ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၆ )

ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသားသူ - ဖိုးတေ

{ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

(21) 

ညမိုးချုပ်မှပဲ အိမ်ပြန်ရောက်သည်။ ရန်ကုန်မရောက်ခင် မိုးမချုပ်လောက်ခင်ကတည်းက တီခင့်ကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ထားလိုက်သည်။ စိတ်မပူဖို့ ရန်ကုန်ရောက်တော့မှာ၊ ညဘက်တီခင် အိမ်အပြင်ထွက်နေရမှာ စိတ်မချလို့ လို့ပြောလိုက်တော့ တီခင်က ကြည်နူးတဲ့အသံနဲ့ ကျုပ်ကို ကားဂရုစိုက်မောင်းဖို့ပဲ အထပ်ထပ်မှာနေတောတာ။ သူများအိမ်မှာ ပြောရတာဆိုတော့လဲ ခင်တွေ မောင်တွေတော့ ပြောလို့မရဘူးပေါ့။ လမ်းမှာတော့ အိမ်ပြန်လက်ဆောင်တွေ မေမေ့ဖို့ ညီမလေးဖို့ ဖွားသီဖို့ အပြင် ဒေါ်မြင့် ကိုအောင်ကြီးနဲ့ ခြံစောင်ကြီး ဦးကျင်ဖို့လဲ ဝယ်ခဲ့လိုက်သေးတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပစ္စည်းထုပ်တွေ အများကြီးနဲ့ အိမ်ထဲဝင်တော့ ညီမလေးက ပြေးထွက်လာတယ်။

" ဟေး... ကိုကိုပြန်လာပြီ ညီမလေးဖို့ဘာပါလဲ... "

" ပါတာပေါ့ ညီမလေးဖို့ရော မေမေ့ဖို့ရော ဖွားသီဖို့ရော အကုန်လုံးဖို့ပါတယ်... "

" ကိုကိုက အဲ့ဒါတွေချစ်ဖို့ကောင်းတာ"

ဆိုပြီး ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းပါလေရော။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ပါးကို ရွှတ်ကနဲပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးက အထုပ်တွေ ကူသယ်ပေးရင်း အတူတူအိမ်ထဲဝင်ကြတော့ ဖွားသီကပြုံးပြီး ကြည့်နေတာ။ အဖေရင်းလဲ ပြန်ရောက်နေပြီ။ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာခုံကနေထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုမျက်မှောင်ကျုံကြည့်နေတာ။ အရင်က ကျုပ်ကို ရှိတယ်တောင် ထင်တာမဟုတ်ဘူး။ စကားလဲ တစ်ခွန်းမှမပြောဖူးသလို မျက်နှာချင်းလဲ တစ်ခါမှ မဆိုင်ဘူး။ ခုလဲ ဝမ်းသာအားရကြိုနေတာမဟုတ်ဘူး။ မကျေနပ်သလိုမျိုး မျက်မှောင်ကျုံကြည့်နေတာ။ မေမေက မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်လာတော့။

" သားလေးပြန်ရောက်ပြီပဲ... ဘယ်လိုလဲ မမခင်နဲ့တွေ့ရတာ ပျော်ရဲ့လား..."

" ဟုတ်... ပျော်ပါတယ်မေမေ... အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်..."

ပြောပြီး ကျုပ်ဆီလာတဲ့ မေမေ့ကို ပါးလေးရွှတ်ကနဲ နမ်းတော့ မေမေလဲပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းဆက်တီပေါ်ထိုင်ရင်း ဖွားသီပါးလေးကိုပါနမ်းပေး လိုက်သေးတယ်။

" ငါ့မြေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ"

ကျုပ်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တရှုံ့နမ်းပြန်ရော။ လက်ဆောင်ထုပ်တွေကို ခွဲတမ်းချပေးပြီး တော့မှ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေကတော့ မီးဖိုထဲပြန်ဝင်သွားတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်အိတ်ကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲထိလိုက်ပို့တယ်။

" ညီမလေး... အားလုံးအဆင်ပြေတယ်မလား..."

" ကိုကို့ညီမလေးပါ ကိုကိုရဲ့... အေးဆေး... "

ငါ့ညီမလေးက အားကိုရသားပဲဆိုပြီး ညီမလေးကို ထပ်ပြီး မွှေးမွေးပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲ ပျော်ပြီးထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အဖေရင်းရဲ့အကြည့်တွေအကြောင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိတယ်။ ဘာကိုမကျေနပ်နေတာလဲ။ မေမေ့နားမှာ ညီမလေးကိုထားခဲ့လို့ မကျေနပ်တာလား။ မေမေ့ကို ကျုပ်အခန်းမှာ ထားခဲ့တာဆိုတော့ ကျုပ် အကြံဆိုတာ သိမှာပဲ။ ဒါမှမဟုတ် ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး ရောရောထွေးထွေးနေတာကို သဘောမကျတာလား။ ညီမလေးနဲ့ကျုပ်က အရင်လဲ နေနေကျဆိုပေမယ့် သူ့အရှေ့တော့ မနေဖြစ်တာများတယ်။ နေရင်လဲ စတာ နောက်တာလောက်ပဲ အခုလို နမ်းတာပြုတာမရှိခဲ့ဘူး။ 

အဖေရင်း အိမ်သိပ်မကပ်တာ ကြောင့်လဲ မမြင်တာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်ကလဲ ကိုယ့်ညီမလေးလိုပဲ သဘောထားတာမို့ မောင်နှမလိုပဲ ချစ်လို့ နဖူးလေး ပါးလေးနမ်းတာ ပုခုံးဖက်တာလောက်ပဲ။ အပြင်ထွက်ရင်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖက်နေကျ။ ကိုယ်ချင်းပူးကပ်ဖက်တာ မျိုးတောင်မရှိဘူး။ ကျုပ်လဲ ခေါင်းရှုပ်လာတာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုး လိုက်တော့လူလဲ လန်းသွားတယ်။ ပုံ့ကိုသတိရလို့ ဖုန်းခေါ်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။ နံပါတ်နှိပ်ကာနီးမှ အတွေးတစ်ခုကခေါင်းထဲရောက်လာတယ်။ 

အခုပဲ မေမေ့ကို ဒီကခေါ်ထုတ်ဖို့ တီခင်နဲ့ တိုင်ပင်လာကြပြီမလား။ ပုံ့ကိုပိုချစ်ပြရင် ပုံ့နဲ့ခွဲတဲ့အခါ ပိုနာကျင်ရမှာ။ ပုံ့ကိုမနာကျင်စေချင်ဘူး။ ကျုပ်သူ့ကို သိပ်မချစ်တော့သလို နေပြရမယ်။ ဟုတ်တယ် ပုံ့ကျုပ်ကို မုန်းချင် မုန်းသွားပါစေတော့။ ပုံ့ကျုပ်ကိုမုန်းသွားတဲ့အကြောင်းစဉ်းစားမိတော့လဲ ကြေကွဲရပြန်တယ်။ မျက်ရည်တောင်ဝဲတက်လာတယ်။ သက်ပြင်းချမိတယ်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ မေမေဝင်လာတော့ ကုတင်စောင်မှာထိုင်ပြီးဖုန်းကိုကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချနေတဲ့ကျုပ်ကိုတွေ့သွားတယ်။

" သားလေး ထမင်းစားရအောင်လေ... ဟင်... ဖုန်းကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချလို့... ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."

ကျုပ် ရုတ်တရတ် မေမေ့ကိုလှည့်ကြည့်မိပြီးမှ ကျုပ်မျက်ဝန်းထဲက ဝဲနေတဲ့မျက်ရည်ကို မေမေမြင်မှာစိုးလို့ ချက်ချင်းပဲ မျက်နှာပြန်လွှဲလိုက်ပြီး မျက်တောင်ပုတ်ကာ ရလိုရငြား မျက်ဝန်းထဲက အရည်တွေ ပျောက်ပါစေတော့လို့လုပ်ပြီးမှ မေမေ့ကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။

" သားလေး ဖုန်းက သမီးလေးပုံ့ကိုခေါ်မလို့မလား... ခေါ်လိုက်လေ... သားလေးပြန်ရောက်ပြီဆိုတဲ့အကြောင်း.... သမီးလေးကိုလှမ်းပြောလိုက်အုံး..."

ကျုပ်လဲ ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး...

" မခေါ်တော့ပါဘူးမေမေရယ်... စားကြမယ်လေ.. လာသွားမယ်..."

မေမေက မသွားသေးပဲ ကျုပ်မျက်နှာကို သေသေချာချာကြည့်နေတာ။ ကျုပ်မေမေ့အကြည့်ကိုရင်မဆိုင်ရဲဘူး။ မေမေက ကျုပ်မျက်နှာကိုဖတ်တာ သိပ်တော်လွန်းတယ်။ ကျုပ်ခေါင်းငုံ့လိုက်တယ်။ မေမေ့ဆီက သက်ပြင်းချသံကြားတယ်။

" သားလေး.... မေမေမှာထားတာကိုမေ့နေပြီလား..."

" မမေ့ပါဘူးမေမေ.... သားအဲ့ဒါကိုပဲ လုပ်နေတာပါ"

ဘေးလူတွေကြားရင်တော့ ဘာပြောမှန်းသိချင်မှသိမယ်။ မေမေက သူ့အတွက်နဲ့ ပုံ့ကို မနာကျင်စေရဘူးလို့ မှာထားတာ ကျုပ်လဲ ပုံ့နာကျင်မှာစိုးလို့ ဒီလိုလုပ်နေတယ် ဆိုတာကို ပြန်ပြောလိုက်တာ။

" ကဲပါ... အဲ့ဒါဆိုလဲ ထမင်းသွားစားကြမယ် လာ.."

ကျုပ်လဲ မေမေ့ပုခုံးလေးဖက်ပြီး ထမင်းစားခန်းဆီထွက်လာလိုက်တော့တယ်။ ထမင်းစားခန်းမှာ ညီမလေးက အသင့်စောင့်လို့။

" ဟော... ညီမလေးကမစားရသေးဘူးလား..."

" အင်းလေ... ကိုကိုနဲ့အတူစားမလို့စောင့်နေတာ... ကိုကိုကလဲကြာလိုက်တာဟွန့်... ညီမလေးကဗိုက်ဆာနေပြီ... "

" အေးပါကွာ ... ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ်... ဆောရီး.. "

" ဟုတ်သားပဲ သားလေးရယ်... သမီးလေးက သူ့အစ်ကိုနဲ့စားချင်လို့စောင့်နေတာ... "

ကျုပ်လဲ ထမင်းဝိုင်းဝင်ထိုင်ပြီး မေမေ့ကို အရင်ဦးချပြီးမှ

" ရော့ ညီမလေးကြိုက်တဲ့ အသည်းလေး စားနော်... စိတ်မဆိုးနဲ့တော့..."

" ဟွန်း ... အသည်းလေးကျွေးလို စိတ်ဆိုးပြေလိုက်မယ်... ခစ်ခစ်.."

ဒီလိုနဲ့ ထမင်းဝိုင်းလေးက ညီမလေးရဲ့စကားသံတွေနဲ့ ဆူဆူဝေဝေ လေးဖြစ်သွားတယ်။ ဒီအိမ်ကထွက်သွားရင် ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ညီမလေးကိုလဲ ထားခဲ့ရမှာပဲ။ ညီမလေးကို သနားလိုက်တာ။ ကျုပ်ကို ညီမလေး ဘယ်လောက်သံယောဇဉ်ရှိတယ်ဆိုတာ ကျုပ်အသိဆုံး။ ကျုပ်တို့သာ ဒီအိမ်ကထွက်သွားရင် ညီမလေးလဲ တော်တော်ခံစားရမှာ။ အရင်က ကျုပ် ပုံ့တစ်ယောက်ကိုပဲ ခွဲရတာ။ ဒါတောင် ပုံ့က သူအလိုလိုခွဲသွားရတာ။ ကျုပ်ကအခု ဒီအိမ်က ဖွားသီ ညီမလေး ပြီးတော့ ပုံ့ ... ကျုပ်တွန်းလှန်ပစ်ရမယ့် ထုထည်က ကြီးလိုက်တာဗျာ။ အဲ့ဒီညက တလူးလူး တစ်လှိမ့်လှိမ့်နဲ့ တော်တော်ညဉ့်နက်မှ အိပ်ပျော်တော့တယ်။

နောက်နေ့ကျတော့ ဖုန်းသံကြားမှ အိပ်ယာကနိုးတယ်။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။

" ဟယ်လို..."

" ဟယ်လိုကို ... ပြန်ရောက်နေပြီလား... "

" အင်း.... ညကပဲပြန်ရောက်တယ်... "

" ပြန်ရောက်တာ ပုံ့ကိုတောင် ဖုန်းမဆက်ဘူး... ကိုရယ်... နေနိုင်လိုက်တာ... နယ်သွားကတည်းက... တစ်ခါမှကိုမဆက်ဘူး... ကို... ပုံ့ကိုရော ချစ်သေးရဲ့လားဟင်...."

" (ရင်ထဲအသည်းထဲကနေ) ချစ်ပါတယ်ပုံ့ရဲ့..."

ရင်ထဲကားစကားတစ်ချို့ကို သိုဝှက်ပြီး ပြောလိုက်မိတယ်။

" အင်းပါ... အဲ့ဒါဆို... ဒီနေ့တွေ့ရအောင်လေ... ပုံ့ကိုလာခေါ်ပါလား... "

" အင်း နေ့လည်ကျ... ကို... လာခေါ်မယ်... "

" အင်း... မောနင်း.... ကို"

" မော နင်းပုံ့... ဒါပဲနော်... "

" ဟုတ်... "

ကျုပ်လဲ ဖုန်းချလိုက်တယ်။ နေ့လည်ရောက်တော့ ပုံ့ဆီသွားဖို့ပြင်ဆင်ပြီး ကားနဲ့မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ပုံ့အိမ်ကိုရောက်တော့ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က ရုံးသွားနေလို့ အန်တီစပါယ်နဲ့ပဲတွေ့တယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့ကိုခေါ်ပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ ပုံကတော့ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးနဲ့ အရမ်းလှနေတာ။ ဘယ်သွားကြမလဲဆိုတော့ ကန်တော်ကြီးထဲ ဆိုတာနဲ့ ကန်တော်ကြီးထဲပဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကန်တော်ကြီးထဲက အရိပ်ရတဲ့ ခုံတန်းလေးတစ်ခုမှ ထိုင်မိကြတယ်။ ပုံ့ပုခုံလေးကိုဖက်ထားမိတော့ ပုံ့က ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးလို့ဝင်လာတယ်။ ပုံနဲ့ နှစ်ယာက်ထဲဆိုတော့ လဲ စိတ်တွေက ထိန်းမရ။ ပုံကို ခပ်အေးအေးပဲ ဆက်ဆံမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်တွေ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်ကြပြန်သည်။ ကြင်ကြင်နာနာလေး ထွေးပွေ့ရင်း ချစ်စကားတွေ ဆိုမိပြန်သည်။

လူမြင်ကွင်းမို့ မနမ်းမိကြပေမယ့် ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ရင်း အလွမ်းတွေဖြေရသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ တစ်ခုခုသွားစားရန် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ကားပေါ်ရောက်မှပဲ အနမ်းတွေ ဝုန်းဒိုင်းကြဲမိကြသည်။ ချစ်ရတဲ့ပုံ့ရယ်။ ကိုပုံ့ကို သိပ်ချစ်ပါတယ်ကွာ။ ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်သွားက နှစ်ယောက်အတူစားသောက်ကြပြီးမှ ပုံ့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ခဲ့လိုက်သည်။ အပြန်ကြမှပဲ သက်ပြင်းချမိသည်။ ဒီအတိုင်းဆိုမလွယ်... ဟူး..။ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်တော့လဲ ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ဖတ်နေမိသည်။ ညီမလေးက ဖွားသီနဲ့ထိုင်ပြီး 5 Movie က လာတဲ့ရုပ်ရှင်ကားတွေ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ သူတို့ကြည့်တဲ့ရုပ်ရှင်ကားပြီးသွားလို့ထင်တယ် ညီမလေးက ကျုပ်ဘေးလာထိုင်ပြီး

" ကိုကို ဘာတွေဖတ်..."

" ဒီလိုပါပဲ.. တွေ့ကရာဖတ်နေတာ... "

" ညီမလေးကိုဖတ်ပြ..."

" ဖတ်ချင်ရင်ဖတ်လေ ညီမလေးရဲ့.... ရော့ "

" အာ.. ကိုကိုဖတ်ပြတာ နားထောင်ချင်တာပါဆို..."

" ပြီးရော .. အဲ့ဒါဆိုလဲ နားထောင်... "

ညီမလေးက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းလေးအုံးပြီး လှဲရင်း နားထောင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဇတ်လမ်းတိုလေးတစ်ပုဒ်ကို စပြီးဖတ်ပြလိုက်တယ်။

" ဟိဟိ ဇိမ်ပဲ... ရုပ်ရှင်ကြည့်တာထက်တောင် မိုက်သေးတယ်... "

ကျုပ်လဲ ပြန်ပြောမနေတော့ပဲ ဖတ်ပြနေလိုက်တယ်။ ဇတ်လမ်းကလဲ ရသစာပေဆိုတော့ သိပ်ဖတ်လို့ကောင်းတော့ အသံထွက်ပြီးဖတ်ပြရင်း စျာန်ဝင်နေမိတယ်။ အချိန်က ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိ အဖေရင်း အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ခြေသံကြားမှ လှည့်ကြည့်မိတယ်။ အဖေရင်းက မနှစ်မြို့တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေပြန်တယ်။ ဘာသဘောလဲပေါ့။ ဘာမှတော့မပြောဘူး။ အိမ်ပေါ်ပဲ တန်းတက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ဇတ်လမ်းဆုံးအောင်ပဲ ဆက်ဖတ်ပြလိုက်တယ်။ အမယ် ဇတ်လမ်းဆုံးတော့ ငတိမက အိပ်တောင်ပျော်နေပြီ။

" ဟေ့.. ညီမလေး.. ထ... အချိန်ခါမဟုတ် အိပ်ပျော်နေတယ်... ထ... ထ... "

ညီမလေးက မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ထထိုင်တယ်

" ဝှား... ပြီးသွားပြီလား... ဟီးဟီး ... ကောင်းလိုက်တာ... အိပ်တောင်ပျော်သွားတယ်... ခစ်ခစ်..."

" ကိုကိုကတော့... သေချာဖတ်ပြနေတာ... အိပ်ပုတ်.. ဟင်း..."

" ကိုကို... ညီမလေးကို.... ညကျရင်လဲ... စာဖတ်ပြကွာ... ညီမလေးကိုလိုက်သိပ်ပေး.... "

" အမလေး... တက္ကသိုလ်တောင်တက်တော့မယ်... ခုထိသူများချော့သိပ်တာခံချင်နေသေးတယ်... "

" မရဘူး... ကိုကိုရာ... ညီမလေးကိုချော့သိပ်မလား.. မသိပ်ဖူးလား.. မလုပ်ပေးရင်... မေမေလေးနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်... "

" သိပ်ပါ့မယ်ဗျာ.. ဟုတ်ပြီလား..."

" ခစ်ခစ်... ဒါမှဒို့ကိုကိုကွ...."

ပြောပြီး ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းပြီး ပျော်မြူးကာထွက်သွားလေရဲ့။ ကျုပ်ကို တော်တော်ချစ်ရှာတဲ့ ညီမလေးပါလား။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်မှာ ညီမလေးကို ညဘက်စာဖတ်ပြပြီး ချော့သိပ်ရတဲ့ တာဝန်တစ်ခု တိုးလာတာပေါ့။ ပထမဆုံး ညီမလေးအိပ်ခန်းကို စပြီး လိုက်သွားတော့ ညီမလေးရဲ့စားပွဲပေါ်မှာ သူ့အဖေနဲ့ အမေရဲ့ပုံတင်ထားတာတွေ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ဓါတ်ပုံယူကြည့်ရင်း

" ဒါညီမလေး မေမေလား..."

" အင်းကိုကို... "

" ညီမလေးမေမေက ချောသားပဲ.... ဒါကြောင့်မို့ ငါ့ညီမလေးလဲလှတာဖြစ်မယ်... ညီမလေးမေမေက.. အခုဘယ်မှာနေလဲ... "

" သူက နောက်ယောက်ျားနဲ့ ကိုကိုရဲ့... xxxမှာနေတာလို့တော့ပြောဖူးတယ်... ညီမလေးကျောင်းတက်တုန်းကတော့... လာလာတွေ့ပါတယ်... သူ့ယောက်ျားကလဲ... သဘောကောင်းပါတယ်... ညီမလေးကတော့ မေမေ့ဆီတစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူး... ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေကလဲ လိုက်မပို့ဘူးလေ... "

ပြောရင်း မျက်ရည်က ပေါက်ကနဲလိမ့်ကျလာတယ်။

" ညီမလေးရယ်... ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ်... ညီမလေးကိုဝမ်းနည်းစရာတွေ ပြန်ပြောမိနေပြီ..."

" ရပါတယ်ကိုကိုရာ... ညီမလေးက မေမေ့ကိုသတိရသွားလို့ပါ... ညီမလေးမှာ ရင်ဖွင့်စရာ... ကိုကိုပဲရှိတာ... ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေက... မေမေ့အကြောင်းပြောရင် မကြိုက်ဘူး... ကိုကိုရဲ့... ညီမလေးမေမေနဲ့မတွေ့ရတာကြာလှပြီ... "

မျက်ရည်လေးရွှဲလို့ ပြောပြနေတာ သနားစရာလေးဗျာ။

" ညီမလေးက ... ညီမလေးမေမေနဲ့တွေ့ချင်လို့လား... "

" တွေ့ချင်တာပေါ့ကိုကိုရာ... ညဘက်ကျမှ မေမေ့ဆီ ဖုန်းခိုးဆက်ရတာ... "

" ကိုကိုတို့ရောက်နေတာရော... ညီမလေးမေမေ... သိလား.."

" ဟုတ်... သိတယ်ကိုကို... ညီမလေးပြောပြထားတယ်... "

" အဲ့ဒါဆိုလဲ... ညီမလေးကို... နောက်နေ့ကျ...ကိုကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်... တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်တော့... သွားတွေ့ကြတာပေါ့.... "

ညီမလေးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး ငိုပါလေရော။

" ကိုကိုရာ... ကိုကိုရောက်လာတာ... ညီမလေးတစ်ကယ်ကံကောင်းတယ်... ကိုကိုကညီမလေးကို အရမ်းအလိုလိုက်တာပဲ.... ကိုကို့ကိုကျေးဇူးတင်တယ်သိလား.... ညီမလေးဆိုးသမျှကိုသည်းခံလို့."

" ညီမလေးကလဲကွာ... မောင်နှမချင်းကျေးဇူးတင်နေပြန်ပြီ... ကဲကဲ... ညီမလေးမေမေကိုအခုပဲ ဖုန်းဆက်လိုက်... မနက်ဖြန်လာတွေ့မလို့.. ဘယ်ကိုလာခဲ့ရမလဲလို့.... လိပ်စာကိုသေသေချာချာမေးလိုက်"

" ဟုတ်ကိုကို... "

ညီမလေး ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ပြီး သူ့အမေဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်"

" ....."

" မေမေ... နေကောင်းလား..."

" ......"

" ကိုကိုက .... သမီးကို မေမေ့ဆီလိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့.. အဲ့ဒါဘယ်ကိုလာခဲ့ရမလဲ..."

" ....."

" ဟုတ်မေမေ.. သိတယ်... ဟုတ်မေမေ... ဟုတ်.. အဲ့ဒါဆို မနက်ဖြန်မှတွေ့မယ်မေမေ... မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်..."

" ....."

ညီမလေးဖုန်းချလိုက်တော့မှ ကျုပ်မေးလိုက်တယ်

" ဘယ်မှာတဲ့လဲ ညီမလေး..."

" xxx အိမ်ယာမှာကိုကို... ပထမထပ် အခန်းxxxတဲ့.. မေမေက သူ့အိမ်ကြမှ ထမင်းစားတဲ့..."

အခုမှ ညီမလေးလဲ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်တော့တယ်။

" အင်းပါ... အဲ့ဒါဆိုလဲ မနက်စောစောပဲ သွားကြတာပေါ့... ကဲကဲ... အိပ်တော့ညီမလေး ... မနက်ကျ စောစောထရမှာ.. ကိုကိုစာဖတ်ပြမယ်..."

" ဟုတ်ကိုကို... ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်... "

ပြောရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောင်လေးခြံပြီး ကျုပ်ဘက်လှည့်ကာ ကျုပ်စာဖတ်ပြတာကိုနားထောင်ရင်းကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဖတ်ပြရင်း တစ်ဝက်လောက်ရောက်လို့ ညီမလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေပြီ။ ကျုပ် ညီမလေးနဖူးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး တံခါးလော့ချပေးကာ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အဖေရင်းရဲ့ခန်းဘက်က အသံနည်းနည်းကြားလို့ တံခါးနားသွားနားထောင်ကြည့်တော့ တစ်ဟင်းဟင်းညည်းသံတွေ မေ့မေ့ရဲ့ အော်ဟစ်သံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်းပဲ ကိုယ့်အခန်းကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။     

နောက်နေ့မနက်ကျတော့ မနက်စာစားကာနီး မေမေ့နားကပ်ပြီး ညီမလေးကို သူ့မေမေဆီလိုက်ပို့မယ့် အကြောင်း တီးတိုး ပြောပြလိုက်တယ်။ မေမေကလဲ သဘောတူပါတယ်။ ညီမလေးကတော့ ဒီနေ့ အရမ်းကိုတက်ကြွနေတာ။ အင်းပေါ့လေ သူလဲ သူ့အမေကို  တွေ့ချင်ရှာမှာပေါ့။ မနက်စာစားသောက်ပြီးတော့ အဖေရင်း ရုံးသွားပြီး ခဏကြာမှ ကျုပ်နဲ့ညီမလေး သူ့အမေ ဒေါ်ငုဝါတို့ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သိပ်တော့မရှာရပါဘူး တန်းရောက်သွားတယ်။ ရောက်တာနဲ့ ကွန်ဒိုရဲ့ ပထမထပ်ကိုတက်ပြီး အခန်းတံခါးဝကနေ ဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်တော့ အန်တီငုဝါကိုယ်တိုင် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက်တွေ့တာနဲ့  "သမီးလေး..." "မေမေ"ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းဖက်ပြီး ငိုတော့တာပဲ။ သားအမိနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်နမ်းရင်း အလွမ်းသယ်ကြတာ ကျုပ်ကိုတောင် သတိမရတော့ဘူး။ ခဏကြာမှာ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကိုမြင်ပြီး သူ့သမီးကိုဖက်ထားတာကို ဖြေပေးပြီး

" သြော်.... ဆော်ရီးကွယ်သား... သမီးလေးနဲ့မတွေ့ရတာကြာလို့... အလွမ်းသယ်မိသွားတာ... အထဲခေါ်ဖို့တောင်မေ့သွားတယ်... လာအထဲဝင်ကြ... သမီးလေး... သမီးကိုကို ကို ခေါ်..."

ညီမလေးက ကျုပ်ကိုလက်ဆွဲပြီး...

" လာကိုကို... လာ..."

ဆိုပြီး အိမ်ထဲခေါ်သွားတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်တော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်နဲ့ညီမလေးကို အအေးဗူးလေးချပေးရင်း ညီမလေးဘေးမှာဝင်ထိုင်ကာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။

" သားကို အန်တီကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်ကွယ်... သမီးလေးကို အရမ်းတွေ့ချင်ပေမယ့်လဲ... ကျောင်းကလဲပိတ်ထားတော့ တွေ့ဖို့က မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ... သားလိုက်ပို့မှပဲ တွေ့ရတော့တယ်... သားက သမီးလေးကို အရမ်းဂရုစိုက်တဲ့အကြောင်း... အလိုလိုက်တဲ့အကြောင်း သမီးလေးက အမြဲပြောပါတယ်... ဘာပဲပြောပြော... သားတို့ရောက်လာတာ အန်တီ အရမ်းဝမ်းသာတာပဲ.. သမီးလေးက အမေနဲ့ခွဲနေရတဲ့အပြင် အဖေါ်လဲမရှိရှာတော့ သားတို့ရောက်လာတာ သမီးလေးအတွက် အဖေါ်ရတာပေါ့ကွယ်.... "

" ကျနော်လဲ တစ်ချိန်လုံး တစ်ကောင်ကြွက်လိုနေလာတာ.... ခုညီမလေးတစ်ယောက်ရတော့.. အရမ်းပျော်တယ် အန်တီ.... "

" သမီးလေးကို ကိုယ့်ညီမလေးလို စောင့်ရှောက်ပေးတဲ့အတွက်... သားကိုအန်တီကျေးဇူးတင်ပါတယ်... နောက်ကိုလဲ လာလည်နော်... အန်တီတို့အိမ်ကို အချိန်မရွေးဝင်ထွက်နိုင်တယ်သိလား... ဗိုလ်ချုပ်စျေးမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်... အဲ့ဒီမှာအန်တီအမြဲရှိတယ်... ကြုံရင်ဝင်ခဲ့ကြ... "

" ဟုတ်အန်တီ... ဝင်ခဲ့ပါ့မယ်... ညီမလေးအတွက်လဲ စိတ်ချပါ..."

" ကဲ အဲ့ဒါဆိုလဲ ခဏနားကြအုံး... အန်တီ ချက်တာပြုတ်တာ လက်စသတ်လိုက်အုံးမယ်.... "

" သမီးလဲလိုက်ခဲ့မယ်လေ... မေမေ... "

" သမီးလေးကိုကို တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့... "

" လိုက်မယ်မေမေရာ... ကိုကိုပါလိုက်ခဲ့လေနော်... မီးဖိုထဲမှာ စကားဆက်ပြောကြမယ် နော်ကိုကို"

" ကောင်းပါပြီဗျာ... လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်... "

" သားက သမီးလေးကို တအားအလိုလိုက်တာပဲ... ဒါကြောင့်မို့ သမီးလေးက ကိုကို... ကိုကိိုနဲ့... ပါးစပ်ဖျားကမချတာ...ကဲ... အဲ့ဒါဆိုလဲ လိုက်ခဲ့ကြ... "

ညီမလေးက သူ့အမေခါးလေး လက်တစ်ဖက်က ဖက်ပြီး ကျုပ်ကိုလက်ဆွဲခေါ်တော့ ကျုပ်လဲ ပါသွားတော့တယ်။ မီးဖိုထဲမှာ ဒေါ်ငုဝါက ချက်ပြုတ်ရင်း ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးကိုစကားတွေပြောနေတယ်။ ညီမလေးကိုအဓိက ပြောတာပါ။ ကျုပ်ကိုတော့ နည်းနည်းပါးပါးပေါ့။ ချက်ပြုတ်ပြီးတော့ အန်တီငုဝါက ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းဝင်သွားတော့တယ်။ ညီမလေးကြည့်ရတာလဲ ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေလိုက်တာ။ ခဏကြာတော့ အန်တီငုဝါအပြင်ပြန်ထွက်လာပြီး စကားထိုင်ပြောကြပြန်တယ်။ 

ညီမလေးက နဂိုကမှ တီတီတာတာ ချွဲတတ်သူဆိုတော့ သူ့အမေနားက ခွာကိုမခွာတော့။ ထမင်းစားတော့လဲ သူ့အမေကို ခွံ့ကျွေးခိုင်းနေသေးတာ။ ကျုပ်ကိုလဲ ညီမလေးရော အန်တီငုဝါရော ဟင်းတွေဝိုင်းထည့်ပေးကြတာ ပန်းကန်ထဲမှာ ဟင်းတွေပုံသွားလို့ မနည်းတားယူရတယ်။ စားသောက်ပြီး တော့ ခဏထိုင်စကားပြောကြပြီး အန်တီငုဝါက စတိုခန်းလိုအခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး စက္ကူပုံးတွေကိုပြပြီး ကျုပ်ကို ဖွင်ုခိုင်းတယ်။

" ဒါတွေက ဆိုင်တောင်မတင်ရသေးဘူး အသစ်တွေ... သားနဲ့သမီး ကြိုက်တာ ကြိုက်သလောက်ယူ..."

အားပါး ပုံးထဲမှာ အင်္ကျီပါကင်ပတ်တွေ နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ ဆိုင်မှာပြန်တင်မယ့်ဟာတွေ။ ကျုပ်လဲ ယူရမှာအားနာနေတာ။ ညီမလေးက

" ကိုကိုနဲ့... ဒါလေးလိုက်တယ် "

ဆိုပြီး တစ်ထည်ကောက်ဖယ်လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါကလဲ

" ဒါလဲသားနဲ့လိုက်တယ်..." ဆိုပြီး တစ်ထည်ကောက်ဖယ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက နောက်တစ်ထည်ထပ်ဖယ်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ တားရတော့တယ်။

" တော်ပြီ.. တော်ပြီ ... ရပြီ ညီမလေး... ရပြီအန်တီ.. ဒီလောက်ဆိုရပါပြီ... "

" သားကအားနာလို့လား... ဘာမှအားမနာနဲ့... ကိုယ့်အဒေါ်လို အမေလို သဘောထား.... "

" ဟုတ်သားပဲ ကိုကိုကလဲ... ညီမလေးတောင်... ကိုကို့မေမေကို မေမေလေးကိုခေါ်တာ... ကိုကိုလဲ မေမေ့ကို မေမေလေးလို့ပြန်ခေါ်..."

" ဟုတ်ပါပြီကွာ... အားနာလို့မဟုတ်ပါဘူး... အန်... အဲ... မေမေလေးရယ်... ဒီကိုလာတာ ဖွားသီတို့ မသိကြဘူးလေ... အထည်တွေ အများကြီးယူသွားရင် ရိပ်မိသွားမှာစိုးလို့ပါ..."

" အင်း... ဒါတော့သားမှန်တယ်... အန်တီ.."

" မေမေကလဲ မေမေလေးပါဆို...ခစ်ခစ်"

" ဟင်းဟင်း... မေမေလေးပေးချင်ဇောနဲ့ မေ့သွားတာ... သမီးလေးလဲ ၂ထည်၃ထည်ပဲယူတော့နော်... နောက်လဲဆိုင်ကိုလာရင်းယူလို့ရတာပဲ.."

" ဟုတ်မေမေလေး..."

" ကိုကို ညီမလေးကိုရွေးပေးအုံး ..."

ကျုပ်နဲ့ အန်တီငုဝါလဲ ညီမလေးကို ၃ထည်ရွေးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါက နောက်ပုံးတစ်ခုကိုသွားဖွင့်ပြီး ကျုပ်ကိုရွေးခိုင်းတယ်။

" ဒါက လူကြီးဝတ်တွေ... သားမေမေကို မေမေလေးကမမြင်ဖူးတော့... သားပဲရွေးတော့... မေမေလေးက သားမေမေကိုလက်ဆောင်ပေးတာ...."

ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့လိုက်မယ် အရောင်လေး ၂ထည်ရွေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စကားတွေရယ်ရယ်မောမောပြောကြရင်း ညနေ ၃နာရီလောက်မှပြန်ခဲ့ကြတယ်။ ပြန်ခါနီး ညီမလေးတို့သားအမိ ငိုကြသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက် တွေ့ရမှာမို့ သိပ်စိတ်မကောင်းမဖြစ်ကြဖို့ချော့မော့တော့ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ပါးကို အနမ်းလေးပေးလိုက်သေးတယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ် နဲ့ညီမလေးကို မုန့်ဖိုးတွေလဲပေးတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဧည်ခန်းမှာ ဖွားသီနဲ့တွေ့ပေမယ့် ဘာမှတော့မပြောပါဘူး။ 

မေမေ့ကို အန်တီငုဝါပေးတဲ့ အင်္ကျီနှစ်ထည်ကို ဝယ်လာတာဆိုပြီး မျက်လုံးမှိတ်ပြပြီးပေးလိုက်တယ်။ ညနေအဖေရင်းပြန်လာတော့လဲ ကျနော်တို့မောင်နှမက တစ်ပူးတွဲတွဲပဲ။ ညီမလေးက အရင်ထင်တောင်ပိုချစ်လာသလိုပဲ။ အရင်ထက်ပိုချွဲလာတယ်။ အဖေရင်ကတော့ ကျုပ်နဲ့ညီမလေး တပူးတွဲတွဲ ဖက်လှဲတကင်းနေတာကို လုံးဝမနှစ်မြို့တဲ့ပုံပါ။

နောက်ပိုင်းပုံ့နဲ့သွားတွေ့ရင် ညီမလေးကိုပါ ခေါ်သွားဖြစ်တယ်။ ညီမလေးပါတော့ ညီမလေးကို ပိုဂရုစိုက်ပြပြီး ပုံ့ကို နည်းနည်းလေးခပ်ခွာခွာနေမိတယ်။ လူကခွာနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ပုံ့အနားမှာပါ။ အဲ့ဒီခံစားချက်တွေ ပုံ့မမြင်အောင်ဖုံးဖိထားရတာလဲ ဝေဒနာတစ်ခုပါပဲ။ ပုံ့ကတော့ ပထမတစ်ခေါက်ကတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပါပဲ။ နောက်ပိုင်း သူနဲ့သွားတွေ့တိုင်း ညီမလေးကပါလာတော့ မျက်နှာသိပ်မကောင်းတော့ဘူး။ ညီမလေးကလဲ ရိပ်မိတယ်ထင်တယ် နောက်ပိုင်းပုံ့နဲ့သွားတွေ့လို့လိုက်ဖို့ခေါ်ရင် သိပ်မလိုက်ချင်ဘူး။ ကျုပ်ကအတင်းခေါ်တော့လဲ ပါလာတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်ပုံ့နဲ့တွေ့ပြီး အပြန် ညဘက်ကြီး ပုံ့ကျုပ်ကိုဖုန်းဆက်လာတယ်။

" ပုံ့... ညဉ့်တောင်နက်နေပြီ ဘာဖြစ်လို့လဲ.."

" ကို... အီးဟီး... "

" ဟင်... ပုံ့... ငိုနေတယ်.... ပုံ့ဘာလို့လဲ... ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်.... "

" ကိုရယ်.... အဲ့လိုလုပ်ဖို့ မလိုပါဘူး... အီးဟီး... ကို... ပုံ့ကို... အကြောင်းကြောင်းကြောင့်... ထားခဲ့ရမယ်ဆိုရင်တောင်... အဲ့လို... ပုံ့ကိုမချစ်သလိုလုပ်ပြဖို့မလိုပါဘူး... အီးဟီး... ကိုပုံ့အပေါ်ဟန်ဆောင်နေတာသိတယ်... ပုံ့လိုချင်တာ ကို့ဆီကအချစ်တစ်ခုထဲပါ... အီးဟီး... အဲ့ဒီအချစ်လေးတစ်ခုထဲကို... မချစ်တော့သလိုလုပ်မပြပါနဲ့ကိုရယ်... ပုံ့မခံစားနိုင်ဘူး... အီးဟီး..."

ဟာ သွားပြီ။ ကျုပ်မှားသွားပြီ။ ကျုပ်အပေါ်နားအလည်နိုင်ဆုံးပုံ့ကို ကျုပ်ဘာလုပ်လိုက်မိပြီလဲ။ ဟာကွာ။ ပုံ့ငိုသံတွေက ကျုပ်နှလုံးသားကို မြှားအစင်းစင်း စိုက်ဝင်လာသလို နာကျင်လှတယ်။ ကျုပ်ငိုမိပြီ။

" ကိုတောင်းပန်ပါတယ်ပုံ့ရယ်... ကိုတစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ်.... ကို.. ပုံ့ကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်ကွာ... ကိုယ့်အသည်းထဲကနေ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကိုချစ်တယ်ကွာ... ကို့ရဲ့ပုံ့လေး အရမ်းခံစားသွားရလားဟင်... "

" ကိုရယ်... ချစ်တယ်... ကို... ဘယ်လိုပဲဟန်ဆောင်နေပါစေ.... ကို... ပုံ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ... ပုံ့ယုံတယ်... နောက်ဆုံးထွက်သက်အထိ... အဲ့ဒီအချစ်တွေနဲ့ပဲရှင်သန်သွားပါရစေ... ကို့ကို...ဘယ်တော့မှ ပုံ့မုန်းသွား စီတ်နာသွားမှာမဟုတ်ဘူး..."

" ပုံ့ရယ်... မနက်ကျ.. ကိုအစောကြီးလာခေါ်မယ်နော်.... အခုကိုလာခေါ်ချင်တာ... အရမ်းနောက်ကျနေလို့... အရမ်းချစ်တယ်သိလား... ပုံ့... မငိုနဲ့တော့နော်... "

" အင်းပါကို.... နောက်ကိုအဲ့လိုမလုပ်နဲ့နော်... ပုံ့အရမ်းခံစားရတယ်သိလား... ကို့ကို... ပုံ့ဘာမဆိုနားလည်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာယုံနော်... အရမ်းချစ်တယ်.. ဂွတ်နိုက်ကို... မနက်ကျလာခေါ်... "

" အင်း... ဂွတ်နိုက်ပုံ့... အရမ်းချစ်တယ်...."

ပုံ့နဲ့ကျုပ် နှုတ်ဆက်စကားပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်ကျတယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ပုံ့နဲ့ပက်သက်ပြီး လေးလံနေတဲ့ ကျုပ်စိတ်တွေလဲ ပေါ့ပါးသွားသလိုပဲ။ ကိုယ့်အပေါ်ချစ်လွန်း၊ နားလည်လွန်းလှတဲ့ ချစ်သူလေးပုံ့ကို အရမ်းတွေ့ချင်စိတ်နဲ့ တစ်ဖြည်းဖြည်းအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ မနက်ကျလဲ ဒီစိတ်နဲ့ပဲ အိပ်ရာစောစောနိုးလာပြန်တယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ပုံ့အတွက်အချစ်တွေပေးချင်နေလို့ မေမေ့ဆီသွားပြီး မေမေ့ပါးလေးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ အာဘွားတွေပေးမိနေပြန်တယ်။

" အယ် စောစောစီးစီးဒီကောင်လေး ဘာတွေတက်ကြွနေပါလိမ့်.... "

" ဟီးဟီး သားပုံ့ဆီသွားမလို့မေမေ... "

" အရင်ကဒီလို မတက်ကြွပါဘူး... ညီမလေးရော... ခေါ်မသွားတော့ဘူးလား... "

" မခေါ်တော့ဘူးမေမေ... သားပုံ့ကိုအပြည့်အဝနားလည်သွားလို့... သားပုံ့ကိုတတ်နိုင်သလောက်... အချစ်တွေ... စိတ်ချမ်းသာမှုတွေပဲပေးတော့မယ်.."

" အင်း... အခုမှပဲ... အရင်ကရိုးသားတဲ့သားလေးနဲ့... တူတော့တယ်.. သွားသွား... မနက်စာမစားတော့ဘူးမလား..."

ပြောရင်း ကျုပါးလေးကို တရွှတ်ရွှတ်ပြန်နမ်းတယ်။

" ဟုတ်... မေမေ... "

အိမ်ကနေ မနက်စာ တောင်မစားတော့ဘဲ ပုံ့ဆီထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ပုံ့တို့အိမ်ရောက်တော့ အန်ကယ်ဇော်နိုင်တောင် ရုံးမသွားသေးဘူး။ ပုံ့က သူနဲ့အတူ မနက်စားစားဖို့ ခေါ်တာနဲ့ ပုံ့နဲ့အတူ မနက်စာစားဖြစ်တယ်။ မနက်စာစားပြီးတော့ မှ ပုံ့ကိုခေါ်ပြီး အပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခုတစ်ခေါက်မှာတော့ ပုံ့ရော ကျုပ်ရော သိပ်ကို ပျော်နေကြတယ်။ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်လို့မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေကြပြီး လမ်းဘေးမှာ ကားခဏရပ်ပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပေးမိကြသေးတယ်။

" ပုံ့... ကိုတို့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရတဲ့နေရာ သွားရအောင်နော်... "

" ကို့သဘော... ကိုသွားချင်ရာသွား.. ပုံ့ကလိုက်ပြီးသားပဲ... "

အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ချောင်ကျကျ ဟိုတယ်တစ်လုံးဆီ ဦးတည်လိုက်တော့တယ်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ကောင်းဆုံးအခန်းတစ်ခန်းကိုယူလိုက်တယ်။ Reception ကိုဖြတ်တော့ ပုံ့က နည်းနည်းရှက်နေသေးတယ်။ ဘာမှတော့မပြောဘူး။ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက် အခန်းကိုလိုက်ပို့တော့ အခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး ဝန်ထမ်းကောင်လေး တံခါးကို လော့ခ်ချပြီး ပြန်ထွက်သွားတာနဲ့ ပုံနဲ့ကျုပ် နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်မိတော့တယ်။ နမ်းလိုက်ကြတာ အတင်းဖက်ရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ပြီးတော့။ ကျုပ်လဲ ပုံ့တင်ပါးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖျစ်ညှစ်ရင်း ကုတင်ရှိရာဆီ ခေါ်လာလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်က ပုံ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ရင်း ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ထမိန်လေးကိုပါဖြည်ချလိုက်တော့ ထမိန်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားတယ်။ ပုံ့ကလဲ ကျုပ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်ပြီး ကျုပ်ခါးပတ်ကိုချွတ်ကာ ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဇစ်ဆွဲချကာ လျောချပြစ်တယ်။ ကျုပ်လီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြီး  အတွင်းခံဘာင်းဘီထဲ လက်ဝင်ကာ ကျုပ်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေတယ်။ ပုံ့နမ်းနေတာကိုရပ်ကာ ကျုပ်ရှေ့ထိုင်ချပြီး ဘောင်းဘီချွတ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ်ပုံ့ပုခုံးလေးကိုင်ပြီး ဆွဲထူလိုက်တယ်။

" ကိုအရင်လုပ်ပေးမယ်နော် ပုံ့... ပုံ့ကိုနာကျင်အောင်လုပ်ထားလို့ ချော့မယ်နော်... "

" ရပါတယ်ကိုရယ်.."

ပုံ့က ရပါတယ်ပြောပေမယ့် ကျုပ်ပုံ့ကိုယ်လေးကိုချီပြီး ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်တင်လိုက်တယ်။ ပုံအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးဆွဲချွတ်တော့ ပုံ့ခါးလေးကော့ပေးတယ်။ အိုး ပုံ့အဖုတ်လေးက မွှေးညှင်းလေးတွေနဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ပုံ့က သူဘော်လီကိုချွတ်ပစ်လိုက်ပြီ ကျုပ်ကို ရီဝေဝေလေးကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘောင်းဘီကိုပါချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ပုံ့ကိုယ်ပေါ်ခွပြီး တွားတက်သွားလိုက်တယ်။ ပုံ့ကို အနမ်းလေးတွေပေတော့ ပုံ့မွတ်သိပ်စွာပြန်နမ်းတယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြင်ကြင်နာနာထွေးပွေ့ကြရင်း...

" ချစ်တယ်ပုံ့ရယ်.. ကိုယ်သေသည်အထိပုံ့ကိုချစ်နေမယ်... သိလား..."

" ယုံပါတယ်ကိုရယ်... ပုံ့လဲ... ကို့တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ... သေသည်အထိချစ်မှာ... "

ပြောရင်း ပုံ့နို့လေးတွေကို ဖွဖွ ဆုပ်ညှစ်ရင်း ပုံ့ရဲ့လည်တိုင်လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းတော့

" ဟင်းဟင်းဟင်း... ကိုရယ်"

ပုံ့လက်က ကျုပ်ရဲ့မာတင်းနေတဲ့လီးကို လာကိုင်ပြီး ထုပေးနေတယ်။ ကျုပ်လီးက သူ့ဆီးခုံနားမှာထောက်နေပြီ။ ကျုပ် အောက်ကိုနည်းနည်းလျောပြီး ပုံ့နို့ကိုစို့တော့ ပုံ့ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့  လွှတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့နို့လေးကို တစ်ဖက်ကိုစို့ တစ်ဖက်ကို ဖွဖွ ဆုပ်နယ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကိုချေပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့ ရင်လေးကော့တက်လာပြီး ကျုပ်ဆံပင်တွေကို လက်လေးနဲ့ ဖွရင်း ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ နို့တွေကို အားရပါးရပြောင်းစို့ပြီးမှ ဗိုက်သားလေးတွေ ကနေတစ်ဖြေးဖြေး ချက်ကလေးကို လျာလေးနဲ့ ဝေ့ဝိုက်ပေးလိုက်တော့ ဗိုက်ကလေးကော့တက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဆီးခုံလေးဆီဆင်းလာပြီး အဖုတ်လေးကိုမယက်သေးဘဲ ပေါင်သားလေးတွေကို ဟိုးကူးသည်ကူးယက်ပေးနေတော့ ပုံ့ဖင်လေးခါရမ်းပြီး အဖုတ်လေးက ကျုပ်လျာသွားရာ လိုက်ရွေ့နေတယ်။ နှုတ်ကလဲ တစ်ဟင်းဟင်းညည်းရင်း သက်ပြင်းတွေလဲချလာတယ်။

" ကိုရာ... အင်းဟင်းဟင်း...."

စောက်ပက်ကလဲအရည်ရွှဲအိုင်နေပြီ။ ပုံ့မထင်ထားတဲ့အချိန်မှာပဲ ပုံ့စောက်စိလေးကို ယက်တင်လိုက်တယ်။ ပုံ့ အီးကနဲအော်ပြီး ဖင်ကြီး မြောက်တက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ရှယ်ကိုဂျာပေးတော့တာ။ သိပ်ကြာကြာမယက်လိုက်ရပါဘူး စိတ်အရမ်းထနေတဲ့ ပုံ့တစ်ယောက် တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်သွားကာ ကျုပ်ခေါင်းကို ဖယ်ထုတ်တော့တယ်။ ဒီလိုရရိုးလား ပုံ့ရယ်။ ဘယ်ရမလဲ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ပုံ့ရဲ့စောက်ရည်ဖြူဖြူလေးတွေကို စောက်ခေါင်းထဲထိ လျာနဲ့ထိုးသွင်းယက်ယူပြီး မျိုချပစ်တယ်။ ပြီးမှ ပုံ့ဘေးနားဝင်လှဲတော့ အသက်ပြင်းရှူကာ မျက်လုံးမှိတ်အမောဖြေနေရင်း ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားရှာတယ်။ အမောပြေသွားတော့ မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေပေးရင်း

" ချစ်လိုက်တာကိုရာ... အထိအတွေ့လေးတွေက... ရူးလောက်ပါတယ်... ဒီတစ်ခါပုံ့အလှည့်နော်... "

ပြောရင်း ထထိုင်တယ်။ ကျုပ်လီးကို လက်လေးနဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာ နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း ပါးလေးတွေနဲ့ ပွတ်လှိမ့်နေတယ်။ ရင်ထဲမှာ နွေးသွားတယ်။ တဏှာတော့ တဏှာပေါ့လေ။ အချစ်တွေနဲ့ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ မြတ်နိုးမှုက အရာရာပေါ့ဗျာ။ ဆံချည်တစ်မျှင် မွှေးညင်းတစ်ပင်ကစ မြတ်နိုးမိတာပေါ့။ ချစ်လိုက်တာပုံ့ရယ်။ ပုံ့ ကျုပ်လီးကိုစစုပ်တယ်။ ကျုပ်ဒစ်ဖျားလေးတွေကို လျာလေးနဲ့ဝိုက်ရင်း တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးကာ လက်လေးနဲ့လဲထုပေးတယ်။ လီးကို အာခေါင်ထဲထိဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထည့်ပြီး စုပ်တာ ကျုပ်တောင်ကောင်းလွန်းလို့ ကော့တက်သွားတယ်။ အာဂပုံ့ပါပဲ။ 

ကျုပ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံးပြုစုချင်တာ။ ကျုပ် အရမ်းနှစ်သက်တဲ့ ပုံ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေထဲ ကျုပ်လီးကို ကော့လိုးပေးမိပြန်တော့ ပုံ့အလိုက်သင့်နေပေးရင်း လျာလေးတွေနဲ့ပါ ကစားပေးတာ ကျုပ်အတွက်နိဗ္ဗာန်ကို လက်ငင်းရောက်သွားသလိုပဲ။ ကျုပ်တစ်ချက်တစ်ချက်ကော့လို့မိပြန်တော့ ပုံ့ မျက်ရည်လေးဝိုင်းသွားလို့ သနားမိပြီးပြန်လျှော့ပေးမိပြန်တယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး ကျုပ်ပြီးသွားတော့ ပုံ့ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်မိပြန်တယ်။ ပုံ့ကတော့ ဝင်လာသမျှလီးရည်တွေကို အတင်းမျိုချပစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးမှ ကျုပ်ဘေးနားလာလှဲတယ်။ ပုံ့နဲ့ ကျုပ်လဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသလိုမျိုး ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ထားမိကြတယ်။ 

ပြီးတော့ ချစ်စကားလေးတွေပြောကြ ရယ်မောကြနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲကမ္ဘာလေးထဲမှာ ပျော်နေမိကြတယ်။ ပြီးတော့ နောက်တစ်ခါကြ နှစ်ယောက်သား စစ်စတီနိုင်းပုံ့စံမျိုး ပြိုင်တူလုပ်ပေးကြတယ်။ ဒီလိုလုပ်ဖို့တော့ ကျုပ်ကပဲ သင်ပေးရတာပေါ့။ ပုံ့ကလဲ ကျုပ်ပြောသမျှမငြင်းဘဲ လုပ်ပေးရှာပါတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးပြီးသွားတော့မှ ပြန်အနားယူကြပြီး ချစ်စကားလေးတွေ ဆက်ပြောကြတယ်။ ပြီးတော့ မှ ပြန်ကြမယ်ဆိုပြီး ရေအတူချိုးဖြစ်တယ်။ ပုံ့ကို ကျုပ်အရမ်းလိုးချင်ပေမယ့် ကျုပ်အနာဂါတ်က ဘာဖြစ်လာမယ်မသေချာလို့ ပုံ့ကို အဆုံးစွန်ထိမနေမိအောင် ကျုပ်ထိန်းနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ မေမေနဲ့ နှစ်ရှည်လများ မလိုးဖြစ်ဘဲ စုပ်ခဲ့ ယက်ခဲ့တဲ့ အကျိုးတွေကြောင့်လဲ ထိန်းနိုင်ခဲ့တာပါ။ မေမေ့ကို ပေးထားတဲ့ကတိကိုလဲ ထိန်းရင်းပေါ့။ ပြီးတော့ ပုံ့နဲ့အတူ နေ့လည်စာစားပြီးမှာ ပုံ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ ပုံ့နဲ့ တစ်ပတ်မှာ ၃ရက် ၄ရက်လောက် တွေ့ဖြစ်ကြပြီး ဟိုတယ်ကိုတော့ ၂ခေါက်လောက်ရောက်ပါတယ်။ 

ဘုရားတွေ ကစားကွင်းတွေ ပန်းခြံတွေကတော့ အနှံ့ပေါ့။ တွေ့တိုင်းလဲ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် သိပ်ကိုပျော်ရွှင်ကြပြီး ရတဲ့အချိန်လေးမှာ အချစ်တွေနဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းကြပါတယ်။ အန်တီငုဝါဆီကိုတော့ ညီမလေးကို တစ်ပတ်တစ်ခါ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ လမ်းကြုံရင်လဲ ဗိုလ်ချုပ်စျေးကဆိုင်ကို ဝင်တွေ့ဖြစ်ကြပါသေးတယ်။ အန်တီငုဝါနဲ့ တွေ့ဖန်များလာတော့ အန်တီငုဝါ ဖေါက်ပြန်တာတောင် ယုံရခက်ကြီး။ အိမ်မှာလဲ အိမ်မှာမို့၊ ဆိုင်မှာလဲဆိုင်မှာမို့ အနေတည်ပြီး တစ်ကယ်အေးဆေးတာ။ ကြည့်ရတာ အဖေရင်းရဲ့ဒဏ်မခံနိုင်လို့များ အသစ်ရှာပြီး ကွဲလိုက်တာလားမသိဘူး။

တစ်ခုသောညနေခင်းမှာ အိမ်မှာကျုပ်ထိုင်နေတာ ကို ညီမလေးက ကျုပ်ခါးကို လိုက်ပြီး ကလိထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ယားတာနဲ့ တွန့်လိမ်နေတာကို ညီမလေးက တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်း အတင်းကို ကလိထိုးတော့တာ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဖွားသီလဲ ရှိနေပါတယ်။ ဖွားသီကတော့ ကျုပ်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်စနေတာကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ညီမလေးခါးတွေကို ကလိပြန်ထိုးတာ ညီမလေး တွန့်လိမ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ပက်လက်လေးလဲသွားပါလေရော။ ကျုပ်လဲ ဘယ်ရမလဲ လဲနေတာကိုထပ်ပြီး အပေါ်ကမိုးကာ ကလိလိုက်ထိုးတယ်။ ညီမလေးက အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီရှည်ချည်သားလေးဝတ်ထားတာဆိုတော့ ကျုပ်က သူ့ပေါင်ကြားကိုရောက်နေတာ။ ကျုပ်ကလဲ ကိုယ့်ညီမလေးဆိုတော့ ဘာစိတ်မှလဲမဖြစ်ဘူး။ ညီမလေး တွန့်လိမ်နေတာကို သဘောကျလို့ ကလိလိုက်ထိုးတာ။

" ကိုကို... ခစ်ခစ်... ယားတယ်... ဟီးဟီးဟစ်... ညီမလေးမောနေပြီ... တော်တော့ကွာ... ခစ်ခစ်ခစ်..."

" ဟမ်... မှတ်ပြီလား... ကိုကို့ကို ကလိထိုးအုံးမလား.. ဟင်..."

" ဟီး.. မထိုးတော့ဘူး.. ခစ်ခစ်... ယားပါတယ်ဆို.."

" သမီးဖူး..."

အဖေရင်းအသံကြားလို့ ကျုပ်လဲ ရပ်လိုက်တယ်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖေရင်းက ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ကို မျက်ထောက်နီနဲ့ကြည့်နေတာ။ ညီမလေးက တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်း အမောဖြေနေရင်းက...

" ရှင်... ဖေဖေ... "

" လာအုံး... ဖေဖေအခန်းလိုက်ခဲ့... "

" အာ... ဖေဖေရာ... ဒီမှာကလိထိုးခံရလို့ မောနေတဲ့ဟာ... ခဏနေလိုက်ခဲ့မယ်လေ..."

" မရဘူး... ခုလိုက်ခဲ့... ထစမ်းမိဖူး..."

အဖေရင်းရဲလေသံ တော်တော်မာနေတာကြောင့် ကျုပ်တောင်နည်းနည်းလန့်တယ်။ ညီမလေးလဲ မျက်နှာကြီးစူပြီး ထထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ အဖေရင်းက ညီမလေးလက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာများဖြစ်လို့လဲပေါ့။ အဖေရင်းက သူ့အခန်းထဲ ညီမလေးကိုခေါ်သွားပြီး ဘာတွေပြောတယ်မသိဘူး ခဏကြာတော့ ညီမလေး အဖေရင်းအခန်းထဲကနေ စူဆောင့်ပြီးထွက်လာတယ်။ 

လမ်းလျောက်တာကိုက စိတ်ဆိုသလို စိတ်ကောက်သလိုမျိုး ခြေကိုဆောင့်ဆောင့်ပြီးလျောက်ကာ သူ့အခန်းဘက်ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုပဲ သွားချော့ရမလို ဆက်ပဲထိုင်နေရမလိုနဲ့ ခြေတုံချတုံဖြစ်နေမိတယ်။ ညစာစားချိန်ကျ ညီမလေး အခန်းထဲက ထွက်မလာလို့ ကျုပ်လဲ အခန်းထဲလိုက်ခေါ်တော့ ညီမလေးက ငိုထားလို့ မျက်နှာလေးမို့အစ်နေတာ။ ကျုပ်လာမချော့မိတာမှားသွားပြီလို့တောင် တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်ရည်စတွေ သုတ်ပေးရင်း

" ညီမလေးအဆူခံရတာ ... ကိုကို့ကြောင့်မလား..."

" မဟုတ်ပါဘူး... ကိုကိုရာ... အဲ့ဖေဖေက ဘာမှန်းကိုမသိဘူး..."

" မဟုတ်ရင်လဲပြီးရော... သွားမျက်နှာလေးသစ်လိုက်အုံး...  ထမင်းစားရအောင်..."

" ဟုတ်ကိုကို ခဏစောင့်... "

ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားကာ မျက်နှာသစ်ပြီးပြန်ထွက်လာတယ်။ မျက်နှာသုတ်ပြီးတော့မှ

" ကိုကို... ညီမလေးကို... ကုန်းပိုး... "

ဟိုက် ခုနပဲ ကျုပ်နဲ့ဆော့ရင်းလှောင်ရင်း အဆူခံရတာ။ အခုကျုပ်ကို ကုန်းပိုးခိုင်းနေပြန်ပြီ။ ဒီတိုင်းဆို ကျုပ်ပဲအထိုးခံရမလား ညီမလေးပဲ အရိုက်ခံရမလား တစ်ခုခုပဲ။ ကျုပ်ကိုယ်တိုင် အဖေရင်းရဲ အထိုးခံချင်ပေမယ့် ညီမလေးကိုတာ့ ဓါးစာခံမဖြစ်စေချင်ဘူး။ အခုဟာက ကျုပ်ကိုဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး သူ့အလိုလိုဖြစ်လာနေတာ။ ကျုပ်ဘာလုပ်ရမလဲ...

" ဟာ... ညီမလေးကလဲ... "

" ကိုကိုကုန်းမပိုးဘူးလား... ကိုကိုကုန်းမပိုးရင် ညီမလေး ဒီညထမင်းမစားတော့ဘူး... "

ဟူး မတတ်သာတောဘူး။ ကျုပ်သက်ပြင်းချရင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့။ ကျုပ်ဖန်တီးတာမဟုတ်။ ကံစီမံရာပဲ လို့သဘောထားပြီး ညီမလေးကို ကုန်းပိုးလိုက်တော့တယ်။ ညီမလေးက ကုန်းပိုးစီးရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း

" ခစ်ခစ်... ကိုကိုက အဲ့ဒါတွေချစ်ဖို့ကောင်းတာ... "

အမလေး သူကရယ်နိုင်သေးတယ်ဗျ။ ကျုပ်မှာသာ ညီမလေး ထပ်အဆူခံရမှာစိုးလို့ စိတ်ပူနေတာ။ ညီမလေးရဲ့ ရင်သားအဖုအဖေါင်းလေးတွေ ကျုပ်ကျောကိုလာထိကပ်နေတယ်။ သူ့ပေါင်လေးတွေနဲ့ ကျုပ်ကျောကိုခွထားပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှမနေပါဘူး။ ထမင်းစားခန်းရောက်တော့ အဖေရင်းနဲ့ ဖွားသီက စားနေပြီ။ မေမေက ဘေးနားကနေ အဖေရင်းကို ယပ်ခပ်ပေးနေတယ်။ အဖေရင်းက ကျုပ်ညီမလေးကို ကုန်းပိုးလာတာမြင်တော့ မျက်နှာက ချက်ချင်းကို တင်းမာသွားတာ။ ညီမလေးကတော့ သူ့အဖေကို တစ်ချက်တောင်မကြည့်ဘူး။ ကျုပ်နဲ့ညီမလေး ထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်တော့-

" ကိုကို... ညီမလေးကိုခွံ့ကျွေးနော်"

" အင်း ... ကျွေးမှာပေါ့ညီမလေးရဲ... မေမေ... မေမေပါတစ်ခါတည်း ဝင်စားလေ... "

ကျုပ် တမင်ခေါ်လိုက်တာ။ ကျုပ်မေမေက ကျွန်လိုယပ်ခပ်ပေးနေချိန် ကျုပ်အခန့်သားထိုင်မစားနိုင်ပါဘူး။ အရင်က မေမေနဲ့အတူ နောက်မှစားဖြစ်တာ။ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်နဲ့အတူမှ စားဖြစ်တာများတယ်။ အခုက ဖွားသီကညီမလေးကိုသွားခေါ်ခိုင်းလို့ သွားခေါ်ရင်းဝင်စားဖြစ်သွားတာ။

" မေမေနောက်မှပဲ... စားတော့မယ်သားလေးရယ်.."

" အာ မေမေလေးကလဲ... လာ ... သမီးတို့နဲ့အတူတူစားမယ်..."

ပြောရင်း ထပြီး မေမေ့ကို လက်ဆွဲခေါ်ပြီးထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးကပဲ သူ့ရှေ့ကပန်းကန်ကို မေမေလေးဆီထိုးပေးရင်း...

" ဟီးဟီး... သမီးက ကိုကိုခွံ့ကျွေးတာစားမလို့..."

" ရပါတယ် သမီးလေးရယ်..."

" တောက်..."

အဖေရင်း တောက်တစ်ချက်ခေါက်လိုက်ပြီး ထမင်းဝိုင်းက ထသွားတယ်။မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ ငယ်ကြောက်ဆိုတော့ မေမေ တော်တော်ကြောက်ရှာမှာ။ ဖွားသီရော ညီမလေးရော ကျုပ်ရော အတူရှိနေတော့ မေမေ့ကို ဘာမှသူပြောလို့မရဘူးလေ။ ဖွားသီက-

" ဒီကောင် ဘာဖြစ်နေမှန်းကိုမသိဘူး... "

" မသိပါဘူးဖွားဖွားရာ... ကိုကိုခွံ့တော့... ညီမလေး ဗိုက်ဆာပြီ"

ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို တစ်လုတ်ခွံ့။ ကျုပ်ကတစ်လုတ်စားနဲ့ ထမင်းဆက်စားနေမိတယ်။ မေမေကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာပဲ စားနေလို့ မေမေ့ကို အကဲခတ်နေရသေးတယ်။ ထမင်းစားပြီးတော့ မေမေ့လက်လေးကို ကိုင်ဆုပ်ဖျစ်ညှစ်အားပေးတော့ မေမေက ပြုံးပြပါတယ်။ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့တဲ့။ ကျုပ်လဲ လုပ်ပြီးမှ မေမေ့ကို အဖေရင်းနှိပ်စက်မှာ စိတ်ပူနေမိသေးတယ်။ ညကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ညီမလေးကို စာဖတ်ပြသိပ်ပြီးတော့ ကျုပ်အခန်းပြန်ဝင်ကာနီး အဖေရင်းရဲ့အခန်းကိုသွားနားထောင်ကြည့်တော့ တိတ်ဆိတ်နေလို့ စိတ်အေးသွားခဲ့ရတယ်။

ညီမလေးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျုပ်ကိုသိသိသာသာ သူ့အဖေရှေ့ဆို ပိုပြီးပူးကပ်နေပြလာတယ်။ အဖေရင်းရဲ့ ဒေါသအငွေ့တွေနဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာခဲ့ပြီ။ အဖေရင်းကတစ်ဘက် ကျုပ်နဲ့ညီမလေးက တစ်ဘက် နှစ်ဘက်ကြားထဲက အက်ကြောင်းဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်းကြီးမားလာခဲ့ပါပြီ။ ကျုပ်မျှော်လင့်တဲ့ နေ့တွေဟာ နီးကပ်လာနေပြီဆိုတာ ကျုပ်ခံစားမိနေပါတယ်လေ။

............................

(22)

ညီမလေးကို အန်တီငုဝါဆီခေါ်သွားရင်း တစ်ခါ မေမေ့ကိုပါခေါ်သွားပြီး မိတ်ဆက်ပေးတော့ ပင်ကိုယ်စိတ်ရင်းကောင်းတဲ့ အန်တီငုဝါ မေမေ့ကို ညီမရင်းသဖွယ် ဆက်ဆံသည်။ သြော် ဘာမှမဆိုင်တဲ့ အန်တီငုဝါတောင် မှ မေမေ့ကို ညီမရင်းသဖွယ် ဆက်ဆံနိုင်ပါလျှက် အဖေရင်းရဲ့ မေမေ့ပေါ်ဆက်ဆံပုံကို တွေးကြည့်ရင် အသည်းနာဖို့ကောင်းလှသည်။ အန်တီငုဝါကိုပါ ပန်းခြံတွေလျှောက်လည်ဖို့ခေါ်တော့ ဆိုင်ကို စိတ်ချရတဲ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ထားခဲ့ပြီး လိုက်လာသည်။ ပြီးတော့ ပုံ့ဆီပါသွားခေါ်လိုက်တော့ မေမေနဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ မတွေ့ရတာကြာမှ ပြန်တွေ့ကြလို့ ပြုံးပျော်နေကြသည်။ 

အန်တီစပါယ်ကိုပါ မေမေက လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်တော့ အန်တီစပါယ်က အစကငြင်းပေမယ့် နောက်တော့လဲ ပါလာပါသည်။ အခုမှ သားအမိ ၃တွဲ ပန်းခြံတွေ ကစားကွင်းတွေ လျှောက်လည်ကြသည်။ အန်တီငုဝါလဲ မေမေနဲ့ အန်တီစပါယ်ကို တော်တော်လေးရင်းနှီးသွားတယ်။ ပျော်ရွှင်စရာကောင်းလွန်းလှတဲ့ အလည်အပတ်ခရီးဖြစ်ခဲ့ပြီး ကားလေးထဲကို ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်ထိုင်ကြရပေမယ့် အားလုံးပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်။ ပြန်တော့ အန်တီငုဝါကို ဗိုလ်ချုပ်စျေးကဆိုင်ကို အရင်လိုက်ပို့ပေးသည်။ အန်တီငုဝါက ကားပေါ်က အတင်းဆင်းခိုင်းပြီး အကုန်လုံးကို အင်္ကျီတွေ လက်ဆောင်ပေးပြန်သည်။ 

ပြီးတော့မှ အန်တီငုဝါကို နှုတ်ဆက်ထွက်ခဲ့ကြပြီး ပုံ့နဲ့ အန်တီစပါယ်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပြီးမှ မေမေနဲ့ ညီမလေးကိုကားပေါ်တင်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကျုပ်တို့ပျော်တဲ့ အပျော်တွေဟာ ဒီညနေမှာပဲ မျက်ရည်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားရမယ်လို့ ဘယ်သူထင်မှာလဲ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခရီးပန်းလာလို့ ခဏအနားယူလိုက်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်သည်။

" ကိုကိုရေ... ကိုကို..."

ညီမလေးရဲ့ ခြံထဲကခေါ်သံကြားလို့ ကျုပ်လဲ ခြံထဲဆင်းခဲ့လိုက်သည်။

" ကိုကို ညီမလေးကို ပန်းခူးပေး..."

ဇီဇဝါပန်းရုံက ပန်းဖြူဖြူလေး ပွင့်နေတာကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ ကျုပ်လဲ ပန်းပွင့်လေးကို လှမ်းခူးပေးတော့

" ညီမလေးကို ပန်ပေးနော်..."

" လာ ပန်ပေးမယ်..."

ညီမလေးရဲ့ နားရွက်ကြားလေးက ပိတုန်းရောင်ကေသာကြားထဲ ထိုးစိုက်ပန်ပေးလိုက်တယ်။ အမယ် ညီမလေးက ခါးလေးထောက် ရင်လေးကော့ပြပြီး

" လှလား ကိုကို... ခစ်ခစ်... "

" ဝါး... အရမ်းအရမ်းလှ... "

ညီမလေးက တစ်ကယ်လဲလှပါတယ်။ ဖြူဝင်းတဲ့အသားလေးတွေနဲ့ အရွယ်ရောက်နေတဲ့ မိန်းမလှလေးလို ရှိုက်ဖိုအသွယ်သွယ်က သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိသင့်သလောက်ရှိပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ်။

" ချစ်ရင် ညီမလေးကို အာဘွားပေး... ခစ်ခစ်..."

" ပေးမှာပေါ့... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းမလို့ လုပ်တဲ့အချိန်...

" တီတီ...."

" ကျွီ..."

ကားဟွန်းသံ တံခါဖွင့်သံနဲ့အတူ အဖေရင်းရဲ့ကား ခြံထဲကို ဒုန်းစိုင်းမောင်းဝင်လာပြီး ကားပေါ်ကနေမီးဝင်းဝင်းတောက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဆင်းလာတယ်။ ပြီးတော့ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး အင်္ကျီရင်ဘတ်ကိုကိုင်ကာ ကျုပ်မျက်နှာကို လက်သီးနဲ့ပိတ်ထိုးတယ်။

" ခွပ်..."

" အမလေး... ကိုကို... အီးဟီး... ဖွားဖွားရေ... မေမေလေး... လာပါအုံး... အီးဟီး... ကိုကို.. ကိုကို..."

မေမေ နောက်မီးဖိုခန်းကနေအပြေးလေးပြေးထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ကြယ်တွေလတွေမြင်သွားတယ်။

" ခွေးမသား... ခွေးလိုကောင်... မင်းဟိုအပျက်မနဲ့.. ငါ့သမီးကိုတွေ့ပေးတာ ငါမြင်တယ်... မအေလိုး... "

ကျုပ်ကိုပြောရင်းထပ်ထိုးဖို့ပြင်တော့ မေမေက ကျုပ်နဲ့အဖေရင်းကြားဝင်ပြီး  အဖေရင်းကို ဆောင့်တွန်းလိုက်တယ်။

" ရှင် ကျမသားလေးကို မထိနဲ့နော်..."

မေမေဒေါသထွက်လွန်းလို့အသားတွေ တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။

" ဖေလိုးမ... နင်ငါ့ကိုဘယ်တုန်းက အဲ့ဒီလေသံနဲ့ပြောဖူးလဲ.. သေချင်ပြီထင်တယ်... နင်လဲ အလိုတူအလိုပါပဲ... "

" ကျမသားလေးကို ထိကြည့်လေ... အသက်ချင်းလဲပစ်လိုက်မယ်..."

" စောက်ကန်းမ.."

အဖေရင်း မေမေ့ကိုပါးရိုက်ဖို့လက်မြှာက်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်လဲ အတင်းကုန်းထပြီး မေမေ့ကို ကျုပ်ကိုယ်နဲ့ကာပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။

" မေမေ... အ..."

ကျုပ်နားထင်ပူထူသွားတယ်။ မေမေ့ကိုသာထိမိရင်မသက်သာဘူး။

" ဒါကဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ... ဟင်... ဇေယျာထွန်း... အဲ့ဒါနင်နဲ့ရတဲ့နင့်သားဟဲ့... နင်ခွေးစိတ်ပေါက်နေတာလား.... ခုချက်ချင်းရပ်စမ်း... "

" မေမေမသိဘဲနဲ့ ဝင်မပါနဲ့... အဲ့ဂြိုလ်ကောင်က ဘာမှကျုပ်သားမဟုတ်ဘူး... အဲ့ကောင်... သမီးကို... ဟိုအပျက်မနဲ့သွားတွေ့ပေးတာ... ကျုပ်မျက်စိနဲ့မြင်တာ... ဒီကောင်မလဲပါတယ်... နောက်ပြီး... ဒီကောင်သမီးလေးကိုပါ ခွေးကျင့်ခွေးကြံ... ကြံနေတာ... ကျုပ်မသိဘူးထင်နေလား..."

" မောင်နှမချင်းချစ်ချစ်ခင်နေတာ... နင်ကမလိုတဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ အဲ့လိုထင်နေတာ.. ခွေးကောင်ရဲ့... ငါ့အရှေ့မှာလဲ ဒီလိုပဲ မောင်နှမတွေနောက်ပြောင်နေတာပဲ... အေး... ငါ့မြေးမလေးကို... သူ့အမေဆီပို့ပေးတာ... အစထဲကငါသိတယ်... ငါ့မြေးလဲ... သူ့အမေကိုလွမ်းမှာပေါ့... ငါအမေချင်း သမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာလို့လွှတ်ထားတာ... "

" မေမေကပါ... ဒီအိမ်ဖေါ်သားအမိဘက်က လိုက်ပြောနေတာလား... သွား.... နင်တို့သားအမိ... အိမ်ပေါ်ကဆင်း... ဂြိုလ်မွှေတဲ့သားအမိ.... "

"ဆင်းမယ်... ရှင့်ကိုသိပ်တွယ်တာလွန်းလို့ ပြန်လိုက်လာတယ်မထင်နဲ့... မေသီ့ကိုသနားလို့... သူ့မြေးနဲ့နေချင်မှာပဲဆိုပြီး... လိုက်လာတာ... သားကလဲ... သမီးလေးကို ညီမအရင်းလေးလိုပဲချစ်တာ.. ကျမအသိဆုံး... ရှင့်လိုခွေးစိတ်ပေါက်နေတဲ့လူနဲ့... အတူမနေနိုင်ဘူး... မေသီ... သမီးတို့သားအမိကိုပြန်ခွင့်ပြုပါနော်... မေသီးမြေးကိုမေသီကြိုက်တဲ့အချိန်လာတွေ့ပါ... သမီးတို့... ဒီအိမ်မှာ.. မနေချင်တော့ဘူး... နယ်မှာပဲအေးအေးဆေးဆေးနေပါရစေ.... "

" မေမေလေး... မေမေလေး... မသွားပါနဲ့မေမေလေးရယ်... ကိုကို... ညီမလေးကိုမထားခဲ့ပါနဲ့နော်.. အီးဟီး... မေမေလေးကိုပြောပါအုံး... ကိုကို... မသွားပါနဲ့နော်.... အီးဟီး "

" ညီမလေးကို.. ကိုကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်... ကိုကိုဒီအိမ်မှာတော့မနေနိုင်ဘူးညီမလေး... မေမေ့ကိုအိမ်ဖေါ်လိုဆက်ဆံတာလဲ ကိုကိုမကြည့်ရက်တော့ဘူး... ဖွားသီသားတို့ကိုခွင့်ပြုပါနော်..."

ဖွားသီဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး လှကားလေးမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး မျက်ရည်တွေကျနေတော့တယ်။  ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုခေါ်ပြီး အဝတ်စားတွေသိမ်း ပစ္စည်းတွေထည့်တော့ ညီမလေး နောက်ကနေ ငိုယိုပြီးလိုက်လာတယ်။ အဝတ်စားတွေထည့်နေတဲ့ကျုပ်ကို နောက်ကနေဖက်ပြီး...

" ကိုကို... အီးဟီး... ညီမလေးကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ကွာ... ကိုကိုမရှိရင်ညီမလေးမနေတတ်လို့ပါ... အီးဟီး... မသွားပါနဲ့ကိုကိုရာ... အီးဟီးဟီး..."

ကျုပ်လဲ အဝတ်စားတွေ မေမေ့ဓါတ်ပုံ ပုံ့ဓါတ်ပုံနဲ့ ညီမလေးဓါတ်ပုံတွေပါသိမ်း ပြီးမှ ကျုပ်အိတ်ထဲက ကျောင်းတုန်းကရိုက်ထားတဲ့ ကျုပ်ဓါတ်ပုံလေးကိုထုတ်ကာ ညီမလေးလက်ထဲထည့်ပေးရင်း  ညီမလေးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားတာ တင်းနေတာပဲ။ ညီမလေး မျက်နှာအနှံ့ကို အားရပါးရနမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နဲ့ တရစပ်ကို နမ်းတော့တာ။

" ညီမလေး... ကိုကိုညီမလေးကိုအရမ်းချစ်တယ်သိလား... ကိုကိုလဲညီမလေးနဲ့မခွဲချင်ပါဘူး ညီမလေးရယ်.... ဒါပေမယ့်... ညီမလေးမြင်တဲ့အတိုင်းပဲ... ကိုကိုနဲ့မေမေ ဒီအိမ်မှာဆက်နေလို့မဖြစ်တော့ဘူး... ဖွားသီကိုလဲ ဂရုစိုက်နော်ညီမလေး... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲ ဂရုစိုက်... အရင်လိုလဲ အရမ်းမဆိုးနဲ့... ကိုကိုလဲ မကြာမကြာ ညီမလေးကိုလာတွေ့မယ်... ဖုန်းလဲဆက်မယ်နော်... "

" ကိုကိုရယ်... ညီမလေးကိုကိုနဲ့မခွဲနိုင်ဘူး... ကိုကို့ကို ညီမလေးအရမ်းချစ်တယ်... "

" ကိုကို့ကိုချစ်ရင် ... ကိုကို့စကားနာထောင်ပါကွာ... နော်... နောက်ကျ ကိုကိုတို့အတူပြန်နေနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်လေ... နော်..."

" ဟင့်.... ကိုကိုရယ်..."

ကျုပ်လဲ အထုပ်ဆွဲပြီးအောက်ဆင်းတော့... မေမေက ဖွားသီကိုတွဲပြီးဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းတာ တွေ့ရတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းကိုဖက်ကာ ရှိုက်ငိုရင်း လိုက်လာတယ်။

" သားလေး မေသီ့ကို ကန်တော့ရအောင်..."

ကျုပ်နဲ့မေမေလဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးတုပ်ထိုင်ပြီး ဖွားသီကို ကန်တော့လိုက်ကြတယ်။ ဖွားသီ မျက်ရည်လေးသုတ်ရင်း တစ်ရှုံ့ရှုံငိုတယ်။

" ငါ့မလဲ... အသက်ကြီးကာမှ မြေလေးတွေနဲ့ အေးအေးချမ်းချမ်းနေရမလားမှတ်တယ်... မသိတတ်တဲ့သားကြောင့် ရင်ကွဲရတယ်... သားညီမလေးကိုတော့... ပစ်မထားပါနဲ့ကွယ်... သားအပေါ်... မြေးဖူးလေး... ဘယ်လောက်သံယောဇဉ်ကြီးတယ်ဆိုတာ... သားအသိဆုံးပါ... "

" ဟုတ်သိပါတယ်... သားမကြာမကြာ လာတွေ့နိုင်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ်... ဖုန်းလဲအမြဲဆက်ပါ့မယ်... ဒီမှာ ကားသော့နဲ့ ဖုန်းပါဖွားသီ..."

" ဟာ... ဒါတွေပြန်ပေးဖို့မလိုဘူး... သမီးယမင်းရော မြေးလေးရောက ဖွားသီရဲ့အမွေကိုခံစားရမယ့်သူတွေပဲ... အခု ဒီကားတွေဖုန်းတွေက ဖွားသီပိုင်ဆိုင်တဲ့အထဲကနေ ဝယ်ပေးထားတာ... သူနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး.... ရှင်းရှင်းပြောမယ်... အဖွားရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေက... ဒီမြေးနှစ်ယောက်အတွက်ပဲ... မြေးဖွားသီစိတ်မကောင်းအောင်မလုပ်နဲ့... ယူသွားပါကွယ်... သားတို့ဘဏ်စာရင်းထဲကိုလဲ ဒီမှာလိုပဲ ချမ်းချမ်းသာသာနေနိုင်အောင်ထည့်ပေးထားမယ်... "

ကျုပ်တို့သားအမိပေါ် ဖွားသီးကျေးဇူးက ကြီးလှပါတယ်။ မေမေနဲ့ ကျုပ်လဲ ဖွားသီရော ညီမလေးရောကို ဖက်ပြီးအတူတူငိုမိကြတယ်။

" မိုးတောင်ချုပ်တော့မယ်ကွယ်... မနက်မှသွားပါလား... "

" ရပါတယ်ဖွားသီရယ်... ဒီလမ်းကသားကျွမ်းပါတယ်... ဒီမှာထပ်နေလို့ စိတ်မကောင်းစရာတွေ ထပ်ဖြစ်လာမှာစိုးတယ်... သားတို့ကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်..."

" သမီးလေး.... ဖွားဖွားကိုဂရုစိုက်နော်... မေမေလေးလဲ လာနိုင်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ်...."

" ဟုတ်ကဲ့ပါ... မေမေလေး... သမီးလဲ မေမေလေးတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ချင်တယ်... ကိုကို... ညီမလေးကိုခေါ်သွားပါနော်... "

" သမီးလေးရယ်... ဒီမှာမေသီတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့... သမီးလေးဖွားဖွားနားမှာ နေပေးပါနော်..."

" ဟုတ်ကဲ့ပါ...မေမေလေးရယ်..."

ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုဆွဲထူပြီး ကားပေါ်ပစ္စည်းတွေ တင်ပြီး မေမေနဲ့အတူ ကားပေါ်တက်ကာ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

" ကိုကို... ကိုကို... ကိုကိုရေ... ကိုကို"

ကားဘက်မှန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ညီမလေး ခြံဝကိုပြေးလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ကားကို ထိုးရပ်ကာ စက်သတ်ပြီး ညီမလေးဆီပြေးသွားလိုက်တယ်။ ညီမလေးနဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ပြီး နမ်းမိကြပြန်တယ်။

" ညီမလေး... နှုတ်ဆက်ရင်အပြုံးနဲ့နှုတ်ဆက်ရတယ် ညီမလေးရဲ့... ကိုကို့ကို ပြုံးပြပါလားကွာ... ညီမလေးရဲချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့အပြုံးလေး ကိုကိုမြင်သွားချင်တယ်..."

ညီမလေးက မျက်ရည်ကြားထဲကနေ အားတင်းပြီး ပြုံးပြတော့ ကျုပ်လဲ ကြိုးစားပြီးပြုံးလိုက်တယ်။

" ကိုကို့ညီမလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ... အားတင်းထာနော်... ပြန်တွေ့ကြမယ်..."

ပြောရင်း ညီမလေးပါးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်တယ်။ သူလဲကျုပ်ကို ရွှတ်ကနဲပြန်နမ်းတယ်။

" ဟုတ်ကိုကို.... ညီမလေးဆီဖုန်းဆက်အုံးနော်... "

ကျုပ်လဲ ကားဆီပြန်လာပြီး ကားထဲဝင်ကာနီးတော့ ညီမလေးကို လက်ပြမိတယ်။ ညီမလေးကလဲ ပြန်ပြနေတယ်။ ကျုပ်ကိုပြုံးပြနေသေးတယ်။ ကျုပ်လဲပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး ကားပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

- - - ညီမလေးရေ - - -

မေမေနဲ့ကျုပ် ကားပေါ်မှာစကားမပြောဖြစ်ပဲ ငြိမ်နေမိကြတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ညီမလေးကိုသတိရတာရော ပုံ့ကိုသတိရတာရော ကြောင့်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသလို မေမေ့ကိုခေါ်လာနိုင်လို့လဲ ကျေနပ်မိတယ်။ တစ်ကယ်တော့ ကျုပ်ဘာမှအားမထုတ်လိုက်ရဘူး။ အရာအားလုံးဟာ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်စွာပဲ ဖြစ်လာခဲ့တာ။ ရန်ကုန်ထွက်တော့ ပျင်းလာတာနဲ့ ကက်ဆက်လေးဖွင့်လိုက်တယ်။ သီချင်းသံလေးပျံ့လွင့်လာတယ်-

(xxx အထပ်ထပ်အထီးကျန်ချိန်များ xxx အင်အားများလဲပေးပြန် xxx သူ့စကားဟောင်းတချို့လတ်ဆတ်ဆဲ xxx လေထဲဆောက်သူအိမ်လေး xxx လေထဲလွင့်ပျောက်သွားပြန် xxx စိတ်ကူးများနဲ့ရူးသွပ်ခဲ့ xxx အကြာကြီးအခုလိုနေရင် xxx ပိုပိုဝေးသွားနိုင်တယ် xxx နေညိုချိန်တွေလွန်ရင် xxx ညတစ်ခုဖြတ်လာမယ် xxx xxx မကြာခင်ပြန်ဆုံမယ့်အကြောင်းများ xxx ကိုယ်ကြိုတင်တွေးရင်း xxx နံနက်ခင်းအလင်းတစ်စက် xxx ကိုယ်ယုံကြည်ပွေ့ဖက် xxx ဒီတစ်ခါကံကြမ္မာရဲ့လှည့်ကွက် xxx ကိုယ်ချေဖျက်မယ် xxx နောက်ထပ်တို့မဝေးဘူး xxx အိုး xxx အနာဂါတ်ချစ်သူရင်ထဲမှာ xxx အနာဂါတ်တစ်ခုလို့ယုံထားလိုက် xxx ရင်ဆိုင်ရှေ့ဆက်တိုးရင်း xxx ဘဝရဲ့ခရီးကိုသွားရင်း xxx ရောက်ရာလှည့်ပြန်ခဲ့ xxx စောင့်လိုကြိုနှင့်အုံး xxxx)

" သားလေး....."

(ဒို့ဝေးနေတဲ့ခရီးများxxxဆက်ဆက်မကြုံချင် xxx)

" ဗျာ... မေမေ...."

(ရပ်နေရင်းပြေးထွက်xxx စိတ်ကူးနဲ့ပြိုင်သူ xxx)

" အိမ်မပြန်ချင်သေးဘူး သားလေးရယ်..."

(ဒီတစ်ခါကံကြမ္မာရဲ့လှည့်ကွက် xxx ကိုယ်ချေဖျက်မယ်... )

" ဘယ်သွားချင်လို့လဲမေမေ..."

(xxxနောက်ထပ်xxx တို့မဝေးဘူး..xxx )

" အဆင်ပြေမယ့် တစ်နေရာပဲအိပ်လိုက်ကြမယ်လေ"

(အချစ်ရေကြားလား xxx အချစ်ရေစဉ်းစား xxx )

" ဟုတ်မေမေ... "

(နောက်ထပ်xxxတို့မဝေးဘူး xxx )

ကျုပ်လဲ ကားမောင်းလာရင်း မြို့တစ်မြို့ကိုဖြတ်တော့ ဟိုတယ်ကောင်းကောင်းတွေ့တာနဲ ထိုးဝင်လိုက်တယ်။ အထုတ်တွေကို ဧည့်ကြိုကောင်လေးတွေလာသယ်ပေးကြတယ်။ အကောင်းဆုံးအခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်တယ်။ မေမေက ကောင်တာမှာ ဆေးဝါးလေးတွေတောင်းနေသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဝန်ထမ်းကောင်လေးတွေ က အခန်းကို လိုက်ပို့ကြတယ်။ သူတို့ပြန်ထွက်သွားမှ မေမေက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်စေတယ်။

" သားလေး ... တော်တော်နာနေလားဟင်..."

ပြောရင်း ကျုပ်အထိုးခံရတဲ့ဒဏ်ရာကို ကောင်တာက ယူလာတဲ့ ဆေးဗူးလေးဖွင့်ပြီး ဆေးလိမ်းဖို့လုပ်တယ်။

" ရပါတယ်မေမေရဲ့.. ရေချိုးပြီးမှပဲ တစ်ခါတည်း လိမ်းလိုက်တော့မယ်လေ ..."

" အင်း... အဲ့ဒါလဲကောင်းသားပဲ..."

မေမေ ဆေးဗူးလေးကို အဖုံးပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ကျုပ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်စေပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ မေမေ့ခေါင်းလေးကို အနမ်းလေးပေးမိတယ်။

" မေမေ ...သားတမင်လုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူးမေမေ ... သားတီခင်နဲ့ ... မေမေ့ကို... အဲ့ဒီအိမ်ကခေါ်ထုတ်ဖို့ ... တိုင်ပင်ခဲ့တယ်မေမေ... ဒါပေမယ့် ... အခုဖြစ်သွားတာက... သားဘာမှမလုပ်လိုက်ရပဲ... သူ့အလိုလိုဖြစ်ကုန်တာ..."

" မေမေသိပါတယ်သားလေးရယ် ... သားလေး မမခင်ဆီသွားတာ မေမေ့အတွက်ဆိုတာ ... မေမေသိပါတယ်... အခုကိစ္စကလဲ... သူ့အလိုလိုဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာ ... မေမေယုံပါတယ်... "

" သား ပုံ့ဆီဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်မေမေ ... "

" အင်း ... ဆက်လေ... "

ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

" ပုံ့လား..."

" အင်း... ကို ... ညကြီးဘာဖြစ်လို့လဲ... "

" ကိုနဲ့ မေမေ နယ်ပြန်ပြီပုံ့... "

" ဟင်.... ဘာဖြစ်လို့လဲကို.... "

" ညီမလေးကို သူ့အမေဆီလိုက်ပို့တာ သူ့အဖေသိသွားလို့... အိမ်မှာပြဿနာတက်ပြီး .... ကိုနဲ့ မေမေအိမ်ပေါ်ကနေ နှင်ချခံလိုက်ရတယ်.... "

" ဟင်း.... "

" ကိုပုံ့ကို နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်... ကိုတို့ရေစက်ရှိရင်ပြန်ဆုံကြမယ်နော်... ကို့နှလုံးသားထဲမှာ ပုံ့ထာဝရရှိနေမှာပါ... ကို ပုံ့ဆီ ဖုန်းဆက်ဖြစ်မှာမဟုတ်တော့ဘူး... ကိုပုံ့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်... "

" ကိုရယ်... ဟင့်... ပုံ့ကိုနှုတ်ဆက်တာပေါ့နော်... ပုံ့လဲ ကို့တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ထာဝရချစ်သွားမှာပါ... ပုံ့နားလည်ပါတယ်... ကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်... အန်တီ့ကိုဂရုစိုက်လိုက်ပါနော်... ဂွတ်နိုက်... ကို... "

" ဂွတ်နိုက်... ပုံ့...."

ကျုပ်ဖုန်းကိုချထားလိုက်တယ်။ မေမေကျုပ်ပါးက မျက်ရည်ကိုလာသုတ်ပေးမှ ကျုပ်ငိုနေပါလားဆိုတာ သိတော့တယ်။

" သားလေးရယ်... "

" ရပါတယ်မေမေရယ်... မေမေရှိနေရင်သားအတွက် ပြည့်စုံပါပြီ...."

" အင်းပါ... အဲ့ဒါဆို...  ရေချိုးလိုက်ပြီးရင် ဆေးလိမ်းရအောင်..."

" ဟုတ် မေမေ..."

ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး သဘက်လေးပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။ ရေပန်းလေးဖွင့်ပြီး ရေချိုးနေတုန်း တံခါးခေါက်လာလို့ တံခါးဖွင်လိုက်တော့ မေမေလေ သဘက်လေးပတ်လို့

" မောင်...."

ကျုပ်ရင်ထဲ နွေးသွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေကြားမှာ ကာလအတန်ကြာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့ နမ်စားလေးတွေ။ ကျုပ် မေမေ့ကို လက်ကမ်း ပေးလိုက်တယ်။

" မေ... လာလေ..."

မေမေ ကျုပ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဝင်လာရင်း ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြည်လိုက်ပြီး တန်းပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေပန်းအောက်ကိုဝင်လာပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ဖက်တွယ်လာတယ်။ ကျုပ် ရေပန်းကိုပိတ်လိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူလိုက်တော့ မေမေအငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျုပ်တို့ကြားမှာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တဲ့အထိအတွေ့လေးတွေ ပြန်ရလာတာ ချိုမြိန်လိုက်တာ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေရဲ့ တစ်ကျော့ပြန် မင်္ဂလာဦးညလေးပေါ့။ မေမေ့ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွလာတယ်။ ပြီးတော့ နမ်းနေတာရပ်ပြီး

" လွမ်းလိုက်တာ မောင်ရာ... မောင့်အထိအတွေ့ အယုအယလေးတွေ မေတောင့်တနေတာကြာပြီ.. ဟောဒီ့မောင့်လီးကြီးကိုလဲ မစုပ်ရတာကြာပြီ မြင်နေရပြီး မကြင်ရတဲ့ဘဝက တစ်ကယ်ပူလောင်တယ်မောင်ရယ်.... မောင့်ကိုမေချစ်လိုက်တာ မောင်ရာ...."

" မောင်လဲ မေ့လို့ပါပဲကွာ.... မေ့ကိုသားအမိဆိုတဲ့စိတ်ကြီး တင်းထားရတာ ပင်ပန်းလိုက်တာ... မေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်ကွာ... ဘယ်သူနဲ့မှမတူအောင်ချစ်တယ်သိလား..."

" မောင့်လီးကြီးမေစုပ်ပါရစေအုံး... "

ပြောရင်း ထိုင်ချပြီး  ကျုပ်လီးကိုစစုပ်ပါလေရော။ မေမေကတော့ သိတဲ့အတိုင်း ကျုပ်ရဲ့လက်ဦးဆရာလဲဖြစ် မွေးသမိခင်လဲဖြစ် အရာအားလုံးထက်ချစ်ရသူလဲဖြစ်လေတော့ ကျုပ်ဖီးလ်တွေတက်လာတာ။ မေမေ့ပုလွေအစွမ်းအောက်မှာ ကျုပ်ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ... ။

" မေ.... ခဏရပ်အုံး...."

" ပြွတ်.... ဘာလဲမောင်ရာ... ဒီမှာစုပ်ကောင်းနေတာကို...."

" မောင်လဲ မေ့အဖုတ်လေး ယက်ချင်သေးတယ်.."

ပြောရင်း ကျုပ် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်ပြီး ထိုက်ချကာ စောက်ပက်ကို မျက်နှာနဲ့တေ့ပေးတယ်။ လက်ကတော့ ကျုပ်လီးကိုထုပေးနေတယ်။

" အင့် ... ဒီမှာမေ့စောက်ပက် မောင့်အတွက်.... အီး... ဟားရှီး..."

မေမေ့စကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာဘဲ မေမေ့စောက်ပက်ကြီးကိုလျာနဲ့ယက်တင်လိုက်တယ်။စောက်ခေါင်းထဲပါ လျာထိုးသွင်းပြီးလျာနဲ့ ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။

" အု...ဟူး... မောင်ရာ... ချစ်လိုက်တာ..."

မေမေပြောပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပြန်တယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် ရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီပြီးအောင် စုပ်ကြ ယက်ကြပြီးမှ ရေအတူချိုးလိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆပ်ပြာလေးတွေတိုက်ပေး ချေးတွန်းပေးကြရင်း လီးကပြန်တောင်လာပြီ။ မေမေက သဘောကျပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်တယ်။ ကျုပ်လီးကိုလဲ ဆွပေးနေသေးတာ။

" ခစ်ခစ်... မောင်လီးကမာလာပြန်ပြီ... ချစ်စရာကြီး... "

" မေနဲ့အတူရှိနေတာကိုး... တောင်တာပေါ့..."

" ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ်ကျမှ လိုးကြမယ်ကွာ... အအေးပတ်နေအုံးမယ်...နော်မောင်"

" အင်းပါ... မောင့်အသက်ဗူးမေလေးရဲ့..."

ရေချိုးပြီးတော့ သဘက်လေးတွေယူပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ရေသုတ်ပေးကြတယ်။ ရေသုတ်ပေးပြီးတာနဲ့ မေမေ့ကိုယ်လေးကို စွေ့ကနဲ ပွေ့လိုက်ပြီး အိပ်ယာဆီကိုချီလာတော့ မေမေက ကျုပ်လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ကာ ကျုပ်ခေါင်းကိုဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့ ကျုလဲ မက်မက်မောမောပြန်နမ်းမိတယ်။ နမ်းရင်း ကုတင်ပေါ်အသာအယာ ချပေးကာ မေမေကိုယ်ပေါ်ကိုခွလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကိုမေမေကိုင်ဆွပေးနေတယ်။ နမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ကြတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။

" မောင်.... မေ့ကိုချစ်ပေးတော့.... သားလေး... မေမေ့ကိုလိုးပေးတော့ သားလေးလီးနဲ့.... "

" လိုးပေးမယ်မေမေ... မေမေ့ကိုမလိုးရတာကြာပြီ... ဒီည တစ်ညလုံးလိုးပစ်မယ်.... "

ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ကြားကိုဝင်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။

" လိုးကွာ... အခုလိုးပေးတော့... "

ကျုပ်လီးကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုဖိသွင်းလိုက်တယ်။

" အင်းဟင်းဟင်း... ဖြည်းဖြည်းသား... အင်း... လွမ်းရတဲ့လီးကြီး... မေမေ့သားလေးလီးက... အရသာရှိလိုက်တာ.... "

" မေမေ့စောက်ပက်ကလဲ အရမ်းလိုးလို့ကောာင်းတာပဲ... ဟူး ... အီဆိမ့်နေတာပဲကွာ... "

ကျုပ်လဲ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီမို့ မေမေ့စောက်ပက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးပေးတယ်။ မေမေ့နို့တွေကိုလဲ ညှစ်ချေပေးလိုက်တယ်။ မေမေ တဟင်းဟင်းညည်းရင်း ဖီးလ်တွေတက်နေတာ။

" အူးဟူး... ကောင်းလိုက်တာကွာ... သားလေးလီးကို မေမေအရမ်းကြိုက်တယ်... သားလေးကိုမေမေသိပ်ချစ်တာပဲ... မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ ယောက်ျားရယ်... "

" မေမေရယ် ချစ်လိုက်တာ လိုးလို့ကိုမဝဘူး...  မိန်းမရယ်ကောင်းလိုက်တာကွာ...."

မေမေရောကျုပ်ရော အရမ်းထန်နေပြီ။ မေမေ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကော့တင်လိုက်ပြီး ဆောင့်ကျောင့်ခွထိုင်ကာ  မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုကုန်းစုပ်ရင်း ကျုပ်လီးကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ပစ်ပစ်ဆောင်လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေရမ်းခါနေတာပဲ တဟင်းဟင်းငြီးရင်း ပြီးတာ ဘယ်နှစ်ခ့မှန်းမသိဘူး။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းနေတာ လီးတစ်ချောင်းလုံးကျင်တက်လာပြီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုအဆုံးထိဖိကပ်ကာ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့ပါးလေးကို တစ်ရွှတ်နမ်းရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ မေမေလက် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ လီးကိုမေမေ့စောက်ပက်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး မေမေ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း မေမေကိုဖက်ထားတော့ မေမေ တစောင်းလေးလှည့်လာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကိုအနမ်းမိုးတွေခြွေကာ

" အီဆိမ့်သွားတာပဲမောင်ရာ... မောင်ကအရမ်းအလိုးတော်တာပဲ... မေဘယ်နှစ်ခါမှန်းကိုမသိဘူး ပြီးရတာ... အရမ်းချစ်တယ်မောင်ရယ်... "

" မေကျေနပ်တယ်ဆို မောင်ပျော်တယ်... စိတ်ချ တစ်သက်လုံးလိုးပေးမှာနော်... ချစ်တယ်မေရယ်.."

မေမေကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လာတော့ ကျုပ်ယုယုယယလေးဖက်ထားပေးမိတယ်။ စောင်လေးဆွဲခြုံလိုက်ရင်း

" မေရယ်... မောင်တော့ ညီမလေးကိုသိပ်သနားတာပဲ... ညီမလေးတော်တော်နဲ့အသားကျမယ်မထင်ဘူး.... ဟင်း... "

" မေလဲ သမီးလေးကိုသနားတာပဲ... ဟိုမာနခဲကြီးကြောင့် သမီးလေးမြေစာပင်ဖြစ်ရတာ..."

" ဘာပဲပြောပြော... အဲ့ဒီမာနခဲကြီးကြောင့်ပဲ... မေမေနဲ့ပြန်ချစ်ခွင့်ရတာ.... မောင်ကျေနပ်ပါတယ်... မေ့ကို... မောင်ပြောစရာရှိသေးတယ်.... ဟိုအိမ်မှာတုန်းက အဆင်မပြေလို့ မပြောဖြစ်တာ.."

" အင်း... ပြောလေမောင်...."

" မောင်... ဟိုတစ်ခေါက်နယ်ပြန်တာ... တီခင်နဲ့လိုးဖြစ်ခဲ့တယ်... "

" ဟင်.... မောင်ကမေ့ကိုမလိုးရလို့... မမခင်ကိုပြန်လိုးတာလား...."

" မဟုတ်ပါဘူးမေရာ... မောင်... တီခင့်ကိုလိုးဖို့ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘူး... မေမေ့ကိစ္စတိုင်ပင်ဖို့ပဲပြန်တာပါ... တီခင်ကမောင့်ကို... စလိုးတာ..."

" ဟုတ်လား... မမခင်ကစတာပေါ့.... ပြောပြပါအုံးမေ့ကို..."

" မောင်ဟိုရောက်တော့... အန်တီမျိုးတို့သားအမိ အိမ်မှာမရှိတာနဲ့... တီခင့်ကို မေမေ့အကြောင်း ပြောပြဖြစ်တယ်... အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေမေ့အတွက်ရော ပုံ့ကိုလဲ မချစ်ဟန်ဆောင်မယ်ဆိုပြီး စိတ်ကညစ်နေတာ...  အဲ့ဒါနဲ့တီခင့်ကိုခွင့်တောင်းပြီးအခန်းထဲ ဝင်ပြီးဘီယာသောက်နေတာ... သောက်ရင်းနဲ့ မေ့ကိုသတိရလိုက်တာမေရာ... မေနဲ့အဲ့အခန်းလေးထဲမှာ လိုးခဲ့တာတွေလဲမြင်ယောင်လာတာ... အဲ့ဒါနဲ့ မေ့ဘီ့ရိုလေးဖွင့်ပြီး အလွမ်းဖြေဖို့ရှာတာ... မေ့ထမိန်လေးနက်ပြာလေးတွေ့တာနဲ့... ထုတ်ကြည့်တော့... မောင်နဲ့မေ ပထမဆုံးလိုးခဲ့တဲ့အရည်တွေ စွန်းနေတာတွေ့တော့ မေ့ကိုမောင် ချစ်လိုက်တာဆိုတာ ... မေ မလျှော်ပဲသိမ်းထားတယ်နော်... "

ပြောရင်း မေမေ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းတော့ မေမေလဲ ကျုပ်ပါးလေးကို ခပ်ဖွဖွပြန်နမ်းတယ်..

" အင်း... မောင်နဲ့မေရဲ့ ပထမဆုံးအချစ်ရည်လေးတွေ သိမ်းထားချင်လို့... ဒီအတိုင်းသိမ်းခဲ့လိုက်တာ... ဟိုမှာကျ... သားအမိလိုပဲပြန်နေရမှာဆိုပြီး... အဲ့ထမိန်လေးမြင်ရင်... စိတ်မထိန်းနိုင်မှားစိုးလို့... ထားခဲ့လိုက်တာ... ဆက်ပြောပါအုံး..."

" အဲ့ဒါနဲ့မောင်လဲ အဲ့ထမိန်လေးကိုနမ်းလိုက် မျက်နှာလေးနဲ့ပွတ်လိုက် ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးဖက်ထားလိုက်နဲ့ လွမ်းလွန်းလို့တောင် ငိုမိတယ်..."

" မောင်ရယ်... မေ့အသက်ဗူးလေးရယ်.. ချစ်လိုက်တာကွာ... "

" အဲ့ညက ဘီယာမူးမူးနဲ့ တီခင်ကျွေးတဲ့ ထမင်းစားပြီး အိပ်ပျော်သွားတာ... အဲ့ဒါ... အိပ်မက်ထဲမှာ... မေက မောင့်လီးစုပ်ပေးတယ်ဆိုပြီး... မက်တာ... ပြီးတော့ မေမေက အပေါ်ကနေတက်ခွလိုးတာ... မေမေ့အဖုတ်ကကြပ်လိုက်တာလို့.. စိတ်ထဲထင်ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်လာလို့.... မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မှ... တီခင်က မောင်အပေါ်ကို တက်ခွလိုးနေတာ... မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့နေတာပဲ... အဲ့ဒါနဲ့မောင်လဲ... အောက်ဆင်းခိုင်းပြီး... ကောင်းကောင်းလိုးပေးလိုက်တယ်... မောင့်ကိုတစ်လတစ်ခါလောက်တော့... လာလိုးပေးပါတဲ့ မှာလိုက်တာ... မောင်လဲ... ဖုန်းပဲဆက်ဖြစ်တယ်... မပြန်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ... "

" ခစ်ခစ်.... ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးမမခင်က ... မောင့်ကိုတက်လိုးပါလိမ့်.... "

" မောင် မေ့ထမိန်လေးနဲ့အလွမ်းဖြေတာ မြင်ပြီး... သနားသွားလို့... မေမေ့ဆီကမရတဲ့အချစ်တွေ... ပေးမယ်ဆိုပြီး... တက်လိုးတာလို့ပြောတာပဲ.."

" မမခင်က ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ... အိမ်ပြန်ရောက်ရင်... မမခင်ကိုတစ်လှည့်လိုးပေးလိုက်အုံးနော်... မောင်... မေ့ကို ဒီညတစ်ဝလိုးသွား...မောင် "

" မေ့ကိုကလိုးလို့မှမဝတာ... "

" မောင် ပိုလေး... ဟိုကမမခင်စောက်ပက် ကြပ်ကြပ်လေးလိုးရရင်... မေ့ကိုမေ့သွားမှာ... "

" ဟာ... မေကလဲ... မေ့စရာလာ... မေက မောင့်အချစ်ဆုံးအသည်းအသက်ဗူးလေ... ကိုယ့်အမေကိုပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်... ဘယ်သူနဲ့မှမတူအောင်လိုးလို့ကောင်းတာ မေရ... မောင်ကတော့... မေ့ကိုအချစ်ဆုံး... အလိုးချင်ဆုံးပဲ..."

" ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာမောင်ရာ... မေက.. စတာပါ... မေလဲ ကိုယ်သားလီးနဲ့ပြန်လိုးခံရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်... အရမ်းကောင်းတာ... မမခင်ရှေ့တော့ ဒီလိုတွေမပြောနဲ့နော်... မမခင်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေအုံးမယ်... "

" ဟုတ်မေ... မောင်တို့တစ်ခုခုသွားစားရအောင်လေ... "

" အင်း... မောင်... ခဏလေး... မောင့်ကိုဆေးလိမ်းပေးအုံးမယ်.."

မေမေ ဖင်ပြောင်လေးနဲ့ဆင်းသွားပြီး ဆေးဘူးသွားယူတယ်။ ကျုပ်လဲ ကုတင်ပေါ်ကနေ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။ မေမေဆေးဗူးယူပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်လာကာ ကျုပ်ရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ပါးမို့က ဒဏ်ရာကို ဆေးဖွဖွလေးလူးပေးတယ်။ ဆေးလူးရင်း မျက်ရည်လေးက ဝဲလာတယ်။

" မောင်ရယ်... ဒိလောက်ထိထားတာကို... မေ့ကိုဝင်ကာပေးသေးတယ်နော်..."

" မေရယ်... မကာလို့ဖြစ်မလား... ယောက်ျားအားကြီးနဲ့ မညှာမတာလွှဲရိုက်တာ... မေ့ကိုထိရင်...  ပစ်လဲသွားမှာ... မောင်တောင်မှ နားထင်ပူထူသွားတာ.... တစ်ကယ်သာမေ့ကိုထိရင်... မောင်ဘာတွေလုပ်မိမယ်မသိဘူး... "

" မောင်ရယ်.. မေ့ကိုအဲ့လောက်တောင်ချစ်ရလားကွာ..."

" အဲ့ထက်ပိုပါတယ်မေရာ... မေကမောင့်ဘုရင်မလေးပါ..."

" ကဲလာ... သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး သွားစားကြမယ်.."

မေမေကျုပ်ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြတယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်စားတွေထုတ်ဝတ်ကြပြီး ဟိုတယ်က စားသောက်ခန်း(Dining Room) ဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အစားအသောက်တွေစားကြတော့ ကျုပ်ဘေးမှာ တီတီတာတာနဲ့ စကားလေးတွေပြောရင်း ချွဲနွဲ့တတ်တဲ့ ညီမလေးကိုသတိရမိတယ်။ ဒီအချိန်ဆို ကျုပ်ညီမလေးကို စာဖတ်ပြီးချော့သိပ်နေပြီပေါ့။ စောင်ခြုံလေးထဲက ကျုပ်စာဖတ်ပြတာကိုငေးကြည့်နေတတ်တဲ့ ကျုပ်ညီမလေး အိပ်လို့ပျော်ပါ့မလား။ ကျုပ်သက်ပြင်း ချမိတယ်။

" သားလေး... သားညီမလေးကိုသတိရနေတာလား"

" ဟုတ်မေမေ... ညီမလေးရဲ့ တီတီတာတာစကားသံလေးတွေမကြားရတာ ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ... ဒီအချိန်ဆို ညီမလေးကို စာဖတ်ပြပြီးချော့သိပ်နေကြလေ... ညီမလေးအိပ်လို့ပျော်ပါ့မလားမသိဘူး..."

" ဟင်း... အခန်းထဲပြန်ရောက်ရင်... စာအုပ်ငှားသွားပြီး... ဖုန်းဆက်ပြီး ဖတ်ပြလိုက်လေ... "

" ဟုတ်... စားပြီးရင်ကောင်တာမှာ စာအုပ်သွားငှားကြည့်အုံးမယ်.. မေမေ..."

ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ချော့သိပ်ချင်လို့... ခပ်သွက်သွက်ပဲ စားလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်အလျင်လိုနေတာသိလို့ မြန်မြန်ပဲစားလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး ကောင်တာမှာ စာအုပ်တစ်ငှားတာ ရလာလို့... အခန်းဆီပြန်လာလိုက်ကြတယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် အဝတ်စားတွေလဲကြတော့... မေမေညဝတ်ဂါဝန်လေး ထုတ်ဝတ်ပြီး ကျုပ်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်လေး ဝတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကြပြီး ကျုပ်က ခေါင်းအုံးလေးကျောမှာခုပြီး မှီထိုင်တော့ မေမေကျုပ်ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတယ်။ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှီစေပြီး မေမေခေါင်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ညီမလေးဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

" တူ.... တူ..... တူ... ကိုကို... အဟင့်.... "

" ညီမလေးငိုနေတာလား.... ဘာလို့လဲညီမလေးရာ.. အားတင်းထားမှပေါ့... "

" ကိုကို့ကိုသတိရလို့ပေါ့ကိုကိုရဲ့... ညီမလေးကိုချော့သိပ်မယ့်လူမှမရှိတော့တာ... ကိုကို့ကို အရမ်းသတိရတာပဲ... ကိုကိုပေးခဲ့တဲ့ပုံလေးကြည့်ပြီး... လွမ်းလို့ငိုချင်လာတာ... "

" ကိုကိုနဲ့မေမေလဲ လမ်းမှာနားနေတာ... အဲ့ဒါ... ကိုကိုစာဖတ်မပြရင် ညီမလေးအိပ်မပျော်မှာစိုးလို့... စာဖတ်ပြမလို့ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ... "

" တစ်ကယ်... ချစ်လိုက်တာကိုကိုရာ... ကိုကိုကညီမလေးကိုအရမ်းဂရုစိုက်တာပဲ... အဲ့ဒါကြောင့်ပိုပိုချစ်နေရတာ... "

" ကိုကို့ကိုချစ်ရင်... ကိုကို့စကားနားထောင်နော်ညီမလေး... ဖွားသီကိုလဲဂရုစိုက်... မကြာခင်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဖြစ်တော့မှာ... ကိုယ့်ကိုယ်ကို... လူကြီးတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး... ဘာမဆိုစဉ်းစားချင့်ချိန်ပြီးမှလုပ်နော်... ပြဿနာတစ်ခုခုဆို... စိတ်လိုက်မာန်ပါမဆုံးဖြတ်နဲ့... ကိုကိုနဲ့တိုင်ပင်အုံးသိလား..."

" ဟုတ်ကဲ့ပါကိုကိုရဲ့... ကိုကိုမှာတာတွေညီမလေးမှတ်ထားပါတယ်... ကိုကိုသာ ညီမလေးကိုပစ်မထားနဲ့..."

" အင်းပါညီမလေးရဲ့... အခုအိပ်ရာထဲမှာလား... "

" ဟင့်အင်း... ခုံမှာထိုင်ပြီး ကိုကို့ဓါတ်ပုံလေး... ကြည့်နေတာ..."

" အိပ်တော့လေညီမလေးရဲ့...နောက်ကျနောပြီ...  ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောင်လေးခြုံထား... ပြီးရင်ပြော... ကိုကိုစာဖတ်ပြမယ်... "

" ဟုတ်ကိုကို... ခဏ..."

" ........"

" ရပြီကိုကို..."

" အဲ့ဒါဆို... ဖုန်းကိုပါးပေါ်တင်ထား... ညီမလေးအိပ်ပျော်သွားမှ ကိုကိုဖုန်းချလိုက်မယ်..."

" ဟုတ်... ကိုကို..."

ကျုပ်လဲ စာအုပ်ကိုဖွင့်ပြီးစားဖတ်ပြလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ကျုပ်ညီမလေးကို ခေါ်ကြည့်တယ်။ ပြန်ထူးသံမကြားရတော့ဘူး။ ညီမလေးအိပ်ပျော်သွားပြီပဲ။ ကျုပ်လဲဖုန်းချလိုက်တယ်။

" သမီးလေးအိပ်ပျော်သွားပြီလား မောင်.."

" အင်း... အိပ်ပျော်သွားပြီမေ..."

ကျုပ်လဲ စာအုပ်ကိုဘေးချလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျောမှီထားတဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်နမ်းရင်း မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လျာထိုးထည့်ပြီး လျာချင်း ပွတ်သပ်ကစားနေကြတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ တောင်လာပြီ။ ကျုပ်လက်ကမေမေ့နို့တွေကျုဆုပ်ချေပေးတော့ မေမေ့ခက်တိုးတိုးညည်းတယ်။ လျာချင်းကစားနေရာကနေကျုပ်လျာလေးကိုသိမ်းလိုက်တော့ မေမေ့လျာလေးက လိုက်လာတယ်။ မေမေ့လျာလေးကို ကျုပ်တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေမိတယ်။ 

မေမေသူ့လျာလေးကိုပြန်သိမ်းသွားတော့ ကျုပ်လျာက မေမေ့ပါးစပ်ထဲလိုက်သွား တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လျာလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်တယ်။ မေမေ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို အပြင်ထုတ်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်လေးကိုမကာ ဖင်ကြွပြီး လီးပေါ်ကို စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချတယ်။ နမ်းနေတာကတော့ရပ်မသွားဘူး။ လီးအဆုံးထိဝင်သွားတော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်လေးကိုမြှောက်လိုက်ချလိုက်နေ စလိုးတယ်။ မေမေ နမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး တဟင်းဟင်းညည်းရင်း ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ကာ လိုးနေတာ မြန်လာတယ်။

" အူးရှီး... သားလေး... ဟူး... လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ.... သားလီးနဲ့လိုးရတာ... ကောင်းလိုက်တာ... ဟူး... "

" ကောင်လိုက်တာ... မေမေ့စောက်ပက်က လိုးရတာ အီဆိမ့်နေတာပဲ... "

" စောက်ရည်ကလဲ သားနဲ့လိုးရမယ်ဆို... မတရားထွက်တာ.... ဟူး... "

" ကိုယ့်သားလီးနဲ့ အလိုးခံချင်လို့ထွက်တာပေါ့... ေမေမေရ.... သားလဲ.... မေမေ့နဲ့လိုးရမယ်ဆို.... အလိုလိုတောင်လာတာ..."

" ဟုတ်ပါ့.... ကောင်းလိုက်တာသားရယ်... အူး... မေမေ့စောက်ပက်ထဲကတအားယားနေပြီ.... သားလီးကြီးစောက်ပက်ထဲ တိုးတိုးဝင်လာတိုင်း.... ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲပဲ..."

" လိုးမေမေ... သားလီးကိုမေမေပိုင်တယ်...  ကိုယ့်သားလီးကိုစိတ်ကြိုက်လိုး... ဟူး.... မေမေရာ... ကောင်းလိုက်တာ....."

" ဟား... မရတော့ဘူး.... အီးပြီးတော့မယ်... ယောက်ျား... မိန်းမပြီးတော့နယ်... မေမေသားလင်လေးရေ.... ဟူး...ပြီးပြီ... အင်း.. ဟင်း... ဟင်း..."

မေမေတုန်တက်ပြီး ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေကို ကျုပ်အပေါ်ခွရက်အတိုင်းပဲ လီတပ်လျှက်ကြီး ပက်လဲ လှဲချလိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆက်လိုးပေးတယ်..

" ဟူး... အမလေး... သားလေးရယ်.... အခုပဲပြီးတယ်... သားကဆက်လိုးတော့... စိတ်ပြန်ထလာပြန်ပြီ... သားကမေမေ့စောက်ပက်ကို... အမြဲထအောင်လုပ်နိုင်တယ်... ဟူး.... ကောင်းလိုက်တာ..."

" ကောင်းလာမေမေ... မေမေ့သားအရင်းက မေမေ့ကိုတက်လိုးနေတာကောင်းလား... မေမေ့သားလီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲမှာ....ဟူး "

" အူး... ကောင်းလိုက်တာ... မအေလိုးလေး.... "

" ရှီး... မေမေ... မေမေဆဲလိုက်တာ... စိတ်ပိုထတယ်... ဟုတ်တယ်သားက မအေလိုး... "

" သားလေးမေမေ့ကိုလဲပြန်ဆဲကွာ.... မေမေလဲသိချင်တယ်ကောင်းလားလို့.... ရှီး"

" ဟား... သားလိုးမ.... ကိုယ့်သားနဲ့ပြန်အလိုးခံတဲ့... စောက်ပက်ယားမ.... "

" အမလေး... ဟူး... ပြီးချင်လာပြီ... လိုးလိုး မအေလိုး... အဒေါ်လိုးလေး... ကိုယ့်အမေစောက်ပက်ကို... ပြဲအောင်လိုးစမ်း.... ယောက်ျား... သားလင်လေး..."

" လိုးမှာ .... မေမေ့စောက်ပက်ကို ... တစ်သက်လုံး ပြဲလန်သွားအောင်လိုးပစ်မှာ.... ဟင်းဟင်း.... စောက်ပက်ယားမ... အရှီးမေမေ.... ချစ်တယ်.... ပြီးပြီ....ဟား "

" မေမေလဲ... ပြီးပြီ... ဟူး ချစ်တယ်သားလေးရယ်..."

ကျုပ်လဲ လိုးရင်းအဆဲခံရတာ ဖီးလ်တက်လာလို့ မထိန်းနိုင်တော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ အဆုံးထိဖိကပ်ပြီး လီးရည်တွေပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့ မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီး ကျုပ်ကို တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ ကျုလဲ မေမေမျက်နှာအနှဲ့ကို အနမ်းမိုးတွေရွာချတော့ မေမေ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပတ်သပ်ပေးရင်း အနမ်းတွေကိုခံယူနေတယ်။ မျက်လုံးကတော့ မဖွင့်သေးဘူး။ ခဏနေ မေမေမျက်လုံးပွင့်လာတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေမိကြတယ်။

" မေ.... ကန်တော့နော်....."

" မလိုပါဘူးမောင်ရယ်.... မေနဲ့မောင်နဲ့က လင်မယားဖြစ်နေပြီကို... "

" စိတ်ထတုန်းသာ မေပြောခိုင်းလို့ပြောတာ... မေ့ကိုတန်ဖိုးမထားဘူးလို့ထင်သွားမှာကြောက်တယ်..."

" ခစ်ခစ်.... မောင်ရယ်.... ကြံကြံဖန်ဖန်... ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စုပ်လိုက်ယက်လိုက်... လီးနံ့စောက်ပက်ပွတ်လိုက်နဲ့... မောင်... မေ့ကိုတက်မလိုးတာ... မောင့်လောက်... မေ့ကို... တန်ဖိုးထားတဲ့လူ.... ဒီကမ္ဘာမှာ နောက်တစ်ယောက်မရှိတော့ပါဘူးကွာ... ခစ်ခစ်... ချစ်ဖို့ကောင်လိုက်တဲ့... မေ့အသက်ဗူးလေး..."

" ဟူး... တော်ပါသေးရဲ... ချစ်လိုက်တာမေရာ... "

" ခစ်ခစ် မောင့်လီးက မာနေသေးတယ်နော်... ခဏထုတ်ပေးအုံးမောင်ရာ... မေ.. မောင့်လီးကိုစုပ်ချင်သေးတယ်..."

ကျုပ်လဲ လူချင်းခွာပြီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲကလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက စောက်ရည်တွေနဲ့ရောနေတဲ့ လီးရည်တွေ စိမ့်ထွက်ကျလာတယ်။ မေမေကထထိုင်လိုက်တော့မှ အရည်တွေ ထွက်ကျလားတာအများကြီးပဲ။ မေမေက ဂါဝန်နဲ့ စောက်ပက်ကိုသုတ်လိုက်ပြီးမှ ဂါဝန်ကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်ပြီး မေမေ့ကို ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ခွခိုင်းလိုက်တယ်။ မေမေကလဲ သိပြီးသားဆိုတော့ သူ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်ပါးစပ်နားတေ့ပေးပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာ။ 

နှစ်ယောက်သာ အလျင်မလိုပဲ အေးရာအေးကြောင်း ဇိမ်ဆွဲပြီးစုပ်နေကြတယ်။ ပြီးအောင်ယက်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ အရသာရှိရုံလေး ယက်တာ။ ဒါပေမယ်လည်း စုပ်ပြီယက်ပြီဆိုမှတော့ နှစ်ယာက်သား တစ်အီးအီးတစ်အားအားနဲ့။ စုပ်လို့ ယက်လို့အားရမှ မေမေကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ မေမေလဲ ဖင်ကြီးကိုပစ်ပြီးကို အလိုးခံတာ။ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဆိုတာ။ မေမေ့ စအိုလေးကို တွေ့တော့ အဖေရင်းက မေမေ့ကို ဖင်လိုးတာ ပြန်သတိရတယ်။

" မေ... နောက်ပေါက်ကိုလိုးခံရတာ အရမ်းနာလားဟင်.... "

" အင်း... အရမ်းနာတယ်... ဟိုလူက မညှာမတာ အတင်းလုပ်တာ... ဒါပေမယ့်... စိတ်ထဲတော့ တစ်မျိုးပဲ.... မောင်လုပ်ချင်လို့လား... "

" မေ့အတွက်အရမ်းနာနေရင်... မလုပ်ပါဘူး..."

" နောက်ကျပေးလုပ်မယ်ကွာ... အခုတော့နာတာကြီးသတိရနေလို့.... မခံရဲသေးဘူး... "

" အင်းပါမေရဲ့... မောင်က မေအရမ်းနာလား သိချင်လို့ မေးကြည့်တာ..."

" ဟင်း... လိုစမ်းပါသားလေးရာ မေမေအရမ်းကောင်းနေပြီ... ကိုယ်မေကိုလိုးလေး... မေမေ့ကိုလိုး...."

" လိုးမယ်... အဲ့ဖင်ပေါက်ပါလိုးခွဲပစ်မှာ.... "

" လိုးလိုး... မေမေ့ အပေါက်ရှိသမျှလိုးကွာ... သားလေး လိုးသမျှမေမေခံမယ်... "

ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ အတွဲညီညီ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေ ပြောရင်း လိုးကြတာ ကျုပ်ပြီးတော့ မေမေ သုံးချီလောက်ပြီးမယ်ထင်တယ်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တောင်ပြန်မဝတ်နိုင်တော့ပဲ စောင်ခြံပြီး ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ်။ မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ မေမေ့ပါးလေးကိုနမ်းပြီး မေမေ့ပါင်ကြားဝင်ကာ စောက်ပက်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မေမေလူးလွန့်လာပြီး နိုးလာတယ်။

" အားရှီး... သားလေး... မေမေ့စောက်ပက်ကို... တော်တော်ကြိုက်နေလား... သောက်သောက်... မေမေ့စောက်ရည်သောက်... ဟူးကောင်းလိုက်တာ... ဟားရှီး... ပြီးတော့မယ်... စုပ်စုပ်... စောက်စိကိုစုပ်.... ရှီး... ဟား .... ပြီးပြီ.... ဟူး... စောက်ပက်ယက်တော်လိုက်တဲ့သားလေး ဟူး... မေမေ့ကိုလဲ သားလေးလီးပေးစုပ်အုံး... "

မေမေ ခဏလေးအမောဖြေပြီး ထလာပြီး လီးစုပ်တော့ ကျုပ် ဒူးထောက်ပေးလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ မေမေ့ကို လီးစုပ်တာ နားခိုင်းလိုက်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာလိုးပေးလိုက်တယ်။ လိုးပြီးသွားတော့မှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေအတူချိုးကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆပ်ပြာတိုက် ချေးတွန်းပေးကာ အနမ်းတွေဖလှယ်ကြသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အဝတ်စားလဲကြပြီး ပစ္စည်းသိမ်း အခန်းအပ်ကာ ဟိုတယ်ကထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

..................................

(23)

ဟိုတယ်ကထွက်လာကြပြီးတော့ လမ်းမှာ အဆာပြေစားဖို့ စတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝင်ပြီး မုန့်တွေ အအေးတွေဝယ်ရသေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း ချစ်လိုက်ကြတာ မနက်စာစားနေရင် နေပူနေမှာစိုးလို့ တန်းထွက်လာကြတာ။ ကားပေါ်မှာတော့ အိမ်က ထွက်ကာစလိုမဟုတ်တော့ဘူး မေမေရော ကျုပ်ရော ပျော်ရွှင်နေကြတယ်။ တစ်လမ်းလုံးမောင်နဲ့မေဆိုပြီး ပါးစပ်ကမချ စကားတစ်တွတ်တွတ်ပြောလာကြသည်။ လူရှင်းတဲ့နေရာမှာ ကားခဏရပ်ပြီး နောက်ခန်းဝင်ကာ တစ်ချီလိုးလိုက်သေးသည်။ လမ်းမှာမို့ ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ပြီးအောင်လိုးလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့မှ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သဘောကျပြီး တစ်ခစ်ရယ်မိကြသေးသည်။ ၃ခါလောက် ကားရပ်ပြီးလိုးဖြစ်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နေ့လည် ၁၂နရီထိုးတော့မည်။

" တီခင်ရေ.... တီခင်.... "

ခြံဝကနေလှမ်းခေါ်တော့ တီခင် အပြေးလေးထွက်လာသည်။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ကိုမြင်တော့

" သား... ဟင်... ယမင်း... ဟယ်... တစ်ကယ်အပြီးပြန်လာကြတာလား"

ခြံတံခါး သော့ဖွင့်ရင်းမေးသည်။

" ဒါပေါ့မမခင်ရဲ့.... "

ခြံတံခါးပွင့်သွားတော့ တီခင်က အထုပ်တွေကူသယ်ပေးတယ်။ ကျုပ်တို့သုံးယောက် အထုပ်တွေကိုယ်စီဆွဲရင်း အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အထုပ်တွေအခန်းထဲထည့်ပြီးမှ ဧည့်ခန်းမှာပြန်လာထိုင်ကြတယ်။ တီခင်က

" ကဲ... ထမင်းရောစားပြီးကြပြီလား... ဒီသားအမိ..."

" ဘယ်ကသားအမိရမှာလဲ... ဒီလင်မယားပါ... မမခင်ကလဲ... ခစ်ခစ်... "

" ဟုတ်ပါပြီး ဒီလင်မယားဘာစားခဲ့တုန်း... "

" အချစ်တွေစားခဲ့တာ... ဟီးဟီး.... တစ်လမ်းလုံး ရပ်ပြီးချစ်လာကြတာ... ခစ်ခစ်..."

" အမလေးနော်... အိမ်ရောက်အောင်တောင်မစောင့်နိုင်ကြဘူး... တော်တော်ကဲကြ... "

" အိမ်မှာ အလှည့်ပေးရမယ့်သူရှိတော့လဲ... လမ်းမှာပဲအဝစားခဲ့တာ... ခစ်ခစ်... "

တီခင်မျက်နှာလေးရဲပြီး ရှက်သွားတာ...

" အာကွာ... ရှက်လိုက်တာ... မောင်ကပြောပြထားတာလား..."

" ခင်ကလဲ... ပြေးကြည့်မှ ဒီလူတွေပဲရှိတဲ့ဟာ... နောက်လဲခိုးမချစ်ရအောင်... ပြောပြရမှာပေါ့..."

" အယ်... မောင် နဲ့ ခင်နဲ့ တောင်ဖြစ်နေကြပေါ့... ငါ့မမခင်တော့ အရည်ပျော်သွားပြီထင်တယ်..."

" တော့်သားက အရည်ပျော်အောင် ချစ်ပြသွားတာကိုး... ဒီကခင်လဲ အရည်ပျော်တာပေါ့... ခစ်ခစ်..."

" ကဲ မောင်ရေ... မမခင်ကိုအချိန်ရှိတုန်း အလွမ်းပြေတစ်ခါလောက်ချစ်ပေးလိုက်အုံး ... မေပဲ စားဖို့စီစဉ်လိုက်မယ်..."

" ဟာ... ခရီပန်းလာတာ... ယမင်းနားနေပါ မမခင်လုပ်လိုက်မယ်..."

" ခရီးမပန်းပါဘူးမမခင်ရယ်... ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ် နားနားပြီးလာခဲ့တာ... ပန်းချင်းပန်း... အဖုတ်ပဲပန်းမှာ... အဖုတ်ကလဲ... မောင်နဲ့ဆိုပန်းရကောင်းမှန်းမသိဘူး... ခစ်ခစ်... မူမနေနဲ့နော်... ဒီကအဖုတ်က... အာမမခံဘူး... ခစ်ခစ်..."

" အမလေးတော်... မပင်ပန်းလဲပြီးရော... လာ... မောင်... ခင့်ကိုချစ်ပေးတော့... မောင်ရသေးတယ်မလား"

" ရတာပေါ့... လာ... အခန်းထဲသွားကြမယ်... "

ကျုပ်လဲ မေမေ့ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်ပြီး တီခင့်လက်ကိုဆွဲကာ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။

" မောင်ရေ... အပျိုကြီးစောက်ပက်ကို... ပြဲအောင်လိုးသာလိုးပစ်... ခစ်ခစ်..."

" မောင်လိုးလို့ ပြဲမယ်ဆိုပြဲပြဲအေ... ဟွန်း.. "

အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ တီခင် ကျုပ်ကို အငမ်းမရနမ်းတော့တာပဲ။ မျက်ရည်တွေပါကျလို့။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်တုန့်ပြန်နမ်းမိတယ်။

" မောင်ရယ်... ခင်လွမ်းလိုက်တာ... ခင်ရူးတောင်ရူးချင်တယ်သိလား... ချစ်တယ်မောင်ရယ်... "

" သိပါတယ်ခင်ရယ်... မောင်လဲခင့်ဆီပြန်လာချင်တယ်ကွာ... ဟိုမှာလုံးဝအဆင်မပြေလို့ပါ... "

" အင်းပါ... အခုခင့်ကိုအားရပါးရချစ်ပေးနော်... မောင်လိုးတာခံချင်လှပြီ..."

တီခင်ပြောရင်း ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပြီး ကျုပ်လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး ဆုပ်ကိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ထိုင်ချပြီး လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။ ပါးလေးနဲ့ကပ်ပွတ်ပြီး ပြွတ်ကနဲ့ဆို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ငုံစုပ်တယ်။

" အား... ခင်ရယ်... ရှီး...."

တီခင် သေသေချာချာစုပ်တာဗျ။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းနေတာ။ ဒါပေမယ့် တီခင့်ကိုလိုးချင်သေးလို့ အပြီးထိမစုပ်ခိုင်းပဲ ပုခုံးကနေကိုင်ပြီးထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တီခင့်ထမိန်ကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ အတွင်းခံလေးပေါ်လာတယ်။ အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ရင်း

"နောက်ဆို ဒါကြီးမဝတ်နဲ့တော့ခင်ရာ... ရှုပ်တယ်"

"အင်းပါမောင်ရဲ့.... မောင်ပြန်လာမယ်မှန်းသိရင်... ဝတ်မထားပါဘူး... နောက်လဲမဝတ်တော့ဘူး... ဟုတ်ပြီလား... မောင်လိုးချင်တိုင်းအဆင်သင့်ဖြစ်အောင်... ဟား .. အီး..."

တီခင်စကားမဆုံးသေးဘူး ကျုပ်တီခင့်စောက်ပက်ကို တင်ပါးလေးကိုင်ပြီး ယက်ပစ်လိုက်တာ။ တီခင် ကော့တက်သွားတယ်။ လုပ်လဲ တီခင့်စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ကစားပေးလိုက်တာ တီခင်ထွန့်ထွန့်လူးနေတာ။

" ကောင်းလိုက်တာမောင်ရာ... ဟူး... မရတော့ဘူး... မောင့်လီးနဲ့လိုးပေးတော့.... "

ပြောရင်း တီခင်ကျုပ်ကိုဆွဲထူတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ပက်ကိုယက်ထားတဲ့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမောစုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပေးတယ်။

" ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်... ခင့်ကိုလိုးပေးတော့... ခင့်စောက်ပက်ထဲ မောင့်လီးသွင်းလိုက်တော့.. "

ကျုပ်လဲ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ မလိုးဘဲ တစ်လခွဲလောက်ပစ်ထားမိတာဆိုတော့ စောက်ပက်က ပြန်ကြပ်နေပြီ။

" ဟူး... ဖြည်းဖြည်းမောင်ရယ်... မခံရတာကြာလို့လားမသိဘူး... နည်းနည်းနာတယ်... ကျွတ်... ကျွတ်... ဝင်သလောက်လေးပဲလိုးပေးအုံး.."

ကျုပ်လဲ ဝင်သလောက်လေးပဲလိုးပေးလိုက်တယ်။  တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့အရည်လိုက်လာတော့ လိုးလို့ကောင်းလာတာနဲ့ ထပ်ထည့်လိုက်တယ်။

" ဟင်းဟင်း...ဟင်း... ဟူး... ရင်နင့်အောင်ပါပဲလားမောင်ရာ... ချစ်တယ်မောင်ရယ်.... ရှီး... လိုးပါ... ရတယ် အဆုံးထိထည့်လိုက်တော့... အရမ်းကောင်းနေပြီ...."

ကျုပ်လဲ အဆုံးထိထိုးထည်ပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ တီခင့်စောက်ပက်က စောက်ရည်တွေ မတရားထွက်နေပြီး ကျုပ်လီးမှာ ရွှဲနေတာပဲ။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုဖက်ပြီး အသားကုန် ပစ်ပစ်ဆောင်တာ

" မောင်ရယ်... ဟူး.... ဆောင့်ဆောင့်... အား... မရတော့ဘူး... ချစ်တယ်... ခင် မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်.. အီး... ဟင်းဟင်း..."

" အူး.... ကောင်းလိုက်တာခင်ရယ် ပြီသွားပြီလား... ဟိုဘက်လှည့်ပေးအုံး... မောင်နောက်ကနေလိုးချင်လို့..."

တီခင် တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင် ပြီးသွားတော့ အမောဖြေရင်း ခေါင်းလေးငြှိမ့်ပြတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းရင်း ဘးဟိုဘက်လှည့်ပြီး ဖင်လေးကော့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ခါးလေးကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ လီးကိုကိုင်ကာ စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ တစ်ဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးတော့တာ။

" အူး... မောင်ရယ်... အင်းဟင်းဟင်း... ချစ်လိုက်တာကွာ... အူး.... ရှီးပြီးချင်လာပြန်ပြီကွာ "

" ကောင်းလားခင်... မောင့်လီးကိုကြိုက်လား.."

" ကြိုက်တယ်... လီးကိုလဲကြိုက်တယ်... လိုးပေးတာလဲကြိုက်တယ်.. အား... မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်.... ထွက်ပြန်ပြီ.. ယောက်ျားရယ်... အင်း... ဟင်း..."

" ကောင်းလိုက်တာ... လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ... ခင့်စောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ..."

" လိုးလို့ကောင်းရင် လိုးပါမောင်ယ်... ယမင်းပါလာလို့... ခင့်ကိုပြစ်မထားပါနဲ့နော်... ဟူး... အားကြီးလိုက်တာမောင်ရာ... အီး... အဲ့ဒါတွေစွဲလမ်းရတာ.."

" မမခင်ရယ်... ရှိတာမှ ဒီမိသားစုလေးရှိတာ... အတူတူချစ်မှာပေါ့... နော့်မောင်....  ဟင်းဒီတူရီး အင်္ကျီတောင်မချွတ်အားတော့ဘူး... ခစ်ခစ်..."

မေမေကျုပ်တို့လိုးနေတဲ့အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျုပ်တို့လိုးနေတဲ့ဆီလျှောက်လာတယ်။

" အင်း... အရမ်းလိုးချင်နေလို့ မချွတ်တော့တာ... မေရ... ခင့်ကိုမောင်အကြာကြီးပစ်ထားသလို ဖြစ်နေလို့..."

" မေချွတ်ပေးမယ်.. "

မေမေ ကျုပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ တီခင့်ကိုပါ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လာနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို့လိုးရင်းပဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မေမေက တီခင့်ရှေ့သွားပြီး တီခင့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့ကို ခပ်ဖွဖွနယ်ပေးတယ်။ တီခင်း မေမေ့လည်ပင်းကိုဖက်ရင်း တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေတာ။ တီခင်က နမ်းနေတာကိုခွာ လိုက်ပြီး မေမေ့ကိုတင်းတင်းဖက်ထားရင်း

" ချစ်လိုက်တာ ယမင်းရာ... ယမင်းရဲ့သားကို မမကိုပေးလိုးတာ... ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား... အူး... မောင်ရေ... ထွက်ပြန်ပြီကွာ... ရှီး ဝင်လာပြီ... မောင်လီးရည်နွေးနွေးလေး.... ဟူး... ချစ်တယ်... ဟား..."

ကျုပ်လဲ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးရင်း သုတ်ရည်တွေ တီခင့်စောက်ပက်ထဲပန်းထည့်လိုက်တာ။ မေမေက တီခင့်လက်ကိုဖြည်ချပြီး  ထိုင်ချလိုက်ကာ... တီခင့်စောက်ပက်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။

" မေ... အလိုးခံချင်လို့လား... "

" နောက်မှလိုးမယ်လေ.... ခုက မမခင်စောက်ရည်တွေ ပေနေတဲ့ မောင့်လီးကို စုပ်ချင်လို့.... "

" ယမင်းရာ... ချစ်လိုက်တာ... ငါ့ညီမလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ.."

ပြောရင်း လီးစုပ်ထားတဲ့မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။

" ဒီတိုင်းဆိုရင်တော့... မောင့်ကို အားရှိတာတွေကျွေးမှရတော့မယ်.... မမခင်ရေ... မယားနှစ်ယောက်ကို လိုးပေးရတော့မှာဆိုတော့.... ခစ်ခစ်"

" ဟုတ်ပါ့... ယမင်းရာ.... ဒို့နှစ်ယောက်ကလဲ... မောင့်လီးနဲ့ဆိုး အလိုးခံလို့မဝတာနဲ့တော့... မောင်တော့... ပင်ပန်းတော့မှာပဲ... ခစ်ခစ်..."

ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့ တီခင်ကြားထိုင်ချလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးကိုဖက်ကာ ပါးလေးတွေကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပေးလိုက်တယ်။

" ဒီမယား နှစ်ယောက်အတွက်ဆို... မပင်ပန်းပါဘူးကွာ.... "

" မမခင်ရေ... မောင်ကလဲအာဂနော်... ခစ်ခစ် ချစ်လိုက်တာမောင်ရာ..."

" ဟုတ်ပါ့ယမင်းရာ... မောင်ကအားကြီးတော့... နှစ်ယောက်မှ သက်သာမှာ.... သူ့တစ်ချီက လူကိုသုံးလေးချီပြီးတယ်... "

" ကဲ ထမင်းစားကြမယ်လေ... မမခင်လဲ နည်းနည်းထပ်စားအုံး... လက်ဆုံစားရအောင်.... "

" အင်း အဲ့ဒါဆို မောင်နဲ့ ခင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်အုံးမယ်...  မေလဲ ပလုတ်ကျင်းလိုက်အုံး.. လာ"

မေမေနဲ့ တီခင်ကို ပုခုံးတစ်ဖက်စီဖက်ရင်း ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ သုံးယောက်သား ထမင်းစားရင်း ရယ်စရာလေးတွေ ပြောကြရင်း ပျော်စရာ ထမင်းဝိုင်းလေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ မေမေရယ် တီခင်ရယ် ကျုပ်ရယ် သုံးယောက်ထဲကမ္ဘာလေးဟာ တစ်ကယ်ကိုပျော်စရာအတိပါ။ ပုံ့ကိုချစ်ပေမယ့် ကျုပ်ရဲ့ ဘုရင်မလေးမေမေရယ် ကျုပ်ကိုသိပ်ချစ်တဲ့ တီခင်ရယ်ရှိနေပြီပဲ ကျုပ်လောဘထက်မကြီးချင်တော့ပါဘူး။ စားသောက်ပြီးတော့ ပန်းကန်းတွေဝိုင်းသိမ်းလိုက်ကြပြီး ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ဖြစ်ကြသည်။

................................

" ယမင်း... မမျိုးတို့သားအမိကိစ္စကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ... ဒို့သုံယောက်က အပြင်မှာသားအမိ နဲ့ တူရီး ဆိုပေမယ့် အိမ်ထဲမှာ လင်မယားလိုနေကြတာ သိသွားလို့မကောင်းဘူး..."

" အင်း... ညဘက်လုပ်တဲ့အချိန် မိသွားရင်.. အရှက်ကွဲမှာမမခင်ရဲ့... မောင်နဲ့ကလဲ ညတိုင်းလုပ်ဖြစ်နေမှာ..."

" ဟိုတစ်ခါ...မောင်ပြန်လာတုန်းကတော့... မမကပဲ ကော်ဖီထဲ ဆေးခပ်ပြီးလုပ်ရတာ... အကြာကြီးအဲ့လိုလုပ်နေရင် ဆေးမတိုးတော့ဘဲ မိသွားမှ ဒုက္ခ... ပြီးတော့ မမျိုးတို့သားအမိ ရောဂါရမှာလဲ စိုးတယ်.."

" ဒီလိုလုပ်ပါလားမေနဲ့ ခင်ရဲ့... နောက် နှစ်ပတ်လောက်ဆို ကျောင်းအပ်ရတော့မယ်... ကျောင်းလဲပြန်ဖွင့်တော့မယ်လေ... အဲ့ဒါကျောင်းအပ်ရင်းနဲ့ အဲ့ဒီမှာပဲ အိမ်ငှားနေလိုက်ကြမယ်... မေရော ခင်ရောလိုက်ခဲ့ကြပေါ့... ဒါဆိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်လို့ရပြီ... မကောင်းဘူးလား.."

" အင်းကောင်းသားပဲ... မောင်ပြောတဲ့အကြံမဆိုးဘူးနော်မမခင်... ဒီနှစ်ပတ်လောက်တော့ ဆေးနဲ့ခဏထိန်းထားပြီး... တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်ချစ်ကြတာပေါ့..."

" အင်း... မသွားခင်ကတည်းက မမျိုးတို့သားအမိကိုမှာခဲ့လိုက်မယ်လေ... ပြန်လာရင်ပြောင်းပေးကြဖို့.... နော်ယမင်း..."

" အင်းအခုတော့ အိမ်စောင့်ရအောင် ဆက်ထားလိုက်မယ်... မမျိုးတို့အရင်အိမ်ကိုလဲ သူတို့ပြောင်းကာနီးရင် သေသေချာချာပြင်ဆောက်ပေးလိုက်မယ်လေ.. သမီးမိန်းကလေးရှိတော့ လုံလုံခြုံခြုံလေး နေစေချင်တယ်... "

" အင်း... ကောင်းတာပေါ့မေရဲ့... "

" ကဲ ဒါဆိုရင်တော့ အချိန်ရှိတုန်းလေး ချစ်ရအောင်မောင်ရာ... ဒီတစ်ခါ ယမင်းကို အရင်ချစ်ပေးလိုက်..."

အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့သုံးယောက်လဲ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့  သုံးယောက်စလုံး အဝတ်တွေချွတ်ပစ်လိုက်တာ မိမွေးဖမွေးတိုင်းတွေဖြစ်ကုန်ကြတယ်။ ကျုပ်တို့သုံးယောက် အိပ်ယာပေါ်လဲရင်း မေမေ့ကိုဆွဲယူနမ်းလိုက်တော့ တီခင်က ကျုပ်လီးကိုကုန်းစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လက်က တီခင့်နို့တွေကို လှမ်းညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကိုကျုပ်အပေါ်တက်ခွခိုင်းလိုက်ပြီး  မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ဘက်ကို ဖင်ပေးပြီး လီးစုပ်နေတဲ့တီခင့်ကို မေမေက စောက်ပက်အယက်ခံရင်းက တီခင့်စောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

တီခင်လဲလီးစုပ်ရင်းညည်းနေသလို မေမေလဲ တီခင့်စောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးရင်း ညည်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်ရင်း ညည်းရတာပါပဲ။ မေမေက ကုန်းနေတဲ့တီခင့်ဖင်ကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး သူပါလှဲချလိုက်ကာ တီခင်စောက်ပက်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေလှဲချလိုက်တာကြောင့် မေမေ့စောက်ပက်က ကျုပ်ပါးစပ်နဲ့လွတ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်ကိုစောင်းလိုက်ပြီး  မေမေစောက်ပက်ကို ဆက်ပြီးယက်ပေးလိုက်တယ်။ ခုမှ ကျုပ်တို့သုံးယောက် တြွိဂံပုံစံမျိုး စုပ်ရင်း ယက်ရင်း အဆင်ပြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ လီးကမတရားတောင်နေပြီမို့ မေမေ့စောက်ပက်ကို ယက်နေတာရပ်လိုက်ပြီး

" ခင် နားအုံး... မောင်... မေ့ကိုလိုးပေးလိုက်တော့မယ်..."

တီခင်က လီးကိုပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးပြီး ထလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပေါင်ကြားဝင်ပြီး လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ပက်ထဲထိုးသွင်းပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ တီခင်က မေမေ့နို့တွေကို ကုန်းစို့ပြီး လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။

" အင်းဟင်းဟင်း... သားလေးရယ်... သားလေးလီးက... မေမေ့ကို အရမ်းစွဲလမ်းစေတယ်ကွာ.. ဟူးရှိး... ကိုယ့်သာလီးနဲ့အလိုးခံရတာ.. ကောင်းလိုက်တာ... ဟူး... "

" မေမေရယ်.... မေမေ့စောက်ပက်ကလဲ... ကိုယ့်အမေစောက်ပက်ကိုလိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်.. လိုးလို့မဝဘူး..."

" ဒီသားအမိ.... လိုးတဲ့အချိန်ဆို မေမေနဲ့သားလေးဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်... သားအမိချင်းလိုးရတာ... အရမ်းကောင်းလား... "

" ဟူး... ကောင်းတာပေါ့မမခင်ရာ... မောင်နဲ့မေဆိုပြီး... ရှီး... လိုးတာထက်... မေမေနဲ့သားလေးလို့.. အူးဟူး... နာနာဆောင့်မအေလိုးလေး... စောက်ယားမမေမေ့ကိုလိုး.... အဲ့လိုလိုးရတာ ဟူး... စိတ်တစ်အားထပြီး... ကောင်းတာမမခင်ရ... "

" ဟုတ်တယ်... ခင်ရ... ကိုယ့်သားအရင်းရဲ့လီးနဲ့... အလိုးခံတဲ့ စောက်ပက်ယားမ... သားလီးနဲ့မေမေ့ကို လိုးပေးတာ... ကြိုက်လား... "

" ကြိုက်တယ်... လိုးစမ်း... ကိုယ်ွမေကိုယ်လိုးလေး.. စောက်ပက်ပြဲအောင်လိုး...အူးဟူး... ကောင်းလိုက်တာ... မမခင်လာ... ညီမလေးပေါ်ခွလိုက်... မမစောက်ပက်ကို... ယက်ပေးမယ်.. ဟင်းဟင်း...."

" မမလဲ... တစ်အားယားနေပြီ.... ဒီမေမေ့ကိုလဲ.. ပြီးရင်... အဲ့လိုပြောပြီးလိုးပေးနော်... သား.."

ပြောရင်း တီခင် မေမေ့မျက်နှာပေါ်တက်ခွတယ်။ မေမေက စောက်ပက်ကိုယက်တော့ တီခင် ထွန့်ထွန့်လူးရင်း စိတ်တစ်အားထန်လာပြီး မေမေ့မျက်နှာကိုပါ စောက်ပက်နဲ့ ပွတ်ပစ်တယ်။

" မေမေခင့်ကိုပါ လိုးမှာ သားလီးနဲ့..."

ကျုပ်လဲ ပြောပြီး မေမေ့ကိုဆောင့်လိုးရင်း တီခင့်ကို ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းပစ်တယ်။ တီခင်လဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်နမ်းပြီး လျာတွေပါ စုပ်ပစ်တယ်။ မေမေကို ပစ်ပစ်ဆောင်နေတာဆိုတော့ မေမေလဲ ကိုယ်လေးဆတ်နဲ့ တုန်သွားပြီး ပြီးသွားတယ်။ မေမေပြီးသွားတော့ တီခင်နဲ့နမ်းတာကိုရပ်လိုက်ပြီး

" မေမေပြီးသွားပြီ မေမေခင်... မေမေခင် ဟိုဘက်လှည့်ပြီးမေမေ့ပေါ်ကနေပဲကုန်းပေး... သားနောက်ကနေလိုးပေးမယ်..."

တီခင်လဲ ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်းကုန်ပေးတော့ ကျုပ် တီခင့်စောက်ပက်ထဲ လီးကို တစ်ရစ်ချင်း လိုးသွင်းလိုက်တယ်။

" ဟူး... သား... မေမေခင့်ကိုလိုး... အူး... ရှီး... အမေနှစ်ယောက်လုံးကို လိုးတဲ့ မအေလိုး... လိုးစမ်... ဟူး... ကောင်းတယ်... တစ်ကယ်ကွာ... လိုး...သားလိုး... စောက်ပက်ပြဲအောင်လိုးပစ်..."

" ကိုယ့်သားလီးနဲ့ အလိုးခံရတာ... ကြိုက်လား... မေမေခင့်စောက်ပက်ထဲကို... မေမေခင့်သားက လိုးပေးနေတာ... ဟူး... ကောင်းလိုက်တာ...."

" ကြိုက်တယ်ကွာ... လိုး...  သားလီးကို... မေမေခင်စွဲနေပြီ..... ဟူးဟူး...."

" မမခင်... ကိုယ့်သားလီးနဲ့ပြန်အလိုးခံရလို့... စောက်ပက်ယားနေပြီ....  မောင့်လီးနဲ့လိုးခွဲပစ်... "

မေမေက အမောပြေလို့ တီခင့်နို့တွေ ချေပေးရင်း ပြောနေတာ။

" ဟုတ်တယ်... သားနဲ့ဆို... မေမေခင့်စောက်ပက်က အမြဲယားနေတာ... လိုးစမ်း...ဟူး... စောက်ပက်ပြဲရုံတင်မဟုတ်ဘူး... သားလိုးလို့ သေချင်သေပါစေ .... ရှီး... စောက်ပက်ယားမကို... လိုးသတ်လိုက်စမ်းပါ...သားရယ်...အီး....ပြီးပြီ..."

တီခင်တုန်တက်သွားပြီး ထောက်ထားတဲ့လက်ပါကွေးသွားကာ မေမေ့ပေါ် မှောက်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေစောက်ပက်ထဲကို ဆောင်းလိုးသွင်းလိုက်တယ်။ မေမေက သူ့အပါ်လဲကျလာတဲ့ တီခင့်နှုတ်ခမ်းကို ဆီးပြီးစုပ်လိုက်တာကြောင့် ညည်းသံပဲထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို တစ်ဖန်းဖန်းပစ်ဆောင့်ရင်း အသားကုန်ကြုံးလိုးတာ။ ကျုပ်ပြီးသွားတော့ မေမေလဲ ကျုပ်ပြီးတော့မှာသိလို့ စောက်ပက်ကိုကော့ပေးရင်း အမှီလိုက်ပြီးတယ်။ 

ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ မောတာကြောင့် မေမေ့စောက်ပက်ထဲက လီးချွတ်ပြီး ပက်လက်လှန်ပြီးနားလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့မနက်မိုးလင်းတော့တစ်ချီ၊ ကားပေါ်မှာ သုံးချီ ပြန်ရောက်တော့ တီခင်နဲ့တစ်ချီ အခုတစ်ချီဆိုတော့ ပြိုင်းပြီပေါ့။ မေမေနဲ့တီခင်လဲ အမောပြေတော့ ကျုပ်ဘေးနားတစ်ဘက်စီ လာလှဲရင်း ကျုပ်ပါးတစ်ဖက်စီနမ်းကာ ဖက်ထားကြတယ်။ ကျုပ်လဲ တစ်ယောက်တစ်ခါစီနမ်းလိုက်ရင်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။

" မမခင်ရေ... မောင်တော့ တော်တော်မောသွားပြီထင်တယ်... ခစ်ခစ်...."

" ဟုတ်ပါ့... ခစ်ခစ်... ညနေကျ အိမ်ကြက်ဥလေးနဲ နွားနို့လေး... ဝယ်တိုက်အုံးမှပဲ.. မယားနှစ်ယောက်လုံးက အထန်တွေဆိုတော့... မောင်သနားပါတယ်.. ယမင်းရယ်... "

" ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးပါဆောင်ထားအုံးမှနော်... မမခင်.."

ကျုပ်လဲ ဘာမှပြန်မပြောမိတော့ဘူး။ မေမေနဲ့ တီခင့်ကို ဖက်ထားရင်းပဲ အနားယူလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သိပ်မကြာဘူး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

အိပ်ယာကနိုးတော့ မေမေရောတီခင်ရော ကျုပ်ဘေးမှာမရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးချင်တာနဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည်ကောက်စွပ်ပြီး ရေလဲတစ်ထည်ပါယူလိုက်ကာ ရေချိုးခန်းဆီထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်က မီးဖိုချောင်ထဲမှာ တစ်ကုပ်ကုပ်နဲ့လုပ်နေရာက ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး

" မမခင်ရေ... မောင်တော့နိုးလာပြီ... မောင်ရေချိုးမလို့လား... ချိုးလိုက်လေ လန်းသွားတာပေါ့... ပြီးမှ နွားနို့နဲ့ကြက်ဥလေး လာသောက်အုံး... "

" အင်း.. မေ.."

ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းကထွက်တော့ မေမေက သဘက်လေးကိုင်လို့ စောင့်နေတာ။ တီခင်ကလဲ ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတာ။ မေမေက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ် သဘက်လေးလွှားပေးရင်း ကျုပ်လက်တစ်ဘက်ကို လာတွဲတော့ တီခင်က နောက်တစ်ဖက်ကိုလာတွဲတယ်။ ကျုပ်လဲ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ပါးလေးတွေကို အနမ်းလေးတွေပေးတော့ ကျုပ်ကိုပြန်ပေးကြတယ်။ အခုမှ တစ်ကယ်မယားနှစ်ယောက်ရနေသလိုပါပဲ။ မေမေနဲ့ တီခင်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လဲ အရမ်းချစ်ကြတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ နှစ်ယာက်စလုံးက အရမ်းချစ်ကြတယ်။ မေမေကျုပ်ကို တစ်ခုခုလုပ်ပေးရင် တီခင်က ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတတ်သလို တီခင်ကျုပ်ကို တစ်ခုခုလုပ်ပေးရင်လဲ မေမေက ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတတ်တယ်။ မနာလိုတာတွေ အူတိုတာတွေမရှိဘူးဗျ။ 

ကျုပ်လဲ တတ်နိုင်သလောက် မျှမျှတတလေး ချစ်ရတာပေါ့။ မေမေက ကျုပ်အမြတ်နိုးဆုံး အချစ်ရဆုံးဆိုပေမယ့် တီခင့်ကိုလဲ မသိမ်ငယ်စေချင်ဘူးလေ။ ကျုပ် တီခင့်ကိုလဲ ချစ်ပါတယ်။ ပုံ့ကိုသတိရပေမယ့် ချစ်ရတဲ့မေမေအနားမှာရှိနေတော့လဲ ဖြေသာပါတယ်။ အဲ့ဒီနေ့က အန်တီမျိုးတို့သားအမိ အိမ်ပြန်လာတော့ ကျုပ်တို့လဲ အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ အန်တီမျိုးက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ လက်ခံပါတယ်။ အိမ်ဆောက်ပေးမယ့်အကြောင်းတော့ မပြောသေးဘဲ ချန်ထားလိုက်တယ်။ 

သူတို့သားအမိရှိနေတော့လဲ ထုံးစံအတိုင်း တီခင်ကပဲ ကော်ဖီထဲ ဆေးခပ်ပြီး ညဘက် ကြိတ်တိုးလေးလိုးကြရတယ်။ အိမ်ကိုလဲ ကားပါ ခြံထဲသွင်းလို့ရအောင် ခြံတံခါးချဲ့တာတွေ ခြံစည်းရိုးပြင်တာနဲ့ ကားဂိုထောင်လေးပါဆောက်လိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံကတော့ ဖွားသီက ဘဏ်စာအုပ်ထဲကို သိန်းရာနဲ့ချီထည့်ပေးထားတော့ ကျုပ်တို့လဲ ချမ်းချမ်းသာသာနေရပါတယ်။ ညီမလေးဆီတော့ ညတိုင်းဖုန်းဆက်ပြီး စာဖတ်ပြပြီးချော့သိပ်ပေးဖြစ်တယ်။ ဖွားသီဆီလဲ မကြာမကြာဆက်ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ကျောင်းအပ်ရမယ့်အချိန်ရောက်တော့ မေမေနဲ့ကျုပ်ပဲ ကျောင်းသွားအပ်ရင်း အိမ်ငှားကြတယ်။ ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ လုံးချင်းတိုက်လေးငှားဖြစ်တယ်။ ကျောင်းဖွင့်ကာနီးတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ်နဲ့ တီခင်က ငှားထားတဲ့အိမ်ဆီ ပြောင်းလာလိုက်ကြတယ်။ ဒီအိမ်ရောက်တော့မှပဲ ကျုပ်တို့သုံးယောက်လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရတော့တယ်။ 

ဒီအိမ်ရောက်တော့ မေမေကျုပ်ကို ဖင်ပေးလိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေနာမှာစိုးလို့ အုန်းဆီလေးသုံးပြီး ချော့လိုးပေးပါတယ်။ နောက်တော့ မေမေလဲ ဖင်ခံရတာကြိုက်လာပါတယ်။ တီခင်ကလဲ မေမေက သူ့ရှေ့မှာဖင်အလိုးခံပြတော့ သူလဲ ခံချင်လာတယ်နဲ့တူပါရဲ့ ကျုပ်ကိုပေးလိုးတယ်။ တီခင့်ဖင်က ပါကင်ဆိုတော့ တော်တော် ဂရုစိုက်ရတယ်။ မေမေက သေသေချာချာ ဖင်ပေါက်တွေလက်နဲ့ချဲ့ပေးပြီး ကျုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးတော့ အစပိုင်း နာပေမယ့် နောက်တော့လဲ တီခင်ပါ ဖင်ခံရတာ ကြိုက်လာတယ်။ နောက်ပိုင်း မေမေနဲ့ တီခင့်ကို ဖင်ကို တစ်ချီစီ ပုံမှန်လိုးပေးရတယ်။

ကျောင်းဖွင့်တော့ မေမေက ပညာရေးအထိခိုက်မခံသူမို့ တီခင်နဲ့တိုင်ပင်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးက ကျောင်းဖွင့်ရက်ဆို တစ်ပတ်မှ နှစ်ညပဲ အလိုးခံတယ်။ ဒါတောင် ညည့်နက်ထိမရဘူး။ ကျုပ် နှစ်ချီပြီးရင် နားပြီးစာကျက်ခိုင်းတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ကျမှ အားရပါး လိုးရတယ်။ ဒါတောင် စာကြည့်ချိန်သတ်မှတ်ထားသေးတာ။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ကျောင်းတက်ချိန်ကြီး ဖွားသီကျုပ်ဆီဖုန်းဆက်လာတယ်။

" မြေးလေး.... သားညီမလေးကို လာပြောပါအုံးကွယ်..."

ငိုနေတဲ့အသံနဲ့။ ကျုပ်လဲစိတ်ပူသွားတယ်။

" ဗျာ... ဖွားသီ.... ညီမလေးဘာဖြစ်လို့လဲ... "

" မြေးဖူးက... မြေးတို့သားအမိပြန်သွားပြီးထဲက... သူ့အဖေကို.... လုံးဝစကားမပြောတော့တာ... အဲ့ဒါကအိမ်တွင်းရေးဆိုတော့... ကိစ္စမရှိပါဘူး... အချိန်တန်ပြေလည်သွားမှာ... အခုက မြေးဖူးကျောင်းမှာ... ရည်းစားထားတယ်လို့အသံကြားတယ်... တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်တဲ့... သူ့အဖေကိုရွဲ့နေတာထင်တယ်.... အဖေကိုစိတ်ကောက်တာ... ကိစ္စမရှိပေမယ်... အပြင်လူတွေနဲ့ကျ... ဖွားသီစိတ်မချဘူး... မတော်တရော်တွေဖြစ်ကုန်ရင်... ဖွားသီရင်ကျိုးရမှာ.... သားညီမလေးကို လာနားချပါအုံးကွယ်... သားညီမလေးက... သားစကားဆိုနားထောင်မှာပါ... ဟီး"

" ဖွားသီ... သားဒီညပဲထွက်လာခဲ့မယ်... ဘာမှစိတ်မပူနဲ့နော်.... သားလာမှာလဲ ညီမလေးကို ကြိုမပြောသေးနဲ့အုံး... သားကျောင်းကိုလိုက်ပြီး... အခြေအနေကြည့်အုံးမယ်..."

" အေးပါကွယ်.... မြန်မြန်သာလာခဲ့ပါ..."

" ဟုတ်ဖွားသီ... စိတ်အေးအေးထားနော်..."

ဖွားသီနဲ့ဖုန်းချတော့ ညီမလေးကို တော်တော်စိတ်ပူသွားတယ်။ ညီမလေးနဲ့ ညတိုင်းဖုန်းပြောဖြစ်နေတာ ညီမလေးက ပုံမှန်ပဲ။ ညနေကျောင်းဆင်းတော့ မေမေ့နဲ့ တီခင့်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။ မေမေ

" ဟင်... သမီးလေးရယ်... မဖြစ်ဘူးမောင်... မြန်မြန်သာလိုက်သွားတော့... မေလဲစိတ်ပူတယ်... ကောင်လေးတွေကို ကစားစရာမှတ်နေလားမသိဘူး.. ဟင်း..."

" ဟုတ်တယ်မေ... မောင်ဒီညပဲလိုက်သွားမလို့... တစ်ပတ်လောက်တော့ကြာမယ်ထင်တယ်"

" ကောင်းတယ်.... ကားကိုတော့ဂရုစိုက်မောင်းသွား... စိတ်မလောနဲ့နော်... မေပါလိုက်ခဲ့ရမလား..."

" ယမင်းရယ်... ဟိုလူကြီးကဘာမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး... နေခဲ့လိုက်ပါ... ယမင်းကိုတော့စိတ်ချမောင်... ခင်သေချာစောင့်ရှောက်ထားမယ်..."

" အင်းပါ... အဲ့ဒါဆိုလဲ... မောင်ထမင်းစားပြီးတာနဲ့သွားမယ်လေ... မောင်ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်..."

" သွားချိုးမောင် ခင်ထမင်းပွဲပြင်လိုက်မယ်... ယမင်းက အဝတ်စားထည့်ပေးထားလိုက်နော်..."

" ဟုတ်မမခင်..."

ကျုပ်လဲ ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်တယ်။ အဝတ်စားလဲပြီးတော့ မေမေရော တီခင်ရောထမင်းစားခန်းမှာစောင့်နေတယ်။ သုံးယောက်သား ထမင်းကို လက်ဆုံစားလိုက်ကြပြီး ကျုပ်လဲမေမေပြင်ပေးတဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ မေမေနဲ့ တီခင့်ကို အနမ်းလေးတွေ အပြန်အလှန်ပေးပြီးမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကျုပ် မနားပဲတောက်လျောက်မောင်းလာလိုက်တာ မနက် ဆယ်နာရီလောက်မှာ ဖွားသီတို့အိမ်ကိုရောက်တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဖွားသီက ကျုပ်ကိုဖက်ပြီးငိုတယ်။ ညီမလေးကတော့ကျောင်းသွားနေပြီ။ ကျုပ်လဲ ဖွားသီကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်။ ကျောင်းဝင်းထဲ ကားမောင်းဝင်သွားပြီး ညီမလေးတက်နေတဲ့ အီးမေဂျာ အဆောင်ကိုမေးသွားလိုက်တယ်။ ကျုပ် အဆောင်ထဲဝင်ပြီး တစ်ခန်းဝင်တစ်ခန်းထွက် ရှာတယ်။ သုံးခန်းမြောက်လောက်ရောက်တော့ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေကို တွေ့တယ်။

" ဟေး... ညီမလေးတို့... ဖူးငုံရော... "

" ဟင်.... ကိုကြီးတေဇာ.... မိဖူးမရှိဘူး.... ကန်တင်းဘက်သွားတယ်.... "

" ညီမလေးတို့သိလား... အစ်ကို့ကိုလိုက်ပို့စမ်းပါ..."

" ဟို.... အဲ.... "

" အစ်ကို့ကို အမှန်အတိုင်းပြောပါ... ညီမလေးက... ကောင်လေးနဲ့သွားတာမလား.... "

" ဟုတ်... ဟုတ်တယ်ကိုကြီးတေဇာ...  အခုကောင်လေးက လေးယောက်မြောက်ပဲ... ကြိုက်တာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့... သက်သက်တွဲနေတာ... ညီမလေးတို့ပြောတာလဲမရဘူး..."

" သူတို့သွားတဲ့နေရာသိတယ်မလား.... အစ်ကို့ကို လိုက်ပို့ပေးပါ..."

" ဟုတ် သိတယ်.... "

အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ သူတို့သုံးယောက်ကိုခေါ်ပြီး သူတို့ခေါ်သွားတဲ့ကန်တင်းကို လိုက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အဆောင်နဲ့တော့ နည်းနည်းလှမ်းတယ်ဗျ။

" ဟိုမှာ... မိဖူးတို့အတွဲ.... "

သူပြတဲ့နေရာ ကျုပ်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ ညီမလေး။ ဆိုင်ထဲက ဝိုင်းတစ်ဝိုင်းမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေတာ။ ညီမလေးက သိပ်တော့စိတ်ပါပုံမရဘူး အလိုက်သင့်ပဲပြန်ပြောနေတာ။ ကောင်လေးကတော့ စကားတွေတစ်တွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေတာ။

" ညီမလေး..."

ကျုပ်လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးလှည့်ကြည့်တယ်။ ကျုပ်ကိုမြင်သွားတော့ မျက်နှာလေးရဲသွားတယ်။ သူ့ကို ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့အတူ ကျုပ်မြင်သွားလို့ရှက်သွားတာထင်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်ရည်တွေကျလာပြီး

" ကိုကို... "

ကျုပ်ဆီကိုပြေးလာပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ကာ ငိုတော့တာ။ ညီမလေးကို ကျုပ်နွေးထွေးစွာဖက်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကို ပွတိသပ်ပေးမိတယ်။

" ညီမလေးရယ် ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲကွာ.... ကိုကိုစိတ်ပူလိုက်ရတာ..."

" အဟင့်... ဟင့်... ညီမလေးတောင်းပန်ပါတယ်ကိုကိုရယ်.... ညီမလေးကို မုန်းမသွားပါနဲ့နော်... ကိုကိုမကြိုက်ရင် နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး..."

" ညီမလေးရယ်... ကိုကို့မှာ ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ.... မုန်းစရာလားကွ.... တိတ်တော့ သူများတွေမြင်ရင်ရှက်စရာကြီး..."

အခုမှ ညီမလေး မျက်နှာလေးကြည်လင်လာတယ်။

" ကိုကို... တစ်ကယ်ပြောတာနော်... "

" အင်းပေါ့ညီမလေးရ...."

ညီမလေး ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါရှက်တာက ကျုပ်ဗျ။ ကျုပ်တို့မောင်နှမ ဒီလိုနမ်းတာက နမ်းနေကျဆိုပေမယ့် အခုဟာက လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ။

" ကိုကို... အာဘွားပြန်ပေးလေ... ကိုကိုစိတ်မဆိုးရင်အာဘွားပေး..."

ကျုပ်လဲ ညီမလေးကျေနပ်အောင် နဖူးလေးကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ပြုံးရွှင်သွားပြီး

" လာကိုကို..."

ကျုပ်လက်ကို ဆွဲပြီး ညီမလေးက ဆိုင်ထဲခေါ်သွားတော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေကိုပါခေါ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ခုနကထိုင်တဲ့ဝိုင်းမှာပဲ ပြန်ထိုင်တော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လက်ကိုမလွှတ်ဘူးဗျ။ မလွှတ်တဲ့အပြင် ကျုပ်လက်မောင်းကိုပါ ဖက်ထားလိုက်သေးတာ။ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေလဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ညိမလေး ကောင်လေးဆိုတဲ့ကောင်လေးကတော့ ဘာတစ်ခုမှနားမလည်သလို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ကြည့်နေတာ။

" ထွန်းထွန်း... ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ... ငါစိတ်ညစ်လို့လျှောက်လုပ်မိတာပါ... ငါရည်းစားလဲမထားချင်သေးဘူး... ငါ့ကိုကိုက ရည်းစားမထားရဘူးတဲ့မှာထားတာ... နင်ငါ့ကိုနားလည်ပေးပါနော်... ငါ့ကိုသူငယ်ချင်းလိုပဲခင်ပါ.. နော်..."

ကောင်လေးက စိတ်ရှုပ်သွားတဲ့ပုံပဲ။

" ညီလေး... အစ်ကို့ညီမလေးက... စိတ်ညစ်စရာတွေရှိလို့လျှောက်လုပ်မိတာ... အစ်ကိုကပဲတောင်းပန်ပါတယ်... ပညာသင်တဲ့အရွယ်မှာ... တစ်ခြားမစဉ်းစားစေချင်ဘူး... နားလည်ပေးပါကွာ... ညီလေးစားချင်တာမှာလေ... အစ်ကိုကျွေးပါ့မယ်"

"ရပါတယ်ဗျာ... မစားတော့ပါဘူး.."

ကောင်လေးက ညီမလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ထထွက်သွားတယ်။ သူထွက်သွားတော့မှ...

" ညီမလေးနော်... တော်တော်ဆိုးတယ်... တော်သေးတာပေါ့... ကောင်လေးကယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးမို့... မဟုတ်ရင်... ပြသနာတက်မယ်... နောက်တစ်ခါဒီလိုအသံကြားရင်... ကိုကို..... ညီမလေးဆီ မလာတော့ဘူး..."

ညီမလေးက ကျုပ်ပုခုံးကို ခေါင်းလေးနဲ့မှီလိုက်ရင်း

" အဲ့လိုတော့မပြောပါနဲ့ကိုကိုရာ... ကိုကိုမကြိုက်တာ... ညီမလေးနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး.... ကတိပေးတယ်... နော်ကိုကို..."

" ပြီးရော... ကိုကိုဗိုက်ဆာလို့တစ်ခုခုစားအုံးမယ်... ညီမလေးလဲစားလ... ညီမလေးတို့လဲမှာကြနော်... အစ်ကိုကျွေးမှာ... အားမနာနဲ့... "

" ညီမလေးကဗိုက်မဆာပါဘူး.... ကိုကိုစားတဲ့ထဲက ... နည်းနည်းပဲခွံ့ကျွေး... နင်တို့စားချင်တာမှာကြနော်...  "

ကျုပ်ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကိုတော်တော်သံယောဇဉ်ရှိရှာတာ။ ကျုပ်လဲ ခေါက်ဆွဲကြော်တစ်ပွဲမှာလိုက်တယ်။ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေက အအေးပဲမှာကြတယ်။

" ကိုကို.... ကိုကို့မျက်လုံးကရဲနေတာပဲ... ဘာဖြစ်တာလဲ..."

" ဘာဖြစ်ရမှာလဲ.... ညီမလေးသတင်းကြားတော့... စိတ်ပူပြီး... တောက်လျှောက်မောင်းလာတာ... တစ်ညလုံး...  တစ်မှေးမှ မမှေးရသေးဘူး... ဖွားသီဆီခဏဝင်ပြီး.... ညီမလေးဆီတန်းလိုက်လာတာ.... "

" ဟယ်.... ကိုကိုရယ်... ညီမလေးတောင်းပန်ပါတယ်... ကိုကိုတော်တော်စိတ်ပူသွားလား....."

" ပူတာပေါ့ညီမလေးရာ.... ကိုကို့မှာ ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ထဲရှိတာ... မတော်တရော်တွေနဲ့တွေ့သွားရင်... ကိုကိုရင်ကျိုးရချည်ရဲ့.... နောက်ကို အဲ့လို မဆိုးနဲ့နော်.... "

" စိတ်ချနော်ကိုကို.... ကိုကိုကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ... အဲ့ဒါကြောင့်ညီမလေးက ချစ်နေရတာ..."

ခဏနေတော့ ခေါက်ဆွဲကြော်လာချပေးတာနဲ့ ကျုပ်လဲစားရင်း ညီမလေးကိုလဲခွံ့ရင်း နဲ့ စားလိုက်ကြတယ်။ စားပြီး ပိုက်ဆံရှင်းပြီးတော့

" ညီမလေး... အတန်းသွားတက်လိုက်အုံး... ကိုကိုကားထဲမှာ မှေးလိုက်အုံးမယ်... ညနေကျ အတူတူပြန်မယ်.... "

" ဟုတ်ကိုကို... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေးတို့အုပ်စုကိုခေါ်ပြီး ပြန်လာတော့ သူ့တို့အဆောင်ရှေ့ရောက်မှ ညီမလေး ကျုပ်လက်ကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့လွှတ်ပေးတယ်။ ညီမလေးတို့အုပ်စု အဆောင်ဘက်လျှောက်သွားတယ်။ အဆောင်ဝရောက်တော့မှ ညီမလေးကျုပ်ဆီပြန်လှည့်ပြေးလာပြီး ကျုပ်ကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ်။

" ကိုကို... ထွက်မသွားရဘူးနော်.... ညီမလေးကိုစောင့်နေနော်... အဟင့်... "

" အင်းပါညီမလေးရဲ့... ကိုကိုညီမလေးနဲ့ တစ်ပတ်လောက်နေအုံးမှာ... စိတ်ချလက်ချအတန်းတက်... ကိုကိုကားထဲမှာ အိပ်နေမှာ... ကိုကိုမနိုးသေးရင်လဲ နှိုးအုံး...."

" ဟုတ်ကိုကို... အဲဒါဆို... ညီမလေးသွားပြီ... "

ညီမလေးလဲ အဆောင်ထဲဝင်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲ မှာ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတယ်။ တစ်ခြားတော့မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ကို ညီမလေး တင်းနေအောင်ဖက်ထားတဲ့အချိန်မှာ ညီမလေးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေဟာ ထူးခြားတယ်လို့ ခံစားမိနေတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထင်တာ ဖြစ်မှာပါလေ လို့ပဲ တွေးလိုက်ပြီး ကားနောက်ခန်းထဲဝင်ကာ လေဝင်အောင် မှန်လေးချပြီး မှေးလိုက်တာ လုံးဝအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

ကျုပ်နဖူးကိုလေလေးတိုးဝှေ့နေတယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်တစ်စုံတစ်ခု ထိကပ်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲစုပ်ယူတာ ခံလိုက်ရတယ်။ မေမေတော့ ကျုပ်ကို အနမ်းလေးနဲ့နှိုးပြီဆိုပြီ ကျုပ်မျက်စိဖွင့်မယ်လုပ်ပြီးတော့မှ မဟုတ်သေးပါဘူး ကျုပ်ရန်ကုန်ရောက်နေတာပဲ။ ဒါ... ဒါဆို ကျုပ်ကိုနမ်းနေတာ။ ဘုရား..ဘုရား။ ကိုကို့ကိုမချစ်ပါနဲ့ ညီမလေးရယ်။ ညီမလေးခံစားရမှာ ကိုကိုမကြည့်ရက်ဘူး။ ကျုပ်ရဲ့ဆန္ဒတွေ မပြည့်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ပါပြီ။ 

ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်မှာ ခပ်ဖွဖွလေး ဆော့ကစားနေတယ်။ ကျုပ်နိုးမှာစိုးလို့ အကြမ်းပတမ်းမနမ်းပေမယ့် အတွေ့အကြံမရှိတဲ့ညီမလေးအနမ်းတွေကတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ တော်တော်ကြာကြာ ရပ်တန့်မသွားခဲ့ဘူး။ ကျုပ်အခုမှ သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်အိပ်တုန်းက ခေါင်းအုံးမရှိပါဘူး။ ကျုပ် အခုခေါင်းအုံးထားတဲ့ အိအိစက်စက်အရာက ဘာလဲ။ ကျုပ်ညီမလေးပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးထားတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်တော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ကျုပ်မျက်လုံးမဖွင့်ရဲဘူး။ ညီမလေးရှက်သွားမှာစိုးတယ်။ ညီမလေးရယ် ကိုကိုညီမလေးကိုသနားလိုက်တာ။ ညီမလေးက ကျုပ်ပါးတွေကိုနှာခေါင်းလေးဖိပ်ပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းလာပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဒီလိုနမ်းတာတော့ နမ်းနေကြမို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ညီမလေးနဲ့ကျုပ် အကြည့်ချင်းဆုံသွားတယ်။ ညီမလေး မျက်နှာလေးနည်းနည်းတော့ရဲသွားတယ်။

" ကိုကို့ကို... ခိုးနမ်းနေတာပေါ့... ဟုတ်လားညီမလေး..."

" ကိုကိုနော်.... ညီမလေးက ကိုကို့ကိုခိုးနမ်းစရာလား.... ဒီလို... (ရွှတ်) ဒီလို... (ရွှတ်) ပေါ်တင်နမ်းမှာ.."

" ကဲကွာ... (ရွှတ်)...(ရွှတ်)..(ရွှတ်)...(ရွှတ်)... တော်တော်ဆိုးတဲ့ညီမလေး... ကိုကိုဘယ်လောက်စိတ်ပူရလဲ.. သိလား... "

ညီမလေးပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း ညီမလေးခေါင်းကို ကိုင်ကာ မျက်နှာအနှံ့ကို အနမ်းတွေခြွေချမိတယ်။

" ခစ်ခစ်.... အင်းပါကိုကိုရဲ့... ညီမလေးနောက်ကို မလုပ်တော့ပါဘူး... "

ညီမလေးက ကျုပ်နမ်းတာကို သဘောကျပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ မှောင်ရီတောင်ပျိုးနေပြီ။  ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းလေးကိုဖက်ထားပြီး ကျုပ်ကိုမှီထားတယ်။

" ဟာ... မှောင်တောင်မှောင်တော့မယ်... ကိုကိုတော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ.... နှိုးတော့မနှိုးလိုက်ဘူး... ညီမလေးရာ... ဖွားသီစိတ်ပူနေတော့မှာပဲ... ပြန်ကြစို့...."

"ခဏလေးနေပါအုံးကိုကိုရာ... ဖွားဖွားဆီဖုန်းဆက်ပြီးပါပြီ.... ကိုကိုခရီးပမ်းလားလို့ ကားပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတယ်လို့.... ကိုကိုနိုးမှပြန်လာခဲ့မယ်လို့.. ပြောထားပါတယ် ကိုကိုရဲ့..."

" အင်းပါ... ကိုကိုနိုးပြီလေ... ပြန်ကြမယ်..."

" ခဏလေးပါ ကိုကိုရာ..."

ပြောရင်း ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ကို တစ်စောင်းလေးထိုင်ပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ်။ ညီမလေးရင်သားစူစူလေးတွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေတယ်။ ညီမလေးတင်ပါးတစ်ဖက်က အိပ်ရေးဝလို့ သူ့အလိုလိုတင်းနေတဲ့ ကျုပ်ကောင်ကို ဖိထိုင်မိတော့ တစ်ချက်တုန်သွားပေမယ့် ဆက်ထိုင်နေတယ်။ ပါးချင်းအပ်ထားတာမို့ ညီမလေးရဲ့မျက်နှာမမြင်ရပေမယ့် ညီမလေးရဲ့အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတယ်။ ရင်ခုန်သံတစ်ဒုန်းဒုန်းက ကျုပ်ရင်ဘတ်ဆီကူးလာတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေခုန်နေပြီ။

" ညီ... ညီမလေး...."

" ခဏလေးပါကိုကိုရာ... ညီမလေးကိုဖက်ထားပေးပါ.... ခဏလေးပဲ.... "

ကျုပ်လဲညီမလေးကို တင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ထားပေးမိတယ်။ပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့မျက်နှာကို ကျုပ်ဆွဲယူပြီး ညီမလေးမျက်နှာနုနုလေးကိုတစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်မိတော့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်မသိဘူး ကျုပ်စိတ်လွတ်သွားပြီး ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်တွယ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းညည်းကာ ကျုပ်ကို တုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။ ခဏကြာတော့နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး

" တော်ပြီနော်ညီမလေး... ကိုကိုတို့ကမောင်နှမတွေလေ... ဒီ့ထက်ပိုလို့ မသင့်တော်ဘူး... နော်ညီမလေး... "

" အင်းပါကိုကိုရဲ့... ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တာပဲ...."

" ကိုကိုလဲညီမလေးကို အရမ်းချစ်တယ်နော်...."

ညီမလေး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းမယ်လုပ်တော့ ညီမလေးရဲ့တင်ပါးတဲ့ ထိနေတဲ့ကျုပ်ကောင်က မခွာချင်သလိုလို စိတ်ထဲမှာဖြစ်နေမိတယ်။ ညီမလေးကလဲ ဆင်းရင်းနဲ့ သူ့တင်ပါးလေးနဲ့ ကျုပ်ကောင်ကို ပွတ်ဆွဲသွားလိုက်သေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိမသာ ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချမိသလို။ ညီမလေးလဲ သက်ပြင်းခိုးချတာတွေ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကြာရင်မဖြစ်တော့ဘူးလို့တွေးပြီး ခေါင်းခန်းထဲဝင်ကာ ကားမောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ လမ်းမှာ နည်းနည်းတိတ်ဆိတ်နေလို့ ကျုပ်ကပဲ ညီမလေးကို ရယ်စရာလေးတွေ စနောက်ပြောရသေးတယ်။ ဒီတော့မှ ညီမလေးလဲ စကားသံစူးစူးလေးနဲ့ အိမ်ပြန်လမ်းဟာ အသက်ဝင်လာတော့တယ်။ တိတ်ဆိတ်မှုတွေကြားမှာ ကျုပ်တို့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး။ ညီမလေးကို ကျုပ် ဖြူဖြူစင်စင်ပဲ ချစ်ချင်တယ်လေ။

အိမ်ရောက်လို့ အိမ်ထဲဝင်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖက်ပြီးဝင်လာတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာ ဖွားသီရော အဖေရင်းရော ထိုင်နေကြတယ်။ ကျုပ်လဲ ထပဲထိုးတာခံရမလား ရင်တစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့။ ကျုပ်နဲ့ညီမလေးဖွားသီဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ အဖေရင်းအကြည့်တွေက ကျုပ်အဖို့ ထူးဆန်းနေတယ်။ အဖေရင်းဆီက ဒီလိုနူးညံ့တဲ့အကြည့်မျိုး ဒီအိမ်မှာနေခဲ့စဉ်က တစ်ခါမှ မရဖူးဘူး။ အခု အဖေရင်းကြည့်နေတာက တောင်းပန်နေသလိုလို အသနားခံနေသလိုလို။ဖွားသီက

" ဘယ်လိုလဲ သား...  သားညီမလေးကို ဆုံးမလို့ရော ရရဲ့လား... ဒီအဆိုးမလေးကို..."

" ဟင့်.... ဖွားဖွားကလဲ... သမီးကအရမ်းဆိုးပါဘူး... နည်းနည်းပဲဆ်ိုးကြည့်တာကို... ကိုကို့ကိုလှမ်းတိုင်တယ်... "

" အံမယ်... ဖွားသီကိုတောင်ပြန်ပြီးအပြစ်ပြောချင်နေသေးတယ်... ညီမလေးနော်... ဟင်း..."

" ကိုကိုကလဲ.... ညီမလေးက ဖွားဖွားကို ချစ်လို့ စတာပါ... ကိုကို့ကို စိတ်ပူလို့... တစ်ညလုံးကားမောင်းလာတာ ... အန္တရာယ်များလို့ပါကိုကိုရ... "

" ကိုကို့ကို စိတ်ပူရင်... ကိုကိုစိတ်မပူရအောင်နေနော် ညီမလေး.... ကျန်တာကြိုက်သလိုဆိုး... ကိုကိုကအလိုလိုက်ပြီးသား... ဒါတော့မရဘူး... "

" အင်းပါကိုကိုရဲ့.... စိတ်ချနော် ညီမလေးကို... ညီမလေး ကတိထပ်ပေးတယ် ဟုတ်ပြီလား...."

" အင်းပါ အဲ့ဒါဆို သားသွားမယ်..."

" ဟင်... ဘယ်သွားမှာလဲကိုကိုရဲ့...."

" ဟုတ်သားပဲ ဘယ်သွားမှာလဲသားရဲ့.."

" သား အပြင်မှာသွားနေမလို့ပါ... ဒီမှာဆို ဖွားသီနဲ့ညီမလေး စိတ်ညစ်စရာကြုံလာမှာစိုးလို့..."

ညီမလေးက ကျုပ်လက်ကိုအတင်းဖက်ကာ

" ဟင့်အင်း... မသွားရဘူးကိုကို... ညီမလေးနဲ့အတူနေမှာဆို.... မရဘူး... ခဏလေးပြန်လာတာကို... အိမ်မှာပဲနေပါကိုကိုရာ... "

အဲ့ဒီအချန်မှာ ထင်မထားတဲ့အသံတစ်ခု

" မသွားပါနဲ့ကွာ... ဒီမှာပဲနေပါ... ငါတောင်းပန်ပါတယ်... "

အဖေရင်းရဲ့တောင်းပန်သံ။ ကျုပ်ဒီအိမ်မှာ နေခဲ့တုန်းကတောင် ကျုပ်ကိုဆဲဆိုပြီး ထိုးတဲ့အချိန်ကလွဲရင် စကားတစ်ခွန်းမှပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အခုမှ ကျုပ်ကိုတောင်းပန်သလိုလိုပြောတာ။ ပြီးတော့ ထထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်အဖေရင်း မာနခဲကြီးက တောင်းပန်စကားကို တော်တော်အားတင်းပြီး ပြောလိုက်ရပုံပါပဲ။ ကျုပ်လဲ မငြင်းသာတော့ဘဲ ကျုပ်ကို ဖက်ငိုနေတဲ့ ညီမလေးကို ခေါင်းလေးဖွဖွပွတ်ပြီး တစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်း

" ကဲပါ... တိတ်တော့... ကိုကိုဒီအိမ်မှာပဲ နေမယ်... နော်ညီမလေး.... "

" တစ်ကယ်နော်ကိုကို.... ဟီး... တော်သေးတာပေါ့.."

" တစ်ကယ်.... တစ်ကယ်... ကဲ ရေမိုးချိုးကြစို့ ပြီးရင်ထမင်းစားကြမယ်လေ.... "

" ဟုတ်ကိုကို.... ကိုကို့ကိုချစ်လိုက်တာ....(ရွှတ်) "

ကျုပ်ပါးကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ အိမ်ပေါ်တက်သွားလေရဲ့။ ကျုပ်လဲ ဖွားသီကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်တော့ ဖွားသီကလဲ ကျုပ်ကို ဖက်ထားပြီး ပါးလေးတွေ တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။

" သားအခန်းကို အရင်အတိုင်းပဲထားထားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားတယ်... သွားနားပြီးရေမိုးချိုးလိုက်အုံး.... "

ကျုပ်လဲ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ ခြေဆန့်လက်ဆန့်လှဲရင်း စဉ်းစားမိတော့တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ကျုပ်အပေါ်ပြောင်းလဲလာတဲ့ အရောင်တွေကို ဘယ်လို ရှောင်လွှဲရမလဲ။ ညီမလေးကို ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ် လုပ်လို့မရဘူး။ အဲ့ဒီလိုလုပ်ရင် ညီမလေး ကျုပ်ကိုပါရွဲ့မှာ ဒါတော့မဖြစ်ဘူး။ ဟူး... အသိစိတ်လွတ်မသွားအောင်တော့ ထိန်းရမယ်။ ညနေက စိတ်လွတ်ပြီး ညီမလေးနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းခဲ့မိတာ စိတ်မကောင်းဘူး။ ညီမလေးရဲ့ ကျုပ်အပေါ်တိမ်းညွှတ်နေတဲ့စိတ်ကို ပိုပြီးဆိုးလာစေမိပြီထင်တယ်။ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းအခါခါ ချနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ရေထချိုးပစ်လိုက်တယ်။

- - - ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးကြားမှာ အေးမြတဲ့ ၅၂၈ မေတ္တာပဲ စီးဆင်းပါစေတော့ - - - ပူလောင်မယ့် ဒဏ်ရာတွေ ညီမလေးကို ကိုကိုမပေးရက်ဘူး ညီမလေးရယ်  - - -

.......................................

(24)

ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ညီမလေးက အခန်းထဲရောက်နေတယ်။ အိတ်ထဲကနေတောင် အဝတ်စား တစ်စုံ ထုတ်ပေးထားသေးတယ်။ တော်သေးတယ် ကျုပ် သဘက်လေးပတ်ပြီး ထွက်လာမိလို့။

" ကိုကိုရာ... ကြာလိုက်တာ... ပြောတော့ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီး..."

" ကိုကိုညောင်းလို့... ကျောခဏဆန့်လိုက်သေးတယ်... ဆာနေပြီလား ညီမလေး"

ကျုပ်လဲ ပြောရင်း ညီမလေးထုတ်ပေးထားတဲ့ ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်လိုက်တယ်။

" အင်းပေါ့.... ဆာနေပြီ.... ရေလဲပြောင်အောင်မသုတ်ဘူး... ကလေးကျနေတာပဲ... "

ညီမလေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်က ရေစက်လေးတွေကို သဘက်နဲ့ လိုက်သုတ်ပေးနေတယ်။

" ရပြီ... ဝတ်တော့ကိုကို...."

ကျုပ်လဲ တီရှပ်ကို ကောက်စွပ်လိုက်ပြီး ညီးမလေးနဲ့အတူ အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖက်ထားပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ ထမင်းစားခန်းဆီ သွားလိုက်တယ်။ ထမင်းဝိုင်းမှာ ဖွားသီနဲ့အဖေရင်းက ထိုင်စောင့်နေလို့ အားနာမိသေးတယ်။ ထမင်းဝိုင်းထဲ ညီမလေးနဲ့ကျုပ်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထမင်းကခူးပြီးနေပါပြီ ထမင်းက ၃ပန်းကန်ပဲတွေ့တော့ ညီမလေးကျုပ်ခွံ့ကျွေးတာစားတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ထမင်းပန်းကန်ကို သူ့ဘက်ဆွဲယူလိုက်တော့ ကျုပ် သိပ်နားမလည်သလိုမျိုး ကြည့်လိုက်မိတယ်။

" ကိုကို့ကို... စိတ်ပူအောင်ညီမလေးက... လုပ်ထားတာဆိုတော့....  ကိုကို့ကို... ညီမလေးခွံ့ကျွေးမယ်.."

" ဟဲဟဲ... ဇိမ်နဲ့စားရတော့မှာပေါ့...  "

" ဟုတ်ကဲ့... ဇိမ်နဲ့စားပါရှင့်... ခစ်ခစ်..."

ညီမလေးက ပြောင်ချော်ချော်ပြန်ပြောရင်း ထမင်းပန်းကန်ထဲကို ဟင်းတွေခပ်ထည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကြက်အသည်းဖတ်လေးကိုဖဲ့ပြီး ကျုပ်ကိုခွံ့တော့ ကျုပ်လဲစားလိုက်တယ်။

" ဝါး... ကိုကို့ညီမလေးခွံ့တာ စားလို့ကောင်းလိုက်တာ... ညီမလေးလဲစား... ပေးကိုကိုပြန်ခွံ့မယ်..."

ညီမလေးကို ပြန်ပြီး အသည်းဖတ်လေးနဲ့ ခွံ့လိုက်တော့ ညီမလေးပြုံးပြုံးလေး စားပြန်တယ်။ ဖွားသီကတော့ ကျုပ်တို့မောင်နှမ ချစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်ဝဲနေတယ်။ အဖေရင်းပါ မျက်ရည်ဝဲနေတာ။ ကျုပ်လဲ တော်တော်အံ့သြသွားတာ။ ဒီတစ်ခေါက် ညီမလေးကိစ္စနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လာလိုက်တာ လုံးဝအထူးဆန်းကိုဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်သတိထားမိတဲ့ နောက်တစ်ချက်က ညီမလေး သူ့အဖေကို လုံးဝမကြည့်ဘူး၊ စကားမပြောဘူးဗျ။ ကျုပ်တို့သားအမိ အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းရတဲ့ကိစ္စကို ညီမလေး တော်တော်စိတ်ထိခိုက်ပုံရတယ်။ အဖေရင်းက ညီမလေးကို တစ်ချိန်လုံးကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေတာ။ 

ညီမလေးကတော့ ရှိတယ်ကိုထင်ပုံမရဘူး။ ကျုပ် ကိုထမင်းခွံ့လိုက် ကျုပ်ပြန်ခွံ့ကျွေးတာစားလိုက်နဲ့။ စကားတစ်တွတ်တွတ်ပြောလို့။ တစ်ခါတစ်ခါ ဖွားသီကိုပါ လှမ်းခွံ့လိုက်သေးတာ။ အဖေရင်းက သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလို့ ထမင်းဝိုင်းက ထသွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့ဖွားသီ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပေမယ့် ညီမလေးကတော့ လှည့်မကြည့်ဘူး။ ညီမလေးရဲ့အမှတ်အသည်းခြေကြီးပုံ နဲ့ စိတ်မာပုံကို ကျုပ်တောင် နည်းနည်းဖြုံချင်တယ်။ ထမင်းစားပြီး တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး စကားစမြည် ပြောလိုက်ကြသေးတယ်။ အဓိကကတော့ ကျုပ်နဲ့ မေမေ့အကြောင်း ဘယ်လိုနေတယ်ထိုင်တယ် ဆိုတာကို မေးတာပါပဲ။ ကျုပ်လဲ ဖွားသီနဲ့ ညီမလေးမေးသမျှကို ပြန်ဖြေပေးရင်း ညီမလေးက သူ့ကိုချော့သိပ်ဖို့ခေါ်တာနဲ့ ညီမလေးနဲ့အတူ အပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။

ညီမလေးအခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တော့ ညီမလေးရဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ သူမိဘတွေဓါတ်ပုံအပြင် ကျုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ဓါတ်ပုံလေးပါထောင်ထားတယ်။ ကျုပ်ဓါတ်ပုံမှာ အသည်းပုံစတေကာလေးတွေတောင် ကပ်ထားလိုက်သေးတယ်။

"အမယ်... ကိုကို့ဓါတ်ပုံပေါ်မှာ... အသည်းပုံလေးတွေနဲ့... ညီမလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..."

"ကိုကို့ကို ညီမလေးက ချစ်တာကိုး.... "

ပြောရင်း ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ တစ်ဒိတ်ဒိတ်က ကျုပ်ဆီကူးစက်လာတယ်။ ကျုပ်ညီမလေးနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ အရင်က ဖက်ခဲ့ နမ်းခဲ့ လီးတောင်လေ့မရှိဘူး။ ညီမလေးကို ကိုယ့်ညီမအရင်းလိုသဘောထားတာကြောင့်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ညီမလေးဘက်ကလဲ မောင်နှမစိတ်နဲ့ပဲ အရင်က ထိတွေ့ခဲ့တာ။ အခုသူ့ရင်ခုန်သံတွေကြောင့် ကျုပ်ကောင်က သွေးတိုးချင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်နှာလေးကို လက်နဲ့မော့လိုက်ပြီး..

" ညီမလေး... "

" ရှင်... ကိုကို.... "

" ညီမလေးရင်တွေ... တစ်အားခုန်နေပါလား... "

" အင်း... သူ့ဟာသူခုန်နေတာ... ကိုကိုရာ... ညီမလေးလဲမသိတော့ဘူး... ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ နေချင်တာပဲသိတယ်... "

" ကိုကိုတို့ ဒီလိုပူးကပ်မနေသင့်တော့ဘူးထင်တယ်.. ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေလေ... ညီမလေးရင်ခုန်သံတွေက... မဖြစ်သင့်ဘူး... "

ညီမလေး ကျုပ်ကို ပိုတိုးပြီးဖက်လာတယ်။

" ကိုကိုရာ... ညီမလေးမှာ ကိုကိုပဲရှိတာပါ... ကိုကိုကသာ ညီမလေးကိုရှောင်ဖယ်နေမယ်ဆို... ညီမလေး သေသွားတာကမှကောင်းအုံးမယ်... "

" ဖွ... အရူးမလေး... ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ... ကိုကိုက မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင် သတိပေးတာပါကွာ... တစ်ချိန်မှာ ညီမလေးနာကျင်ရမှာစိုးတယ်... "

" အခုလဲနာကျင်နေရတာပဲ ကိုကိုရယ်... ကိုကိုခွဲသွားတော့ ညီမလေး တစ်ရက်မှမပျော်ဘူး... ကိုကို့ကို အချိန်တိုင်းသတိရနေတယ်... ကိုကို့ကိုညီမလေး အရမ်းလွမ်းတယ်ကိုကိုရယ်..."

" ညီမလေးရာ... ကိုကို့ညီမလေးရဲ့ အသည်းနုနုလေး... ကို့ကို့ကြောင့်နာကျင်သွားမှာ... သိပ်စိုးရိမ်တာပဲ... "

ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချရင်း ညီမလေးမျက်နှာပေါ်အနမ်းတွေခြွေချမိတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်အနမ်းတွေကို ကျေနပ်စွာ ခံယူတယ်။

" ကိုကိုရယ်... ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်... ဘယ်လောက်ပဲနာကျင်ရပါစေ... ညီမလေးရင်ဆိုင်မယ်ကိုကိုရာ.. ညီမလေးပေါ်ဆက်ဆံရေးပြောင်းမသွားပါနဲ့နော်..."

ပြောပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်နမ်းပါလေရော။ ကျုပ်လဲ ရင်ခုန်နေရပြီ။ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်လိုလက်ရ အနမ်းတွေပြန်ပေးနေမိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျုပ်လီးလဲတောင်ပြီး ညီမလေးရဲ ဆီးခုံအထက်နားလေးကို ထောက်မိနေတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လီးနဲ့ သူ့ဆီးခုံထိနေတာကို ရှောင်ဖယ်မသွားပဲ ပိုတိုးကပ်လာတယ်။ ညီမလေးရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို မရဲတရဲလေးလာကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ လန့်သွားပြီး နမ်းတာကိုရပ်ကာ ညီမလေးမျက်နှာကို ကြည့်မိတယ်။ ကျုပ်ဖယ်လဲ မထုတ်ပစ်ရက်ဘူး။ ညီမလေး ဝမ်းနည်း အားငယ်သွားမှာစိုးတယ်။

" ညီမလေး... အဲ့ဒါကို မကိုင်သင့်ဘူးလေ... ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေလေ.."

" ညီမလေးသိပါတယ်... ဒါပေမယ့်... ညီမလေးကိုင်ချင်စိတ်ကိုထိန်းမရဘူး... ပေးကိုင်ပါကိုကိုရာ... "

" ခက်လိုက်တာ... ညီမလေးရာ... ကိုကိုတို့မှားမိလိမ့်မယ်... "

" မှားတယ်ဆိုတာမရှိပါဘူးကိုကိုရာ... ကိုကို့ကို... ညီမလေးချစ်တယ်... အဲ့ဒါကြောင့်... ကိုကိုဘာလုပ်လုပ်မှန်တယ်... "

ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို လက်လေးနဲ့ ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ကျုပ်လီးလဲ ညီမလေးလက်ထဲ မှာ မတရားတောင်နေပြီ။

" ဟင်း... ညီမလေးရာ... ကိုကိုစိတ်မခိုင်တော့ဘူးနော်.... လွှတ်တော့ကွာ... ဒီလောက်ပဲ ကျေနပ်တော့နော်... လိမ္မာတယ်... ကိုကိုနောင်တမရချင်ဘူး... ညီမလေးရယ်... နော်... "

ညီမလေး သက်ပြင်းရှည်ကြီးချရင်း ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးတယ်။

" လိမ္မာလိုက်တဲ့ညီမလေးရာ... ကိုကိုချစ်လိုက်တာ... ညီမလေးက အရမ်းငယ်သေးလို့ပါကွာ... နောင်တစ်ချိန်မှာ...ညီမလေးချစ်တဲ့သူ.. တွေ့လာတဲ့အခါ... ကိုကို့ကို အခွင့်ရေးသမားဆိုပြီး... မုန်းသွားမှာစိုးလို့ပါကွာ... "

" ကိုကိုရာ... ညီမလေးမှာ... ကိုကိုကလွဲပြီး ချစ်ရသူရှိမလာနိုင်ပါဘူး... "

" အင်းပါ... အဲ့ဒီအခါကျတော့... ကိုကိုတို့တစ်မျိုးစဉ်းစားကြတာပေါ့.... အခုတော့ ခဏလေးသိမ်းထားလိုက်အုံး.... နော် ညီမလေး... "

" ဟုတ်ကိုကို.... "

" ခဏလေး... ကိုကို အိမ်သာထဲဝင်လိုက်အုံးမယ်..."

" ဘာလို့လဲကိုကိုရ.. "

" ဟို... ဟိုဟာကွာ... လျှော့မလို့.... "

" ဘာလျှော့မှာတုန်း.... "

" အာကွာ... ညီမလေးလက်နဲ့ကိုင်လို့... မာလာတဲ့ကိုကိုဟာကို... ပျော့သွားအောင် လျှော့ရမှာ...."

" ခစ်ခစ်... ပြီးရော... "

ကျုပ်လဲ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်ရတယ်။ ထုပြီးတော့ ကျုပ်ကောင်လဲ တော်တော်လေးငြိမ်သွားပြီ။ အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ညီမလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်နေတယ်။

" ကဲ အိပ်ချိန်တန်ပြီ... နော်ညီမလေး... "

" ကိုကိုပါ... ညီမလေးနဲ့အိပ်ပါလား.... "

" ဟာ... ညီမလေးကလဲ...  မဖြစ်ပါဘူးကွာ.... "

" ဘာလို့လဲကိုကိုရဲ့.... ညီမလေးကို မချစ်တော့ဘူးလား... "

" ချစ်တာပေါ့ကွာ... ဒါပေမယ့် ညီမလေးအဖေသိရင် အစ်ကို့ကိုသတ်မှာပေါ့... နဂိုထဲကတစ်မျိုးထင်နေတာကို... "

" စိတ်ချပါကိုကိုရာ... ညီမလေးတာဝန်ယူပါတယ်... ခဏလာတုန်းလေး ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ... အိပ်ချင်လို့ပါကွာ..."

မျက်ရည်လေးဝဲပြီးပြောနေတော့လဲ သနားစရာ။ ဒီညီမလေးတစ်ယာက်နဲ့တော့ ခက်တော့တာပဲ။

" ဟင်း... ဒါဆိုရင်တော့ စည်းကမ်းလေးနည်းနည်းထုတ်မယ်... လိုက်နာနိုင်ရင် ညီမလေးကို ကိုကိုဖက်ပြီးအတူတူအိပ်မယ်..."

" ဟုတ်ကိုကို... ပြောလေ..."

" အရင်ဆုံးက .. အင်း... ကိုကိုဟိုဟာကို လာမကိုင်ရဘူး..."

" ဟုတ်... မကိုင်ဘူး..."

" ပြီးရင်... နှုတ်ခမ်းကိုမနမ်းရဘူး... "

" ညအိပ်တုန်းပဲနော်... ကိုကို... ဟုတ် မနမ်းဘူး... "

" ဟွင်း... စျေးဆစ်နေသေးတယ်... နေ့ဘက်ဆိုလဲ အရိပ်အခြည်ကြည့်အုံး... "

" ဟုတ်ကိုကို ချစ်လိုက်တာ... "

" အင်း နောက်ထပ်ဘာကျန်အုံးမလဲ... ရပါပြီ... အိုကေနော် ညီမလေး... "

" စိတ်ချကိုကို.... ခစ်ခစ်.... "

အဲ့ဒါနဲ့ကျုပ်လဲ ညီမလေးကုတင်ပေါ်တက်ပြီး... လှဲလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်ဘေးနားဝင်လှဲတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဖက်ထားလိုက်ရင်း ဆံပင်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေမိတယ်။

" ညီမလေးကို... ခွင့်ပြုပေးတာ... အရမ်းပျော်တယ်သိလား... ကိုကို... ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ အခုလိုအိပ်ချင်တာ ကြာပြီကိုကိုရဲ့...  "

" အင်းပါညီမလေးရဲ့... ကိုကို့ညီမလေးပျော်ရင်ပြီးတာပဲ... ဒါနဲ့နေပါအုံးညီမလေးရယ်... ကိုကို့အပေါ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရင်ခုန်တတ်လာတာလဲ ညီမလေးရဲ့... အရင်က ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး..."

" အဲ့ဒါကလေ... ပြောရမယ်ဆို... ဖေဖေ့ကြောင့်ပေါ့.... ကိုကိုနဲ့ညီမလေး ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေတာကို... သူ့အခန်းခေါ်ခေါ်ပြီး... ကိုကိုနဲ့ဘာမှမတော်ဘူး... အဲ့လိုမနေရဘူးဆိုပြီး... ခေါ်ခေါ်ဆူတာ... အဲ့ဒီမှာ အစတော့ ဘယ်လိုမှမနေဘူး.. နောက်ပိုင်းကျတော့... စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်လာတယ်... ဒါပေမယ့်... သေသေချာချာတော့ မသိသေးဘူး... ကိိုကိုတို့ အိမ်ကထွက်သွား တော့ ညီမလေးအသည်းတွေမရှိတော့သလို ခံစားလိုက်ရတယ်... ကိုကိုရယ်... ညီမလေး ကိုကို့ကို ခွဲရတဲ့အချိန်မှာ ကိုကို့ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာသိလာရတယ်... ကိုကို့ ဓါတ်ပုံလေးကို ဖက်အိပ်ရတယ်... သိလား..."

" ညီမလေးရယ်... ကိုကို့ညီမလေးကို... သနားလိုက်တာကွာ... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို တင်းတင်းဖက်ရင်း ဆံပင်လေးတွေကို ငုံ့နမ်းမိတယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားရင်း ကျုပ်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်နေတယ်။

" ညီမလေး... "

" ရှင်... ကိုကို... "

" ညီမလေးကို... ကိုကိုနားလည်ပေးနိုင်တယ်သိလား... ဒါပေမယ့် ညီမလေးရယ်... တစ်ချို့အရာတွေအတွက် ညီမလေးပြင်ဆင်ထားရမယ်နော်... ကိုကိုနဲ့ ညီမလေးက... မောင်နှမဖြစ်တဲ့အတွက်... ဒီဘဝမှာ နီးစပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးညီမလေးရယ်... ညီမလေး ကိုကို့ကိုချစ်ရင်... နာကျင်ရမှာ... သိလား... အဆိုးမလေးရဲ့... ဘာလို့ကိုကို့ကိုမှချစ်ရတာလဲ... ဟမ်...(ရွှတ်)..  ဟမ်..(ရွှတ်)... ဟမ်... (ရွှတ်)... ကိုကိုသာ..... ညီမလေးအသည်းနုနုလေးကို ခွဲမိရင်... ကိုကိုရင်ကွဲရမှာ... သိလား... (ရွှတ်)..(ရွှတ်) ... အဆိုးမလေးရဲ..."

ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို သနားတာရော ချစ်တာရောပေါင်းပြီး နဖူးလေးတွေ ပါးလေးတွေကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေမိတယ်။

" ဟုတ်တယ်... ညီမလေးက... အဆိုးမလေး... ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်လို့ ဆိုးမိတဲ့... အဆိုမလေးကို... ပစ်မထားပါနဲ့နော်... ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်..."

ပြောပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းမိုးတွေရွာချတယ်။ ကျုပ်လဲ သူနဲ့အပြိုင် နမ်းမိတာပေါ့။ ခဏကြာတော့မှ

" အိပ်ကြစို့ ညီမလေးရာ.... ကြာရင်း မထိန်းနိုင်ဘဲနေအုံးမယ်... "

" ဟုတ်ကိုကို... "

ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ရင်း အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ညီမလေးကတော့ အသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေပါပြီ။ ကျုပ်မှာ သာ ညနေက ကားပေါ်မှာ အိပ်ထားတာကြောင့် တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ ည သန်းခေါင်အချိန်လောက်မှာ အခန်းတံခါး ဖွင့်သံကြားလိုက်ရတယ်။ ခြေသံတစ်ရှပ်ရှပ်နဲ့အတူ လူတစ်ယောက်ဝင်လာတယ်။ ဒီအိမ်မှာ အခန်းထဲကို ဝင်လာစရာ ဖွားသီနှင့် အဖေရင်း ဦးဇေယျာထွန်း မှလွဲ၍အခြားမရှိပေ။ ယခုဝင်လာတာ အဖေရင်းဖြစ်ရမည်။ 

ကျုပ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ညီမလေးနှင့်အတူ ဖက်အိပ်မိကာမှ ထရှောင်ပြေးလဲ မလွတ်နိုင်တော့ပြီမို့ ဘာဖြစ်ဖြစ်ရင်ဆိုင်လိုက်ရုံသာ ရှိတော့သည်။ မျက်လုံးလေးမှေးရင် ကြည့်နေတော့ အဖေရင်းက သူ့သမီးပါးလေးကို ငုံ့နမ်းတာတွေ့သည်။ နှုတ်မှလဲတီးတိုး ရေရွတ်နေသည်။ ကျုပ်သေချာတော့မကြားရ။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးကို လက်လေးနဲ့ ဖွဖွလာပွတ်သည်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲက တစ်ရွေ့ရွေ့ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲက အလုံးကြီးကျသွားကာ ညီမလေးကို တိုးဖက်ရင်း ကြိုးစားအိပ်စက်လိုက်ပါတော့သည်။

မနက်ကျတော့ ကျုပ်ပါးကို ညီမလေး တစ်ရှုံ့ရှုံ့ နမ်းမှနိုးလာသည်။

" အာကွာ.... ကိုကိုအိပ်ရေးမဝသေးဘူးညီမလေးရ... ခဏအိပ်အုံးမယ်ကွာ... နော်..."

" ခစ်ခစ်... မရဘူးကွာ.. ထ... ကိုကိုညီမလေးကိုကျောင်းလိုက်ပို့ရမှာ... အင့်ကွာ ... အင့်... ခစ်ခစ် "

ပြောရင်း ကျုပ်ခါးကို ကလိလိုက်ထိုးပါတယ်။ ကျုပ်ခါးကို ကလိထိုးတော့ ကျုပ်လဲ ခါးကို ရှောင်ရင်းနောက်ဆုတ်လိုက်တာ ဘယ်အချိန်ထဲက ပြေနေလဲမသိတဲ့ ပုဆိုးက ပေါင်လည်လောက် လျှောသွားပါလေရော။ မနက်စောစောဆို နိုးထလေ့ရှိတဲ့ ကျုပ်ကောင်က ပုဆိုးအလျှောမှာ မားမားမတ်မတ်ကြီး ထွက်လာပါလေရော။ ညီမလေးလဲ ကလိထိုးတာရပ်သွားပြီး ကျုပ်လီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ ရုတ်တရတ်ကြောင်နေတာ။ ပြီးတော့မှ..

" ဟာကွာ... ပုဆိုးကျွတ်ကုန်ပြီ... ရှက်လိုက်တာကွာ.. မကြည့်နဲ့လေ ညီမလေး... "

ပြောရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကိုဆွဲဖုံးရင်း ထထိုင်ကာ ပုဆိုးကို ခါးမှာစည်းလိုက်တယ်။

" ဟီးဟီး... အကြီးကြီးပဲနော်ကိုကို... ရင်တွေခုန်လိုက်တာ... ခစ်ခစ်... ညီမလေးလဲမကိုင်ဘဲ ဘာလို့ထောင်နေတာလဲ... အူယားစရာကြီး"

" အာ... မနက်စောစော သူ့ဟာသူ့ထောင်တာ... ဘာလို့မှမဟုတ်ဘူး... ကိုကို့အခန်းပြန်ပြီး မျက်နှာသစ်တော့မယ်... တစ်ကယ်မလွယ်ဘူး... ဟင်း..."

" အာဘွားပေးသွားအုံးလေ.. ဟွန့်"

ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်နှာကို အနမ်းလေး တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းပေးလိုက်တယ်။

" ဒီမှာကျန်သေးတယ်.. "

ညီမလေးက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖူးဖူးလေးလုပ်ပြထားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖိကပ်ရင်း ခပ်ဖွဖွ စုပ်ယူလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်လည်ပင်းကို တင်းတင်းလေးဖက်ရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်ယူနေတယ်။ ခဏနေတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေဆီက ခွာလိုက်ပြီး

" တော်တော့နော် ညီမလေး... "

" ဟုတ်ကိုကို... ညီမလေး ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်... "

" ညီမလေးကိုလဲ ကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်... ဟုတ်ပြီလား... "

ပြောပြီး ကျုပ်လဲ ကိုယ့်အခန်းဆီထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ရေမိုးချိုး၊ ညီမလေးနဲ့အတူ မနက်စာစားပြီး တော့ ညီမလေးကို ကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ အပျော်ကြီးကိုပျော်နေတာ။ ကျောင်းထဲရောက်တော့ ဓါတ်ပုံရိုက်မယ်ဆိုပြီး ကျုပ်လက်ဆွဲပြီး ကျောင်းထဲက ရေပန်းအဝိုင်းဆီသွားတယ်။ ပြီးတော့ အတွဲလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ကျုပ်လက်မောင်းလေးဖက်လိုက်၊ ပုခုံးလေးဖက်လိုက်နဲ့၊ ပုံစံမျိုးစုံအောင် ဓါတ်ပုံရိုက်တော့တာပဲ။ 

ကျုပ်လဲ ညီမလေးစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးရော ဆိုပြီး လွှတ်ပေးထားလိုက်ရင်း အလိုက်သင့်လေးပဲ နေပေးနေပေးလိုက်တော့တယ်။ ညီမလေးနဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်နေရင်းနဲ့ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ ပုံ့နဲ့အတူ ဓါတ်ပုံသွားရိုက်ဖြစ်တာကိုသတိရမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ ပုံ့ကိုအရမ်းလွမ်းသွားတယ်။ ချစ်ရတဲ့ပုံ့ ကျုပ်ကိုစောင့်နေဆဲလား။ သင့်တော်ရာကို ရွေးချယ်သွားပြီလား တွေးရင်း ဓါတ်ပုံရိုက်တာ အမူအရာမပျက်အောင် မနည်းထိန်းရတယ်။ ဒီလောက်ထိန်းနေတဲ့ကြားက ညီမလေးက ရိပ်မိသေးတယ်။

" ကိုကို... မျက်နှာသိပ်မကောင်းသလိုဘဲ... ညီမလေးနဲ့.... ဓါတ်ပုံမရိုက်ချင်လို့လား..."

" မဟုတ်ပါဘူးညီမလေးရာ... ကိုကိုပုံ့ကိုသတိရသွားလို့ပါ... ၁၀တန်းဖြေပြီးတော့ ကိုကိုနဲ့ပုံ့ ဒီလိုပဲ ဓါတ်ပုံအတူရိုက်ခဲ့ကြတာ..."

ကျုပ်လဲ ပြောမိပြီးမှ ညီမလေးက သူနဲ့အတူတူရှိနေတဲ့အချိန်း အခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သတိရလို့ စိတ်များကောက်သွားမလားလို့ တွေးပူမိသေးတယ်။ ညီမလေး မျက်နှာနည်းနည်း ညှိုးသွားပေမယ့် ဓါတ်ပုံဆရာကို တော်ပြီလို့ပြောပြီး ဓါတ်ပုံကူးခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အရိပ်အောက်မှာ ထိုင်ကြရင်း-

" ကိုကိုရယ်... မမပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲလား... မမပုံ့ဆီသွားကြမလား... ညီမလေးလဲလိုက်ခဲ့မယ်လေ.."

" မသွားတော့ပါဘူးကွာ... မေမေလေးဆီတော့... ညီမလေးအတန်းသွားတက်ရင်... သွားနှုတ်ဆက်အုံးမယ်... ညီမလေးရော မေမေလေးနဲ့ တွေ့ဖြစ်သေးလား... "

" မေမေက ကျောင်းကိုလာတွေ့ပါတယ်ကိုကိုရဲ့... ပြောပါအုံး.. ဘာလို့မမပုံ့ဆီ မသွားချင်တာလဲ.... "

" ဟင်း... ကိုကို... နယ်ပြန်တဲ့နေ့ကတည်းက... ပုံ့နဲ့လမ်းခွဲလိုက်ပြီ... ညီမလေး.... "

" ကိုကိုရာ... ညီမလေးနားမလည်တော့ဘူး... နယ်ပြန်တာနဲ့... မမပုံ့ကို... လမ်းခွဲစရာလိုလို့လား... ကိုကိုအရမ်းရက်စက်တာပဲ... မမပုံ့သနားပါတယ်..."

" ဘာလို့... မျှော်လင့်ချက်ပေးပြီး ဒဏ်ရာတွေကိုသိမ်းထားခိုင်းမလဲကွာ.... ပုံ့... လွတ်လပ်စွာပျံသန်းပါစေလေ... မပျံချင်လို့... ကိုကို့အသည်းထဲမှာပဲ... ခိုနေချင်ရင်လဲ ပုံ့သဘောပဲပေါ့.... ညီမလေး နားမလည်ပါဘူးကွာ... "

" အဲ့ဒါဆိုလဲ ညီမလေးအတန်းသွားတက်တော့မယ်... ကိုကိုပဲ ဓါတ်ပုံတွေစောင့်ယူလိုက်တော့... နေ့လည်... လာအုံးမှာလား... "

" မေမေလေးဆီသွားလို့ အချိန်မီရင် ဝင်မယ်လေ... မမီရင်လဲ ညနေမှပဲ... ဝင်ကြိုတော့မယ်.... "

" ဟုတ်ကိုကို ညီမလေးအတန်းသွားတက်ပြီ..(ရွှတ်)"

ကျုပ်နဖူးကို ရွှတ်ကနည်းနမ်းပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆက်ထိုင်နေမိတယ်။ အတွေးထဲမှာတော့ ပုံ့အကြောင်း၊ မေမေ့အကြောင်း၊ ညီမလေးအကြောင်း စသဖြင့် အတွေးကစဉ့်ကလျားနဲ့ ယောက်ယက်ခတ်နေတယ်။ နယ်မှာ မေမေရယ် ကျုပ်ရယ် တီခင်ရယ်က မယူကြသေးတာကလွဲရင် လင်မယားဖြစ်နေကြပြီး။ မေမေနဲ့ တီခင်နဲ့ ကျုပ်နဲ့ သီးသန့်ကမ္ဘာလေး တည်ထောင်ဖို့ကရော လွယ်ပါ့မလား။ အရင်က ပုံ့ကို ကျုပ်ရင်နာခံပြီး ချန်ထားခဲ့ရုံပဲ။ အခုက ဖွားသီ နဲ့ ညီမလေးပါတိုးလာပြီ။ ညီမလေးဆို ကျုပ်အပေါ်မှာ မောင်နှမထက်ပိုတဲ့ သံယောဇဉ်တွေပါ ထပ်တိုးရစ်ပတ်လို့လာပြန်သည်။ 

ဒီကြားထဲ အဖေရင်းရဲ့ ပြောင်းလဲလာတဲ့ သဘောထားတွေ။ ညီမလေးရဲ့ ဖေရင်းပေါ် တိုက်တဲ့ တိုက်ကွက်က တော်တော်ထိရောက်သည်။ ကျုပ်အပေါ်စောင်းနေတဲ့ အမြင်တွေပါ ပြန်တည့်လာတော့မှာလား။ ကျုပ်ကို သားအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုရုံသာမက မေမေ့ကိုပါ ဇနီးအဖြစ် ကြင်ကြင်နာနာပေါင်းသင်းမည်ဆိုပါလျှင်။ မေမေ့လက်ကို ဆွဲပြီးတော့သာ ကမ္ဘာ့အပြင်ဘက် ပြေးထွက်လိုက်ချင်တော့တယ် မေမေရယ်။

" ညီလေး... ညီလေး..."

" ဗျာ... သြော်... ဓါတ်ပုံတွေရပြီလားအစ်ကို..."

" အေးရပြီ... ဒီမှာ... "

" ဟုတ်ကဲ့... ကျေးဇူးပဲ... "

အတွေးထဲ မျောလွင့်သွားလိုက်တာ ဓါတ်ပုံဆရာ လာခေါ်တော့မှပဲ လက်တွေ့ဘဝထဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံတွေ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ မသိတဲ့သူဆို တစ်ကယ့်အတွဲထင်စရာ။ ပုံတွေကတော့ မဆိုးပါဘူး။ ပုံတွေကို ကား ဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲပဲ ထည့်လိုက်ပြီး မေမေလေးဆီ ဦးတည်မောင်းခဲ့လိုက်သည်။ မေမေလေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ဗိုလ်ချုပ်စျေးမှာ ဆိုတာနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်စျေးကိုပဲ တန်းသွားလိုက်တော့သည်။ မေမေလေးနဲ့ တွေ့တော့ ကျုပ်ကို သားတစ်ယောက်လို ဖက်လှဲတကင်းကြိုဆိုသည်။ မေမေ့ကိုလဲ မေးသည်။ ကျုပ်လဲ သာကြောင်းမာကြောင်းမေးပြီး ထမင်းစားပြီးမှပြန်ရမယ်ဆိုတာနဲ့ မေမေလေးလိုက်ကျွေးတဲ့ နေ့လည်စာကို စားပြီးမှ ကျောင်းကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အင်္ကျီလက်ဆောင်ပေးလို့ ယူလာခဲ့ရသေးသည်။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်မပြန်ခင် ညီမလေးနဲ့ ညတိုင်းအတူအိပ်ဖြစ်သည်။ ညီမလေး အရမ်းမခံစားရအောင်လဲ ဖေးဖေးမမလေးပြောပေးရသည်။ နှုတ်ခမ်းနမ်းတာကိုတော့ တားမနေတော့ဘူး။ ဒီကြားထဲ ကျုပ်ကောင်ကို ကိုင်ချင်တယ် ပူဆာလို့ ၃ခါလောက်ပေးကိုင်ဖြစ်သည်။ ကြားထဲမှာ ပိတ်ရက်နဲ့လဲ ကြုံသေးလို့  တစ်ရက်ကို မေမေလေးဆီမောင်နှမနှစ်ယောက်အတူသွားဖြစ်သည်။ တစ်နေကုန်နေပြီး ညနေမှပြန်ကြတယ်။ နောက်တစ်ရက်ကိုတော့ ညီမလေးကိုပဲ အချိန်အပြည့်အဝပေးကာ ကစားကွင်းတွေ ပန်းခြံတွေ လိုက်ပို့ဖြစ်သည်။ ညီမလေးလဲ တော်တော်ပျော်သည်။ ကျုပ်လက်မောင်လေးကို ဖက်ထားရရင် သူ့ကိုယ်သူ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးပိုင်ဆိုင်သွားသလို။ 

ညီမလေး ကျုပ်အပေါ် စိတ်ကစားတာ မဟုတ်မှန်း ကျုပ်သိနေပါပြီ။ ကျုပ်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ပြန်မယ်ဆိုတော့ ညီမလေးက အင်္ဂါနေ့ကို ကျောင်းမသွားတော့။ ကျုပ်နဲ့ပဲ နေမယ်ဟုဆိုသည်။ အိမ်မှာ မောင်နှမနှစ်ယောက် ပြောင်လိုက်နောက်လိုက်လုပ်နေသည်။ အံ့သြစရာကောင်းတာက အဖေရင်းကပါ အလုပ်မသွား။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးပြောင်တာ နောက်တာကိုလဲ ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်နေသည်။ သိသိသာသာတော့မဟုတ်။ နေ့လည်စာစားတော့။ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို ဟင်းတွေဘာတွေခပ်ထည့်ပေးသည်။ ညီမလေးကိုခွံ့ဖို့ ပန်းကန်တစ်ချပ်ထဲမို့ ညီမလေးကို ထည့်ပေးတာလဲ ဖြစ်နိုင်သည်။

" နောက်လဲ ခဏခဏလာခဲ့ကွာ... မင်းညီမလေးက မင်းမရှိကတည်းက ဒီလိုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်မမြင်ရတာ ကြာပြီ... ယမင်းရောနေကောင်းရဲ့လား... "

ဗုဒ္ဓါ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို စကားပြောနေတာ။ ကျုပ်ဖြင့် တော်တော်အံသြသွားတာ။

" ဟုတ်... ဟုတ်ကဲ့ကောင်းပါတယ်... "

" အေးကွာ... မင်းကားကိုလဲလိုက်ပါလား.... အမြင့်ကားတစ်စီးနဲ့... ခရီးဝေးကျတော့ ဒီကားလေးက သိပ်အဆင်မပြေဘူး... ဒီလိုလုပ်ကွာ... ကျောင်းနှစ်ဝက်ပိတ်ရင်ပြန်လာခဲ့ကြ... ဦးကားအသစ်လဲပေးမယ်..."

အမလေး သူ့ကိုယ်သူ အဖေလို့မသုံးသေးလို့သာ တော်တော့သည်။ အဖေရင်းဆိုတော့လဲ ရင်တော့အခုန်သားဗျ။ သွေးကစကားပြောတာ ထင်တယ်။ ကျုပ်ကို ဘယ်အချိန်များ သားလို့ခေါ်လိုက်မလဲပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဖေရင်းလဲ မခေါ်ရဲသေးတာလား၊ မခေါ်ချင်တာလားတော့မသိဘူး ထုတ်မခေါ်ဘူးဗျ။

" ဟုတ်ကဲ့... ဦး... "

" ဟဲ့ ဇေယျာထွန်း... ကိုယ့်သားကို ဘာမင်းလဲ... ဘာဦးလဲ... ခေါ်လိုက်ပါလား... သားဖြင့်သား... အဖေဖြင့် အဖေပေါ့... နင်... လူကြီးကစခေါ်မှ... ကလေးကပြန်ခေါ်မှာပေါ့.... "

" ဟာ... မေမေကလဲဗျာ... "

ပြောပြီး မျက်နှာကြီးရဲကာ ထမင်းဝိုင်က ထသွားတော့သည်။ ညီမလေးက အခုမှ တစ်ခစ်ခစ်ထရယ်တော့သည်။ ဖွားသီလဲ ရယ်သည်။ ကျုပ်လဲ ရောယောင်ပြီး လိုက်ရယ်မိသည်။ နယ်ပြန်မယ်ဆိုတော့လဲ နှုတ်ဆက်စရာ ဆိုလို့ မေမေလေးသာရှိသည်။ ပုံ့ကိုသတိရပေမယ့် ဒဏ်ရာအသစ်ထပ်မပေးလိုတော့တာမို့ သွားမတွေ့ချင်တော့။ ထမင်းစားပြီးတော့ မေမေလေးဆီနှုတ်ဆက်ရန် ညီမလေးနှင့်အတူသွားဖို့ အိမ်ပြင်ထွက်မယ်လုပ်တော့ အဖေရင်းက

" ဘယ်သွားကြမလို့လဲကွ... "

အင်း ဘယ်လိုဖြေရမလဲ။ ဟိုတစ်ခါလဲ ဒီကိစ္စနဲ့ပဲ အထိုးခံရပြီးပြီ။ အမှန်အတိုင်းဖြေလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ ဆိုပြီး

" ဟို... ဟို... ကျနော်... မေမေ... အဲ့... အန်တီ... ငုဝါကိုသွားနှုတ်ဆက်မလို့ပါ... "

" သြော်... အေးအေး...သွားကြလေ... ငုဝါကိုပြောလိုက်ပါကွာ... သမီးကို ကြိုက်တဲ့အချိန် အိမ်မှာလာတွေ့လို့ရပါတယ်လို့... ဦးက... သူ့ကိုနားလည်ပါပြီလို့.... ခွင့်လဲခွင့်လွှတ်ပါတယ်လို့...."

ထင်မထားတဲ့ စကားမို့ ကျုပ်ရောညီမလေးပါ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ပေါ့။ ညီမလေးမျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေလိမ့်ကျလာတယ်။

" ဖေဖေ... "

ညီမလေး သူ့အဖေဆီအော်ခေါ်ရင်း ပြေးသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်မှထိုင်နေတဲ့ သူ့အဖေကို ဖက်ပြီးငိုပါလေရော။

" ဖေဖေ... သမီး... မေမေနဲ့ အချိန်မရွေးတွေ့လို့ရပြီပေါ့နော်... သမီး ဝမ်းသာလိုက်တာဖေဖေရာ.. "

" ဒါပေါ့ သမီးလေးရယ်.... တစ်ကယ်တော့ သမီးမေမေမှာ အပြစ်မရှိပါဘူးကွယ်... သူက တစ်ကယ့်ကို တာဝန်ကျေတဲ့ မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်ပါ... ဖေဖေကသာ... တစ်ချိန်လုံး သူ့အပေါ်အပြစ်ရှာပြီး.. အနိုင်ယူခဲ့မိတာ... ဖေဖေကမှ သူ့အပေါ်မကြင်နာတော့... သူ့ခမျာလဲ... ဖေဖေ့ရဲ့ အနိုင်ကျင့်မှုတွေ ခါးစီးခံရင်းက မတတ်သာလို့ လွတ်လမ်းရှာသွားတာ...:တစ်ကယ်တော့ ဖေဖေ့အပြစ်တွေပါ... "

" ဖေဖေရယ်..."

" သွားတော့... သမီးလေး... သမီးမေမေနဲ့တွေ့လိုက်အုံး...  ဖေဖေမှာတာတွေလဲ ပြောပြလိုက်ပါ... "

" ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ... "

ညီမလေး သူ့အဖေဆီကနေ ကျုပ်ဆီကိုပြန်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်ရည်ကိုသုတ်ပေးလိုက်ပြီးမှ ပုခုံးလေးဖက်ပြီး ကားပေါ်ထိုင်စေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မောင်းရင်းမောင်းရင်း မီးပွိုင့်တစ်ခုအရောက်မှာ လမ်းကြောင်းရှိလို့လားတော့မသိဘူး လမ်းကြော ၃ကြောလုံးပိတ်ပြီး လမ်းတစ်လမ်းပဲဖွင့်ကာ ယဉ်ထိန်းရဲတွေ အလုပ်ရှုပ်နေကြတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကိုယ့်ကားက ထိပ်ဆုံးကအတားခံရတာ။ ကိုယ်လဲ စိတ်လျှာ့ပြီးတော့ပဲ နေလိုက်တော့တယ်။      

" ကိုကို... ဟိုကားပေါ်က မမပုံ့မလား... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေး ညွှန်ပြတဲ့ ကားကိုလမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အစစ်ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ရဲ့ နှလုံးသည်းပွတ်လေး။ ကျုပ်မိသားစုဝင်တွေရဲ့အပြင်မှာ ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောချစ်သူလေး ပုံ့။ ကားအကောင်းစား တစ်စီးပေါ်မှာ။ ကားမောင်းတဲ့ကောင်လေးက သူနဲ့ အသက်ကမတိမ်းမယိမ်းလောက်ပါပဲ။ ပုံ့က ကားမှန်ပြူတင်းကနေ အပြင်ကိုငေးနေတာ။ ပုံ့ အသက်မှရှူရဲ့လားလို့တောင် သံသယဝင်မိတယ်။ ကျုပ်ရော အသက်ရှိသေးလား။ ပုံ့နဲ့ ကားမောင်းတဲ့ကောင်လေးက ဘယ်လိုပက်သက်တာလဲ။ ပုံ့ချစ်သူလား။ ပုံ့ချစ်သူဆို ပုံ့ပျော်နေရမှာလေ။ သူငယ်ချင်းလား။ ဘာလို့နှစ်ယောက်ထဲ သွားတာလဲ။ 

မေးခွန်းပေါင်းများစွာနဲ့.။ ပုံ့ကို မျက်နှာကို အပြည့်မမြင်ရပေမယ့် ငေးလို့မဝနိုင်ဖြစ်နေမိသည်။ ပုံ့ကို သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ကားပေါ်မှာ မြင်လိုက်ရတာ ကျုပ်ရင်ကို အဆမတန်ပူလောင်စေတယ်။ ခံစမ်းကွာ။ ဒီလောကရဲ့ ပညတ်ချက် စည်းမျဉ်းတွေကို ချိုးဖေါက်ပြီး ကိုယ့်အမေကိုမှ ပြန်ချစ်မိတဲ့ကောင်။ ကျုပ်ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ပုံ့ကို စွန့်လွှတ်ခဲ့တာလေ။ ကျုပ်မျက်ရည်ဆို့တက်လာတယ်။ ညီမလေး ဘေးကနေ စကားတတွတ်တွတ်ပြောနေပေမယ့် ကျုပ်မကြားတော့ဘူး။ ရုတ်တစ်ရတ် ပုံ့ကိုယ်လေး လူးလွန့်လာတယ်။ ကျီးကန်းတောင်းမှောက်သလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးဝေ့ပြီး လိုက်ရှာတယ်။ ဒါ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ရဲ့ကြားထဲက ထူးခြားတဲ့ ဆက်နွယ်မှုလေးပေါ့။ ကျုပ်ကြည့်နေတာ သူသိသလိုမျိုး လိုက်ရှာတယ်။ သူမြင်သွားပြီ။ ကျုပ်ကို သူမြင်သွားပြီ။ ကျုပ်မျက်ရည်တွေ သူမြင်သွားပြီ။

" ပွမ် ... ပွမ်... အိပ်ပျော်နေတာလားကွ "

နောက်က ကားတွေ ဟွန်းသံတွေဆူညံလာမှ ကျုပ်လဲ ကမန်းကတန်းကားကို မောင်းထွက်လိုက်ရတယ်။ ပုံ့တို့ကားလေး က ကျုပ်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်ဆီ မောင်းထွက်သွားခဲ့ပြီ။ ကျုပ်လဲ တိတ်ဆိတ်စွာပဲ ကားကိုဆက်မောင်းရင်း အန်တီငုဝါတို့ ဆီ မောင်းလာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အလိုက်သိတဲ့ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်ကို စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ငြိမ်သက်စွာ လိုက်ပါလာတယ်။ အန်တီငုဝါဆီ ကားပါကင်ထိုးပြီးတော့မှ ညီမလေးက စကားစပြောတယ်။

" ကိုကို... အရမ်းခံစားသွားရလားဟင်.... "

" ရပါတယ် ညီမလေးရဲ့... လာ အိမ်ပေါ်တက်ကြစို့..."

" ခဏလေး... ကိုကိုရ..."

ညီမလေးက သူ့အိတ်လေးထဲက တစ်ရှူးစက္ကူလေးထုတ်ပြီး ကျုပ်ကိုမျက်ရည်သုတ်ပေးတယ်။ ညီမလေးကျုပ်ကို မျက်ရည်သုတ်ပေးတော့ ကျုပ်စိတ်က တင်းထားသမျှတွေလျှော့လိုက်ပြီး ညီမလေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ရင်းငိုချပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ကျောကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း နှစ်သိမ့်ရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ အားရပါးရ ငိုချပစ်လိုက်ရလို့ နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ငိုတာ ရပ်သွားတော့ ကျုပ်မျက်ရည်တွေကို တစ်ရှူးလေးထပ်ယူပြီး သုတ်ပေးပြန်တယ်။

" ကျေးဇူးပဲညီမလေးရယ်... ဟားဟား... ရယ်တာ့ရယ်ရတယ်သိလားညီမလေး... ကိုယ့်ဟာကိုတစ်ဖက်သတ်လမ်းခွဲခဲ့ပြီး... သူ့ဟာသူ... အတွဲရသွားတာကို... ခံစားနေတာ... ဟားဟား... တစ်ကယ့်အရူးပဲ...  "

ကျုပ်ရယ်သံက အက်ကွဲကွဲဖြစ်နေမလားတော့မသိဘူး။ တစ်ကယ်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လှောင်နေမိတာ။

" ကိုကိုရယ်... "

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ညီမလေးရဲ့... ကိုကိုအဆင်ပြေပါတယ်.... လာသွားကြစို့... "

ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းလေး လာဖက်တော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ ငယ်ထိပ်လေးက်ု ငုံ့နမ်းပေးလိုက်ရင်း အန်တီငုဝါအခန်းဆီပဲ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်လာနှုတ်ဆက်မယ်ဆိုလို့ ဆိုင်မသွားတော့ပဲ အ်မ်ကစောင့်နေတာပါ။ အခန်းရှေ့ရောက်လို့ ဘဲလ်တီးလိုက်တော့ အန်တီငုဝါတံခါးလာဖ္ငင့်ပေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးလဲ ဧည့်ခန်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့...

" သားဖိုးတေ.... မျက်နှာက ဘာဖြစ်လာတာတုန်း.. "

" သူ့ရည်းစားဟောင်းကို... ကောင်တစ်ကောင်ရဲ့ ကားပေါ်မှာတွေ့လိုက်လို့မေမေရဲ့... "

" ရည်းစားဟောင်း... ဟုတ်လား... ဘယ်သူလဲ ... "

" ဘယ်သူရှိရမှာလဲ .... မမပုံ့ကိုပြောနေတာ... "

" သားနဲ့ သမီးပုံ့က.... "

" သားနဲ့ သမီးပုံ့က.... "

" ဟုတ်ပါတယ်မေမေလေး... သားတို့နယ်ပြန်ကတည်းက လမ်းခွဲလိုက်ကြတာ... သားမျက်နှာတော်တော်ကြည့်ရဆိုးနေတာလား... ဟီးဟီး... မျက်နှာသွားသစ်လိုက်အုံးမှပဲ.... "

" ကဲကဲ သွားသစ်ချည်... "

ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး ဘေစင်မှာ မျက်နှာသစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ရေချိုးခန်းထဲလိုက်လာပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါလာပေးတော့ ရေသုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ညီမလေးနဲ့အတူ ဧည့်ခန်းဆီပြန်လာလိုက်တယ်။ ညီမလေးက သူ့အမေ ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီးတော့

" မေမေ... ဖေဖေကမှာလိုက်တယ်... မေမေ... သမီးကို အချိန်မရွေး အိမ်မှာ လာတွေလို့ရတယ်တဲ့.... မေမေ့ကိုလဲ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်တဲ့.... "

အန်တီငုဝါ တော်တော်လေး အံ့သြသွားတဲ့ပုံပဲ

" ဟင်... ကိုထွန်းကပြောတာလား... "

" ဟုတ်တယ်... မေမေလေးရဲ့... သားတို့လဲ အံ့သြနေတာ... "

" ဖေဖေက ပြောင်းလဲလာတယ်သိလားမေမေ... ကိုကို့ကိုလဲ စကားတွေပြောလာတယ်... "

" သမီးလေးရယ်....မေမေစိတ်မကောင်းလိုက်တာ.."

" ဘာကိုလဲ မေမေရဲ... ဝမ်းသာရမှာမဟုတ်ဘူးလား... မေမေသမီးကို ခိုးတွေ့စရာ မလိုတော့ဘူးလေ... "

" မေမေဝမ်းနည်းတာက... ကိုထွန်းသာ အရင်ကမေမေ့ပေါ် နည်းနည်းလေး ဂရုစိုက်ခဲ့ရင် မေမေဖောက်ပြန်မိမှာ... မဟုတ်ဘူး... မေမေ့ကြောင့် မေမေ့သမီးလေး ... မိတစ်ကွဲဖတစ်ကွဲနေရတာ...  မေမေ့အပြစ်တွေပါသမီးလေးရယ်.... "

" မေမေရယ်... စိတ်မကောင်းစရာတွေမပြောပါနဲ့တော့... ကိုကိုမပြန်ခင် ပျော်ပျော်နေကြမယ်လေ..."

" အင်းပါ.. သမီးလေးရယ်... ကဲကဲ... စားစရာတွေပြင်ထားတယ်... ပျော်ပျော်ပါးပါးစားကြတာပေါ့..."

" ဟုတ်မေမေ..."

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေလေး.."

ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး လဲ မေမေလေးခေါ်ရာ မီးဖိုခန်းထဲ လိုက်ပြီး မေမေလေးပြင်ထားတဲ့ အကင်တွေ နဲ့ စွပ်ပြုတ်တွေ စားကြတယ်။ ပုံ့ကို အသေအလဲ သတိရပေမယ့် စိတ်ကို လွင့်မသွားရအောင် ညီမလေးနဲ့ အန်တီငုဝါဆီ ပို့ထားရတယ်။ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်စိတ်ကို သိနေတဲ့အလား တစ်ချိန်လုံး စကားတွေဖေါင်ဖွဲ့ပြီး ပုခုံးလေးနဲ့တိုက်လိုက် လက်နဲ့ပုတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေတော့တာ။ ညနေ ၄နာရီလောက်မှာ အန်တီငုဝါဆီက ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ မေမေနဲ့ တီခင့်အတွက် တန်ဖိုးကြီး ပိုးထည်တွေဝယ်ထားတာဆိုပြီး ထည့်ပေးလိုက်သေးတယ်။

ဒီညတော့ ကျုပ်အထုတ်ပိုးတွေကို ညီမလေး ကိုယ်တိုင် ထည့်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်တွဲဓါတ်ပုံလေးနှစ်ပုံရဲ့ နောက်ကျောမှာ

- - - ကိုကို့ရဲ့ အချစ်ရဆုံး ညီမလေး - - -

- - - ညီမလေးရဲ့ အချစ်ရဆုံး ကိုကို - - -

ဆိုတဲ့စာနှစ်ကြောင်းစီ ရေးဖြစ်ကြသည်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်တစ်ပုံစီသိမ်းလိုက်ကြသည်။ အောက်ထပ်ခဏဆင်းပြီး ဖွားသီနဲ့ အဖေရင်းတို့နဲ့ စကားစမြည် ပြောဖြစ်သည်။ ညီမလေးက ကျုပ်နားက တစ်ဖဝါးမှမခွာတော့။ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို သားလို့မခေါ်သေးသလို သူ့ကိုယ်သူလဲ အဖေလို့ မသုံးနှုန်းသေး။ ပြီးတော့ ညီမလေးနဲ့အတူ ညီမလေး အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ညီမလေးက အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ဖက်တွယ်လာသည်။ ကျုပ်ကပြန်ဖက်ထားပေးတော့ -

" ကိုကို... "

" ဟင်.. ညီမလေး... "

" ဒီည... ကိုကိုစည်းကမ်းတွေပြန်သိမ်းပေးကွာ... "

" ဟာ... ညီမလေးကလဲ... "

" လုပ်ပါကိုကိုရာ... ဒီညလေးတစ်ညပဲရှိတော့တာ... ညီမလေးကို... ကိုကို့ချစ်သူလိုသဘောထားပြီး... ကိုကိုယုယပေးတာလိုချင်လို့ပါ... နော်... ကိုကိုနော်..."

" ညီမလေးရာ... ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေလေကွာ... "

" ကိုကိုရာ... ဒီတစ်ညလေးပါပဲကွာ.. နော်...နော်... "

" မဖြစ်ပါဘူးညီမလေးရာ... လိမ္မာပါတယ်ကွာ.. "

ညီမလေးမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်စို့လာပြီး ကျုပ်ကို ဖက်ထားတာကို လွှတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာ သွားထိုင်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ - -

" ညီမလေးသဘောပေါက်ပါပြီ... ကိုကိုရယ်... ကိုကို့ကို ညီမလေး... စိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်မိတဲ့အတွက်တောင်းပန်ပါတယ်... ဒီည ... ညီမလေးတစ်ယောက်ထဲပဲ အိပ်လိုက်ပါ့မယ်... "

ပြောပြီး ကျုပ်ကိုမကြည့်တော့ဘဲ အိပ်ယာပေါ် ကျုပ်ကို ကျောခိုင်းပြီးလှဲကာ ကိုယ်လေးသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ အသံမထွက်ဘဲ ငိုနေတယ်။ ကျုစိတ်မကောင်းတော်တော်ဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်က ကိုယ့်အမေရင်းကိုတောင် ပြန်လိုးလာခဲ့ပြီး ဒီညီမလေးကျမှ သိပ်စောင့်စည်းပြနေတာ စဉ်းစားကြည့်ရင် ရယ်စရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။ 

ကျုပ်ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မေမေ့ကို အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခဲ့ရသလို၊ ညီမလေးလဲ ပြန်ဆုံတွေ့ကြကတည်းက ကျုပ်ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခဲ့သူပါ။ ကျုပ်က မေမေ့အချစ်ကို တုန့်ပြန်ရခဲ့သလို ညီမလေးက ကျုပ်အချစ်တွေကို မရသင့်ဘူးလား။ ကျုပ်က ညီမလေးအပေါ် မတရားရာကျနေပြီထင်တယ်။ ညီမလေးလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေဆဲ ကျုပ်လဲ တွေဝေနေဆဲ။ တစ်သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ညီမလေးကိုယ်ဟာ ကျုပ်ရင်ကို ငလျင်ကြီးတစ်ခုလိုလှုပ်ခါစေတယ်။ ညီမလေးနဲ့အတူ ကျုပ်ပါနာကျင်ရတယ်။ ကျုပ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။ တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေတဲ့ ညီမလေးဘေးမှာ ကျုပ်ဝင်လှဲလိုက်ပြီး သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ညီမလေးကိုယ်လေးကို ဖက်ထားပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း..

" ငုံလေး... "

ညီမလေး တစ်အံ့တစ်သြလှည့်ကြည့်တယ်။ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲမှာလဲ မျက်ရည်တွေနဲ့။

" ကိုကို... ညီမလေးကို..ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ.."

" ချစ်သူဆိုတော့... ချစ်သူလေးအတွက်သီးသန့်နာမည်လေး ခေါ်လိုက်တာလေ... ငုံလေးရဲ့..."

" အို... ကိုကိုရယ်... "

ညီမလေး ကျုပ်ဘက်ကို သူ့ကိုယ်လေးကို ချက်ချင်းလှည့်လိုက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကိုဆွဲယူကာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းဆွဲစုပ်နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးပါးစပ်ထဲ လျာလေးထိုးသွင်းတော့ ညီမလေးလျာလေးနဲ့ ထိမိတယ်။ ညီမလေးရဲ့ကိုယ်လေ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က လျာချင်းကစားပေးလိုက်တော့ ညီမလေးပြန်ပြီး သူ့လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတယ်။ ကျုပ်လျာလေးကို သိမ်းလိုက်တော့ ညီမလေးလျာလေး ကျုပ်ပါးစပ်ထဲလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့လျာကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး စုပ်ယူလိုက်တယ်။ စုပ်ရင်းတန်းလန်းကပဲ ညီမလေးရဲ့လျာကို ကျုပ်လျာဖျားနဲ့ ကစားပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်တိုးဖက်လာတယ်။ 

ကျုပ် ညီမလေးလျာကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ညီမလေူလျာကို သိမ်းသွားတယ်။ ကျုပ်လျာက ညီမလေးလျာနောက်လိုက်သွားတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ရဲ့လျာကို စုပ်ယူရင်း ကျုပ်လုပ်သလိုပြန်လုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ လီးကလဲ တောင်နေပါပြီ။ အတွင်းခံမဝတ်ထားတာမို့ ပုဆိုးထဲမှာ သိသိသာသာ ငေါထွက်နေတယ်။ ညီမလေးက နမ်းရင်း ကျုပ်ကို ခြေတစ်ဖက်တင်ပြီး ခွလိုက်တော့ အောက်ပိုင်းချင်း ပူးကပ်သွားတာကြောင့် ညီမလေးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ မှာ ကျုပ်လီးဟာ အမြှောင်းလိုက်ကြီးပေါ့။ ကျုပ် ညီမလေးနဲ့နမ်းတာကိုရပ်လိုက်တော့ ညီမလေး မောနေသလိုမျိုး အသက်ရှူသံတွေပြင်းနေတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ နို့စူစူလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တော့ ညီမလေးမျက်လုံးလေးစဉ်းသွားပြီး

" ဟင်းဟင်း... ကိုကိုရယ်... "

ကျုပ်ညီမလေး ကိုယ်ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ကာ ညီမလေး မျက်နှာပေါ်အနမ်းတွေခြွေချရင်း ညီမလေးရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ရဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ချွတ်ရလွယ်အောင်လက်မြှောက်ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ဘော်လီလေးကို ချွတ်ဖို့လုပ်တော့ ညီမလေးကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးတယ်။ ညီမလေးရဲ့ အပျိုစင်နို့လေးတွေဟာ စူမို့မို့လေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းလှတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ် သူ့နိူ့တွေကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ မျက်နှာလေးရဲနေတာ။ အပျိုစင်လေးဆိုတော့ ရှက်ရှာမှာပေါ့။

" ရှက်လာပြီကိုကိုရာ... "

" ငုံလေးရဲ့ နို့တွေက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါကွာ... "

ပြောပြီး ညီမလေးရဲ့ နို့တွေကို ကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေး အီးကနဲ ညည်းလိုက်ပြီးရင်ဘတ်လေးကော့တက်သွးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးနို့ကို့စို့ရင်း နယ်ရင်းပဲ ခွထားတဲ့ ကိုယ်ကို ဘေးဘက်ဆင်းလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ညီမလေးဘောင်းဘီအောက်ဆင်းသွားလိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းလီထဲထိ လက်ကိုတိုးဝင်လိုက်တော့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်မွှေးနုနုလေးတွေကို စမ်းမိတယ်။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ အရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေပြီ။ ညီမလေး ကိုယ်လေးကတော့ တုန်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို အကောင်းဆုံးအရသာလေး ခံစားစေမယ်လို့စိတ်ကူးပြီး ညီမလေး ညဝတ်ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံပါ တစ်ခါထဲဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ငုံလေး... မျက်စိမှိတ်ထားနော်... ကိုကို... ငုံလေးကို... အချစ်ရဲ့အရသာလေးပေးမလို့... "

ညီမလေး ခေါင်းလေးဆတ်ပြပြီး မျက်လုံးမှိတ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ကာ အရည်ရွှဲနေတဲ့ ညီမလေးအဖုတ်နုနုလေးကို မျက်နှာအပ်ကာ လျာနဲ့ယက်တင်လိုက်တယ်။

" အီး... အင်းဟင်း.... ဟင်... ကိုကို... ဘာလုပ်တာလဲ... ဖယ်ဖယ်... ဟားရှီး... "

ညီမလေး ညည်းရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့အဖုတ်လေးကိုယက်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုမြင်သွားပြီး အတင်းဖယ်ခိုင်းပေမယ့် ကျုပ်က ညီမလေးရဲ့ စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ကစားပေးလိုက်တာာမို့ ညီမလေး မျက်လုံးစဉ်းပြီး ခါးကော့တက်သွားတယ်။

" အင်းဟင်း.... ကန်တော့ကိုကို.... ဟား... ငုံလေးမရတော့ဘူး... မရပ်လိုက်နဲ့... အီး.. ရှီး.... ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်... ဟူး.... ဟူး...  "

ညီမလေး ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ရည်တွေ ကို ထွက်လာသမျှ စုပ်ယူသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေး ပြီးသွားလို့မောနေတာ ချစ်စရာလေးမို့ ခဏကြည့်နေမိတယ်။ ကျုပ်မပြီးသေးပေမယ့် ညီမလေးကို ပြန်မလုပ်ခိုင်းရက်လို့ အိမ်သာထဲဝင်ပြီးထုလိုက်မယ်လို့ တွေးပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်းမယ်လုပ်တော့

" ကိုကို... ဘယ်သွားမလို့လဲ... "

" အိမ်သာထဲ ခဏဝင်မလို့ပါ ငုံလေးရဲ့... "

" အင်းပါ... "

ကျုပ်လဲ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး ဂွင်းထုနေမိတယ်။

(ဂျလောက်.... ) ညီမလေး အိမ်သာတံခါး ဖွင့်ဝင်လာတာ။ ဒီအတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးကြီး။

" ဟင်... ကိုကို... လက်နဲ့လုပ်နေတယ်... ငုံလေးလုပ်ပေးမှာပေါ့ကိုကိုရာ... ဘာမှန်းမသိဘူး... ကျွတ်စ် "

" ကိုကိုက.... ကြာတတ်လို့ပါငုံလေးရ... ငုံလေးပင်ပန်းမှာစိုးလို့....  စိတ်မဆိုးနဲ့နော်... "

" အခု... ငုံလေးလုပ်ပေးမယ်... ကိုကို့စိတ်ကြိုက်ရအောင် ငုံလေးကိုသင်ပေး.... "

ပြောရင်း ကျုပ်လီးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ တစ်ချက်နမ်းတယ်။

" ကို့ကို့ လီးကို ငုံလေးပါးစပ်နဲ့ ဝင်သလောက်ငုံလိုက်.... အင်းဟုတ်တယ်.... ဟူး.... သွားနဲ့မထိအောင်ဂရုစိုက်.... ပြီးရင် လီးကို ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေး... ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ... ထိပ်ဖျားလေးကို စုပ်ပြီး... လက်နဲ့ လီးအရင်းကိုကစားပေး.... ဟုတ်ပြီ.. ဟား... ကောင်းလိုက်တာငုံလေးရာ.... ထိပ်ဖူးလေးကို လျာလေးနဲ့ကစားပေး... အင်း ဟူး... ခပ်သွက်သွက်လေး... ကိုကိုပြီးတော့မယ် ငုံလေး.... ဟား... အီး ... ဖယ်ဖယ်... ငုံလေး.... ကိုကိုထွက်တော့မယ်.... "

ညီမလေးက မဖယ်ပဲဆက်စုပ်ပေးနေတော့ ကျုပ်လီးရည်တွေ  ညီမလေးပါးစပ်ထဲ တစ်ဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ညီမလေး မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ လီးရည်တွေ ပလုတ်လောင်းကြီး ။

" ထ..ထ.... ငုံလေး... ဘေစင်ထဲထွေးထုတ်လိုက်... "

ပြောလိုက်ကာမှ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အတင်းမျိုချနေပြန်သည်။ လီးရည်တွေများလွန်းလို့ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာတောင် နည်းနည်းစီးကျနေတယ်။ သူမျိုချလို့ ကုန်သွားမှ ဘေစင်ဆီထလာပြီး ပလုတ်ကျင်းတယ်။ မျက်နှားလေးနည်းနည်းရှုံ့ပြီး ရယ်ကျဲကျဲနဲ့

" ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး...  ဟီး... အများကြီးပဲနော်..... "

" ထွေးထုတ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး...  အဆင်ပြေရဲ့လား ငုံလေးရ... "

" အာ... မထွေးချင်ပါဘူး.... နှမြှောစရာကြီး... နောင်ကျအဆင်ပြေသွားမှာ... ခစ်ခစ်... "

" ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ငုံလေးရာ... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်တော့

" ခစ်ခစ်... ဟိုအနံ့ရတယ်... ခစ်ခစ်... "

" ရွံလို့လား.... "

" ရွံပါဘူး.... "

ပြောရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေပြန်သည်။ ကျုပ်လဲ နမ်းရင်းတန်းလန်းကနေ ညီမလေးကို ပွေ့ချီ ရင်း အိပ်ယာဆီ ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်ကြသည်။

" ကျေနပ်တော့နော် ငုံလေး... ကျန်တာတော့ ငုံလေး တည်ငြိမ်သွားတဲ့အချိန်ကျ ကိုကိုချစ်ပေးမယ်နော်... "

" အင်းပါကိုကိုရဲ့... ငုံလေးနားလည်ပါတယ်.... ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်ပါတယ်.... "

" အိပ်ကျစို့နော် ငုံလေး မနက်ကျ ... စောစောထရအုံးမှာ... အရမ်းချစ်တယ်နော်... (ရွှတ်)"

" ဟုတ်ကိုကို...ကိုကို့ကို ငုံလေး... အရမ်းချစ်တယ်...(ရွှတ်) "

ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးလဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

မနက်ကျတော့ ညီမလေးကလီးကို ထစုပ်နေလို့ အိပ်ရာက နိုးလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ညီမလေးဖင်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ညီမလေးအဖုတ်ကို စစ်စတီနိုင် ပုံစံမျိုးနဲ့ ယက်ပေးနေလိုက်တယ်။ ညီမလေးက တစ်ခါပဲသင်ပေးထားပေမယ် သေသေချာချာမှတ်ထားပြီး ရှယ်စုပ်ပေးတာဗျ။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချီစီပြီးမှ နားလိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မွတ်သိပ်တဲ့ အနမ်းတွေပေးကာ ညီမလေးကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းပြန်ခဲ့တော့တယ်။ ကျုပ်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ညီမလေးက ကျုပ်အခန်းထဲရောက်နေပြီ။ ရေကို ခပ်မြန်မြန်ချိုးခဲ့ပုံပဲ။ ကျုပ်ရေချိုးခန်းကထွက်တာနဲ့ သဘက်လေးနဲ့ ရေသုတ်ပေးတယ်။ ရေသုတ်ပေးရင်းနဲ့ ကျုပ်ကို နောက်ကျောကနေဖက်ထားတယ်။

" မခွဲချင်ဘူးကိုကိုရယ်... ငုံလေးလေ ကိုကို့ကိုသိပ်ချစ်နေပြီ... ကိုကို့အယုအယတွေစွဲလမ်းမိနေပြီ... ကိုကိုရယ်....  ကိုကို့ရဲ့မယားဖြစ်ချင်လိုက်တာ.... "

" ငုံလေးရယ်... စိတ်ထိန်းမှပေါ့ကွာ... ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေဆိုတာလဲ မေ့ထားလို့မဘူးလေ.... ငုံလေးရဲ့ ... မျှော်လင့်ချက်တွေအများကြီးထားရင်... ငုံလေးပိုနာကျင်ရလိမ့်မယ်သိလား.... ရင့်ကျက်ပါတော့ငုံလေးရယ်... ကိုကို ငုံလေးကို သိပ်စိတ်ပူတယ်.... "

" စိတ်မပူပါနဲ့ကိုကိုရယ်... ငုံလေးကိုကို့ကိုစပြီးချစ်မိနေတာသိကတည်းက... ဆုံးရှုံးရမှာကြိုတွေးထားပြီးသား... သိလား... ခဏပဲဖြစ်ဖြစ်... ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ပဲဖြစ်ဖြစ်... ကိုကို့မယားဖြစ်နေရရင်ကျေနပ်တယ်.... ဘာလို့ညထဲက... ဒီလီးကြီးနဲ့ မချစ်ပေးတာလဲကွာ... ကိုကို့လီးကြီးနဲ့ အပြင်ကထိလိုက်ရရင်... အဖုတ်လေးထဲကို လိုချင်နေတာသိလား..."

ပြောရင် ကျုပ်ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကို ကိုင်ပြီးထုပေးတယ်။

" ဟင်း... ငုံလေးရဲ့အပျိုစင်လေးကို... ကိုကိုတန်ဖိုးထားလို့ပါကွာ.... "

ကျုပ် ညီမလေးဘက်လှည့်လိုက်ပြီး ညီမလေးနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွရင်း ပြန်နမ်းတယ်။ ညီမလေးက အိမ်နေရင်းထမိန်လေး နဲ့ တီရှပ်လေး ဝတ်ထားတာမို့ ရှားရှားပါးပါး ထမိန်လေးနဲ့ညီမလေးရဲ့ ဖင်တုံလေးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးကို မျက်လုံးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ညီမလေးထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ကာ စောက်ပက်လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့- -

" ကိုကို့မယား အရမ်းဖြစ်ချင်တာလား..."

" အင်း... ဖြစ်ချင်တယ်... "

" လင်မယားဖြစ်ရင် ဘာလုပ်ကြလဲသိလား... "

" လိုး... လိုးကြတယ်... "

" ဒီလီးကြီးနဲ့အလိုးခံချင်တာလား.... "

" အင်း... ကိုကို့လီးနဲ့လိုးပေးပါ..... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို မချီပြီးကုတင်ပေါ်တင်ကာ ကျုပ်ကညီမလေး ပေါင်ကြားဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးနဲ့ ညီမလေး အဖုတ်နုနုလေးကို တေ့လိုက်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကို ရီဝေဆာလောင်တဲ့မျက်ဝန်းနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

" အခု ငုံလေးရဲ့ အဖုတ်ဝက ဘာကြီးလဲ... "

" ဟင်း... ကိုကို့လီးကြီး... "

" အခု အဖုတ်ဝမှာ လီးကြီးနဲ့ထိထားတာ ဘယ်လိုနေလဲ..."

" ပူပူနွေးနွေးကြီး... အထဲက အရမ်းယားနေပြီကိုကိုရယ်... "

" ကိုကို့လီးနဲ့ ငုံလေးအဖုတ်ကို လိုးတော့မယ်... "

ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို ညီမလေးအဖုတ်ပေါ် ကော့ထိုးလိုက်တယ်။ လီးက ညီမလေးအဖုတ်ပေါ် အမြှောင်းလိုက်ကြီးနဲ့ ဖိပွတ်လိုက်တာ ညီမလေးစောက်စိနဲ့ ကျုပ်လီးပွတ်တိုက်သွားပြီး ညီမလေး ကော့တက်သွားတယ်။ ညီမလေး အဖုတ်ကို လီးနဲ့ ဖိဖိပွတ်ပေးနေမိတယ်။

" ညီမလေး... ကိုကို ညီမလေးကို လိုးပေးနေပြီ... ကိုယ့်အစ်ကိုလီးနဲ့ အလိုးခံရတာကောင်းလား... "

" ဟင်း... ရှီး... ကောင်းတယ်... ကိုကို့ညီမလေးကို... ကိုကို့လီးနဲ့ပြန်လိုးပေးပါ... ချစ်တယ်ကိုကို..."

" ညီမလေအဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ... "

" ကိုကို့လီးလဲ အရမ်းကောင်းတယ်... လိုးကိုကို... ဟား... ညီမလေးကိုလိုး.. ရှီး  ပြီး... ပြီ... "

ညီမလေး ကိုယ်လေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ရင်း ညီမလေးရဲ့ နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လည်ပင်းကို ပြန်ဖက်ရင်း

" ကိုကိုမပြီးသေးဘူးမလား... ညီမလေးလုပ်ပေးမယ်လေ... "

" ထားလိုက်တော့ညီမလေး... အချိန်သိပ်မရှိတော့ဘူး... တော်ကြာ အိပ်ရာကမနိုးသေးဘူးထင်ပြီး လာနှိုးနေလို ကွိကနဲ မိသွားမယ်... အဆုံးစွန်ထိတော့ မသွားချင်ပါနဲ့အုံးကွာ... ဒီလောက်နဲ့ပဲကျေနပ်တော့နော်.. "

" ဟုတ်ကိုကို... ခဏလေး... တစ်ချက်တော့ပေးနမ်းအုံးကွာ... "

ပြောရင်း ထထိုင်ပြီး ကျုပ်ပါးကိုလဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းတယ်။ ပြီတော့ ကျုပ်လီးကို ကုန်ူပြီး နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြီး ပါလေးတွေနဲ့ပွတ်တယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်လိုက်နမ်းရင်းမှ ထိပ်ဖူးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အာခေါင်ထောက်တဲ့အထိ ငုံလိုက်ပြီးမှ ပြန်ထုတ်ပြီးဒစ်ဖူးလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ လျာလေးနဲ့ ဝိုက်ကစားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေး ခေါင်းကို ဖွဖွကိုင်ရင်း

" ရပြီညီမလေး... တော်တော့... ကိုကို့ညီမလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ... "

ညီမလေး က ကျုပ်လီးကို မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်နဲ့ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးပြီး

" စုပ်လို့မဝဘူးကွာ... ဟွန့်... "

" နောက်တစ်ခါလာတော့ တစ်ဝစုပ် .... ဟုတ်ပြီလား... သွား ... ထမိန်လေးဝတ်ပြီး ပလုတ်ကျင်းလိုက်အုံး.... "

" အွန်းပါ.... နောက်တစ်ခါလာရင်... တစ်ဝစုပ်ပစ်မယ်... စည်းကမ်းထုတ်ရဲထုတ်ကြည့်.... "

" ဟား.. ဟား... ကြောက်ပါပြီဗျ... "

" ခစ်... ခစ်... "

ညီမလေး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ထမိန်လေး ကောက်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေလေးသောက်ပြီး စိတ်လျှော့လိုက်တော့ ကျုပ်ကောင်လဲ မာန်ကျလာပါတယ်။ နည်းနည်းပျော့သွားမှလဲ အတွင်းခံဝတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီစွပ်နေတဲ့အချိန် ညီမလေး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ် အင်္ကျီဝတ်တော့ ညီမလေးက ကြယ်သီးတပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခါးလေးကို ဖက်ထားပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာပါးလေးအပ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုယ်လေး ကိုဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ဘာစကားမှမပြောဘဲ ဖက်ထားမိကြတယ်။ ခဏနေမှ ညီမလေးက

" ကိုကို... ညီမလေးကိုစိတ်ချနော်... ကိုကိုစိတ်ပူအောင်မလုပ်တော့ဘူး... မေမေလေးကိုလဲ ညီမလေးက သတိရတယ်လို့ပြောပေးပါ... ကိုကိုလဲ ကျန်းမာရေးကိုဂရုစိုက်သိလား... ပထမနှစ်ဝက်ပြီးရင်တော့... မေမေလေးကိုပါခေါ်ပြီး လာခဲ့ပါကိုကိုရယ်... ညီမလေးမျှော်နေမယ်နော်.... "

" အင်းပါညီမလေးရယ်... ညီမလေးလဲ ကိုယ့်အဖေကို အရွဲ့မတိုက်နဲ့တော့ ... ဖွားသီကိုလဲဂရုစိုက်နော်... ကိုကို့ညီမလေးက လူကြီးဖြစ်နေပါပြီကွာ... ကိုကိုသွားတဲ့အချိန်ပြုံးပြမယ်မလား... "

" သေချာပေါ့အပြုံးနဲ့ နှုတ်ဆက်မယ်ကိုကို... ကိုကို့ကိုချစ်တဲ့အချစ်တွေက ညီမလေးကို ပိုပြီးရင့်ကျက်စေတယ်... ညီမလေးလွမ်းရဲသွားပြီကိုကို... ညီမလေး... ကိုကို့ကို ညီမလေး ပျော်ရွှင်စွာလွမ်းနေမှာပါ... "

" ကိုကို့ညီမလေးရာ...  ချစ်လိုက်တာ... မော့ပါအုံး... ကိုကို့ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ကိုကိုနမ်းပါရစေအုံး... "

ညီမလေးရဲ့မျက်နှာလေးမော့လာတော့ ကျုပ်ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်တွယ်လာရင်း နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေးပြန်စုပ်တယ်။ အကြမ်းပတမ်းကြီးတွေမဟုတ်ဘူး။ အချစ်တွေနဲ့နမ်းတာ ရမ္မက်မပါဘူး။ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပဲ အနမ်းတွေမှာစီးမျောမိကြတယ်။ ပြီးတော့ နမ်းတာရပ်လိုက်ကြတဲ့အထိ နှုတ်ခမ်းချင်းထိထားတုန်းပဲ

" ကိုကိုလဲ ညီမလေးကို ချစ်မိသွားပြီထင်တယ်... "

" တစ်ကယ်... ညီမလေးပျော်လိုက်တာ ကိုကိုရာ... "

" ညီမလေးရဲ့အချစ်တွေက အားကြီးလွန်းတော့ ကိုကို့နှလုံးသားလေးလဲ လှုပ်ရှားလာရတာပေါ့ကွာ...  ညီမလေးနဲ့ နီးဖို့ ကိုကိုကြံစည်ပါအုံးမယ်... မျှော်နေနော်.... "

" ကိုကိုရာ... ချစ်လိုက်တာ... "

" လာအောက်ဆင်းကြစို့... ညီမလေး... "

ညီမလေးက ကျုပ်အထုပ်ကိုဆွဲပေးပြီး ကျုပ်လက်မောင်းတစ်ဘက်ကို ဖက်ရင်း အပေါ်ထပ်ကနေဆင်းလာကြတယ်။ ဖွားသီရော အဖေရင်းရော စောင့်နေကြတယ်။ ဖွားသီက ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း နှုတ်ဆက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ မျက်ရည်နည်းနည်းဝဲတာက လွဲလို့ မငိုဘူးဗျ။ အဖေရင်းကတော့ ကျုပ်ပုခုံးကို လာဖက်ပြီး

" မင်းတို့နဲ့အတူ သာကျော်ရဲ့ အရင်ရည်းစား ခင်မြတ်ဝေလဲ နေတယ်ဆို... "

" ဟုတ်ကဲ့ ... နေပါတယ်.... "

" င့ါကြောင့်... သူတို့ချစ်သူချင်းဝေးကြရတာ... ငါသူ့ကိုလဲတောင်းပန်ချင်တယ်... နောင်တစ်ခေါက်လာရင် ... ခေါ်ခဲ့ပါကွာ... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ..."

ကျုပ်လဲ ကားပေါ်တက်ကာနီး ညီမလေးကိုဖက်ပြီး ပါးလေးတွေကို နမ်းလိုက်တော့ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်ပါးလေးကိုပြန်နမ်းတယ်။

" ညီမလေး စာပဲဂရုစိုက်နော်... ကိုကိုစိတ်ချမယ်... ညီမလေးကို... ကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်"

" အင်းပါကိုကိုရဲ့... ကိုကိုလဲကားကိုဂရုစိုက်မောင်း...အရမ်းချစ်တယ်နော် ကိုကို "

ပြောရင်း ပြုံးပြတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ညီမလေး တစ်ကယ်ချစ်တတ်ခဲ့ပြီပဲ။ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ညီမလေး ပြေးလိုက်မလာပေမယ့် သူ့နှလုံးသားလေးကတော့ ကျုပ်နဲ့အတူပါလာခဲ့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုလွမ်းလှပါပြီ။ ပုံ့အကြောင်းမေမေ့ကိုပြောပြပြီး မေမေရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုချင်ပါသေးသည်။

..................................

အပိုင်း (၇) ဆက်ရန် >>>>>