Tuesday, August 24, 2021

မောင်သာကကြိုးတွေဖန်တီးရင် ကျမကဗုံတလုံးပါမောင်ရယ် အပိုင်း ( ၃ )

မောင်သာကကြိုးတွေဖန်တီးရင် ကျမကဗုံတလုံးပါမောင်ရယ် အပိုင်း ( ၃ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် 

တစ်ရက် မောင်အလုပ်က ပြန်လာတော့ ဂျပ်ဗူးလေး တဗူး ပါလာတာ။ နွေးလည်း ဖုန်းနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ပစ္စည်းမှတ်ပြီး မေးမကြည့်ဘူး။ ညပိုင်း ထမင်းအတူစားပြီး တီဗွီကြည့်ပြီး အိပ်ယာ ဝင်တော့ မောင်က ကိုမိုးနဲ့ သူ့ရှေ့ လိုးပြဖို့ စပြောပါလေရော။ နွေး လန့်သွားမိတယ်။ နွေးကို သေချာ သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ လိုးခိုင်းပြီး ဓါတ်ပုံရိုက် တရားစွဲ့ လင်မယား ကွဲချင်တာမျိုးလား။ အတွေးတွေ ရှုပ်ပြီး ဝမ်းနည်းသလိုလို တဖက်ကလည်း သာယာသလိုလိုနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ။

” ဟင် … နွေး … အဲ့လောက်ထိ … မလုပ်ရဲဘူး … မောင်ရယ် ” 

ကုတင်ပေါ် ခြေကားထိုင်နေတဲ့ မောင့်ပေါင်ကြားထဲ ကျောပေးထိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲမှီရင်း ပြောနေမိတာ။

” ဘာဖြစ်လဲ … နွေးရဲ့ … မောင်ကိုယ်တိုင် ခွင့်ပြုထားတာလေ … နွေးစိတ်ထဲ … ကွယ်ရာ ဖေါက်ပြန်မိတယ် ဆိုတဲ့ … ခံစားချက်ကြီး … မရှိစေချင်ဘူး ” 

မောင်က နွေးကို့ သိုင်းဖက်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေ လက်နဲ့ ညှစ်ပေးရင်း ပြန်ပြောနေရှာတယ်။ ညာဘက်လက်မောင်း ဘေးက ခေါင်းတခြမ်း စောင်းပြီး နမ်းတော့ နွေးလည်း အလိုက်သင့် မောင့်ပါးစပ်ကို ပြန်စုပ် ပေးနေမိတာ။နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ရင်း နိုသီးခေါင်းကို ညှစ်နေတဲ့ မောင့်လက်ကို အောက်ဆွဲယူပြီး နွေးပေါင်ကြားထဲ ထည့်ပေးတော့ ထမိန်အပြင်ကနေ အဖုတ်လေး ပွတ်ပေး နေတယ်။ နွေးလည်း ချက်ချင်း ခါးထောက်ထားတဲ့ လီးကို လက်နောက်ပြန် ကိုင်ပြီး ဆုပ်ကိုင် ပေးလိုက်တာ။

 ” နွေး ”

 ” ရှင် ”

 ” ထမိန်ချွတ်ပြီး … ပက်လက် လှဲလိုက် ” 

စကား ဆုံးတော့ ထမိန်ထချွတ်ပြီး ဘေးနား ပက်လက် လှန်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မောင်က နွေးပေါင်ကြား နေရာ ယူပြီး အဖုတ်ကို နမ်းလိုက် ပါး၂ဖက်နဲ့ ဖိပွတ်လိုက်နဲ့ သူမရှိခင် ကိုမိုးအောင် နေ့တိုင်း လိုးထားတဲ့ အဖုတ်ကို သေချာ ကြည့်နေရှာတာ။

အဖုတ်ကို နမ်းလိုက် ဖြဲကြည့် လိုက်နဲ့ ညနေက ပါလာတဲ့ ဂျပ်ဗူးလေး ထယူပြီး အထဲကပစ္စည်း ဆွဲထုတ်တော့ လုံးပတ် ၁ လက်မ အရှည် ၂ လက်မခွဲလောက် ထိပ် ၂ ဖက် လုံးနေတဲ့ ရှည်မျောမျော အရာလေး မြင်လိုက်ရတာ။ အရှည် ၃ ပေလောက် ဝါယာကြိုး အသေးလေးနဲ့ ထိပ်တဖက်ကို ချိတ်ဆက်ပြီး ဝါယာကြိုး အဆုံးမှာ လေးထောင့် ခလုပ်လေးပါတယ်။ အဲဒီ ထိပ် ၂ ဖက် လုံးနေတဲ့ ရှည်မျောမျော ဟာလေး အဖုတ်ထဲ ထည့်ပြီး ခလုပ်ဖွင့်တော့ နွေးလန့်သွားမိတာ။

အဖုတ်ထဲ တုန်ခါပြီး ဘယ်လိုမှကို မခံနိုင်ဘူး။ ခဏနဲ့ ပြီးသွားရတယ်။ နွေးပြီးမှ အရည်ရွဲနေတဲ့ အဖုတ်ကို နောက်က ဒူးထောက် လိုးတာ။ အဖုတ်ကို လိုးရင်း ခုန ဟာလေးကို ဖင်ထဲ ပြန်ထည့် ပြန်ရော။

” အာ … ဖင်ထဲက ဟာကြီးက … တုန်ခါနေတာ … အား …… ရှီးးးးး ” 

” အနေရ ခက်လား … နွေး … ဖြုတ်ပေးရမလား ” 

” ဟင့်အင် … မဖြုတ်နဲ့ … မဖြုတ်နဲ့ …… အဲတိုင်းလိုး ရတယ် ”

 ” နွေး ကို … မိုးအောင် … လိုးတာ … မောင် အနီးကပ် ကြည့်ချင်လိုက်တာ ”

အလိုးခံ ကောင်းနေတုန်း ကိုမိုးအောင် အကြောင်း ပြန်စပါလေရော။ 

” ဟင် … မောင် … တကယ် ပြောနေတာလား ” 

နောက်ကနေ ဒူးထောက် လိုးနေတဲ့ မောင့်ကို လည်ပြန် ငေးကြည့်တော့ အတည်ပေါက်ကြီး ပြောနေတယ်။

” တကယ်ပေါ့ … နွေး ကိုယ်တိုင် … စိတ်ပါလက်ပါ ခံတာမျိုး မြင်ချင်မိတာပါ ” 

” အာ …… မောင့် စကားကလည်း …… နွေးကပဲ … ရွပြီး … ”

 ” အော် … ဆောရီး ဆောရီး … မောင်ပြောတာက … နွေးကို … ပုံမှန်ထက် ပိုပြီး … ကာမစည်းစိမ်လေး … ရစေချင်တာပါ … မောင်က အဖြစ်မရှိလို့ … ”

 ” အဲတာဆိုလည်း … နွေးကို … ကိုမိုးအောင် ဟန်ဆောင်ပြီး … လိုးလေ … ” 

နွေးပါးစပ်က့ ရုတ်တရက် ထွက်သွားတဲ့ စကားကြောင့့် ကိုယ့်ဟာကိုယ် တွေးပြီး စိတ်ထဲ ရှက်သလိုလို ဝမ်းနည်း သလိုလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

” အားးး …… အင့် ……… ဗြိ … ဘွတ် …… ဗွပ်ဖွပ် …… ကောင်းလိုက်တာ …… နွေး ရယ် …… အင့် ကွာ …… အင့် အင့် …… ” 

မောင်လည်း လိုးရင်း လီးက ခါတိုင်းထက် သိသိသာသာ မာထင်လာပြီး ဆောင့်ချက်တွေလည်း အားပါ ပြင်းထန် လာတယ်။

နွေးကိုယ်တိုင်လည်း ကိုမိုးအောင် လိုးပေး သလို ခံစားမိပြီး ခံလို တအား ကောင်းနေတာပေါ့။ အဲညက နွေး ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးမှန်းမသိဘူး။ မနက်လင်းလို့ မောင်အလုပ်သွားတဲ့ အထိ မထနိုင်ဘူး။ မောင် ပြန်ရောက် လာတော့ ကိုမိုးအောင်လည်း အရှိန် သပ်လိုက်တာ ထင်တယ်။ နွေးဆီ မလာပဲ ရှောင်နေတာ။ ၁ ပတ်လောက် မောင်က နွေးကို အဲဒီတုန်ခါချောင်းလေး ထည့်ထည့် လိုးပြီး ကိုမိုးအောင်နဲ့ လိုးပြဖို့ ညတိုင်းပူဆာနေတာ။ နောက်ဆုံး နွေးလည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပေါ့။ ဘာနေနေ ကွယ်ရာ ဖေါက်ပြန်မိတာမို့ မောင်စိတ်ကျေနပ်အောင် ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။

” နွေး … ဝင်ခဲ့မယ်နော် ” 

” ဟုတ် ”

 အိပ်ခန်းပြင်က မောင့် အသံကြောင့် နွေး စိတ်တအား လှုပ်ရှားလာတယ်။ ဒီည မောင်ရှေ့ ကိုမိုးနဲ့ လိုးပြဖို့ ကတိ ပေးထားတာ။ အိပ်ခန်းထဲ မောင်နဲ့ အတူ ကိုမိုး ပါလာတော့ နွေး ရှက်လည်းရှက် အဖုတ်လေး ကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယွစိထိုးနေတယ်။ မောင့်ကွယ်ရာ ကိုမိုးနဲ့ အဆုံးစွန်ထိ ပွင့်လင်းခဲ့ပေမယ့် မောင်ရှေ့ကျ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်ပြီး ကိုမိုးမျက်နှာ မကြည့်ရဲဘူး။ 

” နွေး … ရှက် မနေနဲ့ …… မောင့်ကို … ကတိ ပေးပြီးသား နော် … ဒီည ကိုမိုးကို … တက်လိုး ပြရမှာ ”

 အနားရောက်တော့ ၂ယောက်သား ဘီယာနံ့တွေနဲ့ အပြင်မှာ အတူသောက်လာ ကြတာနေမှာ။ 

” ဟာ မောင်နော် … နွေးကို … ဘယ်လို မိန်းမမျိုး ထင်နေလဲ … ပြောပုံကလည်း … အပျက်မ ပုံစံ … ဖြစ်နေပြီ ဟွန့် ” 

နွေး စိတ်ဆိုးတဲ့ ပုံစံလေး လုပ်ပြ နေပေမယ့် စိတ်ထဲ မောင်ရှေ့ ကိုမိုးနဲ့ လိုးပြရမှာ တွေးမိတော့ ရင်တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေရတယ်။

"မျက်နှာကသာ … စိတ်ဆိုးနေတာ … အောက်က .. . ရွဲနေပြီ မလား … နွေးရ ”

 ” ဟာ …… ဟုတ်တယ် …… နွေးဟာလေး …… ယားပြီး …… ကိုမိုး လီးကြီးကို … အားရပါးရ ဖြဲခံချင်နေပြီ … ဘာဖြစ်လဲ ”

စိတ်ထဲ အရှိအတိုင်း ရွဲ့သလိုနဲ့ ပြောချပစ်တာ။ နွေးစကား ဆုံးတော့ မောင်ရော ကိုမိုးရော စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ပုဆိုးထဲက လီးတွေ ထောက်ထွက်လာတာ။ မောင့်လီးက သေးတော့ သိပ် မသိသာပေမယ့် ကိုမိုးလီးက သိသိသာသာ ငေါထွက် နေတယ်။

 ” မနွေး … ကျနော့် ဟာကို … စွဲလမ်းနေတာဆို ” 

သေရောပဲ မောင်က လင်မယားချင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြမိတာတွေကို ကိုမိုးအောင် ပြန်ပြောထားတာ နေမှာ။ 

” အင်း … ခုကို စုပ်ပေးချင် လှပြီ ” မထူးဘူးလေ ပေါ်တင်ပဲ ပြောပစ်လိုက်တယ်။ 

” ဟမ် … စိတ်ထိန်းပါဦး … နွေးရဲ့ … ”

ကိုမိုးအောင်ကို ပြောတော့ မောင်က ဝင်စနေတယ်။တဖြည်းဖြည်း နွေးတို့ ၃ ယောက် ပွင့်လင်းလာပြီး ရှက်စိတ်တွေ လျော့လာရတာ။

 ” ထိန်းဘူး … သွား … မောင်ပဲ နွေးစိတ်တိုင်းကျ … ခံစားဆို ” 

” အင်းပါ … နွေး စိတ်ကြိုက် … လွတ်လွတ်လပ်လပ် … ကြိုက်တာလုပ် ”

 မောင့်စကားဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က နွေး ညာဘက်ဘေး လာကပ်ထိုင်တယ်။ မောင်က ခုံတလုံးယူပြီးကုတင် ဘေးကနေ နွေးတို့ ၂ ယောက်ကို ကြည့်နေတာ။ ကုတင်စောင်း ဘေးချင်းကပ်လျက် အနေထားနဲ့ နွေးမျက်နှာကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်တော့ နွေးလည်း ကိုမိုးအောင် လီးကို ပုဆိုး အပြင်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

 ” မနွေး … အင်္ကျီ ချွတ်ရအောင် ”

 နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း နွေးရဲ့ နို့အုံကို အကျႌအပြင် က ညှစ်ချေပြီး ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာ။

 ” အင်း … ”

 နွေးလည်း နို့အုံညှစ်တာနဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီး ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေး နေမိတာပေါ့။ 

” ကိုမိုး ပါသာ … ချွတ်လေ ”

မောင့်ကွယ်ရာ လက်ရဲဇတ်ရဲ ရှိပေမယ့် မောင့်ရှေ့ကြ ကိုမိုးက နဲနဲ ရှိန်နေတာနေမှာ။အင်္ကျီ ကို ပြောပြီး ချက်ချင်း မချွတ်သေးဘူး။ လီးကြီးကတော နွေးလက်ထဲ မာထင်နေတာပါ။

” ကဲပါ … လုပ်စရာရှိ လုပ်ကြ … မောင်ချွတ် ပေးမယ် ” 

အဲချိန် မောင်က ခုံလေးပေါ်က ထလာပြီး နွေး ဘယ်ဘက်ဘေး ကပ်ထိုင်ပြီး အကျႌ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပေးနေတယ်။ ကိုမိုးအောင်ကို သူ့ရှေ့ အားမနာဖို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် သူ့ကွယ်ရာ နေသလို နေဖို့ ခပ်တိုးတိုး မှာနေတာ။ အကျႌကျွတ်တော့ နို့ ၂ လုံးကို ဖုံးထားတဲ့ နွေးရဲ့ ဇာဘော်လီ ခရမ်းရောင်လေး ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါက မောင်ရွေးပေး ထားတာပါ။ နွေးအသားရည်က လတ်တော့ ခရမ်းရောင်နဲ့ ပိုပြီး လိုက်တယ် ဆိုပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကိုလည်း ခရမ်းရောင် အပျောသားလေး ဝတ်ထားလိုက်တာ။

ဘော်လီချိတ် ဖြုတ်ပြီးတာနဲ့ ကိုမိုးအောင်က နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာကနေ နို့သီးခေါင်း  ၂ ဖက်ကို ကလေး တယောက်လို့ မက်မက်မောမော ဆွဲစို့ပစ်တယ်။ နို့စို့တာနဲ့ နွေးလည် ကိုမိုးအောင် အင်္ကျီ ကို ချွတ်ပေးနေတာ။ မောင်က နွေးဘယ်ဘက်ဘေး ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာက ထရပ်ပြီး ထမိန် အထက်ဆင်ကို ဖြည်ပြီး ချွတ်တော့ ဖင်ကြီး အသာကြွပေး လိုက်တယ်။ 

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်ပေးတော့ အမွေး ရိတ်ထားတဲ့ နွေး အဖုတ်လေး မို့အစ်နေပြီး အစိလေးက ခေါင်းထောင်ရင်း အရည် လဲ့နေတာ။ မောင်က တဆက်ထဲ နွေးနဲ့ ကိုမိုးအောင် ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကိုမိုးအောင်ရဲ့ လီးကို ကိုင်ထားတဲ့ နွေးလက်ကို ဖယ်ပစ်တာ။ ပြီးမှ ကိုမိုးအောင် ပုဆိုးကို ချွတ်ပေး နေတယ်။

” အင့် … စုပ်ပေးလိုက် … နွေး ” 

ကိုမိုးအောင် လီးကို လေးငါးချက် ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး နွေးကို စုပ်ခိုင်းနေတာ။ နွေးလည်း မောင်ကိုယ်တိုင် ကိုင်ဖြဲ ပေးထားတဲ့ လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးမိတယ်။လင်ကိုယ်တိုင် ကိုင်ထားတဲ့ သူစိမ်း ယောက်ျားလီးကို စုပ်ရတာ နွေးအတွက် ကာမစိတ် ပိုကြွစေတာပေါ့။ ၁၀မိနစ် လောက်ကျ ကိုမိုးအောင်က သူ့လီးကိုင်ထားတဲ့ မောင့်လက်ကို့ လွတ်ခိုင်းပြီး ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်တယ်။

” မနွေး … ကျနော့် မျက်နှာပေါ် … ခွလိုက် ” 

နွေးလည်း မောင့်ရှေ့ မရှက်နိုင်တော့တာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် တက်ခွတော့ ကိုမိုးအောင် လီးကြီးက နွေး မျက်နှာရှေ့ ငေါက်တောက်ကြီး။ မောင့်ရှေ့ မှာပဲ နွေး အားမနာနိုင် တော့တာ လီးထိပ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ဆွဲငုံပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ပူနွေးနွေး လီးအရည်ပြားရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ် ထိုးတက်နေတာ။ မောင်က နွေးလီးစုပ် နေတာ ကြည့်ရင်း အံအောနေရှာတယ်။ 

ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး မာထင်လာတာနဲ့ ထိပ်ကိုငုံခဲပြီး လဥ ၂ လုံးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ချေ ပေးလိုက်တယ်။ အမှန်တော့ ကိုမိုးအောင်နဲ့ လိုးတိုင်း မလိုးခင် လီးစုပ်ပေးရင်း လဥတွေ ညှစ်ချေ ပေးရတာကိုက နွေ စွဲလမ်းနေတဲ့ အချက်တချက်ပဲ။ ကိုမိုးအောင် ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး နွေးအဖုတ်လေးကို တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ မောင့်ရှေ့ ကိုမိုးအောင် လီးကြီးစုပ်ရင်း နွေး ပြီးသွားရတယ်။

” ရှီး …… …… ပြွတ် …… ပလပ် ပလပ် ……… ပြွတ်စ် …… ဟင့် … အ ……… အား အား …… ဟူးးး ရှီးးးး … ”

ကိုမိုးအောင် မျက်နှာပေါ် ဖင်ကြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ဖိပွတ်ရင်း စောက်ရည် ထုတ်ပစ် လိုက်တာ။ 

” နွေး …… မိုးအောင် …… အသက်ရှု ကြပ်နေပြီ … ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ဦး ”

စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း ပွတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ ပွတ်နေမိတာ။့ ဘေးက ကြည့်နေတဲ့ မောင်ပြောမှ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာပေါ် ခွမှောက်နေတဲ့ အနေထားကို သတိရမိပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ဘေးလိမ့် ချလိုက် ရတယ်။ ထောင်မတ်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင် လီးကြီးကိုတော့ မလွတ်ပါဘူး ကိုင်ထားမိတုန်း။ မောင့်ရှေ့ နဲနဲ ရှက်ပေမယ့် အလိုးမခံရ သေးတော့ စိတ်က မကျဘူး။ 

လက်ထဲက လီးကို စုလိုက် ဖြဲလိုက်နဲ့ အပေါ်က တက်လိုး ပေးချင်တဲ့ စိတ်က တဖွားဖွားပဲ။ ဘေးနား မောင်ရှိနေလို့ ထိန်းထားရတာ။ နွေးပြီးသွား ပေမယ့် ကိုမိုးအောင်က တန်းလန်းကြီးလေ။ ချက်ချင်း နွေးကို ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းပြီး ကိုမိုးအောင် က အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ။ အစပိုင်း ရှိန်းနေပေမယ့် နောက်ပိုင်း နွေးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုး နေတာ။ အော်ဟစ် အလိုးခံနေတဲ့ နွေးကို ကြည့်ရင်း မောင်မျက်နှာ အရောင်တွေ လဲ့လာတယ်။ ကိုမိုးအောင်က လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ ဘာမှ ဂရုမစိုက် တော့ဘူး။

” အား …… အ …… ပြီးတော့မယ် …… နောက်တခါ ပြီး … ပြီး …… အ …… ကျွတ် ……… ဟင့် … အားအ …… ပြီးပြီ …… အ …… ပြီးပြန်ပြီ …… ” 

နွေး နောက်တချီ ပြီးပေမယ့် ကိုမိုးအောင် မပြီးသေးတော့ နွေးကို ပြန်လှဲ အိပ်ခိုင်းပြီးပေါင်တံတွေ မြှောက်ရင်း ခြေခြင်းဝတ် ၂ ဖက်ကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုး ပြန်ရော။ ကုတင်ပေါ် ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ မောင့်ရှေ့ အလိုးခံရင်း နွေးလည်း စောက်ရည်တွေ ခဏတိုင်း ပန်းထွက် နေတာ။ 

” ဟာ … မောင် … ရေဆေး ပေးမယ်လေ ”

 အနားယူတော့ မောင်က နွေးအဖုတ်လေးကို လာယက် ပေးနေတယ်။ စိတ်ထဲ တကယ်ကို အားနာမိတာပေါ့။ နွေး စောက်ဖုတ်က ခုလေးတင် ကိုမိုးအောင် လိုးထားတာ ပူပူနွေးနွေး ရှိသေးတာလေ။ ရှက်လည်းရှက် စိတ်ထဲလည်း တမျိုးလေး ခံစားမိနေတာ။ အဲချိန် ကိုမိုးအောင်က နွေးခေါင်းရင်းနား ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ပျော့သွားတဲ့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နား တေ့ပေးနေတယ်။ မောင်က အဖုတ်ယက်ပေး နေတုန်း ကိုမိုးအောင် လီးကြီး စုပ်ပေး နေရတော့ နွေးအတွက်က အရသာ ၂ မျိုး တပြိုင်ထဲ ခံစားမိနေတာ။

” ရှီးးးး …… အား … ဖယ်တော့ နော် …… မောင် …… ပြီးမှ ထပ်ယက် ” 

စောက်ပတ်က တအားကို ယားလာလို့ မောင့် ခေါင်းကို တွန်းထုတ်ရင်း ကိုမိုးအောင်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်း လိုက်တယ်။ လီးပေါ်ခွထိုင်ရင်း နွေးဟာလေး ဖြဲပြီး ထိုင်ချပစ်တာ။ 

” ရှီးးးး … အ …… ” 

” အား … ကျွတ်ကျွတ် … ” 

မောင့်ရှေ့ နွေးနဲ့ကိုမိုးအောင် ၂ ယာက်သား ပြိုင်တူအော်မိ လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးတော့ ကိုမိုးအောင်က နွေးနို့တွေ ညှစ်ပေးနေတာ။ စောက်ပတ်က မောင်ယက်ပေး ထားလို့ အရည်တွေ ရွွဲနေပေမယ့် အတွင်းထဲ ကိုမိုးလီးက စီးကြပ်နေတုန်းပဲ။

 ” နွေး … မှောက်လိုက်ပါ့လား ” 

” ဟင် … မောင် ”

 ကိုမိုးအောင်ကို ခွလိုးနေတာ ၅ မိနစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် မောင့်စကားကြောင့် ကြောင်သွားရတယ်။

 ” ခဏမှောက်လိုက် … ပိုကောင်းအောင် … နောက်ကနေ ဖင်ဝလေး ယက်ပေးမလို့ ”

ထပ်ပြောမှ မောင့် ရည်ရွယ်ချက်ကို သဘောပေါက် လာတာ။ အပေါ်က ခွလိုးရင်း ကိုမိုးအောင် ရင်ဘတ်ပေါ် ဒူးကွေးပြီး မှောက်ချလိုက်တယ်။

မောင်က ကိုမိုးအောင်ရဲ့ ခြေသလုံး ၂ ဖက်ပေါ် ခွပြီး လေးဘက်ထောက်ရင်း နွေးဖင်ဝလေး ယက်ပေးနေတာ။ ကိုမိုးအောင်က အောက်ကပင့်လိုးလိုက် မောင်က ဖင်ပေါက်လေးထဲ လျှာနဲ့ လိုးလိုက်နဲ့ ကြာကြာ မခံနိုင်ဘူး ၁၀ မိနစ် လောက်ကျ စောက်ရည် ပန်းထွက်ရောပဲ။ အရည်သာ ထွက်တာ ကာမစိတ်က မကျတော့ နောက် ၅ မိနစ် လောက်ကျ ဖင်ပေါက်လေး လျှာနဲ့ လိုးနေတဲ့ မောင့်ကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ 

ခါးဆန့်ပြီး ကိုမိုးအောင် လီးကို အဖုတ်က ချွတ်ရင်း ဖင်ဝ ပြောင်းတေ့ လိုက်တာပေါ့။ တချက်ချင်း ဆောင့်ရင်း နွေးဆောင့်ချက် တွေအောက် ကိုမိုးအောင်လည်း ပြီးချင်လာတယ်။ နို့တွေ တအားကို ဆွဲညှစ်နေတာ။ အချက် ၂၀ လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပစ်တော့ ဖင်ပေါက်ထဲ နွေးကနဲ့ပဲ။

” အားးးး အ …… ပြီးပြီ …… မနွေး ရယ် …… ကောင်းလိုက်တာ ” 

” အင့်အင့် …… ခဏ ထိန်းထား … ကိုမိုး ………………… မောင် …… ဒီနား ပက်လက်လှန်လိုက် ”

နွေးလည်း ဒုတိယ အကြိမ် ပြီးချင်လာလို့ ကိုမိုးကို လီးမကျွတ်အောင် ပြောရင်း မောင့်ကိုပါ တဆက်ထဲ ဘေးနား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းလိုက်တာ။မနက်က မောင်မှာထားလို့ နွေး သတိတရနဲ့ လုပ်ပေးမလို့ပါ။ ၁၅ ချက်လောက် ထပ်ဆောင့်ရင်း နွေးလည်း ပြီးချင်လာလို ကိုမိုးအောင် လီးပေါ်ကနေ ထရပ်ပြီး ဘေးနား ပက်လက် လှဲနေတဲ့ မောင့်မျက်နာပေါ် ခွထိုင်လိုက်တယ်။

ရှီးးးး ……… အားးးးး ………… အအ ……… ကောင်းလိုက်တာ ………… အားဟား … အင်း …… အအ အအ ”

မောင်ပါးစပ်နဲ့ အဖုတ်ဝလေး တေ့မိတာနဲ့ အစိလေး ဖိပွတ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းချ ပေးလိုက်တာပေါ့။အဲချိန် ကိုမိုးအောင်က ထလာပြီး မောင့်ဗိုက်ပေါ် ခွရပ်ရင်း နွေးရှေ့ ဖင်လိုးထားတဲ့ လီးကြီး ကိုင်ရပ်နေတာ။ ပါးစပ်လေး ဟပြီး လျှာလေး ထုတ်ပေးတော့ လျှာပေါ် လီးထိပ်နဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပြီးမှ ဒစ်ကြီး တေ့သွင်း ပစ်တယ်။ လီးထိပ်က လက်ကျန် လရည်လေး စုပ်ယူပြီး ချက်ချင်းမမြိုပဲ ကိုမိုးအောင်ကို ပါးစပ်ဟပြပြီးမှ မြိုချလိုက်တာ။ 

လရည်မြိုနေတုန်း နွေးမျက်နှာ အနှံ့ကို ပျော့သွားတဲ့ လီးတံနဲ့ ပွတ်ပြီး ဆွဲကပ်နေတယ်။နာရီဝက်လောက် ၃ ယောက် အတူနားပြီး မောင်က နွေးရဲ့ အဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး နီရဲနေတဲ့ အတွင်းသားတွေ တခါ ပြန်ယက်နေတာ။ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့တွေ ထောင်းထနေတဲ့ အဖုတ်ကို မက်မက်မောမော ယက်ပေး နေတော့ စိတ်ထဲဝမ်းနည်း လာသလိုနဲ့ အရင်ထက် ပိုချစ်မိ နေတယ်။ 

” ပြွတ်စ် …… ပလပ် ပလပ် ပလပ် … ” 

အဖုတ်ကို ယက်လိုက် လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်း လေးထဲ ထိုးမွွေရင်း တချက်တချက် အစိကို သွားလေးနဲ့ ဖိကိုက် ပေးတော့ နွေးစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာတာ။ ဘေးနားက ကိုမိုးအောင် လီးကို ကိုင်ဆွ ပေးနေမိတယ်။

” မောင် … ခဏ ” 

အဖုတ်လေး မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေတဲ့ မောင့်ကို ပြောပြီး နွေးထထိုင်ရင်း ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြား လေးဖက် ကုန်းပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ 

” အင့် … နောက်က ယက်ပေးနော် ” 

မောင့်ကို ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း နွေးမျက်နှာ ရှေ့က ကိုမိုးအောင် လီးကို ဒစ်ကြီး ပြူးထွက် လာအောင် လက်နဲ့ ဖြဲချလိုက်တာ။ နွေးကို အထွဋ်ထိပ် ပို့ပေးနိုင်တဲ့ လီးကြီးကို အရင်နမ်းပြီးမှ ထိပ်ကို ငုံရင်း ဆွဲစုပ်ပေး လိုက်တယ်။

” ပလပ် … ပြွတ် …… ပလပ် … ပလပ် …… အု …… အွန်း …… ရှီး ……… အ …… ကျွတ် …… ကျွတ် …… ” 

ချက်ချင်းပဲ မောင်က နွေး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတဲ့ အသံတွေ နွေးက ကိုမိုးအောင် လီးကို စုပ်သံတွေက တပြွတ်ပြွတ် တပြက်ပြက်နဲ့ ထွက်လာရောပဲ။ ဖင်ဝလေးကို မောင်က လျှာထိပ်လေး သွင်းမွေတော့ နွေးလည်း ကိုမိုးအောင် လီးကို အငမ်းမရနဲ့ ပြင်းပြင်းပြပြ စုပ်ပေးနေမိတာ။ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းပြီး လီးကို လည်ချောင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် သွင်းစုပ်တော့ နွေး အသက်ရှုသံတွေ ပြန်ကြား နေမိတယ်။ 

” ပြွတ် … အု …… ပြွတ် ……… ပလောက် …… အု … ဝု …… ပြိ …… ” 

အဲချိန် ကိုမိုးအောင်က နွေးခေါင်းကို သူ့လက် ၂ ဖက်နဲ့ ဖိပြီး ကော့လိုးတော့ တာပဲ။ ပါးစပ်ကို အလိုးခံရင်း မောင်ကလည်း ဖင်ဝလေး ထိုးမွေလိုက် အဖုတ်လေး ယက်လိုက်နဲ့ နွေးလည်း ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြာ လေးဖက် ကုန်းလျက်လေး တကိုယ်လုံး တုန်ပြီး ခံရခက်နေတာ။ 

အားရပါးရ ညည်းချင်ပေမယ့် ကိုမိုးအောင် လီးက နွေး ပါးစပ်ထဲ အပြည့် ဝင်ထွက်နေတယ်။တဖြည်းဖြည်း နွေး မခံနိုင်တော့တာ ပြီးချင်လာပြီ မောင်နဲ့ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အထိအတွေ့အောက် ရူးမတတ်ပဲ။ မထိန်းနိုင် တော့တဲ့ အဆုံး ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ကိုမိုးအောင် လီးပေါ် တက်ခွ လိုက်ရတာ။

” ဟင့် …… အ …… နွေး ပြီးတော့မယ် …… ထွက်ကုန်တော့မှာ …… ရှီးးးးး ……… ဗြိ …… ဘွတ် …… အ ……… အီး ……… ဟင့် ” 

အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ အိုင်နေပြီ လီးထိပ် အဖုတ်ဝလေး တေ့မိတာနဲ့ ဖိထိုင်ပစ်တာ။ ကာမစိတ် ပြင်းပြနေတော့ မောင့်ရှေ့ ဟန်မဆောင်နိုင် ခဲ့ဘူး။ လီးအရင်းထိ ကပ်တာနဲ့ ကိုမိုးအောင် ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချပြီး လီးတံကို အဖုတ်နဲ့ ညှစ်ရင်း ၂ ချက်ပဲ ကြိတ်ပွတ် လိုက်ရတယ် စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက် ကုန်တယ်။ 

” မနွေး ” 

” ရှင် ” 

”ဆင်းဦးနော် … ထပ်လိုးရအောင် ” 

နွေး အမောပြေတော့ ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရယူနေတာ။ဝစောက်ရည် ရွဲနေတဲ့ လီးကို ညာလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဖိထည့်ပြီးမှ နွေး ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချပစ်တယ်။ 

” ကောင်းလား မနွေး ”

 ” အင်း … ကောင်းတယ် … လိုး ” 

စကားပြောရင်း ကိုမိုးအောင်က တချက်ချင်း လိုးပေး နေတာ။ ၁၀မိနစ်လောက်ကျ စကားမပြောတော့ပဲ နို့တွေ စို့ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတော့ နွေးလည်း ကိုမိုးအောင် ကျောပြင်ကို ဖက်ပြီး ပေါင်တံ ၂ ဖက် ကွေးမြှောက် ခံနေမိတယ်။လဥတွေ ကလည်း ဖင်ကြားထဲ တဘတ်ဘတ်နဲ့ ရိုက်မိ နေတာ။ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာပြီး ချွေးတဒီးဒီး ကျလာပြီ။ 

” ကောင်းရဲ့လား … နွေး ” 

နွေးလည်း ကိုမိုးအောင်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ခံနေတာ ဘေးနား အသံကြားမှ မောင်ကို သတိရမိတော့တယ်။ 

” ရှီးးးးး …… အား …… ဟုတ်တယ် မောင်ရဲ့ …… ကိုမိုး …… လီးကြီးက …… နွေး စောက်ပတ်ထဲ … ပြည့်ကြပ် နေတာ … တအား … အရသာရှိတာပဲ …… အင်း ဟင်း ” 

နွေးပြန်ပြောတော့ မောင်လည်း သူ့လီးကို ကိုင်ရင်း နွေးမျက်နှာ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရှာတယ်။ မောင့်ကို ကြည့်နေတုန်း ကိုမိုးအောင် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာလို့ အောက်ကနေ မသိမသာ ပြန်ကော့ ပေးမိတယ်။ လီးကြီးက စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေ ချိတ်ဆွဲနေတော့ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီး တကိုယ်လုံးက အကြော အချင်တွေ အီစိမ့်နေတာ။

” အားးးး …… ကျွတ် ……… ဟုတ်တယ် …… ကောင်းလိုက်တာ … ကိုမိုးရယ် …… လိုးလိုး … နာနာလေး လိုး ” 

နွေး ညည်းပြလေ ကိုမိုးအောင်က ကြိုက်လေပဲ။ အပေါ်က ဖိလိုးနေတာ ကုတင်တိုင် တွေပါ ရမ်းခါ လာတယ်။ 

”ရှီးးးး …… အား …… လိုးနေတယ်လေ … မနွေးရဲ့ …… စောက်ဖုတ်ထဲ … လီးကြီး ဝင်နေတာတောင် မသိဘူးလား …… အင့် အင့် …… ”

 ” ဟွန့် …… သိတယ် …… သိတယ် …… အဲ လီးကြီးကို …… နွေး စောက်ပတ်ထဲ … အမြဲ လိုးပေးစေ ချင်တာ … အားဟား …… ရှီးးးးး ” 

နွေး မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်ပြီး ပြောတော့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပြီး မနားတမ်း လိုးတော့တာပဲ။ လိုးချက် တွေက ပိုပြီး အားပါ ပြင်းထန်လာတယ်။

” ကောင်းလား … မနွေး …… ကောင်းလား …… အင့် အင့် အင့် … ”

 ” အား ……… ရှီးးးး …… အဲလောက် လိုးမှတော့ …… အရမ်းကောင်း … အ အ …… ” 

ကိုမိုးအောင်က မောင့်ရှေ့ စိတ်တိုင်းကျ လိုးချင်သလို လိုးပြနေတာ။ဆောင့်ချက်တွေရပ်သွားလဲ လီးကို အဖုတ်ထဲက မထုတ်ပဲ အရင်းထိ မြုတ်ထားရင်း ရှေ့နောက် ဖိဆွဲလိုက် ဘယ်ညာဝေ့ဝိုက် ကြိတ်ပေး လိုက်နဲ့ နွေးစောက်စိလေး ဆီးခုံးနဲ့ ကြိတ်ကြိတ် ပွတ်ပေး နေသလို ဖြစ်နေတာ။ နွေးလည်း စောက်ခေါင်းထဲ မွေနေတဲ့ လီးကြီးကို ပြန်ညှစ်ပေးပြီး ကိုမိုးအောင် ကိုယ်လုံး ကြွတက် နေအောင် အောက်ကနေ ပင့်ပြီး ကော့ပေး နေမိတယ်။

” အားဟား …… လီးကို … ညှစ်နေတာလား … နွေးရာ … အင့် …… ဘွတ် ……… ပြိ …… ဇွိ …… ဗြိ …… ” 

ကော့ပေးနေတဲ့ နွေးအဖုတ်ကို ဖင်နဲ့ အိပ်ယာခင်း ကပ်နေအောင် ဆောင့်လိုးပြီးမှ ပြန်ပြန် ဖိမွေပေးနေတာ။ 

” ဟင့် …… အ …… ကောင်းလိုက်တာကွာ …… တအားပဲ …… ကိုမိုး ဒစ်ကြီးက … သားအိမ်ဝကို … ထောက်ပွတ် နေတာ … မောင်ရဲ့ … ”

ကောင်းလွန်းလို့ ဘေးနား ဂွင်းထု နေတဲ့ မောင့်ကို တပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။ ညည်းသံအဆုံး ကိုမိုးအောင်က ဖင်ကြွပြီး မီးပွင့်မတတ် ပစ်ဆောင့်တာ ၁၀ချက်တောင် မပြည့်ဘူး။ နွေးလည်း ကိုမိုးအောင် ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ပုခုံး တဖက်ကို ကိုက်ရင်း စောက်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ် လိုက်ရတယ်။

တချိန်ထဲ လိုလိုပဲ ကိုမိုးအောင် လီးထိပ်က လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထည့်နေတာ အဖုတ်လေး နွေးကနဲ့ပဲ။ တညလုံး နွေး ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးမှန်း မသိဘူး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ။ မနက် ၅ နာရီလောက် ဟိုဘက်ခန်းက ကလေးငိုသံ ကြားမှ နိုးလာခဲ့တယ်။ နွေးလက်ထဲ ကိုမိုးအောင် လီးကြီး ကိုင်ပြီး အိပ်ပျော် နေတာ။ ဆီးပုံးတင်းနေလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်က နွေးပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်ပေါ် ပါးအပ်ပြီး အိပ်ပျော် နေရှာတယ်။

နိုးလိုက်တော့ မောင့်ပါးပြင်မှာ နွေးအရည် တွေရော ကိုမိုးအောင် လရည်တွေရော အကွက်လိုက် ဖြစ်နေရောပဲ။ အဲလိုနေလာရင်း နေ့ဘက်ဆို ကိုမိုးအောင်နဲ့ လိုးလိုက် ညဘက်ဆို မောင်က နွေးတို့ လိုးတာတွေ ပြန်မေးပြီး လိုးလိုက်နဲ့ ကာမစည်းစိမ်တွေ အပြည့် ရနေတာပေါ့။တခါတခါ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ရင် ညပိုင်း ကိုမိုးအောင် အိပ်ခန်းဘက် နွေးသွားအိပ်ပြီးတညလုံး အလိုး ခံနေမိတယ်။ လေးအိပ်တာနဲ့ နွေးနဲ့ ကိုမိုးအောင်တို့ ကုတင်အောက် ဆင်းပြီး ဖျာခင်း လိုးခဲ့ကြတာ။ 

” တီတီနွေး ” 

” ရှင့် ”

 ” သား … ကျောင်းသွားတော့မယ် … လိုက်ပို့ ” 

” ဟုတ်ကဲ့ပါရှင် ” 

နွေး အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ တံမျက်စည်း လှဲနေတုန်း သားလေး ဖိုးစည်လုံး သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ဝင်လာလို့ ပြန်ဖြေရင်း အိပ်ခန်းထဲ အဝတ် ဝင်လဲလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖိုးစည်လုံးလေးကို ကျောင်းလိုက်ပို့ဖို့ အိမ်ပြင် ထွက်လာ ခဲ့တာ။ လတွေ အလီလီ ကုန်ဆုံးလာပြီး ခုဆို ဖိုးစည်လုံး လေး သူငယ်တန်း စတက်နေပြီ။ 

နွေးတို့လည်း ကလေး မရတော့ ဖိုးစည်လုံးလေး ကိုပဲ ချစ်နေရတာ။ နွေးလည်း တအိမ်ထဲ ယောက်ျား ၂ ယောက်နဲ့ ကာမ ဆက်ဆံနေရင်း သာယာတဲ့ မိသားစု ဘဝလေး ပိုင်ဆိုင်နေပါပြီရှင် …… ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



မောင်သာကကြိုးတွေဖန်တီးရင် ကျမကဗုံတလုံးပါမောင်ရယ် အပိုင်း ( ၂ )

မောင်သာကကြိုးတွေဖန်တီးရင် ကျမကဗုံတလုံးပါမောင်ရယ် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့်

ညနေစောင်း မောင်ပြန်လာတော့ လင်မယား ၂ ယောက် ထမင်း အတူစား ရေအတူ ချိုးကြတာလေ။ ရေတိုင်နား ရောက်တော့ ထိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင် ပုဆိုးကြားက လီးကြီး ငိုက်ကျနေတာ နွေးမြင်လိုက် ရတယ်။ နေ့ခင်း ကြောင်တောင် နွေးကို လာလိုးတုန်းက ရှက်ပြီး မကြည့်လိုက် ရပေမယ် ခုမှ အနီးကပ် ဖျက်ကနဲ့ ကြည့်လိုက်မိတာ။ မောင့်ရှေ့မို့ ချက်ချင်း အကြည့် လွဲလိုက်ပေမယ့် မျက်လုံးထဲ လီးကြီးက မထွက် တော့ဘူး။ လမွှေးအုံကြီး ရေစိုနေပြီး တွဲကျနေတဲ့ လဥ ၂ လုံး ပေါ်ကနေ အောက်က အုတ်ခင်းပေါ် စိုက်ကျနေတဲ့ လီးက အညိုရောင် သန်းနေတယ်။

မောင်နဲ့ ရေအတူ ချိုးရင်း ရင်တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေမိတာ။ထူးခြားတာက ကိုယ့်လင်ရဲ့ လီးကို ရင်မခုန်ပဲ သူစိမ်း ယောက်ျား လီးကိုမှ ရင်ခုန်နေမိရောပဲ။ ရေချိုးပြီး နွေးတို့ အိမ်ခန်းလေးထဲ ပြန်ရောက်တဲ့ထိ မောင့်ကို စကားမပြော ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ညပိုင်း ထမင်းမစားခင် ရပ်ကွက်ထဲ သီထားတဲ့ ပဒေသာပင်တွေ လျှောက်ကြည့်ပြီး အပြန်ကျ မောင်နဲ့ ကိုမိုးအောင်တို့ ကထိန်နေ့ ဆိုပြီး ဘီယာနဲ့ အရက်ရောပြီး သောက်ကျပါရော။ ကိုမိုးအောင်က နေခင်းက ကိစ္စကို မသိသလိုနဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ။

၂ ယောက်သား မူးမှ အရက်ဝိုင်း သိမ်းလိုက်ကျတာ။ ထမင်းစားသောက်ပြီး တီဗွီ ခဏကြည့် အိပ်ယာ ဝင်လိုက်တယ်။ အိပ်ယာထဲ လင်မယား သဘာဝ လိုးတော့ မထင်မှတ်ပဲ ကိုမိုးအောင် လီးကြီး ပြန်မြင်ယောင် လာရောပဲ။ နေ့လည်က ရှက်ပြီး တွန်းထုတ်လိုက် ပေမယ့် ညနေပိုင်း အမှတ်မထင် မြင်လိုက်ရတဲ့ လီးကြီး တောင်နေရင် ဘယ်လောက်များ ထွားလိုက်မလဲ သိချင်စိတ်က ပြင်းပြလာတယ်။ ဒါမို့လည်း နေ့လည်က ချက်ချင်း မဝင်ပဲ အဖုတ်ထဲ တစ်နေတာလေ။

တွေးမိရုံနဲ့ အဖုတ်လေး ယားလာပြီး ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ အရည်တွေ ထွက်ကုန် တော့တာပဲ။ မောင်လည်း ပြီးသွားတော့ ၂ ယောက်သား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် ခဲ့ကြတယ်။ ကထိန်က အငြိမ့်ပါတော့ ဆူညံပြီး နိုးလာပြန်ရော။ တရေးနိုးတော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း နွေး ကာမစိတ်တွေ ကြွနေတာ။ ဘေးနား တခူးခူးနဲ့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်နေတဲ့ မောင့် ပေါင်ကြား ကြည့်ရင်း တခါမှ မလုပ်ဖူးတဲ့ အလုပ်ကို စလုပ် ကြည့်တယ်။ ပုဆိုး အောက်နားစကို ဗိုက်ပေါ် ဆွဲတင်ပြီး လီးကို ငုံကြည့် လိုက်တာပါ။ မောင်ကတော့ အိပ်လို့ ကောင်းနေတုန်းပဲ။

နွေး လျှောက်လုပ် ကြည့်တာပါ လင်မယား လိုးရင်တောင် ထမိန်လေး လှန်ပြီး မျက်နှာလွဲ ခံတတ်တာလေ။ လီးကို စုပ်ပေးရင်း မောင်နိုးလာမလား ဆိုပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ လီး တကယ်လို တောင်လာရင် အရဲစွန့်ပြီး အပေါ်က တက်လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ။ နွေးပဲ ညံ့တာနေမှာ မောင့်လီးက တောင်ကို မလာဘူး။ အဖုတ်ထဲ ထည့်ဖို့လည်း ပျော့ဖတ်နေတော့ အဆင်မပြေ ပါဘူး။ စိတ်လျော့ပြီး အိမ်တံခါး ဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက် ထိုင်နေမိတယ်။ လေတဖြူးဖြူးနဲ့ ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေးပဲ။ ကိုမိုးအောင် အခန်းဘက်က ဘာသံမှ မကြားဘူး မီးပိတ် အိပ်နေပါပြီ။ ခဏထိုင်ပြီး နောက်ဖေး သေးသွားပေါက် လိုက်တယ်။

" မနွေး ... ကထိန်က ... အသံတွေ ဆူညံနေလို့ ... အိပ်မပျော်ဘူး ... ထင်တယ် "

နွေးတို့ နောက်ဖေးပေါက် ပြန်ဝင်မယ် လုပ်တော့ ရုတ်တရက် ကိုမိုးအောင် ကလည်း နောက်ဖေးပေါက် ဖွင့်ပြီး ထွက်လာတာ။ လူချင်း ကပ်တာနဲ့ အရက်နံ့ ကတော့ စူးကနဲ့ပဲ။

" ဟုတ် ... မောင်တော့ ... ဒေါင်းသွားပြီ ... ကိုမိုးအောင် ရေ ... နွေက ... တရေးနိုး လာတာ "

" မနွေး ... ဇော်ထူးက ... သိပ် မလိုးနိုင်ဘူးနော် "

" အိုရ် ... ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" ညအစောပိုင်း ... အရက်သောက်ပြီး ... ကျနော်လည်း အိပ်မရတာနဲ့ ... စကားလာပြောရင်း ... မနွေး နဲ့ ဇော်ထူး လိုးနေတာ ...... ကျနော် ... မြင်လိုက်မိတယ် "

" အာ ...... မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေ "

ရုတ်တရက် တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်တဲ့ စကားလုံး တွေကြောင့် နွေး ရှက်လည်းရှက် လူတကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျင်းကနဲ့ ထလာရတယ်။ အိပ်ယာဝင်တော့ မီးမပိတ် လိုက်မိဘူး။ မောင်နဲ့နွေး လိုးတာကို ကိုမိုးအောင် မြင်သွားပြီ နေမှာ။ ပိုဆိုးတာက သူ့အကြောင်းတွေ ထည့်ပြောရင်း လိုးခဲ့ကြတာလေ။

" ဟုတ်ပါတယ် ... မနွေးရယ် ... ကျနော့်ကို တောင် ... ဇော်မိုး ခွင့်ပြုရင် ... အလိုးခံမှာဆို ... "

" ဟာ ... "

နွေ ဘာဆက် ပြောရမှန်း စကားစက ရှာမရဘူး။ ထူးထူးခြားခြား စိတ်မဆိုးတဲ့ အပြင် အဖုတ်လေး ယားတက် လာတယ်။ အဲချိန် ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြားထဲ လီးကလည်း သိသိသာသာ ထောင်ထွက်လာပြီး ဘေးတိုက် ရပ်နေတဲ့ နွေး ညာဘက် လက်ခုံကို လာထိနေတာ။ မိန်းမ သဘာဝ အထိအတွေ့ အာရုံက ခံစားမိပြီး အဖုတ်လေး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ တင်းလာရတယ်။ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရင် ပြီးနေတာကို ကိုမိုးအောင် ဘာဆက် ပြောမလဲ သိချင်စိတ်က ပြင်းပြ နေပြန်ရော။

" ဒါနဲ့ ... ခုန ... ဇော်ထူး ... လီးကို စုပ်ပေးနေတာ ... ဒီလို တောင်မလာဘူး ......မလား "

" ဟင် ... မဟုတ် ......... မ ဟုတ် ပဲ နဲ့"

နွေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားမိတယ်။ ကြည့်ရတာ တညလုံး နွေးကို လာလာ ချောင်းနေတာ နေမှာ။ နောက်ဖေး တံခါး ပိတ်ထားပေမယ့် အိမ်ဘေးကြားက ဝင်ပြီး ပြတင်းပေါက် ကနေ ချောင်းတာ နေမယ်။

" ဟုတ်ပါတယ် ... မနွေးရဲ့ ... ကြည့်ပါဦး "

စကားပြောရင်း ကိုမိုးအောင်က ပုဆိုး ခါးပုံစ ဖြည်ပြီး အောက်လျှော ပြနေတာ။ မြင်လိုက်ရတာက ပေါင်လုံး ကြားက တင်းပြောင်နေတဲ့ နီညိုရောင် လီးကြီးလေ။ နွေး ကြည့်နေမှန်း သိတော့ လီးကို ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တောင်ပြနေတယ်။

" မနွေး ... စုပ်ချင် စုပ်ကြည့်လေ "

" အာ ...... မစုပ် ...... မစုပ်ချင် ပါဘူး "

ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးထိပ်က ဒစ်ကြီး ကြည့်ပြီး နွေး အံအောလွန်းလို့ ပါးစပ်ဟသွား တာကို တမျိုးတင်ပြီး ပြောနေတာ နေမှာ။

" ကဲပါ ... လာလာ ...... ဒီဘက်နား ... နဲနဲ မှောင်တယ် ...... ဒူးထောက် ထိုင်လိုက် "

ရုတ်တရက် နွေး လက်ကောက်ဝတ် ဆွဲတော့ လန့်သွား ရတယ်။ မူးနေတော့ လက်ရဲဇတ်ရဲ လုပ်နေတာ နေမှာ။

" လာပါ ... မနွေး ရဲ့ ...... မြန်မြန်လာ "

အသံတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပေမယ့် နွေး အတွက်က ဆေးမိ နေသလိုပဲ။ ယောင်ကန်းကန်းနဲ့ ကိုမိုးအောင် နောက်ဖေးပေါက်က အမှောင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်မိတယ်။

" အင့် အင့် ...... လီးတအား ...... စုပ်ချင်နေတာ မလား ... မတောင်တဲ့ ... လီးကို စုပ်မနေနဲ့ ... ဒါကြီးစုပ် "

စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ မောင်ပြောတဲ့ စကားတွေ ကြားယောင် လာရောပဲ။ ကိုမိုးအောင် လီးကြီးကို သူ့ရှေ့ စုပ်ပြရင် ကောင်းမှာပဲတဲ့။ တွေးနေတုန်း ကိုမိုးအောင် လက်၂ ဖက်က နွေးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးကို ထိုးသွင်းပစ်တာ။ နှုတ်ခမ်း ၂ ခုကို အထက်အောက် စိလိုက်ရင် ရသားပဲ။ ပါးစပ် မပိတ်မိတော့ လီးက လည်ချောင်း ထဲထိ တိုးဝင်လာတယ်။

" အု ...... ဝု ............ ဖလွပ် ............ ပလွတ် ......... အုအုအု ......... ဗွိ "

ရုတ်တရက် သူစိမ်းယောက်ျားရဲ့ လီးနံ့က နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး ဒစ်ကြီးက ပါးစပ်နဲ့ အပြည့် ဖြစ်နေတော့ မနေတတ်ဘူး။ ခေါင်းနောက် ဆုတ်တော့လည်း မရဘူး နွေးခေါင်းကို ကိုမိုးအောင်က ဖမ်းကိုင်ထားတယ်။

" စိတ်တင်း မထားနဲ့ ... မနွေး ... လည်ပင်းကို ဖျော့ပြီး ... ရသလောက် မျိုကြည့် "

ကိုမိုးအောင် စကားတွေ ကြားတချက် မကြားတချက်နဲ့ လီးတဝက် ငုံမိအောင် အတော်ကြိုးစား နေရတာ။ စိတ်ထဲ ဒီလိုလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရလျင် ဆိုတဲ့အတွေး တွေးမိ ပြန်တော့ အောက်က စောက်ရည် စိမ့်ထွက်လာရောပဲ။မောင့်လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးကြီး ငုံမိရုံနဲ့ စောက်ရည် ပန်းထုတ် ချင်မိတယ်။ နွေးပါးစပ်ထဲ ထပ်ဝင် လာမှာ ကြောက်လို့ လျှာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးထိုး တားတော့ ဒစ်မြုတ်ရုံလေး အထုတ်သွင်း လုပ်နေတာ။

" ရှီးးးးးး ............ အ ............ အားးးး ............ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ ... ထိုးနေတာလား ...... ကောင်းလိုက်တာ ... မနွေး ရယ် ... ပါးစပ်ထဲ ... ပြီးသွားလိမ့်မယ် ... ထတော့ "

၁၀ မိနစ်လောက် ပါးစပ်ကို လိုးရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ နွေးကို ချိုင်းကနေ ဆွဲထူပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်မိတာနဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို စလွယ် သိုင်းလိုက် တာပဲ။

" မနွေး ... တအား ... ဆာနေတာ မလား ......... ရှီးးးးး ...... ကြည့်စမ်းပါဦး ...... အရည်တွေ ရွှဲပြီး ...... ဖေါင်းကြွနေတာ "

" ဟာ ...... ကျွတ် ... "

မလိုးပဲ အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်ပြီး စောက်စိကို ချေနေတော့ ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲပြီး ကော့ပေးရင်း အဖုတ်နဲ့ လီးကို ဆွဲကပ်မိတယ်။ ကာမစိတ် ကြွနေတော့ မရှက်တော့ ပါဘူး ထင်ချင်သလို ထင်ပေါ့။ဟန်ဆောင်လို့လဲ မရတောဘူး စောက်ရည်က အိုင်နေပြီ လက်နဲ့ ပွတ်ပေးရုံကို ပြီးချင်နေပြီ။

" လိုးမယ်နော် ...... မနွေး ... "

နွေး မျက်နှာလွဲ ထားပေမယ့် မရှက်တမ်း ပြောရရင် အဖုတ်က လီးကို ကြောက်ကြောက်နဲ့ မျှော်နေတာပါ။ လီးတဝက် လောက်ကကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့လိုက်မှ ဗြိကနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လာတော့တယ်။ လီးက အတော်လေး တုတ်တော့ အဖုတ်ထဲ တစ်စို့ကြီး ကြပ်ထုတ်နေတာ။

" မကြောက်နဲ့နော် "

အရင်တခါလို တွန်းထုတ်မှာ စိုးရိမ်လို့ နေမှာ ခါးကို ဆွဲပြီး နှဲ့နှဲ့သွင်းနေတယ်။ ကိုမိုးအောင်က ပါးနပ်ပါတယ် စီးကြပ်ပြီး တစ်အိအိနဲ့ ဝင်လာတဲ့ လီးကို အရင်းထိ တန်းမလိုးပဲ တဝက်လောက် သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေတာ။ မောင့်လီးထက် သိသိသာသာ တုတ်တော့ လီးတဝက် လောက်နဲ့တင် စီးပိုင်ပြီး ခံလို့ ကောင်းနေတယ်။ အထုတ်သွင်း များလာမှ တဖြည်းဖြည်း နွေးလည် လီးဝင် လာသလောက် အဖုတ် အတွင်းသား တွေနဲ့ ပြန်ညှစ်ပေးပြီး အရင်းထိ သွင်းဖို့ ကပ်ပြောလိုက်တာ။

" ဗြိ ............... ဘွတ် .................. ဒုတ် ... အားးးးးးး "

စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး ဒုတ်ကနဲ့ သားအိမ်ဝ လာထိလို့ သေမတတ် ခံစားလိုက်ရတယ်။ ၅ ချက် ၆ ချက်လောက် ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဆွဲလိုးလိုက်တာ နွေး မျက်ရည် ဝဲတက်လာရောပဲ။

" အ ......... အားဟား ............ ကျွတ်ကျွတ် ............... ကျင်လိုက်တာ ......... လီးက ...... အရှည်ကြီး "

မိနစ် ၂၀လောက် နားလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ အသက်ရှု သံတွေ ပြင်းလာပြီး နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးတော့ နွေးပြီးသွားရတယ်။ နွေးပြီးမှ ခပ်သွက်သွက် ဆွဲလိုးရင်း အချက် ၄၀ လောက်ကျ အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ့ တိုးဝင်လာခဲ့တာ။ ပြီးတာနဲ့ လီးဆွဲထုတ်ပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း လရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ နွေးအဖုတ်ကို လျှာနဲ့ ပြောင်အောင် ယက်ပေးနေတယ်။ နွေးလည်း လိုးပြီးကာစ အဖုတ်ကို တခါမှ အယက်မခံ ဘူးတော့ ကိုမိုးအောင် ယက်နေတုန်း ပြင်းပြင်းပြပြနဲ့ သူ့လရည်တွေရော လက်ကျန် စောက်ရည်တွေရော ညှစ်ထုတ် ပစ်လိုက် တာပေါ့။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ မောင်က နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေတုန်းပဲ။

......................................................................................................................

နောက်ရက် အိပ်ယာနိုးတော့ နွေး စိတ်မလုံ တော့တာ စိတ်လည်း တအား ညစ်တာပေါ့။ လင်မသိအောင် ဖေါက်ပြန် မိတာလည်း အပစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်။ မနက်ပိုင်း စားသောက်ပြီး အဝတ်လျှော် ပြီးတာနဲ့ အိမ်မှု့ကိစ္စတွေ တဆက်ထဲ တန်းလုပ်လိုက်တယ်။ ၁၀ နာရီ ခွဲလောက် အားလုံးပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီး အင်္ကျီနဲ့ ချွတ် ထမိန်ရင်လျားရင်း ရေမချိုးခင် ကုတင်ပေါ် ခဏ ပက်လက်လှဲနေတာ။ ညက အဖြစ်ပျက်က မတွေးပဲ အလိုလို ပြန်ပေါ် လာပြန်ရော။ အပေါ် မျက်နှချက်ကို မော့ကြည့်ရင်း လက်တဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲ သွင်းပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက်တယ်။

" ရှီးးးးးး ......... ဟင့် ......... "

နွေးပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း ဒူးထောက် ယက်ပေးနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် ပုံရိပ်တွေကို အတွေးထဲ ထပ်ခါထပ်ခါ မြင်ယောင်လာတာ။ အဖုတ်လေး အုပ်ကိုင် ထားရာကနေ ပွတ်ပေးမိတယ်။

" အ အ ...... အ ......... ရှီးးးး ............ ကျွတ် "

ကာမသွေး ပြည့်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ဖေါင်းလာပြီး စိတ်တအား ကြွလာရောပဲ။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ ဒူး ၂ ဖက် စုပြီး မြှောက်ကွေး လိုက်ပေမယ့် ချက်ခြင်း ခြေဖျား ပြန်ထောက်ပြီး ခါးကော့ရင်း အဖုတ်ဝထဲ လက်ချောင်းလေး သွင်းလိုက်မိတယ်။

" အား ......... ကျွတ် ကျွတ် ......... ကောင်းတယ် ...... အအ ............... အား ရှီး ......... အင်းဟင်း ဟင်း "

စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းလေးကို ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ် လုပ်ရင်း ဖင်ကြီးကော့ထား မိတာ။မကြာပါဘူး နွေး လက်ချောင်းလေးကို အဖုတ်က ညှစ်ပေးရင်း ပြီးသွားရောပဲ။

" ဟာ ... မနွေး ... ရ ရဲ့ လား "

စောက်ပတ်ထဲက လက်ကို ထုတ်တော့ ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်တွေ ထွက်ကျလာတုန်း ကိုမိုးအောင် ဝင်ချ လာတာ။ ပြီးကစ ဆိုတော့ နွေးအဖုတ်က ကိုမိုးအောင်ရှေ့ ဟစိ ဟစိနဲ့ပါ။ အိပ်ယာပေါ် ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေတုန်း ကိုမိုးအောင်က ကုတင်ပေါ် တက်လာတယ်။ ပြီးထားတဲ့ နွေးစောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်း မွှေပေးပြန်ရော။ 

အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ကြားထဲ ခေါင်းထောင် နေတဲ့ အစိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ညှပ်ပြီး စုပ်တော့ လက်ကျန် စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ အဲချိန် ထူးထူးခြားခြား ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းတော့ တင်းကနဲ့ပဲ။ တခါမှ ဖင်အနိူက် မခံဘူးတော့ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ အစိလေး စုပ်ရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေးကြောင့် ၅ မိနစ်တောင် မကြာဘူး ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်တွေ ထပ်ပန်း ထွက်ကုန် တော့တယ်။

" ဟင့် ............ အ ......... အင့် ......... အဟင့် ဟင့် ဟင့် ......... ရှီးးးး ......... ဟူးးးး ...... "

အသက်မျှင်းရှု နေတုန်း ခေါင်းရင်းနား တိုးကပ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း ပုဆိုးလှန်တော့ လီးက နွေး မျက်နှာနဲ့ ထိမတတ် တောင်ပြီး ရမ်းနေတာ။

" နွေး ... အင့် ... ဒီတစ်ခါ ... နွေး အလှည့် "

မျက်နှာနား ကပ်လာတဲ့ လီးထိပ်ကို နှာခေါင်းဖျားလေးနဲ့ ဖိပြီး အဖျားမှ အရင်းဘက်ထိ နမ်းရင်း တွဲလောင်း ကျနေတဲ့ လဥ ၂ လုံးကိုပါ လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ပေး လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကားထွက် နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ပစ်တာ။ စုပ်နေတုန်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်တော့ နွေး အငမ်းမရပဲ ပြန်ပြန် စုပ်ပေး နေမိတယ်။ မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နဲ့ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ ကာမပညာ အောက် နွေး ဝတ်ဆင်း သွားရတာပါ။ နွေးက လှမ်းအစုပ် လီးကို ဆက်ကနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက် ပျို့လာမှ ပြန်ထုတ် ပေးလိုက်နဲ့ အချိန်ဘယ်လောက် ကြာသွား လည်း မသိဘူး။

နွေးလေ မောင့်လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းတဲ့ ကိုမိုးအောင် လီးကြီးကို မျက်ရည်တွေ စီးကျလာရင်း အရင်းထိ မျိုနိုင်ခဲ့တယ်။ ၂ မိနစ်လောက် လည်ချောင်းထဲ စိမ်ပြီးမှ လီးတဝက် လောက်ထုတ်ပြီး စုပ်ပေးတော့ ခါးကော့ပြီး တအအ ညည်းနေတာ။ 

အဲဒီနောက် ကိုမိုးအောင်ရဲ့ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်တွေအောက် နွေး မျော့နေအောင် ခံလိုက်ရတယ်။ လိုးအားရလို့ ကိုမိုးအောင် ထွက်သွားတော့ နွေး မလှုပ်နိုင်ဘူး အဖုတ်လေး ယောင်ကားပြီး အိပ်ယာခင်းပေါ်လည်း လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့တွေ မွန်ထူနေတာ။ ၁ နာရီလာက် မှေးပြီး အားပြန်ပြည့်မှ ပြန်ထနိုင်တယ်။ ရေချိုးရင်း အိပ်ယာခင်း တွေပါ လျှော်လိုက်ရတာ။

...........................................................................................................

နောက်ရက်က စပြီး မနက်ပိုင်း မောင် အလုပ်သွားတာနဲ့ ကိုမိုးအောင်က သူ့ဖုန်းဆိုင် ခဏပိတ်ပြီး နွေးကို လာလာ လိုးတယ်။ ဖိုးစည်လုံးလေးကို ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီဖွင့်ပြ ထားပြီး နွေးတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ တရက်ခြား တခါလောက် လိုးဖြစ်ကြတာ။ အထိအတွေ့အောက် သာယာနေပေမယ့် တဖက်ကလည်း မောင့်အပေါ် သစ္စာဖေါက်သလို ဖြစ်တော့ စိတ်မသက်သာဘူး။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝန်ခံပြီး တောင်းပန်ချင် ပေမယ့် ရှက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ်ရော ကြောင့် ၁လကျော်လောက်မှ မောင်ခရီး ထွက်တဲ့ချိန် ဖုန်းဆက်ပြီး ဝန်ခံ တောင်းပန်လိုက်တယ်။ နွေး ငိုပြီး ပြောနေတုန်း မောင်က သူသိချင်တာ ချက်ချင်း မေးတော့ တာပဲ။

" ဟင် ... မိုးအောင်က ... လိုးထားတဲ့ လီးကို ... ချက်ချင်း စုပ်ခိုင်းတော့ ... နွေးက ... မရွံဘူးလား "

" ဟင့် ... အစပိုင်းတော့ ... ရွံတာပေါ့ ... နောက်ပိုင်း အဲလို စုပ်ခိုင်းတာကို ... နွေး ကိုယ်တိုင် ... စွဲလန်း လာတာပါ "

" ရပါတယ် ... နွေး ရယ် ...... ဘာနေနေ ... မောင် ခွင့်လွတ်မှာပါ ... မောင်ကလည်း အိမ်ထောင်ကျ ကတည်းက ... နွေးနား အချိန်ပြည့် ... မနေခဲ့တာပါ "

" ဒါပါပဲ ... မောင်ရယ် ... ဖုန်းချလိုက် တော့မယ် "

" စိတ် အေးအေးထား ... မောင် ခွင့်လွတ် ပါတယ် ... မောင်ပြန်လာမှ ... ဖြစ်ကြောင်း ကုန်စင် ... အကုန် ပြန်ပြောပြနော် ... "

..................................................................................

" ချလွင် လွင် ...... ချလွင် ...... "

နွေး မောင့်ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ဖုန်းချလိုက်တော့ အိပ်ခန်း တံခါးဝမှ အလှတပ်ဆင် ထားသော ခြူသံလေးကြောင့် ရင်ခုန်သံ မြန်သွားရတယ်။

" မနွေး ... ဇော်ထူး ကို ... ပြောလိုက်ပြီပေါ့ "

ည ၉နာရီ လောက်ပဲ ရှိသေးတာ ကိုမိုးအောင်က စကားသံနှင့် အတူ နွေးတို့ အခန်းဘက် ဝင်ချလာတာ။

" ဘာနေနေ ... ကိုမိုးအပစ် ... ဝန်ခံပြီး ... မနွေး တို့ လင်မယား ... ကွဲရင် ... ကိုမိုး ... တာဝန် ယူမှာပါ "

ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးနှင့် ဒူးဖုံးစကပ်လေး ဝတ်ထားရင်း ကုတင်စောင်း မျက်ရည်လည်ပြီး ထိုင်နေတဲ့ နွေးကို ကိုမိုးအောင်က ပုခုံးလေး ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြောနေ တော့တယ်။

" အွန့် ... ပြွတ် ပြွတ် "

စီးကျလာတဲ့ မျက်ရည်ကို မျက်တောင် ခတ်ရင်း မော့အကြည့် ကိုမိုးအောင်က နွေး နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို စုပ်ယူလိုက်တာ။

" ပြွတ်စ် ... ပြွတ် ......... စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေပြီပေါ့ ... မနွေး "

ဘာစကားမှ ပြန်မပြောမိဘူး ကိုမိုးအောင်၏ အနမ်း တွေအောက် တိတ်ဆိတ် နေခဲ့မိတယ်။ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး လက်တဖက်က နွေးဒူးဖုံး စကပ် အောက်နားစ လေးထဲ ထိုးသွင်းရင်း ပေါင်ကြား ရောက်လာ ပြန်ရောပဲ။ နွေး ရုတ်တရက် ကိုမိုးအောင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝှေ့ပြီး ရှိုက်ငိုမိတာပေါ့။

" အဟင့် ......... ကိုမိုး ရယ် ...... တော်ကြစို့နော် "

ပေါင်ခြံထဲ ကိုမိုးအောင် လက်လေး ရောက်လာတာနဲ့ ပေါင်တံ ၂ ဖက် စိရင်း တားလိုက်မိ သေးတယ်။ မရပါဘူး ကိုမိုးအောင် လက်က နွေးပေါင်တံနဲ့ ညှပ်ခံရပေမယ့် လက်ချောင်းတွေက လှုပ်ရှားနေတာ။ တကယ်ဆို ဒါက ပထမ အကြိမ် မဟုတ်တော့တာ ၁လကျော်လောက် လင်မယားလို နေခဲ့ ကြတာလေ။ ပေါင်ကြားထဲ ဖိနိူက်ရင်း နွေးမျက်နှာကို လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲမော့ပြီး ပါးလေးနမ်းတော့ နွေးက သူ့ခါးကို ပြန်ဖက် ထားနေမိတာ။

" မနွေး ... စိတ်ညှစ် မနေနဲ့ ... ကျနော့် အမှားတွေပါ ... ပျော်အောင်သာ နေ "

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာက ကြမ်းပြက်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချ ပစ်တယ်။ပေါင်ကြားထဲ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီး မြင်တော့ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေ ခဏပျောက်ပြီး ကိုမိုးအောင် မခိုင်းပဲ လီးကို စုပ်ပေးနေမိတာ။

" ဘာမှ မတွေးနဲ့ ... မနွေး ... အားရအောင် စုပ် "

နွေးခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်ပြီး နစ်သိမ့်ပေးနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် လီးကို အရင်းကနေ လက်နဲ့ ထောင်ကိုင်ပြီး ဒစ်ကို ငုံရင်း ထိပ်ပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ ထိုးစွ ပေးလိုက်တယ်။ လီးထိပ် အပေါက်က စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည် လေးကြောင့် ချက်ချင်းပဲ လျှာပေါ် ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိ အရသာလေး ရနေတာ။

" ရှီးးးးးး ......... အားးး ...... ကောင်းလိုက်တာ ... မနွေးရယ် "

ကိုမိုးအောင် ညည်းနေတုန်း ဒစ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ပြီး လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးတော့ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်ပဲ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လီးအရည်ပြား သွေးတိုးလာပြီး နွေးပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်တယ်။

" အ ............ အအ ......... ထွက် ထွက် ......... ထွက်ပြီ ...... "

နွေးခေါင်းကို ခပ်တင်းတင်း ကိုင်ရင်း အံကြိတ် ပြောနေတုန်း နွေးလည်း ဝင်လာသမျှ လရည်တွေ မျိုချလိုက်တာ။

" အု ......... ဂလု ......... ပလပ် ပလပ် ......... ပြွတ်စ် ...... ပြွတ် ပြွတ် ...... ပလွပ် ...... လရည်တွေ ... အများကြီးပဲ ... ကိုမိုး "

လရည်ကုန်မှ လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး မေးလိုက် မိတယ်။

" အင်း ... မနွေး စုပ်တာ ... တအား ကောင်းတယ် "

" လိုးရော ... လိုးနိုင် သေးရဲ့လား "

" လိုးနိုင်ပါတယ် ... မနွေးဟာ ... ယက်ရင်း ... ပြန်မာ လာမှာပါ ... လေးဖက် ကုန်းလိုက် "

နွေး ကုတင် အလယ်တိုးပြီး ထမိန်ချွတ်ရင်း ကိုမိုးအောင် ရှေ့ လေးဖက်ကုန်းပေး လိုက်တယ်။ ချက်ချင်း လီးတန်းလန်း နဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းကနေ ဖင်ပေါက်ထိ လျှာနဲ့ ပင့်ယက်နေတာ။ ဖင်ဝလေး လျှာဖျားနဲ့ ထိုးလိုက် ပါးစပ်နဲ့ တေ့စုပ်လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပေါင်ခြံထဲ စီးကျလာပြီး နွေးလည်း မခံနိုင်တော့ပဲ ရှေ့ကိုယ်လုံး အိပ်ယာပေါ် စိုက်ကျ သွားတော့တယ်။

" အားးး ...... အမလေး ...... သေပြီ သေပြီ ...... ကောင်း ...... ကောင်းလိုက်တာ ...... ကိုမိုးရယ် ...... ဟင့် ......... အမလေး ......... အအ အ "

အဲချိန် ကိုမိုးက ယက်ပေးတာ ရပ်ပြီး နွေးဗိုက်အောက်ကို ခေါင်းရင်းက ခေါင်းအုံးတလုံး ယူပြီး ခုပေးနေတာ။

" ခြေထောက်တွေ ... နောက်စင်းလိုက် "

" အင်း "

ဗိုက်အောက် ခေါင်းအုံးခံပြီး ကိုယ်လုံး မှောက်ထားတော့ နွေးဖင်ကြီး အလိုလို ထောင်နေမှာလေ။ ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲ လီးကို တေ့ပြီး ခါးဆန့် လိုးတော့ နွေးလည်း စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး ခံလို့ကောင်းပြီး ကိုမိုးအောင်လည်း ကြာကြာ လိုးနိုင်ခဲ့တယ်။ တချီပြီးတော့ နွေးလည်း သူ့ဘေးနား ဒူးတစ်ဖက် ထောင်ပြီး မှေးနေတာ။

" ဟာ ... မနွေး ... ဒီလောက် လိုးထားတာကို ... အဖုတ်က ... ဖေါင်းကား နေတာ "

" ဟာကွာ ... သွား ... ဒါပဲ ... လိုက်ကြည့်နေတယ် "

အတူ လှဲနေရာက ရုတ်တရက် ထထိုင်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ပြောတော့ နွေး ရှက်တာပေါ့။ ပေါင်၂ဖက်စိပြီး ကိုမိုးအောင် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်လိုက်တယ်။ကာမစိတ် ကြွတုန်း အလိုးခံမိပေမယ့် ခဏ သွေးအေး သွားချိန် ဒဲ့ကြီး ပြောတော့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ အဖုတ်လေး ရော ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာ။

" မနွေး ... ကျနော့်ကို ... ဘယ်ချိန် ကတည်းက ... အလိုးခံချင် နေတာလဲ "

" ဟင့်အင် ... မပြောဘူး "

တကယ်တော့ ကိုမိုးအောင်က နွေးကို လိုးတိုင်း ကာမစိတ်နိုးပြီး လိုးပေးနေကြမို့ ခုလည်း နောက်တချီ လိုးဖို့ စကားလုံးတွေနဲ့ စွပေးနေတာပါ။

" မနွေး ကလည်း ... လိုးတောင် ပြီးနေပြီ ... ဘာလို့ ရှက်နေတာလဲ "

" အာ ... ကိုမိုး ရာ ... နွေး ... အနေခက် လာပြီ "

နွေးရမ္မက်စိတ်ကို စွရင်း လက်တွေကလည်း အငြိမ် မနေဘူး ပေါင်ခြံထဲ ပွတ်လိုက် အဖုတ်ကို မထိတထိလေး တို့လိုက် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောနေတာ။နွေးလည်း စိတ်ပြန်ကြွပြီး ခါးနား ထိုင်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြားထဲက လီးကို စမ်းလိုက်တယ်။ မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်ရင်းနား စိုက်ကျနေတဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်မိတော့ လိုးထားတာ မကြာသေးတဲ့ လီးအရည်ပြား ကပ်စီးကပ်စီးလေး ဖြစ်နေတာ။ မောင့် လီးထက် အတုတ်ရော အရှည်ပါ သာတဲ့လီးက လက်ထဲ ခပ်ပြည့်ပြည့်မို့ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ထားရင်း အားရကျေနပ် နေမိတယ်။

" မနွေး ... ပြောလေ ... "

စကားထပ်ပြောရင်း နွေး လက်ကောက်ဝတ် အုပ်ကိုင်ပြီး လီးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ခိုင်းနေပြန်ရော။

" ဟင့်အင်း ကွာ "

ကိုမိုးအောင် လီးကို ဂွင်းထုပေးရင်း နွေး နူတ်ခမ်းလေး စူထားလိုက်တယ်။ အဲချိန် မပြောမဆိုနဲ့ အစိလေးကို လက်နဲ့ ခပ်နာနာလေး ညှပ်ချေတော့ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း နွေးကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရတာ။ ပြီးမှ ထိုင်လျက် အနေထားကို နဲနဲပြီး ကိုယ်တစ်စောင်း အနေထားနဲ့ ခါးညွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို ပါးစပ်နဲ့ ဆွဲငုံ ထားတယ်။ နောက်ပိုင်း နွေး စောက်ပတ်လေးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့ လိုးလိုး မေးတော့ ပြောပြလိုက်ရ တာပေါ့။

" ပထမ ... ကိုမိုး နေ့ခင်းဘက် ... နွေးအိပ် နေတုန်း လာလိုးတော့ ... မသိသာဘူး "

" အင်း "

" ညနေပိုင်း ... မောင်နဲ့ ရေလာချိုးတော့ ... ရေကန်မှာ ... ကိုမိုး ဟာကြီး ... အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာလေ ... နောက်ရက်တွေ ... ကိုမိုး ရေချိုးတိုင်း ... နွေး ... ချောင်းကြည့်ပြီး ... ဟို ... ဟို ...... "

" ဟာ ... မနွေး ရယ် "

စကား ဆုံးတော့ ခါးညွတ် ထားရာကနေ ခါးဆန့် ထိုင်ရင်း မျက်နှာနားလေး တိုးကပ်လာပြီး လီးကို ပါးစပ်နား ကပ်ပေးနေတာ။ နွေး ပြန်စွပေးထားလို့ တင်းပြောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ေပေါက်က အရည်ကြည်လေး စို့နေတယ်။ ဒစ်ကြီး ဆွဲငုံတော့ ညှီစို့စို့ အနံ့လေး နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာရောပဲ။ အသက်မျှင်းရှုပြီး စုပ်ပေးတော့ ကားထွက်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးရဲ့ အသားစိုင် လေးက ပါးစပ်ထဲ တမျိုးလေး။ တချက်တချက် လီးအရည်ပြား ဆီက နွေးရဲ့ စောက်ရည်နံ့လေး ပြန်ရနေတယ်။

" ရှီးးးးး ...... ကျွတ် ... တော်တော့ ... မနွေး ... ထုတ်လိုက်တော့ ... လိုးကြစို့ "

လီးစုပ်ရတာ မဝသေးပေမယ့် ကိုမိုးအောင်က လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လို့ ပါးစပ်က ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ ပြန်ယူပြီး ဒစ်ကြီးကို တချက် လှမ်းနမ်းလိုက်တာ။ နမ်းပြီး လွတ်ပေးလိုက်တော့ နွေးပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူပြီး စောက်ပတ်အုံလေးကို ဒစ်နဲ့ ၃ ချက်လောက် ရိုက်ပြီး မှောက်လိုး တော့တာပဲ။ နွေးကိုယ်ပေါ် ကိုယ်လုံးချင်း ဖိကပ်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတော့ ကိုမိုးအောင် ကျောပြင်ကို ပြန်ဖက်ရင်း ဖင်ကြီး မသိမသာ ပြန်ကော့ ပေးလိုက်တာပေါ့။

" အ ...... အားးး ... နွေး ...... ပြီး ...... အ ...... အ ......... ပြီးပြန်ပြီကွာ ...... ရှီးးးး "

" အင့် ... ဘွတ် ...... ဇွိ ......... အားဟား ...... အားဟား ...... ကျနော်လည်း ... ထွက်ပြီ ... မနွေး ရယ် "

၂ ယောက်သား မီးကုန် ရမ်းကုန် လိုးရင်း ဒုတိယအချီ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွား ကြတယ်။ ၂ ချီဆက်တိုက် လိုးပြီးမှ ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်နေတဲ့ ဖိုးစည်လုံး လေးကို ပွေ့ချီပြီး သူအိမ်ဘက် ပြန်သွားတာ။



အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>



မောင်သာကကြိုးတွေဖန်တီးရင် ကျမကဗုံတလုံးပါမောင်ရယ် အပိုင်း ( ၁ )

မောင်သာကကြိုးတွေဖန်တီးရင် ကျမကဗုံတလုံးပါမောင်ရယ်  အပိုင်း ( ၁ ) 

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

လရောင် တိမ်ဖုံး

အလင်းပျောက်တဲ့

မိုးည မှောင်ရီ

ကြယ်ခပင်းတို့

ရယ်(ရီ)ချင်း ဖွဲ့လည်း

ရာဂ သံသရာ

ကာမကြိုးလေး

ချည်နှောင်မိပေါ့

စေလိုရာစေ

တကယ် အလိုကျ

မောင်သာ ကကြိုးတွေ ဖန်တီးရင်

ကျမက ဗုံတလုံးပါ မောင်ရယ်...။

( သီတာနွေး )

" အမလေး ............ အအ ............... နာလိုက်တာ ......... ဟင့် ............... တော်ပါတော့ "

နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာတယ်။

" အင့် ... အင့် ............ ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် ...... အရမ်းကောင်း လာတော့မှာ''

" အားးးးးးး ............ အ အ ............ ကွဲပြီ ............ နွေးဟာလေး ... ပြဲပြီ နေမှာ ............ နာလိုက်တာ ......... အဟင့် ဟင့် "

အချက်၂၀ ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ နွေး အဖုတ်ထဲ လီးကို အရင်းထိ ကပ်ထား လိုက်တာ။

" မနွေး ... ကိုမိုး ... အင်္ကျီ ချွတ်မယ်နော် "

" ဟာ ... မချွတ်နဲ့ "

" အင့် ... အင့် ......... ဘွတ် ...... ဘွတ် "

နွေး ရှက်လို့ နို့အုံပေါ် လက်၂ ဖက် ကာပြီး ငြင်းတော့ ကိုမိုးအောင် က ဖင်ကြီး ပြန်ကြွပြီး ၂ ချက် ဆောင့်လိုးရင်း နွေးလက်တွေ ဆွဲဖယ်ပစ်တယ်။ အချွတ်မခံရင် နာမယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ အဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်အောင် နာနေလို့ နွေးလည်း လက်လျော့ လိုက်ရတယ်။ ချည်သား အင်္ကျီ ပေါ်က နှိပ်သီးတွေ တလုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘေးကို ဖြဲချ ပစ်တာ။ နို့အုံကို ဖုံးထားတဲ့ နွေးရဲ့ ဘော်လီကို နို့သီးခေါင်း ပေါ်အောင် ဆွဲချပြီး တဖက်ပြီး တဖက် စို့တော့တာပဲ။နို့စို့နေရင်း ခဏကြာမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ပြီး တချက်ချင်း လိုးပေးနေတယ်။

" မနွေး "

" ဟင် "

" ကျနော် ... မနွေးကို ... ချစ်တယ် "

နွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး အထိအတွေ့ အောက် သာယာ မိပေမယ့် နွေးမှာ မောင်တယောက်လုံး ရှိနေ တာလေ နောက်တယောက် ချစ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။

" ကိုမိုးရယ် ... နွေးက ...... ကိုမိုး သူငယ်ချင်းရဲ့ ... မိန်းမလေ ... ဒီလိုမျိုး နေမိတာ ... လူမသိရင် ... ဘာမှမဖြစ်ဘူး ... အချစ်ဆိုတာ ပါလာရင် ... မတူတော့ဘူး ... ခံစားရလိမ့်မယ် "

" ဟင် ... မနွေးက ... ကျနော့် အပေါ် ... မချစ်ပဲ နဲ့ ...... "

တချက်ချင်း လိုးရင်း ကိုမိုးအောင် မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတော့ နွေးပါ ဝမ်းနည်းလာရတယ်။ မောင့်ကွယ်ရာ သူစိမ်း ယောက်ျားနဲ့ ကာမဆက်ဆံရင်း တကယ်များ ချစ်မိသွားပြီလား ပြန်စဉ်းစား နေမိတာ။ အလိုလိုပဲ နွေးအပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို ဆွဲပြီး နူတ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်ပေး နေမိတယ်။

" အခွင့်ရေး ရှိသလောက် ... ဒီလိုလေးပဲ ......နေရအောင်နော် ... ကိုမိုး ... "

စကား ဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က မျက်ရည်တွေနဲ့ နွေးမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုး ပစ်တာ။

" ဇော်ထူး ... ခရီး ထွက်တိုင်း ... ကိုမိုး ကို ...... လိုးခွင့် ပေးနော် "

" နွေးကို ... လိုးတဲ့ချိန် ... တခြားဟာတွေ ...... မတွေးပါနဲ့ ... ကိုမိုးရယ် ... စိတ်ကို လျော့ထားနော် "

ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးနဲ့ ပြောတော့ နွေး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ချက်ချင်း ပေါင်ကြားထဲ ကိုယ်လုံး လျှောဆင်းပြီး လိုးနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ယက်ပေး နေတာ။ နွေး သူမျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ အစိလေး စုပ်ပြီး ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးရင်း လျှာနဲ့ ဖင်ဝလေး ဝိုက်ယက်ပြီး လျှာထိပ်လေး ထိုးသွင်း နေတာ။ လျှာထိပ်လေး နွေးဖင်ပေါက်ထဲ အထုတ်အသွင်း မြန်လာတော့ ရပ်ခိုင်း လိုက်ရတယ်။

" ရှီးးးးး ......... အားဟ ......... ရပ် ...... ရပ်တော့ ... နွေး ......... ကိုမိုးနဲ့ ...... အတူတူ ပြီးချင်တယ် ကွာ "

ဖင်ဝလေး တအား ယားလာတော့ နွေး မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်နေမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က နားလည်ပါတယ် ချက်ချင်း ဖင်ပေါက်လေး လျှာနဲ့ လိုးပေးနေတာကို ရပ်ပြီး ခါးမတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ နွေးကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး မနမ်းတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတာ။ အချက်ပေါင်း များစွာ ဆောင့်ရင်း ၂ ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် အထွတ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ကြတယ်။

................................................................................................................

နွေးတို့ လင်မယား ကိုမိုးအောင် အိမ်ကို တခြမ်း ငှားနေတာ ၈လ ရှိသေးတာပါ။ မောင့် သူငယ်ချင်းမို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေမိရာက ဒီလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တော့တာ။ နွေး နာမည်က သီတာနွေး။ နွေး ယောက်ျား နာမည်က ကိုဇော်ထူး။ ဖုန်းကမ္ပဏီမှာ လုပ်ရင်း ဒီမြို့လေးမှာ ရှိတဲ့ သူတို့ ကုမ္ပဏီ လက်ခွဲတခုကို ပြောင်းလာတာ။ နွေးက ယောက်ျားကို မောင်လို့ပဲ ခေါ်တတ်တာ ချစ်သူဘဝ ကတည်းကပဲ။ မနက် ၈ နာရီဆို အိမ်ကထွက် ညနေ မှောင်ရီပျိုးမှ ပြန်ပြန် လာတတ်တယ်။ မောင် အလုပ် သွားရင် နွေး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ ကလေးလဲ မရှိတော့ နေ့လည်နေ့ခင်း ပျင်းရင် အခန်းချင်း ကပ်လျက် ကိုမိုးအောင် အိမ်ဘက် သွားလည်မိတယ်။

ကိုမိုးအောင်က မောင်နဲ့ ရွယ်တူပဲ။ ၃၅ နှစ်လောက် ရှိပြီ နွေးထက် ၃ နှစ်လောက် ကြီးတာပါ။ ကလေး ၁ ယောက် အဖေပါ ။သူမိန်းမက ကလေးမွေးပြီး ပြီးချင်း ဆုံးသွားတာ ပြောတယ်။ ကလေးက ၃ နှစ်သားလေး စကား ပြောရင် တီတီတာတာ လေးနဲ့ နွေး စရောက် ကတည်းက အူယား နေတာ။ လူချင်း ခင်တာနဲ့ ကလေးကို သွားသွား ထိန်းပေး မိတယ်။ တခါတခါ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲထိ ဝင်ပြီး ကလေးကို မြူမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က အိမ်မှာပဲ ဖုံးဆိုင်လေး ဖွင့်ထားပြီး ၁ပတ် ၁ခါလောက်ပဲ မြို့ထဲ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဖုန်းအပို ပစ္စည်းလေးတွေ သွားဝယ် တတ်တယ်။ အိမ်မှာဆို ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးပဲ အမြဲ ရှိနေဖြစ်တာ။

မောင့်ကိုတောင် နွေး ထမိန်လေးပဲ လှန်ပြီး ခံတတ်တာ ကိုမိုးအောင်နဲ့ ကျမှ ပုံစံ အမျိုးမျိုး တုံးလုံးချွတ်ပြီး အကြာကြီး အလိုးခံရ တော့တာ။ မောင်ဆို အလွန်ဆုံး ၅ မိနစ်လောက်ပဲ အရည်ထွက်ပြီး ထိုးအိပ် သွားရောပဲ။ နွေးက ရုပ်ရည် သာမန်ပဲ အရပ်ကတော့ မိန်းကလေး တွေထဲ တန်းမှီပါတယ် ၅ ပေခွဲ နဲနဲကျော်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် ကတော့ ဆွဲဆောင်မှု့ အပြည့်ရှိတယ်။ နိူ့အုံက ပုံမှန်ဆိုဒ် ဆိုပေမယ့် ခါးအောက်က စွင့်ကား လုံး၀န်းနေတဲ့ ဖင်သားစိုင် တွေက ခုထိ မသိတဲ့သူဆို နွေးကို အပျိုပဲ ထင်နေကြတာ။

...................................................................................................................

ကိုမိုးအောင်နဲ့ မှားမိကြတာ ၂ လလောက်ပဲ ရှိသေးတာပါ။ မောင်ခရီး ထွက်သွားပြီး ၃ ရက်မြောက်နေ့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစား တီဗွီခဏကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီ ချွတ်ပြီး စကပ်နဲ့အင်္ကျီတွဲလျက် အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ဟာလေး ယူဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် ခေါက်ထား လိုက်တာ။အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ တွေးနေ မိတယ်။ 

မနေ့ညနေ နွေး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဟိုဘက် အခန်းပေါက် ရှေ့ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ ဖိနပ်တွေ့တယ်။ ကလေး အသံတော့ မကြားမိဘူး။ ပျင်းတာနဲ့ ကလေး သွားကြည့်မလို့ ကိုမိုးအောင် အိမ်ခန်းဘက် ကူးလာတော့ တံခါးက နည်းနည်းလေး ဟနေတယ်။ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ကိုမိုးအောင်က လက်တဖက် ဖုန်းကိုင်ကြည့်ရင်း ပုဆိုး လှန်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ။

ကလေးတော့ မမြင်ဘူး အိပ်နေတာ နေမှာ။ မြင်ကွင်းက နွေးကို စိတ်လှုပ်ရှား စေတယ်။ မောင်က အဝေးမှာလေ။ ဆက်မကြည့်ပဲ ခြေသံမကြားအောင် ပြန်ထွက် လာခဲ့ တာပေါ့။ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်ရဲ့ လီးကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ။ တွေးရင်း နွေးလက်က ဒူးဖုံးစကပ် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်နေမိတယ်။ အစိလေးကို လက်ခလယ် ထိပ်နဲ့ ချေလိုက် အဲလက်ချောင်းလေး ကိုပဲ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ အသက်ရှု မြန်လာ ရတာ။

လက်ချောင်းလေး အထဲ ရောက်တိုင်း ဖင်ကိုလည်း ကော့ကော့ နေမိတယ်။ ၁၀မိနစ်လောက်ပဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာ ရောပဲ။ နောက်ရက် နေလည်ဘက် ကလေး သံလေး ကြားတာနဲ့ ကူးလာတော့ သားအဖ ၂ ယောက် ဆော့နေကြတယ်။

" ဟော ...... မနွေး ... ဇော်ထူး မရှိတော့ ... ပျင်းနေတာ ထင်တယ် "

" ဟုတ် ...... ကိုမိုး ... "

နွေးလည်း ကလေးကို ဝင်မြူရင်း အိမ်ရှေ့ ဖုန်းဆိုင်ထဲ ဈေးဝယ် လာတော့ ကိုမိုးအောင်က ထသွားတာ။ အဲချိန် ဘာရယ်မဟုတ်ဖူး ကိုမိုးအောင် ထိုင်တဲ့နားက သူ့ဖုန်းကို တွေ့လို့ ကောက်ဖွင့် ကြည့်မိတယ်။ လော့ချ မထားတော့ နွေးလည်း ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ ဂယ်လာရီ ဖွင့်ကြည့်တော့ အံအော သွားရတာပဲ။ နွေး နောက်ဖေး ရေချိုးနေတဲ့ ပုံတွေ အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ပုံတွေ ကလေးနဲ့ ဆော့နေတဲ့ ပုံတွေ အများကြီး။ 

ထူးခြားတာက နွေး ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေရတဲ့ ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားတာ။ ချက်ချင်းပဲ ဟိုနေ့က ဖုန်းကြည့်ပြီး ဂွင်းမှန်းထုနေတာ နွေးပုံတွေ နေမှာဆိုပြီး တွေးမိတော့ အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဗွီဒီယိုတွေ ကြည့်တော့ အပြာကားတွေ အများကြီး နွေး အိပ်ပျော်နေတုန်း တံခါးကြားကနေ ချောင်းရိုက်ထားတဲ့ မူဗီ အတိုလေး တွေရောပဲ။

အဲချိန် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားလိုက်ရလို့ ဖုန်းကို ပြန်ပိတ်ပြီး သူ့နေရာလေး ပြန်ထားလိုက်တာ။ ကလေးက အိပ်တောင်နေပြီ။ နွေးလည်း နွေးအိပ်ခန်း ဘက် ပြန်လာခဲ့တာ စိတ်ထဲ ကတုန်ကယင် နဲ့ပဲ။ အိပ်ခန်းထဲ လှဲရင်း အိပ်လဲမရ ကိုမိုးအောင် ဖုန်းထဲက နွေးပုံတွေ အကြောင်းပဲ မတွေးပဲ ပေါ်ပေါ်လာတာ။ ၁၅ မိနစ် လောက်ကျ ကိုမိုးအောင် နွေးအိပ်ခန်းထဲ သူ့ဖုန်းလေး ကိုင်ပြီး ဝင်လာတယ်။ မောင်ကလည်း ခရီးထွက်နေတော့ အိပ်ခန်လေးထဲ ၂ ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိက နွေးတကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖြစ်လာ ရတာပေါ့။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့ နွေးဗိုက်ကို ပွတ်ပြီး နိုးပါလေရော။

" ဟင် ...... ကို ... ကို ............ ကိုမိုး ...... "

နွေးမျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကုတင်စောင်း ခြေတဖက် ကွေးတင် ထိုင်ရင် ပုဆိုး အောက်နားစကို ပေါင်ရင်း လှန်တင် နေတယ်။

" မနွေး ... ကျနော့် ဖုန်း ... ဖွင့်ကြည့်သွားတာ မလား "

" ဟင် "

ကိုမိုးအောင် စကားကြောင့် နွေး ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်ပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက် ကုန်တာ။ အဲချိန် ဘာမှ ဆက်မပြောပဲ ဂွင်းထု ပြတော့ ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။

" ကျနော် ...... မနွေးကို ... ချစ်နေတာ ကြာပြီဗျာ ... သူငယ်ချင်း မိန်းမမို့ ... အောင့်အီး နေခဲ့ရတာ ... "

စကားပြောရင်း ဂွင်းထု နေတော့ မျက်နှာ ပူတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အပြင်ထွက်ဖို့ ထထိုင်လိုက်တာ။

" မသွားပါနဲ့ ...... မနွေးရယ် ... ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး "

တဆက်ထဲ နွေးပုခုံးကို လက်နဲ့တွန်း တားရင်း သူ့လီးကြီး ကို ကော့ပြနေတာ။

" အိုရ် ... "

" ကိုင်ထား ပေးပါ့လား "

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နွေးလက်တဖက် ယူပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးရင်း နွေးလက်ကို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားတယ်။

" ဟာ ......... မလုပ် ......... အွန့် ... ပြွတ် ............... ပြွတ် ပြွတ် "

ငြင်းနေတဲ့ နွေးကို နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပြီး လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ လည်ပင်း သိုင်းဖက် ထားတော့ လှုပ်မရဘူး။ ၅ မိနစ် လောက်ကျ နွေးလည်း အထိအတွေ့ အောက် မျောပါ နေခဲ့တာပေါ့။ ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် လျှာကို နူတ်ခမ်းနဲ့ ပြန်စုပ်ပေးရင်း လက်ကလည်း အလိုလျောက် သူ့လီးကို ပွတ်သပ် ပေးနေမိတာ။

စိတ်ပါလာမှန်း သိတော့ နွေးလက်ကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက် ခွာပြီး နို့တွေ ညှစ်ပေး နေတယ်။ တဆက်ထဲ အနမ်းမပျက်ပဲ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီချွတ်ပြီး နို့တွေ ပြန်ညှစ် ပေးပြန်ရော။ တဖြည်းဖြည်း နွေးကို ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ထမိန် ဆွဲချွတ်တော့ သူ့လီးကို ကိုင်ထားရင်း ဖင်ကြီး ကြွပေး နေမိတာ။ အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်လည်းမြန် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့လည်း တအား ပြင်းထန် လာရတယ်။ ဘေးနား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲချတော့ နွေးဖင်နား သူ့မျက်နှာ ရောက်လာတာ။

မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်တော့ သူ့မျက်နာက နွေး အဖုတ်နဲ့ တည့်တည့် ရောက်သွားရောပဲ။ ပေါင်တံတစ်ဖက် မပြီး ပေါင် အတွင်းသား လေးတွေနမ်းနေတုန် နွေး စိတ်လော သွားရတယ်။ အဖုတ်နဲ့ သူ့မျက်နာကို ဆွဲကပ်မိတာပါ။ အလိုက်တသိပဲ အဖုတ်ကို ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ နွေးမျက်နှာ တည့်တည့် ပုဆိုးကြား လီးကြီးက တန်းမတ် နေရော။ ပုဆိုးလှန်ပြီး ထိပ်လေးကို လျှာနဲ့ တို့ကြည့်တော့ တွန့်သွားသေးတယ်။ 

" အ "ကနဲ့ ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရတာနဲ့ ဒစ်ဖျားလေး ငုံပြီး ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ လိပ်ယက်တော့ ကော့ထိုး နေတာ။ မကြာဘူး နွေးလဲ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို စောင်ရည်နဲ့ ပန်းလိုက်သလို သူလည်း နွေးပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတာ။ ထထိုင်ပြီး နွေးနဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် တစောင်းလှဲတော့ အလိုလို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်မိကြတယ်။

နွေး နူတ်ခမ်းဒေါင့်က သူ့အရည်တွေ ယက်ပေးတော့ နွေးလည်း သူ့မျက်နာပေါ်က နွေးအရည်တွေ ပြန်ယက် ပေးလိုက်တာပေါ့။ နွေး အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးတော့လည်း သူ့လီးကို ပြန်ဆွ ပေးနေမိတယ်။ ၁၅ မိနစ် လောက်ပဲ လက်ထဲ ပြန်မာလာပြီး အပေါ်က တက်လိုးတော့ တာပဲ။ နွေးယောက်ျား မောင့် လီးထက် နဲနဲ တုတ်တော့ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခပ်စီးစီး ဝင်လာပြီး နွေးပေါင်တံ ၂ ဖက်ကို စိခံပေးတော့ ကိုမိုးအောင် တအား ကြိုက်သွားရတယ်။

နို့စို့ရင်း တချက်ချင်း ဖိဆောင့် ပေးနေပြီ။ ပထမ အကြိမ် လိုးဖူးတာ ဆိုပေမယ့် ၂ ယောက်သား တချီဆီ ပြီးထား ကြတော့ နဲနဲ ကြာကြာလေး လိုးပြီးမှ နွေးအဖုတ်ထဲ ပူကနဲ့ လရည်ဝင်လာတာ။ အဲချိန် လီးတံကို ပြန်ညှစ်ထားရင်း နွေးလည်း အတူ လိုက်ပြီး လိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်က ဘေးလိမ့် ချတော့ နွေးလည်း အလိုက်သင့် ကိုယ်လုံး လှည့်ပြီး ကိုမိုးအောင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ဝင်မိတာပေါ့။ ၂ ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ လိုးပြီး ဖက်အိပ် နေတာ မောင်မြင်ရင် ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူး။

၁ ပတ်လောက် နွေး မျက်နှာပူလို့ ကိုမိုးအောင် ကို ရှောင်နေ မိတယ်။ နောက်ရက် မနက်ပိုင်း ဈေးသွားပြီး ပြန်ရောက်တော့ ထမင်းဟင်းချက် အမှိုက် လှဲပြီး အိမ်ထဲ အမောဖြေနေတာ။ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီး အိမ်ပြတင်းပေါက် ငေးနေတဲ့ နွေးလေ အောက်စ လွတ်နေတာ သတိမထား မိဘူး။ ကိုယ်အိမ်ထဲ ကိုယ်မို့ အမှတ်တမဲ့ ထိုင်မိတာပါ။ စိတ်ထဲ တယောက်ယောက် ကြည့်နေသလို ခံစားရလို့ မျက်လုံး ကစားမိတော့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ကိုမိုးအောင်ပေါ့ နွေး ပေါင်ကြားထဲ ခိုးကြည့် နေတယ်။

" မနွေး ... ကိုမိုး ... မြို့ထဲ ...... လိုတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ...... သွားဝယ်မလို့ ... ဘာမှာဦး မတုန်း "

" အော် ...... နွေး ...... ဒီနေ့ ......ဈေးသွားတာ ......အကုန် ဝယ်လာတယ် ... မမှာတော့ပါဘူး "

" ကလေးအိပ်နေလို့ ... နားစွင့် လိုက်ပါဦး "

" ရတယ် ... ကိုမိုး ......... သွား သွား "

အောက်စ လွတ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးရင်း ဖြေလိုက်တာ။ ကိုမိုးအောင် ထွက်သွားတော့မှ နွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး မှေးနေလိုက်တယ်။ ၁၂ နာရီ လောက်ကျ မောင် ထမင်းစား ပြန်လာတော့ မှာမို့ ထမင်းဟင်း ခူးခပ်ပြီး စောင့်နေတာပေါ့။ လာတော့ ထမင်း အတူစား ခဏစကားပြောပြီး မောင်လည်း အလုပ် ပြန်ထွက် သွားတယ်။ ပြီးတာနဲ့ နွေး ရေချိုးမလို ထမိန်ရင်လျားပြီးမှ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ ဆေးဖို့ သတိရမိတာ။ ထမိန် ရင်လျားနဲ့ပဲ နောက်ဖေး အိုးခွက် ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောနေတုန်း ကိုမိုးအောင် သေးလာပေါက်တာ အိမ်သာထဲ မပေါက်ပဲ နွေးဘက် လှည့်ပြီး ပေါက်ပြနေတယ်။

လီးမြင်တာ မဆန်းပေမယ့် မနက်က အဖြစ်ပျက်ကြောင့် နွေးစိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ အဖုတ်လေး ပူနွေး လာရတာပေါ့။ ပန်းကန်တွေ ဆေးရင်း ကိုမိုးအောင် လီးထိပ်က သေးပန်း ထွက်နေတာကို ကြောင်ကြည့် နေမိတယ်။ အကွာ အဝေးက ခြေလှမ်း ၁၀လှမ်းလောက်ပဲ ကွာတော့ အတိုင်းသားပဲ။ 

ကိုမိုးအောင် က နွေးရှိနေတာကို သတိမထားမိ သလိုနဲ့ သေးလည်းကုန်ရော လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ရင်း လီးထိပ် အပေါက်က သေးစက်တွေ ခါချပြီးမှ သူတို့ အိမ်ခန်း နောက်ဖေးပေါက် ကနေ ပြန်ဝင် သွားတာ။ နွေးလည်း ဆေးထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ အိမ်ထဲ သိမ်းဆည်းပြီးမှ နောက်ဖေး တခေါက် ပြန်ထွက် လာပြီး ရေချိုး လိုက်တယ်။ ရေချိုးနေတုန်း ကိုမိုးအောင် ကလည်း ဖိုးစည်လုံးလေး ချီပြီး ထွက်လာပါရော။

" ဟော ...... ဟိုမှာ ... သား ... တီတီနွေး ရေချိုးနေတာ ...... ချိုးခိုင်းလိုက် "

" ဟေး ...... ဖိုးစည်လုံးလေး ... နိုးပြီလား ...... လာလာ ...... တီတီနွေးနဲ့ ...... ရေချိုးရအောင် "

" တီတီနွေး ...... သားကို ရေချိုးပေး "

စကား မပီကလာလေးနဲ့ ပြောပြီး ဖင်တုံးလုံးလေး လျှောက်လာတဲ့ ဖိုးစည်လုံးကို နွေးက ချိုင်းကနေ ဆီးပွေ့ လိုက်တယ်။

" ဟိတ် ... ခလိ ခလိ ...... "

" ယား ...... ယားတာ ...... မလုပ်နဲ့ ... ခ်လ်း ခ်လ်း "

ကိုမိုးအောင်က အသား ညိုသလောက် ဖိုးစည်လုံးက သူ့မိန်းမ တူတာ နေမယ် အသားက ဖွေးဥ နေပြီး ဗိုက်ပူ ဖင်ကောက် လေးပေါ့။

" လာခဲ့ကွ ...... ဗွမ်း ဗွမ်း ......... "

" ဖှီးးးး ......... ဖလူးးးး ... ဟီး ......... ချချ ချချ ချချ "

နွေး ရင်ခွင်ထဲ မတ်တပ် ရပ်လျက်လေး ထားပြီး ရေဖလားနဲ့ ခွက် ၂၀ လောက် လောင်းပေး လိုက်တော့ တခိခိနဲ့ သဘောတွေ ကျနေရှာတာ။ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ပြီး နွေး နို့အုံ ၂ ဖက်ကို လက်ဖဝါး သေးသေးလေးနဲ့ ဆွဲကုတ် ထားတယ်။ နွေးကလည်း ရေချိုးရဲ့ တန်းလန်း ဆိုတော့ ထမိန်ရေစိုက နို့အုံ ကပ်နေတာပေါ့။ ကလေးက ချမ်းလို့ ကိုင်မိကိုင်ရာ ကိုင်လိုက်တာ လက်၂ ဖက် လုံးက နွေး နို့သီးခေါင်း တည့်တည့်ပဲ။ အားနဲ့ ကုတ်ဆွဲတော့ နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက် ကျိန်းလာ ရတယ်။

" ကဲ ...... ဆပ်ပြာတိုက် မယ်ဟေ့ "

ပြောပြီး နွေးလည်း ဒူးထောက် ထိုင်နေရာ ခြေတဖက် ကွေးပြီး ဖင်ချထိုင်ရင်း ဖိုးစည်လုံး လေးကို ကွေးထားတဲ့ ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ အနီးရှိတဲ့ ဆပ်ပြာခြင်း ထဲက ဆပ်ပြာခဲ ယူပြီး တကိုယ်လုံး တိုက်ပေး လိုက်တာ။

" ဟေ့ ...... ဂျိုးလေးက ... ဘယ် မှာ တုန်း ...... ဒီမှာ ဒီမှာ ... ခ်ခ် ခ်ခ် "

ဖိုးစည်လုံးလေးက တခြား ကလေးနဲ့ မတူဘူး လီးတံ လေးကို ထိရင် တအား ယားတတ်တယ်။ ခုလည်း နွေးပေါင်ပေါ် ထိုင်ရင်း ပေါင်တံလေး စိပြီး နွေးလက်ကို သူ့လက် ကလေးနဲ့ ဆွဲခွာနေတာ။ အဲချိန် ဘာရယ် မဟုတ်ဖူး ခပ်လှမ်းလှမ်းက မျက်စောင်းထိုး အနေထားနဲ့ ထိုင်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင် ဘက် နွေး မျက်လုံး ကစား ကြည့်မိတယ်။ 

ကိုမိုးအောင်က ဒူးတဖက် ထောင်ထားတဲ့ နွေး ပေါင်ကြားထဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ပုဆိုး အပြင်ကနေ လက်ကို သူပေါင်ကြားထဲ ထည့်ထား နေတာ။ အဲကျမှပဲ နွေးကိုယ်နွေး သတိထားမိ တော့တယ်။ ထမိန် အောက်နားစက တုတ်ပြီး ဒူးပေါ် တင်နေတော့ အောက်က လွတ်နေတယ်။ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးခေါင်းကို ပြန်ချပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ဖိုးစည်လုံး လီးတံ လေးရော ဥလေး တွေပါ မြန်မြန် တိုက်ရင်း ဖင်ကြား လေးပါ တိုက်ပေးလိုက်တာ။

" ကဲ ...... ပြီးပြီ ...... ရေပြန်ချိုးမယ် ဟေ့ "

ဖိုးစည်လုံးလေးကို ရေအမြန်ချိုးပေးပြီး ကိုမိုးအောင်ဆီ ချီပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြားက ဟာကြီး သိသိသာသာ ထောင်ထွက်နေတာ နွေး မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက် ရတာပဲ။ ရေဖလားနဲ့ ရေအဝ လောင်းပြီး ဆပ်ပြာ တိုက်နေတုန်း ရေချိုးတဲ့နား လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားရတယ်။ ခြေသံပဲ ကြားရတယ် မျက်လုံးက ဆပ်ပြာနဲ့မို့ ဖွင့်မရသေးဘူး။ မျက်နှာသစ်ပြီး ကြည့်တော့ ကိုမိုးအောင်လေ နွေးရဲ့ ရေစို ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချ နေတယ်။

" မနွေး ......ဒီမှာကြည့်ဦး "

ပြောပြောဆိုဆို နွေးနား ကပ်လာပြီး ပုဆိုးကို ဖြည်ပြ နေတာ။ ခါးပုံစ ဖြည်ပြီး ပုဆိုး အပေါ် အနားစကို ပေါင်လယ်လောက် လျှောပြတော့ လီးက အကြော ပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ အထက်အောက် တုန်နေတယ်။

" ဟင် ......... သွားပါ ............ ကလေး ... အအေးပတ် နေမယ် "

" ကလေးကို ရေသုတ်ပေးပြီး ပါပြီ ... မနွေးရယ် ... ဒါကြီးက ...... တအားတင်းနေတာ ... မခံနိုင်တော့လို့ "

ခုနက နွေး ဟာကို မြင်တော့ စိတ်ကြွလာတာ နေမယ်။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နောက်ကျောဘက် ကပ်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ သူ့ဟာနဲ့ ထောက်နေတာ။ နွေးဖင်က ထွားတယ် အလိုလို ကော့ထွက် နေတတ်တာ ခါးသေးတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။

" မနွေး ... ဟိုတနေ့က ...... ကိစ္စ ...... ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် နော် "

" ဟင် ......... မပြောနဲ့တော့ ...... ရတယ် "

ဖင်ကို လက်နောက်ပြန် စမ်းတော့ လီးထိပ်နဲ့ နွေး လက်ချောင်းတွေ ထိမိသေးတယ်။ လီးကြီး တွန့်ကနဲ့ နောက်ဆုတ်သွားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ထောက်ထားတာ။

" ဟာ ...... မလုပ်နဲ့ ...... ကိုမိုး ... "

မောင့်ကွယ်ရာ အညှာလွယ်တဲ့ နွေးလည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် မကျေနပ်ဖူး။

" အဲဒါဆို ... နွေး ... ကျနော့်ကို ... ဂွင်းတိုက် ပေးလေ "

စကား ဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က နောက်ကျော ဘက်ကနေ ညာဘက်ဘေး ဝန်းထရံနား ကပ်ရပ် ပေးတယ်။ နွေးလည်း ဆပ်ပြာမြုပ်တွေ ကပ်နေတဲ့ လက်နဲ့ပဲ ဂွင်းထု ပေးနေတာပေါ့။ ရုတ်တရက် လက်တဖက်က နွေးနို့တလုံးကို လာကိုင်ပြီး ရေစိုထမိန် အပြင်ကနေ ဆုပ်နယ်ရင်း ထမိန်မှာ ကပ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ကွင်းပေး နေတယ်။ 

နို့အုံလေး ညှစ်တုန်းက ဘာမှ မဖြစ်ပေမယ့် နို့သီးခေါင်း လေး ဝိုင်းပေးတော့ ဆက်ကနဲ့ ကိုယ်လေး တွန့်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတဲ့ လက်က မြန်လာရောပဲ။ အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတယောက် အနေနဲ့ နို့ကိုင်တာ လောက်က အဆန်း မဟုတ်ပေမယ့်။ နေရာရယ် အခြေနေရယ် ကြောင့် နွေးအတွက် အတွေ့ ထူးနေတာပါ။ နောက်ဖေး ဆိုပေမယ့် ရေစည်ကန်က အပေါ်အမိုးပဲ မိုးထားတော့ ဘေးအိမ် ၂ဖက်က ကြည့်ရင် ညာဘက်အိမ်က အိမ်သာ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရပေမယ့်။

ဘယ်ဘက်အိမ်က ကြည့်ရင် နွေးဂွင်းထု ပေးနေတဲ့ မြင်ကွင်းက အတိုင်းသားလေ။ကိုမိုးအောင်လည်း ပါးနပ်ပါတယ် ဘယ်ဘက်အိမ်ကို အကဲခတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေး ကစား နေရာကနေ ပေါင်ကြားထဲ ပြောင်းနိူက် နေတယ်။ နွေး စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် သတိထား ကြည့်နေတုန်း အဖုတ်ကို နိူက်ရင်း ရေစိုထမိန် အပါးလေးပေါ် ချွန်ပြီး ထောင်ထွက် လာတဲ့ နို့သီးခေါင်း လေးကို စုပ်တော့ ကိုယ်ဟာကိုယ် သတိမထား မိပဲ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေး နေမိတယ်။ 

တချက်တချက် နို့သီးလေး သွားနဲ့ ဖိခဲတော့ ဂွင်းထု ပေးနေရာက ရပ်ပြီး လီးတံကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ညှစ်မိပြန်ရော။ လူစိမ်း တယောက် ယောက်များ မြင်သွားမလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ညှစ်ထားတဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုပေးတော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး လက်ထဲ လီး အရည်ပြား ပေါ်က တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးတာ ခံစားမိတယ်။ ခပ်သွက်သွက် ထုပေး လိုက်တော့ နွေး ရေစို ထမိန်ပေါ် လရည်တွေ ဖွေးကနဲ့ ပေကပ်ကုန်ရောပဲ။

............................................................................................

ရေချိုးပြီးတော့ ကိုမိုးအောင်ကို နွေး ရင်မဆိုင်ရဲလို့ အပြင် ထွက်လည်ပြီး နေ့လည် ထမင်း စားချိန်လောက်မှ အိမ်ပြန် လာခဲ့တာ။

" မနွေးရေ ... မနွေး ရှိလား "

" ရှင် "

ထမင်းစားပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ဖျာခင်း ခဏလှဲနေတုန်း ကိုမိုးအောင် က ဖိုးစည်လုံးလေး ချီပြီး ဝင်လာပြန်ရော။

" သားလေး ... ဟိုမှာ ... မင်း တီတီနွေး ... အိပ်နေတာ "

" တီတီနွေး "

ဖိုးစည်လုံးလေးကို နွေးရှိတဲ့ နေရာ ပြကြီး အောက်ချ ပေးတော့ ကလေးက နွေးဆီ ပြေးလာတယ်။ နွေးလည်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်တာ။ အနား ရောက်တာနဲ့ ကွေးထားတဲ့ ဘယ်ဖက် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး နွေးပါးကို ဘယ်ညာ နမ်းတော့ တာပဲ။ အဲချိန် ကိုမိုးအောင်က နွေးရဲ့ ဒူးတဖက် ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက် ပေါင်နား ကပ်ထိုင် လိုက်တယ်။

" အွန် "

ပေါင်သားလေး လာထိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ထမိန် အောက်နားစ ကနေ လက်သွင်းပြီး ပွတ်နေတာ။ ထောင်ကွေးထားတဲ့ ဒူးကို စိလိုက်တော့ မမှီတော့ပါဘူး နွေး အဖုတ်လေးဆီ လက်ချောင်းတွေ ကျရောက် လာတယ်။

" မနွေး ...... မနက်က ...... အားမရဘူး ...... တခါလောက် ...... လုပ်ရအောင်နော် "

" ဟာ ...... ကိုမိုး ကလည်း ...... ကလေးရှေ့ ...... ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" ကလေးက ...... မနွေး သိပ်ရင် ... အိပ်ပါတယ် "

" ဟမ် "

" တီတီနွေး ...... သား ... ဆင်ကြီး စီးချင်တယ် "

ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးတို့ ပြောနေတုန်း ဖိုးစည်လုံး လေးက ဆင်စီး ချင်တယ် ပြောနေပြန်ရော။ ခါတိုင်း နွေးက မောင့် ပုဆိုးတထည်ကို ဆင်နှာမှောင်း ပုံစံ လုပ်ပြီး လေးဖက် ထောက်ပေးရင်း ဖိုးစည်လုံး လေးက ကျောပေါ် တက်စီး နေကြ။ ခုဟာ ကိုမိုးအောင် ရှိနေတော့ လေးဖက်ကုန်း ရမှာ တမျိုးကြီးပဲ။

" စီးရမှာပေါ့ ... သားရယ် ... မင်း တီတီနွေးကို ... ဆင်ကြီး လုပ်ခိုင်းလိုက် "

စဉ်းစားနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က နွေးပေါင်ကြားထဲ အဖုတ် နိူက်နေတဲ့ လက်ကို ပြန်ထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ နွေး ပါးပြင်လေး ပုဆိုးထဲက ဟာကြီးနဲ့ ထိမိသေးတာ။ နွေးတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး မောင့်ရဲ့ ပုဆိုး တထည်ယူပြီး ပြန်ထွက် လာတယ်။

" သားလေးရေ ...... ဆင်ကြီး လာတော့မှာနော် "

ပုဆိုးကို ဆင်နှာမှောင်း ပုံစံ လိပ်ပြီး နွေးကို မျက်ရိပ် မျက်ကဲ ပြနေတာ။ နွေး နဖူးပေါ် ဆင်နှာမှောင်း ပုံစံ လုပ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို စွပ်ပြီး လေးဖက် ထောက်ခိုင်း နေတယ်။ နွေးလည်း ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပါဘူး ဖိုးစည်လုံးလေးက ပျော်နေရှာတာ။ လေးဖက် ထောက်ပေးတော့ ဖိုးစည်လုံးက နွေး ကျော်ပေါ် တက်ပါလေရော။ အဲချိန် နွေး ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။

ကိုမိုးအောင်က ကလေးကို နွေးကျောပေါ်က ပြုတ်မကျ အောင် ထိန်းပေးသလိုနဲ့ နွေးဖင်နောက်က ဒူးထောက်ရင်း ကပ်ပါလာတယ်။ ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင် ထားတော့ သူ့ရှေ့ နွေးဖင်ကြီး အဖွေးသားပဲ နေမှာပေါ့။ ဧည့်ခန်းလေးထဲ လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ကလေးကို ပတ်ပေးနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ဖင်နောက် ကပ်နေတော့ လီးထိပ်က ဖင်ဝလေး ထောက်မိလိုက် အဖုတ်လေး ထိုးမိလိုက်ပဲ။ တချက်တချက် အစိလေး လီးထိပ်နဲ့ ထိုးမိရင် နွေး လေးဖက်ထောက် လျှောက်ရင်း ခါးလေး တုန်တုန် သွားတယ်။

'' မနွေး ... စောက်ဖုတ်လေး ... တင်းလာပြီ "

နောက်က ပြောရင်း နွေးအဖုတ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင် ပြန်ရော။

" ကိုင်လို့ ... ကောင်းလိုက်တာ ...... အိနေတာပဲ "

" အ ......... ရှီးးးးး ......... ကလေး ရှိနေတာကို ...... အအ "

" သားလေးက ... နွေးကျောပေါ် ... ငိုက်နေပြီ ... အောက်ချ လိုက်မယ် ... ခဏလေး "

ချက်ချင်းပဲ နွေးကျောပေါ်ကနေ ဖိုးစည်လုံးလေးကို ချိုင်းကမပြီး ဘေးနား ချလိုက်တယ်။ ဖိုးစည်လုံးက တကယ်ကို ငိုက်နေရှာတာ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး နွေးဘေးနား ခွေခွေလေး လှဲအိပ်သွားတာ။

" မနွေး ... ဒီအတိုင်းလေးပဲ ...... နေနော် "

စကားသံ ကြားမှ ဖင်ကြီး ကုန်းထားတာ သတိရမိတာ။ ဘေးနား လှဲချရင် ရသားနဲ့ နွေးကိုယ်တိုင်က တစုံတရာကို စောင့်နေတဲ့ အဖြစ်မျိုးလေ။ နွေးလည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပါဘူး တခါ လိုးဖူး ပြီးသားလေ။ တကယ်တော့ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်မို့ လင်ကွယ်ရာ သာယာမိတာပါ။

" ဟင် ...... အဲဒါ ...... ဖင်ပေါက်ကြီး ......... မယက် ...... ယက် ......... အအ ......... "

ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင်ပြီး ဖင်ဝကို လျှာဖျားလေး လာထိတော့ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွား ရတယ်။

" ငြိမ်ငြိမ်နေပါ ...... မနွေးရဲ့ ... ကလေး ... နိုးသွား လိမ့်မယ် "

နွေးပြောမှ ဖင်ဝလေး ယက်နေရာကနေ အဖုတ်ကို ပြောင်းယက် ပေးတာ။ အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်း ထဲ လျှာနဲ့ ထိုးမွှေလိုက်မို့ အဖုတ်လေး ယားတက် လာတယ်။

'' အ အ ......... ဟင့် ......... နွေး ...... မနေနိုင်တော့ဘူး ............ ထွက် ... ထွက် ............... ထွက်တော့မယ် ......... အ ''

နွေးပြောရင်း လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ခေါင်းလှည့် ကြည့်တော့ ကုန်းယက် နေရာက ဒူးထောက်ရင်း လီးကို ညာလက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား ၂ခုကြား ဒစ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတာ။

" ကျွတ် ......... ရှီးးး .........လုပ် ... လုပ် ......... လုပ်ပါတော့ ......... ဒီမှာ ...... နွေး သေတော့မယ် "

" လိုးတော့မယ် နော် ... မနွေး "

စကားဆုံးတော့ ဘယ်လက်နဲ့ နွေးခါးကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲ ဖိထည့် လိုက်တယ်။

" ဗြိ ............ အ ......... ဇွိ ............ ဟင့် ... အ ............ ဘွတ် ... ဘွတ် ......... ဗျစ် ......... ဗွပ် ......... ဖွပ် ဖွပ် ......... အ ... အင့် ............ ဗျစ် ...... အား ... အ ..................... ကျွတ် ... ကျွတ် ... "

လှည်ပြန် ကြည့်နေရာက လီးဝင်တာနဲ့ နွေးခေါင်းလေး မော့တက် သွားရတာပေါ့။ အံလေးကြိတ်ပြီး အသက် ပြင်းပြင်း ရှုနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်တာနဲ့ ချက်ချင်း ခပ်သွက်သွက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားမနာတမ်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။

" ဖွပ် ......... ပလွတ် ......... အား ......... အင့် ...... ကောင်းလိုက်တာ ...... နွေးရယ် ......... ရှီးးးးး ......... အင့် အင့် ...... နာနေလား ဟင် ...... ဖြည်းဖြည်း လုပ်ရမလား ......... ရှီးးးးး ......... အင့် ......... ဘွတ် ... ဖွပ် "

" အ ... အ ............ ဟင့် ......... ရ ... ရ .................. ရတယ် ...... လုပ် ......... ဟင့် ...... အင့် ... "

အချက် ၃၀ လောက်ပဲ နွေး ပြီးသွားခဲ့ရတယ်။ ကိုမိုးအောင် ကတော့ ၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ ကလေးနိုးရင် လာပို့ဖို့ ပြောပြီး နွေးတို့ အခန်း အနောက်ပေါက်က သူတို့ အခန်းဘက် ပြန်ထွက် သွားတာ။ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်နဲ့ မောင့်ကွယ်ရာ ခိုးပြီး အလိုးခံမိတဲ့ အဖြစ်ကို တွေးမိတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဝမ်းနည်း လာသလိုပဲ။ ရေချိုးပြီး ထမိန် ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါး လူးနေတုန်း မောင့်ဆီက ဖုန်းဝင် လာတယ်။

" နွေး ... မောင် နောက် ၅ ရက် လောက်မှ ... ပြန်ရောက်မယ် "

" ဟင် ... မောင်ပြောတော့ ... ၁ ပတ်ပဲ ဆို "

" အင်း ... အလုပ်က ... ဒီမှာပဲ ထပ်ပေါ်လာလို့ "

မောင်က ကလေးယူရင် ငွေကြေး အဆင်ပြေအောင် ဆိုပြီး မောင်တို့ ဖုန်းကုမ္ပဏီ က အထက်လူကြီးနဲ့ နားလည်မှု့ လုပ်ပြီး တာဝါတိုင် တပ်ဆင်တဲ့ အလုပ်ပါ တွဲလုပ်နေတာ။ တခါတခါ နယ်ထွက်ရင် အနည်းဆုံး ၁ ပတ်လောက် ကြာတယ်။ မောင်ဖုန်းချ သွားတော့ နွေး ဟိုးအရင် ဒီအိမ် ရောက်ကာစ အကြောင်းတွေ ပြန်စဉ်စား နေမိတာပေါ့။

..................................................................................................

" နွေးရေ ...... ဒီမှာ ... ဘီယာ ပါလာတယ်ကွ ...မိုးအောင်ရော ...... အတူသောက်မှာ ...... အမြည်း လုပ်ပေးနော် "

" ဟမ် ... လာပြီ ... လာပြီ မောင် "

ဒီအိမ်လေး ရောက်လာပြီး ၂ လလောက် နေတော့ နွေး အိပ်ခန်းထဲ လှဲနေတုန်း မောင့်အသံကြောင့် အမြန် ပြေးထွက် လာမိတယ်။ မောင့်သူငယ်ချင်း နွေးတို့ရဲ့ အိမ်ရှင် ကိုမိုးအောင်ရော ဧည့်ခန်းထဲ အတူ ထိုင်နေ ကြတာ။ နွေးလည်း မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး အသားတုရယ် ဝက်အူချောင်းရယ် မြေပဲဆန်ရယ် ကြော်ပြီး မောင်တို့ ၂ယောက်နား သွားချ ပေးလိုက်တာ။

" အင့် ... ဒါပဲမြည်းတော့ ... မောင်က ကြိုမှ မပြောတာ "

နွေး အမြည်းပန်းကန် ချတော့ ကိုမိုးအောင် မျက်လုံးတွေ က နွေးရင်သားတွေပေါ် ရောက်နေတာလေ။ အိမ်နေရင်း ဖရိုဖရဲပုံစံနဲ့ နွေးဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီက လည်ပင်း ဟိုက်နေတာ။ အမြည်း ပန်းကန်တွေ ချပေးပီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်တော့ နွေးဖင်ကြီး ခိုးကြည့်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင် ရဲ့ မျက်လုံးတွေ သတိထားမိ လိုက်တယ်။ ကိုမိုးအောင် စိတ်က တမျိုးပြီး မောင်ရှိရင် နွေးအပေါ် မိတ်ဆွေ တယောက်လို ဆက်ဆံတတ်ပေမယ့် မောင့်ကွယ်ရာဆို စကားပြောရင် ဟိုပုတ် ဒီပုတ်နဲ့ ပြောတတ်တာ။ နွေးလည်း အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပြီး နေနေတာပါ။ မောင့်အပေါ် ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မောင့် သူငယ်ချင်းကို မျက်နှာ မပျက်စေ ချင်ဘူးလေ။

အခန်းထဲ ပြန်လှဲတော့ နွေးဖင် အကြည့်ခံခဲ့ ရတာကို ပြန်တွေးရင်း ထူးထူးခြားခြား စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်လာရတယ်။ မောင်နဲ့ ညအိပ်ယာဝင် ကာမဆက်ဆံဖို့ ကြိုတွေးမိတော့ လက်က ထမိန်ကြား အလိုလို ရောက်သွား မိတာ။ မောင်နဲ့ အိမ်ထောင် သက်တမ်းက ၃ နှစ်ကျော် ၄ နှစ်ထဲမှာပါ။ အရင် နွေးတို့ နေတဲ့ မြို့လေး ကတည်းက အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပြည့်ဝခဲ့တာပါ။ မောင်က သူ့အလုပ်တွေနဲ့ နေ့တိုင်း မအားလပ်ဘူး ညပိုင်း အိမ်ပြန် ရောက်ရင်လည်း လင်မယား လုပ်ဖို့ နေနေ သာသာ ပင်ပန်းပီး တန်းအိပ်ရောပဲ။ နွေးရဲ့ ဆန္ဒလေး တွေကို လက်နဲ့ပဲ အာသာ ဖြည်နေခဲ့ရတာ ကြာပါပြီ။

" နွေးရေ ... အမြည်း လုပ်ပါဦး ... ဒီမှာ သောက်ကောင်းတုန်း ... အမြည်းက မရှိတော့ဘူး "

ရုတ်တရက် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းက မောင့်အသံကြောင့် နွေး အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတယ်။ မီးဖိုချောင် ပြန်ဝင်ပြီး မြေပဲဆံနဲ့ ကြက်ဥ ထပ်ကြော် ပေးလိုက်တာ။ ညပိုင်း အိပ်ယာ ဝင်တော့ မောင်က စပါလေရော။

" နွေး "

" ရှင် "

" ညနေက ... မိုးအောင် ... နွေး ဖင်ပဲ ... ခိုးခိုး ကြည့်နေ သလားလို့ ... ခိခိ "

မောင့် စကားကြောင့် နွေး ချက်ချင်း မျက်နှာလေး အမ်းပြီး ရင်ခုန်သွားရတယ်။

" ဟာ ... မောင်ကလည်း ... ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် ... ပြောစရာလား "

နွေးက စိတ်ကသိကအောက် ဖြစ်သွားပေမယ့် မောင်က နွေးဖင် အကြည့်ခံရတာကို စိတ်မဆိုးပဲ ပြောနေတော့ အံအော မိတယ်။

" မဟုတ်ပါဘူး ... မိုးအောင်လည်း ... သူ့မိန်းမ ဆုံးသွားတော့ ... နွေးကိုပဲ ... မှန်းပြီး ပစ်မှား နေမှာ တွေးမိလို့ "

" ဟာ ... မောင်ကလည်း ... အဲဒါ ... နွေးက ... ဘာလုပ်ရမှာတုန်း ... ဟွန့် "

နွေး နဲနဲ စိတ်ဆိုးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြန်ပြောတော့ မောင်အသံ တိတ်သွားရောပဲ။ အဲတုန်းက နွေး တကယ်လည်း ဝမ်းနည်း သွားမိတာပါ။ မောင့်ရဲ့ရှေ့မှာပဲ နွေးဖင်ကို ငမ်းနေတာ သိသိကြီးနဲ့ သဝန်မတိုပဲ သာယာ နေတာလေ။

ခဏ ငြိမ်သွားပြီးမှ အိပ်ယာထဲ ပက်လက်အနေထားနဲ့ နွေးကို မောင်က နို့တွေ ဆုပ်နယ် ပေးနေတာ။ နို့သီးလေး စို့လိုက် ဖွဖွလေးကိုက်လိုက် နဲ့ လက်က အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးပြန်ရော။ မဆက်ဆံဖြစ်တာ ကြာတော့ နွေးလည်း အဖုတ်လေး ခဏနဲ့ ရွှဲနှစ်လာတယ်။

" နွေး ... တကယ်လို့ ... မောင်မရှိတဲ့ ချိန် ... မိုးအောင်က ...... ဇွတ်ကြိုးစားရင် ရော "

" ဟာကွာ ... မောင်က ... နွေးကို ...... ကိုမိုးအောင်နဲ့ ... တကယ် ... လိုးစေချင်နေ တာလား "

ဘယ်ချိန် တက်လိုးမလည်း မျော်နေတုန်း ကိုမိုးအောင် အကြောင်း ထပ်ပြောတာနဲ့ နွေးလည်း ဒီတခါ ရွဲ့မေး ပစ်တာ။

" ဟာ ... နွေး ရယ် ...... ဆောရီး နော် ... "

နွေးစကား ဆုံးတော့ အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတဲ့ မောင်က ပေါင်ကြားထဲ ချက်ချင်း ဒူးထောက် နေရာယူတော့တာ။ ခါတိုင်း နွေးစုပ်ပေးမှ တောင်မတ်လာတဲ့ လီးက ထူးထူး ခြားခြား စုပ်မပေးရပဲ တဆက်ဆက် ထောင်ရမ်း နေတယ်။ မလိုးရတာကြာပီ ဖြစ်တဲ့ နွေးအဖုတ်လေးကို ကုန်းယက် ပေးတာ။ ၅ မိနစ်လောက် ယက်ပေးပြီး မီးကုန်ရမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေတာ နွေးတို့ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ မရဖူးတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ပါ။

" နွေး ... တကယ်လို့ ... မှားသွားလည်း ...... မောင် ... မောင် ......... မောင် ခွင့်လွတ် မှာပါ ......... အင့် ...... ဗျစ် ...... ဘွတ် ......... ဖွပ် ......... ဗြိ ......... ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ......... အား ......... အ ......... အင့် အင့် "

ဘယ်ကိစ္စမဆို ပွင့်လင်းတတ်ပေမယ့် ကြောက်စိတ်ရှိတဲ့ မောင်လေ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း နွေးအပေါ် မစဉ်းစား မဆင်ခြင်ပဲ ပြောပြီး ကာမစိတ် တအား ပြင်းထန်နေတာ သတိထားမိ လိုက်တယ်။ နွေးလည်း မောင့် စကားလုံး တွေကြောင့် လီးဝင်လာတိုင်း ကိုမိုးအောင် တက်လိုးနေသလို ခံစားမိနေတာပါ။ နွေးကိုယ်တိုင် ကိုမိုးအောင်ရဲ့ လီးကို စိတ်ထဲ မှန်းပြီး ခံရင်း မယုံနိုင် လောက်အောင် ကာမ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ခဲ့ရတယ်။ အဲဒီညက နွေးတို့လင်မယား ၃ ချီ ဆက်တိုက် လိုးဖြစ်ကြတာ။

......................................................................................

နောက်ပိုင်း မောင်ကလည်း လိုးကာနီးကျ ကိုမိုးအောင် အကြောင်းတွေ လုပ်ဇတ် ခင်းပြီး ပြောပြော လိုးတော့ တာပဲ။ မောင်မရှိချိန် ကိုမိုးအောင်က ဇွတ်တက် လိုးတာတို့ နွေးကိုလည်း မောင်မသိအောင် ဘယ်လိုခံမှာ လည်းတို့ အမျိုမျိုး မေးမေး လိုးတာ။ ကြာတော့ နွေးစိတ်ထဲ ကိုမိုးအောင် တကယ် လိုးပေးသလို ခံစားလာရတယ်။

အဲလို နေလာရင်း နောက်ထပ် ၄ လလောက်ကျ မှတ်မှတ်ရရ နွေးတို့ နေတဲ့ ရပ်ကွက်ရဲ့ ကထိန်နေ့ကြီး မောင်အလုပ် သွားတော့ နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး နွေးတို့ ကိုယ်နံ့ သုတ်ရည်နံ့တွေနဲ့ နံဆော်နေတဲ့ အယက်ခင်းတွေ လျှော်ဖွတ် ပစ်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ကို ကြမ်းပိုး ကပ်မဆိုးလို့ ပိုးသတ်ဆေး ဖျန်းလိုက်တော့ အနံ့တွေက မွန်ထူပြီး အိပ်ခန်းထဲ နေမရဘူး။

အနံ့က စိတ်ထဲ စွဲနေတော့ အီလည်လည်နဲ့ နောက်ဖေး တံခါးဖွင့်ပြီး မီးဖိုခန်းလေးထဲ ဖျာအသေး တချပ်ခင်းပြီး လှဲနေလိုက်တယ်။ လှဲနေရင်း ခေါင်းမူး လာတာနဲ့ အိပ်ပျော် သွားတာပါ။ ခါတိုင်းလည်း နေ့လည် နေ့ခင်း ပူလာရင် နွေးအိပ်ဖူးတာပဲ။

နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေရင်း အိပ်မက် မက်နေသလိုပဲ။ ခါးအောက်ပိုင်း နွေးကနဲ့ တရှိန်းရှိန်းလေး မောင်အလုပ်က ပြန်ရောက် လာပြီး အဖုတ်လေး ယက်ပေးတယ် ထင်နေမိတာ။ ပေါင်တံ ၂ ဖက် ဖြဲပေးရင်း အရက်နံ့လေးက တထောင်းထောင်းနဲ့ ဆိုတော့ အလုပ်ကအပြန် ရပ်ကွက် ကထိန်မို့ အပြင်မှာ အရက်သောက် လာတယ် ထင်မိတာပဲ။ အရက်မကြိုက်တဲ့ မောင်က တခါတခါ အထက်လူကြီးတွေနဲ့ ရင်းနှီးအောင် အတူလိုက်သောက် ပေးတာတွေ ရှိတယ်။

မျက်လုံးဖွင့် မကြည့်ပဲ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ကာမစိတ်တွေ ဟုန်းကနဲ့ ကြွလာရတာ။ အမှန်တိုင်း ပြောရရင် ခုရက် မောင်နဲ့ လိုးတိုင်း ကိုမိုးအောင် အကြောင်းတွေးရင် စိတ်က တအား ကြွနေမိတယ်။ ပိုးသတ်ဆေးနံ့ကြောင့် ခေါင်းက ရီနီတီနဲ့ မူးနေတုန်းပဲ။ 

ကိုယ်တစောင်း လက်ထောက်ပြီး ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် အနေထားနဲ့ အဖုတ် ယက်ပေးနေတဲ့ မောင်ရဲ့လီးကို ပုဆိုး အပြင်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ တံခါးပေါက် ပိတ်ထားလို့ မီးဖိုခန်းထဲ မှောင်နေပေမယ့် လက်ထဲ စမ်းမိနေတဲ့ လီးက အရင်လိုးနေကြ လီးနဲ့မတူပဲ တုတ်တုတ် ခဲခဲကြီး ဖြစ်နေ သလိုပဲ။ ပိုးသတ်ဆေးနံ့နဲ့ မူးပြီး ထင်မိထင်ရာ ထင်တာ နေမှာ တွေးရင်း လက်ထဲ တင်းမာလာတဲ့ လီးကို မြန်မြန်လေး ဂွင်းထု ပေးနေ မိတာပေါ့။

" မောင် ... လိုးမှာဖြင့် ... လိုးတော့လေ "

အဖုတ်လေးထဲ တအားယား လာလို့ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး ပက်လက် အနေထားနဲ့ပဲ ပေါင်ကား ပေးလိုက်တယ်။ ပေါင်ဖြဲ ပေးတော့ ကိုယ်တစောင်း လှဲပြီး အဖုတ် ယက်နေရင်း မောင်က ထထိုင်လိုက်တာ။ အင်္ကျ ကြယ်သီး တွေဖြုတ်ပြီး ဘော်လီအလယ် နေရာကနေ နို့ပေါ်ရုံ အောက်ဆွဲ ချတယ်။ ပြီးမှ နွေးပေါင်ကြား နေရာယူပြီး ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချရင်း နို့စို့တော့တာပဲ။ နွေးက ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာလေး လွဲပြီး လီးဝင် အလာကို မျှော်နေမိတယ်။

" အ..အ ...... အားးးးး ......... ကြပ်လိုက်တာ ...... ဘယ်လို ကြီးလည်း ...... ဟင့် "

အဖုတ်ထဲ လီးဝင် လာတာနဲ့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ခါတိုင်း လျှောလျှော ရှုရှု ဝင်လာတဲ့ လီးက အဖုတ်ထဲ တစ်စို့ကြီး ဖြစ်နေတာလေ။ နို့စို့နေတဲ့ မျက်နှာ ဆွဲလှန် ကြည့်မိ တော့မှ နွေး လန့်ပြီး မျက်လုံး ပြူးသွားမိတာ။

" ဟာ ......... ကို ... ကို ... ကိုမိုး ......... မ ဟုတ် လား ......... မလုပ်ပါနဲ့ ... ဖယ် ဖယ် ... ဖယ်ပါ "

နွေး စကားတွေ ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့ ကာမစိတ် တွေတောင် ပျောက်သွား ရတယ်။ နွေး တွန်းထုတ်တော့ ကိုမိုးအောင် အခန်းထဲက ထွက်သွားရောပဲ။ ထမိန် အမြန်ပြန်ဝတ်ရင်း မီးဖိုခန်းက ထွက်ပြီး နောက်ဖေး တံခါးရော အိမ်ရှေ့ တံခါးရော ပိတ်ထား လိုက်တယ်။

 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



မက်မပြေ အပိုင်း ( ၂ )

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၂ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

နင်မကောင်းဘူး သော်ကြီး၊ ငါတို့မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ.ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ကာမအရသာ အထွတ် အထိပ်ကို သူ့စိတ်အလိုမပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို ရောက်သွားသဖြင့် ခတ္တခဏ အသိတရားဖြင့် ကင်းကွာသွားခဲ့ရသည်။ ယခုပြီးသွားတော့ ချက်ခြင်းပင် အသိပြန်ဝင်လာတော့ အခုနက သူ ကိုကိုသော်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပြန်ဖက်မိသွားသည့် လက်တွေကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုကိုသော်ကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ ကွာသွားရန်တွန်းထုတ်ဖို့ကျိုးစားလိုက်သည်။

ကိုကိုသော် မှာလည်း ကောင်းလွန်းသောအရသာ ကြောင့် သုတ်ရည်များလွှတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် မောသလိုဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ပျော့သွားသော်လည်း မာတာတာနေသေးသည့် လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်လျှက် မှိန်းခံစားနေရင်း က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ဖက်ထားလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုပ်တရက်သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ ကိုကိုသော်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မလွတ်သေးပဲ အတင်းပြန်ဖက်ထားမိလေသည်။

သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိတာက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့မာမီကို တိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လေးလေးဦးအောင်နိုင်ကို ပြန်တိုင်မှာကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ပြန်တိုင်လို့ကတော့၊ ပြဿ နာအကြီးကျယ် တက်မည်ဆိုတာသူသိသည်။ အိမ်ပေါ်က ဆင်းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်မလား၊ စသဖြင့်ပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မလွှတ်ပေးပဲ အတင်းဖက်ထားမိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုန်းလေ သူက ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လေ၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့်သူ့လီးကြီးက လှုပ်လေ။

နောက်ပြီးအိစက်တောအထိအတွေ့၊အပွတ်အသတ်များကလည်းသူ့သွေးကြောတွေကို ပြန်ပူလာစေခဲ့သဖြင့်၊ သူ့ကောင်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာပြန်သည်။ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကိုကိုသော့်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အားတွေ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသလိုခံစားနေရသည်။

“  မင်း…မင်း..သော်ကြီး..ယုတ်မာတယ်ကွာ..မကောင်းဘူး..တီတီ့ ကို လွှတ်ပါတော့”

“ ကျနော် ကြောက်လို့ပါ တီတီရယ်၊ ကျနော်တီတီ့ ကိုလည်း ချစ်မိလို့ စိတ်ဖေါက်ပြန်သွားမိတာပါ”

“ မင်း ကိုယ့်တီတီ ကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရက်တယ်ကွာခုလွှတ်တော့”

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းပြည့်ဖောင်းလာတာနှင့်အမျှ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံလည်းပျော့လာခဲ့ရသည်။

ဒူးတွေလည်းပျော့ခွေနေပြီ ရုန်းရတာ အားမရှိတော့ဘူး၊ ငါဘာဖြစ်နေလည်း အပျိုပေါက်စလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့စိတ်ထဲမှာတွေးနေသည်။ကိုကိုသော်ကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရုန်းတာ ပျော့သွားမှန်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်အသွင်းအထုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်လာသည်။

အို့”ကိုကိုသော်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ဆောင့်ချင်လို့ လီးကြီးကို အပြင်ရောက်လုနီးပါး ထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရင်ကနဲ ဟာကနဲလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့် အဖိုးတန်ကြွေပုဂံတလုံးလွတ်ကျကာနီးလို ခံစားမှုမျိုး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂျောက်ကမ်းဘားတခုကနေ ပြုတ်ကျတော့မိတဲတဲလေး လိုခံစားမှုမျိုးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်းယောင်ရမ်းပြီး ကိုကိုသော့်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်လည်တိုးဝင်လာသည့် ကိုကိုသော့် လီးကြီးက သူ့ရင်ခေါင်းထဲ ပြည့်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရပြန်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးသည့်နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့သည်။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေ စီးနေရသလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်အရသာ ထူးနှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းဆူပွက်လာသော အသွေးအသားများက သူမသိလိုက်ပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အလိုလို လှုပ်ရှားမိနေစေတော့သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏လက်များက ကိုကိုသော့် ကိုယ်လုံးကို တွယ်ဖက်ထားမိရုံမက သူ့တင်ပါးကြီးများကို ကြွကာကြွကာ ကိုကိုသော်လိုးသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ ကို အချက်ညီညီကော့ခံပေးနေလေတော့သည်။

“ အ..အ…အို့”

ဒီတခေါက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဒုတိယအကြိမ်မို့ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရှိကြသူများမို့ ခနလေးနှင့် တယောက် နရီ ကို တယောက်ဖမ်းမိပြီး စည်းဝါးမှန်မှန်ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကို ကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။

သော်ကြီး တော်ပြီကွယ် ထတော့ တီတီ ရေချိုးခန်းသွားချင်ပြီကိုကိုသော်မှာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကို လုံးဝ လက်မလွတ်ပဲ လုပ်ခဲ့သည့် တတိယ အချီပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မရုန်းကန်တော့၊ ယခုလည်း ဆီးတအားပေါက်ချင်လာသဖြင့်သာ ကိုကိုသော့်ကို ခွင့်တောင်းနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်မှာလည်း အခုတော့ ကျေနပ်သွားလေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏အခြေအနေကိုလည်း သူသိနေပြီမို့ အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။

သူကိုယ်တိုင်လည်း သေးပေါက်ချင်လာခဲ့သည်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်မှ ထလိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကွင်းလုံးကျနေသည့်ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျှားလိုက်သော်လည်း ကိုကိုသော်က တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင်လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ ရေချိုးခန်း အထဲတွင် ထောင့် နားတွင် ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာကို တတ်ဆင်ထားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့နောက်မှ ကပ်ဝင်လိုက်လာသော ကိုကိုသော် ကို ဂွေးစိတန်းလန်းဖြင့် မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟယ် သော်ကြီး နင်အရှက်လည်းမရှိဘူး တခါထဲ”

“ ဟင်တီတီ ကလည်း တီတီနဲ့ ကျနော်နဲ့ က ဘာရှက်စရာလိုသေးလို့လဲဟာကို၊ အခုလေးတင်ပဲ..တော်တော့ ..အရှက်မရှိစကားတွေ ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော်ဆက်ပြော၍ မရအောင်ပိတ်ပြောလိုက်လေသည်။

နောက်တော့ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထမိန်ကို အသာလှန်၍ထိုင်ကာ ရူရူပန်းတော့သည်။ ကိုကိုသော်က တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှ ရေထွက်ပေါက်နေရာကို သူ့လီးကြီးချိန်ပြီး ပန်းလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ ပြီးရင် ရေများများလောင်းချနော် တော်ကြာသေးစော်တွေနံနေမယ်”

“ အင်းပါတီတီ ရဲ့ တခါထဲ ရေချိုးချမှာပဲဟာ”

“ သော်ကြီး နင်အပြင်ထွက်အုန်း ငါရေဆေးမလို့”

“ ဟာတီတီကလည်း ရေတခါထည်းချိုးလိုက်ပါ၊ ချွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေပြီဟာကို ကျနော်လည်းချိုးမယ်လေ။

“ ဟယ် မချိုးတတ်ပါဘူး နင်ထွက်မှ ငါချိုးမယ် "

“ဟာ တီတီကလည်း လာပါ ခုမှ ကျနော်တို့ ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ”

သူ့စောက်ဖုတ် ကို တစ်ရူးလေးဖြင့်သုတ်၊ အိမ်သာကမုတ်ကို ရေဆွဲချ၊ ပြီးထလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ကိုကိုသော်က လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ နောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကျိုးစားလေသည်။

ဟေ့ သော်ကြီးမလုပ်နဲ့ကွာ ငါထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးမယ် တော်တော့ မကဲနဲ့တော့၊ ငါမမနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်”တကယ်တိုင်ပြောတော့မည်မဟုတ်မှန်း ကိုကိုသော်က သိနေသော်လည်း သိပ်အကြမ်း မဖက်တော့၊ နောက်မှ စည်းရုံးတော့မည်ဟု သဘောထားပြီး ရေခွက်အဖြည့်ရေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပုခုံးပေါ်မှ လောင်းချလိုက်လေသည်။ဟား အခုမှ ပဲ တီတီ့ကို သင်္ကြန်ရေလောင်းရတော့တယ်။

နင့်ကိုလည်းငါပက်မယ် အဲလောက်ဖြစ်နေ”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း ရေခွက်တခွက်နှင့် ကိုကိုသော့်မျက်နှာကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

“ ဖျမ်း”

“ ခိခိ”

“ ဟီးဟီး”

သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နှင့်တယောက် ပက်ကြရှောင်ကြနှင့် ရီရီမောမော ဖြစ်လာကြသည်။

“ တော်ပြီကွာ တီတီ့ ဆံပင်တွေစိုကုန်တော့မယ် ဆပ်ပြာတိုက်တော့မယ်”

“ ပေးတီတီ ကျနော်တိုက်ပေးမယ်”

ကိုကိုသော်က ဆပ်ပြာတုန်းကို ခတ်မြန်မြန်လေးလုယူလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကျောပြင် လက်မောင်းတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်လေသည်။

ချောမွတ်သော အထိအတွေ့ နှင့် ထမိန်ရေစို ကြောင့် ဖုထစ်တစ်ရစ်နေသည့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးအလှကြောင့် ကိုကိုသော် ၏ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာရလေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်ဖက်မှာဖြစ်နေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မမြင်ရခြေ။ ကိုကိုသော် ဆပ်ပြာသုပ်ထားသော လက်များက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ရွှေရင်အစုံကို ရင်လျှားအပေါ်မှ ထိုးနိုက်ပွတ်လိုက်တော့။

“ အို့”

ကနဲအသံနှင့်အတူ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဖင်ကြီးက ကိုကိုသော့် အလံတိုင်ကြီးကို သွားတိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ဖင်ကို တိုက်မိတာ ဘာမှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်းရှက်သလို တွေဝေနေချိန်မှာ ကိုကိုသော့် လက်ဖဝါးတွေက သူ့နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလည်း အတင်း မငြင်းတော့ သူ့လက်များဖြင့် ပြေကျလာာသော ထမိန်ကို လျှော့ရဲရဲကိုင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

ကိုကိုသော့်လက်များက ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့် ချောမွတ်နေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏နို့ကြီးများကိုပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းမာတောင်လာပြီဖြစ်သောနို့သီးခေါင်းများကိုလည်းဆော့ကစားပေးနေတော့သည်။

“ လွှတ်ချလိုက်ပါတော့ ဒီထမိန်ကိုတီတီကလည်းကျနော် တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပေးချင်လို့ပါ ဆို"

“ ဟင့် နင်တော်တော်ညဏ်များတယ်”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ထမိန်အနားများကို လွှတ်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာရလေတော့သည်။

“ အား လှလိုက်တာ တီတီရယ်၊ တီတီံ့ ကိုယ်လုံးအရမ်းလှတာပဲ တော်စမ်းပါကွယ် ပေါက်ကရတွေ”

ကိုကိုသော့်လက်တွေက လုံးကျစ်နေသော တင်သား တွေဆီကို ရောက်သွားသည်။ လုံးအိနေသော တင်သား စိုင်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက အားမလိုအားမရ တချက်တချက်ဆုပ်ညှစ်မိလိုက်သေးသည်။ ဆပ်ပြာမြုတ်တွေဖြင့်ချောနေသော ကိုကိုသော့် လက်ခလည်ထိပ်ဖျားလေးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဖင်ကြားထဲ အသာ ပွတ်ဆွဲသွားရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုကိုသော် ၏ လက်တဖက်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ဗိုက်သားပြင်လေးများမှ အောက်သို့ အသာပွတ်ဆွဲလာပြီး စောက်မွှေးအုပ်အုပ်လေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြစ် ပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ထိတို့ကစားတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားရသည်။သူ့ဒူးတွေမခိုင်တော့သလိုမို့လေ၊ ငါဘာဖြစ်နေတာလည်း၊ အရမ်းကို အထိမခံကြွေပုဂံ ဖြစ်နေတာလားဟု ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မှီထားပြီး ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောနေသောနိူ့ကြီးများကလည်းသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လာပိနေချိန်မှာကိုကိုသော်၏ လက်နှစ်ချောင်းသူ့တီတီခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ တိုးထင်တိုးထွက် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ ကိုကိုသော့် လီးကြီးမှာလည်း မခံရပ်နိုင်အောင်တင်းမာလာတော့ ကိုကိုသော် သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်သည်။

“ တီတီ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ရေကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပေးထားပါလား”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှ မပြောတော့ ကိုကိုသော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ပေါက်ခွဆုံမှ ပြူထွက်နေသည့်အဖုတ်ကြီးတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ အာ့ “

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ငြီးသံလေးသဲ့သဲ့သာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောမွေ့နေသော ကိုကိုသော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ရှောကနဲတိုးဝင်လာပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တိုးခွေ့ပွတ်တိုက် အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို အကြောတွေ အသွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေရအောင်ကို အရသာ ခံစားရမိနေလေတော့သည်။

“ ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…စွတ်”

“ ပလွတ်..ဖန်းဖန်း…ဖတ်ဖတ်..”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဟ ဖင်ကြီးများနှင့် ကိုကိုသော့် ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတဖန်းဖန်း၊ တချက်တချက် လေခိုသွားသလို ပလွတ်၊ဖရု စွတ် သံများက တဖုံ၊ အိအိ အားအား ငြီးသံများကပါ ရေချိုးခန်းလေးတွင်း ဆူညံနေပေတော့သည်။

“ သော်ကြီး ငါတို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စဘယ်လိုမှ ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးနော် ဟာ တီတီ ကလည်း ဒီလောက်တော့ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်းအဲလောက်မအပါဘူး”

“ နင်မအ မှန်းငါသိပါတယ်ဟယ်၊ မအလို့ပဲ ကိုယ့်တီတီကို အတင်းကျင့်တာပေါ့”

“ ဟာတီတီကလည်း ကျနော်ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမှ မဟုတ်တာ အမှတ်မထင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဆို"

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ဘာလို့ နောက်တခါလည်း၊ တခါထည်းကိုမှ ပဲ နောက်တခါပြီးနောက်တခါဟွန့် မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ ကိုအောင်နိုင် တောင် စယူကထည်းက ခုထိ ငါခလေးနှစ်ယောက်သာ ရလာတာ တနေ့ထည်း လေးခါ မဖြစ်ဖူးဘူး”

“ တီတီ ကလည်း တကယ်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်က တကယ်ဖြစ်လာတာကိုး၊ နောက်တခါဆိုတာ သေခြာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အခွင့်ရေးရတုန်း လုပ်မိတာပါ။"

ရေမိုးချိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာဖြင့် ညနေစာ စားပြီး အိမ်သားတွေ ဘယ်သူမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့်အိမ်ရှေ့ခန်းတီဗီရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင်၊ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်းတွတ်ထိုးနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီးလက်ပြတ်ဝတ်ထားသဖြင့် အဖုံးအကာမရှိသည့် လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးကို နမ်းလိုက်သူ့ပါးဖြင့်ဖိကပ်ထားလိုက်လုပ်နေမိလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် တင်းတောင် ဟု အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲသံမြည်လာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော့်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့်။“ ဟောသမီး ပြန်လာပြီလားမသိဘူး၊ သော်ကြီး အရင်အတိုင်းနေနော် မူမပျက်နဲ့”ပြောရင်းက ထမိန်ကို သေခြာဆန့်ရန့်ဝတ်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးနားသို့သွားလိုက်လေသည်။

“ ဟော သမီးငယ် ပြန်လာပြီလား စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတော့ မိုးများချူပ်မလားလို့၊ အိုရေတွေလည်း စိုရွဲလို့ပါလား”

“ ပထမတော့ အဲလိုပဲလေ မေမေ ဒါပေမဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတော့ အသံတွေလည်းကြားနေရတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ အိမ်ကို မပြန်ခင်လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းကားနဲ့ ရေပက်မဏ္ဍပ်တွေ နည်းနည်းပတ်ကြည့်လိုက်တာ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်နားမှ ကပ်ပါလာသော ကိုကိုသော်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။

နင်တို့ အုပ်စုပဲ ရှိမှာပါဟာ သင်္ကြန်တွင်း စာကျက်ရတယ်လို့ မကြားဘူးပေါင်”

“ ဟင်း ကိုသော် တို့လို သချာၤ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ ဟဲ့သမီးငယ် ကိုယ့်အကိုကို အဲလိုမပြောနဲ့လေ”

“ အဟီး ရပါတယ် တီတီ ရဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့က ကျနော်တို့က စနေကြပါ”

ကိုသော်က အိမ်မှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ ရေပက်ခံထွက်မယ်ဆို ကားနဲ့”သွားတယ်လေဟ ငါနေနည်းနည်းမကောင်းချင်လို့ပြန်လာတာ အိမ်သော့ပျောက်လာလို့ တီတီ့အခန်းမှာ လာခိုနေတာ၊ မဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့မလာဘူးလေ။

မာမီကလည်း အောဒစ်ရှိလို့ နောက်ကျမယ်ဆိုတာမို့၊ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့် ဝါးဒီးပေးရင်း စောင့်နေတာ၊ အဟီးး

“ ကဲ ကဲ သမီးငယ် ရေစိုတွေသွားလဲလိုက်အုန်းဖျားနေမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

တကိုယ်လုံးရေစိုရွဲနေသော ငယ်ငယ်နိုင် က ပလပ်စတစ်ဖြင့် ထုတ်ထားသော သူ့စာအုပ်ထုပ်ကို သူ့အမေအားလှမ်းပေးပြီး နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဂလန်လားကလေး ဖြစ်သော်လည်း ရေစိုထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလေးတွေက ဘတ်စကတ်ဘောလုံးလောက်ရှိနေခြေပြီ။

နောက် ထမိန်က ပါးတော့ ရေစိုအောက်က အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးက ထင်းနေသည်ကို အမှတ်မထင်ငှေးကြည့်လိုက်မိသော ကိုကိုသော်ကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွက်ရင်း မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်၊နှာဗူးမကျနဲ့ခလေးကို ဟွန်း”ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော် လည်းရုတ်တရက် ရှက်သွားသည်။

ငယ်ငယ်နိုင့်ကို တခါမှ သူ့စိတ်ထဲ မပြစ်မှားမိ၊ မောင်နှမ လိုပင်နေလာခဲ့သည်မှာ ယခုထိပင်၊ ဒီနေ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို လိုးလိုက်ရပြီးမှ သူ့စိတ် တွေက တမျိုးဖြစ်လာတာထင်သည်။ အမေ နှင့်ပင် ကျူးလွန်ခဲ့ပြီ ဆိုတော့ သမီးကိုတော့ ဘာလို့ ရှောင်စရာလိုအုန်းမလဲ လို့ အတွေးဝင်သွားလို့များလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရှေ့မှာ နောက်ဆိုရင် လုံးဝ ရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို ကိုကိုသော် ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“ ဟာ တီတီ ကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ ငယ်ငယ့်ကို ကျနော့် ညီမ အရင်းလိုပါပဲ”

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော ”

ကိုကိုသော် စိတ်ထဲမှာတော့ နောက်ဆိုရင် ငါ့မျက်လုံးတွေကိုပါ ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးနေမိပါတော့သည်။ကိုကိုသော် တယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ရပြီးသည့် နောက်နေ့ မှ စ၍ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို အလစ်ချောင်းနေသော်လည်း သူ သွားကြည့်လိုက်တိုင်း သူတို့ အိမ်မှာ လူမပြတ်၊ ဖြစ်နေသဖြင့် မချင့်မရဲသာ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ကိုကိုသော် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာတိုင်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ စိုးရိမ်သည့် အမူအရာ ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်တော့ ကိုကိုသော်၏ မအီမလည် အမူအယာကို ရီချင်သည့် ပြုံးစေ့စေ့မျက်နှာ သာ ဖြစ်လာတော့သည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ကိုကိုသော်နှင့်ဖြစ်ခဲ့ရသည့်အချိန်အရသာ အတွေ့အကြုံလေးများကိုစမြုံပြန်ရင်း ဖြင့် သွေးတွေ ပူလာရသည်။ တခါတလေ လူလစ်လျှင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကိုယ် ပြန်ပြီး ပွတ်မိသည့်အထိပင် စိတ်က ထန်လာရသည်။

ကိုကိုသော် မှာ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အိမ်မှာ ကြုံတာတောင်စိတ်မလာတော့၊ သူ့စိတ်ထဲ မှာ သူ့တီတီသာ ရှိနေတော့သည်။ သူတို့ အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့မှ နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ အိမ်မှ မုန့်ဟင်းခါးချက်စား သည်ဆို၍သူ့မာမီ မူမူကျော်ဦး အလုပ်မသွားမှီ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအခန်းသို့ ကူးလာခဲ့ကြလေသည်။ ကိုကိုသော်မှာ ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတခုကို တက်နေလေသည်၊ ငယ်ငယ်နိုင်တို့ကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျောင်းတက်နေရလေပြီ။

“ ဟေး လာကြ အတော်ပဲ တို့လည်း စားတော့မလို့”

ဦးအောင်နိုင်က ဒေါ်မူမူကျော်ဦးတို့ကို ပြုံးပြရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သူလည်း အလုပ်သွားဖို့ အဝတ်အစား တွေလဲထားပြီးနေပြီ၊ ငယ်ငယ်နိုင်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီးနေပြီ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ပုဂံလုံးများကို နေရာချနေလေသည်။

“ ဟင်း အတော်ပဲ အိမ်ချက် မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦးက ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ကုလားထိုင်တလုံးကို ယူပြီး ထိုင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စကားတပြောပြောဖြင့် မုန့်ဟင်းခါးကို မှိန်ရည်ရှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။

စကားတွေလည်း ဖောင်လောက် အောင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက အတွေ့အကြုံများကို ပြန်ပြောကြ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တယောက် မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်။ ကိုကိုသော့်ကို မျက်စလေးဖြင့် တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ တော့ မပြော။ မုန့်ကိုသာ ခပ်သုတ်သုတ်လေး စားနေတော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဦးအောင်နိုင် နှင့် ငယ်ငယ်နိုင်တို့ အရင်ထွက်သွားကြသည်၊ ဦးအောင်နိုင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျောင်းမှာ ချထားပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ကို ဆက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မူမူကျော်ဦးကလည်း သွားမည်လုပ်တော့ ကိုကိုသော့်ကို ဘယ်နှားမှာ ချပေးခဲ့ရမလဲ ဟုမေးသည်။ ကိုကိုသော့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း အချိန်က စောသေးသည်မို့ တခါတလေ မြို့ထဲက တနေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံတတ်သည်။

သားဒီနေ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်မာမီအေးအေး နေပူထဲ လျှောက်မသွားနေနဲ့နော် အခုတလော နေက အရမ်းပူနေတာဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦး လှေခါးမှ ဆင်းသွားတာ ကြည့်နေလိုက်ပြီး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားမှ ကိုကိုသော်က မိန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းတုန်းချလိုက်သည်။ နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ မီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက အခုနက စားပြီးသွားသော မုန့်ပုဂံတွေကို ဆေးကြောနေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မနက်စောစော ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်း ထားသဖြင့် မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်း ကြည်လင် လို့နေပေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ မျက်လွှာလေးချပြီး ပုဂံဆေးနေတာကို ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကော့နေသော မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေ၊ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ မသိမသာလေး ကောက်နေသော စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးဆုံ တို့ကို ကိုကိုသော်တယောက်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မော့ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသော ကိုကိုသော်ကို တွေ့လိုက်ရရာ မျက်နှာကလေးနီမြန်းသွားလေသည်။

“ ဟေ့ သော်ကြီး ဘာကြည့်နေတာလည်း လူကို တခါထည်း၊ ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထိုအခါကျမှ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဆီသို့လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း၊

“ ငရဲမကလို့ ဘာပဲ ကြီးကြီး တီတီရယ်၊ တီတီက သိပ်လှတာပဲ တကိုယ်လုံးပြောစရာမရှိဘူး”

“ ဟေ့ မလုပ်နဲ့နော် သင်္ကြန်တုန်းက မှားခဲ့တာ မှားခဲ့ပြီးပြီ နောက်ထပ်မမှားနဲ့တော့“

“ ကျနော်ကတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး တီတီရယ် ကံကောင်းသွားတာလို့ပဲထင်တာပဲ။

အနားကပ်လာသော ကိုကိုသော် ဆီမှ အလွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ၊ ကိုကိုသော့် လက်များက သူ့ခါးလေး ကိုယ်လုံးတို့ကို သိမ်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ဒီကြားထဲ သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ မေးရိုးလေးများကို ဖွဖွလေး နမ်းရှုံ့လာသည့် ကိုကိုသော့် နူတ်ခမ်းများကြောင့် တကိုယ်လုံးလည်း နူံးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်ကျော်ကျော်လောက် အတွေးထဲမှာ ကိုကိုသော်၏ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ နေမိသည်မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင့်အင်း သော်ကြီး မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ကွာ၊ တို့တွေ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူး”

ပါးစပ်ကသာ ငြီးငြီးငြူငြူပြောဆိုနေသော်လည်း အတင်းရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မရှိ၊ သူ့ကို လည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်မကြည့်၊မျက်လွှာလေးကို ချကာ တိုးတိုးလေး ပြောနေရှာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက်၊တဏှာရာဂသွေးတွေ တရှိန်းရှိန်းထနေပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုသော့်အတွက်က ပိုပြီးတော့ ရမက်ပွားစရာ ဖြစ်နေရသည်ကိုတော့ သူ့ခမျာမသိရှာပေ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်စေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နူတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည့်အချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်တွေက ကိုကိုသော့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွဲခို လျှက် တကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ခွေလာရလေတော့သည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။





မက်မပြေ အပိုင်း ( ၁ )

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့ဘာသာ တယောက်ထည်း အတွေးခေါင်နေမိသည်။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ပြီးသွားပြီလား။ ဒီလို အရွယ် မိန်ုးမတွေ ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်တတ်ကြသလား။ နောက်သုံးလေးလလောက်ဆိုရင် အသက် ၄၀ ဖြစ်တော့မယ် ဘဝရဲ့ တဆစ်ချိုးဖြစ်ပြီ လို့ထင်တယ်။ စာတွေမှာ ဆိုထားတာကတော့ အသက်၄၀ မှ ဘဝစတယ်တဲ့။

ခု သူ့ဘဝ သူပြန်ကြည့်မိတော့ လည်း ဘာမှ ပြောစရာမရှိပါ။ သူများတွေ ဆိုလျှင် ခုချိန်ထိ အလုပ်လုပ်နေကြရတုန်း။ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းအတူတူတက်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ အိမ်မှာနေပြီး အိမ်ရှင်မ အနေနဲ့ သူ့လိုမျိုး နေနိုင်ကြတဲ့ လူတွေက လက်ချိုးရေလို့ တောင်ရနိုင်သည်။ လူ့ဘဝ ဆိုတာမှာကြုံရမဲ့ ဟာတွေလည်း ကြုံပြီးပြီ။ ပညာသင်တယ်။

အိမ်ထောင်ကျတယ်၊ ခလေးမွေးတယ်၊ ခလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်တယ်၊ ဝါတွင်း ဥပုဂ်ရက် တွေဆိုရင် ဥပုဂ်စောင့်တယ်။ အဲဒါတွေထက် ဘာရှိသေးလည်း။ ဒါဆိုရင် ဘဝစတယ် ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလည်း။ သေခြာတာကတော့ သူ ပျင်းသလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ မှာ ညီအမ နှစ်ယောက်သာရှိသည်။ သူ့မမ မူမူကျော်ဦး က အီကိုမှာတုန်းက နာမည်ကြီး သလားမမေးနဲ့၊ လိုက်တဲ့ ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေသည်။

မူမူကျော်ဦး တတိယနှစ်လောက်မှာ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ပထမနှစ် ဒေသကောလိပ် မှာပဲရှိသေးသည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှာဇီဝဗေဒ အဓိကနဲ့ တတိယနှစ်ရောက်လာတော့ မူမူကျော်ဦးက ကျောင်းပြီးသွားပြီ။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ကံကော်တောမှာ အတူမတက်လိုက်ကြရ။

အခုနေပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်မိတော့ ဘဝတွေက ဗီဒီယိုရုပ်ရှင်ကား တခုကို အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သလိုပဲ။ မြန်လိုက်တာ၊ သူများတွေတော့ မသိ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအတွက် ထူးခြားသည့်အဖြစ်အပျက်ဆိုလို့ သူ့လက်ဆယ်ချောင်းတောင် မပြည့်။ အခု အသက် လေးဆယ်ပြည့်ခါနီးအထိ သူ့ဘဝ မှာထူးထူးခြားခြား ဖြစ်ခဲ့တာဆိုလို့။ တစ်၊ သူဘွဲ့ရခဲ့သည်။ နှစ်၊ သူအလုပ်ရခဲ့သည်။

သုံး၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့သည်။ လေး၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ငါး၊ သမီးငယ် ငယ်ငယ်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ခြောက်၊ မိဘ နှစ်ပါးစလုံး သူတို့ နယ်အပြန် သင်္ဘောမှောက် ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။ အဲဒါက သူဘဝမှာ စိတ်အထိခိုက်ရဆုံး။ ခုနှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ရှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ အဲလောက်ပဲ သူစဉ်းစားလို့ရသည်။

ဒါတောင်မှ နောက်ဆုံး နှစ်ခုက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်။ သမီးကြီး ဆိုတော့ သူ့မှာလည်း ခံစားရလို့၊ သူ့ဘဝအတွက် ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက်လို့၊ သူထည့်တွက်ထားလိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု လိုအတိုင်း ဆက်တွက်သွားမယ်ဆိုရင်၊ မဖြစ်သေးတဲ့ အနာဂါတ်မှာ သမီးငယ် ဘွဲ့ရတာနှင့် အိမ်ထောင်ကျတာရယ်၊ သမီးကြီး ခလေးမွေး၊ သမီးငယ်ခလေးမွေးတာရယ်၊ နောက်ထပ်လေးခုပေါင်း လက်ဆယ်ချောင်း ကျော်ပြီး ဆယ့်နှစ်ခု တော့ ဖြစ်သွားမည်၊ ကိုအောင်နိုင်သေတာ ပါထည့်ပေါင်းရင်၊ စုစုပေါင်း ၁၃ ခု ဖြစ်မည်။

အင်း ၁၃ ဂဏန်းဆိုတာ ကံမကောင်းဘူးလို့ အဲဒါကြောင့်များပြောတာလား။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဲဒီ ၁၃ခု ပြီးရင်သူသေတဲ့ဟာပဲ ကျန်တော့မည်။

“ ခစ်ခစ်”

သူ့ဘာသာ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပေါက်ကရတွေ လျှောက်စဉ်းစားရင်း ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံထွက်ရီမောမိလိုက်သည်။ ဟုတ်ပ၊ သူလည်း အခု အားအားယားယားရှိလို့ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်တွေးဖို့ အချိန်ရလာတာမဟုတ်လား။

သူ့ ကို ကိုနိုင်က သမီးငယ်ငယ် မွေးပြီးကထဲကအထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကနေ ထွက်ခိုင်းပြီး အိမ်ထောင်ရှင်မ အဖြစ် အိမ်မှာနေစေခဲ့သည်။ သူရသည့်လစာ နှင့် ခလေးတွေ ကို ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ အချိန် နှင့်က ဘယ်လိုမှ မလဲနိုင်အောင် တန်ဖိုးက ကွာခြားလွန်းလှသည်ဟု ကိုနိုင်က ဆိုသည်။ အဲလောက် လစာက တော့ သူ အသုံးနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အချိန်ပိုလုပ်လိုက်ရင် ထွက်လာမှာဟု ဆို၏။

မမမူမူကျော်ဦး ကျတော့ သူ့ထက်ပို စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းမည်ထင်သည်။ သူလည်း ခိုင်ခိုင့်လိုပင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ၁၉ နှစ် ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သော်လည်း ခိုင်ခိုင့်လို အိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းခဲ့ပါ။ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောသား က ဆေးသမား။ ဆေးအလွန်အကျွံသုံးစွဲပြီး သင်္ဘောပေါ်မှာ ပင် သေဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တော်တော်ကြာသွားခဲ့သည်။ သူပဲ အရွေးလွန်နေသလား၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကိုပဲ စိတ်ပျက်သွားသလားမသိ။

မုဆိုးမ ဖြစ်ပြီး ဆယ်နှစ်အကြာမှ နောက်အိမ်ထောင်ထူဖြစ်တော့သည်။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင် ကိုမင်းသော်မှာ မူမူ ထက် ၇ နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ပထမ အိမ်ထောင်ဖြင့် သားလေးတယောက်ပါလာသည်။ မူမူ နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ ကိုမင်းသော်၏သား ကိုကိုသော်မှာ ၈နှစ်သားလေး ရှိသေးသည်။ ဘာလို့ မှတ်မိနေလည်းဆိုတော့ ခိုင်ခိုင့်သမီးငယ် ငယ်ငယ် ကလည်း ၈နှစ်သမီး။ သူတို့ ကြီးကြီး မင်္ဂလာဆောင်တော့ သမီးနှစ်ယောက်နှင့်သွားခဲ့ရသည်။ ရုတ်တရက် သူတို့ အကိုဝမ်းကွဲတယောက် ရလာတယ်ဆိုတော့လည်း သူတို့ က ခလေးပီပီ ပျော်ခဲ့ကြသည်။

ကိုမင်းသော် က နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ တခုမှာလုပ်နေခဲ့သည်။ နောက် ဗမာပြည်မှာ သူ့ ကုမ္ပဏီက အခြေအနေမကောင်း တော့ တပ်ခေါက်သွားသည်။ သူတို့က အင်ဒိုနီးရှားတို့ မလေးရှားတို့ မှာ ရုံးခွဲတွေ၊ပရောဂျက် တွေရှိသည်။ ကိုမင်းသော်ကို တကယ်အလုပ်လုပ်မှန်းသိ။ လုပ်ငန်းလည်း ကျွမ်းကျင်မှုရှိတော့ အဲဒီ နိုင်ငံတွေမှာ သွားလုပ်နိုင်မလား အော်ဖာပေးသည်။ ကိုမင်းသော်အနေနဲ့လည်း ဒီလိုလစာမျိုးပြန်ရှာလို့မရနိုင် တော့ သွားလုပ်သည်။

ရုံးက အတည်တကျမရှိ ရုံးချူပ်က ဂျပန်မှာဆိုတော့ ဟိုနိုင်ငံဒီနိုင်ငံ လှည့်ပြောင်းနေရသည်။ ကိုမင်းသော်က ဝပ်ပါမစ်လိုမျိုးနှင့်သာ လုပ်ကိုင်နေရသဖြင့် မိသားစု ကိုခေါ်ထားလို့လည်းမဖြစ်နိုင်။ မိသားစုက သူ့ဆီသွားလည်လိုက်။ သူက ခနပြန်လာလိုက် နှင့် ပဲနေရသည်။

မူမူကျော်ဦးနှင့် သူ့သားကိုကိုသော်တို့ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ အားကိုးလည်းရ စိတ်လည်းချရအောင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့နှင့် လှေခါးဟိုဘက်ဒီဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိသည့်ကွန်ဒိုခန်းကလေး ဝယ်ပေးထားလိုက်သည်။ မူမူကျော်ဦးကလည်း အောဒစ်ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေသေးသည်။ သူတို့ အိမ် အတွက် သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ချက်ပြုတ်ဖို့၊ အဝတ်လျှော်၊အိမ်ရှင်းဖို့၊ လူငှားထားရသည်။ သူတို့နှင့် ဆွေမျိုးမကင်းသော၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသန်း က တရက်ခြားတန်သည် သူတို့အိမ်သို့ လာပြီး လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သည်။

ခုတော့လည်း ငယ်ငယ် က ဆေးတက္ကသိုလ် တက်နေပြီ၊ ကိုကိုသော်ကလည်း သချာၤအဓိက မှာတက်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကျောင်းစာ က သူလည်းမကူညီနိုင်တော့ပြီ။ ခုတော့ နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေတတ်သည်။ တခါတလေ ကိုနိုင့် ညီမ လေးလေးနိုင် တို့ အိမ်မှာ သူတို့ ခရီးထွက်လျှင် အိမ်သွားစောင့်ပေးရတတ်သည်။ မလေးလေးနိုင်တို့က ကလေးသုံးယောက်ရှိသည်။ အကြီးဆုံးကမှ ကိုးတန်း ကျောင်းသား။

သူတို့လင်မယား ကအလုပ်ကိစ္စနှင့် ခနခန ခရီးရှည်ထွက်ရလေ့ရှိသည်။ တယောက်ချင်းစီ ခရီးထွက်လျှင်တော့ကိစ္စ မရှိ၊ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူ ခရီးထွက်ရသည့်အချိန် အိမ်မှာ ခလေးတွေ ချည်းထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချတတ်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ ခိုင်ခိုင်က လည်းအားနေတော့ သွားစောင့်အိပ်ပေးတတ်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမရှိလှဟု ထင်နေသော သူ့ဘဝ အပြောင်းအလဲကို မကြာခင်မှာပင် စပြီး တွေ့ကြုံရတော့သည်။“ကိုကိုသော် ရယ် နင်ကတော့ ဟယ်စံပါပဲ၊ ငါ ခလေး လေးယောက်ရခဲ့တာတောင်မှ အခု နင်လုပ်သလို အစုံအလုပ်မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ်ပါပဲ”ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ငြီးငြီးငြူငြူ ဖြင့် ပြောရှာသည်။ သို့ပေမဲ့ မကောင်းလို့မဟုတ် အင်မတန်ကို ကောင်းလို့သာ ကိုကိုသော် လုပ်ချင်သမျှကို အလုပ်ခံတာပေါ့။

ကိုကိုသော်တို့ အိမ်မှာ သူအလုပ် စလုပ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုတောင် မဖြစ်သေး၊ တကယ့်ခလေးလေး။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုသော်တို့ အမေ မူမူကျော်ဦး နှင့် ဆို အမျိုး လို့ ဆိုပေမဲ့ တော်တော့်ကို ဝေးပါသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်လင်နောက်လိုက်ပြေး သွားပြီး အိမ်ထောင်ကျ၊ ခလေးတွေလည်း တယောက်ပြီးတယောက်မွေး၊ ယောက်ျားက လည်း လက်ကျောမတင်းတော့၊ ချို့ချို့တဲ့တဲ့ နေရရှာသည်။

ခလေးတွေကလည်း ကျောင်းတက်သည့်အရွယ်တွေဆိုတော့ အကူမရ၊ သရေစာ ဇီးယိုတို့ ဘာတို့လိုမျိုး တွေကို အိမ်ယူပြီး ညဘက် ထုတ်သည့်အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ဘက်တော့ မူမူကျော်ဦး အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်ပေး အဝတ်လျှော်ပေး၊ အိမ်ရှင်းပေး လုပ်ပေးသည်။ မူမူကျော်ဦး နှင့်ဆိုလျှင် အသက်က တနှစ်လောက်သာ ငယ်သော်လည်း မမ ဟု ခေါ်သည်။ မူမူကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို ယုံကြည်စိတ်ချရသဖြင့် အိမ်ခန်းသော့ပါပေးထားပြီး လစာအပြင်၊ အဝတ်အစား တို့ အိမ်သုံးပစ္စည်းအပိုအလျှံတို့ အမြဲပေးလေ့ရှိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ယောက်ျား ကိုတော့ မနှစ်သက်သဖြင့် အိမ်အလာမခံ။

ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကိုကိုသော်တို့ စဖြစ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းစကြွပြီး မိန်းမမှန်သမျှ မှန်းထုနေတဲ့ အရွယ်၊ နေ့ခင်းဘက်တွေဆိုရင် ကိုကိုသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့သာ အိမ်မှာရှိကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အဝတ်လျှော်တော့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိတင်လျှော်သဖြင့် ဖွေး နေသောပေါင်လုံးကြီးတွေက၊ လူပျိုပေါက် ကိုကိုသော်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း ထိုအချိန်မှာ ကလေးလည်းလေးယောက်ရှိပြီး သူကလည်း ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်နေသည်။

ယောက်ျားကလည်း သိပ်မလုပ်တော့၊ အသက်ကသုံးဆယ်ကျော် ကာမ ဆန္ဒက အလွန်အားကောင်းတဲ့ အရွယ်။ သူ တနေ့ ကိုကိုသော့် အခန်းလာရှင်းရင်း ထုံးစံအတိုင်း စရင်းပြောင်ရင်း လုံးလားထွေးလား ဖြစ်ရာက ကိုကိုသော် လက်သရမ်းတာကို အလိုလိုက်လိုက်မိသည်။ နောက်နေ့ နောက်နေ့ တွေမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် တယောက်နှင့်တယောက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ကနေ ဖီးတက်လာသည့် အဆင့်ရောက်လာကြသည်။

နောက်တော့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ဆုံကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေမှာ၊ ပုံမုန် အရွယ်ရောက်သူ ယောက်ျား ကြီးများအဖို့ ဝသည်ဟု ထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း လူပျိုပေါက်လေး ကိုကိုသော်အတွက်ကတော့ ကိုင်တွယ်ခွင့် လုပ်ခွင့် ရလိုက်သည်မှာ သိန်းထီဆု ပေါက်တာထက်ပင် ပိုတန်ဖိုးရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။

ယောက်ျားကလေးနှင့် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲ ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် အတူရှိမနေသင့် ဆိုသည်မှာ အတော်မှန်သောစကားဖြစ်သည်။ အရွယ်မတူတာတူတာ၊အဓိကမဟုတ်လွတ်လပ်မှုနှင့်အထီးနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က အဓိက ဖြစ်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် ကိုကိုသော် တို့ ဇာတ်လမ်းမှာ သူတို့ အိမ်အတွင်းမှာသာ ဖြစ်ခဲ့ ကြသဖြင့် ဘယ်သူမှ လည်း မရိပ်မိပဲ ရှိနေခဲ့လေသည်။ ကိုကိုသော်က သူဖတ်မိ၊ ကြည့်မိသည့် နိုင်ငံခြား စာအုပ်တွေ ၊ရုပ်ရှင်တွေက ဟာတွေကို ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှာ အကုန်စမ်းသပ်၊ ဝင်းဝင်းသန်း ကလည်း လိုက်လျှော တော့ ကိုကိုသော် တယောက် တနှစ် နှစ်နှစ် အတွင်းမှာပင် ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။

ကိုကိုသော်တယောက် တက္ကသိုလ်ရောက် တော့ ရီးစားတွေ ဘာတွေ ရတာ တောင်မှ တခါတလေ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အလုပ်ဖြစ်ကြတုန်း။ဒီနေ့လည်း ကျောင်းက ပြန်လာတော့ သူ့ရီးစားက ဟိုပေးမကိုင် ဒီပေးမထိ၊ ကောင်မလေးက သူ့ကိုထိန်းသိမ်း ကြပ်မတ်နေသည့် အပျိုကြီး အဒေါ်ကြီးတွေ ဆုံးမထားသည့်အတိုင်း၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ တို့ဘာတို့လုပ်လာတာနဲ့ ဒေါပွပြီး စကားများကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ မဝင်းဝင်းသန်း က သူတို့ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးလို့ ပြန်ဖို့ပြင်နေတာနဲ့ ကြုံသည်။

သူ့အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်ပေါ်တတောင် ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဆော်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့စော်လေးကို စိတ်နာနာဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို တအားဗျင်းလိုက်ရာ ဝင်ဝင်းသန်းလည်း တအားကောင်းသွားခဲ့ရလေသည်။သူဆောင့်လိုက်တိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ခါယမ်းသွားသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်နေရင်းမှ ကိုကိုသော်တယောက် အန်တီခိုင့် ဖင်ကြီးတွေ သွားမြင်ယောင်မိသည်။

သူ ဝင်းဝင်းသန်းကို လုပ်ရင်း နှင့်ရက်တွေလတွေ ရလာတော့ သူ့ရဲ့ အကြိုက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကို ပိုစိတ်ဝင်စားမိသည့် အဖြစ်ကို ရောက်သွားသလား မသိ။ အမြဲတမ်းလိုလို ပင် အရွယ်ရောက်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးနေပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမကြီးတွေက ပိန်ပိန်ညှောင်ညှောင် ကောင်မလေးတွေထက် သူ့ကို ပို စွဲဆောင်မှုရှိတာကို သူသတိထားမိလာသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အန်တီခိုင်ကို သူ့ မျက်စေ့ကျသွားရတော့သည်။ အန်တီခိုင် က မာမီ့ ညီမအရင်းဖြစ်သည်။

မာမီက လည်း သူ့အမေရင်းမဟုတ်တော့ အန်တီခိုင်က သူနဲ့ ဘာမှ ကို မတော်။ သို့ပေမဲ့ အန်တီခိုင်တို့က သူ့ကို တူအရင်းလိုပင်သဘောထားသည်။ အန်တီခိုင့်သမီးတွေ ဖြစ်တဲ့ နိုင်နိုင်တို့ ငယ်ငယ် တို့ က လည်းသူ့ ကိုမောင်နှမ တဝမ်းကွဲလို သဘောထားကြသည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက အတူတူ ကြီးလာကြသည်မို့ တကယ်လည်း မောင်နှမတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။

အန်တီခိုင်က မဝင်းဝင်းသန်းလို ဝတာမဟုတ်၊ တောင့်သည်လို့ပဲ ပြောရမည်။ တင်လုံးတွေက ဝိုင်းစက် နေသည်။ ခါးက သိပ်မသေးသော်လည်း အောက်က ကားစွင့်သော တင်ကြီးကြောင့် ကျင်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင် တင်သားတွေက ထမိန်စကို ဆွဲမသလိုမို့ တလုံးချင်းရွေ့နေတာကို ထမိန်ပေါ်ကပင်မြင်နေရသည်။ မျက်နှာကလည်း ချောသည်၊ ယဉ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်လုံးကြီးကြီး၊ နူတ်ခမ်းထူထူ၊ ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်းကို တပတ်လျိုဆံထုံး အမြဲထုံးတတ်သည်။

ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်တတ်ထားတာတောင်မှ ဆက်ဆီဖြစ်နေသေးသည်ဟု ကိုကိုသော် ထင်မိသည်။ အနေအထိုင်လည်း တည်ငြိမ်သည်။ ဘုရားတရား သာလုပ်သည်၊ မာမီ့လိုတောင် ပါတီတို့ ဘာတို့ သွားလေ့မရှိ။ သူ အန်တီခိုင့်ကို သတိထားမိပြီး စွဲလမ်းလာသည့်နောက်ပိုင်း၊ မဝင်းဝင်းသန်းကို နောက်က လုပ်တိုင်း အန်တီခိုင့်ကို လုပ်နေသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်မိလာသည်။ အန်တီခိုင်နှင့်လည်း မသိမသာ အချိန်ဖြုန်းတတ်လာခဲ့သည်။

သူနှာဗူးကျနေတာတော့ အန်တီခိုင်မရိပ်မိရအောင် အတော်လေး သတိထားကာ နေရသည်။ နည်းနည်းလေး ပူးပူးကပ်ကပ် နေခဲ့ရပြီသည်နှင့် ညဖက်ဆိုရင် သူ ဂွေလှိမ့်ပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။အန်တီခိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ရခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့်ကြုံရင်တော့၊ မဝင်းဝင်းသန်းတယောက် နာပြီသာမှတ်တော့။ အန်တီခိုင်အမှတ်ဖြင့် တအားကို ကျုံူးဆော်လေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တကယ်တမ်းလက်တွေ့က ဖြစ်နိုင်မည်မထင်လို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာလားတော့မသိ။ ဒါပေမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မမျှော်လင့်တာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတတ်တယ်မဟုတ်လား။

ဒီတခါသင်္ကြန် ကျတော့ ကိုကိုသော် တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက်၊ ဂျစ်ကားတစီးဖြင့် ရေပက်ခံထွက်ကြသည်။ တယောက်သော သူငယ်ချင်း၏ကားမို့ အရက်ပုလင်းတွေ ပလပ်စတစ်ပုံး တခုထဲထည့်ယူလာခဲ့ကြသည်။ သောက်ရည်က သိပ်မပါလာ သဖြင့် ခနလေးဖြင့်သောက်ရည်ကုန်သွားတော့ ပါလာသည့် ရမ် တွေကို ဒီအတိုင်း သောက်ကြရသည်။ ရေပက်မဏ္ဍပ်ရောက်လို့ ထိုးပက်သော ရေတွေကို ပါးစပ်ဖွင့်ခံပြီး သောက်ကြရသည်။ နေကပူလိုက် တကိုယ်လုံးပူလာလိုက်၊ နောက်ရေပက်ခံရတော့ ရေတွေစိုရွဲလိုက်ဖြစ်နေကြသည်။

လမ်းမှာ လမ်းလျှောက်နေသော ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လောက် ကို လိုက်မလားဆိုတော့ လိုက်မည်ဆိုတာ နှင့်ခေါ်တင်လာခဲ့သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က စော်ပွေစီကို ထိန်းလိုက်တော့ ကိုကိုသော် တယောက်လက်မဲ့ ဖြစ်နေရသည်။ လမ်းပေါ်မှ ရေစိုထမိန်တွေနှင့် ကောင်မလေးတွေရော၊ ကားပေါ်ပါလာသည့်ကောင်မလေး တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ထောက်လှမ်းရေးကာနယ် လုပ်နေတာတွေရော မြင်နေရတော့ ကိုကိုသော့် ကောင်ကြီးမှာ တချိန်လုံးမာနေရသည်။

နည်းနည်းချမ်းသည်ထင်တာနှင့် အရက်ကို ပဲ နိမော့ချလိုက်၊ ရေပက်တာလေးခံလိုက်နှင့်၊ နေ့ခင်း ရေပက်နားချိန်ရောက်တော့ ကိုကိုသော် ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်လာသည်။ လူလည်းပင်ပန်းလာသည်။ နေ့လည်ပြန်ထွက်ဖို့အချိန်ချိန်းလိုက်ကြရင်း သူ့တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရင်း သူတို့ အခန်းရှိရာသို့တက်လာခဲ့သည်။ သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်မှ သူ့အိပ်တွေ လိုက်စမ်းတော့ အခန်းသော့ ရှာမတွေ့တော့၊ ဟိုက် ။ဒုက္ခပဲ ဟိုကောင့်ကားပေါ်များ ကျသွားပလားမသိ။

အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟိုကောင်တွေ ဆီ ပြန်သွားရှာ ရရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတုန်း အန်တီခိုင်တို့ အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်။

“ ဟဲ့ သော်ကြီး.. ဘာလုပ်နေတာလည်း၊ ရေတွေလည်းစိုရွဲလို့”

“ သော့ပျောက်နေလို့ တီတီ “

“ အော်ဖြစ်ရမယ် နင်ကတော့လေ၊ ရေစိုကြီးနဲ့ ဘယ်မှာပျောက်သွားတာလည်း”

“ မသိဘူး တီတီ.. မင်းခန့် တို့ဂျစ်ကားပေါ်ကျခဲ့လားမသိဘူး”

“ အိုလာလာ ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ငါတို့အခန်းထဲလာ မင့်လေးလေး အဝတ်အစားတွေ ခနလဲထားလိုက်”

ကိုကိုသော် ဘာမှ မပြောတော့ အန်တီခိုင်သို့အခန်းသို့ ပါးစပ်ပိတ်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။

သူ့ဆီက အရက်နံ့ရသွားမှာ စိုးလို့ စကား သိပ်မပြောရဲ။လူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပုံမှန်လို့ထင်နေသည်။ တကယ်တော့ လူက ယိုင်တိုင်တိုင်၊ မှောက်ထိုးမလဲအောင်အားပြု လျှောက်နေရသည်။ အန်တီခိုင်တို့အိမ်က သူကျွမ်းနေပြီးသားမို့၊ ရေချိုးခန်းရှိရာကို တန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်နေတာမို့အခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ သေးပန်းလိုက်သည်။ အား၊ သေးကပူပြီးနွေးနေတာပဲ၊ သူ့တကိုယ်လုံးတောင်ကြက်သည်းထသွားရသည်။

သေးပေါက်ရတာ ဇိမ်ရှိလိုက်တာဟု တွေးနေမိသည်။ တမနက်လုံး စိတ်တွေထနေရတော့ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

“ ဒေါက်ဒေါက် “

“ သော်ကြီး နင်တခါထဲ ရေချိုးလိုက်တော့၊ နင်တို့ကို ဘာရေတွေနဲ့ပက်ထားမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး ရော့ဒီမှာ ရေချိုးပြီးသုတ်ဖို့နဲ့ ဝတ်ဖို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ပုဆိုးတထည်ယူထားလိုက်၊”

ကိုကိုသော် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာလေးဟပြီး အန်တီခိုင်လှမ်းပေးသော ပုဆိုးနှင့် သဘက်ကို ယူလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိတန်းတခုပေါ်မှာ အသာလွှားတင်လိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျ ီဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

သူ့ကောင်ကြီးက တော်တော်မာနေပြီ။ ရေလောင်းချပြီး ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တော့ ပိုတောင်လာသည်။ မထိမကိုင်မှပဲ ရတော့မည်။ သင်္ကြန်တွင်း ဆိုတော့ မဝင်းဝင်းသန်းလည်း အိမ်လာမှာမဟုတ်။ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲကလိုသူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှာ ငေါထ နေတာ အန်တီခိုင် မြင်အောင် ထားလိုက်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ်ထင်သလဲ။ အဲဒီအတွေးကပင် ကိုကိုသော့် လီးကြီး မှာ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားမလောက်ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။

ရေခေါင်းလောင်းချိုးချလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ရေပြန်လောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်နဲ့ ခြောက်အောင်သုတ်တော့ သူ့ကောင်ကြီးက မာတုန်းရှိသေးသည်။ အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့။ အရက်နံ့ကလည်းရှိသေးတော့ မူးချင်ယောင်လည်းဆောင်လို့ရတာပဲ၊ တခုခု ဖြစ်ရင် မူးလို့ပါဆိုပြီး လွဲချရတာပေါ့။ တွေးရင်းနှင့်ပင် ကိုကိုသော် ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုံလာ၏။

လေးလေးဦးအောင်နိုင် ပလေကပ်ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကိုဝတ်ပြီးထွက်လာတဲ့ ကိုကိုသော်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ခိုင်ခိုင်က၊

“ အမလေး သော်ကြီး ထွားလာလိုက်တာ နင့်လေးလေး အင်္ကျီ နဲ့တောင် ကျပ်နေပြီ”“

ဝတ်လို့ရပါသေးတယ်တီတီရဲ့”

“ ဟဲ့ နင့်မျက်နှာကြီးလည်းနီလို့ပါလား နေလို့ကောင်းရဲ့လား”

“ ခေါင်းတော့နည်းနည်းကိုက်နေတယ် တီတီ”

“ ပြစမ်း ဟဲ့ကိုယ်တွေလည်းပူနေတယ်ဟဲ့..နင် ရေစိုလိုက် နေပူလိုက်နဲ့အပူရှတ်ပြီထင်တယ်..နေအုန်းငါဆေးသွားရှာအုန်းမယ်”

တကယ်တော့ တမနက်လုံး နေပူထဲ နေ အရက်သောက် ရေပက်ခံထားခဲ့ပြီး အခုရေအေးအေးနဲ့ချိုးချလိုက်ပြီးကာစမို့ အပူငွေ့တွေ တရှိန်ရှိန်တက်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။

အန်တီခိုင်ရဲ့ လက်ဖဝါး နုနုလေးတွေ သူ့နဖူးပေါ်လာစမ်းတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ လှုပ်သွားသည်။ ကိုကိုသော်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ ထားလိုက်သည်။လာလာ ငါတို့ အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်ခနလှဲနေလိုက် တီတီ ရေနွေးလည်းသွားလုပ်လိုက်မယ်လေးလေးဦးအောင်နိုင်နှင့်တီတီခိုင်တို့မွေ့ယာကြီးက အိစက်နေသည်။ ကိုကိုသော်ကျောချလိုက်ရင်း အားကနဲ အကြောတွေအခြင်တွေ ဆန့်လိုက်သည်။ ဟား ဇိမ်ကျလိုက်တာ၊ ဟုလည်းတွေးလိုက်မိသည်။

" ရော့ ဒီရေနွေးလေးသောက်ထားလိုက်အုန်း အိမ်က ပါရာစီတမော့လည်း ဘယ်နား ထားမိလဲမသိပါဘူး သော်ကြီးခနလေးစောင့် ငါလမ်းထိပ်ကုလားဆိုင်က တထုပ်လောက်အရေးပေါ်ပြေးဆွဲလိုက်အုန်းမယ်အာနေပါစေ တီတီ ကျနော် ခနနေသက်သာသွားမှာပါအိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန့်မချထားနဲ့ ခနလေးပဲ”

တီတီခိုင်ထွက်သွားတော့ ကိုကိုသော် ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကိုယ် ခပ်ဖွဖွလေး ပုဆိုးပေါ်ကပင်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ အမဝင်းဝင်းသန်းကို ပင့်လာလို့ရရင်ကောင်းမှာပဲလို့လည်းတွေးနေမိသည်။

သော့ပျောက်သွားတယ် ဆိုပြီး အမဝင်းဝင်းသန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး အိမ်မှာတီးလိုက်ရရင်ကောင်းမယ်ဟုတွေးနေသည်။ တဆက်တည်းပင်၊ အခုလို တီတီခိုင်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ နေရသည့်အခွင့်အရေးကလည်း ကောင်းနေတာ ခနလောက်သည်းညည်းခံလိုက်အုန်းမယ်လေ။ ဟုတွေးရင်းမှိန်းနေလိုက်သည်။

လမ်းထဲကခလေးတွေ တော်တော်ဆိုးတယ်ကွာ ဥပုဂ်စောင့်နေပါတယ် ညာပြောလို့လည်းမရဘူး အဟစ်၊ ဝိုင်းပက်လိုက်ကြတာ၊ ကဲ ဆေးရလာပြီ အဲဒီဆေးလေး နှစ်လုံးလောက်သောက်လိုက် သော်ကြီး”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေတွေစိုရွဲနေတဲ့ ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေကြောင့် ကိုကိုသော်ခမှာ တုန်ခါပြီး တကယ်အဖျားတက်ချင်သလိုဖြစ်သွား၏။

" အော် ကြည့် နင် ချမ်းနေပြီ မဟုတ်လား၊ နေအုန်း ရေနွေးလည်းကုန်သွားပြီ၊ တီတီ သွားထပ်ထည့်လိုက်အုန်းမယ် ဆေးသောက်လို့ရအောင်”

သူ့ရေနွေးခွက်ကို ယူပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေစိုထမိန်ကပ်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေ က တလုံးတက်တလုံးဆင်းနဲ့ ခုန်ခုန်ပြီး လှုပ်ယမ်းသွားတာကို အနောက်က ကြည့်ရင်း ကိုကိုသော်တယောက် တံတွေးတွေ မျိုချနေမိပါတော့တယ်။

ရော့ရော့ ရေနွေးလေးနဲ့သောက်လိုက်”အခန်းထဲ ရေနွေးခွက်လေးနှင့် ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုကိုသော် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မပြူးးပဲ ခံနိုင်မည်လား၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲလျှားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး တထည်ကို ကောက်ဝတ်ပြီး ရင်လျှားလိုက်ပြီးမှ မီးဖိုချောင်မှ ရေနွေးခွက် ကလေးသွားယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထထိုင်နေသော ကိုကိုသော် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာ။ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ အသားရောင် ပုခုံးကြိုးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကို နည်းနည်းမြင်နေရပြီး အဲဒီအပေါ်မှ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားတော့ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပုခုံးသား ရင်ညွှန့်နှင့် မို့မေါက်ထနေသော ရင်နှစ်မွှာအပေါ်သားလေးတွေ။

ကိုကိုသော်၏ မျက်လုံးပြူးကြီးကြောင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ သူအပေါ်က သဘက်ကလေး ခြုံလာလိုက်ရင်ကောင်းသားဟု လည်းတွေးလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ သဘောကျသလို၊ ပီတိဖြစ်မိသလို လေးလည်းဖြစ်သွားသည်။ အဲလိုမျိုုး ယောက်ျား တွေရဲ့ သူ့ကို မက်မက်မောမော ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးတွေ မခံစားရတာ ကြာပြီကော။ သူ့ကိုယ်သူတောင် စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးလို့ပင် မတွေးမိတော့။ ကိုအောင်နိုင် ပင် သူ့ကို နမ်းတာပြုတာ မရှိတာတောင် ကြာခဲ့ပြီပဲ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်ထဲက ရေနွေးခွက်လေးကို ယူပြီး သူအသင့်ပြင်ထားသော ဆေးလေးနှစ်လုံုးပါးစပ်ထဲ ပြစ်ထည့်ရင်းသောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေခွက်ကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်လှန်းတင်ရင်း မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လိုက်မိသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ အကြည့်ရိုင်းသွားတာကို သူသိလိုက်သည်။ တီတီခိုင့် မျက်နှာတချက်ရဲသွားပြီး အမူအယာပြောင်းသွားတာကိုလည်း သူသတိထားလိုက်မိသည် မဟုတ်လား။ မျက်နှာကိုလည်း အသာရှုံ့မဲ့ပြလိုက်သည်။

ဟင်.. သော်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ခေါင်းအရမ်းထိုးတာလား”စိုးရိမ်တကြီးနှင့် အနားတိုးလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ အနံ့အသက်၊ သူ့နဖူးကို လာကိုင်သော လက်ဖဝါးနုနုတို့က ကိုကိုသော်၏ စိတ်ရိုင်းမီးစကို လေမှုတ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တီတီခိုင်၏ ဖေါင်းကြွနေသော ရင်နှစ်မွှာက သူ့မျက်နှာနှင့် ခြောက်လက်မလောက်မှာ။ ကိုကိုသော့်လက်တွေက တီတီခိုင်၏ ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာကို တီတီခိုင့် ရင်နှစ်မွှာမှာထိုးအပ်လိုက်မိလေတော့သည်။

" အို”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှန်းမသိလိုက်ပဲ ကြောင်သွားသည့် ခနမှာ သူ့ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပြီး ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာပြင်ကြီးမှာ သူ၏ ရွှေရင်အစုံပေါ်မှာ ပွတ်သပ်စုပ်နမ်းနေပြီ။ သူအနောက်ဘက်သို့ ပြန်မဆုတ်နိုင်အောင်လည်း ကိုကိုသော့် ခြေနှစ်ဘက်က သူ့ပေါင်ရင်းအနောက်မှာ ခွပြီး ချိတ်ထားလို့။သူ့ဘရာဇီယာမှာ ခပ်ပျော့ပျော့ အသားနှင့် သိုင်းကြိုးများမှာလည်း ခပ်လျှော့လျှော့ဖြစ်လေရာ ကိုကိုသော်က မတင်လိုက်လို့ သိမ့်သိမ့်တုံ ရမ်းခါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာနှင့် တိုက်ရိုက်ပွတ်တိုက်မိနေလေတော့သည်။

ဘာမှန်းမသိ ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စိတ်ထဲ ဘာတွေးရမှန်းမသိ အမှောင်ပိတ်သွားသော်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာအသွေးအသားများကတော့ ချက်ခြင်းတုန့်ပြန်သည်မို့လားမသိ၊နိူ့သီးခေါင်းနှစ်လုံးမှာ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလေတော့သည်။ ကိုကိုသော်က လည်း အတွေ့အကြုံရှိနေသူမို့သူ့ပါးကို လာထောက်နေသော နို့သီးခေါင်းမာမာ ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် တန်းငုံ့ကာ စို့ထည့်လိုက်တော့သည်။

" အား..နင်..နင်…”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်း ထူပူတက်လာပြီး ဒူးများညွတ်ခွေသလိုဖြစ်သွားရာ၊ သူ့ကိုယ်လုံးကို ခြေထောက်နှင့်ရော လက်ဖြင့်ပါ တွယ်ဖက်ထားသော ကိုကိုသော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ ထိုးကျလာခဲ့ရတော့သည်။ ကိုကိုသော်က သူ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်နောက်ဆုတ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူ့ကိုယ်အောက်မှာပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်များက ကိုကိုသော့်ခေါင်းကို အတင်းကြိုးစားတွန်းထိုးနေပါသေးသည်။

"လွှတ် လွှတ်..နင်..နင်..ရူးနေလား သော်ကြီး…"

ကိုကိုသော်က စကားပြန်မပြောနိုင် အချိန်မရှိဆိုတာကိုသူသိသည်။ ထောင်ကျမဲ့ အတူတူ လုပ်ချင်နေသည့်ဆန္ဒကိုအရင်လုပ်သွားလိုက်မည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်တူသည်။ရင်ဘတ်နို့နှစ်လုံးပေါ်လှန်ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလွဲလျှင်သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာဘာအဝတ်အစားမှ မရှိသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ယက်ကန်ကာ ရုန်းဖယ်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်းကိုကိုသော်၏ ကိုယ်လုံးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာရောက်နေပြီ။

နောက် ရုန်းရင်းကန်ရင်းပြေသွားသော ပုဆိုးကြောင့် လွတ်လပ်နေသော ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပေါင်းတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေရာက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ ပွတ်ထိုးမိသွားသည်။

“ အား..ရှီးးးးးးးးးးးးးးး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ အဲဒီနေရာကို သူ့လက်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ မထိခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီကော။ ဆယ်စုနှစ်တခုတောင် ရှိပြီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရှက်အကြောက်ကြီး ပြီး သူ့လင်ယောက်ျား အထင်အမြင်သေးမှာစိုးလို့၊ ညဘက် အိပ်ယာထဲမှာ ယောက်ျားစမှသာ အလုပ်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။

သူကတော့ ဘယ်တော့မှ မစ။ စိတ်တအားလာနေပေမဲ့ ယောက်ျားက တရူးရူးဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေလျှင် ပေါင်နှစ်လုံးကိုသာ လိမ်ကျစ်ပြီး ကိစ္စတုန်းခဲ့ရသည်။ နောက်တော့ လည်းအကျင့်လို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ထိုအလုပ်များမှာ ယောက်ျားရဲ့ အလုပ်သာ။သူလုပ်ရင်၊ အလိုက်သင့်၊ မလုပ်ခဲ့လျှင်ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားအိပ်ဒါပဲ။ အဲလိုနှင့်သမီးနှစ်ယောက်သာကြီးလာခဲ့ရသည်။ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ယောက်ျား အလိုလိုက်ဖို့ဟာဟု မှတ်ထားခဲ့သူမဟုတ်လား။ ခုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို မာမာ အချောင်းကြီးဖြင့် ဖိပွတ်ဆွဲတာ ခံလိုက်ရတော့၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံးလှုပ်ခပ်တုန်ခါသွားပြီး အကြောဆွဲသလိုပင် ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်မိသည်။

မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ အတွေ့အကြုံရှိထားခဲ့သော ကိုကိုသော် ၏မြွေကြီးကဟာကွက် ကိုချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဟလာသော အကွဲကြောင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီး ထိုးတည့်ကာ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။

..အိ..ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်…ရှီးးးးး..

သူ့ရဲ့ အထိမခံ နိူင်အောင်စန်းစန်းတင့်ဖြစ်လှသည့် နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကို တလှည့်စီအစုပ်ခံနေရကထဲက အကြောချင်းဆက်နေသလားမသိသော စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တို့က စိုတိုတိုလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်မို့ တော်တော့သည်။

ကိုကိုသော်၏ လိင်တန်ကြီးက ကိုအောင်နိုင်ထက်လုံးပတ်ပိုတုတ်သည့်အပြင်၊ ဘယ်ပစ္စည်းမှ မဝင်ဖြစ်တာကြာလို့ ပြန်ကျဉ်းနေသော စောက်ခေါင်းလေးက နု့နယ်စေးကျပ်နေတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တော်တော်လေး နစ်နေအောင်ခံလိုက်ရသည်။ ကိုကိုသော်ကလည်း အခုမှ မိန်းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ်တော့ စိတ်ရှည်သည်။ တချက်ထဲနှင့် ဆောင့်မသွင်းချ ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်၊ခနငြိမ်လိုက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းလေး အားသုံးကာ ဆောင့်လိုက်၊ နားလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲက ယားနေတာလေးတွေ အရသာ ကောင်းကောင်းရနေပြီး သူ့လက်တွေက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုသော့်ကို ဖက်တွယ်ထားမိတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုကိုသော်က ဆီးခုံနှစ်ခု တဖန်းဖန်းအသံမြည်သည်အထိ၊ အားရပါးရဆောင့်နေပြီ။

လီးနှင့်မတွေ့ရသည်မှာ ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် တအားတောင်နေသော ကိုကိုသော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာသိပ်အကြာကြီး မခံလိုက်ကြ၊ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက်တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြရသည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်ချောင်းကြီးမှပန်းထွက်လာသည့် လရည် တွေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံစားနေရလေတော့သည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>