Sunday, May 14, 2023

အောကားထဲကလို ချစ်ချင်တယ် (စ/ဆုံး)

 အောကားထဲကလို ချစ်ချင်တယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အချိန်မှာ ည ၁၀ နာရီခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်စ ပြုနေပေပြီ။ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သောဗွီဒီယိုအောကားကို ပြန်သတိရပြီး လီးတောင်နေလေသည်။

ယခုတလော အောကား တော်တော်များများကြည့်ဖြစ်နေသောသူ့အာရုံတွင် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တိုင်း ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမတို့လိုးပုံအမျိုးမျိုးကိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပင် ပြန်မြင်ယောင်တတ်သည်သူနေသည့် နေရာနှင့် အနည်းငယ် ဝေးသော ကားလမ်းမကြီးဘေးရှိ အိမ်တစ်အိမ်မှာဗွီဒီယိုအောကားချည်းပြလေရာတစ်ခါကြည့်ဖူးသွားသောကျော်ညွန့်တစ်ယောက်မကြာမကြာကြည့်ဖြစ်နေလေသည်။

ရန်ကုန်မြို့နေရာတော်တော်များများတွင် ဗွီဒီယိုရုံများပေါ်လာပြီးအောကားသက်သက်ပြစားသောရုံများတွင်သူကြည့်နေသော ရုံလည်း တစ်ရုံ အပါအဝင် ဖြစ်လေသည်။ထိုရုံနှင့် ထိုကားများကြောင့်အသက်အစိတ်နီးနေပြီဖြစ်သော ကျော်ညွန့်မှာယခုမှ မိန်းမလိုချင်စိတ်များလိုးချင်စိတ်များတရွရွ ဖြစ်ပေါ်နေလေသည်။

သူငယ်ချင်းများနှင့် ဟေးလားဝါးလား လုပ်ရင်းကုန်ခဲ့သော အချိန်များကိုမိန်းမရရန် မကြိုးစားခဲ့မှုအတွက် နှမျောနေမိသည်။လွန်ခဲ့သော နှစ်ကမှ သူငယ်ချင်းများ ခေါ်၍ ဗွီဒီယိုရုံ ရောက်သွားပြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး၊ မတွေ့ဖူးသော ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမတို့ လိုးပုံ ကာမဂုဏ်ခံစားပုံ အထူးအဆန်းများကို မြင်မိသည့် နောက်ပိုင်းမှစကာ သူ့ကိုယ်တွင် ကာမပိုးများ သောင်းကျန်း လာလေတော့သည်။

နိုင်ငံခြားကားများဖြစ်သော အောကားများမှာ ရိုက်ကွင်းရိုက်ကွက် ကောင်းခြင်း၊ ဆေးသားကြည်လင်ခြင်း၊ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး နှိုးဆွမှု ထူးဆန်းခြင်း၊ အထူးသဖြင့် ယောကျ်ား၏ လီးများကို မိန်းမက စုပ်ခြင်း၊ မိန်းမ၏ စောက်ပတ်အား ယောကျ်ားက ရက်ခြင်း၊ ပုံစံ အမျိုးမျိုး လိုးကြခြင်း၊ အားပါပါ လှုပ်ရှားကြခြင်းနှင့် လိင်ကို ပွင့်လင်းစွာ ဖြေရှင်းကြခြင်းများက ကျော်ညွန့်အား ကိလေသာစိတ်ကို ရွသထက်ရွအောင် လုပ်ပေးနေသကဲ့သို့ ရှိလေသည်။

ကျော်ညွန့်တွင် ယခုထက်ထိ ရည်းစားလည်း မရှိ၊ မိန်းမဆို ဝေလာဝေး။ ကားစီးသည့်အခါ ထိမိ ခိုက်မိတာလောက်ကလေးများသာ အတွေ့အကြုံ ရှိသည်။ဘကြီးတော်သူ၏ ခြံတွင် လာရောက် နေထိုင်ပြီး သားသမီးကဲ့သို့ အတူ ဝိုင်းဝန်း လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သည်။

သူနေသော ရပ်ကွက်မှာ လူချမ်းသာများ၏ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများ လုပ်ရန် သင့်လျော်သော မြေကွက်ကျယ်၊ ခြံကွက်ကျယ်ကြီးများဖြင့် တသီးတသန့် ဖြစ်နေလေသည်။ ဘကြီးလုပ်သူမှာ မြန်မာဖြစ်သော်လည်း တရုတ်လူမျိုးများ သုံးသည့် ပစ္စည်းထုတ်သော လုပ်ငန်းကြီးတစ်ခုကို လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သည်။ကိလေသာ ကာမပိုးများထကြွလာမှုကြောင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးကျသော မိန်းမများကို တွေ့လျှင် ရှေ့မှ၊ နောက်မှ၊ ဘေးမှ အစုံကြည့်ကာ စိတ်နှင့် ပြစ်မှားတတ်လာသည်။

ဗွီဒီယိုတွင် ကြည့်ရသည့် အမျိုးမျိုးသော လိုးနည်းများဖြင့် စိတ်ကူးလိုးနေမိသည်အထိ ဖြစ်လာသည်။သို့သော်လည်း တက္ကသိုလ်ပညာ တစ်ပိုင်းတစ်စသင်ဖူးထားသူမို့ အိန္ဒြေပျက်အောင် အငမ်းမရ ဖြစ်တာမျိုးတော့ မဖြစ်။ ရုပ်မပျက်ဘဲ စိတ်ကူးဖြင့် မှန်းပြီး ဇာတ်လမ်းဆင်ကာ အရသာ ယူတတ်သူသာဖြစ်သည်။ကျော်ညွန့်မှာ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်သော ရုပ်ရည်ရှိပြီး အရပ် ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် ကျန်းမာ သန်စွမ်းသည့် ကိုယ်ခန္ဓာဖြင့် မြန်မာဆန်သူလူငယ်တစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ဘကြီးလုပ်သူ၏ စီးပွားရေး ပြေလည်မှုကြောင့် မချို့မတဲ့ စားသောက်နေထိုင်ရသူ ဖြစ်ရာ သူတောင်းစား ထမင်းဝလျှင် လီးတောင်သည် ဆိုသည့်အတိုင်း အစားကောင်း အသောက်ကောင်းများကို မတောင့်မတ မကြောင့်မကျဘဲစိတ်ထင်သလို စားသောက်နေနိုင်သူ ကျော်ညွန့်တွင် အမြဲတမ်းလိုလို ကာမစိတ်များ ထကြွနေတတ်သည်။

ကြည့်ထားသော ဗွီဒီယိုကားများကြောင့်လည်းကောင်း၊ မြင်ရတွေ့ရသော ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမများကြောင့်လည်းကောင်း ခဏခဏ လီးတောင်တောင် နေလေ့ရှိရာ တစ်နေ့ နှစ်ကြိမ်ခန့် ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းတိုက်ပြီး အာသာဖြေနေရသည် အထိ ဖြစ်နေလေသည်။

လီးတောင်လွယ်တတ်မှုကြောင့် အိမ်မှ အပြင်ထွက်တိုင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ပြီး စိတ်ကို ထိန်းထိန်းထားရလေရာ ၎င်းအတွက် ကျော်ညွန့်တွင် အမြဲ စိတ်သောက ဖြစ်နေရသည်။လူပျိုလူလွတ်မို့ ဖာချပြီး အာသာဖြေရန်တော့ ကျော်ညွန့် စိတ်မကူး။ ဟိုလူလိုး၊ ဒီလူလိုးနှင့် ကြုံရာလူ အလိုးခံရသော မိန်းမကို သူ မသတီပေ။ ထို့ကြောင့် မိန်းမ လိုးချင်စိတ် ပေါ်ပြီး လီးတောင်လာတိုင်း ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပြီး အာသာဖြေလေ့ ရှိသည်။

ယခုလည်း နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သော အောကားထဲမှ စိတ်ထစရာ အကွက်များက ကျော်ညွန့်အား လီးမတောင် တောင်အောင် အားပေးသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ဗွီဒီယိုကြည့်ပြီး ပြန်လာလာချင်း ဂွင်းတစ်ချီ တိုက်ခဲ့သော်လည်း အခု လီးထပ်တောင်နေပြန်ရာ ကျော်ညွန့်မှာ လီးတံကို လက်ဖြင့် အသာကိုင်ရင်း စိတ်ကူးနှင့် လိုးပွဲ ဖန်တီးနေမိသည်။

မြင်ရသူ ယောကျ်ားများ ရမက်ထစရာ တောင့်တောင့်တင်းတင်း မိန်းမများကို ပြန်လှန် စိတ်ကူးဖြင့် မြင်ယောင်ရင်း သူ့တွင် မရှိသေးသော်လည်း ရအောင် ရှာကြံယူရန် စိတ်ကူး နေမိသည်။ ထိုသို့စိတ်ကူးနေရင်းမှသူ့အသိထဲတွင် စိတ်ထစရာ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းသည့် မိန်းမများရနေသူများကို စဉ်းစားနေမိသည်။ထိုအခါ သူတို့နှင့် ခြံချင်းကပ်နေသာ အိမ်မှ ဦးသာဒင်နှင့်မခင်မေတို့ကို မြင်ယောင်လာသည်။

ဦးသာဒင်သည် အသက်ငါးဆယ် ကျော်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ချမ်းသာသူမို့ မယားအငယ်လေး ယူထားသည့် ဦးသာဒင်၏ ရုပ်က ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဗိုက်ရွှဲရွှဲနှင့် အကျည်းတန်သလို ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် သူယူထားသော မခင်မေမှာ အသက်သုံးဆယ် လောက်သာ ရှိနိုင်ပြီး လုံးကြီးပေါက်လှနှင့် ယောကျ်ားများ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်လောက်က စရောက်လာသူများ ဖြစ်သည်။

ခြံနှင့် အိမ်မှာ ဦးသာဒင်ပိုင်ဖြစ်ပြီးမယားကြီးမသိအောင်မခင်မေအား လာထားကာ တစ်ပတ် သုံးလေးရက်ခန့် အတူလာနေတတ်ကြောင်း ခြံနီးနားခြင်းမို့ ကျော်ညွန့်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်သိုက် သတိထားမိကြသည်။မခင်မေမှာ ကျော်ညွန့်နှင့်လည်း ခင်မင်နေသည်။ တခြံနှင့်တခြံ တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ် ဝင်ထွက် သွားလာနေကြသည်အထိ ရင်းနှီးနေကြသည်။

ဦးသာဒင်မှာ ကျော်ညွန့် ဘကြီးနှင့် အလုပ် အတူတူ တွဲလုပ်ဖူးသူတစ်ဦး ဖြစ်သော်လည်း အနည်းငယ်တော့ အသက်ငယ်သည်။ ကျော်ညွန့် ဘကြီးတို့ လင်မယားမှာ အသက် ခြောက်ဆယ်နီးပါး ရှိနေကြပြီ ဖြစ်သည်။ယခုတော့ဦးသာဒင်နှင့် အတူ တွဲပြီး အလုပ် မလုပ်ကြဘဲ သီးသန့်သာကိုယ့်စီးပွားကိုယ် ရှာနေကြသူများ ဖြစ်သည်။

မခင်မေ၏ရွှေဘိုမင်းကြိုက် တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အား ဦးသာဒင်တစ်ယောက် အဆီအသား ဝါးနေခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း ယောကျ်ားနှင့် တည့်သောသူမို့ကျသွားသည် မရှိဘဲ ပိုမို တောင့်တင်းနေလေရာ ကျော်ညွန့်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်သိုက် ဆုံခိုက် စကားစပ်မိကြလျှင် …..

“အဘိုးကြီးက တဏှာ ခပ်ကြီးကြီးပဲကွာ၊မဖြိုနိုင်တာတော့ ဟုတ်မယ် မထင်ပါဘူး၊ မခင်မေကိုက ပိုပြီး တောင့်လာတာ အဟီး …. ဒုသနသော ကြောက်လို့သာ၊ ရများရရင် ဖြုတ်ချင်စရာ ကောင်းတဲ့အထဲမှာ မခင်မေပါတယ်ကွ”

ဟု တစ်ယောက်ကလည်း သူ့စိတ်ထဲ ရှိသည့်အတိုင်း ထုတ်ပြောသည်။

ကျော်ညွန့်ကိုယ်တိုင်လည်းအနီးအနားရှိအပျိုအအိုများထဲတွင်မခင်မေလိုယောကျ်ားများ စွဲမက်စရာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုး မရှိကြောင်း သိသည်။ စိတ်ကူးထဲတွင်လိုလားနေသောမိန်းမမှာမခင်မေလို မိန်းမမျိုး ဖြစ်သည်။

“ကျော်ညွန့် ငါတော့ မင်းလိုသာ ခြံချင်း ကပ်နေရင်အဘိုးကြီးလာတိုင်း သွားသွား ချောင်းတယ်ကွာ …. မင်း မချောင်းဘူးလား”

သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စကားကြောင့် နဂိုက စိတ်ကူးမပေါ်မိသော ကျော်ညွန့်မှာ ချောင်းချင်စိတ်များဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

“အေးကွ …. မင်းဆို ဝင်ချင်သလိုဝင်ထွက်ချင်သလိုထွက်လို့ရနေတာ၊ ဘယ်နေရာက ချောင်းရမယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား ”

ကျော်ညွန့်ရကျန်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ထပ်ပြောသဖြင့် ဦးသာဒင်တို့ခြံနှင့်အိမ်အနေအထားကို သိနေသော ကျော်ညွန့်အတွက် အခွင့်အရေး တစ်ခုလို မြင်ယောင်လာမိသည်။ သူငယ်ချင်းများကို ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်လိုက်သော်လည်း စိတ်ကူးထဲတွင် ချောင်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

သည်နေ့ ဦးသာဒင် ရောက်နေကြောင်း ကျော်ညွန့် သိသည်။ စောစောကပင် ခြံထဲ၌ တွေ့ရသည်။ ယခုလောက်ဆိုလျှင်တော့ အိပ်ယာဝင်လောက်ပြီဟု အချိန်နှင့် အခြေအနေကို တွက်ဆရင်း တောင်နေသော လီးကိုခပ်ရွရွလေး ဆုပ်နေမိသည်။ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ည ၁၀ နာရီရှိပြီဖြစ်ကြောင်း သံချောင်းခေါက်သံ ပေါ်လာလေရာ ဦးသာဒင်တို့အား ချောင်းရန် စိတ်ကူးရှိနေသော ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် ခါတိုင်းလို မိန်းမလိုးပွဲကို စိတ်ကူးနှင့် နွှဲကာ ဂွင်းတိုက်တတ်သည့် အကျင့်ကို အကောင်အထည် မဖော်သေးဘဲ ကုတင်ပေါ်မှ အသာ ထလိုက်သည်။

ခြံနှင့် အိမ်အနေအထားအားလုံးသိနေသူမို့လက်တွေ့ချောင်းရန် အကောင်အထည် ဖော်နေသော ကျော်ညွန့်အတွက် ငါးမိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဦးသာဒင်တို့ အိမ်ဘေးရှိ သူကြိုတင် ရှာဖွေထားသော အိမ်ထဲကြည့်၍ ရရန် အပေါက်ရှိသည့် နေရာကို ရောက်သွားလေပြီ ဖြစ်သည်။တစ်ထပ်အိမ်မို့ ကျော်ညွန့် ကြည့်ရန် ပို၍ အဆင်ပြေ နေလေသည်။

“ဟင့်အင်း …. ဟင့်အင်း”

အသေအချာ မြင်နိုင်သော နေရာမို့ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် ဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏ အနေအထားနှင့်အခြေအနေကို သဲကွဲစွာပင် ကျော်ညွန့် မြင်နေရပေပြီ။ ဗွီဒီယိုတွင် မြင်ဖူးထားသော်လည်း ယခုလို သူကိုယ်တိုင် အချစ်ပွဲနွှဲမည့် မြင်ကွင်းကိုတစ်ခါမှမကြုံဖူးသူမို့ ကျော်ညွန့် ရင်တွေ ခုန်နေလေသည်။

“ကွယ် …. သဲလေးကလည်းကွာ …. အစ်ကိုကြီး မဖြစ်လို့ လုပ်မပေးတာပါ၊ ကဲပါ ….ဒီဘက်လှည့်စမ်းပါအုံးဟင့်အင်း …. ဟင့်အင်း”

တစ်ခုခု ပူဆာသည်ကို မရ၍ သပိတ်မှောက်နေဟန်ဖြင့်ကုတင်စွန်းနားထ တိုးကာ ဦးသာဒင်အား ကျောပေးပြီး တဟင့်ဟင့် လုပ်နေသော မခင်မေ၏ နောက်မှ ကပ်ကာ ဖက်ထားသော ဦးသာဒင်၏ ချော့နေဟန်ကို ကျော်ညွန့် အတိုင်းသား မြင်နေ ကြားနေရပြီ ဖြစ်သည်။

“ကဲ …. ဒီလိုဆိုရင် …. သဲလေး သဘော …. သဲလေး သဘော”

“ဟင်း …. တကယ်နော် …. အစ်ကိုကြီးအင်းပါ သဲလေးရယ် …. ကဲ ကျေနပ်ပြီ မဟုတ်လား“

“အဟီး ဒါကြောင့် အစ်ကိုကြီးကို ချစ်တာ သိလား”

လိုချင်တာ ရသည့်ဟန်ကြောင့် ကျောပေးပြီး ချွဲနေသော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီး ပြန်လှည့်လာပြီး ဦးသာဒင်ကို ပြန်ဖက်လိုက်ပုံနှင့် သူ့ဘက်ပြန်လှည့်လာသော မခင်မေ၏ ကိုယ်ကို အတင်း ဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား တရှူးရှူးနှင့် အငမ်းမရ နမ်းနေသည့် ဦးသာဒင်ကြောင့် လာချောင်းရကျိုး နပ်ပြီဟု ကျော်ညွန့် သိလိုက်သည်။

“အို …. အစ်ကိုကြီးကလဲ … ကဲပြီကွာ … သဲ အသက်ရှူ ကြပ်တယ် …”

 အိအိဦးသာဒင်က အတင်းဖက်ပြီး နမ်းနေသည်။ မခင်မေက အလိုက်သင့် ပြန်ပြောနေစဉ် မခင်မေ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိပြီး စုတ်ယူလိုက်သည်နှင့် စကားသံများ ပြတ်ပြီး လှုပ်ရှားသွားသော ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို အထင်းသား မြင်လိုက်ရသည်။

လင်မယား နှစ်ဦးထဲမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်တင်းနှီးနှောကြမည့်ဟန်နှင့် အနှောင့်အယှက် ရှိဟန် မတူဟု ထင်နေမှုကြောင့် ဦးသာဒင်တို့ အိပ်ခန်းထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းမှာ လင်းနေလေရာ အိမ်နံရံ အလယ်နားရှိ အပေါက်ကို ရေစည်ပိုင်းပေါ်မှ ထိုင်ကြည့်နေသူ ကျော်ညွန့်အတွက် အပေါ်စီးမှ ကြည့်နေရသကဲ့သို့ ရှင်းလည်းရှင်း၊ ထင်းလည်းထင်း နေလေသည်။

လင်မယား နှစ်ယောက်မှာ ယခုမှ အချစ်စခန်း စဖွင့်နေကြဟန်တူသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အတင်းဖက်ထားရင်း လက်များက အငြိမ်မနေဘဲ တစ်ဦးကိုယ်လုံးကို တစ်ဦး လိုက်လံ ဆွဲကိုင် ပွတ်သပ်နေသလို ခြေထောက်များကလည်း လူးလွန့်လျက် ရှိသည်။တဟင်းဟင်းနှင့်အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံကို ကျော်ညွန့်နေရာမှပင် အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။

နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ထိကပ်နေရာမှ ခွာလိုက်သည်တွင် ပြွတ်ကနဲ အသံ ပေါ်လာသလို တစ်ဦး၏ ပါးစပ်ထဲ တစ်ဦး၏ လျှာကို ထည့်ပြီး ကလိနေကြပုံကလည်း ဗွီဒီယို၏ ကျေးဇူးကြောင့် ကျော်ညွန့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်သွားရသည်။

“ အင်း …. အဘိုးကြီးတွေကလဲ ခေတ်မီသားပဲ”

ဟု ချီးကျူးလိုက်မိသည်။ လျှာခြင်း ကလိနေကြသလိုဦးသာဒင်၏လက်က မခင်မေ၏ နို့အုံကြီးများကို ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။

ဦးသာဒင်၏ လက်သည် မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်တွင်အထက်အောက် တော်တော် နှံ့အောင် လျှောက်ပြီး ပွတ်သပ်နေပုံကိုလည်းကောင်း၊ မခင်မေ၏ လက်က ဦးသာဒင်၏ ပေါင်ကြားထဲနှိုက်ပြီး လီးကလို ဖမ်းဆုပ်နေပုံကို လည်းကောင်း စိတ်တက်ကြွစရာ ကျော်ညွန့် မြင်နေရသည်။

တစ်ဦးကို တစ်ဦး အတင်းဖက်ပြီး ပွတ်သပ် နှိုးဆွနေရာမှ ဦးသာဒင်က ခွာလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ရှိ အဝတ်အစားများ ဖယ်နေသလို မခင်မေကလည်း ဝတ်ထားသော ညဝတ် အင်္ကျီကို ဖယ်ရှားလိုက်သည်။ ထိုအခါ ကျော်ညွန့်၏ မျက်လုံးများ ပိုမို ပြူးကျယ်သွားရသလိုအသက်ရှူသံများ ပြင်းလာပြီး ရင်လည်း ပိုခုန်သွားရသည်။မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကို စိတ်ကူးနှင့်အဝတ်အစားချွတ်ပြီး ကြည့်ဖူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တုံးလုံးမမြင်ဖူးသေးသူ ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် အသက်ရှူ မြန်လည်း မြန်စရာပင်။

ဖြူဖွေးဝင်းဝါနေသော အသားက မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းပနေသည်။ တောင့်တင်း ဖုထစ် ထွားအစ်နေသော အသားဆိုင်များက အားရစရာပင်။ တစ်ကိုယ်လုံးတွင် သူ့နေရာသူ အဆင်ပြေစွာ နေရာယူထားကြသည်မှာ ကျော်ညွန့်၏ ရင်များအား ပူစေလေသည်။

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းနှင့် မြင်ရသူ ယောကျ်ားများ စိတ်ထချင်စရာ ကောင်းသော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအား အငမ်းမရပင် ကျော်ညွန့် ကြည့်နေမိသည်။ဖြူဖွေးသော အသားအရေနှင့် လိုက်အောင် ကိုယ်လုံးမှာ ပြည့်တင်းလှသည်။လုံးကြီးပေါက်လှမိန်းမမို့ ထွားအယ်နေသော ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် မို့အိအယ်ကားလှသည့် နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကလည်း ကိုယ်အထက်ပိုင်းတွင် ထင်ရှားလျက်ရှိသည်။

ပြန့်ပြူးသော ဝမ်းပြင်၊ ချက် ခွက်ခွက်လေးနှင့် ဆီးခုံ ပြန့်ကားကား အထက်ရှိ မဲနက်နေသော အမွှေးများက ပြည့်တင်းကာ ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တံကြီး နှစ်ချောင်းအရင်း ဆက်ရာ အပေါ်ကြားတွင် ထင်ထင်ရှားရှား ….ကိုယ်လုံးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဟိုဘက် ဒီဘက် လှုပ်ရှားပြီး ပေါင်တံကြီးများအား ပူးကပ်ထားကြသဖြင့် ပေါင်ခွကြားတွင် ညပ်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကို ထင်ထင်ရှားရှား မမြင်ရ၍ ကျော်ညွန့်မှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေသည်။

စောက်ဖုတ်ကိုမမြင်ရသော်လည်းအလုံးလိုက်အချောင်းလိုက်နှင့် ကြီးထွားထည်ဝါနေသော ပေါင်တံ ဖြိုးဖြိုးကြီးများ၊ ပြည့်ဖူးသောဒူးခေါင်း၊တင်းရင်းနေသော ခြေသလုံးများနှင့် အချိုးအစားကျလှသည့် ကိုယ်လုံးအဆက်အပေါက်ကြီးက ကျော်ညွန့်အား တံတွေး သီးနေစေလေသည်။

မခင်မေ၏ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တကယ်ပင် အားရစရာ …. စိတ်ထချင်စရာ …. လိုးချင်စိတ်များ ချိုးနှိမ်၍ မရလောက်အောင် ဆွဲဆောင်နေပေသည်။ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဘိုက်ရွှဲရွှဲနှင့် ဦးသာဒင်၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း အဝတ်အစားမဲ့နေပြီ ဖြစ်ရာ သူလည်း အလုံးအထည် မသေးလှပေ။ သို့သော် ပေါင်ကြားထဲရှိ လီးတံမှာ ထဟန် မတူသေးမှုကြောင့် ကျော်ညွန့်မှာ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေမိသည်။

ပျော့ခွေနေဟန်ရှိသော လီးတန်ကြီး၏ အရှည်နှင့် လုံးပတ်မှာ ခြောက်လက်မ သာသာလောက်နှင့် ကျပ်လုံးသာသာလောက် ရှိမည်ဟု တွေးနေမိသည်။ကွယ် အစ်ကိုကြီးရယ်ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားကြသည်နှင့် ခုံးထမောက်ဖြိုးနေသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံးအား တစ်လုံးကို လက်ဝါးထဲထည့်ကာ ဆုပ်ချေပွတ်သပ်ရင်း ကျန်တစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်နေသော ဦးသာဒင်ကြောင့် မခင်မေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေး ပေါ်ထွက်လာရသည်။

ကာမကျမ်း ကြေဟန်တူသော လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ကျော်ညွန့် ရှေ့တွင်ပင် တဆင့်ပြီး တဆင့် တက်လှမ်းနေကြသည်။အထူးသဖြင့်ဦးသာဒင်မှာ ဦးဆောင်သူဖြစ်ရာ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ပင် သူလုပ်စရာများကိုအဆက်မပြတ် လုပ်ကိုင် လှုပ်ရှားနေလေသည်။ မခင်မေကတော့ ဦးသာဒင် လုပ်သမျှ ကာမစိတ်များ ပိုတက်လာဟန်ဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းပြီး တကျွတ်ကျွတ်နှင့် စုပ်သပ်လိုက် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး လူးလွန့်လိုက်နှင့် ဖြစ်နေရှာသည်။

“အား … အိုး … အင်း … ဟင်း … ကျွတ် ကျွတ် … အိုး … ဟင်းဟင်း ကွယ် …. အင်း … ဟင်းဟင်း”

 ဟူသော မခင်မေ၏ အသံကလည်း အဆက်မပြတ် ထွက်ပေးနေလေသည်။

ကြည့်နေရင်းကြည့်နေရင်းက ကျော်ညွန့်တစ်ယောက်မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ဦးသာဒင်က မခင်မေ၏ ဘိုက်သားပြင်ကိုအပေါ်မှ အောက်သို့စုံဆင်းကာ လျှာဖြင့် ပွတ်ဆွဲ ရက်လာရာမှ လုံးဝန်းပြည့်တင်း ဖြောင့်စင်းသည့် ပေါင်တံကြီးများအား အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်မို့မို့ ကြီးအား ဆက်ပွတ်ရက်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

“အား … လား … လား … အိုး …”

အစ်ကိုကြီးဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသော မခင်မေနှင့်အတူ ကျော်ညွန့်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာလည်း အိမ်နံရံနှင့် ပိုမို ကပ်သွားရသည်။

ဗွီဒီယိုထဲတွင်ထိုကဲ့သို့ နှိုးဆွမှုကို မြင်ဖူးပြီဖြစ်သော်လည်း မြန်မာနိုင်ငံသားများ လုပ်ရဲဟန်မတူဟုသာ ထင်နေသော ကျော်ညွန့်အတွက် ဦးသာဒင်၏ အပြုအမူမှာထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ရာ ဖြစ်သွားရသည်။စိမ်ပြေနပြေပင် ခုံးမောက်ကြွတက်နေသော စောက်ပတ်ပြင်ကြီးအား လျှာဖြင့် ပင့်ပင့် ရက်နေပုံမှာ အားပါးပါး …. အားရစရာပင်။

ရက်အားပါသလောက် မခင်မေမှာလည်းထိထိရောက်ရောက်ခံစားနေရဟန် တူသည်။ မကြာမီ မခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးနေသူဦးသာဒင်၏ ကိုယ်လုံးကြီး မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ဖြစ်သွားသည်။ထိုအခါ မခင်မေက ထပြီး ပေါင်ခြံထဲတွင် ပျော့ခွေနေသလို ဖြစ်နေသောလီးတံရှည်ရှည်ကြီးအား ပါးစပ်နှင့် အသာငုံပြီးစုပ်ပေးလိုက်သည့်အတွက်အမြင်အာရုံသာရှိနေသော်လည်း ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် ကိုယ်တိုင် ခံစားလိုက်ရဟန်ဖြင့်ကိုယ်လုံးတွန့်သွားရသည်။ဦးသာဒင်တို့ လင်မယားသည် ခေတ်မီသူများ ဖြစ်ကြောင်း ကျော်ညွန့် မျက်မြင် သိသွားလေပြီ။

တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကာမစိတ်များ နှိုးဆွပေးသည်မှာ မြန်မာ့ဓလေ့ထက် လွန်ကဲပြီး အနောက်တိုင်း အယူအဆများဖြင့် မရွံမရှာပင် လုပ်ကိုင်ပေးနေကြသည်။ တစ်ဦးပြီးမှ တစ်ဦးက ပြန်လုပ်ပေးခြင်းမှပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သောမခင်မေပေါ် ပြောင်းပြန်မှောက်ကာလီးအစုပ်ခံရင်းစောက်ပတ်ကိုအားပါးတရ ရက်ပေးနေပုံက မြန်မာလင်မယားမှဟုတ်ပါလေစဟု ကျော်ညွန့် တွေးနေမိသည်။

ဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏ ကာမဂုဏ် ခံစားမှုမှာ လွန်လွန်ကဲကဲ ဖြစ်နေကြလေရာ ကျော်ညွန့်မှာဦးသာဒင်အစားအစုပ်ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်မိသည်။ကာမဂုဏ်၏ အရသာကို အပေါ်ယံ နှိုးဆွပြီး အရယူနေမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ညည်းသံ စုပ်သံများ ရပ်သွားပြီး လိုးပွဲဆင်နွှဲကြသောအခါအမျိုးစုံအောင် လိုးနိုင်ပုံများ ပါနေပြန်ရာ ကျော်ညွန့်မှာ အံ့သြပြီးရင်းအံ့သြရင်း ဖြစ်နေရလေသည်။

ပက်လက် … မှောက်ရက် … ကွေးလိုက် … ကုန်းလိုက် … ကွလိုက် … ထောင်လိုက် … လှဲလိုက်နှင့် လိုး၍ရသည့် ပုံစံ တော်တော်များများကို အသုံးပြုကာ လိုးနေကြရာ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းထက်ပင် အပြင်တွင် တကယ်တွေ့မြင်နေရသော မြင်ကွင်းက ကျော်ညွန့်အား စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်နေရလေသည်။ထို့ကြောင့်ပင် အခန်းထဲမှ လိုးနေကြသော လင်မယားကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေမိသည်။

“အိုး … အစ်ကိုကြီးရယ် အား ကောင်းလိုက်တာ အို ဆောင့်စမ်းပါ … အိုး … ဖြည်းဖြည်း … သိပ်မကြမ်းနဲ့အုံး … အီး … ဆောင့် ဆောင့် … အား ဟုတ်ပြီ …. အား … အာ ဘယ့်နှယ် ချော်နေရပြန်တာလဲ … မြန်မြန်လုပ်ပါ … အိုး … အိုး”

ဟူသော ဦးသာဒင်၏ ပုံစံအမျိုးမျိုး လိုးပေးမှုကို အလိုက်သင့် အလိုးခံရင်းကမခင်မေ၏နှုတ်ဖျားမှအမျိုးမျိုး ထွက်ပေါ်နေပုံကလည်း သိပ်နားမလည်သော နိုင်ငံခြားသားများထက် ကျော်ညွန့်အတွက် သာလွန်စွာ ခံစားမြင်တွေ့နေရသည်။

ဦးသာဒင်လိုးသမျှစိတ်တူကိုယ်တူ ပြန်လည်ပြီး လှုပ်ရှားနေသော မခင်မေ၏ ရမက်ထန်ပုံကိုလည်းကောင်း၊ အသက်ကြီးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း မိန်းမ တစ်ယောက်အားလူငယ်များထက်ပင် အပင်ပန်းခံကာ လိုးနိုင်ပြီး အလိုးကျွမ်းကျင်လှသောခပ်ကြာကြာ အမျိုးမျိုး လိုးနိုင်သော ဦးသာဒင်၏ ကျွမ်းကျင်မှုကို လည်းကောင်း ကျော်ညွန့် အသိအမှတ် ပြုမိသည်။

သို့သော် တစ်ခုအားမရသည်ကတော့လီးတံရှည်ရှည်အလုံးကြီးကြီး၏ ပျော့ခွေနေမှုကိုတော့ ကျော်ညွန့် သဘောမကျမိ။ သူ့လီးလိုပင် သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာကျောနေသည့် အနေအထားမျိုးဖြင့် တွေ့မြင်ချင်မိသည်။ သို့သော် အစားကောင်းကောင်းများနှင့် အားဆေးအမျိုးမျိုးသုံးပြီး မယားကြီး တစ်လှည့်၊ မယားငယ် တစ်လှည့် မပြတ်တမ်း လိုးနေနိုင်သော ဦးသာဒင်ကို ကျော်ညွန့် အထင်ကြီးမိသည်သူဆိုဒီလောက်လိုးနိုင်စွမ်းမရှိနိုင်ချေ။

သူများလင်မယားလိုးတာ ချောင်းကြည့်ရင်း ကျော်ညွန့် သုတ်နှစ်ခါထွက်ပြီးသည် အထိ ဖြစ်သွားရသည်။ ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလိုးပုံကို ကြည့်ရင်း လိုးကာစမှာ တစ်ခါ သုတ်ထွက်သွားရပြီး ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း လီးထပ်တောင်လာမှုကြောင့် နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီး သုတ်ထွက်သည်အထိ ဂွင်းတိုက်မိလိုက်သည်ကိုတော့ ကျော်ညွန့် မေ့တော့မည် မဟုတ်ပေ။

အားပါးတရ လိုးပွဲ နွှဲပြီးသွားသော ဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏ တယုတယ လုပ်နေကြပုံနှင့် အနားယူသည်အထိ ကြည့်ပြီးနောက် ကျေနပ်စွာ ကြည့်ခဲ့ရသော လိုးပွဲကို ကျောခိုင်းသွားချိန်မတော့ ကျော်ညွန့် ဒူးခေါင်းများ ချောင်သလိုဖြစ်ကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး နုံးသွားရခြင်းကလည်း ကျော်ညွန့်အတွက် ထင်ရှားနေမည့် အတွေ့အကြုံပင် ဖြစ်ပေတော့မည်။

တဗွမ်းဗွမ်းနှင့် ရေလောင်းချိုးလိုက် ဆပ်ပြာတိုက်လိုက် ချေးတွန်းလိုက်နှင့် မခင်မေ အလုပ်ရှုပ်နေသလို ကျော်ညွန့်မှာလည်း ကုန်းလိုက်ကွလိုက် ဟိုဒီလှည့်လိုက်နှင့် ကိုယ်ဟန် အမျိုးမျိုးဖြစ်နေသော မခင်မေအား ကြည့်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေပေသည်။သူများ လင်မယား အချစ်ပလူးကြပုံကို ချောင်းကြည့်ပြီး ဘာမှ အနှောင့်အယှက် မရှိမှုကြောင့် ချောင်းကြည့်မှု ဝါသနာ ကျော်ညွန့်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ သူငယ်ချင်းများ ကိုတော့ ထို အကြောင်း ပြန်မပြောဖြစ်။

သူတစ်ဦးတည်းသာအခွင့်အရေးရလျှင်ရသလို ချောင်းကြည့်တတ်သည်။အစကဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏လိုးပွဲသာ ချောင်း ချောင်းကြည့်တတ်သော်လည်း နောက်တော့ သူ တိတ်တခိုး သဘောကျနေသည့် မခင်မေ ရေချိုးသည်ကိုပါ ချောင်းကြည့်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ လုံးကြီးပေါက်လှနှင့်တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဆူဖြိုးလှသည့် မခင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရေစိုနေသော လုံချည်အောက် မှန်ကြည့်ပြီး ဘယ်နေရာတွင် ဘယ်လိုရှိသည်၊ သည်နေရာ ဟိုနေရာတို့တွင်သည်လို ဟိုလိုရှိသည်ဟုညတိုင်း ချောင်းကြည့်၍သိခဲ့သည်များကို ရေချိုးနေစဉ် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ရမ္မက်လှိုင်းတံပိုးများ ကျော်ညွန့်တွင် တဝုန်းဝုန်းနှင့် ရိုက်ခတ်နေလေတော့သည်။

ရေချိုးခန်း မလုံခြုံမှုကြောင့် ကိုယ်တုံးလုံး ရေချိုးလေ့ မရှိသော်လည်း မခင်မေ ရေချိုးနေသည်ကို သူ့အခန်းထဲမှ မှန်ပြောင်းဖြင့် ဆွဲကြည့်ပြီး ကိလေသာ အကုသိုလ်စိတ် ပွားများနေရသည်ကို အလုပ်တစ်ခုအဖြစ် ကျော်ညွန့် စွဲနေမိသည်။ပင်ကိုကပင် အလုံးအထည် ဆူဖြိုးလှသော မခင်မေမှာ ရေစိုပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ရှိသောအချိုင့်အဝှမ်းအမို့အမောက်များသူ့နေရာနှင့်သူ အသီးသီး ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်နေပုံမှာ လတ်ဆတ်သော အသားတုံးများကို ကြော်သည့် ညှော်အား မစားရဘဲ ရှူရှိုက် အရသာခံရသကဲ့သို့ ကိုယ်ပိုင်မိန်းမ မဟုတ်၍ စိတ်ထင်သလို လိုးခွင့်မရသော်လည်း ယခုလိုသဘာဝအတိုင်းရှိနေသည့် ကိုယ်ဟန်၏ အပြင်ညှော်ကို တဝကြီး ရှုစား ရှူရှိုက်ရင်း ကိလေသာစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်မှာ အရသာကောင်း တစ်မျိုးဟု ကျော်ညွန့်သိနေပြီဖြစ်သည်။

မခင်မေတို့ ရေချိုးခန်းနှင့် ကျော်ညွန့်အခန်းမှာပေသုံးဆယ်ခန့်သာ ဝေးလေရာ အားကောင်းသော မှန်ပြောင်းဖြင့် အနီးကပ် ဆွဲယူ ကြည့်ရှုလိုက်သည့်အခါ မှန်ပြောင်း မပါဘဲ ကြည့်တာတောင် အတော် စိတ်ထစရာ ဖြစ်နေသည်ကို အကွက်လိုက် အကွင်းလိုက် နီးနီးကပ်ကပ် မြင်တွေ့ နေသည်မို့ ကျော်ညွန့် စိတ်လှုပ်ရှားမည် ဆိုလျှင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားစရာပင် ဖြစ်နေလေသည်။

ပွတ်လိုက် သပ်လိုက် ဟိုဒီလှည့်လိုက်နှင့် ကိုယ်ဟန် အမျိုးမျိုး ဖြစ်နေသော မခင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရမ္မက် ဒီဂရီများ စုဝေးရာ ဖြစ်နေသည်။ဆူဖြိုးတောင့်တင်းလှသူမို့ ရေချိုးချိန်တွင် မြင်ရလျှင် မည်သည့် ဖိုသတ္တဝါမဆို စိတ်နှင့် ပစ်မှားချင်စရာ ဖြစ်သည်။ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးရှိသည့် ကိုယ်လုံးကြီးသည် ဖိုမဓာတ်ကို အလွန် ဆွဲဆောင်နိုင်ပေရာ ညတွင်တမျိုး နေ့တွင်တဖုံ မြင်တွေ့နေရသော ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် မခင်မေ ရေချိုးနေသည်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်မိခဲ့သည့် အကြိမ် မနည်းတော့။

ယခုလည်း ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ထွန်းထားသော လေးပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်နှင့် ပြည့်ကာနီးနေသော လမင်းကြီး၏ အလင်းရောင်တို့ဖြင့် နေ့လည်အတိုင်း မြင်နေရလေရာ နေ့တိုင်းလိုလို လီးတောင်ပြီး ဂွင်းတိုက် ဖြေသိမ့်နေရသူ ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် မခင်မေအား လိုးချင်စိတ်များ တိုးပွားသည်ထက် တိုးပွားနေမိသည်။

ဦးသာဒင်နှင့်ရော မခင်မေနှင့်ပါ ခင်မင်နေသူမို့ တိတ်တခိုး မှန်းပြီး လိုးပွဲဆင်နေမှုကိုရှက်ရွံ့သလို ဖြစ်နေသော်လည်းပင်ကိုယ်ကပင် ကိလေသာစိတ်များ ကြီးထွား ထက်သန်သူ တစ်ဦးမို့ အသိစိတ်ကထိန်းသိမ်းသော်လည်း မသိစိတ်ကမခင်မေအား ပြစ်မှားနေမိသည်။ကိုယ်တွေ့မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိသေး၍ တွေ့ကြုံချင်စိတ်များ ပိုမိုဖြစ်နေလေရာ မိန်းမ တစ်ယောက်အား အတင်းရှာပြီး ယူလိုစိတ်များ တစ်ခါတစ်ခါ ပေါ်လာသည်။

မခင်မေတစ်ယောက် ရေစက်များခါပြီး မျက်နှာသုတ် ပုဝါဖြင့် သုတ်ကာ ထဘီလဲ နေချိန်တွင် ကျော်ညွန့်၏ မျက်လုံးများ ပိုမို ပြူးကျယ်နေသည်ရေစိုပြီး ကပ်နေသော လုံချည်အား ဖြေချပြီး ခြောက်နေသော ထဘီကို မသပ်မယပ်စွပ်ကာ လဲနေချိန်တွင် အတွင်းသားဆိုင်များ အမှတ်တမဲ့ ပေါ်သွားတတ်သည်ကို သိသော ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် မလွတ်တမ်း ကြည့်နေမိသည်။

သူ ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်၊ အပေါ်လုံချည် အခြောက်ကလည်း အကုန်လုံး မဖုံးနိုင်သေး …. အောက်ရေစို လုံချည်ကလည်း ချွတ်၍ မပြီးသေး ဖြစ်နေသဖြင့် လစ်ဟာသွားသော မခင်မေ၏ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးကြီးများနှင့်ထဘီအခြောက် မစည်းရမီ ရေစိုအဝတ်ကိုလက်ဖြင့် ချွတ်အချ၌ လွတ်နေသာ အထက်ဆင်ကြားမှ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်လိုက်ရလေရာခဏခဏ မြင်ဖူးနေသည့်ကြားမှအသက်ရှူမှားသွားရသည်။

ပေါင်ကြားမှတောင်ထွက်နေသော လီးတံကြီးမှာလည်း ခေါင်းငြိမ့်မပြနိုင်တော့ဘဲ တင်းမာသည်ထက်ပိုတင်းမာကာ ပုဆိုးကို ထောက်ပြီး တန်းနေလေသည်။ခဏ မြင်လိုက်ရသမျှကို အငမ်းမရကြည့်ရင်း အမြဲတမ်း ဖြစ်နေသည့် မိန်းမ လိုးချင်စိတ်များ ပိုမို သောင်းကျန်းလာမှုကြောင့် လီးတံ အပေါ်ရှိ ဖြဲလို့ ဖုံးလို့ရသော အရေခွံကို အသာအုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်နေမိပြန်သည်။

ဆယ့်လေးငါးမိနစ်မျှ ဂွင်းတိုက်မိပြီးနောက် အလကားသက်သက်သုတ်မထွက်စေဘဲ မိန်းမလိုးပြီးမှ ထွက်တာမျိုး ဖြစ်စေရန် ကျော်ညွန့်အကြံ ထုတ်မိသည်။ ထိုအခါ မတွေ့ရသည်မှာ တစ်ပတ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သည့် ဦးသာဒင်အား သတိပြုမိ၍ မခင်မေအားညနေက မေးလိုက်မိသည်ကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်။နင့် အန်ကယ် ခရီးထွက်သွားတယ်လေ ကျော်ညွန့်ရဲ့ … ညဆို ငါ့မှာ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းခြောက်ခြောက်ကြီးနဲ့ …. ဟင်း ဟင်းဟု ပြန်ပြောခဲ့ပုံကိုသတိရနေမိပြန်သည်။

ပင်ကိုယ်ကလည်း တဏှာ ခပ်ကြီးကြီး ဦးသာဒင်လိုးသမျှကို အလိုက်သင့် ပြန်ဆက်ဆံတတ်သည့် မခင်မေအား စိတ်ကူးနှင့် မှန်း မှန်းလိုးနေမိရာမှ ….. ပြေးကာသွားပြီး တူနှစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသေးသော ကာမရအသာကို ရယူခံစားရန် ကျော်ညွန့် စိတ်ကူးလိုက်မိသည်။

မိန်းမ မလိုးရဘဲ ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပြီး သုတ်ထုတ်နေရမှုကို ရပ်ကာ တကယ့် မိန်းမ တစ်ဦးအား ခပ်ရဲရဲ ပူးကပ် ကြံစည်လျှင် သူကြုံချင်နေသည့် အလိုး အတွေ့အကြုံကို ရလိမ့်မည်ဟု တွေးရင်းက မခင်မေလို ခပ်ထထ မိန်းမ တစ်ဦးမှာ လင်နှင့်တစ်ပတ်လောက်ကင်းကွာနေမှုကြောင့် ကာမ အရသာကို တောင့်တနေလိမ့်မည်ဟု ခန့်မှန်း တွေးနေမိသည်။

အခြေအနေကို ကိုယ့်ဘက်ကိုယ်ဆွဲပြီး ခပ်ရဲရဲ တွေးရင်း ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသောကျော်ညွန့်တစ်ယောက် သူ့အိပ်ယာဘေး စားပွဲပေါ်၌ ၈-လက်မအသွားရှိသော ဓားမြှောင်တစ်ချောင်းကို တွေ့လိုက်ရာမှ စိတ်ကူးတစ်ခု သူ့ခေါင်းထဲတွင် ထင်းကနဲ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည်။ထိုဓားမြှောင်ကို ယူပြီး အိမ်ပေါ်က ခပ်သုတ်သုတ် ဆင်းခဲ့လေတော့သည်။

“ဒေါက် … ဒေါက်ဘယ်သူလဲ”

“ ကျွန်တော်ပါ …. မခင်မေနဲ့ ခဏလောက် စကားပြောချင်လို့”

စိတ်ကူးတစ်ခုကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် ရဲစိတ်အားကိုးပြီး ထွက်လာသော ကျော်ညွန့်က မခင်မေတို့ အိမ်တံခါးကို အသာခေါက်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ကျွီကနဲ မြည်သွားပြီး ပိတ်ထားသော တံခါး ပွင့်သွားသည်။လာလေ ကျော်ညွန့် ….. ထူးထူးဆန်းဆန်းဘာများ ပြောစရာရှိနေလို့လဲ …. ကဲ ဝင်တော့လေသူ့အား တံခါး ဖွင့်ပေးရင်းအနီးကပ် ပြောဆိုနေသော မခင်မေကို မြင်နေရသော ကျော်ညွန့်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ရာဂသွေးများ ဖြုန်းကနဲ ဆူဝေတက်သွားရသည်။

ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလိမ်းစလေးသာ ရှိသော မခင်မေ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်ရင်လျားထားသောထဘီ တစ်ထည်မှလွဲပြီး ဘာမှ ရှိမနေပေ။ ထို့ကြောင့် ဝင်းဝါပြည့်တင်းသောအသားများနှင့်စည်းနှောင်ဖုံးလွှမ်းထားသော လုံချည်အောက်မှ ထင်ရှားနေကြသည့်အသားဆိုင်များကို မြင်နေရသည်။ ထို့အပြင် မခြောက်တခြောက်ကလေး ဖြစ်နေသော လိမ်းပြီးစ သနပ်ခါးနံ့လေးများက ကျော်ညွန့် နှာခေါင်းထဲသို့ ခပ်မွှေးမွှေးတိုးဝင်နေပြီး ဖြစ်ရာ စောစောက ပြန်ပျော့သွားသော လိင်တံကြီးမှာ သိသိသာသာပင် ပုဆိုးအတွင်းဝယ် ထောင်ထလာလေတော့သည်။

မုန်ယိုနေပြီဖြစ်သော ရာဂစိတ်ကို ထိန်းရင်း အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တံခါး ပြန်ပိတ်လိုက်သည့် မခင်မေ၏ နောက်မှနေကာ မခင်မေ၏ နောက်ပိုင်းအလှအား ခပ်ရဲရဲ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ တဟုန်ထိုး ကြွနေသော ရမ္မက်စိတ်များ ကျော်ညွန့်တွင် ပိုမို ဖြစ်ပေါ်နေလေပြီ။

“ ဟဲ့ …. အို နင် ဘာဖြစ်လို့ ငါ့ကိုဒီလောက် ကြည့်နေရတာလဲ”

ရုတ်တရက် နောက်ပြန်လှည့်လိုက်သော မခင်မေမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအားအငမ်းမရ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ကျော်ညွန့်ကြောင့် လန့်သွားရသည်။

ထို့အပြင် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသာ အရာမှာ သိသာ ထင်ရှားနေလေရာ ထိုအရာ ဘာမှန်း သိနေသူ မခင်မေအတွက် အံ့သြ ထိတ်လန့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည်။

“ ကျ …. ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး မခင်မေ …. “ 

မခင်မေကို ချစ်ချင်လို့သေမထူး နေမထူးဟု ဆုံးဖြတ်ထားသော သူတို့ ပုံစံအတိုင်း စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချခဲ့ပြီ ဖြစ်သော ကျော်ညွန့်က သူယူလာသော ဓားမြှောင်ကို ခါးနောက်မှ အသာဆွဲယူလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ ဟဲ့ ကျော်ညွန့် …. နင်ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ …. ငါ့မှာ လင်နဲ့လေ …. သွား ”

“ သွားမသွားဘူးဗျာ …. ကျနော် မခင်မေကို ချစ်ချင်နေတာ ကြာပြီ … ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းလို့ မရဘူး …. ဒီအတိုင်းလဲ မနေနိုင်ဘူး …. အဲဒါကြောင့် ထွက်လာတာ . ကဲ ရော့ .. ဒီမှာ ဓား … မခင်မေ သဘောမတူရင် အဆုံးသာ ထိုးသတ်လိုက် …. ကျနော် သေသွားမှ အေးမယ် …. မသေသေးရင်တော့ မခင်မေကို ချစ်ရမှာပဲ”

ခပ်ရဲရဲပင် ပြန်ပြောရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထနေသော လီးတံကြီးကို ပုဆိုး အုပ်နေသည့် ကြားမှ ပိုကော့ပြလိုက်ရာ မခင်မေ လန့်သွားရသည်။

အနားသို့ တိုးလာပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲကာ ဓားအိမ်နှင့် ဓားကို အတင်းလာထည့်နေလေရာမခင်မေမှာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ …. အို …. ကျော်ညွန့် …. မဟုတ်တာတွေ…အိုမလုပ်ပါနဲ့”

ဓားအိမ်ကိုလက်ထဲထည့်ပြီးလျှင်ပြီးချင်း သူမ၏ကိုယ်လုံးကြီးအားအတင်းဆွဲဖက်ကာလွတ်နေသာပုခုံးသားများကိုငုံ့နမ်းနေသော ကျော်ညွန့်ကို ပြန်တွန်းရင်း ပြောနေသော မခင်မေမှာ ကျော်ညွန့် ရင်ခွင်ထဲတွင် မလူးသာ မလွန့်သာအောင် အမိခံနေရပေပြီ။

“ကဲဗျာ …. ဓားနဲ့ ထိုးလေဗျာ …. ကျနော်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး …. မထိုးရင်တော့ ချစ်မှာပဲ”

ကျော်ညွန့်က အတင်းဖက် အတင်းပြောနှင့် မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲကာ အခန်းထဲသို့ တွန်းပြီး ဝင်သွားသည်။ အခန်းထဲ ရောက်လျှင် တွန့်လိမ် ရုန်းကန်နေသော မခင်မေ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နှင့် အတင်းဖိစုပ်ယူလိုက်သည်။ထို့ကြောင့် ကျော်ညွန့်အား ပြန်တွန်းနေသော မခင်မေ၏ လက်များမှာ တွန်းနေရာမှ ပျော့သွားကြပြီး ပြန်ဖက်မိသလို ဖြစ်သွားကြလေသည်။

ရာဂစိတ်များ တက်ကြွထက်သန်နေသော ကျော်ညွန့်မှာ အင်အားများ ခါတိုင်းထက် ပြည့်ဖြိုးနေသလို အမှတ်တမဲ့ အဖက်ခံရပြီး ကြမ်းရမ်းနေသော ကျော်ညွန့်ကြောင့် မိန်းမသားဖြစ်သော မခင်မေတစ်ယောက် ရုန်းအားများ ကျသွားပြီး ကျော်ညွန့် ဆွဲခေါ်ရာ ပါသွားရသည်မှာ မသိစိတ်က ကျော်ညွန့်အား လက်ခံနေပြီဆိုခြင်းကို မခင်မေ မသိပါချေ။

ကုတင်နားရောက်လျှင် မွေ့ယာပေါ်သို့ အတင်းတွန်းလှဲပြီး အပေါ်မှ ဖိထပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ စုပ်ယူနေမှုကြောင့် စောစောက ဆုပ်ကိုင်ထားမိသော ဓားအိမ်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဒေါက်ကနဲ ကျသွားလေသည်။ အကယ်၍ ထိုဓားကို မခင်မေ တစ်ယောက် အသေအချာ ထုတ်ကြည့်ပါက သံမဏိဓားကို တုပြီး တူအောင် လုပ်ထားသော ရော်ဘာဓား တစ်ချောင်းသာ ဖြစ်ကြောင်း သိသွားလိမ့်မည်။ ကလေးကစားရန် လူကို ခြိမ်းခြောက်ရန် အပျော်သက်သက် လုပ်ရောင်းလေ့ရှိသော ရော်ဘာဓားဖြင့် ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် သူမအား လိမ်ညာပြီး ကာမကို အရယူရန် ကြိုးစားနေပြီဖြစ်ကြောင်း မခင်မေ မသိတော့ပေ။

မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နှင့် နိုင်ငံခြား ဗွီဒီယိုကားထဲမှ မြင်ဖူးသည့်အတိုင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်နေသော်လည်း ထိထိရောက်ရောက် စုပ်မိခြင်း အားပါခြင်းနှင့် မတူသော ဓာတ်များက ဆွဲဆောင်ခြင်းများကြောင့် မခင်မေမှာ ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်၊ မရုန်းနိုင် ဖြစ်ကာ အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်နေသော ကျော်ညွန့်၏ ကျောပြင်ကြီးအား အတင်း ပြန်ဖက်ထားမိလေတော့သည်။

ကြားဖူး မြင်ဖူးသော အသိဖြင့် နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း မခင်မေ၏ ထဘီပေါ်မှ မောက်ကြွား ထကြွနေကြသော နို့အုံအိမ်ကြီးများကို အငမ်းမရပင် ကြမ်းတမ်းစွာ ဆုပ်နယ်နေလေရာ မခင်မေ တစ်ယောက် နာကျင်မှုပင် ခံစားနေရသည်။အတင်းဖက် အတင်းနမ်းနှင့် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းနေသော ကျော်ညွန့်က မခင်မေ၏ ရင်လျားထားသော ထဘီအား အသာဆွဲဖြေကာ အဖုံးအလွှမ်း မရှိတော့သော နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းပြီး အတင်း စုပ်ယူလိုက်သည်။

“အိုး …. အိုး … အိုး … ကျော်ညွန့် ဖြည်းဖြည်းဟ … ဖြည်းဖြည်းဟ …. အိုး”

ပြန်လည် ငြင်းဆန်မှု မရှိတော့ဘဲ မခင်မေမှာလည်း မုန်ယိုနေသော ကျော်ညွန့်အား နည်းပေးလမ်းပြပင် ပြန်လုပ်ပြီး ထိန်းပေးနေမိလေသည်။ မကျွမ်းကျင်သေးသော ကျော်ညွန့်၏ ကြမ်းတမ်းမှုက သူမအား ကာမစိတ်ကို ညင်ညင်သာသာ တဖြည်းဖြည်း တက်လေ့ရှိမှုမျိုးမှ တဟုန်ထိုး တက်သလို ဖြစ်နေရသည်။ခါးအထိ ပြေကျနေသော ထဘီကြောင့် မခင်မေ၏ ရင်ဘတ် အထက်ဘက်ရှိ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးမှာ အားရစရာ ကောင်းလောက်အောင် ကြီးထွားမို့မောက် ခုံးထနေလေရာ ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် နို့အုံတစ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပါးစပ်က တစ်လှည့်စီ စို့လိုက် စုပ်လိုက်၊ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေမိသည်။

ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတိုးနေသူ မခင်မေ၏ ကိုယ်သင်းနံ့တွင် သနပ်ခါးနံ့လေးပါ ရောစွက် နေမှုက ကျော်ညွန့်အတွက် နမ်း၍ ရှိုက်၍ မဝအောင် ဖြစ်နေရသလို အိစက်နေသော အသားဆိုင်များအားဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်စုပ်ရက်နေရမှုကလည်း အခေါက်နှင့် အဆီညီနေသောဝက်သားတုံးကြီးအားတဝကြီး စားနေသူကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချေရင်း ပါးစပ်ဖြင် တစ်လှည့်စီ ကုန်းကုန်းစုပ်နေရာမှဘိုက်သားပြင်ပေါ်သူ၏မျက်နှာကိုကျော်ညွန့် တင်လိုက်သည်။

ထို့နောက်ခါးတွင် ရှိနေသေးသောထဘီစလေးအား တင်ပါးဆုံအောက်မှအသာဆွဲချွတ်ယူနေရင်းကဘိုက်သားပြင် ပြန့်ပြန့်ကြီးကိုလျှာဖြင့် လိုက်ရက်ပေးနေမိပြန်သည်။ဒူးဆစ်လောက်အထိ ကျွတ်နေပြီဖြစ်သောထဘီကြောင့် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး အပါအဝင် ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းသော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရပြီဖြစ်သော ကျော်ညွန့်မှာ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်။

ချက်ကလေးကို လျှာဖြင့် ထိုးကလိနေရာမှ ဆီးခုံပေါ်မျက်နှာရောက်လာကာ မထူမပါးလေး ပေါက်နေသော စောက်မွှေးများကိုအသာကျော်ပြီး အမြှောင်းလိုက် ခုံးထဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံကြီးကို အနီးကပ် ကြည့်လိုက်သည်။မိန်းမစောက်ပတ်အားဗွီဒီယိုထဲနှင့်မခင်မေအား ချောင်းကြည့်ဖူး၍အဝေးမှသာ မြင်ဖူး နေသူ ကျော်ညွန့်မှာ ကြီးမား ဖြောင့်တန်းလှသော ပေါင်တံဖြူဖြူကြီး နှစ်ချောင်းအရင်းတွင် ကပ်လျက်ထင်ထင်ရှားရှားခုံးထနေသောလက်ဝါးတစ်အုပ်စာမျှ ရှိသည့် မခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကြီးအား ရင်တုန်ပန်းတုန်နှင့်ပင် အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

စောစောက ရေချိုးထားသော်လည်း တစ်ခါမှ မတို့မထိဖူး၍ ဗြုန်းကနဲ တို့ထိရမှာ ကျော်ညွန့် ရွံ့နေမိသည်။ သို့သော်လည်း မခင်မေ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာ စောက်မွှေးများ မရှိဘဲ ဆီးခုံတွင်သာ အမွှေးရှိခြင်းကြောင့် အနီးကပ် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရလေရာ ပြဲအာနေသော အကွဲကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ အကွဲကြောင်းဘေးရှိ လက်နှစ်လုံးသာသာခန့် ခုံးထပြီး အမြှောင်းဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား နှစ်ခုကိုလည်းကောင်း၊ အကွဲကြောင်းပေါ်ရှိ ခပ်မို့မို့ဆီးခုံပြင်ကိုလည်းကောင်း၊ နောက်ဘက်သို့ ကျကျသွားသဖြင့် ဖင်နှင့် ပေါင်တံကြီး နှစ်ခုကြားတွင် အသားတုံးကလေး နှစ်ခုကပ်ထားသလိုဖြစ်နေလေသည်။

ကျော်ညွန့်သည် မခင်မေ၏ တင်ပါးအုံကြီး နှစ်လုံးအောက်ကို သူ့လက်ထိုးသွင်းလိုက်ကာ ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ပေးရင်း စောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးအား ကြည့်နေရာမှ ဗွီဒီယိုထဲနှင့် ဦးသာဒင်လုပ်သလိုလျှာဖြင့်ယက်ပေးရ ကောင်းမလားဟု စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ မလုပ်ဖူးသေးသဖြင့် ရွံသလိုလည်း ဖြစ်နေသည်။

နောက်တော့ စိတ်များ ထကြွနေသဖြင့် ဘာမှ မစဉ်းစားဘဲ နှာခေါင်း ဖိတင်ပြီး နမ်းလိုက်မိသည်။

“ အိုး …. ဟဲ့ …. ကျော်ညွန့်ရယ်”

မခင်မေ၏ အသံကို ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲအနံ့တစ်မျိုးသင်းနေသောစောက်ပတ်အုံဖောင်းဖောင်းကြီးအားအတင်း နမ်းရှုံ့နေရာမှ ရွံစရာ မဟုတ်မှန်း သိသွားကာ နှာခေါင်းအစား လျှာပြားကြီးနှင့် ပင့်ပြီး ယက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အိုး …. အိုး …. အိုး …. ကျွတ် ကျွတ်”

ဗွီဒီယိုကားပေါင်းများစွာထဲမှ အနီးကပ် ရိုက်ပြထားသော စောက်ပတ်ယက်နေမှု များကို ယခု လက်တွေ့ စတင်စမ်းလုပ်နေပြီ ဖြစ်သော ကျော်ညွန့်မှာ စောက်ပတ်အုံကြီး၏ နူးညံ့မှု၊ နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခု၏ ထူအမ်းအမ်းဖြစ်နေမှု၊ ဟပြဲနေသော အကွဲကြောင်းနှင့်ထိပ်နားရှိ စောက်စေ့အသားပိုကလေးများ၏ကိုက်ခဲချင်စရာ ကောင်းမှုများကြောင့်ရွံရှာစိတ် လုံးဝမရှိတော့ဘဲပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် ယက်ပေးနေမိလေတော့သည်။

“အား … အိုး … ကျော်ညွန့် …. အိုး … အား အား”

ကျော်ညွန့်၏ စောက်ပတ်ယက်ပေးမှုက အလွန် ထိရောက်ပြင်းထန်လှပေရာ အယက်ခံနေရသူ မခင်မေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံစုံ ထွက်ပေါ်နေပြီး ပေါင်တံ ဖြိုးဖြိုးကြီးများကို လှုပ်ယမ်းလိုက်၊ ဖင်ဆုံအိအိကြီးများကို ပင့်လိုက်၊ ခါးနွဲ့နွဲ့လေး ဖယ်ယမ်းလိုက်နှင့် အရူးအမူးဖြစ်နေလေသည်။စောက်ပတ်အုံကြီးကို အထက်အောက် ပင့်ယက်လိုက်၊ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိုးသွင်း ကလိလိုက်၊ စောက်စေ့ချွန်ချွန် မာတာတာလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိပြီး ပွတ်ချေလိုက် လုပ်ရင်း ကျော်ညွန့်က သူ့လက်ကို မခင်မေ၏ ပေါင်တံလုံးလုံးကြီးများအား ပွတ်သပ်ပေးမိသည်။

တင်ပါး ဆူထွားထွားကြီးများမှာလည်းမလွတ်၊ထိုမှအပေါ်ဘက်တွင်ရှိသော နို့အုံ အိအိကြီးများကို လှမ်းပြီး မမိတမိကိုင်ကာ နို့သီးကလေးများအား လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားညှပ်ပြီးပွတ်ချေပေးနေပြန်ရာမခင်မေတစ်ယောက် မွေ့ရာပေါ်ဝယ် တလူးလူး တလွန့်လွန့်၊ တအီးအီး တအင့်အင့်နှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေလေသည်။

တော်တော်လေးကြာအောင်ယက်ပေးနေသောကြောင့် စောက်ပတ်အတွင်းမှ စိုရွှဲကျလာသော ချွဲပြစ်သည့်ရေများကို ကျော်ညွန့်သတိပြုမိသည်။တဏှာပိုးများ ထကြွနေမှုကြောင့် မရွံမရှာယက်ပြီးမျိုချမိသည်အထိ ဖြစ်သွားရသည်။စောက်ပတ်အုံကြီးအား ယက်နေရာမှ ပေါင်တံဖြိုးဖြိုးကြီးပေါ်ပါးစပ်တင်ကာတရစပ် ယက်ပေးရင်း ဒူးခေါင်းနားရှိ ထမီအား လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဖြစ်အောင် ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။

ယခုအခါ မခင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံး မည်သည့်အဝတ်အစားမှ ဖုံးကွယ်မထားတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားရလေပြီ။ဘာမှ မရှိတော့သော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအား ဒူးထောက်ကာအပေါ်မှဆီးကြည့်နေရင်းမှ ကျော်ညွန့်သည် သူ့ခါးတွင်ရှိသော ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးချွတ်ပြီး အပေါ်ပိုင်းရှိ စွတ်ကျယ်ပါ ချွတ်လိုက်သောအခါနှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်နေကြလေတော့သည်။

ဒူးထောက်ထားရင်းက မခင်မေ၏ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် ဆွဲဖြဲပြီး ကျော်ညွန့်က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ထိုအခါ ပေါင်တံကြားရှိ လီးတံကြီးမှာ ခေါင်းပင် ငြိမ်မနေဘဲ ရှေ့တိုးတန်းနေပုံမှာပက်လက်ကလေး ငေးကြည့်နေရသော မခင်မေအတွက် ရင်ကလေးပင် ဖိုသွားရသည်။သူမ အလိုးခံနေကျ ဦးသာဒင်၏ လီးကြီးမှာ ကြီးပြီးရှည်သော်လည်း ထိုဒဏ်ကို မနိုင်၍ အမြဲတမ်း ပျော့ခွေခွေနှင့်သာ အလိုးခံနေရသူဖြစ်ရာ ကျော်ညွန့်၏ တင်းတင်းမတ်မတ်နှင့် အားရစရာကောင်းအောင် တောင်နေသော လီးတံကြီးက မခင်မေအား ပိုစိတ်လှုပ်ရှားစေလေသည်။

အသေအချာမြင်ရမှ ကျော်ညွန့်၏ လီးမှာ သူ့လင် ဦးသာဒင်၏ လီးလိုပင် ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်း ရှည်လှကြောင်းသိသွားရသည်။ ကျော်ညွန့်က သာသည်မှာ တောင်နေအောင် မတ်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ပက်လက်ဖြစ်နေသော မခင်မေ၏ ပေါင်ကြားမှဒူးထောက်ပြီး ကြည့်နေသူ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် လိုးရန်အတွက် မခင်မေ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ဝမ်းလျားထိုးဖိမှောက်ချလိုက်လေသည်။ ပေါင်ကြားတည့်တည့်ကိုလီးထောက်ပြီးနို့အုံပေါ်တွင်လက်တင်ကာ မျက်နှာပေါ် အပ်ထားလိုက်ပြီဖြစ်၍ ကျော်ညွန့်မှာ ကုန်းကုန်းကွကွကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

နေရာပြင်နေသော ကျော်ညွန့်အား မခင်မေကလည်း ဝိုင်းကူလုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ် ဖိထောက်နေသော လီးတံကြီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝကို အသာတေ့ပေးလိုက်ရာ အပေါ်မှဖိပြီး လှုပ်ရှားရန်ပြင်နေသော ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ ပိုများလာပြီး လီးတံကြီးအားဖိချလိုက်လေတော့သည်။အိကနဲတိုးဝင်သွားသောလီးတံကြီးကြောင့်သူမ၏လက်ကိုမခင်မေကလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ညွန့်မှာတော့ယခုမှ ပထမဆုံး မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ရခြင်းဖြစ်ရာ ဝင်မှန်းသိသည်နှင့် အားစိုက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းနေမိသည်။

လီးတံမှာ မခင်မေ၏ စောက်ပတ်အုံထဲသို့ တဝက်လောက်သာ ဝင်နေသော်လည်း ကျော်ညွန့်အတွက်မူ အနေခက်သလို ဖြစ်နေလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ခါမှ မဝင်ဖူးသေးသော လီးတံကြီးမှာ ပူပူနွေးနွေး အိအိစက်စက်နှင့် အသားနုများက တစ်ဆို့ဆို့ လုပ်ပေးနေမှုကြောင့် ထူးခြားသလို ဖြစ်နေရသည်။

ဦးသာဒင်က ခဏခဏ လိုးထားသော မခင်မေစောက်ပတ်ကြီးမှာ သူအတင်းထိုးသွင်းတာကို အဆုံးထိမဝင်ဘဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်နှင့် ဖြစ်နေလေရာ ကျော်ညွန့်မှာ အံ့အားသင့်နေမိသည်။

ထပ်ပြီး ကျော်ညွန့် သတိပြုမိသွားသည်ကတော့ သူ့လီးတံကြီး အဆုံးထိလည်း သွင်း၍ မရသေး၊အပေါ်မှဖိပြီး ဆောင့်သွင်းရချက်ကလည်း လေးငါးချက်မျှသာ ရှိသေးချိန်တွင် သုတ်ထွက်ချင်သလို ဖြစ်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မခင်မေ၏ ချိုင်းကြားမှ လက်ကို သွင်းပြီး မျက်နှာချင်းထပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးရမှု မကြာသေးဘဲ ပြီးချင်သလို ဖြစ်နေခြင်းအတွက် ကျော်ညွန့် မကျေနပ်၊ သို့သော် သူ ဘာမှလည်း မလုပ်တတ်။

ထို့ကြောင့်သူ့အား အောက်မှ ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားရင်းပင့်ကော့ပေးနေသောမခင်မေကို ပါးခြင်းအပ်ဖိထားလိုက်ရာမှ တင်ပါးကိုမြှောက်ပြီးဆက်ဆောင့်လိုက်မိသည်။

“ အား … အား … အား … ”

မခင်မေ၏ ညည်းသံမဟုတ်၊ သုတ်များ ပန်းထွက်သွားပြီဖြစ်သော ကျော်ညွန့်၏ညည်းသံသာ ဖြစ်သည်။လီးသွင်းပြီးဆယ်ချက်ခန့်သာ ဆောင့်ရသေးသည်သုတ်ရည်များပန်းထွက်သွားပြီမို့ ကျော်ညွန့်မှာသူ့ကိုယ်သူအံ့လည်း အံ့သြ၊ မကျေလည်း မကျေနပ်ဖြစ်သွားရသည်။

သူကြည့်ဖူးသော ဗွီဒီယိုထဲတွင် ပုံစံလေးငါးမျိုး ပြောင်းပြီး အားရပါးရလိုးပြီးမှ သုတ်ထွက်သွားကြသည်။ ဆောင့်ချက်များကို တစ်ခါတစ်ခါ သူရေတွက်ကြည့်ရာ အချက် ၁၀၀ ကျော် ၂၀၀ လောက်မှ ပြီးတတ်ကြပုံနှင့် တချို့သရုပ်ဆောင်များဆိုလျှင် စောက်ပတ်ကိုလိုးနေရာမှ လီးတံကိုထုတ်ပြီး မိန်းမ သရုပ်ဆောင် ပါးစပ်ထဲဆက်သွားကာအစုပ်ခံကြတာတောင်ချက်ချင်းသုတ်မထွက် အတော်ကလေး ကြာမှ ထွက်သွားကြသည်။

စောက်ပတ်ကိုလိုးသည်မှာလည်း တစ်ဆုံးဝင်အောင် လိုးတတ်ကြရာ ကြည့်သူတိုင်း မရိုးမရွဖြစ်သော်လည်း အားတော့ရကြသည်။ မလိုးမီ လီးအစုပ်ခံ၊ ဂွင်းအတိုက်ခံအချက် ၁၀၀ ကျော် ၂၀၀ ဆောင့်လိုးပြီးချက်ချင်းသုတ်မထွက်မှုကို မြင်ဖူးသော ကျော်ညွန့်မှာ ယခုသူ့တွင်ဘာချွတ်ယွင်း၍သုတ်ထွက် မြန်ရကြောင်း ကျော်ညွန့် မသိ။လောလောဆယ် ကျော်ညွန့်သိသည်ကတော့ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီး လီးတစ်ဝက် တစ်ပျက်ဖြင့်တစ်ချီပြီးသွားရခြင်းကိုအားမရဘဲလီးတံကျဉ်နေသည့်ကြားက ဆက်ဆောင့်နေမိတော့သည်။

လူပျိုကလေးမို့ သုတ်ထွက်မြန်မှုကို မခင်မေသိသော်လည်း ခနလေးပြီးသွားပုံကိုတော့ မကြိုက်၊ သို့သော် သုတ်ထွက်ပြီးတာတောင် မနားဘဲ ဆက်ဆောင့်လိုးနေသည့် ကျော်ညွန့်အား မီရာကို ပြန်ဖက်ရင်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးမှုတော့ မခင်မေ လုပ်ပေးမိသည်။မခင်မေ၏ ကိုယ်နံ့နှင့် နူးနူးညံ့ညံ့ အိအိစက်စက် အတွေ့ထူးလှသော အသားဆိုင်များက အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသူ ကျော်ညွန့်အတွက် စိတ်ရောလူပါ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရအောင် ဖြစ်နေရပါသည်။

ထွေးအိသော ကိုယ်လုံးကြီးအား အတင်းဖက်ထားရင်း သူထွက်သွားသော သုတ်ရည်များဖြင့် ချောကျိနေသော စောက်ပတ်အုံထဲသို့ အတင်းဆောင့်ပြီး ဆီးခုံချင်း ကပ်သည်အထိ လီးတံကြီး အကုန်သွင်း၍ ရမှုတော့ ကျော်ညွန့် ကျေနပ်မိသည်။သို့သော်လည်း သူတော်တော် ပင်ပန်းနေလေသည်။ စိတ်ထဲတွင် ထင်ထားသည်က စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်လျှင် ခပ်ကြာကြာဆောင့်မည်။

အပေါ်ပိုင်းကနို့အုံတို့ နှုတ်ခမ်းတို့ကိုလည်း ငုံလိုက်စုပ်လိုက် ရသလောက်လုပ်မည်။ သုတ်ထွက်ချင်လာလျှင် အောင့်ပြီး ထိန်းထားမည်။ နောက်မှ ပြန်ဆောင့်ပြီး အချိန်ရသလောက် အရသာ ခံစားမည်ဟူ၍ပင်ဖြစ်သည်။ယခုတော့ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ပတ်အတွင်းသားများကလီးတံကြီးကိုကျဉ်ဆိမ့်စေသလိုအပေါ်ဘက်ကထိတွေ့နေရသော အသားဆိုင်များကလည်း ထိရင်းထိရင်းလူကိုအီဆိမ့်စေလေရာ ကျော်ညွန့်မှာနူးအိနေသော ဝက်သားတုံးကြီးအား ခဏလေးနှင့် ဝါးမျိုမိသွားသလို ဖြစ်နေရသည်။

နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက် နို့အုံကိုဆုပ်လိုက် စို့လိုက် လုပ်ပေးမိသော်လည်း စိတ်စောနေမှု မကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူ့မှာ အလုပ်ရှုပ်ပြီး ပင်ပန်းနေလေသည်။

ထို့ကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းနှင့် နို့ကို အသုံးပြုဖြစ်သော်လည်း နောက်ဆုံးတော့ ချိုင်းကြားလက်သွင်းကာ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဆောင့်ခြင်းသာ အဆက်မပြတ် လုပ်နေမိတော့သည်။စောစောက သုတ်ထွက်သွား၍ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေခြင်းကြောင့် ရုတ်တရက် သုတ်ထပ်ထွက်ရန် မနီးသော်လည်း အချက် လေးဆယ်လောက် အရောက်မှာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာပြန်ရာ မြန်မြန်ပြီးသွားမှာစိုး၍ စောက်ပတ်ထဲဝင်နေသော လီးတံကြီးအား ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်လေသည်။

“ ကွယ် … ဘာဖြစ်လို့ ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ … နေအုံး .. နေအုံး … အင်း … ဟုတ်ပြီ … ဆောင့်တော့ ”

ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးတံကြီးကို မချင့်မရဲဖြစ်သွားသော မခင်မေက ပြန်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်သို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။ လီးတံမာမာကြီးကြောင့် သူမလည်း ကာမဖီလင် တက်နေပြီဖြစ်သည်။ကျော်ညွန့်မှာ စိတ်ကလည်းလောနေ လူကလည်း ကောင်းနေလေရာလီးပြန်ဝင်သည်နှင့် စောစောကလိုပင် ခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီးအားပါပါ ဆောင့်လိုးပစ်မိသည်။

စောက်ပတ်အတွင်းမှ ထူးခြားသောအတွေ့အထိကအရိုင်းသက်သက်သာ ရှိသော ကျော်ညွန့်အား စိတ်လှုပ်ရှားလာစေသည်။ ပထမတစ်ခါ ထွက်ပြီးသည်မှာ သိပ်မကြာသေးသော်လည်း ဆက်ဆောင့်ချက် ၁၀၀ သာသာတွင် မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ ဒုတိယမြောက် သုတ်ရည်များပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားလေတော့သည်။

“ အား … အား …အား ”

သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လျက်ပင် ခပ်ပြင်းပြင်းဖိဆောင့်ရင်း တအီးအီးနှင့် ဖြစ်သွားသည်အထိ ဆက်ဆောင့်ပြီးနောက်တော့ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် မခင်မေကိုယ်ပေါ်တွင် ပျော့ခွေသွားလေတော့သည်။

လီးတံကြီးမှာလည်းသုတ်နှစ်ခါ ဆက်တိုက်နီးပါးထွက်သွားရသဖြင့်ကျဉ်ပြီး ကျိန်းသွားရသည်။ ပြီးတော့ ထင်ထားသလို အီဆိမ့်သွားမှုက ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် မဖြစ်ဘဲ လူသာနုံးသွားရမှုကြောင့် ဘာမှ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ မခင်မေ ကိုယ်ပေါ်တွင်ပင် ဆက်ဖိထားရင်းက စောက်ပတ်ထဲမှလီးမထုတ်ဘဲ မှိန်းနေရင်း စဉ်းစားနေမိသည့် ကျော်ညွန့်အား မခင်မေတစ်ယောက်အတော် သည်းခံနေရသည်။

သူ့မှာ ခံကောင်းတုန်းသာ ရှိသေးသည်။ အတွေ့အကြုံရင်နေသူမို့ တစ်ချီတစ်ချီ နာရီဝက်နီးပါးလောက်ပင် ခံနိုင်နေပြီဖြစ်ရာ ယခုကျော်ညွန့် အချက် ၁၀၀လောက်နှင့် ငါးမိနစ်နီးပါးလောက်သာ ဆောင့်လိုးနိုင်မှုကို ဘယ်လိုမှ သူမ ကျေနပ်စရာမရှိပေ။ တစ်ခုပဲ သူမ ကျေနပ်တာရှိသည်။ ထိုကျေနပ်မှုမှာ ကျော်ညွန့်၏ လီးတံကြီးမာတင်းတင်းနှင့်ထိထိမိမိခံစားရမှုပင်ဖြစ်သည်။

ကာမအရသာ ခံစားရသည်မှာ မာတင်းပူနွေးနေသော လီးတံဖြင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို နာနာပွတ်တိုက်ပေးမှုပင်။ ဦးသာဒင်လီးလို ပျော့သလိုလို မဟုတ်ဘဲ ချိုးမရ ကွေးမရအောင် မာတင်းနေသည့် လီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံလိုက်ရမှုက မခင်မေအား သဘောကျစေလေသည်။

“ ဘယ်လိုလဲ ကိုလူပျိုရယ်၊ ခဏလေးနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားပြီ မဟုတ်လား … စိတ်လေးဘာလေး ထိန်းပြီး လုပ်မှပေါ့ အခုတော့ မောနေပြီထင်တယ်”

မခင်မေက အနည်းငယ် မကျေနပ်စိတ်ဖြင့် သူမကိုယ်ပေါ် ဖိပြီး မှိန်းနေသော ကျော်ညွန့်အား ပြောလိုက်သည်။

“ အင်း … ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး …ထိန်းလို့မရလိုက်ဘူး ဖြစ်သွားတယ် … မခင်မေ မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား …”

“ အင်းပေါ့ … ကဲပါ အမောဖြေပါအုံး … နောက်ဆိုရင် ဒီလောက် မလောနဲ့ … ဖြည်းဖြည်းသွားမှပေါ့ … မကြားဖူးဘူးလား … ပညာသင်တာတို့ …စီးပွားရှာတာတို့ …ကာမဂုဏ်ခံစာတာတို့မှာ သိနေသိနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ရတယ်ဆိုတာလေ ” 

“ ကြားဖူးတာ ကြားဖူးတာပဲ … တကယ်လုပ်တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးဗျ … လူလဲ တော်တော် ဟိုက်သွားတယ် ”

ကျော်ညွန့်က ပြောရင်း မခင်မေ၏ ပါးပြင်ကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ကာ ပါးပြင်ချင်း ထပ်လျက် မှေးနေလိုက်သည်။

မခင်မေကတော့ဘာမှမပြောတော့ပဲ သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး အမောဖြေနေသူကို စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ထပ်မံလိုးရန် နှိုးဆွပေးရန် တွေးလိုက်မိသည်။သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲရှိ ကျော်ညွန့်၏လီးတံကြီးမှာ စောစောကလောက် မမာတော့ဘဲ ခပ်ပျော့ပျော့ ဖြစ်သွားသည်ကို သတိပြုနေမိသည်။တရှူးရှူးနှင့် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေသော ကျော်ညွန့်၏ ကျော်ပြင်ကို ငါးမိနစ်နီးပါးမျှကြာအောင် မခင်မေကဖက်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ ကိုလူပျို … အမောပြေလောက်ရောပေါ့ … ဆင်းပါအုံးတကထဲမှာလူကို မွေ့ယာများ အောင့်မေ့နေသလား မသိဘူး … တင်းပြီး ဇိမ်ယူနေလိုက်တာဇိမ်ရှိတာကိုးဗျ … ဟဲ ဟဲ … ”

ကျော်ညွန့်က ပြောပြောဆိုဆို ဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ် အပြင်သို့ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးတံမှာ ပျော့ခွေနေလေပြီ။

“ ကဲ ကဲ …. ဒီမှာ ခဏနေအုံး … အရည်တွေ ပေပွနေတာ ခဏသုတ်လိုက်ဦးမယ် ”

မခင်မေက ပြောပြောဆိုဆို ထပြီး ကုတင်ခြေရင်း ရောက်နေသော သူမ၏ ထမီကို ယူကာ ဖင်ကြားတစ် လျှောက် စိုရွှဲနေသော သုတ်ရည်များကို အသာပွတ်ပြီး သုတ်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တွင် စင်သလောက် ရှိလျှင်ပက်လက်လှန်နေသော ကျော်ညွန့်အနား အသာထိုင်ကာ ပျော့ခွေနေသည့်လီးတံကြီးအား ပြောင်အောင် ဆက်သုတ်လိုက်သည်။

“ ဒါမျိုးဆိုတာ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ပညာပါပါ လုပ်နိုင်မှ ကောင်းတာ …ကိုလူပျိုရ”

ဟုပြောရင်း ကျော်ညွန့်ဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။ အရေတွေသုတ်ပြီးသောထမီမှာကုတင်အောက် ရောက်သွားပေပြီ။အတူယှဉ်လှဲမိသွားသည်နှင့် ကျော်ညွန့် ကိုယ်လုံးအားခပ်ရွရွဖက်ကာနှုတ်ခမ်းကို မထိတထိလေး ဖိစုပ်လိုက် လည်ပင်းကို အသာစုပ်လိုက်နှင့် မခင်မေတစ်ယောက် ဦးဆောင်ပြီး လိုးပွဲကို ပြန်စနေလေသည်။

ခပ်ရွရွလေး ဖက်ထားရင်း သူမ၏ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်းလှသော နို့အုံကြီးများကိုလည်း ကျော်ညွန့် ပါးစပ်ဆီပို့ကာ စုပ်ခိုင်းလိုက် ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက် အောက်တွင် ပျော့ခွေနေသော လီးတံကြီးကို နို့အုံကြီးနှစ်လုံးဖြင့် ညှပ်ကာဆွလိုက်နှင့် စိတ်ပါလက်ပါ လှုပ်ရှားပေးနေသည်။ အတော်ကလေး စိတ်ရှည်စွာ ပွတ်သပ်နေရာမှ ပြန်မာတော့မလို ဖြစ်နေသော လီးတံကြီးကို လက်ဖဝါးနုနုဖြင် အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေပြန်သည်။

ထိုမှ ပြဲနေသော လီးဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် အသာငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်ချိန်တွင်တော့ ကျော်ညွန့်၏ ခါးမှာ ကြွတက်လာလေတော့သည်။

“ အိုး … အား အား …”

ဟူ၍သာ ကျော်ညွန့်အော်နိုင်သည်။ မခင်မေ လုပ်ပေးသမျှကို ဇိမ်ယူပြီး အရသာ ခံစားနေလေသည်။ အတွေ့အကြုံ ပြည့်စုံသူပီပီ မခင်မေ၏ လီးစုပ်ပေးမှုက ညင်သာလှသည်။ တစိမ့်စိမ့်လည်းခံစားရသည်။ ပူနွေးနူးညံ့သော အာငွေ့နှင့် လည်ချောင်း အတွေ့က လီးကြီးကို ရသလောက် ငုံစုပ်လိုက်တိုင်း ကျော်ညွန့် ခံစားနေသည်။

သွေးသားဆူဖြိုးသူပီပီ ကျော်ညွန့်၏ လီးတံမှာ မခင်မေ၏ လက်ထဲတွင် တခဏအတွင်း ပြန်မာလာလေရာ မခင်မေတစ်ယောက် သဘောကျနေမိသည်။ မာသထက် မာအောင်နှင့် သူမလည်း စိတ်ခံစားရသမျှကို ခံစားရအောင် စိမ်ပြေနပြေ စုပ်ပေးပြီး ကျေနပ်လောက်ပြီဟုထင်မှ ကျော်ညွန့် ကိုယ်ပေါ်ကားယားခွတက်လိုက်သည်။ထို့နောက် ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောလီးတံကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ထားရင်း စောက်ပတ်ဝဖြင့် ဖိထိုင်ကာအဆင်သင့်သွားချိန်တွင်အထဲရောက်အောင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ အား … အိုး … ”

နှစ်ယောက်စလုံးစုပ်သပ်မိလိုက်ကြသည်။မခင်မေကဦးဆောင်ကာ အပေါ်မှ နေရာယူပြီး စိတ်တိုင်းကျပင် ကာမအရသာကို ရယူဖန်တီး ခံစားနေကြသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဖိလိုက် ကျော်ညွန့်ပေါ် မှောက်ပြီး ဆောင့်လိုက် နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း ကပ် နို့အုံကိုလည်း ကပ်ပေးလိုက်နှင့်မခင်မေလုပ်နေသလို ကျော်ညွန့်ကလည်း အောက်မှအလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ရင်းသူ့ပေါ်ကို လှဲလာသော မခင်မေ၏ နှုတ်ခမ်းကို ပင့်စုပ်ပေးလိုက် နို့အုံကြီးကို ဆွဲယူစို့လိုက်တင်းမာကားအိနေသောဖင်သားကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးလိုက်လုပ်ပေးနေလေရာတက်ညီလက်ညီရှိမှုကြောင့်နှစ်ဦးစလုံး ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းနှင့် ဖြစ်နေကြသည်။

အတော်ကလေးကြာလာသည်တွင် အောက်မှနေသူ ကျော်ညွန့်ကမခင်မေ၏ကိုယ်လုံးကြီးအားအတင်းဖက်ထားရင်းမွေ့ယာပေါ် ဆွဲလှဲချလိုက်သည်။ လီးအဝင်မကျွတ်စေဘဲအပေါ်ရောက်သည်နှင့် အားရှိပါးရှိပင် ကျော်ညွန့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ အား … အိုး … အိုး … အား … ”

ဟူ၍သာ မခင်မေ ပြန်လည်ညည်းနိုင်သည်။

စံချိန်မီမာတင်းနေသည်လီးတံရှည်ရှည်ကြီးက ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲ အစအဆုံး မြုပ်ဝင်သွားသည်မှာ ကျော်ညွန့်အတွက် အီဆိမ့်သည့် အရသာကို ခံစားနေရသလို မခင်မေအတွက်လည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းပင် အလိုးခံနေရမှုကြောင့် ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ ခံစားနေရရုံမျှမက လီးတံမာမာကြီးက စောက်ခေါင်းတလျှောက်ရှိ နံရံကြွက်သားများကို မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်လောက်အောင်ပင် တွန်းတိုက်ဝင်ထွက် နေမှုကြောင့် ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်အထိပင်။

ခွာဆောင့်လိုက် … ကပ်ဆောင့်လိုက်နှင့် ကျော်ညွန့်မှာ ယခုအချိန်မှာ စိတ်ရှိသလို လိုးခွင့်ရနေသည်။အချက်တော်တော်များများ ဆောင့်ပြီးသော်လည်း သုတ်ထွက်ရန် ဝေးနေသေးသည်မို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ ဖြဲကားပေးထားသော မခင်မေ၏ ပေါင်တံဖြိုးဖြိုးကြီးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက် ပင့်ယူလိုက် ပြန်ချလိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးလုပ်နေရင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေရမှုကို ကျော်ညွန့်သဘောကျနေလေသည်။

ကျော်ညွန့်လိုပင်မခင်မေမှာလည်း စောစောကမပြီးသေးသမျှယခုတော့ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ဖြစ်နေပေပြီ။ကျဉ်ကနဲကျဉ်ကနဲ ဖြစ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်သည်အထိခံစားနေရလေရာ ကျော်ညွန့်၏ ကိုယ်လုံးကြီးအားလှမ်းဖက်လိုက် မွေ့ယာကိုဖမ်းဆုပ်လိုက် ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းနေလိုက်ဖင်ကြီးကိုပင့်ပေးလိုက် ပေါင်တံကြီးများကိုကစားနေလိုက်ဖြင့် နောက်ဆုံးပန်းအဝင်ကို တက်ညီလက်ညီ လှမ်းနေကြသည်။

လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနှင့်ပင် ဆောင့်လိုးနေကြလေရာ စောက်ပတ်ကြီး ကျဉ်စိမ့်သထက်ကျဉ်စိမ့်လာချိန်တွင်လီးတံကြီးမှာလည်း ပူနွေးသထက် ပူနွေးလာပေပြီ။

“ ဆောင့် ဆောင့် … ဆောင့်လိုး … မရပ်နဲ့ မရပ်နဲ့ … ဟုတ်ပြီ အဲဒီလို ဆောင့် … ”

အောက်မှ ပြန်ပင့်တင်ပေးရင်းအငြိမ်မနေနိုင်သောမခင်မေအား ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် ဖိပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်မိသည်နှင့် ခါးကြော ပေါင်ကြောများ တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ အကောင်းဆုံးအရသာကို ပြည့်ဝစွာ ပြိုင်တူ ခံစားလိုက်ကြရလေတော့သည်။

ရွစိရွစိ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကြောင့် ကျော်ညွန့်အီဆိမ့်သွားရသလိုမခင်မေမှာလည်း ဖင်ကိုကပ်ပြီး လှည့်မွှေပေးနေသော လီးတံကြီးကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်သွားရသည်။ အတန်ကြာမှ တရှူးရှူး တဟဲဟဲ အသံများ ပျောက်သွားပြီး ကုတင်ထက်တွင်ထပ်လျက်သား ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။

သွက်လက်မြူးကြွစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်နေသော ဒစ္စကို တေးသွား သီချင်းတစ်ပုဒ်၏ အသံက အခန်းထဲတွင် မတိုးမကျယ်လေး ပြန့်လွင့်၍ နေသည်။ ထိုတေးသွားကို မှီပြီး တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေသောမိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ဟန်က တေးသွားနှင့် လိုက်အောင် မြူးကြွနေသည်။ ပွဲကြည့် ပရိသတ် မရှိဘူးဟူသော အသိဖြင့် မိန်းကလေးက လွတ်လပ်ရဲတင်းစွာပင် တစ်ကိုယ်လုံးကို အချက်ကျကျ လှုပ်ရှားနေလေသည်။

တေးသွားနှင့် အေရိုးဗစ် လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်နေခြင်းမို့ တေးသွားအလိုက် ကိုယ်ကို သွက်လက်မြူးကြွစွာ ရွေ့လျားပေးနေရသည်။ စိတ်လည်း ပျော်စရာ၊ ခန္ဓာကိုယ်လည်း အဆီကင်း၊ အချိုးအစားလည်း ပြေပြစ်စေသော ကစားနည်းတစ်ခု ဖြစ်ခြင်းကြောင့် စိတ်ပါလက်ပါစွာဖြင့် ဟန်နီ လေ့ကျင့်နေသည်။ ဤအခန်းတွင် သူမတစ်ဦးတည်းသာ ရှိသည်ဟူသော စိတ်ကြောင့် ရဲရဲပင် ကားလိုက်၊ ကွလိုက်၊ မြှောက်လိုက်၊ ချလိုက်ဖြင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အချိုးညီစွာ လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်။

ငယ်ရွယ်နုပျိုသူမို့ အလွန်ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်၊ တေးသွားအလိုက် မှီအောင် လှုပ်ရှားလိုက်ဖြင့် တစ်ဦးတည်း အလုပ်ရှုပ်လျက်ရှိသည်။ထိုကဲ့သို့လွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားနေမှုကို စိတ်ဝင်တစား ငေးကြည့်နေသူတစ်ဦးကိုတော့ဟန်နီမသိ … သူမ အလုပ်ကိုသာ သွက်သွက်လက်လက်နှင့် လုပ်နေမိသည်။အေရိုးဗစ်လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်နေသော ဟန်နီအား ကြည့်ရှုနေသူတစ်ဦးကတော့ ကျော်ညွန့်ပင် ဖြစ်သည်။

လူရှေ့သူရှေ့တွင် မြင်ခွင့်ရရန် မလွယ်သော အခြေအနေများကို ကာယကံရှင်များ ကွယ်ရာမှ ချောင်းမြောင်း ကြည့်ရှုရသောအခါ အားနာစရာ၊မျက်နှာ ပူစရာမလိုဘဲ ရဲရဲတင်းတင်း ကြည့်နိုင်သည်။ ရေချိုးခြင်း၊ လင်မယား အချစ်ပလူးခြင်း၊ တစ်ဦးတည်း ကာမခံစားခြင်းနှင့် ယခု ဟန်နီလို အားကစား ဝတ်စုံဖြင့် အေရိုးဗစ်လေ့ကျင့်ခန်းများမှာ ချောင်းကြည့်မှ အားရပါးရရှိသည်။

ထိုအရသာများကို ကျော်ညွန့် သိနေပြီမို့ မခင်မေတို့ လင်မယား ကာမဆက်ဆံပုံကို လည်းကောင်း၊ မခင်မေ ရေချိုးသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ဟန်နီ အေရိုးဗစ်ကစားသည်ကိုလည်းကောင်း ချောင်းကြည့်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ယခုလည်း ဟန်နီ၏ အားကစား လေ့ကျင့်နေမှုကို အိမ်အပြင်အကာကြားမှအနှောင့်အယှက် ကင်းကင်းနှင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ ယခုလို သူချောင်းကြည့်မှုကို ဘယ်သူမှ မရိပ်မိ၊ ဘယ်သူမှ မသိသောကြောင့်လည်း လွတ်လပ်လျက်ရှိသည်။

ကုန်းလိုက်၊ ကွလိုက်၊ကားလိုက်၊ ကော့လိုက်နှင့် ကော့ကော့ကံကား လှုပ်ရှားနေသော ဟန်နီ၏ ပြည့်တင်းနေသည့်ကိုယ်ဟန်မှာ မျက်စိရှေ့တွင် အားရစရာ ကောင်းနေသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးကျသူမို့ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသည့် ရင်သားများက ဆွယ်တာအင်္ကျီအတွင်းဝယ် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မြင်တွေ့နေရသည်။

ပြည့်တင်းသော လက်မောင်းသားများ၊ချပ်ရပ်သော ဘိုက်သားနှင့် သေးကျဉ်သော ခါးကလေးများ အောက်ဝယ် ပြန့်ကားထွက်လာသည့် တင်ပါးဆုံသားကြီးမှာ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်အောင်စွင့်ကားလျက် ရှိသည်။ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကလည်း အရင်းတုတ်ခိုင်ပြီးအဖျားဘက်သို့ တစ်ဖြောင့်တည်း သွယ်ဆင်းသွားပုံမှာ ဆင်နှာမောင်းသဖွယ် အချိုးအစား ကျနလှသည်။

ဒူးခေါင်းလုံးလုံးလေးနှင့် ခြေသလုံး ခပ်တစ်တစ် ကလေးများကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ပင်။ အထူးသဖြင့် အသားကပ်ဘောင်းဘီ အောက်တွင်သိသာရုံလေး ဖောင်းကြွနေသောပေါင်ရင်းဂွဆုံမှအသားအုံကလေးမှာကျော်ညွန့်စိတ်ကို ဆူဝေစေလေသည်။အသားကပ်အင်္ကျီ ဘောင်းဘီများအောက်ရှိအဖုအဖောင်းများ၊အချိုင့်အဝှမ်းများက အနေတော်လောက်သာ ရှိသေးခြင်းမှာဟန်နီ့ကို ကျော်ညွန့် ပိုစိတ်ဝင်စားစရာ ဖြစ်နေရပေသည်။

အသက် ၁၉ နှစ်လောက်နှင့် အရပ် ၅ပေ ၄လက်မလောက် ရှိသော ကိုယ်ခန္ဓာတွင် ရင် ၃၃၊ ခါး ၂၃ နှင့် တင် ၃၅ လောက်ရှိနေခြင်းက ဟန်နီ၏ အလှကို မြင်သူ စွဲမက်စေလေသည်။တကယ်တော့ဟန်နီမှာဦးသာဒင်၏တူမဖြစ်သည်။ မခင်မေတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာချိန်နှင့် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်နယ်မှ ကျောင်းလာတက်နေသော ဟန်နီအား အဆောင်တွင် မနေစေတော့ဘဲ သူ့အိမ်တွင် ဦးသာဒင်က ခေါ်ထားပြီး မခင်မေအား ဝိုင်းကူလုပ်စေသည်။

မခင်မေ၏ ကိုယ်ဝန်မှာ ဦးသာဒင်နှင့် ရသလား ကျော်ညွန့်နှင့် ရသလားတော့ မည်သူမျှမသိ။ ဦးသာဒင်မှာ မယားကြီးနှင့် ကလေး မရထားသူဖြစ်သည်။ယခု မခင်မေတွင် ကလေးရသည်ဟု သိသောအခါ အတော်ဝမ်းသာနေလေသည်။ရကာစလောက်ကတားဆေးများ စားနေသောမခင်မေတစ်ယောက်ဦးသာဒင်အပေါ် ပိုမိုမြဲအောင် ဆွဲနေနိုင်ဖို့ ကလေးရထားမှ ဖြစ်မည်ဟု အတွေးပေါ်လာသဖြင့် ဆေးဖြတ်လိုက်သည်တွင်ကိုယ်ဝန်ရှိလာခြင်းဖြစ်သည်။မခင်မေလည်းအဖော်ရ၊ ဟန်နီလည်း အဆင်ပြေစေရန် ဦးသာဒင် စီစဉ်ပေးခြင်းမှာ ကျော်ညွန့်ကိုပါ ဆက်နွယ်သွားရလေသည်။

နယ်မှ ဟန်နီရောက်လာကထဲက ကျော်ညွန့် စိတ်ဝင်စားသွားမိသည်။ မျက်နှာမှာ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရုံသာ ရှိသော်လည်း ကိုယ်လုံးက သူကြိုက်သည့် အနေအထားမို့ ကျော်ညွန့် သဘောကျမိသည်။ သည်အထဲကဟန်နီမှာ သူ့ကိုယ်သူ လှအောင် ပြုပြင်တတ်သူ ဖြစ်ရာ နေ့တိုင်းကက်ဆက်ခွေဖွင့်ပြီး အေရိုးဗစ် ကစားနေခြင်းကဟန်နီကိုဂရုတစိုက်ကြည့်နေသော ကျော်ညွန့်အတွက်စိတ်ဝင်စားဖို့ ဖန်တီးသကဲ့သို့ ရှိနေသည်။ထို့ကြောင့်ဟန်နီ အေရိုးဗစ်ကစားချိန် ရေချိုးချိန်ကို လစ်ရင်လစ်သလို အချိန်ရလျှင် ရသလို ချောင်းကြည့်မိသည်။

အပြင်တွင်လည်း ရင်းနှီးအောင်နေရင်းမကြာခင်ကပင် သူ့ကို ချစ်နေပြီဟု အရဲစွန့် ဖွင့်ပြောခဲ့သည်။ သူ့အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ်လည်း စိတ်တွင် သတ်မှတ်လိုက်သည်။ဟန်နီထံမှတော့အဖြေမရသေး။ဟန်နီကိုအိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ကျော်ညွန့် ရွေးလိုက်ခြင်းမှာ တခြားနေရာများ၌ ချစ်သူမရှိခြင်း၊အခုအချိန်အထိဘယ်မိန်းမကိုမှ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် မရွေးရသေးခြင်း၊ဟန်နီ၏ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားကသူ့စိတ်ကိုဆွဲဆောင်နိုင်ခြင်း၊နုပျိုသန်စွမ်းကျန်းမာကျော့ရှင်းခြင်းများကြောင့် ဖြစ်သည်။

အလစ် ခိုးခိုးလိုးနေရသော မခင်မေမှာလည်း သူ့မိန်းမ မဟုတ်။ အချိန်မရွေးပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် လိုးခွင့်ရမည့် မိန်းမတစ်ဦးကိုလည်း အမြန်လိုချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေချိန်တွင် ဟန်နီ ရောက်လာခြင်းက ကျော်ညွန့်အတွက် အခွင့်ထူးတစ်ရပ် ရရှိသွားသလို ဖြစ်သွားသည်။ သူ့စိတ်တွင် ပေါ်နေသောကာမစိတ်များကို ဟန်နီ အေရိုးဗစ်ကစားခြင်းနှင့် ရေချိုးခြင်းတို့ကိုချောင်းကြည့်ကာလိုးချင်စိတ်များအား ဂွင်းတိုက်ပြီး ဖြေရှင်းနေရသည်။

မခင်မေတွင်လည်းကိုယ်ဝန်ရင့်လာပြီမို့ သူ မလိုးဖြစ်တော့။ အေရိုးဗစ် ကစားပြီးသွား၍ အနားယူနေသော ဟန်နီ၏ လိုးချင်စရာ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမရနှင့် မချင့်မရဲ ကြည့်ရင်း ပြန်ချိန်တန်ပြီမို့ ကျော်ညွန့် ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။




ကာမ ရေလျဉ် (စ/ဆုံး)

ကာမ ရေလျဉ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - စံနက်ကျော်

မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ 

မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက အ သက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိအုံးမှာပါ။ သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက် သမားအလုပ် လုပ်သူဆို တော့ အဲဒီလို နယ်လှည့်အလုပ်လုပ်ရင်း မဖြူဝင်းနဲ့ ညားခဲ့ တာပါ။ ကိုစိတ်ထွားအသက်က ၃၀ ပေါ့။ မဖြူဝင်းက အချောအလှကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပလီပလာ ခရာတတ်တဲ့ အမူအယာ ၊ ညှို့အားကောင်းပြီး ကြည်လင်တဲ့ မျက်လုံး ၊ ဆေးမ ဆိုးရပဲ အလိုလို နီမြန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူ တွဲတွဲ။ ရီလိုက်လျှင် အနည်း ငယ်ချိုင့်ခွက်သွားတဲ့ ပါးချိုင့်လေး။ ကြည့်လိုက်လျှင် ညှို့အားပြင်း တဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ။ အရပ် အ မောင်း ခေါင်ကောင်းပြီး အများပြောတဲ့ ရွှေဘိုမင်းကြီးကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်။  ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး စွင့်စွင့်ကားကား ထွားထွားအိအိ တင်သား။ တင်းရင်းမို့မောက်နေတဲ့ ရင်သားအစုံ။ 

အားလုံးခြုံလိုက်တဲ့အခါ မဖြူဝင်း ရဲ့ ရူပါရုံဓါတ်က ယောက်ျားတွေကို ဖမ်းစားနိင်စွမ်း ရှိလှပါတယ် ။ သူ့ ပုံကိုကြည့်ပြီး လူကြီးပိုင်း လူငယ်ပိုင်းတွေဟာ စိတ်နဲ့ပြစ်မှား  ဖေါက်ပြန်မိတတ်ကြတာချည်းပဲ ။ ဒါပေ မဲ့ တောဆိုတော့ ဟိုငဲ့ဒီငဲ့ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့  ကိုယ်ထိလက်ရောက် တော့ မစရဲကြပါဘူး။  ဖေါက်ပြန် စိတ်ထဲမှာပဲ ဖေါက်ပြန်သောင်းကြမ်း နေကြတာပါ။ 

 “ ကိုစိန်ထွား မိန်းမ ရလာလို့တဲ့ ”

 “ ကောင်မလေးက ဖြူဖြူချောချောလေးတော့ ”

 “ အံမယ် လူပျိုကြီးက ရမဲ့ရတော့ တကယ့် ချောချောလှလှ” 

တရွာလုံးနီးပါး ကလေးလူကြီးတရုံးရုံးနဲ့ပေါ့။ အဲဒီနေ့က ကိုစိန်ထွားအိမ်မှာ စည်လိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း။ ပေ တစ်ရာပတ်လည်လောက်ရှိတဲ့ အိမ်ဝင်းကြီးတစ်ခုလုံး ကလေးလူကြီးယောက်ျားမိန်းမ အပြည့်ပါဘဲ။ သီဟ အသက်က အဲဒီတုန်းက ၉ နစ်လောက်ပဲရှိအုံးမှာပါ။ ကိုစိန်ထွားတို့အိမ်နဲ့ သီဟတို့အိမ်က တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက် ဆိုတော့ သီဟက အစောဆုံးရောက်သွားတာပါပဲ။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ သီဟ အဖေက ညီကိုတဝမ်းကွဲဆိုတော့ သီဟက ကိုစိန်ထွားရဲ့အ သဲပါပဲ။ 

ကိုစိန်ထွားတို့က သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲ နေကြတာ။ သူ့ညီမက အိမ်ထောင်ကျပြီး ယောက်ျားနဲ့ လိုက်နေတယ်။ ကိုစိန် ထွား အ ဖေကတော့ သီဟ မမွေးခင်ထဲက ဆုံးသွားတယ်။ ရှိတဲ့မြေယာတွေကို သူ့ညီမတို့လင်မယားက လုပ်ပေးကြတယ်။ 

တခါတရံမှသာ ကိုစိန်ထွားကိုယ် တိုင် တောလိုက်လေ့ရှိတယ်။ အ များအားဖြင့်တော့ လက်သမားအလုပ်နဲ့ပဲ ရွာစဉ်လှည့်နေရတာ။ သူ က လက်သမားအဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ပါ။ ပညာလဲ တော်ပါတယ်။ ရိုးသားဖြောင့်မတ်မှုလည်း ရှိပါတယ်။ ကိုစိန်ထွားရဲ့ ရိုးအမှု မဖြူဝင်းရဲ့ သွက်လက်ချက်ချာမှုကို ကြည့်ပြီး တောအရပ်ထုံးစံအတိုင်း မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားကို အပိုင်ဖမ်းလိုက် တာလို့ ကွယ်ရာမှာ အတင်းပြောလိုပြော။ တချို့ကတော့ တယ်စွံတဲ့ ကို စိန်ထွားလို့ မြှောက်လိုမြှောက်။ ကိုစိန်ထွား နေရာမှာနေပြီး မဖြူဝင်းရဲ့စွဲမက်စရာ အလှကို စိတ်ကူး ယဉ်လိုယဉ်။ အို.. တရွာလုံး လှုပ်ခတ်သွားတာတော့ အမှန်ပဲ။ အဆိုးဆုံးကတော့ ရွာတောင်ပိုင်းက ကိုတင်အုံးဟာ အဆိုးဆုံးပဲ။ 

ကိုတင်အုံးက အသက် ၄၅ နှစ် လောက်ရှိပြီ။ မိန်းမဆုံးတာလည်း  ၃ နှစ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ ကာမ ငတ်ပြတ်နေတဲ့ မုဆိုးဖိုတယောက် ပေါ့။ ရွာအနောက်ပိုင်းမှာ အရက်ဝိုင်းဖွဲ့မိရင်း… 

 “ စိန်ထွားတို့ကတော့ တယ်ကော်တာပဲဟေ့…မိန်းမ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ချောချောတောင့်တောင့် အယ်ကယ် နေတာပဲ..မအေလို့း ဘယ်လောက်ဆော်လိုက်မယ် မသိဘူး” 

ဤသို့ ကိုတင်အုံးက အစဖေါ် ပေးလိုက်တော့… 

“အေးကွာ..မိန်းမကတော့ ခပ်မိုက်မိုက်ပဲ၊ စိန်လှမြိုင်ဇတ်ထဲက ပြဇတ်မင်းသမီးနဲ့ အတော်တူတာပဲ မောင်။ ဟင်း…တွယ် လိုက်ရရင်တော့ကွာ…ဖင်လုံးကြီးက အယ်နေတာပဲ .. ဟဲ…ဟဲ..” 

ကိုတင်အုံး ခင်းပေးတဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ကိုမြရှိန်က ဆက်လျှောက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမြရှိန်မှာ အိမ် ထောင်ရှိတယ်။ 

“အင်း..ချောလဲ ချောပါရဲ့ ဒါပေမယ့် စိန်ထွားထက် ၁၀ နှစ်လောက် ငယ်တယ်ကွ..ပြီးတော့ တဏှာ ရာ ဂလဲကြီးမဲ့ပုံပဲ။ ဒီလို ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့ မိန်းမကို ယူထားတဲ့ ယောက်ျားများ ဘယ်တော့မှ စိတ်ချလက် ချ မနေရဘူး.. အမြဲတမ်း စိတ်ပူနေရတယ်။ ဘယ်အချိန်များ လင်ငယ် နေမလဲနဲ့ အမြဲတမ်းတွေးပူနေ ရတတ်တယ်။ လှတာနဲ့ ညားတော့ သောကပွား..ဗျာများရတာပေါ့ကွာ” 

ကိုမြရှိန် စကားကို ကိုတင်အုံးက ထောက်ခံတယ်။ 

“အင်း… စိန်ထွားကြီး အတော့ကို ဖြိုရလိမ့်မယ်မောင်.. ဒီကောင့်ငပဲက ခပ်သေးသေးရယ်ကွ.. မစို့မပို့ လောက်ကလေး ဆော် နိင်လို့ကတော့ ၃ လတောင် ခံမယ်မထင်ဘူး။ နောက်မီးသေချာပေါက် လင်း မှာ” 

သည်စကား ပြောလာသည်က ကိုကြည်စိုး။ သူလဲ အိမ်ထောင်နဲ့ပါ။ တော်သေးရဲ့လို့ ပြောရမှာပဲ။ သူ တို့ဝိုင်းက အရှေ့ဖျားက တမာပင်ကြီးအောက်မှာမို့ ဘယ်သူမှတော့ မကြားပါဘူး။ အရက်ရှိန်လေး နဲ့ ယောက်ျားသားတွေပီပီ ယောက်ျားစကားတွေကို အားပါးတရ ပြောနေကြတယ်။ တကယ်တော့ ကိုစိန်ထွားလဲ မဖြူဝင်းအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိတာ မဟုတ်ဘူး။ 

မဖြူဝင်းဟာ တဏှာရာဂအားကြီးပြီး  သွေးသားသောင်းကြမ်းတာ အမှန်ပါ။ သူ့ရွာမှာ သူနဲ့ညိဖူးတဲ့လူတွေ အ တော် များတယ်။ ဘယ်သူ့မှလဲ အတည်မယူဖူး။ သူ့ စိတ်ကလဲ အတည်ယူဖို့ထက် အခုလို လူပေါင်းစုံနဲ့ ကမျဥ်း ကြောထနေရတာကိုပဲ သဘောကျကျေနပ်နေတယ်။ ဒီလို ရမ်းချင်တိုင်း ရမ်းလို့ရနိင်တဲ့အခွင့်အရေးကလဲ ရထားတယ်ကိုး။ အဲဒါကတော့ မဖြူဝင်းဟာ သား သမီး မရနိင်တဲ့ အမြုံ ဓါတ်ပါနေတာပါပဲ။ စောစောကတော့ မသိဘူး။ တားဆေးမစားပါဘဲ ဟိုလူနဲ့ဖြစ် ဒီလူနဲ့ဖြစ် ထင်သလို သောင်းကြမ်းခဲ့ပေမယ့် ဗိုက်လုံးဝ မကြီးဘူး။ ဒါကို ကောင်းကောင်းကြီးသိတော့မဖြူဝင်း ပိုပြီး ရဲတင်းလာတယ်။ 

ဘယ်သူနဲ့လိုးလိုး ဗိုက်မှ မကြီးနိင်ဘဲကိုး။ အခု ကိုစိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ ဖူးစာ ဆုံးခဲ့တဲ့ရွာက မဖြူဝင်းရဲ့ အဒေါ်ရွာမှာပါ။ သူ့ရွာမှာ နာမည်က ပျက်လှပြီ။ တောဆိုတော့  မြို့အရပ်လိုမဟုတ်ဘူး။ ဘာလေးဖြစ်လိုက် ဖြစ်လိုက် တရွာလုံးသိတော့ တာပဲ။ ကလေးသိ ခွေးသိ ဆိုသလိုပေါ့။ ဒီတော့ မဖြူဝင်းတစ်ယောက် ရွာမှာ အခြေမလှလို့ အဒေါ်ရွာကို ခေတ္တအလည်ရောက်လာခိုက် လက် သမားဆရာ ကိုစိန်ထွား နဲ့ ငြိခဲ့ကြတာပါ။ ဒီလိုနဲ့ ရွာပါလာရောဆိုပါတော့။ 

သီဟဆိုတဲ့ ကောင်လေးက တကယ့်လူရှုပ်လေး။ အသက်က ၉ နှစ် တဏှာကြောကမသေးဘူး..ဘယ် ဘဝက တဏှာပါရမီတွေ  ဖြည့်ဆည်းလာတယ်မသိဘူး..သူ့လဗြွတ်ကို ခွေးပေါက်စတွေ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စို့ခိုင်းတဲ့ကောင်။ ခွေးဖင်ပူးတာကြည့်ပြီး သူ့ အိမ်မှ မွေးထားတဲ့ နီမဆိုတဲ့ ခွေးမဝဝတုတ် တုတ်လေးကို လူကြီးတွေ အလစ်မှာ ခိုးခိုးလိုးတတ်တယ်။ 

ကောင်လေးက စာတော် ညဏ်ကောင်းလေး။ ဒီတဏှာ ရာဂ အတတ်ပညာတွေကိုလည်း အရွယ်နဲ့မ လိုက်အောင် ဝါသနာထုံ တယ်။ သီဟက ကိုစိန်ထွားရဲ့အသဲဆိုတော့ ကိုစိန်ထွား အိမ်ဟာ သီဟအတွက်တော့ တံခါးမရှိ ဓါးမရှိ အချိန် မရွေး ဝင်ထွက်လို့ရတဲ့အိမ်။ တနေ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ကိုစိန်ထွားတို့အိမ်ဘက် သီဟ ရောက်သွားတယ်။ 

ကိုစိန်ထွား အ မေကလည်း နေ့ခင်းဘက်မှာ  အိမ်လည်လေ့ ရှိတယ်။ သီစ အမှတ်တမဲ့နဲ့ အပေါ်ထပ်လှမ်းကြည့်မိတော့ အနောက်ခန်းအပေါ်ထပ်ဆီက ကျွိ…ကျွလိနဲ့ ချိုး ချိုးချွတ်ချွတ် အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။ အိမ်ကလဲ ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ အလှုပ်လှုပ်နဲ့ပေါ့။ ဒါ…ဘာလဲ ဆိုတာ သီဟ ရိပ်မိလိုက်တယ်လေ။ ဦးလေးစိန်ထွားတစ်ယောက် မဖြူဝင်းကို လိုးနေတာ ကလွဲလို့ ဘာများဖြစ်ရအုံး မှာလဲ။ အသံတွေက တော်တော်လေးမြည်နေတယ်။ အသက်ကသာ၉ နှစ် ငယ်ပါက ပေါ့သေးသေးမဟုတ်။ အရှည် ၄ လက်မ အတုတ်က ၃ လက်မပတ်လည်ရှိတယ်။ လူကောင် ကလည်း ခပ်ထွားထွား။ 

ကိုစိန်ထွား သူ့အိမ်လှေကားက အတွင်းဘက်က တပ်ထားတာ။ အဲဒီလှေ ကားထိပ်ရဲ့ ညာဘက်ဘေး အခန်းမှာ အခု ကိုစိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ လိုးနေကြတယ်လေ။ သီဟတစ်ယောက် ခြေသံဖေါ့ပြီး အပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းကြမ်းပြင်နဲ့ သူ့မျက်နာတဲ့တဲ့အ ရောက်မှာ ထရံပေါက်ကနေ အထဲချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အားလားလား ကိုစိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးနေကြတာကို တွေ့ လိုက်ရတယ်။ 

မဖြူဝင်းက ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို အထက်မြှောက်ထားပြီး ကိုစိန်ထွားက ပေါင် ကြားထဲမှာ ဝင်ပြီး အထက် ကနေ ခွမှောက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတယ်။ မဖြူဝင်း ခါး အောက်မှာလည်း ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ခုထားတယ်။ ကိုစိန် ထွားက အသားညိုသူမို့ သူ့ဖင်ကြီးတွေက မဲ ပြောင်နေတယ်။ မီးကုန်ရမ်းကုန် ဆော်နေလို့နဲ့တူပါရဲ့ ကိုစိန်ထွား ဖင်မဲမဲကြီးဟာ  ဆောင့်တိုင်းဆောင့် တိုင်း ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ခွက်နေတယ်။ 

မဖြူဝင်း ဆိုတဲ့အတိုင်း အသားအရေက ဖြူဝင်းနေတာ ဆိုတော့ ဖင်ဆုံ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကစလို့ ဖြူ ဝင်းနေတာပေါ့လေ။ သီဟ က ဘေးတိုက်အနေအထားကချောင်းကြည့် ရတာမို့ စောက်ဖုတ်တွေ လီ တွေတော့ မမြင်ရဘူး။ ဒါပေမယ့် နိ့အုံဖွေးဖွေး ဥဥကြီး ကိုတော့ အထင်သား မြင်နေရတယ်။ ကိုစိန် ထွားက အဲဒီနိ့ကြီးတွေကို ကုန်းကုန်းစို့ပေးရင်း တအား ပစ်ပစ်ဆောင့်နေတယ်။

 “ဖွတ်…ဖွစ်… ဇွတ်… ဇွပ်..ဖွပ်…ရွတ်..ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်…အား…အင့်…အင်း…အား..” 

မဖြူဝင်းက သူ့ဖင်ဆုံ ဖွေးဖွေးကြီးကို ကော့ကော့ခံရင်း ကိုစိန်ထွားကျောပြင် မဲမဲကြီးကို တင်းနေ အောင်ဖက်ထားတယ်။ အချက်ပေါင်း ၃၀ ကျော်လောက်ရှိတော့ ကိုစိန်ထွား တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်ခါတက် သွားပြီး မဖြူဝင်းရဲ့ ကိုယ် လုံးပေါ် မှောက်ကျသွားတယ်။ သီဟလဲ ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတာပေါ့လေ။ သူ့လီးက ကလေးဆိုတော့ ဒစ်မ မပြဲသေးဘူး။ 

ဒီ တော့ ဒစ်အရေပြားကို သူ့လက် နဲ့ ပွတ်ချေပြီး အရသာ ယူနေတယ်။ အတော်လာတဲ့ ကောင်လေး။ ကြီးလာရင် အတော်ကြောက်စရာ ကောင်းမယ့်အကောင်။ ကိုစိန်ထွား ဆက်မဆောင့်နိင်တော့ဘဲ မှောက်ရက်ကြီး မှိန်းနေတယ်။ 

“ အင်း…ဖယ်စမ်းပါဦး…လေးလိုက်တာ” 

မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွား ကိုယ်လုံးကြီးကို တွန်းဖယ်လိုက်တယ်။ ကိုစိန်ထွားက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မ ဖြူဝင်းရဲ့တဖက်မှာ လှဲချလိုက် တယ်။ သီဟမျက်စိမြင်ကွင်းမှာ ကိုစိန်ထွားရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို မဖြူဝင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးက ကွယ်ထားတယ်။ 

“ဟွန်း…ဒီအတိုင်းချည်းပဲ… ကြာကြာ လိုးပေးပါဆို ..ခဏလေးနဲ့ ပြီးပြီးသွားတာ အားကိုမရဘူး ” 

မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားဘက် တစ်စောင်းလှဲအိပ် လိုက်ရင်း ကိုစိန်ထွားရင်ဘတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်ရင်း မကျေမနပ် ပြောလိုက်တယ်။

 “ကြည့်ပါဦး.. တခါလေး လိုးရုံနဲ့ လီးကလဲ ဖြစ်သွားလိုက်တာ” 

မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားပေါင်ကြားက ပျော့ခွေငိုက်ဆင်းနေတဲ့ လီးငုတ်တိုကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုတ်ကိုင် ရင်း မကျေမနပ် ပြောလိုက် တယ်။ 

“လိုးပေးမှာပါကွာ… ခဏလေး စောင့်ပါအုံး..”

ကိုစိန်ထွားက မောဟိုက်သံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ သီဟ တစ်ယောက် သူ့မျက်စိတည့်တည့် အောက်မှာ မြင်နေရတဲ့ မဖြူဝင်းရဲ့ ခုံးထနေတဲ့ ဖင်အုံဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်ပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက် လာတယ်။ ဖင်အုံကြီးက ဧရာမ ဖင်ဆုံကြီးကိုး။ ဒီရွာမှာတော့ မဖြူဝင်းဖင်ဆုံလောက်ရှိတဲ့ မိန်းမဆိုလို့ အယောက် ၂၀ ကျော်လောက်ပဲ ရှိတယ်။  အအိုထဲကပြောတာနော်. ဒီအထဲ သီဟ အမေလဲပါတယ်လေ။ 

ဒါပေ မယ့် သီဟအမေက မဖြူဝင်းလောက် အသားမဖြူဘူး အသားဝါ အသားလတ်အမျိုးအစား။ အရပ် အမောင်းချင်းတော့ သိပ်မကွာဘူး။ ဒါပေမယ့် သီဟအမေက မဖြူဝင်းထက် သန်မာကျစ်လစ် တယ်။ တောင်သူ အလုပ်တွေကို  ယောက်ျားနဲ့ ရင်ဘောင်တန်းပြီး လုပ်ရတာကိုး။ သီဟ တစ်ယောက် ဖင်ဆုံစစ်တမ်း ပြုနေလေရဲ့။ မဖြူဝင်း လက်တွေက ကိုစိန်ထွား ပေါင်ကြားထဲက ပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကို ဂွင်း တိုက်ပေးနေတာနဲ့ တူတယ်။ တလှုပ်လှုပ်နဲ့။

 “လီးကလဲ ဖျင်းလိုက်တာ… ခုထိ မတောင်သေးဘူး..ဒီက မပြီးသေးဘူး” 

 “အေးပါ မိန်းမရာ… တောင်တော့မှာပါ” 

 “ဘာတောင်တော့မှာလဲ.. ဒီမယ် ပျော့နေတုံး ” 

မဖြူဝင်းအသံတွေက စိတ်မရှည်သံ မကျေနပ်သံတွေ ထွက်နေပါတယ်။ မဖြူဝင်းက ကိုစိန်ထွားလီး ကြီးကို ဂွင်း တိုက်ပေးနေ သလို ဆွပေးနေရမှ… 

“အော်…နေဦး…မနေ့ညက တော်သောက်တဲ့ ကြက်ဥနဲ့စပ်ထားတဲ့ အရက် ယူလိုက်မယ်..” 

“အေး..ဟုတ်သားပဲ” 

မဖြူဝင်းက တစောင်းအိပ်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ခြေရင်းအနောက်ဖက်ရှိ ဗွီရိုပေါ်တွင် တင်ထားသော အရက် ပုလင်းကို သွားယူ လိုက်တယ်။ ဖင်ဆုံ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီးက ထွားကားတင်းအိပြီး ဝင်းပြောင် နေတယ် ။ အရက်ပုလင်းကို လှုပ်လိုက်တော့ နို့အုံမို့မို့ဝင်းကြီးကလဲ လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ မဖြူဝင်းက အရက် ပု လင်းကိုယူပြီး ကိုစိန်ထွား ရှိရာ ပြန်လာတော့ သီဟနဲ့မျက်နာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ်။ 

ပေါင်တံရင်းက  စောက်ဖုတ်ကြီးက တင်းခုံးဖေါင်းကြွနေပြီး  စောက်မွှေးတွေကလည်း မဲမှောင်ပြောင်လက်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အလိုးခံရတာ အားမရသေးတော့ ဟတတကြီးဖြစ်နေပြီး အတွင်းသားနုနုတွေက ဟစိဟစိဖြစ်နေတာကို ထင်ထင်ရှားရှားကြီး မြင်နေရတယ်။ သီဟတစ်ယောက် သူ့လီးတံလေးကို ခပ် တင်းတင်းလေးညှစ်ဆုတ်လိုက်မိတယ်။ ကိုစိန်ထွားပေါင်ကြားက လီးတံက အခုတော့ ဆတ်ကနဲ တောင်နေပါပြီ။ 

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါ ရဲ့ သူ့လီးက သီဟလီး ထက် နဲနဲပဲကြီးပုံရတယ်။ အရှည်က ၅ လက်မလောက်ပဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ ၉ နှစ်သာရှိသေးတဲ့ သူ့လီးတောင် လေးလက်မ လောက်ရှိတာကို သီဟက  ရှာရှာဖွေဖွေ ပေတံနဲ့တိုင်းကြည့်ထားတယ်။ ဒါတောင် လီးတောင်လာရင် နည်းနည်းရှည်လာသေးတယ်။ တဆက်တည်း သူ့အဖေလီးကြီးကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်လာတယ်။ သူ့အဖေလီးက ၈ လက်မကျော် ကျော်ရှိတယ်။ အတုတ် ကလဲ အမေသောက်သောက်နေတဲ့ ရုပ်ပျိုဆေးဘူးလောက် ရှိတယ်။ 

ပြီး တော့ အကြောကြီးတွေကလဲ ပြိုင်းပြိုင်းထနေတယ်။  ဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်နေပြီး စစ်သားတွေ ဆောင်းတဲ့ သံ ခမောက်ကြီး စွပ်ထားသလို တင်းပြောင်နေတယ်။ သီဟတစ်ယောက် သူ့အဖေလီးကြီးကို မဖြူဝင်းစောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးထဲ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းထည့်ကြည့်နေ တယ်။ အတော် လိုက် ဖက်ညီမှာပဲ။ အခု ဦးလေးစိန်ထွားလီးက စောက်ဖုတ်နဲ့ မလိုက်အောင် သေးနေလေရဲ့။ ကိုစိန်ထွားက ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး အရက်ပုလင်းကို ဆွဲယူပြီးမော့သောက်လိုက် တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မဖြူဝင်းက သီဟကို ကျောပေးပြီး ဆောင့်ကြောင့်ကြီး ထိုင်နေတယ်။ 

ကိုစိန်ထွား နောက်တခါ မော့သောက်လိုက်ပြန်တယ်။ မဖြူဝင်းက အရက်ပုလင်းကိုယူပြီး ဘီရိုပေါ် ပြန် ထားတယ်။ သီဟ မဖြူဝင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို နှစ်ခါမြင်ရပြန်ပြီ။ အခုမှ သေချာကြည့်မိတာက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း သား ညိုညိုကြီးတွေ။ နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်မွှာက အပြင်စွန်းထွက်နေပြီး ထူထူပွပွကြီး။ အသားဖြူသ လောက် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက အညိုရောင်သမ်းနေတဲ့အတွက် သီဟစိတ်ထဲ အံ့သြော နေလေရဲ့။ သူထင်တာက အသားဖြူရင် စောက်ဖုတ်လဲ ဖြူရမယ်ပေါ့။ 

အခုတော့ မဖြူဝင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက သူ့အမေ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ထက်တောင် ညိုမဲနေသေးတယ်။ ကိုစိန်ထွားက ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင် ကားထားသော မဖြူဝင်းရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက် ကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးက ဗြွတ်က နဲ ဝင်သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကကျယ်ပြီး လီး ကသေးနေလို့အခုလို လျှောကနဲ ဝင်သွားတာနဲ့တူပါ ရဲ့။ ကိုစိန်ထွားလက်က မဖြူဝင်းကို ကျော်ခွပြီး ထောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ချင်း ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်နေတယ်။ 

“ဖွတ်…ရွှတ်…ဖွတ်…. ဖွတ်ရွှတ်ဖွပ်..ဖွတ် … ဖတ် ..ဖတ်…ဖတ် ..ဘွပ်…” 

ဆောင့်ချက်တွေက တစတစနဲ့ ပြင်းထန်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မဖြူဝင်းခမျာ အားမရဘူးနဲ့တူတယ်။ 

“ခဏ နေဦး ” 

ကိုစိန်ထွား ဆောင့်နေတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးကို သူ့ခါးအောက် ဆွဲခုလိုက်တယ်။ သည် တော့ ဖင်ကြီးက မြောက်ကော့ တက်လာတယ်။ ကိုစိန်ထွားကလည်း အားရပါးရ ပစ်ပစ်ဆောင့်တယ်။ အရက်နဲ့ ကြက်ဥသတ္တိကြောင့်ထင်ပါရဲ့။ သူ့ရဲ့ဆောင့် ချက်တွေက စောစောက တချီလိုးတုန်းကထက် ပိုပြီးပြင်းထန်လာတယ်။ မဖြူဝင်းကလည်း ကောင်းလာပြီနဲ့တူပါရဲ့။သူ့ဖင်ဆုံကြီး ကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ကော့ ကော့ခံပါတယ်။ 

“ဖွပ်.. ဖွပ်.. ဖွတ်…ဘွတ်…” 

“အ.. .အ.. .အင့်. .အင့်.. အ ….အင့်..” 

မဖြူဝင်းနှုတ်သံက နာလို့ညီးသံမျိုးမဟုတ်ပဲ အားသိပ်မရလို့ ညှစ်ညှစ်ပြီးတော့ ကော့ခံရင်း ထွက်လာ တဲ့ အသံမျိုး။ ဒီလို သီဟဘာလို့ သိနေတာလဲဆိုရင် သူ့အဖေနဲ့ သူ့အမေကို ညညလိုးရင် သူက မကြာမကြာ ချောင်း ကြည့်ထားတာကိုး။ သူ့အမေဆိုရင် သူ့အဖေက အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စုတ် တသပ်သပ်နဲ့ အမလေး အလိုလေးတပြီး တွန့် လိမ်ကော့ထိုးအောင် ခံရတာကို သီဟက သိနေတာ  ကိုး။

ဒါကြောင့် အခု မဖြူဝင်းရဲ့  အင့်…အ အသံတွေက နာလို့ထွက်လာ တဲ့ အသံတွေမဟုတ်ဘဲ အား မရလို့ထွက်လာတဲ့ အသံတွေလို့ သိနေတာပေါ့။ ကိုစိန်ထွား ဆောင့်ချက်တွေက ဇောကပ်ပြင်းထန်လာတယ်။ အခုတော့ မဖြူဝင်းလဲ ကောင်းလာပြီနဲ့ တူပါတယ်။ ကိုစိန်ထွား ကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားရင်း ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့ခံတယ်။ 

“အား…အီး… အင်း… ဟုတ်ပြီ… ဟုတ်ပြီ…ဆောင့်.. ဆောင့်… ဆောင့်… အား.. ကျွတ်…ရှီး…အား.. ကောင်း… ကောင်း..  ကောင်းလာပြီ…အမေ့…အင့်…အင်း…ဟင်း..” 

အရက်အရှိန် သတ္တိကလဲ ပြနေပြီမို့ ကိုစိန်ထွားရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ကျားရိုင်းတကောင်လို အ တင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါတော့တယ်။ မဖြူဝင်းလဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆန့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြှောက်ကော့လိုက်ပြီး ဟီး ကနဲ ငြီးသံကြီးနဲ့အတူ  ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကိုစိန်ထွားလည်း လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်ပြီး မဖြူဝင်း ရင်ဘတ်လေးပေါ် မှောက်ကျသွားပါတယ်။ အဲဒီနောက် နှစ်ယောက်သား  အတော်ကြာကြာ ဖက်မှိန်းနေကြတယ်။ ဒါကို ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သီဟက သိတာပေါ့။ ဒီတော့ လှေကားပေါ်က အသာလေး ဆင်းလာခဲ့ပီး သူ့ အိမ်ဖက် လစ်ခဲ့တယ်။ 

“ဟဲ့  ကောင်လေး… ထမင်း မစားသေးဘူးလား… ဟွန်း… တော်တော် အဆော့မက် ” 

သူ့အမေက အဝတ်လှမ်းရင်း သီဟကို လှမ်းပြောတယ်။ 

“ဟုတ်ကဲ့. ..အမေ ..” 

နှုတ်က ဤသို့ပြောထွက်လိုက် သော်လည်း သီဟ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သော စကားမှာ…

 “ ဆော့တာ .. သားမဟုတ်ဘူး ..ဦးလေး စိန်ထွားနဲ့ မဖြူဝင်းတို့ရယ်…” 

ကိုစိန်ထွား လက်သမားအလုပ်နဲ့ ခရီးထွက်သွားပြန်တယ်။ သီဟကတော့ ထုံးစံအတိုင်း မဖြူဝင်းတို့ အိမ်ဖက် အမြဲရောက် တယ်လေ။ သူကိုယ် နှိုက်ကလည်း မဖြူဝင်းကို ကြိုက်နေတာကိုး။ ကလေး ဆို ပေမယ့် ဏှာက မသေးတော့ သီဟမှာ မဖြူဝင်းကြီးကို သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ တနေ့ အိမ်အရှေ့ဖက်မှာ ဂွတလက်နဲ့ ငှက်ပြစ်နေတဲ့ သီဟကို မဖြူဝင်းက လှမ်းခေါ်တယ်။

 “သီဟေရ…သီဟ..ခဏ ” 

မဖြူဝင်းက ထမီရင်လျားကြီးနဲ့ အဲဒီအချိန်မှာ ကိုစိန်ထွားအမေကလဲ မရှိဘူး။ အိမ်မှ သူတို့နှစ် ယောက်ထဲရယ်.. အိမ်အောက်ထပ် ရောက်တော့.. 

“လာစမ်း… မမ ကို ဆေးလိမ်းပေးစမ်း..” 

မဖြူဝင်းက အိမ်အောက်ထပ် အနောက်ဖက်ခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်လျှက် သူ့နို့ ကြီး နှစ်လုံးကို ဖေါ်ထားတယ်။

 “ အင့်… မမ နို့တွေကို ဆေးလိမ်းပေးစမ်း…ပြီးရင် မမ မုန့်ဖိုးပေးမယ်…” 

သီဟက မဖြူဝင်းပေးမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မဖြူဝင်းပေးသောဆေးကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ 

“အဲဒီ ပုလင်းထဲက ဆီတွေကို မင်း လက်ဖဝါးထဲထဲ့ပြီး လက်ဖဝါးချင်း ပွတ်လိုက်..ပြီးတော့မှ လိမ်းပေး မမ နို့တွေကိုက် ကိုက်နေလို့..” 

သီဟကလဲ မဖြူဝင်း ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးတယ်။ နုထွတ်တင်းအိနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ပွတ်ရ ကိုင်ရတာ အရသာ ရှိလှပါတယ်။ ဆုတ်ဆုတ် ညှစ်လိုက် ဖိဖိပွတ်လိုက် ဆွဲဆွဲပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ မဖြူဝင်းတယောက် အရသာ တွေ့တွေ့လာပြီး စောက် ဖုတ်ကြီးတခုလုံး ကြွဖေါင်းလာသည်။ ငယ်သေးတဲ့ သီဟကိုတော့ ဘာမှ အသုံးချလို့ မရမှန်းသိနေတဲ့အတွက် နို့ကြီးတွေကို  ဆေးလူးပြီး ပွတ်ခိုင်း ဆုတ်ခိုင်းရုံမှအပ ဘာမှ မ ခိုင်းပါ။ 

တကယ်တော့ မဖြူဝင်း လိမ်းခိုင်းသည်မှာ ဆေးမဟုတ်ဘဲ အုန်းဆီတွေသာဖြစ်ကြောင်း သီဟကောင်း ကောင်းသိနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့အဖို့လဲ အခုလို လုပ်ပေးနေရတာကိုက အရသာ တွေ့နေပါတယ်။ မဖြူဝင်းကလည်း သီဟက နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အုန်းဆီတွေနဲ့ ပွတ်ပွတ်လူးပြီး ဆုတ်ချေပေးနေတာ ကိုပဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ် လျှက် သူ့လက်မောင်းတဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲသွင်းပြီး ခပ်ရွရွလေး ပွတ် ပေးနေမိပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ရွကြွတက်လာပြီး ခုံးခုံးကြွကြွပြဲပြဲဟဟ ကြီးဖြစ်လာပါတယ်။ 

မဖြူဝင်းက အလက် ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးသွင်းပြီး ထိုးဆွ မွှေနှောက်နေပါတယ်။ စောက်ရေတွေကလည်း စို ရွှဲအိုင်ထွန်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ထိပ်မှာရှိတဲ့ စောက်စိ ပြူးပြူးကြီးကို လက် ခလယ်ထိပ်နဲ့ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်ချေပေးလိုက်ပါတယ်။ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး တွန့်တွန့်သွားတာမို့.. 

“မမ… .နာလို့လား ဟင်..“ 

သီဟက သူဆေးလိမ်းပေးတာကို နာလို့ တွန့်သွားတာထင်ပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်တယ်။ 

“မ … မဟုတ်ဘူးမောင်လေး… နာနာသာ ဆုတ်လိမ်းပေး..” 

“ဟုတ်ကဲ့ . . . .မမ ..” 

သီဟက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုတ်ဆုတ်ညှစ်ပြီး ပွတ်လိမ်းပေးပါတယ်။ မဖြူဝင်းကလည်း သူ့စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ချေဖိဆွ နေပါတယ်။ စောက်ရေတွေ ကလည်း အဆက်မပြတ် စိမ့်ထွက်နေပါတယ်။ သူ့ခန္ခာကိုယ်ကလဲ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်နေတာ တခါ တခါ ရင်ဘတ်ကြီးကို ကော့ကော့ထိုးပြီး အီးကနဲ အီးကနဲ အသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။ နောက် မကြာခင်မှာပဲ ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆေးလိမ်းပေးနေတဲ့ သီဟလက်တွေကို တင်းနေ အောင်ဆုပ်ထားလိုက်ပါ တယ်။ 

ဆုတ်ထားတဲ့ လက်တွေက ပြေလျော့သွားပြီ မဖြူဝင်းတယောက်ငြိမ် သက်သွားပါတယ်။ သီဟလည်း ဆက်မပွတ်တော့ပဲ သည်အတိုင်းကြီး သူ့လက်ဖဝါးကို နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးပေါ်အုပ် ထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်တယ်… တော်တော်ကြာမှ မဖြူဝင်းက ခေါင်းအုံးထဲလက် လျှိုပြီး 

“ရော့ .. မင်းအတွက် မုန့်ဖိုး… နောက်လဲ လိမ်းပေးနော်…” 

“ဟုတ်ကဲ့..မမဖြူ..”

 သီဟ မဖြူဝင်းပေးသော မုန့်ဖိုးကိုယူပြီး အိမ်ပေါ်က ပျော်ရွင်စွာ ဆင်းပြေးလာခဲ့ပါတော့တယ်။  

........................................................................................................

သီဟဆိုတဲ့ ကောင်လေးက ရွာရိုးကိုးပေါက် အကုန်လျှောက်လည်ပတ်နေတဲ့ ကောင်လေး။ သူ့လက်ထဲမှာ အမြဲတမ်း သားရေဂွတလက် ပါတယ်။ အဖိတ်-ဥပုသ် ကျောင်းပိတ်ရက် ၂ ရက်မှာ သူ့ လွတ်လပ်ရေး ရက်ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့တော့ မဖြူဝင်းတို့ အိမ်ဖက် မရောက်တော့။ 

ရွာအနောက်ပိုင်းက တောခြုံတွေမှာ လှည့်ပတ်ပြီး ငှက်ပြစ်နေသည်။ စာ သုံးကောင်နှင့် ကျီးကန်းတကောင် ရထားပြီးဖြစ် သည်။ ဟိုး လွန်ခဲ့သော တပတ်လောက်က စာတကောင် ၂ ကျပ်ပေးမည်ဟု ဦးတင်အုံးက မှာထားသဖြင့် စာ လိုက်ပြစ်နေရာ အခု ၃ ကောင် ရပြီ။ ၆ ကျပ်ဖိုးရပြီမို့ သီဟ ပျော်ရွင်အူမြူးနေသည်။ သူ့အတွက် ကျီးကန်း တကောင် အပိုဆုပါရလိုက်သေးသည်။

ကျီးကန်းကိုတော့ မဖြူဝင်းကို ကြော် ခိုင်းမည်။ ဦးတင်အုံးအိမ်က ရွာ တောင်ဖက်ဖျားမှာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွာအပြင်ဘက်လမ်းကပတ်ပြီး ဦတင် အုံးအိမ်ရှိရာလာခဲ့ သည်။ တောင်ဖက် စည်းရိုးက တိုးဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်ဝင်းထဲ ဝင်လာသည်။ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ သီဟ အတွေ့အကြုံအရ ယခုလို တိတ်ဆိတ်နေလျှင် တခုခုထူးခြား နေတတ်သည်ကို သဘောပေါက်ထားသည်။ 

ယခုလည်း ဦးတင်အုံးအိမ်မှာ လူမရှိသလို တိတ်ဆိတ် နေသည်။ ဦးတင်အုံးက သူ့အမေနှင့်  မောင်နှမ တဝမ်းကွဲတော်သဖြင့် ဘကြီးတင်အုံးဟု သီဟက ခေါ် သည်။ သူ့ဝါသနာအတိုင်း အိမ်အနောက်ခန်းဘက်က ပတ်ပြီးအတွင်း ချောင်းကြည့်သည်။ လားလား သူထင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်နေတာ့၏။ 

ဦးတင်အုံးနှင့် မဖြူဝင်းတို့ အနောက်ခန်းထဲမှာ လိုးနေ ကြသည်။ အဝတ် အစားတော့ မချွတ်ကြ။ မဖြူဝင်းက ထမီကို ခါးအထိလှန်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် အောက်ကခံနေသလို ဦးတင်အုံးကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ပင့်လှန်ပြီး အပေါ်က တက် ခွ၍ လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

သီဟ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမည်။ ဦးတင်အုံးမှာ ဘကြီးဝမ်းကွဲတော် သော်လည်း အနေဝေးသဖြင့် ဦးစိန်ထွားလောက် မရင်းနှီး။ သံယော ဇဉ်မရှိ။ အခု ဦးစိန်ထွား မိန်းမက ဦးတင်အုံးကို အလိုးခံနေသောအခါ သီဟစိတ်ထဲ မကျေမနပ်ဖြစ်သွား သည်။ ယောက်ျားရှိပါလျှက် တခြား ယောက်ျား ကို အလိုးခံလျှင် လင်ငယ်နေခြင်း နောက်မီးလင်းခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သီဟ ကောင်းကောင်းနားလည်ထား၏။ 

ရွာအရှေ့ပိုင်းကနေ ရွာတောင်ပိုင်းအထိ ရောက် လာပြီး အလိုးခံသည်ဆိုတော့ ဦးတင်အုံးထက် မဖြူဝင်းက ပိုအပြစ်ရှိသည်။ပြီးတော့ ဦးစိန်ထွားလည်း မရှိခိုက်ဖြစ်သည်။ သီဟက အခြေအနေကို ဆက်ကြည့်သည်။ ဦးတင်အုံးက ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း.. မဖြူဝင်းကလည်း သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး  ကော့ကော့ခံ၏။ 

“ဖွတ်… ဖွတ်… ဖွပ်….ပြွတ်…ဖတ်…” 

“ဖွတ်…ပြွတ်…. .ဒုတ်….ပလွတ်…. ဖတ် .. ဖတ် …ဗြစ်…”

 “အင့်… အင့်… အ. ..အင့်.. . .အစ် . . .အီး … အ .. . အ .. . အင့်.. . အ. .” 

မဖြူဝင်းအသံက ဦးစိန်ထွားနှင့်လိုးတုန်းကလို အားမရ၍ တအင့်အင့်နှင့် ကော့ကော့ခံနေသောအသံ ဖြစ်သည်။ သီဟ ချောင်းနေ သည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူမရောက်ခင်ထဲက လိုးနေပုံထောက် တော့ ဦးတင်အုံးတယောက် အတော်ကြာကြာလိုး နိုင်ကြောင်း သတိပြုမိသည်။ သူချောင်းနေတာပင် မိနှစ် ၂၀ ကျော်လောက်ရှိပြီမို့ အနည်းဆုံး နာရီဝက်ကျော်လောက်ပြီ။ 

သည်တော့ ဦးစိန်ထွား ၂ ချီလိုးချိန်နှင့် ဦးတင်အုံး ၂ ချီလိုးချိန်မှာ တူမျှနေသည်။ သည်အချက်က ဦး စိန်ထွားထက် ဦးတင်အုံးက များစွာသာနေသည်။ ဦးတင်အုံးက မဖြူဝင်း၏ ချိုင်းနှစ်ဖက်အောက်တွင် သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းနေအောင် ဖက် ထားခြင်းဖြစ်၏။ ထိုသို့ဖက်ထားရင်းက အပေါ် အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လှန် ပြီး အတွင်းခံ ဘရာစီယာကို အထက်သို့လိပ် တင်လျှက် ဖေါ်ထားသော ဖွေးဖွေးနုနုဝင်းဝင်းအိအိ နို့ ကြီးနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့၍ လိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ ဤအချက်ကလည်း ဦးစိန် ထွားထက်သာသည်။ 

“ပြွတ်….ဖွတ်… ပြွတ်…ပလွတ်..” “ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဖွတ် … ပလွတ်…” 

ဤသို့ နို့ကိုစို့ပေးရင်း လိုးနေသည်ဖြစ်ရာ မဖြူဝင်းအဖို့ အတော်လေးအရသာ တွေကနေပုံရသည်။ အောက်ကနေ ဖင်ဆုံကြီး တို့ ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံနေရာမှ သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေ သည်။ သည်တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက အတော့ကို  ကော့တက်လာပြီး ပိုမိုတင်းရင်းလာသည်။ ဦးတင်အုံးက နို့သီးဖျားလေးတွေကို လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်၍ လျှက်ပေးလိုက်ရာ

 “အား…ကျွတ် .. ကျွတ်…အားလားလား..ရှီး…အင့် ” 

တကိုယ်လုံး ကော့ထိုးတက်သွားပြီး ဖျပ်ဖျပ်လူးသွား၏။ ဦးတင်အုံး ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမို၍ အရှိန်ပြင်းထန်လာသည်။ အလားတူ မဖြူဝင်း၏ အောက်ပေးက လဲ ကြမ်းရမ်းလာ သည်။ 

“ဖွတ်…ဗြစ်….ဖတ်…ဘွတ်..”

 “ကောင်းရဲ့လားဟ…” 

“ဖွတ်…အင့်… အမေ့….ကောင်း .. ကောင်းတယ်…အမေ့…ဆောင့်…အ .. ဆောင့်ပါ….အမေ့…” 

“ဖွတ်…ဘွတ်…..ဖတ် ..နင့် ယောက်ျားနဲ့ ဘယ်သူကကောင်းလဲ…ဖွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်…”

 “တော်.. တော်က …ကောင်းတယ်….အမယ်လေး…အီး…ရှီး ..ကျွတ်..ကျွတ်.. ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပီ.. ဆောင့်.. အ…. အင့်.. . .ဆောင့်. .. . .အင့်.. အင့်. ..” 

“တော်.. တော်က …ကောင်းတယ်….အမယ်လေး…အီး…ရှီး ..ကျွတ်..ကျွတ်.. ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပီ.. ဆောင့်.. အ…. အင့်.. .  .ဆောင့်. .. . .အင့်.. အင့်. ..” 

မဖြူဝင်းက ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားမှ သူ့ခြေဖဝါးကို ကြမ်းပေါ်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ကို အတင်ကော့မြှောက် ထားပြီး ဦးတင်အုံး၏ ဆောင့်ချက်ကို ရင်ဆိုင်အံတု၍ ခံလိုက်သည်။ 

၃ ချက် ၄ ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးသည့်နှင့် ဦးတင်အုံး ဖင်ကြောကြီးများ ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်က နဲတုန်သွားပြီး မဖြူဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ မဖြူဝင်းကလည်း ဦးတင်အုံးလည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထား၏။ ခေတ္တမျှ မှိန်းနေကြပြီးနောက် ဦးတင်အုံးက ဦးစွာ မဖြူဝင်း ကိုယ်ပေါ်က ခွါလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်၏။ လီးကြီးက အရှိန်သေသွားပြီး ပျော့ခွေ ငိုက်ဆင်း နေသည်။ လီးအရှည်က ဦးစိန်ထွားလီးနှင့် သိပ်မကွာပါ။ ယောင်ယောင်လေးပဲ ရှည်ပါသည်။ အတုတ် ကတော့ သိသိသာ သာ တုတ်သည်။ 

သို့သော် သီဟ အဖေလီးမှီဖို့ အပုံကြီးလိုပါသေးသည်။ မဖြူဝင်း ကျေနပ်အားရသွားခြင်းမှာ ကြာကြာလိုးနိင်လို့ ဟု သီးဟက မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ မဖြူဝင်းက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အတွင်းခံ အင်းကျီနှင့် ဆွဲဖုံးလိုက်ပြီး အပေါ်ကြယ်သီးများကို အိပ်ရင်း တန်းလန်းမှ တပ်လိုက်သည်။ သူ့ထမီကို ဆွဲဖုံးလိုက်ပြီး လူးလဲထသည်။ ဦးတင်အုံးက သူ့အိပ်ထောင် ထဲမှ အစိတ်တန် တရွက်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ မဖြူဝင်းက အစိတ်တန်ကို လိပ်၍ သူ့ရင်ဘတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

 “နောက်လဲ …ခံဦးနော်…”

 “အင်းပါ…”

 “ကောင်းတယ်မဟုတ်လား..” 

 “ကောင်းသားပဲ… တော်ရော..ကောင်းလား..”

 “အေး..နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးက အသားထူတော့ လိုးရတာ အရသာ သိပ်ရှိတာပဲ…” 

“တော်ကလဲ ကြာကြာလိုးနိင်တာပဲ…အာဂလူကြီး..ဘာဆေးတွေများ..စားထားလို့လဲ..” 

“စာကလေးနဲ့ ပဒက်နဲ့ ဖေါ်ထားတဲ့ဆေးလေ..ဒီဆေးက အကြာကြီးစိမ်းလိုးနိင်တဲ့ဆေးဟ..” 

“ကျုပ်ကို ဆေးနည်း ပေးစမ်းပါ….အိမ်ကလူက မြန်လွန်းလို့ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ရုံနဲ့ လရေ ထွက်ပြီး လူက ဖလက်ပြသွားပြီ…”

 “ အေးပါ… နောက်ရက် လာဦးလေ..ဆေးနည်း ရေးပေးထားမယ်…”

  “ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့..” 

မဖြူဝင်းက သူ့ထမီကို ပြင်ဝတ်သည်။ ထိုအခိုက်ကလေးမှာပင် သီဟက အိမ်အရှေ့ဖက် ဖောင်းတဲ အောက်ရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် အိပ်နေလိုက်သည်။ မဖြူဝင်း သီဟကို မြင်လိုက်တော့ မျက် လုံးပြူးသွားသည်။ စိတ်ထဲ ထူပူသွားသည်။ ဦးတင်အုံးလည်း သီးဟကို တွေ့လိုက်ရာ အံ့သြသွားသည်။ သို့သော် ဟန်ဆောင်၍

“ငါ့တူကြီး… ဘယ်အချိန်က ရောက်နေတာလဲ..” 

“တရေးတောင်ရပြီ… ဘကြီးရ…” 

“ဟေ… ဟုတ်လား.. ဘကြီးကို ခေါ်လိုက်ရောပေါ့…” 

“သိဘူးလေဗျာ… ဘကြီးက အိပ်နေတာ မှတ်လို့…”

သည်တော့မှ မဖြူဝင်း မျက်နာအနေရ သက်သာ သလိုဖြစ်သွား၏။

 “မမ..ဘာလာလုပ်တာလဲ…”

 “မန်ကျီးရွက် လာခူးတာပါကွာ…” 

မဖြူဝင်းက ပုဆိုးနှင့်ထုတ်ထားသော မန်ကျီးရွက်များကို ပြလိုက်သည်။ 

 “ဒီမယ် .. စာ သုံးကောင်..” 

သီဟက သူ့ခါးပိုက်ထဲက စာ သုံးကောင်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ 

“အော်…အေး အေး..” 

ဦးတင်အုံးက သူ့အိပ်ထောင်ထဲမှ ငါးကျပ်တန်တရွက်နှင့် ကျပ်တန်တရွက် ထုတ်လိုက်ပြီး သီဟကို ပေးသည်။ သီဟက မယူ.။

“မရဘူး ဘကြီး… အခုချိန်ကစပြီး စာ ဈေးတက်သွားပြီ.. တကောင် တဆယ်ပဲ… မဝယ်ချင်နေ.. ကျုပ် က ဦးကြည်စိုး ရောင်း လိုက်မှာ…” 

မဖြူဝင်းက သူ့တို့နှစ်ယောက် အရောင်းအဝယ် လုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း အတွေးမျိုးစုံတွေးနေ သည်။ ဘာကြောင့် သီဟ စာ  ဈေးတက်သွားသနည်း။ သူတို့နှစ်ယောက် အခန်းထဲမှာ လိုးအပြီးတွင် စာကလေး အကြောင်းပြောမိကြသည်။ ဒါကိုသိ၍ ဈေး တက်လိုက်သလား။ ဒါပေမယ့် သီဟစကားအရ  ဦးကြည်စိုးကလည်း ကြိုက်ဈေးပေး၍ မှာထားလား။ ဇဝေဇဝါတော့ ဖြစ်သွား မိသည်။ ဦးတင်အုံးက သီဟ တောင်းဆိုသည့်အတိုင်း ဆယ်တန် ၃ ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ သီဟက ဘေး အိပ်ထဲ ကောက် ထည့်ပြီး 

“မမ. မပြန်သေးဘူးလား..” 

“အေး..ပြန်တော့မှာ..”

 “လာ.. သွားကြစို့…သြော် ..ဘကြီး..ဒီမှာ ကျီးကန်း တကောင် ရှိသေးတယ်. ဒါကတော့ ပိုက်ဆံမပေး ပါနဲ့ ကိုယ့်ဘကြီးမို့ အလကား ပေးခဲ့မယ်…ရော့…” 

သီဟက ခါးပိုက်ထဲမှာ ရှိနေသော ကျီးကန်းအသေကို စားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး မဖြူဝင်းနှင့်အတူ ပြန် လာခဲ့သည်။ စာကလေး တန်ဘိုးကို သူ ကောင်းကောင်းသိလိုက်၏။ ဒီလူကြီးတွေ သူ့ကို ဘာကြောင့် စာကလေးရှာခိုင်းတာ ဘာကြောင့်ဆိုတာ ကွင်း ကွင်းကွက်ကွက် သိလိုက်ပြီ။ သိကြသေးတာပေါ့ ကွာ သီဟတဲ့..ဟေ့..။ သီဟနှင့် မဖြူဝင်းတို့ ဦးတင်အုံးခြံထဲက ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ရွာလယ်လောက် အရောက်တွင်

 “ကျွန်တော်က မမကြီးထက် ပိုနေ့တွက် ကိုက်တယ် ငါးကျပ် ပိုရတယ်လေ… ဟား..ဟား…ဟား…” 

သီဟစကားကြောင့် မဖြူဝင်း ထိတ်လန့်အံ့သြသွားသည်။ သီဟကိုလည်း မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေသည်။

 “မကြောက်ပါနဲ့ မမရ… ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး..တကယ်ပြောတာ…ဒါပေမယ့်…” 

သီဟက စကားကို မဆက်ဘဲ ရပ်ထားလိုက်ရာ “ဘာ..ဘာလဲ….ပြောလေ  မောင်လေး..” 

“မမ… ဖေဖေ့ကို အလိုးခံရမယ်…” 

အလွန်ထူးဆန်းသော တောင်းဆိုမှုဖြစ်သည့်အတွက် မဖြူဝင်း အံ့သြသွားသည်။ ပြီးတော့ ပြုံးသွား သည်။ ရင်ထဲက အလုံးကြီး လည်း ကျသွား၏။ သို့သော် သီဟ စိတ်ကူးကို သိချင်၍ 

“ဘာလို့ မင်းအဖေအလိုးကို ခံစေချင်တာလဲ…” 

“တနေ့က မမနဲ့ ဦးကြီးစိန်ထွားတို့ လိုးနေကြတာ ချောင်းကြည့်နေတယ်လေ.. မမက ဘီရိုပေါ်က အရက်ပုလင်း ယူလာတော့ မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အကြီးကြီး ပဲ အသနီကြီးကို ထွက်လို့..” 

မဖြူဝင်းက သီဟ စကားကို သဘောကျသွား၏။ 

“ဒီတော့ ဘာဖြစ်..” 

“ဘာဖြစ်ရမှာလဲ မမကြီးရ.. ဦးကြီးစိန်ထွားလီးက သေးနေတော့ မမကြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ ဘယ်လိုက်မှာ တုန်း..” 

“အဲဒီတော့…” 

“ဖေဖေ့လီးကြီးက အကြီးကြီး.. ဦးကြီးစိန်ထွားနဲ့ ဘကြီးတင်အုံးလီး ၂ ချောင်းစာ မကဘူး.. ပြီးတော့.. ၈ လက်မလောက်ရှည်တယ်.. ကျူပ်က စိတ်နဲ့မှန်းပြီး ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပေးစား ကြည့်တယ်.. တကယ် လိုက်တာဗျ…” 

“ဟွန်း… ကိုယ့်ဖက်ကိုယက်တဲ့ လိပ်ကလေး..” 

 “ဟာ.. ဘယ်ကယက်ရမှာလဲ မမအတွက် ဥစ္စာ..” 

“အလိုတော်…ဘာဆိုင်လဲ..” 

“ဆိုင်တာပေါ့ဗျ…မမက လီးသေးတော့ အားမရဘူးလေ.. ဖေဖေ့လီးမျိုးနဲ့မှ အားရမှာမို့ အကောင်းအ ကြံပေးတဲ့ဥစ္စာ..”

 “တော့ အဖေနဲ့ ကျုပ်နဲ့က ခင်မှ မခင်သေးဘဲ…” 

 “အံမယ် ..မပူနဲ့ သီဟတစ်ယောက်လုံး ရှိတယ်… မမသာ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထား..ဖေဖေ့ကို  ည လွတ် လိုက်မယ်..” 

“အမယ်.. ဘယ်သူက ခံမယ်ပြောလို့.. လွတ်ရမှာလဲ…ခစ်…ခစ်…ခစ်..” 

မဖြူဝင်း သဘောတွေကျ၍ တခစ်ခစ် ရယ်နေသည်။ 

“ခံလိုက်ပါ မမရာ…အဟုတ်ကိုပြောတာ ဖေဖေ့လီးကြီးက အကြီးကြီးဗျ…” 

“မမမှ မမြင်ဖူးသေးဘဲ မင်းပြောတာ ယုံရမှာလား..”

 “ရော့ ဟောဒီမယ် ပိုက်ဆံ ၃၀ ယူထား.. ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်း မဟုတ်ရင် ပြန်မပေးနဲ့.. ဟုတ်ရင်တော့ ၆၀ ပြန်ပေးရမှာ.. ရော့…”

မဖြူဝင်းက သီဟကို မျက်စောင်းလေးထိုး ၍ 

“တကယ် စိမ်ပြီနော်…” 

“အင်း…တကယ်..”  

“တကယ်ပြောတာ…အဖေ အဖေ… မဖြူဝင်းက ညလာခဲ့ပါတဲ့..” 

သီဟအဖေ ကိုထွန်းတင် မျက်နာမှာ သကာရေတွေ လောင်းထားသလို ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးနှင့် ဖြစ်၏။ ကို ထွန်းတင်လည်း မဖြူဝင်းကို စိတ်ဝင်စားပါသည်။ အိမ်နီးချင်းမို့ အသာရှောင်နေ၏။ စိတ်ကူးနှင့် ပြစ် မှားခဲ့သော ညတွေ မနည်းတော့။ အိမ်က မိန်းမလိုးလျှင်တောင် မဖြူဝင်းအမှတ်နှင့် စိတ်ကူးယဉ် လိုး ခဲ့သည် မဟုတ်လား။ သီဟရွာထဲ လည်နေခိုက် လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်ဗျူဟာခင်းနေကြသည်။ ဒီကောင်က ၈ နာရီ ကျော်မှ ပြန်လာတတ်သည်မို့ လွတ် လွတ်လပ်လပ် ချစ်စခန်းဖွင့်နေသည်။ 

ကိုထွန်းတင်က သူ့မိန်းမ စိတ်ကျေနပ်အောင် လိုးပေးပြီးသောအခါ ရေနွေးကြမ်းထဲ အိပ်ဆေးခတ် တိုက်လိုက် ၏။ အင်အားစိုက်၍ ခံ လိုက်ရသည်မို့ သီဟအမေ ပင်ပန်းသွားသည်။ ဒါ့အပြင် အိပ်ဆေးက သတ္တိပြလိုက်သောအခါ သီဟအမေ တချိုးထဲ အိပ်မောကျသွား ပါတော့သည်။ ကိုးနာရီထိုးတော့ ကို ထွန်းတင် မဖြူဝင်းတို့အိမ်ဖက် ကူးခဲ့သည်။ ဦးရေနှင့် ကြက်ဥစပ်ထားသော အရက်တပိုင်းချခဲ့၏။ မဖြူဝင်းတယောက် ကိုထွန်းတင်ကို လည်တဆန့်ဆန့်နှင့် မျှော်နေမိ၏။ 

သီဟပြောစကားအရပင်  ကြက်သီးထစရာကြီးမို့ ကိုထွန်းတင် လီးကြီးကို စိတ်ကူးနှင့် မှန်းကြည့်ရင်း ရာဂ စိတ်တွေ ထကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း မို့မောက်တင်းအာလာသည်။ ကိုယ်တော်ချော က တော်တော်နှင့် ပေါ်မလာ သည်မို့ လူလည်း ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်။ ရေမိုးချိုး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထားသည်။ မဖြူဝင်းအလှက သန့်ရှင်း ဝင်းဖန့်နေပြီး လူကလည်း သမင်လေးလို မြူးကြွနေသည်။ လာခဲ လှသည်မို့ အိမ်နောက် ဖေးထွက် အမျှော် အမှောင်ထဲတွင် တရိပ်ရိပ် လှမ်းလာသော လူရိပ်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ 

ကိုထွန်းတင်က လည်း အိမ်ဒေါင့်တွင် ရပ်နေသော အရိပ်ကို အမှောင်ထဲတွင် ခပ်ရေးရေး  မြင်နေရပါ၏။ နှစ်ယောက်သား နီးကပ်လာ၏။ ကိုထွန်းတင်က မဖြူဝင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်း၏။ သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးက သူ့စိတ်ကို နှိုးဆွလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖူးရွနွေးထွေးသော နှုတ်ခမ်း အစုံကို စုပ်လိုက်သည်။ မဖြူဝင်း တကိုယ်လုံး ကျင်စက်နှင့်အ တို့ခံရသလို တုန်သွားသည်။ ရင်တော့ ခါးကော့၍ ကိုထွန်းတင် ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော မဖြူဝင်းစိတ်ထဲတွင် နေ့လည်က သီဟစကား ကို ကြားယောင်လာ၏။ 

“ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပေးစားကြည့်တယ်.. ဟာ..တကယ်လိုက်တာဗျ…” 

မဖြူဝင်း လက်တွေက တောင်စပြုနေသော လီးတန်ကြီးကိုစမ်းမိ၏။ နှလုံးသွေးတွေ ဒိန်းကနဲ ဆောင့် ခုန်သွားသည်။ အမယ်လေး မတမိရုံ တမယ် တုတ်လိုက်သည့်လီးကြီးက လက်တဆုပ်မက။ လီးတန် အရင်းကနေ အောက်သို့ပွတ်ဆွဲကြည့်သည်။ သည်တခါ အမလေးတမိ၏။ သို့သော် စိတ်ထဲမှာမို့ ကိုထွန်းတင် မကြားပါ။ ကိုထွန်းတင်က မဖြူဝင်းလက်ကိုဆွဲပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေးမေးလိုက်၏။ 

“ဘယ်နေရာ လုပ်ကြမလဲ..”

 “အောက်ထပ် အနောက်ခန်းထဲလေ..” 

 “အဖွားကြီးရော…” 

 “သိုးနေတာ ကြာပေါ့..” 

 “စိတ်ချရပါ့မလား…”

 “စိတ်ချရပါတယ်… သောက်နေကျဆေးထဲ အိပ်ဆေးထည့်ထားတာ သူ့ဘေးမှာ ကပ်လိုးနေရင်တောင် သိမှာ မဟုတ်ဘူး..အဟင်း…ဟင်း…” 

ကိုထွန်းတင်က မြေကြီးပေါ် ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို စင်းကာ ခပ်ကားကား လုပ်ထားရင်း ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်ပြီး 

“ဖြူဝင်း ထမီလှန်လိုက်.. ပြီးတော့ အကိုကြီးလီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး နှင့်စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိရောက် အောင်သွင်းလိုက်..” 

မဖြူဝင်းက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ သူ့ထမီကို ခါးအလယ်အထိ ပင့်လှန်လိုက်သည်။ အမှောင် ထဲ မှာမို့ မျက်နာပူ ရှက်သွေးဖျန်းစရာ မလိုဘူးလေ။ ထို့နောက် ကိုထွန်းတင်ပေါင်နှစ်လုံးပေါ် ခွထိုင်လိုက် ပြီး လီးကြီးကိုစမ်းကာ စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ထားလိုက်သည်။ ဒစ်နွေးနွေးကြီးက အဖုတ်ဝသို့ တိုးဝင်လာသည်။ ခံချင်စိတ်ကလည်းပြင်းပြ။ အဖုတ်ကြီးကလည်း အ လွန်အမင်းရွကြွ။ စောက်ရေတွေက လည်း ဗွက်ထနေသဖြင့် မဖြူဝင်းက တဖြေးဖြေးချင်း ဖိဖိထိုင်လိုက် ရာ လီးကြီးက တရစ်ခြင်း ဝင်နေသည်။ 

 “ဗြစ်…ဖွိ…ဖွတ်..ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွိ…ဖွတ်..”

 “ကျွတ်…ကျွတ်…အား…အ…ကျွတ်…ရှီး…အ..” 

ဤမျှကြီးမားသော လီးမျိုး သူ့တသက် မခံဘူးသေး… ကောင်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း.. တကိုယ်လုံး တ ဖြိုးဖြိုးတဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေသည်။ လီးကြီး အဆုံး ထိဝင်သွားသောအခါ.. 

“ဖြူဝင်း…အကိုကြီးလည်ပင်းကို ဖက်ထား..မတ်တပ်ရပ်မှာနော်…ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ခါး ချိတ်ထားအုံး…” 

မဖြူဝင်းက ကိုထွန်းတင် ပြောသည့်အတိုင်းလုပ်ပေးသည်။ ကိုထွန်းတင်က ဘယ်လက်နှင့်ညာခြေ ထောက်ကို အားယူထောက်ရင်း ဆတ်ကနဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ လီးတံကြီးမြုပ်လျှက်သားနှင့် မဖြူဝင်းတကိုယ်လုံး မြောက်ပါလာသည်။ ကိုထွန်းတင်က ထိုအတိုင်းပွေ့ချီ၍ အိမ်အောက် ထပ် အနောက်ခန်းဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်သွားသည်။ 

ဘယ်တုံးကမှ မကြုံဖူးသေးသော အရသာထူးကြီးကို ခံစားရင်း မဖြူဝင်း တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ပါလာသည်။ အခန်းတွင်းရှိ ပုတ်ကြီးဘေးတွင် ဝပ်လျှက်ချောင်းနေ သော သီဟကို ဘယ်သူမှ မသိကြ။


ပြီးပါပြီ။



ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၂ )

ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

" ကိုအောင် … ၃ ရက်စာ ဝက်သား ထောင်းကြော် ထားခဲ့တယ် … ကြောင်အိမ်ထဲမှာ "

" အေးပါ … ရွာ လက်ဆောင် ပေးမယ့် … မုန့်တွေ အကုန်ပါရဲ့လား  … သေချာ ကြည့်ဦး "

" ညကတည်းက … ထည့်ပြီးသားပါ … ဇင်မာ သွားတုန်း … အရက်တွေ တအား မသောက်နဲ့ဦး "

" ကိုအောင့် အတွက် … စိတ်ပူမနေနဲ့ … စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် သွား "

ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရန် ၂ပတ်သာ လိုတော့သဖြင့် ဇင်မာ တယောက် မွေးရပ်မြေရှိ မိဘများထံ ပို့ထားသော ကလေး ၂ ယောက်အား ပြန်ခေါ်ဖို့ မနက်အစောကြီး ထကာ စီစဉ်နေရသည်။ ၂ ညအိပ် ၃ ရက် ခရီးမို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ဟင်းစီစဉ် ပေးထားခဲ့သည်။ သွားကာနီး လင်မယား ၂ ယောက် စကားပြောရင်း အထုတ်အပိုးများ အိမ်ရှေ့ သည်လာလိုက်၏။

" ကိုအောင် … ၆နာရီ ခွဲပြီ … လိုက်ပို့တော့ … ကားက ၇ ခွဲ ထွက်မှာ "

" အေးအေး … ပစ္စည်းတွေ စုံရင် သွားစို့ "

ဆိုင်ကယ် ရှေ့တွင် လက်ဆောင်ပေးမည့် မုန့်များ ပါသော ကြိမ်ခြင်းအား ညှပ်ကာ ဇင်မာမှာ အဝတ် အိတ်အား ပွေ့ရင်း ဆိုင်ကယ်နောက်မှ ထိုင်လိုက် လာခဲ့သည်။ 

၇ နာရီခန့် ကားဂိတ် ရောက်ကာ လင်ဖြစ်သူ ပြန်သွားသည်နှင့် ကြိမ်ခြင်းနှင့် အဝတ် အိတ် ဆွဲကာ ကားပေါ်တက်လာ လိုက်တော့၏။ နေ့တဝက်ခန့် ကားစီးလာရာ မြို့ငယ်လေး တခုသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ကားပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် နာမည် ခေါ်သံကြားသဖြင့် လှမ်းကြည့်ရာ  ဝေယံအား တွေ့လိုက်ရ၏။ 

" မဇင်မာ "

" ဟင် … ဝေယံ "

" ကျနော် … လာကြိုတာပါ "

ရွာသို့ တဆင့်သွားရမည် ဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်ကယ် တက္ကစီ ငှားဖို့ စဉ်းစားနေစဉ် အဆင်ပြေ သွားတော့သည်။

" အော် … ကျေးဇူးပဲ ဟာ "

ကလေး ၂ ယောက် အမေ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော် လည်း ဖုန်းထဲ ဗွီဒီယို ကောလ်ဖြင့် ခဏတိုင်း အလိုးခံ ခဲ့သော ဝေယံအား လူချင်းတွေ့ရာ ဇင်မာ တယောက် ရင်ခုန်နေရ၏။ 

" ဟင် … ဒါက ဘယ်မောင်းနေတာလဲ … ဝေယံ "

မြို့ငယ်လေး အနောက်ဖက် ရွာဘက် သွားသော လမ်းအား မမောင်းပဲ မြို့လေးထဲ ဦးတည်နေသဖြင့် ဝေယံအား ဇင်မာ လှမ်းမေးနေသည်။

" နေ့လည် … ၁နာရီ ကျော်နေပြီ … မြို့ထဲ ထမင်းစားပြီးမှ … ရွာပြန်မယ်လေ "

" ဟင် … ရွာရောက်မှ စားလည်း ရသားနဲ့ … အပြန် မှောင်နေလိမ့်မယ် "

" မပူပါနဲ့ … မဇင်မာရာ … ရွာဘက်က လမ်းပြင်ပြီးပြီ … ၁ နာရီလောက်ပဲ မောင်းရင် ရောက်ပြီ … အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး "

ဇင်မာ လည်း တကူးတက လာကြိုပေးသော ဝေယံအား အားနာသဖြင့် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပေ။ မြို့ထဲ မထင်မရှား တည်းခိုးခန်း လေးထဲ ရောက်လာစဉ်  ၂ နာထိုးလုနေပြီ ဗိုက်လည်း အမှန်တကယ် ဆာလာရ၏။ ဝေယံမှာ ထမင်းဟင်း မှာရင်း ကောင်တာသို့ ထသွားကာ စကားပြောပြီး ခဏအကြာ ပြန်ရောက်လာသည်။

" မဇင်မာ … အောက်ထပ်က လူရှုပ်တယ် … အပေါ်ထပ် အခန်းယူလိုက်ပြီ … အပေါ်မှာ နားရင်း ထမင်း အေးဆေးစားပေါ့ "

၂ ယောက်သား လှေကားအတိုင်း တက်လာပြီး အပေါ်ထပ် အရောက် ရယ်မောသံများ ညည်းသံများ အခန်းငယ် လေးများထဲမှ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဝေယံမှာ ကြိမ်ခြင်း အားဆွဲကာ ရှေ့မှ လျှောက်သွားရင်း ထောင်စွန်း အိပ်ခန်းနား အရောက် ရပ်ကာ အခန်းသော့ ဖွင့်လိုက်ပြန် သည်။

" လာ … မဇင်မာ … ဒီအခန်းပဲ … စားသောက်  ခဏနားပြီးမှ … ရွာပြန်ရအောင် "

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဇင်မာ တယောက် ကုတင်လွတ် တလုံး ဘေးနား မှန်တင်ခုံ အသေး တလုံးနှင့် စားပွဲခုံ ဘေးနား ခင်းထားသော ခုံပုလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဝေယံမှာ မုန့်များ ထည့်ထားသော ကြိမ်ခြင်းအား မှန်တက်ခုံ ရှေ့ ချကာ ပြတင်းတံခါး ဖွင့်ရင်း လိုက်ကာအား တံခါးပေါက် တဖက်အား ဆွဲကပ်နေ၏။ ဇင်မာလည်း လက်ထဲ ဆွဲထားသော အဝတ်အိတ်အား ကြိမ်ခြင်းတောင်း ဘေးနား ကပ်ချကာ စားပွဲခုံ ဘေးရှိ ခုံပုလေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" အိုက်ရင် … ပန်ကာ ဖွင့်လိုက်မယ် … မဇင်မာ "

" အင်း … နဲနဲ လောင်နေတာ … ဖွင့်လိုက် "

ဝေယံအား ပြန်ဖြေရင်း အခန်းလေးထဲ မျက်လုံး ကစားကြည့်နေစဉ် ဇင်မာ့ ကိုယ်လုံးအား ဝေယံ တယောက် ပန်ကာ ဖွင့်ရင်း စိုက်ကြည့်နေ၏။ 

ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးအောက် ဘောလီ အညိုရောင်လေး ထင်းနေကာ နို့အုံ၂ဖက်မှာ မို့မောက် ထွက်နေသည်။ ပေါင်တန် ၂ဖက် စိထိုင်ထားရာ ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် ဖင်သားဆိုင်ကြီး အိကား ကျနေ ပြန်၏။ ဝေယံ  ကြည့်ရင်း ပုဆိုးထဲမှ လီးမှာ ခုံးထ လာခဲ့သည်။

" ဒေါက် … ဒေါက် ……… ထမင်း လာပို့တာပါ ခင်ဗျာ "

အခန်းတံခါး ခေါက်သံနှင့် အတူ ထမင်းဟင်းများ လာပို့သဖြင့် ဇင်မာ့ ဖင်ကြီးအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်ခွာကာ တံခါးသွားဖွင့် ပေးလိုက်၏။ ထမင်းဟင်း ရောက်လာသည်နှင့် ၂ ယောက်သား အတူစားရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေ မိသည်။ ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် ဝေယံမှာ အိပ်ခန်း တံခါးအား ပိတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

" မဇင်မာ … ဒီပေါ်လာလေ … တလမ်းလုံး ကားစီးလာတော့ ညှောင်းနေမှာပေါ့ … လာလှဲလိုက် "

" အာ … ဝေယံနော် … ဘာတွေ လုပ်မလို့လဲ "

ကုတင်ပေါ် ဇင်မာ ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဝေယံမှာ ညာလက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ရင်း မျက်နှာ အနံ့ နမ်းပစ် လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဘယ်လက်မှ နို့အုံ ၂ ဖက် အား ညှစ်ချေပေးနေ၏။

" မဇင်မာကို … အပြင်မှာ … ခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် …  တွေ့ချင်နေတာ … ကြာပြီဗျာ … ကျနော် မဇင်မာဆီ လာတုန်းက … လမ်းဘေး အအေးဆိုင်မို့ … စိတ်မနဲ့ ထိန်းနေရတာ "

ဝေယံမှာ စကားပြောရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြန်သည်။ ဇင်မာ တယောက်  ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ရုန်းကြည့်နေ၏။

" ဟို  ဟို … ငါက … အိမ်ထောင်သည်လေ … တကယ်တော့ … မဖြစ်သင့်ဘူး … ဝေယံ ရဲ့ "

" ဖုန်းထဲ … အမြဲလိုးနေကြလေ … မဇင်မာ "

" အာကွာ … အဲတာ … ဟန်ဆောင်တာလေ … အို့ …… မ  ……… မ ……… မလုပ်နဲ့ …… အွန့် ………… ပြွတ်  ပြွတ်   ပြွတ် "

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ စကား မဆုံးလိုက်ပေ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်ပြီး တေ့စုပ်ကာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ် လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အပေါ်မှ မိုးပြီး ခွထားရင်း ဘောလီအား အလယ်မှ ဆွဲချရာ နို့အုံ ၂ ဖက်မှာ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းနှင့်  ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နိုသီးခေါင်း နီညိုလေး ၂ ခု ထွက်ပေါ် လာတော့၏။ 

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ထားရာမှ နို့အုံတဖက်အား ညှစ်ချေရင်း နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးအား ပြောင်းစို့ရာ ဇင်မာ့ မျက်နှာလေး မော့တက်နေသည်။

" အ ……… အ …………… မလုပ်ပါနဲ့ ……………………… ဝေယံရယ် …………… ရှီးးးးးးးး …………… ကျွတ် "

ဝေယံ တယောက် ဇင်မာ၏  ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြောင့် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှာ လာရ၏။ ဖုန်းထဲ အကြိမ်ကြိမ် စို့ခဲ့ရသော နို့သီးခေါင်းလေး များအား တဖက်ပြီး တဖက် အားရပါးရ ဆွဲစို့ ပစ်သည်။

နို့စို့ရင်း ကိုယ်တစောင်း ပြင်ပြီး ခွကာ ခါးပေါ်ရှိ ထမိန်အား ဖြည်ရင်း ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်ပြန်၏။ တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားလေးထဲ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ အဖုတ်လေးအား ပွတ်သပ် ပေးသည်။

" လှလိုက်တာ … မဇင်မာရယ် "

" အိုး ……… မကြည့်နဲ့လေ … ဝေယံ "

ဇင်မာ တယောက် သူမ စောက်ဖုတ်အား ဖုန်းထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် ပြခဲ့သော်လည်း လက်တွေ့ အခြေနေတွင် ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာကာ မျက်နှာလေး ရဲတက် နေ၏။ 

ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်အား စိထားသော်လည်း ဝေယံ လက်ချောင်းလေး များမှာ ထိထိမိမိ ဖိချေ ပွတ်ပေး နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်များ စိုရွှဲလာ ရသည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်၏ အထိအတွေ့ အောက် မျောပါသွားရင်း ထမိန်နှင့်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အား ချွတ်ခံရစဉ် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြွပေး နေမိ၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဆီးခုံးမှတဆင့် စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား ဘေးနား ထိစပ် ပေါက်ရောက် နေသော စောက်မွှေးလေးများ ပေါ်ထွက်လာသည်။

ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်စိမှိတ် ညည်းရင်း အဖုတ်လေးအား ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခု ထိကပ် လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်မိ၏။ 

သူမ ပေါင်ကြားထဲ ဝေယံမှာ ဒူးထောက် နေရာ ယူရင်း စောက်မွှေးအုံအောက် ဖောင်းကြွလာ သော အဖုတ်အား ထိထိမိမိလေး ကုန်းယက်ပေး နေ၏။ ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ရသလောက် စိထား သော်လည်း ဝေယံမှာ လက်ဖြင့် ဖြဲကာ အဖုတ် အထက်အောက် ဖိဆွဲကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ် ပစ်သည်။

" အ ………… အမေ့ "

ရုတ်တရက် ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာကာ ဝေယံ လျှာဖျားထိပ်၌ လေထဲ ကော့ပျံ နေတော့၏။ ဝေယံမှာလည်း ယက်လို့ အားမရနိုင်အောင် ဖြစ်နေရပြန်သည်။ 

စောက်စိ လေးအား လက်မနှင့် ဖိချေလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ မွှေလိုက်ဖြင့် အဖုတ်မျက်နှာပြင်အား  အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ယက်ကာ နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဖိယက် နေ၏။ ဇင်မာ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်လာပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ခါးကော့ရင်း စောက်ရည်များ ထောင်းပန်း လာရသည်။

" အားးးးး ………………… အမလေးးးးး ……………… အ …………………… အ …………… ဝေ ယံ ရယ် …………… ငါ ………………… ငါ …………………… ငါ …………… မ ထိန်း  နိုင်   တော့    ဘူးးးး ………… အဟင့်   ဟင့် ……………… ထွက်   ပြီ …………… အ ……………… အားးးး    အားးးးး      အားးးးးးးး "

ဇင်မာ တယောက် လေပေါ် ခါးကော့ကာ ဝေယံ မျက်နှာအား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက် တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။ ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျလာကာ အသက် မျှင်းရှုရင်း အမောဖြေချိန် ဝေယံမှာ အဝတ်စားများ ထချွတ်ရင်း ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနှင့် ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်လာပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။

" မဇင်မာ … အင်္ကျ ီတွေ ချွတ်ရအောင်နော် "

ဇင်မာ ငြင်းနိုင်စွမ်းမရှိ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီ ချွတ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်အား ဘယ်ညာစောင်းရင်း အလိုက်သင့် အချွတ် ခံလိုက်တော့၏။ အမောပြေသည်နှင့် နူတ်ခမ်းပေါ် မေးတင်ပေးသော လီးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက် လာပြန်သည်။ 

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးမှာ ဂေါ်လီများ နှင့်မို့ ထိတ်လန့် နေမိပြန်၏။ ဖုန်းထဲ ခဏတိုင်း မြင်ဖူးသော်လည်း ဒီလောက် ကြီးလိမ့်မယ်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။ နပ်(စ်)မ တယောက်မို့ လူနာပေါင်းစုံ၏ လီးအား မြင်ဖူး သော်လည်း ဒီလိုလီးမျိုး ပထမဆုံး အကြိမ်သာ လက်တွေ့မြင်ဖူးရ၏။

လင်တော်မောင့် လီးအား စိတ်တအား ကြွချိန် စုပ်ပေးဖူး သဖြင့်် နူတ်ခမ်းပေါ် ကန့်လန့်တင်နေသော ဒစ်အား လျှာဖြင့် လိပ်ယူကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြီး ဆွဲစုပ် ပေးမိသည်။ဒစ်ကြီးကားထွက်နေသဖြင့် ဇင်မာ့ ပါးစပ်လေးထဲ ပြည့်ကျပ် နေ၏။

" အ ……… ကျွတ် ကျွတ် "

ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာဖြင့်သပ်ကာ ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် ဝေယံ ခေါင်းလေး ယမ်းကာ စုပ်သပ် နေရရှာသည်။ လီးထိပ် အပေါက်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးမိချိန် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားကာ ဇင်မာ့ ခေါင်းအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲလှဲ့ကာ ဆက်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်၏။ 

လင်ဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ကာ ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် လီးကြီးမှာ အဆုံးထိမဝင်ပဲ တဝက် ကျော်ကျော် လောက်သာ ဝင်ပြီး တစ်နေပြန်သည်။ ဇင်မာ တယောက် ခေါင်းအား နောက်ဆုတ်ရာ ဝေယံမှာ အလွတ် မပေးခဲ့ပေ။ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်ကာ ဇင်မာ  အသက်ရှုပြီးချိန် အရင်းထိ ဆွဲလိုးတော့သည်။

အာခေါင်ထဲထိ ဝင်သွားကာ ဇင်မာ့ နူတ်ခမ်းနှင့် ဝေယံ ဆီးခုံး ကပ်သွားရသည်။ လည်ပင်းကြောများ ထောင်ကာ မျက်လုံးများပင် ပြူးထွက် လာသည်အထိ စောင့်လိုးပြီးမှ  ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်၏။ လီးကျွတ်ထွက် သွားသည်နှင့် ဇင်မာ တဟွတ်ဟွတ် သီးကာ မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့သည်။

" လိုးတော့မယ်နော် … မဇင်မာ "

ဝေယံမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ထရပ်ကာ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြား နေရာပြန်ယူလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ  လီးထိပ်တေ့ကာ ဖိလိုးပစ်၏။ 

" အား ……………… အ ……………………… နာတာ ……………… ဝေယံရယ် …………………… အားးးးးးး ……………………… အားးးးးးး "

ဝေယံ လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသဖြင့် ကလေး ၂ ယောက် ထွက်ထားသော ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကျပ် နေရ၏။ လီးစဝင်သည်နှင့် အော်နေမိသည်။ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပစ်၏။

" အား …………………… အား ……………………  အား ……………… အမလေးးးးး  …………… ကြပ်ထုတ်နေတာ …………………… တအားနာတယ် ……………… ဖြည်း ဖြည်း လိုးပါ ဟာ "

ဆောင့်ချက်များမှာ အားပါသဖြင့် ဇင်မာ တယောက် နာကျင် နေရသည်။ ခဏအကြာ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ ကုတင်တိုင် များပါ ရမ်းခါနေသည်။ 

ဝေယံ လီးတဆုံး ဆောင့်ချ လိုက်တိုင်း ဇင်မာ အသက်ရှု မှားလာကာ အသဲခိုက်အောင် ခံစားနေရသည်။ လီး အရည်ပြား အတွင်းမှ ဂေါ်လီ များကြောင့် နာလည်းနာ ကောင်းလည်ကောင်း နေပြန်သည်။ 

" အာ …………………… ဟာ ………………………… အမလေးးးး ……………… အ ……………… အားးးးး …………………… အဟင့် ……………… အင့် …………… ကျွတ် ………………… ရှီးးးးးးး ……………… အ   အ "

ခေါင်းလေး မော့တက်လာကာ ခါးကော့ပေးရင်း ကာမ အရသာလေး ထိထိမိမိ ခံစားနေမိ၏။ ထိုချိန် ဝေယံမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက် လိုက်သည်။

" ဟာ ……  ဝေယံရယ် "

ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အစိလေး ဆွဲစုပ်ပြီး လီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပြန်၏။

" အားဟား ……………  အ ……………… ရှီးးးးး …………… လိုး  လိုး ……………… ဝေယံ ………… ငါခံနိုင်ပြီ ဟ "

အချက် ၄၀ ခန့် မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ဇင်မာ တယောက် ကော့ပျံကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာသည်။ တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ဘေးနား ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် ပက်လက်လှဲချ လိုက်၏။ ဇင်မာ အလိုက်တသိလေး နှင့် ဝေယံ ကိုယ်လုံးပေါ် ခွကာ စောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာအား ချိန်ပွတ်ပစ်၏။ 

ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် အနေထားမို့ သူမ မျက်နှာရှေ့ တင်းမတ် နေသော ဝေယံလီးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပေး လိုက်ပြန်သည်။ ပါးစပ်ညောင်းလာသည် အထိ မထုတ်ပဲ လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း လရည်များ ပန်းထွက်လာစဉ် တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချပစ်တော့၏။

မိနစ် ၂၀ ခန့်သာ နားလိုက်ရသည်။ ဝေယံမှာ လရည်များ ပေကပ်နေသော စောက်ပတ်အား ပြန်ယက်ကာ လေးဖက် ကုန်းခိုင်းနေ၏။ ဇင်မာ တယောက် အစွမ်းကုန် လိုက်လျော နေရသည်။ နို့၂လုံး ကုတင်နှင့် ကပ်နေအောင် ရှေ့ကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး လိုက်၏။ 

ဝေယံမှာ ဇင်မာ ဖင်ကြီးနောက် နေရာ ယူကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆွဲလိုးပစ်သည်။ လေးဖက် ကုန်းထား သဖြင့် လီးအရင်းထိ ပစ်ဆောင့်ရာ လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ လေးအား လာထောက်နေ၏။ စောက်ဖုတ် တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ အနည်းငယ် နာကျင်ပေမဲ့ ရပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ပေ။ အသံထွက် ညည်းကာ ဖင်ကြီးအား ရသလောက် မြှောက်ပေး နေမိပြန်သည်။

" အား …………… အိ ……………………  အင့် …………………အိုး ………………… အို့ ………………… လိုးကွာ ………………… အင်းဟင်း ……………… ဟုတ်တယ် ………………… နာနာလေး လိုး …………… ဝေယံ ………………အိုး …………………… အိုး ………………… အိုးးးးးးးးးးးး "

ဇင်မာ့ စကား ဆုံးသည်နှင့် ဝေယံမှာ  မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

" အင့် ……………… ဗျစ် …………………… ဗျစ် ………………… ရှီးးးးးးး …………… ဘွတ် ……… အားဟား …………………… ကောင်း လိုက် တာ …………… မဇင်မာရယ် …… အထဲက ………… လီးကို ……… ညှစ်ပေးနေတာလား ………………… အင့် …………… အင့် ……………… ဇွိ …………… ဗြိ ……… ဘွတ်     ဘွတ်     ဖွပ် "

နှစ်ယောက်သား စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အားရကျေနပ် စွာ ညည်းရင်း လိုးနေကြ၏။ ဇင်မာ၏ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ ဒီလောက်မနာဖူး အလိုးမခံဖူး ခဲ့ပေ။ 

ဖင်ကြီးကော့ကာ နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်တိုင်း ဝေယံ လီးကြီး အရှိန်နှင့် ဝင်လာရာ လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဂေါ်လီ အဖုလေးများမှာ အဖုတ်အတွင်းသားများ ချိတ်ဆွဲပေးရင်း လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ ဒုတ်ကနဲ့ လာဆောင့်နေသည်။ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းရင်း စကားပင် မပြောနိုင်တော့ ခေါင်းလေး လန်ပြီး အသက် လုရှုရင်း လီးအား အဖုတ် အတွင်းသား နှင့် ညှစ်ပေးထား၏။ 

ဝေယံမှာလည်း  မနားတမ်း လိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ပစ်ဆောင့်ကာ ဇင်မာ့ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပြည့်လျှံနေအောင် ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ လရည်များ ကုန်စင်သည်နှင့် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ လရည်များ လျှံထွက်နေသော ဇင်မာ့ စောက်ပတ်အား ဒုတိယ ပြောင်စင်အောင် လျက်ပေးပြန်၏။

" အာကွာ ………………… အ ………………… ရှီးးးးး ………………… ရှီးးးးး ……………… အင့်အင့် "

လျှာထိပ်လေးနှင် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေရင်း အကျိအချွဲ များအား ဆွဲစုပ်ပေးရာ ဇင်မာ တယောက် ဝေယံ မျက်နာအား အဖုတ်ဖြင့် ဆွဲပွတ်ရင်း လက်ကျန် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ် နေရသည်။ ဂေါ်လီ ဒဏ်ကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး ကျိန်းစပ်နာကျင် နေသော်လည်း  မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးမို့ အားရ ကျေနပ် မိနေတော့၏။ အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ ညှီစို့စို့ အနံ့နှင့် အတူ နူတ်ခမ်းဝအား လီးထိပ် လာထိသဖြင့် အလိုက် သိစွာ ပြန်စုပ် ပေးနေလိုက်သည်။ 

လီးတန် တလျှောက် ပြောင်စင်အောင် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် တွဲလောင်းကျနေ သော လဥ ၂ လုံးပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီး အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ကာ ၂ ယောက်သား တည်းခိုခန်းလေးမှ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ပြန်ထွက်လာပြီး ရွာဘက် ပြန်သော လမ်းလေးဆီ ဦးတည်လိုက် တော့သည်။

............................................................................................................

ရွာမှ ကလေး ၂ ယောက်အား ပြန်ခေါ်ကာ မြို့ပေါ်ပြန်လာ ခဲ့၏။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ကလေး ၂ ယောက် ခရီးပန်းပြီး အိပ်သွားသည်နှင့် အောင်အောင် တယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။

" ဇင်မာ "

" ရှင် … ကိုအောင် "

" ရွာကို … ကလေးတွေ ပြန်ခေါ်တော့ … ဝေယံနဲ့ … မတွေ့ကြဖူးလား "

" အမ် ……………………… တွေ့ ………… တွေ့ ………………………… တွေ့ ပါ  တယ် "

" တွေ့ရင်လည်း … ဘာတွေ ဖြစ်ကြသေးလဲ … ပြောပြ "

" အာ ……… ကိုအောင် ကလည်း … ခုမှ ပြန်ရောက်တာကို ………… ညကြမှ ပြောပြမယ်လေ " 

ဇင်မာ တယောက် မျက်နှာ အနည်းငယ် ပျက်ကာ ပြောလိုက်သဖြင့် အောင်အောင် သဘောပေါက် သွားသည်။ သူထင်သလို မယားဖြစ်သူနှင့် ဝေယံတို့ လိုးခဲ့ကြပုံ ရ၏။ 

" ခုပြောပါ … ဇင်မာရဲ့ … သိချင်လှပြီ "

မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ နားတိုးကပ်ကာ ခါးလေးဖက်ရင်း ပါးပြင်အား နမ်းပြီး ပြောခိုင်းနေပြန်သည်။ အမှန် တကယ်လည်း ဝေယံလီးကြီး မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ခဲ့ သည်ကို ကြားချင်နေမိ၏။

" ဟာ … ကလေးတွေ ရှိတယ်လေ … ကိုအောင် … မကဲနဲ့ကွာ "

" ဇင်မာ ကလည်းကွာ … အရင်လည်း ဒီလိုပဲ … လုပ်နေကြလေ … ခုမ ဘာဖြစ်နေတာလဲ … ဘာလဲ … ဝေယံ လိုးလွတ်လိုက်လို့ … ဒီရောက်တော့ စိတ်မပါ တော့တာလား "

အောင်အောင့် စကားကြောင့် ဇင်မာ သိသိသာသာ လေး မျက်နှာပြက်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ ရသည်။ ရွာသို့  ၂ ညအိပ် ၃ ရက်ခရီး ကလေးများ သွားခေါ်ရာ ပထမရက်မှာပင် ရွာနှင့် အနီးဆုံး မြို့ငယ်လေးရှိ တည်းခိုခန်း တခုတွင် မျော့နေအောင် အလိုးခံခဲ့ရသည်။ 

နောက်ရက် နေ့ခင်းပိုင်းတွင်လည်း ဝေယံမှာ ဇင်မာ့အား ရွာထဲမှ သူ့အိမ်အလည်ခေါ်ရင်း တနေကုန်လိုးကာ ညနေပိုင်းမှ ပြန်ပို့ပေးခဲ့၏။

( ၂ ) ရက်ဆက်တိုက် အလိုး ခံခဲ့ရပြီး ပြန်ခါနီး ကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့ရာ ကလေး ၂ ယောက်အား ကားပေါ်တင်ပြီး သည်နှင့် အနီးနားရှိ လက်ဖက်ရည် ဆိုင် အိမ်သာထဲ ဇွတ်ခေါ် လိုးလိုက်သေး၏။ လင်တော်မောင် စကားကြောင့် အနေရ ခက်လာ မိသည်။

" ခရီးပန်းလာလိုပါ … ကိုအောင်ကလည်း …… ညကြမှ … လုပ်နော် "

ဇင်မာ တယောက် စကားပြောရင်း ပြန်နမ်းကာ သူမလက်ချောင်း လေးများနှင့် လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ပွတ်သပ်လိုက်၏။ လက်ထဲ လီးတန် မာလာသည်နှင့် အနမ်းမပျက်ပဲ ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရသည်။ ခုချိန် သူမ စောက်ဖုတ်မှာ ဝေယံ လီးမှ ဂေါ်လီဒဏ်ကြောင့် ကျိန်းစပ် နေ၏။ 

" အားးးးး ………………… ဇင်မာ ……………………အားးးးးး ………………… အ …………………… ကောင်းတယ် …………………… အား "

အောင်အောင်မှာ ၃ ရက်ခန့် မလိုးရသည်မို့ ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။ မယားဖြစ်သူ လက်ထဲ ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ် ပစ်လိုက်ရ၏။ 

တရေးနိုး ထလိုးနေမလားဟု ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် အိပ်ခဲ့ရ တော့သည်။ မနက်လင်းသည်နှင့် ထမင်းချက်နေစဉ် မီးဖိုခန်းထဲ ပန်းကန်စင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ တချီ အလိုးခံလိုက် ရ၏။ နေ့လည်ပိုင်း ကလေးများ အပြင်ထွက်ဆော့ချိန်တွင် အိပ်ခန်းထဲ နောက်တချီ ခေါ်လိုးခံရ ပြန်သည်။

ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ဇင်မာတယောက် တီဗွီကြည့်ရင်း ၁၀နာရီခွဲ လောက်တွင် ကလေး ၂ ယောက် အား သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သိပ်ပေးနေသည်။ ကလေးများ အိပ်ပျော် သည်နှင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရာ လင်တော်မောင်မှာ ဝေယံနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များအား မရမက မေးနေပြန်၏။

ဇင်မာလည်း ဖုံးဖုံးဖိဖိ ထိန်းပြောရင်း လင်ဖြစ်သူမှာ စိတ်မဆိုးသည်အပြင် ခါတိုင်းထက် ကာမစိတ် တက်ကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ၂ ယောက်သား တုံးလုံး ချွတ်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးနေကြ၏။ခဏအကြာတွင် သူမအား ထိထိမိမိနှင့် အားထည့် လိုးနေသဖြင့် လိုးချက်တွေအတိုင်း ကြိတ်ညည်းနေရ သည်။ ခါတိုင်းနှင့် မတူပဲ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန် အားပါ လှ၏။

" အား…………… ရှီးးးးးးး ……………… ကိုအောင်ရယ် ……………………… ကောင်းလိုက်တာ ……………… အားးးး   အားးးးးး "

ပထမ အချီတွင် အောင်အောင်မှာ တရစပ် လိုးပြီး ဇင်မာ့ အဖုတ်လေးထဲ လရည်များပန်းထုတ် ပစ်သည်။ ဇင်မာလည်း မနက်ရော နေ့ရော ညရော အလိုးခံသလို ဖြစ်ကာ ပင်ပန်းပြီး ခွေကာကျသွားရ၏။ အောင်အောင် မှာ လီးအား မချွတ်သေးပဲ ဇင်မာ့ ဆံပင်လေးအား ထိုးဖွ ပေးနေပြန်သည်။

" ဇင်မာ ……… ကိုအောင် …  မေးမလို့ … မှန်မှန်ဖြေ "

" ဝေယံက … ဘယ်၂ခါလောက် လိုးလိုက်တာလဲ "

" အာ … ကိုအောင် ကလည်း … ဒါပဲ မေးနေတော့တာ "

နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ပြောလိုက်သေ ဇင်မာ့ အမူယာ လေးကြောင့် အောင်အောင် တယောက် မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ် ပစ်လိုက်၏။ 

" ပြောလေ … ဇင်မာ "

မေးရင်း မယားဖြစ်သူ နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ဖက်အား ပြောင်းစို့ လိုက်ပြန်သည်။ နို့အုံများမှာ တင်းတင်း ရင်းရင်း ရှိမနေတော့ပဲ အနည်းငယ် ပျော့တွဲနေ၏။ ဘယ်ဖက် နို့သီးခေါင်း တဖက်အား စို့ရင့် လက်တဖက်က ညာဘက် နို့သီးခေါင်းအား ချေပေးလိုက်သည်။ ဇင်မာ့ အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးအား ညှစ်ပေးနေမိပြန်သည်။

ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာပြီး အပေါ်မှ မိုးခွထားသော လင်တော်မောင့် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထား လိုက်၏။ အောင်အောင်မှာ အဖုတ်ထဲ မချွတ်ပဲ စိမ်ထား သော လီးအား ညှောင့်ရင်း ပြန်မာလာသည်နှင့် ဒုတိယ အချီ ထပ်လိုး လိုက်တော့သည်။

.........................................................................................................

တဖြည်းဖြည်း အောင်အောင့် ရာဂစိတ်က ပြင်းထန် လာသဖြင့် ဇင်မာ မျက်လုံး ပြူးနေရ၏။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း ရင့်လာသည်မို့ ဇင်မာ တယောက် လင်တော်မောင့် အကြောင်း မွေးထားတဲ့ မိခင်ထက် ပိုသိနေသည်။ 

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်၏ ပါးစပ်ဖျားမှ ထွက်လာသော စကားလုံးများ အမူအယာက အစ ဘာလဲ ဆိုတာ ပါးစပ်ဟလိုက် သည်နှင့် အူဘယ်နှစ်ခွေ ရှိသည် အထိ မြင်တတ် လာ၏။ ရွာမှ ပြန်ရောက်ပြီး လင်မယား ၂ ယောက် ပုံမှန် လိုးနေရာမှ ၁လခန့် အကြာ ဝေယံ ဘက်မှ သူမအား တွေ့ချင်ကြောင်း ပြောလာပြန်သည်။

" ဇင်မာကလည်း … အိမ်ခေါ်တွေ့ပါ့လား "

" ဟမ် … ကိုအောင် … တကယ် ပြောနေတာလား "

အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာအား အိမ်ခေါ် တွေ့ရန် တိုက်တွန်းနေ၏။

" တကယ်ပေါ့ … ဇင်မာရယ် … ကိုအောင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး …… မထိခိုက် စေရပါဘူး "

......................................................................................................

၁ ပတ်ခန့် အကြာ ဇင်မာလည်း ဝေယံအား အပြင် မတွေ့ တော့ပဲ အိမ်သို့ ခေါ်တွေ့လိုက်၏။ ပြတင်း ပေါက်မှ တိုးဝင်လာသော လေနုအေးလေးကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံး အေးနေသည်။ 

ဇင်မာ တယောက် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် အခန်းထဲ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်လိုက်၏။ အိစက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ကားထွက်လာ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဆန္ဒ အလျောက် လိုက်လျောနေရင်း သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေရ သည်။

" ဝေယံ … သောက်ကွာ "

" ဟုတ် … ကိုအောင် "

မျက်နှာချင်းဆိုင် စာပွဲခုံပေါ်တွင်  လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင် နှင့်အတူ ဝေယံပါ အရက် အတူ သောက်နေကြ၏။ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ် ဇင်မာ တယောက် အတွေးပေါင်းစုံဖြင် ရင်ခုန်နေရသည်။ 

နာရီဝက်ခန့် စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ နားလျှောက်လာကာ မျက်နှာအား ပေါက်ဂွထဲ ဆွဲကပ် လိုက်၏။ ရုတ်တရက်မို့ အောင်အောင် တယောက် အံအော မှင်သက်ကာ သောက်လက်စ အရက်ခွက် အား စားပွဲခုံပေါ် ပြန်ချရင်း ကြည့်နေရှာသည်။

" မဇင်မာ "

" ဘာလဲ  … ဝေယံ "

" လီး … အရင် … စုပ်ပေးနော် "

ဇင်မာ့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်အား ခိုးကြည့်စဉ် ဝေယံမှာ ပုဆိုးအား ခါးပုံစ ဖြည်၍ ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။

" အို့ ………… ဝု …………… ဖလူးးး "

လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာပြန်လှည့်စဉ် ပါးစပ်နား ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးအား မြင်လိုက်ရ သဖြင့် ပါးစပ်လေး ဟကာ ကြည့်နေမိသည်။ ရွာသို့ ကလေး ၂ ယောက်အား ကျောင်းတက်ရန် ပြန်ခေါ်စဉ် ကော့ပျံနေအောင် လိုးထားသော လီးမှာ မျက်နှာရှေ့ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။

ကြာကြာ မကြည့်လိုက်ရ ပေ ဟနေသော နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ကြီး ဝင်ရောက် လာတော့သည်။ ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်ကာ ခေါင်း နောက်ဆုတ် ရှောင်ရာ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဆံနွယ်များ အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတဆုံး ပစ်လိုး လိုက်၏။ အောင်အောင် မှာ မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်အား ဝေယံမှ မညှာမတာ လိုးနေရာ သနားစိတ် တဝက် ကာမစိတ် တဝက်ဖြင့် မလွတ်တမ်း စိုက်ကြည့် နေမိသည်။

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ နူတ်ခမ်းထောင့်မှာ သွားရည် အချွဲများ စီးကျ လာမှ လီးအား ထုတ်ပေး လိုက်၏။ အောင်အောင် မနေနိုင်တော့ ထိုက်နေသော ခုံမှ ထရပ်ကာ ကုတင်နား လျှောက်လာရင်း မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး ခါးလေး ဖက်ကာ နှစ်သိမ့် နေသည်။

" ရလား … ဇင်မာ "

" အင်း ……… အဟွတ်  ဟွတ် "

ဇင်မာတယောက် လင်ဖြစ်သူအား ပြန်ဖြေရင်း တဟွတ် ဟွတ် သီးနေသေး၏။ အသက်မျှင်းရှုကာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွားရည် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်စဉ် အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ပါးစပ်လေးအား ပြောင်စင်အောင် ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်သည်။

" ခဏဗျာ … ကိုအောင် "

ဝေယံမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဇင်မာ့အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်တော့သည်။ ကိုယ်တိုင်လည်း အပေါ်အင်္ကျီအား ချွတ်ကာ ကိုလုံးတီး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ အောင်အောင်မှ မယားဖြစ်သူ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက် တင်းမတ် နေသော ဝေယံ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်ကြွနေမိသည်။ 

မကြာခင် ဂေါ်လီများနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက် နေတော့မည်။ တွေးမိရုံဖြင့် လီးက တဆက်ဆက် တင်းမာလာခဲ့၏။ သို့သော် အောင်အောင် တွက်ဆ ထားသည့် အတိုင်း ဖြစ်မလာသေးပေ။

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ မျက်နှာအား လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တလုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အောင်အောင်လည်း ဘေးမှ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ အင်္ကျီအား ကူချွတ်ပေးနေရှာ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်သွားသည်နှင့် လီးအား ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ကာ့ထမိန်အား အောင်အောင့် ချွတ်ခိုင်း လိုက်ပြန်သည်။ 

ထမိန် ဆွဲချွတ်ရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့၏။  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ထပ်ချွတ်ပစ်ရာ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်ကြားမှ အမွှေးများ ဖုံးအုပ် ထားသော စောက်ပတ်အုံမှာ ဖေါင်းကား ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဇင်မာ့ တယောက် အောင်အောင် နှင့် ဝေယံရှေ့ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာ ကိုယ်ပေါ် အဝတ်စားကင်းမဲ့ သွားတော့သည်။အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ ဖြူဖွေးနေသော ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ဘယ်ဘက် နိူ့အုံအား ဘေးနားမှ ကုန်းစို့လိုက်ချိန် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ပါးစပ်လေးအား ခပ်ဖွဖွ လိုးပေးနေ၏။ 

ခဏ အကြာ လီးအား ထုတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ဇင်မာ့ ညာဘက်ဘေး ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး ဆီးခုံးပေါ်မှ အမွှေးများအား ခပ်ဖွဖွ ဆွဲပေး ပြန်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးရာ ဇင်မာ တယောက် အကနဲ့ ညည်းရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက် တုန်ခါနေ၏။ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်မှ နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပေးချိန် ဝေယံမှာ စောက်ဖုတ်အား ဖိချေနေသဖြင့် အဖုတ်နှုူတ်ခမ်းသား တဝိုက် အရည်များစိမ့် ထွက်လာတော့၏။

လင်တော်မောင်၏ ခေါင်းအား နို့အုံနှင့် တင်းနေအောင် ဆွဲကပ်ထားရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ဖြဲပေး နေမိသည်။ ထိုချိန် ဝေယံမှာ အဖုတ်အား ဖိပွတ်ပေး နေရာမှ ဇင်မာ့ ဗိုက်ပေါ် တက်ခွကာ လွတ်နေသော နို့သီးခေါင်း တဖက် အား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်သပ် ပေးနေပြန်၏။

လင်ဖြစ်သူ ဘယ်ဘက်နို့သီး ခေါင်းလေး စို့ပေးစဉ် ဝေယံမှာ ညာဘက် နို့သီးခေါင်း အား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေသဖြင့် ဇင်မာတယေက် ကာမ စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွာလာကာ တကိုယ်လုံး တဆက်ဆက် တုန်လာရှာသည်။ 

" ကိုအောင် … မဇင်မာ ခါးအောက် …… တခုခု …… ခုထားပေးလိုက် "

ဝေယံ ပြောသည့်အတိုင်း အောင်အောင်မှာ နို့သီးခေါင်း စို့နေရာမှ ထရပ်ကာ မယားဖြစ်သူ ခါးလေး ဘေးနား ဒူးတုတ်ထိုင်ပြီး ခါးအောက် ခေါင်းအုံး ၂ လုံး ဆင့်ကာ ခုပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

ဇင်မာတယောက် ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ကားပေးရာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ပတ် အုံကြီး ပြူးထွက် လာတော့၏။ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဗိုက်ပေါ်မှ ထရပ်ကာ ပေါင်ကြားထဲ  ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ပေါင်တန် ၂ဖက် အား ဆွဲမြှောက်ကွေးရင်း စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ချလိုက်သည်။ 

" ဖြန်း ……… အ …………… ဖြန်း  ဖြန်း …………… အားးးး ……………… အမလေးးးး ……………… အဟင့်  ဟင့် ………… သေပါပြီ "

ဇင်မာမှာ စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်ခံရတိုင်း သေးထွက်မတတ် ခံစားရကာ စိတ်ထဲ ထပ်ခါထပ်ခါ အရိုက်ခံ ချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ 

၁၀ နှစ်လောက် လိုးလာသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင် မသိသေးသည့် ဇင်မာ၏ ကာမ ခံစားမှု့အား ဝေယံတယောက် ထုတ်ဖေါ် ပြသနေ သည်။ ရွာတွင် ဖင်ကွဲအောင် လိုးပေးကတည်းက နာကျင်မှု့နှင့် ဒွန်တွဲ ပေါ်လာသော ကာမ အရသာ အား ဇင်မာ နှစ်ချိုက် တတ်သည်ကို သိရှိနေသည်။အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွလာကာ သေးများ ပန်းထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ သနားနေမိပြန်သည်။ သို့သော် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ခံနိုင်သ၍ မတားပဲ လွတ်ထား လိုက်၏။

" ဖြန်း  ……… ဖြန်းးးး ………… အားးးးး ……………… ဖြန်းးး  ဖြန်းးးး ………………… အ ………… အမလေးးးး …………………… အားးးး   အားးးး "

"  နာလို့လား … မဇင်မာရယ် ………… ဖြန်းးးးးးးး  ……………… အင့် ……………… ဖြန်းးးး  ဖြန်းးးး "

" အင်းးးးးး …………… အမလေးးးး …………… သေပြီ   သေပြီ ………… နာတယ် "

" ကောင်းပြီလေ ………… နာရင်  ………… တော်ကြစို့ "

" အို့ …………… ဟို ………  ဟို ……………  ရပ်မပစ်ပါ နဲ့ ………… ထပ် ရိုက် ပေးပါ ………… အဟင့်  ဟင့် "

လင်တော်မောင် အောင်အောင် ရှေ့ မရှက်နိုင်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်အား ကော့ကာ ဝေယံအား ရိုက်ခိုင်း နေပြန်သည်။

" တအား ယွနေပြီ စောက်ဖုတ်က …… အလိုး ခံချင်ပြီလား "

" ဟာ …………… အင်း …………  အင်း ……… ခံမယ် … ခံမှာပါ "

"  ဖြန်း ဖြန်း …………… အင့် …………… ဖြန်း "

ဝေယံမှာ ၅ချက်၆ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ပေးကာ ထရပ်လိုက်၏။ ဇင်မာ့ ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်လာပြီး မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန်ခွကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား ထိုးထည့်ပစ်သည်။ 

လီးအရင်းထိ သွင်းထားရင်း ခါးညွတ်ကာ ဘယ်လက်မှ ထောက်ထားပြီး ညာလက်မှ ဇင်မာ့ ပေါင်ဂွမှ စောက်ဖုတ်အား တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက် လိုက်ပြန်၏။ ဇင်မာ ကိုယ်လုံး လေး တဆက်ဆက် တုန်လာကာ ကော့ပျံရင်း သေးများ ပန်းထွက်နေရှာသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးသွင်း ထားသဖြင့် တဝုဝုနဲ့သာ အသံထွက် ပေါ်နေ၏။

" ဝေယံ ……… ဟို  ………  ဟို ………… ရ ပါ့  မလား "

ထိုချိန် အောင်အောင် လီးမှာ မခံမရပ် နိုင်အောင် တင်းမာ လာပြီး မယားဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရာ ဇင်မာ တယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားနေရ သဖြင့် မနေနိုင်တော့ပဲ ဝေယံအား မေးလိုက် တော့သည်။

" ဟားးးး ……… ကိုအောင် ……  ခင်ဗျား စိုးရိမ် နေလား ……… မဇင်မာ က ………… ဒီလောက်နဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဗျ "

ဝေယံမှာ အောင်အောင့် အား ပြန်ဖြေပြီးသည်နှင့် ပေါင်တဖက် ကြွကာ ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ် လိုက်သည်။

" ပြွတ် ………… ပလွပ် "

" အာ ……… ဘာလို့ ထုတ်တာလဲ …… ဝေယံရဲ့ ……… ပြန်ထည့်ကွာ "

ဇင်မာ တယောက် သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်သွား သဖြင့် ဝေယံအား ရန်လုပ်ကာ ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်နေပြန်သည်။ အောင်အောင် အံအော နေမိသည်။ 

ပါးစပ်အား လီးဖြင့်လိုး၍ စောက်ဖုတ်အား တဖြန်းဖြန်း အရိုက်ခံနေရသော မယားဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ်အား နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရ၏။ ဒီလောက်ကြီး ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသည် ကို အိမ်ထောင်သက် ၁၀အတွင်း ၁ ကြိမ်သာ မြင်ဖူး သေးသည်။

" ကိုအောင်က …… ပြောနေလို့ပါ …… မဇင်မာရဲ့ "

" ကိုအောင်ကလေ …… စကား တအား ပေါတာပဲ …… လာလာ …… ဇင်မာ့ စောက်ပတ် ယက်နေလိုက် …… ဝေယံ ……… ပါးစပ်ကို လိုးရင်း နို့တွေ …… ပြောင်းရိုက် ဟာ "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဝေယံမှာ ပါးစပ်အား ပြန်ခွလိုးကာ နိုအုံ ၂ ဖက်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှစ်ချေရင်း လက်ဝါးဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက်ပြန်သည်။ အောင်အောင်လည်း မယားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေသဖြင့် ဘာမှ မပြောပဲ သေးရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်အား ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ယက်ပေး နေတော့သည်။

" အု ………… ဝု ……………… ပလောက် ……… ဇွိဇွိ …………… ဝု  ဝု …………… ဖလူးးး "

ဇင်မာမှာ ပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း နိုအုံများ ကျိန်းစပ် လာအောင် အရိုက်ခံနေရစဉ် လင်ဖြစ်သူမှာ စောက်ဖုတ် ယက်ပေးနေသဖြင့် ကာမ အရသာ ၂ ခု ဒွန်တွဲ ခံစား နေရပြန်၏။ မျက်နှာ နီမြန်းလာကာ မျက်ရည်များပါ စီးကျ လာတော့သည်။

" အားဟားးး ……… ပါးစပ်ထဲ ……… ပြီးတော့မယ် …… လိုးတော့မယ် ဗျာ "

ဝေယံ တယောက် တကယ်လည်း လီးတန် တလျှောက် ကျင်စိမ့် နေရ၏။ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ပြီး ဇင်မာ့ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ် ယက်နေသော အောင်အောင့်အား ဘေးကပ်ခိုင်း လိုက်သည်။ ပေါင်တန်အား ဆွဲမြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ရင်း လီးထိပ်ဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံအား ၅ ချက်လောက် ရိုက်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးတဆုံး ပစ်လိုးလိုက် ၏။

" အ ………………  အဟင့် …………… နာလိုက်တာကွာ …………… သားအိမ်ဝ ………… လာစောင့် နေတာ "

ဇင်မာ့ ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါသွားရသည်။ ဝေယံမှာ ဆက်မလိုးသေးပဲ ခဏ ရပ်ကာ ပြီးမှ တချက်ချင်း ဆွဲလိုး ပေးနေပြန်၏။ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာကာ အစပိုင်း နာကျင်မှု့များ ပျောက်ပြီး လီးအရသာ စတင် ခံစားမိလာသည်။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းပြီး ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်နေကာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ဂေါ်လီဖုလေးများမှ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် အသဲ ခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။

" အိုး ………… ဝေယံရယ် ……………… အားးးးးးး …………………………  ရှီး ……………… ကျွတ် …………………… အား ……………… အိုး ………………အဟင့် ဟင့် "

ဇင်မာ့ အသံလေး အိပ်ခန်းထဲ ခပ်ကျယ်ကျယ် လေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းအား လက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေး ခါရမ်း နေ၏။ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ တချက်တချက် လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် အား ခိုးကြည့်ပြန်သည်။ 

" အာ ………………… ဝေယံ …………… ဝေယံ …………… အ …………………… အင့် …

………  အဟင့် ………… အ ………………အားးးးးးး 

ဝေယံ လီးဆွဲထုတ်ကာ ခဏ နားလိုက်စဉ် အောင်အောင် မှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အသက်မျှင်းရှုနေသော မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ကုန်းယက် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားရသော မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ၏ အဖုတ်လေးမှာ ပြန်မစိသေးပဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေးအား မြင်နေရ၏။ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်နေရာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။

" ရှီးးးး …………… ပလပ် ပလပ် ……… ပြွတ်စ် ……… ပလပ် ………… ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ ……  အရည်တွေ ရွဲနေတာ …………… အများကြီးပဲ ကွာ "

" အင်း ……… ခုလေးတင် ……… ဝေယံ လိုးထားလေ … ဇင်မာ့ စောက်ရည်တွေ  ……… ကိုအောင် ကြိုက်တယ်မလား ……… အ ………… အ ………… ယက် ယက် ………… ကောင်းလိုက်တာ …… ပြန်ယား လာပြန်ပြီ ………… အီး …………… ရှီးးးးးး ………… အ   အ    အားးးး "

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်အား စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးကာ ဘေးနား အနားယူနေသော ဝေယံအား ခေါင်းစောင်း ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

" ဝေယံ … ဇင်မာ့ နား လာလေ "

ဇင်မာ့ စကားကြောင့် ဝေယံလည်း ပက်လက် လှဲနေရာမှ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဇင်မာ့ မျက်နှာနား လီးအား ကပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မျက်နှာနား ကပ်လာသော ဝေယံ လီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးအား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် …………… ပလွပ် …………… အ ……………… အ ………………  အားးးးး ………… ရှီးးးးးး ………… ရပြီ ………… ရပြီ ………… ကိုအောင် ……… မယက်နဲ့တော့နော် …………… ဇင်မာ …………… တအားယားနေပြီ "

၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဝေယံ လီးအား စုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ လင်တော်မောင် စောက်ပတ် ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ခိုင်း လိုက်တော့သည်။

" ဝေယံ …… ပက်လက်လှန် ပေးကွာ … ဇင်မာ …… အပေါ်က ……… လုပ်မယ် "

တဆက်ထဲ ဝေယံအား ပြောပြီး ထထိုင်ရာ ဝေယံမှာ ပက်လက် လှဲချရင်း လီးအား ၅ ချက်ခန့် ဂွင်းထုကာ ထောင်ပေး ထားလိုက်၏။ ဇင်မာ တယောက် ကာမ အရှိန်ကြောင့် အရှက်ကုန်ကာ လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်း ယောင်္ကျား၏ လီးပေါ် ခွထိုင် ပစ်သည်။သူမ ဖင်ကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိချရင်း လီးအဝင် အထွက် အဆင် ပြေအောင် ထိန်းလိုးနေ၏။ ဝေယံ ရင်ဘတ်ပေါ် လက် ၂ ဖက် ထောက်ပြီး ခါးအားနှင့် ဖင်ကြီးအား မြှောက်ကာ လီးအရင်းထိ ကပ်အောင် ဖိလိုးရင်း လင်တော်မောင်အား လှည့်ကြည့် ပြန်သည်။

အောင်အောင့် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်နေကာ အားရကျေနပ်သည့် အမူယာများ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝေယံ၏ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်နေရသည်။ ပိုအားရသည်မှာ ဝေယံ လီးကြီးမှာ သူ့၏ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းနေကာ ဂေါ်လီများ ပါရှိနေ၏။

ကြည့်နေရင်း ဇင်မာ၏ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ တအအ တအိအိ ဖြင့် ညည်းသံများ ထွက်ပေါ် လာသည်။ ဖင်ကြီးကော့ကာ လင်ဖြစ်သူ အား ကြည့်ရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျား လီးပေါ် အားရပါးရ ဆောင့်ပြနေသည်မို့ အောင်အောင် တယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် သူကိုယ်တိုင် လိုးရသည်ထက် ခံစားမှု့က အားကောင်း နေရသည်။

ဇင်မာ မှာလည်း ဘေးနား ထိုင်နေသော လင်တော်မောင့် မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား ခွလိုး နေရသဖြင့် ကာမ အရသာ ထူးကဲနေ၏။ လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ဆောင့်ချ နေရာမှ အကြည့်လွဲကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး စိတ်ကြိုက် ထိန်းလိုးနေပြန်သည်။ 

တချက်တချက် အောက်မှ ပင့်ဆောင့် ပေးသဖြင့် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိကာ လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ အိကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး အံကြိတ် ညည်းနေမိ၏။တဖြည်းဖြည်း ဇင်မာ့ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ နို့အုံ ၂ဖက်မှာ ခေါင်းလေးနဲ့အတူ ရမ်းခါနေတော့သည်။အောင်အောင်တယောက် မယားဖြစ်သူမှာ လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားအား စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခွလိုး နေသော မယားဖြစ်သူအား မလွတ်တမ်း စူးစိုက် ကြည့်နေမိ၏။

" အားးးးး ………… မဇင်မာ ရယ် ……… ကောင်းလိုက်တာ ဗျာ ………… ဆောင့် ဆောင့် …… ကျနော့် လီးကို ……… အားရတယ် မဟုတ်လား "

" အင်း ……… အားရတယ် ………… အင့် …………… ဘွတ်   ……… ဘွတ်  ……………   ဘွတ် ………… ကြိုက်တယ် ……… ဝေယံရဲ့ …………… အ ………………… အားးးး     အားးးးးး      အားးးးးးးးး "

" ရှီးးးးးး ……………… အားဟား …………… ကောင်းလိုက်တာ …………………… မဇင်မာရယ် ……… ကလေး အမေသာ ပြောတာ …………… ကျနော့် အတွက်က ………… အပျို တယောက်ကို …… လိုးရတဲ့ အတိုင်းပဲ "

" အာကွာ …………… ဝေယံ လီးကြီးက …………… တုတ်တာကိုး ………………… အင့် …………… ဗျစ် …………………… ဖွပ်  ဖွပ် ……………… ဘွတ် "

ဝေယံ မှာ ရွာကတည်းက ဇင်မာ၏ ကာမစိတ်အား သိရှိနေသည်မို့ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမို ထကြွလာစေရန် သေချာ ပြောပေးနေသည်။ ဇင်မာလည်း လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးလို့ မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ 

" ဆောင့် ဆောင့် …… မဇင်မာ ယောင်္ကျားလည်း …… စိတ်ကြွနေပြီ … ဟိုမယ် …… ကြည့်ရင်း ……… ဂွင်းထု နေပြီ ………… အင့်  အင့် "

ဝေယံမှာ စကားပြောရင်း အပေါ်မှ တက်ဆောင့် ပေးသော ဇင်မာ့ ခေါင်းလေး မော့တက် သွားအောင် အောက်မှ ကော့လိုး ပေးနေသည်။

" အင်း ……  သူဟာသူ ……… ဂွင်းတိုက် နေပါစေ  … ဝေယံရယ် …  ဒီနေ့  ………… သူ့ကို …… ပေးမလိုးဘူး "

" ဒါဆို …… ကျနော် … တနေကုန် လိုးရမှာပေါ့ … ဗျစ် ………… ဘွတ် ………… ဇွိ ဇွိ ………… အင့် ……… ဗျစ် ……… ဖွပ် ………… ဘွတ် ဘွတ် "

"  အာ ………… ဟုတ်တယ် ………… အောက်က ပင့်လိုးပေး ………… ဝေယံ …………… အ …… အားးးး …………… ကောင်း ……………… ကောင်း ……………… ကောင်းတယ်ကွာ ……… ငါ့ယောင်္ကျား လိုးတာ …… ၁၀နှစ်လောက် ခံလာတာ …… ဒီလောက် မကောင်းဖူး သေးဘူး "

ဇင်မာ တယောက် ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ ကြည့်နေ သည်ကို အားမနာနိုင်တော့ပဲ ဝေယံ မေးသမျှ စိတ်ထဲ ရှိသလို ပြန်ဖြေ နေမိသည်။ ကာမသွေး ဆူပွက် စေသော ဝေယံ စကားလုံး များအောက် မျောပါကာ ကုတင်တိုင်များ ခါးယမ်းလာအောင် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ဆောင့်လိုး နေတော့၏။ 

အောင်အောင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ရမ္မက်သွေးများ ထိန်းမရ သိန်းမရ ပေါက်ကွဲ နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အံကြိတ်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။ ၁၀ နှစ်လုံး လိုးပေးခဲ့သော မယားဖြစ်သူမှာ သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား တက်မက်စွာ ခွလိုးပေးနေသည်ကို အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ကာမ အရသာများ ထူးကဲစွာ ခံစားလာရ၏။

" အ ……………… အားးးး ………… ဇင်မာ …………… ပြီးချင်ပြီ ……………… အ ………… အ …………… နာနာ လေး ………… ပင့်လိုးပေး …………… ဝေယံ "

" ပုံစံ ………… ပြောင်းဦးမလား ……… မဇင်မာ "

" ဟင့်အင် …………… မရ တော့ ဘူး ………… ဝေယံရဲ့ ………………… ပင်လိုးပေးပါဆို ………… အင်း …………… ဟုတ်တယ် …………… အင့် ဟာ ………… ဗျစ်   …………… ဘွတ် …………… ဟုတ်တယ် ………အဲလို ………… ပင့်ပြီး ပြန်ဆောင့် …………… အား.... ကောင်းလိုက်တာ ………… နာနာလေး ………… ဆောင့်ပါ ……………… ပြီးတော့မှာ ………… အဟင့်  ဟင့် "

ဝေယံ ကိုယ်တိုင် ဇင်မာ၏ တောင်းဆိုမှု့ကြောင့် လီးတချောင်းလုံး အီစိမ့် လာရသည်။ ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ဖိအချ အောက်မှ အားထည့် ပင့်လိုးပေးနေ မိ၏။

" အ …………… အ …………… အား …………… ပြီးပြီ ………… ဇင်မာ ပြီးပြီ ………… အားးးး    ရှီးးးးးး ………………… အ …………  အားးးးး ……………ကောင်းလိုက်တာ "

ဇင်မာ အဆောင့်မပျက်ပေ ဝေယံလီးအား အရင်းထိ ကပ်အောင် ဖိဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ဒုတိယ အကြိမ် ပန်းထုတ်နေ၏။ 

ဝေယံလည်း လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အံကြိတ် ပင့်လိုးရင်း ၁၀ ချက်ပင် မပြည့်တော့ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက် လာတော့သည်။ ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပြည့်လျှံလာကာ ပြန်အမ် ထွက်စဉ် ဝေယံ လဥများပေါ် စီးကျ နေ၏။အောင်အောင်မှာလည်း ဘေးမှ ကြည့်ကာ ဂွင်းထုရင်း ၂ ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရသည်။ ဝေယံ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘေးနားလှဲကာ မှေးနေသော မယားဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းနား တိုးကပ် ထိုင်ကာ ခပ်တိုးတိုး မေးကြည့်လိုက်၏။

" ဇင်မာ "

" ရှင် … ကိုအောင် "

လင်ဖြစ်သူ အသံ ကြားသဖြင့် မှိတ်ထားသော မျက်လုံး လေး အားယူဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

" ကောင်းလား "

" အင်း …… ကောင်းတယ် "

အသံ တိုးတိုးလေးဖြင့် လင်မယား ၂ ယောက် စကားပြော နေကြ၏။

" ဇင်မာ … ဘယ်လို ခံစားရလည်း …… ပြောပြ ပါလား "

" အမ် …… ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် ……… သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့ …… ရှေ့ခေါ် လိုးခိုင်းပြီးမှ … လာမေး နေသေးတာလား "

လင်မယား ၂ယောက် စကားပြောနေစဉ် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဘေးနား တိုးကပ် လာပြန်သည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် စကားပြောရင်း လက်တစ်ဖက်မှာ ဝေယံ လီးပေါ် ရောက်သွားပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်၏။ 

" ဟင် … ဇင်မာက … မနားတော့ ဘူးလား "

" မနားချင်သေးဘူး … ကိုအောင်ရဲ့ … ဖြစ်နိုင်ရင် … ဝေယံ လီးကြီးကို … ဒီနေ့ တရက်လုံး … ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ … စိမ်ထားချင်တာ "

ဇင်မာ တယောက် လင်တော်မောင်အား မျက်ဝန်း ရွဲကြီးဖြင့် ကြည့် ပြောရင်း ထထိုင်ကာ သူမ လက်ထဲ တင်းမာစ ပြုနေသော ဝေယံ လီးအား ကုန်းစုပ် နေတော့သည်။


 ပြီးပါပြီ ။


Cbမှာ လာရောက်ပြောပြပေးသော ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေ များအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

( မောင်ခြိမ့် )