Wednesday, May 7, 2025

သုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ် အပိုင်း (၁၀)

သုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ် အပိုင်း (၁၀) 

ရေးသားသူ - Takuya Khun

{ ဂမ္ဘီရအင်းစက် ဝတ္ထုရှည်ကြီး }

(45)     

ရဲနောင်က ဘွားတော်နန်းရွှေကြာ ဒဲ့မေးလာမှပင် သူ့အမေ အပေါ် ခံစားနေရသည့် ခံစားချက်များကို မကွယ်မဝှက်တော့ပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖွင့်ဟဝန်ခံလာတော့သည်။ သူနှင့်ဘွားရွှေကြာအကြားမှာ ဘာမှထိမ်ချန်ထားစရာမလိုတော့လောက်အောင်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိရင်းနှီးပြီးသားလေ။

ရဲနောင်က အိမ့်ကြာဖြူ အပေါ်တွင် အမေအရင်း ခေါက်ခေါက်ကြီးပင် ဖြစ်လင့်ကစား ချစ်သူတစ်ယောက်၊ အိမ်သူတစ်ယောက်လို နှစ်နှစ်ကာကာချစ်မိနေပြီဆိုတဲ့ အကြောင်း။ သူတို့၏ပုံမှန် မဟုတ်သော ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုက၊ အမှောင့်ပရောဂအစွမ်းကြောင့်ဟုပဲ ဆိုဦးတော့၊ အနေနီးစပ်သွား၍ သွေးသားချင်းနှီးနှောပေါင်းစပ်ခွင့် ရလိုက်တဲ့အခါမှာ၊ အမေတစ်ယောက်ထက် ကြင်ယာဇနီးမယားတစ်ယောက်လို ပိုချစ်နေတာကိုရော၊ အမေ လုပ်သူ၏ ကာမဂုဏ်ဖြင့် ပြုစုယုယမှုများအပေါ် အကြီးအကျယ်စွဲလမ်းပြီး မိုက်မိုက်မဲမဲပင် အတူနေထိုင်ပေါင်းသင်းချင်စိတ်များပေါ်နေပြီဖြစ်ကြောင်း ဘွားတော်အား ဝန်ခံလိုက်လေသည်။

ရဲနောင်၏ ဝန်ခံစကားတွေကို ကြားရတော့ နန်းရွှေကြာတစ်ယောက် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ သူမက လိုချင်သောဂွင်သို့ ဝင်လာခဲ့ချေပြီ။ ဒါကြောင့် ရဲနောင်ကို အကွက်ဖမ်း၍ မေးလိုက်တော့၏။

" ဒါဆို မယ်တော်နဲ့ တရားဝင်ရော ထိမ်းမြားလက်ထပ်မပေါင်းချင်ဘူးလား"

" အဲ. အဲ..တရားဝင်ဆိုတာကြီးက ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ မမကြီးရယ်။ အားလုံး သိထားကြတာက သားအမိအရင်းကြီးဆိုတာကိုပဲလေ.."

" ဒါကမမကြီးတာဝန်ထားပါ။ ဖြစ်ရင်ပြီးရော မဟုတ်လား။ အရင်ဆုံးကိုယ်တော်လေး နားလည်အောင် ပြောပြထားရမယ်..နားထောင်၊ ဒီလိုကွဲ့.."

" မင်းမျိုးမင်းသွေးဆိုတာက သာမန်လူတွေနဲ့ မတူဘူးကွဲ့။ ရှေးသာကီဝင်ရှေးမင်းမျိုးဆက်တွေ မဟာရာဂျာ စော်ဘွား မျိုးဆက်တွေကအစ၊ နန်းစဥ်နန်းသွေးစစ်ဖို့ပဲ အဓိကထားထိမ်းသိမ်းကြတယ်။ ဒါကြောင့်နန်းသွေးစစ်တဲ့ မျိုးဆက်ရရှိဖို့အတွက် သာကီဝင်မင်းမျိုးတွေက မောင်နှမဝမ်းကွဲတွေကို ပေးစားကြတယ်။ 

မရှိရင် မင်းတရားကြီးရဲ့ သားတော် သမီးတော်များထဲကပဲ ဖအေတူ မအေကွဲ မောင်နှမချင်း လက်ဆက်ပေးကြတယ်။ နောက်ဆုံး အရမ်းရှားပါးလာရင် မောင်နှမအရင်း ခေါက်ခေါက်ချင်းတွေတောင် လက်ဆက်ကြရတယ်ကွဲ့။ တခြားသွေးတော့အနှောမခံဘူးဆိုပါတော့"

" အဲဒါက တကယ်လားမမကြီးရဲ့ ကျနော်ကဒဏ္ဍာရီတွေ အောင်းမေ့လို့"

" တကယ် အစစ်အမှန်တွေပေါ့ကွယ် ..တို့ဘုရားတောင် ဘုရားမဖြစ်ခင် မင်းသားသိဒ္ဒတ္ထဘဝက တစ်ဝမ်းပဲကွဲတဲ့နှစ်မတော် ယသော်ဓယာကို ယူပြီး မိဖုရားမြှောက်ထားတာက အထင်အရှားရှိခဲ့တာပဲလေ"

" ဟုတ်သားပဲ ကျနော်လည်းဖတ်ဖူးတယ်"

" အေးပေါ့ ဒီထက်ပိုရှားလာရင် နန်းဆက်သစ် ဘုရင်ငယ်အတွက် နန်းသွေးရအောင်  မိဖုရားဟောင်းဖြစ်တဲ့ မယ်တော်အရင်းကိုတောင် မိဖုရားမြှောက်စေပြီး လက်ထပ်စေတယ်ကွဲ့။ တို့တတွေသာ မသိလို့။ ရာဇဝင်မှာ နန်းတွင်းမှာ၊ ဒါမျိုးအဖြစ်အပျက်တွေအများကြီးပဲ။ တချို့ မအေမယ်တော်နဲ့ သားဘုရင်တွေ ပြန်ယူခဲ့ကြတာတွေကမဆန်းဘူး။ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်ကြီးကြားမကောင်းလို့သာ မှတ်တမ်းအတိအကျမတင်ကြတာ။ ထိမ်မြှုပ်ထားခဲ့ကြတာတွေအများကြီးရှိတယ်ကွဲ့"

ဘွားတော်နန်းရွှေကြာက အာခြောက်လာသဖြင့် တကောင်းထဲမှ ရေတစ်ခွက်ကို ငှဲ့သောက်ပြီးမှဆက်ပြောသည်

" တို့..စော်ဘွားမျိုးနွယ် အစဥ်အဆက်တွေမှာလည်း ဒီလိုအလေ့အထမျိုးတွေက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ရှိတယ်။ သတ်မှတ်ထားတဲ့ မဟာဒေဝီလောင်းဟာ တစ်ယောက်ထဲပဲ။ ဘယ်သူပဲဖြစ်နေပစေ၊  စော်ဘွားဖြစ်လာမယ်သူဟာ မဟာဒေဝီလောင်းနဲ့မဖြစ်မနေလက်ဆက်ရမယ်။ မဟာဒေဝီရဲ့သွေးဟာ နန်းဆက်သွေးပဲ။ နန်းသွေးတအားရှားပါးလာရင် စော်ဘွားငယ်ဟာ သားတော်ပင် ဖြစ်နေပစေ၊ မယ်တော်မဟာဒေဝီကို မိဖုရားတင်ရမှာပဲ။ အရင်က နန်းသွေးရှားပါးလာရင် တခြားစော်ဘွားမျိုးဆက်မင်းသားနဲ့ အလဲအဖယ်လုပ်ကြတယ်။ ဒီလိုအလေ့ကျင့်ထုံးမျိုးကို စော်ဘွားမျိုးဆက်တွေ အားလုံးက လက်ခံထားကြတယ်။ ဒါကို ဘယ်သူမှ စွက်ဖက်ခြင်း၊ ကန့်ကွက်ခြင်းတို့ မပြုကြဘူး"

နန်းရွှေကြာက စကားကို ခဏရပ်ရင်း ရဲနောင်ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု အခြေအနေကို အကဲခတ်ပြီးမှဆက်ပြောသည်။

" တို့.. မိုင်းပုလဲ စော်ဘွားမျိုးကတော့ နောက်ဆုံးမျိုးဆက်ပဲ။ တခြား စော်ဘွားမျိုးတွေနဲ့လည်း အလဲအဖယ် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။  ဒါကြောင့် ကိုယ်တော်လေးနဲ့ မယ်တော်မဟာဒေဝီတို့အကြား တရားဝင်နန်းသိမ်းဘိသက်ခံပွဲနဲ့ လက်ထပ်ပွဲကိုဖြစ်မြောက်အောင်လုပ်ရလိမ့်မယ်။ ကိုယ်တော်ဖုရားလေးကလည်း ချစ်နေပြီဖြစ်တဲ့မယ်တော်ကို တရားဝင်ဇနီးမယားအဖြစ် ပေါင်းခွင့်ရလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်တော်လေးနဲ့ မမကြီးအကြားအပေးအယူတော့ တစ်ခုတော့ရှိရလိမ့်မယ်နော်"

" ဘာအပေးအယူများလဲ မမကြီးရဲ့.."

ရဲနောင်က အံ့ဩစိတ်ဝင်စားစွာနဲ့မေးလိုက်တော့ ဘွားတော်နန်းရွှေကြာက သူ၏နားနားကပ်၍ တစ်စုံတခုသောစကားကို တီးတိုးပြောဆိုလိုက်လေသည်။

ရက်အနည်းငယ်ကြာအပြီး၊ တစ်ခုသောနေ့ကောင်းရက်သာတွင် မိုင်းပုလဲ ဟော်နန်းစံအိမ်တော်ကြီး၏ စော်ဘွားလက်သစ်လေးနဲ့ မဟာဒေဝီလောင်းလျာတို့၏ ဘိသိက်ခံနန်းသိမ်းပွဲနှင့်ထိမ်းမြား လက်ထပ် မင်္ဂလာပွဲကိုကျင်းပနိုင်ခဲ့လေသည်။

သားဖြစ်သူရဲနောင်နှငိ့ မိခင် မယ်တော်ဖြစ်သူ အိမ့်ကြာဖြူတို့မှာ တရားဝင် စော်ဘွားနှင့်မဟာဒေဝီ ဇနီး မောင်နှံဘဝသို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြလေတော့သည်။ အခြားအရပ်မှဖိတ်ကြားထားသော စော်ဘွားမျိုးနွယ်ဧည့်ပရိသတ်ကလည်း ဝေဖန်ပြောဆိုမှုပင် တစုံတရာမရှိပဲ တခဲနက် ချီးမွမ်းထောပနာများပင်ပြုလိုက်ကြသေးပြီး လက်ဆောင်ပဏာများလည်းအများအပြားလက်ခံရရှိခဲ့လေသည်။

လက်ထပ်ပွဲအပြီး သုံးလေးရက်မျှလွန်မြောက်သွားခဲ့လေပြီ။ တော်ဝင်သတိုးသမီး အသစ်စက်စက် အိမ့်ကြာဖြူမှာ မိမိကပုံမှန်အသိစိတ် ပြန်လည်ရရှိနေပြီး ဖြစ်သော်လည်း သားကနေလင်ဖြစ်လာခဲ့သူ ရဲနောင်နှင့်တကွ ဟော်နန်းတွင်းမှ အခြားသူများကိုပါ အသိမပေးသေးပဲ မှိန်းနေခဲ့သည်။

မိမိ၏ သားအရင်းနှင့်ပြန်၍လက်ထပ် ထိမ်းမြားရသော မင်္ဂလာဘိိသိက်ပွဲကြီးကို သူမကသိသိကြီးနှင့် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစွ ာဖြတ်ကျော်ခဲ့သည်။ သူမက အတိတ်မေ့နေသလိုလို၊ ပရောဂညှို့ဓါတ်မိနေသလိုဖြင့် ဆက်လက်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်လို့နေခဲ့ဆာဖြစ်သည်။

လက်ထပ်ပွဲ အပြီးတွင် စော်ဘွားနှင့် မဟာဒေဝီတို့၏ မင်္ဂလာဦးခန်းဆောင်ကြီးတွင် မင်္ဂလာဦးညများကိုဖြတ်သန်းရင်း အုံးအုံးခြိမ်ခြိမ့်မြည်အောင် လိုးကြ ဆော်နေကြလေတော့၏။

အိမ့်ကြာဖြူတစ်ယောက်ကတော့ ပုံမှန်အတိုင်း သူမမူရင်းစိတ်ပြန်ဝင်နေတာ ကြာပြီဖြစ်ကြောင်းကို ရဲနောင်အား အရိပ်အမြွက်တောင်မသိစေပဲ ချော်လဲရောထိုင်လုပ်ရင်း ကျေနပ်စွာပင်ပျော်ပျော်ကြီးစိတ်နှစ်ပြီး၊ သားဖြစ်သူ၏မိဖုရားလုပ်ကာနေလျက်ရှိသည်။

သူမက မိမိကိုယ်မိမိ ကာမပျားရည်အိုင်ထဲတွင် နှစ်မြှုပ်ထားလိုက်သည်။ ထိုရက်ပိုင်းများအတွင်းတွင် သားဖြစ်သူလင်တော်မောင်ကပေးဆက်လာသော လီး၏အရသာ၊ ဘာဂျာအရသာ၊ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံကို အီဆိမ့်နေအောင်အရသာခံပြီးခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူမ၏ အိမ်တောင်သည်ဘဝစိတ်ကျေနပ်မှုသည် ရဲနောင်၏ အဖေနှင့်အတူနေခဲ့ရသည်ထက်ပင် ဆထက်တန်ပိုး ပြည့်ဝဝကြီးကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု အပြည့်ရယူနိုင်ခဲ့သည်လေ။

အိမ့်ကြာဖြူသည် ကာမဆက်ဆံမှု၏ အထွတ်အထိပ် အရသာကို မိမိဝမ်းထဲမှညှစ်ချမွေးထုတ်ခဲ့သောသားအရင်းနှင့်ကျမှအားရကျေနပ်အောင် ခံစားနေရတော့၏။ သူမတစ်သက်လုံး ရင်ခုန်စိတ်အလှုပ်ရှားရဆုံး အကောင်းဆုံးအချိန်များပေတည်း။

" အားဟားဟား အင့်ဟင့်ဆောင့်မောင်တော် ဆောင့်။ လိုးးး လိုးပေးစမ်းပါ..ဒေဝီ့ကို၊ အားး..အားး ထိတယ်၊ ကောင်းတယ်မောင်..ဟာ့ အာ့ သူ့လီးကြီးက..ဟင့်..ဖြူ့ဟာကြီးထဲမှာနင့်နေတာပဲ"

ရဲနောင်က လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာ နှဲ့ကာနှဲ့ကာလိုးရင်း  ချစ်မယား ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူ၏ နှင်းဆီသွေးနှတ်ခမ်းလေးများကို တမေ့တမောနမ်းစုပ်နေသည်။ အိမ့်ကြာဖြူသည်တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းဖြင်ထွန့်ထွန့်လူးရင်း ကာမဆိပ်တက်လျက်ရှိသည်။

အိမ့်ကြာဖြူက သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာခံရင်း ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်လိုက်၍ ရဲနောင်ကိုတွန်းလှဲလျက် အပေါ်မှတက်ခွလိုက်ပြန်သည်။ အပေါ်ရောက်သွားသည်နှင့်သူမက ကိုယ်ကိုအားလျားအပ်ချလိုက်ပြီး ရဲနောင်ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူမ၏အလှည့်ပေါ့။

အိမ့်ကြာဖြူသည် ရဲနောင်အား ရမ္မက်ခိုးဝေသာ အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ပြီးပါးလေးများကို အရင်နမ်းလိုက်သည်၊ ပြီးမှရဲနောင်၏ မျက်နှာပေါ်အပ်ချလိုက်ကာ သားဖြစ်သူ၏ ချောမော၍ယောက်ျားပီသသောနှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ တရှိုက်မက်မက်စုပ်ယူနမ်းရှုတ်နေသည်။ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ပြီးတက်ခွလိုက်သော်လည်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ရဲနောင်၏လီးက စွပ်လျက်သားရှိနေဆဲဖြစ်ကာအပေါ်ပိုင်းကနမ်းရှုတ်နေစဥ်မှာ အောက်ပိုင်းကလည်း ဖင်ကြီးကိုလှုပ်၍ စောက်ဖုတ်ကိုရှေ့ထိုးနောက်ငင်နှင့် စလိုးမိုးရှင်းလှုပ်ရှားပေးရင်းလီးကိုနှဲ့နေလျက်ရှိသည်။

ကိုယ်ချင်းဖိထားသဖြင့် သူမ၏ဖွံ့ထွား ကြီးမားလှသော နို့လုံးအိအိကြီးမျာက ရဲနောင်၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးပေါ်တွင်ဖိကပ်လျက် အိကနဲ စိကနဲပွတ်တိုက်လျက်ရှိသည်။ သူမက ရဲနောင်နှုတ်ခမ်းမှအနမ်းကိုခွာလိုက်သည်။ ခါးကိုဆန့်၍ ကိုယ်ကိုလည်း မတ်မတ်ထားထိုင်လိုက်၏။ ရဲနောင်၏ဘယ်ညာလက်နှစ်ဘက်ကိုဆွဲယူ၍ သူမ၏လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် လက်ဝါးချင်းကပ်၊ လက်ချောင်းချင်းချိတ်ကာ ဖင်ကြွ၍ခါးဆန့်လိုက်သည်၊ ဒါကသူမရဲနောင်လက်တွေကိုအားပြုလိုက်ခြင်းပေတည်း။

အိမ့်ကြာဖြူက သားနှင့် လက်ချင်းတင်းတင်းဆုပ်ချိတ်လျက် ဖင်ကိုကြွကာ စောက်ပတ်ထဲမှာအချောင်းလိုက်ကြီး သပ်ထိုးထားသော လီးမာမာကြီးအပေါ်သို့ အိမ့်ကြာဖြူ အံကိုခဲ၍ စတင်ဆောင့်ချလိုက်လေရာ၊ တစ်ချက်၊ နှစ်ချက်၊ သုံးချက်မြောက်တွင် ဒစ်ထိပ်က သားအိမ်ခေါင်းအထိပင်ထိတွေ့မှုပြင်းပြင်းဖြင့်ပွတ်တိုက်သွားသည်။

သူမမျက်နှာလးကတစ်ချက်ရှုံ့သွားသည်။ ကောင်းတာလား နာတာလားတာ့မသိ၊ ဒါပေမယ့်သူမက ရဲနောင်နှင့်လက်ချင်းချိတ်ပြီး အချက်မှန်မှန်နှင့် မြင်းကိုကဆုန်စိုင်းစီးနေလေပြီ။ သူမ၏မျက်လုံးတွေကမှေးစင်းလျက်ခေါင်းကိုအပေါ်မော့ထားကာအံလေးကြိတ်ထား၏။ သူမ၏စနေနှစ်ခိုင်နို့လုံးကြီးတွေမှာလည်း ဘောင်ဘင်ရမ်းခါ၍ ထက်အောက်လှုပ်ရှားနေသည်။

" အားအားးး အင်းးး အီးအီးးး အဟင့်..ဟင့်..ဟင့်.."

မချိမဆန့်ညည်းသံလေးများက သူမ၏နှုတ်မှ ဒရစပ်ထွက်လို့လာနေသည်။ မကြာခင်မှာသူမက ချိတ်ထားသောလက်တွေကိုဖြုတ်ချလိုက်လျက် ရဲနောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ် ပြန်၍ မှောက်ချလိုက်ရာ ရဲနောင်ကသူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဆီးကြိုပြီးတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်၏။ သူမက နှုတ်ခမ်းချင်းတဖန်ပြန်၍ စုပ်နမ်းလိုက်စဥ်တွင်၊ ရဲနောင်က အောက်မှဖင်ကိုကြွလျက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင့်လိုးပေးလိုက်သည်။

အိမ့်ကြာဖြူထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ အချက်ပေါင်းများစွာဆက်ဆောင့်သောအခါ။ အခန်းတစ်ခန်းလုံး သားအမိနစ်ယောက်၏ ညည်းသံပေါင်းစုံတို့ဖြင့်ဝေဝေစည်လျက်ရှိသည်။ အိမ့်ကြာဖြူကလည်း ပင့်လိုးပေးနေသောလီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးဖြင့် စကောဝိုင်းမွှေ့ပေးလျက်ရှိရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းကလည်း မျှော့စုပ်ချက်ကောင်းကောင်းဖြင့်ညှစ်ဆွဲပေးလျက်ရှိသည်။

" အား..အပေးကောင်းလိုက်တာဖြူရာ၊ ဘယ်လိုစောက်ပတ်ကြီးပါလိမ့်၊ မြိနေတာပဲ၊ အထဲကလည်းလီးကိုဆွဲစုပ်နေလိုက်တာ..အားးး မောင်တော့သေပြီ..၊ ထထပုံစံပြောင်းမယ် ကုန်းပေးစမ်းပါ ဖြူ.."

အိမ့်ကြာဖြူကအငြင်းအဆန်မရှိ ခွေးလိမ္မာမလေးတစ်ကောင်လို ချက်ချင်းပင်ဒူးထောက်၍ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ကော့ပြီး တင်ပေးလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် လက်ထပ်ပြီးကာစလင်မယားတို့ထုံးစံအတိုင်း လင်မယားတို့၏အပြုအမူကိုပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးလုပ်လျက်ရှိနေကြ၏။

အကျအန ဖင်ကုန်းပေးထားသော အိမ့်ကြာဖြူ၏ နောက်တည့်တည့်တွင် ရဲနောင်က မုဆိုးဒူးထောက်ဝင်ထိုင်ကာနေရာယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ကော့တင်ပေးထားတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှ နောက်ဘက်ကိုပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးအဝကို သူ၏လီးကြီးကိုဖြောင့်အောင်တေ့လျက် တစ်ထစ်ချင်းထိုးသွင်းလိုက်သည်။

အိမ့်ကြာဖြူမှာနောက်မှနေ၍ နင့်ကနဲဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် အင့်ကနဲပင်ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူမက ညာဘက်တတောင်ဖြင့်အိပ်ရာပေါ်ထောက်၍ ကုန်းထားစဥ် ရဲနောင်က သူမ၏ဘယ်ဘက်လက်ကိုဆွဲကိုင်ကာ အားနဲ့အင်နဲ့ ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကပြင်းလွန်းလှရကားအိမ့်ကြာဖြူမှာ လက်နှစ်ဘက်ပစ်၍ အိပ်ရာခင်းပေါ်သို့ခေါင်းစိုက်ကျသွားရလျက် နောက်ဘက်သို့ပစ်ထားသောဖင်ကြီးသာထောင်လျက်သားကျန်ခဲ့လေသည်။

ထိုထောင်ထားသောဖင်ဆုံကြီးနှစ်ဘက်ကို ရဲနောင်ကစုံကိုင်၍ အချက်၂၀လောက် ဒလကြမ်းပစ်ဆောင့်အပြီး သံရှည်ဆွဲကာညည်းလျက် သုက်ရည်များကို အိမ့်ကြာဖြူ၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လျှံထွက်သွားအောင်ပန်းထုတ်ရင်၊ ပီးသွားခဲ့ရသည်။ အိမ့်ကြာဖြူမှာလည်း ကိုယ်တွေတဆတ်ဆတ်တုန်တက်ရင်းအရမ်းကောင်းကာပြိုင်တူပြီးသွားခဲ့လေသည်။

သူတို့သားအမိ လင်မယားနှစ်ယောက် မိနစ်အတော်ကြာအောင် အမောတွေပြေသွားတဲ့အထိ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ယုယပွတ်သပ်ဖြေသိမ့်ရင်းငြိမ်နေလိုက်ကြသည်။ အမောလေးတွေပြေတော့မှ ရဲနောင်က တတောင်တစ်ဘက်ထောက်၍ တစောင်းထထိုင်ပြီး စကားစလိုက်၏။

" ဖြူ..မောင့်ဒေဝီမိဖုရားကြီး၊ ဘယ်လိုလဲ မောင်တော်နဲ့လက်ထပ်ပြီးအခုလိုအတူနေနေရတာပျော်ရဲ့လားဟင်"

" ဒေဝီ့ဘဝမှာအပျော်ဆုံးနေ့တွေပါပဲမောင်ရယ် ပြောမပြနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ"

" မောင်တော့်လီးကြီးကိုသဘောကျတယ်လို့ဆိုတာပေါ့နော်.."

" ဟွန့်..ပြောပါဘူး..ရာရာစစ ဘယ်သူကပြောလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အထင်ကြီးတခွဲသားနဲ့"

" မောင်တော်ကတော့  ဟောဒီက ဖြူဆိုတဲ့ မောင့်ချစ်မယား ဒေဝီရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အရမ်းသဘောကျတာပဲ.."

" တကယ်ပြောနေတာလား"

" ဟုတ်တယ်..၊ တလုံးတခဲဖူးဖူးထွတ်ထွတ်နဲ့ မုံ့ပေါင်းပူပူနွေးနွေးကြီးလိုဘဲ၊  ပဲစိလေးတောင်ပါသေးဟဲဟဲ"

" သွား..တော်တော့..ပေါက်ကရတွေ..အဲဒီပဲစိကိုပဲ တစ်နေ့. တစ်နေ့..အားရပါရစုပ်နေပြီးတော့.."

" တစ်နေ့ထဲမဟုတ်ပါဘူး တစ်သက်လုံးစုပ်မှာဖြူရဲ့၊ မောင့်ဘဝမှာတော့ ဒီအဖုတ်ကြီးဟာ မွေးကထဲကရင်းရင်းနှီးနှီးထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့ဖူးသလိုပဲ။ ဖြူရော ဘာတစ်ခုမှမမှတ်မိဘူးလား" 

သူက အခုသူ့အောက်မှာ မယားအဖြစ်အလိုးခံနေသော သူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူမှာ တကယ်ပဲ ဘဝမှန်ကိုမေ့လျော့နေဆဲလားဆိုတာကို မသေချာလှပါချေ။ ဒါကြောင့်လိုးပြီးပြီးချင်း သွေးတိုးစမ်း၍မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ဆရာကြီးစိုင်းနွံဖတို့က ရာဂနတ်ဆိုး၏ ပရောဂကို ချေဖျက်ရှင်းလင်းပြီးသည်မှာ အတော်ပင်ကြာခဲ့ပြီလေ။ သူကအိမ့်ကြာဖြူကိုမယားအဖြစ်လက်ထပ်ထားသော်လည်း အမှန်စင်စစ်ကသူ့အမေပဲဖြစ်သည်။ ကိုယ့်အမေဆိုသောစိတ်က သူ့အားစိုးရိမ်ပူပန်မှုကိုပေးနေသည်။ သူမ၏ သွေးသားကြောင့်ဖြစ်စေ၊ ပရောဂအနှောင့်အယှက်ကြောင့်ဖြစ်စေ၊ နတ်ဆိုး​ကြောင့်ပဲဖြစ်​စေ၊ စိုးမိုးဖြစ်ပေါ်နေသော ရောဂါကိုပျောက်ကင်းစေချင်သည်ကသူ့ဆန္ဒအမှန်ပါ။

ရောဂါပျောက်လို့ ပုံမှန်စိတ်ဝင်ပြီး အမေကသူနဲ့ ဆက်မခံချင်တော့ဘူးဆိုရင်လည်း ရှိပါစေတော့။ သူ့အမေကျန်းမာရေးကောင်းဖို့သာ သူလိုလားပါသည်။

````````````````````````````````````

(46)

ရဲနောင်က ဘာတစ်ခုမှမမှတ်မိဘူးလားဟု အမေးထုတ်လိုက်သည်တွင် ပုံမှန်သိစိတ်ပြန်ရနေပြီဖြစ်သော်လည်း ဟန်ဆောင်နေသာ အိမ့်ကြာဖြူ မှာရင်ဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားရတော့၏။ သူမသားရဲနောင်က သူမဟန်ဆောင်နေမှန်းသိသွားပြီလေလား။

အမှန်တော့သူမဟန်ဆောင်နေရတာကစိတ်ပင်ပန်းလှပါသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့သား၏ အယုအယပြုစုမှုများ လိုးပေးမှုများ၏ကာမဂုဏ်တွင်သူမနစ်မြောနေမိသည်။ ဒီလိုအခြေအနေလေးမှာပဲ ဆက်ပြီးသာယာနေချင်မိသည်။ သူ့ပုံမှန်စိတ်ဖြင့်ပြန်သတိရလာခဲ့ပြီဟုပြောလိုက်လျှင် သူမသားရဲနောင်ကတော့ ဝမ်းသာပေလိမ့်မည်။ 

သို့သော် ပုံမှန်အသိစိတ် နှင့်သားအမိမှန်းသိနေသော မိခင်ကို သူကမယားလိုဆက်ပေါင်းရဲပါ့မလား။ ဆက်လုပ်ရဲပါ့မလား။ သူမကသာယာနေသည့်နိဗ္ဗာန်ဘုံလေးပျောက်ဆုံးသွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိလေသည်။ ဒါပေမယ့်သူမဘယ်လောက်ကြာကြာဆက်ဟန်ဆောင်နေနိုင်မှာလဲ။

ဒီလိုနှင့်နောက်တစ်နေ့ကူးခဲ့ပြန်သည်။ အားကောင်းမောင်းသန်နှင့်လိုးအားအရှိန်မြင့်နေသေးသော စော်ဘွားပေါက်စရဲနောင်မှာ၊ မယားဒေဝီ အိမ့်ကြာဖြူကို နေ့ညမရှောင် အချိန်အားရတိုင်း စက်ရာ ခန်းဆောင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး တွယ်မြဲတွယ်နေလျက်ရှိနေသည်။ အချိန်ကကြင်စဦးဆိုတော့ ဒီအချိန်မှ အားရအောင်မဖြုတ်ရင် နှမြောစရာကြီးပေါ့။

အိမ့်ကြာဖြူသည် လက်ရှိအခြေအနေအရစော်ဘွား၏ကြင်ယာတော်၊ မဟာဒေဝီမိဖုရားတစ်ဦးအနေဖြင့် လင်ယောက်ျားဖြစ်သူ စော်ဘွားလေးစဝ်ရဲနောင်နှင့် ကြည်နူးစွာချစ်တင်းနှောနေသည်။ သို့သော်သူမစိတ်ထဲတွင်မူ ကြီးမားသောဟန်ဆောင်မှုဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကြီးကိုခေါင်းပေါ်တွင်ရွက်ထားနေရသည်ဟု တစတစခံစားလာရမိသည်။

ကြာလာတော့သူမက ဟန်ဆောင်နေရတာကို စိတ်ပင်ပန်းလာသည်။ နောက်ဆုံးတွင်သူမ အမှန်တရားကိုရင်ဆိုင်ရန်စိတ်နှလုံးဒုံးဒုံးချလိုက်သောအခါ သူမ၏စိတ်တွေကိုလွှတ်ချလိုက်ပြီး ပွင့်လင်းမှုကိုရယူလိုက်လေတော့သည်။

ရဲနောင်သည် အိမ့်ကြာဖြူကိုကုတင်ပေါ်တွင်အသေအကြေလိုးလျက်ရှိသည်။ ဒါကသူတရားဝင်လက်ထပ်ယူထားသော မိန်းမမဟုတ်ပါလား။ သူ့စိတ်ထဲမှာသူ့မယားပဲရှိသည်။ လောလောဆယ်အမေဆိုတာ သူ့ခေါင်းထဲထည့်မထားပေ။

" အားးးးရှီးးးး.. ဖာ့ခ်.. ဒေဝီ..မိန်းမ ကောင်းလားကွာ.."

ဇု..ဇု..ဇုတ်..ဇုတ်..ပျိ..ပျိ..ဖွတ်..ဖု..ဖတ်ဖတ်..ဖတ်..ဗျစ်.. 

" သားနောင်..အာ့..အာ့..အင့်...ကောင်းတယ်။ ဆောင့်သား..မေမေ့ကို..ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးစမ်း"

ရဲနောင်မှာရုတ်ချည်းပြောင်းလဲသွားသော အိမ့်ကြာဖြူ၏ ညည်းသံနှင့် စကားတုံ့ပြန်မှု အခြေအနေကြောင့်အကြီးအကျယ် အံ့အားသင့်သွားရသည်။ တော်ဝင်လက်ထပ်ပွဲမှာ မဟာဒေဝီနှင့်လက်တွဲ၍ နန်းသိမ်းပွဲ ခံအပြီးတွင် သူကစိတ်နှလုံးဒုံးဒုံးချ၍ မယားအဖြစ်သတ်မှတ်ထားပြီးသော သူ့ချစ်မိဖုရား ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူ၏ နှုတ်ဖျားမှထွက်လာသော စကားများကိုအံ့အားတသင့်ဖြစ်ပြီး ဖွင့်ဟရေရွတ်လိုက်မိတော့သည်။

" ဟင်..ဒေဝီ..၊ အဲ..အဲ..မယ်ဖုရား..အို ဟုတ်သေးပါဘူး၊ မေမေ..၊ မေမေ..ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ၊ သားနောင် ဟုတ်လား.."

သူရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားသော်လည်း သူ့လီးတုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကတော့ ဒေဝီ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှာစီးကျပ်စွာစွပ်လျက်သား၊ ဆောင့်လိုးလျက်သားကြီး ရှိနေသေးသည်။ အရှိန်မပျက်ဆက်၍ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံတွေပေးကာဆက်၍ဆောင့်နေမိသော်လည်းအနည်းငယ်မျှသာတုန့်ဆိုင်းသွားရသည်။

" အေးလေကွယ်..၊ မေမေ့ကိုဆောင့်ပေး၊ လိုးပေးဖို့ ပြောနေတာပေါ့။ ဆောင့်ပါ..ဆောင့်စမ်းပါ..လို့.."

" ဟာ အဲ..မေမေ ဘယ်လို.."

" ဘာလဲကွာ ဘာတွေ တ အိအိ..တ အဲအဲ နဲ့..၊ ဒီက..ကောင်းနေလို့ မရပ်နဲ့ ဆက်လိုးလို့ပြောနေတာ။ လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်လေ။ လုပ်လေကွာ သားကလဲ..တကထဲ..ဘာဖြစ်နေတာတုန်း"

ရဲနောင်က လက်ရှိအခြေအနေကို နားလည်နိုင်ရန် အမီလိုက်နေရလေပြီ။ သူအခုမှ သဘောပေါက်စပြုသည်။ သူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူက လင်မယားအဖြစ်ဆက်ဆံနေရာမှ၊ သားအမိအခေါ်အဝေါ်တွေဖြင့် ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ပြောင်းပြီးခေါ်လာလေရာ၊ ရဲနောင် တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူတောင် မယုံစားနိုင်တော့။ ဒါဆို..သူ့အမေက သူနှင့်လိုးနေရတယ်ဆိုတာကို အမှန်အတိုင်းသိလိုက်ပြီပေါ့။

ဟိုအသူရတ္ထဒေဝဆိုသည့် နတ်ဆိုးကောင်၏ပါဝါ သူ့ကိုလွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်နေမှု စကထဲက၊ အရာရာကအမြဲတမ်းလိုလို ရုတ်ချည်းအပြောင်းအလဲဖြစ်လေ့ရှိကာ။ ကမောက်ကမတွေဖြစ်ကုန်လေ့ရှိသည်။ ယခုလည်းကြည့်၊ သူ့အမေကသူနင့်ခံနေရသည်ဟူသည့်အသိစိတ်အမှန်တွေ၊ပြန်ဝင်နေခဲ့ပြီ။

ဒါပေမယ့် အမှားအမှန်ဆိုတာကို သူမ ပြန်သုံးသပ်နိုင်သေးပုံမရသေးပဲ၊ ရမ္မက်တဏှာစိတ်ရိုင်း၏ ဆူပွက်နေသောဆန္ဒများက တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်လွှမ်းမိုးနေပုံရသည်။ သူက အခုလက်ရှိအခြေအနေကို အမိအရဖမ်းလိုက်ပြီး ဖောရှောဝင်လိုက်တော့၏။

" သားကဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမေမေရ။ အခုမေမေ့ကိုလိုးနေတာလေ။ မေမေပဲဆောင့်လိုးခိုင်းနေပြီးတော့.." "ဒါဆိုလဲလိုးကွာဆောင့်ဆောင့်မေမေဖင်ကွဲထွက်သွားပစေ။ ဒီမှာ..အရမ်းကောင်းနေလို့ပါ"

" ရုတ်တရက်ကြီး ဒေဝီကနေမေမေပြန်ုဖြစ်သွားလို့ အံ့ဩသွားမီတာပါ..မေမေရ..ဘယ်လိုဖြစ်လို့.."

" စကားသိပ်မများနဲ့ကွာ၊ လုပ်စရာရှိတာလုပ်စမ်းပါ၊ လိုးစမ်းပါယောက်ျားရယ်အဲဒါတွေကိုမိန်းမနောက်မှရှင်းပြမယ်.."

သူတို့နှစ်ယာက် ရမ္မက်ရေယဥ်ကြောထဲမှာအရှိန်အဟုန်ဖြင့် စီးမြောသွားကြပြန်လေပြီ။ သူတို့သည် သားအမိစိတ်ပျောက်သွားကြပြန်ပြီးသာမန်လင်မယားတို့ရဲ့ ပြုလုပ်နေကျ ပုံမှန်အလုပ်ဖြစ်သောလိုးခြင်းဆော်ခြင်း အလုပ်ကိုစူးစူးစိုက်စိုက်လုပ်နေကြပြန်လေပြီ။  ရဲနောင်ကသူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူ၏ ပြည့်တင်းကြပ်ညပ်သောစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကိုတဇုတ်ဇုတ်ဖြင့်မောင်းထောင်းရင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီးလိုးပေးလျက်ရှိသည်။

“ အား..အားအား..၊  မောင် ကောင်းတယ်..အင့်အင့် ..လိုး.. လိုးပေးပါ..၊ အာ့.. ထိတယ်ကွာ.. အင့်  အမလေးးး.. ငါ..ငါ... လာနေပြီ..ပြီးတော့မှာပဲ..အူးးး"

ဘုတ်ဘုတ်.. ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ကျွိ..ဒုတ်ဒုတ်

" အားးးး ရှီးးးကောင်းထှာကွာ ငါလိုးမစောက်ဖုတ်ကြီး... အီးးးး..ရှစ်ထ်..မေမေ..၊ သားပြီးပြီ။ မိန်းမရေ မောင်ပြီးပြီကွာ.ဟူးးးး..."     

ရဲနောင်နှင့် အိမ့်ကြာဖြူတို့၊ သားအမိလား၊ လင်မယားလားမကွဲပြားသည့်စုံတွဲမှာ၊ နှစ်ယောက်သားထပ်ရက်သားကြီးမှောက်ကျသွားပြီး၊ နောက်တစ်ချီ ကာမအထွတ်အထိပ်သို့တက်လှမ်းသွားကြချေပြီတည်း။

ရဲနောင်ကလီးကိုအသာလေးနှဲ့ရင်း ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ လေလောလတ်လတ် အလိုးခံထားရလို့ပွင့်အာနေသော စောက်ပတ်ကဟပြဲကြီးပေါ်လာလျက် လတ်တလောညှစ်ချခဲ့သော လရည်ဖြူဖြူများက စောက်ခေါင်းဝမှ တလိ့မ်ချင်းစီးထွက်ကျလာပြီး ဖဲသားမွေ့ရာခင်းပေါ်သို့ ယိုစီးကျကာ အကွက်ကြီးဖြစ်သွားတော့၏။

ရဲနောင်က အိမ့်ကြာဖြူအား တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ကာ ယုယုယယနမ်းရှုတ်ပေးနေစဥ်။ သူမကလည်းရဲနောင်ကိုမက်မောစွာပြန်ဖက်ရင်း မိန်းမောသွားကြလေတော့သည်။

နန်းဆောင်ခန်းကြီးအတွင်းက သဥ္ဇာလီပေါ်မှာတော့ မကြာခင်အတွင်းမှာပင် ရမ္မက်မုန်တိုင်းတွေငြိမ်သက်သွားပြီး၊ အခြေအနေတွေက အေးအေးဆေးဆေး ပုံမှန်အနေအထားသို့ပြန်ရောက်သွားခဲ့လေပြီ။ ရဲနောင်က အိမ့်ကြာဖြူအား မြတ်မြတ်နိုးနိုး ညင်သာနမ်းလိုက်လျက် သူသိချင်သည်များကို မေးရင်းစကားတွေပြောဖြစ်ကြတော့သည်။

" ကဲ..ဒါနဲ့ပြောပါဦး၊ မေမေကကြင်ယာတော်အဖြစ် လက်ထပ်ထားတဲ့ တော်ဖုရားကိုယ်တော်လေးက၊ မေမေ့သား ရဲနောင်ဆိုတာ တချိန်လုံး၊ သိနေတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား.."

" ဟုတ်တာပေါ့သားရဲ့၊ မေမေက နဂိုမူရင်းစိတ်ပြန်ဝင်နေခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့နေ့က အကောင်းကြီးကနေ မေမေသားနဲ့အခန်းထဲမှာ စကားပြောနေတုန်း ဘာမှန်းမသိလိုက်ဘဲ သတိလစ်သွားသလိုပဲ။ ဘယ်နှစ်ရက်ကြာခဲ့တယ်ဆိုတာ မေမေမသိဘူး"

" ရုတ်တရက်သတိပြန်ရလာတဲ့ အချိန်မှာ မေမေဟာ အရမ်းသာယာတဲ့ ကာမအရသာကိုခံစားနေရတယ်။ တကိုယ်လုံးဝမ်းသာပီတိအဟုန်နဲ့ လွင့်မြောနေတယ်။ မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သားကိုမေမေ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွရက်ကြီးတွေ့လိုက်ရတာပဲ။ ပြီးတော့..ပြီးတော့..သားကလေ မေမေ့ကိုအားရပါးရကြီးလိုးနေတယ်။ ဒါပေမယ့် မေမေ မရုန်းမိဘူး။ သားလိုးတာကိုမေမေသာယာနေမိ၊ ကျေနပ်နေမိတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့မသိဘူး၊ မသင့်တော်ဘူးဆိုတာကို ဇဝေဇဝါနဲ့ အတွေးထဲ ဝင်လာပေမယ့် ရှေ့ဆက်သွားချင်နေမိတယ်"

" သားရဲ့အလိုးကိုခံနေရတာက အရမ်းကောင်းတယ်လို့ပဲ သိနေပြီး မေမေ့အသွေးအသားတွေက အရမ်းထကြွနေတယ်။ ပြောရရင်တော့သားရဲ့ ထိတွေ့ပြုစုမှုတွေအပေါ်မေမေစွဲလမ်းသွားတာပဲ မေမေသတိပြန်ဝင်မလာခင်စပ်ကြား အရင်ရက်တွေက ဘာဖြစ်သွားတယ်၊ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကိုဘယ်လိုမှပြန်စဥ်းစားလို့မရဘူး သိတာက သတိရလာတာနဲ့ ပထမဆုံးရတဲ့ထိတွေ့မှုအပေါ်မှာပဲ နစ်မြောသွားခဲ့တယ်"

" မေမေ စစချင်းသိတာ ဒါပဲသား။ သားဆိုတဲ့ တော်ဖုရားကိုယ်တော်လေးနဲ့ သွေးသားချင်းပေါင်းစည်းလိုက်မိကထဲက၊ မဟာဒေဝီဆိုတဲ့မေမေ့ အဖို့တော့ နောက်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး။ ကိုယ့်သားနဲ့မှားလိုက်ပြီဆိုတာက်ုသိရဲ့နဲ့ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး။ သာအမိဆိုတဲ့ဆက်ဆံရေးကိုပြန်မဖော်ချင်ခဲ့ဘူး။ ဘာကပဲတားဆီးနေလဲ မပြောတတ်ဘူး.."

" ဒါကြောင့်မသိသလိုပဲဆက်နေခဲ့တယ်။ သားနဲ့အတူ ရှိနေရင် အဲ့ဒါကိုလျစ်လျူရှုထားပေမယ့်၊ တစ်ယောက်ထဲနေလို့ အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာတဲ့အခါမှာ၊ အခုလိုဖြစ်နေရတဲ့အကြောင်းရင်းတွေကိုသိချင်လာတယ်.."

“ မေမေ ပုံမှန်စိတ်ပျောက်သတိလစ်သွားခဲ့တဲ့ အရင်ရက်ပိုင်းမှာ ဘာတွေဖြစ်ပျက်မှားယွင်းခဲ့သလဲဆိုတာကိုသိချင်လို့၊ ဘွားရွှေကြာကိုခေါ်တွေ့ပြီးမေးခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာမှဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှတွေကိုမေမေသဘောပေါက်သွားခဲ့ရတာပဲ။ သူပြောပြလို့ သားနဲ့ နန်းရွှေကြာတို့ အထက်လမ်းဆရာကြီးတွေပင့်ပြီးနတ်ဆိုးရဲ့ပရောဂကိုနှင်တဲ့အကြောင်းနဲ့ နတ်ဆိုးရဲညှို့ဓါတ်ကြောင့် မေမေအခုလိုဖြစ်သွားရတာလည်းသိလိုက်ရတာပေါ့.."

ရဲနောင်က နား..နားပြီး ပြောနေသော အမေဖြစ်စူအိမ့်ကြာဖြူ၏ စကားရှည်ကြီးအဆုံးမှာမှ ပြန်၍မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

" ဒီအတိုင်းဆိုရင်..မေမေကတမင်မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့တာပေါ့နော်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မေမေပြန်ကောင်းလာတာကိုအားသိသွားရင် သားရှောင်ထွက်သွားမှာစိုးလို့လား..ဆက်မလိုးရဲမှာစိုးလို့လား.." 

“ ဒါကလည်းတစ်ပိုင်းပေါ့ ။ မေမေ့စိတ်ထဲမှာ သားနဲ့အတူနေရတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို စွဲလမ်းပြီးသာယာနေတာရယ်၊ နောက်တစ်ခုက ဘွားရွှေကြာ ပြောဆိုစည်းရုံးတဲ့  နန်းဆက်ခံမှုအစဥ်အလာပျက်မသွားရအောင်ရယ်၊ မလွှဲသာပဲဆောင်ရွက်ရမယ့် တာဝန်ယူသင့်တာကိုကိုယူရမယ် ဆိုတဲ့ဟာတွေကို မငြင်းသာတော့လို့ပေါ့"

" ဒီအတိုင်းဆို ဘွားရွှေကြာက သားရော၊ မေမေရော နှစ်ဘက်စလုံးကို သီးသန့်စီစည်းရုံးပြီး သူလိုချင်တာဖြစ်သွားအောင်ကွက်တိစီမံပြီး လုပ်ခဲ့တာပေါ့၊ ဟုတ်လား မေမေ"

" အင်းပေါ့.. အဖွားကြီးကတော်တော်လေးလည်တာပဲ။ သု့ရဲ့လှည့်ကွက်မပါရင် တို့သားအမိ ဒီလိုဘယ်လုပ်ဖြစ်ကြ၊ လုပ်ရဲကြမှာလဲ.."

" ဒါဆို..အခု မေမေနောင်တရနေတာလား.."

``````````````````````````````````````````````````````````

(47)                          

ရဲနောင်ကပြန်မေးအပြီးတွင် အိမ့်ကြာဖြူက သဘောကျစွာဖြင့်တသိမ့်သိမ့်ရယ်၍..၊

" နောင်တလား၊ ရရင် သားကိုအခုလိုအရှက်ကုန်အောင်ကိုဖြဲကားပြီးဘယ်ခံနေမှာလဲလို့..သူများကိုဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးပြီးမှလာမေးနေသေးတယ်..ဟွန့်.."

" ဒါကတော့မေမေရာ၊ မေမေကလှတော့မထိမ်းနိုင်ပဲ စိတ်ဆောင်သွားလို့ပါ.."

" အပြောကောင်းတယ်နော်၊ ထားပါတော့။နောက်တစ်ခုက တာဝန်အရစဉ်းစားတော့လည်း နောင်တဆိုတာကိုထည့်မတွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ မေမေက မိုင်းပုလဲဟော်နန်းတော်ရဲ့ နောက်ဆုံးနန်းဆက် တရားဝင်မိဖုရားခေါင် မဟာဒေဝီလောင်းအမှန်ပဲလေ။ ဒေဝီနဲ့အတူ ဟောဒီသလွန်တော်ကြီးမှာရွှေလည်တွဲပြီးချစ်ပွဲဆင်နိုင်တဲ့လူကလည်း၊  ဒေဝီနဲ့လက်ထပ်ထားတဲ့ ဟောဒီကသားနောင်ဆိုတဲ့ တော်ဖုရားကြီးတစ်ပါးပဲရှိတယ်။ ဒါကလည်းဘိုးဘွားပေးခဲ့တဲ့အမွေအနှစ်၊ တကယ်လုပ်ရမယ့်တာဝန်ပဲလေ။ လုပ်ရင်းနဲ့နောင်တလည်းရစရာမရှိတော့ပါဘူး" 

ရဲနောင်ကသူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူပြောပြနေတဲ့အကြောင်းပြချက်တွေကို ငြိမ်၍နားထောင်နေမိသည်။ အိမ့်ကြာဖြူကဆက်၍

" ဒါနဲ့မေးရဦးမယ်။ အခုသားကရော၊ သားရဲ့မိဖုရားဒေဝီအဖြစ်နဲ့  မေမေ့ကိုတက်လိုးနေတာပဲ မဟုတ်လား။ ကိုယ့်စိတ်ထဲက ခံစားချက်အမှန်ကိုရော မသိသေးဘူးလား။ သားက မေမေရဲ့မူရင်း အမေစိတ်တွေပြန်ဝင်နေလို့နောင်တရပြီးမေမေ မခံချင်တော့ဘူးအောင်းမေ့လို့လား၊ ဒါမှမဟုတ်သားကရောမေမေဆိုတဲ့အသိနဲ့မလိုးချင်တော့လို့လား။ တရားဝင်လက်ထပ်ထားပြီးမှ သားကမေမေ့လင်လေ။ မေမေ့ကို သားရဲ့မိဖုရား၊ သားရဲ့မိန်းမလိုဆက်မချစ်ချင်တော့လို့လား"

" ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူးမေမေ ၊ သားလည်း မေမေ့ရဲ့ အိပ်ရာပေါ်က အပြုအစုအယုအယလေးတွေ ကိုစွဲလမ်းနေပါပြီ။ မေမေ့ကိုလည်းကိုယ့်မိန်းမလို ချစ်မိနေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဆက်ဆံမှုပုံစံက သားအမိလိုပြန်ဖြစ်သွားတော့၊ နဲနဲရှုပ်သွားလို့ပါ"

" ဒါကလည်း မေမေကတမင်တကာခေါ်လိုက်တာပါသားရယ်။ မသိသလို တမင်ဟန်ဆောင်နေရတာကို မေမေ့စိတ်ထဲမှာဝန်ပိပြီလေးနေလို့ပါ။ အခုတို့တတွေတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွင့်လင်းပြီးနားလည်မှုရှိသွားကြပြီဆိုတော့ ဘယ်လိုခေါ်ပြီးလိုးလိုးပေါ့ကွယ် သိပ်မထူးပါဘူး"

" ဒါနဲ့ပြောရဦးမယ်၊ ဟောဒီက မေမေ့တော်ဖုရားကြီးကလည်း အလိုးတော်လိုက်တာနော် ပထမတန်းပဲ။ မေမေ့မှာဆို မြော့နေတာပဲ။ တကထဲ..နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ လိုးနည်းပေါင်းကလည်းစုံနေတာပဲနော်..ခိခိ..၊ ပြောပါဦးမေမေ့သားရဲ့၊ ဟော်နန်းရှင် မဟေသီ၊ မဟာဒေဝီကိုမှချစ်ချင်တာလား၊ အခုပုံမှန်စိတ်နဲ့မေမေမှန်းသိသွားတော့ရောမချစ်ချင်တော့ဘူးလား.."

" ဘယ်လိုအခြေအနေပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သားကတော့ မေမေ့ကိုချစ်နေမှာပါ၊ လိုးပေးနေမှာပါ ။ မေမေ မှန်းသိသိနဲ့လိုးရတဲ့ခံစားချက်က ပိုပြီးကောင်၊ ပိုပြီးရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရတာအမှန်ပဲ.." 

" မေမေလည်းဒီလိုပဲပေါ့။ သားနဲ့လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကပိုပြီးတလှပ်လှပ်ရင်ခုန်ရတယ်။ ဟောဒီကဒေဝီ့တော်ဖုရားရဲ့လီးတော်ကြီးက နည်းတာမှမဟုတ်တာ ဒေဝီမယ်မယ်ရဲ့အကြိုက်ပဲပေါ့၊ တကယ်တော့ မေမေ့ကိုဘာ ဝိဉာဉ်ညှို့ဓါတ်၊ ပယောဂ အမှောင့်မှ ဝင်စီးနှောက်ယှက်မနေတော့ပါဘူးကွာ။ သားအပေါ်အခွင့်အရေးယူပြီး၊ ကြီးစိုးလွှမ်းမိုးနေတဲ့ ရာဂကိုချုပ်ကိုင်တဲ့နတ်ဆိုးဆိုတာက၊ အပြီးအပိုင်မောင်းထုတ်ခံရလို့ထွက်သွားခဲ့တာကြာပါပြီ။ အခုဟာက ရာဂနတ်သားရဲ့ချုပ်ကိုင်မှုကြောင့်မဟုတ်ပဲ မေမေတို့ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်၊ ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်ချက်၊ ကိုယ်ပိုင်ဆန္ဒတွေနဲ့ လုပ်နေကြတာပါ.."

ရဲနောင်က အိမ့်ကြာဖြူစကားအဆုံးတွင်တော့ ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ပြီး လက်ဖျောက်တစ်ချက် တီးလိုက်ရင်း..

" OK.  လေ မေမေ၊ ဒါဆိုသားနဲ့ မေမေရဲ့အကြားနှစ်ဥိးသဘောတူ အမေနဲ့သားလင်မယားအဖြစ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဘဝကိုစပြီးနေကြရုံပဲပေါ့.."

" ဒါပေါ့..မေမေ့ ယောက်ျားရဲ့"

ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့၏ စက်ခန်းဆောင်တံခါးကြီး ရုတ်တရက် ပွင့်သွားကာ လူတစ်စုကအပြုံးကိုယ်စီဖြင့်ဝင်လာကြသည်။ လူတစ်စုဟုဆိုသော်လည်း အားလုံးအမျိုးသမီးတွေဖြစ်ကြလေသည်။ သူတို့ကတော့အိမ်တော်စိုးကြီး ဘွားတော်နန်းရွှေကြာ ဦးဆောင်သည့် အဖွဲ့တည်း။

သူမနှင့်အတူ ပါလာသူတွေကတော့ မိုင်းပုလဲဒေဝီလေး အိမ့်နန္ဒာ ခေါ် မယ်လိုဒီ၊ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးနဲ့ နန်းရွှေကြာ၏သမီး အစ်မတော်လေး နန်းသုဝတီတို့ပင်ဖြစ်ကြလေသည်။

" ကဲ..ကိုယ်တော်ဖုရားလေးနဲ့ မိုင်းပုလဲဒေဝီ မိဖုရားကြီးတို့ရှင့်၊ ကိုယ်တော်နှစ်ပါးကြည်ဖြူမျတကြတာကိုတော့ ဝမ်မြောက်ဝမ်းသာရှိလှကြောင်းပါ။ ဒါပေမယ့် မင်းမိဖုရားနှစ်ပါးတို့ရဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ လင်မယားဘဝ စနေရုံနဲ့မပြီးသေးပါဘူးရှင်၊ ဟောသည်က ဂျူနီယာဒေဝီလေးနဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်ကြီးတွေအတွက်ရော ဘယ်လိုမြှောက်စားဖို့ စီမံထားပါသလဲရှင့်"

ရဲနောင်တို့သားအမိမှာ ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် ဝင်ရောက်လာကြသူများကိုကြည့်၍ အံ့အားသင့်နေသည်။ အံ့ဩပြေသွားမှ ရဲနောင်က..

" ထိုက်ထိုက်တန်တန် မြှောက်စားဖို့က နဂိုကထဲကကြံစည်ထားပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လို အရာပေးရမယ်ဆိုတာကိုတော့ ဟောဒီက စီနီယာဒေဝီကြီးနဲ့ ဆွေးနွေးရဦးမယ်။ နောက်ပြီးတော မပါမဖြစ်တဲ့ အိမ်တော်စိုးအချုပ်ကြီးနဲ့လည်းအတိုင်ပင်ခံရဦးမှာပေါ့"

ရဲနောင်ကဤသို့ပြောတော့၊ ဘွားတော်နန်းရွှေကြာက ဝင်ပြောလေသည်။

" ဒါဆိုလည်းအိမ်တော်စိုးကြီးကပဲဖြစ်စေချင်တာကိုအကြံပေးရတာပေါ့လေ၊ သဘောတူကြမလား"

" ပြောကြည့်လေ၊ သင့်တော်ရင်တူမှာပေါ့.."

အိမ့်ကြာဖြူကပြန်ပြောသည်တွင် အမျိုးသမီးငယ်အားလုံးတို့က..

" တူပါတယ်၊ တူပါတယ်၊ ဘာပဲဆုံးဖြတ် ဆုံးဖြတ် တူပါတယ်.."

ဟု တခဲနက်ဝိုင်းအော်လိုက်ကြလေသည်။

“ ဒါဆိုလည်း အိမ်တော်စိုးမမကြီးက၊ ဒီလိုလုပ်ဖို့အကြံပေးတယ်။ ဒုတိယမိုင်းပုလဲဒေဝီလေးအိမ့်နန္ဒာက စော်ဘွားလေးရဲ့ ဒုတိယမဟေသီ အရာပေါ့ကွယ်။ နောက်တစ်ခု မေ့မထားနဲ့ဥိး၊ အရီးတော်လေးနဲ့ မမနန်းသုဝတီတို့အပေါ် လုပ်ထားတာတွေကိုလဲတာဝန်ယူ၊ တာဝန်ခံမှုလဲရှိရမယ်။ ဒီတော့သူတို့ကိုလည်း အထူးကိုယ်လုပ်တော် ဒေဝီငယ်တွေအဖြစ် စော်ဘွားလေး အလိုတော်ရှိရင်စိတ်ဖြေရအောင်၊ ပစားပေးပြီး ချီးမြှင့်ပေးတော်မူပါ"

" ဟုတ်ပါတယ်..၊ ဟုတ်ပါတယ်.."

အမျိုးသမီးငယ်များက ဝိုင်း၍ထောက်ခံကြပြန်သည်။ နန်းရွှေကြာကဆက်ပြောသည်။

" ပြီးတော့.. ပွဲစီစဉ်သူ မမကြီးကိုလည်း ဂုဏ်ပြုအထူးဆုတော်ပေးပါဦးကွယ်။ မင်းတို့လူငယ်တွေပျော်နိုင်ကြသလို ဟောဒီမမကြီးကိုလည်း စီနီယာအဖွားကြီးလို့ဆိုပြီး၊ သိပ်လေးစားပြီး တသီးတခြားနဲ့ အထီးကျန်အောင်ပစ်မထားပါနဲ့နော်။ တော်ဖုရားကိုယ်တော်လေးကို တောင်းဆိုလိုတာက ဆယ်ခါရံမှာ တစ်ခါလောက် မမအိမ်တော်စိုးကြီးကိုလည်း ဆုလာဘ်အနေနဲ့ ဆောင်တော်ကူးပြီး ရွှေခြေတော်တင်ပေးမယ်လို့ စိတ်တော်ရှိရင်ပဲဝမ်းသာလှပါပြီ။ မဝံ့ရဲရဲစိတ်နဲ့မျှော်လင့်မိပါတယ်။ ကိုယ်တော်ဖုရားလေးက အခွင့်ပြုပေးရင်ဖြင့်၊ အလွန်ကြီးမားတဲ့ဆုလာဘ်တော်ကြီးလို့ခံယူပါ့မယ်.."

နန်းရွှေကြာက သူလိုရာကိုရရန် စကားကြွယ်လျက်၊ တော့ကီတစ်ပေါက်နှင့်အပီချုပ်လိုက်လေတော့သည်။

" အဲဒီအကြံပေးချက်တွေအားလုံးက အသင့်တော်ဆုံးဆုံးဖြတ်ချက်ပါပဲ။ အားလုံးသဘောတူပါတယ်။ တော်ဖုရားကြီး အမိန့်တော်ချပေးပါဦး.."

အားလုံးကဝိုင်းတောင်းဆိုကြရာ၊ ရဲနောင်တစ်ယောက် သူ့ကိုအပီချုပ်၍တောင်းဆိုလာသည်ကို ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါလေ။ မယ်တော်ဖြစ်သည့် မယားအလှဒေဝီထိပ်ခေါင်ကြီး အိမ့်ကြာဖြူကို မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲနှင့်လှည့်တိုင်ပင်ရာ၊ ကြည်ဖြူခွင့်ပြကြောင်း အချက်ပြလာသဖြင့်..

" အားလုံးရဲ့ဆန္ဒ ပြည့်စုံရပါစေ့မယ်၊ ဟော်နန်းဒေဝီတို့ရယ်" 

ဒီလိုနှင့် ရဲနောင်မှာတာဝန်ယူရမည့် မြောက်သားတော်မိဖုရားဒေဝီတို့မှာ တခဏခြင်းပင်တိုးပွားလာခဲ့တော့သည်။ အား..တကယ်မလွယ်ပါကလား။

ရဲနောင်သည်  မိုင်းပုလဲသို့အလာ၊ မနော်ဟရီဥယျာဉ်မြို့တော်မှာ ထူးဆန်းစွာဆုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အဖိုးအိုနှင့် အမယ်အိုတို့ရဲ့ စကားသံများကို သူပြန်လည်ကြားယောင်လာမိသည်။

" ဒီစကားကိုသေချာမှတ်သွားစမ်းပါ သူငယ်။ ကြီးမားသောစွမ်းအားကိုရခဲ့ရင်၊ ကြီးမားတဲ့တာဝန်ယူမှုကိုလည်းလက်ခံနိုင်ရမယ်ကွဲ့.."

ရဲနောင်သည် ယခု မိုင်းပုလဲစော်ဘွားမျိုးဆက်၏ နန်းဆက်ပလ္လင်ကို၎င်း၊ ဩဇာအာဏာလုပ်ပိုင်ခွင့်အပြည့်အစုံကို၎င်း၊ မိုင်းပုလဲ ဟော်နန်းစံအိမ်တော်ကြီးတစ်ခုလုံးကိုသော်၎င်း စိုးမိုးအုပ်ချုပ်စီမံခန့်ခွဲမှုရခဲ့ချေပြီ။ ဒါသည်ပင် သူ့အတွက်ကြီးမားသောစွမ်းအားတစ်ခုကိုပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရခြင်း မဟုတ်တုံလော။ ဒီအတွက်သူပုခုံးပေါ်တွင် ကြီးမားသောတာဝန်များကမလွဲမသွေထမ်းရတော့မည်ဖြစ်သည်။ ဤစကားတွေက အမှန်တွေပါလားဟုသူစဉ်းစားမိသည်။

ဒါတင်မကသေး၊ အနည်းဆုံးတော့ သူ့အမေအရင်း မယ်တော်ဒေဝီ မိဖုရားခေါင်ကြီး အပါအဝင်၊ နန်းဆက်ဟော်နန်းဒေဝီ ၅ယောက်ကိုပါ နိုင်နင်းအောင်တာဝန်ယူ၍ သူမတို့၏ကာမရမ္မက်ဆန္ဒများကို စဉ်ဆက်မပြတ် ဖြည့်ဆည်းပေးရပေဦးတော့မည်တကား..။

ဤမှာပင် သုံးရောင်ချယ်လက်ဝတ်ရတနာ တည်းဟူသော ဤမဟာဂန္ထဝင် ဝတ္ထုတော်ကြီးကို နိဂုံးကမ္ပတ် အဆုံးသတ်လိုက်ရပေတော့သည်။


အားလုံးကိုလေးစား၊ ချစ်ခင်၊ ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်




`````````````````````````````⭐⭐⭐⭐⭐````````````````````````        

ပြီးပါပြီ။



သုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ် အပိုင်း ( ၉ )

သုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ် အပိုင်း ( ၉ ) 

ရေးသားသူ - Takuya Khun

{ ဂမ္ဘီရအင်းစက် ဝတ္ထုရှည်ကြီး }

(41)     

ဘွားတော်နန်းရွှေကြာက နယ်မြေခြားခရီးဝေးလံရာမှာ ရှိနေသော အထက်လမ်းပညာရှင် ဆရာကြီးများကို အဆက်အသွယ်ပြု၍ ရောက်ရှိလာရန်အထိ၊ အချိန်ကတစ်ပတ်ဆယ်ရက်မက ကြာမြင့်ခဲ့ပေသေးသည်။

ထိုသို့ စောင့်ဆိုင်းနေရသည့်အတွင်း ဟော်နန်းအတွင်းဆောင်အတွင်း ကျွန်ပ်တို့ ဇာတ်လိုက်ကျော် ရဲနောင်တစ်ယောက်၊ မူရင်းသိစိတ်သတိပြန်မလည်နိုင်သေးသော မိခင်ဖြစ်သူ အိမ့်ကြာဖြူနှင့် မထူးဇာတ်ခင်းကာ၊ ဒေဝီမယားအဖြစ် ကြည်ကြည်နူးနူး ဆက်လက်ပေါင်းဖော်နေလေသည်။

နဂိုက ကြည်ဖြူရင်းစွဲ အစ်မဖြစ်သူ အိမ့်နန္ဒာနှင့်လည်း မလပ်စေရသည့်အပြင်၊ ထူးဆန်းစွာတစ်ခုပိုလာသည်ကား ဆိတ်ငြိမ်လျှို့ဝှက်သော အခွင့်အရေးရသည့်ကာလမျိုးတွင်၊ အိမ်တော်စိုးဘွားတော်ကြီး နန်းရွှေကြာကပါ လိုလိုလားလားနှင့် ရဲနောင်၏ ဆောင်နန်းသို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဝင်ရောက်လာတတ်ခြင်းပင်တည်း။

သူမ၏အကြောင်းပြချက်ကတော့ ရှေ့ဆက်ရမည့်နတ်ဆိုးနှင် ပရောဂအစီအစဥ်များ၏ အခြေအနေတိုးတက်မှုများ၊ ဖြစ်နိုင်ခြေများကိုလျှို့ဝှက်တိုင်ပင်ရန်ဟူ၍ဖြစ်သည်။ သို့သော် နန်းရွှေကြာတစ်ယောက် ရဲနောင် အခန်းမှလက်ချည်းသက်သက် ပြန်လာခဲ့ရသည်ဟုမရှိပါ။ ပွဲတော်စာကိုဝအီအောင်စားခဲ့ရသည်ချည်းပင်။

ရက်သတ္တနှစ်ပတ်လောက် အကြာတွင်တော့ ဘွားတော်ကြီးနန်းရွှေကြာ ဆက်သွယ်ပင့်ဆောင်ထားသော အထက်ပထမံဂိုဏ်းဝင် စိုင်းနွံဖဆိုသူရှမ်းဆရာကြီးသည် တပည့်တစ်ယောက်နှင့်အတူ၊ မိုင်းပုလဲစံအိမ်တော်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ထိုရှမ်းဆရာကြီးသည် ယောင်တစောင်းထုံးကာသေသပ်စွာ ဖြီးသင်ထားသောဆံပင်ကို ယောဂီသဘက်တစ်ထည်ဖြင့်သေချာစွာပတ်ပေါင်းထားသည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဖြူရောင်ရှမ်းသင်တိုင်းတစ်ထည်ကို၎င်း၊ ယောဂီရောင်ဆိုးထားသော ရှမ်းဘောင်းဘီပွကြီးကို၎င်းခါးစည်း၍ ဝတ်ဆင်ထားလျက် အညိုရောင်ဆေးလွယ်အိတ်ကိုလည်းလွယ်ထားသည်။ လည်ပင်းတွင်ကား ဆီးဖြူသီးခန့်အလုံးရှိသောသစ်နက်သားပုတီးကြီးတစ်ကုံးကိုဆွဲထားသေးသည်။

ဆရာကြီး၏ နောက်တွင်လည်း အင်္ကျီအဖြူကော်လံကတုံးဝတ်လျက် ယောပုဆိုးကို တိုတိုစည်းထားသောအသက် ၂၀ကျော်ကျော်အရွယ် လူငယ်တစ်ဦးပါလာလျက်၊ အညာဖျင်စပ်ကြားလွယ်အိတ်ကြီးတစ်လုံးကိုလည်းသူကလွယ်ထားသေးသည်။ ကြည့်ရတာဆရာကြီး၏လက်ရင်းတပည့်တစ်ဦးဟုမှတ်ယူရသည်။

ဆရာကြီးနွံဖကို ဘွားတော်ကြီးနန်းရွှေကြာကိုယ်တိုင် ခရီးဦးကြိုပြု၍ ဟော်နန်းဦးရှိဘုရားဆောင်တော်သို့လမ်းပြပင့်ဆောင်လာခဲ့သည်။ နန်းရွှေကြာကလူလွှတ်၍ ရဲနောင်အားအသိပေးကြွချီခိုင်းလိုက်ပြီး ဘုရားဆောင်တွင် ဆရာကြီးနွံဖနှင့် တွေ့ဆုံပေးလေသည်။ ပုံမှန်အသိနှင့်မဟုတ်သော အိမ့်ကြာဖြူကိုကို၎င်း အစ်မဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒာကို၎င်း အဆောင်တော်ထဲတွင်ပင်ထား၍ ပေးမတွေ့တော့ပေ။ အခုဆရာကြီးနှင့်တိုင်ပင်ပြီး စံအိမ်ကြီးရှိ ပယောဂများကိုနှင်ရန်မှာလည်း နန်းရွှေကြာနှင့်ရဲနောင်တို့သာ အဓိကစီစဥ်သူများဖြစ်သည်မဟုတ်လော။

ရဲနောင် ရောက်လာသည်၌ ဆရာကြီးနွံဖက ဘုရားကျောင်းဆောင်ရှေ့တွင် ဝတ်ပြုနေဆဲဖြစ်၏။ ခဏကြာမှဆရာကြီးကပြန်လှည့်လာကာကျောင်းဆောင်ကိုကျောပေးပြီး တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်လိုက်ကာ ရဲနောင်တို့ထံသို့ပြုံးပြနှုတ်ဆက်လေသည်။

ဘွားတော် နန်းရွှေကြာက စကားပလ္လင်ခံ၍ ရဲနောင်အားဆရာကြီးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ရဲနောင်ကဆရာကြီးနွံဖကိုအကဲခတ်လိုက်သည်။ ဆရာကြီးသည် အရပ်အမောင်းမနိမ့်မြင့်နှင့် မျက်နှာသွယ်သွယ် မေးရိုးခိုင်ခိုင်နှင့်ဖြစ်သည်။ မျက်ခုံးမျက်လုံးများက ထူထဲထင်ရှားသည်။ အသားအရေကတော့ ရှမ်းလူမျိုးပီပီ ဖြူဆွတ်ဝင်းဝါနေ၏။ ဆရာကြီး၏ မျက်နှာမှာတည်ကြည်၍ မာနပညာနမောက်မာပုံ မပေါ်ပဲကြည်လင်အေးမြနေသည်။ ဖြူစင်၍စိတ်ထားကောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ဥပဓိကိုကြည့်ပြီးသိလိုက်နိုင်ပေပြီ။ ပညာပြည့်ဝ၍ စိတ်ချယုံကြည်အားကိုးထိုက်သူဖြစ်ကြောင်းရဲနောင်စိတ်ထဲမှအသိအမှတ်ပြုလိုက်မိသည်။ စကားပြောကြည့်တော့လည်း အသံကအေးဆေးညက်ညောသော်လည်း၊ ပီသပြတ်သားသည်။

ဘွားတော်နန်းရွှေကြာက ဆရာကြီးအား ဤဟော်နန်းစံအိမ်ကြီးတွင်လက်ရှိဖြစ်ပျက်နေသော ထူးဆန်မှုများ၏ အခြေခံအချက်အလက်များကို စတင်ရှင်းပြပြီး။ ရဲနောင်အားလည်း သူ ဤဒေသသို့လာရာခရီးတစ်လျှောက်တွင်တွေ့ကြုံခဲ့ရသည်များကို၎င်း၊ ကပ်ပါလာသည်ဟုယူဆရသောပယောဂကို၎င်းအကြောင်းစုံဆက်လက်ပြီးပြောပြခိုင်းလေသည်။

ဆရာကြီးနွံဖက ရဲနောင် ပြောပြသမျှအလုံးစုံကို လိပ်ပတ်လည်အောင်နားထောင်ပြီးမှ ကွမ်းစားရင်း ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ပြုနေ၏။ ဘာမှတော့မှတ်ချက်မပေးသေးပေ။ ပြီးမှသူ၏ မျက်လုံးများကိုမှိတ်လျက် ဆယ်မိနစ်ခန့်မျှငြိမ်သက်ပြီးအာရုံခံနေလေသည်။ အာရုံခံ၍ပြီးတော့ဆရာနွံဖ၏မျက်လုံးများပွင့်လာပြီး။

" အင်း..တော်ဖုရားကိုယ်တော်လေး မောင်ရဲနောင်၊ ဒီရှေ့ဆရာကြီးအနားတိုးလာခဲ့ပါဦး။ မောင်ရင့်ရဲ့ ရတနာလက်စွပ်ဝတ်ထားတဲ့(ညာ)ဘက်လက်ကိုရှေ့ဆန့်ဆန်းပြီးဆရာ့ကိုပြစမ်း.."

ရဲနောင်ကဆရာကြီးပြောသည့်အတိုင်းရှေ့သိုတိုးလာပြီး သူ၏လက်စွပ်ဝတ်ထားသေ ာလက်ကို ဖြန့်ပြလိုက်၏။ ဆရာကြီးကလက်စွပ်ကိုလက်မ လက်ညှိုးဖြင့်ညှပ်ကာကိုင်ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့်စွပ်ထားသောလက်ချောင်းမှာ သိသိသာသာကြီ းတင်းကြပ်လာလေသည်။ လက်စွပ်မှာလည်းဖျတ်ခနဲ တစ်ချက်ကျောက်တစ်လုံးလျှင်တစ်လှည့်စီ တောက်စားသွားသော်လည်း၊ ပုံမှန်ဖြစ်နေကျကဲ့သို့ အတန်ကြာစဥ်ဆက်မပြတ်တောက်စားမနေပဲတစ်လှည့်ထဲနှင့်ရပ်သွားသည်ကိုရဲနောင်သတိထားလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့လက်ကတိုး၍တင်းကြပ်လာကာ လက်စွပ်ဝတ်ထားသည့်နေရာ၌ တဇတ်ဇတ်ခုန်ပြီးတုန်ခါနေသည်။

ဆရာနွံဖကလက်စွပ်ကိုဆက်လက်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂါထာတစ်အုပ်ကိုခပ်တိုးတိုးရွတ်ဆိုလိုက်မှ ခုန်နေတာတွေရပ်သွားပြီးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည်။

ဆရာကြီးနွံဖက ရဲနောင်လက်ကိုပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး မိမိနေရာတွင်ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးမှအေးဆေးညင်သာသောအသံဖြင့် အကြောင်းစုံကိုရဲနောင်တို့မြေးအဖွားသဘောပေါက်အောင်စတင်သုံးသပ်ရှင်းပြတော့သည်။

" ဒီလိုကွဲ့ကိုယ်တော်လေးမောင်ရဲနောင်ရဲ့၊ အသူရတ္ထဒေဝဆိုတဲ့ နာမည်ကိုက သူ့ရဲ့မျိုးရိုးအနွယ်အမည် (family name) လို့ယူဆရမှာပေါ့။ အသူရတ္ထဆိုတဲ့နာမည်ကိုက သူဟာအသူရာနတ်ဆိုးတွေရဲ့အမျိုးအနွယ်ထဲကဆင်းသက်လာတာကို ပြဆိုနေတယ်။ သူက သိကြားမင်းမြင်းမိုရ်တောင်ပေါ်ကမောင်းပြီးနှင်ချခဲ့လို့ တောင်ခွတ်လပ်မှာဘုံပေါ်ခဲ့ရတဲ့အသူရာဘုံက အသူရာနတ်မင်းကြီးရဲ့မျိုးနွယ်ဆက်တစ်ယောက်ပဲ။  ဒါကိုဆရာ့ရဲ့ဆရာတွေကတဆင့် အထက်လမ်းပညာစဥ်အရအသိပေးအကြောင်းကြားလာလို့ဆရာသိလိုက်ရပြီ"

ဆရာကြီနွံဖက အနားကတည်ထားသော ထွေးခံထဲသို့ ကွမ်းတံတွေးကို ပျစ်ခနဲထွေးလိုက်ပြီးမှဆက်ပြောသည်။

" ဆရာတို့အထက်ဂိုဏ်းမှာအဓိကပူဇော်ဆည်းကပ်ကြတာက၊ သိကြားမင်းမှအပ တန်ခိုးကြီးနတ်မင်းကြီးတွေဖြစ်တဲ့ ပဇာပတိနတ်မင်းကြီးနဲ့ဝေသဝဏ်နတ်မင်းကြီးတို့ပဲလေ။ ပဇာပတိက သိကြားမင်းရဲ့နတ်စစ်သူကြီးအချုပ်။ 

ဝေသဝဏ်က စတုလောကပါလနတ်မင်းကြီးလေးပါးမှာအပါအဝင်ဖြစ်တဲ့ ကုဝေရနတ်မင်းကြီးရဲ့နောက်ထပ်အခေါ်အဝေါ်တစ်မျိုးပဲ။ ဒီနတ်မင်းကြီးတွေရဲ့အစောင့်အရှောက်တွေဆရာ့ဆီမှာပါလာလို့ အခု မောင်ရဲနောင်ရဲ့လက်စွပ်ကိုထိကြည့်ကိုင်ကြည့်တာနဲ့ ဒါတွေအကုန်လုံးဆရာမြင်ပြီးသွားပြီကွဲ့.."

" ဟုတ်ကဲ့နားလည်ပါပြီဆရာကြီး"

" အိမ်းအခုဝင်ရောက်နှောက်ယှက်နေတဲ့ ပယောဂ အမှောင့်က၊ စုန်းမဟုတ်၊ အောက်လမ်းမဟုတ်၊ မြေဘုတ်ဘီလူးလည်းမဟုတ်ဘူးကွဲ့၊ သူကနည်းနည်းအဆင့်မြင့်ပြီး ကမ္မဇိဒ္ဓိရှိတဲ့ မကောငိးဆိုးဝါး နတ်မိစ္ဆာ က​ဝေတစ်ကောင်ဖြစ်တယ်။ အဲဒီလိုကဝေတပိုင် မိစ္ဆာနတ်ဆိုးကိုပညာခန်းနဲ့ နှင်ထုတ်ပြီး​နေရာ​ရွှေ့ အပြစ်​ပေးရမှာဖြစ်တယ်"

ရဲနောင်ကဆရာကြီးမိန့်ကြားသမျှကိုအာရုံစူးစိုက်၍နားထောင်နေ၏။ ဆရာကြီးကဆက်ပြောသည်။

" အခုဒီလက်စွပ်ကိုစီးနေတဲ့အသူရာက၊ ကာမရာဂ၊ တဏှာမီးနဲ့ပတ်သက်ပြီးအုပ်စိုးနိုင်ခွင့်ရှိတဲ့ အသူရာအမျိုးအစားပဲကွဲ့။ ပြီးတော့သူလာခဲ့တဲ့အချိန်ကာလနဲ့အလွှာကလည်း အခုလက်ရှိခေတ်ကာလနဲ့အလွှာမဟုတ်ဘူး၊ သူကျင်လည်ကျက်စားခဲ့တဲ့နေရာနံဲ့အလွှာက တကောင်းခေတ်၊ ပျူခေတ်၊ ကာလကပဲ။ ဒီရှေးဟောင်းလက်ဝတ်ပစ္စည်းဟာအကြောင်းတခုခုကြောင့် တနည်းနည်းနဲ့၊ ဒီခေတ်မှာပြန်ပေါ်လာတာဖြစ်လိမ့်မယ်။ 

သူတို့အသူရာနဲ့ မာရ်နတ်ဆိုတဲ့နတ်မျိုးဆိုတာတွေက အဆိုးအညစ်ပိုင်းမှာပဲ တန်ခိုးအာဏာသုံးပြီးပျော်မွေ့နေကြတဲ့ နတ်ဆိုးအမျိုးအစားတွေမဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်သူလိုနတ်ဆိုးမျိုးစီးနေတဲ့ကာမကရော၊ ဘယ်လိုကောင်းတဲ့အမျိုးအစားမျိုးဖြစ်နိုင်တော့မှာလဲ။ မထော်မနန်းနဲ့သွေးရင်းသားရင်းချာချင်းမရှောင်၊ ကာမအမိုက်မှောင်ဖုံးပြီးကာမသံဝါသအမှုတွေကို လွဲမှားစွာကျင့်သုံးကြအောင်လှုံ့ဆော်တိုက်တွန်းတာ၊ လွှမ်းမိုးချယ်လှယ်နေရတာကိုပဲသူတို့ကကျေနပ်နေတဲ့နတ်ညစ်တွေပေါ့ကွယ်.."

" ကြောက်စရာကောင်းလှချည်လားဆရာကြီးရယ်"

နန်းရွှေကြာကဝင်ထောက်သည်။

" မယ်တော်ကြီးနဲ့ မောင်ရဲနောင်တို့ဘာမှမပူနဲ့ မောင်ရင်ရဲ့ချွတ်လို့မရ၊ ခွာလို့မရအောင်စီးနေတဲ့၊ အတင်းအကြပ်ချုပ်ကိုင်ပြီးသူကြိုးဆွဲရာကနေရတဲ့ဘဝကလွတ်အောင် ဆရာကူညီဆောင်ရွက်ပေးမယ်။ ဒီလက်စွပ်ကျွတ်သွားမှ မောင်ရင်လွတ်မှာကွယ့်။ 

ဒီတော့ ဒီလက်စွပ်ကို နတ်မင်းရာဇာနတ်စစ်သူကြီးတွေအမိန့်နဲ့ပြန်ပြီးရအောင်ချွတ်ပေးမယ်။ ပြီးတော့အချိန်ကာလ၊အလွှာ၊ နေရာ၊ မှားရောက်လာပြီးသောင်းကျန်းနေတဲ့ ဒီအသူရာ ရာဂနတ်ဆိုးကို သူ့ရဲ့မူရင်း အတိတ်ခေတ်ကကာလအလွှာဖြစ်တဲ့ တကောင်းခေတ်၊ပျူခေတ်ကိုပြန်ပို့ပြီး၊ နောက်တစ်ခါထပ်လာလို့မရအောင်အပြီးအပြတ်ဟန့်တားတားလိုက်မယ်"

" ကောင်းပါလေ့ဆရာကြီး"

" အင်းနောက်ပြီးတော့၊ ရာဂနတ်ဆိုးကပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင် လက်စွပ်ရှိတဲ့နေရာနဲ့အနီးအနားမှာပဲရှိနေတာ၊ စီးနေတာ။ ဒါပေမယ့်အခုသူက ဒီဟော်နန်းပိုင်နက်ထဲကိုရောက်ရင်၊ ဒီလက်စွပ်နဲ့သူအမြဲအတူနေလို့မရတော့ဘူးဆိုတာကိုဆရာမြင်နေရတယ်။ ဒီဟော်နန်းကြီးကလည်းအစောင့်အရှောက်နတ်ကြီးတယ်ကွဲ့ ဝေဿဝဏ်နတ်မင်းကြီးရဲ့လက်အောက်ကစွမ်းအားရှိနတ်တွေစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ။ 

ဒီလက်စွပ်စောင့်တဲ့ အသူရတ္ထဒေဝ နတ်ဆိုးကလဲ. ကမ္မဇိဒ္ဓိရှိပေမယ့်လည်း၊ ဒီစံအိမ်ထဲကို အမြဲမဝင်နိုင်ဘူး၊ သူ့စွမ်းအားဖြစ်တည်ရာလက်စွပ်ကတောက်စားပြီး ပါဝါမြင့်တဲ့အချိန်တစ်ခုကျမှသာ၊ ယာယီဝင်လာနိုင်တာ။ အဲဒီဝင်လာတဲ့အချိန်မှာသူဖြစ်ချင်တာတွေမောင်ရင့်ကိုလုပ်ခိုင်းသွားတာပဲ။ ကျန်တဲ့အချိန်သူဒီစံအိမ်ထဲမဝင်နိုင်ဘူး။ ဒီတော့သူဘယ်မှာခိုအောင်းနေသလဲဆိုတာသိရမှလည်းသူ့ကိုလာခဲ့ရာခေတ်ဆီကိုပြန်နှင်နိုင်မှာ.."

" ကဲ..အခုတော့သူဒီနားမှာမရှိ၊ မလာနိုင်တုန်း။ မောင်ရဲနောင်လက်ကလက်စွပ်ကိုချွတ်ရအောင်။ ဆရာနည်းနည်း အစီအမံလေးတွေပြင်ဆင်မှုလုပ်ပါရစေဦး"

ရဲနောင်တို့ကအလိုက်သိစွာနောက်ဆုတ်ထိုင်ပေးလိုက်ကြသည်။   

" ကဲ..မောင်ဖိုးတေက ဟောဒီက ဘုရားသောက်တော်ရေ ကိုမန်းပြီး ဂုဏ်တော်တစ်ထောင်နဲ့နတ်စစ်သည်တစ်ထောင်ဂါထာအုပ်ထားတဲ့ ရေမန်းကိုယူပြီး ကိုယ်တော်လေးမောင်ရဲနောင်ကိုသောက်ခိုင်းလိုက်၊ ပြီးတော့ဟောဒီလက်ဖွဲ့ချည်မန်းကွင်းတစ်ခုစီကို မောင်ရဲနောင်နဲ့မယ်တော်ကြီးတို့ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်တွေမှာချည်ပြီးပေးလိုက်။ မမြင်ရတဲ့အမှောင့်တွေကိုအဟန့်အတားပေါ့ကွယ်"

ဆရာနွံဖနှင့်အတူပါလာသူတပည့်ဖြစ်သော ဖိုးတေဆိုသူလူငယ်က ဆရာကြီး၏ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း၊ ရဲနောင်နှင့်ဘွားရွှေကြာကိုအရံအတားလက်ဖွဲ့များစွပ်ပေး၊ ဂုဏ်တော်ရေမန်းများတိုက်ပေးခြင်းကိုပြုသည်။ မောင်ဖိုးတေဆိုသူမှာအသက်ခပ်ငယ်ငယ်သာရှိပုံရသေး၍ သွက်သွက်လက်လက်နှင့်ဖြတ်လတ်ပုံရလေသည်။

ဆရာနွံဖက ဘုရားဆင်းတုတော်ရှေ့တွင် ၁၅ မိနစ်မျှထိုင်၍ အဓိဌာန်ပြုတရားထိုင်ပြီးရဲနောင်တို့မသိနိုင်သောဂါထာများဖြင့်မတိုးမကျယ်ရွတ်ဖတ်သရဇ္စျယ်နေလေသည်။ ပြီတော့အချို့သောအင်းချပ်များနှင့်ဝတ္ထုပစ္စည်းများကိုပြင်ဆင်နေသည်။ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ရဲနောင်အား ဘုရားခန်းလယ်မှကော်ဇောပေါ်တွင်အထိုင်ခိုင်းပြီး သူနှင့်ဆရာနွံဖတို့နှစ်ဦးထိုင်နေရာကိုစည်းနှစ်ထပ်တားလိုက်ပြီးလျှင်။ ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈယ်နေသည်မှာအတန်ကြာသည်။

ဆရာကြီးက သိကြားမင်း၊ စတုလောကပါလ နတ်မင်းကြီးများ၊ ဂိုဏ်းစောင့်နတ်မင်းကြီးများနှင့် ပိုင်ရာဆိုင်ရာနတ်များကိုပင့်ဖိတ်ခြင်းအမိန့်ပြန်ခြင်းများ ပြုသည်။ အသေးစိတ်ကို ရဲနောင်တို့လို လူသာမန်များနားမလည်နိုင်သလို၊ ကျွန်ပ်တို့စာဖတ်သူများလည်းနားလည်နိုင်မှာမဟုတ်ပေ။

အတန်ကြာသောအခါ၊ အစီအရင်ချ ရွတ်ဖတ်မှုများအပြီး ဆရာကြီးနွံဖက ကမ္ဗလာကူရှင်ခံထားသောခုံပုလေးပေါ်၌ ကတ္တီပါစအနက်ခင်းကာရဲနောင်၏လက်ကိုတင်စေသည်။ ထို့နောက်ရွှေဝါရောင်တောက်ပသော ကြုတ်ကလေးတစ်ခုကို ဖွင့်ပြီးလျှင် အတွင်းမှပျားရည်ကဲ့သို့ခပ်ပျစ်ပျစ်ဆေးရည်များကိုကော်၍ ရဲနောင်၏လက်စွပ်စွပ်ထားသောလက်ပေါ်တွင်သုတ်လိမ်းလိုက်သောအခါ၊ လက်တစ်ခုလုံးကဆတ်ဆတ်ခါမျှတုန်ခါလာသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် ဆရာနွံဖက အင်းတွေရေးထားသောပုဝါနီပိတ်ပါးစကိုလျှပ်တပြက်အလျင်အမြန်ထုတ်ပြီး လက်ချောင်းကိုရောလက်ဖမိုးကိုပါအုပ်ကိုင်ဆွဲထုပ်၍ အဝတ်စပေါ်မှဖိစမ်းပြီး၊အားထည့်၍ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ၊ လက်စွပ်မှာအုပ်ကိုင်ထားသောအင်းချပ်အဝတ်စနှင့်အတူကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်။

ဆရာနွံဖက ရဲနောင်၏လက်ကိုရုပ်စေပြီး၊ ကူရှင်ပေါ်မှကတ္တီပါစအနက်နှင့်ပါထပ်ထုပ်လျက် အနီးတွင် အသင့်ဖွင့်ထားတဲ့ မည်သည့်လောဟာသတ္တုမျိုးနှင့်လုပ်ထားသည်မသိရသော၊ တစ်ထွာသာသာကျည်တောက်ရှည်တစ်ခုထဲသို့အမြန်ထည့်လိုက်ကာ အဖုံးဖြင့်ပိတ်လိုက်သည်။ ထိုသို့ပြုလပ်နေသည့်လုပ်ငန်းစဥ်အတွင်း ဆရာနွံဖ၏နှုတ်မှမရပ်တန်း မန္တန်များကိုရွတ်ဖတ်လျက်ရှိသည်။ ဆရာနွံဖက ကျည်တောက်အဖုံးကိုပါနောက်ထပ်အင်းတစ်ရွက်ဖြင့်ထပ်အုပ်ကာချည်မန်းကြိုးဖြင့်စည်းရင်းမှ၊ ရဲနောင်ကို..

"ကဲ..ကိုယ်တော်ဖုရားလေး မောင်ရဲနောင်၊ မောင့်ရင့်ကိုချုပ်ကိုင်ထားတဲ့အမှောင့်တွေ၊ အနှောင်အဖွဲ့တွေ အခုကစပြီးလွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဖြစ်သွားပြီကွ၊ ဒီအသူရာနတ်ဆိုးဘယ်တော့မှနောက်ထပ်မနှောင့်ယှက်နိုင်တော့ဘူး။ ဒီလက်စွပ်ကိုလည်းအစောင့်အရှောက်အင်းတွေနဲ့ အထပ်ထပ်ချုပ်ထားပြီးပြီ။ ဒါကိုဆရာယူသွားပြီး ဂိုဏ်းတော်ကြီးကဆရာကြီးတွေထံလိုအပ်သလို စီမံဖျက်ဆီးပစ်ဖို့အပ်လိုက်မယ်။ အခုဆို အပြင်မှာရောက်နေတဲ့နတ်ဆိုးကတော့ ယောက်ယက်ခတ်ပြီးဒေါသူပုန်ထနေလောက်ပြီ။ သူခိုအောင်းတဲ့နေရာကိုရှာပြီး သူ့နေရပ်မှန်ကိုပြန်နှင်ဖို့ဆရာတို့ဆက်စီရင်ရဦးမယ်ကွဲ့"

`````````````````````````

(42)                           

ဆရာကြီးနွံဖကဆက်၍အမိန့်ရှိပြန်သည်။

" ကဲ..မောင်ရဲနောင်ရေ လက်စွပ်ကိုလည်းချွတ်ပြီး၊ ထိမ်းချုပ်လို့လဲပြီးသွားပြီကွဲ့။ တို့တတွေတစ်ခုအားသာသွားတာက စီးနေတဲ့ရာဂနတ်ဆိုးအနေနဲ့ဒီအိမ်ကြီးထဲအချိန်မရွေးဝင်ပြီး လက်စွပ်ကိုဝင်ကပ်ချင်တိုင်းကပ်လို့မရဘူး၊ သူသိနေပြီးအပြင်မှာဒေါသူပုန်ထလို့အတင်းဝင်နှောက်ချင်ပေမယ့်၊  တို့တတွေကလက်ဦးသွားလို့အစီအမံတွေနဲ့ချုပ်လိုက်ပြီးပြီဆိုတော့ သူနဲ့လက်စွပ်ကကွင်းဆက်ပြတ်သွားပြီ။ သူ့ပါဝါတွေလဲကျသွားပြီးသာမန်နတ်ဆိုးတစ်ကောင်အဆင့်ပဲရှိတော့တယ်။ သူ့ကိုသူလာရာမူရင်းခေတ်ဆီကိုပြန်နှင်လိုက်ဖို့ကလွယ်ကူသွားပြီပေါ့ကွာ။ တစ်ခုပဲရှိတယ် သူဒီစံအိမ်ကြီးထဲဝင်မရတဲ့အချိန်တွေမှာ တခြားမှာသွားပြီးယာယီခိုအောင်းနေရလိမ့်မယ်။ အဲဒီနေရာက ဘယ်မှာလဲဆိုတာသိအောင်လုပ်ဖို့လိုတယ်ကွဲ့.."

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး"

" ဒီလိုကွဲ့..၊ သူကအချိန်မရွေးသူ့ပါဝါတွေကိုထိမ်းချုပ်နိုင်အောင်သူ့အနေနဲ့ ဝေးဝေးကြီးမှာလည်းသွားနေမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါဆိုသူနေနိုင်တာ ဘယ်နေရာဖြစ်နိုင်မလဲ။ ရာဇဝင်အရ သိကြားမင်းနတ်မူးတွေကိုနှင်ချတော့ တာဝတိံ့သာက ဒလိမ့်ခေါက်ခွေးကျပြီးအသူရာဘုံပေါ်လာခဲ့တယ်၊ သူတို့ဘုံနဲ့တန်တဲ့နတ်သစ်ပင်လည်းပေါ်လာတယ်။ အဲဒီအပင်ကသခွတ်ပင်ပဲ။ အသူရာတွေနဲ့အစပ်ဟပ်ဆုံးနေလို့ရနိုင်မယ့်နေရာက သခွတ်ပင်ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒေါ်နန်းရွှေကြာ၊ ဒီမြို့ဒီအနီးအနားတဝိုက်မှာအထင်ကရသခွတ်ပင်မျိုးရှိလား၊ ဘယ်နေရာမှာရှိလဲ.."

" အင်း..သခွတ်ပင်လားဆရာကြီး၊ ဒီနယ်မှာတော့ရှားတော့အရှား သားပဲ။ အဲ..ဟုတ်ပြီ..စဥ်းစားလို့ရပြီဆရာကြီး၊ ဒီမိုင်းပုလဲရဲ့အနောက်မြောက်ဘက်သိပ်မနီးမဝေးမှာ မဲ့နမ်ဖူးဆိုတဲ့ရွာလေးရှိတယ်။ အဲဒီရွာနားက တောင်ထိပ်ပေါ်မှာ အထင်ကရသစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ရှိနေတယ်။ ကျမအမှတ်မမှားရင် အဲဒီ အပင်ကြီးကသခွတ်ပင်ဖြစ်ဖို့များတယ် ဆရာကြီးရဲ့.."

" အင်း..ဒီလောက်သိရရင် ရပါပြီဒေါ်နန်းရွှေကြာ..၊ ကျုပ်တို့သေချာအောင်စုံစမ်းပြီး ဆက်လုပ်ပါ့မယ်.."

````````````````````````````````````````````````````````````````

ဆရာစိုင်းနွံဖနှင့် တပည့်ဖြစ်သူ ဖိုးတေတို့နှစ်ယောက် မဲ့နမ်ဖူးရွာထိပ်နှင့်မလှမ်းမကမ်း တောင်ကုန်းပေါ်ရှိ သစ်ပင်ကြီးအနားသို့ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

" အေး..မောင်ဖိုးတေရေ၊ ဟိုမှာကြည့်စမ်းကွဲ့။ ဒေါ်နန်းရွှေကြာပြောတာမမှားဘူး။ အဲဒါ သခွတ်ပင်ကြီးပဲကွဲ့.."

ဖိုးတေလည်း ဆရာနွံဖညွှန်ပြလိုက်တဲ့ သခွတ်ပင်ကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ လူကြီးနှစ်ဖက်စာလောက်ပင်စည်ရှိပြီး ပေ၆၀-၇၀ လောက်မြင့်တဲ့အပင်ကြီးဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ တောစိုးသစ်ပင်လို့ခေါ်နိုင်လောက်တဲ့အပင်ကြီးမျိုးဖြစ်၏။ ပင်စည်မှနေ၍အပေါ်ကို တစ်ဖြောင့်ထဲတက်နေသည်။ ပေ ၃၀ လေက်ကျမှကိုင်းမကြီးနှင့်အခက်အလက်များခွဲထွင်နေသည်။ နောက်တစ်ခုထူးဆန်းတာက သခွတ်ပင်အောက်ခြေပတ်လည်မှာတော့ ဝါးကပ်တွေနဲ့ ကားထားပြီး ဝါးကပ်တွေပေါ်မှာတော့ ရှမ်းဘာသာနဲ့စာရေးထားတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတေအဖို့တော့ရှမ်းဘာသာနဲ့ရေးထားတဲ့အတွက် နားမလည်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်၊ ဆရာကြီးနွံဖက။

" မောင်ဖိုးတေရေ၊ ဒီစာတွေက ဒီတောဒီတောင်မှာ ဒီအပင်ကြီးကနတ်ကြီးပြီးကြမ်းတမ်းတယ်။ ပူဇော်ပသမှု၊ ကြိုတင်တောင်းပန်မှုမလုပ်ပဲ ဒီအပင်ကြီးရဲ့အရိပ်အာဝါသအောက်ကို မည်သူမှဝင်လို့မရဘူးဆိုပြီးရေးထားတာပဲကွဲ့"

" ဘာဖြစ်လို့လဲဆရာကြီး တစ်ခုခုများအကြောင်းရှိလို့လား" ဖိုးတေ၏အမေးကြောင့် ဆရာနွံဖကအဝေးတစ်နေရာကိုကြည့်လိုက်ပြီး

" ဒီနေရာကပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမြင့်ဆုံးဖြစ်တဲ့တောင်ကုန်းဖြစ်ပြီး အပင်ကြီးကလည်းအထင်ကရလိုဖြစ်နေတယ်။ မိုင်းပုလဲမြို့ကနေမြောက်ပိုင်းတောနက်ထဲကိုဝင်တဲ့ ဧရိယာရဲ့အစပ်လည်းဖြစ်တယ်။ ဒီအနီးအနားတဝိုက်မှာလူသူနေတဲ့ရွာလေးတစ်ရွာရွာတော့ရှိလောက်တယ်။ မဲ့နမ်ဖူးဆိုတာဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒီပတ်ဝန်းကျင်အကြောင်းကို အရင်စနဲနာကြည့်ရအောင်။ ရွာခံလူတွေနဲ့တွေ့ရင် မင်းနားလည်သွားမှာပါ လာသွားကြစို့"

လို့ပြောပြီး ဆက်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် သုံးလေးဖာလုံခန့်မျှ ဆက်လျှောက်လာခဲ့တော့ အိမ်ခြေအစိတ်ခန့်သာရှိသောရှမ်းရွာလေးတစ်ရွာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။    

" ဆရာ ဒီရွာက လူနည်းလိုက်တာနော်။ အိမ်ခြေတွေလည်းသိပ်မရှိဘူး.."

" ဒီရွာမျိုးက ဒီလိုပါပဲ တပည့်ရ၊ လူတွေက တောခြံတွေ၊ တောင်ယာတွေထဲမှာပဲ အနေများပြီးရွာကအိမ်တွေမှာအိမ်စောင့်လောက်ပဲရှိတတ်ကြတာ. " 

ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ရွာလမ်းမကြီးအတိုင်း လမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်ရာ ကျွန်းလုံးတွေကို မခုတ်ထွင်ပဲ အိမ်တိုင်အဖြစ်စိုက်ထားတဲ့ အိမ်မြင့်မြင့်တစ်လုံးရှေ့ရောက်တော့ ဆရာနွံဖကဆက်မသွားတော့ပဲ အိမ်ရှေ့တွင်မတ်တပ်ရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဆယ်မိနစ်နီးပါး ရပ်ပြီးအကဲခတ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ အိမ်ထဲကနေ တဘက်ခေါင်းပေါင်းထားတဲ့ ရှမ်းအမျိုးသမီးအမယ်အိုတစ်ယောက်ထွက်လာတာကိုတွေ့ရသည်။ သူမကစိုင်းနွံဖတို့ဆရာတပည့်ကိုအတန်ကြာစူးစမ်းကြည့်နေပီးမှ ဝမ်းသာအားရအမူအရာနဲ့။

" ဟေး..အဖိုးကြီးခွန်ပေါ့ရေ၊ ဒီမှာထွက်ကြည့်ပါဦး။ ညကအိပ်မက်နဲ့တထေရာထဲပဲတော့.."

အမယ်အိုရဲ့စကားအဆုံးမှာ အိမ်ထဲကနေ အပေါ်ပိုင်းအင်္ကျီချွတ်ထားပြီး လုံချည်ခါးတောင်းကျိုက်ထားတဲ့ ရှမ်းအမျိုးသားကြီးတစ်ယောက်ပြေးထွက်လာပြီး

" ဟာ!..ညက ကျုပ်အိမ်မက်မက်တာ မှန်နေပြီဝေ့ လာကြ လာကြ အိမ်ထဲဝင်ဦး"

ရှမ်းအဖိုးကြီး၏ဖိတ်ခေါ်မှုကြောင့် ‌‌ဆရာနွံဖတို့လည်းအိမ်ဝိုင်းထဲကိုဝင်လာခဲ့လိုက်ကြသည်။

" အဖွားကြီးရေ ဧည့်သည်တွေအတွက်ရေနွေးချပေးဦး"

" လာပြီ လာပြီ "

အိမ်ထဲကနေ ထန်းလျက်ပန်းကန်နဲ့ရေနွေးဗန်းကိုင်ပြီး ထွက်လာတဲ့ရှမ်းအမယ်ကြီးက ဆရာနွံဖတို့နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာ ဗန်းကိုချလိုက်ပြီး 

" ညကအိမ်မက်မက်တာမှန်နေတယ်နော့"

" ဟုတ်တာပ..၊  ညက ကျုပ်တို့အိမ်မက်ထဲမှာ တွေ့တာလဲ ဒီပုံစံအတိုင်းပဲ"

ရှမ်းအဖိုးကြီးရဲ့စကားကို အမယ်ကြီးကထောက်ခံပြီး

" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အိမ်ရှေ့မှာရပ်နေတာခြင်းလဲတူတယ် ဝတ်ထားတာလဲတူတယ် အမေတို့ဖြင့်အံ့ဩလို့ ရုတ်တရက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားတာ"

အိမ်ရှင်တို့ရဲ့စကားကြောင့် ဆရာစိုင်းနွံဖက

" ခွန်ပေါ့ ခွန်မဲ့တို့နဲ့ဆုံရတာ ရှေးဘဝကရေစက်ပါလာခဲ့လို့ပဲ။ ခွန်မဲ့တို့အခုကြုံတွေ့နေရတာတွေကိုလဲ အခွင့် အခါကြုံလို့ ကူညီခွင့်ရတော့မယ် အဲဒီအတွက် ဒီရွာမှာဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို အစအဆုံးကျုပ်ကိုပြောပြပါလား"

ဆရာကြီးနွံဖရဲ့အဖွင့်မေးခွန်းကြောင့် ရှမ်းအမျိုးသမီးကြီးက ဘေးဘီကိုလိုက်ကြည့်ပြီး ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်နေတုန်း ဆရာနွံဖကပဲဆက်ပြီး။

" ခွန်မဲ့ (အမေ) ပြောတတ်သလိုသာပြောပါ""

" အေး..ဒီလိုကွဲ့.. ခွန်မဲ့တို့ရွာမရောက်ခင်တောင်ကုန်းပေါ်မှာ ဝါးကပ်တွေနဲ့ကာထားတဲ့သခွတ်ပင်ကြီးကိုတွေ့ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ အဲဒီအပင်ကြောင့် တစ်ရွာလုံးစိတ်ဒုက္ခရောက်နေကြတာ"

ရှမ်းအမယ်ကြီးရဲ့စကားကြောင့် ဖိုးတေက

" ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲအမေ၊ ဝါးကပ်မှာလဲ အထဲမဝင်ရဘူးလို့ရေးထားတယ်ပြောတယ်"

" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အဲဒီထဲကိုခွင့်မ‌တောင်းပဲဝင်တဲ့ ကျွဲတွေနွားတွေတိရစ္ဆာန်တွေအကုန်သေတယ်။ လူတွေဝင်မိရင်လဲအပြင်းအထန်ဖျားနာတယ်။ တခါတလေ သေတဲ့အထိဖြစ်တယ်။ အဲဒီအပင်ကအစောင့်ကရုက္ခစိုးကောင်းတော့မဟုတ်နိုင်ဘူး။ တကူးတကပူဇော်ပသနေတာတောင်၊ မထင်ရင်မထင်သလိုဒုက္ခပေးနေတာ။ အဲဒါကြောင့်ဘယ်သူမှဝင်မရအောင် ရွာကကြောက်ကြောက်နဲ့ခြံကာထားလိုက်ကြတာ"

" ဘာကြောင့် သေကြတာလဲခွန်မဲ့၊ နောက်ပြီး အဲဒီအပင်မှာကဘာရှိလို့လဲ"

" ဘာကြောင့်လဲဆိုတာတော့ ဘယ်သူမှမသိဘူး ဒါပေမယ့် တစ်ချို့လူတွေပြောတာက အဲဒီအပင်မှာ  လုံထီး နေတယ်လို့ပြောတယ်"

" အဲဒီလုံထီးက ဘယ်သူလဲခွန်မဲ့ "

" လုံထီးဆိုတာကအရင်က ဒီနယ်နဲ့ဒီရွာရဲ့တပွဲစားမုဆိုးကြီးပဲ၊ စရိုက်အရမ်းကြမ်းတယ်။ တောကောင်ပစ်လို့ ရလာတဲ့အသားတွေနဲ့အရိုးအရေတွေဆိုသူ့ဆီကပဲယူကြရတာ။ တောမပစ်တဲ့အခါလည်းရွာမှာဝက်တွေ၊ နွားတွေပေါ်ရင်၊ သူ့ကိုပဲလုပ်ခိုင်းရတာ လက်ကလဲယဉ် အကုသိုလ်အလုပ်နဲ့လဲအကျိုးပေးတယ် တစ်နေ့ တော့ရွာမှာအလှူလုပ်ဖို့ တောဝက်သုံးကောင်ပေါ်ခိုင်းတာ သူက အလှူအတွက်ဆိုရင် ပိုက်ဆံမယူဘူးအလကားပေါ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ဝက်ကိုသတ်တာ အဲဒီသခွတ်ပင်တောင်ကုန်းပေါ်မှာပေါ့။ ဘာကြောင့်လဲတော့မသိဘူး သေနေတဲ့ဝက်ကထပက်လို့ အဲဒီနေရာမှာပဲ လုံထီးသေပါလေရော"

" ဆက်ပြောပါဦး ခွန်မဲ့"

" သူသေပြီးနောက်ပိုင်း အဲဒီသခွတ်ပင်အောက်ကနေဖြတ်တဲ့သူတိုင်းကိုခြောက်လှန့်တော့တာပဲ အသားစိမ်းငါးစိမ်းတွေများ အပင်အောက်ကိုယူသွားလို့ကတော့ အပေါ်ကနေ လက်အမဲကြီးနဲ့ လှမ်းနှိုက်တာ အဲဒီနောက်ပိုင်းတစ်ဖြေးဖြေး အတင့်ရဲလာပြီး သူ့အပင်အောက်ကို ခွင့်မတောင်းပဲဝင်ရင် ပြုစားတော့တာပဲ အသားစိမ်းငါးစိမ်းနဲ့မဆက်သရင် အဲဒီလူသေတာပဲ လူကြီးပဲလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး ကျွဲနွားတွေဝင်ရင်လဲ အတူတူပဲ။ သူ့ကြောင့် ရွာထဲကလူတွေအကုန်နီးပါး မနေရဲတော့ဘူး တောထဲ ခြံတွေထဲမှာပဲနေနေရတာ"

ရှမ်းအမယ်အိုရဲ့စကားကိုနားထောင်ပြီးဆရာနွံဖက၊၊

" ခွန်မဲ့ပြောပုံအရဆိုရင်အဲဒီသခွတ်ပင်ကိုအဲဒီလုံထီးသရဲကအပိုင်ရထားတာဖြစ်မယ် သူနဲ့အဲဒီသခွတ်ပင်ကတခြားဘာအဆက်အစပ်ရှိသေးလို့လဲ.."

" ငါတော့ဒီထက်ပိုပြီး မသိဘူးဝေ့၊ ခွန်ပေါ့ အဖိုးကြီး ရှင်ရောသိလား"

ရှမ်းအမယ်အိုကသူ့ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ယောင်္ကျားအဖိုးကြီးကိုလှမ်းမေးလိုက်တယ်။

" ငါသိတာကတော့ လကွယ်လမိုက်ညတွေမှာဆိုရင်သူ့အပင်အောက်မှာ သားစိမ်းငါးစိမ်းတွေနဲ့ သွားသွားဆက်ကြရတာပ၊ အကိုင်မခံရအောင်လို့တဲ့။ ကျန်တာတော့ငါတောင်နင့်လောက်မသိဘူးအဖွားကြီးရ.."

အဖိုးကြီးကကွမ်းတမြုံ့မြုံ့ဖြင့်တဟဲဟဲရယ်ရင်းပြန်ပြောသည်။

" အိမ်း ..ဒီရွာကလူတွေဒုက္ခကလဲ မသေးပါလား ပြိတ္တာတစ်ပိုင်း နတ်စိမ်းတစ်ပိုင်းကို ကြောက်လန့်နေကြရရှာတယ် ခွန်ပေါ့၊ ခွန်မဲ့တို့ ရွာကလူတွေရဲ့ဆန္ဒကရော ဘယ်လိုရှိကြလဲ"

ဆရာနွံဖရဲ့စကားကြောင့် လင်မယားနှစ်ယောက်တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ပြီး

" လုံထီးမသေခင်က ရွာမှာရော  ဒီအပင်ကြီးမှာရောဘာဒုက္ခမှမရှိခဲ့ဖူးဘူး။ အရင်ရုက္ခစိုးကြီးကတော့ မတယ်လို့ပြောကြတယ်၊ ရွာကလူတွေသီးနှံအောင်မြင်အောင်ပသကြတယ်။ မိန်းမတွေကသားဆုတောင်းကြတယ်။ အခုဆို အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး။ ဒီအပင်စောင့်နတ်ဆိုးကိုနှင်ထုတ်လို့ရရင်နှင်ချင်တယ်။ နတ်ကောင်းတွေပြန်စောင့်စေချင်တယ်"

ဆရာနွံဖဆို့လည်းတို့လဲ အခြေအနေကိုသိရပြီမို့ ။

" ဒါဆိုရင်မပူနဲ့တော့ခွန်ပေါ့ ခွန်မဲ့တို့၊ လကွယ်နေ့တွေမှာ အဲဒီအစိမ်းသရဲကမြူးတယ်မဟုတ်လား။ကျွန်ပ်တို့သန်ဘက်ခါလကွယ်နေ့မှာပြန်လာပြီးစီရင်ပေးပါ့မယ်"

ဆရာနွံဖစကားကြောင့် ရှမ်းအမယ်အိုလင်မယားနှစ်ယောက် မျက်နှာညိုးသွားပြီး...

" တကယ်ပြန်လာကြနော် အမေတို့ရွာကိုကူပေးပါဦး"

သူတို့ဆရာတပည့်လည်း ရှမ်းလင်မယားနှစ်ယောက်တို့အား နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကနေဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်အောက်ရောက်တော့ ဖိုးတေက..

" ဆရာ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်သွားကြမလဲ"

" သခွတ်ပင်ရဲ့ရာဇဝင်ကိုသိပ်သဘောမတွေ့ဘူး မောင်ဖိုးတေ။ ဘာကြောင့်ဆိုတော့ ဒီလိုဒုက္ခပေးနေတာ လုံထီးလား ဒါမှမဟုတ်သူ့နာမည်ကိုအသုံးချပြီး၊တစ်ယောက်ယောက်က လုပ်နေတာလားဆိုတာ သိရဖို့လိုတယ် ဒါကြောင့် ရွာထိပ်က နတ်ကွန်းဆီသွားရအောင်"

စိုင်းနွံဖတို့ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်ရွာထိပ်နားမှာမြင်ခဲ့တဲ့ နတ်ကွန်းဆီသို့ဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ ဆရာကြီးနွံဖက..

" မောင်ဖိုးတေရေ ဒီရွာတဝိုက်ကအစောင့်အရှောက်တွေနဲ့ ပရလောကသားတွေအကြောင်း သိချင်ရင်တော့ သူတို့လောကသားအချင်းချင်းဆီမှာပဲစုံစမ်းရလိမ့်မယ်။ အကုန်သိနိုင်မှာကတော့ ရွာကိုအပိုင်စားပေးခံထားရတဲ့ ရွာစောင့်နတ်ပဲရှိမှာ။ သူ့ကိုခေါ်ပြီး အကျိုးအကြောင်း မေးရမှာပဲ "

ဆရာစိုင်းနွံဖက စကားဆုံးတာနဲ့ ရွာထိပ်က သစ်သားစင်လေးနဲ့လုပ်ထားတဲ့ နတ်ကွန်းကို ကိုင်ပြီး၊

" ဤရွာကိုစောင့်ကြပ်ပါသော ရွာစောင့်နတ်အား ကျွန်ုပ်ပင့်ဖိတ်ပါသည် မြန်မကြာကြွရောက်ပါစေသား" 

ဟု ပြောလိုက်သည်နှင့် သစ်သားစင်နောက်မှ ရှမ်းဘောင်းဘီ နီညိုရောင်ဝတ်ထားပြီး အထက်ပိုင်းကိုယ်ဗလာ၊ ရှမ်းပတ်ပေါင်း ပေါင်းထားတဲ့ ရှမ်းအဖိုးကြီးတစ်ယောက်ရုတ်တရက်ဆိုသလို ထွက်လာလေသည်။ ရှမ်းအဖိုးအိုရဲ့ ရင်အုပ်၊ လက်မောင်းနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရှမ်းစာတွေနဲ့အင်းတွေ စမတွေ အရုပ်တွေ အပြည့်ထိုးထား၏။ ရှမ်းအဖိုးအိုက ဆရာနွံဖကိုတူရူကြည့်ပြီး...

" ခုနက ကျုပ်ကိုခေါ်တာ ဆရာလား"

" ဟုတ်ပါတယ် ခွန်ပူ (အဖိုး) ကျုပ်ခေါ်လိုက်တာပါ ဒီရွာနဲ့ပတ်သက်ပြီးနည်းနည်းမေးစရာလေးရှိလို့ပါ" ရှမ်းအဖိုးကြီးက ဘောင်းဘီခါးကြားထဲက ကွမ်းတစ်ရာကိုထုတ်၍ ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီး။

" မေးလေ ကျုပ်သိရင်ဖြေမယ် မသိရင်မဖြေဘူး"

" ရွာပြင်ကုန်းထိပ်က သခွတ်ပင်မှာ အခုလက်ရှိနေတာ ဘယ်သူလဲဆိုတာ အဖိုးသိလား"

ဆရာနွံဖအမေးစကားကြောင့် ရှမ်းအဖိုးအိုကြီး ခဏငြိမ်သွားပြီး။

" အဲဒီအပင်မှာ အရင် သက္ကဒိသ ရုက္ခစိုးကြီးနေတယ်။ အရင်နှစ်ပေါင်း နှစ်ရာကျော်က ဒီနယ်ကိုအုပ်စိုးခဲ့ဖူးတဲ့ နယ်စားကြီးပဲ။ နယ်စားရုက္ခစိုးကြီီးက အကျင့်အရမ်းဖြူစင်တယ်။ နှစ်ပေါင်း ၁၀၀ကျော်လာတော့တရားဓမ္မအရမ်းလိုက်စားလာတယ်။ နောက်ပိုင်းအပင်မှာအမြဲမနေဘူး ဟိမဝန္တာဘက်ကိုနစ်ရှည်လများတရားသွားအားထုတ်နေတတ်တယ်။ 

သူမရှိတဲ့နောက်သိပ်မကြာခင်ကမှ အသစ်တစ်ယောက်ရောက်လာတယ်။ သူရောက်လာတဲ့အချိန်ကစပြီး သခွတ်ပင်လဲသွေးနံ့တွေလှိုင်သွားတာပဲ။ သူကရုက္ခဘုံဗိမ္မာန်ရသင့်တဲ့နတ်မျိုးမဟုတ်ဘူး။ အစိမ်းနတ်သာသာပဲရှိတယ်။ ပိုင်နက်လဲရိုင်းစိုင်းသွားတာပေါ့"

" အဖိုး အသစ်ရောက်လာတဲ့တစ်ယောက်က တပွဲစားမုဆိုးဖြစ်ခဲ့တဲ့လုံထီးဆိုတာမဟုတ်လား၊ သူကလူ့ဘဝက အကုသိုလ်တွေလုပ်ခဲ့တာ ဘယ်လိုကြောင့် ဒီလိုနေရာတစ်ခုရခဲ့တာလဲ"

" လူ့ဘဝကလဲ ပြောရရင်ခက်သကိုး သူ့အကုသိုလ်ကံဘယ်လောက်များများ သူလုပ်ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်လေးတစ်ခုကြောင့် အခုလိုနေရာရလာတာပဲ ဒီကုသိုလ်ကုန်ရင် ငရဲကိုကျမှာအမှန်ပဲ"

" အခုလက်ရှိရွာမှာဖြစ်နေတာတွေ အဖိုးသိရဲ့လား"

" ကျုပ်သိတာပေါ့ ကျုပ်ကဒီရွာစောင့်နတ်ဆိုပေမယ့် သူ့အပိုင်နယ်ထဲကိုဝင်ရှုပ်လို့မရဘူးလေ ဒီလိုမျိုးလုပ်တာကိုလဲ ကျုပ်မကြိုက်ဘူး ဒါပေမယ့် ကျုပ်ဘာမှလုပ်မရဖြစ်နေတာ"

" ဒါ့အပြင်ဒီအပင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးတခြားဘာတွေထူးသေးလဲအဖိုး"

" အခုတလော ဧည့်နတ်တစ်ဦးရောက်နေတာကို သတိထားမိတယ်။ တစ်လတောင်မပြည့်ချင်သေးဘူ။ သူကလည်းနတ်မိစ္ဆာတစ်ကောင်ပဲ။ ဒီနယ်ကမဟုတ်ဘူး။ သူက တောစိုးစတုမဟာရာဇ်နတ်တွေထက် တစ်ဆင့်မြင့်လိမ့်မယ်။ဒါကြောင့်သူလာနေနေတာကို အစိမ်းနတ် လုံထီးကလည််း မတားနိုင်ဘူး။ တပည့်ခံပြီးသူတော်ချင်းချင်းသီတင်းလွေ့လွေ့နဲ့ လက်ခံထားတယ်"

" အခုလိုပြောပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အဖိုး၊ ကျုပ်တို့သခွတ်ပင်ပင်ဘက်သွားကြည့်ပြီးလို့ဦးမယ် လိုအပ်ရင် လှမ်းခေါ်လိုက်ပါမယ်"

" အင်းလေ..ကောင်းပါပြီ"

`````````````````````````````````````````````````````

(43)

စိုင်းနွံဖတို့ဆရာတပည့်လဲ  ရွာစောင့်နတ်ဆိုတဲ့ ရှမ်းအဖိုးကြီးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး တည်းခိုရာမိုင်းပုလဲစံအိမ်ကြီးဆီ ပြန်လာခဲ့လိုက်ကြသည်။ နှစ်ရက်အတွင်းဆရာနွံဖက ပုတီးစိပ်၊ သမထထိုင်၍သာနေသည်။ နားချိန်တွင် ဆေးများ၊ အင်းများကိုဂါထာများရွတ်၍နှိုးနေ၏။

နှစ်ရက်အကြာ လကွယ်နေ့နေဝင်ရီတရောရောက်ချိန်တွင်တော့ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်သား သခွတ်ပင်ကြီးဆီသို့ဦးတည်လာခဲ့ကြသည်။ သခွတ်ပင်အနားရောက်တော့ ဆရာနွံဖက

" အပင်ပေါ်မှာ နေစရာမရှိလောက်အောင် နာနာဘာဝတွေပြည့်နှက်နေကြပါလား ဒီလောက်များတဲ့အပင်တစ်ခါမှမမြင်ဘူးဘူး"

" ဆရာ ကျွန်တော်တို့ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ"

ဖိုးတေ၏စကားကြောင့် စိုင်းနွံဖက သခွတ်ပင်ကိုမော့ကြည့်ပြီး

" သွေးညှီနံ့တွေပျောက်အောင် နှင်ထုတ်ရမှာပေါ့"

ဆိုပြီးဖြေးညှင်းစွာပြောလိုက်လေ၏။ ဆရာနွံဖရဲ့စကားအဆုံးမှာ သခွတ်ပင်ကြီးက လေမတိုက်ပဲယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားလာခဲ့ပြီး ကညင်ပင်ပေါ်ကနေ တဘုတ်ဘုတ်နဲ့ခုန်ဆင်းလာတဲ့ နာနာဘာဝများစွာကိုတွေ့လိုက်ကြရလေသည်။ ဆရာနွံဖ ကြိုပေးပြီးသွေးလိမ်းခိုင်းထားတဲ့မျက်ကွင်းဆေးကြောင့် ဖိုးတေမှာလည်း မကောင်းဆိုးဝါးတွေကိုမြင်နေရလေသည်။

သခွတ်ပင်ပေါ်ကခုန်ဆင်းလာတဲ့နာနာဘာဝများက ဝါးကပ်ကာထားတဲ့ နေရာကနေအပြင်ကိုမထွက်ပဲ သူတို့နေရာပိုင်နက်နားသို့ကျူးလာသူဆရာတပည့်တို့အား စားမတတ်ဝါးမတတ်စိုက်ကြည့်နေကြ၏။ ဆရာစိုင်းနွံဖလည်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီးနောက် ဝါးကပ်ကာထားတဲ့ နေရာတစ်ဝိုက်ကို နောက်ထပ်စည်းတစ်ထပ်ရစ်၍တားလိုက်လေသည်။ ဆရာနွံဖ စည်းတားပြီးတဲ့အချိန်မှာ အထဲမှာ ရှိနေသည့်နာနာဘာဝများလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကိုလည်းမြင်လိုက်ကြရသည်။

ဆိုးဝါးပုံပျက်သောပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့်အကောင်ဗလောင်များက သာမန်လူတွေနားမလည်နိုင်တဲ့ဘာသာစကားနဲ့ အော်ဟစ်ပြီး ဝါးကပ်စည်းအထဲမှာပြေးလွှားနေတာကိုမြင်တော့ ဖိုးတေက

" ဆရာကြီး သူတို့နေလို့မရတော့ဘူးထင်တယ်၊  လွှတ်ပေးပြီးမှဖမ်းမလား"

" ခဏနေဦး မောင်ဖိုးတေရဲ့..မလောနဲ့၊ သခွတ်ပင်ကိုအပိုင်စားရတဲ့သူ ထွက်မလာမချင်း ဘာမှမလုပ်နဲ့ဦး"

ဖိုးတေလည်း ဆရာနွံဖ စကားကိုနားထောင်ပြီး စည်းဝိုင်းအပြင်ကနေ ရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် သခွတ်ပင်ရဲ့ထိပ်ဖျားမှအသံတသံထွက်လာသည်။

" ငါ့နေရာကိုလာပြီး ငါ့ကိုအံတုဝံ့တာဘယ်သူလဲ"

ဆရာကြီးစိုင်းနွံဖကလည်း လိုချင်တဲ့အခြေအနေရောက်ပီမို့။

" သင့်ကိုပဲစောင့်နေတာ အခုသင်ရောက်လာပီဆိုတော့ ကျုပ်လုပ်စရာရှိတာလုပ်ရတော့မယ်"

လို့ပြောပြီး စည်းဝိုင်းထဲကို အင်းတစ်ရွက်ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဆရာနွံဖပစ်ထည့်လိုက်တဲ့အင်းက စည်းဝိုင်းထဲသို့ မကျပဲ အပြင်ဘက်ကိုပြန်ဝိုက်ပြီးထွက်လာခဲ့သည်။ ဆရာနွံဖက ဒုတိယအကြိမ်ထပ်၍ ပစ်ထည့်ပေမယ့်လဲ အပြင်ကိုပဲ ပြန်ထွက်လာပြန်သည်။ အဲဒီအချိန်တွင် ဆရာနွံဖ၏နားထဲ၌..၊

" သူ့ကို ယခုနှင်ထုတ်လို့မရသေးဘူး လူအသက်မသေအောင်ပဲ သူ့ကိုသင်တားပါ။ သူ့ကုသိုလ်မကုန်သေးတဲ့အတွက် သင်မောင်းထုတ်လို့မရဘူး"

ဆိုတဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ဆရာကြီးစိုင်းနွံဖလဲ ဆရာသခင်တို့ဆီက အမိန့်ကိုရလိုက်တဲ့အတွက် နည်းလမ်းတစ်ခုကိုပြောင်းပြီး ရင်ဆိုင်ဖို့ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။

" သခွတ်ပင်ပေါ်ကပုဂ္ဂိုလ် သင့်နေရာကို ကျုပ်မထိခိုက်စေလိုဘူး ဒါကြောင့် ကျုပ်ရှိရာကို ဆင်းလာပြီး အပြစ်တွေကိုဝန်ခံပါ"

" အဟား ဟား.. သင်ခေါ်တိုင်းလာရအောင် ငါကသင့်အစေခံမဟုတ်ဘူး ဒီနေရာကနေ ငါ့ကိုမောင်းထုတ်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့၊ ငါ့ဟာငါနေချင်သလိုနေမယ် သင်အမိန့်လာပေးစရာမလိုဘူး"

" ကောင်းပြီလေ သင်ကခေါင်းမာနေတော့လဲ ကျုပ်ကဘာလဲဆိုတာပြရတာပေါ့ သင့်ကိုအပင်ပေါ်ကနေ နှင်မချဘူး သင်ကိုယ်တိုင်မနေနိုင်အောင် လုပ်ပြမယ်"

ဆရာကြီးနွံဖလည်း သခွတ်ပင်ပေါ်က ပုဂ္ဂိုလ်ကို ကြိမ်းဝါးပြီး ဝါးကပ်ကာထားတဲ့နေရာရဲ့အပြင်ပတ်လည်စည်းမှာ အင်းစာရွက် ၂၄ ရွက်တိတိနဲ့ စိုက်ချလိုက်သည်။ အင်းစာရွက်တွေနေရာကျတာနဲ့ မျက်စိကိုစုံမှိတ်ပြီး နှုတ်ကနေ ဂါထာတစ်ပုဒ်ကို မရပ်မနားရွတ်နေသည်။ ဆရာကြီးရဲ့နှုတ်ဖျားကထွက်လာတဲ့ ဂါထာမန္တာန်တွေကြောင့် အင်းစာရွက်တွေကမတိုက်ပဲ တဖျတ်ဖျတ်လှုပ်ခါလာခဲ့ကာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို တစ်ရွက်ပြီးတစ်ရွက် အပင်ထိပ်ဖျားဆီသို့ ပျံတက်သွားပြီး အပင်ထိပ်ဖျားမှာ အင်းစာရွက် ၂၄ရွက်က တစ်ရွက်နဲ့တစ်ရွက် ယှက်ကာ အုပ်မိုးထားတဲ့ပုံစံလိုဖြစ်သွားခဲ့သည်။

သခွတ်ပင်အပိုင်အောက်ကစည်းဝိုင်းထဲမှာရှိနေတဲ့ နာနာဘာဝတွေရော သခွတ်ပင်ပင်ထိပ်ဖျားမှာရှိနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ရော အင်းစာရွက်များကိုအထူးအဆန်းသဖွယ်ကြည့်နေတဲ့အချိန်၊ အင်းစာရွက်တွေထဲမှ ရွှေရောင်ကြိုးမျှင်လေးများတစ်ချောင်းချင်းစီကျလာခဲ့သည်။ ရွှေရောင်ကြိုးမျှင်လေးတွေက သခွတ်ပင်ပိုင်နယ်မြေတစ်ခုလုံးကို ဖုံးအုပ်သွားချိန်ရောက်တော့မှ ဆရာကြီးနွံဖ မျက်လုံးအစုံကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးမှထိုင်နေရာကနေ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး။

" ဒီရွှေမျှင်တွေကာထားတဲ့အတွက် အထဲမှာဘာဖြစ်ဖြစ်အပြင်ကိုထွက်‌လို့မရတော့ဘူး သင်ခေါင်းဆက်မာနေဦးမယ်ဆိုရင် ကျုပ်အဆိုးမဆိုပါနဲ့"

" ဒီနေရာက ကျုပ်ကိုအပိုင်စားခွင့်ပေးထားတာ ကျုပ်ကိုနှင်ထုတ်ဖို့ဆိုရင်သင်မှားလိမ့်မယ်"

" ကျုပ်သင့်ကိုနှင်ထုတ်ဖို့ဆိုတာထက် သင်သတ္တဝါတွေကို သတ်ဖြတ်ပြုစားနေတာတွေကို ရပ်တန်းကရပ်ဖို့အတွက်လုပ်နေတာ သင်အဲဒီလုပ်ရပ်တွေကိုရပ်မယ်ဆိုရင် ကျုပ်ပညာတွေကိုရုပ်သိမ်းပေးမယ်။ ပြီးတော့ သင့်ရဲပိုင်နက်ထဲမှာ အထက်နတ်မင်းကြီးတွေခွင့်ပြုချက်မရပဲ အခြားကလာတဲ့မျက်နှာစိမ်းနတ်မိစ္ဆာကိုလည်းလက်ခံပြီး နေခွင့်ပြုထားတယ် သူ့ကိုလည်းလက်မခံပါနဲ့"

" ဟား..ဟား......ဟား.. ကျုပ်ရဲ့ပိုင်နက်ထဲမှာ ကျုပ်လုပ်ချင်တာလုပ်မယ် ဒီနေရာက ကျုပ်အပိုင်စား ရထားတဲ့နေရာ ခင်ဗျားပြောတာတွေကို မလိုက်နာနိုင်ဘူး။ အပြင်ကရောက်လာတဲ့ နတ်မိစ္ဆာကိုလည်း ကျုပ်မနှင်နိုင်ဘူး။ ခင်ဗျားအစွမ်းရှိရင် ခင်ဗျားဖာသာနှင်ပေတော့။ ကျုပ်ကတော့ ခင်ဗျားအမိန့်ပေးသလို မလုပ်နိုင်ဘူး"

" ဒါဆိုလဲ ကျုပ်အလွန်မဟုတ်တော့ဘူး "

ဆရာကြီးနွံဖရဲ့ စကားအဆုံးမှာ ရွှေမျှင်ရောင် အတန်းတွေထဲကနေ မီးတောက်မီးလျှံတွေ ထွက်လာပြီး သခွတ်ပင်တစ်ပင်လုံးကို ဖုံးအုပ်သွားတော့သည်။

" အားးး..ပူတယ် ပူတယ် လွှတ်ပေးစမ်း ငါ့ကိုလွှတ်ပေး ငါဆိုတဲ့ကောင်က နင့်အမိန့်ကိုမနာခံဘူး ငါကသေပြီးသားလူ နှစ်ခါထပ်မသေဘူး ငါပြန်လွတ်လာရင် တစ်ရွာလုံးကို သတ်ပစ်မယ် ငါ့ကိုလွှတ်ပေး"       

အသံနက်ကြီးနဲ့အော်သံက သခွတ်ပင်ထဲကနေ ပေါ်ထွက်လာပြီး အဲဒီအသံကိုတော့ ဆရာကြီးနွံဖ တစ်ယောက်ပဲကြားနေရသည်။

" အမလေး ပူတယ် ပူတယ် ငါ့ကိုလွှတ်ပေး "

" သင်သတ္တဝါတွေကိုထပ်မသတ်တော့ဘူးဆိုရင် လွှတ်ပေးမယ်"

" ငါလုပ်ချင်တာလုပ်မယ် ငါကတိ‌မပေးနိုင်ဘူး ငါ့ကိုလွှတ်ပေးစမ်း"

" ဒီလောက်ခေါင်းမာနေတဲ့ကောင်ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကြိုးအထပ်ထပ်ရစ်လိုက်စမ်း"

ဆရာကြီးရဲ့စကားအဆုံးမှာ သခွတ်ပင်ထိပ်ဖျားမှနေ၍ တစ်စုံတခုသည် ‌ကြိုးတွေအထပ်ထပ်ရစ်ပတ်ခံရပြီး မြေကြီးပေါ်သို့ပြုတ်ကျလာလေသည်။ အပင်အောက်ရောက်သောအခါ တစ်ကိုယ်လုံးအမွှေးအမျှင်တွေထူထပ်စွာပေါက်နေပြီး ရင်ဘတ်မှာအနီရောင်ပိတ်စတစ်ခုစည်းထားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရလေ၏။ ဆရာနွံဖက ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ရင်ဘတ်မှာစည်းထားတဲ့ ရှာပန်းစကြိုးကိုတွေ့တော့..

" ဒီလိုနာနာဘာဝက ရင်ဘတ်စည်းကြိုးနဲ့မထိုက်တန်ဘူး နတ်စိမ်းတွေကိုအစိုးရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ယခုရောက်စေ အထက်ဆရာကြီးများနှင့်ငါဆရာနွံဖအမိန့်" ဟုခပ်မာမာပြောလိုက်သည့်အချိန်တွင် သခွတ်ပင်ထိပ်ကောင်းကင်မှ တင်းပုတ်ကြီးကိုင်ထားသော ယက္ခဘီလူးတစ်ကောင်ပေါ်လာလေသည်။ သူကဆရာနွံဖကိုမေးလိုက်၏။

" ကျွန်ပ်ကိုဘာကြောင့်ခေါ်တာလဲ"

" ဒီနာနာဘာဝအဆင့်ပဲရှိတဲ့ကောင်ကို ဘာကြောင့်နတ်စိမ်းအဖြစ်သတ်မှတ်ပြီး ဒီအပင်ကိုအပိုင်စားပေးထားတာလဲ သူကလူ့ဘဝတစ်လျောက်မကောင်းတဲ့သတ်ဖြတ်ခြင်းနဲ့ပဲကုန်လွန်ခဲ့တာ သင်တို့အသိပဲမဟုတ်လား"

ဆရာစိုင်းနွံဖရဲ့စကားကိုကြားတော့ ယက္ခက..

" ဟုတ်ပါတယ် ဒါပေမယ့် သူအသက်ရှိစဉ်တုန်းက ဒီသခွတ်ပင်အောက်မှာ သောက်ရေအိုးစင်တစ်ခုဆောက်လှူခဲ့ဖူးတယ် အဲဒီကုသိုလ်ကြောင့် ဒီနေရာကိုသူခေတ္တအပိုင်ရခဲ့တာ ယခုလို သတ္တဝါတွေကို သတ်ဖြတ်ပြုစားနေတာကို ကျွန်ုပ်တို့မသိရှိခဲ့တဲ့အတွက် သူ့ကိုထိန်းချုပ်တဲ့ ကျွန်ုပ်အနေနဲ့လဲ အပြစ်ရှိပါတယ် ဒါကြောင့် သူ့ကိုအပြစ်ပေးဖို့ ကျုပ်ထံအပ်နှံပါ"

" ဟုတ်ပါပြီ၊ သင့်ရဲ့စကားကိုကျုပ်ယုံကြည်လိုက်မယ်။ ဒီနာနာဘာဝကို ဒီအပင်ပေါ်မှာထပ်မမြင်ချင်ဘူး ဒါကြောင့် ကျုပ်အရှေ့ကနေအမြန်ခေါ်သွားပြီးဆုံးမပေးပါ သူ့ကုသိုလ်ကံမကုန်သေးရင်လဲ နောက်ထပ်သတ္တဝါတွေအသက်ကိုမသတ်နိုင်အောင် သင်တို့ကြည့်ရှုပေးပါ "

" ကောင်းပါပြီ ကျွန်ုပ်ကိုသွားခွင့်ပြုပါ"

တင်းပုတ်ကိုင်ယက္ခကပြောလိုက်ရာတွင်၊ ဆရာနွံဖက

" ခဏနေပါဦး အခုကျုပ်တို့လာတဲ့ကိစ္စက ဒါတင်မကသေးဘူး။ အခုသူက ခေတ္တအပိုင်စားရတဲ့ နေရာကို အခြားအချိန်ကာလကလာတဲ့ ဧည့်သည်နတ်ဆိုးမိစ္ဆာအသူရာကိုပါ ဒီအပင်မှာနေနိုင်ကအောင်လက်ခံခွင့်ပြုထားသေးတယ်။ အဲဒီနတ်မိစ္ဆာဆိုးက အတိတ်တစ်ချိန်က အလွှာမှာပဲ နေနေရမှာကို အခုပစ္စုပန်ကာလမှာ အချိန်နေရာမှားပြီးလာရောက်သောင်းကျန်းပြီး လူတွေကိုဖျားယောင်းဒုက္ခပေးနေတယ်၊ အဲဒါလည်းမဖြစ်သင့်ဘူး။ ဒါကြောင့်သူ့ကိုပါတားဆီးပြီးနေရပ်ကိုပြန်ပို့ရမယ်"

ထိုအခါတင်းပုတ်ကိုင်ယက္ခကပြန်ပြောလေသည်။

" အသူရာနတ်မိစ္ဆာ အဆင့်ကိုတော့ ကျွန်ပ် တားဆီးချုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်း မရှိပါ အရှင်.."

" ဒါဆိုကျုပ် အထက်နတ်စစ်သူကြီးတွေရဲ့ကိုယ်စားလှယ်တော်ကို တခါထဲ ပင့်ဖိတ်ခေါ်လိုက်ပါ့မယ်။ ဒီကနေ့ ဒီနတ်ဆိုးနှစ်ကောင်ကိစ္စ အပြတ်ဖြတ်မှဖြစ်လိမ့်မယ်။ အခုတော့အထက်ကို အကူအညီမတောင်းခင် အသူရာနတ်မိစ္ဆာကို သူ့ဘာသူ သူ့ပိုင်ဆိုင်ရာအရပ်ကိုပြန်သွားအောင်အရင်တောင်းဆိုမေတ္တာရပ်ခံပါမယ်၊ မရရင်တော့အထက်နတ်မင်းကြီးတွေလက်ထဲအပ်ရလိမ့်မယ်"

ဆရာကြီးနွံဖစကားဆုံးသည်နှင့်သခွတ်ပင်ထက်ဖျားနားမှအကိုင်းကြီးဆတ်ဆတ်ခါလှုပ်ရမ်းလာပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကြီးမားအောင်ဖန်ဆင်းထားသော နတ်မိစ္ဆာတစ်ကောင် ဝုန်းခနဲပေါ်လာကာ အပင်အောက်မြေပြင်သို့ခုန်ဆင်းလာခဲ့သည်။

" ဟား..ဟား..ဟားး..ငါပဲကွ အသူရတ္ထဒေဝဆိုတာ၊ သင်လိုဆရာစုတ်က ငါ့လိုအသူရာနတ်မင်းကြီးရဲ့မြေးကို လွယ်လွယ်နဲ့ဖမ်းလို့၊ နှင်လို့ရမယ်ထင်နေတာလား၊ ဟား..ဟား..။ သင့်အကြံဦးသွားလို့ ကျွန်ုပ်ရဲ့မှော်ဝင်လက်ဝတ်ရတနာကို အစွမ်းဖျက်ပြီး ဓါးစာခံဆီက ချွတ်ပေးနိုင်ရုံနဲ့ သင်ကျွန်ုပ်ကိုနိုင်ပြီမထင်နဲ့။ ကျွန်ုပ်ကနှယ်နှယ်ရရမဟုတ်ဘူး။ အသူရာထဲမှာမှ၊ အသူရာကဝေဖြစ်တယ်။ တော်ရုံတန်ရုံဘယ်နတ်မှကျွန်ုပ်ကိုမယှဥ်နိုင်ဘူး ကျွန်ပ်ရဲ့နှစ်၂၀၀၀ကျော် ကဝေအစွမ်းနဲ့သင်ပဲကမ္ဘာမြေကလွင့်ထွက်ပျောက်ကွယ်မသွားချင်ရင် ကျွန်ုပ်ရဲ့အလုပ်တွေကိုထပ်မံ မနှောက်ယှက်ပါနဲ့.."

ခုန်ဆင်းကိုယ်ထင်ပြလာသော အသူရတ္ထဒေဝကပြောသာအခါ ဆရာကြီးနွံဖက..

" ဩ..နောက်ဆုံးတော့ သင်မနေနိုင်ပဲ မူရင်းခန္ဓာကိုပြလာရပြီပဲ၊ ကျုပ်က သင် သူရဲဘောကြောင်ပြီး သစ်ပင်ထဲဆက်ပုန်းနေဦးမယ်ထင်နေတာ.."

ဆရာနွံဖ၏ဆွပေးလိုက်သောစကားကြောင့် အသူရတ္ထဒေဝဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားပြီး..။

" သယ်..ငါက ဘယ်တော့မှရန်သူကိုကြောက်ရွံ့ပြီးပုန်းကွယ်နေမယ့် အမျိုးအစားမဟုတ်ဘူး၊ သင်မကြာခင်ငါ့အစွမ်းသိစေရမယ်.."

" ကျွန်ုပ် သင့်ရဲ့သတ္တိ၊ မျိုးရိုးနဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကိုလေးစားပါတယ်၊ ကျွန်ုပ်တစ်ခုပဲမေတ္တာရပ်ခံချင်ပါတယ်။ ယခုသင်ပြုစားလွှမ်းမိုးထားတဲ့ ဓါးစာခံတွေကို ဆက်လက်ဒုက္ခမပေးတော့ပဲ သင့်ရဲ့မူရင်းလာရာ ကာလနဲ့ ဖြစ်တည်ရာဒေသဘုံဘဝသို့ အေးဆေးစွာပြန်လည်ကြွမြန်းပေးဖို့တောင်းဆိုပါတယ်။ ယခုခေတ်နဲ့ သင့်ရဲ့အတိတ်ကာလခေတ်ကလဲ အများကြီးကွာဟပါတယ်၊ သင်ရဲ့လက်စွပ်ကို ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတူးဖော်တဲ့သိုက်မုဆိုးတွေကြောင့် သင်ခေတ်မှားပြီး ဒီကိုရောက်လာတာမို့၊ သင့်ရဲ့ မူရင်းအရပ်ကိုပြန်ကြွဖို့ကျွန်ုပ် မေတ္တာရပ်ခံပါတယ်"

" ငါပြောတာ နားမလည်ဘူးလား။ ငါသင့်စကားနားမထောင်နိုင်ဘူး။ ဘယ်ခေတ်ကိုမဆိုငါစိုးမိုးနိုင်ရမယ်။ငါ့လုပ်ငန်းတွေကိုဆက်မနှောက်ယှက်နဲ့။ သင်အစွမ်းရှိလျှင်ငါ့ကိုတိုက်လော့.."

စကားဆုံးတာနဲ့အသူရတ္ထဒေဝဆီကလွှတ်လိုက်သောအနီရောင်စက်ပန်းများကစူးရှစွာထွက်ပေါ်လာပြီး ဆရာနွံဖတို့ဆီသို့ ဦးတည်ဝင်လာသည်။ သို့သော် အပင်ကြီးကိုလွှမ်းခြုံထားတဲ့ရွှေရာင်ကြိုးမျှင်တန်းများကိုဖောက်၍ထွက်လာနိုင်စွမ်းမရှိပေ။ ယင်းကိုမြင်လိုက်သောအခါ၊ ရာဂနတ်ဆိုး အသူရတ္ထဒေဝမှာ တုန်လှုပ်သွားလေသည်။ ဆရာနွံဖက..

" သင်ကြိုးစားလည်းအချီးနှီးပါပဲ။ သင့်စက်တွေက နတ်တို့ သနင်းသိကြားမင်းရဲ့ စစ်သေနာပတိ နတ်မင်းကြီးတွေထံ ကောင်းမွန် တရားမျှတမှုကိုပြုလုပ်ရန် တိုင်တည်ခွင့်ပြုချက်ရခဲ့ပြီးစီမံထားတဲ့ ဒီအရံအတား အချုပ်စည်းရိုးကိုမထွင်းဖောက်နိုင်ပါဘူးလေ" 

အသူရတ္ထဒေဝက အလျှော့ပေးလိုဟန်မပြသေး။  သူကသူ့တွင်ရှိနေသောကဝေစက်များကိုပို၍အင်အားကြီးစေရန်ဖျစ်ညှစ်စုစည်းလိုက်ပြီးရောင်စုံဖြာသော စက်ဝန်းအထပ်ထပ်ကို ဖြစ်စေလျက် နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်အားအင်သုံး၍လွှတ်လိုက်ပြန်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်တွင် ရွှေရောင်ကြိုးမျှင်အရံအတာများ ဆတ်ဆတ်ရမ်းခါလျက် ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ်ရှိနေစဥ် ဆရာကြီးနွံဖက မျက်စေ့မှိတ်လျက် ဘုရားကိုအာရုံပြုပြီး ၂၄ပစ္စည်းအပိတ် (စည်းပိတ်) ဂါထာတော်ကြီးကိုရွတ်ဆိုလိုက်သည်တွင် သခွပ်ပင်ထိပ်တွင်အုပ်မိုးလျက်ရှိသောအင်းချပ် ၂၄ချပ်မှ ပြိုးပြိုးပြက်သော အနီရောင်အခိုးအငွေ့များ အလုံးလိုက်ဖုံးအုပ်လာစဥ် မန္တန်တစ်ခုကိုရွတ်လျက် ကဝေသက်ဖျက်အင်းကို အခိုးအငွေ့များကြားထဲသို့ပစ်ပေါက်ထည့်လိုက်လေသည်။

အခိုးအငွေ့များပြယ်သွားသောအခါ စောစောကလိုကြီးမားထွားကျိုင်းသောနတ်မိစ္ဆာဘီလူးကြီးမရှိတော့ပဲ ၎င််းနေရာတွင် ခန္ဓာကိုယ်အစိမ်းရောင်သန်းနေ၍ အဖျားချွန်သော နားရွက်ရှည်များဖြင့်မျက်လုံးပြူးပြူး၊ နှာခေါင်းတိုတို၊ ပုပုကွကွ အရပ်လေးပေ မပြည့်တတ်သောမကောင်းဆိုးဝါးလိုလိုသတ္တဝါတစ်ကောင်အားသာတွေ့ရတော့သည်။ ၎င်းသတ္တဝါမှာအားအင်မရှိပျော့ဖတ်ဖတ်နှင့်မြော့နေသော်လည်း ၎င်း၏ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှ အထီးလိင်အင်္ဂါကြီးကမူကြီးထွားလှသည်ကို ဖိုးတေတို့တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှဆရာကြီးနွံဖသည် မျက်လုံးမှိတ်၍ နတ်ပင့်ဂါထာကိုရွတ်ဆိုပြီး ဖိတ်ကြားမှုတစ်ခုပြုလိုက်သည်။

" ကျွန်ုပ် ပထမံဂိုဏ်းဝင်ဆရာနွံဖမှပင့်ဖိတ်ပါသည်။ သက္ကရာဇာသိကြားမင်း၏နတ်စစ်သူကြီးမင်းများမှတာဝန်ပေးအပ်ထားသော အသူရာနတ်မိစ္ဆာဆိုးမျိုးကိုထိမ်းကွပ်သူအစောင့်ကိုယ်စားလှယ်တော်ကိုဤနေရာသို့ကြွချီ၍ နတ်ဆိုးအကျဥ်းသားအားလက်လွှဲရယူပေးပါရန် ဖိတ်ကြားပါသည်"


```````````````````````````


အပိုင်း (၁၀) ဆက်ရန် >>>>>>>




သုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ် အပိုင်း ( ၈ )

သုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ် အပိုင်း ( ၈ ) 

ရေးသားသူ - Takuya Khun

{ ဂမ္ဘီရအင်းစက် ဝတ္ထုရှည်ကြီး }

(36)                           

အိမ့်နန္ဒာက သူ့မောင်လေး၏ လီးကြီးကို အာခေါင်ထဲသို့ ဝင်သလောက် သွင်းသည်။ ပြီးရင် ပါးစပ်ဖျားထိပြန်ထွေးထုတ်လိုက် လီးတစ်ဝက်လောက် ပြန်ငုံသွင်းလိုက်။ အနည်းငယ် ပြန်ထုတ်လိုက် ၊ အာခေါင်ဆုံးအောင်ပြန်သွင်းလိုက်နှင့်အကြိမ်ကြိမ် အဖန်ဖန် လုပ်နေပြီးတူရိယာတစ်ခုကို ကီးအမျိုးမျိုးဖြင့်ပြောင်းလဲတီးမှုတ်နေသကဲ့သို့ စိတ်ပါလက်ပါနစ်မျောစွာ မှုတ်နေလေတော့သည်။

တစ်ချက်တစ်ချက်တွင်လည်း လီးကိုပါးစပ်ထဲက ထုတ်ရင်း ပြောင်တင်းနေသော ဒစ်ခေါင်းကြီးကို၎င်း၊ တုတ်ခိုင်မာကြောသော လီးတံကြီးပတ်လည်ကို၎င်း၊ တခါတရံတွင် လီးအရင်းဆီးစပ်နှင့် တဆက်ထဲရှိနေသော၊ လပြွတ်၊ လဗြင်းတွဲဥကြီးနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေး ငုံစပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် စိတ်ကြိုက်ကစားနေတော့ရာ၊ ရဲနောင်မှာမျက်လုံးကြီးမှိတ်၊ ပါးစပ်ကိုဟလျက်အကောင်းကြီးကောင်းသော လောကကာမနိဗ္ဗာန်အရသာကိုမှိန်း၍ခံစားနေရလေသည်။

သူက အစ်မဖြစ်သူ အသုံးတော်ခံနေသော ပုလွေတော်ခင်းအကတွင် မိန်းမောနေစဥ်၊ အိမ့်နန္ဒာ၏ မျက်လုံးများကသူမရေဖြည့်ထားခဲ့သော ဂျက်ကူဇီကြွေအင်တုံကြီးဆီသို့ ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်သည်။ ရေကကန်တဝက်ခန့်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်ရာ သူတို့ဝင်စိမ်လျှင်ပြည့်လာမှာနှင့်အတော်ပဲဟု တွေးလျက်၊ သူမကမောင်ဖြစ်သူရဲနောင်၏လီးကြီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး..၊

" မောင်လေး ကန်ထဲမှာရေပြည့်နေပြီ။ ဝင်စိမ်ဖို့အနေတော်ပဲ၊ လာ..သွားကြစို့။ ဟိုထဲရောက်မှ မမဆက်မှုတ်ပေးမယ်.."

သူတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်သား လုပ်လက်စအလုပ်ကိုရပ်၍ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနှင့် ဂျက်ကူဇီဆီသို့လျှောက်သွားကြလျက် ရေတဝက်ခန့် ပြည့်နေသော အင်တုံကြီးထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ လျှောက်မလာခင် အိမ့်နန္ဒာက ရှေ့မှအသွား၊နောက်မှထွက်လိုက်လာသော ရဲနောင်က ဆပ်ပြာခွက်စင်ပေါ်မှ လီးတုကြီးကို အမှတ်တမဲ့လိုလိုနှင့် လက်ကဆွဲယူလာခဲ့လေသည်။ သူတို့တွေ အင်တုံထဲရောက်တော့၊ လီးတုကိုကန်ဘောင်ထောင့်တွင် အသာတင်ထားလိုက်ကာ သူ့အမဘက်လှည့်လိုက်သည်။ အိမ့်နန္ဒာကတော့ ရဲနောင်၏အပြုအမူကိုသတိမထားလိုက်မိပါချေ။

မောင်နှမနှစ်ယောက်သား ရေတဝက်ပြည့်အင်တုံထဲတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကြပြီး၊ အငမ်းမရဖက်လျက်တရှိုက်မက်မက်စုပ်နမ်းနေကြသည်။

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်ထန်စွာ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေကြလေ၏။ နှစ်ယောက်သားရင်ဘတ်ချင်းပူးကပ်သွားကြရာတွင် အစွမ်းကုန်တောင်လျက်ရှိပြီးဖြစ်သောရဲနောင်၏လီးကြီးက၊ ဟင်းသောက် ပန်းကန်လုံးအဝန်းအဝိုင်းထက်ကြီးမားသော၊ အစ်မဖြစ်သူ၏ နို့လုံးကြီးတွေကိုထောက်လျက်ရှိရာ။ ရဲနောင်ကနို့ကြီးနှစ်လုံးကြားရင်သားမြှောင်းကြီးထဲတွင်လီးကြီးကိုထောင်လိုက်ထည့်၍ဆယ်ကြိမ်ထက်မနည်းအထက်အောက်စုန်ဆန်ဆွဲ၍ နို့ကြီးများကိုပွတ်လိုးပေးနေသည်။   

အစ်မဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒာကလည် းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏နို့ကြီးများကို ဆွဲစုပေးရင်း သူ့မောင်၏လီးကြီးအရသာ တက်စေရန် ဖန်တီးပေးနေလေ၏။ ပြီးတော့မှ ရဲနောင်ကဒူးထောက်လျက်သားအနေဖြင့် နောက်သို့ ဆုတ်ပေးလိုက်ရာတွင်နေရာလွတ်ရသွားပြီဖြစ်သော အိမ့်နန္ဒာကသူမကိုယ်ကိုကုန်း၍ လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဖမ်းဆုပ်ဆွဲလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်ကာ၊ စောစောကမပြီးသေးသောသူမ၏ပုလွေမှုတ်ခြင်းဘစ်စနက်ကိုပြန်ပြီးစလိုက်သည်။

အစ်မဖြစ်သူကကုန်းမှုတ်နေစဥ်၊ စင်းစင်းလေးဖြစ်နေသော၊ သူမ၏ကျောပြင်လေးအား၊ ရဲနောင်ကလက်ဖြင့်တပြင်လုံးပွတ်သပ်၍ ဆင်းလာလျက်၊ ဖင်လုံးကြီးများဆီသို့လက်ရောက်သွားတော့ဖင်ကြားမြောင်းအတိုင်းလက်ရှိုထည့်လိုက်ပြီး၊ ဖင်နောက်မှပြူထွက်လာသောစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့လက်နှိုက်ကစားလိုက်သည်၊ ဒီတော့ အိမ့်နန္ဒာ၏ကိုယ်က ရဲနောင်နှင့်ကန့်လန့်တိုက်ဖြစ်သွားစဥ်၊ ရဲနောင်ကသူနှိုက်နေသောဖင်ကြားကစောက်ဖုတ်ဆီကိုသာအာရုံရောက်ပြီးစိတ်ဝင်စားနေလေသည်။

ကုန်းနှိုက်ရင်းပင် ပွင့်အာနေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား၊ ပွင့်ဖတ်လန်လန်လေးများကိုဖြဲရဲကြည့်နေစဥ်မှာ၊ လီးစုပ်နေသောသူမ၏ ကိုယ်ကလိမ်နေသောကြောင့်၊ အိမ့်နန္ဒာကပါးစပ်က လီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ရပြီး လွတ်ထွက်သွားသောလီးကြီးကိုမမှီမကမ်းနှင့်နောက်ပြန်လှမ်းဆွဲလျက်လက်ပြန်ကြီးဂွင်းထုပေးနေရ၏။ ရဲနောင်ကအခုတော့အင်တုံထဲကတဝက်မြုပ်တဝက်ပေါ်ရေထဲမှာကုန်ထားတဲ့ပြူးတင်းနေသည့်ဖင်လှလှကြီးပေါ်မှာမျက်စိကပြောင်း၍ဓါတ်ကျနေသည်။

သူနေ့လည်က သူ့အမကို နန်းဆောင်ခန်းမကြီးထဲတွင် လိုးလိုက်ရတုန်းက၎င်း၊ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးအိပ်ဆောင်တွင်သားအမိတတွေဖိုးဆမ်းဆွဲစဥ်က၎င်း၊ လုပ်ငန်းစဥ်အမျိုးမျိုး ရှုပ်ရှက်ခတ်နေသဖြင့်အမ၏စောက်ဖုတ်အလှကိုသေချာလေ့လာသုံးသပ်ခွင့်မရခဲ့ပေ။ အခုမှပဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြဲရဲကြည့်ရှုရလေတော့သည်။ သူ့အစ်မ၏စောက်မွေးအုံမှ ာအနည်းငယ်ထူသော်လည်း အမွေးရိုင်းသန်သန်မာမာကြီးတွေမဟုတ်။ အရမ်းလည်းမည်းမနေ၊ ပျော့ပြောင်းနုနယ်၍ အညိုရောင်ဖက်အနည်းငယ်သန်းသော အမွေးနုများသာဖြစ်သည်။ 

ဖင်ကြားမှ နောက်သို့ပြူထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းထူထူ ဖူးဖူး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တဝိုက်ပတ်လည်တွင်ယှက်သန်းနေသောအရောင်နုနုအမွေးနုနုအဖုတ်အုံက ရွှေဆိုင်းမျှင်မျှင်လေးများခတ်ထားသောကျွမ်းကျင်ပြောင်မြောက်သည့်ပန်းထိမ်ပညာသည်တစ်ယာက်၏ အနုပညာလက်ရာတစ်ခုအလားလှပလို့နေသည်။

အပြင်နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကြားမှ ထိုးထွက်နေသော အတွင်းနှုတ်ခမ်းပါးလွှာလွှာလေးတွေက၊ နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ကလေးတွေနှင့်တူနေသေးတော့၏။ပွင့်ဖတ်လေးတွေနှင့်နှုတ်ခမ်းထူလေးများဆုံရာအထက်ကြားတွင်စောက်စိချွန်းချွန်းလေးကိုလှပစွာတွေ့နေရသည်။ ရဲနောင်ကအစ်မဖြစ်သူ၏စောက်ဖုတ်အလှကိုအရသာခံ၍ဖြဲကြည့်ရင်း၊ သူ့လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းဖြင့်နှုတ်ခမ်းပါးပွင့်ဖတ်လေးမျာကိုညှပ်ရင်းဖျစ်ရင်းပွတ်ပေးလိုက်၊ စောက်စိလေးကိုချေပေးလိုက်လုပ်နေရာ၊ အိမ့်နန္ဒာမှာပါးစပ်လေးဟ၊ မျက်လုံးလေးစင်းပြီးဖီလင်အကြီးအကျယ်တက်နေရသဖြင့် လက်ပြန်ကိုင်ထားသောလီးကိုတောင်ပြောင်းဆွဲမပေးနိုင်တောပဲ၊ ညှစ်ရုံသာညှစ်ထားနိုင်လေတော့သည်။

ရဲနောင်ကပွတ်ကစားနေသောလက်နှစ်ချောင်းကိုပူးပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲထိုးကလိုင်းတော့သည်။

" အူးးးး. ရှီးးး..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲနောင်ရာ.."

" မမစောက်ဖုတ်ကကြီးကစပယ်ရှယ်လှလို့ စိတ်ထဲမှာမနေနိုင်တော့ဘူး။ အားရပါးရဖြဲနှိုက်ပြီးဆော့ကြည့်ချင်နေတာ.."

" ဟာကွာသူများဟာကိုများပယ်ပယ်နယ်နယ်..၊ သွား..ဆော့နဲ့.."

အိမ်နန္ဒာဟိုဘက်လှည့်နေစဥ် ရဲနောင်က ကန်ဘောင်ထောင့်တွင်တင်ထားသော လီးတုကြီးကိုလှမ်းဆွဲယူလိုက်ပြီး၊ သူ့အစ်မစောက်ပတ်သားလေးကိုဖြဲလျက်အခေါင်းနီနီလေးပေါ်လာချိန်တွင်ယူလာ၊ လီးတုထိပ်မှ ဒစ်ပုံကြီးဖြင့်တရစ်ရစ်နဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိထိုးပေးလိုက်သည်။

" အမလေး..ဟဲ့..ဟဲ့..ဒါ..ဘာကြီးလဲ။ နင်လိုးနေပြီလား။ မဟုတ်သးပါဘူး၊ နင့် လီးကငါ့လက်ထဲမှာပဲဟာ။ ဘာကြီးနဲ့လာထိုးနေတာလဲ..၊ အားး..နာတယ်ဟဲ့.."

" မမအချစ်တော်ကြီးလေ။ ငါကသေချာဖြဲရဲပြီးစောက်ပတ်ထဲလီးဝင်နေတာဘယ်လိုရှိလဲလို့ ကြည့်ချင်လို့ဟ.."

" ဟယ်..! နင့်အစစ်ကြီးရှိနေတာကို၊ ဒါကြီးနဲ့လာကစားနေရလား။ ပေါက်ကရတော်တော်လုပ်.."

" ဒီလိုလေမမရဲ့..၊ ကိုယ့်လီးနဲ့လိုးတော့ ကိုယ်တိုင်လိုးနေရတုန်းကြည့်ရတဲ့ ရှုဒေါင့်ကမြင်ကွင်းမရှင်းဘူး။ အခုလိုဒီကောင်ကြီးနဲ့ဖြဲရဲထိုးပြီးအနီးကပ်ကြည့်တော့မှ၊ စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်ပုံထွက်ပုံကိုသေချာဖီလင်ခံကြည့်လို့ရမှာလေ။ ခဏပါပဲမမရဲ့သုတေသနပေါ့..။ မမကိုငါ့လီးနဲ့မလိုးမှာမပူပါနဲ့၊ ကျကျနနကြီးကိုလိုးပေးဦးမှာ.."

" ဒီတိုင်းတော့မထိုးနဲ့ဟာ..၊ နာတယ်။ ဆပ်ပြာလေးပွတ်ပေးပြီးမှလုပ်။ ဆီလီကွန်က နင့်လီးအစစ်လိုသဘာဝချောဆီမထွက်ဖူးဟ..၊ ဟီးဟီး.."

ရဲနောင်က သူ့အစ်မအိမ့်နန္ဒာအလိုကျ၊ ဘောဒီရှာဝါ ခရင်မ်ဆပ်ပြာဘူးကိုဖွင့်ပြီး ဆီလီကွန်လီးတုကြီး၏ အတံပေါ်လောင်းချသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီးမှ။ စောက်ပတ်ထဲပြန်ထည့်၍ ပြိစိ၊ ပြိစိနှင့်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လိုးပေးနေသည်။ လီးတုကစောက်ပတ်၏အပြင်နှုတ်ခမ်းထူ၊ အတွင်းနှုတ်ခမ်းပါးအလွှာလေးတွေကိုဖြတ်သန်းထိုးဖောက်လျက်စောက်ခေါင်းထဲသို့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိနေသည်။ 

လီးကိုဖိသွင်းလိုက်လျှင်အပြင်နှုတ်ခမ်းထူလေးများကကျွံဝင်သွားလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်လျှင်အတွင်းနှုတ်ခမ်းလွာအဖတ်လေးတွေက အပြင်သို့လန်၍ကပ်ပါလာလိုက်နှင့်ရှိနေသည်။ ရဲနောင်ကသည်မြင်ကွင်းကိုမျက်စိအရသာခံ၍လေ့လာသုံးသပ်နေလေ၏။ အိမ့်နန္ဒာကတော့ဖင်လေးကော့၍ကုန်းပေးထားဆဲဖြစ်ကာ မျက်လုံးလေးမှေးပါးစပ်လေးဟ၍၊ ဒီလ်ဒိုဖီလင်ကိုမှိန်းခံနေ၏။ ၅ မိနစ်ကျော်သွားလေပြီ။ ရဲနောင်မှာအစ်မ၏စာက်ဖုတ်ကိုစေ့ငုနေဆဲဖြစ်ရာအိမ့်နန္ဒာမှာဆက်၍စိတ်မရှည်နိုင်တော့၊ ဒါကြောင့်..။

" ဟဲ့..ငါ့ကိုနင့်လီးနဲ့လိုးမှာလားမလိုးဘူးလား..ပြော.."

ရဲနောင်ကသူ့အစ်မစိတ်တိုနေပြီဆိုတာသိလို့..

" လိုးပေးမှာပေါ့မမရယ်၊ လာ..ဒီမှာ၊ ငါအောက်ကပက်လက်လှန်ပြီးနေပေးမယ်။ နင်လဲငါ့ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်.. "

ခဏကြာတော့ မောင်နှမနှစ်ယာက်ပက်လက်ကြီးတွေနဲ့ရေထဲမှာ ထပ်ရက်ကြီးမြင်းစီးနေကြပါပြီ။ ရဲနောင်က ဂျက်ကူဇီဘောင်ပေါ်မှာလက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်တင်ပြီးပြေလျော့လျော့မှီထိုင်ပေးနေတာကိုမယ်လိုဒီက ထပ်ရက်ခွထိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့လီးတည့်တည့်ချိန်လို့ထိုင်ချရင်းဆောင့်နေတယ်။ရဲနောင်ကခါးကိုကော့ကော့ပြီးအောက်ကနေပင့်တင်ထိုးပေးနေတယ်။ 

ဖင်ကြီးကလီးပေါ်မှာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆောင့်ချနေတုန်းမှာ။ ဖြည့်ထားတဲ့ ရေလယ်ဗယ်ကလည်း သူတို့ဖင်နဲ့ လီးဆောင့်ချနေတဲ့နေရာနဲ အတိအကျပဲဆိုတော့ လိုးချဆောင့်ချပင့်တင်လိုက်တဲ့အချက်တိုင်းမှာ၊ တဖန်းဖန်းတဖျတ်ဖျတ်နဲ့ရေဘောင်ဘင်သံတွေပေးပြီးစည်းချက်လိုက်နေတော့သည်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်လိုးရှိန်တက်နေတုန်းမှာရဲနောင်က၊ အခုအထိသူတခါမှမစမ်းဘူးသေးတာကိုစမ်းပြီးလုပ်ချင်လာတယ်။

" မမရယ်..ငါ..နင့်ကိုဖင်လိုးကြည့်ချင်လိုက်တာဟာ၊ ခုနက နင်ဖင်ကုန်းထားတုန်းစောက်ပတ်ဖြဲကြည့်တော့၊ နင့်ဖင်ဝလေးက စူတူတူနဲ့ချစ်စရာလေးရယ်၊ ခရေပွင့်လေးကျနေတာပဲ။ နင့်ဖင်ပေးချလို့ရမလားဟင်.."

မယ်လိုဒီကလည်းစိတ်မဝင်စားရှာဘူး..၊ ၂ခါတောင်မပြောရပဲပြန်ပြောလာသည်..။

" အေး..၊ ငါလည်းခံကြည့်ချင်တယ်ဟဲ့..၊ စမ်းကြည့်ချင်နေတာကြာပြီ၊ ငါလေ..အဲဒီလီးအတုကြီးနဲ့တော့ ဖင်ထဲကိုထိုးဆော့ဖူးတယ်။ လီးအစစ်နဲ့တော့တခါမှမခံဖူးဘူး။ လီးအစစ်ဆိုတာလဲ ဒီနေ့နင်နဲ့တွေ့မှယောက်ျားရဲ့အလိုးကိုစခံဖူးတာပါဟာ.. "

ရဲနောင်က သူ့အစ်မပြောတော့လည်းယုံလိုက်ရသည်။ သူမတက္ကသိုလ်တက်ခဲ့တုန်းက ဘဲရှိခြင်းမရှိခြင်း။ အတွေ့အကြုံရှိမရှိဆိုတာကိုတော့၊ ဘုရားမှသိလိမ့်မည်။ သူကသူ့အစ်မကိုပြန်မေးလိုက်သည်။

" နင်က..ဘယ်လိုဆော့တာလဲ.."

" အဲဒီလီးတုကြီးပေါ်မှာရှမ်ပူကွန်ဒင်ရှင်နာ ဂျဲလ်တွေအရင်လိမ်းသုတ်ပြီးတော့မှ ဖြေးဖြေးချင်းမျှင်းပြီးသွင်းတာပေါ့ဟ၊ နဲနဲကြိတ်သွင်းလိုက်ပြီးဝင်သွားတော့လဲမနာတော့ပါဘူး၊ ဟိဟိ..မဆိုးဘူး ဖီးလ်ပဲ။ အစစ်နဲ့သာခံရရင်ပိုအရသာရှိမယ်လို့ထင်တာပဲ..။

အခု..ငါနင့်လီးကြီးနဲ့ခံကြည့်ချင်ပေမယ့် နင့်ဟာကြီးကတော်တော့်ကိုအကြီးကြီးပဲဟာ၊ အရမ်းနာမလားမသိဘူး။ ဖင်ပြဲသွားရင်ဒုက္ခ၊ ငါကြောက်တယ်ဟ.."

" မကြောက်ပါနဲ့ဟာ။ ငါလည်းစမ်းချင်နေတာ။ ဖြည်းဖြည်းချင်းချော့လိုးကြည့်မယ်လေ။ နေဦး..၊ အိုကေ..ငါအကြံရပြီ၊ ဒီလိုလုပ်။ နင်ဒီလီးအတုကြီးနဲ့ဖင်ထဲထည့်ဆော့ဘူးတယ်မဟုတ်လား။ အဲဒါနဲ့အရင်မျှော့ကြောင်းပေးထည့်ကြည့်ပြီးမှ ငါ့လီးနဲ့ဆက်လိုးရင်ကော.."

" အေး..နင်ပြောတာမဆိုးဘူးဟ၊ စမ်းကြည့်တာပေါ့.."

အိမ့်နန္ဒာ၏ပက်လက်ကြီးဖင်ကားပြီးမိုးမျှော်ထားသောပေါင်ကြီးတွေကိုရဲနောင်ကပေါင်အောက်က လျှို၍ ဖေးပြီးမတင်ထားရင်းရှမ်ပူကွန်ဒင်ရှင်နာဘူးကိုဖျစ်၍ လက်ညှိုးဖြင့်ကော်လိုက်ကာ အစ်မဖြစ်သူ၏ဖင်ဝခရေပွင့်လေးပေါ်တွင်ပုံသုတ်ရင်း တလက်စထဲ သူ့လက်ခလယ်ဖြင့်ဖင်ဝလေးကို ဖြေးဖြေးချင်းချဲ့ရင်းကလိုင်းပေးနေသည်။ ဖင်ခေါင်းထဲလက်ဝင်သွားတော့ အိမ့်နန္ဒာစအိုလေးရှုံ့သွားသည်၊ ပါးစပ်ကလည်းရှူးကနဲစုတ်ထိုး၏။

၂မိနစ်လောက်ဆက်ပြီးဖင်ထဲ ကွန်ဒင်ရှင်နာဆက်သိပ်ပြီးမူလတစ်ချောင်းမှနှစ်ချောင်းပူးလိုက်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်ပေါက်ကိုလှည့်လှည့်ပြီးချဲ့လာရာအတော်ကိုကျယ်လာခဲ့သည်။ ဒီတော့မှ ချထားသောလီးတုကိုပြန်ကောက်၍ ချောဆီသုတ်ကာ၊ အတော်လေးရှုံ့ချည်ပွချည်လုပ်နေနိုင်ပြီဖြစ်သော ဖင်ခေါင်းဝနုနုလေးထဲသို့လီးတုကိုချော့ထိုးငြီးသွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခေါင်းထဲဒီလ်ဒိုလ်ဝင်သွားသည်အထိကတော့ အိမ့်နန္ဒာတို့က မတုန်မလှုပ်၊ မဖြုံသေးပေ။ သူမပြောထားသည်မဟုတ်ပါလား၊ ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ထဲစမ်းထည့်ပြီးဆော့ဖူးတယ်ဆိုတော့ ဖင်အလျင်ရနေလောက်ပြီထင်သည်။

ဒါ့ကြောင့်ရဲနောင်က လီးတုအစား သူ့လီးစစ်ကြီးနဲ့ အစားထိုးလိုက်တော့သည်။ စောစောကလုပ်ငန်းစဥ်အတိုင်းပါပဲ၊ လီးပေါ်ကွန်ဒင်ရှင်နာတွေသုတ်၊ ဖင်ဝထဲလည်းကော်ထည့် သည်။ ရဲနောင်ကဂျက်ကူဇီနံရံမှာပြေပြေလေးကျောမှီထိုင်၍ ပေါင်ကြီးတွေကားပေးထားလ်ုက်ကာ၊ သူ့အစ်မ၏ပေါင်ကြီးတွေကိုပိုက်၍မထားပေးသောသူ့လက်တွေကိုဖြည်ပြီးလွှတ်ချပေးလိုက်သည်။ အိမ့်နန္ဒာကရဲနောင်ကိုယ်ပေါ်ကျောပေးပြီး နောက်မှီပြီးထပ်ထိုင်လိုက်ကာ၊ သူမ၏ဖင်ကိုအသားကုန်ဖြဲကားလို့ လထစ်ကြီးကို ဖင်ဝတေ့ပြီး ဖိထိုင်ချလိုက်တော့၏။

ခုနကတုန်းက စောက်ဖုတ်လိုးခြင်းဖြစ်ပြီးအခုကဖင်လိုးခြင်းဖြစ်ပေမယ့် ပိုဇေရှင်ကတေ့ ာအတူတူပဲဖြစ်ကာ၊ထုံးစံအတိုင်း ရေလှိုင်းဘောင်ဘင်ခတ်သံတွေကတဖျတ်ဖျတ်၊ တဖန်းဖန်းနှင့်ပေါ်ထွက်နေတော့၏။ ရဲနောင်ကအောက်မှနေ၍ပက်လက်ပင့်ကော့ကော့ထိုးပေးနေစဥ်၊ အိမ့်နန္ဒာမှာ အံကလေးကိုကြိတ်၍ နဖူးမှချွေးသီးလေးများကျအောင်ဖင်ကိုလီးပေါ်ကြိတ်ဖိ၍ဆောင့်ချပေးနေသည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောင်းဖောင်း..ဖျစ်..ဗြစ်ပျစ်..

" အင်းးးအင်းးအင်းး..ဟင်းးးး.အီးးးဟီးးကောင်းလိုက်တာ..၊ ဖင်ခံရတာ.."

" အားးးး..ဟားး..မမရယ်၊ နင့်ဖင်လိုးရတာ အရမ်းစီးနေတာပဲ၊ နို့ကြီးတွေကလည်းတင်းပြီး အိနေတယ် ။ကိုင်ရတာအရသာရှိလိုက်တာ။ အီးးဖာ့ခ်ကောင်လိုက်တာဟာ ငါလိုးမ.."

မောင်နှမနှစ်ယောက် ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်၊ ရိုင်းရိုင်စိုင်းတွေအော်ညည်းပြောဆိုရင်း၊ အထိမ်းမဲ့အကွပ်မဲ့လိုးနေကြလေသည်။

```````````````````````````````````

(37)

ရဲနောင်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်သည်၊ အပြင်မှာရှေးရိုးဆန်ပေမယ့် အတွင်းမှာအလွန်ခေတ်မီလှသောဟော်နန်းစံအိမ်ဆောင်ကြီးအတွင်းမှ၊ အိမ့်နန္ဒာ၏ရေချိုးဆောင်ဂျက်ကူဇီကြွေရေချိုးကန်ကြီးထဲတွင် နှစ်ဦးသဘောတူ၊ ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့်လှည့်ပတ်ပြီးမီးကုန်ယမ်းကုန်ကြဲ၍ စိတ်ကြိုက်၊ လိုးနေ ဆော်နေကြရာ၊ တော်တော်ကြီးကြာသွားပြီး၊ ခန္ဓာကိုယ်များရေနူးကာ၊ ပဲကြီးခွံတွန့်တွေလိုက်လာတော့မှ၊ တော်ကြရန်သတိရကြတော့၏။

သူတို့နှစ်ယောက်သည်၊ ရေကိုအပြီးသတ်ချိုးလိုက်ကြလျက်၊ ကိုယ်တွေကိုသုတ်၊ တဘက်ကြီးတွေတစ်ယောက်တစ်ထည်စီပတ်ပြီး၊ အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့ကြလေသည်။ မောင်နှမနစ်ယောက်မှာ ရေစိမ်လိုးနေကြတာကြာလို့အတော်ပင်ချမ်းသွားကြသည်။ အဝတ်အစားများလဲပြီးကြတာနှင့် ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကြပြီး၊ ဟိုတယ်အိပ်ရာခင်းကဲ့သို့ကုတင်ပေါ်မှာလွှားပြီးထပ်ဖိထားသော စောင်ထူကြီးအောက်သို့နှစ်ယောက်သားလျှိုဝင်လိုက်ကြ၍အနွေးဓါတ်ကိုယူကာ၊ တယောက်နှင့်တယောက် ဖက်ရင်း၊ ပွတ်ရင်း၊ သပ်ရင်း၊ တဏှာစကားလေးတွေပြောဖြစ်ကြလေသည်။

သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်မှာလည်းအတော်ကြီးပွင့်လင်းသွားခဲ့ကြပြီ ဖြစ်သည်၊ အီစီကလီလေးတွေပြောကြရင်းမှ နေ့လည်ကအရီးတော်လေးနန်းစုသွေး၏အဆောင်တွင်ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော၊ ဖိုးဆမ်း လေးယောက်တွဲ၊ တိုက်ပွဲကြီးဆီစကားစပ်မိ၍ရောက်သွားကြပြန်သည်။ အဲဒီအကြောင်းရောက်တော့အစ်မဖြစ်သူမယ်လိုဒီ အိမ့်နန္ဒာက..၊

" ဒါနဲ့နောင်..မယ်မယ်ဖုရားကိုရော၊ နင်ဆက်မလုပ်တော့ဘူးလား။ မေမေလည်းဖေဖေနဲ့ကွဲပြီး မေမေကဒီမှာလာနေနေရတာကြာပြီဆိုတော့၊ဒီကိစ္စမှာလည်းအတော်ပြတ်လပ်နေရှာတယ်။ မေမေကသွေးကောင်းတုန်းအရွယ်ရှိနေသေးတာ..။ သူ့အသွေးအသားတွေကလည်း၊ အခု မမလိုပဲတောင့်တနေမယ်ဆိုတာယုံတယ်။ နင်က၊ နေ့ခင်းကသွားအစပျိုးထားခဲ့ပြီးမှ၊ မဆတ်တငံ့ကြီးသွားလုပ်မထားခဲ့နဲ့လေ.."

" ဒါကတော့..မမရယ်၊ မတော်တဆ စိတ်မထိမ်းနိုင်ပဲဖြစ်သွားခဲ့တာကြီးလေ။ အချိန်မီအသိတရားရလိုက်ရင်တော့ဆင်ခြင်ပြီးနောက်ဆုတ်ရမှာပဲ..ကိုယ့်အမေဆိုတော့ကာ.."

" ဟဲ့..နင်က၊ ငါ့ကျတော့လုပ်ပြီးတော့..၊ အတူတူပဲလေ၊ ငါတို့လည်းမောင်နှမအရင်းပဲဟာ.."

" မတူဘူးလေမမရယ်။ သွေးသားချင်း တူပေမယ်လည်း၊ ငါကမမကိုယ်ထဲက ထွက်လာတာ မဟုတ်ဘူး။ မေမေနဲ့ကျတော့ ငါက၊ မေမေ့သွေးကနေဒါရိုက်ဆဲလ်ပွားထားတဲ့၊ အသွေးအသားစစ်စစ်လေ၊ မေမေ့ ဗိုက်ထဲက ထွက်လာတာလေ"

" သွယ်ဝိုက်မနေပါနဲ့ဟယ်..။ ဒဲ့ပြောစမ်းပါ..။ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာရင်ထွက်လာတယ်ပေါ့..။ အဲ့တော့လည်းဘာဖြစ်တာမှတ်လို့.."

" ဖြစ်တာပေါ့မမရဲ့..၊ အဲ့ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကပဲကိုယ်ကဖြဲရဲထွက်လာရတော့၊ အဲဒါကြီး ပြန်လိုးရမှာအားနာနေလို့ပေါ့.. "

" အမယ်လေးဟယ်၊ နေ့ခင်းကပဲအားရပါးရဆောင်ုဆောင့်ပြီးတော့တွယ်နေသေးတယ်..နင်နော်..။ လိုးပြီးတော့မှအားနာတယ်ပဲရှိရသေးတယ်။ ဒီမှာစကားပုံတောင်ရှိသေးတယ်..။ ဘုန်းကြီးခေါင်းခေါက်ပြီးမှပြန်တောင်းပန်မနေနဲ့တော့။ နောက်တစ်ခုက ပေါက်တဲ့နဖူးဆိုတာ၊ မထူးတော့ဖူးတဲ့လေ။ အခုမှနင်ပြန်ထိမ်းလည်းမေမေကနင့်မယားဖြစ်ပြီးနေပြီ။ ပြန်အမ်းလို့မရတော့ဘူး.."

" မမကလည်းဟာ..၊ ပြောလိုက်ရင်ပက်ပက်စက်စက်ချည်းပဲ.."

" အေးပါ..၊ငါကအမေ့ဘက်ကစဥ်းစားပေးတာပါဟာ..၊ သွားစပြီးမှတော့ပစ်မထားပါနဲ့။ သနားပါတယ်ဟာ..၊ သူလည်းလိုချင်ရှာမှာပေါ့.."

" အင်းပါမမရယ်..၊ မေမေ့ကိုဆက်လုပ်ဖို့ကတော့တော်တော်စိတ်သွင်းယူရဦးမှာ.."

" အေး..ရအောင်သွင်းဟေ့. ၊ မကြာခင်မှာ၊ တာဝန်ကနင့်ခေါင်းပေါ်လုံးလုံးရောက်လာလိမ့်မယ်။ မောင်လေး..နင်မရိပ်မိဘူးလား။ ဘွားရွှေကြာ..ဘာကိုဖြစ်စေချင်နေတယ်ဆိုတာကိုလေ။ သူကမရမကဖြစ်အောင်စီစဥ်လိမ့်မယ်။

အဲ့လိုစီစဥ်ခဲ့ရင်အဖွားက သာကီဝင်တွေလို၊ အမျိုးအရင်းကြီးလည်းရအောင်ပေးစားမှာပဲ။ နင်သာစော်ဘွားအရာ ဂုဏ်သိမ်ကိုတကယ်ဆက်ခံရခဲ့လို့ကတော့..။ စော်ဘွားကတော်ရာထူးက၊ မမနဲ့စာရင်မေမေကအခွင့်အလမ်းပိုများတယ်။ သူက တကယ့်နံပတ် ၁ ဦးစားပေး၊ မဟောဒေဝီလောင်းစစ်စစ်ကြီးလေ။ မောင်လေးက၊ ဒီအစီအစဥ်ကြီးလက်တွေ့ဖြစ်မလာခင်မှာ၊ ဖြစ်လာမယ့်အခြေအနေကိုလက်ခံနိုင်ဖို့နဲ့၊ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားဖို့လိုလိမ့်မယ်။ မေမေရောပဲပေါ့။ 

ဖြစ်လာမယ့်ဟာကို မထူးတော့ဘူးဆိုမှတော့၊ တင်းကြပ်နေတဲ့စိတ်အခြေအနေတွေ၊ ပြေလျော့အောင်ကြိုလျှော့ထားကြတာအကောင်းဆုံးပဲ..။ စိတ်ရောကိုယ်ရောအဆင်သင့်ဖြစ်နေတာအကောင်းဆုံးပဲ။ မောင်လေး..၊ မေမေ့စက်ရာခန်းထဲသွားလိုက်တော့ ဖြစ်လာမယ့်ဟာတွေပြေးရင်ဆိုင်ထားလိုက်တော့။ မထူးတဲ့အခြေအနေမှာမေမေလည်းလက်ခံလာလိမ့်မယ်။ အဖေ့အကြောင်းနဲ့ကျန်တာတွေကိုဘာမှမစဥ်းစားနဲ့တော့.."

" နေပါဦးမမရယ်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားကြတာပေါ့။ နောင်ရောက်တာမှနှစ်ရက်နဲ့တစ်ပိုင်းပဲရှိသေးတာကို.."

" နှစ်ရက်နဲ့တစ်ပိုင်းပဲရှိသေးလို့သာပေါ့ကွာ။ ရောက်ပြီးကထဲကအခုနင်ဘယ်နှစ်ပေါက်စွပ်ပြီးပြီလဲ..၊ နောက်ထပ်နည်းနည်းကြာသွားရင်စောက်ပတ်တွေကိုဖောက်ပြီးကြိုးနဲ့သီထားရလိမ့်မယ်တင်တယ်.."

" ဟားးး..မမကတော့ကြံကြံဖန်ဖန်..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို နောင်အစွဲဆုံးပါပဲနော်..သိထားဖို့က.."

" သွားပါ..၊ အပိုတွေ..၊ ယောက်ျားတွေက၊ တဖုတ်တွေ့ရင်၊ တမျိုးပြောတာပဲ..။ ဒါနဲ့မမေ့နဲ့နော်..၊  မယ်ဖုရားကိုသွားဂရုစိုက်လိုက်ဦး.."

" အင်းပါ..မမရဲ့..မနက်ဖြန်မှပဲ..။ ဒီနေ့တော့နားပါရစေဦး၊ မိုးသဲန်း..အနပ်ဖ်..(more than enough) လိုတာထက်ပိုနေပြီ.."

" အေးပါဟာ..နားလိုက်ပါ။ ဂွတ်နိုက်.."

" ဂွတ်နိုက်.မမ."

ရဲနောင်ကသူ့အခန်းဆီသို့ပြန်လာရင်း စဥ်းစားနေခဲ့သည်။ သူကအသူရတ္တဒေဝပြောကြားခဲ့သောသတိပေးချက်များကိုပြန်သတိရနေပြီးကြားယောင်နေသည်။

မကြာခင်မှာပင် သူရထားသောလက်စွပ်၏ ပါဝါနှင့် ရာဂနတ်သား၏ အလိုဆန္ဒ များကပိုမိုအားကောင်းလာမှာဖြစ်ပြီး၊ သူအပါအဝင် သူရဲ့မိသားစုရင်းချာသုံးယောက်ဖြစ်သည့်၊ မိခင်နှင့်အစ်မဖြစ်သူတို့သည် လက်ရှိပစ္စုပန်အခြေအနေကိုမှန်ကန်စွာသိသည့်စိတ်များပျောက်ကွယ်သွားတော့မည်ဟုဆိုထားသည်။ သဘောက သူတို့နှင့်အနီးဆုံးရှိနေသည့်အပြင်ရာဂတဏှာစိတ်ကိုဆွဲငင်ဖမ်းယူနိုင်သည့် စွမ်းအားရှ်ိလက်စွပ်ကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူယောက်ျားသားအား စွဲလမ်းတပ်မက်မှု တစ်ခုထဲသာသူတို့၏အသိတွင်ကျန်ခဲ့၍ တော်၏မတော်၏ဆိုသော အခြားဆင်ခြင်ဥာဏ်များကဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်တော့မည်မဟုတ်ပေ။

သို့သော် ထိုအခြေအနေသို့မရောက်မီမှာပင်၊ သူနဲ့သူ့အစ်မ အိမ့်နန္ဒာမယ်လိုဒီတို့၏ဆက်ဆံရေးကလုံးဝပွင့်လင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မောင်နှမချစ်အသိစိတ်တွေပျောက်ပျောက်၊ မပျောက်ပျောက် ဘာမျှထူးခြားတော့မည်မဟုတ်ပေ။ သူတို့နှစ်ယောက်အကြား တဏှာရာဂချစ်များနှင့်ပွင့်လင်းစွာချစ်ခဲ့ပြီးပြီမဟုတ်လား။

သူမယ်မယ်အိမ့်ကြာဖြူအနေနဲ့သာဘယ်လိုပြောင်းလဲမှုတွေတကယ်ဖြစ်လာမည်ဆိုတာကို စောင့်ကြည့်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ဖြစ်လာခဲ့လျှင် မယ်မယ့်ဆက်ဆံရေးကသူ့အပေါ် ဘယ်လောက်တောင်ထူးထူးဆန်းဆန်းပြောင်းလဲသွားမည်နည်း။

သူနှင့်အမတော်အိမ့်နန္ဒာကြားတွင်တော့ ပုံမှန်အသိစိတ်တွေနှင့်သာဖြစ်သည်။ ရာဂနတ်သား၏ အစွမ်းတွေနည်းပြီးပါဝါကျနေပြီလား။ ဒါမှမဟုတ်သူ့အမေကိုပဲသီးသန့် ပစ်မှတ်ထားနေတာလား၊ ဘာကိုမှကြိုတွက်၍မရပေ။ သူမနက်ဖြန်မနက်မယ်မယ်နဲ့ နံနက်စာစားသောက်ဆောင်မှာဆုံကြရတော့မည်ဖြစ်သည်။ 

ရာဂနတ်သားပြောတာဘာမှဖြစ်မလာလို့ကတော့ အကြောင်းမဟုတ်။ အကယ်၍မယ်တော့်အသိစိတ်တွေသူပြောသလိုအချိန်ကိုက်ပျောက်ခဲ့လျင်ကား သူမတွေးရဲချေ။ အကယ်၍မယ်မယ်က အခြားအိမ်တော်သားအစေအပါးများရှေ့တွင် အိန္ဒြေမထိမ်းနိုင်အောင်အခြေအနေတွေပျက်လာပါကဘယ်လိုလုပ်ရမည်နည်း။ ဒါကြောင့်ရဲနောင်က မနက်စာစားပွဲကိုရှောင်ရန်စိတ်ကူးထားလေသည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်စောစောတွင် မိုင်းပုလဲစံအိမ်ကြီး၏အနောက်ဘက်ကျကျမှသူတို့မွေးထားသောမြင်းဇောင်းကြီးရှိရာသို့သွားပြီးမြင်းထိန်း အိုက်စံထူးဆီမှမြင်းတစ်ကောင်တောင်းယူခဲ့ပြီး၊ ရဲနောင်ကမိုင်းပုလဲမြို့တစ်ပတ်မြင်းစီးထွက်ခဲ့လေသည်။

သူကသူကြိုတင်စိတ်ကူးထားသည့်အတိုင်း မနက်စာ စားဆောင်သို့သူမသွားခဲ့ပေ။ ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူတို့က စားသောက်ခန်းတွင်သူ့အားရှာမတွေ့၍မေးသောအခါမှ၊ တော်ဖုရားလေးမြင်းစီးထွက်သွားကြောင်း မြင်းတော်ထိမ်းကပြောသဖြင့်သိလိုက်ရသည်။

ရဲနောင်ကကျန်တဲ့သူတွေ ဘရိတ်ဖတ်စားပြီးအဆောင်တော်ပြန်သွားကြမှ မိမိတစ်ယောက်ထဲပြန်လာစားခဲ့သည်။ အမှန်တော့မနေ့က သူသွေးပူတုန်းမှာမယ်မယ့်ကိုလိုးခဲ့ပြီးမှ၊ အခုနောက်တစ်နေ့ကူးပြီးသွေးအေးလာတော့၊ မယ်မယ့်ကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတော့တာဖြစ်သည်။ နောက်တခုက လက်စွပ်၏အာနိသင်ကိုရရှိထားခဲ့သူ သူ့အနီးသို့မယ်ဖုရားကလူရှေ့သူရေ့တွင်အခြေအနေပျက်ယွင်းလာမှာသူအစိုးရိမ်ဆုံးဖြစ်သည်။သူသည်မနက်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံး အချိန်ဖြုန်းနေခဲ့ပြီး၊ နေလည်ပိုင်းဆိတ်ငြိမ်စွာ တရေးစက်တော်ခေါ်ချိန်တွင်၊ သူ့မယ်မယ်အိမ့်ကြာဖြူအခန်းသို့ကူးခဲ့လေသည်။

သူကကြိုတင်၍ဘာအကြံအစည်တစ်ခုမှမရှိခဲ့ပါ။ သူ့မယ်မယ်ဘယ်လိုအခြေအနေရှိမည်ကို အကဲခတ်ရုံ၊ သိချင်ယုံသာဖြစ်သည်။ အသူရတ္ထဒေဝပြောသလို သူ့အမေအသိစိတ်တွေစတင်ဖောက်ပြန်ပျောက်ဆုံးနေပြီလား၊ သို့တည်းမဟုတ် နဂိုပုံမှန်အတိုင်းပဲလား။ ဤပဥ္စလက်ဆန်၍စိတ်ရှူပ်ထွေးဖွယ်ကောင်းသော၊ သဘာဝမကျသောအဖြစ်အပျက်သည်၊ စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်သာဖြစ်ပြီးလုံးဝဖြစ်မလာခဲ့လျှင်၊ အတိုင်းထက်အလွန်ကောင်းပေမည်။

ရဲနောင်က၊ ကနုတ်ပန်းများဖြင့် ထွင်းထုချယ်လှယ်ထားသော၊ မယ်ဖုရား၏ အိပ်ဆောင်တော်အဝင် တံခါးမကြီး၏အဝင်ဝ၊ လက်ကိုင်ကြေးကွင်းကြီးများကိုသုံးကြိမ်လောက်အထက်အောက်လှုပ်ရမ်း၍ခေါက်ကာအသံပေးလိုက်သည်။ ကြေးကွင်းကြီးများမှာဘယ်၊ ညာ တံခါးရွက်ကြီးနှစ်ရွက်အသီးသီး၏အလယ်တွင်လက်ရာမြောက်စွာ ထွင်းထုထားရှိသောကိန္နရီမယ်ရုပ်၏ ဝမ်းဗိုက် (ချက်) နေရာတွင်တပ်ဆင်ထားသောလှုပ်ရမ်းနိုင်သည့်ကွင်းကြီးများဖြစ်သည်။ တံခါး၏ညာဖက်ထောင့်အထက်တွင်တပ်ဆင်ထားသော၊ ခေတ်မီသည့်လျှပ်စစ်လူခေါ်ခေါင်းလောင်း ခလုတ်ရှိသော်လည်း၊ သူကရှေးရိုးနည်းအတိုင်းသာခေါက်၍အသိပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

" ဘယ်သူများလာတာလည်း.."

" သားနောင်ပါ မေမေ.."

" ဝင်လာခဲ့လေ..သား.."

မိခင်၏ပြန်ဖြေသံကိုကြားရသောအခါ၊ ရဲနောင်ဒိတ်ခနဲဝမ်းသာသွားသည်။  မိခင်ထံမှ..'သား'..ဆိုသောအသုံးအနှုန်းက၊ မိခင်၏ပုံမှန်စိတ်အခြေအနေကိုဖော်ပြနေသည်မဟုတ်လား..။

ရဲနောင်ဝင်သွားတော့ ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက ကုတင်ပေါ်မှာတစောင်းလှဲ၍ ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင်တပ်ဆင်ထားသော တီဗွီ၏ရှုထောင့်ကိုအဆင်အပြေဆုံးနေရာမှနေရာယူပြီး ဇာတ်လမ်းတွဲတစ်ခုကိုကြည့်နေသည်ကိုတွေ့ရ၏။ ရဲနောင်ဝင်လာသောအခါသူမက၊ လှဲနေရာမှ၊ ကမန်းကတန်းလိုက်၍ကုတင်စောင်းတွင်ခြေချထိုင်ပြီး..၊

" အိုး..သားနောင်..၊ ဘယ်တွေများသွားနေလို့၊ မယ်မယ့်ဆီ အခုမှ အခစားလာတာလဲ။ မနက်ကလည်းစားတော်ဆောင်ကို၊ ဘရိတ်ဖတ်စားဖို့မလာပါလား"

" ဒီလိုပါမေမေ..၊ မနက်ကအစောကြီးထပြီးကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရင်းနဲ့ ရာသီဥတုကလည်း အေးပြီးသာယာနေ၊ မိုင်းပုလဲကိုလည်းမရောက်တာ ကြာတော့  မြို့ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေလေးတွေသိရအောင်၊ မြင်းတပတ်ထွက်ရီးကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးရလို့ မြင်းယူပြီးထွက်သွားခဲ့တာပါ။ ပထမတော့ နံနက်စာစားချိန်အမီ ပြန်လာနိုင်မယ်ထင်ခဲ့တာ။ နောက်တော့သွားရင်းအတော်အဝေးရောက်သွားလို့ပါမေမေရဲ့။ ပြန်ရောက်တော့မေမေတို့စားပြီးကြလို့ စံအိမ်တော်ဆောင်ပြန်ကူးသွားပီလေ။ မေမေတို့တခြားကိစ္စတွေရှိမှာစိုးလို့ မနှောက်ယှက်ချင်တာနဲ့ ခုမှလာခဲ့တာပါ။ မေမေနေရောကောင်းရဲ့လား.."

သူကပြောရင်းနဲ့ သူ့အမေဘေးမှကုတင်စောင်းပေါ်တွင်ပင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" ကောင်းပါတယ်မေမေကတော့ အဲဗားဖစ်တ်ပဲ၊ အိတ်ဆာဆိုက်တွေဘာတွေလုပ်လိုက်ရင်ပိုပြီးတော့တောင်မိုက်သွားဦးမယ်။ ဒါနဲ့သားကမနက်တုန်းကမြင်းစီးထွက်တာ ဘာလို့မေမေ့ကိုပါမခေါ်တာလဲ။ သားသွားမှန်းသာသိရင်မေမေလည်းလိုက်တာပေါ့..၊ မြင်းစီးပြီးအိပ်ဆာဆိုက်လုပ်ရင်းမြို့မပတ်ရတာကြာပြီ.." 

သူကမယ်မယ်အိမ့်ကြာဖြူကိုကြည့်လိုက်သည်။ အခုနေ့လည်ပိုင်းရောက်နေပြီ။ အားလုံးကပုံမှန်၊ နဂိုအတိုင်းပါပဲ၊ ရန်ကုန်မှာနေတုန်းကလိုသွက်လက်ဖျတ်လတ်၊ ခေတ်မီနေသေးသောမေမေဖြစ်သည်။ အပြောအဆိုတွေကအစ ဟော်နန်းယဥ်ကျေးမှုမှ ခဏတဖြုတ်ခွဲထွက်နေသည်။ ဟိုရူးကြောင်ကြောင်ရာဂနတ်ပြောခဲ့သလို ရှေးဟောင်းကျိန်စာမိနေသောပစ္စုပန်အသိစိတ်ပျောက်သည့်လက္ခဏာများမရှိပါပေ။ သူ့မေမေအိမ့်ကြာဖြူကဆက်ပြောသည်။

" မေမေက အဖော်မရှိလို့မသွားဖြစ်တာကွဲ့...၊ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနေလိုက်ရင် နင့်မယ်တော်ဖလန်းဖလန်းထသွားမယ်..။ ဘာလဲမေမေ့ပုံစံကအဖွားကြီးရုပ်ပေါက်နေလို့မေးနေတာလား.."

အိမ့်ကြာဖြူက မျက်ခုံးလေးတစ်ချက်ပင့်၍မခို့တရို့မျက်စလေးချီပြီး စိတ်ရွှင်လန်းစွာဖြင့်သားဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး ပြီတီတီနောက်ရွှတ်ရွှတ်စကားကိုပင်ပြောနေသေး၏၊ သူ့မယ်မယ်၏ပြောင်ချော်ချော်ချစ်စဖွယ်၊ မျက်နှာလေးက ရဲနောင်ကိုအသည်းယားသွားစေသည်။

" မေမေရယ်..စကားမှစပ်လို့ မပြောမိကြတာပဲလေ..။ မေမေလိုက်ချင်မှန်းသာသိရင်သားလာနှိုးတာပေါ့။ သားကဟောဒီကသားမေမေလှလှလေး အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့ဝင်မနှိုးမိတာ.."

ပြောရင်းဆိုရင်းမှသူ့အမေကိုကြည့်ရင်းအသည်းယားနေသော ရဲနောင်ကအိမ့်ကြာဖြူနားကပ်ပြီး ရှမ်းမပီပီနီစွေးသောပါးအို့ရဲရဲလေးများဖြင့်ချစ်စဖွယ်ပါးပြင်လေးကိုဆွဲဖက်နမ်းလိုက်တော့သည်။

" ဟယ်..ကောင်လေး..၊ မကြီးမငယ်နဲ့မေမေ့ကို..ခိခိ..ခစ်ခ်..ယားတယ်ဟဲ့၊ နင့်နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေကမရိတ်ရသေးဘူး.."

ထိုစဥ်မှာပင် သူဝတ်ထားသောသုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ်မှကျောက်ပွင့်သုံးလုံးတန်းလေးက၊ နိုက်ကလပ်မှဒစ္စကိုမီးတန်းကစားသလိုမျိုး၊ ဘယ်မှညာ၊ ညာမှဘယ်သို့ အပြန်ပြန် အလှန်လှန် ပြေးလွှားကစားလာလေပြီ ကိုသူသတိထားလိုက်မိလေသည်။  သူလက်စွပ်စွပ်ထားသည့် လက်ယာဘက်လက်သူကြွယ်မှလည်း တင်းကြပ်လာကာအသားနှင့်ထိစပ်သောနေရာတွင်ပူလောင်၍လာလေ၏။ သူထိတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ အသူရတ္ထဒေဝ လာနေချေပြီကော။

 ```````````````````````````````````

(38)

ရဲနောင်ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ အသူရတ္ထဒေဝ လာနေချေပြီကော။

လက်စွပ်တောက်စားလိုက်သည်နှင့်တချိန်ထဲလိုလိုမှာပင်၊ ဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူ၏ ဥိးနှောက်မှတ်ဥာဏ်သိစိတ်သည်၄င်း၊ အမြင်အာရုံသည်၎င်းတိမ်အရိပ်များဖုံးလိုက်သလို မှုန်မှိုင်းဝေဝါး၍သွားလေသည်။ သူမအနေဖြင့်ရုတ်တရက်ဘာဖြစ်သွားသည်ကိုမသိလိုက်ပဲခေါင်းကိုခါ၍ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကအသွေးအသားတွေကတဖျင်းဖျင်းနှင့်ကြက်သီးထသလို ရှိန်းဖိန်းထလာရသကဲ့သို့၊ သူမ၏မိန်းမကိုယ်၊ စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း၊ ပူသလိုလိုစိမ့်သလိုလိုနှင့်၊ ရွတက်လာလေ၏။ အသိတွေ၊အမြင်တွေက မကြည်တော့ပြီ။

ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်သူမထိုင်နေသောမိမိစက်ခန်းဆောင်ထဲကအိပ်ရာနေရာကိုပင်ဘယ်နေရာလည်း၊ ဘယ်ရောက်နေတာလည်းဟုပင်မမှတ်မိလောက်အောင်စိတ်တွေကဝေဝါးလာခဲ့လေသည်။ ဤသိုပြောင်းလဲသွားခြင်းသည် ရုတ်တရက်ဖြစ်ပွားသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မိမိပင်ကိုယ်စိတ်စွမ်းအားမတည်ငြိမ်မှုကြောင့်လော၊ သို့တည်းမဟုတ်ပြင်ပစွမ်းအင်တစ်မျိုးမျိုး၏လွှမ်းမိုးသက်ရောက်လာမှုကြောင့်လော၊ ဘယ်လိုမှအတိအကျမသိနိုင်ပေ။

သူမအတွက်၊ သာမန်လူသားတစ်ယောက်လို၊ ယခုလောလောလတ်လတ်ဖြစ်ပျက်နေသော၊ ဖြစ်ပျက်တွေ့ကြုံနေမှုများကို၊ မှန်ကန်စွာသုံးသပ်သိရှိနိုင်သောဦးနှောက်၏လုပ်ဆောင်မှုအလွှာသည်ပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မရှိတော့ပေ။ သူမ၏အသိစိတ်တွေကတရိပ်ရိပ်နှင့်တမူးမူးဖြင့်ပြောင်းလဲလာသည်၊ ထိုအခြေအနေကြောင့်သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ကိုယ်တိုင်သည်၊ မိုင်းပုလဲဟော်နန်းဆောင်စံအိမ်ကြီး၏ သူမ၏အိပ်ခန်းဆောင်ထဲရောက်လိုက်။ တစ်ခုသောသူမရင်းရင်းနှီးနှီးသိသလိုရှိသည့်၊ ဘုံဗိဗ္မာန်လိုလို၊ ဂူနန်းကြီးတစ်ခုထဲကစက်ခန်းသလွန်ကြီးပေါ်ရောက်နေသလိုလိုနှင့် လိုလိုတွေများကာတကယ်လား၊ အိပ်မက်ကမ္ဘာလား မသဲကွဲတော့ပေ။ ကြည့်လိုက်တော့၊ သူမ၏ရှေ့တွင်နန်းဝတ်နန်းစားနှင့် လူတစ်ယောက်မတ်တပ်ရပ်နေသည်အားတွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

သူမ၏လောလောဆယ်ရိပ်မှုန်နေသောအသိစိတ်က ဒီလူကဘယ်သူဆိုတာသေချာခွဲခြားသတ်မှတ်နိုင်ခြင်းမရှိတော့လောက်အောင်ဖြစ်သွားသည်။ သူမဒီလိုဖြစ်မလာခဲ့ခင် သူမနှင့်စကားပြောလက်စသူက သူမ၏သားဖြစ်သူရဲနောင်ဖြစ်သည်။ သူမရမ်းရော်၍စကားပြောကြည့်လေသည်။         

"သား..၊ သားးရဲနောင်၊  စောစောကမေမေ့ကိုဘာတွေပြောနေခဲ့တာလဲဟင်။ အို..မဟုတ်ဖူးမဟုတ်ဖူး ဒါ..ဘယ်သူလဲ..။ မောင်၊ မောင်..မောင်တော်ကဘယ်သူလဲ..ဟင်၊ ဒေဝီနဲ့လက်ဆက်၊ နန်းတက်ရမယ့်မောင်တော်၊ တော်ဖုရားကြီးမဟုတ်လား။ ဘယ်အချိန်ကများကြွချီလာတာပါလိမ့်..မောင်တော်.."

အိမ့်ကြာဖြူမှာစိတ်တင်မက၊ စကားတွေပါမူမမှန်တော့ချေ။ သူမအားအိမ်တော်ထိမ်းကြီးနန်းရွှေကြာက စဥ်ဆက်မပြတ်ပြောကြား၍နားသွင်းထားသော၊ ဤမိုင်းပုလဲစော်ဘွားနန်းဆက်အတွက်ဆက်ခံမှုအပြည့်ရှိသည့်မဟာဒေဝီတပါးအနေဖြင့်၊ တာဝန်ယူမှုတစ်ရပ်အနေဖြင့် စော်ဘွားလောင်းဖြစ်မည့်သူနှင့် လက်ဆက်ပေးရမည်ကို စိတ်ထဲစွဲနေသဖြင့်ဤသို့ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

ရဲနောင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲသွားသောသူ့မယ်တော်၏အမူအယာနှင့်စကားများကြောင့် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ရာဂနတ်ဆိုးအသူရတ္ထဒေဝကတော့လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ။  ဒါဆိုသူပြောတာကမှန်နေပြီပေါ့။ သူ့မယ်ဖုရားမှာအသိစိတ်တွေပျောက်ဆုံးပြီးလျှောက်ပြောနေလေပြီ။ သူ့အမေ၏ ဤသို့သောစကားတွေကိုကြားနေရသောရဲနောင်မှာ၊ ရာဂနတ်ဆိုး၏ကြီုတင်သတိပေးချက်များကမှန်ကန်လာပြီဖြစ်ကြောင်းကိုသတိပြုမိလာတော့သည်။

" နှမကိုခွင့်လွှတ်တော်မူပါ တော်ဖုရားကြီး..။ ဒီကိုရောက်နေတာကြာပြီလားမောင်တော်..၊  နှမဒေဝီချက်ချင်းသတိမပြုမိလိုက်လို့ပါ။ အမှန်တော့မောင်တော့်ကို ဒေဝီမျှော်နေတာပါ။ အမောပြေအောင်ခဏထိုင်ပြီးအနားယူပါဦးမောင်တော်.."

အိမ့်ကြာဖြူ၏အသံကချက်ချင်းပင်မူနွဲ့သံအဖြစ်ပြောင်းသွားကာ၊ ရဲနောင်အနီးသို့လျှောက်လာခဲ့ပြီး၊ သူ၏လက်မောင်းကိုမှီခိုဖက်တွယ်လျက်၊ ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့ဖြင့် ပုခုံးကိုမှီ၍၊ ခေါင်းကိုရင်ခွင်ထဲသို့တိုးဝင်လိုက်လေတော့သည်။ သူနှင့်စကားပြောနေဆဲမှာပင်၊ အကောင်းကြီးမှနေ၍ချက်ချင်းပင်စိတ်တွေရော၊ အမူအရာဆက်ဆံပုံတွေကပါပြောင်းလဲသွားခြင်းဖြစ်သည်။

ရဲနောင်ကိုယ်တိုင်ကိုလည်းထိုနည်းတူပင်စိတ်ပြောင်းလဲမှုတွေဖြစ်မည်ဟုပြောခဲ့သေးသော်လည်း။ တကယ်တန်းကျတော့မဖြစ်ခဲ့ချေ။ ရဲနောင်တွင်အခြားသောသန်မာသည့်အခံဓါတ်တစ်ခုခုရှိနေသလားတော့မပြောတတ်ပေ။ ယခုသူ၏အသိစိတ်ကရာဂနတ်ဆိုး၊ သတိပေးပြောခဲ့သလို၊ မှုန်ဝါးပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမရှိပဲ၊ ယခုဖြစ်ပျက်နေတာအားလုံးကိုသူမြင်နေသိနေခဲ့သည်။

ယခုသူ့၏ရှေ့မှအမျိုးသမီးသည် နန်းတော်တစ်ခုအတွင်းမှ၊ တော်ဝင်နန်းလျာ ပင်တိုင်စံမင်းသမီးတစ်ယောက်ကဲ့သို့၊ သူမကိုလာတွေ့သော ကြင်ယာလောင်းတစ်ယောက်လိုဆက်ဆံပြောဆိုနေလေသည်။ ဤမိုင်းပုလဲဟော်နန်းကြီး၏ မဟာဒေဝီဆိုသည်မှာသူ့မိခင်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူသိနေသည်။ သူ့အသိစိတ်တွေကမှမပျောက်တာလေ။ သူမပြောနေသည့်စကားတွေမှာလည်းမမှား။ သူ့မယ်တော်အိမ့်ကြာဖြုသည်မျိုးရိုးစဥ်ဆက်အရတရားဝင်မဟာဒေဝီအစစ်လည်းဖြစ်ကိုဖြစ်ရမည်ကိုလည်းသူသိထားပြီးသားဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်အခုလိုသူမ၏အသိစိတ်တွေရောယှက်ရှုပ်ထွေးနေချိန်တွင်၊ သူ့ကိုကြင်ယာဖက်၊ တော်ဘုရားအလောင်းအလျာအဖြစ်၊ စိတ်သက်ဝင်လျက်၊ အရူးအမူးဆက်ဆံလာသည်ကိုသူဘယ်လိုလုပ်ရမည်နည်း။

သူကစော်ဘွားလောင်း၊ စော်ဘွားဖြစ်သင့်သူတော့မှန်၏။ သို့သော်မိဖုရား (ဝါ) မယားအဖြစ်သိမ်းပိုင်ရမည့်သူမှာသူ့ရဲ့အမေအရင်းကြီးဖြစ်နေသည်။ သူဘယ်လိုရှင်းရမည်မသိ။ သူ့အမေဖြစ်သူ ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကအသိစိတ်ပျောက်နေသော်လည်း သူကရဲနောင်၏အသိစိတ်ကလုံးလုံးရှိနေသေးကာ၊ သူ့ပင်ကိုယ်စိတ်အတိုင်းပင်အားလုံးကိုသိနေသည်။ သူ့စိတ်က အမှန်အတိုင်းသိနေသော်လည်း၊ သူ့ကိုယ်တွင်းတွင်ဖြစ်ပေါ်နေသော၊ ကာမရမ္မက်ဆန္ဒစိတ်ကတော့ ရာဂနတ်သား၏ လိုချင်တပ်မက်မှုများကကူးစက်နေပေပြီ။ 

မနေ့ကဆိုလျှင်သူ၏သာမန်ပင်ကိုယ်စိတ်ကအမေမှန်း၊ နှမမှန်းသိနေလို့၊ သူက ရာဂနတ်သား၏ အသုံးတော်ခံမဖြစ်စေရပဲ၊ သူ့အမေနှင့်အစ်မတို့ကိုရန်ရှာခိုင်းနေစဥ်တွင်၊ သူအကျောက်အကန်ငြင်းခဲ့ပြီးဝေးရာသို့ပြေးထွက်လာခဲ့ဖူးသည်မဟုဆ်လား။ အခုယနေ့အဖို့မူ၊ သူ၏ကိုယ်တွင်းပိုင်းနက်နက်ရှိုင်းရှိင်းက၊ မအေဖြစ်သူ ၊ အမဖြစ်သူများနှင့်အချစ်ရာဂပွဲကြီးကိုလိုလိုချင်ချင်ဆင်နွှဲလိုစိတ်များအဖြစ်လုံးဝပြောင်းလဲလာခဲ့လေပြီ။

သူ၏ရှေ့မှ ဒီစွဲဆောင်စဖွယ်အမျိုးသမီး၊ မဟာဒေဝီမကြီးကသူ့ကိုမွေးထားသည့်အမေပါလား။ ဒါကိုသိနေသော်လည်း၊ တစ်ုခုသောအရာကတော့သူ့ကိုဆန့်ကျင်နေ၏။ အဲဒါကတော့သူ့ရဲ့လီးဖြစ်သည်။ အရာရာကိုမှတ်မိနေသော်လည်း၊ သူ့လီးကရာဂနတ်ဆိုးစီးနေသော လီးဖြစ်နေရော့သလား။ ယခုအချိန်တွင် သူ့ပင်ကိုယ် အသိဥာဏ်ကဘယ်လိုပဲတားတား၊ သူ့လီးကသူ့စိတ်ဖြစ်နေသည်။ အမှန်တော့အသူရတ္ထဒေဝဆိုခဲ့သလိုသူ့အသိစိတ်တွေကပျောက်သွားသည်မဟုတ်၊ သူ့လီးကသာသူ့အသိစိတ်ဖြစ်၍၊ သူ့လီး၏အလိုကိုသူကလိုက်နေရခြင်းသာဖြစ်သည်။

ယခု..သူ့လီးကသာသူ့လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကိုဩဇာလွှမ်းမိုးနေသည်။ သူအခုသူ့၏မွေးသမိခင်အိမ့်ကြာဖြူဟုခေါ်သော၊  သူ့မယ်ဖုရားကို သို့မဟုတ် သူမကိုယ်သူမဒေဝီဟုခေါ်လျက် ရင်ခွင်တွင်ခေါင်းနွဲ့လျက် လာရောက်ချွဲနွဲ့နေသော၊ ဒီအမျိုးသမီးအား၊ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးကာချစ်ပွဲဝင်လိုစိတ်သာရှိနေတော့သည်။ အခုတော့သူ့စိတ်ထဲကသိသိိကြီးနှင့် စိတ်လာနေကာဤသူ့အမေဆိုသော၊အမျိုးသမီးကြီးအပေါ်၊ အသွေးအသားထဲကလိုလိုလားလားဖြစ်လာခဲ့တာက၊ အကြီးမားဆုံးအပြောင်းအလဲကြီးဖြစ်ခဲ့လေပြီ။ တိုကြားထဲမှ မနေ့ညက၊ သူ့အစ်မတော်အိမ့်နန္ဒာနှင့် သူတို့၊  မောင်နှမနှစ်ယောက်အကြားမှာ၊ ဘာမှဖုံးကွယ်မျိုသိပ်ခြင်းမရှိတော့ပဲ မီးကုန်ယမ်းကုန်ချစ်ပွဲဆင်ခဲ့ကြပြီး၊ ဖင်လိုးတဲ့အဆင့်အထိရောက်အောင်ပင်ပွင့်လင်းခဲ့ကြပြီးဖြစ်ရာ။ သူ့အမနည်းတူမယ်တော့်အပေါ်မှာဆက်ဆံရေးပြောင်းလဲလိုက်ဖို့ဝန်မလေးတော့ပေ။

နောက်ဆုံးတွင်သူ့အပေါ်တွင်သူ့အမေ၏စိတ်တွေပုံမှန်မဟုတ်တော့၍ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဆက်ဆံရေးပြောင်းလဲလာသောသူ့အမေဖြစ်သူကို၊ သူက ရရှိပေါ်ပေါက်လာသောအခွင့်အရေးကို အမိအရဖမ်းဆုပ်ပြီ၊အသုံးချရန်စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်လေ၏။

သူ့မယ်မယ်အိမ့်ကြာဖြူက၊ သူရင်ဘတ်ကိုလက်ကလေးနှင့်တွန်းခွာလျက် ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်ကာမလှမ်းမကမ်းရှိ စက်ရာကုတင်ကြီးရှိရာသို့လှမ်းလိုက်ပြီး၊ ကုတင်စောင်းတွင်နွဲ့နွဲ့လေးထိုင်လိုက်ရင်း သူ့ကိုပြုံး၍ကြည့်နေသည်။ ရဲနောင်မှာယခုသူ့အတွက်အခြေအနေပေးလာ၍၊ ရင်ခွင်တွင်မှီတွယ်ခိုဝင်လာသော၊ ဤအမျိုးသမီးအားလိုးရန်အတွက်ဝန်မလေးတော့ပြီဖြစ်၍ ဖန်တီးလာသည့်အခြေအနေအတိုင်းချော်လဲရောထိုင်လိုက်လေပြီတည်း။ သူ့လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်ဖြင့်မာထန်ခါရမ်းနေခဲ့လေပြီ။

" ဟင့်..မောင်ဖုရားရယ်၊ နှမတော်မေးတာကိုဘာမှပြန်မဖြေသေးပါလား။ နှမဒေဝီကိုကြည့်ပဲကြည့်နေတာပဲ။ မောင်ဖုရားအကြည့်တွေကစူးစူးရဲရဲရှိလိုက်တာ..နှမကိုဝါးများစားတော့မလို့လား။ လာပါမောင်တော်ရဲ့..ဒေဝီ့ဘေးမှာလာထိုင်ပါဦး.."

ယခင်ကမယ်တော်ဟူ၍၊ လေးစားသမှုဖြင့် အလွယ်တကူပူးကပ်ထိုင်ရန်မဝံ့ရဲခဲ့သောရဲနောင်မှာ ယခုတော့ သူနှင့်လက်ထပ်ထားသောဇနီးမယားတစ်ယောက်နှင့်အတူပျော်မြူး၍၊ အုံးစက်ရာယှဥ်တွဲနိုင်ရန်ကဲ့သို့၊ ရဲရဲတင်းတင်းကြီးဝင်ထိုင်လိုက်ခဲ့လေသည်။ အချိန်ကမျက်စိတမှိတ်သာကြာပေမည်။ သူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူ၏အိထွေးသောကိုယ်ခန္ဓာကြီးကသူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ပြိုဆင်းလာသည်။

သူ့တကိုယ်လုံမှာ နူးညံ့အိစက်သောအထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ နွေးထွေးရှိန်းဖိန်းစေသောဖီလင်ခံစားချက်။ အိမ့်ကြာဖြူ၏ လက်မောင်းနှင့်နို့အုံသားဝင်းဝင်းကြီးတွေပေါ်မှာ၊ စူဖိန်းထနေသာကြက်သီးဖုလေးများနှင့်အတူ အသားလေးတွေကတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ ရွှေရင်အုံဖြိုးဖြိုးကြီးတွေကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့်လှိုင်းထနေသည်။ ဒီလိုလိင်စိတ်တက်ကြွစေသောအနီးကပ်အထိအတွေ့ကြောင့်၊ ယခုရဲနောင်၏စိတ်ထဲတွင် အမေဆိုသည့်ခံားချက်မရှိတော့ပြီ။

သူတသက်လုံးလေးစားချစ်ခင်ခဲ့ရသောချစ်မေမေကို၊ ရင်ခွင်ထဲသို့သွင်း၍ ကျစ်ကျစ်ဆွဲဖက်လိုက်ကာ၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးထွေးထွေးကြီးများကိုရှိုက်မောစွာဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်တွင်၊ သူ့လက်တွေကလည်းအမေပါလာဆိုသည့်အားနာစိတ်ကိုလုံးဝမထားတော့ပဲ စွင့်ကားနေသောတင်ပါးဆုံတင်းတင်းအိအိကြီးများကိုအားရပါးရဖျစ်ညှစ်၍လှိမ့်နယ််နေ၏။

အိမ်ကြာဖြူမှာသားဖြစ်သူ၏ မိန်းမူးဖွယ်နက်ရှိုင်းသောအနမ်းများကိုရူးသွပ်စွာတုန့်ပြန်ရင်းကျောနှင့်လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပြီးပြန်လည်၍ထွေးပွေ့လာသည်။ သူမ၏လက်တွေကအလိုလိုပင် ရဲနောင်၏ပိုးသားရှမ်းဘောင်းဘီပွပွကြီး၏စည်းထုံးထားသောခါးစကိုဖြည်လိုက်ကာလျှောချလိုက်ပြီး ပေါင်ခွကြားသို့လက်ကိုလျှိုသွင်းလိုက်ကာ မာထန်နေသောသားဖြစ်သူ၏အင်္ဂါဇတ်ကိုမိမိရရကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ ရဲနောင်မှာလီးကိုာ၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သောလက်ဖဝါးနုနု၏အထိအတွေ့ကြောင့်၊ စိမ့်ကနဲဖြစ်ပြီးရှိန်းဖိန်းတက်သွားရလေသည်။

ဒီအခြေအနေရောက်မှသူအလကားတော့မနေတော့ပေ။ လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းကသူသည်လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံနှင်ပတ်သက်၍အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်သည်။ ရေမရောသောလူပျိုစစ်စစ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့်သုံးလေးရက် အတွင်းမှာပင် မယုံနိုင်စရာကောင်းလောက်အောင်၊ မိန်းမတွေအများကြီးနှင့်ဆက်တိုက်ဆိုသလို၊ ကာမဆက်ဆဲံခဲ့ရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကသင်ကြားမှုမြန်သည်ဟု၊ပြောရမလား၊ ဒါမှမဟုတ်သူထူးဆန်းစွာရရှိလာသောရတနာလက်စွပ်ကြောင့်လား၊ ရာဂနတ်ဆိုးဟုခေါ်သည့်နတ်မိစ္ဆာ၏အရှိန်အဝါလွှမ်းမိုးမှုကြောင့်လား။

မိန်းမတွေကိုကောင်းမွန်ပြီးပြည့်စုံစွာကိုင်တွယ်သော ပညာရပ်ကို အချိန်တိုအတွင်းကျေညက်ခဲ့လေပြီ။ ယခုအမေဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူကသူ့လီးကိုနှိုက်၍ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကိုင်ဆွလိုက်ချိန်တွင်၊ သူကလည်းအိမ့်ကြာဖြူဝတ်ထားသည့်ရှမ်းစတိုင်ချည်ဖောက််ထိုးလွှာချင်းရင်ဖုံးအင်္ကျီ၏ ကြယ်သီးနှိပ်စိများကို တထောက်ထောက်မြည်အောင်သွက်လက်စွာဖြင့်ဖြုတ်လိုက်ခဲ့ပြီးဖြစ်လေသည်။

အင်္ကျီရင်ဘတ်ဟ၍ပွင့်သွားလျှင် ဘရာစီယာအနက်ကလေးသာခံဝတ်ထားသောနိုလုံးဖွေးဖွေးကြီးများဘရာစီယာသိုင်းလျက်သားဖြင့်အန်ကျလာလေ၏။ မိခင်ရင်း၏ဖွံ့ထွားပြည့်စုံလှသော သားမြတ်အစုံနို့ကြီးတွေကိုသူအရွယ်ရောက်လာပြီးခဲ့သည်မှစ၍၊ ယခုဆိုလျှင် ဒုတိယရက်၊ ဒုတိယအကြိမ်အဖြစ်တွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ရဲနောင်အဖို့မိန်းမကိုဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမည်ဆိုသည့်သုံးရက်အတွင်းသင်ကြားခဲ့သည့် လက်အရှိန်ဖြင့်၊ အမေအိမ့်ကြာဖြူ၏အင်္ကျီကိုရဲတင်းစွာပင်ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။

ကျန်သည့်လက်တစ်ဖက်က မိခင်ဝတ်ထားတဲ့ထမီရဲ့၊ ခါးကအထက်ဆင်ကို၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖြည်လိုက်ကာ၊ သူ့အမေလုပ်သလိုပင် ထမီကိုခါးအောက်ရောက်အောင်ဆွဲချလိုက်ပြီး၊ ဆီးခုံကြားသို့လက်ကိုပို့၍ နှိုက်လိုက်လေသည်။ မယ်မယ်အိမ့်ကြာဖြူက စံအိမ်(ဟော်နန်း) တွင်သာလွတ်လပ်စွာနေစဥ်ဖြစ်လို့လားမသိ၊ ထမီအောက်မှာဘာအတွင်းခံမှမရှိပါလား၊ ရဲနောင်၏လက်တွေကစောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုဒါရိုက်အုပ်၍ကိုင်မိသွားသည်။ 

သူကသူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့်တွန်းပြီးပေါင်ကိုချဲပြီးကားစေလိုက်ကာ၊ ဟသွားသောပေါင်ကြားအတွင်းလက်ကိုတဆက်ထဲလျှိုသွင်းလိုက်လေသည်။ သူကြုံခဲ့ရသမျှလက်တွေကနေရာအတိအကျကိုအလိုလိုကိုသိနေလေပြီ။

အမေဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူ၏စောက်ဖုတ်အဟကြားထဲသို့သူ၏လက်ကစွပ်ခနဲဝင်သွားသည်။ ချောကျိသောအထိအတွေ့ကိုရလိုက်၏။

ဟားးး..! တောင်ကြားလမ်းကချော်ရည်တွေထွက်နေပါပကောလား။

```````````````````````````````

(39)

ရဲနောင်အရှိန်ရသွားလေပြီ။ သူ့မွေးမိခင်၏စောက်ခေါင်းထဲမှနွေးထွေး၍ ချွဲကျိအိစက်သောအထိအတွေ့ကိုရလိုက်သည် စောက်ရည်နံ့ခပ်ထပ်ထပ်ကသင်းပျံ့သလား၊ စူးရှသလား၊ သေချာတော့မပြောပြတတ်ပါ။ ဒါပေမယ့်သူ့နှာခေါင်းထဲမှာတော့ ပင့်သက်တရှူတရှိုက်တိုင်းမှာဝင်ရောက်ကျီစယ်နေလေသည်။ စောက်ဖုတ်ရနံ့က သူ့နှာခေါင်းအတွင်းအမြှေးပါးနဲရံဆဲလ်များမှတဆင့်၊ သူ့ဦးနှောက်ထဲအထိစူးကနဲဝင်ရောက်သွားလေရာ၊ တဏှာရာဂသွေးတွေကထောင်းကနဲထကြွလာပြီးမျက်လုံးတွေတောင်ပြာဝေသွားခဲ့ရသည်။

သူ့ကိုယ် သူ့စိတ်ထဲ ရာဂနတ်ဝင်စီးသွားခဲ့လေပြီ။ လွန်ခဲ့သည့်မိနစ်အနည်းငယ်က ဇဝေဇဝါကျန်ရှိနေသေးသော၊ ဒါငါ့ရဲ့အမေပါလားဆိုသည့်အသိကိုလုံးလုံးမေ့သွားပြီး ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူအား ရင်ကိုဖိ၍သလွန်စက်ရာပေါ်သို့ ခပ်ဖွဖွလေးတွန်းလှဲချလိုက်သည်။ သူ၏ကိုယ်ကပါအမေဖြစ်သူ၏၏ကိုယ်ပေါ်တွင်ထပ်လျက်အလိုက်သင့်ဝမ်းလျားထိုးလိုက်ပါသွား၏။

သူ၏ပါးစပ်ကလည်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းထူထူထွေးထွေးကြီးကိုအတင်းဖိကပ်စုပ်၍ ကစ်ဆင်ရိုက်နေသည်ကမလွှတ်ပေးသေးချေ။ ပို၍တင်းကျပ်စွာပင်ပြတ်ထွက်လုမတတ် အငမ်းမရဖိစုပ်ပေးနေစဥ်၊ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားသော နှိုက်လက်စလက်နှစ်ချောင်းပူးကလည်းလွတ်မထွက်သွားစေရအောင် ကပ်ထည့်ထားလျက်၊ တကျိကျိနှင့်လက်လိုးလေးကိုသွက်သွက်မှန်မှန်ညှောင့်ပြီးကလိုင်းပေးနေသည့်အပြင် စောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုပါရစ်ပြီးမွှေ့ပွတ်ပေးနေလေရာ အိမ့်ကြာဖြူ၏စောက်ခေါင်းချော်ရည်တွင်းထဲမှလည်းချွဲကျိသောစောက်ရည်ရွှင်ရွှင်များက တသွင်သွင်တဟောဟောစိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

သူ၏အားနေသောနောက်လက်တစ်ဘက်ကလည်းအလကားမထားပဲ၊ မိခင်ဖြစ်သူ၏တဝက်တပျက်ပြေလျော့လန်ပျံနေသည့်ထမီကို ခါးမှနေ၍ အတင်းဆွဲပြီးတစ်ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ ထမီမှာတင်ဆုံကြီးအောက်တွင် ဖိထပ်ညပ်နေသေး၍ရဲနောင်က အားသုံးပြီးအတင်းဖိအဆွဲတွင်တော့၊ အိမ့်ကြာဖြူကအထာပေါက်စွာဖြင့်အလိုက်တသိဖင်ကိုကြွပေးလိုက်ရာ ထမီမှာလျှောကနဲလုံးလုံးကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်။

ယခုတော့ မိခငိဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူမှာ ဖင်ဟောင်းလောင်းနှင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ သူ့အမေ၏တင်းကားဝိုင်းစက်နေသော ဖင်လုံးတစ်တစ်ကြီးတွေက စွင့်စွင့်ကားလျက် နုညက်သောသလွန်မွေ့ယာပေါ်မှာအိစက်စက်ကြီးပိပြားကျနေတာလေ၊ အမလေးကြီးလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး။ ဒါကြီးကိုဖြိုလျှင်အားရပါးရအတော်ကိုကြုံးပြီးဖြိုရလိမ့်မည်ဟုထင်သည်။ ရဲနောင်တစ်ယောက် အမေ့ဖင်ကြီးကိုတခဏကြာမျှမေ့မေ့လျော့လျော့ကြည့်နေမိလေ၏။

သူကမိန်းမောလောက်အောင်အဆက်မပြတ်ဆွဲစုပ်နမ်းနေသောမိခင်၏နှုတ်ခမ်းမှအနမ်းကိုခွာခဲ့ကာ၊ ယခု ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီးအပြုံလိုက်ကြီးအန်၍ထွက်ကျလာနေသော အမေ့ရင်သားမြတ်အိအိတင်းတင်းကြီးများကိုမက်မောစွာဖြင့်အရသာခံကြည့်နေလိုက်ပြီးမှ၊ ခေါင်းကိုအောက်ဖက်သို့လျှောတိုက်ရွှေ့လာခဲ့ပြီးနို့အုံကြီးတွေကိုဖမ်းဟပ်လို့ကုန်းစို့လိုက်တော့သည်။

နို့အုံသားအိအိကြီးများကို ဘယ်တစ်လှည့်၊ ညာတစ်လှည့် သွားဖြင့်မနာအောင်ဟပ်၍ကိုက်ပေးလိုက်၊ လက်သန်းလုံးခန့်ရှိနို့သီးခေါင်းစူစူညိုညိုလေးများကိုလျှာဖြင့်လှိမ့်ကာလှိမ့်ကာကစားရင်း နူ့ညံ့စွာစို့ပေးနေရာ၊ မယ်တော်ဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူမှာကြက်သီးမွေးညင်းဖုလေးများတရွရွထလာလျက်ဖီလင်တက်ပြီး တဟီးဟီး၊ တအင်းအင်းနှင့် အဖျားတက်သလိုညည်းတွားလာခဲ့လေသည်။

ဒါပေမယ့်သူနို့စို့နေသည်မှာမိနစ်အနည်းငယ်မျှသာကြာလိုက်သည်။ သူတကယ်စူးစိုက်နေသောပစ်မှတ်ကတော့ မွေးမေမေ၏စောက်ပတ်ကြီးသာဖြစ်သည်။ ဒီစောက်ပတ်ကြီးကိုအားရပါးရဆောင့်လိုးပစ်ချင်လှပြီမို့ သူ၏လီးကြီးကကြည့်နေရင်းမှတစတစနှင့်အဆမတန်ကန်၍ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်လာသည်။

ရဲနောင်ကနို့ကြီးတွေကိုအရသာခံ၍ညှစ်ရင်း၊ ကိုင်ရင်း၊ စို့ပေးနေရာမှ နောက်ဆုံးမှာအဓိကပစ်မှတ်သို့ချိန်ခွက်ကိုရွှေ့ခဲ့လိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုနောက်ဆုံးတစ်ချက်လျှာဖြင့်လိမ်း၍စုပ်ဆွဲလာခဲ့ပြီးမှတချက်ငုံကိုက်ပြီး၊ လောက်လေးခွသားရေဆွဲသကဲ့သို့ဆွဲပြီးမှ ပါးစပ်ကိုလွှတ်လိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ချက်ချင်းခေါင်းကိုအောက်သို့လျှောချလာကာဖြဲကားထားသော မိခင်၏ပေါင်ခွကြားသို့မျက်နှာအပ်လိုက်တော့၏။     

သူ့ကိုတချိန်လုံးဆွဲဆောင်ညှို့ငင်နေသည့် အမေ့စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကြားမှ love potion ဟုဆိုရမည့် စောက်ရည်ရနံ့ကစူးကနဲထွက်လာပြီးဆွဲဆောင်ပြန်လေရာ၊ ရဲနောင်တစ်ယောက် တို့ဆေးမိလိုက်သလိုဘာမှစဥ်းစားမနေတော့ပဲ၊ ဟက်ပဲ့လေးပြဲလန်နေသည့်စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကုန်းဟပ်လိုက်ပြီး တလွှားချင်းယက်လို့ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေမိလေပြီ။

" အာ့..အားးဟာ့ ဟင့်..ဟင့်..အင့် မောင်တော်ဖုရားရယ်၊ ဒါ..ဒါ..ဒေဝီ့ကိုဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..၊ အို..ဟင့် မကောင်းဘူးကွာ..၊ ဘုန်းတော်တွေဘာတွေနိမ့်ပါးကုန်ပါ့မယ်.."

အိမ့်ကြာဖြူက ရဲနောင်၏ခေါင်းကို အားမပါစွာဖြင့် တွန်းထုတ်ပြီးတားနေသည်။ သူမကဘာပဲပြောပြောရဲနောင်ကစိတ်မဝင်စား၊ ဘာမှလည်းပြန်မပြောတော့၊ သူစိတ်ဝင်စားရာ ဘာဂျာကီးတွေကိုသာသံစဥ်မှန်စေရန် အာရုံနှစ်ထားလိုက်၏။

သူကသူ့မယ်ဖုရား၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကိုလက်ညှိုးလက်မနှစ်ဖက်သုံးရင်းဖိဖြဲကြည့်ရာ၊ အတွင်းမှအရည်လဲ့နေသော စောက်ခေါင်းသားနီနီရဲရဲကို အတိုင်းသားတွေ့နေရသည်။

မိခင်ဖြစ်သူ၏တဆတ်ဆတ်တုန်တက်နေအောင်လှုံ့ဆော်ခံနေရသည့် ရာဂစိတ်ခံစားမှုအီမိုးရှင်းကြောင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းကြွက်သားတွေကသိသိသာသာလှုပ်ရှားလိမ်တွန့်နေကာ သက်ရှိခရုကမာကောင်ကြီးတစ်ကောင်၏အဆံသားကဲ့သို့ညှစ်၍လှုပ်ရှားနေပြီး အရည်ကျိချွဲချွဲများကိုဖိကြိတ်၍ထုတ်ပေးနေသကဲ့သို့ရှိသည်။ ရဲနောင်ကထိုမြင်ကွင်းအနီးကပ်ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်၊ မင်သက်မိသလိုအတန်ကြာမျှစိုက်ကြည့်နေပြီးမှသူ၏လျှာကိုဇောင်းလိုက်ချွန်နေအောင်စုလုံးလိုက်ပြီး မယ်တော်အိမ့်ကြာဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့လှိမ့်၍ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

ရဲနောင်တစ်ယောက် လျှာကိုအားဖြင့်ထိုးသွင်း၍လှိမ့်လှည့်ရင်းအငမ်းမရမှုတ်ရင်းလောကကြီးကိုမေ့လျော့သွားစဥ်တွင်၊ သူ့နှာခေါင်းမှာစောက်ပတ်ကြားမှာမြှုပ်လျက်အသက်ရှူမဆက်ပဲရပ်ခမန်းဖြစ်နေသော်လည်း၊သူကလျှော့ဖို့မစဥ်းစားပဲမုန်ထပြီးအသေအကြေမှုတ်နေတော့ရာ၊ အောက်မှပက်လက်ဖြစ်နေသောမိခင်ဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူမှာသူ၏ရင်မှမွေးသောသား၏ ကာမအဌာရသလျှာစွမ်းကြောင့်ထွန့်ထွန့်လူးမျှခံစားနေရလျက်၊ ပေါင်တွေ အသားတွေပင်တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး၊ ခြေဖြင့်သလွန်အိပ်ရာခင်းပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ချနေမိလေသည်။

ရဲနောင်ကလျှာကိုလှိမ့်လိုက်၊ လျက်လိုက်၊ စောက်ပတ်ကိုကပ်ဖိပြီးစုပ်လိုက်လုပ်နေရင်းက မိခင်ဆီက ထွက်လာသောစောက်ရည်များကို ပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှအကုန်စုပ်မြိုသောက်သုံးပစ်လိုက်သည်။ အိမ့်ကြာဖြူမှာငါးရံ့ခေါင်းအထုခံထားရသလို၊ ကိုယ်လုံးကလေးဘယ်ညာတွန့်လိမ်ပြီးဆတ်ဆတ်ခါလူးနေရင်းမှ လက်တစ်ဘက်ကသားဖြစ်သူရဲနောင်၏ခေါင်းကိုမိမိ၏စောက်ဖုတ်ပေါ်အတင်းဆွဲကပ်ဖိထားလျက်၊ နောက်လက်တစ်ဘက်က ကယောင်ကတန်းဖြင့် အိပ်ရာခင်းကိုဆွဲစုဆုပ်ချေမိလျက်သားရှိနေလေ၏။

" အားအားအား အင့် ဟင့်ဟင့်အင်း အူးး..အွန်း..ဟွန်းဟွန်းးး.."

မချိမဆန့်ညည်းသံလေးများကဟော်နန်းတော်၏စက်ခန်းဆောင်မကြီးအတွင်းမှာပြတ်တောင်း ပြတ်တောင်း လွင့်ပျံလာသည်။ ရဲနောင်မှာ သူ၏မယ်တော်ဖုရား ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူကိုထိုသို့စိတ်တိုင်းကျ ဘာဂျာတော်ဆက်နေရင်းမှ၊ သူ၏တစတစထွားကျိုင်းဖောင်းကားလာသောလီးကြီးက ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ်တင်းမာလာပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာကာ ပေါက်တော့မည့်မြွေဟောက်ကြီးလိုပါးပျဥ်းတရမ်းရမ်းနှင့်ဖြစ်လာတော့၏။

ရဲနောင်ကသူ့လီးဆီကအလွန်တင်းလာသောခံစားချက်ကိုသတိထားမိသွားလေပြီ။ ဒါကြီးကိုနောက်ဆုံးအဆင့်လျှော့ပစ်မှဖြစ်ပေတော့မည်။ သူကအမေ့စောက်ဖုတ်အားဘာဂျာမှုတ်ပေးနေခြင်းကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး သူမကိုဆွဲထူလျက်အငမ်းမရမက်မောစွာဖြင့်ဖက်ရမ်းရင်းနှုတ်ခမ်းတွေကိုတဖန်နမ်းစုပ်ပြန်သည်။ တမေ့တမောနမ်းစုပ်ပြီးမှနှုတ်ခမ်းကိုလွှတ်လိုက်တော့မှ အိမ့်ကြာဖြူဆီမှမောရှိုက်သောတဏှာသံလေးဖြင့်စကားသံထွက်လာသည်။

" ရှူးဟင့်အင့်မောင်တော်ဖုရားကလဲ၊ တအားပဲကဲတာ၊ ဆက်တိုက်ကြီးပဲ အသက်ရှူချိန်တောင်မပေးဘူး..တခါထဲ။ ဒေဝီမရတော့ဘူး။ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဒေဝီ့ကိုအခုပဲရေဆုံးမြေဆုံးချစ်ပေးပါတော့မောင်တော်.."

" ရတာပေါ့မောင့်ဒေဝီထိပ်ထားရဲ့။ ဒေဝီ့သဘောကျ ကျေနပ်တဲ့အထိမောင်တော်လုပ်ပေးရမှာပေါ့.."

ရဲနောင်ကယခုမှပင်ပထမအကြိမ်တုံ့ပြန်စကားပြောဖော်ရလေသည်။ သူကသူ့မယ်တော်ရောက်ရှိနေသည်ဟု ခံယူထားသောကမ္ဘာထဲသို့အလိုက်သင့်အလျားသင့်ပင်ခင်းထားသောဇာတ်ကွက်၌ဝင်ကလိုက်သည်။

ရဲနောင်ကလိုးရန်အတွက်ကိုယ်အနေအထားပြင်သည့်အနေဖြင့်အိမ့်ကြာဖြူကိုယ်ပေါ်မှမှအသာထ၍ခွလိုက်ပြီးသူမ၏ကိုယ်ကိုပါဆွဲထူပြီး နေရာချရန်လုပ်စဥ်၊ လီးကြီးကသူမမျက်နှာအနီးမှာတရမ်းရမ်းနှင့်ဝဲလာသည်။ အနီးကပ်မြင်လိုက်ရသောဒစ်ထိပ်ကြီးကိုတွေ့တော့ အိမ့်ကြာဖြူမှာအသည်းတွေအူတွေယားပြီး ခံတွင်းချဥ်သွားသည်။ သူမသည်ယခုလက်ရှိ လောလောဆယ်သိနေသောဘဝတွင်သူမက ပင်တိုင်စံအပျိုစင်ဒေဝီလောင်းလား ဘာလား၊သူမ မသိ၊ မမှတ်မိပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အခုလက်ငင်း သူ့မ၏ရှေ့မှာမြင်နေရသောလီးကြီးကိုသာအလွန်အမင်းတောင့်တချင်ခြင်းတပ်လို့နေသည်။

အမှန်က မှတ်သာမမှတ်မိတာ သူမသည်ဝါရင့်အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်မဟုတ်ပါလား။ ယခုသူမရှေ့မှလီးကြီးတရမ်းရမ်းနှင့်လုလင်ကိုသူမကိုယ်တိုင်မွေးထုတ်လာခဲ့တာပဲလေ။ သူမအလိုးခံရတာနှင့်ရော၊ လီးနှင့်ရောမစိမ်းပါ။ ရုတ်တရက်ဝင်ရောက်လာသောချဥ်ခြင်းက အိမ်ကြာဖြူကိုအလိုအလျောက်ပင်လှုပ်ရှားသက်ဝင်စေသည်။ သူမကလီးကြီးကိုဖမ်းဆွဲဆုပ်လိုက်ပြီး ရီဝေစွာမက်မက်မောမောစိုက်ကြည့်နေလေသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကြီးစွာဖြင့် အာသာဆန္ဒပြင်းပြသောအကြည့်နှင့်မိခင်၏အပြုအမူကြောင့်၊ ရဲနောင်၏လက်ရှိလှုပ်ရှားမှုက တန့်သွားရသည်။

သူက အိမ့်ကြာဖြူကိုတန်ပြန်ကြည့်လိုက်စဥ်မှာပင်သူမကကုတင်ပေါ်မှာဒူးတုပ်လျက်သားပြင်လိုက်ပြီးနီထွေးသောပါးစပ်ကိုဟကာ သားချစ်တော်ဖုရား၏ဒစ်ထိပ်ကိုလျှာဖျားဖြင့်ညင်သာစွာတို့ထိရင်းတဆက်တည်းလိမ်း၍ယက်လိုက်သည်။ သူမ ဒီလုပ်ငန်းစဥ်တွေကိုကောင်းကောင်းကြီးမှတ်မိနေလေသည်။ ဘယ်တုန်းကလုပ်ခဲ့ဖူးသလဲတော့မသိ။

လျှမ်းလျှမ်းထအောင်နိုးဆွထားပြီးဖြစ်လို့စိတ်တွေအရမ်းထန်နေသော ရဲနောင်၏လဒစ်ဂေါင်းကြီးထိပ်မှာ၊ နီရဲပြောင်တင်းပြီးကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များကသီး၍ တစိမ့်စိမ့်စီးထွက်နေလေပြီ။ အိမ့်ကြာဖြူမှာဒစ်ကြီးကိုလျှာအပြားလိုက်ပတ်လျက်ပေးနေလိုက်ရင်းမှပါးစပ်ကိုကျယ်နိုင်သမျှ အကျယ်ဆုံးဟလိုက်ပြီး လီးတံကြီးကိုတဝက်ခန့်ရောက်အောင်အာခေါင်ထဲသို့စုပ်သွင်းလိုက်သည်။ သူမကခန္ဓာကိုယ်ဘာသာစကားဖြင့်လက်ရိပ်ခြေရိပ်ပြကာ ရဲနောင်အားသာသာတွန်းပြီးပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။

သူမကလီးကိုပါးစပ်မှမလွှတ်ပဲဘေးမှတစောင်းလေးကုန်းငုံ့လျက်လိုက်ပါသွားပြီးဆက်စုပ်နေသည်။ ပက်လက်လှဲလိုက်လို့မိုးမျှော်နေသောလီးကြီးကိုအရင်းမှလက်ဆုပ်ဖြင့်ကိုင်၍ထားသောအနေအထားဖြင့်ဖျစ်ထားတာပါလား။ ပါးစပ်ကလီးကိုပတ်၍ယက်၍စုပ်ရင်း လက်ဆုပ်လေးကလည်းအငြိမ်မနေပဲ၊ လီးအောက်ပိုင်းရှိသလောက်ကိုတင်းတင်းညှစ်ရင်းဂွင်းတပြိုင်ထဲထုပေးနေပြန်သည်။

သူမဒီအလုပ်ကိုမေ့သလောက်ရှိနေတာကြာပြီ။ ဒီအရသာကိုပြန်လည်ခံစားရန်မက်မောတောင့်တမိနေတာကြာပြီလေ။ အခုလိုဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီးတွေ့တော့၊ ကိုယ်တိုင်က လက်ရှိဘဝကိုအသိမဲ့စွာဝေဝါးနေသော်လည်း၊ လူကနေပေမယ့်၊ ပညာကမနေဆိုသလို၊ အစွမ်းအစတွေက လက်ကုန်ထွက်လာကာ၊ ပျော်ပျော်ကြီးပုလွေစွမ်းပြနေတော့၏။ ရဲနောင်မှာလည်းသူ့အမေထံမှပညာကုန်ထုတ်ကာပေးလာသော အရသာဖြင့်ထွန့်ထွန့်လူးမျှကောင်းနေရလေသည်။ အတန်ကြာမျှအားရအောင်မှုတ်ပြီးသည်တွင်မှ အိမ့်ကြာဖြူမှာတံတွေးအရွှဲသားဖြင့်လီးကိုပါးစပ်မှချွတ်တော့သည်။

ရဲနောင်မှာအမေဖြစ်သူ၏အားရပါးရလီးစုပ်ပေးခြင်းကိုခံလိုက်ရအပြီးမှာတော့ သူ့အနေဖြင့်ဇာတ်ကိုဆက်ပြီးအမျောမခံတော့။ လိုးမှဖြစ်တော့မည်။ ရဲနောင်ပြန်လည်ထလိုက်ကာ၊ အမေဖြစ်သူကိုကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲစေလိုက်သည်။ သူကသူမကိုဖင်ပြားချ၍ပက်လက်လှန်စေကာပေါင်၂ချောင်းကိုဘေးကား၊ တံကောက်ကွေးကိုပင့်၍ဒူးနှစ်ဘက်ဖြဲခိုင်းကာ၊ဟပြဲလေးဖြစ်နေသောစောက်ဖုတ်အဝမှာသူ၏ဒစ်ကြီးကိုတေ့ရင်း အမြောင်းလိုက်လျှောထိုးပြီး စောက်စိကိုခလုတ်တိုက်ကာလေးကြိမ်မျှဖိပွတ်ဆွဲပြီးမှနောက်ဆုံးအချက်အဆွဲတွင် အားဖြင့်မျှောပြီးဇိကနဲဖိချလိုက်ရာ အမေဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူခမြာ အာ့ကနဲအော်ပြီးပါးစပ်လေးဟသွားသည်။

လီးကြီးကနင့်နင့်နဲနဲဝင်ပြီးအောင့်ခနဲဖြစ်သွားသလို အရသာကလည်းဆိမ့်ခနဲကောင်းလွန်းသဖြင့် အိမ်ကြာဖြူမှာ မျက်လုံးပါမှေးစင်းကျသွားရသည်။ ဟော်နန်းစက်ရာကြီး၏သလွန်တော်ပေါ်မှ တော်ဝင်စော်ဘွားသားအမိနှစ်ယောက်ကိုရှုပါကုန်။ မာထန်၍ကြီးထွားတုတ်ခိုင်လှသောသားဖြစ်သူ၏လီးကြီးက  သားတို့မထိတွေ့ကောင်းဟုခံယူထားကြသော၊ မွေးသမိခင်အရင်း၏ယောနိလမ်းကြောင်း(ဝါ) စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့လွန်တူးစက်တစ်ခုပမာထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားလေပြီ။ ရဲနောင်က တလက်စထဲပင်နှစ်ချက်သုံးချက်ဆက်၍ ဖိ၍ညှောင့်လိုက်ရာ..။

ပြိပြိ..ကျွိ..ဒုတ်..ဒုတ်

" အာ့..အမလေးကျွတ်..ကျွတ်..အွန့်.."

အိမ့်ကြာဖြူမျက်နှာလေးရှုံ့ပြီးအံလေးကိုကြိတ်၍ခံလိုက်သည်။ ရဲနောင်ကတဆုံးအထိဝင်သွားသောလီးကိုဆက်မလှုပ်ရှားတော့ပဲ၊ ဆီးစပ်ချင်းကပ်ဖိထောက်ထားပြီးနှစ်မိနစ်လောက်ငြိမ်၍အနားပေးထားလိုက်ရာ အိမ့်ကြာဖြူ၏ရှုံ့နေသောမျက်နှာလေးကပြန်လည်ပြေလျော့လာခဲ့သည်။

စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးပြည့်ညပ်နေသောသားဖြစ်သူ၏လီးကြီးက သွေးများတဒုတ်ဒုတ်တိုးနေသည်ကိုခံစားနေရသည်သူမအဖို့အရမ်းကောင်းသောလောကနိဗ္ဗာန်ကိုအမြေ့မြေ့နှင့်လွင့်မြောတက်သွားသည်ဟုထင်မိသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှလည်းအားကျမခံပင် သူ့အထဲမှာဝင်ရောက်တွင်းအောင်းနေသောမြွေကြီးကိုတစစ်စစ်နှင့်ပြန်ညှစ်ပေးနေမိ၏။

အချိန်အတန်ကြာတော့သူတို့တွေပြန်လှုပ်ရှားလာကြပြီးအရှိန်ရလာသည်။ တကျွိကျွိ၊ တဖတ်ဖတ်၊ တဇတ်ဇတ်ဖြင့် လင်မယားတို့သာလုပ်လေ့လုပ်ထရှိသောလိုးခြင်းဆိုသည့်အမှုကိုသားအမိနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ကြီးလုပ်နေကြပြီလေ။

```````````````````````````

(40)

သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် အရိုးရှင်းဆုံး လှေကြီးထိုးပုံစံဖြင့်ပင်စတင်၍ ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့်အားရပါးရလိုးနေကြသည်။ ခဏကြာတော့သူတို့ပုံစံအနည်းငယ်ပြောင်းကြသေး၏။ ပထမတွင် ကိုယ်ခန္ဓာတွေကိုပြိုင်တူတစောင်းလှဲချကြပြီး ရဲနောင်က အိမ့်ကြာဖြူ၏ပေါင်ကိုလက်တစ်ဘက်ကကိုင်မြှောက်ပြီး တပေါင်ကျော်ပုံစံဖြင့်လုပ်သည်။ ဟော်နန်းဆောင်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာလည်းတအင့်အင့်တအီးအီးညည်းသံများဖြင့်မြိုင်ဆိုင်နေရာ အသံလုံသောနန်းဆောင်အခန်းဖြစ်လို့သာတော်တော့သည်။

တပေါင်ကျော်လုပ်လို့ညောင်းပြန်တော့။ အိမ့်ကြာဖြူကရဲနောင်ကိုအိပ်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှတက်ခွ၍မြင်းစီးကာကဆုန်စိုင်းတော့သည်။ သူမကနှစ်လကြာရှည်စွာပြတ်လပ်ခဲ့ရသောအိမ်ထောင်မှုအနုသုခ အရသာကိုဝအီအောင်ပြန်လည်စားသုံးနေသည်။ သူမသည်ခါးကိုကြွ၍ဖင်ဆုံကြီးကိုမြှောက်ခါမြှောက်ခါဖြင့် ယခုသူမလင်ဟုထင်နေသောရဲနောင်၏မာထန်လှသောလီးတုတ်တုတ်ကြီးပေါ်သို့ဆောင့်ကာဆောင့်ကာထိုင်ချနေ၏။ 

စောက်ရေတွေထွက်ကျလာသည်ကဒလဟောပင်။ ဖင်ကြီးကြွ၍ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလီးကျွတ်မတတ်မြှောက်ပြီး ပြန်ဆောင့်၍စွပ်မချခင်စောက်ခေါင်းထဲမှစက္ကန့်ပိုင်းအလိုက်စည်းချက်ညီစွာမြုပ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်နေသောလီးတံကြီးနှင့်စောက်ပတ်သားလန်လန်ကြီးကြားစီးထွက်ပေရေနေသောရာဘာစေးကဲ့သို့အဖြူအစေးပျစ်ပျစ်နှင့်အမြှုပ်များကိုမြင်ရသည်ကပင်ရာဂစိတ်ထန်စရာမြင်ကွင်းဖြစ်လေသည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြုတ် ဗြုတ် ဗြုတ်

" အာ့ အာ့ အာ့ မောင်..မောင်တော် မောင်တော်ဖုရား.. အု..အု.. နှမတော် နီးလာပြီ..ပြီး..ပြီးတော့မယ်..အားးး.."

" အားဖာ့ခ် ဒေဝီ..မောင်လဲပြီးပြီ။ အားဟားရှီး ဟူးးး ဟု..ထွက်ကုန်ပြီ.."

အိမ့်ကြာဖြူမှာရဲနောင်၏ဗိုက်ပေါ်တက်ဆောင့်ရင်းစူးရှစွာအော်လျက် စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ပြီးကာမပန်းတိုင်သို့ရောက်သွားလေသည်။ ရဲနောင်မှာလည်းတစစ်စစ်နှင့်အတင်းညှစ်ဆွဲစုပ်နေသောမွေးသမိခင်၏စောက်ဖုတ်ကြောင့်ဆက်လက်၍ထိမ်းမထားနိုင်တော့ပဲ လရည်တွေပန်းထုတ်ကာပြီးသွားရသည်။

" အား..ဟင့်မောင်တော်ရယ်  အူးးး"

အိမ့်ကြာဖြူ၏ခေါင်းကရဲနောင်ရဲ့ရင်အုပ်ကြီးပေါ်သို့နွမ်းရိစွာထိုးစိုက်ကျလာပြီးသားဖြစ်သူရဲနောင်ကိုလင်အမှတ်ဖြင့်တုန်ရီစွာကြုံးဖက်ထားလေသည်။ ရင်ဘတ်ချင်း၊ ပါးချင်း၊ နားချင်း အပ်ထားပြီးစိစိပါအောင်ဖက်ထားသော နှစ်ယောက်စလုံးထံမှ ဖိုထိုးသောဖားဖိုကြီးကဲ့သို့ တဟူးဟူး တရှူးရှူးဖြင့် အမောတကောအသက်ရှူသံများသာထွက်လို့နေတော့သည်။ အချိန်အတန်ကြာတော့မောပန်းနွမ်းလျစွာဖြင့်ဟော်နန်းဆောင်ကြီးကတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားလေ၏။

```````````````````````````

ယခုအချိန်တွင် မိုင်းပုလဲဟော်နန်းစံအိမ်တော်ကြီး၏အတွင်းဆောင်ထဲမှ သားအမိသုံးယောက်တို့၏ သွေးသားရင်းခြာ လိင်ဆက်ဆံရေးတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်ဇာတ်လမ်းမှာ ရက်အနည်းငယ်အတွင်းတရိပ်ရိပ်နှင့်အရှိန်တက်လာနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ဤဇာတ်လမ်း၏ဇာတ်လိုက်ဖြစ်သူတော်ဖုရားလေးရဲ နောင်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူသည်၎င်း၊ တဘက်တွင် ရဲနောင်နှင့်အစ်မတော်ဖြစ်သူ အိမ့်နန္ဒာခေါ် မယ်လိုဒီသည်၎င်း ရမ္မက်ထန်သောအချစ်ပွဲများကိုမနားတမ်းဆင်နွှဲလျက်ရှိကြသည်။ သို့သော်သုံးဦးတစ်ပေါင်းတစည်းထဲ၊ တစ်ချိန်ထဲတော့မဟုတ်ပေ။ မိသားစုတွင်းအဟန့်အတားအရှိန်အဝါကြောင့် တစ်လှည့်စီကြိတ်ပုန်းခုတ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

အိမ့်နန္ဒာကမိသားစုတွင်းဆက်ဆံရေးကိုအကုန်သိနေသော်လည်း မယ်တော်ဖြစ်သူ အိမ့်ကြာဖြူမှာတော့မသိနိုင်ခဲ့ပါပေ။ ယခင်ကဆိုခဲ့သလို၊ ရဲနောင်နှင့်အိမ့်နန္ဒာအကြားဆက်ဆံရေးက ရာဂနတ်ဆိုး၏ ပါဝါထူးကဲစွာမသက်ရောက်ခင်ကထဲကပင်သူ့ဟာသူပွင့်လင်းသွားခဲ့ပြီးဖြစ်သဖြင့်အိမ့်နန္ဒာမှာမူလအသိစိတ်ပျောက်လောက်အောင်ပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိခဲ့တော့ပေ။ တနည်းအားဖြင့်ဓါတ်ပြယ်သွားပြီဟုဆိုနိုင်သည်။

ဒါပေမယ့်အမေဖြစ်သူအိမ့်ကြာဖြူ မှာတော့ ရာဂနတ်ဆိုး၏ညှို့ဓါတ်စွမ်းအားကြောင့် လုံးဝအသိစိတ်ပျောက်နေခဲ့ပြီဖြစ်၏။ တနည်းဆိုရလျှင်ယဥ်ကျေးသောတိရစ္ဆာန်များ အရိုင်းစိတ်ပြန်ဝင်သွားသလို၊ တောစိတ်ဝင်သွားပြီဟုသာသုံးနှုန်းရပေတော့မည်။ အိမ့်ကြာဖြူအဖို့လက်ရှိသူတို့ကျင်လည်နေရသည့်ဘဝမှန်ကိုမသဲကွဲမမှတ်မိတော့။ သူမအဖို့ မှော်ဆန်၊ ပဥ္စလက်ဆန်သောဘဝဟောင်းတစ်ခုသို့ပြန်ရောက်နေသလိုထင်ယောင်မှားဖြစ်ကာပစ္စုပန်ဘဝကိုမေ့နေသလိုပါဘဲ။

လက်တွေ့အမှန်တရားအရ၊ သူမနှင့်အတူလင်အဖြစ်အချစ်ပလူး ဆက်ဆံနေသော ရဲနောင်တို့မှာတကယ်ဆို သားအမိအရင်းတော်စပ်နေတာ တွေကိုလည်းစိတ်ကသတိရပုံမပေါ်တော့၊ သူမသိနေသည်မှာသူမသည်ဟော်နန်းရှင်တော်ဖုရား၊ စော်ဘွားမင်း၏ကြင်ယာတော်မဟာဒေဝီဟုသာသက်ဝင်ခံယူ စွဲမှတ်ထားသည်။ ဒါကြောင့်အရာအားလုံးကိုမေ့လျက်နတ်ဘုံသိုက်နန်းအလားသာယာလှသောစံနန်းဆောင်ကြီးအတွင်း၊ သားဖြစ်သူဟု မမှတ်မိတော့သော လင်တော်မောင်နှင့်ကိလေသာကာမဆက်ဆံမှုအရသာကိုပျော်ပျော်ကြီးသောက်သုံးခံစား၍နေလေတော့၏။               

ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကိုတစ်ထောင့်၊ တစ်နေရာကနေ၍ အကုန်သိနေသူကတော့အိမ်တော်တွင်းမှာတံခါးမရှိဓါးမရှိဝင်ထွက်စီမံနိုင်ခွင့်ရှိသည့်အိမ်စိုးသခင်မကြီးဘွားရွှေကြာခေါ် နန်းရွှေကြာတစ်ယောက်ထဲသာဖြစ်သည်။ သူမက တစ်ခုသောညတွင်မိုင်းပုလဲဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူနှင့်တော်ဖုရားလောင်းလျာ ရဲနောင်တို့သားအမိနှစ်ဦး၏ကာမမြိုင်ထနှစ်ပါးသွားကခန်းကို မေ့လျော့စွာတံခါးချမထားမိသော ဒေဝီ၏ စက်ခန်းဆောင်အတွင်းတွင်၊ မမျှော်လင့်ပဲမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့ခဲ့လိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။

ဘွားတော်နန်းရွှေကြာအနေဖြင့်စိတ်ထဲမှာအလွန်ထူးဆန်းစွာခံစားနေရသည်။ အခုမြင်နေရတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကမယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ သူမအနေဖြင့်မိုင်းပုလဲဟော်နန်းစံအိမ်ကြီး၏၊ နန်းစဥ်မျိုးဆက်ထိမ်းသိမ်းဖို့နဲ့တော်ဝင်သွေးချင်းထပ်စေရန်အတွက်စိတ်ကူးယဥ်ဆန်စွာ ဒီသားအမိကိုနီးစပ်စေခဲ့ချင်သော်လည်း၊ ဖြစ်နိုင်ခြေနည်းကာ၊ မနည်းပင်စည်းရုံးသိမ်းသွင်းပြီး၊ အတော်ကြိုးစားယူရလိမ့်မည်ဟုထင်ထားခဲ့သည်။ ယခုလို သားအမိအချင်းချင်းကာမဂုဏ်စိတ်သက်ဝင်လျက်၊ အလွယ်တကူနီးစပ်ဖြစ်ပျက်သွားမည်ဟုမထင်ခဲ့မိပေ။

သူမ၏ နောက်ထပ်စင်ပြိုင်အတွေးတစ်ခုထဲမှာတော့၊ ယခုအဖြစ်အပျက်တွေက သာမန်အခြေအနေဖြင့်ဒီလိုဖြစ်သွားဖို့ရာအလွန်ခဲယဥ်းလှပေလိမ့်မည်ဟုထင်နေသည်။ ယခုကအလွန်ထူးဆန်းနေ၏။ ဤဟော်နန်းစံအိမ်ကြီးတွင်ပုံမှန်သဘာဝမဟုတ်သောသက်ရောက်မှုတစ်ခုရှိနေလေပြီလောဟူသည့်အတွေးက သူမ၏ခေါင်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။

ပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်တော့၊ သူမကိုယ်တိုင်ပင်လွန်ခဲ့သောတစ်ညက၊ မမျှော်လင့်လိုက်ပဲ ထူးဆန်းစွာဆွဲဆောင်စုပ်ယူခြင်းခံလိုက်ရသည့် ရာဂစက်ကွင်းတွင်းသို့ကျဆင်းခဲ့ရပြီး ရဲနောင်နှင့်မှားယွင်းခဲ့ရပြီးပြီ။ အခြေအနေကိုသူမကိုယ်တိုင်မလွန်ဆန်လိုက်နိုင်ပေ။ နောက်တော့ ဤဟော်နန်းစံအိမ်ကြီး၏သွေးသားရင်းချာတော်ဝင်မိသားစုကြီးအတွင်း ဖြစ်ပေါ်နေသည့်ပုံမှန်မဟုတ်သော အဖြစ်အပျက်များကိုသတိပြုမိလာတော့သည်။ ဘာအမှောင့်များကြောင့်ဒီလိုထူးဆန်းတာတွေဖြစ်လာတာလဲ၊ သူမ သံသယတွေစဝင်လာသည်။

မိုင်းပုလဲဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူနှင့် သားဖြစ်သူရဲနောင်တို့၏လျို့ဝှက်အတွင်းရေးဆက်ဆံမှုများက ဘာလဲ။ သူတို့သားအမိတွေကိုကြည့်ရတာ မူလအသိစိတ်တွေပျောက်နေပုံရသည်။ နန်းရွှေကြာကရှေးရှမ်းမျိုးနွယ် လောကီဝိဇ္ဇာပညာရပ််များထွန်းကားရာအရပ်ဒေသအသိုင်းအဝိုင်းမှကျင်လည်သက်ဆင်းလာသူ လူကြီးပီပီ ရှေးဟောင်း ပယောဂ၊ အမှောင်ပညာများကို ယုံကြည်သူဖြစ်သည်။

ယခုအခြေအနေက ပုံမှန်မဟုတ်ဟုသူမခံစားနေရ၍ ဒီအဖြစ်အပျက်များ၏အကြောင်းရင်းကို သူမအဖြေရှာဖို့ကြိုးစားရပေမည်။

စဥ်းစားရင်းဘွားတော်နန်းရွှေကြာကအဓိပ္ပါယ်ပါပါပြုံးလိုက်လေသည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူမဖြစ်စေချင်ခဲ့သောအစီအမံသည်၊ အထူးတလည်ခက်ခက်ခဲခဲကြိုးစားစရာမလိုပဲ လမ်းကြောင်းပေါ်ရောက်လာခြင်းအတွက်တနည်းတော့ဝမ်းသာနေမိ၊ ကျေနပ်နေမိသည်။ ဖြစ်ပြီးသောအခြေအနေပေါ်တွင်အသာလေးမျှောလိုက်သွားပြီးလမ်းကြောင်းကိုတည့်မတ်ပေးဖို့ပဲရှိတော့သည်

သူမ၏မူလအစီအမံတွေအောင်မြင်ပြီးမှ၊ ဤစံအိမ်တွင်စိုးမိုးနေသောအမှောင့်အစွဲတွေကိုပယ်ချွတ်ဖယ်ရှားပြီးနဂိုမူလရှိရင်းစွဲအကြံအစည်ကြီးအတိုင်းတော်ဝင်ဘိသိက်ခံပွဲကြီးဖြစ်အောင်စီမံပြီး၊ နှစ်ဦးနှစ်ဘက်ကြည်ဖြူစွာဖြင့်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပေါင်းစည်းသွားနိုင်ရန်ကြိုးစားရပေမည်။

နန်းရွှေကြာစဥ်းစားသည်က ပထမအဆင့်အနေဖြင့်၊ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးနှင့်တစ်ဦးစီသီးခြားခွဲ၍ တွေ့ဆုံဆွေးနွေးမည်။ သူမအနေဖြင့်သားအမိစုံတွဲ၏လျှို့ဝှက်ဇာတ်ကြောင်းအခြေအနေတွေကိုအကုန်သိရှိနေပြီးဖြစ်ကြောင်းပွင့်လင်းစွာပြောကာ၊ သူမ၏တော်ဝင်နန်းဆက်ခံရေးအစီအစဥ်ကြီးကိုအကျိုးတူပူးပေါင်းပါဝင်လာကြစေရန်စည်းရုံးဖို့ဖြစ်သည်။

အရင်ဦးဆုံး ဘွားနန်းရွှေကြာက၊ ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူနှင့် နှစ်ဦးသားတွေ့ဆုံပြောဆိုတော့၊ အိမ့်ကြာဖြူ၏စိတ်အာရုံတွေကပုံမှန်အခြေအနေမှာမရှိ၊ သူမသည်စိတ်တန်ခိုးအာဏာလွှမ်းမိုးမှုတစ်ခုခုအောက်မှာရှိပြီးဝေဝါးနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဒါကြောင့်ဘွားတော်က အကြောင်းမှန်ကိုသိရအောင်ရဲနောင်နဲ့တွေဆုံဆွေးနွေးကြည့်ဖို့ထပ်မံဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။    

ဒါပေမယ့်နန်းရွှေကြာသတိကင်းမဲ့ပေါ့လျော့စွာဖြင့် အမှားတစ်ခုကိုထပ်လုပ်မိသွားသည်။ ရဲနောင်၏အခန်းအတွင်းဆောင်တွင်လူခြေတိတ်ချိန်၌၊ နှစ်ကိုယ်ကြားဆွေးနွေးမေးမြန်းဖို့တွေ့ကြတော့၊ နှစ်ဦးသားအနီးကပ်မိသည်နှင့်၊ မထင်မှတ်ခဲ့သောပြင်းထန်သည့်ဆွဲငင်အားတစ်ခုကသက်ရောက်လာပြန်ကာ၊ ယခင်တစ်ညကကဲ့သို့ စိတ်တွေမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဖောက်ပြန်ထကြွလာကြပြန်ပြီးလျှင်ရဲနောင်နှင့်ချစ်တင်းနှောမိ၊ သွေးသားဆက်ဆံမိပြန်လေတော့သည်။သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးရာဂသွေးတွေတရွရွဖြင့်ဆူပွက်၍တက်လာပြန်ပြီး မီးတွင်ပျော်သောချိတ်ကဲ့သို့ပျော့ခွေကာ ရဲနောင်၏ရင်ခွင်ထဲသို့အိဆင်းကျသွားခဲ့ရပြန်လေပြီ။

" အို..ဟင့်..ကိုယ်တော်လေးရယ်။ အဖွား..အဲ..အင့်..အင့်..မမကြီးကိုလုပ်ပြန်ပြီလား။ အားး..မကောင်းပါဘူးကွယ်..ဖယ်..ဖယ်ပါ၊ အာ့..ကျွတ်ကျွတ်..တအားကဲတာပဲနော်သူ..၊ သူ့ဟာရီးနဲ့..မညှာမတာအိုးးး မောင်တော်လေး..အင့်..အင့်..ဟာ့..."

ရဲနောင်မှာလည်းစွပ်ထားသောလက်စွပ်ကတောက်စားတင်းကြပ်လာပြန်ကာ၊ သူ့နားသို့မိန်းမတစ်ယောက်ကပ်လာသည်နှင့် မမြင်ရသည့်ပြင်းအာကြီးညှို့ဓါတ်ကနှစ်ဦးစလုံးကိုဆွဲခြုံရစ်ပတ်လိုက်စမြဲဖြစ်သည်။ ဘယ်တော့မှသူဒီလွှမ်းမိုးမှုအောက်မှလွတ်ပါမည်လဲ..။

" အိုး..ကိုယ်တော်လေးရယ်၊ မမကြီး. အင့်..ရှူး..အိ..အိ..ဟင့်..အားးး.."

ကျွိ..ကျွိ..ဖတ်..ဖတ်..ဇုတ်..ဇုတ်..ဇုတ်..ပျိ..

ဘွားနန်းရွှေကြာမှာ ကြီးတောင့်ကြီးမားမှ၊ ကာမထောင်ချောက်ထဲနောက်ထပ်တစ်ကြိမ်သက်ဆင်းမိပြန်လေပြီ၊ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့မှာဒီကောင်လေးရဲ့အထိအတွေ့ကိုသူမ မလွန်ဆန်နိုင်ပါကလား။ ရဲနောင်နားနီးနီးနားနားကပ်မိတာနဲ့သူမစိတ်တွေနဲ့သွေးအသားတွေကဘာလို့မခံမရပ်နိုင်ဖောက်ပြန်လာရပြန်တာလဲ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူမဒီဆွဲငင်ဓါတ်ဒဏ်ကိုမခံနိုင်ကြောင်းသဘောပေါက်လိုက်တော့သည်။ မဟာဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူအပါအဝင် ကျန်တဲ့မိန်းမတွေလဲဒီအတိုင်းအညှို့ခံရသလိုဖြစ်မှာပဲလို့သူမအမှန်အတိုင်းတွေးမိသွားသည်။သူမမိမိကိုယ်တိုင်ဝန်ခံမိတာက ရဲနောင်၏ကာမဆက်ဆံပြုစုပေးမှုတွေနဲ့ ရလိုက်တဲ့အရသာ၊ ရဲနောင်၏စွဲမက်စဖွယ်ကြီးထွားတုတ်ခိုင်သည့်လီးတံကြီးကို သူမအသည်းအသန်စွဲလန်းသွားမိပြီဆိုတာပါပဲ။

နန်းရွှေကြာတစ်ယောက် အားရအောင်လိုက်ခံမိပြီးလို့စိတ်တွေငြိမ်သက်သွားတော့မှ ရဲနောင်နှင့်အေးဆေးစကားပြောရတော့သည်။

" ဒီမှာရဲနောင်၊ တော်ဖုရားလေး၊ အရေးတကြီးဆွေးနွေးစရာရှိပါတယ်ဆိုမှ ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်းမသိတော့ဘူးငါ့နှယ်..။ ကဲ..မမကြီးအခုပြောတာကိုနားထောင်ပေးတော်မူပါ။ အခုတို့နှစ်ယောက်ဘယ်လိုပဲဖြစ်သွားခဲ့ဖြစ်သွားခဲ့၊ မမကြီးက ကိုယ်တော်လေးရဲ့အဖွားတော်ဆိုလည်းဟုတ်၊ စံအိမ်တော်ရဲ့အရေးအရာအားလုံးကိုသိသင့်တဲ့စံအိမ်တော်စိုးကြီးလည်းဖြစ်တယ်။ အခုမမကြီးသတိထားမိတာက ဒီစံအိမ်တော်ကြီးမှာတစ်ခုခုထူးထူးဆန်းဆန်းတွေဖြစ်နေတာအမှန်ပဲ.."

" အဲဒါကလည်းကိုယ်တော်လေး အခုတစ်ခေါက်အိမ်တော်ကိုပြန်ရောက်လာမှဖြစ်လာခဲ့တာတွေဆိုတာသေချာတယ်။ အခုလေးတင်ကိုယ်တော်လေးနဲ့မမကြီးတို့လုပ်မိခဲ့တာမျိုးတွေပေါ့၊ ကိုယ်တော်လေးက မမကြီးလိုအဖွားနဲ့တင်မကဘူး။ ကိုယ့်ရဲ့မွေးမယ်တော်အရင်းနဲ့တောင် ဒီလိုမျိုးဖြစ်ခဲ့တာကိုမမကြီးသိထားပြီ။ မမကြီးမျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ပဲ၊ ပထမတော့နားမလည်နိုင်ပေမယ့်၊ အခုတော့သဘောပေါက်သလိုရှိလာပြီ။ဒါတွေကကိုယ်တော်လေးဆီကတဆင့် သဘာဝမဟုတ်တဲ့စွမ်းအားတစ်ခုခုရဲ့လှုံ့ဆော်မှုကြောင့်ဖြစ်လာတာလို့မမကြီးကောက်ချက်ချမိတယ်"

ဘွားနန်းရွှေကြာ၏စကားအဆုံးမှာ ရဲနောင်ကဘာမှပြန်မပြောနိုင်သေးပဲပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့်သာ နားထောင်နေမိသည်။

" မမကြီးကတော့ကိုယ်တော်လေးတို့သားအမိနှစ်ယောက်ကြား ဒီလိုနီးစပ်သွားတာကို ဘာမှမပြောလိုဘူး၊ ကြိုက်တောင်ကြိုက်သေးတယ်။  ဒါမှ မမကြီးစီစဥ်ထားတဲ့အတိုင်းတော်ဝင်သွေးအမျိုးထိမ်းတဲ့ သွေးနှောပွဲမင်္ဂလာကြီးဖြစ်လာမှာလေ၊ ဒါကမမကြီးရဲ့အလိုအတိုင်းပဲ။ ဒါပေမယ့် မလိုလားအပ်တဲ့သဘာဝလွန်လှုံ့ဆော်ထိမ်းချုပ်မှုတွေ၊ အန္တရာယ်မကင်းတဲ့အမှောင့်ပယောဂတွေ ဒီစံအိမ်ကြီးမှာ ပတ်သက်လွှမ်းမိုးလာမှာကို မလိုလားဘူး။ သဘာဝအတိုင်းပဲကောင်းတယ်။ အဲဒီတော့ကိုယ်တော်လေးဒီကိုအလာလမ်းမှာ ဘာတွေများထူးထူးဆန်းဆန်းကြုံခဲ့၊ဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်ဆိုတာ၊ မမကြီး..အဲ..အဲ..အဖွားတော်ကို အမှန်အတိုင်းပြောပြပေးပါလား"

ထိုအခါကျမှရဲနောင်က ဘွားရွှေကြာဆိုလိုရင်းကိုသဘောပေါက်ပြီး သူရန်ကုန်ကလာခဲ့ရာလမ်းခွပ်လပ်တွင်၊ မနော်ဟရီဥယျာဥ်မြို့တော်မှအစပြ၍ဖြစ်ပွားလာခဲ့သော၊ သူကြုံခဲ့ရသည့်ထူးဆန်းသည့် အဖြစ်အပျက်၊ အတွေ့အကြုံအလုံးစုံကိုဘွားရွှေကြာအားပြောပြလိုက်လေသည်။

ဘွားတော်နန်းရွှေကြာမှာရှေးဟောင်းပယောဂ အမှောင်လောကီပညာများကိုယုံကြည်သူလူကြီးပီပီ။

သူမ ယခင်ကထဲကလေ့လာ၊ ဆက်သွယ်၊ သိရှိထားခဲ့ရဖူးသောယုံကြည်အားထားလောက်သည့်အထက်လမ်းမဟိဒ္ဓိဆရာကြီးများထံစတင်၍အဆက်အသွယ်များပြုပြီးအကူအညီတောင်းခံပင့်ဆောင်ကြည့်ရန်စတင်ကြိုးစားမှုပြုလေတော့၏။


``````````````````````````````````



အပိုင်း (၉) ဆက်ရန် >>>>>>