ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၈ )

ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၈ )

ရေးသားသူ - ဖိုးတေ

{ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

(29)

ကျုပ်လဲ အဖေအရင်းရဲ့ ကားကိုမြင်တော့ အံ့သြသွားတယ်။ ညီမလေးကို လာခေါ်တာပဲဖြစ်မယ် လို့လဲတွေးမိတယ်။ ညီမလေးက သူတို့နဲ့ တစ်ခါမှ ညအိပ်ညနေ ခွဲဖူးတာမဟုတ်ဘူး မလား။ ကားပေါ်မှာဖွားသီပါ ပါလာတာတွေ့ရတယ်။ ကျုပ်ခြံတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ အဖေရင်းက ကားကို ခြံထဲမောင်းသွင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ခြံတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီးလျှောက်လာလိုက်တယ်။ ညီမလေးက အိမ်ထဲကနေ ဖေဖေဆိုပြီး အော်ပြီးပြေးထွက်လာတယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကတော့ အိမ်ပေါက်ဝကနေရပ်ကြည့်နေကြတယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ရဲ့ မျက်ဝန်း တွေက အံသြမှုတွေအပြင် စိုးရွံ့မှုတွေပါ ပါနေတယ်။ အဖေရင်းနဲ့ ဖွားသီကားပေါ်ကဆင်းတော့ ညီမလေးက သူ့အဖေကို ပြေးဖက်တယ်။ အဖေရင်းကလဲ ညီးမလေးကို ဆီးဖက်ထားပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး

" သား... "

ဟာ... အဖေရင်းက ကျုပ်ကို သားလို့ခေါ်လိုက်တာပါလား။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အမည်ဖေါ်ဖို့ခက်တဲ့ ခံစားမှုလေးတစ်ခုကို ခံစားမိနေတယ်။ ကျုပ်ရုတ်တရတ်ကြောင်ပြီး အဖေလို့ပြန်ခေါ်ဖို့ ဆွံ့အနေမိတယ်။ မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့လဲ အံ့သြမှုထပ်တိုးလို့ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့။ ဖွားသီက မျက်ရည်လေးဝဲလို့။

" သား... အဖေ့ဆီလာပါအုံးကွာ... "

" .... "

" ကိုကို... လာလေ... ဖေဖေက ကိုကို့ကို သားလို့ခေါ်နေပြီ.... "

ညီမလေးက ဝမ်းသာအားရနဲ့  ကျုပ်ကိုခေါ်နေတာ။ ကျုပ်လဲ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုပဲ အဖေရင်းဆီ လျှောက်သွားမိတယ်။ အဖေရင်း အနားရောက်တော့ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ်။

" သား.. အဖေ့ကို အဖေလို့ခေါ်ပါအုံးကွာ..."

ကျုပ်လဲ အဖေရင်းကိုပြန်ဖက်ထားရင်း

" အ... ဖေ... "

" ဟား... သားရယ်... အဖေသားတို့ကိုပစ်ထားမိတာ... တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ... "

ကျုပ်လဲ အဖေလိုခေါ်လိုက်မိတာနဲ့ ရင်ထဲက အားငယ်သလိုလို၊ ဆို့နင့်သလိုလို၊ ဝမ်းသာသလိုလိိုနဲ့ ခံစားရတာတစ်မျိုးကြီးပဲ။ အဖေ့ကို ဖက်ထားရင်းပဲ ငိုချမိလိုက်တယ်။ အဖေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်က အဖေ့သားဆိုတော့ မေမေက .. သွားပြီ... အဆုံးသတ်သွားပြီ... မေမေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ အိပ်မက်တွေ အဆုံးသတ်သွားပြီ။ ကျုပ်ပိုဝမ်းနည်းလာပြီး ဆက်ငိုနေမိတယ်။

" သမီးလေး... သား... လာအိမ်ထဲသွားရအောင်... "

အဖေက ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးကို အိမ်ထဲကိုဖက်ပြီးခေါ်သွားတယ်။ ကျုပ်မေမေ့ကို လှမ်းကြည့်တော့ မေမေကဖွားသီကို ဖက်ပြီး အိမ်ထဲ ခေါ်သွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ အဖေနဲ့ ညီမလေးကို ဖွားသီဘေးမှာထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျုပ်မေမေ့ကိုလက်ဆွဲပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ မေမေက ခုံမှာ အဖေနဲ့ တစ်တန်းထဲ ဝင်ထိုင်ရမှာကို ကြောက်နေတဲ့ပုံမို့ ကျုပ်လက်ဆွဲခေါ်လိုက်ရတာ။ ကျုပ်တို့ ထိုင်နေတဲ့ခုံမှာ တီခင်လဲရှိနေတယ်။ ဘေးခုံမှာတော့ အန်တီငုဝါထိုင်နေတယ်။ အဖေက အန်တီငုဝါကိုမြင်တော့ မျက်နှာက အရောင်တစ်မျိုးပြောင်းသွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ ကျုပ် မေမေ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတုန်းပဲ။

" ငုဝါက ဒီကိုရောက်နေတာလား... "

" အင်း ဖေဖေရဲ့... မေမေ့ကို သမီးနဲ့ကိုကို ခေါ်လာတာ... မေမေက သူ့ယောက်ျားနဲ့ကွာရှင်းလိုက်ပြီလေ... "

" သြော်...  "

အဖေ့ရဲ့ အဲ့ဒီ သြော်ဆိုတဲ့ အသံအဆုံးမှာ ဝမ်းသာတဲ့အရိပ်ယောင်လေး မျက်နှာပေါ် ဖြတ်ပြေးသွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ မေမေဘက်လှည့်ပြီး

" ယမင်း... "

" ရှင် ... ကိုကိုကြီး... "

မေမေကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားလို့ ကျုပ် မေမေ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်အားပေးနေမိတယ်။ မေမေကတော့ ခေါင်းလေးငုံထားရင်း ကြောက်နေတာထင်တယ်။

" အစ်ကို ယမင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ်.... ယမင်းက အစ်ကို့ကြောင့် ဒုက္ခပင်လယ်ဝေခဲ့ရတာတောင်... အစ်ကိုက ထပ်နှိပ်စက်မိသေးတယ်... အစ်ကို... ယမင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ်... ပြီးတော့ နောက်ကို ရှေ့လျှောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိမ်ဖော်လို့စိတ်ထဲမထားနဲ့တော့...  မေမေက ယမင်းကို သမီးလိုသဘောထားတာဆိုတော့ ... ယမင်းက အစ်ကိုညီမလေးပဲ... နော် ယမင်း... "

" ဟုတ်ကိုကိုကြီး... "

" သား... သားအမေကိုပြောပါအုံးကွာ... အဖေ့ကိုကြောက်နေတုန်းပဲ... ယမင်း.. အစ်ကိုမျက်နှာကိုကြည့်စမ်း... အစ်ကို့မျက်နာမှာ ယမင်းကို အနိုင်ကျင့်မယ့် အရိပ်အယောင်ရှိသေးလားလို့... "

မေမေက ခေါင်းလေးမော့ပြီး အဖေ့ကိုကြည့်တော့ အဖေက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးပြတယ်။ မေမေလဲ အဖေပြုံးပြတာမြင်တော့ ကြောက်စိတ်နည်းနည်းလျော့သွားပုံပါပဲ။

" ပြီးတော့ အစ်ကို့ကို ကိုကိုကြီးလို့ မခါ်နဲ့တော့ အဲ့ဒီနာမည်ခေါ်နေရင် ယမင်းရဲ့ကြောက်စိတ်က ပျောက်မှာမဟုတ်ဘူး ..အစ်ကိုကြီးလို့ပဲခေါ်တော့... နော်ညီမလေး... ပြီးတော့ အစ်ကိုတို့ဆီကို ပြန်လိုက်ခဲ့ပါကွာ... အစ်ကိုအရင်လိုညီမလေးကို... မဆက်ဆံတော့ဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်... "

" ဟိုဟို... "

" ဘာမှစိတ်မပူနဲ့ ညီမလေးရယ်.. အစ်ကိုက ညီမတစ်ယောက်လိုပဲစောင့်ရှောက်မှာပါ... ချမ်းချမ်းသာသာထားမှာပါ ... အစ်ကို့ညီမလေးကို... အရင်လိုမနေရတော့ပါဘူးကွာ... မေမေသားကိုခွင့်လွှတ်တော့ ... သားဒီတစ်ခုတော့မလိုက်လျောနိုင်တော့ဘူး.. "

" .... "

" ... ဟုတ်... ဟုတ်ကဲ့... အစ်ကိုကြီး..."

ဖွားသီက ဘာမှမပြောဘဲ ခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ်။ မေမေလဲ အံသြတာရော ဝမ်းသာတာရော ပေါင်းပြီး မျက်ရည်ဝဲနေတာ။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲကနေ ဝမ်းသာနေမိတယ်။ တီခင်လဲ ဝမ်းသာနေမှာပါ။

" ပြီးတော့ ခင်မြတ်ဝေ... အစ်ကိုညီမကိုလဲတောင်းပန်ပါတယ်... အစ်ကို့ရဲ့အမှားကြောင့်... ညီမတို့ချစ်သူချင်းဝေးခဲ့ရတာ... အစ်ကိုတစ်ကယ်စိတ်မကောင်းပါဘူး...  ညီမလဲ အစ်ကိုတို့မိသားစုဝင်လိုပဲ သဘောထားပါတယ်... ယမင်းနဲ့ ညီမအရင်းတွေလိုချစ်တာလဲသိပါတယ်... ယမင်းတို့သားအမိနဲ့ အတူ လိုက်ခဲ့ပါကွာ... ညီမတို့အကုန်လုံးကို အစ်ကိုစောင့်ရှောက်ပါရစေ... "

" ရပါတယ်... ယမင်းနဲ့သားကို အသိအမှတ်ပြုတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ... ညီမအတွက်က မလိုပါဘူး... ညီမ အားလုံးကို နားလည်ပေးထားပြီးသားပါ... "

" ဒီလိုလဲ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲကွာ... သား... သားအဒေါ်ကိုပြောပါအုံးကွာ... ဒို့မိသားစု အတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေရအောင်လေ... "

" တီခင်ရယ်... သားတို့နဲ့အတူလိုက်ခဲ့ပါနော်... သားတို့နဲ့ တစ်သက်လုံးမခွဲဘူးဆို... နော်... တီခင်... "

" အင်းပါသားရယ်... တီခင်လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်.. "

" ကျေးဇူးပါပဲ ခင်မြတ်ဝေရယ်... "

ပြီးတော့ အဖေက အန်တီငုဝါကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ အန်တီငုဝါကတော့ ခေါင်းငုံ့ထားတယ်။

" ဝါလေး... "

" ..... "

အန်တီငုဝါ အံ့သြတကြီးနဲ့ အဖေ့ကို မော့ကြည့်တယ်။

" ဟုတ်တယ်... ဒီနာမည်လေးက ... အစ်ကို့ရင်ထဲမှာ ... အမြဲခေါ်နေတဲ့ နာမည်လေးပါ ... အစ်ကို ... ဝါလေးကို ... စမြင်မြင်ချင်းထဲက ချစ်ခဲ့တာပါ ... အစ်ကို့ရဲ့ အတ္တကြောင့် ... ကိုယ့်အမှားကိုမမြင်ဘဲ ... နာကျည်းစရာကိုပဲတွေပြီး... ဝါလေးကို... နှိပ်စက်ခဲ့မိတယ်... အစ်ကိုတစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ်... "

"  ..... "

အန်တီငုဝါ အံ့သြတကြီးနဲ့ အဖေ့ကို မော့ကြည့်တယ်။

" ဟုတ်တယ်... ဒီနာမည်လေးက ... အစ်ကို့ရင်ထဲမှာ ... အမြဲခေါ်နေတဲ့ နာမည်လေးပါ ... အစ်ကို ... ဝါလေးကို ... စမြင်မြင်ချင်းထဲက ချစ်ခဲ့တာပါ ... အစ်ကို့ရဲ့ အတ္တကြောင့် ... ကိုယ့်အမှားကိုမမြင်ဘဲ ... နာကျည်းစရာကိုပဲတွေပြီး... ဝါလေးကို... နှိပ်စက်ခဲ့မိတယ်... အစ်ကိုတစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ်... "

" .... "

" အိမ်မှာတုန်းက... အစ်ကိုမေမေ့ကိုကတိပေးခဲ့တယ်... ညီမလေးယမင်းကို... သားမှတ်မှတ် မယားမှတ်မှတ် .. ကြင်ကြင်နာနာ.. ပေါင်းသင်းပါမယ်လို့... ဒါပေမယ်... ဝါလေးအကြောင်းသိပြီးသွားတဲ့နောက်မှာ.. အစ်ကို ... ဝါလေးကိုပဲ ... မျှော်လင့်ချင်တယ်... အစ်ကိုချစ်တာ... ဝါလေးကိုပါ... အစ်ကို့ကိုပြန်စဉ်းစားပေးစေချင်တယ်.. "

" ဟင့်အင်း... ကျမ... ကိုထွန်းကိုကြောက်တယ်... ကျမကိုထွန်းဆီပြန်မလာရဲဘူး... "

အဖေက မျက်ရည်တွေဝဲပြီးပြောနေတာ။ အန်တီငုဝါက အကြောက်အကန်ငြင်းတယ်။

" ဝါလေးရယ်... အစ်ကိုကတိပေးပါတယ်ကွာ... ဝါလေးကိုကြင်ကြင်နာနာနဲ့ချစ်သွားမှာပါ... ဝါလေးရယ်... အစ်ကို့ ဒီလက်တွေက ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ပါးကို အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်ခဲ့တာ... (ဖြန်း)... (ဖြန်း)... (ဖြန်း)"

ဟာ... အဖေက သူ့ပါးကို သူလက်နဲ့ တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေတော့တာ။

" ဖေဖေ... "

ညီမလေး အလန်းတကြား အဖေ့လက်ကိုဆွဲပေမယ့် ယောက်ျားအားကိုတော့ မလှန်နိုင်ဘူးလေ။ ကျုပ်တို့အားလုံး ကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။ အန်တီငုဝါ ထိုင်နေရာကနေ ရုတ်တရတ်ထသွားပြီး အဖေ့လက်ကိုပြေးဆွဲတယ်။ အန်တီငုဝါ အဖေ့ရှေ့ရောက်တာနဲ့ အဖေက အန်တီငုဝါကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ်။ နှစ်ယောက်သားငိုနေကြတယ်။

" ဝါလေးရယ်... အစ်ကိုလေ... ဝါလေးဘာတွေဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့.. အစ်ကိုခွင့်လွှတ်တယ်... အားလုံးကလဲ.. အစ်ကို့အပြစ်တွေပဲဆိုတာ... အစ်ကိုသိပါတယ်... အစ်ကို့ကိုပြန်လက်ခံပါနော်... "

" ကိုထွန်းရယ်... ဝါလေးက... ကိုထွန်းကိုမြင်မြင်ချင်းချစ်ခဲ့တာပါ... ကိုထွန်းအငြှိးတေးထားပြီး... လက်ထပ်ချင်မှန်းသိလျှက်နဲ့... ဝါလေးကိုထွန်းကို... အရမ်းချစ်လို့ လက်ခံခဲ့တာပါ... ဝါလေးရဲ့မှန်သောသစ္စာပါ... ဝါလေးလေ ကိုထွန်းဆီက သာယာမှုမရလို့... သာယာမှုနောက်လိုက်ခဲ့မိပေမယ့်... ဝါလေးလေ ကိုထွန်းနဲ့ မကွဲခင်အထိ... ဝါလေးမငြိစွန်းခဲ့ပါဘူး... ဝါလေးကိုအချိန်ပေးပါအုံးနော်... ဝါလေးက တစ်ယောက်နဲ့ကွဲတာ တစ်လမပြည့်သေးဘူး... နောက်တစ်ယောက်ထပ်ယူရမှာ... စိတ်ထဲမှာ ... အဆင်မပြေလို့ပါနော်... "

" အင်းပါ ဝါလေးရယ်... သမီးလေးအတွက်လဲထည့်စဉ်းစားပေးပါနော်... ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာ ချီးမွမ်းခုနစ်ရက် ကဲ့ရဲ့ခုနစ်ရက်ပါ... အစ်ကိုတို့မိသားစု... ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေရအောင်နော်... "

" ဟုတ်ပါတယ်မေမေရယ်... သမီးတို့မိသားစုပျော်ပျော်ရွှင်နေရအောင်နော်... အခုကြည့် ... ဖွားဖွားရယ်... ကိုကိုရယ်... မေမေလေးရယ်... အန်တီခင်ရယ်... သမီးတို့မိသားစုရယ်... ပျော်စရာကြီးမေမေရယ်... မေမေအမြန်ဆုံးစဉ်းစားပါနော်... "

အန်တီငုဝါ အဖေနဲ့ လူချင်းခွာလိုက်ပြီး ညီမလေးကိုဖက်ကာ တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းရင်း-

" အင်းပါ သမီးလေးရယ်... မေမေအမြန်ဆုံးစဉ်းစားပါ့မယ်.. "

ဒီအခိုက်အတန့်ကတော့ ကျုပ်တို့အားလုံးအတွက် မမေ့နိုင်စရာ အခိုက်အတန့်ပါပဲ။ အဖေနဲ့ အန်တီငုဝါ မကြာခင်ပြန်ပေါင်းထုတ်နိုင်တော့မယ်ဆိုတာ ကျုပ်ရင်ထဲ အတတ်သိနေပါတယ်။ အားလုံးရဲ့မျက်နှာမှာလဲ အပျော်တွေစုနေကြပြီ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေရဲ့ရင်ထဲကအပူတွေကို တီခင်မှလွဲ၍ ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ။ ကျုပ်တို့ရဲ့ အိပ်မက်လေးပျက်သုန်းသွားပြီလားဆိုတာတော့ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ပါဘူး။ မေမေက အခုချိန်ထိ လွတ်လပ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်ဆက်ရှိနေတာပဲ ကျုပ်အတွက် ကံကောင်းလွန်းလှပြီ။ အန်တီငုဝါကို ဒီအိမ်ခေါ်လာမိတာကိုပဲ ဝမ်းသာမိတော့တယ်။ မဟုတ်ရင် မေမေ့ကို အဖေ့လက်ထဲ ပြန်ထည့်ပေးလိုက်ရတော့မှာ။ ဟိုအိမ်ရောက်ရင်လဲ မေမေနဲ့ ခိုးချစ်ဖို့ ကြိုးပမ်းအုံးရမှာပဲ။ မေမေရယ် ဘယ်သူနဲ့မှချစ်ခွင့်မရရင်တောင်.. မေမေနဲ့တော့ ချစ်ချင်သေးတယ်။

``````````````````````````````````````````````````````

အဲ့ဒီညက အဖေရော ဖွားသီရော အိမ်မှာပဲ ဖြစ်သလိုအိပ်ကြတယ်။ အမှန်တော့ တော်တော်နဲ့လဲ မအိပ်နိုင်ကြပါဘူး လူစုံနေတော့ စကားတွေဖေါင်ဖွဲ့ကြတာပေါ့။ ဖွားသီကတော့ အိမ်ထဲမှာ အရင်လိုပဲ ပုံစံသိပ်မပြောင်းလို့ ကျုပ်နဲ့မေမေ့ကိုပြောနေသေးတယ်။ ချမ်းချမ်းသာသာနေဖို့ ပိုက်ဆံအများကြီးထည့်ပေးထားတာကို ဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေ ဝယ်မသုံးလို့ပေါ့။ ကျုပ်နဲ့မေမေလဲ ဒီတိုင်းလေး နေရတာအဆင်ပြေလို့ ဝယ်ဖြစ်တာလို့ပဲပြောလိုက်ရတယ်။  အန်တီငုဝါက အဖေ့နားမကပ်ပေမယ့် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မကြာမကြာ လှမ်းကြည့်နေကြတယ်။ ညီမလေးက အသံအဆူဆုံး။ သူကတော့ မိသားစုလူစုံပြန်နေရတော့မှာရော၊ သူ့အမေနဲ့အဖေ ပြန်အဆင်ပြေမှာရော ဆိုတော့ အပျော်ကြီးပျော်နေတာပေါ့။ 

ညအိပ်တော့ အန်တီငုဝါနဲ့ညီမလေးက အရင်အတိုင်းပဲ အိပ်တယ်။ မေမေနဲ့  တီခင်နဲ့ အတူ ဖွားသီကအိပ်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ အဖေ့ကိုတော့ အပြင်မှာပဲ အိပ်ယာပြင်ပေးတယ်။ နောက်နေ့မှာတော့ အန်တီငုဝါ မန္တလေးသွားဖို့ပြင်တယ်။ ကျုပ်တို့ အားလုံး ကား၂စီးနဲ့ လိုက်ပို့ကြတယ်။ အဖေက အန်တီငုဝါကို သူ့ကားပေါ်တက်ဖို့ပြောနေလို့ အန်တီငုဝါရယ် ညီမလေးရယ် ဖွားသီရယ်က အဖေ့ကားနဲ့ ကျုပ်ရယ် မေမေရယ် တီခင်ရယ်က တစ်စီး သွားကြတယ်။ မြို့ငယ်လေးဆိုတော့ ကားကို ဖြည်းဖြည်းပဲ မောင်းကြတယ်။ ကားပေါ်မှာ ကျုပ်တို့သုံးယောက်ထဲမို့ ကျုပ်တို့ စကားပြောဖြစ်တယ်။

" မေ... မောင်တို့ ဟိုရောက်ရင်လဲ ချစ်လို့ရသေးတယ်မလား... အဖေက ငုဝါကိုပဲယူမှာဆိုတော့လေ... "

" မောင်ရယ်... အဲ့အိမ်မှာတော့ မလွယ်ပါဘူး... လူမိသွားရင် အရှက်ကွဲကုန်မယ်... "

" ဟုတ်တယ်မောင်... သိပ်မရဲနဲ့နော်... ဟိုကျရင်ဘယ်လိုနေရမယ်မှန်း သိသေးတာမဟုတ်ဘူး... "

" အင်းပါ... ခင့်ဗိုက်ကသိပ်တော့ မသိသာသေးဘူးနော်... ဘယ်အချိန်သိသာလာမလဲမသိဘူး... အဲ့ဒီအိမ်မှာတော့ထွက်လာလို့မဖြစ်ဘူး.... "

" ၃လလောက်တော့ရှိပြီ... "

" အပျိုဗိုက်ဆိုတော့ သိပ်မသိသာသေးဘူး... မမခင်... ကျောင်းပြန်ဖွင့်ချိန်မှီလောက်ပါတယ်.. ဟိုကျမှ ဆက်စီစဉ်ကြမယ်လေ... "

" အင်း... အဲ့မှာနေတုန်း သိသိသာသာထွက်မလာပါစေနဲ့ဘဲ... ဆုတောင်းရမှာပဲ... ယမင်းရယ်"

" စိတ်မပူပါနဲ့ခင်ရယ်... တစ်ခုခုဆိုလဲ မောင်တို့အတူရှိနေတာပဲ... ကြည့်စီစဉ်ကြတာပေါ့... "

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကျုပ်တို့အားလုံး ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ကြပြီး အန်တီငုဝါတို့ဆီကို သွားလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ ကား မရောက်သေးတာကြောင့် အထုတ်တွေမချသေးဘဲ ကားပေါ်မှာပဲ ထားခဲ့လိုက်ပြီး ကားဂိတ်နားက လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး လက်ဘက်ရည်သောက်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါဘေးမှာ ညီမလေးနဲ့ ကျုပ်က တစ်ဖက်စီ ထိုင်ကြတယ်။ ညီမလေးဘေးမှာတော့ အဖေ ပြီးတော့ဖွားသီ။ ကျုပ်ဘေးမှာတော့ မေမေ ပြီးတော့တီခင်ပေါ့။ ညီမလေးက သူ့အမေလက်လေးကို ဖက်ထားတယ်။

" မေမေ မြန်လေးစဉ်းစားနော်... ဟီးဟီး... "

အန်တီငုဝါက အဖေ့ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်တယ်။ အဖေ့မျက်နှာက အချိုပေါ်သကာလောင်းထားသလို ပြုံးစိစိနဲ့ အန်တီငုဝါကိုပြန်ကြည့်နေတာ။ အန်တီငုဝါက ညီမလေးခေါင်းလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း

" အင်းပါ သမီးလေးရယ်...  "

" မေမေလေး လမ်းမှာဂရုစိုက်နော်... လမ်းမှာကားနားရင်လဲ ဖုန်းဆက်အုံး.. သားလိုက်ပို့ပေးချင်တာ.. မေမေလေးက အိတ်စပက်နဲ့ပဲ ပြန်မယ်ဆိုလို့.... "

" အင်းပါ... စိတ်ချပါသားရယ်... အဲ့လိုဂရုစိုက်လို့ချစ်နေရတာ....  ဟင်းဟင်း... "

ခဏနေတော့ ကားရောက်လာတာနဲ့ လက်ဘက်ရည်ဖိုးရှင်းပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ ကားပေါ်ကို အထုပ်တွေ ကျုပ်ပဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါက ညီမလေးကို  တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။

" သမီးလေး.... စိတ်ချနော်... မေမေသေသေချာချာ စဉ်းစားမယ်ဟုတ်ပြီလား... "

" ဟုတ်မေမေ... မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်... "

ညီမလေးကလဲ သူ့အမေကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြန်သည်။

" သမီးလေးကိုလဲ... မေမေက အရမ်းရမ်းချစ်တယ်.. "

ပြီးတော့ ဖွားသီဆီသွားပြီး...

" မေမေ... သမီးသွားမယ်နော်... သမီးကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်.... "

" အင်းပါသမီးရယ်... မေမေနားလည်ပါတယ်... "

" ကိုထွန်း... ဝါလေးကိုနားလည်ပေးပါနော်... "

" အင်းပါဝါလေးရယ်.... မြန်မြန်သာစဉ်းစားနော်... ဝါလေးစိတ်ချမ်းသာစေရမယ်လို့ အစ်ကို ထပ်ကတိပေးတယ်သိလား... "

" အင်းပါ... "

ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုလာဖက်တယ်။ ပြီးတော့ နဖူးလေးပါးလေးတွေကို တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းရင်း နားနားကပ်ကာ

" မောင်.... "

တိုးတိုးလေးခေါ်တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ ပါးလေးကို နမ်းရင်း တိုးတိုးလေး

" ငုဝါ... သတိရနေမယ်နော်... "

" ခစ်.. ခစ်... သားညီမလေးကိုဂရုစိုက်နော်သား.... "

" စိတ်ချပါမေမေလေးရ... ညီမလေးက လိမ္မာပါတယ်... တစ်ခါတစ်ခါပဲ နည်းနည်းဆိုးတာ... ဟီးဟီး... "

" ကိုကိုနော်... ဟွန့်.... "

ညီမလေးက နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖတ်ကနဲလာရိုက်တယ်။

" ဟား.. ဟား... "

အကုန်လုံး ပြုံးစိစိဖြစ်ကုန်ကြသည်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါက မေမေနဲ့ တီခင်ကို နှစ်ယောက်လုံးဖက်ပြီး ပါးလေးနမ်းရင်းနှုတ်ဆက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကလဲ အန်တီငုဝါကိုပြန်နမ်းရင်း နှုတ်ဆက်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါ ကားပေါ်တက်သွားတယ်။ ကားထွက်သွားတော့မှ ကျုပ်တို့ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျုပ်တို့တွေ ခဏနားကြသည်။ နေ့လည်စာ စားပြီးတော့ ကျုပ်တို့ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဖို့ပြင်ကြသည်။ မနက်ဖြန် ရန်ကုန်ကိုပြန်ကြရမှာလေ။ အဝတ်အစားတွေ ပဲထည့်တာပါ။ ကျန်တာတွေကမလိုဘူးလေ။ အိတ်ထဲကို ကျုပ်ပစ္စည်းတွေသိမ်းတော့ ညီမလေးက လာဝိုင်းကူတယ်။ 

ဘီဒိုထဲမှာ သိမ်းထားတဲ့ ပုံ့ဓါတ်ပုံလေးထွက်လာတော့ ကျုပ်ပုံ့ရဲ့မျက်နှာလေးကို လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေးကြည့်နေမိတယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ပုံ့နဲ့ပက်သက်တဲ့ ဒဏ်ရာက အနာမကျက်နိုင်အောင်ပါပဲ။ ပုံ့ဓါတ်ပုံလေးကိုမြင်ရင် သတိရလွန်းလို့ သိမ်းထားခဲ့မိတာ။ ညီမလေးကတော့ ဘာမှမပြောရှာပါဘူး။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ဓါတ်ပုံလေးကို အထုပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေကြားထဲက ညီမလေးရဲ့ အတွင်းခံလေးကိုထုတ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်သေသေချာချာသိမ်းထားတာမြင်တော့ ကြည်နူးတဲ့ မျက်ဝန်းလေးနဲ့ ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ လူအရိပ်အခြေ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး လူရှင်းတာနဲ့ ညီမလေးအတွင်းခံကို နှာခေါင်းနားတေ့ပြီး ရှူပြလိုက်တယ်။ 

ညီမလေးက မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဖိနမ်းပစ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ အတွင်းခံလေးကို သိမ်းလိုက်တော့တယ်။ အထုပ်ပြင်ဆင်ပြီးကြတော့ ညကျ အန်တီမျိုးတို့အိမ်ဘက် သွားရပြန်သည်။ မေမေ နဲ့ တီခင်ပဲလိုက်လာပြီး ညီမလေးကတော့ ဖွားသီနဲ့ အဖေပျင်းမှာစိုးလို့နေခဲ့သည်။ လမ်းပဲ လျှောက်လာကြတာပါ။ အန်တီမျိုးအိမ် ရောက်တော့ ရန်ကုန်ကိုပြန်သွားရတော့မှာမို့ အိမ်ကို ကြည့်ပေးဖို့။ အိမ်ထဲက ပရိဘောဂတွေထဲက လိုချင်တာယူထားဖို့လာပြောတာပါ။ အိမ်ထဲမှာ ရေခဲသေတ္တာတွေ ကွိုင်မီးဖိုတွေ၊ ဘီဒိုတွေလဲ ရှိတာကိုး။ အိမ်က ပြန်ရောင်းပစ်မှာမို့ ပရိဘောဂတွေ အကုန်ယူထားလိုက်ဖို့ပြောတာ။ 

အန်တီမျိုးက ကျုပ်တို့ပြောင်းကြတော့မယ်ဆိုတော့ မျက်နှာက မကောင်းချင်။ သူ့အတွက် လိုအပ်တာတွေ ယူထားလိုက်မယ်လို့ပြောတယ်။ ဒီရပ်ကွက်ထဲက အိမ်ဝယ်မယ့်သူရှိရင် လဲ ဖုန်းဆက်ပေးမယ့်အကြောင်း ပြောတယ်။ မေမေက အန်တီမျိုးလက်ထဲ အိမ်သော့နဲ့ ခြံသော့တစ်စုံထည့်ပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ အပြန်လမ်းမှာတော့ မေမေနဲ့ တီခင်ကို တစ်ဘက်စီထားပြီး ပုခုံးလေးကို ဖက်လျှက်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ စကားတော့မပြောဖြစ်ကြ။ အတွေးကိုယ်စီနဲ့သာ။ ကိုယ့်အနာဂါတိကို ကိုယ်တိုင်ပင်မခန့်မှန်းနိုင်သော အခြေအနေရယ်ပါ။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီအခြေအနေဟာ အလွန်ကျေနပ်စရာကောင်းပြီး ရွှေဘုံပေါ်မှာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်စံစားရမယ့် အခြေအနေဆိုပေမယ့် လောကရဲ့ နိယာမတရားကို ချိုးဖောက်ပြီး သားအမိချင်းမှ ပြန်ချစ်နေမိကြတဲ့ ကျုပ်နဲ့ မေမေ ရွှေဘုံပေါ်မှာ ပျော်နိုင်ကြပါ့မလား။ ဟူး... ရင်မောလိုက်တာမေမေရယ်။

နောက်နေ့မှာတော့ မနက်စာစားပြီး ကျုပ်တို့ ရန်ကုန်ကိုထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။ အန်တီငုဝါကတော့ လမ်းမှာ ကားနားချိန် ဖုန်းဆက်လို့ ညသန်းခေါင်လောက်ကြီး ဖုန်းထပြောရသေးတယ်။ အဖေလဲ နိုးလာတာမို့ အန်တီငုဝါက မောင်လို့ခေါ်ပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ မေမေလေးလို့ပဲ ခေါ်ပြီး စကားနည်းနည်းပြောဖြစ်တယ်။ ပြောပြီးဖုန်းချတော့ အဖေက ဘယ်ရောက်ပြီတဲ့လဲ လို့မေးလို့ ရောက်တဲ့နေရာပြောပြလိုက်ရသေးတယ်။ မနက်ကျတော့ အန်တီမျိုးတို့သားအမိ စောစောစီးစီးလာနှုတ်ဆက်ကြတယ်။ ကျုပ်တို့လဲ မနက်၈နာရီလောက်မှာ ရန်ကုန်ကိုထွက်ဖြစ်ကြတယ်။

ဖွားသီနဲ့ ညီမလေးက အဖေ့ကားပေါ်လိုက်ကြပြီး မေမေနဲ့တီခင်က ကျုပ်ကားနဲ့လိုက်ခဲ့ကြတယ်။ ကိုယ်တွေချည်းပဲဆိုပေမယ့် စကားလဲသိပ်မပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ ရင်ထဲမှာ အပူကိုယ်စီနဲ့မလား။ လမ်းမှာ ခဏနားရင်း အဆာပြေစားကြ အပေါ့အပါးသွားကြတော့ ညီမလေးပါ ကျုပ်တို့ကားနဲ့ လိုက်လာတယ်။ ညီမလေးပါလာတော့မှပဲ ကားပေါ်မှာ စကားသံလေးတွေနဲ့ စီစီညံညံလေး ဖြစ်သွားတော့တယ်။ ရန်ကုန်အိမ်ကို နေ့လည်ဘက် ရောက်သွားကြတယ်။ ရောက်တာနဲ့ အဖေက ဒေါ်မြင့်နဲ့ ကိုအောင်ကြီးကို ခေါ်ပြီးတော့

" မမြင့်... ယမင်းကိုအရင်လိုမီးဖိုချောင်မဝင်ခိုင်းနဲ့တော့ ... အိမ်အလုပ်တွေမနိုင်ရင် လူထပ်ခေါ်ပေးမယ်ဟုတ်ပြီလား... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ... "

" အောင်ကြီး... အိမ်ကကားကို ယမင်းနဲ့ မခင်မြတ်ဝေတို့ ဘယ်သွားချင်ချင် လိုက်ပို့ပေးရမယ်နော်... သူတို့က ငါ့ညီမတွေဖြစ်သွားပြီ... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ဆရာ..."

" ယမင်းတို့ မခင်မြတ်ဝေတို့လဲ  သွားစရာလာစရာရှိရင် အိမ်ကကားကို စိတ်ကြိုက်သုံးလို့ရတယ်... ဒါကိုယ့်အိမ်ပဲဖြစ်သွားပြီ... ဟုတ်ပြီလား... "

" ဟုတ်ကဲ့... ဟိုလေအစ်ကိုကြီး... ယမင်းက ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မနေတတ်လို့... မမြင့်ကိုတော့ဝိုင်းလုပ်ပေးပါရစေ... "

" မလုပ်ပါနဲ့လားကွာ... အစ်ကို ညီမနှစ်ယောက်လုံးကို ... အေးအေးသက်သာနေစေချင်တာ... ငါ့ညီမတွေ ပင်ပန်းခဲ့ကြတာများနေပြီ... "

" ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုရယ်... ကျမတို့က... လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနေရမှ နေသာထိုင်သာရှိလို့ပါ... "

" ကဲပါ... ပြောမရလဲ... လုပ်ချင်လုပ်ပေါ့... ဟုတ်ပြီလား... စိတ်ချမ်းသာသလိုနေကြ... "

ပြီးတော့ မေမေနဲ့ တီခင်နေဖို့ အခန်းကိုလိုက်ပြတယ်။ အပေါ်ထပ်မှာ အခန်း ၅ခန်းရှိနေတာဆိုတော့ အဖေကတစ်ခန်း၊ ဖွားသီကတစ်ခန်း၊ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးက တစ်ခန်းစီ ပိုနေတဲ့ တစ်ခန်းကို မေမေနဲ့ တီခင်အတွက်ပြင်ပေးထားတာ။ ကျုပ်တို့ဆီမလာခင်ကတည်းက သေသေချာချာပြင်ထားပုံရတယ်။ အကောင်းစား နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးနဲ့ ရေချိုးခန်းအိမ်သာပါပြီးသား မှန်တင်ခုံတွေ ဘီဒိုတွေက တစ်ကယ့်အကောင်းစားတွေ။ မေမေနဲ့ တီခင်က ရှိုးတို့ရှန့်တန့်ဖြစ်နေသေးသည်။ ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့ တီခင် အခုလိုချမ်းချမ်းသာသာ နေရတာမြင်တော့ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးလိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း။ တော်လေးကို ပျော်နေမိသည်။ တစ်ဆက်ထဲ အရင်တစ်ခါ ကျုပ်ချမ်းချမ်းသာသာနေရမှာ မြင်ပြီး မေမေ သူမချစ်တဲ့သူရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်သွားခဲ့တာ ပြန်စဉ်းစားမိတော့ ကျုပ်ကရော မေမေချမ်းချမ်းသာသာနေရတာကို ကျေနပ်ပြီး ကျုပ်တို့အိပ်မက်တွေ စွန့်လွှတ်လိုက်ရမှာလား။ 

ကျုပ်မေမေ့မျက်နှာကို ဆွေးဆွေးလေးကြည့်မိတော့ မေမေနဲ့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး မေမေ့ကို အားပေးတဲ့အပြုံးလေးပြုံးပြမိတယ်။ မေမေကလဲ ပြုံးပြပါတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းကိုယ်စီဝင်ပြီး နားလိုက်ကြတော့တယ်။ ကျုပ်အခန်းဝင်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လာပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပေးလိုက်ကြသေးသည်။ ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ပြီးမှ ပြန်ထွက်သွားသည်။ ညီမလေးပြန်ထွက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းရင်း ကျုပ်နဲ့ မေမေရဲ့ရှေ့ဆက်ခရီးကို မျှော်တွေးမိတယ်။ 

မေမေတစ်ချိန်လုံးလောကဒဏ်ကို ခါးစီးခံရင်း ကျုပ်အတွက် အရာရာကိုရင်ဆိုင်ခဲ့တယ်။ ကျုပ်ကိုချစ်လွန်းလို့ သားအမိဆိုတဲ့ တံတိုင်းကြီးကိုဖြိုချပစ်ခဲ့ပြီး ကျုပ်နဲ့ လင်မယားအရာပင်မြောက်ခဲ့တာအကြိမ်ကြိမ်ပင်။ အခုဆို မေမေ့ဘဝကြီး အေးအေးချမ်းချမ်းနေရတော့မယ်။ သူကြောက်လှပါချည်ရဲ့ဆိုတဲ့ အိမ်ကြီးသခင် အဖေကပင် ညီမအရာထားပြီး မြှောက်စားခဲ့ပြီ။ မေမေ့အတွက် ဆင်းရဲခြင်းတွေ ကို ကျုပ်ရဲ့ အတ္တတစ်ခုထဲနဲ့ ပေးသင့်ရဲ့လား။ 

မေမေ့ကို အလိုရမ္မက်တစ်ခုထဲအတွက်ချစ်ခဲ့တာမဟုတ်မှန်း ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်သိတယ်။ မေမေ့ကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကို တစ်စိမ့်စိမ့်ချစ်ခဲ့ရတာ။မေမေအခုလို ကောင်းစားနေတာမြင်တော့ ကျုပ်ရင်ထဲက အတိုင်းမသိဝမ်းသာမှုတွေက မေမေ့ကို နှစ်ကိုယ်တူတိုင်းပြည်ထူထောင်ဖို့ တွန့်ဆုတ်စေတယ်။ ကျုပ်ဆိုတာ အခုအချိန်မှာ ဝင်ငွေတစ်ပြားသားမှမရှိ။ ဘဝပေးကံလေးကောင်းလို့ မတောင့်မတ မကြောင့်မကြ နေရပေမယ့် ကျုပ်လုပ်အားနဲ့ မေမေ့ကို ဒီလိုရွှေပေါ်မြတင်ထားနိုင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါ။ မေမေရယ် သားဘာလုပ်ရမလဲ။ တစ်ချိန်လုံး တဏှာရူးပြီး မေမေနဲ့ ချစ်ခွင့်ရဖို့ပဲ ကြိုးပမ်းနေမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ အပြစ်တင်မိသည်။ မေ့ကိုမောင် ဆင်းရဲတဲ့ ဘဝထဲ ဆွဲမခေါ်ရက်တော့ဘူး မေရယ်။ မောင်တို့အိပ်မက်တွေအဆုံးသတ်လိုက်ရအောင်နော်။ မေ့ကိုမောင် အရမ်းချစ်တယ်။ ကျုပ်လဲ တစ်ရေးအိပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။

အနမ်းလေးတစ်ပွင့်ကျုပ်ပါးပေါ်ကျလာလို့ ကျုပ်နိုးသွားတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ မေမေရယ်လေ ကျုပ်ကုတင်ပေါ် တင်ပလွှဲလေးထိုင်ပြီး ကျုပ်ပါးလေးကို ငုံ့နမ်းနေတာ။ ကျုပ်မေမေ့ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး မေမေ့မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။

" ကြည့်လှချည်လား... မောင်ရာ... "

" မေ့မျက်နှာလေးက ... ကြည့်မဝလို့ပါကွာ... "

ပြောရင်း မေမေ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲယူပြီး အနမ်းတွေပေးမိတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းမိသည်။ ခဏနေမှ ရပ်လိုက်ကြတယ်။ မေမေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးနေတယ်။

" မေ... "

" အင်း... မောင်... "

" မေ ပျော်လား အခုလိုချမ်းချမ်းသာသာနေရတာ.."

" မောင်ဘာလို့မေးတာလဲ... "

" မေ့ကို ချမ်းချမ်းသာသာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေစေချင်လို့ပါ... "

မေမေကျုပ်မျက်လုံးတွေကို ဘာသာပြန်နေချေပြီ။

" မောင်က... မေ့အတွက်စဉ်းစားနေတာလား... မေကောင်းစားတာမြင်လို့... မေတို့အိပ်မက်တွေကို... ရပ်လိုက်ချင်နေပြီလား... "

" မေရယ်... "

" ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်... မောင်.. မေ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲ မေသိတာပေါ့... မေဒီလိုချမ်းချမ်းသာသာနေရဖို့... အိပ်မက်တောင်မမက်ဖူးပါဘူး... ဒါပေမယ့်... အဲ့ဒီအရာအားလုံးနဲ့... မောင်နဲ့... လဲနိုင်တယ်ဆိုတာယုံ... "

" ချစ်လိုက်တာ မေရယ်.... "

ကျုပ်လဲ မေမေ့ခါးလေးကို တိုးလို့ဖက်ထားမိတော့တယ်။

" ထတော့မောင်ရာ... နေမကောင်းဖြစ်နေအုံးမယ်... ရေမိုးချိုးပြီး အောက်ကိုဆင်းခဲ့တော့... "

" အင်းပါမေရယ်... မောင်ရေချိုးပြီးဆင်းခဲ့ပါ့မယ်.."

" အင်း.... မေသွားတော့မယ်... မေလာတာနဲနဲကြာနေပြီ... "

" ဟုတ်... "

မေမေကျုပ်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာ နဖူးလေးတစ်ချက်နမ်းပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်အိပ်ယာထတော့ အထုပ်ထဲက အဝတ်စားတွေမရှိတော့ဘူး။ စားပွဲပေါ်မှာတော့ မေမေ့ဓါတ်ပုံရယ် ပုံ့ဓါတ်ပုံရယ် ညီမလေးဓါတ်ပုံရယ် အစီအရီထောင်ထားလို့။ ဘီရိုကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ အဝတ်အစားတွေအကုန် အစီအရီနဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ထည့်ထားပေးတာ တွေ့ရတယ်။ သြော်... အချစ်တွေက မကုန်မခမ်းနိုင်အောင်ပါပဲလား မေမေရယ်။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးလိုက်ပြီး အဝတ်အစားလဲကာ အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာမှာ ထိုင်ပြီး မေမေရော တီခင်ရော ဖွားသီနဲ့ ညီမလေးပါ တီဗွီကြည့်နေကြတယ်။ 

အဖေကတော့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖတ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျုပ်ကိုမြင်တာနဲ့ ညီမလေးက ထလာပြီး ကျုပ်လက်မောင်းကိုဖက်ကာ ဆိုဖာဆီဆွဲခေါ်သွားလို့ သူတို့နဲ့အတူ ရုပ်ရှင်ကားကိုထိုင်ကြည့်ဖြစ်တယ်။ ညနေထမင်းစားတော့ အကုန်လုံးတစ်ဝိုင်းထဲထိုင်စားကြတယ်။ မေမေက အရင်လို ယပ်ခပ်ပေးမနေရတဲ့အပြင် အဖေက မေမေနဲ့ တီခင်ကို ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးနေတော့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အတိုင်းမသိကြည်နူးခြင်းတွေစီးဆင်းလျှက်ပေါ့။ ကျုပ်ကိုသိပ်ချစ်တဲ့ ကျုပ်ညီမ အချွဲလေးကတော့ ကျုပ်ခွံ့ကျွေးတာစားလျှက်ပေါ့ဗျာ။

" သား... မနက်ဖြန်တစ်ရက်တော့နားလိုက်အုံး... နောက်ရက်ကြရင်... အဖေနဲ့ ကုမ္ပဏီကိုလိုက်ခဲ့... လုပ်ငန်းတွေအကြောင်းနဲ့ လူမှုဆက်ဆံရေးအကြောင်း နားလည်အောင်သင်ပေးရအုံးမယ်... နောင်တစ်ချိန်ကြ... သားနဲ့သမီးကပဲ ကုမ္ပဏီကို ဦးစီးရမှာလေ.... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ... အဖေ... "

" မေမေ.... မေမေ့သမီးတွေကို... စျေးလေးဘာလေး... လိုက်ဝယ်ပေးလိုက်ပါအုံး... "

" စိတ်ချပါသားရယ်... မေမေလိုက်ပို့လိုက်ပါ့မယ်..."

" နေပါစေမေသီရယ်... သမီးတို့အတွက်မလိုပါဘူး.. နော်မမခင်..."

" ဟုတ်ပါတယ် အန်တီကေသီရယ်... သမီးတို့က နေတတ်ပါတယ်.... "

" အဲ့ဒါသာကြည့်မေမေရေ... မေမေ့သမီးတွေက... မေမေဝယ်ပေးမှဖြစ်မှာ... "

" အေးပါ... နင့်ညီမတွေကို ... မေမေရှယ်ဆင်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား.... "

" ဟုတ်... မေမေ... "

ဒီလိုနဲ့ ညကျတော့ ညီမလေးကို ချော့သိပ်မယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်ကား မောင်နှမနှစ်ယောက် အသံမထွက်အောင် ကြိတ်လိုးလေး လိုးကြသည်။ အဖေတို့ လိုက်ခေါ်ကတည်းကမလိုးဖြစ်တာမို့ မောင်နှမနှစ်ယောက် လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ကျုပ်နှစ်ချီဆက်ပြီးတော့ ညီမလေး သုံးလေးချီပြီးမှာပါ။ တိုးတိုးတိတ်တိတ် အနမ်းတွေ ပေးကြပြီး ချစ်စကားလေးတွေ ပြောပြီးမှ ကျုပ်အခန်းကိုပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ မေမေတို့တော့ အိပ်နေလောက်ပြီထင်တယ်။ 

မေမေတို့ အခန်းကို တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ လော့ခ်ချထားလို့ လက်လျော့ပြီး ပြန်ခဲ့ရသည်။ အရင်တုန်းက ခဏတစ်ဖြုတ်လာလို့ ညီမလေးနဲ့ အတူတူအိပ်ခဲ့ပေမယ့် အခုလို အမြဲနေချိန်မှာ အတူအိပ်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်။ ညီမလေးလဲ နားလည်လို့ထင်သည်။ ကျုပ် အခန်းပြန်အိပ်မယ်ဆိုတော့ မတားရှာ။ အနမ်းလေးတွေမွနေအောင်ပေးပြီး ပြန်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ နောက်နေ့ရောက်တော့ ဖွားသီဦးဆောင်၍ ကျုပ်တို့မိသားစုတွေ စျေးဝယ်ထွက်ကြသည်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကို အဓိက ဦးစားပေးပြီး ဖွားသီကလိုက်ဝယ်ပေးသည်။ မေမေနဲ့ တီခင်အတွက် အကောင်းစား စျေးကြီးပေ့ဆိုသည့် အဝတ်အထည်တွေကို ဆင်သည်။ တောင်းမှာအကွပ် လူမှာအဝတ်ဆိုတာ သိပ်မှန်သည်။ 

မေမေနဲ့ တီခင်ဟာ ဖွားသီဝယ်ပေးတဲ့ အဝတ်တွေ ဆိုင်မှာ စမ်းဝတ်ပြကြည့်တော့ အရင်ထက်ပိုလှလာကြသည်။ ပင်ကိုကမှ မှုံနေအောင်ချောတဲ့ တီခင်ဆိုလျှင် မင်းသမီးတွေပင် လိုက်မီမည်မထင်ပေ။ မေမေနဲ့ တီခင်က ဘယ်လိုပင်ငြင်းပေမယ့် ဖွားသီက အတင်းဝယ်ပေးသည်။ ရွှေဆိုင်မှာလဲ မေမေနဲ့ တီခင်ကို ဆွဲကြီုးတစ်ကုံးစီ၊ လက်ကောက်တစိရံစီ၊လက်စွပ်တစ်ကွင်းစီနှင့် နားကပ်တစ်ရံစီ ဆင်ပေးပြန်သည်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးအတွက်လဲ နည်းနည်းတော့ ဝယ်သေးတယ်။ 

မေမေ အခုလို လှလှပပ ချမ်းချမ်းသာသာလေး နေရတာမြင်လေ ကျုပ်စိတ်က ပိုပြီးတော့ မေမေ့ကို ဒီဘဝထဲက ဆွဲခေါ်ရမှာ စိုးရွံ့လေဖြစ်မိသလို တစ်ဖက်မှာလဲ အရမ်းလှလာတဲ့ မေမေ့နဲ့တီခင်ကို ချစ်ပစ်ချင်စိတ်တွေ တစ်ဖွားဖွား ပေါ်လာလေဖြစ်ရသည်။ အဲ့ဒီနေ့က အပြင်မှာပဲ နေလည်စာစားလိုက်ကြပြီး ပြန်ခဲ့ကြသည်။ မေမေတို့အခန်းကို ပစ္စည်းတွေလိုက်ပို့တော့ ဖွားသီကတော့ ပင်ပန်းလို့ထင်သည် အခန်းထဲဝင်ပြီးနားတော့သည်။ ညီမလေးက အခန်းထဲအထိလိုက်ပို့ပြီးမှ ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မေမေနဲ့ တီခင်ပဲ အခန်းထဲမှာကျန်ခဲ့သည်။ ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့တီခင်ကိုကြည့်ပြီး ပီတိတွေနဲ့ တစ်ပြုံးပြုံးကြည့်နေတာ။

" မောင်နော်... ဒီက ရတဲ့သူတွေထက်... သူကပိုပျော်နေသလိုပဲ... နော် မမခင်.... "

" ဟုတ်ပါ့ယမင်းရယ်... မောင့်ကိုကြည့်ပြောအုံး... သူမျက်လုံးက လင်းလိုက်မှိန်လိုက်နဲ့ ... ဘာတွေတွေးနေမှန်းကိုမသိဘူး... "

" မမခင်ရယ်... ဘာရှိရမှာလဲ.... ကျမတို့ချမ်းချမ်းသာသာနေရတာမြင်ပြီး... ကျမတို့သုံးယောက်ထဲ... သီးသန့်ကမ္ဘာလေးကို... မေ့ပစ်ချင်နေတာလေ... မောင်မနေချင်လဲ... မေကတော့... မမခင်နဲ့ မြေးလေးနဲ့ မခွဲဘဲ .... ဒီကနေတစ်ချိန်မှာထွက်သွားရမှာပဲ.... နောက်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး... မောင်... "

" မောင်သိပါတယ်မေရယ်... မောင်လဲ... မေရယ် ခင်ရယ် ... မောင့်ရင်သွေးလေးရယ်နဲ့... မခွဲနိုင်ပါဘူး.."

" အဲ့ဒါဆိုလဲ... ဘာမှမစဉ်းစားနဲ့မောင်... မေရယ် မောင်ရယ် ခင်ရယ် အတူတူနေနိုင်ဖို့ပဲစဉ်းစား... "

" မောင်လဲစဉ်းစားနေပါတယ်... "

" ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ... "

" မေရော ခင်ရောက အရမ်းလှနေတော့... ချစ်ချင်စိတ်က ထိန်းမရဖြစ်နေပြီ... "

ပြောရင်း အဝတ်အစားလဲနေတဲ့ မေမေနဲ့တီခင်ကြားထဲသွားပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။

" မောင်ရယ်... ဖြစ်ပါ့မလား... မေတော့ကြောက်တယ်... ဒီအိမ်မှာ အချိန်မရွေး လူရောက်လာနိုင်တယ်လေ... "

မေမေနဲ့တီခင်က ထမိန်ရင်လျားလေးတွေးနဲ့ ဖြစ်နေကြပြီ။ ကျုပ်လဲ စိတ်က အရမ်းထန်နေပြီမို့ မေမေ့ထမိန်ရင်လျားလေးကို ဖြေချလိုက်ပြီး နို့တွေကိုနယ်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ မေမေ ရင်ဘတ်လေးကော့တက်သွားပြီး ကျုပ်ကို တင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ထားတယ်။

" မောင်ရယ်... ဟင်းဟင်း... ဇွတ်ပဲကွာ... "

တီခင်က ကျုပ်ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး

" မောင်... ယမင်းကိုမြန်မြန်လိုးပေးလိုက်... ခင်လူကြည့်ပေးထားမယ်... "

ကျုပ်လဲ အလိုက်သိလှတဲ့ တီခင်ကို ပါးလေးတွေတစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပေးလိုက်ပြီး

" ခင်က ကြမ်းလို့မရလို့နော်... ကြာမှာစိုးလို့ သိလား... ညကျတံခါး လော့ခ်မချထားနဲ့ ... ခင့်ကိုချစ်ပေမယ်နော်... အရမ်းချစ်တယ်သိလား.. ခင်... "

" အင်းပါ... မောင်ရဲ့... "

ပြောပြီး တီခင်တံခါးဆီသွားကာ တံခါးလေးဟလျှက် အပြင်ကို ချောင်းကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြန်နမ်းလိုက်ပြီး ထမိန်ကို အောက်ကိုပုံသွားတဲ့အထိ ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့အဖုတ်လေးကို စမ်းကြည့်တော့ အရည်က ရွှဲအိုင်နေတာပဲ။ မေမေက ကျုပိခါးပတ်ကိုချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဘောင်းဘီကို အတွင်းခံပါ ဆွဲချပြီး ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွနေတယယ်။ မေမေအရမ်းစိတ်ကြွနေပြီ။ တီခင့်ကို လှမ်းကြည့်တော့ လက်ကလေးဝိုင်းပြပြီး အိုကေပေါ့။ 

ကျုပ်လဲ မေမေ့ပေါင်တစ်ဖက်ကိုမပြီး မတ်တပ်ရပ်လျှက်ကပဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေမျက်လုံးလေး စဉ်းသွားပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို မက်မက်မောမောစုပ်ယူတယ်။ မေမေ့လက်နှစ်ဖက်က ကျုပ်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်ကတော့ လက်တစ်ဖက်က မေမေ့ခြေတစ်ချောင်းကို မထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က မေမေ့ချိုင်းအောက်ကနေပြီး ကျောအထိပွေ့ဖက်ထားတယ်။ 

မေမေ့ကို မလိုးရတာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီမို့ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အီဆိမ့်နေတာပဲ။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုပဲ အလိုးမခံရတာကြာလို့ စိတ်ထနေတာထင်တယ်။ စကားတွေမပြောပဲ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်ပြီး လိုးကြတာ ခဏနေတော့ မေမေပြီးသွားတယ်။ မေမေပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ လီးဆွဲချွတ်ပြီး မေမေ့ကို ဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းကာ မှန်တင်ခုံကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မေမေကုန်းပေးလိုက်တာနဲ့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို ပြန်ထိုးထည့်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်းဆက်လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေ တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့် စိတ်ပြန်ထလာပြန်ပြီး။ 

တစ်ဟင်းဟင်း ကြိတ်ညည်းလာပြန်တယ်။ ကျုပ်တီခင့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တီခင်က အပြင်ကိုကြည့်လိုက် ကျုပ်တို့ကိုကြည့်လိုက်နဲ့ သူလဲဖီးလ်တက်ပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေ အဖုတ်ကိုပွတ်နေတယ်။ ကျုပ်တီခင့်ကို တော်တော့်ကိုသနားသွားတယ်။ ကျုပ်ရင်သွေးလေးလွယ်ထားရတဲ့တီက ကျုပ်တို့သားအမိအေပါ် သံယောဇဉ်အလွန်ကြီးသလို နားလည်ပေးတတ်လွန်းတဲ့ အဖြည့်ခံလေးရယ်ပါ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ ကျုပ်ရောမေမေရော ပြိုင်တူနီးပါးပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေစောက်ပက်ထဲ လီးရည်ကို ကုန်သည်အထိ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ပေးထားလိုက်ပြီး ပြီးတော့မှ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ 

မေမေလဲ တော်တော်မောသွားပုံရတယ်။ မှန်တင်ခုံလေးမှီပြီး အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပါးလေးကို မေမွှေးပေးပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ကာ တီခင်ဆီသွားလိုက်ပြီး အပြင်ကိုကြည့်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ အပြင်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်တယ်။ တီခင်က ခေါင်းလေးညှိတ်ပြပြီး ဖင်လေးကုန်းရင်း တံခါးအဟကနေ အပြင်ကိုကြည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ထမိန်ကို ခါးအထိလှန်တင်လိုက်ပြီး ဒူထောက်ကာ တီခင့်စောက်ပက်လေးကို အနောက်ကနေ သေသေချာချာယက်ပြီး ပြုစုပေးလိုက်တယ်။ 

တီခင်လဲနံရံကို လက်ထောက်မှီပြီး ညည်းသံကိုမထွက်အောင် ကြိုးစားထိန်းရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး တီခင်လဲ ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ပြီးသွားတယ်။  ကျုပ်လဲ တီခင့်စောက်ရည်တွေ အကုန်ယက်ယူကာ သောက်ပြီးမှ တီခင့်ထမိန်ကိုပြန်ဖုံးပေးလိုက်ပြီး တီခင့်ကို တွဲထူရင်းပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ တီခင်လဲ ကျုပ်ကိုပြန်ပွေ့ဖက်ရင်း ကျုပ်ပါးပြင်ကို တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့နမ်းရင်း

" ခင်... အဆင်ပြေရဲ့လား... "

" အင်း... ပြေပါတယ်မောင်ရယ်... "

" ညကျ လော့ခ်မချထားနဲ့နော်... ခင့်ကိုမောင်လာချစ်ပေးမယ်... "

" အင်းပါမောင်ရယ်... အရမ်းချစ်တယ်နော်... "

" မောင်လဲ ခင့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်... ရေချိုးခန်းဝင်ရင် သတိထားအုံးနော် .. ချော်လဲအုံးမယ်... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါမောင်... ခစ်ခစ်.... "

မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်လို့ ရေချိုးနေပြီ။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်အခန်းထဲ ဝင်မယ်လုပ်တော့ ညီမလေးက သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာတာနဲ့ တည့်တည့်တိုးတယ်။ ကျုပ်ကိုမြင်တာနဲ့ ညီမလေးကကျုပ်ဆီကိုလာတယ်။ ကျုပ်အခန်းထဲ ဝင်တော့ ညီမလေးက အခန်းထဲကိုလိုက်ဝင်လာပြီး ကျုပ်ပါကို ရွှတ်ကနဲနမ်းချလိုက်တယ်။

" ခစ်ခစ်... ဒါဘာနံ့လဲ.... "

" ဟီးဟီး.... မေမေရေချိုးနေတုန်း တီခင့်ဆီကပြန်လာတာ.... "

" ခစ်ခစ်.... ကိုကိုကတော့လေ မနိုင်ဘူး.... သွားရေချိုးတော့.... "

" အင်းပါ... ပြီးမှအာဘွားပေးမယ်နော်... အနံတွေကူးကုန်မှာစိုးလို့.... "

" ဟုတ်ကိုကို... ညီမလေးစောင့်နေမယ်... "

ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားချွတ်ပြီး သဘက်လေးပက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်သဘက်ကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

" ညီမလေး... တီခင့်အရည်တွေနဲ့ဟ... ညမှစုပ်လေ.."

" မရတော့ဘူး... စုပ်ချင်နေပြီ... ကိုကိုရာ... "

ပြောရင်း ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျာလေးတွေနဲ့ပါ ဝိုက်ကစားပေးတယ်။

" ရှီး... ညီမလေးတော်တော့... ထလာရင် လုပ်ဖို့အချိန်ရတာမဟုတ်ဘူး... "

ညီမလေးက ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ထဲက မချွတ်ချင် ချွတ်ချင်နဲ့ ချွတ်ပေးပြီး

" ဟင်း... အားကိုမရပါဘူးကိုကိုရာ... ညကျလဲကြိတ်လုပ်ရတာ... အာမရဘူး... လယ်ကွင်းထဲမှာချစ်ရတာကို ပြန်သတိရတယ်.... အားရပါးရကြီး.."

" နောက်တော့ ကိုကိုကြံပေးမယ်နော်... လာ ပလုတ်ကျင်းလိုက်အုံး.... "

ကျုပ်လဲ သဘက်လေးပြန်ပတ်ပြီး ညီမလေးလက်ဆွဲကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ညီမလေးရော ကျုပ်ရော ပလုတ်ကျင်းလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း ခဏနမ်းပြီးညီမလေးကို ပြန်လွှတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးပြီး မှ အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အဲ့ဒီညက ညီမလေးကိုချော့သိပ်မယ်ဆိုပြီး ကျိတ်လိုးလေးလိုးပြီးတော့ မှ မေမေတို့အခန်းကို သွားပြီး တီခင့်ကို တစ်ချီဖြည်းဖြည်းလိုးပေးလိုက်သေးတယ်။ တီခင်ပြီးတော့ ကျုပ်မပြီးသေးလို့ မေမေက ပြီးအောင်စုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုတစ်ချီပြီးအောင် ယက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ မေမေကိုတော့ မလိုးရဲဘူး။ မေမေရောကျုပ်ရောက လိုးရင်းကြမ်းကြတယ်။ ခက်တာက မေမေတို့အခန်းက ဖွားသီအခန်း နဲ့ အခန်းကပ်လျှက်ဆိုတော့ အသံထွက်မှာစိုးလို့ မလိုးဘဲ ယက်ပေးခဲ့လိုက်တာ။ မေမေကိုယ်တိုင်က အလိုးမခံရဲတာကြောင့်လဲ ပါတယ်။

နောက်ရက်တွေကျတော့ ကျုပ်အဖေနဲ့ရုံးကိုလိုက်ရပြီ။ ဘာမှတော့မလုပ်ရပါဘူး။ အဖေ့ဘေးနားမှာနေပြီး အလုပ်ဘယ်လိုလုပ်တယ်၊ လုပ်ငန်းရှင်တွေ ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ ဘယ်လိုစကားပြောတယ်ဆိုတာ လေ့လာရုံပါပဲ။ ကျုပ်က ကျောင်းလဲ မပြီးသေးလို့ အလုပ်သဘောနားလည်အောင် သိအောင် လေ့လာတဲ့ သဘောမျိုးပဲ ခိုင်းတာ။ အလုပ်ကပြန်ရင် ကြိုနေတဲ့ မေမေနဲ့ တီခင်နဲ့ ညီမလေးတို့ကိုမြင်ရတာ စိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းတယ်။ တစ်ခုပဲ မေမေနဲ့ အားရပါးရ မချစ်ရတော့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွဖြစ်မိတာတော့အမှန်။ 

အလုပ်ကို အမြဲလိုက်နေရတာမျိုးတော့မဟုတ်ဘူး။ တစ်ပတ်မှာ သုံးရက်လောက်ပဲခေါ်တာပါ။ ကျုပ်ကို ကျောင်းပိတ်ရက်လေး နားစေချင်သေးလို့တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်သည့်တိုင် ကျုပ်တို့ ကျောင်းတက်ရမယ့်မြို့ကို မပြန်ဖြစ်သေးဘူး။ အကြောင်းကတော့ အဖေနဲ့ အန်တီငုဝါတို့ရဲ့ ပြန်ပေါင်းထုတ်ပွဲကြောင့်ပဲ။ အန်တီငုဝါက အဖေ့ကို ပြန်လက်ခံဖို့ သဘောတူလိုက်ပြီတဲ့။ ကျုပ်ကို မန္တလေးကို လာကြိုဖို့မှာထားလို့ မနက်ဖြန်သွားကြိုရအုံးမယ်။ အဖေက သူလာခေါ်မယ်ဆိုတာကို အန်တီငုဝါက ရှက်လို့တဲ့ ကျုပ်ကိုပဲ လာကြိုခိုင်းတာ။ ရန်ကုန်က မပြန်ခင် ပုံ့မျက်နှာလေးမြင်ချင်မိတယ်။ 

ညီမလေးကို ပြောပြတော့ ကျောင်းဆင်းချိန်သွားစောင့်ပြီး တွေ့ကြမလားတဲ့။ ကျုပ်လဲ မျက်နှာချင်းဆိုင်တော့ မတွေ့ချင်တော့ဘူးလို့။ ကျုပ်ပုံ့ကို ဒဏ်ရာတွေထပ်မပေးချင်တော့ဘူးလေ။ ပုံသာအရင်လိုဆို ကျုပ်မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ပြီး ချစ်စကားတွေပြောဖို့ တွန့်ဆုတ်နေမိမှာမဟုတ်ပါဘူး။ အခုဟာက ဟိုတစ်ယောက်နဲ့  ပုံ့နဲ့ပက်သက်မှုက ဘာမှန်းသိရတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ကျုပ်ကြောင့် ပုံ့ရဲ့ဘဝခရီးမှာ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားမှာ သိပ်စိုးရိမ်တယ်။ ပုံ့ကျုပ်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်တယ်ဆိုတာ အကြွင်းမဲ့ယုံသလို ပုံ့လဲ ကျုပ်ချစ်တာကို ယုံမှာပါ။ ကျုပ် နဲ့ညီမလေးလဲ ကျုပ် ညနေလောက် ပုံ့ကျောင်းဆင်းချိန်မှန်းပြီး သူတက်နေတဲ့ ဆေးတက္ကသိုလ်ဆီကိုထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အရင်က ပုံ့ပြောပြထားလို့ ပုံ့တို့ ဘယ်အချိန်ကျောင်းကပြန်တတ်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိနေပါတယ်။ 

ကျုပ်လဲ ကျောင်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ကားရပ်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ များစုကတော့ ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ်ပြန်ကြတယ်။ အချို့လဲ လာကြိုမယ့်ကားကိုထွက်စောင့်နေကြပါတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့တစ်ယောက် ထွက်မှလာပါမလားလို့ စိုးရိမ်မိသေးတယ်။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ပုံ့မျက်နှာလေးကို မြင်ချင်လှပြီလေ။ ကျုပ် နဲ့ ညီမလေးလဲ ကားပေါ်ကနေဆင်းပြီး အပင်ကွယ်တစ်ခုကနေ ကျောင်းသားတွေ ကားစောင့်နေကြတဲ့နေရာကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဟော တွေ့ပါပြီ။ ကျုပ်မျှော်လင့်နေတဲ့ ငွေလမင်းလေး။ ကျုပ်လွမ်းရတဲ့ မျက်နှာလေး။ ပုံ့တစ်ယောက် အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာပဲ လျှောက်လာရင်း အခြားကျောင်းသားတွေရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ကားရပ်စောင့်ရင်း ကျုပ်တို့ဘက်ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟမ်းဖုန်းလေးထုတ်ပြီး ဖုန်းခေါ်တယ်။ ကျုပ်ဖုန်းက ဖုန်းသံမြည်လာတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ပုံ့ရဲ့ဖုန်းပဲ။ ကျုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

" ဟယ်လို... ပုံ့... "

" အင်းကို... ကိုရောက်နေတာ ... ပုံ့သူငယ်ချင်းတွေက မြင်လို့ပြောကြလို့ သိပြီးပြီ... ပုံ့လဲ... ကို့မျက်နှာကိုမြင်ချင်တယ်ကိုရယ်... ပုံ့... ကို့ဆီကိုလာဖို့အဆင်မပြေဘူး... ခဏနေ ဖေဖေတို့သဘောတူတဲ့လူကလာကြိုတော့မှာ... ကို... အကွယ်ကနေ ထွက်ခဲ့ပါနော်.... "

" အင်းပါ ပုံ့ရယ်... "

ကျုပ်လဲ ပုံ့နဲ့ဖုန်းပြောရင်းကပဲ ထွက်ခဲ့တော့ ပုံနဲ့ကျုပ်က နည်းနည်းလှမ်းတယ်ဆိုပေမယ့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သေသေချာချာမြင်နိုင်တဲ့အကွာအဝေးပါ။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်နဲ့အတူ အကွယ်ကနေထွက်လာတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက်ဆွေးဆွေးလေးကြည့်နေရင်း နှစ်ယောက်သား မျက်ရည်ဝဲနေကြတယ်။ ဖုန်းကတော့ မချသေးဘူး။

" ကို... ပုံ့ ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်... ပုံ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်.. "

" ကိုလဲ... ပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်... ကိုကတောင်းပန်ရမှာပါ ပုံ့ရယ်... ကိုတစ်ကယ်ပဲ... တောင်းပန်ပါတယ်... "

မျက်နှာချင်းဆိုင်မြင်နေရတဲ့ ချစ်သူနှစ်ယောက်ဟာ ဖုန်းနဲ့စကားပြောနေကြသတဲ့။ ပုံ့က ကျုပ်ဘက်ကိုကြည့်လိုက် ကားလမ်းကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ဖုန်းပြောနေတာ။

" ကို... ကားလာနေပြီ... ဒါပဲနော်... "

ပုံ့ ကျုပ်အဖြေကို မစောင့်တော့ဘဲ ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ဟိုတစ်ခါတွေ့လိုက်ရတဲ့ကားပဲ ပုံ့ရှေ့မှာ ရပ်သွားတယ်။ ပုံ့ ကားပေါ်ကိုတက်သွားပြီး ကားက ကျုပ်တို့ဘေးက ဖြတ်မောင်းသွားတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်လေးဖြတ်မောင်းသွားတာကိုပဲ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ ငေးကြည့်နေမိကြသေးတယ်။ ပုံ့တို့ကားလေး လွန်သွားတော့ ကျုပ်ကားပေါ်တက်ပြီး မထွက်သေးပဲ ထိုင်နေမိတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လက်လေးကို လာဆုပ်ညှစ်ပြီး

" ကိုကို... အဆင်ပြေရဲ့လား...  မမပုံ့ကဘာပြောလဲ ... ကားမောင်းတဲ့တစ်ယောက်ကဘာတဲ့လဲ... "

" ရပါတယ် ညီမလေးရယ်... အဲ့တစ်ယောက်က.... ပုံ့မိဘတွေက သဘောတူတဲ့သူတဲ့... ကိုကိုနဲ့ ပုံ့ဇတ်လမ်းက ပြီးသွားပါပြီ... "

" ကိုကိုရယ်... ညီမလေးစိတ်မကောင်းလိုက်တာ... "

" စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ ညီမလေးရယ် ... ကိုကို့မှာ ချစ်စရာ... ဟောဒီကချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ညီမလေးရယ်... မေမေရယ် တီခင်ရယ် မေမေလေးရယ် ဖွားသီရယ် အဖေရယ် အများကြီးရှိပါသေးတယ်ကွာ.."

" ကိုကိုရယ်... စိတ်ချကိုကို... ညီမလေး ကိုကို့ဘေးမှာ တစ်သက်လုံးရှိနေမယ်သိလား... လာ ကိုကိုစိတ်ပြောင်းသွားအောင်.. အဲ့ဒီ့ဝမ်းနည်းစရာကို ခဏမေ့ထားလိုက်.... "

ပြောရင်း ညီမလေးက ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကိုပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ လန့်သွားပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကြည့်လိုက်တော့ လူကရှင်းသလောက်ဖြစ်နေပြီ။ အမှန်တော့ ကားမှန်က စတေကာအနက်တွေကပ်ထားတာမို့ အပြင်ကနေ မမြင်နိုင်ပါဘူး။ ကျုပ် ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ညီမလေးလုပ်ချင်တာတွေ ခွင့်ပြုပေးထားလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို ထုပေးရင်းက ပါးစပ်လေးနဲ့ပါ ကုန်းစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းလွန်းပြီး ခါးပါကော့တက်သွားတယ်။ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်နေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ ခေါင်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဖွဖွပွတ်သပ်ရင်း  နောက်လက်တစ်ဖက်က ညီမလေးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိတယ်။

" ဟား... ကိုကို့အပေါ်အလိုက်သိလှချည့်လား ကိုကို့အသည်းငုံလေးရာ.... အင်း... ကိုကို့ညီမလေးလဲ  ကိုကိုနဲ့အမြဲလိုးနေလို့လားမသိဘူး... တင်ပါးကြီးတွေက လုံးပြီး တစ်အားလှလာတာ.... (ဖျန်း)"

ကျုပ် ညီမလေးရဲ့တင်ပါးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်ချလိုက်ရင်း လီးစုပ်နေတဲ့ ညီမလေးကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးနို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ရင်း

" နို့တွေကလဲ ထွားလာပြီး.... တစ်အားလှလာတာ... ကိုကို့မယားလေးရ... "

" အင်း ... ဟင်းဟင်း.... ကိုကိုရာ.... ကိုကို့လီးနဲ့တည့်လို့နေမှာပေါ့.... အဖုတ်ထဲကယားလာပြီကိုကိုရာ... နောက်ခန်းထဲမှာလိုးရအောင်....  ကိုကို့လီးကြီး ညီမလေးအဖုတ်ထဲထည့်လိုးပေးကွာ... လာ... အားရပါးရ အော်ပြီးအလိုးခံချင်တာ.... "

ပြောရင်း ညီမလေးက ကားနောက်ခန်းကို ကူးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ နောက်ကနေလိုက်ဝင်လာပြီး ညီမလေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယုလိုက်တော့ ညီမလေးကျုပ်ကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့နမ်းတယ်။ ညီမလေး ထမိန်ကို လှန်ပြီး အတွင်းခံထဲနှိုက်ကာ အဖုတ်လေးကို စမ်းတော့ အရည်စိုနေပြီ။ ညီမလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းတွန်းလှဲလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ကာ အဖုတ်ကို ကျုပ်ကုန်းယက်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ဖင်မြောက်တက်သွားပြီး ညည်းသံပြင်းပြင်းလေးထွက်လာတယ်။

" အား... ရှီး... ကိုကိုရယ်... ချစ်လိုက်တာ... အူးဟူး.."

ညီမလေးရဲ့ စောက်ပက်ကိုဖြဲပြီး စောက်စိလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးရင်း လျာဖျားလေးနဲ့ပါ သွက်သွက်ကလေး ကစားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျာကိုချွန်ပြီး ညီမလေးစောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်ပြီး လျာနဲ့လိုးပေးလိုက်တယ်။

" အီး... ကိုကိုရယ် ... လိုးပေးပါတော့ကွာ... ကိုကို့လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါတော့ကွာ.... "

ကျုပ်လဲ ညီမလေးပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီး ညီမလေးစောက်ပက် ထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ဆုံး လိုးသွင်းလိုက်တယ်။

" အူး... ကိုကိုရယ်.... ကိုကို့လီးကြီးက ညီမလေးရင်ခေါင်းထဲအထိ ရောက်လာတာလားကိုကိုရာ... ဟူး... အရမ်းချစ်တာပဲကိုကိုရယ်"

" ဟူး... ညီမလေးရယ်... ဘယ်လောက်လိုးလိုး... မဝပါလားကွာ.... ငုံလေးကိုချစ်လိုက်တာ... "

ကျုပ်ခပ်မှန်မှန်လေးလိုးပေးရင်း ညီမလေးအင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပစ်တယ်။ ပြီးတော့ ဘာ်လီကိုပါတွန်းတင်လိုက်ပြီး နို့တွေညှစ်ရင်း လိုးတယ်။

" ကိုကိုရယ်... အူး... ကောင်းလိုက်တာ... ကိုကို... မမပုံ့ကိုရော... လိုးဖူးလားဟင်... ရှီး... "

" ဟင့်အင်း... မလိုးဖူးပါဘူးညီမလေးရာ... တစ်ခါတစ်လေ အဖုတ်ပဲယက်ပေးဖူးတာ... ဟူး... "

" ဘာလို့မလိုးတာလဲဟင်... ကိုကိုက ထိန်းနိုင်လိုက်တာ... "

" ပုံ့ကိုနဲ့မယူဖြစ်လို့... တစ်ခြားသူနဲ့ယူတဲ့အခါ... သူ့ကိုယူတဲ့အခါ... သူ့ကိုအထင်သေးမှာစိုးလို့ပေါ့... ပုံက တစ်ဦးတည်းသောသမီးလေ... သူတို့မျိုးဆက်လေးလိုချင်လို့ ပုံ့ကို ယောက်ျား အတင်းပေးစားချင်နေတာ... ညီမလေးကိုလိုးမိတာတောင်... မှားပြီလားမသိဘူး.... "

" ဘာလို့လဲကိုကိုရာ... "

" ညီမလေးကလဲ တစ်ဦးတည်းသောသမီးလေ... ဟူး ...  လိုးလို့ကလဲမဝဘူးညီမလေးရာ... ညီမလေးကို မေမေလေးက ယောက်ျားအတင်းပေးစားလို့... ညီမလေးကို ... သူကအထင်သေးရင် ကိုကိုတော့ရင်ကွဲပါပြီညီမလေးရာ.... "

" အာ... ကိုကိုကလဲ... ယူစရာလား... ကိုကိုကညီမလေးယောက်ျားပဲလေ... သူတို့ကလေးလိုချင်ရင်လဲ... ကိုကိုနဲ့ပဲမွေးမှာ... ထည့်ထည့်... ဟင်းဟင်း... ညီမလေးသားအိမ်ထဲထိ.... ကိုကိုလီးရည်ပန်းထည့်ပစ်.... "

" အူးပြီးပြီ... ညီမလေးရယ်... ကိုကို့အသည်းလေးရယ်... ချစ်တယ်ကွာ... "

" ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်... ညီမလေးကိုဗိုက်ကြီးအောင်လိုးပေးနော်ကိုကို... "

" ညီမလေးရယ်... ညီမလေးက ကိုကိုနဲ့ကလေးယူရင် မေမေလေးက သတ်မှာပေါ့ မောင်နှမချင်းကြီးလေ... "

" အို... သတ်လဲသေလိုက်ရုံပဲ... ကိုကိုကလွဲပြီး... ဘယ်သူ့မှမယူချင်ဘူး... ကလေးရှိလာရင် ကိုနဲ့ သဘောတူချင်တူမှာပေါ့.... ညီမလေးကတော့ ကိုကိုနဲ့ ကလေးလေးတွေမွေးမှာပဲ... မမပုံ့လို... ကိုယ်မချစ်တဲ့သူတော့မယူချင်ဘူး... "

" ချစ်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်.... ကိုကို့ကို အဲ့ဒီလောက်တောင် ချစ်ရသလားကွာ... လောလောဆယ်တော့ မယူပါနဲ့အုံးနော်... မတတ်သာတဲ့အဆုံး... ကိုကိုကိုယ်တိုင်ဖွင့်ပြောပါ့မယ်... ညီမလေးကငယ်သေးလို့နော်... ညီမလေးကို ဘယ်သူနဲ့မှမပေးစားစေရဘူးသိလား... ကိုကိုလဲ... ကိုကို့ညီမလေးကို ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးနိုင်ဘူး... ချစ်လိုက်တာကွာ... "

" ခစ်ခစ်... ချစ်လိုက်တာကိုကိုရာ... ဘာဖြစ်ဖြစ်အတူတူရင်ဆိုင်ကြမယ်နော်... "

" အင်းပါ ညီမလေးရဲ့... သွားကြစို့နော်.. သေသေချာချာ အဝတ်တွေပြင်ဝတ်လိုက်အုံး... "

" ဟုတ်ကိိုကို.... "

ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးလဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ပြီး ကားပေါ်မှာပါတဲ့ ရေဘူးလေးတွေ တစ်ရှူးလေးတွေနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးမှ ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ အာဂညီမလေးကတော့ ကျုပ်နဲ့တောင် ကလေးယူချင်သေးသတဲ့ဗျာ။ ဘာပဲပြောပြော ညီမလေးရဲ့ အပြုပစုတွေအောက်မှာ ခဏတာတော့ ကျုပ်ပုံ့ကိုမေ့ထားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျုပ်လဲ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဲ့ဒီညက ညီမလေးနဲ့ တစ်ချီထပ်လိုးဖြစ်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကိုတော့ အဲ့ဒီညက မလိုးဖြစ်တော့ဘူး မနက်စောစောကားမောင်းရမှာမို့ မေမေကလဲ မလာဖို့မှာထားလို့ပါ။ နောက်နေ့မှာတော့ ကျုပ် အန်တီငုဝါကိုခေါ်ဖို့ မန္တလေးကိုထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

`````````````````````````````````````

(30)

မန္တလေးကို ထွက်လာတော့ တော်တော်မောင်းရတယ်ဗျာ။ မနက် ၅နာရီလောက် ထမောင်းတာကို ည ၈နာရီလောက်မှရောက်တယ်။(ထိုစဉ်က ရန်ကုန်-မန္တလေး အမြန်လမ်းမကြီး မရှိသေးပါ။) အန်တီငုဝါကလဲ ကျုပ်ကိုစိတ်ပူလို့ တစ်ချိန်လုံး ဖုန်းဆက်နေတာ။ လမ်းသိပ်မကျွမ်းတာကြောင့်လဲပါတာပေါ့။ လမ်းတွေကလဲ ရှုပ် နံပါတ်တွေနဲ့ဆိုတော့ မနည်းကို မေးစမ်းသွားရတာ။ အန်တီငုဝါက အိမ်ရှေ့က ထွက်စောင့်နေတယ်။ ကျုပ်ရောက်တာနဲ့ အန်တီငုဝါက အထုတ်တွေကူသယ်ပြီး အိမ်ထဲခေါ်တယ်။ အန်တီငုဝါရဲ့ အဖေနဲ့ အမေကလဲ ကျုပ်ကို နွေးနွေးထွေးထွေးနဲ့ ကြိုဆိုတယ်။ အဖိုး နဲ့ အဖွားကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကျုပ်နားဖို့ အခန်းကို အန်တီငုဝါကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပေးတယ်။ အခန်းထဲရောက်ပြီးတော့မှ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး မျက်နှာကိုအနမ်းလေးတွေပေးတယ်။

" ပင်ပန်းသွားပြီလားမောင်... ခဏနားပြီးရေချိုးလိုက်နော် ... ပြီးရင် ငုဝါနဲ့အတူ ထမင်းစားရအောင် ... "

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး အနမ်းလေးတွေပြန်ပေးလိုက်ပြီး

" မပင်ပန်းပါဘူး ငုဝါရဲ့... ရေချိုးပြီး ခဏနေလာခဲ့မယ်နော်... အရမ်းချစ်တယ်... "

" အင်း... ငုဝါလဲ... မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်... ထမင်းပွဲပြင်ပြီး... စောင့်နေမယ်...  (ရွှတ်)"

အန်တီငုဝါ ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြီး ကျုပ်လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လျှက် မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အိပ်ယာပေါ် ခဏ အညောင်းဆန့်လိုက်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ အဖိုးနဲ့ အဖွားက ကျုပ်ကို အန်တီငုဝါထမင်းစားဖို့ ပြင်နေတယ်ဆိုပြီး အန်တီငုဝါရှိတဲ့ ထမင်းစားခန်းကိုသွားခိုင်းလို့ မီးဖိုဘက်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကို အပြုံးနဲ့ ဆီးကြိုတယ်။

" လာ... သားထိုင်... "

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေလေး... ဟင်းတွေကအများကြီးပါလား... "

" သားစားဖို့... မေမေလေးကိုယ်တိုင်ချက်ထားတာ... စားစား.... အားရပါးရစား... "

ပြောရင်း ကျုပ်ပန်းကန်ထဲကို ဟင်းတွေ ခပ်ထည့်ပေးနေပြန်တယ်။

" မေမေလေးကြည့်ရတာ... ပျော်နေတဲ့ပုံပဲ... ဟီးဟီး... "

အန်တီငုဝါက ရုတ်တရတ်မျက်နှာညှိုးသွားတယ်။ ပြီးတော့မှ သက်ပြင်းလေးချပြီး

" အင်း... မေမေလေးပျော်ပါတယ်... ဒီကိစ္စကို အခုမပြောချင်သေးဘူးကွာ... အခုလောလောဆယ်... သားရောက်လာတာကိုပျော်တယ်... "

ကျုပ်လဲ မေးမိပြီးမှ အားနာသလိုလိုဖြစ်သွားတယ်။ အန်တီငုဝါနဲ့ ကျုပ်က မထင်မှတ်ဘဲ ချစ်မိနေကြသူတွေဆိုတော့ သူလဲ မဖြေချင်ပုံပါ။

" မေမေလေး... ဒီမှာက အဖိုး နဲ့ အဖွားက နှစ်ယောက်ထဲနေတာလား... "

" မဟုတ်ဘူး သားရဲ့ အဒေါ်အပျိုကြီးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်... အခု စစ်ကိုင်းဘက်က အမျိုးတွေဆီရောက်နေလို့ ... မနက်ဖြန်ပြန်ရောက်မှာ... "

" သြော် ... တော်သေးတာပေါ့... သားက အဖိုး နဲ့ အဖွား နှစ်ယောက်ထဲမှတ်လို့ စိတ်ပူနေတာ... "

" ဟင်းဟင်း.... သားကတော့ လူတိုင်းအတွက်စဉ်းစားပေးတတ်တယ်နော်.... အဲ့ဒါတွေကို ချစ်ရတာသိလား... သားမန္တလေးကို အရင်ကရောက်ဖူးလား... "

" မရောက်ဖူးဘူးလေ... အခုက ပထမဆုံးပဲ... "

" အဲ့ဒါဆိုလဲ ... မနက်ဖြန်ကြရင် မန္တလေးမြို့ထဲ လျှောက်လည်ကြမယ်လေ... ဒီညတော့ခရီးပမ်းလာလို့ ... စောစောနားလိုက်တော့... "

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေလေး.... "

အန်တီငုဝါနဲ့ ကျုပ် ထမင်းစားပြီးတော့ အန်တီငုဝါနဲ့အတူ ထမင်းဝိုင်းကို ကူသိမ်းပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး အဖိုး အဖွားနဲ့အတူ စကားပြောဖြစ်တယ်။ အဖိုးနဲ့ အဖွားကလဲ ကျုပ်နဲ့ စကားပြောရင်း သူတို့ရဲ့ မြေးမလေးကို တွေ့ချင်တဲ့အကြောင်း ပြောတယ်။ အဖေနဲ့ အန်တီငုဝါက ကွဲသွားတာ ၅နှစ်ကျော်လောက်ကြာသွားတာဆိုတော့ ညီမလေးနဲ့ မတွေ့ရတာ တော်တော်ကြာပြီပေါ့ဗျာ။ အန်တီငုဝါကလဲ သူတို့မိသားစု ပြန်ပြီးအဆင်ပြေသွားပြီမို့ ညီမလေးကျောင်းပိတ်ရင် မိသားစုလိုက် လာလည်မယ်လို့ ပြောရင်း အဖိုးနဲ့ အဖွားကို နှစ်သိမ့်ရှာပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ကိုစောစောနားပါဆိုပြီး အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကို အခန်းထဲလိုက်ပို့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်ခါးကိုဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်တော့ အန်တီငုဝါက သူ့ပါးကို ကျုပ် ရင်ဘတ်ပေါ်အပ်ထားရင်း

" မောင်... ငုဝါကိုနားလည်ပေးပါနော်... ငုဝါလေ... ငုဝါ... ဟင့်... "

ကျုပ်လဲ ရင်ခွင်ထဲက အန်တီငုဝါရဲ့မျက်နှာလေးကို လက်နဲ့ဆွဲယူပြီး မော့စေလိုက်တော့ အန်တီငုဝါရဲ့ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်လေးတွေ တွေ့ရတယ်။ အန်တီငုဝါရဲ့ မျက်ရည်လေးကို သုတ်ပေးလိုက်ရင်း

" မောင်နားလည်ပါတယ် .... ငုဝါရယ်... မောင်တို့ဖြစ်သင့်တာကိုလုပ်ရမှာပေါ့ကွာ... ဘာမှစိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့နော်... (ရွှတ်)... "

ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်အပေါ်မှာ တစ်ကယ်ပဲ သံယောဇဉ် တွယ်သွားပုံပါ။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းတွေကြဲချပစ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုမက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်ယူနမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ အနမ်းတွေကို စိတ်ပါလက်ပါပဲ ပြန်နမ်းမိတယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါကို တစ်ကယ်ပဲ ချစ်မိနေသလားဆိုတာ ဝေခွဲမရတာ့ပါဘူး။ 

အရင်က ကိုယ့်အဒေါ်လို အမေလို သံယောဇဉ်ရှိပြီးသားအပေါ်မှာ တဏှာစိတ်နဲ့ တပ်မက်မိခဲ့ပြီး အခုလို စွန့်လွှတ်ရမယ်ဆိုတော့လဲ ရင်ထဲမှာ နာကျင်မှုလေးတစ်ခု ခံစားမိပြန်တော့ မျက်ရည်က ဝဲတက်လာတယ်။ ပိုပြီးတော့လဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားမိပြန်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ချစ်စိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းတဲ့အခါ တဏှာစိတ်တွေကွယ်ပျောက်နေတတ်သလို အန်တီငုဝါနဲ့ ပွေ့ဖက်ထိတွေ့ခွင့်ရနေပေမယ် ကျုပ်ကောင်က ထမလာတာ အံ့သြစရာပါပဲ။ တော်တော်လေးကြာအောင် နမ်းပြီးတော့မှ အနမ်းရပ်လိုက်ကြပြီး အန်တီငုဝါ ကျုပ်မျက်နှာကို ကြည့်တော့ ကျုပ်မျက်ရည်ဝဲနေတာကို တွေ့သွားတယ်။

" မောင်... မျက်ရည်ဝဲလို့ပါလား... ငုဝါကိုဆုံးရှုံးရလို့လားဟင်... "

" မောင်လေ... ငုဝါအပေါ် ဒီလိုမျိုးခံစားရလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူး... သာမန်တွယ်ငြိမှုလေးပဲလို့ ထင်ခဲ့တယ်... ငုဝါနေရာမှန်ပြန်ရောက်သွားတဲ့အခါ... အလွယ်တကူ စွန့်လွှတ်နိုင်မယ်လို့လဲ... ထင်ခဲ့တယ် ... အခု... မောင့်ရင်ထဲမှာ နာကျင်နေရတယ်သိလား... ငုဝါကို... မောင်တစ်ကယ်ပဲ... ချစ်မိသွားပြီကွာ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငုဝါအတွက်... မောင်ပျော်တယ်သိလား... "

" မောင်ရယ်... ငုဝါလဲလေ... မောင့်ကိုဒီလိုချစ်မိခဲ့မယ်လို ငုဝါကိုယ် ငုဝါလဲ မထင်ခဲ့မိဘူး... ဒီအရွယ်ရောက်မှ ဒီလိုပြန်ရင်ခုန်လိမ့်မယ်လို့လဲ... မထင်ခဲ့ဘူး... မောင့်ကိုလေ... ငုဝါသိပ်ချစ်နေမိပြီ... မောင်ရယ်... ငုဝါရဲ့ရင်ခုန်သံတွေ... မောင်နဲ့မှ ပြန်နိုးထလာခဲ့ရတာ... အချစ်ဆိုတာ... တစ်ယောက်ကိုချစ်ပြီးမှ... နောက်ထပ်လဲချစ်မိနိုင်သလား... မောင်ရယ်... "

" သိပ်ချစ်မိနိုင်တာပေါ့... ငုဝါရယ်... ခံစားမှုချင်းမတူညီတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေနဲ့ပေါ့... တစ်ချို့အချစ်တွေက မပိုင်ဆိုင်ရရင်တောင် ချစ်နေရုံနဲ့ ပြည့်စုံသွားတာမျိုး... လူတိုင်းဟာ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူအပြင်မှာ ... အခြားတွယ်ငြိစရာတွေရှိတတ်ပါတယ် ... ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဝန်မခံတတ်ကြတာပဲနေမှာပါ... "

" မောင်ရယ်... ငုဝါလေ... မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေရတာ... သိပ်ကြည်နူးတာပဲ... ဖက်ထားပါမောင်... ငုဝါကိုဖက်ထားပါနော်.... ချစ်တယ်မောင်ရယ်... ဖေဖေ မေမေတို့အိပ်ချိန်ကျမှ ... ငုဝါ... မောင့်ဆီလာခဲ့မယ်... ငုဝါမောင်ချစ်ပေးတာကိုလိုချင်သေးတယ်... ချစ်ပေးပါနော်... "

" ချစ်ပေးမှာပေါ့ ငုဝါရယ်.... မောင့်အသည်း ငုဝါကို... မောင်က ချစ်ပေးမှာပေါ့... "

" အဲ့ဒါဆို ငုဝါခဏပြန်လိုက်အုံးမယ်နော်... မောင့်ရင်ခွင်ထဲကနေ မသွားချင်ဘူးကွာ"

ပြောရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းပြန်သည်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်ပြီး ခဏနေတော့ အန်တီငုဝါ ပြန်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်ပြီး ညီမလေးဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

" (တူ)... (တူ).... ကိုကို... "

" အင်း ညီမလေး... ကိုကိုရောက်ပြီ... ထမင်းလဲစားပြီးပြီ..."

" ဟုတ်ကိုကို... အဆင်ပြေတယ်မလား... "

" အင်း... ပြေပါတယ်... ညီမလေးကို.. ကိုကို စာဖတ်ပြီးချော့သိပ်မလို့လေ... "

" ချစ်လိုက်တာကိုကိုရာ... ကိုကိုခရီးပမ်းလာတာမလား... နားလိုက်ပါကိုကိုရာ... ညီမလေးအိပ်တတ်ပါတယ်... "

" ကိုကို့ညီမလေး ငုံလေးမှဟုတ်ရဲ့လားဟေ... ကိုကိုများဖုန်းမှားဆက်မိသလား... "

" ဟုတ်ပါတယ်ကိုကိုရ... တစ်ခါတစ်လေကျ ... ကိုကို့အပေါ် ညီမလေးက ဆိုးလွန်း ချွဲလွန်းတော့ ကိုကိုများ စိတ်ပျက်သွားမလား တွေးပူမိတယ် ... "

" ချီးထုပ်ကလေး... ကိုကိုက ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတာ... စိတ်ပျက်စရာလား ညီမလေးရ ... ကိုကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်နေချိန်ဆို... အမြဲအားပေးတဲ့... ကိုကို့ညီမလေးကို... ကိုကိုက ပိုတောင်ချစ်လာသေး ... "

" ခစ်ခစ်... တစ်ကယ်ကြီးလား... ဟိဟိ... ပျော်လိုက်တာ... ဒီညတော့ နားလိုက်ပါကိုကိုရာ... ကိုကို့အချစ်တွေနဲ့တင် ညီမလေးအိပ်လို့ပျော်ပါပြီကိုကိုရယ်... ချစ်လိုက်တာဆိုတာ... ခစ်ခစ်... "

" အင်းပါ အဲ့ဒါဆိုလဲ ... ကိုကိုစောစောနားလိုက်တော့မယ်နော်... အလိုက်သိတဲ့ညီမလေးကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား... ကိုကို မေမေနဲ့လဲ ဖုန်းခဏပြောချင်လို့... ဖုန်းသွားပေးပေးအုံးနော်... ညီမလေး..."

" ဟုတ်ကိုကို... ခဏစောင့်... "

" ..... ..... ဟယ်လို.... သားလေး.... "

" ဟုတ်မေမေ... သားရောက်ပြီ... ထမင်းလဲစားပြီးပြီ... မေမေစိတ်ပူနေမှာစိုးလို့... "

" အင်းပါ... ကားမောင်းရင်ဂရုစိုက်မောင်းနော်... အရာရာသတိရှိ.... သားလေး... "

" ဟုတ်ကဲ့မေမေ ... မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ် ... "

" အင်း.. မေမေလဲသားလေးကိုအရမ်းချစ်တယ်နော် ... "

" ဟုတ်... မေမေ.. တီခင့်ကိုဖုန်းပေးလိုက်အုံး... သားတီခင်နဲ့ ခဏပြောအုံးမယ်... "

" အင်း... ခဏ.... "

" ဟယ်လို... သား... "

" တီခင်... အရမ်းချစ်တယ်နော်.... ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်အုံး... "

" အင်းပါသားရဲ့... တီခင်က ကလေးကျနေတာပဲ ... ခစ်ခစ်.... သားကိုလဲ တီခင် အရမ်းချစ်တယ်နော်.."

" ဟုတ်တီခင်... "

" အဲ့ဒါဆို... သမီးလေးဖူးကို ဖုန်းပြန်ပေးလိုက်တော့မယ်... "

" ဟုတ်... "

" ကိုကို... ဂွတ်နိုက်နော်.... အိပ်တော့... "

" အင်း... ညီမလေးလဲ အိပ်တော့... ဂွတ်နိုက်... "

ညီမလေးနဲ့ ဖုန်းချပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်လှဲလ်ုက်တယ်။ သြော် ညီမလေးတောင်မှ ရင့်ကျက်လာပြီပဲ လို့တွေးမိတယ်။ တောင်တောင် အီအီ လျှောက်တွေးရင်းနဲ့ပဲ ဘယ်လိုက ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ ကျုပ်အိပ်နေတဲ့ကုတင် သိမ့်ကနဲ လှုပ်သွားမှနိုးလာတယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်တာပါ။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပွေ့ဖက်ထားလိုက်တော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုပါလေးအပ်ထားတယ်။ အန်တီငုဝါရဲ့ ရင်သားအိအိတွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေတယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်လေးနဲ့ ဖွဖွပွတ်ရင်း

" မောင်... အရမ်းအိပ်ချင်နေတာလား... "

" မအိပ်ချင်ပါဘူးငုဝါရဲ့... ငုဝါကိုစောင့်ရင်း မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတာ.... လာလေငုဝါ မောင့်ဘေးမှာလှဲလိုက်... "

" အင်း ... မောင်... "

အန်တီငုဝါ ကျုပ်ဘေးမှာ ဝင်လှဲတော့ ကျုပ်လက်မောင်းကို သူခေါင်းအုံးဖို့ ခင်းပေးထားလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်လက်မောင်းလေးကို ခေါင်းအုံးပြီး တစောင်းလေးလှဲတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါဘက်လှည့်ပြီး ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။

" မောင်တို့... ဒီလိုအတူမအိပ်ဖူးဘူးနော် ငုဝါ... "

" ဟုတ်တယ်နော်... အခုလိုမျိုးကြရင်ထဲမှာခံစားရတာ .... တစ်မျိုးလေးပဲ ကြည်နူးရတယ်... "

" ငုဝါ စောစောနိုးတတ်လား.... မောင် .. ငုဝါကို တစ်ညလုံးဖက်အိပ်ချင်လို့.... "

" အင်းပါ... မနက်စောစောမှ ထပြန်မယ်လေ... ငုဝါက မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာဒီလိုနေချင်တာကြာပြီ .... မောင့်ရင်ခွင်ကလေ ငုဝါကို နွေးထွေးမှုတွေ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ခံစားမိစေတယ် ငုဝါ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကနေ ဘယ်မှမသွားချင်တော့ဘူးမောင်ရယ် ကိုထွန်းကို ငုဝါချစ်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ခဲမှန်ဖူးတဲ စာသူငယ်လိုပဲ ငုဝါလေ ကြောက်နေတုန်းပဲ သမီးလေးကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ငုဝါ သူ့ဆီပြန်သွားဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး... "

" သိပ်လဲ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ငုဝါရယ်... သူတစ်ကယ် ပြောင်းလဲသွားပါပြီ မောင့်ရဲ့ငုဝါလေး စိတ်ချမ်းသာရမှာပါ အခုအချိန်ရသလောက် မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေနော်"

" ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်... ငုဝါလေ ... "

ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ စကားမဆုံးခင်ပဲ သူ့နှုတ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးတင်ပြီး တားလိုက်တယ်။

" ငုဝါရယ်... စိတ်ညစ်စရာတွေမတွေးနဲ့တော့ကွာ... ငုဝါခံစားနေရသလို မောင်လဲ ခံစားနေရတယ်ဆိုတာ ယုံနော်... ချစ်တယ်ငုဝါရယ်... ရတဲ့အချိန်လေး ပျော်ပျော်နေရအောင်နော်... "

" မောင်ရယ်... (ရွှတ်)... (ရွှတ်)... "

အန်တီငုဝါ ပြောရင်း ကျုပ်ကိုယ်ပါ်ကို လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းတယ်။ အန်တီငုဝါ ညဝတ်ဂါဝန်ကို အောက်ကဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားတာမို့ ကျုပ်အရမ်းနှစ်သက်ခဲ့ရတဲ့ အန်တီငုဝါရဲ့ နို့ထွားထွား တင်းတင်းကြီးတွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို နူးနူးညံ့ညံ့ဖိကပ်နေတယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ ကိုယ်လေးကို ပြန်ဖက်ရင်း ကျောပြင်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ ကျုပ်တို့ နမ်းနေတာရပ်လိုက်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါ ကုန်းထပြီး သူ့ညဝတ်ဂါဝန်ကို ချွတ်တော့ ကျုပ်လဲ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီးငုဝါက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး သူပဲ ချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်လီးကို သူစောက်ပက်နဲ့ အမြှောင်းလိုက်ဖိထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းတယ်။ 

ကျုပ်လဲ နမ်းရင်းကပဲ အန်တီငုဝါရဲ့ ကိုယ်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးမိပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ တင်ပါးတွေကိုပါ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေရာကနေ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ဆီဆင်းသွားပြီး  တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နို့တွေကိုပါ လျာလေးနဲ့ယက်ပေးတယ်။ လက်ကလဲ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ ကျုပ် တစ်ဟင်းဟင်း ညည်းနေရတော့တယ်။ 

ပြီးတော့ ဗိုက်၊ ချက်လေးတွေကနေတဆင့် ကျုပ်လီးကို ကိုင်ပြီး ပါးလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်နေပြန်တယ်။ နောက်ပြီး လီးချောင်းကြီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း လဥလေးတွေးကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေးဆုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်ပေါင် အတွင်းသားလေးတွေကို လျာနဲ့ လိုက်ယက်ပေးရင်း လီးကိုဂွင်းထုပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဥကို ပါးစပ်လေးနဲ့ငုံစုပ်ပေးပြီးတော့မှ ကျုပ်လီးကို ငုံစုပ်ပေးတယ်။

" ရှီး... ငုဝါရယ်.... မောင့်ကို တစ်သက်မမေ့အောင်... ယုယပြနေတာလားကွာ... ဟင်း... ကောင်းလိုက်တာ ငုဝါရယ်... "

အန်တီငုဝါ ပြန်မဖြေအားဘူး ကျုပ်လီးကို ရှယ်စုပ်ပေးနေတာ။

" ငုဝါ... အင်း... မောင်လဲ... ငုဝါအဖုတ်လေး... ယက်ချင်သေးတယ်ကွာ... "

အန်တီငုဝါ ကျုပ်လီးကို စုပ်တာ ခဏရပ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ရင်း လီးကို ကုန်းစုပ်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ ပေါင်လေးကို လျာလေးနဲ့ လိုက်တော့ အန်တီငုဝါကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ ပေါင်းကြားလေးတွေပါလိုက်ယက်တော့ အန်တီငုဝါ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီငုဝါရဲ့ အဖုတ်လေးကို လျာနဲ့သပ်တင်လိုက်ပြီး အစိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေး ကစားပေးလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်လီးကို စုပ်နေရင်းက တစ်ဟင်းဟင်း ညည်းလာတယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါ စောက်ခေါင်းထဲ လျာထိုးထည့်ပြီး မွှေပစ်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းထောင်ပြီး အန်တီငုဝါ စအိုပေါက်လေးကိုပါ လျာနဲ့ထိုးပေးပြီး စောက်စိကို လက်နဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်လီးကို ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ပဲ လက်နဲ့ဂွင်းထုပေးရင်း ညည်းနေတာ။

" ဟား... အူး... ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်နေတာလား မောင်ရယ်...  ဟူး... မရတော့ဘူး... လိုးပေးတော့ကွာ... "

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို အောက်မှာလှဲစေလိုက်ပြီး ကျုပ် အန်တီငုဝါ ပေါင်ကြားမှာနေရာယူရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါမျက်နှာကို ကျုပ် မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းနေမိတယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ်။

" ချစ်တယ် ငုဝါရယ်... "

" ချစ်တယ်... မောင်ရယ်... ဒီညတော့ အရမ်းမကြမ်းနဲ့နော်.... ဖေဖေတို့က ညဘက် နိုးတတ်လို့... မနက်ဖြန်မှ မောင့်စိတ်ကြိုက်နော်... "

" အင်းပါငုဝါရဲ့... မောင်ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးမယ်နော်... "

အန်တီငုဝါ ပေါင်လေးကားပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ စောက်ပက်ထဲကို လီးက စီးစီးပိုင်ပိုင်ပဲ ဝင်သွားတယ်။ အန်တီငုဝါရော ကျုပ်ရော မျက်လုံးစဉ်းသွားပြီး ကာမရဲ့အရသာကို ခံစားမိလိုက်ကြတယ်။

" အူး...  မောင်ရယ်... ချစ်တယ်ကွယ်... ငုဝါ မောင်လိုးပေးတာကိုလဲ စွဲနေပြီ... "

" မောင်လဲ... ငုဝါရဲ့ အယုအယတွေကို စွဲနေပြီကွာ.."

" ဟူး... ကောင်းတယ်မောင်... ဖြည်းဖြည်းငြိမ့်ငြိမ့်လေးနဲ့.... အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းတာ... ရှီး... "

ကျုပ်လဲလိုးပေးရင်းနဲ့ ကျုပ်စွဲလမ်းရတဲ့ အန်တီငုဝါရဲ့ နို့တွေကိုညှစ်နယ်ပေးရင်း တစ်ဘက်စီ စို့နေမိတယ်။

" ဟူး... စို့မောင်... မောင်ကြိုက်တဲ့ငုဝါနို့တွေ အားရပါးရစို့... ရှီး... မောင်ရယ်... ဟင်းဟင်း... မောင့်လီးက ငုဝါအဖုတ်ထဲမှာ တနင့်တပိုးကြီးကွယ်.. အရသာရှိလိုက်တာ...  "

ကျုပ်လဲ  အန်တီငုဝါစောက်ပက်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေး လိုးပေးနေရတာ အီဆိမ့်နေတာ။ အန်တီငုဝါစောက်ပက်ကလဲ အရည်ရွှဲပြီး အထဲကနေ ဆွဲဆွဲညှစ်နေတာ။ ကျုပ်လဲအရမ်းကောင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းလိုးရတာအားမရတော့ဘူး။

" ငုဝါ ... မိန်းမစောက်ပက်က ယောက်ျားလီးကိုညှစ်နေတာ... အရမ်းကောင်းနေပြီး... မောင်ပြီးချင်နေပြီ... နည်းနည်းဆောင့်မယ်နော်... "

" ဟင်းဟင်း မောင်ရယ်... အသံအရမ်းတော့မထွက်စေနဲ့ကွာ... မိန်းမလဲ ပြီးတော့မယ် ယောက်ျားရယ်... "

ကျုပ်လည်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပစ်တော့ သိပ်မကြာဘူး အန်တီငုဝါ ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲတုန်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လည် ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်လိုးရင်း အန်တီငုဝါစောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးကပ်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ထားရင်း အမောဖြေနေမိတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်ရင်း ထိုင်ကာ ဂါဝန်ကိုပြန်ဝတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ထပြီး ပုဆိုးတွေ အင်္ကျီတွေပြန်ဝတ်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက် ပြန်လှဲလိုက်တော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာလို့ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားပေးမိတယ်။

" မောင်... ဒီညတော့တော်ပြီနော်... မနက်ဖြန်ကျမှ တစ်နေသွားပြီး ချစ်ကြမယ်"

" အင်းပါ... မောင်နားလည်ပါတယ်... အရမ်းချစ်တယ်နော် ငုဝါ...(ရွှတ်)"

" အရမ်းချစ်တယ် မောင်.. "

ကျုပ်နဲ့ အန်တီငုဝါလဲ ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

နောက်နေ့မနက် ကျုပ်အိပ်ရာနိုးတော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးပြီးမှ အပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ အဖိုးနဲ့ အဖွားကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ မီးဖိုထဲတွင် အန်တီငုဝါတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘဲ အန်တီကြီးတစ်ယောက်ကိုပါတွေ့ရသည်။ အန်တီငုဝါရဲ့ အဒေါ်အပျိုကြီးဆိုတာဖြစ်မည်။ ကျုပ်ဝင်လာတော့ အန်တီငုဝါ ရော အန်တီကြီးကပါ လှည့်ကြည့်သည်။

" ဟော... သားနိုးလာပြီလား... လာထိုင်... မနက်စာစားမယ်... ဒါ မေမေလေးရဲ့အဒေါ်လေ ဒေါ်မြညိုတဲ့"

" ဟုတ် အဲ ဖွား.. အဲ... အန်... ဖွားဖွား... ဟီး... "

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ အဒေါ်ဆိုလို့သား အဖွားခေါ်လိုက်ရတာ အသက်အရွယ်က အန်တီငုဝါနဲ့ သိပ်မကွာလို့ ခေါ်ရခက်နေတာ။

" ဟင်းဟင်း... သားကတော့လုပ်ပြီ... အန်တီပဲခေါ်ပါကွာ... အန်တီညိုပေါ့... မင်းမေမေလေးနဲ့ အန်တီနဲ့မှ ၂နှစ်ပဲကွာတာ... တူရီးဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းလာတာ... "

" ဟုတ်ကဲ့... အန်တီညို.... သားလဲ ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်းမသိလို့.... ခေါ်လိုက်မိတာပါ.... "

" ငုဝါပြောသလိုပဲ သားကလူရည်လည်လေးပဲ... ဟင်းဟင်း... "

" ဟုတ်တယ် အညိုရေ... သားကလိမ်လဲ လိမ္မာတယ်... မိသားစုကိုလဲ အရမ်းဂရုစိုက်တာ... ခစ်ခစ်... သမီးလေးဆို... သူ့ကိုကို ကို အရမ်းချစ်တာလေ.... "

ကျုပ်လဲ စကားပြောရင်း မနက်စာစားနေလိုက်တယ်။ အန်တီညိုကလဲ ညိုချောဗျ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေး။ အရွေးလွန်ပြီး အပျိုကြီးဖြစ်တာထင်တယ်။

ကျုပ်လဲ မနက်စာစားပြီးတော့ အဝတ်အစားကျော့နေအောင် လဲဝတ်လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါလဲ အဝတ်စားသစ်တွေလဲပြီး ကျုပ်နဲ့ မန္တလေးမြို့ထဲ လျှောက်လည်ကြတယ်။ မဟာမြတ်မုနိဘုရားကြီး ကိုအရင်သွားဖြစ်တယ်။ အန်တီငုဝါနဲ့ ကျုပ် နှစ်ယောက်တူ စုံတွဲဦးချတော့ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကို ကြည်နူးတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ပြုံးကြည့်နေသေးတာ။ မဟာမြတ်မုနိဘုရားဖူးပြီးတော့ ကျုံးဘက်တွေသွား၊ နှစ်ယောက်အတူ ကျုံးဘေးမှာ လမ်းတွေဘာတွေလျောက်ကြတယ်။ သိပ်ပူးပူးကပ်ကပ်တော့ မနေပါဘူး အန်တီငုဝါရဲ့မြို့မလား။ မန္တလေးတောင်တွေဘာတွေ တက်ပြီးမှ ဦးပိန်တံတားဆီသွားကြတယ်။ 

ဦးပိန်တံတားမှာတော့ လက်ချင်းတွဲပြီး လမ်းလျှောက်ဖြစ်တယ်။ အန်တီငုဝါ အရမ်းကိုပျော်နေတာ။ မန္တလေးက ဟိုအစားအစာကောင်းတယ်ဆိုစားလိုက် ဒီအစားအစာ ကောင်းတယ်ဆိုစားလိုက်နဲ့ ဗိုက်ဆာချိန်ကိုမရဘူး။ အစားအသောက်ကောင်းလေးတွေ စားမိတော့လဲ မေမေ့ကို သတိရသား။ ကျောင်းမြန်မြန်ပြန်တက်မှပဲ မေမေနဲ့ အားရပါးရချစ်လိုက်အုံးမယ် လို့တွေးမိတယ်။ ပြီးတော့ စစ်ကိုင်းဘက်ကူးပြီး ကောင်းမှုတော်ဘုရားကို သွားဖူးကြတယ်။ ဘုရားဖူးပြီးတော့မှ တစ်နေရာမှ နားကြမယ်ဆိုပြီး ဟိုတယ်တစ်ခုထဲ မောင်းခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆိုဖာလေးပေါ်ထိုင်ရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ထားမိတယ်။

" မောင်... "

" ငုဝါ.. "

" ငုဝါ ပျော်လိုက်တာမောင်ရယ်... ငုဝါ ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ ဒီလိုလျှောက်သွားချင်ခဲ့တာ... အခုမှပဲဆန္ဒတွေပြည့်တော့တယ်... အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ပျော်ရွှင်တယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းကိုမသိတော့တာ... မောင့်ကြောင့်ငုဝါဘဝလေး စိုပြေရတယ်... ချစ်တယ်မောင်ရယ်... "

" မောင်လဲ ငုဝါနဲ့အတူရှိရတာ အရမ်းပျော်တယ်သိလား... "

" မောင်ရယ် ချစ်လိုက်တာ... မောင်က ငုဝါနှလုံးသားထဲမှာ အမြဲရှိနေမယ်ဆိုတာယုံနော်... ဒီအချိန်လေးတွေ မကုန်ဆုံးချင်ဘူးမောင်ရယ်... "

" ငုဝါလေးရယ်... မောင်တို့လဲ မချစ်မိအောင်နေမယ်ဆိုပြီးမှ အရမ်းကိုချစ်မိသွားကြတာ အံ့သြဖို့ကောင်းတယ်နော်... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ငုဝါ... ပျော်အောင်နေရမယ်နော်... မောင်... ငုဝါပျော်ရွှင်နေတာပဲ မောင်မြင်ချင်တယ်... မောင့်ကိုချစ်ရင် ပျော်အောင်နေပါကွာ... "

" မောင်ရယ်... "

အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကို ပါးချင်းယှက်ဖက်ထားရာကနေ ခွာပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ပါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး သေသေချာချာကြည့်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နဲ့ နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းမိတယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါနှုတ်ခမ်းတွေကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး စုပ်ယူရင်း နို့တွေကို နယ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီငုဝါ ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကိုလာပွတ်တယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါ နမ်းရင်းကနေပဲ ထူရင်းမတ်တပ်ရပ်စေလိုက်ပြီး ရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီတွေကိုဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီချွတ်ပစ်တယ်။ 

အန်တီငုဝါ လဲ ကျုပ်အင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျန်တဲ့ အဝတ်အစားတွေပါ ဆက်ချွတ်ကြပြီး နှစ်ယောက်သားကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားမှ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး ဆက်နမ်းကြပြန်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုဖက်ထားရင်း လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုထုပေးနေသလို ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ နို့တွေပါ်မှာ လက်တစ်ဖက်ကဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နေပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ 

အန်တီငုဝါလဲ တစ်အင်းအင်းညည်းရင်း အဖုတ်က အရည်ရွှဲအိုင်နေပြီ။ကျုပ်အန်တီငုဝါကို ဆိုဖာပေါ်လှဲချလိုက်တော့ အန်တီငုဝါနဲ့ ထပ်လျှက် လဲကျသွားတယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ဘဲ ဆက်ကိုင်ထုပေးရင်း ပေါင်ကားကာ ကျုပ်လီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အဖုတ်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်ပြီး နမ်းတာရပ်ကာ အန်တီငုဝါမျက်နှာရဲ့ ခံစားမှုတွေကို ကြည့်ပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ အိမ်မှာတုန်းက မကြမ်းခဲ့ရသမျှ အခုမှ အတိုးချကြမ်းနေမိတယ်။

" အား... ရှီး... ဟင်းဟင်း... ထိတယ်မောင်... လိုး... လိုး... ငုဝါကိုလိုးပါ... ယောက်ျားရယ်... "

" ကြိုက်လား... ငုဝါမောင့်လီးကိုကြိုက်လား.... အူးဟူး... ငုဝါစောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ... မိန်းမ... မောင့်မယား... ရှီး... "

" ကြိုက်တယ်... မောင့်လီးကိုကြိုက်တယ်... မောင်လိုးပေးတာလဲကြိုက်တယ်... မောင်ကိုလဲအရမ်းချစ်တယ်... ငုဝါအရမ်းကောင်းနေပြီ... ကြမ်းလိုက်တာမောင်ရယ်... ငုဝါကိုလိုးသတ်နေတာလား... သတ်လိုက်စမ်းပါ.... မောင့်လိုငယ်ငယ်ချောချောလေးကိုမှ ချစ်နေတဲ့ မေမေလေးကို.. သားလီးနဲ့လိုးသတ်လိုက်...အ... "

" မေမေလေးက...သားမယား... ငုဝါကမောင့်မယား.... ဟူး... မောင်ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးချင်ဘူး.... မောင်အမြဲလိုးချင်မိတယ်.... "

" လိုး.... လိုးပါမောင်... မောင်စလာရင်ငုဝါ... ခံပေးမိမှာပဲ... မောင်လိုးပေးတာ အရမ်းစွဲနေပြီ...  အူး... ပြီးပြီ... ထွက်ကုန်ပြီကွာ.... ဟူး..."

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါတစ်ချီပြီးသွားလို့ လီးကို ခဏချွတ်ပေးလိုက်တယ်။

" ဘာလို့ချွတ်လိုက်တာလဲ မောင်ရာ... မောင့်လီးကိုဘာလို့ချွတ်လိုက်တာလဲ... "

" ငုဝါကို... မောင်ဖင်ထောင်လိုးမလို့... ဖင်ကုန်းပေးကွာ... "

အန်တီငုဝါ ချက်ချင်းထပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ နောက်ကနေ စောက်ပက်ထဲလီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေ စီးကျနေတဲ့ အန်တီငုဝါ စောက်ပက်ထဲကို လီးက ပြန်တိုးဝင်သွားပြန်တယ်။ လိုးနေရင်းနဲ့ အန်တီငုဝါရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးက အရာမယွင်းသေးတာ တွေ့ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးကိုင်ကာဆောင့်လိုးရင်း အန်တီငုဝါရဲစောက်ရည်ကိုယူကာ ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိနေလိုက်တယ်။

" အ... ဟား... မောင်ရာ ဘာလို့ဖင်ပေါက်ကို ကလိနေတာလဲ.... အူး... အသည်းယားလိုက်တာကွာ... "

" ဖင်လိုးချင်လို့လေ... ငုဝါဖင်မခံဖူးဘူးမလား... "

" ရှီး... မခံဖူးပါဘူးမောင်ရာ.... နာမှာစိုးလို့ အရင်လူတွေ တောင်းတာတောင် မပေးခဲ့ဘူး... "

" မောင်လိုးချင်တယ်... ငုဝါဖင်ကို မောင်လိုးချင်တယ်... ပေးလိုးမှာလား... "

" ငုဝါ ကြောက်တယ် မောင်ရယ်... ဒါပေမယ့်မောင်လိုးချင်ရင်လိုးလေ... ငုဝါရဲ့အပျိုပန်းလေး မောင့်ကိုမပေးရလို့.... ငုဝါဖင်အပျိုလေးကို လိုးခွင့်ပေးမယ်... "

" ချစ်လိုက်တာ...ငုဝါရယ်... ဟူးကောင်းနေပြီ.... မောင်ပြီးတော့မယ်..."

" ပြီးလိုက်တော့မောင်.... ငုဝါလဲပြီးတော့မယ်.. "

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ခါးကကိုင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်လိုးတာ အန်တီငုဝါပြီးသွားပြီး မရှေးမနှောင်းပဲ ကျုပ်လဲပြီးသွားကာ စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ ကျုပ်လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အန်တီငုဝါ တစောင်းလေး အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါနောက်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချပြီး အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လက်ကတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ တင်ပါးတွေကိုပွတ်သပ်မိနေတုန်းပဲ။ အမောပြေတော့ အန်တီငုဝါ ထလာပြီး ကျုပ်ဘေးမှာထိုင်ကာ ရင်ခွင်ဝင်လာပြီးဖက်ထားလို့ ကျုပ်လဲ  ပြန်ဖက်ထားပေးမိတယ်။

" မောသွားပြီလားမောင်... "

" မမောပါဘူးငုဝါရဲ့... ငုဝါကို ဒီနေ့အားရပါးရချစ်အုံးမှာ... "

" မောင်ချစ်မယ်ဆို... ငုဝါကအချိန်မရွေးပဲသိလား.."

" ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ငုဝါရယ်... "

အန်တီငုဝါရဲ့ မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ရင်း အနမ်းလေးတွေ ပေးနေမိတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ချစ်စကားလေးတွေပြောကြရင်း နောက်တစ်ချီဆွဲဖို့ပြင်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုခေါ်သွားတော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်လည်ပင်းကို တွဲခိုရင်း လိုက်လာတယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ စစ်စတီနိုင်း ပုံစံမျိုးနဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ အန်တီငုဝါရဲ့ စောက်ပက်ကိုကျုပ်ကယက်ပေးနေသလို အန်တီငုဝါလဲ သူ့စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။ ထန်နေကြတော့လဲ မရွံကြတော့ဘူးဗျာ။ ကျုပ်လဲ ဖင်လိုးမှာဆိုတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးတွေကိုပါ လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးရင်း လက်ညှိုးလေးစသွင်းကာ ဖင်ပေါက်ချဲ့ပေးနေမိတယ်။ 

ဖင်ထဲ လက်နဲ့ချဲ့နေချိန် အစိလေးကို ယက်ပေးနေတာဆိုတော့ အန်တီငုဝါ တစ်အင်းအင်းညည်းရင်း ကိုယ်လေးက တုန်ခါနေတော့တယ်။ နောက်တော့ အန်တီငုဝါဖင်လေး လက်နှစ်ချောင်းစာ ဝင်ချောချောချူချူဝင်လာပြီ။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး စောက်ပက်ကို အရင်လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကို ဖင်လိုးနေကြဆိုတော့ ဖင်မလိုးခင် စောက်ပက်ကို တစ်ချီပြီးအောင် အရင်လိုးပေးရတယ်ဆိုတာ ကျုပ်ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ အန်တီငုဝါကို စောက်ပက်တစ်ချီလိုးပြီးတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖိချပြီး ဖင်လေးအပေါ်ရောက်လာမှ စောက်ရည်လေးကို ဖင်ဝမှာသုတ်ပေးပြီး လက်နဲ့အရင် နည်းနည်းကစားပေးလိုက်သေးတယ်။

" ငုဝါ... မောင်ဖင်လိုးတော့မယ်နော်... "

" အင်းမောင်... ငုဝါကြောက်တယ်... ဖြည်းဖြည်းနော်... "

" အင်းပါ... ငုဝါခံနိုင်သလောက်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးမှာ ... မကြောက်နဲ့နော်... ဖင်ကိုလဲရှုံ့မထားနဲ့... ရှုံ့ထားရင်နာလိမ့်မယ်... အရသာသစ်လေးကို ခံစားကြည့်နော်ငုဝါ.. "

" အင်းမောင်... ငုဝါဖင်ထဲမှာလဲ မောင်ကလိထားတာ... ယားကျိကျိဖြစ်နေပြီ... "

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါဖင်ထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိထိုးထည့်တယ်။ ဒစ်ခေါင်းလေးက ဖင်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။ နည်းနည်းလေးထပ်ဖိထည့်လိုက်တော့ လီးက ၂လက်မလောက်ဝင်သွားပြီ။ အန်တီငုဝါကိုကြည့်တော့ နှုတ်မ်းလေးကိုကိုက်ပြီး မျက်လုံမှိတ်ထားတယ်။

" ငုဝါ... မောင့်အချစ်ကလေး ... စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့... စိတ်လျှော့ထား... ငုဝါကိုမောင် နာအောင်မလုပ်ဘူး... စိတ်ချနော်... "

" အင်းပါမောင်ရယ်... ငုဝါကြောက်လို့ပါ... "

" အခုဘယ်လိုနေလဲ... အရမ်းနာနေလား... "

" ကြပ်ကြပ်ကြီးနဲ့ သိပ်တော့မနာပါဘူး.... ငုဝါခံနိုင်မယ် ထင်တယ်... "

" ဒီအတိုင်းလေးပဲ ဖြည်းဖြည်းလိုးကြည့်မယ်နော်"

" အင်း... မောင်... "

ကျုပ်လီးမှာရော အန်တီငုဝါ ဖင်မှာပါ စောက်ရည်တွေရွှဲနေလို့သာ တော်တော့သည်။ ကျုပ်လဲ ဖင်ကို ဝင်သလောက်လေးဖြည်းဖြည်းလိုးပေးရင်း စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ မျက်လုံးလေးမှေးရင် ညည်းသံထွက်လာပြီ။ ဖင်ဆိုတာကလဲ အဖုတ်လိုမဟုတ် အဝတင်ကြပ်တာဆိုတော့ လိုးရင်းနဲ့ပဲ လီးက အဆုံးထိဝင်လာတယ်။

" ငုဝါ... အဆင်ပြေရဲ့လား... "

" အင်းမောင်.... ဖင်ထဲလီးဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲကယားနေတာ... တစ်မျိုးကြီးပဲ... ကောင်းနေပြီ.. "

" မောင်လဲ... ငုဝါဖင်က အရမ်းကြပ်တော့ ကောင်းနေပြီ... နည်းနည်းမြန်မယ်နော်... မခံနိုင်ရင်ပြောသိလား...  "

" အင်းပါ... ငုဝါကမောင့်မယားပါ... မောင့်စိတ်ကြိုက်လိုးပါမောင်ရယ်.. အင်းဟင်း... "

ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါဖင်ကို ခပ်မြန်မြန်လိုးပေးရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။

" ဟင်း... ဟင်း.... ကောင်းတယ်မောင်.. ဖင်ခံရတာ... ဒီလောက်ကောင်းမှန်းမသိခဲ့ဘူး... အ..ဟား.. လိုးပါ.... ငုဝါ ဖင်ကိုလိုးပါမောင်... "

" ရှီး.... ကောင်းလိုက်တာငုဝါရယ်.. မောင်ပြီးချင်နေပြီ.... ဟူး... ပြီးပြီ... အူး..."

" အား.. မောင်... ချစ်တယ်... "

အန်တီငုဝါလဲ ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ လီးရည်ကုန်အောင်ပန်းထည့်ပြီးမှ အန်တီငုဝါဖင်ထဲက လီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါ ဘေးမှာဝင်လှဲပြီး နှစ်ယောက်သားဖက်ရင်း အမောဖြေရပြန်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေပေးရင်း ခဏကြာမှ ရေချိုးခန်းအတူဝင်ကြတယ်။ နှစ်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ရေချိုးရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဆပ်ပြာတိုက် ပွတ်သပ်ပေးရင်း စိတ်ပြန်ထလာကြလို့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မတ်တပ်လိုးလိုက်ကြသေးတယ်။ အန်တီငုဝါပြီးသွားပေမယ့် ကျုပ်မပြီးသေးလို့ ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ပြီး အန်တီငုဝါက အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးတယ်။ ကျုပ်ပြီးတော့ အန်တီငုဝါ နောက်တစ်ချီပြီးတယ်။ ရေချိုးပြီးလို့ အဝတ်အစားတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်ဝတ်ကြပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာပေနေတဲ့ ကျုပ်တို့အရည်တွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဆိုဖာပေါ်ခဏထိုင်ကာ စကားပြောကြတယ်။

" ငုဝါ... အားရရဲ့လားဟင်... မောင်နဲ့ချစ်ရတာ... "

" ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲမောင်ရယ်... ငုဝါတစ်ခြားလူနှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံဖူးပါတယ်... ဒီလောက် အကြိမ်များများမပြီးဖူးဘူး... မောင့်ကို အရမ်းလဲချစ်သလို... အရမ်းလဲစွဲလမ်းမိတယ်သိလား... "

" ငုဝါဖင်ရော နာနေသေးလာ... ဘယ်လိုနေသေးလဲ..  "

" နည်းနည်းတော့ အောင့်တောင့်တောင်နဲ့... သိပ်မနာပါဘူး... မောင်... မောင်လို့... "

" အင်း... ငုဝါ... "

" ငုဝါတို့ ဇာတ်လမ်းလေး ... ဒီမှာပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ရအောင်နော်... နော်...မောင်... မောင့်အချစ်တွေကို... ငုဝါနှလုံးသားထဲမှာ... အမြဲသိမ်းထားမယ်နော်... မောင်... ငုဝါမောင့်ကို အရမ်းချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာယုံနော်... "

ပြောရင်း အန်တီငုဝါ မျက်ရည်တွေကျလာသည်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့မျက်ရည်လေးတွေ သုတ်ပေးနေမိတယ်။

" ငုဝါရယ်... ဒါတွေမပြောပါနဲ့ကွာ... ငုဝါရယ် အဖေရယ် ညီမလေးရယ် ... မိသားစုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေရတော့မှာပဲ... တွေးပြီးပျော်ပါနော်... မောင်လဲ ငုဝါကိုတစ်ကယ်ပဲချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာယုံ... မောင်နှလုံးသားထဲမှာ.. ငုဝါအမြဲရှိနေမယ်... သိလား..."

" ချစ်တယ်မောင်ရယ်... "

အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီးတစ်သိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုတယ်။ ကျုပ်လဲ ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားပေးရင်း မျက်ရည်ကျမိတယ်။

" ငိုပါ... ငုဝါအားရအောင်ငိုနော်... ဒီကနေထွက်သွားပြီးရင်... မောင် ငုဝါရဲ့မျက်ရည်တွေမမြင်ပါရစေနဲ့တော့ ငုဝါလေးရယ်... "

" စိတ်ချပါမောင်ရယ်... အခုတော့မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုပါရစေ... "

ပြောရင်း အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ ငိုနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ငိုနေမိတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေမိပြန်တယ်။

 "ငုဝါကို နောက်ဆုံးအနမ်းလေး ပေးပါအုံးမောင်ရယ်.. "

" ငုဝါလေးရယ်.. (ရွှတ်)...(ရွှတ်)... (ရွှတ်)... "

ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေခြွေချပစ်လိုက်တယ်။ နူးညံ့ညင်သာတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ အတူ မျက်ရည်ချင်းကူးလူးကြတယ်။ ပါးပြင်ချင်း ပွတ်တိုက်ကြတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခပ်ဖွဖွထိတွေကြတယ်။ မဆုံးနိုင်အောင်ပါပဲလား ငုဝါရယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်ကြတယ်။

" ချစ်တယ်နော်ငုဝါ... "

" အရမ်းချစ်တယ်မောင်... ဒီဟိုတယ်အပြင်ရောက်တာနဲ့ ငုဝါက မောင့်ရဲ့ မေမေလေးပြန်ဖြစ်သွားပြီ.. မောင်လဲ... ငုဝါရဲ့ သားပြန်ဖြစ်သွားပြီ... "

" အင်းပါ... မောင်နားလည်ပါတယ်.. လာမျက်နှာသစ်ကြစို့... အပြုံးလေးနဲ့ နှုတ်ဆက်ရအောင်နော်... "

ကျုပ် အန်တီငုဝါကိုခေါ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ပါလာတဲ့ မိတ်ကပ်လေးပြန်ဖို့တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောင်ကိုတစ်ယောင် ခဏ ဖက်ထားမိကြသေးတယ်။

" သွားရအောင်နော်... ငုဝါ... ဒါနောက်ဆုံးခေါ်တာပါ"

" အင်းပါ... မောင်... "

ကျုပ်နဲ့ အန်တီငုဝါ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြုံးပြီး ကြည့်နေကြသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ လက်ချင်းတွဲပြီး အခန်းပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ အခန်းအပ်ပြီးတော့ ဟိုတယ်အဝရာက်တော့မှ လက်ချင်း မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်လိုက်ကြရင်း မျက်ရည်ဝဲမိကြသေးတယ်။ ကျုပ်အားတင်းပြီး ပြုံးပြလိုက်တော့ ပြန်ပြုံးရှာပါတယ်။ ကားပေါ်တက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကားပေါ်မှာတော့ နည်းနည်းတိတ်ဆိတ်နေကြလို့ ကျုပ်ကပဲ စပြီး

" မေမေလေး... သားတို့ဘယ်တော့ ပြန်ကြမလဲ"

" ဒီညပဲပြန်ရင်ကောင်းမလားလို့... မနက်မှပြန်ရင် ဟိုကို ညမှရောက်မှာ... အဲ့လိုမပြန်ချင်ဘူး... "

" အင်းပါ... အဲ့ဒါဆိုလဲ ထမင်းစားပြီးပြန်ကြတာပေါ့.. "

" အင်း... အပြန်လက်ဆောင် ထိုးမုန့်လေးဘာလေးဝယ်ရအောင်... မြို့ထဲခဏဝင်ရအောင်နော်... "

" ဟုတ်ကဲ့... မေမေလေး... "

" ဟင်း.... "

အန်တီငုဝါ သက်ပြင်းရှည်ကြီး တစ်ချက်ချတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မန္တလေးမြို့ထဲ သွားပြီး လက်ဆောင်လေးတွေ ဝယ်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ မိသားစုလူစုံ ထမင်းစားကြတော့ ကျုပ်ရော အန်တီငုဝါပါ သိပ်မစားနိုင်ကြဘူး။ ပြီးတော့ အထုပ်ကိုယ်စီ ကားပေါ်တင်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်။ လမ်းမှာ အဆာပြေစားဖို့ မုန့်အချို့ဝယ်ပြီး မောင်းခဲ့ကြတယ်။ တောက်လျှောက်မောင်းလာကြပြီး ည၂နာရီလောက်ကြ အိပ်ချင်လာတာနဲ့ ကားရပ်ပြီး အိပ်ကြတယ်။ 

အန်တီငုဝါကို နောက်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်စေပြီး ကျုပ်ကတော့ ခုံလေးနည်းနည်းလှန်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား သက်ပြင်းတွေ ခိုးချမိကြပေမယ့် ထပ်မဖြစ်အောင် ထိန်းခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်လမ်းလုံးလဲ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ မနက်မိုးလင်းတော့ ကားပေါ်မှာပါတဲ့ ရေဘူးနဲ့ပဲ မျက်နှာသစ်လိုက် ကြပြီး အနီးအနားက ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ မနက်စာ စားလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ကားမောင်းပြီးထွက်ခဲ့ကြတော့လဲ စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး။ ကားမောင်းနေရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ သီချင်းဖွင့်လိုက်တယ်။

(မနက်ခင်းလေးကို xxx ကိုယ်မြင်တွေ့ရနိုင်ဖို့ xxx လမ်းပျောက်တဲ့ ညတွေကို စတေးမယ် xxx အနီရောင်အလှဆုံးနှင်းဆီ xxx ပွင့်လန်းဖို့ဆို xxx ဆူးခက်များအဖြစ်စတေးမယ် xxx ဝမ်းနည်းခြင်းစကားတွေကို xxx မလိုအပ်တော့ပြီလေ xxx အားလုံးမင်းယူသွားပါ xxx ဒီကြေကွဲခြင်းတွေရယ် xxx အတိုင်းအဆနဲ့ထပ်တူကွယ် xxx မင်းကမ္ဘာလေးဟာ ငြိမ်းစေ xxx မင်းအတွက်ဆိုအားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx မင်းလေးပျော်ရွှင်စေမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆို အားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx အချိန်တိုင်းမင်းအတွက် xxx မင်းလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ xxx အချိုဆုံးသောရယ်သံ xxx ခဏလောက်ကြားရနိုင်ဖို့ xxx ဒီငိုကြွေးခြင်းတွေရယ် xxx အတိုင်းအဆမဲ့မျက်ရည်ရယ် xxx မင်းကိုပေးဆပ်ကာ စတေးမယ် xxx 

အို မင်းအတွက်ဆိုအားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx မင်းလေးပျော်ရွှင်စေမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆို အားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx အချိန်တိုင်းမင်းအတွက် xxx အလှဆုံးကဗျာလေး xxx မွေးဖွားဖို့လေ xxx ကိုယ့်အသွေးတွေနဲ့ xxx ရေးသားခဲ့မယ် xxx အိုးဟူးအိုးဝူဝိုးအို xxx မင်းယုံကြည်ထား xxx ဖြေသိမ့်ခြင်းစကားတွေကို xxx မလိုအပ်တော့ပြီလေ xxx အားလုံးမင်းယူသွားပါ xxx ဒီငိုကြွေးခြင်းတွေရယ် xxx ထာဝရမျက်ရည်ရယ် xxx မင်းကိုပေးဆပ်စတေးမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆိုအားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx မင်းလေးပျော်ရွှင်စေမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆို အားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx အချိန်တိုင်းမင်းအတွက် xxx အိုးဟူးအိုးဝူဝိုးအို xxx မင်းယုံကြည်ပါ )

သီချင်းသံနဲ့အတူ အန်တီငုဝါရဲ့ အိကနဲ ငိုချသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေနဲ့ တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေပြီ။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ လက်လေးကို လှမ်းယူပြီး ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးမိတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ကျုပ်လက်ကလေးကိုပြန်ဆုပ်ပေးထားတယ်။

" ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်တယ်ဆိုတာ.. ဒါမျိုးပြောတာနေမယ်နော်... "

အန်တီငုဝါ မျက်ရည်ကြားထဲကနေ ရယ်ရင်းပြောလာတယ်။

" ဒါဝက်သက်ဆိုရင်လဲ အဲ့ဒီဝက်သက်တွေက ခမ်းနားလွန်းပါတယ်လေ ဘာပဲပြောပြော သားကျေနပ်တယ် "

" ဟင်းဟင်း သားကသိပ်အပြောကောင်းတာပဲနော် သားနဲ့ သမီးပုံ့က အရမ်းချစ်ကြတာပဲလား.. "

" ဟုတ် မေမေလေး... ငယ်ငယ်လေးထဲက ချစ်ခဲ့ကြတာလေ... သူက သားအပေါ်မှာ မေမေပြီးရင် နားအလည်နိုင်ဆုံးပဲ.. "

" ဒါနဲ့များ... ဘာလို့လမ်းခွဲလိုက်ကြတာလဲကွာ... "

" ဒါတော့ မေမေလေးရယ်... ဘဝက မျှော်လင့်ထားတာထက် ဆန်းကြယ်တယ်လေ.... သားလဲဒီလောက်ပဲပြောတတ်တယ်... "

" အင်းပါ... သား မေမေလေးလက်ကို ကိုင်ထားပေးတာ တစ်ကယ်အားရှိတယ် သိလား... ရန်ကုန်ရောက်တဲ့အထိ ကိုင်ထားပေးနော် ... "

" ဟုတ်မေမေလေး... ညီမလေးတော့ တော်တော်ပျော်နေလောက်ပြီနော်... "

" အင်း... ပျော်မှာပေါ့... သားလဲပျော်တယ်မလား .."

" ဟုတ် ... ပျော်တယ်မေမေလေး... "

ကျုပ်တို့လဲ စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ နေ့လည်လောက်မှာ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ညီမလေးက သူ့အမေကို ဝမ်းသာအားရ ဖက်ထားတော့တာပဲ။ အဖေလဲ ဝါလေး ဝါလေးနဲ့ ပါးစပ်ဖျားက မချတော့ဘူး။ မေမေ တို့ တီခင်တို့ရော ဖွားသီပါ ပျော်နေကြတယ်။ အဲ့ဒီညက အဖေကပဲ ဟိုတယ်မှာ မိသားစုအကုန်လုံး ညစာလိုက်ကျွေးတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသလိုပါပဲ။ ဒီညကတော့ အဖေနဲ့ အန်တီငုဝါတို့ရဲ့ တစ်ကြော့ပြန် မင်္ဂလာဦးညလေးပေါ့။ အဲ့ဒီညမှာပဲ မေမေ နဲ့ ကျုပ်နဲ့ တီခင် အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ကြတယ်။ ညီမလေးကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူကိုယ်တိုင် လုပ်ပေးတယ်။ အကုန်လုံးက တားကြပေမယ့် မေမေက ကျုပ်စာအရမ်းနောက်ကျမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ပြောမှ မတားကြတော့ဘူး။ 

ကျုပ်တို့ရဲ့ အချစ်အိမ်လေးဆီ ပြန်ချင်ပြီလေ။ ပြီးတော့ တီခင့်ဆီက ကျုပ်ရင်သွေးလေးကိစ္စကလဲ ရှိသေးတယ်မလား။ အဲ့ဒီညက ညီမလေးဆီသွားပြီး နှစ်ချီလောက် လိုးပေးခဲ့လိုက်သေးတယ်။ အန်တီငုဝါ နဲ့ အဖေက မင်္ဂလာဦးညဆိုတော့ လာဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ညီမလေးက အတူအိပ်ဖို့ပြောပေမယ့် မနက်အိပ်ယာထနောက်ကျရင် အန်တီငုဝါတို့ တွေ့သွားမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ချော့မော့ထားခဲ့ရတယ်။ မနက်ကြတော့ မေမေလာနှိုးမှ နိုးတယ်။ ညီမလေးကို ကျုပ်ပဲ ဝင်နှိုးတော့ ကျုပ်တို့ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပေးမိကြသေးတယ်။ ပြီးမှ ညီမလေးကို မျက်နှာသစ်ခိုင်းပြီး မနက်စာ အတူစားကြတယ်။  ပြီးတော့ ကျုပ်တို့ အဝတ်အစားထုပ်တွေ တင်ပြီး အကုန်လုံးကို ပွေ့ဖက်နှုတ်ဆက် အနမ်းလေးတွေပေးပြီး နယ်မြို့လေးဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

```````````````````````````````````````````````

(31)

ဒီလိုနဲ့နယ်က ကျောင်းတက်တဲ့မြို့လေးဆီပြန်ရောက်မှပဲ စိတ်ထဲမှာအေးချမ်းသလိုခံစားရတယ်။ လူမှန် နေရာမှန် ပြန်ရောက်သလိုပေါ့။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ သဘာဝလွန်အချစ်တွေကြောင့်ပဲလားတော့မသိဘူး။ ဘေးမှာ ကျုပ်တို့အကြောင်းမသိတဲ့ သူတွေနဲ့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးနေနေရတာ တကယ် အနေကြပ်လှတယ်။ အခုမှပဲ မေမေ နဲ့ တီခင့်ကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် လိုးရတော့တယ်။ ရောက်ကာစကတော့ ကျောင်းတက်၊ ကျောင်းပြန်လာရင်စာကြည့်။ ပြီးရင်း လိုးကြတာပေါ့။ 

တီခင့်ကို တစ်ချီပြီးအောင်လိုးပေးပြီးရင် မေမေ့ကိုတော့ လိုးနိုင်သလောက်လိုးပေးတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုးသမျှ ခံပေးတယ်။ နောက် သုံးပတ်လောက်နေတော့ မေမေက ကျုပ်စာကျက်နေရင်တောင် ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း လီးစုပ်ပေးသလို ကျုပ်လဲ မေမေ့အဖုတ်လေးနှိုက်ရင်း စာကျက်တတ်တယ်။ စာထဲကို အာရုံတော့ဘယ်သိပ်ရောက်မလဲဗျာ။ နောက်ဆုံး ဆွမိကြရင်း မနေနိုင်ရင် ထလိုးကြကုန်ရော။ ကျုပ်မနေနိုင်လို့ ထလိုးရင် မေမေက တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ကျုပ်စိတ်ကြိုက်ခံပေးတယ်။ မေမေ မနေနိုင်လို့ ထလိုးပြီဆိုရင်လဲ ထိုင်ပြီးစာကျက်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုတွန်းလှဲပြီး အပေါ်ကနေ အတင်းတက်ဆောင့်လိုးတာပဲ။ 

ကျုပ်လဲ သဘောကျပြီး တစ်ခွိခွိရယ်ရတာပေါ့။ မေမေ ထန်နေတာလေးကို ချစ်တာလေ။ တီခင်လဲ ကျုပ်တို့သာအမိကိုကြည့်ပြီး ရွနေမှာပဲ။ ကိုယ်ဝန်ရှိနေလို့သာ စိတ်ထိန်းနေရတာ။ ကျုပ်တို့သားအမိ ပလူးနေပြီဆို တီခင်ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတတ်သလို တခါတလေလဲ ကျုပ်တို့နဲ့ပူးပေါင်းပြီး ကျုပ်နဲ့မေမေ့ကို ပြုစုပေးပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေလဲ တီခင့်ကို တစ်ချီပြီးအောင်ပြန်ပြီး ပြုစုပေးရတာပါပဲ။ ပြန်ရောက်တာ အချိန်တစ်လနီးပါးလောက်မှာပဲ ကျုပ်နဲ့မေမေ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အရင်ထက် အဆပေါင်းများစွာ တွယ်တာမိကြပြီ။ 

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်ကြလောက်အောင် ဖြစ်လာကြတယ်။ တခါတလေ ကျောက်ဖွင့်ရက်ကြီးကိုပဲ မေမေက ကျုပ်ကိုကျောင်းမသွားစေဘဲ လိုးဖြစ်ကြပြန်တယ်။ ကျုပ်အတွက် အားရှိစေမယ့် အစားအသောက်မျိုးစုံကလဲ အိမ်မှာရှိနေတယ်။ တစ်ရက် ကျောင်းတက်နေတုန်း မေမေ့ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။ စာသင်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတုန်းဗျ။ ဆရာမတော့ မဝင်သေးဘူး။ အတန်းထဲမှာ ကျောင်းသားတွေလဲ ရှိတာပေါ့။

" ဟယ်လို... မေ... "

" မောင်... အခုဘယ်မှာလဲ... "

" စာသင်ခန်းထဲမှာ... "

" ဟုတ်လား.... မေအခုဘာဝတ်ထားလဲသိလား... "

" ဘာဝတ်ထားလို့လဲ (လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့)"

" မောင့်ရှပ်အင်္ကျီကော်လာလေးနဲ့ အဖြူရောင်လေးကို အောက်က ဘာမှမခံပဲဝတ်ထားတာ... အပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးပါဖြုတ်ထားတယ်... မောင့်အင်္ကျီကကြပ်လို့ထားမသိဘူး အင်္ကျီအဖြူပေါ်မှာ နို့သီးခေါင်းအရာလေးတွေပါပေါ်နေတယ် သိလား.. ခစ်ခစ်"

ဟာ။ မေမေက ရယ်နေနိုင်သေးပေမယ့် ကျုပ်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲက လီးက အတင်းရုန်းကန်တက်လာတယ်။

" မေ... ခဏလေးနော်... "

" အင်း... မောင်... "

ကျုပ်လဲ အခန်းထဲက မြန်မြန်ထွက်ပြီး လူရှင်းတဲ့နေရာမြန်မြန်ရှာရတော့တယ်။ လူရှင်းပြီး ဖုန်းပြောလို့အဆင်ပြေတဲ့နေရာရောက်မှ

" မေ... "

" အင်း... မောင်... "

ကျုပ်လဲ အခန်းထဲက မြန်မြန်ထွက်ပြီး လူရှင်းတဲ့နေရာမြန်မြန်ရှာရတော့တယ်။ လူရှင်းပြီး ဖုန်းပြောလို့အဆင်ပြေတဲ့နေရာရောက်မှ

" မေ... "

" အင်း... မောင်... "

" မေ အဲ့ဒီအဝတ်အစားနဲ့ တစ်မျိုးလေးချစ်ဖို့ကောင်းနေမှာနော်... တွေ့ချင်လိုက်တာကွာ... "

" ခစ်ခစ်... အောက်က ဘာဝတ်ထားလဲသိလား... "

" ဘာဝတ်ထားလဲ... "

" ထမိန်ထဲမှာ ခံဝတ်ရတဲ့ ဇာစကပ်ပါးပါးလေးကို ဒီအတိုင်းဝတ်ထားတာသိလား... ဒီအတိုင်းကြည့်ရင်တောင် အဖုတ်မွှေးကို လှမ်းမြင်နေရတယ်... "

" မေရယ်... မောင်လီးတောင်လာပြီကွာ... လိုးချင်လိုက်တာ.... "

" လိုးချင်ရင်လာလိုးပေါ့... ဒီက စောက်ပက်ယားနေလို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တာ... ရှီး... ကြည့်... မမခင်က စောက်ပက်ယက်ပေးနေပြီကွာ... မောင့်လီးနဲ့ အလိုးခံချင်ပါတယ်ဆို... အူး.... စောက်ရည်တွေလဲ မတရား ထွက်နေပြီ... ဟူးဟူး... "

ကျုပ်လဲ လီးကတင်းလာတာ မရတော့ဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်တော့ ကျုပ်ရှိနေမှန်းတောင် မသိနိုင်အောင် အပင်နဲ့ ပန်းရုံ ခြုံနွယ်တွေက ကာကွယ်ပေးနေတာမို့ ပုဆိုးဖြေချပြီး ဘောင်းဘီထဲက လီးကိုထုတ်ရင်း ဂွင်းထုနေမိတယ်။

" မေ... မောင်လဲ ဂွင်းထုနေတာသိလား... မေ့စောက်ပက်ကြီးကိုလိုးချင်နေပြီကွာ... "

" လိုးချင်ရင်လိုးပေါ့မောင်ရယ်... လာမေ့စောက်ပက်ဖြဲပေးမယ်... မောင်လီးထိုးထည့်လိုက် အူးဟူး... "

" အင်း... ထည့်လိုက်ပြီ... မောင့်လီးမေ့စောက်ပက်ထဲ ဝင်သွားပြီ... အီဆိမ့်နေတာပဲကွာ... "

" အင်းဟင်း... ကောင်းတယ်မောင်ရယ်... မေ့ကိုလိုးပါ... "

" မေ့စောက်ပက်ကြီးက လိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာ... "

" အူး... ကောင်းတယ်မောင်ရယ်... ဆောင့်လိုးပေးကွာ... "

" အင်း... ဆောင့်လိုးပေးမယ်နော်... မိန်းမ အင်းကွာ... ကြိုက်လား... မောင့်လီးကိုကြိုက်လား... "

" ကြိုက်တယ်မောင်.... ဟားရှီး... မြန်မြန်လေး... ပြီးပြီ.. ဟင့်... ဟင်း... ချစ်တယ်မောင်ရယ်"

" မောင်လဲ ပြီးပြီ... မိန်းမရယ်... ကောင်းလိုက်တာကွာ...  ချစ်တယ်နော်မိန်းမ... "

" အင်း... မောသွားပြီကွာ... မောင်ရောမောသွားပြီလား... မမခင်ပြီးရင်ညီမလေးပြန်ယက်ပေးမယ်နော်... "

" ကောင်းသွားတာမေရ... အရမ်းချစ်တယ်... ညနေကျ အဲ့ဒီအတိုင်းလေး ကြိုနေနော်... သိလား... "

" အင်း... မောင်... မေ.... မမခင်ကိုပြန်ပြုစုလိုက်အုံးမယ်.... ခစ်ခစ်... ဘိုင့်ဘိုင်နော်... သူများတွေ မောင့်လီးမြင်ပြီးခံချင်လာအုံးမယ်... ခစ်ခစ်... "

" ပေါက်ကရ... ဟွန်း... ဘိုင့်ဘိုင်နော်မေ... ခင့်ကိုလဲ ချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်အုံး... "

" အင်းပါ မောင်ရဲ့... "

ဖုန်းချပြီး ဘောင်းဘီထဲ လီးပြန်သွင်းပြီး ပုဆိုးပြန်ပြင်ဝတ်ကာ ရပ်လိုက်တော့မှ ဘေးခြုံပုတ်က ချွတ်ကနဲအသံကြားလိုက်ရတယ်။ ဟိုက်။ ဟိုဘက်အခြမ်းမှာ လူရှိနေတာပဲ။ ကျုပ်လဲ ခြုံပုတ်ကို ဖယ်ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် လှစ်ကနဲ ထပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်။ ကောင်မလေး ဖင်မှာလဲ ကျပ်စေ့လောက်ရှိမယ့် အစိုကွက်လေး။ ကျုပ်လဲ အစက မလိုက်တော့ဘဲ နေမလို့။ ဒါပေမယ့် ဖင်ကအကွက်လေး သူများတွေမြင်ရင် ဒီကောင်မလေး ပိုအရှက်ကွဲမှာစိုးလို့ သူနောက် ပြေးလိုက်ပြီး လက်ဆွဲထားလိုက်မိတယ်။

" ရှင် ... ရှင်... ဘာလုပ်မလို့လဲ လွှတ်နော်"

ကောင်မလေးကြည့်ရတာ ကျုပ်သူ့ကို တစ်ခုခုလုပ်မယ်ထင်ပြီး ကြောက်နေတဲ့ပုံဗျ။ ရုပ်လေးကတော့ အချောသား။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မဆိုးပါဘူး။ မျက်ရည်တွေကလဲ ကျလို့။ ပါးပြင်မှာ စီးကြောင်းက အထင်းသားနဲ့။ အခုမှငိုတာတော့မဟုတ်လောက်ဘူး။

" ညီမ အစ်ကို့ကို တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့... ညီမကို အစ်ကို... ဘာမှမလုပ်ပါဘူး... ညီမအရှက်ကွဲမှာစိုးလို့ပါ... "

" ရှင်... ဘာလို့ကျမက အရှက်ကွဲရမှာလဲ... "

" ဟို... ဟိုလေ.. ညီမနောက်မှာ... ဟို... ဟို... "

ကျုပ်လဲ ဆက်မပြောရဲတော့ဘူး။ သူ့မျက်နှာလေး ရဲသွားပြီး အလန့်တကြား သူ့နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးတော့မှ

" အို.. ရှက်လိုက်တာရှင်... "

သူတော်တော်ရှက်သွားပုံရတယ်။ ကိုယ်လေးတောင်တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ရယ်။

" အစ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်နော်... ညီမရှိနေမှန်းမသိလို့ပါ... အစ်ကိုဖုန်းပြောတဲ့ အကြောင်းတွေ ... ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါနဲ့နော်... အစ်ကိုရှက်လို့ပါ..."

" အာ... မပြောပါဘူး... "

ပြောပြီးမှ ကျုပ်ပြောတာ သူအကုန်ကြားတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံသလိုဖြစ်သွားလို့ ရှက်သွားတဲ့ပုံပဲ။

" ဟိုလေ မျက်နှာသစ်လိုက်ပါလား... ညီမမျက်နှာက... ငိုထားတာအရမ်းသိသာနေတယ် အစ်ကို့မှာရေဘူးပါပါတယ်... "

ပြောရင်း ရေဘူးထုတ်ပေးလိုက်တော့ သူကကျေးဇူးတင်သလိုမျိုး ကျုပ်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရေဘူးကိုလှမ်းယူတယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာသစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ပုဝါလေးထုတ်ပြီး မျက်နှာသုတ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ထမိန်လှည့်ပြင်ဝတ်တော့ ကျုပ် သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ ကျောပေးလိုက်တယ်။ သူ ထမိန်ဝတ်ပြီးတော့ ကျုပ်သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ ကျောပေးထားတာမြင်လို့ထင်တယ်

" ကျေးဇူးပဲနော် အကို... ညီမက အကို့ကို ဖုန်းပြောနေတာကြားပြီး တစ်မျိုးထင်သွားတာ တောင်းပန်ပါတယ်... "

သူ့စကားသံကြားမှ ကျုပ်သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ ခုနကလို ကြောက်နေ ရှက်နေတဲ့ ပုံစံမရှိတော့ဘဲ ကျုပ်ကို ခင်မင်တဲ့အရိပ်အယောင်လေးနဲ့ ပြုံးကြည့်နေတာ။

" ရပါတယ်... ထင်လဲထင်စရာပဲလေ... အစ်ကိုလဲ ဖုန်းနဲ့ဒီလိုပြောဖူးတာပထမဆုံးပါပဲ... ညီမကရောဘာလို့ ဒီမှာတစ်ယောက်ထဲလာငိုနေရတာလဲ... "

" ခဏထိုင်ရအောင်လေ ... ညီမလဲ အတန်းမတက်ချင်လို့... အကိုရော ... "

" အခုတစ်ချိန်တော့ ဆရာမလဲ ဝင်နေလောက်ပြီဆိုတော့ နောက်တစ်ချိန်မှပဲ တက်တော့မယ်.. "

ပြောရင်း ပြန်ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ ခပ်ခွာခွာပဲ ထိုင်ကြတာပါ။

" ညီမ ချစ်သူက သစ္စာဖောက်ပြီးနောက်တစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ပါ... အဲ့ဒါကြောင့် စိတ်ညစ်ပြီး ဒီမှာလာငိုနေတာ... "

" သြော်... ညီမရယ်... သစ္စာမရှိတဲ့သူအတွက် အဲ့လောက်ခံစားမနေပါနဲ့... ပြီးတော့ ဒီနေရာကလူပြတ်တယ်လေ... မသမာသူနဲ့တွေ့ရင်... ညီမဒုက္ခ ရောက်သွားနိုင်တယ်... စိတ်ညစ်နေချိန်မှာ... သူငယ်ချင်းတွေနားမှာပဲနေပြီး... စိတ်ကိုကုစားသင့်တယ်... သူငယ်ချင်းတွေနဲ့နေတော့ စကားလေးပြော စရင်းနောက်ရင်း နေသာတယ်လေ... "

" အင်းပါ... အခုလိုပြောပေးတာကျေးဇူးပါအကို... ပြောမယ့်သာပြောတယ်... အစ်ကိုလဲသိပ်မထူးဘူးလားလို့... ခုနက အစ်ကို မေဆိုတဲ့တစ်ယောက်နဲ့ ပြောပြီးတော့... ခင့်ကိုလဲချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်ပါဆိုလား... အယ်... သူတို့နှစ်ယောက်က သိနေတာလား... ဘယ်လိုကြီးလဲ... "

" ဟား... ညီမက အကုန်ကြားသွားတာကိုး... အစ်ကိုတော့အထင်သေးစရာဖြစ်ပြီထင်တယ်... ဒီလိုညီမရဲ့... သူတို့က ညီအစ်မတွေလေ... "

ကျုပ်လဲ အမေနဲ့ အဒေါ်လို့ပြောလို့မဖြစ်တော့ နားထောင်လို့အဆင်ပြေအောင် သုံးလိုက်ရတယ်။

" အယ် ... ပိုထူးဆန်းသွားပြီ... အကိုက စွံလှချည်လား... ခစ်ခစ်... "

သူက စသလိုလေးပြောလာတော့လဲ ကျုပ်လဲ ပြောပြချင်လာတယ်။

" ဒီလို ညီမရဲ့... မေက အငယ် ခင်က အကြီးပေါ့... အစ်ကိုက မေ့ကိုသိပ်ချစ်တာ မေကလဲ အစ်ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်လေ... ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှ ခင်က အစ်ကို့ကို အရမ်းချစ်နေမှန်းသိတာ... မေကိုယ်တိုင်က... ခင့်ကိုလဲ မျှဝေချစ်ပေးဖို့တောင်းဆိုလာတော့... အစ်ကိုလဲ ခင်နဲ့ပါ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာ.. သူတို့ညီအစ်မချင်းလဲ အရမ်းချစ်ကြတယ်လေ... အစကတော့ အစ်ကိုကမေ့ကိုပဲ ချစ်တာပါ...  နောက်ကျတော့လဲ ခင့်ကိုပါချစ်လာတယ်... ကြာလာတော့ သံယောဇဉ်တွယ်လာတာပေါ့... ခင့်ကိုချစ်လာတယ်ဆိုပေမယ့်... မေ့ကိုတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ မတူအောင်ချစ်တာပေါ့နော်... ခုနကတောင်... အစ်ကိုနဲ့ မေ ဖုန်းပြောနေတုန်း ခင်က မေ့ကို နမ်းပေးနေတာ... "

" ဟယ်... တစ်ကယ်ပဲ ထူးဆန်းလိုက်တာ... မေဆိုတဲ့အစ်မကိုတော့ လေးစားသွားပြီ... နေပါအုံး နမ်းနေတော့ဖုန်းက ဘယ်လိုပြောလဲ... အယ်... "

" ဟီး... ဟုတ်တယ်... ခင်က မေ့ဟိုဟာကိုနမ်းပေးနေတာ... အစ်ကိုတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲလေ... နှစ်ယောက်လုံးနဲ့လဲ အတူနေဖူးတယ်... ဖုန်းချကာနီးတော့လဲ မေက ခင့်ကိုပြန်နမ်းပေးမယ် ဆိုပြီး ချသွားတာ... "

" နှစ်ယောက်လုံးနဲ့လဲ အတူနေဖူးတယ်ဆိုတာ... တစ်ပြိုင်ထဲလား... "

" အင်း.. ဆိုပါတော့... "

" အယ်... အဲ့လောက်တောင်ပွင့်လင်းတာလား... ညီမလဲ အကိုနဲ့မှ ဘာလိုဒီအကြောင်းတွေပြောဖြစ်နေလဲမသိပါဘူး... ဒါပေမယ့်အကိုက ယုံကြည်ရတဲ့သူလို့တော့... စိတ်ထဲကသိနေတယ်... "

" ကျေးဇူးပဲ အစ်ကို့ကို ယုံကြည်ပေးလို့... ညီမရော ညီမချစ်သူနဲ့ အတူနေဖူးပြီလား... တစ်မျိုးမထင်နဲ့နော် ဒီအတိုင်း သိချင်ရုံမေးတာ... မဖြေချင်လဲရတယ်... "

" ဟင့်အင်း... မနေဖူးဘူးအကို... သူကတော့တောင်းပါတယ်... ညီမက... မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ပေးမယ်လို့ ပြောထားတာ... အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ညီမကိုထားခဲ့တာထင်တယ်... "

" အဲဒါဆိုရင်တော့ ... ညီမကံကောင်းတာပဲ... "

" ဘာလို့... "

" ထပ်ပြောပြရင်... ညီမ အစ်ကို့ကို အထင်သေးမလားမသိဘူး... "

" မသေးပါဘူး... အကို့အကြောင်းတွေက အထူးအဆန်းတွေချည်းမို့... ညီမတော့ နားထောင်ချင်တယ်... "

" ဒီလိုညီမရဲ့... အစ်ကို့မှာ မေ့အရင် ချစ်သူတစ်ယောက်ရှိခဲ့သေးတယ်... မေလဲသိတယ်... အဲ့ဒီတုန်းက မေ့ကိုအရမ်းချစ်ပေမယ့် အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် မေနဲ့ နီးစပ်ဖို့ ဖွင့်ပြောဖို့ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူး... မေကိုယ်တိုင်လဲ ကိုယ့်ကိုအရမ်းချစ်ပေမယ့် အခြေအနေကို... နားလည်လို့... အဲ့ဒီတစ်ယောက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင်အောင်သွယ်ပေးခဲ့တာ... အစ်ကို့ကိုအရမ်းဂရုစိုက်တဲ့ သူပေါ့... သူကတော့ ပုံ့ တဲ့... "

" ဟင်... မေဆိုတဲ့ အစ်မက အရမ်းအံသြဖို့ကောင်းတယ်နော်... "

" ဟုတ်တယ်... ပုံနဲ့အစ်ကိုက ... ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲလေ... အစ်ကို့ကို အရမ်းနားလည်ပေးတတ်တယ်... အစ်ကို ပုံ့ကိုချစ်မိပေမယ်... မေ့ကိုချစ်လွန်းလို့ ဖွင့်မပြောဘဲ သိမ်းထားခဲ့တာကို... မေက ဇွတ်အောင်သွယ်တော့... ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ... ပုံ့ နဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးတော့မှ ဟိုတယ်တွေဘာတွေရောက်ခဲ့ဖူးပေမယ့် မဖြစ်အောင်ထိန်းနိုင်ခဲ့ကြတယ်... သူ့ကိုတန်ဖိုးထားတာလဲပါတာပေါ့ ... အခုတော့ တစ်နယ်စီဝေးလို့...သူက မိဘပေးစားတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ရတော့မယ်လေ... အဲ့ဒီအတွက် ... အစ်ကို ... ခံစားရတဲ့အချိန်တွေမှာ... မေက အနားမှာ အမြဲနှစ်သိမ့်ပေးခဲ့တယ်... အစ်ကို ပုံ့အပေါ်မှာ ထိန်းနိုင်ခဲ့တာကိုပဲ... ဝမ်းသာမိတယ်...  သူယူမယ့်သူက ပုံ့ကို အထင်သေးတာမခံရတော့ဘူးပေါ့... တစ်ကယ်ချစ်ရင်... ကိုယ့်အတွက် တွေးပေးလိမ့်မယ်... အဲ့လိုမဟုတ်ရင် ကိုယ့်ကို မချစ်လို့ပဲ "

" ဟုတ်တယ်နော်... ဒီလိုကျတော့လဲ... စိတ်ထဲပေါ့သွားသလိုပဲ... ဒါပေမယ်... ဟို... မေနဲ့ ခင်ကကျတော့... ဘာလို့အတူနေဖြစ်တာလဲ... အကိုတို့က မယူရသေးဘူးမလား... "

" ဟင်း... ညီမမေးတာနဲ့ အစ်ကို့အကြောင်းအကုန်ပေါ်တော့မှာပဲ... မထူးပါဘူးလေ.. ညီမဘယ်သူမှပြန်မပြောရဘူးနော်.... "

" စိတ်ချပါအကိုရယ်... ညီမက နှုတ်လုံပါတယ်..."

" အင်း... ဒါဆိုလဲပြောပြရတာပေါ့... ဒီလိုကွာ... မေနဲ့အစ်ကို အရင်က နီးစပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာက... မေက အိမ်ထောင်သည်လေ... သူ့ယောက်ျားဆုံးပြီးသွားပြီး တော်တော်ကြာမှ အစ်ကိုနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တာ... ဒီတော့ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားမို့ အတူနေဖြစ်သွားတာ... မေကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလား လက်ခံခဲ့တာ... အပျိုဆိုရင်တော့ ယူပြီးတဲ့အထိ အစ်ကိုထိန်းမှာပါ... ဒါကြောင့် ညီမကို အစ်ကိုပြောချင်တာက အချစ်ဆိုတာ... တစ်ယောက်ထဲနဲ့ သေဆုံးမသွားဘူး... နောင်တစ်ချိန်မှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပြန်ရှင်သန်လာနိုင်တယ်... ညီမကို တစ်ကယ်ချစ်တဲ့သူက ... ညီမကို တန်ဖိုးထားလိမ့်မယ်... ညီမလဲတစ်ကယ်ပဲ ချစ်မိတဲ့အခါ... အတူနေဖို့ ကြည်ဖြူချင်ကြည်ဖြူလာလိမ့်မယ်... သူက ညီမကိုတောင်းဆိုနိုင်ပေမယ့်... ညီမခွင့်မပြုလဲ... သူဆက်ချစ်နေလိမ့်မယ်... "

" ညီမက အခုတစ်ယောက်ကို အရမ်းချစ်ခဲ့တာ... ဒါပေမယ့် ညီမအချိန်ယူချင်သေးလို့... သူ့ကိုမပေးခဲ့တာ... တခြားဟာတွေတော့ ညီမ အတတ်နိုင်ဆုံး လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်... "

" အင်းပါ... ညီမချစ်တဲ့သူကို ညီမရင်ထဲမှာ တစ်သက်လုံးသိမ်းထားလို့ရတယ်... လွမ်းလို့ရတယ်... သတိရလို့ရတယ်... ကိုယ်အိမ်ထောင်ဘက်ပေါ်မှာ မဖောက်ပြန်ဖို့ပဲလိုတာ... ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဘက်ကိုလဲ... ဖွင့်ပြောပြလို့ရတယ်... ညီမကိုတစ်ကယ်ချစ်ရင် နားလည်ပေးလိမ့်မယ်... "

" ဟုတ်... အကိုနဲ့စကားပြောခွင့်ရတာ... ညီမတစ်ကယ်အားရှိတယ်... ကျေးဇူးတင်တယ်နော်အကို... ညီမက စက္ကင်းရီးယား(Second Year) စေဗယ် (civil)ကပါ ... ညီမနမည် နှင်းနုပါ... နှင်းနုနုဝေ တဲ့"

" အစ်ကိုနာမည်က တေဇာပါ... မေဂျာတူပဲ... ဖို့သ်ရီးယား(Fourth Year)ကပါ... "

" ခစ်ခစ်... စကားတွေအများကြီးပြောပြီး အခုမှ မိတ်ဆက်ရတယ်... "

" ဟုတ်ပါ့... သွားစို့ အတန်းတက်ကြစို့လေ... "

" ဟုတ် အကို... "

ပြောပြီး နှစ်ယောက်သားထကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့ကိုအရင်သွားခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်မှ ကျုပ်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ နှင်းနုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ပက်သက်လို့ ဘာခံစားချက်မှရှိမနေပါဘူး။ တစ်ယောက်ထဲလာငိုနေတဲ့ ကောင်မလေးကို သနားလို့ အားပေးနှစ်သိမ့်ခဲ့တာပါပဲ။ ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မေမေက ကျုပ်နဲ့ ဖုန်းဆက်တုန်းက ပုံစံအတိုင်းကြိုနေလို့ စိတ်ထပြီး ကြုံးလိုးလိုက်သေးတယ်။ မေမေကတော့ ကျုပ်စိတ်ထပြီး အတင်းဆော်တာကို သဘောတွေကျနေတာ။

ဒီလိုနဲ့  မေမေကျုပ်ကို အရင်လို ကျောင်းစာ သိပ်အားမပေးတော့တာ သတိထားမိလာတယ်။ ညအိပ်ချိန်ကျတော့ ကျုပ် မေမေ့ကို ဒီအကြောင်းမေးဖြစ်တယ်။ ကျုပ်က မေမေနဲ့တီခင်ကို တစ်ချီစီလိုးပေးပြီးလို့ ခေါင်းအုံးလေးတွေကျောမှာ မှီလျှက် နှစ်ယောက်စလုံးကိုဖက်ကာ အနားယူနေချိန်ပေါ့။

" သြော်... ဒါလား... ခစ်ခစ်... မမခင်.... ပြောပြလိုက်ပါအုံး... "

တီခင်က သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို ဆွဲယူပြီးတော့ သူ့ဗိုက်ပေါ်တင်ပေးတယ်။

" ဘယ်လို နေလဲမောင် ခင့်ဗိုက်က "

" အင်း နည်းနည်းပူချင်နေပြီထင်တယ်... "

" ခစ်ခစ်... အဲ့ဒါကြောင့် မောင်ကျောင်းပြီးတဲ့အထိစောင့်လို့မရတော့ဘူး သိလား... "

" ဟုတ်တယ်မောင်... မောင်ဘာမှပူစရာမလိုဘူး သိလား... မောင်ရယ်... ခင်ရယ်... ယမင်းရယ်... ဒီကနေပြီး ထွက်သွားကြမယ်လေ... ဟိုးအဝေးကမြို့သေးသေးလေးမှာ... ခြံကွက်လေးဝယ်မယ်... စျေးဆိုင်လေးဖွင့်မယ်... ခင်တို့သုံးယောက်ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေကြမယ်လေ... မောင့်အဖေပစ္စည်းတွေလဲ ယူစရာမလိုပါဘူး... ခင့်မှာ ရန်ကုန်ကတိုက်ခန်းရောင်းထားတာရယ်... နယ်က အဒေါ်တို့ရဲ့ ဝိုင်းနဲ့လယ်တွေရောင်းထားတာရယ်... ဘဏ်ထဲမှာ သိမ်းထားတာ အများကြီးပဲ... မောင်က ယမင်းနဲ့ခင်နဲ့ကို ချစ်ပေးရင်ပဲ လုံလောက်ပါပြီကွာ... နော်... ယမင်း... "

" ကျန်သေးတယ်လေ... မမခင်ရဲ့... ဒီကနေထွက်ရင်... မြို့တစ်မြို့မှာ မောင်နဲ့မေက မိဘတွေသဘောမတူလို့ခိုးပြေးလာတာပါဆိုပြီး လက်ထပ်ကြမယ်... နောက်တစ်မြို့ရောက်ရင် ... မောင်နဲ့မမခင်က လက်ထပ်မယ်... အဲ့ဒါဆို မေရော မမခင်ရော မောင်နဲ့ချစ်လို့ရပြီလေ... ကလေးတွေလဲ အများကြီးမွေးကြမယ်... ခစ်ခစ်... ပျော်စရာကြီးနော်... "

" ဒါဆို... မောင်တို့သုံ့ယောက်ရဲ့... သီးသန့်ကမ္ဘာလေး တစ်ကယ်ဖြစ်လာတော့မှာပေါ့နော်... ပျော်လိုက်တာကွာ.... "

" အင်းပေါ့... အဲ့ဒါကြောင့်... မေလဲ မောင့်ကျောင်းကိစ္စကို စိတ်ထဲသိပ်မထားတော့တာ... "

" ဒါနဲ့ ဘယ်ကိုသွားကြမလဲ... မေကဘယ်မှာနေချင်လဲ... ခင်ကရော... "

" မေကတော့... မောင်နဲ့ဆို ဘယ်မှာဖြစ်ဖြစ်ရတယ်"

" ခင်ကတော့ အေအေးချမ်းချမ်းနဲ့... လုပ်ကိုင်စားလို့ရမယ့်နေရာပေါ့... ရှမ်းပြည်နယ်ဘက်ဖြစ်ဖြစ်... မွန်ပြည်နယ်ဘက်ဖြစ်ဖြစ်... တနင်္သာရီဘက်ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုပေါ့.... မောင်ဘယ်သွားချင်လဲ.. "

" ပြေးမယ့်ပြေးတော့... ခပ်ဝေးဝေးပြေးတာကောင်းတယ်... ရှမ်းပြည်ဘက်သွားမလားလို့... အဲ့ဒီမှာ တောင်တွေလဲပေါတယ်လေ... တောင်ပေါ်ရွာလေးတစ်ရွာပေါ့... မြို့နဲ့မနီးမဝေးလေး... ကုန်ပစ္စည်းတွေဘာတွေလဲ ဝယ်ပြီးရောင်းလို့ရအောင်... ဘယ်လိုသဘောရလဲ... "

" မေကတော့ မောင်ရှိရင်ပြည့်စုံပါပြီဆို... "

" ခင်လဲ အဆင်ပြေတယ်... "

" အဲ့ဒါဆို နောက်နေ့ကျမှ ရှမ်းပြည်မြေပုံလေးဝယ်ပြီး နေရာရွေးကြတာပေါ့... "

" အင်း... ယမင်းတို့သားအမိကိုကြည့်ရတာ... ဒီပြန်ရောက်ပြီးမှ... အရမ်းကိုသဲသဲလှုပ်နေကြတာ... မောင်ကျောင်းသွားရင်တောင် ဒီကနေ လှမ်းကလိနေသေးတယ်... "

" ဟီး... မောင့်ကိုအပိုင်ရတော့မှာမို့... အရမ်းပျော်နေတာ.... မမခင်ရဲ့... မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ အချိန်တိုင်းနေချင်တာ... နေ့တိုင်း မောင့်အလိုးခံနေရတာတောင် ခံလို့မဝဘူးရယ်... ဟိဟိ... မောင်ရိုးသွားမှာတောင်စိုးရတယ်... "

" မရိုးပါဘူးမေရယ်.... ကိုယ့်အမေဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်... စိတ်ကအလိုလိုထလာတာ... "

"အခုလဲ... အဖုတ်ကယားလာပြန်ပြီ... မောင်နဲ့ကလေးလိုချင်လို့... ဆေးထိုးတာတောင်ရပ်လိုက်ပြီ... သိလား... "

" မေ ခံချင်ရင်မောင်က လိုးပေးမှာပေါ့... "

" ယမင်းခံချင်ရင် လိုးပေးလိုက်လေ... ခင်ကတော့တော်ပါပြီ... ခင်မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးမယ်... "

ပြောရင်း တီခင်က ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ မေမေကတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြန်နမ်းရင်းလျာချင်းကစားကာ မေမေ့နို့တွေကိုညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ တီခင်စုပ်ပေးလို့လီးက အရမ်းတောင်လာတော့ တီခင့်ကို နားခိုင်းလိုက်ပြီး မေမေက ကျုပ်အပေါ်တက်ခွကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့ တေ့ကာ ဖိထိုင်ချတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးက တိုးဝင်သွားတာနဲ့ ကျုပ်နဲ့မေမေ မျက်လုံးလေးစဉ်းသွားပြီး ဖီးလ်တက်ကာ ညည်းသံလေးထွက်လာကြတယ်။

" အီး.... မေမေရယ်... ဘယ်အချိန်လိုးလိုး မဝပါလားကွာ.... ဟူး... "

" မေမေလဲ... အရမ်းကောင်းတာပဲ... သားလီးက လိုးတိုင်းပဲ မေမေ့ကို ရင်ခုန်စေတယ်ကွာ... ဟူး.. "

မေမေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်လေးကြွလိုက် ချလိုက် ခါးလေးနဲ့မွှေလိုက် နဲ့ ကျုပ်လီးတစ်ချောင်းလုံး အီဆိမ့်နေတာပဲ။ တီခင်က မေမေ့နို့တွေကို စို့ရင်း စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။

" မေမေရယ် ... ဆောင့်ဆောင့်... အင်း ... စောက်ရည်တွေကလဲရွှဲလိုက်တာ... "

" သားလီးဝင်တာနဲ့.... စောက်ရည်က မတရားထွက်တာ... အင်း.... မမခင်ရယ်... ချစ်လိုက်တာ...  "

" ခင်ဗိုက်ကြီးနေတုန်း... ယမင်းအလှည့်ပေါ့... ယမင်းဗိုက်ကြီးမှ... မမက မောင့်ကို အသေလိုးခိုင်းမှာ... "

" လိုးခိုင်ပေါ့... ဒီရက်ပိုင်းလိုးပုံမျိုးနဲ့... ညီမလေးလဲ... သိပ်မကြာခင်ဗိုက်ကြီးလောက်တယ်... ခစ်ခစ်... အူး... အရမ်းကောင်းနေပြီ... ပြီတော့မယ်... ဟင်း... "

" နှစ်ယောက်လုံးတော့ ဗိုက်မကြီးပါနဲ့ကွာ... မောင်ငတ်နေအုံးမယ်.. တစ်ယောက်မွေးပြီးမှ... တစ်ယောက်ကြီး... ရှီး.. အင်း... အဲ့လိုမွှေပေးမေမေ ... ဟုတ်တယ်.... ကောင်းလိုက်တာ.... မိန်းမရယ်"

" မိန်းမလဲအရမ်းကောင်းနေပြီ... အ... ဟား... မရတော့ဘူး ထွက်ပြီ... ချစ်တယ်မောင်ရယ်..."

မေမေ့ကိုယ်လုံးလေး တစ်ဇတ်ဇတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ခဏဖက်ထားပြီး အမော ဖြေစေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကို ထခိုင်းပြီး လေးဘက်ထောင်ခိုင်းတော့ တီခင်က မေမေ့စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် စုပ်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ တီခင်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ် မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုသွင်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တာ။ 

မေမေလဲ ကောင်းလွန်းလိုထင်တယ် ညည်းသံတွေ ဆူညံနေတာပဲ။ တီခင်က မေမေ့ဗိုက်အောက်ထဲဝင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးတော့ မေမေကလဲ တီခင့်စောက်ပက်ကို ကုန်းယက်နေပြန်တယ်။  ကျုပ်လဲ မေမေ့ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန် ကြုံးလိုးတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ပြီးသွားလို့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေကို ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ တီခင်လဲ ပြီးသွားပုံပါပဲ။ ကျုပ်လဲ ထိုင်ပြီးအမောဖြေနေတော့ တီခင်လဲ ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာ ပက်လက်လေး အမောဖြေနေတယ်။ မေမေကတော့ တီခင်ဗိုက်ပေါ်ပိမိမှာစိုးလို့ ဘေးမှာ လှဲချပြီး အမောဖြေနေတယ်။ အမောပြေတော့မှ မေမေက ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ထားကြတယ်။

" မေ... မောင်တို့ဘယ်တော့လောက်သွားကြမလဲ..."

" တစ်ပတ်လောက်ပဲ နေတော့မလားလို့... မမခင်ဗိုက်ပူလာရင်... ခရီးသွားလို့သိပ်အဆင်မပြေဘူးလေ...."

" ဟုတ်တယ်မောင်... မောင်က ဒီကြားထဲ ပုံမပျက် ကျောင်းတက်နေအုံး... မောင်ကျောင်းပိတ်ရက်ကျမှ သွားကြမယ်လေ... "

" အင်းပါ... ချစ်တယ်နော် မောင့်မယား နှစ်ယောက်လုံးကို... "

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ သွားဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲကြတယ်။ သွားမယ့်နေရာရော တစ်ယောက်စီ လက်ထပ်မယ့်မြို့ကိုလဲ ရွေးပြီးပြီပေါ့ဗျာ။ အားလုံးစီစဉ်ပြီးတော့ ကျုပ်ပုံ့နဲ့ ညီမလေးဓါတ်ပုံလေးတွေ ကြည့်နေမိတယ်။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးကိုလဲ လွမ်းမိတယ်။ ပုံ့က အချိန်တန်ရင် မိဘပေးစားတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်တော့မှာမို့ ကျုပ်သိပ်မခံစားရတော့ပေမယ့် ညီမလေးကိုကျတော့ ကျုပ်အရမ်းခံစားရတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ကိုချစ်လွန်းလို့ သူ့ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကိုတောင် ပေးခဲ့တာ။ အခုတော့ ညီမလေးကို နှုတ်မဆက်ပဲ ထွက်သွားရတော့မယ်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးက နေ့တိုင်းအဆက်အသွယ်မပျက်ပါဘူး။ 

ထူးခြားတာတစ်ခုက ညီမလေးက အရင်လို ကျုပ်ကို ချော့သိပ်မခိုင်းတော့တာပဲ။ ကျုပ်တို့ ဒီကိုပြန်လာပြီးနောက်ပိုင်း သူ့ကိုယ်တိုင်ပဲ ရင့်ကျက်သွားတာလား ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိဘူး ညဘက်တွေ ချစ်စကားလေးပြောပြီး နှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ ဖုန်းချပြီး အိပ်သွားရော။ ကျုပ် ညီမလေးကို တစ်သက်လုံးမခွဲဘဲ အတူနေမယ်လို့ ကတိတွေပေးခဲ့ဖူးတယ်။ ကျုပ် မိန်းမရရင်တောင် ညီမလေးကို ချစ်ပေးမယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးတယ်။ အခုတော့ ညီမလေးကို ကျုပ် လက်လွတ်စပါယ် ထားခဲ့ရတော့မယ်။ 

ကိုကို့ညီမလေး ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား။ ကျုပ်တော့ ညီမလေးဘဝကို ကိုယ်တိုင်ဖျက်ဆီးမိပြီ။ ကျုပ်ငိုရပြီ။ ညီမလေးတစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်တိုင်းကျစားသုံးပြီးမှာ စားပြီးနားမလည်လုပ်ပြီး ထားခဲ့ရတော့မှာလား။ မေမေနဲ့ နီးဖို့ကလဲ ဒီအခွင့်အရေးလေးပဲရှိတော့တာ။ ညီမလေးရယ် ကိုကိုရင်ကွဲပြီကွာ။ ကျုပ် ညီမလေးအတွက် ယူကျုံးမရတဲ့စိတ်နဲ့ ငိုနေမိပြီ။ ကျုပ်ငိုနေတာကို မေမေက မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေရာကနေ လာကြည့်ရင်း မြင်တော့

" မောင် ဘာဖြစ်လို့လဲ...ဘာလို့ငိုနေတာလဲ"

ကျုပ်လဲ အနားကိုလာပြီး စိုးရိမ်တကြီးမေးတဲ့ မေမေ့ကို ဖက်ပြီး ဆက်ပြီး ငိုမိပြန်တယ်။

" မောင်ရယ်... ဘာဖြစ်နေတာလဲကွာ... "

" မေ... မောင်ညီမလေးကိုသနားတယ်သိလား... ညီမလေးကမောင့်ကို အရမ်းချစ်တာ... မောင်မပြောမဆိုနဲ့ ပျောက်သွားရင်... ညီမလေးအရမ်းခံစားရမှာ... "

" ဟင်... မောင်ရယ်... "

မေမေလဲ ကျုပ် ညီမလေးအကြောင်းပြောလိုက်တော့ သူလဲဝမ်းနည်းသွားပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ကာ သူပါငိုတော့တယ်။

" မောင်ရယ်... မေအတ္တကြီးလွန်းသွားပြီးလားဟင်... မေလဲလေ... မောင်နဲ့အတူနေရတော့မယ်ဆိုပြီး... သမီးလေးကို မေ့နေခဲ့တာ... "

" မေရယ်... မောင်ညီမလေးကိုသနားပေမယ့် ... မေနဲ့တော့ ဝေးလို့မဖြစ်ဘူး... ဒါမောင့်တို့အတွက် တစ်ခုတည်းသော အခွင့်အရေးဆိုတာမောင်သိပါတယ်.... မောင် ညီမလေးကို သနားလွန်းလို့ပါ... "

" မောင်ရယ်... မေလဲ သမီးလေးကိုသနားလိုက်တာ... "

" ဒီသားအမိ... ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ... "

" ခင်ရယ်... မောင်ညီမလေးကိုသနားလို့ပါ... ညီမလေးက မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တာ... ချစ်လွန်းလို့ သူ့အပျိုစင်ဘဝကိုတောင် မောင့်ကိုပေးခဲ့တာ... အခုလို ညီမလေးအပေါ် ပစ်ပစ်ခါခါလုပ်ခဲ့ရမှာ... ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရင်နာလွန်းလို့ပါ... "

" ဟင်း... ခင်တို့လဲ... ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ် ပူနေရတာနဲ့... သမီးလေးဖူးကို မေ့သွားတယ်ကွာ... "

" ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲဟင်... မမခင်... "

တီခင်လဲ ကျုပ်တို့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ခဏစဉ်းစားနေတယ်။ ပြီးတော့မှ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး။

" ခင်တော့... နည်းလမ်း နှစ်ခုစဉ်းစားမိတယ်... ပထမနည်းကတော့ ခင်ဗိုက်ထဲကမောင့်ကလေးကို ခင်ပဲသွားမွေးလိုက်တော့မယ်... ခင်က မောင်နဲ့ကလေးယူမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ပြီးကထဲက... စဉ်းစားထားပြီးသားမို့ မောင်ရော ယမင်းရော ဘာမှစိတ်မပူနဲ့... ခင့်ဘာသာခင် ဖြေရှင်းနိုင်တယ်... မွေးပြီးမှ... ကလေးနဲ့အတူ... ခင်ပြန်လာခဲ့မယ်... "

" ဒါတော့ မဖြစ်ဘူးခင်ရာ... ခင့်ကိုမောင်စိတ်မချဘူး... ပြီးတော့ မေနဲ့လဲ ထပ်ပြီး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ချစ်မနေချင်တော့ဘူး... "

" ဟုတ်တယ်မမခင်... မမခင်နဲ့ ကျမမြေးလေးကို စိတ်မချဘူး... ဒီလောက်မောင့်ကိုစွဲလမ်းပြီးမှလဲ... ထပ်ပြီးမခွဲချင်တော့ဘူး... "

" ဟင်း ... ဒါဆိုရင်တော့ နောက်တစ်နည်းပေါ့.... ခင်တို့ ဒီကမသွားခင် မောင်ပဲ သမီးလေးဆီစာရေပြီး.. ခင်နဲ့ ယမင်းနဲ့အကြောင်းရော... မောင့်ရင်သွေးလေးအကြောင်းပါ... ပြောပြလိုက်ပါ... အဲ့ဒါကြောင့် ဘယ်သူမှမသိတဲ့ ... တစ်နေရာကိုထွက်သွားတဲ့အကြောင်းရေးပေးလိုက်... သူက နားလည်ပြီးခွင့်လွှတ်ပေးမယ်ဆိုရင်... သူရင့်ကျက်လာတဲ့အခါ... ခင်တို့နဲ့အတူလာပြီး နေနိုင်တဲ့အကြောင်း... ပြောလိုက်ပါ... ဒီလိုမှမဟုတ်ရင်လဲ... မောင့်အပေါ်စိတ်ပျက်ပြီး... သူ့ဟာသူ နေတတ်သွားလိမ့်မယ်..."

" ဟင်း... ဒီလိုပဲလုပ်တာကောင်းမယ်ထင်တယ်... မေ... "

" ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ... မမခင်ပြောသလိုပဲ လုပ်ကြတာပေါ့... သမီးလေးက မောင်နဲ့မခွဲနိုင်လို့ လာနေမယ်ဆိုလဲ.... မေကြည်ဖြူပါတယ်... "

" ဒါဆို ဘယ်တော့လောက် ပို့ပေးမလဲ... စာတိုက်ကပို့ပေးရင်ကြာမယ်ထင်တယ်... "

" အင်း.. သွားကာနီးတစ်ရက်လောက်လိုမှ ... ကားဂိတ်နဲ့ပဲပို့လိုက်လေ... ပို့ပြီးရင် မောင်ဖုန်းဆက်လိုက်... စာကို... သူတစ်ယောက်ထဲပဲဖတ်ပြီး ဘယ်သူမှပြန်မပြောဖို့ ပြောထားအုံး... သူစာဖတ်ပြီးရင် ခဏတော့ခံစားရမယ်... သူမောင့်ဆီဖုန်းဆက်ပြီး ... သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြောပြလိမ့်မယ်... အဲဒီအချိန်ဆို ခင်တို့လဲ လမ်းတစ်နေရာရာ ရောက်နေလောက်ပြီပေါ့... သူဆုံးဖြတ်ချက်ကိုမူတည်ပြီး... လိုအပ်ရင် ခင်တို့ နေရာအတည်တကျဖြစ်တဲ့အခါ... လှမ်းပြောပြကြတာပေါ့... "

" အင်းပါ ဒါဆိုလဲ မောင်စာရေးထားလိုက်မယ်လေ... "

ကျုပ်တို့ သုံးယောက်လဲ သက်ပြင်းကိုယ်စီချမိကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့သွားဖို့အတွက် တစ်ရက်အလိုရောက်လာပြီပေါ့ဗျာ။ ဒီကြားထဲမှာ ကျုပ် ကျောင်းကိုလဲသွားဖြစ်ပါတယ်။ နှင်းနုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကတော့ ကျုပ်ကိုတော်တော်လေး ခင်သွားတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ ကျောင်းမှာ ကျုပ်နဲ့ မကြာခဏဆုံဖြစ်တယ်။ ရိုးရိုးသားသားပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေ ကန်တင်းထိုင်ဖြစ်တယ်။ ဒီလောက်ပါပဲ။ သူငယ်ချင်းအသစ်တိုးတဲ့သဘောပေါ့ဗျာ။ ဒီရက်ပိုင်း ညီမလေးအတွက် စိတ်မကောင်းတာနဲ့ မေမေနဲ့တောင် အရင်လို မလိုးဖြစ်ကြဘူး။ အိပ်ကာနီး မေမေနဲ့ တစ်ချီ တီခင်နဲ့ တစ်ချီ ဒီလောက်ပဲ။ နေရာသစ်ရောက်မှဘဲ စိတ်သစ်လူသစ်နဲ့ မေမေ့ကို အစွမ်းကုန်ချစ်တော့မယ်။ ညီမလေးဆီပို့ဖို့လဲ ကျုပ်စာရေးထားပြီးပါပြီ။ 

" ကိုကို အရမ်းချစ်ရတဲ့ ညီမလေးရေ-

ကိုကိုရယ် မေမေရယ် တီခင်ရယ် ညီမလေးတို့နဲ့ဝေးရာ ဟိုအဝေးတစ်နေရာဆီ သွားတော့မယ်။ ညီမလေးနဲ့ မဆုံခင် ကတည်းက ကိုကို နဲ့ မေမေဟာ ဒီလောကမှာ လူသိမခံရဲတဲ့ သားအမိထက်ပိုတဲ့ အချစ်တွေနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ကြတာပါ။ ကိုကို မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်။ ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက တစ်စိမ့်စိမ့်ချစ်ခဲ့ရတာပါ။ ကိုကို ပုံ့ကို လမ်းခွဲတော့ ညီမလေးက ကိုကို့ကို အရမ်းရက်စက်တယ်လို့ ပြောတယ်နော်။ ကိုကိုလေ မေမေနဲ့ ပြန်ပြီးချစ်ခွင့်ရတော့မှာမို့ ပုံ့ကိုချစ်ပေမယ့် ပိုချစ်ရတဲ့မေမေ့ကို မစွန့်လွှတ်နိုင်လို့ ပုံ့ကို ရင်နာနာနဲ့စွန့်လွှတ်ခဲ့တာပါ။ 

ညီမလေး ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တာ ကိုကိုသိပါတယ်။ ကိုကိုလဲ ညီမလေးကို အရမ်းချစ်ပါတယ်။ ကိုကိုနဲ့ မေမေရဲ့အချစ်က လူသိမခံရဲတဲ့ဘဝမို့ တိတ်တခိုးချစ်နေခဲ့ရတာပါ။ ပြီးတော့ တီခင့်ဆီမှာလဲ ကိုကို့ရဲ့ ရင်သွေးလေးရှိနေပြီ။ မကြာခင်မှာ ဗိုက်ထွက်လာတော့မှာ။ ကိုကိုတို့ ညီမလေးဆီပြန်လာလို့ မဖြစ်တော့ဘူးညီမလေး။ ကိုကို မေမေနဲ့လဲ ထပ်မဝေးချင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ကိုကို မေမေနဲ့ တီခင်ကိုခေါ်ပြီး ဒီမြို့လေးကနေ ဘယ်သူမှမသိတဲ့နေရာကို သွားတော့မယ်။ ကိုကို့ကြောင့် ညီမလေးခံစားသွားရမှာ ကိုကိုသိပ်စိုးရိမ်တယ်။ ပုံ့က သူ့အိမ်ကပေးစားတဲ့သူနဲ့ ယူတော့မှာမို့ ကိုကိုဖြေသာပေမယ့် ညီမလေးက ကိုကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ ညီမလေးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကိုတောင် ပေးခဲ့ပြီးမှ ညီမလေးကိုထားခဲ့ရတာ ကိုကို အရမ်းခံစားရတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီစာကိုရေးပြီး ညီမလေးကို အကြောင်းစုံရှင်းပြတာပါ။ 

ညီမလေး ဒီစာကိုဖတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကိုကိုတို့ ဒီမြို့မှာ မရှိတော့ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းတွေသိလို့ ကိုကို့ကို ညီမလေး ရွံရှာမုန်းတီးသွားမယ်ဆိုလဲ ကိုကိုကျေနပ်ပါတယ်။ ညီမလေးကို ကိုကို အမြဲသတိရနေ၊ ချစ်နေမှာပါ။ ဒီအကြောင်းတွေကိုတော့ အဖေ၊ မေမေလေး နဲ့ ဖွားသီကို မပြောပြပါနဲ့နော်။ ကို့ကို့အသည်းငုံလေး ကိုကို့ကြောင့် အသည်းကွဲရပြီ။ ကိုကိုလဲ အရမ်းခံစားရတယ်သိလား။ ကံမကုန်ရင် ပြန်ဆုံချင်သေးတယ် ညီမလေးရယ်။

ငုံလေးကိုအရမ်းချစ်တဲ့ ကိုကို... "

စာကတော့ ဒီလောက်ပါပဲ။ ညီမလေး နားလည်နိုင်ပါစေလို့လဲ မျှော်လင့်ပါတယ်။ စာကိုရေးပြီး ကျုပ်စာကြည့်စားပွဲရဲ့ အံဆွဲထဲမှာ ထည့်သိမ်းထားပါတယ်။ အခုတော့ ကျုပ် မေမေတို့နဲ့ အတူ မနက်စာစားနေတယ်။ စားပြီးရင်တော့ ညီမလေးဆီကို စာပို့ဖို့ ကားဂိတ်ကိုသွားမယ်။ ညတုန်းကတော့ ညီမလေး ဖုန်းမဆက်လို့ ကျုပ်ဆက်လိုက်သေးတယ်။ အိပ်ပျော်နေလို့ထင်ပါရဲ့ ဖုန်းမကိုင်ဘူး။ 

ပုံ့ကို သတိရပေမယ့် ဖုန်းမဆက်ချင်တော့ပါဘူး။ သူ့ဘဝနဲ့သူ ပျော်နေပါစေတော့။ ကို ချစ်ရတဲ့ ပုံ့ဘဝလေး သာယာချမ်းမြေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်။ စာပို့ပြီးမှပဲ ညီမလေးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်။ စာက ကားနဲ့ပို့ရင် မနက်ဖြန် နေ့လည်လောက်တော့ ရောက်မှာပေါ့။ ကျုပ်တို့က မနက်ဖြန် မနက်အတွက် ကားလက်မှတ်ဖြတ်ပြီးပြီ။ ကျုပ်ဘေးမှာ ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကျုပ်ဘုရင်မလေး အပြင် တီခင်ပါရှိနေပြီပဲ။ ကျုပ်အရာအားလုံးကိုစွန့်လွှတ်နိုင်ပါတယ်လေ။

```````````````````````````

(32)

မနက်စာစားနေတုန်းပဲ ဖုန်းလာတဲ့အသံကြားလို့ စားနေရာက ထပြီး အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုန်းကို သွားယူလိုက်တယ်။ ဟော... ညီမလေးဆီကပဲ။ ည တုန်းကလဲ ဖုန်းမပြောလိုက်ရတော့ လွမ်းနေတာနဲ့ အတော်ဖြစ်သွားတယ်။ ဝမ်းသာအားရပဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်ကာ

" ဟယ်လို... ညီမလေး... ညကဖုန်းလဲမခေါ်ဘူးကွာ... တော်တော်နေနိုင်တယ်... ကိုကိုက လွမ်းနေတာ... "

ကျုပ်လဲ ဖုန်းပြောရင်း မေမေတို့ဆီ ပြန်လျှောက်လာလိုက်တယ်။

" ခစ်ခစ်... အင်းပါကိုကိုရဲ့... ပြီးမှဆူပါ... အခုလောလောဆယ် ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးအုံး... ကိုကို့အတွက် လက်ဆောင်ပါလာတယ်... "

" ဟင်... "

ကျုပ် တော်တော်အံ့သြသွားတာ။ မေမေနဲ့ တီခင်က ကျုပ်အံသြသွားတာမြင်တော့ ဘာလဲဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ လှမ်းကြည့်တယ်။

" အေအေး... ကိုကိုလာပြီ ညီမလေး... "

" မောင် ... ဘာဖြစ်လို့လဲ... "

" ညီမလေးအိမ်ရှေ့မှာရောက်နေပြီတဲ့... မေ... အခုခြံတံခါးလာဖွင့်ခိုင်းနေတာ... "

" ဟင်... "

မေမေရော တီခင်ပါ မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနဲ့ အံ့သြသွားကြတယ်။ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားမိကြဘူးမလား။ ကျုပ် အိမ်အပြင်ထွက်ပြီး ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခြံဝမှာရပ်နေတဲ့ ညီမလေးကိုမြင်ရတယ်။ မေမေ နဲ့ တီခင် နောက်ကနေ ထလိုက်လာတဲ့ အသံကိုကြားရတယ်။ ခြံဝမှာ ညီမလေးတစ်ယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ နောက်ထပ်ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပါသေးတယ်။ 

ညီမလေးနောက်မှာ ရပ်နေတာဆိုတော့ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရဘူးလေ။ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်များလားပေါ့။ ညီမလေးကို ကျုပ်ကိုလက်လှမ်းပြတော့ ကျုပ်လဲ ခြံတံခါးကို အမြန်သွားဖွင့်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ကျုပ်မြင်မှာစိုးလို့ တမင်ကွယ်နေသလိုမျိုး ခေါင်းပါငုံ့ထားတာမို့ ခုထိသေသေချာချာ မမြင်ရသေးဘူး။ ပုံ့များလားလို့ စိတ်ထဲမှာ ဇဝေဇဝါဖြစ်မိတယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ပုံ့နဲ့ အတော်ဆင်တူနေတယ်။ တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ညီမလေးက ပြုံးပြီး

" ကိုကို... "

" ညီမလေး... "

" ဒီမှာ... ကိုကို့အတွက်လက်ဆောင်... လာမမ... ရှက်မနေနဲ့... "

ပြောရင်း နောက်က ကောင်မလေးကို လက်ဆွဲကာ ကျုပ်ရှေ့ပို့လိုက်တယ်။ မျက်နှာမော့မလာသေးပေမယ့် လွယ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်လေးရယ်၊ ပတ်ထားတဲ့ ဖန်စီလက်ပတ်လေးရယ် မြင်ကတည်းက ပုံ့မှန်း ကျုပ်သိလိုက်ပါပြီ။ ကျုပ်အရမ်းချစ်ရတဲ့ ပုံ့ကို အခုလိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။ တဒင်္ဂ သတိလွတ်သွားတယ်။ ကျုပ် ပုံ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်တယ်။

" ပုံ့ရယ်... "

" ကိုရယ်... "

ပုံ့ကို ကျုပ်ဘယ်လောက်လွမ်းခဲ့ရလဲ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်သိပါတယ်။ မေမေရှိနေလို့ ကျုပ်နေပျော်နေပေမယ့် ပုံ့ ကိုကျုပ် အမြဲသတိရနေခဲ့တာပါပဲလေ။ ပုံ့ ကျုပ်ကို တင်းတင်းပြန်ဖက်ရင်း တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေတယ်။ ခဏနေတော့ ပုံ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး မော့လိုက်တယ်။ ပုံ့မျက်ဝန်းထဲမှာ စိုးရိမ်နေတဲ့ အရိပ်အယောင်တစ်ချို့နဲ့အတူ ကျုပ်ကို အားကိုးတဲ့ အရောင်လေးကိုပါမြင်နေရတယ်။

" သားလေး... သမီးလေးတို့ကို အိမ်ထဲခေါ်လေ... လာ သမီးလေးတို့လာကြ... "

" ဟုတ်မေမေလေး... "

ညီမလေးက ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းသွားပြီး မေမေ့ဆီသွားတော့ မေမေနဲ့ တီခင်က ညီမလေး ပုခုံးကိုဖက်ပြီး ခေါ်သွားတယ်။

" မေမေလေးက ပိုပိုလှလာတယ်နော်... အန်တီခင်ကတော့ ဝလာတယ်... "

" မဝခံနိုင်မလား သမီးလေးရယ်... အိပ်လိုက်စားလိုက်... ဇိမ်ကျနေရတဲ့ဟာ... နော်ယမင်း.. ခစ်ခစ်.."

" ဟုတ်ပါ့... သမီးလေးနှစ်ယောက်လုံးကလဲ အရမ်းအရမ်းကိုလှနေတာ... "

ပြောရင်း မေမေက ပုံ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သေးတာ။ ကျုပ်ကတော့ ပုံ့ပုခုံးလေးကိုဖက်ရင်းပဲ အနောက်ကနေလိုက်လျှောက်လာခဲ့တယ်။ စကားတွေတော့ မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ဘာပြောရမှန်းလဲ မသိဘူး။ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့က ဘာအတွက်လာကြတာလဲ။ ညီမလေးက ပုံ့ကို ကျုပ်အတွက်လက်ဆောင်တဲ့။ ဒါဆို ညီမလေးက ပုံ့ကို ကျုပ်နဲ့ပေးစားဖို့ခေါ်လာတာပေါ့။ ဒါဆို ကျုပ်နဲ့ မေမေတို့ စီစဉ်ထားတာတွေက....။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းဆက်တီမှာ ထိုင်ကြတော့ ညီမလေးက မေမေ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ကျုပ်ကတော့ ပုံ့နဲ့အတူထိုင်ရတာပေါ့။

" မေမေလေး... သမီး... ကိုကို့အတွက်မိန်းမခိုးလာတာ... ဟီးဟီး... "

မေမေ ရုတ်တရတ် မျက်နှာပျက်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ အားတင်းပြီး ညီမလေးကိုဖက်ကာ-

" သမီးလေးက လိမ္မာလိုက်တာကွယ်... သားလေးရဲ့ချစ်သူကိုရအောင်ခေါ်လာပေးနိုင်တယ်... တော်လိုက်တာ... "

မေမေ့ အသံကိုထိန်းပြီးပြောနေပေမယ့် တုန်ခါနေတယ်။ အားတင်းပြီးပြုံးနေပေမယ့် မျက်ဝန်းမှာက ပြိုတော့မယ့်မိုးတိမ်လို့ ညို့မှိုင်းနေပြီး မျက်ရည်ကျတော့မယောင် ဖြစ်နေပြီ။ ပုံ့ကတော့ ရှက်လို့လားမသိ ခေါင်းလေးငုံ့ထားတယ်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းမော့လာပြီး

" ကို... ပုံ့ကိုအထင်သေးသွားပြီလားဟင်... ပုံ့လေ... ကို့ကို ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးမဖြစ်စေချင်ပါဘူး... ကိုက လက်မခံဘူးဆိုရင်လဲ ပုံ့ထွက်သွားပါ့မယ်... "

" အို... မဟုတ်တာပဲသမီးလေးရယ်... ဘာလို့လက်မခံရမှာလဲ... ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက သမီးလေးနဲ့ သားလေးက အရမ်းချစ်ကြတာ အန်တီအသိဆုံးပါ... "

" သမီးလေ... ကိုနဲ့မနီးရလို့... အပျိုကြီးလုပ်ရမယ်ဆိုလဲ နေရဲပါတယ် အန်တီရယ်... ဒါပေမယ့်... ဖေဖေက သူတို့မှာ သမီးတစ်ယောက်ပဲရှိတာမို့... မျိုးဆက်မပြတ်အောင်...  သမီးအိမ်ထောင်ပြုရမယ်ဆိုလို့... သမီးမငြင်းသာဘဲ... လက်ခံခဲ့ရတာ... ဒါပေမယ့်... တစ်ကယ်တမ်း ကိုယ်မချစ်တဲ့သူနဲ့ ပေါင်းရမယ်ဆိုတော့... မခံစားနိုင်ဘူး... အဲ့ဒါနဲ့... ညီမလေးက ကို့ဆီလိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုတာနဲ့... လိုက်လာခဲ့တာ... ကို့ကိုပုံ့တောင်းပန်ပါတယ်.... ပုံ့ကိုပြန်မလွှတ်ပါနဲ့နော်... "

ပုံ့က မျက်ရည်လေးကျပြီး ပြောနေတာ။ ကျုပ်ဘယ်လိုငြင်းရက်မှာလဲ။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုသနားလွန်းလို့ ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားမိတယ်။ မေမေ့ကို ကြည့်တော့ မေမေလဲ မျက်ရည်ကျနေပြီ။ မေမေက မျက်ရည်ကျနေရင်းက ကျုပ်ကို ခေါင်းလေး တစ်ဆတ်ဆတ်ညှိတ်ပြတယ်။ မေမေက ပုံ့ကိုလက်ခံပေးဖို့ အချက်ပြတာ။ မေမေ့ရင်ထဲမှာ ဘယ်လောက်ခံစားနေရမလဲ ကျုပ်သိပါတယ်။ တီခင်လဲ မျက်ရည်ဝဲလို့။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်ကိုနည်းနည်းလေးဆွေးတဲ့ မျက်နှာပေးလေးနဲ့ ကြည့်နေရှာတယ်။ ကျုပ်ကိုအရမ်းချစ်လို့ သူ့ခံစားချက်တွေ ဘေးဖယ်ပေးထားပြီး ကျုပ်ချစ်သူကို ခေါ်လာပေးတဲ့ ညီမလေးကိုလဲ အပြစ်မတင်ရက်တော့ပါဘူး။

" ပုံ့... ဘာမှမပူနဲ့တော့နော်... ကို့ဆီရောက်နေပြီပဲ... ကိုနဲ့ပုံ့ လက်ထပ်ကြမယ်နော်... "

ပြောရင်း ပုံ့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တော့မှ ပုံ့က ကျုပ်ကို ဝမ်းသာအားရ တင်းတင်းလေး ပြန်ဖက်လာတော့တယ်။ တီခင်က

" သမီးလေးဖူး... သမီးဒီကိုလာတာ... အိမ်ကသိရဲ့လား... စိတ်ပူနေကြအုံးမယ်... "

" သိပါတယ်... အန်တီခင်ရဲ့... မေမေကိုယ်တိုင် ကားဂိတ်ကို သူ့ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတာ... မေမေကပြောတယ်... ကိုကိုက... သူ့ကိုမန္တလေးမှာလာခေါ်တုန်းက... ကိုကိုက မမပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်တဲ့... အဲ့ဒါနဲ့ ... သမီးလဲ... ကိုကိုတို့ပြန်သွားကတည်းက... မမပုံ့ကို... ကိုကိုနဲ့ပဲယူဖို့ပြန်စည်းရုံးထားတာ.... ရှေ့တစ်ပတ်မှာ မမပုံ့ကို စေ့စပ်ပေးတော့မှာလေ... "

သြော် အောင်သွယ်တော်ညီမလေးနဲ့ လာတွေ့နေပါပေါ့လား။

" ဟုတ်တယ်... စာမေးပွဲဖြေပြီးရင် တစ်ခါထဲ လက်ထပ်ပေးတော့မှာတဲ့... အဲ့ဒါနဲ့ပဲ... ညီမလေးခေါ်တဲ့နောက် ကျောင်းလစ်ပြီး လိုက်လာခဲ့တာ... "

" ကဲ... ယမင်းရေ... ဒို့တွေ တရားရုံးသွားပြီး သားနဲ့ သမီးပုံ့ကို လက်မှတ်ထိုးခိုင်းဖို့ လုပ်မှပဲ... ပြီးမှ ယမင်းပဲ မစပါယ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း လှမ်းပြောလိုက်တော့... "

"ဟုတ်မမခင်... "

မေမေထသွားတော့ ပုံ့က မေမေ့ကို သနားတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်နေလို့ ကျုပ်အံ့သြမိသေးတယ်။ ကျုပ်တို့လဲ တစ်လှည့်စီ ရေချိုးကြပြီး အဝတ်အစားလဲကြတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ကို အဝတ်တစ်စုံလာပေးတယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်တို့ လက်မှတ်ထိုးရင်ဝတ်ဖို့ဆိုပြီး သူကိုယ်တိုင် ဝယ်ပေးလိုက်တာတဲ့။ ညီမလေးက အဝတ်ပေးရင်း

" ကိုကို... ပျော်နေလား... "

" အင်း... ပျော်ပါတယ်ညီမလေးရယ်... ညီမလေးရော အဆင်ပြေရဲ့လား...."

" ပြေပါတယ်ကိုကိုရယ်... ကိုကိုပျော်ရင် ညီမလေးကျေနပ်ပါတယ်... "

" ဒါကြောင့် ကိုကို့ကို ချော့မသိပ်ခိုင်းတော့တာပေါ့... ဟုတ်လားညီမလေး... "

" ဟီး.... "

လူကသာ ဟီးဆိုပြီး ရယ်ပြနေတာ မျက်ရည်ကဝဲလို့။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဖက်ထားပေးပြီး နဖူးလေးကို နမ်းပေးလိုက်တယ်။

" ကိုကို ညီမလေးကို အရမ်းချစ်တယ်နော်... "

" ဟုတ်ကိုကို... ညီမလေးလဲ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်... "

ညီမလေး မျက်ရည်တစ်ပေါက်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို မျက်ရည်သုတ်ပေးပြီး ပြင်ဆင်ဖို့ သွားခိုင်းတော့ ကျုပ်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချမိတယ်။ ကျုပ် ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ အပြစ်မတင်ချင်တော့ဘူး။ ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်း ပဲလို့ တွေးလိုက်တော့တယ်။ သေချာတာကတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ အိပ်မက်ကမ္ဘာလေးဟာ အလုံးစုံ ပျက်သုန်းသွားခဲ့ပါပြီ။ ကျုပ်အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ မိန်းကလေးတွေမို့ကြာနေလို့ စောင့်နေရသေးတယ်။ ထွက်လာကြတော့လဲ အားလုံး အလှကိုယ်စီနဲ့ အလှချင်းပြိုင်နေလိုက်ကြတာ။ 

အကုန်လုံးက ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ သူတွေချည်းပဲမလား။ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတာတွေ အကုန်လုံးက အန်တီငုဝါ စီစဉ်ပေးလိုက်တဲ့ ဝတ်စုံတွေပါ။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့ တရားရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးဖို့သွားကြတယ်။ တရားရုံးမှလက်မှတ်ထိုး ပြီးတော့ ပုံ့ နဲ့ ညီမလေးက အမှတ်တရ ဓါတ်ပုံ ရိုက်ချင်တယ်ဆိုလို့ ဓါတ်ပုံဝင်ရိုက်ကြသေးတယ်။ ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီးတော့ မေမေနဲ့ တီခင်က ဝယ်စရာရှိလို့ ခဏနေခဲ့အုံးမယ်ဆိုပြီး နေခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်သိပါတယ် မေမေ အရမ်းကို ငိုချင်နေပြီ။ မေမေ စိတ်ကို တော်တော်တင်းထားပြီးနေနေရတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ငိုလိုက်ပါမေမေရယ်။ မေမေ အားရပါးရငိုလိုက်ပါ။ စိတ်ပေါ့သွားအောင် အားရပါးရ ငိုလိုက်ပါတော့ မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။ ဒီဘဝတော့ နီးစပ်ဖို့ရာ မရှိနိုင်တော့ပါဘူးကွာ။

ကျုပ်တို့အိမ်ပြန်ရောက်လို့ တော်တော်လေးကြာမှ မေမေတို့ပြန်လာပါတယ်။ ကျုပ်တို့ဖို့ အစားအသောက်တွေဝယ်လာတဲ့ အပြင် အိပ်ယာ အသစ်တွေ စောင်ခြင်ထောင်အသစ်တွေပါဝယ်လာကြတယ်။ မေမေမျက်နှာ မိတ်ကပ်ဖို့ထားပေမယ့် ဘယ်လောက်တောင်ငိုထားလဲမသိဘူး။ မျက်ခွံတွေ မို့အစ်နေတယ်။ မျက်လုံးကလဲ ရဲလို့။ မေမေက မရိပ်မိအောင် ခေါင်းလေး ငုံ့ရင်း ပစ္စည်းတွေသယ်နေတော့ ကျုပ်ရော ပုံ့ ရော ညီမလေးရော ဝိုင်းကူ သယ်ကြပါတယ်။ 

တီခင်က သယ်မယ်လုပ်နေလို့ ကျုပ် မျက်မှောင့်ကျုံ့ပြလိုက်မှ မသယ်တော့ဘဲ အိမ်ထဲကို နောက်က လိုက်ဝင်လာတယ်။ ပြီးတော့ မေမေနဲ့ တီခင်က စားခဲ့ပြီးပြီ ခဏနားအုံးမယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်လှဲနေကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့နဲ့ပဲ နေ့လည်စာ အတူစားလိုက်ကြတယ်။ ပုံ့ကိုရော ညီမလေးကိုပါ ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးရင်း ပုံ့ကိုကြည့်ပြီး ဒါကျုပ်တစ်သက်လုံးချစ်သွားရမယ်  ကျုပ်မိန်းမပါလားလို့တွေးမိတော့လဲ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ချစ်သူမို့ ကြည်နူးမိသား။ ပုံကလဲ ကျုပ်ဟင်းခပ်ထည့်ပေးတော့

" ဟာ... ကို... ကန်တော့ ...ကန်တော့ "

ဆိုပြီး ကျုပ်ထည့်ပေးတဲ့ ဟင်းဖတ်ကလေးကို ကျုပ်ပန်းကန်ထဲပြန်ထည့်ပေးတယ်။

" ဘာလို့လဲပုံ့ရဲ့... ကိုကစားစေချင်လို့ထည့်ပေးတဲ့ဟာ... "

" ကိုက အိမ်ဦးနတ်လေ... ပုံ့က ကို့ကိုဦးချပြီးမှစားရမှာ... နောက်ကို... ပုံ့က ကို့ကို ဦးချပြီးမှ... ကိုထည့်ချင်ရင်ထည့်ပေးနော်... "

" ဟုတ်ပါပြီဗျာ... "

" ခစ်ခစ်... "

ညီမလေးက ထရယ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးပန်းကန်ထဲ ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးလိုက်ရင်း အရင်က ကျုပ်ခွံ့ကျွေးခဲ့တာကို သတိရမိတယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်နဲ့ အတွေးတူသွားတယ်နဲ့တူပါရဲ့ သက်ပြင်းခိုးချရင်း စားနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုပြုံးပြလိုက်ရင်းပဲ ထမင်းဆက်စားမိတယ်။ ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံဆိုတော့လဲ အပြန်အလှန် ဟင်းတွေထပ်ထည့်ပေးရင်းကြည်နူးနေတာပေါ့။ ကျုပ် မေမေနဲ့ပက်သက်ပြီး ခံစာနေရတာကို ပုံ့မသိအောင် ထိန်းရင်း ကြိုးစားပြီး ပျော်ပြနေမိတယ်။ 

အခုမှ ညားမယ်ကြံရုံရှိသေးတယ် ကြေကွဲပြနေရင် ပုံ့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ပါ။ သူ့ကို ကျုပ် မယူချင်ဘဲ မတတ်သာလို့ယူလိုက်ရတယ်လို့ မထင်စေချင်ဘူးလေ။ ကျုပ် ပုံ့ကို ချစ်လဲချစ်တယ် လက်လဲလက်ထပ်ချင်ပါတယ်။ မေမေ့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတာမလား။ ပုံ့လဲ ကျုပ်သူ့ကို ဂရုတစိုက် နေပြလို့လားမသိဘူး ကျုပ်စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံလေးတွေ စည်ဝေလို့။

" ညီမလေး ... မမတို့ကိုအားကျနေတာလား... "

" အာ မမကလဲ... ညီမလေးက အပျိုကြီးလုပ်မှာသိလား... ခစ်ခစ်... "

" အံမာ... အခုမှငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ... ဒီလောက်ချောနေတဲ့ဟာ... အချိန်တန်ရင် ချစ်ရတဲ့သူ တွေ့လာမှာပေါ့... "

" ချစ်ရတဲ့သူ... ဟုတ်လား... ဟီးဟီး... ရှိတာပေါ့... "

" အံမာ ကိုယ့်အစ်မကို လျှိုထားတယ်ပေါ့လေ... ပြောစမ်းပါအုံး... ဘယ်သူလဲ... ဘယ်ကလဲ "

ပုံ့ကမေးလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်ကိုမေးငေါ့ပြလိုက်တယ်။ ဟိုက်... ကျုပ် ဇောချွေးပျံသွားတယ်။ ပုံ့ကနားမလည်သလိုနဲ့ မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်တော့ ညီမလေးက

" ကိုကိုရယ်... မေမေရယ်... ဖေဖေရယ်... ဖွားဖွားရယ်... မေမေလေးရယ်.... အန်တီခင်ရယ်... အခု မမပါတိုးလာပြီ... ခုနစ်ယောက်တောင်ဖြစ်သွားပြီ... "

ကျုပ်လဲ အခုမှ စိတ်သက်သာရာ ရတော့တယ်။

" ဘာများလဲလို့... လာနောက်နေတယ်.... "

" မမကလဲ ဒီလူတွေထက်တော့... သူစိမ်းကို ပိုမချစ်နိုင်ပါဘူး.... မမကိုချစ်လို့... တစ်ယောက်ခွဲပေးထားတာ... ဟဲဟဲ.... " 

" ဟုတ်ပါပြီ.... ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့ရှင်... ခစ်ခစ်.. "

ညီမလေးကလိုက်ရယ်တော့မှ ကျုပ်လဲ ရောယောင်ပြီး လိုက်ရယ်မိတော့တယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ပုံ့က ပန်းကန်တွေသိမ်းတော့ ညီမလေးက ဝိုင်းကူပါတယ်။ ပုံ့က တားပေမယ့် မရပါဘူး။ ညီမလေးက အတင်းကူလုပ်ပေးတယ်။ အရင်က ကျုပ်ကိုဆိုးနွဲပြီးချစ်တဲ့ ညီမလေးက အခုတော့ အနွံတာခံပြီး ချစ်တဲ့ညီမလေး ဖြစ်လို့နေပြန်ပါပြီ။

မေမေတို့ နေ့လည် ၂နာရီလောက်မှ နိုးလာကြပြီး မေမေ ရေချိုးတယ်။ ပြီးတော့ တီခင်လဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး အဝတ်အစားလဲပြီး မှ အပြင်ထွက်လာကြတယ်။ မေမေကျုပ်ကို တစ်ချက်ပဲ လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ မေမေ ခြင်းဖုန်းလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းခေါ်နေတယ်။

" ဟယ်လို ... မမစပါယ်လား...  ကျမယမင်းပါ"

" ....... "

" အင်း... မမရေ... နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့သာနာပါတော့... သာလေးက သမီးလေးပုံ့ကို ခိုးပြေးလာလို့... အိမ်မှာရောက်နေကြတယ်.... "

" ...... "

" အင်းပါမမရယ်... သူတို့ချင်းကလဲ ငယ်သံယောဇဉ်ရှိပြီးသားဆိုတော့... ကျမတော့... သူတို့ကို ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်ပြီ.... ကျောင်းပြီးမှပဲ ပြန်အပ်ရင်း မင်္ဂလာဆောင်ပေးတော့မလားလို့... ကိုဇော်နိုင်ကိုလဲ ဖျောင့်ဖျပေးပါအုံးမမရယ်... "

" ........ "

" အင်းပါမမရဲ.... မမတို့ သမီးလေးကို စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့... ဘာမှမပူနဲ့နော်.... ကျောင်းလဲ ပြန်တက်ခိုင်းလိုက်အုံးမယ်လေ... "

" ........ "

" စိတ်ချပါ မမရဲ့.... ကျမနားလည်ပါတယ် ....  တစ်ပတ် နှစ်ပတ်နေရင် ရန်ကုန်ပြန်ပို့ပြီး ကျောင်းဆက်တက်ခိုင်းမယ်လေ... မမသာ ကိုယ်ဇော်နိုင်ကို ဖျောင့်ဖျပေးပါ... "

" ......... "

" ဟုတ်ကဲ့မမ.... သမီး ... သမီးမေမေက သမီးနဲ့ပြောအုံးမယ်တဲ့ "

ပုံ့ ကမေမေ့ဆီက ဖုန်းယူပြီး ပြောတယ်။

" ဟယ်လို မေမေ... "

" ......... "

" မေမေနဲ့ မတိုင်ပင်တာက... သမီးကိုယ်တိုင်သဘောတူပြီးသားဆိုတော့... သမီးလဲ... မပြောရဲလို့ပါမေမေရယ်.... သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်... "

" ........ "

" ဟုတ်မေမေ.... အရမ်းချစ်တယ်နော်.... ဖေဖေ့ကိုလဲကူပြောပေးအုံး.... "

" ........ "

" ဟုတ်မေမေ... "

ပုံ့ ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ဘေးမှာ လာထိုင်တယ်။ မေမေကတော့ ထသွားပြီး ကျုပ်နဲ့ပုံ့အိပ်ဖို့ အိပ်ယာပြင်နေတယ်။ အိပ်ခန်းက ၂ခန်းရှိတာဆိုတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်အတွက် လက်ရှိ မေမေနဲ့ ကျုပ်တို့အိပ်တဲ့အခန်းမှာပဲ အိပ်ယာပြင်ပေးတာပါ။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့က ဝိုင်းကူဖို့လုပ်ပေမယ့် မေမေကလက်မခံဘူး သတို့သမီး သတို့သားက အိပ်ယာမပြင်ရဘူးဆိုပြီး မေမေနဲ့ ညီမလေးနဲ့ တီခင်က ပြင်ပေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညရောက်လာတော့လဲ မေမေ ထမင်းနည်းနည်းပဲစားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲမကောင်းဘူး။ မေမေ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးချင်တာတောင် နှစ်သိမ့်ပေးခွင့်မရှိတဲ့ဘဝရယ်ပါ။ တီခင်ကတော့ မေမေ့ဘေးမှာ အမြဲရှိနေပေးလို့ တော်သေးတာပေါ့။ 

ကျုပ်လဲ အရမ်းကြီး မူပျက်လို့မဖြစ်တာကြောင့် ပုံ့ကိုပဲ ဂရုစိုက်နေမိတယ်။ ညီမလေးကတော့ မေမေက ကျုပ်ကိုတစ်ဦးတည်းသောသားမို့ မိန်းမပေးစားလိုက်ရတာ စိတ်မကောင်းလို့ပဲ ထင်နေမှာ။ ပုံ့က မအိပ်ခင် မေမေနဲ့ တီခင်ကို ကန်တော့ရအောင်ဆိုတော့ မေမေက ငြင်းသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် တီခင်ကပါ ဝိုင်းပြောမှ မေမေက ကန်တော့ခံတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို လင်တစ်ယောက်လိုသတ်မှတ်ပြီးကာမှ ကန်တော့ခံရမှာ စိတ်မရဲသလိုဖြစ်နေတယ် ထင်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ မေမေ့နဲ့ တီခင်ကို ကန်တော့တော့ မေမေ မျက်ရည်မဆည်နိုင်ဘဲ ပါးပြင်ပေါ် တစ်လိမ့်လိမ့်ကျလာတယ်။ မျက်ရည်ကျရင်းကပဲ

" သား နဲ့ သမီး အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းရပါစေကွယ်... တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် သစ္စာရှိရှိနဲ့ တစ်သက်လုံးကြင်ကြင်နာနာနေကြနော်... အန်တီလဲ ဒီလောက်ပဲဆုပေးတတ်တယ်... သမီးအန်တီ့ကိုနားလည်ပေးပါနော်... အခုအန်တီငိုနေတာ... သမီးနဲ့ သဘောမတူလို့ မဟုတ်ပါဘူး... သမီးကို သားလေးနဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက သဘောတူပြီးသားပါ... ငယ်ငယ်ကတည်းက အမေတစ်ခုသားတစ်ခုလိုနေလာတော့... ဒီအတိုင်းပဲ စိတ်ထဲမှာ ခံစားရလို့ပါ.... "

" ဟုတ်ကဲ့.... အန်တီ.... သမီးနားလည်ပါတယ်... "

" သမီးပုံ့.... သမီးက သားနဲ့လင်မယားဖြစ်နေပြီဆိုတော့... ယမင်းကလဲ သမီးအမေပဲလေ... သားခေါ်သလို... မေမေလို့ပဲခေါ်တော့လေ... "

" ဟုတ်ကဲ့... အန်တီခင်.. "

" ကဲကဲ... သားတို့သမီးတို့လဲ နားကြတော့လေ... လာယမင်း... သမီးလေးလဲ လာ.... "

တီခင်က မေမေနဲ့ ညီမလေးကို သူတို့အိပ်မယ့်အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့ ကျုပ် လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ် ပုံ့ကိုဖက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာနာကျင်နေပေမယ့်လဲ ကျုပ်ရဲ့ဇနီးအသစ်စက်စက်လေးကိုတော့ ကြင်နာပေးရအုံးမယ်လေ။ ဒါ ကျုပ်နဲ့ ကျုပ်အရမ်းချစ်ရတဲ့ ပုံ့ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပဲလေ။

အခန်းထဲရောက်လို့ တံခါးပိတ်ပြီးတော့ ပုံ့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ကျုပ် အလိုက်တသိပဲပြန်ဖက်ထားမိတယ်။

" ကို... "

" ပုံ့... "

" ပုံ့တို့ရဲ့ အိပ်မက်လေး တစ်ကယ်ဖြစ်လာပြီနော်... "

" အင်းပေါ့ပုံ့ရဲ့... ပုံ့နဲ့ကို ဘယ်တော့မှမခွဲရတော့ဘူးလေနော်... "

" ချစ်တယ်ကိုရယ်... "

" ပုံ့ကိုလဲ ကိုအရမ်းချစ်တယ်... "

ပြောရင်း ပုံ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး အနမ်းတွေကျဲချလိုက်တော့ ပုံ့လဲကျုပ်ကို ဖက်တွယ်ရင်းပြန်နမ်းလာတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ဖက်တွယ်ထားရင်း ကျုပ်အရမ်းစွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်ယူလိုက်တော့ ပုံ့ မျက်တောင်လေးစင်းပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်ယူနမ်းလာတယ်။ ပုံ့ဆီက ညည်းသံလေးလဲ ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ရင်း တင်ပါးလေးတွေပွတ်သပ်တော့ ပုံ့ရဲ့ကျုပ်ကျုဖက်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲရောက်လာပြီး ကျုပ်လီးကို လာပွတ်သပ်တယ်။ 

ပုံ့လက်နဲ့ ပွတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်လီးကလဲ မာလာပြီလေ။ ကျုပ် ပုံ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးလေးတွေ တစ်ဖြုတ်ဖြုတ်ဆွဲဖြုတ်တော့ ပုံ့လဲ ကျုပ်အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေတယ်။ ကျုပ် ရော ပုံ့ရောအင်္ကျီကို ချွတ်ပြီးသွားတော့ နမ်းတာခဏရပ်လိုက်ပြီး လူချင်းခဏခွာကာ ကျုပ်စွပ်ကျယ်ကိုချွတ်တော့ ပုံ့လဲ သူ့ဘရာစီယာကိုချွတ်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ဖက်ပြီးနမ်းကြပြန်တယ်။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့ကိုယ်လေးကို ပွတ်သပ်နေရင်း လက်တစ်ဖက်က ပုံ့ရဲ့နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ပုံ့ က ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့လီးကို လက်လေးနဲ့ကိုင်ထုပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ရဲ့ ထမိန်လေးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ထမိန်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားတယ်။ အောက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရှိနေသေးတယ်။

" ပုံ့... "

" ရှင်... ကို... "

" နောက်ကို နှစ်ယောက်အတူရှိတဲ့အချိန် ဒါကြီးမဝတ်နဲ့ကွာ.. "

" ဟုတ်ကို... နောက်ကို အိမ်မှာကိုနဲ့အတူရှိနေရင်.... အတွင်းခံမဝတ်တော့ဘူးနော်... ခစ်ခစ်"

" ချစ်လိုက်တာ ပုံ့ရယ်... "

ကျုပ် ပုံ့ကို ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း မျက်နှာကနေတစ်ဆင့် လည်ပင်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်တော့ ပုံ့ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး ညည်းညူသံလေးက ပိုကျယ်လာတယ်။

" ဟင်း... ဟင်း... ကိုရယ်.... "

ကျုပ်လက်တွေက ပုံ့ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ်ကနေ ပုံ့အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးတော့ ပုံ့အရည်တွေက ဘောင်းဘီလေးမှာပါ စိုကွက်နေပြီ။ ပုံ့ဘောင်းဘီလေးထဲ လက်ထည့်ပြီး မွှေးညင်း နုနုလေးတွေကို ခဏပွတ်သပ်ပေးပြီး ပုံ့ရဲ့ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်တော့ ချွဲကျိကျိအရည်စိုနေတဲ့ ပုံ့အဖုတ်သားလေးတွေ နူးညံ့လိုက်တာ။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးတော့ ပုံ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တစ်အင်းအင်းညည်းနေပေမယ့် လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးကိုတော့ မလွှတ်ဘူးဗျ။

" အင်း... ဟင်း... ကိုရယ် ပုံ့မနေတတ်တော့ဘူးကွာ"

ပုံ့က သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်နေတဲ့ကျုပ်လက်ကို ဖယ်ထုတ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို တောက်ပတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။

" ပုံ့ကိုလဲ... အလှည့်ပေးပါအုံး... ကိုရယ်... "

ပုံ့ကျပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲစုပ်ပြီး ကျုပ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

" ခစ်ခစ်... မာတောင်နေတာပဲ... လွမ်းလိုက်ရတာ.."

ပြောလိုက်ပြီး နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။

" ဒါကြီးက... ပုံ့ဟာလေးနဲ့ ဆံ့ပါ့မလားတောင်မသိဘူး... ခစ်ခစ်... "

" ဆံ့မဆံ့ဆိုတာ... ထည့်ကြည့်မှသိမှာပေါ့... ပုံ့ရဲ့ ... ဟား... ပုံ့ရယ်.... "

ကျုပ်စကားအဆုံး ပုံ့ကျုပ်လီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်တာကြောင့် ညည်းသံလေးပါ တစ်ဆက်တည်း ထွက်သွားတယ်။ ပုံ့က ကျုပ်သင်ပေးထားလို့ လီးစုပ်တာ အတော်ကျွမ်းနေပြီမို့ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ ညည်းသံတွေ အဆက်မပြတ်ထွက်ရင်း ပုံ့ပါးစပ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး လိုးနေမိတယ်။ ကျုပ်စိတ်က အရမ်းထနေပြီ။ ကျုပ် ပုံ့ကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ။

" ပုံ့... ရှီး... ကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီ လိုးရအောင်ကွာ... "

ပြောပြီး ပုံ့ပါးစပ်ထဲက လီးချွတ်ကာ ပုံ့ကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဆွဲစုပ်နမ်းရင်း ပုံ့ကို ပွေ့ချီကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လေးချပေးလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တာနဲ့ ပုံ့က သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး လိုးမယ်လို့ လုပ်ကာမှ ပုံ့စောက်ပက်လေးကိုမြင်တော့ ယက်ပေးချင်လာတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ပုံ့ကို မလိုးသေးဘဲ စောက်ပက်လေးကို ကုန်းပြီးလျာနဲ့ ယက်တင်လိုက်တယ်။ ပုံ့ခါးလေးကာ့ရင်း ညည်းလာတယ်။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့စောက်စိလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်ရင်း လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတော့ ပုံ့ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။ စောက်ပက်မှာလဲ အရည်တွေက ရွှဲအိုင်နေပြီ။

" အီး... ကိုရယ်... လိုးပေးတော့ကွာ... ပုံ့ဒီအတိုင်းမပြီးချင်ဘူး... ရှီး... "

ကျုပ်လဲ ပုံ့ဆန္ဒအတိုင်း ပုံ့စောက်ပက်ကို ယက်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို ပုံ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ ပုံ့ ကျုပ်ကို ရီဝေဝေလေး ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လီးကို ပုံ့စောက်ပက်ထဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်းဖိထည့်လိုက်တော့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနဲ့ ဒစ်မြုပ်ရုံလေး ဝင်သွားတယ်။ ပုံ့ကတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ်။

" ပုံ့ ... အဆင်ပြေရဲ့လား.... "

" အင်း.... ပြေပါတယ်ကိုရယ်... ပုံ့က ကို့မိန်းမဖြစ်နေပါပြီ... ပုံ့ကို ကိုစိတ်ရှိသလိုချစ်ပါ... ပုံ့ရအောင်ခံပေးမယ်နော်... "

" ချစ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်... "

" ခစ်ခစ်... ယောက်ျား... မိန်းမကဆေးကျောင်းသူနော်... ပထမဦးဆုံးစလုပ်ရင်... ဘာတွေဖြစ်တတ်လဲမိန်းမသိပါတယ်... မိန်းမ မခံနိုင်ရင်ပြောမယ်နော်... "

" အင်းပါ... မိန်းမရဲ့.... "

ကျုပ်လဲ ဝင်သလောက်လေးအတိုင်း လိုးပေးရင်း ပုံ့စောက်ပက်ထဲကို လီးထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကလဲ တစ်ဝက်သာသာလောက်ဝင်သွားပြီ။ ပုံ့လဲ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အဲ့ဒီအတိုင်းလေးပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း လိုးပေးနေမိတယ်။

" ပုံ့... အရမ်းနာနေလား... "

" နည်းနည်းပါ... အခုတော့သိပ်မနာတော့ဘူး.... ဟင်း... "

ပုံ့စောက်ပက်က အရည်လိုက်လာပြီး တစ်ဝက်လောက်နဲ့တောင် လိုးလို့တော်တော်ကောင်းနေပြီ။ လီးထိပ်ကလဲ အမြှေးပါးလေးကို သွားသွားထိနေတာကြောင့် ပုံ့တစ်ကယ်ပဲ ကျုပ်အတွက် သူ့အပျိုစင်ဘဝလေးကို ထိမ်းသိမ်းထားခဲ့တာကိုသိရတော့ ကြည်နူးမိတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ရင်း ပုံ့မျက်နာလေးကို မက်မက်မောမောပဲ နမ်းမိတယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကိုယ်လေးကို ပြန်ဖက်တွယ်လာပြီး ပြန်နမ်းတယ်။ ခါးကို အလိုးမပျေက် ညှောင့်ပေးနေရင်း ပုံ့နုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ကာ ပုံ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ထားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့မျက်နှာကို အနမ်းလေးတွေ ပေးကာ နို့တွေကိုပါ ဆုပ်နယ်ပေးရင်း လီးကိုစိမ်ထားလိုက်တယ်။

" ပုံ့... အရမ်းနာသွားလား... "

" အင်းကို... ပုံ့မျှော်လင့်ထားပြီးသားပါ... ကို့ကို ပုံ့အပျိုစင်ဘဝလေး ပေးနိုင်လို့ ပျော်တယ်သိလား..."

" ချစ်လိုက်တာ... ပုံ့ရယ်.... "

" အရမ်းချစ်တယ်... ကိုရယ်... "

ကျုပ်လဲ ပုံ့စောက်ပက်ထဲက လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးလိုးတယ်။ နည်းနည်းကြာလာတော့ ပုံ့စောက်ပက်က အရည်တွေနဲ့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းနေပြီမို့ ခပ်မြန်မြန်လေးလိုးတော့ ပုံ့လဲ ဖီးလ်တက်ပြီး တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေပြီ။

" ဟင်... ဟင်း.... ကိုရယ်.... "

" အူး... ချစ်တယ်ပုံ့ရယ်... ကောင်းလိုက်တာ... "

" အူး... ဟူး... အင်း... ချစ်တယ်ယောက်ျားရယ်.."

" ပုံ့... ကောင်းရဲ့လား.... "

" အင်း... ဟင်း... ကောင်းတယ်ကိုရယ်... ရှီး... ခပ်မြန်မြန်လေး... လုပ်ပေးပါ...  ပြီးတော့မယ်... အား...ဟာ... ကိုရယ်.... မိန်းမ... မရတော့ဘူး... အီး... "

ပုံ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်းရင်း ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ လိုးတဲ့ အရှိန်ကိုလျော့ချလိုက်ရင်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ အခုပဲ ပြီးပေမယ် ကျုပ်လီးက ဆက်ပြီးလိုးနေတာကြောင့် ကျုပ်ကို ဖက်တွယ်ရင်း ဖီးလ်တက်လာပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။

" မိန်းမ ယောက်ကျားလိုးတာကောင်းလား... "

" ကောင်းတယ် ယောက်ကျားရယ်... အရမ်းကောင်းတယ်.... အင်း... ဟင်း... "

" ယောက်ျားလီးကို ကြိုက်ရဲ့လား... "

" ကြိုက်တာပေါ့ယောက်ျားရယ်... ကြိုက်လွန်းလို့... ဟိုအထဲကတောင်... မထုတ်ချင်ဘူး... ဟင်း.... "

" ဘယ်အထဲကလဲ... မိန်းမရဲ့... "

" အဖုတ်ထဲကကွာ... ယောက်ျားလီးကိုမိန်းမအဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်ဘူးလို့... "

" အဲ့ဒါအဖုတ်လား... နောက်တစ်မျိုးရှိပါသေးတယ်.... ဘာပါလိမ့်... "

" ဟွန့်.... သူတော်တော်ကြားချင်နေ... စောက်ပက်... သိပြီလား... ယောက်ျားလီးကြီးကို.... မိန်းမစောက်ပက်ထဲက မထုတ်ချင်တာ.... ဟင်းဟင်း... "

" ယောက်ျားလီးကြီးနဲ့ မိန်းမစောက်ပက်ကိုလိုးနေပြီ.... ငယ်ငယ်တုန်းက မုန့်လာလာကျွေးတဲ့ကောင်မလေးကို... ကို တက်လိုးနေပြီ...  စောက်ပက်ကြီးပြဲတော့မှာ.... သိလား..."

" ပြဲပြဲကွာ... လိုး...  အဲ့ကောင်မလေးက အခုကို့မယားဖြစ်နေပြီ... လိုးပါ... စောက်ပက်ပြဲရုံမက... ကွဲချင်ကွဲပါစေ... လိုး... အား... ယောက်ျားရေ.... မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ... "

" ယောက်ျားလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ.... အတူတူပြီးရအောင်းနော်... မိန်းမ... လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ.... မိန်းမစောက်ပက်က.... "

" ဟူး... လိုး.. ဆောင့်...  ဆောင့်... အူး... ကောင်းလိုက်တာ... လိုးတတ်လိုက်တာ ယောက်ကျားရယ်... မိန်းမတော့.. ယောက်ျားလီးကိုစွဲပြီကွာ... အင်း..... ဟင်း.... "   

" အူး... မိန်းမ... ယောက်ျားပြီးတော့မယ်.... မိန်းမစောက်ပက်က .. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ... မိန်းမစောက်ပက်ထဲ...လီးရည်တွေပန်းထည့်တော့မယ်.."

" ဟင်း... ထည့်ထည့်.... မိန်းမစောက်ပက်ထဲ... လီးရည်တွေပန်းထည့်... မိန်းမလဲ ပြီးတော့မယ်...  အား... ကိုရေ... ဆောင့်... ဆောင့်... အား... ထွက်ပြီ.... ဟား... ကို့လီးရည်နွေးနွေးလေး.... ချစ်တယ်ကိုရယ်... "

" ကိုလဲ... ပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်.... ဘယ်တော့မှမခွဲတော့ဘူးနော်.... "

"ဟုတ်... တစ်သက်လုံးချစ်မယ်နော်... ကို... "

ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ လိုးပြီးလို့ အမောဖြေရင်း အနမ်းလေးတွေ ပေးနေမိကြတယ်။ စောက်ပက်ထဲမှာတော့ လီးက စိမ်ထားတုန်းပဲ။ တော်တော်လေးကြာအောင် နမ်းပြီးတော့မှ  ပုံ့စောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးကိုချွတ်ရင်း ထလိုက်တယ်။ ပုံ့စောက်ပက်ထဲကနေ အရည်တွေ စိမ့်ကျနေပြီး ကျုပ်လီးမှာလဲ သွေးစလေးတွေပေနေတယ်။ ပုံ့က ထထိုင်ပြီး အဝတ်ဟောင်းလေးနဲ့ ကျုပ်လီးကို သုတ်ပေးတော့  ကျုပ် ပုံ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့အဖုတ်လေးကို ပြန်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတော့ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကို ကြည်နူးတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ 

ပြီးတော့ ခဏနားပြီး နောက်တစ်ချီဆွဲဖို့ ပြင်ကြတယ်။ စစ်စတီနိုင်းပုံစံမျိုးနဲ့ ကျုပ်က ပုံ့စောက်ပက်ကို ယက်ပေးရင်း ပုံ့က ကျုပ် လီးကိုစုပ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပုံ့ကို အပေါ်ကနေ တက်လိုးခိုင်းတယ်။ ပုံ့ကလဲ ကျုပ်ခိုင်းသမျှမငြင်းဘဲ အပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးတယ်။ ပုံ့ပြီးသွားတော့ ကျုပ်က ပုံ့ကို ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေဆောင့်လိုးတယ်။ ပုံ့လဲ ကောင်းလွန်းလို ကော့ပျံနေတာပဲ။ ပုံ့ပြီးသွားတော့ ကျုပ်မပြီးသေးတာနဲ့ ပုံ့ကို လှေကြီးထိုးပုံစံမျိုးနဲ့ပဲ လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ပြီးကာ အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ တော်တော်မောသွားသလို ကျုပ်လဲ တော်တော်ဟိုက်သွားတယ်။ 

နှစ်ယောက်သား သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကြပြီး ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ပုံ့ အသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် ကျုပ်အိပ်လို့မရသေးဘူး။ ကျုပ် မေမေ့ကိုသတိရနေတယ်။ မေမေ့ကိုလဲ အရမ်းသနားတယ်။ ကျုပ်ကို တရားဝင်ပိုင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အစီအစဉ်ဆွဲပြီးကာမှ ပျက်သွားရတာ မေမေတော်တော်ခံစားရမှာပဲ။ ကျုပ် ပုံ့ကို ဖက်ထားရာကနေ ကျောပေးပြီး ငိုနေမိတယ်။ ကျုပ်ကတော့ အချိန်တန်ရင် ကျုပ်လိုအင်တွေဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် ဇနီးချောလေးက အနားမှာ အဆင်သင့်။ မေမေကတော့ ကျုပ်ကိုစွဲလမ်းမိပြီးကာမှ အထီးကျန်စွာ ဖြတ်သန်းရတော့မယ်။ မေမေရယ်။ မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ မေမေ့ကို အချစ်ဆုံးပါ မေမေရယ်။

ကျုပ်မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ နေအတော်မြင့်နေပြီဗျ။ ညက မေမေ့အကြောင်းတွေးရင်း ငိုနေမိတာနဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ ကျုပ်ဘေးမှာ ပုံ့လဲ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ လန်းသွားအောင် ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ မီးဖိုထဲမှာ တီခင်က ချက်ပြုတ်လို့။ ကျန်တဲ့သူတွေက မတွေ့ဘူး။

" တီခင် ... မေမေရော... ပုံ့နဲ့ညီမလေးလဲ မတွေ့ပါလား... "

" ယမင်းက အိပ်နေတုန်း... သမီးလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခုနကပဲ ဝယ်စရာရှိလို့ အပြင်သွားမယ်ဆိုပြီး ... ညီမနှစ်ယောက် ထွက်သွားတယ်... "

" ဟုတ်... တီခင်... သားဘာဝိုင်းလုပ်ပေးရမလဲ"

" ရတယ်... ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ဘူး... သမီးလေးတို့က အကုန်လုပ်ပေးပြီးမှ ထွက်သွားတာ... သားရေချိုးစရာရှိတာ...  ချိုး"

" ဟုတ်ကဲ့ .. တီခင်... "

တီခင်လဲ ပြောသာပြောနေတယ် ကျုပ်ကိုဆွေးဆွေးလေး ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ တီခင့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး ပါးလေးနမ်းပြီးမှ ရေချိုးခန်း ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေလဲ ညက ကျုပ်လိုပဲ အိပ်မပျော်ဘူးနဲ့ တူပါရဲ့။ ရေချိုးပြီးမှ ပုံ့တို့မရှိတုန်း မေမေကို ဝင်နှိုးရင် နှစ်သိမ့်လိုက်အုံးမယ်လို့ တွေးမိပြီး ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ တီရှပ်တစ်ထည် ကောက်စွပ်ပြီး မေမေ့အခန်းဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေ ဟိုဘက်လှည့် အိပ်နေတယ်။ ကျုပ်တစ်ချိန်က အကြိမ်ကြိမ်ကိုင်တွယ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မေမေ့တင်ပါး ကားကားလေးကို မြင်တာနဲ့ ကျုပ်ရင်ခုန်သံမြန်လာတယ်။ 

မေမေ့ကို သားအမိထက်ပိုလို့မရတော့ဘူးလို့ စိတ်သွင်းပြီး အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီး စိတ်ထိန်းပြီး မေမေ့အိပ်နေတဲ့ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မေမေက ဟိုဘက်လှည့်နေတာမို့ ကျုပ်လက်ထောက်ကာ မေမေ့ကိုယ်ကိုမိုးပြီး မေမေ့ပါးလေးကို အားရပါးရ ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူ့ကိုနမ်းရတာနဲ့မှ မတူပါလား မေမေရယ်။  မေမေကိုယ်လေး ကျုပ်အနမ်းကြောင့် လူးလွန့်သွားပြီး ပက်လက်လှန်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မိုးထားပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေတယ်။ 

ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်ကြည့်ရင်း ချစ်ရတဲ့မေမေ့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေ ကျဲချပစ်လိုက်တယ်။ မေမေလက်တွေ ကျုပ်ကို တွယ်ဖက်လာပြီး  အနမ်းတွေ တုံ့ပြန်လာတယ်။ မေမေ့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီ။ ကျုပ်လဲ အသက်ရှုသံတွေပြင်းလာရုံမျှမက ရင်တွေပါခုန်လာပြီ။ မေမေရုတ်တစ်ရတ် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေဆွဲစုပ်တော့ ကျုပ်အလိုပ်သင့်မြောပါသွားမိတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်သတိရပြီး မေမေနဲ့ကျုပ် ဒီလိုဖြစ်လို့မရဘူးဆိုတာ တွေးမိသွားတယ်။ 

ဒါပေမယ့် မေမေ ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အတင်းနမ်းနေတာမို့ရုန်းလို့မရဘူး။ ကျုပ်မေမေနဲ့ ပက်သက်ရင် ငရဲဆိုတာကြီးကိုလဲ ကျုပ်မကြောက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မေမေကိုယ်တိုင် ရွံမုန်းတဲ့ ဒီဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတဲ့ ကိစ္စကြီးကို မေမေကိုယ်တိုင်လုပ်မိပြီး တစ်သက်လုံးနောင်တရနေမှာ ကျုပ်မလိုလားဘူး။ ဒါပေမယ့် မေမေနဲ့ နမ်းနေရလို့ ကျုပ်လီးကလဲ အလိုလိုမာလာပြီး မေမေ့ခါးမှာထောက်နေပြီ။ 

ကျုပ်ဘာမှ မလုပ်နိုင်သေးခင်မှာဘဲ မေမေက ကျုပ်ကိုယ်ကို လှဲချရင်း သူက အပေါ်ရောက်အောင် လှိမ့်တက်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းနေတာက ရပ်မသွားဘူး။ ကျုပ်ခေါင်းကို ကိုင်ထားတာက လွတ်မသွားဘူး။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ခေါင်းကိုင်ထားတဲ့လက်တစ်ဖက်ကို လွှတ်ပြီး ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှမ်းဖြည်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုလှမ်းကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ အခွင့်အရေးရတုန်း မေမေနဲ့ နမ်းနေရာကနေခွာလိုက်တယ်။ မေမေ့မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေ။ မေမေကျုပ်ကို သေသေချာချာ စူးစူးရဲရဲကိုကြည့်နေတာ။

"မေမေ... မေမေ... "

မေမေ ပြန်မထူးဘူး။ မျက်ရည်ကျရင်းကပဲ သူ့ထမိန်ကိုလှန်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို လာကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ ငိုမိပြီ။ မေမေ့ကို ဒီလိုမဖြစ်စေချင်ဘူး။ နောင်တမရစေချင်ဘူး။

" မေမေ ... သတိထားပါအုံးမေမေရယ်... မေမေ... သားတို့မှားတော့မယ်... မေမေ... သတိထားပါအုံး.... "

ကျုပ် မေမေ့ပုခုံးလေးကိုကိုင်လှုပ်ရင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေမိတယ်။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့မေမေဆိုတော့ နာကျင်အောင် ဆောင့်တွန်းတာတွေ ဘာတွေလဲ မလုပ်ချင်ဘူးလေ။ မေမေ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဖိချမယ်အလုပ်မှာ ကျုပ်စကားသံကြားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဟီးကနဲ ငိုချလိုက်တယ်။ မေမေ တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ပုခုံးလေးကိုင်ပြီး

" မေမေရယ်... "

မေမေ ကျုပ်လက်ကိုဆတ်ကနဲ ဖယ်ထုတ်တယ်။

" အီး... ဟီး... မထိပါနဲ့သားလေးရယ်... မေမေ့ကို နှစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်မှာ... မေမေ့အသားကိုကျေူဇူးပြုပြီး... မထိပါနဲ့... သားလေးနဲ့ပက်သက်ရင်... မေမေ... ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူး... အီး... ဟီး... မေမေရူးတော့မယ်ထင်တယ်... "

" ယမင်း.... ညီမလေးရယ်... "

" အီး... ဟီး... ဟီး... မမခင်ရယ်... "

ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေလဲ မသိတဲ့ တီခင်က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မေမေ့ကို ဖက်ထားတော့ မေမေ တီခင့်ကိုဖက်ပြီး ငိုနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲမှာနင့်နေအောင် ခံစားရတယ်။ မျက်ရည်ကလဲ တားမရဆီးမနိုင်နဲ့ ငိုနေမိတယ်။

" သား... သွားတော့... ယမင်းနားမှာ တီခင်ရှိတယ်နော်... ဘာမှစိတ်မပူနဲ့... သမီးလေးတို့ပြန်လာလို့ ဒီလိုပုံစံမြင်သွားရင် မကောင်းဘူး... "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ တီခင်... "

ကျုပ် ငိုရင်းပဲ လေးကန်စွာနဲ့ အပြင်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာတော့ မေမေ့ရှိုက်ငိုသံတွေက ကျုပ်နှလုံးသားကို ပဲတင်ရိုက်ခတ်နေတယ်။ ခဏနေတော့ မေမေနဲ့ တီခင် အခန်းထဲကထွက်လာပြီး မေမေက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ တီခင်ကတော့ ဧည့်ခန်းမှာလာထိုင်တယ်။ တီခင့်ဗိုက်ကလဲ မသိမသာ ပူနေပြီဗျ။ သိပ်မကြာခင် သိသိသာသာ ပူလာတော့မယ့်သဘောရှိတယ်။ ကျုပ် လဲ တီခင့်ကို ဘာမှမပြောဘဲ ဒီအတိုင်းပဲ ထိုင်နေမိတယ်။ ခဏနေ ရေချိုး၊ အဝတ်အစားလဲပြီးမှ တီခင့်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး

" သားလေး... ခုနက မေမေ့ကိုသတိပေးတာ... ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား... "

" ဟုတ်... ရပါတယ်မေမေ... သားငရဲကြီးမှာမကြောက်ပါဘူး... မေမေနောင်တရနေမှာစိုးလို့ပါ..."

" အင်း... မေမေ သေချာပေါက်နောင်တရမယ့် ကိစ္စပါ... နောက်ကို ဆင်ခြင်ပါသားလေးရယ်... "

" ဟုတ်မေမေ... သားလဲ မေမေ့ကိုနှစ်သိမ့်ပေးချင်လို့ပါ... ဒီကိစ္စတွေဖြစ်လာပြီးကတည်းက မေမေနဲ့ စကား အေးအေးဆေးဆေးမပြောရသေးဘူးလေ.. နောက်ဆို ဆင်ခြင်ပါ့မယ်... "

" အင်းပါ... သားလေးမေမေ့ကိုချစ်တာ မေမေသိပါတယ်... စိတ်မပူပါနဲ့... မေမေ့အနားမှာ မမခင်လဲ တစ်ချိန်လုံးရှိနေတာပဲ... အဆင်ပြေသွားမှာပါ... ပြီးတော့... မေမေနဲ့ မမခင် သွားတော့မယ်... သားလေး... "

" ဟင်... ဘယ်ကိုလဲ... "  

" တစ်နေရာရာကိုပေါ့... မမခင်ဗိုက်ကလဲ တစ်နေ့တစ်ခြား သိသာလာတော့မယ်... ပြီးတော့ သားလေးနဲ့ မေမေနဲ့ကလဲ ရေရှည်မလွယ်ဘူးလေ... ဒီတော့ အရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီး... မေမေနဲ့ မမခင် သွားလိုက်တော့မယ်... "

" မေမေရယ်... သား...မေမေ မရှိရင် မနေတတ်ဘူး.."

" ရင့်ကျက်ပါ... သားလေးရယ်... သားလေးလဲ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်နေပြီပဲ... လုပ်သင့်တာကို... လုပ်ရမယ်လေ... အရင်တုန်းကလဲ မေမေတို့လုပ်ခဲ့တာပဲလေ... "

" တီခင်မွေးပြီးရင်... ပြန်လာမှာမလား... "

" ဟင်း.... မပြောတတ်ဘူး သားလေးရယ်... မေမေသားလေးကို... သားတစ်ယောက်လိုပဲ သဘောထားနိုင်တဲ့ အချိန်မှ ပြန်လာတော့မယ်... "

" မေမေရယ်... အဲ့ဒီလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့... ပြေးကြည့်မှ မေမေနဲ့သားနဲ့ ပဲရှိတာပါ... မေမေ့ကိုသားမခွဲပါရစေနဲ့.... "

" သားရဲ့အဖေရယ်... အဖွားရယ်.. ညီမလေးရယ် ရှိတာပဲကွယ်... ပြီးတော့ သားလေးပဲပြောတော့ ... မေမေက သားရဲ့ဘုရင်မပါဆို... မေမေ့စကားနားထောင်မယ်ဆို... "

" မေမေရယ်... "

ကျုပ် ခေါင်းငုံ့ပြီး မျက်ရည်တွင်တွင်ကျနေရုံမှတပါး အခြားမရှိပြီ။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ကျုပ် ဘုရင်မရဲ့စကားကို နာခံရုံပဲပေါ့။ မေမေ ကျုပ်အနားကို ထလာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ထားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်ဖက်ထားရင်းငိုနေမိတော့တယ်။ မေမေကျုပ်ဆံပင်လေးတွေပွတ်သပ်ရင်း ကျုပ်ခေါင်းကို ငုံ့နမ်းတာ ခံစားမိတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုပဲ ငိုနေမှာ ကျုပ်မော့မကြည့်ပဲ သိနေတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက ကျုပ်ကို အခန်းထဲမှာသွားနားဖို့ပြောတယ်။ ကျုပ်မနက်စာ မစားရသေးလို့ ဗိုက်ဆာပြီလားလို့ မေမေမေးပေမယ့် ကျုပ်မဆာတာကြောင့် အခန်းထဲပဲဝင်နေလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်း မေမေကျုပ်အနားမှာ မရှိတော့ဘူးဆိုတာကို တွေးမိတိုင်းပူလောင်ရတယ်။ 

ကျုပ်ငိုတာရပ်သွားပေမယ့် သက်ပြင်းတွေတော့ အကြိမ်ကြိမ်ချမိတုန်းပဲ။ ပုံ့ပြန်လာတော့ အခန်းထဲကို လာပြီး ကျုပ်ကိုခေါ်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေတဲ့ ကျုပ်ကိုမိုးပြီး အနမ်းလေးတွေပေးကာ ကျုပ်ကို ထမင်းစားဖို့ခေါ်တယ်။ ကျုပ်မျက်နှာ ငိုထားမှန်း သိသာနေလောက်ပေမယ့် ပုံ့က ဘာမှမပြောဘူး။ ကျုပ်လဲ ပုံ့နဲ့အတူ ထမင်းစားဖို့ လိုက်သွားတော့ မေမေရယ် တီခင်ရယ် ညီမလေးရယ်က အသင့်စောင့်နေကြပြီ။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ ထမင်းဝင်စားလိုက်တယ်။ ကျုပ်စကားမပြော၊ မျက်နှာမကောင်းဖြစ်နေတာကို ရိပ်မိကြလို့ ဘာမှ မပြောကြပေမယ့် ညီမလေးကတော့ ကျုပ်ကို စိုးရိမ်တစ်ကြီးနဲ့ မေးရှာပါတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ဘူး လို့ပဲ ဖြေရင်း ထမင်းကို တို့ကနန်းဆိတ်ကနန်း စားနေမိတယ်။ စားချင်စိတ်လဲမရှိပါဘူး။

" သမီးလေးတို့... မေမေနဲ့ မမခင်တို့ မမခင်ရဲ့ အမျိုးတစ်ယောက် ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ လှမ်းခေါ်နေလို့ သွားရမယ်... "

" ဟင် ... မေမေလေးကလဲ... ဗြုန်းစားကြီး... "

" အင်းဟုတ်တယ်... သမီးလေးရဲ့... မနက်ကပဲဆက်တာ... သမီးလေးတို့ဘယ်တော့ပြန်ကြမလဲ ... ကျောင်းတက်ရအုံးမယ်လေ... "

" မေမေကရောဘယ်တော့သွားမှာလဲ... ကို တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာပေါ့... "

" မေမေတို့ကတော့ တစ်ရက် နှစ်ရက်နေရင် သွားမယ်... သားလေးက အရင်နေခဲ့တဲ့အဆောင်မှာပဲ ပြောင်းနေပေါ့..."

" အဲ့ဒါဆို... သမီးတို့လဲ မေမေတို့သွားပြီး တစ်ပတ်လောက်နေမှ... ပြန်မယ်လေ... ကို့ကို နေသားကျအောင် နေပေးလိုက်အုံးမယ်... နော် ညီမလေး..."

" ဟုတ်မမ... ညီမလေးက အဆင်ပြေပါတယ်... "

" အင်းပါ ... အဲ့ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲပေါ့... "

ကျုပ်စကားတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောဘဲ စားရင်းပဲ နားထောင်နေမိတယ်။ ပြောချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မလေးက ကျုပ်အနားကနေ သွားတော့မယ်။ ဘယ်တော့မှ ပြန်တွေ့ရမလဲ မသိရဘူး။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ပုံ့ကလဲ ပြန်တော့မယ်။ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးပြန်တာ သိပ်မခံစားရပေမယ့် မေမေ့အကြောင်းတော့ ခေါင်းထဲမှာ တစ်ဝဲလည်လည်နဲ့ ညအိပ်ချိန်မှာတောင် ပုံ့နဲ့ ချစ်ရတာ သိပ်စိတ်မပါသလိုဖြစ်နေတယ်။ ပုံ့ကတော့ နားလည်ပေးနိုင်လွန်းတာပဲလားတော့မသိဘူး ဘာမှ မပြောရှာပါဘူး။ ပုံ့ကိုပြီးအောင် လုပ်ပေးပြီး ကျုပ်မပြီးဘဲ ရပ်လိုက်တော့တယ်။ အိပ်မပျော် ညတွေနဲ့ ကျုပ်အသည်းတွေ ပက်ပက်စက်စက် ကွဲနေပြီဗျာ။ ချစ်တယ် မေမေရယ်။

(အိမ်ခေါင်မိုးပေါ် xxx မိုးတွေရယ် တစ်ဖွဲဖွဲပေါ့ xxx ကိုယ်စီအတွေးတွေ xxx မပိုင်ဆိုင် xxx တိတ်ဆိတ်ခြင်းတို့ အလယ်မှာ xxx စကားလေးများ xxx ထပ်မပြောဖြစ်ဘဲ xxx ဝမ်းနည်းမျက်ရည် xxx သုတ်ပစ်လိုက် xxx ခွင့်လွှတ်တယ် xxx

လိုရာသွားတော့ချစ်သူရယ် xxx မင်းအခြေအနေအတိုင်းပေါ့ xxx ကိုယ်လေနားလည်ပါတယ် xxx ကိုယ်အချစ်ဆုံးပါ မင်းတစ်ယောက်ထဲ xxx မင်းယုံကြည်ထားစေချင်တယ် xxx

ပေတရာလမ်းပေါ် xxx လမ်းတွေလျှောက်ရင်းနဲ့ပေါ့ xxx သန်းခေါင်ယံညတွေ xxx အလယ်မှာ xxx အသည်းလေးကွဲလို့အိပ်မပျော်နိုင် xxx သတိရလဲ xxx စိတ်မကောင်းရုံပဲ xxx မင်းအတွက်မို့ xxx အချိန်တိုင်းပဲ xxx ခွင့်လွှတ်တယ် xxxx

လိုရာသွားတော့ချစ်သူရယ် xxx မင်းအခြေအနေအတိုင်းပေါ့ xxx ကိုယ်လေနားလည်ပါတယ် xxx ကိုယ်အချစ်ဆုံးပါ မင်းတစ်ယောက်ထဲ xxx မင်းယုံကြည်ထားစေချင်တယ် xxx )

`````````````````````

အပိုင်း (၉) ဆက်ရန် >>>>>>