Friday, March 25, 2011

ဦးဖေကို စွဲသွားပြီ (စ/ဆုံး)

ဦးဖေကို စွဲသွားပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ် ကျော်သက်ကလေးဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူအနေတော်ကလေးဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကိုခံရသူကလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူး ထူးကဲကဲလှပသည်ဟုမဆိုနိုင်သော်လည်း ထူထဲမည်းနက်သောမျက်ခုံး များနှင့်ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးများကြောင့် ထူးခြားသောရုပ်ရည် ရှိသူကလေးဖြစ်လေသည်။

ထိုမျက်လုံးပြူးကလေးများကညို့ယူနိုင် သောအရည်လဲ့လဲ့မျက်လုံးများဖြစ်သည့်အပြင် မျက်နှာပေးကလည်း ဆက်ခ်စီ ကျသောကြာမျက်နှာပေးကလေးဖြစ်လေသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းအကိတ်ကြီးမဟုတ်သော်လည်း တင်ရင်းကျစ်လစ်သောတင်ပါးကလေးများမှာ လမ်းလျှောက်လျင်အိတွဲ တွဲဖြင့်လှုပ်ခါပုံမျိုးမဟုတ်ဖဲ မာမာဆတ်ဆတ်ကလေးတုန်ခါတတ်သဖြင့် စွဲမက်ဖွယ်ရာကလေးဖြစ်လေသည်။

သေးကျင်သောခါးအထက်မှာ ရင်အစုံကလည်းအရမ်းအကြီးကြီး မဟုတ်ဖဲ သင့်တော်ရုံ မို့မို့မောက်မောက် ကလေးသာဖြစ်လေသည်။ သူမ၏အမေဒေါ် နွယ်နွယ်သန်းမှာအသက် ၃၇ ခန့်ဖြစ်ပြီး ယခု ယူထားသည်မှာဒုတိယအိမ်ထောင်ဖြစ်သဖြင့် ခင်ခင်မှာပထွေးနှင့်အတူ နေရရှာသူကလေးဖြစ်လေသည်။ ခင်ခင်၏အမေဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာ သဘောလွယ်သူဖြစ်သဖြင့် လင်ကြီးရှိလျက်နှင့်ပင် ခင်ခင်အသက် ၁၃ ။၄ နှစ်သမီးအရွယ်ကပင် အခြားယောက်ျားများနှင့်တိတ်တခိုးဇတ်လမ်း ခင်းပြီး နောက်မီးလင်းလေ့ရှိသူတစ်ဦးဖြစ်လေသည်။

ထို့ကြောင့် ခင်ခင် မှာ အရွယ်ရောက်စကထဲက အမေဖြစ်သူ၏တိတ်တိတ်ပုန်းဇတ်လမ်းများကိုလူပြောသူပြောဖြင့်ကြားသိရရုံမက တကြိမ်တစ်ခါတွင်တော့ကိုယ် တွေ့မျက်မြင်ဖြစ်ခဲ့ဘူးလေသည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာအလုပ်ထဲရှိ အထက်အရာရှိကြီးတစ်ဦး နှင့်ရော အရာရှိငယ်တစ်ဦးနှင့်ပါဖောက်ပြန်နေသည်ဖြစ်သောကြောင့် ခင်ခင်အဖေ ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း၏ယောက်ျား ခရီးထွက်သွားခိုက်တွင် သူမနှင့်ဖောက်ပြန်နေသောအရာရှိငယ်ကလေးကို ညအချိန်အိမ်သို့ ခေါ်၍ပျော်ပါးလေသည်။ 

ထိုညကမီးပျက်သဖြင့် ခင်ခင်တစ်ယောက်အစောကြီးအိပ် ပျော်သွားပြီး ညသန်းခေါင်အချိန်လောက်တွင် အမေဖြစ်သူဒေါ်နွယ်နွယ် သန်း၏ မချိတင်ကဲ တအီးအီး တအားအားဖြင့် ညီးသံကြီးကြားလိုက် ရသဖြင့်လန့်နိုးလာလေသည်။

စစချင်း အမေ ဘာများဖြစ်သလဲဟုစိုးရိမ် သွားသော်လည်း လူပြောသူပြောဖြင့် ကြားရသောသူ့အမေ၏ နောက်မီးလင်းဇတ်လမ်းများကိုသွားသတိရသဖြင့် တိတ်တိတ်ကလေးအသံမမြည်အောင်ထ၍ချောင်းလေသည်။အဖေနှင့်အမေတို့အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပွင့်ဟနေပြီး မီးလာနေပြီဖြစ်သဖြင့် အခန်းထဲမှ ၂ ပေမီးချောင်း၏အလင်းရောင်မှာအိပ်ခန်းပြင်သို့ထိုးထွက်နေလေသည်။ကြည့်ရသည်မှာသူတို့စလုပ်စဉ်ကမီးမလာဘဲ လုပ်နေရင်းတန်းလန်းမှမီးလာသည်ကိုထ မပိတ်နိုင်တော့ဘဲအရှိန်တက်နေကြဟန် ရှိလေသည်။

အပေါက်ဝအမှောင်ထဲမှ လင်းနေသောအခန်းတွင်းသို့အသာ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ သူမအဖေနှင့်အမေအိပ်သောကုတင်ကြီးပေါ် တွင်အမေကပက်လက်ကြီးပေါင်ကြီးကားလျက် အဖေမဟုတ်သူ တစ်စိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်၏အလိုးကိုအားရပါးရခံနေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။

ခင်ခင်မှာအသက် ၁၄ နှစ်အရွယ်အပျိုပေါက်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်ပြီး ယောက်ျားနှင့်မိန်းမလိုးသည်ကို ဖုန်းထဲမှအပြာခွေများကိုကြည့် လျက်သဘောပေါက်ပြီးဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုလက်တွေ့မျက်မြင်တွေ့ လိုက်ရသောအခါရင်တွေတုန်လျက်အာခေါင်များပင်ခြောက်ကပ်လာလေသည်။ အမေဖြစ်သူကိုပေါင်ကြီးများကိုဘေးဘယ်ညာသို့အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားပြီး အမေ၏တိတ်တိတ်ပုန်းလင်ငယ်က သူ၏လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးဖြင့် တစွပ်စွပ်ဆောင့်လိုးနေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ 

ခင်ခင်၏အမေဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာအလိုးခံရင်း ဖီးအတော်တက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့်စောက်ရည်များအမျုားအပြား ထွက်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် လိုးလိုက်တိုင်းတစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ်ဖြင့်လီးဝင်လီးထွက် သည့်အသံ များကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေလေသည်။ အမေဖြစ်သူဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာဖြကား၍အားရပါးရအလိုးခံ ရင်းပါးစပ်မှာလည်းတဏှာတွန်သံများထွက်ပေါ်နေလေသည်။

“ အားကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ် ဟင့် ဟင့် အီး အား မောင့်လီးကြီး နဲ့မ.စောက်ပတ်ထဲလိုးပေးတာကောင်းလိုက်တာ အူး အီးအဟစ် ဟစ်” 

ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာအတော်အရသာတွေ့နေဟန်ဖြင့်တအီး အီးတအားအားဖြင့်အကျယ်ကြီးအော်ညီးလိုက်လေသည်။ 

“ တိုးတိုးညီးပါ မမရယ် မမသမီးလေးနိုးသွားပါအုံးမယ်” 

“ အဟင့် မောင်ကလဲ သည်ကောင်မကအိပ်ရင် တော်တော်နှင့်မနိုး တတ်ဘူး သူ့ဖင်လူတက်လုပ်သွားတောင်နိုးမဲ့ဟာမ မဟုတ်ပါဘူး။ မောင်ကလည်း မမအကြောင်းသိသားနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင်အခုလိုမျိုး အော်ဟစ်ညီးညူပြီးခံလိုက်ရမှ အာသာပြေတာမောင်ရဲ့ ဒါကြောင့် ရုံးမှာခိုးခိုးအလိုးခံရတာ အားမရလို့အခုလိုအိမ်မှာအဖိုးကြီးမရှိတုန်း မောင့်ကိုခေါ်အလိုးခံတာပေါ့ အား အီး အဟင်းဟင်း အစ် အု အား” 

အဖေနှင့်အိပ်သောလင်မယားကုတင်ကြီးပေါ်တွင်ကုတင် ကြီးလှုပ်ခါပြီးတကျွိကျွိမြည်အောင် ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးလျက်တစ် စိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် စိတ်ပါလက်ပါ အလိုးခံနေသော မိခင် ဖြစ်သူကိုကြည့်၍ အပျိုပေါက်မလေး ခင်ခင်တစ်ယောက်စောက်ပတ်ထဲကလှိုက်တက်လာလျက်စောက်ရည်လည်းများလည်းစိမ့်ထွက်လာလေပြီ ။ ပက်လက်ဖြဲကားပေးထားသောမိခင်ဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းအောက်နားစပ်များမှစောက်ရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များယိုစီးကျနေပြီးတက်လိုးနေသောလီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးစောက်ပတ်အတွင်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လိုးနေပုံမှာ အရွယ်ရောက်စ ခင်ခင်၏ကာမစိတ်များကို ထကြွစေလေသည်။

“ အမယ်လေး မောင်ရဲ့ လိုးပါ လိုးပါ မမစောက်ပတ်ကြီးကိုလိုးထည့် လိုက်စမ်းပါ အင်း အဟင်း ဟင်း ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် စောက်ပတ်ကြီး ထဲကိုလီးကြီးနဲ့ထိုးပြီး လိုးတာကောင်းလိုက်တာနော် ဟင်း ဟင်း အူး လိုးပါမောင်ရယ် လိုးပါ အီးဟီးဟီး မမစောက်ပတ်ကြီးကို မောင့်လီး ကြီးနဲ့ ဆောင့်သာလိုးလိုက်ပါတော့ အီးဟီးဟီး မောင်လိုးပေးတာခံရတာမမစောက်ပတ်ကြီးထဲမှာကောင်းလွန်းလို့ပါ အစ် ဟစ် ဟစ်” 

အခုတော့ ခင်ခင်သည် ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးကြားမှလက်ရှို ထည့်လျက်စောက်မွှေးနုနုကလေးများပေါက်ခါစ စောက်ပတ်အရည်ရွှဲရွှဲ လေးကိုပွတ်နေမိလေသည်။ ထိုညက ခင်ခင်အိပ်ယာထဲပြန်ရောက်ပြီးနောက် စောက် ပတ်ကလေးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်လျက် ပထမဦးဆုံးအနေဖြင့်ကိုယ့်ဘာသာ အာသာဖြေဘူးသွားလေသည်။စိတ်ကူးထဲမှမှန်းစရာအဖြစ်အခုလေးတင် လောလောလတ်လတ်မြင်ခဲ့ရသော အမေဖြစ်သူ၏လင်ငယ်ကလီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးဖြင့်သူမကိုတက်လိုးနေသည်ဟုမှန်းပွတ်ရလေသည်။ 

ထိုနေ့မှစ၍ ခင်ခင်တစ်ယောက်သွေးသားထကြွလာလျင်ကိုယ့်ဘာသာ စောက်ပတ်ပွတ်၍အာသာဖြေတတ်လာလေသည်။တဖြေးဖြေးနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းလက်ညိုး လက်ခလယ်များထည့်၍အယားဖျောက် လာတတ်ပြီး နောက်ဖယောင်းတိုင်ခပ်တုတ်တုတ် အခုတော့ခရမ်းသီး သခွါးသီးများအဖြစ် အဆင့်တက်လာလေသည်။

သူမကိုတက်လိုးသူအဖြစ်စိတ်ကူးယဉ်မိသူကတော့အချိန် အတော်ကြာအထိ ထိုနေ့ကမိခင်ဖြစ်သူ၏လင်ငယ်ပင်ဖြစ်လေသည်။တစ်နေ့တွင်တော့ လူပြောသူပြောဖြင့်ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း၏ နောက်မီးလင်းဇတ်ရှုပ်ကို ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း၏ယောက်ျားဖြစ်သူသိရှိသွားလေသည်။တစ်ခါတစ်လေ တစ်ယောက်တစ်လေနှင့်လွန်ကျူးမိလျင်သမီးလေးမျက်နှာကိုထောက်၍ ခွင့်လွှတ်ပေးရန်စဉ်းစားမိသော်လည်းအခုက ယောကျ်ား ၃ ယောက် ၄ ယောက်ဖြင့် ပျော်မွေ့နေသူဖြစ်နေလေသည်။

ထို့အပြင် တစ်ယောက်ပြီးမှတစ်ယောက်ဖြင့်နေခြင်းမျိုးမဟုတ်ဖဲ တပြိုင်နက် အပြိုင်ထားကာ တစ်နေ့ထဲတွင် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်နေရာခွဲတွေ့၍အပျော်ရှာခြင်းဖြစ်သဖြင့် စိတ်ကုန်ကာ ကွာရှင်းလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ကွာရှင်းချိန်တွင် ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း နှင့်နောက်ဆုံးဖြစ်နေသူ မှာယခု ခင်ခင်၏ပထွေးဖြစ်လာသည့် ဦးမိုးဖြစ်လေသည်။

ဦးမိုးကတဏှာ ကြီးပြီးသူများမယာကိုကြာခိုနေသူဖြစ်သော်ငြားလည်းစိတ်ရင်းကောင်း ပါသည်။အဖေနှင့်ကွဲသွားသောအမေ့က်ုအတည်တကျလက်ထပ်ယူ သည်။မျက်နှာလွှဲခဲပစ်ရှောင်မသွားခဲ့ ။အမေနှင့်အတူပါလာသောအသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်ခင်ခင်ကိုလည်းဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းဆက်ဆံ သည်။မယားပါသမီးရယ်ဟု ထိကပါးရိကပါးမလုပ်။ကျောင်းထားပေး သည်။

အကောင်းဆုံးကျူရှင်များထားပေးသည်။အပျိုအရွယ်နှင့်သင့်တင့် လျှောက်ပတ်သောအဝတ်အစားများဝယ်ပေးသည်။သမီးမိန်းကလေးဖြစ် သည်နှင့်အညီလက်ဝတ်လက်စားများလည်းဆင်ပေးပါသည်။အမေက တော့ သမီးတစ်ယောက်အနေဖြင့် ခင်ခင်အပေါ်သံယောဇဉ်ရှိသော် လည်း ခပ်ပေါ့ပေါဖြစ်သည်။သိပ်ဂရုတစိုက်မရှိလှပေ။သူမသဘောကျ နှနှစ်ခြိုက်သောကာမဂုဏ်အာရုံကိုသာခံစားနေရဘို့သာ ပထမဦးစားပေး ဖြစ်သည်။ အမေက ဦးမိုးကိုတော့ နှစ်နှစ်ကာကာရှိသည်။ဦမိုးမှာတဏှာ ရာဂအားကြီးမားသော်လည်းစိတ်ရင်းကကောင်းမွန်သည်။မျှမျှတတစဉ်း စားပေးသည်။နောက်တစ်ခုက ဦးမိုးသည်အလိုးအညှောင့်ကောင်း သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ခင်ခင်၏အမေဏှာဘူးမကို အာသာပြေအောင် လိုးပေးနိုင်သည်။

ထုံးစံအတိုင်းခင်ခင်က အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဦးမိုး နှင့်အမေလိုးတာကိုသွားသွားချောင်းသည်။တံခါးပိတ်ထား၍ချောင်းမရလျင် တံခါးပေါက်နားကကပ်ပြီး လိုးသံဆောင့်သံ ညှောင့်သံများကိုနား ထောင်ရင်းစောက်ပတ်ပွတ်သည်။ခင်ခင်၏ အမေကလည်းအလိုးခံရင်း ကာမစကားများကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောတတ်သည်ဖြစ်ရာ ခင်ခင်မှာအမေ တို့လိုးရင်းပြောတာတွေနားထောင်ရင်းစောက်ပတ်ပွတ်တာ အရသာရှိ လွန်းသည်။

အမေတို့ကတစ်ခါတစ်လေလည်းအိပ်ခန်းတံခါးမပိတ်ဘဲ လိုးကြဆော်ကြသည်။ထိုအခါမျိုးတွင်သန်မာထွားကြိုင်းသောဦးမိုး လီးကြီးကို ခင်ခင်တစ်ယောက်အာသာငမ်းငမ်းဖြင့်ကြည့်ရသည်။ဦးမိုး လီးကြီးကမညိုမမဲပါ။လီးတန်ကြီးကပန်းရောင်သန်းနေပြီးပြဲလန်နေ သောဒစ်အပေါ်ပိုင်းလီးထိပ်ကြီးကနီရဲနေသည်။ ဤသို့ဖြင့် ခင်ခင်မှာပထွေး ဦးမိုး၏လီးကြီးကိုစွဲလမ်းလာသည် ခင်ခင်မှာငယ်ငယ်ကထဲက သူ့အမေလင်ငယ်နေတာကိုချောင်းကြည့် ရင်းစိတ္တဇအစွဲတစ်ခုရှိလာခဲ့သည်။

၎င်းမှာသူမကိုမွေးထုတ်လိုက်သော စောက်ခေါင်းကိုလိုးပေးသည့်လီးနှင့်အလိုးခံလိုစိတ်ဖြစ်သည်။အမေရော သမီးပါ လီးတစ်ချောင်းထဲ၏အလိုးကိုခံကြည့်လိုသောစိတ်ဖြစ်သည်။ အခုငါ့စောက်ပတ်ထဲလိုးနေတဲ့လီးကြီးကငါ့အမေစောက်ခေါင်းကိုလည်း လိုးခဲ့ဘူးတာဘဲ ဟုတွေးရင်းအလိုးခံကြည့်ချင်သည်။ တစ်နေ့တစ်ခြားပြင်းပြလာသည့်ကာမစိတ်ကြောင့် ကိုးတန်းနှစ်တွင်ခင်ခင်ရီးစားထားသည်။

အခြားအတွဲတွေလို ကျယ်ဝန်းလှသည့် ကျောင်းဝန်းအတွင်းရီးစားနှင့်ချိန်းတွေ့သည်။ရီးစားနှင့်နမ်းသည်။ရီးစား စောက်ပတ်နှိုက်ပေးတာခံသည်။ကိုယ့်ဘာသာနှိုက်သည်ထက်တော့ ပိုအရသာရှိလေသည်။တစ်ခါတော့ ရည်းစားနှင့်အလိုးခံလိုက်ဦးမည် ဟုစဉ်းစားပြီး ကျေုာင်းဆင်းချိန်ကျောင်းခန်းလွတ်တစ်ခုအတွင်းချိန်း တွေ့သည်။ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်အပြီး ရည်းစားလီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်သည်။

ရည်စားလီးမှာ မာကြောတောင့်တင်းသည်မှန်သော်လည်း ပထွေးဦးမိုး ၏လီးလောက်တော့မကြီးချေ။ ဤသို့ဖြင့်စာသင်ခုံတန်းလျားပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျက်ထမိန်ကလေးကိုဗိုက်ပေါ်မတင်ပြီးပေါင်ကား၍ စောက်ပတ်ကလေးကိုဖြဲပေးထားသည်။ရည်းစားကသူ့လီးကြီးကိုလက် ဖြင့်ကိုင်၍ခင်ခင်၏စောက်ခေါင်းဝတေ့ရုံရှိသေးသည်။လီးရည်များတဗြစ် ဗြစ်ပန်းထွက်ကုန်သည်။

ခင်ခင်လည်းစိတ်တအားတိုသွားကာ ထိုသူကို တွန်းဖယ်ပြီးထွက်လာခဲ့ပြီးနောက်ကိုဘယ်တော့မှအတွေ့မခံတော့ချေ။ ထို့နောက်တွင်တော့ ခင်ခင်လည်းနောက်ထပ်ရည်းစားထားပြီး အလိုးခံဘို့မစဉ်းစားတော့ဘဲ သူမအမေကိုလိုးနေသောပထွေးကိုမြှူဆွယ်ရန်သာကြိုးစားတော့သည်။သို့သော်ပထွေးဦးမိုးမှာ မယားပါသမီး လေးကိုသနားလှသဖြင့် လွန်လွန်ကျူးကျူးမဖြစ်စေရန်ထိန်းချုပ်နေသ ဖြင့် ခင်ခင်မှာအားမလိုအားမရဖြစ်နေလေသည်။

ပထွေးဦးမိုးမှာ ကား ဝယ်ရောင်းသမားတစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် စီးပွါးရေးအဆင်ပြေလေသည်။ထို့ အပြင် အလုပ်ချိန်ဟူ၍သတ်သတ်မှတ်မှတ်မရှိသဖြင့် ခင်ခင်၏အမေ ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းရုံးပိတ်သောနေ့များတွင်နေ့လည်နေ့ခင်း၌ပင်အိမ်မှာ လိုးလေသည်။အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော စနေ တနင်္ဂနွေပိတ်ရက်များ တွင် ဆယ်တန်းဖြေဆိုမည့်ခင်ခင်မှာတစ်နေကုန်ကျူရှင်တက်ရသော ကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ ထိုသို့နေ့လည်နေ့ခင်း သူမကျူရှင်သွားနေခိုက်တွင်သူ့ အမေကို ပထွေးကတစ်နေကုန်လိုးနေမည်ကိုခင်ခင်ကရိပ်မိသည်။

ခင်ခင်က သူ့အမေကိုပထွေးလိုးနေသည်ကို ညည ချောင်းကြည့်ဘူး သော်လည်းနေ့ခင်း ကြောင်တောင်မြင်မြင်ထင်ထင်လိုးသည်ကိုကြည့် ချင်လှသည်။ထို့အပြင်အလိုးခံရင်း သူအမေ၏ပက်ပက်စက်စက်ပြော ဆိုညီးတွားသံများကိုနားထောင်ရသည်မှာသူမ၏ကာမဆန္ဒကိုတဟုန်း ဟုန်းတောက်လောင်စေသည်။ 

သွေးသားဆူဖြိုးနေပြီး မိခင်၏တဏှာစိတ်ကိုအမွေဆက်ခံရရှိ ထားသောခင်ခင်သည်မိခင်အလစ်တွင်သူမ၏ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်း များကိုမသိမသဖြင့်၎င်း သိသိသာသာဖြင့်၎င်း ပထွေးမြင်အောင်ဖော်ပြ ပြီးမြှူဆွယ်လေသည်။ပထွေးကမသိချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း ဤမယားပါသမီးအငုံးလေးအပေါ် စိတ်ယိုင်လာခဲ့လေပြီ။ တစ်မနက်တွင်တော့ မိခင်ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းဈေးဝယ်သွား နေချိန်တွင်အိမ်၌ပထွေးဦးမိုးနှင့် မယားပါသမီး ခင်ခင်တို့ ၂ ယောက်ထဲ သာကျန်ခဲ့လေသည်။

ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာဈေးသွားလျင်တစ်နာရီကျော် ကျော်ခန့်အချိန်ကြာတတ်ကြောင်းသမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်က သိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဤတစ်နာရီအတွင်းပထွေးဖြစ်သူကို ရအောင်မြှူဆွယ်ပြီး အလိုးခံလိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။မိခင်ဖြစ်သူ၏စောက် ဖုတ်ကိုလိုးနေသောလီးကြီးဖြင့်မိမိစောက်ဖုတ်ကိုလိုးပေးသည်ကိုခံစား ကြည့်ချင်လှပေပြီ ။ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်က မီးဖိုပေါ်ရှိ ဒယ်အိုးတွင် ပုဇွန်ကျော်နေပြီး ပထွေးဖြစ်သူဦးမိုးက အနီးရှိထမင်းစားပွဲတွင်ကော်ဖီ သောက်ရင်းသတင်းစာဖတ်နေလေသည်။

ခင်ခင်က အောက်ပိုင်းတွင် မျှော့ကြိုးတပ်ဘောင်းဘီခပ်ပါးပါးဒူးလောက်အတိုကိုအတွင်းခံမပါဘဲ ဝတ်ဆင်ထားလေသည်။အပေါ်တွင်တီရှပ်ဝတ်ထားသော်လည်း အောက်တွင်ဘရာစီယာပါသောကြောင့် ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်၍ဘရာကို ချွတ်ပြီး တီရှပ်တစ်ထပ်ထဲဝတ်လာခဲ့လေသည်။ထို့နောက် ပုဇွန်ကြော်ကိုမွှေရင်း- 

“ ဦး” 

“ ဟေ” 

“ ဦးကို...တစ်ခုမေးမလို့”

“ အင်း မေးလေ” 

“ ဟိုဟာ လင်မယားတွေက လက်ထပ်ပြီးရင်ဘာလုပ်ကြတာလဲ ဟင်” 

ကောင်မလေးကတော့လုပ်ပြီဟု ဦးမိုးတွေးလိုက်မိလေသည်။ 

“ အင်း ဟို အဲ လိင်ဆက်ဆံကြတာပေါ့..သမီးရဲ့” 

“ အင်း ဘာလဲ လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ သမီးမသိဘူး” 

ခင်ခင်က ဘာမှမသိသောကလေးငယ်သဖွယ် မျက်တောင် လေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ရင်းမေးလိုက်လေသည်။ လက်ကတော့ ဒယ်အိုးကိုတဒေါက်ဒေါက်ထိုးမွှေနေလေသည်။ ဦးမိုးမှာ သွေးနှင့်ကိုယ် သားနှင့်ကိုယ်ဖြစ်သဖြင့်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ 

“ အင်း လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမလိုးကြတာကို ပြောတာလေ ” 

ခင်ခင်မှာ လိုး ဟူသောအသံကြားလိုက်ရသည်နှင့် ရင်ထဲတွင်လှိုက်ခနဲဖြစ်သွားကာစောက်ပတ်ထဲကလည်း ဆစ် ခနဲယားလာ သည်။စောက်ရည်များပင်စိမ့်ထွက်နေချေပြီ။စိတ်လှုပ်ရှားသွားသဖြင့် ဒယ်အိုးကိုတအားထိုးမွှေရင်း 

“ အို အဲဒါလည်းသမီးမသိပါဘူး လိုး တယ်ဆိုတာ ဘာလုပ်တာလဲ” 

“ အင်း ဒီသမီးနဲ့တော့ခက်နေပါပြီ ။

ဒါဆိုသမီး စောက်ဖုတ်ဆိုတာသိလား”

“ အင်း သိတယ် သမီးတို့ရဲ့ရှေ့ဖင်လေ ရာသီလာရင်အဲဒီထဲကလာတာ ဟင့် ”

“ ဒါဆို သမီး လီးဆိုတာရောသိလား ” 

“ အင်း သိတယ် ဦးမှာပါတယ်လေ” 

“ အေး အဲဒါဆိုရင် ယောက်ျားရဲ့လီးကိုမိန်းမစေက်ဖုတ်ထဲနှုတ်လိုက် ထိုးလိုက်လုပ်တာကို လိုး တယ်လို့ခေါ်တာပေါ့” 

ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်၏အပျိုမဒန်းမစောက်ဖုတ်ကလေး မှာစောက်ရည်များဖြင့်ရွှဲနေလေပြီ။ဦးမိုး၏လီးကြီးမှာလည်းတောင်မတ် လာချေပြီ။ 

“ သမီးပိုနားလည်အောင်..ဦး..လက်တွေ့ပြမယ်”

ဦးမိုးသည်ထိုင်ရာမှထကာပုဆိုးကြီးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး လီး ကြီးငေါက်တောက်ဖြင့်ခင်ခင်အနားသို့ကပ်သွားလေသည်။ 

“ ဟင့် ဦးနော်”

ခင်ခင်ကမတ်မတ်ကြီးတောင်နေသောဦးမိုး၏လီးကြီးကိုမျက် လုံးကလေးတစ်ချက်ဝဲ၍ကြည့်လိုက်ပြီးတံတွေးမျိုချလိုက်သည်။ ဦးမိုးကခင်ခင်နောက်မှကပ်ရပ်လိုက်ပြီးတောင်နေသောလီးကြီးဖြင့် ကျစ်လစ်စွင့်ကားနေသောဖင် ၂ လုံးကြားသို့ထောက်ထားလိုက်လေသည်။ထို့နောက်တီရှပ်ကိုမတင်က ဘရာစီယာချွတ်ထားသောခင်ခင် ၏ရင်သားအစိုင်အခဲလေးများကိုပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ 

“ ဟင့် ဦး အဲဒါဘာလုပ်တာလဲဟင် အိ” 

ခင်ခင်ကသူမ၏ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးကိုထောက် ထားသောလီးကြီးရှိရာသို့ကော့၍ကပ်ထားပေးလိုက်လေသည်။စောက် ရည်များကစောက်ပတ်အတွင်းမှယိုစိမ့်ထွက်ခါ ပေါင်များသို့ပင်စီးကျနေ လေပြီ။

“ သမီးသိသွားအောင်လို့ သမီးစောက်ဖုတ်ကလေးကို ဦးလီးကြီးနဲ့လိုး ပြမလို့လေ” 

“ ဟင့် ကြောက်တယ် ဦးရယ်” 

ခင်ခင်က တဏှာသံကလေးဖြင့်ခပ်ချွဲချွဲပြောလိုက်လေသည်။ 

“ မကြောက်ပါနဲ့သမီး ရယ် ခဏနေ လိုးတယ်ဆိုတာသိပ်ကောင်းမှန်းသမီးသိလာမှာပါ ” 

“ ဟင့် တကယ်လားဦး တကယ်ကောင်းမှာလား ဟင့်” 

မမွှေဘဲထားမိသဖြင့်ဒယ်အိုးမှတူးနဲ့ထွက်လာသဖြင့်ကမန်းကတန်း မီးပိတ်လိုက်ရလေသည်။ 

“ တကယ်ကောင်းမှာပေါ့ သမီးရယ် ကောင်းမှန်းသိသွားရင် နောက်ဆို သမီး ခဏခဏ အလိုးခံချင်နေမှာ”

“ တကယ်နော်ဦး ဒါဆိုနောက်လည်းသမီးကိုခဏခဏလိုးပေးနော်”

ဦးမိုးသည်ခင်ခင့်ကိုယ်လုံးကလေးကိုမ၍ထမင်းစား စားပွဲ ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက်ခင်ခင်၏မျှော့ကြိုးတပ်ဘောင်းဘီ ကလေးကိုဆွဲချွတ်နေရာခင်ခင်ကလက်နောက်ပြန်ထောက်၍ဖင်ကလေးကိုကြွပေးလေသည်။ဘောင်းဘီကျွတ်သွားသောအခါ ခင်ခင်၏ ပေါင်ကြားတွင် အမွှေးနုကလေးများဖုံးအုပ်ထားသောစောက်ဖုတ်ကလေးကစောက်ရည်များရွှဲနစ်လျက်အထင်းသားပေါ်လာလေသည်။ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကလေးကိုမြင်လိုက်ရသဖြင့် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ လှုပ်ရှားသွားလေသည်။

“ ဟိ ဟိ ဦးလီးကြီးက ပုတ်သင်ညိုကျနေတာဘဲ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့” 

ခင်ခင်သည်တဆတ်ဆတ်တုန်နေသောလီးကြီးကိုကြည့်ရင်း အသည်းယားလာသဖြင့် လက်ဖဝါးနုနုကလေးဖြင့်လှမ်းဆုပ်ထားလိုက် လေသည်။

ဦးမိုးက အပေါ်ကတီရှပ်ကလေးကို ပြန်၍ဆွဲချွတ်ပြန်ရာ ခင်ခင်ကလက်ကလေးများမြှောက်ပေးရလေသည် ။ အခုဆိုလျင်တော့ခင် ခင်မှာစားပွဲပေါ်တွင်လက်ကလေး ၂ ဖက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်လျက် ပေါင်ကလေးကား ကာ ထိုင်ရက်သားလေးဖြစ်နေပေပြီ ။မို့မောက်သော အပျိုနို့ ၂လုံးမှာလည်းအစိုင်အခဲလေတင်းမာလျက် နို့သီးခေါင်းကလေး ၂ ဖက်မှာပန်းရောင်သန်းပြီးကော့ထောင်နေလေသည် အခုတော့ အသက် ၁၈ နှစ်သာရှိသေးသော မယားပါသမီး အပျိုစင်ကလေးသည် ထမငိးစားစားပွဲပေါ်တွင် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ပေါင်ကလေးကိုကားကာ လက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်လျက်ကော့ကော့ကလေး ထိုင်ပေးနေလေပြီ။

ခြေဖနောင့်များဖြင့်စားပွဲအစွန်းကိုချိတ်ကာ ပေါင်က လေးများကိုကားပေးထားပြီး နောက်သို့လက်ထောက်ခါ ကော့ကော့ ကလေးဖြစ်နေသောကြောင့် စောက်ပတ်ကလေးကိုဖြဲပြထားသလိုဖြစ် နေလေသည်။အပျိုစင် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးမှာမဟတဟ လေးဖြစ်နေပြီး စိတ်ထကြွနေပြီဖြစ်သောကြောင့် စောက်ရည်ကြည်ကလေးများသီးနေလေသည်။ လုံးထစ်တင်းကားသော တင်ပါးကလေးများ မှာတင်းရင်းကျစ်လစ်လှသောကြောင့်ထိုင်နေသော်လည်း ပိပြားမသွားဘဲတင်းတင်းကလေးဖြစ်နေလေသည်။တင်ပါသားများဘေးသို့မဆိုစ လောက်သာ ပြားထွက်နေပြီး တင်းမာကျစ်လစ်လှသောကြောင့်လုံးလုံး ကလေးဖုထစ်နေလေသည်။

လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်သို့ပစ်ထောက်ထားသောကြောင့် ရင်အစုံမှာကော့ကော့ကလေးဖြစ်နေပြီး တင်းရင်းသောအပျိုစင်နို့အုံမာ မာကလေးမှာအပေါ်သို့ကော့နေလေသည်။ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းက လေးများမှာ ရာဂသွေးကြောင့်တင်းတောင်နေပြီးချွန်ထွက်နေလေသည်။ စောက်ပတ်ကလေးပေါ်ရှိစောက်မွှေးများမှာ အမွှေးနုကလေးများမဟုတ် တော့သော်လည်း သိပ်ပြီးထူထပ်ကြမ်းတမ်းခြင်းမရှိသေးဘဲ ပါးပါးကျဲကျဲ ကလေးဖြင့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးကိုမနိုင့်တနိုင်ဖုံးကွယ်ထားလေသည်။ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးမိုးမှာစားပွဲဘေးတွင်မတ်တပ်ရပ်ရင်းမယား ပါသမီးလေး၏နဖူးဝင်းဝင်းကလေးကို ညင်ညင်သာသာနမ်းရှုတ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် ကာမဇတ်လမ်းကိုစလိုက်လေသည်။

ထို့နောက် ဖြူဝင်း သောပါးပြင်မို့မို့ကလေးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏နှာခေါင်းကြီးဖြင့်တရှုတ်ရှုတ်တလှည့်စီနမ်းရှုံ့ပေးလိုက်လေသည်။အပျိုကလေးဖြစ်သော်လည်းတဏှာ အားထက်သန်လှသော မယားပါသမီးကလေးခင်ခင်မှာလက်တဖက်ဖြင့် ပထွေးဖြစ်သူ၏လည်ပင်းပိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးကျန်လက်တဖက်ဖြင့်တဆတ်ဆတ်တောင်ထနေသောပထွေးဖြစ်သူ၏လီးကြီးကိုအားရပါးရကိုင် ဆုပ်ထားလိုက်လေသည်။လီးကြီး၏ပူနွေးမာကြောသောအထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရပြီး လီးကြီးမှာသူမလက်ထဲဝယ် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသောကြောင့် စောက်ပတ်ကလေးကိုတချက်ရှုံ့လိုက်မိပြီး စောက်ရည်များ လည်းပြစ်ခနဲထပ်မံယိုစီးလာပြနိလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ပထွေးဦးမိုးက မယားပါသမီးလေးခင်ခင်၏ပါးအစုံကိုတလှည့်စီနမ်းရှုံ့နေရာမှ နှုတ်ခမ်းထူးထူကလေးကိုသူ၏ပါးစပ် ကြီးဖြင့်ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

“ အွန်း အင့် အဟူး အင့် ဖလူး ပြွတ်” 

ခင်ခင်မှာမိခင်ဖြစ်သူ လင်ငယ်များနှင့်ကုန်းပြီးလိုးပွဲများဆင် နွှဲနေတာကိုချောင်းကြည့် ၍ ကိုယ့်စောက်ပတ်နှင့်ရင်သားများကို ကိုယ့် ဘာသာကလိုင်းဘူးသော်လည်း ယခုလိုယောက်ျားနှင့်နီးနီးကပ်ကပ်ထိတွေ့ဘူးသေးသည်မဟုတ်သဖြင့် နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရသောအခါ ရင်ထဲတွင်ရှိန်းတိနိးတိန်းဖိနိးတိန်းတိနိးဖြစ်သွားလေသည်။ပထွေးဖြစ် သူက နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း သူ၏လျှာကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲထိုးထည့် လိုက်သောအခါ စိမ့်ခနဲခံစားလိုက်ရပြီး မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် ပထွေး၏လျှာကြီးကိုသူမလျှာကလေးဖြင့်ပြန်၍ပွတ်ဆွဲမိလေသည်။

ထိုသို့နှုတ်ခမ်းစုပ်နေသည့်အချိန်တွင်ပထွေးဖြစ်သူ ဦးမိုးက သူမ၏တင်း ရင်းလုံးခဲနေသောနို့ကလေးများကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်ပေးနေ သဖြင့်စိတ်ထဲတွင်မရိုးမရွဖြစ်လာရပြန်လေသည်။ဦးမိုးက သူမ၏တောင် ထနေသောနို့သီးခေါင်းကလေးများကိုအသာအယာပွတ်သပ်ပေးပြီး လက်ညိုးနှင့်လက်မညှပ်ခါ တခါတခါချေပေးလိုက်သဖြင့် ကျောကလေး တွန့်ခါ ပါးစပ်ကလေးဟလျက်ညီးညူမိလိုက်ရှာလေသည်။ 

“ အား ကျွတ် ကျွတ် ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲဦးရယ် အင်း အဟင်း ဟင်း သမီးမနေတတ်တော့ပါဘူး ဦး ရယ် အင့် ကျွတ် ကျွတ် အား ၀မီးလေ သမီး ..စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးဘဲ ဟိုဟာလေ သမီးကို ဟိုဟာ လုပ်ပေးပါတော့ ဦးရယ်” 

မယားပါသမီးလေးခင်ခင်မှာ ပထွေးဖြစ်သူကိုအတင်းဖက် တွဲထားရင်း ကိုယ်လုံးလေးကြွတက်လာလေတော့သည်။

ပထွေးဦးမိုးကလည်း မယားပါသမီးအပျိုစင်အငုံအဖူးကလေး ကိုပထမဆုံးအကြိမ် ပါကင်ဖွင့်ပြီးလိုးပေးရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် အထူး သတိထားကာခင်ခင်၏ကိုယ်လုံးလေးကိုနေရာလပ်မရှိကိုင်တွယ်ပွတ် သပ်ပေးနေလေသည်။မိန်းမအတွေ့အကြုံများသူပီပီ မိန်းမကျမ်းကြေနေ သူဖြစ်သဖြင့် အလောသုံးဆယ်မနိုင်လှဘဲ တဆင့်ပြီးတဆင့် အပျိုမကလေးခင်ခင်၏ကာမခလုတ်များကိုဖွင့်လှစ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ခင်တစ်ယောက်ယခုလို မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ် ခါ တောင်းဆိုလာတော့မှ အသာလေးလူချင်းခွါခါ စားပွဲစွန်းတွင်ဖနောင့် ဖြင့်ချိတ်ခါ ဖြဲကားထားသောခင်ခင်၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပခုံးများ ပေါ်တွင်တင်ထားလိုက်လေသည်။

ထိုအခါကျမှခင်ခင်လည်း အလိုးခံရ တော့မည်ဖြစ်သဖြင့်ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်ခါ လက်များကို နောက်သို့ တဖန်ပြန်ထောက်ပြီး ခပ်လျောလျောကလေးလုပ်ခါဖင်ကလေးကြွ၍ ကော့ပေးလိုက်လေသည်။ထိုအခါကျမှ ဦးမိုးလည်းသူ၏လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ စောက်ရည်များစိုရွှဲနေသော ခင်ခင်၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းကလေးတလျှောက်အထက်မှအောက်သို့ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်လေသည်။ 

“ အား ဟား ဟား ဟင့် ဟင့် ဦးကလည်းကွား သမီးမနေနိုင်တော့ပါဘူးဆိုကာမှ ဘာတွေထပ်လုပ်နေပြန်တာလဲ အင့် အစ် အဟစ် ဟစ် အဟီး ထည့်လိုက်စမ်းပါ သမီးဟာလေးထဲ ဦးဟာကြီးကို ထိုးထည့် လိုက်ပါတော့ အူး အီး အား” 

ဦးမိုးလည်းလီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ခါ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက်ပွတ်ဆွဲနေရာမှ လီးထိပ်ဖြင့် တောင်ထနေသောစောက်စိ လေးကိုဖိ၍ အသာလေးနှစ်ချက်သုံးချက်တို့ပေးလိုက်လေသည်။

ထို့ နောက်မှ မနေနိုင်မထနိုင်ရွပိုးထိုးလျက် စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကလေး ပင် ပွစိပွစိဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သောမယားပါသမီးလေး၏စောက်ခေါင်းအတွင်း သို့လီးဒစ်မြုပ်ရုံမျှထိုးထည့်ပေးလိုက်လေသည်။ 

“ အူး အား အင့် ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ် ဟင် ဦးကလည်း ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ ဟင့်ဟင့် မစို့မပို့နဲ့ ဟား ဦးလီးကြီးကို သမီးစောက်ပတ်ထဲအဆုံးထိလိုးသွင်းပေးလိုက်ပါတော့ ဟင်း ဟင်း သမီးစောက် ပတ်ယားလှပြီ ဦးရဲ့ လိုးပါတော့ သမီးစောက်ပတ်ကိုလိုးပေးပါတော့ ဦးရယ် အင်း အီး အစ် အစ်” 

မယားပါသမီးကလေးမှာအပျိုစင်ကလေးပင်ဖြစ်သော်လည်း တဏှာရာဂစိတ်များမွှန်ထူကာသွေးသားများထကြွသောင်းကျန်းနေပြီဖြစ် သဖြင့် သူ့အမေ လင်ငယ်များနှင့်အလိုးခံစဉ် ပြောသောစကားများကို အတုခိုးပြီးပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပြောချလိုက်လေတော့သည်။

အောက်မှမနေနိုင် မထိုင်နိုင်တွန့်တွန့်လူးနေပြီဖြစ်သော မယားပါသမီးကလေးကိုကြည့် လျက်ဦးမိုးလည်း သူ၏လီးကြီးကိုစောက်ခေါင်းတဆုံးလိုးသွင်းပေးလိုက် လေသည်။ ” ဗြိ ဗြစ် ဗြစ် ဗြိ စွပ် အား အာ့လာလား ဟင့် အူး အမယ်လေးဦးရယ် ကျပ်လိုက်တာ ဟင့် ဟင့် တမျိုးကြီးဘဲဦးရယ် အင့် ဟင့် ဟင့်’ ခင်ခင်မှာအပျိုပေါက်ဘဝအသက် ၁၃ /၁၄ နှစိကတည်းက သူမအမေ၏မှောင်ခိုဇတ်လမ်းများကိုကြည့်၍ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ် ကလိုင်းခဲ့သည်ဖြစ်သဖြင့် အပျိုမှေးမရှိတော့သော်လည်း လီးမဝင်ဘူး သေးသောအပျိုစင်စောက်ပတ်ဖြစ်သဖြင့် အခုလို လုံးပတ်တုတ်သော လီးချောငိးကြီးလိုးဝင်လာသောအခါ ကြပ်လွန်းလှသဖြင့် စပ်ဖြင်းဖြင်း ကလေးဖြစ်သွားရရှာလေသည်။

သို့သော် လီးချောင်းကြီးက သူမ၏နူး ညံ့သောစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကိုပွတ်ဆွဲသွားသဖြင့် ချိုမြိန်သော ကာမအရသာကိုလည်းတပြိုင်တည်းခံစားရရှိလိုက်လေသည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကိုပွတ်တိုက်လျက်တိုးဝင်လာသောပထွေး၏လီး ချောင်းကြီးသည် စောက်ခေါင်းအဆုံး သားအိမ်ခေါင်းကိုလီးထိပ်ဖြင့် ဒုတ် ခနဲဆောင့်မိမှသာရပ်တန့်သွားတော့၏ ။

“ ဗြိ ဗြစ် ဗြစ် ပြွတ် ဒုတ် အား အောင်မယ်လေး ဦးရယ် အင့် ဟင့် ဟင့် အောင့်လိုက်တာဦးရယ် သမီးစောက်ပတ်ကလေးအောင့်တယ် ဦးရဲ့ အီး အဟီး ဟီး ရွှတ်”

ခင်ခင်မှာ သူမ၏သားအိမ်ခေါင်းနုနုကလေးကိုလီးထိပ်ဖြင့် ဆောင့်မိသဖြင့် အောင့်ခနဲဖြစ်သွားကာ ငိုချင်သလိုလိုဖြစ်မိနေစဉ် စောက်ခေါင်းအတွင်းနှင့် သားအိမ်ခေါင်းမှ ထူးခြားဆန်းပြားချိုမြိန်လှ သောကာမအရသာကို မျက်လုံးများပြာဝေသွားသည်အထိ ခံစားရရှိ လိုက်သောကြောင့် ရင်ထဲတွင်အေးခနဲဖြစ်သွားရလေသည်။

“ အား ဦးရယ် အဟင့် ဟင့် ကောင်းလိုက်တာဦးရယ် အင့် အဟင့် ဟင့် သမီးစောက်ခေါင်းထဲမှာအောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်း ကောင်းတယ် ဦးရဲ့ အင်း အဟင်း ဟင်း သမီးစောက်ပတ်ထဲကို ဦးလီး ကြီးနဲ့လိုးပေးတာ ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ် အင့် အဟစ် ဟစ်” 

ထို့နောက်တွင်တော့ ပထွေးဖြစ်သူက တင်းမာကျစ်လစ်နေ သောမယားပါသမီး၏နို့အုံအစိုင်အခဲများကိုစွဲရင်းစောက်ပတ်ကလေးကို အချက်မှန်မှန်ဖြင့်လိုးပေးနေလေသည်။ထိုအချိန်တွင်စောက်ပတ်ကလည်းအနည်းငယ်ကျယ်လာပြီးစောက်ရည်များကလည်းဗွက်ပေါက်အောင်ထွက်နေပြီမို့ တဗြွတ် ဗြွတ် တစွပ်စွပ်နှင့် စောက်ပတ်အတွင်းလီး ဝင်လီးထွက်သံများကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေလေသည်။

“ အား လိုးပါ ဦးရယ် စောက်ပတ်ထဲကိုလီးကြီးနဲ့လိုးပေးတာသိပ် ကောင်းတာဘဲ လိုးစမ်းပါဦးရယ် အင့် အဟစ် ဟစ် အား ကောင်းလိုက် တာဦးရယ် ဆောင့်စမ်းပါဦးရယ် ဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါဦး အီးဟီးဟီး အွတ် ဗြွတ် စွပ် ဗြွတ် စွပ် ” 

မယားပါသမီးလေးခင်ခင်မှာပထွေးကသူမစောက်ပတ်ကို လီးကြီးဖြင့်ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးတာကိုဖင်ကလေးကော့၍ခံရင်းပါးစပ်ကလည်းတောင်စဉ်ရေမရ အော်ဟစ် ညီးတွားမိလေသည်။ထို့အပြင် သူမစောက်ပတ်ကလေးကလည်း သူမကိုယ်တိုင်သတိမထားလိုက်မိဘဲ လိုးသွင်းပေးနေသောလီးချောင်းကြီးကို ရမ္မက်ကြီးစွာဖြင့်ဖြစ်ညှစ်စုပ်ယူ ပေးနေလေသည်။

“ စွပ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ဖတ် ဖတ် အီး အား” 

ခင်ခင်မှာ လီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း သားအိမ် ခေါင်းထိအောင် တစွပ်စွပ်လိုးပေးနေတာကိုအရသာခံရင်း ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးက သူမဖင်ဝကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ပေးနေသဖြင့် ထူးကဲသောအရ သာတစ်မျိုးကိုထပ်ဆင့်ခံစားရရှိနေလေသည်။

သို့ဖြင့် ဖင်ဝကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ပေးနေသောအရသာကိုခံစားရင်း ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိကာ စောက်ပတ်ကလေးရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြင့်လီးကြီးကိူဖြစ်ညှစ် စုပ်ယူရငိးစောက်ရည်များပန်းထွက်သွားပြီး ပထွေး၏ကိုယ်လုံးကြီး ကိုဖက်တွယ်တက်လျက်ကွေ့ကောက်တွန့်လိန်သွားလေတော့သတည်း ပထွေးဦးမိုးကလည်း မယားပါသမီးနုနုထွတ်ထွတ်ကလေး၏ စောက်ပတ်အသစ်စက်စက်ကလေး၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့သူ၏ ပြစ်နှစ်သောလီးရည်များကိုတဖြင်းဖြင်းပန်းထည့်လိုက်လေသည်။

ခင်ခင်ကလည်းသူမစောက်ခေါင်းအတွင်းပထွေး၏လီးရည် ပူပူနွေးနွေးများဒလဟောပန်းဝင်လာသည်ကို အရသာအတွေ့ကြီးတွေ့ ကာမျက်စိကလေးမှေးစင်းခံစားရင်းစောက်ခေါင်းအတွင်းမှလျှံကျလာ သောစောက်ရည်နှင့်လီးရည်များ ဖင်စအိုဝကိုဖြတ်သန်းစီးကျလာသညိကိုယားကျိကျိဖြင့်ကျေနပ်နေမိလေသည်။ ထိုနေ့က အသက် ၁၈ နှစ်မယားပါသမီးအပျိုစင်ကလေးကိုပါ ကင်ဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် ညကျတော့မိန်းမ နွယ်နွယ်သန်း ကိုလိုးပေး ရပြန်သည်။

မလိုးလို့ကလည်းမဖြစ်။မိန်းမနွယ်နွယ်သန်းက တဏှာရာဂ ကြီးမားပြီးစောက်ပတ်တွင်မျှော့ပါသူဖြစ်၏။ဒီလောက်လိုးပေးနေတာတောင် အခြားယောက်ျားများနှင့်ပရောပရီလုပ်တတ်သေးသည်။မယားပါ သမီးလေးကလည်း ခေသူတော့မဟုတ်။ဟိုတစ်နေ့က သူ့အမေဈေးသွားတုန်းသူတို့လိုးကြတော့ကောင်မလေးကပထမဆုံးအလိုးခံဘူးတာ ဖြစ်ပေမဲ့ အပေးအယူ အကော့ အဖြဲ အပေးအယူမျှမျှလုပ်ပေးတတ်သည်။ပြီးတော့စောက်ပတ်ကလေးကလည်း သူ့အမေလိုမျှော့မပါပေမဲ့ အတော်ညှစ်အားသန်လေသည်။

ထိုနေ့က လိုးပြီးသည့်နောက်ပိုင်း နွယ်နွယ်သန်းမလစ်သဖြင့် တစ်ရက်နှစ်ရက်မလိုးဖြစ်ပြန်တော့ ။မယားပါသမီးလေးကတော့ လီးနှင့် တွေ့ဘူးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် အရမ်းရွထနေသည်။ပထွေးလုပ်သူကိုအတင်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်လွန်းသဖြင့် အမေဖြစ်သူမသိအောင်မနည်းထိန်း ထားရသည်။ဒါတောင်နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေလျင် သူ့မအမေကျောပေးလိုက်တာနှင့် ပထွေး၏ပေါင်ဂွကြားလက်ထိုးထည့်ပြီးလီးကိုလာလာ စမ်းတတ်သည်။

ပြီးတော့ ပထွေးလိုးတာကိုပထမဆုံးခံပြီးကထဲက ခင် ခင်သည် အိမ်တွင်နေရင်းခါတိုင်းလိုချည်ဘောင်းဘီပွပွ အတိုကိုမဝတ် တော့ ထမီတွေသာဝတ်လာတော့သည်။ ထမီကိုအောက်ခံမပါဘဲဝတ်ခါ လူလစ်တာနှင့်အောက်စလွှတ်လွှတ်ပြသည်။တခါတလေ စကပ်တို့ ဂါဝန်တို့ဝတ်တော့လည်းအောက်စကိုလွှတ်ပြတတ်သည်။အခြေအနေပေး လျင်စောက်ပတ်တောင်ပွတ်ပြလိုက်သေးသည်။နောက်ပြီး ကောင်မလေးက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ။သူမ၏စောက်မွှေးများကိုပြောင်စင် အောင်ရိတ်ထားပြန်သေးသည်။

ထို့ကြောင့် အောက်စလွှတ်ပြသည့်အခါ စောက်ပတ်ဖူးဖူးနုနုတင်းတင်းဝင်းဝင်းကလေးကိုမြင်ရပြီး တံတွေးသာ တွင်တွင်မျိုချနေရလေသည်။တဖန်အပေါ်တွင်လည်းအိမ်နေရင်းဘလောက်အနွမ်းကလေးကိုအတွင်းခံဘရာစီယာ ဘော်လီမပါဘဲဝတ်ထား တတ်ပြန်သည်။အမေဖြစ်သူဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာအမှတ်တမဲ့ဖြစ်သော် လည်းပထွေးဦးမိုးကတော့ မယားပါသမီးလေး၏ကျစ်လစ်မို့မောက် သောနို့ ငုံငုံဖူးဖူးလေနှင့်နို့သီးခေါင်းစူစူကလေးများကိုမိန်းမမသိအောင် ခိုးခိုးကြည့်ရင်း တဏှာစိတ်တို့ဖိစီးနေရရှာလေသည်။

ထို့ကြောင့်ညအိပ်ယာဝင်လျက်မိန်းမဖြစ်သူနွယ်နွယ်သန်းသန်းကိုပဲဖိဖိတွယ်ရာလေရာ တဏှာအားကြီးသော နွယ်နွယ်သန်းမှာလည်း သဘောတွေ့နေလေသည်။ ထိုသို့သောညများတွင် ပထွေးဦးမိုးက မယားပါသမီးအငုံးလေး ကိုလိုးနေသည်ဟု ဖီးသွင်းကာ မျက်စိမှိတ်လျက် သမီးအမေကိုကြုံး ကြုံးဆော်လေရာ နွယ်နွယ်သန်းမှာအရသာအတွေ့ကြီးတွေ့ကာ ပက်လက်လှန်ဖြဲကား၍အလိုးခံရင်း ကာမသွေးများဆူဝေမူးမိုက်ခါ ဂယောင်ဂတန်းအော်ဟစ်နေလေသည်။

“ အမယ်လေး ကိုမိုးရယ် လိုးလိုက်တာ အာ့ အီး အု အု ဟာ ဆောင့်လိုက်တာကွာ အင့် စောက်ပတ်ကြီးအောင့်တယ် အမယ်လေး အရမ်းကိုလိုးနေတော့တာဘဲ အီး ရွှတ် အူး ဟယ် လိုးလိုက် တာကွာ အင့် အမယ်လေး သူ့လီးကြီးကလည်းမာလိုက်တာအရမ်းပဲ ကောင်းတယ်ကွာ လိုးဟေ့ လိုး လိုး” 

ထိုအချိန်မျိုးတွင် ရာဂအားကြီးနေပြီဖြစ်သော မယားပါသမီး လေးခင်ခင်မှာ သူမအမေကိုပထွေးဖြစ်သူကအားရပါးရကြုံးလိုးနေသောအသံများကို ချောင်းနားထောင်ရင်း ကိုယ့်ဘာသာစောက်ပတ်ကလေးကိုပွတ်သပ်၍သနားစရာအာသာဖြေနေရရှာလေသည်။ တစ်နေ့တွင်တော့ အမေနှင့်ပထွေးဦးမိုးတို့ ၂ ယောက် TV ထိုင်ကြည့်နေစဉ် ခင်ခင် ကလေးကသူမအခန်းထဲတွင်စာကျက်နေလေ သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ သူမအခန်းထဲမှ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဦးမိုးထိုင်နေရာကိုမြင်နေရလေသည်။ 

အမေဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းကတော့ ဦးမိုးနှင့်ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ကုလားထိုင်တစ်လုံးဖြင့်ထိုင်ကြည့်နေသည်ဖြစ်သဖြင့်သူမ အခန်းတွင်းသို့လှမ်းမမြင်နိုင်ချေ။ဦးမိုးကသာသူမအခန်းထဲကစာကြည့် စားပွဲကိုလှမ်းမြင်နိုင်လေသည်။TV တွင်ပြနေသည်မှာကိုးရီယားရုပ်သံ တွဲဖြစ်ပြီး ဒေါ်နွယ်နွယ်ထွန်း အပြတ်မခံနေ့တိုင်းကြည့်နေသောဇတ်လမ်းဖြစ်သည်။ဒါကိုသမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်ကလည်းသိသည်။ထို့ကြောင့် သူမအခန်းထဲမှနေ၍ပထွေးဖြစ်သူ ကိုမျက်နှာပုံစံအမျိုးမျိုးလုပ်ပြသည်။ မဲ့ပြသည်။လျှာထုတ်ပြသည်။မျက်လုံးပြူးပြသည်။ထို့နောက်ပါးစပ်လှုပ်၍ စကားပြောပြသည်။

အသံမထွက်သော်လည်း ဦးမိုးနားလည်နိုင်ရန် တစ်လုံးချင်းပါးစပ်လှုပ်၍ပြောပြသည်။တစ်ခါအလိုးခံလိုက်ဘူးသဖြင့် ရဲတင်းနေပြီဖြစ်သော ပြီးတော့ ရမ္မက်ထကြွ ဆန္ဒပြင်းပြလျက် သွေးသား ထကြွနေသော ဤအပျိုမလေး ပါးစပ်လှုပ်ပြောပြသောစကားမှာ 

“ ဦး သမီးသိပ်အလိုးခံချင်နေပြီ” 

ဟူ၍ ဖြစ်လေသည်။ ဒါကို ဦးမိုးကလည်းနားလည်သည်။သို့သော်မလှမ်းမကမ်းတွင် နွယ်နွယ်သန်းရှိနေသ ဖြင့် ခပ်တည်တည်ထိုင်နေရသည်။ ခဏနေတော့ စိတ်ကူးပေါက်လာသောခင်ခင်ကအတွင်းခံ မပါသောရင်စေ့အင်းကျီ နှိပ်သီးကလေးများကိုဖြုတ်၍ သူမ၏တင်းရင်း လုံးဝန်းသောနို့ကလေးများကိုပြသည်။လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပွတ် သပ်ပြသည်။နို့သီးခေါင်းကလေးများကိုပွတ်သပ်ဖိချေ၍ မျက်လုံးကလေး မှိတ်ခါ ဖီးတက်ပြသည်။လုပ်ပြရင်းကတကယ်လည်းဖီးတက်လာလေ သည်။ဒါပေမဲ့ ခင်ခင်ကလည်သည်။

ရုပ်သံဇတ်လမ်းမှ ကြော်ငြာလာသံ ကြားလျင် နှိပ်သီးပြန်တပ်၍စာငုံ့ကြည့်နေသည်။ဒေါ်နွယ်နွယ်ထွန်းထ လာနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ဖွင့်ပြရတာခက်သောနို့ကိုမပြတော့ဘဲ ထမီကလေးအသာမ၍သူမ၏စောက်ပတ်ကလေး ကိုပြလေတော့သည်။ ထမီကအလွယ်တကူလွှတ်ချ၍ဖုံးဖိရလွယ်သော ကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ထို့အပြင်မနက်ကမှအမွှေးအမျှင်များရိတ်ထား သောသူမစောက်ပတ်ပြောင်ပြောင်ဝင်းဝင်းကလေးကိုလည်းပထွေး ကိုပြသလိုသောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။

မယားပါသမီးလေး၏စိတ်ထဲတွင် ပထွေးလုပ်သူကိုစောက် ပတ်ကလေးလှန်ပြရသည်ကိုကြည်နူးမိလေသည်။သူမ၏စောက်ပတ်က လေးကို အာသာငမ်းငမ်းကြည့်နေသောပထွေးကိုကြည့်၍သူမကိုယ်တိုင် လည်းကာမဒီရေများတက်လာလေသည်။ထို့ကြောင့် ပထွေးရှေ့တွင်သူ မ၏စောက်ပတ်ကလေးကိုပွတ်လျက်အာသာဖြေလေတော့သည်။

ကိုယ့် ဘာသာအိပ်ရာထဲတွင်တစ်ကိုယ်တည်းစောက်ပတ်ပွတ်လျက်အာသာ ဖြေရသည်ထက် ကိုယ့်ကိုလိုးဘူးသောပထွေးရှေ့တွင်ပွတ်ပြရသည်က ပို၍အရသာရှိလေသည်။စောက်စိလေးကိုချေလိုက် စောက်ပတ်နခမ်းသားအဖတ်ကလေးများကိုဆွဲဖြဲပြလိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လက်ခလယ်နှင့်လက်ညိုးနှစ်ချောင်းပူးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် ပထွေးရှေ့တွင်အာသာဖြေပြနေလေသည်။

ဤသို့ပြရင်းပွတ်ရသည်က အလွန်အရသာရှိလှပြီး တကယ်အလိုးခံနေရသလိုထင်မှတ်မိလေသည် မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလျက် ပါးစပ်ကလည်းအသံမထွက် အောင် တတွတ်တွတ်ရေရွတ်နေရှာလေသည်။ 

“ လိုးပါ ဦးရယ် သမီးစောက်ပတ်ကလေးကို လိုးပေးပါ အင့် အဟင့် ဟင့် လိုးလိုက်စမ်းပါဦးရယ် မေမေ့ကိုညတိုင်းလိုးနေတဲ့ဦးရဲ့လီးကြီးနဲ့ သမီးစောက်ဖုတ်ထဲကိုလည်း လိုးပေးပါ အင့် ဟင်း ဟင်း” 

ဤသို့ ဖြင့်မယားပါသမီးလေးမှာပထွေးရှေ့တွင်ပင်စောက်ပတ် ပွတ်ပြ၍အာသာဖြေရင်း တကယ်ဘဲအလိုးခံရသလိုအကောင်းကြီး ကောင်းကာ စောက်ပတ်ကလေးပွစိ ပွစိဖြစ်လျက်စောက်ရည်များပန်း ထွက်လာလေတော့သည်။

ထိုပန်းထွက်လာသောစောက်ရည်များကို လက်ချောင်းကလေးဖြင့်ကော်၍စီးပျစ်နေကြောင်းပထွေးအားပြလိုက် သေး၏။ ဤသို့ဖြင့် ဦးမိုးသည် ရွထနေပြီဖြစ်သော မယားပါသမီးလေးကို သူအမေအလစ်တွင် မီးဖိုခန်းထဲ၌တခါ စာကြည့်ခန်းထဲ၌တခါ ၂ ခါ လိုးပေးလိုက်သော်လည်း ကမန်းကတန်းကျီးလန့်စာစားလိုးရသည်ဖြစ် သဖြင့် ၂ ယောက်စလုံးအားရကျေနပ်တင်းတိမ်မှုမရှိလိုက်ကြချေ။ 

သို့သော် ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းမှာ အပျော်အပါးကြိုက်ပြီးလမ်းများ သူမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အတိုင်း တစ်နေ့တွင် လမ်းထဲကမိန်းမများနှင့်သံလျင်ကျောက်တန်းသို့နေချင်းပြန်ဘုရားဖူးသွားဦးမည်ဟုဆို သဖြင့် ခင်ခင်တို့ ၂ ယောက်အတွက်အခွင့်အရေးကြီးတစ်ခုရရှိလိုက် လေသည်။ 

နွယ်နွယ်သန်း မှာဦးမိုးနှင့်ရပြီးနောက်ပိုင်းဖောက်ပြားအးမှုမရှိဟု ဆိုနိုင်သော်လည်း သူမ၏ဆန္ဒပြင်းပြမှုကိုလုံးဝကြီးဖျောက်နိုင်သူတော့ မဟုတ်ပါ။သူမကိုအတည်တကျပေါင်းသင်းပေးသောကျေးဇူးနှင့် သူမ စိတ်တိုင်းကျလိုးပေးနိုင်သဖြင့်သာငြိမ်နေရသော်လည်း ခပ်ထထ ခပ်ထန်ထန် မိန်းမတစ်ယောက်သာဖြစ်လေသည်။ထို့ကြောင့်ရပ်ကွက်ထဲမှ အိမ်ထောင်ရှင် ကြိုက်ကုန်း ခပ်ထထမိန်းမများနှင့်ပေါင်းသင်း၍ အတွေ့ အကြုံချင်းဖလှယ်လေ့ရှိသလို ယောက်ျားများနှင့်လည်းပရောပရီ သား ပြောမယားပြော အပြောခံရတာကိုကျေနပ်နှစ်သိမ့်နေလေသည်။

ဒါကို ဦးမိုးကသိနေသော်လည်း သူ့မိန်းမ၏ဖင်ဆော့သောအကျင့်ကိုသိထား သဖြင့် ဒီလောက်တော့ကိစ္စမရှိဟုဆိုကာလွှတ်ထားပေးရလေသည်။ ထိုနေ့က ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းတို့ထွက်သွားပြီးနောက် ခင်ခင်က ကျူရှင်မသွားတော့ဘူးဟုလုပ်နေသေးသည်။ဦးမိုးက မယားပါသမီးလေး ကိုဆယ်တန်းတော့အောင်စေချင် သောကြောင့် ၂ နာရီခန့်သာရှိသော ကျူရှင်ချိန်ကိုတက်လိုက်ပါဟုချော့ မော့စေလွှတ်လိုက်ရလေသည်။

ကျူရှင်ဆင်း၍ပြန်ရောက်လာသော အမေတူမယားပါသမီးလေးက ချက်ခြင်းပင်ပျော်ပါးမြူးတူးလိုသော် လည်းချော့မော့၍ရေချိုးထမင်းစားခိုင်းရလေသည်။အတူထမင်းစားပြီး နောက် ခြံနှင့်အိမ်တံခါးများလုံခြုံအောင်ပိတ်ခိုင်းပြီး မယားပါသမီး နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးကို တနေကုန်လိုးပွဲကြီးဆင်နွှဲပေးရတော့မည် ဖြစ်လေသည်။ သို့နှင့် 

“ လာသမီး သမီးအခန်းထဲသွားရအောင် လေ” 

“ ဟင့် အင့် အပေါ်ကဦးတို့အခန်းထဲသွားမယ် ဦးတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ အိပ်ယာထဲမှာ သမီးကိုလိုးပေး နော်”

အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းထဲတွင် ပထွေးနှင့်မယားပါသမီးလေးတို့ ဖက်နမ်းနေကြရင်းကပြောနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ဦးမိုးက မယားပါသမီးလေး၏နှုတ်ခမ်းကလေးကိုငုံစုပ်ရင်းလျာချင်းပွတ်ဆွဲနေသည်။မယား ပါသမီးကလေးကလည်းနှုတ်ခမ်းစုပ်ခံရင်းသူမ၏ဆီးစပ်ကိုထောက်ထား သောပထွေး၏လီးကြီးကိုပုဆိုးပေါ်ကပွတ်သပ်ဖြစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်နေလေသည်။

ခင်ခင့်အဖို့သည်လိုမာတောင်နေသောလီးကြီးကိုကိုင်တွယ်ဖြစ် ညှစ်နေရသည်ကအရသာရှိလှသည်။တဆတ်ဆတ်တုန်နေသောလီး ကြီးကိုဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ထားလျင် လီးကြီးမှကာမသွေးများသည်သူမလက်မှတဆင့် သွေးသားထဲစီးဝင်ကာစောက်ပတ်ကလေးကို တရွရွဖြစ်လာစေလေသည်။ ဦးမိုးကလည်းခင်ခင်ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ရင်း လက်များက ခင်ခင့်စကပ်လေးကိုလှန်တင်ကာ အောက်ခံဝတ်မထား သည့် ဖင်တုံလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးများကိုဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလေ သည်။ 

“ အာ ဦး အပေါ်သွားရအောင်ကွာ သမီးလိုချင်လှပြီ သိရဲ့လား သမီးဟာလေးထဲက ရွစိရွစိဖြစ်နေပြီ ဟို မေမေ့ကိုလိုးတဲ့ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ အဟိ မေမေ့ကိုလိုးတဲ့ဦးလီးကြီးနဲ့သမီးကိုလည်းလိုးပေးပါ တော့နော် အဟင်း ဟင်း”

ဤသို့ဖြင့်မယားပါသမီးလေးနှင့် ပထွေးဖေဖေတို့သည်အပေါ် ထပ်ရှိ ပထွေးနှင့် အမေတို့အိပ်သောအိပ်ခန်းထဲသို့ရောက်ရှိသွားကြပြီး အဝတ်အစားများကိုအပြန်အလှန်ချွတ်ပေးကာ နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ် လုံးတီးဖြစ်သွားကြလေပြီ။ မယားပါသမီးလေးမှာ အပေါ်သို့ပင်ကော့ ထောင်နေသောပထွေး၏လီးကြီးကို ကြည့်ခါ ပါးစပ်တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် တံတွေးများမျိုချရင်း –

“ ဟိုတနေ့ညက မီးချောင်းကြည့်တာမေမေက ဦးလီးကြီးကိုအားရပါးရ စုပ်ပေးနေတာတွေ့တယ် အဲဒါ သမီးလည်းဦးလီးကြီးကိုစုပ်ကြည့် ချင်တယ် ”

ဟု ပြောခါ လီးကြီးငေါက်တောက်ကြီးဖြင့်မတ်တပ်ရပ်နေသောပထွေးရှေ့တွင်ဒူးထောက်ခါ လီးထိပ်ကိုအရင်ဆုံးလျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်လေသည်။

ထို့နောက် သူမမေမေ ကပထွေးကိုလီးစုပ်ပေးတာကိုချောင်း ကြည့်မှတ်သားထားသည့်အတိုင်း ပထွေး၏လီးဒစ်ပတ်လည်မြောင်းနက်နက်ကိုလျှာဖျားကလေးဖြင့်ဖိထိုးပေးလေသည်။လျှာဖြားဖြင့်လီးဒစ် ကိုထိုးရင်းထိုးရင်း စိတ်တအားထကြွလာပြန်သဖြင့်လီးတစ်ချောင်းလုံး ကို ပါးစပ်ထဲသို့အငမ်းမရထိုးသွင်း၍တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လေတော့သည်။ ပူနွေးသောပထွေး၏လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးငုံလိုက်မိသည်နှင့် မယားပါ သမီးလေး၏ရင်ထဲဝယ် ကာမနှင့်ယှဉ်သောကျေနပ်မှုများဖြစ်ပေါ်လာ လေသည်။ 

လီးကြီးမှာပူပူနွေးနွေးဖြင့်သူမ၏ပါးစပ်ထဲတွင်တဆတ်ဆတ် တုန်နေသဖြင့် လီးမစုပ်ဘူးသေးဘဲအလိုးသာခံဘူးသေးသော အပျိုမဒန်းမလေးမှာ လီးစုပ်တာ ဖီးခံတတ်လျင် စုပ်ပေးသူမှာလည်းကာမ အရသာရှိကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။ ယခုလည်း ပထွေး၏လီးကြီးကို ပါးစပ်ကအားရပါးရစုပ်ပေးနေသည့်အခါ သူမ၏စောက်ပတ်ကလေးကလည်းရွစိရွစိဖြင့် စောက်ရည်များထပ်မံထွက်လာသည်ကိုသတိထားမိလေသည်။

ထို့ကြောင့်ပထွေး၏ လီးကြီးကိုလက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာအား ရပါးရငုံစုပ်လျက် ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် သူမစောက်ပတ်လေးကိုပွတ် ကြည့်ရာ ထူးကဲသောအရသာရှိကြောင်းသိရလေသည်။ထို့ကြောင့် သူမမေမေလုပ်သလိုလီးချောင်းကြီးကို ပါးစောင်အတွင်းသို့ထိုးထည့် ပွတ်တိုက်ပေးပြန်လေသည်။ခင်ခင် မှာအပျိုပေါက်စကပင် မိခင်ကသူမ အဖေအပါအဝင်လင်ငယ်ယောက်ျားများနှင့်နေထိုင်တာကိုစိတ်ဝင်တစား ချောင်းကြည့်မှတ်သားထားသူဖြစ်သဖြင့် အခုအခါတွင် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးမိုးပင်အံအားသင့်လောက်အောင်လီးစုပ်ကျွမ်းကျင်နေလေသည်။

ကောင်မလေးမှာတဏှာရာဂစိတ်တအားထကြွနေသည်ဖြစ် ရာ ဆန္ဒပြင်းပြင်းဖြင့်လီးစုပ်ပေးနေသည်ဖြစ်ရာ ဦးမိုးမှာအတော်ပင်အရ သာတွေ့နေလေသည်။တဖန် ကောင်မလေးကသူ့အမေလုပ်သလို ဦးမိုး ၏ဂွေးစိကြီးများကိုတလုံးချင်းငုံစုပ်ပေးရင်း လိင်တံကြီးကိုပွတ်တိုက်၍ ဂွင်းထုပေးနေလေရာ ဦးမိုးမှာ အသံထွက်၍ပင်ညီးတွားမိလေတော့ သည်။ 

“ ဟင့် ဦးသမီးလီးစုပ်ပေးတာကောင်းရဲ့လား ဟို မေမေကဦးလီးကြီးကိုစုပ်ပေးတာနဲ့ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲ ပြွတ် ပြစ် ပြစ် ” 

“ အို သမီးလေးလီးစုပ်ပေးတာပိုကောင်းတာပေါ့ ခလေးရယ်” 

“ ဟွန့် ဟုတ်လို့လားဦးရယ် ”

ခင်ခင်မှာသူမလီးစုပ်ပေးတာ သူမမေမေထက်ပိုကောင်း သည်ဆို၍ လီးကိုပိုမိုအားထည့်၍စုပ်ပေးရင်း ပထွေးဖြစ်သူဦးမိုး၏ မျက်နှာကိုမျက်လုံးလှန်၍မော့ကြည့်နေလေသည်။လီးအစုပ်ခံရ၍ မျက် လုံးမှေးစင်းကာ ဇိမ်ယူနေသောပထွေး၏မျက်နှာကိုကြည့်လျက်လီးစုပ် ပေးရသည်မှာပိုမိုအရသာရှိသည်ဟုထင်မိလေသည်။ 

“ အော် ဦး ဦးကို ဖေဖေလို့ပြောင်းခေါ်တော့မယ်နော် ဒါမှမဟုတ် ဦးဖေဖေ ဦးဖေပေါ့ အဟီး ဟိုဟာလေ သမီးစဉ်းစားကြည့်တာ ဖေဖေလို့ခေါ်ခေါ်ပြီး အလိုးခံရရင်ပိုအရသာရှိမလား လို့ အဟီး”

“ အေးပါကွာ ဒါဆိုလည်းသမီးကို ဖေဖေလိုးတော့မယ်နော် ကုတင် ပေါ်တက် ပက်လက်လှန်ပြီး သမီးစောက်ပတ်ကလေးဖြဲထားပေး” 

“ အဟင့် သမီးကို ဟိုတနေ့ညကမေမေ့ကိုလိုးပေးသလိုမျိုးလိုးပေးပါအုံး ဟိုဟာ မေမေကတစောင်းလေးအိပ်နေတာကိုဖေဖေကနောက်ကနေခွ လိုးတာလေ။အာ့လိုမျိုးသမီးကိုလည်းလိုးပေး … ဟိုလေ မေမေနဲ့ဖေဖေလိုးတဲ့ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မေမေ့ကိုနောက်ကခွလိုးသလိုမျိုး သမီးကိုလည်းခွပြီး မေမေ့စောက်ပတ်ထဲကိုလိုးပေးတဲ့ ဦးဖေလီးကြီးနဲ့ သမီးစောက်ပတ်ထဲကိုလည်းလိုးပေး အဟင့် ဟင့်”

“ ဒါဆိုသမီးကကုတင်ပေါ်မှာတစောင်းလေးအိပ်ပြီး ဒူးကလေးကွေးပေး ထား ပြီးတော့ဖင်ကလေးကိုနောက်ကိုကော့ပေးထား ဦးဖေကသမီး မေမေစောက်ပတ်ကြီးကိုလိုးသလိုးမျိုး သမီးစောက်ပတ်ကလေးကိုလည်းနောက်ကခွပြီးဆောင့်လိုးပေးမယ်” 

“ ဟုတ် ဦးဖေ”

ထို့နောက်တွင်တော့ အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလှဲလျက်ဖင်က လေးကိုနောက်ပစ်ခါ ပုဇွန်တုတ်ကွေး ကွေးပေးထားသည့် မယားပါသမီးလေး၏အာထွက်နေသောစောက်ပတ်ကလေးကို ဦးမိုးကနောက်ကခွ လိုးပေးနေလေသည်။

“ ပြွတ် စွပ် စွိ ဗြစ် အား ကောင်းတယ် ဦးဖေရယ် လိုးပါဦးဖေရယ် သမီးစောက်ပတ်လေးကိုလိုးပေးပါ အင့် အဟစ် ဟစ် သမီးစောက်ပတ်လေးထဲကို အဖေ့လီးကြီးနဲ့လိုးပေးတာကောင်းလိုက်တာ အင့် အဟစ် လိုးပါ ဦးဖေရယ် မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလိုးပေးသလိုမျိုး သမီးစောက်ပတ်ကိုလည်းလိုးပေးပါ ဗြွတ် ဗြိ ဗြစ် ဗြစ် စွပ်”

ပထွေးဖြစ်သူကနောက်မှနေ၍ လုံးကျစ်ဝိုင်းဝန်းသောမယားပါသမီးလေး၏တင်ပဆုံကိုခွလျက် စောက်ပတ်နုနုလေးကို အရသာခံလိုးရင်း ရှေ့က အပျိုစင်နို့မာမာခဲခဲလေးကိုလှမ်းဆွဲပေးနေလေသည်။တဖန် နို့သီးခေါင်းမာမာလေးများကိုလည်းချေပေးနေလေရာ အပျိုရိုင်းကလေးခင်ခင် ခမျာ ပါးစပ်ကလေးဟလျက်အလုအယက် အသက်ရှုရင်း တွန့်လိန်ကော့ပျံနေရရှာလေသည်။

“ အား အူး ရှီး ကောင်းလိုက်တာ အဖေရယ် အဖေကလိုးတတ်လိုက်တာ အင်း အား အီး ဆောင့်အဖေ ဆောင့် အူး အီး အစ် အဟစ်” 

ထို့နောက် ဦးမိုးကလက်ညိုးတွင်စောက်ရည်သုတ်၍ မယားပါသမီးလေး၏ဖင်ပေါက်ဝကလေးကိုပွတ်သပ်ကလိပေးရင်း လီးကလည်းအဆက်မပြတ်စောက်ပတ်ကလေးကိုလိုးပေးနေလေသည်။ 

“ အား အဖေရယ် ရှီး အား အီးအစ် အစ် ဘယ်လိုတောင်လုပ်ပေးနေ တာလဲ ဦးဖေရယ် အား စောက်ပတ်ကိုလိုးရင်း ဖင်ပေါက်ဝကလေး ကိုကလိပေးနေတာသိပ်ကောင်းပါ့လား အီး အူး အူး အဟင့်” 

မိန်းမတို့သည် စောက်ပတ်ဖြင့်အလိုးခံရင်း သူတို့၏ဖင်ပေါက် ဝကလေးကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပွတ်သပ်ကလိပေးလျင် အလွန်အရသာရှိလှကြောင်း ကြုံဘူးသူများသိပါလိမ့်မည်။ 

မယားပါသမီးကလေးမှာစောက်ပတ်ကိုပထွေးကအားပြင်း ပြင်းဖြင့်ဆောင့်လိုးတာခံရင်းဖင်ပေါက်ဝကလေးပါကလိခံနေရသဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြစ်ခါ အဖြူရောင်စောက်ရည်ပြစ်ပြစ်ပူပူနွေး နွေးများပန်းထုတ်ရင်းပြီးစီးသွားလေသည်။

“ အား သွားပြီ ဖေဖေ သမီးပြီးသွားပြီ ထွက်ကုန်ပြီအဖေရဲ့ သမီးစောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ ကောင်းတယ်ဦးဖေ ရယ် အား အူး အဟီး ချစ်တယ် ဖေဖေ့ကိုသမီးချစ်လိုက်တာ ဟင်း ဟင်း ဟူး ” 

ထို့နောက်တွင်တော့ဦးမိုးကမယားပါသမီးလေးကိုနောက်က ပွေ့ဖက်ရင်းနို့ကလေးများကိုပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလေသည်။လီး ရည်မပန်းရသေးသဖြင့်မာတောင်နေဆဲဖြစ်သော လီးကြီးကိုလည်း စောက်ပတ်အထဲစိမ်ထားရင်းတော့တော့ပေးနေလေသည်။

ထို့ကြောင့် သွေးသားဆူဖြိုးစ အရွယ်ကောင်းအပျိုမလေးခင်ခင်မှာ ကာမဒီရေများနောက်တဖန်တက်လာပြန်လေသည်။

“ အား အီး စောက်ပတ်ထဲက ယားလာပြန်ပြီ အဖေရဲ့ သမီးစောက်ပတ်ထဲကယားလာပြန်ပြီ အူး လိုးပေးပါအုံးဦးဖေရယ် သမီးစောကိပတ်လေးထဲကို လိုးပေးပါဦး အင့် အဟစ်ဟစ်” 

ထို့နောက်တွင်တော့ ဦမိုးကစောက်ပတ်ထဲသို့လေးငါးကြိမ် လိုးပေးပြီး ခုတင်က ခင်ခင်ပြီးဆုံးသွားသဖြင့် ထွက်လာသောစောက် ရည်ပြစ်ပြစ်များဖြင့်ရွှဲနေသောလီးကြီးဖြင့် မယားပါသမီးလေး၏ဖင် ပေါက်ဝလေးကိုလီးထိပ်ထည့်ကာဖြေးဖြေးချင်းချော့လိုးနေလေသည်။ 

“ အား အူး ဟုတ်ပြီဖေဖေ ဖင်လိုးမလို့မဟုတ်လား သမီးလည်းမေမေ လိုဖင်ခံကြည့်ချင်နေတာ အူး ထည့်ဖေဖေ ဖြေးဖြေး ထည့် အူးဝင် သွားပြီဖေဖေ ဖေဖေ့လီးဒစ်ကြီး သမီးဖင်ခေါင်းထဲဝင်သွားပြီ ဖေဖေရယ် အင့် အဟင့် ဟင့်” 

ဤသို့ဖြင့် လီးတွင်ခင်ခင်၏ စောက်ရည်များရွှဲနစ်နေသဖြင့်၎င်း ပထွေးဖြစ်သူ ဦးမိုးကလည်းညင်ညင်သာသာကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်လိုး ပေးတတ်သဖြင့်၎င်း မယားပါသမီးလေးခင်ခင်ကလည်း တဏှာကြီးကြီး ဖြင့်အံကြိတ်ပြီးအလိုးခံပေးသဖြင့်၎င်း ပထွေးဦးမိုး၏လီးတစ်ချောင်းလုံးမယားပါသမီးလေး ခင်ခင်၏ဖင်ခေါင်းထဲအဆုံးထိဝင်သွားလေတော့ သတည်း။ 

“ အွတ် အူး အား အဟင့် ဟင့် အဖေ့လီးကြီးသမီးဖင်ခေါင်းထဲအဆုံးထိဝင်သွားပြီအဖေရဲ့ သိရဲ့လား အင့် အူး လိုးတော့ဦးဖေ သမီးဖင်ခေါင်းကြီးကိုလိုးပေးတော့ နည်းနည်းစပ်နေပေမဲ့ သမီးခံနိုင်တယ် လိုးအဖေ လိုး အားမနာနဲ့ သမီးဖင်ကိုကြိုက်သလိုသာလိုးပါတော့ အင်း အဟင်း ဟင်း အူး အီး အား” 

ဤသို့ဖြင့် ဦးမိုးကခင်ခင်၏စောက်ပတ်ကလေးကိုပွတ်သပ်၍၎င်း စောက်စိကလေးကိုချေပေး၍၎င်း ဖင်ကိုလိုးပေးနေရော မယား ပါသမီးလေးခမျာ အကောင်းလွန်၍အော်ရင်း ဟစ်ရင် ကာမအထွဋ် အထိပ်သို့ ၂ ကြိမ်ဆက်တိုက်ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။

ပထွေးဖြစ်သူကလည်းမယားပါသမီးလေး၏ဖင်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းကလေး အတွင်းသို့သူ၏သုတ်ရည်များကို အသကုန်ပန်းထည့်ပေးလိုက်လေတော့သတည်း။ ဤသို့ဖြင့်မယားပါသမီးလေးခင်ခင်နှင့်ပထွေးဖြစ်သူ ဦးမိုးတို့သည်တစ်အိမ်ထဲအတူနေကြသူများဖြစ်သည့်အတိုင်းမိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း လစ်သည်နှင့် လိုးပွဲများဆင်နွှဲဖြစ်ကြလေသည်။ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းဈေးသွားသောမနက်ခင်းများတွင်မီးဖိုချောင်အတွင်း၌ ပုံမှန်လိုးကြပြီး ကျန်အချိန်များတွင်လည်းလစ်သည်နှင့်လိုးလာခဲ့ကြရာ ခင်ခင်ဆယ်တန်းအောင်သည်အထိဖြစ်လေတော့သည်။

မယားပါသမီးလေးခင်ခင်မှာ အရွယ်ကလည်းသွေးသားဆူဖြိုးစ ကာမအားထကြွချိန် ဖြစ်သည့်အပြင် အမေလိုရာဂရမ္မက်ကြီးသူပီပီ ပထွေးဦးမိုး၏ကျွမ်းကျင်သော လိုးချက်ဆောင့်ချက်များကြောင့် ဆားငံ ရေသောက်မိသူလိုဘယ်လောက်လိုးလိုးအားရတင်းတိမ်သည်မရှိဘဲ ကာမစပ်ယှက်ဖို့သာအားသန်လာမိလေသည်။ပထွေးဦးမိုးမှာလည်းမယားပါသမီးအငုံးလေးကိုလိုးနေရသည့်အပြင် မယားပါသမီးလေးမှာ လည်းအထန်မလေးဖြစ်သဖြင့် လိုးရတာအရသာတွေ့သောကြောင့်ခင်ခင်တောင့်တသမျှတလိုးထဲလိုးပေးနေလေတော့သည်။

ထို့ကြောင့် တစ်အိမ်လုံးသူတို့နှစ်ယောက်မလိုးဘူးသောနေရာဟူ၍ဘုရားခန်းတစ်ခုသာကျန်လျက် ကျန်နေရာအနှံ့လိုးပွဲများဆင်နွှဲမိ ကြလေသည်။ခင်ခင်မှာလည်း မအေတူသမီးလေးပီပီ ဘယ်လောက်လိုး လိုးခန္ဓာကိုယ်မှာလျော့ရဲပျော့ကျသွားသည်မရှိဘဲ လိုးလေ ထွားလေ ဖြင့်ပိုမိုတောင့်တင်းကျစ်လစ် ဖွံ့ဖြိုးလာသဖြင့် ယောက်ျားသားများမျက်စိ ကျဘွယ်ဖြစ်လာလေသည်။

ဤသို့ဖြင့် ခင်ခင်တစ်ယောက်အသက် ၂၀ ကျော်လာပြီးအလှ သွေးများရွှမ်းစိုသည်ထက်ရွှမ်းစိုလာသောအခါ ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းသည် သူ့သမီးကို ခရမ်းသုံးခွဘက်မှ တူတော်စပ်သောတောသူဌေးသားတစ် ယောက်နှင့်နေရာချပေးလိုက်လေသည်။မယားပါသမီးလေးမှာလည်း ပထွေးဖြစ်သူနှင့်တစ်သက်လုံးလိင်ဆက်ဆံသွားရန်မဖြစ်နိုင်သဖြင့်အဆို ပါတောသူဌေးသားနှင့်လက်ထပ်ရန်သဘောတူလိုက်ရ ရှာလေသည်။ 

မင်္ဂလာပွဲကိုတောတွင်ကြီးကျယ်ခမ်းနားစွာပြုလုပ်၍ရန်ကုန်တွင်မူအကျဉ်းရုံးပြုလုပ်ကြလေသည်။ရန်ကုန်တွင်ဦးစွာပြုလုပ်ပြီးနောက် နောက်တစ်ရက်ကျော်တွင်တောတွင်ပြုလုပ်မည်ဖြစ်သဖြင့် ရန်ကုန်က မင်္ဂလာပွဲအပြီး သတို့သားနှင့် ဒေါ်နွယ်နွယ်သန်းအပါအဝင်ဆွေမျိုးများကတောသို့လိုက်၍မင်္ဂလာအခမ်းအနားကြိုတင်ပြင်ဆင်ရန်သွားသဖြင့် ရန်ကုန်အိမ်တွင် ဆွေနီးမျိုးစပ်တချို့နှင့် ဘင်္ဂလားသားအဖသာကျန်ရစ် လေသည်။

ထို့ကြောင့် ညတွင်ဆွေမျိုးများအိပ်ရန်အိမ်အောက်ထပ်တွင် အိပ်ယာပြင်ဆင်ပေးပြီး ခင်ခင်နှင့် ဦးမိုးမှာအပေါ်ထပ်တွင်အိပ်ကြလေ သည်။ ထို့ကြောင့်မယားပါသမီးသတို့သမီးအသစ်စက်စက်ကလေး ခင်ခင်မှာပထွေးဖြစ်သူနှင့် တစ်ညလုံးနှုတ်ဆက်လိုးပွဲကြီးကိုအားရပါးရ ဆင်နွှဲခွင့်ကြုံခဲ့ရလေသည်။ 

ထို့နောက်တွင်တော့တောတွင်ယောက်ျားဖြစ်သူနှင့်အတူ လိုက်နေရပြီး ရန်ကုန်သို့ သိပ်မရောက်ဖြစ်တော့သလို ပထွေးနှင့်လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ထပ်မံကြုံတွေ့ခွင့်မရတော့ပေ။သို့သော် မိမိ၏အပျို စင်ဘဝတွင်ပထမဦးဆုံးအဖြစ်လိင်ဆက်ဆံဘူးသော ပထွေးကိုတော့ ခင်ခင်ခမျာမေ့မရချေ။

လက်ရှိယောက်ျားဖြစ်သူနှင့်လိင်ဆက်ဆံသည့်အခါတိုင်းအာသာဆန္ဒပြေလျော့ပြီးသွေးသားကျေနပ်မှုရသော်လည်း ပထွေးဖြစ်သူနှင့်ဆက်ဆံခဲ့ရသလို အားရပါးရပြည့်ပြည့်ဝဝတော့မဖြစ်ဟုထင်မိလေသည်။ ပထွေးဖြစ်သူနှင့်ကာမဆက်ဆံခဲ့ရစဉ်ကတော့ ပြီးဆုံးသွားပြီးဆိုလျင် ရင်ထဲတွင်လှိုက်ခနဲလှိုက်ခနဲဖြစ်ခါ တကိုယ်လုံးအီစိမ့်သွားခါအကြောများပြေလျော့သွား၍ အထွဋ်အထိပ်သို့ပီပီပြင်ပြင်ရောက်ရှိသွားလေသည်။ 

အခုတော့ ယောက်ျားဖြစ်သူကညအချိန်လိင်ဆက်ဆံသည့်အခါအစွမ်းကုန်ကော့ပေး ဖြဲပေး ၍ ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ပင့်ကာပွတ်ကာဖြင့် အမှီလိုက်ပါသော်လည်းတစ်စုံတစ်ရာကျေနပ်မှုသာရရှိ၍ ပြီးပြည့်စုံသော ကာမအရသာကိုမူရရှိခြင်းမရှိခဲ့ချေ။ဤသည်မှာယောက်ျားဖြစ်သူနှင့် ပထွေးဖြစ်သူတို့၏လိင်တန်အရွယ်အစားကြောင့်မဟုတ်ပဲ စိတ်ဆန္ဒအား ပြင်းပြင်းဖြင့်လိုးပုံလိုးနည်းကွာခြားသောကြောင့်သာဖြစ်သည်ဟုတစတစရိပ်စားသိရှိလာရလေသည်။ 

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အခုတော့ လက်ရှိယောက်ျားနှင့်ပင်ကလေး တစ်ယောက်ရလေပြီ။ကလေးတစ်နှစ်ကျော်ကျော်အရောက်တွင် အမေ ဖြစ်သူဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း အပြင်းဖျားသဖြင့် ဆေးရုံတင်လိုက်ရလေသည်။ထိုအခါ တစ်ဦးတည်းသောသမီးဖြစ်သူခင်ခင်မှာပြုစုစောင့်ရှောက် ရန်တာဝန်ရှိလာလေသည်။

ထို့ကြောင့် ကလေးကိုယောက်ျား၏မိဘများ နှင့် ထားခဲ့ကာဆေးရုံတွင်မိခင်ဖြစ်သူအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ရလေသည်။ ထိုတစ်နေ့ကတော့ ခင်ခင်မှာမိခင်ဖြစ်သူကိုညစောင့်အိပ်ပြီး မနက်စာလာပို့သောပထွေးဦးမိုးအပြန်တွင် ရေမိုးချိုးကိုယ်လက်သန့်စင် ၍သူတို့သုံးယောက်စာညနေအတွက်ချက်ပြုတ်ရန်လိုက်လာခဲ့လေသည်။

သားအဖနှစ်ယောက်တက္ကစီငှားစီးတော့ တက္ကစီကားပေါ်တွင်ပင် ခင်ခင်တစ်ယောက်ရင်တသိမ့်သိမ့်ခုန်နေလေသည်။အိမ်ရောက်လျင် ဘာတွေဖြစ်တော့မည်ကို ကြိုသိနေလေပြီ။ အပျိုစင်ဘဝတွင် ပထမဆုံး အဖြစ် သူမကိုလောကီစည်းစိမ်ကာမအရသာအပြည့်အဝပေးခဲ့သော ပထွေးဖြစ်သူနှင့် တစ်နေ့လည်လုံးလွတ်လွတ်လပ်လပ်အားရပါးရ ကာမ ဆက်ဆံရတော့မည်ကိုတွေးပြီးဝမ်းမြောက်ပီတိဖြစ်နေရှာလေပြီ ။ ၂ နှစ်ကျော် ၃ နှစ်နီးပါးအားမလိုအားမရဖြစ်ခဲ့ရသော သူမ၏ပြင်းပြသော ကာမဆန္ဒများကိုယနေ့တော့ဖြေလျော့နှိုင်တော့မည်ဖြစ်လေသည်။ခင်ခင်မှာကြိုစဉ်းစားမိတာနှင့်ပင် စောက်ပတ်ကလေးရွစိရွစိဖြစ်ပြီးစောက် ရည်ကလေးများစိမ့်လာလေသည်။

တက္ကစီပေါ်တွင်တော့ ၂ ယောက်စလုံးစကားမပြောမိကြပဲအတွေးကိုယ်စီဖြင့်ငြိမ်၍လိုက်ပါလာကြသည်။ တက္ကစီယဉ်မောင်းကလည်းရှိနေသည်ကိုး။ လမ်းတွင်ဈေးသို့ခဏဝင်၍ဟင်းချက်စရာများဝယ်ပြီးအိမ်သို့ လာခဲ့ကြသည်။အိမ်ရောက်တော့ ဦးမိုးကခြံတံခါး အိမ်တံခါးများလုံ အောင်ပိတ်နေသည်။နောက်ဆုံးအိမ်တံခါးမကြီးလုံအောင်ပိတ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲဝင်လာတော့ ဟင်းချက်စရာများကိုနေရာချနေသော ခင်ခင်က

“ အဖေ အိမ်ပေါ်ကစောင့်ပါ့လား သမီးဟင်းချက်စရာတွေပြင်ပြီးရင် ရေချိုးဦးမယ်။မနေ့ကလည်းသမီးရေမချိုးလိုက်ရဘူး။သမီးတကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နေတာဘဲ။ ခဏလေးစောင့်ဦးနော် ပြီးမှသမီးကိုတဝကြီးချစ် ပေး ခ် ခ် ” 

“ အင်းပါ သမီးရယ် ဒါဆိုအဖေအိမ်ပေါ်ကစောင့်နေမယ်” 

ဦးမိုးက ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ပေါ်သို့တက်ရန်လှည့်ထွက်လိုက်တော့ခင်ခင်ကပုဆိုးစကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ။

“ အို အဖေကလဲ မတွေ့ရတာကြာလှတဲ့သမီးကလေးကို နမ်းသွားဦး လေ” 

ဦးမိုး ကချာခနဲပြန်လှည့်ပြီးမယားပါသမီးလေး၏သေးကျင် နေဆဲခါးကလေးကိုဖက်ခါ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်၍စုပ်ယူလိုက်သည်။

“ အွန်း အင်း အဟင်း ဟင်း”

မယားပါသမီးလေးကလည်းခြေဖျားကလေးထောက်ခါ ပါးစပ်ကလေးဟလျက် အဖေ၏ အနမ်းကိုပြင်းပြင်းထန်ထန် တုံ့ပြန်လေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေရင်းပထွေး၏လက်များက တင်းရင်းမို့မောက်နေဆဲမယားပါသမီးလေး၏တင်ပါးကလေးများကိုဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ် ပေးနေသလို မယားပါသမီးကလေးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှငေါက် ငေါက်ကြီးတောင်ထလာသောပထွေး၏ လီးကြီးကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းဖြင့် အားမလိုအားမရဖြစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်နေလေသည်။

“ အား တော်ပြီအဖေရယ် ခဏနေသမီးမနေနိုင်ဘဲဖြစ်လာလိမ့်မယ် သွားပါတော့ အဖေရယ် အပေါ်ကဘဲစောင့်နေတော့နော်” 

ခင်ခင်သည်သူမဆုပ်ကိုင်ထားသောပထွေး၏လီးကြီးကိုမလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်ဖြင့်လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။ တအောင့်အကြာတွင်တော့ ချက်ပြုတ်ပြီးနောက် ခင်ခင်သည် ရေချိုးခန်းအတွင်ကိုယ်တုံးလုံချွတ်လျက် အကြိုအကြားပါမကျန်ပွတ်တိုက်သန့်စင်ကာဇိမ်ပြေနပြေရေချိုးလေ၏။ခေါင်းပါလျှော်လိုက်သေးလေသည်။ ထို့နောက်ခေါင်းကိုရေစင်အောင်သုတ်ခါ အဝတ်အစားမပါဘဲအိမ်ပေါ် သို့ကိုယ်တုံးလုံးကလေးတက်လာခဲ့လေသည်။အစကတည်းကအဝတ် အစားအပိုမပါဘဲ မိခင်ဖြစ်သူ၏အဝတ်အစားများကိုယူဝတ်မည်ဟုစိတ် ကူးမိသောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။

ခင်ခင်ကား ခေါင်းလျှော်ထားသောဆံပင်များကိုဖြန့်ချလျက် လုံးကျစ်သောတင်ပါးကလေးများလှုပ်ခါကာ လှေ ခါးအတိုင်းတက်လာခဲ့လေပြီ။ ထိုအချိန်တွင် ပထွေးဦးမိုးမှာ ဟိုတလောကပန်းဆိုးတန်း ရောက်တုန်း လိုလိုမယ်မယ်ဝယ်လာခဲ့သော အားဆေး ကြီးရှည်ကြာဆေးကိုသောက်ပြီးစောင့်နေလေသည်။ဦးမိုးမှာအသက် ၅၀ ကျော်လာသော်လည်း ကျန်းမာသန်စွမ်းဆဲဖြစ်သလို လိင်တန်မှာ လည်းကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းဆဲဖြစ်လေသည်။သို့သော် မတွေ့ရတာကြာပြီ ဖြစ်သောမယားပါသမီး အထန် အရွမလေးကိုကျေနပ်အောင်လိုးပေးနိုင် အောင်ဆေးသောက်လိုက်မိခြင်းဖြစ်လေသည်။သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းမဖြစ်သူနေမကောင်းသဖြင့်ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာပြီမဟုတ်ပါလား။ 

အိပ်ခန်းတံခါးဝသို့ကိုယ်တုံးလုံးကလေးရောက်လာသော မယားပါသမီးကလေးခင်ခင်မှာ ကုတင်ကြီးပေါ်တွင်ပက်လက်ကြီး ပုဆိုးချွတ်လျက် တောင်ထနေသောလိင်တံကြီးကိုကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ကစားနေသောပထွေးဖြစ်သူကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်ရင်ထဲတွင်ဒိန်းခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။တမဟုတ်ချင်းပင်သွေးသားများဆူပွက်လှုပ်ရှားလာပြီး ရေချိုးထားသဖြင့်အေးစက်နေသောခန္ဓာကိုယ်ကလေးပင်တဖိန်း ဖိန်း တရှိန်းရှိန်းဖြင့်ပူနွေးလာလေသည်။ ထို့ကြောင့် ခပ်သုတ်သုတ်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့စောက်ပတ်ကလေးတပြဲပြဲဖြင့်လွှားခနဲတက်လိုက်ပြီးပထွေးဘေးတွင်ထိုင်ကာမိုးပေါ် သို့တောင်ထနေသောလီးကြီးကိုအာသာငမ်းငမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက်တငေါက်ငေါက်တောင်ထနေသောလီးကြီးကိုပါးစပ်ကလေးဟလျက်အာသာပြင်းပြင်းဖြင့်ငုံစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ 

“ ပြွတ် စွိ ပြွတ် ပြစ် ပြစ် အင့် အဟင်းဟင်း”

ထို့နောက်ပါးစပ်ထဲမှလီးချောင်းကြီးကိုပါးစပ်များအတွင်းထိုး ထည့်၍ပွတ်တိုက်ပေးနေလေသည်။လက်တဖက်ကလည်းတင်းပြောင် နေသောဂွေးစိကြီး ၂ လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပေးနေလေသည်။သမီးလေးခင်ခင်မှာလီးကြီးကိုပါးစပ်အတွင်းတစ်ချောင်းလုံးငုံလျက်တပြတ် ပြတိစုပ်လိုက် လီးဒစ်အမြောင်းကြီးကိုလျှာဖြင့်ပတ်ယက်လိုက် ဒစ်အောက်မေးသိုင်းကြိုးကလေးကိုလျှာဖျားဖြင့်တို့ပွတ်ပေးလိုက်ဖြင့် စိတ်ရှိ တိုင်းပြုစုယုယပေးနေလေသည်။ ခင်ခင့်စိတ်ထဲတွင်ဤသို့မာကြော တောင်ထနေသောလီးတောင်ကြီးကိုငုံစုပ်နေရသည်မှာသူမတွင်လည်း ထူးကဲသောကာမပီတိကိုခံစားရသည်ဟုထင်မှတ်နေလေသည်။

ထို့နောက်လီးကြီးကိုပါးစပ်မှချွတ်၍ သွေးကြောများအပြိုင်းအပြိုင်းထနေ သောလီးကြီးပေါ်သို့စောက်ပတ်ဖြင့်ခွထိုင်ချလိုက်လေတော့သည်။ခင် ခင်သည်ပထွေး၏လီးကြီးပေါ်သို့ တခါထဲအားရပါးရထိုင်ချလိုက်သည်မဟုတ်ပဲလီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံကာထိုင်ချနေခြင်းဖြစ်လေသည်။လီးချောင်းကြီးကသူမစောက် ခေါင်းအတွင်းသားနုနုကလေးများကိုပွတ်တိုက်ဖိကြိတ်လျက် တစတစတိုးဝင်သွားသည်ကိုအရသာခံ၍ထိုင်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။

“ အမယ်လေး ဖေရယ် ဖေ့လီးကြီး သမီးစောက်ပတ်ထဲထိုးဝင်သွားတာ ကောင်းလိုက်တာဖေရယ် အား အီး အစ် အစ် ကျွတ် ကျွတ် အဟင့် အရသာရှိလိုက်တာနော် သမီးမှာသည်လိုအရသာမခံစားရတာကြာလှ ပေါ့ အီး အား သမီးစောက်ပတ်ကလေးက ဖေ့လီးကြီးကိုလွမ်းနေ တာ အင့် အား အဟင့် ပြွတ်စွပ်” 

ခင်ခင်မှာပထွေးဖြစ်သူ၏လီးကြီးကိုစောက်ခေါင်းအတွင်းသား များဖြင်ဖိကပ်ပွတ်သပ်၍ထိုင်ချလိုက် ပြန်ကြွလိုက် ပြန်ထလိုက်ဖြင့် မျက်စိလေးမှေးကာအရသာခံရင်းအပေါ်မှတက်လိုးနေလေသည်။ထို့ အပြင်လိုးနေရင်းမှာ ပထွေး၏လက် ၂ ဖက်ကိုဆွဲယူကာ တင်းမာကျစ် လစ်ဆဲနို့အုံများပေါ်သို့တင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

“ အား အီး ဖေဖေရယ် သမီးဖေဖေ့ကိုတက်ခွလိုးပေးနေတုန်းသမီးနို့ ကြီးတွေကိုဆုပ်ချေပေးပါ ဖေရယ် လီးကြီးစောက်ခေါင်းထဲဝင်နေတုန်း နို့ကိုအဆွဲခံရတာသိပ်ကောင်းတာဖေရဲ့သိရဲ့လား အင်း အဟင်း ဟင်း” 

ခင်ခင်သည်ဦးမိုး၏ရင်ပတ်ကြီးပေါ်တွင်လက်ထောက်လျက်ဖင် ကလေးကိုမြှောက်လိုက်ချလိုက်ဖြင့်အရသာခံလိုးနေလေသည်။တဖန် လီးကိုစောက်ခေါင်းအဆုံးထိုင်ချလျက်လီးထိပ်နှင့်သူမသားအိမ်ခေါင်း တေ့ထားကာ စကောဝိုင်း ဝိုင်းလျက်ဖိကပ်ပွတ်ကြိတ်ပေးနေလေသည်။ 

“ အား အီး ဖေ့လီးကြီးက သမီးသားအိမ်ခေါင်းကိုထောက်မိနေပြီသိရဲ့လား အင့် အဟင့် အဟင့် ကောင်းလိုက်တာဖေရယ် ဟင်း အာ့လို လီးထိပ်ကသာအိမ်ခေါင်းကိုတေ့ဆောင့်ပေးတာ သမီးသိပ်ကြိုက်တာ အင့် ဟင်း အူးအစ် အဟစ် ဟစ်” 

ထိုအချိန်တွင်ဦးမိုးက သမီးဖြစ်သူ၏ဖင်တုံကြီး ၂ ခုကိုအောက်မှပင့်ကိုင်ထားပြီးခါးကော့ကာအောက်မှတဆတ်ဆတ်ဆောင့်ကာလှန်လိုးပေးလိုက်လေသည်။

ထိုသို့လှန်လိုးပေးရာတွင် ကော်၍ဆောင့်ပေးသည့်လိုးချက်တိုင်းမှာခင်ခင်၏သားအိမ်ခေါင်းကိုသွားသွားဆောင့်မိသဖြင့် ခင်ခင်မှာ ဘယ်လိုမှမအောင့်အီးနိုင်တော့ပဲစောက်ပတ်ကလေးပွစိပွစိဖြင့်စောက် ရည်များပန်းထုတ်ခါ ကာမအထွဋ် အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားလေတော့ သည်။

“ အာ့ ရှီး ထိတယ် အဖေရာ အဖေ့လီးကြီးကသိပ်ထိတာဘဲ အဟင့် လိုးတတ်လိုက်တာဖေရယ် အား သမီးမရတော့ဘူး ထွက်ကုန်ပြီ အီး ကောင်းလွန်းလို့ အူး ပြီးပြီအဖေရယ် အင်း အား ” 

ထို့နောက်တွင်တော့သူ့အပေါ်မှောက်ကျလာသောခင်ခင် ကိုယ်လုံးလေးကိုဆီးကြိုပွေ့ဖက်လျက် မယားပါသမီးကလေး၏ပါး ၂ ဖက်ကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းပေးနေလေသည်။

တပြိုင်ထဲတွင် လီးရည်မပန်းရသေးသဖြင့် မာကြောတောင့်တင်းဆဲသူ၏လီးကြီးကိုခင်ခင့်စောက်ပတ် အတွင်းငေါ့ခနဲငေါ့ခနဲတော့၍တော့၍လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်။ထို့ အပြင်သူ့အပေါ်ကားယားခွထားသောခင်ခင်၏ဖင်စအိုစူပွပွကလေးကို လက်ညိုးတွင်စောက်ရည်ဆွတ်လျက်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ ခင်ခင်မှာ စောက်ခေါင်းထဲကလီးကြီးကတငေါ့ငေါ့ဖြင့် လှုပ်ရှားလျက်အသဲယားဘွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အပြင်ဖင်စအိုဝကလေးကိုလည်းကလိတာခံလိုက်ရသဖြင့် ကာမစိတ်များပြန်လည်ထကြွလာပြီးနောက်တစ်ကြိမ်အလိုးခံချင်လာပြန်လေသည်။ 

“ အဟင့် ဖေဖေရယ် သမီးစောက်ပတ်ထဲကယားလာပြန်ပြီ အဟင့်” 

ဦးမိုးလည်းမယားပါသမီးလေး၏ပြင်းပြသောတဏှာဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန်အတွက် ဖက်လျက်သားကိုယ်ကိုတပါတ်လှည့်လိုက် ရာလီးမကျွတ်ပဲအပေါ်ကရောက်ရှိသွားလေသည်။

ထို့နောက်အောက်မှ ပေါင်ကားပေးထားသောခင်ခင့်အပေါ်မှခါးအားကိုအသုံးပြုကာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့်ခပ်သွက်သွက်ကလေးဆောင့်လိုး ပေးလိုက်လေသည်။ 

“ ပြွတ် စွပ် စွိ အား ဖတ် စွပ် စွပ် အူး အား ကောင်းလိုက်တာ အဟင့် လီးကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကိုလိုးပေးတာကောင်းလိုက်တာ ဖေဖေရယ် အဟင့် ...လိုးပါဖေဖေရယ် သမီးစောက်ပတ်ကြီးကိုလိုးပါ အား ဟားဟား သမီးစောက်ပတ်ကြီးကိုလိုးပေးပါ ...အား အူး အစ် ရော့ပါ သမီးစောက်ပတ်ကြီးဖြဲပေးထားတယ် လိုးဖေဖေ လိုး လိုး အီး ကျွတ် ကျွတ် သမီးယောက်ျားမသိပါဘူး ဖေရယ် လိုးလိုက်စမ်းပါ စောက်ပတ်ကြီး ကိုလိုးလိုက်စမ်းပါ အင်း ဟင်း ဟင်း”

ဤသို့ဖြင့် ပထွေးနှင့်မယားပါသမီးလေးတို့ ၂ ဦးသားတက်ညီလက်ညီလိုးကြခံကြရင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ ၂ ဦးစလုံးပြိုင်တူရောက်ရှိ သွားကြလေသည်။ ပထွေးကလည်းမိန်းမနေမကောင်းသဖြင့်မလိုးရတာကြာသောသုတ်ရည်များကိုမယားပါသမီးလေး၏ စောက်ပတ်အတွင်းအပြည့်အလျှံပန်းထည့်လိုက်သလို မယားပါသမီးကလေးကလည်း စောက်ပတ်ကလေးရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြင့်ပထွေးလီးကြီးကိုညှစ်စုပ်ပေးရင်း လီးရည်ပူပူနွေးနွေးများပန်းဝင်လာတာကိုအရသာခံနေလေတော့သည်။ 

နောက်ပိုင်းမိခင်ဖြစ်သူဒေါ်နွယ်နွယ်သန်း ဆေးရုံမှဆင်းလာသောအခါ ပထွေးနှင့်မယားပါသမီးကလေးတို့၏မှောင်ခိုဇတ်လမ်းကိုသိရှိသွား သော်လည်း သုမကိုယ်တိုင်ကမကျန်းမမာမစွမ်းမသန်ဖြစ်သွားပြီဖြစ် သဖြင့် နောက်မိန်းမထပ်ယူတာထက်စာလျင် တော်သေးသည်ဟု သဘောထားခွင့်ပြုလိုက်လေတော့သည်။ ထို့ကြောင့်သမီးအလိမ်မာကလေးခင်ခင်သည် မကျန်းမာသောမိခင်ကြီးကိုလာရောက်ပြုစုရင်း ပထွေးဖြစ်သူနှင့်တစ်လကို ၂ ကြိမ်မှန်မှန်ကြီးအလိုးခံနေသည်မှာ ယခုအထိဖြစ်ပါကြောင်း ………။


 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Monday, March 14, 2011

အိုလည်းကောင်း ပျိုလည်းကောင်း (စ/ဆုံး)

 အိုလည်းကောင်း ပျိုလည်းကောင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။ အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။ သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။

 “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါတော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ မပေးနိုင်ရင် တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို… ” 

ဒါဟိုဘက်လမ်းက မအေးမိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။

“ အေး..ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မရတော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် နင်ဒီမှာကြည့်စမ်းဟာ ” 

“ မိအေး နင်ဘာလုပ်တာလဲ ” 

သိန်းအောင်ရဲ့တုန်တုန်ရီရီအော်သံကြောင့် တင်တင် အခန်းတံခါးရှိတဲ့အပေါက်ကို တိုးကြည့်လိုက်တော့ မြင်ရတာက တင်တင့်ကို မှင်သက်မိစေသည်။ မအေးမိက ကိုသိန်းအောင် ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်ဘေးမှာ ထမိန်ကွင်းလုံးကြီးနဲ့ နောက်ပြီး တီရှပ်ကို ခေါင်းကချွတ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ

 “ သိန်းအောင် ငါနင့်ဆီက ယူထားတာဟုတ်တယ် အေး.ငါပြန်ဆပ်မှာ အခု ဆက်တိုက်ရှုံးနေလို့ အတိုးမပေးနိုင်တာ ငါ့ကို မတင်စီးနဲ့ ငါဖာသည်လဲမဟုတ်ဘူး..” 

“ ဟဲ့ အေးမိ နင်သွားနော် သွားတော့…မဟုတ်တာ မလုပ်နဲ့ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေဟာကို….. ” 

“ သိန်းအောင် နင် အောင်အောင့်ကို အားနာနေတာမလား…အောင်အောင်လဲ သေတာ တစ်နှစ်ကျော်လို့ နှစ်နှစ်တောင်ရှိတော့မယ် ” 

ကိုသိန်းအောင် ဘယ်လောက်တားတား မအေးမိကတော့ ဘရာကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီ၊ အပြင်ကနေ ကြည့်ရတာ ရင်တုန်စရာပဲ၊ တင်တင် လူလာလားလို့ အဝင်တံခါးကိုလဲ ကြည့်ရသေးသည်။

ခန်းစီးကနေ ပြန်ကြည့်တော့ မအေးမိ ကိုသိန်းအောင်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုန်းလုန်းကြီးနဲ့ ခါးထောက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ရှေ့တိုးရင်း……..

 “အေးမိ နင်ပြန်တော့ဟာ…. ” 

“ ဘာလဲ.သိန်းအောင် ငါကမုဆိုးမ‚မလို့လား၊ နင့်သူငယ်ချင်း အောင်အောင် ငါနဲ့ယူတာ ကိုးလလောက်ပဲ နေသွားလိုက် ရတာ ဒီမှာတွေ့လား ဘာမှမဖြစ်သေးပါဘူး။ ” 

မအေးမိ သူ့နို့တွေကိုလဲ ကော့ပြ ခြေထောက် တစ်ချောင်းပါ ကားပြနေသေးတယ်။

 “ ဟဲ့ သိန်းအောင် တွေ့လား အပျိုကို ယှဉ်လို့ရသေးတယ်၊ နောက်ပိုင်းကိုလဲ ကြည့်လိုက်ဦး ” 

မအေးမိ သူ့တင်တွေကို လှည့်ပြပြီး၊ ကိုသိန်းအောင် ရှေ့မှာခါးကို ကုန်းပြနေသည်။ ဟုတ်ပါတယ် မအေးမိ ကိုယ်လုံးက တစ်ကယ်ကို အချိုးအစားကျပါတယ်။ အသားကလဲ လတ်တော့ ပိုကြည့်ကောင်းတယ်။ နို့တွေဆိုတာလဲ သူ့နေရာနဲ့သူ ခါးကလဲသေး ဗိုက်ကလဲ မဖောင်းတော့ အချိုးအစားကျတာပေါ့။ 

တင်သားတွေကလဲ အိုးကောင်းလို့ပြော ရမဲ့ အလုံးကြီးမျိုး တစ်ဖက်ဆီကို လုံးနေတာ လှမှလှ။ မအေးမိ ဖင်ကြီးကုန်းပြတော့ ကိုသိန်းအောင် စိုက်ကြည့်နေတာ တင်တင် အပြင်က မြင်နေရတယ်။မအေးမိ ကုန်းနေတာကနေ မတ်တပ်ရပ် သိန်းအောင်ဖက်ကိုလှည့်ပြီး.. 

“ ဟဲ့ သိန်းအောင် နင်အရင်.မှုတ်မလား ငါအရင်.မှုတ်ပေးရမလား… ”

 “ အာ အေးမိ မဖြစ်ဖူး ပြန်ပါတော့ဟာ … ” 

မအေးမိ ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကိုသိန်းအောင်ဆီ ငုံလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ဖြည်လိုက်ပြီးမှ 

“ နင်မူလကျီ လုပ်မနေနဲ့ နင့်ဟာနင်ကြည့်ဦး တောင်နေပြီ ”

ဟုတ်ပ ကိုသိန်းအောင် ဟာကြီးကို တင်တင်ပါ လှမ်းမြင်နေရသည်။ တင်တင် လီးတောင်နေတာကို အပြင်မှာ အခုမှ စမြင်ဖူးတာ။ မအေးမိ ကိုသိန်းအောင် ပေါင်ကြားကို အတင်းတိုး ဒူးထောက်ပြီး ပုဆိုးကို အောက်က လှန်တင်လိုက်တော့တာပဲ။ကိုသိန်းမောင် ဘာမှလုပ်ချိန်တောင်မရဘူး။ အို…တင်တင် ကြည့်တောင်မကြည့်ရဲတော့ဘူး။ 

မအေးမိရယ်လေ ကိုသိန်းအောင် လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်တာဆို တင်တင် ကြည့်ဖူးတဲ့ အောကားထဲကလိုပဲ အခုဟာက ကိုယ်သိနေတဲ့ ကိုသိန်းအောင်နဲ့ မအေးမိ အရှင်လတ်လတ်ကြီး မြင်နေရတာ မအေးမိက လီးကြီးကနေပြီးတော့ ပေါင်ရင်းတွေကို လျှာနဲ့ယက်နေတာ။ ကိုသိန်းမောင် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကြီး လှန်ချလိုက်တော့ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို တင်တင် သေချာချောင်းကြည့်မိတယ် ကိုသိန်းမောင် လီးကြီးက မနေ့တစ်နေ့ကမှ ကြည့်မိတဲ့ ကားထဲက ကပ္ပလီ လီးကြီးလိုပါပဲလား၊ မအေးမိ ကိုသိန်းအောင်လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး အောက်ကနေ မော့မော့ပြီး ဥတွေကို ယက်တာများ ကြည့်နေတဲ့ တင်တင် တောင်မေ့ပြီး လျှာကို ကစားမိတယ်။

“ ဟဲ့..သိန်းအောင်.ကောင်းလား…လီးကလဲ.ကြီးလိုက်တာ…သိန်းအောင်ရယ်… ”

မအေးမိ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကိုသိန်းအောင် လီးကြီးကို ငုံပေးနေတယ်။ မြင်နေရတာ အသဲယားဖို့ ကောင်းလိုက်တာ မအေးမိ ပါးစပ်အပြည့် လီးမဲမဲကြီးက တင်တင်လဲ ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး ငုံထားရသလိုလိုကြီးပဲ။ မအေးမိ လီးကြီးကို ပါစပ်ထဲက ထုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက် လုပ်နေတာများ လန့်ဖို့ကောင်းတယ်….အို…..ကိုသိန်းမောင် မအေးမိကို လုပ်ထည့်လိုက်ပြီ မအေးမိ “ အု..အု ” နဲ့ ဖြစ်နေတာ ပါးစပ် မဆန့်တာကြီးကို အတင်းခေါင်းကို ဖိထားတယ်။ အောင်မလေး တင်တင် ရင်တွေခုန်တာ တဒိန်းဒိန်းပဲ…….. 

“ သိန်းအောင် နင် နဲနဲပါးပါး နမ်းတာလဲ နို့စို့တာလေး လုပ်ပေးဦးလေဟယ် ငါပဲ အစအဆုံး လုပ်ပေးနေရမှာလား…. ” 

“ ငါဘယ်လို စရမလဲ စဉ်းစားနေတာ ” 

“ ဟောတော့ ,..သေပါတော့ သိန်းအောင်ရယ် အဝတ်လေး ဘာလေးချွတ်ဦးလေ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ငါက ဖာသည်မ ကြနေတာပဲ သိန်းအောင် နင်ဘာကြောက်နေတာလဲ ငါက နင့်ကို ယူခိုင်းမှာစိုးလို့လား ဝေးသေး လုံးဝပဲ နင့်အကြွေးတွေလဲ မရှော်ခိုင်းဘူး ” 

ကိုသိန်းအောင် ကမန်းကတန်း အင်္ကျီချွတ်တယ် နောက်မအေးမိကို သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာတွေကို နမ်းတော့တာပဲ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရက်ကနေ ကိုသိန်းအောင် လက်တွေ မအေးမိ နို့တွေကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်တော့ မအေးမိ ခွထိုင်နေရာကနေ ဒူးထောက်ပြီး ဖင်ကိုလှုပ်နေတယ်၊ ကိုသိန်းအောင် လီးကြီးကို စောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်နေတာ့ဖြစ်မယ်။

ခဏပဲ ကိုသိန်းအောင် ပက်လက်ပြန်ဖြစ်သွားပြီး၊ အို မအေးမိ.. မအေးမိတစ်ယောက် ကိုသိန်းအောင် လီးကြီးကိုင်ပြီး၊ သူ့စောက်ပတ်ကို ပွတ်နေတာ၊ အိုး တစ်ကယ် အရသာ ယူနေတာပါလား။ တင်တင် စောက်ပတ် ယားသလိုလို ယွသလိုလိုစလာပြီ။ တင်းတာတော့ တင်းနေတာ စကြည့်နေကတည်းက ခုတော့ စောက်ပတ် ကလိချင်တာနဲ့ နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး တိုက်ခန်းတံခါးကိုပိတ်ရတယ်။

ပြန်လာတော့ လိုက်ကာ ဖြဲကြည့်တာ ဒိန်းဆို ရင်တွေတုန်သွားတယ် မအေးမိက ကိုသိန်းအောင် အပေါ်ကနေ ဘေးလက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ခါးကော့ ဖင်က ကုန်းကုန်းနဲ့ ဒူးကထောက်လို့။ အို ..မအေးမိ ကော့ထားတဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးတွေ နောက်တော့ ဖောင်းပြီး ထွက်နေတဲ့ မအေးမိ စောက်ဖုတ်။ အဲ့ဒီမှာ လီးမဲကြီးက တန်းလန်းကြီး၊ အိုး တစ်ကယ့် ပက်ပက်စက်စက်မြင်ကွင်းပဲ တင်တင် တံတွေး မျိူချလိုက်ပြီ၊ လက်က စောက်ပတ်ကို စမ်းနေမိတယ် အို..ငါတောင်စိုနေပြီ၊ မအေးမိ ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး။ 

မြင်နေရတာ လီးက ကြောက်စရာကြီး၊ မအေးမိ စောက်ပတ်က ဝိုင်းနေတာပဲ။ လီးက မီးချောင်းလုံးလောက်ကြီး….အမလေးနော်…မအေးမိ လီးတန်းလန်းကြီးကို လှုပ်လှုပ်ထည့်နေတာဖြစ်မယ်။ ဖင်က ကြွလိုက်ဖိလိုက်နဲ့ နောက်ကို ဖင်တွန်းရင် စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်းကြား လီးဝင်နေတာကြီးက အသဲယားစရာကြီး၊ တင်တင်စမ်းနေရင်း ပွတ်နေရင်းက စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ် လက်ညှိုး နှစ်ချောင်းပူးပြီး ထည့်လိုက်တယ်။

ဒီတော့မှ ကိုယ်လဲနေသာသလိုလို။

 “ သိန်းအောင်ရယ်.. နင်ဟာကြီးက မတရားကျပ်နေပြီ နင်လူမှဟုတ်ရဲ့လား နင့်လီးကြီးက မြင်းလီးကြီးကျနေတာပဲ .တင်းကျပ်နေတာ အ အ အ အား…. ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာဟယ်….., ” 

မအေးမိ ဖင်ကို ဖိလိုက်ကြွလိုက်နဲ့ ဆက်တိုက်လုပ်တော့မှ ကိုသိန်းအောင် လီးမဲမဲကြီးက စောက်ပတ် အဝကနေ တိုးတိုးပြီး ဝင်သွားတယ်။ နောက်ဆုံး ကိုသိန်းအောင် လီးကြီး အဆုံးထိ စောက်ပတ်ထဲ ရောက်မှ မအေးမိ ရပ်တယ်။ တင်တင်လဲ စောက်ပတ်ထဲ လက်တွေ အဆုံးရောက်နေပြီ။ ကိုယ့်ဟာကိုတောင် ဘယ်လိုထည့်လဲ မသိဘူး။ လက်နှစ်ချောင်းလုံး စိုနေပြီ အရင်းကို ရောက်နေပြီလေ။ 

တင်တင်လဲ အဲ့အတိုင်းထည့်ထားပြီး ငေးကြည့်နေမိတယ်။နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နေရင်းက ဟော မအေးမိလှုပ်နေပြီ၊ ဘယ်လိုများ လုပ် လဲမသိဘူး။ ဖင်လုံးပဲ လှုပ်တာ၊ လီးကိုလိုးပေးနေတာ၊ အပေါ်က နှုတ်ခမ်းပဲ စုပ်တာ၊ ဖင်ကနေပြီး ခါးနဲ့လိုးပေးနေတာဖြစ်မယ်။ အို အိုး တကယ်ပါပဲ ကြွလိုက်ရင် လီးက စောက်ပတ်ကနေ ထွက်လာလိုက် မအေးမိ ဖင်နှစ်ခြမ်း စိသွားလိုက် လီးပြန်ဝင်တော့ စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီး နောက်ကို ထွက်နေတာ။ အို တော်တော်ကောင်းမှာပဲ၊ တင်တင် စောက်ပတ်ကလေးထဲကို လက်နှစ်ချောင်း ပူးထည့်ရင်း သုံးချောင်းထည့်ရင် ကောင်းမလား တွေးမိပါတယ်။ သုံးချောင်းဆို ပြဲသွားရင်ဒုက္ခ ဟောဟော မအေးမိ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဆောင့်နေပါလား။

“ သိန်းအောင်ရယ်…ကြီးလိုက်တဲ့ လီးဟယ်.,. ” 

“ အင့် အင့် ကောင်းလား ရော့ရော့ ကောင်းလား အီး အား ” 

သစ်ငုတ်ထိုင်ဆောင့်ပုံလေး၊ မအေးမိ ဆောင့်နေတာ တင်တင် တွေ့တာတော့ ကြက်ဖ ခွပ်သလို ဆောင့်နေတာ၊ စောက်ပတ်က လီးကို အပေါ်က စွပ်ပြီးထည့်နေတာပဲ… 

“ အေးမိ လုပ် လုပ် လုပ်ဟာ မြန့်မြန်….” 

“ သိန်းအောင် နင်ကောင်းနေပြီလား..နေဦးလေ မပြီးနဲ့ဦး ငါလဲ တူတူကောင်းမှာပေါ့ ဟင့် ဟင့် နင့်လီးကြီးနဲ့ ဟင့်ဟင့် မပြီးနဲ့ဦး…” 

မအေးမိ ပြောပြီး မဆောင့်တော့ဘူး ကိုသိန်းအောက်ပေါ်မှာ ထပ်ပြီးအိပ်နေတယ်။ ကိုသိန်းအောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့လိုးနေတာ အားမရဘူး။

 “ အေးမိ နင်ကလဲဟာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.. ” 

“ သိန်းအောင်ရယ်..ငါလဲ ပြီချင်တာပေါ့ ငါ.အလိုးမခံရတာ နင့်သူငယ်ချင်း သေကတည်းက ငါ့ကိုလဲစာနာပါဦး။ ” 

“ အင်း ” 

မအေးမိက ဒီလိုတော့လဲ သနားစရာပဲသူ့ယောင်္ကျားကလဲ စောစောစီးစီး သေရှာတယ်။ အေးလေ တင်တင်ဆို အလိုးတောင် ခံဘူးတာ မဟုတ်ဘူး။ အယ် ကိုသိန်းအောင် မတ်တပ်ရပ်ပြီ၊ တင်တင် မျက်လုံးဝိုင်းသွားတယ်။ ထိုင်ပြီး မအေးမိ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးနေပြီ။ ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်ပါလိမ့် မအေးမိလဲ ခြေထောက်တွေ ကားလို့ 

“ အို..အို..သိန်းအောင်ရယ် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ အရမ်းမစုပ်ရဘူး နာတယ် ” 

ဟင် ,.ဘာစုပ်တာလဲ တင်တင် စဉ်းစားတော့၊ အင်း…မအေးမိ အစိကိုများ စုပ်တာလား တင်တင် အသဲတွေ ယားတက်လာတယ် ခေါင်းကြီးက ကွယ်နေတော့ သေချာမမြင်ရဘူး။ 

“ အို အိုး ကောင်းလိုက်တာ အား အား နင်.စောက်ဖုတ်.မှုတ်ဖူးလား..သိန်းအောင် ” 

ကိုသိန်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်နေလို့ မအေးမိ ဘာတွေမေးနေတာ တင်တင်စဉ်းစားမရဘူး။ စိတ်ကူးထဲ မအေးမိ နေရာမှာ ခဏဝင်ကြည့်မိသည်။

 အို…စောက်ပတ် တင်းလာပြန်ပြီ ညှစ်နေမိပြန်ပြီ အဲ့လို အယက်ခံဘူးချင်လိုက်တာ၊ 

“ အ အ အို အိုး မလုပ်ပါနဲ့ အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့ အား အီး အား စောက်ဖုတ်ပဲ လုပ်ပါ အား အဟင့် ဟင့် သိန်းအောင် ရယ် စောက်ဖုတ်ပဲ လုပ်ပါ ” 

ဟောတော့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာပါလိမ့်။ အို..ကိုသိန်းအောင်.မအေးမိ.ဖင်လုံးတွေကိုင်ပြီး .အောက်က.ယက်နေတာပဲ၊ ဒါဒါ ဒါဆို ဟိုအပေါက်ပဲ စောက်ပတ်က အပေါ်မှာပဲ အို ကိုသိန်းအောင်ကြီး မအေးမိ ဖင်ပေါက်ကို ယက်နေတာပါလား၊။ 

“ အို….သိန်းအောင် တော်ပါတော့…ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့..အို..အိုး..ငါ့ကို.လိုးပေးပါတော့..ငါ့ကို.မညှင်းဆဲပါနဲတော့”

မအေးမိ တော်တော် ဖီးလ်တက်နေပြီထင်တယ်။ အင်းလေ…တင်တင် တောင် တော်တော် ဟုတ်နေပြီ။ 

“ အား.အား.အမလေး.အ…အ.သေပါပြီ သနားပါဦး..ငါ့ကိုသနားပါဦး..အမလေး အရမ်းပဲဟယ် အောင့်အောင့်သွားတာပဲ ဖြေးဖြေးနော်..သိန်းအောင်.ဖြေးဖြေးလုပ်.နင်စားတတ်ရင်.တစ်ညလုံး.စားလို့ရတယ် ၊မလောပါနဲ့ဟာ.ဖီးလ်နဲ့.လိုးစမ်းပါ…ဒါဆို.နင်မပြန်နဲ့နော်.နေမှာလားပြော ”

 “ အေး.မပြန်ဘူး.နင်ပဲ.လိုးနိုင်မလား.ငါပဲခံနိုင်မလား.ဘယ်သူ ဆေးရုံရောက် မလဲ.မသိဘူး ” 

ဟောတော့ တင်တင်ကျောချမ်းသွားပြီ။ မဖြစ်ဖူး ကိုယ်ကပြန်မှဖြစ်မှာ ခုတောင်တော်တော်ကြာနေပြီ။ အမေ လိုက်လာမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်။ တင်တင် ထပ်ကြည့်ချင်ပေမဲ့ မဖြစ်တော့ပါဘူးလေ…

“ အ..အ..ကောင်းလိုက်တာ…ကောင်းလိုက်တာ နင်ရော နင်ဘယ်လိုလဲ …. ငါ့စောက်ပတ် ကောင်းရဲ့လား… ဟဲ့ အီး အီး ….ဟဲ့.ငါ့စောက်ပတ် ကောင်းရဲ့လား ပြောလေ ပြောလေ ပြောလိုး ပြောလိုး.အ..အ..လိုးကောင်းလား ” 

တင်တင် စိတ်ကိုလျှော့ နောက်ဆုံး အဝ ကြည့်ပြီး၊ အိမ်ပြန်လာခဲ့ရတယ် မျက်စိထဲမှာ မအေးမိကို ကိုသိန်းအောင် လိုးနေတာပဲ တဝဲလည်လည် မြင်နေတယ်။ သူတို့ ဘယ်လောက်ထိ လိုးကြမလဲ၊ ဘယ်လိုတွေရော လိုးဦးမှာလဲ၊ အောကားထဲကလို ပုံစံပေါင်းစုံ လိုးမှာလား။ ဟူး….တင်တင် စောက်ပတ် တင်းတာ ရွတာကလဲမပျောက်၊ ကိုင်မိပြန်ပီ၊ ဟင်း ငါ့ကိုများ ကိုသိန်းအောင် လီးမဲကြီးဆို အို..တင်တင် တော်တော်နဲ့အိပ်မရ ဟိုဘက်လှည့် ဒီဘက်လှည့်နှင့်စိတ်က ကိုသိန်းအောင်နဲ့ မအေးမိကိုသာ မြင်နေမိသည်။ 

လက်ကလဲ စောက်ပတ်ကို ကိုင်ရင်း ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်ထားတော့ စောက်ရည်တွေ ဟိုကပ်ဒီကပ်နဲ့ မနက်တော့ ထမိန်လျှော်ဦးမှ ဒီလိုနဲ့သန်းခေါင်ကျော်မှ အိပ်ပျော်သည်။နောက်တနေ့ တင်တင် ရောက်သွားတော့ ဦးလေးကျော် ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတာတွေ့တယ်၊ စားပွဲပေါ်မှာ ပုလင်းတွေ ခွက်တွေ ဟင်းပုဂံတွေနှင့် 

“ ဟဲ့ တင်တင်ပါလား၊ ငါ့တူမကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ၊ မတွေ့တာတောင်ကြာလို့ အပျိုကြီးတောင်ဖြစ်နေပြီပဲ ……”

 “ ဦးလေးကျော်ရော သင်္ဘောကနေ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ…. သမီးတို့ သိတောင်မသိဘူး..ဘာလဲ.. လက်ဆောင် ပေးရမှာစိုးလို့လား..”

 “ ဟေး..ဟေး..လုပ်ပြီ..ပါပါ့ဗျာ….ဒီမရောက်ခင်.စင်္ကာပူ ဝင်တော့ တီရှပ် တွေပါတယ်.ဦးလေး တစ်နေ့ကမှရောက်တာ ဒီနေ့မှ လမ်းထွက်ဖြစ်တာ၊ အဲ့တာ မောင်သိန်းအောင်အတွက်ဆိုပြီး ဝီစကီလေး လာပေးတာ ”

 “ ဦးလေးကလဲ ကိုကြီးကမှ မသောက်တတ်တာ ဦးလေးကျော် သောက် ချင်တိုင်း ” 

“ အဟေး.ဟေး.သူလဲ ဦးလေးကျော်နဲ့မှ သောက်ဖြစ်တာပါ၊ သမီး သူလာတာစောင့်လေ ဦးလေး ကိုတင့်ဆန်းတို့ဘက် သွားနှုတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ် ..ဟော ပြန်လာပြီ မောင်သိန်းအောင်ရေ ဦးလေး …ကိုတင်ဆန်းတို့ဘက် လှည့်လိုက်ဦးမယ် သိတယ်မလား စိတ်ဆိုးနေဦးမယ် ”

 ဦးလေးကျော် ထွက်သွားတော့ ကိုသိန်းအောင် တံခါးထိ နှုတ်ဆက်ပြီး၊ ချက်ထိုးတယ် တင်တင် နဲနဲတော့ ထူးဆန်းသွားတယ်။

ကိုသိန်းအောင် ဘာမှမပြောပါပဲ စားပွဲပေါ်က အရက်ခွက်ကို ကောက်မော့တယ်၊ တင်တင်ကို စိုက်ကြည့်ပြီးမှ ကပ်လာပြီး…ညီမလေး နင်မနေ့က ဘာတွေမြင်ထားလဲ…အစမရှိအဆုံးမရှိ မေးတော့ တင်တင် လန့်သွားတယ်။ ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့…

 “ဟို..ဟို..တင်တင် ဘာမှမမြင်ပါဘူး ကိုကြီး၊ တင်တက် ဘာမှမမြင်ပါဘူး … ” 

ကိုသိန်းအောင် လက်က ဖျတ်ခနဲဆို တင်တင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် သိမ်းဖက်ပြီး၊ “ တင်တင် ညီမလေး ကိုကြီး နင့်အမေ..ဒေါ်လေးနဲ့ တွေ့ခဲ့တယ် မနေ့က ပိုက်ဆံချေးဖို့လာရင်း ညီးး.. ဒီမှာ ထိုင်စောင့်နေတာတဲ့ ….မညာနဲ့တော့…” 

သွားပြီ…တင်တင် မနေ့က အမေ့ကို ကိုသိန်းအောင်ကို ထိုင်စောင့်နေရတာကြာလို့ ပြန်လာတာလို့ ပြောခဲ့တာ။ ဒုက္ခပဲ တင်တင် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ 

“ဟို..ဟို..ကိုကြီး တင်တင် ဘာမှမမြင်ပါဘူး ကိုကြီးရယ် တစ်ကယ်ပါ တစ်ကယ်ပါနော်……” ကိုကြီးက တင်တင်ပါးကို ကပ်လိုက်ပြီးမှ… 

“ ညီမလေး အေးမိပြန်မှ ပြန် တာလား…” 

“ မဟုတ်ပါဘူး အစောကြီးပြန်တာပါ…..,”

 “ ဘယ်ချိန်လဲ အေးမိ ပြီးမှလား ” 

“ အို မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး တင်တင် မသိဘူး…” 

ကိုကြီး တင်တင့်ကို တင်းနေအောင် ထပ်ဖက်လိုက်ပြီး၊ တင်တင့်ဖင်ကြားကို လက်နဲထိုးပြီး၊ ဖင်ပေါက်တည့်တည့်ကိုဖိတာ မလွတ်တော့ပဲ.. 

“ ဒါဆို အေးမိ‚ဖင်ကို ထည့်တုန်းကလား” ပြောရင်း တင်တင် ဖင်ဝလေးကို လက်နဲ့ကလိတော့တာ တင်တင် လန့်သွားတယ်၊

“ အို ဟုတ်ဖူး ဟူတ်ဖူး တင်တင် မသိဘူး…”

 “ ညီမလေး မညာနဲ့နော် ကိုကြီးသိတယ်…..ဟိုအပေါက်မှာ ရပ်နေတာမလား၊ တင်တင့်ခေါင်းစီးချိတ်ကလေးတစ်ခု ကျန်ခဲ့တယ်…” 

“ အို သိဘူး သိဘူး ကိုကြီး တင်တင်ကို လွှတ်ပါ…တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးရယ်…” 

“ တင်တင် ကြည့်ကိုကြည်နေတာပါ ဒါဆို ဖင်လိုးတာမဟုတ်ရင် စောက်ပတ်လိုးတာရော…..” 

ကိုကြီးက အဲ့လိုမေးပြီး ရှေ့ကနေ တင်တင် ထမိန်ကြား လက်ထိုးပြီး ပင်တီအောက်ကို နှိုက်တယ်၊

 “ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း တင်တင် မတွေ့ဘူး၊ မကြည့်ပါဘူး ..” 

တင်တင် ဘယ်လိုငြင်းငြင်း ကိုကြီးလက်က စောက်ပတ်ကိုပွတ်ပြီး နှိုက်နေပြီ၊ ပြီးတော့ တင်တင့်ကို အတင်းဖက်ပြီး၊ ကိုကြီးအခန်းကို သွားတော့ သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ၊ ကိုကြီးက တင်တင်ကို ကုတင်ပေါ် အတင်းတွန်းချတယ်၊ ကုတင်ပေါ် လဲသွားရော အပေါ်ကနေ တစ်ခါထဲလှုပ်မရအောင် ဖိထားတာ တင်တင် အရမ်းကြောက်နေမိပြီ။ ကိုကြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ အော်ရင်ရော ဘယ်သူလာမှာလဲ အခန်းတံခါးက ပိတ်ထားတဲ့ဟာ၊ ကိုကြီး ဖိထားတာကနေ တီရှပ်ကို စွဲလှန်လိုက်တော့ ဘရာတွေပေါ်ကုန်ပြီ ဘရာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲတင်ပြီးတော့ တင်တင် နို့သေးသေးလေးတွေကို တအားစုပ်တော့ တင်တင် အသက်ရှုမှားပြီ..၊ 

“ ကိုကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော် တင်တင် တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးတို့ဟာ တင်တင် ဘယ်သူမှမပြောပါဘူး ”

 “ အေး အဲ့ဒါဆို မှန်မှန်ပြော ငါအေးမိနို့စို့တာ မြင်တယ်မလား ဟုတ်တယ်မလား နင်မြင်တယ် နင်လဲချွတ် ငါစို့ပြမယ်..”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ တီရှပ်ကို အတင်းလှန်ချွတ်တော့ တင်တင် မတတ်နိုင်တော့ လက်တွေဆန့်ပြီး ကျောကော့ပေးလိုက်ရသည်။

တီရှပ်ချွတ်ပြီး ကျောမချခင် နောက်ကနေ ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်နေပြီ၊ အပေါ်ပိုင်း ဟောင်းလောင်းလေး ဖြစ်သွားတော့ ကမန်းကတန်း လက်နဲ့ အုပ်ထားပေမဲ့ ပေါ်နေတဲ့ နေရာအစုံကို ကိုကြီးကလျှောက်နမ်းနေတော့ တင်တင် ဘယ်နေရာ ကာရမှန်းမသိတော့ နို့ကိုအုပ်ထားပြီး ဘယ်ညာလူးနေရသည်။ တင်တင် ရုန်းနေရင်း ကိုကြီးက အောက်ကထမိန်ကို လှန်တင်နေသည်။ တင်တင် အပေါ်တက်လာတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချတော့ နို့ကို စို့မိသွားပြီ။ လက်ကလဲ ပြန်တင်လို့မရတော့ ကိုကြီးက လက်ကို ဖိထား လေပြီ။ ညာဘက် နို့အုံတစ်ဖက်က ကိုကြီး ငုံထားတော့ ထူးခြားတဲ့ အရသာ ကို တင်တင် စသိရပြီ။ 

နွေးနေသလိုလို ပြီးတော့ လျှာနဲ့ထိုးနေတာ၊ ကိုကြီး ခေါင်းကို လက်နဲ့တွန်းဖယ်ဖို့ လုပ်လိုက်တာနဲ့ တင်တင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို မလွတ်တမ်း စုပ်ယူထားတယ် နောက်လက်တစ်ဖက်ကလဲ နို့ကိုကိုင်နေပြန်ပြီ။ တင်တင့် နို့တွေကို ကိုကြီး အပိုင်သိမ်းလိုက်ပြီ။ တင်တင် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ နို့စို့တော့ တင်တင်နို့ တင်းတင်းလေးမှ နွေးကနဲ နွေးကနဲ လိုနဲ့ တင်တင် အသက်ရှုမှားပြီး ရင်ဘတ်က မငြိမ်တော့ဘူး။ အလိုလို ကော့နေသလိုပဲ အော်ချင်သလိုလိုကြီး၊ ကိုင်မိကိုင်ရာ ကိုကြီးခေါင်းကို ကိုင်နေမိသည်။ တင်တင် နို့စို့တဲ့ အရသာခံတုန်း အောက်က တင်တင့် ဆီးခုံခွကြားထဲ လာထောက်နေသည်။

အို..ကိုကြီး ဘယ်ချိန်က တင်တင် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတာလဲ…တင်တင် ပေါင်ကလေးတွေကလဲ ကားပေးသလိုဖြစ်နေပြီ.. အို..တင်တင် ထမိန်လဲ ခါးမှာရောက်နေပြီ၊ အို..ရှက်လိုက်တာ …. ပင်တီခွကို ဘေးဖယ်နေပြီ လာထိနေပြီ ။

“ အဟင့် အင်း ဟင့် ကိုကြီး ဟင့်အင်း ”

စောက်ပတ်ကလေးထဲ တိုးဝင်လာတာ ကိုကြီးလက်ဖြစ်မည်။ နို့စို့နေတာ ခဏရပ်လိုက်ပြီး၊ 

“ အေးမိကို ဘာဂျာမှုတ်တာ ဘယ်လိုမျိုးလဲ ညီမလေး ကိုကြီးကို ပြောပါဦး… ” 

” အင့်အင်း သိဘူး တင်တင် သိဘူး၊ ဟင့် ဟင့် အို ကိုကြီး ” 

အောက်ကိုလျှောချပြီး ပင်တီခွကြားကိုဖယ်ပြီး၊ တင်တင့် စောက်ပတ်ကို လုပ်နေပြီ.. 

“ ကိုကြီး…ကိုကြီး..မလုပ်ပါနဲ့ တင်တင် မသိဘူး… မသိဘူး အ အအားအား ဟင်းဟင်း လုပ်ပါနဲ့ ကိုကြီးရယ် ”

ကိုကြီးလက်တွေက ပင်တီကို ဆွဲရင်းဆွဲရင်း ပင်တီက ဖင်ကနေကျွတ်ပြီး ပေါင်လည်ထိ ရောက်သွားပြီ၊ ခေါင်းက ပင်တီအောက်က ဝင်လာပြီး၊ တင်တင် စောက်ပတ်ကို ကြည့်နေတယ် အို..တင်တင် ရှက်လိုက်တာ လက်နဲ့ လှမ်းအုပ်ထားမိတယ်၊ ညီမလေး စောက်ပတ် ကလေးက ချစ်စရာလေး အမွှေးတွေကလဲ ပါးပါးလေးနဲ့ 

“ အို…ကိုကြီး ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ ” 

“ လူသာငယ်ပေမဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ချစ်စရာကြီးကွာ အကြီးကြီးပဲ၊ ကိုကြီး ယက်ချင်လိုက်တာ လက်ဖယ်ပေးနော်.,..” 

“ဟင့်အင်း ကိုကြီးမလုပ်ပါနဲ့ တင်တင်ကြောက်လို့ မလုပ်ပါနဲ့ ” 

တင်တင်ပြောနေပေမဲ့၊ ကိုကြီးက တင်တင်ဖုံးထားတဲ့ လက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်နေပြီ။ ပြီးတော့ ကိုကြီးလေ ကိုကြီး တင်တင် ဖုံးထားတဲ့ လက်တွေကို ယက်ပေးနေတယ်။ တင်တင်မျက်လုံးပဲ ပိတ်ထားတော့တယ်။

“ အား ကိုကြီး မကောင်းဘူး အီး အီး အူး အို အိုး ” 

တင်တင် အုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို အဖျားကနေ တွန်းဖယ်ပြီး၊ ပေါ်လာတဲ့ဖင်ဝလေးကို သူ့လျှာနဲ့ယက်တာ တင်တင် မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ အကုန်လွတ်လိုက်ပြီး၊ ကိုကြီးခေါင်းပဲ ကိုင်နေမိတယ်။ တင်တင် လက်က ဖုံးထားတာ လွတ်တာနဲ့ စောက်ပတ်ကို စုပ်တယ် ပြီးတော့ အထဲကိုလဲ လျှာကြီးနဲ့ ထိုးထိုးပေးတာ တင်တင် သေတော့မှာပဲ…. စောက်ပတ်လေ စောက်ပတ်ကလဲအတင်းဖြစ်နေတာ အဲ့လျှာကိုပဲ ကော့ပေးနေမိတယ်။

ဟော တက်လာပြန်ပြီ အစေ အစေ့ အိုး ဘယ်လိုလဲ ကိုကြီးရယ်…သူစောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ဖြဲထားပြီး ဖြဲထားပြီး…အိုအကုန် အကုန်ပဲ စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး မကျန်တော့ပါဘူး… တင်တင် မရှက်နိုင်တော့ဘူး ကော့ပေးမိနေပြီ တင်တင် စောက်ပတ်လေးကို အယက်ခံရတာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိပါပြီ ကိုကြီးရယ်…ယက်ပါတော့ အားရပါးရသာ ယက်ပေးပါတော့။ တင်တင့် စောက်ပတ်ကလဲ ယားလှပြီ…

 “ အီး ဟင်းဟင်း ကိုကြီးရယ် အတင်းပဲ အို..ဟင့် ဟင့်… ” 

“ တင်တင် ကလေး အရမ်းကောင်းလာပြီလား၊ စောက်ရည်လေးတွေ စိမ့်နေလိုက်တာ ကိုကြီးယက်လိုက်မယ် ” 

“ အို ကိုကြီးရယ်..” 

တင်တင့် စောပ်ပတ်ကိုဖြဲပြီး အတွင်းထဲကို လျှာနဲ့လုပ်နေပြန်ပြီ။ တင်တင် တအားကို အရည်ရွှဲနေပြီ။ ကိုကြီး စောက်ပတ်ကို မွှေနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး၊ 

“ တင်တင် ကလေး ကိုကြီးတို့ ချစ်ရအောင်နော်… ” 

“ အို ကိုကြီး တင်တင် ကြောက်တယ်….” 

“ အို ကလေးကလဲ ဖြေးဖြေးလေးပဲချစ်မှာ မကြောက်နဲ့နော်…” 

ကိုကြီး ခေါင်းကိုမော့ပြီး ထတော့ ပင်တီလေးကိုပါ တစ်ခါထဲ ချွတ် ယူသွားသည်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးကို ချွတ်နေတာကြည်ပြီး တင်တင် ရင်တွေ တုန်နေပြီ ငြင်းလို့မရတော့ဘူးဆိုတာ တင်တင် သဘောပေါကိလိုက်ပြီ။ တင်တင့်ပေါင်ကြားမှာ ကိုကြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့ အို…လီးကြီးကို သေချာမြင်နေရတယ် မအေးမိကို လိုးတုန်းက ဒီလောက်မသဲကွဲဘူး။ ခုတော့ ဒါကြီးနဲ့ ကိုယ့်ကိုလိုးတော့မယ် တင်တင် ဖင်စအိုလေး ကျုံ့ခနဲဖြစ်သွားတယ်။

ကိုကြီးက သူ့လီးကို တံတွေးတွေနဲ့ နယ်နေတာ ကြည်ပြီး တင်တင် ရင်တွေတုန်လွန်းလို့ ပေါင်တွေကို ကားပေးမိတယ်။ စောက်ပတ်ဝ ပွင့်နေတော့ ကိုကြီး သူ့လီးကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝကိုသွင်းပြီ၊ တင်တင် မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားတယ် နှုတ်ခမ်းတွေလဲ ကိုက်ထားမိတယ်။ ကိုကြီးက လီးကိုမထည့်ဘူး၊ စောက်စိကို လီကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ တင်တင် ကြောက်စိတ်နဲနဲပြေသွားတယ်၊ မျက်လုံးဖွင်ကြည့်တော့…

 “ ကလေး အစိက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ လုံးလုံးလေး၊ ကိုကြီး လီးထိပ်က ကောင်းလား ထိရဲ့လား ကလေးရယ် ထိရဲ့လား အစိလေးကို … ”

 “ အို ကိုကြီးကလဲ ထိနေတဲ့ဟာကို ,.ထိအောင်လုပ်ပြီးတော့ ဟင့် တော်ပြီ အဲ့ကိုမလုပ်နဲ့တော့ ကိုကြီးရာ … ” 

“ဒါဆို.. ဘယ်ကိုလုပ်ရမလဲ စောက်ပတ်ကလေးကို လုပ်ရတော့မလား…” 

“ အို..ဘာတွေပြောနေတာလဲ သမီး ရှက်လို့သေတော့မယ် ” 

လီကြီးက စောက်ပတ်အဝမှာ ပွတ်နေတော့ တင်တင် တမျိုးကြီးဖြစ်နေပြီ။ အထဲထည့်တာကို တောင့်တမိနေသလိုလို ကော့ပေးချင်သလိုလိုဖြစ်အောင် လုပ်နေတာဖြစ်မယ် တမင်စောက်ပတ်ယားအောင် လုပ်နေတာ။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကော်ကော်ထိုးနေတယ်၊။

“ ကလေး စောက်ပတ်က မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကွာ အရမ်းထန်တဲ့ စောက်ပတ်မျိုးပဲ တစ်နေကုန် အလိုးခံနိုင်တဲ့စောက်ပတ်မျိုး… ” 

“ အို ကိုကြီးကလဲ ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ သမီးက အပျိုလေးနော် ရှက်လို့သေတော့မယ် ”

 “ အို ကလေးက ဘာတွေရှက်နေတာလဲ ကိုကြီးကတော့ ချစ်တော့မှာ ဖုတ်ဖုတ်ကလေးကို လက်နဲ့ဖြဲပေးထားပါလား၊ ကိုကြီး နဲနဲသွင်းချင်ပြီ ကလေးဟာလေး မနာအောင်ဖြဲပေးနော် ” 

တင်တင် စဉ်းစားမနေတော့ ဘာမှလဲ ပြောမနေတော့ လိုးမယ်ဆိုတာ သိနေပြီ အဲ့တော့ လက်နဲ့ အသာပဲ ဖြဲပေးထားလိုက်တော့တယ်။ တင်တင် ကားပြီးဖြဲတာနဲ့ လီးကြီးက လိုက်တိုးလာတယ်၊ 

“ အင့်.ဖြေးဖြေးနော် တင်တင်.ကြောက်တယ်.” 

နာတော့မနာဘူး။ အေးလေ ဝင်လဲမဝင်သေးဘူးဆိုတာ တင်တင်သိပါတယ်။ လီးက အဝမှာပဲ ဝင်နေသေးတာ၊ 

“ အေးပါ ကလေးရယ် ကိုကြီး ဖြေးဖြေးလေးပဲ ချစ်ပေးမှာပါ ” 

ပြောပြီး၊ တင်တင့်နို့ကို ကုန်းယက်တော့ အောက်ကနေ လီးကပါ တိုးဝင်လာတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဝင်ပြီ၊

 “ အ .အ,ကိုကြီး အရမ်းမလုပ်နဲ့ …” 

“ အင်း ဝင်ပြီနော် ကလေး၊ စောက်ပတ်ကလေးရေ ဝင်တယ်မလား….” 

တင်တင့်ကို ကြည့်ပြီး ပြောတော့ တင်တင် ရှက်သလိုကြီးပဲ ဟော လုပ်ပြီ လုပ်ပြီ ဖိတိုးနေတာ တင်တင်လဲ ငြိမ်နေပေးလိုက်တယ်။ဝင်တော့ဝင်သလိုပဲ ဒါပေမဲ့ အားသိပ်မရသလို ဖြစ်နေတယ်။

 “အား.ကိုကြီး.ကိုကြီး.နာတယ် ဟင့်ဟင့်” 

ကိုကြီး ဖိထိုးနေရာကနေ အားနဲ့ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်တာဖြစ်မယ်။စောက်ပတ်ထဲကို ဗျစ်ကနဲ မည်သလား အောင့်မေ့ရတယ် ဝင်တာ ဒီတစ်ခါတကယ်ဝင်တာ…စောက်ပတ် အဝမှာတင်းပြီး တစ်ဆို့ကြီးဖြစ်နေပြီ ..

“ နာသွားလား ကလေးရယ် ” 

“ အို နာတာပေါ့ အရမ်ကြီးလုပ်တာပဲ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆို…” 

“အင်း.နောက်ဆိုမနာတော့ဘူး ” 

ကိုကြီး တင်တင်နို့ကို စို့ပေးနေပြန်ပီ ဒီလိုကြီး နေရတော့လဲ တစ်မျိုးကြီး လိုးရင်လဲ လိုးပေးတာ မဟုတ်ဘူး။  ကိုကြီးကလဲ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး ကိုကြီးက တင်တင်ကို အသာလေးလုပ် နေတော့ တင်တင်လဲ အရသာရှိလာသလိုပဲ စောက်ပတ်အဝမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်နေတာ ကောင်းသလိုလေး။ ကိုကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ဒစ်ကြီး ဝင်သထက်ဝင်အောင် လိုးနေတာ တင်တင် သိပါတယ်။

တင်တင် ကိုယ်တိုင်လဲ ထပ်ထပ်ဝင်စေချင်နေတာ … 

“ ကလေး ကောင်းလား၊ ကိုကြီး နဲနဲလေး ထပ်ချစ်လိုက်ချင်ပြီကွာ ” 

“ အင်း ဖြေးဖြေး နော် သမီး ကြောက်တယ် ကိုကြီးရယ် ” 

“ အို ကလေးကလဲကွယ် ဘာမှမကြောက်နဲ့ အစကဒီလိုပဲ အရမ်းကောင်းအောင်ချစ်ပြမယ် ကဲ ” 

“ အား အား အီးဟီး သေပါပြီ ကိုကြီးရယ် သေပါပြီ ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ ဟင့် ဟင့် နာလိုက်တာ အရမ်းနာတယ် ”

ဟင့်… တင်တင် တကယ်ကို နာတာပါ။ ကိုကြီးက လီးကြီးကို စောက်ပတ်ကနေထုတ်ပြီး အတင်းလိုးထည့်လိုက်တာ တင်တင့် စောက်ပတ်အသားကို လီးချောင်ကြီးက အရှိန်နဲ့ ထိုးဖြဲလိုက်သလိုပဲ နင့်ခနဲဝင်သွားပြီးမှ ရပ်တယ်။ ကိုကြီးက တင်တင့်လည်တိုင်ကို နမ်းတော့ တင်တင် အရမ်းဖက်ထားမိတယ်၊ မျက်ရည်တွေတောင်ဝဲတယ် နာနေတာ မပျောက်သေးဘူး…။ 

“ ကလေးက အပျိုမှေးခံနေလို့ ဆက်လိုးရင် မနာတော့ဘူးသိလား၊ ကောင်းပဲကောင်းတော့မှာ “ “ ဟင် ဒါဆို သမီးအပျိုမှေး ပေါက်သွားတာလား ”

ကိုကြီးက ဘာမှပြန်မပြောပဲ တင်တင့် စောက်ပတ်ကလေးကို ဆက်လိုးနေတယ်၊ ဖြည်းဖြည်းလေး လိုးပေးနေတော့ တင်တင့် စောက်ပတ်ထဲက ပြန်ရွလာရော စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ဝင်လာတဲ့ အရသာကို တင်တင် သိလာ တယ်။

မအေးမိကို လိုးသလိုမျိုး အလိုးခံချင်လာတယ်။ မအေးမိလို ကိုကြီးအပေါ်ကနေ လီးကြီးကို တက်ဆောင့်လိုးရရင် ဘယ်လိုများနေမလဲ၊ တင်တင် ဖီးလ်ခံနေတုန်း၊ ကိုကြီးကလဲ ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်ပြီး၊ တင်တင် ခြေထောက်တွေကို ကိုင်မြှောက်တယ်။ ခြေနှစ်ချောင်းကားပြီး လိုးတာအရမ်းပဲ အင့်ဟာ အင့်ဟာ ဆိုပြီး အမြန်ကြီးလိုးတယ်၊ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး စက်တပ်လိုးတာ ကြနေတာပဲကွယ်… ။

“ အ အအား လိုးလိုး ကိုကြီးလိုး အရမ်းကောင်းတယ် စောက်ပတ်ထဲက အရမ်းကောင်းတယ် အီး အိုး အရမ်းလိုးပါ အရမ်းလိုး ကိုကြီး….” 

တင်တင် ကိုကြီးရဲ့အဆက်မပြတ် အရမ်းလိုးနေတဲ့ လီးကြောင့် အရေတွေလဲ ထွက်ကုန်ပါပြီ။ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆက်တိုက်လိုးနေရင်းကနေ တောင့်တင်းတဲ့ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေ ထွက်ကုန်တာ စောက်ရည်ကုန်လို့ညစ်ထုတ်တုန်းမှာပဲ ကိုကြီးတစ်ယောက်

 “ အ အား ကလေး ကလေး ” 

ဆိုတဲ့ အော်သံနဲ့ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး အရမ်းဝင်ပြီး၊ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ဖြစ်လာတယ်။ စောက်ပတ်ထဲ ကောင်းလိုက်တာ စောက်ပတ်ကို လေးငါးခါလောက် အရမ်းလိုးပြီး၊ 

“ ကလေး ကိုကြီး ပြီးပြီတဲ့ ” 

“ သမီးလဲ ပြီးပါပြီ ကိုကြီးရယ်….”တဲ့….. ။


ပြီးပါပြီ



Wednesday, March 2, 2011

ပိုထိတယ် (စ/ဆုံး)

  ပိုထိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ရုံးပိတ်ရက်တစ်ရက် ရုံးပိတ်သော်လည်း ဘယ်မှမသွားချင်သဖြင့် အိပ်ရာထဲတွင် ဇိမ်နဲ့နှပ်နေရင်း ဖေ့စ်ဘုတ်ဖွင့်ကာ တောင်တောင်အီအီ လျှောက်မွှေနေလိုက်သည်။ New Feed တွင် တက်လာသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့် ပူတူး အကောင့်ဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ သူမအကောင့်က ကျွန်တော် Friend ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ဘယ်သူမှန်းမသိခဲ့။ ပုံလေးတစ်ပုံတက်လာတော့မှ သူမပုံမှန်း သိလိုက်ရသည်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ခုနှစ်နှစ်ဝန်းကျင်လောက်က ကျွန်တော် သူမအမေနှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။ ဒီကောင်မလေးမှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေမရှိတော့။ သူမအမေနဲ့သာ နေရသည်။ သူမအမေကမြို့ထဲမှာဈေးရောင်းသည်။ ကျွန်တော်က အဲဒီအချိန်တုန်းက အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်။ သူမကတော့ ၁၆ နှစ် မပြည့်တပြည့်လောက်သာ ရှိဦးမည်။ သူမက အဲဒီအချိန်တုန်းက ကိုးတန်းကျောင်းသူလေး။ သူမနာမည် အရင်းက နှင်းစက်မေ ။

ကျွန်တော်က အလုပ်ပိတ်ရက်နှင့် နေ့တိုင်း ညနေပိုင်းများတွင် သူမတို့ဆိုင်ကို ရောက်သွားလေ့ရှိသည်။ သူမတို့ဆိုင်ကို တစ်ခါတရံ ကူရောင်းပေးသည်။ တစ်ခါတရံ ဈေးမှပစ္စည်းပစ္စယ သွားဝယ်ဖို့ကိုလည်း ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် သွားပေးရသည်။ သူမအမေက ကျွန်တော့်ကို သားတစ်ယောက်သဖွယ်ချစ်သည်။ ကျွန်တော်ကလည်း ညီအစ်ကို မောင်နှမ မရှိတော့ သူတို့သားအမိကိုသာ ကိုယ့်မိသားစုသဖွယ် ပေါင်းသည်။

နှင်းစက်မေက သူများမိန်းကလေးတွေလို ပဲမများတတ်။ ကလေးလိုသာ နေသည်။ ကျောင်းတက်လျင်သာ မဖြစ်မနေ ထဘီဝတ်ရသော်လည်း အိမ်ပြန်ရောက်လျင် စကတ်၊ ဘောင်းဘီတို၊ အင်္ကျီချိုင်းပြတ်နှင့်သာ နေသည်။ ကျွန်တော် သူတို့ဆိုင်အတွက် ဈေးဝယ်သွားလျင် ဆိုင်ကယ်နောက်က အမြဲလိုက်လာတတ်သည်။ သူမကို ကျွန်တော် ညီမလေးသဖွယ် သံယောဇဉ် ရှိခဲ့သည်။ သူမ အမေကလည်း ဒါ့ကြောင့်ပဲ ကျွန်တော်ဘယ်သွားသွား သူမလိုက်ချင်သည် ဆိုလျင် စိတ်ချလက်ချ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

သူမက ကျွန်တော့်ကို ကိုလေး ဟုခေါ်ပြီး ကျွန်တော်ကလည်း သူမကို ချစ်စနိုးနှင့် ပူတူး ဟုသာ ခေါ်သည်။ တစ်ခါတရံလည်း ညီမလေးဟုခေါ်သည်။ မောင်နှမ သံယောဇဉ်ထက် ပိုလာစေသည့် နေ့တစ်နေ့ကို ကြုံလာရသောအခါတွင်ကား သူမတို့ ကိုးတန်းဖြေပြီးလို့ ကျောင်းပိတ်တော့ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး ပျော်ပွဲစားထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ကြသည်။ သူမက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့အမေကို ပျော်ပွဲစားလိုက်ဖို့ ပူဆာသည်။ သူ့အမေက သူမကိုစိတ်မချ။ နေ့ချင်းပြန် ခရီးသွားရမှာ ဖြစ်သော်လည်း ပင်လယ်ကမ်းခြေသို့ သွားရမည်ဖြစ်သဖြင့် ရေနစ်မှာ၊ ဘေးအန္တရာယ်တွေ့မှာ စိုးရိမ်သည်။ သူမကလက်လျှော့သေး။ ကျွန်တော့်ဆီလာပြီး အပူကပ်ပြန်သည်။

သူမ နောက်နေ့ ပျော်ပွဲစားလိုက်ချင်၍ သူမတစ်ယောက်တည်းသွားလျင် အမေလုပ်သူက မထည့်သဖြင့် အဖော်လိုက်ခဲ့ပေးရန်ပင်။ ကျွန်တော်ကလည်း ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်နေသဖြင့် သူ့အမေကို သွားပြောပေးဖို့ ကတိပြုလိုက်သည်။

“အန်တီ ပူတူးက မနက်ဖြန် ပျော်ပွဲစား သွားချင်လို့တဲ့ အဲဒါ ကျွန်တော့်ကို လာအဖော်စပ်နေလို့”

“အော် ဟုတ်တယ် သားရေ ညနေကတည်းက မင်းညီမက ပူဆာနေတာ။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ စိတ်မချလို့ မလွှတ်ဘူး ပြောတာကို မင်းကိုထပ်လာ အပူကပ်နေတယ် ထင်တယ်”

“ဟုတ်တယ် အန်တီရေ သားက အားပါတယ်မနက်ဖြန် ရုံးပိတ်တယ်လေ။ အန်တီ ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ အဖော်လိုက်သွားပေးမယ်လေ နေ့ချင်းပြန်ပဲ ညရှစ်နာရီ ကိုးနာရီလောက်ဆို ပြန်ရောက်မှာပဲ”

“အေးလေ သားပါမယ် ဆိုရင်တော့ အန်တီက စိတ်ချပါတယ်။ မင်းညီမက ကလေးလိုပဲကွယ် သေချာလေး ဂရုစိုက် ခေါ်သွားပါ ရေနက်တွေထဲ မဆင်းစေနဲ့နော်”

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ စိတ်ချပါ ကျွန်တော် ပါတာပဲ ဘာမှမပူနဲ့”

“အေးပါ သားရယ် အဲဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန်ကျ မောင်နှမနှစ်ယောက် သွားကြပေါ့”

ကျွန်တော် သူမဘက်လှည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တော့ သူမက ချစ်စဖွယ် သွားတက်ကလေးပေါ်အောင် ပြန်ပြုံးပြသည်။ နောက်တစ်နေ့မနက် သူမတို့အိမ်မှာ သွားခေါ်ရသည်။ သူမက စပန့်သား ဘောင်းဘီပွပွ အဖြူရောင်လေးနှင့် တီရှပ်အဖြူရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ ကလေးလေး တစ်ယောက်လို ပျော်မြူးတက်ကြွနေသည်။ သူမ သူငယ်ချင်းတွေက ရှစ်နာရီထိုးမှာ ထွက်လာမှာ ဖြစ်သဖြင့် မှတ်တိုင်နားကနေ ခုနစ်နာရီလေးဆယ်လောက် ထွက်စောင့်နေလိုက်ကြသည်။

ကားရောက်လာတော့ လူက အတော်များသည်။ အများစုက ကိုယ်စီကိုယ်စီ အတွဲလေးတွေနဲ့။ ပူတူးကတော့ အတွဲလည်း ရှိမဲ့ပုံ မပေါ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့…

“ဟဲ့ နှင်းစက်မေ ဘယ်သူကြီး ခေါ်လာတာတုန်း”

“အာ နင်တို့က ကိုယ်စီကိုယ်စီ အတွဲနဲ့၊ ငါ့မှာက ဘယ်မှာ အတွဲရှိတုန်း၊ ပြီးတော့ ငါ့အမေက ငါ့တစ်ယောက်တည်းဆို မလွှတ်ဘူး၊ ဒါငါ့အစ်ကိုလေး အဖော်ထည့်ပေးလိုက်တာ”

“သိပါဘူးဟယ် နင်ဘဲကြီးကြီးနဲ့များ ရသွားတာလားလို့ ခ်ခ်”

“ကောင်မစုတ်တွေနော် နင်တို့ ဟွန်း”

သူမရန်ထောင်ပုံလေးက နှုတ်ခမ်းကို စူထော်ကာ ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းသည်။ ကမ်းခြေသို့ ရောက်တော့ ကားကိုနေရိပ်ရသည့် နေရာတစ်နေရာတွင် ထိုးကာ အလျှိုလျှို ဆင်းကုန်ကြသည်။

ပျော်ပွဲစား ထွက်လာကြသည် ဆိုသော်လည်း ဟိုရောက်တော့ အတွဲကိုယ်စီနှင့် ဖြစ်၍ တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ ကွဲကုန်ကြကာ အလျှိုလျှို ပျောက်ကုန်ကြပြီး ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်သာ ငေါင်းစင်းစင်းနှင့် ဘယ်သွားလို့ သွားရမယ်မှန်း မသိ၍ ယောင်ချာချာ ဖြစ်နေသည်။ နေပူလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော် ဝတ်လာသော ဂျာကင်ကို ကားထဲတွင် ချန်ခဲ့လိုက်သည်။ ဗိုက်ဆာသည်နှင့် ပင်လယ်စာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ဝင်လိုက်သည်။

ဆိုင်ထဲတွင်လည်း ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် ရှုပ်ရှတ်ခတ်နေသည်။ ဂဏန်းကင်နှင့် ပုဇွန်တင်ပူရာကြော် မှာလိုက်သည်။ ကျွန်တော်က ဂဏန်းနှင့် ပုဇွန်ကို ဘီယာနှင့် မြည်းဖို့ အာသီသ ရှိသော်လည်း သူမရှိနေသဖြင့် အအေးတစ်ဘူးစီသာ မှာလိုက်သည်။ သူမက ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံအချို့ထုတ်ကာ ကျွန်တော့်ကို ပေးသည်။

“ကိုလေး ညီမလေး စုထားတာ လျှောက်လည်ရင် သုံးဖို့”

“အောင်မလေး နေပါ ပူတူးရယ် ကိုလေး ကျွေးပါ့မယ်။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ဈေးသွားရင်လည်း ကိုလေးပဲ ကျွေးတာမို့လား။ ခုလည်း ကိုလေး ကျွေးတာပဲ စားပါ။ ပူတူးတစ်ယောက်စားလို့ မွဲမသွားပါဘူး”

သူမက စပ်ဖြီးဖြီးနှင့် သူမပိုက်ဆံ ပြန်သိမ်းလိုက်သည်။

“ကိုလေး”

“ဟေ ပူတူးဘာလဲ”

“ညီမလေးတို့ သူငယ်ချင်းတွေ ရည်းစားတွေ ထားနေကြတာ အကုန်လုံးပဲ။ ကိုလေးက ရည်းစား မရှိဘူးလား”

“ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ပူတူးရယ် ရည်းစားရှိမှတော့ နင့်လိုက်ပို့မလား ငါ့ရည်းစား ငါလိုက်ပို့မှာပေါ့”

“ဟမ့် ကိုလေးကလည်း”

“နေပါအုံး နင်က ရည်းစား မရှိဘူးပေါ့”

“ညီမလေးအတွက် ရည်းစားမှ မလိုတာ၊ ညီမလေးမှာ ချစ်စရာ အမေရှိတယ်၊ ကိုလေးလည်း ရှိတယ်လေ”

ကျွန်တော့်ရင်ထဲ နွေးကနဲတော့ ဖြစ်သွားသည်။ ဖတဆိုးလေး သူမအပေါ်မှာ သံယောဇဉ် ပိုသွားမိပြန်သည်။ ဒီပုံစံနဲ့တော့ ကျွန်တော်လည်း ရည်းစားထားဖြစ်မဲ့ပုံ မပေါ်တော့ပါလေ။ စားသောက်ပြီးစီးတော့ ကမ်းခြေဘက်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ ကမ်းခြေမှာ ကားကျွတ်ကွင်းကြီးတွေ လေထိုးပြီး ငှားနေတာ တွေ့တော့..

“ကိုလေး ပူတူး ဘောစီးချင်တယ်”

“ဟာ မသာမလေးရဲ့ ဘောကွင်းစီးချင်တယ် လုပ်ပါ”

“ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ တူတူပဲ မဟုတ်ဘူးလား”

“အာ ထားတော့”

“မတူဘူးလား ပြော”

“မတူဘူး ဘောကွင်းက အကွင်းဟ။ ဘောက အလုံးဟ ရှင်းပလား”

“အော်ဂလိုလား အင်း ဘောကွင်း စီးချင်တယ်”

ကျွန်တော် ဘောကွင်းနှစ်ကွင်း ငှားဖို့ ဈေးမေးလိုက်သည်။

“ဟာ ကိုလေး တစ်ကွင်းပဲ ငှားလေ၊ ပူတူး ဘောကွင်း မျောသွားရင် ကိုလေး လိုက်ဆယ်”

“အာ အေးပါဟာ”

ဘောကွင်းငှားပြီး ရလာတော့ သူမက ဘောကွင်းကို ကိုင်ကာ ကလေးတွေလို ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့် လိုက်လာသည်။ ရေထဲရောက်တော့ သူမက ဘောကွင်းပေါ်တွင် အကျအနထိုင်ကာ ကျွန်တော့်ကို တွန်းခိုင်း သည်။ ရေနက်ပိုင်းသို့ မရောက်အောင်တော့ သတိထားရသည်။ နှစ်ယောက် စီးမည်ဆိုကာ ကျွန်တော့်ကို ဘောကွင်းပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး သူမက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်သည်။ သူမဆိုင်တွင်လည်း သူမက တစ်ခါတရံ သူမ အမေ ရှေ့မှာပင် ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် လာထိုင်ချင် ထိုင်တတ်သည်။ ညီမလေးကဲ့သို့သာ စိတ်ထဲ ရှိသဖြင့် ဘာမှတော့ မဖြစ်။

ရေထဲတွင် ဆော့တာ ဝ၍ ပြန်တက်လာသည့် အခါတွင်တော့… သူမဝတ်ထားသည့် တီရှပ်နှင့် စပန့်သား ဘောင်းဘီ အဖြူထည်လေးက ရေစိုသဖြင့် အသားတွင် ကပ်နေကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်နေရသည်။ ဒီထက် ဆိုးသည်က သူမဘောင်းဘီ ကပ်နေပုံက သူမ၏ ပေါင်နှစ်ခု ဆုံရာနေရာမှာ မည်းမည်း လေးပင် မြင်နေရသည်။ ထို့အပြင် အထဲက ခံဝတ်လာသည့် ဘရာ အနီရောင်လေး ကလည်း ထင်းထင်းလေး ပေါ်နေသည်။ ဒီကောင်မလေးနဲ့တော့ ခက်ပြီ။

ကျွန်တော့် စိတ်တွေ တဒင်္ဂ ရိုင်းသွားမိသည်။ ညီမလေးသဖွယ် ချစ်သည့် သံယောဇဉ်ထက် အတော်ပိုသွားကာ ရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆူ၍ အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာသည်။ မရိုးသားတော့ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိလိုက်ရပြီး သူမအပေါ်မှ အကြည့်များ ရှောင်လွှဲရန် ခက်ခဲလွန်းလှသည်။

“ကိုလေး… ဘာကြည့်နေတာတုန်း”

“ဘာကြည့်ရမှာလဲ… နင့်ကိုယ်နင်လည်း.. ငုံ့ကြည့်အုံး ပူတူးရယ်”

“အယ်… ကိုလေး… ဘာဖြစ်လို့တုန်း”

သူမကိုယ်သူမ ငုံ့ကြည့်ပြီး အလန့်တကြားနှင့် ပြောသည်။

“ရေတွေစိုပြီး ပူတူးတစ်ကိုယ်လုံး ကပ်နေတာ အကုန် မြင်နေရတယ် ဟ”

“အမ်… ကိုလေး… ဘယ်လို လုပ်ကြမတုန်း”

“ဘယ်လိုမှ မလုပ်နဲ့ အဲဒီ ကားတာယာကွင်းကို အရှေ့ကနေ ကွယ်ပြီး ကိုင်ခဲ့၊ အင်္ကျီ ဝယ်ရတော့မှာပေါ့”

သူမက ကားကျွတ်ကွင်းကြီးကို ကွယ်ကာ အနောက်မှ ကုပ်ချောင်းချောင်း လိုက်လာသည်။

“ဟာ… ဒီကောင်မလေး… အောက်ပိုင်းကို ကွယ်ဟ… ဘောင်းဘီလည်း မဝတ်လာဘူး”

ကျွန်တော် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ် ဆူရသည်။

“အာ… ကိုလေးကလည်း… ဝတ်လာပါတယ်… အဲ… အဟီး… ဟုတ်တယ်… အထဲက ခံဝတ်ဖို့ မေ့လာတာ”

ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောတော့။ အနားမှာ ရှိသည့် အထည်ဆိုင် တစ်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ သူမနှင့် တော်လောက်သည့် အနီရောင် စကတ်ကလေးနှင့် အင်္ကျီ ဝမ်းဆက်ကလေးကို ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ အဝတ်လဲသည့် အခန်းကို လက်ညှိုး ထိုးပြလိုက်သည်။

“ကိုလေး လိုက်ခဲ့အုံးလေ… ပူတူး တစ်ယောက်တည်း”

“ဟာ… ငနာမလေး… နင်အဝတ်လဲတာ ငါက ဘာလိုက်လုပ်ရမှာလဲ”

“ဟာ… လိုက်ခဲ့ပါ… အထဲလိုက်မဝင်နဲ့လေ… အပြင်က စောင့်ပေါ့”

“အေးပါဟာ… လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်”

အဖြစ်သဘောမျိုး လုပ်ထားသည့် အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ အနောက်ဖက်မှာ ပင်လယ်ကြီးသာ ရှိပြီး ဘာမှ မရှိ။ အထည်ဆိုင်တွင် လူရှင်းနေ၍သာ တော်တော့သည်။ နေက ညနေစောင်းသဖြင့် အနောက်ဘက်မှ ထိုးနေသည်။ အဝတ်လဲခန်းကို ကာရံထားသည် ကလည်း ပလတ်စတစ်စ အပါးလေး။ ပြီးတော့ လည်ပင်းလောက် အထိသာ လုပ်ထားသဖြင့် ခေါင်းပိုင်းကို မြင်နေရသည်။ သူမက အခန်းထဲကနေ လှမ်းပြောင်ပြနေသဖြင့် လက်သီး ထောင်ပြလိုက်ရသည်။

မိန်းကလေး တစ်ယောက် အဝတ်လဲနေသည်ကို မျက်နှာ လွှဲထားသင့်သော်လည်း ကျွန်တော် မလွှဲဖြစ်ခဲ့။ နေရောင်ဖြင့် ကျနေသော သူမ အရိပ်ကို ပလတ်စတစ်စပေါ်မှာ မြင်နေရသည်။ သူမက ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းပြီး လှည့်ကာ အဝတ်လဲသည်။ သူမ ဝတ်ဆင်ထားသော ရေစို အဝတ် များကို ချွတ်ကာ တန်းပေါ်သို့ တင်သည်။ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အရိပ်ကို မြင်နေရသည်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ‌ဗလောင်ဆူနေသည်။

ကျွန်တော် ဝယ်ပေးသော အဝတ်များကို ဝတ်ကာ ထွက်လာသည်။ အနီရောင် ဝမ်းဆက်ကလေးနဲ့ သူမပုံစံလေးက အလွန်ချစ်ဖို့ ကောင်းလွန်း နေသည်။ သို့သော် ကျွန်တော် ချစ်ပုံက မောင်ချစ် နှမချစ် မဟုတ်သည်တော့ သေချာနေပြီ။ သို့နှင့် ညနေ ခြောက်နာရီ ထိုးလောက်ကျတော့ သူမသူငယ်ချင်းများ ပြန်ရောက်လာကြသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေတွင် အပီအပြင် ကဲလာကြသောကြောင့် အသွားလောက် အာကျယ်အာကျယ် မလုပ်နိုင်တော့။ ကိုယ့်အတွဲနှင့်ကိုယ်သာ တိတ်တဆိတ် ပြန်လာကြသည်။

သူမတို့၏ တစ်နှစ်တစ်ခါ ရသော ပျော်ရွှင်မှုက နောက် သုံးနာရီအတွင်း ကုန်တော့မည်လေ။ ညဘက်ရောက်လာတော့ အနည်းငယ် အေးလာသည်။

“ကိုလေး… ချမ်းတယ်”

ကျွန်တော် ကားပေါ်မှာ ထားခဲ့သော ဂျာကင်ကို သူမအား တစ်ခြမ်း လွှမ်းပေးလိုက်သည်။ လမ်းတစ်ဝက်လောက် ရောက်တော့…

“ဒိုင်း …..”

ကျယ်လောင်သော အသံနှင့်အတူ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ကားဘီးပေါက်သွားပြီဟေ့… အောက်ဆင်းပြီး စောင့်ကြအုံး… ဘီးအပို ပါမလာဘူး… ဟိုက လှမ်းမှာရအုံးမှာ”

သူမ ကျွန်တော့်ကို မှီပြီး အိပ်ပျော်နေရာမှ လန့်နိုးလာသည်။

“ကိုလေး… ဘာဖြစ်တာလဲ”

“ကားဘီး ပေါက်သွားတာ..”

“အဲဒါဆို ကြာအုံးမှာပေါ့”

“အင်း… ကြာလောက်တယ်… ကားဘီးပို ပါမလာဘူး… မြို့က လှမ်းမှာထားတုန်း”

“အင်း… အမေတော့ စိတ်ပူတော့မှာပဲနော်”

“ကိုလေး ဖုန်းဆက်ထားမယ်လေ…”

“တူ…. တူ….. ဟဲလို အန်တီ သားပါ”

“အေး သား ပြော”

“အန်တီရေ… ဒီမှာ လမ်းတစ်ဝက်မှာ ဘီးပေါက်သွားလို့ အန်တီ စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့”

“အော်… ဖြစ်ရတယ်ကွယ်… အေးပေါ့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ… မင်းညီမလေး ဂရုစိုက်နော်… လမ်းပေါ် လျှောက်သွားမနေစေနဲ့အုံး ညမှောင်တော့ မြွေပါးကင်းပါး သတိလည်း ထားအုံး”

“ဟုတ်ကဲ့..အန်တီ စိတ်ချပါ… အိမ်ရောက်အောင် လာပို့ပါ့မယ်”

“အေးပါ အေးပါ… ဒါဆို အန်တီ စောင့်နေလိုက်မယ်နော်… ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက်…”

“ကဲ ပူတူး… အမေ့ဆီတော့ ဆက်ပြီးသွားပြီ”

ထိုအချိန်ဝယ် သူ့အတွဲလိုက် အတွဲလိုက် ကားနဲ့ ဝေးရာလမ်းဘေးမှာ အခင်းလေးတွေ ခင်းပြီး ထိုင်နေကြသည်။ ကျွန်တော်တို့လည်း ကားနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာပင် အခင်းလေးခင်းပြီး ထိုင်နေကြသည်။ ဂျာကင်ကို သူမကိုယ်ပေါ်သို့ တစ်ထည်လုံး ခြုံပေးလိုက်သည်။

“ကိုလေး… အေးနေမှာပေါ့… လာပါ… ညီမလေးနဲ့ အတူတူခြုံမယ်”

“ခြုံပါ… ကိုလေး မအေးပါဘူး”

“အာ.. အေးတာပေါ့.. ညီမလေးတောင် တော်တော် ချမ်းနေပြီ”

သူမက ဂျာကင်ကို ကျွန်တော့်ပေါ်သို့ လာခြုံပေးသည်။ သူမ၏ ကိုယ်ငွေ့လေးက နွေးနွေးနေသည်။ သူမ အပေါ်ပိုင်း တစ်ပိုင်းလုံး ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ ရောက်နေသည်။ သို့သော် ကျွန်တော် စိတ်ထိန်းနေရသည်။ မထိန်းလို့ မဖြစ်။ သူမတို့ မိသားစုရဲ့ ယုံကြည်မှုကို အလွဲသုံးစား မလုပ်ရက်။ ပူတူးကလည်း ကျွန်တော့်အပေါ် တကယ့် အစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်လိုသာ တွယ်တာနေပုံရသည်။ လက်က ယောင်မှားကာ သူမ၏ ရင်အစုံပေါ်သို့ ရောက်တော့ မည့်ဆဲဆဲ ပြန်ရုပ်လိုက်ကာ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်သာ ဆိတ်လိုက်ရသည်။ ထိုစဉ် အိပ်နေရာမှ သူမ လူးလွန့်လာကာ…

“ကိုလေး… ပူတူး ရှူးပေါက်ချင်တယ်”

“ဟိုဘက်နားမှာ သွားပေါက်လေ.. ဒီနားမှာ ကားသမားတွေ ရှိတယ်”

“ကိုလေး လိုက်ခဲ့အုံး… မှောင်မဲနေတာပဲ… ပူတူးကြောက်လို့”

လရောင်နှင့် ဝိုးတဝါး မြင်နေရသော ကားလမ်းမကြီးနံဘေးမှ ခွဲထွက်သွားသည့် တာဘောင်မှ အနည်းငယ် ဝေးသည့် နေရာသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။

“ရပြီ… ဒီနားမှာ ပေါက်တော့”

သူမက ဘာမပြောညာမပြောနှင့် ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ အစက မျက်နှာ လွှဲလိုက်မလို့ ကြိုးစားသေးသော်လည်း အကြည့်က သူမ အောက်ပိုင်းသို့သာ ရောက်သွားသည်။ တရှဲရှဲ အသံနှင့်အတူ လရောင်အောက်မှာ သူမအောက်က ငွေရောင် အရည်လေးများကိုလည်း ဝိုးတဝါး မြင်နေရသည်။ လဆုတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော် ကြည့်နေသည်ကို သူမ သတိထားမိပုံ မပေါ်။

သူမ ကိစ္စဝိစ္စပြီး၍ ထထွက်လာခဲ့ပြီး လမ်းပေါ် ပြန်ရောက်စဉ်မှာပင် ကားတစ်စီးရောက်လာပြီး ကားဘီးကို လဲလှယ်တပ်ဆင်သည်။ ထိုည အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ည ၁၂ နာရီပင် ထိုးလုပြီ။ သူမအမေက မအိပ်သေးဘဲ စောင့်နေပုံ ရသည်။

“သမီးရယ်… မနေ့ကတည်းက အမေပြောနေတာကို နားမထောင်ဘဲ.. အခုတော့ နင့်ကိုလေး အားနာစရာ”

“အန်တီကလည်း ရပါတယ်… ဘာမှ မဖြစ်ဘူး.. သူ လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ”

“ကဲ… ဒါဆို သား ဒီမှာပဲ အိပ်တော့ … မနက်မှသာ ပြန်”

သူမ အမေက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ခြင်ထောင်တစ်လုံးကို သူမတို့ ခြင်ထောင်နှင့် ကပ်လျက်တွင် ထောင်ပေးသည်။ သူမတို့ အိမ်မှာက အိမ်ရှေ့ခန်း နောက်ခန်းရယ်လို့ မရှိ၊ ရှေ့က ဈေးဆိုင်က အိမ်ရှေ့ခန်း ဖြစ်ပြီး နောက်က အိမ်မှာ အခန်းကန့်ထားတာ မရှိ။ ကျွန်တော် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်။ ပူတူးကတော့ ခြေပစ်လက်ပစ်နှင့် အိပ်မော ကျနေပြီ။

“ကိုလေး… ကိုလေး…”

ငတိမက အိပ်နေရင်းနှင့်ပင် ယောင်နေသေးသည်။ ဝတ်ထားသော စကတ်က အပေါ်သို့ လန်တက်နေကာ ညမီးရောင် မှိန်မှိန်အောက်မှာ အထင်းသား မြင်နေရပြန်သည်။ အော် ဒီကလေးမနဲ့တော့လည်း ငါ့မှာ ဒုက္ခလှလှ တွေ့ရမှာပါလေ။

နောက်နေ့ မနက် မိုးလင်းတော့ ကျွန်တော် ပြန်သွားသည်။ အရင်က သူ့အပေါ်မှာ ရိုးသားခဲ့သည့်ကျွန်တော် မရိုးမသားစိတ်များ ဖြစ်နေသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ မြင်ခဲ့ရသည့် မြင်ကွင်း၊ ဘောကွင်းစီးစဉ်က အထိအတွေ့၊ ကားပေါ်မှာ ကြုံခဲ့ရသည့် အထိအတွေ့တို့က စိတ်ထဲတွင် စိုးမိုးနေခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူ့ကို ရည်းစားစကား ပြောဖို့ ကြံစည်မိသည်။ သို့သော် မပြောရဲသေး။ မပြောရဲသေးတာထက် မပြောသင့်သေးဟု ယူဆသည်။ ဒီကောင်မလေး ကျောင်းမပြီးသေး။ ဆယ်တန်းလေးတော့ အောင်အောင် ဖြေပါစေအုံးဟု တေးထားလိုက်သည်။

ကျွန်တော်ကသာ စိတ်ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေသော်လည်း သူကတော့ သိပုံမပေါ်ပါ။ ကျွန်တော်နှင့် သွားမြဲ လာမြဲ စားမြဲ သောက်မြဲ။ ထူးခြားလာသည်က ယခင်က ဒီကောင်မလေး ဘယ်လိုနေနေ ဘယ်လိုထိုင်ထိုင် ကိစ္စမရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ မျက်စိထဲမှာ အလိုလို မြင်လာသည်။ ယခင်က ပူတူး မြေကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ တင်ပါးနှစ်ခုပေါ်နေသည်ကို မကြာခဏ မြင်ဖူးသော်လည်း ကလေးဟုသာ သဘောထားကာ ဘာမှ မပြောဖြစ်သော်လည်း နောက်ပိုင်းကျတော့ အမြင် မတော်သည်ကို ဆူမိသည်။

ပူတူးက အရမ်း ကလေးဆန်သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်မှန်းလည်း သိပုံ မရ။ အိမ်နေရင်း ဘော်လီမပါဘဲ တီရှပ်ဝတ်ချင် ဝတ်သည်။ ဘောင်းဘီအကြပ် ဝတ်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်ချင်ထိုင်သည်။ ကျွန်တော် ဆူတော့..

“ကိုလေး… သမီး ဆယ်တန်းရောက်မှ အတော်ဆူတယ်နော်.. ဟိုဟာမဝတ်နဲ့.. ဒီလို မနေနဲ့.. နဲ့”

“ဟ… ဆူမှာပေါ့… နင့်ကိုယ်နင် ကလေးပေါက်စ မှတ်နေလို့လား… စိတ်က ကလေးပေမဲ့ လူက အပျိုပေါက် ဖြစ်နေပြီ.. အမြင်မတော်တာတွေ့ ပြောရမှာပေါ့.. ပြီးတော့ ငါက..”

“ဘာဖြစ်လဲ.. ငါက.. ကိုလေးကလည်း စကားကို ဆုံးအောင် မပြောဘူး”

“နင်ငယ်သေးတယ် ပြောလို့ မရသေးဘူး၊ ဆယ်တန်းဖြေပြီးမှ ပြောပြမယ်..”

ပါးစပ်ကို မနည်း ဘရိတ်အုပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်း သူမ နည်းနည်း ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် လုပ်တတ်လာသည်။ သူမ ဆယ်တန်း အောင်စာရင်း ထွက်သည့်နေ့… သူမ အိမ်ကိုရောက်တော့ သူ့အမေနဲ့ တွေ့သည်။

“အန်တီ.. ပူတူးရော.. အောင်စာရင်း သွားကြည့်မလို့ လာခေါ်တာ”

“သားညီမက.. မိုးမလင်းခင်ကတည်းက ဖြီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး ထွက်သွားလေရဲ့”

နှုတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းရှေ့သို့ အပြေးချီတက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့… ပူတူးကိုလည်း မတွေ့။ ဒါနဲ့ အောင်မအောင် သွားကြည့်တော့ အောင်သည်။ ဂုဏ်ထူးတော့ မပါ။ ဒီကောင်မလေး စာကျက်ပုံနဲ့ကလည်း ဂုဏ်ထူး ထွက်စရာ တော့ မရှိပါ။ သူမကို လှည့်ပတ် ရှာဖွေသော်လည်း မတွေ့သဖြင့် သူမတို့အိမ်သို့ ပြန်သွားလိုက်သည်။

“အန်တီ… ပူတူး အောင်တယ်… ဂုဏ်ထူးတော့ မပါဘူး… ဒါပေမဲ့ ကျောင်းမှာ မတွေ့ခဲ့ဘူး… ဘယ်သွားလဲ မသိဘူး..”

“သိပါဘူးကွယ်.. မင်းညီမကလည်း… အရင်တော့ အဲလို မသွားတတ်ပါဘူး”

“အင်းပါ… ဒီမှာပဲ စောင့်လိုက်မယ် အန်တီ.. သူ့ကို ဆုချချင်လို့”

“အေးပါသားရယ်… အထဲမှာ ထမင်းရှိတယ် ထမင်းသွားစားအုံး”

တစ်နေကုန် ထိုင်စောင့်သည်။ ပြန်မလာ။ မိုးချုပ်တော့ သူမအမေရော ကျွန်တော်ပါ စိတ်ပူစ ပြုလာပါပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံး ညမိုးချုပ်မှ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် လူပျောက် ရှာပုံတော် ဖွင့်ရသည်။ ဆိုင်ကယ်သာ ဆီ သုံးပုလင်း ကုန်သွားသည်။ သွားတတ်တဲ့နေရာတွေကိုလည်း အကုန်ရောက်ပြီးပြီ။ ဧကန္တ ကျွန်တော်ထင်တာ မှန်ခဲ့ရင်… မှန်လည်း မမှန်စေချင်၊ ဒါပေမဲ့လည်း ဘာမှ အန္တရာယ် မဖြစ်ပါစေနဲ့လို့သာ ဆုတောင်းနေရတော့သည်။ သူမ အမေကလည်း တငိုငို တရယ်ရယ် ဖြစ်နေပြီ။ ကျွန်တော် အဲဒီညတော့ သူမတို့ အိမ်မှာပဲ အားပေးရင်း အိပ်လိုက်ရသည်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်လည်း ကျွန်တော် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် မြို့ကို ပတ်ပြီး ထပ်ရှာသည်။ တစ်နေသာ ကုန်သွားသည်။ ရှာမတွေ့။ ဒီညနေမှ မတွေ့လျင် ရဲစခန်းကို လူပျောက်တိုင်ဖို့ စဉ်းစားထားသည်။ ညနေ ငါးနာရီခွဲလောက်ကျတော့ ကျွန်တော် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ပြန်လာခဲ့ရသည်။ သူမ အမေကို ဘယ်လို ပြောရမည် မသိ။ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်တွေ ခုနစ်စီးလောက် ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်သည်။ ကျွန်တော်စိတ်ပူသွားသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့ မသိ။

အိမ်ထဲရောက်တော့ အိပ်ခန်းရော ဧည့်ခန်းရော ဒီတစ်ခန်းသာ ရှိသည့် သူမတို့ အိမ်ထဲတွင် ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ ရောက်နေသည်။ ပူတူးက မျက်နှာကို ငုံ့ထားရာမှ ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက် မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ငုံ့သွားသည်။ ထိုင်ပြီး မေးစမ်းကြည့်တော့မှ အကြောင်းစုံ သိရသည်။

ကျွန်တော့် မျှော်လင့်ချက်ကလေးများ ပျက်သုဉ်းသွားပေပြီ။ အောင်စာရင်းထွက်လျင် ပူတူးကို ဖွင့်ပြောတော့မည်၊ သူမ တက္ကသိုလ် တက်နိုင်အောင် ထောက်ပံ့ပေးမည်၊ ကျောင်းပြီးမှပဲ ယူမည်ဟု မျှော်လင့်ထားသည်လေ။

ပူတူး အောင်စာရင်း ထွက်ပြီးပြီးချင်းပင် သူနဲ့ တစ်တန်းတည်း သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ကောင်လေးနှင့် ခိုးရာ လိုက်ပြေးသည်။ တစ်ည အိပ်ပြီးတော့ ပြန်လာ အပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်လေးက ငါးကျည်းခြောက်ရုပ် မည်းမည်းသည်းသည်း ဘယ်လို ကြိုက်သွားသလဲတော့ မသိ။ ရင်ထဲမှာ ဆို့တက်လာကာ ဝမ်းနည်းလာသဖြင့် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားကာ ကျွန်တော့် အဆောင်သို့သာ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် အရက်တစ်လုံးဝယ်ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်သောက်နေလိုက်သည်။ ဘယ်နှခွက်တောင် သောက်မိမှန်းပင် မသိတော့။ နောက်တစ်နေ့ မနက်ရောက်တော့ ခေါင်းကိုက်သဖြင့် မထနိုင်။ တံခါးခေါက်သံကြားတော့ အားယူပြီး ထရသည်။

“ဟင် ကိုလေး အရက်တွေ သောက်ထားတာလား”

“ဟာ… ပူတူး.. နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ”

“အစ်ကိုလေးကို လာတောင်းပန်တာပါ… ပူတူး မှားသွားတယ် အစ်ကိုလေးရယ်”

“အေး… မှား… မှားစမ်း… နင်မှားတာ ပြင်မရတဲ့ အမှား ပူတူးရယ်.. နင် ဒီအသက် ဒီအရွယ်နဲ့ ဟိုကောင်လေးကလည်း အလုပ်မရှိသေးဘူး နင်တို့ ဘယ်လို စားကြမလဲ”

“ဟင့်.. ကိုလေးရယ်.. မနေ့က ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားတော့ အမေ ပူတူးကို ဆူတယ်”

“အေး… တော်သေးတာပေါ့.. ဆူရုံပဲ ဆူလို့…”

“ဒါနဲ့… ကိုလေးက အရင် အရက်တွေ ဘာတွေ မသောက်ဘဲ အခုမှ ဘာလို့ သောက်ရတာလဲ”

“ငါ မပြောချင်ဘူး ပူတူးရာ… ပြောလည်း မပြောသင့်တော့ဘူး… မမေးနဲ့တော့”

“ကိုလေးရယ်.. ပူတူးကို ချစ်ရင် ပြောပြပါ”

“အေးဟာ… ငါပြောလို့ရတာ ပြောပြမယ်.. ငါ့မှာ မိဘတွေလည်း မရှိတော့ဘူး… ညီအစ်ကို မောင်နှမလည်း မရှိတော့ဘူး… ဒီမှာ ငါခင်တွယ်စရာ ဆိုလို့ နင်နဲ့ နင့်အမေပဲ ရှိတာ.. အခု ပူတူး နင်… ယောက်ျားရသွားပြီ.. ငါ့ဘဝမှာ ခင်တွယ်စရာ ဘယ်သူများ ရှိသေးလဲ…”

ညက အမူးရှိန်ကလည်း မပြေသေးသဖြင့် အတော်လေး တင်းတင်းမာမာ ပြောမိလိုက်သည်။ ပူတူးလည်း ငိုယိုပြီး ပြန်သွားရှာသည်။ ဘယ်လောက်ပဲ တင်းခံထားသော်လည်း သူမအမေက မင်္ဂလာဆောင်ကိစ္စ ဦးဆောင် စီမံပေး ဖို့ တောင်းဆိုပြန်တော့ ကျွန်တော် အမှတ်သည်းခြေမရှိ၊ သွားလုပ်ပေးမိပြန်သည်။ ကိုယ့်စိတ် ကိုယ်သာ ချွန်းအုပ်နေရတော့သည်။ ဒီလိုအချိန်ကျမှ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှ မထားသင့်တော့။ ဒု သ န သော ကို စိတ်နှင့်လည်း မကျူးလွန်ချင်တော့။ နောက်ဆုံးတော့ သူမတို့ အိပ်မည့် အခန်းပါ စိတ်တိုင်းကျ ပြင်ဆင်ပေးခဲ့မိသည်။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး လာကန်တော့ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကျွန်တော့်ထက်တော့ ငါးနှစ် ခြေက်နှစ်လောက် ငယ်ကြမည်ပဲလေ။ အစ်ကိုကြီး အဖရာ ဆိုသည့် စကား အတိုင်း ဆုတွေတော့ ပေးလိုက်သည်။ ဘာတွေ ပေးမိမှန်းပင် မသိတော့။ ချစ်စခင်စ ကြင်နာစ ဆိုတော့လည်း တစ်ပြုံးပြုံး တပျော်ပျော်နှင့်ပေါ့လေ။ သူမတို့ အိမ်ကိုလည်း တစ်ပတ် တစ်ခါ လောက်သာ ရောက်တော့သည်။ သူမ အမေကတော့ ယခင်လိုပင် ဝင်ထွက်စေလိုသည်။ သို့သော် ကိုယ်က ဆင်ခြင်ရမည်လေ။

နောက်ထပ် သုံးလခန့်ကြာတော့ မြန်မာနိုင်ငံ အထက်ပိုင်းသို့ အပြောင်းအရွှေ့ ကျသည်။ ဝမ်းလည်း သာသလို ဝမ်းလည်း နည်းသည်။ ဝမ်းသာသည်ကတော့ ကျွန်တော် မပျော်ပိုက်နိုင်တော့သည့် အရပ်ဒေသမှာ မနေလိုတော့ပြီ။ ဝမ်းနည်းမိသည်က ဒီမြို့မှာ အလုပ်စဝင်ကတည်းက နေခဲ့သည့် သံယောဇဉ်ကြောင့်ပင်။ ပြောင်းသွားပြီး အတော်ကြာသည်အထိ ပူတူး အမေနှင့် ဖုန်းပြောဖြစ်သည်။

သူမ အဝေးသင်ပဲ ဆက်တက်တော့ကြောင်း၊ ဟိုကောင်လေးကလည်း မလိမ္မာကြောင်း၊ လင်ဆိုးမယား ဖြစ်နေရကြောင်း အနိဌာရုံတွေသာ မကြာမကြာ ကြားနေရသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်တာဝန်တွေ များလာတာနှင့် တစ်လ တစ်ခါ၊ နောက်ပိုင်း လုံးဝ အဆက်အသွယ် မရှိ တော့သည်အထိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

——————————————

အမေ ပေးထားတာက နှင်းစက်မေ ပါ။ ကိုလေးကသာ ပူတူးလို့ ခေါ်တာ။ ကိုလေးဆိုတာက တကယ်က ဘာမှတော့ မတော်စပ်ဘူး။ ပူတူးတို့က မြို့ထဲတွင် ဆိုင်သေးသေးလေး ဖွင့်ထားတယ်လေ။ မြို့ထဲက ရုံးစာရေး ကိုချစ်ဦးမောင်က ပူတူးတို့ ဆိုင်တွင် အမြဲ အားပေးနေကျ။

ပူတူးတို့ သားအမိနှစ်ယောက်နဲ့ ကိုချစ်ဦးမောင်တို့ စရင်းနှီးတော့ ပူတူးက ကိုးတန်းလေ။ ပူတူးအဖေက ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆုံးသွားတာ။ ကိုချစ်ဦးမောင်ကလည်း မိဝေးဖဝေး ညီအစ်ကို မောင်နှမ မရှိဘူး။ မိသားစု ငတ်နေတဲ့ ကိုလေးနဲ့ အဖေငတ်နေတဲ့ ပူတူးတို့ မိသားစု ရင်းနှီးသွားတာပေါ့။

သူက အမေ့ကို အန်တီလို့ ခေါ်ပေမဲ့ နှင်းစက်မေကို ပူတူးလို့ ခေါ်တယ်။ အဲဒါ သူ့မူပိုင် နာမည်။ ဘယ်သူကမှလည်း ပူတူး ဟု မခေါ်ဘူး။

ပူတူးက ကိုချစ်ဦးမောင်ကို ကိုလေးလို့ ခေါ်တယ်။ ကိုကြီး မရှိ။ သူက အဲဒီအချိန်က ပူတူးထက် ငါးနှစ် ခြောက်နှစ်လောက် ကြီးတော့ ကိုလေးလို့ ကိုယ့်ဘာသာကို နာမည် တပ်ပစ်လိုက်တာ။ ကိုလေးက ရိုးသားတယ်။ အိမ်လာလာပြီး ကူရောင်းပေးတယ်။ ကူမရောင်းပေးလဲ အိမ်ရောက် ရင် အိမ်မှာပဲ အချိန်ဖြုန်းတယ်။ ကြာတော့လည်း သံယောဇဉ်တွေ တွယ်လာတာပေါ့လေ။

ကိုလေးက ပူတူးကို ညီမလေးလို သဘောထားတယ်။ ကိုလေးကိုလည်း ပူတူးက အစ်ကိုကြီးလို သဘောထားတယ်။ ကိုလေး မြို့ထဲ ဈေးသွားဝယ်လျင်လည်း ပူတူး လိုက်သွားတာပဲ။ ပူတူးက ပိန်သလောက် အစားမက်တယ်။ ကိုလေး ရတဲ့လစာ ပူတူး မုန့်စားတာနဲ့တင် တစ်ဝက်လောက် ကုန်မယ်။ သူက သုံးစရာ မရှိဘူးလို့ ပြောတာပါပဲ။

တခါတလေ အဝတ်အစားဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံပေးတယ်။ ပထမ ပူတူး မယူချင်ဘူး။ ကိုလေးက လက်မလျှော့ဘူး၊ သူကိုယ်တိုင် မဝယ်တတ်သောကြောင့် ဝယ်ရန် ပိုက်ဆံပေးတာ ဖြစ်ကြောင်း၊ ညီမကို အစ်ကို က ပေးတာမျိုး ဖြစ်ကြောင်း၊ သူများတွေလို ပိုးကြေးပန်းကြေး ပေးတာမျိုး မဟုတ်ကြောင်း၊ ပူတူးတို့ သားအမိကို အမေရင်း ညီမရင်းများလို သံယောဇဉ်ရှိတာဖြစ်ကြောင်း၊ သံယောဇဉ်ကို အသိအမှတ်မပြု၊ စေတနာကို လက်မခံလို့ စိတ်မကောင်းကြောင်း၊ နောက်လည်း မလာတော့ကြောင်း၊ ဒီပိုက်ဆံတွေ ဒီမှာမှ မသုံးရင်လည်း သုံးစရာ မရှိ၍ မီးရှို့ပစ်မယ်ဆိုပြီး ဒေါနှင့်မောနှင့် ပြောပါလေရော။ အမေလည်း ရှိတယ်။ ကိုလေး မျက်ရည်တွေ ဝဲနေတာတွေ့တယ်။

ကိုလေး တကယ် စိတ်ဆိုးနေမှန်းသိတော့မှ.. အမေက အဲလိုမျိုး စိတ်မထားကြောင်း၊ ပူတူးကလည်း ငယ်ငယ်ကလေးတည်းက ဘယ်သူဘာပေးပေး မယူရန် မှာထားလို့ မယူရဲတာ ဖြစ်ကြောင်း၊ ကိုလေးရဲ့ စေတနာနဲ့ သံယောဇဉ်ကို နားလည်ကြောင်း၊ သားတစ်ယောက် ကောက်ရသလိ ခံစားမိပါကြောင်း ဘာညာ ဖြောင်းဖျပြီး နောက်တော့ ပူတူးကို တစ်ခုခု ဝယ်ပေးချင်ရင် ပိုက်ဆံတော့ မပေးဘဲ ကိုယ်တိုင် လိုက်ဝယ်ပေးပြီး ပူတူးကြိုက်တာ ရွေးယူခိုင်းဖို့ ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။

ကိုလေးကလည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားမိလို့ ပြောတာဆိုပြီး ပြန်တောင်းပန်တော့ ပြေလည်သွားတာ။ ကိုလေး ပူတူးကို ဈေးထဲ ခေါ်သွားပြီး ပူတူးလိုချင်တာ ဝယ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့မှာ သုံးသောင်းပဲ ပါလာတယ်၊ မလောက်ရင်တော့ ဆိုင်မှာ ရွေးပြီး ချန်ခိုင်းထားပြီး ပြန်သွားယူကြမယ် ပြောတယ်။ ပူတူးကိုလေးကို သနားလိုက်တာ။

အဲဒါနဲ့ ဈေး သင့်သင့်လောက်ပဲ ယူမယ်ဆိုပြီး ဆိုင်မှာ ဝင်မေးကြတယ်။ ဂါဝန် ဆင်စွယ်ရောင်လေး တစ်ထည် တွေ့လို့ မေးကြည့်တော့ နှစ်သောင်း လို့ ပြောတာနဲ့ အဲဒါလေး လိုချင်တယ်လို့ ကိုလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ကိုလေးက ပိုက်ဆံရှင်းပြီး တခါတည်း လဲခိုင်းတယ်။ ပူတူး အဝတ်လဲခန်းထဲ ဝင်ပြီး ကိုလေးဝယ်ပေးတဲ့ ဂါဝန်လေးကို လဲလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ မှန်ထဲကို ကြည့်ပြီး သဘောတွေ ကျနေတာ အဟိ။

အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုလေးက ပူတူးကို သေသေချာချာ ရွှန်းရွှန်းစားစားကို ကြည့်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ ပူတူးသိတယ်။ ဒါ ကိုလေး ကောင်မလေး လှလှ တစ်ယောက်ကို ကြည့်သလို ကြည့်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ အဖေက သမီးလေးကို ချစ်စနိုးကြည့်သလိုမျိုး၊ အစ်ကိုက ညီမလေးကို ချစ်စနိုးကြည့်တာမျိုး။ ပူတူး ရင်ထဲ နွေးသွားတာပဲ။ ကိုလေးက သိပ် အများကြီး မပြောဘူး။

“ပူတူးလေး လှတယ်” တဲ့။

ကိုလေးလက်ကို ဆွဲပြီး မုန့်သွားစားကြတယ်။ ပူတူးက မုန့်ဆိုင်ရောက်လို့ကတော့ ဘာလာလာ အဝ ဆွဲတာ။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ကားပြီး အိမ်ပြန်လာတာပေါ့။ အမေက ပူတူးတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောတွေကျလို့။ ကိုလေးက ပူတူးရဲ့ စကားဖော်လည်း ဟုတ်၊ အစ်ကိုလည်း ဟုတ်၊ မုန့်စားဖော်လည်းဟုတ်၊ ပြီးတော့ စာနားမလည်လို့ သွားမေးရင်လည်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်း ပြတတ်သေးတော့ ဆရာလည်း ဟုတ်ပဲ။ ကိုလေးကို လေးစားတယ်။

ကိုးတန်းစာမေးပွဲဖြေတော့ ကိုလေး ညဘက် အိမ်မှာ လာနေပေးတယ်။ ပူတူးကို ကော်ဖီတိုက် လိုက်၊ လက်ဖက်သုပ် ကျွေးလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေရောပဲ။ စာတော့ ဝိုင်းကူ မကျက်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျက်စရာ မလိုအောင် စာကို ကဗျာတွေ လုပ်ပြီး ကိုလေး ရေးပေးထားတာ အေးဆေး ဖြစ်နေပြီလေ။ ပူတူး အိပ်မှ ကိုလေး အိမ်က ပြန်တယ်။ ပူတူး ကိုလေးကို ချစ်တယ်။ ချစ်တယ် ဆိုလို့ ဘာဘာညာညာ မဟုတ်ဘူးနော်။ အစ်ကိုလို ချစ်တာ။ တကယ်။ အဲဒီစိတ်တွေလည်း ပူတူး မရှိပါဘူး။

သူများတွေသာ ရည်းစားတွေ ထားနေတာ။ ပူတူးတို့ကတော့ အစားမပျက် အဆော့မပျက်ဘူးရယ်။ ရည်းစားထားရင်တော့ ကိုလေးက ဆူမလား၊ ထားတဲ့ ရည်းစားကိုပဲ လိုက် ဗျင်းမလားတော့ မသိဘူး။ တစ်ခါတော့ ပူတူးကို ရည်းစားစကားပြောလို့ အဲဒီကောင်ကို ကိုလေး ဗျင်းလိုက်တာ ရှဲကျွတ်သွားတယ်။ ကိုလေးကို ဟိုကောင်တွေက ဝိုင်းရိုက်မလို့ လုပ်တာ ကိုလေး တစ်ယောက်တည်း ပြန်တီးလိုက်တာ မှောက်ကုန်ရော။ လက်ကတော့ သွက်ချက်။

ပူတူးကသာ စိတ်ပူနေတာ။ ပူတူးတို့သားအမိရော ကိုလေးရော ရပ်ကွက်ရုံး ရောက်သွားသေးတယ်။ ကိုလေးက အချဉ်မှ မဟုတ်တာ။ မြို့နယ်ရုံးကဆိုတော့ ရပ်ကွက်လူ ကြီးက ဟိုကောင်တွေကိုပဲ ခံဝန်ထိုးခိုင်းပြီး ကိုလေးကို ထိုင်ကန်တော့ခိုင်းတယ်။ မကန်တော့ဘဲ မနေရဲဘူးလေ။ အီစလံ ဝေသွားတာကိုး။ ကြောင်သေ ပါးရိုက်တဲ့ ရုပ်တွေနဲ့ ကန်တော့တယ်။ ကိုလေးကတော့ နောက်မလုပ်ဖို့ ဘာညာ၊ စာကြိုးစားဖို့ အဲဒါပဲ ပြောပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျောင်းမှာတော့ နာမည်ကို ကြီးလို့ပဲ။ ဘာတဲ့ နှင်းစက်မေကို သွားမလိုက်နဲ့ ၊ ဘီလူး စောင့်နေတယ် ဆိုပဲ။ ပူတူးက အားကိုးရှိတော့ သွားပြန်ဖြဲတာပေါ့။ နင်တို့ ငါ့ကို အဲလိုပြောတာ ကိုလေးနဲ့ တိုင်မယ် ဆိုတော့ ဟီးဟီး ဟဲဟဲနဲ့ ပြန်လျှောချသွားတာ။ သူတို့ ကိုလေးကို ကြောက်တယ်လေ။

ပူတူးတို့ ကိုးတန်းစာမေးပွဲပြီးတော့ အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး ပင်လယ်ဝ ပျော်ပွဲစား ထွက်ဖို့ တိုင်ပင်ကြတယ်။ ပူတူးလည်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေ့ကို ပူဆာတာပေါ့။ အမေက မလွှတ်ဘူး။ စိတ်မချလို့တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ပူတူးက ဘယ်လက်လျှော့မလဲ။ ကိုလေးကို သွားပြီး အပူ ကပ်ရတာပေါ့။ ကိုလေးက အမေ့ကို လိုက်ပြောပေးတယ်။ ကိုလေးက သူပါ လိုက်မယ်တဲ့။ ပူတူး ပျော်သွားတယ်။ မနက်ကျ အကုန်လုံးက အတွဲကိုယ်စီနဲ့ သွားကြမှာ။ ပူတူးက လိုက်ရ ရင်တောင် တစ်ယောက်တည်း လိုက်ရမှာ။ အခုတော့ အဆင်ပြေသထက်တောင် လွန်သွား သေးတယ်။

ပူတူးနားမှာကိုလေး ရှိတော့ အားရှိတာပေါ့။ ပြီး ဘယ်သူမှလည်း နှောက်ယှက်လို့ မရတော့ဘူး။ ကိုလေးပါလာရင် ဝါးတီးအတွက်ကလည်း ပူစရာ မလိုဘူး။ ကျွေးမှာ အသေအချာ။ နောက်နေ့မနက်ကျတော့ ပူတူး နွေရာသီဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ စပန့်သား ဘောင်းဘီ ဒူးဆစ်လောက်အဖြူလေးနဲ့ အင်္ကျီအဖြူ ပွပွလေးနဲ့ ထွက်လာတယ်။ ကိုလေးက အစောကြီး ရောက်နေပြီ။

အဲဒါနဲ့ လမ်းထိပ်သွား ကားစောင့်။ သူငယ်ချင်းတွေ စုငှားလာတဲ့ကား ရောက်လာတော့မှ နှစ်ယောက်သား ကားပေါ် တက်လိုက်သွားသေးတယ်။ ဟိုကောင်မတွေက စပ်စုနေသေးတယ်၊ ဘဲက အကြီးကြီးထားတယ်ပေါ့။ ပူတူးက ငါ့အစ်ကိုလေး ဟ ဆိုမှ ဖြုံသွား တာ။ သူတို့ ကြားဖူးထားတယ်လေ။

ဟိုရောက်တော့ ငနာမ တွေက အတွဲတွေ အတွဲတွေ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီနဲ့ သွားလိုက်ကြတာများ ပူတူးတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ကားပဲ ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ ကိုလေးနဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင် ဝင်၊ ပင်လယ်စာ အကင်တွေ စား၊ ပြီးတော့ ကမ်းစပ်ကို ဆင်းသွားကြတယ်။ ဘောကွင်းတွေ ငှားတဲ့နေရာ တွေ့တော့ ကိုလေးကို ဘောစီးချင်တယ်လို့ ပူဆာလိုက်တာပေါ့။ ကိုလေးက ဘောကွင်းစီးချင် တယ်ပြောပါဟ တဲ့။ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်စဉ်းစားတာ ဘာမှန်း စဉ်းစားမရဘူး။ ကိုလေးကို ဘာကွာလဲ မေးတော့ အကွင်းနဲ့ အလုံး ကွာတယ်တဲ့။ ရှင်းသွားတာပဲ။

ဘောကွင်းငှားပြီး ရေထဲဆင်း ကိုလေးက ဘောကွင်းကို တွန်း၊ ပူတူးက အပေါ်က စီး၊ အဲလို စီးလို့ ဝတော့ ကိုလေးကို ဘောကွင်းပေါ် စီးခိုင်းပြီး သူပေါ်က တက်ထိုင် ပျော်စရာကောင်း လိုက်တာများ မပြောပါနဲ့တော့။ ရေထဲ နေရတာ ကြာပြီး ချမ်းလာတော့ ကုန်းပေါ် ပြန်တက်လာခဲ့တယ်။ ကမ်းစပ်နား ရောက်တော့ ကိုလေးက မျက်မှောင်ကျုပ်ကြီး ပူတူး အောက်ပိုင်းကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတာ။

အဲဒါနဲ့ ကိုလေး ဘာကြည့်တာလဲ မေးတော့မှ လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ဟုတ်ပါ ရဲ့။ ပူတူးက ရာသီလာတဲ့အချိန်လောက်ပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ဂွမ်းထုပ်ထည့်ဝတ်တာ။ ဒီတိုင်းဆို မဝတ်ဘူး။ အိုက်လို့။ အခု ဝတ်လာတာက စပန့်သား၊ ရေစိုတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကပ်ပြီး ပူတူးရဲ့ အောက်ကဟာကို အပြင်ကနေ မြင်နေရတာ။ အမွှေးလေးတွေက ခုနစ်တန်း လောက်ကတည်းက ပေါက်နေတာဆိုတော့ အခု တော်တော် သန်နေပြီလေ။ မည်းမည်းလေး မြင်နေရတယ်။ ခ်ခ်။ ရှက်လိုက်တာနော်။

ကိုလေးက ဘောကွင်းကို ရှေ့ကနေ ကာပြီး လျှောက်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ အမှတ်တရ ဝတ်စုံ တွေ ရောင်းတဲ့ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ အောက်က ပေါ်နေတာကို အောက်ကို မကာဘဲ အပေါ်ကို ကာမိလို့ အဆူခံရသေးတယ်။ တကယ်ပဲ။ ဟိုရောက်တော့မှ အဝတ်အသစ် ဝယ် ပေးတယ်။ အဝတ်လဲခန်းက အနောက်ဘက်မှာ။ ပူတူး ရေစို အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပြီး တန်းပေါ် တင်ထားလိုက်တယ်။ ကိုလေးကို လှမ်းပြောင်ပြလိုက်သေးတယ်။ ခေါင်းပိုင်းတော့ ကိုလေး မြင်ချင် မြင်ရမှာပေါ့။ ကိုလေးက လက်သီးထောင်ပြတယ်။ ပူတူး ဖင်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားပြီ။

ကိုလေး ဝယ်ပေးတဲ့ အဝတ်အစား လဲပြီးမှာ ရေစို အဝတ်တွေကို လုံးကိုင်ပြီး ပြန် ထွက်လာတယ်။ အပြင်မှာ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တစ်လုံးထဲ ထည့်သယ်ရတာ။ မိုးချုပ်ကာနီးတော့မှ အဖွဲ့တွေ အလျှိုလျှို ပြန်ရောက်လာတာ။ တစ်နေကုန် ကဲထားရတာ ပင်ပန်းတော့ ကိုလေးကို မှီပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။

ဒိုင်းကနဲ မြည်သံကြားတော့ လန့်သွားတာပဲ။ ကားလည်း ထိုးရပ်သွားတယ်။ ကားဘီးပေါက်သွားတယ်ပြောတာပဲ။ လမ်း ခုလတ် ဘီးအပိုလည်း မပါတော့ မြို့က ပြန်မှာနေတာကြားတယ်။ ကြာဦးမှာပေါ့။ အဲဒါနဲ့ လမ်း ဘေးမှာပဲ ဖျာလေး ခင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။

ကိုလေးက သူ့ဂျာကင်ကို ပူတူးကို တစ်ထည်လုံး ခြုံပေးတယ်။ ဪ သူလည်း ချမ်းရှာမှာ။ သနားသွားမိတယ်။ ကိုလေး ပူတူး အပေါ် အတော် အနစ်နာခံရှာတယ်နော်။ အဲဒါနဲ့ကိုလေးနဲ့ပူတူး တစ်ဝက်စီခြုံမယ်ဆိုပြီး ကို လေးကို တစ်ခြမ်း ခြုံခိုင်းလိုက်တယ်။ ကိုလေးနဲ့ အတူတူ ခြုံရတာ နွေးနေတာပဲ။ ပူတူး ရင်ထဲ တမျိုးတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ ရင်ခုန်သလိုလို ဘာလိုလို။ ကိုယ့်စိတ်ကို ပြန်ဆုံးမရသေးတယ်။ ပူတူးရယ် ရင်ခုန်မနေနဲ့ဟ ကိုလေးက နင့်ကို ညီမလေးလို ချစ်တာ ငရဲကြီးတော့မှာပဲလို့။ အိပ်ပျော်သွားတာ ကိုလေးရင်ခွင်ထဲမှာ။ နိုးလာတော့ ဆီးက တအား တင်းနေပြီ။

ကိုလေး ရှူး ပေါက်ချင်တယ် ဆိုတော့ ဒီနား ကားသမားတွေနဲ့ ဟိုဘက်နား သွားပေါက်တဲ့။ မှောင်မဲနေတော့ ပူတူး ကြောက်တယ်။ မသွားရဲပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကိုလေးကိုပါ ခေါ်ရင်း သူ လိုက် လာတယ်။ လကလည်း တစ်ခြမ်းပဲ သာနေတော့ သိပ်တော့ မလင်းပေမဲ့ မြင်တော့ မြင်နေရ တယ်။ လမ်းကနေ ခွဲထွက်သွားတဲ့ တာလမ်းလေးအတိုင်း နည်းနည်း လျှောက်ဝင်သွားပြီးတော့ မရတော့ဘူး။ ထွက်ကျတော့မယ်။ ကိုလေးကိုတောင် ကျောမခိုင်း တော့ဘဲ ဒီအတိုင်း စကတ်လှန်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကိုလေးလည်း မမြင်ရလောက်ပါဘူး။ မှောင်နေတာကြီး။

ကိစ္စဝိစ္စပြီးတော့မှ လမ်းပေါ်ပြန်အတက် ကားကလည်း ပြင်အပြီး တစ်ခါတည်းပဲ ဆက်ထွက် လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ သန်းခေါင်ကျော်နေပြီ။ အမေ့ကို ကိုလေး ဖုန်းကြိုဆက်ထားလို့ တော်သေးတယ်။ ကိုလေးကို အဲဒီည ပြန်မလွှတ်တော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ ခြင်ထောင် တစ်လုံးနဲ့ သိပ် လိုက်တယ်။ ကိုလေးက ပူတူးတို့ ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ခြင်ထောင် တစ်လုံးနဲ့။ ပူတူး တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး။ ခုနက အထိအတွေ့တွေကို ကြည်နူးနေသလိုလို၊ ဘာလိုလိုပဲ။ မပြောတတ်ဘူး။ ကိုလေး နောက်နေ့ မနက်မိုးလင်းတော့ ပြန်သွားတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပူတူး ဆယ်တန်းရောက်လာတယ်။ ကိုလေးက အရင်လို မဟုတ်ဘူး။ ပူတူးရဲ့ ရင်သား နေရာနဲ့ အောက်ပိုင်းနေရာတွေကို တစ်ချက်တစ်ချက် ကြည့်တာ တွေ့တယ်။ စိတ်ထင်တာ ဖြစ်မှာပါ။ ပြီးတော့ အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး။ အရင်လို ဒူးထောင် ပေါင်ကားနေတာတွေ၊ ဖင်ပေါ်ရင်ပေါ် ဖြစ်နေတာတွေ တွေ့ရင် ဆူရော။ သူကတော့ ပူတူးက ကလေးပေါက်စလေး မဟုတ်တော့ဘူး၊ အမြင်မတော်လို့ ဆူတာ လို့ ပြောတယ်။ ကိုလေး ဆူရင် ပူတူး စိတ်မဆိုး ပါဘူး။ သဘောကျတယ်။

ဆယ်တန်း နှစ်တစ်ဝက်လောက်ကျတော့ ပူတူး အတတ်ဆန်းတွေ တတ်လာတယ်။ ပူတူး နဲ့ အတူတူ တက်တဲ့ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေ စုမိရင် သူ့ဘဲက ဘယ်လို ငါ့ဘဲက ဘယ်လိုလုပ် တာ၊ ဘယ်လိုကောင်းတာ.. ဘယ်လို ကြီးတာ.. အဲဒါတွေ ပြောတာ။ အစက နားမလည်ဘူး။ နောက် သူတို့နဲ့ ပေါင်းမိတာကြာတော့ သူတို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ ပြောပြတယ်။

ပါကင် ဖောက်ခံရတုန်းက ဘယ်လိုမျိုး၊ တစ်ပတ်တစ်ခါ ဘယ်ကို သွားတာ၊ ဗိုက်မကြီးအောင် ဘယ်လို ဆေးသောက်ရတာ အဲဒါတွေ ပါတယ်။ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပေါ့။ ပြီးတော့ သူတို့ဆီမှာ ယောင်္ကျားလေးတွေရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ပုံတွေလည်း ရှိတယ်။ အရင်က ကလေးတွေရဲ့ ပစ္စည်း လောက်ပဲ မြင်ဖူးတာ။ သူတို့ပြတာကြီးတွေက နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ ကြက်သီးတောင် ထ တယ်။

အဲဒါတွေ မြင်မိရင် အောက်ပိုင်း ဟိုဟာထဲက စိုလာတယ်။ အရည်တွေတောင် ထမိန်မှာ ကွက်တာ။ နောက်ပိုင်း အဲလို ဖြစ်မှာစိုးလို့ နေ့တိုင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ ခံဝတ် ထားရတယ်။ မကြည့်လဲ မကြည့်ရဲဘူး။ ပြရင်လည်း ကြည့်ချင်တယ်။ အဲဒီထဲမှာမှ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ ပေါင်းမိတယ်။ သူကကျတော့ ထူးဆန်းတယ်။ သူများတွေလို ရည်းစား မထားဘူး။

တစ်ရက်ကျတော့ သူ့အိမ်ကို အလည် ခေါ်တာနဲ့ လိုက်သွားမိတယ်။ ခဏပါ။ သူက ဘာပြောလဲ ဆိုတော့ အပျိုစင်ဘဝဆိုတာ ပျက်ဖို့ပဲ လွယ်တာ၊ ပြန်မရဘူးတဲ့။ တန်ဖိုးရှိတယ်တဲ့။ ရည်းစားထားမိလို့ ရည်းစားနဲ့ အတူတူ နေလိုက်ရင် ပိပိထဲက အမြှေးလေး ပေါက်သွားကြောင်း၊ အပျိုရည်ပျက်တယ်ခေါ်ကြောင်း ပြောပြတယ်။ သူ့မိဘတွေက ညမှ ပြန်လာတာဆိုတော့ သူနဲ့ ပူတူးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းပဲ။ နောက်ပြီး အေအိုင်ဒီအက်စ် ရှိတဲ့လူတွေဘာတွေနဲ့ အတူနေမိရင် ကိုယ်ပါ ကူးမှာပြောတယ်။ အဲဒါတွေကတော့ ကြားဖူးပြီးသားပါ။ ကျောင်းကျန်းမာရေးမှာ သင်တယ်လေ။

နောက်ပြီး သူက ပူတူးကို သူ့သေတ္တာ အောက်က သတင်းစာ ထဲမှာ ပုံလေးတွေ ထုတ်ပြတယ်။ ပုံတွေမှာတော့ အရင်မြင်ဖူးနေကျပုံတွေနဲ့ မတူဘူး။ အဝတ်အစားမပါတဲ့ ပုံတွေဖြစ်ပေမဲ့ ကိုရီးယားမင်းသားတွေလို့ ပြောတယ်၊ အရမ်းချောတယ်။ သူက ရည်းစားထားစရာ မလိုဘူးတဲ့။ သူ စိတ်တွေ ထ လာပြီး အရည်တွေထွက်ကျလာရင်၊ ပိပိ ထဲက ယားလာရင် ဒီပုံလေးတွေ ထုတ်ကြည့်ပြီး အာသာဖြေတယ်တဲ့။ ဇောင်းတိုက်တယ်လို့ ခေါ်တာပေါ့တဲ့။

ပြီးတော့မှ ပူတူးကို မရှက်နဲ့ နင်လည်း နောက် စမ်းချင်ရင် စမ်းလို့ ရအောင် ငါ သင်ပေးမယ် တဲ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထလာတာနဲ့ အဲလိုပဲ အာသာဖြေလိုက် ပြေသွားမှာတဲ့။ အပျိုစင် ဘဝကိုတော့ ကိုယ်နဲ့ တကယ် မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ သတို့သားကိုပဲ ပေးမယ်တဲ့။ သူက သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်တယ်။ ပူတူးကိုလည်း ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ဒီမှာ ကြည့်နော် ဆိုပြီး လက်ခလယ်နဲ့ သူ့ပိပိကို သူ ပွတ်တော့တာပဲ။ အစိလေး ထောင်လာတယ်။ အဲဒါလေးကို ပွတ်လိုက်။ အကွဲကြောင်းကို ပွတ်လိုက်နဲ့ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ အတော်ကြီး ကြာတော့မှ ဆန့်ကနဲ ဆန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွား တယ်။

သူအဲလို လုပ်ပြနေတဲ့အချိန်မှာကို ပူတူးရဲ့ အောက်ကဟာထဲက စစ်စစ်စစ်စစ်နဲ့ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတယ်။ အရည်တွေလည်း စိုလာတယ်။ သူက နင်ပက်လက်လှန်လိုက် ဆိုပြီး ပူတူးကို ပက်လက် လှန်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟာသူ လုပ်သလိုမျိုး လုပ်တယ်။ ပူတူး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါဘူး။ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေ မြင် လာလိုက်၊ ခြေဖျားကပဲ ရှိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သလို၊ လက်ဖျားတွေပဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ် သလို၊ လေထဲမှာပဲ လွင့်နေသလိုလို ဖြစ်နေတယ်။ ခံစားနေရတာတွေက လျော့မသွားဘဲ တဖြည်းဖြည်း တိုးလာတယ်၊ ရပ်သွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေတယ်၊ ရှေ့ ဘာတွေ ဆက်ခံစားရမှာ ဆိုတာကိုလည်း ကြောက်နေတယ်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မောလည်း မောလာပြီး ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေမှန်းကို မသိဘူး။

နောက်တော့ ဟိုဟာထဲကနေ ကျင်တက်လာပြီး သေးတွေ ထွက်ကျ တော့မလို ဘာလို ဖြစ်လာတယ်၊ သေးထွက်ကျတော့မယ် ရပ်တော့ ဆိုတော့လည်း မရပ်ဘူး။ အဲလိုနဲ့ နောက်ဆုံး ဘာတွေ ဖြစ်မှန်းကို မသိတော့ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံက အကြောတွေကို ဆွဲပစ် လိုက်သလို၊ပွင့်ထွက်သွားသလို ဖြစ်သွားပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ပြန်လျော့သွားတော့တယ်။ ဟုတ်တယ် သေးတွေလားတော့ မသိဘူး။ အိပ်ရာပေါ်မှာကို ရွှဲနစ်ကုန်တာ။

ခဏအမောဖြေပြီးတော့ နင်လည်း နင့်ဘာသာ လုပ်၊ ငါလည်း ငါ့ဘာသာ လုပ် အတူတူ လုပ်ကြ မယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပွတ်ကြတယ်။ သူလုပ်ပေးတာကျတော့လည်း အရသာက တစ်မျိုး၊ ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်တော့လည်း အရသာ တစ်မျိုးပဲ။ လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်နို့ကိုယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက် ပွတ်လိုက်၊ တစ်ဖက်က အောက်ကဟာကို ပွတ်လိုက် ကလိလိုက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေ လိုက်တာ နောက်တစ်ခါ ခုနကလိုမျိုး ထပ်ဖြစ်သွားတယ်။ သေးတော့ မထွက်တော့ဘူး။

သူနဲ့ နောက် လူရှင်းတဲ့အချိန် တွေ့ရင် ညက ဘယ်မင်းသားကို မှန်းပြီး လုပ်ကြောင်း တွတ်ထိုး ဖြစ်တယ်။ အိမ်ရောက်ရင်တော့ အိပ်ရင် အမေနဲ့ အိပ်တောဆိုတော့ ခိုးလုပ်ရတာ သိပ် မလွတ် လပ်ဘူး။ အိပ်ကာနီး အိမ်သာတက်ရင်းနဲ့ စိတ်ကြိုက်ကစားရသလို ရေချိုးရင်းနဲ့လည်း ကစား ဖြစ်တယ်။ နေ့တိုင်း မဟုတ်ပေမဲ့ နှစ်ရက် တစ်ခါလောက် ပုံမှန် ဖြစ်နေတာပဲ။

ဒါပေမဲ့ တကယ် တမ်း မှန်းပြီး လုပ်နေတာက ဘယ်မင်းသားမှ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ဦးတည်းသော ပူတူးရဲ့ မင်းသား ကိုလေး။ ကိုလေးသိရင် ဘာများ ပြောမလဲ မသိဘူး။ ဒီဇင်ဘာလလောက်ကျတော့ အတန်းထဲက ဇော်ထွန်း ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ရည်းစားစကား လာပြောတယ်။ အရင်က ဒီလိုလာပြောရင် ငြင်းလွှတ်ပေမဲ့ သူ့ကို မငြင်းလိုက်ဘူး။ ရည်းစားထားချင်နေတယ်။ ဇော်ထွန်းက တော်ကီ ကြွယ်တာလည်း ပါတာပေါ့။ သူ့တော်ကီထဲမှာ သာယာနေမိတယ်။ အဲဒါနဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အဖြေပေးလိုက်တယ်။

ထုံးစံအတိုင်း အဖြေရတာနဲ့ သူက ဟိုကိစ္စ တောင်းဆိုရော။ ပူတူး လုံးဝ မပေးဘူး။ နင် လိုချင် ရင် မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ရမယ်လို့ အပြတ်ပြောလိုက်တယ်။ ဆယ်တန်း ဖြေပြီးတဲ့ နေ့မှာပဲ သူက ခိုးပြေးမယ်၊ ပြီးရင် နောက်နေ့ ပြန်အပ်မယ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ စီစဉ် ပြီးပြီ ဆိုတာကို ပြောတယ်။ ပူတူး လက်မခံဘူး။ ဒီနှစ် မအောင်ရင် နောက်နှစ် ပြန်တက်ရ မယ်။ ဆယ်တန်း မအောင်ရင် မဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး ထပ်ငြင်းလိုက်တယ်။ သူကလည်း လက်ခံတယ်။

ဆယ်တန်း အောင်စာရင်း ထွက်တဲ့ နေ့မှာ ပူတူး အမေတောင် မနိုးသေးခင် အစောကြီး ထွက်သွားတယ်။ အောင်စာရင်းမှာ ပူတူး ပါတယ်။ ဇော်ထွန်း ပါ မပါ ကြည့်လိုက် သေးတယ်။ သူလည်း ပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပေးထားတဲ့ ကတိအတိုင်းပဲ သူခေါ်တဲ့နောက် လိုက် သွားမိတော့တယ်။

သူခေါ်သွားတာက သူ့ဦးလေးအိမ်ပါ။ သူ့ဦးလေးက မရှိဘူး။ နောက်မှ သူမိန်းမခိုးမယ်ဆိုလို့ ရှောင်ပေးထားတာလို့ သိရတယ်။ ပထမဆုံး သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ အိပ်ရမဲ့ ည ဆိုတော့ ရင်ခုန်တာပေါ့။ မျက်နှာလည်း ပူမိတယ်။ သူက ပူတူးပေါ်ကို တက်ခွနေပြီ။ ယောင်္ကျားရရင် ဒါလုပ်ခံရမယ်ဆိုတာတော့ သိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရှက်တယ်လေ။ သူ့ကို မီးပိတ် ခိုင်းရတယ်။ သူက မပိတ်ချင် ပိတ်ချင်နဲ့ မီးထပိတ်တယ်။

ပူတူး ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံးကို စုံ မှိတ် ထားတယ်။ ခဏနေတော့ သူ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာပြီး ပူတူးပေါ် ရောက်လာတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ပူတူး နှုတ်ခမ်းကို လာစုပ်တယ်။ ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မသိပေမဲ့ ပူတူး အသာ လေး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ သူ့လက်က ပူတူးရင် နို့လေးတွေကို ပွတ်ကိုင်နေပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်း တိန်းရှိန်းတိန်းကြီးပဲ။ လက်က ဗိုက်တွေကို လာပွတ်တော့ ဗိုက်တစ်ပြင်လုံး လှိုင်းထပြီး အသည်းတွေ ယားလိုက်တာ။ နောက် ဟိုနေရာကို ရောက်သွားပြီး လက်ကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်နေပြန်တယ်။

ပူတူး မနေနိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်က အသံတွေဘာတွေ ထွက်ပြီး ညည်း မိနေပြီ။ ပူတူးရဲ့ ပေါင်ကို သူ ဆွဲကားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟာနဲ့ ပူတူးရဲ့ ပိပိအဝလေးကို ထောက်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ အစက ထည့်မရဘူး။ ချော်ထွက်နေတယ်။ ပူတူး အဲဒါကြီး အထဲဝင်လာမှာကို ကြောက်နေမိတယ်။ ဝင်မလာပါစေနဲ့ ဆုတောင်းပေမဲ့ မပြည့် ပါဘူး။ သူ့ဟာကြီး ပူတူးရဲ့ ပိပိလေးထဲကို ထိုးဝင်လာတယ်။ အထဲကနေ တင်းကနဲ ဖြစ်ပြီး အောင့်သွားတယ်။ ပူတူး သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိတယ်။

သူ အထဲကနေ ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် နှစ်ခါလောက် လုပ်ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးကို ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နားထဲမှာ ဗြစ်ကနဲ မြည်သံတောင် မြည်သွားသလိုပဲ။ နာလိုက်တာမှ အသည်းခိုက်အောင်ပဲ။ သူ့ဟာက ဗိုက်ထဲကို အတောင့်လိုက် ထိုးဝင်လာတယ်။ အဲဒါကြီးက ဝင်လာလိုက် ပြန်ထွက် သွားလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာတာတွေ ပျောက်သွားပြီး အရသာတစ်ခု ဖြစ်လာတယ်။ စည်းစိမ် တစ်ခုဖြစ်လာတယ်။ ပူတူး ခဏခဏ အာသာဖြေသလိုမျိုးပဲ အရသာ တစ်ခုပေါ့။

ဒါပေမဲ့ ပူတူး နည်းနည်းလေး အရှိန်တက်လာတုန်း ပိပိထဲကို ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေ ဝင်လာပြီး ဇော်ထွန်းရဲ့ ပစ္စည်းလည်း ပျော့ခွေသွားတော့တယ်။ ပူတူးက စိတ်မကျေနပ်သေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူက ဘာမှ ထပ်မလုပ်တော့ဘဲ ဘေးမှာ တခူးခူး အိပ်သွားတော့တယ်။ ပူတူး စိတ်တွေ တိုနေတယ်။ ဪ ကိုယ့်ဘာသာ အာသာဖြေတာတောင် အဆုံးထိ ရောက်သေးတယ်။ ယောင်္ကျားယူကာမှ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်လို့ပဲ။ အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာပဲ လက်နဲ့ အဆုံးသတ်လိုက်ရတယ်။

ထူးဆန်းတာက ကိုယ့်ကို ခိုးပြေးတဲ့ ဇော်ထွန်းကို မှန်းကြည့်တာ ဖီးလ် မတက်လာဘူး။ ကိုလေးကို မှန်းမှပဲ ဖီးလ် တက်လာတယ်။ ကိုလေးကို မှန်းပြီး ပွတ်ရင်းနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ရတော့တယ်။ ကိုလေးကို လွမ်းမိတယ်။ သူ အခုအချိန်လောက်ဆို စိတ်ပူနေရှာရောပေါ့။ သနားပါတယ်။ ကိုလေးရေ ပူတူးကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့။

နောက်နေ့မနက်မှာ ဇော်ထွန်းအိမ်က လာခေါ်ပြီး ညနေ ပြန်အပ်ဖို့ လုပ်တယ်။ လူကြီးတွေနဲ့ သွားအပ်တော့ ကိုလေး မရှိဘူး။ လူကြီးတွေနဲ့ အိမ်မှာ စကားပြောနေချိန်မှာ ကိုလေး ရောက်လာတယ်။ အမေလည်း သဘောမတူချင်ပေမဲ့ သူ့သမီး အပျိုပြန်မဖြစ်တော့ဘူး ဆိုပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က အာကျယ်ကျယ် အဒေါ်ကြီးရဲ့ မှိုချိုးမျှစ်ချိုး စကားအောက်မှာ ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားတယ်။ ပူတူး စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်သွားတယ်၊ နောင်တလည်း ရသွားတယ်၊ အမေ့မှာ သမီးရှင်သာ ဖြစ်ပြီး မျက်နှာငယ်နေရတဲ့ ဘဝ။

တင့် တောင်းတင့်တယ် လာတောင်းခံရရင် အမေ ဒီလို ဖြစ်မှာ မဟုတ်။ ပူတူး မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် မှုန်ဝါးဝါးပဲ မြင်ရတော့တယ်။ ကိုလေးက အိမ်ပေါ် တက် လာပြီး ခဏ ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ အကျိုးအကြောင်း မေးမြန်းပြီး အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းသွားတယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို စိတ်ဆိုးသွားပြီ။

နောက်နေ့မနက် ကိုလေးအဆောင်အထိ လိုက်သွားတယ်။ အရင်လည်း တခါတလေ အဲလိုပဲ လာလာနှိုးနေကျဆိုတော့ သူ့ရုံးက လူတွေက ဘာမှ မပြောပါဘူး။ လှမ်းတောင် နှုတ်ဆက်နေသေးတယ်။ ကိုလေးအခန်းတံခါးကို ခေါက်တော့ ကိုလေး ထဖွင့်တယ်။

အို… ကိုလေး တစ်ခါ မှ အရက်တွေဘာတွေ မသောက်ဖူးဘဲ အခု အရက်တွေ သောက်နေပါ့လား။ ကိုလေးပါးစပ်က အရက်နံ့တထောင်းထောင်း ထွက်နေတယ်။ မျက်လုံးကြီးကလည်း အစ်ပြီး နီရဲနေတယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို မြင်တဲ့အချိန်မှာ မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။ ပူတူးလည်း ဝမ်းနည်းသွားတယ်။ ရင်ထဲ ဆို့တက်လာပြီး မျက်ရည်ကျလာမိတယ်။ ပူတူး ကိုလေးကို တောင်းပန်လိုက်တယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို ဆူတယ်။ ဆူပါစေလေ။ ဆူရုံတင်မက ရိုက်လည်း ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ ကိုလေးရယ်။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ကိုလေးကို လင်မယားနှစ်ယောက် သွားကန်တော့ကြတယ်။ ကိုလေး မျက်နှာ လုံးဝ မကောင်းပေမဲ့ လူကြီးပီပီသသပဲ လေသံကို ထိန်းပြီး ဆုတွေ တသီကြီး ပေးလိုက်တယ်။ ပူတူး စိတ်မကောင်းခြင်းတွေ များစွာပေါ့။ နောက်ပိုင်း ကိုလေးနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာသွားတယ်။

ကိုလေး အမေ့ဆီကို တစ်ခါ တစ်ခါ ရောက်လာပေမဲ့ ပူတူးကိုလည်း မမေးတော့ဘူး ပြောတယ်။ ကိုလေး ပူတူးကို စိတ်နာသွားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် ဥပေက္ခာပြုလိုက်ပြီလားတော့ မပြောတတ်ပါဘူး။

နောက်တစ်နှစ် ကျော်ကျော်လောက်မှာပဲ ကိုလေး မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်းကို ရာထူးတိုးနဲ့ ပြောင်းသွားတယ်လို့ သိရတယ်။ အကြီးတန်းစာရေး ဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောတာပဲ။ အဆက်အသွယ်လည်း မရတော့ပါဘူး။ ပူတူး အိမ်ထောင်ရေးကလည်း အစကတည်းကပဲ သိပ် မလေးနက်ခဲ့လို့လား မသိ။ သိပ် အဆင်မပြေပါဘူး။ ယူတဲ့ ယောင်္ကျားက အလုပ်လည်း မလုပ်တတ်၊ လုပ်ချင်စိတ်လည်း မရှိ၊ ပူတူးကိုလည်း မညှာတာ။

သူ စိတ်ထန်နေချိန်မှာ ပူတူး ဘယ်လောက် နေမကောင်း ဖြစ်နေ ဖြစ်နေ အတင်း လုပ်ချင်တယ်။ ပူတူး ကိုယ့်လင်သားပါလေ ဆိုသည့် စိတ်နှင့် သူ့အလို လိုက်ပေးတယ်။ အိမ်ထောင်သက် ရင့်လာလည်း ပူတူး လက်သုံးရ မလွတ်သေးဘူး။ သူ့အလိုသာ သူကြည့်လုပ်တာပဲ။ သူပြီးသွားလျင် အိပ်သွားတယ်။ ပူတူးက အဖြည့်ခံ သက်သက်။ အဆိုးဆုံးက အမေ့ကို မချေမငံ ပြောတာ။

အပြင်ထွက် အရက်ကလေး သောက်စားပြီးရင် အိမ်မှာ ယောက္ခမနှင့် မိန်းမကို ရန်ရှာပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင် အပြောမလွတ် အောင် အော်ကြီးဟစ်ကျယ် လုပ်ပြီ။ ရိုက်တာနှက်တာတောင် လုပ်ချင်သေးတာ။ ရပ်ကွက် လူကြီးက ကိုယ့်ကို အကာအကွယ်ပေးထားသေးလို့။ တခါတလေ ရပ်ကွက်လူကြီးနဲ့ ပေးစားချင် ပေးစား၊ ကိုလေးနာမည် တပ်ပြီး ပေးစားတာက ရှိသေး။ အိမ်ထောင်သက် သုံးနှစ်လောက်သာ ဖြစ်လာတယ်။ စီးပွားလည်း ဘာမှ မယ်မယ်ရရ တိုးတက်မလာခဲ့ဘူး။

နောက်တော့ သူနဲ့ ဆက် လက်တွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်တာ သိလာတော့ ရပ်ကွက်ကို အကူအညီတောင်းကာ ကွာရှင်းလိုက်ရတော့တယ်။ ဇော်ထွန်းကလည်း အသာ တကြည် ကွာပေးတယ်။ သူ့မှာ နောက်ထပ်ပေါင်းစရာ မိန်းမ ရှိနေပြီလေ။ နောက်မိန်းမ ကလည်း ပူတူးကိုတောင် ရန်စောင်ချင်နေသေးတာ။ မယားငယ်ဘဝက မယားကြီး ဖြစ်ချင်နေပုံပဲ။

ပူတူး ကွာရှင်းပြီးတော့ နောက်ထပ်လည်း အိမ်ထောင် ထပ်မပြုတော့ဘူး။ သားသမီး မရှိတာတောင် ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ ပတ်ဝန်းကျင်က တစ်ခုလပ် တစ်လင်ကွာ ဆိုတဲ့ ပုတ်ခတ်မှု စော်ကားမှုတွေက နားနဲ့ မဆန့် တော့ ရန်ကုန် တက်လာပြီး အထည်ချုပ်စက်ရုံမှာ ဝင်လုပ်တယ်။ ရန်ကုန်ရောက်လာချိန်မှာ တော့ အပျိုလိုပဲ နေတော့တယ်။ နံ့တံ့တံ့ ပျံတံတံ အပျို မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ မြန်မာ ဆန်ဆန်လေးနဲ့ လူကြီးဆန်ဆန် ဝတ်တတ်လာတယ်။ အေးအေးဆေးဆေးပဲ နေတော့တယ်။ လာဆက်နွယ်သမျှ ပုရိသတွေကိုလည်း ဝေးဝေးပဲ ထားတော့တယ်။ အနေအေးတော့ တော်ရုံ ဝင်မလုံးရဲကြဘူးပေါ့။

နေတဲ့အဆောင်ကလည်း လုံခြုံပါတယ်။ အဆောင်မှူး အပျိုကြီးနဲ့ ရင်းနှီးတယ်လေ။ Facebook သုံးဖြစ်လာတော့ ပူတူး ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ အကောင့်တစ်ခု ဖွင့်သုံးတယ်။ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းတွေလောက်ပဲ လက်ခံထားတာပါ။

တစ်နေ့တော့ ကိုလေး အကောင့်ကို တွေ့တယ်။ ကိုလေးကလည်း Ko Lay ဆိုတဲ့ အကောင့်နာမည်ပဲ။ ကိုလေးရဲ့ ဓာတ်ပုံ တင်ထားတော့ ချက်ချင်း Add လိုက်တာ။ ကိုလေးက လက်ခံလိုက်ပေမဲ့ ပူတူးအကောင့်မှန်း သိပုံ မရပါဘူး။ ပထမ စာပို့မလို့ လုပ်သေးပေမဲ့ နောက်တော့ ကိုလေး သူ့ဘဝနဲ့ သူ ပျော်ပါစေ အနှောင့်အယှက် မပေးတော့ပါဘူး ဆိုပြီး ကိုလေးတင်သမျှ ကိုလေးရဲ့ ပုံတွေကိုသာ ဖုန်းထဲမှာ သိမ်းထားပြီး အလွမ်းပြေ ထုတ်ကြည့်မိတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာတော့

“ပူတူး ဆိုတာ နှင်းစက်မေ လား၊ ဟုတ်ရင် စာပြန်ပို့ပေးပါ”

ဆိုတဲ့ စာတစ်ကြောင်း ရောက်လာတာကို ထီပေါက်မတတ် ပျော်သွားမိတယ်။ ပူတူး တစ်ခါမှ ပုံမတင်ဖူးရာက ပုံတစ်ပုံ တင်လိုက်လို့ သိသွားတာ ဖြစ်မယ်။ ပူတူး ပျော်လိုက်တာ အရမ်းပဲ။ ချက်ချင်းပဲ စာပြန်ပို့လိုက်တယ်။

“ကလင်…ကလင်…ကလင်…”

ဟော.. အမေ့ဆီက ဖုန်းလာပါရော… ပြောပြစရာ ဇာတ်လမ်းကောင်းတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ နောက်မှ ဆက်ပြောမယ်နော်။

—————————————

အသည်းကွဲဝေဒနာအတွက် အကောင်းဆုံး သမားတော်က အချိန်သာ ဖြစ်သည်။ ကြာတော့ လည်း မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်သွားသည်။ ရုံးက စာရေး မမ တစ်ယောက်နှင့်လည်း အတော်လေး အဆင်ပြေလာသည်။ သူမက ကျွန်တော် ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးမည့်သူ မရှိသည်ကို သိသဖြင့် အိမ်ချက်ကလေးများ မကြာခဏ ပေးတတ် သည်။ ကြာတော့လည်း သံယောဇဉ်တွေ ဖြစ်လာသည်။

ပထမပိုင်းတော့ ကျွန်တော့် အစွဲအလမ်းဟောင်းကြောင့် သူမအပေါ် ဒီ့ထက်ပို ခံစားလို့ မရ။ သူမကတော့ အထာပေးသည် ဟုပင် ပြောလို့ရသည့် အနေအထားလောက် ရှိလာသည်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် ထားသည့် အစွဲအလန်းက အကျိုးလည်း မရှိ၊ ကောင်းလည်း မကောင်းပါဘူးဟု စိတ် ဒုန်းဒုန်း ချလိုက် ရသည်။

တစ်ရက်တော့.. ဒီမြို့က တန်ခိုးကြီးဘုရားပွဲသွားဖို့ ထိုမမက အဖော်လာစပ်သည်။ နာမည်က မြကေသွယ် တဲ့လေ။ သူမကလည်း ကျွန်တော့်ထက် နှစ်နှစ်လောက်သာ ကြီးမည် ဖြစ်သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက အပျိုပေါက်မလေးများပင် အရှုံးပေးရလောက်သည်။ စွင့်ကားသောရင်၊ ထွားသောတင်နှင့် ကျင်သွယ်သော ခါးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ဗိုက်သား အဆီ လုံးဝ မရှိ။ အသားအရေကလည်း အရမ်းကြီး မဖြူသော်လည်း အသားဝါဝင်းသည့်ထဲမှာ ပါသည်။

ပွဲသွားမည့် ညနေ၊ သူမ အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်တော့ သူမက အသင့် စောင့်နေသည်။ ဆိုင်ကယ် နောက်က တက်လိုက်ပြီး ပွဲခင်းရှိရာသို့ မောင်းထွက်လိုက်သည်။ တောင်ပေါ်ဒေသ ဆိုတော့ လမ်း လမ်းက သိပ်မကောင်းလှသေး။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဘရိတ်အုပ်လိုက်တိုင်း ကျွန်တော့် ကျောပြင်ကို လာထိတွေ့နေသည့် သူမ၏ ရင်နှစ်မွှာ၏ အရသာ… နွေးလွန်းသည်။ ပွဲခင်းရောက်ဖို့က လယ်ကွင်းကြီးကို ဖြတ်ရမည်။

နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် လယ်ကွင်းထဲမှာက ခြောက်သွေ့ကာ လူအုပ်ကြီးက ဆိုင်ကယ်တွေ လမ်းပေါ်မှာ ရပ်ထားခဲ့ပြီး ရေစီးကြောင်းကြီးလို တန်းစီကာ ကျိတ်ကျိတ် တိုးနေသည်။ လူအုပ်ကြီးထဲသို့ မတိုးချင်သဖြင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က ကန်ဘောင်ပေါ်က လျှောက်သည်။ ကံသည် အမြဲကောင်းမနေတတ်ပေ။ ဖုန်းဓာတ်မီး မှိန်မှိန်လေး ထိုးထားသော အလင်းရောင်အောက်သို့ ကန်ဘောင်ဘေးမှ ရိပ်ကနဲ တက်လာသော မည်းမည်းသဏ္ဍာန် တစ်ခု… သိလိုက်သည်…

“အို… မြွေကြီး… မြွေကြီး..”

သူမက အလန့်တကြား အော်ဟစ်ကာ ကျွန်တော်ပေါ် အတင်း ဖက်တက်သည်။ ခြေနှစ်ဖက် ကလည်း ချိတ်ထားလိုက်သေးသည်။ ရုတ်တရက်မို့ ကျွန်တော်လည်း ဟန်ချက်မထိန်းနိုင် ဖြစ်ကာ ရေစပ်စပ်ရှိသော ကန်စပ်သို့ နှစ်ယောက်သား လုံးထွေးလျက် ပြုတ်ကျသွားတော့သည်။

ကျတော့ ကျွန်တော်က အောက်က သူမက ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာ ချင်း အပ်၊ ရင်ချင်းကပ်လျက် ထပ်လျက်သားကြီး။ သူမ၏ ထွက်သက်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လာရိုက်ခတ်သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းမျှ မှင်သက်သွားမိပြီးနောက် “အို” ဟု အလန့်တကြား ရေရွတ်ကာ ရုန်းသည်။ ရေစပ် ဖြစ်နေသဖြင့် အရှိန်မထိန်းနိုင်တော့ ချော်ကျကာ သူမ ပေါင်လယ်လောက် ဗွက်ထဲ နစ်သွားတော့ သည်။

“အား.. မောင်လေး.. ဆွဲပါအုံး… ကျပြီ”

သူမလက်ကနေ ဆွဲတင်လိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်သားလည်း လူရုပ်မပေါက်တော့ ။ ရေကန်ထဲက တက်လာတော့ နှစ်ယောက်သားက ဗွက်တွေနဲ့ ။ လူတွေက ကွက်ကြည့်သွားသည်။ ဒီပုံစံနဲ့ ပွဲထဲသွားလို့လည်း မဖြစ်နိုင်တော့။ ကားလမ်းပေါ်သို့သာ ပြန်တက်ခဲ့သည်။ ဆိုင်ကယ်နှင့် အိမ်သို့ ပြန်မောင်းလာခဲ့သည်။ မြို့နဲ့ ပွဲခင်းက အတော်လေး ဝေးသည်။

“မောင်လေး… ရပ်အုံး… ရပ်အုံး… ဘာကြီးလဲ မသိဘူး… အီး”

ဖြစ်ရပြန်ပြီ။ လူရှင်းသည့်နေရာ မှောင်ရိပ်ထဲသို့ ထိုးရပ်လိုက်ရသည်။

“မောင်လေး… လုပ်ပါအုံး… ပေါင်မှာ… ဘာကောင်ကြီးလဲမသိဘူး… ရွစိရွစိနဲ့ ကပ်နေတယ်”

ကျွန်တော်သိလိုက်ပြီ။ ဗွက်တောထဲ ကျသွားမှတော့။

“အစ်မ.. ကန်တော့နော်..”

ကျွန်တော် ပြောပြောဆိုဆို ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ကာ သူမ၏ ထဘီကို ဒူးဆစ်လောက်ထိ ဆွဲ လှန်လိုက်သည်။

“ဘယ်နားမှာလည်း အစ်မ”

”အား… ဒီနား… ဒီနားမှာ”

သူမ လက်ထောက်ထားသည့် နေရာက ပေါင် အလယ် ကျော်ကျော်လောက်မှာ… ဇာတ်လမ်းက လှချေပြီ။ မတတ်နိုင်တော့။ လက်ကို ထဘီအောက်က နှိုက်သွင်းလိုက်ကာ သူမ ပြသည့်နေရာသို့ ထိုးနှိုက်လိုက်သည်။ ကျွဲမျှော့ကြီး။ အတော်ကြီးသည်။ ရေထဲကျတုန်း အမိအရ တွယ်လိုက်တာ ဖြစ်မည်။

“မကြောက်နဲ့တော့ အစ်မ.. ဒီမှာ ရပြီ”

“ဟယ်.. မျှော့ကြီး.. အကြီးကြီးပဲ… အစ်မက မျှော့သိပ်ကြောက်တာ”

“ဟုတ်တယ်အစ်မ… ကံကောင်းတယ်… မသိရင် ဗိုက်ထဲဝင်သွားမှာ… သေတတ်တယ်”

“ဟယ်… ဟုတ်ပါရဲ့နော်… အာာာ… ဘာတွေပြောနေမှန်းလည်း မသိဘူး”

စကားလိုက်ရောနေရာမှ မျှော့ ဘယ်အပေါက်က ဝင်မည်ကို အတွေးပေါက်သွားပုံရသည်။ ကျွန်တော့် ကျောကို အုန်းကနဲ ထုသည်။

“အစ်မ အဝတ်အစားလဲပြီး ပြန်လာအုံးမှာလား”

“ဟင့်အင်း… မလာတော့ဘူး… မနက်ဖြန်မှပဲ ထပ်လာကြမယ်လေ”

မနက်ဖြန် အတွက်တော့ ချိန်းသွားပေပြီ။ ဒီနေ့က ကံကောင်းသည်လား ကံဆိုးသည်လားကို မခွဲတတ်တော့ပါပေ။ အိမ်ရောက်တော့ ကမန်းကတန်း လက်ပြ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ် တက်ပြေးတော့သည်။ ကျွန်တော် ပေါင်လယ်လောက်ထိ နှိုက်တာကို ခံလိုက်ရ၍ အပျိုကြီး ရှက်သွားခြင်းပဲလားတော့ မသိပါ။

ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရောက်တာနဲ့ အဝတ်အစားလဲပြီး အိပ်ရာဝင်လိုက်ရသည်။ အိပ်လို့ မရပါ။ အထိအတွေ့အာရုံတွေက နှောင့်ယှက်နေသည်။ အိပ်ပျော်သွားတော့လည်း အိပ်မက်အစိုတွေပင် မက်လိုက်မိတော့သည်။

နောက်တစ်နေ့ ညနေလည်း သူမ အိမ်ရှေ့ကနေ စောင့်နေသည်။ ဒီနေ့တော့ လယ်ကွင်းဘက် မသွားတော့ဘဲ ဝေးချင် ဝေးတော့ဟု ညာဘက်လမ်းက ပတ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ အဲဒီဘက် ကျတော့ အထဲဝင်ရတာ နည်းနည်း ဝေးသည်။ ဘရိတ်တစ်ချက် အုပ်လိုက်တိုင်း တံဆိပ်ခတ် နှိပ်ခံနေရသည့် အရသာကို ခံစားမိလိုက်ရာ ကျွန်တော် အမှားကြီး မှားမိသွားသည်ကို သိလိုက် ရသည်။ ကျွန်တော် ရှော့တ်ပင် အတိုဝတ်လာသော်လည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ခဲ့မိ။

အောက်ကကောင်က ထ မာန်ဖြီပြန်ရာ စိတ်ကို မနည်း ထိန်းချုပ်ထားရသည်။ ပွဲခင်းထဲသို့ ရောက်သွားပြီး အဆာပြေ စားသည်။ ထို့နောက် ရဟတ် စီးချင်သည်ဟု ပူဆာ သဖြင့် ရဟတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ နယ်ဘက် ပွဲတွေမှာ လာတတ်သည့် ရဟတ်တွေက ရန်ကုန်က ရဟတ်တွေလို မဟုတ်။ ရန်ကုန်က ရဟတ်တွေက စက်နှင့် မောင်းသည်။ ဖြည်းဖြည်းသာ လည်ပြီး ရှုခင်းတွေ ကြည့်ဖို့ကောင်းသည်။ ဒီမှာက ရဟတ်အိမ်လေးတွေမှာ လေးယောက် စီးလို့ရသည်။

ကျွန်တော်တို့ တက်လိုက်ပြီး ရှေ့ခုံကလည်း အတွဲတစ်တွဲ၊ သူမ စီးသာစီးချင်ပြီး ကြောက်နေပုံ ရသည်။ ရဟတ်အိမ် တစ်လုံး လူပြည့်သည်နှင့် ရဟတ် မောင်းသည့် လုပ်သားများက အပေါ်က တန်းပေါ်သို့ တက်သွားသည်။ သူတို့ ဝိတ်နှင့် ရဟတ်က လည်သွားသည်။ တစ်တွဲပြီး တစ်တွဲ ငြိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အတက်က သိပ်မသိသာသော်လည်း အဆင်းကျတော့ အသည်းထဲ အေးကနဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ ကျွန်တော့် လက်ကို ကိုင်ထားသည်။ အောက်ဆုံး ပြန်ရောက်သွားတော့ တစ်ပတ်လည် လူပြည့်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် စတင် မောင်းတော့သည်။

ရဟတ်မောင်းသူများက သူတို့ အလေးချိန်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ အသုံးချကာ ရဟတ်အိမ်အောက်က ဘားတန်းတွေမှာ ဂျွမ်း အမျိုးမျိုး ကစားပြရင်း လည်ပတ်စေသည်။ စီးနေသူကတော့ သူတို့ ဂျွမ်းကစားနေတာကို မမြင်ရ။ သူမက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေပြီး မျက်နှာကို ဝှက်ထားသည်။ ရဟတ်က ဆယ်ပတ် ပြည့်သွားတော့ ရပ်သွားသည်။ ထိုကျတော့ မှ ရင်ခွင်ထဲ ဝှက်ထားသည့် မျက်နှာကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ပြန်ခွာသည်။

ရဟတ်စီးပြီးတော့ စတိတ်ရှိုးခဏကြည့်မည် ဖြစ်သဖြင့် လက်မှတ်သွားဝယ်ရသည်။ နယ်မြို့ ဆိုတော့ ပွဲရုံကြီးကို ပတ်ပတ်လည် တာလပတ်စများနှင့် ကာထားပြီး ပွဲလက်မှတ်ကို ပွဲရုံ ထောင့်မှာ ရောင်းသည်။ ပွဲက စနေပြီ။ လက်မှတ်ရောင်းသည့်နေရာ ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေသည်။ လူပျောက်သွားမည်စိုးသဖြင့် သူမကို ရှေ့ကထားရသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် အောက်က ညီတော် မောင်က ထကြွသောင်းကျန်းလာသည်မှာ ထိန်းမရတော့ချေ။ ဘောင်းဘီမို့သာ တော်တော့သည်။

သူမထံမှ ကိုယ်သင်းနံ့ ရေမွှေးနံသင်းသင်း ရောပျွမ်းနေသည်ကို အနံ့ရတော့ ပိုဆိုးသည်။ အနောက်ကလည်း လူအုပ်က တိုးနေတော့ ကျွန်တော့်ကောင်က သူမ တင်နှစ်လုံး ကြားကို သွားထောက်မိတော့သည်။ ကျွန်တော် အလွန် အားနာသွားသည်။ သူမက ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်သည်။

“အစ်မ.. ကန်တော့… အနောက်က တိုးနေလို့”

သူမ ပြုံးစေ့စေ့နှင့် အန်ကြိတ်ပြပြီး အရှေ့သို့ ပြန်လှည့်သွားသည်။ ကျွန်တော် ထောက်လှမ်းရေး လုပ်ဖို့ အစီအစဉ် မရှိသော်လည်း အနောက်ကလည်း တိုး၊ အရှေ့မှာလည်း ပိတ်ကြပ်နေရာ ဘယ်လို မှ မတတ်နိုင်တော့။ လက်မှတ်ရပြီးပြန်တော့ ပွဲရုံထဲသို့ တိုးဝှေ့ ဝင်ရပြန်သည်။ အထဲမှာက တာလပတ်စကြီးကို ခင်းထားကာ တစ်ချပ်စာစီ လေးပေပတ်လည်လောက် အကွက်ဆွဲထားသည်။ ကိုယ့်နံပါတ် ရောက်အောင် ထိုင်နေသူများရှေ့ ခွကျော်သွားရသည်။ ထိုင်စရာ နေရာရမှပဲ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။

တေးဂီတသံက ဆူညံနေရာ အချင်းချင်း စကားပြောဖို့ပင် အဆင် မပြေလှ၊ ပုံမှန်လေသံထက်ကို နည်းနည်းပိုပြောမှ ကြားရသည်။ ရှေ့ဘက် ဆောင်းဘောက်စ် တွေနားလောက် နေရာရတော့ ပိုဆိုးသည်။ ဆယ်နာရီလောက်ကျတော့ စတိတ်ရှိုးလည်း ပြီးသွားပြီ၊ နောက်ထပ် အခန်းကဏ္ဍတွေ ရောက်လာပြီမို့ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ အပြင်ရောက်တော့ မီးရောင်အောက်မှာ အရှေ့က လမ်းလျှောက်သွားသော သူမ၏ တင်ဆုံကို လှမ်းငမ်းလိုက်ရာ ပန်းနုရောင် ထဘီဝတ်ထားသော သူမတင်ပါးနှစ်ခု ဆုံရာ အလယ်တည့် တည့် အောက်နားလောက်တွင် ရေစိုကွက်ကလေး တစ်ကွက်ကို တွေ့မိလိုက်သည်။ ပန်းရောင် ပိတ်သားဆိုတော့ သိသိသာသာ ပေါ်လွင်နေသည်။

“အစ်မ… နောက်မှာ ကွက်နေတယ်”

မနေနိုင် မထိုင်နိုင် သွားပြောမိပြန်သည်။ သူမက လက်နဲ့ စမ်းကြည့်ပြီး..

“ဟယ်.. ဟုတ်ပါ့.. ဘယ်နားမှာ ရေကွက်ပေါ် ထိုင်မိလဲ မသိပါဘူး”

ပြောပြောဆိုဆို ဘေးနား မှောင်ရိပ်သို့ တိုးကာ ထဘီပြင်ဝတ်သည်။ တကယ်တော့ ပွဲခင်းထဲ နွေရာသီ ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့မှာ ဘယ်နားမှာမှ ရေစိုစရာမရှိ။ ဧကန္တ သူမလည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားကာ စိုစွတ်သွားပုံ ရပါသည်။ သူမကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း အသံတွေက ကတုန်ကရင် ဖြစ်နေသည်မှာ သိသာလွန်းသည်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ရောက်တော့ စကားစမြည် ပြောဖြစ်တော့သည်။

“အစ်မ.. ဟို… ကျွန်တော် တောင်းပန်တယ်နော်.. ခုန တိုးမိတာက မရည်ရွယ်ပါဘူး.. ”

“ဟွန်း.. တော်ပါ.. အပိုတွေ.. အဲဒါ မရည်ရွယ်တာလား”

“မဟုတ်ပါဘူး… အစ်မရယ်.. အနောက်က တိုးလိုက်လို့ ဖြစ်သွားတာပါ.. အစ်မက မွှေးကြိုင်နေတော့ ပိုဆိုး”

“တော်ပါဟယ်.. ငါ့အပြစ်ပဲ ဖြစ်ရသေး”

သူမပြောပုံက အပြစ်တော့ မြင်ပုံမရ။ သူမအိမ်တွင် ထားခဲ့ပြီးနောက် ကျွန်တော့် အဆောင် ပြန်မောင်းလာခဲ့သည်။ ထိုညကလည်း အိပ်မက်မက်သည်။ ဒီလိုနှင့် တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက် ကျော်ဖြတ်လာသလို သူမနှင့်ပင် ရင်းနှီးမှုတွေ ပိုလာသည်။ ရုံးပိတ်ရက် တစ်ရက်မှာ သူမနှင့်အတူတူ အအေးဆိုင် ထိုင်ရင်းပင် ချစ်ရေးဆိုဖြစ်ခဲ့သည်။ စဉ်းစားဦးမည်ပေါ့လေ။ အဖြေရပြီးတော့ ပိုမို ပွင့်လင်းလာခဲ့သလို အသုံးအနှုန်း အခေါ်အဝေါ်များလည်း ပြောင်းလဲ လာခဲ့သည်။

“မ… ”

“မောင်ရေ”..

စသည်ဖြင့် စသည်ဖြင့်.. သူမနှင့် ချစ်သူသက်တမ်း တစ်နှစ် ဝန်းကျင် ဖြစ်လာသည်။ သူမက ကြောက်သည်ဟု ဆိုကာ အောက်ပိုင်းကို ပေးမထိ၊ အပေါ်ပိုင်းကိုပင် အပြင်မှသာ ထိတွေ့ခွင့်ရသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း တစ်နှစ်ပြည့်တော့ အမှတ်တရ အနေဖြင့် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြသည်။ ရုပ်ရှင် ရုံးက လူပါးသည်။ အများစုကလည်း ရုပ်ရှင် သွားမကြည့်တော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ Skynet နှင့် ငြိမ့်ကြတာ များသည်။

လက်မှတ်ဝယ်ပြီး နောက်ဆုံးတန်း အတွဲခုံမှာ သွားထိုင်ကြသည်။ သူမက ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီထားသည်။ ရုပ်ရှင်စပြီ။ အစပိုင်းမှာတော့ နေကြာစေ့ထုပ်ကလေး ဖောက်ကာ ခွံ ကျွေးရင်း ကြည်နူးနေကြသည်။ နောက် သူမကို နမ်းလိုက်ကာ နားရွက်ကလေးကို သွားဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။ (အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသူများ ဒီနည်းကို စမ်းသပ်သင့်သည်)။

“အင်း.. မောင်.. အသည်းတွေယားတယ်”

“လာ… ကုတ်ပေးမယ်”

ကျွန်တော် ရောတိရောယောင်လုပ်ကာ သူမ ဗိုက်သားကို ကုတ်ပေးသယောင် ပြုလိုက်သည်။ သူမကို သတိထားကြည့်မိတော့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ အာရုံမရှိ၊ မျက်လုံးလေး မှေးနေသည်။ ထိုမှ တစ်ဆင့် အကဲစမ်းကာ လက်ကို ရင်သားများဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ တစ်ချက် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ဘာမှ ငြင်းဆန်ခြင်းတော့ မရှိ။ ကျွန်တော် ရင်သားနှစ်မွှာကို ဖွဖွရွရွလေး ကိုင်တွယ်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကျင်လည်စွာပင် ပြန် လည် တုန့်ပြန်သည်။ အတွေ့အကြုံတော့ ရှိဖူးလောက်သည်။

ကျွန်တော် သိပ် အချိန်မဆွဲ တော့။ သူမ၏ တုန့်ပြန်မှုများကို အခြေအနေကြည့်ကာ လက်ကို တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူမပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲဆိုတော့ လှန်လို့ လှောလို့ မရ။ ရုပ်ရှင်ကလည်း ဘယ်နေရာထိ ရောက်နေပြီမသိ။ ရုတ်တရက် မီးလင်းလာလျင် ဒုက္ခများသွားနိုင်သည်လေ။ ပေါင်လယ်လောက်မှ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ခွဆုံနေရာသို့ လက်ကို တရွေ့ရွေ့ချီတက်စေသည်။ ပေါင်ရင်းမှာ သူမက ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားတော့ လက်က ဆက်ရွှေ့ရ ခက်နေသည်။

ကျွန်တော် ခြေထောက် တစ်ချောင်းကို သူမ ဒူးနှစ်လုံးကြားသို့ မသိမသာ ထည့်ပေးလိုက်ရာ အနည်းငယ် ဟသွားသည်။ ဒီတော့မှ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း သူမ၏ အဖုတ်ကလေးအား အုပ်ကိုင် လိုက်သည်။ သူမ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ လက်က ကျွန်တော့်ပေါင်ကို တင်းတင်း ဖမ်းဆုပ်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်လက်အား သူမ၏ အကွဲကြောင်းလေးကို စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်သပ်ကစားရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်၊ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးကို ခလုတ်တိုက်လိုက်နှင့် ကျီစယ်လိုက်သည်။

“အာ့… ဟာ… မောင်ရယ်.. ဟင့်”

သူမ၏ နှာသံလေးများ ဝိုးတဝါး ထွက်လာသည်။

“အား.. မောင်ရေ.. ရှီး… မရတော့ဘူး… ဟင့်… အား.. ”

ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းကာ ပါးစပ်က တိုးတိုးကြိတ်ညည်းနေသည်။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလာရင်း ကျွန်တော့်ပေါင်သားကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ကော့တက်သွားသည်။ ထို့နောက် အဖုတ်ကြီးကို ဘယ်ညာ ဆတ် ကနဲ ဆတ်ကနဲရမ်းရင်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ကို မျက်နှာအပ်လျက် အမောဖြေနေသည်။

“မောင်.. သွားရအောင်နော်… ”

“နေပါအုံး မ ကလည်း ရုပ်ရှင် မပြီးသေးဘူးလေ”

”ပြန်ချင်ပြီမောင်ရယ်… နောက်မှ လာကြည့်တော့နော်”

သို့နှင့် ဖိုသီဖပ်သီဖြစ်နေသော အဝတ်အစားများကို ပြန်ပြုပြင်ကာ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှ ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ညကျတော့ သူမဆီက ဖုန်းလာသည်။

“မောင်နော်.. နေ့ခင်းက တအားဆိုးတာပဲ..”

“ဟမ့်.. ဘာဆိုးလို့လဲ မရဲ့”

“ဆိုးတာပေါ့.. လူကို သေမတတ်ပဲ”

“အာ့လိုဖြစ်သွားလား”

“ဖြစ်တာပေါ့ မောင်ရဲ့.. ပြီးတော့ ညနေက ရေချိုးတော့ စပ်နေတယ်”

“ဘယ်ကစပ်တာလဲ”

“ဟိုနေရာကပေါ့ မောင်က အရမ်း ဖိပွတ်တာကိုး”

“အင်းပါ မ ရယ်.. စိတ်ပါသွားလို့”

“ထဘီနဲ့ ပွတ်တော့ ပွန်းတာပေါ့ မောင်ရဲ့”

“အာ့ဆို ထဘီမပါဘဲ ပွတ်ရင်ရော…”

“အမ်.. မောင်နော်.. များလာပြီ”

“တူတူနေချင်ပြီ မ ရာ”

“ခုလည်း တူတူ လျှောက်သွားတာပဲကို”

“ဟုတ်ပူးလေဟာ.. အဲလိုမျိုး မဟုတ်ဘူး”

“ဘယ်လိုမျိုးလဲ မောင်ရဲ့”

“လင်မယားတွေလိုမျိုးလေ”

“နေပါအုံး မောင်ရယ်.. နောက်တော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့”

“အင်းပါ မ ရယ်”

နောက်တစ်ပတ် တနင်္ဂနွေကျတော့..

“မောင်.. မနက်ဖြန် မောင့်ကို လက်ဆောင်ပေးစရာရှိတယ်..”

“ဘာလဲ.. မ ရဲ့”

“ရောက်တော့ သိမှာပေါ့.. လမ်းစရိတ်ယူခဲ့.. မ တို့ တောင်ကြီးသွားလည်မယ်.. အိမ်ကို ရုံးပိတ်ရက် သင်တန်းတက်ရမယ်လို့ ညာထားတယ်”

“ဟာ တကယ်လား၊ ပျော်လိုက်တာ”

“တကယ်ပေါ့ မောင်ရဲ့၊ နေအုံး အဲဒါ လက်ဆောင်မဟုတ်သေးဘူး၊ လက်ဆောင်က တောင်ကြီး ရောက်မှ ပေးမှာ”

နောက်တစ်နေ့မနက် သူမနှင့်အတူ တောင်ကြီးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြီးရောက်တော့ အင်းလေး ရောက်အောင် သွားလိုက်သေးသည်။ ချစ်သူနှင့် အတူတူ သွားရသည့် ခရီးလမ်းက အလွန် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ ညနေ မိုးချုပ်ခါနီးတော့မှ တောင်ကြီးသို့ ပြန်ရောက်လာကြသည်။

“မ.. မိုးချုပ်ပြီ.. ပြန်မှာလား”

သူမ ဘာမှ ပြန်မပြော၊ လက်ထဲမှ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ဖွင့်ကာ မှတ်ပုံတင်ကဒ် ထုတ်ပေးသည်။

“အမ်.. အဲဒါ ဘာလုပ်ဖို့”

“အာ… မောင်တော်တော် အ တာပဲနော်… မှတ်ပုံတင် ပေးပါတယ်ဆို မသိဘူးလား”

“ဟင့်အင်း.. သိဘူးလေ”

“ခက်တော့ ခက်နေပါပြီတော်… ကျွန်မ ရုံးပိတ်ရက် သုံးရက်လုံး တောင်ကြီးမှာ သင်တန်း တက်ရမယ်လို့ အိမ်ကို ပြောလာခဲ့ပြီရှင့်… ပြန်စရာ မလိုပါဘူးရှင့်..”

“ဪ… အဲလိုလား… သိဝူးလေ”

“အင်း… မောင့်သဘောလေ… မောင် ကြိုက်တဲ့နေရာတည်းပေါ့..”

“ချစ်လိုက်တာ.. မ ရယ်”

“ကဲ.. မောင်… မိုးချုပ်နေပြီ… ချစ်တာ နောက်မှချစ်… လောလောဆယ် တည်းစရာ နေရာ ရှာဦး… မ.. ဗိုက်ဆာနေပြီ.. တစ်နေကုန် လျှောက်သွားရတာလည်း ညောင်းလှပြီ”

သွားလာရေး လွယ်ကူစေရန် မြို့မဈေးကြီးနှင့် မနီးမဝေး ဟိုတယ် တစ်ခုသို့ သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် Reception တွင် နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်သည်။ တစ်ခန်းကို ငါးသောင်း ပေးရသည်။ သူမကို လှည့်ကြည့်တော့ ပြုံးစေ့စေ့ လုပ်နေသည်။ ဧည့်ကြိုကောင်လေးက အထုပ်အပိုးတွေကို တွန်းလှည်းနှင့် ထည့်ကာ ဓာတ်လှေကားနှင့် အခန်းဝသို့ လိုက်ပို့သည်။ ဈေးကြီးပေးရသလို အခန်းကလည်း ကောင်းပါသည်။ အဆင့်မြင့်အခန်းပြင်ဆင်မှုကြောင့် နေရထိုင်ရ သက်တောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် သူမကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

“ဟိုး.. ဆရာ.. နေပါအုံးကွယ်… တစ်နေကုန် လူလည်းညောင်းနေပြီ.. ရေလေးဘာလေး ချိုးပြီး အပြင်မှာ ထမင်းထွက်စားမယ်လေ.. ”

“ဟွန့်.. မကလည်း”

“အောင်မယ်.. ကလေးရုပ်ကြီးနဲ့ လာချွဲနေပြန်ပြီ… ရေချိုး ထမင်းသွားစားမယ်လေ.. ပြန်လာမှ မောင့်သဘော.. ဟုတ်ပြီလား”

“တကယ်နော်…”

“ဪ တကယ်ပါဆို… မြန်မြန်လုပ်… ရေချိုး.. ကိုယ့်အချိန်ထဲက ပါတယ်”

ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ ရေနွေးနွေးလေးနှင့် တက်သုတ်ရိုက် ချိုးလိုက်သည်။ ကျွန်တော် ပြန်ထွက်လာတော့ သူမက ထဘီရင်ရှားနှင့် အသင့်စောင့်နေသည်။ သူမရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ ကျွန်တော်… သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်ရာ ကျွန်တော့်ပေါ်သို့ ထပ်လျက် ပြုတ်ကျလာသည်။

“အို.. မောင်နော်.. မကဲနဲ့အုံး… ခုမှ ရေချိုးပြီးတာ… ဟိုဘက်လှည့်နေ.. မ အဝတ်အစားလဲ ဦးမယ်”

ကျွန်တော် တစ်ဖက် လှည့်ပေးနေစဉ်မှာပင် သူမ အဝတ်အစား လဲပြီးသွားသည်။

“ရပြီ… လှည့်လို့ရပြီ”

ကျွန်တော် သူမဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂါဝန် အပြာနုရောင်လေးနှင့် လှလွန်းနေသည်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် အပြင်ထွက်ကာ ညစာ သွားစားသည်။ သူမနှင့် ကျွန်တော် အကြိုက် တူသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်လယ်စာသာ စားသည်။ ကျွန်တော်က ငါးသလောက်ဥ၊ သူမက ပုဇွန်ထုပ်ကြော်နှင့် ထမင်းမြိန်ခဲ့သည်။ စားသောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်က ဟိုတယ်ပေါ် ပြန်တက်ချင်နေသော်လည်း သူမက တမင် အချိန်ဆွဲနေသည်။ ဟိုဟာ နည်းနည်း ဒီဟာနည်းနည်း လျှောက်စားနေသည်။

ည ကိုးနာရီကျော်လောက်ကျမှ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူမကို ဆွဲဖက်ကာ ခုတင်ပေါ်သို့ လှဲချလိုက်တော့ သည်။

“အယ်.. နေအုံးလေ.. မောင်… မ တို့ ထမင်းစားလာတာ သွားတိုက်၊ ပလုပ်ကျင်းတော့ လုပ်ဦးမှပေါ့”

”ဟင့်အင်း… မလုပ်တော့ဘူး”

“မောင်နော်… ညစ်ပတ်ရင်… ဟွန့်”

“အင်းပါ အင်းပါ… တိုက်ပါမယ်”

နှစ်ယောက်သား မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီးနောက်… သူမ မျက်နှာက မိတ်ကပ်တွေ နှုတ်ခမ်းနီတွေ ဖျက်လိုက်သော်လည်း သဘာဝဆန်ဆန် လှနေပြန်သည်။ အိပ်ရာပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကျွန်တော် စိတ်မရှည်စွာ သူမကို လှမ်းဖက်သည်။

“အို.. မောင်ကလည်း အရမ်းကြမ်းတာပဲကွယ်… မောင့်သဘောပါဆို.. မ..ကို မညှာဘူးလား”

“မ.ရယ် စိတ်လောသွားလို့ပါ”

ကျွန်တော်နှင့် သူမ စောင်ထူကြီးအောက်သို့ ရောက်သွားသည်။ သူမ၏ နားရွက်ကလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။

“အိ.. ခ်ခ်… မောင်.. အသည်းယားတယ်”

“အသည်းယားရင်… ကုတ်ပေးမယ်လေ”

“ဟွန့်… တော်တော့… သူကုတ်တာက.. အသည်းမဟုတ်ပါဘူး..”

“အာ့ဆို.. အသည်းမဟုတ် ဘာကုတ်တာလဲ”

“အာ.. မောင်နော်”

ကျွန်တော် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အသာ စုပ်ကာနမ်းလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်သည်။ ညာလက်က သူမ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ညင်သာစွာ သပ်ပေးနေရင်း သူမ၏ လက်မောင်းပေါ်တွင် အလုပ်ပေးထားသည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံများ မြန်ဆန်လာသည်။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားသည်။ ကျွန်တော့်လက်ကို သူမ၏ ရင်သားပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။

“အင်း.. ဟင်း… မောင်ရယ်”

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလွှာလေး ပွင့်လာကာ ကျွန်တော့်၏ အနမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုန့် ပြန်သည်။ ရင်သားပေါ်မှ လက်က ဗိုက်သားပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ သူမက ပိုမို တင်းကြပ်စွာ ဖက်သည်။ ကျွန်တော့်ဘက်သို့ တစ်စောင်း အနေအထားဖြစ်နေသဖြင့် ဗိုက်သားမှ ခါး… တင်ပါးထွားထွားကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။

“ရှီး… ဟင်း.. မောင်… မောင်ရယ်”

သူမ၏ တုန့်ပြန်ချက်များက တစ်စထက် တစ်စ ပိုမို အားပါလာသည်။ တင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ သူမ၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်ရင်း ပေါင်လယ်သားများကိုသာ တစ်ဖက်ဆီ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ သူမ အသက်ရှူသံတွေ မြန်သထက် မြန်လာသည်။ ကျွန်တော် ပေါင်လယ်သားလေးများကို ပွတ်သပ်နေရင်း ဂါဝန်စကို တဖြည်းဖြည်း အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။

ဂါဝန် အောက်စ လက်ထဲသို့ ရောက်လာတော့ ပေါင်သားလေးများကို ပွတ်သပ်နေရင်း လက်က တဖြည်းဖြည်း ပေါင်လယ်မှ ပေါင်ရင်းဆီသို့ ရွေ့လျားလာသည်။

“အား.. မောင်ရယ်.. အ… နေရခက်လိုက်တာနော်”

လက်က ပေါင်ခွဆုံသို့ ရောက်သွားတော့ သူမ၏ အဖုတ်ကလေးကို ပင်တီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“အမေ့… ရှီးးး.. ဟင့်… မောင်နော်”

“မ.. အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်မယ်နော်”

“ရှက်တယ် မောင်ရယ်”

“မရှက်ပါနဲ့.. မ ရဲ့.. မောင်တို့က မကြာခင် လက်ထပ်ရင် ကြုံရမှာပဲကို”

သူမ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားရင်း ခေါင်းညှိတ်ပြသည်။ ကျွန်တော် နှစ်ယောက်သား ခြုံထားသော စောင်ကို ခွာချလိုက်သည်။ သူမ၏ အပြာနုရောင် ဂါဝန်ကို ခေါင်းမှ လှန်ချွတ်ပေးလိုက်တော့ သူမ ကျောလေး ကော့ပေးသည်။ ပင်တီနှင့် ဘရာ အပြာနုရောင်လေးတော့ ကျန်သေးသည်။ မချွတ်သေးခင်ကပင် ပင်တီအောက်မှ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ အဖုတ်ကလေး၏ အလယ်ခေါင်တွင် အကွဲကြောင်းလေးပင် ခပ်ရေးရေး ပေါ်နေသည်။ စိုစွတ်နေသော အကွက်ကလေးကို လက်နဲ့ စမ်းလိုက်သည်။

“မ.. ဒီမှာ ရွှဲနေပြီ”

“ဟင့်.. မောင်ပဲ အဲလိုဖြစ်အောင် လုပ်နေတာကို”

ကျွန်တော် သူမ၏ ဘရာနှင့် ပင်တီလေးကိုလည်း သူမကိုယ်မှ ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကျွန်တော်ကို အလွန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုနောက် သူမပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။

“မောင်… မ.. ကြောက်တယ်.. ဖြည်းဖြည်းနော်”

“အင်းပါ.. မ ရဲ့.. နာအောင် မလုပ်ဘူး.. စိတ်ချ”

သူမနှုတ်ခမ်းလွှာလေးများကို တရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းရင်း ညာလက်ကလည်း ရင်သားများကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဖွဖွလေး လက်ညှိုးလက်မနှင့် ပွတ် ချေပေးသည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်လာသလို ညည်းသံသဲ့သဲ့.. ကြားရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်များကို ပိုမို တက်ကြွစေသည်။ ရင်သားမှ လက်များကို ဗိုက်၊ ခါး၊ တင်ပါးများဆီသို့ အစဉ်လိုက် နေရာ ရွှေ့သည်။ တင်ပါးကို ဆုပ်နယ်နေချိန်ဝယ် သူမ၏ လက်များက အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ထားကာ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထား သည်။

ကျွန်တော် သူမ၏ ပေါင်ခြံတဝိုက်.. အဖုတ်ကို တစ်ချက်မျှ မထိဘဲ ကျန်သည့်နေရာများသို့သာ မထိတတိ ကလိနေသည်။ ကာမသျှတ္တရ လေ့လာမိသမျှကို အသုံးချနေသည်။

“အား.. ရှီး… မောင်.. မောင်ရယ်.. မ.. မနေတတ်တော့ဘူး..”

သူမတောင်းဆိုလာတော့လည်း ကျွန်တော့် လက်များကို အဖုတ်ပေါ်သို့ တင်ကာ အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် စုန်စန် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။

“အ.. မောင်ရယ်.. မောင်ရယ်.. ဟင့်.. အင်း.. အားးး”

ကျွန်တော် သူမနှုတ်ခမ်းများကို နမ်းနေရင်းမှ လည်တိုင်.. ရင်ဘတ်.. ဗိုက်.. ဆီးခုံပေါ်သို့ အဆင့်ဆင့် နမ်းသွားသည်။

“မောင်.. အဲဒါ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ငရဲကြီးလိမ့်မယ်.. ”

“မကြီးပါဘူး မ ရယ်.. ချစ်လို့ပါ”

“မလုပ်နဲ့ မောင်ရယ်.. နော်… နော်လို့”

ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူမ အတင်း ပြန်ဆွဲတင်သည်။ ကျွန်တော် သူမ ခြေရင်းတွင် ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်ကာ သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်သည်။ ဖောင်းမို့နေသည် အဖုတ်ကြီးက ဟဟလေး ပွင့်နေကာ သူမ၏ ချစ်ဝတ်ရည်များ ရွှဲနစ်၍ အရောင် လက်နေသည်။ ကျွန်တော့်ကောင်ကလည်း တရမ်းရမ်းနှင့် မာန်ဖြီနေသည်။ ထိပ်ဖူးကို သူမ၏ ပန်းဝတ်လွှာချပ်များအား ချွေချရင် အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

“အာ့.. မောင်.. ဖြည်းဖြည်းနော်”

ကျွန်တော် ထိပ်ဖူးနှင့် သူမ၏ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် ထိုးဆွမွှေနှောက်နေရင်း သူမ၏ ပန်းဖူးလေးကို ထိထိမိမိ ထိုးပစ်လိုက်သည်။

“အား… မောင်ရယ်… အမလေး.. ဟင်း… မ.. မနေနိုင်တော့ဘူး… ထည့်ပါတော့”

“ဘယ်ထဲကို ထည့်ရမှာလည်း မ..”

“ဟာ.. မောင်.ကလည်းကွာ”

“အာ့ဆို.. မဖြေရင် မထည့်ဘူးနော်”

သူမ၏ ပန်းဖူးလေးကို နှစ်ချက်သုံးချက် ဖိတွန်းလိုက်ရင်း အညှာကိုင်လိုက်သည်။

“အ… အ… အဖုတ်ထဲကို ထည့်ပေးပါမောင်ရယ်”

“ဘာကြီးကို ထည့်ရမှာလဲလို့”

“အာ.. မောင်နော်”

“မဖြေဘူးလား”

သူမကို မထန်ထန်အောင် ဆွလိုက်သည်။

“မောင့်… မောင့်လီးကြီးကို… မ.. အဖုတ်ထဲကို ထည့်ပေးပါ မောင်ရယ်”

သူမ ထံက တစ်တစ်ခွခွ စကားများ ကြားလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ ကျွန်တော် ထိပ်ဖူးက အပေါက်ဝသို့ တေ့လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူမ၏ အဖုတ်အတွင်းသားများက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပင် ညှစ်ထားသည်။ တော်တော် ကြပ်လွန်းသည်။

“အား… အား… မောင်… ဖြည်းဖြည်းကွယ်.. နာတယ်”

ကျွန်တော် တစ်ဆုံးထိ တအိအိ သွင်းလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်ပေးသည်။ သူမ၏ ဆီးစပ်ကို ကျွန်တော့်ဆီးစပ်နှင့် ထိသည်အထိ ဆောင့်သည်။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်မှ အရှိန်တင်လိုက်သည်။ သူမ၏ အော်သံညည်းသံများက ပို ကျယ်လာသလို သူမ လက်များက ကျွန်တော့် လက်မောင်းနှင့် ကျောကို ဆောက်တည်ရာမရ ဖမ်းဆုပ်လှုပ်ရှားနေသည်။

“မောင်.. မောင်… မ.. ပြီးတော့မယ်.. ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်”

သူမ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်လာကာ လက်က ကျွန်တော့် ခါးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း အားနှင့် ဆွဲဆွဲ ဆောင့်ကာ အဖုတ်ကြီးကလည်း ကော့တက်လာသည်။ ကျွန်တော် ဆောင့်ချက်များကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရှိန်တင်လိုက်သည်။ သူမ ကျွန်တော့်ကို အတင်းပင် ဖက်ကာ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းစုပ်သည်။

သူမ ထွန့်ထွန့်လူးလာပြီးနောက် အဖုတ်ကို အပေါ်သို့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့ထိုးလိုက်ပြီး အဖုတ်က ကျွန်တော့် ဒုတ်ကို ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆယ်ချက်လောက် ညှစ်လိုက်ပြီးတော့ မှ ဗုန်းကနဲ ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။ ပြုတ်ကျသွားသည်အထိ အဖုတ်ကြီးက တရမ်းရမ်း နှင့် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်နေသည်။

ကျွန်တော် မပြီးသေးသဖြင့် အဖုတ်ထဲသို ထပ် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နောက် ဆက်ဆောင့်သည်။ သူမ၏ အော်ဟစ်ညည်းညူသံများကလည်း တရစပ်ပင်။ နောက်ဆုံး ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး သုက်ရည်များကို သူမ၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ ပန်းသွင်းလိုက်တော့သည်။

“မောင်ရယ်.. မောလိုက်တာ… ဟူး”

“ကောင်းလား.. မ”

“ကောင်းတာပေါ့ မောင်ရယ်… သေမလိုကို ဖြစ်သွားတာ”

“ထပ်လုပ်ပေးရဦးမလား”

“အာ.. ခဏနားဦးမယ် မောင်ရယ်”

“မ.. ဘယ်နှခါ ပြီးသွားလဲ”

”ဘယ်နှခါမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး မောင်ရယ်.. မအရင်ပြီးတာလေ.. မောင်က ထပ်လုပ်နေတော့ ခဏခဏ ပြီးနေတာ.. သတိတောင် လစ်မတတ်ပဲ…”

သူမပေါ်မှာ ထပ်လျက်ပင် စိမ်ထားရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ချက်ချင်းတော့ ပြန်မထောင်နိုင်သေးသဖြင့် အမောဖြေပြီးတော့ သူမ ဗိုက်ပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ကာ တစ်သျှူး စက္ကူလေးလှမ်းယူပြီး သူမ အဖုတ်ဝတွင် စီးကျနေသော သူမဆီက အရည်များနှင့် ကျွန်တော့် သုက်ရည်များကို တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်သည်။

မောမောနှင့် အိပ်လိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသလဲ မသိ။ တရေးနိုးတော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်ဗလာနှင့် သူမက ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းရင်း အိပ်ပျော်နေသည်။ ကျွန်တော် သူမ၏ ရင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထောင်လာသော ဒုတ်ကို သူမ၏ တင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူထွက်နေသော အဖုတ် အဝသို့ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း လိုက်သည်။

သူမ ကျွန်တော့် တင်ပါးကို လက်နောက်ပြန် လှမ်းကိုင်သည်။ ကျွန်တော် သူမ ခါးကို ကိုင်ကာ သာသာလေးပင် ဆောင့်ပေးသည်။ သူမကလည်း မငြင်းဆန်ပါ။ တအင်းအင်း ညည်းညူရင်း ခံရှာသည်။ ညက တစ်ခါပြီးထားတော့ ကျွန်တော်က ပိုကြာနေသည်။ သူမလည်း နှစ်ခါသုံးခါ ပြီး ပြီးသွားသည်။ ထို့နောက် သူမနောက်က ဖက်ကာ အိပ်နေလိုက် တော့သည်။

နောက်နေ့ မနက် မိုးလင်းတော့ သူမက အစောကြီး နိုးကာ အဝတ်အစားပင် လဲပြီးနေပြီ။ ကျွန်တော့် ပျော့ဖတ်နေသည့်ကောင်ကို လာကိုင်လှုပ်ကာ နှိုးသည်။ ဒီကောင်ကလည်း ထောင်ချင်သလို ဖြစ်လာသေးသည်။ ကျွန်တော် နိုးတော့..

“မောင်.. ထတော့.. မနက် ဆယ်နာရီထိုးနေပြီ… အယ်.. အယ်.. ကြည့်စမ်း… လူဆိုးလေး..”

ဟိုကောင်က သူမလက်ချက်နှင့် ထောင်နေသည်။

“မ.. မရတော့ဘူး… ကိုယ့်ပြဿနာ ကိုယ်ရှင်း..”

“အာ.. မောင်ရယ်.. အဝတ်တွေ လဲပြီးမှ.. ”

“အဝတ်လဲပြီးလဲ… မရဘူး”

“ကျေကုန်မယ် မောင်ရဲ့”

“မကျေအောင် လုပ်မယ်”

“မကျေအောင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲလို့”

“မ.. ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးလေ”

“အာ.. မောင်ကလည်းကွာ.. အဲလိုကြီးက”

“လုပ်ပါ မ ရဲ့.. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”

သူမ အထဲက ဝတ်ထားသော ပင်တီကို ချွတ်ကာ ခြေရင်းတွင် တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ လေးဘက်ထောက်ပေးသည်။ ကျွန်တော် သူမနောက်က အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာဖြင့် နေရာယူလိုက်ကာ သူမ ဝတ်ထားသည့် စကတ်ကလေးကို ရှေ့သို့ လှန်တင်လိုက်ပြီး တင်ပါးထွားထွားကြီးနှစ်ခုကို စုံကိုင်ရင်း တစ်ကြောင်း ဆွဲလိုက်သည်။ သူမနှင့် ကျွန်တော် ပြိုင်တူနီးပါးပင် ပြီးသွားသည်။ သူမ အဖုတ်ကို တစ်သျှူးဖြင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။

“မ.. ကောင်းလား”

“အင်း.. ကောင်းတယ်.. အခုက ပိုထိတယ်”

“ကြိုက်တယ်ပေါ့”

“အင်း.. ”

“ကြိုက်ရင် အဲဒီအတိုင်း လုပ်ပေးရမလား”

“မောင့်သဘောပါ.. ညကတုန်းက အတိုင်းလည်း ကြိုက်တာပဲ… အခုလည်း ကောင်းတာပဲ… ကဲ ကောင်းရင်လည်း ရေချိုး အဝတ်အစားလဲတော့.. ထမင်း သွားစားမယ်”

ထမင်းစားသွားပြီး ပြန်တက်၊ နှစ်ယောက်သား စိတ်ပါသည်နှင့် တစ်ကြောင်း ထဆွဲလိုက်၊ ပြန်အိပ်လိုက်နှင့် တစ်ရက်လုံးလုံး အပြင်ပင် မထွက်ဘဲ အခန်းထဲမှာ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေကြသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ လုပ်ရတာ အားမရသေးသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲ ရေပူ စပ်ပြီး နှစ်ယောက်အတူရေချိုးရင်း ဘေစင်ပေါ် လက်ထောက်ခိုင်းကာ နောက်မှ ကြုံးသည်က ရှိသေးသည်။ ပိုဇေရှင်လည်း အတော်ကို စုံလင်သွားသည်။ နောက်နေ့ နေ့လယ်လောက်ကျမှ အခန်းအပ်ကာ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

ဒီလိုနှင့် သူမနှင့် ကျွန်တော် အပေးအယူ တည့်လာခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်လာခဲ့သည်။ ရုံးပိတ်ရက် အကြောင်းပြကာ တောင်ကြီးသို့ တက်လိုက်၊ တစ်ခါတရံလည်း မြို့အပြင် တောစပ်မှာ သွားချိန်းတွေ့လိုက်နှင့် အဆင်ပြေနေသည်။ သူမနှင့် ကျွန်တော့်ကြား အားသာချက် တစ်ခုက ကျွန်တော် စိတ်ပါနေလျှင် သူမက မညည်းမငြူ ဖြည့်ဆည်းပေးသလို သူမ စိတ်ပါနေလျင်လည်း ကျွန်တော်က မညည်းမညူ ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ အသုံးအနှုန်း အပြောအဆိုများပင် ပွင့်လင်း ရဲတင်းလာခဲ့သည်။

”မောင်.. ညနေတွေ့မယ်နော်.. မကို လာလိုးပေးအုံး”

“မ..ရေ.. အားရင် ထွက်ခဲ့နော်.. လိုးချင်နေပြီ”

“အင်း.. လာခဲ့မယ်မောင်.. မလည်း အလိုးခံချင်နေတာ အတော်ပဲ” စသည် စသည်ဖြင့်။

တစ်ရက်တော့ သူမ ဖုန်းဆက်သည်။ ငိုထားသည့်ပုံပင်။ သူမ မိဘတွေက သူတို့ နှစ်သက်သည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နှင့် ပေးစားတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူမ ကျွန်တော့်ကိုသာ ချစ်ကြောင်း၊ ကျွန်တော်လိုချင်သမျှ အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြောင်း၊ အခုတော့ သူမ မိဘများ စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်ကြောင်း၊ ကျွန်တော်နှင့် ခိုးရာလိုက်ပြေးဖို့ စဉ်းစားသော်လည်း နှလုံး ရောဂါရှိသည့် မိခင်ကို ညှာတာနေရသဖြင့် မလုပ်ရက်ကြောင်း၊ သူမကို ခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ မေ့လိုက် ဖို့၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် နီးစပ်စေလိုကြောင်း စသည်တို့ကို ပြောသည်။

ကျွန်တော် သူမနှင့် လမ်းခွဲလိုက်ရပြီး တစ်လလောက် စိတ်လေသွားသေးသည်။ အရက်တော့ မသောက်ဖြစ်။ အရက်မသောက်ဖြစ်တော့ ပိုဆိုးသည်။ ဟိုစိတ် ဒီစိတ်ထက် သူမကို လွမ်းသည့် စိတ်က ပိုများမည်ထင့်…..။

ပြီးပါပြီ။