Monday, August 18, 2008

ကာမ ပန်းတိုင် (စ/ဆုံး)

ကာမ ပန်းတိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒီနေ့ မရင်မြ တစ်ယောက်ထဲ တောထဲလာခဲ့ရတယ်..။ အိမ်ကလူကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ မနေ့ညက အရက်တွေ အသောက်လွန်ပြီး အရက်နာကျလို့ အိပ်ယာက မထနိုင်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေရဲ့…။ဒီထက်ဆိုးတာက မနေ့ညက အိပ်ယာဝင် ဇာတ်လမ်းလေ…။ ကိုယ်တော်ချောက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၉ နာရီထိုးနေပြီ…။ သမီးလေးကတော့ မရင်မြ ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေရှာပါပြီ…။

သူ့ယောက်ျား အခုလို အရက်တွေ အများကြီးသောက်တာ မရင်မြ မကြိုက်ပါ..။ အစပထမတော့အလုပ်ပင်ပန်းလို့ အညောင်းပြေ အညာပြေပါဆိုပြီး ခွင့်တောင်းလို့ လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်..။ဟုတ်တော့ ဟုတ်တုတ်တုတ်ပဲ..။ အရက်သမား လုံးလုံး မဖြစ်ခင်ကတော့ တောထဲက အပြန် ရေမိုးချိုးအရက်တစ်ပိုင်းလောက်သောက် ၊ ထမင်းစားသောက်ပြိး ခြံတံခါး အိမ်တံခါးပိတ်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက်အိပ်ယာဝင်တော့တာပါပဲ…။

တီဗီဘာညာ မပေါ်ထွန်းသေးတဲ့ ခေတ်မို့ ရေနံဆီမီးခွက်ကိုသာ သုံးရပြီး ရေနံဆီကုန်မှာစိုးလို့အကြာကြီးလည်း မထွန်းနိုင်ခဲ့ဘူး…။ညားပြီး တစ်နှစ်အကြာထိ သားသမီးလည်း မယူကြဘူး…။ဒီတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့…။ အရွယ်တွေကလည်း နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်တွေမို့ အချစ်ရေးက အစသန်သန်ထန်ထန် အားမာန်တွေ အပြည့်ပေါ့လေ…။

ညညဆို သူက အရက်လေး တထွေထွေနဲ့ ထင်တိုင်းကျဲ လုပ်တော့တာပါပဲ..။သန်ကသန်ပါဘိနဲ့မရင်မြတစ်ယောက် အိမ်ထောင့်သုခတွေ လိုအင်တွေ ပြည့်ဝလိုက်တာ ပြောမနေပါနဲ့တော့..။အလုပ်ပင်ပန်းသမျှ ညညဆို ကာမစည်းစိမ်နဲ့ ပျော်ပါးဖြေဖျောက်ရတာမို့ အိမ်ထောင်ဦးမှာ အမြူးကြီး မြူးခဲ့၊ အပျော်ကြီး ပျော်ခဲ့ကြရပါတယ်..။

အဲဒီက စလိုက်တဲ့ အရက်…..အခုဆိုရင် သောက်လာခဲ့တဲ့ သက်တမ်းက သမီးလေး တစ်သက်တောင် ကျော်ခဲ့ပေါ့..။သမီးလေးက အခုဆို ၆ နှစ်တောင် ပြည့်တော့မယ်..။ ၂ တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။ သားသမီးအကျိုးမပေးလို့ထင်ပါရဲ့..။ ဒီတစ်ယောက်မွေးပြီး နောက်ထပ်လည်း မမွေးတော့ဘူး..။ ဒါကတော့ကံတရားမို့ မရင်မြလည်း မတတ်နိုင်ဘူးလေ..။

မနေ့ညက လုပ်ပုံ ပြောပြရအုန်းမယ်…။ ရွာလည်ပိုင်းကနေ အရက်လေး တမြမြနဲ့ အိမ်ပြန်လာတယ်…။ပြန်လာတာကို ပြောတာ..။ သူ့လက်ထဲမှာလဲ ငွေက သုံးထောင်ကျော်လောက် ပါတယ်..။ ငွေသုံးထောင်ကျော်ဆိုတာ နည်းတာမှတ်လို့…။ ဆန်တစ်ပြည်မှ ၆ ကျပ်ခွဲ ခေတ်ကိုး…။

ငွေကလေးကလည်း ပါ..၊ အရက်ကလေးကလည်း ထွေဆိုတော့ ငယ်မူတွေပြန်ပြီးကမျင်းကြောထချင်လို့နဲ့ပဲ တူပါရဲ့..။ မရင်မြကို ကြုံးထဲ့ပြီး ဖက်နမ်းပါလေရော…။ သွေးသားဆူဖြိုးပြီးကာမဓါတ်အားတွေ အားကောင်ဆဲ အရွယ်တွေမို့ မရင်မြလည်း ပျော်တာပေါ့လေ…။

ခါတိုင်းဆိုရင် စောက်ဖုတ်ထက် အရက်ကိုသာ သတိရနေတဲ့လူဆိုတော့ …အဟုတ်ကို ပြောပါတယ်…။မရင်မြ စိတ်ထဲ တကယ်ပျော်မိပါတယ်..။သမီးကလည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတာဆိုတော့ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့ အပွတ်အသပ်အနှိုက်အဆွတွေကို မရင်မြကလည်း ကျေကျေနပ်နပ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး သာယာနေမိတာပေါ့…။

သူကလည်း အားကျမခံ သူ့ယောကျ်ားကိုတင်မြရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်ဆုတ်ရင်းဆွပေးနေမိတယ်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီပြင် နှိုက်ဆွပေးနေတာ မရင်မြတစ်ယောက် ရာဂ စိတ်တွေထကြွလာတယ်..။သူ့ယောက်ျား ကိုတင်မြရဲ့ စိတ်ကို အကဲခတ်မရပေမယ့် သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ထန်ထန်လာပြိး မတ်တောင်လာပြီလေ…။ 

မရင်မြက ထိုင်ပြီး အနှိုက်အဆွ ခံနေရာက ပက်လက်အိပ်ချလိုက်တယ်..။ အော်…အော်…ပြောရအုံးမယ်…။ မရင်မြ နာမည်နဲက သူ့ယောကျ်ား ကိုတင်မြ နာမည်က ရင်မြ တင်မြ အသံက ဆင်တူဖြစ်နေတာကိုး…။ ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ့ယောက်ျားပြောဖူးတာကို မရင်မြ ဘယ်တော့မှ မမေ့သေးဘူး…..ဘာတဲ့….

“ မင်းနာမည်ရဲ့ အဆုံးက မြ..၊ ငါ့နာမည်အဆုံးကလဲ မြ…၊ ဒီတော့ ကြာသာပတေးနံကွာ..၊နေ့ချင်းထပ်တော့ မြတ်သတဲ့… ညညဆို လိုးတိုင်းလိုးတိုင်း ငါက အပေါ်ကချည်းထပ်မှောက်လိုးရတာဆိုတော့ အဟဲ…ဟဲ …။ ပြီးတော့ မင်းနာမည်ရဲ့ ရှေ့ဆုံးအလုံးက ရင်…၊ ရင်ဆိုတော့ဗုဒ်ဓဟူး…….၊ ငါ့နာမည် ရှေ့ဆုံးအလုံးက တင် ဆိုတော့ စနေ…စနေဗုဒ်ဓဟူး ရူးတောင် ကြီးပွားဆိုပဲဟ..မိန်းမရ….  ” 

ဒီလိုပြောပြီး တဏှာရူးကြောတွေထပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် လိုးလိုက်ကြ…၊ ခံလိုက်ကြတာ ပျော်စရာကြည်နူးစရာကြီး…။ သူ့ယောက်ျား ကိုတင်မြက ဒီလို နောက်တောက်တောက် လူမျိုးပါ…။ထားတော့….စောစောက အကြောင်း ပြန်ဆက်ရအောင်…။ 

မရင်မြက ပက်လက်အိပ်ရင်း ဆက်အနှိုက်ခံနေရတယ်…။ ငွေ ၃၀၀၀ ကလဲ ရထားဆိုတော့ ပျော်တာပေါ့…လေ…။ တောအရပ်မှာ ငွေ ၃၀၀၀ ဆိုတာ တကယ့်ကို နည်းတာမဟုတ်ဖူး…။ နှိုက်ရင်း နှိုက်ရင်းနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ရွ ရွလာတယ်…။ ဒုတ်နဲ့ အတို့ခံရတဲ့ ဂုံညှင်းဖားကြီးလို ၊ရာဂမာန်တွေကြွတက်လာပြီး ခုံးထဖောင်းကြွနေပြီလေ…။ အတွင်းကလဲ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနဲ့ ရွစိကိုထိုးနေတော့တာပေါ့…။

မရင်မြကလည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဆုတ်ကိုင်ပေးနေရတာကို အားမရလှတာနဲ့ ပုဆိုးပင့်လှန်ပြီးလီးကြီးကို ထိထိမိမိကြီး ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆွပေးလိုက်တယ်..။ကိုတင်မြတစ်ယောက်လည်း သဘောကျ ကျေနပ်နေတော့တာပေါ့…။ အရက်က တော်တော်လေးသောက်ထားတာမို့ မူးယစ်ရီဝေတဲ့ အရသာနဲ့ အတူ လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဆွပေးနေတဲ့ အရသာကိုပါတစ်လှည့်စီ ခံစားနေမိတယ်.။

ကိုတင်မြလီးက နည်းနည်းနောနောဟာကြီး မဟုတ်ဘူး…။ လက်တစ်ဆုတ်စာမက တုတ်လွန်းပြီး အရှည်ကတစ်ထွာကျော်ကျော်လောက် ရှိတယ်....ဆိုပါတော့ ….၇ လက်မခွဲလောက်ပေါ့…။စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲ မကြာမကြာ အောင်းရလွန်းလို့နဲ့ တူပါရဲ့…။ လီးတန်ကြီးက မီးသွေးရောင်တောက်ထနေသလိုပဲ…။ ပြဲအာနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကတော့ နီညိရောင်သန်းပြီး တင်းရင်းဖူးအာနေတာပေါ့လေ…။

မရင်မြ လီးတံကြီးရဲ့ အရေပြားတွေကို အရင်းဖက်ဆွဲဆွဲ လှန်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စိတ်ပါလက်ပါဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်…။တစတစနဲ့ ကိုတင်မြ လီးကြီးဟာ စောစောကထက် တင်းကြွလာပြီး လီးကြီးကို ယှက်သိုင်းထားတဲ့သွေးကြောကြီးတွေပါ ဖောင်းကြွလာတယ်..။ မရင်မြက သူ့အင်္ကျီ ကျယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီးဘရာစီယာကို အထက်သို့ ပင့်လှန်လျက် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ထားလိုက်တယ်..။

ကလေးမွေးတာကလည်း တစ်ယောက်တည်း..၊ အရွယ်ကလည်း ကောင်း…၊ သွေးသားကလည်းဆူဖြိုးတုန်းဆိုတော့ နို့ကြီးနှစ်မွှာက ဝင်းမွတ်အိထွားမို့တင်းနေတာပါ..။ မရင်မြက လွတ်နေတဲ့ သူ့ယောက်ျားလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်..။

အရက်ကလေးက တရစ်ရစ်နဲ့ ကိုတင်မြကလည်း နို့အုံကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဖွဖွ ဆုတ်ချေပေးလိုက်တယ်..။မရင်မြခမျာလည်း ကာမခလုတ်တွေက တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပွင့်ထွက်လာပြီမို့ ရမက်သွေးအရှိန်ကလည်း တစစနဲ့တက်တက်လာပါပြီ…။ 

ကိုတင်မြက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားမှာ ပုံထားလိုက်တယ်..။ တဆက်တည်းမှာပဲမရင်မြရဲ့ ထမီကို လည်း ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်..။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားမို့ မရင်မြက ခြေဆင်းပြီးအလိုက်သင့်ပြင်ပေးလိုက်တယ်..။ ရေနံဆီမီးရောင်အောက်မှာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးကကိုတင်မြရဲ့ ရမက်ဇောကို ပိုမိုတက်ကြွစေပါတယ်..။

ကိုတင်မြက မရင်မြကိ ဘေးတစောင်းအနေအထားဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ညာဘက်ပေါင်တံကြီးကို အထက်သို့ ကွေးတင်လိုက်ပြန်တယ်..။ တင်ဆုံထွားထွားကြီးက မို့မောက်ကားတက်လာပြီး ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကလည်း အက်ကွဲထွက်လာပါတယ်..။

ကိုတင်မြက မရင်မြရဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်တံအပေါ် ခပ်ဖွဖွလေး ခွထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ရင်းကိုမရင်မြဖင်ဆုံကြားဆီ တိုးကပ်လိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ နောက်ကို ပြူးအစ်ထွက်နေတဲ့ မရင်မြ စောက်ဖုတ်စူစူကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး စမ်းလိုက်တယ်..။ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထူပွကြွရွနေတယ်..။

လက်ခလယ်ထိပ်ကိုလည်း စောက်ဖုတ်အထဲ စွပ်ခနဲ ထိုးထည့်လိုက်သေးတယ်..။စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နွေးနွေးရှိန်းရှိန်း စိုစိုစွတ်စွတ်ကြီး ဖြစ်နေပါပြီ…။ အစစ သေချာပြီဆိုမှ တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ အသာဆကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းအဝမှာတေ့မြှုပ်လိုက်တယ်..။ အတွင်းသားနုနုတွေက စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ ရေသမမွှေထားပြီးမို့လီးထိပ်ကြီးမှာ ဇွိခနဲ နစ်ဝင်သွားတယ်..။

စောစောက ဂွင်းတိုက်ထားသော အရှိန် ၊ အရက်ရှိန် ကိလေသာ ရမက် အရှိန် စသည့် အရှိန်မျိုးစုံထုံမွှမ်းထားသည့်အတွက် လီးချောင်းတန်ကြီး တလျောက် ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ကျင်တက်ယားဆိမ့်သွားရတယ်..။ကိုတင်မြက ဖင်ကြောကြီးကို ရှုံ့ခွက်ပြီး လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်တယ်…။

“ ဖျစ်…ဖျစ်..ဖွတ်…ဖျစ် ဖျစ်…ဖွပ်…  ” 

“ အ…အင်း…ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်……အ…..အလာ့…အင့်.ကျွတ်…  ” 

ကလေးတစ်ယောက်သာ မွေးထားဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖြစ်ရုံမက တစ်ပတ်တစ်ခါ ကျောက်ချဉ်ရေ စိမ်စိမ်ပေးနေသည့် စောက်ဖုတ်မို့ လီးကြီးက စီးစီးပိုင်ပိုင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဝင်သွားပါတယ်..။ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးနောက် ကိုတင်မြက ခဏရပ်ထားပြီး စောက်ဖုတ်အငွေ့ခံကာနှပ်ထားလိုက်ပါသေးတယ်..။ 

နှပ်လို့ အားရတော့မှ သူ့လီးကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပုခုံးကို ဆုတ်ကိုင်လျက် ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတင်းတင်းကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ညှောင့် ညှောင့်လိုးပါတော့တယ်….။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….ဖွတ် ပြွတ်….  ” 

လီးဝင်လီးထွက် စည်းချက်ကျကျ သံစဉ်တွေထွက်ပေါ်နေသလို ကာမဂီတ ညည်းညူသံတွေကလည်းအဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်..။ သမီးဖြစ်သူက အအိပ်ကြီးသူမို့ တော်ပါသေးရဲ့..။ထိုသို့ တစောင်းအနေအထားခွ ဆောင့်လိုးနေရာမှ ကိုတင်မြက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပါတယ်..။မရင်မြကိုလည်း ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင် ပြင်ပေးလိုက်ရာ မရင်မြကလည်း အလိုက်တသိဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်ပါတယ်…။ 

ကိုတင်မြက မရင်မြ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အရှိန်ပြင်းထန်နေတဲ့ထပ်မံမြှုပ်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်..။ ဒီတစ်ခါတော့ လီးတန်ကြီးက အထစ်အငေါ့မရှိ ချောချောရှူရှူ ပြွတ်ခနဲရွှတ်ခနဲ ဝင်သွားပါတယ်..။ ကိုတင်မြလက်နှစ်ဖက်က မရင်မြကိုယ်ပေါ် ကျော်ခွထောက်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုရှေ့အနည်းငယ်ကုန်းလျက် အားပါးတရ အသားကုန်ကြုံးကြုံးဆောင့်ပါတော့တယ်..။ 

“ ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်……ပြွတ်……  ” 

“ အင့်…အ…အမေ့…..အ အ……အင့်…အိ..အင့်…..အမေ့….အ ဟင့်….အိ…အ…  ” 

အရက်အရှိန်နဲ့အတူ ကာမအရှိန်ပါ တက်လာပြီမို့ ကိုတင်မြရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မီးကုန်ရမ်းကုန်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖြစ်နေသလို မရင်မြရဲ့ အကော့အပင့်တွေကလည်း သဲထိတ်ရင်ဖိုစရာကောင်းလွန်းလှပါတယ်..။

ကိုတင်မြရဲ့ ဦးနှောက်ထဲမှာ အရက်ရှိန်က ပျံ့နှံ့ ဝင်ရောက်သွားပြီမို့ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားနေတော့ပဲ တရှူးရှူးတရှဲရှဲဖြင့် မာန်ထနေသော ဝက်သိုးကြီးလို အငမ်းမရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်..။မရင်မြတစ်ယောက်လည်း လီးအရသာကို ခံစားရင်း ကော့ကော့ခံကာ ငွေသုံးထောင်နှင့် ဝယ်ရမည့်အရာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်လျက် ရှိပါတယ်..။ 

သည်တော့ ကိုတင်မြကာမဇောထန်သလောက် မရင်မြခမျာနောက်က မလိုက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေပါတယ်..။ လီးအရသာကလည်း ကောင်း စိတ်ကူးယဉ်လို့ကလည်း ကောင်းမို့ ကာမလိုအင် ပန်းတိုင် ရောက်ရှိရေးမှာ နှောင့်နှေးသွားပါတယ်…။

အရှိန်ပြင်းသော ဆောင့်ချက်တွေနှင့် အတူ ကိုတင်မြ လချောင်းတစ်ခုလုံး ထူပူယားကြွလာပြီးလရေပူပူတွေကို စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်..။ စောက်ခေါင်းထဲ ပူခနဲနွေးခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အတွေ့က ကိုတင်မြတစ်ယောက် ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း မရင်မြကိုအချက်ပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်..။

မရင်မြအဖို့ အခုမှ ကောင်းဆဲမို့ ကိုတင်မြနဲ့ ပြိုင်တူပြီးရန် ကော့ ကော့ပြီး ခံဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့မမှီနိုင်တော့ပါ..။ တဖြည်းဖြည်း ကိုတင်မြလီးကြီးက အရှိန်သေသွားတာကို သိလိုက်ပါတယ်..။ ကိုတင်မြတစ်ယောက် မရင်မြကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း ဟောဟဲဆိုက်ကာ မောပန်းလျက်အမောဖြေနေပါတယ်..။ လီးကြီးကလည်း ပျော့ခွေ ညှိုးနွမ်းလို့ သွားပါပြီ…။ အားအင်လည်း ကုန်ခမ်းအရက်ရှိန်ကလည်း အတက်ကြမ်းနေပြီမို့ မှောက်ရက်တန်းလန်းကြီးဖြင့် ပင် ကိုတင်မြတစ်ယောက်အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်..။

အခုမှ စတင် ကောင်းနေဆဲမို့ မရင်မြတစ်ယောက် အားမလိုအားမရ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်နေရှာပါတယ်..။သူ့ယောက်ျားကိုယ်လုံးကြီးကို ဘေးတွန်းချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဖြစ်သလို စွပ်ပေးလိုက်တယ်..။တခေါခေါ အိပ်နေတဲ့ ယောက်ျားကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် တစ်ချက်ကြည့်ရင်း စောင်ပါးတစ်ထည်လွှမ်းပေးလိုက်တယ်..။ သူ့နို့အုံဖွေးဖွေး အိအိကြီးကိုလည်း ဘရာစီယာနဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်ပြီး အနီးမှာ ရှိတဲ့ထမီကို ရင်လျားဝတ်ရင်း အပြင်ဘက် သေးပေါက်ထွက်ခဲ့တယ်..။

ညဉ့်အတော်နက်နေပြီမို့ တစ်ရွာလုံး တိတ်ဆိတ်ကာ နေလေရဲ့…။မကောင်းမှုဟူသည် ဆိတ်ကွယ်ရာမရှိ ဆိုတဲ့ စကားပုံကို ဒီနေရာမှာ သုံးသင့် မသုံးသင့်ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် တွေးမိပါရဲ့..။ အကြင်လင်မယားဖြစ်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား လောကထုံးစံအတိုင်းလိုးကြခံကြတာကို မကောင်းမှုလို့ သတ်မှတ်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား ဟု ဖိုးတုတ် စဉ်းစားကြည့်သည်..။

သူများမယား ကြာခိုပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုးရင် ဒါ အပြစ်ရှိလို့ မကောင်းမှုလို့ သတ်မှတ်နိုင်ပါတယ်..။အခုဟာက ကိုတင်မြက မရင်မြရဲ့ လင် ၊ မရင်မြက ကိုတင်မြရဲ့ မယား…။ ဒီတော့ လင်နဲ့ မယား မို့လိုးကြခံကြတာ သဘာဝ မို့ အပြစ်မရှိပါဘူး…။

အဲ ခက်တာက ဒီလိုးတယ်ဆိုတာကြီးကို ဘယ်ယောကျ်ား မိန်းမမှ လူရှေ့သူရှေ့ ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီးလိုးကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ…။ လူဆိုတော့ ရှက်တတ်တယ် ထင်ပါရဲ့ ၊ အကောင်ပလောင်တွေကတော့ရှင်းတယ်..၊ စိတ်ထမုန်ယိုလာလျင် ဘယ်သူ့ရှေ့မှ မရှောင်ဘူး ။ တက်လုပ်လိုက်ကြတာပဲ..။

ဖိုးတုတ်က အသက်သိပ်မကြီးသေးပါဘူး…။ လေးတန်းအောင်တော့ ကိုရင်ဝတ်…။ လူထွက်လာတာခြောက်လလောက်ပဲ ရှိသေးတာ..။ ဉာဏ်ကောင်း စာတော်တဲ့သူမို့ စာဖတ်ဝါသနာလည်းတော်တော်ကြီးတယ်..။ ဆရာကြီး ပီမိုးနင်းရဲ့ ကျားမ သဘာဝ အကြောင်းရေးထားတဲ့ စာတွေတော်တော်လေး ဖတ်ဖူးနေတဲ့ကောင်..။ ဘယ်ဘဝက ဘယ်လို ပဌာန်းဆက်နဲ့ လာတဲ့ကောင်မျိုးလဲမသိဘူး..၊ လူငယ်သလောက် တဏှာရူး ကြမ်းမှ ကြမ်း ၊ ပြီးတော့ ဖွားဖက်တော် သူ့ငယ်ပါက အရှည်ခုနစ်လက်မခွဲ ကျော်ကျော်ခန့် ရှိပြီး အတုတ်က ငါးလက်မခွဲခန့် ရှိလေရဲ့..။

သူတို့အိမ်က နွားကောင်ရေ နှစ်ဆယ်ကျော် ရှိတာမို့ လူပျိုပေါက် ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် လူထွက်ပြီးနွားကျောင်းနေရတယ်..။ သူ့လွယ်အိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်း စာအုပ် နှစ်အုပ်တော့ ပါလေ့ ရှိတယ်..။နွားကျောင်းရင်း စာဖတ်တယ်..။ဖိုးတုတ်တို့ အိမ်နဲ့ မရင်မြတို့ အိမ်က ကျောချင်းကပ်လျက် အနေအထား..၊ဒါပေမယ့် ဖိုးတုတ်တို့က ခြံဝင်းကျယ်တယ်..။ နွားခြံနဲ့ ဆိုတော့ ပေ တစ်ရာ ပတ်လည်လောက်တော့ရှိတယ်..။

မရင်မြတို့ အိမ်က နှစ်ခန်း သုံးပင် မြေစိုက်အိမ်ပါ.. ။ ဖိုးတုတ်တို့က လေးပင် သုံးခန်း နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့ အပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းထဲက ကြည့်ရင် မရင်မြတို့ဝင်းထဲကို အပေါ်စီးက နီးနီးကပ်ကပ်မြင်နေရတယ်..။ မရင်မြက အိမ်နောက်ဖေးက အုန်းပင်ကြီးအောက်မှာ ရေချိုးလေ့ ရှိတယ်..။ ဖိုးတုတ် အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းဘက်နေ ကြည့်ရင် တည့်တည့်ပဲ..။ ဖိုးတုတ်အဖေ နဲ့ အမေက အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတာမို့ အပေါ်ထပ် တစ်ခုလုံးကို ဖိုးတုတ် တစ်ယောက်ထဲ အပိုင်စီးထားတယ်..။ 

သူ့အခန်းထဲကနေအပေါက်ဖောက်ထားပြီး မရင်မြ ရေချိုးတာကို ချောင်း ချောင်းကြည့်ရတာ အမော..။ ရေချိုးရင်းဖြူဖွေးတင်းမို့နေတဲ့ နို့အုံဝင်းဝင်းကြီးတွေကို ထမီလဲတဲ့ အခါ မကြာမကြာ မြင်ရတဲ့ဖင်ဆုံထွားထွားဖွေးဖွေးကြီးတွေ ..ဒါတွေကို ကြည့် ကြည့်ပြီး ဖိုးတုတ် မနေနိုင်…မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီးဂွင်းတိုက်မိတာလဲ ခဏခဏပါပဲ..။

နောက်တော့ တဆင့်တက်ပြီး မရင်မြတို့ လင်မယား ညညလိုးတာကို နွားခြံထဲကနေ ခိုးဝင်ပြီးချောင်းကြည့်တတ်လာတယ်..။ မီးမှုတ်ပြီးမှာ လိုးကြတာဆိုတော့ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ အသံတွေသာကြားနေရပြီး ဘာမှ မမြင်ရဘူး..။ ဒါနဲ့တင် လီးတောင် ကျေနပ်ခဲ့ရတယ်..ဒီနေ့ည ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ရေနံဆီမီးခွက်ကြီးထွန်းပြီး အားရပါးရ တုံးလုံးချွတ် လိုးနေကြတဲ့မရင်မြတို့ လင်မယားကို တွေ့ခဲ့ရတယ်..။

သူရောက်သွားတော့ မရင်မြက ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်ကြီး အိပ်ပြီး ကိုတင်မြက အထက်ကတက်ခွလိုးပေးနေတယ်..။ ကြည့်ရတဲ့ ပုံက အရက်လဲ တော်တော်မူးနေပုံ ရတယ်..။ မကြာခင် ကိုတင်မြပြီးသွားလို့ မရင်မြက တွန်းဖယ်ပြီး စောင်ခြုံပေးပုံ..၊ သူမမျက်နှာမှာလည်း လိုအင် မပြည့်ဝလို့ အလိုမကျဖြစ်နေပုံ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘရာစီယာနဲ့ ဖုံးအုပ်ပြီး ထမီကောက် ရင်လျားပုံ . .၊ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားထဲကစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ မဲမှောင်နေတဲ့ စောက်မွှေးအုံ ဘုတ်သိုက်ကြီး …ဖိုးတုတ်တစ်ယောက်မနေနိုင်တဲ့အဆုံး မတ်တတ်ရပ်လျက်ကြီး ဂွင်းတိုက်လျက် သုတ်ရေတွေကို မရင်မြတို့ အိမ်ထရံမှာပန်းပစ်ထားခဲ့တယ်..။

ညအိပ်တော့လည်း တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး..။ တင်းရင်းမို့မောက်ပြီး ဝင်းအိမွှတ်နေတဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံး..၊ ပြီးတော့ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တန်တစ်တစ်ကြီးတွေ ရဲ့ အရင်း ခွဆုံရှိ မဲမှောင်နေတဲ့စောက်မွှေအုံကြီးနဲ့ အတူ ဖောင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး…..ထွားကားပြီး နောက်သို့ကောက်ချိတ်ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်အိုးမောက်မောက်ကြီး ….ဒါတွေက မျက်စိထဲမှာ တလည်လည်ဖြစ်ကာလီးက တောင်မတ်လာပြန်တယ်..။ ဒီတော့လည်း ငြိမ်သွားအောင် ထပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ရပြန်တော့တာပေါ့…ဒီတော့မှ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားရတော့တယ်..။

..................................................................................................

“ ဟဲ့နွား….ဟ……တောက်…..ဟဲ့..ဟိုကောင်မ….ကျန်း…..  ” 

နွားသိုးတစ်ကောင်က နွားမတစ်ကောင်ကို ဇွတ်ကြီး တက်ခွနေလို့ လှမ်းအခြောက် ….နွားမတစ်ကောင်ကမရင်မြတို့ အခင်းထဲက ပြောင်းဖူးပင်ကို လှမ်းစားနေလို့ ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်ဗျာများသွားသည်..။

အချိန်က မွန်းလွဲ ၂ နာရီကျော်ခန့်မို့ ဆောင်းနေအရှိန်ဖြစ်လင့်ကစား အတော်လေး အရှိန်ပြင်းသည်..။ထို့ကြောင့် သနပ်ပင်ကြီးအောက်တွင် စာအုပ်ဖတ်နေရာမှ နွားမကို ထွက်မောင်းလိုက်သည်..။ စောက်ကန်းမက မရင်မြတို့ တဲရှိရာသို့ စွတ်ပြေးသည်..။ ဖိုးတုတ်နေရာနှင့် မရင်မြတို့ တဲမှာ ယာကွက်ဆယ်ကွက်ခန့် ခြားနေသည်မို့ အတော်လေးလှမ်းသည်..။ ဖိုးတုတ်က တဖက်ချောင်းတွင်းမှပတ်လိုက်သည်..။ မရင်မြတို့ တဲနားအရောက်တွင် နွားမက သူ့နွားအုပ်ရှိရာသို့ လှည့်ပြန်သွားသည်..။

တဲအပြင်တွင် လှည်းချွတ်ထားခဲ့သဖြင့် လူရှိနေသည်..။ ရေတောင်းသောက်မည်ဟု စိတ်ကူးရင်း တဲထဲအဝင်မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဖိုးတုတ် တဲပေါက်ဝတွင် တုံ့ကနဲ ရပ်လိုက်မိ၏…။ကြည့်ပါအုံး….မရင်မြတစ်ယောက် သူ့ကို ကျောပေးလျက် ပုဇွန်ထုပ်ကွေး ပုံစံ တစောင်းကြီးအိပ်ပျော်နေသည်..။ ဝတ်ထားသည့် ထမီကလည်း လျော့ရဲရဲကြီး ဖြစ်နေသည်..။ 

ပြီးတော့တကောက်ကွေးအထက် ပေါင်လည်လောက်ထိ ထမီက လန်တက်နေသည်..။ ခါးတိုလက်ပြတ်အင်္ကျီ မို့ထမီနှင့် အင်္ကျီ အစပ်မှာ လက်တစ်ဝါးစာလောက်ကွာနေပြီး ဖြူနုနု အတွင်းသားတွေကို အထင်းသားကြီးမြင်နေရသည်..။

မနေ့ညကပင် ကိုယ့်မျက်စိအောက်၌ တုံးလုံးကြီးချွတ်ကာ အောက်ကနေ အလိုးခံနေသောမိန်းမတစ်ယောက်ကို ယခုလို လူသူဆိတ်ကွယ်ရာ တောထဲမှာ မလုံ့တလုံပုံစံကြီးဖြင့် မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်လိုက်ရသောအခါ ရာဂလှိုင်းတွေက ဖိုးတုတ်၏ နှလုံးသားကို ဝုန်းကနဲ ရိုက်ခတ်လိုက်သည်..။ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် စောစောက နွားမတစ်ကောင်ကို ဇွတ်တက်ခွသော နွားသိုးလိုရှူးရှူးရှားရှားဖြစ်သွားရသည်..။

ကိလေသာရာဂစိတ်ကား လူနှင့် နွားသိုး မခြားနားပါပေ..။ ဖိုးတုတ်က လူမို့ စောစောက နွားသိုးလိုဇွတ်ဝင်မလိုးခြင်းသာ ခြားနား၏..။ သို့သော် ဖိုးတုတ်ခြေလှမ်းတွေက ရှေ့သို့ တရွေ့ရွေ့ဖြင့်လှမ်းနေပါသည်..။ မျက်လုံးအစုံကလည်း ထမီစလွတ်သဖြင့် ပေါ်နေသော ပေါင်တွင်းသားဝင်းဝင်းတွေဆီမျက်တောင်မခတ် စူးစိုက်ကြည့်လျက် ရှိသည်..။

ဖိုးတုတ်က မရင်မြအိုးကြီးအနား တိုးကပ်သွားပြီး လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်နေသော ထမီကို ခပ်ဖွဖွလေးအထက်သို့ ဆွဲလှန်လိုက်သည်..။ သည်တော့ ပြောင်းဝင်းတင်းအိနေသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကမွတ်မွတ်ထွားထွားကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်..။

ဖိုးတုတ်လည်းချောင်းတလျှောက် ချောက်သွေ့ကွဲအက်လာသလို ဖြစ်လာသည့်အတွက် တံတွေးကိုခပ်မြန်မြန် မျိုချလိုက်ရသည်..။ တဆက်တည်းပင် မနေ့ညက ကာမအလို မပြည့်ဝလို့ မချင့်မရဲဖြစ်နေသောမရင်မြရဲ့ အားမလိုအားမရ မျက်နှာကြီးကို ကွက်ကနဲ ပြန်မြင်မိသည်..။

ကာမလိုအင် မပြည့်ဝသူကို ဖြည့်ဆည်းပေးရခြင်းမှာ ယောကျ်ားကောင်းတို့၏ အလုပ်ဟု ပိုင်ပိုင်ကြီးဆုံးဖြတ်ချက် ချရင်း ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကြားမှ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော ညိုညိုမောင်းမောင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့အကြည့် နွားထီးက နွားမစောက်ဖုတ်ကို မလုပ်မီ နမ်းကြည့်နေသော ပုံရိပ်များကသူ့စိတ်အာရုံတွင် ပေါ်လာသည်..။ သည်အလုပ်ကား လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်သော ကာမရှေ့ပြေးအလုပ်ဟုဖိုးတုတ်ကမှတ်ယူလိုက်သည်..။

သဘာဝတရားနှင့် ပတ်သက်လို့ ပြုမူကျင့်သုံးရာ၌ အဟိတ်တိရစဆန်တွေက လူတို့ထက် သာ၏…။လွတ်လပ်၏..။ လူလုပ်ထားသည့် စည်းကမ်းဆိုတဲ့ဘောင်အတွင်းက လူတွေမှာ ထွက်ရဲသည် မဟုတ်..။အကောင်ပလောင်တွေလောကမှာ ဥပဒေမရှိ..။ သို့ဖြစ်ရကား ကာမဆက်ဆံရေးအလုပ်မှာလုပ်သင့်လုပ်ထိုက်သည်ကို သူတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ခွင့်ရကြ၏..။ ယခုလည်း စောက်ဖုတ်ကို မလိုးခင်နမ်းရှုပ်ရမည့် အလုပ်ကို သူတို့ဆီက နည်းနာယူပြီး လုပ်လိုက်သည်..။ ကိလေသာသွေးကြောင့် ပူနွေးနေသော နှာခေါင်းထိပ်ဖြင့် ညိုညိုဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် အိကနဲဖိပြီး တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှုပ်လိုက်သည်..။

ငါးဖောင်ရိုး နံ့ကဲ့သို့သော ပြင်းပြင်းရှရှ ရနံ့သင်းသင်းလေးက ဖိုးတုတ်နှာခေါင်းထဲ စူးကနဲဝင်လို့သွားသည်..။ ယင်း ရနံ့သင်းသင်းလေးက တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးများကို လှုံ့ဆော်လိုက်သောအခါကာမအကြောမျိုးစုံ ဆုံစည်းပေါင်းစုရာ ဖြစ်သည့် သူ့ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ဝုန်းကနဲထောင်မတ်လာသည်..။ ပုဆိုးကို ထိုးဖောက်တွန်းကန်ပြီး လီးကြီးမှာ ရှေ့သို့ ငေါငေါကြီးတိုးထွက်လာသည်..။

နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရရုံမျှ မကျေနပ်နိုင်တော့ပဲ…လျှာဖျားဖြင့်ပါ ပွတ်ဆွဲယက်ပေးလိုက်သည်..။ မရင်မြတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ကနဲ ဖြစ်လို့သွားသည်..။ အိပ်မက်ထဲတွင် သူ့ယောက်ျားနှင့် လိုးနေသည်ကိုမြင်မက်နေပြီး ကာမအရသာတွေ့ကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီး အိပ်ပျော်လျက်သာ ရှိနေပါသည်..။

ဖိုးတုတ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို ဖြဲလို့ရနိုင်သမျှ ဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုများကိုလျှာဖြင့် ထိုးဆွကလိပေးပြန်သည်..။ ကျိချွဲချွဲ ငံပျပျ စောက်ရည်အရသာက တစ်ကိုယ်လုံးရှိကာမအရသာကြောများတလျှောက် စိမ့်ဝင်ပြန့်နှံ့သွားသည်..။

အရေပြားတွေ စုတ်ပြတ်ကွဲထွက်တော့မတတ် လီးတန်ကြီးတလျှောက် တင်းအက်ဖောင်းကြွလာသည်..။ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့သည့်အဆုံး မှီသလောက်ပင် သူ့လီးထိပ်ကြီးဖြင့်ညိုမောင်းစိုအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဇိကနဲ ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည်..။

လီးကြီးက ဒစ်ပြဲအရစ်ကြီးကျော်သည်အထိ မြုပ်ဝင်သွားသည်..။ ထိုမျှလောက်အနေအထားနှင့်ပင်ဖိုးတုတ်က အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးသော လီးမို့ဂွင်းတိုက်ရသည်ထက် အဆပေါင်း ထောင်သောင်းမက သာလွန်သော အီဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းသည့်ကာမအရသာထူးကြီးကို ခံစားနေရသည်..။

အလိုးခံနေသည်ဟု အိပ်မက်မက်နေသော မရင်မြတစ်ယောက်လည်း တကယ့်လီးအစစ်ကြီးဖြင့် အထိုးအဆွခံနေရသည်ဖြစ်ရကား တစတစ အရသာတွေ့သည်..။ အိပ်ပျော်နေလျက်ကပင် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလာသည်..။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် လီးတန်ကြီး အဆုံးပိုင်းသို့ တရွေ့ရွေ့ချင်း ရောက်လာသည်..။ သည်တော့လီးဝင်လီးထွက် ပိုနက်လာရာ ဆောင့်ပေးနေသော ဖိုးတုတ်မှာ အရသာပိုပိုတွေ့လာသည်..။ ဖိုးတုတ်ကအရဲစွန့်ကာ မရင်မြပခုံးကို တင်းတင်းဆွဲပြီး အားရပါးရပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ…

“ ပြွတ်ပြွတ်..ဖွတ်ဖွတ်….ပြွတ်…ဒုတ်….  ” 

“ အင့်….အမေ့…အား ရှီး….ကျွတ်ကျှတ်….ဟင်….  ” 

အရှိန်ပြင်းထန် အလိုးသန်သော လူပျိုသိုးဖြစ်ရုံမျှမက သူ့ယောက်ျားထက် လုံးပတ် ပိုတုတ်သော လီးကြီးမို့ယခုကဲ့သို့ အားပါပါ တဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်သောအခါ အင့်ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး ဟင်ကနဲနိုးသွားရပါတော့သည်..။

သို့သော် လူးလဲထလို့ မရသေးပါ..။ လက်တစ်ဖက်က အားပါပါဖြင့် သူမပခုံးကို ဖိဆွဲပြီးအတင်းဆောင့်လိုးနေသောကြောင့် လူးထချင်စိတ်မရှိလောက်အောင်ကောင်းလွန်းနေပြီ ဖြစ်ရာသည်အတိုင်းပဲ ဆက်အလိုးခံနေလိုက်သည်..။ လီးအတုတ်ပမာဏကို မှန်ဆကြည့်ရုံနဲ့သူ့ယောက်ျားလီးမဟုတ်မှန်း အတတ်သိလိုက်၏..။ 

အတော့်ကို တုတ်သည့်လီး……စောက်ဖုတ်အခေါင်းတလျှောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ် အဝင်အထွက် လုပ်နေသည်မှာအဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ပူရှိန်း ကျင်ဆိမ့်နေရသည်..။ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း သန်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း…။ နွားသိုးရိုင်း တစ်ကောင်နှင့် မခြား အင်အားကြီးမားလှသည်…။ 

“ ဖွတ်…..ပြွတ်…ဖွတ် ဗြစ်……ပြွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်….ဗြစ်…ဖွတ်….  ”

“ ကျွတ်..အ….ကျွတ်..ကျွတ်….အား….ရှီး….အ အ….ကျွတ်…ကျွတ်….  ” 

ကျောဘက်ကနေ ဖိတွန်းဆောင့်လိုးနေသူက ခုချိန်ထိ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိသေး…။ လင်ဖြစ်သူမဟုတ်မှန်းတော့ အသေအချာသိ၏..။ သို့သော် မရင်မြခမျာ ကောင်းလွန်းအားကြီးနေရှာသည်..။မနေ့ညက အကြွေးကို ခုမှ ဆပ်လိုက်ရသည့်ပမာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လျက် အားပါးတရကြီး ပစ်ပစ်ခံလိုက်သည်..။

“ ဖွတ်..ဖွတ် ဖွတ်….ဖတ်….ဖွတ် ဖတ်…..  ” 

“ အင့်….အ..အင့်……ဟား..ကျွတ်..ကျွတ်.  ” 

မတူညီသော သံစဉ်တွေ ပေါ်ထွက်နေသည်..။ ဖတ်ဟူသော အသံက ဖိုးတုတ်လဥနှင့် ဖင်ဆုံကြီးရိုက်ခတ်သံဖြစ်ပြီး…ဖွတ်ဖွပ် ဟူသော အသံက စောက်ခေါင်းအတွင်း လီးဝင်လီးထွက်ရာမှပေါ်ထွက်လာသော အသံဖြစ်၏…။ ဖိုးတုတ်က အချက်ပေါင်း တစ်ရာလောက် မနားတမ်း ဆောင့်သည်..။.ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်သည်..။ အသားကုန် ကြုံး ကြုံးဆောင့်သည်..။

မရင်မြ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ကျဉ်တက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးလည်းဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးကာ အီးကနဲ အသံကြီးနဲ့အတူ စောက်ရည်ပူနွေးနွေးတွေ ဖျင်းကနဲပန်းထွက်ကုန်တော့သည်..။ ပူနွေးသော စောက်ရည်တွေ ပက်ဖျန်းခံလိုက်ရသဖြင့် လီးတန်ကြီးတလျောက်နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်..။ သည်အရသာမျိုးကား လက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ရုံမျှဖြင့် လုံးဝမရနိုင်သောအလွန်ထူးခြားသည့် မေထုန်ရာဂ ကာမအရသာထူးကြီး ဖြစ်ပါတော့သည်..။

ဆက်လက်၍ အချက် ငါးဆယ် ကျော်ခန့် ဆောင့်အပြီးတွင် ဖိုးတုတ်လချောင်းကြီးတစ်လျောက် တစစ်စစ်ယားတက်လာပြီး ကျင်စက်နှင့် အတို့ခံရသလို တုန်ခါလျက် သုတ်ရေပူ ပျစ်ပျစ်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်..။

မရင်မြရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်ပူတွေနဲ့ လရေပူတွေ ဝဲလည်ခတ်နေတော့သည်..မရင်မြတစ်ယောက် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားပြီး ကာမအရသာကို ခံစားရင်း အမောဖြေနေသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ မြှပ်ထားသော လီးတန်ကြီးမှာ ခုချိန်ထိ မာန်ရှိန်မကျသေးပဲ တင်းရင်းမာတောင့်နေဆဲဖြစ်သည်ကို အံ့သြဖွယ်ကောင်းစွာ သိရှိနေရသည်..။

တစ်ချီတစ်မောင်းတောင် ကောင်းကောင်းကြီး လိုးပြီးမှာတော့ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ဘာမှ မဆန်းတော့..။ဘယ်သူဘယ်ဝါ သတ်မှတ်ချက်ထက် လီးနှင့် စောက်ဖုတ် ညီညွတ်သင့်မြတ်ဖို့ကသာ ပဓာန ဖြစ်သည်..။ယခု လီးနှင့် စောက်ဖုတ် အဟုတ်ကို သင့်မြတ်နေသည်..။ 

မနေ့ညက မပြည့်ဝခဲ့သော ကာမဆန္ဒများခုတော့ တလုံးတဝတည်း ပြည့်စုံခဲ့ရပြီလေ…။ သည်မျှ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သန်စွမ်းလှသော လီးကြီး ပိုင်ရှင်ကိုမရင်မြ သိချင်လာသည်..။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ ကျုံ့၍ ခါးကို ကော့ထည့်လိုက်ရာ လီးကြီးကဘွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်..။

ဖိုးတုတ်ကလည်း ပေါ့သေးသေးမဟုတ်..။ မရင်မြ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ပြုလိုက်ကထဲက သတိအနေအထားဖြင့်ရှိနေသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ကွပ်ပျစ်အောက်သို့ ငုံ့ထိုင်ချလိုက်သည်..။မရင်မြခမျာ ဖြတ်ကနဲ ပျောက်ကွယ်သွားသော အရိပ်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်..။ ဘယ်သူမှန်း သဲသဲကွဲကွဲမသိလိုက်ရပါ..။

တကယ်ပင် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်သွားသည်..။ တစေ ္ဆသရဲများ ဝင်ပြီး လိုးသွားသလား…။ မရင်မြ တွေးကာကြောက်ရွံ့စိတ်တွေ ငယ်ထိပ်ရောက်ပြီး ဝင်းပြောင် အိမွှတ်နေသော ဖင်ဆုံကြီးကို ကပျာကယာ ထမီဖြင့်ဖုံးအုပ်ရင်း ဝုန်းကနဲ ထထိုင်ပစ်လိုက်သည်..။

ထိုအခြင်းအရာကြောင့် ငုတ်တုတ်ကလေး ထိုင်နေသော ဖိုးတုတ်မှာ ကြောက်ဒူးတုန်နေရှာတော့သည်..။မွှန်ထူနေသော ကာမစိတ်တွေမှာလည်း ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် လွင့်ပြယ်သွားရသည်..။ မရင်မြကအပေါ်မှ ငုံ့ကြည့်ရင်း ဆံပင်ကို ဆွဲမလိုက်သည်..။ ဖိုးတုတ်က တော်တော်နဲ့ မထပဲ ပေကပ်နေသည်..။

တစ်ခေါင်းလုံး ထူပူ ကျိန်းဖိန်းလာတော့မှ မခံနိုင်တော့သည့် အဆုံး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ရတော့သည်..။ မရင်မြတစ်ယောက် ဖိုးတုတ်မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ အလွန်အံ့သြသွားသည်..။ကိုယ့်မျက်စိအောက်တွင် ကြီးလာသည့်ကောင်လေး ..၊ မကြာခင်ကမှ လူထွက်လာသည့် ကိုရင်လူထွက်ဖိုးတုတ်…၊ တဏှာရူး သေနာကောင်လေး…၊ ဟင်….ဒါဆို စောစောက လိုးသွားတာ သူ့လီးပေါ့……မရင်မြတစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည်..။ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ကြီးမားတုတ်ရှည်လွန်းလှသည့် လီးကြီးပဲ..။ သူမယောကျ်ားက တဖြည်းဖြည်း အရက်ချိုးကပ်လာပြီ…။

ကာမဆန္ဒကိုလည်း ယခင်လို ကျေနပ်မှုရအောင် မဖြည့်စွမ်းနိုင်တော့..။ သည်တော့ သည်ကောင်လေးဖိုးတုတ်ကို အမိအရ ချည်တုတ်ထားရမည်..။ မရင်မြ ဖိုးတုတ်မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ကြည့်ရင်း…

“ စောစောက ငါအိပ်ပျော်နေတုန်း ခိုးလိုးတာ နင်နော်….  ” 

ဖိုးတုတ်က မည်သည့်စကားမှ မပြောပဲ မရင်မြကို ကြောင်ကြည့်နေ၏..။ မရင်မြက…..

“ ဟုတ်…..ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား….ဟင် ဖိုးတုတ်………  ” 

ဖိုးတုတ် အခုမှ တကယ်ကြောက်ရွံ့လာသည်..။ ကြောက်ရွံ့သည့်အမူအယာတွေက သူ့မျက်လုံးထဲမှာအထင်အရှားပဲ ပေါ်လွင်နေသည်..။ ခိုးထုပ်ခိုးထည်နှင့် မိနေသည်မို့ ငြင်းဆန်လို့ မလွယ်တော့….။သို့သော် စာပေဗဟုသုတကြွယ်ဝသော ဖိုးတုတ်မှာ လွယ်လွယ်ကူကူနှင့် တော့ အရှုံးမပေးသေး…။

“ မ…..မဟုတ်ဘူး…မမ…ကျနော် မဟုတ်ဘူး….ဗျ……  ” 

ဖိုးတုတ်က မရင်မြ မမြင်လိုက်ခင်မှာပဲ ငုံ့ထိုင်ချလိုက်သဖြင့် အကြံအဖန် ဇာတ်လမ်းထွင်၍လှည့်စားကြည့်ချင်သည့်အတွက် ဘူးခံလိုက်သည်..။မရင်မြအနေဖြင့်လည်း ဖိုးတုတ်ရယ်လို့ ရေရေရာရာ မသိလိုက်ပါ..။ အရိပ်ကိုသာ ဖျတ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည်မို့ တိတိကျကျ မသိ..။ ထို့ကြောင့် တေ စ ္ဆ သရဲများ ဝင်လိုးသွားသလားဟု ထင်မှတ်ပြီးကြောက်စိတ်များပင် ဝင်ခဲ့သေးသည်..။ ထို့အပြင်လည်း ကိုယ့်မျက်စိအောက်တွင် ကြီးပြင်းလာသောကောင်းလေး၏ လီးမှာ သည်မျှလောက် တုတ်ခိုင်ရှည်လျား ကြီးမားပြီး သည်လောက်တောင်အလိုးသန်သည်ကို မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်မိသည်..။

“ နင်မလိုး…ဘယ်သူလိုးမှာလည်း….  ” 

မရင်မြမျက်နှာမှာလည်း ဇဝေဇဝါ သံသယ အရိပ်တွေ ယှက်သမ်းသွားသည်ကို ဖိုးတုတ်တွေ့လိုက်ရသည်..။ထို့ကြောင့် ဆက်၍ ဘူးခံသည်..။ ဘူးတစ်လုံးဆောင် အိုတောင် မဆင်းရဲ ဟူသော စကားပုံရှိသည်မဟုတ်လား..။

“ ကျ…ကျနော် မဟုတ်ဘူး….အိမ်က နွားမတစ်ကောင် အစ်မအခင်းမှာ ဝင်စားလို့ လိုက်ခြောက်ရင်းဒီဘက်ရောက်လာတာ..၊ ဒီကျမှ မောလို့ ရေသောက်ချင်လို့ တဲထဲ ဝင်လာတာ…၊ ထမီကျွတ်ပြီး တအီးအီး..တအင့်အင့် နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ အစ်မကို ဘာများဖြစ်တာလဲလို့ သိချင်လို့ အနားလာကြည့်မိတာ…၊ ဗြုန်း ဆိုအစ်မက ထလိုက်တော့ ကျနော်လဲ ကြောက်လန့်ပြီး ငုံ့ထိုင်လိုက်ရတာ…ကျနော် အစ်မကို တကယ်မလိုးဘူး….  ” 

အိပ်မက်ထဲမှာ ယောက်ျားနှင့် လိုးနေသည်ဟု မြင်မက်မိသဖြင့် ပို၍ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်..။

“ ဒါဆို ..နင့်လီး ငါ့ပြစမ်း…..မှန်မှန် ပြောရင်ပြော..၊ မပြောလို့ကတော့ လူကြီးအိမ်တိုင်ပြီး တရားစွဲမယ်…ဘာမှတ်လဲ…  ” 

ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် ကြောက်ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်..။

“ ဟဲ့….ပြဆို……ပြလေ……  ” 

“ ဟုတ်…….ဟုတ်ကဲ့….  ” 

ပေါင်ကြားထဲက လီးတန်ကြီးက အရှိန်လုံးဝမသေ သေးပဲ တင်းတင်းဖောင်းဖောင်းကြီး ရှိနေသေး၏….။ဖိုးတုတ် လီးတန်ကြီးကို မျက်စိဖြင့် တပ်အပ်မြင်လိုက်ရသော မရင်မြတစ်ယောက် နှလုံးသွေးတွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်..။အားပါး….ကြီးလိုက်တဲ့ လီး……သေချာပါပြီ…စောစောက ငါ့ကိုလိုးတာ ဒီလီးမှ ဒီလီး အစစ်..၊ သူ့အကြံနှင့်သူ အူမြူး ရွှင်ပြလျက်……

“ ဒီ လီး မဟုတ်လို့…နင့်အမေစောက်ပတ် လိုးတဲ့လီးလား ဟဲ့…..  ” 

မရင်မြက ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲ…လှမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်…။ ပြီးတော့လီးကြီးဆုပ်ကိုင်ရင်း တန်းလန်းက မလျက်….

“ ဒီမယ်..မြင်လား….ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရေတွေ ခုထိ စိုနေတုန်း ရှိသေးတယ်…  ” 

စောစောက တစ်ချီတစ်မောင်း ကောင်းကောင်းကြီးလိုးထားသော မိန်းမမို့ ယခုလို လက်နှင့် ဆုပ်ဖွခြင်းခံလိုက်ရသောအခါ ဖိုးတုတ်လီးကြီးမှာ သံမဏိချောင်းကြီးလို တင်းကနဲ တင်းခနဲ မာတင်းတောင်မတ်လာသည်..။ 

သည်အချက်က လူပျိုသိုးတစ်ယောက်၏ ကာမဓါတ်အား သတ္တိတွေ အဆက်မပြတ် ပြည့်ဝနေကြောင်းကိုဖော်ပြရာ ရောက်သည်..။ မရင်မြက မလွှတ်သေးပဲ ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ညှစ်လိုက်ရာနီညိုရောင်သန်းနေသော ဒစ်ပြဲကြီးမှာ အသဲယားစရာကောင်းလောက်အောင် တစ်ထွက်လာသည်..။လီးကြီး အတွေ့ဓါတ်က လက်ဖဝါးမှ တဆင့် စောက်ဖုတ်တိုင်အောင် ဖြတ်သန်းသွားသည်…။ မရင်မြစောက်အုံကြီးမှာလည်း လှိုက်ကနဲ ဖိုကနဲ ယားကြွလာသည်..။

“ နင်….ဒီလီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ဘယ်နှစ်ခါ လိုးဖူးသလဲ….မှန်မှန်ပြောစမ်း….  ” 

“ ဒီ….ဒီတစ်ခါပဲ လိုးဖူးတာပါ…..မမ..  ” 

ဟုတ်လည်း ဟုတ်လောက်သည်….လီးကြီးက နုနုထွတ်ထွတ် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးမို့ ဖိုးတုတ်ပြောတာဖြစ်နိုင်လောက်သည်..။ ဒါပေမယ့် ပိုသေချာအောင် …..

“ နင်….ကျိန်ရဲလား….  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့….ကျိန်ရဲပါတယ်….  ” 

ကြောက်စိတ်တွေ ပြေသွားပြီမို့ ဖိုးတုတ်က ရဲရဲတင်းတင်းပင် ပြောလိုက်သည်..။ မရင်မြလက်ထဲမှာပင်ဖိုးတုတ်လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရှည်လျားတုတ်ခိုင်လာသည်..။ ဆန္ဒမပြည့်ဝသော ညတွေများခဲ့ရသော မရင်မြမှာ ရာဂစိတ်တွေ လှိုင်လှိုင်ကြီး နိုးထလာတော့သည်..။

“ နင်…ငါ့ကို စိတ်ဝင်စားလား….  ” 

“ ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့…  ” 

“ ဒါဖြင့် ငါ့ကို ယူမလား…..  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ….ယူပါ့မယ်…..  ” 

ကောင်လေးက စိတ်ပါလက်ပါ ပြောနေသည်မို့ မရင်မြ သဘောကျသွားသည်..။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ်ရဲ့ လီးမို့ စွဲမက်သွားမှာလည်း သေချာသည်..။ တကယ်အားဖြင့်မရင်မြသည် ဖိုးတုတ်ထက် ဆယ်နှစ်ကျော် ကြီးသည်…။ ကာမအတွေ့အကြုံတွေ ရင့်ကျက်နေပြီးကိုယ်နေကိုယ်ထား ပျက်ယွင်းပြီးသော အိမ်ထောင်ရှင် အအိုမို့ မနူးမနပ် ကောင်လေးကို နှူးနှပ်ပြီးအပိုင်ကိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။

လူသူကင်းမဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ တောထဲမှာ ဒီလိုအခွင့်အရေးက ရခဲကြုံခဲမို့ တစ်ချီလောက် အားရပါးရခံလိုက်အုန်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ သည်တော့ ဖိုးတုတ်စိတ်တွေ ထကြွလာအောင် ညစ်ညမ်းသောစကားတွေနှင့် ဆွပေးလိုက်အုန်းမည်..။

“ ဒီပေါ် တက်ထိုင်လေ….  ” 

ဖိုးတုတ်က ကွပ်ပျစ်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်..။ မရင်မြက လက်တစ်ဖက်ကို ထောက်ရင်း ကိုယ်စောင်း ခါးလိမ်လျက် ထိုင်နေရာစွင့်ကားကောက်ထစ်နေသော တင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးမှာ မကြာခဏ ကြည့်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ဆွဲငင်ညှို့ယူနိုင်လွန်းသည်..။ ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်နေရင်းက ဖိုးတုတ်တစ်ယောက်မရင်မြ၏ ဖင်ဆုံမောက်မောက်ကြီးကို မကြာ မကြာ ခိုးကြည့်နေသည်…။

“ နေစမ်းပါအုန်း….မင်းက မမကို ဘယ်တုန်းထဲက စိတ်ဝင်စားနေရတာလဲ….ဟင်…..  ” 

“ လူထွက်ပြီးကတည်းကပဲ….မမ…၊ မမ ရေချိုတိုင်း အိမ်ပေါ်ထပ်ကနေ ချောင်း ချောင်းကြည့်နေတာ….  ” 

“ ဟွန်း…..တယ်ဟုတ်နေ……ချောင်းကြည့်ပြီး ဘာလုပ်….  ” 

သူတကယ်လုပ်တာကို အပြောရခက်နေသဖြင့် ဖိုးတုတ် ခေတ္တ ငြိမ်နေသည်…။

“ ပြောလေ…မမရေချိုးတာ ချောင်းကြည့်ပြီး ဘာလုပ်တာလဲ….လို့……  ” 

မရင်မြက မျက်စောင်းချိုချိုလေး ထိုး၍ ညုညုချွဲချွဲလေး ဇွတ်မေးလိုက်ပြန်၏…။

“ အဟမ်း….ဟမ်း…..ဂွင်းတိုက် တာပေါ့….မမရာ….  ” 

“ မမ နို့ကော မြင်ဖူးလား….  ” 

“ အင်း……..  ” 

“ သဘောကျလား….  ” 

“ အင်း…………  ” 

“ မကိုင်ချင်ဘူးလား…..  ” 

“ အင်း……  ” 

“ လူအ လေးကျနေတာပဲ…တအင်းအင်းနဲ့…..  ” 

မရင်မြက လက်ထောက်ထိုင်နေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်၍ ခါးကိုဆန့်လိုက်ပြီး သူမအင်္ကျီ ကျယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အပေါ်အင်္ကျီကို လှပ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာအတွင်းကအံထွက်ခုံးထနေသော နို့အုံ အိအိကြီးတွေက မို့မောက် ဝင်းမွတ် စိုလက်နေသည်..။ ဖိုးတုတ်က မျက်လုံးကြီးတွေ ကျွတ်ထွက်မတတ် စူးစူစိုက်စိုက် ပြူပြူပြဲပြဲ ကြီး ကြည့်နေစဉ် မရင်မြကသူ့အတွင်းခံ ဘရာစီယာကို အပေါ်သို့ မလှန်လိုက်သည်..။

နို့အုံ ဝင်းဝင်းအိအိကြီးတွေက ဘရာစီယာအတွင်းက ရုန်းထွက်ကာ အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါသွားသည်..။နို့အုံဖွေးဖွေး တဝိုက်တွင် အကြောစိမ်းကြီးတွေက ယှက်သန်းထားသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလွန်းလှသည်..။ရမက်စိတ်ကိုလည်း ဆူကြွစေသည်..။ သည်တော့ ဖိုးတုတ် ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲကြွတက်လာတော့သည်..။ ဒုတ်နဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသော မြွေဟောက်တစ်ကောင် ရှူးကနဲဒေါမာန်ထွက်လာသလို ရာဂမာန်တွေ ထကြွလာသည်..။

“ အင့်..ကိုင်ကြည့်လေ….  ” 

မရင်မြက ရင်ကိုကော့၍ ဝိုင်းဝန် မို့မောက်နေသော နို့အုံ ထွားကြီးတွေကို ရှေ့သို့ တိုးပေးလိုက်သည်..။တံတွေးတစ်ချက် မျိုချရင်း ဖိုးတုတ်က နို့အုံ နုနုထွတ်ထွတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွ ဆုတ်ကိုင်သည်.။နို့အုံအဖျားပိုင်းက အထက်သို့ ငှက်ပျောဖူးလို တင်းရင်းချွန်ကော့ နေပြီး နို့သီးခေါင်းညိုညိုတဝိုက်မှာစူထွက် ဖောင်းမို့နေသည်..။

ရာဂဓါတ်အားတွေ ပြည့်လျှမ်းနေသော သွေးသားဆူဖြိုး အလှတွေး တစ်ရစ်တိုးပွားနေတဲ့ အအိုမ နို့အုံမို့လှပစွာ ထုဆစ်ထားသော လက်ရာမြောက် ပန်းပုရုပ်ပမာ အသက်ရှူမှားချင်စရာ…တင့်တယ်လွန်းသည်..။အတွေ့အကြုံရှိပြီးသော အအိုမတွေက အတွေ့အကြုံမရှိသေးသော အပျိုမတွေထက် သာလွန်သောအချက်တွေက မရေတွက်နိုင်အောင် ရှိသည်..။ 

မရင်မြက ဖိုးတုတ်နား တိုးကပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်သည်..။ ပေါင်ကြားတွင်းက လီးကြီးမှာကောင်းကင်သို့ ထိုးတက်တော့မည့် ဆိုဗီယက်လုပ် ဒုံးကျည်ကြီး တစ်စင်းလို မတ်ထောင်နေသည်..။မရင်မြက ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ၃၄ ချက်လုပ်ပေးလိုက်ပြီးအရေဖျားများကို လခုံအရင်းထိ ဆွဲဖိလိုက်ရာ နီရဲနေသော ဒစ်ကြီးမှာ ပိုမိုပြူးထွက်လာပြီးတင်းတင်းတစ်တစ်ကြီး ဖြစ်သွားသည်..။

မရင်မြ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး အပြင်းအထန် ရွစိထိုးလာသည်..။ နှစ်ယောက်ပေါင်း သုတ်ရည်တွေ အပြင်ခံချင်လွန်းတဲ့ စိတ်ကြောင့် တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်တွေက ဖင်ကြားသို့တိုင်ယိုစီးကျဆင်းလာသည်..။

ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် စောစောကလို ကြောက်စိတ်တွေ လုံးဝ မရှိတော့ပါ…။ ကြောက်စိတ်နေရာတွင်ကိလေသာရာဂ စိတ်တွေ အစားထိုးဝင်ရောက်လာသည်..။ သည်တော့ မရင်မြကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီးရင်သားအစုံကို အနည်းငယ် ဆွဲမလိုက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပါတော့သည်..။ စုပ်ရင်း လျှာဖျားဖြင့်နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ကို လှည့်ပတ်မွှေနှောက် ကလိဆွလိုက်သည်..။ မရင်မြ တစ်ကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးလျက် ကော့ထိုးသွားသည်..။

“ အဟင့် ဟင့်….ဟင့်….လုပ်တော့…ကွာ…..မမ မနေနိုင်တော့ဘူး….  ” 

ဖိုးတုတ်ရဲ့ စောစောပိုင်း စိတ်ကူးက မရင်မြကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးရန်ဖြစ်သည်..။ သည်မျှ ရွထနေသောမရင်မြကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးလိုးရန် မသင့်တော်ဟု ယောကျ်ားပီသစွာ တွေးလိုက်သည်..။ သည်တော့မရင်မြတစ်ယောက် ဖီလင်အောက်မသွားစေရန် သူက ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်..။ 

အနည်းငယ်ရွဲ့စောင်းနေသော မရင်မြ ကိုယ်လုံးကို အသေအချာ ပြုပြင်ပေးလိုက်ပြီး ကွပ်ပျစ်အစွန်းသို့ ဆွဲယူကာပေါင်နှစ်ချောင်းကို အထက်သို့ ပင့်လှန်၍ ဘေးသို့ ဖြဲကားထားလိုက်သည်..။ သည်တော့ စောက်ဖုတ်ညိုဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးအစ် အာထွက်လာသည်..။ နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုကြီးတွေကဘေးသို့လန်ထွက်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲ တစ်ထွက်နေသည်..။ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။

“ စွိ..စွတ်…..ပြွတ်…ဗျစ် ဗျစ်….  ” 

ဟူသော အသံတွေ ပေါ်ထွက်လာပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးနှင့် စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးမှာ ဒင်းကနဲပွတ်တိုက်မိသွားသည်..။

“ အီး….အ အ…..အိုး…..ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲ…မောင်လေးရယ်…….လိုးပါတော့..ဟယ်….  ” 

မရင်မြ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်သွားသလားတောင် အောက်မေ့ရလောက်အောင် ပြင်းထန်ထိမိသောကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရကာ မအောင့်နိုင် မအီးနိုင် ပါးစပ်မှ ထုတ်ဖော် ပြောလိုက်သည်..။ထိုအရသာထူးကို မိန့်မိန့်မူးမူး ခံစားနေစဉ်မှာပင် ဖိုးတုတ်လီးတန်ကြီးက တစ်ရစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်းစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ်ဝင်လာသည်..။

“ ဗြစ် ဗြစ်….ထစ်…ထစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….  ” 

မရင်မြတစ်ယောက် မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် အံကြိတ်ပြီး ခံသည်..။ ဖိုးတုတ်က လီးကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပြန်နှုတ်သည်..။ ပြီးတော့ အရှိန်နှင့် ဆောင့်ထိုးသွင်းသည်….။သည်လို အသွင်းအနှုတ် ၊ အထိုးအဆောင့်..အကော့အပင့် တို့ မြိုင်ဆိုင်စွာဖြင့်ကာမပန်းတိုင်ကြီးဆီသို့ရောက်အောင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ ချီတက်နေကြပါတော့သည်..။



မှတ်ချက် ။       ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ကျွန်တော့်ရဲ့ ပျားဘုရင်မလေး (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော့်ရဲ့ ပျားဘုရင်မလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဦးကျော်ခေါင် သီတာဆွေခေါင်းကို ထပ်ဖိချရန် ကြိုးစားပေမယ့် သီတာဆွေက သူ့အကြံကို သိနေသည့်အလား ပါးစပ်ထဲ မဝင်နိုင်သေးသော အရင်းပိုင်းကို လက်ဖြင့် အရင်လှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ဦးကျော်ခေါင်၏ အကြံ မအောင်မြင်လိုက်။ သို့သော် သူက ထပ်တွန့်တက်ပြီး သီတာဆွေကို လက်ဖယ်ဖို့ အမိန့်ပေးတာမျိုးတော့ မလုပ်တော့ပါ။ 

သီတာဆွေက အလိုက်တသိနှင့် ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပြီး လီးကိုစတင်စုပ်ပေးနေလို့ ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် လီးအရင်းအား ကိုင်ထားသော လက်ကလဲ ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လှုပ်ခါပေးသည်။ 

“ အား … ရှီ .. ကောင်းလိုက်တာ … လုပ် လုပ် .. အဲဒီလိုမျိုး”

သီတာဆွေ တခြားနေရာများတွင် ဘယ်လောက် အရည်အချင်း ရှိသည်တော့ မသိ။ လီးစုပ်သည့် နေရာတွင်တော့ တော်တော်ကြီး ကျွမ်းကျင်သည်ကို ဦးကျော်ခေါင် သတိထားမိသည်။ သူမ ချစ်သူဆိုသော ကိုဝင်းခိုင်ကို စုပ်ပေးနေကြ ဖြစ်ရမည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အခုတော့ သီတာဆွေ၏ ထိုကျွမ်းကျင်မှုက ဦးကျော်ခေါင်အတွက် ကောင်းကောင်းကြီး အလုပ်ဖြစ်စေနေသည်သာ။ ဦးကျော်ခေါင်၏ လက်က သီတာဆွေခေါင်းအား လှမ်းပြီး ထိန်းပေးထားစရာတောင် မလိုတော့ပေ။ မျက်နှာတစ်ဖက်ခြမ်း ၌ သိမ်းကာစုထားသော ဆံပင်ရှည်ရှည်များအား ကိုင်ပေးထားယုံသာ လိုအပ်သည်။

သီတာဆွေက သူမဖာသာ သူမ ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် ကြွလိုက်နှင့် လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်ဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ရင်း ပါးကလေးများ ဖောင်းလာသည်အထိ အားတက်သရော စုပ်ပေးနေသည်။ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဦးကျော်ခေါင်၏ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံ တရှူးရှူး တရှဲရှဲကသာ အခန်းထဲတွင် ကြီးစိုးထားသည်။

“ ကောင်းတယ် .. သီတာ .. စုပ်စုပ် ..” 

လွတ်နေသာလက်တစ်ဖက်က နို့ကြီးတွေကို လှမ်း၍ဆွဲကာဆော့ရင်း ဦးကျော်ခေါင် ဖင်ကြီးကို လှုပ်ကာ သီတာဆွေ ပါးစပ်ကို စတင်၍ လိုးဆောင့်သည်။ တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်သို့ ခြေကုန်သုတ်၍ ပြေးတက်ရသလို ဦးကျော်ခေါင် အားကုန်ထုတ်သည်။ လီးတန် အရင်းပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော သီတာဆွေ၏ လက်သည်သာ နှုတ်ခမ်းသားများနှင့် ဆီးစပ် မထိတွေ့ရအောင် တားဆီထားသည့် တစ်ခုတည်းသော အတားအဆီး ဖြစ်၏။ မဟုတ်လျှင် လီးကြီးတစ်ခုလုံး သီတာဆွေ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားမှာ သေချာလှသည်။

နောက်ထပ်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာအောင် မာရသွန်ပြေးသလို တောက်လျှောက်ဆွဲပြီးနောက် ဦးကျော်ခေါင် လီးတလျှောက် ကျင်စိမ့်တက်လာသည်။ 

“ ထွက် .. ထွက်တော့မယ် … သေချာ မျိုချ .. သီတာ .. အပြင်ကို တစ်စက်မှ မကျစေနဲ့ “ 

လက်နှစ်ဖက်စလုံးနှင့် သီတာဆွေ ခေါင်းအား ညှပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနောက် ဦးကျော်ခေါင် ကျားရိုင်းတစ်ကောင်၏ အားမာန်ဖြင့် သီတာဆွေပါးစပ်ထဲသို့ လီးတန်အား ထိုးထည့်သည်။ အားပါလှသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် သီတာဆွေ လက်သည်လည်း လီးတန်အရင်းအား ဖမ်းကိုင်ထားခြင်း မပြုနိုင်တော့။ တံတွေးရည်များဖြင့် ပေကျံစိုရွှဲနေသော လီးတစ်ချောင်းလုံး သူမပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်ဖြစ်နေသည်။

“ အား … ရှစ် .. ထွက် .. ထွက်ပြီ” 

ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် ဦးကျော်ခေါင် အော်ညည်းပြီးနောက် သီတာဆွေခေါင်းအား သူ့ပေါင်ရင်းနှင့် ထိသည်အထိ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ လည်ချောင်းဝကို ကျော်၍ ရောက်နေသော ဒစ်လုံးကြီးသည် အစွမ်းကုန် တင်းမာသွားပြီးနောက် သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ဘာမှန်း မသိလိုက်ခင်မှာပင် အရည်ပျစ်ပျစ်တွေအား သီတာဆွေ မျိုချလိုက်ရရှာသည်။ ဦးကျော်ခေါင် ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ဆတ်ခါဆတ်ခါ တုန်နေသည်။ ထို့အတူ သီတာဆွေ၏ လည်တိုင်သွယ်သွယ်လေးသည်လည်း

ဆတ်ခါဆတ်ခါ တုန်နေရှာသည်။ ဦးကျော်ခေါင် တစ်ချက်ကော့တိုင်း သီတာဆွေ တစ်ချက်မျိုချနေရတော့သည်။ 

“ ဝိုး .. အန်ကယ် တကယ်ပဲ ဖိအားတွေများနေတာကိုး .. ဟူး” 

တစ်စက်မကျန် ကုန်သည်အထိ သုတ်ရည်များအား စုပ်ယူလိုက်ပြီးနောက် လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပေးလိုက်ချိန်တွင် သီတာဆွေ အတော်လေးပင် မောဟိုက်နေရှာသည်။ သီတာဆွေ နည်းတူ ဦးကျော်ခေါင်သည်လည်း ဟောဟဲဟောဟဲ ဖြစ်နေသည်။သီတာဆွေ၏ မှတ်ချက်ကို ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ယောင်ယောင်လေးပြုံး၍သာ ထောက်ခံသည့်အနေနှင့် ခေါင်းညိတ်ပြရှာသည်။ 

ဦးကျော်ခေါင်၏ အပြုံးမျက်နှာသည့် မည့်သည့်အဓိပ္ပါယ်ဆောင်သည်ကို သူသာလျှင် အသိဆုံးဖြစ်ပေတော့မည်။ထိုနေ့မှစ၍ နောက်ထပ်ရက်များတွင်တော့ ဦးကျော်ခေါင်တစ်ယောက် သူ့ပီအေဖြစ်သူ သီတာဆွေ၏ နောက်တိုးတာဝန် ဖြစ်သော လီးစုပ်ပေးခြင်းအမှုကို ကောင်းကောင်းအသုံးချလေတော့သည်။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းလိုလို အနည်းဆုံး နှစ်ကြိမ် ဒါမှမဟုတ် သုံးကြိမ်လောက်တော့ သီတာဆွေခမျာ သူ့လီးအား စုပ်ပေးရသည်။

ထိုသို့စုပ်ပေးရာတွင် တခါတလေတော့ ဦးကျော်ခေါင် ဘာမှဝင်ရောက်မစွက်ဖက်။ ထိုင်ခုံတွင် အခန့်သား ကျောဆန့်ကာထိုင်ရင်း ခြေတန်များကို ကားပေးထားလိုက်ယုံပင်။ သီတာဆွေသာလျှင် မာတောင်နေသည့် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး ကောင်းကောင်းကြီး စုပ်ပေးရရှာသည်။

သီတာဆွေ ပြုစုသမျှ ဦးကျော်ခေါင်က အလိုက်သင့် ခံစား၊ စံစားနေယုံသာ ..။သို့သော် တစ်ချို့သောအချိန်များတွင်မူ အရမ်းကိုဖိအားများသည်ဟူသော အကြောင်းပြချက်နှင့် သီတာဆွေအား အခန်းအလယ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းပြီး၊ သူက လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူမခေါင်းအား ညှပ်ထိန်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ပေါက်အား ကောင်းကောင်းလိုးတော့သည်။ 

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့နှစ်ဦး၏ ဖိအားလျှော့ခြင်းကိစ္စသည် လီးထိပ်ဝမှ ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရည်များကို သီတာဆွေ တစ်စက်မကျန် သောက်မျိုချရခြင်းနှင့်သာ အမြဲ ပြီးဆုံးခဲ့သည်။ ထိုအတွက် ဦးကျော်ခေါင်၏ အကြောင်းပြချက်ကတော့ ရုံးခန်းထဲတွင် ပေကျံခြင်း မဖြစ်အောင်ဆိုသော အချက်ပင်ဖြစ်တော့သည်။ အားလုံးကို ချုံငုံ၍ ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဦးကျော်ခေါင်အတွက် အကောင်းဆုံးသော အခြေအနေတစ်ခုကို လက်ဝယ်ပိုင်ပိုင် ရရှိထားသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ ပါးရည်နပ်ရည်ရှိပြီး ဘဝတလျှောက်လုံး လည်လျှင်လည်သလို စားသုံးလာခဲ့သည်မို့ ဒီမျှနှင့် သူ့ခမျာ မကျေနပ်နိုင်။ 

ဦးကျော်ခေါင်အတွက်တော့ မြက်ဆိုသည်မှာ တခြားဘက်တွင် ပိုစိမ်းသည်လို့ ခံယူထားသည်သာ။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူလုံး၀ စိတ်ကျေနပ်သွားဖို့အတွက်ရန် သီတာဆွေအား ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လိုးရမလဲဆိုတာ အမြဲအာရုံရောက်နေသည်။ တစ်နည်းနည်းနှင့်တော့ သီတာဆွေ ပင်တီကို ချွတ်ပြစ်နိုင်အောင် သူကြိုးစားရမည်။ ဤသည်ကား ဦးကျော်ခေါင်အတွက် အဓိကပန်းတိုင်ပင် ..။ ထိုင်နေကြ ဆုံလည်ခုံပေါ်တွင် ကိုယ်ကိုခပ်လျော့လျော့ အနေအထားနှင့် ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေရင်း ဦးကျော်ခေါင် သူ့ဦးနှောက်ကို အပြေးအလွှား အလုပ်ပေးမိသည်။

သီတာဆွေကို ဘယ်လိုလိုးရမလဲဆိုတာ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အသည်းအသန် စဉ်းစားနေရလို့လား မသိ။ သူ့ခေါင်းတွင် ဆံပင်ဖြူတွေပင် ထပ်တိုးလာသလို ခံစားရသည်။ ဟူး .. ကျော်ခေါင် .. မင်း ကြံစမ်း ပြီးခဲ့သော မိနစ်ပိုင်းအတွင်းကပင် သီတာဆွေတစ်ယောက် သစ်သားစားပွဲကြီးအောက် ဒူးထောက်ကာ ဝင်ပြီး သူ့လီးအား တစ်ချီပြီးအောင် စုပ်ပေးခဲ့သေးသည်။ အခုတော့ ဦးကျော်ခေါင် နောက်ထပ် ထပ်လိုချင်နေသေးသည်။ 

တကယ်ကို ရလေလိုလေ အိုတစ္ဆေ အကြီးစားပင်။ (ကျော်ခေါင် .. ကျော်ခေါင် .. သိပ်လောဘမကြီးစမ်းနဲ့) ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ဆုံးမ ဖျောင်းဖျပြီး ဦးကျော်ခေါင် သက်ပြင်းချသည်။ တခြားလုပ်စရာလည်း လောလောဆယ် မရှိသဖြင့် ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ စားပွဲအံဆွဲကို လှမ်းဖွင့်သည်။ အထဲမှာ မြင်လိုက်ရသော ပါးစပ်အနံ့ပျောက်ဆေး (မင့်)ဗူးကို လှမ်းယူပြီး ဆေးလုံးဖြူဖြူလေးနှစ်ခုကို လက်ဝါးထဲ ခေါက်ချလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲ ထည့်မယ်ဆိုပြီး လက်ကိုမြှောက်လိုက်ချိန်တွင် သူ့ခေါင်းထဲတွင် အကြံတစ်ခုက ဖြတ်ခနဲ ပေါ်လာတော့သည်။ ဦးကျော်ခေါင်၏ အကြံသစ်ကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့တော့ ရက်အနည်းငယ် စောင့်လိုက်ရသည်။ 

အခုရက်ပိုင်းအတွင်း ကုမ္ပဏီက အလုပ်တော်တော်ဖြစ်ထွန်းသည်။ ထိုရောအခါ ဦးကျော်ခေါင်တစ်ယောက် ပို၍ဖိအားများသလို ခံစားရသည်။ ဦးကျော်ခေါင် ဖိအားများခြင်း၏ နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးတရားကား သီတာဆွေ တစ်ယောက် ပိုပို၍ သူ့လီးအား စုပ်ပေးလာရခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဒီတစ်ပတ် ရုံးဖွင့်သည့် တနင်္လာနေ့မှ စ၍ သီတာဆွေ တစ်ယောက် သူမပါးစပ်ကို နားရသည်ဟူ၍ မရှိ။

သေချာသာ တွက်ကြည့်မည်ဆိုလျှင် သီတာဆွေ တစ်ယောက် သူမအလုပ်ကို သူမလုပ်ရသည်ထက် ရုံးခန်းထဲတွင် ဦးကျော်ခေါင်လီးကို စုပ်ပေးရတာက ပိုများသည်ဟုတောင် ဆိုရမလား မသိ။ အခုလဲကြည့်။ မိနစ်နှစ်ဆယ် နီးပါးလောက် ကြာအောင် ဦးကျော်ခေါင်လီးအား သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သည်အထိ ရုံးခန်းထဲ စုပ်ပေးခဲ့တာမှ ဘယ်လောက်မှ မကြာသေး။ ဆယ်မိနစ်သာသာလောက်ပဲ ရှိဦးမလား မသိ။ ရုံးခန်းထဲမှ ဦးကျော်ခေါင်၏

“ သီတာရေ အထဲ ဝင်ခဲ့ပါဦး”

ဆိုသည့် အသံကြောင့် သီတာဆွေ စိတ်တွေ လေးလံသွားရရှာသည်။ သီတာဆွေသည် အပျော့သားထဘီစကတ် အနက်ရောင်ကို အဖြူရောင် ရုံးဝတ်ရှပ်အင်္ကျီနှင့်တွဲ၍ ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ထဘီစကတ်က ဘေးခွဲဖြစ်ပြီး လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ဖြူဖွေးသွယ်တန်းသော ပေါင်တန်တစ်ဖက်အား ဒူးအထက်လောက်ထိ မြင်နေရသည်။ မိန်းမဝတ်ရှပ်အင်္ကျီကမူ ကြယ်သီးတပ်ဖြစ်ပြီး မို့ဝန်းသောစနေနှစ်ခိုင်အား လုံလုံခြုံခြုံဖြစ်အောင် ဖုံးကွယ်ထားပေးသည်။ 

သီတာဆွေ၏ အတွေးက ဒီလိုမျိုး လုံလုံခြုံခြုံဝတ်ထားလျှင် သူမအင်္ကျီထဲသို့ လက်နှိုက်ပြီး နို့တွေကို ဦးကျော်ခေါင် မသုံးနိုင်ဟူသော အတွေး။ သို့သော် ဦးကျော်ခေါင်က သူမပါးစပ်အား မလိုးခင်မှာ နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကောင်းကောင်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်လိမ့်မည်ဆိုသော အချက်ကိုတော့ မေ့သွားခဲ့သည်။ 

မနက်ပိုင်း တစ်ဆက်ရှင်ပြီးလို့ သူမ ရုံးခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာချိန်တွင် ခပ်ကြေကြေဖြစ်သွားသော အင်္ကျီရှေ့ပိုင်းကို မနည်းပင် ပြန့်အောင် ပြန်လုပ်ထားခဲ့ရသည်။ ငြင်းဆန်လို့ရမှာ မဟုတ်သည့်အလျောက် သီတာဆွေ စိတ်လျှော့ပြီး ရုံးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်လာရင်း မေးရိုးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်သည်။

မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့် နမ်းစတော့ ပလွေမှုတ်ပေးခဲ့ရသဖြင့် ပါးရိုးတွေက အတော်ညောင်းနေသည်။ ကြမ်းပြင်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ခဲ့ရသဖြင့်လည်း ဒူးခေါင်းနေရာက အနည်းငယ် နာနေသည်။ တတ်နိုင်လျှင် သီတာဆွေ ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီး ဦးကျော်ခေါင် လီးအား စုပ်မပေးချင်တော့။ ဒီလိုနှုန်းထားအတိုင်းသာ ဆက်သွားမည်ဆိုလျှင် ဒီနေ့တော့ တစ်နေ့တာအတွက် အများဆုံး စံချိန်အဖြစ် တင်ထားခဲ့သော ခြောက်ကြိမ်ဆိုသည့် နှုန်းကို ကျိုးမည်လား မသိ။ သီတာဆွေ စံချိန် မကျိုးချင်ပါ။ 

“ ဒီမှာ ထိုင်ဦး သီတာ ..”

တော်သေးသည်။ ဒီတစ်ခါ ဦးကျော်ခေါင် ခေါ်တာ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ဟန်ရှိသည်။ စားပွဲရှေ့က ထိုင်ခုံကို ညွှန်ပြပြီး ထိုင်ခိုင်းလို့ ဖြစ်သည်။ ဒီလိုမှ မဟုတ်ဘဲ လီးစုပ်ပေးရမည်ဆိုလျှင် သူ့ရှေ့က ကြမ်းပြင်ကို ညွှန်ပြပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းမှာ ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေတော့ သူမကို သစ်သားစားပွဲကြီးပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လန်ကာ အိပ်ခိုင်းပြီး သူက စားပွဲဟိုဘက်စွန်းမှနေ၍ ပါးစပ်ကို သုံးလေ့ရှိသည်။ ဒါကလဲ တခါတလေမှ ဖြစ်သည်။ များသောအားဖြင့်တော့ သီတာဆွေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး စုပ်ပေးရတာက ပိုများလေသည်။

သီတာဆွေ ထိုင်ခုံမှ ဝင်ထိုင်လိုက်ပေမယ့် ဦးကျော်ခေါင်က စကားကို ချက်ချင်းစမပြောသေးပါ။ တစ်စုံတစ်ခုတွင် အတွေးနစ်နေဟန်ဖြင့် သေချာစဉ်းစားနေတာ တွေ့သည်။ ခနနေမှ .. 

“ အင်း … သီတာရေ .. အန်ကယ်တော့ ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိဘူး” 

စိတ်သက်သာသလို ဖြစ်နေသည့် သီတာဆွေ အန်ကယ်ဦးကျော်ခေါင် စကားကြောင့် စိတ်ထဲမတည်မငြိမ် ဖြစ်လာသည်။ ဘာ .. ဘာများ ဖြစ်ပြန်တာပါလိမ့် …။ 

“ ဟိုလေ .. ပြောရမှာ အားတော့နာတယ် … သီတာ ပါးစပ်က အနံ့အကြောင်း ပြောချင်တာ .. အဲ ဒါလေး ..”

သီတာဆွေ မျက်တောင်လေးများ တဖျတ်ဖျတ် ခတ်သွားသည်။ 

“ သီတာ့ ပါးစပ်က အနံံ့ဟုတ်လား .. အန်ကယ် .. ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ဟုတ်တယ် .. သီတာ .. ဘယ်လိုပြောရမလဲ .. သီတာပါးစပ်က စကားပြောလိုက်တိုင်း အနံ့တစ်မျိုး ရနေတယ်” 

ဦးကျော်ခေါင်က ထိုစကားကိုပြောရင်းနှင့် သူ့အဆိုကို အားဖြည့်ဟန် နှာခေါင်းဝကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ပိတ်ပြသည်။ ဒီစကားနှင့် အမူအရာကြောင့် သီတာဆွေ မျက်နှာလေး ညိုသွားရှာသည်။ မသိမသာခေါင်းလေး ငုံ့ကျသွားပြီး ဝမ်းနည်းသည့်အသံနှင့် တုံ့ပြန်ပြောသည်။ 

“ သီတာလဲ စိတ်မကောင်းဘူး .. နဲနဲတော့ သတိထားမိတယ် .. မနေ့ကညနေတုန်းကဆိုရင် သီတာ့ချစ်သူနဲ့တွေ့တော့ သူကတောင် ပြောသေးတယ် .. သီတာ့ပါးစပ်က အနံ့တစ်မျိုးရနေတယ်တဲ့” 

“ ဟုတ်တယ် .. သီတာ .. ကြည့်ရတာ .. အန်ကယ့်အရည်တွေကို သီတာ အမြဲမျိုချနေရလို့ ဖြစ်မယ်” 

သီတာဆွေ ထိုစကားကို ခေါင်းညိတ်၍ ထောက်ခံလိုက်သည်။ ဒီအချက်ကြောင့် ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်သည်။ဦးကျော်ခေါင် သူမပါးစပ်ကို ဖိအားလျှော့ဖို့ဆိုပြီး မသုံးခင်က ဒီလိုမျိုး အနံ့မရခဲ့ပါ။ ကိုဝင်းခိုင်ကလဲ သူမနှင့် နမ်းစုပ်တိုင်း ဘာကွန်ပလိန်းမှ မတတ်ခဲ့ပေ။ အခုကျမှ ဖြစ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမယ်မှန်း မသိ။ တကယ်တမ်းတော့ ဖိအားများသည်ဆိုသူက သူမ မဟုတ်။ ဦးကျော်ခေါင်သာလျှင်။ 

သူမက ပီအေတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကူညီခြင်းသာ။ အကယ်၍သာ ပါးစပ်ကို မသုံးဘဲ တခြားနည်းလမ်းနှင့် ဖြေရှင်းလို့ရမည်ဆိုလျှင် သူမဝမ်းသာမိမှာ သေချာပါသည်။ သီတာဆွေ အတွေးထဲတွင် နှစ်မျောနေခိုက်တွင် ဦးကျော်ခေါင် ထိုင်နေရာမှထကာ သူမနားသို့ လျှောက်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ သီတာဆွေ၏ နောက်ဘက်ရောက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ယှက်ကာဆန့်ထုတ်ရင်း သူမနို့တွေ့ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ခြင်း ခံရသလိုမို့ သီတာဆွေ ကိုယ်ကလေးအနည်းငယ် တွန့်သွားသည်။ ဦးကျော်ခေါင်က သူမ နားနားကပ်၍ သူစဉ်းစားထားသည်ကို ဆက်ပြောပြန်သည်။

“ သီတာ့ပါးစပ်ကို မသုံးဘဲ စထရပ်လျှော့တဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုတော့ အန်ကယ်တို့တတွေ ရှာဖို့ လိုအပ်နေပြီ”

“ ဟုတ် .. ဟို .. ဟိုလေ .. သီတာ့လက်နဲ့ ပြန်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးရမလား အန်ကယ်” 

“ မကောင်းဘူး .. သီတာ .. အဆင်မပြေဘူး .. အဲဒီနည်းက ပေတာကျံတာတွေ များတယ်” 

သီတာဆွေ အကြံပြုချက်ကို ကန့်ကွက်လိုက်ရင်း ဦးကျော်ခေါင် သူ့နှာဝသို့ ပြန့်နှံ့လာသော ကိုယ်သင်းနံ့နံ့လေးကို ခိုး၍ ရှုလိုက်မိသည်။ သီတာဆွေသည် ဉာဏ်ရည်ထိုင်းသလောက် သူမကိုယ်သူမတော့ ဘယ်လိုအလှပြင်ရမည်ဆိုတာ ကောင်းကောင်းကြီး သိပေသည်။ ဆံကေသာအနံ့က သင်းသင်းလေးမွှေးနေသလို၊ ကိုယ်သင်းနံ့ကလဲ ယဉ်ယဉ်လေးနှင့် ဆွဲဆောင်နေသည်။

အနီးကပ် နောက်ဘက်မှ မြင်နေရသော ပါးပြင်ဖွေးဖွေးလေးကို မနမ်းရှိုက်မိအောင် ဦးကျော်ခေါင် မနည်းကို စိတ်ထိန်းထားရသည်။ ရမ္မက်ဇော၏ ထွက်ပေါက်အဖြစ် လောလောဆယ် သုံးလို့ရနေသော နို့လုံးအိအိတွေကိုသာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ကာဆော့ပစ်လိုက်သည်။ 

“ အန်ကယ်တစ်ခု စဉ်းစားမိတာတော့ ရှိတယ် .. သီတာ လက်ခံမလား မသိဘူး” 

“ ဟုတ် .. ဘာများလဲ အန်ကယ် ပြောပါဦး”

“ ဒီလိုလေ .. အန်ကယ်တို့ ပါးစပ်အစား နောက်ထပ်အပေါက်တစ်ပေါက်ကို ပြောင်းသုံးရင် ကောင်းမယ်”

“ နောက်ထပ်အပေါက် ??”

ဦးကျော်ခေါင်၏ စကားအား နားမရှင်းမှုကြောင့် သီတာဆွေ သူမခေါင်းလေးကို လည်ပြန်လှည့်ရင်း မေးသည်။ နို့တွေအား ဆုပ်နယ်နေသည့် လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ဦးကျော်ခေါင် သီတာဆွေရှေ့က စားပွဲပေါ်တွင် တစောင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ စိတ်အားထက်သန်သည့် အမူအရာနှင့် သီတာဆွေအား အပေါ်စီးမှ ငုံ့ကြည့်ရင်း သူ့စကားကို ဆက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ် .. ပါးစပ်မဟုတ်တဲ့ အပေါက် .. စောက်ဖုတ်အပေါက် .. ဒါမှမဟုတ် စအိုအပေါက်”

“ စအိုအပေါက် … အာ .. မဟုတ်တာ!!”

စအိုပေါက်ဆိုသည့် စကားတွင် သီတာဆွေ ရွံရှာဟန်နှင့် မျက်နှာလေးမဲ့သွားသည်။ ဟုတ်သည်။ သူမချစ်သူ ကိုဝင်းခိုင်နှင့်တောင် တစ်ခါမှ စအိုပေါက်ကို အသုံးပြုတာ ခံဖူးခဲ့သည် မဟုတ်။ စအိုပေါက်ဆိုသော စကားကြောင့် သီတာဆွေ မျက်နှာလေးပျက်သွားသည်ကို လူလည်ကြီး ဦးကျော်ခေါင် ဒက်ခနဲ ရိပ်မိသည်။

“ အင်း .. စအိုပေါက်တော့ မသုံးတာ ကောင်းပါတယ်”

ဦးကျော်ခေါင် နှုတ်က ထိုစကားကြောင့် မတည်ငြိမ်ဖြစ်နေသော သီတာဆွေ စိတ်အေးချမ်းသွားရသည်။ ယောင်ယမ်းပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်တွင် ဦးကျော်ခေါင်က ကျေနပ်အားရဟန်နှင့် လက်ခုတ်တစ်ချက်တီးသည်။ 

“ ကောင်းပြီ .. ဒါဆိုအဆင်ပြေသွားပြီ”

“ ဟုတ်လား .. အန်ကယ် .. အဆင်ပြေသွားပြီ??” (ဘာကြောင့် ဦးကျော်ခေါင် ဝမ်းသာသွားသည်ကို စဉ်းစားမရဟန်ဖြင့် သီတာဆွေ မေးမိသည်)

“ ဟုတ်တယ် .. ဒီလိုလုပ်မယ်လေ” 

စားပွဲပေါ်တွင် ထိုင်နေရာမှ ဦးကျော်ခေါင် ခုန်ဆင်းလိုက်ပြီး သီတာဆွေအားလဲ ထိုင်ခုံမှထအောင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲထူလိုက်သည်။ အူကြောင်ကြောင်နှင့် သီတာဆွေ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်တွင် သူမကိုယ်လေးကို စားပွဲဘက်သို့ တွန်းပို့တာ ခံလိုက်ရသည်။ သီတာဆွေ လက်နှစ်ဖက်က စားပွဲမျက်နှာပြင် ထောက်မိသွားသည်။ 

“ အန်ကယ် .. ဘာလုပ်မလို့လဲ??” 

ဘာမှန်းညာမှန်း မသိဘဲ စားပွဲဆီသို့ တွန်းပို့ခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် သီတာဆွေ ကမန်းကတမ်း လှမ်းမေးလိုက်စဉ်တွင် ဦးကျော်ခေါင်က သူမတင်ပါးနောက်တွင် ကပ်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ် ဖြစ်နေသော သီတာဆွေအား ပါးစပ် နားရွက်တက်ချိတ် လောက်မတတ် ပြုံးပြလိုက်ရင်း ဖြေလိုက်သည်က .. အန်ကယ် သီတာ အဖုတ်ကို သုံးမလို့ … ဟု ဖြစ်တော့သည်။ 

“ ဟင်!!” 

သီတာဆွေ ထံမှ ဟင် ဆိုသော အသံမှမဆုံးသေး။ ဦးကျော်ခေါင်က သူမကျောကို လက်နှင့်ဖိချလိုက်ရာ စားပွဲအစွန်တွင် ကုန်ပေးထားသော ပုံစံ အလိုလို ရောက်သွားသည်။ ဦးကျော်ခေါင်က နောက်မှ ကပ်၍ ရပ်နေသည်ဖြစ်ရာ ကော့တင်းတက်လာသော သီတာဆွေ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုနှင့် သူ့ဆီးစပ် ပြေးအပ်မိသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ မာတင်းစပြုလာသော လီးကြီးက ဖင်ကြားကို တည့်တည့်ထောက်သည်။သီတာဆွေ ယောင်ပြီး တင်ပါးတွေ လှုပ်ခါမိသည်။ 

“ သီတာပဲ ပြောတာလေ .. ဖင်ပေါက်ကိုတော့ မသုံးချင်ဘူးဆိုတာ .. အဲဒါကြောင့်ပါ” 

“ အော် .. အင်း” (သူပြောတာ ဟုတ်ရှာသားဟု သီတာဆွေ အတွေးရောက်သည်) 

ဘာပြီးလျှင်ဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာ သိနေသူ ဦးကျော်ခေါင်ကတော့ လက်သွက်လှသည်။ စကတ်ထဘီ၏ ဘေးချိတ်နေရာကို လက်နှင့်စမ်းပြီး ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ထဘီစက ခါးနေရာမှ ကွာသွားပြီး အောက်ခံပင်တီ အဝါရောင်လေးကို လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ 

စွင့်ကားလှသော တင်အိုးတွေက တောင့်ခံထားသဖြင့် ထဘီက အောက်ကိုတော့ လျှောကျမသွား။ ဦးကျော်ခေါင်ပင် လက်နှင့်ဟိုဘက်ဒီဘက် ထိန်းကိုင်ပြီး တင်ပါးတွေကို ကျော်အောင် လိပ်ချလိုက်သည်။ ပျော့ပြောင်းသည့် ထဘီအနက်လေး ခြေရင်းမှာ ပုံသွားချေပြီ။ 

“ အားပါးပါး .. တောက်!!” 

ဇာပင်တီပါးလေးနှင့် မလုံ့တလုံထုပ်ထားရှာသော တင်အိုးတွေက ပြည့်တင်းတောင့်တင်းလှသည်။ ကားစွင့်ဝိုင်းစက်ကာလဲ ရှိနေသည်။ တော်သေးသည်။ ဦးကျော်ခေါင် အခုအသက်အရွယ်ထိ ရောဂါရယ်လို့ မယ်မယ်ရရ မရှိလို့။ မဟုတ်လျှင် နေရာတွင် နှလုံးရပ်ပြီး ကိစ္စချောသွားနိုင်သည်။ မျက်လုံးရော၊ နှာခေါင်းပါ အပူရှိန်တွေ တမဟုတ်ခြင်း ပြင်းလာသည်မို့ ဦးကျော်ခေါင် ပင်တီကို ချွတ်ဖယ်ဖို့ပင် စိတ်မကူးနိုင်တော့။ ပင်တီစတစ်ဖက်ကို တင်းတင်းဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ဖင်သားတစ်ခြမ်းဖက်ပေါ်သို့ လှမ်းတင်သည်။ကုမ္ပဏီကို စရောက်ခါစကတည်းက အမြဲတမ်း စိတ်ကူးယဉ်တောင့်တ နေခဲ့ရသော သီတာဆွေ၏ အဖုတ်က ကုန်းပေးထားသဖြင့် ဖင်ကြားကနေ ပြူးခနဲ ထွက်လာသည်။

“ ရွှီ ..”

ဒီ တစ်ခါတော့ ဝမ်းသာမှုကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်သည်မို့ ဦးကျော်ခေါင် လေချွန်ဖြစ်အောင် ချွန်ဖြစ်သွားသည်။ လေချွန်သံကြားတော့ သီတာဆွေသည် စားပွဲပေါ်လက်ထောက် ကုန်းထားရာမှ သူ့ကို နောက်လှည့်ကြည့်သည်။

“ အန် .. အန်ကယ် .. ဒီဟာက ဖိအားလျှော့တာဟုတ် .. တခြားဘာမှ မဟုတ်ဘူးနော် ..” 

“ ဟုတ်တယ် .. ဟုတ်တယ် .. ဖိအားလျှော့တာ” 

ကမူးရှူးထိုး ပြန်ဖြေလိုက်ပြီးနောက် ဦးကျော်ခေါင် ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားရှိ လီးကြီးကတော့ နောက်ဆုံးပိတ်အိတ်နှင့်လွယ်ရတော့မည်ကို သိနေသည်အလား ခေါင်းထောင်စပြုနေပြီ။ ညာဘက်လက်နှင့် လီးကို အရင်းမှလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးနောက် အပြူးသားထွက်စပြုနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးဆီသို့ ထိပ်ကို ပြေးကပ်သည်။ သီတာဆွေနှုတ်မှ အင်းခနဲ ညည်းသံထွက်သည်။ 

“ ဖိအားလျှော့တာ သိလား .. သီတာ .. တခြားတွေးမနေနဲ့ .. အလုပ်အကြောင်းပဲတွေး .. ဒါအလုပ်ပဲ”

အဆက်မပြတ်ပြောရင်း လီးထိပ်နှင့် အဖုတ်ဝကို စမ်းကာထောက်သည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ပူနွေးနေပြီး အဝလေးကမူ ခပ်စိုစိုဖြစ်နေသည်ကို ဦးကျော်ခေါင် သတိထားမိသည်။ နောက်ထပ်တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် ဒစ်ကိုဖိဖိထိုး၍ ဆွပေးလိုက်ပြီး တတိယတစ်ချက်တွင်တော့ အားနှင့်သုံးကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပြစ်ခနဲ အသံက ခပ်ကျယ်ကျယ်ပေါ်ထွက်လာပြီး ဦးကျော်ခေါင် လီးထိပ်က စောက်ဖုတ်ဝထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ တင်းကျပ်နွေးထွေးသော အရသာကြောင့် ဦးကျော်ခေါင် အူးခနဲ ရေရွတ်မိပြီး ခေါင်းမော့တက်သည်။

“ ဖက်ခ် . ကျပ်လှချည်လား … အားပါးပါး” 

စိတ်ဆန္ဒပြည့်ဝသွားယုံမက တင်းရင်းပြီးအိစက်နေသည့် အရသာကြောင့် ဦးကျော်ခေါင် အခိုက်ကြီးခိုက်ကာ အော်ညည်းသည်။ သီတာဆွေခါးအား ထိန်းကိုင်ပြီး လမ်းကြောင်းမှန်နေသည့် လီးအား ပို၍ တိုးဝင်အောင် ထပ်ဆောင့်သည်။ လီးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နှင့် ထပ်ဝင်ပြန်သည်။ 

ဒီတစ်ခါတော့ သီတာဆွေသည်လည်းပဲ အောင့်မထားနိုင်တော့ပဲ နှုတ်မှ တရှီးရှီးနှင့် စတင်၍ ညည်းသည်။ လုံးပတ်တုတ်လှသည့် ဦးကျော်ခေါင်၏ လီးကြောင့် သူမအပေါက်လေးသည် ကိုဝင်းခိုင်ထက်စာလျှင် လမ်းပိုဖွင့်ပေးရရှာသည်။ ထိထိမိမိတော့ ရှိလှသည့်ဖြစ်ခြင်း ..။ 

“ ကောင်းတယ် .. သီတာ … အရမ်းကောင်းတယ် .. မင်း အဖုတ်က စပယ်ရှယ်ကိုကောင်းတယ်” 

ကောင်းတယ်ဆိုသော စကားတွေ မိုးမွှန်အောင်ဆိုရင်း ဦးကျော်ခေါင် လီးကုန်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ အားပါးလှသည့် အချက်မို့ သီတာဆွေ သူမကိုယ်စားပွဲပေါ် လဲမကျသွားအောင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းတောင့်ခံထားရသည်။ လီးကြီးကတော့ အဖုတ်ထဲတွင် တစ်ချောင်းလုံး ကုန်အောင်မြုပ်နေပြီး တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်နှင့် ဦးကျော်ခေါင် ဆီးစပ်က ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မိတ်ဆက်သွားသည်။ 

ထို့နောက်တွင်တော့ .. ခါးသွယ်သွယ်လေးအား ထိန်းကာကိုင်ထားသော ဦးကျော်ခေါင်၏ လက်များကား ပင်တီလေး မလုံ့တလုံဖုံးနေသော တင်ပါးကြီးများပေါ်တွင် ရောက်ရှိနေသည်။ အီးလိုသာဆိုလျှင် ဂေါဂျက်စ်ဟု တင်စားခေါ်ဆိုရမည့် အကောင်းစား စံချိန်မှီ လုံးဝန်းပြည့်ဖြိုးသော တင်ပါးတစ်စုံကို စိတ်ကြိုက် နယ်ဖတ်၍ ဆုပ်ဆွဲသည်။ သီတာဆွေ အဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်နေသော လီးကို လိုးဆောင့်မှုကိုလည်း တစ်ချက်လေးမှတောင် မရပ်။ 

သူ့ဟာကြီးကို ပတ်ပတ်ဆွဲနေသလို ဖြစ်သော နူးညံ့လှသည့် အတွင်းသားများ၏ အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားရင်း ရှိရှိသမျှသော အားတွေကို သုံးကာ ဆောင့်သည်။ ဆီးခုံနှင့် သီတာဆွေ နောက်ပိုင်း ပြေးပြေးရိုက်သံသည် အခန်းထဲတွင် တဖတ်ဖတ်နှင့်ကို မြည်ဟီးနေတော့သည်။ 

အချိန်ကြာလှသည်နှင့်အမျှ သီတာဆွေ စောက်ဖုတ်က အရည်လိုက်ပြီး လိုးရတာ အဆင်ပြေချောမွေ့လာသည်။ သီတာဆွေ ကိုယ်တိုင်လည်း ရှက်တာကြောက်တာတွေ ရှိမနေတော့ဘဲ အန်ကယ်ဦးကျော်ခေါင် ဖိအားလျှော့ဖို့ကိစ္စကို တတ်နိုင်သလောက် ပြန်ကူညီလာသည်။

ဦးကျော်ခေါင် ဆောင့်ချက်တွေနှင့်အညီ သူမက နောက်ပြန်၍ တင်ပါးတွေကို တွန်းတွန်းပေးရာ နှစ်ဦးစလုံးအဖို့ ခံစားမှုဖီလင် မြင့်သထက်မြင့်လာအောင် ဖန်တီးပေးသလို ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် ဦးကျော်ခေါင်တစ်ယောက် အလျင်လိုခြင်း လုံးဝမရှိ။ ကောင်းမွန်လှသော အရသာကြောင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြီးသွားမှာကို မလိုလားပါ။ 

ကို တစ်ချက်ဆောင့်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ အနှုတ်တွင် အပြင်သို့ရောက်အောင် ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ကောင်းခါစပြုနေပြီဖြစ်သော သီတာဆွေ စိတ်ထဲ ဟာခနဲတောင် ဖြစ်သည်။ ဘာများဖြစ်တာလိမ့်ဆိုပြီး ကုန်းထားရာမှ မြန်မြန်ဆန်ဆန် လှည့်ကြည့်သည်။ သီတာဆွေ ထိုင်ခဲ့သော ထိုင်ခုံတွင် ဦးကျော်ခေါင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း သူမကို လက်ပြကာ လှမ်းခေါ်တာ တွေ့သည်။ 

“ လာ .. သီတာ .. တစ်မျိုးစမ်းကြည့်အောင် .. အန်ကယ်ပေါ် တက်ခွလိုက် ..”

ဦးကျော်ခေါင်အတွက် ကောင်းဖို့ကတော့ ဒီလိုကိစ္စမျိုးတွင်တော့ သီတာဆွေအား နှစ်ခါရှင်းပြစရာမလို။ ဘာဆိုလိုသည်မှန်း ချက်ချင်းသိပြီး ထိုင်နေသည့် သူ့အပေါ်တွင် တက်ခွသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်အနေအထားနှင့် တက်ခွပြီးနောက် ဦးကျော်ခေါင် မတ်နေအောင် ထိန်းကိုင်ထားသည့် လီးကို လက်ပြောင်း၍ပင် ယူလိုက်သည်။ တခြားနောက်ထပ် ဘာမှ တိုက်တွန်းစရာမလို။ အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ဖြစ်သော အဖုတ်ဝနှင့် ပြန်တေ့လိုက်ပြီး ချိန်သားကိုက်သည်တွင် တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်သို့ ဖိချသည်။

“ အိုး .. ဖက်ခ်” 

သီတာဆွေ၏ ထိုအပြုအမူကြောင့် ဦးကျော်ခေါင်၏ ရမ္မက်လှိုင်းသည် အမြင့်ဆုံးအဆင့်သို့ ကူးပြောင်းသွားသည်။ လှပကျော့ရှင်းသော သီတာဆွေကိုယ်လုံးအထက်ပိုင်းကို ဖုံးကွယ်ထားသလို ဖြစ်နေသည့် အင်္ကျီအား ရင်ဘတ်ရှေ့ပိုင်းမှ စုကိုင်ပြီးဆွဲဖွင့်သည်။ ဖောက်ဖောက်ဆိုသော အသံတွေ မြည်ပြီး ကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်ထွက်သည်။ ဘရာမပါသော ရင်နှစ်မွှာက အကာအကွယ်မဲ့စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်တွင် ဦးကျော်ခေါင် လက်နှစ်ဖက်က တစ်လုံးခြင်းစီကို ဆုပ်စွဲလိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် သူ့မျက်နှာအား ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေးများဆီသို့ ထိုးအပ်လိုက်ပြီး လျှာကြီးကိုထုတ်ကာ စတင်လျက်တော့သည်။

“ အမလေး .. အန်ကယ် … ရှီး .. ရှီး … အာ့ .. အား” 

“ အိုး … ပြတ် … ပြွတ် … ပြွတ်” 

နို့သီးစူစူလေးနှစ်ခုအား တစ်ခုချင်းစီ ငုံ့စုပ်နေသည့် အချိန်တွင် သီတာဆွေတစ်ယောက် ဦးကျော်ခေါင် ပုခုံးအား အားပြုကာ အစွမ်းကုန်အပေါ်စီးမှ တက်ဆောင့်နေပြီဖြစ်သည်။ စိတ်တက်ကြွမှု အရှိန်က သူမထံတွင်လည်း မြင့်တက်နေပြီမို့ သီတာဆွေ၏ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အားပါနေသည်။ ဦးကျော်ခေါင်တောင် နို့သီးတွေကို လျှာနှင့် အကြာကြီး ငုံထားလို့မရ။

“ အင်း .. ကောင်းတယ် .. သီတာရယ် .. သိပ်ကောင်းတယ် .. ဒီနည်းက ပါးစပ်အနံ့မရှိစေဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးပဲ ..” 

အသက်ကို ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက် ရှူရင်းမှ ဦးကျော်ခေါင် သီတာဆွေ စိတ်ရှင်းအောင် ထပ်မံ၍ရှင်းပြသည်။မျက်လုံးလေးများ မှေးတေးတေးဖြစ်နေသော သီတာဆွေက ဦးကျော်ခေါင်စကားကို နားလည်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ထိုရောအခါ ဦးကျော်ခေါင်က ပြုံးပြရင်း သီတာဆွေ မျက်နှာလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်သည်။ 

“ သေချာအောင် အန်ကယ် သီတာ ပါးစပ်အနံ့ကို ခံလိုက်ဦးမယ်” 

ဘာမှန်းမသိခင်မှာပင် ဦးကျော်ခေါင် နှုတ်ခမ်းတွေက သူမနှုတ်ခမ်းများအား လာဖိကာ အတင်းစုပ်နမ်းခြင်း ခံရသည်။ သီတာဆွေ အွန်းခနဲ ညည်းသံထွက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခု ခပ်ဟဟပွင့်ထွက်သွားသောအခါ သူ့လျှာကြီး အတင်းကို တွန်းထိုး၍ အထဲ ရောက်လာသည်။ သီတာဆွေ လုပ်မိလုပ်ရာအဖြစ် သူမလျှာလေးနှင့် ကျူးကျော်လာသူ လျှာကြီးကို ဆီးပတ်၍ တောင့်ခံထားလိုက်သည်။ 

သီတာဆွေတစ်ယောက် အောက်ဘက်ကို အာရုံမရောက်ဘဲ ပါးစပ်ထဲသို့ ရောက်လာသည့် ဦးကျော်ခေါင်လျှာနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေခိုက်၊ ဦးကျော်ခေါင်က ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့တင့်ပြီး အောက်ကနေ အပြတ်လှုပ်ရှားသည်။ လေးငါးချက်လောက် ဇယ်ဆက်သလို ဆက်တိုက်ဆောင့်တင်လိုက်ပြီးသောအခါ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ပြာဝေသွားသလို ခံစားရပြီး နားထင်ကြောတွေ ပွင့်ထွက်သည်။

“ ဖက်ခ် … ရှစ် !” 

နှုတ်ခမ်းချင်း အတင်းဖိကပ်ထားမှုက ကွာသွားပြီးနောက် ဦးကျော်ခေါင် အရုပ်ကြိုးပြတ်သည့်နှင့် ထိုင်ခုံနောက်သို့ လန်ကျသည်။ သီတာဆွေ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိတိုင်အောင် နစ်ဝင်နေသော လီးထိပ်ကမူ သုတ်ရည်ပူပူတွေကို မီးတောက်ပေါက်ကွဲသည့်အလား ပန်းထုတ်ပစ်သည်။

သားအိမ်ဝတွင် နွေးခနဲနေအောင် ခံစားရလိုက်သည့် အတွေ့ကြောင့် သီတာဆွေ ယောင်ယမ်းပြီး အဖုတ်အတွင်းသားများကို ကျုံ့မိသည်။ “ကောင်း .. ကောင်းတယ်” ဒီစကားလေး နှစ်လုံးကိုတောင် ဦးကျော်ခေါင် မနည်းရေရွတ်လိုက်ရသည်။ ကျန်တာတော့ ဘာမှ ထပ်ပြောမနေနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားရင်း အသက်ကိုပုံမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ရှူနေရသည်။

မျက်စိမှိတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားသည့် ဦးကျော်ခေါင်ကြောင့် သီတာဆွေ ဘာဆက်လုပ်ရမည်မသိ။ ဒီတစ်ခါ ဦးကျော်ခေါင် ဖိအားလျှော့ခြင်းသည် နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် အတော်ပင်ပန်းစေသည်သာ။ သီတာဆွေ ခနတာမျှ ဦးကျော်ခေါင် နည်းတူငြိမ်နေလိုက်ပြီး တအောင့်လောက်အကြာတွင် ဒီအတိုင်းချည်း မသင့်တော်ဘူးဟု အတွေးပေါက်ကာ ဦးကျော်ခေါင်အား ခွထားရာမှ ခြေထောက်ကြွ၍ အောက်ဆင်းလိုက်သည်။ သီတာဆွေ အလှုပ်တွင် ဦးကျော်ခေါင် မျက်လုံးများ ပြန်ပွင့်လာသည်။ 

“ အဆင်ပြေသွားပြီ .. သီတာ ကျေးဇူးပဲ .. ပြန်နားချင်နားတော့ … အော် ဒါနဲ့ .. တလက်စထဲ အန်ကယ့်လီးမှာ ပေနေတာတွေ စင်သွားအောင် နဲနဲလျက်ပေးသွားဦး” 

ဟုတ်ပေသားပဲ ဟု သီတာဆွေ တွေးလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံအောက်သို့ လျှော့ဆင်းကာ နှစ်ဦးသားအရည်များ ပေနေသော လိင်တန်ကို လျှာနှင့်လျက်ပေးလိုက်သည်။ ပါးစပ်အနံ့ မနံစေချင်လို့ စောက်ဖုတ်ကို သုံးလိုက်ရသည်ဆိုသော အချက်ကိုမူ သီတာဆွေ ထုံးစံအတိုင်း ယောင်လို့တောင် မတွေးမိခဲ့ပါ။ ဦးကျော်ခေါင်တစ်ယောက်ကတော့ သီတာဆွေ၏ လျှာအရသာလေးကို ခံစားရင်း စိတ်ထဲအပျော်ကြီး ပျော်နေသည်။ 

ကျမ်းစာများထဲတွင် သုံးနှုန်းသော ကောင်းကင်ဘုံဆိုတာ ဘာမှန်းမသိပေမယ့် အခုလောလောဆယ်တွင် သူ့ကိုယ်သူ ထိုနေရာသို့ ရောက်နေသလို ခံစားနေရသည်။ 

ထို့အတွက်ကြောင့် ဇာတ်လမ်းအစက ဆိုခဲ့သလို ဦးကျော်ခေါင်တစ်ယောက် အသက်ကြီးမှ မုတ်ဆိတ်ပျားလာစွဲသမျိုး အဖြစ်အပျက်နှင့် ကြုံတွေ့ရတာ ဖြစ်သည်။ ပျားတောင်မှ သီတာဆွေဆိုသော ပျားသည် ရိုးရိုးပျား မဟုတ် .. ပျားဘုရင်မဟု ဆိုရမည့် တကယ့်အမိုက်စားပင်။ တကယ်ဆိုလျှင် သီတာဆွေသည် ဦးကျော်ခေါင်အတွက်တော့ ကျနော့်ရဲ့ပျားဘုရင်မလေးဟု တင်စားခေါ်ရမည့်သူသာ ဖြစ်တော့လေသည်။ 



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ခိုင်ရွှေဝါမြအခက် ကြွေရက်တယ်စော (စ/ဆုံး)

ခိုင်ရွှေဝါမြအခက် ကြွေရက်တယ်စော (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဦးလေးကြီး

အချိန်မှာ 1938 ခုနှစ် ဖြစ်ပေသည်။

ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်ကြီး ရန်ကုန်မြို့တော် သို့ချီတက်သွားသည်မှာ ရက်သတ္တပတ်ပင် ပြည့်မြောက်ခဲ့သည့် အချိန်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေ မြို့တော်၏ အရှေ့ဖျား ရွာစုလေးဝယ် တပ်မတော်ကြီးနှင့် တပါတည်း ချီတက်သွားကြပြီဖြစ်သော အိမ်ရှင်ယောက်ျားများ မရှိသလောက်ပင် ဖြစ်သဖြင့် မိန်းမသား ချည်းသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီဖြစ်ရကား ခြောက်သွေ့၍ နေပေသည်။

ရွာဖျားထိပ်တွင် အထီးကျန်ဘဝ ပမာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် တဲငယ် တစ်လုံးအတွင်းဝယ် တစ်ချက် တစ်ချက် ဝှေ့ယမ်းတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေ၏ လှုပ်ရှုားမှုကြောင့် လင်းတခါ မှုံတလှည့်ဖြင့် ညိမ်းလုညိမ်းဆဲ မီးရောင်အောက်တွင် ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကြောင့် မချိမဆံ ညဉ်းညူ နေသည့် လူမမာ၏ ဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်တွင် စိုးရိမ်ခြင်း ကြီးစွာဖြင့် ကြည့်နေသည့် အသက် ၃၅ နှစ် မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အသက် ၁၇ နှစ်ခန့် မိန်းမပျိုလေး တစ်ယောက်တို့ ဖြစ်ကြသည်။

“ ကိုထွန်းခင် ရှင်တော်တော်ဘဲ အခံရခက်နေသလားဟင် “

ထိုလူမမာ၏ ဇနီးက ဘေးမှာစောင့်၍ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဂရုဏာသက်စွာ မေးမြန်းလိုက်ခြင်းဖြစ်ပေသည်။

“ အေးကွယ်….. ငါ့ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆန်နေတာပဲ ထားခင်ရယ် ”

လူမမာသည် လွန်စွာအားအင် ရုတ်လျော့သော လေသံဖြင့် ဖြေကြား၏ ။

“ ဟုတ်မှာပဲ နှင်းဥ ရယ် ၊ သူ့ခမျာ ဘာမှမစားနိုင်တာ ၃-၄ ရက်ရှိနေပြီ ဒီတော့ ဘယ်မှာ နေသာထိုင်သာ ရှိပါ့မလဲ ”

မိခင်လုပ်သူက ဖခင်လူမမာအား ဂရုဏာ သက်ဖွယ် စကားပြောကြားနေသည်ကို မျက်ရည်ဝိုင်း၍ နားထောင်နေရှာသည့် မိန်းမပျိုလေးမှာ ဖခင်လူမမာအားတလှည့် မိခင်အားတလှည့်ကြည့်ကာ မိမိတို့၏ ဘဝကို စဉ်းစားမိကာ ကြေကွဲဝမ်းနည်းနေမိပေသည်။

သူမအဖို့ ဝမ်းနည်းမည်ဆိုက ဝမ်းနည်းထိုက်ပေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူမဖခင် ကျန်းမာစဉ်က ရိုးသားကြိုးပန်းစွာ လယ်သူရင်းငှား အဖြစ် တမိုးလောက် အပင်ပန်းခံ၍ လုပ်လိုက်ပါက ကြွယ်ဝချမ်းသာ၍ မလာသော်လည်း အငတ်ငတ် အပြတ်ပြတ် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ယခုတော့မူ မိမိဖခင် အိပ်ယာထက် ဘုန်းဘုန်းလဲသည်နှင့် စားရမဲ့ ဘဝသို့ တမဟုတ်ချင်း ရောက်ခဲ့ရပေသည် ။ အနှီသို့ အငတ်ဘေးပြသနာနှင့် ရင်ဆိုင်ရခြင်းမှာလည်း မမျှတသော ဝင်ငွေဖြင့် လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း စားရင်းသောက်ရင်း စုဆောင်းရန်ဟူ၍ ငွေပိုငွေလျှံ တပြားတချပ်မှမကျန်ရှိပေ။

သူတို့ အိမ်ထောင်စုလေး၏ ရင်ဆိုင်ရမည့် ပြသနာမှာ အငတ်ဘေးနှင့် အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်သည့် ကိုထွန်းခင်အား ဆေးဝါးကုသရန် ဖြစ်ပေသည်။ သို့ပါသော်လည်း ပြေးရန်လည်း မြေမရှိ ၊ ပေးရန်လည်းငွေမရှိ ဆိုသကဲ့သို့ ဆေးဝါးကုသရန်ဝေးစွ ၊ စားရန် ဆန်နှင့်ငါးပိလေး မျှပင် မရှိရှာကြပေ ။

“ သမီးရယ် … ညီးအဖေကို ဆန်ပြုတ်လေးဖြစ်ဖြစ် တိုက်ရအောင်ကွယ်”

သမီးဖြစ်သူက မီးဖိုချောင်ဘက်သို့ ထထွက်သွားသည်ကို မထားခင်သည် နောက်မှလိုက်လာရင်း လူမမာ မကြားစေရန် လေသံဖြင့်

“ သမီး ဆန်အိုးထဲမှာ ဆန်လည်း တစ်စေ့မှ မရှိတော့ဘူး။ ငါ အရီးမှုံတို့ဆီသွားပြီး တစ်ခွက်လောက် ချေးကြည့်ဦးမယ် ”

ဟုပြောကာ အိမ်မှထွက်ခဲ့ပေသည်။ အမှန်မှာ မထားခင်သည် အရီးမှုံထံမှ ဆန်တခွက် ချေးမည်ဟူ ၍သာ ထွက်ခွာလာရသော်လည်း အရီးမှုံမှာ မုဆိုးမ တစ်ယောက်မျှသာ ဖြစ်ချေသည် ၊၊ အခန့်ပင် အရီးမှုံအား တဲရှေ့တွင် တွေ့ရသဖြင့်

“ အရီးမှုံ ဆန်ရှိသေးရင် တစ်ခွက်လောက် ချေးပါဦး၊ ကိုထွန်းခင်လဲ အိပ်ယာက မထနိုင်သေးဘူး အရီးမှုံ”

ဟု မထားခင်သည် မျှော်လင့်ကြီးစွာ ဖြင့်ချေးငှားလိုက်ပေသည် ၊၊

“ အဲဒါမှ ဒုက္ခဘဲ ထားခင်ရယ် ငါလဲမနေ့ကတည်းက ညီးကို ဆန်နှစ်ခွက်ပေးပြီး ကျန်တဲ့ဆန်လေး ချက်စားလိုက်လို့ ကုန်ပါပြီကော”

အဖွားအို စိတ်ပျက်လက်ပျက် ညီးတွားလိုက်သည်။ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ထားခင်မှာ နားထောင်နေမိ၏။ သူမ မျှော်လင့်ကြီးစွာဖြင့် ချေးမည်ဟု ရည်မှန်းထားခဲ့သည့် အရီးမှုံပင် ငတ်ပြတ်ခြင်းဘေးဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရပါပြီကော၊၊

အရီးမှုံထံမှ မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့သဖြင့် မထားခင်သည် ရွာလယ်ပိုင်းမှ ရေနံအလုပ်သမားကြီး ကိုနေဝင်းတို့ အိမ်ဘက်သို့ လှည့်လာခဲ့ပြန်ရ၏။ အချေးအငှား လာရောက်ရသူ မထားခင်မှာ ကလေးများ ငိုယိုရိုက်နှက်သံနှင့်အတူ ကိုနေဝင်း၏မယား မလှ ၏ ကြိမ်ဆဲသံကိုပါ ကြားနေရသဖြင့် ကမ္ဘာမီးလောင်ရသည့်အထဲ ဆီမီးဝင်မတောက်ချင်သဖြင့် ပြန်လှည့်ခဲ့ရပေသည်။ သူမ အဖို့ တစ်ခွက်မျှသော ဆန်ရရှိရေးအတွက် မျှော်လင့်ချက်ကား ကုန်ဆုံးခဲ့ချေပြီ၊၊

ဆန်-ထင်း-ကျွန်းသစ်နှင့် မြေထွက် သဘာဝပစ္စည်းများ ပြည့်ဝ ကုန်လုံသည် ဆိုသည့် ဆောင်ပုဒ်မှာ မထားခင် ကဲ့သို့သော လူတန်းစားများအတွက် ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော ပုံပြင်တစ်ခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေပေ၏။ နေထွက်မှနေဝင် ၊ နွားနှင့်အတူ ရုန်းကာ ပင်ပန်းကြီးစွာဖြင့် လုပ်ကိုင်ရှာဖွေခဲ့ရသူ အလုပ်ကြမ်းသမားကြီး ကိုထွန်းခင်မှာ သူ၏ အိမ်ထောင်အတွက် မငတ်ရုံသာ ရှာဖွေကျွေးမွေးနိုင်ခဲ့၏။ ယခုကဲ့သို့ အိပ်ရာထက်တွင် လူမမာကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် ဘုန်းဘုန်းလဲရသည့် အချိန်တွင်မူ စားစရာဟူ၍ ဆန်စေ့တစ်စေ့မျှပင် မရှိရှာတော့ပေ၊၊

ချေးငှားမည့်သူ ကယ်တင်ရှင်ဟူ၍ ရွာထဲတွင် မရှိသလောက်ရှားပေသည် ၊၊ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အများစု လူဦးရေမှာ ရေနံစက်ပေါ် မှီခိုနေကြသူများဖြစ်၍ ယခုကဲ့သို့ ရေနံမြေသပိတ်ကြီး ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သောအခါ သူတို့အားလုံးသည် ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်သားများအဖြစ် ကူးပြောင်းလာရပေသည်၊၊

နိုင်ငံရေး တရပ်အနေဖြင့် အောင်မြင်မှု ဖြစ်သော်လည်း ယင်းတို့၏ ဝမ်းရေးမှာမူ ကျဆုံးနေရပေပြီ ၊၊ ရေနံမြေရှိ အလုပ်သမားများ၏ သားငယ် သမီးငယ်နှင့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမသားများ၏ ငတ်မွတ် ငိုယိုညီးတွား နေကြသည့် အသံသည် အဝီစီ ပွက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေပေသည်။ ရွာတဘက်များမှ တဘက်ဖျားသို့ ရောက်သည့်တိုင် ဆန်ချေးငှားမည့်သူအား မျှော်လေတိုင်း ဝေးခဲ့သည့် မထားခင် ခင်မျာမှာ အိမ်ဘက်သို့ တပ်ဆုတ်ရမလို ဖြစ်နေ၏ ၊၊ သို့ပါသော်လည်း သူမအဖို့ အိမ်သို့ လက်ချည်းသက်သက် ပြန်ရမည်ကို သေရမလောက် ကြောက်ရွံ့လာခဲ့ပေသည်၊၊

အစားအစာဟူ၍ တစ်စက်မျှ မရှိရှာသော ခင်ပွန်းသည် ကိုထွန်းခင်၏ မချိတင်ကဲ ညီးညူသံသည် သူမ၏ ရင်အား ကွဲစေမတတ် ဖြစ်မိ၏ ၊၊ ထို့ပြင် စားနိုင်သောက်နိုင် အပျိုရွယ်လေး နှင်းဥမှာလည်း ထမင်းမစားရ၍ အဘယ်မှ ဆာလောင်နေမည်ကို တွေးမိသေး၏ ၊၊

ရွာစွန်တောင်ပိုင်းသို့ ရောက်လာခဲ့သော မထားခင်၏ ခြေလှမ်းသည် ခန့်ညားသော အိမ်တစ်ဆောင်ရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ တန့်သွားပေသည်၊၊ သူမအနေဖြင့် နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်ပင် ဖြစ်ပေသည်၊၊ သို့ဖြင့် သူမသည် အိမ်ဝင်းထဲသို့ မရဲတရဲ လှမ်းဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဝင်းခံတံခါးမှာ အတွင်းမှ ပိတ်ထားသဖြင့် လှမ်း၍ခေါ်သဖြင့် အထဲမှ ကုလားလေးတစ်ယောက် လာဖွင့်ပေးပေသည်၊၊

“ ဟဲ့… ကောင်လေး ၊ အာမက်ရှိသလား”

“ ရှိတယ် .. အစ်မ”

“ ငါသူနဲ့ တွေ့ချင်တယ်”

ဟုပြောကာ ခြံဝင်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ပေသည် ၊၊ သူမ ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သောအခါ အသားမဲမဲ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကုလားတစ်ယောက် အတွင်းခန်းမှ ထွက်လာ၏ ၊၊

“ သြော် … အစ်မကြီးပါလား ၊ ဘာကိစ္စပါလဲ”

“ သြော် …. အင်း…. ကိစ္စရှိလို့ပေါ့ အာမက်ရယ် ၊ မင်းအစ်ကိုလည်း တော်တော်မမာနေဘူး၊ အဲဒါ ဒို့များကို ငွေလေးဘာလေး ချေးစမ်းပါဦး၊ မင်းအစ်ကို အလုပ်ဝင်ဝင်ချင်း ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်”

မထားခင်သည် မျှော်လင့်ကြီးစွာဖြင့် အခန့်သား ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော အာမက်အား တောင်းပန်လိုက်သည်၊၊

“ ကျတော် အစ်မကြီးကို ကူညီချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အလုပ်အကိုင်တွေက မကောင်းဘူးဆိုတာ အစ်မကြီးလည်း သိသားဘဲ”

ရေနံမြေမြို့တော်သို့ လူမှန်းသိသည့် အရွယ်မှ ရောက်ကာ ငွေတိုးချခြင်းဖြင့် ကြီးပွားလာခဲ့သော ခေါ်တောပေါက် အာမက်သည် မြန်မာရည်လည်စွာ ဆင်ဝှေ့ရန်ရှောင် ငြင်းလိုက်ပေသည်။

“ အေးပါဟယ် .. အာမက်ရယ် ၊ ငါလဲသိပါတယ် ၊ ခက်တာက မင်းအကိုကြောင့်ပါဟယ် များများလည်း မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဆီဖိုး ဆန်ဖိုး လောက်ပါဘဲ”

“ ခက်တယ် … .အစ်မကြီး အခုသပိတ်မှောက်လို့ ကျတော် ငွေနှစ်ထောင်လောက် ဆုံးနေတယ် ၊ ဒါကြောင့်ပါ အရင်က ကျတော် ငြင်းဖူးလို့လား”

ခက်သည် ယခုမှခက်သည် ၊ မထားခင်အဖို့ လဲ၍ သာ သေလိုက်ချင်၏ ။ တဖက်တွင် စီးပွားပျက်ကပ်ခေတ် အခြားတဖက်တွင် လူမမာ လင်သား ၊ အဘယ်ကဲ့သို့ ဆန်ဘိုးလေးလောက်ကိုပင် ရှာဖွေရမည်နည်း ၊ ယောကျ်ားသား ဖြစ်ခဲ့ပါမူ ၊၊ အားနွဲ့သော မိန်းမသား

“ အာမက်ရယ် အစ်မကိုတော့ ဒီတခါကြည့်ပါဦး ဟယ်”

ဟု မျက်ရည်ဝိုင်း၍ ပြောရှာပေသည် ။ အာမက်သည် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းတွင် ခေါက်တုန့် ခေါက်ပြန်လျှောက်နေ၏ ။

“ ကျတော် မတက်နိုင်လို့ပါ အစ်မကြီးရယ်”

မထားခင် အဖို့ကား မျှော်လင့်ချက် ကုန်ဆုံးခဲ့ပေပြီ ။ စိတ်ပျက်စွာဖြင့် ထိုင်ငိုင်နေသော မထားခင်သည် အိမ်ပြန်တော့မည်ဟု ထလိုက်သည် ။ ထိုအချိန်တွင် ခန်းစီးအားမ၍ ထွက်လာသော မုတ်ဆိတ် ဗရဗွဖြင့် ခေါ်တော ကုလား ထွက်လာသည်ကို တစ်ချက်မျှ ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ထိုကုလားမှာ အသက် ၄၀ ခန့်ရှိ၍ အာမက်ကဲ့သို့ပင် မျက်နှာလည်း ဆင်၍ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်၏ ။ ထိုကုလားကပင် အာမက်အား ယင်းတို့ ဘာသာစကားဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်ကို ခေတ္တမျှ နားထောင်ပြီး

“ အစ်မကြီး ခဏနေဦး”

ဟု လှမ်း၍ ဟန့်တားလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ပြန်၍ ထိုင်ရပေသည် ။

“ ဒါ ကျတော့် ဦးလေးပဲ … အစ်မကြီး ၊ သူမနေ့က မှ ဘင်္ဂလားက ရောက်တယ် ၊ အဲဒါ သူကပြောတယ်”

“ဘာပြောသလဲ အာမက်ရယ်”

“ အစ်မကြီးကို ပြောရမှာခက်တယ် အစ်မကြီး ၊ ဒါပေမယ့် ကျတော့် ဦးလေးက အစ်မကြီးကို အင်မတန် သနားလို့ ပြောခိုင်းနေတယ်”

“ ဘာများ လဲကွယ် အာမက်ရယ် ပြောစမ်းပါဦး ”

အာမက်သည် တစ်ချက်မျှ တွေဝေသွားပြီး ဆက်၍

“ ကျတော်ပြောတာ စိတ်မဆိုးရင်တော့ ကျတော်ပြောပြပါ့မယ် နောက်ပြီး ကျတော်ပြောတာကို ကျတော်ရယ် ဦးလေးရယ် အစ်မကြီးရယ် ဒီသုံးယောက်ပဲ သိစေချင်ပါတယ်”

ယခုကဲ့သို့ လျှိူ့ဝှက်ရမည့် အကြောင်းအရင်း ရှိနေသည့် လုပ်ငန်းဟူ၍ သိရှိလာသော မထားခင်သည် မျက်လုံးပြူးရပြန်၏ ။

“ ဘယ်လို အကြောင်းအခင်းများလဲကွယ်၊ မင်းပြောတဲ့ ကိစ္စက အစိုးရ မင်းဘေး မကင်းတဲ့ ဟာများလား”

အာမက်သည် ရိုးသားလှသော မထားခင်အား ကြည့်၍ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်သွမ်းလိုက်ရင်း

“ ကျတော် ပြောတာက ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်ဖို့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကဲ အစ်မကြီး စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ၊ ကျတော့် ဦးလေးက … ဟဲဟဲ.. အစ်မကြီးကို မြင်မြင်ချင်း မျက်စေ့ကျလို့ ပြောပေးပါတဲ့”

မထားခင်သည် အာမက်ပြောစကား ကြားလိုက်ရသည်မှာ နွေခေါင်ခေါင် လျှပ်လက်၍ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သည်ဟု ထင်မိပေ၏ ။ သူမ တကိုယ်လုံးမှာ ဒေါသဖြင့် တုန်လှုပ်နေရှာ၏ ။

“ ဘာ ဘာပြောတယ် ၊ အာမက် နင်… နင်သိတယ် မဟုတ်လား ငါ့ဟာ လင်နဲ့သားနဲ့ ဆိုတာ”

မထားခင်မှာ ဒေါသဖြစ်လွန်းသဖြင့် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ရန်တွေ့မိ၏ ။

“ အစ်မကြီးကို စိတ်မဆိုးဘို့ ကျတော် အစကတည်းက တောင်းပန်ထားတယ် ၊ ဒါအစ်မကြီးစဉ်းစားဖို့ပါ ၊ အခုအစ်ကိုမမာဘူးဆိုလို့ ကျတော်က ကြားက ဝင်ပြောမိတာ ၊ အခုကိစ္စက အစ်မကြီးသာ ဦးလေးပြောသလို နားထောင်မယ်ဆိုရင် အစ်မကြီးရဲ့ အိမ်ထောင် ကောင်းစားဘို့ပဲလေ၊ အစ်ကို့ကိုဆေးကုဖို့ ငွေရမယ် ၊ အစ်မကြီးဟာ အိမ်ထောင်သည် ၊ မိခင်တယောက်ပဲ ဦးလေးပြောတာ နားထောင်လို့တော့ ဘာမှနစ်နာဖို့ မရှိဘူး ၊ဒါကြောင့် ကျတော်ပြောတာ လူသိခံဘို့ မလိုဘူးလို့”

သွက်လိုက်စွာ မြန်မာစကားဖြင့် တတွတ်တွတ် ပြောနေရှာသည့် အာမက်၏ စကားများကို မထားခင်သည် နားထောင်နေမိ၏ ၊၊ ထိုသို့ နားထောင်ရင်း မျက်ရည်များကလည်း တပေါက်ပေါက် ကျဆင်းနေပေသည် ။ ယခုလို အချိန်မျိုးတွင် ယခုကဲ့သို့ အပြောခံရခြင်းသည် အလွန် စိတ်ထိခိုက်မိ၏ ။ လူသိရှင်ကြား စော်ကားမှုအား တိုင်ကြားပါက မိမိသာ အစော်ကားခံရသဖြင့် အရှက်ကွဲရပေမည် ။

ထို့ပြင် အိပ်ယာထက်တွင် ငတ်ပြတ်နေသော လူမမာသည် ၊ လင်သား ၊ မိမိတို့၏ အငတ်ပြသနာအား လွတ်ကင်း လွတ်မြောက်ရန်မှာ အခြားသောနည်းဖြင့် ရွှေပြည်တော် မျှော်လေတိုင်းဝေးသာ ဖြစ်ပေ၏ ။ အထူးသဖြင့် သူမ၏ စိတ်ကို ပိုမို ထိခိုက်စေသည်မှာ သူမ၏ ချစ်လင် ကိုထွန်းခင် အတွက်သာ ဖြစ်ပေသည် ။ လူလားမြောက်၍ အရွယ် ရောက်ကာ မိမိနှင့် ပုဆိုးတန်းတင် အကြင်လင်မယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းလာသည့်အချိန်မှ ယခုတိုင် ရိုးသားစွာ လုပ်ကိုင်ရှာဖွေ ကျွေးမွေးလာသော ကျေးဇူးရှင်လင်သား ၊ သစ္စာရှိချစ်လင်အား မမာကျန်းသော အချိန်တွင် အသက်ဆုံးရှုံး ခံစေရမည်မှာ သူမအဘို့ တာဝန်မကင်းပေ ။

သို့ဖြစ်၍ သူမအဘို့ အာမက် ပြောသလို လိုက်နာရမည်ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေ၏ ။ လူရည်ပါးနပ်လှသော အာမက်သည် မိမိ၏ ပစ်ကွင်းသို့ မထားခင်တစ်ယောက် ယိမ်းယိုင် ဝင်ရှာလာသည့် အရိပ်အယောင်ကို တွေ့ရှိလျှင်ပင်

“ အစ်မကြီးကို ကျတော် ခင်လို့ပြောနေတယ် ဆိုတာ ယုံစမ်းပါ ၊ အခုကိစ္စကို ဘယ်သူမှ သိဘို့မလိုဘူး ။ နောက်ပြီး အစ်မကြီးက အပျိုရွယ်လေးလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒီတော့ ဦးလေး အလိုကို လိုက်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ အစ်မကြီး အိမ်ထောင်ရေးဟာ အဆင်ပြေပါလိမ့်မယ်”

မထားခင်အဘို့ အခြားရိုးသားသော နည်းဖြင့် လိုနေသော ငွေနှင့် အစားအစာရရှိရန်မှာ မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့ပေ ။ မိမိ၏ ခန္ဒာကိုယ်အား အညစ်စွန်းခံ လိုက်ခြင်းဖြင့် မိမိချစ်လင်၏ အသက်အား ကယ်တင်နိုင်ပေမည်။ သူမ ယခုကဲ့သို့ ငိုင်နေခြင်းသည် မိမိ၏ ဆင်လိုက်သော အကွက်ထဲသို့ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး မိနေပြီဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သော အာမက်သည် သူ၏ ဦးလေးအား မျက်စိမှတ်ပြကာ

“ ကဲ အစ်မကြီး အချိန်ကုန်လို့ အစ်ကို့အတွက် စိတ်မချရဖြစ်နေမယ် သီးလေးနဲ့ အိမ်ထဲ ခဏလေး လိုက်သွားလိုက်နော်”

အာမက်သည် ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ပေါ်မှ ခြံထဲသို့ ရှောင်၍ ဆင်းသွား၏ ။ အာမက်ခြံထဲ ဆင်းသွားသည်နှင့် သူ၏ ဦးလေးသည် မထားခင် ထိုင်နေရာသို့ ချဉ်းကပ်လာကာ………

“ ချိတ်မချိုးပါနဲ့ ချနော် ခင်ဗျားကို သနားတယ် ၊ ချိတယ်”

ဟုပြောကာ မထားခင် ၏ လက်မောင်းအား ဆုတ်ကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်၏ ။ မထားခင်သည် ရှက်ခြင်း ၊ ဒေါသထွက်ခြင်းနှင့် ယူကြုံးမရ ဖြစ်ခြင်းတို့ကြောင့် မျက်နှာ လက်ဝါးနှင့်အုပ်ကာ ရှိုက်ကာငိုကြွေးမိ၏ ။ ငိုကြွေးရင်းဖြင့် သူမသည် ခေါ်တော ကုလားကြီး၏ ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါခဲ့ရ၏ ။ လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်၍ ငိုကြွေးနေသဖြင့် သူမအား အဘယ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာသည်ကိုပင် မမြင်ရသော်လည်း သူမအား ဆွဲ၍ ထိုင်ခိုင်းလိုက်မှပင် လက်ကိုဖယ်၍ ကြည့်ရှုမိ၏ ။ ခန့်ညားခိုင်ခန့်လှသည့် ကုတင်နှင့် တောင်ဆုပ်မျှ ထူထဲသော မှို့ယာ အခင်းအကျင်းများကို အံ့သြစွာ တွေ့ရပေသည် ။

သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာ နတ်ဝင်သူပမာ တုန်လှုပ် နေ၍ အသိစိတ်မှာလည်း အိပ်မက်ထဲ လမ်းလျှောက်နေရသူကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏ ။ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လွန်းသဖြင့် မထားခင်သည် ကုတင်ပေါ်တွင် တစောင်းလှဲကာ မျက်နှာအုပ်၍ ငိုကြွေးပြန်တော့သည် ။ အတန်ကြာ ငိုကြွေးပြီး၍ ရှိုက်နေစဉ် သူမ၏ ဂုတ် ပေါ်တွင် ယားကျိကျိရှိသည်နှင့် မျက်နှာမော်ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမ၏ ဦးခေါင်းတည့်တည့်အား မိုးကြိုးပစ်ခွင်းခံလိုက်ရသကဲ့သို့ များစွာ တုန်လှုပ်မိ၏။

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အဝတ်ဟူ၍ ဗလာနတ္တိဖြင့် မားမားကြီးရပ်ကာ သူမ၏ ဂုတ်အား နမ်းရန် ငုံနေသော ကုလားကြီးအား တွေ့ရှိရသောကြောင့် ဖြစ်၏ ။ အထူးသဖြင့် သူမအား အလွန်တုန်လှုပ်စေသော အရာမှာ သူမ၏ မျက်နှာနှင့် နီးကပ်နေသည့် တောင်းတင်းလှသော ပေါင်ဂွဆုံရှိ အမွှေးပလပွ အလည်မှ ငေါ့ငေါ့နှင့် အစွမ်းကုန် တောင်လျက်ရှိသော မြင်း၏ တန်ဆာပမာ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားလှသော လီးချောင်းကြီးသာ ဖြစ်ပေသည်။

သူမအဘို့ ကိုထွန်းခင်နှင့် အကြင်လင်မယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းကာ သမီးနှင်းဥလေးကို မွေးဖွား၍ အပျိုအရွယ် ရောက်လာခဲ့သည့်တိုင် ကိုထွန်းခင်၏ တန်ဆာခေါ် လီးအား သေချာ တခါမှ မကြည့်ခဲ့မိပေ။ ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် အကြင်လင်မယားအဖြစ် အတူအိပ်ချိန်တွင် မီးခွက်မှုတ်၍ အိပ်လေ့ရှိခဲ့သည် ။ ထို့ကြောင့် မိမိလင်သား ကိုထွန်းခင်က အပေါ်မှခွ၍ မိမိအခေါင်းထဲသို့ သွင်းလိုက်ခြင်း၊ ညှောင့်ခြင်းကိုခံကာ မိမိပါ ကိစ္စပြီးစီးခဲ့သည်သာ ဖြစ်ခဲ့၏။

ယခုကဲ့သို့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းလှသည့် ငပဲကြီးအား တွေ့ရှိလိုက်ရသော မထားခင်သည် ယင်းမျှ ကြီးမားလှသည့် လီးချောင်းကြီးသည် မိမိ၏ ပေါင်ရင်း ခွဆုံရှိ စောက်ခေါင်းလေးအား အဘယ်ကဲ့သို့ ဝင်နိုင်မည်နည်းဟု အတွေးရောက်မိ၏။ သူမ၏ အတွေးထဲတွင် စမ်းတဝါးဝါးနှင့် ချစ်ခဲ့ ၊ လိုးခဲ့ ၊ ညှောင့်ခဲ့ သည့် မိမိ၏ လင်တော်မောင် ကိုထွန်းခင်၏ ငပဲထက် ကုလားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ နှစ်ဆမျှပို၍ ကြီးမား ရှည်လျားသည် ဟူ၍ သိခဲ့ပါမူ အိမ်ထဲမှ ထွက်ပြေးမည်လော မပြောတတ်ပေ …….။

ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မတ်မတ်ရပ်ကာ ကြည့်နေသည့် ကုလားကြီးသည် မထားခင်၏ အနားသို့ ပိုမိုတိုးကပ်လာကာ သူမအား ပွေ့ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တွန်းလှဲလိုက်၏ ။ မထားခင်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်၍ လဲသွားသည်နှင့် ကုလားကြီးသည် သူမ၏ ထမီအား အောက်မှပင့်၍ လှန်လိုက်သည် ။

မထားခင်သည် ရုတ်တရက်မို့ “အို” ဟူ၍ ထမီကို ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားရှာသေးသည် ။ သို့သော် သူမ နောက်ကျခဲ့လေပြီ ။ သူမ၏ ထမီမှာ ရင်ဝပေါ်သို့ ရောက်ကာ ဖြောင့်တန်း ဖြူဖွေးသော ပေါင်တွင်းသားများမှာ နှစ်လိုဖွယ်ရာ တုပ်တုပ်ခဲခဲနှင့် ပေါင်ဂွဆုံအလယ် ဗဟိုတွင်မူ အမွှေးဖုံးအုပ်ကာ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်မှာ အပေါ်မှစီး၍ နီးကပ်စွာ ငုံ့ ကြည့် နေသည့် ကုလားအား သွားရေတမြားမြား ကျစေ၏။

ခေါ်တောကုလား ဖြစ်ရသည့်အပြင် မြင်တွေ့နေရသော မုန့်ပေါင်းပမာ ဖောင်းကြွ နေသည့် စောက်ခုံမှာ မက်မောစရာ ဖြစ်ရကား ကုလား၏ မျက်နှာမှာ မထားခင်၏ ပေါင်ဂွ ဆုံသို့ တစထက်တစ နီးကပ်လာကာ နောက်ဆုံးတွင် သူ၏ မုတ်ဆိတ်မွှေးများသည် မထားခင်၏ စောက်မွှေးများဖြင့် ရောထွေးသွားကာ တက်ကြွလာသော ကာမအရှိန်ကြောင့် တဆပ်ဆပ် တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းမဲကြီးသည် ပေါင်စေ့ထားသဖြင့် အကွဲရာလေးမျှသာ ပေါ်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ကြားလေးပေါ်တွင် ဂဟေဆက်မိလျက်သား ဖြစ်သွား၏ ။

မထားခင်အဘို့ ကိုထွန်းခင်က မည်သည့်အခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးသဖြင့် ယောင်ယမ်းကာ “အို” ဟူ၍ လွှတ်ခနဲ ထွက်သွား၍ ကုလားကြီး၏ မျက်နှာကို တွန်းပစ်မိ၏ ။ သို့သော် တဏှာ၏ ကျေးကျွန်ဖြစ်နေသည့် ကုလားသည် မထားခင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား ဆွဲယူလိုက်ကာ တဘက်တချက်သို့ ဆွဲဟ လိုက်၏ ။

ပြဲပြဲလန်ကာ အတွင်းသား နီနီရဲရဲ ဖြင့် ပွင့်အာနေသော မထားခင်၏ စောက်ဖုတ်အား မျက်နှာအပ်၏ အကွဲကြားအတွင်းသို့ လျှာစောင်းထိုးတော့၏ ။တစထက်တစ လျှာဖြင့်လျက်သည်မှာ ကြမ်းလာ၏ ။ တချက်တချက် ပွင့်အာနေသော အခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖျား ထိုးသွင်းကလိ ပေးနေ၏ ။ တခါတရံ မာကြော၍ ထောင်နေသော ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးအား စုတ်၍ ပေးသေး၏ ။

လင်သားအပေါ် သစ္စာ ရှိလှသော မထားခင်သည် တဏှာကြီးလှသော ခေါ်တောကုလား၏ လျှာဖျားဒဏ်ကို တာရှည်ခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ ။ သူမ၏ လျို့ဝှက်စွာ ငုတ်လျှိုးနေသော တဏှာရာဂ စိတ်များမှာ ယခုကဲ့သို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အနှိုးအဆွ ခံလိုက်ရသဖြင့် ဒီရေပမာ တရိပ်ရိပ်တက်လာပေပြီ ။ကိုထွန်းခင် အဖို့ ယခုကဲ့သို့ ခေါ်တောကုလား ပြုသကဲ့သို့ ပြုရမည်မှာ ဘယ်ကဲ့သို့မျှ မဖြစ်နိုင်ပေ ။

မိန်းမတန်ဆာခေါ်စောက်ပတ်မှာ အလွန်ညစ်ပတ် သည့်အရာဟူ၍ အများက နားလည်ထားကြ၏ ။ လက်နှင့် သေသေချာချာ ကိုင်ရမည်ကိုပင် ရွံ့ရှာကြ ၏ ။ ထို့ကြောင့်ပင် ကိုထွန်းခင်သည် မထားခင်အား ပါးနမ်းခြင်းမှ လွဲ၍ အပေါ်မှ တက်ကာ ညောင့်ခြင်းကိုသာ ပြုခဲ့၏ ။

ကြာတော့လည်း မထားခင်သည် ကုလား၏ လျှာဖျား အထိုးအဆွကို သာယာရစ်မူးလာသည် ဆိုလျှင်ပင် သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တဏှာ ရေကြည်တို့သည် တစိမ့်စိမ့် စီးဆင်းလာပေ၏။ သူမ၏ တဏှာရေကြည် အရသာကို ခံမိသော ကုလားသည် သူမ၏ တင်ပါးဆုံအား ကုတင်စောင်းတွင် အသေအချာ တင်၍ ခြေများကိုကား၍ မကာ သူ၏ ပုခုံးပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။ ထိုအနေအထားမှာ သူမ၏ ပေါင်ဂွ ဆုံတွင် ပုန်းအောင်းနေသော စောက်ဖုတ်အား အစွမ်းကုန် ပေါ်လွင်စေရုံသာမက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ရဲရဲကိုပင် အစွမ်းကုန် ဟပေးနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေစေ၏။

အနေအထားမှန်ကာ ပြဲပြဲလန်နေသော နီတာတာစောက်ဖုတ်အား အသေအချာ အားရပါးရ ကြည့်ပြီးသော် ကုလားသည် သူ၏ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မတ်မတ်ထောင်ကာ တဆတ်ဆတ် ထောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသေအချာ ဆုပ်ကိုင်ကာ အရည်ကြည်ဖြင့်စွတ်စိုကာ ထိပ်ဝလန်နေသော ဒစ်တုတ်ကြီးကို အသေအချာချိန်၍ ပြဲအာနေသော မထားခင်၏ အခေါင်းဝတွင် တေ့ပေးလိုက်၏ ။ ပူနွေးနေသော ကုလားဒစ်ကြီး၏ အထိအတွေ့ခံလိုက်ရသော မထားခင်သည် တွန့်သွား၏။

ကြာမြင့်စွာ အချိန်ဆွဲထားလျှင် မဖြစ်သဖြင့် ကုလားသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို မိမိရရ ပုခုံးပေါ်တွင် ထမ်း၍ သူမ၏ ဘေးတဘက်တချက်မှ လက်လျှိူကာ သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တင်ပါးကို အားယူရင်း နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်၍ အရှိန် ခပ်ပြင်းပြင်းဖြင့် ရှေ့သို့ ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သည်တွင် ..

“ အမလေး … အမေရဲ့ … သေပါပြီ”

ဟူသော မထားခင်၏ အသံစူးစူးဝါးဝါးကြားမှ

“ ဖောက် ဖျစ် ဖွတ် ”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ မြင်းလီးကြီးမျှ ကြီးမားလှသော ကုလားကြီး၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှာ သူမ၏ နီတာတာ အတွင်းသားလေးများကို ဖောက်ထွင်းကာ တချိန်က ကိုထွန်းခင်၏ သုတ်ရည်ကို ထိန်းသိမ်း၍ နှင်းဥ ဆိုသည့် ကလေးပေါက်ဖွားပေးခဲ့သည့် သားအိမ်အတွင်းသို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားပေပြီ။

မထားခင်သည် ကုလား၏ လီးဒဏ်အား မချိမဆန့် ခံလိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ ပါးပြင်ပေါ်ဝယ် မျက်ရည်များ လိမ့်၍ ဆင်းလာခဲ့၏ ။ သူမစောက်ခေါင်း တလျှောက်လုံးမှာ သူ၏ လီးချောင်းကြီးဖြင့် ပြည့်ကြပ်နေသည့်အပြင် သူမ၏ ရင်ခေါင်း တစ်ခုလုံးပင် ပြည့်နေသည်ဟု ထင်ရ၏။ အသဲခိုက်အောင် နာသွားကြောင်း သိရသော ကုလားသည် ခဏတာမျှ သူ၏ ငပဲအား အတွင်းတွင် စိမ်ထား၍ တဖြည်းဖြည်း ပြန်၍ ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ မထားခင်သည် နာကျင်ခြင်း ဝေဒနာကို သူမ၏ အခေါင်းတွင်းမှ ပြန်လည်ခံစားနေရသဖြင့်

“ ဟဲ့…. မအေလိုး ကုလားရဲ့ ငါတော့သေတော့မယ်ဟဲ့…..”

ဟု အော်ဟစ် ကြိမ်ဆဲမိ၏ ။ မထားခင်အား ကြေးစား ဖာတစ်ယောက်ကဲ့သို့ အထင်ရောက်နေသည့် ကုလားသည် မိမိအား ဆဲသည်ကို ဒေါသဖြစ်လာသဖြင့် မည်သို့မှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ကြပ်ကြပ်တီးတီး ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ အထဲဝင်နေသော သူ၏လီးအား ပြန်၍ ဒစ်အရင်းထိ ဆွဲနုတ်ကာ အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်၍ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့၏။

“ အမလေး အမေရဲ့ သေပါပြီတော့ ဟီးဟီး”

မိမိ အခေါင်းအတွင်းသို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်ရောက်လာသော လီးကြီး၏ ဒဏ်ကို ခံလိုက်ရပြန်သဖြင့် မထားခင်သည် ငယ်သံပါအောင် အော်မိပြန်၏။ ထိုအချက်မှ အစပြု၍ ကုလားသည် သူမအား မညှာမတာ ညောင့်တော့၏ ။

ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ အတွင်းသား နီတာရဲ လေးမှာ ဒစ်ပြဲကြီး အတွင်းသို့ဝင်လျင် အတွင်းသို့ ပြွတ်သိပ်စုသွားပြီး ပြန်၍ ဆွဲထုတ်လျှင် အာပြဲကာ ဒစ်နှင့်အတူကြွ၍ ဆူဟဟ ဖြစ်လာ၏။ တစထက်တစ ကုလားသည် အဆောင့်အထိုး ကြမ်းလာသည်နှင့်အတူ မထားခင်၏ ကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုသံများ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်လာတော့သည်။

သူမ အံ့သြမိသည်မှာ ကိုထွန်းခင်သည် သူမအား လိုးခဲ့သမျှတွင် သူမ အပျိုစင်ဘဝဖြင့် အစပထမ ခံရသည့် ညတုန်းကသာ နာ၍ ကြည်ကြပ်တီးတီး ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံရ၏ ။ ထို့နောက်တွင်မူ တဖြည်းဖြည်း ပြည့်ဝမှု မရှိခဲ့ ။ နှင်းဥအား မွေးဖွားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကိုထွန်းခင်နှင့် ကာမစပ်ယှက် ရသည်မှာ သာ၍ပင် စီးစီးလုံးလုံး မရှိတော့ပေ။

အမှန်မှာ ကလေးမွေးလိုက်ရသဖြင့် အတွင်းသားများ လျော့ရဲလာသဖြင့် စောက်ခေါင်းမှာ ကျယ်လာ ၏။ သူမ၏ စောက်ခေါင်း ကျယ်လာသကဲ့သို့ ကိုထွန်းခင်၏ လီးမှာ ပိုမကြီးလာ။ ထိုကဲ့သို့ မကြီးလာရုံသာမက ကျန်းမာရေးမှာ တဘက်က ထိခိုက်လာသဖြင့် သူမအား မဆောင့်နိုင် ၊ မညှောင့်နိုင် မလိုးနိုင်သည်မှာ အတော်ကြာခဲ့ပေပြီ ။ ကိုထွန်းခင်သည် ကျန်းမာရေးကြောင့် ကာမရာဂ စိတ်များ ရုတ်လျော့ နေသော်လည်း ကျန်းမာရေး ပြည့်ဝ၍ အသက်ငယ်သေးသော မထားခင်အဘို့ လင်သား မမာမကျန်း ရှိနေစဉ် စိတ်လက်မကောင်းဖြစ်ကာ သူမ၏ တဏှာစိတ်မှာ မီးခဲပြာဖုံးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏ ။

ယခုကဲ့သို့ ခေါ်တောကုလားရဲ့ အပြုအစု အနှိုးအဆွတွင် အစွမ်းကုန် စိတ်တက်ကြွလာကာ ပြည့်ပြည့်ဝ၀ စီးစီးလုံးလုံး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အဆောင့်အထိုး အညှောင့်တို့ကို လီးကြီးကြီးနှင့် ခံနေရသည်မို့ သူမအဘို့ လောကကြီးကို မေ့နေပေတော့သည်။

ကုတင်စွန်းတွင် တင်ပါးထား၍ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးထက်တွင် လျှိုထမ်းကာ သူမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှောင့်နေသော ကုလားသည် အောက်မှခံနေသာ မထားခင်က တစတစ ကော့၍ကော့၍ ပေးလာသဖြင့်

“ ဖျစ်..ဖွတ်.. .ဖတ်…ဖစ်….ဖွတ် …. ဖတ် ”

ဟူသော အသံများ ဖုံးလွှမ်းသွားသည် အထိ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ညောင့်လိုးရင်း သူတို့နှစ်ဦးပြိုင်တူ ကာမ စည်းစိမ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ အရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့၏။

တခဏမျှ နှစ်ဦးသာ မှိန်းနေကာ ကုလားကြီးသည် လီးချောင်းကြီးအား တဖြည်းဖြည်း ဆွဲနုတ်လိုက်သဖြင့် “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အရေများရွှဲကာ မဲမဲပြောင်နေသာ ငပဲကြီးမှာ တရမ်းရမ်းနှင့် ထွက်လာတော့သည် ။ မထားခင်သည် အနည်းငယ်မျှ ကုတင်ပေါ်တွင် မှီန်းနေပြီး ထမီကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ အခန်းသို့ ထွက်လာ၏။

သူမနှင့် သူ၏ ဦးလေး ကုလားကြီးတို့ နှစ်ပါး သွား နေကြပုံ အလုံးစုံကို အစအဆုံး ချောင်းကြည့်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်နေသော အာမက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးနေသဖြင့် မထားခင် မျက်နှာပူမိ၏ ။

“ ရော့… အစ်မကြီး ကျတော့် ကတိအတိုင်း အစ်မကြီးကို ကူညီတာ”

အာမက်ပေးသော ငွေအထပ်အား မထားခင်သည် လှမ်းယူရင်း ရေတွက်ကြည့်ရာ ငွေသုံးဆယ် ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုထွန်းခင်ကို ပြုစုရန် လုံလောက်သဖြင့် ဝမ်းသာမိ၏ ။ ငွေရရှိသဖြင့် သူမသည် အာမက်အား နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့တော့ ၏။

..........................................................................

အာမက်၏ ဦးလေးအား ပျော်တော်ဆက်၍ ရခဲ့သော ငွေသုံးဆယ်မှာ တစ်လပင် မသုံးလိုက်ရပေ ။ ကိုထွန်းခင် ရောဂါမှာ တီဘီခေါ် အဆုတ်နာ ရောဂါဖြစ်သဖြင့် လုံးဝပျောက်ကင်းမသွား ၊ သက်သာရုံမျှသာ ဖြစ်၏ ။ မထားခင်တို့၏ အိမ်ထောင်တွင် ဦးစီးအားကိုးရာ ကိုထွန်းခင်သာ ဖြစ်၏ ။ ယခုကဲ့သို့ ကိုထွန်းခင်တစ်ယောက် ဘုန်းဘုန်းလဲသည့် အချိန်တွင် အားကိုးရာမဲ့ ဖြစ်လာ၏ ။ ပို၍ ကံဆိုးခြင်းကတော့ ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးပျက်ကပ်နှင့် ရေနံမြေသပိတ် အမှောင့်ပရောဂသည် ဝိုင်းကူ၍ နှိပ်စက်နေကြပေ ၏။

လက်ကျန် စာရင်းပိတ် အဖြစ် သုံးမူးသော ငွေကို လက်တွင်ဆုပ်ကာ ငိုင်နေသော မထားခင် ယနေ့ စားရန်ကို ထိုငွေသုံးမူးဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်သော်လည်း မနက်ဖြန် စားရန် အဘယ်သို့ ကြံဖန်ရမည်နည်း။ အစရှိနောက်နောင် ဆိုသကဲ့သို့ အာမက်တို့ထံ သွားရန်မှာလည်း တစထက်တစ မိမိဘဝကို နစ်မွန်းစေ မည့် အလုပ်ဖြစ်၏ ။ “ပုတ်လျှင်ပေါ် ဟုတ်လျှင်ကျော်” ဆိုသကဲ့သို့ မိမိ၏ လျို့ဝှက်ထားသော ကိစ္စသာ တစ်နေ့ ဗူးပေါ်သလို ပေါ်ခဲ့ပါက မိမိတစ်ယောက်သာမဟုတ် သမီးပျို နှင်းဥလေး၏ ဘဝကိုနစ်နာပေတော့မည် ။ သို့ပါသော်လည်း တဘက် က ဝမ်းရေးနှင့် လင်သည်၏ ကျန်းမာရေး ၊ ခက်သည် အခုမှ အလွန်ပင်ခက်၏။

မထားခင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ သတ်၍သာ သေလိုက်ချင်၏ ။ မိမိကိုယ်မိမိ သတ်သေရန်ပင် အသေမဖြောင့် ၊ တနုံနုံ စဉ်းစားရင်း တစ်နေ့သာ ကုန်ဆုံးပြန်၏ ။ နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင် လက်ထဲတွင် ကြေးနီပြား တစ်ပြားတစ်ချပ်မျှပင် မကျန်တော့သည်ကို ရင်ဆိုင်နေရသော မထားခင်မှာ ရူးမတက်ဖြစ်နေ၏ ။

“ မေမေ ဆန်ကုန်နေတယ် နှင်းဥ သွားဝယ်ရမလားဟင်….”

ဘာမျှမသိရှာသော သမီးလေး လာမပြောခင် မထားခင်မှာ တစ်ခုခု လုပ်ရကိုင်ရမည်ကို ဆုံးဖြတ်ရပေတော့မည် ။ မတက်သာသည့်အဆုံး မထားခင်သည် အာမက်အား အသနားခံကာ ငွေတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့၏ ။ လမ်းတလျှောက်လုံး အရင်တစ်ခါက အာမက်၏ ဦးလေး မိမိအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးညှောင့်ခဲ့ပုံကို စဉ်းစားရင်း တုန်လှုပ်မိ၏ ။ ယခုအခါတော့ ထိုကဲ့သို့ အနစ်မွန်းမခံ ၊ ငွေကိုသာ အတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ထပ်တလဲလဲ ဆုံးဖြတ်မိ၏။

အိမ်ကြီးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်နှင့် အာမက်၏ ပြုံးဖြီးနေသော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရ၏ ။ အာမက်သည် မထားခင်အား ပြာပြာသလဲ ဧည့်ခန်းတွင် အထိုင်ခိုင်းရင်း

“ ဘာကိစ္စရှိလဲ အစ်မကြီး”

ဟု စတင်မေးလေသည် ။

“ အာမက်ရယ် ငါ့ကို ငွေနည်းနည်း လှည့်စမ်းပါဦး ဟယ် ”

“ သြော် အစ်မကြီး ငွေလိုနေလို့လား ခက်တာက ကျတော့် ဦးလေး ရန်ကုန်မှာ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ သွားတယ်”

မထားခင်အဖို့ ကုလားကြီး မရှိကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းသာသွားမိသည် ။

“ အာမက်ရယ် ငါ့ကို ငွေတိုးနဲ့ ချေးပါဟယ်”

“ ငွေတိုးနဲ့ဟုတ်လား အစ်မ ငွေတိုးနဲ့ ချေးဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး၊ ငွေတိုးချတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်လောက်မှ ပေးတာ ။ အခုအစ်မကို ပေးတယ်ထား၊ အစ်မငွေပြန်ဆပ်မှာက အစ်ကိုအလုပ်လုပ်နိုင်မှ၊ အစ်ကိုက ဘယ်တော့ ကျန်းမာပြီး ဘယ်တော့ အလုပ်လုပ်နိုင်မလဲ ၊ ဘာမှ အာမခံချက်မရှိဘူး ၊ ဒီတော့ ဒီလိုလုပ်လေ ၊ အရင်ဦးလေးနဲ့ အစ်မ အလုပ်လုပ်ကြသလို အခုကျတော်နဲ့ အလုပ်လုပ်ကြရအောင်”

အာမက်သည် မြန်မာစကား အပြောအဆိုတွင် လည်ပတ်လှသည် ။ ပါးနပ်သည်။ မထားခင်မှာ ငိုင်ရပြန်ပေသည် ။

“ ဘာများ ဒီလောက် စဉ်းစားနေရသလဲ အစ်မကြီးရဲ့ အကြောင်းက သိပ်မထူးပါဘူး ၊ လာပါအစ်မရဲ့ ကျတော်က ဦးလေးထက် သာရပါစေမယ်.. ဟဲ.. ဟဲ .. ဟဲ”

ဟု ပြုံးဖြီးဖြီးပြောရင်း မထားခင်အား အတွင်းခန်းသို့ ဆွဲခေါ်ခဲ့တော့၏ ။ မထားခင်သည် ဆုပ်ကန်ဆုပ်ကန်ဖြင့်သာ ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်ခဲ့ရပြန်ပါသည် ။

အာမက်သည် မထားခင်နှင့် ယှဉ်ပြိုင်၍ ကုတင်ထက်တွင်ထိုင်၍ မထားခင်အား ပွေ့ဖက်ကာ သူ၏ နှုတ်ခမ်းမဲကြီးဖြင့် မထားခင်၏ နှုတ်ခမ်းအား အင်္ဂလိပ်မင်းသားစတိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပစ်လိုက်၏ ။ နမ်းရုံသာ အနမ်းခံခဲ့ဘူး၍ နှုတ်ခမ်းအစုပ်မခံဘူးသော မထားခင်မှာ တစ်မျိုးအတွေ့ထူးရပြန်၏။

နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နေစဉ် အာမက်သည် သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို မသိမသာ တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘော်လီဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်လိုက်သောအခါ ဝင်းဝါ၍ ပြည့်ဖြိုးသော ရင်သားတွဲတွဲကြီးမှာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။ အင်္ကျီနှင့်ဘော်လီ မရှိတော့သဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေသော မထားခင်အား ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ကာ ဆပ်ကနဲ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သဖြင့် မထားခင်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရပေသည်။

မထားခင်မှာ ရှက်လှသဖြင့် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထား၏ ။ သားကောင်အား မစားမသောက်ခင် ဖမ်းကစားသော ကျားကဲ့သို့ အာမက်သည် မထားခင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ချေ၏ ။ ပါးစပ်ဖြင့် နို့သီးခေါင်းမဲမဲကြီးကို စုပ်ပေး၏ ။

“ အို… ယားတယ်… အာမက်ရယ်”

မထားခင်က အာမက်၏ မျက်နှာအား တွန်းပစ်လိုက်၏ ။ အာမက်က အခြားတဖက်မှ နှိုးဆွပြန်၏ ။ အမွှေးအမျှင်များဖြင့် ဖုံးအုပ်ကာ ကြွကြွရွရွ ကြီး ဖောင်းကြွနေသော မထားခင်ရဲ့ မုန့်ပေါင်းသဏ္ဏာန် စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖဝါးနှင့် ခပ်ကြွကြွလေး ပွတ်ပေးလိုက်ကာ အကွဲကြောင်းထိပ်မှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်စေ့ နီနီရဲရဲလေးအား လက်ကြားတွင် ညှပ်၍ ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ ထိုမှတဆင့်တက်၍ အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ လက်ညှိုးနှစ်ချောင်းထိုးကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို မွှေပေးလိုက်သည်။

“ အာမက် နင်ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲဟယ်”

ဟု မထားခင်က ဟန့်တားလိုက်သည် ။

လက်ညှိုးနှင့် စောက်ခေါင်းတွင်း ထိုး၍ကလိပေးနေသော အာမက်သည် သူ၏ လက်ညှိုးတွင် မထားခင်၏ ရှေ့ပြေး တဏှာရေကြည်များ စိုစိုစွတ်စွတ် တွေ့ထိမိသောအခါ ကုတင်ပေါ်သို့တက်၍ မထားခင်အား ဆွဲထူလိုက်၏ ။

“ မရှက်ပါနဲ့ အစ်မရယ် ဖယ်စမ်းပါ ဒီလက်ကြီးက”

ဟု ပြော၍ မျက်နှာပေါ်တွင် ဖုံးအုပ်ထားသော မထားခင်၏ လက်များကို ဖယ်ချလိုက်၏ ။

“ ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ဦးမှာလဲ အာမက်ရယ်”

မထားခင်သည် အာမက်နှင့်ယှဉ်၍ ကြမ်းပေါ်တွင် ရပ်နေ၏ ။ အာမက်သည် သူ၏ အဝတ်များကို တစ်ထည်ချင်း ချွတ်၍ ချလိုက်သည်တွင် နောက်ဆုံး အမွှေးများပြောင်အောင် ရိတ်ထားသဖြင့် ဘွားဘွားကြီးပေါ်လွင်ကာ တဆပ်ဆပ် တောင်နေသော မြင်းလီးသမျှ ကြီး၍ ထိပ်လန်နေသည့် လီးချောင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

“ ကဲ…. အစ်မကြီး မရှက်ပါနဲ့တော့ဗျာ ကျတော်အစ်မကြီး အဖုတ်က အမွှေးတွေ ရိပ်ပေးမယ် ဒီကုလား ထိုင်ပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်”

ဟု ခိုင်းသဖြင့် မထားခင်သည် ရှက်သဖြင့်
ရုန်းရင်းကန်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ရသည့် အခြေအနေ ရောက်ရပေသည်။ အာမက်သည် သူမ၏ အရှေ့တည့်တည့်တွင် ထိုင်၍ မုတ်ဆိပ်ရိပ်ဓားဖြင့် အသေအချာ ရိပ်ပေးလိုက်သည်တွင် တခဏခြင်း ပြောင်တလင်းခါသွား၏ ။ အမွှေးအမျှင်များ ဗလာကျင်းသွားသဖြင့် သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဝင်းနေ၍ အကွဲကြောင်းအတွင်းမှ အသားနုလေးနှင့် အစေ့မှာ ရဲရဲနီနေ၏။

အာမက်သည် ရေဇလုံထဲမှ ရေနှင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံး အတွင်းအပြင်ကို သေသေချာချာ ဆေးကြော သုတ်သင်ပေးလိုက်ပြီး သူမအား ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် အိပ်စေ၏။ ထို့နောက် အာမက်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ မထားခင်နှင့် ခြေပြန် ခေါင်းပြန် လှဲချလိုက်ကာ…..

“ ကဲ အစ်မ ဘာမှရွံ့စရာ မရှိဘူး ၊ အစ်မရဲ့ အဖုတ် ကို ကျတော်က ပါးစပ်နဲ့ လျက်သလို ကျတော့်လီးကိုလည်း စုပ်ပေးပါ ၊ ကျတော် အစ်မကို ငွေတစ်ရာပေးမယ်”

မထားခင်မှာ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးကို
မိမိပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရမည်ကို ရွံ့ရှာမိ၏ ။ သို့ပါသော်လည်း သူမ ရှောင်ဖယ်ငြင်းဆန်ရန် မပြုခင်ပင် အာမက်သည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းဝသို့ ပြဲလန်နေသည့် ဒစ်ကြီးအား တေ့ပြီးသား ဖြစ်နေ၏ ။

“ စုပ်ပါဗျာ အစ်မရာ ငွေတစ်ရာဆိုတာ နည်းလို့လား ကဲနောက်ထပ် တစ်ဆယ် တိုးပေးပါ့မယ် ဟစမ်းဗျာ ခင်ဗျား ပါးစပ်ကို”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို အာမက်သည် မထားခင်၏ ပါးစပ်အား အတင်းဟခိုင်း၍ သူ၏ ဒစ်ကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်၏ ။

မထူးတော့ပြီဟု သဘောထားမိသော မထားခင် သည် တဝက်မျှ မိမိပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော အာမက်၏ လိင်ချောင်းကို မသိမသာ တစစစမ်းကြည့်လိုက်မိ၏ ။ အာမက်သည် ကျေနပ်သွားကာ
မထားခင်၏ ခြေရင်းဘက်သို့ ခေါင်းပြန်လှဲ့ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ထားလိုက်ပြီး ဟပြဲသွားသော နီတာတာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖျား ထိုးထည့်လိုက်၏ ။

အာမက်သည် မထားခင်၏ အမွှေးအမျှင် ကင်းစင်ကာ ပြောင်ချောနေသော စောက်ခုံတပြင်လုံးကို လျှာဖြင့်လျက်ခြင်း၊ ဟပြဲပြဲ ဖြစ်နေသော အခေါင်းတွင်းသို့ လျှာထိုးကာ ကလိခြင်း၊ အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ရသာဖူးခေါ် ကာမစက်ခလုတ်အား နှုတ်ခမ်းကြားတွင်ထား၍ စုပ်ယူခြင်းဖြင့် အစွမ်းကုန် ကြဲလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်နေပြီး သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သံမဏီချောင်းကဲ့သို့ မာကြော၍ ကြီးထွားလှသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေ၏ ။

မကြာလှပါ အာမက် လျှာဖြင့် ထိုးဆွနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များ ပွက်၍ ပွက်၍ ထွက်လာသည်ကို အာမက်က စုပ်၍ စုပ်၍ ယူလိုက်သလို မထားခင်၏ ပါးစပ်တွင် ပြည့်ကြပ်နေသည့် အာမက်၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှ ပန်း၍ ပန်း၍ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များကို မထားခင်သည် မျိုချလိုက်၏။

ထို့နောက် သူတို့နှစ်ဦးသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ အမောဖြေနေ၏ ။

“ အာမက် မင်းပြီးရင် အစ်မပြန်မယ်”

မထားခင်သည် ပြန်ရန် ဟန်ပြင်၏ ။ အာမက်က လှမ်းဆွဲ၍ သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းတွင် မထားခင်အား ထား၍

“ ဘယ်ကလာ ပြီးရဦးမှာလဲ အစ်မရယ် ၊ အခုမှ အလုပ်လုပ်မလို့”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို မထားခင်အား ကုတင်ဖြတ်၍ အိပ်စေကာ သူမ၏ တင်ပါးကို ကုတင်စွန်းတွင် သေသေချာချာ တင်လိုက်၏ ။ ကုတင်အောက်တွင် တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်များကို အာမက်သည် ပုခုံးပေါ်သို့ လှမ်းတင်လိုက်ရင်း တစထက်တစ ပြန်တောင်လာသော ငပဲကြီးကို ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင် တေ့လိုက်၏။

သူသည် သူ၏ တုတ်ခိုင်ကြီးမားကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာကာ ရဲရဲနီနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ချက်ခြင်း မထိုးသွင်းပေ ။ ပြဲပြဲလန်နေသော အပေါက်ဝ၏ အပေါ်တွင် မတ်မတ်ထောင်နေသော နီတာတာ ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးကို သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးဖြင့် ပွတ်၍ ပွတ်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် မထားခင်သည်

“ အင်… အင်..”

ဟူ၍ ညီးတွားရင်း သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာ၏ ။ သို့တိုင်အောင် အာမက်သည် သူ၏ လီးကြီးအတွင်းသို့ မထည့်သေးဘဲ ပွင့်အာနေသော နီတာတာ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို သူ၏ ဒစ်လုံးကြီးဖြင့် မွှေပေးလိုက်၏ ။

“ အာမက်… အာမက်.. မင်း…မင်း.. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲဟင်… မင်း.. အို… ငါ့ အသဲနှလုံးတွေ ဘလောင်ဆန်နေပြီ… ဟင်း… ဟင်း…”

မထားခင်၏ ညုသံ ပေါ်ထွက်လာသည့်တိုင် အာမက်သည် မလိုးသွင်းသေးပေ။ ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင်သာ သူ၏ ဒစ်ကြီးနှင့် မွှေနှောက်ပေးနေ၏ ။ တချက်တချက် သူ၏ ဒစ်လံကြီးကို ရမက်စိတ်ဖြင့် အစွမ်းကုန် ထနေသော နီရဲရဲ အစေ့ကလေးအား ထိတချက် မထိတချက် ကလိပေးလိုက်သည်။

“ အာမက်ရယ် … မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ…. မင်းရဲ့ … မင်းရဲ့ လီးကြီးကို… ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့လား…. ဟင်း..ဟင်း”

တဟင်းဟင်းဖြင့် အဖျားတက်သကဲ့သို့ တဏှာရှိန်တက်နေသော မထားခင်၏ ပေါင်များကို ခပ်ကားကားမ၍ ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ သူမ၏ ပခုံးကို အားရပါးရဆွဲပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်သော အာမက်၏ ကြီးမားလှသော လီးကြီးသည် ပြဲအာနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့

“ ဖောက်…. ဖစ်…..ဖျစ်……ဖွတ်”

ဟူသော အသံစုံနှင့် ဝင်သွားသလို

“ အမလေး… အမေရဲ့ ”

ဟု မထားခင် အော်လိုက်မိသည်။

“ ဘာဖြစ်သွားလဲ … အစ်မ… ဟင်”

အာမက်က လန့်ဖြန့်ကာ မေးလိုက်၏ ။

“ ရက်စက်ပါ့ အာမက်ရယ် မင်းရဲ့ မြင်းလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဒီလို တအားဆောင့်လိုက်တော့ ငါ့သားအိမ် ကွဲသွားမှာပေါ့”

အာမက်သည် မထားခင် အနာသက်သာစေရန် ခဏမျှ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထည့်ထားပြီး တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်၏ ။ သုံးပုံ နှစ်ပုံ ခန့်ဆွဲနှုတ်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆယ်ချက်ခန့် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသော အခါ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စီးလာသော ကာမရှေ့ပြေးအရေကြည်တို့ကြောင့် “ရှော” ကနဲ “ရှော” ကနဲဝင်သွား၏ ။

သွက်လာသည်နှင့် အမျှ “စွပ်..ဖွတ် …ဖတ် .စွတ် … ဖွတ်…ဖတ် ” ဟူသော အခေါင်းအတွင်းသို့ လီးချောင်းဝင်သံမှာ အခန်းတွင်းဝယ် အချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

မထားခင်၏ စိတ်တွင် အာမက်၏ ဦးလေးသည် ငပဲကြီးရာတွင် အာမက်လောက်ပင် ကြီးသော်လည်း အဆောင့်အညှောင့် အလိုးတွင်မူ အာမက်လောက် ဆောင့်အား ညှောင့်အား မသွက်လှဟု မှတ်ချက်ချမိ၏ ။ သူမ၏ စောက်ခေါင်း တလျှောက် သားအိမ်ဝတိုင် ပြည့်ကြပ်စွာ သွတ်သွင်းထားသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးသည် ခပ်သွက်သွက် ဝင်ထွက်နေရာ သူမ၏ အတွင်းသားနုနုလေးကို ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် မထားခင်သည် “အင်း… အင်း…” နှင့် ညီးညူစပြုလာပြန်၏။

အာမက်သည် ဆယ့်ငါးချက်ခန့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ကာ အရှိန်အနည်းငယ် လျှော့၍ တချက်ခြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အရှိန်လျော့သွားချိန်တွင် မထားခင်က အောက်က စကောဝိုင်း၍ တမျိုး ၊ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို မြောက်၍တဖုံ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်မှုကို တောင်းတပြန်တော့လည်း အာမက်သည် မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့……..

“ အင့်……ဖွတ်….. ဖတ်……. ဖွတ်……. ဖတ်….. အင့်”

ဟူ၍ တစ်ခန်းလုံး မြည်ဟီးလာ၏ ။

မထားခင်အဖို့ ကိုထွန်းခင်အား သစ္စာဖောက်ရခြင်း အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲရ၏ ။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ စီးပွားရေးကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ငတ်ပြတ်မှု ဒဏ်ကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ကိုထွန်းခင်၏ အသက်တစ်ချောင်း ကယ်လိုခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

မထားခင်သည် သူမရဲ့ လင်ကို ချစ်သည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုထွန်းခင်မှလွဲ၍ မည်သူ့ကိုမှ စိတ်နှင့်ပင် မပြစ်မှားခဲ့ ။ ကိုထွန်းခင်က သူမအား ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် အနှိုးအဆွ မကျွမ်းကျင်သော်လည်း ချစ်လင်ဖြစ်သည်က တကြောင်း၊ အပျိုရည် တက်ကြွချိန် ဖြစ်သည်ကတကြောင်းကြောင့် ကိုထွန်းခင် တက်ညှောင့်တိုင်း ပြီးသည်က အမှန်ပင် ၊ ကာမစိတ် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ သုတ်ရည် ပန်းထွက်လာသည်နှင့် ပြီးစီးသည် ဟု သူမ ထင်မှတ်ခဲ့သည်။

ကိုထွန်းခင်နှင့် ပေါင်းလာသည့် နေ့မှစ၍ ယနေ့တိုင် ညတိုင်း မီးခွက်မှုတ်လိုက်ကာ ခြင်ထောင်ထဲသို့ လင်မယား ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လျှင် ကိုထွန်းခင်က သူမအား ပွေ့ဖက်၍ နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကားခိုင်းကာ တက်၍ ညှောင့်လိုးတော့သည် ။ ကြာကြာညှောင့်တော့ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ သုတ်ရည်များမှာ ထွက်၍ ကိစ္စပြီးစီးပြီဟု ကျေနပ်ခဲ့ကြသည်။

အမှန်အားဖြင့် အမှောင်တွင်းမှ ကာမစစ်ပွဲသည် ဂွင်းတိုက် လက်ညိုးထိုး၍ ကာမ အာသီသ ဖြေဖျောက် ခြင်းနှင့် မည်သို့မျှ မခြားကြောင်း သူတို့မသိခဲ့ပေ ။ မိဘမောင်ဘွားတို့ကြောင့် ဆိုပါက လင်နှင့်မယား အိပ်ရန် သီးသန့်ခန်း ရှိသင့်၏ ။ အကယ်၍ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် မီးခွက်မှုတ်သည် ဆိုပါက ထိုမျှ ရှက်ကြောက်နေလျှင် လင်မယူ သားမယူပဲ ဘုန်းကြီး မယ်သီလရှင်သာ ဝတ်ကြရန် တိုက်တွန်းချင်ပါသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အမှောင်နှင့်မဲမဲတွင် ကိုယ့်ချစ်သူ၏ မျက်နှာကိုမျှ မမြင်ရဘဲ အရမ်းချစ်၊ အကန်းချစ်သာ မှန်းဆ၍ ချစ်ရ၏။ စာကြောင်း စပ်မိ၍ စာရေးသူ ကြားဘူးသော တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှာ….

ယခင်မြန်မာပြည်တွင် အင်္ဂလိပ်များ အုပ်စိုးစဉ်က ရန်ကုန်မြို့ အလယ်ပိုင်းတွင် ဖာများ အလွန်ပေါ၏ ။ အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလွန်ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော ကြေးနည်း အတန်းအစား တစ်ခုမှာ…. “မီးခွက် ထွန်းလျှင် တစ်ကျပ်…. မီးခွက် မထွန်း ငါးမူး ” ဆိုသည့် အတန်းအစား ပင်ရှိ၏ ။

မီးခွက်မှုတ်ထားသဖြင့် အမှောင်ထဲတွင် မိမိငပဲသည် အဘယ်အပေါက်ထဲ ဝင်သည်ကိုမျှ မသိရပေ။
ထို့ကြောင့် အလင်းရောင်သည် ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် လိုအပ်၏ ။ မိမိချစ်သူ၏ မျက်နှာအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရသည်မှာ အရသာ တမျိုးပင် ။

ထို့ပြင် ချစ်သူ၏ ရင်သားမို့မို့ ၊ ဆီးခုံမို့မို့နှင့် အတွင်းသား နီတာတာလေးတို့ကို မြင်တွေ့ရသဖြင့် ကာမစိတ် အဟုတ်သည် ပြည့်ဝစေ၏ ။ ပါးမို့မို့ဖောင်းဖောင်းမှ ထုံသင်းသော သနပ်ခါးနှင့် ပေါင်ဒါ သင်းသင်း ရနံ့လေးတို့သည်လည်း စစ်ကူဖြည့်ပေး၏။

နူးညံ့သော ရင်သားအစုံ ၊ ပေါင်ရင်းရှိ ဖောင်းမို့မို့ မုန့်ပေါင်း အတွင်းရှိ အသားနုနှင့် အသားတက် အစေ့လေးတို့၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့….
“ မောင်…. မောင် …ခင်ရဲ့ အသက်မောင်ရယ် … ဟင်း ဟင်း…” ဟူသော ကြူသံလေးများနှင့် “ဖျစ်..ဖျစ်… ဖွတ်…ဖွတ်…ဖတ်. .ဖတ်” ဟူသော ကာမ ရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် စီးဝါးလိုက်သံလေးများမှာ နားသောကဆင်စရာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် ကာမရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်း မရှိရန် အထူးလိုအပ်၏ ။ လင်နှင့်မယား ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ခြင်း မိမိတို့ ကာမစပ်ယှက်သည်ကို
တခြားသူများ သိရှိကြမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းတို့သည် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေ၍ ပြည့်ပြည့် ၀၀ ကာမစည်းစိမ် မခံစားရပေ ။ ထို့ကြောင့် ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားလိုပါက လုံလောက်သော အလင်းရောင် ရှက်ကြောက်ခြင်း မရှိမှုတို့ကို အလွန်လိုအပ်၏ ။

အာမက်သည် မထားခင်အား မညှာမတာ တစထက်တစ ကြမ်းကြမ်းလာခဲ့ရာ မထားခင်မှာ အောက်မှ ကော့၍ ကော့၍ တမျိုး ၊ စကောဝိုင်းတိုက်၍တဖုံ အောက်ပေး ကောင်းကောင်းဖြင့် ကြုံး၍ ခံရင်း

“ အင်း…အင်း …ကျွတ် ….ကျွတ်”

ဟူ၍ ညဉ်းတွားနေ၏ ။

“ အစ်မကြီး …အစ်မကြီး… ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်..”

ဟု အာမက်သည် ဆောင့်နေရာမှ ရပ်နားရင်း မေးလိုက်၏ ။

“ ဘာ….ဘာမှမဖြစ်ဘူး………အာမက် …ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ”

ဟု မထားခင် တဏှာသံပါပါဖြင့် ပြောလိုက်ရာ အာမက်သည် အစွမ်းကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် “အင်” ဟူ၍ သူမ၏ ပါးစပ်မှ ထွက်သွားသလို “စွပ်” ဟူ၍ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှ ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားသကဲ့သို့ “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးတန်ကြီးမှာ
အပြင်သို့ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

စစ်ပွဲတွင် စက်သေနတ် သမားက ရန်သူတပ်တွင်းသို့အဆက်မပြတ် ပစ်သွင်းသကဲ့သို့ အာမက်၏ ကြီးမားလှသော သံမဏိ လီးချောင်းကြီးမှာ ပြဲပြဲလန်၍ ပွင့်အာနေသော မထားခင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပစ်၍ ပစ်၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်မှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ထိဝင်၍ သွားရကာ မထားခင်သည် “အင့်… အင့် ..”ဟူသော ညဉ်းသံဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွား၏ ။

အာမက်မှာ ဒုတိယတစ်ချီ တက်သုတ်ရိုက်နေရသဖြင့် မထားခင်နှင့်အတူ မပြီးခဲ့ပေ။ ဖြေးဖြေး တစ်ခါ ကြမ်းကြမ်းတစ်လှည့် အမျိုးမျိုး ချဲ့၍ ချဲ့၍ လိုးပါသော်လည်း မပြီးနိုင်သေးပေ ။

“ အာမက် … မပြီးသေးဘူးလား.. ငါညောင်းလှပြီကွာ…”

မထားခင်က ညောင်းသည်ဟု ညဉ်းညူသဖြင့် အာမက်သည် ရပ်နားလိုက်ကာ

“ ကဲ အစ်မညောင်းရင် ကျတော် ပြသလိုလုပ်”

ဟုပြောကာ သူမအား ကုတင်တွင်ဖြတ်၍ မှောက်စေ၍ ကုတင်အောက်ကြမ်းပေါ်တွင်ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ကား၍ ရပ်စေ၏ ။ ထိုအနေအထားမှာ ဖြူဖွေးသော သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးကြားမှ ပြူးအာထွက်နေသော စောက်ပတ်မှာ အာမက်အား တမျိုးစိတ်တက်ကြွစေ၏ ။

စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးအား တေ့လိုက်ကာ တွဲလောင်းကျနေသော နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရဆွဲ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်တွင်

“ ဘွတ်”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားသဖြင့်

“ အမလေး … .အာမက်…နာတယ် ”

ဟု ညဉ်းတွားမိ၏ ။

အာမက်သည် ခနမျှ နားလိုက်ပြီး ခပ်ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေး၏ ။ မထားခင် ခံနိုင်ရည်ရှိလာသော အခါ သူသည် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးလိုက်သည်တွင် …….

“ ဘွတ်……စွပ်…..ဘွတ်”

ဟူ၍ စောက်ခေါင်းလှိုဏ်သံမှာ အခန်းတစ်ခုလုံးမြည်ဟီးနေတော့၏ ။ တစထက်တစ အဆောင့် အလိုး အညှောင့်ကြမ်းသကဲ့သို့ မထားခင်မှာ ပြန်လည် စိတ်တက်ကြွလာရကာ သူမ၏ ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများက မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ အဆောင့် …. အညှောင့်…အလိုး သွက်လက်လာကြပြီး မကြာမှီ အချိန်အတွင်းမှာပင်…

“ ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ….စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အစ်ကို ဖောင်ပြည့်သွားလို့ပါ….”



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။