ဘဝရဲ့ဇာတ်ဆရာ အချစ်ရဲ့မာယာ (စ/ဆုံး)

 ဘဝရဲ့ဇာတ်ဆရာ အချစ်ရဲ့မာယာ (စ/ဆုံး)

လွင်ပြင်လှိုင်းငယ် ရေးသည်။

တိုးတက်နေခေတ်ကြီးထဲမှာ မွေးဖွားခဲ့ရပေမဲ့ တိုးတက်မှု့မရှိတာက ကျွန်တော်ပါ ပညာဆိုတာလဲ မိဘကအဆင်မပြေတော့ ၁၀ တန်းတောင်မဖြေခဲ့ရပဲ ကျောင်းတော်ကြီးကို နှုတ်ဆက်ခဲ့ရလို့ ပညာဆိုတာလဲကျွန်တော့်မှာမရှိပါ။

ဘာတစ်ခုမှ ပြည့်စုံမှု့မရှိတဲ့ အနေအထားနဲ့ အလုပ်ဆိုတာလဲ ကျွန်တော့်မှာမရှိပါ ဘွဲ့လက်မှတ်လေးကိုင်ပြီး အလုပ်လျှောက်ဖို့တန်းစီနေသူများတောင် ရုံးကူ ပြာတာတောင် အကုန်မရတဲ့ ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ ကျွန်တော်လိုလူတစ်ယောက်အတွက် အလုပ်မရှိတာ မဆန်းပါဘူး။နောက်ဆုံးလက်သမား ပန်းရန်အလုပ်တောင်ကျွန်တော်အတွက်မရှိတာ ကျွန်တော်အလုပ်ရှာတာ ညံ့လို့လား အလုပ်ကပဲရှားပါးလို့လားမသိပါဘူးဗျာ။

တွေ့သမျှလူကို အလုပ်လေးမရှိဘူးလား အလုပ်ရှိရင်ကျွန်တော့်ကိုပြောပါနော်လို့ ပြောရ မေးရတာလဲ ကျွန်တော့်အတွက် မူပိုင်သီချင်းလိုဖြစ်နေပါပြီဗျာ။ရှိစုမဲ့စုလေး လမ်းစရိတ်လုပ်အလုပ်ရှာပုံတော်ဖွင့်ရတာလဲ အလုပ်မရတဲ့အပြင် လမ်းစရိတ်ပဲဆုံးတာ လနဲ့ချီနေပါပြီ။အလုပ်မရတဲ့အဆုံး တပ်ပြန်ခေါက်ပြီး အမေ့အိမ်ကိုပြန်လာလို့ အိမ်ကို ဝင်ဝင်ချင်းပဲ

"ကိုကြီး ကျွန်တော့်အတွက်မုန့်မပါဘူးလား ဗိုက်ဆာလို့သေတော့မယ်"

လို့ ကျွန်တော့်အောက်က ညီငယ်ကမေးပါတယ်။အဖြေစကားတောင်ပေးသေးခင် အငယ်ဆုံး ညီမလေးကလဲ ပြေးလာပြီး 

"ကိုကြီး ညီမလေးမှာလိုက်တဲ့ ခဲတံလေးဝယ်လား"

လို့မျှော်လင့်ချက်လေးနဲ့မေးပြန်ရော ဒါနဲ့ ညီမလေးကို ပွေ့ချီပြီး

"ဒီနေ့တော့မပါသေးဘူးနောက်ရက်ကိုကြီးဝယ်လေးပေးမယ်နော်"

 "ဟာ ကိုကြီးပြောလိုက်ရင်ဒီအတိုင်းကြီးပဲ တခါမှလဲမပါလားဘူးမနက်ဖြန်ကျောင်းမှာ ဘာနဲ့စာရေးရမလဲ"

လို့ ငြီးပြီးကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားပါတယ်။အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်တော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှ ဆန်မရှိတဲ့အိုးကို ခြစ်ချုပ်နေတဲ့အမေကကျွန်တော့်မျက်နှာမကြည့်ပဲ ကျွန်တော့်လက်ကို ကြည့်ပြီး လက်ဗလာနဲ့ဖြစ်နေတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှမမေးတော့ပဲ ဆန်အိုးကိုသာ အံကြိုတ်ပြီးခြစ်နေတာကျွန်တော်မကြည့်ရက်တော့ပဲ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းဘာတစ်ခုမှမရှိတဲ့ ဧည့်ခန်းထောင့်ကမဲ့ပြုံး ပြုံးနေတဲ့ သောက်ရေအိုးစင်ကိုဖွင့်ပြီး ရေကိုသုံးခွက်ဆင့်အားမနာတမ်းသောက်ချလိုက်တယ်။တော်သေးတယ် ရေတောင် အဘိုးမသေခင် နောက်ဘေးမှာရေတွင်းလေးတူးခဲ့လို့ ဝယ်မသောက်ရပဲအားမနာတမ်း၀၀သောက်နေရတာ။ဝူး.....ဘဝကလဲနော်။

မနက်ဖြန်အတွက် ဘယ်သွားပြီးအလုပ်ရှာရင်ကောင်းလဲလို့ စဉ်းစားနေတုန်း သတိယပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံကိုထုတ်ပီးရေတွက်ကြည့်လိုက်တော့မနက်ဖြန်အသွားလမ်းစရိတ်တောင်အနိုင်နိုင်ရယ် ပိုက်ဆံကိုကြည့်ပြီး ငိုတောင်ငိုချင်သွားတယ် ဘယ်တတ်နိုင်မလဲနော် ။ဟိုးတွေးဒီတွေးနဲ့ ဗိုက်ထဲက သံစုံတီးဝိုင်းရဲ့ လက်စွမ်းပြတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးအိပ်ပျော် ဖို့ကြိုးစားရင်း "ဝုန်း"ဆိုသောအသံကြောင့်လန့်သွားသည် သိလိုက်ပါပြီ။

"ဝုန်း"ဆိုသောအသံမှာ တံခါးဖွင့်သောအသံမဟုတ်ပါ အိမ်တွင် အပ်တိုတစ်ချောင်းတောင် ခိုးစရာမရှိသောကြောင့်ဘယ်သူခိုးမှ လာမခိုးလို့တံခါးဆိုတာမရှိလို့ "ဝုန်း "ဆိုသောအသံက ကျွေးဖခင်မူးပြီးပြန်လာပြီး အရက်၏ ကန်လိုက်သောဒဏ်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့် ကျိုးလုနီးနီးကြမ်းပြင်နှင့် ထိတွေ့သောအသံသာဖြစ်ပါသည် ။

ရောက်လျှင်ရောက်ချင်းပဲ အကြီးဆုံးသားကျွန်တော့်အား

"ဖိုးမောင်အသုံးမကျတဲ့ကောင် ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ မိဘကိုကူညီရကောင်းမှန်းမသိဘူးအလုပ်ထွက်ရှာတယ်ဆိုပြီဘယ်အလေလိုက်နေမှန်းမသိဘူးခုထိအလုပ်ဆိုဆိုတာမရဘူး ။အသုံးကိုမကျဘူး ငါတစ်ယောက်ထဲလုပ်နေရတာလဲ သနားပါအုံးကွာ ငါပြောရင်လဲအရက်မူးလို့ပြောတယ်လို့ထင်အုံးမယ်။ငါအရက်သောက်ချင်လို့သောက်တာမဟုတ်ဘူးကွ ပင်ပန်းလို့သောက်တာမင်းသိလား"

ဆိုပြီးသူဖွင့်နေကျဓါတ်ပြားဟောင်းကြီးဖွင့်နေပြီး ခဏကြာတော့အသံတိတ်သွားတယ် အင်း မူးကလဲမူး မောကလဲမောတော့ အိပ်ပျော်သွားပြီထင်ပါတယ်။အဖေအိပ်ပျော်သွားပြီးခဏကြာတော့ အမေအိတ်တစ်လုံးဆွဲပြီ ဖိနပ်တောင်မပါပဲအိမ်ပြင်ထွက်သွားပါတယ် ။

ထုံးစံအတိုင်း ရပ်ကွက်ထဲလှည့်ပြီး မျက်နှာငယ်လေးနှင့် သားသမီးတွေစားဖို့ ဆန်းလိုက်ချေးမှာပေါ့။မတွေးတော့ပါဘူး အဆင်မပြေမှု့တွေကများတော့ ဘာဆက်လုပ်မယ်ဆိုတာတောင်မတွေးချင်ခေါင်းကို အားရပါရကုတ်ပြီး အိပ်လိုက်တာ အိပ်မက်ထဲတော့ အဆင်ပြေသား လိုချင်တာအားလုံးရ ဖြစ်ချင်တာအားလုံးဖြစ်နဲ့အိပ်မက်တောင်မနိုးပဲဆက်မက်နေချင်မိတယ်။မနက်လင်းတော့ အိပ်ယာနိုးတော့ မထချင်သေးပဲအိပ်မက်ထဲကမှတ်မိသလောက်အကြောင်းလေးတွေ စဉ်းစားပြီးပြုံးနေတုန်း

"ဟဲ့ ဖိုးမောင်မထသေးဘူးလား ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်သူဌေးသားများမှတ်နေလား ထထ မျက်နှာသစ်အလုပ်ရှာဖို့ပြင် အိုးထဲမှာ ဆန်ပြုတ်လေးရှိတယ် အငယ်တွေစားဖို့ချန်ပြီးစားသွား ဒီနေ့အလုပ်မရရင်တော့ ငတ်ဖို့သာပြင် ဆန်လဲချေးရလွန်းလို့ မချေးဖူးတဲ့အိမ်ဆိုလို့ရပ်ကွက်အပြင်က သူတောင်းစားတဲပဲကျန်တော့တယ် သိလား ထ မြန်မြန်ထ"

လို့ ဟစ်ဟော့သီချင်းလို မနားတမ်းပြောသံကြားရတော့ အိပ်မက်အကြောင်းခဏထားပြီး မျက်နှာသစ် ရေချိုး ဆန်ပြုတ်လေးမဝတ၀သောက်ပြီး အဝတ်စားလဲ (အဝတ်စားလဲဆိုလို့ အထင်မကြီးနဲ့ ကျွန်တော်ပိုင်ဆိုင်တာဆိုလို့ ပုဆိုးနှစ်ထည် အင်္ကျီနှစ်ထည်နှင့် ဘောက်ဘီရှည်တစ်ထည်သာရှိပါသည်)ပြီးတော့ အိမ်မှ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထွက်ခွါလာပါတော့သည် ဘတ်ကားဂိတ်ရောက်တော့ ဘယ်နေရာအလုပ်သွားရှာမယ်စဉ်းစားနေတုန်း 

"ဟေ့ကောင် ဖိုးမောင် ဘယ်သွားမလို့လဲ"ဆိုပြီး ဟိုဘက်ရပ်ကွက်မှ အသိကိုကြီးတိုးကနှုတ်ဆက်ပါတယ်။

"ထုံံးစံအတိုင်း အလုပ်ရှာပေါ့ဗျာ"

လို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တော့

"အလုပ်ဆိုလို့ ခုမှသတိယတယ်ငါတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ  အင်တာနက်ဆိုင်သစ်တစ်ဆိုင်ဖွင့်တာ ဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီးက ငါ့ကို အလုပ်လုပ်ချင်တဲ့သူခေါ်လာပေးလို့ပြောထားတယ် မင်းလုပ်ချင်လား လုပ်ချင်ရင်အခုသွားမေးရအောင် တကယ်လို့ အလုပ်ရရင်တော့ငါ့ကို ဘီယာတိုက်ရမယ်နော်"

လို့ပြောတော့ ကျွန်တော် ရင်ခုန်သံမြန်သွားစေပေမဲ့..

"လုပ်တော့လုပ်ချင်ပါတယ်ကိုကြီးတိုးရာ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က၁၀တန်းလဲမအောင်ဘူး ကွန်ပျူတာဆိုတာမြင်ဖူးပြီးမကိုင်ဖူးတဲ့လူတစ်ယောက်ကို အင်တာနက်ဆိုင်ကအလုပ်ပေးပါ့မလားဗျာ"

လို့အားလျော့စွာပြောတော့

"မင်းကလဲ စစ်မရောက်ခင်မြှားကုန်နေပြန်ပါပြီ အလုပ်ကသွားမဗျုးရသေးဘူး မဖြစ်ဘူးဆိုတာနဲ့စနေပြီ အလုပ်ပေးတာမပေးတာက ဆိုင်ရှင်အလုပ် အလုပ်သွားဗျူရမှာကမင်းအလုပ် ဗျူလို့မရတော့လဲ အရင်းပေါ့ကွာ ဘတ်ကားခကုန်တာမှတ်လို့ လမ်းလျှောက်သွားယုံပဲဟာ"

လို့ပြောပြီး ကျွန်တော်လက်ဆွဲခေါ်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ မထူးပါဘူး ရတော့လဲအမြတ်ပေါ့ဆိုပြီးလိုက်သွားပါတယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက် စကားတပြောပြောနဲ့လမ်းလျှောက်လာလိုက်တာ ..

"-----------" 

ဆိုင်းဘုတ်ရှေ့ရောက်တော့

"ဒီဆိုင်ကွ ဆိုင်ရှင်ကအမျိုးသမီး သဘောကောင်းပါတယ်သူလဲအလုပ်သမားမရသေးတော့ တစ်ယောက်တည်းဒုက္ခများနေတာ ။မင်းကလဲ ငယ်ငယ်ချောချာလေးအဝတ်အစားကသာစုတ်ပြတ်နေလို့ကောင်းကောင်းဝတ်စားလိုက်ရင်ရုပ်ရှင်တောင်ရိုက်လို့ရသေးတယ်လို"

လို့ကိုကြီးတိုးကပြောပြီးရှေ့ကနေဦးဆောင်ဝင်သွားပါတယ် ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်။အရာရာမပြည့်စုံပေမဲ့ ကျွန်တော်ရုပ်ရည်ကတော်တော်ကြည့်ကောင်းတာ တစ်ခုတော့ပြည့်စုံပါသည်။ကိုကြီးတိုးနောက်မှ ကပ်လိုက်ရင်း ဆိုင်အခြေအနေကိုကြည့်လိုက်တော့မဆိုးပါဘူး ။ကွန်ပျူတာက၁၀လုံး ဆိုင်လေးကလဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့်တော်တော်ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ ကောင်တာလို့ထင်ရတဲ့ စာပွဲတလုံးမှာတော့ လူတစ်ယောက်ကျောပေးထိုင်နေပါတယ် ။

ကိုကြီးတိုးက ကျွန်တော်လက်ဆွဲသွားပြီး ကောင်တာနားရောက်တော့

"မမ ဟိုနေ့ကမမရှာခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်သမားရလို့လာပြတာပါ"

လို့ ရိုရိုသေသေပြောလိုက်တော့ ဆုံလည်ကုလားထိုင်လေးကျွန်တော်တို့ဘက်လှည့်လာပါတယ်။ကိုကြီးတိုးခေါ်တော့ မမတဲ့ အသက်က ကျွန်တော်အမေထက် ၂ နှစ်လောက်ပဲငယ်မယ်ထင်ရတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် မျက်နှာမှာလဲ မိတ်ကပ်အပြည့် နှုတ်ခမ်းနီးရဲရဲနဲ့ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်က ခပ်တည်တည်နဲ့

"နာမည်"

စကားသံကလဲမာလိုက်တာ ကျွန်တော်ဘာဖြေရမယ်မသိ ကျောက်ရုပ်လိုရပ်နေတုန်း

"ဖိုးမောင်ပါမမ"

လို့ ကိုကြီးတိုးက ကြားမှဝင်ဖြေပေးသည်။မင်းကိုမေးတာမဟုတ်ဘူး သူ့ကိုမေးတာ သူဖြေပါစေ ဒါနဲ့

"ဖိုးမောင်ပါ အန်တီ"

လို့ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ပြန်ဖြေတော့ ဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီးမျက်နှာက တည်ရာမှ တင်းလာသလိုထင်ရပါတယ် .။

ကျွန်တော်ကြောက်နေတာတော့အမှန်ပါ အလုပ်ရှာနေတာကြာပြီဆိုပေမဲ့ နဖူးတွေ့ဒူတွေ့ လက်တွေ့အလုပ်ဗျူးဖူးတာ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့ ကြောက်နေခြင်းဖြစ်ပါသည် ဘေးနားမှ ကိုကြီးတိုးက ကျွန်တော်ဖြေသံကိုကြားတော့ခြေထောက်ကို သူ့ခြေထောက်နဲ့နင်းလိုက်သည် ဘာများဖြေတာမှားလဲလို့ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့

ပါးစပ်မှ အသံမထွက်ပဲ ပွစိပွစိလုပ်ပြနေတာကြည့်ပြီး နားမလည်ပဲ ခဏလေးကြာမှသူ့ပါးစပ်အဓိပ္ပါယ်ဖော်ကြည့်မှ သဘောပေါက်သွားပါတယ်။

"နာမည်အရင်းလား" 

"နာမည်အရင်းက ဖြိုးမောင်ပါမမ ရပ်ကွက်ထဲမှာဖြိုးမောင်ကို ခေါ်ပါများတော့ ဖိုးမောင်ဖြစ်သွားတာပါမမ"

လို့အရဲစွန့်ဖြေလိုက်တော့ ဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီး မျက်နှာတော့ နဲနဲလျော့သွားတယ်။

"အသက်ကကော""

၁၈ နှစ် ပြည့်တော့မယ်ဗျ"

လို့ရိုရိုသေသေလေးပြောလိုက်တော့

"ကျောင်းနေသေးလား"

"ဟုတ်ကဲ့ မိဘကစီးပွားရေးအဆင်မပြေလို့ ၁၀တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်လိုက်ရပါတယ်"

လို့ဝမ်းနည်စွာပြောတော့

"ပြီးရောဒါကအရေးမကြီးပါဘူး ဆိုင်ကိစ္စကသင်ပေးရင်တတ်ပါတယ် မခက်ပါဘူး။ လစာက ... လောက်ရမယ် ဆိုင်ကိုမနက်၁၀နာရီဖွင့်ရမယ် ည ၁၂ နာရီပိတ်ရမယ် ။ တကယ်လို့ ၁၂ နာရီထိုးလို့ လူရှိသေးရင် လူပြန်သွားတဲ့အထိစောင့်ပြီးမှဆိုင်ပိတ်ရမယ် အဆင်ပြေမလား"

လစာကမဆိုးပါဘူး လောလောဆယ်အိမ်ကိုတော့ နဲနဲအထောက်အကူဖြစ်မှာမို့

"ဟုတ်ကဲ့အဆင်ပြေပါတယ်'

"ဒါဆိုမင်းကို အစမ်းသုံးကြည့်မယ် ကြိုက်ရင်ဆက်သုံးမယ် ဒီနေ့မင်းကို လုပ်ရမယ့်ဟာတွေသင်ပေးမယ် ညနောကမှပြန်ပေါ့ လစာကတော့ မနက်ဖြန်မှစတွက်မှာနော်"

လို့ပြောပြီးဆိုင်မှာလုပ်ရမယ့်အလုပ်တွေကိုသင်ပေးရင် ညနေရနာရီလောက်ကျတော့မနက်ဖြန် ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ သော့တစ်ချောင်းအပိုပေးပြီးပြန်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ကျွန်တော်နှင့်ကိုကြီးတိုး ဆိုင်မှအတူတူပြန်လာပြီး ကိုကြီးတိုးကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းလစာထုတ်ရင်ဘီယာအဝတိုက်မဲ့အကြောင်းပြောပြီး အိမ်သို့ သွတ်လက်ေသောခြေအစုံနှင့်ပြန်လာခဲ့ပါတော့သည်။

ရပ်ကွက်ကုန်စုံဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ သတိယပြီး ဒီနေ့ဘတ်ကားခလေးနဲ့ ဆန်ကိုရသလောက်ဝယ်ပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတယ် အလုပ်ကနီးတော့ လမ်းလျှောက်သွားလဲရတာမို့ ကားခမကုန်တော့မှာဖြစ်လို့ ကားခလေးကိုဆန်ဝယ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။အိမ်ထဲကကိုလှမ်းဝင်လိုက်တော့ ညီလေးနဲ့ညီမလေးနှစ်ယောက်က ကစားနေရင်းကျွန်တော့်ကိုမြင်တော့ အရင်ရက်တွေကလိုတောင် ဘာပါလားလဲလို့တောင်မမေးတော့ပဲ ကစားမပျက်ဆက်ကစားနေကြပါတယ်။အမေကတော့ ပြဲနေတဲ့အဖေ့ ပုဆိုးလေးကိုချူပ်နေရင်း ကျွန်တော့်ကိုကြည့်တောင်မကြည့်ပဲ

"ဖိုးမောင်ဗိုက်ဆာနေပြီလား အိုးထဲမှာဆန်ပြုတ်နဲနဲချန်ထားတယ်စားလိုက်လေ"

လို့ပြောတော့ ကျွန်တော်ဗိုက်ကပျော်ပြီးမဆာတာလားမသိစားချင်စိတ်မရှိပဲ အမေ့ဘေးကပ်ထိုင်ဆန်ထုပ်လေးရှေ့ချပြီး

 "အမေ ဝမ်းသာစရာပဲ ကျွန်တော်အလုပ်ရပြီဗျ"

လို့ ဝမ်းသာအားရပြောတော့ အမေက မော့ကြည့်ပြီး 

"တကယ်လားဖိုးမောင် ဘာအလုပ်ရတာလဲ အလုပ်က အဝေးကြီးလား သူဌေးကကော သဘောကောင်းမယ့်ပုံပေါ်လား"

စသည့်လားပေါင်းများစွာပါသော မေးခွန်းကို မျည်ရည်ဝဲ၀ဲဝမ်းသာသောအသံနှင့်မေးရှာသည်။

"တကယ့်ပေါ့ အမေရ အင်တာနက်ဆိုင်မှာပါ အလုပ်ကမဝေးပါဘူး ။ကိုကြီးတိုးတို့ရပ်ကွက်ထဲတင် လစာကတော့ ....... လောက်ရမယ် ဆိုင်ရှင်ကအမျိုးသမီး အမေတို့လောက်ရှိမယ် သဘောကောင်းမယ့်ပုံပါပဲ စိတ်မပူပါနဲ့ လောလောဆယ် လစာသိပ့်မများပေမဲ့ အိမ်စရိတ်လေးနဲနဲထောက်နိုင်တော့ အဖေလဲ အသက်ရူချောင်တာပေါ့ ဒီမှာဆန်လေး မနက်ဖြန်ဘတ်ကားစီးစရာမလိုတော့ ကားခလေးနဲ့ဆန်ဝယ်လာတာ"

လို့ပြောပြီး ဆန်ထုပ်လေးပေးပြီး ထကာ တန်းပေါ်မှာတင်ထားသော ဘောင်းဘီရှည်လေးကို သေချာခေါက်ပြီး အိပ်ယာအောက်ထိုးထည့်ထားလိုက်တယ် မနက်ဖြန်ဒီဘောင်ဘီရှည်လေးဝတ်သွားရမယ်မဟုတ်လား။

ဒီနေ့ည ထူးထူးခြားခြားအဖေလဲ စောစောပြန်ရောက်လာတယ် အရက်လဲနဲနဲပဲသောက်ထားတယ်ထင်တယ်(နဲနဲဆိုတာလဲ သောက်စရာပိုက်ဆံမရှိတော့လို့လား တိုက်မယ့်သူမရှိလို့လားတော့မသိ) ဒီလိုနဲ့ ညစာထမင်းဝိုင်းလေးကို ငပိရည်တို့စရာနဲ့ မြိန်ရှက်စွာစားရင် အလုပ်ရပြီ။

ဖြစ်ကြောင်းပြောပြတော့ အဖေက

"ဒီအလုပ်ကို သေချာဂရုစိုက် ကိုယ့်အလုပ်လိုသဘောထားပြီးလုပ် အလုပ်မရှိရင် ဘယ်လောက် ဒုက္ခရောက်တယ် အလုပ်ရှာရတာဘယ်လောက်ခက်တယ်ဆိုတာမင်းလဲသိလောက်ပြီဆိုတော့ ဘာဖြစ်ဖြစ်သီးခံပြီးလုပ်ကြားလား"

လို့ဆုံးမရှာတယ်။စားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ ညီမလေးကသူ့ကိုကွန်ဘာဘူးလှလှလေးဝယ်ပေးရမယ်နော်လို့ ပူဆာပြီးဘေးနားမှာ ကွေးကွေးလာအိပ်နေတယ်။မနေ့ညက သောက ကင်းကင်းအိပ်ရလို့လားမသိဘူး တခါတည်းအိပ်ပျော်သွားတာ မနက်အမေနိုးမှပဲထဖြစ်တယ် အိပ်မက်တောင်မမက်တော့ဘူး။ဒါနဲ့ ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီး ဆိုင်လေးဆီသို့တက်ကြွတဲ့ခြေလှမ်းအစုံနဲ့ သွက်သွက်လေးလျှောက်လှမ်းလာခဲ့တယ်။ဆိုင်ရောက်တော့ ဆိုင်ဖွင့် သန့်ရှင်းရေလုပ် သင်ထားတဲ့အတိုင်းစက်တွေလိုက်ဖွင့် အင်တာနက်ကစားသမားများများလာပါစေလို့ ဘုရားမှာဆုတောင်းပြီး ဆိုင်လာမဲ့လူတွေကိုမျှော်နေပါသည်။

လာပါပြီဗျာ ကလေးတွေ ဂိမ်းကစားဖို့ သူတို့လေးတွေကို စက်တွေဖွင့်ပေးပြီး လုပ်စရာရှိတာလုပ်ရင်း ညနေ ၅ နာရီလောက်ကြတော့ ဆိုင်ရှင်မမရောက်လာပြီး လိုအပ်တာတွေသင်ပေးမှာကြားပြီး ၇ နာရီလောက်ကျတော့ပြန်သွားလေသည်။ဒီလိုနဲ့ တပတ်လောက်ကြာတော့ ဆိုင်ကိုလူနဲနဲသိလာပြီး ဆိုင်လေးက စည်ကားစပြုလာပါပြီ ကောင်မလေးတွေကလဲ ကျွန်တော်က ကြည့်ပျော်ရှု့ပျော်နဲ့ ဆက်ဆံရေးကောင်းတော့ ဆိုင်ကိုအမြဲလိုလိုလာရောက် အားပေးကြပါသည်။

ကြီးတိုးကတော့ အလုပ်ပြီးရင် ကျွန်တော်ဆိုင်မှာကြီးလိုလိုနေဖြစ်ပါတယ်။ဆိုင်ရှင်မမကလဲ ကျွန်တော်ရောက်လာမှ သူ့ဆိုင်စီးပွါးရေးကောင်းလာတယ်ဆိုပြီ လကုန်တော့ လစာကိုပိုပေးသည့်အပြင် အိမ်အတွက် စားစရာသောက်စရာများလဲထည့်ပေးလိုက်လို့ ညီလေးညီမလေးတို့အကြိုက်ပေါ့။အော် ကံတရားအဆင်ပြေချင်တော့လဲ ခဏလေးပါလားနော်။

ဘာလိုလိုနဲ့ ကျွန်တော်ဆိုင်မှာအလုပ်လုပ်တာ ၆ လတောင်ရှိသွားခဲ့ပြီနော် ဆိုင်မှာအလုပ်လုပ်သည့်ကာလအတွင် အိမ်စရိတ်ထောက်နိုင်သာမက ညီလေး ညီမလေးတို့ကျောင်းစရိတ်ပါထောက်ပံ့နိုင်သောအနေအထားသို့ရောက်ခဲ့ပါပြီ။

အခုဆို ကျွန်တော့်မှာ ကိုကြီးတို့ရပ်ကွက်ထဲက သူငယ်ချင်းတွေပါမက အွန်လှိုင်းမှာလဲသူငယ်ချင်းများစွာရှိနေပါပြီ ကိုကြီးတိုးဆိုရင် အလုပ်အားတာနဲ့ ဆိုင်လာပြီး ကောင်မလေးတွေကိုကြောင်ရတာနဲ့ အွန်လှိုင်းမှာကြောင်ရတာနဲ့ နားကိုမနားရပါဘူး တခါတလေ ညဆိုင်ပိတ်ကူပြီး ကျွန်တော့်ကို ဘီယာတိုက်ခိုင်း ဘီယာသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးတတ်ပါသည်။

ဒီလိုအဆင်ပြေသွားတာ သူ့ကျေးဇူးနဲ့ မကင်းဘူးဆိုတော့ တလတခါ ဘီယာမဟုတ်တောင် အရက်တော့ကြုံရင်ကြုံသလိုတိုက်ပါတယ်။ဒီလိုနဲ့ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်းပျော်နေတော့ ဆိုင်ရှင်မမနဲ့လဲ တော်တော်ရင်းနှီးနေပြီး တခါတလေ အစားအသောက် ရံဖန်ရံခါ အဝတ်အစားတွေကို လမ်းကြုံလို့ဝယ်လာတာဆိုပြီးဝယ်ပေးတဲ့အဝတ်အစားတွေနဲ့ကျွန်တော်လဲ တော်တော်ကြည့်ကောင်းယုံမက အားတိုင်းအွန်လှိုင်းတက်နေတော့ ကျူတဲ့နေရာမှာတောင်ဆရာတစ်ပါးဖြစ်နေပါပြီ။

တနေ့အွန်လှိုင်းသုံးနေတုန်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ကောင်မလေးအကောင့်ကွ ချောလဲချောတယ် u.s.aမှာနေတာ မင်းကျူကြည့်ပါလားပြောတော့ ကောင်မလေးအကောင့်ကိုတောင်းပြီး ကောင်မလေးအကောင့်-------@gmail.com ကို အက်ထားလိုက်တယ် အက်ထားချင်းစစတော့ လက်မခံသေးပဲ နောက်ရက်ကျတော့ လက်ခံထားတာတွေ့တာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ဟိုင်း ဘာညာ သာရကာပေါ့။

အစပိုင်းတော့ ကောင်မလေးက မေးတာကိုပြန်မဖြေသေးပဲ သုံးရက်လောက်ကြာမှ သူ့နာမည် ဖူးသစ်စ (နာမည်ရင်းဟုတ်မဟုတ်မသိပါ) ဆိုတဲ့အကြောင်း အသက်က ၂၀ ကျွန်တော်ထက်ကြီးသည် အမေရိကားမှာ ကျောင်းတက်နေသောစသည့်အကြောင်းအရာနဲနဲကိုပြောပြပါသည် သူက အမေရိကားမှာနေတာဆိုတော့ မာနကြီးတာလဲဖြစ်နိုင်ပါသည်။

ဒီအကြောင်းကိုကြီးတိုးကိုပြောပြတော့

"ဆက်ကျူကွာ အဆင်ပြေသွားရင် မင်းကိုတောင် အမေရိကားခေါ်ချင်ခေါ်မှာ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေဆို အွန်လှိုင်းကအဆင်ပြေပြီး နိုင်ငံခြားထွက်ပြီး အဆင်ပြေနေတာအများကြီးပဲ"

လို့ အားပေးတာလား ပို့တာလားတော့မသိကျွန်တော့်ကိုပြောသည်။

ဒါနဲ့ပဲကျွန်တော်လဲ အဟုတ်ကြီးမှတ်ပြီး ကျူဇယားကို ကောင်းကောင်းခင်းပါတော့သည်။တပတ်လောက်ကြာတော့ သူက

"ယူ့နာမည်အရင်းကကော ကျောင်းတက်တာလား အလုပ်လုပ်နေပြီလား"

လားလို့ရုတ်တရက်ထမေးတော့ ကျွန်တော်လဲ ဘာဖြေရမှန်းမသိတာနဲ့"နာမည်က ဖြိုးမောင်ပါ တက္ကသိုလ်တက်ဖို့စောင့်နေရင်း အိမ်ကဖွင့်ပေးထားတဲ့ အင်တာနက်ဆိုင်မှာ အပျင်းပြေလုပ်ကူနေပါတယ်"လို့ လိမ်ညာပြီး လွယ်လွယ်ကူကူပဲဖြေလိုက်တယ်။

ဟုတ်တယ်လေ အင်တာနက်ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အလုပ်သမားဆို အထင်သေးပြီးဆက်မခင်တော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။သစ်သစ်(ခင်သွားတော့ သူ့ကိုကျွန်တော် သစ်သစ်လို့ခေါ်ပါသည်)နဲ့ ကျွန်တော် ခင်မင်ပြီး တစ်လလောက်ကြာတော့ 

"သစ်သစ် ကျွန်တော့်ကို ဖြိုးမောင်လို့ခေါ်ရတာရှည်ပါတယ် မောင် လို့တစ်လုံးထဲခေါ်ပါ့လား"

လို့ စသလိုနဲ့ သွေးတိုးစမ်းလိုက်တော့ သစ်သစ်မျက်နှာလေး ရှက်သွေးတွေဖြာသွားပါတော့တယ် ဒီအချိန်မှာပဲ ဟိုက် သေပါပြီ ကွန်နက်ရှင်ကလဲကောင်းခန်းရောက်မှကျသွားရတယ်လို့ကွာ။

ထိုနေ့ကတော်တော်နှင့် ကွန်နက်ရှင်ပြန်မရပါ ညနေဘက်ကွန်ပြန်ရတော့ သူရှိမနေတော့ပါ။ဒီလိုနဲ့နောက်ရက်တွေမှာတော့သစ်သစ်နဲ့ ကျွန်တော် အွန်လိုင်းမှာအမြဲတွေ့ဖြစ်ပေမယ့် သူ့ကိုဒီအကြောင်းထပ်မပြောဖြစ်တော့ပါ။သူစိတ်ဆိုးမှာစိုးသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့ကျွန်တော် ရည်စားလဲမကျသူငယ်ချင်းလဲမကပဲ အွန်လိုင်းမှာ နေ့စဉ်တွေ့ဖြစ်ကြပါသည်။

လူတစ်ယောက်ဟာ အဆင်ပြေချင်တော့လဲ သူ့ဟာနဲ့သူ အဘက်ဘက်မှအဆင်ပြေလာတတ်ကြပါတယ်။အခုလဲကြည့်အုံးလေ ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်စက အင်တာနက်၁၀လုံးသာရှိသည့်ဆိုင်လေးဟာ အခုဆို နှစ်ဆ အလုံး ၂၀ နှင့် နောက်ထပ်ဆိုင်ရှင်မမနှင့်ဆွေးမျိုးနီးစပ်တော်သည့် ကျွန်တော်နှင့်ရွယ်တူ မွှေးနံ့သာဆိုသောကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါထပ်တိုးလာခဲ့ပါပြီ။

ဟောင်းနွမ်းတဲ့အဝတ်အစားတွေသာဆင်ရသောကျွန်တော်လဲ မမရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ မင်းသားတစ်ပါးလိုကျော့လို့၊မမက ကျွန်တော့်အပေါ် နောက်ပိုင်းတော်တော်ကောင်းလာတယ် လစာအပြင်အပိုပေးသည့်မုန့်ဖိုးက တစ်ခါတလေ လစာထက်ပင်များနေသေးတယ်။အိမ်ဆိုလျှင်လဲမမအတွက် စားအိမ်သောက်အိမ်လိုပါပဲကျွန်တော်ပြန်လျှင်လိုက်လာပြီး ညီလေးညီမလေးအတွက်မုန့်တွေဝယ်လာကာအမေ့ကိုလဲ အမကြီး အမကြီးနှင့်တကယ့်ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်လိုဆက်ဆံရှာပါသည်။

နံ့သာနှင့်ကျွန်တော်ရင်းရင်းနှီးနှီးနေလျှင်တော့ မမ မကြိုက်ပါ ဒါကလဲ သူ့တူမလိုဖြစ်နေတော့နံ့သာအတွက်စိုးရိမ်လို့နေပါလိမ့်မယ်လေ။အခုဆို အမေက အိမ်မှာအိမ်ဆိုင်လေးဖွင့် အဖေကလဲ သက်တောင့်သက်သာ ညစောင့်အလုပ်လေးနှင့်ကျွန်တော်တို့ မိသားစုဘဝဟာ တော်တော်အဆင်ပြေပျော်ဖို့ ကောင်းပါတယ်။

မမဟာ ကျွန်တော့်အပေါ်ဘာလို့ကောင်းလဲကျွန်တော်သိပါတယ်။သူ့ဆိုင်လေးဟာ ကျွန်တော်ရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း စီးပွားတက်လာလို့ အခုဆိုနောက်ထပ်ဆိုင်ခွဲ နှစ်ဆိုင်တောင် မမက ထပ်ဖွင့်နိုင်တော့ ကျွန်တော်နှင့်ကံစပ်တယ်ဆိုပြီး ကောင်းနေခြင်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ဒီနေ့တော့ ဆိုင်ဖွင့်တာတစ်နှစ်ပြည့် အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ ကိုကြီးတိုး ကျွန်တော်နှင့် နံ့သာကိုဆိုင်မှာပဲ အပြင်က စားသောက်စရာများဝယ်ကျွေးရင်း လက်ဆောင်ပေးမယ်ဆိုလို့အိမ်ကအဝတ်ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှင့်စမတ်ကျကျဝတ်လာခဲ့ပါသည် ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကိုအံအားသင့်စေသူကတော့ နံ့သာပါပဲ။

ပုံမှန် အဝတ်အစားကို ဘိုသီဘတ်သီဝတ်တတ်သောသူက ဒီနေ့ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်ဝတ်စားထားလိုက်တော့ အာပါးပါး လှလိုက်တာ နံ့သာရယ်။ထိုနေ့ကကျွန်တော်အကြည့်တွေက နံ့သာနားမှမခွာပဲဖြစ်နေတာကို သူလဲသိတော့ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြတတ်ပါတယ်။မမကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နံ့သာကို မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး နောက်ထဲခေါ်သွားပြီးတိုးတိုးတိတ်တိတ်ဘာတွေသွားဆူလဲမသိပါဘူး ပြန်လာတော့နံ့သာမျက်နှာမကောင်းတော့ပါ။အင်းလေ ကျွန်တော်လို အလုပ်သမားတစ်ယောက်နဲ့နံ့သာကို ဘယ်သဘောတူနိုင်ပါ့မလဲနော်။

ထိုနေ့နောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်ရတာ အရင်ထက်ပျော်လာပါတယ် အကြောင်းရင်းကတော့ နံ့သာနဲ့ အလုပ်အတူတူလုပ်ပြီးစကားတွေပြောနေရလို့ပါပဲ။ဒီနေ့ သစ်သစ်ကိုကျွန်တော် ချစ်တယ်လို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောထားတာ ၁၅ ရက်တင်းတင်းပြည့်တဲ့နေ့ပါပဲ။မနေ့ညက အဖြေတောင်းတော့ ဒီနေ့ မေးလ်ပို့အဖြေပေးမယ်ပြောလို့ ကျွန်တော် တော်တော်ရင်ခုန်နေပါတယ်။ဆိုင်ကိုစောစောဖွင့်ပြီး သန့်ရှင်းရေးတောင်အရင်လို ရောက်ရောက်ချင်းမလုပ်နိုင်ပဲ အကောင့်ဖွင့်ဖို့ စိတ်စောနေပါသည် ။

စိတ်စောနေလို့လားမသိ အကောင့်က တော်ယုံနှင့်မပွင့်သိချင်လှပြီ သစ်သစ်ရယ် ဟော ပွင့်လာပါပြီ ရင်ခုန်သံကလက်ချောင်းတွေထိစီးဆင်းသွားသလားမသိ လက်က အရေးထဲတုန်နေသေးတယ် တွေ့ပါပြီ။မေးလ်တွေအများကြီးထဲမှ ချစ်သူရဲ့မေးလ်လေး မျက်စိမှိတ်ပြီး ဖွင့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ မျက်စိကို ဖြေးဖြေးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမတွေ့ပဲ cspfw,f ဆိုတာလေးပဲတွေ့တယ်။

ဟာ မျှော်လင့်ချက်လေးတော့  သွားပါပြီကွာလို့ ဝမ်းနည်ရင်းကိုယ့်ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ဘယ်သူများတွေ့လဲလို့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်လုံး ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း တော်ပါသေးရဲ့ cspfw,f ဆိုတာဘာလဲလို့ တွေးနေတုန်း ကျွန်တော်.........ဟာ ဟုတ်ပြီ

မြန်မာဖောင့်ပြောင်းပြီး ရိုက်ကြည့်လိုက်တော့ cspfw,f ဆိုတာ ချစ်တယ်ပေါ့။ပျော်လိုက်တာ သူက ကျွန်တော့်ကို ချစ်တယ်တဲ့....ထိုနေ့က ရည်စားပူပူနွေးနွေးလေးပေါ်မလာပါ။ရှက်နေလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။အလုပ်လုပ်ရင်းစိတ်က သစ်သစ်ဆီပဲရောက်နေရင်းဆိုင်မှာ နံ့သာကို သစ်သစ်လို့မှားပြီး အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်မိတော့ နံ့သာရဲ့မျက်စောင်းကလဲ အကြိမ်ကြိမ်ပေါ့။ညဘက်ရောက်တော့ ကိုကြီးတိုးကို သစ်သစ်ဆီမှအဖြေရပြီးဖြစ်ကြောင်း ဘီယာတိုက်ပြီးပြောပြတော့

 "ငါ့ကောင်ကြီးကံကောင်းလှချေလား အမေရိကားကကောင်မလေးတောင်ရအောင်လိုက်နိုင်တယ် ဂုဏ်ယူပါတယ်ကွာ ။နောက်အခြေအနေပေးရင်မင်းကို အမေရိကားခေါ်တောင်ခေါ်ချင်ခေါ်သွားမှာကွ"

လို့ဝမ်းသာစွာပြောပါသည်။ထိုညက အိမ်ရောက်တော့ တော်တော်နှင့်အိပ်မပျော်ပဲသစ်သစ်နဲ့သူ့အကြောင်းစဉ်းစားရင် စိတ်ဓါတ်ကျလိုက်ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှစ်သိမ့်ပြီး စိတ်ဓါတ်ပြန်မြှင့်တင်လိုက်နဲ့ ဘယ်ချိန်မှအိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိပါ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ ကျွန်တော်နှင့်သူ အမေရိကားရဲ့လမ်းမကြီးပေါ်မှာ နောက်ဆုံးပေါ်ကားလေးနဲ့ ပျော်စရာကောင်းလိုက်တာ။

ဒီနေ့တော့ ရည်စားပူပူနွေးနွေးလေးရဲ့ မျက်နှာကို vzo မှာမြင်ရတော့မယ်ဆိုတော့ ရင်တော့အရမ်းခုန်မိသား ဒါတောင် အွန်လိုင်းမှာမိုလို့ အပြင်မှာသာ တွေ့ရမယ်ဆိုရင်တော့ ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး။ရည်စားတစ်ခါမှ မထားဖူးသေးတဲ့ ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ လက်ဖျားတွေတောင် အေးစက်နေတယ်။ချစ်သူမြင်နှာကိုမြင်ချင်ဇောကကြီး ဒီနေ့မှ လာလိုက်တဲ့ လူတွေကလဲများ ဟိုပြေးဒီပြေးနဲ့ အင်တာနက်တောင် ဖွင့်ချိန်မရပါဘူး။

သစ်သစ်နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ကျွန်တော့်မှာ အဲ့လိုအဆင်မပြေမှု့ကများနေတယ်။စိတ်နဲ့ လူမကပ်ပဲ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ကျွန်တော် အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေကို သတိထားမိတဲ့ နံ့သာက

"ကိုဖိုးမောင်နေမကောင်းဘူးလား"

လို့တောင်မေးယူရတယ်။

"ကောင်းပါတယ် ဟဘာဖြစ်လို့လဲ"

လို့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ပြန်ဖြေတော့

"မသိပါဘူး ကြည့်ရတာတစ်ခုခုဖြစ်နေသလိုပဲမို့ စိုးရိမ်လို့မေးတာပါ"

တဲ့ နေ့ခင်းဘက် လူနဲနဲရှင်းတော့ ထမင်းတောင်မစားသေးပဲ အကောင့်ဖွင့်လိုက်တော့ သစ်သစ်အကောင့်လေးက မီးဝါပြနေပါပြီ အိပ်သွားပြီထင်ပါတယ် ဒါနဲ့ gtalk ကိုဖုန်းလေးခါလောက်ခေါ်မှဟိုဘက်မှ မီးစိမ်းနဲ့ အတူ

"မောင်ရယ် အခုမှလာတာလား သစ်စောင့်နေတာကြာလှပြီ။စောင့်ရင်းနဲ့ အိပ်တောင်ပျော်သွားတယ်"

လို့ အိပ်ချင်မူးတူးအသံနဲ့ပြောရှာတယ်။

"ဟုတ်တယ်သစ်ရဲ့ အဖေက နိုင်ငံခြားကသူ့ဧည့်သည်တွေကို သွားကြိုခိုင်းနေလို့ နောက်ကျသွားတာ မောင့်ကိုနားလည်ပေးပါနော်"

လို့ လိမ်ညာလိုက်တယ် ။ထိုနေ့က သူနဲ့ကျွန်တော်အချစ်အကြောင်းတွေပြောပြီး ပျော်နေလိုက်တာ အနီးနားမှ နံ့သာရဲ့ နားမလည်တဲ့ အကြည့်တစ်စုံကိုမြင်မှ ကျွန်တော် သတိဝင်ပြီး ကိုယ်ပြောနေတဲ့စကားများ သူကြားသွားသလားလို့ စိုးရိမ်ရင်း ရှက်နေမိတယ် ဟုတ်တယ်လေ။

ကျွန်တော် သစ်သစ်ကိုပြောနေတဲ့စကားတွေရဲ့ သုံးပုံ နှစ်ပုံဟာအလိမ်ညာတွေကြီးပဲကို။အမှန်တရားကိုသာ သစ်သစ်သိရင် ဘယ်လိုခံစားရမလဲ။မုန်းသွားမှာလား ရွံသွားမလား.........အား...မတွေးချင်တော့ဘူးကွာ။

" ဖိုးမောင်လာအုံး"

" ဟုတ်ကဲ့မမ" 

ဆိုင်ကို မမဝင်လာလာခြင်းခေါ်သံကြောင့်လုပ်လက်စအလုပ်တွေထားပြီး မမအနားအမြန်ရောက်လာခဲ့ပါတယ် 

"မင်းသတင်းတွေကြားရတာမကောင်းပါလား အခုတလော မင်း အားအားရှိ အွန်လိုင်းတက် ဖွန်ပဲကြောင်နေတယ်ဆို ဟုတ်လား အလုပ်ထဲလဲစိတ်မဝင်စားဘူး တစ်ခါတလေဧည့်သည်များလို့ စက်တွေပြည့်နေရင်တောင် နင်သုံးနေတဲ့စက်ကို မဖယ်ပေးပဲစက်ပြည့်နေလို့စောင့်ပါ ပြောတာလဲအခါခါဆို လူမရှိလို့ နင်အွန်လိုင်းတက် ငါဘာမှမပြောဘူး ။အခုဟာက ငါ့စီးပွားရေးကို ထိခိုက်လာပြီ ဒီတော့ နင့်အချိုးတွေပြင် ကြားလား"

ရုတ်တရက် ဒီစကားတွေကြားလိုက်ရတော့

 "ဟာ မမကလဲမဟုတ်ပါဘူး ဘယ်သူပြောလဲ နံ့သာပြောတာမဟုတ်လား"

 "နင်မဆိုင်တဲ့ နံ့သာကိုသွားမဲမနေနဲ့ ငါဆိုင်မှာ အမြဲမရှိပေမယ့်ပြန်ပြောမယ့်သူတွေအများကြီးဆိုတာနင်သိထားပါ ဒါပဲ"

လို့ စကားကို ဖြတ်ကာဆိုင်အပြင်သို့စိတ်ဆိုးပြီးထွက်သွားပါသည်။

ကျွန်တော်ကလဲ ကျွန်တော်ပါပဲ အခုတလောမမပြောတဲ့အဖြစ်မျိုးတွေလုပ်မိနေတယ်။ ကျွန်တော် အချစ်ကို တကယ်တွေ့မိလို့အပြစ်တွေလုပ်နေတာလား ဒါမှမဟုတ် သာယာတဲ့ စကားသံတွေထဲမှာ မြောနေတာလဲသေချာကိုမသိသေးပါဘူး။

"မောင် နောက်တပတ် သစ်မွေးနေ့ရှိတယ်နော် မောင်ချစ်သက်လက်ဆောင် ဘာပေးမှာလဲဟင် သစ်မောင့်ဆီက တန်ဖိုးကို အဓိကမထားပဲအမှတ်တရလက်ဆောင်လေးတော့ လိုချင်တယ်နော် ။လိပ်စာလဲပေးထားပြီးပြီမွေးနေ့အမှီပို့ပေးရမယ်နော်"

လို့ သစ်သစ်က ပူဆာပါတယ်။ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ စုထားတဲ့ ပိုက်ဆံလေးနဲ့ ဝယ်ပေးရတော့မှာပေါ့။ကိုယ်ကအစကတည်းက  ပိုက်ဆံရှိသားသမီးလို့ ပြောထားတာကို ကိုယ့်အတတ်ကိုယ်စူးတာပေါ့။ထိုအပတ်သူ့ကိုအရုပ်လက်ဆောင်ဝယ်ပြီးပို့ပေးလိုက်တာ စုထားတဲ့ပိုက်ဆံအပြင် မမထံမှကြိုတင်ငွေ လဝက်စာပါပြောင်သွားပါတယ်။

"ဖိုးမောင် မျက်နှာလဲမကောင်းပါလားနေမကောင်းလို့လား"

နံ့သာက ဆိုင်မှာကျွန်တော်မှိုင်နေတာတွေ့တော့မေးပါသည်။

"နေကောင်းပါတယ်ဟာ ဒါပေမဲ့ လကုန်တော့မယ်ဟ"

"လကုန်တော့ ဘာဖြစ်လဲ လကုန်တော့ လစာရမှာမို့ နင်စိတ်ညစ်နေတာလား"

လို့ရွဲ့မေးပါသည်"လစာရမှာတော့ငါ့သိတာပေါ့ ဒါပေမဲ့ဒီလ မမဆီကငါယူသုံးထားတာ လစာတောင်ကျန်ပါ့မလားမသိဘူး လစာမကျန်ရင် အိမ်ကိုဘယ်လိုအပ်မလဲဟ ဒါကြောင့်ငါညစ်နေတာ'လို့ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောပြမိတော့

"အင်းပါဟာ နင်ဘာတွေသုံးလဲ အတိအကျမသိပေမယ့် ပစ္စည်းတွေ ခဏခဏဝယ်ပြီး နင့်ကောင်မလေးကို ပို့ပေးနေတာတော့ ငါရိပ်မိပါတယ် ဒါပေမဲ့ နင့်ချစ်သူမို့နင်ပို့တာ အပြစ်မပြောချင်ပေမယ့် ငါတို့ဟာ မရှိဆင်းရဲသား ပြီးတော့မိဘကိုရှာကျွေးနေရတဲ့သူတွေဆိုတော့ တစ်ခုခုလုပ်မယ်ဆို ကိုယ့်မိသားစုကို အရင်ပြန်ကြည့်ပေါ့ဟာ"

နံ့သာပြောတာဟုတ်ပါသည် သစ်သစ်ဆီကို ကျွန်တော် ဝယ်ပို့သည့် ပစ္စည်းတွေဟာ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်မကတော့ပါ။သစ်သစ်ကလဲကျွန်တော့်ကို တကယ် သူဌေးသားထင်ပြီး ဟိုပွဲရှိရတာနဲ့ ဒီပွဲရှိလို့ မောင်ပေးတဲ့ အဝတ်အစားလေးနဲ့ တက်ချင်လို့ပါ။ဝယ်ပို့လိုက်ဆိုတော့လဲ မနေနိုင်တဲ့ ကျွန်တော်က ရတဲ့နေရာက ပိုက်ဆံရှာပြီးပို့ပေးမိတော့ အခု အိမ်ကို လစာအပ်ဖို့မပြောနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေဆီကချေးထားတဲ့ ပိုက်ဆံတောင် ဘယ်လိုဆပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေမိသည်။

အတွေးတွေနဲ့ စိတ်ညစ်နေတုန်း 

"ဖိုးမောင်ရယ် အရမ်းလဲ စိတ်ညစ်မနေပါနဲ့ ဒီလငါ့ဆီကနေယူပြီးအိမ်ကိုပေးလိုက် ပြီးရင် နင်အဆင်ပြေမှငါ့ကိုပြန်ဆပ်ပေါ့ဟာ ဟုတ်ပြီလား ။နင်စိတ်ညစ်နေတော့ ငါလဲမပျော်ဘူးဟ"

လို့ပြောပြီးထွက်သွားပါတော့သည်။တော်ပါသေးရဲ့ ဒီလတော့ နံ့သာ ကယ်ပေလို့။

"ဖိုးမောင် မင်းအဖေတော့ ဒုက္ခရောက်ပြီ"

ရပ်ကွက်လမ်းထိပ်ရောက်ရောက်ချင်း အသိတစ်ယောက်က အစမရှိ အဆုံးမရှိစကားကြောင့် ရင်ထဲထိတ်သွားပြီး"ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ အကို့စကားက အစမရှိအဆုံးမရှိနဲ့ အဖေဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ဒီလိုကွ မင်းအဖေ ညစောင့်လုပ်တဲ့။ဂိုထောင်ကပစ္စည်းတွေ ညကအခိုးခံရလို့  ပိုင်ရှင်က မင်းအဖေပါ ကြံရာပါလို့ စွပ်စွဲပြီးပစ္စည်းတန်ဖိုးတွေ ရော်ခိုင်းနေတယ် တကယ်လို့ မရော်ရင် ရဲတိုင်မယ်လုပ်နေလို့ မင်းတို့အိမ်မှာ မင်းအမေလဲ အရူးတစ်ပိုင်းဖြစ်နေလေရဲ့မင်းလဲမြန်မြန်ပြန်"

ဆိုပြီး သူလဲ အနားမှ ထွက်သွားပါသည်။ ဒါကမဖြစ်နိုင်ပါဘူး ဒီလူ စတာပဲနေမှာပါလို့ စိတ်ကိုတင်းပြီးအိမ်သို့အပြေးပြန်ခဲ့ပါသည် အိမ်ရောက်တော့ အမေက ကျွန်တော့်မြင်ပြီးပြေးဖက်ကာ

"သားကြီးရေ မင်းအဖေသူတော်ကောင်းကြီးကိုပစ္စည်းခိုးတဲ့သူတွေနဲ့ပေါင်းပြီး ပစ္စည်းတွေခိုးတယ်လို့သူတို့စွပ်စွဲနေကြတယ် ပစ္စည်းတန်းဖိုးမလျော်ပေးရင် ထောင်ချမယ်လို့လဲပြောနေကြတယ် အမေတို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"

လို့ ငိုကြီးချက်မနှင့်ရှိုက်သံတွေနဲ့ပြောနေရှာသည်။ အဖေဒီလိုလုပ်မယ့်လူမျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုတာကျွန်တော်အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်ပါတယ်။ဒါပေမဲ့လည်းကျွန်တော် ခြေလှမ်းများနောက်ပြန်ရင်း ဆိုင်သို့မမဆီအပြေးလေးလှမ်းလာခဲ့သည် ကံကောင်းချင်တော့မမရှိနေသည်အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ မမချက်ချင်းလိုက်လာပြီး သူ့နည်းသူ့ဟန်ပြဿနာကိုရှင်းလိုက်သည်။

ကံကောင်းတာက အဖေလုပ်တဲ့ ဂိုဒေါင်မှ ာCCTVနေတော့ အားလုံးပြန်စစ်လိုက်တော့ သူဌေးသားကသူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပေါင်းပြီးခိုးခြင်းထင်ရှားသောကြောင့် အဖေဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပေ။ထိုအဖြစ်အပျက်ကို စာရင်းချုပ်လိုက်တော့ အမေဖွင့်ထားသောအိမ်ဆိုင်လေးပြောင်သွားသည်။အဖေလဲ အလုပ်ပြုတ်သွားသည်။

ကျွန်တော့်အဖြစ်အပျက်များကိုသိသော နံ့သာသည် ကျွန်တော့်ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ကျွန်တော်မှိုင်နေတာ တွေ့လျှင်ချက်ချင်းလာပြီးအားပေးစကားပြောကာ နှစ်သိမ့်တတ်ပါသည် ကျေးဇူးပါ နံ့သာရယ်လို့အကြိမ်ကြိမ်စိတ်ထဲမှာပြောနေမိတယ်။ vzo မှာ ကျွန်တော်မျက်နှာကိုတွေ့နေရသောကျွန်တော့်ချစ်သူသစ်သစ်သည် ကျွန်တော်ဘယ်လိုခံစားချက်တွေရှိနေတယ်ဆိုတာနဲနဲမှမသိတာတော့ ကျွန်တော်အံသြမိပါသည်။

ဒီနေ့လဲ ချစ်သူများနေ့အတွက် လက်ဆောင်ပို့ပေးပါအုံးတဲ့ ချစ်သူဖြစ်တဲ့ သက်တမ်းလေးလလောက်မှာသူဘက်ကပို့ပေးတာဆိုလို့ စက္ကူလေးတစ်ရွက်တောင် ကျွန်တော်မရဖူးပါဘူး ။ ကျွန်တော့ဘက်ကပေးရတာတွေက မနည်းဘူး အကြွေးတွေလည်းမနည်းတော့ဘူး။ဘယ်လိုဆပ်ရမှန်းတောင်မသိသေးတာ လာပြန်ပြီလက်ဆောင်တဲ့ ဘယ်သူ့ဆီထပ်ချေးရမလဲသေချင်တယ်။

"သားလာအုံး အမေပြောစရာရှိလို့"

အိပ်ယာဝင်ဖို့ပြင်နေတုန်းအမေကခေါ်လို့သွားတော့'ဒီနေ့သားရဲ့ဆိုင်ရှင်မမ အမေ့ဆီလာသွားပြီးအမေ့ကိုကိစ္စတစ်ခုတောင်းဆိုသွားတယ် အမေလဲတစ်ညနေလုံးဒီစကားကိုသားကိုပြောရင်ကောင်းမလားမကောင်းဘူးလားစဉ်းစားနေတာ"

"ပြောပါရပါတယ် အမေရဲ့သားအမိချင်းတွေပဲ"

ဒီလိုသားရဲ့ သူက သားကို လက်ထပ်ချင်တဲ့အကြောင်းလာပြောတာအသက်အရွယ်က အရမ်းကွာနေတော့ အမေလဲသားကိုပြောမထွက်ဘူး"ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် နားကို မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။

"ဟာအမေကလဲသူ့အသက်အရွယ်မှ အားမနာဗျာ အမေကကော ဘယ်လိုပြန်ပြောလိုက်လဲ"

"အမေလဲ နားလည်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ကျေးဇူးတွေက အမေတို့အပေါ်တော်တော်များနေတော့ အမေအပြတ်ငြင်းရမှာအားနာလို့ ကြည့်ကောင်းအောင် သားပြန်လာရင်မေးလိုက်အုံးမယ်လို့ပြောလိုက်တယ် သားကိုယ်တိုင်စဉ်းစားပေါ့ အမေကတော့ မကန့်ကွက်သလို အားလဲမပေးပါဘူး" 

အော်သူဘာကြောင့်များ ကျွန်တော်တို့မိသားစုအပေါ်ဒီလောက်ကောင်းနေလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ လက်စသတ်တော့ ဒီအကြံနဲ့ကိုအချစ်နဲ့ မိသားစုကြားမှာ ကျွန်တော်ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်ရမလဲနော်။

ဆိုင်မှာ မမနဲ့တွေ့ မမမျက်နှာက အနည်းငယ်ရှက်သွေးဖြာနေပေမယ့် ထူးထူးခြားခြားအမူအရာပြောင်းနေတာတော့မရှိ။အမူအရာပျက်ပြီး ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတာကကျွန်တော်ပါ။နံ့သာကတော့ ဒီအဖြစ်တွေဘာတစ်ခုမှမသိရှာပါ။ညဘက်ဆိုင်ပိတ်တော့ ကိုကြီးတိုးနှင့် အရက်ဆိုင်လိုက်ဖြစ်ပြီး စိတ်ညစ်တာနဲ့ ကိုကြီးတိုးတားပေမယ့် အရက်စသောက်ဖြစ်သည် ပြီးတော့ ကျွန်တော်ရင်ထဲက အဆင်မပြေမှု့များကို ဖွင့်ဟပေါက်ကွဲလိုက်သည်။

" မင်းကောင်မလေးကကော မင်းကို ဟိုကိုခေါ်ဖို့ စကားလေးတောင်မဟဘူးလား"

ကိုကြီးတိုးမေးတော့ ရင်နာနာနဲ့"အလကားပါဗျာ။ခေါ်ဖို့မပြောနဲ့ သူ့မိသားစုအကြောင်းတောင် ဘာတစ်ခုမှပြောပြတာမဟုတ်ဘူးအထင်ကြီးပြီး ရင်းလိုက်တာ ပိုက်ဆံလဲ တော်တော်ကုန်နေပြီ"

" ဒါဆိုမင်းစဉ်းစားဖို့တော့ သင့်နေပြီ ပြီးတော့ စမ်းသပ်မှု့လဲလုပ်သင့်ပြီ"

"စမ်းသပ်မှု့ အဲ့ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲကျွန်တော်နားမလည်ဘူး"

လို့ အာလေးလျှာလေးနဲ့မေးမိတော့

"ဟကောင်မင်းကလဲလည်မလိုနဲ့ အ လိုက်တာ မင်းသူ့ကို နာမည်တစ်မျိုး အကောင့်တစ်မျိုးနဲ့ကျူကြည့်ပေါ့ လွယ်လွယ်လေးပဲဟာကို"

လို့ အကြံပေးတယ် အင်းကိုကြီးတိုးပြောတာဟုတ်တယ် မနက်ဖြန် အဲ့လိုစမ်းရမယ်။ဒီလိုနဲ့ဟိုအကြောင်းပြောဒီအကြောင်းပြောနဲ့ မသောက်ဖူးတော့ အရမ်းမူးပြီး အိမ်ကိုတော်တော်နောက်ကျမှ ကိုကြီးတိုးတွဲပြီးလိုက်ပို့ရသည်။ကံကောင်းတာအိမ်ရောက်တော့ တစ်အိမ်လုံးအိပ်တော့ကိုယ့်ဟာကိုမူးပြီးအိပ်ပျော်သွားသည်။

ဒီနေ့ဆိုင်ရောက်တော့ မနေ့က ကိစ္စကို အကောင်အထည်ဖော်ရသည် သစ်သစ်ကိုအကောင့်သစ်တစ်ခုနဲ့ အက်လိုက်သည်။ထုံးစံအတိုင်း သုံးရက်လောက်မှ လက်ခံသည်။gtalk မှာ စာရိုက်ပြောရင်း သူ့အကြောင်းတော်တော်သိရသည် ဒီတခါနာမည်က ဖူးသစ်စ မဟုတ်တော့ပါ။

စနိုးတဲ့ ရီရလိုက်တာ ကျွန်တော်ခံလိုက်ရပြီပေါ့ သူက gtalk မှစကားပြောမည်ပြောသောအခါကျွန်တော်အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီးစကားမပြော တကယ်လို့စကားပြောရင်ကျွန်တော့်အသံမှတ်မိသွားမည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။ကံကောင်းတာကသူကကျူတဲ့အပိုင်းမှာသာ ကျွမ်းကျင်ပြီး နည်းပညာအားနည်းတော့ ကျွန်တော့် IP ကို မဖတ်နိုင်ပါ။

'သစ် မောင့်ကို သစ်ရဲ့ password လေးပေးနိုင်မလား"

ဖိုးမောင်အကောင့်နဲ့ သူ့ဆီကတောင်းတော့

'ဘာလဲမောင်ကသစ်ကိုမယုံလို့လား"

"မဟုတ်ပါဘူး သစ် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချက်တာလေးတွေသိချင်လို့ပါ မောင့် ပတ့် ကျတော့ သစ်ကိုပေးထားရတယ်။သစ်ကကြတော့မပေးဘူး'လို့ဇွတ်အတင်းတောင်းတော့အကောင့်ပိတ်သွားသည်။နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာမှ 

"sorry အခုဏလိုင်းကျသွားလို့မောင်ပတ့်လိုချင်လို့လား ရပါတယ် မောင် ဒါကသစ်ပတ့်ပါဆိုပြီး ပတ့်ပေးပါသည်။ကျွန်တော်အဲလောက်တော့ မအသေးပါ ခုဏအကောင့်ပိတ်ပြီး chat historyတွေကိုဖျက်လိုက်ပြီးမှ ကျွန်တော့်ကို သူ့ password ပေးတာပါ။ဖွင့်ကြည့်တော့ထင်သည့်အတိုင်း တခြားအကောင့်နှင့် ချက်ထားတဲ့ဟာမရှိတော့ပါ။

အော် အွန်လိုင်း အွန်လိုင်း သူလဲလိမ် ကိုယ်လဲညာပဲနော်။ဒီဇာတ်လမ်းကိုရင်နာနာနဲ့ အဆုံးသတ်ဖို့ကောင်းနေပါပြီ။နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်စဉ်းစားပြီးကျွန်တော် သူ့ကိုစမ်းသပ်တဲ့ အကောင့်နဲ့သူ့ကို vzoချက်မလားမေးပြီးသူကချက်မယ်ပြောတော့ အကောင့်တစ်ခုပေးပြီး vzo မှခေါ်လိုက်ပါသည်။

သူဖွင့်လိုက်တော့ ပေါ်လာပါပြီ သစ်သစ်မျက်နှာချစ်စရာလေးကျွန်တော်အကြာကြီးထိုင်ကြည့်နေတုန်း'ယူ့ ကင်မရာလဲဖွင့်လေ ဒီဘက်ကကြတော့ဖွင့်ထားပေးရတယ်။ယူကမဖွင့်ရင်တော့ ပိတ်လိုက်မယ်လို့"နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေသည်။

ကျွန်တော်လဲ ကင်မရာကိုတမင်မဖွင့်ပဲထားတာပါ ဆုံးဖြတ်ဖိုးမောင်မင်းဆုံးဖြတ်လို့ စိတ်ကအသိပေးနေတော့ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာကင်မရာကို တုန်ရီနေတဲ့ လက်နဲ့ ဖွင့်လိုက်ပါသည် သူလဲကျွန်တော့် မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတော့ 'မောင် မောင် မောင်မဟုတ်လားဆိုပြီး"အလန့်တကြားမေးပါသည်။ကျွန်တော်ဘာမှ မဖြေတော့ပဲ အကောင့်ကိုပိတ်လိုက်ပါသည်။သူသေချာကြည့်နေမယ်ဆိုရင်တော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်ရည်စက်တွေကိုသူမြင်ပါလိမ့်မည်။

" ဖိုးမောင် အခုတလော နံ့သာ သတိထားမိတာ တစ်ခုရှိတယ် ဘာလဲသိလား"

"ဘာလဲပြော"

"ဖိုးမောင် အင်တာနက်လုံးဝမသုံးတာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီနော် ဘာလို့လဲကောင်မလေးနဲ့ အဆင်မပြေဘူးလား"

လို့မေးတော့ ကျွန်တော် လိမ်ညာရတာမုန်းနေမိတော့ အမှန်အတိုင်းပဲ

"ဟုတ်တယ်ဟ သူနဲ့ငါပြတ်သွားပြီ"

လို့ ဖြေလိုက်တော့ နံ့သာမျက်နှာလေးပေါ်မှာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ပြုံးသွားသလို ခံစားမိပါတယ်။နောက်နဲနဲကြာတော့ ကိုကြီးတိုး ဘယ်ကနေစုံစမ်းလာသည်မသိ သစ်သစ်အကြောင်းကို ကျွန်တော့်ကိုပြောပြပါသည်။သစ်သစ်ဟာ အမေရိကားမှာကျောင်းတက်တာလဲမဟုတ် မိသားစုလဲမရှိ။တကိုယ်တည်းနေပြီး အလုပ်လုပ်နေတဲ့သူပါ အွန်လိုင်းမှာလဲ ကျွန်တော့်လို လူမျိုးတွေဆီက လက်ဆောင်လဲ လိမ်ညာတောင်းပြီး သူ့ဆီရောက်လျှင် လိုတာသုံးပြီး မလိုတာ ပြန်ရောင်းချတယ်လို့လဲသိရပါတယ်။

ရိုးသားမှု့မရှိတဲ့ သူနဲ့ကျွန်တော့်အချစ်ဟာလဲ ဘယ်မှာ အချစ်စစ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ သူနဲ့ လမ်းခွဲတော့လဲ ကျွန်တော်မခံစားရပါဘူး တကယ်တော့ သူ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာလဲ အကျိုးအမြတ်ကိုလိုချင်လို့ချစ်ခဲ့တာပဲလေ။သူကလဲ အကျိုးအမြတ်အတွက်ချစ်တာပဲမို့ ဒီပွဲမှာ သရေပါပဲ ကျွန်တော်က ပစ္စည်းတွေဝယ်ပေးရတဲ့ ငွေရှုံးသလို သူကလဲ လိမ်ညာစားတယ်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာရှုံးတာပေါ့။

အခုဆိုရင် ကျွန်တော့်မိသားစုအခြေအနေဟာ ကျွန်တော်အလုပ်မရှိပဲနေခဲ့သည့်တုန်းက အခြေအနေမျိုးနီးနီးပြန်ရောက်နေပါပြီ အဆင်ပြေတဲ့ဘဝဟာ တစ်နှစ်လောက်ပဲ ခံစားခဲ့ရပါတယ်။

လက်ရှိအဖေကလဲ အလုပ်လက်မဲ့ နေ့တိုင်းအရက်ကိုအဖေါ်လုပ်နေတဲ့ အရက်သမားကြီးဘဝကိုရောက်နေပါပြီ အမေကလဲ ဘာမှမလုပ်တတ်မကိုင်တတ် အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ညီလေး ညီမလေး ဒီမိသားစုကို အပြေအောင် ဘယ်လိုပြန်လုပ်ရပါ့မလဲနော်။တကယ်ဆို ကျွန်တော် ထမင်းလေးနပ်မှန်တာကို ဘဝင်လေဟတ်ပြီး လုပ်ချင်တာလုပ်ခဲ့တာက အဓိက တရာခံပါ။ရှေ့ဆက်ဘယ်လိုသွားရတော့မယ်ဆိုတာလဲ ကျွန်တော်မသိတော့ပါဘူးဗျာ။

ဒီနေ့ ဆိုင်ရှင်မမကို အတိအကျအဖြေပေးရမယ့်ရက်ပါ လက်ထပ်မယ် လက်မထပ်ဘူးဆိုတာကိုပေါ့။ကျွန်တော့် မိသားစု ဘဝအခြေအနေပြောင်းလဲခြင်းဟာလဲ မမကိုလက်ထပ်ခြင်း မထပ်ခြင်းအပေါ်အများကြီးမူတည်နေပါတယ်။ လက်ထပ်လိုက်ရင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားပြီး လက်မထပ်ရင်တော့   အတွေးတောင်မဆုံး မမ ဆိုင်ထဲသို့ ရောက်လာပါသည်။အခြေအနေအားလုံးကို သိထားသော နံ့သာကလဲ ကျွန်တော့်အဖြေက ဘာလဲဆိုတာကို သိချင်လို့ ကျွန်တော်တို့အနားမှာ ရစ်သီ ရစ်သီနဲ့ပေါ့။

"ကဲ ဖိုးမောင် မမတို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောကြတာပေါ့ မမရဲ့တောင်းဆိုမှု့ကို မင်းလိုက်လျောလို့ရသလို ငြင်းဆန်လို့လဲရပါတယ် မမအသက်အရွယ်နဲ့ မင်းကအရမ်းကွာနေတော့ မင်းငြင်းရင်လဲ မမစိတ်မဆိုးပါဘူး။မင်းဆီက ရိုးသားတဲ့အဖြေတစ်ခုပဲလိုချင်တယ်"

ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်ရမလဲ မိသားစုဘဝကလဲရှိသေးတယ် မမကိုယူလိုက်ရင် အခွင့်အရေးအကျိုးအမြတ်တွေကအများကြီး အကျိုးအမြတ် > အကျိုးအမြတ်  ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။

"မမကို ကျွန်တော်လက်မထပ်နိုင်ပါဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ အသက်အရွယ်က အဓိက မဟုတ်ပေမဲ့ အဓိက ကမမကို ကျွန်တော်မချစ်လို့ပါပဲ အချစ်မပါပဲ လက်တွဲရမယ့် ကျွန်တော်တို့ ဘဝခရီးဟာလဲ ဖြောင့်ဖြူးမယ်လို့ ကျွန်တော်မထင်ပါဘူး ဒါကြောင့် အားနာနာနဲ့ပဲ ငြင်းပါရစေနော်။မမကို ကိုယ့်အမတစ်ယောက်လိုပဲ သဘောထား အားကိုးမိတာပါ"

လို့ ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ အဖြေပေးလိုက်ပါတော့သည်။အဖြေစကားကိုကြားတော့ မမ မျက်ရည်တွေတောင် ဝဲနေပါတယ်။

အခုတော့ မမ ခံစားနေရပါလိမ့်မယ် ကျွန်တော် မမတသက်တာ မခံစားရအောင်လို့ ဒီလို ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ။"ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို အလုပ်ထွက်ခွင့်ပေးပါ မမအပေါ်တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကိုလဲ အလုပ်သစ်ရှာလုပ်ပြီး ကျေအောင်ဆပ်ပါ့မယ် ဒီလိုပြောလို့ ကျွန်တော့်ကို တမျိုးမထင်ပါနဲ့ ဒီမှာဆက်လုပ်နေရင် မမကို အားကိုးတတ်တဲ့စိတ်ကိုဖျောက်လို့မရမှာစိုးလို့ပါ ဒီနေ့ကစပြီး ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးပြီး ရိုးသားတဲ့လူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ရပ်တည်ချင်လို့တောင်းဆိုတာပါ ကျွန်တော့်တောင်းဆိုမှု့ကို လိုက်လျောပေးပါ"

ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မမကကြားတော့

"အင်း ဒါဆိုလဲ ကောင်းပါပြီကွယ် မင်းဆန္ဒကို မမလိုက်လျောပါ့မယ် မမအကြွေးတွေကတော့ အရေးတကြီးဆပ်စရာမလိုပါဘူး မင်းမိသားစုကို အရင်ဆုံးအဆင်ပြေအောင် လုပ်ပြီးမှ မမအကြွေးတွေကို တဖြေဖြေဆပ်ပေါ့ လိုအပ်တဲ့ အကူအညီလိုရင်လဲ အချိန်မရွေးလာတောင်းနိုင်ပါတယ် အလုပ်သစ်ရပြီး အဆင်ပြေပါစေလို့လဲ မမဆုတောင်းပေးပါတယ်"

လို့ မမကစိတ်မကောင်းစွာပြောတော့ ဝမ်းတော့ နည်းမိသား ဒါပေမဲ့လဲ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။

စိတ်သစ် လူသစ်နဲ့ ဘဝကိုရဲရဲရင်ဆိုင်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ဆိုင်ကနေထွက်လိုက်သည်။ဆိုင်ပြင်ရောက်တော့ အချိန်အကြာကြီးလုပ်ခဲ့သော ဆိုင်လေးကို နှုတ်ဆက်အကြည့်နဲ့ ရပ်ကြည့်နေမိတယ် ဒီဆိုင်လေးက ကျွန်တော့်ဘဝအတွက် အမှတ်တရအမျိုးမျိုးပေးခဲ့သော ဆိုင်လေးမို့ ခွဲသွားရမယ်ဆိုတော့ လွမ်းမိသလိုပါပဲ...အလွမ်းဆုံးကတော့သက်ရှိတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုပေါ့ ဟူး မဖြစ်နိုင်မယ့်အတွေးကို အတွေးတော့ပဲ ဆိုင်ကို ကျောခိုင်းပြီး ခြေးလှမ်းဆယ်လှမ်းလောက်တောင်မပြည့်သေး နောက်ဘက်မှ လူပြေးလိုက်လာတဲ့။

ခြေးသံကိုကြားလို့ ရပ်မိမလိုဖြစ်တော့ နွေးထွေးတဲ့ လက်လေးတစ်ဘက်က အေးစက်နေတဲ့ ကျွန်တော်လက်လေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်တာမို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေအပြည့်နဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကိုစိုက်ကြည့်နေပါသည်။ရိုးသားတဲ့ ချစ်ခြင်းဆိုတာကို ရင်ဘတ်ထဲက နှလုံးခုန်သံက သက်သေပြနေပါပြီ အချစ်ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာလဲ နားလည်လိုက်ပါပြီ။

ခြေလှမ်းသစ်အတွက် ခွန်အားတွေပေးတဲ့ ကောင်မလေးကို ချစ်လဲချစ် ကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ်။

ပြီးပါပြီ။