ကုဋေကုဋာ သဲကိုးဖြာ အပိုင်း (၂)

ကုဋေကုဋာ သဲကိုးဖြာ အပိုင်း (၂)

ရေးသားသူ - MahawGani 

(13)

နောက်တနေ့ မနက် မှာ လွန်းဇာသည် သဲကိုးဖြာ ကို ဆုံနေကျ ကင်တင်း မှာ စောင့်နေသည် ..။ သဲကိုးဖြာ ပေါ်မလာပါ ...။ မိုးဦး နဲ့ ထက်မြတ်လင်းတို့ပဲ သူ့ဆီကို ရောက်လာသည် ။ သဲကိုး...ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး ...။ နေများ မကောင်းလို့လား ...။

သူတို့ ထိုင်နေတဲ့ မြကျွန်းသာ လဖက်ရည်ဆိုင် ဆီကို သတင်းစာ တစ်စောင်ကို ကိုင်ရင်း ကိုဒေဝ ရောက်လာသည် ..။ ကိုဒေဝ ရဲ့ မျက်နှာ မကောင်းဘူး ...။ သူတို့ စားပွဲဝိုင်းမှာ ကိုဒေဝ ထိုင်တော့ လွန်းဇာက

" ကိုဒေဝ ..ဘာသောက်မလဲ.."

မေးလိုက်သည် ..။ထက်မြက် နဲ့ မိုးဦးတို့က 

" ကိုဒေဝကြီး မတွေ့ရတာ ကြာပြီနေကောင်းရဲ့လား"

မေးကြသည် ..။ ကို ဒေဝက သူတို့ကို ခေါင်းဘဲ ခါပြ ပြီး ...သတင်းစာ ကို ဖွင့်လှန်နေသည် ..။

" မင်းတို့ တွေ့ပြီးကြပြီလား ...."

" ဟင့်အင်း...ဘာသတင်းလဲ ..."

" သဲကိုးဖြာ သတင်း...လေ...."

" ဟင်..." " ဟာ...."

" ဘာ...ဘာဖြစ်တယ်..."

အကုန်လုံး လန့်ဖြန့် ကုန်သည် ...။

ကိုဒေဝ ပြတာကို အလုအယက် ဝိုင်းကြည့်ကြ ဖတ်ကြသည် ..။

" ဟာ....."

လွန်းဇာရဲ့ အော်သံက ကျယ်သည် ..။ ဘေးက စားပွဲဝိုင်း က ဆရာတွေ နဲ့ ကျောင်းသားတွေ လှည့်ကြည့်သည် ..။

စေ့စပ်ကြောင်းလမ်း ပြီးစီးခြင်း ......တဲ့ ...။

မောင် ဝင်းမောင်မောင် နဲ့ မ သဲကိုးဖြာ ........တဲ့ ...။

" ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲကွာ....." ထက်မြက်က ညည်းသည် ..။

" သဲကိုး ရဲ့ ဆန္ဒ မပါတာ သေချာတယ် ...." 

မိုးဦးဝသုန် က မကျေမနပ် ပြောသည် ..။လွန်းဇာကတော့

" တောက် ဒါ ဦးကံဖြာကြီး လက်ချက်ဘဲ..မနေ့ည က သူက ကြုံးဝါးသွားတာ...."

ဒေါသတကြီး ပြောလိုက်တော့ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ထက်မြက်လင်းတို့က

" ဟင်...လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးရဲ့အဖေကြီးနဲ့ တွေ့ကြပီလား .."

ပြိုင်တူ တချိန်ထဲ မေးလိုက်ကြသည် ..။ ကိုဒေဝ ကတော့ ဆေးပေါ့လိပ်ကို မီးညှိပြီး ရှိုက်ဖွာရင်း

" ငါထင်နေတာ..ငါ ထင်နေတာ....တခုခုတော့ ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ ထင်နေတယ်...."

" ဘာမှ စိတ်မညစ်နဲ့ လွန်းဇာ..ဒါ စေ့စပ်တာဘဲ ရှိသေးတယ် ...တကယ် စေ့စပ်တာတောင် ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်မယ် ..သတင်းစားထဲ ထည့်တာသက်သက် ဘဲ ဖြစ်ချင်မှဖြစ်မယ် ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ကွာ..မင်း ..သဲကိုးဖြာကို ခိုးပြေးနိုင်တာဘဲ ..စိတ်အေးအေး ထား..ဒို့ ဝိုင်းကူ ခိုးပေးမယ် ...." လို့ ပြောသည် ..။

မိုးဦးဝသုန်ကလည်း

" မိုးဦး သဲကိုးအိမ်ကို ဖုန်းဆက် မေးပေးရမလား ..လွန်းဇာ ..."

" မေး...မေး..မိုးချစ်...သွားဆက်ကြည့်လိုက်ပါ..."

ထက်မြတ်လင်း က တိုက်တွန်းသည် ..။

လွန်းဇာ က မိုးဦးဝသုန် ရုံးခန်း တစ်ခုထဲကနေ ဖုန်းသွားဆက်နေတဲ့အချိန် သူနဲ့ ဦးကံဖြာ နဲ့ စကားပြောကြတာတွေကို ကိုဒေဝ နဲ့ ထက်မြက်လင်းကို ပြန်ပြောပြသည် ..။

" အဖိုးကြီး က ငါ့ကို ချန့်စ် ပေးသေးတာကွ..ငါသာ သူ့အလုပ်တွေကို ဆက်လုပ်ပါမယ် ကတိပေးလိုက်ရင် အခု စေ့စပ်ပွဲသတင်းစာထဲ ထည့်တာ ဖြစ်လာချင်မှ လာမယ် ...ဒါပေမယ့် ငါ  တကယ်မှ မလုပ်နိုင်ဘဲ ထက်မြတ်ရယ် ...."

ကိုဒေဝ က

" အဓိက တော့ သဲကိုးဖြာဘဲ....သဲကိုးဖြာက မင်းကို တကယ်ချစ်ရင် ပြီးပြီ...သူ့မိဘ ဘယ်လောက် သဘော မတူတူ ..သူ မင်းကို တကယ်ချစ်ရင်..မင်းဆီကို ပြေးလာနိုင်တာဘဲ မဟုတ်လား....." လို့ ပြောသည် ..။

လွန်းဇာလဲ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားသည် ..။

မိုးဦးဝသုန် ပြန်ရောက်လာသည် ..။ သဲကိုးအိမ်ကို ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ သဲကိုး မရှိဘူး လို့ သူ့အဒေါ်က ပြောတဲ့အကြောင်း လွန်းဇာတို့ကို ပြောပြသည် ..။ လွန်းဇာလဲ သဲကိုး က သူ့ကို ဖြစ်ဖြစ် မိုးဦးဝသုန်ကို ဖြစ်ဖြစ် ဆက်သွယ်လာလိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်သည် ..။ ညဖက်မှာ လွန်းဇာလဲ ထက်မြတ် နဲ့ အတူ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ပြန်ဆုံသည် ..။

မိုးဦးဝသုန် က သူ့အိမ်က ကားနဲ့ သဲကိုးတို့ အိမ် ကို လိုက်ပြသည် ..။ မလှမ်းမကမ်း မှောင်ရိပ်ကနေ သဲကိုးတို့ ခြံကြီးကို တစေ့တစောင်း ချောင်းကြသည် ..။ သဲကိုးကို တွေ့လိုတွေ့ငြားစောင့်ကြည့်ကြပေမယ့် ဘာမှ မထူးခြားဘူး ..။

" သဲကိုး ကို မန္တလေးများ ခေါ်သွားကြပြီလား မသိဘူး ..."

မိုးဦးဝသုန် က

" မိုးဦး သဲကိုး နဲ့ အဆက်အသွယ်ရအောင် ကြိုးစားကြည့်ပေးမယ်..." လို့ ပြောသည် ..။

လွန်းဇာသည် သဲကိုးဖြာ သူ့ကို တနည်းနည်း နဲ့ ဆက်သွယ်လိမ့်မယ် လို့ ထင်ပြီး စောင့်မျှော်နေသည် ..။ သူ့အဖေအမေ အဒေါ် နဲ့ ဆွေမျိုးတွေက ကျောင်းကိုလဲ မလွှတ်တော့..ဖုန်းလဲ ဆက်ခွင့်မပေးလို့ ဖြစ်မယ် လို့ သူ ထင်သည် ..။ သဲကိုးဖြာ သူ့ကို ချစ်တယ် ဆိုတာ သူ သိသည် ..။

သဲကိုးဖြာလည်း ဖေဖေ စီစဉ်တာတွေကို လက်ခံလိုက်ပေမယ့် လွန်းဇာကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရတာမိုလို့ အရမ်းကို နာကျင်ခံစားနေရသည် ။

ကိုဝင်းမောင်မောင်ကို လက်ထပ်လိုက်ရင် ဘာ အခက်အခဲမှ မရှိတော့ဘူး..လို့ ဖေဖေ က လွန်းဇာ နဲ့ လက်ထပ်မယ် ဆိုရင် ဖြစ်လာမယ့်အတားအဆီးတွေ  မလိုလားအပ်တဲ့ တင်းမာမှုတွေ နဲ့ ယှဉ်ပြတယ် ။ မေမေကလည်း ကိုယ်နဲ့ အလုပ်သဘောတူနေတဲ့ ကိုဌေးမောင်ရဲ့ သားနဲ့ဘဲ ယူဖို့ တဖွဖွ တိုက်တွန်းတယ် ..။ လွန်းဇာနဲ့က အခု ချစ်နေချိန် ရင်ဆိုင်နိုင်သည်..ဂရုမစိုက်ပါ..ပြောနေပေမယ့် တနေ့ကျ သမီးအဖေရဲ့ အလုပ်ကို နှာခေါင်းရှုံ့ လက်ညှိုးထိုးပြီး အပြစ်တင်လိမ့်မယ် လို့လဲ ပြောတယ်။

ကိုဝင်းမောင်မောင်ကျတော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း အသုဘကား တက်မောင်းနေတဲ့ လူ ဆိုတော့ ကိုယ်နဲ့ အဆင့်တူ မဟုတ်လား ...မေမေတို့ ဘယ်လောက် ချမ်းသာတယ် ဆိုတာ သမီးသိပါတယ် ..ဒီ အလုပ်လုပ်ပေမယ့် သူများတကာ နည်းတူ အကောင်းစားတိုက်ခြံကား နဲ့ နေနိုင်တာဘဲလေ..ဝင်းမောင်မောင် ကသမီးကို မေမေတို့ ထားသလို အဆင့်ဘဲ ထားသွားမှာ ...ဟို လွန်းဇာဆိုတဲ့ ကောင် ဆိုရင် ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်က ရပါ့မလားတောင် မသိသေးဘူး မဟုတ်လား ....လို့ နားချတိုက်တွန်းတယ် .။

ကိုဝင်းမောင်မောင် နဲ့ စေ့စပ်တဲ့ သတင်း သတင်းစာမှာ ပါလာတဲ့နေ့က မိုးဦးဝသုန် အိမ်ကို ဖုန်းဆက်တယ် ..။ လွန်းဇာအတွက် ဆက်ပေးတာဘဲ ဖြစ်မယ် ..။ သဲကိုးဖြာ လဲ ဖုန်းနားမှာ ရှိနေပေမယ့် ဖုန်း မကိုင်လိုက်ဘူး ။

သဲကိုးဖြာ ကိုဝင်းမောင်မောင် နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ မန္တလေးကို သွားလိုက်ရတယ် ..။

ဖေဖေ..မေမေ နဲ့ သဲကိုးဖြာ ဟိုတယ်အကောင်းစားတခုမှာ တည်းကြတယ် ..။ သတို့သားလောင်း ကိုဝင်းမောင်မောင် က နေ့တိုင်း မနက်စာ ညစာ ကျွေး..သွားလိုတဲ့နေရာတွေ လိုက်ပို့တယ် ..။ ဖေဖေနဲ့ မေမေက သူတို့ သားမက်လောင်းကို တပြုံးပြုံး နဲ့ သဘောကျလို့ မဆုံးဘူး ...။

ကိုဝင်းမောင်မောင် က အသားက မဟော်ဂနီရောင် ပေါက်နေပြီး လူကလည်းထောင်ထောင်မောင်းမောင်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ဖြစ်ပေမယ့် ပိုက်ဆံချမ်းသာတော့ အဖိုးတန် အဝတ်အစားတွေကို ကိုယ် နဲ့ လိုက်မှန်း မလိုက်မှန်း မသိဘဲ စွတ်ဆက် ဝတ်တတ်သူ တယောက် ဖြစ်တယ်..။ လိမ္မော်ရောင် တောက်တောက် စပို့ရှပ် နဲ့ မရမ်းရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီကြပ်ကြပ် နဲ့ ကွတကွတ သူ့ ပုံစံ သည်သဲကိုးဖြာအတွက် ဖီလင်ပြယ်စရာကြီး ဖြစ်နေတာကို သူကတော့ မသိ ..။

သဲကိုးဖြာ ကို ရတနာဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး လက်ဝတ်လက်စားတွေ အမျိုးစုံ ဝယ်ပေးတယ် ။ မလိုချင်ဘူး လို့ ပြောလဲ မရဘူး ..။ အစားအသောက် ဆိုင်တွေကို ခေါ်သွားပြီး ကျွေးတယ် ..။  သူ့အဖေ ဦးဌေးမောင် ကလည်းသဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေနဲ့ အမေကို အရမ်း ဂရုစိုက်တယ်..။

လက်မထပ်ခင် သုံးရက်လောက် အလို သဲကိုးဖြာ နဲ့ ကိုဝင်းမောင်မောင်တို့ တော်တော်လဲ ရင်းနှီးနေကြပြီး နှစ်ယောက် တတွဲတွဲ လည်း သွားတာတွေ များခဲ့ပြီမို့ သူနဲ့ သဲကိုးတို့ လက်ထပ်ပြီးရင် နေဖို့ ဆောင်ထားတဲ့ တိုက်သစ်ကြီးကို သူက လိုက်ပြချင်တယ် ဆိုတော့ သဲကိုးလဲ

" သွားလေ..ကိုမောင် ..."

သူနဲ့ လိုက်သွားလိုက်တာပေါ့ ...။

ကိုဝင်းမောင်မောင် သည် ဒီတိုက်ကြီးအတွက် ငွေတော်တော် သုံးထားတာဘဲ ..။သဲကိုးဖြာတို့ ရန်ကုန်က တိုက် လို တိုက်ဟောင်းကြီး မဟုတ်ဘူး ..။ အသစ်ချပ်ချွတ်ဖိတ်ဖိတ်တောက် တိုက်ကြီး ကို လိုက်ပြတယ် ..။ သူနဲ့ သဲကိုးဖြာ အိပ်ကြရမယ့် အိပ်ခန်းကြီးထဲက မွေ့ရာ ထူထူနဲ့ ကုတင်ကြီးကိုလဲ ပြတယ် ..။ သဲကိုးဖြာလဲ ရင်ဖိုသလိုလို ရှက်သလိုလိုကြီးမို့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းကြရအောင်..အကိုမောင် ...လို့ ပြောလိုက်မိတယ် ...။           

ကိုဝင်းမောင်မောင် က လူလည်ကြီး ..။

သဲကိုးဖြာ ကို နောက် အခန်းတခန်းကို ခေါ်သွားပြပြန်တယ် ...။ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ဖို့ အခန်း ..။ အကောင်းစား စပီကာကြီးတွေ နဲ့ ဆိုနီ အမျိုးအစား တီဗီကြီးက တော်တော် ကြီးတယ် ..။ ထိုင်ကြည့်ဖို့ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဆိုဖာကြီးတွေ လဲ ချထား တယ်..။

" ခဏ ထိုင်ကြရအောင်..သဲသဲ "

ပါတိတ် ဟဝိုင်ရင်ရှပ် လက်တိုပွပွ နဲ့ ပလေကပ်လုံချည် အပြာရောင် ဝတ်ထားတဲ့ ဝင်းမောင်မောင် သည် ရေမွှေးတွေ ဆွတ်ထားတာကြောင့် သင်းပျံ့တဲ့ အနံ့တွေ တထောင်းထောင်းနဲ့ ..။

သူ သဲကိုးဖြာကို ဒီ တိုက်သစ်ကြီးကို ခေါ်လာပြဖို့ စောစောထဲက ကြံရွယ်ပြင်ဆင်ထားခဲ့တာမို့ သူ့တပည့်လေး ဂျင်ပု ကို အဲကွန်းတွေ ဖွင့်ခိုင်းထားခဲ့သည် ..။ ဒါကြောင့် အဲကွန်း က အေးနေသည် ..။

" သဲသဲ ပျော်လားဟင် ...."

ဝင်းမောင်မောင် က သဲကိုးဖြာ ကို ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ မေးလိုက်သည် ..။ သဲကိုးဖြာ က ခေါင်းဘဲ ငြှိမ့်ပြလိုက်သည် ..။

" သဲသဲ ပျော်ရင် ကိုကိုဝင်းလဲ ပျော်တယ်..သဲသဲ မပျော်ဘူးဆိုရင် ကိုကိုဝင်းလဲ ပျော်ဘူး ..."

သဲကိုးဖြာ က ဘာမှ ပြန်မပြော ..။ တကယ်တော့ ကိုဝင်းမောင်မောင် ကို မိဘများ စိတ်ချမ်းသာအောင် သဲကိုးဖြာ လက်ခံလိုက်တာဘဲလေ ..။ လွန်းဇာတယောက်ကတော့ သဲကိုးဖြာကို အရမ်းနာကျဥ်း စိတ်နာနေမှာဘဲလေ ။ သဲကိုးဖြာက်ို မိန်းမ မာယာသဲကိုးဖြာ နဲ့ ရင်ခွင်ပြောင်းတတ်တဲ့ မိန်းမတယောက် လို့ မုချ စွပ်စွဲမှာဘဲလေ ..။

တခါတခါ ကိုဝင်းမောင်မောင် နဲ့ လက်မထပ်ရသေးတာမို့ လူကြီးတွေ အလစ်မှာ လွန်းဇာ ရှိနေတဲ့ ရန်ကုန် ကို အပြေး ပြန်လိုက်ချင်မိသည် ..။

" သဲသဲ...."

ဝင်းမောင်မောင် က သဲကိုးဖြာရဲ့ လက်ပြတ်ဘလောက်စ် ဝတ်ထားလို့ ပေါ်နေတဲ့ လက်မောင်းသား ဖေါင်းဖေါင်းဝင်းဝင်းလေးတွေကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

" သဲသဲ ကို ကိုကိုဝင်း သိပ် ချစ်မိတယ် ...တကယ် ..လူကြီးတွေ ပေးစားလို့ ယူကြတယ် ဆိုပေမယ့် ကိုကိုဝင်း ..သဲသဲကို ဘုရားဖူးလာတဲ့အချိန် တွေ့လိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း ချစ်မိသွားတယ် သိလား ...."

ကိုဝင်းမောင်မောင် က သဲကိုးဖြာ ကို နမ်းလိုက်သည် ..။

" အို..အကို...ဘာလုပ်တာလဲ...."

ဝင်းမောင်မောင် က တဟားဟား သဘောကျ ရယ်မောသည် ..။

" မနက်ဖန်သဘက်ဘဲ ကိုကိုဝင်းတို့က လက်ထပ်တော့မှာဘဲ သဲသဲရယ်..မရှက်ပါနဲ့နော် .....ဟဲဟဲ...."

" မကောင်းပါဘူး..ကိုကိုဝင်းရယ် ..လူတွေ မြင်သွားမှ ဖြင့်...အရှက်တွေ ကွဲနေပါ့မယ် ...."

" ဘယ်သူမှ မမြင်ဘူး ..ကိုကိုဝင်း နဲ့ သဲသဲ နဲ့ဘဲ ဒီတိုက်ကြီးထဲမှာ ရှိတယ် ....."

ဝင်းးမောင်မောင်သည် သဲကိုးရဲ့နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေကို ငုံစုတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။ လက်တွေကလည်း သဲကိုးဖြာ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲကာ ဖက်လိုက်သည် ..။

" အို..ကိုကိုဝင်း...လွတ်ပါ...မလုပ်ပါနဲ့ ....."

တံခါးမရှိတဲ့ တီဗီကြည့်တဲ့ အခန်းမှာ ကိုဝင်းမောင်မောင်ရဲ့ အကြမ်းဖက်တာကို သဲကိုးဖြာ မခံချင်ပါ ..။

" မကြာခင်ဘဲ လက်ထပ်တော့မှာဘဲ ..သဲသဲရယ် ...သဲသဲက တွန့်တို မနေပါနဲ့တော့ ...အဟင်းဟင်း ....."

သဲကိုးဖြာ ကိုဝင်းမောင်မောင် ရဲ့ လက်က ရုန်းထွက်ပြီး

" လက်ထပ်တဲ့ အချိန်ထိစောင့်ပါအုံး"

ပြောကာ ဒီအခန်းထဲက ထွက်လိုက်ပါသည်..။ကိုဝင်းမောင်မောင် က တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း သဲကိုးဖြာရဲ့ အနောက် က ပြေးလိုက်သွားသည် ..။ သုံးရက် ဆိုတဲ့ အချိန် က ခဏတဖြုတ်နဲ့ ကုန်ဆုံးသွားသည် ..။ သဲကိုးဖြာ နဲ့ ဝင်းမောင်မောင်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲကြီး အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားသည် ..။

သူတို့ အတွက် ပြင်ဆင်ထားတဲ့ တိုက်သစ်ကြီး ကို ဝင်းမောင်မောင် နဲ့ သဲကိုးဖြာ ရောက်နေကြပြီ ...။ ညနေဧည့်ခံပွဲမှာ သူငယ်ချင်းဆွေမျိုးတွေနဲ့ သောက်ထားတဲ့ ဝင်းမောင်မောင်သည် အာသွက်လျာသွက် ဖြစ်နေသည် ..။ အရက်အရှိန်ကြောင့် မျက်နှာကြီး နီမြန်းနေသည် ..။

သဲကိုးဖြာသည် အိပ်ခန်းထဲမှာ ဧည့်ခံပွဲမှာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ရတနာပစ္စည်းတွေ ကို ဖြုတ်သိမ်းကာ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ လဲလှယ် ဝတ်နေသည် ..။ ဝင်းမောင်မောင်သည် လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးရက် က ဒီတိုက်ကြီးမှာဘဲ သဲကိုးဖြာကို ဖက်နမ်းခဲ့တုံးက သဲကိုးဖြာက အတင်း ရုန်းကန်ပြီး ငြင်းဆိုခဲ့တာကို မှတ်မိနေသည် ..။

အခုတော့ လက်ထပ်ပြီးလို့ လင်မယားတွေ ဘဝကို ရောက်ပြီ ...။ဟိုနေ့က ငြင်းပယ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီနေ့တော့ တရားဝင် အကြင်လင်မယားတွေ ဖြစ်နေပြီမို့ ဘယ်လို ငြင်းမလဲ သဲကိုးဖြာရယ် ...။

ဟင်း ..တွေ့ကြပြီပေါ့ ...။ သဲကိုးဖြာကို ဘုရားဖူး လာကထဲက ဝင်းမောင်မောင် မျက်စိကျ နေတာ ..။ သဲကိုးဖြာရဲ့ ခါးသေးရင်ချီ တင်ကား ကိုယ်လုံးလေး ကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး တပ်မက်နေခဲ့ရတာ ..။ အခုတော့ ဒီ သဲကိုးဖြာ ဆိုတာ သူ့မယားစစ်စစ် ကြီး ဖြစ်နေပြီ ...။ဝင်းမောင်မောင် ရေဝင်ချိုးလိုက်သည် ..။

သဲကိုးဖြာအကြောင်းကို တွေးလိုက်တာ နဲ့ ဖျတ်ကနဲ ထောင်လာတဲ့ သူ့ယောက်ျားတန်ဆာကြီး ကို ဆပ်ပြာ နဲ့ သေသေချာချာ တိုက်ချွတ် ဆေးကြောနေသည် ...။

တန်ဆာချောင်းကြီး ကလည်း ပွတ်တိုက်လေ မာကျောလေ ဖြစ်နေသည် ..။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကို ခါးမှာ ပတ်လို့ ဝင်းမောင်မောင် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ခဲ့သည် ..။ သဲကိုးဖြာက ကုတင်တဖက်မှာ ဘေးတစောင်းလေး သူ့ကို ကျောပေးပြီး လှဲနေသည် ...။ အိုး..လှလိုက်တဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေပါလား ...။

``````````````````````````

(14)                            

သဲကိုးဖြာလည်း ဝင်းမောင်မောင် ရေချိုးနေတဲ့အချိန် ကုတင်ပေါ်မှာ သူလာမယ့်ဖက်ကို ကျောပေးပြီး လှဲလျောင်း နေသည် ..။ ဒီညတော့ ဒီလူကြီးကို သူလိုချင်တာတွေ ပေးရတော့မည် ။ လက်ထပ်လိုက်ကြပြီ ဆိုတော့ သူ့ကို မချစ်တောင် အောင့်ပြီး နမ်းရတော့မည် ..။ ဟန်ဆောင်ပြီး အလိုက်သင့် ဆက်ဆံရတော့မည် ..။

စောစောတုံးက အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လဲကထဲက ရေချိုးခန်း ဝင်ပြီး တကိုယ်လုံးကို ဆေးကြော သန့်စင်ထားခဲ့လိုက်သည် ..။ ယောက်ျားတွေ အကြောင်းကို သဲကိုးဖြာ သိပြီးနေပြီ မဟုတ်လား ..။ သူတို့ ဘယ်နေရာတွေကို နမ်းကြ ယက်ကြ စုတ်ကြမယ် ဆိုတာလဲ လွန်းဇာနဲ့ လင်မယားလို အကြိမ်ကြိမ် နေခဲ့ဘူးလို့ သိနေပြီလေ ..။ လာမယ့်ဘေးကို ပြေးတွေ့လိုက်တာဘဲ ကောင်းသည် ..။ အခုမတွေ့လဲ နောက်တော့ တွေ့ရမှာဘဲ မဟုတ်လား ..။ အတွင်းခံတွေ ဝတ်မနေတော့ဘဲ အကျီ နဲ့ ထမိန်ကို တထပ်ထဲဘဲ ဝတ်လိုက်သည် .။

မင်္ဂလာဦးည ရောက်ဖို့ကို စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ ဒီလူကြီး သည် အဝတ်တွေအားလုံးကို ချွတ်ပစ်မည် ဆိုတာ စိတ်ထဲက သိနေလို့ .လွယ်ကူအောင် ပြင်ဆင်ထားလိုက်တာ  .။ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီး သိမ့်ကနဲ တုန်သွားသည် ..။

ဝင်းမောင်မောင် ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီ ..။

" သဲလေး ..အိပ်ပြီလား..ဧည့်ခံပွဲ မှာ လူတွေကို နုတ်ဆက်ရလွန်းလို့ သဲလေး မောသွားလား .."

" ဟုတ်တယ် ..ကိုကိုဝင်း ..."

ဖြေလိုက်မိသည် ..။ သဲကိုးရဲ့ အသံတွေ တုန်နေတာ သူလဲ ရိပ်မိမယ် ထင်တာဘဲ ...။ သူ့လက်တဖက်က သဲကိုး ခါးကို လာဖက်လိုက်တယ် ..။

" ကိုကိုဝင်း နှိပ်ပေးရမလားဟင် ..."

" နေပါစေ..ရပါတယ် ...."

" ဒီဖက်ကို လှည့်စမ်းပါအုံး ..ကိုကိုဝင်းရဲ့ အသစ်စက်စက် ဇနီးချောလေး ရယ် ...."

သူက လှည့် ဆိုတော့လဲ လှည့်ရတာပေါ့ ...။

" အို...ချောလိုက်တာ ..သဲလေးရယ် .....သဲလေး နဲ့ ကိုကိုဝင်း က ပပဝတီ နဲ့ ကုသ လို ဖြစ်နေပြီ ...ဟီးဟီး ....ဒီကမ္ဘာမှာ ဝင်းမောင်မောင်တို့က ကံအကောင်းဆုံး လူ ပါလား ..."      

သူ သဲကိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ဖိကပ်လိုက်တယ် ...။ သူ့ဆီက အရက်နံ့ ထောင်းကနဲ ရလိုက်တယ် ..။ သူ့လက်တွေက သဲကိုး ရင်ဘတ်ကို စမ်းလိုက်တယ် ..။ အတွင်းက ဘာမှ ခံဝတ်မထားတာ သူ သိလိုက်တော့ ပြုံးပြုံးကြီး ကျေနပ်သွားပြီး ရင်သားတဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ် ...။

" အို့..ကိုကိုဝင်း ....."

သဲကိုးက ရှက်သလိုပုံနဲ့ သူ့လက်ကို ဟန်ဆောင် တွန်းဖယ်လိုက်တော့

" သဲသဲ က သိပ်လှတာဘဲ ..တကယ်..တကယ် ..."

ပြောရင်း သဲကိုးရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်လိုက်တယ် ..။

" ကိုကိုဝင်းရယ် ..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ လို့ ..."

" နမ်းမလို့..နမ်းမလို့ ..."

" မီး ပိတ်လိုက်ပါလား ..."

" ပိတ်ဖူး..ပိတ်ဖူး ....သဲသဲရဲ့ အလှကို မီးပိတ်လိုက်ရင် ဘယ်မြင်ရပါတော့မလဲ ...."

ထမိန် ကို ချွတ်ဖယ်လိုက်တော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း တခုလုံး ဗလာကျင်း အဝတ်မဲ့သွားလို့ သဲကိုးလဲ ပေါင်တန်တွေကို စေ့လိုက်မိတယ် ...။ ဝင်းမောင်မောင် က သဲကိုးပေါင်တန်တွေ နဲ့ ပေါင်ကြားကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတယ် ..။

" ရှက်တယ်.ကိုကိုဝင်း ..မကြည့်နဲ့ ...."

" ဟားဟားဟား.....မရှက်ပါနဲ့ကွာ..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတွေ ချစ်ကြပါစို့ .....ကိုကိုဝင်း နမ်းချင်တယ် ...."

" အို..ဘယ်ကို နမ်းမှာလဲဟင် ..."

" ဒီကို..ဒီကို ....ဒီနေရာလေးကို ..."

ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားထဲကို သူ့ခေါင်းကြီး အတင်းထိုးသွင်းပြီး သဲကိုးရဲ့ အဖုတ်ကိုသူ နမ်းတယ် ..။ သူ့လျှာကြီး သဲကိုး အစိလေးကို ဖိဖိ ယက်လိုက်တော့ သဲကိုး တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရတယ် ...။ သဲကိုး သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်လိုက်မိတယ် ..။ သူကတော့ လျာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ သဲကိုး အဖုတ်ကို စုန်ချီ ဆန်ချီ ယက်နေပြီ ...။

" အို့ဟို့ဟို့ ...အီး ......အမလေး .....အင် .......အားအား......."

တော်တော် ကဲတဲ့ လူကြီး .. ။ အရင်က အတွေ့အကြုံ ရှိထားပုံရတယ် ..။ တော်တော် လုပ်တတ်တယ် ..။ အစိကို လျာထိပ် နဲ့ထိုးလိုက် မွှေလိုက် လုပ်ပေးတယ် ..။ သဲကိုးလဲ သူဟာ လွန်းဇာ ထက်တောင်  ဒီနေရာမှာ ပိုကျွမ်းတယ်လို့ ထင်မိတယ် ...။ သူ့ကို တာဝန်ကျေ မပေးမဖြစ် ပေးရမယ် လို့ဘဲ စိတ်ထဲမှာ တွက်ထားခဲ့ပေမယ့် သူက သဲကိုးကို ကောင်းစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့ အခုလို ကျကျနန မှုတ်ပေးတော့ သူ မှုတ်ပေးတာကို သဘောျသွားရတယ် ...။ 

သူက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို သဲကိုးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ အောက်ကနေ ဆုပ်ညှစ်ထားပြီး  ယက်လိုက်လျာနဲ့ ထိုးလိုက်..အစိကို ငုံစုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာ..သဲကိုးလဲ ထွန့်ထွန့်လူး နေရပြီ ...။ တချက်တချက် သူ့လက်တဖက်က သဲကိုး ရင်စိုင်တွေကို ကိုင်ဆုပ်ကစားသေးတယ် ..။

သဲကိုး အရမ်း စိတ်တွေ ထကြွလာတယ် ..။ သူ မိန်းမကျမ်းတကယ် ကျေတဲ့ လူဘဲ ..။ သဲကိုး စိတ်ထအောင် သူ အရင်လုပ်တယ် ...။

တော်တော်ကြာကြာ မှုတ်ပေးပြီးတဲ့နောက် တအား ထကြွလာနေပြီ ဆိုတာ သူရိပ်စားမိတော့ မှုတ်တာကို ရပ်လိုက်တယ် ..။ ဒီအချိန်ကျမှ ဝင်းမောင်မောင်ကို သဲကိုး သေသေချာချာ ကြည့်မိလိုက်တယ် ..။ သူ့ကိုယ်မှာ အဝတ်မရှိတော့ဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး  ဖြစ်နေပြီ ...။ မဲမဲတောင့်တောင့် ကိုယ်လုံးကြီး ကို ကြည့်ပြီး သဲကိုး ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားတယ် ..။

အထူးသဖြင့် သူ့ပေါင်ကြားက တန်းတန်းကြီး ရှည်ထွက်နေတဲ့ အတန်ညိုညိုကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ ..။နဲတဲ့ ပြောင်းတန်ကြီး မဟုတ်ဖူး ..။ ထိပ်ဖူးကြီးက လုံးအစ် နေတယ် ..။ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးက တန်းလန်းကြီး တွဲလောင်းကျနေတယ် ...။ သူ့အတန်ကြီးက အရင် ကြုံဖူးတဲ့ လွန်းဇာရဲ့ အတန်ထက် ကြီးနေတာ ရှည်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ ဒါကြီးနဲ့ င့ကို လုပ်တော့မှာပါလား လို့ စဉ်းစားရင်း ရင်တွေ ဖိုနေရတယ် ...။

ဝင်းမောင်မောင် က သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးတွေ ဖွတ်ကနဲ ဖွတ်ကနဲ ထွေးထည့်လိုက်ပြီး ဒီလက်နဲ့ သူ့အတန်ရဲ့ ထိပ်ဖူး ပိုင်းကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ..။

" ကိုကိုဝင်း..ထည့်တော့မယ်နော်..သဲသဲ.."

ပြောပြီးတာနဲ့ သဲကိုးရဲ့ အပေါက်ဝကို သူ့ဟာကြီး တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ...။

သဲကိုးအဖုတ်က သူယက်ထားလို့ တံတွေးတွေ စိုနေပြီး သဲကိုးစိတ်ထလာလို့ သဘာဝ အရေတွေ စိုစွတ်နေတယ် ..။ သူ့အတန်ကြီး ကလည်း တံတွေးတွေ နဲ့ နယ်လူးထားတယ် ..။ဒ ါတောင် သူ့တန်ထိပ်ဖူးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ သဲကိုးအထဲကို လွယ်လွယ်ကူကူ နဲ့ မဝင်နိုင်ဘဲ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေရတယ် ...။

တဖျစ်ဖျစ် နဲ့ သူ့အတန်လုံးပတ် နဲ့ သဲကိုးရဲ့ အတွင်းသား နုနုတွေ ပွတ်တိုက်နေတယ် ..။ ကျပ်တည်းနေတာကို သူတွေ့တော့ အတန်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲနုတ်လိုက် ပြန်ဖိသွင်းလိုက်

အကြိမ်ကြိမ် လုပ်ပါတော့တယ် ...။

" အို...ဖြေးဖြေး ..နာတယ်....အမလေး ...."

သဲကိုး ညည်းငြူလိုက်ပေမယ့် သူကတော့ လုံးလုံး ဂရုမစိုက်ပါဘူး ...။ သဲကိုးအဖုတ်ထဲကို အသွင်းအထုတ်တွေ ဖိလုပ်နေပါတယ် ..။

" အား...အဟင့်..ဖြေးဖြေးပါဆို..နာတယ် ....."

သူက လုံးဝ ဂရုမစိုက်ဘူး..။ သဲသဲမဲမဲ ထိုးလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေတယ် ..။ သူ့လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး က တဗျိဗျိ ဝင်ထွက်နေပြီ ...။ တရှူးရှူးနဲ့ သူ ထိုးဆောင့်နေတယ် ...။ နာကျင်မှုက်ု တအားကောင်းနေတဲ့ ကာမအရသာ က ဖုံးလွှမ်းသွားတယ် ..။ သဲကိုးလဲ သူ ဆောင့်သမျှ သဘောကျ ကျေနပ်မိပါတယ် ..။ သူက

အရုပ်သာဆိုး..အသားသာ မဲတူးနေတာ..လုပ်တာတော့ တော်တော် ကောင်းတယ် ..။ လွန်းဇာကောင်းသလိုဘဲ သူလဲ ကောင်းတယ် ..။ အဖုတ် နဲ့ အတန် ဝင်ထွက် ပွတ်တိုက်တာတွေက တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေတယ် ...။

" ကောင်းလားဟင်..သဲသဲ ...."

အရေးထဲ သူက သဲကိုးကို လာမေးနေတယ် ...။

" အင်း..အင်း ..."

" ဘာအင်းလဲ..ကောင်းလား..မေးတာ....ဖြေလေ ..."

" ကောင်းပါတယ်..ကိုကိုဝင်းရယ် ...."

သဲကိုးတင်ပါးတဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ ဆောင့်ထည့်နေပါပြီ .။.တော်တော်တော့ အားကောင်းတဲ့ လူကြီး .. တဖတ်ဖတ် နဲ့ ဆက်တိုက် ဆော်တာ..။ ဆောင့်ထည့်တာ ..။ သဲကိုးလဲ အထွဋ်အထိပ် ကို ရောက်သွားရတယ် ..။ သဲကိုး အော်ဟစ် ညည်းတာကို သူ ကြည့်ပြီး သဲကိုူ ပြီးသွားတာကို သူ ရိပ်မိတယ် ..။ သိသွားတယ် ..။ ဆက်တိုက် သူ ဖိဖိဆောင့်ထည့်ပြန်တယ် ...။

ဒီတခါတော့ သူပြီးတဲ့ အလှည့် ..။ သဲကိုး ပေါင်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး..တဇွပ်ဇွပ် နဲ့ ဆောင့်တာ သူလဲ မကြာခင်ဘဲ သုတ်ရေတွေ တပုံတခေါင်းကြီး သဲကိုး အဖုတ်ထဲ ကိုပန်းထုတ်လိုက်တယ် ...။  သူလဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် နဲ့ တအား ကောင်းသွားတာ တွေ့ရတယ်...။ သူ့တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေ နဲ့ ရွှဲနေတယ် ..။

" ကောင်းလိုက်တာ သဲလေးရယ် ...."

သဲကိုးလည်း ကောင်းတာပါဘဲ ရှင် ...။

သဲကိုးဖြာအနေနဲ့ မိဘတွေ ကို ဆန့်ကျင်ပြီး သူ့ဆီကို ပြန်ပြေးလာမလားဆိုပီး ..လွန်းဇာ စောင့်နေမိခဲ့တယ် ..။သဲကိုးဖြာနဲ့ ပြန်ဆုံကြမယ့်ရက် ကို သူ မျှော်ခဲ့သည် ..။ ဒါပေမယ့် လွန်းဇာ ဒီနေ့အထိ သဲကိုးဖြာ နဲ့ ပြန်မဆုံတော့ပါဘူး...။

သဲကိုးဖြာ မန္တလေးမှာ ကိုဝင်းမောင်မောင် ဆိုတဲ့ လူနဲ့ လက်ထပ်လိုက်တယ် ဆိုတဲ့ သတင်းကို ကြားလိုက်ရသည် ..။ သတင်းစာတွေမှာလည်း တွေ့လိုက်ရသည် ..။ သဲကိုးဖြာ ကိုယ်တိုင်က သူ့ဆီကို မလာချင်လို့ မလာတော့တာဘဲ လို့ လွန်းဇာ သဘောပေါက်လိုက်သည် ..။

နောက်မှ မိုးဦးဝသုန် ပြန်ပြောပြတာက သဲကိုးဖြာ လက်ထပ်လိုက်တဲ့ လူ က ဦးဌေးမောင် ဆိုတဲ့ လူရဲ့ သား ဖြစ်တာရယ် ...ဦးဌေးမောင် က ဦးကံဖြာ လိုဘဲ သုဘရာဇာအလုပ် လုပ်သူဘဲဆိုတာရယ် ကို သိလိုက်ရသည် ..။ လွန်းဇာကို သူ ရွေးချယ်ရင် လွန်းဇာ မိဘတွေကလည်း သဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး ..။ လွန်းဇာ ကလဲ အားမကိုလောက်ဘူးလို့ သဲကိုးဖြာ ယူဆတဲ့ပုံဘဲ ..။ သူ အခု လက်ထပ်လိုက်တဲ့ ဝင်းမောင်မောင် က သူ့အဖေရဲ့ လုပ်ငန်းကို ဆက်လုပ်နေပြီး လက်ဖျားငွေသီးနေတဲ့ လူတယောက်...တဲ့ ...။

လွန်းဇာ အတွက် အကယ်လို့များ သဲကိုးဖြာက သူ့မိဘတွေ စကားကို ဆန့်ကျင်ပြီး သူ့ဆီ ပြေးလာခဲ့ရင်တောင် သူ ကျောင်းမပြီးသေးဘဲ မိန်းမခိုးဖို့ ဆိုတာက တော်တော် မလွယ်တဲ့ ကိစ္စပါဘဲ ..။ သူကတော့ လုပ်ဖို့ လိုအပ်ရင် ဘာကိုဖြစ်ဖြစ် လုပ်မှာဘဲ ..။သဲကိုးကို လက်လွှတ် အဆုံးရှုံး မခံနိုင်ဘူး ..။

ကျောင်းထဲမှာတော့ လူတွေက သူနဲ့ သဲကိုးဖြာ တတွဲတွဲ လုပ်ခဲ့ကြလို့ နေရာတကာမှာ တွေ့နေခဲ့လို့ အခု သဲကိုးဖြာ သူ့ကို ချန်သွားတော့ ဘာကြောင့်လဲ..ဘာလို့လဲ..သိချင်ကြတာပေါ့..။ အရင်က သဲကိုးဖြာက ဘဲတွေရဲ့ အချန်ကို ခံခဲ့ရ ပြီး အခု သဲကိုးဖြာက စဖြတ်သွားတယ် လို့ ပြောနေကြလေရဲ့..။

လွန်းဇာကတော့ သဲကိုး သူ့ကို တကယ် ချစ်ခဲ့တယ် လို့ ယုံကြည်နေဆဲပါဘဲ ..။ သဲကိုးသည် သူ့ရဲ့ အပျိုစင်ပန်း ကို သူ့ကို ရက်ရက်ရောရော ပေးခဲ့တာကို လွန်းဇာ အသိဆုံးပါဘဲ ..။ သဲကိုးဖြာ နဲ့ သူနဲ့ ဘယ်လိုတွေ ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြတယ် ဆိုတာလဲ သူနဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ အသိဆုံး မဟုတ်လား ...။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ ကွဲကွာသွားပြီးတဲ့ နောက် လွန်းဇာသည် စိတ်မပါပေမယ့် ကရာတေးကလပ်က သူ့ဆရာ က တောင်းပန်ပြီး လာကူဖို့ ပြောတာကြောင့် သင်တန်းကို ပြန်လာပြီး ဆရာ လုပ်ပေးနေရသည် ...။

သင်တန်း တစ်ချိန်လုံး သူ့ကို တကြည့်ကြည့် လုပ်နေတဲ့ မြတ်လေးခင် သည် သင်တန်းအပြီး သူ ကားဂိတ်ကို လမ်းလျောက်သွားတဲ့အချိန် သူ့အနောက် က အပြေးကလေး လိုက်လာသည် ။

" ဆရာ...ဆရာလွန်းဇာ ....ခဏ ......"

" မြတ်လေးခင် ...."

" ဆရာ့ကို မြတ်လေး ..သတိရလိုက်တာ အရမ်းဘဲ ...ဆရာ ခုလိုသင်တန်းကို ပြန်လာခဲ့တာ မြတ်လေးလေ ...အရမ်း ဝမ်းသာတာဘဲ ..ဆရာရယ် ...."

မြတ်လေးခင် နဲ့ ယှဉ်တွဲပြီး ပလက်ဆဖာင်းပေါ်ကနေ လျောက်တော့ ဒီကောင်မလေး မတွေ့တာ ကြာသွားပြီး ပြန်တွေ့တာ..အရင်ကထက်တောင် ပို လှ ပိုထွားလာ တွေ့ရသည် ။

" ဆရာ..နေကောင်းရဲ့လားဟင် ...ဆရာ့ကို ကြည့်ရတာ ပင်ပမ်းနွမ်းနယ် နေသလိုဘဲ ...."                 

" ကောင်းပါတယ်..မြတ်လေးခင် ..."

" ဆရာကသာ ကောင်းတယ် လို့ ပြောနေတာ..ဆရာ့ကို ကြည့်ရတာ မရွှင်ပြဘူး....မြတ်လေး တစ်ခု မေးချင်တယ်..ဆရာ စိတ်မဆိုးဘူး ဆိုရင်....မေးလို့ရမလားဟင်..."

" ရပါတယ်...မြတ်လေးခင်...."

" ဆရာ့ချစ်သူ နဲ့ ပြတ်သွားပြီ လို့ မြတ်လေး ကြားတယ်..အဲဒါ ဟုတ်လားဟင် ..."

" ဟုတ်တယ်..မြတ်လေးခင် ...သဲကိုးဖြာ ယောက်ျား ယူသွားပြီ....."

" အို..ဆရာရယ်....ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ ....မြတ်လေး စိတ်မကောင်းပါဘူး....."

မြတ်လေးခင်က သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ...။

" ဆရာအရမ်းခံစားရမှာဘဲနော်....ဆရာ့ကို သနားလိုက်ထာ ....."

သူ့လက်ကို လာကိုင်ဆုပ်ထား တာရယ်..ဆေးမဆိုးဘဲ ရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထော်လန်လန်လေး တွေ တလှုပ်လှုပ် နဲ့ တတွတ်တွတ် စကားတွေ ပြောနေတာရယ် ကလွန်းဇာရဲ့ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားလာစေသည် ။

" ဆရာ ..."

" ဟင်...မြတ်လေးခင် ..."

" အိမ် မပြန်ချင်သေးဘူး ...ဆရာ နဲ့ တနေရာရာ သွးကြရအောင်ကွာ...နော်..နော်..."

" ဖြစ်ပါ့မလား...ဒို့က အကြောင်း မဟုတ်ဘူး..ကျောင်းထဲကို ပြန်မှာ....မြတ်လေးခင် အိမ်က ဖြစ်ရဲ့လား ..."

" ဖြစ်တယ်....အိမ်မှာတောင် အဖေအမေ မရှိကြဘူး .....ခရေပင်လမ်း မှာ သွား ထိုင်မလား ..."

" သွားလေ ...."

သစ်ပင်ကြီးတွေ ရဲ့ အရိပ် အောက်က ခြံဝင်းတခု ရဲ့ အပေါက်ဝက အုတ်ခုံ မှာ မြတ်လေးခင် နဲ့ ထိုင်ကြသည် ..။ မြတ်လေးခင် က သာလိကာလေးတကောင် လိုဘဲ စကားတွေ ပြောသည် ..။ သူက နားထောင်သမား ..။ မြတ်လေးခင် ကို သူငေးကြည့်နေမိသည် ..။ တော်တော် လှတဲ့ ကောင်မလေးပါဘဲ ..။ မျက်နှာလေးက နုဖတ် ဝင်းပနေသည် ..။ မြတ်လေးခင်က သူ့ကိုစိတ်ပျော်စေချင်သည် တဲ့။

လတ်တလော သဲကိုး သူ့ကို ချန်သွားလို့..ထားခဲ့လို့ သူ ဘယ်လိုနေရမလဲ ကို မသိဘူး ..။ သဲကိုးက ကျောင်းထဲမှာ နံမည်ကြီး မဟုတ်လား ..။ သဲကိုးနဲ့ တွဲလိုက်တော့ လူတွေက သူ့ကိုပါ သိလာကြသည် .။ အခု သဲကိုး သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး ယောက်ျားယူသွားတဲ့ သတင်းက လူတိုင်းပါးစပ်ဖျားမှာ ရေပန်းစားနေသည် ..။

" ဆရာ ..."

" ဟင်..မြတ်လေး ..."

" ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲဟင်..ဆရာ...."

" မြတ်လေးအကြောင်း .."

" အင်..ဟုတ်လို့လား...ခိခိ..မယုံပါဘူး ...."

မြတ်လေးခင် နဲ့ လူရှင်း တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ လမ်းလေးထဲမှာ အတူတူ ထိုင်နေကြရတော့ လွန်းဇာရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။ သဲကိုးဖြာကြောင့် စိတ်ခံစားချက်တွေများနေခဲ့ရတဲ့ သူ့ အတွက် မြတ်လေးခင် က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ ကို မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်စေ ပြီလား ..။

" ဟုတ်တယ် ..မြတ်လေးခင် အကြောင်း ဒို့ တွေးမိနေတတ်တယ် ..."

" ဟယ်..ဟုတ်လား..ဆရာ တကယ် ပြောနေတာလားဟင်..."

မြတ်လေးခင် က ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ သူ့ကို ကြည့်နေသည် ..။

" တကယ်ပေါ့..မြတ်လေးခင် ကို သတိရရနေမိတာ .."

မြတ်လေးခင်က ခေါင်းလေးငုံ့လိုက်ပြီး ..." မြတ်လေးလဲ ဒီလိုဘဲ..ဆရာ့ကို အမြဲ သတိရနေတတ်တယ် ...." လို့ ရှက်တဲ့ ဟန်လေး နဲ့ ပြောသည် ။

သူ မြတ်လေးခင်ရဲ့ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ..။ မြတ်လေးခင်က မရုန်းတဲ့အပြင် သူ့ပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းလေး မှီလိုက်သည် ..။

````````````````````````````````````````````

(15)

လွန်းဇာ သည် မြတ်လေးခင် ကို ချစ်တယ် လို့ တခွန်းမှ မဟဘဲ ချစ်သူ ဖြစ်သွားသည် ..။ မြတ်လေးခင် သည် သူ့အပေါ် မဆွတ်ခင် ထဲက ညွှတ်ချင်နေသူ လေးမို့ လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးဖြာလည်း ပြတ်သွားရော လွန်းဇာရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို  ဝင်ရောက်လာတော့တာဘဲ ..။ 

လွန်းဇာသည် ကျောင်းထဲမှာ သူ့ကို သိသူတွေက သဲကိုးဖြာ နဲ့ ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ..ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို တနေ့တနေ့ မေးမေးနေကြလို့ ကျောင်းထဲမှာ တတ်နိုင်ရင် မနေဘဲ ရန်ကုန်မြို့ထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် ကရာတေးကလပ်မှာဖြစ်ဖြစ် အနေများသည် ..။

ကျောင်းတက်စရာ အတန်း ရှိရင် တက်သည် ..။ မရှိရင် ခါတိုင်းလို လဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တာမျိုး မလုပ်တော့ ..။ ဦးချစ်ဆိုင်က ဖြစ်ဖြစ်..မြကျွန်းသာကိုအောင်ရင် ဆိုင်တို့..ဦးယမ်းဘီလူးဆိုင်တို့က စားပွဲထိုး ကောင်လေးတွေက အစ..အမ မပါဘူးလား ..လို့ မေးတတ်လို့ မေ့ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ ကိစ္စကို အမြဲ သတိဖော်သလို ဖြစ်ဖြစ်နေလို့ပါ ...။

ဒီနေ့ သင်တန်း မရှိဘူး ..။ မြတ်လေးခင် က တွေ့ချင်လွန်းနေသည် ..။ သူ့ကို ချိန်းသည် ..။ မြို့ထဲမှာ ထမင်း အတူတူ စားရအောင် လို့ ပြောသည် ..။ သူ ဆူးလေဘုရားလမ်း ပေါ်က လက်ရွေးစင် လဖက်ရည်ဆိုင် က စောင့်နေလိုက်သည် ..။ မြတ်လေးခင် က ကျူ ရှင်က အဆင်း သူရှိရာ လက်ရွေးစင် လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ရောက်လာသည် ..။ မြတ်လေးခင် နဲ့ အကြာကြီး စကား ထိုင်ပြော ပြီးတော့မြတ်လေးခင် က ဗိုလ်တထောင် ဘုရား သွားချင်သည် လို့ ပြောလို့ Taxi နဲ့ ဗိုလ်တထောင်ဘုရားကို သွားလိုက်ကြသည် ..။

ဗိုလ်တထောင် ဘုရားပေါ်မှာ မြတ်လေးခင်က သူနဲ့ အတူ ထိုင်ပြီး ဘုရား ရှိခိုးဆုတောင်းသည် ..။ သူက ဘာတွေများ ဆုတောင်းလဲ မြတ်လေး လို့ မေးတော့

" ကိုကို နဲ့ ပေါင်းကြရပါစေ ..." လို့ ဆုတောင်းတယ် လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောသည် ..။ မြတ်လေးခင်သည် ချစ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြီးနောက် သူ့ကို ကိုကိုလို့ပဲခေါ်သည် ..။ သူ့လက်မောင်းကို ဖက်တွယ်ပြီး ဘုရားထဲက ထွက်ခဲ့ကြသည် ..။

ဗိုလ်တထောင် ကမ်းနား မှာ သွားထိုင်ကြမယ် လို့ သူပြောပြီး မြတ်လေးခင်ကို ခေါ်သွားသည် ..။ ဆိပ်ခံဘောတံတား ပေါ်မှာ ထိုင်ကြရင်း ရန်ကုန်မြစ်ပြင်ကို ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေပြေလေညှင်းလေးတွေကို ခံယူနေကြချိန် မြတ်လေးခင်ကို သူ ဖက်ထားသည် ..။

မြတ်လေးခင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးအပ်ပြီး သူ့ကို စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေသည် ..။ အဓိက သူ့ကို အရမ်းချစ်တယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း..ပါဘဲ . သူ့ကို ချစ်လား ဘယ်လောက်ချစ်လဲ ..လဲ မေးတာ ..။

သူက မြတ်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် ...မြတ်လေး နဲ့ တသက်လုံး နေမယ်..ချစ်မယ် ..ကလေးတွေ အများကြီး မွေးမယ် လို့ ပြောသည် ..။ မြတ်လေးခင်က

" မွေးဘူး.." ဆိုပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေး နဲ့ ထုသည် ..။ သူက တဟားဟားရယ်ပြီး မြတ်လေးခင်ရဲ့ လက်သီးဆုပ်လေး ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်သည် ..။ မြတ်လေးခင်က

" ကိုကို ..လူတွေ မြင်မယ်..မကဲနဲ့ .."

နှုတ်ခမ်းလေးစူရင်း မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောသည် ။

သူတို့ ထိုင်နေကြတဲ့ ဆိပ်ခံဘောတံတားမှာ မော်တော်ဘုတ်တစီး ဆိုက်ကပ်ထားသည် ..။ ဒုန်းဒိုင်း အသံတွေ ကြားနေရသည် ..။ စက်ပြင်နေတာ ဖြစ်မည် ..။ ခဏကြာတော့ မော်တော်ထဲက ဘွိုင်လာစု စက်ပြင်ဝတ်စုံနဲ့ လူတယောက် ထွက်လာသည် ..။ စက်ဆီချေးတွေ ပေကျံပြီး ...။

" ဟင်..ထွဋ်ခေါင် ပါလား ..."

သူ့ဘော်ဒါ ထွဋ်ခေါင် ဖြစ်နေသည် ..။ ထွဋ်ခေါင် ကလည်း သူ့ကို မြင်သည် ..။

" ဟေး...လွန်းဇာ ...."

ထွဋ်ခေါင်က ရေကြောင်း အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်း တက်နေတာ ..။သူတို့ကျောင်းက ဒလဖက်မှာ လို့ လွန်းဇာ ကြားဖူးတာဘဲ ..။

" ထွဋ်ခေါင် ..မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ...စက်ပြင်နေတာလား..."

" အေး...တခြားလူတွေက အပြင်သွားကြတယ်..ငါတယောက်ထဲ..မော်တော်စောင့်ပေါ့ကွာ..ဟီးဟီး...."

" အေး..မင်းကိုလဲ မတွေ့တာ ကြာပြီနော် ..ကျောင်းထဲ မလာတော့ဘူးလား..."

" မလာဖြစ်ဘူး ..ဒါနဲ့ မင်းတို့ မော်တော်ပေါ် လိုက်ခဲ့လေ ...ရောက်ဖူးတယ် ရှိအောင် လိုက်ကြည့်မလား ...."

" ကောင်းသားဘဲ ...."

မြတ်လေးခင် နဲ့ အတူတူ ထွဋ်ခေါင် ရဲ့ မော်တော်ဘုတ်ပေါ်ကို သူ တက်ခဲ့သည် ..။ ထွဋ်ခေါင် က ..

" ဘာမှ ဧည့်ခံစရာတော့ မရှိဘူး ...မင်းတို့ကို တခုခု ကျွေးချင်တိုက်ချင်တယ် ကွာ..ဟိုး လမ်းမမှာတော့ ကြံရည်တို့ ဘာတို့ရနိုင်မယ် ....ဒီလိုလုပ် ..မော်တော် ဝမ်းထဲမှာ ဝင်နားကြပါလား ..ငါ တခုခု ထွက် ဝယ်လိုက်မယ် ..." 

သူက မဝယ်ပါနဲ့..လို့ ပြောတော့ ထွဋ်ခေါင် က မြတ်လေးခင် မမြင်နိုင်အောင် ကွယ်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြသည် ..။ သဘောက ..သူ အကွက်ဖန်ပေးနေတယ်ပေါ့ ..။ ထွဋ်ခေါင် ထွက်သွားတော့ သူနေရာချပေးထားတဲ့ မော်တော်ဝမ်းထဲက အခန်းလေးထဲမှာ မြတ်လေးခင် နဲ့ သူ ဝင်ထိုင်ကြသည် ..။

" သူငယ်ချင်းက အရမ်း အလိုက်သိတာဘဲ .."

" ဘာကိုလဲ..ကိုကို က သူကျွေးတာကို စားချင်လို့လား..အားနာစရာကြီး ..."

" စားချင်တာ ဟုတ်ဖူး ...နမ်းချင်တာ ...အခု ဒီမော်တော်ထဲမှာ ဆိုတော့ မြတ်လေးကို နမ်းလို့ရသွားပြီ လေ ..."

" အို ..သူ အကြံသမားကြီး ...လူဆိုးကြီး ...လွှတ်..လွှတ်......."

မြတ်လေးခင်က ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားသည် ...။ သူ့ကို တွန်းပစ်နေပေမယ့် မြတ်လေးခင် သူကို စိတ်မဆိုးဘူး ဆိုတာ သူတွေ့နေရသည် ..။ ခါးလေးကနေ ဆွဲပွေ့ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးကို စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရုန်းနေတာတွေ ရုတ်တရက်ကြီး ငြိမ်ကျသွားသည် ..။ တွန်းနေတဲ့ မြတ်လေးခင် လက်တွေ ပျော့ကျသွားသည် ..။ ကျောပြင်မှာ ရောက်နေတဲ့ လွန်းဇာရဲ့လက်တဖက်က နမ်းနေတုံး အောက်ဖက်ကို ဆင်းချသွားသည် ..။ တင်ပါးအိအိကာကားတွေ အပေါ်ကို လွန်းဇာရဲ့ လက် ရောက်သွားတော့ ပိတ်နေတဲ့ မြတ်လေးခင် ရဲ့ မျက်လုံးတွေဖျတ်ကနဲ ပွင့်လာကြသည် ..။

လွန်းဇာရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက တင်သားတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်နေသည် ..။  မြတ်လေးခင် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းနေသည် ..။ လွန်းဇာနဲ့ သူ အပြင်အရမ်းထွက်ချင်ခဲ့တာ ..။

လွန်းဇာကို သူကဘဲ စပြီး လျောက်လည်ဖို့ ပြောခဲ့တာ ..။ အခုတော့ တင်ပါးတွေ ကောင်းကောင်း နယ်ခံနေရပြီ ..။

အို ...။

တင်ပါတွေတင် မကဘူး ..။ ရင်ဘတ်က ရင်သားတင်းတင်းတွေဆီကိုလည်း လွန်းဇာရဲ့ လက်က ရောက်လာသည် ..။ နှုတ်ခမ်းချင်း ပူးကပ် စုတ်နမ်းနေတာကို မြတ်လေးခင် ကနေ စ ခွာပစ်သည် ..။

" ကိုကို..ကဲလိုက်တာကွာ..ဟင်း ...ပြန်ကြစို့ ....."

" နေပါအုံး မြတ်လေးရယ် ..ထွဋ်ခေါင် ပြန်လာတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ရအောင် ..သူ့မော်တော်ဘုတ် ကိုလဲ ဒီအတိုင်း လူစောင့် မရှိဘဲ မထားခဲ့ချင်ပါဘူး ..."

မြတ်လေးခင်က ထရပ်လိုက်သည် ..။ မော်တော်ဘုတ် အခန်းလေးက ကျဉ်းသည် ..။ ပြူတင်းပေါက် အဝိုင်းလေးကနေ မြတ်လေးခင် အပြင်ကို မျှော်ကြည့်သည် ..။ သူ့တင်ပါးအောက်က စိုသလိုလို ခံစားရလို့ လက်နဲ့သပ်ကြည့်လိုက် သလို ခေါင်းငဲ့ပြီးလဲ လှည့်ကြည့်သည် ..။ ဟယ် ...ဖင်အောက်နားမှ အရေကွက်ကြီး ...။

လွန်းဇာနဲ့ နမ်းစုတ်နေတုံး တကိုယ်လုံး တုန်လာကျင်လာတာတွေ ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်တာတွေ မှတ်မိလိုက်သည် ..။

" ကိုကိုဘဲ နေခဲ့တော့.မြတ်လေးတော့ သွားပြီ ...." လို့ လွန်းဇာကို ပြောရင်း ထမိန်ကို လှည့်ဝတ်သည် ..။ မျက်စိလျင်တဲ့ လွန်းဇာက ထမိန် ဝတ်တဲ့အချိန် အတွင်းက မြတ်လေးရဲ့ ပင်တီ ဘောင်းဘီ ဖြူ ဖြူလေးကို တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့လိုက်သည် ..။

မော်တော်ဝမ်းဘိုက်ထဲကနေ အပေါ်တက်တဲ့ လှေခါးလေး ကို လှမ်းတက်လိုက်တဲ့ အချိန် လွန်းဇာက မြတ်လေးခင်ရဲ့ ခါးလေးကနေ ဆွဲဖက်ပြီး လည်ကုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေ ကို နမ်းသည် ..။

" အင်..ကိုကိုရယ် ..."

အနောက်က ဆွဲဖက်ထားလို့ လွန်းဇာရဲ့ ကိုယ် ရှေ့ပိုင်းနဲ့ သူ့ကိုယ်အနောက်ပိုင်းတွေ တသားထဲ ကပ်ထပ်နေမိနေသည် ..။

လွန်းဇာရဲ့ အောက်နားဆီက မာမာကြီးတခု က မြတ်လေးခင် တင်ပါးတွေ အကြားကို မိမိရရ ထောက်မိနေသည် ..။ လွန်းဇာရဲ့ လက်တဖက်က ပေါင်ကြားကို ဖမ်းစမ်းလိုက်သည် ..။ ဖေါင်းမို့တဲ့ ဆီးခုံကြီး တခုလုံး လွန်းဇာရဲ့ လက်ဖဝါးထဲ ရောက်နေသည်..။

" ကိုကို..မလုပ်နဲ့ဆို ...."

မြတ်လေးခင်သည် ပါးစပ်ကသာ ငြင်းပယ်နေရပေမယ့် လွန်းဇာရဲ့ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့တွေကို မလွန်ဆန် ဘူး ..။ လှေခါးကို ဆက်မတက်ဖြစ်တော့ ..။ လှေခါးဘေးနားက ကုတင်လေးပေါ် ပြန်ထိုင်မိသွားရသည် ..။ လွန်းဇာရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း မြတ်လေးခင် မငြင်းဆန်နိုင်အောင်ဘဲ ရင်ခုံစရာ ကောင်းလှသည် ..။

နှုတ်ခမ်းတွေ စုတ်ကြရင်း လျာတွေပါ ပူးကုန်သည် ..။ လျာချင်း မိတ်ဆက် ကုန်သည် ..။ နှုတ်ခမ်းတွေ ခဏ ခွာလိုက်တကြအချိန် မြတ်လေးခင်က မောဟိုက်သလို အသက်ရှူနေရင်း..

" ကိုကို ..တော်ပြီကွာ...ဒီထက်တိုးရင် လွန်ကုန်မယ် ...." လို့ ပြောသည် ..။ 

သို့ပေမယ့် လွန်းဇာက မြတ်လေးခင် ပြောတာတွေကို လျစ်လျူ  ရှုနေပြီး မကြားတဲ့ ပုံနဲ့ လည်တိုင်တွေကို ဆက် နမ်းနေသည် ..။ လက်တဖက်ကလည်း ပေါင်တန်တဖက်ကို ပွတ်နေသည် ..။

" ခက်တော့တာဘဲ ကိုကိုရယ် ...တော်တော့ဆို ...."

ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို အုပ်ကိုင်မိထားတဲ့လွန်းဇာရဲ့ လက်ချောင်းတွေက တစုံတခု ကို ရှာဖွေနေသည် ..။ အကွဲကြောင်း ကို ရှာစမ်းနေတယ် ဆိုတာကို မြတ်လေးခင် သိနေသည် ..။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို လက်ချောင်းလေးတေံက စမ်း ရှာလို့ တွေ့သွားကြပြီ ...။

" အင်..ကိုကိုရယ် ...."

စုန်ချီ ဆန်ချီ ပွတ်သပ်နေတော့ မြတ်လေးခင် တဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖီလင်တွေ တက်လာသည် ..။ ကုတင်ပေါ်ကို လဲကျသွားရသည် ..။ လွန်းဇာက တပါထဲ လိုက် လဲကျသည် ..။ လွန်းဇာက အပေါ်က မြတ်လေးခင်က အောက်က ..။

လွန်းဇာက ထမိန်စကို ဖြေလိုက်သည် ..။

" ဘာလုပ်မလို့လဲ...."

" နမ်းချင်လို့ ...နမ်းရမလားဟင် ..."

" ပေးနမ်းချင်ပါတယ် ကိုကိုရယ် ....လွန်ကုန်မာ စိုးလို့ပါ ..."

" ကိုကို့ကို ချစ်တယ် ဆို ...."

" ချစ်တယ် ...အရမ်း ချစ်တယ် ..."

" ချစ်ရင် ပေး နမ်း ..."

" ခက်တာဘဲကွာ ...."

ညည်းလိုက်ပေမယ့် ထမိန်ကို ချွတ်တာကို မြတ်လေးခင် မတားတော့ ..။  ထမိန်မရှိတော့ တဲ့အခါ ပေါ်ငတန်ဖြူ ဖွေးဖွေးတွေ နဲ့ အလည်က ပင်တီအဖြူလေးဘဲ ကျန်တော့သည် ..။ ပင်တီလေးရဲ့ ဂွဆုံနေရာ က စိုကွက်နေသည် ..။ ပင်တီပေါ်ကနေ သူ သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးမွှေ့နမ်းရှုံ့နေသည် ..။ မြတ်လေးခင် အရေတွေ တားမရဆီးမရ ပိုပို ထွက်လာနေသည် ..။

လွန်းဇာ ပင်တီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ..။ လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဘေးတဖက်တချက်ကနေ ကိုင်ပြီး ချွတ်တာ ...။

" ရှက်တယ် ကိုကိုရာ...."

ညည်းလိုက်ပေမယ့် တင်ပါးနဲ့ ဖိမိနေလို့ ချွတ်လို့ မရတဲ့အချိန် မြတ်လေးခင်သည် သူ့တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ကြွပေးလိုက်ပါသည် ...။

ပင်တီလေး လျောလျောလျူ လျူ ကျွတ်ကွာသွားတဲ့ နောက် မြတ်လေးခင် ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတခုလုံး အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျျင်တောင် ရှိမနေတော့ပါဘူး ...။ အမွှေး ရှင်းလင်းထားလို့ ဖေါင်းမို့နေတဲ့ မြတ်လေးခင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်လှလှကြီး ကို လွန်းဇာ ကြည့်လို့ မဝနိုင်တော့ဘူး ....။

" ကိုကို မကြည့်နဲ့ ..."

လွန်းဇာက ဆက် မကြည့်နေတော့ပါ ..။ ပေါင်တန်ဖြူနှစ်ချောင်း ရဲ့ ကြားထဲကို ခေါင်းစိုက်ဝင်လိုက်ပြီး အင်္ဂါစပ်ဖေင်းဖေါင်းကြီးကို စတင် နမ်းရှုံ့ပါတော့သည် ...။

" အို..အင်..ကိုကို...ကိုကို..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ ....."

လွန်းဇာ ရဲ့ အနမ်းတွေက နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းရှုံ့ရုံ မကတော့ဘဲနှုတ်ခမ်းတွေ..လျာတွေပါ ပါလာသည် ..။

မြတ်လေးခင် အဖို့ သူတို့ ညီအမတစု ညဖက် လူကြီးတွေ မရှိတဲ့အချိန် ဒီဗီဒီ စက် နဲ့ ခိုးခိုးကြည့်ခဲ့တဲ့ နို်င်ငံခြား အပြာဇာတ်ကားတွေ ထဲမှာ မြင်ဘူးခဲ့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို ယက်စုတ်ပေးခြင်း ဆိုတဲ့ ဘန်းစကားနဲ့ ( ဘာဂျာမှုတ်ခြင်း  )ကို လက်တွေ့ ကြုံဘူးရတော့သည် ...။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ အတွေ့အကြုံများခဲ့တဲ့ လွန်းဇာသည် မြတ်လေးခင် ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဘာဂျာကိုင်ပေးနေပြီ ...။ မြတ်လေးခင်သည် မျက်စိစုံမှိတ်လို့ လွန်းဇာ ယက်ပေးစုတ်ပေး သမျှကို ခံယူနေပါပြီ ...။

" ကိုကိုရယ်..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ..." ဆိုတဲ့ စကားစုကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်ရင်း လွန်းဇာ ပေးနေတဲ့ ကာမ အရသာထူးတွေကို မြိန်မြိန်ရှက်ရှက် ခံစားနေပါတော့သည် ။

မြတ်လေးခင် လူးရင်း လှိမ့်ရင်း အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ..။ ညနေက လွန်းဇာ ပေးလိုက်တဲ့ ဖီလင်တွေကြောင့် ..။ ညနေတုံးက ဗိုလ်တထောင် ဆိပ်ကမ်း ဘောတံတား မှာ ကပ်ထားတဲ့ မော်တော်ဘုတ်လေးပေါ်မှာ လွန်းဇာ မြတ်လေးခင် ကို မှုတ်ပေးတယ် ..။ မြတ်လေးခင်လဲ အဲဒီတုံးက အရမ်းဖီလင်တွေ တက်နေတာကြောင့် သူ လုပ်သမျှ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေအောင် " ကောင်းလွန်းနေ "ခဲ့တယ် ..။ အရေတွေ လဲ ယိုစီးထွက်တာ ပေါင်ခြံမှာ စီးကျနေရတဲ့ အထိဘဲ ..။

အခု ဒါတွေကို ပြန်စဉ်းစားတော့ မြတ်လေးခင်ရဲ့ အဖုတ် တအား ယားနေတယ် ..။ အဖုတ်အထဲက လှိုက်ပြီး ယားနေတယ် ..။ အဖုတ်ထဲကို တခုခု ထိုးထည့်ပြီး ယားနေတာများ ပြေပျောက်သွားလေမလား ဆိုပြီး ဖြေဖျောက်ချင်နေတယ် ..။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်ညှိုးနဲ့ ဖိပွတ်နေမိတယ် ..။ အဖုတ်ထဲက တစုံတရာကို လိုချင်နေတယ် ..။တောင်းဆိုနေတယ် ...။ လက်က ပေါင်ကြားဆီကို အလိုလို ရောက်သွားတော့ ချွဲကျိရေတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာ စမ်းမိလိုက်တယ် ..။ မပွတ်ဘဲနဲ့ မနေနိုင်ဘူး ..။ သူ့ကြောင့်..ကိုကို့ကြောင့်..။

သူ မြတ်လေးကို ဆွပေးလိုက်တာ ..။ အခုတော့ မြတ်လေး လိုချင်နေပြီ ..ကိုကိုရယ် ...။ တအားယားတာဘဲ ..။ မြတ်လေးလဲ အရွယ်ရောက်နေပြီမို့ မြတ်လေး ဘာကို လိုချင်နေတယ်ဆိုတာ မြတ်လေး သိနေပါတယ် ..။ မြတ်လေး ဖါသာ စိတ်ထဲမှာ ပြောနေတာမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ ပြောရမယ် ဆိုရင် မြတ်လေး လိုချင်နေတာ ယောက်ျား လီးဘဲ ..။ဘယ် ယောက်ျားရဲ့ လီးဖြစ်ဖြစ် တော့ လိုချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး ..။ မြတ်လေး ချစ်တဲ့ ကိုကို့ရဲ့ လီးကို လိုချင်နေတာပါ ..။ လိုချင်မိနေတာပါ ..။

ဗိုလ်တထောင် ဆိပ်ကမ်းက ပြန်ကြတော့ မြတ်လေးလေ..အတွေ့အကြုံ အသစ်တခုကို ရလိုက်လို့ရယ် ..ကိုကိုနဲ့ ပိုပြီး နီးသွားသလို ခံစားလိုက်ရတာကြောင့်ကိုကို့လက်မောင်းကို တအားကြီးဖက်တွယ်ပြီး ကိုကို့ကို.." မြတ်လေးကို ချစ်လား.." ခဏခဏဘဲ မေးမေးနေမိတယ် ..။ မြတ်လေးရဲ့ ထမိန်လဲ အရေတွေ  လှည့်ဝတ်နေရတယ် ..။ ကိုကို က မြတ်လေး ပေါင်ကြားကို တအား ယက်တော့ မြတ်လေးလေ တအား လီးကို တောင့်တလာပြီး မရှက်နိုင်တော့ဘဲ..ကိုကိုရယ် ..လီးနဲ့ ထိုးထည့်ပေးပါတော့လို့ တောင်းဆိုချင်လာမိရတယ် ..။ တဏှာစိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းသွားပြီ ဆိုတော့ အရှက်လဲ ကုန်သလို ဖြစ်နေတယ် ..။ ပါးစပ်က ပြောမထွက်ပေမယ့် ယက်နေတဲ့ ကိုကို့ခေါင်းကို အတင်းကြီးဘဲ ဆွဲဆွဲ ကပ်နေမိတယ် ..။

ကိုကို့သူငယ်ချင်းသာ ပြန်မလာရင် မြတ်လေးတို့ အဆုံးစွန် အထိ ဖြစ်ပျက်သွားကြမယ် ထင်တာဘဲ ..။ ကိုကို့သူငယ်ချင်းက မော်တော်အောက်ကို ပြန်ရောက်တော့ ဂလောက်ဂလက် နဲ့တံခါးကို အသံမြည်အောင် ဖွင့်နေတယ် ..။ သူ့အသံကြားလိုက်လို့ မြတ်လေးတို့ ကဗျာကရာ လူချင်းခွဲလိုက်ပြီး အဝတ်အစားတွေ မြန်မြန် ပြန်ဝတ်ကြရတယ် ..။

မြတ်လေးကတော့ ကိုကို့သူငယ်ချင်းကို မျက်နှာပူလိုက်တာ အရမ်းဘဲ ..။ မျက်နှာကို ငုံ့ထားနေလိုက်တယ် ..။ကိုကို့ရဲ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီး ပုဆိုးကြားက ငေါငေါကြီး ထောင်နေတယ် ..။ ကိုကိုလဲ ရှေ့ဆက် တိုးချင်နေမှာဘဲ ..။ ဘာဘဲ ပြောပြော မော်တော်ဘုတ်ပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်လိုက်တာကြောင့် မြတ်လေးတို့ တယောက် နဲ့ တယောက် ပို ချစ်သွား ပို တွယ်တာမိသွားကြတယ် ထင်တာဘဲ ..။

ကိုကို က မြတ်လေးကို မြတ်လေးတို့ နေတဲ့ တိုက် အောက်အထိ လိုက်ပို့ပေးတယ် ..။ မြတ်လေးရဲ့ အကိုတွေ နဲ့ တိုးတယ် ..။ မြတ်လေးရဲ့ အကိုတွေက ကိုကို နဲ့ ချစ်နေကြပြီ ဆိုတာကို သိကြတယ် ..။ ကိုကို့ကို သူတို့က အထင်ကြီးပြီးသား ဆိုတော့ သဘောတူကြပါတယ် ..။ ကွယ်ရာမှာဆို ကိုကို့ကို သူတို့က ယောက်ဖကြီး လို့ ဘဲ ခေါ်ကြတယ် ..။

မြတ်လေးလေ..ကိုယ့်အဖုတ်ကို ကိုယ် ပွတ်နှိုက်ပြီး တညလုံး အိပ်လို့မရဘူးကွာ ...။ ကိုကို နဲ့ သိပ် တွေ့ချင်နေမိတယ် ...။ ကိုကို့ကို တညလုံး သတိရနေတယ် ...။

```````````````````````````````

(16)

နောက်တစ်နေ့မှာ သင်တန်း ရှိတော့ မြတ်လေး သင်တန်းသွားရင်း ကိုကိုနဲ့ တွေ့ရတယ် ..။ ကိုကို့ကို တချိန်လုံး ကြည့်မိနေလို့ မြတ်လေး သူငယ်ချင်းနဲ့ လေ့ကျင့်နေရင်း ခဏ ခဏဘဲ သူငယ်ချင်း ထိုးတာ ကန်တာ ခံခံနေရတယ် ..။ဟွန်း ..ကိုကို့ကြောင့်ပေါ့ ..။ ကိုကို့ကိုဘဲ ကြည့်နေမိလို့ ..။

ကိုကိုက သိပ် ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ..။ ကိုကို့ကို ဆံပင် မညှပ်စေချင်ဘူး ..။ ကိုကိုက ဆံပင်ရှည် နဲ့ လိုက်တယ် ..။ ဂျပန် အက်ရှင်မင်းသားတယောက်  နဲ့ တူတယ် ..။ သင်တန်းဆင်းတော့ကိုကို ကမြတ်လေးကို

" ကိုကို နဲ့ တွေ့ကြအုံးမလား ..."

တိုးတိုးလေး မေးတယ် ။မြတ်လေးလဲ

" တွေ့မှာပေါ ဒီက အရမ်း တွေ့ချင်နေတာ ကိုကို"

ပြန်ပြောလိုက်တယ် ..။ ကိုကိုက မြတ်လေး နဲ့ အတူတူ လမ်းလျောက်ပြီး မြတ်လေးတို့ ပြည်ထောင်စု ရိပ်သာဖက်ကို လိုက်ခဲ့တယ် ..။

လမ်းမှာ ကိုကိုက မြတ်လေး လက်လေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ကိုင်ဆုပ်ထားရင်း

" မနေ့ကလို နမ်းချင်သေးတယ် မြတ်လေး" 

လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ..။မြတ်လေး ကတော့ ရှက်တာ နဲ့

" မြတ်လေးရောဘဲ.." လို့ ပြောချင်ပေမယ့်လည်း ပြောလို့မရဲဘူး ..။ တကယ်တော့ မြတ်လေး က တွေ့ချင်နေတာ တပိုင်းကို သေနေတာ ..။

ဘယ်ကို သွားကြမလဲ..ဘယ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြမလဲ ကိုကိုရော မြတ်လေးရော မသိကြဘူး ..။ မြတ်လေးတို့နေတဲ့ တိုက်ဆီကို ရောက်သွားတဲ့ အထိ ဘယ်လိုတွေ့ကြမလဲ မသိသေးဘူး ..။ မြတ်လေး က ဘယ်လို ဖြစ်ဖြစ် မြတ်လေး ကိုကိုနဲ့ လိုက်မယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ..။ကိုကို့ကို အောက်မှာ ခဏစောင့်ဖို့ပြောပြီး အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့တယ် ..။ ပြန်ဆင်းခဲ့မယ် လို့ ပြောခဲ့တယ် ..။

အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး ..။ စာလေး..ရေခဲသေတ္တာမှာ သံလိုက်တုံးနဲ့ ဖိပြီးထားထားတယ် ..။ မြတ်လေး အဖေ အမေနဲ့ ကိုတွေ မင်္ဂလာဒုံကို သွားကြတယ် တဲ့..။

မြတ်လေးစိတ်ထဲမှာ အကြံတခု ဖျတ်ကနဲ ရသွားတယ် ..။ ကိုကို နဲ့ တခြားမသွားဘဲ ကိုကို့ကို အိမ်ပေါ်ကို ခေါ်တင်လာရင်ကော...ဆိုတာ ...။ရတာဘဲ ..။ ဘယ်သူသိတာ လိုက်လို့ ...။ကိုကို နဲ့ တွေ့ချိန် တနာရီ နှစ်နာရီလောက်တော့ ရမှာဘဲ ...။

ဝရံတာက ထွက်ပြီး အောက်မှာ စောင့်နေတဲ့ ကိုကို့ကို အပေါ် တက်ခဲ့ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန် နဲ့ ပြလိုက်တယ် ...။ ရင်တွေ တအား ခုံတာဘဲ ..။ ကိုကို နဲ့မနေ့ကလိုတွေ လုပ်ဖြစ်ကြတော့မယ် ...။တံခါးဖွင့်ပေးထားတယ် ..။ ကိုကို ဝင်လာတယ် ..။ ကိုကိုက မြတ်လေး ကို

" ကိုတို့ သွားကြမလား ကိုကို့ ဘော်ဒါတယောက် နေတကြ လမ်း ၄ဝ က တိုက်ခန်း ကို သွားကြမယ် " 

" ကိုကို..ဘယ်ကိုမှ သွားမနေနဲ့..ကိုကိုနဲ့ မြတ်လေး ..ဒီမှာဘဲ တွေ့ကြမယ် ..."

" ဖြစ်ပါ့မလား..မိဘတွေ ပြန်လာလို့ တိုးနေမှဖြင့် ..."

စိတ်ပူသလို မေးလိုက်လို့ မြတ်လေး လဲ သူတို့ သွားတာ ဝေးတယ်..ရုတ်တရက် ပြန်လာမှာ မဟုတ်သေးဘူး...လို့ရှင်းပြလိုက်တယ် ..။

ကိုကို က

" ဒါဆိုလဲ ပြီးတာဘဲလေ ..."

ပြောရင်း မြတ်လေးကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်ပါတော့တယ် ..။ မြတ်လေးလဲ ပြန်စုတ်တယ် ..။ ကိုကို နဲ့ မြတ်လေး ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်ကြပြီး နမ်းလိုက်ကြတာ အငမ်းမရပဲ ကိုကို က မနေ့ကလို မြတ်လေးရဲ့ ပေါင်ကြားကို နမ်းမလို့ ကြံစည်လာတော့ မြတ်လေး လဲ သင်တန်းမှာ ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲအောင် ကစားထားတာမို့ အဲ့နေရာတွေမှာ နံစော်နေမှာ စိုးရိမ်မိပြီး ကိုကို့ကို မနမ်းသေးဖို့ တားမိတယ် ..။ ခဏ စောင့်.....ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်တယ် ..။ ဖျတ်ကနဲ ကိုကို့ကို လှည့်ကြည့်တော့ ပုဆိုးကြားက ဟိုဟာကြီး မတ်ထောင်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ် ...။ ကိုကို့ပုံစံက မြတ်လေး ထပြေးသွားလို့ စိတ်ညစ်နေသွားတဲ့ ပုံစံကြီး ...။

မြတ်လေး ကိုယ်ပေါ်က အတ်အစားတွေ ကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ...။ ထမိန်တွေ စိုကွက်နေတာ တွေ့ရတယ် ..။ မြတ်လေး နို့သီးတွေ အရမ်း တင်းမာနေတာဘဲ ..။ ထောင်ထ မာကျောနေတယ် ..။ ပြင်းထန်နေတဲ့ စိတ်ကြောင့် ထင်တာဘဲ ..။

ရေစည်ထဲက ရေကို ခွက်နဲ့ ခပ်ခပ်ချိ ုးရင်း ဆပ်ပြာနဲ့ တကိုယ်လုံး ပွတ်သပ် ဆေးကြောလိုက်တယ် ...။ စိတ်ထဲမှာ တဏှာစိတ်တွေ ရေအေးအေးကြောင့် လျော့ကျသားမယ် ထင်တာ ..။ ဟင့်အင်း ...မကျဘူး ..။ တအား တောင့်တ လိုချင်နေတုံးပါဘဲ ရှင် ....။

မြတ်လေး အဖုတ်က တအား ယားနေတယ် ...။ တခုခု ကို လိုလားနေတယ် ..။ အထဲကို ထည့်ချင်နေတယ် ...။ ထမိန်ကို ရင်လျားပြီး တဘက် နဲ့ တကိုယ်လုံး ရေသုတ်နေတုံး ရေချိ ုးခန်း တံခါး ပွင့်လာတယ် ...။

" ဟယ်..ကိုကို...."

ကိုကို့ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ် လုံးဝ မရှိတော့ဘူး ...။ ဟယ် ....ကိုကို့လီးကြီး ကြီးလိုက်တာ ...လုံးပတ် တုတ်တုတ် နဲ့ ရှည်လမျောကြီး ...။ ကိုကို က မြတ်လေးကို တအားဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်တယ် ...။ ကိုကိုလဲ တအား ထန်နေတယ် ထင်တာဘဲ ....။

ကိုကို့လီးတန် က မြတ်လေး ပေါင်တွေ ဘိုက်တွေကို ပွတ်တိုက် ထိမိနေတယ် ...။ မြတ်လေး ခါးကိုဖက်ထားတဲ့ လက်က မြတ်လေး ဖင်တုန်းတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေတယ် ...။ မြတ်လေးလဲ ..

" ရေချိ ုးခန်းထဲမှာမကောင်းပါဘူး..ကိုကို.." လို့ ပြောရင်း သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး မြတ်လေးရဲ့ အခန်းကို ခေါ်ခဲ့လိုက်တယ် ...။ ဖေဖေ မေမေ နဲ့ အကိုတွေ မလာခင် ကိုကို နဲ့ လုပ်စရာ ရှိတာတွေ လုပ်ရမှာ လေ ...။

မြတ်လေးရဲ့ ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သား ရောက်ခဲ့ကြတယ် ....။ ကိုကိုက မြတ်လေးရဲ့ နို့တွေကို ရေရေလည်လည် ကိုင်တယ် ..။ နယ်တယ် ...။ မြတ်လေး ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်က ခါးဆီမှာ ရောက်နေပြီ ..။ ကိုကို က ဒီ ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေးကို မြတ်လေး ကိုယ်ကနေ ဖယ်ရှား ပစ်နေတယ် ..။

မြတ်လေး ကိုယ်လုံးတီး ဘဝ ကို ရောက်သွားတယ် ..။ ကိုကို က နို့တွေကို စို့တယ် ..။ တဖက် ပြီး ရင် တဖက် စို့တယ် ...။ နို့တွေ စို့နေတဲ့ အချိန် မြတ်လေးရဲ့ အဖုတ်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ကောင်းကောင်း လိုင်းဆွဲ ပွတ်သပ်နေတယ်...။ အရေတွေက ထိန်းမရအောင် ယိုစီးနေတော့ ရွှဲရွှဲစိုနေတော့ သူ့လက်ချောင်း တွေက မြတ်လေး အဖုတ်ထဲကို ကျွံဝင် လာနေတယ် ..။ နို့တွေကို အားရအောင် စို့ပြီးတော့ ကိုကို မြတ်လေး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းအပ်ပြီး မနေ့က ညနေတုံးကလိုဘဲ အဖုတ်အကွဲကို လျာကြီးနဲ့ ယက်တော့တာဘဲ ...။

မြတ်လေးလေ ...ကိုကိုယက်ပေးတာတွေကို အလူးအလဲ ခံနေရတယ် ..။ ကိုကို့လျာကြီးက မြတ်လေး ရဲ့ စောက်စိကို ဖိဖိ ယက်မိနေတော့ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ထိထိပြီး ..မြတ်လေး အောက်ပိုင်းတွေဆတ်ဆတ်ခါနေရတယ် ...။

ကိုကို့လျာကြီးက မြတ်လေး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကြားထဲကို အတင်းကြီး တိုးတိုး ဝင်လာနေတယ် ...။

“ အား...ကိုကို......အမလေး ......ကိုကိုရယ် .......မြတ်လေး မနေတတ်တော့ဘူး .......”

ကိုကို က အဖုတ်ကို ယက်နေတုံး မြတ်လေး နို့နှစ်လုံးကို လှ ဆိမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်နေတယ် ..။ မြတ်လေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ လဲ ကိုကို့လက်ချောင်းတွေ နဲ့ ချေနယ်တာကို ခံနေရတယ် ။

မြတ်လေး အဖုတ်ထဲက တအား ယားနေပြီ...။ ကိုကို့ဟာကြီးကို ထည့်စေချင်နေပြီကွာ ...။ ကိုကို ကလဲ မြတ်လေး တအား အရမ်း လိုချင်နေပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက် နားလည်ပုံရတယ် ။ မြတ်လေးကို ဆက် မယက်တော့ဘဲ မြတ်လေးကိုယ်ပေါ်ကို တက်မှောက်ခွပြီး မြတ်လေးရဲ့ အဖုတ်ထဲကို သူ့လီးတန်ကြီး ကို ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ...။ မြတ်လေး အရေတွေ စွတ်ဆက်

ထွက်နေတာမို့ ကိုကို့အတန်ကြီး ဖိသွင်းခံရပေမယ့် တအား မနာလှဘူး ..။ လီးကို အရမ်း လိုလားနေတော့လဲ နာမှာကို မကြောက်နိုင်တော့ဘဲ..ကိုကို့ကို ပေါင်တွေ ကားပေးမိတယ် ..။

ယောက်ျားနဲ့ တခါမှ မကြုံဘူးသေးတာကြောင့် ထင်သလိုတော့ ကိုကို့လီးက မြတ်လေးထဲကို မဝင်နိုင်ဘူး ..။ ကိုကို ကြိုးစားပြီး ထည့်နေတယ် ..။ လီးထိပ် အထစ်ကြီး မြတ်လေး အထဲကို တစ်လစ်ကြီး ဝင်နေတယ် ..။ကိုကို ဖိဖိသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ တဖျစ်ဖျစ် နဲ့ လီးတန်ကြီး မြတ်လေး အဖုတ်ထဲကို ဝင်လာနေတယ် ..။ ယားလွန်းပြီး လီးကို တောင့်တမိနေတဲ့ မြတ်လေး ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေလည်း လီးကြီ ပွတ်တိုက်နေတဲ့ အရသာထူးကို ခံစားနေကြရပြီ ...။

ကိုကို က မြတ်လေး နို့သီးလေးကို ငုံခဲလိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ..။ လီးတဆုံး အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားတယ် ..။ နာကျင်မှုကြောင့် ကိုကို့ရင်ဘတ်ကို မြတ်လေး တွန်းလိုက်မိတယ် ..။ ကိုကို ကတော့ ဂရုမစိုက်ပါဘူး ..။ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးသွင်းနေပါတယ် ...။ မြတ်လေး လဲ ကိုကို့ကျောပြင်ကို ဖက်သိုင်းပြီး ပေါင်တွေကို ကားပေးပြီး ကိုကို လိုးသမျှ ခံနေတယ် ...။

အို..ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ....နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာ ကို ကောင်းတဲ့ အရသာတွေက ဖုံးလွှမ်းသွားနေတယ် ...။ တဖြေးဖြေး နဲ့ ကိုကို့လိုးချက်တွေ မြန်ဆန်လာတယ် ..။ မြတ်လေး ခံနိုင်နေမှန်း သိလို့ ကိုကို ကြမ်းလာတယ် ..။ ဆောင့်သွင်းလာတယ် ...။

တအားဆောင်ကနေရာက ကိုကို တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာပြီး ဖျတ်ကနဲ သူ့လီးကြီးကို မြတ်လေး အဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်တဖက် နဲ့ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်တိုက် နေတယ်  ..။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာ ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ် အရေတွေ ကိုကို့လီးထိပ်ပေါက်က ပန်းထွက်လာတယ် ...။ အရေတွေဟာမြတ်လေး ဝမ်းပျဉ်သားလေးပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းသွားတယ် ။

အချက်ပေါင်းများစွာ ပန်းထုတ်နေတယ် ...။ ကိုကို မျက်စိကို မှိတ် ခေါင်းကို မော့ပြီး ....“ အားဟားဟား...........ကောင်းလိုက်တာ မြတ်လေးရယ် .......” လို့ အော်တယ် ...။

ကိုကို နဲ့ မြတ်လေး ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ပေရေနေတာတွေ ရေဆေးကြတယ် ..။ ကိုကိုက သူ့လက်ဖဝါး နဲ့ မြတ်လေး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးတယ် ..။ မြတ်လေး ကလဲ တုန့်ပြန်ပြီး ကိုကို့ လီးတန်ကို ဆပ်ပြာ နဲ့ သေသေချာချာ ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးလိုက်တယ် ...။

မြတ်လေး လဲ အချိန်ကို ကြည့်တော့ ဖေဖေ မေမေတို့ ပြန်လာဖို့ စောသေးတာ နဲ့ ကိုကို့ကို နို့ နဲ့ ကြက်ဥ ဖျော်တိုက် တယ် ... ။ ကိုကို ဆာတယ် ဆိုလို့ အိမ်မှာ ရှိတာတွေထုတ်ကျွေးတယ် ..။ နှစ်ယောက် အတူတူ ပူးကပ် ထိုင်ရင်း စောစော က ပြေပျောက်ခဲ့ရတဲက ဆန္ဒစိတ်တွေဟာ ပြန်လည် နိုးထလာရပြန်တယ် ...။

ကိုကို က ထမိန်ရင်လျားနဲ့ မြတ်လေးကို သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး နမ်းတယ် ..။ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်တယ် ..။ ထမိန်ကို ဖြေချပြီး နို့တွေကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်လိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် စို့လိုက် လုပ်တယ် ..။ မြတ်လေး ကလဲ ကိုကို ကိုင်သမျှ လုပ်သမျှကို ကျေနပ် ကြည်ဖြူနေတော့ ခဏ အကြာ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်တွေ ပိုမို ထကြွလာရတော့ ဒုတိယအချီ ထပ်ပြီးစပ်ရှက်ကြတယ် ။

ဒီဒုတိယ အချီ မှာ မြတ်လေး ပထမ အချီထက် ပိုပြီး ခံနိုင်ရည် ရှိလာတယ် ..။ ကိုကိုကလည်း ပို ကြာကြာ လိုးနိုင်လာတယ် ..။ ဖေဖေမေမေ နဲ့ အကိုတွေ ပြန်မလာခင်မှာ ကိုကို တိုက်ပေါ်ကဆင်းသွားတယ် ...။

မြတ်လေး လဲ အိပ်ရာထဲ ခွေခွေလေး ကျန်ခဲ့တယ်။ မြတ်လေး အဖုတ်တွေ ကျိန်းစပ် နာကျင်ပြီး ကျန်ခဲ့တယ် ..။ အဖုတ် အတွင်းထဲက ဖွာတာတာ ထုံကျင်နေသလိုကြီး ...။

ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေတဲ့ မြတ်လေးရဲ့ စိတ်တွေ ကိုကို နဲ့ စိတ်ကြိုက် ဖြေဖျောက်ပြီးလိုက်လို့ ကျေနပ်နေမိတယ် ...။ မြတ်လေး အပျိုမဟုတ်တော့ဘူး ...။

```````````````````````````````

(17)

၂၀၁၆ ခုနှစ် ပတ်ဝန်းကျင်ကာလ။

နှစ်ပေါင်း ၂ဝ တိတိ ကြာခဲ့ပြီးတဲ့ အချိန် ...။

တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလေး မောင်လွန်းဇာသည် ယခုအချိန်တွင် ဦးလွန်းဇာအဖြစ် ကုန်တိုက်ပေါ်က ဓာတ်လှေခါး နဲ့ ကားရပ်တဲ့ ဂိုဒေါင်ထဲကို ဆင်းခဲ့သည် ။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ကလေးမွေးနေ့ အတွက် လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့ သူပိုင်တဲ့ကုန်တိုက်ကို လာခဲ့တာ ။

ဒီနေ့ သူ့ယာဉ်မောင်း ဇော်ရှိန်းကို ရုတ်တရက် သူ့မိန်းမ အသဲအသန်ဖြစ်လို့ဆိုပြီး နေ့တဝက် ပြန်သွားလို့ သူကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး လာခဲ့ရသည် ။ လက်ဆောင် ထုပ် ကို ကိုင်ပြီး သူ့ကားဆီကို လျောက်သွား သည် ။ သူ့ ဘီအမ်ဒဗလျူကားကြီး ရဲ့ ဘေးမှာ အနီရောင် ပြိုင်ကားလေးတစီး ရှိနေသည် ။ ကားထဲမှာ အသက် ၂ဝလောက် အရွယ် ကောင်မလေး

တယောက်ရှိနေသည် ။ ဒီဇိုင်းက တအားလန်းတယ် ။ မျက်လုံးက ကစားတယ် ။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက တကယ့် Sexy ။

ဦးလွန်းဇာ ငေးမောသွားရသည် ..။ လှလိုက်တဲ့ ကလေးမလေး ။

သူ့ကားထဲ ကို ဝင်ဖို့ လုပ်တဲ့အချိန် ပြိုင်ကား နီနီလေးထဲက ကောင်မလေး စတပ်တာမော်တာ ကို တကိကိ နဲ့ မွှေ့ပြီး နှိုး နေတဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ စက်က နိုးမလာဘူး။

ဦးလွန်းဇာ တစေ့တစောင်း ငဲ့ကြည့်မိတယ် ..။

ကောင်မလေး နှုတ်ခမ်းလေး စူပွစူပွ နဲ့ တစုံတရာ ရေရွတ်နေပြီး စက်ကို နှိုးပြန်တယ် ..။ နိုးမလာဘူး ။ ဦးလွန်းဇာသည် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်း ၂ဝ ခန့်က ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ထဲမှာ စက်နှိုးမရလို့ အခုလိုဘဲ မျက်နှာလေး သုန်မှုန်ပြီးအခက်အခဲတွေ့နေခဲ့တဲ့ သဲကိုးဖြာ ဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့ တစ်ချိန်က ချစ်သူဟောင်း ကို သတိရမိမြင်ယောင်မိသွားသည် ။အဲ့တုံးက ဦးလွန်းဇာ က သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားကို စက်နိုးအောင် ကူညီမစခဲ့ဘူးသည် ။

ကောင်မလေး က စက်နှိုးလို့ မရတော့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်လာသည် ။ တယောက်ယောက် ကိုအကူအညီ တောင်းချင်လို့ဘဲလား။ဦးလွန်းဇာ ကားပေါ်တက်လိုက်သည် ။ သူက ကန်ပဏီ အစည်းအဝေး ရှိလို့ အကောင်းစား အဝတ်အစားတွေ နဲ့ ။ ကောင်မလေးရဲ့ကားကို သူ မကြည့်ပေးလိုဘူး ။ မသိယောင်ဆောင်ပြီး လစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ ။ သူ့ကားကို စက်နှိုးလိုက်တဲ့ အချိန် သူ့ဘေးက ကားမှန်ကို တထောက်ထောက် နဲ့ လာခေါက်လိုက်တဲ့အသံကြားလိုက်ရသည် ။

ကြည့်လိုက်တော့ ပြိုင်ကားနီနီလေး ပေါ်က ကောင်မလေး ...သူ့ကို လာ မှန်ခေါက်နေတာ ...။

မှန်တံခါးကို ခလုပ် နှိပ် ပြီး ချလိုက်ရင်း

" သမီး ....ဘာကိစ္စ ရှိလဲ..." လို့ သူ မေးလိုက်သည် ..။

" အန်ကယ်..သမီး ကား နှိုးလို့ မရလို့ ..အဲဒါ"

" အန်ကယ့်ကို ကြည့်ပေးစေချင်လို့လား....."

" ဟုတ်ဘူး..အန်ကယ် လမ်းကြုံရင် သမီးကို ခေါ်သွားပေးနိုင်မလားလို့....ကားကို ချန်ခဲ့မယ်..နောက်မှ အိမ်က လူတွေကို လာပြင်ခိုင်းမယ် ..."

" ရတယ်လေ..သမီးက ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ"

" မြို့ထဲ ဘယ်နေရာ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ..အန်ကယ်"

" အန်ကယ် က ပန်းဆိုးတန်းလမ်း ကို သွားမှာ..သမီး သွားချင်တဲ့ နေရာ လိုက်ပို့ပေးနိုင်ပါတယ် ...."

" သိုင့်စ် ..အန်ကယ်...."

ကောင်မလေး ရဲ့ တင်လှလှလေး  တဆတ်ဆတ်ခါရင်း  သူ့ကားတဖက်ကို လျောက်သွားတာ သူ ငေးမိနေသည် ..။ ကားတံခါးကို ဖွင့်ပြီး တက်လာတဲ့ ကောင်မလေး ဆီက မွှေးပျံ့တဲ့ ရေမွှေးနံ့တွေ သူ ရလိုက်သည် ..။ ကားကို မောင်းထွက်လာတဲ့အချိန် သူ ကောင်မလေးကို မသိမသာ ငဲ့စောင်း ကြည့်လိုက်သည် ။ ကောင်မလေးကလည်း သူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည် ။

တော်တော်လှတဲ့မျက်လုံးတွေဘဲ ..။ နှုတ်ခမ်းတွေကလဲ နှင်းဆီအဖူးအငုံလေး လို ဖေါင်းဖေါင်းကြွကြွလေး ...။

ကောင်မလေး ဖုန်းပြောနေသည် ..။ ကားပျက်တဲ့အကြောင်း..ကားကို သွားယူပေးဖို့ ဆက်နေတာ ..။ ဖုန်းချသွားပြီး သူလဲ မီးပွိုင့်မှာ ကားရပ်စောင့်နေတဲ့ အချိန် .

" ကားသွားယူဖို့ ပြောတာ..ဒီကားက ကုဋေ မောင်းနေကျ ကား မဟုတ်ဘူး အန်ကယ် ..မနေ့ကမှ ဆိပ်ကမ်းက ထုတ်တဲ့ ကား..ဖေဖေ နဲ့ မေမေ က စမ်းမောင်းကြည့်ဆိုပြီးကုဋေ့ကို ပေးလိုက်တာ ..." လို့ သူ့ကို ပြောသည် ..။

" သမီးနံမည် က ကုဋေ...တဲ့လား "

" ဟုတ် ..အန်ကယ့်နံမည် ကကော ..."

" လွန်းဇာ ပါ ...."

" အန်ကယ့်နံမည် ကြားဘူးသလိုဘဲ..အန်ကယ်က ဘယ်မှာ လုပ်တာလဲဟင် ..."

" အန်ကယ်က Export- inport Company ထောင်ထားပီး စီးပွားရေး လုပ်တယ် ဆိုပါတော့"

" ကုဋေ ကတော့ ဒီနှစ်ဘဲ ကျောင်းပြီးတယ် ...Master ဆက်တက်ဖို့ လုပ်နေတယ် ...အန်ကယ် သမီးကို ဆာကူရာ ရှေ့မှာ ချထား ခဲ့မလားဟင် ..."

" ရတယ်..သမီး သွားချင်တဲ့နေရာကိုသာ ပြော "

ကုဋေ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ဆင်းသွားတော့ သူ တစုံတခုကို ဆုံးရှုံးသွားသလိုလို ..နှမျောတသနေသလိုလို ..ဘာလိုလိုကြီး ခံစားနေရသည် ..။ ဒီလောက် လှတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ ဆုံရတဲ့ အချိန်လေးက ဆွဲဆန့်လို့ရရင် ဆန့်လိုက်ချင်သည် ..။ နံမည်လေး က ကုဋေ.....တဲ့ ...။ ချမ်းသာတဲ့ မိဘကပေါက်ဖွားတာတော့ သေချာတယ် ..။ စီးတဲ့ကားက ဥရောပက ပြိုင်ကား ...။

သူ့ရဲ့ Company ကို ရောက်တဲ့အထိ ဒီကုဋေ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကို မြင်ယောင်မိနေသည် ..။ ဖုန်းနံပါတ်လေးတောင် မမေးလိုက် မတောင်းထားလိုက်ရဘူး ..။ နောင်တရမိနေသည် ။ အင်းလေ ..ကိုယ့်သမီး အရွယ်ကောင်မလေး ကို စွဲလမ်းမိရတဲ့ သူ့အဖြစ် ..။ မိန်းမ နဲ့ မကြုံဘူးတဲ့လူတယောက် ကျနေတာဘဲ ..။

သူလွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် နှစ်ဆယ် တုံးက သဲကိုးဖြာ က သူ့ကို ချန်သွားတော့ မြတ်လေးခင် နဲ့ ချစ်ကြတယ်။  မြတ်လေးခင်က သူ့အဖေ နိုင်ငံခြားကို တာဝန်နဲ့ ပြောင်းသွားတော့ လိုက်ပါသွားခဲ့ပြီးဟိုမှာ ကျောင်းတက် ..ဟိုမှာဘဲ အပြီးနေလိုက်ပြီး ပြန်မလာတော့တာကြောင့် မိန်းမတွေကို ချစ်ရမှာ ကြောက်ပြီး နောက်ထပ် အပူမရှာတော့ဘဲ နေခဲ့တာ ..။

အခု ဒီ ကုဋေ ဆိုတဲ့ကလေးမလေး နဲ့ ကားအတူတူ စီးလိုက်ရတော့ သူ့ စိတ်တွေက ဒီကောင်မလေးကို သဘောကျ စွဲလန်းမိသလိုလို ဖြစ်မိရပြီး ..အရင်က မိန်းမတွေကို ဘယ်တော့မှ ချစ်ဖို့ မကြိုးစားတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ ကို ပြင်ချင်ပြီလား...လို့ ကိုယ့်ဖာသာ ပြန်မေးခွန်းထုတ်မိလိုက်သည် ..။

ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ်  ချစ်ချင်လဲ ဒီကောင်မလေး ရဲ့ဖုန်းနံပါတ်လဲ တောင်းမထားလိုက်..ဘယ်မှာနေလဲလဲ မသိဘဲ ဘာဆက်လုပ်လို့ရမှာလဲ လို့ တွေးပြီး ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ် ရယ်မောမိလိုက်သည် ..။

လူပျိ ုကြီး ဘဝနဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြပြီး ဖြေဖျောက်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းသိမ်းလို့ မရနိုင် ဖြစ်လာရင် ..ဒေါ်မေစီ နဲ့ တိုင်ပင်ခဲ့ရသည် ..။ ဒေါ်မေစီ က ပွဲစား ..။ အိမ်ပွဲစား..ကျောက်ပွဲစား..စပါးပွဲစား ကားပွဲစား ဆိုပြီး ပွဲစား အမျိုးမျိုး ရှိတဲ့အထဲ ဒေါ်မေစီက လူရှာပေးတဲ့ ပွဲစား ..။ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ခေါ်တာ ..။ရိုင်းရိုင်း ခေါ်ရရင်တော့ ဖာခေါင်း ...။

ဒေါ်မေစီကို ဖုန်းဆက်လိုက်ရင်..သူ့တွက် သူကြိုက်မယ့် စော်ငယ်လေးတွေ ဒေါ်မေစီက ရှာပေး..ဖန်ပေး..ဆက်ပေး သည် ။ ဒီလို နဲ့ဘဲ သူ တိတ်တိတ် ကျိတ်စားသုံးလာတာ..ဒေါ်မေစီ လဲ ကင်ဆာ ဖြစ်ပြီး အနိစ္စသဘော ကိစ္စချောသွားလို့ သူ့မွေးစား သမီး သီတာ က သူ့ကို ဒေါ်မေစီ နေရာ ဝင်ယူပြီး စော် စီစဉ်ပေးနေသည် ..။

စီးပွးရေး အခြေအနေကလည်း တိုးတက်လာတာကြောင့် သူ ဈေးပေးရတာကို မပြောတော့ဘူး ..။ ပစ္စည်းလတ်လတ်...ပုံစံသားသားနားနား..အသက်ငယ်ငယ်တွေ ကို သီတာ က ရှာပေးသည် ..။ လူပျိုကြီး တယောက်ထဲသမားမို့ အိပ်ခန်းသုံးခန်း ပါတဲ့ ကွန်ဒို နဲ့ဘဲ သူနေသည် ..။ ကားဂိုဒေါင် ပါသည် ..။ သူနေတဲ့ နေရာက နေရာကောင်း..ဈေးကောင်းသည် ..။

အလုပ်ကို ရောက်ပြီး မကြာခင် အစည်းအဝေးထဲ သူ ဝင်ရသည် ..။ အလုပ်ထဲမှာ အာရုံစိုက်ထားပေမယ့် တချက်တချက်  ကုဋေ ဆိုတဲ့ အလန်းစားလေးကို ပြန်ပြန် သတိရနေသည် ..။

ဒီကောင်မလေးကို သူ ပြန်တွေ့ချင်သေးသည် ။ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စတခု ကို လျောက်တွေးနေတာ က အဓိပ္ပါယ် မရှိဘူး ..။ ဘယ်လို ပြန်တွေ့နိုင်မှာလဲ ...။

``````````````````````````````````````````

(18)                                   

စင်္ကာပူက ဦးဘိုဘိုတို့ကို ညနေစာ ကျွေးဖို့ အလုံလမ်းပေါ်က စားသောက်ဆိုင်ကို သူရောက်နေသည် ..။ ဦးဘိုဘိုတို့နဲ့ အကျိုးတူ ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်လာတာ တနှစ်ကျော်ပြီ ။ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အကျိုး စီးပွား တိုးတက်မှုတွေ ရရှိခဲ့လို့ အစိုးရပိုင်းက ကူညီခဲ့တဲ့ ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဖက် မြတ်ဦးရွှေ ကိုပါ ထမင်းစား ဖိတ်ထားသည် ။

စင်တင်တေးဂီ ဖျော်ဖြေပွဲလေး နဲ့မို့ ခပ်နိမ့်နိမ့်စင်လေးပေါ်မှာ မိန်းကလေးတယောက်က ဂစ်တာပိုက် တီးခတ်ရင်း သီချင်းဆိုနေသည် ။

ဦးဘိုဘိုတို့ကို ကားဆီက ကြိုဆို ခေါ်ဆောင်လာပြီး စားသောက်ခန်းမထဲကို ရောက်သောအခါ ဆိုင်ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးတွေက ကြိုတင် နေရာယူထားတဲ့ စားပွဲရှည်ကြီးမှာ နေရာချထားပေးနေခိုက် သူ တစုံတယောက်ကို မထင်မမှတ်ဘဲ ဗြုံးစားကြီး တွေ့လိုက်ရလို့ တော်တော့ကို အံ့ဩသွားသည် ။

သူ သဘောကျမိခဲ့တဲ့ ကုဋေ ဆိုတဲ့ အလန်းစား ကောင်မလေး ...။သူတို့အရွယ်တူ ကောင်လေး.. ကောင်မလေးတွေ တအုပ်ကြီးနဲ့ ထိုင်နေသည် ..။ သူတို့က စားသောက်လို့တောင် ပြီးကြပြီ ..။ စားကြွင်းစားကျန် ပုဂံတွေ စားပွဲပေါ်မှာ တွေ့ရလို့ ..။ကုဋေ့ကို ကြည့်ရတာ တခုခု အဆင်မပြေတဲ့ ပုံ ..။

ခေါင်းက ဆံပင်လေး တခါခါ နဲ့ လက်ထဲက ကျသင့်ငွေ ရှင်းတမ်းစာရွက်လေးကို ကိုင်ပြီး ခေါင်းကုတ်နေသည် ..။ ဟင်း...ဟင်း...ပိုက်ဆံ မလောက်ဖူး ဖြစ်နေလား မသိဘူး...။သူ ဝမ်းသာအားရ သွား နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။

" ကုဋေ ..အန်ကယ့်ကို မှတ်မိလား ...."

" ဟယ် ...အန်ကယ် ...အို ....မှတ်မိတာပေါ့ . .. .ကုဋေ့ကို ကားကြုံတင်သွားပေးတဲ့ အန်ကယ်လေ ...ဘီအမ်ဒဘလျူ နဲ့လေ ..."

သူက ခေါင်းငြှိမ့်ပြီး ရယ်လိုက်သည် ..။

" အန်ကယ် ..."

" ဟင်..သမီး ......"

" သမီး အကူ တခု တောင်းလို့ ရမလားဟင်"

" ရတယ်..ဘာလဲ..သမီး.."

" သမီး ပိုက်ဆံ မလောက်လို့ အန်ကယ် ခဏ ချေးနိုင်မလား ..သမီး ဆက်ဆက် ပြန်ပေးပါ့မယ် ..သမီး အဖေ နဲ့ အမေက ..."

သူ လက်ကာပြသည် ..။ ဆက်မပြောနဲ့..ဆိုတဲ့သဘော ..။ ချက်ချင်းဘဲ သူ့တိုက်ပုံထဲက ငါးထောင်တန်အုပ် ကို ထုတ်ယူပြီး ကုဋေ့ကို ပေးလိုက်သည် ။

" ဟာ..အို..ကျေးဇူး ..အန်ကယ်..သမီး ဆက်ဆက် ပြန်ဆပ်ပါမယ် ..အန်ကယ့် ဖုန်းနံပါတ်လေး ပေးနိုင်မလား....ဒါက သမီးရဲ့ ဖုန်းနံပါတ် ...."

ကုဋေ့ဖုန်း နံပါတ်ကို သူ ရလိုက်လို့ အရမ်းဘဲ ဝမ်းသာ သွားရသည် ..။

သူ့ဖုန်းနံပါတ်လဲ ပေးလိုက်သည် ..။ကုဋေ က 

" သမီး အန်ကယ့်ကို ဆက်ဆက် လာပြန်ဆပ်မယ် ...စိတ်ချ ..." လို့ ငါးထောင်တန်ထုပ်လေးကို ရင်မှာ ပိုက်ပြီး ပြောသည် ..။

သူ သူတို့ စားပွဲကို ရောက်တော့ ဦးဘိုဘို နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း မြတ်ဦးရွှေတို့က ပြုံးစိစိ နဲ့ သူ့ကို ကြည့်နေကြသည် ။မြတ်ဦးရွှေက

" ကိုလွန်းဇာ ကတော့  အခုထိ ...ကိုစော်တော်တော်ကြည်ဘဲ ...ဗျာ....."

ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဘိုဘို က

" ဟုတ်တယ် ကိုလွန်းဇာ တကယ့်ကို စမောလေးဗျာ ဘယ်လိုများ မုန့်ပေးကြိုက်လိုက်တုံး " သွားကြီး ဖြဲကာ ပြောသည် ..။

" ခင်ဗျားတို့ ထင်သလို မဟုတ်ပါဘူး ..."

ပြောလိုက်ရင်း..." စားကြသောက်ကြပါဗျာ ...ကြိုက်တာမှာ ....အဝစား ...." လို့ စကား လမ်းကြောင်း ပြောင်းလိုက်ပါသည် ။

ကုဋေသည် သူ့ဘော်ဒါတွေနဲ့ ဆိုင်ထဲက အထွက် သူ့ကို လက်ကလေး ပြသွားသည် ..။ မြတ်ဦးရွှေက ကုဋေ နုတ်ဆက်သွားတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သေးသည် ..။ သူ ပြန်မတွေ့နိုင်ဘူး ထင်ထားခဲ့တဲ့ ကုဋေလေး နဲ့ မထင်မမှတ်ဘဲ ပြန်ဆုံလိုက်ရလို့ အရမ်းကိုဘဲ ပျော်သွားရပါသည် ။

ဦးဘိုဘို တို့ မြတ်ဦးရွှေတို့ နဲ့ လမ်းခွဲပြီး သူ အိမ်ကို ပြန်တော့ သူ တော်တော် ရေချိန်ကိုက်နေပြီ ..။ ကားကို မနည်း သတိထား မောင်းနေရသည် ..။ သူ ကားမောင်းနေတုံး သူ့ဖုန်းက တုတုတုတုတု နဲ့ မြည်လာသည် ...။

ဟင် ....သီတာ ခေါ်တာ ..။ သီတာ ဆိုတာက သူ့ကို စော် ရှာဖွေပေး ခဲ့တဲ့ လူပွဲစား ဒေါ်မေစီ ရဲ့ မွေးစားသမီး ...။

" ဟေး..သီတာ လား ....ဘာထူးလဲ ..."

" ဦးလွန်း ..အချိန်ရလား ..."

" အေး..ပြော..ဘာကိစ္စ..ငါ စိတ်ဝင်စားတာ ဆိုရင် အချိန်ရတယ် ..စိတ်မဝင်စားတာ ဆိုရင်တော့ အချိန်မရဘူး.."

" ဦးလွန်းကတော့ လုပ်တော့မယ် ...ဦးလွန်းကို ခုအချိန်ကြီး ခေါ်မှတော့ ဦးလွန်း စိတ်ဝင်စားမယ့် ကိစ္စဘဲပေါ့လို့ ..တကထဲ..ဦးလွန်းက ပဲများနေသေးတယ် ...."

" ဟားဟားဟား...မများပါဘူးဟာ ...ငါကလဲ နင့် တွေ့ချင်နေတာဟ..သီတာရ ..."

" အင်..ဦးလွန်းက ဘာကိစ္စ သီတာ့ကို တွေ့ချင်ရတာလဲ ..."

" အော်..နင့်ကို ကျွေးမွေး ပြုစုချင်လို့ပေါ့..နင်က ငါ့အပေါ် စေတနာ ထားခဲ့တယ် မဟုတ်လား...သီတာရယ် ...."

" တကယ်လား...ဟီး....ကျမ စားချင်တာ ကျွေးမှာလား ..."

" ကျွေးမှာပေါ့..ဒါနဲ့ နင် ဖုန်းဆက်ရခြင်း အကြောင်း ပြောအုံးလေ ...သီတာ "

" ဦးလွန်း အားရင် လှည့်ဝင်ခဲ့လေ ..ကျမ အိမ်ကို .."

" အေး..အေး..ကောင်းပြီ..ငါ အခု ဝင်ခဲ့မယ် ...."

" ဦးလွန်းက အခု ဘယ်မှာလဲ...."

" ငါက လှည်းတန်းမှာ...."

" လာခဲ့..ကျမစောင့်နေမယ် ...."

" နင့်အိမ်မှာ...နင်တယောက်ထဲလား ..."

" အင်း ..လာခဲ့ .."

သူ သီတာ့ကို နောက်ဆုံး တခေါက် တွေ့တုံးက သီတာ ဆက်ပေးတဲ့ ငွေလို လို့ တိတ်တိတ် လုပ်ရပါတယ် ဆိုတဲ့ ရုံး ဝန်ထမ်း ကောင်မလေး ထက် ရှာပေးတဲ့ သီတာ က ပို လန်းနေလို့ သီတာ့ကို သူ စားချင် ဝါးချင်နေခဲ့တာ ...။

သီတာ နေတဲ့ နေရာ က သူရောက်နေတဲ့ လှည်းတန်း နဲ့ သိပ် မဝေးလှဘူး ..။ ကားတွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း လှည်းတန်းမှာလဲ ပြည့်ကြပ်ပိတ်ဆို့နေသည် ..။ စိတ်ကို ရှည်နိုင်သမျှ ရှည်အောင် ထားပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ ကားတန်းကြီး ထဲ မျောပါခဲ့ရသည် ..။ သီတာ က လေးလွှာ တိုက်ခန်းမှာ နေတာ ..။ သူ တိုက်ပေါ် တက်ရပြန်သည် ..။ သီတာ့ အခန်းကို ရောက်တော့ သီတာ သည် အိမ်နေရင်း အနက်ရောင် ဘလောက်စ် တပတ်နွမ်းလေး နဲ့ ထမိန်ကလဲ အသားပျော့ပျော့ မီးခိုးရောင် .ဝတ်ထားသည် ..။ အသားက ပျော့ပျော့မို့သီတာ့ ပေါင်လုံးတွေ..တင်ပါးအိအိကြီးတွေရဲ့ အလှကို ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေမြင်နေရသည် ..။

" ကဲ..သီတာ...ဘာဂွင်တွေ မိထားလဲ ...."

" ဂွင်လား ...သိပ်ကောင်းတဲ့ ဂွင်မိထားတာ ...ခိခိ ....အရမ်း သန့်တဲ့ ဇယားတယား မိထားတယ် ..ဦးလွန်း ရဲ့ ဒီဇိုင်းဘဲ ...ရီးစားနဲ့ဘဲ အတွေ့အကြုံ ရှိထားတဲ့ဇယား ...ဈေးတော့ တန်ရာတန်ကြေး ပေးရမယ်....ဘယ်လိုလဲ လိုချင်လား...."

" အေး..ဘယ်မှာ ကြည့်ရမလဲ..နင့်မှာ ဓါတ်ပုံတွေ ဘာတွေ ရှိလား ...ပြ..."

" ပြမယ်..ပြမယ်..သီတာတို့က သေချာမှ နေကြာ စိုက်မှာ....ခိခိ....."

သီတာက သူု့ဖုန်းထဲက ကောင်မလေး ဓါတ်ပုံကို ပြသည် ..။ အင်း မဆိုးဘူးဘဲ...တော်တော် လန်းသည် ..။

" ဘယ်တော့ တွေ့ရမှာလဲ ..ကြိုက်တယ်...ဘယ်လောက်လဲ ...."

သီတာ က ရယ်သည် ..။

" ထင်ထားတယ်လေ..ဦးလွန်း ကြိုက်မှာဘဲ ဆိုတာ ....မနက်ဖန် ညနေ ဆုံပေးမယ် ...ဈေးကတော့ သူနဲ့ ပြော...သီတာ့ကို အာရကေ ပေးရင် ကျေနပ်ပြီ ...."

" သီတာ..ငါ ဒီည တယောက်ထဲ မအိပ်ချင်ဘူးဟာ...ဒီည တယောက်ယောက် မရနိုင်ဘူးလား ...."

" ဟာ...ဦးလွန်းကလဲ..ကြိုပြောမှပေါ့ ....ဒီညအတွက်တော့ မရှိဘူး ...."

" အဟဲ....နင်နဲ့ကောမဖြစ်နိုင်ဘူးလား    ...."

" အိုး ဦးလွန်းတို့ကတော့ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီနော် ကျမကိုပါ အလွတ်မပေးတော့ဘူးလား ကျမက ချာတိတ်တွေ ထည့်ပေးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းစိုနေတာ ဦးလွန်းလဲသိသားနဲ့ ကိုယ်တိုင် မလုပ်ပါဘူး"

" ဒီလိုလဲ သဘောမထားနဲ့ဟာ သီတာရယ် ငါ့ကို ကူညီတဲ့ သဘောပေါ့ ...ဟဲဟဲ...."

ရင်ထွားထွား တင်းတင်းကြီးတွေကို သူကြည့်မိပြီး သွားရေယိုနေသည် ..။ သီတာ က ရုပ်ကော ကိုယ်လုံးကော မိုက်သည် ။ဟင်း ..စားလိုက်ရရင် အီဆိမ့်နေမှာ ...။

" မလုပ်ဖူးလို့ ကျမ အပြတ်ပြောထားပြီးပြီဘဲ ဦးလွန်းရယ် ...."

" သီတာရယ်..နင် တောင်းသလောက် ပေးပါမယ် ဟာ..လုပ်ပါ....ဖြစ်လိုက်ရအောင် ..."

ငွေများများ ရမယ် ဖြစ်လာတော့ သီတာက

" ဘယ်လောက် ပေးမှာလဲ " ဖြစ်လာသည် ။ သူက " ငါးသောင်း ..." လို့ ပြောတော့ သီတာ ခေါင်းခါသည် ..။

" ဒါဆို ဘယ်လောက် လိုချင်လို့လဲ...."

" တသိန်း ..."

" အိုကေ ....သီတာ..."

သီတာ့ကို ဒီည အခု လုပ်ရတော့မည် ဆိုတဲ့ အသိ က သူ့ခေါင်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့အလိုအလျောက် သူ့ဖွားဖက်တော်က တင်းကနဲ မာလာပြီး ဖြောင်းကနဲ ထမတ်လာတော့သည် ..။

" သီတာ က ဘယ်တုံးကမှ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး..ဦးလွန်း ပူဆာလွန်းလို့..သိလား ..."

" အေးပါဟာ..နင့်ကို ငါ စားချင်တာတွေ လဲ လိုက်ကျွေးမယ်...ကဲ...ဘယ်မှာ တွေ့ရမှာလဲ...."

" လောလိုက်တာ ဦးလွန်းရယ် ...ခုတလော ဦးလွန်းက စိတ်မြန်လက်မြန်တွေ ဖြစ်နေတာလား ..."

" ဟားဟားဟားဟား..သီတာရယ်..နင့်ကို ငါ သဘောကျကျနေတာ ကြာပြီဟ ..တကယ် ...နင်က တော်တော် တောင့်တာဘဲ...တကယ့် စစ်ကိုင်းအိုး ...ဟူး....."

" ဦးလွန်းနော်..တဏှာက ကြီးနေလိုက်တာ ..လာ..လာ...ဦးလွန်းရော သီတာရော ရေမိုးချိ ုးကြမယ်..ဒါမှ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း နဲ့ ပိုကောင်းတာပေါ့ ...."

သီတာ နဲ့ သူ ရေအတူတူ ချို ုးရတောကမယ် ထင်လို့ သူ့ ဖွားဖက်တော် က ဒိုင်းကနဲ လှုပ်တောင် လှုပ်သွားသည် ...။ သီတာက တယောက်ထဲ အရင် ချိ ုးသည် ..။ ပြီးတော့ သူကကို ချိ ုးခိုင်းသည် ...။ သီတာ့ကို လုပ်ရမှာ စိတ်အရမ်း လှုပ်ရှားနေသည် ..။ ရေကိုတောင် မြန်မြန် ချိ ုးမိသလား မသိဘူး ..။

သူ ရေချိ ုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ သီတာက ကုတင်ပေါ်မှာ ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထိုင်ရင်း သူ့ဆံပင်တွေကို တဘက် နဲ့ သုတ်နေသည် ..။ သူကလည်း တဘက်တထည်ကို ခါးမှာ ပတ်ခဲ့သည် ..။ သီတာ့ဆီလဲ ရောက်ရော သီတာက သူ့ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည် ..။

တဘက် က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ဘုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျ..မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းညိူညိူကြီး က မတ်ထောင်နေတာကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရပြီ ...။

သီတာ..နှုတ်ခမ်းလေး ပွင့်ဟကွေးညွှတ်ပြီး တအံ့တဩ စိုက်ကြည့်နေသည် ...။

" ဦးလွန်း က ....အိုး....အမလေး ...."

သီတာက သူ့အရှေ့ ဒူးလေးထောက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည် ..။ သူ့လိင်ချောင်းကို လက်ကလေး နှစ်ဖက် နဲ့ တယုတယ ပွတ်သပ် ပေးသည် ..။

" အကြီးကြီးဘဲ ကွယ် ...."

သူ့ဒစ်လုံးကြီးကို လက်ချောင်းလေးတွေက ပွတ်ပေးနေချိန် သူကလည်း သီတာရဲ့ ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဖြူဖွေးလွန်းတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်က အရမ်းလှနေသည် ..။ ဒါတွေကို သူ တွေ့ချင် မြင်ချင်နေမိတာ ကြာပြီ ..။ နို့သီးလေးတွေက နီနီ ရဲရဲလေးတွေ ..။ လက်တွေနဲ့ အလောတကြီး ဆုပ်နယ် ကိုင်တွယ်မိရသည် ..။

သီတာက သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး.." ဦးလွန်း ...စုတ်ပေးရမလား..." လို့ မေးသည် ..။ သီတာ့အသံက တိုးတိုး နဲ့ မပွင့်တပွင့်လေး ...။ သူက .." အင်း ...အင်း..စုတ်ပေး..." လို့ ဖြေသည် ..။ သီတာက .." မုန့်ဖိုး ထပ်ပေးရမယ်နော် ..." လို့ ပြောပြီး သူ့ဒစ်လုံးကြီးကို စငုံကာ စုတ်ပေးလိုက်သည် ...။ လက်တဖက် နဲ့ အတန်အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း...ဖွဖွလေးစုတ်ပေးနေသည် ...။

" ဟား...သီတာ...သီတာ.....အင်း........အင်း...."

သီတာ့လျှာလေးက သူ့အထစ်ကြားမှာ စက်ဝိုင်း ဝိုင်းပေးနေလို့ တအား ထိသွားတာ ...။

သီတာ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထားမိလိုက်သည် ..။ သီတာက သူ့လိင်တန်ရဲ့ အဖျားကနေ အရင်း.. အရင်းကနေ အဖျား လျာနဲ့ ယက်ပေး နေသည် ။ သီတာ့လက်တဖက်က သူ့ဂွေနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပေးနေသည် ..။ သီတာ့ နို့ထွားထွားကြီးနှစ်လုံးကို အားမလို အားမရ ဆုပ်ညှစ်ပြီး စုတ်ပေးနေတဲ့ သီတာ့နှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေးထဲကို သူ့လိင်တန်ကို ထိုးထည့်မိလာသည် ..။

သီတာရဲ့ လျာလေးက သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားပေးနေတာကို မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံ နေမိပေမယ့် တော်တော်ကြာသွားပြီးနောက် သီတာက အစုတ်ရပ်လိုက်လို့ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်မိ သည် ။

" ဦးလွန်း ...သီတာတို့ လုပ်ကြရအောင် ...."

" အင်..အင်းအင်း ...."

သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီး သီတာက သူ့အပေါ်က တက်ခွထိုင်လိုက်သည် ..။ အဝတ်မပါ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သီတာ သူ့ကိုယ်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခွထားတာကို ပက်လက်အိပ်နေရင်း က ကြည့်ရင်း စိတ်တွေက တအား ပြင်းထန် ဆူကြွလာရသည် ..။

သီတာက လက်ကလေး နဲ့ သူ့လိင်တန်ထိပ်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ပေါင်ကြားက အကွဲမြောင်း အဝမှာ တေ့လိုက်သည် ..။  အကွဲမြောင်းက စိုစိစိ နှုတ်ခမ်းသားတွေ နဲ့ ထိတွေ့လိုက်တဲ့ သူ့လိင်တန်ထိပ်ပိုင်း သည် မကြာခင်မှာ တွေ့တော့မယ့် အတွေ့ထူးကို သိနေလို့လားမသိဘူး ..။ ဆတ်ကနဲ  တုန်သွားသည် ..။ ကြည့်နေဆဲမှဘဲ သီတာက ခေါင်းလေးမော့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖိချလိုက်သည် ..။ ဖြေးဖြေးဆို.. တကယ့်ကို ဖြေးဖြေးလေး ..။ စိုစီးစီးတင်းတင်းလေး သီတာ့အင်္ဂါစပ်ထဲ သူ့မာတင်းတဲ့ အတန်ချောင်းကြီး မြုပ် ဝင်သွားတာကို သူ တွေ့မြင်ခံစားချိန် သီတာက ဆက်ဖိမချဘဲ ဖင်ကို အသာပြန်ကြွ သည် ။

အို...ဟင်...လို့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေး ဆီက အသံထွက်လာသည် ..။

သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို သီတာ့လက်နှစ်ဖက်က လာရောက် ဆုပ်ကိုင်သည် ..။ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဖိချပြန်တော့ တင်းစီးစီး နဲ့ အတွင်းထဲကို ပြန်ဝင်ပြန်သည် ..။ မကြာခင် သီတာသည် တငြိမ့်ငြိမ့် တလှုပ်လှုပ် နဲ့ မြင်းစီးနေတဲ့ ကောင်းဘွီုင်မလေး ဖြစ်သွားရသည် ..။ စွင့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို တလှုပ်လှုပ် နှဲ့လှုပ်ရင်း သူ့အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေသည် ..။ နို့လှလှကြီးတစုံက သီတာ့ကိုယ်လေး လှုပ်နေတာမို့ တုန်ခါနေကြသည် ..။

သီတာရဲ့ တက်ဆောင့်နေတာ နဲ့ သူ အားမရတော့ဘဲ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ကော့ထည့်မိရသည် ..။ သီတာ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆွဲညှစ်ကိုင်ကာ အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ထည့်မိလာရသည် ..။ သူ့ဆောင့်ထိုးချက်တွေကို သီတာသဘောကျဟန်ရှိသည် ..။တဟင့်ဟင့် နဲ့ ညည်းရင်း.." ဦးလွန်း ..ပုံစံပြောင်းစို့.." လို့ ပြောလာသည် ။

သီတာနဲ့ သူ တပ်ထားတာကို မဖြုတ်ချွတ်ဘဲ သီတာ့ဖင်တုံးတွေကို သူ ဆွဲဆုပ်ကိုင်ရင်း သီတာ နဲ့ သူ နေရာချင်း လဲလိုက်သည် ။ သီတာရဲ့ ခြေထောက်တွေက သူ့ကိုယ်ကို ဆွဲချိတ်ဆွဲထားသည် ..။ သီတာ့ နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ် စို့နေလို့..သီတာက စိတ်မရှည်တော့တဲ့ လေသံနဲ့.." ဦးလွန်း..လိုးပါတော့..." လို့ အောက်ကနေ ဖင်တွေကို ကော့ပေးပြီး ပြောလာသည် ..။

နို့သီးခေါင်းတဖက်ကို ငုံခဲထားရင်းက ဖင်ကို ကြွကာ စပြီး ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်သောအခါ သီတာရဲ့ တအင်းအင်း ညည်းသံတွေ  ထွက်လာသည် ..။ အားရပါးရ စိတ်လွတ်ကိူယ်လွတ် ဆွဲတဲ့ ချစ်တလင်းပွဲလေးဘဲ ..။ သီတာရဲ့ပစ္စည်းက အရေတွေ ထွက်လွန်းလို့ အဝင်အထွက်တွေက အသံတွေ မြည်သည် ..။ ဖိုးဖိုးဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ညံနေသည် ..။

" ကောင်း..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ..အို..မလျော့လိုက်နဲ့ ဆက်ဆွဲ...အို....အို...ပြီး..ပြီးတော့မယ်...တအား...အား........အားး.......အားး.....ဆွဲ...ဆောင့်..ဆောင့်ပါ..နာနာဆောင့်....."

သီတာလဲ ဖင်ကြီးတွေ ရမ်းပြီး ပါးစပ်က ပြောချင်တာတွေ စွတ်ပြောနေသည် ..။ ပြီးခါနီးတဲ့ အချိန် တအားဆောင့်စေချင်တာ ဓမ္မတာဘဲလေ ...။ သူလဲ သီတာ ပြီးသွားစေဖို့ တအား ဆွဲပေးလိုက်သည် ..။ တဖတ်ဖတ် တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ နဲ့ အတူ ပြီးသွားလို့ တအား အော်ညည်းလိုက်တဲ့ သီတာ့အသံက ကျယ်လောင်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည် ..။

သီတာ လမ်းဆုံးရောက်ရှိသွားပေမယ့် သူ မပြီးသေး ..။ သီတာ့ကို ခဏတာ အရသာ ယူစေဖို့ ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်ပေးနေပြီး သူ ငြိမ်ကျသွားမှ မပြီးပြတ်သေးတဲ့ သူ့အတွက် ကို ဆက် ဆွဲဖို့ သီတာ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ..။

သီတာက .." အရမ်းကောင်းသွားတယ်..ဦးလွန်းရယ် ...ဟင်း..ဦးလွန်းက တကယ့် အလိုးကောင်းဘဲ ..အသိနောက်ကျတယ် .." လို့ ပြောရင်း ဖင်ကုန်းပေးပါသည် ..။

ဖါခေါင်းလုပ်စားနေတဲ့ မိန်းမမို့လာ မသိဘူး ..။ ဖင်ကုန်းပေးတာ ပုံစံကျသည် ..။ တချိ ု့မိန်းမတွေ လို သူက နေရာ အထားအသို ပြင်ပေးစရာ မလိုဘူး ...။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်တုံးကြီးတွေ အကြားက သီတာ့ ရွှေကြုတ်ကြီးက ပြူးဖေါင်းကာ စူထွက်နေသည် ..။ ဖင်ပေါက် နီညိုညိုလေး နဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့စိတ်တွေကို ဟုန်းကနဲ ထတောက်တဲ့ မီးလိုဘဲ ထကြွသွားစေသည် ..။ ပေစိုနေတဲ့ အရေတွေ နဲ့ သူ့လိင်တန်ခေါင်း လူးပေသွားအောင် သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်တိုက် သတြ်လိမ်းလိုက်ပြီးမှ ဖိသွင်းလိုက်သည် ..။

တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ရှိနေဆဲ အဖုတ်ကြီးထဲ သူ့လိင်တန် ဝင်ရောက်သွားသည် ..။ အဆုံးထိသွင်းလိုက်လို့ သူ့ အမွှေးတွေ နဲ့ သီတာ့ အမွှေးတွေ ထိတွေ့ကုန်ရတဲ့ အထိပါဘဲ ..။ သီတာက.." ဖြေးဖြေး..ဦးလွန်း...ဦးလွန်းလီးက ရှည်တော့ အောင့်သွားတယ် ..." လို့ ပြောသည် ..။

ခရေပွင့်ဖင်ပေါက်လေးကို သေသေချာချာ ကြည့်မိရသလောက်က သီတာ နောက်ပေါက် မပွင့်သေးဘူး ..။ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ခရေချွေဘူးပြီးတဲ့ နောက်ပေါက် ဆို သူ သိနေသည် ..။သီတာ့ကို ဖင်တောင်းချမည် လို့ စဉ်းစားမိပြီး စောက်ဖုတ်ကို လိုးဆောင့်နေတုံး သူ ခရေပွင့်ကို လက် နဲ့ ပွတ်ထိုး ကစား လိုက်သည် ...။

" ဦးလွန်း...ဘာလုပ်နေတာလဲ..ကျမကို ဖင်တော့ မလိုးပါနဲ့....ဟင့်ဟင့်....ဦးလွန်းလီးကြီးက တအား တုတ်တာ..တော်ကြာ ဖင်ကွဲသွားလို့ ဆေးရုံပြေးနေရပါအုံးမယ် ...." လို့ သီတာက သူ့အကြံကို ရိပ်မိနေတဲ့ အလား ပြောလိုက်ပါသည် ...။

" နင့်ဖင်ပေါက်ကို ကြည့်ပြီး ငါ စိတ်တွေ တအားလာလို့..ငါ့ပေးဖြုတ်ပါလား..သီတာရယ် ...."

" ဦးလွန်းရယ်..စောက်ပတ်ကိုဘဲ စိတ်ကြိုက်လိုးပါ..သီတာ မနက်ဖန် ရုံးကိစ္စ အပြင်သွားစရာ ရှိတယ်..တော်ကြာ လမ်းမလျောက်နိုင်ဘဲ ကွတတ ဖြစ်နေပါ့မယ် ....."

သီတာက ဖင်မပေးချင်နေတာကြောင့် သူ့ဖင်ချဖို့ ကို လက်လျော့လိုက်ပြီး ခါးလေးကနေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖေါင်းပြူးနေတဲ့ သီတာ့ အဖုတ်ကြီးကိုဘဲ ဒလစပ် ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါသည် ...။

စိတ်ကြိုက် အားမနာတမ်း ဆောင့်လုပ်နိုင်လို့ မညည်းမငြူဘဲ ကုန်းတဲ့ သီတာကို ကျေးဇူးတငိမိသည် ..။ သီတာ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သူစုထားတဲ့ သုတ်ရေတွေ အချက်ပေါင်းများစွာ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကောင်းခြင်း အထွဋ်အထိပ် ကို တက်လှမ်းရောက်သွားခဲ့ရသည် ...။

" ကောင်းလှချည်လား..သီတာရယ် .."

သီတာ့အိမ် က သူ ပြန်လာတော့ မနက်တောင် လင်းတော့မည် ..။ဒီအတိုင်းဆို အလုပ်က ခွင့်ယူလိုက်ရမယ့် သဘော ရှိသည် ..။

သီတာ့ကို လိုးလိုက်ရတာတော့ သူ ကျေနပ်နေသည် ..။ သီတာသည် သူ့ကို အမေဖြစ်တဲ့ ဒေါ်မေစီကြီးလိုဘဲ စော်တွေ ရှာဖွေ ဆက်သွယ်ပေးခဲ့တာ တော်တော် များပြီ ..။ အဲလို ရှာဖွေပေးလို့သီတာနဲ့ ဆုံတိုင်း ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့်လှလှတွေကို ငေးမောပြီး သီတာ့ကို လိုးချင်နေခဲ့တာ ..။

အခုတော့ ခါတိုင်း သူကိုယ်တိုင် ဘယ်တော့မှ ကြေးစား မလုပ်ဖူးလို့ ကြေငြာထားခဲ့တဲ့ သီတာသည် ငွေလိုလို့ဘဲလားတော့ မသိဘူး..။ သူ့ကို တသိန်း နဲ့ ကုန်းသည် ..။ သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးခ ဆိုပြီးလဲ အပိုကြေး တောင်းသည် ..။သီတာ့ကို လိုးရတာ ကောင်းတာကြောင့် နောက်ထပ် သူ ဆက်သွယ်ပေးမယ် ဆိုတဲ့ စော်ကိုတောင် သူ အငမ်းမရ မဟုတ်တော့ဘူး ..။

````````````````````````````

(19)                              

အိမ်အပြန်လမ်းမှာတော့ ဦးလွန်းဇာတစ်ယောက် ကားမောင်းရင်း ကုဋေ ဆိုတဲ့ အလန်းလေး နဲ့ ပြန်ဆုံရတာကို သတိရမိသွားပြီး တယောက်ထဲ ပြုံးမိသည် ။

သူ့ကို " အန်ကယ်..အန်ကယ် " နဲ့ ခေါ်တဲ့ ကုဋေရဲ့ အသံလေးကို ကြားယောင်နေသည် ..။ ကုဋေကို သူ နှမြောချင်းလုံးဝမရှိဘဲ ငါးထောင်တန် တစ်အုပ်ကို ရက်ရက်ရောရော ထုတ်ပေးခဲ့မိတာကိုလည်း စဉ်းစားမိပြီး ကိုယ့်လုပ်ရပ်ကို ကိုယ်အံ့ဩနေမိသည်။

ကုဋေ ရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်တော့ သူ ရလိုက်ပြီ ...။

ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကုဋေ နဲ့ မထင်မမှတ်ဘဲ ပြန်ဆုံ ပြန်အဆက်အသွယ် ရသွားတာက သူ့အတွက် ဒီကောင်မလေး နဲ့ ထပ်တွေ့ဖို့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေ လုပ်ဖို့လမ်းပြန်ပွင့်လာတာဘဲ မဟုတ်လား။ ဖုန်းမြည်လို့ သူ လန့်နိုးလာသည် ..။

စောစောစီးစီး ဘယ်သူများ ခေါ်ပါလိမ့် ....။

" ဟဲလို လွန်းဇာပါ "

" လွန်းဇာ ငါပါ ထက်မြတ်"

" ဟာ ထက်မြက် မင်း ဘယ်ကပြောနေတာလဲ ရန်ကုန်ရောက်နေပီလား"

" အေး ငါနဲ့ မိုးဦး ရန်ကုန် ရောက်နေတယ်ကွ မင်းကို သတိရပြီး တွေ့ချင်နေကြတယ်"

" ငါလဲ မင်းတို့နဲ့ တွေ့ချင်တာဘဲ အခု ဘယ်မှာနေလဲ ဟိုတယ်မှာလား..."

ထက်မြက်လင်း နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ စင်္ကာပူ မှာ နေကြသည် ။မိုးဦးဝသုန် ရဲ့ မိဘတွေ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ကွယ်လွန် ကုန်ကြပြီးနောက် သူတို့လဲ စင်္ကာပူ မှာ အလုပ်တွေနဲ့မို့ အဲ့မှာဘဲ နေကြပြီး မိုးဦးဝသုန်တို့ခြံနဲ့တိုက်ကြီးကို ရောင်းချပစ်ခဲ့ကြတာ သူသိနေလို့။

" ဟုတ်တယ် ငါတို့ ဟိုတယ်မှာ နေနေတယ် ဆန်မစ်ပတ်ဗြူးဟိုတယ် မင်းနဲ့ ငါတို့ တွေ့ရအောင် ထမင်းအတူတူ စားကြရအောင် "

" စားမယ်လေ မင်းတို့ ဘယ်တော့ စားနိုင်လဲ "

" ဒီညနေ စားတာပေါ့ ဒါနဲ့ မိုးဦး နဲ့ ငါဘယ်သူနဲ့ ဆုံခဲ့လဲ သိလား မင်းသိရင် အရမ်း အံ့ဩသွားမယ် မင်းရဲ့ ငယ်ချစ်ဟောင်း သဲကိုးဖြာ"  

" ဟေ့ ထက်မြတ် ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီမိန်းမ အကြောင်းကို ငါ့ကိုဘာမှ ဘာဆိုဘာမှ မပြောပါနဲ့လား သူငယ်ချင်း"

" လွန်းဇာ သူငယ်ချင်းရယ် အချိန်တွေလည်း ကြာခဲ့ပြီပဲ အနှစ် ၂၀ တောင် ကြာသွားခဲ့ပြီ သူ အခု ရန်ကုန်မှာကွ မင်းရဲ့အမုန်းတွေကို ဖြေသင့်နေပြီကွာ "

" ဟေ့ကောင် ထက်မြတ် ငါတကယ် ပြောနေတာကွ သူ့အကြောင်း လုံးဝဆို လုံးဝ မပြောနဲ့ကွာ ငါ ငါ မေ့ပစ်ထားတာ ကြာပြီ မကြားချင်တော့ဘူး"

ထက်မြတ်လင်းက ရယ်သည် ။ ဘေးက မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ ရယ်သံကိုပါ ကြားလိုက်ရသည် ။

" ထက်မြတ်နဲ့ မိုးဦး မင်းတို့က ငါ့ကို လှောင်တာလား"

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်း မပြောစေချင်ရင် ဒို့ မပြောတော့ပါဘူး ကဲ လွန်းဇာ..မင်းနဲ့ ဒီညနေ ဆုံကြမယ် ဘယ်ဆိုင်မှာ စားမလဲ"

" မင်းတို့ သဘောပါဘဲ"

" ဒါဆို ဆန်မစ်ဟိုတယ် အနောက်က ကိုကာဆူကီ စားမလား ဟော့ပေါ့လေ"

" ကောင်းတယ်.ငါက မင်းတို့နဲ့ ဆုံချင်တာ အဓိကပါဘဲ ဘာစားစားပါ"

အင်း ထက်မြတ် နဲ့ မိုးဦးတို့ လာတုံး သူတို့ကို အမှတ်တရ ပစ္စည်း တခုခု ပေးဦးမှ။ဘယ်မှာ ဝယ်ရင် ကောင်းမလဲ။

သူတို့ စင်္ကာပူက အိမ်မှာ အလှထားဖို့ ပန်းချီကား ဒါမှ မဟုတ် ပန်းပုရုပ် တခုခု သွား ရှာအုံးမှဘဲ ဆိုပြီး အလုပ် မသွားခင် သူ့ညီဝမ်းကွဲ ညီညီ ဖွင့်ထားတဲ့ ကုန်တိုက် ကို ဝင်လိုက်သည် ။ သုံးလွှာ မှာ ရှိတဲ့ အမှတ်တရပစ္စည်း အရောင်းခန်းမ ကို သူ ဝင်လိုက်တော့ မန်နေဂျာတိုက်ဂါး နဲ့ တိုးမိသည်။

" ဟေး အကိုလွန်း "

" တိုက်ဂါး ညီညီ ရှိလားကွ"

" ရှိတယ် အကိုလွန်း သူ့ရဲ့ရုံးခန်းထဲမှာ"

အရင်ဆုံး ထက်မြတ်နဲ့ မိုးဦးကို ပေးဖို့ သင့်တော်တာများ ရှိသလား သူ ခန်းမထဲ ခင်းကျင်းပြထားတာတွေ ကို လိုက်ကြည့်သည် ။လက်ရာသန့်သန့် အဆင့်အတန်း ရှိတဲ့ ပန်းပုရုပ် တရုပ် ကို သူ ရွေးချယ်လိုက်သည် ။ ဈေးရောင်းတဲ့ ဝန်ထမ်း ကောင်မလေးကို ကျသင့်တာ ရှင်းပေးပြီး ထုပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

" အပြန်မှာ ဝင်ယူမယ် ညီညီဆီ ခဏ ဝင်လိုက်အုံးမယ် "

ဝန်ထမ်း ကောင်မလေးက ကိုယ်လေးရို့ လက်လေးနှစ်ဖက် ရှေ့မှာ ယှက်ပြီး

" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် " လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောသည် ။

အင်း လိုတာထက် ပို ယဉ်ကျေးပြနေကြတော့တာဘဲ ။သူ့စိတ်ထဲက ပြောဆိုမိ လိုက်တာပါ။ ညီညီရဲ့ ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ။ညီညီ က ကွန်ပြူတာမှာ စိတ်ဝင်စားစွာ နဲ့ မျက်လုံးစိုက်ကြည့်နေသည် ။

" ညီညီ "

" ဟင် အကိုလွန်း ဘယ်ကလှည့်လာလဲ မတွေ့တာတောင် ကြာလှပြီ"

" ထက်မြတ်တို့ မိုးဦးတို့အတွက် တခုခု အမှတ်တရ ပေးချင်လို့ လာဝယ်တာ"

" ရပြီလား ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.."

" မလိုဘူး ငါ ထုပ်တောင် ထုပ်ခိုင်းလိုက်ပြီးပြီမင်းကော ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေလဲ"

" ကုန်တွေ မှာတာတွေ စာရင်းတွေ စစ်ရတာတွေ ပါဘဲ အကိုလွန်း အကိုလွန်း လုပ်ငန်းကော အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား "

" အင်း ပြေပါတယ် "

" ထိုင်ပါအုံး အကိုလွန်းရ မတ်တပ်ကြီး..တခုခု သောက်ပါအုံး ကျနော် အခု အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ  CAFE ဖွင့်ထားတယ် Cafe လက်ရာစစ်စစ်လေး သောက်ကြည့်ပါ "

ညီညီက ခလုပ်တခုက်ို နှိပ်လိုက်တော့ ဝန်ထမ်း ကောင်မလေးတယောက် ပြေးဝင်လာသည် ။

" ဘော့စ် ဘာလိုပါလဲရှင့် "

" Cafe နှစ်ခွက် ယူခဲ့ပေးပါအုံး ရဝေသောင်းရေ "

" ဟုတ် ဘော့စ်"

ညီညီ နဲ့ Cafe အရသာခံသောက်ပြီး ထိုင် စကားပြောနေတုံး  သူ့ကုန်တိုက် လုံခြုံရေး ယူနီဖေါင်းဝတ် တယောက် ရုံးခန်းထဲကို ခွင့်တောင်းပြီး ဝင်လာသည် ။

" ဆရာ ကျနော်တို့ အလစ်သုတ်တယောက်ကို မိထားလို့ ခေါ်ခဲ့ရမလား "

" အေး ခေါ်ခဲ့ "

လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း ပြန်ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ ပြန်ဝင်လာသည် ။ ဂျင်းစကပ်တိုတို ဂျင်းရှပ် နွမ်းစုတ်စုတ်လေး ဝတ်ထားတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ။ ဂျင်းအိတ်လေးတလုံးကို စလွယ်သိုင်း လွယ်ထား သည် ..။

ဟင် ကုဋေ နဲ့ တူလိုက်တာ ကုဋေများလား ။ ကောင်မလေး က ခေါင်းငုံ့ထားလို့ မျက်နှာကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရဘူး ။ ကုဋေနဲ့တော့ တော်တော့်ကို တူသည် ..။

" ဆရာ ဒီမှာ သူ့ဆီက မိတာ တွေပါ ကျနော်တို့က သူ ဆိုင်အပြင်ကို ရောက်မှ အိတ်ကို ခွင့်တောင်းပြီး ရှာဖွေတာပါ "

ညီညီနဲ့ သူ ကြည့်လိုက်တော့ မိတ်ကပ်ဘူး နှုတ်ခမ်းနီဆိုးတောင့် နဲ့ မိန်းမခါးပတ်လေး တချောင်း ။

" အိတ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ တပြားတချပ်တောင် မပါဘူး ဆရာ"

" မိန်းကလေး ဒါတွေကို ဘာလို့ ထည့်သွားတာလဲ မင်းကို ရဲလက် အပ်လိုက်ရမလား "

ညီညီက ပြောလိုက်တော့ ကောင်မလေး ငိုသည် ..။

" ကျမ ဝယ်မလို့ပါဘဲ အရေးတကြီး ဆိုင်အပြင်ကို ထွက်သွားရတော့ ရှင်းပေးဖို့ မေ့သွားလို့ပါ အန်ကယ်"

" ဒါမျိုးဘဲ ပြောကြတာဘဲ ကဲ မင်း အပြစ်ကို ဝန်ခံရင် ငါ ရဲမခါ်ဘူး မဝန်ခံဘဲ ငြင်းနေရင်တော့ မင်း ရဲနဲ့ဘဲ ဖြေရှင်းတော့..ချာတိတ်"

ရဲဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်လို့ ကောင်မလေး ဖျတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည် ..။

အိုး ကုဋေ ကုဋေပါ သေချာသည် ..။

ညီညီက စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်ချိန် သူက ညီညီရဲ့အနားကို တိုးကပ်ပြီး ညီညီ့ကို သူ့အသိရဲ့သမီး ဖြစ်တယ် ကောင်မလေး နဲ့ သူ စကားပြောချင်တယ် လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ညီညီက လုံခြုံရေး ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်လဲ ရုံးခန်းပြင်ကို ထွက်ပေးသည် ..။ 

" ကဲ အကိုလွန်း အကိုလွန်းကိုဘဲ လွှဲအပ်လိုက်ပြီ အကိုလွန်းဘဲ ကြည့်ကျက် ဆုံးမလိုက်တော့ ကျနော် ဆိုင်ထဲ လိုက်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်"

ရယ်မောကာ ပြောရင်း ထွက်သွားသည် ..။ ညီညီ့ရုံးခန်းထဲ ကောင်မလေး နဲ့ သူနဲ့ပဲကျန်သည် ။တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ရုံးခန်းထဲ ကုဋေ့အနားကို တိုးကပ်ရင်း

" ကဲ ချာတိတ် မင်းက ငါ့အကြွေးကို ပြန်ဆပ်မလေး ဘာလေးနဲ့ အခုတော့ ဆိုင်ထဲမှာ အလစ်သုတ်နေတယ် ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ ငါက ထင်ထားတာ မင်းက သူဌေးသမီးလေးတယောက်လို့"

" ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ ဦးလေး ကျမ နားမလည်ဘူး ကျမ က ဘာငွေချေးခဲ့လို့လဲ အဲ သူဌေးသမီး ဆိုတာတော့ ဟုတ်တယ် ခိခိကျမက သူဌေးသမီး ခိခိ"

ကောင်မလေးက ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ရယ်မောသည် ပြီးတော့ ချက်ချင်းကြီးဘဲ မျက်နှာလေး တည်သွားသည် ..။ ချာတိတ် ရူးများ ရူးနေပြီလား မသိဘူး ...။

" မင်း ကုဋေ မဟုတ်ဘူးလား ..."

" မဟုတ်ဘူး ကဲ ဦးလေး ကျမကို ရဲလက် အပ်မှာလား မအပ်ပါနဲ့ ကျမတကယ်ကို အနူးအညွတ် တောင်းပန်ပါတယ် ဦးလေး ကျမကို အခု လွှတ်ပေးလိုက်ရင် တနေ့ကျ ဦးလေးကို ကျမ ကျေးဇူး ပြန်ဆပ်မှာပါ နော် နော် ကျမကို ပြန်လွှတ်ပါနော်"

သူ့လက်ကို လာကိုင်ဆုပ်ရင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေတဲ့ ကောင်မလေး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို သူ ငေးမောနေရင်း..တံတွေးကို မြိုချလိုက်ရင်း

" ကောင်းပြီလေ မင်း နောင်ကို ဒီလို မျိုး မလုပ်ပါနဲ့တော့ကွာ ဟုတ်လား"

" ဟုတ် မလုပ်တော့ဘူး ဒါဆို ကျမ ဒိုးလို့ ရပြီပေါ့နော် ချစ်ဦးလေးကြီး "

" အင်း"

" ဟီး ဝမ်းသာလိုက်ထာ ...."

ကောင်မလေး သူ့ကို တအား သိမ်းကြုံး ဖက်လိုက်ပြီး သူ့ပါးပြင်တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် အာဘွားတွေ ပေးသည် ..။

" အို "

ရင်သားမို့မို့တွေက သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိမိ ဖိကပ်နေသည် ။ အိုး ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည် ..။

" ကဲ ဒိုးပြီ ကံကြုံရင် ပြန်ဆုံမယ် ဦးလေး"

ကောင်မလေး တင်လေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ရုံးခန်းထဲ က ထွက်သွားသည် ။

" ဟေး ဟေး နေအုံး နေအုံး"

နောက်က ပြေးလိုက်သွားပေမယ့် ကောင်မလေး မရှိတော့ ...။ ကုဋေ တယောက် ဘယ်လို ဖြစ်တာပါလိမ့် ။ ကုဋေမှ ဟုတ်ရဲ့လား ။ သူ့ကို တအားဖက်ပြီး ရဲတင်းစွာနဲ့ အာဘွားတွေ ပေးသွားခဲ့သည် ။

သူ ညီညီ့ကို မစောင့်တော့။ Company ကို သွားလိုက်သည် ။ အရင်ဆုံး သူလုပ်တာက ရေအေးအေး တပုလင်းကို မော့သောက်လိုက် သည်။ သူ့အလုပ်စားပွဲမှာ ထိုင်ရုံရှိသေး သူ့ရုံးခန်း အပြင်ဖက်မှာ  စာရင်းကိုင် ဒေါ်တင်မာလာနွယ် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြီးက ငှက်ဆိုးထိုးသံလိုဘဲ သူ့နားထဲကို ကန့်လန့်ကြီး ဝင်ရောက်လာသည် ..။

" ယောက်ျားတွေများ မိန်းမ ရွေးချယ်ရင်အရည်အချင်းကို မကြည့်ကြဘူး အလှအပ အပေါ်ယံကိုဘဲ ကြည့်ကြတာ လှတာမက်ရင် ညစာခက်တယ် ဆိုတာကို သူတို့ သဘောမပေါက်ကြဘူး"

သူ့ကိုများ စောင်းပြောနေသလား မသိဘူး ။ ဒီအပျိုကြီး လင်မရလို့ ယောက်ျားတွေကို စိတ်နာနေပုံရသည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကောင်မလေး သူ့ပါးတွေကို နမ်းလိုက်တာတွေ နဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ရင်သားတွေ သူ့ရင်ဘတ်ကို ထိကပ်မိတာတွေ ကို သူ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။

````````````````````````````````````````````

(20)

ထက်မြတ်တို့ နဲ့ ကိုကာဆူကီဆိုင် မှာ သွားစားကြသည် ..။

ထက်မြတ်နဲ့ မိုးဦးဝသုန်က သူ့ကို အိမ်ထောင် မပြုတော့ဘူးလား လို့ မေးကြသည် ။ သူက ရယ်လျက် တော်ပါပြီ အေးဆေးဘဲ နေတော့မယ် လေးဆယ် ကျော်နေပြီ လို့ ဖြေသည် ။ သူတို့က စင်္ကာပူကို လာလည်ဖို့ ခေါ်သည်။

စားသောက်ပြီးကြတော့ သူတို့ တည်းနေတဲ့ ဆန်မစ်ဟိုတယ် ကို သူလိုက်သွားသည် ..။ ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်တွေ ပြောကြဆိုကြသည် ။ သဲကိုးဖြာအကြောင်းကို ရောက်ရောက်သွားလို့ သူ စကားလမ်းကြောင်း ကိုပြောင်းပစ်မိတာ အခါခါ ပါဘဲ ။

မိုးဦးဝသုန်သည် ငယ်ငယ်ကထက် နဲနဲ ပြည့်လာပေမယ့် ချောဆဲ တောင့်တင်းစိုပြေဆဲဘဲ။ ထက်မြတ်ကတော့ ငယ်ငယ်ကထက်စာရင်အတော်လေး ဝလာသည်။ ထက်မြတ်က မင်း တယောက်ထဲနေလား ခိုင်းဖို့ပြုဖို့ လူ မရှိဘူးလား လို့ မေးသည် ။ သူက ကောင်လေးတယောက် အဝတ်လာလျော်ပေးမီးပူထိုးပေ အိမ်ရှင်းပေးသည် လို့ ပြောပြသည် ။

ညဉ့်နက်သည် အထိ စကားထိုင်ပြောကြသည် ။သူ ပြန်တော့ တော်တော် နောက်ကျနေပြီ။ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်ဆုံရတာ ဝမ်းသာစရာဘဲ။သဲကိုးဖြာ နဲ့ ချစ်ခဲ့ ပျော်ခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရမိလို့ တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး ။

နောက်တနေ့ မနက် သူ့မှာ ကုဋေရဲ့ ဖုန်းနံပါတ် ရှိနေတာ သတိရမိသည် ။သူ့ဖုန်းနံပါတ် အစစ်မှ ဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ..။

" ဟလို..ကုဋေပါ..ဘယ်သူလဲ မသိဘူး ..."

" ဟိတ်..ဒို့ပါ ..မင်းကို ကားကြုံတင်ခေါ်ပြီး စားသောက်ဆိုင်မှာ....."

" ဟိုးထား ..သိပြီ..အန်ကယ် ခပ်မိုက်မိုက်..ဘာလဲ..ငွေပြန်မဆပ်မှာ စိုးလို့ စိတ်တွေ ပူနေလား...မပူပါနဲ့ အန်ကယ်ခပ်မိုက်မိုက် ရယ်..မီးက ပြန်ဆပ်မှာပါ ...ခု အန်ကယ် ဘယ်မှာလဲ...ဘယ်က ခေါ်နေတာလဲ .."

" အိမ်က "

" အိမ်က ဘယ်မှာလဲ ....မီးနဲ့ တွေ့နိုင်မလား "

" မင်းကရော ဘယ်မှာလဲ..."

" အိမ်မှာဘဲပေါ့ အစောကြီး ရှိသေးတာ ဟိဟိ"

" ဘယ်လိုတွေ့ကြမလဲ"

" ပိုက်ဆံတွေအရမ်းပြန်လိုချင်နေပြီလား ခိခိ"

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းနဲ့ တွေ့ချင်တာ..အဲ့ဒါကြောင့် မဟုတ်ဘူး "

" ဒါဖြင့် ဘာကြောင့်လဲ..."

" မင်း ဆိုင်မှာ အလစ်သုတ်တဲ့အကြောင်း ထပ်မေးမလို့"

" ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ အန်ကယ်ရယ် ..မဟုတ်တာတွေ လာမပြောနဲ့နော်..မီးက ဘာလို့ အလစ်သုတ်ရမှာလဲ..."

" မင်းမှ မင်း ပါဘဲ..ချွတ်စွပ်...."

" လူတူမရှား..နံမည်တူ မရှား....လေ..အန်ကယ် လူမှားနေပြီ ထင်တယ် ...."

" မမှားဘူး..မင်းမှ မင်း..သေချာတယ် ...."

" ကဲ..ကဲ..ထားပါတော့..အခု အန်ကယ်နဲ့ တွေ့မယ်..ငွေ ပြန်ဆပ်မယ်..မာမီ့ဆီက တောင်းထားပြီးပါပြီ ..ဆပ်နိုင်ပြီ ....ဘယ်ကို လာရမလဲ..."

" မင်းစားချင်တဲ့ ဆိုင်ကို ပြောလိုက် ငါ လာခဲ့မယ်"

" အန်ကယ်က မီးကို အစာမကျေသလိုကြီး..မင်းတွေ ငါတွေ နဲ့ ပြောလို့..မီး ဝမ်းနည်းသလိုဘဲ ဟင့်"

" ဆောရီး...ဆောရီး..ကဲ..ကုဋေ...ဘာစားမလဲ...ဘယ်မှာ ဆုံမလဲ ..."

" မီး ဘဲကင် စားချင်တဲ့စိတ်တွေ ပေါက်နေတယ်...ကမ်းနားလမ်းက ရွှေဘဲဆိုင်ကို သိလား.."

" သိတာပေါ့..အဲ့မှာ ဆုံမလား.."

" အင်း..မီး နဲ့ ဘဲကင် စားကြမယ် ...."

" အိုကေ ..."

ကုဋေ နဲ့ တွေ့ရမယ် ဆိုလို့ သူ ရုံးကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူလုပ်ရမှာတွေကို သူ့လက်ထောက် ကိုစိန်သန်း ကို လုပ်ခိုင်းလိုက်သည် ..။

ကမ်းနားလမ်း က ရွှေဘဲ စားသောက်ဆိုင် ...။

သူ အဲဒီဆိုင်ကို မရောက်တာတောင် ကြာပြီ ..။ အရင်က ထက်မြက်တို့ နဲ့ ခဏ ခဏ သွားစားခဲ့တဲ့ ဆိုင် ..။ ဒီကုဋေ ဆိုတဲ့ ကလေးမလေး က ရွှေဘဲဆိုင်တွေပါတွေ သိလို့ ..။ အစားပုတ်တဲ့ ချာတိတ်လေး လား..။ သူ့ကြည့်ရတာ ပိန်ပိန်ပါးပါးလေး ပါဘဲ ...။ အစာပုတ်ပုံတော့ မရဘူး ။ရွှေဘဲထဲကို ဝင်ခဲ့တော့ စားပွဲထိုးလေးတယောက်က

" ဆရာ ချိန်းထားလား...ကောင်မလေးတယောက်နဲ့" လို့ မေးသည် ..။

သူက ခေါင်းညှိမ့်ပြတော့ သီးသန့်ခန်းလေးထဲမှာ စောင့်နေပါတယ် ဆရာလို့ ပြောပြီး သူ့ကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။ အခန်းထဲက စားပွဲဝိုင်းမှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ ကုဋေ့ကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။

" ဟေ့ အန်ကယ်ခပ်မိုက်မိုက်.."

" မနောက်နဲ့ ချာတိတ်..မင်းကို မေးစရာတွေ တပုံကြီး ဘဲ"

" နောက်မှမေးကွာ ကုဋေ အရမ်း​ဗိုက်ဆာနေလို့"

ကုဋေက ရှုံ့မဲ့ပြီး ပြောနေလို့ သူ စားပွဲထိုးကောင်လေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ..။

" ဘဲကင်..ဘဲကင်..မြန်မြန် လုပ်ပေးပါ..အရင် ပြီးတော့ ကိုကာကိုလာ အေးအေးလေး လိုချင်တယ်"

" ဆရာကော ဘာမှာမလဲ.."

" သူမှာတာသာ အရင် ယူခဲ့ပါကွာ.."

ကုဋေသည် ထူးထူးဆန်းဆန်း အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ထားသည် ..။ တန်ဖိုးကြီးမှန်းတော့ သူ သိသည် ..။ ပိုက်ဆံအိတ်ကလဲ အကောင်းစားဘဲ ..။ Coach ဆိုတဲ့ စာလုံးလေးကို တွေ့လိုက်သည် ။ကုဋေက အိတ်ထဲက ငွေတထုတ်ကို နှိုက်ယူပြီး သူ့ကို ပြန်ပေးသည် ..။

" Thank you so much....အန်ကယ် ...တကယ်ပါ..အန်ကယ့်ကို ကုဋေ တကယ် လေးစား..ခင်မင်မိတယ် ...."

ဟိုနေ့က ကုဋေ မဟုတ်ဖူး လို့ သူ ထင်လိုက်သည် ..။ ရုပ် နဲ့ ကိုယ်လုံး တူပေမယ့် စရိုက်ပုံစံက ခြားနားနေသည် ..။

" အန်ကယ် ခပ်မိုက်မိုက် ..."

" ဟေ့..ချာတိတ်..မနောက်နဲ့..ငါ့ကို အဲလို မခေါ်နဲ့ ..."

" အမ်..ခပ်မိုက်မိုက်မို့ ခပ်မိုက်မိုက် လို့ ခေါ်တာ မကြိုုက် ဖူးလား ....အန်ကယ့်ပုံက နေတိုး နဲ့ တူတယ် ...."

" ဟာ..ချာတိတ်..ဘာတွေ လျောက်ပြောနေတာလဲ..."

" မီးးကိုလည်း ချာတိတ်လို့ မခေါ်နဲ့ ..."

" ချာတိတ် ...."

" အဲလို မခေါ်ပါနဲ့ ဆို..."

" ဟိုတနေ့က အလစ်သုတ်တာ မင်း မဟုတ်ဖူးပေါ့...ဟုတ်လား..."

" မီး မဟုတ်ပါဘူးဆို..မီးက ဘာလို့ အလစ်သုတ်ရမှာလဲ..လူကို ဘာထင်နေလို့လဲ...လျောက် မစွပ်စွဲနဲ့...ငိုပစ်လိုက်မှာ....."

" အား..အား..ငိုတော့ မငိုလိုက်ပါနဲ့...တော်ကြာ..ဒီရွှေဘဲဆိုင် က ကပ်စတန်မာတွေ လန်ကပြီး ထွက်ပြေးကုန်လို့ ဆိုင် အရောင်းကျနေအုံးမယ် ..."

ကုဋေ ရယ်သည် ..။အရမ်း ချစ်စရာကောင်းတာဘဲ..ကလေးရယ်...ချာတိတ်ရယ်...မင်း နဲ့ ဒီလိုဘဲ အမြဲ အတူတူထိုင်စား ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ ....။

" အန်ကယ် ...အန်ကယ့်မှာ မိန်းမ ရှိလား ...."

" အင်..မရှိဘူး ...အဲ..ညည်းမှာရော ဘဲ ရှိလား...ဟဲဟဲ....စားတဲ့ ဘဲ မဟုတ်ဘူး ...ဟို ဘဲ..အတွဲ...ရီးစား...."

" မရှိဘူး ...မရှိသေးဘူး..နောင်ကိုတော့ ရှိချင် ရှိလာနိုင်တယ် ...."

" ဟေ...ဟုတ်လား..ဘဲ တွေ့ထားနေပြီလား ..."

" အင်း...ဖြစ်နိုင်ချေရှိတယ်..မသေတော့ မသေချာသေးဘူး ...ခိခိ..."

" ဟုတ်လား ...ကျောင်းကဘဲလား..."

" မဟုတ်ဘူး ..အပြင်က ..."

" ဟင်..ဟုတ်လား..စပ်စုလိုက်အုံးမယ်..ဘယ်မှာ တွေ့ကြတာလဲ ..."

" လျောက်ပြောနေတာပါ..သူက ကြိုက်နေတဲ့ ပုံမို့ပါ..အို...ထားလိုက်ထားလိုက် ...မေ့လိုက်.."

ဘဲကင် နဲ့ ကိုကာကိုလာ ရောက်လာလို့ ကုဋေ စားလိုက်သောက်လိုက်  လုပ်နေတာတွေကို သူ ထိုင်ကြည့်နေသည် ..။

" အန်ကယ့်မှာ ရီးစား..ကော ရှိလား ...."

" အင်း..ငယ်ငယ်ကတော့ ရှိဘူးတယ်...အခု လောလောဆယ်တော့ မရှိဘူး ..."

" ဟယ် ....တကယ်..ရီးစား မရှာဘူးလား ..."

" မရှာဖြစ်တော့ဘူး ..."

" အို..အန်ကယ် က တကယ့်ကို အထီးကျန် နေတာပေါ့နော်..ဆောရီးဘဲ...အန်ကယ်ရယ်..."

ကုဋေ စားနေတာ အားရစရာကြီး ...။

" အန်ကယ်ရော ဘာမှ မစားဘူးလား..ရော့..စားလေ..ဘဲကင်.."

" မစားတော့ပါဘူး..ကုဋေ..ကုဋေဘဲ ဝအောင် စားနော် ..."

" ကျန်တာတွေ မီး အိမ်ပြန်ထုပ်သွားမယ်နော် ..."

" အေး..အေး..ထုပ်သွား...."

" အန်ကယ် နဲ့ စကားပြောရတာ မီး ပျော်သလိုဘဲ ..အန်ကယ်ရော ပျော်လားဟင် ...."

" ပျော်တယ် ....ကုဋေ နဲ့ ထပ်တွေ့ကြအုံးမလား ..."

ကုဋေ က သူ့ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးသည် ..။ 

" အန်ကယ်က တွေ့ချင်လား ..."

" အင်း .."

" ဒါဆို ထပ်တွေ့ကြမယ်လေ ..."

သူ့စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းသာသွားသည် ...။

" ဘယ်တော့လဲ ..."

" ဖုန်းဆက်လေ ...ချိန်းတာပေါ့..."

" အိုကေ ...."

ထိုအချိန်ကစတင်ပြီး လွန်းဇာလည်း သူ့ကိုယ်သူ နုပျိုအောင် နေပြီ ။

လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ် အစားဆင်ခြင်စား အဝတ်အစားကိုလည်း ဂရုစိုက် ဝတ်သည် ။ အသက်ကြီးတဲ့ လူတွေဝတ်တဲ့ ဒီဇိုင်းကို ရှောင်သည် ။ အရောင်လွင်လွင်စိုစိုတွေ ရွေးဝတ်သည် ။ ဆံပင်ကို နဲနဲ ရှည်ရှည် ပြန်ထားသည် ။

ကိုယ့်ထက် အသက် တဝက်ကျော်ကျော် ငယ်တဲ့ ကုဋေ နဲ့ တွေ့ပြီး သွားလာစားသောက် မည် ဆိုတော့ နုပျိုမှ ဖြစ်မည် မဟုတ်လား။ နောက်သုံးရက် အထိ ကုဋေ့ဆီက ဖုန်းလာမလား စောင့်ပေမယ့် မလာလို့ မနေနိုင်တော့ဘဲ သူ ကုဋေ့ဆီ ခေါ်လိုက်သည် ။

ကုဋေ က ဖုန်းထူးပေမယ့် သူမအားသေးဘူးလို့ ပြောသည် ။ အားရင် တွေ့မယ် အန်ကယ်ကို သတိရပါတယ်လို့ ပြောသည် ..။ အင်းလေ ငါက သူ့ထက် အသက်အများကြီး ကြီးတဲ့ လူကြီးတယောက် ဆိုတော့ သူ ဘယ်ကြိုက်ပါ့မလဲ ဆိုပြီး စိတ်ဓါတ်ကျမိသည် ..။ အလုပ်က အပြန် တနေရာရာမှာ ဝင်သောက်မည်လို့ တွေးခဲ့ပေမယ့် အလုပ်က မပြတ်တာကြောင့် နဲနဲ မှောင်မှ အလုပ်ကနေ ပြန်ဖြစ်သည်။

လမ်းမှာ မီးပွိုင့်မှာ မီးနီမိနေတုံး ဆိုင်ကယ်တစီး သူ့ကားဘေးက မဟားဒရား ဖြတ်ကျော်မောင်းသွားလို့ ကြည့်လိုက်မိသည် ..။ဝပ်ပြီး စီးရတဲ့ ဆိုင်ကယ်မျိုး ။

ဟင် အနောက်ကနေ ရှေ့ကမောင်းတဲ့လူကို ခါးဖက်ပြီး ပါသွားတဲ့ ကောင်မလေး က ကုဋေ နဲ့ တူလိုက်တာ ။ ဆိုင်ကယ်မောင်းတဲ့ ချာတိတ်က စော်လေး အနောက်က ခါးဖက်ပြီး ပါလို့လားမသိဘူး ။ အရမ်းကို အရှိန်နဲ့ နှိပ်နေတာ ။

ကားမီးရောင် နဲ့ ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လိုက်ရသည် ။ ကုဋေ ဒါမှမဟုတ် ကုဋေ နဲ့ တူတဲ့ ကောင်မလေး ။ သူလိုက်ကြည့်ချင်ပေမယ့် ကားတွေ ကြားမှာ ခံနေသည် ။ဆိုင်ကယ်သမားက ကားတွေကြားက ပွတ်ခါသီခါ မြွေလိန်မြွေကောက် ဖြတ်သန်း ကျော်တက်သွားလို့ ရှေ့တော်တော် ဝေးဝေးကို ရောက်သွားသည် ..။

ဖက်လိုက်သွားတဲ့ ကလေးမလေး က ကုဋေနဲ့ တော်တော် တူတာဘဲ ။ ခါးကို ကုန်းပြီး ရှေ့က လူကို ဖက်ထားတာကြောင့် ကျောပြင်သား ဖြူဖြူလေး တပိုင်းတစ ပေါ်နေသည် ။ခါးသေးသေးအောက်က စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေက ကုန်းထားလို့ ပိုပီးထင်ရှားနေသည် ..။

ထုံးစံအတိုင်း ကားတွေ ပိတ်မိနေသည် ..။ မီးပွိုင့် ၂ပွိုင့်ကျော်လာပြီးချိန် ညာဖက် လမ်းဘေး ပလက်ဖေါင်း မှာ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လျောက်လာနေတဲ့ စောစောက ဆိုင်ကယ်နောက်မှာပါသွားတဲ့ ကောင်မလေး ကို သူတွေ့လိုက်သည် ။ ဒေါသထွက်နေတဲ့ ပုံနဲ့ လက်ကိုင်အိတ်လေးကို စလွယ်သိုင်း လွယ်ရင်း ခပ်သုတ်သုတ် လျောက်နေသည် ။

ဂျင်းဝတ်စုံနွမ်းနွမ်း ကို ဝတ်ထားတာ ကြည့်လို့တော့ အကောင်းသား ။ ဒူးခေါင်းနေရာမှာ တမင်တကာ ဖြဲထားလို့ ပြဲလန်စုတ်နေသည် ။သူ့နားရောက်လာတော့ သူ ကား ကို ညာဖက်ကပ် ရပ်ပြီး မှန်ချပ်ကို ချပြီး

" ဟိတ် ချာတိတ် ဘယ်သွားမလို့လဲ လိုက်ပို့ပေးရမလား " လို့ မေးလိုက်သည် ..။

ကောင်မလေးက သူ့ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး မှတ်မိသွားသည် ။

" ဦးလေး ဒီမှာ ကျမ ကွိုင်တွေ တက်နေလို့ ရေလည်စားနေတယ် လိုက်ပို့ရင်တော့ စိုပြေသွားမှာပေါ့ "

ကောင်မလေး ကားပေါ်တက်လာသည် ..။

" ချာတိတ် မင်း ကုဋေ လား"

" ဟုတ်ဖူး ကုဋေ ဘဲ ထင်နေတော့တာဘဲ ကုဋေ မဟုတ်ဘူး ကုဋာ ကုဋာ ခိခိခိ"

ကြည့်ရတာ တခုခု မှီဝဲထားပုံဘဲ ...။ မှန်နေသည် ။အရက်ဘဲ သောက်ထားသလား ဒါမှမဟုတ် ဆေးပြားဘဲ မြိုထားသလား မသိဘူး ရီဝေဝေ မျက်လုံးတွေ နဲ့ သူ့ကို ကြည့်နေသည် ။

" ဘာတွေ ကွိုင်တက်တာလဲ ဆိုင်ကယ်သမားနဲ့လား "

" အင်း..မသိချင်ပါနဲ့ဗျာ..ဦးလေး သိရင်လဲ စားသွားမယ်..ခေါင်းစားသွားမယ် ...."

" ချာတိတ်..မင်းကို ကြည့်ရတာ တော်တော် ပင်ပမ်းနွမ်းနယ်နေပုံဘဲ....ညစာ စားပြီးပီလား ...ဘာစားမလဲ..ဦးကျွေးမယ်လေ ..."

" အင်း..ကောင်းသားဘဲ....ကျမ အရမ်းဗိုက်ဆာနေတယ် ..."

ကောင်မလေး နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထိုင်နိုင်တဲ့ အခန်းလေးတွေ ရှိတဲ့ ဆိုင်တဆိုင်ကို သူ သွားလိုက်သည် ..။

သူ့ကြည့်ရတာ တော်တော် အရှိန်ရနေသလိုဘဲ ...။ သူ့လက်မောင်းကို ဖမ်းချိတ် တွဲကိုင်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဆိုင်ထဲ အဝင်မှာ စားသောက်နေကြတဲ့ လူတွေ နဲ့ ဆိုင်ဝန်ထမ်းတွေ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြသည် ..။သီးသန့်ခန်းလေးထဲကို ရောက်သွားသည် ..။ သူက စောစောထဲက အရက်သောက်ချင်နေတဲ့လူဆိုတော့ အရက်မှာသည် ..။ ကောင်မလေးကလည်း ဝိုင်သောက်မည် လို့ ပြောသည် ..။

" မင်း ကြည့်ရတာ တော်တော် ရေချိန်ကိုက်နေပြီးသား..ဖြစ်ပါ့မလား ..."

" ဖြစ်ပါတယ် ...ဦးရာ....ဦးမတိုက်လဲ ကိုယ့်ဖါသာ သောက်မှာဘဲလေ ..."

သူနဲ့ ကောင်မလေး သောက်လိုက်စားလိုက်နဲ့ ပို ခင်မင်လာကြသည် ..။

" မင်းနံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ.."

" ကုဋာလေ...ခိခိ...ပြောပြီးပြီဘဲ ဥစ္စာ...."

" မနောက်နဲ့ကွာ ..."

" အတည်ပြောတာ ...."

ချာတိတ်မ က သူ့အတွက် မှာတဲ့ ဝိုင်တွေ တခွက်ပြီးတခွက် သောက်ပြီးသွား တဲ့အပြင် လွန်းဇာရဲ့ အရက်ကိုပါ ယူသောက်လို့  လွန်းဇာ အံ့ဩနေသည် ..။

မူးလဲမူး..ဗိုက်လဲ တင်းကား တော့မှ သူတို့နှစ်ယောက် ဒီနေရာက ခွာဖို့သင့်ပြီလို့ ယူဆကြသည် ..။ကျသင့်ငွေ ရှင်းပြီးတော့ စားသောက်ဆိုင်ထဲက ထွက်လာတဲ့အခါ သူ တော်တော် မူးနေကြောင်း လွန်းဇာ သူ့ဖာသာ သိလိုက်သည် ..။ ကောင်မလေး လဲ သူ့လိုဘဲ ။ မူးပြီး တဟားဟားအော်ရယ်လိုက် စကားတွေ များလိုက်နဲ့ ...။

" ချာတိတ် ..ပျော်လား ...."

" ပျော်တာပေါ့..ဦးလေးရဲ့..ကြိုက်တာစား..တဝသောက် ..ကျေးဇူးဘဲနော်..တစ်နေ့ ပြန်ဆပ်မယ် ..ဦးလေးကို ..."

" မလိုပါဘူးကွာ ...."

" ဦးလေး..ကားမောင်းနိုင်ရဲ့လား....ကုဋာ မောင်းပေးရမလား ...."

" ရပါတယ်..ငါ မောင်းနိုင်ပါတယ် ..."

" သတိထားနော်...."

" အေး.ဒါနဲ့..ညည်းကို ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ ..ဘယ်မှာနေလဲ..ပြော ...."

" အိမ်မပြန်တာ တော်တော်ကြာပြီ ...ကြုံသလိုဘဲ နေနေတာ ..."

" ဒါဖြင့်..ဘယ်ကို သွားမလဲ ..."

" သွားစရာ မရှိဘူး ...တနေရာရာမှာဘဲ ဆင်းနေခဲ့မယ် .."

" ဟား..ညဉ့်နက်နေပြီ..မင်း လမ်းပေါ် လျောက်သွားနေဖို့ မသင့်တော်ဘူး .."

" ရပါတယ် ..ဖြစ်သလိုပေါ့ ..ဦးလေးက လူပျိုကြီး မဟုတ်လား ....ဦးလေး အိမ်ကို လိုက်ခဲ့လို့ ရမလား ...."

သူစဉ်းစားနေသည် ..။ သူ့အိမ်ခေါ်သွားလို့ ကောင်းပါ့မလား ..။ ကောင်မလေး ဒီဇိုင်းကလဲ ဟော့ရှော့လေး ...။

သူ့ကို လမ်းဘေး မှာ ထားခဲ့လိုက်လို့ တခုခု ဖြစ်သွားမှဖြင့် ...။ လမ်းမပေါ်မှာ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ် ဆိုပြီး ထားခဲ့လို့ မဖြစ်ပါဘူး ..။ အင်း ...ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ....။

" ဦးလေး က အိမ်ခေါ်မသွားချင်ဘူးလား ....ဘာလို့လဲ..ကုဋာ က ဦးကို ကိုက်စားမှာ စိုးလို့လား.....ခစ်ခစ်ခစ် ..."

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ..."

" ကုဋာ က သမန်းကျားမလေ..ဝေါင်း ...ဦးကို ကိုက်ဖြတ်လိုက်မယ် ..."

" ဘာကိုလဲ..ညည်းဟာကလဲ.."

" လက်ကို ပြောတာ ..ဟားဟား..."

ကုဋာသည် သူ့အနားကို တအားတိုးသည် ..။ မှီသည် ..။ လူချင်း ပူးကပ်နေသည် ..။ ကုဋာရဲ့ ရင်စိုင်တဖက်က သူ့လက်မောင်းကို ထိတွေ့နေသည် ..။ ပွတ်မိနေသည် ..။ သူ့သွေးတွေဆူလာသည် ..။ ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်နေတဲ့ ချာတိတ်မ အပေါ် စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာမိသည် ..။

" ချာတိတ် ...မင်း ငါ့အိမ်လိုက်ခဲ့ရင် ငါ မင်းကို တခုခု လုပ်မှာ မကြောက်ဖူးလား..."

ကောင်မလေး က တခစ်ခစ် တခိခိ နဲ့ ရယ်သည် ...။

" ဘာလုပ်မှာလဲ ...Rape လုပ်မှာလား ....ဦးကလဲ ..တော်ကြာ ဦးက မလုပ်ခင်..ကုဋာက ဦးကို လုပ်လို့ရှိရင်ကော.....ခိခိခိခိ......."

" မင်းက ငါ့ကို ဘာလုပ်မှာလဲ ...."

" .Rape လေ ....ဟိဟိ ..."

" ချာတိတ် မင်း မလွယ်ဘူးကွာ....ဟင်း ...."

" ကုဋာက ဦးကို တောင် လုပ်ခိုင်းမလို့.."

" ဟင်..ဘာလဲ..ဘာလုပ်ခိုင်းမှာလဲ ..."

" ဆက်စ်လေ ....ဆက်စ် ...."

ပြောပြော ဆိုဆို ကောင်မလေးရဲ့ လက်က သူ့ပေါင်ကြား ကို ရောက်လာသည် ..။ ဟာ..ဒီချာတိတ် မလွယ်ပါလား ...။ သူ့ငေါထနေတဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို မိမိရရ ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်မိထားသည် ..။

" အကြီးစားကြီး ကွာ...ကြောက်တယ် ...."

ပါးစပ်က ကြောက်တယ် လို့ ပြောနေပေမယ့် ချာတိတ်မသည် သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ရေရေလည်လည် ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်နေသည် ..။

သူ ကားဆက်မောင်းဖို့ ခက်နေပြီ...။ ကောင်မလေးကို သူ ဘာကြောင့် မလုပ်နဲ့လို့ မတားမိလဲ မသိဘူး..။

ရှေ့မှာ တွေ့နေရတဲ့ လမ်းချိ ုးလေးထဲကို ကွေ့ချလိုက်မိသည် ..။ မှောင်မဲနေတဲ့ လမ်းကြားလေး ..။ လမ်းမီးတွေ ပျက်နေကြတာလား မသိဘူး ..။

လူပြတ်တဲ့ လမ်းကြားလေး ထဲ သူ ကားကို စက်မသတ်ဘဲ ရပ်လိုက်မိသည် ..။

ကောင်မလေးရဲ့ အကိုင်အဆုပ်တွေက ပိုကြမ်းလာသည် ..။ သူ့ပုဆိုးကို ကောင်မလေး ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ သူ အလိုအလျောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို လျော့ချပေးမိသည် ။ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော် သည် ကောင်မလေး ရဲ့ လက်ထဲမှာ အပွတ်အသပ်တွေ ခံနေရပြီ  ။ ကောင်မလေးကို သူ ပြန်ဖက်လိုက်မိသည် ..။

မှောင်နေတဲ့ လမ်းကလေးထဲ က စက်မသတ်ဘဲ မီးပိတ်ထားတဲ့ ကားထဲ မှာ အသွေးသားတွေ သောင်းကျန်း ဖေါက်ပြန်ကုန်တဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာကြသည် ။ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အနှိုက်တွေ တဖြေးဖြေး နဲ့ အရှိန်တက်လာသည် ..။

" အိုး....အား....အား........အင်း..အင်း........"

ကုဋာ က သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်တိုက်ပေးနေသည် ...။ ထိပ်ဖူးအထစ်ပိုင်းကို နောက်လက်တဖက်နဲ့ ချေနယ်ပေးသည် ...။ ကောင်မလေး ဒီလို လုပ်လိမ့်မယ် လို့ သူလုံးလုံး ထင်မထား ..။

" ဦး....ကြိုက်လား ...." လို့ မေးတော့.."အင်း..အင်း..." လို့ သူ ပြန်ဖြေသည် ...။

" ဒီထက် ကြိုက်သွားစေရမယ် ....." လို့ ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ငုံကာ စုတ်ပေးလေသည် ...။

" အိုး ...."

မထင်မမှတ်ဘဲ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို စုတ်ပေးတာ ခံလိုက်ရလို့ အံ့ဩနေခိုက် ကုဋာက သူ့ထိပ်ဒစ်ပိုင်းကို လျာနဲ့ ထိုးယက်လိုက်လို့ တကိုယ်လုံး တွန့်တုန်သွားရသည် ။

ကုဋာသည် အစုတ် ကျွမ်းကျင်လွန်းတာကို တွေ့ရသည် ။ တချက်တချက် သူ့ကိုယ်တွေ တုန်ခါသွားရလောက်အောင် ပညာတွေ ပြနေသည် ..။ ကုဋာ့လျာလေးက သူ့အထစ်ကြားထဲကို ထိုးမွှေပေးနေသည် ...။

" အား..ဟား......ကောင်းတယ်...တအား..ကောင်းတယ်...."

အားရပါးရ စုတ်နေတာ ပြိကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်နေသည် ..။

သူ...ကုဋာ့ကို ဖက်ထားရာကနေ ကုဋာ့ဂျင်းရှပ် ကြယ်သီးတွေကို တထောက်ထောက် နဲ့ ဆွဲဖြုတ် ဖွင့်ပစ်လိုက်ပြီး တင်းဖြိုးတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို စမ်းလိုက်သည် ..။ ဘရာစီယာလေး ပေါ်က ဆုပ်ညှစ်နေတဲ့ သူ့ကို ကုဋာက စုတ်နေရာက မော့ကြည့်ပြီး ဘရာစီယာ ချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးသည် ..။

နူးညံ့လုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားလှလှတွေကို သူ ကိုင်လို့ မဝတော့ ..။ ဆုတ်လိုက် ညှစ်လိုက် ပွတ်ချေလိုက် ..။ အဝတ်အစား ဝတ်ထားတဲ့ အချိန် သေးတယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် ကုဋာ ရဲ့ ရင်စိုင်တွေက တကယ်တော့ မသေးလှဘူး....။

နို့သီးမာမာလေးတွေက တင်းမာထောင်ထနေကြသည် ..။  လက်ညှိုးနဲ့ လက်မ သုံးပြီး ချေပေးနေမိသည် ..။ ကုဋာ စုတ်တာတွေ မြန်လာသည် ..။ တအားကောင်းလာသည် ...။ အိုး...ဟိုး...ဟိုး.......အရမ်း ထိလာသည် ...။

ကောင်းလာသည် ..။ အရမ်းကောင်းလာသည် ...။

အိုး ....အိုး......။

" တော်...တော်ပြီ....ချာတိတ်...တော်ပြီ...အိုး........"

ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာလို့ ချာတိတ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ချာတိတ်က ထုတ်ခွင့် မပေးဘူး ..။ မထိန်းနိုင်တော့ သုတ်ရေတွေ တဖျတ်ဖျတ် နဲ့ ချာတိတ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်မိရပြီ ။ ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာရဲ့ အမြင့်ဆုံးအချိန်မှာ ချာတိတ် က စုတ်တာတွေကို ရပ်မပစ်လိုက်ဘဲ ဆက်တိုက် စုတ်ပေးနေသည် ..။ သူ့အရေတွေကိုမြိုချပစ်နေသည် ။

ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ယောင်ရမ်းင်္ပြး သူ့ခေါင်း နဲ့ ကျောပြင်ကို ကိုင်ဖက်ထားမိရသည် ..။ ချာတိတ်သည် အကြာကြီး ဆက်ငုံထားပြီး မှ သူ့အတန်ချောင်းကို ချွတ်လိုက်ပြီး

" ဦး ကောင်းလားဟင်"

" အရမ်းကောင်းတာဘဲ ချာတိတ်ရာ....မင်း အရမ်း လုပ်တတ်တယ်နော် ..."

ချာတိတ်က တခစ်ခစ် နဲ့ ရယ်ရင်း သူ့ကို ဖက်လိုက်သည် ။

" ဦးတော့ ကောင်းသွားပြီ..သမီး မကောင်းသေးဘူးကွာ....."

" ဦး သမီးကို ယက်ပေးမယ်လေ ...."

" ဟင်းဟင်း ဒီမှာမကောင်းဘူး အိမ်ရောက်မှ"

" အိုကေ..ဒါဆို ဦးတို့ အိမ်ကို သွားကြမယ် "

ကားကို မီးဖွင့်ပြီး အမှောင်လမ်းကြားလေးထဲက ပြန်ထွက်ခဲ့သည် ..။ သူ့တိုက်ခန်းထဲကို သူတို့ ဝင်လိုက်ကြတာ နဲ့ ကြမ်းပြီ ။ ချာတိတ်ရဲ့ အငမ်းမရ နမ်းလိုက်တဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေ ကို သူလဲ တုံ့ပြန်နမ်းစုတ်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်ကြသည် ။

နှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေ နဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်ခဲ့ကြသည် ..။ ခါးသေး ရင်ချီ..တင်ကားကားလေးနဲ့သူ့ကိုယ်တုံးလုံး ကိုယ်ခန္ဓာ လှလှလေးကို ကြည့်လို့ မဝဘူး ..။

" ဘာကြည့်တာလဲ..ဦးမျက်လုံးကြီးတွေက အရောင်တောက်နေလိုက်တာ...နှခေါင်းကြီးကလည်း ရဲလို့..ခစ်ခစ်..ဆေးလိပ်မီး ညှိလို့ရမယ် ...."

" လှလို့ပါ..ကလေးရယ် ...."

" ခိခိ..ကလေး တဲ့.....ရယ်ရတယ်ဟေ့..."

" ဟုတ်တယ် ..ဦးအတွက်က သမီး က ကလေးဘဲ ....ဦး...ဦး..နမ်းပေးပါရစေ ...."

" နမ်းတာဘဲ ခွင့်တောင်းနေရသေးလား..ဦးရယ်ခစ်ခစ် .."

သူ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှ နှစ်ချောင်းကို ဘေးကို တွန်းကားလိုက်သည်။ မို့ဖေါင်းတဲ့ အဖုတ်လှလှကြီးကို တွေ့ရတာ စိတ်တွေ တရှိန်ထိုး တက်ကြွသွားရသည် ။ သွေးတွေ ဆူပွက်လာသည်။ ဖွားဖက်တော် အလွန်အမင်း တင်းမာကြီးထွား ထောင်ပြီး ဒီအဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်ပြီး လျာနဲ့ အပေါ်ကအောက် အောက်ကနေ အပေါ် စုံချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးမိရ ပါတော့သည် ။

နှုတ်ခမ်းသားထူထူ ညိုညိုလေးတွေကို ဖိဖိယက်ပေးတော့ ချာတိတ် ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေပြီ ။ နှုတ်ခမ်းလေးဟ ခေါင်းလေးမော့ပြီး တအင်အင် နဲ့ ခွေးပေါက်လေးတွေ ငြီးသလိုငြီးနေတဲ့ ချာတိတ်ရဲ့နို့လှလှတွေကိုလဲ အဖုတ် ယက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကိုင်နယ်နေမိရသည် ..။

ထောင်ချွန်ထနေတဲ့ အစိနီရဲရဲလေးကို လျာဖျားထိပ် နဲ့ ဝေ့ဝိုက် ပတ်လည်လှည့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ ချာတိတ်ရဲ့ တင်ပါးတွေ တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ယက်ပေးနေသည် ..။ တော်တော်ကြာလာတော့ ချာတိတ်က

" ဦးရယ် တော်ပြီကွာ ကုဋာ ဆက်ပီးအနမ်းမခံနိုင်တော့ဘူး သိပ်လိုချင်နေပြီ"

ပြောလာလို့ အယက် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ပေါင်တန်တွေကို သူ့ဒူးတွေ နဲ့ ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲရင်း အရေတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့ဖွားဖက်တော် ကို တေ့ကာသွင်းလိုက်ရသည် ..။

တင်းတင်းကျပ်ကျပ် နဲ့ မြုပ်ဝင်သွားတဲ့ သူ့ထိပ်ခေါင်းကြီး ကြောင့် ချာတိတ် မျက်နှာလေး မဲ့ပြီး

" အိ.....ဖြေးဖြေး..တော်ကြာ သမီး ပိပိ ကွဲသွားအုံးမယ် ...." လို့ ပြောသည် ..။

ဖိဖိသွင်းလိုက် နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက် နဲ့ ချာတိတ်အထဲကို ရောက်မှန်းမသိရောက်သွားသည် ။ တစ်ချက်ချင်း ဖြေးဖြေးမှန်မှန် လုပ်ပေးနေသည် ။ စွဲလန်းသွားရတဲ့ နို့ကြီးတွေကို စို့ရင်း ။ သူဆောင့်လိုက်တိုင်း ချာတိတ်က အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပင့်ပေးသည် ..။ ချာတိတ် မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းပြီး

" အို..ဦးရယ်.အို..ဦးရယ် .....အဟင်းဟင်း...အား....အား......" လို့ ညည်းသည် ။

တင်းတင်းကျပ်ကျပ် နဲ့ လုပ်လို့ ကောင်းလွန်းတာမို့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာမိရသည် ..။ ကုဋာကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ပြန်ကော့ပေးတာတွေ မြန်လာသည် ..။

" ချာတိတ် ပုံစံပြောင်းရအောင် ကုန်းပေးမလား"

" မီး ပြီးတော့မယ် တဲတဲလေးဘဲ ကျန်တယ် ပြီးလိုက်ချင်တယ် နောက်တခါမှ ကုန်းပေးမယ်" လို့ ပြောတာကြောင့် ချာတိတ်ကောင်းသွားအောင် ဒလစပ် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်သည် ။

" အား...အား...အား...အား...အား.....ဆောင့်ဦး.....ဆောင့်...တအား...တအား........ပြီးတော့မယ်...အို. ...အို.......ကောင်း..ကောင်း...တယ်....အိုး....အမလေး........"

ချာတိတ် ကောင်းသွားလို့ တုန်ခါနေပြီးမှ ငြိမ်ကျသွားသည် ..။

သူလဲ အဖုတ်ထဲက သူ့အတန်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကောင်မလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနားကို တေ့ပေးလိုက်သောအခါ ကောင်မလေး ငုံစုတ်သည် ..။

" စုတ်..စုတ်...ပြီးတော့မယ်.....စုတ်..."

လျာတွေ သုံးပြီး တအား စုတ်ပေးသည် ..။

" အား....အား...ကောင်းနေပြီ...စုတ်...စုတ်...ကောင်း...တအား...တအား....အိုး...အိုး........အိုး....."

ကောင်မလေး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားရသည် ...။

ကောင်မလေး က ကားပေါ်မှာ တုံးကလိုဘဲ သုတ်ရေတွေကို မြိုချပစ်ပြီး ဆက်စုတ်ပေးနေသည် ...။ အင်း ဒီညတော့ မိုးလင်းတော့မယ် ထင်ပါရဲ့။

ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာထူးကို တချီပြီး တချီ အတူတူ ခံစားကြရင်း ချာတိတ် နဲ့ သူ ကာမပန်းတိုင်ကို အကြိမ်ကြိမ် ရောက်ရှိ တက်လှမ်းကြသည် ။

မနက်ကျတော့ ကုဋာ လို့ သူ့ကိုယ်သူ  ပြောနေတဲ့ ချာတိတ်မလေး သူ့အခန်းက ပြန်သွားသည် ။

ဦးနဲ့ ထပ်ချိန်းကြအုံးမယ်လို့ အိပ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ပါးပြင်ကို အာဘွားပေးရင်း ပြောသွားသည်။

````````````````````````````

(21)

မနက်ကျတော့ မထနိုင်တော့ ..။ အလုပ်မသွားနိုင်တော့ ။

လူပွဲစား သီတာ ဖုန်း မက်ဆေ့ချ် ချန်ထားသည် ။ အရင် တစ်ခါကပြောထားတဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ကုန်းချင်တဲ့ စော်လေး နဲ့ တွေ့မလား ပြန်ခေါ်ပါတဲ့ ။ ကုဋာလေး နဲ့ ရေလည် အပွဲပွဲနွှဲထားတော့ သီတာဆီကို ဖုန်း ပြန်မခေါ်ချင်ဘူး ။လိုတာတွေ ရသွားတော့ သီတာ ပြောတဲ့ စော်ကို စိတ်မရှိသေးဘူး ဖြစ်နေသည် ။

ဒီနေ့ သူ့မှာ ကားမရှိဘူး ..။သူ့ကားကို ဆားဗစ်စင်တာ ကို ပို့ထားသည် ။နေ့လည်စာ စားဖို့ အချိန်ရောက်လာတော့ အပြင်ထွက်ပြီး စားချင်သည် ။ ရုံးကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပြီး ကားလိုတယ် လို့ ပြောလိုက်တော့ သူ့စာရေးမ က ယဉ်မောင်း ကို လွှတ်လိုက်မည် လို့ ပြောသည် ..။

သူ့ကို ယဉ်မောင်း ဇော်ရှိန်းကို က Company ကားကြီးနဲ့ နေ့လည်စာ စားဖို့ သူစားနေကျ ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။ ဆိုင်မှာ ငယ်သူငယ်ချင်း တိုးဟန် နဲ့ တွေ့လို့ ဇော်ရှိန်းကို သူ့ကို ထားခဲ့လိုက်ဖို့ ပြောသည် ။ တိုးဟန် နဲ့ စကားပြောကောင်းနေလို့ ။ ဇော်ရှိန်းလည်း ပြန်သွားသည် ။

ဆိုင်လေးက သန့်ပြန့်ပြီး အလွန် သန့်ရှင်းပြေပြစ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေ စားပွဲထိုး သည် ။ဝါးပင်လေးတွေ ညီညီညာညာ နဲ့ ခြံဝင်းလေးထဲ မှာ ရှိတဲ့ မှန်ခန်းမကြီး ထဲ လေအေးစက် နဲ့မို့ သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားပြောရင်း စားသောက်ကြရတာ အဆင်ပြေသည် ။

တိုးဟန် က တကယ်တော့ မိန်းကလေးတယောက် နဲ့ ချိန်းထားတာ ဖြစ်နေသည် ။ သူ့ကို နုတ်ဆက်ပြီး ဒီမိန်းကလေး နဲ့ သီးသန့်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည် ။ သူလဲ စားသောက်လို့ ပြီးပြီ ဆိုတော့ ငွေရှင်းပေးပြီး ဆိုင်ရှေ့က လမ်းမပေါ်ကဘဲ Taxi ငှားပြီး ပြန်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ..။

ဆိုင်ထဲက ထွက်တာ နဲ့ လေပူပူက မျက်နှာကို တိုးဝှေ့သွားသည် ။ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ကားတွေ တဝေါဝေါ ဖြတ်သန်းနေသည် ..။ ကားလေးတစီး ထိုးဆိုက်လာသည် ။ ဘောက်စ်ဝက်ဂွန်း လိပ်ခုံးကား အနီရဲရဲလေး 

" ဟေး အန်ကယ်လ် Taxi ခေါ်နေတာလား "

" ဟင် ကုဋေ "

မျက်မှန်အဝိုင်းကြီး တပ်ထားပြီး အလှတွေ ပြင် ခြယ်လိမ်းထားတဲ့ ဆေးဆိုးပန်းရိုက်မလေး ကုဋေ။

" တက်လေ အန်ကယ် သမီး လိုက်ပို့မယ် အန်ကယ် သွားချင်တဲ့ နေရာ"

သူကားပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တော့ ကုဋေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းထွက်လိုက်သည် ..။

" အန်ကယ့်ကား ဘာဖြစ်လဲ.."

" ဆားဗစ်စင်း ပို့ထားတယ် ဒီနေ့တရက်ပါဘဲ"

" အင်း မီး ကြားဖူးတယ် BMW ကားတွေက ဆိုင်တိုင်းက မကိုင်တတ်သေးဘူးတဲ့"

ကုဋေသည် တောက်ပြောင်လွန်းတဲ့ တန်ဖိုးကြီး အဝတ်အစားတွေ လက်ဝတ်ရတနာတွေ ဆင်မြန်းထားသည် ။ မနေ့ညက သူနဲ့ အကျယ်အကျယ်တွေ ကဲလိုက်ဖြဲလိုက်တဲ့ ကုဋာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး နဲ့ တခြားစီဘဲ ။

" ကုဋေ သမီး နဲ့ ချွတ်စွပ်လို တူတဲ့ ကလေးမတယောက် နဲ့ တိုးတယ် အဲ.သမီးလိုတော့ မဟုတ်ဘူး ဟစ်ပီဆန်ဆန် ဂျင်းအပေါက်အပြဲတွေနဲ့"

" ကုဋာ နဲ့ တွေ့ခဲ့ပြီနဲ့ တူတယ် အန်ကယ် ခိခိ"

" ဟင် သမီး သိလား ညီအမတွေ များလား "

" ဟုတ်တယ် အန်ကယ် အဲဒါ မီးရဲ့ အမွှာညီမ နာရီဝက်ဘဲ ခြားတယ် မီးက ကုဋေမောင်မောင် သူက ကုဋာမောင်မောင် သူက ဆေးစွဲအပေါင်းအသင်းမှားပြီး လမ်းပေါ်ရောက်နေတယ် ခုထိ အဆင်မပြေသေးဘူး မာမီတို့ ဒက်ဒီတို့လဲ သူ့ကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲနေကြရတာ ဦးရယ် "

" အော် သမီးက ညီမကို ပြန်မခေါ်ဘူးလား "

" ခေါ်တာပေါ့ သူကလမ်းဘေးမှာဘဲ ပျော်နေတာ မူးလိုက် ရူးလိုက်နဲ့ "

" အင်း "

" အန်ကယ် ထမင်းစားပြီးပြီလား ..."

" ခုဘဲ စားလာတာ သမီးရော စားပြီးပြီလား "

" ဟင့်အင်း တခုခု စားမလို့ စဉ်းစားနေတာ "

" စားလေ..အန်ကယ် ကျွေးမယ်..သမီး စား..အန်ကယ်က အဖေါ်လိုက်မယ် အယ် အအေးဖြစ်ဖြစ် သောက်မယ် ..."

" ကောင်းသားဘဲ ...."

" ဟောဟိုရှေ့က ကန်တော်ကြီးထဲက ဆိုင်မှာ စားမလား ...."

" အင်း..ရတယ် ....."

ကုဋေမောင်မောင် ဆိုတဲ့ အလန်းစား ချာတိတ်မလေး နဲ့ သူဆိုင်ထဲကို တွဲဝင်သွားတော့ မျက်လုံးပေါင်းတရာမက ဝိုင်းကြည့်ကြတာကို ခံရတော့သည် ..။ ကုဋေ က စားစရာတွေ နဲ့ ဝိုင်တခွက် မှာသည် ။ သူက သံပုရာရေ တခွက် မှာသည် ..။

" အန်ကယ်ရယ်...မီးတို့ ညီအမနှစ်ယောက် က အရပ်ကော ရုပ်ရော ခွဲမရအောင် တူကြတော့ ခဏခဏ လူမှားကြတယ် ...လူတွေ မသိကြတဲ့ ကွဲပြားတဲ့ အချက်တွေ ရှိပေမယ့် အဲဒါကလဲ လူမမြင်နိုင်တဲ့ နေရာတွေမှာလေ ...ခစ်ခစ်ခစ် ..."

" ဘယ်လို..ဘယ်လို..အန်ကယ် နားမလည်လိုက်ဖူး ....ကုဋေ ပြန်ပြောပါအုံး ..."

" ကုဋေ နဲ့ ကုဋာ မှာ တယောက်မှာ ပါပြီး တယောက်မှာ မပါတာ ရှိတယ်..အန်ကယ်ရဲ့ ...မှဲ့တွေပေါ့....မှဲ့နက်လေးတွေ ....အန်ကယ်တို့ ငယ်ငယ် က နံမည်ကြီးခဲ့တဲ့ ဆွေလှိုင်ဦး ဆို

တဲ့ ရင်သိမ့်တုန် စာရေးဆရာကြီး ရေးခဲ့တဲ့.." မအေးပွင့်..မြင့်မြင့်စန်း..လမ်းသုံးဆယ် " ဆိုတဲ့ စာအုပ်ထဲကလိုဘဲ ကုဋေ့မှာ ကိုယ်တနေရာရာမှာ မှဲ့နက်လေးသုံးလုံး ရှိတယ်...ကုဋာ့မှာက ဘာမှဲ့မှ မရှိဘူး ....ခိခိခိ "

" အိုး ..."

သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဘယ်နေရာတွေမှာလဲ ကုဋေ လို့ မေးမိသည် ..။ ပါးစပ်က ထုတ်ဖေါ်မေးဖို့တော့ မသင့်တော်ဘူး ထင်လို့ မမေးလိုက် ..။ မှဲ့နက်လေးတွေကိုတော့ကုဋေ့ကိုယ်အနှံ့ရှာဖွေချင်နေသည် ..။ အင်း..တနေ့တော့ ရှာခွင့် ရှိလာမလား ..။

" အန်ကယ့်ကိုတော့ ကုဋေ ဘယ်ဘဝက အကြောင်းရှိလဲမသိဘူး..စတွေ့ကထဲက ခင်မင်မိတယ် ...အန်ကယ်ရော..ကုဋေ့ကို ခင်လားဟင် ..."

" အိုး..ကုဋေရယ် ..ကုဋေ့လိုပါဘဲ.....ကုဋေ့ကို တအား ခင်မင်မိတယ်..သမီး ဘာဘဲ လိုလို အန်ကယ့်ကို ပြောနော်..ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးဖို့ အမြဲ အဆင်သင့်ပါဘဲ..."

ကုဋေ က ပြုံးနေသည် ..။

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အန်ကယ် အခု ကုဋေ နဲ့ အန်ကယ် ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်သွားကြပြီနော် အန်ကယ်လိုတဲ့အကူအညီ ရှိရင်လဲပြော"

ကုဋေ က သူ့ကို သူနေတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက် အရှေ့ ကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။ နောက် ထပ်ဆုံကြမယ် လို့ ကုဋေက ပြောသွားသည် ..။ ကုဋာတယောက်တော့ ဘယ်ဆီ လိမ့်နေသလဲ မသိဘူး ..။ပေတေလေလွင့်ရင်း တခုခု ဖြစ်ပျက်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိသည် ...။

ညကိုးနာရီလောက် အချိန်မှာ ကုဋာ ဖုန်းဆက်သည် ..။ သူ့ကို ကိုးမိုင်နားက စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ လာခေါ်နိုင်မလား....တဲ့..။ သူ့ကားလဲ ယဉ်မောင်း ဇော်ရှိန်းကို လာပို့ပေးလို့သူ့လက်ထဲ ပြန်ရောက်နေပြီဆိုတော့ ကုဋာ့ဆီကို သူ လိုက်သွားသည် ..။

ထုံးစံအတိုင်း ကုဋာသည် မူးနေသည် ..။ ပေါက်မြောက်နေသည် သူ့ကိုတွေ့တော့ ကုဋာ သိပ် ပျော်သွားသည် ..။ သူ့ကို ဖက်သည် ..။ လက်ကို တွဲချိတ်ပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်သည် ။

အနောက်က လူငယ်လေးသုံးယောက် လိုက်လာသည် ။ကုဋာ့ကို ခေါ်ထုတ်သွားလို့ မကျေနပ်ကြဘူး ..။ သူ့ကို ရန်စ စော်ကားတဲ့ စကားတွေ ပြောဆိုကြပေမယ့် သူတို့နဲ့ ဖက်ပြီး ရန်မဖြစ်ချင်တာမို့ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကားဆီကိုကုဋာ နဲ့ လျောက်ခဲ့သည် ..။

" ဦး ကျေးဇူးတင်တယ်နော် ကုဋာ ဦးအိမ်ကို လိုက်ခဲ့လို့ရမလားဟင် "

" ရပါတယ်..ကုဋာ...."

ဗိုက်ဆာတယ် လို့ ညည်းနေလို့ အိမ် မရောက်ခင် လမ်းက ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်ပြီး ကုဋာ့ကို အစားကျွေးရသေးသည် ။

အိမ်ရောက်တော့ ညစ်ပတ်ပေရေနေတဲ့ ကုဋာ့ကို ရေချိုးခိုင်းရသည် ..။ ကုဋာသည် ရေချိုးနေတုံး ရေချိုးခန်းထဲကနေ သူ့ကို အော်ခေါ်သည်။ သူ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန် ကုဋာက သူ့လက်ကို ဆွဲကာ အထဲရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းပါတော့သည် ..။

ကုဋာရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း အပေါ်က ဖြာကျနေတဲ့ ရေစက်ရေပေါက်တွေ အောက်မှာ ကုဋာရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နေသည် ..။ ကုဋာရဲ့ လက်တွေက သူဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ဖြေချွတ်ချသည် ..။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်တာ ခဏ ကွာဟသွားသည် ..။ သူဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ..။ သူရော ကုဋာရော ကိုယ်တွေအပေါ် အဝတ် ဆိုလို့ချည်တမျှင်တောင် မရှိတော့ ..။ ကုဋာရဲ့ ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လို့ မဝဘူး ။ နို့သီးနီနီလေးတွေကို စို့လို့ မဝဘူး ..။ 

ကုဋာကလည်း မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို တအားဘဲ ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်နေသည် ..။ သူ့လက်တဖက်ကလည်း ကုဋာရဲ့ ပေါင်ကြားက အကွဲကြောင်းကြီးကို နှိုက်ကလိနေသည် ...။ကုဋာကဘဲ စပြီး..." ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင် ..." လို့ သူ့ကို ပြောပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲကာ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်သည် ..။ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကိုလဲ ရောက်ရော ကုဋာ သည်သူ့လိင်တန်ကို အားရပါးရဘဲ စုတ်ပါတော့သည် ..။

ကိုယ်လေးကို လှုပ်ခါသည့်တိုင် စိတ်လိုက်မာန်ပါ စုတ်နေတော့ ရင်သားစိုင် အိအိတွေလဲ လှုပ်ခါလို့နေသည် ..။

သူ သည် ကုဋာရဲ့ ပုလွေကို ပထမအကြိမ် ကြုံခဲ့ထဲက ဒီကောင်မလေးသည် ပုလွေ ကျွမ်းတယ် ဆိုတာ သိခဲ့ပြီးသား ...။ ကုဋာရဲ့ လျာလေးသည် သူ့ဒစ်ကြားကို အရမ်းထိအောင် ကလိပေးလို့ အသက်ရှုမှားအောင်ဘဲ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ကုဋာရဲ့ ခေါင်းလေးကို ယောင်ယမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်မိရတဲ့ အထိပါဘဲ ...။

ကုဋာ့အစုတ် နဲ့ ပြီးသွားလို့ မဖြစ်ဘူး ..။ကုဋာ့ကို အစုတ်ရပ်ခိုင်းပြီး သူ့ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ အားရပါးရကိုဘဲ ဆောင့်ပြီး စပ်ရှက်လိုက်ပါသည် ...။ ကုဋာလဲ သူဆောင့်တာတွေကို ခံနိုင်သည် ..။ အောက်ဖက်ကနေ ပြန်ပြိး တုန့်ပြန်ပင့်ပေးသည် ..။ ကုဋာ နဲ့ တဝကြီး စပ်ရှက်ကြသည် ..။ ပြီးသွားရင် ခဏ နား..ပြန်ထပ် စပ်ရှက်တချီပြီး တချီ ..မိုးစင်စင်လင်းသွားရော ။

`````````````````````````````````

(22)

ကုဋာသည် သူအလုပ်မသွားခင်မှာ သူ့အိမ်ကနေ ပြန်သွားပြီး ညဖက်ရောက်လာရင် တစ်နေရာရာကနေ ဖုန်းဆက်ခေါ်တတ်သည်။ ကုဋာနဲ့သူက ညဖက်တွေမှာ ချစ်တလင်းခေါ်ခေါ်နေတာတွေကို သူ့ရဲ့အမွှာညီအမလေးဖြစ်တဲ့ ကုဋေ မသိဘူး ။ သိပုံလည်းမရပါဘူး ။ အမွှာညီအမ ဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ညီအမက လုံးဝအဆက်အသွယ် ရှိပုံမရဘူး ။ ကုဋာက အိမ်မှာ မနေဘဲ လမ်းပေါ်ရောက်နေတော့ ကုဋေ နဲ့ မတွေ့ကြဘူး လေ ။

ကုဋေ နဲ့ နေ့လည်စာ ဖြစ်ဖြစ် ညနေစာ ဖြစ်ဖြစ် ထွက်ထွက် စားဖြစ်ကြတော့ ပိုပို ပီးရင်းနှီးလာကြသည်။ ညနေစာ ထွက်စားကြရင် သူက အရက်ပြင်းသောက်ပီး ကုဋေ က ဝိုင်သောက်သည် ။ မိတ်ဆွေ အဆင့်ကနေ မတက်ကြသေးပေမယ့် သူတို့ နှစ်ယောက် တော်တော်လေး တော့ တွဲလာဖြစ်သည် ။

ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ မို့ သူ အလုပ်မသွားတာကြောင့် အေးအေးဆေးဆေး ဘရိတ်ဖတ်စ် လုပ်စားနေသည် ။ ကြက်ဥကြော်..ဘေကင် ကြော် ပေါင်မုန့်မီးကင် ထောပတ်သုတ် နဲ့ ကော်ဖီတအိုး နှပ်တည်ပြီး ။ ကုဋာ နဲ့ မတွေ့တာ တပတ်မကတော့ဘူး ။ ကုဋာ ဘယ်ရောက်နေလဲ မသိဘူး ။ တခုခုများ ဖြစ်နေလား စိတ်ပူနေမိသည် ။ ဖုန်းမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကုဋေခေါ်တာ ဖြစ်နေသည် ။ကုဋာ့အကြောင်း တွေးနေတုံး ကုဋေ ခေါ်လာသည် ။ ကုဋေ က

" အန်ကယ်နဲ့ ကုဋေ တိုင်ပင်စရာ ရှိတယ် တွေ့ချင်တယ် "

" တွေ့မယ်လေ ကုဋေ ဒို့ဘယ်ကို လာရမလဲ"

" အန်ကယ်..အခု ဘယ်မှာလဲ"

" အိမ်မှာဘဲ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေတယ်

သူဖြေလိုက်တော့ ကုဋေက ဘာတွေ စားနေလဲ လို့ မေးပြန်လို့ သူစားနေတာတွေကို ပြောပြတော့

" ကုဋေဘဲ ဗိုက်ဆာလာပြီ..စားချင်လိုက်တာ"

" စားချင်ရင် လာစားပါလား ...." 

" အခု ချက်ချင်းလာခဲ့မယ်လအန်ကယ်"

သူ တအား ဝမ်းသာ သွားသည် ။ ကုဋေ သူ့အိမ်ကို လာမည် ။ ကဋေစားဖို့ သူ ကြက်ဥနဲ့ ဘေကင်တွေ ထပ်ကြော်သည် ။ ကော်ဖီတအိုး ထပ်တည်သည် ။ ကုဋေ မကြာခင် ရောက်လာသည် ။

မနက်စောစော ထပြေးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ရောက်လာသည် ။ ဘောင်းဘီအတိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ကုဋေရဲ့ ပေါင်တန် ဖြူဖွေးဖွေးတွေက သူ့စိတ်ကို ဖောက်ပြန်စေသည် ။ စပို့ရှပ်ပွပွ အောက်က ရင်မို့မို့တွေက သူ့ရဲ့အမွှာညီအမ ကုဋာရဲ့ ရင်စိုင်တွေထက် ပိုများ ကြီးထွားသလား သူ ထင်မိသည် ။

" ဟိတ် ဘာကြည့်တာလဲ..ဆရာကြီး ..."

သူကြည့်တာ ကုဋေ ရိပ်မိသွားသည် ..။

" လှလို့ "

" အို ပြေးလာတာ ချွေးတွေသန်တွေ နဲ့ မလှပါဘူးရှင် "

" လှတယ် သဘာဝအလှ"

" အမလေး တော်တော် မြှောက်နေတယ် "

ကုဋေရဲ့ မျက်စောင်းလှလှလေး ကို သူရလိုက်သည် ။ ကုဋေ စားဖို့ ပြင်ဆင်ပေးသည် ..။ သင်္ဘောသီးဖျော်ရည်တခွက်ပါ လုပ်ပေး သည် ..။

" အန်ကယ်က တယ်ပီး လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ပါလား"

" ကုဋေစားချင်ရင် ..အမြဲ  ..လုပ်ကျွေးမှာပေါ့...စားမလား..တသက်လုံး ...."

ကုဋေက စားသောက်နေရင်း သူ့ကို မော့ကြည့်သည် ..။

" အဟဲ...ကျွေးမှာ  ဟင်းဟင်း....တသက်လုံး"

" အန်ကယ် ရီးစား စကား ပြောနေတာလား "

သူဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ရယ်နေလို့ ကုဋေက မျက်မှောင်လေး ကြုံ့ပြီး

" အန်ကယ့်ကို ကြည့်ရတာ ကုဋေ့အပေါ် မရိုးဘူး"

" ကုဋေရယ် ...စတာပါ ..." လို့ သူ လျော့ချလိုက်သည် ..။

" ကုဋေ တိုင်ပင်စရာတွေ ရှိနေတာ..ဒါကြောင့် အခု လာခဲ့တာ ..." လို့ ပြောသည် ..။

" ရတယ်လေ..ကုဋေ ဘာဖြစ်လာလဲ..ပြောပြ..ဒို့ နားထောင်နေတယ် ...ကဲ..ပြော..."

" ဒီလို အန်ကယ် ကုဋေ့မာမီက ကုဋေ့ကို သူ့အသိတွေရဲ့ သားနဲ့ စေ့စပ်ချင်တယ် နေရာချထားပေးချင်တယ်"

" အော့ ကောင်းတာပေါ့ "

" အိုး ဘာကိုကောင်းတာလဲရှင့် ကုဋေမှ မကြိုက်တာကို"

" ဒီတော့...."

" ကုဋေက မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့ မာမီနဲ့ ဖိုက်ကြတာပေါ့"

" ဟင် ဖိုက်ကြတယ် ဟုတ်လား "

" အခြေအတင် စကားများကြတာ ဒက်ဒီက မကျန်းမာတော့ဘူးလေ ဒက်ဒီ က ကုဋေတို့ ညီအမတွေကို လင်ပေးစားချင်နေတယ် လို့ ပြောတယ် ဟွန်း ပေးစားတိုင်းယူရမှာလား ကိုယ် မကြိုက်ရင် မယူနိုင်ပါဘူး"

" ဒီတော့ ကုဋေ က ဘာလုပ်ချင်လဲ ..."

" မနေ့ညက ကုဋေလဲ မာမီ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြန်ပြောလိုက်တာ မာမီ ပုလဲခ သွားတယ် ဒီတော့လဲ ကုဋေ စိတ်မကောင်းဖြစ်တယ် "

" ပုလဲခ တယ် ဆိုတာ ဘာလဲ .."

" အိုး အန်ကယ် က မသိဘူးလား သိရက် နဲ့ နောက်ချင်တာလား "

" တကယ် မသိလို့ မေးတာပါ ...."

" ပုလဲခတယ် ဆိုတာ ငိုသွားတာကို ပြောတာ ပုလဲမျက်ရည် လေ ခိခိ "

ကုဋေလေး ရယ်တာကို မြင်ရတော့လဲ ဝမ်းသာမိသည် ..။

" အတင်းအကျပ် လုပ်လာရင်တော့ ကုဋေက အိမ်ကနေ ထွက်မှာဘဲ ...."

" လာခဲ့လေ..အန်ကယ့်အိမ်ကို..ကုဋေ့အတွက် ဆို ၂၄နာရီ တံခါးဖွင့်ထားမယ် ..."

" သူခိုး ဝင်ခိုးသွားလိမ့်မယ် ...ခိခိခိ ...."

ကုဋေ က ပုဂံတွေ ဆေးကြော မယ်လို့ လုပ်တော့ သူက မဆေးဖို့ ပြော..ကုဋေက အတင်းထဆေး .. တွန်းလားဆွဲလားတွေ ဖြစ်ကြတော့ ကုဋေနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်လွန်းပြီး

ကုဋေ့ခါးလေး ကနေသူ့ဖက်ကို ဆွဲကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းစုစုလေးတွေကို ငုံစုတ်လိုက်မိသည် ..။ ရုတ်တရက် ဆိုတော့ ကုဋေ အံ့အားသင့်သွားသည် ..။ မျက်လုံးလှလှတွေ တအား ပြူးကျယ်သွားသည် ..။ နှုတ်ခမ်းတွေ ဂဟေဆက်တာ တော်တော်ကြာသွားသည် ..။

နှုတ်ခမ်းတွေ ခဏ ပြန်ကွာသွားချိန် သူက " ကုဋေ့ကို ချစ်တယ် ..." လို့ ပြောလိုက်သည် ..။ ကုဋေ က.." ကုဋေက အန်ကယ့်ကို ပြန်ချစ်မယ် ထင်လို့လား ...." လို့ မေးလိုက်သည် ...။

" မသိဘူး..ကုဋေ..ပြန်ချစ်ပါလို့တော့ ပြောချင်တာဘဲ ...."

သူ့ကို မလွှတ်ဘဲ ထပ် နမ်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ..။

" သိပ် မကြမ်းနဲ့ ကွာ...."

ကုဋေ မျက်စောင်းလေးထိုးတာလောက် က သူ က ပန်းနဲ့ ပေါက်တယ် လို့ဘဲ ယူဆ ထင်မြင်သည် ..။ သူ့ရင်ဘတ်ကို ကုဋေရဲ့ လက်သီးဆုပ်လေးတွေ တဘုန်းဘုန်း လာထု တာကိုလဲသူကျေနပ်နေသည် ..။ ကုဋေ့ကို မလွှတ်ဘူး ..။ နမ်းပြီးရင်း နမ်းရင်း ..။

" ပြန်ချစ်တယ် မဟုတ်လား ...."

" ကလေးကို ဘရိတ်ဖတ်စ် ကျွေးပြီး ကြိုက်ခိုင်းတဲ့ လူကြီး ...ဟွန်း..လွှတ်အုံး...တကိုယ်လုံးလဲ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ကျေပြီ ..."

" အရမ်း ချစ်တယ် ..ကုဋေရယ် ......"

ကုဋေ့ကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်လို့ ကုဋေ မျက်လုံးပြူးပြီး

" ချစ်တယ်လို့ ပြောတဲ့နေ့မှာဘဲ ချက်ချင်းကုတင်ပေါ်ကို တန်းခေါ်သွားပြီလား အန်ကယ်ရယ် အားကြီးလှချည်လား"

သူ ကုဋေ ဘာပြောပြော နားမထောင်..။ ဂရုမစိုက်ပါ ..။ ကုဋေ့ကို နမ်းနေဆဲ ...။ ခဏကြာတော့ တားနေတဲ့ ကုဋေက သူ့ကို တုန့်ပြန် နမ်းလာတာ တွေ့ရသည် ..။

" အန်ကယ့်ကို သမီးလဲ ချစ်တယ် ..." လို့ ပြောသည် ...။

ကုဋေ ဝတ်ထားတဲ့ ချွေးစိုနေတဲ့ စပို့ရှပ်ကို သူ ချွတ်တော့ ကုဋေက လက်လေးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပေးသည် ..။

" အိုး..လှလိုက်တာ ကုဋေရယ် ...."

ဘရာစီယာလေးက ကုဋေရဲ့ နို့အုံတွေကို အတင်းဘဲ ဆွဲချုပ်ထားကြသည် ။နို့အုံတွေက အတင်းဘဲ ရုန်းကန် ခုန်ထွက်ချင်နေသည် ။  ဘရာစီယာအပေါ်က လျံထွက်နေတဲ့ရင်သားအပေါ်ပိုင်းတွေကို သူ နမ်းရှုံ့နေသည် ..။

" ချွေးတွေ နံစော်နေတယ်ကွာ....မရွံဘူးလား "

ကုဋေ့အားကစား ဘောင်းဘီတို ပွပွကို သူ ဆွဲချွတ်ပြန်သည် ။

" ဟိတ်...အရမ်းတွေ ကဲနေပြီကွာ...."

ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်သွားတော့ ပေါင်တန်လှလှတွေ ခလယ်က ပင်တီအပြတ်မဲမဲလေးဘဲ ကျန်တော့သည် ..။ ပင်တီလေးကို ထပ်ပြီး ချွတ်ခွာချင်ပေမယ့် ကုဋေက အတင်း ရုန်းကန်နေသည် ..။

" တော်တော့်ကွာ..ရှက်တယ် ကွာ..."

သည်အချိန်မှာ သူ့ပုဆိုး မရှိတော့ ..။ စောစောထဲက ကြမ်းပြင်မှာ ကွင်းလုံး ပုံကျ ကျွတ်နေခဲ့ပြီ ။

သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက မားမားမတ်မတ်ကြီး ကုဋေ့ပေါင်ကြားကိ ဟိုထိုးဒီထိုး နဲ့ ..။

" ဟိတ်...အန်ကယ်..မီးကို အဆုံးထိ ချစ်တော့မလို့လား....."

သူ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ဘရာလေး နဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲမ..ဟပြီး အတွင်းက အလှအပတွေကို ချောင်းလိုက် နှိုက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေသည် ..။ လက်တဖက်ကလည်း ကုဋေရဲ့ လက်ကလေး ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ဖွားဖက်တော်ပေါ်ကို တင်ပေးသည် ..။

" အို..ပူနွေးနွေးကြီး....အကြီးကြီးဘဲ....."

ကုဋေ က သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ သူ့လက်ညှိုးက ကုဋေ့အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေကို လိုင်းဆွဲပွတ်သပ် ပေးနေတော့ ကုဋေရဲ့ အကွဲကြောင်းကကာမရှေ့ပြေး အရေတွေ ပိုလို့ပိုလို့ ယိုစီး ကျလာနေပြီ ..။

ဘရာစီယာလေး နဲ့ ပင်တီလေး ကို သူ ချွတ်ခွာပစ်လိုက်တော့ ကုဋေ တစ့ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းသွားပြီ ..။ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားပြီ ...။

လှလိုက်တာ...ကုဋေရယ် . . .။

ကုဋေ အတင်းကြီး စိလိုက်တဲ့ ပေါင်တန်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး  မို့ခုံးတဲ့ အင်္ဂါစပ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို သူ စပြီး နမ်းရှုံ့တော့ ကုဋေလဲ မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်..ခေါင်းလေးကိုမော့ပြီး 

" ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ အန်ကယ်ရယ်..နမ်းစရာနေရာ ရှားလို့ ဒီနေရာမှ ရွေးနမ်းရသလား ...." လို့ တိုးတိုးလေး ညည်းသည် ..။

အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေ က ပေါင်ကားထားတာတောင် တခုနဲ့ တခု စိကပ်နေသည် ..။ ဒီနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ အထဲကို သူ့လျာထိပ်ချွန်ချွန် ကို ထိုးထိုးထည့်နေတော့ ကုဋေသည် ကိုယ်အောက်ပိုင်းတခုလုံး တုန်ခါ ရွေ့လျား နေပြီး

" ကုဋေ့ကို အရှက်ကုန်အောင်..လုပ်နေတာလားကွာ....." လို့ ပြောသည် ...။

စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူ့လျာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်ပေးနေသည် ..။

ကုဋေ တဟင့်ဟင့် နဲ့ ကော့လန်နေပြီ ..။ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်တွေနဲ့ တအား ဆုပ်ဆွဲကိုင်ရင်း...တုန်ခါနေသည် ..။

ကုဋေရဲ့ အစိလေးကို ဖိဖိယက်လိုက်ဆွလိုက် လုပ်ပေးပြန်သောအခါ ကုဋေသည် သူ့ကို ချစ်ပေးပါတော့ လို့ ပေါ်တင် ဖွင့်ဟတောင်းဆိုလာပါတော့သည် ..။ ကုဋေ တအားလိုလား နေပြီမို့ ယက်တာကို ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ..ကုဋေ့ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွမှောက်ပြီး စပ်ရှက်ဖို့ ပြင်ဆင်သည် ..။ လှလွန်း တဲက ရင်သားတစုံကို စို့ပေးရင်း သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ကုဋေရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးထဲကို နှစ်မြှုပ် လိုက်ပြီ ....။

" အို..အာ...အားး..."

ကုဋေ သူ့လည်ကုတ်ကို အတင်းဘဲ ဆွဲဖက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲပေးသည် ..။

ဖွားဖက်တော်သည် ရွှေဂူကြီးထဲကို တင်းကျပ်စွာနဲ့ တထစ်ထစ် တိုးဝင်နေသည် ..။

" ဖြေးဖြေး..အန်ကယ်..ဖြေးဖြေး..အန်ကယ့်ဟာကြီးက ကြီးလွန်း တုတ်လွန်းနေတော့..ကုဋေ့ဟာ ကွဲပြဲသွားလိမ့်မယ် ...."

" စိတ်မပူပါနဲ့ ကုဋေရယ် ...မတန်ဘူး ဆိုတာ မရှိပါဘူး ...အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါ ...."

အရှေ့ကို ထိုးသွင်းလို့ မရဘဲ တစ်ကျပ်နေသောအခါ သူ အနောက်ကို နဲနဲ ပြန်ဆုတ်သည် ..။ ထိုးမယ့်ဆင် နောက်တလှမ်းဆုတ် ဆိုတာမျ ိုး...။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် နဲ့ လိုရာကို မရမက တိုးဝင်တော့တာဘဲ ..။

" အန်ကယ် ကုဋေ့ကို တကယ် ချစ်တာလား ...ပြော..ပြော....."

" ဘယ်နှယ်ပြောလိုက်တာလဲ ကုဋေလေးရယ် ...အန်ကယ် အရမ်း ချစ်တာ မယုံဘူးလား ....."

" ယုံဘူး...ဟွန်း...သူများကို အတင်းကြီးဘဲ တက်လုပ်နေတာ...."

" ချစ်တာပါ..ကုဋေလေးရယ် ...."

" သူချစ်တာကြီးကလဲ ..အိုး.နာတယ်....ဟယ်....ဆုံးအထိကြီး ထိုးထည့်တယ်...အားကျွတ်ကျွတ်.......ဟင့်ဟင့် ....."

ဖွားဖက်တော်ကြီးသည် လှိုဏ်ဂူကြီးထဲ တန်းလန်းကြီး တစ်နေသည် ..။ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆုတ်ချိန် ကုဋေရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်နေသည် ...။

“ အို....အန်ကယ်....နာတယ်...ဟင့်ဟင့်...."

" ခဏပါ..ကုဋေရယ်...နောက်တော့လေ..မနာတော့ဘဲ တအားတအား ကောင်းလာလိမ့်မယ် ......"

တချက်ချင်း ဝင်လိုက်ဆုတ်လိုက် နဲ့ ကုဋေ့ကို သူ အသွင်းထုတ်တွေ လုပ်နေပြီ ...။

ကုဋေ့ အင်္ဂါစပ်က သူ့ဖွားဖက်တော်ကို တအားဘဲ ဆုပ်ညှစ်ထားနေသည် ..။ တင်းကျပ်လွန်းနေသည် ..။ ထိုးထည့်တိုင်း ပြန်ဆုတ်တိုင်း အရသာ ထူးကဲနေသည် ..။ ထူးကဲတော့ ဆက်တိုက် ထိုးထည့် ..။ တဖြေးဖြေးနဲ့ မြန်လာသည် ..။ အရေတွေကလဲ တအားထွက်တာကိုး ...။

ကုဋော့အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေကို တချိန်လုံး တထစ်ထစ် နဲ့ အဝင်ရော အထွက်ရောပွတ်တိုက်နေလို့ သူ့အတွက် အရသာထူးကဲသလို ကုဋေ့အတွက်လဲ ကောင်းလွန်းလို့ တအီအီနဲ့ ခွေးသားပေါက်ကလေးတွေ နို့တောင်းတဲ့အချိန် အော်သလို ညည်းအော်နေသည် ..။

တင်းကြပ်လွန်းလို့ ခဏလေးနဲ့ဘဲ ကုဋေ့အင်္ဂါစပ်ထဲ သူ့သုတ်ရေတွေ တပုံကြီး ပန်းထုတ်မိသွားရသည် ....။

အိုး..ကောင်းလိုက်တာ..ကုဋေလေးရယ် . . . ။

ကုဋေလေးရဲ့ အထဲ တဆုံး တပ်ရက် မထုတ်ဘဲ နေနေတာ ကုဋေလေးက ရေချိ ုးခန်း သွားချင်သည် ဆိုပြီး ဖယ်ခိုင်းတော့မှ လူချင်းခွာလိုက်ကြသည် ..။ ကုဋေလေး က ပင်တီလေးကို လုံးထွေးပြီး ပေါင်ကြားက လှိုဏ်ဂူအဝမှာ ပိတ်ဆို့ပြီး ရေချိုးခန်း ဆီကို လျောက်သွားသည် ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲကာ နားနေသည် ..။ ကုဋေက သူ့ဘေးမှာ စောင်ပါးလေးကို ခြုံ ပြီး သူ့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေသည် ။ ကုဋေရဲ့ စပို့ရှပ်လေး နဲ့ ဘောင်းဘီလေးက ကြမ်းပေါ်မှာ ကျနေဆဲ ..။ စောင်ပါးလေးအောက်မှာ ကုဋေသည် အဝတ်မဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ရှိနေပါလား ဆိုတဲ့ အတွေးက သူ့စိတ်တွေကို ပြန်လည် နိုးထလာစေသည် ..။ကုဋေ့ကိုယ်ပေါ်က စောင်ကို ဆွဲခွာပစ်ပြီး ကုဋေ နဲ့ နောက်ထပ် ချစ်စခန်းတခု ထပ်ဖွင့်ချင်စိတ်တွေ တဖွာဖွား ပြန်ပေါ်လာသည် ..။

အမောတခု ငြိမ်းချုပ်သွားပြီးလို့ နောက်ထပ် အမောသစ်လေးတွေ ပြန်လည် စတင်ဖို့ အချိန်တန်ပြီ ။

ကုဋေ့ကို အနောက်ကနေ သိမ်းဖက်လိုက်သည် ..။

" အင်..အန်ကယ် ....."

" ချစ်တယ်...ကုဋေရယ် ....."

" ဟင်း..ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားကို တွင်တွင် သုံးပြီး မီးကို သူကြီး ကြမ်းတယ် အရမ်းဘဲ..."

" အရမ်း ချစ်တာ . .. ."

ကုဋေ့တင်လုံးလုံးလေး ကို သူ့ဖွားဖက်တော် က အနောက်ကနေ ဖိကပ်ထောက်ထားမိနေသည် ..။ စောင်ပါးလေးအောက်ကို လက်လျျိ ု ပြီး ကုဋေ့ ကိုယ်လုံး ချောမွတ်မွတ်လေးကို နေရာအနှံ့ ပွတ်သပ်မိရပြန်တော့..ကုဋေ ရဲ့ ညည်းငြူသံလေးတွေကို ပြန်ကြားရပြန်သည် ။

" အန်ကယ် ..."

" အဲလို ခေါ်နဲ့..."

" ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ ..ကိုကိုလား..ခိခိ.....မောင်လား...ကိုကြီးလား ...."

" အန်ကယ် မဟုတ်ရင် ပြီးရော...."

အန်ကယ်ဆိုတာကြီးက သူ အသက်ကြီးမှန်းကို သတိဖေါ်ဖေါ်နေသလိုဘဲ ...။

" ကိုကြီး...အင်း..အဲဒါ မကြိုက်ဘူး ...မောင် ကြီး လို့ ခေါ်မယ် ...."

" ရှေးဆန်လိုက်တာ..."

" ခေါ်မှာဘဲ..မောင်ကြီး ....မောင်ကြီး ....."

" ခေါ်ခေါ်....ခေါ်စေ ...."

" အို..ဟိတ်....နာတယ်..နို့ဘဲ လိုက်နယ်နေတာဘဲကွာ ....တဏှာကလဲ ကြီးလိုက်တာ..ဟယ်....မောင်ကြီး ဟာကြီး ပြန်မာထောင်နေပြန်ပြီ ...."

ရှုပ်နေတဲ့ စောင်ပါးလေး ကို သူ ဖယ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ရိုးရိုးဖယ်ခွာလိုက်တာ မဟုတ်ဘဲ ခပ်ဝေးဝေကို လွှင့်ပစ်လိုက်တာ ....။

" မောင်ကြီး..ကုဋေ တုံးလုံးကြီး ပြန်ဖြစ်နေပြန်ပြီကွာ...ရှက်တယ် ...သူ့နဲ့ကျမှဘဲ အရှက်ကုန်ရတော့တာဘဲ ...."

" ကုဋေ့မှဲ့နက်လေးတွေ ကို ပြလေ ..."

" ခိခိ..ပြပါဘူး..ကိုယ့်ဖာသာ ရှာကြည့်ပေါ့ "

" တလုံးတော့ စောစောထဲက တွေ့ထားတယ် "

" အယ်..ဟုတ်လား..ခိခိ....ဘယ်မှာလဲ..ဘယ်တလုံးလဲ..."

" ဒီကြားမှာ...."

ဖူးကြွနေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကြားရဲ့အလည်ခေါင် က မှဲ့နက်လေးကို သူ ပြလိုက်သည် ။ ဖြူဝင်းတဲ့ အသားကြောင့် မှဲ့ကလေးက ထင်းနေပေမယ့် တင်းမာဖွံ့ထွားနေတဲ့ နို့အုံ့ နှစ်လုံး ကြားမှာ ကွယ်ပျောက်နေလို့ ရုတ်တရက် မတွေ့နိုင်တာ ။

" ကျန်တဲ့နှစ်လုံး ကရော...."

" အခုဘဲ ရှာမယ် ...."

ပေါင်တန်သွယ်သွယ်လှလှ နှစ်ဖက်ကြားမှာ ခေါင်းသွင်းလို့ မှဲ့နက်လေးတွေ ရှာဖွေ နေသည် ။ ကုဋေက တခိခိ တခစ်ခစ် ရယ်မောနေသည် ။ စောက်ဖုတ်အမွှေးတွေကို ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းမို့မောက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝင်းအိအိကြီးပေါ်မှာ တွေ့ပြန်ပြီ နောက်ထပ် မှဲ့နက်လေးတလုံး။ အမွှေးတွေသာ မရှင်းထားရင်တော့ ဒီမှဲ့နက်လေးကို မြင်တွေ့နိုင်ဖို့က လွယ်မယ် မထင်ဘူး ။ အခုတော့ ပြောင်တင်း မို့နေတဲ့ တောင်ကုန်းလေးအပေါ်မှာ ထင်းထင်းကြီး မြင်သာနေသည် ။

" တွေ့ပြီ ဒီမှာ နောက်ထပ် တလုံး ...."

မှဲ့နက်လေးကို နမ်းရှုံ့နေရင်း အက်ကွဲကြောင်းဆီက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးနှစ်ချပ်ကို ဆက်ပြီး နမ်း သည် ။ ပြီးတော့ ကုဋာ့ အစိလေးကို လျာထိပ် နဲ့ တို့ကစားလိုက်သည် ..။

" အို.....ဟင့်.....မောင်ကြီး ..ရယ် .....မီး စိတ်ထအောင် လုပ်နေပြန်ပြီ ...."

အောက်ကနေ အထက် ပင့်ယက်လိုက်တော့ ကုဋေ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေ တုန်ခါသွားသည် ။ ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ ဖိဖိ ယက်တော့ ကုဋေ တဟင်းဟင်း ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လာသည် ။

" ကုဋေ မှောက်လိုက် "

ကုဋေက ပက်လက်ကနေ ကိုယ်ကို မှောက်လိုက်သည် ..။

" ဖင်ကိုကုန်းပီး ခါးကိုခွက်ထား "

ပါးစပ်လေး စူပွစူပွ လုပ်ပြီး မျက်စောင်းလေးလှည့်ထိုးလိုက့ရင်း ဖင်လေးကိုကုန်းပေးလိုက်တော့ တင်ပါး ဖြူဖြူ ဝိုင်းဝိုင်းတွေက ပိုကြီး ပိုထယ်ဝါသလို ဖြစ်သွားပီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာ ပြူးထွက်နေသည်။

ဖက်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ တစ်ဖက်တချက်ကို အားကုန်ဆွဲဖြဲလိုက်သောအခါ သူ ရှာနေတဲ့ နောက်ဆုံး မှဲ့နက်လေးကို နီရဲနေသော ဖင်ပေါက်နားရဲ့ ကပ်လျက်တည့်တည့်မှာ တွေ့လိုက်ရပြီ။

" တွေ့ပြီ နောက်ဆုံး မှဲ့နက်လေး"

ဖင်ပေါက်လေးနဲ့ ကပ်ရက်မှာရှိနေတဲ့ မှဲ့နက်လေးကို နမ်းရှုံ့တော့ ကုဋေ က

" ယားတယ်..ယားတယ် ...." လို့ အော်သည် ။ သူ့လျာကြီးက တပြတ်ပြတ်နဲ့ လိုက်ယက်တော့ ကုဋေလဲ

" ဘာတွေ ယက်နေတာလဲ မောင်ကြီးရယ် ...မရွံဘူးလား ...." လို့ မေးသည် ။ ကုဋေ ဘာမေးမေး သူက ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ဆက်ပြီး ယက်နေသည် ။

ကုဋေ့ကို ဒုတိယအကြိမ် စပ်ရှက်သောအခါ ကုဋေသည် ပထမအကြိမ် တုံးကထက် ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်ကို တွေ့ရပြီး သူ့ကို တုန့်ပြန်ပြီး ကော့ပေးပင့်ပေး လှုပ်ရှားပေးတာတွေ ရှိလာသည် ။

`````````````````````````````````````

(23)                                 

လွန်းဇာလည်း ကုဋေ နဲ့ နေ့တိုင်းလို တွေ့ဖစ်သည် ။ တွေ့ရသည့်အခါတိုင်းလဲ ကုဋေနဲ့ ဖြုတ်ဖြစ်ကြသည် ။

ကုဋေကလည်း မောင်ကြီးနဲ့ မတွေ့ရရင် မနေနိုင်ဘူးလို့ ပြောသည် ။ အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်နေပြီ လို့ ကုဋေက ပြောပြီး ရယ်သည် ။ သူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ ဘိန်းစွဲသလို အချိန်တန် ဘိန်းစားချင်သလို ကုဋေ့စောက်ပတ်ကို ယက်ချင်နေသည် လို့ ပြောမိသည် ..။

တကယ်ဘဲ သူ ကုဋေ့စောက်ပတ်ကို ရေလည် ယက်တာ။ ကုဋေက ရာသီလာနေသည် မယက်ပါနဲ့ မောင်ကြီးရယ်လို့ တားတဲ့နေ့တောင် သူက မယက်ရလို့ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်နေခဲ့ရသည် ။ ကုဋေကလည်း သူ့ကို ပုလွေအမြဲကိုင်ပေးသည် ။ ကုဋေ နဲ့ တအား အဖြစ်သဲနေကြလို့ သူ အလုပ်လဲ ခုတလော ပျက်ကွက်နေတာ များနေပြီ ။သူလဲ ကုဋေ မှုတ်ပေးတာကို စွဲနေတာဘဲ ။

ကုဋေနဲ့ ချစ်ခဲ့ကြတဲ့ အချိန် တခုလုံး ကုဋေသည် သူ့ကို မှုတ်ပေးခဲ့သည် ။ အချိန်မရလို့ လွတ်လပ်တဲ့ တိုက်ခန်း အိမ် Hotel မှာ မတွေ့နိုင်ရင်တောင် လူပြတ်တဲ့ လမ်းကြားတွေ ကားရပ်တဲ့ ကွက်လပ်တွေမှာ ကားထဲ ထိုင်ကြတုံး သူ့ကို မှုတ်ပေးခဲ့သည် ။

ဒီလို မှုတ်ပေးခဲ့တာတွေကြောင့်လဲ ကုဋေ့ကို သူ ပိုချစ်ခဲ့ရပါသည် လို့ ပြောမယ်ဆိုရင်လဲ မမှားပါ ။သူ့အပေါ် စေတနာထားခဲ့တဲ့ ချစ်သူ အပေါ် သံယောဇဉ် ပိုခဲ့ရပါသည် ။

`````````````````````````````````````````````````````

ကုဋာတကိုယ်လုံး နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည် ။

အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြား ဟိုနေရာက ..။ မလုပ်ရရင် မနေနိုင်တာကြောင့် ဆေးပြားတွေ ပေးမည်ဆိုပြီး ခေါ်သွားတဲ့ သက်မိုးရှိန်း နောက်ကို လိုက်သွားမိခဲ့တာ ဟိုရောက်တော့ ကုဋာ ဘဝပျက်ရတော့တာဘဲ ။

သက်မိုးရှိန်း ဆိုတဲ့အကောင်က လူယုတ်မာ ဆိုတာ သူခေါ်သွားတဲ့နေရာ ရောက်မှ သိရသည် ။သိရတော့ နောက်ကျသွားခဲ့ပြီ ။ အရင်ဆုံး သက်မိုးရှိန်း က ကုဋာ့ကို သူလိုချင်တဲ့ ဆေးပြား ပေးသည် ။ သူ့ရှေ့မှာ မြိုခိုင်းတာ ။ ကုဋာ မြိုလိုက်တော့ အရင် သုံးနေကျတွေ နဲ့ မတူဘူး ဖြစ်နေသည် ။

ကုဋာ ပေါက်မြောက်တာမှ တိုက်ပေါ်က ခုန်ချပစ်ချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်လာသည် ။ သူပေးတာ အယ်လ်အက်စ်ဒီ ဆိုတဲ့ ဆေးများလား ။

ဒီအချိန်မှာ သက်မိုးရှိန်းက ကုဋာ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်သည် ။ ကုဋာ တားဆီးဖို့ ခွန်အား မရှိဘူး ။

ရေရေလည်လည် ပေါက်နေသည် ...။

သက်မိုးရှိန် သူ့ကို စပ်ရှက်နေတယ် ဆိုတာ သိနေပေမယ့် ကုဋာ့စိတ်တွေက လွင့်ပါးနေသည် ။ သက်မိုးရှိန်းက ကုဋာ့ကို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုင်းကာ ဖင်အနောက်ကနေ စပ်ရှက်နေတဲ့အချိန် ကုဋာ့မျက်နှာနားကို ညိုမဲမဲ လိင်တန်ချောင်းတချောင်း ရောက်နေသည် ..။ ကုဋာလဲ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သက်မိုးရှိန်းရဲ့ ဘော်ဒါ မာမွတ်ဘိုင် ဆိုတဲ့ ကုလား ဖြစ်နေသည် ..။

မာမွတ်က ကုဋေ့ပါးစပ်ထဲကို သူ့အတန်ချောင်း ထိုးထည့်ပြီး စုတ်လိုက်..စုတ်လိုက်လို့ ပြောနေသည် ..။ သိတချက် မသိတချက် နဲ့ ကုဋာ ကုလားရဲ့ လိင်တန်ကို စုတ်ပေးနေသလိုလိုဘဲ ..။ တညလုံး လိုလို သက်မိုးရှိန်းရဲ့ဘော်ဒါတွေက ကုဋာ့ကို တန်းစီသည် ..။ တယောက်ပြီးတယောက် ..။ ဖာသည်မတယောက်လိုဘဲ သူတို့ လုပ်သမျှ ခံလိုက်ရသည် ..။

ဓါတ်ပုံရိုက်တာလဲ ခံရသည် ..။ မနက်ရောက်တော့ သူတို့ တယောက်မှ မရှိတော့ ..။ ကုဋာ့ကို တဲလေးထဲမှာ ထားသွားသည် ..။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ...။ ပေါင်ကြား နေရာက ဖွာတာတာကြီး တအား နာကျင်နေသည် ..။

ကုဋာ လမ်းမပေါ်ရောက်အောင် မနည်းအားတင်းကာ ပြန်ထွက်ခဲ့ပြီး ဘတ်စ်ကားဂိတ်မှာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ ကားစောင့်ရသည်။ ခြေထောက်တွေ တအား နာကျင် ညောင်းကိုက်နေသည် ..။ မတ်တပ် တောင် မရပ်နိုင်ဘူး ..။

ဘတ်စ်ကား ရောက်လာတော့ ရန်ကုန်မြို့ဖက်ကို ပြန်စီးခဲ့ရချိန် ငါ ဘယ်ကို သွားမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားတော့ ဦးလွန်းကို သတိရ အမှတ်ရလိုက်သည် ..။ ဦးလွန်းနေတဲ့ ကွန်ဒို နားရောက်တော့ ဘတ်စ်ကားပေါ်က ဆင်းသည် ..။

သူနေတဲ့ တိုက်ဆီကို လျောက်ခဲ့သည် ..။ တိုက်ရှေ့က ကားရပ်တဲ့ ကွက်လပ်လေးမှာ ကုဋေ ရဲ့ ကားနီလေး ကို တွေ့လိုက်သည် ..။ ကုဋေ ဦးလွန်းဆီကိုများ ရောက်နေတာလား ...ဆိုပြီး ကုဋာ ဦးလွန်းရဲ့ တိုက်ထဲကို မဝင်သေးဘဲ အနားက ဘီယာဆိုင်လေးထဲ ဝင်ပြီး အအေးတခွက် မှာသောက်လိုက်ရင်း ဦးလွန်း တိုက်ဖက်ကို ကြည့်နေမိသည် ..။

တော်တော်လေး ကြာတော့သူ့ရဲ့ အမွှာညီအမလေး ကုဋေ တိုက်ထဲက ထွက်လာပြီး ကားပေါ်တက် မောင်းထွက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ...။

ကုဋာလဲ ဦးလွန်းဆီ မသွားတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ...။ ကုဋာ ဘယ်ကို သွားရမလဲ။

`````````````````````````````````````````````

လွန်းဇာလည်း ကုဋာ တစ်ယောက်နဲ့ မတွေ့ရတာအတော်ကြာပြီ ။

သူပေါ်မလာလို့ စိတ်တွေ ပူခဲ့ရသည် ။ သူပေးထားတဲ့ ဖုံးနံပါတ်တွေကို ဆက်ကြည့်တော့လဲ မထူး မကိုင်ဘူး။ ဒီချာတိတ်မလေး ဘာများ ဖြစ်နေလဲ မသိပါဘူး။ ဘယ်ရောက်နေလဲ မသိဘူး ..။ ထူးထူးဆန်းဆန်း စင်္ကာပူကနေ ထက်မြတ်နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ ဖုန်းဆက်သည် ။

" သဲကိုး ငါတို့ဆီကို ဖုန်းခေါ်တယ် ဒို့မေဂျာ က ဆရာကန်တော့ပွဲအတွက် ခေါ်တာပါ ဒါပေမယ့် ထူးဆန်းတာက မင်းအကြောင်းကို မေးတယ် လွန်းဇာ မင်း ဖုန်းနံပါတ် ပါ သူရနိုင်မလား ဆိုပြီး တောင်းတယ် "

" ဟင် ဟုတ်လား မင်းတို့က ပေးလိုက်လား ငါ့ဖုန်းနံပါတ် "

" အေး ပေးလိုက်တယ် "

" အင်း အိုကေလေ "

" လွန်းဇာ ဘာလဲ ဖုန်းနံပါတ် ပေးလိုက်လို့ ဒို့ကို မင်း စိတ်ဆိုးလား "

" မဆိုးပါဘူးကွာ ပေးလို့ရပါတယ် သူ တစ်ခြားက စုံစမ်းရင်လဲ ရတာဘဲလေ"

သဲကိုးဖြာများ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်လာမလား လို့ ထင်မိပေမယ့် ဆက်မလာခဲ့ ။ ဘာကြောင့် သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကို တောင်းသွားသလဲတော့ မသိပါဘူး

နှစ်ပေါင်းများစွာကြာမှ ချေးခြောက် ရေနှူး မလုပ်သင့်တော့ဘူး သူ ထင်သည် ..။ အဟောင်းတွေကို အတိတ်မှာဘဲ ထားလိုက်တာက ပိုကောင်းမည် ထင်သည် ။

ဒီနေ့ သူ ညနေပိုင်း ကုဋေ နဲ့တွေ့ဖို့ ချိန်းထားသည် ။ Company အလုပ်တွေကို ပစ်ထားတာ ကြာပြီမို့ မနက်ထဲက လုပ်စရာရှိတာတွေကို ကြုံးလုပ်နေမိသည် ။ နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ ရုံးနားက ဆိုင်လေးမှာဘဲ တခုခု စားမည် လို့စဉ်းစားရင်း ရုံးအောက်ကို ဆင်းခဲ့သည် ။

ထမင်းဆိုင် ရှိတဲ့ လမ်းတဖက်တချက် ကို သူ ကူးလိုက်တဲ့ အချိန် ပလက်ဖေါင်းပေါ်က ရုပ်ရှင်ကားချပ်တွေ ရောင်းတဲ့ ဘန်းဆိုင်လေး မှာ အခွေတွေ ကြည့်နေတဲ့ ကုဋာ နဲ့ တိုးသည် ။ ကုဋာ့ဘေးမှာ အရွယ်တူ ကောင်လေးတယောက် ပါသည် ။

ကုဋာက သူ့ကို ဝမ်းသာအားရ နုတ်ဆက်သည် ။ အခု အိမ်က အဖေ အမေဆီကို ပြန်ရောက်နေပြီ .လို့ ပြောပြသည် ။ သူ ဒက်ဒီမာမီတို့ နဲ့ ပြန်နေပြီး ဒက်ဒီဖွင့်ထားတဲ့ သွင်းကုန် ထုတ်ကုန် လုပ်ငန်းတွေမှာ ဝင်လုပ်နေပြီ မူးယစ်ဆေးလဲ ပြတ်သွားပြီ ရီးစား အသစ် လဲ ရနေပြီလို့ ပြောပြသည် ။

သူနဲ့အတူတူ ရှိနေတဲ့ သူ့ရီးစား ဆိုတဲ့ ထူးအောင်ချို ဆိုတဲ့ ကောင်လေး နဲ့လဲ မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ ကုဋေ နဲ့ ဦးအကြောင်းတွေလဲ ကြားတယ်..သိတယ်..လို့ပြောသည် ..။  သူတို့ကို ထမင်းစားဖို့ ခေါ်ပေမယ့် သူတို့လိုက်မစားကြဘူး..။

ကုဋာ အခုလို လမ်းမှန် ပြန်ရောက်သွားတာ တွေ့ရလို့ သူ ဝမ်းသာမိသည် ..။ ရုံးပေါ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ကုဋေ့ဆီက ဖုန်းလာသည် ...။ ကုဋေ ငိုနေသည် ...။ ငိုတာမှ တအားငိုတာ။

" ကုဋေ့ဒက်ဒီ ဆုံးသွားတယ်..မောင်ကြီး "

အို ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ ။ သူ့ဒက်ဒီ နေမကောင်းဘူး ဆိုတာတော့ ကုဋာနဲ့ ကုဋေ သူ့ကို  ခဏခဏ ပြောပြဖူးသည် ။

ကုဋေ နဲ့ ကုဋာတို့ရဲ့အဖေ နာရေးကို သူ သွားဖြစ်အောင် သွားရမည် ။ နေက ခြစ်ခြစ်တောက် ပူနေသည် ...။

ရေဝေး ခရစ်ယာန်သင်းချိုင်း ထဲမှာ အသုဘပို့တဲ့ ကားတွေ ပြည့်ကြပ်နေသည် ..။ ဘတ်စ်ကားတွေ ကတော့ သင်းချိုင်းဝင်းထဲကို ဝင်လို့မရလို့ အပြင်မှာဘဲ ရပ်ပေးသည် ..။

သင်းချိုင်းဝင်း အဝင်ဝ မှာ လူတချို့က ရေသန့်ဘူးတွေ နဲ့ ယပ်တောင်တွေ ကမ်းပေးနေကြသည် ။ သူ့ကားလဲ ဝင်လို့မရလို့ အပြင်မှာဘဲ သူ့ယဉ်မောင်းနဲ့ ချန်ခဲ့ပြီး သူ လမ်းလျောက် ဝင်လိုက်သည် ။ လူငယ်လေးတယောက် က ယပ်တောင်တချောင်း လာပေးသည် ။ ရေသန့်ဘူး ရော။

ဦးဝင်းမောင်မောင် 

မန္တလေး  အသက် (၅၅) နှစ် 

ယပ်တောင်မှာ ရေးထားတာ တွေ့ရသည် ။

သင်းချိုင်းဝင်းထဲက မြေမမြုပ်ခင် ဘုရားရှိခိုးပွဲ လုပ်ဖို့အတွက် ရှိနေတဲ့ ဘုရားရှိခိုးကျောင်း ဇရပ်လေးထဲကို သူ ဝင်ခဲ့သည် ..။ ဇာပုဝါအုပ်ထားတဲ့ ခေါင်းတလား ထဲက ရုပ်အလောင်းကို ပရိသတ်တွေ တဖွဲဖွဲ အနီးကပ် သွား ကြည့်ရှုနေကြသည် ..။ ဘုရားကျောင်းရဲ့ မျက်နှာ စာမှာ ပန်းခွေ ပန်းခြင်းတွေကလည်း အများကြီးဘဲ ..။ သူလဲ ကိုင်ဆောင်လာတဲ့ ပန်းခြင်းကို ပြင်ဆင်နေရာချထားနေတဲ့ လူငယ်လေး တယောက်ရဲ့ လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ..။

Company လုပ်ငန်း လုပ်သူမို့ Company တွေက ပေးပို့ကြတဲ့ ပန်းခွေတွေ က များသည် ။ ငိုယိုနေတဲ့ မိန်းမ တချို့ ကို အလောင်းပြင်ထားတဲ့ နေရာမှာ တွေ့ရသည် ..။

သူ့မျက်လုံးတွေက ကုဋေ နဲ့ ကုဋာ ကို အပြေးအလွှား ရှာဖွေမိသည် ..။

ဟော...။ တွေ့ပြီ ..။

အနက်ရောင် ဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေကြတဲ့ ရုပ်ချင်း ခွဲမရအောင် တူတဲ့ အမွှာညီအမ နှစ်ယောက် ...။ သူတို့နှစ်ယောက် အနောက်မှာ ကုဋာရဲ့ ရည်းစား ဆိုတဲ့ ကောင်လေးရှိနေသည် ။

သူတို့ရှိရာကို သူ လျောက်သွားလိုက်သည် ...။ကုဋေက သူ့ကို မြင်သွားသည် ..။ ကုဋာ က မိန်းမတယောက် နဲ့ စကားပြောနေသည် ..။ ကုဋေက ကုဋာ့ကို သူ ရောက်လာတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်လို့ကုဋာလဲ မော့ကြည့်ပြီး ကုဋေနဲ့အတူ သူ့ကိုနုတ်ဆက်သည် ..။

ကုဋေက သူတို့အနားမှာဘဲ ရှိနေတဲ့သူတို့လိုဘဲ အနက်ရောင် ဆင်တူ ဝတ်ထားတဲ့ မိန်းမတယောက် ကို

" မာမီ ဒါ ဦးလွန်း "

ပြောလိုက်တာ ကြားလိုက်ရသည် ..။ ကုဋေကုဋာတို့ ရဲ့ အမေ ဆိုလို့ သူ နုတ်ဆက်ဖို့ ရှေ့ကို တိုးသွားလိုက်သည် ။

ဒီမိန်းမက ကျောခိုင်းထားရာက သူတို့ဖက်ကို လှည့်လိုက်သည် ..။

အို ...။

သူ အံ့ဩ တုန်လှုပ်စွာနဲ့ ထိုမိန်းမကို ကြည့်လိုက်သည် ..။

သဲကိုးဖြာ ...။

သဲကိုးဖြာ က ကုဋေ ကုဋာတို့ရဲ့ မာမီတဲ့။

သဲကိုးဖြာသည် ငိုထားလို့နီရဲနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည် ။သဲကိုးဖြာသည် သည်နေ့သည်အချိန်အထိ ချောမောလှပကာ ကျက်သရေရှိနေဆဲ ။

" ဒါ ကုဋေတို့ရဲ့ မာမီ "

သူရော သဲကိုးဖြာရော ဘာမှ စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး ။ ကုဋေ နဲ့ ကုဋာ က သူ့ကို သူတို့အဖေ ရုပ်အလောင်းအနားကို ခေါ်သွားပြီး ပြသည် ။ အခုမှဘဲ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၂၀ ကျော်က သူရဲ့လက်ထဲကနေ သဲကိုးဖြာကို လုယူသွားတဲ့ ဦးဝင်းမောင်မောင်ဆိုတာကို တွေ့ဖူးရတော့သည် ။

ခပ်လှမ်းလှမ်း မှာ သဲကိုးဖြာသည် မျက်ရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေသည် ..။ ငိုနေသည် ..။ အမျိုးလို့ ထင်ရတဲ့ မိန်းမကြီးတွေက သဲကိုးဖြာကို ဝိုင်းဖေးမ ထားသည် ။

အခုတော့ ဦးဝင်းမောင်မောင်သည် သဲကိုးဖြာကိုရော ကုဋေနဲ့ ကုဋာ ဆိုတဲ့ သမီးလေးနှစ်ယောက်ကို ရော ကျောခိုင်းသွားလိုက်ပြီ ...။ မကြာခင်ဘဲ ဘုရားဝတ်ပြုတော့မှာမို့ ထိုင်ခုံတွေမှာ ထိုင်လိုက်ကြရသည် ။ ကုဋေ နဲ့ ကုဋာ သဲကိုးဖြာတို့နဲ့ မလှမ်းကမ်း မှာ သူ ထိုင်သည် 

သဲကိုးဖြာသည် တချက်တစ်ချက် သူ့ကို ကြည့်ကြည့်နေတာကို သူ သတိပြုမိသည် ။ ဒီလို အနေအထားနဲ့ သူ့ကို ပြန်ဆုံရလိမ့်မည် လို့ မထင်ထားမိခဲ့ဘူး ။

ကုဋေတို့ရဲ့ အမေ ဖြစ်နေတဲ့ ငယ်ငယ်တုံးက အရမ်းချစ်ခဲ့ရတဲ့ ချစ်သူသည် သူ့ကို တစုံတခု ပြောချင်နေပုံဘဲ ...။

သူကတော့ ရင်ဘတ်ထဲ တင်းကြပ်နေပြီး အဟောင်းတွေ အသစ်ဖြစ်ရလို့ မတ်တပ်ကနေ လဲကျသေဆုံးသွားမလား ထင်မိသည် ..။

ဦးဝင်းမောင်မောင်ကို မြေတွင်းထဲကို ချပြီး အုတ်ဂူကို ဖုံးပိတ်ပြီးသည် အထိ သူလည်း ကုဋေ နဲ့ ကုဋာတို့ရဲ့ အနားမှာ ရှိနေသည် ...။ သမီးနှစ်ယောက် က သူတို့အမေကို တစ်ဖက်တချက်က တွဲဖက်ထားကြသည် ...။

ဒီသုံးယောက်စလုံးသည် သူနဲ့ အဆုံးစွန် အထိ အိပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ မိန်းမတွေ ပါလား ဆိုတဲ့အတွေးက ခေါင်းထဲ ဖျတ်ကနဲ ပေါ်လာသည်။ သဲကိုးဖြာသည် ကားနဲ့ ပြန်မထွက်သွားမီ တစ်ချိန်လုံး သူ့ကို ငေးကြည့်နေသည်ကိုလည်း သူ သတိထားမိသည် ...။

သူ သင်းချိုင်းဝင်းထဲက ထွက်ခဲ့သည် ..။

သဲကိုးဖြာတို့ လင်းကရူဆာကားလေးသည် သူရဲ့မြင်ကွင်းထဲကနေ တစ်ဖြေးဖြေးနဲ့ ဝေးကွာသွားချေပြီ ....။

ကုဋေ..ကုဋာ နဲ့ သဲကိုးဖြာ ....။

သူတို့နဲ့ သူ ထပ်တွေဆုံကြအုံးမလား ....။

ဘာတွေ ဖြစ်လာအုံးမလဲ ....။

ဘာဆက်လုပ်မလဲ...။

သူ့ယဉ်မောင်း ဖွင့်ပေးထားတဲ့ ကားအနောက်ခန်းထဲကို သူ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

ပြီးပါပြီ။

June,2014

............................................⭐⭐⭐⭐⭐.......................................... 

ပြီးပါပြီ။