Wednesday, May 27, 2015

ပန်းတစ်ပွင့်၏ ကလှည့်စား အပိုင်း ( ၂ )

ပန်းတစ်ပွင့်၏ ကလှည့်စား အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - သာဂိ

ဆိုင် သိမ်းပြီးချိန်ထိ အေးမ ပြန်မလာသေးပေ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း အေးမ ရောက်မလာ။ အေးမအား စိတ်ပူကာ ရေချိုးပြီး ရပ်ကွက်ရုံးဘက် ထွက်ခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ရုံး ရောက်တော့လည်း စနေနေ့ ဖြစ်နေသဖြင့် ရုံး ပိတ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် အေးမတို့ အိမ်ဘက် သွားကြည့်ခဲ့သည်။ 

အိမ်ရောက်တော့လည်း တံခါး ပိတ်ထားသဖြင့် ဘေးအိမ်ရှိ ကလေးတစ်ယောက်အား မေးကြည့်ရာ နေ့လည်က အိမ်အသစ်ဆောက်နေသော ကွက်သစ်ဘက်သို့ ဦးတင်မြိုင်နှင့် ပါသွားတာ တွေ့လိုက်ကြောင်း ပြောသဖြင့် ကွက်သစ်ဘက် ထွက်ခဲ့သည်။

6:00 pm ခန့်သာ ရှိသေးသော်လည်း ကွက်သစ်ဘက်တွင် လူခြေ တိတ်နေပြီ။ ဦးတင်မြိုင် တာဝန်ယူကာ စောက်နေသော အစောက်အဦးမှာ အတော်ပင် ဂျောင်ကျ၏။ ထိုနေရာထိ အရဲစွန့်ကာ စက်ဘီးစီးရင်း သွားလိုက်သည်။

ခြံရှေ့ရောက်သော်-------

ဦးတင်မြိုင်၏ ဆိုင်ကယ်နှင့်အတူ နေ့လည်က ဆိုင်သို့ ကွမ်းယာ လာထုတ်သော Pajero ကား အနက်ရောင်အား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အေးမအတွက် စိတ်ပူသွားသည်။ စက်ဘီးအား ခြံအပြင်တွင် ဒေါက်ထောက်ကာ ခြံထဲသို့ ခေါ်ကြည့်သည်။ ခြံဝန်းမှာ ကျယ်ပြီး အစောက်အဦးနှင့် အလှမ်းဝေးသဖြင့် အိမ်တွင်းမှ မကြားနိုင်ပေ။ ခြံတံခါးက စိရုံသာ စိထားသည်။ ထို့ကြောင့် အရဲစွန့်၍ တွန်းဝင်ခဲ့သည်။

ကျားလေးသည် ကားထဲမှ အရက်ပုလင်းနှင့် Beer လာယူစဉ် ခြံပေါက်တွင် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့သဖြင့် ဦးတောက်ထိန်တို့အား ပြောပြလိုက်သည်။ ဦးတင်မြိုင်လည်း အိမ်ထဲမှ အသာ ချောင်းကြည့်ရာ သူဇာ ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးတောက်ထိန်အား ပြောပြလိုက်ရာ

“ OK လေ၊ ဒီကနေ့ နှစ်ကောင် စားကြတာပေါ့ကွာ၊ ဟား ဟား ဟား ဟားးး ကျားညီနောင်ရေ Ready လုပ်ဟေ့ ”

“ ဟုတ် အာစိ ”

သူဇာ့ခမျာ အိမ်ထဲမှ အခြေအနေကို မသိဘဲ အေးမအား စိတ်ပူသဖြင့် အရဲစွန့်ကာ ခြံထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ 

“ အေးမရေ၊ အေးမ၊ အိမ်ရှင်တို့၊ အိမ်ရှင်တို့၊ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား ”

တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ အိမ်တံခါးကို တွန်းကြည့်တော့လည်း ပွင့်နေသဖြင့် အရဲစွန့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲရောက်သော် 

“ ဟိတ် !! ”

“ အမေ့ ”

ရုတ်တရက် မြင်တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် လန့်သွားသည်။ ဦးတင်မြိုင်နှင့်အတူ နေ့လည်က ကွမ်းယာ လာထုတ်သော လူသုံးယောက်မှာ အင်္ကျီ ဗလာနှင့် တံဘတ်ဆောင်များ ပတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။

“ ဝုန်းးးး ”

“ ဟင် ”

ကျားလေးက တံခါးပေါက်အား ပိတ်လိုက်သဖြင့် ပို၍ လန့်သွားမိသည်။

“ မင်း ဘာလာလုပ်တာလည်း သူဇာ ”

“ ဟို !! ဟို !! အေးမ !! အေးမကို လာရှာတာ ”

“ အေးမကိုရှာရင် အိမ်မှာ သွားရှာပေါ့ကွ၊ ဘာလည်း၊ မင်းက ငါ့ အာစိတို့နဲ့ Date ထားတာမလား ”

“ မဟုတ် ၊ မဟုတ် ”

“ ငါ့အာစိက ဆော်တစ်ပွေ ခေါ်ထားတယ်ပြောတာ၊ လက်စသက်တော့ မင်းကိုး ”

“ ဘာရှင့် ”

သူဇာသည် သူမအား ဖါသည်မဟု မပြောရုံတမြည် ပြောနေသော ဦးတင်မြိုင်အား ဒေါသထွက်သွားသည်။ ဦးတောက်ထိန်က

“ တင်မြိုင်ရေ၊ ငါတော့ ခေါ်မထားဘူးဟ၊ သူ့ဟာသူ ခံခြင်လို့ အိမ်ထဲအထိ လိုက်လာတာ နေမှာ ”

“ ရှင် !! ရှင်တို့ ၊ မိုက်ရိုင်းလှခြည်လား ”

ထိုသို့ပြောရင်း တံခါးပေါက်သို့ လှည့်အထွက်၊ ကျားကြီးက လက်ဖြင့် ကာစီးကာ

“ ဒီအထိ ရောက်လာပြီးပြီဘဲ ချာတိတ်ရယ်၊ အကိုတို့နဲ့ တဝကြီး ပျော်လိုက်စမ်းဘာ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ ရှင် !! ရှင်တို့ !! ကျွန်မကို ဘယ်အစားထဲက မှတ်နေလည်း ”

“ အိမ်ထဲအထိ လိုက်လာမှတော့ ကြိုက်ကုန်း ပေါ့ကွ ဟေး ဟေး ဟေး ”

“ ဘာရှင့် !! ကဲဟာ !!! ”

“ ဖျန်းးးးး ”

သူဇာ၏လက်က ကျားကြီး၏ ပါးပြင်ပေါ် ကျသွားသည်။ ကျားကြီးလည်း ဒေါသဖြစ်သွားကာ

“ တောက် !!! စောက်ကောင်မ !! ကဲဟာ !! ကဲ ဟာ ”

“ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးးး !!! အားးးးး ”

ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ခွေကျသွားသည်။ ကျားလေးကလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကျသွားသော သူဇာ၏ ဆံပင်ကို ဆွဲကာ

“ ကောင်မ !! ခံခြင်လို့ ဒီအထိ လိုက်လာပြီးမှ ဖင်ယားပြမနေနဲ့၊ နင့်ကို ဖင်ပါ လိုးပေးမယ်၊ လာစမ်း ”

“ မဟုတ် !! မဟုတ်ဘူးးးး !! လွှတ် လွှတ် !!! အားးးးးးးး ”

သူဇာ့အား ဆံပင်ကို ဆုတ်ကိုင်၍ ဧည့်ခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲသွားကာ တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။

" ဝုန်းးးးး အားးးးး "

ဦးတောက်ထိန်သည် ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေခွေလေး ကျသွားသော သူဇာ့အား တက်ခွလိုက်ပြီး ဆံပင်ကို ဆွဲကာ ခေါင်းကို မော့လိုက်သည်။

" ချစ်စရာလေးကွာ၊ အကိုကြီးတို့နဲ့ တစ်ဝကြီး ပျော်ကြရအောင်နော်၊ အကိုကြီးတို့က ညီမလေးကို အကောင်းဆုံးတွေ ပေးသွားမှာပါကွ ဟဲ ဟဲ ဟဲ "

" ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ခွေးကြီးတွေ၊ ကျွန်မကို လွှတ်စမ်း၊ ရှင်တို့ကို ရဲနဲ့တိုင်မယ် "

" ဘာကြ "

" ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး အားးးးးး "

ဆံပင်ဆွဲ၍ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် လွှဲရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ ဖြူနုနေသော သူဇာ၏ ပါး နှစ်ဖက်လုံး ရဲသွားသည်။

" လာပြန်ဘီ တစ်ယောက်၊ နင့်သူငယ်ချင်းလည်း ရဲတိုင်မယ် ဘာညာ လုပ်လို့ ငါတို့ ဝိုင်းသမလိုက်တာ အသံကို မထွက်နိုင်တော့ဘူးကွ "

" ရှင် !! ရှင်တို့ !! အေးမ !! အေးမကို "

" ဟုတ်တယ်၊ နင့်သူငယ်ချင်း ဟိုအခန်းထဲမှာ ရှိတယ် "

" အေးမရေ အေးမ "

" အာ တိတ်တိတ်နေစမ်း ၊ ကိုင်းဟာ ကိုင်းဟာ"

" ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး အားးးးးး "

" လွှတ် !! လွှတ် !! ကယ်ကြပါဦးရှင် !! အေးမရေ !! အားးးးး "

ဦးတောက်ထိန်သည် တွန်းကန်နေသော သူဇာ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖိထားပြီး ပါးပြင်နှင့် လည်တိုင်အနှံ့ နမ်းရှိုက်ကာ လျှာဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ 

" လွှတ် !! ငါ့ကို လွှတ်စမ်း !! အားးး "

ကျားကြီးက သူဇာ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းချုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် သူဇာ၏ နို့နှစ်ဖက်ကို အင်္ကျီပေါ်မှ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ သူဇာသည် အားကုန် ရုန်းကန်နေသော်လည်း အခြည်းအနှီးပင်။ 

" ဗျိ ဗျိ ဗျိ ဗျိ !!! အားးးးးး "

သူဇာ၏ အဝတ်အစားများ တစ်စစီ ဆုတ်ဖွါကုန်၏။ ဦးတင်မြိုင်နှင့် ကျားလေးကလည်း သူဇာ၏ ထမိန်နှင့် အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ခဏတွင်းပင် သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်။ 

" မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့၊ အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး အေးမရေ၊ ငါ့ကို ကယ်ပါဦးး အီးးး ဟီးးး ဟီးးး "

ငိုယို ရုန်းကန်နေသော သူဇာ့အား ကြည့်ရင်း ဦးတောက်ထိန်တို့ လေးယောက်လုံး ရမ္မက်တွေ ပို၍ ထန်လာကြသည်။ ငိုယို၍ တောင်းပန်နေသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး၊ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးနှင့် လှခြင်တိုင်း လှနေသော ရေဆေးငါး နုထွားကြီးကို လွှတ်ပေးလိုက်လျှင် ၄င်းတို့ထက် မိုက်တဲ့လူ ရှိတော့မည် မဟုတ်ပေ။ ဦးတောက်ထိန်သည် ခါးတွင် ပတ်ထားသော တံဘတ်ဆောင်ကို ဖြည်ချလိုက်ရာ တင်းမာ တောင်မက်နေသော လီး ကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်။

ကျားညီနောင်နှင့် ဦးတင်မြိုင်တို့လည်း ကိုယ်စီ တံဘတ်များကို ဖြည်လိုက်ရာ လီးကြီး အားလုံးမှာ သားကောင်တွေ့သော မြွေများအလား ရမ်းတန်း ရမ်းတန်း ဖြစ်နေသည်။ ထို ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးများအား တွေ့လိုက်သဖြင့် အပျိုပေါက်မလေး သူဇာ့ခမျာ ပို၍ ထိတ်လန့်မိသည်။

" မလုပ်ပါနဲ့ !! မလုပ်ပါနဲ့ရှင် !! ကျွန်မ !! ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် !! အားးးး "

ကျားကြီးက လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ထားပြီး၊ ဦးတင်မြိုင်နှင့် ကျားလေးက ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ထိန်းထားသဖြင့် ရုန်း၍ မရပေ။ သူဇာ၏ နို့အုံများက ဖြူဖွေးကာ အကျောစိမ်းလေးများပင် သန်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်မှာလည်း အမွှေးနုလေးများ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ ပေါက်ကာစသာ ရှိသေးသည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် သူဇာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ကာ တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။ 

ပြီးနောက် လီးကို အထက်အောက် အသာလေး ပွတ်ဆွဲကာ ကွင်းတိုက်ရင်း ဦးတင်မြိုင်တို့ ဖြဲပေးထားသော သူဇာ့ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ 

" နို့တွေ ဖင်တွေကတော့ ဘာ အောင်သလည်း မမေးနဲ့၊ နှစ်ယောက်စလုံး ရှယ်ဘဲကွာ !!!!! တောက် စ် "

" မလုပ်နဲ့ ၊ မလုပ်နဲ့ အီးးး ဟီးး ဟီးးး ဟီးးးး အားးး"

သူဇာ၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေအထားသို့ ပြင်လိုက်သည်။ သူဇာတစ်ယောက် မုဒိန်းကျင့်ခံရတော့မည်ကို အကြောက်ကြီး ကြောက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ခေါင်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းကာ ငိုကျွေးနေ၏။ ဒစ်ကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အမွှေးနုလေးများ ယစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ စောက်ပတ်တွင် ဒစ် နွေးနွေးကြီး တေ့မိသည်နှင့် သူဇာသည် ကြောက်အား လန့်အားနှင့် အစွမ်းကုန် ရုန်းတော့သည်။ မရပေ။ 

ယောက်ျား ရင့်မာကြီးသုံးဦး၏ ချုပ်တည်းထားမှုမှ မလွတ်မြောက်နိုင်ပေ။ ဦးတောက်ထိန်သည် တွန်းထိုး ရုန်းကန်ကာ ငိုကျွေးနေသော သူဇာ၏ မျက်နှာလေးအားကြည့်ကာ တဟဲဟဲနှင့် လုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ထိုးထဲ့နေသည်။ တွန့်လိမ်နေသဖြင့် လီးမှာ မဝင်ပေ။  ဦးတောက်ထိန်သည် စိတ်မရှည်စွာဖြင့် သူဇာ၏ လည်ပင်းကို ညှစ်လိုက်သည်။

" အစ် အစ် !! အ !! အ "

အသက်ရှူ ကျပ်ကာ မျက်လုံးပြူး၊ မျက်နှာ ရဲလာသည်အထိ ညှစ်လိုက်ပြီးမှ လွှတ်လိုက်သည်။ 

" အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် အဟုဟုဟု အီးးးးး"

ခေတ္တမျှ မလှုပ်နိုင်ဘဲ အသက်ဝအောင် ရှူနေချိန်တွင် လီးကိုကိုင်၍ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပြီး စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" ဇိ ဇိ ဇွိ !! အားးးးး "

လက်ချောင်းပင် မသွင်းဘူးသော စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီး သုံးပုံနှစ်ပုံခန့် ကြမ်းတမ်းစွာ ဝင်သွားသည်။

" ဟားးးး စောက်ဖုတ်လေးက နုအိပြီး ကျပ်သိပ်နေတာဘဲဟေ့ "

ပြောပြောဆိုဆို လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်ကွာ !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! ဒုတ် !!! အောင်မလေးးး သေပါပြီတော့ !! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး "

သူမ၏ လက်ဖျံရိုးခန့်တုတ်သော လီးကြီးက အပျိုမှေးကို ထိုးဖေါက်ကာ သားအိမ်ကို သွားစောင့်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ သံချောင်းနှင့် စောင့်ထိုးခံလိုက်ရသလို နာကျင်ကာ သားအိမ်ပါ အောင့်သွားသည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် ဖင်ကို ကြွကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ထွက်လာသော သူ၏ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုမှေးပေါက်ကာ စောက်ပတ် အနည်းငယ် ကွဲသွားသဖြင့် လီးတွင် သွေးများ ပေကြံနေသည်ကို ကြည့်ကာ သဘောကျသွားသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အူးးး ဟူးး ဟူးး နာတယ် !! နာတယ် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး "

သူဇာ့ ရင်ဘက်လေး ကော့တက်ကာ ငိုကြီးချက်မ အော်တော့သည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် သူဇာ့ကို ဖက်လိုက်ပြီး သူဇာ၏ လည်ပင်းကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကိုက်ကာ တဖုန်းဖုန်းနှင့် စောင့်လိုးတော့သည်။ 

သူဇာလည်း တအီးအီး တအားအားနှင့် အော်ဟစ် ညည်းတွားနေရသည်။ ဦးတင်မြိုင်တို့လည်း ချုပ်ထားသော သူဇာ၏ ခြေနှင့် လက်များအား လွှတ်လိုက်ကာ ဦးတောက်ထိန် လိုးနေသည်ကို အရက်သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေကြသည်။ 

15 mins ခန့်ကြာသော်

" ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ”

လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ပြီး သူဇာ၏ မျက်နှာပေါ် သုတ်ရည်များ ပန်းချလိုက်သည်။ သုတ်ရည်များ တစ်ပျစ်ပျစ် ပန်းထုတ်ရင်း ခေါင်းမော့ကာ

" ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကွာ !! ရှီးးးးးးး "

ဦးတောက်ထိန်ပြီးသွားသည်နှင့် ဦးတင်မြိုင်သည် တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော သူဇာ၏ ပေါင်ကြားသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။

" အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးးးးးးးး"

.................................................................................................................

ဦးတင်မြိုင် လိုးပြီး ကျားလေးလိုးချိန်တွင် ဂေါ်လီလီးကြီး၏ ဒဏ်ကြောင့် သတိပင် လစ်သွားသည်။ သတိယလာချိန်တွင် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ရှေ့နောက် ယိမ်းထိုးနေသည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာလည်း မိုးပေါ် ထောင်နေ၏။ စောက်ဖုတ်ထဲလဲ ကြီးမားသော လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်။ 

လီးကြီး ပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများအား တရစပ် ပွတ်တိုက် ဝင်ထွက်နေသဖြင့် နာကျင်လှသည်။ မျက်လုံးကို အားတင်းကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော် ကျားကြီး၏ အဆီပြန်ကာ ရမ္မက်ထန်နေသော မျက်နှာကြီးကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုစဉ် အေးမ သတိယလာပြီး အပြင်မှ အသံများ ကြားသဖြင့် ထမိန်ရင်လျှားကာ ထွက်ကြည့်ရာ တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားသည်။

" ဟင် !!! မိသူ !! မိသူ !! ရှင်တို့ ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း !! လွှတ် !! ကျွန်မ သူသယ်ခြင်းကို လွှတ် "

" ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်းးး "

" အေးးးး !!! မ !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ !! အ !! အေးမ "

အေးမသည် အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်ပြီး သူဇာ့အား ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေသော ကျားကြီး၏ ကျောပြင်ကို တဘုန်းဘုန်း ထုနှက်နေသည်။ ကျားလေးက အေးမ၏ ဆံပင်ကို ဆောင့်ဆွဲကာ

" ကောင်မ !! အသာနေစမ်း "

" အ !!! ကျွန်မ သူငယ်ခြင်းကို မလုပ်ပါနဲ့ရှင် !! ကျွန်မကို ရှင်တို့ ကြိုက်သလို လုပ်ပါ !! ကျွန်မ သူငယ်ခြင်းကို ချမ်းသာပေးကြပါရှင် !! အားးးးးး "

" စိတ်ချ ၊ နင်တို့ နှစ်ယောက်လုံးကို ငါတို့ စိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးမယ်၊ လာခဲ့ "

ပြောရင်းဆိုရင်း ကျားလေးဆံပင်ဆွဲသွားရာသို့ တရွတ်တိုက် ပါသွားသည်။ကျားကြီး၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာပြီး

" ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ”

လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ သူဇာ၏ မျက်နှာပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

" ရှီးးးးးး ဟားးးးးး အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးးးး "

ကျားကြီး ပြီးသွားမှ ကျားလေးက အေးမကို လွှတ်လိုက်သည်။ အေးမလည်း သူဇာ့ထံ ပြေးသွားကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပတ်လတ်လေး ဖြစ်နေသော သူဇာ့အား ပွေ့ဖက်လျှက်

" ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလည်း မိသူရယ် !! အီးး ဟီးး ဟီးးး "

" ငါ !! ငါ နင့်ကို စိတ်ပူလို့ လိုက်လာတာ၊ ဒီရောက်တော့၊ ဒီရောက်တော့ အီးးး ဟီးး ဟီးး "

" ဘာလို့ လိုက်လာရတာလည်း မိသူရယ်၊ တောက် !! ဦးတင်မြိုင် !! ရှင်တို့ ယုတ်မာလှချည်လား !! ကျွန်မဘဝကို ဖျက်စီးယုံ မကဘူး၊ ကျွန်မ သူငယ်ခြင်းကိုပါ ဖျက်စီးလိုက်ကြတယ်၊ လူယုတ်မာကြီးတွေ !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး "

ဦးတင်မြိုင်တို့ ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ တဟားဟား ရီကာ ဖက်ငိုနေသော အေးမတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း အရက်ထိုင်သောက်နေကြသည်။ ကျားလေးနှင့် ဦးတောက်ထိန်သည် ငါးကြင်းခွက် နှစ်ခွက်ထဲ အရက် တစ်ဝက်စီ ငှဲ့ကာ အေးမတို့ထံ လီးတန်းလန်းနှင့် လာခဲ့သည်။ 

" ရော့ ဒါလေး သောက်လိုက်ကြဦး "

" ကျွန်မတို့ကို ပြန်ခွင့် ပေးပါတော့ရှင် !! တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

" ကိုင်းးး စကားများမနေနဲ့ !! ပါးစပ်ဟစမ်း "

" ဂွတ် ဂွတ် ဂလု ဂလု !! အဟုဟု အဟွတ် ဟွတ် ဟူးးးးး "

ပါးကို ဖျစ်ညှစ်ကာ ပါးစပ်ထဲ အရက်များ လောင်းချခံလိုက်ရသည်။ ရေမပါသော အရက် 2 ပတ်ခန့်စီ လည်ပင်းထဲ ပူဆင်းသွား၏။ 

ဦးတောက်ထိန်တို့ ကမ်းပေးသော ရေခွက်များအား အငမ်းမရ ယူကာ သောက်လိုက်ရသည်။ နောက်ထပ် အရက် တစ်ခွက်စီ ပါးစပ်ထဲ လောင်းချခံရပြန်သည်။ Whisky 4 ပတ်ခန့် ဝင်သွားသော် နှစ်ယောက်သား မူးနေပြီ။

" နှစ်ယောက်စလုံး အခန်းထဲ ခေါ်ခဲ့ကွာ "

ဦးတောက်ထိန်သည် အမိန့်ပေးပြီး အရက်ပုလင်းများ ကိုင်ကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ ကျားညီနောင်က သူဇာတို့နှစ်ယောက်အား ဆံပင်ဆွဲကာ အခန်းထဲသို့ တရွတ်တိုက် ခေါ်သွားသည်။ အခန်းထဲရှိ မွှေ့ယာပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး မှောက်လျှက် လဲသွား၏။

" ဟိုကောင်မ !! ငါ့ကို အပေါ်က တက်ခွပြီး လိုးစမ်း"

ကျားလေးက ပတ်လတ်လှန် အိပ်ကာ အေးမအား ပြောလိုက်သည်။ ကျားကြီးက အေးမ၏ ဆံပင်ကို ဆွဲကာ ကျားငယ်ပေါ် တက်ခွခိုင်းလိုက်သည်။ 

" လီးကို ကိုင်ပြီး နင့်စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်၊ ပြီးရင် ဖြေးဖြေးခြင်း ထိုင်ချလိုက် "

ဆံပင်ဆွဲခံထားရ၍ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေးနှင့် ကျားလေးပေါ် ဒယီးဒယိုင်ဖြင့်ခွလိုက်သည်။ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုက်လိုက်သည်။ လီးပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီ အဖုအထစ်များကြောင့် ဖင်ရှုံ့မိသည်။ လီးကို ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !!! အ !! ဟားးး "

လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားပြီး ဆီးခုံခြင်း ထိမိသည်နှင့် ကျားလေး၏ ရင်ဘက်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကို ကြွလိုက်၊ စောင့်ချလိုက်နှင့် မလုပ်တက် လုပ်တက်ဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျားလေးကလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့်လိုးသည်။

" ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ !! အားးး "

စောက်ပတ်မှာ လီး အဝင်အထွက်ကို ကျင့်သားရပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဂေါ်လီများ၏ဒဏ်ကို မခံနိုင်သေးပေ။ ကျားကြီးသည် အေးမ၏ မျက်နှာရှေ့ မတ်တတ်ရပ်ကာ လီးကို ပါးစပ်တွင် တေ့လိုက်ပြီး

" ချစ်လေး !! ကိုကြီးရဲ့လီးကို စုပ်ပေးပါဦး "

အရက်ကလည်း မူးနေသဖြင့် ကျားလေးအား အပေါ်မှ စောင့်လိုးပေးရင်း ကျားကြီး၏ ဖုထစ်နေသော ဂေါ်လီလီးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အု အု အိ အိ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အု အု !! "

ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏ နောက်တွင် နေရာယူလိုက်ပြီး စအိုပေါက်ကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။ သူမအား ညှပ်ချတော့မည်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်သဖြင့် အေးမ မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ ထို့ကြောင့် ငြင်းဆန်ရန်အလုပ်၊ ကျားကြီးက သူ၏ လီးကို အေးမ၏ အာခေါင်ထဲ တဆုံးထိုးကာ ဆီးခုံနှင့် မျက်နှာကို ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။

" အု အု အု အူးးးး အူးးးး !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အု အု အု အု အူးးးးးး "

လီးကြီး အာခေါင်ထဲ ထိုးကာ ညှောင့်ညှောင့်လိုးသဖြင့် အသက်ရှူရ ခက်လှသည်။ မျက်ရည်များလည်း ကျလာ၏။ စအိုပေါက်သို့လည်း လီးဒစ် နွေးနွေးကြီး တေ့ခံရသည်။ ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏ ခါးကို ဖိကာ ဒစ်ကို စအိုပေါက်ထဲ ဝင်အောင် သွင်းလိုက်သည်။

" ဇိ ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အူးးးး အူးးးး "

ဒစ်ဝင်သည်နှင့် လီးတစ်ဆုံး ဖင်ခေါင်းထဲ စောင့်လိုးလိုက်သည်။

" အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျွတ် !!! အူးးးးးးးး "

သူဇာသည် မူးမူးနှင့် အေးမအား သုံးယောက် ညှပ်လိုးနေသည်ကို မျက်လုံးအပြူးသားနှင့် ကြည့်နေသည်။ ထိုစဉ် ဦးတောက်ထိန်သည် သူဇာ့အား မှောက်လျှက် တွန်းလှဲလိုက်သည်။

" အ !!! "

မှောက်လျှက်လေး ဖြစ်နေသော သူဇာ၏ ဖင်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းကြီးများပေါ် ခွထိုင်လိုက်ပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်ဝါးနှင့် တစ်ဖျန်းဖျန်းမြည်အောင် ရိုက်လိုက်သည်။

" ဖျန်းးး ဖျန်းးးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး အားးးး အားးး အားးး "

ရိုက်၍ ကျေနပ်မှ သူဇာ၏ ဖင်ကို ဖြဲကာ စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေး ထွေးလိုက်သည်။

" အိုးးးး !!! မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့ !! အားးး "

ဖင် လိုးခံရတော့မည်ကို သဘောပေါက်သဖြင့် ကုန်းရုန်းထရန် ပြင်သော်လည်း၊ မူးနေသည်က တစ်ကြောင်း၊ ဦးတောက်ထိန် ဖိထိုင်ထားသည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် မထနိုင်ပေ။ ဦးတောက်ထိန်သည် ဒစ်ကို သူဇာ၏ စအိုပေါက် ညိုညိုလေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ ဖင်ကို ရမ်းနေသဖြင့် ဒစ်မှာ စအိုပေါက်ထဲ မဝင်ဘဲ ချော်ထွက်နေသည်။ လီးကို ကျကျနန ကိုင်ပြီး သွင်းလိုက်မှ ဒစ်ဝင်သွားသည်။

" ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !!! အားးးးး "

ဒစ်ဝင်သွားသည်နှင့် သူဇာ၏ ခါးဘေး လက်ထောက်ကာ စောင့်လိုးလိုက်သည်။

" အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးး သေပါပြီတော့ !! ဖင်ကွဲပြီ အမေရဲ့ !!  နာတယ် နာတယ် !! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

ဦးတောက်ထိန်သည် သူဇာ၏ ဖင်ပါကင်အား ရက်စက်စွာ ဖေါက်လိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်လေးမှ ကျပ်သိပ်ပြီး လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။ လီးကြီး ဖင်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်တိုင်း သူဇာတစ်ယောက် မွှေ့ယာကို လက်ဖြင့် တဘုန်းဘုန်း မြည်အောင် ရိုက်ရင်း မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ 

သူဇာ့ အော်သံစူးစူးလေး ကြားရလေ ဦးတောက်ထိန်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေ ဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်လေးမှာ ကျပ်သိပ်နေသဖြင့် ကြာကြာ စောင့်မလိုးလိုက်ရ။ 10 mins ခန့် ကြာသော်

" ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ”

ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးကို ထုတ်ကာ သူဇာ၏ ကျောပေါ် သုတ်ရည်များ တပျစ်ပျစ်နှင့် ပန်းလိုက်သည်။ သူဇာလည်း နာကျင်မှုကြောင့် မွှေ့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ တအီးအီးနှင့် ငိုနေ၏။ ထိုစဉ် ကျားကြီးသည် သူဇာ၏ ဖင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်။ ဦးတောက်ထိန် လိုးထားသဖြင့် သူဇာ၏ ဖင်ပေါက်လေးမှာ ယောင်ကိုင်းကာ သွေးစပင် ထွက်နေသည်။ ကျားကြီးသည် သူ၏ ဂေါ်လီလီးအား တံတွေးစွတ်ကာ သူဇာ၏ ဖင်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။

" မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့တော့ !! နာလွန်းလို့ပါ !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး "

" ဗလစ်တစ်တစ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးး "

..........................................................................................................................

အေးမနှင့် သူဇာလည်း ဦးတောက်ထိန်တို့ လေးယောက်၏ အပေါက်စုံ ဝိုင်းလိုး၊ ညှပ်လိုးခြင်းကို တညလုံး ခံလိုက်ရသည်။ မနက် လင်းခါနီးတွင် နှစ်ယောက်သား လှုပ်ပင် မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။

သူဇာတို့နှစ်ယောက်သည် ဦးတောက်ထိန်တို့ မုဒိန်းကျင့်ခံလိုက်ပြီး နောက်တွင် လက်ရှိနေရာတွင် မနေလိုတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဦးတောက်ထိန်ထံမှ ရလိုက်သော ငွေနှင့် သူမတို့ စုဆောင်းထားသော ငွေများအား ယူကာ ရှမ်းပြည်ဘက်သို့ အပြီးတိုင် ထွက်ခဲ့ကြတော့သည်။" 

သူဇာ ဦးဆောင်မှုဖြင့် တောင်ကြီးမြို့ အထွက်တွင် အေးမတို့နှစ်ယောက် " သူဇာအေး " ဆိုသော ထမင်းဆိုင်လေး ဖွင့်ကာ ဇာတ်မြှုတ်နေကြသည်မှာ 5 နှစ်ခန့် ရှိပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံး ဖေါ်ရွေကြသဖြင့် ထမင်းဆိုင်လေးမှာ ရောင်းကောင်းလှသည်။ ကားကြီးများ ခေတ္တခိုနားရာ နေရာလည်း ဖြစ်သည်။ 

အေးမ တစ်ယောက်ပင်လျှင် ကုန်ကားမောင်းသော အောင်အောင် ဆိုသူနှင့် ညိစွန်းနေပြီ။ သူဇာ့ကိုလည်း ပိုးပန်းသူ အတော်များ၏။ သို့သော် သူဇာသည် အိမ်ထောင်ရေး စိတ်မဝင်စားသဖြင့် မည်သူ့ကိုမျှ လက်မခံပေ။ဒီကနေ့လည်း အောင်အောင်၏ကား ဆိုင်သို့ ရောက်နေသည်။ ရောက်ကတည်းက ကားပျက်နေသဖြင့် ကားအောက်သို့ ဝင်ကာ ပြင်နေ၏။ ည 8:00 ဆိုင်ပိတ်ခါနီးအချိန်ထိ ကား ပြင်၍ မပြီးသေး။ 

အေးမက အောင်အောင် ကားပြင်နေသည်ကို ဓါတ်မီးဖြင့် ထိုးပြနေ၏။ ဒီကနေ့ ကား ပါးသဖြင့် သူဇာလည်း ပန်းကန်များ ဆေးပြီးသော် အောင်အောင့်အား ကူညီရန် ထွက်ခဲ့သည်။ 

" ကားက ဘာဖြစ်တာလည်း ကိုအောင် "

" ဘရိတ်ပိုက် ပေါက်တာ၊ ပြီးပြီ မသူရေ "

" ဘရိတ်ပိုက်က ဘာလို့ ပေါက်ရတာလည်း၊ ပေါက်ရင် ဘာဖြစ်တက်လည်း "

အောင်အောင်သည် ကားနှိုက်နေရာမှ သူဇာ့အား ပြုံးကြည့်ရင်း

" ဘာလည်း မသူက work shop ဖွင့်မလို့လား "

" မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ ဗဟုသုတပေါ့ "

" ဘရိတ်ပိုက်ဆိုတာ ဒီ ပိုက်လေး မသူရေ၊ သူက.................................- "

အောင်အောင်သည် သူဇာ့အား ဘရိတ်ပိုက် ပေါက်တက်ပုံနှင့်၊ ပေါက်လျှင် မည်သို့ အန္တရာယ်များပုံကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းပြသည်။ ကားပြင်ပြီးသော် အောင်အောင့်အား ထမင်းကျွေးရန် အေးမ ကျန်ခဲ့ပြီး သူဇာက အိပ်နှင့်သည်။ 

ညအိပ်ကားများ နားနေရန် အဆောင်ရှိသော်လည်း အောင်အောင့် အတွက်မူ ဆိုင်ထဲရှိ အခန်းတစ်ခန်း စီစဉ်ပေးထားသည်။ ဒါကလည်း အေးမကြောင့် ဖြစ်သည်။ အောင်အောင် ရေချိုးပြီး ထမင်းစားပြီးချိန်တွင် အေးမက အောင်အောင့်အတွက် အိပ်ယာခင်း ပြင်ပေးနေသည်။ 

အောင်အောင်လည်း လက်ဆေးပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့စဉ် ဖင်ကြီး လှုတ်တုတ် လှုတ်တုတ်နှင့် အိပ်ယာ ပြင်နေသော အေးမအား နောက်မှ သိုင်းဖပ်လိုက်သည်။

" အမေ့ !! အို !! ကိုအောင် !! လွှတ်ကွာ "

" လွှတ်ပါဘူး !! ချစ်တယ် ပြော "

" မိသူ ကြားသွားလိမ့်မယ် "

" မသူ အိပ်တာ ကြာပေါ့၊ အေး ဒီည ကိုအောင်နဲ့ အိပ်နော် "

အေးမသည် အောင်အောင်ဘက်လှည့်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးရင်း

" လက်ထပ်ပြီးမှ အတူနေရအောင်လေ ကိုအောင်ရယ် "

" ဒီတစ်ခေါက် အိမ်ပြန်ရင် ကိုအောင့် ဦးလေးကို လာတောင်းခိုင်းတော့မယ်၊ ဟိုတစ်လောကတောင် ဦးလေးကို ဖွင့်ပြောလိုက်တာ။ သူက အေးတို့ ဆိုင်လိပ်စာ ယူထားတယ်၊ ကိုအောင့်အထင် သူ့ တူမအလောင်းအလျှာလေးကို လာကြည့်ဦးမယ် ထင်တယ် "

" လေ့လာဦးမယ် ဆိုပါတော့ "

" အွန်းးးး ချစ်တယ် အေးရယ် "

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ၊ အွန်းးး ဟင်းးးး "

ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးမော့ကာ ပြောနေသော အေးမ၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ အေးမလည်း အောင်အောင်၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။  နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်း အောင်အောင်၏ လျှာက အေးမ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည်။ လျှာခြင်း ထိကာ မြွေတစ်ကောင်လို မွှေနေသော အောင်အောင်၏ လျှာကို ပြန် ကလိလိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး "

နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှိုက်ရင်း အောင်အောင်၏ လက်များက အေးမ၏ နို့အုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ မသိမသာ ပွတ်သပ်နေသည်။ အေးမကလည်း မျက်လုံးစဉ်းကာ အောင်အောင်၏ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေသည်။ နို့အုံကို ပွတ်သပ်ရင်း လက်က အင်္ကျီထဲ လျှိုကာ ဘယာဇီယာအတွင်း ဝင်ရောက်လာသည်။ 

အေးမလည်း ချစ်သူ့အလိုကျ  အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်သည်။ နို့အုံကို ဖွဖွလေး ထိတွေ့နေသော အောင်အောင့်ကြောင့် ကြက်သီးမွှေးညှင်းများ ထလာသည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှိုက်နေရာမှ အောင်အောင်၏ အနမ်းတွေက လည်တိုင်သို့ ရောက်လာသည်။ 

အေးမသည် ကုတင်ပေါ် လက် နောက်ပြန်ထောက်ကာ ခေါင်းလေးမော့၊ မျက်လုံးလေး စဉ်းပြီး၊ ပါးစပ်လေး ဟသွားသည်။ အေးမအား ကုတင်ပေါ် အသာလှဲခိုင်းလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို ပင့်တင်ကာ ဘယာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်ခန့် ထွားကျိုင်းသော နို့အုံနှစ်လုံး ပေါ်လာသည်။ နို့အုံလေးများမှာ မာကျစ်နေဆဲပင်။ အေးမ၏ နို့အုံကို ကြည့်ရင်း အောင်အောင် တံတွေး မြိုချလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား ရင်ခုံကာ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်နေသည်။

နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကို ကုန်းစို့တော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အင်းးး ဟင်းး ဟင်းးး "

နို့သီးခေါင်း စူစူလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင်စို့လိုက်၊ လျှာဖြင့်ဝိုက်လိုက် လုပ်နေရာ အေးမ ရင်ဘက် ကော့ကာ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။ နို့နှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီ စို့ပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ လျောသွားသည်။ ချပ်ရပ်နေသော ဝမ်းဗိုက်ရှိ ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်ရာ

" အ !!! ဟားးးး !! ကိုအောင် !! အ !! "

လက်တစ်ဖက်က နို့ကို ကိုင်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က ထမိန်စကို ဖြည်လျော့နေသည်။ အေးမလည်း အောင်အောင်၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ကာမစိတ်တွေ နိုးထလာသည်။ အောင်အောင်၏ လက်က အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ လျှိုကာ ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွှေးများအား ပွတ်သပ်နေသည်။

အေးမလည်း ခေါင်းဦးအား လက်နောက်ပြန် စုတ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကို ဖိကိုက်ထားသည်။ အောင်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အေးမက အလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးလိုက်သည်။ စောက်မွှေးများအား ပွတ်ရင်း လက်က စောက်စိလေးကို တို့မိရာ

" အ !!! "

အေးမ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်သွားသည်။ နှာခေါင်းဖျားတွင် ချွေးစို့လာကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ချွဲပျစ်ပျစ် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။ အောင်အောင်၏ လက်က စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲ ရောက်လာသည်။ စောက်စိကို ပွတ်လိုက်၊ အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်လိုက် လုပ်နေရာ အေးမလည်း အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနှင့် ကော့လန်နေ၏။ အောင်အောင်၏ လက်က သွက်လာပြီး

" အ !!! အ !! အ !! အ !!! ထွက်ကုန်ပြီ !!! ထွက်ကုန်ပြီ !!! အ !! အ !! အ !! အ !! အားးးးးး "

စောက်ပတ်ကို ပွတ်နေသော အောင်အောင့် လက်ကို ဖိထားရင်း အေးမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လန်ကာ တစ်စက်စက် တုန်သွားသည်။ တချီ ပြီးသွားပြီ။

" ကောင်းလားဟင် အေးးး "

" အွန်းးးး အဟွန်းးးးး "

မျက်လုံး မှေးစင်းကာ အသာလေး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ အောင်အောင်လည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ Solar ကြောင့် လင်းနေသော LED မီးသီးများ၏ အောက်တွင် အောင်အောင်၏ ယောက်ျားပီသသော ခန္ဓာကိုယ်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ ပုဆိုး ချွတ်လိုက်သောအခါ 

" အိုးးးးး "

အေးမ၏ မျက်နှာလေး ပူထူသွားသည်။ အောင်အောင်၏ လီးမှာလည်း မသေးလှပေ။ သူမ၏ အပျိုဘဝကို ချေမွခဲ့သော ဦးတင်မြိုင်တို့ လီးနှင့် မတိန်းမယိမ်းပင်။ အောင်အောင်သည် အေးမ၏ ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားသို့ ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ 

အေးမမှာ လက်သီးစုတ်လေးနှင့် ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ မျက်လုံးစုံမှိတ် အံကြိတ်ထား၏။ အေးမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လက်တစ်စုပ်မက တင်းမာ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲလေးပေါ် ပွတ်လိုက်သည်။

" အ !!! "

နွေးထွေးသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဖင်ရှုံ့သွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်ထားသဖြင့် ဒစ်နှင့် ပွတ်ခံရသည်မှာ ချွဲကျိကျိနှင့် အရသာ ရှိလှသည်။ ဒစ်ကြီးက တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိကို ပွတ်တိုက်သွားတိုင်း အသည်းထဲအထိ လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ခါးလေး ကော့ကော့ ပေးမိသည်။

စောက်ပတ်မှာ လီးကို တောင့်တနေသော်လည်း အောင်အောင် အထင်သေးမည် စိုးသဖြင့် စိတ်ကို ချုပ်တည်းထားရသည်။ သို့သော် ခါးကတော့ မသိမသာ ကော့ကော့ပေးမိသည်။ အောင်အောင်သည် ဒစ်ကို စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်ပြီး ခါးကို အသာလေး ကော့ထိုးလိုက်သည်။

" ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!! ဟား !!!! "

အေးမ ပါးစပ်လေးဟကာ ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် တိုးတိုးလေး ညည်းတွားမိသည်။ ဒစ်ဝင်သွားသည်နှင့် အေးမ၏ ခါးကို ကိုင်ကာ အသာလေး ကော့ကော့ ထိုးလိုက်သည်။ 

" ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !! အ အ အ အ !! "

စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသောလီးတစ်ဝက်ခန့်ကို အသာလေး ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ အပျိုစဉ် စောက်ဖုတ် မဟုတ်သော်လည်း အလိုးမခံရတာ 5 နှစ်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်သဖြင့် စောက်ပတ် အတွင်း ကြွက်သားများက အပျိုစဉ် စောက်ပတ်အလား ညှစ်အား ကောင်းနေသည်။ 

ထို့ကြောင့် လိုးရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် ကျပ်ထုပ်နေ၏။  စောက်ပတ်ထဲမှ ထွက်နေသော အရည်များကြောင့် လီးကြီးမှာ လျှောလျှူစွာ ဝင်ထွက်နေသည်။ လီး ဝင်ကာစတွင် အနည်းငယ် နာကျင်သော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ခံလို့ ကောင်းလာသည်။ 

လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင် ထွက်နေသည်ကိုပင် အားမလို အားမရ ဖြစ်လာ၏။ ဦးတောက်ထိန်တို့အဖွဲ့ ဝိုင်းလိုးစဉ်က သူမ၏ အလိုဆန္ဓ မပါဘဲ ခံခဲ့ရသဖြင့် ကာမ အရသာကို မခံစားခဲ့ရပေ။ ယခုမူ သူမ ချစ်ရပါသော အောင်အောင်နှင့်မှ ကာမ အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားရသည်လေ။ ထို့ကြောင့် ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးမိသည်။ အခြေအနေကို ရိပ်မိသော အောင်အောင်ကလည်း လီးတစ်ဆုံး စောင့်စောင့်သွင်းကာ အသားကုန် ကျုံးတော့၏။

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အ အ အ အ !! ဗျိ  ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ !!! ကိုအောင် !! ကိုအောင် !! အ အ အ အ !!! အားးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး "

အေးမ၏ ကိုယ်လေး တစ်စက်စက် တုန်ကာ အောင်အောင့်အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ အောင်အောင်လည်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပြီး အေးမ၏ သားအိမ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။

" အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးးးး "

"ကောင်းလားဟင် အေးးးး "

" မကောင်းဘူး "

" ဟင် !!! ဘာလို့ "

အေးမသည် အောင်အောင်၏ မျက်နှာအား ကြည့်ပြီး ပြုံးကာ

" အရမ်း ချစ်တာဘဲ ကိုအောင်ရယ် "

" ကိုအောင်လည်း အေးကို အရမ်း ချစ် "

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး "

.....................................................................................................................

သူဇာ တရေးနိုးချိန်တွင် သူမ၏ ဘေး၌ အေးမအား မတွေ့ပေ။ အပေါ့သွားပြီး အခန်းထဲ ပြန်လာစဉ် အောင်အောင် နားသော အခန်းထဲမှ အသံတွေ ကြားသဖြင့် အသာလေး ကြည့်မိသည်။

" အိုးးးးးးး "

မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရှက်သွားမိသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်လည်း စိမ့်ထွက်လာ၏။ အေးမတို့ ချစ်သူနှစ်ဦး ကြည်နူးပြီးချိန်မှ တိတ်တိတ်လေး အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ နာရီဝက်ခန့် ကြာမှ အေးမသည် အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး သူဇာ့အား ဖက်အိပ်တော့သည်။

........................................................................................................

နံက် 6:30 am

အေးမသည် တောင်ကြီး မြို့ပေါ်သို့ စျေးဝယ် သွားနေချိန် သူဇာ တစ်ယောက်ထဲ ဆိုင်သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေစဉ် ဆိုင်ရှေ့သို့ Pajero အနက်ရောင် ကားတစ်စီး ရောက်လာ၏။ ကားပေါ်မှ လူ လေးဦး ဆင်းလာသည်။ သူဇာလည်း တံမြတ်စီး လှည်းနေရင်း

" ထိုင်ပါရှင် ! ဘာများ သုံးဆောင်ကြမလည်း "

ပြောရင်း ခေါင်းမော့အကြည့်၊ မြင်လိုက်ရသော သူများကြောင့် 

" ဟင် !!! ရှင် !! ရှင် !! ရှင်တို့ "

ဦးတောက်ထိန်တို့ ဖြစ်နေသဖြင့် သူဇာ ထိတ်လန့်သွားသည်။

" သြော် !!! ဘယ်သူများလည်းလို့ !! ငါ့တူ ယူမယ့်သူက ငါတို့ လိုးထားတဲ့ ငါ့တို့ရဲ့ မယားလေး ဖြစ်နေတာကိုးးးး "

" ဘာရှင့် "

" ဟုတ်ပဗျား ၊ မင်းတို့ မြူဆွယ်နေတဲ့ အောင်အောင်ဆိုတာ ငါ့တူကွ၊ ဒင်းက ငါ့ကို မိန်းမတောင်းပေးဖို့ ပြောထားလို့ လာခဲ့တာ၊ ဘယ့်နှယ့်ကွာ ယူစရာရှားလို့၊ ငါတို့ လိုးကျကိုများ နွားဖြစ်ခံပြီး ယူရတယ်လို့ ထွီ !!!!! "

" ရှင် မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော် !! "

" ဒါနဲ့ ဒီကောင် ပြောပုံအရဆိုရင် သူယူမဲ့ မိန်းမက အေးမ ပေါ့ ၊ ဟုတ်လား "

" ဟုတ်တယ် "

" လုံးဝ သဘောမတူဘူးဟေ့၊ မင်းတို့အကြောင်းကို ငအောင်တင် မကဘူး၊ ဒီနားက လူတွေပါ သိအောင် ငါလုပ်ပြမယ် "

" အိုးးးး ဦးတောက်ထိန် ၊ ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဘဝကို ဖျက်စီးခဲ့တာ ရှင်တို့လေ "

" ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ကွာ ၊ ငါ့တူနဲ့ အေးမကို သဘောမတူဘူးဟေ့ "

သူဇာ ဒေါသထွက်သွားသည်။ လက်ထဲ ကိုင်ထားသော တံမြတ်စီးသာ ဓါးဖြစ်လျှင် အကုန်လုံးကို ခုတ်ပစ်လိုက်မည်။ သို့သော် ထိုသို့ လုပ်လိုက်လျှင်လည်း အေးမနှင့် အောင်အောင့် မျက်နှာ ရှိသေးသည်။ အေးမ အရှက်ကွဲမည့်ကိစ္စ အဖြစ်မခံနိုင်။ ထို့ကြောင့် ဒေါသကို မြိုသိပ်၍ ဦးတောက်ထိန်ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး လက်အုပ်ချည်ကာ

" ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်၊ အေးမတို့ ကိစ္စကို သဘောမတူရင်နေပါ၊ ကျွန်မတို့ အကြောင်းကိုတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့ရှင်"

" ဟားးး ဟားးး ဟားး ဟားး ဒီလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြစ်မလားကွ "

" ကျွန်မ !! ကျွန်မ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ "

ဦးတောက်ထိန် ခေတ္တ စဉ်းစားလိုက်ပြီး

" ငါတို့ရဲ့ အလိုကို မင်း တစ်လလောက် ကျေနပ်အောင် ဖြည့်စည်းပေးရင် စဉ်းစားပေးမယ် "

" ရှင် !!!! "

......................................................................................................................

သူဇာသည် အေးမအတွက် စာတစ်ဆောင် ရေးထားခဲ့ပြီး ဦးတောက်ထိန်တို့နှင့် ကလောသို့ လိုက်ခဲ့သည်။ ဦးတောင်ထိန်တို့သည် ဒီည ကလောတွင် နားပြီး မနက်ဖန် မန္တလေးသို့ ဆင်းမည် ဖြစ်သည်။ သူဇာ့အား မန္တလေးအထိ ခေါ်သွားပြီး သူတို့ စိတ်တိုင်းကျ တွယ်ပြီးမှ ပြန်လွှတ်မည် ဖြစ်သည်။ 

ကလောမြို့ရှိ ခြံဝန်းကျယ်ကြီး အတွင်းရှိ တိုက်အိမ်ထဲတွင်........

ဧည့်ခန်းထဲ၌ အရက်ပုလင်းနှင့် စားသောက်ဖွယ်ရာများ ပြည့်နေသည်။  သူဇာလည်း ဆတ်တီခုံပေါ်တွင် ဦးတောက်ထိန်၏ ဘေးမှာ ထိုင်လျှက် အရက်နှစ်ခွက်ခန့် သောက်ပြီး၊ အဝတ်အစားများ ချွတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် အရက်လေး မော့လိုက်၊ သူဇာ၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် နို့အုံကို ပွတ်သပ်လိုက် လုပ်နေရင်း

" ရှယ်ဘဲကွာ၊ အရင်ကထက် ပိုထွားလာတယ် ဟဲ ဟဲ ဟဲ "

ဘာမျှ ပြန်မပြောဘဲ အလိုက်သင့် နေပေးရင်း ဦးတောက်ထိန်တို့အား အရက်ငှဲ့ပေးနေသည်။ အမျိုးသား 4 ယောက်လုံးကလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ခင်းထားသော ရေမြုပ်မွှေ့ယာကြီး နံဘေးတွင် အရက်သောက်ရင်း အဝတ်ဗလာနှင့် ဖြူဖွေး တင်းရင်းနေသော သူဇာ၏ စူဖြိုးသည့်အလှကို အမြည်းသဖွယ် ကြည့်နေကြသည်။ 

" သူဇာ၊ လီးစုပ်ပေးစမ်း "

ဦးတောက်ထိန်၏ အသံက ဖါသည်မ တစ်ယောက်အား အမိန့်ပေးသည့် အသံ ဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် ဒင်းတို့၏ အလိုကို လိုက်လျောရမည့် အနေအထားမို့၊ ဦးတောက်ထိန်၏ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။

ဦးတောက်ထိန်၏ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် စုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးမှာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စုတ်ကိုင်၍ မရပေ။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဖက် စုတ်ကိုင်ကာ အရည်ပြားကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ နီရဲကာ အရည် စိုလဲ့နေသော ဒစ်ပြဲကြီး ပေါ်လာ၏။ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်၏။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!!! အိုးးး ဟိုးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !!! ရှီးးးးးးး "

ဦးတောက်ထိန်၏ ပေါင်တွင်းကြောများပင် တွန့်သွားသည်။ လီးစုပ်ပေးနေရင်း သူဇာ၏ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်နေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း လီးကို စုပ်ပေးနေရာ

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!!! ရှီးးးးး !!!'ဟားးးးးး ရပြီ ရပြီ !!!! ဟူးးးးး "

လီးစုပ်ပေးသည်နှင့်ပင် တချီ ပြီးသွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် လီးစုပ်တာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူဇာ့အား ခေါ်ကာ ရေမြုပ်မွှေ့ယာပေါ် တက်ခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ပတ်လတ်လှန် အိပ်ကာ

" ငါ့အပေါ်ကနေ တက်စောင့်ပေးစမ်း "

ဦးတောက်ထိန်ပေါ် တက်ခွကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကို ကိုင်၍ စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။ 

" ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !! ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !! "

အပျိုစောက်ပတ် မဟုတ်သော်လည်း အလိုးမခံရတာ 5 နှစ်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်စဖြင့် အပျိုစောက်ပတ်ကဲ့သို့ ကျပ်ထုတ်နေ၏။ အရည်များ ထွက်နေသဖြင့် လီးကြီး လျှောလျှောလျှူလျှူ ဝင်သွားသော်လည်း အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်သွားသည်။လီးတစ်ဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားပြီး ဆီးခုံခြင်း ထိသွားသည်။ 

နာကျည်းစိတ် ရှိသော်လည်း အရက် အနည်းငယ် မူးနေသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်က ထကြွလာသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးတောက်ထိန်၏ ရင်ဘက်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကို စကောဝိုင်းလိုက်၊ ရှေ့တိုးနောက်စုတ် ညှောင့်လိုးလိုက်၊ မြင်းစီးသလို လုပ်လိုက်ဖြင့် အားရပါးရ ညှောင့်တော့သည်။ ဦးတောက်ထိန်ကလည်း သူဇာ၏ နို့အုံကို ဖျစ်ညှစ်ကာ အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးသည်။

" ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !! အ အ အ အ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! အိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ရှယ်ဘဲဟေ့ !! ရှီးးးးး " 

လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒင်ပြည့် ကျပ်ပြည့် ရှိနေသည်။ အပေါ်မှ ညှောင့်ရင်း ဦးတောက်ထိန်၏ လမွှေးများနှင့် စောက်စိကို ဖိဖိ ပွတ်နေရာ သူဇာတစ်ယောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ

" ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !! အ အ အ အ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !!! အားးးးး ရှီးးးး ဟားးးးး !!! အင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးးးး "

ဖင်ကြီး ကော့ကာကော့ကာနှင့် ဦးတောက်ထိန်ပေါ် လဲကျသွားသည်။ သူဇာ တစ်ချီ ပြီးသွားပြီး။ 

" သူဇာရေ၊ ငါ့လီးမှာ ပေနေတဲ့ မင့် စောက်ရည်တွေ ပြောင်အောင် လျှက်လိုက်စမ်း "

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !! ဟူးးးးး "

လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ပြီး ဦးတောက်ထိန်၏ ဘေးတွင် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖင်ကုန်းကာ လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စုပ်လိုက်သည်။ 

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးးး ဟိုးးး ရှီးးးး "

ဖင်ကုန်းကာ လီးစုပ်နေသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ နောက်သို့ ပြူထွက်နေသည်။ ဦးတင်မြိုင်သည် အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်ပြီး သူဇာ့ အနောက်ဘက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ဒစ်ကို တံတွေးသုပ်ကာ စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်၏။ ပြီးနောက် သူဇာ၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အူးးးးးး "

တစ်ချက်ထဲနှင့် လီးတစ်ဆုံး ပင့်သွင်းခံရ၍ သားအိမ် အောင့်သွားသည်။ လီးကော့ကြီးမှာ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများအား ကန့်လန့် ထိုးကာ သားအိမ်ထိ ဝင်ဝင်စောင့်သည်။ သားအိမ်အောင့်သော်လည်း ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို မထုတ်ရဲပေ။ သူတို့ မြန်မြန်ပြီးမှ သက်သာမည် ဖြစ်သဖြင့် အောင့်ခံလိုက်သည်။

" ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အု အု အု အု !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ "

ဦးတင်မြိုင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေ၏။ ထို့ကြောင့် ဦးတောက်ထိန်၏ လီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်ပေးနိုင်သဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ လက်ဝါးနုနုလေးဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးခံရ၍ ဦးတောက်ထိန်တစ်ယောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ဘဲ 

" အ အ အ အ !!! ပြီးတော့မယ် !! ပြီးတော့မယ် !! ပါးစပ်ဟ !! ပါးစပ်ဟ !!! အားးးးး ရှီးးးး ဟားးးး "

သူဇာလည်း အလိုက်သင့် လီးကို ငုံပေးလိုက်ရာ တပြစ်ပြစ်နှင့် ပန်းလိုက်သော သုပ်ရည်များ အာခေါင်ထဲ ဝင်လာသည်။ သုပ်ရည်များ ကုန်အောင် မြိုချလိုက်ပြီး ဒစ်ကို စုပ်လိုက်ရာ ဦးတောက်ထိန် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးသွားသည်။ 

ဦးတင်မြိုင်လည်း ပြီးတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ သူဇာ့ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။ စောက်ရည်များ ပေနေသော လီးကြီးကို စုပ်ပေးရပြန်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !! အ အ အ အ !!! အားးးး ရှီးးးး ဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !! ဟူးးးး "

လရည်များအား မြိုချပြီး လီးကို စုပ်ပေးနေစဉ် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတစ်ချောင်း ဝင်လာပြန်သည်။ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကဲ့သို့ မာကြောပြီး အဖုအထစ်များကြောင့် စောက်ပတ် တခုလုံး နာသွားသည်။ ကျားကြီး လိုးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ အားးးးး "

လီးမှ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများအား ရက်စက်စွာ ပွတ်တိုက်သွားသဖြင့် အတွင်းသားများ ပွန်းကုန်သည်။ သားအိမ်အောင့်ကာ စောက်ပတ်လည်း ကျိမ်းစပ်နေပြီ။ ကျားညီနောင် လိုးပြီးချိန်တွင် သူဇာ့ခမျာ ခွေကျသွားတော့၏။

" တောက်စ် !! ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ၊ အိုးကြီးကလည်း အယ်နေတော့ အားမနာတန်း ဝုန်းပစ်လိုက်တယ် အဟေးးးး "

" ကိုင်း ဒါလေး သောက်လိုက်ဦး၊ ပြီးမှ အဲ့ဒီအိုးကို ထပ် ဖြိုတာပေါ့ကွာ "

" အာစိရေ၊ ကျုပ်တော့ ဒီည မအိပ်တော့ဘူးနော "

" မနက် မန္တလေးကို ဆင်းရမှာလေကွာ၊ ဟိုရောက်လည်း စိတ်ကြိုက် စွဲလို့ ရနေတာကို "

" ကိုတင်မြိုင် မောင်းမှာလေ၊ ကျုပ်တို့က အိပ်ပြီး လိုက်ခဲ့ရုံဘဲ၊ အဟဲ "

" အေးပါကွာ၊ ငါ့ကောင်တွေ စိတ်ကြိုက် လုပ်ပါ "

" ဒါမှ ဒို့အာစိကွ !! Cheersssss "

" Cheersssss !!!! "

သူတို့ စကားသံ ကြားသဖြင့် ဒီတညလုံး အလိုးခံရတော့မည်မှန်း သူဇာ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ 15 mins ခန့်ကြာသော် ကျားလေးသည် အရက်ပုလင်းနှင့် ခွက်ကိုင်၍ လီးတန်းလန်းနှင့် သူဇာ့ထံ လျှောက်လာသည်။

" ရော့ !! ဒါလေး မော့လိုက်ဦး "

သူဇာလည်း တစ်ကျိုက်ထဲ မော့လိုက်သည်။ မူးမှ ဖြစ်မည်ဆိုတာ သဘောပေါက်သည်လေ။ အရက်က လည်ပင်းထဲ ပူဆင်းသွား၏။

 နောက်တစ်ခွက်----- ----- ----- -----

သုံးခွက်မြောက် မော့အပြီးတွင် ဒေါင်ချာဆိုင်းသွား၏။ အရက်တစ်ပိုင်းခန့် ဝင်သွားသောကြောင့် အားလုံးကိုလည်း နှစ်ထပ် မြင်နေပြီ။ မွှေ့ယာပေါ် လက်ထောက်ကာ မူးနေသော သူဇာ၏ ကိုယ်တုံးလုံး အလှကို ကြည့်ကာ အားလုံး သဘောကျနေကြသည်။ 

ကျားလေးသည် သူဇာ့အား ပတ်လတ် လှန်လိုက်သည်။ သူမ၏ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်၏။ ပြီးနောက် ဂေါ်လီများ ဖုထစ်နေသော လီးကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို တေ့ကာ စောင့်ထိုးလိုက်သည်။

" အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး "

သူဇာ၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွား၏။ တစ်ချက်တည်းနှင့် လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းခံရသဖြင့် ခံရခက်လှသည်။ လီးပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နံရံကို ပွတ်တိုက်နေမှုက နာကျင်လှသည်။ ကျားလေးကလည်း လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း လီးတစ်ဆုံး စောင့်စောင့်သွင်းသည်။ 

" အင့် !! ဗွတ် ဗွတ် ဗျစ် ဗျစ် !! အားးးး !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျိ ဗျိ !!!' အားးးးးး "

အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စောင့်လိုးပြီးသော် ကျားလေးသည် သူဇာ့အား ပွေ့ပိုက်ကာ ပတ်လတ် လှဲလိုက်သည်။ လီးတက်လျှက်နှင့် သူဇာသည် ကျားလေးပေါ် ရောက်သွားသည်။ 

ဦးတောက်ထိန်သည် ကျားလေးပေါ်တွင် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတပ်လျှက် ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော သူဇာ၏ နောက်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ 

ပြီးနောက် စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ ညှပ် လိုးခံရတော့မည်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အံကို တင်းတင်း ကြိတ်ထားလိုက်သည်။ ဒစ် နွေးနွေးကြီးက စအိုပေါက်ကို လာထောက်သည်။

" ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ "

စအိုထဲ ဒစ်ဝင်သွားပြီ။ သူဇာ၏ ခါးကို ဖိကာ လီးကို တစ်ထစ်ခြင်း သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!!!! အီးးးးးးးးး "

လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ထစ်ထစ်နှင့် တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီ။ ထို တစ်ဝက်ခန့်ကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ ထင်ထားသလောက် မနာသေးပေ။ 

ထို့ကြောင့် သူဇာလည်း အံကြိတ်ထားမှုကို လျော့လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှ ဦးတောက်ထိန်သည် ဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ အားနှင့် လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် !!! ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အောင်မလေးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !!! "

ရှည်လျားကြီးမားသော လီးကြီး ဖင်ခေါင်းထဲ တစ်ဆုံး စောင့်သွင်းခံလိုက်ရသဖြင့် ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်မိသည်။ နာကျင်မှု ဝေဒနာကို အမည်ပင် မဖေါ်ပြနိုင်ပေ။ 

သောက်ထားသမျှ အမူးပြေသွားပြီး မျက်ရည်ပင် ကျလာသည်။ လီးကို ထုတ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးး နာတယ် !! နာတယ် !!! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးး !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အူးးးးးး "

ဦးတောက်ထိန်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသလို အောက်မှ ကျားလေးကလည်း ပင့်ပင့်ပြီး လိုးသည်။ ဂေါ်လီလီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်ထွက်နေသကဲ့သို့ ဖင်ပေါက်ထဲလဲ လီးတစ်ချောင်းက မညှာမတာ ဝင်ထွက်နေ၏။ 

သူဇာလည်း မျက်နှာလေး နီရဲ ရှုံ့မဲ့ကာ တအားအားနှင့် လှိမ့်ခံနေရသည်။ ဦးတောက်ထိန်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာပြီး

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဗလွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!!!"

လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ သူဇာ့ ပါးစပ်နား ကပ်ပေးလိုက်သည်။ မိမိဖင်ကို လိုးထားသော လီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် ကွင်းတိုက်ကာ လရည်များအား သူဇာ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။

" အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !!! ဟူးးးးးး "

ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော လရည်များအား မြိုချပြီး လီးကို ပြောင်အောင် လျှက်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဦးတင်မြိုင်၏ လီးကြီး ဝင်လာသည်။

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးး "

......................................................................

ဦးတောက်ထိန်တို့အဖွဲ့ တညလုံး သောက်လိုက် လိုးလိုက်နှင့် သူဇာ့ခမျာ မြော့မြော့လေး ကျန်ခဲ့သည်။ ပါးစပ်ထဲလည်း သုပ်ညှီနံ့တွေ လှိုင်နေပြီ။ ကျားညီနောင်၏ ဂေါ်လီ လီးနှစ်ချောင်း ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ ညှပ်လိုးစဉ်က နာကျင်လွန်း၍ သတိလစ်မတက် ခံစားရသည်။ နံက် 4:00 am ခန့်မှ လိုးပွဲ ရပ်သွားသည်။

ဦးတောက်ထိန်တို့ တစ်ဖွဲ့လုံး တစ်ခူးခူး တစ်ခေါခေါနှင့် အိပ်ပျော်နေစဉ် သူဇာသည် ရှိသမျှ ခွန်အားလေးနှင့် ဒယီးဒယိုင် ထလာပြီး အိပ်ထဲ အရံသင့် ထဲ့လာသော ပလာယာကို ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကားစီ သွားကာ ကားအောက်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။

2 mins ခန့် အကြာတွင် ကားအောက်မှ ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ ဦးတောက်ထိန်တို့နှင့် လိုက်လာကတည်းက ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးသား ဖြစ်သည်လေ။ 

မနက်ဖန် ဆိုလျှင် သူမတို့၏ ဘဝကို ဖျက်ဆီးခဲ့သော လူယုတ်မာ လေးယောက်အား လှလှပပကြီး ကလှည့်စား ချေနိုင်မည့်အပြင် သူမ ချစ်ရပါသော အေးမ၏ ဘဝလေး ဖြောင့်ဖြူးသာယာသွားမည် ဖြစ်သည်။

မနက် 10:00 am ခန့်မှ ဦးတောက်ထိန်တို့အဖွဲ့ နိုးလာသည်။ 11:00 am ခန့်တွင် ကလောမှ မန္တလေးသို့ ရွာငံလမ်းမှ ပြန်ခဲ့သည်။ ဦးတင်မြိုင် မောင်းခဲ့ပြီး ရှေ့ခန်းတွင် ကျားလေး ထိုင်သည်။ 

နောက်ခန်းတွင် သူဇာက ဦးတောက်ထိန်နှင့် ကျားကြီး၏ အလည်တွင် ထိုင်၍ လိုက်ပါခဲ့သည်။

" တင်မြိုင်ရေ !! ဖြည်းဖြည်းမောင်းကွာ !! ရွာငံလမ်းက အတက်အဆင်း ကြမ်းတယ် "

" စိတ်ချပါ အာစိရာ!! အာစိသာ ဇိမ်နဲ့ လိုက်ခဲ့ ဟုတ်ပြီလား "

" Ok !! Ok !! ဟဲ ဟဲ ဟဲ !! ချစ်လေးရေ !! ကိုယ့် လီးက မင့်နှုတ်ခမ်းလေးကို တောင့်တ နေတယ်ကွဲ့ "

သူဇာလည်း ဦးတောက်ထိန်၏ ပုဆိုးကို လှန်၍ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ မှန် အနက်ရောင်များ ဖြစ်သဖြင့် အပြင်မှ အတွင်းသို့ မမြင်နိုင်ပေ။ ကျားကြီးက သူဇာ၏ ထမိန်ကို လှန်ကာ စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေသည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !! အိုးးး ဟိုးးးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !! ဟားးးး "

ဦးတောက်ထိန်သည် သူဇာ၏ နို့အုံကို ပွတ်သပ်ရင်း လီးစုပ်ခံနေသည်။ ကျားလေးက ရှေ့ခန်းမှနေ၍ လည်ပြန် ကြည့်နေ၏။ တောင် အဆင်းလမ်း တစ်ခု အရောက်တွင် 

ကျားကြီးက သူ၏ လီးဖြင့် သူဇာ့ စောက်ပတ်အား တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးး "

သူဇာ့အသံ ခပ်စူးစူးလေး ထွက်လာသဖြင့် ဦးတင်မြိုင်က နောက်ကြည့်မှန်မှ လှည့်အကြည့် တစ်ဖက် အကွေ့မှ အတက်ကား တစ်စီး ရုတ်တရက် ပေါ်လာသဖြင့် 

" ဟာ !!! ကားးးး ကားးး "

ကျားလေး ထအော်သည်။ ဦးတင်မြိုင်လည်း စတီယာယင်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ဂီယာဖြုတ်ကာ ဘရိတ် နင်းလိုက်စဉ် 

" ကျွီ !!!!! ဟာ !! ဘရိတ် ပေါက်သွားပြီ "

ဦးတောက်ထိန်လည်း လန့်သွားပြီး

" ဂီယာချိန်း !! ဂီယာချိန်းးးး "

" ကလပ်လည်း ပေါက်သွားပြီ၊ ဂီယာ ထိုးလို့ မရတော့ဘူး "

ကားလေးထဲ ဆူညံကုန်၏။ ကားလေးမှာ တောင်ဆင်းအတိုင်း အရှိန်ဖြင့် ထိုးဆင်းနေပြီ။

" တောင်နံရံကို ဝင်တိုက်လိုက် "

" ဟုတ် ဟုတ် အာစိ "

ဦးတင်မြိုင်သည် စတီယာယင်ကို ဆွဲကွေ့ကာ တောင်နံရံကို ဝင်တိုက်ရန် ကျိုးစားသည်။ ဒါမှ ချောက်ထဲ မကြဘဲ သူတို့ အသက် ရှင်နိုင်မည်လေ။ သူဇာသည် ရုတ်တရက် နောက်ခန်းမှနေ၍ ဦးတင်မြိုင်ကို သိုင်းဖက်ကာ စတီယာယင်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။

" ဟာ ဘာလုပ်တာလည်းးး လွှတ် လွှတ် စောက်ကောင်မ !! အားလုံး သေကုန်မယ် "

ဦးတောက်ထိန်တို့လည်း ကြောင်အသွားပြီး သူဇာ့အား ဖမ်းဆွဲရန် သတိမရတော့ပေ။

" ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားးး ရှင်တို့လို လူယုတ်မာတွေကို သေလမ်း ပို့မလို့လေ "

ကားလေးက ချောက်ထဲ ဦးတည်နေပြီ။

" လွှတ် လွှတ် လွှတ် !!! အားးးးးးးး "

......................................................................................................

အေးမ တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသည်။ သူဇာ ရေးထားသော စာအရ အောင်အောင်၏ ဦးလေး ဆိုသူမှာ ဦးတောက်ထိန်တို့မှန်း သိလိုက်ပြီး ပြဿနာ သွားရှင်းမည် ဟုသာ သဘောပေါက်သည်။ 

သူမ ဘဝ အေးချမ်းရန် သူဇာတစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ အသက်နဲ့ ရင်းပြီး လုပ်ဆောင်လိမ့်မည် မထင်ခဲ့။ သူဇာ ထွက်သွားကတည်းက ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် မျှော်နေခဲ့သည်။ ယခုတော့ ကား Accident နှင့် ဆုံးပြီ တဲ့။

အောင်အောင်သည် တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော အေးမအား ပွေ့ဖက်ကာ

" မငိုပါနဲ့ အေးမရယ်၊ ကိုအောင်လည်း ဦးလေးတစ်ယောက် ဆုံးရှုံးသွားတာဘဲ၊ ကိုယ်တို့ မင်္ဂလာပွဲကို စီစဉ်ဖို့ သွားရင်း ဖြစ်သွားတာ ကိုယ်လည်း ယူကျုံးမရ ခံစားရတာဘဲလေ၊ စိတ်ချပါ အေးမကို ကိုအောင် တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်သွားမယ်နော် "

အောင်အောင့် ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ ဘာမျှ မသိရှာသော အောင်အောင့်အား မော့ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့် ပြုံးပြလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့

" ကိုအောင်ရယ်၊ သူတို့ အခုလို သေရတာက အေးမတို့ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် စီစဉ်ဖို့ သွားရင်း သေရတာ မဟုတ်ဘူး၊ လူယုတ်မာတွေကို သူဇာ ဆိုတဲ့ ပန်းလေး တစ်ပွင့်က အသက်နဲ့ရင်းပြီး ကလှည့်စား ချေလိုက်တာလေ၊ ပြီးတော့ ကိုအောင်နဲ့ အေးမ အတွက်ပါ အသက်ပေးသွားတာပါရှင် "


 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ပန်းတစ်ပွင့်၏ ကလှည့်စား အပိုင်း ( ၁ )

ပန်းတစ်ပွင့်၏ ကလှည့်စား အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - သာဂိ

မန္တလေးမြို့၊ စက်မှု (၁) ၊ ရတနာဘုံတက္ကသိုလ်သို့ သွားရာ လမ်းထိပ်တွင် ကွမ်းယာဆိုင်လေး တစ်ဆိုင် ရှိသည်။ ထို ကွမ်းယာဆိုင်လေးသည် သူဇာနှင့် အေးမ ဆိုသော ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ဖွင့်လှစ်ထားသော ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင် ဖြစ်သည်။ 

နှစ်ဦးစလုံးသည် အသက် 18 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး လုံးကြီး ပေါက်လှများဖြစ်ကြသည်။ သူဇာသည် အသားဖြူပြီး အေးမသည် အသားညို၏။ မိဘများ၏ စီးပွါးရေး အခြေအနေအရ ကျောင်းစာကို နဝမတန်းထိသာ တက်ရောက်နိုင်ပြီး ကွမ်းယာဆိုင်လေး ဖွင့်ကာ လုပ်ကိုင် စားသောက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ 

သူဇာသည် မိဘနှစ်ပါးလုံး ကွယ်လွန်သွားသဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူထံ မှီခိုနေရသည်။ အဒေါ်၏မိသားစုမှာလည်း လက်လုပ် လက်စားများ ဖြစ်ကြသဖြင့် မပြေလည်ကြပေ။ အေးမသည်လည်း ပထွေးဖြစ်သူနှင့် နေရသူ ဖြစ်သည်။ ပထွေးမှာ ပန်းရံဆရာတစ်ဦးဖြစ်ပြီး အသက် 40 ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ ပန်းရံဆရာဟု ဆိုသော်လည်း ယခင်က အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိဘဲ ကြုံရာ ကျပန်း လုပ်ကိုင်သူ တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ခိုး၊ ဆိုး၊ နှိုက်နှင့် ထောင်ကျဘူးသည်။ 

ထိုစဉ်က သူ၏ ဆရာသမားဖြစ်သူ ဦးတောက်ထိန် ဆိုသူနှင့် အတူတကွ ထောင်ကျခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထောင်မှ ထွက်လာသော်အခါ ပန်းရံ ဝင်လုပ်ရင်း ဆရာတစ်ဆူ ဖြစ်လာသည်။ ထိုသို့ ဖြစ်လာရန်လည်း ဦးတောက်ထိန်၏ အကြံအဥာဏ် များစွာ ပါ၏။ 

အေးမ၏ မိခင်မှာ နှစ်လုံး သုံးလုံး အလောင်းကစား ဝါသနာထုံသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အေးမနှင့် သူဇာ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အပျိုပေါက်လေးများဖြစ်ကြပြီး တင်ထွား၊ ရင်ကားနှင့် ချစ်စဖွယ် မျက်နှာလေးများ ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ အပြောလည်း ချိုသဖြင့် သူမတို့၏ ကွမ်းယာဆိုင်လေးမှာ ဖေါက်သည်များစည်ကားလှသည်။

တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ညီအမ အရင်းများကဲ့သို့ပင် ချစ်ကြသည်။ အေးမသည် အိမ်တွင် ထမင်း၊ ဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီးမှ သူဇာအတွက်ပါ ထမင်းချိုင့်ထုပ်ကာ ဆိုင်ကိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူဇာသည် နေ့စဉ် ဆိုင်သို့ ဦးစွာ ရောက်ရှိနေကြ ဖြစ်သည်။ ယနေ့လည်း ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ရေချိုးကာ သနပ်ခါး သွေးနေစဉ် အနောက်မှ တစ်စုံတစ်ဦးက ကြည့်နေသကဲ့သို့ စိတ်ထဲ မလုံသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်မြိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ထမိန်ရင်လျှားနှင့် သနပ်ခါးသွေးနေသော အေးမ၏ နောက်ပိုင်းအလှမှာ အသည်းယားစရာပင်။ သနပ်ခါးသွေးလိုက်တိုင်း စကောဝိုင်းလို ခါယမ်းနေသော ဖင်လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်ကြီးက ဦးတင်မြိုင်၏ ရမ္မက်စိတ်ကို နိုးထစေသည်။ 

“ အို !!! ဦးလေး !! ဘာ !! ဘာ လိုလို့လည်း “

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ အသံကြားလို့ ကြည့်မိတာပါဟ၊ နင် ဆိုင်ကို မသွားသေးဘူးလား “

“ ဟုတ်၊ အခု သနပ်ခါးလိမ်းပီးရင် သွားတော့မလို့ “

“ အော် !!! အေးး အေး ၊ ဒါနဲ့ နင့် အမေရော ၊ ဒီနေ့ အရာတော်ပွဲ သွားဖြစ်ကြလား “

“ သွားလိုက်ပြီ ဦးလေး “

“ အေး အေး ၊ ငါ သွားပြီဟေ့ “

“ ဟုတ် ဟုတ် “

အေးမလည်း ဆိုင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ ဆိုင်သို့ရောက်သော် ထို အဖြစ်အပျက်ကို သူဇာ့အား ပြောပြရန် စဉ်းစားသော်လည်း မပြောဖြစ်တော့ပေ။ ဒီကနေ့မှ မိုးက သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းနေသဖြင့် ညနေပိုင်း ဆိုင်စောစောသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ မိခင်သည် ညအိပ်ခရီး သွားသဖြင့် သူဇာနှင့် အိပ်ရန် စဉ်းစားသော်လည်း ခါတိုင်းလည်း ဒီလို အိပ်နေကြမို့ သူဇာ့ထံ မအိပ်ဖြစ်တော့ပေ။ 

အေးမ၏ မိခင်သည် ဟိုပွဲအကြောင်းပြ၊ ဒီပွဲ အကြောင်းပြနှင့် ဖဲဝိုင်း လှဲ့ရိုက်နေကြ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ရေချိုး၊ ထမင်းစားပြီး အခန်းထဲတွင် ခေတ္တ လှဲနေလိုက်သည်။ 6:30 pm ခန့်တွင် အိမ်ပေါ်သို့ လူ တက်လာသော အသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့်

“ ဦးလေး လား ”

“ အေး ဟေ့ ”

“ ဦးလေး ထမင်းစားတော့မှာလား ”

“ မစားသေးဘူး၊ မိုးမိလာလို့ ဆေးလေး ဘာလေးမှီဝဲပီးမှ စားတော့မယ် ”

“ ဟုတ်ကဲ့၊ ဦးလေး ဆာရင်ပြောနော ”

“ အေး အေး ”

ဦးတင်မြိုင် အရက်သောက်ဦးမည်ကို သဘောပေါက်လိုက်သဖြင့် အပြင် မထွက်တော့ဘဲ အခန်းထဲမှာ မှိန်းနေလိုက်သည်။

“ ဝုန်းးးးးး ဒလိန်းးးလိန်းးး လိန်းးး ဂျိမ်းးး ဂျိမ်းးး ဝေါ !!!!!!!!!!! ”

မိုးရော လေပါ ကောင်းလွန်းသဖြင့် မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ သူမ၏ ခြေသလုံးအား တစ်စုံတစ်ယောက်က ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေသလို ခံစားရသဖြင့် အေးမ လန့်နိုးသွားသည်။ မီးပျက်သွားသဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး မှောင်နေသော်လည်း ဧည့်ခန်းထဲမှ Emergency Lamp မီးယောင်ကြောင့် အခန်းထဲတွင် ဝိုးတိုးဝါးတား လင်းနေသည်။

“ ဟင် !!! လူ !! လူ !! လူ !!! ရှင် !! ရှင် !! ဘယ်သူလည်း !! ဟင် !!! ဦးလေးးး ဒါ !!! ဒါ !! ဘာလုပ်တာလည်း ”

ဦးတင်မြိုင်အား ဝါးတားတား မြင်လိုက်ရသည်။ အရက်နံ့တွေလည်း လှိုင်လို့။

“ သြော် !! ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး !! မိုးတွေ တစ်အား သည်းနေတော့၊ အေးမ ဆောင်တွေ ဘာတွေ လွတ်နေမှာ စိုးလို့ ဦးက လာကြည့်ပေးတာပါ ”

“ အို !! မလိုဘူး !! ရှင် !! ရှင် အခုချက်ခြင်း အခန်းထဲက ထွက်သွားးး သွားးးး ”

“ မင်းအတွက် မလိုအပ်ပေမယ့်၊ ငါ့အတွက် လိုအပ်တယ် အေးမ၊ နင်ဘဲ ပြောခဲ့တာလေ၊ ဦးလေး ဆာရင် ပြောဆို၊ အခု ငါ့လီးက နင့်စောက်ဖုတ်ကို စားခြင်လို့တဲ့ ”

“ ရှင် !! ရှင် မမိ်ုက်ရိုင်းနဲ့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော် ”

“ ဝုန်းးးးးး ဂျိမ်းးးး ဒလိန်းးးလိန်းး လိန်းးး လိန်းးး ဝေါ !!! ဝေါ !!!! ”

“ အော်လေ၊ အော်စမ်းဘာ ၊ နင့်စိတ်ကြိုက် အော်လိုက်စမ်း၊ နင့် လည်ချောင်း ကွဲသွားတောင် မိုးသံ လေသံနဲ့ ဘယ်သူမှ ကြားမှာ မဟုတ်ဘူး ”

“ ရှင် !! ရှင် !! လူယုတ်မာကြီး၊ ခွေးကြီး ”

“ ဘာ ”

“ ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး အားးးးးးးးးး ”

ဦးတင်မြိုင်၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်များက အေးမ မျက်နှာပေါ် တရစပ် ကျသွားသည်။ အေးမလည်း ခွေခွေလေး လဲသွားကာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးစများပင် ထွက်လာ၏။ ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမပေါ် ဖိထိုင်လိုက်ပြီး အသင့် ယူဆောင်လာသော ကြိုးနှင့် အေးမ၏ လက်နှစ်ဖက်အား ခေါင်းရင်း အိမ်တိုင်တွင် ပူး ချည်လိုက်သည်။

“ ရှင် !! ရှင် !! ကျွန်မကို လွှတ်နော် !!! အမေရေ !!! အီးးးးးးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဟီးးး ”

“ ကောင်မ !! တိတ်တိတ်နေစမ်း !! ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး အားးးးးးး ”

ပါးနှစ်ဖက်လုံး ထူပူ နာကျင်သွားသည်။ ဦးတင်မြိုင်လည်း တဏှာစိတ် ထန်နေသဖြင့် ညှာတာရကောင်းမှန်း မသိတော့။ 

“ အမေရေ၊ ကယ်ပါဦးးးး !!!! မလုပ်နဲ့ !!! မလုပ်ပါနဲ့ !!!! ”

“ ဗျိ !!! ဗျိ !!! ဗျိ !!! ဗျီးးးး !!!!!! အားးးးးးးး ”

ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ကာ အင်္ကျီအား တစ်စစီ ဆွဲဖြဲပစ်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် အေးမ၏ အောက်ပိုင်း ဟာလာ ဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်။ အထက်ပိုင်းတွင်တော့ အတွင်းခံ ဘရာဇီယာ ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး ကျန်ရှိနေသေးသည်။ 

အဝတ်အစားများ ဆုတ်ဖြဲခံထားရသည့် အေးမ၏ ပုံစံမှာ ဦးတင်မြိုင်အတွက် ပိုမို ရမ္မက်ထန်စေသည်။ အသက် 18 နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ အပျိုပေါက်လေးခမျာတော့ ကြောက်စိတ်တွေ ကြီးစိုးနေ၏။ ဦးတင်မြိုင်သည် သူ၏ အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ မတ်တပ် ရပ်လိုက်သည်။ 

ဒီကနေ့ မယားပါသမီး၏ အပျိုရည်ကို မိန်ရှက်စွာ မှီဝဲရတော့မည်။ ဒီနေ့ကို စောင့်ခဲ့တာ 3 နှစ် ရှိပြီလေ။ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

“ ဒလိန်းးးး လိန်းးး လိန်းးး လိန်းး ဂျိမ်းးး ဂျိမ်းးး ”

လျှပ်စီးရောင်အောက်တွင် ဦးတင်မြိုင်၏ ပုံစံမှာ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။ တဏှာဘီလူး စီးနေသော လီးကြီးမှာလည်း နဲတာကြီး မဟုတ်ပေ။ 

သူမ၏ လက်ဖျံရိုးခန့် တုတ်ပြီး၊ 6” ကျော်ကျော် ရှည်သော လီးကြီးမှာလည်း မီးရောင်အောက်တွင် ပါးပြင်းထောင်နေသော မြွေတစ်ကောင်အလား ထိတ်လန့်မိသည်။ ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ 

“ မလုပ်၊ မလုပ်ပါနဲ့ ဦးလေးရယ်၊ ကျွန်မ ၊ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ် ”

“ နင်သာ အသာတကြည် ခံလိုက်စမ်းပါ အေးမရာ၊ နောက်မှ ငါ့လီးကြီးကို တန်းတန်းဆွဲသွားမယ် ဟင်းး ဟင်းး ဟင်း ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ ဦးလေးရယ် !!! ဗျုတ် ဗျုတ် ဗျိ ဗျိ ဗျီးးးးး !!!! အားးးးးးး ”

ဘရာဇီယာ ခပ်နွမ်းနွမ်းလေးကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်ရာ လုံးကျစ်ပြီး မွှေးညှင်းလေးများ သမ်းနေသော ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်ခန့် ရှိသည် နို့အုံလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏ နို့နှစ်လု့းကို အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ရင်း

“ တောက်စ် !! နို့တွေက အယ်နေတာဘဲဟေ့၊ မအေထက်တောင် ထွားသေးတယ် ”

“ မလုပ်နဲ့ ၊ မလုပ်ပါနဲ့၊ လူယုတ်မာကြီးးးးး အားးးးးး ”

အပျိုစဉ် နို့လေးမှာ မာကျစ်ကျစ်နှင့် ကိုင် ကောင်းလွန်း၍ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရာ အေးမမှာ နာကျင်လွန်း၍ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်နေရသည်။ လက်ကြမ်းကြီးနှင့် ဖျစ်ညှစ်ခံရသဖြင့် နို့အုံလေး နီရဲနေပြီ။ နို့ကိုင်၍ အားရသော် စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ခါလိုက်သည်။

“ အားးးးးးးးးး ”

ဦးတင်မြိုင်သည် မယားပါသမီး အပျိုပေါက်လေးအား စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်နေ၏။ နာကျင်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

“ နင်ကသာ မလုပ်ပါနဲ့ ပြောနေတာ၊ နင့် စောက်ဖုတ်က ခံခြင်လို့ အရည်တောင် ထွက်နေပြီ။ ”

“ မဟုတ်ဘူးးးး မဟုတ်ဘူးးး အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး အားးးးးးး ”

စောက်မွှေးနုနုလေးများကို စုတ်ကိုင်ခံရသဖြင့် နာကျင်သွားသည်။ ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏ ခါးကို ဆွဲလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်နှင့် လီး တစ်တန်းတည်း ဖြစ်သွားသည်။

“ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်၊ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ် ဦးလေးရယ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ”

ဦးတင်မြိုင်သည် အေးမ၏စကားကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ၏လက်ဝါးပေါ် တံတွေးထွေးကာ လီးကို ကွင်းတိုက်လိုက်သည်။ အေးမ၏ အကြည့်တွေက အကြောပျိုင်းပျိုင်း ထနေသော လီးကြီးပေါ် ရောက်သွားသည်။ လီးကြီးကို မြင်လေ ကြောက်လေ ဖြစ်ပြီး ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်း တစ်စစ်စစ် စိမ့်ထွက်နေသည်။ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချမ်းကို ဖြဲလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်တွင် လီးဒစ်ကြီး လာတေ့သည်။ 

“ အမေရေ ကယ်ပါဦးးးး အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

သူမဘဝ ပထွေး၏ လက်ထဲတွင် ရေတိမ်နစ်တော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ကြောက်လန့်မှုရော၊ ဝမ်းနည်းမှုတွေပါ ပေါင်းစုံကာ မိခင်ကို တမိသည်။ မိုးကလည်း ရွာလို့ ကောင်းနေဆဲ။

“ ဇိ !!! ဇိ !!! ဇွိ !!! အားးးးး မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး ”

“ ဖါသည်မလေး ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း၊ ဒီမှာ ဒစ်ဝင်နေပြီ ”

“ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးးး အားးးးးးးး ”

ဦးတင်မြိုင်သည် လူစိတ်ပြောက်ကာ ကာမဘီလူးစီးနေပြီ။ အရိုက်ခံရ၍ ပါးနှစ်ဖက်လုံး ထူပူနေပြီ။ ဒစ်ဝင်သည်နှင့်

“ အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ !! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

သံချောင်းလို တင်းမာနေသော လီးကြီးသည် စောက်ပတ် အတွင်းသားနုနုများကို ရက်စက်စွာ ပွတ်တိုက်သွားသည်။ လီးကြီး၏ သုံးပုံ တစ်ပုံခန့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်သွားပြီ။ 

လီးဒစ်အား အပျိုမှေးက တင်းခံထားသည်။ အေးမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေထောက်နှင့် မျက်နှာ ထိလုနီးပါး ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်ကာ အားနှင့် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !!!! အောင်မလေးးးးး သေပါပြီတော့ !!! နာတယ် !! နာတယ် !! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

လီးဒစ်ကြီးသည် အပျိုမှေးကို ရက်ရက်စက်စက် ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို အရှိန်နှင့် ဝင်စောင့်သည်။ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတက် ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !!!! အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး နာတယ် နာတယ် !!! အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !! အောင်မလေးးးးးး သေပါပြီတော့ !! ဗျစ် ဗျစ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးးးးးး ”

လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်၏ နူးညံ့သော အတွင်းသား နုနုများကို ရက်စက်စွာ ပွတ်တိုက်ရင်း သားအိမ်ကို ဝင်စောင့်သည်။ အေးမခမျာ ကမ္ဘာပျက်မတက် နာကျင်စွာ ငိုညည်းနေသလောက်၊ ဦးတင်မြိုင်အတွက်မူ အရိုးနု ဝါးနေရသကဲ့သို တစ်ထုတ်ထုတ်နှင့် အရသာ ရှိလှသည်။ 

နူးညံ့ နွေးထွေးလွန်းသော စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများ၏ အထိအတွေ့ကို ဇိမ်ခံရင်း တစ်ချက်ခြင်း စောင့်စောင့်လိုးသည်။ စောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အေးမလည်း ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ စောက်ပတ်လေးလည်း ကွဲသွား၍ လီးတွင် သွေးများ ရဲနေပြီ။ 

နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့ကာ ဟော်ဟစ် ငိုကျွေးနေသော အေးမ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာ ပိုရှိနေသည်။ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း ကျဉ်းမြောင်းလွန်းရာ လီးကို လက်နှင့် ဖျစ်ညှစ် စုတ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသည်။15 mins ခန့် စိမ်ပြေနပြေ လိုးပြီးနောက် ဦးတင်မြိုင်၏ စောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလားသည်။ လီးကြီးကလည်း အပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ပတ်ထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်ထွက်နေသည်။

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အ အ အ အ !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ကောင်းးလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ !!! ဟားးးးးးး ”

ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ထားပြီး လီးကြီး တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်ကာ သားအိမ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ ပူနွေး ချွဲပျစ်သော သုပ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် အေးမ၏ စောက်ပတ် အတွင်း ကြွက်သားများလည်း တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရည်များ တစ်စစ်စစ် ညှစ်ထုတ်တော့သည်။

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!!! ဟားးးး ရှီးးးးးး ”

2 mins ခန့် စိမ်ထားသော လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လေ အံသံများနှင့်အတူ သွေးရောင် လွှမ်းနေသည့် သုပ်ရည်များ ပလုံစီကာ အံထွက်လာသည်။ အေးမလည်း နုံးခွေသွားသည်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းရော အပြင်ပါ ပူထူ ကျိမ်းစပ်နေသည့်အပြင် သားအိမ်ပါ အောင့်နေပြီ။

ငိုကျွေးရလွန်းလို့ အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။ ဦးတင်မြိုင်သည် အရက်ခွက်ကို ငှဲ့ကာ မော့ချလိုက်သည်။ ဗိုက်ကို နှိပ်၍ တစ်အီးအီးဖြင့် ခွေခွေလေး ငိုကျွေးနေသော အေးမ၏ ညိုညို လုံးလုံး ခန္ဒာကိုယ်လေးအား တစ်စိမ့်စိမ့် ကြည့်နေသည်။ ဒီဟာလေးကို လိုးခြင်နေတာ ကြာပြီ။ 

ဒီကနေ့မှ အခါအခွင့် သင့်သွားသည်။ အေးမအား မုဒိန်းကျင့်လိုက်လို့ သူမ၏အမေ ပြဿနာရှာမှာလည်း စိုးရိမ်စရာ မလိုပေ။ ဒင်းအတွက် 2D 3D ဖိုးနှင့် Poker ဒေါင်းဖို့ ပိုက်ဆံ ထုတ်ပေးနိုင်လျှင် အေးဆေး။ ကြည်ံနေရင်း လီးက တင်းလာသဖြင့် ခွက်ထဲရှိ လက်ကျန်ကို မော့်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းတွင် စိုနေသော အရက်အား လျှာဖြင့် သပ်လိုက်ပြီး တောင်မက်လာသော လီးတန်းလန်းဖြင့် အေးမထံ လျှောက်လာသည်။

“ ခံလို့ကောင်းလား အေးမ ”

“ မသာကြီးးး လူယုတ်မာကြီးး ရှင့်ကို အမေနဲ့တိုင်ပြောမှာ ”

“ ဟေ !!! မင့် အမေကတောင် !! ဒီလို ဖြစ်စေခြင်လို့ !! မင်းနဲ့ ငါ့ကို တစ်အိမ်ထဲ ထားခဲ့ပြီး စိတ်ချလက်ချ ခရီးတွေ သွားနေတာလေ !! ငါကလည်း နင့်ကို လိုးခြင်နေတာ ကြာပြီ !! ဘာဖြစ်လည်းကွာ !! မအေရော သမီးပါ ငါ့ မယားဖြစ်တော့ နင့်အတွက် ဘာများ နစ်နာလို့လည်း ”

“ ဘာရှင့် !! ခွေးကြီးးးး ရှင်က ခွေးကျင့် ခွေးကြံ ကြံတာလေ ”

“ ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးး ဖျောင်းးးး !!!! အားးးးးးးးးးး ”

အေးမ၏ ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ချလိုက်သည်။

“ ကောင်မ !! နင့် ပါးစပ် ပိတ်ထားစမ်း ”

ပြောပြောဆိုဆို အေးမ၏ ပေါင်အား ဖြဲကာ ပေါင်ကြားတွင် ထူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ မိုးကလည်း သည်းကောင်းနေဆဲ။

“ မလုပ် !! မလုပ်ပါ !! မလုပ်ပါနဲ့တော့ !! နာလွန်းလို့ပါ ”

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!!! အားးးးးးးးးးးးးးး ”

.....................................................................................................................

သူဇာ ဆိုင်ခင်းပြီး ပုံမှန်ဖေါက်သည်များ၏ ကွမ်းယာထုတ်များအား ယာပြီးချိန်အထိ အေးမ ရောက်မလာပေ။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် သူမထက် နာရီဝက် ကျော်ကျော်သာ နောက်ကျသော အေးမသည် ယခုအချိန်အထိ ပေါ်မလာပေ။ 

သူဇာသည် အေးမအား သွေးသားရင်းခြာကဲ့သို့ ချစ်သဖြင့် အေးမ ပေါ်မလာသည်ကို စိတ်ပူမိသည်။ ခါတိုင်း နောက်ကျမည်ဆိုလျှင် ရွာထဲရှိ ကွမ်းယာထုတ်သော လူများနှင့် စကား ပါးနေကျ။ ဒီကနေ့မှ ဘာဖြစ်သည် မသိ။ သူဇာလည်း အလုပ် လုပ်ရတာ စိတ် မဖြောင့်ပေ။ ပုံမှန်ရောက်ရမည့် အချိန်ထက် 1 နာရီလောက် နောက်ကျမှ ဦးတင်မြိုင် လိုက်ပို့သော Cycle နှင့် အေးမ ရောက်လာသည်။ 

“ ပေါ်တော်မူ၊ ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ် ”

“ ငါ နေသိပ်မကောင်းလို့ပါ မိသူရယ် ”

“ နင် ဘာဖြစ်လာတာလည်း၊ ငါ့ကို ပြောစမ်း၊ နင့် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား ”

“ ငါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဟယ်၊ ညက အိပ်မပျော်လို့ပါ ”

“ အေးမ၊ ငါ့ကို မလိမ်နဲ့နော် ”

“ နင့်ကို ငါက ဘာ လိမ်စရာ ရှိလို့လည်း မိသူရယ်၊ ဒီည နင်နဲ့ လာအိပ်မလို့ ”

“ ငါနဲ့ တစ်သက်လုံး အိပ်လို့ရတယ်၊ နင် ဘာဖြစ်လာတာလည်းသာ ပြောစမ်း ”

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဆို၊  ဟော !! ဟိုမှာ !! ကွမ်း ထုတ်မဲ့သူတွေ လာပြီ ”

အေးမ ပြောသဖြင့် သူဇာလည်း ဆိုင်ရှေ့သို့ ကြည့်လိုက်ရာ Pajero အနက်ရောင် ကားပေါ်မှ လူမိုက်ပုံ ပေါက်သော လူနှစ်ယောက်နှင့်အတူ အသက် 40 ခန့် လူတစ်ယောက်၊ စုစုပေါင်း လူသုံးယောက် ဆင်းလာသည်။ 

“ ကွမ်းယာလား အကို ”

“ ဟားးး အကိုတဲ့ဟေ့၊ ချိုလိုက်တဲ့နားဝင်၊ အေးးး ထုတ်ကွာ၊ 1 ထောင်ဖိုးလောက် ”

“ ဘာနဲ့ စားမလည်း အကို ”

“ သြော် ညီမလေးရယ်၊ ကွမ်းစားတာ ပါးစပ်နဲ့ စားမှာပေါ့ လို့ ”

လူမိုက်ပုံပေါက်သော နှစ်ယောက်က ခတ်တည်တည် နေသလောက် ဘိုးတော်က ရိသဲ့သဲ့ နိုင်လှသည်။ သူဇာကလည်း ကွမ်းရွ့က်များအားထုံးသုတ်ကာ

“ ဘာ ဆေးနဲ့ စားမှာလည်း ”

“ ငါ့ ညီမလေး ကျွေးတဲ့ ဆေးပေါ့၊ အကိုကြီးက င့ါညီမလေးကျွေးရင် သေဆေးတောင် မငြင်းဘူး ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ ရှင် !!!! ”

“ စထှာပါကွယ် နှပ်ဆေး၊ နှပ်ဆေး၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ၊ ဒါနဲ့ ငါ့ ညီမလေး ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ”

“ ဦးတင်မြိုင် ဆိုတဲ့ ပန်းရံဆရာကို သိလားကွဲ့ ”

ဦးတင်မြိုင်ဆိုသော အသံ  ကြားသဖြင့် အေးမသည် ကွမ်းရွက်ဆေးနေရာမှ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်သည်။ သူဇာကလည်း အေးမအားလှမ်းကြည့်ကာ

“ ဟုတ် !! သိပါတယ်ရှင့် !! ဘာကိစ္စများ ရှိလို့လည်း မသိ ”

“ သြော် !! အကိုကြီးက သူ့ မိတ်ဆွေပါ၊ အကိုကြီး အပ်ထားတဲ့ အဆောက်အဦး ပြီး မပြီး လာကြည့်တာပါကွဲ့၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ ဟုတ်ကဲ့၊ ဒီလမ်းကို ဆုံးအောင် သွားပြီးရင် ဘယ်ဘက်ချိုးလိုက်၊ 3 အိမ်မြောက်က ဦးတင်မြိုင်ရဲ့ အိမ်ပါရှင့် ”

“ ကျေးဇူးနော် ညီမလေး၊ ငါ့ညီမလေးက အရမ်း ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ် ”

“ ဘာ ရှင့် !!!! ”

“ သွားလိုက်ဦးမယ် လို့ !!! ”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ”

၄င်းတို့ ထွက်သွားပြီးနောက် ပွစိပွစိဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့သော သူဇာ့အား ကြည့်ရင်း အေးမသည် ပြုံးကာ

“ သူဇာရယ် ကိုယ့်ဆိုင် လာ အားပေးတဲ့ ဧည့်သည်တွေကို၊ စိတ်လျှော့ပါဟဲ့ ”

“ တော်ရုံ တဏှာရူးရင် မပြောပါဘူး၊ ခုဟာက လွန်လွန်းတယ် ”

“ ကဲပါ၊ စိတ်လေးလျှော့၊ နှုတ်ခမ်းလေးထော်နေတော့ လှတဲ့ရုပ်ကလေး ပြက်နေတယ် ”

“ အဟွန်းးးး ”

အေးမချော့လိုက်သဖြင့် စိတ်ဆိုးပြေကာ ပြုံးမိသည်။

........................................................................................................................

စောက်ပြီးကာစ တိုက်သစ်ကြီးထဲတွင်

“ တင်မြိုင်ရေ ”

“ ပြောပါ အာစိ ”

“ မန်းသားလေး စားခြင်တယ်ကွာ၊ ဒီရက်ပိုင်း ဟိုရှောင်လိုက်၊ ဒီတိမ်းလိုက်နဲ့၊ ဒီကနေ့တော့ အေးဆေး နှပ်ခြင်တယ် ”

“ ရတယ်လေ အာစိ၊ တင်မြိုင် အခု ဖန်တီးပေးမယ် ”

“ လုပ်စားနေကြတော့ မလိုခြင်ဘူးကွာ၊ ဦးထုပ် ဆောင်းစရာ မလိုတာလေး ရှိမလား ”

“ အဲ !!!! ဒါတော့ အာစိ !!! ”

ဦးတင်မြိုင် စဉ်းစားနေစဉ်

“ စက်မှုထိတ်က ကွမ်းယာဆိုင်က ဟာလေးတွေလိုမျိုး၊ ငယ်ငယ် တောင့်တောင့်လေးတွေကွာ ”

ဦးတင်မြိုင် လက်ဖျစ်တီးလိုက်သည်။ အေးမတို့အား ပြောမှန်း သိလိုက်သည်လေ။ 

“ အာစိ ဘယ်လောက်လောက် ပေးမလည်း ”

“ အဲ့ဒါမျိုးလေးတွေဆိုရင် 10 ဂဏန်းထိ သုံးမယ်ကွာ ”

“ OK !! ဒါဆို ခဏစောင့် ”

ဦးတင်မြိုင် ထွက်သွားသည်နှင့် 

“ Ok အာစိ၊ အာစိ သုံးမယ့် amount ကို ပြော ”

“ ဘယ်လောက်ထိ သုံးရမလည်းသာ ပြောကွာ ”

“ အဲ့ ဆိုင် တစ်ယောက် ဆိူရင် !!! ”

“ နှစ်ယောက်စလုံးဆိုရင် 20 lks ထိ သုံးမယ်ကွာ၊ မင့်အတွက် သီးသန့် လာမယ် ”

“ Ok လေ အာစိ၊ Ready လုပ်ထားတော့ ”

“ ကိုင်း ကျော်ကြီး၊ ကျော်လေးရေ၊ ကားပေါ်က ရိက္ခါတွေ ခြခဲ့ဟေ့ ”

“ ဟုတ် !! အာစိ !! ”

နေ့လည်ခင်း ထ္မင်းစားပြီး အေးမအား ရေ အလျှင် ချိုးခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမ ရေချိုးပြီး ပြန်လာမှ သူဇာ ရေသွားချိုးသည်။ သူဇာ ဆိုင်သို့ ရောက်ချိန်တွင် အေးမ၏ပထွေး ဦးတင်မြိုင်သည် ရေးကြီးသုတ်ပြာနှင့် ရောက်လာကာ

“ အေးမရေ !! အေးမ ”

“ ဘာဒုန်းးး ”

အေးမသည် ဦးတင်မြိုင်အား ဘုတော တောကာ ပြန်ဖြေ၏။ 

“ ဘာဒုန်း လုပ်မနေနဲ့၊ နင့်အမေ အဖမ်းခံရပြီ ”

“ ရှင် !!!!!! ”

“ ရှင် !! မနေနဲ့၊ အခု ရက်ကွပ်ရုံးကို သွားရှင်းရမှာဟ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး၊ အခု လိုက်ခဲ့မယ် ”

အေးမလည်း သူဇာ့အား အကျိုးအကြောင်း ပြောပြကာ ဦးတင်မြိုင်၏ ဆိုင်ကယ်နောက် တက် လိုက်သွားသည်။ သူဇာ ဘာမျှပင် ပြောချိန်မရလိုက်ပေ။

.......................................................................................................

ဆိုင်ကယ်က ရပ်ကွက်ရုံးဘက်မဟုတ်ဘဲ မြို့သစ်၏ အစောက်အဦးသစ်များ ဆောက်လုပ်ရာသို့ ဦးတည်နေသည်။ ထိုနေရာက အဆောက်အဦး အသစ်များ ဆောက်လုပ်နေပြီး လူနေအိမ်ခြေ မရှိသလောက် နည်းပါးသော နေရာဖြစ်သည်။

“ ဦးလေး !! ရပ်ကွက်ရုံးကို မသွားဘဲ ဘယ်ကိုသွားနေတာလည်း ”

“ စောနက သူဇာ့ရှေ့မှာမို့ မပြောလိုက်တာဟ၊ အခု နင့်အမေကို ဖမ်းထားတဲ့ ရဲအရာရှိတွေကို သွားတွေ့ရမှာ၊  ”

အေးမသည် ဦးတင်မြိုင်ကို မယုံကြည်သော်လည်း မိခင်အား စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး လိုက်ခဲ့သည်။ စောက်ပြီးကာစ တိုက်သစ်လေးရှိရာ ခြံဝန်းကျယ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ တိုက်ခန်းထဲ ရောက်သော် မနက်ပိုင်းက သူမတို့ဆိုင်တွင် ကွမ်းယာ ထုတ်ရင်း ရိတိတိ ပြောသွားသည့် လူကြီးနှင့် အဖွဲ့အား တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟားးးး တင်မြိုင်၊ တော်လှချည်လားကွ၊ ဘယ်လိုများ ဖန်လာတာလည်း ”

“ ဒါလေးက ကျုပ်ရဲ့ မယားပါ သမီးလေ !! ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ အဟေးးးး ဒါလည်း အစဉ်ပြေတာဘဲကွ ”

အေးမသည် ဦးတင်မြိုင်တို့ ပြောနေသည့် စကားများအား နားမလည်စွာ ကြည့်နေသည်။

“ အာစိတို့ ဘာမှ အားနာစရာ မလိုဘူးနော၊ ဒါလေးက အာစိတို့ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်လို့ရတယ်၊ အရိုင်းလေး ဆိုတော့ ကျုံးသွင်းရမယ်ထင်တယ် ”

“ ဒါမျိုး ကြိုက်တာကွ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

ပြောရင်း ဆိုရင်း ကြောင်တောင်တောင် ရပ်နေသော အေးမထံသို့ ကပ်လာကာ အေးမ၏ မေးစိအား ပင့်လိုက်သည်။ အေးမလည်း အခြေအနေတစ်ခုကို ရိပ်မိသဖြင့် ဦးတောက်ထိန်၏ လက်ကို ပုတ်ထုတ်ကာ

“ ရှင်တို့ မမိုက်ရိုင်းနဲ့၊ ဒါ ဘာသဘောလဲ ဦးလေး ”

“ ဘာသဘောမှ မဟုတ်ပါဘူး အေးမရဲ့၊ နင် သူတို့ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးလိုက်ရင် ဘာသဘောလည်း ဆိုတာ သိလာမှာပါ ”

“ ဘာရှင့် ”

ဦးတင်မြိုင်သည် အယုတ်မာဆုံးသော ကိစ္စတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်လေပြီ။ မယားပါသမီးအား သူကိုယ်တိုင် ခြေတော်တင်ရုံမက၊ ဖါဇာတ်ပါ သွင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ အေးမသည် အခြေအနေကို ရိပ်မိသဖြင့် လှည့်ထွက်ပြေးရန်အလုပ်

“ အမေ့ !! လွှတ် လွှတ် !! ကျွန်မကို လွှတ် !! အားးးးးးးး ”

ကျော်လေးဆိုသူက အေးမ၏ဆံပင်ကို ဆွဲကာ အခန်းထဲသို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲ ခေါ်သွားသည်။ ပြီးနောက် အခန်းထဲရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခင်းထားသော မွှေ့ယာပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။

“ ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မ၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော် ”

ဦးတောက်ထိန်၊ ကျော်ကြီးနှင့် ဦးတင်မြိုင်တို့ပါ အခန်းထဲ ဝင်လာကြသည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် ကြောက်လန့်တကြား ပြောဆိုနေသော အေးမအား သဘောကျစွာ ကြည့်ရင်း

“ ဟားးး ဟားးး ဟားးး ဟားးး အော်လိုက်လေ၊ ကြိုက်သလောက် အော်လိုက်စမ်းပါ၊ နင့်အသံ ဒီခြံဝန်းရဲ့ အပ်ြငကို မထွက်နိုင်ပါဘူးကွ ဟား ဟား ဟား ဟား ”

အေးမခမျာ မနေ့ညကလည်း ပထွေး၏ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို တစ်ညလုံးနီးပါး ခံခဲ့ရသည်။ ယခုလည်း ပထွေးအပါအဝင် လူလေးယောက် ဝိုင်း၍ မုဒိန်းကျင့်ခံရမည့်အဖြစ်ကြောင့် ကြောက်လန့်နေသည်။ ထို့ကြောင့် အနောက်သို့ ဖင်တရွတ်တိုက် ဆုတ်ရင်း အခန်းထောင့်သို့ ကပ်သွားပြီ။

“ ကျွန်မကို သနားပါရှင်၊ ကျွန်မ မိကောင်းဖခင် သားသမီးပါရှင် ”

“ မူမနေစမ်းပါနဲ့ အေးမရာ၊ မနေ့ညက ငါလိုးတာ ခံလို့ ကောင်းတယ် မလား၊ အခုလည်း ငါ့ အာစိတို့က နင့်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ပြုစုမှာပါကွ ”

အေးမသည်  ဦးတင်မြိုင်အား မီးဝင်းဝင်းတောက်သော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်ကာ

“ ခွေးကြီး၊ အယုတ်တမာကြီး၊ နင့်ကို ရဲနဲ့ တိုင်မယ် ”

“ ဘယ်လိုတိုင်မှာလည်းကွ ဟေ၊ နင်ကိုယ်တိုင် လာခံလို့ ကျုပ်တို့က လုပ်ရတာပါလို့ ပြောလိုက်ရင် ပြီးပြီ။ အခု ရောက်နေတာ ဦးတောက်ထိန်ရဲ့ တိုက်ထဲမှာနော ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ ခွေးကြီး၊ အယုတ်တမာကောင်ကြီး အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ”

ဦးတောက်ထိန်သည် အေးမနားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး အေးမ၏ မေးစိအားကိုင်၍ မျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ ပြီးနောက်

“ အကိုကြီးတို့နဲ့ သာယာလိုက်စမ်းပါ ကလေးမရယ်၊ မင်း လိမ္မာရင် မင်းအတွက် 10 သိန်း စီစဉ်ထားပြီးသားကွ ”

“ ကျွန်မအသားကို မထိနဲ့၊ ခွေးကြီးတွေ ”

“ ဘာကြ ”

“ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး အားးးးးး ”

ဦးတောက်ထိန်၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် အေးမ ခွေခွေလေး လဲကျသွားသည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ အေးမလည်း ကုန်းရုံးထကာ ကြောက်လန့်တကြား ထပြေးသည်။ ကျားကြီးက အေးမအား စောင့်ကန်လိုက်ရာ

“ အင့်ကွာ ”

“ ဝုန်းးးးး အားးးး ”

“ ကောင်မ ၊ အနုနည်းနဲ့ မရရင် အကြမ်းနည်း သုံးရတာပေါ့၊ ကျားညီနောင်ရေ၊ ဒင်းကို ချုပ်ထားလိုက်စမ်း၊ တစ်စစီဖြစ်အောင် လုပ်ပစ်မယ် ”

ကျားကြီးနှင့် ကျားငယ်လည်း ခွေခွေလေး လဲနေသော အေးမအား ဘယ်ညာ ညှပ်မကာ မွှေ့ယာခင်းပေါ် ပတ်လတ်လှန်၍ တင်လိုက်သည်။

“ လွှတ် !! လွှတ် !! ခွေးသတောင်းစားတွေ၊ င့ါကို လွှတ် ”

ကျားညီနောင်က လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ထားသဖြင့် ခြေထောက်များနှင့် ရုံးကန်နေသော အေးမ ကိုပေါ်သို့ ဦးတင်မြိုင်သည် ခွ ထိုင်လိုက်ပြီး အေးမ ဆံပင်အား ဆွဲကိုင်ကာ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် လွှဲရိုက်လိုက်သည်။

“ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးးး ဖျန်းးးး အားးးးးးး ”

“ ကဲ မိန်းခလေး၊ ငါတို့နဲ့ ပျော်ပျော်ကြီး နေလိုက်ကျစို့ ”

“ ဗျိ ဗျိ ဗျိ ဗျီးးးးးး ”

“ မလုပ်၊ မလုပ်ပါနဲ့ !!! အားးးးးးး ”

အင်္ကျီအား ဆုတ်ဖြဲ ခံလိုက်ရသည်။ ဘယာစီရာ အဖြူရောင်လေးကိုလဲ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်ရာ ထွားကျိုင်း လုံးကျစ်နေသော နို့နှစ်လုံး ပေါ်လာသည်။

“ ဟားးးးး နို့တွေက အယ်နေတာဘဲဟေ့၊ ရှယ်ဘဲကွာ ”

“ ဟုတ်တယ် အာစိရေ၊ သူတို့ သားအမိတွေက မျိုးအောင်တယ် အဟေးးး အာစိ သဘောကျတယ် မလား ”

“ ဒါမျိုးတော့ လွှတ်ကြိုက်ဟ၊ တင်မြိုင်ရေ မင်းအတွက်လည်း မနည်းစေရဘူး ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ မလုပ်၊ မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးး ”

ဦးတောက်ထိန်သည် အေးမ၏ တောင်းပန်သံကို လျှစ်လျှူရှုကာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီ ချွတ်နေသည်။ ဦးတောက်ထိန်၏ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သောအခါ တောင်မက်နေသော လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ပေါ်လာသည်။ လီးကြီးမှာ နည်းတာကြီး မဟုတ်၊ ဦးတင်မြိုင်၏ လီးနှင့် စိုက်တူ ဂိုက်တူပင်။ သူမ၏ လက်ဖျံခန့် တုတ်ကာ အရှည် 6” ကျော်ကျော် ရှိသည်။

“ အမေရေ၊ ကျွန်မကို မကယ်နိုင်တော့ဘူးလား၊ အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ၊ မိသူရေ ၊ ငါ့ကို ကယ်ပါဦးးးး ”

“ အကိုကြီးတို့က ညီမလေးကို ကယ်တင်မလို့ပါကွယ် ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

ဦးတောက်ထိန်သည် အေးမ၏ ထမိန်ကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သည်။

“ မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုက်ကြပါနဲ့ အီးးးး ဟီးးးး ဟီးးး ”

ငိုယို တောင်းပန်ကာ ရှိသမျှ ခွန်အားနှင့် ရုံးကန်သော်လည်း ပြုတ်တူကြီးများကဲ့သို့ သန်မာသော ကျားညီနောင်၏ ချုပ်ထားမှုကို မရုံးဖယ်နိုင်ပေ။ ထမိန်ကျွတ်သွားပြီ၊ အသားညိုသော်လည်း ပေါင်သားများမှာ နေမလောင်သဖြင့် အတော်ပင် ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ 

ကြောက်စိတ်ကြောင့် ရုံးကန်နေသည့် ကြားမှ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များ တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေသဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမှာ အကွက်လိုက် ရွှဲနေသည်။ ဦးတိုက်မောင်းသည် အေးမ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အမွှေးနုများ ယစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။

“ ဟားးးး စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းနေတာဘဲ၊ မုန်ဖေါင်းမျိုးကွ၊ လိုးလို့ ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း ”

“ မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့၊ အီးးး ဟီးးးး ဟီးးးးး ”

ဦးတောက်ထိန်သည် အေးမ၏ ယက်ကန် ယက်ကန် ဖြစ်နေသော ခြေထောက်နှစ်ခြောင်းကို ဖြဲကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အေးမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ အေးမကလည်း ခါးကို ကော့ကော့ရုံးသည်။ ခွန်အားရှိသမျှ ရုံးကန်နေသော်လည်း လွတ်လမ်း မမြင်တော့ပေ။  အေးမ၏ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။

“ အားးးးးး နာတယ် နာတယ် !! အီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ”

“ နို့အုံလေးကလည်း လုံးကျစ်နေတာဘဲဟေ့ ”

နို့ကိုင်၍ အားရသည်နှင့် အေးမ၏ စောက်ဖုတ်တွင် တံတွေး စွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးးး !! နာတယ် နာတယ် !!! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

တစ်ချက်တည်းနှင့် လီးတစ်ဆုံး စောင့်လိုးခံလိုက်ရသဖြင့် အလွန် နာကျင်သွားသည်။ မနေ့ညက ဦးတင်မြိုင် မညှာမတာ လိုးထား၍ နာကျင်မှုက မပြာက်သေးခင်၊ မုဒိန်းကျင့်ခံရပြန်သည်။ 

အေးမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားလျှက် ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်ရာ သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်မှာ သူမ မျက်နှာအနီးထိ ရောက်သွားပြီး ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်သွားသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ ခါးအားဖြင့် စောင့်စောင့်လိုးသည်။ 

“ အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !!!! အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး နာတယ် နာတယ် !!! အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !! အောင်မလေးးးးးး သေပါပြီတော့ !! ဗျစ် ဗျစ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးးးးးး ”

ဦးတောက်ထိန်၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လေလေ အေးမလည်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ ငိုကျွေးကာ တဟ်အားအားနှင့် အော်ရလေ ဖြစ်သည်။ ထိုအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ကျားညီနောင်ရော ဦးတင်မြိုင်ပါ လီးများ တင်းမာလာကြသည်။ 

အေးမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ညှစ်အားကောင်းသဖြင့် စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။ ထို့ကြောင့် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စောင့်လိုးပြီးသော် 

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အ အ အ အ !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ကောင်းးလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ !!! ဟားးးးးးး ”

ဦးတောက်ထိန်တစ်ယောက် ခါးကြီးကော့လျှက် အေးမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးသွင်းကာ ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ထားပြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်နှင့် သုပ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ ဟားးးး ပစ္စည်းကောင်းလေးဘဲ တင်မြိုင်ရေ၊ စီးပိုင်ပြီး လိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာကွာ ”

“ တင်မြိုင်ပြောပါတယ်၊ အာစိ စိတ်တိုင်းကျစေရမယ်လို့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

“ အေးကွာ !! ကဲ ကဲ ကဲ ကျားညီနောင်တို့ တင်မြိုင်တို့ရေ၊ မင်းတို့လည်း ကောင်မလေးကို ဝိုင်းပြီး ပြုစုပေးလိုက်ကြဦးကွာ၊ ငါ အရက်သောက်ရင်း မင်းတို့လိုးနေတာ ထိုင်ကြည့်လိုက်ဦးမယ် ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အာစိ ဟီးးးး ဟီးးး ဟီးးး ”

အေးမခမျာ ဗိုက်ကိုနှိပ်၍ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေရုံမျှလွှဲပြီး မည်သို့မျှ မတက်နိုင်ပေ။ ကျားကြီးသည် အေးမ၏ အောက်ခံ ဘောင်းဘီနှင့် အေးမစောက်ဖုတ်တွင် ပေနေသော သုပ်ရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ် အတွင်းထဲလည်း လက်နှိုက်ကာ ဦးတောက်ထိန်၏ သုပ်ရည်များအား ကော်ထုတ်လိုက်သည်။ 

ကျားကြီး လုပ်သမျှ အသေကောင်သဖွယ် အေးမ မလှုပ်မရှက် ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ရုံးကန်နေလျှင်လည်း ထူးခြားမည် မဟုတ်တော့ပေ။ ဦးတောက်ထိန် စောင့်စောင့် လိုးခဲ့သဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ နာနေပြီး သားအိမ်လည်း အောင့်နေသည်။ ကျားကြီး အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အေးမပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ 

ကျားငယ်ကလည်း အရံသင့် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်သည်။ ကျားညီနောင်၏ လီးကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် အေးမ လန့်သွားသည်။ လီးနှစ်ချောင်းစလုံးမှာ 7” ခန့် ရှည်ပြီး သူမ၏ လက်ဖျန်ခန့် တုတ်သည့်အပြင် လီးပတ်လည်တွင် အဘုအထစ်များ နှင့် ကြောက်စရာ ကောင်းလှသည်။

“ ဟို !! ဟို ဒါကြီးတွေ !! ဒါကြီးတွေနဲ့တော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ”

“ မကြောက်ပါနဲ့ အသဲလေးရယ်၊ အကိုတို့ရဲ့ ဂေါ်လီလီးနဲ့ အလိုးခံပြီးရင်၊ မင်းစောက်ဖုတ် ဘယ်လီးမှ မတိုးတော့ဘူးကွ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် နောက်သို့ ဆုတ်သွားသော အေးမ၏ ဖင်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီး ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်သည်။ လီးကို စောက်ဖုတ်တွင်တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်၏။

“ အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ !! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

လီးကြီးမှာ တုတ်လွန်းသည့်အပြင် လီးပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံ နုနုများအား ရက်စက်စွာ ပွတ်ဆွဲပြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ ရှည်လွန်းသော လီးကြီးကြောင့်လည်း သားအိမ်မှာ အောင့်အောင့်သွားသည်။ 

“ အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !!!! အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး နာတယ် နာတယ် !!! အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !! အောင်မလေးးးးးး သေပါပြီတော့ !! ဗျစ် ဗျစ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးးးးးး ”

........................................................................................................

ကျားကြီးရော ကျားငယ်ပါ လိုးပြီးသည့်နောက် အေးမတစ်ယောက် မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။ ဦးတင်မြိုင်သည် ဗိုက်ကိုနှိပ်ကာ တအီးအီး ငိုရှိုက်နေသော အေးမအား ပတ်လတ်လှန်လိုက်ပြီး

“ ဘယ်လိုလည်းကွ၊ ခံလို့ ကောင်းတယ် မလား ”

“ ခွေးသူတောင်းစားကြီး အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

“ အေးပါ ပြီးတော့မှ နင့်ကို ခွေးလို လိုးပြမယ်၊ အခုတော့ ငါလိုးတာ ခံလိုက်ဦး ”

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!!! အားးးးးးးးးးးးးးး ”

ဦးတင်မြိုင်တို့လေးယောက် အားရပါးရ လိုးပြီးနောက် အေးမလည်း မြော့မြော့လေးသာ ကျန်တော့သည်။ ဦးတင်မြိုင်တို့ကတော့ အရက်ကလေးသောက်ရင်း တဟီးဟီး တဟားဟားနှင့် သဘောတွေ ကျနေသည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် အရက်ခွက် တစ်ခွက်ကို ယူကာ အေးမစီလို့ လာခဲ့သည်။ 

“ ရော့ ဒါလေး သောက်လိုက်ဦး ”

အေးမ လှည့်မကြည့်ပေ၊

“ သောက်ထားလိုက် ကောင်မလေး၊ ငါတို့က မူးလာရင် ပိုကြမ်းတယ်ဗျ၊ နင်လည်း မူးထားမှ ခံနိုင်ရည် ရှိမှာ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”

သူတို့ ထပ်လိုးကြဦးမည်မှန်း အေးမ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အရက်ခွက်ကိုယူကာ တစ်ကျိုက်တည်း မော့ချလိုက်သည်။

“ ဟားးးးးးး ”

လည်ပင်းထဲ ပူဆင်းသွားသည်။ သုံးခွက်ခန့် မော့လိုက်ရာ လူလည်း ရီဝေဝေ ဖြစ်လာသည်။

“ ကဲ ဇာတ်လမ်းစစို့ဟေ့ ”

အေးမလည်း မူးလာသဖြင့် စိတ်ထဲ နဲနဲ ရဲလာသည်။ ယခုမှ ရုံးနေလို့လည်း မထူးတော့သည့် ဘဝမို့ ဒင်းတိုပြုသမျှ နုရပေတော့မည်။ သူမထံသို့ လှောက်လာသော ဦးတောက်ထိန်၏ လီးကြီးမှာ တင်းမာ တောင်မက်နေပြီး မြွေတစ်ကောင်အလား ရမ်းတန်း ရမ်းတန်းနှင့် ဖြစ်နေသည်။ အေးမအား မွှေ့ယာပေါ် လှဲလိုက်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကားလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကို တံတွေး စွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် စအိုပေါက် ညိုတိုတိုလေးကို ဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်ရာ

“ အ !!! ”

အေးမ တွန့်သွားသည်။

“ ဘယ် !! ဘယ်နေရာကို လုပ်မလို့လည်း ”

“ ဖင်ကို လိုးမလို့လေ ”

“ အဲ့ အဲ့နေရာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ”

“ အ !! အစ် အစ် အစ် ”

ဦးတောက်ထိန်သည် အေးမ၏ လယ်ပင်းကို ညှစ်လိုက်ပြီး

“ နင် အသာလေး ငြိမ်ခံစမ်း၊ ငါ့ကို ပြန်မပြောနဲ့၊ ငါတို့စိတ်ကြိုက် လိုးသမျှ ခံဖို့ရာ နင့်တာဝန် ”

“ အစ် အစ် အု အု အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် !!! ”

အေးမလည်း အသက်ရှူကျပ်ကာ မျက်လုံး ပြူးလာသဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရသည်။ ထိုတော့မှ ဦးတောက်ထိန်လည်း အေးမ၏ လည်ပင်းကို လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကို ကျကျနန ကိုင်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးနေသည်။ ဖင်ရှုံကထားသဖြင့် လီးမှာ တော်ရုံနှင့် မဝင်ပေ။ အေးမလည်း မွှေ့ယာကပို လက်ဖြင့် ကျစ်ကျစ်ေပါအောင် စုတ်ကိုင်ထားပြီး မျက်စိမှိတ်ကာ အံကြိတ်ထားမိသည်။ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေး စွတ်လိုက်ပြီး လီးကို ကိုင်ကာ ထိုးလိုက်သည်။

“ ဇိ !!! ဇိ !!! ဇွိ !!! အားးးးး ”

ဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ် ဝင်သွားပြီ။ ဦးတောက်ထိန်သည် ဖင်ထဲ လီးကို နှဲ့နှဲပပြီး တစ်ထစ်ခြင်း သွင်းနေသည်။ အဝင်အထွက် မကြမ်းသေးသဖြင့် နာကျင်မှု သိပ်မရှိသော်လည်း ဖင်ယမှာ တင်းနေပြီး အောင့်နေသည်။

“ ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အီးးးးးးးးး ”

လီး တစ်ဝက်နီးပါး ဝင်သွားပြီ။ ဦးတောက်ထိန်သည် လီး ဝင်သလောက်အား အသာလေး ညှောင့်ညှောင့်လိုးရင်း အေးမ၏ စောက်စိကို လက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေသည်။ 

ဖင်ထဲ တစ်စိုကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် ခံရ ခက်နေသော်လည်း စောက်စိအား ကလိပေးသဖြင့် အနည်းငယ် သက်သာသယောင်ရှိကာ ရမ္မက်စိတ်လည်း ထလာသည်။ ထို့ကြောင့် အံကြိတ်ထားတာတွေ၊ ဖင်ရှုံ့ထားတာတွေကို လျှော့လိုက်သည်။ ဦးတောက်ထိန်သည် ဖင် ပါကင်ဖွင့်သည့်နေရာတွင် ဆရာကျသည်။ ဒီအတိုင်း စောင့်လိုးလိုက်လျှင် ကောင်မလေး ဖင် ကွဲသွားရုံမက၊ သူ့လီးလည်း ကျပ်ညပ်ကာ အင်မတန် နာပြီး အခန့်မသင့်လျှင် ဂနို ( ဖါကျိုးသကဲ့သို့) ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ အေးမ ဖင်ကွဲတာကို ဂရုမစိုက်ပေ။ 

သူ့လီးတော့ အနာ မခံနိုင်။ ထို့ကြောင့် အေးမ ဖင်ရှုံ့ထားသည်ကို ဖြေရန် ဖီးတက်လာအောင် စောက်စိကို ကလိပေးလိုက်သည်။ သူ့လီးအား လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ထားသလို ကျပ်သိပ်နေမှု လျှော့ကျသွားတော့မှ လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးး သေပါပြီတော့ !! ဖင်ကွဲပြီ အမေရဲ့ !!  နာတယ် နာတယ် !! အီးးးး ဟီးးး ဟီးးးး ”

ထင်မှတ်မထားသည့် အချိန်မှ ဖင်ခေါင်းထဲ လီးတစ်ဆုံး စောင့်လိုးခံလိုက်ရသဖြင့် အေးမ၏ ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်သံ ထွက်လာသည်။ ရှည်လျှား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီး ဖင်ခေါင်းထဲ တစ်ဆုံး ဝင်သွားသဖြင့် ဖင်ခေါင်းထဲ အောင့်သွားကာ တော်တော်လေး။ ဖင်ပေါက်လည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်စောင့်လိုးတော့သည်။

“ အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !!!! အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး နာတယ် နာတယ် !!! အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် !! အောင်မလေးးးးးး သေပါပြီတော့ !! ဗျစ် ဗျစ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးးးးးး ”

ဖင်ပါကင်လေးမှာ စီးပိုင် ကျပ်ထုတ်နေသဖြင့် လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးကြီး ပြန်ထွက်လာတိုင်း စအို အတွင်းသားများ လီးနှင့် ကပ်ပါလာပြီး၊ လီး စောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း စအိုပေါက် အမြုံလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ဦးတောက်ထိန်အတွက် အရသာရှိသလောက် အေးမသည် လီး အဝင်အထွက်တိုင်း ခံရတာ မစားသာလှသဖြင့် နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေရသည်။ ဦးတောက်ထိန်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အ အ အ အ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ”

ဖင်ထဲမှ လီးကြီးကို အမြန် ထုတ်လိုက်ပြီး အေးမ၏ မျက်နှာအား ခွကာ

“ ပါးစပါ ဟစမ်း မြန်မြန် ”

အေးမလည်း ကြောက်လန့်တကြား ပါးစပ်ကို ဟပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ ဖင်ကို ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော လီးကြီးက ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ 

“ စုပ် ၊ ငါ့လီးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်စမ်း ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးးးး ရှီးးးးး ”

ဖင်ကို လိုးထားသော လီးကြီးအားရွံသော်လည်း ကြောက်ကြောက်နှင့် စုပ်ပေးလိုက်ရသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အ အ အ အ !!! အားးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !! ဟူးးးးး ”

ငန်ကျိ ပျစ်ချွဲနေသော ညှီစို့စို့ သုပ်ရည်များ အာခေါင်ထဲ ဝင်လာသည်။ 

“ မျိုချလိုက်လေ၊ ငါ့ လရည်တွေကို ”

အေးမလည်း လရည်များကို ပြောင်စင်အောင် မျိုချလိုက်ရသည်။ ဦးတောက်ထိန် ပြီးသွားတော့ ဦးတင်မြိုင်၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာသည်။

“ အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးး ”

ဦးတင်မြိုင်က ဖင်ကို လိုးနေစဉ် ကျားကြီးသည် အေးမ၏ မျက်နှာပေါ် ခွလိုက်ကာ လီးကို ပါးစပ်တွင် တေ့ပေးသည်။ အေးမလည်း ပါးစပ်ကို ဟပေးလိုက်ကာ လီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျားကြီး၏ လီးမှာ ဦးတောက်ထိန်၏လီးကဲ့သို့ ပြောင်ချောမနေဘဲ ဂေါ်လီများကြောင့် ဘုထစ်နေသည်။ 

ကျားကြီးသည် အေးမ လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို အရသာတွေ့လာသဖြင့် အေးမ၏ လည်ပင်းကိုကိုင်ကာ လီးကို အာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် သွင်းတော့သည်။ အေးမ မျက်လုံးပြူးသွားပြီး မွှေ့ယာကို လက်ထောက်ကာ ကုန်းထ၏။ ဖင်လိုးနေသော ဦးတင်မြိုင်က ခါးကို ဖမ်းဆွဲပြီး လိုးနေသဖြင့် ထမရပေ။ ကျားကြီး၏လီးက အာခေါင်ထဲထိ ဝင်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးသလို လိုးနေသည်။

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အစ် အစ် အုအု !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အု အု အု အု အူးးးး အူးးးး ”

ဖင်ထဲ လီးကြီးက အဆတ်မပျက် ဝင်ထွက်နေသလို ပါးစပ်ထဲလည်း 7” ခန့်ရှိသည့် ဂေါ်လီလီးကြီးက အာခေါင်ထဲထိ ဝင်နေသဖြင့် အေးမ ခံရခက်နေသည်။ မျက်လုံးပြူးကာ မျက်နာတစ်ခုလုံးနီမြန်းနေ၏။ မျက်ရည်ပူတွေ ကျကာ မျက်လုံးလည်း ရဲနေပြီ။ ဦးတင်မြိုင်၏ စောင့်ချက်တွေ သွက်လာသည်။

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျိ ဗျိ !! အားးးးး !! အု အု အွတ် အွတ် !!! ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဗျွတ် !! အိ အိ အု အု !!! ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !!! အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ”

ဦးတင်မြိုင် ပြီးတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ကျားကြီးလည်း သူ၏လီးကို အေးမ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်သည်။ 

“ အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် !! အဟု ဟု ဟု !! အူးးးးး ဟားးးးး ”

ရသလောက် အချိန်လေးနှင့် အသက်ရှူနေစဉ် သူမ၏ဖင်ကို လိုးထားသော ဦးတင်မြိုင်၏ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာပြီး သုပ်ရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်ပြန်သည်။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော သုပ်ရည်များအား မြိုချိလိုက်ရသည်။ ထိုစဉ် ဖင်ပေါက်ကို လီးဒစ်ဖြင့် တေ့ခံလိုက်ရသည်။ ကျားကြီးမှန်း သိသဖြင့်

“ အားးးးးး မလုပ်၊ မလုပ်နဲ့ ၊ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးးးးးး ”

စောက်ဖုတ်ပင် နှစ်ခြမ်းပြဲမတက် နာကျင်အောင် လိုးခံလိုက်ရသည့် ဂေါ်လီ လီးကြီးနှင့် ဖင်ကို လိုးမည်ဆိုလျှင် အကြောက်အကန် ငြင်းရန် စိတ်ကူးထားစဉ်ပင် လီးကြီးက ဖင်ထဲ ရောက်သွားပြီ။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု !!! အူးးးဟူးးဟူးးး !! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အီးးးးး နာတယ် နာတယ် ဗျစ်ဗျစ်ဇွိဇွိ !! အောင်မလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျစ် ဗျစ် !! အားးးးးးးးးးးးးးး"

လီးကြီးမှာ ကြီးပြီး ရှည်သည့်အပြင် ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ လီးကြီး ဖင်ခေါင်းထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်တိုင်း ဂေါ်လီများက စအို အူလမ်းကြောင်း နံရံ နုနုများကို ရက်စက်စွာ ပွတ်တိုက်သွားရာ အသည်း ကလီစာများအထိ နာကျင်လှသည်။ ကျားညီနောင်၏ ဂေါ်လီလီးများနှင့် အလိုးခံလိုက်ရချိန်၊ အေးမတစ်ယောက် သတိပင် လစ်သွားသည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



Monday, May 4, 2015

ကျွန်တော့် ပီယာနိုဆရာမလေး အပိုင်း ( ၄ )

ကျွန်တော့် ပီယာနိုဆရာမလေး အပိုင်း ( ၄ ) 

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 
ရေးသားသူ - Chann Ko

ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပါးအပ်ထားတဲ့ အညို့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာလို့ အလန့်တကြား အညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးက နီမြန်းနေပြီး စိတ်ထလာမှန်းသိလိုက်ပြီ။ ကျနော့်ကိုလည်း အတင်းပွတ်သပ်စပြုလာပြီး .. တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဘာတွေမှန်းမသိ ပြောလာတယ်။

“မောင်.. ဟင်းးဟင်းးးး .. အညို့ကို တစ်ခါလောက် ချစ်ပေးနော်..။ ဝင်နီ ပြန်မလာသေးပါဘူး..။ လာပါ မောင်ရယ်…။ အညိုလေ တအားဖြစ်လာလို့ပါ..။ အညို့ကို သနားတယ်မလား…။ မောင်ချစ်တာမခံရတာ လနဲ့ချီသွားပြီ.. အရမ်းသတိရတယ်.. သိလားးး ..။ နော် မောင်နော်…။ ဝင်နီနဲ့ မောင်ချစ်တာတွေ ဟိုဖက်အခန်းကနေကြားရတိုင်း…. အညို့ဟာလေးကို ပွတ်ပွတ်ပြီးး …ဟင်းးးး..ဟင်းးးးး .. မောင်လို့ ..။ အညိုဟာ အချစ်ငတ်နေတာပါကွယ်..။ အားရပါးရ တစ်ခါလောက် ချစ်ပေးနော်… ဟားးးး ဟားးးးးး !!”

“ပြွတ်..ပလွတ်..ပြွတ်..”

ပြောချင်ရာတွေပြောရင်း ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ထားတယ်။ ကျနော့်လည်တိုင်ကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်တယ်။ ကျနော် သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို တွန်းဖယ်နေတာဗျာ။ မရဘူး အတင်းကြီးဖက်ထားပြီး ကျားနာခဲ ခဲထားပြီ။ သူ့ ရင်ကွဲဆွယ်တာ အပြာလေးကို အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာပန်းရောင်လေးကို လှန်တင်လိုက်တော့.. အိစက်လှပတဲ့ နို့ညိုစိုစိုကြီးတွေ ပေါ်လာတယ်…။

“မောင်!! စို့ပေးကွာ…၊ အညို တအားနေရခက်လာလို့ .. မောင်ရေ.. မောင်…”

ကျနော်ဆိုတဲ့ ငမိုက်သား ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာရှိနေတဲ့ မာရ်နတ်ကို အောင်နိုင်ဖို့ ဆိုတာကလည်း ။ အကယ်၍ များ ကျနော်နဲ့ အညိုဟာ အရင်က ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်တော့ ကျနော် ရှောင်ကောင်းရှောင်နိုင်မယ်ဗျာ။ ဒါပေမယ့် ဗမာစကားပုံ တစ်ခုရှိတယ်ဗျာ..။ မစွန်းရင်းကရှိ ကစွန်းခင်းကငြိ ဆိုတာလေ။ ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို ပြောပြဖူးခဲ့သလိုပဲ ကျနော်နဲ့ အညိုဆိုတာက အန်တီလေးအဝေးမှာ ရောက်နေစဉ်က အကြိမ်ကြိမ် ပက်ပက်စက်စက် နယ်လွန်ခဲ့ဖူးတော့ အခုလိုမျိုး သူက ဇွတ်တိုးလာတဲ့အခါ ဘယ်လိုလုပ် ငြင်းဆန်ရှောင်တိမ်းမလဲ။ ခင်ဗျားတို့ဆိုရင်ကော ကျနော့်နေရာမှာဆို ဘယ်လိုရှောင်နိုင်မလဲ။ ကျနော်ဟာ သူတော်စင်တစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာဗျာ။ ပြီးတော့ ဆင်ခြင်တုံတရား မရှိသေးတဲ့အရွယ်၊ သွေးသားဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်သေးတဲ့ အရွယ်ဗျာ။ ဒါနဲ့ပဲ ထပ်မှားမိပြန်ရော ဆိုပါတော့လေ။

ဒီတစ်ခါ အညို ကျနော့်ကိုချစ်တာ နူးနူးညံ့ညံ့ မဟုတ်ဘူး။ တော်တော်လေး ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ကို ကြမ်းတမ်းလွန်းတယ်ဗျ။ အန်တီလေးဝင်နီ ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ အညို ကျနော်နဲ့ မအိပ်ရတာ လနဲ့ချီထားတော့ ပေါက်ကွဲကုန်တာနေမှာ။ ပြီးတော့ သူတတွတ်တွတ် ခုပြောနေသလိုပဲ။ ကျနော်နဲ့ ဆရာမလေးတို့ ချစ်စခန်းဖွင့်နေကြတာက သူရှေ့မှာ ပေါ်တင်မလုပ်ရုံတမယ်ဆိုတော့ ကြားနေသိနေရလေလေ သူ့မှာ စိတ်ထလာလေလေ ချုပ်တီးရလေလေ ဖြစ်ခဲ့ရှာတာ နေမှာပေါ့လေ။ ကျနော့်ကို သူ့နို့တွေ အတင်းထိုးပေးပြီး စို့ခိုင်းတယ်။

စိတ်ပါစပြုလာတဲ့.. ကျနော်က တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေလျှက်ကို သူက ကျနော့်အဝတ်တွေကို အတင်းဆွဲချွတ်နေတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း အဖျားတက်သလိုတွေ တဟင်းဟင်းငြီးနေရင်းပေါ့။ ကျနော် အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတာနဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ညီလေးကို အတင်းကောက်စုပ်တော့တာပဲ။

“ဟားးးးးးးးးးး!!”

ဆိုပြီး ကျနော်လည်း ကော့တက်သွားပြီး အညို့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ရင်း ခြေဖျားထောက်ပြီး အညို့ပါးစပ်ထဲကို လိုးနေမိတာပေါ့။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ အညိုက သူ့အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ချနေတယ်။ ကျနော့်ညီလေး တအားကြီး တောင်မတ်လာပြီဆိုမှ အညိုက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပန်းကန်ဆေးတဲ့ ဘေစင်ကို လက်နှစ်ဖက်စုံကိုင်ရင်း မတ်တပ်လိုးဖို့ ခါးလေးကုန်းပြီး တင်ပါးကို ကော့ထားပေးတယ်။

“မောင်!! ဟင်းးးး … လာ.. အညို့ကို ဟိုတစ်ခါ မောင် ဝင်နီ့ကို ဒီနေရာမှာ ချစ်သလို ချစ်ပေး”

ဆိုပြီး လှမ်းပြောတော့ ကျနော်တော်တော် အံ့သြ သွားတယ်..။

“မောင်နဲ့ဝင်နီ ဒီနေရာမှာ ချစ်ကြတာလေ…။ အညို ချောင်းကြည့်ဖူးတယ်..။ အဲ့ဒီကတည်းက မောင်ချစ်တာ အညိုအရမ်းခံချင်နေတာ…။ မြန်မြန်လာ.. အညို့ဟာလေး ရွစိစိဖြစ်နေပြီ.. မောင်!!”

ကျနော် ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘူး။ ဘေစင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး အနောက်ကို ကော့ထားပေးတဲ့ အညို့တင်ပါးလေးနောက်မှာ ကပ်လျက်ရပ်လိုက်တယ်။ အညို့တင်ပါးအိစက်စက်ကြီး နှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီး ပေါ်လာတယ်။ စိတ်ထနေတော့ ဖောင်းနေတဲ့အပြင် စောက်ရည်ဖြူဖြူတွေက အမြုပ်ကလေးတွေ တောင်ထနေသလိုပဲ။ အညို တော်တော်လေး စိတ်ထနေတယ်ဆိုတာ သိသာနေတယ်။

ကျနော့်ဒူးကို နည်းနည်းကွေးပြီး ကျနော့်ရဲ့ မာတောင့်နေတဲ့ ညီလေးကို အညို့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သေချာချိန်ပြီး တေ့လိုက်တယ်။ အညိုက ခေါင်းလေးမော့ တင်လေးကော့ထားပေးပြီး ကျနော့်လီးဝင်လာမယ့်အချိန်ကို ငံ့လင့်နေတယ်။ ချိန်သားကိုက်တာနဲ့ ခါးအားကိုသုံးပြီး ကျနော် ဖိဆောင့်လိုက်တော့….

“ရှီးးးးးးးးးးးးးးးး!! ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်….။ အညို.. အရမ်းကောင်းတယ်…။ အညို့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးပါ…”

၃-၄ ချက်လောက်တော့ တစ်ချက်ချင်း ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ဆောင့်နေလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျနော်လည်း အညို့ဖင်တုံးကြီးတွေကို စုံကိုင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်တော့တာပါပဲ။

“ဖောင်းးး! ဖောင်းးး!! အားးးးး!! ရှီးးးး ရှီးးး!!”

“မောင်.. ဆောင့်ဆောင့်.. အညိုအရမ်းကြိုက်တယ်…. ပြွတ်..ဖတ်..ဖတ်… အားးးးးးးးး ရှီးးးးးးး”

မီးဖိုချောင်တစ်ခုလုံး ဆူညံသွားအောင် အညိုသံကုန်ဟစ်ပြီး အလိုးခံနေရှာတယ်။ သူ့ခင်မျာ ဘယ်လောက်တောင့်တနေတယ် မသိဘူး။ ကျနော် ရှိသမျှအား အကုန်သုံးပြီး ဆောင့်နေတာတောင် ဘေစင်ကို လက်အားပြုထားပြီး အနောက်ကို တင်ပါးကော့ပြီး ဘက်ပြန်တောင်ပြန် ပြန်ဆောင့်နေသေးတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အရှိန်လျှော့လိုက်ပြီး သူဆောင့်တာကို မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့နို့တွဲလဲကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲချေရင်း တောင့်ခံထားလိုက်တယ်။ ကျနော်မဆောင့်ပဲ သူဆောင့်တာကို နို့တွေကိုင်ရင်း ဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ကြာကြာလေး ပိုလိုးနိုင်အောင်ပေါ့လေ။

သူကတော့ ဘေစင်ကိုလက် ၂ ဖက် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း.. တွန်းဆောင့်လေး ပြန်ဆောင့်ရင်း ပါးစပ်က ပြောချင်ရာတွေ အော်ချင်ရာတွေ အော်တော့တာပဲဗျာ။

“မောင်… ကောင်းတယ်သိလားး … အညိုအရမ်း အလုပ်ခံချင်နေတာ.. ကြာပြီ.. အင့် အင့် အင့်”

“ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်.. မောင်နဲ့ချစ်ရတာ… အားးး အားးးးး ရှီးးး ရှီးးးး”

နည်းနည်းလေးကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးက တုန်တုန်တက်လာတယ်..။ အညို ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာမှန်း ကျနော်ရိပ်မိလာလို့ ရုတ်တရက် သူ့ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲကနေ ကျနော့်ညီလေးကို ပလွတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

“မောင်!! ဘာလုပ်တာလဲ.. အညို အရမ်းကောင်းနေတဲ့ဟာ….”

ဒေါသမျက်နှာလေးနဲ့ လှည့်ပြီးမေးလာတယ်။ ကျနော် ဘာမှမပြောပဲ အညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ အညို့ကိုဆွဲမပြီး ထမင်းစားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားနဲ့ ကျနော့်လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထားခိုင်းလိုက်တယ်။ စားပွဲပေါ်ထိုင်နေတဲ့ အညိုနဲ့ ကျနော် မတ်တပ်ရပ်လျှက်ကနေ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ ချောချောရှူရှူပဲ ပြွတ်ကနဲဝင်သွားတယ်။

ကျနော်လည်း နည်းနည်းလေးငုံ့ပြီး အညို့နှုတ်လမ်း ထူထူလေးကိုစုပ်ရင်း လျှာကိုထိုးထည့်ပြီး ကစားပေးလိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဖက်က သူ့နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ချေ.. အောက်ကလည်း ခါးကိုကစားပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ ဒီလိုပုံစံနဲ့ အားနဲ့ဆောင့်လိုးလာရင်း ခဏနေတော့ အညို့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျနော့်ညီလေးကို ဆွဲဆွဲညှစ်စပြုလာပြီ။ အညို အဆုံးသတ်ခါနီးလာမှန်းသိတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေတာကို ပြန်ခွာ၊ နို့တွေကို ဆုပ်ချေနေတာကိုရပ်ပြီး အညို့ကျောပြင်လေးကို အတင်းဖက်ရင်း ကျနော် စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်မိတယ်။

ရှိသမျှအားကို အသားကုန်သုံးပြီး ဆောင့်ပစ်လိုက်တော့ မီးတောင် ပွင့်ထွက်ကုန်မလားထင်ရတယ်။ အညို့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလည်း အပြင်ကို ပွက်ပွက်ကျနေတော့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်တိုင်း အသံတွေတောင် မြည်လာတယ်။

“အားးးးးးးးးး! ကောင်းလိုက်တာ မောင်.. အညို အရမ်းမောလာပြီ”

“ဟားးးးးးးးးးး! အညို ကျနော်ထွက်ကုန်ပြီ… အားးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးး… ကောင်းလိုက်တာ .. အညိုရယ်…”

အဲ့ဒီနေ့က ကျနော် ဆရာမလေးပြန်လာတဲ့ ညနေအထိ မစောင့်ဖြစ်တော့ဘူး။ အညိုနဲ့ ၃ ခါလောက် ဆက်တိုက်လိုးမိပါတယ်။ မီးဖိုချောင်ထဲ တစ်ခါလိုးပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင် တူတူသန့်ရှင်းကြရင်း ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တစ်ခါထပ်လိုးမိပြန်တယ်ဗျာ။ ရေမိုးချိုးပြီးတော့မှ နေ့လည်စာကို အညိုခွံ့ကျွေးတာကို စားသောက်ပြီး ပြန်တော့မယ်ပြင်ခါမှ အညိုက သူ့အခန်းထဲ ခဏလိုက်ခဲ့ပါဆိုပြီး ခေါ်၊ တံခါးကလန့်ထိုးပြီး သူက ကုတင်ဇောင်းမှာထိုင်၊ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော့်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လျက်ခိုင်းရင်း ဇိမ်ခံ၊ ဒီတော့လည်း ကျနော်က စိတ်ပြန်ထလာပြီး ထပ်လိုးမိပြန်တယ်။

ဘယ်လိုပြောရမလဲဗျာ။ ရင်ကလည်း တထိတ်ထိတ်နဲ့ နို့ကြီးကြီး၊ ဖင်ကြီးကြီး အညို့ကို ဆရာမလေးအလစ်မှာ ခိုးပြီးလိုးရတဲ့ အရသာကို ကျနော် စွဲသွားတယ်လို့ပဲ ပြောရမလား။ ဒါပေမယ့် အန်တီလေးပြန်လာတဲ့ အထိတော့ မနေရဲဘူး၊ ၂ ယောက်လုံး အမူအရာတွေ ပျက်နေတာကို ရိပ်မိမယ်ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်။ ကျနော့်ပုံစံက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်တိုက်လိုးထားရတော့ ပင်ပန်းနေတဲ့ရုပ် ဖြစ်နေတာရယ်၊ ခိုးစားထားတယ်ဆိုတဲ့ မလုံ မလဲ မျက်နှာနဲ့ အန်တီလေးကို မကြည့်ရဲတာရယ်၊ ဒါကြောင့် စောစောပြန်လစ်သွားတာပေါ့လေ။

နောက်နေ့တွေမှာ ကျနော် ဆရာမလေးတို့အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ အရာရာအားလုံး ပုံမှန်ပဲဗျ။ ကျနော့်ကို တွေ့တာနဲ့ အန်တီလေးက တစ်ခုခုလုပ်နေရာကနေ..

“ဟာ! ငါ့အချစ်ကလေး လာပြီ..။ ဟွန်း.. ပစ်ထားပေးတာ.. လာစမ်း”

ဆိုပြီး အညို့ရှေ့မှာ ဖက်နမ်း၊ ကျနော့်ကိုယ်လုံးကို သူ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ပစ်တိုက်၊ အဲ့လိုတွေလုပ်ပြီး ချစ်ပြနေတာပါပဲ။ အညိုကလား… ဟင့်အင်း.. ဘာမှအမူအရာ မပျက်သလို တဟားဟားရယ်ပြီး.. ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ လျှောက်တောင်နောက်ပြောင်နေသေးတယ်ဗျ။

“ဖိုးသက်ရေ! နင့်အချစ်အပျိုကြီး နင်မလာလို့ ဘာတွေဆာနေတယ်ဆိုလား.. ခစ်ခစ်..။ ထမင်းလေးတော့ စားပါရစေနော်.. ကိုကိုနဲ့မမ..။ ပြီးမှ ကျမ ခြံထဲသွားပြီး .. စာဖတ်သလိုလုပ်ရင်း ရှောင်ပေးပါ့မယ်.. ဟားဟား !!”

အဲ့လို ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပြောရင်း မျက်နှာက အပြုံးမပျက်ဘူးဗျ။ ဆရာမလေးကလည်း ရှက်ကိုမရှက်တော့ပဲ မျက်နှာပြောင်တိုက်တတ်လာတယ်။

“ချစ်တာဟေ့.. ချစ်တာ..။ နင်လည်း ငါ့လူလို ငယ်ငယ်လေး သန်တုန်းမြန်တုန်းလေး တစ်ယောက်ရှာပါလား”

ဆိုပြီး ပြန်စနေသေးတာလေ။ ဒါပေမယ့် အညို့မျက်နှာကိုကြည့်တာနဲ့ ကျနော် တစ်ခုခုကို ခံစားမိသလို ဖြစ်လာတယ်ဗျ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ရမ္မက်ဗျ။ သူ့မျက်နှာမှာ ထင်းနေတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ ပေါ်နေတယ်။ ကျနော်နဲ့ ဆရာမလေးတို့ ဘာလုပ်တော့မယ်၊ ဘယ်လိုတွေလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သိနေတော့… သူ့စိတ်ထဲကြိုတွေးရင်း စိတ်ကြွနေမှန်း ကျနော်ရိပ်မိတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ချစ်စခန်းဖွင့်ပြီဆိုလည်း တစ်နည်းနည်းနဲ့ သူချောင်းကြည့်နေမယ်ဆိုတာ ကျနော်သိနေတယ်။

တခါတခါ အန်တီလေးရဲ့ကုတင်ပေါ် ကျနော်လှဲအိပ်ပြီး အန်တီလေးက အပေါ်ကနေ တက်ပြီးလိုးနေတဲ့အခါမျိုးဆို အန်တီလေးနဲ့ အညို့အိပ်ခန်းကို ကာထားတဲ့ နံရံအပေါ်ဖက်က ကြက်တူရွေးတန်းတွေကြားထဲမှာ အညို့မျက်နှာကို ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျနော် ရိပ်ကနဲ လှမ်းလှမ်းတွေ့လိုက်ရသလိုဖြစ်တာ အကြိမ်ကြိမ်ရှိပြီဗျ။ ပြီးတော့ ကျနော်တို့ ချစ်ပြီးကြလို့ အပြင်ထွက်လာပီး ဧည့်ခန်းထဲထိုင် စကားတွေပြောနေကြပြီဆို ရောက်လာပြီး .. တော်တော်လေး အားကုန်နေကြပြီထင်တယ်.. ရော့ ဖျော်ရည်လေးသောက်ကြ ဆိုပြီး အအေးလေးဘာလေး လာလာချပေးတတ်တယ်။

အန်တီလေးကတော့ ရယ်နေတာပါပဲ။ သူကမှ မသိရှာတာကိုး။ အဲ့ဒီအချိန်ဆို အညို့မျက်လုံးတွေကို ကြည့်လိုက်ရင် သိသာတယ်ဗျ။ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတာ..။ ကျနော့်ကို ချက်ချင်းပဲ တက်ပြီးလိုးတော့မယ့် မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကြည့်ကြည့်နေတာ။ ဖူးးးးးးး!! မလွယ်ဘူး ဆရာရေ။

ဒီလိုအခြေနေမျိုးကြီးနဲ့ နေရတာ ဘေးကြပ်နံကြပ်ကြီးဗျာ။ တခါတလေဆိုရင် ထိတ်စရာ အပြုအမူတွေ လုပ်သေးတာဗျ။ ဆောင်းတွင်း ချမ်းချမ်းစီးစီးဆိုတော့ ကျနော်တို့သုံးယောက်လည်း ဧည့်ခန်းထဲက မီးလင်းဖိုမှာ မီးတူတူလှုံကြတာပေါ့။ မီးလင်းဖိုအရှေ့က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကောက်ရိုးဖျာကလေး ၂ ချပ်လောက်ချ.. စောင်အကြီးကြီး ၂ ထည် ၃ ထည်ကို တူတူပေါင်းချုံပြီး ပူးကပ်ထားရင်း စာတွေဘာတွေ တူတူဖတ်ကြတာပေါ့။

တခါကဆို အန်တီလေးက The history of Piano and its Music: ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကို အားလုံးကြားအောင် ကျယ်ကျယ်လေး ဖတ်ပြနေတော့ ကျနော်က အန်တီလေးပေါင်ပေါ် ခေါင်းလေးအုံးပြီး ဘေးတိုက်လှဲအိပ်ရင်း နားထောင်နေတာကို.. စောင်တွေချုံထားလျှက်က အညိုက ကျနော့်ကိုယ်လုံးပေါ် လာဖိမှီပြီး အန်တီဝင်နီမျက်နှာနားကပ် ပုခုံးကိုလှမ်းမှီပြီး နားထောင်နေတယ်။ ပြီးမှ စောင်ခြုံထဲကနေ ကျနော့်လက်ကိုလာကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကပ်ထားပေးတယ်။ အောက်ခံလည်းမပါတော့ စောင်ခြုံထဲမှာ ထမီလေးကို လျှောချလိုက်တာနဲ့ ကွက်တိကိုး။

ကျနော့်ကို တစ်ချက်လောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်လုံးမှိတ်ပြတယ်။ လုပ်ပေးလေးပေါ့။ ကျနော်လည်း မထူးပါဘူး သနားပါတယ်ဆိုပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှိုက်ပေးပြီး လက်နဲ့လိုးပေးလိုက် လုပ်ပေးနေရတာပေါ့။ အန်တီလေးဖတ်ပြနေတဲ့ အကြောင်းအရာကို.. သံယောင်လိုက်သလိုလို၊ ထောက်ခံသလိုလိုနဲ့ အင်းး!! အင်းးး!! ဆိုပြီး အညိုက အသံထွက်နေတယ်ဗျ။ အမှန်က ကျနော်လုပ်ပေးနေတာကို ဖီးလ်တက်နေတာ။ လုပ်ပေးနေရင်း တချက်တချက် မော့ကြည့်လိုက်တော့ အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်နဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြသေးတယ် မျက်လုံးလေးမှေးပြီးတော့။

ပြီးလည်းပြီးတော့မယ်ဆိုရော.. ကျနော့်လက်ကို သူ့လက်နဲ့ကုတ်ပြီး အချက်ပြတယ်..။ မြန်မြန်လေးပေါ့လေ။ ပြီးတော့မှ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ် ဖိကပ်လာပြီး “အင်းးးးး!! ကောင်းလိုက်တာ” တဲ့..။ အဲ့ဒါကို အန်တီလေးဝင်နီက စာအုပ်ဖတ်နေရင်းက ဘာမှမရိပ်မိပဲ “ဟုတ်တယ်.. ညိုရ..။ အရမ်းစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတယ်နော်” တဲ့..။ သေချာငုံ့မကြည့်ပဲ စာအုပ်မျက်နှာအပ်ရင်း ပြန်ဖြေတော့.. ကျနော့်မှာ ရယ်ချင်သလို ဖြစ်လာပြီး ကျနော့်အပေါ်ဖိထားတဲ့ အညို့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ချေပေးရင်း ပြုံးနေမိတာပေါ့လေ…။

အခု ခင်ဗျားတို့ဖတ်နေတာ အပျော်ဖတ် အပြာဝတ္ထုတစ်ပုဒ်သာဆိုရင် ဒီထက်ပိုပြီး ကြမ်းလာမှာ၊ ပိုဖတ်လို့ကောင်းအောင် ဇတ်လမ်းကို သည်းခြေကြိုက်ဖြစ်အောင် ဆက်ရေးတော့မှာပေါ့။ ဥပမာ – နှစ်ယောက်စလုံးကို ပြိုင်တူတွယ်တာတို့၊ နှစ်ယောက်လုံးက နားလည်မှုရသွားပြီး တူတူဝေစားသွားတယ်တို့ အစရှိသဖြင့်ပေါ့လေ။

ဒါပေမယ့် ဒါက အဲ့ဒီလို ခြင်ထောင်ခန်းတွေပဲပါတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ခု မဟုတ်ခဲ့ဘူးဗျာ။ အခု ခင်ဗျားတို့ ဖတ်ပြီးသလောက်ဆိုရင် အိမ်တစ်အိမ်ထဲမှာ တူတူနေတဲ့ အပျိုကြီးမမ နှစ်ယောက်ကို ပြိုင်တူတွယ်နေရတော့ ကျနော့်ကို တော်တော်ကံကောင်းတဲ့ကောင်လေးလို့ ခင်ဗျားတို့ယူဆရင် မှားလိမ့်မယ်။

လူဆိုတာ သွေးနဲ့သားနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတာဆိုတော့ ကျနော် အညို့ကို မရှောင်နိုင်တာမှန်ပေမယ့် ကျနော် တကယ်ချစ်တာ ဆရာမလေးကိုပါဗျာ။ မြတ်နိုးတယ်၊ အထင်ကြီးတယ်။ အို.. ဘာနဲ့မှနှိုင်းယှဉ်လို့ မရဘူးဗျာ။ ကျနော့်ရဲ့ အချစ်ဦးလေးကိုး။ ဒီနေရာမှာ မိန်းမနဲ့ ယောကျ်ားဆိုတာ သဘောသဘာဝကကို မတူညီဘူးလေ။ မိန်းမတွေအတွက် လိင်ကိစ္စဆိုတာ အင်မတန်ကြီးကျယ်တဲ့ တန်ဖိုးထားစရာ စွန့်စားမှုကြီးတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ယောကျ်ားတွေအတွက်က မိန်းမတစ်ယောက်ကို ချစ်သည်ဖြစ်စေ မချစ်သည်ဖြစ်စေ သွေးသားတောင့်တလာတဲ့အခါ ချက်ချင်းအိပ်လိုက်ဖို့ ဘာမှမဆန်းဘူးလေ။ နောက်ဆုံးဗျာ.. ဒီလိုအခြေအနေကို အဆင်ပြေပြေ ကိုင်တွယ်နိုင်တဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် အရွယ်လည်း မဟုတ်သေးတော့ အညို့အပေါ် ခါးခါးသီးသီးလည်း မငြင်းဆန်ရက်ဘူးဗျ။ အန်တီလေးအလစ်မှာမှ ကျနော့်ကို ချစ်ရရှာတာဆိုတော့.. သူစလာရင် ကျနော့်မှာ သာယာတာက တစ်ဖက်၊ သနားတာက တစ်ဖက်နဲ့ လုပ်မိပြန်ရောလေ။

ဒါပေမယ့် ကျနော်ပြောခဲ့သလိုပဲ လုပ်ပြီးသွားတိုင်း ကျနော့်မှာ အပြစ်လုပ်နေမိပြီဆိုပြီး အလိုလိုနေရင်း စိတ်ဆင်းရဲနေရတယ်ဗျာ။ ကျနော့်ချစ်သူ ဆရာမလေးအပေါ် ကျနော်ထားတဲ့စိတ်က တမျိုးဗျ။ ကျနော့်အတွက် အထင်ကြီးလေးစားစရာ မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ အရင်က မိုက်တိမိုက်ကမ်းပုံစံနဲ့ နေထိုင်လာတဲ့ ကျနော့်ဘဝကို သူပဲ မသိမသာ ပဲ့ပြင်ပေးခဲ့တာ။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဂီတမှာ ဆရာတစ်ဆူလိုလိုထင်၊ အဘိုးရဲ့ စာအုပ်ဘီရိုတွေကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မွှေမွှေဖတ်လာတော့ စာအုပ်စာပေ အတွေးအခေါ်ဆိုတာ ငါတော်တော်သိတဲ့ကောင်.. အဲ့လိုကြွစောင်းစောင်းဖြစ်နေတဲ့ အချိုးတွေဟာ ဆရာမလေးနဲ့တွေ့မှ ပျက်ပြယ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာတော့ အမှန်ပါပဲဗျာ။

ဂီတမှာ ကျနော့်ဆရာမ ဖြစ်သလို ဂီတသမိုင်းကြောင်းဆိုတာ ကျနော်ကိုယ်တိုင် ငေးမောပြီး သူပြောသမျှ နားထောင်ခဲ့ရတာကိုး။ စာပေပိုင်းဆိုင်ရာကကော၊ အရွယ်တူချာတိတ်တွေ၊ ကျနော့်ထက်ကြီးတဲ့ ကျနော့်အပေါင်းအသင်းတွေကြားထဲမှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး ဟိုငြင်းဒီခုန် ဟိုစာပေ ဒီသမိုင်းကြောင်းတွေ ပြောကြတိုင်း ကျနော်က ဘုရင်တစ်ဆူလိုဖြစ်ခဲ့သမျှ အန်တီလေးနဲ့ တွေ့တော့မှ နွားခြေရာခွက်ထဲက ဖားကလေးဖြစ်မှန်း သိတော့တယ်။

အန်တီလေးဆိုတာ ဗမာစာပေတင်မကဘူး၊ ကုလားဖြူဘာသာနဲ့ ရေးထားတဲ့ ဘုတ်အုတ်တွေကို ဂျောင်းဂျောင်းပြေးဖတ်နိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးဆိုတော့ ကျနော့်မှာ သူနဲ့ စာအကြောင်းဆွေးနွေးတိုင်း မျက်စိသူငယ် နားသူငယ် ဖြစ်နေကြပေါ့။ ဒီတော့ကာ ကျနော် ဆရာမလေးကို ချစ်တယ်ဆိုတာမှာ အထင်ကြီးတာတွေ၊ မှီတွယ်ချင်တာတွေ၊ မြတ်နိုးတာတွေ၊ အများကြီး ပေါင်းထားတာဗျ။ ဖေဖေ မေမေတို့ တစ်ခုခု ဆုံးမတယ်ဆိုတာတောင် ကျနော်က လက်ခံချင်မှ လက်ခံတတ်တာ၊ ဆရာမလေးက ချိုအေးအေး အပြုံးလေးနဲ့ အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် ရှင်းပြရင် ချက်ချင်း ခေါင်းငြိမ့်တတ်လာတယ်။

ကလေးလေးက ငယ်သေးလို့ပါကွယ် ..။ ကျမ ရှင့်အရွယ်ကဆို ရှင့်လောက် မသိမတတ်ပါဘူး..။ ဟုတ်ပြီလား ဆိုပြီး စသလိုလိုလုပ်ပြီး ဖေးမှပေးတတ်တာလေ။

ပထမဆုံး ကျနော်တွေ့စက အင်မတန် မျက်နှာကြောတင်းတယ်လို့ ထင်ရတဲ့ ဆရာမလေးဟာ အင်မတန် သနားကြင်နာတတ်တယ်၊ ချိုပြုံးပြုံးလေး အမြဲနေတတ်တယ်၊ ဖြူစင်တဲ့ နှလုံးသားရှိတယ်ဆိုတာ ကြာလေလေ ကျနော် ပိုသိလာခဲ့တော့ ပိုလို့တောင် တွယ်တာလာရပါတယ်လေ။ အညိုကတော့ ကျနော့်အတွက် သဘောကောင်းတဲ့ အစ်မကြီးတစ်ယောက်ပါ။ ဒီ့ထက်တော့ မပိုဘူးဆိုတာ သေချာတယ်။ ပြောကြစတမ်းဆိုရင် ဆရာမလေးဆိုတာ ကျနော့်ဘဝမှာ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ကျနော် အညို့ကို ချစ်မိမှာ သေချာတယ်ဗျ။

ဒီလိုပဲ နေနေလာရင်း အချိန်တွေကြာလာတော့ ဆရာမလေးကို ပိုချစ်လာသလို အညိုနဲ့ ဆရာမလေးအလစ်မှာ ခိုးခိုးပြီး လုပ်တာတွေကလည်း များလာတယ်။ ဆရာမလေးတော့ ဘာမှမသိရှာဘူး။ ကျနော် အလုပ်ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်လာတာတွေ့တော့ ကျနော်သူ့ကို တကယ်ချစ်ရှာတယ်ဆိုပြီး ဝမ်းတွေသာလို့။ အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆို ကလေးဘယ်နှစ်ယောက် ယူမယ်၊ ဘယ်လိုပြုစုမယ်ဆိုတာတွေတောင် ကြည်ကြည်နူးနူးတိုင်ပင်တဲ့ ညနေခင်းလေးတွေတောင် ရှိလာခဲ့ပြီ။

အညိုကကော… သူဟာ ကျနော့်တိတ်တိတ်ပုန်း ရည်းစားတစ်ယောက် ဆိုပေမယ့် အန်တီလေးနဲ့ ကျနော့်ကို အင်မတန် လိုက်ဖက်ညီတဲ့စုံတွဲဆိုတာ သဘောတူတယ်ဗျ။ နင်တို့ ကလေးတွေရလာရင် ငါက နာနီညိုပေါ့ဟယ်ဆိုပြီး ကျနော်တို့ ချစ်သူစုံတွဲကို ပြောပြောရင်း သဘောတွေကျနေတတ်တယ်။

ဆိုလိုတာကဗျာ.. သူ ကျနော့်ကိုချစ်တယ်..။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်ရဲ့ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ဘဝကို မဖျက်ဆီးဘူးဆိုတာ ပေါ်လွင်နေတယ်။ အန်တီဝင်နီအလစ်မှာ သူ စိတ်ရှိသလောက် ကျနော်နဲ့ချစ်တယ်၊ လိုးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာတစ်ခုမှ ထပ်မတောင်းဆိုဘူး။ အညိုက မောင့်ကိုချစ်နေလို့ရတဲ့ ဘဝလေးဆိုရပြီ မောင်ရ… လို့ ပြုံးပြီး ပြောတတ်တယ်။ ရည်းစားမယားငယ်လေးပေါ့အေ… လို့ နောက်တီးနောက်တောက်ပြောပြီး ရယ်သေးတယ်။ ကျနော်နဲ့ ဆရာမလေးတို့ကိုလည်း မြန်မြန်လက်ထပ်စေချင်နေပြီ.. လို့ အမြဲပြောတတ်တယ်။

ကဲ.. ဒါဆို သာသာယာယာပဲပေါ့.. ဟုတ်လား..။ မထင်နဲ့ ကိုယ့်ဆရာ.. ခင်ဗျားတို့ မထင်နဲ့။ တခါတခါကြရင် မကောင်းတဲ့ကံကြမ္မာဆိုတာက ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ဖို့ စောင့်နေရာက အလစ်ဝင်ချတတ်တာကိုးဗျ။

အဲ့ဒီနေ့က နေအတော်သာတဲ့နေ့ပေါ့။ ကောင်းကင်ပြာပြာနောက်ခံမှာ တိမ်တွေအဆုပ်လိုက် ပွင့်နေတဲ့နေ့။ ဘဝမှာ အမှောင်တိကျမဲ့နေ့လို့ ဘယ်သူကကော ထင်ထားမလဲဗျာ။ ဆောင်းအကုန် နွေအကူး မအေးလွန်း မပူလွန်းသေးတဲ့ နေထိုင်လို့ကောင်းရုံ နေ့တစ်နေ့ပေါ့။ အဲ့ဒီတလောက အလုပ်တွေပါးတဲ့အပြင် ပွဲတော်တွေဆက်နေတဲ့ ကာလမို့ ကျနော် ဆရာမလေးတို့နဲ့ နေ့စဉ်ဆိုသလို ပျော်နေခဲ့တဲ့ နေ့တွေပေါ့။ ဘယ်တော့မှ မငြီးငွေ့သွားတဲ့ အချစ်တွေကို ရက်ဆက်ခံစား၊ အဲ့ဒီတစ်ထပ်တိုက်ပု ဖြူဖြူလေးသာ ကျနော့်ကမ္ဘာငယ်လို့ ထင်နေခဲ့ရတဲ့ နေ့ရက်တွေပါဗျာ။ စာတွေတူတူဖတ်ကြ၊ စစ်တုရင်ကစားကြ၊ ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြ၊ ဘယ်တော့မှ မကုန်ဆုံးနိုင်တဲ့ အမှတ်တရ နေ့ရက်တွေပေါ့။

အဲ့ဒီမနက်မတိုင်ခင် ညက ကျနော် အန်တီလေးတို့အိမ်ကို သံကြိုးတပ် ဂစ်တာတစ်လုံး ယူသွားပြီး Slow Rock: သီချင်းတွေကို အန်တီလေးရဲ့ ပီယာနိုနဲ့ တွဲတီးရင်း ဆိုကြသေးတာ မှတ်မိတယ်။ လိမ့်နေတဲ့ ကျောက်တုံးများဆိုတဲ့ Rock ဂီတ Band: ရဲ့ နတ်သမီးဆိုတဲ့ သီချင်းကို တွဲဖက်ညီညီ တီးခတ်ခဲ့တာလည်း မှတ်မိသေးတယ်။ ကျနော်ရယ်၊ ဆရာမလေးရယ်၊ မညိုညိုရယ်.. သုံးယောက်သား မညိုညိုဖောက်ထားတဲ့ လိုင်ချီးသီးနဲ့စိမ်ထားတဲ့ ဝိုင်တွေကို အတော်များများ သောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ရီဝေဝေညမှာ နာနာကျင်ကျင် အသံတွေနဲ့ ကျနော် ရော့ခ်သီချင်းတွေ အော်ဟစ်နေခဲ့တာ ဆရာမလေးရဲ့ ပီယာနိုအလူးအလှိမ့်တွေက ပြီးပြည့်စုံစေသလိုပဲ။ လက်အံသေအောင် ကျနော်တို့ ဆိုကြတီးကြပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ဒန်းဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ သုံးယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်း စကားတွေ ပြောကြသေးတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကော ကျနော်ပါ သောက်ထားတဲ့ ဝိုင်အရှိန်ကြောင့် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဖြစ်နေခဲ့တာတော့ သေချာတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ပုခုံးတွေကို အလည်မှာထိုင်နေတဲ့ ကျနော်က သိုင်းဖက်ထားရင်း ကျနော်မူးနေရင် လုပ်နေကြဖြစ်တဲ့ ကဗျာတွေ တစ်ပုဒ်ပြီးတစ်ပုဒ် ရွတ်ပြနေမိတယ်။

အချစ်ဆိုတာ.. I.R.A သေနတ်သမား ရှောင်ဒီလွန်ရဲ့ သေနတ်ပြောင်းက ထွက်လာတဲ့ … ဒုတိယမြောက် ကျည်ဆံ.. …

အစရှိတဲ့ ခေတ်ပေါ်ကဗျာတွေဆိုတာ Rock: သီချင်းလိုတွေ နာကျင်ပြင်းရှလွန်းပြီး၊ ဆရာမင်းသုဝဏ်ရဲ့ ဂန္တဝင်ကဗျာ တစ်ပုဒ်ဖြစ်တဲ့ လယ်တောကအပြန် ကဗျာဆိုတာ.. … …

ပန်ချင်တယ်.. ခရေဖူး… မောင်ခူးကာပေး …
သူ့ခေါင်းမှာ နှင်းဆီပွင့်နဲ့ ဂုဏ်တင့်တယ်လေး။

ခရေဖူးလေးကို မလိုချင်ပဲ စွန့်ခွာပြီး… နှင်းဆီပွင့်ကို ပန်သွားလည်း.. အို သူပျော်ပါစေ…။

ဆိုပြီး အပြုံးမပျက်ကြောင်း အသိပေးရင်း တိတ်တိတ်လေး ကြိတ်ဆွေးရရှာတယ်လို့ ဆိုလိုတယ်ဆိုတော့ ကျနော်တီးခတ်နေတဲ့ စပိန်ဂီတဆိုတာ မပေါက်ကွဲပဲ တိတ်တိတ်လေး ကြေကွဲတာမို့ သဘောသဘာဝတူတူဖြစ်ကြောင်း ဆရာမလေးနဲ့ အညို့ကို လူတတ်ကြီးလုပ်ပြီး ရှင်းပြလိုက်၊ ကဗျာတွေ ရွတ်ပြလိုက်နဲ့ မမေ့နိုင်တဲ့ ညတစ်ညပေါ့။

ကဗျာတွေရွတ်ပြရင်း စျာန်ဝင်သွားတော့ တဖြေးဖြေး ကြီးကျယ်လာပြီ။ နောက်ဆုံး ဂရိစာဆို ဟိုးမားရဲ့ ဂန္တဝင်ကဗျာရှည်ကြီးတစ်ပုဒ်ကို ကြိုက်တဲ့အပိုဒ်တွေ ရွတ်ပြရင်း သံနေသံထားနဲ့ ရှင်းပြနေမိတယ်။

နှစ်ပေါင်း ၃ဝ ကြာသွားတယ်ဗျာ..။ အဲ့ဒီကဗျာထဲက ဇာတ်လိုက်က.. သင်္ဘောပျက်ပြီး အဲ့ဒီကျွန်းပေါ် ရောက်သွားတာ။ နတ်မိမယ်တွေနဲ့ အတူတူ ကာမသုခကို ခံစားရတယ်…။ အဆုံးမဲ့တဲ့.. ဘယ်တော့မှ မသေတဲ့ အမတကျွန်းပေါ်မှာ ကြိုက်သလောက် နေ နေရတာကို သူက ပြန်မယ်လို့ လုပ်တယ်ဗျာ..။ စားစရာနေစရာ ဘာမှမပူရတဲ့အပြင် နတ်သမီးတွေနဲ့ ပျော်နေရရက်နဲ့ လေနီကြမ်းတွေ အမြဲတိုက်နေတဲ့ သူ့ဇာတိကျွန်းကို ပြန်ဖို့ပြင်တယ်..။ ဘယ်လိုအမွှေးနံ့သာတွေနဲ့မှ ဖုံးအုပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ သက်လတ်ပိုင်းရောက်နေတဲ့ သူ့ချစ်သူကို.. ပြန်တွေ့ဖို့အရေး …။ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို လှေငယ်လေးနဲ့ ဖြတ်ပြီး ပြန်ဖို့ပြင်တယ်..။ ဘာကြောင့်လဲ.. အချစ်ပေါ့ဗျာ..။ နားထောင် ကျနော်ရွတ်ပြမယ်.. …

အို.. အချင်းနတ်မိမယ်တို့
ငါသည်ကား ဂတိထားခဲ့၏ …
————————-
————————-

ရီဝေဝေနဲ့ ကဗျာရှည်ကိုရွတ်ပြရင်း သတိထားလိုက်တော့.. အညိုကော ဆရာမလေးကော မျက်ရည်ကျနေကြတယ်ဗျ။ သောက်ထားတဲ့ ၀ိုင်အရက်ကြောင့်လား၊ ကျနော့်ကဗျာ ကောင်းလို့လားတော့ ကျနော် ဝေခွဲလို့မရဘူး။ မျက်ရည်တွေသုတ်နေကြတာ မြင်ရတယ်။ ကျနော် ကဗျာရွတ်တာ ပြီးသွားတော့ အားလုံးငြိမ်သက်သွားကြတယ်။ တိတ်ဆိတ်နေတာ နည်းနည်းကြာလာတော့မှ ဆရာမလေးက ကျနော့်ကိုဖက်ပြီး အတင်းနမ်းတယ်။ ပြီးမှ အညို့ဖက်လှည့်ပြီး..

“ညို… ငါ့ကလေးလေးကို အိမ်ပြန်မလွှတ်တော့ဘူး ..။ ဒီည ငါသူ့ကို အရမ်းချစ်ချင်နေလို့ နင်သွားအိပ်ချေ”

လို့ ပြောပြီး အညိုပြန်ဖြေတာကိုတောင် မစောင့်တော့ပဲ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး နမ်းတယ်။ အညိုက ကြည်နူးနေတဲ့ အသံနဲ့

“အေးပါဟယ်.. ချစ်ကြစမ်း.. စိတ်ကြိုက်ချစ်ကြ”

ဆိုပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ အိမ်ထဲဝင်ပြီး အိပ်သွားရော။ ကျနော်နဲ့ ချစ်သူဆရာမလေးတို့ အိမ်ရှေ့က ဒန်းလေးပေါ်မှာ အရူးအမူး ဆက်ချစ်ကြတယ်။ အဲ့ဒီညက ဆရာမလေးရဲ့ ညည်းညူသံတွေ.. တသက်လုံးမခွဲပဲ ဒီလိုပဲချစ်နော် ဆိုတာတွေ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး။ မနက်မိုးလင်းတော့မှ ကျနော်နိုးလာတော့ အန်တီလေးရဲ့ အိပ်ယာထဲမှာ ရောက်နေမှန်း သတိထားမိတယ်။ အန်တီလေးက မြို့သစ်မှာ ဒီနေ့ ပီယာနိုသင်တန်းပေးရမှာမို့လို့ ကားဂိတ်ကိုသွားဖို့ ပြင်ဆင်နေတာ။ ကျနော်လည်း အသာလေးထလာပြီး ရေမိုးချိုး မနက်စာစားပြီး အညိုနဲ့တူတူ အန်တီလေးကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်မယ်လို့ တွေးနေတုန်း အညိုက မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တိုးတိုးကပ်ပြောလာတယ်။

“မောင်!! အညိုနဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပေးပါ။ စျေးဝယ်မလို့”

ဆိုတော့ လိုက်ကူပေးရသေးတယ်။ စျေးဝယ်ပြီး ပြန်ခါနီးကြတော့ အညိုက လေသံတိုးတိုးနဲ့ ကပ်ပြောတယ်။

“မောင်.. အညို တော်တော်လေး .. ဖြစ်နေတယ်သိလား !! အညို့ကိုသနားရင် အိမ်လိုက်ခဲ့ပေးပါလား”

တဲ့။ ကျနော်လည်း ဘာမှဆက်မပြောပဲ စျေးခြင်းတောင်းလေးနဲ့ အညို့ကိုတင်ပြီး ယူကလစ်ဝင်းထဲ ပြန်လာခဲ့တယ်။ လမ်းမှာ စက်ဘီးလက်ကိုင်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်ဖျံကို ပွတ်ရင်းနဲ့ကို အညိုစိတ်ထနေမှန်း ကျနော်သိနေတယ်။ သူ့ခင်မျာလည်း ကျနော်နဲ့ မလိုးရတာ တစ်လလောက်ရှိတဲ့အပြင် ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကျနော်နဲ့ ဆရာမလေးတို့ နေ့တိုင်းလိုးတာကို ချောင်းပြီး ရွစိစိဖြစ်နေရှာမယ်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်လေ။ ခပ်မြန်မြန်လေးနင်းနေတဲ့ ကျနော့်ကို မော့မော့ကြည့်ပြီး

“မောင်.. မြန်မြန်ရောက်အောင် နင်းကွာ”

လို့ ပန်းသွေးရောင်ထနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ သတိလှမ်းလှမ်းပေးနေတယ်။ အိမ်ထဲရောက်သွားတော့ စျေးခြင်းလေးဆွဲပြီး အညို နောက်ဖေးကို ပြေးဝင်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း မောမောနဲ့ ဧည့်ခန်းကဆက်တီခုံမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့ အညို ပြန်ထွက်လာတယ်။ လက်ထဲမှာ ဖန်ခွက်တစ်လုံးနဲ့ ညက ကျန်သေးတဲ့ဝိုင်တွေ ထည့်ယူလာတယ်။ သူ့ဆံပင်ကို ဖြေချထားပြီး အပေါ်က ခါးတိုအင်္ကျီလေးကို ချွတ်ထားပြီး ထမီကို ရင်ခေါင်းလျားထားတယ်။ အနက်ရောက်ဘရာကြိုးလေးက ပုခုံး ၂ ဖက်အပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေး ဖြစ်နေလို့ပေါ့။

“ရော့ မောင်.. ဒါလေးသောက်ထားနော်..။ အညို မနက်ကတည်းက ရေမချိုးဖြစ်ဘူး ..။ ချက်နေပြုတ်နေရတာနဲ့ နောက်ကျသွားတယ်..။ ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်ဦးမယ်.. စောင့်နေနော် သိလား..”

အဲ့လိုပြောပြီး မချိုမချဉ်မျက်နှာလေးနဲ့ ရင်ဖိုနေတဲ့ ဟန်ပန်လေးလုပ်ပြီး ရေချိုးခန်းဖက် သုတ်သုတ်လေး ထွက်သွားရော။ ကျနော်လည်း ဖန်ခွက်ထဲက ဝိုင်တွေကို တရှိန်ထိုး သောက်ချပစ်လိုက်ပြီး ဆက်တီခုံပေါ်မှာ ခွေခွေလေး လှဲချလိုက်မိတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ မလိုးရတာကြာတဲ့ အညိုနဲ့ နှစ်ပါးသွားရပြန်တော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ကျနော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာတော့ ဝန်ခံရလိမ့်မယ်ဗျာ။

မျက်လုံးမှိတ်ပြီး လှဲနေရာက ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ် မသိဘူး။ မွှေးပျံ့ပျံ့ရနံ့တွေရလာလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့မှ နှုတ်ခမ်းနီ အနီရင့်ရင့်ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံ ကျနော့်မျက်နှာနားမှာ ဝဲနေတာ တွေ့ရတယ်။ အညိုပါလား ခေါင်းလျှော်ရေမိုးချိုးပြီးစ ဆံပင်တွေက ပုခုံးကျော်ကျော် အရှေ့ကိုချထားတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်က ပါးပါးလျလျလေး။ အောက်က အခုအခံမပါတော့ နို့သီးကြီးတွေတောင် စူထွက်နေတာ မြင်နေရတယ်။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီးတွေကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက်တောင် ပိုပြီး ထွားအိအိကြီးတွေ ဖြစ်နေသလားလို့။ မျက်နာပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို လက်နဲ့သပ်ရင်း ဆာလောင်နေတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကျနော့်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ကြည့်နေရှာတယ်။

“မောင်.. ထတော့.. အညို့အိပ်ယာပေါ်သွားစို့.. အညို ဒူးတွေတောင်ပျော့လာတယ်.. ရင်တုန်လိုက်တာ”

တဲ့။ ကျနော်ချက်ချင်း မထသေးဘူး။ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲနဲ့ စိုလက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ အညို့နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ အင်းးးးး.. ဆိုပြီး အသံတိတ်လေးညည်းပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို အားပါးတရ ပြန်စုပ်လာတယ်။ သူ့လျှာတွေက ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး တိုက်စစ်ဆင်တယ်။ ကျနော်ကလည်း သူ့လည်တိုင်လေးကို လက်နဲ့သိုင်းဖက်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် ဆက်တိုက်စုပ်နမ်းနေမိတယ်။ နည်းနည်းကြာကြာလေး နမ်းပြီးတော့မှ ကျနော်ထရပ်လိုက်တယ်။ ခေါင်းထဲမှာ ရီဝေဝေနဲ့ ၀ိုင်တန်ခိုးကလည်း ပြလာပြီ။ အညို့ကိုသိုင်းဖက်ရင်း အညို့အိပ်ခန်းထဲက အိပ်ယာပေါ်ကို ခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့ လျှောက်သွားနေမိတယ်။

အိပ်ယာနားရောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်ကို မတက်သေးပဲ မတ်တပ်ရပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း အဝတ်တွေအကုန် ချွတ်ချနေကြတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်ထလာတော့ တဟင်းဟင်း .. တဟားဟား သံတွေ ထွက်စပြုလာပြီ။ စွပ်ကျယ်လေးကို ချွတ်လိုက်တော့ အညို့နို့စိုစိုကြီးတွေက ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ စိတ်ကြိုက်ကိုင်ကစားပေးလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေကို ချေပေးလိုက်၊ စို့လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ အညို့လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကျနော့်ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ အောက်ကမာတောင့်နေတဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို ဂွင်းထုသလို ကစားပေးလိုက်လုပ်နေရင်း နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ ဖီးလ်တက်နေကြတာပေါ့လေ။

“မောင်.. ကုတင်ပေါ်တက်စို့၊ အညို မောင့်ဟာကြီးကို စုပ်ချင်လာပြီ..”

“အင်း.. အညို့အဖုတ်ကိုလည်း ကျနော် လျက်ချင်တယ်..။ လာ.. အညို မြန်မြန်လေး…”

အဲ့လိုတွေပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော် ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်တယ်။ အညိုက တက်လာပြီး ကျနော့်ညီလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးမှာတေ့ပြီး လျှာကလေးကို ထုတ်ကစားရင်း ကျနော့်ညီလေးရဲ့ ဒစ်ဖျားတဝ်ဝိုက်ကို လျက်ပေးနေတယ်။

“အညို!! ရှီးးးး .. နေဦး .. ကျနော့်မျက်နှာကိုလာခွ.. လာခဲ့.. ကျနော်လည်း အညို့ကို လျက်ချင်နေတာ..”

ရုတ်တရက် အညိုလည်း နေရာအနေအထားပြင်လိုက်တော့ ထက်အောက်ပြောင်းပြန် 69 ပုံစံဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော့်မျက်နှာကို ဒူးထောက်ပြီး ခွထားတယ်။ ကျနော်လည်း ကျနော့်ခေါင်းအောက်ကို ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အညို့ဖင်တုံးကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်ရင်း ဖောင်းမို့နေပြီး အရည်တွေစို့နေတဲ့ အညို့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပလပ်ပလပ်မြည်အောင် အားပါးတရ လျက်ပေးနေမိတယ်။

အောက်ဖက်က အညိုကလည်း တချက်တချက် အာခေါင်ထိုးမိတော့မတတ် ကျနော့်ညီလေးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ စုပ်စုပ်သွင်းလိုက် ဒစ်ကို လျှာနဲ့ကစားနေတဲ့အခါ လက်နဲ့ဂွင်းထုသလို ကစားပေးလိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အရသာတွေ တွေ့နေကြတာပေါ့။ သူလည်း လီးမစုပ်ရတာကြာလို့ အရသာတွေ့နေသလို.. ကျနော်လည်း စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းညိုညိုကြီးကို မလျက်ရတာကြာလို့လားမသိဘူး ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

တခါတခါ အညို့စောက်ဖုတ်ထဲက စီးပျစ်ပျစ်တွဲကျလာတဲ့ အညို့စောက်ရည် ဖန်တန်တန် ငံ့တံ့တံ့လေးကိုတောင် နှမြောလို့ မျိုမျိုချပလိုက်မိတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ကျနော့်ညီလေးလည်း ၁၂ နာရီထိုးနေသလို… အညိုကလည်း..

“မောင်!! လုပ်စို့နော်.. အညိုပြီးချင်သလို ဖြစ်လာတယ်..။ မောင့်ဟာကြီးနဲ့ ထိုးထည့်ပြီး လုပ်ရင်းပြီးမှ ပိုကောင်းတာ..။ လုပ်စို့နော်”

လို့ ပြောလာတယ်။ ကျနော်က အညို့သဘောလို့ပြောလိုက်တာနဲ့ လီးစုပ်နေရာကရပ်ပြီး ဘေးကိုဖင်ချထိုင်လိုက်တယ်။ အညို ကုတင်အောက်ဆင်း.. နံရံကိုမှီပြီး မတ်တပ်လုပ်ရအောင်လို့ ကျနော်ကပြောတော့.. အိုကေဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်က လွှားကနဲ ဆင်းသွားတယ်။ ကျနော်လည်း ဝုန်းကနဲထပြီး ကုတင်ခြေရင်းက နံရံမှာ အညို့ကို တွန်းကပ်ထားလိုက်တယ်။ အညို့ပေါင်တံတစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး အညို့နှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရ ၃-၄ ချက် စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အညို့လက်တစ်ဖက်က တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို သေချာကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ သေသေချာချာလေး တေ့မိလောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဒူးကွေးထားတဲ့ ကျနော့်ကိုယ်လုံးကိုဆန့် ခါးမတ်မတ်ထားပြီး ကျနော် လိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“အားးးးးးးးးး!!”

ရှောရှောရှူရှူပေမယ့်.. နွေးနွေးစီးစီးလေးဗျ။ ၂-၃ ချက်လောက် ခါးကိုကညော့ပြီး အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ အညို့မျက်နာလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဖီးလ်တက်နေတာတွေ့တော့ ပေါင်တစ်ချောင်းကိုကိုင်၊ အညို့ခါးကျင်ကျင်လေးကို တစ်ဖက်ကကိုင်ပြီး အသားကုန် ကော့ကော့ဆောင့်ပြီး လိုးနေမိတာ ကောင်းလွန်းလို့ ကြယ်တွေလတွေတောင် မြင်သလို ဖြစ်လာတယ်။ အညိုကတော့ သူ့အကျင့်တိုင်းပဲ အော်ချင်ရာတွေ အော်နေတော့တာပါပဲ..။

“မောင်… ဆောင့်ဆောင့်… ကောင်းတယ်.. အားးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးး ချစ်လိုက်တာ မောင်ရယ်..”

နံရံကပ်ပြီး မိနစ် ၂ဝ လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက် ကော့ထိုးပေးလိုက် လုပ်ပေးနေလိုက်တာ အညိုတစ်ချီ ပြီးသွားပြီး ပျော့ခွေသွားလို့ ကုတင်ပေါ်ကို ပွေ့ချီပြီး တင်ပေးလိုက်ရတယ်။ ကျနော်ကတော့ မနေ့ညက ဆရာမလေးနဲ့ ဆက်တိုက် ၃ ချီလောက် လုပ်ထားမိတာရယ်၊ သောက်ထားတဲ့ ဝိုင်အရှိန်ကြောင့်ရယ် မပြီးနိုင်သေးဘူး။ အညိုက ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးတိုက်တစောင်းလေးခွေပြီး မှိန်းနေရှာတယ်။

ကျနော်လည်း ကျောပေးပြီး ခွေခွေလေးအိပ်နေတဲ့ အညို့အနောက်မှာကပ်လျှက် လှဲအိပ်လိုက်ရင်း အညို့နားရွက်ကလေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုက်ပေး၊ ဂျိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုရင်း နို့အယ်အယ်ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်ချေလိုက်လုပ်နေမိတယ်။ နည်းနည်းလေးကြာမှ အညို့တင်ပါးကို သာသာလေးဆွဲဖြဲပြီး မာတောင့်နေဆဲဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို ပုဇွန်ထုပ်ကွေးပုံစံအတိုင်း အညို့တင်ပါးအနောက်ကနေ အရည်တွေစိုအိအိဖြစ်နေတဲ့ အညို့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းပြီး တအိအိ လိုးနေမိတယ်။ အညိုကတော့ ဘာမှအသံမထွက်ပဲမှိန်းရင်း ငြိမ်ငြိမ်လေး ကြိတ်ခံနေတယ်။ ကပ်တွန်းလေး လိုးနေတော့ အသံဗလံတွေလည်း သိပ်မထွက်လှဘူးပေါ့လေ။ တော်တော်ကြာကြာလေး အဲ့လိုလုပ်နေရင်း အညို့ဆီက အသံထွက်လာတယ်။

“မောင်!! အညို ဆစ်ဆစ် ဆစ်ဆစ်ဖြစ်လာတယ်..။ အထဲမှာ.. အခု လေးဘက်ထောက်ပေးမယ်..။ မောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပေးနော်..”

အဲ့လိုပြောရင်း ရုတ်တရက် တစောင်းအိပ်နေရာက လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တော့ ကျနော့်ညီလေးခင်မျာ.. ပလွတ်ကနဲ မြည်သံနဲ့အတူ အပြင်ထွက်ကြလာတယ်။ လေးဘက်ထောက်ထားတဲ့ အညို့တင်ပါးအနောက်မှာ ကျနော် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ခါးကိုညွှတ်ပြီး တင်ကိုတအားနောက်ကိုပစ်ထားတော့ အညို့ဖင်ကားကားကြီးတွေက အနောက်ကို ပြူထွက်နေတာ အားရစရာကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကြာကြာငေးမနေအားဘူး..။ အညို့ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲက စောက်ဖုတ်ပြူတစ်တစ်ကို ကျနော့်ညီလေးနဲ့တေ့ပြီး ဖိသွင်းချပစ်လိုက်တယ်။ ဝင်သွားတာနဲ့ ကျနော် အညို့ခါးကျင်ကျင်လေးကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်တော့တယ်။

“အင့်..အင့်.. ရှီးးးး ရှီးးးး.. မောင်ရေ.. ကောင်းတယ်.. သွက်သွက်လေးဆောင့်…”

“အားးး အညို… ကျနော်တအားကောင်းလာပြီ.. အညိုရဲ့… ဟားးးး ကောင်းလိုက်တာ…”

ကျနော် ထိန်းထားလို့ မရတော့ဘူးဗျာ။ ခါးလေးကို စုံကိုင်ထားတဲ့ လက် ၂ ဖက်ကို အညို့ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေဆီ ပြောင်းကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆုပ်ချေရင်း သုတ်ရည်ပူပူတွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ နောက်ဆုံး ကျန်သမျှသုတ်ရည်တွေကို အညို့ဖင်ကြီးထဲ တဇိဇိနဲ့ ညှစ်သွင်းလိုက်ပြီး မောလာတာနဲ့ အညို့ကျောပေါ်ကိုထပ်ပြီး လှဲကျသွားတယ်။

နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက်ကလေး မှိန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ ၁ နာရီလောက် ကြာသွားတယ်။ ကျနော့်ညီလေး အေးကနဲဖြစ်သွားတော့ ကျနော်လန့်နိုးလာတယ်။ အညိုကပြုံးရင်း ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး ပြန်လာဟန်တူတဲ့ အညိုက မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ရေစိုလေးနဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို သုတ်ပေးနေတာကိုးဗျ။ သန်.စင်အောင် ပွတ်သတ်ဆေးကြောပေးပြီးတာနဲ့

“မောင်.. တော်တော်ပင်ပန်းသွားလားဟင်”

လို့ ပြုံးပြီးမေးတယ်..။ ကျနော်ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ သူ့ကိုငေးနေလိုက်တယ်။

“အညိုတော့ မဝသေးဘူးနော်..”

လို့ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ ပျော့အိအိဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို နှုတ်ခမ်းစိုစိုလေးနဲ့ ပြွတ်ဆို စုပ်ပေးပြန်တယ်။ ချက်ချင်းတော့ ကျနော်စိတ် ပြန်မထလာသေးပေမယ့် အညို့လျှာရယ် နှုတ်ခမ်းရယ် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျနော့်ညီလေးကတော့ ပြန်ထစပြုလာပြန်ပီဗျ။ ၁ဝ မိနစ်လောက် ကျနော့်ကို လီးစုပ်ပေးလိုက်တော့ ကျနော်ဇိမ်တွေ့စပြုလာပြီး ပြန်တောင်လာပြန်တယ်။ အညိုဘာမှစကားမဆိုပဲ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျနော့်အပေါ်ကို တက်လာပြီး ကျနော့်ကိုခွလိုက်တယ်။ တောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်ညီလေးကို သူ့အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ရှီးးးကနဲ သူ့ပါးစပ်က အသံထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့မှ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ကျနော့်ကို အပေါ်စီးကနေ စလိုးတယ်။ ကျနော်ကတော့ အောက်ကနေ တုန်တုန်လေး ဖြစ်ဖြစ်သွားတဲ့ အညို့နိုညိုစိုစိုကြီးနှစ်လုံးကို ပင့်ကိုင်ထားပေးရင်း ဇိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ အညိုကတော့ ဆံပင်ခွေခွေလေးတွေကို ကလစ်ကြီးကြီးနဲ့ ညှပ်ထားတော့ ပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်နေတဲ့ နဖူးလေးပေါ်မှာ ချွေးစက်လေးတွေ သီးလာတဲ့အထိ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ထောက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကျနော့်ပေါင်လုံးတွေ ရိုက်မိတဲ့အသံ တဖောင်းဖောင်းမြည်သံ စည်းချက်ကျကျ ထွက်လာတယ်။

“အင့် အင့်… မောင်.. ကောင်းလားဟင်…”

ကျနော် ဘာမှမပြောပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြမိတယ်။ အညို ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ အံလေးကြိတ် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ကျနော့်ကို ဆက်လိုးနေပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အညိုမျှော့သွားအောင်လိုးမှ ကျနော် ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ အလိုလိုသိနေလို့ သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးပါစေဆိုပြီး လွှတ်ထားပေးမိတယ်။

“ဒေါက်ဒေါက်..ဒုံး..ဒုံးးး !!”

အဲ့လိုဖီးလ်တက်နေချိန်မှာ အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကို အသားကုန်ထုနေတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရတော့ နှစ်ယောက်လုံး ဝရုန်းသုံးကား ဖြစ်ကုန်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား တုန်တုန်ရီရီတွေဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်ကုန်တယ်။ သိတယ်မလား လူဆိုတဲ့အမျိုးက ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ အရှက်မရှိ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေရင် ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူးလေဆိုပြီး စိတ်ကပေါ့ပါးနေသလောက် ရုတ်တရက် လူမိခံရမလိုဖြစ်ပြီဆို ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်တတ်တာကိုးဗျ။ စောင်ပါးလေးကို ဆွဲခြုံပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပုနေတဲ့ အညို့ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ကျနော်အဝတ်တွေကို မြန်မြန်လေး ကောက်ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့်ပြိုင်ဘီးက ဆင်ဝင်အောက်မှာ ရပ်ထားတာ ဘယ်လိုမှ ရှောင်ပုန်းနေလို့မှ မဖြစ်တော့တာ။ လာမယ့်ဘေး ပြေးတွေ့ရုံပေါ့။

“အညို!! အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ထားလိုက်၊ ကျနော် သွားကြည့်လိုက်မယ်..၊ လုပ်လုပ်မြန်မြန်…”

အဲ့လိုပြောပြီး ကျနော်အိပ်ခန်းထဲကနေ ခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့ အိမ်ရှေ့ဖက်ကို ထွက်လာပြီး တံခါးမကြီးကို ကလန့်ဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ချလိုက်တယ်။

“မသစ်သစ်ဆိုတာ ဒီအိမ်ကလားဗျ!!”

လူတချို့ အပြင်မှာရပ်နေတယ်။ ကျနော်ချက်ချင်း ရင်ထိတ်လာတယ်။ မသစ်သစ်ဆိုတာ အန်တီလေးဝင်နီရဲ့ နာမည်ဗျ။

“ဟုတ်ကဲ့!! ဘာများဖြစ်လို့လဲခင်ဗျ”

“မြို့သစ်သွားတဲ့ ဘတ်စ်ကား ၉ မိုင်ကွေ့ကချောက်ထဲ ကျသွားတယ်ဗျာ..။ အခု ခရီးသည်တွေ ဆေးရုံကြီးမှာ ….”

ကျနော့်နားတွေ အူလာတယ်။ သူတို့ဘာတွေ ဆက်ပြောနေလဲ ကျနော်မကြားတော့ဘူး။ မိုက်ကနဲဖြစ်သွားလို့ တံခါးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော့်ဒူးတွေ ခွေကျသွားလို့ မတ်တပ်မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ တံခါးပေါက်ဝမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ထားမိတယ်။ ကျနော့်အနောက်ဖက်က ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဝုန်းကနဲ လှဲပြိုသံကြားလို့ အသာလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အညိုလေ.. ဧည့်ခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခွေကျသွားတယ်။ သူလည်းကြားလိုက်ပြီနေမှာ။

ယူကလစ်ဝင်းထဲက လူတွေအကုန်လုံး အုံလာတယ်။ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ ဘာတွေပြောနေကြမှန်း မသိဘူး။ ကျနော် အသာအယာ ထရပ်လိုက်တယ်။ ခွေလှဲနေတဲ့ အညို့ကို အိမ်နီးချင်းမိန်းမတချို့ ပြုစုနေတာတွေ့တယ်။ ကျနော် ဘာမှမပြောပဲ ကျနော့်ပြိုင်ဘီးလေးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ခြံအပြင်ဖက်ကို နင်းထွက်ခဲ့မိတယ်။

အန်တီလေး… မသေပါနဲ့ဗျာ..။ ကျနော်လာနေပြီဗျာ…။ မထားသွားနဲ့နော်… ကျနော်လာနေပြီ..။ အန်တီလေးရဲ့ ကလေးလေး လာနေပြီ။ ကျနော့်ကို ချန်မသွားကြေးနော်..။ ကျနော် အန်တီလေးကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ အန်တီလေး သိပါတယ်…။ ကျနော်.. အန်တီလေးမရှိပဲ မနေရဲဘူးနော်…။ ဆရာမလေးရေ.. ကျနော်လာနေပြီဗျာ..။

ကျနော့်အဆုတ်တွေ ကွဲထွက်တော့မလား မှတ်ရတယ်။ ကျနော့်စက်ဘီးလေးဟာ မြားတစ်စင်းလို လမ်းပေါ်တရိပ်ရိပ် ပြေးနေတယ်။ မနက်ခင်းဆီက နေသာနေတဲ့ ကောင်းကင်ဟာ ချက်ချင်းအုံ့မှိုင်းလာပြီး မိုးတွေရွာချလာတယ်။ ကျနော့်တကိုယ်လုံး ရွှဲရွှဲစိုကုန်ပြီ။ ကျနော့်ပါးပြင်ပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေလား မိုးစက်တွေလား မသဲကွဲတော့ဘူးဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ ဆေးရုံပေါ်ကို ကျနော် စိုရွှဲတုန်ရီပြီး ရောက်သွားတယ်။

ခပ်ညံ့ညံ့ ဗမာဇာတ်ကားတွေထဲကလို ကျနော့်ချစ်သူ ဆရာမလေးဟာ မှာတမ်းတွေ အရှည်ကြီး မချွေခဲ့ပါဘူး။ ပြုံးမဲ့မဲ့မျက်နှာနဲ့ နောက်ဆုံးစကားတွေလည်း မဆိုခဲ့ပါဘူး။ ကျနော်တွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ.. ကြိုးပြတ်နေတဲ့ မင်းသမီးအရုပ်ကလေးလို ရင်ခွဲရုံထဲက အုတ်ခုံကြီးပေါ်မှာ ပျော့ဖတ်ဖတ်ကလေး လှဲလျောင်းနေရှာပြီလေ။

စစ်မက်ပြိုင်မိုး… ကြယ်ကလေးတွေ စီးချင်းမထိုးကြပါနဲ့…

မိုးချုပ်အိမ်ပြန်…. လမင်းကိုပန်တဲ့ မိန်းကလေး..

ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ အိပ်စက်နေလို့ပါကွယ်။

(တာရာမင်းဝေ၏ ကျနော်နှင့် သနပ်ခါးပွင့်ကလေး ကဗျာမှ)

တန်းစီနေတဲ့ အလောင်းပုံတွေကြားထဲ ကျနော့်ဆရာမလေး အိပ်နေရှာပြီ။ ကျနော် အသံမထွက်ပဲ မျက်ရည်တွေ ပေါက်ပေါက်ကျနေတယ်။ ဆံနွယ်ရှည်ရှည်လေးတွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ကျနော် သေချာသပ်ပေးနေမိတယ်။ အေးစက်စက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပါးပြင်ကို ကျနော် အကြိမ်ကြိမ် နမ်းနေမိတယ်။ ပီယာနိုတီးတဲ့ လက်ချောင်းပျော့ပျော့ရှည်ရှည်လေးတွေကို ကျနော် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး တိုးတိုးလေး ခေါ်ကြည့်မိနေတယ်။

“အန်တီလေး… အန်တီလေး… ကလေးလေး ဒီမှာလေ…။ အန်တီလေး.. ထပါဗျာ…။ ပြုံးပြီး.. ဘာတုန်း ကျမအချစ်ကလေးရာလို့ ပြန်ဖြေလေဗျာ..။ ဘာလို့တိတ်နေတာလဲ။ ဘာမှလည်း ပြန်မပြောနိုင်ရှာတော့ဘူးဗျာ။ ခဏလေးဖြစ်ဖြစ်ထပါဗျာ။ ကျနော် ဝန်ခံစရာလေး ရှိနေလို့ပါ။ ကျနော် အန်တီလေးကို တကယ်ချစ်ပေမယ့် အညိုနဲ့ အိပ်မိတဲ့အကြောင်းလေး ပြောပြချင်လို့။ အန်တီလေးစိတ်ဆိုးပြီး ရိုက်တာ၊ အော်တာလေး ခံချင်လို့ပါ။ အန်တီလေး အခုလိုဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်က ဖောက်ပြန်နေတာဗျ။ ကျနော့်ကို ခွင့်မလွှတ်နဲ့နော်။ ဆရာမလေး ထတော့ဗျာ..။ ကျနော့်ကို အဲ့လိုမနောက်နဲ့…။ ကျနော် မခံနိုင်ဘူး။ ဆရာမလေးက ကျနော်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆို။ ပီယာနိုကော၊ ဂစ်တာကော တီးပြီး စာတွေအများကြီးဖတ်တဲ့ ကလေးလေးတွေ မွေးပေးမယ်ဆို။ ဘာလဲ အခု ဂတိမတည်တော့ဘူးလား။ ထတော့ဗျာ.. ဒီလောက်အေးစက်နေတဲ့ အုတ်ခုံကြီးပေါ်မှာ အိပ်မနေနဲ.တော့။ မှန်းစမ်း ခေါင်းမနာဘူးလား။ ကျနော့်လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးထား.. လာ။ မိုးတွေ တအားသည်းလာပြီဗျ။ ချမ်းနေလား။ ကျနော်ဖက်ထားမယ်ဗျာ။”

ရင်ခွဲရုံထဲမှာရှိတဲ့လူတွေ ကျနော့်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတယ်။ အလောင်းတွေတင်တဲ့ အုတ်ခုံပေါ် ကျနော်တက်ပြီး ဆရာမလေးကို ဖက်ထားတာကိုး။ ကျနော် မရှက်ပါဘူးဗျာ။ ချစ်သူကို ဖက်ထားတာပဲလေ။ ကျနော်စကားတွေ ဆက်ပြောနေတယ်။ ကျနော် ဖောက်ပြန်မိတဲ့အကြောင်း… သစ္စာမဲ့မိတဲ့အကြောင်းတွေ.. အခုဆို အရမ်းကြောက်နေပါပြီ ဆရာမလေးရာ။ ကျနော် နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး။ အခုကျနော့်ကို တမင်အပြစ်ပေးနေတာပါ။ မသေပါဘူး။ သေချင်ယောင်ဆောင်နေတာနေမှာ။ ပြီးမှ ဘွားကနဲထလာပြီး အရင်ကလို အားပါးတရ ချစ်စဖွယ်လေးပြုံးပြီး ကျနော့်ကို နားရွက်ကို မနာအောင်ဆွဲပြီး ကလေးလေး အရူးဆိုပြီး စနေနောက်နေဦးမှာ.. ကျနော်သိပါတယ်။ ကျနော့်ချစ်သူရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ သာသာဖွဖွလေး နမ်းကြည့်တယ်။

“ညီလေး!! စိတ်ထိန်းကွာ…”

ဆိုပြီး လူနှစ်ယောက် ကျနော့်လက်မောင်းကို အတင်းလာဆွဲတယ်။

“ဟေ့လူတွေ.. ကျုပ်ကိုလာမထိနဲ့”

ဆိုပြီး တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ သူတို့လှန့်သွားတယ်။

“အန်တီလေး ထတော့!! ပြန်စို့ဗျာ..”

လူတွေဝိုင်းကြည့်နေတယ်။

“အိမ်ပြန်ရောက်မှ ကျနော့်ကို အပြစ်ပေးချင်သလောက်ပေး ဟုတ်ပြီလား။”

ရုတ်တရက် အန်တီလေးကို ဖက်ထားတဲ့ ကျနော့်ကို လူတွေဝိုင်းဆွဲခွာလိုက်တာ ခံလိုက်ရတယ်။ ကျနော် အားရှိသလောက် ရုန်းတာ မရဘူးဗျာ။ လူ ၄-၅ ယောက် ဝိုင်းချုပ်ထားလို့ ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်ကုန်ပြီ။

“ကျနော် မရူးဘူးနော်!! လွှတ်စမ်းပါဗျာ!! ဘာသေသွားပြီလဲ!! ခင်ဗျားတို့ မမြင်ဘူးလား။ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်းလေး.. လှတပတလေး..။ ဒါသေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကျနော့်ကို အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ခဏဟန်ဆောင်နေတာ။ လွှတ်ကြစမ်းပါ။”

ကျနော် အာခေါင်ခြစ်ပြီး အော်ပစ်လိုက်တာ ရင်ခွဲရုံ အမိုးပေါ် ဆူညံနေအောင်ကျနေတဲ့ မိုးစက်မိုးပေါက်သံတွေကို ဖုံးသွားတယ်။

“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး !!!!!!!”

ယူကလစ်ဝင်းထဲက တစ်ထပ်တိုက်ပု ဖြူဖြူလေးရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ ဆရာမလေးကို ပြင်ဆင်ထားပါတယ်။ ခုံအရှည်နှစ်လုံးကို အောက်ကခံထားပြီး ကန့်လန့်တင်ထားတဲ့ သစ်သားအခေါင်းလေးထဲမှာ ကျနော့်ချစ်သူလေး လှဲလျောင်းငြိမ်သက်လို့ပေါ့။ ပတ်ဝန်းကျင်က တိတ်ဆိတ်လွန်းနေတယ်။ ယူကလစ်ရွက်တွေကို လေတိုးလို့ တရှဲရှဲ မြည်သံတွေကလွှဲလို့ ဘာမှမကြားရဘူး။

နှစ်ရက်ရှိပြီ..။ ကျနော် ရင်ခွဲရုံကနေ အန်တီလေးကို ပြန်သယ်လာပြီးကတည်းက သူ့ဘေးကနေ မခွာတာ။ ဘလောက်စ်အပြာ၊ ထမီအနက်ရောင်ကလေးကို ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပေးပြီး ဝတ်ထားပေးတော့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ကလေးနဲ့ ကျက်သရေရှိလိုက်တာဗျာ။ သူ့ဆံပင်အရှည်ကြီးတွေကို မညိုညိုက သေချာကျစ်ထားပေးတော့ ကျစ်ဆံမြီးတုတ်တုတ်လေးက ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ခွေလို့ပေါ့။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ဆရာမလေးကို မြေချတော့မယ်။ ဒီညဟာ ဘဝမှာ နောက်ဆုံးတူတူ နေရတဲ့ ညပေါ့ကွယ်။

အို.. ကံကြမ္မာရေ.. အကယ်၍များ လူတွေပြောသလို နောက်ဘဝဆိုတာ တကယ်ရှိခဲ့ရင် ဘဝဆက်တိုင်း ဆရာမလေးနဲ့ ကျနော် ဆုံပါရစေလို့ စိတ်ထဲက ဆုတောင်းနေရင်း ကျနော်မြတ်နိုးရတဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်ဗျာ။ အခွင့်အရေး နောက်တစ်ကြိမ်ရဦးမယ်ဆိုရင် ကျနော် ဘယ်တော့မှ မဖောက်ပြန်တော့ဘူး၊ သစ္စာမမဲ့တော့ဘူးလို့ ဂတိပေးပါတယ် ဆရာမလေးရာ။ အန်တီလေးတီးနေကြ သီချင်းနုတ်စ်တွေကိုလည်း သေချာလေး စီစီရီရီလုပ်ပြီး အခေါင်းထဲ ထည့်ပေးနေမိတယ်။

ညက တဖြေးဖြေး နက်လာခဲ့ပြီ။ လေပြေကလေး တနော့နော့ တိုက်နေတယ်။ အသုဘရှုလာတဲ့ လူတွေလည်း ပြန်ကုန်ကြပြီ။ အန်တီလေးရဲ့ ရုပ်ကလပ်ဘေးမှာ ထိုင်ရင်း တွေတွေငေးနေတဲ့ မညိုညိုကို ကျနော် စကားလှမ်းပြောလိုက်တယ်။

“အညို.. အန်တီလေးကုတင်ဘေးမှာ ထောင်ထားတဲ့ .. ကျနော့်ဂစ်တာလေး ယူပေးပါ..။ ကျနော် အန်တီလေးကို ဂစ်တာတီးပြချင်လို့”

အညို ထထွက်သွားပြီး ဂစ်တာလေးကို ယူလာပြီး ကျနော့်လက်ထဲထည့်တယ်။ ကျနော် ဂစ်တာကြိုးတွေကို ခပ်မြန်မြန်လေး ညှိလိုက်ရင်း ကီးမြှင့်တဲ့ကာပိုလေးကို ဂစ်တာဖရက်တံရဲ့ နံပါတ် ၅ မှာ ညှပ်လိုက်တယ်။ ကော့ဒ်ကိုင်ပြီးတာနဲ့ ညာလက်ချောင်းတွေနဲ့ ဂစ်တာကြိုးတွေကို ဆွဲကုပ်လိုက်တယ်။

(Saimon & Garfunkel ရဲ့ Scarborough Fair: သီချင်း..)

တုန်ခါနေတဲ့ ကျနော့်သီချင်းဆိုသံ ကွဲအက်အက် ခပ်တိုးတိုး ထွက်လာတယ်။ ဆရာမလေး အရမ်းကြိုက်တဲ့ သီချင်း.. နားထောင်ပါတော့.. ဒီတစ်ခါပဲ ကျနော်ဆိုပြလို့ ရတော့မှာမို့လို့ပါဗျာ။ ခါတိုင်းလို သီချင်းဆိုတာ ဆုံးသွားတိုင်း ဆွေးသွားတဲ့ဟာလို့ အန်တီလေး ကျနော့်ကိုဖက်ပြီး မပြောနိုင်တော့ပါလားကွယ်။ အဲ့ဒီအသံအစား မညိုညိုရဲ့ ကြိတ်ရှိုက်သံ တဟင့်ဟင့်ပဲ ကြားနေရတယ်။ သီချင်းဆုံးသွားတော့ ညအမှောင်ထဲ ကျနော် ငေးနေမိတယ်…။ ကျနော့်ဘဝဟာ ညအမှောင်ထက် ပိုလို့တောင် မှောင်တော့မယ် ဆရာမလေးရာ။

နောက်နေ့မှာ ဆရာမလေးကို လိုက်ပို့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေကို ကျနော် သေချာမမှတ်မိတော့ဘူး။ မညိုညိုက ဆရာမလေးအခေါင်းကို အတင်းဖက်ပြီး ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ သူငယ်ချင်းရယ်လို့ အော်ပြီး ခွေလှဲသွားတာရယ်… မြေနီနီတွေ တူးဆွထားတဲ့ ကျင်းအနက်ကြီးထဲ ကျနော့်ချစ်သူကို မြုပ်နှံလိုက်ကြတာတွေ ကျနော် သေချာပြန်မမှတ်မိတော့လောက်အောင် ဝေဝါးခဲ့ပြီ။ ဘယ်တော့မှ ပြန်မတွေးချင်တော့တဲ့ အဖြစ်ပျက်တွေပေါ့။

ရာဘာခြံသုဿန်ရဲ့ ညောင်ထောက်ပင်အကြီးကြီးအောက်မှာ ဆရာမလေးကို မြုပ်နှံထားတယ်။ နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာ ကျနော်ကိုယ်တိုင် ပုံကြမ်းခြစ်ထားတဲ့ ကျောက်ပြားလေးကို ချစ်သူရဲ့ အုတ်ဂူလေးမှာ ကပ်နိုင်ဖို့ အလုပ်တွေရှုပ်နေခဲ့တယ်။ အားလုံးပြီးသွားတော့ အေးစိမ့်နေအောင် အရိပ်ကောင်းတဲ့ အပင်ကြီးအောက်မှာ သပ်ရပ်တဲ့ အုတ်ဂူဖြူဖြူလေး ဖြစ်လာတယ်။

မသစ်သစ်@ဝင်နီ ဆိုတဲ့ ကျောက်ပြားလေးပေါ်မှာ ပီယာနိုခလုတ်ကလေးတွေရယ်၊ ဂီတသင်္ကေတ နုတ်စ်ကွေးကွေးလေးတွေရယ် ထွင်းထားတယ်။ ကျနော့်ဘဝတော့ ရှေ့ဆက်ဘာလုပ်ရမလဲ ကျနော် မတွေးတတ်သေးဘူးဗျာ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေလည်း မျက်နှာမကောင်းကြဘူး။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က မှုန်တေတေမျက်နှာနဲ့ နေလာတာ ရက်တွေကြာလာပြီကော။

မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားရင် လူဆိုတာ အသက်ရှင်နေရက်နဲ့ ဗလာကြီးဆိုတာ ပိုပိုသိလာတယ်ဗျာ။ တခါတလေဆို မနက်စောစောထပြီး အန်တီလေးကြိုက်တဲ့ စံပယ်ပွင့်လေးတွေ စျေးထဲကဝယ်.. ရာဘာခြံသုဿန်ထဲက အန်တီလေးအုတ်ဂူဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ အသာလေး ဖြန့်ခင်းထားပေးပြီး အရူးတစ်ယောက်လို စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေမိတယ်။ ညတော်တော်ကြီး မှောင်လာမှ အိမ်ကို တိတ်တဆိတ် ပြန်ပြန်လာတတ်တယ်။ တစ်မြို့လုံးကလူတွေက ကျနော်လာရင် သနားစရာမျက်နှာတွေနဲ့ ၀ိုင်းကြည့်နေကြတယ်။ ဒါမှမဟုတ် အရူးတစ်ယောက်ကို စာနာတဲ့ မျက်ဝန်းတွေပေါ့ဗျာ။

အညိုတစ်ယောက်ကော… ကျနော်ကိုယ်တိုင် မမြင်ခဲ့တာကြာပြီ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း အထိနာရှာမယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဆိုတာ ၁ဝ နှစ်သမီးလောက်ကတည်းက အတူတူနေလာကြတဲ့ ညီအစ်မထက်ပိုတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေလေ။

တစ်ရက်တော့ ကျနော်တစ်ယောက် အန်တီလေးဆီက ပြန်အလာ ယူကလစ်ဝင်းထဲ ဝင်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်က ဒန်းကလေးပေါ်မှာ အညိုတစ်ယောက်ထဲ ထိုင်နေတာတွေ့တယ်။ ကျနော်ဝင်လာတာမြင်တော့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်တယ်။ စကားတော့ မပြောဘူး။ သူ့ပုံစံက ဖျော့တော့တော့ ဖြူရော်ရော်နဲ့ ပိန်သွားသလိုပဲ။ တော်တော်စိတ်ထိခိုက်ထားပြီလေ။ ကျနော်ဘာမှ စကားမဆိုဖြစ်ပဲ အညို့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး စီးကရက်တစ်လိပ် ထုတ်ဖွာနေမိတယ်။ ရုတ်တရက် အညိုက.. ကျနော့်လက်ထဲကို အစိမ်းရောင် စာအုပ်ကလေးတစ်အုပ် ထိုးထည့်ပြီး

“မောင်!! ဖတ်ကြည့်ပါ”

လို့ ပြောလာတယ်။ စာအုပ်အဖုံးမှာ ဝင်နီလို့ ရေးထားတယ်။ ဒါ အန်တီလေးရဲ့ ဒိုင်ယာရီထင်တယ်ဗျ။

“နောက်ဆုံး စာမျက်နှာတွေကို လှန်ဖတ်ကြည့်.. မောင်….”

လို့ အညိုက ငိုသံပါနဲ့ပြောတယ်။ ကျနော် စာရွက်တွေကို ခပ်မြန်မြန်လှန်နေတုန်း .. အညိုက စကားတွေ ဆက်တိုက်ပြောရင်း တဟီးဟီး ငိုချလိုက်တယ်။

“ဝင်နီ အကုန်သိတယ် မောင်ရဲ့။ တမင်မသိချင်ယောင်ဆောင်သွားခဲ့တာတဲ့။ အို!! စိတ်နှလုံးဖြူစင်တဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်းလေးရေ.. နင့်အစား ညိုပဲသေသွားရင် ကောင်းမယ်နော်..။ ညိုကမှ မိန်းမယုတ်..။ သူများချစ်သူကို မြုဆွယ်တဲ့မိန်းမ..။ တသက်လုံး ယူကြုံးမရဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့တာလား သူငယ်ချင်းလေးရယ်..။ ညိုလည်း သေချင်နေပါပြီဟာ.. ဟင့်ဟင့်!!”

ငိုနေတဲ့ အညို့ကို ကျနော်မကြည့်အားဘူး။ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ စာအုပ်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရင်း ဆရာမလေးရဲ့ လက်ရေးဝိုင်းဝိုင်းစက်စက်လေးတွေကို ဖတ်နေမိတယ်။

…. …. ….. ….. …. …… ……

အညိုနဲ့ ငါ့ချစ်သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်တာ တော်တော်လေး အမူအယာပျက်နေပါလား…။ နင်ဘာလုပ်မလဲ မိဝင်နီ….။

ငါ့ကလေးလေးက တကယ်တော့ ပေါက်စလေးပါ..။ ပြီးတော့ သူလည်း ယောကျ်ားတစ်ယောက်ပဲ…။ ငါနဲ့ ကင်းကွာချိန်မှာ မတော်တဆတွေ ဖြစ်ကုန်တယ် နေမှာပါ…။ သနားစရာကောင်းလိုက်တာ…။

တခါတခါ သူ့မျက်နှာက ညှိုးညှိုးသွားရှာတယ်..။ လိပ်ပြာမလုံ ဖြစ်နေရှာတယ်..။

ညိုကလည်း… သိက္ခာရှိတဲ့ မိန်းမပါ..။ ငါသိပါတယ်..။ အားလုံးက မတော်တဆ ဖြစ်ခဲ့တာတွေပါ..။ ငါမသိချင်ယောင်ဆောင်နေမယ်..။ ပိပိရိရိပေါ့…။

ကလေးလေးက ငါ့ကိုတော်တော်ချစ်ရှာတယ်..။ ငါ့ကို လက်ထပ်မှာပါ..။ သူငယ်ချင်းအပေါ်လည်း ငါ အပြစ်မတင်လိုတော့ဘူး..။ ဝမ်းတော့နည်းတယ်ဟာ..။

… …. …. … .. .. … ….

… …. … … …. …. … …..

ကျနော် ဆက်ဖတ်လို့ မရတော့ဘူးဗျာ။ အမြင်အာရုံတွေ ဝေဝါးကုန်တယ်။ မျက်ရည်တွေ သူ့အလိုလို စီးကျလာတယ်။ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေဗျာ။ တချိန်လုံး နာနာကျင်ကျင်နဲ့ နေထိုင်သွားခဲ့တဲ့ ကျနော့်ဆရာမလေးရာ။ အဲ့ဒီမနက်ကကော သူထွက်သွားခဲ့တာ စိတ်ဖြောင့်ခဲ့ရဲ့လားဗျာ။ သူ့အလစ်မှာ ကျနော်နဲ့ အညို ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ သူသိနေတာပဲ။ ကျနော် အသက်မရှိတော့တဲ့ လူတစ်ယောက်လို မှိုင်ငေးနေမိတယ်။ တိတ်တဆိတ် ထပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ အညိုကတော့ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ရင်း ကျန်ခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီနေ့က ကျနော် အညို့ကို နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့တဲ့ နေ့ပဲဗျ။ ကျနော့်မှာ ဆရာမလေးရဲ့ အုတ်ဂူရှေ့မှာတောင် သွားမရပ်ရဲတော့ဘူး။ ဘဝကို တမြည့်မြည့် နာကျည်းသွားစေတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို သိလိုက်ရပြီလေ။ သေတဲ့အထိ သိမ်းထားရတော့မယ့် အနာတရတွေ။ ကျနော်နဲ့တန်တာ ကျနော်ရခဲ့ပြီလေ။

နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ ဖဲကြိုးလေးတွေ ကြဲထားတာနဲ့တူတဲ့ လမ်းလိမ်လိမ်လေးတွေရှိတဲ့ တိတ်ဆိတ်လှပတဲ့ နေချင့်စဖွယ် မြို့ကလေးကနေ ကျနော် ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်ကျောပိုးအိပ် အပြာလေးထဲမှာ ဂျင်းပန် ၃ ထည်နဲ့ တီရှပ်တချို့ ပါတယ်။ ဂျက်လန်ဒန်ရဲ့ ပင်လယ်ဝံပုလွေဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတစ်အုပ်ပါတယ်။ အနက်ရောင် သြဂတ်စတင်းဘောင်ရီယို တံဆိပ်နိုင်လွန်ကြိုးတပ်ထားတဲ့ စပိန်ဂစ်တာ နီညိုရောင်လေးကို ကျောမှာလွယ်ထားတယ်။ ဂစ်တာရဲ့ အတွင်းနံရံမှာ ဗလင်စီယာမြို့မှ ဆရာကြီး… ကိုယ်တိုင်စီရင်သော GC-60 လက်လုပ်ဂစ်တာဆိုတဲ့ တံဆိပ်ပေါ်မှာ သင့်ပီယာနိုဆရာမလေး ဝင်နီလို့ လက်မှတ်ကလေး ထိုးထားတယ်။ ရင်ဘတ်ထဲမှာတော့ တစ်ဘဝစာ နောင်တတွေ၊ ဖြေမဆည်နိုင်မှုတွေ ပါတယ်။

သင်္ဘောကြီးက ဥသြဆွဲနေပြီ။ လက်ရမ်းကို မှီတွယ်ထားတဲ့ ကျနော် တောအုပ်မှုန်ပြပြလေးရှိရာ ဟိုးယူကလစ်ဝင်းဖက်ကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ အန်တီလေး၊ အညို၊ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရသော ကာလများ။ ဘယ်ဆီမသိတဲ့ ကျနော့်ခရီး။

၀ိဉာဉ်နှင်းမှုန်တစ်စက်
အိပ်မက်မြင်းခွါ(၁၃)
တစ်ယောက်ထဲ အတုံးအရုံးလဲသူ
ငါ့ကံကြမ္မာနဲ. … … လူ

(တာရာမင်းဝေ၏ တေလေမှတ်တိုင် ကဗျာမှ)

အခု ကျနော်ပြောပြခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ဖြစ်ခဲ့တာ ၁၃-၁၄ နှစ်လောက်တောင် ရှိသွားပြီလား မသိတော့ဘူး။ နောက်ပိုင်း ကျနော် ဘာဆက်ဖြစ်သလဲဆိုတာ ပြန်တောင် တွေးမကြည့်ချင်လောက်အောင် ရှုပ်ထွေးလွန်းခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်မြို့ကလေးကို စွန့်ခွာခဲ့ပြီး တစ်ခါမှ ပြန်မရောက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကျနော်ဟာ လူပေလူလွှင့်တစ်ကောင် ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။

အဲ့ဒီခေတ်က အထက်တန်းအောင်တဲ့ လူငယ်တွေလိုပဲ ကျောင်းတစ်ခုကို ရောက်သွားခဲ့တယ်။ မေ့ဖို့ကြိုးစားတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ဖဲပွင့်တွေ၊ သူရာရည်တွေ၊ မိန်းမတွေ၊ မူးယစ်ဆေးတွေ၊ ကြောင်တောင်တောင် စာအုပ်တွေနဲ့ နှစ်တွေအများကြီး ကုန်လွန်စေခဲ့ပါတယ်။

သေချာတာ တစ်ခုကတော့ ကျနော် မပျော်တော့ပါဘူးဗျာ။ လောကမှာ လူတွေအကြောက်ဆုံးအရာက သေခြင်းတရားလို့ ပြောကြတယ်။ မဟုတ်ဘူးဗျ..။ အသက်လောက် မြတ်နိုးရတဲ့သူနဲ့ ကွေကွင်းတာလောက် ကြောက်စရာကောင်းတာ ဘာမှမရှိဘူး။ အဲ့ဒါတော့ ခင်ဗျားတို့ ယုံဗျာ။ သေခြင်းတရားလောက်တော့ စာဖွဲ့မနေတော့ဘူး။

Albert Camus: ရဲ့ the outsider: ဝတ္ထုထဲက မားဆော့ ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကောင်လိုပဲ ဘဝကို ဘာတစ်ခုမှ မလေးနက်ပဲ ဆက်လက်ရှင်သန်ခဲ့ပါတယ်။ မိသားစုဆိုတာ ရှိခဲ့လျှက်နဲ့ ဂျစ်ပဆီတစ်ကောင်လို လမ်းဘေးမှာ နေခဲ့ဖူးတယ်။ ကျနော်ဟာ အတ္တဘဝမှန် ၀ါဒီဆန်မှန်းမသိ ဆန်လာခဲ့ပါပြီ။ တခါတခါမှာ ခေတ်ပေါ် ကဗျာဆရာတစ်ယောက်နဲ့ ပေါင်းပြီး ဆော့ခရတ္တိလို အဆိပ်မသောက်ရဲလို့ အရက်သောက်တာကွလို့ ကျူးရင့်နေခဲ့ဖူးတယ်။ တခါတလေကြတော့ ကျနော်နဲ့အိပ်ချင်တဲ့ မိန်းမတချို့နဲ့ ကျနော်အိပ်မိတယ်။

ညသန်းခေါင်မှာ လန့်နိုးလာတိုင်း ကျနော့်အိပ်ယာပေါ်မှာ ရောက်နေတတ်တဲ့ မိန်းမတွေဟာ ကျနော်ချစ်တဲ့ ဆရာမလေး မဟုတ်မှန်း သတိထားမိပြီး သည်းထန်စွာနဲ့ ငိုကြွေးခဲ့ဖူးတယ်။ ကျနော်ဟာ မိန်းမဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ အိပ်မိခဲ့သလဲ ကျနော်ကိုယ်တိုင်တောင် မမှတ်မိတော့လောက်အောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ကျနော်ဟာ မဖြူစင်တော့ပါဘူးဗျာ။ အဝတ်စဖြူဖြူလေးကို နှစ်ပေါင်းများစွာ အညစ်အကြေးသုတ်တဲ့ လက်နှီးအဖြစ် အသုံးပြုပြီးမှ ဆပ်ပြာနဲ့ အထပ်ထပ် လျှော်ဖွတ်ခဲ့ရင်တောင် အရင်လို ဆွတ်ဆွတ်ဖြူနိုင်ပါ့မလား။ အဲ့ဒီလိုပါပဲ ကျနော်ဟာ ညစ်နွမ်းသွားခဲ့ပါပြီ။

ဖေဖေနဲ့ မေမေ၊ မညိုညို.. သူတို့တွေ ကျနော် ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်နေပြီလဲ သိရှာမယ် မထင်ပါဘူး။ ကျနော်ဟာ ကိုယ့်ဘဝကို ကိုယ်အမှောင်ချထားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ဟာ မြန်မြန်လည်း မိုက်ဇာတ်မသိမ်းနိုင်ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ့ အိမ်ကထွက်လာတာ တော်တော်လေးကြာလာပြီး မိုက်စရာရယ်လို့ မကျန်တော့လောက်အောင် ကမ်း ကုန်တဲ့အခါ ကျနော်နဲ့ တူတူနေတဲ့ ခေတ်ပေါ် ကဗျာဆရာဆိုတဲ့လူက ပင်လယ်ခြားနေတဲ့ အရပ်ဒေသတစ်ခုကိုသွားကြဖို့ အဖော်စပ်လာခဲ့တယ်။ ဘာမှရှည်ရှည်ဝေးဝေး မတွေးတော့ပဲ ကျနော် သူနဲ့ လိုက်ခဲ့မိတယ်။

တစ်ပတ်မှာ ၆ ရက် အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ ကျန်တဲ့တစ်ရက်မှာ မူးအောင်သောက်ပြီး ထိုးအိပ်။ အားတဲ့အချိန်ဆိုတာ ဘာမှမရှိဘူး။ ဝေဒနာတွေ တော်တော်လေး လျော့ပါးစပြုလာတယ်။ ကျနော် ရုတ်တရက် သတိဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ အချိန်တွေဟာ ခုနကပြောသလိုပဲ ၁၃-၁၄ နှစ်လောက်တောင် ကြာသွားသလိုပဲ။

ကျနော် အခု အရက်မသောက်ဖြစ်တာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ ကြည်လင်နေတဲ့ခေါင်းနဲ့ တွေးကြည့်တော့ ကျနော်ဟာ မတရားခဲ့ဘူးဆိုတာ ပေါ်လွင်နေခဲ့တယ်။ မိဘတွေ၊ ကျနော့်ကိုတွယ်တာတဲ့ အညို.. သေမှန်းရှင်မှန်း မသိ။ လွှင့်ချင်တိုင်း လွှင့်ခဲ့တယ်။ ကျနော် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်မိတယ်။

တူတူနေတဲ့ ခေတ်ပေါ်ကဗျာဆရာတစ်ယောက် ကျနော့်ဂစ်တာသံတွေကို မာတီနီနဲ့မြုံ့ရင်း ဇိမ်ခံနေတုန်း ကျနော် ပြန်တော့မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ သူကပြုံးရင်း…

“မြက်ခြောက်များကို မီးရှို့သောအနံ့ကလေး သင်းသင်းမွှေးသော ဇာတိမြေကို ပြန်လာပြီဆိုတာ မျက်လုံးစိမ်းစိမ်းနဲ့ အိုင်ယာလန်မလေးအား ပြောပေးပါ လေညှင်းလေးခင်ဗျ ….”

ဆိုပြီး ရှေးမတ်စ်ဟေနီရဲ့ ကဗျာတစ်ပိုဒ်ကို ကောက်ရွတ်လိုက်ပြီး ပြုံးနေတယ်။ ကျနော့်မှတ်ပုံတင်ကဒ်ကို အပြီးပိုင် ပယ်ဖျက်ဖို့အတွက် ရုံးကိုသွားတယ်။ ခေတ်ပေါ်ကဗျာဆရာဟာ သူနဲ့တူတူလိုက်လာဖို့ ကျနော့်ကို စိုက်ထုတ်ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့ ငွေကြေးတချို့ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ တိတ်တဆိတ် သူ့ဘဏ်အကောင့်ထဲကို နှစ်ဆလောက် ပမာဏရှိတဲ့ ငွေတွေကို ကျနော့်ဘဏ်အကောင့်ထဲကနေ လွှဲပေးခဲ့လိုက်တယ်။ အထုတ်အပိုးပြင်ပြီး လေဆိပ်ကို ထွက်လာခါနီး ဘယ်တော့မှ ပြန်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ ကျနော့်မိတ်ဆွေ ကဗျာဆရာက အိမ်ပေါက်ဝထိ လိုက်ပို့ရင်း…

“သွားတော့ ရဲဘော်.. အသစ်တစ်ခု ထပ်ရှာပြီး တည်ဆောက်ပေရော့..။ မောင်ရင်နဲ့ ငါ့အဖို့မှာတော့ ဆန်ဆုံစားလို့ ကံကုန်သွားပြီပေါ့ကွာ”

ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ရှာတယ်။ ကျနော် စိတ်ထိခိုက်လို့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ခရီးဆောင်အိတ်ကလေးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာတော့ လှမ်းအော်သေးတယ်..။

“ဟေ့ကောင် ဂစ်တာဆရာ..။ မင်းအညို ယောကျ်ားရနေပါပြီကွာ..”

တဲ့။ အေပေးကြီးလို့ ကလော်ဆဲရင်း ကျနော် တက္ကစီပေါ်တက်ရင်း ပေါ့ပါးစွာ ရယ်မောလိုက်မိတယ်။ လေယာဉ်ပြေးလမ်းပေါ် ကျနော်စီးနင်းလာတဲ့ ဖော်ကာကြီး ထိုးဆင်းလာတော့ အုတ်ကြွပ်မိုးနီနီနဲ့ အဆောက်ဦးပုပုလေးတွေရှိတဲ့ ကျနော့်မြို့လေးဟာ ကုက္ကိုပင်နှစ်ချို့တွေကြားထဲ ဟိုးအရင်ကလို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ကလေး အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲ။ လေယာဉ်ပြေးလမ်းအဆုံးက မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းလေးတွေကလည်း အရင်အတိုင်းပါပဲလားဗျာ။

လူလတ်ပိုင်းအရွယ် ရောက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကို မြို့ကလေးက မှတ်မိပုံမပေါ်ဘူး။ လေယာဉ်ပေါ်ကနေ မြေကြီးပေါ် ခြေချမိတာနဲ့ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ အော်နေမိတယ်။ ဖေဖေ၊ မေမေ၊ အန်တီလေး၊ အညို ကျနော်ပြန်လာပြီဗျ။ မနက်ခင်း ၁ဝ နာရီလောက် ရှိနေပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်း အေးမြမြအရသာကို ခံစားနေရတယ်။

လေယာဉ်ကွင်း ကြိုပို့ကားပေါ်က ဆင်းလာတော့ ကျနော်တို့ ခြံဝင်းထဲမှာ ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်သမားတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ မေမေက ဘယ်သူပါလိမ့်ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ အကဲခတ်နေတယ်။ ကျနော်ထွက်သွားတုန်းက တော်တော်ငယ်သေးတဲ့ ကျနော့်ညီလေးက

“ကိုကို!!”

လို့ အော်ပြီး ပြေးလာမှ မေမေဟာ ကျနော့်ကို ပြေးဖက်ပြီး ငိုရှာတယ်။ အိမ်ထဲဝင်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်း စာအုပ်ထူထူကြီးထဲ ခေါင်းငိုက်စိုက်ထားတဲ့ ဖေဖေက

“ခွေးသားလူမိုက် ပြန်လာသေးတယ်ပေါ့”

လို့ စိုက်ကြည့်ပြီးပြောတော့ ကျနော် သိမ်ငယ်စွာနဲ့ မျက်လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင် မျက်နှာလွှဲလိုက်ရင်း

“ကျနော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ”

လို့ တောင်းပန်မိတယ်။ ကျနော့်အိပ်ခန်းလေးထဲကို အထုတ်အပိုးတွေဆွဲရင်း ဝင်လာမိတော့ အရာရာ အရင်အတိုင်းပဲ ဖြစ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့်ကုတင်ဘေးက နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ ကျနော်ကိုယ်တိုင် ခဲကောက်ကြောင်းခြစ်ထားတဲ့ ပန်းချီကားလေးထဲက ဆရာမလေး.. ချိုချိုအေးအေးလေး ပြုံးနေတုန်းပဲဗျာ။

ငိုင်တွေတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ် တက်ထိုင်နေရင်း ကျနော့်ဗီရိုလေးကို ကောက်ဖွင့်လိုက်တော့ ပရုတ်လုံးနံ့လေး သင်းသင်းထွက်နေတယ်။ တီရှပ်အဟောင်းတစ်ထည် ကောက်စွပ်ပြီး အရောင်လွှင့်နေတဲ့ ဂျင်းပန်အပြာရောင်ကို ဝတ်ကြည့်တော့ ဝတ်လို့ရနေသေးတယ်။ ငါဟာ ဘာမှမပြောင်းလဲသေးပါလားလို့ တွေးရင်း တစ်ယောက်ထဲ ပြုံးနေမိတယ်။

ခရီးဆောင်အိတ်အောက်ခြေမှာ ဖွက်ထည့်လာခဲ့တဲ့ ပိုက်ဆံတွေထဲက ဒေါ်လာတစ်ရာတန် အရွက် ၁ဝဝ လောက်ကို ထုတ်ပြီး စာအိတ်ဖြူဖြူထဲ ထိုးထည့်ပြီး အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ဖေဖေနဲ့ မေမေကို ကန်တော့တော့ မေမေက…

“မင့်ပိုက်ဆံတွေ ငါမလိုဘူးနော် သားကြီးဖိုးသက်..။ ဒီတစ်ခါ မင်းဘယ်မှ သွားလို့မရတော့ဘူး..”

လို့ မျက်ရည်ကျရင်း ပြောတယ်။ ဖေဖေကတော့ သက်ပြင်းချပြီး..

“ငါတို့အသက်ကြီးပြီ.. အိမ်အလုပ်လုပ်ဖို့ တွေးတော့ကွာ”

လို့ပြောတယ်။ ကျနော်ကတော့ ခေါင်းကိုတွင်တွင်ငြိမ့်နေပြီး ဂတိတွေ ပေးနေရတာပေါ့။ အားလုံး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြစ်သွားမှ ကျနော်ခြံဝင်းထဲက ကားဂိုထောင်ဖက် ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့်ညီလေးက လှမ်းပြီး

“ကိုကို အပြင်သွားရင် ကားသော့ဒီမှာ”

တဲ့။ ကျနော်ပြုံးပြီး ခေါင်းခါမိတယ်။ ဂိုဒေါင်ထဲက နံရံမှာ ကျနော်ချိတ်ပြီး ချန်ထားခဲ့တဲ့ ကျနော့်ပြိုင်ဘီးလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ရင်း စစ်ဆေးနေမိတယ်။ သံချေးတော့ နည်းနည်းတက်နေပြီ။ အပြင်ကို တွန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကျနော့်ညီလေးကို စက်ဘီးပစ္စည်းဆိုင်မှာ ကျနော်လိုချင်တာလေးတွေ သွားဝယ်ခိုင်းလိုက်ရင်း ထိုင်ပြင်နေမိတယ်။ အားလုံး အဆင်ပြေသွားတော့.. ပြိုင်ဘီးလေးကို နင်းရင်း ခြံထဲက လှစ်ကနဲ ထွက်လာခဲ့တယ်။

ကျနော်ဟာ အရင်အတိုင်းပဲ ဘာမှမပြောင်းလဲဘူး။ ဆံပင်ဂုတ်ထောက်နဲ့ တီရှပ်အဖြူ ဂျင်းပန်းအပြာ အရောင်လွှင့်ကို ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ အရင်လိုပဲ ရင်တွေက တုန်နေတတ်တုန်ပဲ။

မြို့ပြင်က ရာဘာခြံသုဿန်ထဲ ရောက်လာတော့ ညောင်ထောက်ပင်ကြီးအောက်က ဆရာမလေးရဲ့ အုတ်ဂူဖြူဖြူလေးကို လိုက်ရှာတယ်။ တွေ့ပါပြီ… အုတ်ဂူဖြူဖြူလေး.. မသစ်သစ်@ဝင်နီ..။

ချက်ချင်းသတိထားမိတာက အုတ်ဂူလေးဟာ ဘာလို့ ဖြူဆွတ်ပြီး တောက်ပြောင်နေရတာလဲ။ ၁ဝ စုနှစ်တစ်ခု ကျော်သွားတာတောင် ဘာလို့ အညှိတွေ တက်မနေရတာလဲ။ တစ်ယောက်ယောက်က လာလာပြီး သန့်ရှင်းပေးနေလို့ပေါ့။ ဘယ်သူလို့ ခင်ဗျားတို့ ထင်သလဲဗျာ။ ဟုတ်ပါ့.. သူ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းပဲပေါ့လေ။

အုတ်ဂူဖြူဖြူလေးအရှေ့မှာ ကျနော် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဆရာမလေး.. ကျနော် ပြန်လာပြီဗျ..။ အခု ကလေးလေးလို့ မခေါ်သင့်တော့ဘူးနော်…။ ကျနော်ဟာ ယောကျ်ားကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ သိလား..။ ကျနော် ခြေဦးတည့်ရာ.. ထွက်သွားတုန်းက အန်တီလေး လွမ်းနေသေးလားဟင်..။ အညိုကော အန်တီလေးဆီ လာသေးလား..။ ကျနော် အန်တီလေးကို တစ်ရက်မှ မမေ့ခဲ့ပါဘူးဗျာ..။ အကယ်၍ ကျနော်တို့ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် အခုချိန်ဆို ပျော်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေး ပိုင်နေရောပေါ့..။ ကံတရားပေါ့ဗျာ..။ အန်တီလေးတို့ဘာသာ အလိုအရဆို ဘုရားသခင် ခွင့်မပြုခဲ့ဘူးပေါ့..။ ကျနော် အခု မငိုတော့ဘူးသိလား…။ ကျနော် ရင့်ကျက်ခဲ့ပြီ..။ အခု ကျနော်ပြန်လာတယ်..။ အန်တီလေးကို ခွင့်တစ်ခုတောင်းမယ်နော်..။ အညိုသာ လူလွတ်ဖြစ်နေသေးရင် သူ့ကို ကျနော်လက်ထပ်မယ်…။ မနက်ဖြန်ကြရင် ကျနော်.. အညို့ကိုခေါ်လာပြီး.. အန်တီလေးရှေ့မှာ ခွင့်ပြုချက်လာယူမလို့။ အန်တီလေး ပြုံးပြီး သဘောတူမယ်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ။

အုတ်ဂူဖြူဖြူလေးကို ကျနော် ထွေးပွေ.လိုက်တယ်။ ရာဘာခြံသုဿန်ထဲက ထွက်လာတော့ ညနေတောင် အတော်စောင်းနေပြီ။ ကျနော့်ပြိုင်ဘီးလေးဟာ ယူကလစ်ဝင်းဖက်ကို ဦးတည်နေတယ်..။

တိတ်ဆိတ်ပြီး ငြိမ်သက်နေတဲ့ ခြံဝင်းလေးထဲ ကျနော် ဝင်လာခဲ့တယ်။ ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်နဲ့ဗျာ။ ဆင်ဝင်အောက်မှာ စက်ဘီးလေးကို ထောင်ထားပြီး တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲ ဝင်ချလာတော့.. ထူးထူးဆန်းဆန်း ပီယာနိုတီးသံကြားရလို့ ကျနော် အံ့သြနေမိတယ်။ Fur elise: ဆိုတဲ့သီချင်းဗျ။ ပီယာနိုတီးနေတဲ့သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားတယ်။

အန်..တီ..လေး…။ ဟုတ်တယ်.. ကျနော့်ဆရာမလေးပါလား။ ရုတ်တရက် အသက်ရှူတောင် ရပ်သွားချင်ပြီ။ ကျနော်ခေါင်းကို ဘယ်ညာဆတ်ကနဲခါပြီး သေချာပြန်ကြည့်မိတယ်။ အာ.. မဟုတ်ဘူးဗျ။

ဘီးကုတ်ဝါ၀ါလေး ခေါင်းမှာတပ်ထားတဲ့ အသက် ၁၂-၁၃ အရွယ် ကောင်မလေးပါ။ ဒါပေမယ့် ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်လေးတွေကို ကျောမှာချထားပြီး ဘာလို့ ကျနော့်အန်တီလေးနဲ့ ချွတ်စွပ်တူနေရတာလဲ။ ဘာဖြစ်လို့ ဆရာမလေးတီးနေကြ ဘေထိုဗင်ရဲ့ Bagatelle No. 25 in A minor: ကို တီးကျင့်နေတာလဲ။

ကျနော် ကြောင်ငေးနေမိတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ လက်ချောင်းတွေကတော့.. ဒီသီချင်းကို အတီးကျင့်နေမှန်း သိသာနေတယ်။ ၁၆ နဲ့ ၃၂ နုတ်စ်တွေကို တီးတဲ့အခါ လက်ပြေးတာ မမြန်နိုင်သေးတာ သတိထားမိတယ်။ မျက်နှာပေါက်ကလေးက ကျနော့်အန်တီလေးဝင်နီနဲ့ တစ်ပုံစံထဲပါလား။ အသားအရေကလည်း ဝါဝင်းဝင်းလေး..။ ပီယာနိုတီးတဲ့ ဟန်ပန်လေး.. နုတ်စ်စာရွက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ကြိုးကြာငှက်မလေး ပျံနေသလို ထင်ရတာကအစ ကျနော့်ချစ်သူနဲ့ တူလှချေလားကွယ်။

“ဝင်နီလေးရေ.. ညစာစားစို့ကွယ်!!”

အညို့အော်သံမှန်း ကျနော်မှတ်မိတယ်။ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဝင်နီလေးတဲ့လား။ ပီယာနိုတီးနေတဲ့ အသံတိတ်သွားပြီး ကောင်မလေး ထရပ်လိုက်ရင်း ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ အသံစူးစူးလေးနဲ့

“မေမေ.. ဒီမှာ ဧည့်သည်လာနေပါတယ်”

လို့ မီးဖိုချောင်ထဲက အညို့ကို လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်တယ်။ သြော်.. အညိုတောင် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပြီကောဗျာ။ ရင်ထဲမှာ ကျဉ်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် အတတ်နိုင်ဆုံး ကျနော်အားတင်းပြီး ပြုံးထားလိုက်တယ်။ မီးဖိုချောင်ကနေ ဧည့်ခန်းကိုလာတဲ့ လမ်းကြားလေးထဲကနေ တစ်ပတ်လျှို ဆံထုံးထုံးထားတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထွက်လာတယ်။

ကျနော့် အညိုရယ်လေ..။ အင်း .. အညိုက ဘာမှလည်း မပြောင်းလဲပါလားကွယ်။ ကျနော်ထင်ခဲ့တာက သတ်လတ်ပိုင်း မိန်းမဝဝတစ်ယောက်ကို မြင်ရမလားလို့။ အညိုက အန်တီလေးထက် နည်းနည်းငယ်တယ် ဆိုပေမယ့် လူကောင်ပိုထွားခဲ့တာကိုး။ အခု မြင်နေရတာက ၀ိုင်းစက်စက်မျက်နှာ စိုစိုပြေပြေလေး၊ သစ်အယ်စေ့နဲ့တူတဲ့ မျက်လုံးလှလှ၊ ဘာမှအရာမယွင်းသေးဘူးလို့ ထင်ရတဲ့ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် ဖြိုးဖြိုးလေး။ အညိုဟာ နုပျိုနေတုန်းပဲ။ ကျနော်ကသာ ဆံပင်ဖြူတချို့နဲ့ မျက်မှန်တပ်ထားရပြီ။ တွေတွေလေး ငေးကြည့်နေတဲ့ အညို့ကို ပြုံးပြရင်း ကျနော့်မျက်မှန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး

“အညို”

လို့ ခေါ်လိုက်တယ်။

… …. …. …. …. …. … ….

ထိတ်လန့်အံ့သြမှု၊ မယုံနိုင်မှု၊ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှု၊ လှိုက်ကနဲပျော်ရွှင်မှု.. အရာရာအားလုံး ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ မျက်နှာနဲ့ အညို ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ခွေလှဲကျသွားရှာတယ်။

“မေမေ.. ဘာဖြစ်သွားတာလဲ”

ဆိုတဲ့ အော်သံနဲ့ ခုနက ကောင်မလေးက အညို့ကို ပြေးပွေ့ဖက်ထားတယ်။ ကျနော်လည်း အညို့ဘေးကနေ ထွေးပွေ့ထားရင်း

“အညို.. သတိထားနော်။ ကျနော် အညို့ကို ပြန်လာတွေ့တာလေ”

လို့ပြောရင်း တသွင်သွင် စီးကျနေတဲ့ အညို့ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးနေမိတယ်။ ကျနော် မှားပြန်ပြီလားဗျ။ ဒုက္ခတွေ လာပေးမိပြန်ပြီ။ အညို့ခင်ပွန်းသာမြင်ရင် ပြဿနာတက်တော့မှာပဲ။ အညိုက ဘာစကားမှမဆိုပဲ အရူးတစ်ယောက်လို တုန်ရင်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျနော့်ပါးပြင်၊ နဖူး၊ နားရွက်တွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းတွေက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဖြစ်နေပေမယ့် ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာနိုင်ဘူး။ ဆို့နင့်နေရှာတယ်။

နည်းနည်းလေးကြာလို့ အညို သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းနိုင်လာတော့မှ စကားသံထွက်လာတယ်။ တိုးတိုးလေးနဲ့ တစ်လုံးချင်း…။

“မောင်..ရက်..စက်..ခဲ့..တယ်… အညို့ကို ပစ်သွားပေးရက်တယ်နော်..”

တဲ့။ ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ မျက်ရည်တွေ ပေလူးနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကို သိုင်းဖက်ပြီး နမ်းတယ်။ ကျနော် ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အညို ဘာတွေလုပ်ကုန်ပြီလဲဗျာ။ ဒုက္ခ။ ဘေးက အညို့သမီးလေးက အံ့သြတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ရှက်ဝဲဝဲ ကြောင်ကြည့်နေပြီ။

“မောင်… ဒီတစ်ခါ အညို့ကို ပစ်မပြေးသွားပေးရဘူးနော်…။ ဒီမှာတွေ့လား..။ ဒါ မောင့်သမီးလေးလေ.. ဝင်နီလေးတဲ့..။ မောင် တစ်နေ့နေ့ ပြန်လာမယ်ဆိုတာ.. အညိုသိခဲ့တယ်..။ အညိုတစ်ယောက်ထဲ မောင့်သမီးလေးကို စောင့်ရှောက်ခဲ့ရတာပါ..။ အညိုတို့ သားအမိနဲ့ တူတူနေတော့နော်..။ ဘယ်မှမသွားရဘူး..”

ဒီတစ်ခါ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ တုန်လှုပ်မိနေတာ ကျနော်ရယ်ပါ။ ဘုရားဘုရား!! အညိုဟာ ကျနော့်ကိုယ်ဝန်ကို မိုက်မိုက်မဲမဲ ယူခဲ့ပါလား။ ဘယ်လိုခံနိုင်ရည်မျိုးနဲ့ ဘဝကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရှာမလဲကွယ်။ ကျနော်ဟာ ခွေးထက်မိုက်ခဲ့ပါလားဗျာ။

ကျနော့်သမီးလေးကို ကျနော် ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ကျနော့်မှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိနေပါလား။ ကံကြမ္မာဟာ ကျနော်ထင်သလောက် မဆိုးရွားခဲ့ဘူး။ အညိုဟာ ကျနော့်ကို ဘာလို့ ဒီလောက်ယုံယုံကြည်ကြည် မျှော်နေခဲ့ရှာတာလဲ။ သနားစရာ ကျနော့်အညို။ ကျနော့်ကို ဘဝနဲ့ရင်းပြီး ချစ်ရှာတဲ့ အညို။ လူပုံအလည်မှာ မျက်စိသူငယ် နားသူငယ်နဲ့ ကြီးပျင်းခဲ့ရတဲ့ ကျနော့်ရင်သွေးလေး။ ကျနော့်ရင်ဘတ်ထဲမှာ ဘာရယ်လို့ ပြောမပြနိုင်တဲ့ ခံစားချက်တွေ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေပြီဗျာ။ ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ အညို့တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးဖက်ရင်း

“အညို.. ကျနော်လေ.. ကျနော်..”

ဆိုပြီး ဆို့နင့်နေမိတယ်။ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ကျနော့်သမီးလေးကို တင်းတင်းဖက်၊ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားပြီး ဂတိတွေ အထပ်ထပ် ပေးနေမိတယ်။

… … …. …. …. … …. …. …..

ညစာကို ၃ ယောက်သား တူတူစားကြတော့ ဘယ်သူမှ ဟက်ဟက်ပက်ပက် မစားနိုင်ကြပါဘူးဗျာ။ အကုန်လုံးရင်ထဲမှာ အပျော်တွေနဲ့ အင့်နေခဲ့ပြီ။

မိုးချုပ်တော့ ကျနော့်အိမ်ကို ဖုန်းခေါ်ရင်း ဒီည ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူးဆိုတာ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ဖုန်းလာကိုင်တဲ့ မေမေက..

“ဟဲ့အကောင်.. နင့်မိန်းမနဲ့ ကလေးကို တွေ့ပြီမလား..။ အိမ်တောင် ပြန်မလာချင်တော့ဘူးမလား”

လို့ ရယ်ရင်းပြောတာကို..

“မေမေတို့ကလည်း တမင်သိရက်နဲ့ မပြောဘူးဗျာ”

လို့ အရှက်ပြေပြောရင်း ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ဟိုးအရင်တုန်းကလိုပဲ.. အခုဆင်ဝင်အောက်က ဒန်းဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ ကျနော်က အလယ်မှာ ထိုင်နေပါတယ်။ ကျနော့်ညာဖက်မှာ ဝင်နီလေးဆိုတဲ့ သမီးလေး၊ ဘယ်ဖက်မှာ ကျနော့်ကို တစ်ဘဝလုံး ပုံချစ်ခဲ့တဲ့ အညို။ ကျနော့်ချစ်သူဆရာမလေးမြင်ရင် ကျနော့်ဘဝအတွက် ဝမ်းသာနေမယ်ဆိုတာ ကျနော် ယုံကြည်ပါတယ်ဗျာ။ လေတိုးလို့ ယူကလစ်ရွက်တွေ တရှဲရှဲမြည်သံကြားမှာ အညို့ချွဲသံ ခပ်တိုးတိုးရယ်၊ ကျနော့်သမီးလေးရဲ့ရယ်သံ တခစ်ခစ်ရယ်ဟာ ညအမှောင်ထဲမှာ လွှင့်ပျံ့လို့ပေါ့ဗျာ။

ညဉ့်နက်လာတော့ တူတူအိပ်ယာဝင်ကြတယ်။ သမီးလေးကို အလယ်မှာထားလို့ အညိုနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှမဆိုဖြစ်ပဲ စိုက်ကြည့်ရင်း မိုးလင်းသွားခဲ့တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ သမီးလေးကို ကျနော့်စက်ဘီးလေးပေါ်တင်ပြီး ကျောင်းလိုက်ပို့တယ်။

“ကျောင်းဆင်းရင် ဖေဖေလာကြိုနော်”

တဲ့။ သမီးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး..

“အင်းပါ သမီးရယ်”

လို့ ဂတိပေးခဲ့တယ်။ အပြန်လမ်းမှာ ယူကလစ်ဝင်းဆီ ဦးတည်ပြီးနင်းလာတဲ့… ကျနော့်စက်ဘီးလေးဟာ တဝီဝီမြည်အောင် ပြေးနေတယ်။ အညို ကျောင်းမသွားဘူး.. မောင် မြန်မြန်ပြန်လာလို့ ကျနော့်ဇနီးလေးက မှာလိုက်တယ်။ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်ကို ရောက်လာတာနဲ့ စက်ဘီးလေးကို ဒေါက်မထောက်နိုင်တော့ပဲ လွှတ်ချလိုက်ပြီး အိမ်ထဲပြေးဝင်လာမိတယ်။

“အ..ညို..”

လို့ အကျယ်ကြီး အော်လိုက်မိတယ်။ အိပ်ခန်းဝမှာ ဟိုးအရင်က စွပ်ကျယ်အဖြူလေးဝတ်ထားပြီး ထမီအနက်ကလေးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဝတ်ထားတဲ့ ခါးသေးသေး တင်ကားကားလေးနဲ့ ကျနော့်ဇနီးလေးက တံခါးဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး မခို့တရို့ပြုံးရင်း ရီဝေဝေ ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်တစ်ယောက် ဇောင်းကလွှတ်လိုက်တဲ့ မြင်းတစ်ကောင်လို ခုန်ပေါက်ပြီး ပြေးသွားတယ်။

နှစ်ပေါင်းများစွာ မေ့လျော့လုမတတ် ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အနမ်းတွေ၊ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့တွေ၊ အညို့ အော်ညည်းသံတွေ၊ ကျနော့် မာန်သွင်းသံတွေ… တစ်ထပ်အိမ်ပုလေးထဲမှာ ဆူညံလို့ပေါ့ကွယ်…။

….. ….. …. …. …. ….. ….. …..

ယခုအခါမှာ ကျနော့်ဘဝမှာ ချစ်ဇနီးတစ်ယောက်၊ ပီယာနိုတီးတဲ့ ဝင်နီလေးလို့ခေါ်တဲ့ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ အပတ်စဉ် တနင်္ဂနွေနေ့တိုင်းမှာ ဆရာမလေးရဲ့ အုတ်ဂူကိုသွားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ ပန်းကလေးတွေ ချတတ်ကြပါတယ်။ ညစဉ်ညတိုင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ သမီးလေးကို စာဖတ်ပြတဲ့အခါ ကျနော့်ဇနီးက ကျနော့်ပေါင်ပေါ် မှီအိပ်ရင်း ပြုံးနေတတ်ပါတယ်။ တခါတလေကြတော့ သမီးလေးက

“ဖေဖေငယ်ငယ်က နာမည်တစ်မျိုးရှိတယ် ကလေး လေးလို့ မေမေကပြောတယ်။ ဟုတ်လား”

လို့ မေးတဲ့အခါ.. ကျနော် တဟားဟားရယ်ရင်း

“ဟုတ်ဘူး သမီးလေးရ..။ ဖေဖေ့ငယ်နာမည်က မောင် တဲ့”

လို့ ပြန်ပြောရင်း အညို့မျက်စောင်းလှလှလေးကို ခံယူတတ်လာပါတယ်။

ကျနော့်ဘဝ အခုလို ပျော်ရွှင်နေတာကို ကျနော်က အန်တီလေးလို့ခေါ်ပြီး ကျနော့်ကို ကလေးလေးလို့ခေါ်တတ်တဲ့ ကျနော့်ပီယာနိုဆရာမလေးတစ်ယောက် သိရင် ကျမအချစ်ကလေးအတွက် ဝမ်းသာတယ်ဟာလို့ ပြောမယ်ဆိုတာ ကျနော်ယုံကြည်ပါတယ်ဗျာ။

ဤတွင် ကျနော့်ပီယာနိုဆရာမလေး ပုံပြင်ပြီး၏။

ပြီးပါပြီ။