Wednesday, February 26, 2014

အိမ်တွင်းဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

အိမ်တွင်းဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)


မြသာ တိတ်တခိုးတွင် ရေးခဲ့သည်။

သားရေထစမ်း ကိုစော သား ထတော့လေ တီဂျူးကို သွားကြိုပေးရမယ်လေ”

မထမချင်း အော်သံရပ်မှာမဟုတ်တာကြောင့် စောမွန် ပြန်ထူးကာ ထလိုက်သည်။ လူးလဲထလိုက်ပြီး မျက်နှာသစ် 


ကိုယ်လက်သုတ်သင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်စားလဲကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။

“သား ပြန်လာမှစားတော့ အရင်သွားကြိုလိုက်တော့”

“မေမေကလည်း သားအရင်သွားမှာပါ သွားပြီ”

ဟု ပြောကာ တီဂျူးအားကြိုရန် လေဆိပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မြစ်ကြီးနားလေဆိပ်သည် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းစွာ ရှိနေသည်။ 

မကြာမီ လေယဉ်ဆိုက်လာသည်။ လာကြိုသူ ဆယ်ဦး ဆယ့်ငါးဦးသာရှိသည်။ 

စင်္ကြန်မှ ထွက်လာသော တီဂျူးကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။

တီဂျူးက အပြုံးလေးနှင့် ကျော့ကျော့လေး လျှောက်လာသည်။ 

ဘောလီဘောလက်ရွေးစင်မို့ အရပ်ရှည်ကာ ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သည်။ 

တောင်ပေါ်သူမို့ အသားအရေက ကြေးအိုရောင်လို ဝါဝင်းနေသည်။ 

နှာတံလေးက ဖြောင့်စင်းနေကာ နှုတ်ခမ်း မထူမပါးလေးက မျက်နှာပေါ်မှာ လိုက်ဖက်ပေါ်လွင်စွာဖြင့် တီဂျူးအတွက် 

မွေးရာပါရရှိထားသော အလှလက်ဆောင်ဟုဆိုရပေမည်။ 

ဒူးဝါးမျိုးနွယ်တွေမို့ စကားလေယူလေသိမ်းက ဝဲသည်။ စကားပြောပုံဆိုပုံကလည်း 

တမျိုးဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။

“ကိုစောအဆင်ပြေရဲ့လား”

“ပြေပါတယ် တီဂျူးရဲ့ ဖုန်းဆားဗစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်လေ”

“အေးပါ အရင်လို ပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်တွေမဟုတ်ရင် ပြီးတာပါပဲ”

“တီဂျူးသားဖို့ ဘာပါလဲ”

“မင်းဖို့ အင်္ကျီဝယ်လာတယ်”

“ဟာ ကောင်းတာပေါ့”

“ဒါဆို တီဂျူးဖုန်းလေး ပြင်ပေးဦး အိုင်ဖုန်းတန်းပလပ်စ် မဝယ်ခင်တုန်းက ကိုင်တဲ့ အမ်အိုင်လေးပါ ဖန်းဝဲလ်ပြန်ရေးရမှာတဲ့ 

သားရေ ကြည့်ပေးဦး”

“ရတယ်တီဂျူး ပေးထားလိုက်ပါ သားဆိုင်ရောက်ရင် ကြည့်လိုက်ပါ့မယ်”

နာမည်အပြည့်အစုံ ဂျူးလိယက်သင်းရန်ဇောင် ဟုခေါ်သော တီဂျူးက သူ့အဖေ၏ ညီမဖြစ်ကာ 

ကိုစော ဟုခေါ်သော သူ့နာမည်က စောမွန်သင်းရန်ဇောင်ဖြစ်သည်။ 

ငယ်စဉ်ကထဲက အမေက ကိုစောဟု ချစ်စနိုးခေါ်ရာမှ အားလုံးက ခေါ်ရလွယ်သော ကိုစော ဟုသာခေါ်ကြလေတော့သည်။ 

တီဂျူးနှင့်သူက အသက်ချင်းသိပ်မကွာ။ အဘိုး၏ လူအိုနောက်ကျသမီးဖြစ်ကာ မွေးချင်းတွေထဲမှာ အထွေးဆုံးဖြစ်သည်။ 

ဒူးဝါးမျိုးနွယ်များမို့ ပစ္စည်းဥစ္စာကြွယ်ဝ ချမ်းသာသည်။ သို့သော် အလုပ်သည် ဂုဏ်ဟုခံယူချက်ရှိကြသည်မို့ အလုပ်လုပ်ကြသည်။                         

စောမွန်က အတန်းပညာရေး ဝါသနာမပါ။ 

အပြင်လောက အလုပ်ကိုသာ လုပ်ရန် စိတ်အားထက်သန်သည့်အလျောက် ဆယ်တန်းဖြေပြီးသည်နှင့် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ 

အပြင်အလုပ်သာ 

တောက်လျောက်လုပ်တော့သည်။ 

ကားမောင်းသင်ကာ ကားလိုက်သည်။ 

သစ်ကားမောင်းသည်။ ဝပ်ရှော့လည်း သင်လိုက်သေးသည်။ သို့သော် ဆီဂျီးနှင့် နပန်းလုံးရသည်ကို မကြိုက်သောကြောင့် 

ရေရှည်မလုပ်။ ပြောင်းလဲချိန်တန်လို့ ခေတ်၏ ပြောင်းလဲမှုနှင့်အတူ ဖုန်းယဉ်ကျေးမှု ခေတ်စားလာတော့ ဖုန်းပြင်တာနှင့် 

နည်းပညာကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ 

သင်တန်းတွေတက် စာတွေဖတ်ဖြင့် လေ့လာကာ ဖုန်းဆားဗစ်စင်အဖြစ် သုံးနှစ်လောက်လုပ်ကာ မွေးရပ်မြေတွင် 

ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်လေသည်။ 

တီဂျူးက သူနှင့် အသက် ငါးနှစ်သာကွာသည်။ အခု ရန်ကုန်မှာ စီးပွားစီမံမဟာတန်း တက်နေသည်။ 

အခု ကျောင်းစာမေးပွဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နံနက်စာ စားသောက်ပြီး စောမွန်ဆိုင်ဖွင့်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ 

ဆိုင်ရောက်လို့ ပြင်ဆင်၍ ဖွင့်ပြီးသောအခါ တီဂျူးဖုန်းကို စဖွင့်ကြည့်သည်။ ပါဝါဖွင့်ကြည့်ရာ လုံးဝမပွင့်။ 

ဘက်ထရီဖြုတ်ကြည့်တော့မှ တွေ့တော့သည်။ ဘက်ထရီပင်ငုတ် ကြားမှာ စက္ကူ စတစ်စ ကပ်နေသည်။ 

တီဂျူးပြသည့်ဆိုင်က အပေါ်ယံကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပုံရသည်။ ဘက်ထရီပြန်တပ်ပြီး ဖွင့်တော့ ပါဝါတက်လာကာ

အားလုံးအဆင်ချောနေသည်။

ဟိုဒီကြည့်ရင်း အော်ဒီယိုမန်နေဂျာ ဟူသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်မှာတော့ စောမွန်ပြုံးမိလေသည်။ 

နည်းပညာတိုးတက်လာမှုနှင့်အတူ လိင်စိတ်ပွင့်လင်းမှုများကလည်း အဆင့်မြင့်လာသည်။ 

ခေတ်၏ တိုးတက် ဆုတ်ယုတ်သော လှိုင်းဂယက်များက လူတိုင်းလိုလိုကို အနည်းနှင့်အများ ရိုက်ခတ်စေပါလားဟူသော 

အတွေးပေါက်မိသည်။ တီဂျူးကို ဒါတွေတော့ ဝါသနာမပါလောက်ဟု ထင်ထားရာ တက်တက်စင်အောင် လွဲနေသည်။ 

လွဲရုံသာမက အမှားကြီးမှားကြောင်းကို နောင်မှသိခဲ့ရလေသည်။

အဲ့ဒီဆော့ဖ်ဝဲလ်က ရုပ်ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေ ကိုယ့်ရဲ့ လူမသိစေချင်သော ဖိုင်များကို ဖွက်ထားသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ဖြစ်သည်။ 

တော်ရုံ ဖုန်းနားလည်သော သူကြည့်ပါကလည်း အသံအတိုးအလျော့လုပ်သည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပုံစံသာ တကယ်တော့ 

ပါ့စဝပ်ဖြင့်ဖွင့်ရသည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပင်။ 

သူ့အတွက်က ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာစားတာကမှ ခက်ပေဦးမည်။ 

ဖုန်းကို ကွန်ပျူ တာနှင့် ချိတ်ကာ ဖိုင်တွေဖွင့်ကြည့်တော့ ဖွက်ထားသမျှ ဖိုတိုတွေ မူဗီတွေ တွေ့ရပါတော့သည်။ 

တီဂျူးရဲ့ အောကားတွေထဲသူကြိုက်တာလေးများပါမလားဟု တခုချင်း ဖွင့်ကြည့်ရာ 

ဖိုင်တခုထဲ အရောက်တွင် စောမွန်မျက်လုံးပြူးသွားလေသည်။ ဖိုင်ထဲတွင် မူဗီ လေးငါးခုလောက်ရှိသည်။ 

ဖွင့်ကြည့်တော့ တီဂျူးနှင့် လူတစ်ယောက် လိုးနေသော မူဗီဖြစ်ကာ တီဂျူးတယောက် အပြတ်ဟော့နေတာကိုတွေ့ရသည်။ 

နောက်ဖိုင်တခုက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေး သုံးယောက်တို့ လင်ကွင်းတီးနေသော မူဗီ ထိုအထဲတွင်လည်း တီဂျူးက 

အကဲဆုံး။ ရိုက်ထားတာကလည်း HD ကင်မရာဖြစ်ကာ ကြည်ရှင်းနေသည်။ 

မူဗီများက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းများညှပ်နေ ကဲနေသော မူဗီများဖြစ်ကာ ယောက်ျားများနှင့်ရော မိန်းမချင်းပါ 

ကဲနေတာဖြစ်သည်။

 မူဗီတွေကြည့်ရင်း စောမွန် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ အိမ်သာပြေးကာ ဂွင်းထုပစ်ရသည်။

 ထို့အပြင် တီဂျူးကို အမြင်တမျိုးပြောင်းလာသည်။ 

တီဂျူး၏ အလှအပများအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တီဂျူးသည် သူကြိုက်သော မိန်းမမျိုး။ 

ထန်သည်။ ဟော့သည်။ ခံရဲသလို လုပ်ရဲသည်။ နားလည်မှုရှိသည်။ အဲ့ဒါကို အထူးသဘောကျနေသည်။ 

သူလိုချင်တာက နားလည်မှုရှိရှိ ကဲလို့ရနိုင်မဲ့ ဘက်ညီသော ပါတနာမျိုးဖြစ်သည်။

 တီဂျူး က အထက်ပါအရည်အချင်းအားလုံးနှင့် ပြည့်စုံနေသည်။ ခက်တာက သူ့အဒေါ်အရင်းဖြစ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

စောမွန် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဟုစဉ်းစားရင်း ၎င်းမူဗီများကို ကွန်ပျူ တာထဲ ကူးထဲ့နေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် တယောက် မအိပ်ခင် လိုင်းသုံးနေသည်။

ဒီနေ့ တော်တော်ပျော်သည်။ သူ၏ ဒေတာတွေပျက်ပြီဟု ထင်ထားသော အမ်အိုင်ဖုန်းလေး ဘာမှမဖြစ်ပဲ ပြန်ရသောကြောင့်

ဖြစ်သည်။ 

ဒီဖုန်းလေးထဲမှာ အမှတ်တရပုံတွေ အများကြီးရှိသည်။ 

ဖုန်းကတန်ဖိုးမရှိ ထိုပုံတွေက ပြန်လုပ်ယူလို့မရသော အရာတွေဖြစ်သည်။

လိုင်းသုံးနေရင် မက်ဆင်ဂျာဆီမှ စာတိုတခုဝင်လာသည်။ ဇီးရိုးဆိုသော အကောင့်ဖြစ်သည်။

ဘာမှန်းတော့မသိ ဒါပေမယ့် မိတ်ဆွေတိုးပွားလည်း ကောင်းခြင်းတမျိုးမို့ စာပြန်ကာ အလိုက်သင့်ပြောရန် ဆုံးဖြတ်ကာ 

စာပို့လိုက်သည်။

Zero : Hi
Jue : Hi
Zero : မ မြစ်ကြီးနားကမလား
Jue : အင်း
Zero : မကို ပြောစရာရှိလို့
Jue : ဘာပြောမလို့လဲ
Zero : မကို ကျနော်ချစ်တယ်
Jue : မင်းက ဘလိုင်းကြီးပါလား အခုတွေ့
အခုချစ်တယ်ပြော ဘာကြီးလဲ
Zero : ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်ရမယ်
Jue : ဆုတောင်းလေ ဆုတောင်း သုတ်ကြောင်
Zero : သုတ်ကြောင်မဟုတ်ဖူး မ
စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ စိတ်မပါသည်
ဖြစ်စေ ကျနော်ပြောတဲ့အတိုင်း
လုပ်ရမယ်
Jue : အောင်မာရာရာစစ သုတ်ကြောင်
သူတောင်းစားကများ ကလေကဝ
Zero : အဲ့ဒါဆိုလည်း ဟော့ဒီ မူဗီကို
အောဂရုတွေမှာ လင်းပေးလိုက်မယ်
ယူကျူ့နဲ့ ​ပိုးဟပျမှာ
တင်လိုက်မယ်                   

ဟုပြောကာ Zreo ပို့လိုက်သော မူဗီကိုတွေ့သောအခါ သူမဘုရားတသွားသည်။ ထူပူသွားလေသည်။ 

သူမရန်ကုန်မှာ ကျောင်းတက်တုန်း ပျော်ပါးထားသော မူဗီဖြစ်သည်။ Zeroက ဆက်၍ ပြောနေသည်။

“အခု Video Callခေါ်မယ် မ ရဲ့ တုံးလုံးပုံမြင်ချင်တယ် စောက်စိကို လက်နဲ့ကလိပြ စောင်းတိုက်ပြ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ 

ထိုးပြီး အာသာဖြေပြ ကြည့်ချင်တယ်”

“မင်းဘယ်သူလဲ ပြောစမ် မင်းဘယ်သူလဲ”

“ဘယ်သူလဲဆိုတာထက် ခိုင်းတာ လုပ်မလား မလုပ်ဖူးလား မင်းသဘာထားကို မေးနေတာမဟုတ်ဖူး ငါလုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်

နောက်ကို စကားပြန်မမေးနဲ့ ကားလင်းပစ်မယ်”

Zero၏ ခပ်မာမာ ဦးချိုးသော စကားအောက်ဝယ် ဂျူးလိယက် ဘာမှမတတ်တနိုင်တော့ပါ။ V Callခေါ်ကာ အဝတ်စားချွတ်

ပြလိုက်သည်။ 

တဖက်က ကင်မရာ ပိတ်ထားပုံရသည်။ 

ဘာမှမမြင်ရ။ အသံတော့ကြားရသည်။ အသံဖျက်ပြောသောကြောင့် ဘယ်သူ့အသံမှန်းမသိ။

“အိုး လှလိုက်တဲ့ မ မကိုတွေ့ပြီး ကျနော့်လီးတောင်နေပြီ ကြည့်မလား”

ကာမဆန္ဒပြင်းပြသော ဂျူးလိယက်အဖို့ အစကသာ ထူပူနေသော်လည်း ယခု လီးဟူသော အသံကြားသည်နှင့် သူမသာ 

အပြုစုကောင်းကောင်းဖြင့် ချစ်ပွဲဝင်ပါက သူမကိုစွဲနေပြီဆိုပါက

မာန်တက်နေသော Zeroကို ဆင်ကို ထူးခတ်သလို မြင်းကို ဇက်ခွံ့သလို နွားကို နဖားထိုးသလို လိုရာသုံးနိုင်မည် ဟုတွေးမိသည့်

အတိုင်း

“ကြည့်မယ် တို့စောက်ပတ်ထဲ တချိန်ချိန်မှာ ဝင်လာမယ့် လီး ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိချင်တယ်”


“အိုး ဟား မ ရာ”


သူမအပြောကို တဖက်က ရှော့ရသွားပုံရသည်။ ခနကြာတော့ ကင်မရာပွင့်လာကာ မျက်နှာ အဝတ်စီးထားသော 

ကိုယ်လုံးတီးယောက်ျား တစ်ယောက်ကို တွေ့ရတော့သည်။ လီးကတော့ သူ့သက်တမ်းတွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ 

အကြီးတန်းစာရင်းဝင်သည်။ 

အရှည် ၈ လက်မရှိကာ တော်တော်တုတ်သည်။ အဖျားကကော့နေကာ ဒစ်ကြီးက လုံးဝထွက်နေသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင်လည်း 

ဂေါ်လီလိုမျိုး အသားဖုဖု ကြီး ၂ခုက အမြှောင်းလိုက်ထနေသည်။ 

နီရဲပြဲလန်နေသော လီးကြီးကိုတွေ့ကာ ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ယားကာ ယွစိယွစိဖြင့် စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။                      

Zeroက သူ့ကိုကြည့်ကာ တချက်ခြင်း ဂွင်းထုပြတော့သည်။ သူကလည်းအားကျမခံ စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြကာ စောက်စိကို

ပြန်ကလိပြလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကလိပြရင်း ပက်ပက်စက်စက်

ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ယုတ်ယုတ်မာမာ ပြောကြလေသည်။ ပြောရင်းထုရင်း ပြောရင်း ပွတ်ရင်းဖြင့် တကိုယ်လုံး

ရှိန်တိန်းဖိန်းတိန်းဖြင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ ကာမလမ်းဆုံးဆီသို့ တက်လှမ်းကြကာ ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်မှ 

စောက်ရေဖြူ ဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ထွက်လာသလို Zero လီးကြီးမှ လရေဖြူ ဖြူ များ အန်ကျလာသည်။တယောက်နဲ့ 

တယောက် စိတ်ခြင်းဆက်သည်ဟု ခံစားမိရင်း ဂျူးလိယက်မှာ ဇီးရိုးကို သဘောကျမိတော့သည်။

ထို့အပြင် သူ့ခေါင်းထဲတွင် ဖျတ်ခနဲ့ အတွေးဝင်လာသည်က Zeroသည် ကိုစောဖြစ်နေမလားဆိုသည့် အချက်ပင်ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့်

“ဒို့မှာ ဆက်ခ် ဝတ်စုံရှိတယ် ဝတ်ပြရမလား ကြည့်ချင်လား”

“ကြည့်ချင်တယ် မ ဝတ်ပြပါ”

“အဲ့ဒါဆို Call မချနဲ့နော် သွားထုတ်ခဲ့မယ်”

“အိုကေ စောင့်နေမယ်”

ဖုန်းကိုအသာချ၍ ထမိန်ကို ရင်လျားဝတ်ကာ အခန်းတံခါးဖွင့်၍ ကိုစောအခန်းဆီသို့ အသာထွက်လာခဲ့သည်။ 

နယ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တအိမ်လုံးကတော့ အိပ်ကြပြီ။

ကိုစောအခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အသာပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲကြည့်လိုက်တော့ Zeroလို မျက်နှာမှာ အဝတ်စီးကာ ကိုယ်တုံးလုံးလှဲနေသော ကိုစောကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ကိုစောတယောက် မော့ကြည့်ရာ သူမကိုတွေ့တော့ လန့်သွားကာ 

အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေ ဖြစ်ကုန်သည်။

“မောင်လေး Zero လိုင်းပေါ်က ဘေကုန်တယ် မမ အခန်းထဲလာခဲ့ သာယာအေးချမ်းတဲ့ အပြာရောင်ညလေးမှာ ပူလောင်တဲ့ 

သွေးသားရမ္မက်ပေါက်ဖွားလာမယ့် အချစ်သံစဉ်တွေ နှစ်ယောက်ပေါင်း ဖန်တီးရအောင်နော်”

ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောကာ သမင်မလေးလို အပြေးကလေး လှည့်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ 

စောမွန်မှာ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း နောက်မှ သတိဝင်ကာ တီဂျူးအခန်းသို့ လှမ်းလာခဲ့သည်။ တီဂျူး၏ မူဗီများကို ကြည့်ရင်း 

ကြည့်ရင်း တီဂျူးကို လက်လွှတ်မခံချင်တော့။ 

တီဂျူးဖေ့ဘုတ်ဖွင့်ကြည့်တော့Fake Accကု လော့အင်ဝင်ထားတာတွေ့သဖြင့် သူ၏ Acc Zeroကို လှမ်းအပ်ကာ 

လက်ခံထားလိုက်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ 

တီဂျူးအား အကြောင်းစုံပြောပြရင်း ဖုန်းပေးလိုက်သည်။ 

တီဂျူးက “ငါ့တူလေး အားကိုးရပါပေတယ်” ဟုချီကျူးရင်း ကျေနပ်နေသည်။ 

ညရောက်တော့မှ တီဂျူးလိုင်းတက်ချိန်ကို စောင့်ကာ အကြပ်ကိုင်ခြိမ်းခြောက်ရင်း အပြင်ကိုခေါ်ကာ လိုးဖို့ စိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။                   

သို့သော် အကင်းပါးလှသော တီဂျူးက သူမှန်းသိသွားခဲ့လေပြီ။

တီဂျူးပြောသွားသော အပြောအဆိုများကို ကြည့်တော့ ထင်သလောက် အခြေအနေမဆိုးဟု မှတ်ထင်မိသည်။

တီဂျူးအခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်သောအခါ စောမွန်ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားတော့သည်။ တီဂျူးက ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် 

ပေါင်ကားအိပ်ကာ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးဖြင့် အုပ်ကာ ကွယ်ထားလေသည်။ 

စောမွန် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်ကာ တီဂျူးပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ မြင်သာမြင်ခဲ့ရသော 

စောက်ပတ်ကြီးအား အားရပါးရ ယက်ပေးတော့သည်။ 

စောမွန် တသက်မှာ ပထမဆုံးမြင်ဖူးသော စောက်ပတ်ဖြစ်သလို နှာခေါင်းဝမှာ သင်းနေသော ညီစို့စို့အနံ့လေးကိုလည်း 

အထူးကြိုက်မိရကား ကတော့ရေခဲမုန့်ယက်သလို အားရပါးရယက်လေသည်။

သူက အားကြိုးမာန်တက် တက်ကြွစွာ ယက်နေသော်လည်း တီဂျူးက တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။ ပေါင်တံများ တုန်ခါနေရုံမှအပ 

အသေကောင်တိုင်းသာရှိသည်။

တီဂျူးအသံထွက်လာအောင် တိုက်စစ်ဖွင့်တော့သည်။ 

လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ စောက်စိကို စုပ်ပေးလေသည်။

“အ အ ကောင်းလှချေလား ကိုစောရယ် အ အ”

စောက်ခေါင်းထဲ ကလိပြီး စောက်စိအစုပ်ခံရတော့ ဂျူးလိယက် တင်းမခံနိုင်တော့ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ 

ကျေနပ်စွာငြီးငြူ ရင်း ကိုစောခေါင်းကိုကိုင်ကာ ခါးပါကော့ပေးနေမိသည်။

ဂျူးလိယက်သည် တဏာှရာဂကို ကြိုက်လွန်းသော မိန်းမတယောက်။

အဖော်ကောင်းပြီဆို Cuckcake အဖြစ်ပါ ကူညီပေးတတ်သည်။ ဟိုကောင်မ မိချိုလို့ခေါ်သော သူမသူငယ်ချင်း ချိုလွင်မွှေးက 

သူ့ဘဲဇာတ်သွင်းလို့ Cuckquean Feel ဝင်နေသည်။ 

Cuckoldတွေမှာ Bullတွေ ရိုက်သတ်လို့ မကုန်အောင် ပေါများပေမယ့် Cuckqueanတွေ အဖို့ကတော့ Cuckcake

ရှားပါးလှတာမို့ သူကပဲ စေတနာဗရပွဖြင့် Cuckcake လုပ်ကာ ကူညီပေးခဲ့ဖူးသည်။ 

မိချိုဘဲ Quean Bull ကောင် ကတော့ ဖိုးကျိုင်းတုတ်ပေါ့ မျက်နှာကြီးကို ဖြီးလို့ ဒီလိုတွေမြင်လို့ပဲ Cuckquean 

ဇာတ်သွင်းခဲ့တာပဲနေမှာ။ ဂျူးလိယက်ဆိုတာ အဲ့လို ကဲခဲ့သော မိန်းမ။                         

(Cuckquean, Cuckcake, Quean Bull များ အကြောင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းလင်း သင်ကြားပေးပါသော 

ကျေးဇူးရှင်ဆရာ ဆရာထူးခြားအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း ရိုသေလေးစားစွာ ဂါရဝပြုအပ်ပါသည်။)

အခု ကိုစောက သူ့ကိုခိုက်အောင် ထပ်ပြီး အဆန်းထွင်လာသည်။ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲထဲ့ကာ လက်ခလယ်က 

ဖင်ပေါက်ထဲထဲ့ပြီး စောက်ခေါင်းရော ဖင်ပေါက်ပါ တပြိုင်ထဲညှောင့်ပေး၍ စောက်စိကို စုပ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က 

သူမနို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးနေတော့သည်။ 

ဖင်ခေါင်း၊ စောက်ခေါင်း၊ စောက်စိနှင့် နို့သီးတစ်လုံးတို့ကို တပြိုင်ထဲ ကလိခံရသောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် 

ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ ခနကြာသောအခါ

“သား တီဂျူးမရတော့ဘူးကွာ ဟင့် သား လိုးပေးတော့ ဟင့် လာပါ လိုးပေးတော့နော် ဟင့်”

လိုးလို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်တာကို သဘောပေါက်တာမို့ စောမွန် ထကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ တီဂျူးက သူ၏ ပေါင်ကြားမှ 

ငေါက်တောက်ထနေသော အရှည် ၇ လက်မ သုံးမတ်လုံးခန့်ရှိကာနီနီရဲရဲပြဲပြဲလန်လန် ဒစ်ကြီးပေါ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ

“သားရယ် မင်းဟာကြီးက အကြီးကြီး ဖြစ်ပါ့မလားကွယ်”

“ဟင်း တီဂျူးကလည်း အပြင်မှာကျ ကဲချင်တိုင်းကဲပြီး ကိုယ့်တူဟာမှ ကြောက်နေရသလား”

“ကဲခဲ့သမျှဟာတွေထဲမှာ မင်းဟာကြီးက အကြီးဆုံးပဲ ကလေးရဲ့”

“မတော်လို့ ပြန်လွှတ်ရတယ်ဆိုတာ သမိုင်းမှာမရှိပါဘူးဗျာ ကဲ ပြောနေတာ အချိန်ကုန်တယ် သားတို့လိုးကြရအောင်နော်”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စောမွန်က သူ့လီးကြီးကို ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ အထိအတွေ့ကောင်းပုံက 

ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ဖျင်းခနဲ့ ကြက်သီးများထကာ စောက်ပတ်ထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ယားလာသည်။ 

ကာမစိတ်များ 

ဟုန်းဟုန်းထလာတော့သည်။

“အို့ ဟင့်”

လျှောခနဲ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော ကိုစောလီးကြီးကား ပူနွေးနေကာ လိုလားတောင့်တနေမှုများကို 

အနည်းငယ်သက်သာစေပါသည်။ 

ကိုစောက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အသာညှောင့်ရင်း လီးတဆုံးဝင်စေရန် အာရုံစိုက်ကာ ထဲ့နေသည်။ လီးတဆုံးဝင်ပြီးနောက် 

ကိုစောတယောက် နွားသိုးကြိုးပြတ် အားအင်အပြည့်သုံးကာ ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

လီးအဝင်ထိကာ အရသာတွေ့လျသောကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့်များထဲတွင် မြောနေလေသည်။

အချက်ရေ ၅ဝခန့်ရှိသောအခါ ကိုစောက 

သူမ၏ နို့နှစ်ဖက်အား ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလာသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့် အကိုင်အတွယ် အနမ်းအစုပ်များထဲတွင်

အပြတ်အရသာတွေ့ဖီးတက်ကာ ကာမအရသာများကို ဇိမ်နှင့်ခံယူနေတော့သည်။                           

လိုးနေရင်းသူမကလည်း အောက်ပြန်ပင့်ပေးကာ ကိုစောလီးကို ညှပ်ဆွဲပေးသည်။

ဂျူးလိယက်၏ တုံ့ပြန်မှုကို ခံစားမိသောအခါ စောမွန်တယောက် တင်းမထားနိုင်တော့ပဲ လီးကြီးထဲမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် 

သုတ်ရေများပန်းထွက်လာတော့သည်။

ပူနွေးသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာလည်း ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး အချီကြီးပြီးကာ စောက်ရေများ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့

 အန်ထုတ်မိတော့သည်။

“ဒီလိုပဲ အမြဲလိုးနေချင်တော့တာပဲ တီဂျူးရယ်”

ကိုစောက သူ့လီးကြီးကိုမနှုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ ဂျူးလိယက်က ခစ်ခနဲ့ တချက်ရီလိုက်ကာ

” ခစ် ခစ် ဘမျိုးဘိုးတူ လူဆိုးလေး အဒေါ်ကို လောဘတက်နေလိုက်တာ”

“ဘမျိုး ဘိုးတူဆိုတော့ တီဂျူးက သားအရင် ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

“အယ် ကြည့်စမ်း မင်းက သိချင်တယ်ပေါ့လေ”

“သိချင်တာပေါ့ တီဂျူးရဲ့ ပြောပြပါ့လား တီဂျူးရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို”

“ဟင်း ဟင်း မင်းအဖေ ကိုလင်းနဲ့ရော လေးချိုနဲ့ပါ ဖြစ်ဖူးတယ်”

စောမွန် မျက်လုံးပြူးသွားတော့သည်။ ကိုလင်းဆိုသည်မှာ တီဂျူးရဲ့အကို သူ၏ အဖေ လင်းသူဖြစ်ကာ လေးချိုဆိုသည်မှာ 

သူတို့က အဖိုးလေးဟုခေါ်သော လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်တို့၏ ဦးလေး ဦးတင်အောင်ချို ဖြစ်လေသည်။ 

စောမွန် ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာသည်။ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီး ဆွဲနှုတ်ကာ ဘေးမှာလှဲအိပ်ရင်း

“နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ဖြစ်ပုံပြောပြပါ တီဂျူး”

ဂျူးလိယက်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်သွားရင်း သူမ၏ စိတ်များကလည်း ယခင် ကျောင်းတက်နေစဉ် ကာလဆီသို့ 

မြောလွင့်ကာ အတိတ်ကို ပြန်လည် တူးဆွမိတော့သည်။

“အဖြစ်က ဒီလိုကွ ဒီလို”

ဂျူးလိယက် ဆယ်တန်းရောက်သောအခါ အသက်က ၁၈နှစ် ရှိလေပြီ။ ကျောင်းအပ်တာနောက်ကျ၍ အတန်းနှင့် 

အသက်ကကွာနေသည်။ အတန်းထဲမှာ သူက အကြီးဆုံး။ 

ဆရာမက ဂိုက်သဘောမျိုးဖြင့် သူမနှင့် သူငယ်ချင်းတသိုက်ကို အိမ်ခေါ် ကျူ ရှင်ပြပေးသည်။ ကျူ ရှင်ရောက်တော့ စတွေ့တာပါပဲ။ 

ဆရာမရဲ့မောင် အိုက်စံနဲ့ သူမ ရည်းစားတွေ ဖြစ်ကြသည်။ 

ဆရာမ မသိအောင် သိုသိုသိပ်သိပ်နေကြသည်။ တလ ၂ခါလောက် ချိန်းတွေ့ဖြစ်သည်။ 

ကြားထဲမှာတော့ စာအပေးအယူဖြင့် ဆက်သွယ်ကြသည်။                       

ထိုအချိန်တွင် လင်းသူက အပြင်အလုပ်လုပ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းဝင်ဆံ့ကာ ခြံလုပ်ငန်းရှင်စီးပွားရေးသမားပေါက်စ 

တယောက်ဖြစ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းများ၏ မြှောက်ပေးမှုကြောင့် ယမကာယစ်ရွှေရည် မှီဝဲတတ်လာသလို ပန်းပွင့်ကလေးများ၏

ဝတ်ရည်ချိုချိုကိုလည်း စုပ်ယူသောက်သုံးတတ်လာသည်။ မ ကျမ်းကြေသလို စားနေကျကြောင်ဖားကြီး 

ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာသည်။

တနေ့တွင် သူမ၏ သတင်းက လင်းသူဆီသို့ ပေါက်ကြားသွားတော့သည်။ ဖြစ်ပုံက အိုက်စံသည် လင်းသူ၏ခြံတွင်

 အလုပ်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ကာ အရက်မူးလာသောအခါ နှုတ်မလုံသော

အိုက်စံသည် သူနှင့် လင်းသူညီမအကြောင်းကို ထုတ်ဖော်ပြောမိလေသည်။ 

အလုပ်ရှင်သူဌေးကို မျက်နှာလိုမျက်နှာရ လုပ်လိုသူများကလည်း ပေါလှသည်ဖြစ်ရာ လင်းသူနားသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

လင်းသူမှာ ကြားကြားခြင်း ဒေါသထွက်မိသော်လည်း ညီမဖြစ်သူကို နှမြောလာသည်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးချင်သော 

သဝန်တိုစိတ်လည်း တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ ညီမဖြစ်သူကို ကြည့်လေလေ

သဝန်တိုလေလေ ဖြစ်လာသည်။ 

အထူးသဖြင့် အိုက်စံလိုကောင်မျိုးနဲ့မှ ဖြစ်ရလေခြင်းဆိုသော အတွေးက သူ့အားဖိအားဖြစ်စေသည်။ နောက်ဆုံး သူ့ညီမကို 

သူသာပိုင်ရမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသည်။ ဂျူးလိယက် ကံကြမ္မာငင်သည်ပဲလား၊ 

လင်းသူ ကံကောင်းသည်ပဲလားမသိ။ 

အိုက်စံပေးထားသောစာများထဲမှ တစ်စောင်ကို လင်းသူ ရရှိသွားလေသည်။ ထိုစာထဲတွင် အိုက်စံက သူ့ကို 

ချိုချိုပေးစို့သည့်အတွက် အရမ်းချစ်မိရပါကြောင်း၊ နောင်အခါ အမြဲ ချိုစို့ချင်ကြောင်းကို ရေးသားထားခြင်းက 

ဂျူးလိယက်အတွက် ကောင်းသောအခြေအနေမဟုတ်သည်မှာ သေချာနေတော့သည်။ ထိုစာကို မိတ္တူ 

ကူးကာ ဂျူးလိယက်ကို ပေးလိုက်သည်။


“အဲ့စာ အဖေ့ လက်ထဲ မရောက်ဈေင်ရင် ဒီနေ့ ည ၁၁နာရီ ကိုကို့ အခန်းထဲ လာခဲ့”


ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လင်းသူက လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။
………………………………………………
ည ၁၁နာရီတွင် ဂျူးလိယက် လင်းသူ အခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ညအိပ်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် အင်္ကျီပြန်လဲမနေတော့ပဲ 

ညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီရှည်တထည်ထဲ ဝတ်ထားလျက်ပင်ထွက်လာခဲ့သည်။

ကိုလင်းက ဘာပြောဦးမယ်မသိ အိုက်စံကိစ္စ ပြောမှာကတော့သေချာသည်။ ကိုလင်း အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ သူမ 

ခန္ဓာကိုယ်အား ဆွဲယူပွေ့ဖက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို နွေးခနဲ့စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ 

ဂျူးလိယက်တယောက် အထိအတွေ့ အနမ်းအစုပ်ထဲတွင် ယစ်မူးသာယာနေဆဲမှာပင် လင်းသူက နမ်းနေရင်း 

သူမညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲလိုက်လေတော့သည်။     

                    
“ဗြိ ဗြိ”


“ဟင့် ကိုလင်း ညီမလေးတို့မလုပ်…”


သူမက နမ်းနေရာမှ ဖယ်ခွာ၍ ပြောသော်လည်း ကိုလင်းက အပြောမခံပဲ ပြန်နမ်းလေသည်။ ကိုလင်း၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲတွင်

 ရုန်းမထွက်သာအောင် ဖြစ်နေသည်။ 

ဆိတ်ငြိမ်သော ပတ်ဝန်းကျင် အချိန်ကာလနှင့် အထိအတွေ့တို့ကလည်း ဖယ်ခွာရုန်းထွက်ရန် အတွေးများဝင်ရောက်ခွင့်ကို 

ပိတ်ပင်ထားတော့သည်။ 

ဂါဝန်ရှည်ကြီး ချွတ်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံလုံးဖြစ်သွားလေသည်။ 

လင်းသူကလည်း နမ်းနေရင်း သူ့အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်နေသည်။ မောင်နှမ၂ယောက်လုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားသောအခါ 

လင်းသူကပွေ့ချီ၍ သူ၏ခုတင်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားလေသည်။ 

လင်းသူက ခုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်တဝက် အသာချကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချထားလိုက်သည်။ 

သူက ခုတင်ဘေးမှာ အသာဒူးထောက်၍ သူမပေါင်နှစ်ချောင်း အသာဟလိုက်သည်။ 

ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးတော့သည်။


ညီမဖြစ်သူ၏ ညှီစို့စို့ အပျိုစောက်ပတ်အနံ့ကို မက်မောစွာ ရူရှိုက်ရင်း လင်းသူ အားရပါးရယက်ပေးနေသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ လောကကြီးကိုမေ့ကာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည်။ လင်းသူက အပြားလိုက်ပင့်ယက်သည်။ 

လျှာကိုခပ်တောင့်တောင့်လုပ်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထဲ့မွေပေးသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လူးလိမ့်နေကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူခေါင်းကို 

ကိုင်ကာလွတ်ထွက်သွားမှာ မလိုလားသည့်အတိုင်း ဖိကပ်ထားသည်။ 

လင်းသူက စောက်စိလေးကို သရက်စေ့စုပ်သလို 

စုပ်ပေးသောအခါမှာတော့ ဂျူးလိယက်တယောက် မီးပွင့်ကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍ အကောင်းကြီးကောင်းပြီး 

စောက်ရေတတောက်တောက်ကျကာ ကာမလမ်းဆုံးသို့ 

တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေသည်။


“အ..အာ…အား…အ…အာ…အား”

လင်းသူက ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာခွာကာ ခုတင်ပေါ်သို့ အသာတက်လာလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်က သူ့အားတွေတွေကြီး

 စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူက အသာပြုံးပြလိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်း၍ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းလိုက်သည်။

နမ်းနေရင်း သူမနို့နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် အသာဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ နမ်းအားရသောအခါ 

အောက်သို့ အသာလျောဆင်း၍ ညာဘက်နို့ကလေးအား စို့လေတော့သည်။

ကျန်သော နို့တဖက်မှ နို့သီးလေးကို လက်ညိုးနှင့် လက်မ နှစ်ချောင်းထဲဖြင့် အသာချေပေးနေသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ တဟင်းဟင်းညီးညူ ရင်း စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။ 

ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ကာမစိတ်များလည်း ထကြွလာသည်။ 

လင်းသူက ဘယ်ညာပြောင်းစို့ပေးနေသည်။                

“ဟင်း…ဟင်း… အ…အင်း…ဟင်း”


အတန်ကြာစို့ပြီးနောက် လင်းသူက ရပ်လိုက်ကာ ဂျူးလိယက်ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သူလီးကြီးကို 

ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

ဆစ်ခနဲ့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဂျူးလိယက်အင့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလေသည်။

လင်းသူက လီး၏ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်သမျှအတိုင်း ရှေ့ဆက်မတိုးပဲ အသာညှောင့်ပေးနေသည်။ စောက်ရေများရွှဲနေအောင်ထွက်ကာ

 ဂျူးလိယက်မှာလည်း

ရင်ဘတ်နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ ညီးသံလေးများပေးလာသည်။


“အင်း… အင်း…ဟင်း… အင်း… အင်း…ဟင်း”


စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေသော အထိအတွေ့က ဘာနဲ့မှ မတူ မိန်းမူးစရာကောင်းလှသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ လက်ဖြင့် အသာဖြေတာထက် အဆများစွာထိသည်။ ယားနေသော စောက်ပတ်နံရံများကို ဖိပွတ်သွားလိုက်သည်

က အယားပြေရုံမက စည်းစိမ်တမျိုးကိုပါခံစားရလေသည်။ သူမ၏ အာရုံသည် စောက်ပတ်အတွင်း 

ဝင်ချီထွက်ချီဖြစ်နေသော လီးကြီးအပေါ်တွင် ရောက်နေတော့သည်။ 

လီးကြီးကို လက်ရှိဝင်နေတာထက် ပိုဝင်စေချင်လာကာ အသိစိတ်က မရည်ရွယ်ပဲ ခန္ဓကိုယ်က ခါးကိုကော့ပေးမှန်း 

မသိကော့ပေးလာသည်။ အချိန်ကောင်းကို စောင့်နေသော

လင်းသူက လီးကို ဒစ်ပေါ်လုနီပါးဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။


“အား… အု အု ဝု”


ဆောင့်ချပြီးသည်နှင့် လင်းသူက ဂျူးလိယက် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းထားလိုက်သည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်လှသောကြောင့် အော်လိုက်သော်လည်း အသံပျောက်သွားလေသည်။ 

လင်းသူက နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာစုပ်နမ်းရင်း ခါးကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်ပေးနေသည်။ 

ခနကြာသောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်မှုများ လျော့ပါးလာကာ အရသာတွေ့လာလေတော့သည်။ 

လင်းသူ၏ အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နမ်းသလို လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူ၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လာသည်။ 

လင်းသူက လိုးနေရင်း ဆက်မနမ်းတော့ပဲ ဖယ်ခွာ၍ အဆောင့်မရပ်ပဲ ဂျူးလိယက် နားနားလေးကပ်ခါ


“ညီမလေး ကိုကြီးလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား”

ဟု မေးလိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်က ခေါင်းညိမ့်လေသည်။                          

“ဒီ့ထက် ကောင်းချင်ရင် ကိုကြီး ခါးကို ညီမလေး ခြေထောက်နဲ့ သိုင်းချိတ်လိုက်”


ဟု ပြောရာ ဂျူးလိယက်က မဆိုင်းမတွပင် ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့် သိုင်းချိတ်လာသည်။ လင်းသူက ခါးကိုနွှဲ့ကာ

 မွှေဆောင့်ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်ချက်များ ထိရောက်ပုံက ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေကာ 

ချိတ်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို အားပြု၍ ကော့ကော့ပေးလေသည်။ ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာယိမ်းလိုက်ဖြစ်နေသော 

ခေါင်းကို ငြိမ်သွားစေရန် လင်းသူက သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းကာ ဖမ်းထိန်းထားလိုက်သည်။ အချက် တစ်ရာကျော်ခန့် 

မွှေဆောင့်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် လင်းသူကို တင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်လာသည်။ 

လင်းသူမှာ သူ့ညီမ ပြီးတော့မည်ကို ရိပ်စားမိသဖြင့် နှစ်ဆတိုး၍ အားကုန်ဆောင့်လေတော့သည်။ ဂျူးလိယက်၏ စောက်ပတ် 

အတွင်းသားများက သူ့လီးကို တရစ်ရစ်စုပ်ယူလာသည်။ လင်းသူမှာ နူးညံ့သော စုပ်ယူမှုကို တောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ

ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏သုတ်ရေများကို အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထဲ့၍ ပြီးသွားလေတော့သည်။

တရှိန်ထိုးနွေးခနဲ့ ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်တငင်ငင်ဖြစ်၍ 

လောကကြီးကိုမေ့ကာ စောက်ရေများ လှိုက်ခနဲ့ လှိုက်ခနဲ့ ထွက်ပြီးပြီးသွားလေသည်။


ထိုအချိန်မှစ၍ ဂျူးလိယက်သည် ကာမအရသာကို နှစ်ခြိုက်ကာ စွဲလန်းသွားတော့သည်။ မောက်နှမ နှစ်ယောက် စိတ်တူကိုယ်တူ 

အချိန်ရတိုင်း လိုးကြလေသည်။
…………………………………………………
စကားအဆုံးသတ်ပြီးသောအခါ တီဂျူးက ကိုစောလီးကြီးအား ကြည့်လိုက်ရာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ထောင်လျက်ရှိနေသည်။


“ခစ် ခစ် ခစ်”


“ဘာလို့ရီတာလဲ တီဂျူး”


“ကိုယ့်ဟာကို ပြန်ကြည့်ဦးလေ သားရဲ့ ခစ် ခစ် ခစ်”


“အဖေ့အကြောင်းနားထောင်လို့ တောင်လာပြီ အဖိုးလေး အကြောင်းနားထောင်ဖို့ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားပါရစေနော်”


တီဂျူးက မျက်စောင်းထိုးကာ သူ့အပေါ်ခွတက်လိုက်သည်။ သူက ပက်လက်လှန် အိပ်ရင်း အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။

တီဂျူးက သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီးနှင့်တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ 

စောက်ရေများရှိနေသောကြောင့် အထစ်အငေါ့မရှိ လီးတဆုံး ဝင်သွားလေသည်။ ဆီစပ်နှစ်ခုကပ်သွားသောအခါမှ 

တီဂျူးကသူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း 

အဖိုးလေး ဦးတင်အောင်ချိုနှင့် အကြောင်းကိုပြောပြလေသည်။         

                    
တင်အောင်ချို အသက် ၄၈နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော လူပျိုကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ 

မျိုးနွယ်က ဒူးဝါးမျိုးနွယ်ဖြစ်ကာ အဖေပေးထားသော မျိုးနွယ်နာမည်ထက် တင်အောင်ချိုဟု ကိုယ်ဖာသာ

ကိုယ်ပြန်မှည့်ထားလေသည်။ တင်အောင်ချိုလုပ်ပုံက အိမ်ပေါ်မှ နှင်ချခံရသော 

လုပ်ပေါက်ဖြစ်သော်လည်း အဖေ့အကို ဘကြီး ခင်မောင်ချိုကြောင့် သက်သာရာ ရလေသည်။

ဘကြီးက လူလူချင်း ခွဲခြားခွဲခြား လုပ်သော အလုပ်များ၊ အခွင့်ထူးခံသော အလုပ်များကို ကြည့်မရသောသူဖြစ်သည်။ 

ခေါင်းဆောင်ကောင်းတာသည် ခေါင်းဆောင်၏ သားသမီးကောင်းတာမဟုတ်။

ဖအေက ခေါင်းဆောင်မှုကောင်းလို့ စိတ်ဓာတ်ကောင်းလို့ 

အကျင့်သီလကောင်းလို့ မွေးလာတဲသားသမီး အလိုလို ကောင်းတယ်ဆိုသော

ပုံရိပ်အမွေဆက်ခံမှုကို ဆန့်ကျင်သူဖြစ်လေသည်။ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်၏ ကောင်းခြင်းဆိုးခြင်းကို ထိုသူ၏လုပ်ရပ်ကို 

ကြည့်၍သာ ဆုံးဖြတ်တတ်သောသူဖြစ်သည်။ လူအားလုံးနှင့် ကန့်လန့်ဖြစ်နေသော ဘကြီးသည် အိမ်မှာ သိပ်မနေ 

တောသို့ဝင်ကာ

အမဲလိုက်ခြင်း၊ ဆေးဖက်ဝင် တောထွက်ပစ္စည်းများကိုရှာဖွေခြင်းတို့နှင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးလေသည်။


ထိုအခါ စာထဲ စိတ်မပါသော တင်အောင်ချိုသည် ဘကြီးနှင့် တောသို့လိုက်ပါသွားတတ်သည်။ တူနှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက် 

တင်အောင်ချို့ကို ပိုချစ်သည်။ တင်အောင်ချိုကလည်း ဘကြီးနှင့် တပူးပူးတတွဲတွဲရှိတတ်သည်။ 

ဘကြီးက တင်အောင်ချို့အား သိုင်းသင်ပေးသည်။ 

အမဲလိုက်သော မုဆိုးပညာကို လက်ထပ်သင်ပေးသည်။ မြှား၊ ဒူးလေး၊ တူမီး၊

နှစ်လုံးပြူးစသော လက်နက်များကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပစ်တတ်သည်အထိသင်ပေးသည်။ ထို့အပြင် သူ့တူ လူရာဝင်စေရန် 

ကင်းလိပ်ရှောများဖမ်းကာ ဆီထုတ်၍ ကင်းလိပ်ရှောဆီဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးကို လိမ်းစေသည်။ ထို့အပြင် ဆေးမြစ်တမျိုးကိုလည်း 

အမှုန့်ကြိတ်၍ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့်ရောကာ လိမ်းစေပြန်သည်။ 

ဘကြီးကျေးဇူးဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးက အရှည်ရလက်မနီးနီးရှိကာ လုံးပတ်က သုံးမူးလုံးထက် အနည်းငယ်သာသေးသည်။ 

ထိုသို့ကျေးဇူးကြီးလှသော ဘကြီးသည် သူ့တူမ ဂျူးလိယက်

အခါလည်သမီး အရွယ်တွင် ပိုးထိဆုံးရှာသည်။                         

တင်အောင်ချို့ပုံစံက အသားကြေးနီရောင်သန်းနေကာ ခန္ဓာကိုယ်တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်က သူလိုကိုယ်လိုပင်ဖြစ်သည်။ 

သို့သော် သူက ရွာနီးချုပ်စပ်သာမက သူတို့နယ်တကြောမှာ မိန်းမများဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။ 

ကုသိုလ်ကံကောင်းပုံက တင်အောင်ချို အပေါင်းသင်းများက ဆွယ်၍ ဖာသွားချကြသည်။ တင်အောင်ချို ခေါ်လိုက်သော 

မိန်းမက တကယ့်မိန်းမ မယ်တင်ဟုခေါ်ကြသည်။ မယ်တင်သည် မုန့်ကောင်းပါက ဝေစားတတ်သလို ဒုတ်ကောင်းရင်လည်း 

မျှစားတတ်သူဖြစ်သည်။ 

မယ်တင့်ထံတွင် ဆန္ဒမပြည့်ဝ၍ အပြင်မှာဖြေရှင်းနေရသော ကတော်များ၊ အပျော်အပါးကို ဝါသနာပါသော လူချမ်းသာ 

အသိုင်းအဝိုင်းမှ မိန်းမများ စသောအဆက်အသွယ်များရှိသည်။ မယ်တင်ကြုံဖူးသမျှ ယောက်ျားများထဲတွင် တင်အောင်ချိုသည် 

ကျားဆိုမှကျား ဟုဆိုရလောက်အောင် တကယ့်ယောက်ျား တယောက်ဖြစ်သည်။

ဘကြီးဖြစ်သူ၏ ထိန်းကျောင်း လေ့ကျင့်ပေးမှုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြွက်သားများက ရောမစစ်သည်အလား ထင်မှတ်ရသည်။ 

လီးကြီးကလည်း စံချိန်မှီကာ သံချောင်းတချောင်းလို တောင့်တင်းသည်။ လိုးပြန်တော့လည်း သက်လုံကောင်းကာ 

ခါးအားသန်ပုံကလည်း ပြောစရာမလို သုတ်ထိန်းနိုင်မှုကလည်း အနဲဆုံး နှစ်နာရီကြာသည်။ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့် ရောလိမ်းရသော 

ဆေးမြစ်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ 

အစစအရာရာပြည့်စုံသော တင်အောင်ချိုကို မယ်တင်က လက်လွှတ်မခံ။ သူမ၏ အဆက်အသွယ်များဖြင့် ပေးတွေ့သည်။ 

မောင်တယောက်လို သဘောထားကာ ဆက်ဆံသည်။ 

အရောင်မပါသော မျှတသည့် အပေးအယူများကြောင့် တင်အောင်ချိုကလည်း မယ်တင့်ကို ကျောမခိုင်းပဲ တွဲစားသည်။နဂိုကလည်း 

လူရေလည် ယခု မယ်တင်၏ အသင်အပြပြုစုမှုများကြောင့် တင်အောင်ချိုသည် မကျမ်းကြေကာ

စားနေကျကြောင်ဖားကြီးဖြစ်လာသည်။ 

ဘယ်မိန်းမမှ အတည်မယူပဲ ရသလောက်အစုံစားသည်။ အသက်၂၃နှစ်မှ ယခု ၄၈နှစ်အထိ ၂၅နှစ်တာပတ်လုံး

အပြာရောင်ဆားငန်ရေကို အားရပါးရသောက်သုံးခဲ့လေသည်။


သို့သော် ညတညတွင်မူ တင်အောင်ချို ဆီးအရမ်းအောင့်ကာ နိုးလာသည်။ ညအိပ်ယာဝင်ကာနီး ရေတပုလင်းလုံး 

သောက်လိုက်မိ၍ဖြစ်သည်။ 

အပေါ့သွားရန် အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူတို့အိမ်အပေါ်ထပ်က သူ့အကို လင်မယားက တခန်း သူ၊ သူ့တူလင်းသူနှင့် 

တူမဖြစ်သူဂျူးလိယက်တို့က တခန်းစီ သပ်သပ်ဖြစ်ကြသည်။ 

အောက်သို့ရောက်သောအခါ အိမ်သာဆီသို့ တန်းလာခဲ့သည် အပေါ့ပါးသွားပြီးနောက် အပေါ်တက်ရန် လှေခါးဆီအသွားတွင်

ဧည့်ခန်းထဲမှ တဖတ်ဖတ်မြည်သော အသံကြားလိုက်ရသည်။ 

အသံကတိုးတိုးလေး ဖြစ်သည်။ တော်ရုံ နားပါးသောသူပင် မကြားရ။ သူက တောလိုက်ခဲ့ဖူးသူပီပီ နားပါးလှသောကြောင့်သာ

ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။ 

ခြေသံလုံလုံဖြင့် နံရံကပ်ကာကြည့်လိုက်တော့ လူသားနှစ်ဦး နှစ်ခုံတွဲ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ထပ်အိပ်နေသည်ကို မြင်ရသည်။ 

လိုးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။ 

ဘယ်သူတွေများလဲ ဟုသိရန် အသာငြိမ်ကာ ဆက်ချောင်းနေလိုက်သည်။စကားပြောသံများ အရ လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်

ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဂျူးလိယက်က လင်းသူကို မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးရန် လော်ဆော်နေခြင်းဖြစ်သည်။ 

တယောက်ယောက်သိသွားပါက မိုးမီးလောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အခန်းထဲမှာ လိုးလို့ရလျက်သားဖြင့် အတတ်ဆန်းကာ

ဧည့်ခန်းကိုမှရွေးသော လင်းသူကို ပြစ်တင်နေခြင်းဖြစ်သည်။                        

ဒီကလေးတွေ ဘယ်ချိန်ကထဲက လိုးနေသည်မသိ။ မဆို စားလို့ကောင်းမှန်းသိနေသော တင်အောင်ချိုသည် 

သူ့တူမ ဂျူးလိယက်ကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တူမအရင်းကို လိုးရသည့် အရသာက 

သူတခါမှ မခံစားဖူးသော အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့် ဂျူးလိယက်ကို ဘယ်လို ဖန်ရမလဲ ဆိုတာကို တွေးရင်း အပေါ်သို့ အသာပြန်တက်လာခဲ့တော့သည်။
.................................................


ဟိုအရင်က မသိလိုက် မသိဘာသာနေခဲ့သော ဂျူးလိယက်၏ အလှတရားများကို ချိုကြီးတယောက် ကြည့်ကာကြည့်ကာဖြင့်

 စိတ်ကူးယဉ်ကမာ္ဘထဲတွင် ခေါ်လိုးနေမိသည်မှာ အကြိမ်ကြ်ိမ်ပင်ဖြစ်တော့သည်။ 

မစားကောင်းသော အသီများမို့ ဂျူးလိယက်အမေ မရီးတုန်းကထဲက ရှောင်နေခဲ့သည်။ 

ကိုယ်ကအပြင်မှာ မဆို အစုံစားလို့ရနေတာဖြစ်ရာ အိမ်တွင်းမှာ ထပ်ကဲရင် လွန်သွားပြီဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခံယူကာ 

ရှောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်သော 

တူတော်မောင်က အိမ်ထဲမှာပင် ရှာဖွေစားနေချေပြီ။ အဲ့လိုတော့ နောက်ကောက်အကျမခံပဲ အမှီလိုက်ရမည်။

ချိုကြီး ညစာစားပြီး စာထိုင်ဖတ်နေတုန်း အပေါ့သွားချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေးသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင်

 ဘေစင်တွင် ဂျူးလိယက် တယောက်ထဲ ပန်းကန်များဆေးနေသည်။ 

ချိုကြီး အပေါ့အပါးသွားပြီးသောအခါ လီးအတောင်သားဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ 

သူထွက်လာတာမြင်တော့ ဂျူးလိယက်က

“လေးချို လာဆေးလိုက်ပါ”

ဟုဆိုကာ ဘေးဖယ်ပေးမည် အပြုတွင် ချိုကြီးက အဖယ်မခံပဲ

“ရတယ် သမီး လေးချိုဒီတိုင်းဆေးလိုက်မယ်လေ”

ဟုဆိုကာ ဂျူးလိယက်၏ နောက်မှဝင်လိုက်ကာ သူ့လီးကြီးဖြင့် ဂျူးလိယက်ဖင်ကြားသို့ ထောက်ထားလိုက်သည်။

ချိုကြီးက ထောက်ထားရင်း လက်ဆေးနေလိုက်သည်။ 

သူ့နှာခေါင်းမှ ရူထုတ်လိုက်သောလေက ဂျူးလိယက်လည်တိုင်လေးကို သွားရောက်ရိုက်ခတ်နေသည်။

ချိုကြီးက အချိန်အနည်းငယ်ကြာအောင် 

ထောက်ပြီး လက်ဆေးနေလိုက်ပြီးမှ ကိုယ်ခန္ဓကိုအသာခွါကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။                

ဂျူးလိယက်မှာ ရုတ်တရက် ဉီးလေးဖြစ်သူ၏ ပုံမှန်မဟုတ်သော အနေအထိုင်များကြောင့် အံ့သြနေသည်။ 

အရင်ကတုန်းက လေးချိုသည် သူ့ကိုရှိတယ်လို့တောင်ထင်တာမဟုတ်။ အခုကြုံတွေ့ရသည့်ပုံစံကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ 

လေးချို ရင်ခွင်ထဲရောက်ကာ 

လီးကြီးဖြင့် အထောက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ အရေစိမ့်လာတော့သည်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြတာလဲ အဖိုးလေးက တီဂျူးကို တခါထဲ တန်းမလိုးဘူးလား “

အေးအေးဆေးဆေး နားမထောင်ပဲ ဖြတ်မေးကာ ဇိမ်တွေ့နေသော ကိုစောကို ဂျူးလိယက်တယောက် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

လက်ရှိ သူတို့အနေအထားက လိုးနေတာမဟုတ်ပေမယ့် 

ဂျူးလိယက်က ကိုစောအပေါ်ခွထားကာ ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်ကာ သူမစောက်ပတ်ကလည်း 

ကိုစောလီးကို ဆွဲစုပ်ယူထားလေသည်။ 

ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲတွင် မာသထက်မာလာတာကို 

ဂျူးလိယက်ခံစားနေရသည်။ ကောင်လေးတော့ သူမ၏ အပြာရောင်အဖြစ်အပျက်များရဲ့ ဖမ်းစားခြင်းခံနေရပြီဟု သိလိုက်သည်။ 

ဂျူးလိယက်က

သူမ၏ ဖင်တွေကို စကောလှိမ့်သလို အသာလှိမ့်ပေးနေရင်း ကိုစောမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည်ကာ ဆက်ပြောပြလေသည်။

“ဘယ်တခါထဲတန်းလိုးရမှာလဲ မင်းအဖိုးလေးက နေ့တိုင်းပုံမှန်လာထောက်တာကိုက ၅ရက်လောက်ရှိတယ်”

“ဟာ အဖိုးလေးက တကယ့်လူပဲ”

“ဟင်း ​တကယ့်လူမှ သူလိုလူ ရှားတယ်”

“ဘာဖြစ်လို့လဲတီလေးရဲ့”

“ပြောပြမယ် ဖြတ်ဖြတ်မပြောစမ်းနဲ့ဟာ အဲ့လိုထောက်နေရင်းနဲ ၅ရက် ၆ရက်လောက်နေတော့ တဆင့်တက်လာတယ်”

“ဘယ်လိုတက်တာလဲ”

“သူက ထောက်ပြီးတော့ တီဂျူးလည်တိုင်လေးကို နမ်းသွားတယ်လေ အဲ့လိုလုပ်လာတော့ တီဂျူးနဲနဲတင်းသွားတယ် ။

နောက်နေ့အဲ့လိုနမ်းတော့ လေးချို အဲ့လို လာလာမလုပ်နဲ့ မကြိုက်ဖူးလို့ပြောလိုက်တယ်”


“အဖိုးလေးတော့ စိတ်ပိန်သွားမှာ သေချာတယ်”

“ဟား ဟား ဟား မင်းထင်တာ တခြားစီကွ အဖိုးလေးလို မကျမ်းကြေတဲ့ ယောက်ျားမျိုး မတွေ့ဖူးသေးဘူး 

ဘာပြန်ပြောလဲဆိုတော့ နင်က ဒီလို မထိတထိဆွနေတာ မကြိုက်မှန်းသိပါတယ် 

နင်ကြိုက်တာ လုပ်ပေးမယ် ဒီနေ့ည ငါ့အခန်းကိုလာခဲ့တဲ့”                          

ဂျူးလိယက်က ပြောပြနေရင်း သူမ၏ ဖင်တွေကို အသာလှုပ်ပေးနေသည်။ ကိုစောမှာ တီဂျူးမျက်နှာကို ကြည့်ကာ 

စိတ်ထသထက် ထလာလေသည်။

“အဖိုးလေးက အပေါ်စီးကနေ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောတာပဲ”


“အဲ့လိုပြောလို့ တီဂျူးလဲ ပြန်ပြောတာပေါ့ ရာရာစစ လေးချို စကားပြောတာ ကြည့်ပြောဆိုတော့ သူက အေးအေးဆေးဆေးပဲ

 ကြည့်ပြီး မြင်တာတွေ ပြောရရင် 

မကောင်းပါဘူးဟာ နင်နဲ့ လင်းသူ ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ကြည့်ပြီးပြီ အကိုကြီးကို ပြောရမလား မပြောရဘူးလားဆိုတာ

ညကျမှ နားထောင်မယ် လင်းသူ ငှက်ဖျားထနေလို့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး 

အဲ့တော့ ငါ့ဆီလာခဲ့ ဆိုပြောချင်တာပြောပြီး ပြန်ပြောတာတောင်နားမထောင်တော့ဘူး တန်းထွက်သွားတော့တာပဲ”


“ဆက်ပြောပါဦး တီဂျူး တကယ်နားထောင်ရတာဖီးပဲ”

ဂျူးလိယက် သူမဖင်များကို အသာ လှိမ့်ပေးနေခြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေသော ကိုစောလီးကြီး၏ 

တချောင်းလုံးမွေနေသော အထိအတွေ့ကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားရင်း ဆက်ပြောပြလေတော့သည်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
လေးချိုအခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ အသင့်စောင့်နေသော လေးချိုက 

ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ လေးချိုနမ်းပုံက ရမက်ထန်ကာ ပြင်းရှသည်။ 

နူးညံ့မှုထက် သွေးသားရမက်ကို ထကြွစေသော အထိအတွေ့ကပိုသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ အနမ်းခံရင်း သွေးသားထကြွကာ 

စောက်ရေများစိမ့်လာတော့သည်။ 

လေးချိုက နမ်းစုပ်နေရင်း သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ တထည်ထဲသော ဗဂျားမားကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း 

ဗလာကျင်းကာ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်သည်။ 

နှစ်ယောက်စလုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီဆိုမှ ချိုကြီးက ဂျူးလိယက်ကို ခုတင်ထက်သို့ ပွေ့ကာခေါ်လာခဲ့သည်။

ခုတင်ပေါ်သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက်ကို ပက်လက်အိပ်စေကာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲ၍ 

ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။ 

ချိုကြီးတယောက် တူမဖြစ်သူ ဂျူးလိယက်အား စေတနာအပြည့်ဖြင့် ရက်ရက်ရောရော ဘာဂျာမှုတ်ပေးလေတော့သည်။ 

နှာခေါင်းထဲ စူးခနဲ့ ဝင်လာသော ဂျူးလိယက်၏ အနံ့ကို နှစ်ခြိုက်စွာ ရူရှိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကို 

လျှာဖြင့်အပြားလိုက် ပင့်ယက်လေသည်။ စောက်စိကို စုပ်ပေးသည်။ ဂျူးလိယက်ကတော့ တွန့်တွန့်လူး၍ လက်နှစ်ဖက်က 

လက်သီးဆုတ်ရင်း တကိုယ်လုံးတွန့်လိန် 

အံကြိတ်ကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လေးချို၏ အစုပ်အယက်များထဲတွင်မြောနေတုန်းမှာပဲ လေးချိုက သူ၏ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်ကို

သူ၏စောက်ပတ်ထဲနှင့် ဖင်ထဲသို့ တပြိုင်နက်ထိုးကာ အသာညှောင့်ပေးနေတော့သည်။          

                    
ဂျူးလိယက်မှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ တကိုယ်လုံး ကော့တက်လာသည်။ ကောင်မလေး လမ်းဆုံးရောက်တော့မည်ကို 

သိရှိနေသော ချိုကြီးက စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ညိုးကိုထုတ်ကာ လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဂျူးလိယက်ဖင်ထဲသို့ထဲ့၍

လှည့်ပေးနေသည်။ 

ချိုကြီးက လက်ချောင်းများကို အသွင်းအထုတ်မလုပ်ပဲ 

တဆုံးထဲ့၍ ဝက်အူရစ်သလို လှည့်ပေးကာ စောက်စိကိုစုပ်ပေးနေဆဲမှာပင် ဂျူးလိယက်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲမှ 

စောက်ရေများပွက်ခနဲ့ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကာ တကိုယ်လုံးယမ်းခါလျက် ပြီးသွားလေသည်။ ချိုကြီးက လှည့်နေသော လက်ချောင်းများကို 

မရပ်ပဲ ဆက်လှည့်ပေးနေကာ ဂျူးလိယက်နားနားသို့ကပ်ကာ

“ကောင်းလားသမီး”

မှေးစင်းနေသော ဂျူးလိယက် မျက်လုံးများပွင့်လာကာ ချိုကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်။

“လေးချို သမီးကို ဖင်လိုးပေးမယ်နော်$

ချိုကြီးက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လှည့်ပေးနေသော လက်ချောင်းများကို ဖင်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်ကာ တခုခုကို 

လိုလားတောင့်စိတ်များဖြစ်လာသည့်အတူ ဖင်မခံဖူးသောကြောင့်လည်း စမ်းသပ်ကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ 

အသာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

“သမီး လေးချိုကို လေးဖက်ထောက်ပေးနော်”

ဂျူးလိယက် ကထကာ လေးဖက်ထောက်နေချိန် ချိုကြီးက အိပ်ယာဘေးမှ ဂျယ်ဘူးကို အသာယူ၍ လက်ထဲသို့ညှစ်ကာ 

သူ၏လီးကြီးပေါ်သုတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဂျူးလိယက်၏ ဖင်ဝကို သူ့လီးကြီးဖြင့် အသာတေ့ကာ 

ဖြေးဖြေးချင်းဖိသွင်းလေတော့သည်။

“ဂျူးလေး ကိုကြီး သွင်းနေတုန်း ကိုယ့်အစိကို ဖာသာပွတ်ပေးနေ တမျိုးကောင်းတယ်”

အခေါ်ဝေါ်တွေက ပြောင်းသွားချေပြီ။ ဂျူးလိယက် စောက်စိပွတ်ကာ ဖီးတက်နေတုန်း ချိုကြီးက ဖင်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် ​

အသာချော့သွင်းနေတော့သည်။ လီးတဆုံးဝင်သောအခါ အသာလေးကပ်ညှောင့်ပေးနေသည်။ ဖင်ခေါင်းပေါက်ကား

တင်းကြပ်စီးပိုင်ကာ စောက်ပတ်လိုးရတာထက် ပို၍ဇိမ်တွေ့နေသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ခေါင်းတခုလုံးတင်းကာ ကျိန်းနေသော်လည်း နာကျင်မှုများကပင် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်ပိုတက်လာတော့သည်။

“အား အမလေး ကိုကြီးရဲ့ အား အ အား ကောင်းတယ် ဆောင့်ပါတော့ ဆောင့်ပေးပါတော့ အား အာ”


ဂျူးလိယက်၏ ညီးသံကို ကြားရသောအခါ ကောင်မလေး အရသာတွေ့နေပြီဖြစ်ကြောင်း ချိုကြီး သဘောပေါက်လေသည်။ 

အသာကပ်ညှောင့်နေရာမှာ

ဂျူးလိယက်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ နာကြင်သော်လည်း တဖြေးဖြေးဖင်ဇိမ်တွေ့လာကာ 

အပြတ်ဟော့လာတော့သည်။ 

ဖင်ကိုကော့ပေးရုံမက နောက်သို့ပါ အလိုက်သင့်တွန်းပေးလေသည်။

“အား ကိုကြီး လိုး ဖင်ကို ဆောင့် ဖင်ခံရတာ အား ကောင်းလွန်းလို့ပါ အား အား အား”


ဂျူးလိယက်တယောက် ဖင်ခံရင်း စောက်စိပွတ်ကာ အပြီအပြင်ဟော့နေတော့လေသည်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“အဲ့ဒီညက တညထဲနဲ့ကို လူဖြစ်ရကျိုးနပ်တာ ကိုစောထကွာ တီဂျူး မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးပေးတော့”


ဟုပြောကာ ဂျူးလိယက်မှာ ယခင် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြောရင်း ဟော့လာသဖြင့် တူဖြစ်သူကို 

လိုးပေးရန်တောင်းဆိုလေတော့သည်။

ကိုစောလည်း တီဂျူးသူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် ထကာ လေးဖက်ထောက်ပေးနေသော တီဂျူး၏ 

နောက်သို့ပြူထွက်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးကို 

တဆုံးဆောင့်ထဲ့လိုက်လေသည်။ စောက်ရေ တောက်တောက်ကျနေသောကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း လျှောခနဲ့ 

တဆုံးဝင်သွားတော့သည်။ 

လီးတဆုံးထဲ့ပြီးသည်နှင့် ကိုစောက တောက်လျှောက် အားကုန်ဆောင့်လိုးလေသည်။


တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံးမှာ နဂိုကထဲက ဟော့နေသောကြောင့် သိပ်ကြာကြာပင်မဆောင့်လိုက်ရပါ။ 

တီဂျူး၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ကိုစောလီးကို စုပ်ယူညှစ်ဆွဲလာတော့သည်။ တီဂျူးတယောက် ပြီးတော့မည်ကို 

ရိပ်မိသော စောမွန်မှာ ဆောင့်ချက်မကျစေရန် အထူးသတိပြုကာ လိုးပေးနေသည်။ 

သူ၏လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်သောအခါမှာတော့ ကိုစောလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် 

ဖိကပ်ကာ သုတ်ရေများတထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။


တညလုံး တူဝရီးနှစ်ယောက် မဆုံးနိုင်သော ချစ်ပွဲကြီးကို အကြိမ်ကြိမ်အခါအခါ ဆင်နွှဲကြသည်။ ထိုညမှစ၍ တီဂျူး 

မပြန်ခင်အထိ ညတိုင်း လိုးကြသည်။ တီဂျူး ရန်ကုန်ပြန်တော့လည်း 

စောမွန်က တလတခါလောက်လိုက်သွားကာ လိုးလေသည်။ နောက်ဆုံး စောမွန်တစ်ယောက် ရန်ကုန်မှာ 

ဆိုင်ပြာင်းဖွင့်ရန်ပင် စီစဉ်နေလေတော့သည်။


ပြီးပါပြီ။









        

ရောဂါ (စ/ဆုံး)

ရောဂါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မင်းဟန်စိုး

စန်းခင် နှင့်အုန်းသန်းတို့သည် အသက် (၁၅)(၁၆) အရွယ် အပျိုပေါက်များ ဖြစ်ကြ၏ ။ တောနေ လူတန်းစားများဖြစ်ကြသည့်အလျောက် ကြုံသလို လုပ်ကိုင်၍ မိသားစု စားဝတ်နေရေး ကို တတောင့်တနေရာ မှ ဖြည့် စွက်နေကြရသူများဖြစ်ကြ၏။

စန်းခင်တွင် ဖခင်မရှိပဲ မိခင်မုဆိုးမ နှင့် မောင်ငယ်နှစ်ယောက် လူမမယ်များရှိ၏ ။ မိခင်ဖြစ်သူ မဝင်းကြည် က အသက် (၃၅) နှစ်လောက်ရှိပြီး ကြုံရာအလုပ် လုပ်၍ မိသားစု စားဝတ်နေရေးကို ဦးဆောင်ဖန်တီးနေသူဖြစ်၏ ။ အရင်က မဝင်းကြည်သည် နွေတွင် စပါးဒိုင် မှ စပါးဝယ်၏ ။ မနှစ်ကတော့ အလုပ်ကြမ်း ဒဏ်တွေပိ၍ မဝင်းကြည်သည် အတော်ပင် မမာလိုက်၏ ။ ကံကောင်းထောက်မ ၍ ထူထူထောင်ထောင်ပြန်၍ ဖြစ်လာခဲ့ရသော်လဲ အရင်လို အလုပ်ကြမ်း မလုပ်နိုင်တော့ချေ။

အလုပ်ကြမ်း မလုပ်နိုင်တောသော မဝင်းကြည်သည် အိမ်တွင် နေ၍ ထမင်းချက်၊ဟင်းချက်၊ အိမ်ဗာရီယ များကို လုပ်နေသူ သမီး စန်းခင် ကို အလုပ်ခွင်သို့ ပို့ရတော့၏။ မဝင်းကြည် ကတော့ အိမ်ရှေ့တွင်ပင်အကြော်ကြော်၍ ရောင်းရ၏။မဝင်းကြည် ၏ နေရာသို့ရောက်ရှိလာသော စန်းခင်က နွေရာသီတွင် စဝပါးအဝယ်ဒိုင် ထံ စပါးသယ်၏။ မိုးရာသီတွင်တော့ သူ့အမေ ဝင်းကြည်လို လယ်ထဲ ဆင်း၍အလုပ်မလုပ်ပေ။သူမကတော့ပုဇွန်ဖောင်တွင် ပုဇွန်ငါး ရွေးကာ ရလာသော ဟင်းစားကို ရွာထဲ လှည့်၍ ရောင်းပြီး ဝမ်းစာရှာရ၏။

အုန်းသန်းကတော့ ဖခင်ရော၊မိခင်ရော မရှိတော့ပါ။ ဖွားအေဖြစ်သူ နှင့် မြေးအဖွားနှစ်ယောက်အတူနေရ၏။ အုန်းသန်းသည် အဖွားဖြစ်သူ ဒေါ်စောရှင်မှာ အနိပ်သည်ဖြစ်၏။အသက် (၇၀) ကျော်လာပြီဖြစ်၍ သိပ်ပြီး အလုပ်မလုပ်နိုင်တော့ပေ။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်စောရှင်သည် ခြေရင်းအိမ်မှ မဝင်းကြည်နဲ့ တိုင်ပင်၍ မဝင်းကြည် ၏ သမီး စန်းခင် နှင့် အတူ အုန်းသန်းကိုပါ လိုက်ပါ ၍ အလုပ် လုပ်စေ၏။

သူတို့နေထိုင်သော ရွာသည် ဒိုင်နယ် ကျေးရွာ တစ်ခုဖြစ်ပြီး အိမ်ခြေ (၃၀၀)နီးပါးရှိသော ရွာကြီးဖြစ်၏။ မြို့ နဲ့ဆိုလျှင် (၅) မိုင်မျှသာဝေး၏။ မြို့သို့ ရေလမ်းမှ ပဲ့ထောင်နဲ့ သွားရလျှင် ကွေ့ပတ်နေသော ချောင်းတလျှောက်မှနေ၍ မြစ်ပင်ကျယ်သို့ မောင်းထွက်၍ တစ်ခါ မြစ်ပြင်အတိုင်း ဆက်၍မောင်းသွားရ၏ ။ (၂)နာရီနီးပါးမျှမောင်းရ၏။

စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့၏ နေထိုင်ရာ ကျေးရွာမှ မြို့သို့ တစ်နေ့လျှင် ပဲ့ထောင် နှစ်စီးထွက်၏။ မြို့သို့ ကုန်းလမ်းမှ သွားလိုကလည်း ရွာ၏ အနောက်ဖက်၊ မိုင်ဝက်လောက် အကွာအဝေးသို့ ခြေလျင်လျှောက်၍ သွားပြီး ထိုရွာ နှင့် မိုင်ဝက်မျှအကွာတွင်ရှိသော ကားလမ်း၊ ရထားလမ်း သို့ ရောက်၏။

ထိုကားလမ်းတွင် သူမွတို့ကျေးရွာကို ဖြတ်သန်း၍ အခြားကျေးရွာကြီးများသို့ ပြေးဆွဲနေသော ဂျစ်ကားများကို တား၍ စီးနိုင်၏။ ကုန်းလမ်းမှ မြို့သို့ သွားလျှင်တော့ နာရီဝက်သာသာလောက်ပင် ကြာ၏။ စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့သည် ဤမျှ လောက်နီးသော မြို့သို့ တစ်လနေလို့တစ်ခေါက် မရောက်ကြချေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးကို အချိန် နှင့် အမျှ ရုန်းကန် ၍ ရှာဖွေ ဖန်တီးနေရသောကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ကြုံရာအလုပ်ကို ကာယအားဖြင့် လုပ်ကိုင်နေရ၍ လားတော့မသိပါ၊ စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့သည် အသက်  (၁၅)(၁၆) လောက်သာရှိကြသော်လည်း သူမတို့ ၏ ခဒါ ကိုယ်များသည် အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေသူများထက်ပင် တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိကြ၏။ စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်းတို့မှာ ရုပ်ကလေးတွေကလည်း ခပ်ချောချောဖြစ်သလို၊ သူမတို့ ၏ ခံဒါ ကိုယ်များကလဲ အချိုးအစား ကျန ၍ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ရှိကြသဖြင့် ရွာထဲမှ ကာလသားများသာမက၊ အရွယ်မရွေး၊ ယောကျ်ားများတို့၏ စူးစူးရှရှ အကြည့်များကို သူမတို့သည် ရင်ဆိုင်တွေ့ကြုံနေရ၏၊

တချို့လက်ရဲဇက်ရဲ ယောကျ်ားကြီးများဆိုရင် ဖင်ပုတ် ခေါင်းပုတ် ကျောသပ် ရင်သပ်ဖြင့် လူလစ်ရင် လစ်သလို လုပ်တတ်ကြသေး၏ ။ သူမတို့၏ မိသားစုများကလဲ တောင့်တောင့်တင်းတင်း၊ အသိုင်းအဝိုင်းကောင်းလှသည်မဟုတ်တော့ မလေးစားတာလဲပါ၏။ စော်ကားချင်တာလဲပါ၏။သဘောကျလို့တကယ်ယူမလားဆိုတော့လဲ ခုချိန်ထိ တည်တည်တံ့တံ့ ပြောဆိုခဲ့ဘူးသူ ယောကျ်ားများ မရှိခဲ့သေးပါ ။

စန်းခင်ဆိုလျှင် မိခင်ဖြစ်သူ မဝင်းကြည် အလုပ်လုပ်နိုင်စဉ်က သူမက အိမ်တွင်သာနေ၍ မီးဖိုချောင်ကိတ်စ နဲ့ လူမမယ်မောင်လေးနှစ်ယောတ်၏ ဗာရီယ ကိတ်စများကို တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ရ၏။ အခုသူမ၏ မိခင် မဝင်းကြည် မမာပြီးသည့်နောက် အလုပ်ကြမ်းမလုပ်နိုင်တော့ စန်းခင်က အိမ်ပြင်သို့ ထွက်၍ အလုပ်လုပ်ရ၏။ မဝင်းကြည်မှာ ပြန်၍ နေကောင်းလာသော်လည်း၊ အလေးအပင်မထမ်းနိုင်တော့ခြင်း၊ အအေးဒဏ် အမောအပမ်း ဒဏ်တို့ကို မခံနိုင်တော့ခြင်းကြောင့်သာ အလုပ်ထွက်၍မလုပ်ခြင်းဖြစ်၏ ။ကျန်တာကတော့ မဝင်းကြည်မှာ လူကောင်းပကတိပင်ဖြစ်၏။

မဝင်းကြည် ပြန်ကောင်းလာတာကလည်း ရွာထဲမှ ဆေးထိုးဆရာ ကိုမြင့်အေး ကောင်း၍ ဖြစ်၏။ မဝင်းကြည် နေမကောင်းတော့ ကိုမြင့်အေးက ဆေးကို အလကားကုပေး၏။ ဆေးကုပေးရုံသာမဟုတ်၊ မဝင်းကြည် နေမကောင်းစဉ်ကာလအတွင်းတွင် ဆန်၊ ငါးပိ၊ ငါးခြောက် တို့ကိုလည်း ရံဖန်ရံခါ ယူလာပေးသေး၏။ တခါတရံ မျိုးတွင်လဲ မဝင်းကြည်၏ သမီး စန်းခင်ကို "နင်တို့မောင်နှမတွေ မုန့်ဝယ်စားဖို့ မုန့်ဖိုး" ဟုဆိုကာ ငွေနှစ်ရာ သုံးရာပေးတတ်သေး၏။

ကိုမြင့်အေးမှာ ဆေးမှူးလည်းမဟုတ်ပါ။ တိုင်းရင်းသမားတော်လည်း မဟုတ်ပါ။ အပ်ပုန်းကိုင် (ရမ်းကု) ဒေါက်တာပင်ဖြစ်၏။ ဒါပေမဲ့ ကိုမြင့်အေး ကိုအထင်သေး၍ မရပါ။ ရွာတွင် တာဝန်ကျသောဆေးမှူးကညကျတီဗီ ကြည့်ချင်ရင် တခြားအိမ်သွားကြည့်ရ၏။ကိုမြင့်အေးကတော့ သူ့အိမ်တွင် အပေါ်စက် အောက်စက် အပြည့်အစုံရှိ၏။

ရွာရှိဆေးခန်းမှာ လူမစည်သော်လည်း ကိုမြင့်အေး ၏ အိမ်တွင်တော့ လူနာတွေ တန်းစီနေ၏။ ကိုမြင့်အေး နဲ့ကု၍ မပျောက်သော လူနာဟူ၍ ခပ်ရှားရှားဖြစ်၏။ ကိုမြင့်အေး နဲ့ ကု ၍ ဆေးမှားပြီး ဒုက္ခရောက်ရသူမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိခဲ့ဘူးပေ။ ဒါကြောင့်လဲ ကိုမြင့်အေး ၏ အပ်ပုန်းမှာ အနရယ်ကင်းနေ၏။ နောက်ပြီး ဘယ်က ဘယ်လိုလုပ်လာသည်မသိ။ ကိုမြင့်အေးတွင် တိုင်းရင်းဆေးဆရာ အသိအမှတ်ပြု လက်မှတ်ကလဲ ရှိ၏။ သူဆေးကုလာသည်မှာလဲ (၁၀) နှစ်ကျော်ပြီဆိုတော့ ရွာထဲတွင် ဆရာကြီးတစ်ဆူဖြစ်၍ နေ၏။ ရွာသူရွာသားအတော်များများက သူ့ကို အားထားကြရ၏။

ကိုမြင့်အေးမှာ အသက်(၄၀)ခန့်ရှိပြီး လူပျိုကြီးဖြစ်၏။ မြို့ကျောင်းတွင် (၉) တန်းထိ ပညာသင်ဖူးပြီး မြို့ရှိ နာမည်ကြီး ဆရာဝန်ကြီး တစ်ယောက်ထံတွင် (၁၀) နှစ်လောက်အတူနေကာ ဆရာဝန်ကြီးဆေးကုသရာတွင် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးရ၏။ နောက်ပိုင်းတွင် ဆရာဝန်ကြီး က လူနာကို စမ်းသပ်ရုံသာစမ်းသပ်ပြီး လိုအပ်သော ဆေးများကို နှုတ်မှ ပြောရုံသာဖြစ်၏။ အနာဆေးထည့်ပေး၏။အပေါက်အပြဲကို ချုပ်ပေးရ၏။

ဆရာဝန်ကြီးက ရန်ကုန်ကို ပြောင်းသွားသောအခါတွင် ကိုမြင့်အေးက ရွာသို့ ပြန်လာ၍ဒေါက်တာလုပ်တော့၏။ သူ၏လုပ်ငန်းမှာ အောင်မြင်သည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်၏။ တစ်ရွာလုံး၏ နှုတ်ဖျားတွင် "ဆရာ" "ဆရာ" ဟူ၍ ဖြစ်နေ၏။

ဒီလို နာမည်ရ ဆရာကိုမြင့်အေးက မုဆိုးမဖြစ်သူ မဝင်းကြည်ကို အလကားကုပေးထားသည်။ မဝင်းကြည် အဖို့ နည်းနည်းနောနော ကုသိုလ်မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမဲ့ ရွာထဲမှာတော့ တစ်ချို့က ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စား၍ ဆရာကိုမြင့်အေး နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ဘာလိုလိုညာလိုလို နဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဟု အတင်းပြောနေကြသေး၏။

ဒီလိုပြောနေကြတာလဲ သိပ်ပြီး အဆိုးဆို၍ မရ။ ကိုမြင့်အေးကလည်း "ဇ" ရှိသည်။ မဝင်းကြည်ကလည်း "အလှ" ရှိ၏။ မဝင်းကြည်မှာ အသက် (၄၀)ဆိုသော်လည်း ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့် အလုပ်ကြမ်းပင်လုပ်လင့်ကစား အရွယ်တော်တော်တင်၏။ မသိလျှင် (၃၄) (၃၅) လောက်ဟုထင်ရ၏။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လဲ လုံးကြီးပေါက်လှ။ အရပ်နည်းနည်းမြင့်တော့ ပို၍ ကြည့်လို့  ကောင်း၏။ အသားကလည်းဖြူသေးတော့ ကလေး(၃) ယောက်သာ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ရှိမနေလျှင် မဝင်းကြည်သည် အပျိုကြီးဟုပင် ထင်ရမည်ဖြစ်၏။

မဝင်းကြည် ယောကျ်ား ဆုံးသွားသည်မှာ (၂)နှစ်ခန့်သာရှိသေး၏။ သူမ ၏ ယောကျ်ားရှိစဉ်ထဲက ကိုမြင့်အေး မှာ မဝင်းကြည် တို့၏ အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိ၏။မဝင်းကြည် ၏ ယောကျ်ား ဆုံးတော့ ကိုမြင့်အေးက ခါတိုင်းထက်ပို၍ အဝင်အထွက် လုပ်လာ၏။ ဒါကြောင့်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်က ပြောကြတာပဲဖြစ်မည်။ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော ကိုမြင့်အေးကတော့ မဝင်းကြည်၏ အိမ်သို့  အဝင်အထွက် မပျက်ပါပေ။ မနက်ပိုင်းသာ ဖွင့်သော မဝင်းကြည်၏ အကြော်ဆိုင်သို့ ကိုမြင့်အေးသည် မနက်တိုင်းရောက်၏။

အကြော်ဆိုင်သို့ ကိုမြင့်အေးသည် မနက်တိုင်းရောက်၏။ အကြော်ဆိုင်ပိတ် ပြီးချိန်တွင်လည်း နေ့လည်ခင်း၊ ညနေခင်း စသော အချိန်များတွင်လည်း ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည်တို့ အိမ်သို့ ရောက်လာတတ်သေး၏။ တခါတရံ ညဖက်အချိန်မတော်ပင် မဝင်းကြည်၏ အိမ်သို့ လာတတ်သေး၏။ မဝင်းကြည်ကတော့ ကိုမြင့်အေး အတွက် ဆိုလျှင် သူမ ၏ အိမ်သည် အချိန်အခါမရွေး အမြဲတံခါးဖွင့်ထား၏။ကိုမြင့်အေး သည် အသားညိုညို ရုပ်သန့်သန့်  ဖြစ်၏။ အရပ်မြင့်မြင့် ၊ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် ဖြစ်၍ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းရှိသည်ဟု ဆိုရမည်ပင်ဖြစ်၏။

မဝင်းကြည်တို့အိမ်မှာ ခြံဝိုင်းလေး နဲ့ ဖြစ်ပြီး ပျဉ်ခင်းဝါးထရံကာ သွပ်မိုးဖြစ်၏။ သူမ၏ ယောကျ်ားမကွယ်လွန်မှီကလေးမှ ဆောက်ပေးခဲ့သော အိမ်ဖြစ်၏။ ဝါးထရံကာ ဆိုသော်လည်း ဆိုင်တွင် ရောင်းသော ရောင်းတန်းလွှာ ချင်းဝါး တခုမဟုတ် ဝါးကို ထု၍ ခွဲကာ ဖြန့်ပြီး အဆစ် အတွင်းသားများကို လွှာထုတ်ကာ ကိုယ်တိုင် ယက်ထားသော စိပေါက်ဝါးထရံသာဖြစ်၏။ ထူထူထဲထဲဖြင့် နှစ်ရှည်ခံ၏။ 

ရေနံချေးပါ သုတ်ထားသဖြင့် ပိုးပါမစားတော့။ ဒီအိမ်လေးရှိ၍ မဝင်းကြည်တို့ သားအမိတတွေ အိဒြေရနေခြင်းဖြစ်၏။မိုးရာသီ ရောက်ပြီဆိုလျှင် မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသ ဖြစ်သည့်အတိုင်း၊ မိုးကသိပ်ပြီး မပြတ်ချင်တော့ပါ။ဆက်တိုက်ဆိုသလိုရွာတတ်၏။ ပြတ်လည်း တစ်ရက်နှစ်ရက် ခန့်ပင်ဖြစ်၏။

ညနေ (၆)နာရီလောက်က ညနေစာ ထမင်းစားပြီး မိုးကောင်းနေသည့်ကြားမှပင် စန်းခင် နဲ့ အုန်းသန်း တို့သည် ပုဇွန်ဖောင် သို့ ပုဇွန် ရွေး ငါးရွေး ရန် ထွက်သွားကြ၏။ ထုံးစံအတိုင်း ခမောက်ကိုယ်စီ ဆောင်း၍ ပလတ်စတစ်ကို ခြုံကာ သွားကြရ၏။

စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်း တို့ ထွက်သွားပြီး မိုးကပို၍ ရွာလာ၏။ မဝင်းကြည် သည် ထိုင်ရာမှထ၍ ပြုတင်းပေါက်များကို ပိတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ဖိနပ်ချွတ်ရှိ တစ်ပေါက်တည်းသော တံခါးကိုပါ ပိတ်လိုက်၏။

ခဏနေတော့ အငယ်ကလေးနှစ်ယောက်က အိပ်ချင်လာသည် နဲ့ အိမ်ရှေ့နဲ့ ပိုင်းခြားကာ ထရံပါးလေးဖြင့် ကာထားသော အခန်းအတွင်း သို့ဝင်၍ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုသိပ်ရ၏။ အကြီးက (၅)နှစ်၊ အငယ်က (၂)နှစ်ကျော်သာရှိသေး၏။ ကလေးနှစ်ယောက် အိပ်သွားပြီဆိုတော့မှ  မဝင်းကြည် သည် အိမ်ရှေ့ သို့ထွက်၍ထိုင်လိုက်၏ ။ အိမ်ရှေ့တွင်တော့ ဘက်ထရီမီးရောင်လေးက မှုန်ပြပြလေးဖြစ်၏။

မဝင်းကြည် တို့အိမ်သည် (၃) ပင် (၂) ခန်းဖြစ်ပြီး အတွင်းတံခါးမရှိပဲ ဖိနပ်ချွတ်ပတ်လည်ကို ဝါးထရံဖြင့် အလုံပိတ်ကာထားကာ ခေါင်းရင်းဘက်နံရံတွင် ပြုတင်းပေါက်တစ်ပေါက်၊ ခေါင်းရင်းဖက်ခြမ်း၊အိမ်ရှေ့ဘက်တွင် ပြုတင်းပေါက်တစ်ခုရှိ၏။ ခြေရင်းဖက်ခန်းတွင်တော့ ဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက် တစ်ခုရှိပြီး သစ်သားတံခါးတစ်ချပ်တပ်ထား၏။

အိမ်ရှေ့ရောက်လာသော မဝင်းကြည် က မနက်ကျရင် အကြော်ကြော်ရန် ဗူးသီးများကို စိတ်နေ၏။ ဗူးသီးများစိတ်ပြီးသွားသည် နှင့် ပြောင်းဖူးစေ့များကို အစေ့ထွင်၍နေ၏။ လက်က အလုပ်လုပ်နေရင်းမဝင်းကြည်  ၏ စိတ်ကတခြားသို့ ရောက်နေ၏။မဝင်းကြည် ထံသို့ ကိုမြင့်အေး ညဖက်မရောက်ဖြစ်သည်မှာ (၁၀) ရက်ခန့်ပင်ရှိပြီဖြစ်၏။ မလာတာကြာတော့လည်း မဝင်းကြည် က ကိုမြင့်အေးကို မျှော်နေမိ၏။မျှော်ရသောအကြောင်းရင်းကလည်းရှိ၏။

ကိုမြင့်အေး ကသူမတို့သားအမိတွေပေါ်အလွန်ကောင်း၏။ အထူးသဖြင့် မဝင်းကြည် ၏ အပေါ်တွင် ကိုမြင့်အေးသည် တော်တော်ကောင်း၏။ ကိုမြင့်အေး ကောင်းလိုက်သည်မှာ မဝင်းကြည် အသည်းစွဲလောက်အောင် မိန်းမောသွားရလောက်အောင်ပင်ကောင်းလှ၏။

ယောကျ်ားဆုံးပြီး (၆)လလောက် အကြာမှာ အခုလို ညဖက် မိုးကောင်းကောင်းမှာ ကိုမြင့်အေးတစ်ယောက် အိမ်သို့ ရောက်လာပြီး အိမ်တွင် တွင်တစ်ယောက်ထဲရှိနေသည့် မဝင်းကြည် နှင့် အိမ်ရှေ့တွင်ရောက်တတ်ရာရာထိုင်၍ စကားပြောနေရင်း၊ ကိုမြင့်အေးက လင်ကြောင်း သားကြောင်းတွေကို အစဖော်ကာ ပြော၏။ ပြောကြဆိုကြရင်း ဖြင့် မုဆိုးမဖြစ်သူ မဝင်းကြည်က လင် နဲ့ မတွေ့ကြုံရတာကြာပြီဖြစ်သည့်အလျောက် မဝင်းကြည်၏ စိတ်ထဲတွင် ဘာလိုလို ညာလိုလိုလေး ဖြစ်လာ၏။ မဝင်းကြည် ဧည့် အရွယ်လေးကလဲရှိနေသေးတော့ ကာမစိတ်လေးများ ရင်ဝယ်ဖြစ်လာကာ ကိုမြင့်အေး နှင့် စကားပြောရင်းက မဝင်းကြည်မှာ ရှိုးတိုးရှန့်တန်း အိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ်လာ၏။

မဝင်းကြည် တစ်ယောက် ဘာဖြစ်နေသည်ကို လူလည်ကြီး ကိုမြင့်အေးက အကဲခတ်မိ၏။ ထိုတို့ အကဲခတ်မိသည် နှင့် ကိုမြင့်အေးက ဖိုမ ကိစ္စ များကို တစ်တစ်ခွခွပြောလာတော့၏။ ခဏကြာလျှင် မဝင်းကြည်မှာစကားပြောရင်း ကြမ်းပြင်ကို ကြည့်နေရာမှ သူမ၏ မျက်နှာမှာ မော့၍ မလာတော့ပေ။ ထိုအခါတွင်မှ အကြံကြီးသော ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည်ကို အသာအယာပင် ဖြေးဖြေးချင်း တစ်ဆင့်ခြင်း ဝင်လုံး၍ လိုချင်တာကို အရယူတော့၏။

ပြတ်လပ်၍နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော ကာမအရသာကို ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရသော မဝင်းကြည်မှာ အစပထမတွင် ကိုမြင့်အေးကို မိန်းမသဘာဝအရ မူကာ ငြင်းဆန်နေသေး၏။ ကျွမ်းကျင်ပြီးဖြစ်သော ကိုမြင့်အေးကလည်း မဝင်းကြည် ငြင်းဆန်နေသည့်ကြားမှပင် သူလုပ်စရာရှိသည်များကို တဆင့်ပြီး တဆင့်တက်ကာ စနစ်တကျ လုပ်ဆောင်၍ မဝင်းကြည်၏ ကာမတံခါးကိုဖွင့်၏။ မကြာပါချေ။ မစွမ်းရင်းကရှိ၊ကန်စွန်းခင်းကလဲညိလာသော မဝင်းကြည်မှာ ကိုမြင့်အေး ၏ ရင်ခွင်အတွင်းတွင် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများပင် မပွင့်တော့ချေ။

ရင်ခွင်အတွင်းမှ  မဝင်းကြည်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှချ၍ ကိုမြင့်အေးသည် သူမ ၏ အဝတ်အစားများကို တစ်ခုချင်းကုန်စင်အောင် ချွတ်လိုက်၏။ ထိုအခါတွင်တော့ ဖြူဖွေးဆူဖြိုးလှသော  မဝင်းကြည် ၏ အသားစိုင် တို့မှာ သူ့ထက်ငါ လုယက်ကာ ထွက်ပေါ်လာကြတော့၊ ရမက် လွှမ်းနေသည့်ကြားက အံ့ဩဘနန်းဖြစ်ရသူကတော့ ကိုမြင့်အေး ပင်ဖြစ် ၏။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှမို့ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဖြင့် ရုပ်ရည်က ခပ်ချောချောမို့သာ အနေနီးစပ်ကာ မက်မောမိလို့ ကြံခဲ့ပေမဲ့ ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည်ကို ဒီလောက်ထင်မထားခဲ့ပေ။

မဝင်းကြည် ၏ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်မှ အသားစိုင်တို့သည် ကလေး (၃) ယောက်အမေဆိုသော်လည်း အိတွဲ၍မနေပါ။ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိလှ၏။ သူမ ၏ နို့ ကြီးများကိုကြည့်လိုက်ပါဦး။ ဖောင်းကားလုံးဝန်း၍ မာတင်းနေ၏။ တွဲမနေပါ။ ကလေးအမေဖြစ်ပေမဲ့ ဝမ်းဗိုက်အရေပြားများ မှာ ရှုံတွ ၍ မနေပါ။ ပေါင်ထိပ်အထက် လက်နှစ်လုံးသာသာလောက်တွင်သာ ဗိုက်ကြောလေးများ တစ်ချက်နှစ်ချက်ပြတ်နေ၏။

သူမ ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကလည်း တုတ်ခဲ၍ပင် နေ၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်တော့ မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ် ကြီးမှာ အမွှေးနက်ကလေးများ ကြို့တို့ကျဲတဲဖြစ် ရှိကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ ကိုမြင့်အေးလိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ယောကျ်ားကြီး တစ်ယောက်၏ လက်တစ်ဝါးမက ကြီးမားလှ၏။ ပြီးတော့ ရာဂထကြွနေချိန် လည်းဖြစ်တော့ မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ကြီး ဖောင်းကားနေသည်မှာ ကိုအေးမြင့်ပင် ငုံ့၍ ယက်ချင်စိတ်ပေါက်လာရအောင်ကို မက်မောစရာ ကောင်းလွန်းလှ၏။

မိန်းမတော်တော်များများကို တွေ့ဖူးသော ကိုမြင့်အေး သည်ပင် သည်လောက်ကြီးသော စောက်ပတ်ကြီးကို မမြင်ဘူးခဲ့ချေ။ အခုမြင်ဘူးလိုက်ပြီဆိုတော့ စောစောက နို့စို့ရန် ရည်ရွယ်ထားသော ကိုမြင့်အေးသည် မဝင်းကြည် ၏ နို့ကြီးများကိုမေ့ကာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို သူ၏ရှေ့မှ မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ကြီး ပျောက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား ကမန်းကတန်းပင် စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ လိုးတော့၏။

ကိုမြင့်အေး မှာ အတန်းပညာလည်းတတ် မြို့မှာ လည်း အနေကြာလာလို့လားမပြောတတ်။ ကိုမြင့်အေး ၏ အကိုင်အတွယ်များက ဆန်းပြားကာ မဝင်းကြည်မှာ အတွေ့ထူးလှ၏။ မဝင်းကြည် ၏ ယောကျ်ားရှိစဉ်ကတော့ ဒါမျိုးမဟုတ်။ ကျေးရွာနေ လယ်သမား ခြံသမား ချောင်းသမားဖြစ်သော မဝင်းကြည် ၏ ယောကျ်ားကတော့ ခပ်ရိုးရိုးပင်၊ နမ်းတာလည်း ပါးပဲနမ်းတတ်သည်။ သူကိုင်ချင်တာကို ဆွဲကာ ညှစ်ကာ ကိုင်၍ လုပ်ချင်တာကို လုပ်တော့၏။ ကိုမြင့်အေး ကတော့ ဒါမျိုးမဟုတ် ဆန်းဆန်းပြားပြားဖြစ်၏။ မဝင်းကြည် တစ်ကိုယ်လုံးလဲ သူ မနမ်းသည့်နေရာ ကခပ်ရှားရှားဖြစ်၏။ ကိုင်ပြန်တော့ လဲ ညင်သာ၏။

မထိတထိကိုင်ရာမှ ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်၏။ ပြီးတော့မှ ဆုတ်နယ်၏။ ဖျစ်ညှစ်၏။မဝင်းကြည် ၏ အလိုကိုလိုက် ၍ ကိုမြင့်အေးက စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် လုပ်၏ ။လိုးပြန်တော့လည်း ပုံစံအမျိုးမျိုး ဖြင့် မရိုးနိုင်အောင်လိုး ၏။

ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျခဲ့ရသော မဝင်းကြည် မှာ သူမအတွက် လိုအပ်နေသော ကာမအရသာများကို မြိန်ယှက်စွာ ခံစားခဲ့ရ၏။ ထိုစဉ်က ကိုမြင့်အေး၏ အနမ်းအကိုင်အတွယ်များ၏ အောက်တွင် ရိုးအလွန်းသော မဝင်းကြည် သည်အပျိုမလေးပမာ ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြင့် ကာမဂုဏ် ထဲတွင် နစ်၍ မကြုံဖူးသော အရသာများထဲတွင် မျောပါခဲ့ရာ၊ သူမ ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လီးကြီးကိုသွင်း၍ (၃) (၄) ချက်သာ ဆောင့်လိုက်ရသေးသည်။ မဝင်းကြည် သည် အရသာဖူးကို ဆွတ်ခူး၍ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရ ၏။

မဝင်းကြည် သည် ကိုမြင့်အေးကို အစွဲကြီးစွဲခဲ့ရ၏။ သူမတစ်ချီပြီးသွားခဲ့သော်လည်း ခုမှ စကာပွဲရှိသေးသည့် ကိုမြင့်အေးကို မဝင်းကြည် သည်စေတနာတွေ ပိုကာ တတ်တမျှ မှတ်တမျှ ကြားဖူးသမျှ သော နည်းမျိုးစုံဖြင့် ကိုမြင့်အေး တစ်ယောက် ကောင်းရာကောင်းကြောင်း ကို ကြင်နာခဲ့ရ၏။

မဝင်းကြည် သည် သူမကိုလိုးနေသော ကိုမြင့်အေး၏ လီးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍လိုးလိုက်လျှင် ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်ကာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေး၏။ ပြီးတော့ ကိုမြင့်အေး ကို သူမ ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ကာ ကိုမြင့်အေး ၏ ကျောပြင်ကို မဝင်းကြည်သည် ပွတ်ပေးနေသေး၏။ နောက် ကိုမြင့်အေး ၏ လီးတန် ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ ရှိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ကြီးများဖြင့် ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ညှပ်ကာ ဆွဲပေးနေသေး၏။ မဝင်းကြည် ၏ နှုတ်ဖျားမှ လည်း ကိုမြင်အေး လိုးနေတာ ဘယ်လိုကောင်းကြောင်း၊သူမ အလိုးခံနေရတာ ဘယ်လိုခံစားနေရကြောင်းတို့ကို မပီမသ အသံလေးများဖြင့် ငြီးတွားကာ ပြောနေသေး၏။

မဝင်းကြည် ၏ ဒီလိုအပြုအမူ အပြောအဆိုလေးတွေဖြင့် အပေးကောင်းမှူကြောင့် ကိုမြင့်အေးမှာလည်း မဝင်းကြည် ကို အစွဲကြီးစွဲမိတော့၏။ ထိုညက မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲလိုးခဲ့ကြ၏။ ကိုမြင့်အေးက (၃) ချီ ပြီး၏။ မဝင်းကြည် က (၅) ချီ ပြီး၏။

ထိုစဉ်မှ အစပြု၍ အစရှိအနောင်နောင် ဆိုသလို ပင် ကိုမြင့်အေး နဲ့ မဝင်းကြည် တို့သည် မကြာခဏ တွေ့ကာ လိုးပွဲ စင်နွှဲခဲ့ကြ၏။ ကိုမြင့်အေး က မဝင်းကြည် ဆီသို့ ဆက်တိုက်မလာပါ ။ရက်ခြားဆိုသလိုလာတတ်၏။ ကိုမြင့်အေး မလာသောရက်များတွင် တွေ့ကြုံခဲ့ရစဉ်က အကြောင်းလေးများကိုစမြုံ့  ပြန်ကာ တွေးတောစဉ်းစားရင်း မျှော်နေမိသူကတော့ မဝင်းကြည်ပဲ ဖြစ်၏။

အခုလဲ ကိုမြင့်အေး မလာသည်မှာ (၁၀) ရက်လောက်ရှိပြီဖြစ်၍ မဝင်းကြည်သည် မနက်အကြော်ကြော်ရန်အတွက် ဗူးသီးစိတ်ရင်း ပြောင်းဖူးစေ့ထွင်ရင်းဖြင့် သူမ ကိုမြင့်အေး နဲ့ ပထမဆုံးဆုံခဲ့ရစဉ် အကြောင်းများကို စဉ်းစားကာ ကိုမြင့်အေးအလာကို မျှော်နေမိ၏။ အဖြစ်အပျက်ကလေးများကို ပြန်လည်တွေးတောရင်း စိတ်ကူးဖြင့် ခံစားကြည့်နေမိသည်မို့ မဝင်းကြည် ၏ မိန်းမကိုယ်အတွင်းမှ အသွေးအသားများသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးပင်ဖြစ်၍နေ၏။

မဝင်းကြည် သည် ထိုင်ရာမှထ၍ ဗူးသီးစိတ်များ နဲ့ ပြောင်းဖူးစေ့များကို သိမ်းလိုက်၏။ မဝင်းကြည် တစ်ယောက် ပစ္စည်းများ သိမ်းနေစဉ်မှာပင် ခပ်ဝေးဝေးမှ နာရီ သံချောင်း (၉) ချက်ခေါက်သံကြားလိုက်ရ၏။ပစ္စည်းများ သိမ်းပြီးသော မဝင်းကြည် က ဘက်ထရီမီးချောင်းကို ပိတ်ရန် ဘက်ထရီတွင် ညှပ်ထားသော ကလစ်လေးများဆီသို့ သူမ၏ လက်ကလေးကို လှမ်းလိုက်၏။

" ဝင်းကြည်…  ဝင်းကြည် "

အိမ်အပြင်မှ ခေါ်သံကြားလိုက်ရ၏။ ဒါကိုမြင့်အေး အသံဖြစ်သည်ကို မိုးသံတွေကြားမှပင် မဝင်းကြည် သိလိုက်၏။

" လာပြီ ကိုမြင့်အေး"

မဝင်းကြည် သည်ခပ်သွက်သွက်လေးပင် လျှောက်၍သွားကာ တံခါးကို ဆွဲ၍ ဖွင့်လိုက်၏။ အိမ်အပြင်မှ ကိုမြင့်အေးက အတွင်းတို့လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ကာ သူ၏ ခေါင်းမှ ခမောက်ကို ချွတ်၍ တံခါးပေါက်ဘေးရှိ သံငုတ်တွင်ချိတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့သူဝတ်ထားသော မိုးကာအင်းဂျီ ကိုလည်းချွတ်ကာ ချိတ်လိုက်၏။

ထိုစဉ်မှာပင် မဝင်းကြည် သည် တံခါးကို ပြန်ပိတ်၍အတွင်းမှ ဂျက်ထိုးလိုက်၏။ ပြီးတော့ အိမ်အတွင်းသို့ဝင်ရန် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ရာ ကိုမြင့်အေး နှင့် ရင်ဘောင်တန်းမိတယ်ဆိုရင်ဖြင့်ကိုမြင့်အေး ၏ လက်တစ်ဖက်က မဝင်းကြည်၏ လက်ကိုလှမ်း၍ ဆွဲလိုက်၏။

" သွားပါ ခုမှလာပြီး ဆွဲလား၊လွဲလား နဲ့ လုပ်မနေပါနဲ့"

ပါးစပ်ကသာပြောနေပေမဲ့ မဝင်းကြည် သည်သူမ၏ လက်ကိုတော့မရုန်းမိ။

" အကို မအားလို့ မလာတာပါ ဝင်းကြည်ရာ"

" မအားတာကလဲ ဘယ်နှစ်ရက်ရှိပြီလဲ ဟွန်း၊ မပြောလိုက်ချင်ဘူး"

မဝင်းကြည်မျက်နှာလေးက ကိုမြင့်အေး၏မျက်နှာကိုလှည့်ကြည့်၍ နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ မူတူတူလေးပြောလိုက်ရာ ကိုမြင့်အေး ၏ ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲဖြစ်သွား၏။ ဘက်ထရီ မီးချောင်းလေး၏ မီးရောင်အောက်တွင်သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးဖြင့် မဝင်းကြည်၏ မျက်နှာလေးမှာဝင်းပ၍ကြည်လင်နေ၏။

(၁၀) ရက်လောက် အလိုးမခံရတာကြာခဲ့ပြီဖြစ်သော မဝင်းကြည်သည် စောစောကထဲက သူမ နှင့်  ကိုမြင့်အေးတို့အကြောင်းကို စဉ်းစားမိပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွနေခဲ့ရသည်ဖြစ်၍ ယခု ကိုမြင့်အေး၏ အထိအတွေ့များကို ထိတွေ့လိုက်သည် နှင့် သူမ၏ စိတ်များမှာ ကာမဆန္ဒများ ပြင်းထန်လာတော့၏။

" သိပ်ပြီး အချိန်ဆွဲမနေနဲ့အစ်ကို၊တော်ကြာ စန်းခင်တို့ပြန်လာရင် ခက်မယ်"

မဝင်းကြည်က ခပ်လောလောလေးပြောလိုက်သည် ဆိုရင်ပဲ ကိုမြင့်အေးသည် သူ၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်တော့၏။ ထိုအခါတွင် ကိုမြင့်အေး၏ (၇) လက်မလောက်ရှိကာ ကျပ်လုံးလောက်ရှိသော လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန် ၍ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။

ကိုမြင့်အေး၏ လီးကြီးကို ကြည့်နေမိသော မဝင်းကြည်မှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲတွင် တစစ်စစ်ဖြစ်၍ ယားလာရ၏။ ပြီးတော့ မဝင်းကြည်သည် ကိုမြင့်အေး၏ လီးကြီးကို လှမ်း၍ စုပ်လိုက်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်၍ လာသဖြင့် သူမ၏စိတ်ကို မနည်းပင် ချုပ်တည်း၍နေကာ သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထောင်ကာ ခပ်ကားကားလုပ်ပေးထားလိုက်၏။ ထိုအခါတွင် ကိုမြင့်အေးကလဲ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဝင်၍ ထိုင်ကာ သူ၏ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍ နေသော လီးကြီးကို မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုး၍ သွင်းလိုက်တော့၏။

" ပြွတ်…ဖွတ်"

ကိုမြင့်အေးကလဲ မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီး တစ်ဆုံးဝင်သွားသည် နှင့် ဆက်၍ လိုးတော့၏။ စ၍လိုးပြီဆိုကတည်းက ကိုမြင့်အေးသည် ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေ၏။ မဝင်းကြည်ကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ မြိန်ရေယှက်ရေပင် အလိုးခံနေ၏။

ကိုမြင့်အေး ၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လာသည် နှင့်အမျှ မဝင်းကြည်၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း တသိမ့်သိမ့်ခုန်ကာ တုန်၍နေသဖြင့် သူမ၏ ဖြူဖွေး ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်ခါ၍နေတော့၏။ မဝင်းကြည်မှာတော့ မှေးစင်းကာ မှိတ်သွားရသော မျက်လုံးများမှာ ပြန်၍ ပွင့်မလာတော့ချေ။

" အစ်ကိုရယ် .. ရှင့်လီးကြီးပိုကြီးလာသလိုပဲ အားရလိုက်တာရှင် ဆောင့် .. ဆောင့် .. ကျွန်မကို မညှာနဲ့"

" ပြွတ် … ပလွတ်"

မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေး အီဆိမ့်လာပြီဖြစ်၍ ကိုမြင့်အေးသည် မဝင်းကြည်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆွဲ၍အားပါပါဖြင့် ဆောင့်၍လိုးတော့၏။ အပြင်ဖက်တွင် လည်းမိုးက သည်းထန်စွာရွာနေ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် … ပြွတ် "

" ဖွတ် … ပြွတ်"

" ဒုံး .. ဒုံး  .. ဒုံး… ဒေါ်လေး … ဒေါ်လေး တံခါးဖွင့်ပါဦး"

(၃)ချက် (၄)ချက်မျှသာ ဆောင့်ရသေးသည်။ အိမ်အပြင်မှ တံခါးကိုထု၍ ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုမြင့်အေးက လန့်ဖြန့်သွားကာ သူ၏လီးကြီးကို မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲ သို့ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်၍လိုးနေရာမှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်၏။

" ဗြွတ်   "

" အာ .. မထုတ်နဲ့ ..  ကျွန် …  ကျွန်မ …  ပြီးတော့မှာ …  အဟင့် ..  ပြန်..   ပြန်ထည့် … အစ်ကိုရာ   အ .. ဟင်း   "

မဝင်းကြည်က မျက်စိမဖွင့်ပဲ အားယူ၍ ထကာ ကိုမြင့်အေး၏လီးကြီးကို လှမ်း၍ လိုက်ဆွဲနေ၏။ လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားရသော မဝင်းကြည်၏ စောက်ရည်များ စိုရွှဲ နေသော စောက်ပတ်ဝမှာ ဟစိဟစိ ဖြစ်၍နေ၏။

" ဒုံး .. ဒုံး  .. ဒုံး… ဒေါ်လေး … ဒေါ်လေး တံခါးဖွင့်ပါဦး … ဒီမှာ ခင်စန်း ဗိုက်အောင့်လို့ … "

ကိုမြင့်အေးက မလန့်၍မရပါ သူက ဧည့်သည်ဖြစ်၏။ မဝင်းကြည် လှမ်းဆွဲနေတဲ့ကြားမှပင် ကိုမြင့်အေးက သူ၏ပုဆိုးကိုကောက်၍ ဝတ်လိုက်၏။ မဝင်းကြည်ကလဲ နောက်ထပ် တံခါးထုသံ နှင့်ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရသည် နှင့် သူမ၏ လှမ်းဆွဲနေသော လက်ကို ရုပ်ကာ အင်းကျီ ကြယ်သီးများကို အမြန်တပ်ရင်း တံခါးဆီသို့ထသွား၏။ 

ခါးသို့လှန်၍ တင်ထားသော သူမ၏ ထမိန်လေးကတော့မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည် နှင့် ပြန်၍ ခြေထောက်ဖက်သို့ ကျသွား၏။ ဒါပေမဲ့ ပုံစံတော့ သိပ်မကျပေ။ နောက် မဝင်းကြည်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး မျက်နှာလေးမှာလည်း နီမြန်း၍နေ၏။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးအတော်ကြီးကို ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်၍သွားကြရ၏၊တံခါးဝသို့ရောက်သွားသော မဝင်းကြည်က အိမ်တံခါးကို ဆွဲ၍ဖွင့်လိုက်၏။

" ဒေါ်လေး ဒီမှာ စန်းခင် ဗိုက်အောင့်လို့ ကျွန်မလိုက်ပို့တာ"

ပြောလဲပြော အိမ်ထဲသို့လည်း လှမ်းဝင်လာသော အုန်းသန်းက လက်တစ်ဖက်က စန်းခင်ကို တွဲထား၏။နှစ်ယောက်စလုံး မိုးရေများရွှဲရွှဲစို နေကြ၏။

" အင်း .. အင်း   အောင့်လိုက်တာ အမေရာ အင်း ..  အင်း   "

စန်းခင် ၏ ညီးသံက ထွက်ပေါ်၍လာ၏။ မဝင်းကြည်ကလဲ စန်းခင်ကို တွဲ၍ အိမ်ထဲသို့သွင်းလာ၏။

" ရေစိုနေတဲ့ အဝတ်တွေအရင် လဲလိုက်ဦး၊ တော်သေးတာပေါ့   ဒီကိုငါလှည့်ဝင်မိပေလို့ပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ … ဟုတ်ကဲ့"

အိမ်ရှေ့ခေါင်းရင်းတွင် အမိန့်သားထိုင်၍ နေသော ကိုမြင့်အေးက လှမ်း၍ပြောသဖြင့် မဝင်းကြည် နှင့် အုန်းသန်းက စန်းခင်ကို တဖက်တချက်စီတွဲ၍ အိမ်အတွင်းသို့ ခေါ်သွား၏။ စန်းခင်၏ ဗိုက်အောင့်သဖြင့် ညီးနေသော ညီးသံလေးကတော့ အဆက်မပြတ် ထွက်၍နေ၏။

" အိပ်ယာမှာ လှဲထားလိုက်"

ကိုအေးမြင့်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် သူ၏ ဆေးအိပ်ကို ထ၍ယူ၏။ မဝင်းကြည် နှင့် အုန်းသန်းက စောစောက ကိုမြင့်အေး နှင့် မဝင်းကြည်တို့ စခန်းသွားခဲ့ကြသော စန်းခင် ၏ အိပ်ရာထဲသို့ စန်းခင်ကို လှဲ၍သိပ်လိုက်၏။ သင်းဖြူးဖျာလေးပေါ်မှ စီးထန်းထန်း အရည်လေးများသည် စန်းခင် ၏ တင်ပါးကြီးကို ထမိန်ပါးလေးကိုဖောက်၍ ထိကပ်ကုန်၏။ ဗိုက်အောင့်နေသည့်ကြားမှ စန်းခင်၏ ဖင်သားကြီးမှာ ကြွခနဲဖြစ်သွားရ၏။

" အင်း   အင်း အင်း  ဟင်း   အောင့်တယ်   အမေရယ်   "

" ကဲ သမီး ဦးလေးကိုပြော ဘယ်နားက အောင့်တာလဲ"

" ဒီနား   ဒီနားကပါ   "

ဝမ်းဗိုက် ဘယ်ဖက် နံရိုးအောက်ဖက်နားကို စန်းခင်က သူမ ၏ လက်ကလေးဖြင့်ပြ၏။

" ညနေက ထမင်းစားပြီးပြီလား"

" ထမင်းစားပြီးတယ်ဆို မိုးရွာထဲမှာ ပုဇွန်ဖောင်ကို ထွက်သွားတာပဲ အစ်ကိုမြင့်အေး"

မဝင်းကြည်က ဝင်၍ပြော၏။

" အား   အင်း   အောင့်   အောင့်လိုက်တာ   နော်   "

စန်းခင်မှာ နဖူးဆံစပ်တွင် ချွေးသီး လေးများ တောင်ထွက်၍နေရ၏ ။ ကိုမြင့်အေးက စန်းခင်၏ ရှပ်အင်းကျီစလေးကို အပေါ်သို့မ၍ ထမိန်စလေးကို လည်း ဆီးခုံအပေါ်နားလေးထိ ဖြေချလိုက်၏။

" ဘာမှ မရှက်နဲ့သမီး ဦးလေးကုပေးမယ်   ပျောက်သွားမှာပါ"

ကိုမြင့်အေး၏ လက်တစ်ဖက်က စန်းခင်၏ ဝင်းဝါဖြူဖွေး၍ ပြားချပ်ကာ ကျစ်လျစ်၍နေသော ဗိုက်သားလေးပေါ်သို့ လက်ဖဝါးဖြင့်တင်ကာ ဟိုစမ်းဒီစမ်းဖြင့် လုပ်နေရာ ညက်ညောနုထွေးလှသော စန်းခင် ၏ဗိုက်သားလေးကို ကိုင်ရသည်မှာ ကိုမြင့်အေးအဖို့ သဘောတွေ့နေမိ၏။ဖြေချထားသော ထမိန်စလေး၏ အောက်ဖက်နားတွင်လည်း စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ မို့မို့လေး ဖောင်းနေသည်ကိုတွေ့ရ၏။

" စန်းခင် အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ"

" (၁၆) နှစ်ထဲဝင်ပါပြီ အစ်ကိုမြင့်အေး"

" အပျိုဖြစ်တာရော ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ"

" အင်း   အဲ   တစ်နှစ်လောက်ရှိပါပြီ"

" လစဉ်ရော မှန်ရဲ့လား   "

" ဟို ဒီလနည်းနည်းကျော်လာပြီ အစ်ကိုမြင့်အေး"

ပါးစပ်ကမေးနေသော်လည်း ကိုမြင့်အေး၏ လက်က စန်းခင်၏ ဗိုက်လေးပေါ်မှ မခွါပေ ဟိုစမ်း ဒီစမ်းဖြင့် လုပ်ကာ မသိမသာ ပွတ်ပေးနေ၏။စန်းခင်၏ ညီးသံကလဲ အဆက်မပြတ် ထွက်နေ၏။

" စန်းခင်ကို မြို့ ကိုပို့ရလိမ့်မယ် ထင်တယ်"

" ဟင်   ဘာ   ဘာဖြစ်လို့လဲအစ်ကို"

" ဗိုက်များခွဲရမလားပဲ"

" ဟင်   အစ်ကိုရယ် လုပ်ပါဦး သမီးလေးကို ကယ်ပါဦး အစ်ကိုရယ်"

" ငါ သေချာစမ်းကြည့်ပါဦးမယ် ဝင်းကြည်ရာ"

" ကဲကဲ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းထောင်လိုက်"

မဝင်းကြည်က ကဗျာကရာပင် စန်းခင်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဒူးမှကွေးကာ ထောင်ပေးလိုက်၏။

" ကဲ မဝင်းကြည် နင်ခွင့်ပြုနော် ငါသေချာစမ်းကြည့်မယ်"

" လုပ်ပါအစ်ကိုရယ် ကောင်းသလိုသာလုပ်ပါ၊ ကျွန်မ သမီးလေး အသက်ချမ်းသာရာရရင် တော်ပါပြီ"

" အုန်းသန်း ငါ့လက်နှိပ်မီး ယူလိုက်စမ်း"

မအုန်းသန်းက ကိုမြင့်အေး ၏ လက်နှိပ်မီးကို ထ၍ ယူ၏။

" ကဲ ဝင်းကြည်က စန်းခင်ထမိန်လေးကို အပေါ်ကို မတင်လိုက်"

ကိုမြင့်အေး ၏ စကားလဲဆုံးရော မဝင်းကြည်က သူမ၏ သမီး စန်းခင်၏ ထမိန်စလေးကို ဆွဲ၍ လှန်တင်ပေးလိုက်၏။ ထိုအခါတွင် စန်းခင်၏ ဖြူဖွေးညက်ညောလှသော ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးသည် ပေါ်လာပြီးအမွေးနက်နုနုလေးများ ခပ်စိပ်စိပ်လေးပေါက်ကာ ဖြူဝင်းသော အသားရောင်ရှိသည့် စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။

စန်းခင် မှာ မဝင်းကြည်၏ သမီးပီသလေစွ၊ကြီးလှသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ အယ်နေ၏။ အပျိုစင်လေးမို့ စန်းခင် ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ တင်းနေအောင် စေ့နေ၏။

ကိုမြင့်အေးက တံတွေးတစ်ချက်ကို ခိုး၍ မျိုချလိုက်၏။

" ကဲ အုန်းသန်း လက်နှိပ်မီးထိုးပေးထား"

ကိုမြင့်အေး၏ စကားဆုံးသည် နှင့် မအုန်းသန်းက သုံးတောင့်ထိုး လက်နှိပ်မီး ဖြင့် သူမ၏ သူငယ်ချင်း စန်းခင် ၏စောက်ပတ်ကို မီးထိုးပြ၏။ အနီးကပ်ထိုးလိုက်သော သုံးတောင့်ထိုး လက်နှိပ်မီး၏ အလင်းရောင်အောက်တွင် စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အဆီတဝင်းဝင်းဖြင့် မို့ဖောင်းနေ၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် နည်းနည်းလေး ဖြဲပေးထား"

ကိုမြင့်အေး၏ စကားဆုံးတော့ မဝင်းကြည်က သူမ၏ တုန်တုန်ယင်ယင်လက်ချောင်းလေးများဖြင့် သမီးဖြစ်သူ ၏စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေး၏။လက်နှိပ်မီး၏ အလင်းရောင် အောက်တွင် စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ဝရှိ အတွင်းသားလေးများမှာ နီရဲပြီး သစ်လွင်နုပျိုလှတော့၏။ စန်းခင် ၏ ပြောင်းဖူးစေ့လောက်ရှိသော စောက်စေးလေးမှာလဲ နီရဲကာ ငေါက်တောက်လေးပေါ်လာ၏။

" အင်း   ကျွတ်   ကျွတ် အောင့်လိုက်တာ အမေရယ်"

" ခဏလေးသည်းခံသမီး၊ တော်ကြာကောင်းသွားမှာပါ"

ကိုမြင့်အေးက သူ၏ဆေးအိတ်ကို ကောက်ယူ၍ အတွင်သို့တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာနေ၏။

" အင်း လက်အိတ်ကလည်း ဒီနေ့မှ ထည့်မလာခဲ့ရဘူး"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လက်ထဲမှ ဆေးအိတ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် နည်းနည်းလေး ထပ်ဖြဲလိုက်ဦး၊ဟုတ်ပြီ"

" အုန်းသန်းကလဲ လက်နှိပ်မီးကို သေချာထိုးထား"

စကားဆုံးသည် နှင့် ကိုမြင့်အေး၏ လက်ညိုးက စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ဝသို့ လက်နှစ်ဆစ်လောက် ထိုးသွင်းလိုက်၏။စန်းခင်မှာ သူမ၏ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားရ၏။ စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ကိုဖြဲ၍ ပေးထားသော မဝင်းကြည်၏ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာ၍သွား၏။ မီးထိုးပေထားသော မအုန်းသန်းခမျာမှာတော့ ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားပြီး သူမ၏ လက်ကလေးများပင် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍ သွားရသဖြင့် မီးထိုးပြထားသော လက်နှိပ်မီးကို ငြိမ်အောင် မနည်းပင် ထိန်းထားရ၏။

စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းထားသော ကိုမြင့်အေး၏ လက်ညိုးကလည်း အငြိမ်မနေပဲ သူမ၏ စောက်ခေါင်းနံရံလေးများကိုလက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ထိလိုက် ဖိလိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်ပေး၏။ စန်းခင်မှာတော့ ဗိုက်အောင့်နေသည့်ကြားမှ သူမ၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများမှာ တကြွကြွဖြစ်နေရ၏။ အဆက်မပြတ်ညီး၍နေသော စန်းခင်မှာ ညီးသံ နည်းနည်းကြဲသွား၏။

စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သော လက်ညိုးသည် အပြင်သို့ တစ်ချောင်းလုံးထွက်၍ လာသောအခါ စန်းခင်၏ စောက်ရည်လေးများ ပေကပ်၍နေသောလက်ညိုးကို မြောက်၍ ကိုမြင့်အေးက သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် (၂)ခါ (၃)ခါ လောက် နမ်း၍ကြည့်၏။ ညှီသင်းသင်းလေးဖြစ်၍ နေသော စန်းခင်၏ စောက်ရည်လေးများရနံ့က ကိုမြင့်အေး ၏ ရာဂ စိတ်များကို ဟုန်းကနဲ ထအောင်ကြွလာစေ၏ လှမ်းကြည့်၍ မြင်တွေ့လိုက်ရသော မဝင်းကြည်၏ ရင်ထဲတွင်တော့ နင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။

" အင်း ဗိုက်တော့ ခွဲရမလား မသိပါဘူး၊ဝင်းကြည်ရာ"

" ဟင်း   ဒုက္ခပါပဲ အစ်ကိုရာ ကျွန်မသမီးလေးကို ကယ်ပါအုံး"

" အေးပါ ဝင်းကြည်ရာ နင့်သမီးလဲ ငါ့သမီးလိုပါပဲ၊ ငါသေချာကုပေးပါ့မယ် ၊ ပြီးတော့ ကိုမြင့်အေး ၏ လက်များက ဆေးအိတ်ထဲနှိုက်လိုက်၏။

" ကဲ ရော ဒီဆေးလုံးလေး (၃)လုံး ဝင်အောင်တိုက်လိုက် ခဏနေမှ ငါထပ်စမ်းကြည့်ဦးမယ်"

ပြောရင်း ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်၏။ နုငယ်ပျိုမျစ်လှသော စန်းခင် ၏ မျက်နှာလေးမှာ ချစ်စရာ ကောင်းလှ၏။ ကိုမြင့်အေး ၏ ရင်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။

" ကဲ ကဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဖုံးထားဦး"

ကိုမြင့်အေးက သူ၏ ဆေးအိတ်အတွင်းမှ ဆေးထိုးအိပ် နှင့် ပြွန်ကိုထုတ်၏။ ပြီးတော့ ထိုးဆေးပုလင်းလေး နှစ်ပုလင်းကိုလည်း ထုတ်၍ယူလိုက်၏။

" ကဲ နည်းနည်း စောင်းလိုက် ဆေးထိုးမယ်"

" ကဲ ပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်ထားတော့   အင်း   သမီးအုန်းသန်းက ဘယ်သွားစရာရှိသေးလဲ"

" သမီး ဖောင်ကို ပြန်သွားရမယ် ဦးလေး"

" အင်း   ခဏနေတော့သွားပေါ့ နင့်သူငယ်ချင်း ကိုလဲ ဆေးထိုးပေးထားပြီးပါပြီ"

စန်းခင်မှာ စောစောကလို သိပ်ပြီး မညီးတော့ပေ။ သက်သာသလိုရှိနေ၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် သမီးကို ခြင်ထောင်ချထားလိုက် ပြီးရင် ဆေးလိမ်းရမယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကိုမြင့်အေး"

မဝင်းကြည်က စန်းခင် ၏ အိပ်ရာထက်တွင် အဆင့်ဆင့်ထောင်ထားသော တစ်ယောက်အိပ် ပိတ်ခြင်ထောင်လေးကို ဆွဲ၍ချလိုက်၏။

" ကဲ ရော့ ဒီဆေးကိုညှစ်ပြီး စန်းခင် ရဲ့ ဗိုက်ကိုလိမ်း နောက်ပြီး မိန်းမကိုယ် တွေကိုလိမ်း၊ မိန်းမကိုယ်ကို အတွင်းထဲထိ နှိုက်ပြီး လိမ်းပေးပြီးရင် အဝတ်အစား ပြန်မဝတ် နဲ့ စောင်လွှမ်းပေးထားပြီး ခြင်ထောင်ထဲမှာလှဲနေပါစေ၊ ဝင်းကြည်နင့် သမီး ခြေဖျားတွေ စမ်းကြည့်ပါလား၊ အေးနေသေးတယ် စိတ်မချရသေးဘူး၊ကဲ ဆေးကို ငါပြောတဲ့ အတိုင်းလိမ်း ၊ငါ လိမ်းပေးလို့ မသင့်တော်ဘူး"

ကိုမြင့်အေးစကားဆုံးတော့ မဝင်းကြည်က ကိုမြင့်အေးပေးသွားသော ညှစ်ဆေးဗူးလေးကိုကိုင် ၍ ခြင်ထောင်ထဲဝင်သွား၏။

" ဟုတ်တယ် အစ်ကိုရေ ခြေဖျားတွေက အေးနေတယ်"

" အေး သိပ်ပြီး စိတ်မပူနဲ့ ငါရှိတာပဲ ဆေးကိုတော့သေချာလိမ်း"

" ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့"

" သမီး သက်သာ ရဲ့လား"

" အင်း နည်းနည်းတော့သက်သာလာတယ်"

" ကံကြီးပေလို့ပေါ့သမီးရယ်၊ အစ်ကိုမြင့်အေး နဲ့ တန်းတိုးလို့ပေါ့"

ခဏနေတော့ မဝင်းကြည်က ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာ၏။

" နင့် လက်တွေသွားဆေးလိုက်ဦး ဝင်းကြည်"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို"

မဝင်းကြည်က ထ၍ မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်၏။

" အော် ငါ့လက်လဲဆေးရဦးမယ် ငါပါလိုက်မယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမြင့်အေးက နောက်မှ လိုက်၍သွား၏။မီးဖိုဆောင်ထီသို့ ရောက်သောအခါ ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည့်၏ ခါးကို နောက်မှလှမ်း၍ကိုင်ကာ သူမဝတ်ထားသောထမိန်လေးကို ခါးသို့ဆွဲ၍တင်လိုက်၏။အထာပေါက်သော မဝင်းကြည်က လည်း သူမ၏ ခါးကိုကုန်း ၍ ရှေ့မှဝါးထရံဖရိန် တန်းဝါးလုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုလိုက်၏။

" ဝင်းကြည်ရာ အရေးကောင်းတုန်း နင့်သမီးရောက်လာလိုက်တာ ငါတို့ ဆနထွန်းထွန်းငန့်ငန့်ကိုဖြစ်ရော၊ ဆေးသာကုနေရတယ် စိတ်ကနင့်ဆီရောက်ရောက်နေရတာ စိတ်က သိပ်မဖြောင့်ဘူး"

" ဟုတ်တာပေါ့ အစ်ကိုရယ်"

ကိုမြင့်အေးက ပြောလဲပြော မဝင်းကြည်၏ နောက်သို့ စူထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို ထိုးသွင်းကာ မဝင်းကြည် ၏ ခါးကို ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ လိုးပေး၏။

" ဖွတ်   ပြွတ်"

" ပလွတ်   ပြွတ်"

မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အရှိန်မကျသွားသေးပဲ ဖောင်းကားနေသည်ပင် အရည်များလည်း စိုရွှဲနေသေး၏ ။ ကိုမြင့်အေး ၏ အပြော နှင့် လုပ်ဆောင်ချက်များကြောင့် မဝင်းကြည်မှာ ကိုမြင့်အေးကိုကျေနပ်သွားရတော့၏ ။ ကိုမြင့်အေးကလည်း နသိုးကြိုးပြတ် ပုံစံမျိုးဖြင့် မဝင်းကြည် ၏ ခါးလေးကို ဆွဲ ၍ အငမ်းမရ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လိုးနေ၏။

" ပြွတ်  ပလွတ်"

" ပလွတ်   ပြွတ်"

" အိမ်ရှေ့မှာ အုန်းသန်းရှိတယ်  ဖြေးဖြေးလုပ်အစ်ကို"

" ပြွတ်"

မဝင်းကြည် ၏ စကားဆုံးတော့ ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်၏။

" ကဲ ဝင်းကြည် အုန်းသန်းကို ပုဇွန်ဖောင် ပြန်ပို့လိုက် ငါ့လက်နှိပ်မီးကိုယူသွား ပြန်လာမှ နင်နဲ့ငါ အေးအေး ဆေးဆေးဆက်လုပ်ကြတာပေါ့၊ စန်းခင်ကတော့ ညီးသံမကြားရတော့ဘူး သက်သာလာပုံပဲ၊မှိန်းရင်မှိန်းနေပါစေ"

" အင်း .. ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို"

မဝင်းကြည်က အုန်းသန်းကို ခေါ်၍ ထွက်သွား၏။

" လေတိုက်တယ် တံခါးပြန်စေ့ထားခဲ့ အော်လေတိုက်ရင် ပွင့်ဦးမယ် ငါပဲထပိတ်လိုက်ပါ့မယ် နင်လာရင် ခေါ်လိုက်ပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို ကျွန်မသွားပြီ"

ကိုမြင့်အေးသည် မဝင်းကြည်တို့ ထွက်သွားပြီးနောက် အိမ်ရှေ့တံခါးကိုထ၍ ပိတ်ကာ အတွင်းမှ ဂျက်ချလိုက်၏။ ပြီးတော့သူ၏ လက်မှ လက်ပတ်နာရီကို မြှောက်၍ကြည့်လိုက်၏ ။ ပုဇွန်ဖောင်ကို အသွားအပြန်ဆိုလျင် မိနစ် (၄၀)လောက်ကြာပေမည်။ ကိုမြင့်အေးက အိမ်အတွင်းသို့ပြန်၍ဝင်လာပြီး စန်းခင်၏ခြင်ထောင်ထဲ သို့တန်း၍ ဝင်လိုက်၏။ 

စန်းခင်မှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ မှိန်းနေ၏။ ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ စောင်လေးကို ဘေးသို့ ဆွဲချလိုက်၏။ ထိုအခါတွင် ခြင်တောင်ဘေးတွင် ထွန်းထားသော ဘက်ထရီ မီးချောင်း၏ အလင်းရောင်ကြောင့် လှပချောမွေ့ကာ ထိရက်စရာမရှိသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စန်းခင်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။

ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ နဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်၏။

" အင်း   " 

" သမီး သက်သာလား"

" အင်း   ဦးလေးလား   သမီးဗိုက်ထဲကတော့ မအောင့်တော့ဘူး ဟိုသမီး ဟိုဟာထဲက တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်"

စောစောက လက်ညိုးတွင်း၍ မွှေထားသော အရှိန်မသေသေးကြောင်း ကိုမြင့်အေး သိလိုက်၏။

" အင်း ဦးလေး ကြည့်ပေးမယ်   သမီး မျက်လုံးမှိတ်ထား" 

ပြောပြီးသည် နှင့် ကိုမြင့်အေးက စန်းခင်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍ ထောင်ကာ ကားလိုက်၏။ပြီးတော့ သူမ ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်ဝင်၍ ထိုင်ကာ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက် ၏ ။

" ဗျစ် .. ဗျစ် .. ဗျစ်   "

" အိုး   အမေ့   အင်း   "

" နာလား သမီး"

" သိပ်မနာဘူး ထုံတုန်တုန်လေးဖြစ်နေတယ်"

" ဗျစ်   ဗျစ်   "

" အ   ကျွတ်   ကျွတ်   "

လီးကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက်ဝင်ပြီးသွားဟ စန်းခင်မှာ ကျောလေးကော့တတ်လာ၏ ။ စန်းခင်ကို စောစောက သူမ၏ မိခင်မကြည်ဝင်းအားလိမ်းခိုင်းလိုက်သော ထုံဆေး နှင့်  ကိုမြင့်အေး၏ လီးတန်ကြီးတွင်ကပ်ညှိ ၍နေသော စန်းခင်၏ မိခင်မကြည်ဝင်း၏ စောက်ရည်ပြစ်ချွဲချွဲများက စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲ သို့ ကိုမြင့်အေး ၏ လီးကြီးလိုးသွင်းနေသည်ကို အထောက်အကူပြုနေကြ၏။

စန်းခင်က နာသည်ဆို၍ ကိုမြင့်အေးက သူ၏ လီးကြီးကိုဆက်၍ မသွင်းသေးပဲ ဖြေးဖြေးချင်းပြန် ၍ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဝင်ထားသလောက် လီးတဝက်သာသာဖြင့် ပင် လိုးပေးနေ၏။

" ပြွတ်  ပလွတ်"

" ပလွတ် .. ပြွတ်"

" ဖွတ်   ပလွတ်"

အချက် (၂၀)လောက် လိုးပေးပြီးသောအခါတွင် စန်းခင်သည် နည်းနည်းငြိမ်သွား၏။

" သမီး နာသေးလား"

" ဟင့်အင်း   "

စန်းခင်မနာတော့မှန်းသိသည် နှင့် ကိုမြင့်အေးမှာ သူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်အောင်ပင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်တော့၏။

" ဗျစ်   ဗျစ်   ဖွတ်"

" အား .. အမလေး  .. ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်   "

စန်းခင် ၏ ခါးလေးမှာ ကော့တတ်သွားပြီး အသားလေးများတဆတ်ဆတ်တုန်နေ ၏။ ကိုမြင့်အေး ကသူ၏ လီးကြီးကို စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖိကပ်ထားပြီး စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက် ၍ချကာ စန်းခင် ၏ နို့လေးများကို ငုံ့၍စို့ပေးနေ၏။ ခဏကြာမှ ကိုမြင့်အေးသည် သူ၏ဖင်ကို ကြွ ၍ စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်၍ ဖင်ကြွကာ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးနေ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ်… ပြွတ်"

" သမီး နာသေးလားဟင်"

" မနာတော့ဘူး ဦးလေ"

" ပြွတ်.. ပလွတ်"

" ကောင်းရော ကောင်းလားဟင်"

" အင်း   ကောင်းတယ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

စန်းခင် ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် လည်း အရည်များမှာ စိုရွှဲနေတော့၏။ ကိုမြင့်အေးက သူ ၏ လီးကြီးကို အရှိန်မြင့်၍ ခပ်သွက်သွက်လေးလိုးပေးလာ ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

ကိုမြင့်အေး ဆေးထိုးဆေးတိုက်၍ စန်းခင်ဗိုက်အောင့်တာမှာ ပျောက်၍ သွားခဲ့ပြီဖြစ်၏။ ဒါပေမဲ့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တမျိုးတမည်ဖြစ်ကာ ခံစားနေရသဖြင့် ရောဂါလို့ ပဲ ထင်ကာ စန်းခင်က ကိုမြင့်အေး ကိုပြောပြခဲ့၏။ ကိုမြင့်အေးက ဒီလိုခံစားချက်မျိုး အပျိုစင်လေး စန်းခင်မခံစားဘူး၍ သူ့တွင် ခံစားနေရတာဟာ ရောဂါတစ်ခုလို့ ထင်နေသည်ကိုတော့ ကိုမြင့်အေးက ကောင်းကောင်း သိ၏။ 

စန်းခင်က လည်း သူမ၏အဖုတ်လေးထဲမှာ ဖြစ်နေသော ရောဂါအား ကိုမြင့်အေးကို ကုစားစေချင်သကဲ့သို့ ကိုမြင့်အေးက လည်း အငမ်းမရပင် ကုပေး၏။ 

ကိုမြင့်အေး ၏ လီး ကြီးမှာ မဆန့်မပြဲနှင့်  သူမ ၏ စောက်ပတ်ထဲ သို့ထိုးသွင်းကာစတွင် သူမ၏ခံစားချက်မှာ ပျောက်သလိုဖြစ်သွားခဲ့ပေမဲ့ ခဏအကြာတွင် စန်းခင်၏ ရောဂါမှာ ပိုဆိုးလာ၏။ ကျောချမှဓားပြမှန်းသိဆိုသကဲ့သို့ ကိုမြင့်အေး က အရှိန်ကောင်းကောင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးနေချိန်ကျမှ စန်းခင်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ခံစားနေရသော ရောဂါမှာ စောက်ပတ်ယားနေတာ ဖြစ်ပြီး အခုသူမ မှာအလိုးခံနေရတာပါလား ဟု သိပါ၏။ ဒါပေမဲ့ အတော်ကို နောက်ကျသွားပေပြီ။

စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လျက် သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း မချိတင်ကဲ ခံစားနေရကာ ကောင်းချင်တိုင်း ကောင်းနေပြီဖြစ်၍ ခံစားနေရသော အရသာ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကို စန်းခင်ကကြောက်လန့်ကာ ဆက်လက်၍ စိတ်ပါလက်ပါပင် အလိုးခံနေတော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ သူမ၏ မိခင်မဝင်းကြည် နှင့် ဘာမျှမဆိုင်။ ကျစ်လျစ်မာတင်း၍ နေကာ ညက်ညောစွာဖြင့်ရှိနေပြီးနုပျိုလွန်းလှ၏။ စန်းခင်၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ လည်း မိခင်ဖြစ်သူ မဝင်းကြည်၏ စောက်ပတ်လိုပင် ကြီးမားလှပြီး စန်းခင် ၏ စောက်ခေါင်းကတော့ ကျဉ်းမြောင်းနူးညံ့လွန်းပြီး ကိုမြင့်အေး ၏ လီးကို ဆွဲဆုပ်ထားသလိုရှိနေသဖြင့် ကိုမြင့်အေးမှာ အရသာများရှိလှပြီး ကာမဇောများ အရှိန်တက်လာကာ စန်းခင်ကို အားပါးတရပင် ဆက်၍ လိုး တော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် … ပြွတ်"

" အင်း  ... ဟင်း … ဟင်း အမလေး ဦးလေးရယ် ကျွန်မ ဘယ်လို ဖြစ်လာမှန်း မသိဘူး   အင်း အင်း .. အ "

" ကော့ပေးထား သမီး  ကော့ပေးထား သမီး သိပ်ကောင်းလာတော့မှာ"

ကောင်မလေးပြီးချင်နေပြီကို သိသော ကိုမြင့်အေးက စန်းခင် ၏ ချစ်စရာ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်၍ သူ၏ လီးကြီးကို ကျင်တတ်၍ နေသည့်ကြားမှပင် တအားကြုံး၍ ဆောင့်ကာ လိုးလိုက်တော့ ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

" အား .. အင်း .. ဟင်း   အမလေး .. အ ..  အ .. အင်း   ကျွတ် … ကျွတ်   ကျွတ် ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း   "

စန်းခင်မှာ ကိုမြင့်အေး ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံးဖက်ကာ ဖင်သားကြီးများကို အစွမ်းကုန်မြှောက်၍ ခါရမ်းကာ ပြီးသွား၏။ ထိုစဉ်မှာပင် ကိုမြင့်အေးသည် လည်း သူ၏ခါးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်ကာ စောစောက စန်းခင်၏ မိခင်မဝင်းကြည်ကို အားပါးတရ လိုးရင်း ထွက်လုထွက်ခင် သုတ်ရည်များကို ယခု အပျိုစင်မလေး စန်းခင် ကို မက်မောစွာ လိုးရင်း စန်းခင်၏ သစ်လွင်လှသော သားအိမ်လေးထဲသို့ အရှိန်ကောင်းကောင်းဖြင့် ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ကွေးနေအောင် ဖက်ကာ ငြိမ်၍ ကျသွားကြတော့၏။

ခဏနေမှ ကိုမြင့်အေးက ခေါင်းထောင်လာပြီး စန်းခင်၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ နမ်းရင်း ဖြေးဖြေးချင်း ဆက်လိုးနေ၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် ပြွတ်"

" ဦးလေး သမီး သိပ်အိပ်ချင်တာပဲ"

" အေးအေး အိပ်လိုက် သမီး အိပ်လိုက်"

" ပြွတ်" 

အချက် (၂၀) လောက် ဖြေးဖြေးချင်းဆက်လိုးပေးနေပြီး မှ စောစောက ကိုမြင့်အေး တိုက်ထားသော ဆေးရှိန်ကြောင့် စန်းခင် အိပ်ချင်လာပြီဖြစ်၍ သူမ ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ ၏ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ဘေးသို့ချထားသည့် စောင်ကို စန်းခင် ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ ပြန်၍ ခြုံပေးကာ ကိုမြင့်အေးသည် သူ၏ ပုဆိုးကို လက်မှကိုင် ၍ခြင်ထောင်အပြင်ဖက်သို့ ထွက်လိုက်ကာ ခြင်ထောင်အပြင် သို့ရောက်သည် နှင့်

ပုဆိုးကို ကောက်၍ စွတ်ကာဝတ်လိုက်၏။

" ဒုန်း …  ဒုန်း  အစ်ကိုမြင့်အေး ကျွန်မ ပြန်လာပြီ"

" အေးအေး   လာပြီ   ဝင်းကြည်"

ကိုမြင့်အေးက တံခါးဆီသို့ ကပျာကရာ သွား၍ ဖွင့်ပေးလိုက်၏။ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေသော မဝင်းကြည်ကအိမ်အတွင်းသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကိုပြန်၍ပိတ်လိုက်၏။

" ကျွန်မ အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်   သမီးရော ဘယ်လိုနေသေးလဲ"

" သူ့ရောဂါက ပျောက်သလောက်ဖြစ်သွားပါပြီ၊ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတယ် အိပ်ပါစေ လန့်နိုးရင် ပြန်အောင့်နေရင်မကောင်းဘူး၊ နင်ကလဲ ကြာလိုက်တာ ဝင်းကြည်ရာ အစ်ကိုက မျှော်လိုက်ရတာ မောနေတာပဲ   သိလား"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမြင့်အေးက မဝင်းကြည် ၏ လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ ဆွဲလိုက်၏။

" ဟွန်း အကို့ရောဂါကလဲ မသေးဘူး နေအုံး ကျွန်မ အဝတ်သွားလဲ ဦးမယ်"

မဝင်းကြည်က ကျေနပ်ပြုံးလေးဖြင့် ပြော၏။

" လဲမနေပါနဲ့တော့ ဝင်းကြည်ရာ"

ကိုမြင့်အေးက ပြောလဲပြော သူ၏ လက်မှလဲ မဝင်းကြည်၏ ရေစိုနေသော ထဘီကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်တော့၏။ ပြီးတော့ မဝင်းကြည် ၏ အနောက်မှနေ၍ ကိုမြင့်အေးက သူမ၏ ခါးလေးကို ကိုင်လိုက်သည် နှင့်မဝင်းကြည် သည် သူမဝတ်ထားသော ရှပ်အင်းကျီကို ကပျာကရာ ချွတ်ကာ ဘေးသို့ပစ်ချလိုက်၏။ ပြီးတော့သူမ သည်ဖိနပ်ချွတ်မှာပင် ရပ်လျက် ဖိနပ်ချွတ်ထက် တစ်ပေကျော်မြင့်သော အိမ်အပေါ်ဆင့် ခါးပန်းကိုလက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တော့၏။

တပြိုင်နက်ထဲလိုမှာပင် မဝင်းကြည် ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံး ၏ နောက်ဖတ်သို့စူ၍ ထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ကိုမြင့်အေးသည် စောစောက မဝင်းကြည် ၏ သမီး စန်းခင်ကို လိုး၍ စန်းခင်ပြီးသွားရသဖြင့် ထွက်လာသော စန်းခင်၏ သုတ်ရည်များကပ်ညှိကာ ရွှဲစိုနေသည့် သူ၏ လီးကြီးကို မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်၏။ 

ကိုမြင့်အေး ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် စန်းခင် ၏သုတ်ရည်လေးများမှာ အဖတ် အဖတ်လေးများပင် ဖြစ်ကာ ကပ်နေကြ၏။ ကိုမြင့်အေးက လီးကြီးကို မဝင်းကြည် ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီးသည် နှင့်  တရှိန်ထိုးပင် ဆောင့်၍ သွင်းကာ လိုးတော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပလွတ်"

" ပလွတ် … ပြွတ်"

အိမ်အပေါ်ဆင့်ခါးပန်းကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခံနေသော မဝင်းကြည်သည် မျက်လုံးကလေးများစုံမှိတ်ကာ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ လန်သွားလိုက် ငိုက်သွားလိုက် ဖြစ်လျက် သူမ ၏ ပါးစပ်လေးမှာ လည်း ဟလာလိုက် စေ့သွားလိုက် နှင့် ဖြစ်နေကာ သူမ ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ကြီးများကို လည်း နောက်သို့ ကော့ကာ ကော့ကာ ဖြင့် အလိုးခံနေ၏။ အချက်(၄၀) လောက်အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပြီးချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာများရှိသထက်ရှိကာ အီဆိမ့်လာတော့၏။

" ပြွတ် … ပလွတ်"

" ဖွတ် … ပြွတ်"

" ဟင်း … ဟင်း   အစ်ကို ဘာကြောင့်ဖြစ်ဖြစ် အစ်ကို့လီးကြီးကို ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲက မထုတ်နဲ့ တော့ပြီး   ပြီးအောင် ဆက်လိုး .. လုပ် … လုပ် … ဆောင့် … ဆောင့်စမ်းပါ   အမလေး ...ကောင်းလိုက်တာနော်   ဟင်း  ဟင်း … ဟင်း "

ထိုအချိန်မှာပင် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ စန်းခင် ၏ ဟောက်သံလေးများမှာ မိုးသံ လေသံကြားမှပင် အပြင်သို့ သဲ့သဲ့လေး ပျံ့လွင့်လာပါတော့သည်



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။