ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၁ )

ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ဖိုးတေ

{ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

(01)

" ကလောင် ကလောင် ကလောင်"

ကျောင်းဆင်း ခေါင်းလောင်းသံလေးရဲ့ အဆုံးမှာ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့် ကျောင်းခန်းမှ ထွက်လာကြသည်။ လူငယ်လေးတစ်ဦးမှာ ကျောင်းဝမှာ ဆီးကြိုနေကြသည့် ကျောင်းသားမိဘများကို ရှောင်ကွင်းကျော်လွန်လျက် ကျောင်းခပ်လှမ်းလှမ်းက လမ်းချိုးလေးသို့အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့် သွားလျက်ရှိလေသည်။ ထိုလမ်းချိုးတွင် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရပ်စောင့်လျှက်ရှိပြီး မျက်နှာပေါ်တွင် အနာကပ်ပလာစတာ ဟိုတစ်စ သည်တစ်စ ဖြင့် မျက်ဝန်းအိမ်တို့မှာလဲ ငိုထားသကဲ့သို့ ဖောင်းအစ်လျှက်ရှိချေ၏။ 

ကလေးငယ်အပေါ်မျှော်ကြည့်သည့်အကြည့်မှာတော့ ရဲရင့်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်လျှံလျှက် ရှိချေသည်။ ကလေးအနားရောက်သည်နှင့် အေးမြသော အပြုံးတစ်ပွင့်ကို နှစ်လိုဖွယ်ဖန်ဆင်းလျက် လူငယ်လေး၏လက်ကိုဆွဲကာ အသာချီယူလိုက်ပြီး လူငယ်လေး၏မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့နှင့်နမ်းလျက် လူငယ်လေးကလဲ အမျိုးသမီး၏ ပလာစတာလေးများကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းလျှက်

" မေမေ နာနေသေးလားဟင်"

ဟုမေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမျိုးသမီးက

" မေမေ့သားလေး အာဘွားပေးလိုက်တာ ပျောက်သွားပြီကွယ် မေမေ့သားကစွမ်းလိုက်တာ" ဟုအားကြိုးမာန်တက်ပြောလျက် ထိုနေရာမှ တစ်ရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။

.....................................

ဟုတ်တယ် ဒါကျုပ်ရဲ့ ငယ်ဘဝပုံရိပ်ပဲ။ ကျုပ်နာမည် တေဇာ ကျုပ်အမေနာမည်က ယမင်းဦး ကျုပ်အဖေဆိုတဲ့သူကတော့ သာကျော်။ အဖေဆိုတဲ့လူလို့ပြောလိုက်လို့ ပထွေးလားလို့မေးမလို့မလား။ ကျုပ်ကလဲ ပထွေးဖြစ်ပါစေဆုတောင်းတာပဲ။ ဟုတ်တယ်ဗျာ ကျုပ်လူမှန်းသိတတ်စကတည်းက အခုထိ ကျုပ်အမေပေါ် တစ်စက်ကလေးမှမကောင်းဘူးဗျာ။ ရိုက်တာနှက်တာလဲ ခဏခဏ။ ကျုပ်ဖြင့်ငယ်ငယ်ထဲက အဖေကအမေ့ကိုရိုက်ရင် အမေ့ကိုမရိုက်ဖို့ အော်ဟစ်ငိုယိုတားမြစ်ခဲ့တာပဲ။ အဖေက သူစိတ်ကျေနပ်သွားရင် အပြင်ထွက်သွားရော။ အဖေထွက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်လဲ အမေ့ဘေးနားသွားပြီး အမေ့ဒဏ်ရာလေးတွေ လက်နဲ့ထိလို့ 

" မေမေအရမ်းနာလားဟင်...ဖေဖေက ဘာလို့ မေမေ့ကို ခဏခဏရိုက်တာလဲဟင်..မေ့မေ့ကိုသားဆေးလိမ်းပေးမယ်.. မေမေသက်သာအောင် သားအာဘွားပေးမယ်နော်"

အဲ့လိုတွေပြောပြီး မေ့မေ့ပါးလေးကို ဖိဖိအာဘွားပေး။ နောက်တော့ ဒဏ်ရာလေးတွေကိုပါ အာဘွားပေးတတ်လာတယ်။ မေ့မေ့ကို ဘယ်လိုပဲ အဖေကဘာလို့ရိုက်တာလဲမေးရင် အမေက လှည့်ပတ်ဖြေနေတတ်ပြီး အဖေ့ကိုစိတ်မကွက်ဖို့ မပြစ်မှားဖို့ပဲ နားချလေ့ရှိတယ်။ 

အဖေက အမေ့ကိုလိုးရင်လဲ ဘယ်တော့မှ ညင်ညင်သာသာ လိုးလေ့မရှိဘူးဗျ။ တစ်ကယ့်ဘီလူးစီးသလို ဘာမှနှုးဆွတာတွေမလုပ်ဘဲ တန်းလိုးပုံရတယ်။ မေ့မေ့စောက်ဖုတ်လေးကိုအညှာအတာကင်းစွာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာဗျ။ မေမေ့ခမြာ အံကြိတ်ပြီး မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ ကြိတ်ခံရရှာတာ။

ကျုပ်ဖြင့် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း မေမေ့မျက်နှာကြည့်ပြီး သနားလွန်းလို့ ရှိုက်ငိုရတာ ။ အဲ့လိုငိုနေပြီဆို မေမေက အလိုးခံလျက်ကနေပဲ မသိမသာလေး ကျုပ်လက်ကလေးကို ဖျစ်ညှစ်အားပေးတတ်သေးတာ။ အဖေက သူလိုးလို့ပြီးပြီဆိုတာနဲ့ ထိုးအိပ်တော့တာ။ 

မေမေက ခဏအမောဖြေပြီး ရေချိုးခန်းကိုထသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်ကလဲ ထလိုက်သွားတော့တာပဲ။ မေမေက ကျုပ်ထလိုက်လာမှန်းသိတော့ တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပြီး စောင့်ခေါ်တယ်။ ပြီးရင် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ကိုရေဆေးတယ်ဗျ။ ကျုပ်လဲ မေ့မေ့အဖုတ်လေးကိုကြည့်ပြီး

" မေမေ အရမ်းနာနေလား"

" သိပ်မနာပါဘူးသားရယ်"

" မေမေ သက်သာအောင် သားအာဘွားပေးမယ်နော်" 

ပြောရင်း ကျုပ်ကအဖုတ်လေးကိုနမ်းမလို့လုပ်တော့ အမေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကိုင်ပြီး

" မနမ်းပါနဲ့သားရယ် ရွံစရာကြီး ပြီးတော့ အဲ့နေရာက မနမ်းကောင်းဘူးသားရဲ" 

လို့ပြောရင်းတားတယ်။ ကျုပ်ကလဲ မေမေနာနေတာသိထားတော့ မေ့မေ့ကိုသက်သာစေချင်တယ်လေ။ ကလေးဆိုတော့လဲ ကလေးစိတ်နဲ့ ပေါ့။

" မရဘူးမေမေရာ မေမေးသက်သာအောင် သားနမ်းပေးမှာပဲ" 

ပြောရင်းရှေ့ဆက်တိုးလိုက်တယ်။ မေမေ့ဆီက သက်ပြင်းချသံတစ်ချက်ကြားပြီး ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ မေ့မေ့လက်လေးက လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေ့မေ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ခနဲ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ် ထိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်လဲ မေမေ့အဖုတ်လေးကို တစ်ပြင်လုံးအနှံ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းနေလိုက်တာ မေမေ့ဆီက ညည်းသံလိုလိုကြားမိပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ မေမေနာနေတာတွေ သက်သာဖို့ပဲ စိတ်စောနေတာတာမို့ အဆက်မပြတ်နမ်းနေမိတယ်။ ခဏနေတော့ မေမေက

" မေမေသက်သာပါပြီသားရယ် ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ထပါဦး မေမေလဲ သားကိုအာဘွားပေးအုံးမယ်" 

ပြောရင်း ဆွဲထူပြီး ကျုပ်မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးအာဘွားတွေပေးနေတော့ ကျုပ်လဲ ပြုံးပြုံးကြီးပေါ့။ မေမေနမ်းပြီးချိန် ကျုပ်လဲမေမေ့ကို ပြောလိုက်တယ်

" မေမေ သားကြီးလာရင်လေ မေမေ့ကိုလုံးဝ မငိုစေရဘူး။ မေမေ့ကို ဘယ်သူမှ နာအောင်မလုပ်စေရဘူးသိလား။ မေမေ့ကို သားစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမှာသိလား "

" လိမ္မာလိုက်တဲ့ သားလေးရယ်"  

လို့ မေမေရေရွတ်ရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။

......................

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်အခု ၈တန်းရောက်ပြီ။ ကျုပ် အမေ့ကိုစိတ်မချတော့ အိမ်မှာအဖေရှိတဲ့ရက်ဆို ကျုပ်အပြင်မထွက်ဘူး အမေ့ကို အဖေရိုက်မှာစိုးလို့။ ကျုပ်အသက်နည်းနည်းကြီးလာလို့လားမသိဘူး ကျုပ်ရှေ့မှာတော့ ရိုက်လားပုတ်လားသိပ်မလုပ်တော့ဘူး။ ဘယ်လုပ်မလဲ တစ်ခါကျနော် အိမ်မှာရှိနေချိန် အမေ့ကိုရိုက်လားနှက်လားလုပ်တော့ ကျုပ်အဖေ့ကို့မရိုက်ဖို့ ပြောတယ်။ 

ပြောရင်းဆိုရင်က အဖေဆဲဆိုပြီး အမေ့ကို ဖျောင်းခနဲနေအောင် လက်ပြန်ရိုက်ချလိုက်တာ။ အမေ့နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာ သွေးစလေးစို့သွားတယ်။ အမေလဲ ခွေခနဲ ပုံကျသွားတယ် ။ ကျုပ်မျက်စိထဲ ဘာမှမမြင်တော့ဘူး ပါးစပ်ကလဲ "မေမေ" လို့ ကျုံးအော်ရင်း အဖေ့ကို့ပြေးပြီးဆောင့်တွန်းလိုက်တယ်။ 

အဖေက နည်းနည်းလဲမူးနေတာကတစ်ကြောင်း ရုတ်တစ်ရက်မို့ ပစ်လဲကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြေးဖက်ပြီး ထူနေတုန်း အဖေကထလာပြီး အမေ့ကိုဖက်ထားတဲ့ကျုပ်ကို ဂုတ်ကဆွဲထူပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ခွပ်ခနဲမြည်အောင် လက်သီးနဲ့ထိုးချလိုက်တာ ကျုပ်မျက်ခုံးထောင့်က ပူခနဲဖြစ်ပြီး လူလဲကြယ်တွေလတွေမြင်ပြီး ပစ်ကျသွားတာ။  အမေ့အသံကြီးကစူးစူးဝါးဝါး "အမလေး ကျမသားလေးသေပါပြီတော်" ဆိုပြီး ခုနက အဖေရိုက်လိုက်လိုခွေခွေလေးဖြစ်နေတဲ့အမေက ဘယ်ကဘယ်လိုအားအင်တွေရလာသည်မသိ ဝုန်းခနဲ့ဆို ထလာပြီး ကျုပ်ကိုပြေးပွေ့တော့တာပဲ။

အသားတွေကလဲတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ မျက်လုံးကမီးဝင်းဝင်းတောက်နေတာ။ ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီးမျက်ရည်ကျလိုက် မျက်ရည်စက်လက်နဲ့အဖေ့ကိုကြည့်ပြီးအံကြိတ်လိုက်လုပ်နေရက ရုတ်တစ်ရက် မီးဖိုထဲဝင်သွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ဓားတစ်ချောင်းပါလာတယ်။ အသားတွေကလဲတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတာများ ဓားကိုင်ထားတဲ့လက်ပါတုန်နေတယ်။ အမေဒေါသထွက်တာ ကျုပ်ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာပဲ။ အဖေလဲ အဲ့လိုပဲဖြစ်မယ်တင်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဖေပါအံ့သြနေတဲ့ပုံစံနဲ့ အမူးတောင်ပြေသွားတဲ့ပုံပဲ။

" ကိုသာကျော်"

အမေ့ခေါ်သံက ဒေါသကြောင့်တုန်ခါနေတယ်။

" ရှင်ကျမသားလေးကိုရိုက်တာ ဒါနောက်ဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ပါစေ နောက်တစ်ခါဆို အသက်ချင်းလဲပစ်လိုက်မှာနော် ဟင်း"

အမေ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ပြောနေတာ

" ရှင်အပေါ်အပြစ်ရှိခဲ့လို့ ကျမကို ကြိုက်သလိုနှိပ်စက် ကျမ ရင်စီးခံနိုင်တယ် သားလေးကိုတော့ ရှင်လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိပါနဲ့"

အမေက ဆက်ပြောတယ်

" ခုက ကျမဒီဓားကြီးကိုင်ပြီး မလုပ်ရဲဘူးလို့တော့မထင်နဲ့ ငယ်ထိပ်ရောက်နေတဲ့ဒေါသတွေကို ကျမထိန်းနေရတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းပြချက်က သားလေးရှေ့ရေးကြောင့်ပဲ နောက်တစ်ခါဆို သူသေကိုယ်သေပဲ သွေးရဲသလားတော့မမေးနဲ့ ဒီမှာကြည့်"

ဆိုပြီး သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်လက်ကို ညာဘက်လက်ကကိုင်ထားတဲ့ဓားနဲ့ ဖိထိုးလိုက်တာ ဓားဦးချွန်လေး နစ်ဝင်သွားပြီး သွေးလေးတွေစိမ့်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ "မေမေ မလုပ်ပါနဲ့ မေမေ"ဆိုပြီး စိုးရိမ်တကြီးလှမ်းတားလိုက်မိတယ်။ အဖေလဲ ဘာမှပြော ချာခနဲ့လှည့်ပြီး အိမ်အပြင်ထွက်သွားတော့တယ်။ အဖေထွက်သွားတော့မှ အမေလဲ ငိုသံပါကြီးနဲ့

" မေမေ့သားလေ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ဘယ်လိုနေသေးလဲ" ဆိုပြီးမေးလာတော့တယ်။

" သားက ရပါတယ် မေမေရယ် မေမေလက်မှာသွေးတွေနဲ့ ဆေးခန်းပြရအောင်နော်"

" အင်း သားလေးလဲပြရမယ်" ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ဆေးခန်းသွားလိုက်ကြတော့တယ်။

အဲ့ဒီအဖြစ်ပျက်နောက်ပိုင်းမှာ အဖေက အမေ့ကို မရိုက်တော့ဘူးဗျ။ ကျုပ်ကသာစိတ်မချဖြစ်နေတာ။ အမေ့ကိုအရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ပေါ့။ ကျောင်းကပြန်လာရင်လဲ အမေ့ကို ဒဏ်ရာရှာရတာအမော။ ပါးလေးတွေမွှေးပေးရင်း မေ့မေးကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ရင်း အမေ့ကျောကုန်းလေးတွေ ဗိုက်လေးတွေ ပေါင် တင်ပါး ခြေသလုံး ဆီးခုံကအစ ကျုပ်လိုက်ပွတ်နေတာ။ 

အမှန်က ကျုပ်အမေ့ကိုတဏှာစိတ်နဲ့ကိုင်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးဗျ  ဒဏ်ရာရှာနေတာ အမေဘယ်နားမှာများဒဏ်ရာရထားသေးလဲလို့ လိုက်စမ်းနေတာ။ အမေ့မှာဒဏ်ရာရှိနေရင် အဲ့နေရာကိုစမ်းမိတာနဲ့ အမေက တိုးတိုးလေးညည်းတတ်တော့ ကျုပ်က အဲ့နေရာကိုဆေးလိမ်းပေး အာဘွားပေး။ ဒါတွေက ကျုပ်နဲ့ အမေကြားမှာ နေ့တဓူဝ သာမန်ကိစ္စလိုဖြစ်နေပြီလေ။

" မေမေ့ကိုယ်ရံတော်လေး ကျေနပ်ပြီလား မေမေပြောသားပဲ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆိုမှ"

" သားကတော့ စိတ်မချပါဘူးနော် ဒီမေမေလေးတစ်ယောက်တည်းရှိတာ နေ့တိုင်းစစ်ရမှာပဲ။"

" စစ်ပါတော် စစ်ပါ မေ့မေ့ကိုယ်ရံတော် လေးရယ်"

အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော်လဲပြုံးပြီး

" ဒီလိုမှပေါ့မေမေရဲ့ " 

ပြောရင်းအမေ့ကိုဖက်ထားရာကလွှတ်ပေးလိုက်သည်။

" သားဗိုက်ဆာလာပြီမေမေရာ ဘာချက်လဲ"

" သားကြိုက်တဲ့ ငါးသလောက်ချက်ထားပါတယ်ရှင့် သွားရေသွားချိုးသားလေး မေမေထမင်းပွဲပြင်ထားလိုက်မယ်"

ကျနော်လဲ ဗိုက်ဆာနေပြီမို့ အဝတ်အစားလဲပြီးရေချိုးဖို့ ပြင်လိုက်တော့တယ်။

.............................................................

(02)

အဖေက အမေ့ကိုရိုက်လားပုတ်လား မလုပ်သလိုအိမ်ပြန်မအိပ်တာလဲ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဗျ။ မှတ်မှတ်ရရ အဲ့ဒီနေ့က စနေနေ့ဗျ။ ကျုပ်လဲကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ လမ်းထဲကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အိမ်ရှေ့နားလေးမှာထွက်ဆော့နေတာ။ ကျုပ်က အိမ်နဲ့အဝေးကြီးမှာတစ်ခါမှမဆော့ဘူးဗျ ။ အမေ့ကို စိတ်မချလို့။ အမေကလဲ တစ်ခါတစ်လေ အလုပ်မရှိရင် အိမ်ရှေ့ကနေ ကျုပ်ဆော့တာကိုလှမ်းကြည့်နေတတ်သေးတာ။ တစ်ခါတုန်းကလဲ အိမ်ရှေ့နားမှာဆော့နေရင်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဟိုဘက်လမ်းမှာသွားဆော့ဖို့ပြောတော့ ကျုပ်ကမလိုက်တော့ဘူးဆိုပြီး အိမ်ရှေ့က အပင်ရိပ်ကနေထိုင်ကြည့်နေတဲ့ အမေ့ဆီကိုပဲ သွားတော့တာ့။ အမေ့ကိုမွေးမွေးပေးလိုက်တော့ အမေက

" သားလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လိုက်မသွားဘူးလားသားရဲ့"

" ဟင့်အင်း သားလိုက်မသွားချင်ပါဘူး မေမေရာ မေမေ့ကိုစိတ်မချဘူး အဖေပြန်လာရင် သားမသိလိုက်မှာစိုးလို့" လို့ပြောလိုက်တော့

" ချစ်လိုက်တာ မေမေ့သားလေး အသဲ အသက်ဗူးလေးရာ"

ဆိုပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို  အနမ်းမိုးတွေ စွေလိုက်တော့တာ အကြာကြီးပဲ။ ဖက်ထားတာလဲ ကျစ်နေတာဗျ။ ကျပ်လဲရင်ထဲမှာကြည်နူးလို့။ ခုလည်း ကျုပ်သူငယ်ချင်းနဲ့ဆော့နေရင်း လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတုန်း အဖေ အိမ်ထဲဝင်သွားတာလှမ်းမြင်လိုက်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ သူငယ်ချင်တွေကို ငါပြန်တော့မယ်ကွာ ဆိုပြီး အိမ်ဘက်ကိုပြေးလာလိုက်တယ်။ အိမ်ထဲဝင်တော့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ အဖေ့ကိုတွေ့ရတယ်။ အဖေ့ကြည့်ရတာ မူးနေပုံလဲမရဘူးဗျ။ ကျုပ်အိမ်ထဲဝင်လာတာမြင်တော့ အဖေကပြုံးရင်းလှမ်းခေါ်တယ်

" သားလာအုံး"

ကျုပ်လဲ အဖေ့နားသွားရပ်တော့ ဖေ့ကကျုပ်ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပြီး

" သားမေမေကို အဖေနှိပ်စက်မှာစိုးလို့ပြန်လာတာလား" 

လို့မေးတော့ ကျုပ်လဲ အဖေ့မျက်နှာ ကိုကျုပ်လှမ်းကြည့်မိတယ်။ အဖေက ပြုံးပြုံးပဲဗျ။ မျက်ရည်တောင်နည်းနည်းဝဲနေသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲဘာမှပြန်မဖြေမိဘူး။ ခဏနေတော့ အမေကမီးဖိုထဲကထွက်လာတယ်။ အမေထွက်လာတာမြင်မှ အဖေက

" ယမင်း အစ်ကိုစကားပြောစရာရှိလို့ ထိုင်ပါအုံး"

လို့ပြောတော့ အမေက အဖေ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်ကခုံမှာဝင်ထိုင်တယ်။ အမေဝင်ထိုင်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ဘေးပြေးထိုင်ပြီး အမေ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးလို့ဖက်ထားမိတယ်။ အမေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်လို့ပေါ့။ အဖေက

" ယမင်းတို့သားအမိကို အစ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ တစ်ကယ်ဆို ယမင်းက ဒီလိုတွေဖြစ်လာအောင် တမင်ဖန်တီးယူခဲ့တာမဟုတ်မှန်း အစ်ကိုသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အစ်ကို့ဒေါသတွေက အစ်ကို့ကိုလောင်မြိုက်နေတော့ ရင်ထဲကနာကျင်မှုတွေက ယမင်းရဲ့ ငိုယိုအော်ညည်းသံတွေမြင်ရ ကြားရမှ နေသာထိုင်သာရှိသလိုခံစားရတယ်။ တစ်ကယ်ပြောတာပါ ယမင်း အစ်ကိုနှိပ်စက်ချင်တိုင်းနှိပ်စက် ယမင်းကြိတ်မှိတ်ခံခဲ့တာ အစ်ကို့ကို ကြောက်လို့လို့ဘဲ အစ်ကိုထင်နေတာ။ ဟိုနေကမှ ယမင်းက အစ်ကို့ဒေါသတွေ နာကျင်မှုတွေပြေပါစေတော့ဆိုပြီး ကျိတ်မှိတ်ခံခဲ့တာမှန်း သိလိုက်ရတာ။ အစ်ကိုစိတ်မကောင်းဘူး သူရှိနေရင်လဲအစ်ကို့ကို မုန်းသွားမှာပဲ။ အစ်ကိုတစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ် ယမင်းတို့သားအမိ နောက်ကို အစ်ကို့ကြောင့်မနာကျင်စေရတော့ဘူးလို့ အစ်ကိုကတိပေးပါတယ်"

ပြောရင်း မျက်ရည်တွေစီးကျနေတယ်။ အမေ့ကိုကြည့်တော့လဲ မျက်ရည်တွေဝိုင်းလို့။ ဝမ်းသာမျက်ရေတွေ။ ကျုပ်လဲပျော်လိုက်တာ။အမေက

" အစ်ကို အခုလိုနားလည်ပေးတာ သိပ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အစ်ကိုရယ်။ ကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ်ရှင်"

" ဖေဖေ မေမေ့ကို တစ်ကယ်မနှိပ်စက်တော့ဘူးနော်"

ကျုပ်ထမေးလိုက်တာဗျ။ အဖေကအံ့သြဟန်နဲ့ မျက်လုံးလေးပြူးပြီးကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သားဗျ ကျုပ်က အဖေ့ကို စကားဟက်ဟက်ပက်ပြောလေ့မရှိဘူး။ အဖေကလဲ သိပ်အရောတဝင်မနေတာကြောင့်လဲပါမယ်။ အဖေလို့ပဲခေါ်လေ့ရှိတာ။ ဒါတောင် လိုအပ်မှပြောတာ။ ခုက ဖေဖေလို့ခေါ်လိုက်တော့ အဖေလေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း "စိတ်ချပါသားရယ် သားမေမေကိုလေ ဖေဖေ သားရှေ့မှာရော သားကွယ်ရာမှာပါ မနှိပ်စက်ပါဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်ကွာ" လို့ ငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောလိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ

" အာ့ဆို ပီးရော" 

ဆိုပြီး မေ့မေ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အာဘွားတွေပေးချလိုက်တော့တယ်။ အဖေက ဘာလဲဆိုပြီးကြည့်နေတာ။ အမေ့ကလဲ ရုတ်တစ်ရက်ဆိုတော့ မျက်လုံးအပြူးသားလေးနဲ့။ ကျုပ်လဲမေ့မေ့ကိုအားရအောင် မွှေမွှေးလိုက်ပြီးတော့မှ အဖေ့ ဘေးသွားပြီး အဖေ့ပါးလေးကို ရွတ်ခနဲနမ်းချလိုက်တယ်။

" မေမေ့လိုအများကြီးလိုချင်ရင် လိမ်လိမ်မာမာနေနော် ဖေဖေ"

အဖေ လုံးဝထိန်းမရတော့သလိုမျိုးပဲ။ ဟီးခနဲ့ငိုချလိုက်ရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပါတော့တယ်။ နမ်းရင်းလဲ

" ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်"

" ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်"

" ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်"

" ငါဘာလို့ ဒီလောက်မိုက်မဲခဲ့ရတာလဲကွာ"

" ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မိသားစုလေးကို ငါဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲကွာ"

လို့ တစ်ဖွဖွရွတ်ရင်း ငိုနေတဲ့အဖေ့ကိုကြည့်ပြီး မေမေက

" သားလေးရေ သားဖေဖေသနားပါတယ် တစ်ခါလောက်ထပ်ပြီး အာဘွားပေးလိုက်ပါအုံးကွာ " လို့ပြောတော့ အမေ့စကားဆိုအမြဲနားထောင်တဲ့ကျုပ်က

" ဟုတ် မေမေ" 

လို့ပြောရင်း ဖေ့ဖေ့နောက်ပါးတစ်ဖက်ကိုနမ်းမလို့လုပ်ရင်း တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိရသွားပြီး

" တစ်ခုကျန်သေးတယ် ဖေဖေ"

" ဟေ ဘာလဲသားလေးရဲ့" လို့ဖေဖေကပြန်မေးတာ

" မေမေ့ကို အိပ်ယာထဲမှာလဲ နာအောင်မလုပ်ရဘူး ငိုအောင်မလုပ်ရဘူးနော် မေမေသနားပါတယ်ဖေဖေရယ်" လို့ပြောချလိုက်တယ်။

အဖေက

" အာ သားကလဲကွာ" ဆိုပြီး မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ မေမေကိုကျုပ် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မေမေ့မျက်နှာလေး ရဲပြီးရှက်နေပုံရတယ်။

ခုနက ငိုနေတဲ့အဖေလဲ အငိုတိတ်သွားတယ်။ ကျုပ် ကလဲ

" ဖေဖေ နော် နော်လို့ မေမေ့ကိုမသနားဘူးလား"

" အေး အေးပါကွာ " 

ပြောရင်း မျက်နှာက ရှက်သလိုလိုရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေပြန်တယ်။ အမေကတော့ မျက်နှာကြီးရဲပြီးခေါင်းကို ငုံထားတော့တာ။ကျုပ်လဲ ဟေးဆိုပြီး အဖေ့ပါးတစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုပါသွားနမ်းလိုက်တယ်။ တစ်မျက်နှာလုံးပဲ။ အမှန်က အမေရဲ့ ရှက်နေတဲ့ပုံစံလေးကိုအူယားပြီးနမ်းမိသွားတာ။ ရင်တောင်တစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ မေမေလဲရင်ခုန်နေသလိုပဲ ကျုပ်ခံစားမိနေတယ်။ အဖေ့ရှေ့မှာမို့ ဟန်ဆောင်နေသလိုပဲ။ မေမေကလဲ

" သားလေးကလဲ ချွဲလိုက်တာကွာ ကဲကဲ " 

ကျုပ်ကိုတစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတော့တယ်။ကျုပ်လဲ မေမေနမ်းတာခံပြီးတော့မှ 

" အဲ့ဒါဆိုသားသွားဆော့တော့မယ်။ ဖေဖေ သားစိတ်ချမယ်နော်"

လို့ ပြောပြီး အိမ်ပြင်ထွက်ခဲ့တော့တယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ပေါ့ပါးနေတယ်ဗျ။ ကျုပ်ဆော့ရင်းနဲ့ အိမ်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင် ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်နေတဲ့ အဖေ့ကိုတွေ့ရတယ်။ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမှုလေးခံစားရတယ်။ ကျုပ်ဆက်ဆော့နေရင်း ညနေတော်တော်လေးစောင်းတော့ အမေက အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီးလှမ်းအော်တယ်။

" သားလေးရေ လာတော့ ရေချိုးပြီးထမင်းစားရအောင်"

" ဟုတ်မေမေ သားလာပြီ" 

ကျုပ်လဲအော်ရင်း မေ့မေ့ဆီပြေးသွားတာ။ မေမေက နဖူးမှာချွေးစလေးတွေနဲ့ ဆံပင်ကို စုပြီးတော့ နောက်မှာ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနဲ့စည်းထားတာ။ ဆံစလေးတစ်ချို့က မေမေ့နဖူးမှာဝဲလို့ရယ်။ တီရှပ်တစ်ထည်စွပ်ဝတ်ထားပြီး ဖစ်ဆိုဒ်ပုံစံမျိုးပေးမယ့် မေမေ့ရင်သားက ကလေးအမေမို့ နည်းနည်းထွားတယ်ထင်ပါရဲ့ အင်္ကျီထဲမှာ ဖုဖောင်းနေတယ်။ တီရှပ်အဝါရောင်လေးကို ခါးတစ်ဘက်မှာစုချည်ထားသေးတယ်။အောက်က အိမ်နေရင်းထမိန်နက်ပြာလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းလေးစည်းထားတာမိုး ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးရဲ့အောက်မှာ ကားစွင့်တဲ့တင်သားဟား အရမ်းကြီးကိတ်တာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် အရမ်းလှတယ်လို့တော့ ကျုပ်ထင်မိတယ်။ရှေ့ကကြည့်တာတောင်တော်တော်လှနေတာ။ ကျုပ်လဲ မေ့မေ့နားရောက်ရော မေ့မေ့ခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဖက်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က မေမေ့ပခုံးလေးကိုင်ကာ မေ့မေ့မျက်နှာကို မွှေးမွှေးပေးပစ်တာ။

" ချစ်လိုက်တာမေမေရာ" လို့ပြောမိတယ်။

" သွား ကောင်ဆိုးလေး ချွေးတွေနဲ့ နံစော်နေတာပဲ ရေချိုးမယ်လာ" 

ကျုပ်လက်ကိုမေမေကဆွဲခေါ်တော့ ကျုပ်လက်လေးကို တောင့်ထားပြီးပါးဖောင်းထားလိုက်တယ်။ မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ကျုပ်ပါးလေးကိုနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ငုံ့နမ်းတယ်။ ကျုပ်ပါးနားမေ့မေ့နှုတ်ခမ်းလေးရောက်ကာနီးတော့ ကျုပ်မျက်နှာကို မေမေ့မျက်နှာတည့်တည့် မျက်နှာမူလိုက်တော့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းပေါ်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ နှုတ်ခမ်းချင်းထိတာနဲ့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေခမြာ မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ကိုယ်လုံးလေးဆတ်ခနဲ့တုန်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ စုပ်ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ အိမ်ထဲဝင်ပြေးတော့တယ်။ ပြေးရင်းနဲ့ မေမေ့ကို ကရော်ကရော်လုပ်ပြပြီး

" ခစ်ခစ် မေမေအညာမိသွားပြီ ကရော်ကရော်"

" မေမေကို ရွယ်တူသူငယ်ချင်များမှတ်နေလားမသိဘူး နာမယ်" 

ဆိုပြီး ခပ်သွက်သွက်လိုက်လာတယ်။ အဖေက အိပ်ခန်းထဲကနေ အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်လာရင်း ကျုပ်ကရှေ့ကပြေး အမေက နောက်လိုက်နေတာမြင်တော့ ပြုံးပြီးကြည့်နေတာ။

...............................

(03)

ကျုပ်ရေချိုးခန်းဝင်တော့ အမေပါလိုက်ဝင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပေးတယ်ဗျ။ ကျပ်လဲ မေမေ့ကိုစချင်တာနဲ့ အုတ်ကန်ထဲကရေနဲ့ လှမ်းပက်လိုက်တယ်။ မေမေက အမေ့ဆိုပြီး လန့်သလိုလုပ်ပီးမှ

" ဒီလောက်ရှိလှတာ ကဲဟာ"

ဆိုပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်ပါလေရော။ အား ကောင်းလိုက်တာဗျာ အသားတွေပါတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်တယ်။ အမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နေရင်းနဲ့ သူ့လျာတွေပါ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲဝင်လားပြီး ကျုပ်လျာကို လာကစားနေတာ။ ကျုပ်ဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်နေအောင်ဆွဲဖက်ပြီး လက်တစ်ဘက်နဲ့ မေမေ့တင်သားစိုင်တွေကို ဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့တင်ပါးလေးကကိုင်ပြီး ကျုပ်လီးရှိရာဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တော့တယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရင်းကနေ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းချင်းပူးသွားတော့ မေမေ့ထမိန်န ကျုပ်လီးပွတ်ပြီး မေမေ့ဆီးခုံလေးထမိန်ပေါ်ကနေထောက်မိလိုက်ချိန်မှာ ကျနော်လီးက အရည်တွေ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ့ ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတယ်။ မေမေက လူချင်ခွာပြီး သူ့ထမိန်ကိုငုံကြည့်တယ်။

" မေမေ့သားလေးက လူပျိုဖြစ်နေပြီပဲ ဟင်းဟင်း သားဒါမျိုးအရင်ကထွက်ဖူးလားဟင်" 

ကျနော်လဲ ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ ခုမှ ရှက်လွန်းလို့ ခေါင်းငုံထားမိတယ်။ မေမေက ကျုပ်ခေါင်းကိုဆွဲမော့ပြီး မျက်နှာလေးကိုစူးစိုက်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ချစ်စဖွယ်အပြုံးလေးနဲ့

" သား မေမေနဲ့ ဒီလိုနမ်းတာအပြင်လူ သိလို့မရဘူးနော် သားအဖေအပါအဝင်ပေါ့ ..မေမေက သားကိုချစ်လို့အလိုလိုက်တာ သားနှုတ်လုံရမယ်နော် ပြီးတော့ လူရှေ့သူရှေ့ဆို အနေအထိုင်ဆင်ချင်ရမယ်ကြားလား စကားနားမထောင်ရင် နောက်ကိုပေးမနမ်းဘူး"

" အင်းပါမေမေရဲ့ သားဆင်ခြင်ပါ့မယ် နော်"

" အင်း အာ့ဆိုမြန်မြန်ချိုး ပြီးရင် အခန်းထဲက မေမေ့ကိုထမိန်၂ထည်ယူပေးအုံး"

" ၂ထည်တောင် ဘာလုပ်ဖို့လဲ မေမေရဲ့"

" ဒီမှာလေ သားလူပျိုရည်လေးတွေ မေမေမလျော်ရက်လို့ သိမ်းထားမလို့ "

" ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ် "

ပြောရင်း မေမေနှုတ်ခမ်းလေးကိုလှမ်းနမ်းတယ်။ မေမေက တစ်ချက်ပဲအနမ်းခံပြီး

" ဟိုးဆရာ ရေမြန်မြန်ချိုးတော့ အအေးပက်လိမ့်မယ်" 

ပြောပြီး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ရေတစ်ဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချနေတာ။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ပွတ်ဆေးကာ

" တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်  ကိုယ်အမေကိုကြည့်ပြီး ထောင်နေတယ်" 

ပြောရင် လီးလေးကို ဖွဖွညှစ်နေသေးတယ်။ ပြီးမှ ရေလောင်းချိုးပေး  ရေလဲပုဆိုးလေးပေးပြီး

" မေမေ့ဖို့ ထမိန်ပြန်လာပေးအုံးနော် မေမေ့သားလေး" 

ပြောရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို ရွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ကာ ရေချိုးခန်းအပြင်ကို တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အခန်းထဲမြန်မြန်ဝင် မေမေ့ထမိန်အဟောင်း၂ထည်ယူပြီး ရေချိုးခန်းကိုပြန်ပြေးရတယ်။ မေမေဖျားမှာစိုးလို့လေ။ ရေချိုးခန်းဝရောက်တော့မှ မေမေရေချိုးနေသံကြားလိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲလဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ်။ ခုနကကျ ကျုပ်လူပျိုရည်လေး လျော်ပစ်ရမှာနှမြောတယ် လို့ပြောပြီး အခုကျတော့ ရေဝတ်ချိုးလိုက်ပြီလားလို့ တွေးမိသွားတာဗျ။ စိတ်မပါလက်မပါနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တယ်။

" ဒေါက် ဒေါက်"

" သားလေးလား "

" ဟုတ် မေမေ"

ရေချိုးခန်းတံခါးလေးဟလာတယ်။ အရင်ဆို တံခါးကို အကုန်ဖွင့်နေကြ အခုမှဘာလို့ နည်းနည်းလေးဟတာလဲပေါ့။ စိတ်ထဲဘဝင်မကျ။ အဲ့ဒါနဲ့ တံခါးအဟကနေ အထဲလှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ ခုနကစိတ်ဓာတ်ကျပြီး မှိန်နေတဲ့ ကျုပ်မျက်စိ လက်ခနဲ့ဖြစ်သွားရတော့တာပဲ။ မေမေလေ ကိုယ်လုံးတီးချိုးနေတာဗျ။ မေမေတစ်ကိုယ်လုံး ရေသီးလေးတွေတွဲခိုလို့။ မေမေရယ် လှလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်စိတ်ထဲကရေရွတ်မိတယ်။

" မေ့မေ့ကို ထမိန်ပေးသားလေး "

ပြောရင်း တစ်ဖက်က တံခါးကိုပွင့်မသွားအောင် ထိနိးထားတယ်။ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ဆီကမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ လက်ထဲကထမိန်ကို လှမ်းပေးရင် လက်က တစ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ မေမေက သဘောကျပြီး ခွိခနဲမြည်အောင် ရီလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်ကို ကရော်ကရော်လုပ်ပြီး တံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ရပ်နေရင်းက အမေ့တဘက်လေးအခန်းထဲကပြေးယူပြီး ရေချိုးခန်းဝကစောင့်နေလိုက်တယ်။

" မေမေ မြန်မြန်ချိုး အအေးပက်မယ်"

" အေးပါသားရဲ့ "

ခဏနေတော့ အမေ အပြင်ထွက်လာတာ ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ ။ ကျုပ်လဲ လက်ထဲကတပတ်ကိုပေးလိုက်တယ်။ မေမေ ကပြုံးပြီး အလိုက်သိလိုက်တာကွာ ဆိုပြီး နဖူးလေးကိုနမ်းသွားသေးတာ။

" သွားသားလေး ဧည့်ခန်းကစောင့် မေမေအဝတ်စားလဲပြီးရင် ထမင်းပွဲပြင်ပေးမယ် " 

ပြောပြီး အမေအခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ကျုပ်လဲ ဧည့်ခနိးမှာပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့တယ်။

..............................................

" သားရေ ထမင်းစားကြစို့ ...... အစ်ကို ထမင်းစားမယ်လေ"

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ"

" အင်း ယမင်း အစ်ကိုလာပြီ"

အဖေနဲ့ကျုပ် ထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်တယ်။ ကျုပ်က မေမေ့ဘေးမှာထိုင်တာ အဖေကတော့ အမေ့မျက်နှာချင်ဆိုင်ဘက်မှာပေါ့။ အမေက အဖေ့ကို ကြက်သားဟင်းလေးဦးချပါလေရော။ အဖေဆိုလေ ပြုံးပြီး မျက်ရည်ကိုဝဲနေတာ။ ကျုပ်မှတ်မိသလောက်ဆိုလဲ အဖေနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထမင်းစားဖူးတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲဗျ။ ဒီတော့ အဖေနဲ့အမေအတွက်လဲ ပထမဦးဆုံးလက်ဆုံစားပွဲပဲဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကျုပ်က

" မေမေက သားကျမထည့်ပေးဘူး ဟင့်"

အဲ့ဒီတော့မှ အဖေက

" အာ သားလေး ရော့ ဖေဖေ့ဆီက ယူလိုက် "

" ဟင့်အင်း မယူချင်ပါဘူး အဲ့ဒါသားမကြိုက်ဘူး "

" သားဘယ်ဟာစားချင်လဲ ဖေဖေထည့်ပေးမယ်လေ. ဟင်းတွေမှအများကြီးရယ်ကွာ"

" ဟင့်အင်း မေမေ သား စားချင်တာထည့်ပေး" 

အဲ့ဒီတော့မှ တစ်ချိန်လုံးသားအဖနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့မေမေက ဟင်းခွက်လေးကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီး

" ရော့ဒီမှာ သားလေးအတွက် မေမေ့အသည်းလေး"

" ခိခိ ကြိုက်ကြိုက် ရော့မေမေ့ဖို့ သားရဲ့အချစ်အကြီးဆုံးကြီး"

ကျုပ်လဲ ကြက်သားကြီးကြီးတစ်တုံးခပ်ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖေဖေက ပြုံးလို့ ကြည်နူးလို့ မျက်ရည်တွေဝိုင်းနေတာဗျ။ အမေက ထမင်းစားနေရင်းက

" အစ်ကိုထမင်းစားလို့ကောင်းရဲ့လား"

" အင်း ကောင်းပါတယ်" မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ ပြုံးပြီးပြောနေတာဗျ။

" သားလေး ဟိုမှာသားဖေဖေ အသည်းစားချင်လို့နဲ့တူတယ် ငိုနေပြီ နည်းနည်းလေး မကျွေးချင်ဘူးလား"

" ဟင့် မေမေကလဲ သားက မေမေ့အသည်းကိုသားတစ်ယောက်ထဲစားချင်တာ ခွဲမပေးချင်ပါဘူး ဖေဖေ့ကို သားအချစ်နည်းနည်းပေးမယ်လေနော် မငိုနဲ့တော့ တိတ် တိတ်" 

ပြောရင်း အဖေ့ဟင်းခွက်ထဲက ကြက်သားတစ်တုံးခပ်ထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အဖေက

" ငါ့သားလေးအချစ်တွေနဲ့တော့ စားကောင်းပြီဟေ့ "

ပြောရင် အားရပါးရစားပြနေတော့တာ။ မေမေကလဲ ပြုံးလို့။

....................................................

(04)

ထမင်းစားပြီးတော့ ဖေဖေက ဧည့်ခန်းမှာ သွားထိုင်နေတယ်။ ကျုပ်ကတော့ မေမေကို ဝိုင်းကူပြီးသိမ်းပေးနေပါတယ်။ အခုလို မေမေ့ကိုရင်ခုန်တတ်ခါမှပဲ ကိုယ့်အကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားမိတယ်။ ကျုပ်အသက် ၁၄နှစ်ဆိုတော့လဲ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ဆိုတာတော့သိနေပြီပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်မှာ အမေ့ကိုပူပင်တဲ့စိတ် မြတ်နိုးတဲ့စိတ်နဲ့မို့သာ အပြင်ကောင်မလေးတွေကို စိတ်ဝင်စားလို့မရတာပဲရှိသည်။ 

ပြန်စဉ်းစားရင်း ဟိုရက်က ကျုပ်ကိုအဖေထိုးတော့ ဒေါသတွေနဲ့ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ ဓားကိုင်ထားတဲ့ မေမေ့ရဲ့မျက်နှာ။ ရဲရင့်တဲ့ကျားပျိုမလေးအလား။ ဒီလိုကြမ်းတမ်းခက်ထန်တဲ့အချိန်မှာတောင်မှ ကျုပ်အတွက် နူးညံ့တဲ့မေတ္တာတွေ သီးသန့်ဖြစ်တည်နေတယ်။ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မ။ ကျုပ်ကို အရာရာပိုင်စိုးတဲ့ကျုပ်ဘုရင်မပေါ့။ အချစ်ကြောင်းကျုပ်နားမလည်ပါဘူး ဒါပေမယ့် ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့အမေဟာ ကျုပ်ရဲ့ အရာရာပါပဲ။

" ဟိတ်သားလေး ဘာတွေစဥိးစားနေတာလဲ ကျောင်းကကောင်မလေးတွေအကြောင်းလား ခစ်ခစ်"

အမေ့စကားသံကြားမှပဲ ကျုပ်လန့်ပြီးအတွေးစပြတ်သွားတယ်။

" ဟာ မေမေကလဲ မဟုတ်ပါဘူး သားဘာမှမစဉ်းစားပါဘူးမေမေရဲ့ ဟီးဟီး"

" ဘာမှမဟုတ်ရင်လဲပြီးရော စာကျက်ချိန်ရောက်ပြီသား "

" ဟုတ်မေမေ"

ကျုပ်လဲ စာအုပ်တွေထုတ်လို့ စာကျက်နေပါတယ်။ မေမေကတော့ လုပ်စရာရှိတာထလုပ်လိုက် စာကျက်နေတဲ့ ကျုပ်ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ယပ်ခပ်ပေးလိုက်ပေါ့။ မြန်မာစာတွေဘာတွေဆိုရင် မေမေကကြည့်ပေးပြီးစာပြန်လို့ရပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာတို့ သင်္ချာတို့ကတော့ မရှင်းရင် ကျောင်းရောက်မှ ဆရာမကိုပြန်မေးရပါတယ်။ အမေဟာ ၄တန်းထိပဲကျောင်းနေဖူးတယ်လို့သိရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုအမေပြောလေ့ရှိတဲ့စကားက 

" သားလေး မေမေက လေးတန်းထိပဲကျောင်း နေခဲ့ရလို့.စာသိပ်မတတ်ဘူး အဲ့ဒါကြောင့် မေမေဟာ သူများတွေနှိမ်တာ အထင်သေးတာ နှိပ်စက်တာခံနေရတာ ဒါကြောင့်မို့ သားလေးကို သိပ်ပညာတတ် စာတတ်စေချင်တာ မေ့မေ့ဂုဏ်ယူရအောင် သားစာကြိုးစားပေးမယ်မလားဟင်" တဲ့။ 

ကျုပ်မေမေ့ကိုကတိပေးမိတယ် "စိတ်ချပါမေမေ သားစာကြိုးစားပါမယ် မေမေစိတ်ချမ်းသာစေရမယ်နော်မေမေ" ပြောမိတယ်။ တစ်ကယ်တော့ ကျုပ်တို့သားအမိ ဒီနေ့ အဖေ့ရှေ့မှာ နေထိုင်ပုံတွေဟာ အမေနဲ့ကျုပ်ကြားက သာမန်နေ့တစ်ဓူဝကိစ္စတွေပါ။ အဲ ရေချိုးခန်းထဲက ကိစ္စကလွဲရင်ပေါ့။ ဒီနေ့မှ မြင်ဖူးတဲ့အဖေကတော့ အထူးအဆန်းကြီးလို လိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့ အမေ့အနားကိုတော့မလာရဲဘူးထင်တယ် လှမ်းပဲကြည့်နေတာ။ ကျုပ် အင်္ဂလိပ်စာမီးနင်းကျက်တဲ့ အချိန်ကျမှ အဖေက ကျုပ်ကို အသံထွက်မှားတာတွေကို အမှန်ပြောပြနေတာ။ အဓိပ္ပါယ်ကိုလဲနားလည်အောင်ရှင်းပြတာ။ ကျုပ်ဆိုအံ့သြလို့။ အမေက အံ့သြဝမ်းသာနဲ့ အဖေ့ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့မျက်နှာနဲ့ ကြည့်နေတာဗျ။ အဖေကတော့ စာတတ်ပုံရတယ်။အမေက

" ခုမှဘဲ သားလေးကိုစာရှင်းပြပေးမယ့်လူရှိတော့တယ်။ ကျမက ဘာမှမသိတော့ သားလေးကိုသေချမပြောပြနိုင်ဘူး။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ အစ်ကိုရယ်"

" ဟာ ယမင်းကလဲ သားလေးကိုအဖေကစာရှင်းပြတာများ အထူးအဆန်းလုပ်ကျေးဇူးတင်နေရသေးတယ်။ အရင်ကပစ်ထားခဲမိတာတွေအတွက် အစ်ကိုက ပြန်တောင်းပန်ရမှာပါ ယမင်းရယ် "

အမေလဲ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ပြုံးနေတော့တယ်။ ဒီနေ့တော့ကျုပ်တို့မိသားစုအတွက် အမှတ်တရနေ့လို့တောင် ပြောရမယ်ဗျာ။ အရင်ကနဲ့မတူတဲ့ မိသားစုဘဝလေးကိုအသစ်ပြန်ရလိုက်သလိုပါပဲ။

စာကျက်ပြီးတော့ အမေနဲ့ကျုပ် အခန်းထဲမှာဝင်အိပ်တယ်။ အဖေကတော်တော်နဲ့လိုက်မလာဘူးဗျ။ ကျနော်လဲ ထုံးစံအတိုင်း မေမေ့ကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံး အနမ်းတွေပေးတယ်။ နောက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုတ်နမ်းတော့ မေမေ့ သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြန်စုပ်နမ်းတယ်။ ခဏနေတော့မှ ပြန်ခွာပြီး "အိပ်တော့နော် သားလေး" ဆိုပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ကာ ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဟုတ်ကဲ့မေမေလို့ပြောပြီး မျက်စိမှိတ် အိပ်လိုက်တော့တယ်။

............................

နားထဲက ညည်းသံလိုလိုကြားမိလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် ။ မေမေလေ မျက်လုံးလေးစဉ်းပြီး ညည်းနေတာ။ မေမေ့ရင်အင်္ကျီကြယ်သီးလေးပွင့်ဟနေပြီး မေမေ့ရဲ့ လုံးလုံးဝန်းဝန်းနို့လေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်ကုန်းစို့နေတယ်။ မေမေ ပါးစပ်လေးဟပြီး တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ မေမေတစ်ကိုယ်လုံးကို အဖေ့လက်တွေက ပွတ်သပ်နေလိုက်တာ ကျုပ်တောင်မနာလိုချင်တော့ဘူး။ 

အဖေ့က ပွတ်သပ်နေတဲ့ညာဘက်လက်ကို အမေ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲကို ပွတ်နေတာ။ အမေ့ခါးလေးကော့သွားပြီး အင်းဆိုပြီး ညည်းသံထွက်လာတယ်။ အမေ့စောက်ပက်ကို နှိုက်နေတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်ကဘေးကဆိုတော့ သိပ်မမြင်ရဘူးဗျ။ မကြာပါဘူး အမေ့ပေါင်ကြားထဲက အဖေ့လက်လုပ်သံတွေက အရည်စိုနေတဲ့အရာကို ပွတ်သလိုမျိုး ပလွတ်ပလွတ်ဆိုတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ 

အမေကလဲညည်းသံက ပိုပိုကျယ်လာသလိုပဲ။ အမေကောင်းနေတာကြည့်ပြီး ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးသလိုလိုပဲ တစ်ဆက်တည်း ဝေဒနာတစ်ခုကိုလဲခံစားနေရသလိုပဲ။ အမေသာကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်မိရင် ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာကိုများ မြင်သွားလေမလားပဲ။ အဖေက အမေ့နို့တွေစို့တာရပ်ပြီး အမေ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တယ်။ ခုနက အမေ့ကိုယ်နဲ့ကွယ်နေလိုမမြင်ရပေမယ့် မြင်လိုက်ရတော့ အဖေက ဖင်ပြောင်ကြီးဗျ။ လီးကတော့ တောင်နေတာပဲ။ အလုံးတွေ အရှည်တွေကတော့ ကျုပ်လဲမမှန်းတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ် ကျုပ်လီးထက်တော့ကြီးတာသေချာတယ်။ 

အဖေက ခါးလေးကုန်းပြီး အဖေ့မျက်နှာက အမေ့မျက်နှာနားကိုကပ်လာတယ်။ အမေအံ့သြစရာတစ်ခုကိုလုပ်လိုက်တယ်ဗျာ။ အမေခေါင်းခါတယ်။ အဖေက မျက်မှောင်ကုတ်ပြီးဆက်တိုးလာတော့ အမေမျက်နှာကို ကျုပ်ဘက်လွှဲလိုက်တာဗျ။ အဖေကတော့ အမေသူ့ကိုရှောင်လိုက်မှန်းသိတော့ ဆက်မကြိုးစားတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ အမေ့ပါးကိုပဲ တစ်ပြွတ်ပြွတ် တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတာ။ အမေလေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာဗျာ။ကျုပ်လေ အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ကျုပ်အတွက်သီးသန့်လားလို့ တွေးမိပြီး ပျော်လိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်လဲ မျက်စိမှေးကြည့်နေရာကနေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့တယ်။ 

အဖေမျက်နှာအမေ့ပါးကခွာသွားတော့မှ အမေ့မျက်နှာ ပက်လက်ပြန်လှည့်သွားတယ်။ အဖေက ခါးလေးညွှတ်ပြီး သူ့လီးကို အမေ့စောက်ပက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပုံပဲ အမေ မျက်လုံးစဉ်းကျသွားတယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းခလေးလှုပ်ပြီး လိုးပေးတော့ အမေ တစ်ဟင်းဟင်းညည်းပြီး အကောင်းကြီးကောင်းနေတော့တာ။ စောက်ပက်နဲ့လီး ပွတ်တိုက်သံတွေဟာ ကျုပ်အသွေးအသားတွေကိုဆူဝေစေတယ်။ ကျုပ်အသားတွေမသိမသာတုနိနေမလားပဲ။ ကျုပ်လီးလဲ ထောင်နေပြီးပေါ့ဗျာ။ လူကမွှန်ထူလာချိန် ကျုပ်မျက်စိမှိတ်ထားမိတယ်။ ကျုပ်လက်ပေါ်ကို လက်နွေးနွေးလေးက ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ 

ဒါအမေ့လက်ဆိုတာ ကျုပ်မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ဘဲ သိနေပါတယ်။ ကျုပ်ရဲ့မွန်းကျပ်နေတဲ့စိတ်တွေပြေလျော့သွားတယ်။ အမေ့ရဲ့ လက်ထဲကခွန်အားတွေ ကျုပ်သွေးသားထဲကိုအမေ့ရဲ့ အချစ်မေတ္တာတွေစီးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖေက အမေ့ပါးတွေကို ငုံ့နမ်းနေပြန်တယ်။ အမေက အဖေ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတာရှောင်ရင်း ကျုပ်အဖြစ်ကိုတွေ့သွားတာဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိတယ်။ 

အဖေကတော့ အမေ့နို့တွေကိုကုန်းစို့ပြန်ရင်း အမေ့စောက်ပက်ကြီးကော့တက်လာအောင် ဒူးတွေကိုရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားကာ သူလီးကြီးနဲ့ အမေ့စောက်ပက်ကြီးကို ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ တစ်ဖန်းဖန်နဲ့ပဲ။ ကျုပ်လဲနိုးကြွလာတဲ့စိတ်ရိုင်းတွေ ကွယ်ပျောက်ခဲ့ပြီမို့ အမေ့မျက်နှာကို သေချာစိုက်ကြည့်ရင်း မျက်ခုံးကိုပင့်ပြလိုက်တယ်။ ဘယ်လိုနေလဲလိုမေးတဲ့သဘောပေါ့။ အမေက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို လျာနဲ့သပ်ပြနေတယ်။ အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့။ 

ကျနော်လဲ အသံမထွက်အောင်ရယ်မိသွားတယ်။ မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးလို့ ပြုံးစိစိ။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အမေ့လက်ကို ဖွဖွညှစ်လိုက်ပြီး လက်က်ိုင်ထားလျက်ပဲ မေမေတို့ကိုကျောခိုင်း နေပေးလိုက်တော့တယ်။ မေမေ့ရဲ့ညည်းသံတွေဟာ ကျုပ်အတွက်အချိုမြိန်ဆုံးသော ဆည်းလည်းသံလေးတွေပါ။ ကျုပ်ဆက်ကြည့်စရာမလိုတော့ပါဘူးလေ အမေက ကျုပ်အတွက် နှုတ်ခမ်းလေးတစ်စုံကိုတော့ သီးသန့်ထားပေးမယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိခဲ့ရပြီပဲ မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။

................................................

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>