ဂွင်ဝင်လာတော့ ရိုက်စားပေ့ါ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
" ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း… ရှင်ကလဲလေ… ကျမကို ဒုက္ခပေးဘို့ဘဲကြည့်နေတာဘဲ… ညတိုင်းကျမ ဒုက္ခရောက်တယ်"
" အိုကွာ.. ကိုယ်လဲကြိုးစားတာဘဲ.. လာမှမလာတာ ဘာတတ်နိုင်မလဲ"
" မလာယင် မလုပ်နဲ့ပေ့ါ"
" မင်းကိုမြင်ရင် လုပ်ချင်လာတယ်.. ကိုယ်လဲဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘူး.. နောက်ပြီး မယားတယောက်ကို ကြာကြာမလုပ်ဘဲထားယင် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမယ်ဆိုတာ မင်းလဲသိပါတယ်"
" အံမယ်.. ရှင်ကများ ကျမကို အထင်သေးလို့ ကျမတစ်ခါထဲ ရွပိုးထိးပြီး သိပ်ခံချင်တယ်များ အောင်းမေ့နေလား.. ဟင်း"
" မဟုတ်ပါဘူး.. သဘောပြောတာပါ"
" ဒါရှင်ကျမကို စော်ကားတာဘဲ.. ရှင့်စိတ်ထဲမှာရှိတာမို့လို့ပေါ်လာတာပေ့ါ.. ဒီမှာ ကိုကြင်မောင် သမီးလေးသံယောဇဉ်နဲ့သာ ကျမ ဒီလူ့လောကမှာ ဆက်နေနေတာ ... သမီးသာမရှိခဲ့ယင် ကျမသီလရှင်ဝတ်တာ ကြာပြီ ရှင့်လိုငွေနဲ့ပေါက်ပြီး မိန်းမတွေ ဖျတ်ဆီးနေတတ်တဲ့လူကို လင်လုပ်ထားရတာ နှလုံးနာလွန်းလို့ ထွီး"
" ကဲ.. မင်းစကားတွေ လွန်လာပြီ… တိတ်တော့"
" အို.. မတိတ်နိုင်ပါဘူး ရှင်ကျမကို မတရားယူခဲ့တယ်။ အခုဘယ်လိုလဲ.. ရှင်အင်မတန်မှ လိုးချင်တဲ့ ကျမကို လိုးနိုင်သေးရဲ့လား"
" ဟေ့ ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်းကွာ"
" မပိတ်ဘူး ပြောစရာရှိတာ ပြောရမှာပဲ"
" ကဲ မင်းကို အသားနီလန်ပြီး ခွေးလိုအော်အောင် လိုးပြမယ် အဲဒါဆို မင်းငါ့ကို မတော်လှန်ဘဲ နေမလား"
" စိန်လိုက်လေ"
" ဒါဆို ငါခရီးထွက်မယ်"
" ဒီကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်တာနဲ့က ဘာဆိုင်လို့လဲ"
" ငါ ယိုးဒယားသွားပြီး မင်းအတွက် ဧရာမလီးတုတစ်ချောင်း သွားဆွဲခဲ့မယ်"
" ဟင်း… လီးတုကြီးနဲ့တော့ အလိုးမခံချင်ဘူး"
" လီးအစစ်ထက်တောင် ပိုကောင်းတယ်မိန်းမ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းမိန်းမတွေ ဒါနဲ့တစ်ခါတွေ့ပြီးထဲက သူတို့ယောက်ျားလိုးတာ့ မကြိုက်ကြတော့ဘူး…"
" ဒါဆို မြန်မြန်သွားယူခဲ့…"
" မင်းကို စိတ်ချထားခဲ့ရမှာလား.. ငါကကြာမှာ"
" ရှင်သာ ဖာသယ်တွေနဲ့ မကမြင်းနဲ့.. ကျမတို့က လင်စိတ်သားစိတ်ကုန်နေတာကြာပြီ ... ရှင်တို့ ယောက်ျားတွေဆို ကြည့်ပြီးစိတ်ကုန်လွန်းလို့"
" ကဲ.. ပုလွေလေးတော့ မှုတ်ပေးအုံး.. အချစ်ရယ်"
" အခုနဘဲ ဘာဂျာမှုတ်ပေးပြီးပြီဘဲ"
" ခဏလေးနဲ့ ဘယ်ရမလဲကွယ်.. ကြာကြာလေး ဟိုးအရင်တုံးကလိုပေါ့…"
" ဒါနဲ့များ လင်စိတ် သားစိတ်ကုန်ပြီတဲ့…"
" ရှင်ကလာဆွတာကိုး"
" ကဲ.. ကဲ..ပက်လက်အိပ်.. ပေါင်ဖြဲထား"
အဲဒီလို အခြေအချပြောပြီး နှစ်ယောက်ထဲနဲ့ ပတ်ရှုပ်နေတာကတော့ ဘားလမ်းတနေရာက ၄ ထပ်တိုက်ပေါ်မှာနေတဲ့ လူ့မလိုင်ခဲတွေပါဘဲ… လင်ကတော့ အသက်ကြီးကြီး.. ကိုမြင့်မောင်တဲ့ .. ပွဲရုံရှိတယ်၊ ငယ်ငယ်ကသူဌေးသားပြီပြီး သိပ်ပွေခဲ့တော့ အခုကြီးတော့ ပန်းညှိုးနေရှာတယ်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ် လောက်က စဖြစ်ခဲ့တာ၊ ဆရာစုံဆေးစုံနေပြီ ဘယ်လိုမှ မပျောက်နိုင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဝတ္တရာမပျက်ဘဲ သူ့မိန်းမကို နေ့တိုင်းတက်ဆောင့်ပေးရှာတယ်။
ဘယ်ရမလဲ မေမေဝင်းရဲ့ ဘောဒီတည်ဆောက်ပုံကိုက အင်မတန်ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အင်မတန်နှာထန်ခဲ့ပုံဘဲ။ အဲဒီလိုမိန်းမမျိုးကို လက်ညှိုးလောက် လီးကလေးနဲ့ သွားလိုးနေယင် ဒီမိန်းမဘယ်နေနိုင်မလဲ၊ နောက်ပြီး တရုတ်မပီပီ အစားပက်စက်သလောက် (၂၄)နာရီ ယောက်ျားအကြောင်းဘဲ တွေးနေလေရဲ့။
ခင်ဗျားတို့ ကျနော်တို့ ကောင်မလေးတွေဖြတ်သွားယင် ကြည့်သလို သူလဲခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် ယောက်ျားတွေးတွေသွားယင် လိုက်ကြည့်လေ့ရှိတယ်.. ဗလိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေ့ါ၊ မျက်မှောင်ကြီးကုပ်ပြီး မသင်္ကာသလို မယုံသလို ကြည့်မရသလို ပုံစံမျိုးပေ့ါ၊ အမှန်တော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အဲဒီကောင်ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီးသား။
ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ မဖေါက်ပြားသေးဘူး၊ ကိုကြင်မောင် အထိန်းကောင်းလို့လဲပါတာပေ့ါ၊ သူက သူ့မယားချောနားက တစ်မိနစ်မခွာဘဲ မျက်စီဒေါက်ထောက်ကြည့်နေတာလား၊ အဲ.. ဆိုင်ထိုင်တဲ့အချိန်တွေမှာတော့ တစ်နာရီတစ်ခါလောက် ဖုန်းဆက်ပေးလေ့ရှိတယ်။ ဒီမိန်းမကလည်း လွယ်လွယ်နဲ့ရထားတာမှ မဟုတ်တာဘဲ၊ ပထမမယားကြီးကိုကွာ၊ နောက် မေမေဝင်းမိဘတွေကို သိန်းနဲ့ချီပြီး ပုံပေး၊ ပြီးတော့ မေမေဝင်းရည်းစားကို ပထုတ်၊ အခက်အခဲအမျိုးမျိုးကြားက ယူထားရတော့ သိပ်မြတ်နိုးတယ်။
မေမေဝင်းကတော့ မိန်းမတို့ထုံးစံ သိပ်ဂျီကျတယ်၊ အခုလီးမတောင်တော့ ပိုဆိုးတာပေ့ါ၊ အရွယ်ကလဲ အရွယ်ကောင်းမို့ လီးကြီးကြီးကို အပြင်းအထန်လိုချင်နေတယ်။ သူ့ယောက်ျား ညညလုပ်တာဟာ သူ့စိတ်ကို မီးပိုတောက်အောင် လုပ်ပေးသလိုဘဲ။ တစ်ညလုံးမအိပ်နိုင်တော့ဘူး.. ဟိုလှိမ့်.. ဒီလှိမ့်နဲ့ အရူးမလိုဖြစ်နေရတယ်။ တစ်နေ့တစ်ခြားစိတ်တွေက မမှန်ချင်တော့ဘူး၊ သတိမေ့လို့မေ့၊ စိတ်ကလဲတို၊ အရောင်းအဝယ်မှာလဲ အမှားမှားအယွင်းယွင်းနဲ့၊ သူ့ကိုယ်သူလဲသိတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အားရပါးရ အလိုးခံလိုက်ရယင် အင်မတန်နေသာထိုင်သာရှိမှာဘဲ ဆိုတာလဲသိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ျား နေမှမကောင်းဘဲ၊ လင်ငယ်နေဘို့ဆိုတာကလဲ မဖြစ်နိုင်၊ ဒီတော့ အခုသူယောက်ျားစီစဉ်သလို လီးတုလာတဲ့အထိ စောင့်ဘို့စဉ်းစားလိုက်တယ်။
စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ မျက်နှာရှေ့မှာ ပျော့ခွေခွေတွဲလောင်းကျနေတဲ့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်တယ်၊ အေးစက်ပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့လီးဟာ လီးတောင်တစ်ကောင်လို သတိရပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ လျှာနီနီလေးကား ကိုကြင်မောင်လီးကို ပတ်ပြီးယက်ပေးနေပါတယ်၊ ပုလဲနှစ်ရောင် သွားလေးတွေကလဲ လီးကိုမနာအောင် တဆတ်ဆတ်ကိုက်ပေးနေလေရဲ့.. မေမေဝင်းအဖို့တော့ တော်တော်စိတ်ညစ်စရာ အခြေအနေပါဘဲ။
ဒါပေမဲ့ ကိုကြင်မောင်ကတော့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို တယမ်းယမ်းနဲ့အရသာအတွေ့ကြီးတွေ့နေလေရဲ့... မေမေဝင်းဟာ ကိုကြင်မောင်ရဲ့ လဥတွေကိုလည်း ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေပြန်တယ်။ အပြန်အလှန်အနေနဲ့ မေမေဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲကို အားရပါးရယက်ပေးနေပါတယ်။ သူကပိုကြမ်းတာပေ့ါ စိတ်ကလဲပါ၊ မေမေဝင်း စောက်ဖုတ်ကလဲ နုနုရွရွလှလှပပလေးဆိုတော့ အလွှာနှစ်ခုကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ ဟပြီးရှာစောင်းကြီး ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လွှဆွဲသလို လုပ်နေပါတယ်။ မေမေဝင်းက ဖင်သားတွေရှုံ့ပြီး ဖင်ကို ကောကော့ပေးနေရဲ့ စောက်ပတ်သားတွေလဲ အရသာတွေ့လာပြီမို့ ရွစိရွစိဖြစ်လာပါတယ်။ စောက်စေ့အလေးဟာ မာစိစိနဲ့ လျှာကိုအတိုက်အခံလုပ်နေလေရဲ့။
လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ စောက်စေ့ကို ပွတ်လိုက်တိုင်း မေမေဝင်းတစ်ယောက် ငါးပြေမ ဆားပတ်သလို တွန့်တွန့်သွားလေရဲ့၊ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပွချည်ရှုံ့ချည်နဲ့ ဖြစ်လာပြီး ကိုကြင်မောင် ပါးစပ်ထဲကသေးရော အရည်ပြစ်ပြစ် ဖြူဖြူတွေပါ ပန်းထုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းတစ်ယောက် မောပြီး နားချင်နေပေမဲ့ ကိုကြင်မောင်လီးက ပါးစပ်ထဲ တန်းလန်းကြီးဆိုတော့ ဆက်စုပ်ပေးနေရတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှာ အင်းအင်းအားဆိုတဲ့ ငြီးသံကြီးနဲ့အတူ ကိုကြင်မောင် ပြီးသွားပါတယ်။ ဒါတောင် သူ့ဘောကြီးကို မေမေဝင်းရဲ့ မျက်နှာလှလှပေါ်မှာဖိပြီး ဇိမ်ယူနေသေးတယ်။ မေမေဝင်းက ဆင်းခိုင်းတောမှ တပတ်လှိမ့်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားကြီးအိပ်နေလေရဲ့။
ကိုကြင်မောင်တစ်ယောက် နောက်ဆန်တန်တငင်ငင်နဲ့ ခရီးထွက်သွားပါတယ်။ သူ့မိန်းမကိုစိတ်မချလို့ သမီးကိုပါမှာခဲ့တယ်။ မားမားကို အနီးကပ်နေပါတဲ့၊ ဘယ်ရမလဲ သမီးဆိုတာလဲ မိန်းမဘဲမဟုတ်လား၊ မိန်းမတို့ သဘာ၀ အတူတူဘဲပေ့ါ အမေ့ဘက်ကဘဲပေ့ါ။ ကိုကြင်မောင် ခရီးထွက်သွားလို့ ၄/၅ ရက်လောက်လဲကြာရော မေမေဝင်းတစ်ယောက် အေးစက်နေတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ အိပ်ရတာ အတော်ဒုက္ခဖြစ်နေရှာပါတယ်။ အဖော်ကောင်းတစ်ယောက်ကို အငမ်းမရတမ်းတနေမိတယ်။ နောက်ဆုံးကုန်ကုန်ပြောရယင်၊ ငရုတ်ချည်ပွေ့ဘဲ ထဲ့ရမလို၊ ခရမ်းသီးဘဲထည့်ရမလိုဖြစ်နေရှာတယ်။ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် ကလိပေးရတာ သိပ်ဖီးလ်မရှိဘူး။
ကိုကြင်မောင် ထွက်သွားပြီး ၅ရက်မြောက်တဲ့နေ့မှာ အိမ်ကသမီးချောက ဖေ့ဖေ့စကားကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်တဲ့ အနေနဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ သွားအိပ်တယ်တဲ့၊ ဒေါ်မေမေဝင်းတယောက်ရတဲ့အခွင်းအရေးကို လက်မလွှတ်ဘဲ အဖော်တယောက် အပြေးအလွှားရှာရပါတော့တယ်။ သိပ်နီးစပ်ရာထဲကမဟုတ်ဘူးပေ့ါ။ မိတ်ဆွေတွေထဲမှာ ကြည့်လိုက်တော့လဲ တယောက်မှမစွံဘူး၊ သတ္တိမရှိတဲ့လူနဲ့ ရုပ်မလှတဲ့လူ စိတ်တိုင်းမကျတဲ့ လူတွေချည်းဘဲ။
ညနေ ၆ နာရီထိုးနေပြီ လူကရှာမတွေ့သေးဘူး၊ အိမ်မှာလဲ တယောက်ထဲမနေချင်တာနဲ့ အောက်ထပ်မှာ အအေးသောက်ဖို့ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ ဟိုနားဒီနားပဲဆိုတော့ ဘရာစီယာမဝတ်ဘူး အိမ်နေယင်း အဝတ်အစားနဲ့ဘဲပေါ့၊ တံခါးဖွင့်ပြီး အောက်ကိုကြည့်လိုက်တယ်ဆိုယင်ဘဲ သားကောင်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
မေ့တတ်တဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အတော်ကြီး မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်၊ အနီးအနားမှာရှိရဲ့သားနဲ့ ဟိုအဝေးကို သွားရှာနေမိတယ်။
" ဆန်နီပေ့ါ.. ဘယ်သူရှိမလဲ"
လှေကားထိပ်မှာ ငုတ်တုတ်လေးထိုင်ပြီး ဖြတ်သွားသမျှ ကောင်မတွေကို လိုက်ကြည့်နေတဲ့ အင်တာနေရှင်နယ် နှာဗူးလေး၊ ဒီည ဒီကောင့်ကို အသုံးချရမယ်။ စိတ်ထဲမှာ သူ့ကိုတေးထားတာကြာပြီ အခွင့်မရခဲ့လို့ မေ့နေတာ ဒီကောင်က စည်းရုံးရလွယ်မှာပါ။ သူကိုယ်တိုင် အမ်ဘာတို့ ဆိတ်မျက်ကွင်းတို့ ရောင်းနေတာဘဲ၊ နလပိန်းတုံးတော့ ဟုတ်မယ်မထင်းဘူး။ ဘယ်လိုကျုံးသွင်းရမလဲ၊ ကြံစမ်း။
အိမ်တံခါးကို သော့ခတ်ရင်း မေမေဝင်းတယောက် မိန်းမဉာဏ်တွေ ညစ်ထုတ်နေပါတယ်။ လှေကား တစ်ထစ်ချင်း ဆင်းယင်း ဆန်နီကျောပြင်ကို စားတော့ဝါးတော့မလိုကြည့်နေလေရဲ့၊ ဖြတ်ကနဲ့ အကြံရသွားဟန်၊ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်တယ်။
" ဟဲ့.. ဆန်နီ ဘယ်လိုလဲ၊ ရောင်းကောင်းရဲ့လား၊ နင်ကလဲ ငုတ်တုတ်ကြီး တတ်ကြွကြွမရှိလိုက်တာ"
" အော်.. မမ၊ ဒီနေ့ အရောင်းအဝယ်ပါးတယ် မမရဲ့"
" အဲဒါနဲ့ စိတ်လေပြီး ထိုင်နေတာ၊ ဘယ်သွားမလို့လဲ"
" အအေးသောက်မလို့ နင်ရောသောက်မလား၊ တစ်ခွက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"
" ဟာ၊ နေပါစေ၊ အခုဘဲသိမ်းပြီး ပြန်တော့မှာ အိမ်ရောက်ယင် ထမင်းစားရဦးမယ်"
" အံမယ်လေး၊ ယောက်ျားမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ"
ပြောပြောဆိုဆို ကြီးမားဖွံထွားလှတဲ့ တင်ပါးကြီးကို တမင်လှုပ်ရမ်းပြီး အအေးဆိုင်ဖက် လျှောက်သွားလေရဲ့၊ ဆန်နီကတော့ ထုံးစံအတိုင်း တင်ပါးကြီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်နေလေရဲ့၊ ခဏနေတော့ ဆန်နီဆီ သီးစုံဖျော်ရည်တစ်ခွက်ရောက်လာတယ်။ မမဒီနေ့တော့ ဘာတွေစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး၊ သဘောတွေကောင်းပြနေတယ်။ သူ့ကိုဒီကောင်က ယောက္ခမတော်ချင်နေတာတော့ မသိဘူး။ သီးစုံဖျော်ရည်ကို ဇိမ်ခံသောက်ပြီး ဆိုင်သိမ်းနေတုံး။
" ဆန်နီ၊ ဆန်နီ.. မမကို အပေါ်ကို လိုက်ပို့စမ်း၊ အအေးသောက်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ် မသိဘူး၊ တစ်မျိုးကြီးဘဲ၊ လာလာ.. င့ါကိုလာကိုင်စမ်း"
" လာလာ.. မမ ဘာမှမကြောင်နဲ့… ကျနော့်ကို ကိုင်ထား"
ဒီလိုနဲ့ တစ်ထစ်ပြီးတစ်ထစ် လှေကားထစ်တွေကို ကျော်လွှားပြီး မေမေဝင်းတို့အိပ်ခန်းရှေ့ ရောက်လာပါတယ်… အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်ပြီးတော့။
" ဟိုဘက်ခန်းကို လိုက်ပို့စမ်း.. အိုး.. ဗိုက်ထဲက ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲမသိဘူး"
တတောင်လောက်မြင့်တဲ့ စပရိန်မွေ့ယာပေါ်ဖင်လဲချလိုက်သလို ဆန်နီကိုပါ တစ်ခါထဲဆွဲချသွားလေရဲ့ မေမေဝင်းက ပက်လက် ဆန်နီက မှောက်ရက်ပေ့ါ၊ ပထမတော့ ဆန်နီတော်တော်ကြီး လန့်သွားရှာတယ်၊ နောက်မှ မေမေဝင်းရဲ့ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ အသာမှေးပြီး ငြိမ်နေမိတယ်။
" ဆန်နီ.. ဆန်နီ.. သွား.. မင်းဟာတွေ သွားသိမ်းလိုက်… မင်းဒီည ဒီမှာ အိပ်ပေးကွယ်နော်.. မမ နေမကောင်းဘူး.. ကိုကြင်မောင်လဲ ခရီးသွားနေတယ်၊ သမီးကလဲ ဒီနေ့မှ သူငယ်ချင်းအိမ်သွားအိပ်နေတယ်၊ ညရေးညတာ လူတစ်ယောက်ရှိမှကောင်းမယ်၊ မမကြောက်လို့ပါ ငါ့မောင်ရယ် နော်…"
ဆန်နီတစ်ယောက် နှစ်ခါမပြောရပါဘူး၊ မြင်းတစ်ကောင်လို ကဆန်ချင်းပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်း သူ့ရဲ့ အခန်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး ပိုက်ဆံဝါးလား၊ ချစ်မမဆီ ပြန်သွားခဲ့တယ်။ မေမေဝင်းကတော့ သူထားခဲ့တဲ့အတိုင်း ပက်လက်ကလေး ပေါင်နှစ်ချောင်းက ခပ်ကားကားနဲ့ ထမီကပါးပါးလေးမို့ စောက်ဖုတ်ကလေးက မို့ဖေါင်းနေတယ်။ ဘရာစီယာမဲ့တဲ့ ရင်သားအစုံဟာ အသက်ရှုလိုက်တိုင်း လှိုင်းစီးနေရဲ့၊ ရွှန်းစိုတဲ့ နှုတ်ခမ်းရွဲရွဲကြီးတွေကိုတပြီး အသက်ပြင်းရှူနေတယ်လေ။
" မမ.. မမ.. ဘယ်လိုနေသေးလဲ"
" အော်.. အေး.. ငါ့မောင်ရယ်.. မသက်သာပါဘူး… တံခါးသေချာပိတ်ခဲ့ရဲ့လား"
" သွား.. သေချာသွားပိတ်လိုက်"
မေမေဝင်းရဲ့ အမိန့်အတိုင်း ဆန်နီတံခါး သေချာပိတ်လိုက်ပါတယ်၊ သီးခြားကမ္ဘာလေးထဲမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေ တွေ့ကြပြီပေ့ါ၊ ဆန်နီစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါတယ်။ မတည်ငြိမ်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ မေမေဝင်း အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့။
" ထမင်းစားပြီးပြီလား"
" မစားရသေးဘူး.. ရပါတယ်… ကျနော်မဆာပါဘူး"
" အံမယ်.. ဘယ်ဟုတ်မလဲ.. သွားနောက်ဖေးမှာ ထမင်းနဲ့ ငါးကြော်ရှိတယ်.. ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ငါးသေတ္တာရှိတယ်.. သွားစားချေ"
" နေပါစေ မမ.."
" ဟိတ်.. မရဘူး.. ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်နဲ့.. သွားဆိုသွား"
ဆန်နီတစ်ယောက် မေမေဝင်းရဲ့ အမိန့်တွေတစ်ခုပြီးတစ်ခု နာခံနေရပါတယ်။ ဆာနေတာနဲ့ ထမင်းအိုးထဲက ထငမ်းတွေအကုန်ထည့် ငါးသေတ္တာတစ်ဘူးဖောက်၊ ငါးကြော်တစ်ဖဲ့နဲ့ ကြုံးကြုံးလွေးပါတော့တယ်။ ထမင်းကုန်ရော လူလည်းအားပြည့်သွားပါတယ်။
" ကဲ.. မမ.. ကျနော်စားပြီးပြီ"
" ဝရဲ့လား.."
" ဝ.. ပါတယ်."
" ဒါဆိုလာခဲ့.. ဒီမှာထိုင်ပြီး မမဗိုက်ကို နဲနဲနှိပ်ပေး"
" ဘယ်နားနှိပ်ရမလဲ"
" လက်ပေး"
ပြောပြောဆိုဆန်နီလက်ကိုကိုင်ပြီး သူမရဲ့ ဗိုင်သားပြင်အနှံ့ ဟိုထောက်ဒီထောက်နဲ့ လုပ်ပေးနေပါတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဂျယ်လီတုံးကြီးနဲ့တူတဲ့ နို့အုံကြီးကို ပွတ်မိသွားသလို ရေညှိတွေ အထွေးလိုက်ပေါက်နေသလိုခံစားမိတဲ့ ထမီအောက်က နေရာတစ်ခုကိုလဲ ပွတ်သပ်မိရဲ့၊ ဆန်နီရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာပါတယ်၊ ဖေါင်းမို့နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ချင်လိုက်တာအရမ်းဘဲ ဒါပေမဲ့အရမ်းမလုပ်ရဲသေးဘူး။
" ပေါင်တွင်းကြောလေးနဲနဲဆွဲပေးစမ်း.. မောင်လေးရယ်.. အကြောတွေတဖျင်းဖျင်းနဲ့.."
ဆန်နီတယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ်ဖြစ်သွားတာပေ့ါ.. ကတ္တီပါသားလို နူးညံ့လှတဲ့ ထမီပေါ်က အတွေ့အထိကို အသာခံစားရင်း ပေါင်တွင်းကြောကို သာသာလေးနှိပ်ပေးလေရဲ့.. မေမေဝင်းကတော့ မှိန်းပြီးငြိမ်နေတယ်၊ တရွေ့ရွေ့နဲ့ မသိမသာ စောက်ဖုတ်ကို ထိပေးနေရာကနေ ပြောင်ပြောင်ဘဲ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ချလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းကတော့ ငြိမ်နေဆဲဘဲ ဒီတော့ ဆန်နီအားတတ်လာပြီး ဖြေးဖြေးချင်း စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတော့တယ်.. ထဘီပေါ်ကနေစမ်းပြီး အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးနေမိတယ်။
အနှစ်နှစ်အလလက စားသောက်ခဲ့တဲ့ အဆီတွေဟာ စောက်ဖုတ်မှာစုပြီး စောက်ဖုတ်ဟာ သိပ်နူးညံ့နေတယ်၊ ထိလိုက်တိုင်းအိဝင်သွားရဲ့၊ ကလေးတယောက်အမေသာဆိုရတယ် မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာတင်းပြီး စေ့နေတာကို စမ်းလိုက်မိတယ်။
" ဆန်နီ မကောင်းဘူးကွာ.. ဒီကနေမကောင်းလို့ အဖော်ခေါ်ထားတာ ဘာတွေရှောက်လုပ်နေလဲ"
" ချစ်လို့ပါ.. မမရယ်"
" တကယ်လား.."
အခြေအနေက အိုကေမှာပြနေတာလဲသိရော ဆန်နီအလျော့မပေးတော့ပါဘူး.. မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူ့မျက်နှာအပ်ပြီး သွားနဲ့ခပ်ဖိဖိကိုက်ချလိုက်တယ်.. မေမေဝင်းကတော့ သူ့အကြံအစည်အောင်မြင်လို့လား၊ ဆန်နီလုပ်တာကိုများ လိုလားတော့လားတော့မသိဘူး၊ တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံထွက်အောင်ရီနေတယ်။ ဆန်နီလဲ အချိန်ဆိုင်းမနေဘူး.. မေမေဝင်းရဲ့ထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ တရုပ်မပီပီဖြူဖွေးနေပြီး မယ်ရှုံးအောင်လှတဲ့ အောက်ပိုင်းကိုဘွားကနဲ့တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ပက်လက်အိပ်နေလို့ ဖင်ကြီးတွေက ဘေးကိုကားထွက်နေပြီး ခါးပိုသေးသွားသလို ထင်ရတယ်။
အပျိုစင်အလှက တပြားလေးမှ မလျော့သေးတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ အပေါ်ပိုင်းအလှကို ဆက်ရှု့စားဖို့ ရင်စေ့ကျယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း လိုက်ဖြုတ်နေပါတယ်။ အင်္ကျီလဲကျွတ်သွားရော မေမေဝင်းတစ်ယောက် ဆန်နီတွေ့ဘူးသမျှ မိန်းမတွေထဲမှာ အလှဆုံးဆိုတာ ငြင်းလို့မရတော့ပါဘူး။ ဘယ်နေရာမှ အပြစ်ဆိုစရာမရှိဘူး.. နို့အုံကြီးတွေကလဲ ကျွဲကောသီးတွေတင်ထားသလို တင်းမာဖေါင်းအိနေရဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက်လှုပ်လိုက်တိုင်း ဘေးကိုလိမ့်ကျသွား တော့မလို ဗယမ်းဗတာယမ်းခါသွားတယ်။ ဆန်နီဟာ တံတွေးတဂွတ်ဂွတ်မြိုယင်း သူ့လက်ဝါးပြင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ဖမ်းအုပ်ပြီး ဘောလုံးညစ်သလိုညစ်ပေးနေပါတယ်။ မေမေဝင်းဟာ အားမလိုအားမရနဲ့ ရင်ကြီးကော့ထောင်လာပြီး ဆန်နီလက်ဝါးတွေပေါ်ကနေ သူ့လက်ဝါးကိုထပ်ပြီး အားနဲ့ဖိဆုပ်ပေးနေပါတယ်။
" ဆန်နီ.. ဆန်နီ.. မမကိုကောင်းကောင်းပြုစုပေးစမ်းပါ၊ မင်းကိုဘောက်ဆူး ကောင်းကောင်းချမယ်"
" မလိုပါဘူး မမရယ်.. နှစ်ယောက်လုံးကောင်းတဲ့ကိစ္စဘဲ ကျနော်ထမ်းပြီး နတ်ပြည်တစ်ခါထဲ ပို့ပေးမယ်"
ပြောပြောဆိုဆို မေမေဝင်းပေါ်ကနေထပ်အိပ်ပြီး ရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီးဖြိုးဖြိုးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းလဲ ဒါကိုဘဲစောင့်နေတာဆိုတော့ မီးပွင့်မတတ် အနမ်းနဲ့ ဆန်နီနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပြန်ပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့လျှာဟာ မီးတောက်တစ်ခုလို ဟုန်းကနဲ့ ဆန်နီအာခေါင်ထဲတိုးဝင်လာတယ် သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အနမ်းနဲ့တင် အသက်ကုန်တော့မတတ် မီးကုန်ယမ်းကုန် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေလေရဲ့။ မေမေဝင်းရဲ့ ချွန်မြတဲ့လက်သည်းတွေဟာ ဆန်နီလက်မောင်းကို ဖောက်ထွင်းသွားသလို ဆန်နီနှုတ်ခမ်းတွေ ပေါက်ထွက်သွားအောင် ကိုက်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ဆန္ဒရမက်တွေနဲ့ မေမေဝင်းတစ်ယောက် နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာတယ်၊ ပေါင်ကိုကားပြီး ဒူးလေးနဲ့ ဆန်နီကို ပေါင်ကြားထဲထဲ့ပြီး ချုပ်ထားတယ်။ သူ့နို့တွေကို ဆန်နီရင်ဘတ်နဲ့ဖိပြီး ပြာကပ်နေတယ်၊ ဘောင်းဘီထဲက ဖေါင်းကြွနေတဲ့ ဆန်နီလီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ အောက်ကနေ အစုန်အဆန်ပွတ်ပေးနေတယ်။
ဆန်နီလဲ စိတ်တွေအရမ်းကြွလာပြီး၊ ဒါနဲ့ မေမေဝင်းကို ခဏလွှတ်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ မိန်းမတိုင်း ငြင်းဆန်လို့ခက်ခဲတဲ့ ဆန်နီဘော်ဒီကို မေမေဝင်းလဲ အရမ်းခိုက်သွားတယ်၊ ကြွက်သားအဖုအထစ်တွေနဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ဆန်နီဟာ ရုပ်မလှပေမဲ့ ဘော်ဒီကတော့ စံချိန်မှဘဲ။ ဆန်နီဘောင်းဘီတိုချွတ်လိုက်တော့ မေမေဝင်းတစ်ယောက် ပျော်လွန်းလို့ မျက်ရည်တောင်ထွက်သွားတယ်။ ရွှေငှက်ပျောသီးကြီးလို တုတ်တုတ်နီနီကြီး တွဲလောင်းကျနေတာတွေတော့ မေမေဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲက ကျင်ကနဲ့ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒါကြီးသာဝင်လိုက်ရင် ဆွေမျိုးမေ့သွားမှာဘဲဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးတွေဝင်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေစိမ့်ကျလာတယ်။
ကိုယ်တုံးလုံးဆန်နီဟာ ကိုယ်တုံးလုံး မေမေဝင်းပေါ်မှာ မှောက်ထပ်ချလိုက်တယ်၊ သူတို့ရဲ့ အင်္ဂါနှစ်ခုဟာ တစ်ခုနဲ့တစ်ခုထပ်ရက်ပေ့ါ၊ အမွှေးတွေခံနေလို့ နူးညံ့တဲ့ အသားဆိုင်တွေဟာ တိုက်ရိုက်မတွေ့နိုင်ဖြစ်နေပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ ခေါင်းကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ညပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းပါတယ်။ မေမေဝင်းလဲ အားကျမခန် ဆန်နီကိုယ်ကို ကျိုးကျေမတတ် သိုင်းဖတ်ယင်း သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ဆန်နီခါးကို လှမ်းချိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။
သူတို့အနမ်းဟာ အသက်ဝိဉာဉ်တွေလို တငွေ့ငွေ့လောင်ကျွမ်းပစ်လိုက်တဲ့အနမ်းပါ၊ တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်း တစ်ယောက်ကိုက်ဖောက်ပြိးထွက်လာတဲ့သွေးတွေကို သောက်မျိုပစ်လိုက်ပါတယ်။ ရမက်ဇောတွေနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး ငှက်ဖျားတတ်သလို တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေကြပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ ဆန်နီလီးဟာ ဆင်းဒဝစ်မှာ ဝက်အူချောင်းညှပ်သလိုညပ်နေပါတယ်။ ဒါကိုဘဲ မေမေဝင်းခမျာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေရှာတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးယင်း အရသာခံနတယ်လေ။ ဆန်နီရင်ဘက်မွှေးတွေက မေမေဝင်းနို့တွေကို ပွတ်သပ်ကလိပေးနေတယ်။ မေမေဝင်း တစ်ကိုယလုံး ရမက်သွေးတွေတရှိန်ထိုး စီးနေလေရဲ့။
" ဆန်နီ.. ဆန်နီ.. မမကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးပါနော်.. မမ.. မမ.. ကောင်းကောင်းမခံရတာကြာပြီ အင်း…"
လည်ချောင်းသံနဲ့ဆန်နီနားထဲ ဗလုံးဗထွေးပြောချလိုက်ပါတယ်။ ဆန်နီတစ်ယောက် ကာယကံရှင်ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရပြီမို့ မေမေဝင်းအပေါ်ကနေ လှိမ့်ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကြွေတော့မဲ့ပွင့်ချပ်လို တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နီရဲရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို မျှင်းပြီးစုပ်ယူနေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နီညိုရောင်အမွှေးကြမ်းတွေ ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဖိုကထုတ်လာတဲ့ ပေါက်စီလို ပူနွေးပျော့အိနေရဲ့။ အသာပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးယင်း စောက်ဖုတ်ကြားထဲကို လက်ခလယ်လေး ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်တယ်။
အစပိုင်းနား ခြောက်သွေ့နေပေမဲ့ လက်တစ်ဆစ်လောက်လဲရောက်ရော အိုင်ထွန်းအောင်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို စမ်းလိုက်မိတယ်။ ပူနွေးတဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ လက်ချောင်းကို အသာမွှေပေးလိုက်ယင်းက အရည်တွေနှံ့အောင် လိုက်သုတ်နေပါတယ်။ ဒီတော့မှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားဟာ ချောမွေ့နူးညံ့လာတယ်။ အဆီတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ နှိုင်းမရလောက်အောင် နူးညံ့လှပါတယ်။ သူ့လက်ခလယ်ကို အခေါင်းထဲနှစ်ပြီး စိတ်တိုင်းကျ မွှေပေးနေရဲ့။ ကိုကြင်မောင်လဲ ဒီလိုလုပ်ပေးခဲ့တာပေ့ါ.. ဒါပေမဲ့ ကိုကြင်မောင်အတွက်က ဒါထက်ပိုပြီး ဖီလင်တတ်အောင် ထပ်မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးဆိုတာသိလို့ သိပ်စိတ်အားမထက်သန်ခဲ့ဘူး။
ဆန်နီကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အဖို့ဒါဟာ အစဘဲရှိသေးတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ သေချာဆွပေးနေသလို မေမေဝင်းလဲ ပေါင်ကိုဖြဲပြီး မသိမသာ ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ လက်ခလယ်နဲ့ ထိပ်ဖျားဟာ သားအိမ်ကို ထောက်မိတဲ့အထိပေ့ါ.. လက်ဖျားလေးဟာ သားအိမ်ပေါ်မှာ ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့နဲ့မို့ အသဲယားလှပါတယ်။ လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲမှာနှစ်ပြီး သားအိမ်ကို ကလိပေးနေသလို လက်မက စောက်စေ့ကို ဖိပြီး ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း စောက်စေ့ကလေးဟာ ဟစိစိဖြစ်လာပြီး အရည်တွေပိုထွက်လာရဲ့.. စောက်စေ့ဟာ မိန်းမတွေရဲ့ ကာမလုပ်ပဲ ဒါကိုသေချာပွတ်ပေးတော့ မေမေဝင်းတစ်ယောက် ကြာကြာမခံနိုင်ဘူး နဂိုရ်မှ တက်ကြွနေတဲ့ စိတ်တွေဟာ ပိုထလာတယ်။ ဆန်နီလက်ကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေလေရဲ့၊ အရည်တွေစိုရွှဲနေအောင် ထွက်နေလို့ စွပ်ကနဲ့ စွပ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ အသံတွေဟာ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။ ဒါ့အြပ်င မေမေဝင်းရဲ့ အားမလိုအားမရ ကြိတ်ပြီးငြီးနေတဲ့ အသံဟာလဲ ပေါ်ထွက်နေလေရဲ့။
ခဏနေတော့ မေမေဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ချော်ရည်လို အနှစ်ဖြူဖြူတွေပြည့်လျှံတတ်လာသလို မေမေဝင်းတစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ ဆန်နီလက်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျောက်စက်ရညလလို တစ်စက်ချင်း လက်ချောင်းထဲကနေ ပုလဲရည်တွေကျနေတယ်။ မှိန်းပြီး ဇိမ်ခံနေတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ကျန်အစက်ကလေးတွေ ချပေးလိုက်တော့ အလန့်တကြား မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တယ်လေ နောက်မှသဘောပေါက်ပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဆန်နီလက်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး စုပ်နေတယ်။ တော်တော်လေးကြာအောင်နားပြိးတော့ ဆန်နီဟာ မေမေဝင်းရဲ့မျက်နှာကိုခွပြီး ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခရမ်းချဉ်သီးလို နီရဲနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို မေမေဝင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲတေ့ပေးလိုက်တယ်။ မေမေဝင်းဟာ နှုတ်ခမ်းဝကျဉ်းသူမို့ အစွမ်းကုန်စဟထားမှ ဒစ်မြှုပ်သွားတယ်။ အနှစ်နှစ်အလလကချုပ်တည်းခဲ့တဲ့ ဆန္ဒတွေကို တစ်ခါတည်းတက်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
" အား… အား… မမ.. မမ.. ဟိုး.. အား.. ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်.. မမ..မမ..မမ အိုး. အား ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်.. အား.. အား.. ဟိုး.. အား.."
တချိန်လုံး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ စံနစ်တကျလုပ်ခဲ့တဲ့ ဆန်နီတစ်ယောက် ဒီတစ်ခါတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး လည်လှီးခံရတဲ့ နွားတစ်ကောင်လို အော်နေရပါတယ်။ မေမေဝင်းဟာ ဆန်နီလီးအရင်းကို လက်ဝါးနုလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လချောင်းထဲက သွေးတွေထွက်မတတ်အားနဲ့စုပ်ယူနေပါတယ်၊ ပါးအို့နီနီလေးတွေ ချိုင့်အောင်အားနဲ့စုပ်ယူနေတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပြိး လိုးပေးနေရဲ့ ပါးစပ်ဒီလောက်ကျဉ်းတာတောင် သွားနဲ့လီးမတိုက်အောင် လီးစုပ်နိုင်တဲံ မေမေဝင်းဟာ ပညာမသေးဘူးလို့ ခန်းမှန်းနိုင်ပါတယ်။ မျက်နှာကို စက်ဝိုင်းခြမ်းပုံလှည့်ပတ်ပြီး လီးကိုအပီအပြင်စုပ်ယူနေတဲ့ မေမေဝင်းလို မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အင်မတန်ရှားပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့စုပ်အားကြောင့် ဆန်နီလီးဟာ သူ့စံချိန်အပြည့်တောင်လာရဲ့။
လီးတစ်ခုလုံး သစ်မြစ်တွေနွယ်ယှက်ထားသလို အကြောတွေပတ်လည် ရစ်သိုင်းထားတယ်။ လီးဟာလှည့်အစက်ရှည်လာပြီး ပျော့တွဲတွဲအရည်ပြားထဲကနေ တဖြည်းဖြည်း ရုန်းထွက်လာတယ်။ လီးတစ်ခုလုံး ဆီသုတ်ထားသလိုပေ့ါ မာပြောင်လက်လာရဲ့ မေမေဝင်းဟာ လီးစုပ်တာ ခဏရပ်ပြီး ဆန်နီလရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး စုပ်နေပြန်တယ်။ ယစ်စရာမလိုဘဲ အတွဲညီတဲ့ မိန်းမနဲ့အိပ်ရတာ ဘယ်လောက်ချမ်းသာသုခနဲ့ ပြည့်စုံသလဲ၊ အားကျစရာကြီးနော်.. ခင်ဗျားတို့လဲ ရှာထားကြ။ လဥမှာရှိတဲ့ အမွှေးအမျှင်တွေအားလုံး သွားရည်တွေနဲ့စိုရွှဲပြီး စာကလေးရေဆွတ်ထားသလို ဖြစ်လာမှ ပါးစပ်ထဲက ဥကိုထုတ်လိုက်တယ်။ ဆန်နီကတော့ နတ်စည်းစိမ်ကို ရာခိုင်နှုန်းပြည့်ခံစားနေရလို့ သဘောအကျကြီးကျနေရဲ့ ပါးစပ်ကနေ တအီးအီး တအားအားနဲ့ပေ့ါ။ ၃၅မီလီမီတာအမြှောက်လို မျက်ခွက်ကို တည့်တည့်ကြီးချိန်ထားတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲပြန်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အားရပါးရရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ယူနေတယ်။ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ယင်းနဲ့ တတ်နိုင်သမျှစောက်ဖုတ်ကို လိုးတဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေတယ်။
" ကောင်းလိုက်တာမမရယ်.. သိပ်ကောင်း.. အိုး.. မြန်မြန်.. အား.. အား.. အီး"
အသံရှည်ဆွဲအော်ပြီး သူ့လီးကို မေမေဝင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲအဆုံးထိ မြှုပ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ ထမင်းရည် ပြစ်ပြစ်လို ပူနွေးနွေးပန်းထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ မေမေဝင်းလည်ချေင်းထဲကို ပွက်ကနဲ့ ပွက်ကနဲ့ ကျလာပါတယ်။ သူယောက်ျားကိုကြင်မောင်နဲ့ တဘာသာစီဖြစ်တဲ့ ဒီအရည်ပြစ်ပြစ်တွေကို မက်မက်မောမေ တကျိုက်ခြင်း မျိုချလိုက်ပါတော့တယ်။
" အား.. ကောင်းလိုက်တာမမရယ်"
ဆန်နီတစ်ယောက် နှုတ်ကနေ အားရသံကြီးနဲ့ ရင့်ကြူးရင်း မေမေဝင်းဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အခုတင် သူ့လီးကို စုပ်ခဲ့တဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တယုတယစုပ်နမ်းနေလေရဲ့။
" ဆန်နီ.. ဒါလင်.. ဒဏ်ရာပေါ်အောင်တော့ မလုပ်နဲ့ကွာ.. အိမ်ကဘဲကြီးပြန်လာရင် မကောင်းဘူး"
ဒီတော့မှ အလျှော့ပေးပြီး လည်တိုင်လေးကို မျှင်းပြီးစုပ်ယူနေပါတော့တယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပန်းသွားလို့ ပျော့ခွေနေတဲ့ ဆန်နီ့လီးကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေး နေပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ လည်တိုင်အနှံ့နမ်းယင်း အောက်ကိုလျှောဆင်းလာလိုက်တာ ဧရာမဂျယ်လီတုံးကြီး တွေလို ပြောင်ချောဝင်းလက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးဆီရောက်လာပါတယ်။ သမီးတစ်ယောက်မွေးပြီး အသက် ၃၀ကျော် တာတောင် အပျိုစင်နို့ကနေ တပြားသားမှလျှော့မကျသွားဘူး၊ အဲ.. ပိုကြီးကြီး၍လာတာတော့ရှိတယ်၊ တရုတ်မမို့ နို့အုံကြီး မာကျောဖြူလုံးကြီးကို ဖြူဝင်းဝင်းလဲ့နေတယ်။ လက်ဘက်ရည်ပန်းကန်လုံးအလတ်စားရဲ့ ဝေလောက်ရှိတဲ့ စက်ဝိုင်းပုံပန်းရောင် အကွင်းကြီးက အနီရောက်ဘက်လုပြီး တင်းမာနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ဝိုင်းထားတယ်။ တင်းမာနေတဲ့ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ငုံပြီးစုပ်ယူနေတယ်။ မေမေဝင်းခမြာ သဘောအတွေ့ကြီးတွေ့ သလို ခါးတွန့်ပြီး တဟိဟိနဲ့ သဘောကျနေတယ်။ ရော်ဘာဘော်လုံးလို ပြောင်လက်နေတဲ့ နို့အုံကို သွားနဲ့ခြစ်ပြီး ကိုက်ပေးနေယင်း လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးနေပါတယ်။ ချက်ချင်းဘဲ နို့အုံတစ်ခုလုံး ပန်းရောင်းသွေးပြေားလာတယ်။ နို့သီးလေးတွေကိုစို့ယင်း စို့ယင်းနဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ လက်နဲ့ချေနေတဲ့ နို့အုံဖက်ကလည်း အရည်တွေဖြေးဖြေးထွက်လာလိုက်တာ ဘေးကိုတောင် စီးကျနေပြီး နို့အုံကိုဖီညစ်လိုက်ယင် ပိုထွတ်တယ်။
" အား.. ဆန်နီ..ဖြေးဖြေးကွယ်.. မမနာတယ်"
ဒီတော့လည်း ညစ်အားကိုလျှော့ပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကိုပါစို့ပေးတယ်။ မေမေဝင်းလဲ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေလေရဲ့။ နို့အုံနှစ်ခုလုံးဟာ သွားရည်တွေကြောင့် ဆီသုတ်ထားသလို ပြောင်လက်နေပါတယ်။ ကျေနပ်လောက်အောင်လဲ စို့ပြီးပြီမို့ တရွေ့ရွေ့နဲ့ အောက်ကိုဆင်းသွားပြန်ပါတယ်။ ဖောင်းမို့မို့ဆီးခုံမှာ ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးသွားနဲ့ ချစ်ချလိုက်တယ်၊ ချစ်ချလိုက်တယ်ဆိုတာ နာအောင်တော့ မဟုတ်ဘူးလေ သာသာပေ့ါ။ နီညိုရောင်အမွှေးကြမ်းတွေကြားက ရင့်မှဲ့တဲ့ သစ်သီးလို အက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲမှာ မရမ်းစေ့ရောင် စောက်စေ့ကလေးကို အစွန်းတစတွေ့လိုက်ရတယ်။ မက်မောစရာဘဲ၊ ဖြစ်နိုင်ယင် တစ်သက်လုံးပါးစပ်ထဲ ငုံထားချင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ပါ၊ သူ့နေရာနဲ့သူ ပိုတယ်လိုတယ်မရှိဘူး။
တရှုံ့ရှုံ့နမ်းယင်းကနေ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အကွဲကြောင်းအထဲ တည့်တည့်ကိုရောက်သွားပါတယ်။ ချွဲကျိနေတဲ့လျှာကို စောက်ပတ်အလွှာကြားထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ မေမေဝင်းကော့တတ်သွားလေရဲ့။ စောက်စေ့ကလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှာ ဖိညပ်ပြီးလျှာကြမ်းကြီးနဲ့ စောင်းတိုက်ပေးတော့ မေမေဝင်းဖင်ကြီးတွေ ကြွတတ်လာတယ်။ အားမလိုအားမရသံကြီးနဲ့ တဟင်းဟင်း ငြီးနေလေရဲ့။ ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းအိတဲ့အပြင် စောက်ဖုတ်ရဲ့ဖိညပ်ပေးမှုကြောင့် တွန့်လိမ်ခွေလိပ်နေတဲ့ အတွင်းသားနှစ်လွှာကို နှုတ်ခမ်းမွှေးငုတ်တိုတွေနဲ့ ဘယ်ညာတိုက်ပေးလိုက်တော့။
" အား… အား.. ဆန်နီ..ဆန်နီ.. အဲ့လိုမလုပ်နဲ့.. မမ မနေတတ်ဘူး။ အား.. ဆန်နီ. မလုပ်နဲ့..အိုး"
ချက်ကောင်းမိလို့ မညှာတမ်းကလိပေးနေပါတယ်.။ သူ့ရဲ့ငုတ်စိစိအမွှေးတွေ ထွက်နေတဲ့ မေးစေ့ကို စောက်ဖုတ်ထဲနှစ်ပြီး စောက်စေ့ကို အတင်းသားဖိပွတ်နေပါတော့တယ်။ မေမေဝင်းခမြာတော့ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဆုပ်ယင်း စောက်ဖုတ်ဟာ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်နေရှာတယ်။
ဖြစ်မှာပေ့ါ။ ဒီလောက်နူးညံ့တဲ့စောက်ခေါင်းထဲ အမွှေးကြမ်းကြီးတွေထဲ့ကလိတယ်ဆိုတော့ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေလဲ ချောင်းပေါက်မတတ် တသွင်သွင်စီးကျလာလေရဲ့။ ဆန်နီ့ မေးစေ့တစ်ခုလုံး ရွှဲနေတာဘဲ။ နောက်ဆုံးတော့ မီးဖိုအသေးစားလေးတစ်ခုလို ပူနွေးနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ ချောမွေ့နူးညံ့တဲ့ အတွင်းသားတွေကို ကြမ်းတမ်းတဲ့လျှာကြီးနဲ့ မနားမနေ ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။ မမြင်ရတဲ့ အတွင်းသားတွေဟာ လှိုင်းထသလို လှုပ်ရှားနေတာတော့ ခံစားလိုက်းရတယ်။ လျှာကိုစုပ်ယူနေတာကိုး၊ ဒါပေမယ့် ချောလွန်းလို့ လျှာကိုတော့ စုပ်မယူနိုင်ဘူး။ မေမေဝင်းဟာ ဆန်နီခေါင်းကိုကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်ပေးထားလိုက်တယ်၊ ဆန်နီကလည်း အထာညက်တာမို့ စောက်ခေါင်းဝကို ငုံမိအောင် ပါးစပ်ကြီးဟပြိးတော့ထားလိုက်တယ်။
" အင်း.. အင်း… အား"
ရင်ထဲကလှိုက်ရွံ့လာတဲ့ တဏှာသံအဆုံးမှာ ဆန်နီပါးစပ်ထဲ ပူနွေးတဲ့ အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ကျလာပါတော့တယ်။ ဆန်နီလဲ မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှေးပြီး ခဏမှိန်းနေလေရဲ့။
" ဆန်နီ.. ထတော့ကွား.. လိုးစရာရှိယင် လိုးတော့ အချိန်ကမလောက်ရတဲ့ အထဲ ဇိမ်ယူမနေနဲ့."
" နားပေးမှ အားပြည့်မှာပေ့ါမမရဲ့.. နို့မို့ယင် ကောင်းကောင်းလိုးဘို့ မလွယ်ဘူး"
" နင်ဒီလောက်တောင် မနိုင်ဘူးလား"
" မနိုင်တာမဟုတ်ဘူး.. မမကို သေအောင်လိုးချင်လို့ပါ.. တစ်ခါထဲ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်း ဗြန်းဗြန်းကွဲ သွားအောင်လိုးပစ်ချင်လို့.. မမစောက်ဖုတ်က သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာကိုးဗျ"
" သေနာကောင်လေး.. ငါ့ကို မကောင်းကြံနေတယ်.. ကဲ.. စိမ်လိုက်လေ.. ငါဘဲ စောက်ဖုတ်ပြဲမလား.. မင်းဘဲလီးကျိုးမလားလို့ ဘယ့်နှဲ့လဲ"
" အိုကေ.. ဒါဆိုကုန်ပေး.. ဒီနည်းနဲ့ဆို မမဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်"
" စသွင်းသွင်းချင်းတော့ အရမ်းမသွင်းနဲ့နော်"
" စိတ်ချပါ"
လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို ကုတင်အောက်မှာ ရပ်နေတဲ့ ဆန်နီဟာ သူ့လီးကြီးနဲ့ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းမသွင်းသေးဘဲ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက် လိုက်ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ စောက်စေ့ကို လီးချောင်းကြီးနဲ့ ထိုးပေးလိုက်လို့။
" ဆန်နီ.. လုပ်ပါတော့ .. နင်ကလဲ ကလေးတုန်းကဟာမျိုးတွေ လုပ်နေပြန်ပြီ"
သူ့ကို ကလေးနဲ့ အနှိုင်းခံရလို့ အတော်ဒေါသထွက်သွားပါတယ်.. ဒါကြောင့်..။
" ပြွတ်.. ဗြစ်.. အမေ့.."
သူ့ခရမ်းချဉ်သီးဒစ်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ မြှုပ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ အင်မတန်မှ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး ဝင်သွားတာမို့ မေမေဝင်းခမြာ အတော်နာသွားရှာတယ်။ ဘာဘဲပြောပြော ဒစ်ကတော့ အခေါင်းထဲရောက်သွားမိပြီ။ မေမေဝင်းရဲ့ ကုန်းနေတဲ့ပုံစံဟာ သိပ်လှတာဘဲ။ ဖင်ကားကားကြီးနဲ့ ခါးသေးသေးနဲ့ တွဲကျနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေဟာ ဆန်နီကို အားရပါးရ ဆောင့်ချင်စိတ်တွေကြွလာအောင် ဆွပေးနေပါတယ်။ ဒစ်ဝင်နေတဲ့လီးကို မကျွတ်အောင် အသာလေးမေမေဝင်းရဲ့ လက်မောင်းတွေကို သေချဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းလဲ သူ့လက်တွေကို နောက်ပြန်အနေအထားနဲ့ ဆန်နီလက်မောင်းတွေကို ပြန်ရစ်သိုင်းပြီး ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ သူတို့ရဲ့ လက်တွေဟာ မြွေတွေ မိတ်လိုက်သလို လိမ်ယှက်နေကြတယ်။
" ဗြိ.. ဗြစ်.. ဗြစ်..ဗြစ်..အ.. အ.. အား.. ဆန်.. ဆန်နီ.. နာတယ်.. အား.. ဒုတ်..အား"
မေမေဝင်းရဲ့ မချိမဆန့်အော်သံဟာ အခန်းထဲမှာဟိန်းသွားပါတယ်။ ဆန်နီလီးဟာ တစ်ရစ်ချင်း စောက်ပတ်သားတွေကို ပွတ်တိုက်ရုန်းကန်ပြီး ဝင်သွားပါတယ်။ နောက်ဆုံးအပြင်မှာ ကျန်နေတဲ့ နှစ်လက်မလောက်လဲ အဆုံးဝင်ရော သားအိမ်တစ်ခုလုံး ပြုတ်ထွက်သွားပြီထင်ရလောက်အောင် နာကျင်သွားရှာပါတယ်။
" ဟင့်ဟင့်.. နာလိုက်တာ.. ဆန်နီရယ်.. နင်ရက်စက်လိုက်တာ.. အား.. အရမ်းမမွှေနဲ့.. အထဲမှာ စုတ်ပြတ်သတ်နေပြီ.. ဟဲ့"
မေမေဝင်တစ်ယောက် ဗျစ်တော်ဗျစ်တောက်ပြောနေပေမယ့်လည်း ဖင်ကိုတော့ မသိမသာကော့ပြီး ခံနိုင်မခံနိုင်စမ်းကြည့်နေပါတယ်။ ခဏငြိမ်နေပြီး ဆတ်ကနဲ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ကျင်တတ်သွားအောင် ခံလိုက်ရပြန်တယ်။ ပြီးတော့မှ.. အတင်းဖြေချနေတဲ့ မေမေဝင်းလက်တွေကို မလွတ်အောင်ချုပ်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပါတော့တယ်။ မေမေဝင်းခမြာ ဒူးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိန်းခံထားရပြီး လက်တွေက နောက်ပြန်လိမ်ပြီး မြောက်ကိုင်ခံထားရလို့ အင်မတန်နာရှာပါတယ်။ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ဘာမှအပင့်အထောက်မရှိလို့ နို့အုံတွေဟာ ပြုတ်ကြွေတော့မလို နာရီချိန်သီးလို လှုပ်ခါနေတယ်။ ဒါကြောင့်ရင်ဘတ်လည်း အောင့်လာတာပေ့ါ။ လီးဟာ အသားပြင်ထဲ စိုင်ဝင်လာလိုက် ပြန်နှုတ်လိုက်နဲ့ မညှာတမ်းလိုးနေတယ်။ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးပူလာတယ်။ ဒါကြောင့် အရည်တွေညှစ်ညှစ်ထုတ်ပေးနေမိတယ်။ သက်သာလို သက်သာငြားပေ့ါ၊ ဒီတော့မှ လီးကပိုသွက်ပြီး ခံလို့အရမ်းအရသာရှိတာဘဲ။
" ပြွတ်. ပြွတ်.. ဗျစ်.. ဖွပ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. အင့်. အင်း. အား.. အား.. ဆန်နီ.. ဆန်နီရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. အိုး.. အား.. ဆောင့်သာဆောင့်.. ငါခံနိုင်ပြီ.. အိုး.. အား.. အမေ့.. အား"
ဆန်နီလက်တံရှည်ကြီးဟာ မေမေဝင်းရဲ့ လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရာကနေ သံချိတ်ကြီးတွေလို ကုပ်ပြီး ပုခုံးတွေကို လှမ်းချိတ်လိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းခမြာတော့ ပျံကြွတော့မဲ့ ဇင်ယော်မလေးလို ဆန်နီလက်ဖျံမှာ သူ့တဒေါင်ကွေးတွေနဲ့ ချိတ်ရက်ကလေးပေ့ါ။ လီးဟာစောက်ခေါင်တစ်ခုလုံးမှာ ပြည့်ကြပ်နေပါတယ်။ လီးထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း လေတွေနဲ့ စောက်ရည်တွေအံကျလာသလို လီးပြန်ထုတ်ယင် လေတိုးဝင်သံတွေ ဆူညံနေလေရဲ့၊ လီးကို အဆုံးထိမြှုပ်ပြီး ထမင်းမွှေသလို မွှေပေးတော့ မေမေဝင်းခမြာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ချွေးတွေရေချိုးထားသလို ကျနေတယ်။ မောလည်းမောလှပြီ၊ မေမေဝင်းရဲ့ ပေါင်လျောက် ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တွေ စီးကျလို့နေလေရဲ့။
" ဆန်နီ.. ဆောင့်ဆောင့်.. ငါရပြီ.. ငါခံနိုင်ပြီ.. ပြီးတော့မယ်.. ပြီးတော့မယ်.. အင်း..အင်းး..အား"
မေမေဝင်းပြီးပုံကတော့ ကြောက်စရာကောင်းပါသေးတယ်.. တစ်ခါထဲ မျက်ဖြူတွေဘာတွေလန်ပြီး တဆတ်ဆတ်အကြောတွေဆွဲနေတယ်လေ၊ ပြီးတော့မှ ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ မေမေဝင်းပြီးပေမဲ့ ဆန်နီမပြီးသေးဘူး၊ ဒါကြောင့်အံကြိးကြိတ်ပြီး အားသွန်ခွန်စိုက် ဆောင့်နေပါတယ်။ မေမေဝင်းကတော့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အင့်ကနဲ့.. အင့်ကနဲ့ မချိမဆန့်မြည်တမ်းနေရှာတယ်။ လီးဟာ ဒုတ်တစ်ချောင်းလို မာတောင်ပြီး အထဲက ကလီစာတွေကို တွန်းထုတ်သလိုဖြစ်နေတာကို၊ နောက်ထပ်အချက် ၃၀ လောက် မနားမနေဆောင့်ပြီးတော့မှ အားကနဲ့ အသံနက်ကြီးနဲ့အော်ပြီး သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေကို မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ တဗျင်းဗျင်း ပန်းထုတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား မှောက်ရက်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဘုန်းကနဲ့ လှဲချပြီး ငြိမ်သွားရဲ့.. လီးကတော့ စွပ်ရက်ဘဲ။ မေမေဝင်းရဲ့ အတွင်းသားတွေက လီးကို မသိမသာ ဆုပ်နယ်ပေးနေတော့ ပျော့ခွေနေတဲ့လီးက ပြန်မာချင်လာတယ်။ အချိန်ကလည်း နာရီဝက်လောက်ခြားနေပြီကိုး။
" ကဲ.. ကိုယ်တော်လေး အောက်ဆင်း.. ပက်လက်အိပ်"
" မမလုပ်မလို့လား"
" ဒါပေ့ါ.. မင်းလဲမောနေပြီ.. မမဘာသာလုပ်ယင် ကိုယ်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လို့ရတယ်"
ဆန်နီဟာ မေမေဝင်းသဘောအတိုင်း အောက်ဖက်လှိမ့်ချပြီး ပက်လက်လေး အိပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မပျော့မမာဖြစ်နေတဲ့လီးကို ပါးစပ်မှာတေ့ပြီး အာငွေ့ပေးလိုက်တော့ ချက်ချင်ဘဲ မြွေဟောက်တစ်ကောင်လို ဒေါသတကြီး ခေါင်းထောင်လာတာဘဲ။ ပြီးတော့ ငုတ်ကြီးတစ်ချောင်းလို မတ်မတ်ကြီးတောင်နေတဲ့ လီးကို နီရဲပြိး သွေးစို့နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကိုယ်အလေးချိန်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းနေလေရဲ့၊ အသားထဲကို ထိုးလိုက်တဲ့ အပ်တစ်ချောင်းလို တအိအိနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ဝင်ရောက်သွားပုံဟာ မေ့နိုင်စရာမရှိပါဘူး။ လေပြင်းမိတဲ့ ကျွဲကောသီးကြီးတွေလို ဗရမ်းဗတာလှုပ်ရမ်းနေတဲ့ နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ပင်မပြီး ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်စို့နေပါတယ်။ လီးကို တစ်ရစ်ချင်း စောက်ဖုတ်ထဲသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ယူပြီးဆောင့်နေပါတယ်။
" ဆန်နီ.. နောက်လဲ တို့မကြာမကြာ တွေ့ရအောင်နော်"
" အင်း.. ဒါပေမဲ့ အကိုကြီးလာယင် ခဏခဏတွေ့လို့မကောင်းဘူးမမရဲ့ ..အားလုံးဒုက္ခရောက်ကုန်မယ် ...သူ့ဒေါသလဲ မမသိရက်သားနဲ့ မမနဲ့မယူခင်တုန်းကဆို ပိုဆိုးသေး.. ကျနော်က ငယ်ငယ်ဘဲရှိသေးတယ်"
" အမယ်လေး ဒါငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ ဆန်နီရယ်၊ နင့်အကိုကြီး ဒါတွေကိုလိုက်ကြည့်ဘို့ အချိန်မရှိဘူး လိုက်ကြည့်လဲ ငါ့တို့မိန်းမတွေရဲ့ မာယာကို နင်တို့ယောက်ျားတွေ မနိုင်ပါဘူး"
" ဒါကစာဆိုတွေပါ တကယ်ဆို ယောက်ျားတွေကို မိန်းမတွေမနိုင်ပါဘူး"
" ဘာမနိုင်တာလဲ.. ကဲ. ကဲ. ကဲ.."
စိတ်မဆိုးဘဲနဲ့ စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြိး ဆန်နီလီးကို သူ့စောက်ခေါင်းထဲ အားရပါးရဆောင့်ဆောင့် သွင်းနေပါတော့တယ်။ ဆန်နီလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေခါးကိုကော့ကော့ပေးယင်း သားအိမ်ကို လီးနဲ့ဆောင့်မိအောင်လုပ်နေရဲ့၊ ဆောင့်သာဆောင့်.. ရတယ်.. လီးကကြီးလွန်းရှည်လွန်းတော့ မေမေဝင်းခမြာ တဟင့်ဟင့်.. တအားအားနဲ့ မချိမဆန့်အသံတွေထွက်နေရဲ့။
" မမက သိပ်တော်တာဘဲဗျာ.. မမစောက်ဖုတ်ထဲကနေပြီးကို စုပ်နေလိုက်တာ ကျနော်ဆို နေလို့တောင် မရဘူး..ဆောင့်.. မမ.. ဆောင့်..မမ ..ဆောင့် မမမေ ရာ ကျနော်တတ်ဆောင့်ပေးမယ်"
" အမယ်… ရပါတယ်.. ငါနိုင်တယ်"
ပြောပြောဆိုဆို ဆန်နီပုခုံးတွေကို လက်နဲ့ဆွဲပြီးခါးကို ကုန်းချလိုက်ပါတယ်၊ အနီးစပ်ဆုံးပြောရယင် ဆိုင်ကယ်သမားရဲ့ပုံစံမျိုးဆိုပါတော့၊ ပြီးတော့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ကြွကြွပြီးလီးကို စောက်ခေါင်းထဲအားရပါးရ ထည့်နေရဲ့။
" ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.. တောင့်ထား မမပြီးတော့မယ်.. အင့်..အင့်.. အားး..အား.ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..အား.. အားး…အား"
မချိမဆန့်အော်ပြီးယင်း ဆန်နီကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားပါတယ်၊ ဆန်နီ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုအောင် အရည်တွေသွန်ထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲမှာတော့ ဆန်နီလီးက အတောင့်လိုက်သားအိမ်ထဲသွင်းထားတဲ့ ဓားလို ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိနေဆဲပါ။ ဆန်နီကြာကြာမဆောင့်နိုင်ပါဘူး၊ မေမေဝင်း အမေမပြေခင်မှာဘဲ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို သိုင်းဖက်ပြီး တစ်ပတ်လှိမ့်လိုက်ပါတယ်။ အခုဆို မေမေဝင်ကအောက်က ဆန်နီကအပေါ်ကပေ့ါ။ မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေကြောင့် စအိုမှာလဲ ပိုရွှဲပြီး ချွဲကျိကျိဖြစ်နေပါတယ်။ ဒီတော့ ဆန်နီဟာ အကြံတစ်ခုရပြီး စောက်ခေါင်းထဲကလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေရဲ့။ ပြီးတော့
" အို.. ဆန်နီ.. မလုပ်နဲ့.. မလုပ်နဲ့.. ငါခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး.. ကွဲပြဲကုန်ရင် ဒုက္ခ"
" ရပါတယ် မမရယ်"
" မလုပ်နဲ့.. မရဘူး"
" အော် တေ့ကြည့်မယ်… မရယင်မလုပ်ဘူး"
ပြောပြောဆိုဆို မေမေဝင်းရဲ့ စအိုဝမှာ လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့
" ဗြစ်.. အ.. နာတယ်.. နာတယ်…"
" ခဏပါ"
" ဗြစ်..ဗြစ်..ဗြစ်.. အား.. အား.. အား.. အမလေးနော်.. ငါသေတော့မှာဘဲ.. ဆန်နီရယ်.. မမကို သနားယင် ဖင်တော့မလိုးပါနဲ့.. နာလွန်းလို့ပါ"
" ရပါတယ်ဗျာ"
" ဗြစ်.. ဗြစ်.. အား.. အား.. အီး.. ဟီးး.. ဟီး.. နင်သိပ်ရက်စက်တာဘဲ.. ဟင့်. ဟင့်.. ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာနော်.. အမလေး.. အား…"
" ဖြစ်နေလိုက်တာ"
အပြန်အလှန်ပြောရင်းဆိုယင်းလီးဟာ အဆုံးထိ မေမေဝင်းရဲ့ စအိုထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ မေမေဝင်းခမြာ အသံပြာကြီးနဲ့ ကုန်းအော်ယင်း သည်းသည်းထန်ထန် ငိုချလိုက်ရဲ့ မတရား နာတာကိုး။ ဆန်နီကတော့ မသိကျိုးကျင်နဲ့ ပေါင်ဖြဲ ဒူးကွေးထားတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖိတွန်းပြီး ဖြဲချလိုက်ပါတယ်။
" အား.. သေပါပြီဆန်နီရဲ့.. နင်ငါ့ကိုသတ်နေတာလား"
" ခဏနေယင် ကောင်းလွန်းလို့ တသက်လုံးထဲ့ထားပါဖြစ်သွားရမယ်..မမ"
ပြောပြောဆိုဆို လီးကို အဖျားကျန်လောက်ရုံဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အားကုန်သုံးပြီး ဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။
" ပြွတ်.. ဗြစ်.. အား"
မေမေဝင်းကော့တတ်သွားပါတယ်။ လီးဟာအဆုံးထိဝင်ရုံတင်မကဘူး ... အထဲမှာ ပိုရှည်လာသလိုဘဲ ပိုလဲကြိးလာတယ်ထင်ပါရဲ့၊ မေမေဝင်းတစ်ယောက်အလိုးခံရတာနဲ့ မတူဘဲ တကိုယ်လုံးကို စောက်ဖုတ်ကနေ စပြီးနှစ်ခြမ်းခွဲခံရတာနဲ့တူနေပါတယ်။ ပေါင်လဲ အက်ကုန်အောင်ဖြဲခံထားရ၊ စောက်ဖုတ်ကလဲ မတရားပြဲနေတော့ မကြာခင်မှာဘဲ တကိုယ်လုံးမှာ အက်ကြောင်းလိုက်ပြီး နှစ်ခြမ်းဖြစ်သွားတော့မယ်လို့ ထင်ရပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ မချိမဆန့်ခံစာရပုံကိုတော့ ဆန်နီသနားစိတ်ဝင်သွားတယ်ထင်ရဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ပေးနေပါတယ်။ ၅ မိနစ်လောက် မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးပြီးရော မေမေဝင်းခံစာရတာတွေ သက်သာလာပါတယ်၊ တဖြေးဖြေးအရသာတွေ့လာတယ်ဆိုပါတော့။
" ဆန်နီတစ်ယောက် မကောင်းဘူးကွယ်.. မမကို ငိုအောင်လုပ်တယ်"
" ကောင်းစေချင်လို့ပါ.. အခုဘယ်လိုလဲ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"
" အင်း… ကောင်းတော့ ကောင်းသလိုဘဲ"
" အမြဲတမ်းပုံမှန်လိုးရတာ ငြီးငွေ့စရာကြီးပါမမရယ်၊ တစ်ခါတစ်ရံတော့ နည်းသစ်ကလေးတွေနဲ့ လုပ်ရတာပိုကောင်းတယ်၊ တစ်ချို့နည်းတွေက သိပ်ခက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ထိလိုက်ယင်ခွေသွားတယ်"
" ဒါဆိုမမကို တစ်နေ့နည်းတစ်မျိုးနဲ့ လိုးပေး"
" တနှစ်ကုန်မှဘဲ နည်းပေါင်းစုံမယ်"
" တကယ်လား.. အဲလောက်တောင်များလား"
" ဟုတ်တယ်.. မသိသေးတဲ့နည်းတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်"
" ဒါဆို ပျော်စရာကြီးပေ့ါ"
" အခုနဲနဲပြင်းပြင်ဆောင့်မယ်.. ခံနိုင်ပါမလား"
" သိပ်တော့မပြင်းနဲ့ ကြိုက်တော့ကြိုက်လာပြီ"
မေမေဝင်းရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရတော့ လီးကိုတဆုံးဆွဲထုတ်လိုက် အားနဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ ရက်ရက်စက်စက်လိုးပါတော့တယ်။
" ပြွတ်.. ပြွတ်..စွပ်.. ဒုတ်.. အင့်.. ဒုတ်.. အား.. ကောင်းလိုက်တာဆန်နီရယ်.. ဒုတ်.. အ အား"
ဆန်နီဆောင့်ချက်တွေဟာ တဖြေးဖြေးသွက်လာပါတယ်။ နောက်ဆုံဇယ်စက်သလို ဒုန်းကနဲ ဒုန်းကနဲ ဆောင့်ပြီး သုတ်ရည်ပူတွေကို စအိုထဲ ပန်းထုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မေမေဝင်းပေါ် ကြိုးပြတ်ရုပ်သေးလို ရှောကျသွားပါတော့တယ်။
မေမေဝင်းလည်း အလိုက်သင့်ဘဲ ဆီးဖက်ထားလိုက်တယ် တယုတယနဲ့ပေ့ါ။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်နာရီလောက်မှိန်းနေယင်းကနေ ပထမဆုံး စလှုပ်ရှားလာတာကတော့ မေမေဝင်းပါ။ ဆန်နီလီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သေချာကြည့်နေတယ်လေ။
" ထူးဆန်းတယ်နော်.. ယောက်ျားအချောင်းနဲ့ မိန်းမအပေါက်နဲ့ သိပ်အံ့သြစရာကောင်းတယ်"
" ဒီလိုလိုက်လောညီထွေမရှိလဲ ကမ္ဘာကြီးမယ် ငြီးငွေ့စရာကြီးဖြစ်နေရှာမှာပေ့ါ"
" မမစောက်ဖုတ်လှရဲ့လားဟင်"
" သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်.. ပေါင်မုန့်လို ဖောင်းနေတဲ့ ဆီးခုံအောက်က ဒါးရှနာလို နီရဲရဲအကွဲကြောင်းလေးရယ်၊ မရမ်းစေ့ရောင် စောက်စေ့ကလေးရယ် ကြွက်နားရွက်လို အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေရယ်"
" အို.. ဘယ့်နှယ် ကြွက်နားရွက်က ပါလာရတာလဲ.. တခြားဟာနဲ့ နှိုင်းယင်နှိုင်းပါ"
" အော်.. မမကလဲ ကြွက်နားရွက်ဆိုတာ ကျနော်ပြောတာမဟုတ်ဘူး.. ရှေးပညာရှိကြီးတွေက ဥပမာ ဥပမေယျနဲ့ ပြောခဲ့တာ"
" ဘယ်လိုဥပမာလဲ"
" သူကဇာတ်လမ်းလေးနဲ့ဗျ"
" ဘယ်လိုလဲ"
" တစ်ခါက မင်းသာတစ်ပါးရှိတယ်တဲ့၊ ငှက်ပျောတော့မင်းသာဆိုပါတော့၊ သူအရွယ်ရောက်လာတော့ သူ့ရွယ်တူမင်းသားတွေက သူ့ထက်စောပြီး အိမ်ထောင်ပြုတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ သူစဉ်းစားတာပေ့ါ၊ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ ဘာကွာလို့ယူကြတာလဲပေ့ါ၊ သူတို့ခေတ်မှာက လိင်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အရှက်အကြောက်ကြီးလို့ ဒါကြောင်းဘာမှနားမလည်ဘူး မဟုတ်လား။ သူ့ဖာသာစဉ်းစားပေမဲ့ အဖြေကမပေါ်ဘူး၊ ဒါနဲ့သူ့အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီသွားမေးဘို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်တဲ့"
" တော်တော် သနားဖို့ ကောင်းတယ်နော်.. ဆန်နီ"
" ဒါပေ့ါ. တစ်နေ့ သူ့ခမည်းတော်ဆီ အခစာမဝင်ဘဲ သူ့သူငယ်ချင်းဆီ အသာလစ်ထွက်သွားတယ်။ ဟိုရောက်တော့ မေးတာပေ့ါ၊ သူငယ်ချင်းက မိန်းမယူတဲ့အရသာသိချင်ယင် လီးနဲ့အနေတော်ဖြစ်မဲ့ ဝါးဆစ်တစ်ခုထဲလီးကို ထဲ့ကြည့်လို့ပြောလိုက်တယ်"
" ဒါလဲသိရော သူ့ခမြာ ထမင်းတောင်မစားနိုင်ဘူး၊ အခွင့်သင့်မဲ့အချိန်ကို စောင့်နေတာပေ့ါ၊ အဲ ညလဲရောက်ရော အသင့်ရှာထားတဲ့ ဝါးဆစ်ထဲလီးကို စွပ်ချလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီဝါးဆစ်ထဲ ကြွက်က သူမသိအောင်ဝင်နေတာကိုး.. လီးလဲဝင်လာရော မတရားဝင်လာတဲ့ ကြွက်သူခိုးထင်ပြီး ဒစ်ကို ကိုက်ချလိုက်တယ်၊ မင်းသားလေးရဲ့ အော်သံဟာ နန်းတော်တစ်ခုလုံး ဟိန်းသွားတာဘဲ"
" နန်းတော်တစ်ခုလုံး အုံးအုံးကျွတ်ကျွတ်နဲ့ လာကြည့်တော့ သူ့အဖြစ်ကို သိသွားတယ်၊ ခမည်းတော်ကြီးက ဒီလောက်တောင်တဲ့သားတော်ကို အမြန်ဆုံးမိန်းမပေးစားဘို့ အမိန့်ချလိုက်တယ်"
" တိုတိုပြောရရင် အိမ်နီးချင်း ဘုရင်တစ်ပါးရဲ့ သမီးနဲ့ရသွားတယ်ဆိုပါတော့၊ အဲမင်္ဂလာဦးညမှာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရင်ခုံစရာလေးတွေပေ့ါ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းသားက မင်းသမီးနားမကပ်ဘူး ဟိုပြေး ဒီပြေးနဲ့ ရှောင်နေတယ်။ မင်းသမီးကလဲ အခုခေတ်မိန်းကလေးတွေလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆိုတော့ ဗြောင်ဘဲဖွင့်မေးလိုက်တယ်၊ ဒီတော့မင်းသားက သူ့ရဲ့စမ်းသပ်မှုနဲ့ ခမည်းတော်အထင်လွဲပြီး မိန်းမပေးစားကြောင်း၊ အိမ်ထောင်ပြုတာ အရသာမရှိတဲ့အပြင် အသက်ထွက်မတတ်နာရတဲ့ အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မိန်းမတွေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ဝါးဆစ်ထဲ ကြွက်အောင်းသလို ကြွက်တစ်ကောင်တော့ ရှိမှာဘဲ ထင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်တဲ့။ သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းအဖြေနဲ့ သူ့အတွေ့အကြုံ ပေါင်းပြီးယုတ္တိဗေဒကျကျ အဖြေထုတ်လိုက်တယ်ဆိုပါတော့"
" ဒီတော့ မင်းသမီးက နည်းမျိုးစုံနဲ့ သူ့ရဲ့အဆိုကို ချေဖျက်တာပေ့ါ၊ မင်းသားကတော့ ဇွတ်ဘဲ၊ မင်းသမီးလေးလဲရှက်မနေနိုင်ဘူး၊ ဟုတ်တယ်လေ ရင်ခုံစရာလေးတွေ ဖြစ်ရမဲ့ ညမဟုတ်လား၊ သူ့ရွှေချည်ထိုး ထမီကို အသာမတင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကား စောက်ဖုတ်ကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ဖြဲပြီး `မောင်တော် ဒီမှာလာကြည့်စမ်း.. ဘယ်မှာလဲ ကြွက်.. လာပါ.. သေချာလာကြည့်´ လို့ ဆိုတော့ မင်းသာက မရဲတရဲခပ်လှမ်းလှန်းကနေ ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ခွေလိပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို တွေ့တော့
" ဟိုမှာလေ.. ဟိုမှာ.. နှမတော်ရဲ့.. နားရွက်ကလေးတွေတောင် ပေါ်နေတယ်"
ဆိုပြီး တောင်ရှည်ပုဆိုးကို ပုခုံးပေါ်ဖတ်ကနဲ့တင်ပြီး အိပ်ဆောင်ထဲက တစ်ချိုးထဲ ထွက်ပြေးသွားတယ်တဲ့ ဟားး.. ဟားး. ဟားး…"
" နားထောင်လို့ကောင်းသာဘဲ.. ဒါနဲ့မိန်းမတွေရဲ့ အထဲနှုတ်ခမ်းသားဟာ ကြွက်နားရွက်ဖြစ်ရတယ် ဆိုပါတော့"
" ဒါပေ့ါ"
" ကဲ.. အချိန်ရှိတုန်း.. လုပ်လိုက်ကြစို့"
" မမခံနိုင်သေးရဲ့လား"
" အိုး… ငါကမေးရမှာပါ"
ဆန်နီနဲ့ မေမေဝင်းတို့ဟာ တူနှစ်ကိုယ်ချစ်ကမ္ဘာလေးကို မနက် ၈နာရီအထိ မနားတမ်းတည်ဆောက် နေကြပါတော့တယ်၊ ပြီးတော့မှ မနားချင်နားချင်နဲ့ နားလိုက်ရတယ်၊ သမီးပြန်လာတော့မှာကိုး။
" ဆန်နီ.. တူမောရိုး.. အီး.. လာခဲ့နော် မမေ့နဲ့"
" ကောင်းပြီလေ.. မမသာစောင့်နေ"
...........................................................
ဆန်နီဆိုင်စောစောသိမ်းလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းနဲ့ချိန်းထားတယ် မဟုတလား၊ လှေကားကို နင်းတယ်တောင် မထင်ရဘဲ အပေါ်ထပ်ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခန်းတံခါးက တွန်းဖွင့်ရုံနဲ့ပွင့်သွားတယ်။ မမသူ့ကို မျှော်နေရှာတော့မယ်၊ တွေ့တာနဲ့ နှုတ်ခမ်ကိုး စုပ်ပစ်လိုက်မယ်၊ ဘာညာစဉ်းစားယင်း အိမ်ခန်းထဲ အသာလှမ်းဝင်လိုက်တယ်။
" အင်း.. ဟင်း.. အဟင်းး.. ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား.. ရှီး.. အား.. အင်းး.. အိုးး"
ခေါင်းကဆံပင်တွေတောင် ထောင်ထသွားရဲ့။ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နတ်သမီးလေးတပါးရောက်နေပါလား။ မမသမီးပေ့ါ.. ရောက်နေပါလား။ မမသမီး.. နာမည်က ထူးတဲ့.. တလမ်းလုံးဘုရင်မလို့ သတ်မှတ်ထားလောက်အောင် ချောတယ်။ ရုပ်ကော ပစ္စည်ရော ပြောစရာမရှိဘူး၊ အသက်က ၁၆ နှစ်ဘဲရှိသေးတယ်။ အလှဆုံးက စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေဘဲ သူ့ကြောင့်ဆန်နီခမြာ စိတ္တဇနာစွဲနေရတယ်။ ထူးကိုတသသနဲ့ပေ့ါ မတူမတန်မှန်းသိလို့ အသာကုပ်နေရတာ..။ အခုတော့။။
ဘုရင်မထူးလဲ တခြားမိန်းမတွေလို လီးတောင်းတနေတယ်။ ကျောအောက်မှာ ခေါင်းအုံး သုံးလုံးလောက်ဆင့်ခံပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ဖက်ကို ပေါင်ဖြဲပေးထားတယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်အစားဆိုလို့ ဘာမှမရှိဘူး၊ ဒီမြင်ကွင်းကြောင့် ဆန်နီရူးတော့မလို ဖြစ်သွားလေရဲ့။ ကောင်မလေးလက်ထဲမှာ အမဲရောင်ဘက်ကိုလာနေတဲ့ ခရမ်းသီးတစ်လုံး၊ ကျပ်ဝိုင်းလောက်ရှိပြီး တစ်ထွာလောက်ရှည်မယ်၊ မှန်ထဲမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး ခရမ်းသီးနဲ့ ဆွဲမွှေပေးနေရဲ့။ ဆန်နီကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတယ်။
ဇစ်ဆွဲဖြုတ်ပြီး ခရမ်းသီးထက် ၂ဆလောက်ကြီးတဲ့ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ ဖီးလ်တွေသိပ်တတ်နေရဲ့ သူူ့နို့အုံလေးကို အသာပွတ်သပ်ယင်း နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်၊ ခရမ်းသီးရဲ့ တစ်လက်မလောက်ကို အခေါင်းထဲနှစ်ပြီး လှည့်ပတ်မွှေပေးနေတယ်။ သူ့ရဲ့ရှိုက်သံနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်နဲ့ ခရမ်းသီးချော်သံတွေကို အခန်းအပြင်ကတောင် ကြားရတယ်။
ခင်ဗျားတို့လည်း ဆန်နီနေရာမှာဆိုရင်ကော၊ ကောင်မလေးကို မကူညီပေးချင်ကြဘူးလား။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
