ချစ်ရည်သွန်းပြီ (စ/ဆုံး)

ချစ်ရည်သွန်းပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အာသာပြေ (မန်း)

ခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ 

တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ ကားဂိုဒေါင်လေးတစ်ခုရှိလေသည်။ တဖန်တိုက်လေး၏ နောက်ဖက်ခြံဝန်း၏ ဒေါင့်လောက်တွင် ဂိုဒေါင်လိုလို သစ်သားအိမ်လေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်တော့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အပင်ကြီးများ၊ အရိပ်ရ အပင်ကြီးများအပြင် အိမ်ရှေ့ဖက်တွင်တော့ ပန်းအလှများ စိုက်ပျိုးလျက် ခုံတန်းလျား လေးများနှင့်အတူ ပန်းခြံလေးသဖွယ် ပြုလုပ်ထားလေသည်။

အချိန်က ည(၁၀)နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းခြံလေးထဲတွင် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို ဖွာ၍ တစုံတရာကို စဉ်းစားတွေးတော၍နေသည်။ ထိုသူကတော့ ဤခြံဝန်းနှင့် တိုက်တို့၏ ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး ဦးကျင်မောင်၏ လူယုံတပည့်ရင်းလည်းဖြစ် သူဌေးကြီးနှင့် သူဌေးကြီးကတော် သန္တာလတ်တို့၏ ဒရိုက်ဘာလည်းဖြစ်သည့် အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်ဆိုသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။

ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် စီးကရက်ဖွာ ရင်း မမလေး(သန္တာလတ်)၏ အကြောင်းကို စဉ်းစား၍နေသည်။သန္တာလတ်မှာ အသက်(၃၀)ပင်မပြည့်တတ်သေးသော်လည်း အသက်(၆၀)အရွယ် ဦးကျင်မောင်ကို လက်ထပ်ခဲ့ သည်။ သန္တာလတ်မှာ အပြစ်ပြောစရာမရှိလောက်အောင် ချောမောလှပသူလေးဖြစ်သည်။ 

ယခု သဌေးကြီးဦးကျင်မောင် ခရီး ထွက်သွားခိုက်တွင် သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်ကို ရေလာမြောင်းပေးတွေ လုပ်နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို ပင် ညွှန့်မောင်မြင်ဖူးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမအား ညွှန့်မောင် ရှောင်ခဲ့ပါသည်။ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မကျူးလွန်ခဲ့ပါ။ ဒါကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခြားထားသော တံတိုင်းက ထူထဲကြီးမားလှသည်။ ညွှန့်မောင် အသက် (၂၀)ပတ်ဝန်း ကျင်အရွယ်ထဲက ဦးကျင်မောင်ထံ ရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

သန္တာလတ်မှာ ဆန္ဒတွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြည့်ဝနိုင်ပါတော့မ လဲဟု တွေးရင်း ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့လက်ထဲမှ အစီခံနားရောက်နေပြီဖြစ်သော စီးကရက် ကို လက်ညှိုးဖြင့် တောက်ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ည(၁၁)နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။ ထိုင်နေရာမှ ညွှန့်မောင် မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်ရန် အိမ်ဘေးဖက်မှ ပတ်၍ နောက်ဖေးဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

သူစပြီးအိမ်ထဲကထွက်လာကတည်းကမီးဖိုချောင်ဘေးတံခါးကထွက်လာခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ယခုလည်း သူပြန်စေ့ထားခဲ့သော မီးဖိုချောင်တံခါးမှပင် ပြန်၍ ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ တံခါးရှေ့သို့အရောက် စေ့ထား သောတံခါးကို တွန်းဖွင့်မည်အလုပ် ညွှန့်မောင်၏ အကြည့်က အိမ်ဘေးဖက်သို့ ရောက်၍သွားသည်။ ဟာ…ဘာလဲ မသိဘူး….ကားဂိုဒေါင်နှင့်တိုက်နံဘေးကြားသန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် မာလီကုလား အီစွတ်မှာ နံရံကိုကပ် ၍ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်သည်ကို ညွှန့်မောင် တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ညွှန့်မောင်တံခါးရှေ့မှခွာ၍ နောက်သို့ဆုတ်ကာ အနီးရှိ ပန်းရုံ အကွယ်မှနေ၍ ကြည့်နေလိုက်သည်။ အီစွတ်က ငုတ်တုတ်လဲထိုင်ချပြီးရောသူ့လက်တစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့မြှောက်၍ သူ၏ ခေါင်းပေါ်သို့ရောက်နေသော ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် သုံးလေးချက်မျှ ခေါက်လိုက်သည်။ အခန်းထဲ တွင် မီးချောင်းဖွင့်ထားသည်။ ထိုပြတင်းပေါက်မှာ သူဌေးကြီးဦးကျင်မောင်နှင့် သန္တာလတ်တို့ အိပ်သည့် ကုတင်ကြီး၏ ခေါင်း ရင်းဘေးဖက်တွင် ရှိလေသည်။

အီစွတ်က မှန်တံခါးကို ခေါက်လိုက်သော်လည်း ဘာမှ ထူးခြားလာမှုကို မတွေ့ရပေ။ ခဏမျှ ကြာတော့ အီစွတ်က မှန်တံခါးကို လက်တစ်ဖက်မြှောက်၍ ခေါက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လေးငါးချက်လောက် ခေါက် လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တအောင့်မျှကြာတော့ မှန်ပြတင်းပေါက်အတွင်းဖက်မှ ကာထားသော လိုက်ကာစလေး ဘေးသို့ ရွှေ့သွားပြီး သန္တာလတ်၏ မျက်နှာ မှန်တံခါးအတွင်းမှ ပေါ်လာသည်။ 

သန္တာလတ်က ပြတင်းပေါက်ရှေ့အောက်ဖက် သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ အီစွတ်ကိုတွေ့လျှင် ခဏနေရန် လက်ကာပြပြီး မှန်ပြတင်းတံခါးအတွင်းမှ သန္တာလတ် မျက်နှာက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ခဏအကြာ ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးက ပွင့်၍သွားသည်။ သန္တာလတ်က တံခါးရွက်များကို ဖောက် ချိတ်များ ချိတ်၍ အသေအချာဖွင့်လိုက်သည်။ အီစွတ် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။သန္တာလတ်၏ လက်တစ်ဖက် အပြင်သို့ထွက်လာပြီးငါးရာတန်တစ်ရွက်လှမ်းပေးလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အီစွတ်က ငါးရာတန်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သန္တာလတ်ကို ဆလံပေးလိုက် သည်။ 

သန္တာလတ်က အီစွတ်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ပျောက်ကွယ်၍ သွားသည်။ ထိုအခါတွင် အီစွတ်က သူ၏ နောက်နားရှိ ကားဂိုဒေါင်ဘေးသို့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြင့် လျှောက်လာပြီး ခွေးခြေအရွယ် သစ်သားခုံတစ်လုံးကို ယူလာသည်။ 

ပြီးတော့ ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီး ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် သစ်သားခုံကို ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော အီစွတ်၏ ကိုယ်လုံးကြီးက မဲ မှောင်၍နေသည်။ အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ တစ်ကိုယ်လုံး ခိုင်မာတောင့် တင်း ကာ ကြွက်သားတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဖုအ ထစ်တွေ ကြွ၍နေသည်။

ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော သူ၏လီးတန်ကြီးက တောင်မတ်၍ နေသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည် နှင့် အီစွတ်က သစ်သားခုံလေးပေါ်တက်၍ ရပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ပြတင်းပေါက်နှင့် သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ အံကိုက်ဖြစ်၍နေ သည်။ အီစွတ်က ပြတင်းပေါက်ဖက်သို့ လှည့်ကာ တစောင်မကျတကျလေး ရပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက ပြတင်း ပေါက်ဝမှနေ၍ အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်ရင်း သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက ပို၍ တင်းပြောင်တောင်မတ်လာသည်။ 

ညွှန့်မောင် သေသေချာချာကြည့်မိသည်။ အီစွတ် သူ့လီးကို ဆီတစ်မျိုးမျိုး သုတ်လိမ်းလာမှန်း သိသာလှသည်။ လီး ကြီးမှာ မဲနက်၍ အခန်းတွင်းမှ မီးချောင်းအလင်းရောင်နှင့် ပြောင်လက်၍နေသည်။ အီစွတ်မျက်လုံးတွေက အခန်းတွင်းသို့ တ စိုက်မတ်မတ်ကြည့်၍နေသည်။အိပ်ခန်းတွင်းတွင်ရှိသည့် သန္တာလတ်ကို ညွှန့်မောင် မမြင်ရချေ။ 

သန္တာလတ် ဘယ်လိုရှိသည် ကို သူသိချင်လာသည်။ ပြတင်းပေါက်ရှေ့သို့ မသွားဘဲ အခန်းထဲသို့ မြင်နိုင်မည့်နည်းလမ်းကို သူစဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သူ ရောက်နေရာ အရှေ့ဖက်နားရှိ ရေစင်ပေါ်သို့ တက်သည့်လှေကားအတိုင်း ညွှန့်မောင် တက်လာခဲ့သည်။ ရေစင်ပေါ်ထိ မ တက်တော့ဘဲ လှေကားတဝက်လောက်တွင် ညွှန့်မောင် ရပ်လိုက်သည်။ မြင်ရပါပြီ။ 

အိပ်ခန်းထဲမှ သန္တာလတ်ကို မြင်လိုက်ရ ပါပြီ။ သန္တာလတ်က ခြေရင်းဖက်ရှိ ကုတင်တိုင်တစ်ခုကို ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအလျားလိုက် ကပ်ထောင်၍ ကိုယ်ကို ခပ်လျှော လျှောလေးမှီကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် အီစွတ်ဖက်သို့လှည့်၍ ထိုင်နေသည်။သန္တာလတ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမရှိဘဲ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ရင် စေ့အင်္ကျီလေး၏ ရင်ဘတ်ရှိ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ထားကာ နို့အုံနှစ်လုံးက အထင်းသားပေါ်ထွက်၍နေသည်။

ခပ် လျှောလျှောမှီ၍ ထိုင်ရင်း ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထားပြီး သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တွင်ရှိ၍နေသည်။ ပြီးတော့ သူမလက်က တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသဖြင့် ညွှန့်မောင် သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ညွှန့်မောင် သိ လိုက်ပါပြီ။ 

သန္တာလတ်၏ ပေါင်ကြားထဲမှ လက်ကကိုင်ထားတာက ရာဘာလီးအတုဖြစ်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။သူမ၏ မျက်လုံးတွေက အီစွတ်ကို စိုက်၍ကြည့်နေသည်။ အထူးသဖြင့် အီ စွတ်၏ တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့်လီးကြီးကိုဖြစ်သည်။စောက်ပတ်ထဲသို့ ရာဘာလီးအတုကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေရင်း ကျန်သော သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဟင်းလင်းပေါ်နေသော သူမ၏ နို့အုံနှစ် လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဆုတ်ချေ၍ပေးနေသည်။ 

နို့သီးလေးတွေကိုလည်း သူမဘာသာ လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ညှပ် ပြီး ပွတ်လှည့်ပေးသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးတွင် ချွေးစေးလေးတွေ ပျံ၍နေသည်။ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ အိုလျက် ငိုချင်သလို မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေပုံမှာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို သေသေချာ ချာကြည့်လိုက်ရသည်နှင့် ညွှန့်မောင်၏ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရလေ သည်။

အီစွတ်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်လျက်က တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးမဲမဲကြီးကို တငေါက်ငေါက်ဖြစ်အောင် လုပ်ပြလိုက် လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်၍ လီးကို အရင်းထိ ဖြဲပြလိုက်ဖြင့် လုပ်ပြသည်။ 

ထိုအခါမျိုး တွင် သန္တာလတ်မှာ နောက်သို့မှီထားသောသူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ရှေ့သို့ ဟပ်ကနဲ ကြွလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဟလျက် မျက် တောင်မခတ် လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်ကာ လက်တစ်ဖြင့် ကိုင်ထားသော ရာဘာလီးကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးပစ်လိုက် လေသည်။

လက်တစ်ဖက်နှင့်နို့တွေကိုနယ်ရင်း ရာဘာလီးတုကို ကိုင်ထားသော လက်က ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်လုံးတွေက တချက်တချက် စင်းစင်းကျသွားသည်။လီးကို အရင်းထိဖြဲထားသော အီစွတ်က လည်း သူ့လက်ကို မလွှတ်တော့ဘဲ လီးကြီးကို ဖြဲမြဲတိုင်း ဖြဲပြထားသည်။ 

သန္တာလတ်အားမလိုအားမရဖြင့်နောက်သို့မှီထားသည့်ကိုယ်လုံးလေးမှာကြွ၍လာပြီး ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ရာဘာလီး တုဖြင့် အားရပါးရကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မကြာမီမှာပင် သန္တာလတ်မှာ ခါးလေးဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ စေ့လိုက်ခွာလိုက်ဖြစ်သွားရလေသည်။ ညွှန့်မောင် ရေစင်လှေကားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းလာ သည်။ ပြီးတော့ စောစောက သူကြည့်နေခဲ့သော ပန်းရုံလေးထဲဝင်ကာ ဆက်၍ ကြည့်နေသည်။

အီစွတ်က သစ်သားခုံပေါ်မှ အောက်သို့ဆင်း၍ ရပ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ် ပြတင်းပေါက်ဝသို့ ရောက်၍လာသည်။ အပြင်မှရပ်နေသော အီစွတ်၏ကိုယ်လုံးကို သန္တာလတ်က လှမ်း၍ဖက်လိုက်သကဲ့သို့ အီစွတ်ကလည်းသန္တာလတ်ကို ဖက်သည်။ ဖက်တာမှ အတင်းကို ကြုံး၍ ဖက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ မျက်လုံးလေးတွေကို မှိတ်၍ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျုံ့၍နေရသည်။ 

ခဏတာ အားရပါးရဖက်ထားပြီး တော့မှ လူချင်းခွာလိုက်ကာ အီစွတ်က သူ၏အဝတ်အစားများနှင့် သစ်သားခုံလေးကို ကိုင်၍ထွက်ခွာသွားသလို သန္တာလတ် ကလည်း အီစွတ်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးတွေကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အတွင်းမှလိုက်ကာလေးကို ဆွဲ၍ကာလိုက်လေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စပြီးသွားကြပြီ။ 

မပြီးသေးသည်မှာ ညွှန့်မောင် ဖြစ်သည်။ ပုဆိုးအတွင်းမှ မတ်၍တောင်နေသော လီးကြီးက ပြန်၍ကျမသွားသည့်အပြင် တဆတ်ဆတ်ဖြင့် ခုန်၍နေသေးသည်။ ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချရင်း စေ့ထားသော မီးဖိုချောင်တံခါးကို ဖွင့်၍ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လျှောက်လာရင်း အကြံတစ်ခုရသွားကာ ရွှေမိ၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက် ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသံအုပ်၍ခေါက်လိုက်သည်။ အနည်းငယ်မျှ ကြာသွားတော့မှ အခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်။

" ဟင်….အကို…လာ…ဝင်…"

ညွှန့်မောင် အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ ရွှေမိက တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။

" ဘာလဲ….လုပ်မလို့လား."

ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆွဲလှုပ်၍ မျက်နှာလေးမော့၍ ရယ်ကြဲကြဲလေး မေးသည်။ ညွှန့်မောင် ပါးစပ်နှင့် မဖြေပါ။ ရွှေမိကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းသည်။ ထိုအခါ ရွှေမိ၏ ချက်အောက်သို့ လာ၍ ထောက်သော ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ရွှေမိ၏ အမေးကို အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ 

" အကို…နေအုံး.."

ရွှေမိက အတန်ငယ်ရုန်းဖယ်လိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

" ဘာလဲ ရွှေမိ…"

" အကို့ကိုတော့ အားနာပါတယ်….ကျမ ထဘီ (ရာသီ) တွေ လာနေတယ်….လုပ်လို့မရဘူး.."

" ဟင်….ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…."

ညွှန့်မောင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ပြောသည်။

" စိတ်မပူပါနဲ့ အကို….အကို ကျေနပ်အောင်တော့ ကျမတတ်နိုင်ပါတယ်."

ပြောပြီးသည်နှင့် ရွှေမိက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ နို့အုံကြီး နှစ်လုံး ဖွေးကနဲပေါ်လာသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က လှမ်း၍ကိုင်သည်။ ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ 

" လာ အကို…"

ပြောလည်းပြော ရွှေမိက အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ ထိုအခါ ညွှန့်မောင်က ကုတင်ပေါ်လှမ်း တက်လိုက်ပြီး ရွှေမိ၏ ဘေးတွင် ဒူးထောက်၍ ငုံ့ကာ ရွှေမိ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး အားရပါးရ စို့လေတော့ သည်။ ရွှေမိ၏ လက်တစ်ဖက်က ညွှန့်မောင်၏ ဗိုက်အောက်သို့ရောက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်လေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ် ကာ ဂွင်းတိုက်၍ပေးသည်။

နို့နှစ်လုံးကို စို့နေရာမှ ညွှန့်မောင်က တစ်ချက် တစ်ချက် ရွှေမိ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ လှမ်း၍ နမ်းလိုက်သေး သည်။ ရွှေမိကလည်း လီးတန်ကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးထဲသို့ ဂွေးအုကြီးကို ထည့်ပြီး ပွတ်ပေး သည်။ ဖွဖွလေး ဆုတ်ပေးသည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံတွေ တရှုးရှုးဖြစ်၍လာသည်။ 

" အကို ပက်လက်လှဲလိုက်…."

ညွှန့်မောင်က အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှဲချလိုက်တော့ ရွှေမိက ဘေးမှနေ၍ ငုံ့ကာ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းနိုင်သလောက် သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့်လီးချောင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာစုပ်ပေးသည်။

" အား.အားအီး….အူး…"

ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ရွှေမိက လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေရုံမျှမက ပါးစပ်တွင်းတွင် သူမ ၏လျှာ လေးဖြင့်လည်း လီးဒစ်ကြီးကို လှည့်ပတ်၍ ယက်နေသေးသည်။ ယောက်ျားရင့်မကြီးဖြစ်လျက် ညွှန့်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး တ ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။

" အီး…အား…အူး…အိုး…အား….အား…."

ညွှန့်မောင် ဖင်ကြီးကြွတက်လာသည်။ ရွှေမိကသူမ၏ပါးစပ်ထဲမှလီးကြီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသောလီးကြီးကိုလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကာခပ်သွက်သွက်ကြီးဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်။

" အိုး…အိုး…အား….အင်း.."

တခဏအတွင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ သုတ်ရည်များမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်း၍ထွက်လာခိုက် လက်မှလီးကို ဆက်၍ ခပ်သွက်သွက်ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ရွှေမိမှာ ဘေးမှနေ၍ ညွှန့်မောင်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရနမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။ အိပ်ယာထ ရေချိုးသော အလေ့အကျင့်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်မှာ ရေချိုးခန်းရှိသော မီးဖိုချောင်ဖက်သို့ ဝင်၍အလာ ထူး ထူးဆန်းဆန်းမြင်ကွင်းတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ အဝင်မှာပင် ညွှန့်မောင် ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။

သူ ကြည့်နေသော အရာကတော့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူပွပွလေးကိုဝတ်ကာ အောက်ကထဘီအနက်ရောင်လေးကို တိုတိုလေး ဝတ်ပြီး နောက်တွင်စုစည်းထားသော ဆံပင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍ ခေါက်တင်ပြီး ဆံညှပ်နှင့်ညှပ်ထားကာ သူ့ကိုကျောပေး ၍ ချက်ပြုတ်နေသော သန္တာလတ် ပင်ဖြစ်လေသည်။ 

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် တစ်ခါဘူးမျှ သန္တာလတ် ချက်ပြုတ်နေသည်ကို မတွေ့ဖူးသည့်အပြင် ထဘီတိုတိုလေးနှင့် နောက်ကျောမှမြင်နေရသော သန္တာလတ်၏ အလှကလည်း ကျော့ရှင်းသပ်ရပ်၍ နေသည်။ ထဘီတိုတိုလေးဝတ်ထားသဖြင့် ခြေသလုံးသားလေးက ဝင်းနေသလို ဆံပင်ကိုအပေါ်သို့ လှန်၍ညှပ်ထားသဖြင့် ဂုတ်ပိုးသားလေးကလည်း ဝင်း၍နေသည်။ တဖန် ထဘီတိုတိုလေးကို တင်းတင်းလေးဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် သူမ၏ ဝိုင်းစက်မို့ ဖောင်းနေသော တင်သားတွေက တစ်ရစ်ပေါ်လွင်၍နေသည်။

" ဟေ့…ဘာကြည့်နေတာလဲ….လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာဘဲ…ဟင်း…ဟင်း…အကို ညွှန့်မောင်ကြီးနော်….အခုတ လော တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်…."

သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ သူရှိနေတာကို သိနေသည်။ မိန်းမတွေ အာရုံခံစားမှုက ယောက်ျားတွေထက် ပို၍ထက်သည် ဆိုသည်မှာ မှန်နေသည်။ ဒါ့အပြင် အခုတလောတမျိုးဖြစ်နေတာက သန္တာလတ်ဖြစ်သည်။ ဒါကို ညွှန့်မောင်ကပဲ တမျိုးဖြစ်နေ ပြန်သတဲ့။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ မိန်းမတွေဟု ညွှန့်မောင် တွေးလိုက်သည်။ ဗြုံးကနဲတော့ ညွှန့်မောင် ရှက်သွားပြီး မျက်နှာရဲသွားသည်။ ပြီးတော့မှ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး သန္တာလတ်အနီးသို့ လျှောက်၍လာကာ သူမ၏ နောက်နားတွင် ရပ်လိုက်သည်။ 

" မမလေး ထမင်းဟင်းချက်တာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးလို့ပါ…နောက်ပြီး…ရွှေမိ ဒီမနက် ရွာပြန်သွားတယ်လေ…"

" ကဲ ဆက်ပြောပါအုံး….နောက်ပြီး ဘာဖြစ်လဲ…."

" မမလေးကို နောက်ကနေကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး လှလာသလားလို့…"

ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် ရွတ်ပြီ။

" ဟင်း…ဟင်း…ဒီမှာ သူကြိုက်တဲ့ ကြက်သားနဲ့ ဘူးသီး ကာလသားချက် ချက်ထားပါတယ်နော်….ပြီးတော့ စားပွဲ ပေါ်မှာလည်း သူကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်နဲ့ ကော်ဖီအိုး အဆင်သင့်ရှိပါတယ်…ရေချိုးပြီး စားတော်မူပါနော်..."

ချောချောလှလှ မွှေးမွှေးပျံ့ပျံ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က အနားတွင်ရပ်လျက်က သူ့ကို ရင်းရင်းနှီးနှီးသူငယ် ချင်း ပမာ ပြောဆိုဆက်ဆံနေတော့ ညွှန့်မောင် ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိတာ အမှန်ပါ။ 

" ကဲ….ရေသွားချိုးတော့လေ…."

ညွှန့်မောင် ကလေးတစ်ယောက်ပမာ ချက်ချင်းရေချိုးခန်းရှေ့သို့ လှည့်ထွက်လာပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက် သည်။

" အော်…အကို…ဒီနေ့ ဆိုင်သွားစရာရှိတယ်….ညီမ ဘာသာ ကားမောင်းသွားမယ်….ထမင်းချိုင့်လည်း ထည့်သွား မယ်….အကို အိမ်စောင့်….အိမ်မှာ စားလိုက် အိပ်လိုက်နဲ့ အားမွေးထား…"

မီးဖိုပေါ်မှ ဟင်းအိုးကိုချရင်း သန္တာလတ်က လှမ်း၍ပြောသည်။

“ အကို” တဲ့ ။

“ ညီမ” တဲ့ ။

ပေါ်တင်ကြီး အသုံးအနှုန်း တွေက ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်။

" ဟိတ်.ဘာကြည့်နေတာလဲ….ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်တော့လေ…."

သန္တာလတ်က နောက်သလို ပြောင်သလိုဖြင့် လက်ညှိုးလေးထိုးကာ သူ့ကိုပြောလိုက်တော့ ညွှန့်မောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်ကာ ရေချိုးနေလိုက်တော့သည်။ 

ညကျလျှင် တိုက်ကြီးတစ်လုံးထဲ၌ သူနှင့် သန္တာလတ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေ အိပ်နေရမည့် အရေးကို တွေး၍ ညွှန့်မောင်မှာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်၍နေသည်။ ညနေငါးနာရီလောက်တွင် သန္တာလတ် အိမ်သို့ ပြန်လာသည်။အကို တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေပြီလား..ညီမလည်း စောစောပြန်လာချင်တာ ပေးလေ.သန္တာလတ် လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်နှင့် အထုတ်တွေကို လှမ်း၍ယူသည်။သန္တာလတ်က ထမင်းချိုင့်ကိုပဲ လှမ်း၍ပေး သည်။ 

" အော်…အကို…ကားက ဆီသိပ်မလိုက်ချင်ဘူး….အရင်လုပ်နေကျ ဝပ်ရှော့က ည(၉)နာရီထိ ဖွင့်တယ်မဟုတ်လား. …သွားလုပ်ပေးပါအုံး….ရော့ ကားသော့နဲ့ ပိုက်ဆံ…."

သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင် ဆွဲယူထားသော လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်ကို ပြန်၍ယူပြီး သူမ၏လက်ထဲမှ ကားသော့နှင့် ငွေ စက္ကူတစ်ထပ်ကို လှမ်းပေးသည်။ ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ် လှမ်းပေးသည်တို့ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

" အော်…အကို ပြန်လာရင် အကို့ကို ပြစရာတစ်ခု ရှိတယ် သိလား…"

" ဘာလဲ….အခုပြပါလား…."

" ဟွန်း….သွားမှာ သွားစမ်းပါ….ပြန်လာတော့ သိရမှာပေါ့…."

ညွှန့်မောင် လှည့်၍ထွက်ခဲ့သည်။ သန္တာလတ်ကတော့ အိမ်မှာ သူနှင့်နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်ဟူသောအတွေးဖြင့် အနေရဲ အပြောရဲဖြင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ ဆက်၍ဘယ်လိုစခန်းသွားရမည်လဲဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်မောင်မှာ ရင်လေးစွာဖြင့် သက်ပြင်းမကြာခဏချနေရလေတော့သည်။ ညွှန့်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီရှိပြီ။ အိမ်ရှေ့တံခါးတွင် သော့တန်းလန်းနှင့်ဖြစ်၍ ဖွင့်ပြီးဝင်ခဲ့သည်။သန္တာလတ်၏ အခန်းထဲတွင် မီးလင်းနေသေးသဖြင့် သန္တာလတ်မှာ အိပ်သေးပုံမရချေ။

သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး ညွှန့်မောင် အဝတ်အစားတွေ လဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာသဖြင့် စီးကရက်တစ်လိပ်မီးညှိပြီး အခန်းထဲတွင်ပင် သောက်နေလိုက်သည်။ တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ် ၍နေသည်။ 

ဤအိမ်ထဲတွင် သူနှင့် သန္တာလတ်တို့နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့်အတွေးက ညွှန့်မောင်ကို ခြောက်လှန့်၍ နေသည်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း သူတွေ့ကြုံခဲ့ရ၊ တွေ့မြင်ခဲ့ရသည့် သန္တာလတ်နှင့် ပတ်သက်သည့်ကိစ္စတွေကိုလည်း ညွှန့်မောင် ပြန်၍တွေးမိနေသည်။ မတည်ငြိမ်သောစိတ်ကြောင့် သူသောက်နေသော စီးက ရက်မှာ အကုန်မြန်သွားသည်။ အစီခံသာ ကျန်တော့သည့် စီးကရက်တိုကို ဆေးလိပ်ခွက်ထဲသို့ ထိုးနစ်လိုက်သည်။

" အကိုရေ…အကို…ညီမဆီလာပါအုံး….ဒီမှာ ပြစရာရှိလို့.."

လှမ်းခေါ်လိုက်သော သန္တာလတ်၏ အသံစာစာလေးကြောင့် ညွှန့်မောင်မှာ လေးပင်သောခြေလှမ်းများဖြင့် သူ၏ အိပ် ခန်းထဲမှထွက်၍ သန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်၍လာသည်။ သူမ၏ အိပ်ခန်းမှာ တံခါးဖွင့်၍ထားသည်။ အိပ်ခန်းဝ ရောက်၍ လှမ်းဝင်လိုက်လျှင်ပင် ညွှန့်မောင်မှာ သင်းပျံ့သောမွှေးရနံ့များနှင့်အတူ သန္တာလတ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိလိုက် သည်။ 

အဝါရောင်ဂါဝန်ပါးပါးလေးကို တထပ်တည်းဝတ်ထားသော သန္တာလတ်မှာ မီးရောင်ကို ကျောပေး၍ ရပ်နေသည်။ သူမ ၏ အတွင်းအင်္ဂါအစုံကထင်းလင်းလျက်လှပလွန်းသော ပန်းပုရုပ်လေးပမာ ညွှန့်မောင်ကို ဖမ်းစားလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ်ကို ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ရမက်တွေလွှမ်းနေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် သန္တာလတ်ကလည်း သူ့ကို တုန့်ပြန်၍ကြည့်နေသည်။

ခဏနေတော့မှ သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်သည်။ 

" လာ အကို….ပြစရာရှိလို့…"

အသံကို တမင်တိုး၍ပြောကြောင်း သိသာလှသည်။ ညွှန့်မောင်မှာ အခန်းထဲသို့ဆက်၍ဝင်လာပြီး ကုတင်ခြေ ရင်း အနားတွင် ရပ်နေသော သန္တာလတ်၏ ရှေ့တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ သန္တာလတ်ဆီမှ မခွာပေ။ ညွှန့်မောင် အနားသို့ရောက်လာသည်နှင့် ကုတင်ခြေရင်းတွင် တင်ထားသော သူမ၏ စကပ်အညိုရောင်လေးကို ဆွဲ ယူကာ ညွှန့်မောင်ဖက်သို့ ပြုံး၍လှည့်လိုက်သည်။

" အကို….ဒီမှာကြည့်စမ်း…."

ညွှန့်မောင် ကြည့်လိုက်သည်။ အညိုရောင်စကပ်လေး၏ ပိတ်သားလေးတွေမှာ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ကော်နှင့်ကပ် ထားသလို လေးငါးနေရာ၌ ကပ်၍နေသည်။ ညွှန့်မောင် မစဉ်းစားတတ်။ ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။ သူ့ကို အကဲခတ်သလို ကြည့်နေ သော သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။

" ဘာအခုမှ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲ…."

ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်ထုရင်း အားမလိုအားမရပြောသည်။

" အကိုလေ….ဟိုတစ်နေ့ညက အခန်းဝမှာ လာပြီး သောင်းကျန်းသွားတာ….အဲဒါ အဲဒီ စကပ်လေးနဲ့ ညီမသုတ်ထား တာဟွန်း ဘာမှန်းလဲမသိဘူး….ဝင်လာရင် ရရဲ့သားနဲ့..."

နောက်ဆုံးစကားကိုတော့ သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ပြီးပြောသည်။ 

" အကိုကတော့ တကယ်ပါပဲ….ဟွန်း.."

လက်ထဲက စကပ်လေးကို ကုတင်ခြေရင်းသို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေသော သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးအား ညွှန့်မောင်၏ ရှေ့ဖက်နှင့် ရင်ဘတ်အုံကြီးတို့ကို ပွတ်သပ်လှည့်ပတ်၍ပြောသည်။ ညွှန့်မောင် သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားသည်။ သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍နမ်းသည်။ 

သူ့ကို တစ် ကိုယ်လုံးထိတွေ့လျက်ရှိသည့် သန္တာလတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လုံးလေးက ဂါဝန်ပါးလေးတစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသဖြင့်ပကတိ အသားနှင့် ထိတွေ့နေသလို ထိတွေ့ခံစားနေရသည့်အပြင် သန္တာလတ်ကလည်း မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ မျက်နှာလေးကို မော့ပြီး အနမ်းခံသည်။ 

ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းသူမ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနှစ်ခုက ဟ၍ လာသည်။ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်း အစုံက သန္တာလတ်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံ့၍ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ခြေဖျားလေးထောက်ကာမြင့်တက်လာရင်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကလည်း ညွှန့်မောင်ကိုအတင်းကြုံး၍ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချိုမြိန်သော သူမ၏ တုန့်ပြန် အနမ်းက ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် သူမကို လွှတ်မပေးချင်အောင် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ 

ညွှန့်မောင်၏ လက်တွေက သန္တာလတ်၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပေါ်တွင် ရွေ့လျားပြေးလွှား၍နေသည်။ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားအစုံမှ သည် ပုခုံးလုံးလုံးလေးတွေအထိတိုင်အောင် စုန်ဆန်ရွေ့လျား ၍နေသည်။ 

တဖြည်းဖြည်း သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်များမှာ တရှိန်ရှိန်မြင့်တက်လာကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးက ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး ဆီသို့ ပြေးကပ်လိုက်သည်။ မောလိုက်တာ အကိုရယ်…တအားကုန် ပြေးလိုက်ရသလိုပဲ..ညွှန့်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားသော သန္တာလတ်၏ လက်ကလေးတွေက ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ဖက်တွယ်၍ထားသည်။

" ကို. ဟင်….လာ ကိုရယ်….တို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာဟာ…."

သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ပြီး သန္တာလတ်က ကုတင်ဘေးသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် ရပ်လိုက် သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ပါးတစ်ဖက်ကို ဖိကပ်၍ နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည့် လက်အစုံကို ဖယ်ရှားလိုက် သည်။ ပြီးလျှင် သူမက ကိုယ်ပေါ်ရှိ ဂါဝန်ပါးလေးကို လျှောကနဲ ချွတ်ချလိုက်သည်။ 

" ကို….ညီမ လှလားဟင်…"

" အင်း…."

ညွှန့်မောင်က ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် ပြောရင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမ ရဆွဲဖက်လိုက်ပြန်သည်။ 

" နေအုံးလေ ကိုရယ်….ကို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးအုံးမယ်…"

ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် အသိဉာဏ်ကင်းမဲ့သော စက်ရုပ်ပမာဖြစ်နေချေပြီ။ သူဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီကြယ် သီး လေးတွေကို တထောက်ထောက်ဖြုတ်နေသော သန္တာလတ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို တို့ထိပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ညွှန့်မောင် အင်္ကျီကျွတ်သွားပြီ။ ခါးမှပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ငုံ့ကြည့်သည်။ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတောင့်တင်းလှသော ညွှန့်မောင်၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ အသဲနှလုံးကို ထိုးဆွလိုက်သလို လီးကြီးကို မြင်ပြီး ရင်ထဲတွင် ငြိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ သည်။ 

" လာ ကိုရယ်….ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်လား…"

ညွှန့်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ရင်း သန္တာလတ်က ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ လှဲချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က လည်း သူမ၏ ဘေးတွင် လက်ထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်သည်။

" ဟင့်ကွယ်….အဲလိုကြီး ကြည့်နေတော့မှာလား…."

ဆီးစပ်မှ အမွှေးမဲလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကိုငုံ့၍စို့သည်။သူ့လက်ကသူမ၏ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကိုစုန်ဆန်ပွတ်နေရင်း စောက်ဖုတ်လေးပေါ်ရောက်၍သွားသည်။

သန္တာလတ် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။ မာမာလေးတင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိုစွတ်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ် ခုကို အသာလေးဖြဲကာ အစေ့လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ အစေ့လေးက မာ၍တောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည်။ 

သန္တာလတ် မျက်လုံးနှစ်လုံးမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ကိုက်ထားသည်။ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်စဉ် နို့စို့ပေးနေ သော အာရုံက ပျက်၍စုပ်အားက လျော့သွားသောကြောင့် သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ခေါင်းကို အသာလေးဖိ၍ ချပေး သည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံက နှစ်ယောက်ထဲရှိသောအခန်းတွင်းဝယ် တဖြေးဖြေးကျယ်၍လာသည်။ 

စောက်ပတ်ကို နှိုက်၍ စောက်စေ့လေးကို ထိထိနေသဖြင့် စောက်ရည်တို့က တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာကြသည်။ လိုးတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လျက် ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ရင်သားအစုံဆီမှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကိုအကြွ သန္တာလတ်က သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်၍ လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်စီးမှနေရာယူကာ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် အတင်းဖိ၍ စုပ်သည်။

ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် ပွတ်၍ ပေးသည်။ သန္တာလတ်၏ လျှာ က ညွှန့်မောင်၏ ပါးစပ်တွင်းဝယ် မွှေနှောက်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖြုတ်ကာ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ကာ သန္တာလတ်က သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကိုကြွ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ ညွှန့်မောင်၏လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ဖင်သားအစုံကို ကြွကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီး တဖြေးဖြေးထိုင်ချသည်။

" အ….အ…အင်း…"

တုတ်ခိုင်လွန်းသောလီးက ထစ်ထစ်နေသဖြင့် အံလေးကိုကြိတ်၍ အားဖြင့် ဖိဖိချသည်။

" ဗြစ်….ဗြစ်…အ…အင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….အဟင်း…"

စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သွားသည်နှင့် ထပ်၍ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ဖြောင့်ကာ တဆုံးဝင်သွား သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ် လက်လေးနှစ်ဖက်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်သည်။ဗြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်.သန္တာလတ်က သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်၍ ဆောင့်၍အချ ညွှန့်မောင်ကလည်း အောက်မှနေ၍ ပြန်ကော့၍ ဆောင့် ပေးသည်။ 

" ပလွတ်….စွပ်….စွပ်….အင်း..ဟင်း…ကို…"

" အင်း…ကောင်းလားဟင်….ကောင်းတယ် လတ်ရယ်….ဆောင့်….ဆောင့်…".

သန္တာလတ် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်နေရာမှ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်၍လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်လာသော အရည်ကြည်တွေက လီးအရင်းရှိ လမွှေးတွေပေါ်ကိုပင် ရွှဲနစ်၍နေသည်။ ခဏအကြာခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်နေရာမှ သန္တာလတ်၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ နှေး၍လာသည်။

" ပြွတ်..ပလွတ်….ဖွတ်…စွပ်….စွပ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ကို…လုပ်ပေးအုံးကွာ….လတ်…."

မောပြီမောသံလေးနှင့် ပြောလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ဘေးသို့လှမ်းဆင်းလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ထွက်သွား သော လီးတန်ကြီးက အရည်များပေပွလျက် ကျန်ခဲ့သည်ကိုသန္တာလတ်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။ 

ညွှန့်မောင် ထလိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေး၍ရင်ဘတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက် ပြီး သူက ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝသို့ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းသည်။ 

" ပြွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…."

သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။သန္တာလတ်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူမက တစ်တီတူးလေးလို ခြေထောက်လေးတွေကို ညွှန့်မောင်တွန်းတင်ထားသည့်အတိုင်းထားလိုက်သည်။ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့ နှစ်လုံးကို ဘေးမှပတ်၍ ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်မှ ပုခက်လွှဲသလို ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

" ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်..ဖွတ်…ဗြစ်…စွပ်…စွပ်….အင်း…ဟင်း….ကို….အားနည်းနည်းထည့်အုံး….ဟင်း…ဟင်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဒုတ်..ပြွတ်…ပြွတ်.အား…အား…ကောင်းလိုက်တာ….ကိုရယ်….နို့ကို နာနာကိုင်စမ်းပါ..အင်း…ဟုတ်ပြီ….ပြင်းပြင်းဆောင့်…ဆောင့် ….အ….ပြွတ်….ဒုတ်…ဗြွတ်…ပြွတ်….စွတ်…ဖွတ်….ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပြီ…."

သန္တာလတ်မှာ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်ပြီး အားမလိုအားမရနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် ကြားမှမပီမသနှင့် ပြောသည်။

" ပြွတ်.စွတ်…ပြွတ်…အင်း…ကို..အင်း…ဟင်း…ဟင်း.လတ်…ပြီးချင်ပြီ…ဆောင့်..ဆောင့်.အား.အမလေးအား.အိုး….အီး…."

ညွှန့်မောင်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အတင်းညှစ်၍ ဆွဲကာ အားသွန်၍ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ စောက် ခေါင်းထဲက ရှီးကနဲသုတ်ရည်များပန်းထွက်ခိုက် ညွှန့်မောင်မှာလည်း (၁၀)ချက်မျှ အံကြိတ်၍ ဆောင့်လိုက်ပြီးသုတ်ရည်များ ကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ 

အထဲတွင် ပြည့်လျှံသွားသော နှစ်ယောက်စလုံး၏ သုတ်ရည်များက စောက်ပတ်ဝကို လီး တုတ်တုတ်ကြီးကအပြည့်အကြပ် ပိတ်ဆို့ထားသည့်ကြားမှပင် အပြင်သို့ တစိမ့်စိမ့် စီးထွက်လာကြလေတော့သည်။ 

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၂ )

ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

ကိုမင်းကလည်း ချိုချိုသွယ်၏ခါးအောက်ပိုင်းကို ထမီတစ်ကွင်းလုံးပင့်လှန်တင်၍ စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းများနှင့် ထိုးဆွဆောင့်ပေးရင်း လဲ့ယမင်းစကပ်ကိုလည်း လှန်တင်လိုက်ရာက သူမ၏ စောက်ပတ်ကလေးကို ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်လေသည်။

"အ …  အမေ့ … မမ ရယ် …အိ အီး  … ဟင့် ဟင့် "

"ယ … ယမင်း  … ဘာ … ဘာလဲ ဟင် "

"မမ လူကြီး ယမင်း  စ  စပတ် ကို … ယက်  … ယက်နေပြီ မမ ရဲ့…  ဟင့် ဟင့် "

"ဟင်း  …နင် နင် ပဲ … ပေးယက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား စောက် ကောင်မလေး … ဟွန်းး "

"သွား ဘာမှန်းလဲ မသိ  ဘူး…  မမ ကလဲ …  အား   အ အ …  ယား  …တယ်  ဟင့် … အို … အင့်  … အင်း ဟင့်  "

"မမလည်း အရည်တွေ တော်တော်ထွက်နေပြီ ယမင်း  … ငါတို့  အခန်းထဲသွားကြစို့ "

"…… …… "

လဲ့ယမင်း စကားပြန်မပြောနိုင်သေး။ ကိုမင်း အသည်းအသန်မှုတ်ပေးနေတာမို့ လူက လှုပ်ရှားလို့ မရသလိုတောင် ဖြစ်နေပြီ။

"မောင် … "

"ဘာလဲ ဟင် သွယ် "

"လူမြင်လို့ မကောင်းဘူး မောင်ရယ် … အခန်းထဲသွားရအောင် သူ့ကိုပါ မောင်ပဲ …အခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့တော့ "

ချိုချိုသွယ် လူးလဲ ကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး ထမီစလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်စွန်တောင်ဆွဲ၍ ထမီမနိုင်ပုဝါမနိုင်ဆိုသလို အိပ်ခန်းထဲ အပြေးတစ်ပိုင်းဝင်သွားလိုက်သည်။

ကိုမင်းလည်း လဲ့ယမင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို လှဲအိပ်ရက်သားပင် ပွေ့ချီယူလိုက်ရာက ချိုချိုသွယ်အနောက်ကနေပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲကို ထပ်ချပ်မကွာပင် လိုက်ဝင် လာခဲ့ပေတော့သည်။

အိပ်ခန်းထဲမှာ ချိုချိုသွယ်ကို ထမီမပါ ဗလာကိုယ်ထည်း လဲလျှောင်းအိပ်စက်နေလျှက်ရှိတာကို တွေ့ရလေသည်။ လဲ့ယမင်းကို သူမနဘေးမှာအသာချလိုက်ပြီး ကိုမင်း ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။

သူ့လီးကြီးကား မချောနှစ်ယောက်စောက်ပတ်နံ့ကို ရရှိလေသဖြင့် မမှုတ်ဘဲနှင့်တောင် အစွမ်းကုန်တောင်မတ် ထကြွနေလျှက်ရှိလေပြီ။

ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ်ကို စိတ်မကွက်စေလို၍ သူမကိုဦးစားပေးပြီးကိုင်သည်။ ချိုချိုသွယ်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး သူမပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို သူ့မျက်နှာအပ်ကာ ကုန်း၍နမ်းစုပ်ပေးလိုက်ရင်း လျှာနှင့် လိုက်လံယက်ဆွပေးသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးကို လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာ သပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးကို လျှာထိုး၍ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက်ကာ စောက်စိကလေးကိုပါ ပါးစပ်နှင့်ငုံ၍ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ဆွဲ ကိုက်ကစားပေးသည်။

ချိုချိုသွယ့်စောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေ ဒလဟောကြီး စီးဆင်းကျလာခဲ့ရချေပြီ။

တစ်ဖက်ကလည်း သူ၏လီးကြီးမှာ လဲ့ယမင်း၏မျက်နှာနှင့်တည့်တည့် သူမနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ၏အရှေ့မှာ တရစ်ဝဲဝဲရှိနေသည်ဖြစ်ရာ လဲ့ယမင်းလည်း စိတ်ထဲက မရိုးမရွဖြစ်လာရပြီး ကိုမင်းအပြောကိုတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ၏ လဒစ်ပြဲကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲယူလိုက်ရင်း လီးကြီးအားသူမ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ပြွတ်ကနဲနေအောင် စုပ်၍ နမ်းပစ်လိုက်မိပါလေတော့၏။

လဲ့ယမင်းပါးစပ်ထဲမှာ ကိုမင်းလီးက မဆန့်မပြဲကြီးတောင်ဖြစ်နေပေသည်။ သူမက လျှာကလေးကို တစ်လစ်ထုတ်ပြီး ကိုမင်းလီးဒစ်ခေါင်းကြီးကိုဝေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်၍ ယက်ဆွပေးနေပါသည်။ လဒစ်ကြီးကား နီရဲတောင်မတ်နေပြီဖြစ်၍ သူမနမ်းစုပ်မှုအောက်မှာ ဒစ်ကြီးပြူးထွက်လာကာ ပို၍ပင် ကြီးထွားလာသလိုတောင် ထင်မှတ်ရလေသည်။

လဲ့ယမင်း သူ့လီးကြီးကို မင်သက်စွာငေးကြည့်ရင်း တံတွေးအကြိမ်ကြိမ် မျိုချနေမိလေသည်။

"တော်ပြီ … လိုးရအောင် … သွယ်ရေ "

လဲ့ယမင်းကို ပြောသယောင်နှင့် ချိုချိုသွယ်ကိုပါ တစ်ဆက်တည်း အသိပေးပြောကြားလိုက်ပြီး ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ့် ကိုယ်လုံးကလေးကို နေရာပြင်ပေးလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါသည်။

ချိုချိုသွယ် ကိုမင်းအရှေ့မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားကြီးဖြစ်ကာ စောက်ပတ်ကိုဖြဲပေးထားသလိုဖြစ်နေပေသည်။ ကိုမင်းက သူ့လီးဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ဗြုန်းဆို မပြောမဆိုဆောင့်ချလိုက်ရာ လီးထိပ်ကြီးက သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲကို စွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး ကျွံနစ်ဝင်သွားရပြီး လီးတစ်ဆုံးအထိရောက်ရှိသွားရလေသည်။

"အ ထိတယ် … မောင်ရယ် တစ်ခါတည်း လိုးချလိုက်တာပဲ ဟင်း အောင့်သွားတာပဲကွာ … လျှော့ လျှေ့ာ့ ပါဦး "

"စွတ် ဖွပ် ဘွပ် …ဘုတ် စွိ ဇွတ်  ဖွပ်ဗွပ် …ဘုတ်  ဖတ် ဗလပ် … စွပ် ဗွပ် "

ကိုမင်း မလျှော့ပါ။ မလျှော့သည့်အပြင် ပိုပြီးတော့တောင် အားပါပါ ဖိဆောင့်ချလိုက်ရင်း ချိုချိုသွယ်ကို ဖင်ဘူးတောင်းပင်ထောင်မတတ် ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင်မြှောက်ပင့်ပြီး ဒူးကောက်ကွေးကို လက်နှစ်ဖက် အားနှင့်ဖိ၍ အပေါ်စီးကနေ တရစပ်ပင်ဆောင့်လိုးချနေပေရာ ချိုချိုသွယ်စကားတောင်မပြောနိုင်ရှာဘဲ တအွန်းအွန်းညည်း၍ ကော့ပျံနေရလေတော့သည်။

သူက ချိုချိုသွယ်ကို လိုးနေချိန်မှာ လဲ့ယမင်းလည်း အနားကပ်လာ၍ ကိုမင်းလည်း သူမခါးလေးကိုဆွဲဖက်ရင်း နို့အုံကလေးကို စို့ပေးကာ အသီးကလေးတွေကို လျှာနှင့်ထိုးယက် ကစားပေးသည်။ သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်ကလေးကိုလည်း လက်နှင့်နှိုက်ပွတ်၍ ဆောင့်ထိုးနှူးဆွပေးလိုက်သေးသည်။ လဲ့ယမင်း ကိုမင်းနှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းကလေးနှင့်ဖိကပ်နမ်းစုပ်နေရာက တအိအိနှင့် သူမနှုတ်ဖျားမှ အသံကလေးများ ထွက်လာရလေသည်။

ကောင်မလေးမှာ စောက်ပတ်အတော်ပင်ရွပြီး တော်တော်ကလေး လိုလားနေပြီဖြစ်မှန်း မေးစရာမလိုဘဲ နှင့်တောင် သိနိုင်နေပါပြီ။

ချိုချိုသွယ် သူ့ကို ကုန်းလိုးပေးနေသော ကိုမင်းကို အောက်ကနေ အသာပွေ့ဖက်ပြီး သူ့နားနားတိုးကပ်၍ လေသံကလေးဖြင့် …

"ကောင်မလေးကို လိုးပေးလိုက်ဦး မောင် "

"ရတယ် သွယ်တစ်ချီပြီးအောင်လိုးပေးမယ်  နောက်မှ သူ့ကိုလိုးတာပေါ့ "

ကိုမင်းက အချိန်မဆွဲဘဲ ခပ်မြန်မြန်တစ်ချီပြီးအောင် အားသွန်၍ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ လီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ်နှင့် အတင်းဝင် အတင်းထွက်ဖြစ်နေပြီး လိုးဆောင့်ချက်များ ကလည်း ပြင်းလွန်လှသဖြင့် ချိုချိုသွယ် ဖင်ကြီးမြောက်ကာကြွကာနှင့် ကော့ပျံနေအောင် အလိုးခံနေရကာ တထွန့်ထွန့် တလွန့်လွန့်လူးရင်း သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေက တဖြစ်ဖြစ်နှင့် ဖျစ်ကာညှစ်ကာ ပန်းလွှတ်ထွက်သွားရလေသည်။

ကိုမင်းက သူ့လီးကို ချိုချိုသွယ်စောက်ပတ်ကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး လဲ့ယမင်းဖက်ကိုလှည့်လိုက်သည်။

"အစ်ကို ဘယ်လို လိုးမလဲ "

လဲ့ယမင်း သူ့လီးကို စိုက်၍ကြည့်လိုက်ရာမှ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

"ပက်လက်ပဲ လိုးမယ် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားထောင်ပြီး စောက်ပတ်ကိုပါ ဖြဲထားပေး ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား "

"အင်း ဖြစ်ပါတယ် နည်းနည်းတော့ လျှော့ဆောင့်ပေးနော် အစ်ကို့လီးကြီးက ဒီလောက်တောင် ကြီးချင်တိုင်း ကြီးနေတာ ဟင့် ဟင့် "

ကိုမင်း ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်ပြီး လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို တေ့၍ တစ်ချက်နှစ်ချက် ထိုးမွှေပေးလိုက်လေသည်။ သူမစောက်ပတ်မှာ အမွှေးအမြင်ခပ်ပါးပါးကလေးသာပေါက်နေတာမို့  ပြောင်ရှင်းကာနေပြီး ဖောင်းမို့တင်းကြွနေကာ အပျိုစင်စောက်ပတ်ကလေးလို့တောင် ပြော၍ရပေသည်။

နှုတ်ခမ်းသားများ အသားပြည့်၍ ထူပြီး အကွဲကြောင်းကလေးက မဟတဟနှင့် စောက်စိကလေးမှာ ပဲကြီးစေ့ အရွယ်ခန့် တော်တော်ကလေးကြီးနေကာ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုနေတာကို တွေ့ရသည်။

သူ့လဒစ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ထင်သလောက်တစ်ကြပ်မနေဘဲ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပင် တိုးနစ်ဝင်သွားပြီး လီးတဝက်လောက်ရောက်တော့မှ ရှေ့ဆက်မတိုးတော့ဘဲ တစ်ခုခု ခံ၍နေသလို တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်ကာနေပေသည်။

ကိုမင်း ရသလောက်အနေအထားနှင့်ပင် တင်းတိမ်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ချပေးလိုက်တော့ လဲ့ယမင်းလည်း ကော့ပျံနေခဲ့ရပြီး တအိုးအိုးတအင့်အင့် အံကလေးတကြိတ်ကြိတ်နှင့် သူ့လီးကြီး၏ နင့်ကနဲနင့်ကနဲနေအောင် လိုးဆောင့်ပေးမှုကို တရှိုက်မက်မက် ဖင်ကြီးကော့မြောက် ကြွခံ၍ ပေးနေတာကို တွေ့မြင်နေရလေသည်။

လီးက တဝက်သာသာလောက် စိုက်ဝင်သွားသည်။ တစ်ချီနှစ်ချီ ဆက်လက် လိုးဆောင့်ပေးခြင်းအားဖြင့် သူ့လဒစ်ကြီးအဆုံးထိရောက်အောင် လိုးသွင်းနိုင်လိမ့်မည်ဆိုတာ ကိုမင်း သူအတွေ့အကြုံများအရ သိလိုက်ပါသည်။ တစ်ခါတည်း ဆောင့်လိုးချလိုက်လျှင်မူ သူမစောက်ပတ်ကွဲပြဲသွားရုံအပြင် ဘာအကျိုးအမြတ် တစ်စုံတစ်ရာကိုမှလည်း ရရှိနိုင်မှာမဟုတ်ပါချေ။

မုဒိန်းသမားတွေ ဖာဘိမှာ ပါကင်ဖွင့်သည့် ဖာခေါင်းတွေသာ အဆိုပါ တစ်ချက်ထိတစ်ဆုံးလိုး ဆိုသည့် လိုးဆောင့်နည်းမျိုးကို အသုံးပြုကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ကိုမင်း သူမကို အပျိုစင်ပါကင်လိုးသလို လီးကိုတစ်ရစ်ချင်း လှည့်ပတ်ထည့်သွင်း၍ လိုးပေးနေလေသည်။ ဆေးလီးကြီးဖြစ်၍ လီးကိုယ်ထည်အလယ်နားလောက်ဆီမှာ တစ်ကြပ်နေသည့်တိုင်အောင် လဲ့ယမင်းအနေနှင့် သူဆောင့်လိုးလေသမျှကို တစ်ချက်ကလေးသော်မျှ မညည်းမညူဘဲ အံကလေးကြိတ်ကာကြိတ်ကာဖြင့် အလိုးခံနေပုံမှာ အံ့သြလောက်ဖွယ်ရာပင် ကောင်းနေသေးတော့သည်။

"ယမင်း … နာသေး လား နာရင်ပြော နော် "

"မ မနာ ဘူး … ရ … ရ တယ် အစ်ကို အားရသလို လိုးပေး ဆောင့် …တအား ဆောင့်လိုးစမ်းပါ … အစ်ကို ရယ်…"

လဲ့ယမင်း အားမလိုအားမရဖြစ်ဟန်နှင့်ပြောသည်။

သူမကလည်း အင်အားချင်းသာ မမျှပေမယ့် သူ့လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ဆုံးထည့်သွင်း၍ အလိုးခံချင်နေပုံရပေသည်။

ကိုမင်း လိုးဆောင့်ရင်းက သူမနို့ကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်၍နေသည်။ ဒီအချိန်မှာ ချိုချိုသွယ်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် ရမ္မက်သည်းထန်စွာဖြင့် အပြင်းအထန်လိုးဆောင့်နေပုံကိုကြည့်ရင်း တဏှာအပြတ်ကြွလာဟန်တူသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ အနားကို ရောက်ရှိလာပြီး လဲ့ယမင်း၏ ရင်သားဖင်သား လုံးလုံးအိအိကလေးများကို သူမလက်ကလေးများနှင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ ကိုင်တွယ်ကစားပေးလာသည်။

သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းပြီး အပေါ်စီးကနေ ရင်သားထိပ်အချင်းချင်း ထိတိုက်လှုပ်ခတ်၍ ဖင်ကြီးကုန်းကုန်းကွကွနှင့်ပင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေလေရာ ကိုမင်းကလည်း လဲ့ယမင်းအား တစ်ဖက်ကနေလိုးရင်း ချိုချိုသွယ်၏ ကုန်းကွပေးထားသော စောက်ပတ်ကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းများသွင်း၍ တရစပ်ပင် ထိုးလိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်ပြီး လှုပ်ရှား ဆွပေးနေမိပြန်လေသည်။

လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ကို လီးတဝက်ထည့်လိုးရင်း လိုးချက်မြန်ဆန်လာခဲ့ရကာ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူနှုန်းလည်း ပြင်းထန်လာခဲ့ကြသည်။ အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် ဇယ်ဆက်သလို လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း ကိုမင်းလရည်ထွက်သွားချိန်မှာ လဲ့ယမင်းလည်း ကော့ပျံနေအောင်ပင် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ရွစိရွစိ ဖြစ်လာခဲ့ပြီးနောက် တစ်ချီပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေပြီ။

ကိုမင်းလီးကို သူမတို့နှစ်ယောက် တစ်လှည့်စီ အလုအယက် စုပ်ကြသည်။ မှုတ်ပေးကြသည်။

ကိုမင်းလည်း သူမတို့နှစ်ယောက်၏စောက်ပတ်တွေကို ဖင်သားကြီးများအနောက်ကနေ လက်လျှိုနှိုက်သွင်းပြီး အပီကိုင်ကာဆွပေးနေပြန်ပါသည်။

သူ့လီးကြီးပြန်တောင်လာချိန်မှာတော့ ချိုချိုသွယ် ကိုမင်းအပေါ်ကနေ မြင်းစီး၍ သူမဖင်ကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့်လုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ချီ အချိန် တော်တော်ကိုကြာသွားသည်။

ချိုချိုသွယ်လည်း စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးထူပူသွားအောင်ဆောင့်လိုးပြီး စောက်ရည်များထွက်ကျလာရပြန်ကာ လဲ့ယမင်းကို အလှည့်ပေးလိုက်ရသည်။

ကိုမင်းနှင့်လဲ့ယမင်း ခွေးကုန်းကုန်းပြီး လိုးကြတော့ ချိုချိုသွယ် အနားကနေ ထိုင်စောင့်ပေးရင်း လဲ့ယမင်းခံသာအောင်ဆိုပြီး သူမစောက်ပတ်ထိပ်ကလေးကို အသာအယာလက်လျှို၍ စောက်စိကလေးကို ဖျစ်ညှစ်ပွတ်ချေပေးနေသည်။

ခွေးကုန်းလိုးမှုက ကိုမင်းလီးကြီးကို မထင်မှတ်ဘဲ လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ထဲသို့ အရင်းဆုံးထိတိုင် ဝင်ရောက်သွားစေခဲ့ပါသည်။ လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ကလေးက လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ပြုလုပ်နေချိန်မှာ ဟဟပြဲပြဲကလေး အပေါက်ဝကျယ်၍ သွားရလေတော့သည်။

သာမန် မိန်းမပျိုကလေးတစ်ယောက်သာဆိုလျှင် လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်မှာ ပြဲရွဲကုန်ပြီ ဖြစ်သည်။

ခုတော့ သူမမှာ အပျိုစင်စစ်စစ်လည်းမဟုတ်သည်ကတစ်ကြောင်း ယောက်ျားသုံးလေးယောက်မကလိုးဖူးသော စောက်ပတ်လည်း ဖြစ်နေတာမို့ ကိုမင်းလီးဒဏ်ကို အံကြိတ်ကာခံရင်း စောက်ပတ်အနားသားကလေး အနည်းငယ်မျှ စုတ်ပြဲကာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်သွားရုံမှအပ ဘာမျှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးမခံစားလိုက်ရဘဲ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် ရရှိသွားခဲ့ပါသည်။

ကိုမင်းရောသူမပါ လရည်နှင့် စောက်ရည်များထွက်ပြီး ကိစ္စပြီးသွားကြလေရာ သုံးယောက်သား အနားယူသည့်အနေနှင့် အခန်းပြင်ကို ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

ဧည့်ခန်းဆီရောက်တော့ ချိုချိုသွယ် အိမ်မီးတွေအကုန်ပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး တီဗွီအောက်စက်ထဲကို အမေရိကန်အောခွေတစ်ခွေ ထိုးထည့်လိုက်ကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးဘူးတွေထုတ်သောက်ပြီး အမောဖြေရင်း သုံးယောက်သားအတူတကွ အောခွေထိုင်ကြည့်ကြသည်။

တစ်အိမ်လုံး မှောင်နှင့်မည်းမည်း ဖြစ်နေပြီး တီဗွီမှ အလင်းရောင်ကလေးသာ သူတို့သုံးယောက်အပေါ်သို့ ကွက်၍ ကျရောက်နေပေရာ ကဗျာဆန်လှသော ညကလေးတစ်ညလို့တောင် ဆိုရချိမ့်မည်။

ရုပ်ရှင်ကားထဲမှ မင်းသမီးကလေးတစ်လက်ထဲကို လူမည်းအမျိုးသားသုံးယောက် ဝိုင်းကိုင်နေကြသည့် အခန်းကိုကြည့်ရင်း ချိုချိုသွယ်ရော လဲ့ယမင်းပါ ဈာန်ဝင်စားပြီး ဖီလင်တွေတက်ကာ ဏှာအပြတ်ထလာကြပြန်သည်။

ချိုချိုသွယ်နှင့်လဲ့ယမင်းက ကိုမင်း၏တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ထိုင်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ သုံးယောက်သား ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ရင်း ကိုမင်း၏လက်များက ချိုချိုသွယ်နှင့်လဲ့ယမင်းကို နို့ကိုင်လိုက် ဖင်သားအိအိကြီးများကို စမ်းလိုက်လုပ်၍ သူမတို့ပေါင်ကြားထဲကို တစ်လှည့်စီ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ လက်များကလည်း ကိုမင်း၏ပုဆိုးကိုချွတ်လှန်၍ သူ၏လီးကြီးကို တောင်မတ်လာအောင် တစ်လှည့်စီ ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးနေကြပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုမင်းလီးက တမုဟုတ်ချင်းပင် မာန်ဖီထောင်ထလာပါသည်။

"နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး အစ်ကိုရယ် "

လဲ့ယမင်းက ခပ်ညည်းညည်းကလေးလုပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ယမင်း မှုတ်ပေးလေ "

"အင်း မှုတ်ပေးမယ် "

လဲ့ယမင်း သူ့အရှေ့မှာ ကျုံ့ကျုံ့ကလေးထိုင်ချလိုက်ရာက ကိုမင်းလီးကြီးကို အပီစုပ်နမ်းပေးလေသည်။

ကိုမင်းကလည်း လဲ့ယမင်းလီးစုပ်ပေးတာကို ဇိမ်ယူခံစားရင်း ချိုချိုသွယ်ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို သူ့ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ကာ…

"သွယ် ဒီခုံပေါ်တက်လေ ကိုယ် မှုတ်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး သူထိုင်နေသောဆက်တီပေါ်တက်ရပ်ခိုင်းလိုက်ကာ သူမထမီကို ပင့်လှန်စေလိုက်ရာက သူ့အပေါ်ကနေ တက်ခွရပ်ခိုင်းပြီး သူမ စောက်ပတ်ကိုမျက်နှာအပ်၍ အပီအပြင်ဘာဂျာကိုင်နေလိုက်လေသည်။

"အ အား ကျွတ်ကျွတ်  မောင် …  မောင်ရယ် အ အနေ ခက်လိုက်တာကွယ် "

ချိုချိုသွယ်နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးတစ်စ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ချက်ကောင်းကိုမိသဖြင့် သူမကိုယ်ကလေးက တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ကိုမင်းမျက်နှာကြီးကို သူမစောက်ပတ်နှင့် ယောင်ယမ်း၍ ဖိကပ်ထားလိုက်မိပေသည်။ သူမစောက်စိထိပ်ဖူးကလေးကို ကိုမင်းက တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။

ချိုချိုသွယ် ထမီတစ်ကွင်းလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ ကိုမင်း၏ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်၍ သူ့မျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်ကလေးနှင့် ပွတ်တိုက်ပေးနေမိသည်။ ကိုမင်း၏ လျှာကြီးတစ်ခုလုံးမှာလည်း သူမကိုမရိုးမရွကလေးဖြစ်အောင် စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးကို ထိုးမွှေ့ယက်ဆွပေးနေလျှက်ရှိချေပြီ။

စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာသွင်း၍ ယက်ပေးသည်။ အစိကလေးကို သွားနှင့် မနာကျင်အောင်ကိုက်ခဲကာ ကလိဆွပေးသည်။

ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် အောကားကြည့်ရတာထက်ပင် ပိုဇိမ်တွေ့ပြီး ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် ကိုမင်းအလိုးကို ခံချင်စိတ်ပေါက်လာမိလေသည်။

လဲ့ယမင်းလည်း တဏှာအကြွကြီး ကြွနေပြီဖြစ်သည်။

သူ့လီးကြီးကိုစုပ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်နှိုက်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို ပွတ်ကာသပ်ကာဖြင့် အစိကလေးကို တဆတ်ဆတ်လှုပ်နှူး ဆွပေးနေမိပေသည်။

ကိုမင်းလီးနံ့ကို နီးနီးကပ်ကပ် ရှူရှိုက်နေရတာမို့လည်း လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်မှာ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုနေရပြီဖြစ်လေသည်။

ကိုမင်းလီးကြီးကလည်း အစုပ်အမှုတ်သန်လှသော သူမ၏ပုလွေအစွမ်းကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး သံမဏိမောင်းတံကြီးလို မာတောင်တောင့်တင်းကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလှုပ်ရှားလျှက်ရှိလေပြီ။

မကြာမီအချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင်…

သုံးယောက်သား ကာမစိတ်တွေ ပိုထန် ပိုသည်းလာခဲ့သည့်အလျှောက် ကိုမင်းလည်း လဲ့ယမင်းကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပင် ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ကာ သူမဖင်သားအနောက်မှ ပြူးပြူးကလေးထွက်ပေါ်လို့နေသော စောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လီးကြီးကိုတေ့ချိန်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်စောက်စိကလေးကလေးကို ထိုးမွှေပေးလိုက်ရင်း အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ကို ဇွပ် ဘွပ် ကနဲအသံထွက်အောင်ပင် သူ့လီးကြီးကို ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

လီးကြီးက သူမ စောက်ပတ်ထဲကို တအိအိနှင့်ထိုးနှစ်ဆောင့်ဝင်သွားလေသည်။

လဲ့ယမင်း လန့်မအော်မိအောင် ပါးစပ်ကိုမနည်းပိတ်ထားလိုက်ရသည်။ တစ်ကြပ်စွာတိုးဝင်လာသောလီးက သူမဖင်သားအနောက်ကနေ စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို တဖြည်းဖြည်း ကျွံနိမ့်ဆင်းလာရပြီး အတွင်းထဲထိအရောက် တွင်းဝင်ဖြောင့်သည့်မြွေတစ်ကောင်လို တစ်ထစ်ချင်းတစ်ရစ်ချင်း မျှော့သွေးစမ်း၍ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူ့လီးကြီးက လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ထဲကို အဆုံးထိ ထည့်သွင်းလိုးဆောင့်ပေးနိုင်ပြီပဲ ဖြစ်သည်။

တစ်ချက်ချင်း လိုးဆောင့်ရင်းဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကလေးက သူ့လီးနှင့်အသားတကျရှိလာသည်။ လီးအဝင်လမ်းလည်းဖြောင့်လာရပြီမို့ ခါးအားသန်သော ကိုမင်း၏ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေကို လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် မီးပွင့်မတတ်ပင် စတင်ခံစား လာခဲ့ရပြီဖြစ်လေသည်။

ကိုမင်းက သူမကို ချိုချိုသွယ်အား လိုးသည်နှင့်မတူအောင် တစ်မူကွဲ၍လိုးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်ချက်တည်းတွင်းဝင်အောင် ဆောင့်လိုးခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ နှစ်ဆင့်သုံးဆင့်ခံ၍ သူမ၏ကျဉ်းမြောင်းလွန်းသည့် စောက်ပတ်နှင့်လိုက်ဖက်ညီအောင် အတိုးအလျှော့လုပ်၍ အားအရှိန်ကိုထိန်းပြီး ဖိဆောင့်ချပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။

လဲ့ယမင်းအနေနှင့်သူ့လိုးဆောင့်မှုကို ခုသာခံသာရှိလာသည်။ လီးလည်းတစ်ဆုံးဝင်သလို သူမသားအိမ်ကို ဒိန်းကနဲဒိုင်းကနဲ အရှိန်နှင့် ပြေးဆောင့်လိုက်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ညင်သာစွာ ထိတိုက်မိရုံကလေးဖြစ်၍ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရရှိနေပေသည်။

ကိုမင်း အချိန်တော်တော်ကြာအောင် သူမကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် မျှောလိုးပေးပြီး စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် အဝင်လမ်းချောလာပြီဆိုတော့မှ သူ ထိန်ချန်ထားခဲ့သည့် အားအင်တွေကို ရှစ်ဆယ်ရာနှုန်းလောက် ထုတ်သုံးလာပြီး သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ထိထိမိမိကလေးလိုးပေးလာပါသည်။

"ကောင်းလား ယမင်း ကိုယ်လိုးတာ ခံနိုင်ရဲ့လား "

"ရ ရတယ် ဆောင့် အစ်ကို မမ သွယ်ကို လိုးသလို ယမင်းကိုလည်း လိုးပေးတော့ …ယမင်းစောက်ပတ် တအားရွနေပြီ အစ်ကို ဆောင့် မြန်မြန် လိုး လိုး ပေးပါ "

ကိုမင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်လေပြီ။ သူမကို အားပြည့်အင်ပြည့် တဖောက်ဖောက် တဘွပ်ဘွပ် အသံထွက်အောင် ဇယ်ဆက်သလို လိုးပစ်လိုက်သည်။

တစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာမည်ထင်ပါသည်။

လဲ့ယမင်းစိတ်ထဲမှာတော့ တစ်ကမ္ဘာလောက်ပင် ကြာရှည်နေမလား မပြောတတ်တော့ပါချေ။

အပျိုစစ်စစ်စောက်ပတ်ကဲ့သို့ နီရဲဖောင်းကြွကာ အမွှေးအမြင်ခပ်ပါးပါးကလေးမျှသာ ဝိုင်းရံပေါက်ရောက် နေကြလျှက် ပြောင်ပြောင်ရှင်းရှင်းကလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ကိုမင်းလီးကြီးက တစ်ကြပ်စီးပိုင်စွာဖြင့်ပင် ဝင်ချည်ထွက်ချည် လိုးဆောင့်စခန်းသွားနေလျှက်ရှိသည်။

စောက်ရည်သံတဗွပ်ဗွပ်နှင့် အသံတွေပို၍ကျယ်လောင်လာခဲ့ရလေပြီ။

ကိုမင်းလည်း အသားကုန်ပင် ရေကုန်ရေခမ်းဆိုသလို လိုးဆောင့်ချ၍ အချက်ပေါင်းရာချီလာသည့်အချိန်တွင် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာဖြင့် အပြင်ဖက်သို့တိုင်အောင် တပွက်ပွက်ထွက်လျှံကာ ယိုစိမ့်စီးဆင်း ကျလာခဲ့ရပေသည်။

လဲ့ယမင်း ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ ပြီးသွားမှန်း ကိုယ့်ဖာကိုယ်သတိမထားမိအောင်ပင် မွှန်ထူသွားမိသဖြင့် နည်းနည်းကလေးတော့ ရှက်မိသလိုလို ဖြစ်သွားရပါသည်။

ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ်ကိုလည်း ထိုအတိုင်းပင် ဖင်ကုန်းစေပြီး အနောက်မှနေ၍ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကာ အားယူ၍ တဖြောင်းဖြောင်း ဆောင့်လိုးပေးနေပြန်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ်အနေနှင့် ဒီတစ်ညတာအတွက် သူမ၏ကာမလိုအင်မှာ ပြည့်စုံရုံမျှမက အတိုင်းထက်အလွန်ပိုလျှံ၍ပင် နေရပါချေပြီ။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှစ်ချီ သုံးချီစီလောက်ပြီးသွားကြသည်။ သူ့လီးက လရည်တစ်ကြိမ်သာထွက်ခဲ့ပြီး တောင်မတ်နေတုန်းပင် ရှိပါသေးသည်။

ကိုမင်း လီးကြီးကို သူမတို့ နှစ်ယောက် အလုအယက်ဆွဲယူစုပ်နမ်းပြီး ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ကြရင်း သူ၏ လီးထိပ်ဆီမှ ထွက်ကျလာသော လရည်များကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ပါးစပ်နှင့်ခံ၍ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ပင် နှစ်ယောက်သား စုပ်မျိုချလိုက်ကြပေသည်။

နောက်ပိုင်းကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က ကိုမင်းကို ကြမ်းပြင်မှာ ဒီအတိုင်းပက်လက်လှဲအိပ်စေပြီး အပေါ်စီးကနေ ကိုမင်း၏ ကိုယ်ပေါ်ကိုတက်ခွထိုင်ကာ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ မြင်းစီးသလိုလုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့် နှိမ့်ကာကြွကာဖြင့် ထပ်ပြန်တလဲလဲ လိုးဆောင့်ပေးနေလိုက်ကြသည်။

တစ်ညလုံးလုံး တစ်ပြန်စီ တစ်လှည့်စီ လိုးကြပြီး မိုးလင်းကာနီးကျမှ သုံးယောက်သား ခြေကုန်လက်ပမ်းကျကာ အတူတကွ အိပ်စက်အနားယူလိုက်ကြလေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက် နိုးလာချိန်မှာ ကိုမင်းက မရှိတော့ပြီ။

ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေ မရိပ်စားမိနိုင်အောင်လို့ ကိုမင်းတစ်ယောက် ယခုလို စောစီးစွာပင် အိမ်မှထွက်ခွာသွားခြင်းဖြစ်ကြောင်း နှစ်ယောက်သား သဘောပေါက်နားလည်မိကြပေသည်။

ချိုချိုသွယ်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်၍ နှစ်သိမ့်ပြုံးကလေး ကိုယ်စီ ပြုံးလိုက်မိကြသည်။ လဲ့ယမင်းလည်း သူမအပေါ်နားလည်မှုအပြည့်ပေးသည့် ဆရာမလေးကို ရင်ထဲကနှစ်နှစ်ကာကာပင် ချစ်မိသွားသလို ကျေးဇူးလည်း အထူးတလည် တင်မိသွားရပါသည်။

ချိုချိုသွယ် ကျေးဇူးကြောင့်ပင် သူမမှာ ကိုမင်းလို ချစ်ရေးချစ်ရာမှာ တုဖက်ကင်းလှသည့် ပြည့်စုံသော ယောက်ျားရင့်မာကြီး တစ်ယောက်နှင့် ဆုံဆည်းချစ်ခွင့် ကြုံခဲ့ရသည်ပဲ မဟုတ်ပါလား။   

ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် သူမ ဟန်းဖုန်းကလေးကိုထုတ်၍ ကိုမင်းဆီဆက်သွယ်ပြီး ညနေအရောက်လာခဲ့ဖို့ ဖုန်းထဲကနေပြောဆိုနေသည်ကို လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် ထိုင်ငေးကြည့်ရင်း သူမမျက်နှာပေါ်ဝယ် ကျေနပ်ပီတိဖြစ်မှုနှင့်အတူ လျှို့ဝှက်၍ အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရန်ခက်သော အပြုံးကလေးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်၍ လာခဲ့ရလေသည်။

ပြီးပါပြီ။

လေးစားလျှက်

နရသူ

ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၁ )

 ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

"အင့် အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် "

"နာလိုက်တာ မောင်ရယ် မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာကွယ် "

ဒေါ်ချိုချိုသွယ် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

မောင်နှင့်တွေ့ဆုံချိန်တိုင်း သူမအမြဲတစေ ဒီလိုပဲ ပြောပြောနေရသည်။

မောင့်ဒုတ်က ကြီးလွန်းလှသည်။ သူမအနေနှင့် အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင် အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အပျိုပေါက်မကလေးတစ်ယောက် ပါကင်အဖွင့်ခံရသည်နှင့်မခြား သူလုပ်သမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်ကာ အတော်ကြီးကို အောင့်အည်းခံနေရပါသည်။

ယောက်ျားလိုးတာတော့ ချိုချိုသွယ် ခံဖူးသည်။ ဒုတ်လည်း ဒီလောက်ကြီး  မဟာဒယားမကြီးလှပါ။

သူမအထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ရည်းစားဖြစ်သူနှင့်ချိန်းရင်း ပန်းခြံတစ်ခုမှာ လွန်လွန်ကျူးကျူး ဆက်ဆံခြင်းကို ခံခဲ့ရပါသည်။ ပထမတော့ နာကျင်သည်။ သွေးများထွက်သွားပလားလို့တောင် ထင်မိပေမယ့် သွေးတော့မထွက်ခဲ့ပါ။ ကျိန်းစပ်စပ်တော့ဖြစ်ရပါသည်။ သူနှင့် တစ်လနှစ်လတွဲခဲ့ပြီး လေးငါးကြိမ်လောက် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

ချိုချိုသွယ် သူ့စာရိတ္တကို မကြိုက်၍ နှစ်ယောက်သားခွာပြဲခဲ့ကြသည်။

နောက်တစ်ယောက်က အိမ်နားမှ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူနှင့်ကျတော့ ရည်းစားလည်းမဟုတ်ဘဲနှင့် အနေနီးစပ်ရာကနေ သူမတို့ အိမ်ပေါ်မှာပဲ အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အမေတို့ သိသွားမှာစိုးတာနှင့်ပင် ခပ်မြန်မြန်ဇာတ်လမ်းဖြတ်လိုက်ရပါသည်။ သူက လီးတော့နည်းနည်းကြီးသည်။ ခြောက်လက်မခန့်ရှည်မည်ဟု ထင်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ် သူနှင့်ဆက်ဆံရတာကိုတော့ ဖီလင်နည်းနည်းဖြစ်မိသည်။

နောက်ပိုင်း သူလည်းမယားရှိသူဖြစ်၍ အိမ်ကိုအလာကျဲသွားခဲ့ပေမယ့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆုံမိတိုင်းပင် အရင်ကတစ်ခါနှစ်ခါ ပတ်သက်ဆက်ဆံခဲ့ရတာတွေ ပြန်တွေးပြီး အိပ်ယာဝင်ချိန်တွေမှာ စိတ်ကူးယဉ်နေ မိခဲ့ပါသေးသည်။

သူမကျောင်းပြီးသွားတော့ အိမ်မှာ လည်ရာပြန်စားရေး လုပ်ပြီး သုံးလေးနှစ်လောက် အချိန်ဖြုန်းခဲ့သည်။

နောက် အဖေနဲ့အမေက တိုက်တွန်းလွန်းတာနှင့် ကျောင်းဆရာမအလုပ်ကို လျှောက်ခဲ့ပြီး မူလတန်းကနေ အလယ်တန်းပြဆရာမလေးတစ်ယောက်အဖြစ် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သက်လည်းရ ရာထူးလည်းတိုးမြင့်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုမင်းနှင့်တွေ့တာကတော့ သူမ လက်ကိုင် Phone တစ်လုံးနှင့် Viber ကနေ မိတ်ဖွဲ့စကားပြောရင်း တွေ့ဆုံဖြစ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ Phone ထဲမှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြူခဲ့ကြသည်။ စာတွေ Message တွေ ဓာတ်ပုံတွေ အပြန်အလှန်ပို့ခဲ့ကြသည်။ လူချင်းမတွေ့ဆုံမီ အချိန်ကတည်းကပင် ကိုမင်းတစ်ယောက် သူမ၏ မမြင်ကွယ်ရာဖြစ်သော လျှို့ဝှက်အပ်သည့် ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတော်တော်များများကို တွေ့မြင်ဖူးခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်သား စတင်ချိန်းတွေ့ကြတော့ ရှော့ပင်းစင်တာတစ်ခုအနီးမှ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာဖြစ်သည်။ နေရာစုံ လျှောက်လည်ကြသည်။ အတူသွား အတူစား ရင်းနှီးမှုပိုလာကြသည်။ နောက်တော့လည်း အဆင့်တွေ တဖြည်းဖြည်းတက်ပြီး တည်းခိုဆောင်တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်းရယူ၍ ကာမဆက်ဆံသည့်အဆင့်သို့ တက်လှမ်း ရောက်ရှိခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

ဒီခေတ်က ယောက်ျား မိန်းမ ချစ်လွယ်ကြိုက်လွယ်ပြီး ကာမခရီးလမ်းကို အဆုံးစွန်ထိ ရောက်ရှိကြဖို့ လွယ်ကူလွန်းသည့်ခေတ်ဖြစ်သည်။ လူရိုးဆိုတာရှားသည်။ အထူးသဖြင့် ယောက်ျားဆိုတဲ့ကျားသတ္တဝါတွေဟာ ဘယ်သောအခါမှ မရိုးဘူးဆိုတာလည်း ချိုချိုသွယ် သိပြီးလည်းဖြစ်ပါသည်။

သို့ပေမယ့် လူဆိုတာ အသွေးအသား လိုအင်ဆန္ဒကို ဆန့်ကျင်တွန်းလှန်နိုင်သူ အလွန်ရှားပါသည်။

ချိုချိုသွယ်လည်း အသက် ၃၀ ပြည့်လုပြီဖြစ်တာမို့ အပြင်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ အေးဆေးတည်ငြိမ်ဟန်ပြပေမယ့် သူမ၏ အတွင်းစိတ်သဏ္ဍာန်ကတော့ ရာဂတဏှာဆိုသည့် ရသာရုံရမ္မက်ကို လိုချင်လွန်းအားကြီး၍ ရင်ထဲမှာ လှိုင်းကြက်ခွပ်သာမကဘဲ အိမ်လောက်ကြီးသည့်လှိုင်းလုံးကြီးတွေပါ ထန်ချင်တိုင်းထန်နေခဲ့ပြီဖြစ်ပေသည်။

ဒီမှာပင် ကိုမင်းလို ကာမသျှတ္တရကျမ်းကျေသူနှင့် စတွေ့မိခဲ့ခြင်းလို့သာ ဆိုရမည်ဖြစ်ပေတော့သည်။

ကိုမင်းကလည်း အကိုင်အတွယ်ကျွမ်းသည်။ ကြမ်းလည်းကြမ်းသည်။ မြို့တွင်းမှာ ကိုယ်ပိုင်ကားတစ်စီးနှင့် အငှားတက္ကစီပြေးဆွဲနေသူဖြစ်ပြီး အတွေ့အကြုံရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အမျှ လိုင်းလည်းစုံသည်။ မ ကိစ္စကိုလည်း တွေ့မရှောင်ဆိုသည့် ဘွဲ့တစ်ခုရအောင်ပင် သူတကာထက်ပိုပြီး ပျိုပျိုအိုအို တစ်ခုလပ်ပါမကျန်အောင် အရချိုင်ကာ လှုပ်ရှားတတ်သူတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။

ချိုချိုသွယ်ကို သူငှားထားသည့် အိပ်ခန်းကလေးထဲမှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အခန်းတံခါးပိတ်၍ မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆော်နေပေသည်။

ချိုချိုသွယ်၏ အဖြူအစိမ်းကျောင်းဝတ်စုံကလေးမှာ ကုတင်အောက်မှာ ပုံကျနေလေပြီ။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးမှာ အဝတ်ဗလာကျင်းလျှက် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပင် ဖြစ်နေပေသည်။

ကိုမင်းက သူမ၏ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ပြဲပြဲကားကားပြုလုပ်၍ သူမ၏ပေါင်ခွဆုံအရပ်ရှိ အမွှေးအမြင်များ အုံ့အုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေလေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိမိကြီးကို သူ၏လီးကြီးဖြင့် အဆက်မပြတ် တရစပ်ပင် ဖိကာဖိကာ လိုးဆောင့်ချနေလျှက်ရှိပေသည်။

"ဇွပ် ဖတ်ဗွပ် ဇွပ် ဖတ် ဘုတ် ဖတ် ဇွပ် ဘွတ် ဖွပ် ဗလပ် ဗွပ် "

ဟူသော အသံများက တားမနိုင်ဆီးမရ ထွက်ပေါ်နေလေသည်။

ချိုချိုသွယ်မှာ ကိုမင်းလီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲကို လဒစ်ထိပ်ကနေ လီးအရင်းအဆုံးအထိ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ဆောင့်ဝင်နေသဖြင့် ကာမအရသာကိုထိထိမိမိကြီးခံစားနေရကာ သူ့လီးမှာလည်း တခြားယောက်ျားလီးများနှင့်မတူဘဲ တမူထူးပြီး ဆေးထိုးထားသောလီးဖြစ်နေသဖြင့် လက်တစ်ဆုပ်စာမက မတန်တဆကြီးမားနေ၍ သူမစောက်ပတ်နှင့် သူ့လီးကြီးမှာ သတ္တဝါနှင့်လက်နက် မမျှဘဲဖြစ်ကာ ကွဲပြဲမတတ်ပင် မချိအောင် ဝေဒနာခံစားနေရပါသည်။

"အား အအ နာတယ် မောင် ရယ်  အ အ …  လျှော့ လျှော့ပါဦးကွယ် ဖြေးဖြေး ဟင့်ဟင့် "

"နာလား …မသွယ် … မောင့်လီးက မသွယ်စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီပဲ ဥစ္စာ … နာ သေးလားလို့ … "

"အင်း နာ တာထက် တင်းနေတာ မောင်ရယ် သွယ့် အဖုတ်ကလေးတော့ စုတ်ပြတ်သွားတော့မယ်နဲ့ တူတယ် ဟင်း ဟင်း "

ကိုမင်းက သူမကို အနည်းငယ်လျှော့ပေးလိုက်ပြီး သူမအဖုတ်ထဲမှာ လီးကို ဒီအတိုင်းပင် ထည့်စိမ်ထားလိုက်ရာက သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းနေသည်။ ရင်သားနှစ်မြွှာကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ဆွဲ၍ ကစားပေးသည်။

ချိုချိုသွယ်၏လက်များကလည်း သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား ဖက်တွယ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးလျှက်ရှိလေသည်။

"ချစ်တယ်မောင်ရယ် မောင့်ဟာကြီးက သွယ့်အထဲမှာ တအားတစ်ကြပ်နေတာ ဒီအတိုင်းစိမ်ထားတာတောင် အားရပါးရကြီး မောင်လိုးနေသလိုပဲ ဟင်း ဟင်း "

"မောင်လည်း သွယ့်ကိုလိုးရတာ အရမ်းအားရတယ် သွယ့်အခေါင်းကလေးက အပျိုပေါက်ကလေးလိုးရသလို ကြပ်ထုပ်နေတော့ အပြီးမမြန်အောင် မနည်းကြီးကြိုးစားပြီး ထိန်းနေရတယ် "

"အို ပြီးလည်း ပြီးပေါ့ မောင်ရယ် နောက်ထပ် မောင်လုပ်ချင်ရင်လည်း ပြောပေါ့ သွယ်က မောင့်ကို တားနေလို့လား "

"မပြောတတ်ဘူးလေ တချို့မိန်းကလေးတွေက တစ်ခါလိုးပြီးရင် နောက်တစ်ခါမပေးချင်ကြဘူးတဲ့ မောင်ကြားဖူးတယ် "

"ဟင်း ဘယ်သူပြောလဲ သွယ်ကတော့ မောင်နဲ့နေရတာ ပျော်တယ် အားလည်းရတယ် နာရင် နာပစေ မောင်လုပ်သမျှ ခံချင်လွန်းလို့ကို ကျောင်းနေ့တဝက်ဖျက်ပြီး လာရတာပါ မောင်ရဲ့ … သိရဲ့လား ဟင်း ဟင်း  "

ချိုချိုသွယ် သူ့ကိုအမှန်အတိုင်းပင် ပြောလိုက်လေတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား အမောပြေပြီမို့ ကိုမင်းပြန်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။

သူ့လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်အဝအထိ လဒစ်ပေါ်အောင်ပြန်ချွတ်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာက တစ်လက်စတည်း အဆုံးအထိ ထိုးဖောက် တိုးဝင်သွားအောင် တစ်ခါပြန်ဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ် အင့်ကနဲ နှုတ်မှအသံထွက်သွားကာ မျက်နှာရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်သွားသည်။

"ဆောင့် မောင် အသေဆောင့် သွယ့်အဖုတ်တစ်ခုလုံး ကွဲပြဲသွားအောင်ဆောင့် မညှာနဲ့ "

သူမကပြောလိုက်တော့ ကိုမင်းက …

"တကယ်လား သွယ် "

"တကယ် ပေါ့ သွယ် အရမ်း ရွနေပြီ ပြီးချင်နေပြီလား မသိဘူး မောင်ရယ် ဆောင့်ဆောင့်လေ ခုနကလို ကြမ်းပေး အဲလိုလိုးတာ သွယ် သိပ်ကြိုက်တယ် "

"ကောင်းပြီ သွယ် …စောက်ပတ်ကွဲဖို့သာ ပြင်ပေတော့ ဟင်း ဟင်း "

ကိုမင်း အသည်းအသန်ပင် ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်လိုးချနေပေတော့သည်။ 

ဆရာမလေး ဒေါ်ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် သူမစကားနှင့်သူမ ထွန့်လူးကော့ပျံလို့ နေရပါချေပြီ။ ကိုမင်း၏လီးက စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးထဲကို မဆန့်မပြဲပင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း ပွတ်တိုက် ဆောင့်ဝင်နေလျှက်ရှိပါသည်။

သူမ၏ပုံမှန်ထက်ပင် ကြီးမားရှည်လျားနေသော ဗီဇံခေါ် စောက်စိထိပ်ဖူးကလေးက လီးဝင်လီးထွက် ပြုလိုက်ချိန်တိုင်းမှာ ကိုမင်း၏လီးကြီးနှင့် ထိတိုက်မိသွားပြီး အတွေ့ဓာတ်ကို ကောင်းစွာခံစားရရှိနေရကာ ချိုချိုသွယ်၏ တဏှာဇောတွေအကြွကြီးကြွလာစေသလို ဖြစ်နေပြန်ပါသည်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် … ဆောင့် တအား ဆောင့်ပေး … လိုးပေးစမ်းပါ… အ အိ အား "

"မောင့်လီးကို ခံနိုင်ပြီလား မသွယ် ဟင် "

"ခံ  ခံနိုင်ပါတယ် … အ  အကျွတ်ကျွတ် တအားထိ တယ်… မောင်ရယ် … သွယ့်အစိကလေးကို ပွတ်ပေးစမ်းပါဦး … အင်းဟင်း ဟင့် ပွတ်ပွတ်…  အ ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် ပေးပါ …  မြန်မြန် မြန်မြန် သွယ့် ကို လိုးပါ … နာနာလေး လိုးစမ်းပါ မောင်ရယ် လိုးလိုး "

ချိုချိုသွယ် အပြတ်ထန်ပြီး ကြမ်းလာပါတော့သည်။ နှုတ်ထွက်လည်း ရဲလာခဲ့ရသည်။ သူမပြီးချင်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရ၍ ကိုမင်းလည်း အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် သူမစောက်ပတ်ထဲကို အကွဲအပြဲဆောင့်လိုးချလိုက်လေရာ ချိုချိုသွယ့်စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်များက ဒလဟောပင် အံထွက်ကျဆင်း လာခဲ့ရလေတော့သည်။

ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ်ကိုပုံစံပြောင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းစေလိုက်ကာ အနောက်ကနေပြီး သူမဖင်အိအိနှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ပတ်ပြူးပြူးကလေးကို သူ့လဒစ်ပြဲကြီး ထိုးစိုက်ထည့်သွင်း၍ ခွေးကုန်း လိုးနေလိုက်ပြန်သည်။

လီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲကို မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ပုံစံနှင့် ဆောင့်အောင့် တိုးဝင်သွားသည်။ သူမ၏ စောက်ရည်များက ရွှဲစိုနေလို့သာ တော်ပေသေးသည်။ နို့မဟုတ်လျှင် သူ့လီးက သူမစောက်ဖုတ်ကလေးထဲကို ဘယ်လိုမှပင် ရှောရှောရှူရှူ ဝင်နိုင်မှာမဟုတ်ချေ။ ကိုမင်း ပြီးချင်ဇောနှင့် တရစပ်ကြီး ဆောင့်လိုးချနေသည်။

ချိုချိုသွယ်မှာ စောစောကပင် ပြီးခဲ့တာမို့ စောက်ပတ်က ကျိန်းစပ်စပ်ကြီးဖြစ်နေသည့်တိုင် ကိုမင်းလိုးသမျှကို သူမအံကလေးကြိတ်၍ ကုန်းခံနေပေသည်။ လိုးဆောင့်ချက်များက တစ်စတစ်စ ပိုမိုပြင်းထန်မြန်ဆန်လာသည်။

ကိုမင်းက သူမ၏ဖင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖိဖြဲပြီးလိုးပေးနေသလို တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် သူမနို့အုံထွားအိအိနှစ်လုံးကိုပါ လက်လျှိုကာ နှိုက်ဆွဲပြီး နို့သီးကိုကိုင်၍လည်း လိုးပေးနေတာမို့ ချိုချိုသွယ် ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင် ကောင်းသွားရပြီး ငြိမ်းကာစတဏှာမီးလည်း ပြန်လည် အသက်ဝင်ကာ နိုးထလာခဲ့ ရပြန်သည်။

ကိုမင်း ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာကာ အချက်သုံးဆယ်လေးဆယ်ခန့် ဆက်တိုက်လိုးဆောင့်ပြီး သူ့လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့်ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ပါသည်။ ပထမဆုံးအချီဖြစ်တာမို့ သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေက ချိုချိုသွယ် စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးမှာ ပြည့်လျှံ၍ သွားသလိုတောင် ထင်မှတ်ရလေသည်။

"အား  ကောင်းလိုက်တာ သွယ်ရယ် "

ကိုမင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်ရင်းက ပြောလိုက်သည်။

"သွယ်လည်း ကောင်းနေပြီ …  မောင်ရယ် … မရပ်နဲ့ …ဆောင့်ပေးဦး "

"စိတ်ချ … သွယ် မပြီးမချင်း မောင် ဆက်လိုးပေးမယ် …မောင့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးစမ်းပါဦး "

သူ ပြောလိုက်တော့ ချိုချိုသွယ်က …

"ရတယ် မောင် …သွယ် စုပ်ပေးရမှာပေါ့ "

ဆိုပြီး လီးကိုပြန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ကာ သူမကိုယ်လေးကို တစ်ပတ်လှည့်ပြီး သူ့လရည်နှင့် သူမ၏စောက်ရည်များ ချွဲကျိပေကျံနေသော ကိုမင်း၏လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ကလေးထဲ ထည့်သွင်းလိုက်ကာ မရွံမရှာပင် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လျှာကလေး ထိုးထိုး၍ ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေပါသည်။

ကိုမင်းလီးကြီးကို တစ်ချောင်းလုံး နို့အေးချောင်းစုပ်သလို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာစုပ်ရင်း လဥတွဲတွဲနှစ်လုံးကိုလည်း ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်အောင် အာငွေ့ပေး၍ စုပ်ငုံလိုက်သေးသည်။

ကိုမင်းလီးက ပျော့ခွေသွားဖို့တောင်မှ အချိန်မရလိုက်ရှာဘဲ ပြန်လည်တောင်မတ်လို့လာခဲ့ပေသည်။ လီးကြီးမှာ လုံးပတ်အတော်ပင်ကြီးထွားလှကာ လီးကိုယ်ထည် အလယ်နားလောက်တွင် အသားထစ်ကြီးလို အထစ်လိုက် အရစ်လိုက် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဖြစ်လျှက် ထွားချင်တိုင်းထွားနေသည်မှာ ကျောချမ်းလောက်စရာပင်။

သူ့လီးကိုစုပ်လိုက် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်လုပ်၍ ချိုချိုသွယ့် စောက်ပတ်ဆီမှာလည်း တဏှာရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ယိုစိမ့်စီးကျလာခဲ့ရကာ သူမပေါင်ခွဆုံရပ်ဝန်းတစ်ခုလုံးမှာ စိုစိစိချွဲကျိကျိကလေးဖြစ်လာရလေသည်။

"လိုးကြစို့ …မောင်ရယ် "

သူမအသံက ကိုမင်းကို ခယတောင်းပန် နေသည့်အလား …။

ကိုမင်း သူမကို အသနားပိုသွားမိသည်။

"လိုးတာပေါ့ သွယ် မောင့်ကို …ဖင် ကုန်းပေးဦး နော် "

ဆိုပြီး …

သူ့လီးတောင်လာပြီဖြစ်၍ ကိုမင်းလည်း ချိုချိုသွယ်ကို ဖင်ပြန်ကုန်းစေလိုက်ပြီး အနောက်ကနေ ထပ်မံ၍ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ်လည်း ကောင်းခန်းရောက်မှ ရပ်လိုက်ရပြီး ခုလိုပြန်လည် ဆက်ဆံချိန်မှာ ကာမဇိမ်ခံမှုက တစ်ကပြန်စရသလို ဖြစ်သွားခဲ့တာမို့ လီးကြီး အနောက်ကနေ တရှိန်ထိုး အတင်းဝင်အတင်းထွက် လိုးဆောင့်သွင်းမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ကော့နေအောင် ခံရပြန်လေတော့သည်။

ဒုတိယအချီလည်းဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒီတစ်ချီမှာ တော်တော်ကလေး အချိန်ကြာမြင့်စွာ ရေကုန်ရေခမ်းပင် ဆက်ဆံလိုက်ရပါသည်။

လီးနှင့်စောက်ပတ် ပူထူအောင်ဆော်ပြီး တစ်နာရီနီးပါးလောက်ကြာမှ ကိုမင်းရောသူမပါ လရည်နှင့် စောက်ရည်များ ပြိုင်တူပင် ပန်းညှစ်ထွက်သွားရကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်ကျသွားကြလေသည်။

ခဏနားလိုက်ကြပြီး ချိုချိုသွယ်က ကိုမင်းရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျှောင်းကာ စကားပြောနေကြရင်း သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့် သူ့ဒုတ်ကြီးကိုကိုင်ကာ ဆွပေးနေပြန်သည်။

ကိုမင်းလည်း သူမတဏှာပြင်းပုံကို သိထား၍ သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးကို သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ တက်ခွကာ ထိုင်စေလိုက်ပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စစ်စတီနိုင်း(69)ပုံစံ ပြောင်းပြန်နေလိုက်ကြရာက ကိုမင်းက အောက်မှနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကို နမ်းစုပ်ယက်ပေးလိုက်သည်။ ချိုချိုသွယ်လည်း ကိုမင်း၏ ခြေရင်းဖက်ဆီ မျက်နှာမူကာ သူ့ဒုတ်တန်ချောင်းကြီးကို အားပါးတရစုပ်၍ လျှာကလေးနှင့် လိုက်လံ ယက်၍ဆွ၍ ပေးနေ လေသည်။

နှစ်ယောက်သား စိတ်ပြန်လည်ကာ ရာဂသွေးတွေဆူပွက်လာခဲ့ကြရင်း ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် ကိုမင်းရဲ့အပေါ်ကနေ ဦးဆောင်၍ မြင်းစီးသလိုလုပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အပေါ်စီးကနေ သူမဖင်ကြီး တလှိမ့်လှိမ့်နှင့် တက်ထိုင်ကာ စကောဝိုင်းမွှေ့ဖိဆောင့်ချပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးက ဒုံးကျည်တစ်စင်း မိုးပေါ်ထောင်ထားသလို တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ထောင်မတ်နေပေရာ သူမကအပေါ်ကနေ အားပါပါ ဖိထိုင်ချလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ကလေးထဲကို သူ့လီးတဆုံး စိုက်နစ် တိုးဝင်သွားရပြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့်နေအောင် သူမစောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှ သားအိမ်ကို ဝင်ရောက်ဆောင့်ထိုးမိ နေပေသည်။

ချိုချိုသွယ် အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် …

"အား အ ရှီး …အင်း ဟင့်ဟင့် … "

ဟူသော ညည်းသံကလေးပါ သူမနှုတ်ဖျားမှ ထွက်ပေါ်လာရပြီး  ကိုမင်းလီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ အရင်းထိ စိမ်ထိုးထည့်သွင်းထားလျှက်က ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်၍ လှိမ့်ကြိတ်ဆောင့်လိုးရင်း သူမအလိုလားဆုံးသော ကာမစည်းစိမ်ကို အပြတ်ပင် ဖီလင်ယူခံစားနေမိလေသည်။

အချိန် တော်တော်ကလေး ကြာမြင့်လို့ သွားသည်။

ကိုမင်းလည်း သူကြိုတင်သောက်သုံးထားခဲ့သော ဆေးအစွမ်းဖြင့် တော်ရုံနှင့်မပြီးစီးနိုင်ဘဲ သုက်အထွက်ကို ကြာရှည်အောင် ထိန်းထားနိုင်လေရာ ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် အပေါ်စီးကနေလိုးရင်းဆောင့်ရင်း နှစ်ချီမက သုံးချီလောက်ပင်ပြီးရသည်အထိ ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားရရှိသွားရပေတော့သည်။

ကိုမင်းတစ်ယောက် သူမပြီး၍ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့မှ သူမကို ကုတင်စောင်းမှာပက်လက်အိပ်စေလိုက်ကာ အားပါးတရလိုးဆောင့်ရင်း သုက်ရည်တွေကို သူမသားအိမ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။

ကိစ္စပြီးသွားကြတော့ နှစ်ယောက်သား တည်းခိုရာအခန်းမှ ထွက်လာခဲ့ကြကာ လူချင်းခွဲလိုက်ကြပြီး ကိုမင်းက သူ့ကားနှင့်ပြန်သွားသလို ချိုချိုသွယ်လည်း အခြားတက္ကစီတစ်စီး လက်ပြတားပြီး အဆိုပါကားနှင့်ပင် အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

အိမ်ရှိရာ လမ်းထိပ်ဆီကိုရောက်တော့ ကားကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကားပေါ်မှဆင်းလျှောက်လာလိုက်ပါသည်။

ကိုမင်း အလုပ်ကောင်း၍ သူမပေါင်ခွဆုံတစ်ခုလုံး ကွတတကလေးပင် ဖြစ်နေရပြီး လူသူမရိပ်မိအောင် အတော်ကလေးသတိထား၍ လျှောက်နေရပေသည်။

သူမ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများလဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ကာ ရေတောင်မချိုးနိုင်ဘဲ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ထက်မှာပင် တုံးလုံးလှဲချလိုက်ရာကနေ တစ်ရေးတမော အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ခဲ့ရတော့သည်။

............................................................................................................................

နောက်တစ်နေ့တွင်လည်း စနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်၍ ကိုမင်းနှင့်သူမ ထပ်တွေ့ကြသည်။ တစ်ပတ်မှာ သုံးရက် သောကြာ စနေနှင့်တနင်္ဂနွေနေ့ ရောက်တိုင်း သူတို့နှစ်ယောက် အမြဲတစေတွေ့ဆုံ၍ အချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲဖြစ်ခဲ့ကြပေသည်။

ကျန်သည့်ရက်တွေက ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်မို့ တွေ့ဆုံဖို့ရာ အချိန်လည်းမရနိုင်ကြပါချေ။ သည်လိုနှင့် …

ပထမလပတ်စာမေးပွဲများပြီးစီး၍ ကျောင်းရက်ရှည်ပိတ်ရက်များအတွင်း အိမ်ကလူတွေလည်း ဘုရားဖူးထွက်သည်နှင့် ကြုံကြိုက်တာမို့ ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် ကိုမင်းကို Phone ဖြင့် ဆက်သွယ်အကြောင်းကြားပြီး သူမ၏နေအိမ်မှာပင် ညဖက်တွေ့ဆုံ Date လုပ်ကြဖို့ ချိန်းလိုက်ပါသည်။

ထိုနေ့ နံနက်ပိုင်းတွင် ချိုချိုသွယ့်နေအိမ်မှာ သူမနှင့်အတူ တပည့်မကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုးတန်းကျောင်းသူလေး လဲ့ယမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်မှာပင် စကားတပြောပြောနှင့်တီဗွီကြည့်ကြ ချက်ပြုတ်စားသောက်လိုက် လုပ်နေကြပေသည်။

လဲ့ယမင်းက ငါးတန်းနှစ်လောက်ကတည်းက သူမ၏တပည့်အရင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး နှစ်ယောက်သား အခြား ကျောင်းသူကလေးများထက်ပိုပြီး လက်ပွန်းတတီး ချစ်ခင်ရင်းနှီးစွာ နေလာခဲ့သူတွေဖြစ်ကာ သူမ၏နေအိမ်မှာ လဲ့ယမင်း၏ စားအိမ်သောက်အိမ်လိုလည်း ဖြစ်နေခဲ့ပါသည်။

လဲ့ယမင်းနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်က အိမ်ချင်းလည်း သိပ်မဝေးကြဘဲ လေးငါးခြောက်အိမ်လောက်ပဲခြားကာ တစ်လမ်းတည်းသားတွေလည်း ဖြစ်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အတွင်းရေးကိစ္စမှန်သမျှကို တိုးတိုးဖော် အနေနှင့် တိုင်ပင်ပြောဆိုနေကျပင်ဖြစ်ကာ သမီးရည်းစားနှစ်ယောက်သဖွယ် အတူအိပ်အတူစား တပူးတွဲတွဲ ရှိကြလေသည်။

ချိုချိုသွယ် ကိုမင်းနှင့်တွေ့သမျှ ကြုံသမျှကို သူမကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြောပြခဲ့သလို လဲ့ယမင်းလည်း ရည်းစား များသလောက် ပညာရေးစိတ်မဝင်စားဘဲ ရှစ်တန်း ကိုးတန်းစာမေးပွဲတွေကို အလီလီအခါအခါ ကျရှုံးခဲ့သူတစ်ယောက်ပီပီ သူမနှင့်ပတ်သက်ခဲ့သမျှ ယောက်ျားသနာတွေရဲ့အကြောင်းကို ဆရာမလည်းဖြစ် အစ်မရင်းတစ်ယောက်လို တိုးတိုးဖော်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လိုလည်းဖြစ်နေသော ချိုချိုသွယ်ကို အကုန်အစင်ပင် ရင်ဖွင့်ပြောကြားခဲ့သည်သာဖြစ်ပါသည်။

အိမ်သားတွေ ဘုရားဖူးထွက်ခိုက် သူမကိုသာ ညအိပ်ဖော်အဖြစ် အိမ်မှာအတူခေါ်အိပ်ကာ နှစ်ယောက်သား ယောက်ျားသားတွေနှင့်ပတ်သက်သည့် ဏှာအကြောင်းတွေပြောဆိုကြပြီး တီဗွီကလာသော ဇာတ်လမ်းတွဲတွေ ကြည့်လိုက် လဲ့ယမင်းဘော်ဒါတစ်ယောက်အိမ်က မ'လာခဲ့သည့် 18+ ခေါ် အပြာအောကားတွေ တစ်ခွေပြီး တစ်ခွေထိုးကြည့်လိုက်နှင့် အကြိုက်တွေ့နေကြလေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲမှာ လက်ဖက်သုတ်တစ်ပန်းကန်နှင့် အမေရိကန်အောခွေတစ်ခွေ အတူထိုင်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက်ကိုင်လိုက် အဖုတ်နှိုက်လိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်နေကြရင်း ဖီလင်တွေတက်နေခဲ့ကြသည်။

"မမ ရယ် မမလူ … ကိုမင်း ပုံတွေ … ယမင်းကို ပြမယ်ဆို "

"အင်း ဟုတ်သားပဲ ဒီထဲမှာ မမသိမ်းထားတယ် "

သူမ Lock လုပ်ထားသည့် Phone Screen ကို ဖွင့်ပြီး Memory Card ထဲက Audio Manager ထဲမှာ အသေအချာ သိမ်းဝှက်ထားသည့် Viber မှ ကိုမင်း ပေးပို့ထားခဲ့သော လီးပုံတွေကို လဲ့ယမင်းအား ပြပေးလိုက်တော့ သူမက မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ပြူးုပြဲစိုက်ကြည့်နေပြီး တအံ့တသြကလေးဖြစ်နေပါသည်။

"အား …တော်တော်ကြီးတဲ့ လီးကြီးပဲနော် မမ စပ်ဖျင်းဖျင်းမဖြစ်ကုန်ဘူးလား ဟင်းဟင်း "

"စပ်ဖျင်းဖျင်းဘယ် က ပါ့မလဲ …ယမင်းရယ် … ကွဲပြဲကုန်တာပေါ့ လို့  …မမလည်းအစကတော့ သူ ဒီလောက်ကြီးမယ် ဘယ်ထင်ပါ့ မလဲ "

"ယမင်းသာ ဆို ခံနိုင်ပါ့မလားတောင် မသိဘူး ဒီည သူလာမယ်ဆို ယမင်းတော့ သေချာ ခိုးချောင်းမှာပဲနော် မမ သိလား "

"ဟင်း ချောင်းပဲချောင်းချောင်း ခံပဲ ခံခံ …ကိုယ့်ပြသနာကိုယ်ရှင်းရင် ပြီးတာပါပဲ ယမင်းရယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း "

"အမလေးတော် မမလူ ဟာရီး မခံရဲပါဘူးတော့ ခစ်ခစ် ခစ် "

လဲ့ယမင်း ကြက်သီးထသလို ပုခုံးကလေးတွန့်ပြရင်း တခိခိ တခစ်ခစ်ရယ်နေပါသည်။

ချိုချိုသွယ် သူမပုံစံကလေးကိုကြည့်၍ မချင့်မရဲ ဖြစ်လာပြီး ကောင်မလေး စကပ်အောက်မှနေပြီး သူမပေါင်ခွဆုံကြားထဲကို လက်ထိုးနှိုက်ပေးလိုက်လေသည်။ သူမပေါင်ခွဆုံနေရာကလေးမှာ နူးညံ့စွာ ဖောင်းမို့ အိတင်းနေပြီး အရည်တွေစိုစိစိဖြစ်နေတာကို စမ်းမိသွားသည်။

"ဟင်း လူကို မထုံတက်တေးနဲ့ စောက်ရည်တွေတော့ ရွှဲနေပြီ "

"ရွှဲပါဘူး ဘယ်မလဲ မမ ရဲ့ …ဟင့်ဟင့် "

"ချွတ် … ပြ လေ မမ ကြည့်စမ်းမယ် "

"သမီးတစ်ယောက်တည်း မရဘူး မမပါ ချွတ် "

ချိုချိုသွယ် သူမထမီကို ခါးမှနေ၍ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ လဲ့ယမင်းလည်း လျှာတစ်လစ်ကလေးလုပ်ပြီး သူမလည်းမနေသာတော့ဘဲ စကပ်လေးကို ကုန်းချွတ်နေလိုက်သည်။

အတွင်းခံ ပင်တီကလေးကိုပါ နှစ်ယောက်စလုံး အတူတကွ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကလေးနှစ်ခုက ပုံစံတစ်မျိုးစီနှင့် ချိုချိုသွယ် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ ပြန့်ပြန့်ကားကားကြီးဖြစ်ကာ အမွှေးးအမြင်တွေ ထူထပ်နေပြီး လဲ့ယမင်းအဖုတ်ကလေးကမူ အမွေးအမြင်ခပ်ပါးပါးကလေးသာ ပေါက်ရောက်၍ ပြောင်ပြောင်ရှင်းရှင်းကလေး ဖြစ်နေပြီး စောက်ဖုတ်မှာ ဆရာမ ဒေါ်ချိုချိုသွယ်လောက် အပြန့်မကျယ်ပေမယ့် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ဖြစ်သည့် နေရာမှာတော့ နှစ်ယောက်သား သိပ်မကွာခြားလှဘဲ လက်တစ်ဝါးစာလောက်  မို့မို့တင်းတင်း အိအိကလေး ရှိနေတာကို မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သွားခဲ့ကြသည်။

တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက်နမ်းစုပ်၍ ပြုလုပ်နေကျရှိသည့်အတိုင်း တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက် ကိုင်ကြ ဆုပ်ချေညှစ်နယ်နေကြသည်။ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာကလေးတွေပါ ကျွတ်ကွာကျသွား ရသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လူးလှိမ့်၍ ပေါင်တန်အချင်းချင်း ယှက်လိမ်လိုက်ကြပြီး နို့အုံအချင်းချင်း နို့သီးကလေးတွေ ထိပ်တိုက်တွေ့လျှက် ပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ချင်းလည်း ထိတွေ့မိတ်ဆက်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်လိုက်ကြပါသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ညအိပ်ချိန် လူခြေတိတ်မှ တစ်ခါတစ်ရံ စခန်းသွားဖြစ်ကြပေမယ့် ဒီနေ့ ကျတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ ခါတိုင်းထက်ပိုထန် ပိုကြွပိုရွနေသလို ထင်မှတ်ရပေသည်။

ကိုမင်းလီးကပဲ ဆွဲဆောင်နေလို့လား အပြာMovie တွေ ကပဲ နှိုးဆွလှုံ့ဆော်ပေးနေလို့များလားတော့ မသိပါချေ။ သူတို့နှစ်ယောက်သား ဣန္ဒြေသိက္ခာလေးတွေတောင် မဆည်နိုင်ကြဘဲ ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်လို့နေကြလေတော့၏။

"ယမင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်နော် "

"အင်း ဟင်း မမလူ လိုးသလို လုပ်ပေးရမလား "

"ကောင်းတာပေါ့ နင်ကရော ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ကုန်းချင်တိုင်း ကုန်းပြီးပလဲ မသိဘူး အပေါက်တောင် တော်တော်ကျယ်ပြီး စပတ်ပြဲနေပြီ ဟင်း ဟင်း "

"အန် မမလောက်ပြဲပါဘူး မမကြီးက ကိုမင်းဒစ်ပြဲကြီးနဲ့ ဟဝှာပြုထားတာ ပြဲရွဲနေတာပဲ "

"ဟွန်း ကောင်မနော် ငါ နှိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်ရ …ဟင်း ဟင်း "

"ဆောင့် ဆောင့် မမ ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့် မမလည်း ဖြဲပေးထား ယမင်း လက်နဲ့ဆောင့်ပေးမယ် "

"အ အ  မသာ မကလေး … ခိခိ အင့် အ  အိအိ… ဟဲ့ … ဖြေး ဖြေး  ပြဲကုန်ပြီ  …အ  အိအင့်  အား "

တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ ပေါင်ကြားလက်ထည့်၍ နှိုက်လိုက် ဆောင့်လိုက်နှင့် …စောက်ရည်တွေအရွှဲသား မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်အောင်ပဲ ဖြစ်လာရလေသည်။ တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက်တက်ခွပြီး စောက်ဖုတ်ကို တစ်ပြန်စီ နမ်းစုပ်၍ယက်ပေးကြပြန်သည်။

စောက်ခေါင်းကလေးထဲကိုလည်း လက်နှင့်မွှေနှောက်၍ လိုးဆောင့်ပေးကြသည်။ အချိန်ကုန်လို့ ကုန်သွားမှန်းတောင် နှစ်ယောက်သား သတိမထားမိလိုက်ကြပဲ ဖြစ်သွားသည်။

ညနေ ၅ နာရီ ထိုးပြီးချိန် လောက်ကျမှ သူတို့နှစ်ဦးသား အိပ်ခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာနိုင်ကြပါသည်။

ချိုချိုသွယ်တို့  နှစ်ယောက် ရေချိုးစားသောက်ပြီး၍ ခေတ္တအနားယူနေကြချိန်မှာပင် ကိုမင်းရောက်ရှိလာသည်။ သူ့ကားကိုတော့ အိမ်ရှေ့ယူမလာခဲ့ဘဲ လမ်းထိပ်က ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အပ်နှံထားခဲ့ကာ ဒီအတိုင်းပင် ချိုချိုသွယ်တို့ လမ်းထဲကို လျှောက်ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ချိုချိုသွယ်က ကိုမင်းကို လဲ့ယမင်းနှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ရသည်။ သုံးယောက်သား ဧည့်ခန်းရှိ တီဗွီရှေ့မှာ ထိုင်ကာ စကားစမြည်ပြောဆိုနေကြပြီး အလိုက်သိသော လဲ့ယမင်းက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့်ချိန်းထား၍ အပြင်ကိုခဏသွားလိုက်ဦးမည်ဆိုပြီး အိမ်သော့ကိုပါယူကာ ရှောင်ထွက်သွားလိုက်သည်။

ချိုချိုသွယ်နှင့်ကိုမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ကြပြီး ချိုချိုသွယ်လည်း ကိုမင်းကို အသာပင်လက်ကမ်းပေးလိုက်ရာ ကိုမင်းက သူမလက်ကိုဆွဲ၍ နှစ်ယောက်သား သူမအိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့ကြပါသည်။

"မောင် … လိုးချင်လှပြီ သွယ်ရယ် "

ကိုမင်းက သူမကိုယ်လုံးကလေးအား သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ကာ နမ်းလိုက်ရင်းက ပြောသည်။

"ဟင်းဟင်း  ဟင်း သွယ်လည်း မောင့်လိုပါပဲ မောင်ရယ် …မောင် ဒီည သဘောရှိပျော်နိုင်ပါတယ် သွယ့်အိမ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ ဘယ်သူတစ်ယောက်မှ မရှိကြဘူးလေ "

"ဟိုကောင်မလေး လဲ့ယမင်း ဆိုလား … သူကရော "

"သူက သွယ့်တပည့်မကလေးပါ  သွယ်တို့ ကိစ္စ သူဝင်စွက်မှာ မဟုတ်ဘူး "

ချိုချိုသွယ်ပြောလိုက်ပြီး ကိုမင်းကို ပြုံးစစနှင့်ကြည့်လိုက်ရာက …

"ဘာလဲ … မောင် သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလို့ လား "

"အို မဟုတ်ပါဘူး သွယ်ကလဲ "

"စိတ်ဝင်စားရင်ပြော သွယ်ပြောပေးမယ် "

ချိုချိုသွယ်က သူ့ကို နောက်သလိုလို အတည်လိုလိုလုပ်ပြီး ပြောသည်။

ကိုမင်းက ဘာမျှပြန်မပြောဘဲ တဟင်းဟင်းသာ ရယ်နေလိုက်သည်။

ချိုချိုသွယ်၏ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီပါးကလေးကို ကိုမင်းက အသာချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ရင်နှစ်မြွှာကို စည်းနှောင်ထားသည့် ဘရာစီယာကလေးကိုပါ အသာဖြုတ်ချွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သူမ၏ ထွားထွားအိအိရှိလှသော ရင်သားကြီးနှစ်မြွှာက ဘရာစီယာအောက်ကနေ ခုန်ထွက်လာကြသည်။

အိမ်ထောင်မရှိသေးသူပီပီ သူမ၏နို့သီးခေါင်းချွန်တက်တက်ကလေး နှစ်ခုက ကျစ်ခဲလှစွာဖြင့် အပေါ်ဖက်သို့ ငေါ့၍ ထောင်ထနေတာကို တွေ့ရပေသည်။

ချိုချိုသွယ်ကိုယ်တိုင်လည်း သူမထမီကို လိုလိုလားလားပင် ချွတ်ပေးပြီး ဆက်လက်၍ ကိုမင်းကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်တွေကို သူမလက်ကလေးနှင့် အသာအယာ ချွတ်ယူလိုက်လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ် ဗလာကျင်းသွားပြီး လျှို့ဝှက်အပ်ရာ ကိုယ်အင်္ဂါတွေ တစ်ခုမကျန် ပေါ်ထွက်လာရကာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့၍ ကုတင်ပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား ဖိမှောက်ထပ်လျက်သား လဲပြိုကျသွားခဲ့ကြလေသည်။

မကြာမီ အိပ်ခန်းလေးထဲမှ အသံဗလံများထွက်လာကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ဆီမှ မာန်သွင်းသံ အသားဆိုင်အချင်းချင်း ပွတ်တိုက်ရိုက်ခတ်သံ တအိုးအိုးတအင့်အင့်ညည်းညူသံတွေက အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်သို့တိုင် တားမနိုင်ဆီးမရ ဖိတ်လျှံ၍ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရပါချေပြီ။

ချိုချိုသွယ် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် ကာမရေယာဉ်ကြောထဲမှာ တစိုက်မတ်မတ် မျောပါနေမိလေသည်။

ကိုမင်း၏လိုးဆောင့်ချက်များက ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်းပေးထားသော ချိုချိုသွယ်၏ဖင်သား ကားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို အဆက်မပြတ်ကျရောက်နေပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကလည်း သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်ကြပ်စီးပိုင်စွာဖြင့် တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ်အသံပြုကာ တိုးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက်နှင့် ထွက်ချည်ဝင်ချည် ဖြစ်ကာ နေလေတော့သည်။

ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် ကော့နေအောင်ကို ပက်ပက်စက်စက်ပင် အလိုးခံနေရပေသည်။

ကိုမင်းက သူမကို ပုံစံအမျိုးမျိုးပြောင်း၍ ဆက်ဆံနေပြီး ချိုချိုသွယ်လည်း ကိုမင်းလုပ်လေသမျှကို မညည်းမညူလိုက်ပါ၍ ပက်လက်တစ်မျိုး မှောက်ရက်တစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးအသုံးတော်ခံပြီး သူ့အလိုကျ လိုက်လျောဖြည့်ဆီး ပေးနေပေသည်။

အချိန်အားဖြင့် တစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာမြင့်သွားခဲ့သည်။

ကိုမင်းလိုးဆောင့်ချက်များက ပြင်းသထက်ပြင်းလာသည်။ ထိရောက်မှုလည်း ရှိလာသည်။ ခွန်အားနှင့်ပြည့်စုံသလောက် ခါးအားလည်းသန်သူဖြစ်၍ သူအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးမှုကို ခံရင်း ချိုချိုသွယ် တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ပြီးနေရပါသည်။ ချိုချိုသွယ် သူ့လီးကြီးကို တော်တော်ခိုက်သွားသည်။

ရင်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဆို့ဆို့နင့်နင့်ကြီးဖြစ်အောင်ပင် အားပါးတရ တရစပ်လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုမင်းလီးကြီးမှာ သူမကို တစ်ချီမကဘဲ နှစ်ချီသုံးချီဆက်တိုက်ပင် ကာမပန်းတိုင်ကို အလီအလီအချီချီ ဆိုက်ရောက်သွားစေသဖြင့် လူတစ်ကိုယ်လုံး ခွေယိုင်ကာနုံးချိမတတ်ပင် ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုမင်းလည်း နောက်ဆုံးပန်းတိုင်ကို ရောက်လုနီးနေပြီမို့ သူမကို လုံးဝ သက်ညှာနိုင်ခြင်းမရှှိတော့ဘဲ ထပ်တလဲလဲဆင့်ကာဆင့်ကာ လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း အချက်လေးဆယ် ငါးဆယ်အရောက်မှာ သူ့လီးထိပ်ဆီမှ လရည်ပျစ်ချွဲချွဲ များက သူမသားအိမ်ဆီသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ရောက်ရှိသွားရလေတော့၏။

နှစ်ယောက်သား ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ ခေတ္တခဏအနားယူလိုက်ကြသည်။

ချိုချိုသွယ်က ကိုမင်း စားဖို့သောက်ဖို့ သွားရောက်စီစဉ်ပေးပြီး နှစ်ယောက်သား အားရှိအောင် စားသောက်လိုက်ကြကာ ဒုတိယအကြိမ် နှစ်ချီမြောက်အဖြစ် ထပ်မံစခန်းသွားလိုက်ကြပြန်ပါသည်။

နှစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာအောင် နှူးလိုက်ဆွလိုက် စုပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် နည်းမျိုးစုံလင်စွာဖြင့် အချစ်စခန်းကို မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးဖွင့်လိုက်ကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး အားအင်တွေ တော်တော်ကလေး ကုန်ခမ်းသွားကြကာ လူလည်းတော်တော့်ကို ပြိုင်းသွားခဲ့ကြပေသည်။

ည ၁၁ နာရီထိုးပြီးချိန် လောက်မှာ …

အိမ်ခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်ဝင်ရောက်လာသံ ကြားရ၍ လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် အပြင်မှပြန်ရောက်လာပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပြီး နှစ်ယောက်သား အခန်းပြင်ထွက်ကာ ဧည့်ခန်းဖက်ဆီလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။

လဲ့ယမင်းလည်း အပြင်မှပြန်ရောက်သည်နှင့် အင်္ကျီအဝတ်အစားများ သွားရောက်လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ကာ တီရှပ်ချိုင်းပြတ် မီနီစကပ်တိုနံ့နံ့ကလေးနှင့် ပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ လာရောက်ထိုင်လိုက်ရင်း တီဗွီကြည့်လိုက် စကားစမြည်ပြောဆိုလိုက် လုပ်နေကြပါသည်။

လဲ့ယမင်း၏မျက်လုံးအကြည့်များက ကိုမင်း၏တစ်ကိုယ်လုံးဆီကို ကျရောက်နေလျှက်ရှိပြီး အထူးသဖြင့် သူ၏ပေါင်ခွဆုံရှိ ကိုမင်းဝတ်ဆင်ထားသော ပုဆိုးအောက်မှနေ၍ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်ပေါ်နေသော သူ၏ လီးကြီးရှိရာကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်းပင် စူးစူးရဲရဲကလေးစိုက်ကြည့်နေလေသည်။

ဒါကို ချိုချိုသွယ်လည်း ကောင်းကောင်းကြီးရိပ်စားမိပြီး စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိပေသည်။

ကိုမင်း၏မျက်လုံးများကလည်း လဲ့ယမင်း၏ ကိုယ်ပေါ်က ဖွံ့ဖွံ့ဖြိုးဖြိုးရှိလှသောရွှေရင်အစုံနှင့်တကွ မီနီစကပ်အောက်မှ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကလေးနှစ်ဖက်ဆီကိုပါ တရစ်ဝဲဝဲနှင့် ရောက်ရှိနေသည်ပင်။

လဲ့ယမင်း သူမကိုယ်ကလေးကို မသိမသာပင် အနေအထားပြင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ဆက်တီခုံမှာ ခြေနှစ်ဖက်ကိုခပ်ဟဟကလေးလုပ်ပြီး ခြေတစ်ဖက်ချိတ်ထိုင်လိုက်လေရာ သူမ၏မီနီစကပ်ကလေး လပ်ဟာသွားပြီး စကပ်အောက်မှနေ၍ ဘာအခုအခံရယ်မှမရှိသော ပေါင်ခွဆုံအရပ်ရှိ စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းအိအိကလေးမှာ အမွှေးအမြင် ခပ်ပါးပါးကလေးများ ဝိုင်းရံလျှက် သူမတင်ပါးအောက်ကနေပြီး အောက်စလွတ်၍ ထွက်ပေါ်လာတာကို ကောင်းစွာ တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။

သူမ တမင်တကာပင် စကပ်အောက်နားစကလေးကို လွှတ်ပြလိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို ကိုမင်းလည်း သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ သူ့လိင်ချောင်းကြီးလည်း သူမစောက်ပတ်ကို အသေအချာ မြင်လိုက်ရတာမို့ ဖြောင်းကနဲခုန်ထလာတော့မတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။

ချိုချိုသွယ်ထိုင်နေသည့်နေရာနှင့် လဲ့ယမင်းနေရာကလေးမှာ ဘေးတိုက်လောက်ကျပြီး ကိုမင်းနှင့်ကျတော့ ခပ်စွေစွေကလေးဖြစ်နေ၍ သူ့နေရာမှကြည့်လျှင် အသေအချာမြင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုမင်းလည်း ချိုချိုသွယ်နဘေးမှာ ထိုင်နေရာကနေ သူမခါးကို မသိမသာကလေးဖက်လိုက်ရာက ချိုချိုသွယ်၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို အသာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ နောက် တဖြည်းဖြည်းနှင့်သူ့လက်က သူမပေါင်တန်များဆီ လျှောဆင်းသွားကာ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားကို မသိမသာဝင်ရောက်၍ ဖိအုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

လဲ့ယမင်း ထိုင်ရာကအသာထပြီး တီဗွီဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်ရတာ ပျင်းလာ၍ အချစ်ကားပဲ ကြည့်တော့မည် ဆိုပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် နေ့ခင်းကကြည့်ခဲ့သည့်ကားတွေထဲက စိတ်ကြိုက်အခွေတစ်ခွေ ရွေးပြီး စက်ထဲထည့်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ခုနက သူမထိုင်ခဲ့သော ဆက်တီခုံဆီမသွားတော့ဘဲ ချိုချိုသွယ်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်နေရာဆီ လျှောက်လာခဲ့ပြီး သူမနဘေးမှာ အသာပင် ကပ်ထိုင်လိုက်ပါသည်။

ဂျပန်အချစ်ဇာတ်ကားဖြစ်ပြီး ဟိုအခန်းဒီအခန်းတွေပါဝင်ကာ မင်းသမီးလေးကလည်း သူမ၏ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ရုပ်ရည်ကလေးနှင့် ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်လှစွာပင် အရုပ်ဆိုးဆိုးလူကြမ်းကြီးတွေနှင့် တွဲဖက်၍ အိပ်ယာဝင်ခန်းတွေကို ပီပီပြင်ပြင်ကြီး သရုပ်ဆောင်ထားလေသည်။

ချိုချိုသွယ်အနေနှင့် အတွင်းသိပင်ဖြစ်၍ လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် ဘယ်လိုဘယ်ပုံအထာပြနေပြီ ဆိုတာကို ကောင်းစွာ ရိပ်စားမိပြီးဖြစ်ရာ သူမဖက်ကို အသာလှည့်၍ကြည့်လိုက်ရင်း ခါးကလေးကို မသိမသာဖျစ်ညှစ်၍ ထွေးဖက်ထားလိုက်မိပါသည်။ လဲ့ယမင်းလည်း သူမခါးကို ပြန်ဖက်ထားသည်။

တစ်ဖက်မှာလည်း ကိုမင်းက သူမကို ပေါင်ကြားထဲလက်ထည့်၍ ကိုင်နေပြီမို့ စိတ်ကနည်းနည်းတော့ ထွေလာရပေပြီ။

ဇာတ်လမ်းက ဇာတ်ရှိန်တဖြည်းဖြည်းမြင့်တက်လာလေလေ ချိုချိုသွယ့်ပေါင်ခြံတဝိုက်မှာ အရည်တွေ တရွှဲရွှဲ ရွှန်းစိုလာရလေလေဖြစ်ကာ သိသိသာသာမူပျက်လာပါသည်။

ကိုမင်းလက်တစ်ဖက်က သူ့ဖက်မှာရှိနေသည့် ချိုချိုသွယ်၏ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကို ထမီလှန်ကာပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူမ၏စောက်ပတ်ဆီရောက်ရှိလာပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ထမီအောက်ကနေလက်လျှို၍ ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ လက်ချောင်းများထည့်သွင်း၍ မွှေနှောက်ဆွပေးနေပါသည်။

သူမထမီက ပေါင်ရင်းထိရောက်အောင် လန်တက်သွားရာက ကိုမင်းလည်း သူမခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ပြန်ရာ ချိုချိုသွယ်မှာ ခြေတစ်ဖက် ကားရယားကြီးဖြစ်သွားရလျှက် ကိုယ်ကလေး လျှောဆင်းသွားရပြီး လဲ့ယမင်းပုခုံးပေါ် သူမခေါင်းကလေးမှေးတင်ထားရသည့်အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ လေသည်။

လဲ့ယမင်းလည်း ချိုချိုသွယ်နှုတ်ခမ်းကလေးကို ငုံ့ကာနမ်း၍ သူမကိုယ်ကလေးကို ဆက်တီပေါ်မှာ ချိုချိုသွယ်နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်ရက်သားဖြစ်အောင် ကိုယ်တစ်ခြမ်းစောင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောင်၍ လှဲအိပ်ချလိုက်လေရာ သူမခြေတစ်ဖက်က ခြေရင်းဖက်တွင်ရှိသော ကိုမင်း၏ ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်ရှိ ထိမိသွားပြီး သူမခါးမှ စကပ်ကလေးပါ ခါးအထက်ကိုလန်၍တက်သွားရသဖြင့် ကိုမင်းကို သူမ၏စောက်ပတ်ကလေးအား အနီးကပ်ဖြဲပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားရပါသည်။

ကိုမင်းလက်ကလည်း မြန်သည်။ သူမခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးသလိုနှင့် သူမ၏ ပေါင်ခွကြားထဲ ရောက်လာပြီး စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို လက်နှင့်အသာ ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။

လဲ့ယမင်းက ချိုချိုသွယ် လှုပ်ရှား၍မရအောင် သူမကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ထိတွေ့လျှက် အပြတ်ပင်နမ်းစုပ်ပေးနေသည်။ တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက် နယ်ပေးသည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>

ဆင်းရဲတွင်းက နက်လေတော့ (စ/ဆုံး)

ဆင်းရဲတွင်းက နက်လေတော့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Had3s (မောင်ဟိတ်)

သတိ - HIV/AIDS ကြောင့် သင့်ဘ၀ လူညွန့်တုံးနိုင်သည် ...

ဤဇာတ်လမ်းသည် ... ကြမ်းသည် ... ညစ်ပတ်သည် ... ရိုင်းသည် ... လက်ရှိ ဖြစ်နေသည့် ပျက်နေသည့် ...လူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ... မြင်အောင် ရေးထားသည် ... စိတ်ညစ်စေလိမ့်မည် ... ဒီဇာတ်လမ်းလေးကို ... ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း ... ဘဝအခြေအနေကြောင့် ... အသွေးအသားကို ... ငွေကြေးနဲ့ဖလှယ်လိုက်ရတဲ့ ... အေးတို့လို ... ရိုးရိုးသားသား ... လမ်းဘေးက မိန်းကလေးတွေကို ... (လော်လီဖောက်ပြား ...လက်လက်ထ ... ဟိုဟာ ... ဆာနေတဲ့ ... ကြိုက်ကုန်းမတွေ မပါ ...) သားသမီးချင်း ... နှမချင်းစာနာစိတ်လေးများ ...

မွေးဖွားရှင်သန်လာမယ်ဆိုရင် ... ကျွန်တော် အားထုတ်ရကျိုးနပ်ပါလိမ့်မည် ...အိမ်မက်ဆိုးတွေကို ... ခဝါချဖို့ ... နှလုံးသွေးကို မှင်ရည်ဖျော် ... ရင်နာစွာဖြင့် ... ပျော်တော်ဆက်သည် ...

မောင်ဟိတ်

ဤဇာတ်လမ်းကို ... ၂၉ ရက်၊ ဧပြီလ၊ ၂၀၁၁ တွင် ... မြန်မာဆိုက်ဘာမီဒီယာ (http://mmcybermedia.com) တွင် စတင်တင်ဆက်သည်။

.....................................................................................................................................................

စကားလုံးဆိုတာ ... ဓါးလိုပဲ ... ပြောတတ်ရင် ထက်တယ် ... အပြောခံရရင် ... ဓါးထိုးခံရသလို ...နှလုံးသွေးစိမ်းရှင်ရှင် ... ထွက်တတ်တယ် ... ဟိုနေ့က ... ညီမလေး ယောက်ျား အိမ်သစ်တက်ပွဲ လုပ်တယ်.. အေး ... မသွားချင်ပါဘူး ... ရှက်တယ် ... သွားခိုင်းတာက ... အဖွား ... ညီမလေးဆီသွားလိုက်ပါတဲ့ ...။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ... ဧည့်ခံပုံလေးက ...နင်က ပြည့်တန်ဆာပဲ ... နောက်တခါ ဒီအိမ်မလာနဲ့ ... ကြက်သရေတုံးတယ် ... အိမ်ယုတ်တယ်တဲ့ ...တအူတုံဆင်း ... ညီအမတွေလေ ... ပြောရက်လိုက်တာ ... သူ ကျောင်းတက်တုန်းက ပိုက်ဆံ ...ဘယ်ကရလဲ ... နေ့တိုင်းစားတဲ့ ထမင်း ဘယ်ကရလဲ ... အေး ... အရမ်း ဝမ်းနည်းတယ် ... စကားလုံးတွေနားထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်နေတယ် ... နင်က ပြည့်တန်ဆာ ... ။

ဟုတ်ပါတယ် ... အေးက ... ပြည့်တန်ဆာ ...မကောင်းတဲ့မိန်းမ ... လမ်းပေါ်က မိန်းမ ... အေးတို့ ... လုပ်ငန်းခွင်က ... ပန်းဆိုးတန်းမှာ ...ရုပ်ရှင်ရုံတွေမှာ ... ဟိုရပ် ... ဒီငေး ... ဟိုလူခေါ် ... ဒီလူချ ... အသွေးအသားကို ... ခပ်ပေါပေါနဲ့ရောင်းစားနေတဲ့ ... မိန်းမ ...စိတ်က မပျော် ... အိပ်လို့လည်း မပျော် ... မကြာခဏ လန့်လို့ နိုးတယ် ... အိမ်မက်ဆိုး ... ဘဝဆိုတာ ...ကောင်းတလှည့် ဆိုးတလှည့် တဲ့ ... အေး အတွက် ... အဆိုးတွေချည်း လာနေတယ် ... ဘယ်အချိန်မှကောင်းတာလေး လာလေမလဲ ... အေး အကြောင်းကို ... ရင်ဖွင့်ရရင် ... ဆင်းရဲမွဲတေမှုက ... တရားခံလား... မပြောတတ် ... ။

အဖေက အရက်သမား ... အမေက ဆုံးပြီ ... အဘွားက အိပ်ယာထဲမှာ ပက်လက် ...နေတာက တဲစုတ် ... ယိုင်နဲ့နဲ့ ... ညညဆို ... ကြယ်တွေ မြင်ရတယ် ... မိုးတွင်းဆို ... ပိုဆိုးပေါ့ ...စားစရာလား .. .အင်း ... ဆန်အိုးထဲမှာ ... ဆန်က မရှိ ... ညီမလေးက ... ငါးတန်း ... သင်ရိုးစာအုပ်မဝယ်နိုင် ... ဗလာစာအုပ် ဝေးပေါ့ ... ကျောင်းစိမ်းလေးက နှစ်ထည် ... အနေအထားက စုတ်ပြတ် ...အဖေကလည်း ... အားကိုးမရ ... တော်သေးသည် ... မူးလာရင် မရမ်းလို့ ... တရက်တော့ ...အကြံကောင်းလေး ဝင်လာသည် ... သမီး ... ဟိုလူနဲ့ တညသွားအိပ်လိုက်တဲ့ ... အဖေ့မှာအရက်ဖိုးမရှိတော့ဘူးတဲ့ ... ရက်စက်လိုက်တာ ... အဖေရယ် ... မူးပြီးပြောနေတာလား ...။

ကောင်းလိုက်တဲ့အကြံ ... သမီးကို ဖာဇာတ်သွင်း ... သူကတော့ ... အပြတ်မူးမယ်ပေါ့ ... အိမ်က ဆန်အိုးပြည့်အောင် မရှာပဲ ... အချိန်တိုင်း မူးနေတာ ... အကြံကောင်းကတော့ ထွက်တယ် ...ပြန်မတွေးချင်ဘူး ... ရင်နာတယ် ... ရာသီလာစ ... တခါ နှစ်ခါ ... လေးငါးခါပေ့ါ ... ဖြူဖြူစင်စင် ဘဝလေး.... အဆုံးသတ်လိုက်တယ် ... ညစ်နွမ်းသွားတယ် ... ပွန်းပဲ့သွားတယ် ... ပျက်စီးသွားတယ် ...။

အရက်ခိုးဝေတဲ့ ... မျက်နှာ ... တဏှာခိုးဝေတဲ့ အပြော ... အို ... အရသာခံပြီးပြောရမယ်ဆိုရင် ကောင်းဘူး... ကြောက်လိုက်တာလွန်ပါရော ... ချွတ်ခိုင်းတယ် ... နမ်းတယ် ... ကိုင်တယ် ... နယ်တယ် ...အရသာခံတယ် ... အေးကတော့ ... အသတ်ခံရခါနီး ဝက်လေးလို ... တအီးအီးနဲ့ ... သူကတော့ ...ဒီအသံကို ... တဏှာခံတယ် ... သိပ်သဘောကျတယ် ... ကလိတယ် ... ရိတယ် ... ဆွတယ် ... နယ်တယ်... အေး ... ငိုတယ် ... သူ့ဟာ ဝင်လာတယ် ... မဆန့်ဘူး ... အတင်းထည့်တယ် ... မရဘူး ...။

ပေါင်ဖြဲခိုင်းတယ် ... အေးမှာ အရှက်တရားဆိုတာ မရှိတော့ဘူး ... ပျောက်သွားတယ် ... မညှာတာပါဘူး ...မဝင်တာကို အတင်းထည့်တယ် ... ပွန်းတယ် ... အောင့်တယ် ... ခံရခက်တယ် ... အော်လွန်းတော့ ...ပါးစပ်ကို ပိတ် ... အတင်းချုပ်ပြီး ... အတင်းဆောင့်ထည့်တယ် ... ဝင်ပြီပေါ့ ... နာတယ် ... အရမ်းနာတယ်... သေလောက်အောင်နာတယ် ... ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ... သေနာကြီး ... အာာာာာာား .....မခံနိုင်ဘူး ... အတင်းဆောင့်တယ် ... ရုန်းတယ် ... မရဘူး ... ပိုဆောင့်တယ် ... အေး ... မောလာတယ် ...မခံနိုင်ဘူး ... တောင်းပန်ပါတယ် ... မလုပ်ပါနဲ့ ... ဘယ်တော့မှ မပြောဘူး ... စိတ်ချ ...။

သူများပိုက်ဆံယူပြီးမှ ... တန်ရာတန်ကြေးတော့ ပြန်ပေးဆပ်ရမှာပေါ့ ... ခံ ... အေးရေ ...အံကြိတ်သာခံပေတော့ ... အိုးကွဲအောင် ... ဆောင့်လည်း ... ခံရမှာပဲ ... အေးမှ ပိုက်ဆံမရှိတာ ...လူတွေမှာ အကြင်နာတရား မရှိပါလား ... သမီးအရွယ်ကို ... ပြဲကွဲနေအောင် ... ဆော်တယ် ...အားရအောင် ဆော်တယ် ... သွေးအလူးလူးနဲ့ ... မိန်းကလေးကို ... သနားမယ်များထင်နေလား ...သွေးထွက်လေ ... ပိုဆော်လေပဲ ... ခံရတဲ့သူကတော့ ... လိမ့်နေတာပဲ ... လုပ်တဲ့လူကတော့ ...ကောင်းလိုက်တာတဲ့ ... ဘာကောင်းတာလဲ ... ထွီ ...

နည်းနည်းတောင့်လို့ တော်သေးတယ် ... ခပ်သေးသေးဆို ... ခါးရိုးကျိုးမလားမသိပါဘူး ...အရမ်းဆောင့်တာ ... အရမ်းနာတယ် ... အထဲမှာ ... အသားဆိုင်တွေ ... ပွန်းပဲ့ကုန်တာ ... စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ...သေလောက်အောင်နာတယ် ... အဝင်လည်းနာတယ် ... အထွက်လည်း နာတယ် ... ဒီကြားထဲ ...အမွှေခံရတယ် ... အေး ... သေတော့မယ် ... သေချင်တယ် ... သေသွားလိုက်ချင်တယ် ... အရှက်လည်းမရှိတော့ဘူး ... သိက္ခာလည်း မရှိတော့ဘူး ... ဘာမှ မရှိတော့ဘူး ... စောင်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ...ခံတယ် .. အံကြိတ်ပြီးခံတယ် ... သူလည်း ပေးရတာနဲ့ ... တန်အောင်ယူတယ် ... ယူပါ ... တခုလိုရင် တခုပေးဆပ်ရမှာပေါ့ ... အေး ဝမ်းနည်းတယ် ... တခါပြီးတော့ ... နောက်တခါ ... အေး ... မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး ...

အပေါ်က လုပ်တယ် ... အောက်ကလုပ်တယ် ... ခုတင်စောင်းမှာ ... ဖင်ကုန်းခိုင်းတယ် ... အမျိုးစုံပဲ ...ဒူးတွေမှာ အားမရှိတော့ဘူး ... ခေါင်းက မူးနေတယ် ... ဒီလိုနဲ့ မနက်မိုးလင်းသွားတယ် ... အေး ...ခွေးသေကောင်လေးကို ... ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် ... အေး ... အိမ်ကို လေးဘက်ထောက်ပြီးပြန်ရတော့မယ် ... အားမှမရှိတာ ... သူကတော့ တော်တော် အားရနေတယ် ... အရမ်းကောင်းတယ်တဲ့ ...တကယ်ပါ ... ဘာခံစားချက်မှ မရှိတော့ဘူး ... ဒီဘဝရောက်မှ ... မျှော်လင့်ချက်တွေ ...အကုန်ပျောက်သွားတယ် ... စိတ်ညစ်တယ် ..။

အေး ရလိုက်တာက ... ဆန်အိုးထဲမှာ ဆန်တွေ ပြည့်သွားတယ် ... လမ်းထိပ်က ကုန်စုံဆိုင်က အကြွေးရှင်းသွားတယ် ... အိမ်လေးက အမိုးအကာ လုံသွားတယ် ... အဲဒီနေ့က ... ဝက်သားချက်တယ် ...ညီမလေးက ပျော်နေတယ် ... အေးက ... ငိုနေတယ် ... အဖေက ပိုမူးတယ် ... အေး ... ရှက်တယ် ...။

ဝမ်းနည်းတယ် ... အေး စိတ်ထဲကို ... သံ တချောင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ထည့်ပစ်လိုက်တယ် ... ငွေ ...ငွေ ... အေးမှားတယ် ... မှန်တယ် ... စဉ်းစားရင်း ... ငိုလိုက် ... ဖြေသိမ့်လိုက်နဲ့ ... တလကျော်တော့ ...ကုန်ပြီလေ ... ဆန်အိုးထဲမှာ ဆန်မရှိတော့ဘူး ... ထုံးစံအတိုင်း ... ဒုံရင်းပေါ့ ... စိတ်နာတယ် ... အေး ...မလုပ်ချင်ဘူး ... အဆီပြန်နေတဲ့မျက်နှာ .... မချိမဆန့် ... ဝေဒနာ ... ဒါတွေ ... ဘယ်သူသိမှာလဲ ...။

အတွင်းကြိတ်မွှေခံရတဲ့ ... ဝေဒနာ ... အို ... လမ်းတောင် ... မလျှောက်နိုင်ဘူး ... ဟင်း ...လူပွဲစားက ... သွေးသားရောင်းဖို့ ... လာစပ်တယ် ... အမျိုုးကောင်း ... လူကြီးတဲ့ ... ဘွဲ့ထူးဂုဏ်ထူးတွေရထားတယ်တဲ့ ... ကျိကျိတက် ချမ်းသာတယ်တဲ့ ... ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ် ... အမျိုးကောင်းတယ် ... ထွီ... နည်းတဲ့ ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး ... ထွီ ... ဒီလူအိုကျားက ... ပိုကြမ်းတယ် ... အတင်းနမ်းတယ် ...။

အတင်းနယ်တယ် ... ညှစ်တယ် ... အေး ... အံကြိတ်တယ် ... ခံတယ် ... နာတယ် ... မအော်မချင်းညှစ်တယ် ... အေး ... အော်တယ် ... ငြီးတယ် ... အို ... ပိုဆိုးတယ် ... နာလေ ... ပိုလုပ်လေ ...တောင်းပန်လွန်းတော့ ... စုပ်ပေးရမယ်တဲ့ ... တောက် ... အေး ... နှုတ်ခမ်းကို ... တင်းနေအောင်ကိုက်ထားပြီး ... စဉ်းစားတယ် ... ပါးထချပစ်လိုက်ရမလား ... သမီးအရွယ်ကို ... စုပ်ခိုင်းတယ် ... သူကဖီးခံမယ် ... အေးက ... သေးပေါက်တဲ့ဟာကို ... စုပ်ပေးရမယ် ... တော်ပါ ... ရွံတယ် ... အေး အဝတ်တွေကောက်ဝတ်တယ် ... ပြန်တော့မယ်လုပ်တော့ ... မရဘူးတဲ့ ... ပိုက်ဆံတွေ ပေးပြီးပြီတဲ့ ...။

တန်ရာတန်ကြေး ... လုပ်ပေးရမယ်တဲ့ ... မညစ်ပတ်နဲ့တဲ့ ... အော် ... ညစ်ပတ်တာက ဘယ်သူလဲ ...စုပ်ခိုင်းတာက ... ဘယ်သူလဲ ... ရွံစရာကြီး ...ဖောင်းကနဲ ... ပါးချခံရသည် ... လူကို လည်ထွက်သွားတာပဲ ... ကျောင်းဒကာ ... မြို့မျက်နှာဖုံးက ...တဏှာစီးနေတော့ ... ကြမ်းတော့သည် ... ဒဿဂိရိလို ... ခေါင်းဆယ်လုံးနဲ့ နမ်းသည် ... မုန်ယိုတာများ ...လူကို ရစရာမရှိ ... မျက်နှာဖုံးကြီး ကွာကျသွားတယ် ... အေး မှတ်မိတယ် ... အဲဒီညက ...နာဂစ်ထက်ဆိုးတဲ့ည ... သေလောက်အောင် မှတ်မိတယ် ... ။

လူကို ... ဆက်ဆံတာများ ... အို ...အေးဘဝက ... ခွေးထက်တောင် ... နိမ့်ပါလား ... ရိုက်တယ် ... နှက်တယ် ... ချတယ် ... ဆော်ခံရတယ် ...မျက်နှာတွေလည်း ယောင်လို့ ... ပေါင်ကြားကလည်း ... ယောင်လို့ ... ကိုင်းလို့ ... ပေါင်းရင်းတွေမှာ ...အညိုတွေ စွဲနေတယ် ... ရင်သားမှာ ... လက်ရာကြီးတွေ ထင်ကျန်ခဲ့တယ် ... မှတ်ပြီလား ကောင်မတဲ့ ...အေး ... မငိုနိုင်တော့ဘူး ... အေး ... သေချင်တယ် ... သတ်သေချင်တယ် ... ဘဝက အရမ်းဆိုးတယ် ...။

ကြုံရတဲ့လူတွေက ... လူမဆန်ဘူး ... ပြောတော့ လူကြီးလူကောင်း ... လုပ်တာက ... ခွေးသာသာ ... အို ...ခွေးမဟုတ်ဘူး ... လူ့တိရစ္ဆာန် ... အေး ... အသံတိတ် ... ဆဲနေတယ် ... ရင်ထဲမှာ ... ကျိန်ဆဲတယ် ...ဆောင့်တယ် ... ပြဲကွဲနေအောင် ဆောင့်ခံရတယ် ... ခုတင်စောင်းမှာ ... ဖင်ထောင်ပြီး ... နောက်ကနေဆော်တာ ... အို ... အသဲခိုက်မတတ် ... နာတယ် ... အို ... အော်တာပေါ့ ... အကျယ်ကြီး ... အော်တဲ့ ...ဘယ်သူမှ မကြားအောင် ... ဒီအခန်းက ... အလုံခန်း ...အမျိုးကောင်း ... လူကြီး ... ဆောင့်တိုင်း ... အေး ... အရှေ့ကို ... တပေလောက်ရွေ့သွားတယ် ...ရုန်းမရအောင် ... ခါးကို ... အတင်းဖိပြီး ... ဆောင့်တယ် ... ပက်စက်တယ် ... ရက်စက်တယ် ... ကျား ...သွေးဆာနေတဲ့ ကျား ကိုက်ခံရတောင် ... ဒီလောက်နာမှာမဟုတ်ဘူး ... အချိန်ရယ် ... ကုန်ပါတော့ ...မိုးရယ် ... လင်းပါတော့ ... ရှိကြီးခိုးပါတယ် ... ငိုတာပေါ့ ... မျက်ရည်တောင် မထွက်တော့ဘူး ...။

အားမရှိတော့လို့ ... ဒီလိုနဲ့ ... မိုးလင်းသွားတယ် ... အေး ... မျက်စိ မဖွင့်နိုင်တော့ဘူး ... လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်တော့ ... ဒါတောင် ... သိပ်မကျေနပ် ... အားမရဘူးတဲ့ ... ဆက်ဆံရေး မကောင်းဘူးတဲ့ ...အဘွားက ... မသိ ... အေး ... နယ်မှာ အလုပ်ရတယ်လို့ .. ညာထားတယ် ... သူ သိရင် ... ရင်ကျိုးမှာ ...အဘွားကို ... ချစ်တယ် ... အေးကြောင့် စိတ်မညစ်စေချင်ဘူး ... ။

အေး ... ရောက်နေတာက ... ဘိ ...အိမ်ကြီးထဲမှာ အခန်းလေးတွေ ကန့်ထားတယ် ... တယောက်တခန်းနေ ... မွေ့ယာရှိတယ် ... ဘေးမှာမှန်တင်ခုံရှိတယ် ... အပြင်မထွက်ရ ... မနက်စောစောထ ... သန့်ရှင်းရေးလုပ် ... ကျွေးတာစား ...ဧည့်သည်လာရင် ... အားလုံး ... ထွက်ပြရတယ် ... ကိုယ့်ကို ... ကြိုက်လို့ ... ခေါ်ရင် ... နာရီဝက် ...နေရတယ် ... အခန်းထဲ ခေါ်လာတယ် ... တံခါးပိတ် ... အင်္ကျီချွတ် ... လုပ် ... လုပ်သမျှ ခံ ...ပြီးရင်ထွက်တော့ ... နောက်တယောက် ... 

အေးနဲ့ ဘဝတူ ငါးယောက်ရှိတယ် ... အေးပါရင် ခြောက်ယောက် ... အေးကို ... သူတို့ ကြည့်မရ ...စကားမပြော ... အေးက ... အသစ်ကိုး ... ပါကင်ကျလေ ... ဧည့်သည်လာတိုင်း ... အေးကို ပဲ ရွေးတယ် ...အငယ်ဆုံးကိုး ... လာလိုက်တဲ့ ယောကျ်ားတွေ ... ပုံနေတာပဲ ... တခါတလေ ... လူကျတဲ့ ရက်မျိုးဆို ...သေးတောင် ပေါက်လို့မရဘူး ... တယောက်ကို ... ၁ ထောင် ရတယ် ... အဲဒီလက ... အေး ... ၃၀၀ ကျော်တယ် ... တယောက်ကို ... ၁ ထောင် ... ဆယ်ယောက်ကို ... ၁ သောင်း ... ၁၀၀ ကို ... ၁ သိန်း ...၃၀၀ ဆိုတော့ ... ၃ သိန်းကျော်ရတယ် ... လူလည်း ... မျော့မျောပဲ ကျန်တယ် ...အေးကို ... ဘယ်သူမှ မခေါ်ချင်ကြဘူး ... ရေချိုးရင်လည်း ... မဲ့ကြရွဲ့ကျတယ် ... အေး စိတ်ညစ်တယ် ...။

အေးကလည်း ... အေးပဲ ... မပြုံးနိုင်ဘူး ... ခပ်တည်တည်ပဲ ... ရင်ထဲမှာ ငိုနေတာ ... သူတို့မှ မသိတာ ...သူတို့ကတော့ ... အသားကျသွားပြီ ... ပျော်နေပြီ ... ရီနေပြီ ... ဧည့်သည်လာရင် ... တခစ်ခစ်ရီသံက ...အခန်းပြင်ကို ... လျှံကျနေသည် ... ရီစားသည် ... ချူစားသည် ... အေး ... မလိုချင်ပါဘူး ... မလုပ်ချင်ဘူး... ချူမစားချင်ဘူး ... သဒ္ဒါလို့ ပေးတာပဲ ယူတယ် ... တချို့ကလည်း ... သဘောကောင်းတယ် ...တချို့ကလည်း သဘောဆိုးတယ် ...

ညဘက်လည်း ကောင်းကောင်း အိပ်ရမယ် မထင်နဲ့ ... တညလုံး နေတဲ့လူမျိုး ... ရှိတယ် ... တညလုံး ...လုပ်တာ ... ဒါမျိုးနဲ့ တွေ့ရင် ... ဖတ်ဖတ်ကို မောရော ... အိပ်ရေးလည်းပျက်ရော ... အထိန်းတော် ....ဒေါ်ကုလားမ ... ကတော့ ... ဝမ်းတွေသာလို့ ... သုံးဆလောက် ပိုရတာကိုး ... အေးကတော့ ... နှာခေါင်းကို... တွန့်လို့ ...အော်ဒါ ... အပြင်မှာ လိုက်အိပ်ဖို့ ... ခေါ်တယ် ... အေး လိုက်ရတယ် ... ။

ဒေါ်ကုလားမကို ... ပိုက်ဆံ ...အစည်းလိုက် ... ပေးသွားတယ် ... အင်း ... ငါတော့ သေပြီနဲ့ တူတယ် ... အေး ... ပိုက်ဆံရမှာ ...တော်တော်ကြောက်လာတယ် ... ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ... လေးယောက် ... အိုး ...ခွေးလေးကောင်ကြားရောက်တဲ့ ... အမဲရိုးလိုပဲ ... အလုအယက် ... တယောက်ပြီးတော့ ... နောက်တယောက် ...နောက်တယောက်ပြီးတော့ ... နောက်တယောက် ...နောက်တယောက်ပြီးတော့ ... နောက်တယောက် ...အိုး ... အေး ... ဖတ်ဖတ်ကို မောရော ... ခေါင်းတောင် ကိုက်တယ် ... မောလို့ အသက်ရှူဖို့လုပ်တုန်း ...လုပ်ပြန်ပြီ ... တယောက် ... လေးယောက် ပတ်ချာလည် ... ဆော်တာ ... ခံပေါ့ ... မိုးအလင်းပေါ့ ...။

တယောက်က ... အောက်ကိုလုပ်ရင် ... တယောက်က ... အပေါ်က ဟာကို ... ကိုင်တယ် ... ညှစ်တယ် ...လေးယောက်လုံး ... မူးနေတော့ ... ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ အားကြီးပြောတယ် ...ခြောက်လလောက်နေတော့ ... အေး ... ဘိ မှာ မနေတော့ဘူး ... စာတတ်သွားပြီ ... ကိုယ့်ဟာကိုယ်လုပ်စားမယ် ... နားစွင့်ထားတယ် ... လာတဲ့လူတွေကို ... မေးစမ်းထားတယ် ... သွားမယ် ...ပန်းဆိုးတန်းကို ... သေချင်တဲ့ကျား ... တောပြောင်း ... မှန်လိုက်တာရှင် ... မှန်လိုက်တာ ...။

ပန်းဆိုးတန်းမှာ ... အထိန်းရှိတယ် ... အုပ်ထန်းခ ... ၁၀၀၀ ပေးရမယ် ... လူမိုက်ရှိတယ် ... စောင့်ရှောက်ခ... ၁၀၀၀ ပေးရမယ် ... အေးက သုံးထောင်ရမယ် ... တခါနေရင် ... ၅၀၀၀ ...သွားရတာ ... အရမ်းဝေးတယ် ... ပန်းဆိုးတန်းရောက်ရင် ... ဟိုငေးဒီငေး ... ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ...လာခေါ်ရင် ... လိုက်သွား ... တည်းခိုခန်း ... နာရီဝက် ... တခါနေ ... ပြန်ဆင်းလာ ... လူမျိုးကို စုံနေတာပဲ... ခပ်ငယ်ငယ်လည်း လာတယ် ... ခပ်ကြီးကြီး အဘလည်း ... လာတယ် ... ဟိုလူလည်း လာတယ် ...ဒီလူလည်း ... လာတယ် ... အေးကို ခေါ်ရင် ... လိုက်သွားတယ် ... ။

နေ့ခင်း ... ထမင်းကြော်စားတယ် ... အအေးသောက်တယ် ... အေး ပိုက်ဆံ စုနေတယ် ... အေး ...မဖြုန်းချင်ဘူး ... စိတ်ညစ်တာလည်း ... ညစ်တာပေါ့ ... လူတွေရဲ့ အကြည့်ကို မုန်းတယ် ... ဟုတ်ပါတယ်... အေးက ... မကောင်းတဲ့ မိန်းမပဲလေ ... အထင်သေးမှာပေါ့ ... တခါတလေလည်း ...စိတ်လွတ်လက်လွတ် ... မုန့်တွေ ဝယ်စားပစ်လိုက်တယ် ... အဝတ်အစားကောင်းကောင်းတွေ ဝယ်တယ် ...ဖြုန်းတယ် ... ဟင့်အင်း ... နောက်နေ့ မဖြုန်းတော့ဘူး ... အနာခံပြီး ရှာထားတဲ့ ပိုက်ဆံ ... အေးမသုံးရက်ဘူး ... အဝတ်ကောင်းကောင်းဝတ်တော့ ... သူများတွေ ကြားထဲမှာ နည်းနည်းတော့ထင်ပေါ်တာပေါ့ ...။

ဖင်ပေါ်တာတော့ မဝတ်ချင်ဘူး ... ရှက်တယ် ... ခစ် ... ခစ် ...ရီတော့ရီရတယ် ... ယောက်ျားတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ ... အေးမှာ ခံစားချက် မရှိတော့ဘူး ... ရွံတယ် ...မုန်းတယ် ... တခါတလေတော့လည်း ... ရီးစားတယောက်လောက်တော့ ... လိုချင်တယ် ... ခစ် ... ခစ် ...အာ ... ရှုပ်ပါတယ် ... ယောက်ျားဆိုတာ ... ကောင်းကို မကောင်းတာ ...။

ရုပ်ရှင်ရုံထဲခေါ်လည်း ... လိုက်ရတယ် ... ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ... ၃၀၀၀ ရတယ် ... ကုလားကားက အရှည်ကြီး ...တော်တော်ကြာတယ် ... လုပ်ပေးရတာလည်း ... အကြာကြီး ... လက်ကို ညောင်းနေတာပဲ ...ကုလားကားကို ... မကြိုက်ဘူး ... တိုင်ပတ်ပြီးကနေတာ ... တော်တော်ဆိုးတယ် ...သူတို့ကတာအရေးမကြီးဘူး ... တကိုယ်လုံး မွစာကိုကြဲကုန်ပြီ ... နှိုက်တယ် ... ကိုင်တယ် ... စို့တယ် ...ညှစ်တယ် ... အို ... စုံနေတာပဲ ... ယောက်ျားတွေက ... တန်အောင်တော့ လုပ်ကြတယ် ...။

ဘာလိုလိုနဲ့ ... ညီမလေးတောင် ... ဆယ်တန်းရောက်တော့မယ် ... အိမ်က ... တော်တော်လေးချောင်လည်လာတယ် ... အဘွားလည်း ... တော်တော် နေကောင်းလာတယ် ... အဖေက ...အရက်မသောက်တော့ဘူး ... အေးကို သနားလို့တဲ့ ... အရက်ကို ဖြတ်တယ် ... မသောက်တော့ဘူး ...။

ဘယ်ခံနိုင်မလဲ ... ဒီလောက် နှစ်နဲ့ ချီပြီး သောက်နေတာ ... အသည်းက ... ဇကာပေါက် ဖြစ်နေရောပေါ့ ...သနားပါတယ် ... ဖြေးဖြေးလျှော့သောက်လို့ ... ပန်းဆိုးတန်းမှာ လုပ်တာ ... ကောင်းတော့ ကောင်းပါရဲ့ ... ဝင်ငွေလည်း မဆိုးပါဘူး ... ဒါပေမယ့် ... အေး... မနေတတ်ဘူး ... မြို့လည်ကောင် ... ရုပ်ရှင်ရုံတွေ နားမှာဆိုတော့ ... လူတွေက ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတယ်။

... မကြိုက်ဘူး ... မျက်လုံးတွေကို ... အေး မကြိုက်ဘူး ... အကြည့်တွေကို ... အေးမကြိုက်ဘူး ...အထင်သေးသလိုလို ... ဘာလိုလို ... ဟုတ်သားပဲ ... နင်က ... ဖာသည်ပဲ ... အထင်သေးမှာပေါ့ ...စိတ်ကိုလျှော့လိုက်တယ် ... ရဲတွေဘာတွေ ... ကင်းလှည့်လာရင် ... အေးတို့က ... နေစရာ မရှိ ... ဟိုနေရာပုန်းရတော့မလိုလို ... ဒီနေရာ ပုန်းရတော့မလိုလို ... မရင်ဆိုင်ရဲ ... အလင်းကလူနဲ့ .. အမှောင်ကလူ ...မတူဘူးလေ ...။

လာပါတယ် ... ကောင်မလေးတွေ ... အတွဲလေးတွေကိုယ်စီနဲ့ ... ရုပ်ရှင်လာကြည့်ကြတယ် ... ကဲကြတယ်... ကလိကြတယ် ... ပျော်ကြတယ် ... ဟုတ်တာပေါ့ ... ချစ်သူနဲ့ ကလူကျီစယ်တော့ ... ပျော်မှာပေါ့ ...အေးတို့ကျတော့ ... မပျော်ဘူး ... ပိုက်ဆံရပေမယ့် ... မပျော်ဘူး ... အလိုက်အထိုက် နေရတယ် ...စိတ်ညစ်တယ် ... ဟင်း ... အေးလည်း ... ရီးစားတယောက်လောက်တော့ လိုချင်ပါတယ် ... ခစ် ... ခစ် ...အပျော်ပေါ့ ...တခြားဘယ်မှာ ကောင်းမလဲ ... အင်းယားကန် ... ဟုတ်ပြီ ... ဟိုနေ့က ... သီတာလာပြောသွားတယ် ...။

အင်းယားကန် ... ငါးမိုင် မှတ်တိုင်တွေမှာ အလုပ်ကောင်းတယ်တဲ့ ... ကိုယ်ရကိုယ်ယူပဲ ... အခြေအနေတော့ကြည့် ... အစောင့်အရှောက်မရှိဘူး ... မှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေ ... လာသမျှ ကား လျှောက်ငေး ...ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ရင် ... သွားလိုက် ... ဈေးပြော ... သေသေချာချာပြော ... ဈေးတည့်ရင် ... လိုက်သွား... ပြီးရင် ... ပြန်လာ ...။

အေး ... တရက် ... ခြောက်မိုင်ဘက်ကို ... ထွက်လာတယ် ... မတူဘူး ... လူနည်းတယ် ... မှတ်တိုင်မှာထိုင်စောင့်နေ ... မတ်တပ်ရပ်စောင့်နေ ... ကားတွေက ... ဖြတ်သွားတယ် ... ကြည့်ကြတယ် ...တချို့ကလည်း ... လှောင်ကြတယ် ... ပြုံးစိစိနဲ့ ... ဟော ... ဒီကားက ... ဖြတ်တာ နှစ်ခါရှိပြီ ...ဆူဇူကီးကားသေးသေးလေး ... အမည်းရောင် ... လူငယ်ပဲ ... မဟုတ်ဘူး ... လူငယ်ပုံစံဖမ်းထားတဲ့ ...လူကြီး ... နှာဘူးကြီးပေါ့ .. ခစ် ... ခစ် ...။

မှတ်တိုင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ သွားရပ်တယ် ... ဘယ်လောက်လဲ ... တခါနေရင် ... ၈၀၀၀ ... အိုကေ ... တက်... အေး လိုက်သွားတယ် ... တည်းခိုခန်းက ... ဆက်ရှင်နဲ့ ... တနာရီ ... ခြောက်ထောင် ... လာကြတယ် ...တခြားအတွဲတွေလည်း ... လာကြတယ် ... ငယ်ငယ်လေးတွေ ... လက်ခံတယ် ... အမေးအမြန်းမရှိဘူး ...အော် ... သနားပါတယ် ... မိန်းကလေးတွေ ပျက်စီးနေပြီ ... ကျောင်းတက်တဲ့အရွယ်မှာ ...တည်းခိုခန်းရောက်နေတယ် ... ငယ်ငယ်လေးနဲ့ .. ဆရာမကြီးတွေ ဖြစ်နေပြီ ...။

ဒီလူကြီးလည်း ... ကဲတာပဲ ... အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ... လျှောက်နမ်းတယ် ... အေးလည်း ... အလိုက်သင့်နမ်းတယ် ... သူ့ဟာက ... ပုဆိုးအောက်မှာ ထောင်ထနေပြီ ... မြွေ ... တော်တော်ဆိုးမယ့် မြွေ. ...စုပ်ပေးတဲ့ ... ဟင့်အင်းလို့ ... လုပ်ပေးဘူးလို့ ...၈၀၀၀ ပေးမယ်တဲ့ ... အေး ... တွေဝေသွားတယ် ... အင်း ... အေး ပါးစပ်ထဲ ငုံကြည့်တယ် ... ။

နံတယ် ... အောက်သိုးစော် ... ရွံတယ် ... မုန်းဖို့ကောင်းတယ် ... သူကတော့ ဖီးတွေ တက်နေတယ် ...အေးကတော့ ... အန်ချချင်တယ် ... မတတ်နိုင်ဘူးလေ ... သူများပိုက်ဆံလိုချင်တာကိုး ... စုပ်လေ ...ပိုပြီးကြီးလာလေပဲ ... စုပ်ရမှာတောင် လန့်လာတယ် ... အရည်တွေလည်း ထွက်လာတယ် ... ညှီတယ် ...ငံတယ် ... မုန်းဖို့ကောင်းတယ် ... တဇတ်ဇတ်နဲ့ ... အောက်ကနေ ... ပင့်တယ် ... ဆောင့်တယ် ...။

ရုန်းကြွလာတယ် ... အော် ... ယောက်ျားတွေများ ... တယ်ရွတာပဲ ... ကာမဂုဏ်ကို ... လူလို ခံစားရတာမဝနိုင်ဘူး ... စုပ်ခိုင်းတော့ ... ပိုဖီးတက်တာပေါ့ ... အေး ... လေးငါးခါလောက် လုပ်ပြီး ... ရေချိုးခန်းမှာ ...သွားအန်လိုက်တယ် ... ပလုပ်ခဏခဏကျင်းပစ်လိုက်တယ် ... ဒါတောင် ... ပုပ်အဲ့အဲ့ အနံ့က မပျောက်ဘူး... စိတ်ထဲမှာလည်း မပျောက်ဘူး ... ရင်ထဲမှာလည်း မကောင်းဘူး ... ဒီလူကြီးလည်း ... ဘာထူးလည်း ...သေအောင် ဆော်တာပဲ ... တန်အောင်ချတာပဲ ... အသက်ရှူမဝအောင် ... ဆော်တာ ... အဆက်မပြတ်ပဲ... ။

အေး ... အော်တာပေါ့ ... အော်လေ ... ပိုချလေပဲ ... သဘောတွေကျလို့ ... လုပ်နေရင်း မောလာတော့... အေးကို အပေါ်မှာ နေခိုင်းတယ် ... ပက်ပက်စက်စက် ... ဆောင့်တာ ... ခါးကို ကိုင်ပြီး ... မြှောက်တယ်... ပစ်ချတယ် ... အောက်ကနေ ... ထိုးပင့်တယ် ... ဒုန်းကနဲ ဒုန်းကနဲ ... သားအိမ်ကိုတောင်လာဆောင့်တာ ... ရက်စက်တယ် ... အသဲခိုက်အောင် ... နာတာပေါ့ ... မျက်ရည်တွေတောင် ..ကျချင်လာတယ် ... အေးမငိုချင်ဘူး ... အံကြိတ်ပြီး ... ခံတယ် ... လုပ်လေ ... လုပ် ... အေး ... စိတ်တွေ... ဒီမှာမရှိဘူး ... တခြားကို ရောက်နေတယ် ... လျှောက်တွေးတယ် ... သူလည်း လုပ်ချင်တာလုပ် ...။

အေးလည်း ... တွေးချင်တာတွေး ... နောက်ကနေ ... ဆော်တယ် ... အေး မွေ့ယာခင်းကို ...ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ... ဆုပ်ပြီး ... အော်တာပေါ့ ... မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးမှာ ... အပ်ပြီး ... ငိုချင်တယ် ...ဖင်ကို ... အဆက်မပြတ်ဆော်တာများ ... ဆွေမျိုးမေ့လောက်တယ် ... နာလိုက်တာ ... ပြောမနေနဲ့ ...အဝင်အထွက်က ... ခပ်သွက်သွက် ... ပြင်းတယ် ... ကော်တယ် ... ထိုးတယ် ... ညှောင့်တယ် ... ဆရာပဲ... အေးတော့ ... ဖတ်ဖတ်ကို ... မောတယ် ... နဖူးက ... ချွေးတွေ ... ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ... စိုကုန်တယ် ...ဟူး ... တော်သေးတယ် ... ပြီးသွားလို့ ...အေး ... မှတ်တိုင်ကို ... ပြန်လာတယ် ... ။

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပြန်တဲ့ ... ဟုတ်ကဲ့ ... အစာဝတော့ ...နှင်တာပေါ့ ... ဒီလိုပါပဲ ... ယောက်ျားတွေက ... လိုတာရပြီးရင် ... အချိုးပြောင်းသွားတယ် ... အေး ...မှတ်တိုင်ကို ... ရောက်တော့ ... ကောင်မလေးတယောက် ... ကျောပိုးလွယ်အိပ်လေးနဲ့ ... အေး သိတာပေါ့... အေးတို့နဲ့ ဘဝတူပဲ ... မျက်လုံး ... အေးတို့က လူကို မဖမ်းဘူး ... မျက်လုံးကိုပဲ လိုက်ဖမ်းတာ ...လိုက်ကြည့်ရင် ... မိန်းကလေးတယောက်က ... မျက်လွှာချရင်ချ ... မဟုတ်ရင် ... မျက်စိလွှဲတယ် ...အေးတို့ကျတော့ ... ဟုတ်ဘူး ... ပိုက်ဆံလိုချင်တာကိုး ... ဘယ်သူခေါ်မလဲ ... လိုက်ကြည့်တယ် ...။

ငေးတယ် ... ယောက်ျားတွေလည်း ... ဒီလိုပဲ ... ပုံမှန်ယောက်ျားလေးက ... ကြည့်ရင် ... ခဏပဲ ...မျက်စိလွှဲသွားတယ် ... အဲ ... နေချင်တဲ့လူတွေကျတော့ ... အေးတို့နဲ့ အကြည့်ချင်း ... သိတယ် ...ဒက်တယ် ... သူဘာလဲ ... ငါဘာလဲ ... မြွေမြွေချင်း နားလည်တယ် ... အခုလည်းကြည့် ... ဒီကောင်မလေး... ငယ်ငယ်လေး ... ကျစ်ဆံမြီးလေးကျစ်ပြီး ... ကျောမှာချထားတယ် ... ဂါဝန်ရှည်ရှည်လေးနဲ့ ...ငယ်ငယ်လေးလို့ ထင်ရတယ် ... မကြိုက်ဘူး ... ကျစ်ဆံမြီးကို ... မကျစ်ရဘူး ... အယူအဆလို့ပြောရမလား... အစွဲအလမ်းပြောရမလား ... ဒါမျိုးလုပ်စားရင် ... ကျစ်ဆံမြီး မကျစ်ရဘူး ... အဖမ်းအဆီးများတယ် ...။

ပုံမှန် မိန်းကလေးကတော့ ဘာအရေးလဲ ... ကတုံးပဲတုံးတုံး ... ဆံပင်ပဲ ကောက်ကောက် ...အေးတို့ကျတော့ ... မရဘူး ... အေးတို့က ... အမှောင်ထဲက လူ ... ရဲတွေကလည်း ... နပ်တယ် ...တခါကြည့်တာနဲ့ ... သူက ဘာလဲ ... အဖမ်းခံရရင် ... သွားတော့ ... ထောင်ထဲ ... အနည်းဆုံး နှစ်နှစ်ကျမှာ... အေး ... ကြောက်တယ် ... အေး သူ့ကို ... စကားပြောကြည့်တယ် ... အဆင်ပြေလား ဘာလားပေါ့ ...မပြေပါဘူး ... မမရယ်တဲ့ ... ဘဝအမောတွေ ... ငြီးတွားကြတယ် ... ဒီလိုပါပဲ ... အေးတို့ကိုယ်စီမှာ ...ဘဝအမောကိုယ်စီ ရှိကြတာပဲ ... ။

သူ့နာမည်က ... လရိပ်တဲ့ ... နာမည်အမှန်တော့ ဟုတ်မယ်မထင်ဘူး ... အေးတို့ လောကမှာ ...နာမည်အမှန် ... မှည့်လေ့မှ မရှိတာ ... သူလည်း ... သနားဖို့ကောင်းတယ် ... ကရင်မလေးတဲ့ ... နယ်ကနေ... အလုပ်ရမယ်ဆိုပြီး ... အဒေါ်က ညာခေါ်လာတာ ... ဒီရောက်တော့ ... ဖာတန်းရောက်တော့တာပဲ ...။

ကုလားတယောက်နဲ့ လွှတ်ပေးတယ်တဲ့ ... မလုပ်ချင်ဘူး ... ငြင်းတော့ ... အတင်း ပါးရိုက်တယ်တဲ့ ...အိမ်သာထဲမှာ ... သော့ခတ်ထားတယ် ... သုံးရက်လောက် ... အိမ်သာထဲမှာ အစာမကျွေးဘူးတဲ့ ...အိမ်သာထဲက ... ရေသောက်ပြီး ... အူလိမ့်နေတာပဲတဲ့ ... အရမ်းလည်းကြောက်တယ်တဲ့ ...

နောက်ဆုံးတော့ ... ဖင်ကုန်းလိုက်ရတာပဲ ... ဘယ်ခံနိုင်မလဲရှင် ... ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်မလေးကို ...ဒီလိုမျိုး နှိပ်စက်ပြီး ... လိုင်းထဲသွင်းတာ ... ရက်စက်လိုက်တာ ... အဲဒါပြောတာပေါ့ ... မြန်မာမျိုးဟေ့ ...ဒို့ဗမာဆိုဆိုပြီး ... လျှောက်အော်နေတာ ... ပြီးတော့ ... ကိုယ့်သွေးရင်းသားရင်းကို ... ဖာတန်းပို့နေကြတယ်.. ပြောတော့ လေကြီးလေကျယ် ... လုပ်တော့ တလွဲ ... အေးတို့ ... အသားတဇတ်ဇတ်တုန်အောင် ...ခံပြီးရတဲ့ ... ပိုက်ဆံနဲ့ ... ထမင်းစားရဲတဲ့ ... လူတွေကို ... ဘယ်အတန်းအစားထဲ ထည့်ရမလဲ မသိပါဘူး ...။

အေးကတော့ ... သတ်မှတ်လိုက်တယ် ... ဖာထက်တောင် ... အဆင့်အတန်းနိမ့်တယ် ... ဖာပိုင်းလုံးတွေလို့... တွေးမိတိုင်း ရင်နာပါတယ် ... အေးတို့မှာ ... အရှက်တရား မရှိတော့ဘူး ... အကြင်နာတရားတွေခေါင်းပါးကုန်တယ် ... အေးတို့ ရိုင်းတာ ... ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ ... တခါတလေ ... လူတွေနဲ့ ဝေးတဲ့နေရာကို... ထွက်သွားချင်တယ် ... မခံစားနိုင်တော့ဘူး ... အထင်သေး အမြင်သေး မျက်လုံးတွေနဲ့ ... ဖြတ်ကနဲအကြည့်ခံရရင် ... အေးရင်ထဲမှာ ... ဝုန်းကနဲ မီးတောက်စေတယ် ... ကိုယ်က ... ဖာဆိုတော့လည်း ...ဘာပြန်ပြောရဲမှာလဲ ... ဆင်ဖြူ့မျက်နှာ ဆင်မဲ မကြည့်ဝံ့ဆိုသလို ... အေး မျက်လွှာချလိုက်ရတာပေါ့ ... ။

ယောက်ျားတွေက ... ကောင်းကို မကောင်းဘူး ... နုနုရွရွလေးမှ ... ကြိုက်တယ် ... နို့လေးတောင် ...မဆူသေးဘူး ... ဆွဲချင်နေတယ် ... ပိုသဘောကျတယ်တဲ့ ... ယုတ်မာလိုက်တာနော် ... ကြည့်လိုက်ရင် ...လူကြီးလူကောင်း ... ပိုက်ဆံရှိတဲ့ပုံစံတွေ ... အိုး ... တည်းခိုခန်းများ ရောက်ရင် ... သိရပါလိမ့်မယ် ...။

အကြင်နာတရား လုံးဝမရှိတဲ့လူတွေ ... အမှန်အကန် ... ချတာ ... နာလွန်းလို့ ... အော်ရင် ...သနားမယ်များမထင်နဲ့ ... ပိုသဘောကျတယ် ... လရိပ်ပြောတယ် ... ပထမဆုံးလုပ်တဲ့ ကုလားက ...အရမ်းရက်စက်တယ်တဲ့ ... ဖာခေါင်းက ... သူ့ကို ချုပ်ထားတယ် ... ရုန်းတော့ ... ပါးကို ... ဖြောင်းကနဲဖြောင်းကနဲ ချတာ ... သွေးတောင်ထွက်တယ်တဲ့ ... လူ မလှုပ်နိုင်တော့မှ ... ဆောင့်ထည့်တာ ...နည်းတာမဟုတ်ဘူးတဲ့ ... ကြောက်လွန်းလို့ ... သေတော့မယ် ... အမဲဖျက်သလိုပဲ ... နှစ်ယောက်သားဝိုင်းဖျက်ကြတာတဲ့ ... ။

သွေးတွေလည်း အိုင်နေတာပဲတဲ့ ... အဲဒီနေ့က ... သူ ထမင်းမစားရဘူးတဲ့ ...ဧည့်သည်က ... စိတ်တိုင်းမကျလို့ ... ထမင်း မကျွေးဘူးတဲ့ ... သနားဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ... စစချင်းတလက ... လိမ့်နေအောင် ... အလိုးခံရတာ ... အော်ဒါကလည်း ... ကျသလားမမေးနဲ့တဲ့ ...တယောက်ပြီးတယောက် ... မမရယ် ... တနေ့ ဆယ်ယောက်ခံရတယ် ... စဉ်းစားကြည့်ပေါ့တဲ့ ...။

ယောက်ျားတွေကလည်း ... ပါကင်ကျဆိုတော့ ... သဘောတွေကျပြီး ... စွတ်လုပ်တာတဲ့ ... အားရဝမ်းသာ... အပေါင်းအဖော်တွေ လက်တို့လိုက်သေးတယ် ... လာလိုက်တဲ့ ... ယောက်ျားတွေ ... နောက်ဆုံး ...မခံနိုင်မှ ... ပေးနားတယ်တဲ့ ... ညဘက်ဆိုရင် ... အိပ်လို့မရဘူးတဲ့ ... အဖုတ်ထဲက ... နာနေတာပေါ့ ...အင်နဲ့အားနဲ့ ... အဆောင့်ခံထားရတာ ... ယောင်ကိုင်းနေတာပဲတဲ့ ...ဟုတ်တာပေါ့ ... အပျိုအရွယ်လေး ...ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ ... သုံးလေးလလောက် ကြိတ်မှိတ်ခံရတယ် ... လရိပ်ပြောရင်း ... မျက်ရည်တွေဝဲလာတယ် ... အေး ... အရမ်းသနားတာပဲ ... ။

အေးတို့ နှစ်ယောက် ... စကားပြောကောင်းနေတုန်း ... ကားအမဲရောင် တစီး ... နှစ်ခါ ဖြတ်သွားတယ် ...အေး သိတယ် ... ဧည့်သည် ... စော်ခေါ်တော့မယ် ... အေးတို့နှစ်ယောက်ထဲက ... တယောက်ကို ...ဓါတ်ကျနေပြီ ... တီ ဆိုပြီး ... ဟွန်းသံပေးတယ် ... ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ... သူ သွားရပ်တယ် ... အေး ...လျှောက်သွားပြီး ... မေးတယ် ... ဘယ်သူ့ကို ခေါ်မှာလဲ လို့ ... အေးကို ခေါ်မယ်တဲ့ ... သူ့ပုံစံကရည်ရည်မွန်မွန် သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ရှိတော့ ... လရိပ်ကို ခေါ်ရင် ... ထည့်ပေးလိုက်မလို့ပါ ... အေးကိုပဲခေါ်မယ်တဲ့ ... တညလုံးနေမယ်တဲ့ ... ဘယ်လောက်လဲတဲ့ ... နှစ်သောင်းခွဲလို့ ... အိုကေတဲ့ ...အနောက်တော့မပါဘူးနော်လို့ ... ။

အင်း ... ကာရာအိုကေဆိုတတ်လားတဲ့ ... ရပါတယ် လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ် ... သိပ်တော့မလုပ်ချင်ဘူး ... ကာရာအိုကေဆိုတာလေ ... သူ့ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီးမှုတ်ပေးတာကို ပြောတာ ... ခုနက ... တခါမှုတ်ထားတာ ... ပြန်တွေးမိပြီး ... အန်ချင်လာတယ် ...သူ့အရှေ့မှာမို့လို့ ... မနည်းစိတ်ထိန်းထားရတာ ... အိုကေတဲ့ ... သဘောကျရင် ... မုန့်ဖိုးထပ်ပေးမယ်တဲ့ ...အေးလိုက်သွားတယ် ... လရိပ်က မှတ်တိုင်မှာ ကျန်ခဲ့တယ် ... ကားထဲမှာ မွှေးနေတာပဲ ...။

အဲယားကွန်းကလည်း ... အေးစက်နေတာပဲ ... ချမ်းတောင် ချမ်းလာတယ် ... လူကတော့ ...လူလတ်ပိုင်းပါပဲ ... ဗလက ခပ်တောင့်တောင့် ... ခန့်ပါတယ် ... အေး ... ဖင်ကွဲအောင် ဆော်ခံရတော့မယ်နဲ့တူတယ် ... သူ့ပုံစံက ... ရှမ်းလိုလို ... ကချင်လိုလို ... အေး မေးကြည့်တယ် ... ဘာလူမျိုးလဲလို့ ... ဗမာတဲ့... သင်္ဘောသားတဲ့ ... ဟိုက် ... သင်္ဘောပေါ်မှာ ... ချုပ်တီးထားသမျှ ... အေးကို ဖြည်တော့မယ်နဲ့ တူတယ်။

ယောက်ျားက နှစ်မျိုးရှိတယ် ... တမျိုးက ... လူကပ်တွေ ... ဈေးအတင်းဆစ် ... အတင်းလုပ် ...မတန်မရာခိုင်း ... ပြီးရင် ရစ်သေးတယ် ... မပေးချင်ဘူး ... နောက်တမျိုးက ... တောင်းတဲ့ပိုက်ဆံ ...အပြည့်ပေးတယ် ... စိတ်ချမ်းသာရင် ပိုပေးသေးတယ် ... ဒါပေမယ့် ... သေချာတော့လုပ်ပေးရတယ် ...ဆော်တာတော့ အမုန်းဆော်တာ ... ခံပေါ့ ... အေးက ... ဖာပဲဟာ ...။

တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ... ဝိတ်တာကို ... ထမင်းတွေ ဟင်းတွေ မှာတယ် ... အရက်တလုံးလည်း ...ကားပေါ်က ယူလာတယ် ... ဂျော်နီဝါးကား ... အဲဒါတော့ အေးသိတယ် ... ဦးထုပ်ဆောင်းထားတဲ့ ...ဒုတ်ကောက်နဲ့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ... လူတယောက်တံဆိပ် ... ဘာလို့မှတ်မိလဲမေးရင် ... အေး ...ပထမဆုံး ပါကင်ဖောက်ပြီး ပြန်လာတော့ ... အဖေ ဝယ်သောက်တဲ့ ... အရက် ... အရမ်းမုန်းတယ် ...။

အသဲထဲမှာ ... ခိုက်နေအောင် ... မှတ်ထားတာ ... အဖေဝယ်လာတာ ... အနီ ... သူ သောက်တာ ... အပြာ... အရမ်းဈေးကြီးတာပဲ ... အနီ ... အမည်း ... အစိမ်း ... ရွှေ ... အပြာ ... အေးမှတ်ထားဖူးတယ် ... အေး... အရက်ထည့်ပေးတယ် ... ပုလင်းက ... နည်းနည်းလှုပ်လိုက်တာနဲ့ ... တပက်ကျတယ် ... ဖန်ခွက်ထဲ ...ဆော်ဒါထည့်ပေးမယ်လုပ်တော့ ... မလိုဘူးတဲ့ ... ရေခဲရောဆိုတော့ ... မလိုဘူးတဲ့ ... ဒီအတိုင်းမော့သောက်လိုက်တယ် ... ။

ဟိုက် ... ငါ လူပေါင်းမှားပြီ ... သောက်မလားတဲ့ ... ဟင့်အင်း ...မသောက်တတ်ဘူးလို့ ... နဲနဲသောက်ကြည့်တဲ့ ... အေး ... နည်းနည်း မြည်းကြည့်လိုက်တယ် ... မွှေးတယ်... ချိုသလိုလို ခါးသလိုလို ... အေး မခံစားတတ်ဘူး ... ဗိုက်ထဲရောက်တော့ ... တဖြေးဖြေးပူတတ်လာတယ် ... အေး စကားတွေ ရွှင်လာတယ် ... ထပ်သောက်မိတယ် ... တပက်ပေါ့ ... ရီဝေေ၀နဲ့ ...သူနဲ့ စကားတွေ ပြောကြတယ် ... ရည်ရည်မွန်မွန်ပါပဲ ... 

အေး ရေချိုးခန်းထဲမှာ ... အဝတ်တွေသွားလဲလိုက်တယ် ... အေး စိတ်တွေ ပျော်နေတယ် ... သူ ရေသွားဆေးသွားတယ် ... အေး ... သူ့ကိုနမ်းတယ် ... သူလည်း ပြန်နမ်းတယ် ... အေး တကိုယ်လုံးကို ... နမ်းတယ် ... အို ... ဘာဖြစ်လို့ ...ဒီယောက်ျားနဲ့ ... ကျမှ ... ငါ့စိတ်တွေ ... ဗြောင်းဆန်ကုန်တယ် ... အေး ... မနေတတ်လောက်အောင် ...သူ့အနမ်းတွေက ... ကဲလွန်းတယ် ... ကြိုက်မိပါတယ် ... ချစ်မိသွားတယ် ... အေး ... သူ့ဟာကို ...သေချာကိုင်ပြီး ... စုပ်ပေးလိုက်တယ် ... တယုတယနဲ့ ... အစွမ်းကုန် ... စုပ်ပေးလိုက်တယ် ... သူသဘောတွေ ကျနေတယ် ... ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ် ... ကျေနပ်တယ် ... လာတဲ့ ... တော်ပြီတဲ့ ...။

နေရအောင်တဲ့ ... အေး ပက်လက်လေး လှန်ပေးလိုက်တယ် ... သူ့ဟာ ဝင်လာတယ် ... အားးးး ...သူ့ဒုတ်က သေးတော့မသေးဘူး ... ကြီးလည်းမကြီးဘူး ... အနေတော်ပဲ ... နည်းနည်းတော့ ထွားတာပေါ့ ...ကောင်းတယ် ... တဟင်းဟင်း ... တရှီးရှီးနဲ့ ... အေး တချီပြီးသွားတယ် ... သူများတကာတွေလို ...ဝုန်းဒိုင်းအုန်းဂွမ်း ... လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ... မြန်လိုက် ... နှေးလိုက်နဲ့ ... အေး ... သူ့ရမက်နောက်ကို ...ကောက်ကောက်ပါအောင် ... လိုက်သွားမိတယ် ... တချီပြီးတော့ ... အေး ... အပေါ်ကို ... တက်လိုက်တယ်။

... သူ့ကို ... အပေါ်ကနေ ... တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပြုစုလိုက်တာ ... ဖင်လေးကို ... ကော့လိုက်ကောက်လိုက်နဲ့ ... မြင်းစီးသလို ... ဒုန်းစိုင်း စီးပစ်လိုက်တယ် ... ဖတ်ဖတ်ကို မောသွားတာပဲ ... အေး ...လေးဘက်ထောက်ပေးတယ် ... လိုလိုချင်ချင်ပါပဲ ... သူ နောက်ကနေ ဆောင့်သမျှ လိုက်လျောမိတယ် ...အံလေးကြိတ်ပြီး ... ဖင်လေးကို ... ကော့ကော့ပေးတယ် ... အရမ်းမောတော့ ... အေးတို့အိပ်ပျော်သွားတယ် ... အိမ်မက်ထဲမှာ ... သူနဲ့ အေး ... လျှောက်သွားကြတယ် ... ပျော်လိုက်တယ် ...

တကယ်ပါ ... အေး ... ဘဝမှာ ... ယောက်ျားတယောက်ကို ချစ်မိသွားတာ ... ဒါပထမဆုံးပါ ...မနက်မိုးလင်းခါနီးလေး ... အားပါးတရ ... ချစ်ပွဲဝင်ကြတယ် ... တကယ်ပါပဲ ... အေး ဘဝမှာ ...ဒီညလေးကို ... အမြဲအမှတ်ရနေမှာပါ ... အေးကို ... တံတားဖြူမှတ်တိုင်အထိ ... သူ လိုက်ပို့တယ် ...ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ... အချစ်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး ထင်ထားတာ ... သူနဲ့ ကျမှ ... အေး ချစ်မိသွားတယ် ...။

မှတ်တိုင်မှာ သူ ရပ်ပြီး ထွက်သွားတော့ ... အေး ... လက်ပြမိတယ် ... နှုတ်ဆက်မိတယ် ...ပြန်မဆုံနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ ... အေး သိပါတယ် ... အေး ... ဝမ်းနည်းမိတယ် ... မျက်ရည်ကျမိတယ် ...ကန်ဘောင်ပေါ်မှာ ... သွားထိုင်ပြီး ... ငိုမိတယ် ... ဘဝဆိုတာ ... သောကတွေ အပြည့်နဲ့ပါလား ... မိုးနဲ့မြေလို ... အလှမ်းကွာလွန်းတယ် ... မနီးစပ်နိုင်တဲ့ ဘဝတွေကို ... အေး ... မုန်းမိတယ် ... ရင်မောမိပါတယ်။

ဝမ်းနည်းမိပါတယ် ... တပတ်လောက် အေး ... အလုပ်မလုပ်နိုင်ဘူး ... သူ့ကို ပြန်တွေ့ချင်တယ် ... သူ့ကိုမျှော်လင့်နေတယ် ... မှတ်တိုင်မှာ ... ကားအမဲရောင်ဆို ... လိုက်ကြည့်ရတာအမော ... တနေ့လုံး ...အော်ဒါမလိုက်ဖူး ... သူ့ကိုပဲ စောင့်နေမိတယ် ... သူကတော့ ... ဒါတွေ ... ဘယ်သိပါ့မလဲရှင် ... အေး ...အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် ... အေး ... စိတ်ညစ်တယ် ... မပျော်ဘူး ... ဒီနေ့လည်း ... အလုပ်မလုပ်ဘူး ... အိမ်မှာပဲ အိပ်နေတယ် ...မိုးရွာတော့ ... တံစက်မြိတ်ကနေ ကျလာတဲ့ ... မိုးရေစက်လေးတွေကို ကြည့်နေမိတယ် ...တောတွေးတောင်တွေးနဲ့ ခေါင်းမူးလာတယ် ... အေး ... မတွေးချင်ဘူး ... ဘာမှ မတွေးချင်တော့ဘူး ...။

ဒီအချိန်မှာ ... အိမ်ရှေ့ကို ... ဟိုဘက်အိမ်က ... ဒေါ်လှမွန် ... ရောက်လာတယ် ... မျက်ရိပ်မျက်ခြေနဲ့ ...အပြင်ကို ထွက်ခဲ့ဖို့ ... ခေါ်တယ် ... လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ... အေးကို ...လက်ဖက်ရည်တိုက်ပြီး ... အကူအညီတောင်းတယ် ... ပိုက်ဆံချေးမလားတဲ့ ... ဟင့်အင်းလို့ ... ချေးပါတဲ့ ...ပိုက်ဆံအရမ်းလိုနေလို့ပါတဲ့ ... မရှိဘူးလို့ ... တနေ့လုပ်မှ တနေ့စားရတဲ့ သူအချင်းချင်း ...ဘယ်လိုလုပ်ချေးမှာလဲ ... အေးမှာလဲ တကယ်ပိုက်ဆံမရှိဘူး ... တပတ်လောက် ဘာမှ မလုပ်ပဲ ...ထိုင်စားနေတာ ... ဒါဆို တခုကူညီပေးတဲ့ ... ဘာကူညီရမှာလဲလို့ မေးတော့ ... ဒေါ်လှမွန် ...ပြောလိုက်တာကို ... နားတော်တော်ခါးသွားတယ် ... မွန်မွန်လေးကို ... ပါကင်ဖောက်ချင်တယ်တဲ့ ...မွန်မွန်ဆိုတာ ... သူ့သမီး ... ကိုးတန်းလား ... ဆယ်တန်းလား ... မသိပါဘူး ...။

ကျောင်းတက်တုန်းဆိုတာတော့ ... အေး သိတယ် ... လုံးလုံးကစ်ကစ်လေးနဲ့ ချစ်စရာလေးပါ ...တော်တော်ဒေါသထွက်သွားတယ် ... ဘယ်နှယ့် ... ကိုယ့်သမီး ... အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို ...ဖာခံခိုင်းမယ်တဲ့ ... ဖာဇတ်သွင်းမယ်တဲ့ ... မွန်မွန့်လို ... ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ... ချစ်စရာကောင်မလေးဆို ...လေးငါးသိန်း အသာလေးရမှာတော့ ... အေးသိတာပေါ့ ... ဒါပေမယ့် ... အေး မလုပ်စေချင်ဘူး ...

သနားတယ် ... ကိုယ်ချင်းစာတယ် ... သူကလည်း ... သိတယ် ... ငါးသိန်းလောက် ရမယ်ထင်တယ်တဲ့ ...ဆက်သွယ်ပေးပါတဲ့ ... ကော်မရှင် တသိန်းပေးမယ်တဲ့ ... ပိုက်ဆံ တသိန်းက မနည်းပါဘူး ... ဒါပေမယ့် ...အေး မလိုချင်ဘူး ... ဘာလို့ ငွေလိုတာလဲ ... မေးစမ်းကြည့်တော့ ... ။

သားဖြစ်တဲ့ကောင်က ... ညဘက် ဘောပွဲလောင်းတယ် ... ရှုံးတယ် ... ထားပါတော့ ... အမေက ... မနက်ဈေးထဲမှာ ... နှစ်လုံးထိုးတယ် ... ဟုတ်နေပြီ ... အဖေက ... အလုပ်မှာ ... သုံးလုံးထိုးတယ် ... ကုန်ပြီပေါ့... ကဋေရှစ်ဆယ် သူဌေးသားအမိတွေများ ... မှတ်နေလား မှတ်နေလားမသိပါဘူး ... အဖေကကူလီထမ်းတယ် ... အမေက ... ဈေးရောင်းတယ် ... သားက ယောင်ချောက်ဆယ် ... ဟုတ်တော့ဟုတ်နေပြီ ... ပိုက်ဆံမရှိတော့ ပေါင်တယ် ... ပေါင်စရာမရှိတော့ ... ချေးတယ် ... အလွတ်ချေးတယ် ...။

နှစ်ဆယ်တိုး ... တရာကို ... နှစ်ဆယ်တိုး ... အဲဒါနဲ့ ထပ်လောင်းတယ် ... မိုက်လိုက်တာ ... မိုက်ကြီး ...မိုက်မ ... မိုက်လေး သုံးယောက်ရေ ... တတိတိနဲ့ ... ကုန်တယ် ... ဒီတော့ ... ဒိုင်ဆီမှာ ... အကြွေးနဲ့ထပ်လောင်းတယ် ... ကောင်းရော ... အခု ... ဟိုက ... လာတောင်းတယ် ... လူမိုက်တယောက် ...လွှတ်လိုက်တယ် ... လကုန်ရင် ... အပြီးရှင်းပေးတဲ့ ... မရှင်းပေးနိုင်ရင် ... နင်တို့ကို အပြီးရှင်းမယ်တဲ့ ...ကြွေးရှင်ကတော့ ... တောင်းစရာရှိတာ ... တောင်းမှာပဲ ... မမှားဘူး ... မှားတာက ... သူတို့ ... မိုက်တာက... သူတို့ ... အခု ... သူတို့ အရှုပ်ထုပ်ကို ... ရှင်းဖို့ ... ဘုမသိဘမသိ ... မွန်မွန်ကို ... ဖာခံခိုင်းမယ်တဲ့ ...။

ကောင်းလိုက်တဲ့အကြံ ... ကမ္ဘာကျော်လောက်တယ် ... ဒီလိုလူမျိုးတွေသာ များများရှိလို့ကတော့ ... အေးတို့မြန်မာနိုင်ငံလဲ ... ဖာနိုင်ငံဖြစ်ကုန်တော့မှာပဲ ... အေးက ... ဒါလုပ်နေတာ ... သူ သိပါတယ်တဲ့ ...ဟုတ်လားလို့ ... ပြန်ပြောလိုက်တယ် ... ပြောချင်တာက ... အကြပ်ကိုင်တာ ... နင်မကူညီရင် ...ရပ်ကွက်ထဲမှာ ... ငါဖွလိုက်မယ်ပေါ့ ... အေး ... တခွန်းပဲ ပြောလိုက်တယ် ... မကူညီနိုင်ဘူးလို့ ...စိတ်ပုတ်စိတ်ယုတ်နဲ့ ... မကူညီတာ မဟုတ်ပါဘူး ... ကိုယ်တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ ... တားဆီးကြည့်တာ ...။

အေးလည်း ... ငွေကြေးအရ မကူညီနိုင်ပါဘူး ... အေး မလုပ်ပေးလဲ ... တခြားလူ ချိတ်ပေးမှာပဲ ... အေးစိတ်မကောင်းဘူး ... အေးအေးဆေးဆေး အကူအညီတောင်းနေတာကနေ ... ဒေါ်လှမွန် ... စကားနာထိုးလာရော ... လိုတာမရတော့ ... ဒေါသထွက်လာတယ် ... အေး စကားမများချင်ပါဘူး ... ဒေါ်လှမွန် ...ခနဲ့သွားတယ် ... ခနဲ့ပါလေ ... ခနဲ့ပါ ... သူတို့ကျတော့ ... တရားတယ် ... တော်တော်တရားတယ် ...လောင်းချင်သလို ... လောင်းပြီး ... မရှုနိုင်မကယ်နိုင်မှ ... မွန်မွန်လေးက ... ဖာခံပြီး ဆပ်ရမယ်တဲ့ ...လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ... ဘေးကလူတွေ မကြားကြားအောင် ... အော်ပြောသွားတယ် ...ပြည့်တန်ဆာပါးစပ်က ... ရွှေထွက်နေပြီပေါ့လေတဲ့ ... ။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ... မွန်မွန်လေး ... ပါကင်ဖောက်ခံရတယ် ... ငါးသိန်းရတယ် ... ပွဲစားက လေးယောက်... တယောက် ငါးသောင်း ... ဝိုင်းလှီးကြတယ် ... ခုတ်ကြတယ် ... ထစ်ကြတယ် ... သုံးသိန်းပဲကျန်တယ်... ခံပေါ့ ... မွန်မွန်ရယ် ... ခံပေတော့ ... သနားတော့ သနားတယ် ... မွန်မွန်ကို ... အရင်ကနည်းနည်းတော့ ... သဘောမကျဘူး ... မကျေနပ်ဘူး ... အေးတို့ အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တိုင်း ...ဟိုဘက်ခြမ်းကပဲ လျှောက်တယ် ... သဘောက ... အေးက ဖာလေ ... သူ သိတယ် ... ဖာအိမ်ရှေ့ကဖြတ်မလျှောက်ချင်ဘူးပေါ့ ... နည်းနည်းတော့ ဝမ်းနည်းမိတယ်။

မွန်မွန် ပါကင်ဖောက်ခံရတော့ ...ဝမ်းသာလားဆိုတော့ ... ဟင့်အင်း ... ဝမ်းနည်းလားဆိုတော့ ... ဟင့်အင်း ... ဒေါသပဲထွက်မိတယ် ...သနားမိတယ် ... ဒီနေ့ ... မွန်မွန် ကျောင်းသွားတယ် ... ကျောင်းစိမ်းလေးနဲ့ ... မျက်နှာလေးက ...နွမ်းနေတယ် ... အရင်နေ့တွေလို မဟုတ်ဘူး ... အေး ကြည့်မိတယ် ... ကြည့်နေမိတယ် ... သူ ... အေး ကိုတချက်ဖြတ်ကနဲ ကြည့်တယ် ... သိတယ် ... အဲဒီ ခံစားချက်ကို ... အေးသိတယ် ... သူနဲ့ အေး ...ဘဝတူသွားပြီ ... ရှက်ရှာမှာပေါ့ ... ဖြတ်ကနဲ ကြည့်ပြီး ... ခေါင်းလေး ဆတ်ကနဲ ငုံ့သွားတယ် ...။

မျက်ရည်တွေ ဝဲနေတယ် ... တောက်ကနဲ ... မျက်ရည်လေးတစက် ... လမ်းပေါ်ကျသွားတယ် ... အေးမြင်မိတယ် ... သနားပါတယ် ... လွယ်အိတ်လေးကို ... ပိုက်ပြီး ... ကျောင်းသွားရှာတယ် ... နှမြောမိတယ်... မနက်တိုင်း ... ကျောင်းကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွင်သွားနေတဲ့ ... ကောင်မလေး ... မပျော်နိုင်တော့ဘူး ...မိသားစုအတွက် ... ဘဝနဲ့ ရင်းပြီး ပေးဆပ်လိုက်ရတာ ... ဘယ်သူမှန်လဲ ... ဘယ်သူမှားလဲ ... အေးလဲမတွေးတတ်တော့ဘူး ... သေချာတာတော့ ... လူတွေက လူသားမဆန်တော့ဘူး ... ကိုယ်ချင်းစားစိတ်တွေ... ပျောက်ကွယ်ကုန်တယ် ... ဟိုးတုန်းက ... မွန်မွန်လေးနဲ့ အေး ... မျက်နှာချင်းဆုံတိုင်း ... သူ့အကြည့်ကရိုင်းတယ် ... အေးကို ပြည့်တန်ဆာမို့ ... ရွံတဲ့အကြည့်မျိုးပေါ့ ... အခု ... သူ ... အေးကို မကြည့်ရဲဘူး ...။

သနားပါတယ် ... ဝဋ်လည်တယ်လို့တော့ မပြောရက်ပါဘူး ... သူ အခု ... ကိုယ်ချင်းစာတတ်သွားမယ်ထင်တာပဲ ...အေး ... ဒီနေ့ အလုပ်သွားတယ် ... မွန်မွန်လေးရဲ့ ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းငုံ့သွားတဲ့ အကြည့်လေးကို ...ဖျောက်မရဘူး ... ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် ... မွန်မွန်ရယ် ... ဒီနေ့ ... အေး ... ဗိုလ်ချုပ်ဈေးကို ... သွားတယ် ...ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ... လျှောက်ကြည့်တာ ... မဝယ်နိုင်ပါဘူး ... အေးလက်ထဲမှာ ... လေးထောင်ပဲ ရှိတယ်... ဈေးဆိုင်တွေ လျှောက်ကြည့်တယ် ... သိတယ် ... ဖြတ်ကနဲ ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေကို ... သိတယ် ...မြင်တယ် ... ဒင်း ဘာဆိုတာ ... သိတယ် ... ဒင်း ... ဘာစိတ်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ... ။

ယောက်ျားဖာတဲ့ ...အေးတို့လို ... ပိုက်ဆံမရှိလို့ ... ဖာခံစားတဲ့ မိန်းမတွေလို ... သူတို့လဲ ... ငွေအတွက် ... ဖာခံစားကြတယ် ...ရွံတယ် ... မုန်းတယ် ... ဘယ့်နှယ့် ... တောင့်တောင့်တင်းတင်း ... ထောာင်ထောင်မောင်းမောင်းယောက်ျားတွေက ... အလုပ်မလုပ်ဘူး ... ချွေး မစိုချင်ဘူး ... အပင်ပန်းမခံချင်ဘူး ... ကြည့်အုံး ... နိုင်ငံခြားမင်းသားကျနေတာပဲ ... ဝတ်ထာားတာက ... အပျံစား ... ဒုတ်ကိုလဲ ... အပျံစား ပြင်ထားမှာပေါ့ ...အားတိုးဆေးတွေ စား ... ဂေါ်လီတွေထည့် ... မမကြီးတွေ အကြိုက် ... အံကြိတ်ပြီး ... ကြိုးစားရအုံးမယ် ...အံမယ် ... လာခေါ်တယ် ... ဈေးဦးပေါက်တယ် ... ငတိမကြီးက ... ကားအနက်ရောင်ကြီးနဲ့ ... ဖြတ်ကနဲရပ်လိုက်တယ် ... စကားသုံးလေးခွန်းပြောပြီး ... ဖြတ်ကနဲ ... ကားပေါ်တက်သွားတယ် ... ဝူးကနဲမောင်းထွက်သွားတယ် ... အော် ... ပိုက်ဆံရှိတဲ့ မိန်းမကျတော့လဲ ... တကူးတက ... ပိုက်ဆံပေးပြီး ...ခံရရှာတယ် .... ။

သူနဲ့ အေး ... ဘာကွာလဲဟင် ... မေးကြည့်ချင်တယ် ... အေးက ... ပိုက်ဆံမရှိလို့ ...ဖာခံစားတယ် ... သူက ... ပိုက်ဆံရှိရက်နဲ့ ... ဖာလိုက်ခံတယ် ... အေး သာတယ်ထင်တာပဲ ... အေးကပိုက်ဆံရတယ် ... သင်္ဘောသားမိန်းမ ... အရာရှိမိန်းမ ... သူဌေးမိန်းမ ... အော် ... သူတို့လဲ ...ငတ်ရှာတယ် ... ယောက်ျားနဲ့ အနေဝေးတော့ ... သစ္စာမရှိတော့ဘူးပေါ့ ... ရွလာတယ် ... ထလာတယ် ...ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့ ... စိတ်ကွယ်ရာမှာ ကဲကြတယ် ... ဘယ်သူ လာပြောရဲလဲ ... ငါ့ပိုက်ဆံနဲ့ ငါ ....ခံတာ ... နင်က ... ပြည့်တန်ဆာ .... ငါက ... ဘယ်သူ့မိန်းမ ဟဲ့ ...အေး ... စိတ်လေသွားတယ် ... ပန်းဆိုးတန်းဘက် ... လျှောက်လာရင်း ... မီးပွိုင့်ဘက်ကို ကွေ့လိုက်တယ်။

မသွားချင်ဘူး ... ပန်းဆိုးတန်းကို ... သမ္မတ ရုပ်ရှင်ရုံဘက်ကို သွက်သွက်လေး ... လျှောက်လာတယ် ...တွေ့တယ် ... အတွဲတွေ ... ကောင်မလေးက ... ငယ်ငယ်လေး ... လမ်းလည်ကောင်မှာ ခါးဖက်ပြီးလျှောက်တယ် ... ဖင်လေးက ... သေးသေးလေး ... နို့လေးက ... စူရုံလေး ... ကလေးသာသာ ...အပျိုပေါက်စတွေပေါ့ ... ကျောင်းတက်နေတုန်းအရွယ် ... မိဘကွယ်ရာမှာ ... ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ကြတယ် ...ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ... လက်သရမ်းကြမယ် ... ဖီလင်တွေ တက်ကြမယ် ... ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ... ကဲကြမယ် ...စိတ်ပါလာတော့ ... တည်းခိုခန်းကို ဒိုးကြတယ် ...။

အင်း ... ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပြီ ... အေး ... နင် ဘာလို့လိုက်တွန့်တိုနေတာလဲ ... သဒ္ဒါလို့ ... သူ ခံတာ ... သူ့ဟာနဲ့ သူခံတာ ... နင်က ဘာတွေလိုက်တားမြစ်ချင်ရတာလဲ ... သူတို့က ... အမျိုးကောင်း သမီးတွေ ဟဲ့ ... သူတို့ဘာသာ ... သူတို့ချစ်သူနဲ့... ကမြင်းကြောထတာ ... နင်နဲ့ ဘာဆိုင်လဲ ... အေး စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ...သမ္မတဘေးနားမှာ ... ဟိုတယ် အကြီးကြီးရှိတယ် ... အေး မသွားဖူးပါဘူး ... ရပ်ကြည့်မိတယ် ...။

သဘောကျတယ် ... ဟိုတယ်ကြီးက ... ဟိန်းနေတာပဲ ... ဟော ... ထွက်လာတယ် ... ကောင်မလေးတယောက် ... အေးထက် အသက်နဲနဲကြီးမယ် ... လှတယ် ... မျက်နှာကို ပြင်ဆင်ချယ်သထားတယ် ...ရွတယ် ... တင်တွေ ရင်တွေက ... ကားတက်နေတယ် ... သိတယ် ... သူက ဇယား ... ဖုန်းဇယား ...အဆင့်အတန်းမြင့်တဲ့ ဟိုတယ်ကြီးတွေမှာပဲ ... ခံတယ် ... အေးတို့လို ... လမ်းဘေး တည်းခိုခန်းမှာဘယ်ခံမလဲ ... ဈေးကြီးတယ် ... လူရွေးတယ် ... အင်း ... အလုပ်ဖြစ်တယ်နဲ့ တူတယ် ... မျက်နှာလေးကနွမ်းနေတယ် ... ခြယ်သထားပေမယ့် ... အေး သိတယ် ... ဒူးတွေ မခိုင်ဘူး ... ယိုင်ချင်တယ် ...ဒေါက်ဖိနပ်ကြောင့်မဟုတ်ဘူး ... ။

ညတုန်းက ... ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခံထားရလို့ ... အားမရှိတာ ...မဟုတ်သေးဘူး ... ညတုန်းက ခံရရင် ... ဒီလိုမဖြစ်ဘူး ... သိပြီ ... အချိန်ပိုင်း ... ဆက်ရှင်နဲ့ ခံတာ ...သုံးနာရီ ... အနားယူချိန်မရှိလို့ ... အားမရှိတာ ... အေးထင်တာ မှန်တယ် ... ယောက်ျားတယောက်စောင့်နေတယ် ... လက်ထဲမှာ ... ကလေးလေး ပွေ့ထားတယ် ... သူ ဘယ်သူလဲ ... ခေါင်းလား ...ယောက်ျားလား ... ဟိုယောကျ်ားက ... တခွန်းနှစ်ခွန်းပြောတယ် ... ကောင်မလေးက ... မျက်နှာညိုးသွားတယ် ... ပိုက်ဆံ ခပ်ထူထူလေး တထပ်ကို ... ဟိုလူ့ကို ... ထုတ်ပေးတယ် ... ကလေးလေးကို ...ပွေ့ချီပြီး နမ်းလိုက်တယ် ...။ 

ပြီးတော့ ... ဟိုကောင့်လက်ကို ဆွဲတယ် ... ဟိုကောင်က ... ပိုက်ဆံကိုသေချာရေနေတယ် ... ပြည့်တယ် ဆိုတဲ့ အပြုံးမျိုး ပြုံးတယ် ... သူ့ခါးကို ဖက်တယ် ... အင်း ... သူတို့ကလင်မယားတွေ ... ရက်စက်လိုက်တာ ... အေး ... ရင်မောသွားတယ် ... အေး ရင်ပူသွားတယ် ...ကလေးက ... တနှစ်သား နှစ်နှစ်သားလောက်ပဲ ရှိမယ် ... မိန်းမကို ... ဖာခံခိုင်းတယ် ... လူပုံစံက ...တောင့်တောင့်တင်းတင်းပါပဲ ... အင်္ဂါစုံတယ် ... ယုတ်မာလိုက်တာ ... ယောက်ျားဖြစ်ပြီး ... မိန်းမကိုရှာမကျွေးဘူး ... ဖာခံခိုင်းတယ် ... အေး ... ငိုချင်လာတယ် ... သူတော့ မသိဘူး ... အေးဆိုရင် ...အေးသာဆိုရင် ... ဒီလိုယောက်ျားမျိုးကို ... ဆက်ပေါင်းမှာလား ... ချစ်နေမှာလား ... ယုယမှာလား ...အောက်ကျခံမှာလား ... အေး မပြောတတ်ဘူး ... စိတ်ညစ်လာတယ် ... အိမ်ကို ပြန်တယ် ... မိုးအေးအေးနဲ့... အိပ်ပစ်လိုက်တယ် ...။

အိမ်မှာနေတော့ ... လူတွေ အကြောင်းပိုသိလာတယ် ... အေးတို့ ရပ်ကွက်ထဲက ... အရူးမလေး ... မိစံ ...ဗိုက်ကြီးလို့တဲ့ ... ယုတ်မာလိုက်ကြတာ ... ရက်စက်လိုက်ကြတာ ... နှမချင်းကိုယ်ချင်းမစာဘူး ...ကြားကြားချင်း ... ဒေါသထွက်မိတယ် ... ယောက်ျားတွေများ ... အောက်တန်းကို ကျလွန်းတယ် ... မိန်းမဒီလောက်ရှားသလား ... မရှားပါဘူး ... မိန်းမယူလဲ ရတယ် ... မယူနိုင်လဲ ... ဖာတွေက အပုံလိုက် ...ရိုက်သတ်လို့တောင် မကုန်ဘူး ... လုပ်ပေါ့ ... ပိုက်ဆံပေးပြီး ... လုပ်ပေါ့ ... အခုတော့ ... ဟုတ်ဘူး ...အရူးမတောင် ... မရှောင်ဘူး ... မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား ... ဒီလိုနေလို့ ... တခါထဲနဲ့တော့ ...ဗိုက်မကြီးလောက်ဘူး ... ခဏခဏ ... လုပ်မှ ... ဗိုက်ကြီးတာ ... ခဏခဏ ... ယုတ်မာကြတာပေါ့လေ ...တောက် ... ယောကျ်ားဆိုတာ ... ကောင်းကို မကောင်းတာ ...။

ပိုက်ဆံရှိတဲ့လူကလဲ ... ပိုက်ဆံရှိတဲ့အလျှောက် ... ငွေထုပ်ပိုက်ပြီး ... ကမြင်းကြောထတယ် ... ပိုက်ဆံမရှိတဲ့လူကလဲ ... တွေ့တာကို ...ကြံတယ် ... အရူးမကို ကြံတယ် ... လောကကြီးက ... ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလဲ ... ဗမာလူမျိုးတွေ ...အရှက်တရား ... မရှိတော့ဘူးလား ... အသိတရား မရှိတော့ဘူးလား ... ကိုယ်ကျင့်တရား မြင့်မားပါတယ်ဆို... ဟင်း ဟင်း ... ရီပစ်လိုက်ချင်တယ် ... ဟားပစ်လိုက်ချင်တယ် ... ပြောတော့ ... ကိုယ့်အမျိုးကိုစောင့်ရှောက်ကြတယ်တဲ့ ... ထွီ ... သွေးရင်းသားရင်းကို ... ရောင်းစားရက်တယ် ... ။

ထွီ ... အရူးမကို ...ကြံရက်တယ် ... ထွီ ... မိန်းမကို ဖာခံခိုင်း ... ရတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ ... ထမင်းစားရက်တယ် ... ထွီ ... အေးတို့တွေ... ဆင်းရဲပါတယ် ... အေးတို့တွေ ... ငတ်နေတယ် ... အေးတို့လို မိန်းမသာားတွေ ... မလုံခြုံတော့ဘူး ...ငါတို့တွေ ... ဖာမျိုးဖြစ်နေပြီဟေ့ ... ငါတို့တွေ ... ငါတို့တွေ ... ဟီးးးးး ... အေး ... အားရပါးရ ငိုချလိုက်တယ်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။