ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၃ )

ငါ့ဘုရင်မ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ဖိုးတေ

{ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

(09)

(နည်းနည်း ရစ်လိုက်တော့မယ့်ဗျာ တအားရှည်သွားမှာစိုးလို့)

နေ့တွေဟာ တဖြည်းဖြည်းတိုက်စားလို့ အချိန်တွေဟာ တစ်ရွေ့ရွေ့ပြောင်းလဲ လာခဲ့ပါပြီ။ အခုဆိုရင် ကျုပ်ဟာ ၁၀ တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်နေပါပြီ။ မေမေနဲ့ကျုပ်ဟာ တစ်ပတ်မှာ ၂ရက် ၃ရက်လောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်စုပ်လိုက် ယက်လိုက် အဖုတ်နဲ့လီးပွတ်လိုက်နဲ့ ပုံမှန်လုပ်ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျုပ်ရဲ့လီးဟာလဲ မေမေရဲ့ပြုစုပေးမှုကြောင့်ပဲ အဟာရပြည့်ဝနေလို့ထင်ပါရဲ့ ၁၀ တန်းနှစ်မှာပဲ အရှည်ဟာ ၆လက်မနီးပါးရှိနေပါပြီ။ လုံးပတ်ကလဲ မေမေ့လက်နဲ့တစ်ကိုင်စာလောက်နီးပါဖြစ်လာလို့ ပြောရမယ်ဆို အဖေ့ထက်တောင်ထွားနေပါပြီ။ မေမေကိုယ်တိုင် အံသြပြီး ဒါကြီးသူများပေးလိုက်ရမှာ နှမြောစရာလို့ စလေ့ရှိပါတယ်။ 

စနေ၊ တနင်္ဂနွေလို ကျောင်းပိတ်ရက်မှာဆို မေမေ့ရဲ့ Unseen မေးခွန်းလိုပြောရမလား ရုတ်တရတ်စမ်းသပ်ချက်လို့ခေါ်ရမလား မမဖြစ်လိုက် ညီမလေးဖြစ်လိုက် နဲ့ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒထိန်းချုပ်မှုတွေကိုလဲ အကြိမ်ကြိမ်ဖြေဆိုခဲ့ရပါသေးတယ်။ ကျောင်းမှာလဲ ပုံ့ပုံ့နဲ့ကျနော်ဟာ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်ကြပြီး ပုံ့ပုံ့မိဘတွေကလဲ ကျုပ်ကိုချစ်တာကြောင့် သူတို့သမီးပုံ့ပုံ့ကို ကျုပ်ပါမှပဲ စိတ်ချပါတယ်။ အထက်တန်းစပြောင်းထဲက ကျောင်းက အလှမ်းဝေးသွားပြီမို့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ဟာ သွားအတူ၊ လာအတူနဲ့ ကျုပ် တို့အိမ်ကို ဝင်ထွက်လေ့ရှိတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းပါပဲ။ 

ကျုပ်အပေါ်လဲ အနွံ့တာခံရှာတဲ့ ပုံ့ပုံ့ကို မေမေကလဲ ဖော်ဖော်ရွေရွေဆက်ဆံတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ရင်ထဲမှာတော့ ပုံ့ပုံ့ကိုဖြူဖြူစင်စင် သူငယ်ချင်းလိုပဲခင်တာပါ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ မေမေကလွဲလို့ အခြားဘယ်မိန်းမကမှ နေရာမယူနိုင်ကြပါဘူး။ ရက်တွေလတွေ ဘယ်လိုပင်ပြောင်းလဲပေမယ့် မေမေနဲ့ ကျုပ်ကြားထဲက အချစ်တွေကတော့ ထပ်တိုးရင်း တိုးလိုသာနေပါတော့တယ်။

ဒါပေမယ့်ပြောင်းလဲသွားခဲ့တာက အဖေပါ။ အဖေ အခုဆိုသူ့ရောဂါက ကုမရတဲ့အခြေအနေနဲ့အိပ်ရာထဲ လဲနေတယ်။ ဒီနေ့ကျုပ်ကကျောင်းပိတ်တာမို့ မေမေက အဖေ့ကို ကျုပ်စောင့်ကြည့်ပေးဖို့မှာခဲ့ပြီး မနက်ကတည်းက အပြင်ထွက်သွားတယ်။ စားဖို့သောက်ဖို့လဲ အားလုပ်ချက်ပြုတ်ပေးခဲ့ပြီးမှ သွားတာပါ။ အဖေဒီလိုဖြစ်သွားတာ ကျုပ်အံ့သြတယ်ဗျာ။ အိမ်မှာ လူမမာရှိနေပြီဆိုတော့ မေမေနဲ့ကျုပ်လဲ အရင်လို သိပ်မနေဖြစ်တော့ပါဘူး။ အမောပြေ နဖူးလေးနမ်း ပါးလေးနမ်း ဒီလောက်ပဲ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ မေမေလဲ လူမမာပြုစုပေးရတာ တော်တော်ပင်ပန်းပါတယ်။ ကျုပ်လဲ တတ်နိုင်သလောက်တော့ ဝိုင်းကူပေးပါတယ်။ အဖေဒီလိုဖြစ်ဖို့အကြောင်းဖန်လာတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃လလောက်ကမှဗျ။

အဖေကားမောင်းတဲ့အလုပ်ရတာတော့ ပြောခဲ့ပြီးပါပြီ။ အဖေက ကုန်ပစ္စည်းတွေပို့ပေးရတဲ့ ကုန်ကားလေးတွေမောင်းတာ။ ဒိုင်နာလိုကားမျိုးပေါ့။ နေ့တိုင်းနီးပါး အလုပ်သွားရတယ်။ နယ်ဆင်းတဲ့ရက်တွေဆို ညဘက်တွေပါပြန်မအိပ်တတ်ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေလဲ နောက်ကျမှပြန်ရောက်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ် ၈တန်းနှစ် မေမေနဲ့ပြသနာတက်ပြီးနောက်ပိုင်း အဖေအရက်ပြတ်သွားပြီး မိသားစုကို ဂရုစိုက်လာတာ ပြောင်းလဲလာတာပါ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃လလောက်ရဲ့ တစ်ခုသောည မှာ ကျုပ်ကမေမေသုပ်ပေးတဲ့လက်ဖက်သုပ်လေးစားပြီး စာကျက်နေတာ။ 

မေမေက ကျုပ်ကို ယပ်ခပ်ပေးလို့ပေါ့။ အဲ့ဒီအချိန် ည၈နာရီလောက်မှာ အဖေပြန်လာတာ အရက်တွေပါမူးလို့ဗျာ။ မေမေရော ကျုပ်ရောအံသြနေကြတာ။ အဖေအရက်ပြတ်တာ ကြာပြီမဟုတ်လား။ အရင်တုန်းက ဒီလိုမူးလာပြီဆို အမေ့ကို ဆဲဆိုပြီး နှိပ်စက်နေကြမဟုတ်လား။ အမေလဲ အသားတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ ကြောက်နေတာလားမသိဘူး။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး အားပေးနေမိတယ်။ အရင်ကတော့ဘကျုပ်ငယ်သေးလို့ အခုကျုပ်၁၀တန်းရောက်နေပြီလေ မေမေ့ကိုတော့ လုံးဝအထိမခံနိုင်ဘူး။ 

အမေ့ကိုထိရင် ကျုပ်သည်းမခံဘူးလို့ တွေးထားပြီး မေမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျုပ်အခန်းပြင်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ မေမေ့ကို ကျုပ်အနောက်မှာထားပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ အဖေ့ကိုကြည့်နေမိတယ်။ အဖေက ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ဝင်လာပြီး ကျုပ်တို့သားအမိကိုမြင်တော့ သူ့စူးစိုက်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ မှ 

" ယမင်း နဲ့ သားလေးရေ အဖေမူလားတယ်ကွာ တောင်းပန်တယ်ကွာ... ကိုယ်ထမင်းမစားတော့ဘူးနော် ယမင်း အစ်ကိုအိက်တော့မယ်" 

အာလေးလျာလေးနဲ့ ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်အိပ်နေတော့တယ်။ မေမေ နဲ့ ကျုပ်လဲ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ကြောင်နေတော့တယ်။ ခဏနေမှ မေမေက ကျုပ်လက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲဝင်ပြီး စာဆက်ကျက်ခိုင်းတော့တယ်။

အဲ့ဒီညကစလို့ အဖေဟာ ညတိုင်း မူးလာတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မရမ်းပေမယ့် ညစာလဲပုံမှန်မစားပဲ အမြဲသောက်နေတော့တာ။ နောက်တော့ အလုပ်လဲပြုတ်သွားတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ မသွားတော့ဘူး။ နေ့သောက် ညသောက်ဖြစ်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေချိန်တွေဆို "ခင်"ဆိုတဲ့နာမည်ကို ယောင်ယောင်ပြီး တ တတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ နားမလည်တော့ဘူး အဲ့ဒီခင်ဆိုတာက ဘယ်သူလဲပေါ့။ မေမေ့ကို မေးတော့ မေမေမျက်နှာမကောင်းဘူး။ သားတစ်ချိန်ချိန်မှာ သိလာမှာပါ လို့ပဲပြောတယ်။ 

ကျုပ်လဲ မေမေမျက်နှာမကောင်းတာကြောင့် ထပ်မမေးတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ထပ်မမေးတော့ဘူး။ အမေလဲ အဖေ့ကိုနားချရှာပါတယ်။ မေမေက တစ်ခုခုကိုသိထားသလိုမျိုပြောနေတာ။ ကျုပ်ဦးနှောက်တွေလိုက်မမီဘူး။ တစ်ရက်ကျုပ် ကျူရှင်သွားတာ ဆရာမနေမကောင်းလို့ ကျူရှင်နားလို့ပြန်လာတော့ မေမေ နဲ့ အဖေစကားပြောသံတွေ ကျုပ်ခိုးနားထောင်မိတယ်။

" အစ်ကိုရယ် အဲ့ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုဒီလိုဖြစ်နေတော့ ကျမ ပိုစိတ်မကောင်းဘူး။ မမခင် လဲစိတ်ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ အရင်လဲ နေလာခဲ့ပြီးမှ ခုမှဘယ်လိူဖြစ်တာလဲ အစ်ကိုရယ်"

မေမေက အဖေ့ကို တောင်းပန်သံလေးနဲ့ မျက်နှာလေးညှိုးပြီး ပြောနေတာ။

" အစ်ကို ခင်နဲ့ဆုံခဲ့တယ် ယမင်း"

" ရှင်..." 

အမေအံသြသံလေးထွက်လာတယ်။

" ဟုတ်တယ်... အစ်ကိုပစ္စည်းပို့ရင်း.. xxx မြို့မှာ အမှတ်မထင်ဆုံခဲ့တာ.. အစ်ကိုသူ့ကိုမြင်တဲ့အချိန်... သူလဲအစ်ကို့ကိုမြင်တယ်... သူနဲ့အစ်ကိုအကြာကြီးကြည့်နေမိတယ်... သူ့မျက်ဝန်းတွေဟာ ဟိုအရင်ကအတိုင်းပဲ ဘာမှအရောင်မပြောင်းသေးဘူး... အစ်ကိုသူ့ဆီသွားပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်.... အိမ်ထောင်ကျပြီလားမေးတော့... သူအိမ်ထောင်မပြုတော့ဘူးလို့ပြောတယ်... ပြီးတော့ ယမင်းနဲ့သားလေးအကြောင်းတွေမေးတယ်... တစ်ကယ်ပါ... သူ့ဘဝနဲ့သူ တစ်အိုးတစ်အိမ်ထူထောင်ပြီး နေတာမြင်ခဲ့ရင်တောင် အစ်ကိုဖြေသာမှာပါ.... ခုတော့သူက...  ခုထိ.....  "

ပြောရင်း အဖေမျက်ရည်တွေကျလာရင်း အရက်တစ်ခွက်မော့သောက်လိုက်ပြန်တယ်။

" အစ်ကို... မမခင်နဲ့တွေ့ချင်လားဟင် ဒါမှမဟုတ် မမခင်နဲ့ပြန်နီးချင်......"

" တော်တော့ ယမင်း.... ခင်ကအစ်ကို့ကို ဘာမှာလိုက်လဲသိလား.. သူ့ကိုနောက်ထပ်လာမတွေ့ပါနဲ့တဲ့.... သူနောက်ထပ်တစ်နေရာကိုထပ်မပြောင်းပြေးချင်ဘူးတဲ့... "

အမေလဲ မျက်ရည်အရွဲသားနဲ့ပဲ။

" အစ်ကိုနဲ့ မမခင်အတွက် ညီမက တစ်ကယ့်ဂြိုဟ်ကောင်မပါအစ်ကိုရယ်။ အစ်ကိုနဲ့ မမခင်ကို ညီမတစ်ကယ်သနားတယ် အားလဲနာတယ် တောင်းလဲတောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကိုရယ်.."

" ဒီလိုတော့ မပြောပါနဲ့ ယမင်းရယ် အစ်ကိုတို့သုံးယောက်မှာ ယမင်းလဲမမှားသလို ခင်လဲမမှားဘူး အစ်ကိုလဲမမှားဘူး... ကံစိမံရာအတိုင်းလက်ခံခဲ့ရတာပဲ.... အခုလဲ အစ်ကိုဒါလေးသောက်နေရရင် နေသာထိုင်သာရှိမယ်ထင်လို့ အစ်ကိုသောက်နေတာ... ယမင်းလဲမတားပါနဲ့တော့နော်.... သွားသွား ယမင်းသွားနားတော့..  သားလေးပြန်လာရင် ရုပ်မပျက်စေနဲ့အုံး....."

အမေလဲ မျက်ရည်သုတ်ပြီး ထကာ အခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အိမ်အပြင် ခြေဖော့ကာပြန်ထွက်ပြီး ကျူရှင်လွှတ်ချိန်လောက်မှ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်ခေါင်းထဲမှာတော့ ခင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးအကြောင်း ပဲတွေနေမိတော့တယ်။ အဖေ့ရဲ့ ငယ်ချစ်ဆိုတာ သိခဲ့ပေမယ့် အဖေနဲ့ အမေနဲ့ အဲ့ဒီခင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး ဘယ်လိုပက်သက်မှုလဲ ဆိုတာ ကျုပ်သိချင်မိတယ်။ 

ဒါပေမယ့်လဲ ကျုပ်ရဲ့ သိချင်စိတ်ကို မြိုသိပ်ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုမသိစေချင်လို့ ကျုပ်မရှိချိန်မှာ ပြောတာမို့ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ အဲ့ဒီက စလို့ အဖေဟာ သောက်လိုက်တာ.. အရင်က ပေတေခဲ့တဲ့ဒဏ်တွေရော ခုထပ်ပြီးရူးမိုက်တဲ့ဒဏ်တွေရောပေါင်းလ်ု့ အခုဆို အဖေဟာ အိပ်ရာထဲလဲနေပါပြီလေ။ ချောင်းဆိုးရငျ်သွးတွေပါလာတတ်လို့ ဆေးခန်းတွေ ဆေးရုံတွေနှံ့ခဲ့ပေမယ့် အရက်ကို ဖက်တွယ်နေတဲ့ အဖေ့ကြောင့် ဆရာဝန်တွေလက်လျော့လိုက်တဲ့ အနေအထားရောက်သွားခဲ့ပါပြီ။ 

ကျုပ်လဲ အဖေ့ဝေရာဝစ္စလုပ်ပေးရင်း အမေပြန်လာမယ့်အချ်ိန်ကိုမျှော်နေခဲ့တယ်။ အမေပြန်လာရင် သက်သာအောင် ထမင်းလေးဘာလေးချက်ထား ၊ ဟင်းတော့မချက်တတ်လို့ မချက်ထားဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ညနေ နေဝင်ရီတရောအချိန်မှာ အိမ်ရှေ့ကို ဆိုင်ကယ်နှစ်စီး ထိုးရပ်သံနဲ့အတူ အမေပြန်လာပါတယ်။ ကျုပ်လဲ အိမ်ပြင်ထွက်ကြည့်တော့ အမေ့နဲ့အတူ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပါလာတာတွေ့ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ဧည့်သည်ရဲ့အထုပ်တွေကူသယ်ပေးရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းရဲ့ ထောင့်လေးမှာ ဖျာလေးတစ်ချပ်ခင်းရင်း စောင်ပါးလေးလွှားလျက် အိပ်ပျော်နေသော အဖေ့ကိုမြင်တဲ့အခါ ဧည့်သည်အန်တီကြီးက သူ့ပါးစပ်ကို လက်လေးနဲ့ပိတ်ပြီး မျက်ရည်တွေကျလျက် တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေပါတော့တယ်။ မေမေလဲ ဧည်သည်အန်တီကြီးကိုလက်လေးကိုင်ပြီး ဆက်တီခုံဘက်ကိုဆွဲခေါ်ကာ ထိုင်စေပြီး

" စိတ်ထိန်းပါ မမခင်ရယ်... "

ပြောရင် ဧည့်သည်အန်တီကြီးကိုဖက်ထားပါတယ်။ ဧည့်သည်အန်တီကြီးလဲ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲတိုးကာ အသံတိုးတိုးနဲ့ ငိုနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ဧည့်သည်အန်တီကြီးရဲ့အထုပ်တွေ အခန်းထဲ ထည့်ပေးပြီး ဆက်တီခုံမှာပြန်ထိုင်ကာ ခင်ဆိုတဲ့ အန်တီကြီးကို သေသေချာချာကြည့်နေမိတယ်။ အန်တီကြီးက တော်တော်ချောတာဗျ။ အရပ်ကလဲ မေမေ့ထက်တောင်ရှည်သေးတယ်။ ကျုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလို့ဆိုရမလား သူ့နေရာနဲ့သူ အနေတော်လေးတွေဗျ။ အဖေစွဲလန်းမယ်ဆိုလဲ စွဲလောက်ပါရဲ့။ ဧည့်သည်အန်တီကြီးက တစ်ရှူးတွေဘာတွေထုတ်ပြီး မျက်ရည်သုတ်ကာ ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။

" ဒါ ယမင်းရဲ့သားလေးလား"

" ဟုတ်တယ် မမခင်...  သားလေး.. ဒါအန်တီခင်မြတ်ဝေတဲ့ သားဖေဖေနဲ့ရော မေမေနဲ့ပါ သူငယ်ချင်းတွေလေ... ခုသားဖေဖေနေမကောင်းဘူးဆိုလို့....  လာကြည့်တာ....  "

" ဟုတ် မေမေ... " မေမေပြောတာကို ပြန်ပြောရင် အန်တီခင်မြတ်ဝေဘက်လှည့်ကာ

" အန်တီခင်မြတ်ဝေ... သားနာမည်တေဇာပါ... "

" အန်တီခင်ပဲခေါ်ပါကွာ...  သားမေမေခေါ်သလိုပေါ့.... သားလေးကဘယ်နှစ်တန်းရောက်ပြီလဲ.... "

" ၁၀တန်းပါ အန်တီခင်.."

" ကဲမမခင်ရေ နောက်မှပဲ အေအေးဆေးဆေးစကားပြောကြတာပေါ့ .. ညစာစားဖို့သောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရအုံးမယ်... မမခင်လဲ နားအုံးလေ....  ကျမအိပ်ခန်းထဲပဲသွားနားချည်.... သားလေး... ပြီးရင် မမခင်ရေမိုးချိုးရအောင် ရေချိုးခန်းတွေ အိမ်သာတွေပြထားပေးအုံး....."

ကျုပ်လဲ အန်တီခင်ကို အခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့မှ မေမေမီးဖိုထဲဝင်သွားတာတွေ့လို့ လိုက်ဝင်ပြီး မေမေ့ကိုနောက်ကနေဖက်လိုက်တယ်။

" မေမေမောလာလား.... မေမေလဲနားလိုက်ပါအုံးမေမေရယ်... မေမေအရမ်းပင်ပန်းနေပြီ.."

" မမခင်ကို အခန်းထဲ သေချာပို့ခဲ့ရဲ့လား..."

" ဟုတ်ပို့ခဲ့ပါတယ်မေမေရဲ့.... သားထမင်းချက်ထားပြီးပြီ ဟင်းကိုတော့ လမ်းထိပ်ကပဲသွားဝယ်လိုက်တော့မယ်... မေမေလဲနားတော့....နော်မေမေ.."

ပြောရင်း မေမေ့ကိုကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး မေမေ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီး

" မေမေ့သားလေးက အရမ်းအလိုက်သိတော့ မေမေအမောပြေသွားပြီကွာ.... သားပြောသလိုပဲ ဟင်းပဲသွားဝယ်လိုက်တော့...  မမခင်ဘာစားချင်လဲ မေးသွားလိုက်အုံး...." 

မျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ထားတာဗျ။ အနိတီခင်က အဖေ့ကို စကားတွေပြောနေတာ.. အဖေကလဲ တစ်ချက်တစ်ချက်ပြုံးပြုံးသွားတယ်.. အဖေက ကျန်းမာရေးကြောင့် စကားသိပ်မပြောနိုင်လို့ထင်ပါရဲ့ နားပဲထောင်နေတာ..တစ်ခွန်းစ နှစ်ခွန်းစတော့ပြောတယ်... ချောင်းလေးတစ်ဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလာရင်.. အန်တီခင်က သူ့နားကထွေးခံလေးယူယူပြီး အဖေထွေးလို့အဆင်ပြေအောင် ပွေ့ပေးတယ်... ပြီးရင်ပုဝါလေးနဲ့ အဖေ့ပါးစပ်တွေကို သုတ်ပေးတယ်.... ပြီးရင် ခုနအတိုင်းလေးပဲ စကားဆက်ပြောနေကြပြန်တယ်... ။ 

ကျုပ်တို့သားအမိရှိတယ်ဆိုတာတောင် မေ့နေကြပုံပါပဲ။ ကျုပ်လဲကြည့်ရင်း ကြည်လဲကြည်နူးတယ်.. ကြေလဲကြေကွဲတယ်။ မျက်ရည်တွေပါ အလိုလိုကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲဆက်မကြည့်နိုင်တော့ဘူး မေမေ့ကိုလက်တို့ပြီး တံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်က်တယ်။ မေမေ့မျက်နှာကိုကြည့်တော့လဲ မျက်ရည်တွေနဲ့။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီး အိပ်ရာထဲလှဲချကာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးနေမိကြတယ်။ ဖက်ထားတာလုတင်းကြပ်လို့။ နောက်တော့ နမ်းရတာမောသွားမှ မေမေက

" သားလေး သားဖေဖေမရှိတော့တဲ့နောက် မမခင်ကို သားလေးစောင့်ရှောက်ရမယ်နော်..... မေမေလေ မမခင်ကို ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး... အိမ်မှာဘဲ မေမေတို့နဲ့အတူ နေစေချင်တော့တယ်.. သားလေးဘယ်လိုသဘောရလဲ.."

" သားသဘောတူပါတယ် မေမေရယ်.... အန်တီခင်ကို ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းလို စောက်ရှောက်မှာပါ...."

" အဲ့ဒါဆို နောက်မှ မေမေ.. မမခင်ကို စည်းရုံးမယ်..."

" ဟုတ်မေမေ.."

" အဲ့ဒါဆို သားလေးအိပ်တော့လေ မေမေဖက်ထားပေးမယ်"

" ဟုတ်..."

..................................................

အန်တီခင်ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း အဖေ့ဝေယျာဝစ္စတွေကို အန်တီခင်ကသာ အများဆုံးလုပ်ပေးတာ။ အမေကလုပ်ပေးပါမယ်ဆိုရင်တောင် အန်တီခင်က

" ယမင်းရယ် ညီမလေးက လုပ်ပေးခွင့်အများကြီးရပြီးသားပါကွာ ..မမခင်ကို ဒီအချိန်လေး ခွင့်ပြုပေးပါ ဆိုတာနဲ့" 

မေမေလဲ အသာကြည့်နေရတော့တယ်။ အိမ်ကို အပြင်ဧည့်တွေ လူနာသတင်းမေးလာတဲ့ အချိန်မျိုးလောက်ပဲ မေမေက အဖေ့ကိုပြုစုပေးရပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ဆိုရင်တော့ အန်တီခင်က အဖေ့နားသိပ်မကပ်ပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်မှာတော့ အမေကသာ တရားဝင်မယားမဟုတ်လား။

နောက်တစ်လလောက်နေတော့ အဖေဆုံးပါတယ်။ အဖေဆုံးတော့လဲ အန်တီခင့်လက်ပေါ်မှာပဲ ဆုံးတာပါ။ အဖေမဆုံးခင်ကတော့ မိသားစုတွေပဲရှိတဲ့အချိန်မှာ အဖေက မေမေ့ကို သူရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်မှာ အန်တီခင်နဲ့အတူ ရှိခွင့်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်း ပြောခဲ့ပါသေးတယ်။ သူ့စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်သွားနိုင်ပါပြီလို့ပြောတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ မေမေနဲ့ အန်တီခင် နှစ်ယောက်လုံးကို စောင့်ရှောက်ဖို့မှာခဲ့ပါသေးတယ်။ 

ကျုပ်လဲ အန်တီခင့်ကိုပါ အဒေါ်လို အမေလိုသဘောထားပြီး စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။ အဖေက ပြုံးပြီး ကျုပ်ကို ကျေနပ်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်သွားတယ်။ အန်တီခင်နဲ့လဲ တစ်လလောက်အိမ်မှာ အတူနေခဲ့ရတာဆိုတော့ ကျုပ်ကိုလဲ အန်တီခင်က သားလို့ပဲ ခေါ်သလို ကျနော်လဲ အန်တီခင့်ကို တီခင်လို့ပဲ ခေါ်တော့တယ်။

အဖေဆုံးတော့ ရပ်ကွက်ထဲက ပရဟိတအဖွဲ့ကပဲ အစစအရာရာ ကူညီကြလို့ အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ ပုံ့ပုံ့တို့သားအမိကတော့ အဖေမဆုံးခင်ကတည်းက ခဏခဏလာသလို အဖေဆုံးပြီးတော့လဲ အစစအရာရာ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရှာပါတယ်။

................................

(10)

အဖေ့နာရေးကတော့ သိပ်တော့မစည်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့မိသားစုကိုက အပြင်လူတွေနဲ့ အဆက်အဆံနည်းတာကြောင့်လဲပါမယ်။ ကျုပ်ကျောင်းကသူငယ်ချင်းအချို့လဲလာကြတယ်။ အဲ့ဒီထဲမှာ ရန်ပိုင်ဆိုတဲ့ကောင်ကို ကျုပ်သိပ်သဘောမကျဘူး။ ဒီကောင်က ကျောင်းမှာဆို တစ်ချိန်လုံး နှာစကားတွေပဲပြောနေတာ။ ဆရာမတွေလဲမလွတ်ဘူး။ ကျောင်းသူတွေဆိုလဲ ပြောင်သလိုနောက်သလိုနဲ့ အသားအင်မတန်ယူတာ။ မိဘက ပိုက်ဆံရှိတော့ ဆရာမတွေကလဲ သူ့ဆိုအလိုသိပ်လိုက်တာ။ သူတို့ကိုပြန်မှန်းနေတာသိရင် အလိုလိုက်အုံးမလား သိချင်သေးတယ်။ ဒါတွေထားပါ ဒါတွေကကျုပ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူး။ 

ပုံ့ပုံ့နားကိုလဲ ရောကောသောကောနဲ့ ဝင်ရောချင်သေးတာ။ ပုံပုံက တစ်စက်မှအကပ်မခံဘူး။ ပုံပုံ့နဲ့ကျုပ်က အမြဲတမ်း ကျုပ်နဲ့တစ်ပူးတွဲတွဲဆိုတော့ ဒီကောင်ကျုပ်ကိုသိပ်တော့မကြည်ဘူး။ မကြည်ပေမယ့် ဒီကောင်ကျုပ်ကို သဒ္ဒါတွေလွန်နေတာ။ ကျုပ်ကလဲ ဒီကောင့်ကို ရှိတယ်ကိုမထင်တာ။ ဒီကောင်ဘာကျွေးကျွေးအကုန်ငြင်းတာပဲ။ အစက ဒီကောင် ပုံ့ပုံ့ကိုလိုချင်လို့ ကျုပ်ကိုကပ်တာပဲထင်နေတာ။ သကောင့်သားက ပုံ့ပုံ့အိမ် စာအုပ်ငှါးသလိုလို စာမေးသလိုလိုနဲ့ ပုံပုံ့ဆီကိုရောက်ရောက်လာတယ်။ အစတော့ ပုံ့ပုံ့က ထွက်တွေ့ပါတယ်။ နောက်ကျတော့ ပုံ့ပုံ့အမေက မရှိဘူးချည်းပြောလွှတ်တာ။ 

ဒီကောင်က ပုံ့ပုံ့ရှိရှိမရှိရှိ ကျုပ်အိမ်ဘက်လာပြီး ကျုပ်ကိုခေါ်တော့တာပဲ။ အစကတော့ ကျုပ်ကလဲ မကောင်းတတ်တော့ အိမ်ထဲတွေဘာတွေခေါ်.. ဧည်ထောက်ခံလို့ပေါ့။ မေမေက စားစရာလေးဘာလေးလာချရင် သကောင့်သားက ကျုပ်မေမေကိုငမ်းတာဗျ။ မေမေချကျွေးတဲ့အစားအသောက်တွေကို မျိုဆို့ပြီး ကောင်းလှချည်ရဲ့ဘာရဲ့ဆိုပြီး လွှတ်ချီးမွမ်းတော့တာ။ တစ်ခါ နှစ်ခါတော့လအိမ်ထဲခေါ်သေးတယ်။ နောက်ကျတော့ ဒီကောင့်ကို အိမ်ထဲမခေါ်တော့ဘူး။ စိတ်ဆိုးလို့မလာလဲ အေးတာပဲဆိုပြီး ခြံဝမှပဲရပ်စကားပြောတာ။ မေမေ့ကိုလဲမှာထားလိုက်သေးတယ်။ ဒီကောင်လာရင် ခြံတံခါးမဖွင့်ပေးဖို့ပေါ့။ 

မေမေကလဲ ဒီကောင့်မျက်လူံးတွေ အကြည့်တွေသဘောမကျဘူးတဲ့။ ကျုပ်သူငယ်ချင်းမို့ မကောင်းတတ်လို့ ကြည့်နေတာတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ပုံ့အိမ်က ဒီကောင့်ကို ကျဉ်ထားလိုက်တော့ ဒီကောင်သိပ်မလာတော့ဘူး။ အခု အဖေနာရေးဖြစ်တော့မှ ဒီကောင်ဂွင်တည့်သွားတာ။ အိမ်ကို နေ့တိုင်းလာတာ။ ညပါအိပ်သေးတာ။ စောင့်အိပ်စရာမလိုပါဘူးကွာလို့ပြောလဲမရဘူး။ ဒီကောင်ငမ်းတာမှ မေမေ့တင်မကတော့ဘူး တီခင်ပါရှိနေတော့ ဒီကောင့်အကြိုက်ပေါ့။ 

မေမေတို့ဘာလေးလိုတယ်ဆိုတာနဲ့ ဆိုင်ကယ်တဗျင်းဗျင်းနဲ့ ချက်ချင်းဝယ်ပေးရတာနဲ့ မေမေနဲ့တီခင်နားမှာ တစ်ဝဲလည်လည်လုပ်နေတာ။ ဒါတင်မကသေးဘူး ပုံ့ပုံ့က အိမ်နီးတော့ မကြာခဏလာတာ။ ပုံ့ပုံ့ကိုပါ လှည့်ငမ်းသေးတာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် သတိပေးရသေးတာ ဒီကောင့်ကိုသတိထားဖို့ပေါ့။ တီခင့်ကိုပါ သတိပေးလိုက်အုံးပေါ့။ မေမေကတော့ အေးဆေးပါပဲ။ ဒီလောက်လူအများကြီး နဲ့မို့မပူနဲ့တဲ့။ မေမေတို့ကအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ရှောင်တတ်တိမ်းတတ်တယ်တဲ့။ 

ပြီးတော့ တီခင်နဲ့အမြဲအတူရှိနေတာ ဆိုတော့ ဒီကောင်ဘာမှမလုပ်ရဲပါဘူးတဲ့။ သမီးပုံ့လေးကိုပဲဂရုစိုက်။ ပုံ့လေးအနားမှာပဲနေတဲ့။ အိမ်ပြန်ရင်လဲ တစ်ယောက်ထဲမပြန်စေနဲ့ သားလေးလိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါတဲ့။ ကျုပ်လဲ ဟုတ်ကဲ့ပါဆိုပြီး နေရတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ရက်မလည်ခင်တစ်ညမှာပေါ့။ လာတဲ့ဧည့်သည်တွေ ကိုဧည့်ခံဖို့ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ပုံ့က မီးဖိုထဲဝင်ပြီး ကော်ဖီဖျော်ကြတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မီးကပျက်သွားပါရော။ အိမ်မှာ အင်ဗာတာရှိတာမို့ အိမ်ရှေ့က မီးချောင်းလေးတွေပြန်လင်းသွားတယ်။ မီဖိုခန်းမှာကျ မီးမရှိတော့မှောင်နေတုန်း။ မီးစက်ငှါးထားတာမို့ မီးစက်နှိုးဖို့ပြင်သူကပြင်ပေါ့။ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်အင်္ကျီကိုဆွဲထားပြီး

" ဖိုးတေ ငါကြောက်တယ်"

" မကြောက်ပါနဲ့ဟာ ငါရှိပါတယ်"

အမှန်ကပြောမယ့်သာပြောတာ ကျုပ်လဲကြောက်တယ်။  ဟုတ်တယ် ကိုယ်အဖေက ကိုယ့်အဖေပဲလေ ကြောက်တာကကြောက်တာပဲ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မီးဖိုတဲက ချွတ်ချွတ်အသံကြားတယ်။ မှောင်မဲနေတဲ့အချိန်မှာ ဒီချွတ်ချွတ်အသံက တော်ကြောက်ဖို့ကောင့်တယ်။ အဲ့ဒီအသံလဲကြားရော ပုံ့ပုံ့ ရုတ်ခနဲဆို အမလေး တပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတော့တာ။ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတာများ တင်းနေတာပဲ။ 

ကျုပ်လဲ ပထမတော့ သူ့လိုပဲလန့်ပြီး ပြန်ဖက်ထားမိတယ်။ ရင်တွေလဲတစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာတော့တယ်။ ကျုပ်တင်ရင်ခုန်နေတာမဟုတ်ဘူးဗျ ပုံ့ပုံ့လဲရင်တွေခုန်နေတာ။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ ကျုပ်စိတ်တွေ ထိန်းရခက်နေတယ်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး ကျုပ်ရဲ့ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ကျောကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တွေက သူ့ခါးဆီရောက်သွားပြီး အောက်ပိုင်းချင်းထိဖို့ ကျုပ်အားထုတ်မိတယ်။ 

ကျုပ်အောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ မာနေပြီလေ။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါပေမယ့် ဖုဖောင်းနေတဲ့ကျုပ်ကောင်က ပုံ့ပုံ့ဆီးခုံနဲ့ ထိကပ်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့ ကျုပ်ကို ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖက်လာရင်း အသက်ရှူသံတွေမြန်လာတယ်။ အသားတွေလဲတုန်နေသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုံ့ကျောပြင်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ပွတ်ပေးရင်း ခါးလေးကိုဆွဲဖက်ကာ ညီလေးနဲ့ ညီမလေးကို အငွေ့ပေးနေမိတယ်။ မီးစက်ကြီး တစ်ဒုတ်တုတ်နိုးသံနဲ့အတူ မီးဖိုထဲမှာ မီးလင်းလာတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ကျနော်ကိုဖက်ထားဆဲပဲ။ မီးလင်းလာလို့ ပုံ့ပုံ့ကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ သူက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ထားတာဗျ။ ကိုယ်လေးက တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့။ ရင်ခုန်သံတွေဆိုတာ တစ်ဒိုင်းဒိုင်းပဲ။

" ပုံ့... မီးပြန်လင်းလာပြီ"

ကျုပ်ပြောလိုက်မှ သူလဲသတိဝင်လာပြီး လူချင်းခွာလိုက်တယ်။ သူရော ကျုပ်ရော မောပန်းနေသလိုပဲ။ သူ့မျက်နှာလေးက ရဲပတောင်းခတ်လို့။ တော်တော်ရှက်နေတဲ့ပုံ။ ရုတ်တရတ် သူထွက်သွားမယ်လုပ်တော့ ကျုပ်လဲ သူလက်ကိုဖမ်းဆွဲပြီး...

" ပုံ့..  အဲ့လိုကြီးထွက်မသွားနဲ့လေ...  နင်ပုံစံမြင်ပြီး အကုန်လုံးက တစ်မျိုးထင်ကုန်အုံးမယ် လာ ဒီမှာ ခဏထိုင်အုံး.."

ကျုပ်လဲ သူ့ကိုထမင်းစားပွဲက ထိုင်ခုံမှာထိုင်ခိုင်းပြီးတော့ ရေတစ်ခွက်တိုက်လိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုလဲ နေသာသွားပြီလားသတ္တိခဲလေး... "

" နင်နော်...."

ဆိုပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ထုတယ်။ အားတော့မပါပါဘူး။ ကျုပ်ကတစ်ဟဲဟဲရယ်လိုက်တော့ သူလဲ တစ်ခစ်ခစ်လိုက်ရယ်တယ်။

" ကဲဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ရပြီ နင်အိမ်ရှေ့သွားချင်ရင်သွားတော့လေပုံ့... ကော်ဖီကို ငါ့ပဲဖျော်ပြီးယူခဲ့လိုက်တော့မယ်.. အိမ်တော့ပြန်မသွားနဲ့အုံး ဟိုကောင်က အလစ်ချောင်းနေတာ.. ပြီးမှငါလိုက်ပို့ပေးမယ်..."

" အင်းပါ..."

ပုံ့ပုံ့အသံက ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး နူးညံ့နေတာ ကျုပ်သတိထားမိတယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ဝေဒနာတစ်ခု ခံစားလာရတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ထိုင်ရာကထထွက်သွားပြီး အခန်းဝရောက်မှ ပြန်လှည့်လာတယ်။

" ငါမသွားတော့ဘူး.. နင်နဲ့အတူကော်ဖီဝိုင်းဖျော်ပေးမယ်လေ..."

" ပြီးရော.. လာ" 

ဆိုပြီး ကျုပ်လဲ သူနဲ့အတူကော်ဖီဖျော်နေကြတယ်။ ကော်ဖီဖျော်ရင်း သူနဲ့ကျုပ် အကြည့်ချင်းဆုံရင် ကျုပ်ကပြုံးပြတော့ သူကမျက်စောင်းထိုးတယ်။ ပြီးတော့ တိုင်ပင်မထားပဲ နှစ်ယောက်သားရယ်မိပြန်တယ်။ ကော်ဖီဖျော်ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့က ဧည့်သည်တွေဆီ ကော်ဖီသွားပို့လိုက်တယ်။ 

" ပုံ့...  နင်ပြန်တော့မလား..."

" ဟေ့အေး မပြန်ချင်သေးဘူး.."

" အဲ့ဒါဆိုလဲ အပျင်းပြေဖဲဝိုင်းတွေ သွားကြည့်ရအောင်"

" သွားလေ..."

ကျုပ်လဲသွားကာနီး မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့။ မေမေလဲ ကျုပ်တို့ကိုလှမ်းကြည့်နေတာ။ ပြုံးစိစိနဲ့။ တီခင့်ကိုပါ တိုးတိုးကပ်ပြောနေသေးတာ။ တီခင်ကလဲ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ မလုံမလဲနဲ့ ပုံ့ပုံ့လက်ကိုဆွဲပြီး ဖဲဝိုင်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ပုံ့ပုံ့လက်ကိုဆွဲထွက်လာရင်း ဟိုငတိ ရန်ပိုင်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ ဒီကောင် ကျုပ်ကိုခပ်စိမ်းစိမ်းကြည့်နေသည်။ ကျုပ်လဲ နဂိုကတည်းက အဖက်မလုပ်တဲ့ကောင်မို့လို့ ခပ်တည်တည်ပဲ ပုံ့ပုံ့ကို လက်ဆွဲထွက်လာလိုက်သည်။ ပုံ့ပုံ့လဲ လူကြားထဲမှာ လက်ဆွဲခံရတာမို့ ရှက်ကို့ရှက်ကန်းနဲ့ ပါလာသည်။ ရုန်းတော့မရုန်း။ ဖဲဝိုင်းနားရောက်မှ ကျုပ်လဲ လက်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ 

ဖဲဝိုင်းဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း ဖဲသမားဆိုတာ ဖဲထဲပဲအာရုံရောက်နေသည်။ ကျုပ်တို့လဲ ဖဲအကြောင်းသိပ်နားမလည်တာမို့ ကိုယ်နားလည်တဲ့ဝိုင်းကိုရှာရသည်။ အဲ့ဒီမှာ ကာလသားခေါင်းကိုကျော်ကြီးတို့ဆော့တဲ့ ရှမ်းကိုးမီးဝိုင်းနားရောက်သွားတယ်။ ရှမ်းကိုးမီးကျတော့ ကျုပ်လဲနားလည်လို့ လူစိမ်းလဲမပါလို့ ဒိုင်ကိုင်တဲ့ ဦးမြမောင်ကိုလှမ်းမေးလိုက်တယ်။

" ဦးမြ...  ဘေးထိုးလို့ရလား..."

" ဟာဖိုးတေ... သားထိုးမလိုလား..."

" မဟုတ်ပါဘူး ဒီမှာ ပုံ့ကို မုန့်ဖိုးရအောင်ထိုးပေးမလို့... ၁လှည့်၂လှည့်နိုင်ရင်တော်ပီ.."

" အေး...  ထိုးလေကွာ...  ရှုံးရင် အရင်းပြန်ပေးလိုက်မယ်...ဟဲ ဟဲ"

" ပုံ့ နင့်မှာပိုက်ဆံပါသေးလား..."

ပုံ့ပုံ့က သူရဲ့ အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီရှည်အိပ်ကပ်ထဲ နှိုက်လိုက်ပြီး

" ငါးရာတော့ပါတယ် ရော့"

ကျုပ်လဲ ပုံ့ပေးတဲ့ပိုက်ဆံ ငါးရာကိုယူပြီး ကိုကျော်ကြီးအိမ်ထဲ ဝင်ထိုးလိုက်သည်။ ကိုကျော်ကြီးအိမ် ဒိုကျသည်။ အလျော်ရသည်။ ပုံ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ နိုင်လို့ပျော်နေသည်။

" ဦးမြ... နောက်တစ်လှည့်ထိုးအုံးမယ်နော်..."

" ထိုးပါကွာ...  ထိုး"

နောက်တစ်လှည့်လဲကိုကျော်ကြီးအိမ်ပဲ ငါးရာထပ်ထိုးလိုက်သည်။ ဒီတစ်လှည့်တော့ ကိုကျော်ကြီးအိမ် အဆွဲမလွတ် ကုလားနှစ်ကောင်ပါလာသည်။ စိတ်တော့သိပ်မကြည်။ လိုင်းတူနေတော့ သုံးဆများရမလား ရင်ခုန်ရသည်။ ကိုကျော်ကြီးထပ်ဆွဲတော့ ၆ တက်လာသည်။ လိုင်းလဲတူသည်။ နိုင်ရင်၃ဆရမှာ။ စိတ်ထဲက ကြိတ်ပျော်ရသည်။ ဦးမြက ၃ချပ်အိမ်တွေ ဖမ်းသည် ဆ၄ နဲ့ဖမ်းတာ။ 

ကိုကျော်ကြီးအိမ် ၃ဆအလျော်ရပြန်သည်။ ဦးမြ ထပ်ဆွဲတော့ ၄ဖဲထပ်တက်လာလို့ ၈ပေါက်နဲ့ ၂ချပ်အိမ်အကုန်သိမ်းသွားသည်။ ကျုပ်လဲ ငါးရာရင်းတာ နှစ်ထောင်မြတ်နေပြီမို့ တော်လိုက်ပြီး... ဦးမြကိုနှုတ်ဆက်ခဲ့လိုက်သည်။ နိုင်တဲ့ပိုက်ဆံတွေရော အရင်းပါ ၂၅၀၀ လုံး ပုံ့ပုံ့ကိုပေးတော့ ပုံ့ပုံ့က ပျော်နေသည်။ ကျုပ်ကိုလဲ တစ်ထောင်ခွဲပေးနေသေးသည်။

" နင်ပဲယူပါပုံ့ရာ ငါကျောင်းပြန်တက်ရင် မုန့်ဝယ်ကျွေးပေါ့" လို့ပြောတော့

" အဲဒါဆိုလဲ ပြီးရောဆိုပြီး.. "

ပြုံးပျော်နေတာများ တစ်ကယ်ချစ်စရာ။ ကျုပ်လဲ ဒီညမှပဲ ပုံပုံ့ကို သေချာကြည့်မိသည်။ မျက်လုံးမျက်ဖန် တော်တော်ကောင်းသည်။ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့။ သူ့မှာအထူးခြားဆုံးက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ.. ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ တံတွေးမြိုချမိသည်။

" ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ..."

ပုံပုံကပြောမှ သူခိုးလူမိသလိုမျိုး ရှက်ကို့ရှက်ကန်းနဲ့

" အာ..ဘာမှမကြည့်ပါဘူးဟ... လာသွားရအောင်"

ပြောပြီး မေမေတို့ရှိရာသို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မေမေ့နားရောက်တော့ ကျုပ်လဲမေမေ့ဘေးဝင်ထိုင်သည်။ မေမေ ပုံ့ပုံ့ကို လှမ်းခေါ်သည်..

" သမီးလေးလာ...ထိုင်... ပြောပါအုံး..ဘာတွေပျော်လာတာလဲ.."

" ဟီးဟီး.... ဖိုးတေလေ ဥိးမြတို့ဝိုင်းမှာ သမီးကိုကြားထိုးပေးတာ.. အဲ့ဒါနိုင်လို့ပျော်နေတာ..."

" အံမယ်... မေမေ့သားလေးက ဖဲတွေဘာတွေဆော့တတ်နေပြီလား"

" မဆော့တတ်ပါဘူး မေမေရာ... အဲ့ဒါက မြင်ဖူးလို့နည်းနည်းနားလည်နေတာ... အဲ့ဒါနဲ့ ပုံ့မုန့်ဖိုးရအောင်ထိုးပေးလိုက်တာ... နိုင်တာတော့ သူ့ကံကောင်းလို့နေမှာ..."

" သား နဲ့ သမီး ကံစပ်လို့နေမှာပေါ့...."

မေမေက သဘောရိုးနဲ့လား သဘောဆန်းနဲ့လား မသိပေမယ့်.. ကျုပ်ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူသွားသည်။ ပုံ့ပုံက

" ဟုတ်မယ် အန်တီ...  နောက်မှ ထီတွေဘာတွေစပ်တူထိုးရအုံးမယ်..."

တီခင်ကလဲ

" သမီး ပုံ့လေးကချစ်စရာလေးနော် ချောလိုက်တာ..."

" ဟာ အန်တီခင်ကလဲ အန်တီခင်နဲ့ အန်တီယမင်းကမှ ချောတာ.. လူတိုင်းငေးနေတဲ့ဟာ..."

မေမေက

" ဟားဟား..  သမီးလေးကတော့ မြှောက်နေပြီ မမခင်ရေ နောက်နေ့မှ မုန့်ဖိုးပေးရအုံးမယ်..."

" ဟီးဟီး များများပေးအန်တီ.."

သူတို့အချင်းချင်း စနောက်နေကြပေမယ့် အရင်က မေမေ..  ပုံ့ပုံ့ကို သမီး လို့သာခေါ်ပေမယ့် ဒီညမှ သမီးလေး သမီးလေးနဲ့ ပါးစပ်ဖျားကမချ... ကျုပ်စိတ်တွေ အတော်ရှုပ်ထွေးလာပြီ... မေမေ နဲ့ ပုံ့ပုံ့ကြား ကျုပ်စိတ်တွေ ထွေပြားနေပြီ။ မေမေက

" သမီးလေးပုံ့.. ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ... တော်ကြာနောက်ကျနေလို့... သမီးမေမေဆူနေအုံးမယ်... သားလေး.... သမီးလေးကိုလိုက်ပို့လိုက်အုံး.. မနက်ကျမှ မေမေနဲ့တရားနာစောစောလေးလာခဲ့...."

" ဟုတ်အန်တီ... အဲ့ဒါဆိုသမီးပြန်တော့မယ်...အန်တီခင် သမီးပြန်ပြီနော်... "

" အေးသမီးပုံ့.... အန်တီတွေဘာတွေလုပ်မနေပါနဲ့ကွယ်... မေမေပဲခေါ်လိုက်တော့... ကိုယ့်သမီးလေးလိုပဲဟာ... နော် ယမင်း..."

" ဟုတ်ပါ့တော်..."

တီခင်ထိုးတဲ့ဆေးက တော်တော်ပြင်းသွားတယ်ထင်တယ်... ပုံ့ပုံ့မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး....

" အာ...... ဟဲ့ဖိုးတေ... ငါ့လိုက်ပို့တော့" 

ပြောပြီး ကျုပ်ပခုံးကို ဆတ်ခနဲရိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲထပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ထွက်လိုက်သွားတော့ နောက်မှ မေမေနဲ့ တီခင်တို့ရဲ့အသံကြားလိုက်မိသေးတယ်..

" သမီးလေး ရှက်သွားပြီး မမခင်ရေ ခစ်ခစ်.."

" ရှက်သွားတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးနော်...ခစ်ခစ်..

ပုံ့ပူံ့က အိမ်ပေါက်ဝက ရပ်စောင့်နေတယ်။ ကျုပ်အနားရောက်တော့မှ နှစ်ယောက်အတူအိမ်ထဲကထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ကတစ်ခြံကျော်ဆိုတော့ မဝေးပါဘူး... ဒါပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်နေကြလို့ တော်တော်နဲ့မရောက်ဘူး။ စကားလဲမပြောဖြစ်ကြဘူး။ အတွေးကိုယ်စီနဲ့။ ပုံ့ပုံ့တို့ခြံဝရောက်တော့မှ ကျုပ်စကားစပြောတယ်...

" ပုံ့ "

" အင်း"

" ငါတောင်းပန်ပါတယ်နော်.."

" ဘာကိုလဲ.."

" မေမေတို့ဝိုင်းစတာ နင်ရှက်သွားတယ်မလား"

" ရပါတယ်ဟာ... ဘာလဲ နင်ကငါ့နဲ့စတာမကြိုက်လို့လား.."

" အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးပုံ့ရာ... ငါ... ငါ... နင်စိတ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့ပါ..."

" ခစ်.. ခစ်"

ပုံ့ပုံ့က ချစ်စဖွယ်လေးရယ်တယ်။ ကျုပ် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေတာကို သဘောကျတယ်နဲ့တူတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ရွှတ်ခနဲဆို ကျုပ်ပါးကိုနမ်းပြီး ခြံထဲဝင်ပြေးတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေ ဒိတ်ခနဲ့ခုန်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲအံ့သြပြီး သူ့ကိုကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး

" အဲ့ဒါ ငါ့ကိုမီးဖိုခန်းထဲအနိုင်ကျင့်လို့" ပြောပြီး ကရော်ကရော်လုပ်ပြနေတယ်။ ပြီးတော့မှ

" ဂွတ်နိုက်ဖိုးတေ.." ဆိုပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတော့တယ်။

ကျုပ်မှာသာ သူနမ်းသွားတဲ့ ပါးတစ်ခြမ်းကို ပြန်စမ်းကြည့်ရင်း အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

... ငါရူးတော့မယ်ပုံ့ရေ... ငါမေမေ့ကိုလဲချစ်တယ် နင့်ကိုလဲမစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူး... ငါ့တစ်ခုကိုပဲရွေးချယ်ရမယ့်အချိန် မေမေ့ကိုရွေးချယ်မိရင် နင်ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါဟာ....လို့ စိတ်ထဲကနေအော်ဟစ်နေမိတယ်.,...

....................................................

(11)

အဖေ့ရက်လည်ပြီးတော့ အိမ်မှာ လူရှဲသွားပြီ။ အိမ်မှာ ကျုပ်ရယ် မေမေရယ် တီခင်ရယ်ပဲကျနိတော့တယ်။ အိမ်မှာ လူတစ်ယောက်လျော့သွားတော့ သိပ်အသားမကျသလို့ သတိရလို့အချိန်တိုင်းငိုနေရအောင်လဲ မအေးအေးဝင်းစီစဉ်တာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဒီလိုပဲနေရတာ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ တီခင့်ကို စည်းရုံးရေးစဆင်းတော့တာ။ တီခင့်ကို တစ်ကယ်ကိုသံယောဇဉ်ရှိသွားတာ။ မိသားစုဝင်တစ်ယောက်လို သဘောထားမိပြီမို့ တီခင့်ကို ဒီမှာပဲနေဖို့ ဖျောင့်ဖျရတော့တာ။ မနက်စားစားကြရင်း

" တီခင်... သားတို့နဲ့လာနေပါလားဟင်... မပြန်နဲ့တော့လေ... သားတို့မှာ ဆွေမျိုးဆိုလို့ တီခင်ပဲရှိတော့တာ... "

တီခင်မျက်နှာမကောင်းဘူး။

" သားရယ်... တီခင်လဲနေချင်ပါတယ်.. ယမင်းကိုလဲညီမလို.. သားကိုလဲ..တူလိုသားလိုချစ်ပါတယ်ကွယ်... နောက်ပြီး ကိုကျော်ခေါင်းချသွားတဲ့ ဒီအိမ်လေးကိုလဲ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သားရယ်... တီခင့်မှာ အဒေါ်တစ်ယောက်ရှိသေးတယ်..သူ့ယောက်ျားက သိပ်နေမကောင်းဘူး... သူ့တို့ကို ပစ်ထားပြီး ကိုကျော့်ကိစ္စပေါ်လာလို့ ဒီကိုလိုက်လာတာ... အခုလဲ အိမ်နီးနားချင်းတွေကို အပ်ခဲ့ရတာ... တီခင်ပြန်မှဖြစ်မှာမို့ပါကွာ."

ပြောရင်း မျက်ရည်ကလည်လာသည်။ ကျုပ်လဲ ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတော့။ မေမေက

" ဟုတ်တယ်သားလေး... မေမေ..  မမခင်ကိုပြောခုဲ့ပြီးပါပြီကွယ်.. မမခင်ကို ထပ်မတိုက်တွန်းပါနဲ့တော့...  တော်ကြာ သားရဲ့တီခင်က စိတ်ညစ်ပြီး နောက်မလာပဲနေအုံးမယ်... မမခင်.... ဒီအိမ်က မမခင်အတွက် အမြဲတမ်းတံခါးဖွင့်ထားတယ်နော်... မိသားစုဆိုလို့ ညီမတို့မှာ မမခင်ပဲရှိတာ ကိစ္စကြီးငယ်ရှိရင် ညီမတို့ကိုအကြောင်းကြားနော်... ကဲခုရော ဘယ်တော့ပြန်မယ်စဉ်းစားထားလဲ"

" အင်း... တစ်ပတ်လောက်တော့နေအုံးမယ် ယမင်းနဲ့သားလေး..အသားကျအောင်... "

" အဲ့ဒါဆိုလဲဒီလိုလုပ်....  မမခင်ပြန်ရင် ညီမနဲ့ သားလေးပါလိုက်ခဲ့မယ်... သားလေးလဲမမခင်တို့ဆီရောက်ဖူး... စိတ်ပြေလက်ပျောက်လဲ ဖြစ်တာပေါ့.. မကောင်းဘူးလား.."

" အင်း... ကောင်းသားပဲယမင်း.."

" သားလဲသဘောကျတယ်မေမေ..အဲ့အစီအစဉ်ကို.."

ဒီလိုနဲ့တီခင်ကိုစည်းရုံးရေးဟာ မအောင်မြင်ခဲ့ဘဲ တပ်ဆုတ်ခဲ့ရပါတယ်။

ကျုပ်လဲ ကျောင်းပြန်တက်တော့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ပုံ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးက သိသိသာသာပြောင်းလဲလာတယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံကြဘူး။ သူငယ်ချင်းမက သမီးရည်းစားမကျ အနေအထားလို့ဆိုရမယ်။ ကျုပ်ဘက်က ဖွင့်ပြောရင် ပုံ့ပုံ့မငြင်းဘူးဆိုတာသိပေမယ့် မေမေအကြောင်းခေါင်းထဲဝင်လာရင် ပုံ့အနားနေရတာကို စိတ်မအီမသာနဲ့။ ပုံ့ပုံ့လဲ ရိပ်မိတယ်ထင်တယ်... တစ်ခါတစ်ခါ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ စနောက်နေရင်း မေမေ့ကိုမျက်လုံးထဲမြင်လာရင် ကျုပ်မျက်နှာချက်ချင်းညှိုးသွားတာ။

ပုံ့ပုံ့ခမျာ သနားပါတယ်။ သူဘာများ စကားပြောမှားလဲပေါ့ ပြာပြာသလဲမေးရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီး ကိုယ့်နေရာသွားပြန်ထိုင်နေတော့တာ။ ပုံ့ပုံ့ခမျာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ ကျုပ်ကိုမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတာ။ ကျောင်းဆင်းချိန်ကျ ကျုပ်လဲပုံ့ကိုသနားပြီး လူအလစ်မှာ လက်ကလေးကိုင်ပြီး နှစ်သိမ့်ရတယ်။ ငါကအရူးပါဟာ ဘာညာပေါ့။ စိတ်က ဂဏာမငြိမ်ဘူးရယ်... နင့်တော့ အရူးကိုသူငယ်ချင်းတော်မိပြီဆိုပြီး.. ပြောမှ သူမျက်နှာလေး ပြုံးစိစိနဲ့ ပြန်ကြည်လာတာ။ ပြီးမှ "သွား..ဘာမှန်းကိုမသိဘူး"ဆိုပြီး ကျုပ်ပခုံးကို လက်လေးနဲ့ရိုက်ရှာတာ။ ပါးစပ်ကဖွင့်မပြောပေမယ့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်နေမှန်း သိနေကြပါတယ်။

တစ်ရက်ကျောင်းဆင်းတော့ ကျုပ်ရယ်ပုံပုံရယ် ကျောင်းကအတူတူပြန်လာတယ်။ အဲ့ဒါကို ရန်ပိုင်ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့ ကျုပ်တို့ဘေးကနေ ခပ်ဖြေးဖြေးစီးလာတယ်။ သူ့ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ နောက်တစ်ကောင်ပါသေးတယ်။  ပြီးတော့

" ဟေ့ကောင် ကောက်ရိုးပုံစောင့်တဲ့ခွေး"ဆိုပြီးလှမ်းစတယ်။ ကျုပ်လဲဒေါသထွက်သွားတာမို့

" မင်း ဘာပြောတာလဲ ရန်ပိုင်"

ရန်ပိုင်နဲ့သူ့အဖော် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေဆင်းလာတယ်။

" မကြားလိုက်လို့လား... မင်းကို.. ကောက်ရိုးပုံစောင့်တဲ့ခွေးလို့ပြောတာ.. ရှိသမျှကောက်ရိုးပုံတွေလိုက်စောင့်တဲ့ခွေးလေကွာ.. ဟားဟား.."

" တောက်..." 

ကျုပ်လဲ ဒေါသချောင်းချောင်း ထွက်ပြီး ရန်ပိုင့်ကို လှမ်းထိုးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လက်သီး ရန်ပိုင့်မျက်နှာဆီ မရောက်မီမှာပဲ ဘေးကကောင်က ကျုပ်ကိုဆောင့်ကန်လိုက်တာ ကျုပ်ပစ်လဲကျသွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့ "အမေလေး.. ဖိုးတေ" ဆိုပြီး လန့်အော်လိုက်တာ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်ကိုဆောင့်ကန်တဲ့ကောင်က ကျုပ်ဆီလာပြီး ကျုပ်ကိုချုပ်ပေးတယ်။ ရန်ပိုင်က ကျုပ်ကိုစိတ်ရှိလက်ရှိထိုးတော့တာ။ ပုံ့ပုံ့က ရန်ပိုင်ကို လွယ်အိတ်နဲ့ လွှဲရိုက်ရင်း ငယ်သံပါမတတ်မော်တယ်။

" လာကျပါအုံး.... ဒီမှအနိုင်ကျင့်နေလို့.."

" ရန်ပိုင် မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့.. "

ကျုပ်လဲ မျက်လုံးတွေပြာဝေလာတယ်။ ရောက်နေတဲ့နေရာကလဲ လူနည်းနည်းပြတ်တဲ့နေရာမို့ ဒီကောင်တွေလုပ်တာ။ နားထဲမှာလဲ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ ငိုယိုအော်ဟစ်သံနဲ့အတူ  လူကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အသံကြားရတယ်။

" ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့ဘာလုပ်တာလဲ"

နောက်တော့ ရန်ပိုင်တို့နှစ်ယောက် ကျုပ်ကိုပစ်ချပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့မောင်းပြေးတယ်။ ကျုပ်လဲတော်တော်ခံလိုက်ရတာဆိုတော့ ခေါင်းမထောင်နိုင်ဘူး။ နားထဲမှာအသံတွေတော့ကြားရတယ်။ ပုံ့ပုံ့က လဲနေတဲ့ကျုပ်ကို ပွေ့ထူရင်း ငိုသံတွေနဲ့ ကျုပ်နာမည်ကို တစ်ဖွဖွခေါ်နေတာ။ ဦးလေးကြီးက

" သမီးဖယ် ဦးဆိုက်ကားပေါ်တင်ပေးမယ်.. သမီးနောက်ကတက်ပြီး သူ့ကိုထိန်းထား ဆေးခန်းသွားရအောင်.."

ခဏနေတော့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ပွေ့ချီတာခံလိုက်ရပြီး ဆိုက်ကားပေါ်ရောက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ကိုနောက်ကနေ ဖက်ပြီး ထိန်းထားတယ်။ တစ်ချိန်လုံး သူရေရွတ်နေတာက တစ်ခုထဲပဲ အဲဒါ  "ဖိုးတေ ဖိုးတေ.. "တဲ့။ ကျုပ်သတိလစ်နေတာမဟုတ်ဘူး မျက်လုံးမဖွင့်နိုင် နာကျင်နေလို့မလှုပ်နိုင်တာပဲရှိတာ။ သူ့အသံတွေကြားနေရတယ်။ သူဖက်ထားတာတွေသိနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အားတင်းပြီး ကျုပ်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ကျုပ်အတွက်ပူပင်တာတွေ သက်သာသွားအောင်လို့ပါ။ ပုံ့ပုံ့ကတော့ ရှိုက်ငို ရွတ်ဆိုနေဆဲ။

ဆေးခန်းကနေကျုပ်ကို ပက်တီးတွေစည်းပေးတယ်။ နောက်ပြီး အဲ့ဒီဆိုက်ကားနဲ့ပဲ အိမ်ကိုပြန်လိုက်ပို့တယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးတော့ဖွင့်လို့ရနေပါပြီ... နည်းနည်းပေါ့။ ပုံ့ကိုကြည့်တော့ ကျုပ်ကို ငိုပြီးတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတာ။ တစ်လမ်းလုံးလဲ ဖက်ထားတယ်။ ထိန်းတဲ့သဘောလဲ ပါပါတယ်။ ကျုပ်အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ဆိုက်ကားဆရာဥိးလေးကြီးကပဲ ကျုပ်ကို ပွေ့ချီပြီး ခေါ်တယ်။ ပုံပုံ့ကတော့ ခြံတံခါဖွင့်ရင်း မေမေ့ကိုအော်ခေါ်တယ်။

" အန်တီရေ...  အန်တီ...  "

ပုံ့ပုံ့အသံက ငိုသံတွေနဲ့မို့ ထင်တယ် မေမေပြေးလေးအိမ်ရှေ့ပြေးထွက်လာတယ်။ တီခင်လဲ ပါလာတယ်။

" သမီးလေး...  ဘာဖြစ်လို...." 

မေမေ့စကားမဆုံးလိုက် ဥိးလေးကြီးက ကျုပ်ကိုဒဏ်ရာတွေ ပတ်တီးတွေနဲ့ ပွေ့ချီလာတာမြင်တော့

" အမေလေး... မေမေ့သားလေးဘာဖြစ်လာလဲ.. " 

စိတ်ပူသံနဲ့အတူငိုသံတွေပါ ပါလာတယ်။ တီခင်လဲ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့။

" သမီး..  ဘာဖြစ်လာတာလဲ..." မေမေမေးတော့

ပုံ့ပုံ့က ငိုပဲငိုနေတာ ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိဘူးထင်ပါရဲ့..။ ဦးလေးကြီးက

" ကောင်လေး ၂ယောက်ဝိုင်းထိုးကြိတ်နေတာမြင်လို့.. ဥိးကဖြန်ဖြေပြီး ဆေးခန်းပို့ပြီးမှ ခေါ်လာတာ.. ကောင်လေးကိုဘယ်မှာ ထားပေးရမလဲ.."

" တစ်လက်စထဲ အခန်းထဲပို့ပေးပါရှင်.."

မေမေလဲ ရှေ့ကနေပြီး ကျုပ်အခန်ကိုခေါ်သွားတယ်။ ကျုပ်အိပ်ယာပေါ်ချပေးပြီးတော့မှ ဦးလေးကြီးကအပြင်ထွက်တော့ မေမေနဲ့တီခင်က နောက်ကလိုက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့ကတော့ ကျုပ်ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး

" ဖိုးတေ... နင်နေသာရဲ့လား.. အီး ဟီး..." 

မေးရင်းငိုနေပြန်ရော။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုံ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး ခေါင်းလေးဆတ်ပြရင်း ပြန်အားပေးနေရတယ်။ မေမေနဲ့ တိခင် အခန်းထဲဝင်လာတော့ ပုံ့ပုံ့က ထပြီးဘေးဖယ်ပေးတယ်။ မေမေ နဲ့တီခင်ကျုပ်ဘေးနားမှာ လာထိုင်တယ်။

" သားလေးရယ် ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ" ဆိုပြီး မေမေကချုံးပွဲချငိုပါလေရော။ တီခင်လဲငိုတယ်။ မေမေ့လောက်တော့မဆိုးဘူး။ တီခင်က

" ယမင်းရယ်...  ကလေးစိတ်မကောင်းအောင်.. တအားမငိုနဲ့လေ"

" မမခင်ရယ် ကျမသားလေးကလေ တစ်ခါမှရန်ဖြစ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး.. ဒီလောက်ဒဏ်ရာမျိုးလဲ မရဖူးဘူး.. သားလေးကိုဒီလိုမြင်ရတာ..ကျမရင်ထဲမချိဘူး... အီး..ဟီး"

တီခင်က မေမေ့ကို ဖက်ပြီးအားပေးရင်း

" အင်းပါယမင်းရယ်... ဒါပေမယ့် နင်ကငိုနေတော့ နင့်သားကဘယ်စိတ်ကောင်းမလဲ"

ဟုတ်တော့လဲဟုတ်တယ်ဗျ။ ပုံ့ပုံ့ငိုတုန်းက ကျုပ်က သူ့ကိုတောင်ပြန်နှစ်သိမ့်ပေးနေသေးတာ။ မေမေငိုတော့ ကျုပ်မျက်ရည်တွေ အလိုလိုကျလာတာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်ကိုကိုင်ထားရင်း ငိုမိတယ်။ တီခင်က

" သမီးပုံ့... ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲပြောပါကွယ်... သမီးတို့ကိုမဆူပါဘူး"

ပုံ့လဲ ငိုတော့ငိုနေတယ် သိပ်မဆိုးတော့ဘူး။ သူလဲမောပြီးပေါ့ ဟိုကောင်တွေစထိုးကြိတ်ကတည်းက ငိုနေတာ အိမ်ရောက်တဲ့ထိပဲ။ မေမေကလဲ

" သမီးရယ် ပြောစမ်းပါဘယ်လိုဖြစ်တာလဲလို့"

" သမီးကြောင့်ပါ... အန်တီရယ်.. အီး.." 

ဆိုငိုချလိုက်တယ်။ ကျုပ်တောင် အံသြသွားတယ်။ ဘယ်နှယ့်သမီးကြောင့်တုန်းပေါ့... ထိုးတာက ရန်ပိုင်နဲ့ ဘယ်ကကောင်မှန်းမသိတဲ့တစ်ယောက်။ တီခင်နဲ့ မေမေတောင် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိသွားကြတယ်။တီခင်က

" ဘာလို့လဲသမီးရဲ့.."

" သမီးနဲ့ ဖိုးတေ ကျောင်းဆင်းလို့ အိမ်ကိုပြန်လာတာကို လမ်းမှာဟိုကောင် ရန်ပိုင်နဲ့ သူကောင်တစ်ယောက် သပ်သပ်မဲ့ ဖိုးတေကို ရန်စပြီးထိုးတာ...သူနဲ့ပါလာတဲ့ကောင်က ချုပ်ပေးတာ"

" ဘာ...စောက်ကလေး... "မေမေဒေါသတကြီးရေရွတ်တယ်။ အသားတွေလဲ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့။ တီခင်က

" စိတ်ထိန်းပါယမင်းရယ်... ပြောသမီးဆက်ပြော.."

" အဲ့ဒါ သမီးလဲ ငိုပြီးအကူအညီတောင်းလို့... ခုနဆိုက်ကားသမားကြီးရောက်လာမှ အဲ့ကောင်တွေ ထွက်ပြေးသွားတာ"

" အဲ့စောက်ကလေးတွေ ငါနဲ့တွေ့မယ်..."

မေမေဒေါသတကြီးပြောပြန်တယ်။ တီခင်က

" ယမင်းရယ်..စိတ်လျော့စမ်းပါ.. ဒါကျောင်းသားချင်းဖြစ်တာ.. လက်လွတ်စပယ်လုပ်လို့မရဘူး...  ဒါနဲ့ ဘာလို့သမီးကြောင့်ဖြစ်ရတယ်လို့ပြောတာတုန်း "

" အန်တီခင်ရာ အဲ့ကောင်က သမီးနားကပ်ချင်နေတာ သမီးကအကပ်မခံဘူး ဖိုတေနားပဲနေလို့ အဲ့ကောင်မကျေနပ်လို့လုပ်တာ.."

" သြော်ဒါ သမီးနဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွယ်.. စိတ်ထဲအရမ်းခံစားမနေနဲ့..ကြားလား.."

သြော် ဒီတော့မှ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ သူ့ကြောင့်လို့ပြောတာကို ကျုပ်လဲသဘောပေါက်တော့တယ်။ တီခင်ကမေမေ့ကိုဆက်ပြောတယ်။

" ကဲ ယမင်းရေ မနက်ဖြန်တော့ နင်ကျောင်းလိုက်သွားပြီး ကျောင်းအုပ်ကြီးနဲ့တိုင်ပြောတော့... ဒေါသတွေလဲထိန်အုံးယမင်းရယ်...နင့်လဲစိတ်မချပါဘူး... သားကိုစောင့်ဖို့လူမရှိလို့သာ.. ငါစောင့်နေပေးခဲ့ရမှာ.... ကိုယ်ထိလက်ရောက်ဘာမှမလုပ်နဲ့နော်.... လုကြီးနဲ့ကလေး လူကြားလို့မကောင်းဘူး... နင့်သားကို နင်အရမ်းချစ်မှန်းသိလို့ တားနေရတာ.."

" အင်းပါ မမခင်ရယ်.. သမီးလေးကိုပြန်လိုက်ပို့ရအုံးမယ်.. တော်ကြာ သူ့အမေဆူနေအုံးမယ်... လာသမီး အန်တီလိုက်ပို့ပေးမယ်... "

" အန်တီ ဒီမှာဆေးတွေ... ဒါက ဒိညသောက်ရမှာ..ဒါက မနက်ဖြန် အတွက် ၃ခွက်... ဒါက... နောက်နေ့အတွက်။ ဒါက လိမ်းဆေးအန်တီ မနက်တစ်ကြိမ် ညတစ်ကြိမ်လိမ်းရမှာ... ပြီးတော့ အစာမာမကျွေးနဲ့တဲ့ ၂ရက်လောက် ဆန်ပြုတ်ပဲတိုက်တဲ့... ဒဏ်ရာအရှိန်ကြောင့် ဖျားလိမ့်မယ်တဲ့။ ဆေးထဲမှာပါပြီးသားတဲ့။ တစ်ပတ်လောက်တော့ နားရမယ်တဲ့ ဆရာမက မှာလိုက်တယ်.."

ပုံ့ပုံ့က သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ဆေးထုပ်ကိုဖြည်ပြီး မေမေ့လက်ထဲကို တစ်ခုချင်းစီ ထည့်ပေးနေတာ။ ကျုပ်တောင်အံ့သြလို့။ ဆေးခန်းက ဆရာမမှာတာကို ပုံပုံ့က တစ်လုံးမကျန်ပြန်ပြောပြနေတာလေ။ မေမေကတော့ ပုံ့ပေးတဲ့ဆေးတွေကိုသာ ဂရုတစိုက်မှတ်ပြီးယူနေတယ်။ တီခင်မျက်နှာမှာ ပြုံးတုံ့တုံ့လေးဖြစ်သွားတာ မြင်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက ပုံ့ပုံ့ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။

မေမေထွက်သွားတော့တီခင်က

" ကဲသား... တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ညစ်ပတ်နေတာပဲ.. တီခင်ရေပတ်တိုက်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်ရအောင်"

" ရ.. ပါ.. တယ်.. တီ... ခင်"

ကျုပ်လဲ မျက်နှာကိုထိုးကြိတ်ခံထားရတာမို့ ပါးရိုးတွေပါနာနေတာ။ နာနေတဲ့ကြားက တီခင်ကို တားမိတယ်။ မေမေဆို ကိစ္စမရှိပေမယ့် တီခင့်ကိုကျတော့ ရှက်တယ်ဗျ။ ရေပတ်တိုက်ရင် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ရမှာလေ။

" သားက တီခင့်ကိုရှက်နေတာလား.. ခစ်ခစ်.. ကိုယ့်အဒေါ်ကိုများရှက်နေသေးတယ်.. သားက တီခင့်သားပါပဲကွာ.. ဘာမှရှက်မနေနဲ့.. တီခင်ရေပတ်တိုက်ဖို့ သွားယူလိုက်အုံးမယ်"

ပြောပြီးတီခင် အခန်းထဲကထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မလူးသာမလွန့်သာနဲ့ ငြိမ်နေရတယ်။ ခဏနေတော့ လက်ထဲမှာဇလုံကြီးတစ်လုံးနဲ့ ပြန်ဝင်လာတယ် သဘက်လေးတစ်ခု ပုခုံးပေါ်တင်လို့ ပြန်ဝင်လာတယ်။ ကျုပ်ဘေးမှာ ဇလုံကိုချထားပြီး ဝင်ထိုင်ကာ ကျုပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုစဖြုတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင်ချွတ်လို့လွယ်အောင် အလိုက်သင့်လေး နေပေးရတယ်။ အင်္ကျီချွတ်ပြီးတော့ စွပ်ကျယ်ကိုပါ ချွတ်တယ်။ ကျုယ်တစ်ကိုယ်လုံးမှာလဲ ဒဏ်ရာတွေကမနည်း။ ဒါကိုတီခင်ကမြင်တော့ မျက်ရည်လေးဝဲပြီး

" ဒီကောင်တွေတော်တော်ဆိုးပါတယ်... အရမ်းနာနေလားသား."

ကျုပ်လဲ ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြမိတယ်။ ပြီးတော့ တီခင်က ကျုပ်ပုဆိုးကိုချွတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို နော်တစ်ကြိမ်တားမိတယ်။ ကျုပ်ပုဆိုးဖြည်နေတဲ့ တီခင့်လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး

" တီ... ခင်... "

တီခင်က မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး ကျုပ်တားတာကိုမကြိုက်သလိုပြန်ကြည့်တယ်။ တီခင့်ကို ကျုပ်အဒေါ်အရင်းလို သဘောထားတာပါ။ တီခင်ကအရမ်းလှပေမယ့် ကျုပ်ဘာစိတ်မှမဖြစ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရှေ့တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြဖို့ကိုကျုပ် တော်တော်ရှက်တာ။ မေမေကလဲ ပြန်မလာသေးဘူး။ ကြည့်ရတာ ပုံ့ပုံ့အဆူမခံရအောင် ပြောပေးရင်း ပုံ့ပုံ့အမေ ဒေါ်စပါယ်နဲ့ ဘယ်လိုလုပ်သင့်တယ်ဆိုတာပါ တိုင်ပင်နေပုံပဲ။ 

တီခင်က သူ့ကိုတားတာမကြိုက်မှန်းသိတော့ ကျုပ်လဲမတားတော့ဘဲ တီခင့်လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ ကိုယ့်ဝမ်းနာကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့။ ကျုပ်ကောင်က မေမေပြုစုပေးမှုကြောင့် အတော်ထွားတာကျုပ်အသိဆုံး။ ဒါကြီးကိုတီခင့်ကို မပြရဲဘူးဗျာ ရှက်စရာကြီး။ တီခင်ကတော့ ကျုပ်ပုဆိုးကိုချွတ်တော့ ကျုပ်လဲ ချွတ်လို့လွယ်အောင်ပဲနေပေးလိုက်တော့တယ်။ 

တီခင် ကျုပ်အတွင်းခံကိုချွတ်တော့ ကျုပ်ရင်တဒိတ်ဒိတ်နဲ့။ ဘာစိတ်မှမရှိပေမယ့် ရှက်တာဗျ။ တီခင် ကျုပ်ဘောင်ဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်ဘီ ကျွတ်တော့မှ တီခင်ကျုပ်လီးကိုမြင်ပြီး မျက်နှာရဲသွားတာ။ ဟုတ်တယ် ကျုပ်လီးက တီခင့်ကိုဘာစိတ်မှမရှိလို့ မထပေမယ့် ရှည်မြောမြောနဲ့ အမြှောင်းလိုက်ကြီး။ တီခင် ဘောင်ဘီချွတ်တဲ့လက်တွေတုန်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ရှက်လို့ မျက်နှာ ဘယ်ထားရမှန်းမသိဘူး။ ဘောင်ဘီချွတ်ပြီးသွားတော့ တီခင် ကျုပ်ကို သဘက်လေးရေဆွတ်ပြီး ရေပတ်တိုက်ပေးတယ်။ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးက ဒဏ်ရာတွေနဲ့မို့ ထိတဲ့နေရာတိုင်းက နာတာ။

" အ.."

" သား အရမ်းနာလို့လား.. ခဏအောင့်ခံကွာ.. တီခင်အတတ်နိုင်ဆုံး ဖွဖွလေးလုပ်ပေးမယ်.."

ကျုပ်လဲခေါင်းလေးညိမ့်ပြလိုက်တယ်။ တီးခင် ကျုပ်ကျောကိုပါ ရေပက်တိုက်ပေးတာ ဆိုတော့ ကျုပ်ကို မိုးပြီး လုပ်ပေးတာ ကျုပ်ကတစ်စောင်းလေး။ တီခင့်ကိုယ်သင်းနံ့လေး ကိုရတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ရှက်နေလို့ ဘာစိတ်မှတော့မဖြစ်ဘူး။ တီခင် ကျုပ်အပေါ်ပိုင်း ရေပတ်တိုက်ပြီးတော့ အောက်ကိုဆင်းသွားတယ်။ ကျုပ်လီးကိုမြင်တော့ တီခင် မျက်နှာလေး ရဲလာပြန်တယ်။ ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေ ခြေချောင်းလေးတွေပါမကျန် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြိးတော့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ကျုပ်လီးကို မရဲတရဲလေး လာကိုင်တယ်။ တီခင်မျက်နှာ ရဲတွတ်နေပြီ။ လီးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကလဲတုန်နေတယ်။ အဲ့ဒီမှာ တီခင်က လီးကိုကိုင်တော့ လီးကလဲ မာလာတယ်။ တီခင့်လက်တပြည့်ဖြစ်လာတာ။

ကျုပ်ပြောဖူးပါတယ် ကျုပ်လီးက အဖေ့ထက်တောင်ထွားတယ်ဆိုတာလေ။ တီခင့်ကိုဘာစိတ်မှမဖြစ်ပေမယ့် ဖိုနဲ့မ ထိတွေ့တာဆိုတော့ အလိုလိုတောင်လာတာ။ တီခင် သူလက်ထဲမှာ တောင်လာတဲ့ ကျုပ်လီးကို တအံတစ်သြကြည့်နေတာ။ လက်ကတုန်ယင်နေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်ညှစ်မိသေးတာ။ ကျုပ်ဂွေးဥတွေရော ကျုပ်လီးကိုရော ရေပတ်တိုက်ပေးပြီးမှ ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးတယ်။ တီခင် အတွေ့အကြုံမရှိတာ သိသာတယ်ဗျ။ ဖေဖေနဲ့ ချစ်သူတွေဆိုပေမယ့် အတူမနေဖူးဘူးနဲ့ တူပါရဲ့။ တီခင် ကျုပ်ဘီဒိုထဲက အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကိုထုတ်ပြိး ကျုပ်ကို ပုဆိုးအရင်ဝတ်ပေးတယ်။ ပုဆိုးစွပ်ရင်း လက်တွေကတုန်နေတာ။ ကျုပ်လီးကိုလဲ စိုက်ကြည့်နေသေးတာ။ ကျုပ်လဲတီခင့်ကို စချင်တာနဲ့

" မ.. လုပ်..ပါ..နဲ့...လို့...ပြော..သား..ပဲ..."

ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ တီခငိမျက်စောင်းထိုးပြီး..

" ကဲဟာ ကဲဟာ... လူနဲ့မလိုက်ဘူး"

ပြောရင်း တီခင် ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီးညှစ်ပစ်တာ။ ကျုပ်လဲ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်လိုက်မိတယ်။ တီခင်စိတ်ပေါ့သွားအောင်ပါ။ တီခင်လဲ လိုက်ရယ်တယ်။ ခုမှတီခင့်မျက်နှာရဲနေတာလေး လျော့သွားတော့တယ်။ ကျုပ်ကိုပုဆိုးစည်းပေးပြီး အင်္ကျီဝတ်ပေးတယ်။ အင်္ကျီကြယ်သီးတပ်ပေးနေတုန်း မေမေပြန်ရောက်လာတယ်။

" မမခင် သားလေးကို.. ရေပတ်တိုက်ပေးနေတာလား"

" အင်းယမင်း.. တစ်ကိုယ်လုံးနံစော်နေလို့လေ.."

မေမေအခန်းထဲဝင်လာပြီး တီခင့်ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး

" ဟော သားလေးရဲ့ ဂျိုးလေးကထောင်နေပါလား..."

" အမလေး... ဒါလားဂျိုးလေး... ဂျိုးကြီးယမင်းရဲ့ ဂျိုးကြီး.. တကတည်း သူ့ဟာလေးကိုင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမိပါတယ်.. တခါတည်း ထောင်လာလိုက်တာ လူကို ရင်တွေပန်းတွေတုန်သွားတာပဲ.. "

" အပျိုကြီးနော်... ညီမသားလေးကို စိတ်ကူးယဉ်မနေနဲ့.. ခစ်ခစ်.."

" အမလေး.. ကြံကြီးစည်ရာတော်.. ကိုယ့်တူကို စိတ်ကူးယဉ်စရာလား"

" နေပါအုံးမမခင်ရယ်.. သားလေးဂျိုးထောင်နေတာ လျော့ပေးလိုက်အုံးမယ်"

ပြောရင်း မေမေ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဆွဲဖြေချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကို ကျုပ်နားမလည်တော့ဘူး။ မေမေနဲ့ ကျုပ် တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် စုပ်နေကျ ယက်နေကျဆိုပေမယ့် ခုဟာက တီခင့်ရှေ့မှာဗျာ။ ကျုပ်လဲ လန့်သွားတာ။

" မေ..မေ.. "

ကျုပ်လှမ်းတားလိုက်ပေမယ့် မမီတော့ဘူး။ မေမေ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာ။ ကျုပ်လဲဖင်ပါမြောက်တက်သွားတာ ။

" အား.. ရှီး..."

တီခင်လဲ ပါးစပ်အယောင်းသားနဲ့ တအံ့တသြ ကြည့်နေတာ။

" ယမင်း... ဘာလို့နင့်သားဟာကို စုပ်နေတာလဲ"

မေမေက သူ့ပါးစပ်ထဲက ကျုပ်လီးကိုထုတ်ပြီး လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ရင်း

" မမခင်ကလဲ.. ကိုယ့်သားလီးကိုယ်စုပ်တာပဲ..ကျမက စုပ်ပေးနေကြ.. ကျမစုပ်ပေးလို့ သားလေးလီးက ဒီလိုထွားလာတာ... မမခင်စုပ်ကြည့်ပါလား.. ကောင်းတယ်.. ခစ်ခစ်..."

" အာ.. မစုပ်ရဲပါဘူး... သူ့သားဟာက အကြီးကြီး.."

" မမခင် မစုပ်ချင်လဲပြီးရော... သားလေးပြီးအောင် စုပ်ပေးလိုက်အုံးမယ်."

ပြောပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပြန်တယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အရင်းထိစုပ်လိုက်... ဒစ်ဖျားလေးကို လျာလေးနဲ့ဝိုက်ကစားရင်း လက်လေးနဲ့ထုလိုက်နဲ့.. သေသေချာချာကိုစုပ်တော့တာ။ ဘေးမှာ တီခင်ကြည့်နေတော့ ဖီးလ်ကတစ်မျိုးဗျာ။ တီခင်က မေမေစုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးမျိုချနေတာ။ ကိုယ်သိပ်ချစ်ရတဲ့မေမေက သူများရှေ့မှာ ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေးနေတော့ ဘယ်လို့ဖီးလ်လဲမသိဘူး ပြီးချင်လာတာ ထိန်းမရတော့ဘူး။ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးကိုကော့ထိုးပြီး ပန်းထုတ်လိုက်တော့တာ။ မေမေကလဲ လီးရည်တွေကို တဂွပ်ဂွပ်မြိုချပစ်တာ။ ဘေးကကြည့်နေတဲ့တီခင်ကတော့ အံသြပြီးရင်း အံ့သြရင်းပဲ။

" ယမင်း.. နင့်သားအရည်တွေ မျိုချလိုက်တာလား.."

" အင်း.. ပြွတ်.ပြွတ်.."

မေမေက ကျုပ်လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း မပီမသ ဗလုံးဗထွေးပြောတာဗျ။ ကျုပ်လီး သန့်ရှင်းပြီးတော့မှ မေမေက ကျုပ်လီးကိုတစ်ချက်နမ်းပြီး ပုဆိုးကိုပြန်ချည်ပေးတယ်။

" ဟီး ကောင်းလိုက်တာ.. သားလရည်မသောက်ရတာ အစ်ကို ကျန်းမာရေးမကောင်းတည်းကပဲ... "

" နင်တို့သားမိကလဲ အံ့သြပါ့... "

" ဒီ့ထက်အံ့သြစရာတွေရှိသေးတယ်.. မမခင်ရေ... နောက်မှ ပြောပြမယ်.. "

" နင်တို့သားအမိ ဟို.. ဟိုဟာ..."

တီခင် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ပြောတော့

" မမခင်နော် ညီမတို့သားမိက သန့်သန့်လေး.. ပေါက်ကရ လျှောက်တွေးမနေနဲ့.... ထားပါ မမခင်ရာ.. သားလေးဖို့ဆန်ပြုတ်လေး ပြုတ်ပေးပါလား ညီမ သားလေးကိုဆေးလိမ်းပေးအုံးမယ်။

" အေးပါဟာ ဟုတ်ပါပြီ.. ဆက်စုပ်... အဲလေ ဆက်လိမ်း"

အပျိုကြီး တီခင်တစ်ယောက် အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့တာ။ မေမေက ကျုပ်ကိုဆေးလိမ်ပေးရင်း ကျုပ်ကိုယ်က ဒဏ်ရာတွေမြင်တော့ တအင့်အင့်ရှိုက်ငိုနေလို့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နှစ်သိမ့်ပေးရင်း မျက်ရည်ကျခဲ့ရသေးတယ်။

..............................

(12)

တီခင်က ဆန်ပြုတ်ရတော့ ပူတုန်းတိုက်လိုက်ဆိုပြီး ပန်းကန်လေးနဲ့ ထည့်ယူလာပေးတယ်။ မေမေကျုပ်ကို ဆန်ပြုတ်တိုက်နေတုန်း အန်တီစံပါယ်နဲ့ ပုံ့ပုံ့အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေမြင်တော့

" ဟယ်.. တော်တော်များတာပဲ.. ဒီကလေးတွေတော်တော်ဆိုးတယ်.. ယမင်း ငါပြောသလိုလုပ်နော်... ဆုံးမပါမယ် ဘာမယ်ဆိုပြီး မပြီးလိုက်နဲ့... ကိုယ့်ရှေ့မှာ တစ်ခါတည်းဆုံးမခိုင်း... ငါလဲ ကိုဇော်ကနေတစ်ဆင့် သူ့အဖေကိုလှမ်းတိုင်ခိုင်းအုံးမယ်.. သူတို့က ဝန်ထမ်းအချင်းချင်းဆိုတော့ အဆက်အစပ်ရှိတယ်.. "

အန်တီစပါယ်က မကျေမနပ် လေသံနဲ့ပြောတာ။ မေမေကလဲ ဟုတ်ကဲ့ မမစပါယ်လဆိုပြီးပြန်ပြောတယ်။ တီခင်နဲ့ အန်တီစပါယ်အပြင်ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ခြေရင်းနားဝင်ထိုင်ပြီး မေမေကျုပ်ကို ဆန်ပြုတ်ခွံ့တိုက်တာ ကြည့်နေတယ်။ သူ့အကြည့်က အားငယ်သလိုမျိုး တစ်ခုခုကိုလိုချင်သလိုမျိုး ဖြစ်နေတာ ကျုပ်သတိထားမိတယ်။ မေမေလဲ သတိထားမိပုံပါပဲ။

" လာသမီးလေး..  သားလေးကို ဆန်ပြုတ်ဆက်တိုက်ထားပေး.. အန်တီ..မမစပါယ်တို့နဲ့ စကားသွားပြောလိုက်အုံးမယ်.."

အခုမှ ပုံ့ပုံ့မျက်နှာလေးဝင်းပသွားတာ။ သူလိုချင်တာရလိုက်သလိုမျိုးပေါ့။

" ဟုတ်ကဲ့အန်တီ.. ပေးပေး သမီးဆက်တိုက်ထားမယ်... "

ပုံ့ပုံ့ ကျုပ်မေမေ့နား ချက်ချင်းရောက်လာပြီး မေမေ့လက်ထဲက ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုယူတယ်။ မေမေ အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုဆန်ပြုတ်တိုက်တာ။ ဆန်ပြုတ်ကို တစ်ဇွန်းခပ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ အေးအောင် မှုတ်နေသေးတာ။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုချက်ချင်းမခွံ့သေးဘူး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ထိကြည့်ပြီး အနေတော်ရောက်မှ ကျုပ်ကိုခွံ့တာ..။ ကျုပ်သိပ်သဘောကျတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ခုလိုလုပ်ပေးတာမြင်ရတော့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အတိုင်းမသိကြည်နူးတာ။ 

ကျုပ်နှုတ်ခမ်းမှာ ပေကျံသွားရင်လဲ တစ်ရှူးလေးနဲ့ ဖွဖွသုတ်ပေးသေးတယ်။ ကျုပ်ကို ဆန်ပြုတ်တိုက်လို့ကုန်သွားတော့ ပုံ့ပုံ့က ခဏဆိုပြီး အခန်းပြင်ထွက်သွားတယ်။ ပြန်ဝင်လာတော့ သူလက်ထဲမှာ ဖန်ခွက်နဲ့ရေတစ်ခွက်ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ စားပွဲပေါ်က ဆေးထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်ပြီး လက်ထဲတည့်ပြီး ကျုပ်အနားလာပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ပွေ့ထူတယ်။ ကျုပ်ကသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့... သူ့ရင်ခုန်သံတွေ ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ ပြီးတော့

" ပါးစပ်ဟ.."တဲ့။

ကျုပ်လဲ ဟပေးလိုက်ပါတယ်။ ပုံပုံ့က သူ့လက်ထဲကဆေးလုံးတွေ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲ ပစ်ထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပဲ ရေခွက်ကို ကောက်ကိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုရေတိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဂလု ဂလုဆို အမြန်မျိုချပစ်ရတယ်။ ဆေးသောက်ရင်း အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့တော့ ကျုပ်ဖျပ်ခနဲလှမ်းကြည့်မိတော့ မေမေပါ။ မေမေအခန်းဝကနေ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ပုံ့ကို ချောင်းကြည့်နေတာ။ 

မေမေက သူနှုတ်ခမ်းရှေ့လက်တင်ပြီး ရှူးတိုးတိုး လက္ခဏာလုပ်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုမကြည့်တော့ပဲ ပုံ့ပုံ့ကိုပဲ ပြန်ကြည့်နေမိတော့တယ်။ ပုံပုံ့က ကျုပ်ကိုပြန်နေရာချပေးမယ်လုပ်တော့ ကျုပ်က ပုံ့ပုံ့ကို ခေါင်းခါပြတယ်။သူ့ရင်ခွင်ထဲက မထွက်ချင်သေးဘူးပေါ့။ ပုံ့ပုံ့က အခန်းပြင်ကိုလက်ညိုးထိုးပြပြီး လေသံလေးနဲ့

" အပြင်မှာ အန်တီရော မေမေရောရှိတယ်လေ.. နင်မဆိုးနဲ့ဟာ.. ဖိုးတေ.."

ကျုပ်လဲ အခန်းဝကြည့်လိုက်တော့ မေမေမရှိတော့ပါဘူး။ တော်သေးတာပေါ့ မေမေချောင်းကြည့်တာ ပုံ့ပုံ့မြင်မသွားလို့။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုံ့ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှာ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ကို နေရာပြန်ချပေးတယ်။

" ကျောင်းစာတွေဘာမှပူမနေနဲ့ ငါအကုန်ကူးပေးမယ်။ အန်တီကျောင်းကိုလာရင်လဲ ငါပါလိုက်ပြောမှာ အဲ့ကောင်တွေကိုလုံးဝမကျေနပ်ဘူး"

ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေကြည့်ပြီး မကျေမချမ်းလေးပြောနေတာ။ ကျုပ်လဲ ပုံလက်လေးကိုင်လိုက်မိတယ်။ ပုံ့ပုံ့မရုန်းဘူးဗျ မျက်နှာလေးရဲပြီးရှက်နေတာ။ သူရှက်တာလေးက ချစ်စရာလေး။ ရှက်တာလေးမှမဟုတ်ပါဘူးလေ သူကအရာရာချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပုံ့ပုံ့နဲ့ အန်တီစပါယ် ခဏနေတော့ ပြန်သွားတယ်။ မေမေကတော့ အဲ့ဒီညက ကျုပ်အခန်းထဲမှာပဲ ဖျာလေးတစ်ချပ်ခင်းပြီးလာအိပ်တယ်။ ကျုပ်နည်းနည်းလေး လူးလှိမ့်လို့ မာတော့ ကျွတ် ကျွတ် လို့ညည်းမိတယ်။ အဲ့လိုညည်းသံကြားတာနဲ့. မေမေနိုးလာပြီး

" သားလေး ဘာလိုချင်လို့လဲ .. ဘာဖြစ်လို့လဲ" 

ဆိုပြီး ပြာပြာသလဲမေးတာ။ ကျုပ်မှာ မေမေ့ကို သနားလို့ နာရင်တောင် မညည်းမိအောင်ထိန်းရတဲ့အထိပဲ။ အခုနောက်ပိုင်း မေမေက ပုံ့ပုံ့ကို နေရာပေးလာတယ်။ ခုနကအဖြစ်ကိုပဲကြည့် မေမေက ဆန်ပြုတ်တိုက်နေရာကနေ ပုံ့ပုံ့လာတာနဲ့ဖယ်ပေးတာလေ။ မေမေ ကျုပ်ကိုမချစ်တော့တာလားလို့ စဉ်းစားကြည့်တော့လဲ မဟုတ်ဘူးဗျ။ မေမေ သပ်သပ်ကို ဖယ်ပေးနေတာ။ ပုံ့ပုံ့ကလဲ ကျုပ်ရင်ထဲကို နက်နက်ရှိုင်းရိုင်းကိုရောက်နေပြီ။ ငယ်ငယ်လေးကတည်း က အရိပ်တကြည့်ကြည့် နဲ့ချစ်လာခဲ့ရတဲ့ မေမေ့ပေါ်ထားတဲ့ ကျုပ်အချစ်ကို မယှဉ်သာပေမယ့် ကျုပ်ပုံ့ကိုလဲ အရမ်းချစ်မိနေပါပြီ။ 

ပုံ့ပုံ့ဘက်ကိုကြည့်တော့လဲ သူက ကျုပ်ကို ငယ်ငယ်လေးထဲက အရိပ်တကြည့်ကြည့်ချစ်ခဲ့ရသူပါ။ မေမေက ပုံ့ပုံ့နဲ့ကျုပ်ကို နီးစပ်စေချင်တာ သိသာပါတယ်။ မေမေက ဖြစ်သင့်တာကိုလုပ်ဖို့ ကျုပ်နဲ့ မေမေ့ကြားမှာရှိတဲ့ ဖြိုဖျက်ဖို့ခက်တဲ့ တံတိုင်းကြီးကို မေမေ မဖြိုဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီလား မေမေရယ်။ ကျုပ်စဉ်းစားရင်း မွန်းကျပ်လာတယ်။ ဒါ မေမေ့ရွေးချယ်မှုဆိုရင်လဲ ကျုပ်ဘာများတတ်နိုင်မှာလဲ။ မေမေက ကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မလေ။ သူစီမံတာ ကျုပ်မနာခံလို့မရဘူး။ ကျုပ်ရင်ထဲက ဘယ်လောက်ပဲ နာကျင်ကြေကွဲနေပါစေ.. မောင့်ဘုရင်မလေးရဲ့အမိန့်တော်ကို နာခံရန် အသင့်ပါ။

.................................

နောက်နေ့ကျတော့ ကျုပ်လဲ ဒဏ်ရာအရှိန်ကြောင့်ရော ညဉ့်နက်မှ အိပ်ပျော်တာကြောင့်ရော ကျုပ်အိပ်ရာကနိုးတော့ နေတော်တော်မြင့်နေပါပြီ။ လူကလဲ နေသာထိုင်သာရှိပါတယ်။  ကျုပ်နိုးပြီးသိပ်မကြာဘူး တီခင်အခန်းထဲဝင်လာပါတယ်။

" ဟော.. သားကနိုးနေပြီပဲ.... ဘယ်လိုနေလဲ သက်သာလားသား" ပြောရင်း နဖူးလေးကိုလာစမ်းတယ်။

" အင်း... ကိုယ်တော့နည်းနည်းနွေးတယ်.. ဆေးကြိုသောက်ထားလို့အရမ်းမဖျားတာ... သား.. ခဏနေ ဆန်ပြုတ်လေးသောက်ပြီး.. ဆေးသောက်ရမယ် ပြီးရင်တီခင် ဆေးလိမ်းပေးမယ်"

" သားသက်သာပါတယ် မေမေရော တီခင်... "

" ယမင်းက ကျောင်းကိုသွားပြီလေ.... မနက်ကတောင်အစောကြီး ပုံ့လေးလာကြည့်သွားသေးတယ်... သားကိုနဖူးလေးတောင်စမ်းပြီး မျက်ရည်ဝဲနေသေးတာ.. ဒီကောင်မလေးတော့ ငါ့တူချောချောလေးကို ကြွေနေပြီထင်တယ်.. ခစ်ခစ်.. ခဏနေအုံး တီခင်ဆန်ုပြုတ်သွားပြင်လိုက်အုံးမယ်... " 

ပြောပြီးထထွက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့လာသွားတယ်တဲ့။ ကျောင်းမသွားခင် အစောကြီး ကျုပ်ကိုလာကြည့်သွားတာနေမှာ။ နင်ငါ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲလာဟာ။ နင့်အချစ်တွေက ငါနဲ့မေမေ့ကြားက သားအမိဆိုတဲ့တံတိုင်းကြီကို.. ပိုပြီးခိုင်မာလာစေတယ်။ သားတို့နီးရဖို့ တစ်ကယ်မဖြစ်နိုင်တာ့ဘူးလား မေမေရယ်။ ကျုပ်သက်ပြင်းချမိတယ်။

" အံမယ် သက်ပြင်းတွေဘာတွေချလို့.. ဘာတွေတွေးနေတာလဲသား.. ဧကန္တ..  ပုံ့လေးအကြောင်းလား... ဟင်းဟင်း"

စကားပြောရင်း တီခင်က ဆန်ပြုတ်လေးကို မှုတ်ခွံ့တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင်ခွံ့တာ သောက်ရင်း ပြန်ပြောတယ်။

" ဒီလိုပါပဲတီခင်ရယ်.. ရောက်တတ်ရာရာပါ.. ပုံ့အကြောင်းလဲပါတာပေါ့.."

" ပုံ့လေးက သားကိုအရမ်းဂရုစိုက်တာနော်.. လက်မလွတ်စေနဲ့... ပုံ့လေးနဲ့ဆို သား စိတ်ချမ်းသာရမှာ... ကြားလား.."

" ဟုတ်ကဲ့တီခင်.. သားလဲပုံ့ကိုသံယောဇဉ်ရှိပါတယ်.."

အမှန်တော့ ချစ်တယ်လို့ပြောချင်တာ။ တီခင့်ရှေ့မှာ မပြောရဲလို့။

" သံယောဇဉ်ရှိရုံပဲလား.. မချစ်ဘူးလား... "

တီခင်ကလဲ မရမကအစ်နေသည်။ သူတိုက်တဲ့ ဆန်ပြုတ်လေးသောက်ရင်း

" အာတီခင်ကလဲ..."

" ဒါဆို မချစ်ဘူးပေါ့... အေးလေ ဒါဆိုလဲ တီခင်တို့လဲ ပုံလေးမခံစားရအောင်..  ခုကတည်းကပဲဘခပ်ခွာခွာနေမှနဲ့တူရဲ့.."

" ချစ်.. ချစ်ပါတယ်တီခင်ရဲ့... ဒါ.. ဒါပေမယ့်...."

" ဘာဒါပေမယ့်လဲသားရဲ့... ချစ်တယ်ဆိုပြီးပြီပေါ့"

ကျုပ်လဲဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ကျုပ်မေမေ့ကို အရာအားလုံးထက်ပိုချစ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုပြောပြရမလဲတီခင်ရယ်။ ကိုယ့်အမေကိုမှ ချစ်သူလိုချစ်နေတာ ဘယ့်သူ့ကိုများရင်ဖွင့်လို့ရပါအုံးမလဲ။ ကျုပ်စိတ်ထဲအရမ်းဝမ်းနည်းလာပြီး တီခင့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး တီခင့်ခါးလေးဖက်ကာ ငိုမိတော့တယ်။

" တီခင်ရယ်...."

တီခင် ဇဝေဇဝါနဲ့ စဉ်းစားနေတာ လားမသိ ဘာမှလဲဆက်မပြောဘူး။ ကျုပ်လီးကို မေမေစုပ်ပေးတာ ကိုယ်တိုင်မြင်ထားတဲ့ တီခင် တစ်ခုခုကို အတွေးပေါက်သွားပုံရတယ်။ သက်ပြင်းလေးချပြီး ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးနေတော့တယ်။

" မငိုနဲ့တော့ သားရယ်... သားရင်ထဲကအရာ ဘာဆိုတာတီခင် တိတိကျကျမသိပေမယ့်... နားလည်သလိုလိုတော့ရှိပါတယ်... တိတ်တော့သားရယ်... ယမင်းပြန်လာရင် သားငိုထားတာရိပ်မိနေအုံးမယ်.."

" ဟုတ်တီခင်.. ဘာပဲပြောပြောသားအပေါ်နားလည်ပေးတဲ့... တီခင်ရှိနေတာ သားဝမ်းသာတယ်.. သားတီခင့်ကိုချစ်တယ်

ပြောရင်း တီခင့်ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဘာရမ္မက်တနှာစိတ်မှမပါပါဘူး။ တူကအဒေါ်ကို ချစ်လို့အနမ်းတဲ့ အနမ်းမျိုးပါပဲ။ ဒါကို တီခင်နဲ့ကျုပ်ကြားမှာ တကူးတက ရှင်းပြနေစရာ မလိုပါဘူးလေ။

နမ်းပြီးတော့ တီခင့်ရင်ခွင်ထဲက ထွက်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ပြန်မှီလှဲလိုက်တယ်။ တီခင်က ကျုပ်ပါးပြင်က မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးနေတယ်။

" တီခင်လဲ....  သားကိုချစ်ပါတယ်ကွယ်.. "

ပြောရင်းကျုပ်နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းတယ်။ ဒါဖြူစင်တဲ့အနမ်းတွေပါ။ ကျုပ်လဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တီခင့်အနမ်းကို ကျေကျေနပ်နပ်ပဲ ခံယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ တီခင်က-

" ကဲသား ဆေးသောက်အုံး.. ရော့... "

ဆိုပြီး ကျုပ်လက်ထဲကို ဆေးလုံးတွေ ထည့်ပေးတယ်။ ဆေးသောက်ပြီးတော့ တီခင်ဆေးဆက်လိမ်းပေးပြန်တယ်။ ဆေးက ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းပဲ လိမ်းပေးရတာမို့ အရင်ရေပတ်တိုက်သလိုတော့ ရင်တုန်စရာတွေမဖြစ်ဘဲ အအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ဆေးလိမ်းပြီးတော့ တီခင်ချက်ပြုတ်စာရာရှိတာ ချက်ပြုတ်အုံးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ 

နေ့လည်လောက်ကျ မေမေပြန်ရောက်လာတယ်။ မေမေပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ တီခင်က နေ့လည်ဆေးတိုက်နေချိန်ဖြစ်သည်။ ပြန်ရောက်တာနဲ့ မေမေကျုပ်အခန်းထဲတန်းဝင်လာပြီး

" သားလေး.. သက်သာရဲ့လား..."

" ဟုတ် သက်သာပါတယ်မေမေ.."

" ကဲပြောပါအုံး... ကျောင်းကအခြအနေလေး... ကျေရောကျေနပ်ရဲ့လား.."

" ကျေနပ်တယ်တေ၊ာ့မဟုတ်ဘူးပေါ့မမခင်ရယ်... မှတ်လောက်ပြီလို့တော့ထင်တာပဲ... "

" ပြောပါအုံးယမင်းရယ်.. အကြောင်းစုံလေး..."

" ဒီလိုမမခင်ရေ.. ကျမကျောင်းရောက်တော့... သားအခန်းကိုအရင်သွားပြီး အတန်းပိုင်ဆရာမကိုသွားတွေ့တာ.. အတန်းပိုင်ဆရာမက.. သမီးလေးတိုင်ထားလို့သိပြီးသား.. ကျမကိုစောင့်နေတာတဲ့.. ရန်ပိုင့်မိဘတွေလဲခေါ်ခိုင်းထားပြီးပြီတဲ့... ကျောင်းအုပ်ကြီးကိုလဲအကြောင်းစုံပြောပြီးပြီတဲ့... "

" သမီးပုံ့ကကြိုတိုင်ထားတာပေါ့ ဟုတ်လား"

" ဟုတ်ပါ့ မမခင်ရယ်.. ကျမကတော့ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ တိုင်မယ်တောမယ်ဆိုပြီးသွားတာ... ဟိုကျတော့ ကျမကိုဘာမှမတိုင်လိုက်ရဘူး... ဒေါသနဲ့လာတဲ့ကျမလဲ ဒေါသတွေတောင်ပျောက်ကုန်တယ်... "

" ခစ်ခစ်... ပုံ့လေးက အားကိုးရတယ်နော် ယမင်း.. "

" အားကိုးရသလား မမေးနဲ့... မမခင်ရေ... ဆရာမကသမီးလေးနဲ့ ရန်ပိုင်ကိုခေါ်ပြီး ကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်းကိုသွားတယ်... အဲ့ကောင်မြင်တော့မှ ဒေါသတွေအော်ဂလီဆန်တက်လာတာမမခင်ရေ.. ဒီ့ကောင်က ခပ်တည်တည်ပဲ... ကျောင်းအုပ်ကိုလာတိုင်တာတောင်... စောက်ဂရူမစိုက်သလိုနဲ့... မျက်နှာပေးက... ကျမလေဆွဲလုပ်ပစ်ချင်တာ... သမီးလေးက ကျမကိုတွဲရင်း.. သတိပေးသလိုမျိုး ကျမလက်ကို ဖျစ်ဖျစ်နေလို့ သတိမလွတ်တာ... စောက်ကလေးက.. လူကိုပမာမခန့်နဲ့လေ... သမီးလေးကလဲ ကျမကို ထိန်းသာနေတာ.. သူလဲဒေါသထွက်နေတာ သိသာတယ်... "

" ဟယ်... အဲ့ကောင်လေးက အဲ့လိုတောင်.."

" အင်းဆို... အဲ့ဒါနဲ့ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့မှ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက..  ကျမတို့ကို ထိုင်စရာနေရာပေးတယ်... အဲ့ဒီအချိန်ထိအဲ့ကောင်က အေးဆေးပဲ.. ကျမနဲ့သမီးလေးပဲ ဒေါသတွေအလိပ်လိုက်ထွက်တာကိုမြိုချထားရင်း... တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆုပ်ထားရတာ... ခဏနေတော့မှ အစ်မကြီးတစ်ယောက်နဲ့ စစ်ဝတ်စုံနဲ့ဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက် ရုံးခန်းထဲဝင်လာတာ... အဲ့ဒီတော့မှ အဲ့ဒီကောင်ရန်ပိုင့်မျက်နှာ ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြစ်သွားတာ.. ဒူးတွေတောင်တုန်လို့ "

" ဟင် ခုနပဲ ဂရုမစိုက်တဲ့ကောင်က ချက်ချင်းဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.."

" ဒီလို မမခင်ရေ.. ရန်ပိုင့်အဖေက စစ်ဗိုလ်ကြီး.. စည်းကမ်းအရမ်းကြီးတာ... သူအမေကကျတော့ တစ်ဦးတည်းသောသားဆိုပြီး လွှတ်အလိုလိုက်ထားတော့...ဒီကောင် ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးနေတာ.. သူဆိုးသမျှကိုလဲ အမေလုပ်သူက သူ့အဖေမသိအောင် ဖုံးဖိဖြေရှင်းပေးတာ... အခုလဲ.. မိဘခေါ်ခိုင်းထားတော့... ဒီကောင်က.. သူ့အမေလာရှင်းမှာပဲဆိုပြီး...  ကျမတို့ကို.. စောက်ဂရုမစိုက်သလိုလုပ်နေတာလေ... သူ့အဖေက အစည်းဝေးသွားနေတာသူသိထားတာကိုး... အဲ့ဒါ သူ့အဖေကိုမြင်မှ အဲ့ကောင် ချီးချမ်းအောင် ကြောက်သွားတာ"

" ဒါဆို... အစည်းအဝေးသွားတဲ့သူ့အဖေက ဘယ်လိုလုပ်ပြန်ရောက်လာတာလဲယမင်းရဲ့.."

" အဲ့ဒါတော့... ညက သမီးလေးကိုပြန်လိုက်ပို့ရင်း မမစပါယ်နဲ့ တိုင်ပင်လိုက်တာ မှန်သွားတယ်ပြောရမှာပဲ.. ညကတောင် မမစံပါယ်ပြောသွားတယ်လေ.. ကိုဇော်နိုင်ကနေ ရန်ပိုင့်အဖေကို လှမ်းတိုင်မယ်ဆိုတာလေ... "

" သြော်... ဒါဆို ညကမမစံပယ်က သူ့ယောက်ျားကိုပြော... သူ့ယောက်ျားကနေမှ ရန်ပိုင်အဖေကိုပြန်တိုင်လိုက်တာပေါ့.."

" ဟုတ်တယ်မမခင်ရေ... သူ့အဖေကညတွင်းချင်းကြီးကို ပြန်ချလာတာ... သူ့သားဒီလောက်တောင်ဆိုးနေလား...ဆိုပြီး... အလုပ်တွေတောင်လွှဲထားခဲ့တာတဲ့..."

" အဲ့ဒီတော့ဘာဆက်ဖြစ်ကြလဲ... "

" အဲ့ဒီမှာ.. ဗိုလ်ကြီးက ကျမတို့ကိုမေးတော့တာ... အဲ့မှာ သမီးလေးက သူက အဲ့လိုဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ အနားမှာသူရှိတယ်ဆိုပြီး လုံးစေ့ပတ်စေ့ကိုပြောတာ... သားလေးဆန်ပြုတ် ၂ရက်လောက်သောက်ရမှာရော... လမ်းတောင်မလျှောက်နိုင်လို့... ဆိုက်ကားသမားက ပွေ့ချီပေးရတာပါ.. ပါသေးတယ်..."

" တော်သေးတာပေါ့... သူဆန်ပြုတ်ခွံ့တိုက်ခဲ့ရတာပါ ထည့်မပြောလို့ .... ခစ်ခစ်..ဆက်ပြောပါအုံး.."

တီခင်က ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီးလှမ်းစတာ။ မျက်နှာက ပြုံးစိစိနဲ့။ ကျုပ်လဲ ပြုံးစိစိပဲ ရယ်ပြလိုက်မိတယ်။ မေမေကလဲ ရယ်ရင်း.. ဆက်ပြောတယ်။

" အဲ့ဒီတော့မှ ဗိုလ်ကြီးကကျမကို.. ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်လဲပေါ့... ကျမလဲ... ကျမသားကိုအစ်ကို့သားနဲ့ တစ်ကျောင်းထဲထားရမှာ.. စိတ်မချဘူး.. ဒီကျောင်းမှာ သူ့ကိုမမြင်ချင်ဘူး... နောက်ထပ်လဲ ကျောင်းပြင်ပမှာရော ကျောင်းတွင်းမှာပါ... ကျမသားကိုမနှောက်ယှက်ရဲအောင်..  ဆုံးမပေးပါ...လို့ပြောလိုက်တာ... "

မောသွားဟန်နဲ့ ခုနကျနော်ဆေးသောက်တဲ့ဖန်ခွက်ထဲရေထည့်ပြီး မော့သောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ဆက်ပြောတယ်။

" အဲ့ဗိုလ်ကြီးက...  ပထမတစ်ချက်ကိုတော့ အစ်ကိုကပဲတောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ... ကလေးပညာရေးတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့မို့ပါ... နားလည်ပေးပါဗျာ... တောင်းပန်ပါတယ်... နောက်မဖြစ်အောင်လဲဆုံးမပါ့မယ်ဗျာ... နောက်ကို ညီမသားကို မနှောက်ယှက်စေရဘူးလို့လဲ.. ကတိပေးပါတယ်... ဆိုပြီး သေသေချာချာတောင်းပန်တော့တာ... အဲ့ဒါနဲ့ကျမလဲ... ကျမသားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာပြီး... နားလည်ပေးလိုက်ပါ့မယ်... ဒါပေမယ့်... အစ်ကို့သားက... အစ်ကိုမရောက်ခင်တုန်းက... မိဘနဲ့အတိုင်ခံရပြီးကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်း.. အခေါ်ခံရတာတောင်... ဒီကကျောင်းအုပ်နဲ့ အတန်းပိုင်ဆရာမအပါအဝင်.. ကျမကိုပါ မခန့်လေးစားဆက်ဆံတာရှင့်... ဘာအားကိုးရှိလို့လဲမသိဘူး... ဒါကျမ တစ်လက်စထဲတိုင်တာပါ...ဆိုပြီးတိုင်လိုက်တယ်... အဲ့ဗိုလ်ကြီးက ဘာ ဆိုပြီး တောက်တစ်ချက်ခေါက်လိုက်တာ... ဘေးကထိုင်နေတဲ့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး တောင်တုန်တက်သွားတယ်... အစ်ကိုသဘောပေါက်ပြီညီမရေ... ကျေးဇူးလဲတင်တယ်... အစ်ကိုကအလုပ်များတော့ မိသားစုတာဝန်တွေလစ်ဟင်းနေတာပါ... ညီမဖြစ်စေချင်တာသာပြောပါ... ဒီတစ်ခါအပြစ်အတွက်.. အစ်ကို့သား ကျောင်းမထုတ်ရရင်ပြီးရော... တဲ့ အဲ့ဒါနဲ့ကျမလဲ အစ်ကိုတို့အိမ်မှာ ဘယ်လိုဆုံးမ မလဲတော့မသိဘူး... ဒါပေမယ့် ကျမကတော့ ကျမရှေ့မှာပဲ ဆုံးမစေချင်တယ်... လို့ပြောလိုက်တယ်.."

" အင်း"

" အဲ့ဒီမှာ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးကို ဗိုလ်ကြီးက...  ကြိမ်းလုံးရှိရင် ခဏပေးပါဆိုပြီးတောင်းတာ...ဆရာကြီးက ဘီဒိုပေါ်ကကြိမ်းလုံးစည်းထဲက တစ်ချောင်းဆွဲထုတ်လိုက်တော့... ဗိုလ်ကြီးက သုံးချောင်းလောက်မှရမယ် ဆရာရေလို့ပြောတော့ ဆရာကြီးလဲ သုံးချောင်းထုတ်ပေးတယ်... ဗိုလ်ကြီးက... ကြိမ်လုံး သုံးချောင်းပူးကိုင်ပြီး လက်နဲ့ဆကြည့်ရင်း လေထဲမှာ ဝှီခနဲနေအောင် ဝှေ့ရမ်းလိုက်တာ... အဲ့ဒီအချိန်လဲကျရော နဂိုထဲက တုန်အောင်ကြောက်နေတဲ့ ရန်ပိုင် ငိုချလိုက်တာ... သားကြောက်ပါပြီအဖေရယ်... သားနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး... အမေလုပ်ပါအုံး.. သားကိုကယ်ပါအုံး.. ဆိုပြီး သူ့အမေကိုဖက်ထားတော့တာ... မမခင်ရေ..."

" ငါတောင်မြင်ယောင်ပြီး အားရတယ်ဟာ.. နင်တော့ဘယ်လိုနေလဲမသိဘူး..ယမင်းရေ"

" မမခင်ရယ်.. ကျမလဲသားလေးကိုလုပ်ထားတဲ့ကောင်ဆိုပြီး... အရာသာရှိရှိထိုင်ကြည့်နေတာ... သမီးလေးလဲ.. သူမျက်လုံးတွေက ဟိုကောင်ကြောက်ဒူးတုန်နေတာကို ကျေနပ်နေတာသိသာတယ်... သိလား... အဲ့မှာ ဗိုလ်ကတော်ကြီးက အစ်ကိုလို့ပဲထွက်ရသေးတယ်... ဗိုလ်ကြီးက ဝတီ မင်းဘေးဖယ်နေ.. ဒီလိုရှက်စရာကိစ္စတွေဘာကြောင့်ဖြစ်လာလဲ မင်းအသိဆုံး... မင်းနဲ့ငါ အိမ်ရောက်မှ စာရင်းရှင်းမယ်... ဟိုကောင်.. ထ မတ်တပ်ရပ် ဆိုပြီး ရပ်ခိုင်းပြီး ကြိမ်လုံးသုံးချောင်းပူးနဲ့ တစ်ချက်လွှဲရိုက်ရင် တစ်ချက် ဟိုကောင်ရန်ပိုင် ငိုယိုပြီး ပုံကျသွားတာ။ သူအမေလဲ ငိုယိုနေတော့တာ မမခင်ရေ... ယောက်ျားအားနဲ့ ရိုက်တာဆိုတော့...  တစ်ချက်ဆိုတစ်ချက်သိသာတာ.. သုံးချက်လောက်လဲကျရော ဟိုကောင်ရန်ပိုင် သေးပါထွက်ကျတာ... အဲ့ဒါနဲ့ကျမလဲ ငါးချက်ပဲရိုက်ခိုင်းခဲ့တယ်... ကျမလဲပြောခဲ့ပါတယ်... ကျမလဲ သားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာပါတယ်လို့.... ကျမသားရဲ့ဒဏ်ရာတွေကြည့်ပြီး ရင်ထဲမချိလွန်းလို့သာ တောင်းဆိုရတာပါ... လို့ပြောခဲ့တယ်.. ဗိုလ်ကြီးကလဲ... ကျမသားကိုနောက်ထပ်မနှောက်ယှက်စေရဘူးလို့ကတိပေးတဲ့အကြောင်းထပ်ပြောလိုက်သေးတယ်... အဲ့ဒါနဲ့သမီးလေးလက်ကိုဆွဲပြီး ရုံးခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ပြီး သမီးကို သူ့အခန်းပြန်ပို့ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ"

ကျုပ်လဲ မေမေပြောပြတာတွေနားထောင်ပြီး ကျေနက်သလိုလိုတော့ရှိပါတယ်။ မေမေက ကျုပ်ကို ရန်ငြိုးမထားဖို့ပြောပါတယ်။ ကျုပ်လဲ စိတ်ချပါ မေမေလို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ 

............................................

အဲ့ဒီညနေက ကျောင်းဆင်းချိန် ပုံ့ပုံ့အိမ်လာတော့ အတန်းပိုင်ဆရာမပါလိုက်လာယ်။ ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေမြင်တော့မှ အစက ရန်ပိုင့်ကို သူ့အဖေဆုံးမတာ များတယ်လို့ထင်တာ အခုမှ နည်းတောင်နည်းနေသေးတယ် လို့ပြောတယ်။ မေမေပြန်သွားပြီးတော့မှ ရန်ပိုင် ဖင်တောင်မထိုင်နိုင်လို့ ခွင့်ယူပြီး သူ့မိဘတွေနဲ့ အိမ်ပြန်လိုက်သွားတဲ့အကြောင်း၊ ကျောင်းကလဲ ရန်ပိုင့်ကို ကျောင်းပြန်တက်ရင် တစ်ပတ်တိတိ ကျောင်းအိမ်သာတွေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ အပြစ်ပေးထားကြောင်း၊ ပြောပြတယ်။ ပြီးတော့မှ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်စာတွေသူကူးပေးထားမယ်ဆိုပြီး ကျုပ်စာအုပ်တွေ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက်ယူပြီး ဆရာမနဲ့အတူ အိမ်ပြန်သွားတယ်။

အဲ့ဒီညက မေမေနဲ့အိပ်တော့-

မေမေက ကျုပ်နဖူးလေးကို ရွှတ်ခနဲ့နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုနမ်းတာ။ မေမေက ပြန်နမ်းချင်ပေမယ့် ကျုပ်မျက်နှာက ဒဏ်ရာတွေနာနေသေးလို့ မနမ်းဘူး။ ကျုပ်လဲ မနမ်းရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကျုပ်ဆွဲစုပ်မိတယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကွဲထားတာကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးစပ်သွားတယ်။

" အ.."

" ဘာလို့လဲမေမေ့သားလေး..."

" နှုတ်ခမ်းကွဲထားတာလေးက စပ်လို့...ဟီးဟီး"

" ဒါဆိုလဲ နေကောင်းမှပဲနမ်းတော့... "

" ဟုတ်"

" သားလေး... ပုံ့လေးကိုချစ်လား..."

ကျုပ်ညာလို့မရဘူးဆိုတာ ကျုပ်သိပါတယ်။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ကြားမှာ အမြဲရိုးသားရမယ်ဆိုတာ နားလည်ထားပြီးသားမို့-

" အင်း... သားပုံ့ကိုချစ်တယ်မေမေ.... မေမေအပြင် ဒီလောကမှာ သား ချစ်သူလိုချစ်ရတဲ့ တစ်ယောက်ထဲသောမိန်းကလေးပေါ့။ ဒါပေမယ့် မေမေ့ကိုချစ်တဲ့အချစ်တွေနဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ သားသူ့ကိုစွန့်လွှတ်နိုင်ပါတယ်မေမေရယ်.."

ကျုပ်နဲ့မေမေ အမှောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွဖက်ထားရင်း စကားတွေပြောနေတာပါ။

" အင်း... မေမေသိတယ်သားလေး... ပုံ့လေးကသားလေးကိုချစ်တယ်ဆိုတာလဲ မေမေသိတယ်... သားလေးက မေမေ့ကိုချစ်လို့ ပုံ့လေးကိုဖွင့်မပြောသေးတာလဲ မေမေသိတယ်..."

" မေမေရယ်.... "

" မေမေ ပြောဖူးပါတယ်.... မေမေနဲ့သားလေးနဲ့ ချစ်သူလို လင်မယားလို ချစ်ခွင့်ရဖို့ဆိုတာ.... ကံပေးမှပါသားလေးရယ်... ခုချိန်မှာ သားဖေဖေမရှိတော့တာမှန်ပေမယ့်.... မေမေစိတ်ကလဲ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး... ပြီးတော့... သားလေးကိုချစ်တဲ့... သားလေးကိုယ်တိုင်ကလဲချစ်တဲ့... ပုံ့လေးကလဲ ရှိလာတော့.... မေမေတို့ဖြစ်သင့်တာကို လုပ်ရအောင်သားလေးရယ်... နော်.... မေမေ့သားလေးရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ... မေမေအမြဲရှိနေမယ်ဆိုတာမေမေယုံတယ်.... "

" မေမေရယ်... သားမေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ..."

" မေမေလဲ... သားလေးကိုသိပ်ချစ်တာပဲ... သားလေးလိုရော ချစ်သူလိုရောချစ်တယ်... ဟောဒီသားလီးနဲ့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို အလိုးမခံရဲတာကလွဲရင်... မေမေအသည်းအသက်ဗူးလေးကို ဘာမဆိုပေးနိုင်းတယ်သိလား "

ပြောရင်း မေမေကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

" မေမေရယ်... သားလေမေမေ့သဘောမတူပဲနဲ့ မေမေ့ကို မလိုးချင်ပါဘူး.... သားလီးကိုမေမေကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ဝတေ့ပေးပြီး လိုးပေဆိုမှ သားလိုးပေးမှာ.... "

" အဲ့ဒါတွေ... မေမေအသည်းအသက်ဗူးလေးကိုချစ်ရတာ... ဒီလိုမျိုးလားသားလေး.."

ပြောရင်း မေမေက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်က သူ့စောက်ပက်တည့်တည့်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ချိန်တယ်

" ဒီလိုသားလီးလေးကိုကိုင်ပြီး မေမေ့စာက်ပက်တည့်တည့်ကိုချိန်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို သားလေးလီးကြီးနဲ့ လိုးပေးလို့ပြောရမှာလား"

ကျုပ်လဲ ခါးကော့ပြီး ဆောင့်လိုက်ကာ

" မေမေကအဲ့လို လိုးပေးလို့ပြောတာနဲ့.. သားက ဒီလိုလမေမေ့စောက်ပက်ထဲတစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်မှာ....။

ပြောရင်း မေမေ့ထမိန်ကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး မေမေစောက်ပက်ကို နှိူက်လိုက်တယ် ။

" အား ရှီး" မေမေ့ညည်းသံလေး-

" ကောင်းလိုက်တာ မေမေ့သားလီးက အလိုးခံရတာ ကောင်းလိုက်တာ...."

မေမေ့စောက်ပက်မှာစောက်ရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေပြီ။ ကျုပ်လဲ လက်ခလယ်လေးကို စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းရင်း လက်နဲ့လိုးပေးနေမိတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လီးကို သေသေချာချာ ဂွင်းထုပေးနေတာ။

" မေ့မေ့စောက်ပက်က အရည်တအားထွက်နေတယ်.. သားလီးဝင်နေလို့ပိုထွက်တာလား... "

" အင်း... ဟုတ်တယ်... မေမေ့သားလေးက မေမေ့ကိုပြန်လိုးပေးနေတယ်...မေမေမွေးထုတ်ထားတဲ့လီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲဝင်နေလို့ ရင်တအားခုန်ပြီး စောက်ရည်တွေမတရား ထွက်နေတာ.. သားလီးကလဲ ရင်ထက်ပိုမာလာသလိုပဲနော်... ကိုယ့်မေမေ့စောက်ပက်ကို ပြန်လိုးနေရလို့လား..."

" ဟုတ်တယ်မေမေ... ကိုယ်မေမေရဲ့စောက်ပက်ကိုပြန်လိုးနေရလို့... မတရားတောင်နေတာ... ကိုယ်ထွက်လာတဲ့စောက်ပက်ကိုပြန်လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ......"

" လိုး.. လိုး.. သားလေး.. မေမေ့ကိုလိုး....အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ...."

" သားလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ... မေမေစောက်ပက်က လိုးလို့မဝဘူး... မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းခည့်မယ်... မေမေသားအတွက် ကလေးမွေးပေး..."

" မွေးပေးမယ်... သားလီးနဲ့တစ်ဆုံးလိုးပြီး.. မေမေစောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်လိုက်....အား ရှီး..မေမေပြီးပြီ ...အာ.ဟာ.. ကောင်းလိုက်တာ သားလီးက..."

" သားလဲပြီးပြီ မေမေ... မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို သားလီးရည်တွေ လွှတ်လိုက်ပြ်ိး....လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မေမေရာ... အား.. ဟား..."

မေမေရော ကကျုပ်ရော ပြိုင်တူပြီသွားကြပါတယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ မေမေ့ဆီးခုံနဲ့ ဗိုက်တွေပေါ် ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ မေမေလဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း အမောဖြေ ကျုပ်လဲ အမောဖြေရင်း နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူရယ်မိကြတယ်။

" အရမ်းချစ်တယ် မေမေရယ် ဒီအိပ်မက်လေးတွေ တစ်ကယ်ဖြစ်လာရင် သိပ်ကောင်းမယ် "

" သားလေးရယ်... မေမေတို့ ဒီလိုဖြစ်ဖို့ကံပါလာခဲ့ရင် ဖြစ်မှာပါ... ခုတော့ ဒီလိုလေးပဲ စကားလုံးလေးတွေနဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ကြမယ်လေ နော်... ဒါပေမယ်... သားနဲ့ ပုံ့လေးတို့လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်တော့.... မေမေတို့ သားအမိလိုပဲ တစ်သက်လုံးဖြူဖြူစင်စင်... နေသွားရအောင်နော်... သားလေး... နောက်ပြီး... မေမေ့အတွက်နဲ့ သမီးပုံ့လေးကို... မထားခဲ့ရဘူး.. နာကျင်အောင်မလုပ်ရဘူးလို့ ကတိပေးပါနော်"

" စိတ်ချပါမေမေရယ်. သား ကတိပေးပါတယ်.. သား ပုံ့ကိုလဲချစ်ပါတယ်မေမေရဲ့... ဒါပေမယ့်မေမေနဲ့နီးရဖို့အခွင့်အရေး မြူမှုန်လောက်ပဲရှိရင်တောင်.. သား အဲ့ဒီမြူမှုန်လောက်ကလးကိုပဲ မျှော်လင့်နေမှာပါ... မေမေလဲ သားကိုခွဲမသွားဘူးလို့ကတိပေး... မေမေ့ ဘဝနောက်ဆုံးနေဝင်ချိန်ထိ... မေမေ့ကိုပြုစုခွင့်ပေးရမယ်..."

" ချစ်လိုက်တာ မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရာ... မေမေ့ဘဝ တစ်သက်လုံး မေမေ့သားလေးနားမှာပဲ နေသွားမယ်နော်... "

" မေမေ... အာ့ဆိုသား ပုံ့ကိုဖွင့်ပြောလိုက်တော့မယ်.."

" အင်း... ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မေမေ့ချွေးမလောင်းလေးကို... မြန်မြန်ဖွင့်ပြောလိုက်တော့... နှစ်ယောက်သား ချစ်သူဖြစ်သွားလို့ အပျော်လွန်ပြီး... စာတွေလုပ်ဖို့လဲ မမေ့နဲ့အုံး... "

" အင်းပါ မေမေရဲ့... သားတို့အတူတူစာကျက်ကြမှာ"

" မေမေအဓိကမှာချင်တာက... သားက သမီးလေးကိုတန်ဖိုးထားဖို့... သမီးလေးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကို မင်္ဂလာဥိးကျမှ ယူပါနော်သားလေး။ သားစိတ်တွေတအားဖြစ်လာရင်... သမီးလေးကိုထျော့ခိုင်း... သမီးလေးမလူပ်ပေးနိုင်ရင် မေမေလုပ်ပေးမယ်နော်"

" အင်းပါမေမေရဲ့... သားပုံ့ကို မင်္ဂလာဦးမှ ပါကင်ဖောက်မယ်.. ဟီးဟီး.."

" လူဆိုးလေး.... ပြောမယ်သာပြောတာ...  သားလီးကြီးကို သူများလက်ထဲပေးရမှာ နှမြောစရာကြီး ခစ်ခစ်"

" နှမြောရင်လဲ မေမေပဲယူထားလိုက်... မေမေယူမယ်ဆို ဘယ်သူမှမပေးဘူး  "

" လာပြီးမေမေ့ကို လိုချင်လို့ ဉာဏ်ဆင်မနေနဲ့... အိပ်တော့..."

" ဟုတ်.. မေမေ.."

ကျုပ် နဲ့မေမေလဲ နှစ်ယောက်သား ဖက်အိပ်လိုက်တော့တယ်။

..................................................................

အပိုင်း (၄) ဆက်ရန် >>>>>