အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အိမ်ကလေး (စ/ဆုံး)

အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အိမ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အမေ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ကြောင်း သတင်းကြားရတော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ချုံးပွဲချ၍ ငိုလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့…ကြည့်ဦး…. အမေယူလိုက်သည်က လူမျိုးခြား ကုလားကြီးတဲ့…ဝမ်းနည်းတာလဲပါသည်။ ယူကြုံးမရတာလဲပါသည်။ ဒါကြောင့်ပင် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေး၍ နေမိသည်။

လူကြုံနှင့်ပေးလိုက်သော အမေ့ထံမှ စာနှင့်အတူ ဖွားလေးအတွက် အိမ်ပြင်ဖို့နှင့် လိုအပ်တာသုံးဖို့ ငွေ တစ်သောင်း ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်းအတွက် အဝတ်အစားဝမ်းဆက် သုံးစုံနှင့် ငွေသုံးထောင်ကလည်း သပ်သပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဒါကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် အမေတစ်ယောက် ချောင်ချောင်လည်လည်ဖြင့် အပူအပင်မရှိ နေနိုင်တော့မည်ဟုတွေး၍ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားရသည်။

ရန်ကုန်မှ ပြန်လာသော လူကြုံကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်း တစ်ယောက် ကောင်းစားနေကြောင်း အမွှန်းတင်၍ ပြောရှာပါသည်။ ဒါ့အပြင် မအေးသန်းက လူမျိုးခြားကို ယူလိုက်တယ် ဆိုပေမယ့်လဲ ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့သူက ကုလားဖြစ်ပေမဲ့ မအေးသန်းကို တော်တော်ပင် ဂရုစိုက်ကြောင်း၊ အခုဆိုရင် မအေးသန်းတစ်ယောက် ဈေးထဲတွင် ဆိုင်ထွက်စရာပင် မလိုတော့ကြောင်း ပြောပြသဖြင့် တဖက်တလမ်းမှနေ၍ ခင်ခင်စန်းသည် အမေ့အတွက် စိတ်အေးရပါသေးသည်။

တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်း အသက်က ၁၆ နှစ်ဘဲ ရှိသေးသည်။ အမေ၏အသက်က အခုမှ အသက် ၃၅ နှစ်လောက်ဘဲ ရှိသေးသည်။ ခင်ခင်စန်းတို့ဖခင် ကွယ်လွန်သွားသည်မှာ ၇ နှစ်ကျော် ၈ နှစ်မျှ ရှိပြီဖြစ်၍ မအေးသန်းတစ်ယောက် ဝမ်းရေးအတွက် ရုန်းကန်ဖြေရှင်းနေရပြီး သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်စန်းကတော့ ခိုကိုးရာမဲ့နေသော သူမ၏ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော ဖခင်၏မိခင် အဖွားလေးနှင့်အတူ ဒေးဒရဲမြို့တွင် နေထိုင်ခဲ့သည်ဖြစ်သည်။

တနည်းအားဖြင့် ကြည့်မည်ဆိုပါကလဲ တပင်လဲလို့တပင်ထူတာဖြစ်သော အမေ့ကို အပြစ်ပြောစရာ မရှိပေ။ ထို့ပြင် မိခင်ဖြစ်သူမှာလည်း အခုမှ ငယ်တုန်းရွယ်တုန်း ဖြစ်သဖြင့် အရွယ်ကောင်းတုန်းဖြစ်ကာ သူလည်း အိမ်ထောင်ပြုချင်ရှာပေမည်ဟု ဖွားလေး၏ ဖြေသိမ့်သော စကားများအရလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ဝမ်းနည်းစိတ် ယူကြုံးမရသည့် စိတ်များကို တစိတ်တဝမ်း အေးချမ်းစေလေသည်။

မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ပြုသည်ဟု သတင်းကြားပြီးတစ်လကျော်ခန့် အကြာတွင် ရွာတွင်နေသော ခင်ခင်စန်း၏အစ်မဝမ်းကွဲ ဖွားလေး၏တူမတစ်ယောက်က မိသားစုနှင့်အတူ ဖွားလေး၏အိမ်သို့ ပြောင်းလာကြသဖြင့် ခင်ခင်စန်းသည် ဖွားလေးအတွက် စိတ်အေးရကာ သူမ၏အစ်မဝမ်းကွဲများ ပြောင်းလာပြီး (၁၀) ရက်ခန့် အကြာတွင်တော့ မိခင်ဖြစ်သူထံ တလှည့်တပြောင်း အလည်အပတ် သဘောမျိုးနှင့် သွားရောက်နေထိုင်ရန်အတွက် ခင်ခင်စန်းသည် မိခင်ဖြစ်သူရှိရာ ရန်ကုန်မြို့သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့လေတော့သည်။

——————————————–

အိမ်ရောက်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်အေးသန်းက သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်စန်းကို ဝမ်းသာအယ်လဲ ဆီးကြိုသည့်အတွက် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကျေနပ်သွားရသည်။ ထို့ပြင် မိခင်ဖြစ်သူ၏ယောကျ်ား ပထွေးဖြစ်သူကလည်း လူမျိုးခြားဆိုပေမဲ့ ခင်ခင်စန်းကို ဖော်ဖော်ရွေရွေ ဟိုးအရင်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့ကြသူတွေပမာ ဆက်ဆံတော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ဝမ်းပန်းတသာဖြစ်ရပါသည်။

ပထွေးဖြစ်သူ ကိုမွတ်တားမှာ အသက် (၄၀) လောက် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ပထန်လူမျိုးလည်း စပ်လေတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဖြင့် ကိုယ်လုံးက ဗလတောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စန်း ရောက်လာသည်ဆိုသည်နှင့် မွတ်တားက ခဏအကြာတွင် အိမ်မှထွက်၍ ဆိုက်ကားသမားကို ဒံပေါက်ဝယ်ခိုင်းကာ ခင်ခင်စန်းကို ကျွေးမွေးခဲ့သဖြင့် ခင်ခင်စန်းရော မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းတို့ပါ ဝမ်းသာကြည်နူးခဲ့ရသည်။

ညနေစာကို ဒံပေါက်ထမင်းဖြင့် သုံးယောက်သား စားပြီးကြသောအခါတွင်လည်း ကိုမွတ်တားက ဒီအိမ်မှာပင် ခင်ခင်စန်း အပြီးပြောင်းလာပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အတူတူနေရန်နှင့် ဒေးဒရဲတွင် ကျန်ခဲ့သော ဖွားလေးအတွက်လည်း လစဉ်ထောက်ပံ့ပေးရန် စီစဉ်ပြောကြားခဲ့သဖြင့် ခင်ခင်စန်းတို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ကိုမွတ်တား၏ စကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့ရလေသည်။ ပြီးတော့လည်း သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင်လည်း ကိုမွတ်တားကိုကြိတ်၍ ကျေးဇူးတင်နေမိကြသည်။

—————————————

ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကုတင်ခေါင်ရင်းဖက်ရှိ မပိတ်ရသေးသော ပြတွင်းပေါက်မှနေ၍ လေတစ်ချက်ဖြူးဖြူးလေး ဝင်၍အလာတွင် အသက်ကိုဝအောင် တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျှက် အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို တစ်စောင်းလေးလှဲလိုက်ကာ ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းမျှော်၍ ကြည့်လိုက်သည်။ အပြင်ဖက်တွင် လမင်းမှာ ထိန်ထိန်သာလျှက်ရှိသည်။

ခါတိုင်းလို အချိန်များကဆိုလျှင် ခင်ခင်စန်း အမေ့အိမ်သို့ ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း၊ အမေက ခင်ခင်စန်းရှိရာသို့ ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း၊ သားအမိနှစ်ယောက်အတူ အိပ်နေကျဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စန်းအဖို့ အလွန်ပင် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ အခုတော့ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်နေရတာမို့ ခင်ခင်စန်း၏ ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

ညက ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို တိတ်ဆိတ်၍ နေရအောင် ဖန်တီးထားလေတော့ တဖက်ခန်းမှ တရှူးရှူး၊ တရှဲရှဲနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုးတိုးလေး ပြောနေကြသော စကားသံလေးများသည် တခါတရံ ခင်ခင်စန်းဆီသို့ ရောက်၍လာတတ်သည်။ အစကတော့ ဖာသိဖာသာပင် ဖြစ်သော်လည်း နောက်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် နားစွင့်မိသည်။ ဒီလိုနားစွင့်မိရာမှ ခင်ခင်စန်းသည် တစ်ခုခုကို စိတ်ဝင်စားလာမိသည်။ ဒါကတော့ မိမိ၏မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ကုလားကြီးတို့ ဘာလုပ်နေကြလဲ ဆိုတာကိုပင် ဖြစ်သည်။

ဒါကိုတော့ ခင်ခင်စန်း သိလိုလှပါသည်။ ထိုကြောင့် ခင်ခင်စန်းသည် အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထ၍ နံရံဆီသို့သွားသည်။ ပြီးတော့ နံရံတွင်တွေ့ရသော အပေါက်သေးသေးလေးမှနေ၍ တဖက်ခန်းဆီသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်း၏ ရင်ထဲတွင် ဖို၍ သွားရသည်။

သူတို့အခန်းထဲတွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေ မီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က လင်းလင်းကြီး ဖြစ်၍နေသည်။ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာတော့ မွတ်တားက မိမိအမေ၏ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွထားပြီး ပါးကိုနမ်းနေသည်။ ဒါကိုတွေ့ရသည်ကပင် ခင်ခင်စန်းအဖို့ ရင်ထဲမှာ ဝေဒနာကလေးတစ်မျိုးအဖြစ်နဲ့ ခံစားနေရသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းသည် တခါတရံမျှ မတွေ့ဖူးသော မကြုံဘူးသော အဖြစ်ကလေးကို တွေ့ကြုံမြင်တွေ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်းသည် မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စူးစိုက်ကြည့်နေမိတော့သည်။ အပေါက်လေးက သေးတော့လည်း အားမရပါ။ ထို့ကြောင့် အပေါက်ချဲ့ရန် တစ်ခုခုကို ရှာဖွေတော့သည်။ မတွေ့ရတော့ ခင်ခင်စန်းက စိတ်ပျက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး အသာလေးမှိန်းနေလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်း ဘယ်အချိန်ထိ မှေးမှိန်းနေသည်မသိ။ မိမိ၏ အိပ်ခန်းလေးမှာ တသိမ့်သိမ့်ခါနေသည်ကို သိရသောအခါမှ ခင်ခင်စန်း လန့်ပြီး နိုးသွားပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့……….

“……ဖွတ်…….ဖွတ်………ဖွတ်…….”

ဟူသော အသံမှာလည်း တဖက်ခန်းမှ ဆူညံပြီး ပေါ်လာပါသည်။ ခင်ခင်စန်း စိတ်ပူသွားပါသည်။ ကုလားကြီးက မိမိ၏မအေအား စိတ်ဆိုးပြီး နရင်းအုပ်နေပြီလားဆိုသော အချက်ကိုတွေးမိပြီး ရင်တုန်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ကပျာကသီပင်ထ၍ စောစောက အပေါက်လေးကပင် ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးများပင် တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ထသွားလေသည်။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် မိမိထင်သလို မဟုတ်ဘဲ တစ်ခါမျှ မကြုံဘူးလေသော မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်သည်။ မိမိ၏မိခင်မှာ ကိုယ်တွင် အဝတ်တစုံတရာမျှ မကပ်သလို မွတ်တားကြီးမှာလည်း အဝတ်အစားလုံးဝပင် မကပ်ပါ။ ပြီးတော့ မိမိ၏မိခင်က ခြေနှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ မြောက်ထားပါသည်။ မွတ်တားကြီးကတော့ ပေါင်နှစ်ခုကြားမှနေပြီး အားရပါးရ ဆောင့်၍နေသည်ကို တွေ့ရသောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ အလွန်ပင် တုန်လှုပ်သော ဝေဒနာကို ခံစားနေရပါသည်။ ဘာများ လုပ်နေပါသလဲဟူသော အတွေးကိုလည်း တွေးနေမိသည်။ မွတ်တားကြီးက

“ဖွတ်….ဖတ်……ဖွတ်…”

ဟု မြည်အောင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း မအေးသန်းသည် မွတ်တားကြီး၏ လည်ပင်းကို အားရပါးရ ဖက်ထား သည်ကို ခင်ခင်စန်းက တွေ့ရပါသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ အိပ်ချင်စိတ်များပင် ပျောက်၍ သွားရပါသည်။ ချောင်းကြည့်ရသည်မှာ အရသာတွေ့နေသလိုပင် ဖြစ်နေပါသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ သဲသဲမဲမဲပင်။ ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားကြီး ထိုးသွင်းသော အပေါက်မျိုးကို မိမိကိုယ်တွင် မွတ်တားကြီး ထိုးသွင်းသော နေရာမျိုးကို လက်ဖြင့်စမ်းလိုက်ရာ ခင်ခင်စန်းသည် မိမိစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်မိလေသည်။ တခါတရံတွင် အိမ်မှာ သိမ့်သိမ့်တုန်သွားသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ မိမိကိုယ်ကိုစမ်းပြီး အပေါက်ချဲ့ထွင်ရန် စဉ်းစားနေမိသည်။

“…..ဖွတ်….ဖွတ်……ဖွတ……ဖတ်……ဖတ်…..”

အသံမှာညံပြီး မြည်လို့ပင် ထွက်လာပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မအေးသန်းသည် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလိုက်ပါ၏။ မွတ်တားကြီးကတော့ အားရပါးရလေးပင် ဆောင့်သွင်းနေပါတော့သည်။ ပြီးတော့ မွတ်တားကြီးက အငြိမ်မနေပါ။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မအေးသန်း၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်လိုက်ပါတော့သည်။

မအေးသန်းကတော့ မွတ်တားကြီးကို တအားပင် ဖက်ထားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ထို့နောက် မအေးသန်း၏ နှုတ်ခမ်းကို မွတ်တားကြီးက စုပ်ယူသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးထိပ်ကို စုပ်ယူသည်။ သူတို့နှစ်ဦးက အလုပ်များနေပါတော့သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်ရဲဘဲ ငြိမ်ပြီးတော့ အသာလေး ချောင်းနေသည်။ တလောကလုံး တိတ်ဆိတ်၍နေစဉ်မှာပင် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲရှိ သံစုံနာရီကြီးက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သည်။

“…….မအေး…..”

“…….ရှင်……”

“…. အားကြီးချစ်တယ်လား…. ကိုမွတ်တားကို….”

“……ချစ်တယ်…… ချစ်တယ်……… ကိုမွတ်တားကို မအေး အားကြီးချစ်တာဘဲ…”

မအေးသန်းက ဤသို့ချစ်ရေးပြန်၍ ကြူလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ကိုမွတ်တားက မအေးသန်း၏နို့ကို ဆွဲကာဆောင့်ပြန်သည်။ ဤတစ်ခါတွင်တော့ အဆောင့်မြန်သည်ဟု ခင်ခင်စန်းက ထင်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အလွန်ပင် ဆောင့်ချက်တွေကမြန်ဆန်နေပါ၏။ ငါးမိနစ်ကျော် ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသောအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီး၏ ဆောင့်ရှိန်မှာ နှေး၍လာသည်။ အတင်းဖိသွင်း၏။ တွန့်လိန်လို့လည်းသွား၏။ မအေးသန်း၏ ပါးကိုလည်း ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ဘယ်လိုဝေဒနာမျိုးမှန်း မသိသော ခံစားမှုဖြင့် အနေရခက်နေပါတော့၏။ ဟုတ်ပါသည်။ တကယ်တော့ အနေရခက်နေပါပြီ။ ဘာကို ခံစားရသည်တော့ မသိပါ။ မျက်စိထဲမှာတော့ တစ်မျိုးကြီးပင် ဖြစ်လို့နေသည်။

ခင်ခင်စန်းသည် မျက်လုံးကိုခွာပြီး သက်ပြင်းကို တိုးတိုးလေးချလိုက်ပြီး နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး စဉ်းစားလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအချိန်တွင် တစ်အိမ်လုံး ငြိမ်သက်လို့နေသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် အာသာမပြေသေးဘဲ လူးလဲထကာ အပေါက်ဆီသို့ မျက်စိရောက်သွားပြန်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။

အကြောင်းကတော့ မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကို မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းက တယုတယနှင့် အဝတ်ဖြင့် သုတ်ပေးနေသည်။ မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးဖြစ်ပြီး ရှစ်လက်မနီးပါးခန့်ရှည်သည်။ မွတ်တားကြီးရော မအေးသန်းပါ အဝတ်ပင် မဝတ်ကြသေးပါ။ ခင်ခင်စန်းက ကြက်သီးပင်ထ၍သွားသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် တစ်သက်နှင့် တကိုယ်မှာ ဤလို အချောင်းကြီးမျိုး တခါမျှ မတွေ့ဖူးခဲ့ပေ။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အသက်ပင် ရဲရဲ မရှူရဲဘဲ အပေါက်မှနေ၍ စူးစိုက်ပြီး ချောင်းမြောင်းနေပါသည်။ သူမဘဝမှာ ပထမဦးဆုံး ထိုသို့မြင်ရတော့လည်း စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွ ဖြစ်နေမိပါသည်။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရုတ်တရက် အပေါက်မှ မျက်လုံးကို ခွာလို့မရခဲ့ပါ။ အတန်ကြာအောင် စူးစိုက်လို့ကြည့်နေပြီး သက်ပြင်းကို အခါခါချနေမိသည်။ ရင်ထဲမှာ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်မြည်လို့နေသည်။ ဘယ်သို့သော ဝေဒနာမျိုးပါနည်း။ ခင်ခင်စန်း အဖို့ကတော့ အဖြေရှာလို့မရတော့ပါ။ ဒါတွေဟာ အရသာတွေလား။ ခင်ခင်စန်းက သူမစိတ်ထဲမှာ ထင်တာတွေကို လျှောက်တွေးနေသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ တကယ်တော့ တွေးစရာပင် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်း၏စိတ်ထဲတွင် ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်တော့ မသိပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုအပေါက် ချဲ့ထွင်ရေးထက် ချောင်းမြောင်းရေးက သူမအတွက်ပို၍ အရေးကြီးလာသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် အပေါက်လေးကို မချဲ့ဘဲ ဒီအတိုင်းဘဲ အားရပါးရ ချောင်းပါသည်။ တစ်ဖက်ခန်းအတွင်းမှာတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမျှအရေးမစိုက်တော့သည့်အလားပင် ဖြစ်ချင်တာများ ဖြစ်နေကြပါတော့၏။

“……မအေး….”

“……ရှင်……ကိုမွတ်တား……”

“…..မောသလား…….ဟင်….”

“……ဟင့်အင်း….မမောပါဘူး…..”

“……ဟဲ….ဟဲ…..မအေးက သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတာဘဲ…..”

မွတ်တားကြီးက ဒီလိုပင်ညုပြီး သူ့မိန်းမ မအေးသန်းကို နမ်းလိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်းက…

“…….ဟင်း…… ဒါပဲနော်……. ကိုမွတ်တား……. နောက်ဆို အူကြောင်ကြောင် မလုပ်နဲ့….”

ပြောပြောဆိုဆို မအေးသန်းက မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကိုဆွဲ၍ ကလိလိုက်သောအခါတွင်တော့ တုတ်ဖြိုးသွယ်လျသော မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ တမုဟုတ်ချင်းပင် ထောင်၍ထလာသောအခါတွင်တော့ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းပင် လန့်ပြီးသွားရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အလွန်လန့်စရာကောင်းသော အရာပင် ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မအေးသန်းက မွတ်တားကြီးကို အသဲစွဲနေရသည် မဟုတ်ပါလား…………..။

“…..မအေးကိုလေ…… ကိုမွတ်တား….. ဘယ်တော့မှ…. မပစ်ဘူး…… စိတ်ချ…..”

မအေးသန်းကတော့ အားရကျေနပ်စွာနှင့် ပြုံးပြီး မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကို သုံးလေးချက်ပင် ဂွင်းဆောင့်သလို ဆောင့်ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးမှာ မနေနိုင်တော့ဘဲ မအေးသန်းကို တဲ့တဲ့အိပ်စေပြီး သူကအပေါ်မှ ထိုင်ကာ မအေးသန်း၏ မို့မောင်နေသော စောက်ဖုတ်ကို သေချာစွာ ကြည့်နေပါ၏။

မအေးသန်း၏ မျက်နှာလေးမှာ ချစ်စရာအလွန်ကောင်းနေပြီး ကြွရွနေသော နို့နှစ်လုံးကလည်း တောင်ပူစာကလေးနှစ်လုံးပမာ မို့မောက်နေပါ၏။ အောက်သို့ ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ ပေါင်နှစ်လုံး၏ထိပ်မှာ မို့မောက်အုံကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြီး လာပါ လာပါ ကိုမွတ်တားရယ်ဟု ခေါ်နေသယောင်ယောင် ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ အမွှေးမဲမဲတွေက ထိပ်မှာစုပြီးနေကာ အက်ကွဲလုရှိနေသော အကွဲကြောင်းလေးက ပြူးအက်လို့နေပါသည်။

ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက မအေးသန်း၏ ဒူးနှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ မြောက်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ထိုအခါ မအေးသန်း၏ အဖုတ်မှာ ကြွပြီး မြောက်တက်လာပါသည်။ မွတ်တားကြီးက အသင့်ထားရှိသော အိပ်ရာနံဘေးမှ အခုတစ်ခုကိုယူပြီး မအေးသန်း၏ ဖင်အောက်ကို ထိုးပြီး ခုပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုသို့ ခုပေးပြီးသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး အသာကလေးပင် မအေးသန်း၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ သွင်းလိုက်သောအခါတွင် မအေးသန်းသည် မျက်လုံးလေးများ မှေးပြီးကျသွားပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ချက်ချင်းပင် ရင်ထဲမှာ မော၍လာရသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏အဖုတ်ကို သူမလက်နှင့် ပြန်စမ်းလိုက်မိပါသည်။ ကြက်သီးများပင် တကိုယ်လုံး ထသွားရှာရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ ကြက်သီးထစရာပင်။ ဒီမျှလောက်ကြီးမားသော လီးချောင်းကြီးက အဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားခြင်းသည် ကြောက်စရာ လန့်စရာကြီးပင် မဟုတ်ပါလား။ ခင်ခင်စန်းက မိမိအဖုတ်ကို ကိုင်ပြီး ငေးမောနေမိသည်။

မွတ်တားက သူ၏လီးကြီးကို အသာလေး ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်နှင့် အလုပ်များနေပါသည်။ ခဏအကြာ တွင်တော့ မွတ်တားက ကြမ်း၍လာပါပြီ။ သူ၏လီးကြီးကို တအားဆောင့်၍နေသည်။

“……ဖွတ်……ဖတ်…….စွတ်……ဖွတ်……”

ဟူသော အသံတွေမှာ ဆူညံ၍နေသည်။ မအေးသန်းကတော့ လူးလွန့်ပြီး အရသာကို ခံစားနေသည်။ မွတ်တားက နင်းကန်ဆောင့်လိုက်သော အခါတွင်တော့……….

“…… အို….. ကျွတ်…. ကျွတ်….. အား…… ကိုမွတ်တားရယ်….. ဆောင့်ပါ….. သိပ်ကောင်းတယ်…… အား…..”

“…..ဟဲ….. ဟဲ…… ကောင်းတယ်လား……”

“……..ကောင်းတယ်…….ဟင့်….”

ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားက နင်းကန်၍ဆောင့်ပေးသည်။ မအေးသန်းကတော့ အရသာတွင်းထဲမှာ လူးပျံ၍နေတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အဖြစ်အပျက်များကို မျက်တောင်မခတ်နိုင်တော့ဘဲ ရှိနေသည်။ ဘယ်လိုအရသာဖြင့် ဘယ်လိုကောင်းပါလိမ့် ဟူသော အတွေးများကို တွေးပြီးသောအခါတွင် စိတ်မောလူမောဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်း၏ မျက်လုံးလေးတွေက စင်းပြီး ကျသွားရရှာသည်။ မကြာမှီမှာပင် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အိပ်ပျော်၍သွားရလေတော့သည်။

—————————————–

ဤနေ့အဖို့ကတော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ ထူးထူးခြားခြားကြီး ဖြစ်နေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဈေးသို့ကဗျာကသီ ထွက်၍သွားသည်။ မွတ်တားက အိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်ကာ သတင်းစာ ဖတ်၍နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားအနီးမှ ဟန်တစ်မျိုးနှင့် ဖြတ်၍လျှောက်သည်။

မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ဖြစ်နေသော တင်ပဆုံ တပွေ့တပိုက်ကြီးတို့ကို မွတ်တားက သူ့လက်ထဲမှ သတင်းစာကို ကျော်၍ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့ မွတ်တား၏စိတ်မှာလဲ မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မွတ်တားကြီးစိတ် မရိုးမရွ ဖြစ်လာအောင် လုပ်နေသည် မဟုတ်ပါလား။

“…….ဦးလေး…….ကော်ဖီသောက်မလား……”

“…..အေး……သောက်တာပေါ့…..”

ခင်ခင်စန်းက ရေချိုးရန်အတွက် အင်္ကျီများကိုချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားနှင့် သဘက်ပိုင်းလေးကို မလုံ့တလုံလေး ခြုံပြီးတော့ မွတ်တား၏အနားသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာပြီး ကော်ဖီမစ်သောက်ရန် မေးလာပါသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားက သောက်ရန်အဖြေပေးသဖြင့် ခင်ခင်စန်းက ကော်ဖီကို သွားထည့်ပြီး မွတ်တားဆီသို့ ပြန်လာကာပေး၏။

မွတ်တားကတော့ ခင်ခင်စန်း၏ ရွှေရင်အုံဆီသို့ မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေသည်။ အင်္ကျီချွတ်ထားပြီး ထဘီရင်လျားဖြင့် ဖြစ်သောကြောင့် ဝါဝင်းနေသော ခင်ခင်စန်း၏အသားတို့မှာ မွတ်တား၏ မျက်လုံးထဲတွင် နုပျိုလန်းဆန်းကာ လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ဝေဒနာတစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရပါသည်။

“…..အဟင့်…..ကိုမွတ်တားကြီးကလဲ……”

မွတ်တားက သူမကို ကြည့်လျက် ကော်ဖီခွက်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့….

“……ခင်စန်းက သိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးဘဲ…. ကိုမွတ်တားကတော့ ခင်စန်းကို သိပ်ချစ်နေမိတယ်…….”

မွတ်တားက ပြောပြောဆိုဆို ခင်ခင်စန်း၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းသားကို လျင်မြန်စွာပင် စုပ်လိုက်ပါသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ရွှေရင်အုံပေါ်သို့ လမ်းလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဆုပ်ချေပေးနေပါသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်အစိလေးကို ထဘီပေါ်မှနေ၍ ပွတ်ဆွဲကလိပေးနေပါသည်။ ကိုမွတ်တားကြီး၏ အကိုင်အတွယ် ညက်ညောမှုကြောင့် အပျိုရိုင်းကလေး ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ဖီလင်များ တက်လာပါသည်။

“…….ပေါင်ကို နည်းနည်းကားပေးပါလား……… ခင်ခင်စန်း….”

“…..ဟင့်အင်း……ကြောက်တယ်….”

“…….မကြောက်ပါနဲ့ ကောင်းတယ်….ကား….”

“……ဟင့်အင်း…..”

ခင်ခင်စန်းက ဒါဘဲပြော၏။ ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားက ပြုံးလို့သာနေသည်။ မွတ်တားက ဘယ်လိုလုပ်ရမည်ကို တွေးနေပါသည်။ မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်အပေါ်နားသို့ ထောက်၍ ကပ်ပေးထားသည်။ ပူနွေးသော အတွေ့က ခင်ခင်စန်း၏ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားလာစေပါတော့သည်။

အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏ခါးကို ကလိလိုက်ရာ ခင်ခင်စန်းမှာ ယောင်ပြီး လူးလွန့်သွားသဖြင့် သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်ချောင်းမှာ ကား၍ ထွက်သွားပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင် အကွက်ကောင်းကို စောင့်နေသော မွတ်တားက ချက်ခြင်းပင် ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ချေ။

မွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏နို့ကို ငုံကာစို့ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘဲ တဆတ်ဆတ် တုန်နေမိတော့သည်။ မွတ်တားက အသာလေးပင် ချော့ကာ ချော့ကာဖြင့် သွင်းပါသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ ခင်ခင်စန်းလို နုနုနယ်နယ်လေးက အသွင်းရခက်ပါသည် မဟုတ်ပါလား။

ခဏအကြာမှာပင် မွတ်တားက စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဖြစ်လာသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက ပို၍ဟသွားသည်။ ဤအခိုက်အတန့်မှာပင် စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်၍သွားရသော မွတ်တားက ဖိပြီး ဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ

“…… အမလေး…. အမေ့……. ကျွတ်…. ကျွတ်…… အမလေး…… နာတယ်….. အဟီး…”

ခင်ခင်စန်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားသည်တော့ မသိပါ။ မျက်ရည်များပင်ဝေကာ မွတ်တား၏ ရင်ဘတ်ကို အတင်းပင် တွန်းထားလိုက်မိသည်။

“……မရုန်းနဲ့….. ကောင်မလေး…….. ရုန်းရင် နာတယ်…..”

ခင်ခင်စန်းကတော့ ချက်ချင်းပင် စိတ်ကုန်သွားပါ၏။ ဘာအရသာလဲ ဘယ်မှာကောင်းလို့လဲဟု တွေးမိလိုက်ပါသည်။ မွတ်တားကတော့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသဖြင့် ကျေနပ်သွားရသည်။ ခင်ခင်စန်းမှာ နာကျင်မှုကို ခံစားနေရပြီး မလှုပ်မယှက်သာ ဖြစ်နေပါတော့သည်။

မွတ်တားက အသာငြိမ်နေပြီးမှ ခင်ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ချေမွ၍ ပေးလိုက်သေးသည်။ နို့သီးလေးကို ငုံ့၍ စို့ပြီးတော့ အသာလေး ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေသော အရည်တို့ကြောင့် ကောင်းလာသည်။ ချောင်လာသည်။ ဘယ်လိုအရသာမျိုးမှန်း မသိသော အရသာမျိုးကို ခံစားနေရသည်။ ထိုအခါမှပင် ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားအား တွန်းဖယ်ပစ်ရမည့်အစား ဖက်၍ ထားလိုက်မိပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းမှာ လေးငါးကြိမ်မျှ ကျင်တက်သွားကာ နတ်ပြည်သို့ ရောက်နေသလားဟုပင် ထင်မှတ်နေရသည်။ ထိုအခါမှ အရသာကို သိလာရသည်။ မွတ်တားကတော့ စိတ်ရှိသလိုပင် ဆောင့်၍နေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် နာရီမှ ကိုးနာရီထိုးသံ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့အမေ ကိုးနာရီလောက် ပြန်ရောက်မည်ဟု မှာသွားသည်။

“…ဟော… မေမေ ပြန်လာတော့မယ်……”

ထိုအခါကျမှ မွတ်တားက ကပျာကသီဖြင့် ဆင်းလိုက်သည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ဂမူးရှုထိုးနှင့် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေး၍ ထွက်သွားပါလေတော့သည်။ တကယ်တော့ မွတ်တားက အေးသန်း သိသွားမည်ကို စိုးရိမ်ပါ၏။

မအေးသန်းက (၉) နာရီကျော်သည်နှင့် ဈေးမှ ကဗျာကသီနှင့် ပြန်လာသည်။ ပြီးတော့ ဝတ္တရားမပျက်ပင် ချက်ပြုတ်ရပါ၏။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက်ကတော့ ရေချိုးရင်းဖြင့် ပူစပ်ပူလောင်နှင့် ဝေဒနာ တစ်ရပ်ကို ခံစားနေရသည်။ ဘာကြောင့် မိမိသည် မွတ်တားကြီး၏ ချယ်လှယ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပါသနည်း။ ခင်ခင်စန်းသည် အတွေးများ တွေးပြီးတော့ မေးခွန်းထုတ်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် မွတ်တားကလည်း ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်ဖြင့် သတင်းစာကို ဖတ်၍နေသည်။ အကယ်၍ မအေးသန်း သိသွားလျှင် မီးပွင့်သွားမည် မဟုတ်ပါလား။ တော်ပါသေးသည်။ ထိုနေ့မှာတော့ အေးအေးဆေးဆေးပင် ဖြစ်သွားသည်။

ညမိုးချုပ်သောအခါတွင်တော့ မွတ်တားက အားဖြစ်စေသည့် ဆေးနှင့်စိမ်ထားသော အရက်ကို သောက်သည်။ ပြီးတော့ ညနေပိုင်းက မအေးသန်း ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးထားသော ကြက်ဥဟတ်ဘွိုင် ပူပူနွေးနွေးကို နွားနို့ဖြင့် သောက်ထားသေးသည်။ ဒါမှ အားရှိမည် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်းက အိပ်ရာထဲသို့ အစောကြီး ဝင်ပြီးနောက် မနက်ပိုင်းက ဖြစ်ခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်များကို တစိမ့်စိမ့်တွေးပြီး ကျောချမ်းနေမိသည်။ တကယ် ကျောချမ်းစရာပင် မဟုတ်ပါလား။ ပထမတော့ နာကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစားရပါသည်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုအရသာမှန်း မသိသော အရသာမျိုးကို ခင်ခင်စန်း ခံစားရသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် မွတ်တားကို သတိရလျှက် နေရလေတော့သည်။ ဒီညအဖို့တော့ ခင်ခင်စန်းသည် ဘယ်လို အိပ်ရမည်ကို တွေးလို့မရပါ။ ဤသိုဖြင့် တဖြေးဖြေးပင် အမှောင်ထုသည် ကြီးစိုး၍လာရလေသည်။ ဤညတော့ ခင်ခင်စန်းသည် မနေ့ကညလို မီးမထွန်းတော့ပါ။ အသံကိုလည်း လုံးဝမပြုဘဲ တိတ်တိတ်ကလေးပင် နေခဲ့သည်။

အားဆေးစိမ်ထားသော အရက်ကို သောက်နေသော မွတ်တားက မအေးသန်းကို အတင်းတိုက်တွန်း၍ အရက်ကို သောက်ခိုင်း၏။ မွတ်တားက မအေးသန်းကို ချော့မော့၍ သုံးလေးခွက်မျှ တိုက်ပြီးသောအခါတွင်တော့ အိပ်ခန်းဆီသို့ မွတ်တားက ခေါ်၍သွားလေတော့သည်။ မအေးသန်းသည် အရက်ရှိန်လေး နည်းနည်းရလာသော အခါတွင်တော့ သူမ၏ သွေးသားတွေမှာ သောင်းကျန်းလာသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကို သူမသည် ဆွဲကာ ကစားနေပါတော့သည်။

မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ထောင်းကနဲ ထောင်တက်လာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း ဝတ်ထားသော အဝတ်များကိုလည်း မွတ်တားကြီးက ကဗျာကသီနှင့် ချွတ်လိုက်သည်။ မကြာမှီမှာပင် မအေးသန်း၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးတီးကြီးမှာ မွတ်တား၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ပျော့ပြောင်း၍ ပါလာတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းမှာ တကိုယ်လုံး ပူထူဖိန်းရှိန်းလို့လာသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း ဟာတာတာကြီးနှင့် တစ်ခုခုကို လိုချင်သော ဆန္ဒများက ပြင်းပြနေမိသည်။ ကြိုတင်စီစဉ်ထားသော အပေါက်မှ မျက်လုံးက မခွာနိုင်တော့ပါ။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ရင်ကလေး မောနေရှာပါသည်။

မွတ်တားသည် မအေးသန်း၏ပါးကို ရွှတ်ကနဲမြည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း၏ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လို့ပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် မအေးသန်းက တအင်းအင်းဖြင့် အာသာပြင်းပြလို့ နေပါတော့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မအေးသန်းက မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲပြီး သူမအဖုတ်ရှိရာသို့ ခေါ်နေပါသည်။ မွတ်တားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကလိ၍နေသည်။ အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးသည် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း၏ တင်ပါးကို ကုတင်စောင်းသို့ အသာလေး ဆွဲယူလိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်းမှာ အလိုက်သင့်လေးပင် ပါ၍လာတော့သည်။

မွတ်တားက မအေးသန်း၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်း၏ မို့ခုံးနေသော အဖုတ်သည် မွတ်တား၏ မာတောင်၍နေသော လီးချောင်းကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ် ဖြစ်၍သွားသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက တည့်တည့်မတ်မတ်ပင် ချိန်ရွယ်ပြီး ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“….အင်း….. ကျွတ်…. ကျွတ်…… ကျွတ်……. ကိုမွတ်တား ဆောင့်ပါကွယ်……”

မအေးသန်းကတော့ ဘာကိုမှ ဂရုမပြုနိုင်တော့ပါ။ သူမ၏ ပြင်းပြနေသော လိုအင်ဆန္ဒကိုသာလျှင် စေပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနှင့် တဏှာဇောတွေ ကြွနေပါသည်။

“……ကောင်းလား……မအေးသန်း…”

“…..ကောင်းတယ်……..ကိုမွတ်တား….”

မအေးသန်းကတော့ ဒီလိုပင် အဖြေပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားကြီးကတော့ အားရပါးရ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဆောင့်ပါတော့သည်။

“….ဖွပ်…..ဖွတ်……ဖတ်….ဖတ်…….ဗြစ်…..”

ဟူသော အသံတို့မှာ တစ်အိမ်လုံးကို လွှမ်းမိုးထားပါတော့သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းမှာ စိတ်မငြိမ်နိုင်ဘဲ ခံစားမှုတွေ ပြင်းနေပါတော့သည်။ မွတ်တားကတော့ မအေးသန်းကို အားရပါးရပင် ဆောင့်ပေးနေပါတော့သည်။

ဒီလိုဖြင့် ညက ပိုပြီးမှောင်လို့လာပါပြီ။ အချိန်ကလည်း တဖြေးဖြေး ည (၈) နာရီပင်ကျော်၍ လာခဲ့လေပြီ။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ည (၁၁) နာရီလောက်မှ အစပြု၍ အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ အခုတော့ ထိုအချိန်ထိပင် မစောင့်နိုင်ကြပါ။ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေပါတော့သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ကို အရက်ခိုး အရက်ငွေ့တို့က လွှမ်းမိုးနေသည် မဟုတ်ပါလား။

မအေးသန်းသည် အားမလိုအားမရဖြင့် ကုတင်တိုင်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ မွတ်တားက အနားမပေးတော့ဘဲ စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ဆောင့်သွင်းနေပါတော့သည်။

“….အဟင့်…….ကိုမွတ်တား…..”

တစ်ချက်တစ်ချက် ဤလိုပင် အသံလေးများ ပေါ်ထွက်၍ လာတတ်သည်။ မွတ်တားကတော့ သဲသဲမဲမဲဖြစ်နေပြီး ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက်ကတော့ အလွန်ပင် အနေရအထိုင်ရ ခက်နေပါတော့သည်။

တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းသည် မမျှော်လင့်ဘဲ အစဖြစ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ အခုလို စိတ်က သောင်းကျန်းလာတော့လည်း ခက်နေပါသည်။ မတွေ့ မမြင်ရရင်တော့ တော်သေးသည်။ အခုမှတော့ မကြည့်ဘဲနဲ့လည်း နေလို့မရတော့ပါ။ ကြည့်ပြန်တော့လည်း မျက်စိရှေ့တွင် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အနေခက်နေသလောက် မွတ်တားနှင့် မအေးသန်းတို့အဖို့ကတော့ မခက်ပါ။ အလွန်ပင်လွယ်ပြီး အလွန်ပင် လွတ်လပ်လို့ သောင်းကျန်းလို့ ကောင်းနေပါသည်။

“……ဖွတ်…..ဖွတ်…….ဖွတ်……”

အသံမှာပြင်းပြီး တစ်အိမ်လုံး သွက်သွက်ခါ၍သွားသည်။ အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ ငြိမ်၍သွားသည်။ မွတ်တားက မအေးသန်း၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ရောက်၍သွားသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် သက်ပြင်းကိုချလျက် ပြီးတော့ နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး မှေးနေမိပါတော့သည်။

ဤသို့ဖြင့် တလောကလုံး တိတ်ဆိတ်၍ သွားပြန်သည်။ နာရီမှာလည်း တစ်နာရီရှိပြီး တစ်နာရီ ဖြတ်ကျော်သွား၏။ တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် အားရပါးရ အိပ်မောကျသံကို ခင်ခင်စန်းက ကြားရသောအခါတွင်တော့ စိတ်မငြိမ်တငြိမ်နှင့် မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်ပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီး နာရီဝက်ခန့်ကြာသော အခါတွင်တော့ အိမ်မက်လိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အသဲယားစရာကလေးများ ရင်ထဲမှာ ခံစားလာရပါသည်။ တကယ်တော့ မွတ်တားက ဒီညအဖို့ အကွက်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအကြောင်းကို မည်သူမျှ မရိပ်စားမိပါ။ မအေးသန်းကို အရက်များ တိုက်ထားပြီး လောကကြီးကို ခဏမေ့ထားစေသည် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ မအေးသန်းသည် တော်တော်နှင့် နိုးတော့မည် မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့်ပင် မွတ်တားသည် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည့် အတိုင်းပင် ခင်ခင်စန်းရှိရာသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်ပါသည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အိပ်မက်မက်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ရင်ထဲမှာ ဘယ်လို ဝေဒနာမျိုး ခံစားနေရမှန်း မသိပါ။ အမှန်ကတော့ မွတ်တားက ခင်ခင်စန်းအား အင်္ကျီများဆွဲချွတ်ကာ မို့မောက် မာတောင်နေသော သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရပင် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေနေပြီး ခင်ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုလည်း စုပ်ယူနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ အိပ်ပျော်ကာစလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ဘယ်လိုဝေဒနာ ခံစား၍ ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိသလို ဖြစ်နေသည်။ တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် ဟောက်ကာ အိပ်ပျော်နေသော မအေးသန်း တစ်ယောက်ကတော့ လောကကြီးကို ခေတ္တမျှ မေ့၍ နေလေပြီဖြစ်သည်။

မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သော အခါတွင်တော့ မွတ်တား၏ လက်ဖဝါးအောက်မှ ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးသည် ဖောင်းပြီး ကြွရွတက်လာပါသည်။ မွတ်တားက ဆက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းပြီး မထိတထိနှင့် ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ အသက်ရှူသံတွေမှာ ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။ ထိုကမှတဆင့် မကြာမှီမှာပင် မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ လုံချည်ကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တဖက်ခန်းတွင်ထွန်းထားသော မီးရောင်က တစ်ခန်းနှင့် တစ်ခန်းကြား ကာထားသော နံရံ၏ အပေါ်ဖက်တွင် လက်တလုံးကြားခန့် ရိုက်ထားသော နှစ်တစ် လက်မတွေ ကြားမှတဆင့် ခင်ခင်စန်း၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်နေရာ သူမ၏ မို့မောက်နေသော ရင်သားနှစ်မွှာနှင့် ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်တို့ကို ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နေရကာ ဒါတွေကိုဘဲ မွတ်တားက အားပါးတရ ကြည့်နေမိသည်။ သူမ၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်သောအခါတွင်တော့ မိမွေးတိုင်း ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးမှာ မက်မောစရာ ဖြစ်၍နေသည်။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးမှာလည်း တပ်မက်စရာကြီးပင် ဖြစ်သည်။

မွတ်တားသည် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အသာလေးငုံ့ပြီး စို့ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ပူနွေးသော အရသာနှင့် တမျိုးပင် ဇိမ်တွေ့နေလေသည်။ မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ထွားကြိုင်းစွာဖြင့် မာကြောလျှက် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးရှေ့တွင် ရစ်ဝဲလို့နေသည်။ မွတ်တားသည် အသာလေးပင် ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးချောင်းကြီးထိပ်ဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်တော့သည်။ ပြီးလျှင် ခင်ခင်စန်း၏ စုဖောင်းနေသော နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားရပါးရ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ……

“……….ဗြစ်….”

ဟူသော အက်ကွဲသော အသံနှင့်အတူ……

“……အိုး…..ကျွတ်……ကျွတ်……အမလေး…..”

ဟူသော ခင်ခင်စန်း၏ အော်သံက ထွက်၍လာသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားက ချက်ခြင်းပင် ခင်ခင်စန်း၏ ပါးစပ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ပြီး ပိတ်ကာ စုပ်ယူလိုက်၏။ အဖြစ်မှန်ကိုသိသော ခင်ခင်စန်းကတော့ စိတ်ပူ၍သွားသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ အမေသိသွားလျှင် ဘယ်သို့နေပါမည်နည်း။

“……အို….ကိုမွတ်တား…..အမေရှိတယ်လေ….”

“…..ဘာမှမပူနဲ့… မအေးအိပ်နေပြီ….. အရက်သိပ်မူးနေတယ်…… နားထောင်ကြည့်လေ”

ထိုအချိန်တွင် မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်တွင်းသို့ အားပါးတရ နစ်မြုပ်၍ ဝင်နေပေပြီ။ မွတ်တား၏ စကားကြောင့် ခင်ခင်စန်းက နားစွင့်လိုက်သောအခါ မွတ်တား ပြောသလိုပင် တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် အိပ်မောကျနေသံကို ကြားရလေသည်။

“……မကောင်းပါဘူး…..ကိုမွတ်တား….ရယ်…..”

“….အားကြီးကောင်းတယ်….. အားကြီးကောင်းတယ်……”

မွတ်တားက ထိုသို့ပြောရင်း ဖိပြီးဆောင့်လိုက်သော အခါတွင်တော့…..

“…..အို… ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ….. သိသွားရင်… ဒုက္ခပါဘဲ…”

ထိုအခါတွင်တော့ အသာလေး ထိုးသွင်းလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်၍ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ စောစောကတည်းက ပြင်းပြခဲ့သော စိတ်များကြောင့် အခုအခါတွင်တော့ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေပါသည်။ ကောင်းလွန်းသော အရသာကြောင့်ပင် ခင်ခင်စန်းသည် ဒီအရသာမျိုးကို ဘယ်သို့ ဆက်ကာ ခံစားသွားရမည်ကို တွေးမိနေသေးသည်။

မွတ်တားကတော့ ပို၍ ကဲလာလေသည်။ မကြာမှီမှာပင် အိမ်သည်ပင် သိမ့်သိမ့်တုန်၍ လာရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေတော့ မွတ်တားကို ဖြေးဖြေးလုပ်ဖို့ မဟန့်တားတော့ပေ။ ဟန့်တားဖို့လည်း ဆန္ဒကမရှိပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း ခင်ခင်စန်းမှာ ကာမအရသာ လှိုင်းတွင် မိနေလေတော့သည်။

မွတ်တားသည် လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းဖြင့် အားမရတော့ဘဲ ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကို မြောက်ကာ ဆောင့်သွင်းနေသောအခါ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် ပင် အောင့်၍ အောင့်၍ သွားရပြီး လောကကြီးကို မေ့မတတ်ဖြစ်၍နေလေသည်။

“…..ဖွတ်….ပြွတ်…..ဖွတ်…..ဖတ်….ဖတ်……”

အသံစုံများက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထွက်၍နေသည်။ ထိုသို့ မွတ်တားက ကြမ်းလာလေလေ ခင်ခင်စန်းမှာ အာသာငမ်းငမ်းတက်လေလေ ဖြစ်လေသည်။

“…..ပြွတ်….ဖွတ်…..ဖတ်….ဖတ်…..”

ဟူသော အသံများနှင့်အတူ……

“…..အို…. ကိုမွတ်တား….. အင်… ဆောင့်ပါ…. နာနာဆောင့်ပေးစမ်းပါ….”

ဟူသော တောင်းပန်သံလေး ထွက်ပေါ်၍လာသောအခါတွင်တော့ မွတ်တားက ပို၍ကြမ်းကာ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ တဖက်ခန်းမှ မအေးသန်းကတော့ အားရပါးရကြီးကို အိပ်မောကျတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ခဏခဏပင် ဝေဟင်ထဲသို့ လွင့်တက်သွားသလို ခံစားနေရသည်။ မကြာခဏဆိုသလိုပင် ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးမှာလည်း ဓါတ်လိုက်သလို တုန်၍တုန်၍ သွားရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် မွတ်တား၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်အထိပင် ဖြစ်သည်။ မွတ်တားကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ဆန္ဒအတိုင်းပင် တအားပင်ဆောင့်၍ ကောင်းနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

အတန်ကြာသောအခါ မွတ်တားမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲနှင့် ဖြစ်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့ သဲသဲမဲမဲဖြင့် ဆောင့်၍လာသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မြင်ဖူးထားသည့်အတိုင်းပင် သူမ၏အဖုတ်ကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့်ပေး၍ ခံနေလေသည်။ မကြာမှီမှာပင် မွတ်တားသည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျ၍သွားပြီး လူးလွန့်ကာ ငြိမ်၍ ကျသွားရပါတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်စန်း၏ မျက်လုံးလေးများသည် စင်းပြီးကျလာသည်။ မွတ်တားကတော့ ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆော့ကစားလိုက် စို့လိုက်ဖြင့် အပန်းဖြေနေသည်။ ခင်ခင်စန်းက သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို အားယူ၍ဖွင့်ကာ မွတ်တားကို ကြည့်လိုက်သည်။

“…..ကောင်းတယ်လား…”

ဟု မွတ်တားက မေးလိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်းက ရှက်ပြုံး ပြုံးပြီးတော့…..

“….ကိုမွတ်တားက…. သိပ်ဆိုးတယ်…… မေမေ…. သိတယ်နော်…. မကောင်းဖူး…”

“…..မသိဘူး….. ခင်စန်း…. မအေး… မသိဖူး…. သူသိပ်အိပ်လို့ ကောင်းနေတယ်….”

ဟုတ်ပါသည်။ မအေးသန်း၏ တခေါခေါဟောက်သံက တစ်အိမ်လုံးကို လွှမ်းမိုး၍ထား၏။ မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ မနှုတ်သေးဘဲ စိမ်၍ထားသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မွတ်တားက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲ၍ နှုတ်လိုက်မှာ စိုးရိမ်၍နေသည်။ မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ နို့တွေကို ဆော့ကစားနေသည်သာမက မွတ်တားက သူမ၏အဖုတ်ကို လီးချောင်းကြီးနှင့် ပွတ်ကြိတ်ရင်း ကစားနေသည်။ ခင်ခင်စန်းကို ချရသည်မှာ မအေးသန်းကို ချရသည်ထက် ပို၍ကောင်းသည်ဟု မွတ်တားက တွေးနေမိသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ချရသည်မှာ မွတ်တားအဖို့ တကယ့်အရသာထူးပင် မဟုတ်ပါလား။

မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ ပြည့်ဖြိုးသော နို့လုံးမာမာလေးကို ကစားရင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တဖန် ခင်ခင်စန်း၏ နို့သီးလေးကို စို့လိုက်ပြန်သည်။ ထိုသို့လုပ်နေရာမှ မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးသည် တဖန်ပြန်၍ မာကြောကာ ထလာပြန်တော့သည်။ ထိုအခါတွင် ခင်ခင်စန်းအဖို့လဲ အထူးပင် ခံစားမှုလေးများ ပြန်၍ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ထဲသို့ အသာအယာပင် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့်လုပ်ကာ ညောင့်၍ ကစားနေပြန်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ မွတ်တား၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားပင် ပြန်၍ ဖက်ထားမိပြန်ပါသည်။ မွတ်တားက ဖြေးဖြေးလေးပင် ချ၍နေသည်။ အခုလို ချနေသော လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပုံစံကပင် ပို၍ကောင်းနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်းလေးကို မွတ်တားက သဘောတွေ့ကာ အရသာတွေ့နေသည်။

ထိုသို့ အသာလေးချနေရာမှ မွတ်တားသည် စိတ်တွေထ၍လာပြီး ခပ်သွက်သွက် လုပ်လာတော့သည်။ ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးမှာလည်း အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်ပြီး ကြွတက်၍နေသည်။ ထိုသို့ မို့မောက်လာသော နို့နှစ်လုံးကို မွတ်တားက အားပါးတရကြီးပင် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်၍နေသည်။ ပြီးတော့လည်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်၍နေသည်။

“……ရွှတ်…..ပြွတ်……ဖွတ်……ဖတ်…..”

ဟူသော အရည်ရွှမ်း၍ မြည်လာသော အသံများက ညံစီလို့ ထွက်လာသည်။ မအေးသန်းကတော့ ဘာမျှမသိရှာပါ။ ကာမအရသာကို တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့်ခံစားပြီး အရက်တန်ခိုးကြောင့် လောကကြီးကို ခဏမေ့၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ တဖက်ခန်းမှ မွတ်တားကြီးနှင့် ခင်ခင်စန်းတို့ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်အားတော့ဘဲ ကာမအရသာကို နှစ်ယောက်သား အလုအယက် ခံစားနေကြလေတော့သည်။

မွတ်တား၏ တုတ်ဖြိုးရှည်လျား၍ မာကြောလှသော လီးချောင်းကြီးမှာ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုက်ရကာ ညီးတွားသံလေးများပင် ပေါ်ထွက်၍ လာရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ကိုမွတ်တား၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးနေပါသည်။ ခင်ခင်စန်းက ကော့ပေးလေ ကိုမွတ်တားမှာ အရသာတွေ့လေလေဖြစ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်၍ လိုးလေတော့ရာ အိမ်ကြမ်းခင်းများပင် တုန်ခါ၍နေရလေသည်။

“…….ဖွတ်….ပြွတ်……ပလွတ်…..ဖွတ်….”

ကိုမွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏စောက်ဖုတ်မှ အသံထွက်အောင်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေသည်။ အိမ်ကြမ်းခင်းလေးတွေ သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်သာမက ခိုင်ခန့်လှသော ကုတင်ကြီးပင် ကျီကနဲ ကျွီကနဲ မြည်နေရသည်။ တဖြေးဖြေး ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်၍လာကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်၍လာသော ကိုမွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍မြောက်ကာကားလိုက်ပြီး သူမ၏ခြေသလုံးနေရာမှ သူ၏လက်မောင်းကြီး နှစ်ဖက်ဖြင့်ခံကာ အပေါ်ဖက်သို့ တွန်းတင်လိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်း၏ ဖင်သားဖွေးဖွေး အယ်အယ်ကြီးများမှာ မြောက်ကြွ၍ကော့တက်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကလည်း ကားထားလေတော့ ခင်ခင်စန်း၏ အရည်တွေ စိုရွှဲနစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အပေါ်သို့မော့ပေးသလို ဖြစ်သွားရုံမက ဖွင့်၍ပေးလိုက်သလိုလည်း ဖြစ်၍သွားရလေသည်။

“…….ဟင့်….. ဆောင့်……. ဆောင့်လေ…… ကိုမွတ်တား….. ဟင့်… တအားဆောင့်စမ်းပါ…….”

သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုံစံပြောင်းနေစဉ် ကိုမွတ်တားက ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသော်လည်း ဆောင့်အားက လျှော့၍သွားရသဖြင့် ရမ္မက်တွေ သည်းထန်နေသော ခင်ခင်စန်းက မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုမွတ်တားကလည်း အနေအထား ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီဖြစ်၍ ခင်ခင်စန်း၏ အလိုကျပင် တအားဆောင့်ကာ လိုးပါလေတော့သည်။

“…….ဖွတ်…..ပြွတ်…..ဖတ်……ဖွတ်…..”

“…..ကိုမွတ်တား ကျမကို လုပ်ရတာနဲ့ မေမေ့ကို လုပ်ရတာနဲ့ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲဟင်”

“…..အာ…..ခင်စန်းက အများကြီးကောင်းတယ်…… ခင်စန်းအဖုတ်က သေးသေးကျဉ်းကျဉ်းလေး မွတ်တားဖြင့် သေသွားမတတ် ကောင်းလိုက်တာ….”

“……..ပြွတ်…..ဖွတ်…..ပလွတ်……ဖတ်…..”

“……ဟင်….ဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့……ဟင့်….”

အခုလို တဟင့်ဟင့်ဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို တတွန့်တွန့်လုပ်ကာ မူနွဲ့လိုက်သောအချိန်တွင် မွတ်တားကလည်း ဒိန်းကနဲတက်လာသော ကာမဇောအဟုန်ကြောင့် ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်၍ အားကုန်ဆောင့်၍ ချလိုက်ချိန်မှာတော့……

“….အမလေး…… ကိုရယ်…… ဟင့်…… အမလေး…… ကျွတ်… ကျွတ်…….”

ဟူသော မချိတင်ကဲ အသံလေးဖြင့် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကော့ပျံတက်သွားချိန်မှာပင် မွတ်တားကလည်း ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးကိုချကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ကျသွားကာ ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အတင်းပင်ကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။ 

ကာမတောသို့ ရမ္မက်ခရီး (စ/ဆုံး)

ကာမတောသို့ ရမ္မက်ခရီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

“ ဒါ .. မဝင်းမေတို့ အိမ်ပါလား ခင်ဗျာ”

“ ဟုတ်ပါတယ် . ဟုတ်ပါတယ် .. ဘာကိစ္စရှိလို့ ပါလဲ”

“ မဝင်းမေ ကျွန်တော့်ကိုသိပါတယ် .. ခဏလောက် ခေါ်ပေးပါလားဗျာ”

“ မဝင်းမေ ခရီးထွက်နေတယ်ကွဲ့”

“ ကျွန်တော်က ဦးနေစိုးသား ဇေယျာစိုးပါ။ ဒီမှာငွေကြေးစာရင်းလေးတွေရှင်းဖို့ ဖေဖေလွှတ်လိုက်တာပါ”

ဒီတော့မှ အသက် (၅၀) လောက်ရှိသော ဦးလေးကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍ သွားရလေသည်။

“ အော် .. ဦးနေစိုးရဲ့သားကိုး .. လာလာ အိမ် ထဲဝင် ဦးလေးတို့ကလဲ လူစိမ်းဆိုတော့ ရုတ်တရက် အဝင် မခံရဲဘူးကွဲ့ .. ဟဲ့ သမီးခင်မေ ဧည့်သည် အတွက် ရေနွေးနဲ့ အမဲခြောက်ဖုတ်လုပ်ပါကွဲ့”

“ ရပါတယ် ဦးလေးရာ ကျွန်တော့်အတွက် ဒုက္ခမရှာပါနဲ့”

“ ဒါနဲ့ ဘယ်မှာတည်းလဲကွဲ့”

“ မတည်းရသေးပါဘူး ကျွန်တော် ခုမှရောက်တာ”

“ ဟေ့ .. ဒါဆို ဒို့အိမ်မှာဘဲနေ အိမ်ကလဲကျယ် တယ်။ မင်းစိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်နေလို့ရပါတယ်။ တခြား သွားမတည်းရဘူးနော်”

“ ဟာ .. မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး ကျွန်တော်အပြင်မှာဘဲ တည်းပါရစေ”

“ ဒီမှာ မင်းအဖေနဲ့ ကျုပ်နဲ့က အင်မတန်ရင်းနှီး တာ။ ဒီတော့ မင်းက ကျုပ်စိတ်မကောင်းအောင် တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်။ မင်းအဖေရဲ့ ကျေးဇူးတွေကလဲ ဒို့အပေါ်မှာ အများကြီးရှိတယ်။ ကြုံကြိုက်တုံး ပြုစုပါရစေကွယ်”

“ ကောင်းပါပြီ ခင်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် တော့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေတွေ မလုပ်နဲ့နော်”

အဖိုးကြီးနှင့် ဇေယျာစိုးတို့ စကားပြောနေကြစဉ်မှာပင် အသားလတ်လတ် လူလုံးတောင့်တောင့်အသက် (၁၆) နှစ်လောက်ရှိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် လင်ဗန်းထဲတွင် လဘက်ရည်ခရားနှင့် စားစရာများ ထည့်ပြီး လက်မှကိုင်ကာ အဖိုးကြီးရှေ့မှ ယို့ယို့လေးဖြတ်၍ လျှောက်လာသည်။ ပြီးတော့ ဇေယျာစိုး၏ ရှေ့တွင် စားစရာများ ချ၍ ပေးလိုက်သည်။ အဖိုးကြီးကတပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေရင်း ..

“ ဒါ မဝင်းမေရဲ့ညီမ ခင်မေဘဲကွဲ့။ မှတ်ထား ဒါ ညီးအစ်ကိုလိုသဘောထား တို့ဖောက်သယ် ဦးနေစိုးရဲ့ သား ဇေယျာစိုးတဲ့။ နင့်အစ်မ မလာမချင်း ဒို့အိမ်မှာနေမှာ အစစ ဂရုစိုက်နော် ကလေး””

ကောင်မလေးက ဇေယျာစိုးကို မရဲတရဲကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်၍ပြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ နောက်ပိုင်းကို အသာခိုး၍ ကြည့်သည်။ လုံးကျစ်နေသော တင်သားလေးတွေက မလှုပ်ချင်လှုပ်ချင်နဲ့ ခါသွားတာ တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် ဇေယျာစိုး၏ စိတ်ထဲ မကြေမချမ်းလေး ဖြစ်သွားရသည်။

“ မဝင်းမေကတော့ ကြာလိမ့်မယ်ကွဲ့။ အနည်းဆုံး တစ်ပတ်လောက်ကြာမယ်”

“ ဘယ်ကိုသွားတာလဲ ဦးလေး .. ဒီလောက်တောင်ကြာရအောင်”

“ လိမ္မော်စိုက်ခင်းတွေ လိုက်ကြည့်နေတာကွဲ့ .. ခြံတွေ အသစ်တိုးထားတာ ရှိတယ်လေ။ အဒေါ်နဲ့ သွားဆိုလဲ မရဘူးကွယ်။ ပညာလေးက တတ်တော့ မိဘကိုတောင် မရိုသေချင်ဘူး။ အသက်ကလဲ အစိတ်ရှိနေပြီ အိမ်ထောင်ပြုပါလို့ ပြောလို့လဲ မရ။ ကျုပ်က စိတ်မချနိုင်ဖြစ်နေတာ။ ခက်ပါတယ်ကွယ်”

“ ဒီလိုလဲ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ဦးလေးရာ။ သူ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်လို့ ဖြစ်မှာပေါ့”

“ အငယ်မ ခင်မေကျတော့လဲ တမျိုးကွဲ့။ သူ့အစ်မလို ထက်ထက်မြက်မြက်တော့မရှိဘူး အိမ်ထဲမှာဘဲ ကုတ်နေတယ်။ ကျောင်းနဲ့ အိမ်နဲ့ဘဲ အခု (၉) တန်းအောင်ထားပြီလေ”

“ ဦးလေး ဒါနဲ့ မဝင်းမေဆီ ကျွန်တော် လိုက်သွားလို့မရဘူးလား။ စိုက်ခင်းတွေလဲ ကြည့်ရင်းပေါ့ ..”

“ မလွယ်ဘူးကွဲ့ ခရီးက သိပ်ကြမ်းတယ် မြင်းရော စီးတတ်လား”

“ နဲနဲပါးပါးတော့ စီးတတ်ပါတယ် ဦးလေးရ”

“ အေး ဒီခရီးက မြင်းနဲ့သွားရမှာ။ ဒီကနေ ကားတတန် ခြေကျင်တတန်နဲ့ နောက်ဆုံး မြင်းနဲ့ခရီးဆက်မှ ရောက်မှာ..”

“ ရပါတယ် ဦးလေးရာ မဝင်းမေလို မိန်းကလေးတောင် သွားနိုင်တာဘဲ။ နောက်ပြီး ဗဟုသုတလဲရတာပေါ့။ ဒီလိုကြီးတော့ ထိုင်စောင့်မနေချင်ဘူး”

“ အေး ဒါဆိုလဲ ခင်မေကို လမ်းပြခိုင်းမယ် သတိနဲ့ သွားကြပေါ့။ ကျုပ်က ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းလို့။ နို့မို့ရင် လိုက်ပို့ပါတယ် ကွယ်။ မနက်ဖြန် မနက် စထွက်ကြပေါ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး ..”

……………………………………………………..

အခန်း ( ၂ )

ခရီးတလျှောက်လုံး ချောချောမောမော ရှိခဲ့ရသည်။ သို့ရာတွင် မြင်းငှားသော နေရာရောက်တော့ ပထမဆုံး အဆင်မပြေမှုဖြင့် ဆုံဆည်းရသည်။ ငှားမဲ့မြင်းက တစ်ကောင်သာရှိသည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေကို တစ်ယောက်တလှည့်စီးဖို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းငြိမ့်ရှာသည်။ မြင်းငှားသော နေရာမှာပင် ရေမိုးချိုး၍ စားသောက်ပြီး ခရီးတထောက်နားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခရီးဆက်၍ထွက်ရန် ပြင်တော့သည်။

ခင်မေက စောစောတုန်းကလို ထဘီတိုတိုဖြင့်မဟုတ်တော့ဘဲ စကပ်နီညိုလေးကို ဝတ်၍ထားသည်မှာ အတော်ပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ မြင်းနဲ့ထွက်လာပြီး တစ်နာရီလောက် လမ်းလျှောက်လိုက်ရော ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် အကျင့်မရှိ၍ အတော်ပင် မော၍လာသည်။ ဒါကိုသိသော ခင်မေက မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပေးပေမဲ့ သူမကိုလမ်းလျှောက်ခိုင်းပြီး မြင်းပေါ်ကို ဇေယျာစိုးက တက်စီးရန်ကိုတော့ ဇေယျာစိုးက မစီးရက် ဖြစ်နေရသည်။

သူစီး ငါစီးဖြင့် နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး စီးဖြစ်သွားကြသည်။ ကျွမ်းကျင်သူမို့ ခင်မေက ရှေ့ကစီးသည်။ ခရီးက တဖြေးဖြေးဖြင့် ကြမ်း၍လာသည်။ သစ်ပင်တွေက အုပ်ဆိုင်း၍နေပြီး လူသွားလူလာလည်း မရှိပေ။

“ လမ်းက အရမ်းလူရှင်းတယ်နော်”

“ ဒါဖြတ်လမ်း အစ်ကိုရဲ့ လမ်းကြမ်းတယ်။ လူတွေက လမ်းကောင်းဘဲ သွားတာများတယ်”

မြင်းက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ ပုံမှန်ပြေးနေရာမှ ကဆုန်ချ၍ပြေးတော့သည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသော ဇေယျာစိုးက အထိတ်တလန့်ဖြင့် ခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်၍ထားသည်။ အတန်ကြာလို့ မြင်းကမောပြီး ရပ်သွားသည့်တိုင်အောင် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားဆဲဖြစ်သည်။

ဇေယျာစိုးက သတိမထားမိဘဲ ဆက်လက်၍ ဖက် ထားတာဖြစ်ပြီး အဖက်ခံထားရသော ကောင်မလေးကတော့ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေကို အောက်သို့တွန်း၍ ချပေးသည်။ ဒီလိုမလုပ်၍လဲ မဖြစ်ချေ။ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့အုံတွေပေါ်တွင် ဖိ၍ထားသည်။

မြင်းနှင့်ဆက်ပြီး ခရီးနှင်လာသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့တွေကို သွား၍ သွား၍ ထိမိသည်။ ဇေယျာစိုးသည် သာယာသလို ဖြစ်မိခြင်းကြောင့် လက်ကို မဖယ်တော့ဘဲ အသာလေး နို့ပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလည်း ဖယ်မချတော့ချေ။ ဇေယျာစိုးက အားတက်လာပြီး အင်္ကျီပါးပါးလေးပေါ်က မြင်နေရသော ဘောလီလေးကိုဘဲ အားမလိုအားမရဖြင့် မသိမသာလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။

မသိမသာဆိုပေမဲ့ ကောင်မလေးကတော့ သိပုံရ သည်။ အသံကတော့ တစ်ချက်မှ မထွက်။ ထို့ကြောင့်ပင် ဇေယျာစိုးက ရဲရဲတင်းတင်းဖြင့် နို့အုံလေးကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ညှပ်ပေးသောအခါ ကောင်မလေးက တစ်ခါနှစ်ခါတော့ ဖယ်၍ချသည်။ နောက်တော့ ကိုင်ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။

ဇေယျာစိုးက ခဏကြာ စိတ်တိုင်းကျ ဖျစ်ညှစ်ပေး ပြီးတော့မှ သူမ၏ အင်္ကျီအရှေ့ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်၍ ချလိုက်တော့သည်။ အင်္ကျီရင်ဘတ် ပွင့်သွားသည့်အတွက် ကောင်မလေး၏ ပုခုံးသားလတ်လတ်လေးများသည် စောလျှင်စွာ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ဇေယျာစိုးက လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ခါးကို ဖက် လျှက် ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ကနေ အင်္ကျီကို လှန်ပြီး ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

ဒီအခါတွင်တော့ ခင်မေသည် တုန်တုန်ရီရီလေးဖြင့်ဘော်လီကို ချွတ်ရာမှာ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ မြှောက်ပေးတာတို့ ချိတ်ဖြုတ်ပေးတာတို့ဖြင့် ကူညီရှာသည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသည်နှင့် သူမရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ လျှောက်ပွတ်ရင်း နို့ကို ထိကိုင်မိတာနဲ့ ဂရုတစိုက်ညင်သာစွာ နယ်ပေးလိုက်သည်။

အပျိုစင် အပျိုရိုင်းလေးမို့ ဆိုရမလား။ အခုမှ အပျိုဖော်ဝင်စဆိုတော့ တင်းပြီး ရှေ့သို့ချွန်ထွက်ကာ အခွံမနွှာရသေးတဲ့ ကွမ်းသီးတစ်လုံးစာလောက်တော့ ရှိသည်။ အပျိုကြီးတွေရဲ့ နို့နဲ့မတူဘဲ တကယ့်ကို လတ်ဆတ်သည်။ အရသာပင် ပျော့အိနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ နို့ကိုဆုပ်ရင်းဖြင့် နောက်ကနေဂုတ်ကို နမ်းစုပ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ ဂုတ်တွင်သာမက လက်ပြင်တွေ သွေးချေဥအောင်ပင် နမ်းစုပ်ပေးမိသည်။

ခင်မေကတော့ မြင်းဇက်ကြိုးကို နိုင်အောင် မကိုင်နိုင်တော့ချေ။ ငှက်ဖျားတက်သလို တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ရအောင်ရှာပြီး လက်ညှိုးလက်မကြားတွင် ချေပေးနေမိသည်။

နို့လေးတွေကို မမြင်ရလို့ အားမရပေမဲ့လဲ ဒီ လောက်ရတာကိုပင် ဇေယျာစိုးက ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးကို ရှပ်ကိုင်၍ မထိတထိလေး ဖျစ်၍ပေးတော့ရာ ကောင်မလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေ ထ၍လာရသည်။

လက်က တစထက်တစ အောက်ကို ဆင်းသွားရင်း သူမ၏ စကပ်ချိတ်လေးကို ဖြုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးလေးတွေက ပေါက်ကာစ နုနုတိုတိုလေးတွေ ဖြစ်သည်။ စကပ်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းကို လက်ဖြင့် အသာလေးလျှောက်၍ ဆွဲနေသည်။

ပြီးတော့မှ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်မ လက်ခလယ်တို့ဖြင့် ဟလိုက်ရင်း လက်ညှိုးကို အသာလေး သွင်းပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးသည် ခြောက်သွေ့၍ ကပ်နေသည်။ထို့ကြောင့် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ရှာပြီး ကလိပေးတော့မှ အရည်လေးတွေ တစိမ့်စိမ့် ဆင်းလာသည်။ ကောင်မလေးကတော့ ရှက်လို့လားမသိ ခေါင်းငုံ့ရင်း မြင်းကိုသာ ဇွတ်နှင်၍နေသည်။

လက်လည်း ဝင်လို့ရရော ဇေယျာစိုးက စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ သူ၏ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် လုပ်၍ပေးနေသည်။ နာရင်လန့်သွားပြီ မကောင်းတာကြောင့် ဖြေးဖြေးလေး မွှေ၍ ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ စောက်စေ့လေးကတော့ စောက်ဖုတ်အပြင်ကိုပင် လက်တဆစ်လောက် စွန်းထွက်၍ နေသည်။

ဇေယျာစိုးက လက်နဲ့ကလိပေးတာ ကြာလာတော့ ကောင်မလေးက သိပ်ပြီး အားရဟန် မတူတော့ချေ။ မပီမသ လည်ချောင်းသံလေးတွေ ထွက်လို့လာသည်။ စကားတော့ သိပ်ပြီး ပြောရဲပုံမရသေးချေ။ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ ဖင်လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို အောက်ကနေ နှိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေမိသည်။ တော်တော်လေး ကြာသွားပြီးမှ ..

“ ညီမ မြင်းကို ခဏရပ်လိုက်”

သူမက မြင်းကိုရပ်လိုက်လျှင် ဇေယျာစိုးက မြင်း ပေါ်မှ ခုန်၍ဆင်းလိုက်ပြီး သူမကိုပါ မြင်းပေါ်မှ ပွေ့၍ ချလိုက်ရာ အားလွန်ပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်သား ဖင်ထိုင်ရက် ကျသွားကြလေသည်။

မြေပြင်ပေါ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ဇေယျာစိုးက ချက် ချင်းပင် သူမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲ၍ လှဲ့လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက သူ့ကိုမကြည့်ရဲဘဲ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍ ထားသဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ဆွဲ၍ မော့လိုက်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ယုယုယယ လေး စုပ်ပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် လေတိုးခံရသောနှင်းဆီပွင့်ချပ်များနှယ် တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ သူမကို အနမ်းဖြင့် ညှို့ယူနေတုန်းမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး အပြင်မထွက်ရသဖြင့် ဒေါသတကြီး ပါးပျဉ်းထောင်နေသော လီးကြီးကို ဂုတ်ကနေကိုင်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးသည် ချစ်ချစ် တောက် ပူနွေးနေပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။

မြေကြီးပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေလျှက်မှ ဇေယျာစိုးက သူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကောင်မလေးအား ခွ၍ ကားကာ ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကောင် မလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း သူ၏ပေါင်ရင်းတွင် တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆန့်တန်း၍တင်ကာ သူ၏ခါးကို ခွစေလိုက်သည်။ထို့နောက် ကောင်မလေးကို ခါးမှဆွဲယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကို အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်နှာ တစ်ချက်မဲ့၍ သွားသည်။ သိပ်တော့ မလွယ်လှချေ။

“ ညီမ .. အစ်ကို့ကိုဖက် .. မရှက်ပါနဲ့ကွယ်”

သူမက ဇေယျာစိုး၏ ပုခုံးပေါ်မေးတင်ရင်း ရွရွလေး ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဇေယျာစိုးက ကောင်မလေး၏ တင်သားနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ မလိုက်ပြီး သူ၏ကားထာသော ခြေနှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကာ ကောင်မလေး၏ တင်သားများကို သူ၏ ပေါင်ပေါ်တွင် တင်ပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ခြေဆင်း၍ ထိုင်နေသော ဇေယျာ စိုး၏ ပေါင်ရင်းတွင် ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ကို ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်ထားသော အနေအထားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူမ၏ စကပ်လေးကို လှန်၍ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် နှိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှဲ၍နေသည်။ လီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့၍ သူမ၏ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။

“ ဗြစ် .. ဗြစ်. ဗြစ်.. ဖေါက် .. ဒုတ် .. အ .. အ .. အား ..”

စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးက မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားပြီး အပျိုမှေးကို ဖေါက်သံနဲ့ သားအိမ်ကို ထိသံတို့သည် အစဉ်အတိုင်း ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ ခင်မေက ပထမ “အ .. အ ..” နဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံနေပေမဲ့ အပျိုမြှေးပေါက်ပြီး သားအိမ်ကိုလည်းထိရော ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်တော့သည်။

သူမသည် ဇေယျာစိုးကို အတင်းပင် တွန်းသည်။ မရပါ။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို အသေဖက်၍ ထားသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲရင်း ညင်သာစွာဖြင့် သူ၏ လီးကြီးများကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်နာနာလေး ဆောင့်လိုက်သေးသည်။

“ ပြွတ်..စွပ်.. ဒုတ်.. အား .. အား .. ပလွတ်..ပြစ် .. ဒုတ် .. အ . အာ့ ..”

ဇေယျာစိုးက ကြမ်းတခါ ချော့တလှည့်ဖြင့် ဆက်တိုက် လိုးပေးလိုက်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းလွန်းသဖြင့် လီးကိုလက်နဲ့ညှစ်ပြီး ဆုပ်ထားသလို ဖြစ်တာကြောင့် (၁၀) မိနစ်အကြာလောက်မှာပင် လီးကြီးသည် တဇတ်ဇတ် တုန်လာပြီး ခင်မေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ထည့်လိုက်လေတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ ပေါင်ခြံများတွင်တော့ သွေးတွေက ချင်းချင်းနီရဲနေသည်။ ကောင်မလေးခင်မျာမှာတော့ ငယ်သေးသည့်အတွက် ပြီးလို့ပြီးမှန်းမသိ။ နုံးခွေသွားတာကိုဘဲ သိလိုက်သည်။ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာကိုလည်း သူမကိုယ်သူမ မသိချေ။

နောက်ဆုံးတော့ မျက်ရည်လည်ရွှဲဖြင့် ဇေယျာစိုးကို အတင်းကြုံး၍ဖက်ပြီး နမ်းပါလေတော့သည်။ ဒီနေရာမှာ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် နားပြီးတော့မှ ဆက်၍ ခရီးနှင်ခဲ့လေသည်။

……………………………………………………

အခန်း ( ၃ )

ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့သည် ဆက်၍ ခရီးနှင်လာ ကြရင်း စမ်းချောင်းလေးတစ်ခုကိုတွေ့၍ နှစ်ယောက်သား ဆင်းပြီး ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားတော့ မပြောဖြစ်ချေ။ ခင်မေက ရှက်နေပုံရသည်။ ဇေယျာစိုးသည်လည်း အတွေ့ အကြုံသစ်ကြောင့် နုံးချိ၍နေသည်။ အေးမြသော ရေတွင် ထိနှစ်၍ ချိုးလိုက်ကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လန်း၍ သွားသည်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ညနေလည်း အတော်စောင်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။

ဤကဲ့သို့ တဖြေးဖြေး ခရီးထွက်ခွာ၍လာရာ ခဏမျှ ကြာတော့ သူတို့၏ ရှေ့နားမှ မြင်းခွာသံ ကြားရသည်။ မှောင်စပျိုးနေပြီဆိုတော့ ဘာမှသဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ ဝါးတရိုက်လောက် ကွာတော့မှ ခင်မေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ လှမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ မမလာနေပြီ .. ရှင်တော့ ကံကောင်းတာဘဲ”

“ ဟယ် ညီမလေး .. ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ ..”

မဝင်းမေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ မျက်လုံးကစားရင်း မေးလိုက်သည်။

“ မမဆီ လာတာပေါ့။ ဟောဒီက ကိုဇေယျာစိုးက မမနဲ့ တွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့။ သူက ဦးနေစိုးရဲ့သားပေါ့။ မမ မှတ်မိရဲ့လား။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တွေ့ဖူးတယ်လို့ အဖေက ပြောတယ်”

“ အော် ကိုဇေယျာစိုးလား။ ငယ်ရုပ်တော့ နည်းနည်း ကျန်သေးတာဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မပြောရင် မှတ်မိမယ် မထင်ဘူး”

“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ .. ကျွန်တော်လည်း မဝင်းမေကို အိမ်က ထိုင်ပြီး စောင့်မနေချင်တာနဲ့ စိုက်ခင်းလည်း ကြည့်ရအောင်ဆိုပြီး လိုက်လာတာပါ”

“ စိုက်ခင်းကတော့ အားလုံး အိုကေပါဘဲ .. မအိုကေတာက အလုပ်သမားတွေဘဲ။ လခ တိုးတောင်းနေကြတယ် ..”

“ အင်းလေ .. ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့ .. ဒါနဲ့ မဝင်းမေ ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ အိမ်ပြန်မလို့လေ .. ဘာမှ လုပ်စရာမရှိတော့ဘူး ရှင့် ..”

“ ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော်တို့ပါ ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်။ အဓိက ကတော့ မဝင်းမေနဲ့ တွေ့ဖို့ပါဘဲ။ နောက်ကြုံတော့မှဘဲ စိုက်ခင်းတွေ ကြည့်တော့မယ်။ အခု မိုးချုပ်နေတော့ ခရီးဆက်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား ..”

“ ကျမတို့ကတော့ သွားနေကျဘဲ”

“ ဒါဆိုလဲ သွားကြတာပေါ့ ..”

“ ညီမလေး မမ စကားပြောရင်းနဲ့ လယ်ဂျာစာအုပ် တွေ မေ့ကျန်ခဲ့တာ သတိရတယ်။ သွားယူလိုက်ပါကွယ်နော်။ မမတို့ ခရီးဆက်နှင့်မယ် အလုပ်တွေအများကြီးရှိသေးတယ် မဟုတ်လား ..”

“ ဟင် .. မမကလဲ အဝေးကြီးသွားရမှာ မသွားချင်ပါဘူး ..”

“ သွားပါကွယ် ငါ့ညီမက လိမ္မာပါတယ်။ မမ မုန့်ဖိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား .. နော် .. ညီမလေး ..”

ချာတိတ်မသည် ဇေယျာစိုးကို စူးကနဲ တစ်ချက် ကြည့်ရင်း မြင်းကို ချာကနဲလှဲ့ကာ မသွားချင်သွားချင်ဖြင့် ထွက်ခွာသွားပါတော့လေသည်။

“ ဒီညီမ‌လေး တစ်ယောက်ရှိလို့သာ ကျမသက်သာတာ။ နို့မို့ရင်တော့ သေမှာဘဲ။ အလုပ်တွေကများတော့ တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်ဘူးရှင့် ..”

“ ခင်ဗျားတို့က မိသားစု သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းရှိတော့ ပျော်စရာဗျာ။ ကျွန်တော် အားကျတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ အထီးကျန်သလိုပါဘဲဗျာ””

“ ကဲ.. ခရီးဆက်ကြစို့”

ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် စကားတပြောပြော ဖြင့် ခရီးဆက်ခဲ့ကြရာ စောစောက ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့ ခရီးတစ်ထောက်နားသော စမ်းချောင်းလေးနားသို့ ရောက်ခဲ့လေသည်။

“ ဒီမှာ ခဏနားရအောင် ကိုဇေယျာစိုး .. ကျမမြင်းလည်း မောနေပြီ”

“ ကောင်းတာပေါ့ဗျာ .. ကျွန်တော်လည်း မြင်းစီးတာ ပင်ပန်းနေပြီ”

ဇေယျာစိုးသည် မြင်းပေါ်မှ ဆင်း၍ မျက်ခင်းပေါ်အသာလဲလျှောင်းလိုက်သည်။ လက ထိန်ထိန်သာနေသည်။ နေ့ခင်းနေ့လည် အတိုင်းပင် လင်းထိန်၍ နေသည်။ စမ်းချောင်းလေးကလည်း တသွင်သွင် စီးဆင်း၍ နေသည်။ စမ်းချောင်းလေး၏ တစ်ဖက်တစ်ချက် ဝဲယာတစ်လျှောက်မှာလဲ နှစ်ချို့သစ်ပင်ကြီးတွေက စမ်းချောင်းလေး ကမ်းနဖူးနှင့် ပျမ်းမျှ (၁၀) ပေ (၁၅) ပေ၊ ပေ (၂၀) လောက်တို့တွင် အုံ့ဆိုင်းစွာဖြင့် ပေါက်၍နေသည်။ လေကလည်း တဖြူးဖြူး တိုက်နေတော့ ဒီနေရာလေးသည် အတော်ပင် သာယာလှပေသည်။

ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်၏ သာယာမှုကို ခံစားနေစဉ်မှာပင် သူ၏ခေါင်းတဲ့တဲ့တွင် မဝင်းမေက မတ်တပ်ရပ်၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက အောက်ကနေ ပင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။

သူမ၏ ရွှေရင်အစုံသည်လည်း အောက်ခံပါဟန်မတူကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမ၏ ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ စောစောက မြင်းကုန်းနှီးမှာ ချိတ်ထားသော အထုပ်တစ်ထုပ်ကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲ ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ကိုဇေယျာစိုး ဗိုက်မဆာဘူးလား။ ကျမတော့ ဆာရင်စားဖို့ ခေါပုတ်တွေ ယူလာတယ်။ စားဖူးတယ်မဟုတ်လား။ ရော့သကြားနဲ့ တို့စား။ စားမိရင် စွဲသွားတာချည်းဘဲ။ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

မဝင်းမေသည် ပြောပြောဆိုဆို ခေါပုတ်ထုပ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး သူမသည် မြက်ခင်းပေါ်လှဲ၍ ချလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား စကားမပြောမိကြတော့ချေ။ ဒါပေမဲ့ ခဏနေတော့ ပလုတ်ပလောင်း စားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ..

“ ကိုဇေယျာစိုး ရှင်နော် တချိန်ကျရင် ဒီတောအုပ် ထဲမှာ ကျမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲနေခဲ့ပြီး ဘာမှ အကျိုးအမြတ် မရှိဘဲ အချိန်ကုန်ပြီး ပြန်သွားရတာလို့ တွေးပြီး နောင်တရနေချင်သလား””

“ အို ဘယ်ရချင်ပါ့မလဲဗျာ ..”

ဇေယျာစိုးက ပြောလိုက်ရင်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင်ကာ သူမကို စိုက်၍ကြည့်မိသည်။ မဝင်းမေက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း ..

“ ရှင် စိတ်ဝင်စားရင် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက် ပါ။ ကျမလည်း ချွတ်လိုက်မယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ ရှင်ကျမကို အထင်တော့ မသေးလိုက်နဲ့။ ကျမက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသမား နောက်ပြီး ခေတ်ပညာတတ် တစ်ယောက်။ ကျမက ယောက်ျားတွေကြားမှာ ယောက်ျားတွေနဲ့ ယှဉ်ပြီး လုပ်နေရတာ။ ရှင့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဆန္ဒတွေ တားဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ညီမလေးကို ပထုတ်လိုက်တာ။ ရှင်သဘောမတူလဲ ကျမကတော့ အတင်းကြံမလို့ဘဲ။ အခုတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့”

မဝင်းမေသည် စကားလည်းပြော အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမ၏ ညီမလို မဟုတ်ဘဲ အသားရေက နီစပ်စပ်ဖြင့် ဖြစ်သည်။ မို့မို့တင်းတင်းဖြင့် နို့နှစ်လုံးဟာလည်း လရဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် တောက်ပ ဝင်းပြောင်၍ နေသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေက လက်သန်းတဆစ်လောက်ရှိပြီး အောက်ကို ငိုက်၍နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုရောင်သန်းနေသည်။ ပိတုန်းနှစ်ကောင် ကြာငုံပေါ် နားနေသလိုပင် ဖြစ်သည်။

ဇေယျာစိုးက တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ချလိုက်တော့ ကြွက်သား အဖုအထစ်များဖြင့် ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် သေချာစိုက်ကြည့်နေရင်း သူမ၏ ဘောင်းဘီချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ဇစ်ကိုဆွဲ၍ချလိုက်သည်။

ဟ သွားသော ဘောင်းဘီဇစ်ကြားမှ သန်မာသောစောက်မွှေးမဲမဲများသည် အခွေလိုက် ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မဝင်းမေကတော့ ခပ်စောစောပင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသောကြောင့် ဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားလျှင်ပင် သူမ၏ တကိုယ်လုံးသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်၍သွားရလေသည်။

ကြီးမားတောင့်တင်းပြီး ဖြောင့်စင်းလှသော သူမ၏ ပေါင်တံကြီးများက လရောင်အောက်တွင် ပုဇွန်ဆီရောင် ထ၍နေသည်။ သူမချွတ်ပြီးသွားသည်နှင့် ဇေယျာစိုးဆီသို့ လှလှပပ လှမ်း၍လာပြီး ဘောင်းဘီကို ဝိုင်း၍ ချွတ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးတွေကို လှမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပျော့အိနွေးထွေးလှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဇေယျာစိုး၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမက်ခိုးတွေ တက်လာတော့သည်။

ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ မြက်ခင်းပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်ကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက မဝင်းမေ၏ နှုတ်ခမ်းများကို မော့၍ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာတော့ ချက်ခြင်းပင် မဝင်းမေက တုန့်ပြန်ကာ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်၍ စုပ်နမ်းပေးလေသည်။

.............................................

ရမ္မက်ဇောတွေ တက်နေသော ကျမတို့နှစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ်ကို အကျနပင် ယှဉ်တွဲ၍ လှဲချလိုက်မိပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရင်ချင်းအပ်ရက် ဆီးစပ်ချင်းထိရက် ပေါင်ချင်းထိရက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမရဲ့ ကော့ထောင်နေတဲ့ နို့သီး ခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စို့ပေးတယ်။ တော်တော်သန်တဲ့ လူဘဲရှင်။

“ အိုး .. ဟင့် ..အင့် .. ကိုစိုး .. ကိုစိုး .. အို ကိုစိုးရယ် စို့စမ်းပါ .. ကျမနို့သီးကို ကောင်းကောင်းစို့ပေးစမ်းပါ။ ဟင်းဟင်း ကောင်းတယ် .. ကောင်းတယ် .. နို့စို့ပေးတာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာဘဲ .. ဟင့်.. ဟင့် .. ဟင့် ..”

သူက နို့စို့ပေးရုံတင် မဟုတ်ဘဲ နို့သီးတဝိုက်ကိုလည်း လျှာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ အဲဒီလို ယက်လိုက်တဲ့အခါများ ကျမဟာ မျက်ချင်းပေါ်ကနေ ကော့ပျံကြွတက်သွားရတာဘဲ။ စိတ်တွေကလည်း အရမ်းကို ထကြွလို့ရွလာရပါတယ်။

နို့သီးနှစ်ခုကို တလှည့်စီစို့ပေး ယက်ပေးပြီးတဲ့ နောက် ဇေယျာစိုးရဲ့ ပါးစပ်ဟာ အောက်ဖက်ကို တစတစ ရွေ့လျှားလာပါတယ်။ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပျော့ပျော့အိအိ ချပ်ချပ်လေးတစ်လျှောက် အသာယက်ပေး စုပ်ပေးရင်း ရွေ့လျှားလာလိုက်တာ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပြင်လေးပေါ်မှာ သူယက်ပေးထားလို့ တံတွေးလေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်လို့နေပါတယ်။

တဖြေးဖြေးအောက်ဖက်ကို ရွေ့ဆင်းလာတဲ့ ဇေယျာ စိုးရဲ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ ချက်ပေါ်ကနေ ဆီးခုံဖက်ကို ရွေ့ဆင်းသွားပြီး တဖြေးဖြေး သူ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ နီးသထက် နီးစပ်လာရပါပြီရှင်။ ကျမဟာ အလိုးခံရတာကို သဘောကျသလို စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကိုလည်း အရမ်းကြိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်

“ အား .. ဟင်းဟင်း .. ကိုစိုးရာ ဟုတ်ပြီ .. ဟုတ်ပြီ .. ဟင်းဟင်း .. ကျမစိတ်တွေ အရမ်းထလာပြီ .. အို အို. ယက် .. ယက်ပါတော့ .. ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးထည့်ပြီး ယက်လိုက်စမ်းပါ”

ဆီးစပ်တစ်လျှောက် တဖြေးဖြေး ရွေ့ဆင်းလာနေတာကို မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကျမက အငမ်းမရ ထုတ်ဖော် ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလိုပြောလိုက်တဲ့အခိုက်မှာဘဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေက အတော်ကြီးကို စိမ့်ထွက်လာပါတယ်ရှင်။ ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင် အရည်တချို့ဟာ အပြင်လျှံထွက်ပြီး ဖင်ခေါင်းတစ်လျှောက် စီးကျသွားတဲ့ အထိပါဘဲရှင်။ ဟော .. သူ့ပါးစပ်က ကျမစောက်ပတ်နားကို ရောက်လာပြီး ယက်တော့ ယက်မပေးသေးပါဘူး ..။

ကျမဟာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် ထိမိ အောင် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အခါ လုပ်ပေးသလိုမျိုးပေါ့ ။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ ဖောင်းပြီး စောက်စေ့လေးလည်း မာကြောထောင်ကြွလို့တက်နေပါပြီ။

“ ယက်ပေးပါ ကိုစိုးရယ် ကျမစောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းယက်ပေးစမ်းပါရှင်။ ကျမ မနေနိုင်လွန်းလို့ပါ”

ကျမက ထပ်ပြီး လော်ဆော် တိုက်တွန်းလိုက်မိပြန် ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးကတော့ တကယ်ပါဘဲရှင်။ မယက်ခင် အဖုတ်ကို အရင်ဖြဲကြည့်နေတော့တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျကျနနကိုင်ပြီး အသေအချာကို ဖြဲကြည့်နေတယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ဟာ နီရဲပြဲအာပြီးနေမှာပါဘဲ ..။

ကိုယ့်ပေါင်ကြားကို ငုံ့မကြည့်နိုင်တာကြောင့် အဖုတ်ရဲ့ အနေအထား ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုတော့ ကျမ အသေအချာ မသိဘူးပေါ့ရှင်။ စိတ်ကူးနဲ့ဘဲ မှန်းဆကြည့်ရတာပါ။ အဲသလို ဖြဲကြည့်ပြီးမှ သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနနအုပ်ပြီး မရွံမရှာ စုပ်နမ်းတယ်။

“ အောင်မလေး ..လေး .. ကိုစိုးရဲ့”

ကျမလေ တကိုယ်လုံးကို တုန်သွားရပြီး ငယ်သံပါ အောင် အော်ပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့တော့။ ဘယ့်နယ် စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့ကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလိုမျိုး စုပ်ပေးတာကို သူ့လျှာကလည်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ပြီး လှည့်ပတ်ကလိပေးတယ်။ ယက်ပေးတယ်။ ကျမ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတယ်။ ကျမရဲ့ ဝမ်းပျဉ်းသား ပျော့ပျော့အိအိလေးဟာ ပိန်လိုက် ဖောင်းလိုက်ကိုဖြစ်လို့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းလည်း ကားလိုက် စုလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေရတယ်။

သူက ကျမစောက်ပတ်မှာ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည် ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ယက်ပေးနေ ပြန်တယ်။ တကယ့်ကို ရက်ရက်ရောရော ယက်ပေးနေတာ။ ကျမအဖို့ အရမ်းကိုငြိမ်ပြီး အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပါဘဲ။ အဖုတ်ကိုယက်ပေး စုပ်ပေးတာထက် ပိုထိတာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာကိုထိုးထိုးပြီး လိုးနေတဲ့သဘော ဖြစ်နေတာကိုး ..။

“ အား ပါးပါး ဟင်း .. ထိုးစမ်းပါ ကိုစိုးရ .. ဟင့် .. မွှေပေးစမ်းပါ .. အား ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း .. ကျမ စောက်ပတ်ထဲကို ရှင့်လျှာကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ .. အား .. ကောင်းလှချည်လား ကိုစိုးရာ အမလေးလေး .. ဟုတ်ပြီ ..ထိုး ထိုး လိုးလိုး .. ရှာထိုးပေးစမ်းပါ”

ကျမ ပါးစပ်ကလည်း မရှက်နိုင်တော့ဘဲ တစ်တစ်ခွခွကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။ သူက ကျမစောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ အပီထိုးထိုးပြီး ကျကျနနကို လိုးပေးနေတာ။ အဖုတ်ထဲ သူ့လျှာတစ်ဆုံးတိုင် တိုးဝင်လာတဲ့အခါများ ကျမဟာ လည်ချောင်းထဲကပါ တအင်အင် အသံတွေ ထွက်လာတဲ့အထိ ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးမှာ ရှိသမျှ အကြောအချင်အားလုံး သွေးတိုးအရမ်းမြန်ကုန်ပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတယ်။ တကိုယ်လုံး ငဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံလို့ အကြီးအကျယ်ကို ပြီးလုနီးလာမှန်း ကျမရိပ်မိတယ်။

ကျမစောက်ပတ်ထဲကို ယက်ပေးတဲ့လျှာနဲ့ အဖုတ် ခေါင်းထဲကို ထိုးပေးလုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ညာလက်နဲ့ လှမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လက်ထဲမှာ တဆုပ်တခဲကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးက အားရစရာကောင်းလိုက်တာ။ ဒီလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး လိုးတာကို ကျမ အရမ်းခံချင်လာတယ်။ လျှာနဲ့ထိုးပြီး သွင်းမှာထက် စောက်ပတ်ကိုလီးနဲ့ လိုးရင်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဟုတ်တယ် လီးနဲ့က ပိုပြီး အရသာကောင်းမှာ..။

“ ကိုစိုးရယ် .. ကျမကို လိုးပါတော့ .. ရှင့်လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ။ လုပ်ပါ ကိုစိုးရယ် ကျမကို လိုးပေးစမ်းပါရှင် .. ကျမ အပေါက်ထဲကို ရှင့်အချောင်းကြီး တအားကုန် ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ။ ကျမ ခံချင်နေပြီ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး .. လိုးပါ ကိုစိုးရယ် လိုးစမ်းပါရှင် ..”

ကျမက ထုတ်ဖော် တောင်းဆိုလိုက်မိပါတယ်။ အရမ်းကို လိုးချင်နေပြီကိုး။ ရှက်မနေတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးကြတာဘဲ။ ဇေယျာစိုးကလည်း ကျမလိုဘဲ ထန်နေပါတယ်။ အဖုတ်ယက်ပေးတာကို ချက်ခြင်းရပ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ် တက်ခွတယ်။

တက်ခွတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမက သူ့လီးကို ဆွဲယူပြီး နီရဲပြဲလန်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုရွှဲမို့ဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ စိတ်က အရမ်းထနေတဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမက တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ဖိချထိုးသွင်းလိုက်တာ တစ်ချက်တည်းနဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲကို တနင့်တပိုး ဝင်သွားတော့တာပါဘဲ။ သူ့လီးက မသေးပါဘူးရှင့်။ ရှစ်လက်မသာသာလောက် ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက် ကို တုတ်တာ ..။

တစ်ချက်တည်း အဆုံးဖိသွင်းလိုက်တော့ အဖုတ်ထဲမှာ စေးပိုင်တင်းကြပ်သွားတာဘဲ။ ဖိန်းရှိန်းပြီး ကြက်သီးထသွားရအောင်လဲ ကောင်းတယ်။ ကျမပါးစပ်က

“ အိုး .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ကျွတ်”

လို့ စုပ်သပ်ညည်းလိုက်မိတယ်။ နာတာကြောင့် ညီးတာလား ကောင်းတာကြောင့် ညီးတာလား ကျမကိုယ် ကျမတောင် မခွဲခြားတတ်တော့ပါဘူး။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်း အရမ်းကောင်းနေတာကိုး။

လီးအဆုံးဝင်သွားပြီးတာနဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမကို စပြီး လိုးပါတော့တယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ခပ်ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ခြင်း ညောင့်လိုးပေးတာ။ သူ့လီး အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း ကျမက အိုးကနဲ ဟင်ကနဲ ပါးစပ်က အသံထွက် မြည်တမ်းနေမိတယ်။

လီးထွက်သွားတယ်။ နောက်ပြန်ဝင်လာတယ်။ ဝင်နေတဲ့လီးကို ထုတ်ယူတယ်။ နောက်ပြန်ထိုး သွင်းတယ်။ ထွက်လိုက် ဝင်လိုက် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့။ သူ့လီးက ရှစ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်တာဆိုတော့ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ သားအိမ်ကို ဒစ်ကြီးနဲ့ ထိထိနေတယ်။ အဲဒီလို သားအိမ်ထဲကို စိုက်ဝင် ထိမိတာကလည်း အောင့်အောင့်သွားပေမဲ့ အရသာတမျိုးထူးတယ်ရှင့်။ အလိုးခံရတိုင်း သားအိမ်ကို ထိတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ လီးရှည်မှသာ သားအိမ်ထဲထိ စိုက်ဝင်တာ။

ဇေယျာစိုးရဲ့ လီးကလည်း အလုံးက တော်တော်တုတ်တာမို့ စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားတွေကိုလည်း သိပ်သိပ်သည်းသည်းနဲ့ ပြည့်ပြည့်၀၀ ပွတ်တိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ်လုပ်တာကလည်း လမ်းကြောင်းမှန်တယ်။ အဝင်မှာရော အထွက်မှာရော လီးတန်လုံးပတ် အပေါ်ပိုင်းက ကျမစောက်စေ့ကို ကျကျနန ပွတ် တိုက်နေတယ်။

ကျမဟာ တကယ့်ကို ရာနှုန်းပြည့် ပြည့်ပြည့်၀၀ အလိုးခံနေရတာပါ။ မစို့မပို့ မဟုတ်ဘူး ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ နင့်နင့်ပိုးပိုးကြီးပေါ့။ ဒါကြောင့်လဲ ကျမဟာ တကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ထဲ ပုံအပ်ထားလိုက်တာဘဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်ရာ လုပ် လိုးချင်သလို လိုးပေတော့။

ကျမစိတ်တွေ ပိုထန်လာသလို ကျမတို့ နှစ်ယောက် စလုံးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွဟာလည်း ပြင်းထန်လာပါတယ်။ သူက ညောင့်နေတာကနေ မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး လိုးလာပါတယ်။ ကျမကလည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်အောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။

အရှိန်နဲ့ ဝင်လာတဲ့ လီးကြီး အဖုတ်ထဲကို နက်နက် ရှိုင်းရှိုင်း အဆုံးဝင်နိုင်အောင် ပေါင်ကိုဖြဲပေးတာမျိုးကိုလည်း အချိန်အဆမိမိ လုပ်ပေးတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံတွေ ကျမရဲ့ ညီးညူမြည်တမ်းသံတွေဟာ ပဲ့တင်ထပ်လို့နေပါတယ်။ ဒီအသံတွေဘဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လိုးနေကြတဲ့ အသံဗလံတွေလည်း ပါတာပေါ့။

သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကျမဆီးစပ် ရိုက်မိကြတဲ့ အသံတွေက တဖတ်ဖတ်၊ သူ့ဂွေးအုကြီးတွေ ကျမဖင်ဆုံကြီးကို ထိရိုက်မိတဲ့ အသံကလည်း တပြတ်ပြတ်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေ အတော်စိုရွှဲနေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးချောင်းကြီးက တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ အသံက တဘွပ်ဘွပ်။

အဲဒီအသံပေါင်းစုံ ရောနှောပေါင်းစည်းထားတဲ့ ကာမ တေးသံသာက ကျမတို့ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်ပွဲကြီးကို ပိုပြီး အသက်ဝင်စေပါတယ်။ ဒီအသံတွေကြားနေရတာကလည်း ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပိုပြီး စိတ်ကြွစရာပေါ့။ ပိုပြီး အရသာတွေ့စရာပေါ့။

“ ဘွပ် ဘွပ် .. ဖတ် .. ဘွပ် .. ဖွတ်..ဘွတ်”

“ အားပါး ရှီး .. ဆောင့် .. ဆောင့် ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင် .. ဟင်း . ဟင်း .. ရှင့်လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး လဥပါ မြုပ်ဝင်သွားအောင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်စမ်းပါရှင် .. ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ”

“ ဘွတ်..ဘွတ်..”

“ အား ဟုတ်ပြီ .. အဲလိုမျိုး .. အဲလိုမျိုး ဆောင့်သာဆောင့် . . အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲပါစေ .. အမလေး.. ကောင်းလိုက်တာရှင် .. အား ..”

ကျမလေ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ထိမိတဲ့ သူ့ဆောင့်ချက် တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင်ခံရင်း တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ဆက်တိုက်ကို ပြီးနေတာပါဘဲ။ တချို့ယောက်ျားတွေနဲ့ဆိုရင် တစ်ချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့တဲ့ ကျမ အခု ဇေယျာစိုးလိုးတာ ခံရတော့မှ ဆက် တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါမောဟိုက်အောင် ခံစားနေရပါတယ်ရှင်။

ကျမလေးချီမြောက် ပြီးသွားတဲ့အခါမှာ ဇေယျာစိုး ဟာလည်း တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူ အရမ်းမြန်လာတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့။ တဘွပ်ဘွပ်နဲ့ စက်သနပ်ပစ်တာထက်တောင် မြန်နေသေးတယ်။ သူလည်း အရည်တွေထွက်ဖို့ နီးနေပြီဆိုတာ ကျမလည်း သိတယ်။ ကျမကို လေးချီဆက်တိုက် ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ သူ့လီးအစွမ်းတော့ ကျမ အရမ်းချီးမွမ်းမိပါတယ်။

သူ့အတွက် အရသာ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင် တဲ့ ဆန္ဒကြောင့် ကျမဟာ သူ့ရဲ့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို အသာလက်နဲ့ပတ်ကျော်ပြီး သူ့ဂွေးဥတွေကို ညာလက်နဲ့ အသာလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသာဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ ပွတ်ပေးတယ်။ ဒါဟာ ယောက်ျားတွေ သိပ်ကြိုက်တဲ့ လုပ်ဆောင်ပြုစုပေးမှုလေး တစ်ခုပေါ့။

ဇေယျာစိုးဟာ ပိုပြီး အရသာတွေ့သွားတာ သေချာ ပါတယ်။ အသက်ရှူပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ပိုအားကောင်းပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်ရှားသွားတာကို ကျမသိရတယ်။ သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်တော့မယ်။

“ ကိုစိုး .. လရည်ထွက်ရင် ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာဘဲ ပန်းထုတ်ပေးနော် .. အဖုတ်ထဲမှာ လရည်တွေ ပြည့်လျှံသွားအောင်ကို ပန်းထည့်ပေးပါနော် .. နော် ..”

ကျမက ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ညှစ်၊ သူ့လီးကိုလဲးည်း စုပ်ယူလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ သူ့လီးထဲက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာပါလေရော။ ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန့်နှံ့သွားတာကို ကျမခံစားသိရှိလိုက်ရပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေက များလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ပန်းထွက်လာတာ မနည်းဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ရုံမကဘူး အပြင်တောင် လျှံထွက်တယ်။

အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ အားကောင်းကောင်းနဲ့ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တာမို့ ကျမလည်း ငါးကြိမ်မြောက် ပြီးသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီငါးကြိမ်မြောက် ပြီးတာဟာလည်း တကယ့်ကိုထိတယ်။ တကိုယ်လုံး ခွေပျော့ နုံးကျသွားစေလောက်အောင်ကို ဖြစ်သွားရတာ။ စောက်ရည်တွေ ထွက်တာကလည်း အရမ်းဘဲလေ ..။

ဒီနောက်တော့ ဇေယျာစိုးလည်း ငြိမ်ကျသွားတယ်။ လိုးပွဲကြီးက တစခန်းသတ်ပြီပေါ့။ သုတ်လွှတ်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ သူ့လီးက ပျော့ခွေသွားတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြုတ်ယူပြီး အသာဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ပက်လက် စင်းစင်းကြီး အိပ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေတယ်။ သူက အရမ်းကို မောဟိုက်သွားတာပါဘဲ။ သူက ပိုအားစိုက် လှုပ်ရှားလိုးဆောင့်ပေးခဲ့ရတာကိုး ..။

……………………………………………………..

အခန်း ( ၄ )

ခဏကြာတော့ ကျမ နည်းနည်း အမောပြေသွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမဟာ လှဲအိပ်နေရာကထပြီး သူ့ခြေရင်းဘက်ကို သွားပါတယ်။ သုတ်ရည်တွေ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာစုပ်ပေးတယ်။ သန့်စင်သွားအောင်လည်း လျှာလေးနဲ့ အသာယက်ပေးလိုက်တယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ လီးစုပ်ပေး ယက်ပေးနေတဲ့ ကျမကို တစ်ချက်ပြုံးပြီးကြည့်တယ်။ နောက်တော့ မျက်စိကို အသာမှိတ်ပြီး ဇိမ်နဲ့ မှိန်းနေတယ်။

သူ့လီးကို သန့်သွားအောင် စုပ်ပေးယက်ပေးပြီးတော့ ကျမက သူ့ဘေးမှာ အသာပြန်လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး တင်လို့ပေါ့။ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာ လက်တဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်တယ်။ ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကတော့ ကျမ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ပေါ် အသာအုပ်ပြီး တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို အသာညှစ်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲက သုတ်ရည်နဲ့ စောက်ရည်ကြည် ရောနေတာတွေ အပြင်ကို ယိုစီးကျလာတော့တာပါဘဲ။

ခဏလောက် နားနေကြပြီးတဲ့နောက် ဇေယျာစိုးဟာ ကျမပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကပ်ပြီး စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ လျှာကိုလည်း ကျမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကလိတယ်။ ကျမက တုံ့ပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့အသာကိုင် စမ်းကြည့်တော့ ဟော .. သူ့လီးကြီး မတ်တောင်နေတာပါဘဲ။

ကျမဖြင့် ယုံတောင် မယုံချင်သလိုဘဲ။ ကျမ တွေ့ဖူးသမျှ ယောက်ျားတွေကတော့ သုတ်လွှတ်ပြီးသွားရင် လီးလည်းပျော့ လူလည်း နုံးခွေကျသွားတာပါဘဲ။ လီးပြန်တောင်လာတဲ့လူ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ဇေယျာစိုးရဲ့ လီးကတော့ ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ ပြန်တောင်လာပြီး တောင်တာမှ မတ်ကိုနေတာ။ ကျမအဖို့ ကော်ပေါက်ဘဲပေါ့။ တစ်ချီဆက်ပြီး လိုးနိုင်တော့မှာကိုး။

“ ဟောတော့ .. ရှင့်လီးကြီး ပြန်တောင်လာပါရောလား..”

ကျမက အံ့သြဝမ်းသာစိတ်နဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။

“ ဟုတ်တယ် တောင်လာပြီ လီးတောင်တော့ ဆက် လိုးကြတာပေါ့ .. မဝင်းမေလည်း အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား..”

“ ခံမယ် .. ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင်လိုးနိုင်တယ်ဆိုရင် ကျမကတော့ အဆင်သင့်ဘဲ ..”

“ ဟုတ်ပြီ .. ဒါဆိုရင် လေးဖက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေး..”

“ ရတယ် ..”

ကျမလည်း သူပြောသလို ချက်ချင်းကုန်းပေးလိုက်ပါ တယ်။ စောစောက လိုးထားတာကြောင့် ကျမအဖုတ်က အရည်ရွှမ်းပြီးသားပါ။ ကျမက လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးပြီးတဲ့အခါ ဇေယျာစိုးက ကျမဖင်ကြီးနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ပေါ် ကို တံတွေးထွေးလိုက်ပါတယ်။

“ အို.. ဟင့် .. ကိုစိုး ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲဟင်”

ဖင်ပေါက်တည့်တည့် တံတွေးထွေးချတာ ခံထားရတာကြောင့် ကျမ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး ညုတုတုနဲ့ မေးလိုက်မိပါတယ်။ ဘာအတွက်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျမသိပါတယ်။ ဖင်လိုးမလို့ ဆိုတာကိုပေါ့။

“ မဝင်းမေ ဖင်ကြီးက ဖြူဖွေးအိပြီး အယ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော် ဖင်လိုးချင်လာလို့ပါ .. မဝင်းမေ ဖင်ခံမယ် မဟုတ်လား”

“ ရှင် လိုးချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကျမခံပါ့မယ် .. သိပ် တော့ မကြမ်းနဲ့နော် .. ရှင့်လီးကြီးက အရမ်းကြီးတာဘဲ .. တအားဆောင့်ရင် ကျမဖင်ကွဲသွားမှာပေါ့ ..”

“ စိတ်ချပါ မဝင်းမေရဲ့ နာအောင် ကျွန်တော် မလုပ် ပါဘူး .. အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းကောင်းဘဲ လုပ်ပေးမှာပါ”

ပြောပြောဆိုဆို ဇေယျာစိုးက ကျမစအိုဝမှာ သူ့လီး ကို ထောက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တာ လီးကထစ်ပြီး အထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။

“ အား .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ဖြေးဖြေးသွင်းရှင့် .. နာတယ် ..”

စအိုဝ ပြဲအာသွားတာကြောင့် ကျိန်းစပ်ပြီး နာကျင်လှလို့ ကျမညီးလိုက်မိပါတယ်။ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လီးစသွင်းသွင်းချင်း နာတာကတော့ ထုံးစံပါဘဲ ကျမ နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ဒူးခေါင်းကို အားပြုပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို အသာကော့ပင့် ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဖင်လိုးခံဖူးတာကြောင့် ကျမဟာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးအဝင် အဆင်ပြေအောင် လမ်းကြောင်းဖွင့် ပေးတတ်နေပါတယ်။

ဇေယျာစိုးကလည်း သူ့လီးကြီးကို ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နဲ့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျမဖင်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါလေရော။ အဲဒီတော့ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိဆောင့် သွင်းလိုက်နဲ့ ကျမကို ကောင်းကောင်း ဖင်ဆော်နေပါတော့တယ်။ နာတာကတော့ သိပ်ကို နာတယ်ရှင့်။ ကောင်းတာကလည်း အသဲခိုက်မတတ်ပါဘဲ။

ကျမဟာ တညီးညီး တအားအား အော်ဟစ် ညီး တွားရင်း ဇေယျာစိုးရဲ့ ဖင်လိုးတာကို ခံနေပါတယ်။ သူဟာ ဖင်လိုးတဲ့အခါမှာလည်း လီးကို အဆုံးဖိဆောင့် သွင်းတယ်ရှင့်။ ဖင်လိုးခံရတာဟာ နာကျင်မှုနဲ့ ထူးကဲစွာ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကို ရောပြန်းထားတဲ့ ကာမအရသာ တစ်မျိုးကို ခံစားရပါတယ်။ မကြာပါဘူး ကျမလည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ အရမ်းဝင် လာရပါတယ်။ နာတာကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး ဘယ်ညာဝှေ့ယမ်း လုပ်ပေးပါတယ်။

ဇေယျာစိုးကလဲးည်း ကျမနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲလိုက် စောက်ပတ်ကိုထိုးနှိုက် ကလိလိုက်နဲ့ လီးကိုလည်း ကျမ ဖင်ပေါက်ထဲကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လိုး သွင်းနေပါတယ်။ ဖင်လိုးခံရမှုကြောင့် ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ယားလာပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးသွားရပါတယ်။ ကျမ ဒုတိယအချီ အပြီးမှာ ဇေယျာစိုးလည်း ကျမဖင်ဆုံကြီးနောက်မှာ လှုပ်လှုပ်ခါခါနဲ့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားပြီး ကျမ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ပူနွေးပျစ်ခဲတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်ရှင် ..။

………………………………………………………

အခန်း ( ၅ )

မြက်ခင်းပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ဝမ်းလျားမှောက်ရက်သား ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မှိန်း၍ နေကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စအိုထဲမှ မချွတ်သေးဘဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ နားနားသို့ သူ၏ပါးစပ်ကို ကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ မဝင်းမေ ကျနော့်တို့ဘေးက ခြုံစပ်မှာ ခင်မေ ရောက်နေတာ ကြာပြီ။ စောစောထဲက ကျနော်မြင်တယ်။ ကျနော်နဲ့ လက်တကမ်းဘဲ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

မဝင်းမေက ချက်ခြင်း အဖြေမပေးသေးချေ။ သူမကို ပြောလိုက်သော ဇေယျာစိုးက ဘာကို ရည်ရွယ်သည် ဆိုတာကိုတော့ ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဒါ့အပြင် မဝင်းမေ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း ညီအမနှစ်ယောက် အတူတူ အလိုးခံရရင် ကောင်းမည်ဟု စဉ်းစားမိလိုက်သည်။

“ ရှင် သူ့ကို လိုးချင်လို့လား”

ပါးချင်းကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အင်း ..”

“ ဒါဆိုရင် လှမ်းဆွဲလိုက် ကျမကိုလည်း သူနဲ့တူတူ လိုးပေးရဦးမှာနော် ..”

“ အင်းပါ ..”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ ကျော ပြင်ပေါ်တွင် တပ်ရက်သား ဖြစ်နေရာမှ ဘေးသို့ ရုတ်တရက် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး တဆက်တည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကို ဘေးမှခြုံဆီသို့ တပတ်လှိမ့်လိုက်ကာ ခင်မေ၏ လက်ကိုဆောင့် ဆွဲလိုက်သည်။

“ အမလေး .. အင့် ..”

ခင်မေဝင်း ကိုယ်လုံးလေးက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားကျ၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမကို ဖက်ပြီး တပတ်မျှ မဝင်းမေဘေးသို့ လှိမ့်လိုက်ရာ ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ အောက်ဖက် မဝင်းမေ၏ ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ရက်သား ဖြစ်သွားသည်နှင့် သူမကိုလက်ဖြင့် ဖိ၍ ဇေယျာစိုးက ကြုံး၍ထလိုက်လေသည်။ ဒီအချိန်မှာပင် မဝင်းမေကလည်း ကြုံး၍ထကာ ခင်မေကို ချုပ်နှောင်ပေးလိုက်သည်။

“ မလုပ်ကြပါနဲ့ ဖယ်ကြပါ သနားပါဦး”

အမှန်တော့ လည်ဂျာစာအုပ်ပြန်ယူပြီး သူမတို့ နောက်သို့လိုက်လာသော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရှိရာသို့ စောစောကထဲက ရောက်နေခဲ့သည် ဖြစ်သည်။ လယ်ဂျာစာအုပ်က မဝင်းမေ၏ စိုက်ခင်းရှိ အိမ်တွင် သွား၍ ယူရခြင်းဖြစ်သဖြင့် ခရီးလည်းကျွမ်းပြီး မြင်းစီးလည်း ကျွမ်းသော ခင်မေအဖို့ သိပ်ပြီး မကြာလိုက်ချေ။

ခင်မေတစ်ယောက် စမ်းချောင်းလေးနား ရောက် လာပြီး မဝင်းမေ၏ မြင်းကို တွေ့သည်နှင့် အသာဆင်း၍ ကြည့်ရာ ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်၍နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ တစ်ခါ အလိုးခံထားခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သော လီးအရသာကို သိနေပြီဖြစ်သော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် ကာမ စိတ်တွေကြွခဲ့ရသည်ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့်လဲ ခင်မေက မဝင်းမေတို့နှင့် အနီးဆုံး ခြံအကွယ်လေးဆီသို့ တိုးကပ်သွားပြီး အနီးကပ်ကာ အသေအချာ ကြည့်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် မနေနိုင်လွန်းတော့သဖြင့် သူမ၏ စကပ်ကိုလှန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လက်ညှိုးထည့်၍ မဝင်းမေ အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်ကို ကြည့်ကာ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ရုံမျှမက မွှေ၍ပင်ပေးခဲ့ပြီး တစ်ချီပင် ပြီးခဲ့ရသည်။

သူမ၏ အစ်မကို လိုးနေသော ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကိုလဲ ပြေးဆွဲ၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထဲ့ ချင်စိတ်တွေက တချိန်လုံး ပြင်းပြ၍ နေခဲ့ရသည်။ အခု တကယ်လုပ်တော့မည် ဆိုတော့လည်း အစ်မဖြစ်သူ၏ ရှေ့တွင်ဖြစ်နေတော့ ခင်မေခင်မျာ ထိတ်လန့်၍ နေရသည်။ အစ်မဖြစ်သူက သူမကို ချုပ်ပေးထားစဉ်မှာပင် ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်လိုက်ပေပြီ။

“ ဟာ ခင်မေ စောက်ပတ်ကြီးက မို့ပြီး ဖောင်းကားနေတာဘဲနော် လိုးလို့ သိပ်ကောင်းမှာဘဲ”

တနှာသံဖြင့် မဝင်းမေက ရီဝေစွာ ပြောသည်။

“ ဟာ ကောင်းတာပေါ့ မဝင်းမေရာ .. အစ်မ စောက် ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းသလို ညီမ စောက်ဖုတ်ကလည်း လိုးရတာ အရသာသိပ်ရှိတာဘဲ”

“ ဟင် .. ကိုစိုး လိုးဖူးလို့လား ”

မဝင်းမေက အံ့သြစွာပြောသည်။

“ လိုးဘူးတာပေါ့ .. ”

“ အို ”

ခင်မေ တစ်ယောက် မျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်လိုက်သည်။

“ ဘယ်တုန်းက လိုးလိုက်တာလဲ ကိုစိုးရ”

“ နေ့ခင်းကဘဲ သိပ်အရသာရှိတာဘဲ မဝင်းမေရာ”

“ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကို ကျမ ယက်ပေးမလို့ ကိုစိုးရ ..”

“ အေး .. ယက် ယက် ပြီးရင် မဝင်းမေကို လိုးပေးဦးမယ် ..”

“ မ .. မ လုပ်ပါနဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် ..”

ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရမ္မက်ကြွဖွယ်ရာ အပြန် အလှန် ပြောနေကြသည့် စကားသံများ အကြားတွင် ခင်မေ၏ တောင်းပန်သံလေးက ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။ တွေ့ကြုံရတော့မည့် အဖြစ်ကို အလွန် ရှက်ကြောက်နေသော်လည်း မိမိ၏ စိတ်များ ပို၍ ထကြွကာ သောင်းကျန်း၍ လာရသည်ကိုတော့ ခင်မေသည် သူမကို သူမ သတိထားမိသည်။

ယက်ပေးခြင်း မခံရမှီကပင် စောက်ဖုတ်သည် ဖောင်း၍ တက်လာကာ အရည်ကြည်များ ထွက်ကျ၍ လာရသည်။ ဒီလို စိတ်လှုပ်ရှား ရမ္မက်ဇော ထန်လာရသည့် မိမိ၏ကိုယ်ကို ခင်မေသည် လတ်တလော မုန်းတီးမိသည်။ ရမ္မက်ဇော မထရလေအောင်လည်း အတင်း ချိုးနှိမ်ထားရသည်။ဒါပေမဲ့ မရနိုင်ပါ..။ ဒီအချိန်မှာဘဲ ..

“ ကဲ .. ညီမလေး .. ဘာမှ ရှက်ကြောက်မနေနဲ့ တော့ .. အားလုံး အကြောင်းသိတွေ ဖြစ်နေကြပြီဘဲ .. လာ မမက ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးမယ်နော် ..”

ပြောပြောဆိုဆို မဝင်းမေသည် ခင်မေကို သူမ၏ အနားသို့ ဆွဲခေါ်ကာ ပက်လက်လှန်စေလျှက် ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးကို ထောင်စေလိုက်ရာ ခင်မေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် ပြဲဟသွားလေတော့ရာ အတွင်းသားနီနီရဲများကို မဝင်းမေသည် မြင်တွေ့လိုက်ရတော့၏။ ထိုအခါမှ မဝင်းမေသည် ခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကို သူမက လေးဘက်ထောက်လျှက် စတင်ယက်ပေးလေတော့သည်။

“ ဟင်း .. ဟင်း.. ဟင်း .. မမ .. ဖြေးဖြေး.. အီး .. အား .. အိုး ..”

ခင်မေခင်မျာ စောက်ဖုတ် အရးယက်ခံရလေသော ကြောင့် သူမ၏ပါးစပ်မှ တအီးအီး တဟင်းဟင်းဖြင့် ညီးညူ နေရရှာလေသည်။ မဝင်းမေကလည်း အားရပါးရကို ယက်ပေးလေတော့ရာ မဝင်းမေသည် သူမကိုယ်ကို လေးဘက် ထောက်ကုန်းလျှက် ဖြစ်နေသည်ကို သတိမမူမိပေ။

ထိုအခါမှ ဇေယျာစိုးသည် မဝင်းမေက သူမ၏ ညီမ စောက်ဖုတ်ကို လေးဘက်ကုန်းလျှက် ယက်ပေးနေသဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် နောက်သို့ ပြူးလျှက် ထွက်ပေါ်နေသည်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မဝင်းမေ၏ နောက်မှ နေရာယူကာ သူ၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ ပြွတ် … စွပ် ..”

ဟူသော မြည်သံဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးသည် မဝင်းမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားလေတော့သည်။

“ အီး .. အား .. ကိုစိုး .. ဖြေးဖြေးနော် .. နောက်ပြီး ညီမလေး ခင်မေကိုလည်း လိုးပေးရဦးမှာနော် .. တော်ကြာ အရမ်းပင်ပန်းနေဦးမယ် ..”

“ စိတ်ချပါ .. ကျနော် ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ဘဲ လိုးပေးပါမယ်..”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူ၏ လီးတန် ကြီးကို မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တစ်ဆုံးတိုင် ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အချက် (၅၀) လောက် အသွင်းထုတ် လုပ်ပေးလိုက်ရာ မကြာမီမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လီးတန်ကြီးသည် တင်းမာလာပြီး သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်လိုက်ရလေတော့သည်…။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။