Thursday, February 16, 2017

ဓါးပြပေးတဲ့ ဝေစု အပိုင်း ( ၂ )

ဓါးပြပေးတဲ့ ဝေစု အပိုင်း ( ၂ )

လမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၈ )

“ ဖေဖေက အငယ်လေးတွေနဲ့ ပျော်နေလဲ၊ မေမေ့နားမှာ သားတစ်ယောက်လုံး ရှိပါသေးတယ် မေမေရဲ့..၊ ဖေဖေ မလုပ်ပေးတဲ့ တာဝန်တွေကို ဖေဖေ့အစား သားက လုပ်ပေးမှာပေါ့။ သူ့ကို ဂရုစိုက်လို့၊ စိတ်ချ.. မေမေ မငေါင်စေရဘူး..  ” 

ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့ လက်တွေက သူ့အမေ ပေါင်ပေါ်ကနေ ထမီအထပ်ကြားထဲ လျှိုဝင်သွားပြီး ဗိုက်ကိုစမ်းပြီးပွတ်နေပြီ။ သူ့သားရဲ့ သိသိသာသာကြီး ကျူးလာတဲ့ လက်တွေကြောင့် ဝေဝေလွင် ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာပြီး အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့...

“ သားးး ဝင်းး ဘ..ဘာ..လုပ်တာလဲ..ဒါ..  ” 

ဝင်းထက်က ကြီးလွန်းလို့ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီအောက်ကတောင် ကန်ထွက်လာမလို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့အမေ နို့အုံကြီးပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး နှာခေါင်းနှစ်လိုက်လေသည်။ ထမီကြားက ဘယ်လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ခါးက အင်္ကျီအောက်စကြားထဲ လျှိုသွင်းပြီး ဘရာစီယာပေါ်က အုပ်လို့ နို့ကြီးကိုလည်း စနယ်နေပြီ...။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့ မသိ။ ဝေဝေလွင် ဝင်းထက်ကို မတားမိ..။

“ မေမေ....၊ အဖေ   ” အချိုးမပြေရင်လဲ သူ့ကို သွားအရေးစိုက်မနေပါနဲ့တော့၊ သားတစ်ယောက်လုံး မေမေ့အတွက်ရှိတယ်.

ဝေဝေလွင် ဘယ်လို တုန့်ပြန်ရမှန်းမသိ၊ စိတ်တွေရှုပ်ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသည်။

“ အာ..မလုပ်ကောင်းပါဘူး သားရာ.. ပြီးခဲ့တာက ထားလိုက်တော့..၊ သူတို့က အတင်းအကြပ်..  ” 

ဒေါ်ဝေဝေလွင်စကားမဆုံးမီ ဝင်းထက်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

“ အရင်အခေါက်က သူတို့က အတင်း အကြပ်ကိုင်လို့ထား၊ အခုအခေါက် သူတို့တွေ မရှိကြတော့ဘူး။ ကိုယ့်သဘောနဲ့ ကိုယ်ပဲ။ ကိုယ့်အမေက ဒါလောက်ပျိုရွယ်ပြီး လှပနေတုန်း၊ မြို့ထဲက အပျိုအစစ်တွေတောင် မေမေ့အလှအပကို မယှဉ်နိုင်ဘူး။ အဖေက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ မသိဘူး၊ ဒီလောက်လှပြီး ဆက်စီကျတဲ့ မိန်းမရထားတာတောင် မေမေ့ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူးတဲ့..၊ သူစိတ်မဝင်စားလဲ သားကတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ မေမေလိုနေတဲ့ ပျော်ရွှင်သာယာမှုကို သားက ဖေဖေ့ကိုယ်စား ပေးပါရစေ.."

ဝေဝေလွင်မှာ စိတ်ထဲက မဖြစ်သင့်ဘူးဟု တားဆီးငြင်းဆိုနေသော်လည်း၊ အတွေးထဲ၊ ခေါင်းထဲတွင် ဟိုတစ်နေ့က အဖြစ်အပျက်နှင့် ပုံရိပ်များက တရိပ်ရိပ်ပေါ်လာလေရ စောက်ခေါင်းထဲက စစ်ကနဲ ဖြစ်လာလျက် အရည်တွေ အလိုလို ရွှဲအိုင်လာလေတော့သည်။သူမ ဘာပြန်ဖြေရမှန်း မသိ အငြိမ်ကြီး ငြိမ်သက်နေမိ၏။ မရေမရာ အခြေအနေမှာ သူမ တားဆီမှနေ၍ အခြားတစ်ဘက်သို့ မျက်နှာလွှဲပြီး နေလိုက်မိသည်။

ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းသည်ပင် ဝန်ခံခြင်း၊ သဘောတူခြင်းဟု နားလည်လိုက်သော ဝင်းထက်က သူ့အမေ ဖြစ်သူ၏ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် တစ်လုံးချင်းစီ ဖြုတ်ပစ်နေသည်။ ဝေဝေလွင်မှာ ရုန်ဖယ်ထွက်ရန် မကြိုးစားတော့ပဲ နှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်တွင် ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသော အလိုဆန္ဒအတိုင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ် လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။

ကြယ်သီးတွေ အားလုံး ပြုတ်ထွက်သွား၍ ဝင်းထက်က အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ ဝေဝေလွင်က လက်ကို အလိုက်သင့် မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ သူမတွင် ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်တော့သည်။

ဝေဝေလွင် ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာမှာ ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်နုနုဖြစ်သည်။ သူမက အနက်ရောင်ကို နှစ်သက်သော်လည်း အသား ညိုညိုလတ်လတ်ရှိသာ သူမ ဘော်ဒီ အသားအရေနှင့်ဆို မှောင်သွားမည်။ သူမက ကိုယ့်ကိုကိုယ် လှအောင်ဆင်တတ်သည်။ အခု ဖက်ဖူးနုရောင်နှင့်ဆိုတော့ သူမအသားအရေနှင့် ဟပ်ကာ ဆက်စီအရမ်းဖြစ်သွား၏။ ဒီအရောင်ကို သူမ မနည်းရှာဝယ်ခဲ့ရသည်။

ဘရာစီယာက ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသော ဓာတ်ကျွဲကောသီးကြီးများနှယ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မနိုင့်တနိုင် ဆွဲပင့်တင်ပေးထားရသည်။ အမေဖြစ်သူ၏ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိသော အတွင်းပစ္စည်းကြီးများကို ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် မြင်လိုက်ရသော ဝင်းထက်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုသည်ထက်ပိုပြီး ထန်တက်လာရလေသည်။

ဝင်းထက် ဆက်ထိမ်းမထားနိုင်တော့၊ ဘော်လီကြိုးကို ပခုံးက မဖြုတ်ဘဲ ဘော်လီကပ်ကိုသာ လက်ချောင်းသွင်း ဟလျက် အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး အပြုံလိုက် ထွက်ကျလာသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ဟ ငုံခဲလိုက်ပြီး၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီး နှစ့လုံးအကြားရင်ညွန့်သို့မျက်နှာနှင့် နှာခေါင်းနှစ်လျက် တရှူးရှူး အငမ်းမရနမ်းရှုတ်နေသည်။

ဝေဝေလွင်မှာ မျက်နှာကိုသာ မော့ထားလျက် သားဖြစ်သူဝင်းထက်ကို မကြည့်ရဲပေ။ ဒါပေမယ့် သူ့သား စို့နိုင်စေရန်အတွက် အငြင်းအဆန် တစ်စုံတရာမရှိပဲ ရင်အုံကြီးကို ရှေ့ပစ်ပြီး နို့ကြီးများကို ကော့ထားပေးနေသည်။

ဝင်းထက်က မိခင်ဖြစ်သူ ကျေနပ်စွာ လက်ခံနေပြီကို သိလိုက်ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ခါးတွင်ထုံးထားသော ထမီစကို ဆွဲဖြုတ် ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ၏လက်တွေက ပြေလျော့သွားသော ထမီကြားထဲ ဝင်သွားပြီး တစ်စုံတရာကို မွှေနှောက်ရှာဖွေနေသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မထင်မှတ်တဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကြောင့် သူတွေ့ထိ ထိုးသွင်းမိခဲ့ရသော အပေါက်ကြီးကိုပင်ဖြစ်သည်။

ပထမတော့ ဝေဝေလွင်က ပေါင်ကိုစိပြီး လိမ်ထားသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ဝင်းထက်က အားအနည်းငယ် သုံးပြီး ဖိနှိုက်လိုက်ချိန်တွင် ပျော့ကျသွားရပြီး ပေါင်တွေကတဖြည်းဖြည်း ကားထွက်လာလေသည်။ ဝင်းထက် သူ့အမေကို အသာလေး အိပ်ရာပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ ထမီကလည်း ကျွတ်ထွက်ပြီး ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားလေပြီ။

ဝင်းထက်၏ လက်တွေကပင်တီပေါ်မှ နေ၍ သူ့အမေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ဖိပွတ်နေပြီး။ ပါးစပ်ကလဲနို့ကြီးတွေကို စို့နေရာမှ အောက်သို့ စုန်ဆင်းလာခဲ့ရာ ဗိုက်သားပြင် လျပ်လျပ်လေးကို လျက်နေလေ၏။ ဝင်းထက် က ခါးကပင်တီသားရေကြိုးလေးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်ချမလို့ ဟန်အပြင်တွင် သူမက ပင်တီကြိုးကိုအတင်းကိုင်၍ ပြန်ဆွဲထားသည်။

“ မ..မလုပ်နဲ့လေ...သား..မေမေ့ကို ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ..  ” 

သူမစိတ်တွေ မတင်မကျ ဖြစ်ပြီး ရှက်လည်း ရှက်နေသည်။

“ အဲ့ဒါမှ မချွတ်ရင်..မေမေလိုချင်တဲ့ သာယာ ပျော်ရွှင်မှုလေးတွေကို သားက ဘယ်လို ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ရမှာလဲ မေမေရ.."

ဝင်းထက်က သူ့အမေစိတ်ကို သိနေသလို ပြောလိုက်သည်တွင် ဝေဝေလွင် ထပ်ပြီး ငြင်းဆန်နိုင်သော် စွမ်းအားမရှိတော့...ပင်တီကို ထိမ်းထားသော သူမလက်တွေကို ဖြေလျှော့ လွှတ်ချပေးလိုက်လေသည်။

ဝင်းထက် သူ့အမေပင်တီကို ချွတ်ချလိုက်နိုင်ခဲ့ပြီ..။ သူမျက်လုံးမျက်ဆံ ပြူးသွားလေသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီး ရှိနေသော စောက်မွှေးအုံ ထူလဗျစ်ကြီး ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်..။ မျက်စိရှေ့တွင် လုံးဝပြောင်ရှင်းလို့နေသည်။

..............................................................

အခန်း ( ၉ )

အမှန်တော့ ထိုနေ့က သူမကို ဓားပြများ ပတ်ချာလည်လှည့် အထပ်ထပ် လိုးပြီးသည့် နောက်ပိုင်း သူမ စောက်မွှေးအုံကြီးမှာ ချွဲပျစ်ညစ်ထပ်သော လရည်ပေါင်းစုံဖြင့် ပေပွစေးကပ်လျက်ရှိရာ သန့်ရှင်း ပြောင်စင်သွားအောင် မနဲ ဆေးထုတ်ယူခဲ့ရသည်။ နောက်တစ်နေ့တွင် သူမက စိတ်နာနာ အမြင်ကပ်ကပ်ဖြင့် အပြောင် ရိတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အခုတော့ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ ဖားခုံညှင်းကျောကုန်းကြီးကဲ့သို့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ပြောင်ပြောင်ကြီးဖြစ်နေပြီး ပိရိသော နှုတ်ခမ်းလွှာ နှစ်လွှာဆုံရာထိပ်တွ င်ရှိသော အစေ့ပြူးပြူးကြီးက ထွတ်ထွတ်ကလေး ထနေတော့ရာ ကြည့်လို့တောင် လှနေသေးသည်။

ဝင်ထက်မှာ ရှင်းရှင်းကြီးဖြစ်နေသော သူ့အမေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး နဂိုကထက် လီးက အဆမတန်တောင်တက်လာရတော့သည်။

..................................................................................................................

ဝေဝေလွင်၏ လက်ရှိအနေအထားမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ဖင်ကန့်လန့်မှေးတင်လျက် ပေါင်ကြီးကို ဖြဲကားလျက်ရှိနေရကား ဝင်းထက်က ကုတင်ဘေးတွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ မွေးသမိခင်၏ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ခေါက်၍ တွန်းတင် ဘေးဖြဲလိုက်ကာ ပေါင်ခြံအတွင်းသားတွေကစ၍ တဖြေးဖြေးဆန်ပြီး လျက်သွားတော့သည်။

ဝင်းထက် ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို တစ်လွှားခြင်း တစ်ရစ်ခြင်း လျက်လာခဲ့ရာ ပေါင်ခြံခွဆုံသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး သူ့အမေရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ မျက်နှာ အပ်မိလေပြီ။ ယနေ့တော့ စောက်ပတ်ကြီးက အမွှေးများကင်းစင်လျက်၊ မဟတစ်ဟလေး လှစ်ပြီး သူ့အား လက်ယပ်ခေါ်နေ၏။ ဝင်းထက် သတိလွတ်သွားပြီ...၊ မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုကဲ့သို့ အသားပြည့်ပြည့် မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ဆီးခုံကြီးကို ကုန်း၍ ငုံခဲလိုက်မိလေသည်။

အမေ့ ဆီးခုံသားတွေကို သွားနှင့် မနာ့တနာ ဆတ်ဆတ်လေး ခဲပေးနေရင်းမှ ပြူးပြူးလေး စူထွက်နေသောစောက်စိညိုညိုကြီးကို လျှာဖြင့် လိမ်းရင်း ပြွတ်ခနဲ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖြဲပြီး တဇတ်ဇတ်နှင့် ကလိတော့၏။ အပြင်အသားအရောင်က ဘယ်လောက်ပဲ ညိုစိမ့်စိမ့် ဆိုစေကာမူ၊ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတို့က ရဲတွတ်လျက်ရှိသည်။

ဝေဝေလွင်မှာ သူ့သား အနားကပ်ထိုင်ပြီး ပေါင်တွေ စပွတ်ပေးကထဲက စိမ့်ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲတွင် အရည်လဲ့၍ အိုင်ထွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဝင်းထက်က အဖုတ်ထဲသို့ လျှာစောင်းထိုးပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားကို လျက်ရင်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ရည်များကို စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။

ညှီတီတီ အီတီတီ စောက်ပတ်နံ့ကိုရ၏။ ထိုအနံ့ကပင် သူ့သွေးသားကို ပိုပြီးထကြွစေသည်။

ဝင်းထက် တစ်ယောက် သူ့ကိုမွေးထုတ်လာခဲ့သော စောက်ပေါက်ကြီးကို စိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် ဘာဂျာကိုင်လေတော့သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများကို လျှာဖြင့် ထိုးလျက်၍၎င်း၊ စောက်စိကိုလည်း ကပ်ဖိလျက်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက်ဖြင့် မရွံမရှာ စိတ်ကြိုက် မှုတ်နေတော့သည်။ 

ဝေဝေလွင်မှာလည်း သားဖြစ်သူ၏ လျှာစွမ်းကြောင့် ဖီလင်တက်နေပြီဖြစ်ရကား စောက်ရေများက မထိမ်းနိုင် မသိမ်းနိုင် အဆက်မပြတ် ထွက်ကျနေတော့ရာ၊ ဝင်းထက်ကလဲ လျှာဖြင့် တွေ့သမျှ အကုန်စုပ်ဆွဲ သောက်ယူပစ်လေသည်။ သူမမှာ ကောင်းလွန်းသောကြောင့် ဖင်ကြီးကို ရမ်းခါလျက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ငါးရံပြာလူး ဖြစ်နေသည်။

“ အူးးးး...ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ်...အင့်..ဟင့်.. အင်းးးး  ” 

အမှန်တော့ ဝင်းထက်က လက်တွေ့မရှိသေးပါ။ ဒီအကွက်တွေကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ မကြာခဏ ခိုးကြည့်ဖြစ်ခဲ့ကြသော CD အောကားများမှ လေ့လာ မှတ်သားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဝေဝေလွင်ကတော့ ကောင်းလွန်းသဖြင့် အသက်ရှူတွေတောင် မှားနေသည်။ သူမတစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ အခုလောက် ကောင်းအောင် အဖုတ်လျက်မခံခဲ့ရဖူးပေ။ သူ့ယောင်္ကျား ကိုညီထက်က ပါးစပ်လိုင်းမဟုတ်..၊ ဒါမျိုးတွေ ရွံတတ်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ် ဓားပြများနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့၊ တွေ့စဉ်က ဓါးပြများထဲက တစ်ယောက်က အဖုတ်လျက်ပေးတာ ပထမဦးဆုံး ခံဖူးခြင်းဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် အခု သူ့သား မှုတ်ပေးလျက်ပေးနေသလို နူးနူးညံ့ညံ့ နှံ့နှံ့စပ်စပ် အသေးစိတ်မရှိ၊ အကြမ်းပတမ်းကြီးဖြစ်သည်။ အခု သူ့သားဖြစ်သူ လျှာစောင်းလေးဖြင့် ညင်ညင်သာသာလေး လျက်လိုက်စုပ်လိုက် ကလိပေးနေသည်မှာ ဝေဝေလွင်အဖို့ တိမ်ပေါ်တွင် လေလှိုင်းစီးနေရသလို တငြိမ့်ငြိမ့် တအေးအေးနေကာ ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ၊ လှပ်ကနဲ ဖြစ်နေအောင် တစစ်စစ်နှင့် ကောင်းနေရသည်။

ဝင်းထက်က သူ၏လျှာကို အသုံးပြုပြီး လိမ်းလိုက်၊ လှည့်လိုက်၊ မွှေ့လိုက်ဖြင့် အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်း အရသာခံပြီး လျှာစွမ်းပြနေလေရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာ ဖင်ဖြဲထားလျက်က ပေါင်လေးတွေတောင့်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်အောင် ဖီလင်တက်နေရသည်။

ပါးစပ်ကလဲ ငရုတ်သီးစပ်စပ်နှင့် ငပိချက် စားမိသလို တရှူးရှူး တရှဲရှဲမြည်အောင် ညည်းတွားနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်း တွန့်လိမ်ပြီးခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါ လျက်ရှိသည်။

“ ဝါးးးးအီးးးး ဟင့်...ဝင်း...သားလေး.. မေမေ့ကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ...ရှီးးး.. အင်းးးး  ” 

“ မေမေ့ အဖုတ်ကြီးက အရမ်းလှတယ် မေမေ.. အနံ့ကလဲ သင်းပြီး မွှေးအီနေလိုက်တာ သားလွန်ဆန်လို့ မရဘူး၊ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကို လျက်ချင်စိတ်တွေ ထိမ်းလို့မရဘူး မေမေ..၊ သားကိုခွင့်လွှတ်ပါ..စိတ်မဆိုးနဲ့နော်..  ” 

ဝင်းထက်က ပါးစပ်မှ စုပ်ရင်းလျက်ရင်းက၊ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ ပြောနေသည်။ ဝေဝေလွင်မှာလည်း မခံစားရဖူးသော ဖီလင်တမျိုးကို တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ကြီး ခံစားနေရသည်။

“ မေမေလဲ ထိမ်းလို့ မနိုင်တော့ဘူး သားရယ်..မရတော့ဘူး.."

ရင်တုန်အောင် ခံစားနေရသော ဖီလင်ကြောင့် ထွက်လာသောအသံမှာ တုန်ခါမှုအားများနေသဖြင့် အသံတောင် ငိုသံပါကြီးနှင့် ဖြစ်နေသည်။ အမေဖြစ်သူက ဒီလိုပြောလေ၊ ဝင်းထက်ကလဲ စိုရွှဲအိနေပြီး စောက်ရေတွေ ဒရစပ် ထွက်နေတဲ့ စောက်ပေါက်ကြီးထဲ မရွံမရှာပင် လျှာဇောင်းထိုးထည့်ပြီး တဇတ်ဇတ် ကလိပေးလေဖြစ်သည်။

“ အားးး သားရယ်..မေမေ့ကို နှိပ်စက်မနေပါနဲ့တော့..သေတော့မှာဘဲ..ဟင့်..တကယ် မရတော့ဘူးဆိုနေကွာ..  ” 

ဝေဝေလွင်မှာ စောက်ပတ်ကို အသားကုန် အမှုတ်ခံရသည့် ဖီလင်ကိုမခံစားနိုင်သည့်အဆုံး မချိမဆန့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးရင်း၊ သားဖြစ်သူကို တောင်းပန်နေမိသည်။ ဝင်းထက်က ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီကို ဘယ်အချိန်ကထဲက ကန်ချ ဆွဲချွတ်ပစ်ထားသည် မသိ၊ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင် ဘာမှမရှိတော့ ဂွေးတန်းလန်းနှင့် ဖြစ်နေပြီ။

...............................................................................................

အခန်း ( ၁၀ )

ဘာဂျာ မှုတ်နေသော ပါးစပ်က စောက်ဖုတ်မှနေ၍ ချက်သို့ ပြန်တက်လာ၏။ ပြီးတော့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ပြန်စို့လိုက်သည်၊ ပါးစပ်ကစို့၊ လျှာကစုပ်၊ သွားကလဲ နို့အုံသားအိအိကို မနာအောင် ကပ်ခြစ်ပေးနေပြန်ရာ၊ ဝေဝေလွင်ထပ်မံ၍ ထွန့်သွားရပြန်၏။

ပါးစပ်က နို့ကြီးတွေဆီမှာ အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် လက်တွေက လုံးဝကျွတ်ကျသွားခြင်း မရှိသေးသော ဘရာစီယာချိတ်တွေကို စိတ်အေးလက်အေးနှင့်ပင် ဖြုတ်ပြီး တွန်းချချွတ်ပစ်လိုက်သဖြင့်၊ ယခုဝေဝေလွင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်တစ်စမျှမကပ်၊ ဘာတစ်ခုမျှ အပိတ်အပင် အတားအဆီး မရှိတော့ပဲ မိမွးတိုင်းဘမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးဖြင့် သားအရင်းဖြစ်သူ၏ မျက်စေ့ အသုံးတော်ခံလျက် ရှိတော့သည်။

တစ်ချိန်ထဲမှာပင်၊ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ဖြင့် မာထန်နေပြီဖြစ်သော သားဖြစ်သူ၏ လီးငေါက်တောက်ကြီးက အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ခေါင်း ကွဲကြောင်း အမြှောင်းလိုက်ကြီးအတိုင်း ဖြေးဖြေးချင်း ဖိပွတ်ဆွဲနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ နို့ကို မလွှတ်တမ်း လိမ်းလှည့်စုပ်လျက်ပေးနေလေရာ ဝေဝေလွင်၏ ကာမဒီဂရီမှာ တရိပ်ရိပ် တက်လျက်ရှိလေသည်။

ယခု..သားဖြစ်သူက၊ ကိုယ်တုံးလုံး ရေဆေးငါးကြီး ဖြစ်နေသော မွေးမိခင်ကို ဒူးလေးတွေ တံကောက်ကွေးမှခေါက်၍ တွန်းတင်လျက် ကုတင်အလယ်သို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူကနောက်က လိုက်သွားပြီး ပေါင်ကြားမှာခွ၍ နေရာယူလိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူမှာ စောက်ပတ်လေး ဟပြဲနှင့် ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသည်။ သူမက သားဖြစ်သူ ကိုင်တွယ်၍ ပိုဇေရှင် ချပေးနေသမျှကို မငြင်းမဆန် ကြည်ဖြူစွာ လိုက်လျောလျက်ရှိသည်။

ဝင်းထက်က အမေ့ နို့ညိုညိုတင်းတင်းကြီးတွေကို အားပါးတရ ကိုင်ညှစ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲ လိုလိုမှာပင် ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက၊ သူ ထွက်လာခဲ့ဘူးသော အမေအရင်းခေါက်ခေါက်၏ စောက်ပေါက်ကြီးထဲသို့ လေးပင်စွာဖြင့် အရှိန်နှင့် ဖိဝင်သွားတော့သည်။

ဗြစ်..ဗြစ်...ဗျိ..ဒုတ်..

“ အာ့..အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..ဖြေးဖြေး..သား..အီးးးအရမ်းကြီးပဲ..  ” 

ရုတ်တရက် သူ့အမေက အလန့်တကြား ထအော်လိုက်သဖြင့်၊ ဝင်းထက်လဲ ရောလန့်သွားပြီး လုပ်နေတာကိုဆတ်ခနဲရပ်လိုက်မိသည်။

“ အူးးး...ဆောရီးမေမေ..၊ သားလုပ်တာ အရမ်းကြမ်းသွားလား..၊ မေမေနာသွားလားဟင်၊ သားစိတ်လောပြီး သတိလွတ်သွားမိတယ်..  ” 

“ အင့်..နာတာပေါ့လို့..သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲဥစ္စာ..ဒါပေမယ့် ရတယ်သား..အမှတ်တမဲ့ဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာအဆင်သင့် မဖြစ်လိုက်လို့ လန့်သွားတာပါ။ ရတယ်..ဆက်လုပ်၊ မေမေ ခံနိုင်ပါတယ်..သားဆွတာနဲ့ပဲ မေမေစိတ်တွေပါလာပြီ..အဖုတ်ထဲမှာကလိကလိနဲ့...  ” 

ဝင်းထက်က သူ့အမေ အခြေအနေ အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာ သိတော့ သူ့အလုပ်ကို ဆက်လုပ်တေ့ာသည်။ ဖင်ကြီးမြှောက်ခါ မြှောက်ခါဖြင့် ခပ်မှန်မှန်လိုးနေရာမှ သွက်လာပြီး တဆတ်ဆတ် ညှောင့်ရင်းမှ ဆောင့်ချက်တွေကအားပါ၍လာပြီ။ သူ့ကို မွေးထုတ်ခဲ့သော သူ့အမေ၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲတွင် သူ့လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်ပေါ့.....။

သူ လိုးနေရင်း အရှိန်ရလာတော့ သူ့အမေ ပေါင်ကြီး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေသလုံး သွယ်သွယ်လေးတွေကို ပုခုန်း ပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူ ဝေဝေလွင်ရဲ့ ခြေထောက်တွေက တစ်တီတူးလို မိုးမြှော်သွားပြီး ဖင်ကြီးကကြွ၊ စောက်ဖုတ်ကလဲ လေတွင်ဝဲ၍ မြောက်တက်လာသည်။ ဒီပိုဇေရှင်မှာ အားပါပါနဲ့ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးတစ်ဆုံးအထိ နင့်ကနဲ၊ နင့်ကနဲဝင် ဝင်သွားသည်။

ဝေဝေလွင်မှာ သားဖြစ်သူ လီးက တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အဖုတ်အတွင်းမှ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကြောင့်၊ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လိုက် ခေါင်းကိုဆတ်ခနဲ ဘယ်ညာတစ်လှည့်စီ ရမ်းခါရင်း ဆတ်ဆတ်လူးလျက်ရှိလေသည်။

ဝင်းထက်က စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို သေချာ ငုံ့ကြည့်လေ့လာလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လိုးချက်အတိုင်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကြွပြီး ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အမေ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက လိပ်တက်၍ ပါပါလာသလို စောက်ခေါင်းထဲမှ လိုးရင်းထွက်လာသော ဖြူပျစ်ပျစ် အနှစ်များကို ဆွဲယူ စုပ်တင်လာခဲ့သည်။ အရည်ဖြူများ စောက်ပတ်ဝမှ စိမ့်ထွက် ကျလာသကဲ့သို့၊ လီးနံရံပတ်လည်မှာ အဖြူနှစ်တွေ အထပ်လိုက်ကပ်နေ၏။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်၊ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကို စလိုးခဲ့ရစဉ်က ဒီလိုအရည်များ ထွက်တာ မတွေ့ခဲ့ရပေ။

“ မေမေ.. မေမေ့အဖုတ်ကြီးထဲက ထွက်ကျလာတာ ဘာအရည်တွေလဲ..၊ မေမေ ပြီးသွားတာလား..  ” 

ဝေဝေလွင်က ဖီလင်သံမြှင်းမြှင်းလေးနဲ့...

“ လိုးတုန်းစိတ်လာလို့ ထွက်တဲ့ချောဆီတွေပေါ့ သားရ..ပြီးတာက မပြီးသေးပါဘူး၊ နီးတော့နီးနေပြီ...  ” 

ဝင်းထက်က ပုခုန်းထမ်းတင် ထားသော သူ့အမေ၏ ခြေထောက်များကို ပြန်လျှောချ ပေးလိုက်ပြီး ဒူးလေးတွေကွေးလိုက်စေလျက် ရင်ဘတ်နှင့် နို့အုံကြီးဆီသို့ ကပ်သွားစေရန် ဖိတွန်းလိုက်ပြီး၊ လီးကိုလည်း မကျွတ်စေပဲ လူက တစ်ပါထဲ လျှောထိုး လိုက်သွားသည်။

ပြီးတော့ သူ့အမေ၏ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးများကို အငမ်းမရ ကမူးရှူးထိုး စုပ်နမ်းနေသည်။ လီးကလည်း အားပါပါနဲ့ အမေ့အဖုတ်ကို ကပ်ဆောင့် လိုးပေးနေလိုက်သည်။ ရာဂဆိပ်အရှိန်ကြောင့် ဝေဝေလွင်မှာလည်း အရှက်တရားတွေ ကုန်သွားပြီ သူ့သား၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို အဖုတ်ကြီးပင့်၍ ပင့်၍ ကော့ကော့ခံနေလေသည်။

“ မေ့သားလေးက လိုးတတ်လိုက်တာ..ဘယ်မှာသွားသင်ပြီး ဒီလောက်တတ်လာတာလဲ..၊မေမေ တစ်ခါမှဒီလောက်မကောင်းခဲ့ဖူးဘူး၊ စိတ်လဲ မပါခဲ့ဖူးဘူး..သိလား...  ” 

သူမ၏ စကားအဆုံး ဝင်းထက်က နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိနမ်းပြီးပိတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ သားအမိနှစ်ယောက် အငမ်းမရလျှာချင်း လိမ်း၍ ရမ္မက်ကြီးစွာ နမ်းရှုတ်နေကြတုန်းတွင်၊ ဖင်ကြီးတွေကလဲ အငြိမ်မနေကြဘဲ ဒလစပ် ဆောင့်နေ၊ ခံနေကြသည်မှာ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် အသက်ရှုပင် မှားယူရသည်။

“ သားက CD အောကားတွေကို ကြည့်ပြီး မှတ်ထားတာကို..မေမေရဲ့..သားမိန်းမတွေနဲ့ တစ်ခါမှ လက်တွေ့မကြုံဖူးပါဘူး မေမေ၊ အခုမေမေ့ကို လိုးမိတာ ပထမဦးဆုံးပဲ။ မေမေ သားလုပ်ပေးတာ ကြိုက်လို့ရှိရင် သားကို ခဏခဏ ပေးလိုးပေါ့နော်... မေမေ..နော်.. သားလဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး လိုးရတာ ကြိုက်တယ်..  ” 

သူ့သား၏ ဒီလို ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် စကားတွေကြားရတော့ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် အပျိုဖြန်းလေး တစ်ယောက်လို ရှက်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့်ပေါ့... မျက်နှာကြီးရဲရဲနှင့်ပင်..

“ ဟင်းးး အရူးလေးတော့ အမဲသားစားမိပြီ..၊ ဒါပေမယ့် တော်လို့ ဆုချမယ်။ ဒီလို အလိုးတော်နေမယ်ဆိုရင်၊ မေမေ့ကို နေ့တိုင်း လိုးခွင့်ရမယ်..  ” 

......................................................................................................

အခန်း ( ၁၁ )

“ ဟေးးး ဒါမှ ငါ့မေမေကွ...  ” 

ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်လီးကြီးက မော်တာ တပ်သလို အဆက်မပြတ် မွှေလေတော့ရာ...

“ အာ့..အာ့..အာ့ာ့.....သားရယ်... အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်...ဆောင့်.. ဆောင့်.. မေ့သား..ဟင့်...ဆောင့်...အီးးးး လိုး..လိုး..  ” 

.........................................................................................................

ဝင်းထက်က တစ်စုံတရာကို စိတ်ထဲမှာ ကောင်းကောင်း နားမလည်နိုင်တာတစ်ခု ရှိနေ၏။ သူ မနေနိုင်တော့သဖြင့် သူ့အမေ ဝေဝေလွင်ကို ဖွင့်မေးလိုက်မိလေတော့သည်။

“ အရင် တစ်ခေါက်က မေမေ ခုနကပြောတဲ့ ချောဆီဆိုတဲ့အရည်တွေ အခုလို ထွက်တာ မတွေ့ခဲ့ရဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့ အခုကျ အများကြီး ထွက်တာလဲ..  ” 

သားဖြစ်သူ၏ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးခွန်ကြောင့် ဝေဝေလွင် နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့သားနားလည်အောင်တော့ ပြန်ဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

“ အဲ့ဒီတုန်းက.. မေမေက အတင်းအဓမ္မ မုဒိန်းကျင့်ခံနေရလို့လေ၊ စိတ်မှမပါ၊ ခံမှမခံချင်တာ။ မိန်းမတွေက.. သူတို့ မကြည်ဖြူတဲ့ ယောင်္ကျားတွေဆို စိတ်ကို မရှိဘူးသားရဲ့..  ” 

ဝင်းထက် သဘောပေါက်သွား၏။ ခဏလောက်ကြာအောင် စဉ်းစားနေပြီး သူ့မျက်နှာကြီးက ကျေနပ်စွာ ပြုံးပြုံးကြီး ဖြစ်လာပြီးနောက်...

“ ဒါဆိုအခု မေမေက သားနဲ့ကျတော့ စိတ်ပါတယ်၊ ခံချင်တယ်ပေါ့..။ သားကိုတော့ ကြည်ဖြူပြီး၊ ကိုယ့် ယောင်္ကျား လို စိတ်ထားလို့၊ စိတ်ရှိလို့ ဒီလိုအရည်တွေ ထွက်တာပေါ့...နော်...  ” 

ဝေဝေလွင် ပိုပြီးရှက်သွား၏ ။ သို့သော် သူ့သားကို စိတ်မဆိုးရက်ပါ။ ရှက်ရှက်နှင့်ပင်၊ ဝင်းထက်၏ လက်မောင်းကို ဆွဲလိမ်၍...

“ သွား...ဒါကဘာစကားလဲ..ဒါ သားမေမေနော် ကိုယ့်အမေကို ဒီလိုပဲပြောစရာလား..  ” 

“ သိဘူးလေ..အခုလောလောလတ်လတ်ကြီး လိုးနေတဲ့ ဟာကို..အမေလား.. မယားလား.. မခွဲတတ်တော့ဘူး..  ” 

ဝင်းထက်က အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကို မှန်မှန်သွက်သွက် ညှောင့်နေရင်းနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ ဝေဝေလွင်က အသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ ညည်းရင်းက မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး သူ့သားမျက်နှာကို ရီဝေစွာကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့..

“ ဒီလောက်ထိ လိုးနေကြမှတော့ တို့တတွေ ညားပြီးနေပြီလေ..ညားနေမှတော့..လင်မယားပေါ့..  ” 

“ တကယ်လားမေမေ..သားနဲ့မေမေ ညားနေပြီဆိုတော့ သားမေမေ့ကို ဖေဖေ့အစား အမြဲတမ်း လိုးပေးမယ်နော်.. သားမေမေက သိပ်လှတယ်။ နို့ကြီးတွေက တင်းတင်းအိအိရှိတုန်း၊ စောက်ဖုတ်လေးကလဲ ကြပ်တုန်း၊ လိုးလို့ကလည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ...  ” 

ဝင်းထက်က စိတ်တွေ တအားထန်နေပြီဖြစ်ရာ အမေအရင်းဆိုတာကိုတောင် တစက်ကလေးမျှ အားမနာနိုင်တော့ပဲ စိတ်ထဲရှိသမျှကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပြောချလိုက်တော့သည်။ သားဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ထန်သော အပြောအဆိုများနှင့် ပူလောင်ပြင်းပြသော စိတ်လိုက်မာန်ပါ လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် ဝေဝေလွင်မှာလည်း တပ်မက်မှုရာဂသွေးများဖြင့် ဆူပွက်ပြီးတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ရှိလေသည်။

“ အိုးးးး သား...မေမေပြီးတော့မယ်.. မရတော့ဘူး..ထွက်ပြီ...  ” 

သူမနှစ်ချက် သုံးချက် ဆတ်ကနဲထွန့်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တက်သွားသည်။ တချိန်ထဲမှာပင် ဝင်းထက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် အဆက်မပြတ် ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရင်းမှ ဆီးခုံချင်းကပ်၍ လီးကို အမေ့စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အတင်းဖိနှိပ်နှစ်သွင်းထားပြီး၊ သူ့လီးထဲမှအရှိန်ဖြင့် ပန်းထွက်လာသော မျိုးရည်သုက်သွေးများကို ကိုယ့်ကို ဝမ်းနဲ့လွယ်၍ မွေးလာခဲ့သော အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး၏ စောက်ခေါင်းနှင့် သားအိမ်ထဲသို့ တစစ်စစ် တပြစ်ပြစ်နှင့် ညှစ်ချ ပန်းထုတ်လျက်ရှိလေသည်။

စောက်ဖုတ်ဝမှ အန်၍ စီးထွက်ကျလာသော အရည်ဖြူဖြူများက သုတ်ရည်နှင့်စောက်ရည်များရောပြွမ်းနေခြင်းဖြစ်လေရာ၊ ဘယ်အရည်က ဘယ်သူ့အရည်မှန်း ခွဲခြားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ..။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း အသက်ရှုတွေမမှန်တော့ဘဲ မောဟိုက်စွာဖြင့် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိကြလေသည်။

ဝင်းထက်က ခဏတာတော့ အင်အားတွေကုန်ဆုံးပြီး ပန်းလျစွာ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ဝေဝေလွင် က တစ်ဘက်သို့လှည့် ကျောပေးပြီး တစောင်းအိပ်နေ၏။ အတန်ကြာမျှ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောကြပဲတိတ်ဆိတ်နေကြသည်။ မိနစ်အနည်းငယ် ကြာတော့ ဝင်းထက် သူ့အမေဘက် လှည့်ပြီး နောက်ကျောဘက်မှသိမ်းဖက်ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို သာသာလေးပွတ်ပေးနေလိုက်၏။

“ သား ပျော်လိုက်တာမေမေ... မေမေရော ဘယ်လိုနေလဲ..  ” 

“ မေမေတစ်ခါမှ ဒီလောက်သာယာမှုမျိုး မကြုံခဲ့ဖူးဘူး..၊ အားလည်းကုန်.. အရည်တွေလည်းကုန်ပဲ သားရယ်...  ” 

ဝင်းထက်က သူ့အမေ၏ ဖင်လုံး ညိုညိုကားကားအိုးကြီးကို ဇိမ်ခံပွတ်ပေးနေရင်းမှ...

“ ဖေဖေနဲ့ လုပ်တုန်းက မေမေ ဒီလိုအရည်တွေ အများကြီး မထွက်လို့လား...  ” 

ဝေဝေလွင် သူ့သား ဘက်ပြန်လှည့်လာပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြုံးရင်း...

“ ဖေဖေကတော့ ဒီလိုပဲ ဖြစ်သလို လုပ်သွားတာပဲလေ.. စိတ်အဆာပြေရုံ...အယားပြေရုံ သက်သက်လောက်ပေါ့..၊ သားနားလည်နိုင်မယ် ထင်တယ်..  ” 

ဝင်းထက်က ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဖင်ကြီးကို ဆက်ညှစ်နေသည်။ နို့လုံးကြီးတွေကိုလည်း ဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်ရင်း...

“ မေမေ...သားကို ထပ်ပြီးပေးလုပ်ဦးနော်..၊ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖေဖေ ဒီညပြန်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး...  ” 

ဝေဝေလွင်က ဘာမှပြန်မပြော...။ သူ့သားဝင်းထက် နို့ကြီးတွေကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်ဆော့စို့ စုပ်နေသည်ကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။ သွေးသားဆူဖြိုးသော အားကောင်းမောင်းသန် တက်လူငယ်လေးဖြစ်သည့် ဝင်းထက်မှာ တိုတောင်းသော အချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင် လီးကပြန်ထောင် ထ လာပြန်တော့သည်။ ဝေဝေလွင်ကဒါကိုသတိထားမိတော့...

“ အမလေးတော်...ဘယ်လိုကြီးတောင်လဲ...လီးကလဲ တောင်တာမြန်လှချည်လား..၊မေမေ့ အဖုတ်ခဏလောက်နားပါရစေဦးလား"

“ အမယ်..ဟိုနေ့က ဆက်တိုက်အဆော်ခံရတာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတာတောင် မေမေရရဲ့ သားနဲ့...  ” 

ဝင်းထက်က လုပ်ချင်ဇောနဲ့လောပြီး စကားမှားသွားသည်..။ ထိုစကားကြောင့် ဝေဝေလွင် ရုတ်တရက် စိတ်ဆိုးသွားပြီး..အသံပြတ်ပြတ်ဖြင့်...

“ မေမေ့ကို အဲ့ဒီ မသာတွေအကြောင်း လုံးဝ စကားလာမစနဲ့...။ အဲ့ဒီကာလနာတွေက လူတွေ မဟုတ်ဘူး၊ လူလိုမလုပ်ဘူး...၊ မေမေ့ကို မညှာမတာ လုပ်သွားတာ၊ စောက်ဖုတ်ကို ယောင်ကိုင်းနေတာပဲ၊ ရက်အတော်ကြာအောင် အယောင်မကျဘူး။ စိတ်တိုတယ်..၊ သူတို့အကြောင်းလဲ နောက်ထပ်မကြားချင်ဘူး..ကြားလား..  ” .

ဝင်းထက်က သူမဆင်မခြင် ပြောလိုက်တာကို သူ့အမေ စိတ်ဆိုးသွားမှန်း သိလို့ ပြာပြာသလဲ ပြန်တောင်းပန်သည်။

“ သား သူတို့အကြောင်း ဘယ်တော့မှ ထပ်မပြောတော့ပါဘူး မေမေ၊သားလောကြီးပြီး စကားမှားသွားတာ တောင်းပန်ပါတယ်... မေမေသားကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်...  ” 

...........................................................................................

အခန်း ( ၁၂ )

ဝေဝေလွင်လည်း စိတ်ပြေသွားပြီး သားဖြစ်သူရဲ့ ခေါင်းကိုဖွဖွပွတ်ပေးရင်း...

“ မေမေ..ဒီကောင်တွေ အကြောင်းခေါင်းထဲ ထည့်မထားချင်ဘူး..၊ မေ့ထားချင်တယ်..။ ဒါတွေ အားလုံးပြီးသွားပြီ..၊ တို့ဘဝ အစက ပြန်စကြရအောင်..  ” 

ဝင်းထက်က ခေါင်းလေးညိတ်ပြီး လက်ခံကြောင်း အချက်ပြလိုက်တဲ့အခါ၊ ဝေဝေလွင်က ဝင်းထက်ကို သူမဘက် ဆွဲယူလိုက်ပြီး သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းနဲ့ လင်မယားတွေလိုပဲ တရှိုက်မက်မက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီး နမ်းရှုတ်နေလိုက်သည်။

“ သား..အခုစိတ်တွေ တစ်ခေါက်ပြန်ထလာပြန်ပြီ...မေမေ့ကို ထပ်ချစ်ချင်ပြန်ပြီ မဟုတ်လား..။ဒီတစ်ခါ..မေမေကိုယ်တိုင်သားကို လုပ်ပေးမယ်..လာခဲ့...  ” 

သူမက သားဖြစ်သူကို အသာအယာတွန်း၍ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမက အပေါ်မှခွရက်စီး၍ လိုက်ပါသွားပြီး..သား၏ပါးစပ်အတွင်း လျှာချင်းလိမ်း၍ အငမ်းမရနမ်းစုပ်နေရင်းမှ သားဖြစ်သူ၏ ခါးလည်ရှိ တောင်နေသော လီးကြီးကို သူမလက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းထုပေးနေတော့သည်။

ဝေဝေလွင်က သူ့သားနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုတ်နေရာမှ နေ၍ ပါးစပ်ကိုခွာခဲ့ပြီး၊ခေါင်းကို အောက်သို့တဖြည်းဖြည်း လျှောဆင်းလာခဲ့သည်။ သူ့သားဝင်းထက်၏ ရင်အုပ်နှင့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖျားလေးဖြင့်တဇတ်ဇတ်ပတ်၍ လျက်ပေးနေပြန်သည်။

ဝင်းထက်မှာ ကြက်သီးလေးများ တဖြင်းဖြင်းပင် ထလာရတော့သည်။ သူကလဲ အားကျမခံ အားနေသော လက်များဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ နို့လုံးကြီးများကို ဆွဲကိုင် ပွတ်သပ် ညှစ်နယ်နေ၏။

ဝေဝေလွင်က သားဖြစ်သူ၏ ဗိုက်သားလေးများကိုဆက်၍ လျက်ပေးလာရင်း ခါးလည် ရောက်တော့ တောင်ထနေသောလီးကြီး၏ ကားထွက်နေသော ဒစ်ပွင့်ကြီးကို လျှာဖျားတင်၍ နှစ်ချက် သုံးချက်လျက်လိုက်ပြီးမှ၊ ပါးစပ် ဟပြီးဒစ်တစ်ခုလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

မကြာခင်မှာပင် ဝေဝေလွင် တစ်ယောက်မိမိသွေးဖြင့် ဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး မိမိဝမ်းဖြင့် လွယ်မွေး ခဲ့ရသော သားအရင်းဖြစ်သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ပြန်ပြီးတပ်မက်မောစွာဖြင့် စုပ်လိုက် လျက်လိုက် အရသာရှိစွာဖြင့် စားသုံးလျက်ရှိလေသည်..။

ဝင်းထက်မှာလည်း အမေဖြစ်သူ၏ နူးညံ့နွေးထွေးလှသော လျှာဖြင့် ပုလွေတော်စွမ်းပြနေခြင်းကို ပါးစပ်ကြီးဟညည်းလျက် ကြက်သီးမွေးညင်းထစွာ ခံနေရတော့သည်။

.....................................................................................................................................................

အခန်း (၁၃)

သားအမိအရင်းနှစ်ယောက်တစ် ယောက်တစ်ပြန် စစ်တီနိုင်းဆွဲပြီး၊အားရအောင် စုပ်နေမှုတ်နေကြလို့ အတန်ကြာသွားတော့မှ ဝေဝေလွင်က သားရဲ့လီးကြီးကို မိမိစောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လျက် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ဖိချလိုက်တော့လေ၏။

ဖတ်.. ဖတ်.. ပလောက်..ပလောက်....ဖတ်..

ဝေဝေလွင်..ဝင်းထက်၏ ရင်ဘတ်ကိုစုံဖိပြီး ဖင်ကြီးကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ထိုင်ချပြီး မြင်းကိုဒုန်းစိုင်းနေသည်။ သူမ အားရပါးရ ထိုင်ချနေတော့ ဒီပိုဇေရှင်က သားအိမ်ဝအထိ ထိလေသည်။ သူမ သားဖြစ်သူနဲ့ လိုးရတာကို ရင်လည်းခုန်၊ အစွဲကြီးလည်း စွဲသွားပြီ။ သူမယောင်္ကျား ဦးညီထက်နဲ့ တစ်သက်လုံး ဆက်ဆံလာခဲ့ရတာတောင် စိတ်ထဲမှာ အခုလောက်မထိခဲ့၊ မသာယာဖူးခဲ့ပေ..။

ကျွိ...ကျွိ...အိ..အိ...ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်...

ကုတင်သံနှင့် လိုးဆောင့်သံတွေက စည်းချက်ကျကျ မြည်ဟည်းနေသည်။ ဝင်းထက်၏ အမြင်တွင် သူ့အမေက မျက်နှာချင်းဆိုင် တက်ခွဆောင့်နေသဖြင့်၊ သူ့လီးကြီးက အမေ့ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ မြုပ်သွားလိုက်၊ ပေါ်လာလိုက် လှုပ်ရှားနေတာကို ရှင်းရှင်းကြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ရင်ခုန်လှိုက်မောစဘွယ် တွေ့နေရသည်။ သူက ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ခါရမ်းနေသော သူ့အမေရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီးလှိမ့်၍ ကစားနေလိုက်၏။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာစိတ်လိုက်မာန်ပါ ဆော်နေကြသော်လည်း တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြသေး...။

“ မေမေ...မပြီးသေးဘူးလား...အဲ့ဒါဆိုလဲ သားဒေါ့ဂီဆွဲမယ်..  ” 

ဝေဝေလွင် ဘာမှပြန်မပြော...သူမအဖုတ်ကိုသာ လီးမှချွတ်ရင်းထလိုက်ပြီး သူ့သားဘက် လှည့်၍လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဝင်းထက်ထလိုက်သည်။ ကုန်းထားသော သူ့အမေဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး နောက်သို့ပြူးကနဲ စူတွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝကို ဒစ်ကြီးနဲ့ တေ့ချိန်လျက်ဖိသွင်းလိုက်ပြီး လီးဆုံးသည်နှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။

ဝင်းထက်က သူ့အမေ၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားရပါးရ ညှစ်ကိုင်ရင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပစ်ပစ်ပီးဆောင့်လိုးနေရင်မှ ရှေ့မှ ဖင်ကြားထဲ ကြည့်လိုက်သည်။ သူ.. ဟိုနေ့က အမေ့ဖင်ကို အမှတ်မထင်ပဲလိုးခဲ့ရတာကို သတိရသွား၏..။ အမေ့ဖင်ကြီးက စီးကြပ်ပြီးလိုးလို့ အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အမေ့ဖင်ချလို့ကောင်းခဲ့ရတာကို သွားတွေးမိတော့ အဖုတ်ထဲဝင် ထွက်နေသည့်လီးကြီးက ပိုပြီးမာထန်ကာ ပြည့်ကြပ်လာသည်။

စိတ်ပါလာသဖြင်..ဖင်ကြားကို အသာဖြဲကြည့်တော့ မေမေ့ ခရေပွင့်ညိုညိုလေးကို တွေ့ရသည်။ အခုတော့ ဟိုနေ့က ဓားပြတွေ ဘလပွလုပ်သွားသလို စိုရွှဲပြီး စေးထန်းပေရေနေခြင်းမရှိ။ ဖင်ဝလေးက ခြောက်ခြောက်လေးရယ်..။စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးလို့ လှုပ်ရှားသွားတဲ့ အချက်တိုင်းမှာ ခရေဝလေးက ပွစိပွစိနှင့်...

“ အင့် ဟင့် သား အား ဟာ့ ဆောင့်.. မေ့သားလေး.. ဆောင့် ဟင့်အင်း ဟုတ်ဘူး..သားမဟုတ်ဘူး.. မေမေ့လင်.. မေမေ့.. လင်လေး... ဆောင့် အားးးး လိုး..လိုး..  ” 

ဝေဝေလွင်မှာ ခံလို့ကောင်းပြီး အရမ်းဖီလင်တက်လာသဖြင့်..သားဖြစ်သူကိုပင်.လင်မယားစကားတွေ ပြောလာခဲ့ပြီလေ..။ ဝင်းထက်က လိုးရင်းအသဲယားလာသဖြင့် ဖင်ဝလေးထဲသို့ လက်ညှိုးထိုးသွင်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြောက်တိုက်ကြီးတော့ ဘယ်ဝင်မှာလဲ...။ မဝင်၍ အတင်းနှိုက်ကြည့်၏။ ဝေဝေလွင်မှာ.. စစ်ကနဲ နာသွားသဖြင့်...

“ အားးးဟင့်... ဒါကဘယ်အပေါက် လာနှိုက်နေတာလဲ..  ” 

သူ သတိရသွားသည်။ ဟိုနေ့က ချွဲအိနေတော့ လက်ညှိုးမပြောနဲ့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးတောင် စွပ်ခနဲဝင်သွားသေးသည်။ သူအိုင်ဒီယာ ရသွားသည်။ လက်ခုပ်ထဲ တံတွေးထွေးချ၍ ဖင်ဝတွင် ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ လက်ခုပ်ကို ဖင်ဝတွင် မှောက်၍ ဖိသုတ်လိုက်ရာ တံတွေးတွေဖြင့် ဖင်ဝတွင် ချွဲကျိစိုရွှဲသွားသည်။

လက်ခလယ်ကိုပါ ချွဲစေရန် တံတွေးပုံထဲ လက်ထိုးလှိမ့်လိုက်ပြီး၊ ရွှဲအိသွားသော ဖင်ဝထဲသို့ လက်ကို တစ်နှိုက်ပြီးတစ်နှိုက် ရစ်ပြီးနှိုက်သွင်းလိုက်လေရာ ဝေဝေလွင်မှာ စအိုလေး တွန့်သွားရတော့သည်။

“ ဟင့်! ယောင်္ကျားရယ် မိန်းမဖင် ဘာလို့ လာနှိုက်တာလဲ၊ ဘာလဲ အဲဒီအပေါက် လုပ်ချင်သေးလို့လား..  ” 

ဝင်းထက်မှာ သူ့အမေဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်က နာမ်စားအဖြစ် သူမကိုယ်သူမ မိန်းမလို့သုံးပြီး၊ သူ့ကိုလဲ ယောင်္ကျားလို့ခေါ်လာသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင်၎င်း၊ လီးထဲတွင်၎င်း၊ သွေးတွေထန်ပြီး ဆောင့်တက်လာရတော့သည်။ အခေါ်အဝေါ် တွေတောင်ပြောင်းသွားပြီဆိုတော့ မေမေက သူ့မိန်းမအဖြစ် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူလိုက်ပြီဆိုတဲ့သဘောပေါ့...။

“ အင်း...ဟုတ်တယ်..၊ ဟိုနေ့က လုပ်ခဲ့ရတာကို စိတ်ထဲက ကြိုက်ပြီးစွဲနေတယ်။ ရရင်ထပ်လုပ် ကြည့်ချင်တယ် မောင့်မိန်းမရယ်..  ” 

သူကလည်း အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းပြီး အမေအရင်းကြီးကို ရည်းစားလို၊ မယားလို အပြတ်ချွဲချ ပစ်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူ ဝေဝေလွင်မှာ ထိုအချွဲကြောင့် ဂျွမ်းပြန်ကျသွားလေတော့သည်။

“ အို...ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ..မောင်တဲ့ လားကွာ.. မောင်လိုချင်ရင် မိန်းမကပေးမှာပေါ့လို့... မောင့်သဘောကျလုပ်... ဝေကျေနပ်တယ်..  ” 

“ ဒါဆို မောင် အခုလုပ်မယ်လေ...  ” 

ဝင်းထက်က သူ့လီးကြီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်တော့...

“ နေဦး..မိန်းမ ပိုဇေရှင်ပြင်ပေးမယ်..  ” 

ဝေဝေလွင်က ပြောလဲပြောလက်ကို တန်းတန်းထောက်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားရာက နေတံတောင်လေးနဲ့ပဲထောက် ဝပ်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကို နောက်သို့မြောက်သည် ထက်မြောက်အောင်၊ ဖင်ပေါက်ဝ ဝဲတက်လာအောင် ကော့တွန်း တင်ပေးထားလိုက်သည်။

“ မိန်းမလဲ..ဟိုနေ့ကမှ ဖင်ကို စခံဘူးပေမယ့် တမျိုးလေးဘဲ ကောင်းတယ် သိလား၊ စိတ်ထဲမှာ ထပ်ခံကြည့်ချင်နေတာ..။ ဒါပေမယ့် နာတာလဲ နာတယ်။ အဝင်ချောပြီး မနာအောင် အလှဆီ ဖြစ်ဖြစ်၊ လိုးရှင်းဖြစ်ဖြစ် လိမ်းပြီးမှသွင်းကွာ...သွားယူချည်..  ” 

ဝင်းထက် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၍၊ သူ့အမေ အလှပြင်ရာ မှန်တင်ခုံသို့လျှောက်သွားပြီး အသားပတ်ရင် လိမ်းတဲ့ ဂရစ်ဆလင်းအလှဆီ ပုလင်းကို တွေ့၍ ဆွဲလာခဲ့သည်။ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပြီးစောင့်နေသော ချစ်မေမေ မယားလေး ဝေဝေလွင်နား ပြန်ရောက်တော့ ပုလင်းကို ဖွင့်၍ ဂရစ်ဆလင်းဆီများကို အမေ့ဖင်ဝတွင်၎င်း၊သူ၏ ဒစ်ကြီး တစ်ခုလုံးတွင်၎င်း ရွှဲရွှဲသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး၊ လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး နှိုက်သွင်းကြည့်လိုက်ရာ ချောချောရှူရှူဝင်သွားလေသည်။

....................................................................................................................

 ဇာတ်သိမ်း

ထိုသို့ ဖင်ဝအရင်ချဲ့ကြည့်ပြီးမှ၊ ခရေဝတွင် ဒစ်ကြီးကို တေ့လျက် တဖြေးဖြေး တအိအိနှင့် ဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။ သူ့အမေ မယားလေး နာသွားမှ ာစိုးရိမ်လို့ဖြစ်သည်။

“ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..ဖြေးဖြေးသွင်း...မလောနဲ့..သူ့လီးကြီးက မိန်းမဖင်ထဲမှာ ကြပ်ညပ်နေတာ...တပြည့်ကြီးပဲ...အကုန်ဝင်သွားပြီလား...  ” 

“ တစ်ဝက်ကျော်သွားပြီ...မောင်..စဆောင့်တော့မယ်နော်..  ” 

“ ဖြေးဖြေး အရင်စညှောင့်ပြီးမှ ဆောင့်နော်..အူးးး ဖင်ထဲ သပ်ဆို့ထားသလိုဘဲ..အစ်..  ” 

ခဏအကြာမှာတော့ဝင်းထက်တစ်ယောက် သူ့အမေဖင်ကိုချက်မှန်မှန်လေးညှောင့်လိုးနေပြီ...။

“ အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်...ရှီးးးး စစ်.. ဖင်လိုးရတာ အားရလား..ယောင်္ကျား...လိုးရင်းစောက်ဖုတ်ကိုပါ နှိုက်ပေးစမ်းပါ။ စောက်စိကိုလဲပွတ်ပေး..စစ်...ရှီးးးးး  ” 

ဝေဝေလွင်က အော်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့သထက်ကော့စေရန် နောက်ပစ်ပင့်တင်ပေးနေသည်။ ဝင်းထက်ကလည်း အမေတစ်ဖြစ်လဲ မယားလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေး ဝေဝေလွင်၏ တောင်းဆိုချက်အတိုင်း စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ကစားပြီးစောက်စိကိုလည်း ပွတ်ပြီးကလိပေးနေရင်း ရံဖန်ရံခါ ဘော်ဒီအောက်လက်နှိုက်၍ နို့အုံကြီးကိုနယ်ဖတ်ပြီး ပျော်ပျော်ကြီး ကစားလျက်ရှိသည်။

လီးကြီးမှာလည်း ဆာလောင်စွာဖြင့် အမေဖြစ်သူ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အားရပါးရ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးနေတော့ရာ မကြာခင်မှာပင် ကြပ်တည်းလှသော ဖင်ပေါက်၏ ခုခံပွတ်တိုက်မှုအားကို မခံနိုင်တော့ဘဲ အမေ သို့မဟုတ် မိန်းမအသစ်စက်စက်လေး ဝေဝေလွင်ရဲ့ ဖင်ထဲမှာပင်လရည်များ တပျစ်ပျစ်ညှစ်သွင်းလျက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

ဝင်းထက်မှာလဲ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး အကြောတဆတ်ဆတ်ဆွဲလျက် သူ့လဥကြီးကို အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ကပ်ဖိပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့၏။ ဖင်ထဲက ထွက်ကျလာသော လရည်များ၊ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်အနှစ်ပျစ်ပျစ်များ ပေါင်းစပ်ပြီး ဖင်မှာရော၊ စောက်ပတ်မှာရော၊ အဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့ လက်မှာရော၊ လဥမှာပါ ပေပွ ထလျက် ရှိလေတော့၏။

သူတို့ သားအမိ ၂ ယောက်စလုံး ထိုညက မဆေးမကြော၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနှင့် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။ တရေးနိုးတွင်၎င်း လင်းအားကြီးတွင်၎င်း၊ ဝင်းထက်က ထပ်မံ၍ တောင်းလိုးသော်လည်း ဝေဝေလွင် အမေမယားအလှက သားလင်လေးကို အငြင်းအဆန်မရှိ၊ ကြည်ဖြူစွာဖြင့် ဆက်ကုန်းပေးနေလေတော့သတည်း...။

ဝင်းထက်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်ထဲမှာ မြကြီးတို့ဓားပြအဖွဲ့ကို အလွန်အမင်း ကျေးဇူးတင်နေလေသည်။တကယ်လို့ သူတို့အဖွဲသာ အိမ်ကို အနုကြမ်းတက်မစီးခဲ့ဘူးဆိုပါက ယခုသူ၏ ဘေးတွင် ဖင်လေးအပြောင်သားနှင့်အိပ်နေသော မေမေမိန်းမဝေဝေလွင်မှာ အခုအချိန်အထိစိတ်ထဲမှာ မှန်းပြီးဂွင်းထုနေရဆဲသာ ရှိဦးမည့်စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်မေ အဆင့်ကလွဲ၍ ဒီ့ထက် ပိုတက်ဦးမည် မဟုတ်ပါလေ...။

တစ်နေ့နေ့တော့ ဒီလူသုံးယောက်အတွက် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ သွားပြီး အလှူအတန်းလုပ်၊ အမျှဝေပေးရပေဦးမည်...။


ပြီးပါပြီ။

ဓားပြပေးတဲ့ ဝေစုလေးက ဘဝမှာ အမှတ်တရ ချိုမြလှပါသည်။

ခင်မင်တဲ့

(လမင်းကြီး)

ပြီးဆုံးသည်အထိ ဖတ်ရှုအားပေးသောမိတ်ဆွေအပေါင်းကို အထူးပဲကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။






ဓါးပြပေးတဲ့ ၀ေစု အပိုင်း ( ၁ )

ဓါးပြပေးတဲ့ ၀ေစု အပိုင်း ( ၁ )

လမင်းကြီး ရေးသည် 

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

မြကြီး..

အလုပ်အကိုင်က ကြေးစားလူမိုက်၊ ပိုက်ဆံပေးပြီး မဟုတ်တာ လုပ်ခိုင်း အကုန်ရသည်။ တရားမဝင် ငွေတိုးချေး မာဖီးယားဂိုဏ်းတွေရဲ့ လက်စွဲတော်ပေါ့၊ အငှားချောင်းရိုက်ပေးရမလား၊ မိုက်ကြေးခွဲရမလား၊ အုပ်စုဖွဲ့ ပြဿနာရှာပေးရမလား၊ အကုန်ရသည်။ အထူးသဖြင့်တော့ အကြွေးတောင်းပေးတာပေါ့၊ ငွေတိုးချေး ဒုစရိုက်ဂိုဏ်းတွေက ချေးငွေ အချိန်ကျလို့ ပြန်မဆပ်၊ အတိုးမသတ်တဲ့ ကြွေးယူသူတွေကို ကြာကြာ သည်းခံတတ်လေ့မရှိ၊ မြကြီးတို့လို လူမိုက်တွေ မွေးထားပြီး ခြိမ်းခြောက် အကြွေးတောင်းခိုင်းလေ့ရှိသည်။

တောင်းလို့ မရရင်တော့ မှတ်မှတ်သားသား နာကျင်အောင်ရိုက်ခဲ့၊ ထိုးခဲ့ကြိတ်ခဲ့လေ့ရှိ၏။

လူတွေကလဲ လူတွေပဲ၊ တချို့က လွယ်လွယ်ယူပြီး လွယ်လွယ်ပြန်ဆပ်လေ့ မရှိ၊ အထူးသဖြင့်၊ ဖဲဝိုင်းတွင် ချေးမိသော အကြွေးသမားများ၊ ဘောလုံးပွဲလောင်းသည့် လောင်းကစားသမားများအထိများကြသည်။ တကယ်လို့သူတို့ကို အလုပ်အပ်မယ့်သူ မရှိလို့ ပိုက်ဆံပြတ်လာရင်တော့ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို၊ ဖောက်ထွင်းမှု၊ လူနိုးလာရင် အနုကြမ်းစီးမှုမှ နေ၍ ဓားပြမှုအထိ ကျူးလွန်လေ့ရှိ၏။ သူ့မှာ အမြဲတမ်း လက်စွဲတပည့်  ၂ ယောက်  ၃ ယောက်လောက်တော့ ရှိသည်။

အခုလဲကြည့် အလုပ်အပ်မယ့်သူမရှိတာ ကြာတော့ ဘိုင်ပြတ်နေတာ ကြာပြီ၊ ထိုင်နေလို့တော့ မရတော့၊ တစ်ခုခုတော့ လုပ်မှ ဖြစ်တော့မည်၊ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ည ဂွတိုနဲ့ ငခွက်၊ တပည့်ကျော် ၂ယောက်ကိုခေါ်ပြီး၊ အမဲရှာထွက်ခဲ့ကြ၏။ အတက်ရ ချောင်မယ့် အိမ်၊ တစ်အိမ်အိမ်ကိုတော့ ဝင်မှ ရတော့မည်။ ဒါမှ လောလောဆယ် အူစိုမည်။

သူတို့ ပစ်မှတ်ထားရမယ့် အိမ်တွေက၊ ချမ်းသာရမည်၊ ငွေနှင့် အတွင်းပစ္စည်း အတော်ရှိရမည်။ ဆိတ်ငြိမ်၍ လူနေထူထပ်သော ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ဝေးရမည်၊ မိသားစုနည်း ရမည်၊ ဖြစ်နိုင်လျှင် အိမ်မှာ ယောင်္ကျားသနာသိပ် မရှိ၊ ရှိလျှင်လည်း အိမ်မကပ်ပဲ ပြင်ပအလုပ် ထွက်လုပ်နေပြီးမိန်းမနဲ့ ကလေးများသာ ကျန်ရင် သူတို့အကြိုက်ဖြစ်သည်။

ဒါတွေ သိဖို့လဲ လွယ်သည်တော့ မဟုတ်၊ သူတို့အချိန်ယူ ထောက်လှမ်းပြီး သတင်းအချက်အလက် စုဆောင်းထားရတာ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာ ကာလအတန်ကြာကထဲက မျက်စိကျပြီးသား အိမ်တစ်အိမ် ရှိပြီးဖြစ်သည်။ သူ့မျက်စိထဲမှာ ပေါ်လာတဲ့ အိမ်ကတော့ ဦးညီထက်တို့ မိသားစု၏ အိမ်ဖြစ်သည်။

ဦးညီထက်က စီးပွားရေးသမားကန်ထရိုက်တာ တစ်ဦးဖြစ်၏၊ တစ်ပတ်မှာ ၅ ရက်လောက်က အိမ်မကပ်၊ နယ်ခရီးတွေ ဆက်တိုက်သွားနေရသည်။ မိသားစုက သုံးယောက်ထဲ၊ စနေ၊ တနင်္ဂနွတွေကျမှ မိသားစုဆုံဖြစ် နေဖြစ်ကြသည်ပေါ့။ ဒါတောင် တချို့အပတ်တွေမှာ စနေ၊ တနင်္ဂနွတောင် အိမ်မပြန်ဖြစ်။

ကြားရက်တွေမှာ ရှိရင်တောင် ကိစ္စဝိစ္စများသူဖြစ်လို့ ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တတ်တာ ဖြစ်သည်။ သူဒီအိမ်ကို ပစ်မှတ်ထားတာကြာပြီ။ တခြားအလုပ်တွေ အဆင်ပြေနေလို့ မလှည့်ဖြစ်သေးတာလေ..။

ဦးညီထက်က အသက် ၄၅ နှစ်လောက်ရှိပြီး၊ သူ့မိန်းမကတော့ ဒေါ်ဝေဝေလွင်၊ ဒီနှစ်ထဲမှာ အသက် ၄ဝ ရှိပြီ၊ ပိုက်ဆံလဲရှိ၊ ခန္ဓာကိုယ်လဲ ထိမ်းသိမ်းတတ်တော့ အခုထိ လှလို့ကောင်းတုန်း၊ အသားကတော့ အဖြူ မဟုတ်၊ အသားလတ်သည်ဟု ခေါ်နိုင်သော်လည်း၊ အညိုဘက်တောင် အားသန်၏၊ ဒါပေမယ့် တကယ့်ကို ညိုချော ဖြစ်သည်။ သူမ ပြင်ဆင်တတ်ပုံနှင့် လူတွေ နှစ်ခါ ပြန်ကြည့်ယူရတတ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ဦးတည်းသော သားဖြစ်တဲ့ ဝင်းထက်ရှိ၏။ အသက်က ၁၇ နှစ်။ ကျောင်းတက်တုန်း၊သူက အိမ်မှာတစ်လှည့် မြို့ထဲက အဖေ့ဘက်က အဖိုးအဖွားတွေ အိမ်မှာ တစ်လှည့်နေသည်။ အဖိုးအဖွားတွေက မြေးကိုသိပ်ချစ်တော့ ငယ်ငယ်ထဲက ခေါ်မွေးထားသည်။ အခုတော့ ဝင်းထက် အမေနဲ့ပဲ အိမ်မှာ အနေများသည်။ အဖေက ခုတလော ခရီးထွက်ရတာ ဆက်တိုက်လို ဖြစ်နေသည်လေ။

................................................................................................................................

သူတို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့နေ့..

စနေနေ့ည၊ မြကြီးနဲ့အဖွဲ့ ဦးညီထက်အိမ်ထဲမှာ သူတို့အလုပ်စနေပြီ။ ဘယ်လို ဝင်သလဲ မမေးနဲ့တော့၊ လုပ်နေကျ သူတို့ အဖို့ ငှက်ပျောသီးအခွံ ခွါစားရတာထက်တောင် လွယ်သေး၏။ ဆေ့ဖ်တီးအတွက် မျက်နှာဖုံးတွေတော့ စွပ်လာခဲ့ကြသည်။ ဒီတစ်ပတ် ဦးညီထက်အိမ်မှာ ရှိမှာ မဟုတ်၊ မန္တလေးဘက် တက်သွားတယ် ဟု အတိအကျ သတင်းရထားပြီးဖြစ်သည်။ သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်တော့၏။

ဒေါ်ဝေဝေလွင်နှင့် ဝင်းထက်တို့ သားအမိနှစ်ယောက် ကြောက်လွန်းလို့ အသားတွေတောင် တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြသည်။ လူဆိုးတွေက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဓားထောက်ပြီး လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ထားကြသည်။ လက်အုပ်ကလေးတွေချီပြီး လိုချင်တာ အကုန်ရှာယူသွားပါ။ အသက်ကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါရန် တုန်ယင်သော အသံများဖြင့် တောင်းပန်နေကြသည်။

တပည့်နှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဂွတိုနဲ့ ငခွက်က ပစ္စည်းတွေ မွှေနှောက်ရှာဖွေပြီး တန်ဖိုးရှိတဲ့ ပစ္စည်းအတော်များများကို စုစည်းထုပ်ပိုးပြီး ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မြကြီးက မကျေနပ်နိုင်သေး၊ ဒီထက်မက ရှိရဦးမည်ဟု သူ ယုံကြည်ထားသည်။ ဒေါ်ဝေဝေလွင်နဲ့ သူ့သား ဝင်းထက်တို့ကို ပါးနားရိုက်၍...

“ ဟင်..ဒါပဲရှိသလားကွ..၊ ဘယ်မလဲ ကျန်တဲ့ပစ္စည်းတွေ၊ မသေချင်ရင် အကုန်ထုတ်ပေး..  ” 

ဝေဝေလွင် မတတ်နိုင်တော့၊ နာလဲနာ၊ သေမှာလဲ ကြောက်သည်။ ဒါကြောင့် ကြိုးတန်းလန်းနှင့်ပင် အတွင်းခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး၊ အိမ်မှာဖွက်၍ သိမ်းထားသော အတွင်းပစ္စည်းများကို ထုတ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။

( အမှန်တော့ သူတို့ပစ္စည်း အများစုက ဘဏ်မှာအပ်ထားပြီး ပွဲတက်ရန် အချို့ပစ္စည်းများကိုသာ အိမ်မှာ သိမ်းထားမိလို့ တော်သေးသည်ဟု ပြောရမည် )

“ ကျမတို့ သားအမိကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့တော့ရှင်။ ကျမတို့ဆီမှာရှိတာ ဒါအကုန်ပါပဲ။ အကုန်လုံး ထုတ်ပေးလိုက်တာပါ။ အသက်ကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါ၊ ကျမတို့ ရဲမတိုင်ပါဘူးရှင်..  ” 

မြကြီးက ဝေဝေလွင် ပြာနေအောင် တောင်းပန်နေတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲက ပျော်သလိုတောင် ဖြစ်လာသည်။ ဒီဟာမ ကြောက်ချီးပန်းနေပြီ၊ ငါခိုင်းသလို အကုန်လုပ်မှာပဲ၊ နဲနဲတော့ ကစားလိုက်ဦးမှ၊ လို့တွေးပြီး... သူ့လက်ထဲက ဓားနဲ့ ဝေဝေလွင်ရဲ့ လည်ပင်းကို ထောက်ထားပြီး နံရံကို ကျောမှီကပ်ပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

“ ငါမကျေနပ်သေးဘူး..ထပ်လိုချင်သေးတယ်.  ” 

ဝေဝေလွင်က..

“ ရှိကြီးခိုးပါရဲ့ရှင်..ကျမတို့အိမ်မှာရှိတာ အကုန်ပေးပြီးပါပြီ၊ တကယ်ကို ဘာမှ မကျန်တော့ပါဘူး။ ရှိသေးရင် ကျမအကုန်ပေးပါတယ်။ ကျမတို့ကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်..  ” 

ဝေဝေလွင် ဒီလိုပြောတော့ မြကြီးက အားရပါးရ ပြုံးလိုက်ပြီး..

“ ဘာလို့ ဘာမှမကျန်တော့ရမှာလဲ၊ ဒီမှာ.. ဒါကြီးက ဘာလဲ၊ ဒါရှိသေးတယ်လေ..  ” 

......................................................................................

အခန်း ( ၂ )

သူက လွတ်နေတဲ့လက် နောက်တစ်ဘက်နဲ့ ဝေဝေလွင်ရဲ့  ၃၇ လက်မလောက် ဆိုဒ်ရှိတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဇတ်ကနဲ လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဝေဝေလွင်က သဘာဝအလျောက် တားဆီးသည့် အနေနှင့် မြကြီး၏လက်ကို အလိုအလျောက် ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပြီး

“ မ..မလုပ်နဲ့နော်...ကျမတောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျမကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ရှင်  ” 

“ ဟားဟား..တောင်းပြီး ပန်ရအောင် ငါ့မှာ ဘာပန်းမှာမှ မပါလာခဲ့တာ၊ နင်က ဘာပန်ချင်လို့လဲ၊ ဟာ.. သတိရပြီ၊ နင်ပန်ချင်ရင် ငါ့ရွှေပန်းကြီးတော့ ရှိတယ်၊ ဟီးဟီး ပေးမယ်၊ ပေးမယ်  ” 

မြကြီးက ဝေဝေလွင်ရဲ့ လက်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖြည်ထုတ်လိုက်ပြီး၊ နို့ကြီးတွေကို ကျကျနနကြီး ညှစ်ကိုင်လိုက်တော့၏။

“ ရှင်..ကျမကိုလွှတ်နော်..အခုလွှတ်  ” 

ဝေဝေလွင်က အတင်းဖျစ်ညှစ် တွန့်လိမ်ပြီး ရုန်းကန်နေသည်။

“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း..စောက်ကောင်မကြီး..၊ နင်အလကားနေရင်း အသားအနာခံ ရုန်းမနေနဲ့.၊ ငါ့ဓားက နင့်လည်ပင်း တကယ် ချော်လှီးမိလို့ အလကားပဲတင်း သေနေအုံးမယ်.. အမယ်.. အမယ်.. ညည်းနို့ကြီးတွေက နုနုအိအိကြီးတွေပါလား ငါ့လက်နဲ့ ကိုင်ရတာ တစ်ပြည့်ပဲဟ၊ ဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာ  ” 

ဝေဝေလွင်က ထပ်ပြီး ရုန်းကန်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ဓားကလည်ပင်းမှာ ထောက်ထားဖြင့် မလှုပ်ရဲတော့ပေ။ မြကြီးက ထပ်ပြီး..

“ ဘယ်မလဲပြစမ်း..နင့်အိုး အခြေအနေ စမ်းကြည့်ရအောင်..၊ အမယ် အိုးကြီးက နဲတာကြီးမှ မဟုတ်ပဲ၊ ရှေ့ဘက်က ဒယ်အိုးကြီးကရော၊ ကိုင်ကြည့်စမ်းမယ်၊ ငါ့ခရမ်းသီးနှပ်ဖို့ အတော်ပဲလားလို့..  ” 

မြကြီးက ပေါက်ပေါက်ရှာရှာတွေ လျှောက်ပြောရင်း ဝေဝေလွင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးရှိုပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထမီပေါ်က နှိုက်လိုက်တာတောင် သူ့လက်ကြမ်းကြီးက အဖုတ်အုံ နုနုဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုကို လက်နှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်ရသည့်အလား။

“ ဟာ... နင်က ပစ္စည်းကောင်းကြီးကို ဖွက်ထားတာကိုးကွ၊ ဒီပစ္စည်းမျိုးက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး ဖွက်မထားသင့်ဘူး၊ သူများတွေကိုလဲ ဝေစားသင့်တယ်။ ကဲ ငါအရင် မြည်းကြည့်မယ်ကွာ၊ ပြီးမှ ဒီအခန်းထဲက ကောင်တွေကို အကုန်ခွဲပြီး ဝေကျွေးမယ်၊ ခွဲမယ်ဆိုပေမယ့် မကြောက်ပါနဲ့၊ ငါ့ဓားကြီးက လုံးလုံးကြီးပါ၊ မရှပါဘူး..ဟဲ..ဟဲ..  ” 

“ မ...မလုပ်ကြပါနဲ့..၊ ချမ်းသာပေးပါရှင်၊ ရှိတဲ့ပစ္စည်း အကုန်ယူပြီး ပြန်ကြပါတော့  ” 

“ အဲဒီ နင်ပြောတဲ့ ပစ္စည်းထဲမှာ၊ နင်လည်းပါတယ်လေ၊ စကားသိပ်များမနေနဲ့တော့...  ” 

“ လွှတ်ပါ၊ ကျမကိုလွှတ်ပါရှင်..  ” 

“ ဖြန်း  ” 

“ အာ့..အမယ်လေး..  ” 

မြကြီးက ဝေဝေလွင်ရဲ့ ပါးကို တစ်ချက် လွှဲရိုက်လိုက်ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး ကျအသွား နှစ်ချက် ပိတ်ကန်လိုက်သည်။

“ နင်တော့နာတော့မယ်၊ အေးအေးဆေးဆေး နေပါဆိုမရဘူး..ဘာလဲ!...သိပ်သေချင်နေပြီလား...  ” 

ဝေဝေလွင် ငြိမ်ကျသွားသည်။ နာလဲနာ၊ ဘာမှလဲ စောဒက မတက်ရဲတော့ပါ။ ငခွက် ဆိုတဲ့ကောင်က အကောင်ကြီးကြီး၊ ထွားထွားကြီး၊ သူက ဝေဝေလွင်ရဲ့ သားဖြစ်သူ ဝင်းထက်ကို ချုပ်ထိမ်းထားပြီး၊ အိပ်ခန်းတံခါးကို မှီပြီး ရပ်ခိုင်းထားသည်။

ဂွတိုကတော့ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်၊ ပုကွကွ ဂင်တိုတို၊ ဒါပေမယ့် သူ့လက်ထဲမှာက သေနတ်တစ်လက် ရှိနေသည်။ သူက ခပ်ခွာခွာက ပစ်ကွင်းရှင်းတဲ့ နေရာကနေပြီး သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အဝေးက ချုပ်ထားသည်။ သူ့မျက်နှာကြီးက ပြုံးပြုံးကြီး ဖြစ်နေသည်။ သူသိနေတယ်လေ၊ ဒီနေ့အနုကြမ်းစီးရတာ ပစ္စည်းတွေ ရမယ့်အပြင်၊ ရင်ခုန်စရာ အပိုဆုပါ ပါဦးမယ်ဆိုတာကို...။

မြကြီးက..

“ မင်းအနေနဲ့ ငါတို့တွေရဲ့ ယာယီမယားအဖြစ်၊ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ လိုက်လျောမယ်ဆိုရင်၊ မင်းအပ်ဖျား တစ်ထောက်တောင် မနာစေရဘူးလို့ အာမခံတယ်။ အခုလိုပဲ ရီးတီးယားတား လုပ်နေမယ်ဆိုရင်တော့ မင်းတို့သားအမိ နှစ်ယောက်စလုံး..  ” 

မြကြီးက စကားကိုရပ်ထားပြီး ဆက်မပြောတော့ပဲ၊ အဓိပ်ပါယ်ပါပါနှင့် သူ၏လည်ပင်းကို လက်ညှိုးဖြင့်ဝိုက်ပြီး ရစ်ပြလိုက်သည်။ သတ်ပစ်မည်ဟု ချိမ်းချောက်လိုက်ခြင်း..။

..................................................................................................................................

ဝေဝေလွင်က ဒီလူကြမ်းကြီးတွေကို ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်ညှိနှိုင်း၍ မရနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သိသွားသောကြောင့်၊ အားမတန်၍ မာန်လျှော့ရချေပြီ။

“ ဒါ..ဒါဆိုလဲ.. ကျမသား မြင်အောင်တော့ ဘာမှမလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်.. ဒီတစ်ခုတော့ တောင်းပန်ပါတယ်  ” 

“ ဒီမှာ..ဒါ..စျေးရောင်းစျေးဝယ် လုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းမှာ ဈေးဆစ်ဖို့ အခွင့်အရေး လုံးဝမရှိဘူး၊ အားလုံးက ငါတို့သဘောပဲ။ ဘာမှဆရာလာမလုပ်နဲ့..  ” 

မြကြီးက ပိတ်ဟောက်လိုက်သည်။

“ ငါတို့လာတာက သုံးယောက်၊ ငါက မျှမျှတတရှိတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကွ၊ မတရားမလုပ်ဘူး၊ လာ.. တို့တွေ မဲနှိုက်ပြီးတော့ ဆုံးဖြတ်ကြမယ်၊ ဘယ်သူက ဒီကောင်မကို အရင်ဖွင့်ခွင့်ရမလဲဆိုတာ ကြည့်ရအောင်..  ” 

ဝေဝေလွင်က အခြေအနေကို မေ့သွားပြီး ထပ်အော်ပြန်သည်။

“ မ..မလုပ်ပါနဲ့..အဲ့ဒီလို မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်  ” 

မြကြီး ဒေါကန်သွားပြန်ပြီ၊ ဒီတစ်ကြိမ် ပါးမရိုက်တော့ပဲ၊ ဝေဝေလွင့်ဗိုက်ကို လက်သီးတစ်လုံး ခပ်ပြင်းပြင်း သွင်းလိုက်လေရာ ဝေဝေလွင်မှာ အင့်ကနဲ အော်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ကုန်းကုန်းကြီး ကျသွားသည်။

“ နင့်ကို ငြိမ်ငြိမ်နေပါလို့ ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ။ ဘာလဲ ထမင်းမုန်းနေပြီလား..  ” 

အားလုံးကိုမြင်နေရသော ဝင်းထက်မှာလည်း ကြောက်လွန်း၍ ဒူးတဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ သူ့မှာလည်း သေနတ်သမားက ချိန်ထားလို့ မလှုပ်ရဲ၊ မအော်ရဲ၊ ဝင်မတားရဲ။ မြကြီးက အိပ်ကပ်ထဲမှ သစ်သားမီးခြစ် တစ်ဘူးကို ဆွဲထုတ်လာပြီး၊ မီးခြစ်ဆံ သုံးချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်ကာ တစ်ချောင်းကို တဝက်ကျော်ကျော်မှ ချိုးလိုက်သည်။

“ ဒါတွေနဲ့ ဒို့မဲနှိုက်ကြမယ်၊ မကြည့်ပဲ မျက်နှာလွှဲပြီး တစ်ယောက်တစ်ခု ကောက်ရမယ်၊ အမြန် ကောက်ရမယ်၊ မစမ်းရဘူး၊ အတိုဆုံးအချောင်း ကောက်မိသူက၊ ဒီကောင်မနဲ့ ဖွင့်ပွဲကျင်းပပေးရမယ်၊ ကောင်းကြလား..  ” 

ငခွက်နဲ့ ဂွတိုက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြည့်ကြသည်၊ ပြီးတော့ သူတို့အကြည့်တွေက လူပျိုပေါက် ချာတိတ်လေး ဝင်းထက်အပေါ် တပြိုင်ထဲ ရောက်သွားကြ၏။ တဦးနှင့်တဦးလဲ မျက်စချီပြီး အချက်ပြနေကြသည်။

မြကြီးက သူတို့နှစ်ယောက် အချက်ပြနေကြတာ ကြည့်ရင်း အထာပေါက်သွားပြီး တဟားဟားထရီသည်။

“ အေး..ဟုတ်သားပဲ..ငါမေ့သွားတယ်၊ ဒီအခန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ယောင်္ကျားက သုံးယောက်မှမဟုတ်ဘဲ၊ လေးယောက်၊ လေးယောက်..ဟားးဟားး..  ” 

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

ငခွက်နဲ့ ဂွတိုကပါ သံယောင်လိုက်ပြီး လိုက်ရီကြသည်။ မြကြီးက ဝင်းထက်ဘက် လှည့်ပြီး..

“ ဟေ့ရောင်..ချာတိတ်၊ ငါကဓါးပြပေမယ့် အမှန်တော့ စိတ်ရင်းကောင်း..သဘောကောင်းကွ၊ အလကား ကြောက်မနေနဲ့၊ မင်းက အိမ့်ရှင်ဆိုတော့၊ မင်းကိုလဲ ငါတို့ဂိမ်းထဲ ဝင်ကစားခွင့်ပေးမယ်၊ ညီတူညီမျှပေါ့..  ” 

မြကြီးက မီးခြစ်ဆံနောက် တစ်ချောင်း ထပ်နှိုက်ရောလိုက်ပြီး..

“ လာခဲ့စမ်း ကောင်လေး..မင်းကအငယ်ဆုံးဆိုတော့ ဦးစားပေးရမယ်။ ရော့ ဟောဒီအပုံထဲက တုတ်တစ်ချောင်းကို လှည့်မကြည့်ပဲ ဆွဲကောက်စမ်း  ” 

ဓါးပြက သူဘယ်လောက် သဘောကောင်းတယ် ပြောပြော၊ ဝင်းထက်ကတော့ အရမ်းကြောက်နေသည်။ သူခိုင်းတာလဲ မငြင်းရဲပါ။ လက်ဖျားလေးတွေ တုန်လို့ မီးခြစ်ဆံပုံထဲကို တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ မကြည့်ရဲဘဲ စမ်းကောက်လိုက်တာ ချိုးထားတဲ့ အတိုဆုံး မီးခြစ်ဆံက လက်ထဲပါလာတော့သည်။

ဝင်းထက်ရဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ အကြောက်လွန်နေတဲ့ ပုံစံကိုလဲကြည့်ပြီး အတိုဆုံး အချောင်းကို ကောက်မိတာလဲ တွေ့ရော၊ ဓါးပြသုံးယောက် သဘောအကျကြီးကျပြီး ဝါးလုံးကွဲ ရီလိုက်ကြလေသည်။

“ ဟေး..ချာတိတ်..မင်းတော့ပွပြီကွ..ဒီညပွဲမှာ ဒီကောင်မကြီးကို ပထမဆုံးဖွင့်ဖို့ မင်းမှာ အခွင့်အရေး ရသွားပြီ၊ကွန်ဂရက်ကျူရေးရှင်းပဲ၊ ကဲ.. အသင့်ပြင်တော့၊ မင်းပြီးရင် ငါဆက်ဆွဲမယ်..၊ဟိုကောင် နှစ်ကောင်ကတော့ ပြီးမှ ပန်းကန်ဆေး၊ ခွက်ဆေးပေါ့ကွာ.. ဟား ဟား ဟား..  ” 

ပြောပြောဆိုဆို မြကြီးက ဝေဝေလွင်ရဲ့ ခေါင်းကိုကိုင် ဆံပင်ကိုဆွဲပြီး မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်လေရာ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် သူမကြုံရတော့မည့် ဝဋ်ကြွေးကြမ္မာကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ မျက်ရည်ကြီးတွေ ပေါက်ပေါက်ကျအောင် ငိုရင်း တစ်ကိုယ်လုံးလဲတုန်လို့ လက်အုပ်လေးသာချီပြီး သနားလိုသနားငြား တောင်းပန်နေရရှာသည်။

“ အဲ့လိုကြီးတော့ မရက်စက်ပါနဲ့ရှင်..၊ ရှင်တို့အဖွဲ့ ကျမကို ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ကျမသဘောတူပါပြီ။ ရှင်တို့တွေ ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမသားကိုတော့ အဲ့ဒီလို မလုပ်ခိုင်းပါနဲ့၊ တောင်းပန်ပါတယ်။ ဝင်းလေးက ကျမသားပါ၊ ဒီလိုလုပ်လို့ မရပါဘူးရှင်..  ” 

“ ဘာကွ..ဘာဖြစ်လို့ လုပ်လို့မရရမှာလဲ..၊ နင့်သားက လီးမပါလို့လား။ သူလဲ လီးနဲ့ပဲ၊ စပ်ပတ်လိုးလို့ ရတာပေါ့၊ အဲဒီ နင့်သားလေးကို နင့်လင်လေးလို့ သဘောထားပြီးခံလိုက်..။ကောင်းတယ်ကွာ၊ ငါတို့.. သားအမိ အရင်းချင်း လိုးကြတာ ကြည့်ချင်တယ်၊ ဟေ့ကောင်တွေ..ဒါက တကယ့် ရှားရှားပါးပါးပွဲကွ၊ ဘယ်မှာမှ ရှာမရဘူး၊ ပိုက်ဆံ ပေးကြည့်ချင်တယ်ဆိုတာတောင် မကြည့်ရဘူးကွ..၊ ဒီညတော့ တို့ဒီပွဲနဲ့တင် တန်သွားပြီ.. သားအမိ အောကားကွ.. မဟုတ်ဘူးလား..  ” 

မြကြီးက ဝေဝေလွင်ကို ဟောက်ရင်းက သူ့တပည့်တွေဘက် လှည့်ပြီး မဲတောင်းလိုက်သေးသည်။ ငခွက်က ဧည့် ထောက်ခံလိုက်သည်..။

“ ဟုတ်တာပေါ့ဆရာ။ ဆရာက တကယ်အကြံပိုင်တာဘဲ..ဟီး ဟီး..  ” 

မြကြီးက ဝေဝေလွင့်ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီး..

“ ကဲ..မင်းသမီး..စင်မြင့်ပေါ်.. အဲ..အဲ.. ကုတင်ပေါ်ကိုကြွ... ရှိုးပွဲစတော့မယ်..  ” 

“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.. အဲ့သလိုမလုပ်ပါနဲ.."

ကန်တန် ကန်တန်လုပ်နေတဲ့ ဝေဝေလွင်ကို မြကြီးက အတင်းဒရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်စောင်းရောက်တော့ ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်တာ ပက်လက်ကလေးလန်ပြီး ကျသွားတော့သည်။ ဝေဝေလွင်က ကမန်းကတန်း ကုန်းထပြီး ပြေးရန်ကြံသော်လည်း၊ မအောင်မြင်ပါ။ မြကြီးလို ကြမ်းတမ်းတဲ့ ယောင်္ကျားကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ အင်အားကို သူမ ဘယ်ယှဉ်နိုင်မှာလဲ..။

မြကြီးက သူမရဲ့ ပုခုန်းနဲ့ လက်မောင်းတွေကို အတင်းဖိ၍ ချုပ်ထားလေသည်။ ငခွက်ကလဲ အချိန်းအချက် လုပ်ထားသလိုပဲ၊ သူ့ဆရာ ချုပ်ပေးထားတဲ့ ဝေဝေလွင်ဆီလာပြီး ခါးက ထမီစကို ဖြေချလိုက်သည်။ ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလဲ ဝင်းထက်ရဲ့ အင်္ကျီကော်လံစကို အားနဲ့ ဆွဲထားသေးရာ ဝင်းထက်မှာလည်း ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်နေ၏။

ငခွက်က တဆက်ထဲမှာပင် ခါးစပြေသွားသော ထမီကို အားနှင့်ဆောင့်ဆွဲ ချွတ်ချလိုက်ပြန်ရာ ဝေဝေလွင်၏ ခါးတွင် အသားရောင်ပင်တီလေး တစ်ထည်သာ ကျန်ခဲ့လေသည်။ ဝေဝေလွင်မှာ ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ၊ အယ်တုံနေသော ပေါင်လုံးကြီးတွေက အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ပေါ်လာရတော့သည်။

တစ်ထည်ထဲသော ပင်တီလေးက ဖင်ဆုံ အယ်အယ်လုံးလုံးကြီးကို လုံးဝပြည့်စုံအောင် ဖုံးကွယ် ထားနိုင်စွမ်းငှာ မတတ်နိုင်ချေ။ ပေါင်ကြားခွဆုံမှ ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်ကြီးက ပင်တီပါးပါးလေးအောက်မှ အတင်းရုန်းကန် ထွက်နေသည်။

ပြောခဲ့သလိုပင် ဝေဝေလွင်မှာ အသားညိုမ ဖြစ်သော်လည်း၊ ထုံးစံအတိုင်း တော်ရုံတန်ရုံ နေ၊ လေ မထိသော အတွင်းသားနေရာ ဖြစ်သဖြင့်၊ ပေါင်နဲ့ဖင်သားကြီးတွေမှာ အသားအတော်လတ်ပြီး ဝင်းမှဲ့လျက် ရှိလေရာ။ မြင်လိုက်ရသော သူတို့ ပုရိသတစ်သိုက်မှာ အသက်ရှုတွေမှားပြီး တံတွေးတွေ တဂွတ်ဂွတ် မြိုချနေရလေသည်။ ငခွက်က..

“ ကဲ..ဒီကချစ်မကြီး..ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်က ပွဲသိမ်း ပန်းကန်ဆေးရတော့မှာမို့ ကျနော်တို့အဖွဲ့ အဆင်သင့် စားရအောင် ပန်းကန်လေးဘာလေး အကျအန အရင်ပြင်ပေးပါရစေ.. နော်...  ” 

မြကြီးက သူ့တပည့်ရဲ့အပြောကို သဘောကျစွာ ရီပြီး..

“ ဟား ဟား..အေး..ကောင်းပါ့ကွာ..။ အဆင်သင့် ကောင်းကောင်း၊ စားချင်စရာ ဖြစ်အောင် ပြင်ကွာ၊ ဒါပေမယ့်.. ဟိုကိစ္စကိုတော့ တန်းမကျော်၊ ကြားမဖြတ်နဲ့ သိလား..၊ ဟိုကောင်လေး အလှည့်က အရင်နော်၊ သူက ပထမ မဲရထားတာ..  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဆရာရဲ့..  ” 

“ အိုးးး ဝါးးးး အမယ်လေး မလုပ်နဲ့.. မချွတ်ပါနဲ့.. အဲ့ဒါကို....  ” 

ဝေဝေလွင် ဘယ်လိုပဲတားတား၊ ငခွက်ရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ချွတ်လိုက်လို့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အရှက်ကို နောက်ဆုံး ဖုံးကွယ်ထားပေးတဲ့ ပင်တီလေးလဲ ခြေဖျားကနေ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ အဲဒီမှာပဲ အမွှေးအုံထူထူကြီး ဖုံးလွှမ်းယှက်သန်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့သည်။

“ အမယ်လေးတော်..ပေါ်ကုန်ပါပြီ..  ” 

ဝေဝေလွင် အလန့်တကြား အော်ရင်း ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးဖြင့် အတင်းလိုက်ပိတ်နေသည်။ ငခွက်က အတင်းဖိအုပ်ထားသော ဝေဝေလွင်၏ လက်များကို အားနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး၊ ထိုလက်များကို ခပ်ဆတ်ဆတ် နာအောင် ဖြန်းကနဲ၊ ဖြန်းကနဲ ရိုက်ချလိုက်ရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာ နာလွန်းသဖြင့် လက်တွေကို ဘေးချလိုက်ရပြီး နောက်ထပ် မပိတ်ရဲတော့ပေ။

.......................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

အခုတော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက အပိတ်အပင် အတားအဆီးမရှိ ဟပြဲကြီး ပေါ်နေပြီဖြစ်သည်။ ငခွက်က ချာတိတ် ဝင်းထက်၏ လည်ဂုတ်ကိုကိုင်၍ တွန်းပြီးလျှင် သူ့အမေ စောက်ဖုတ်နှင့်တစ်ပေခန့် အကွာမှနေပြီး အနီးကပ် ကြည့်ရှုစေသည်။

အဆီပြင်လေး နဲနဲလောက်သာတက်သေးသည့် ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေး၊ ခပ်တစ်တစ် ရှိသော်လည်း စင်းနေသည့်ပေါင်တံကြီးတွေက အသားက အသားညိုမို့ ဖွေးသည်ဟု ပြောလို့မရပေမယ့် ဝင်းနှစ်နေသည်။ ထို ဝင်းနှစ်နေသည့် ပေါင်ကြီးတွေ၊ ဖင်ကြီးတွေနှင့် အမွှေးထူထူ အုံကြီးကြားက သူ့အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ် ဟပြဲကြီးက၊ ဝင်းထက်၏ မျက်လုံးတွေကို ဖယ်မရပဲ သံလိုက်လို ကပ်နေစေတော့သည်။ သူ၏တစ်သက်မှာ ယခုကဲ့သို့ စောက်ဖုတ်အစစ်၊ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကို မျက်စိနှင့်တပ်အပ် မတွေ့ဘူးသေးချေ။

သူ၏ မျက်လုံးတွေက မျက်တောင်မခတ် စတမ်း ပြူးပြဲ၍ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ထောင်ထလာချေတော့သည်။ ငခွက်က သူ့မျက်နှာကြီးကို ဝေဝေလွင်၏ ပေါင်ကြားသို့ အပ်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဖြဲလို့ လျှာကြီးကို ထိုးထည့်ပြီး လျက်လိုက်၊ စောက်စိကို စုပ်လိုက် လုပ်တော့သည်။ ဝေဝေလွင်မှာ အတင်းအော်၍ တားရင်း ရုန်ကန်နေသည်။

“ မလုပ်နဲ့....အဲ့လိုမလုပ်နဲ့..၊ ငါ့သားကို ဒီက ဝေးဝေးခေါ်သွားပေးကြစမ်းပါ၊ ရှိကြီးခိုးပါရဲ့..  ” 

ဒါပေမယ့် သူမစကားကို မည်သူမျှ အရေးမထားကြပေ။

“ ဟေ့ကောင်..ချာတိတ်၊ မင်းပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်စမ်း..  ” 

မြကြီးရဲ့ အမိန့်ပေးသံ ထွက်လာသည်။သူ့အသံက မိုးချုန်းသံလိုပဲ ကျယ်လောင်လှတာကြောင့် ဝင်းထက်ခမြာ တုန်ကနဲတောင် ဖြစ်သွားလေသည်။ အစကထဲက အကြောက်ဓာတ်ခံ ရှိပြီးသားဆိုတော့ ပုဆိုးချွတ်ရမှာ ရှက်ပေမယ့် ဘာမှ စောဒကမတက်ရဲပေ။ ပြီးတော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့အမေရဲ့ စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီးကို ကြည့်ပြီး သူ့လီးက အရမ်းတောင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ပုဆိုးလဲ ချွတ်လိုက်ရော တောင်နေတဲ့ လီးကြီးက အားလုံးရဲ့ မျက်စိရှေ့မှာ ထန်ကနဲ ပေါ်လာတော့သည်။ ဓားပြသုံးယောက်နဲ့ သူ့အမေဝေဝေလွင် အပါအဝင် အားလုံး သူ့လီးကြီးကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြူးသွားကြသည်။ ဝင်းထက်က အကောင်သာငယ်တာ၊ လီးသူခိုးပဲ၊ လူကောင်လေးကြည့်တော့ မထင်ရဘူး၊လီးလဲတောင်လာရော နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာဘဲ။

“ ဟာ..ဒီကောင့်လီးကြီးက လပ်ဂ်ျဆိုဒ်ကြီးပါလားဟ!..ဒစ်ကြီးကို ရဲတွတ်ပြောင်တင်းနေတာဘဲ၊ ဟိတ်..ကောင်လေး အခုမင်းရှေ့က စောက်ဖုတ်ကြီးက မင်းပစ္စည်းကြီးပဲ၊ ကဲလုပ်ငန်းစတော့ကွာ။ မြန်မြန်လေးဟေ့..နောက်လူတွေတန်းစီနေတယ်..  ” 

မြကြီးက လောဆော်တော့၊ ငခွက်က နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝင်းထက်ကို သူ့အမေရှေ့ တွန်းပို့လိုက်သည်။

“ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်..ကျမသားကို အဲ့လို မလုပ်ခိုင်းပါနဲ့..၊ ကျမတောင်းပန်ပါတယ်..သားး..ကိုယ့်အမေကို အဲ့လို မလုပ်ကောင်းဘူးနော်.. သားက လိမ္မာပါတယ်..  ” 

အခုအချိန်မှာ သားအမိ နှစ်ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်းကြီးတွေ တုံးလုံးကျွတ်လျက်ရှိပြီး၊ ရှက်ကြောက်ခြင်း စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းများ ရောပြွမ်းနေသောကြောင့် အပြင်းအထန်ရုန်းကန်ခြင်း မျိုးမရှိတော့ပါ။ စောစောက အဖုတ်လျက်ခံရကထဲက ပျော့ကျသွားသော ဝေဝေလွင်ကို မြကြီးက အတင်းဖိချုပ်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ သေနတ်ကိုင်၍ ထိမ်းချုပ်နေသော ဂွတိုကလည်း သေနတ်ခါးကြားထိုးပြီး အနားရောက်နေလေပြီ။ ဂွတိုက ဘာလုပ်ရမှန်း မသိပဲ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသေးသော ဝင်းထက်၏ ခေါင်းကို ခပ်ဆတ်ဆတ်ပုတ်လိုက်ပြီး ရှေ့ကိုတွန်းပို့လျက်...

“ သွားလေကွာ...မလုပ်ရဲဘူးလား..  ” 

.......................................................................................................

ဝင်းထက်အခု သူ့အမေဝေဝေလွင်၏ ပေါင်ကြားတွင် အူလည်လည်နှင့် ရပ်လျက်သားကြီး ဖြစ်နေ၏။ ငခွက်က ပေါင်ကြီးကို ပြဲသထက် ပြဲစေရန် ဖိပြီး ဖြဲကားပေးထားသည်။ ဘေးမှကြည့်နေသော မြကြီးက စိတ်မရှည်တော့..

“ လိုးတော့လေကွာ..ချာတိတ်၊ ဒို့တွေ ဒီမှာရှိနေတာ ယောင်္ကျား အချင်းချင်းတွေချည်းပဲ၊ ဘာမှ ရှက်နေစရာ မရှိဘူး၊ လိုးစရာရှိတာသာ လိုးပစ်လိုက်.."

ဒီလို ဖိအားပေးတာ ခံရတော့ ပြာနေသည့် ဝင်းထက်မှာလည်း သူ့အမေ အော်ပြီး တားနေတဲ့ စကားများကို နားထဲမှာ မဝင်တော့ပဲ လျှံထွက်ကုန်သည်။ လက်ရှိ အခြေအနေမှာပင် မတ်တပ်ရပ်လျက်မှ ကုတင်စောင်းမှာ လက်ထောက်လိုက်ပြီး သူ့မိခင်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ လက်မ အနည်းငယ်သာ ကွာပြီး တည့်တည့်ကြီး ချိန်လျက်သား ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။

အခု သူ့ရှေ့မှာပေါင်ကြီးကားပြီးရှိနေသော အမျိုးသမီးမှာ၊ သူ့မိခင်အရင်း ဖြစ်မှန်းသိသော်လည်း စောက်ပတ်အဝနားမှာ ခေါင်းကြီး ငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်နှင့် ရှိနေသော လီးကြီး၏မြင်ကွင်းက သူ့ကို ရူးသွပ်စေပြီး ရာဂသွေးတွေ ပွက်ပွက်ထလာစေသည်။

“ ဟေ့ကောင်လေး..သွင်းလိုက်တော့လေကွာ..  ” 

နောက်ကလဲ ဘယ်သူ့အသံမှန်းမသိ၊ အတင်းတွန်းနေသည်။

“ အားးးး သား..သား..မလုပ်နဲ့.. နောက်ဆုတ်စမ်း..  ” 

အပြန်အလှန်အားပြိုင်နေတဲ့အသံတွေကြားမှာ နောက်ဆုံးတော့ သဘာဝ သံလိုက်ဓာတ်က အနိုင်ယူသွားလေပြီ။ ဝင်းထက်က သူ့ရှေ့မှ စောက်ပတ်ကြီးအား သူ့လီးကြီးကိုကိုင်၍ ကြိုးစားထိုးသွင်းနေလေရာ အတွေ့အကြုံ လုံးဝ မရှိဘူးသေးသူဖြစ်လို့ ဟိုချော်ထိုး ဒီချော်ထိုးနဲ့ အတန်ကြာအောင် အပေါက်လမ်းမတည့် ဖြစ်နေသည်။ဝေဝေလွင်မှာလည်း ခါးနှင့်ဖင်ကြီးကို တွန့်လိမ်ရမ်းခါရင်း၊ မထိုးမိအောင် ကြိုးစားရှောင်ထွက်နေသည်။

ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ခက်ခက်ခဲခဲကြားမှ ဝင်းထက်၏ လီးကြီးက သူ့အမေ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ အောင်မြင်စွာ ထိုးသွင်းလိုက်နိုင်တော့သည်။ ဝင်းထက်၏ ဒစ်ကြီးက သူ့အမေဖြစ်သူရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ စွပ်ခနဲ လျှိုဝင်သွားလေရာ...

“ အူ့...အားးးကျွတ်ကျွတ်..အမလေး..မရဘူး..သားး..ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..ပြန်ထုတ်.. ပြန်ထုတ်လိုက်..မေမေ့ကိုသားလိုးလို့မရဘူး...မလိုးပါနဲ့...အင့်..  ” 

ဒါပေမယ့် ဝင်းထက်က ဝင်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လောက် ဆက်တိုက် ဖိညှောင့်လိုက်ရာ.. လီးမှာ တဆုံးနီးပါး မြုပ်သွားလေသည်။ ထိုအခါ မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ဝိုင်း၍ စိုက်ကြည့်နေကြသော ဓါးပြသုံးယောက်မှာ သဘောကျစွာဖြင့်၊ တိုင်ပင်ထားသည့်အတိုင်း တပြိုင်နက်ထဲ ထရီလိုက်ကြသည်။

“ အူးးး ဟား...သားးး..အင့်..ကျွတ်ကျွတ်..  ” 

.......................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

အမေ့ ဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ နွေးထွေးနူးညံ့မှုနှင့် အတူ တစ်ခါမှ မခံစားခဲ့ရဘူးသော အရသာကို ဝင်းထက်လီးဆိမ့်အောင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးထားသည်ကိုလဲ သိသိသာသာ သတိထားမိလိုက်သည်။ အဲဒီမှာပဲ ဝင်းထက်တစ်ယောက် အားတွေ ဘယ်ကဝင်လာတယ် မသိ။ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်တော့သည်။

ဝေဝေလွင်မှာလည်း စိတ်က ဘယ်လိုပဲ လက်မခံ၊ လက်မခံ၊ စောက်ပတ်ကတော့ စောက်ပတ်သာ ဖြစ်သဖြင့် လီးကြီး နင့်ကနဲ ဝင်လာပြီး တဇတ်ဇတ် လိုးပေးနေသည်ကို ခံနေရတော့ သဘာဝအတိုင်း အလိုအလျောက် တုန့်ပြန်ပြီး စောက်ရေများက ရွှဲအိအောင် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုစောက်ရေများကြောင့်ပဲ ဝင်းထက်မှာ လိုးရတာ ပိုပြီးချောချောမောမော ရှိလာတာ့သည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလစ်. ပလစ်..ကျွိ..

“ ရပ်..ရပ်စမ်း..မ..မလုပ်နဲ့သား..ဟာ့..ဟာ့..ဟာ့..အားး..ဟင်းးး  ” 

ဝေဝေလွင်မှာ သတိ ရှိနေသေးသ၍ ပါးစပ်က တားနေသော်လည်း..ကာမဆက်ဆံနေရသည့် ဖီလင်ကိုတော့ မတားနိုင်ပါ၊ သူ့သား၏ လိုးပေးချက်တွေအတိုင်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းတွားနေမိပြီလေ..။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ မြကြီးက ဝေဝေလွင် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ရာ အထက်ပိုင်း ဟင်းလင်းဖြစ်သွားပြီး ဖွံ့ထွားလှသော နို့အုံကြီးက ပြိုပြီးအန်ကျလာလေသည်။

ဝေဝေလွင်မှာ အခုအချိန် သူမကိုယ်သူမ ထပ်မံ၍ ကာကွယ်နိုင်ခြင်းမလုပ်နိုင်တော့ပေ။ သူမ သားဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များကြောင့် တအင်းအင်း တအီးအီးနှင့်သာ ညည်းနေနိုင်ရှာတော့သည်။ လွတ်လပ်သွားပြီး ပြိုဆင်းလာသော သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဝင်းထက်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အပြိုင် တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဘောင်ဘင်ခတ် ရမ်းခါလျက်ရှိသည်။

မြကြီးနဲ့ ဂွတိုတို့က ပေးလာသော အခြေအနေကို အလကားမထားပါ။ တုန်ခါနေသော ဟင်းသောက်ပန်းကန်လုံးဆိုဒ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ဖက် အားရပါးရ ကုန်းစို့ရင်း အားပေးလိုက်ကြသည်။ ဝင်းထက်မှာ လိုးသာလိုးနေရသော်လည်း အခြေအနေအရ ကြောက်စိတ်ကတစ်ဘက်၊ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းတာက တစ်ဘက်ကြောင့် လိုးနေရင်း လီးက ပျော့ကျလာလေ၏။ဒါကို မြကြီးက မြင်တော့..

“ ဘာလဲကွာ..ဒီကောင်လေး..မြစ်ဝမှာတင် လှေနစ်နေပြီ..ဆက်မလှော်နိုင်တော့ဘူးလား..ညံ့ပါ့ကွာ..  ” 

ဝင်းထက်မှာ မျက်စိမျက်နှာ အပျက်ပျက်နှင့် နဘန်များ အကျင်းခံရတော့မလားဟု ကြောက်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့် မြကြီးက..

“ ဟေး..ကိစ္စမရှိပါဘူးကွ၊ မနိုင်သေးရင်လဲ ခဏနားလိုက်ဦး၊ နောက်တော့မှ ထပ်ဆွဲလဲရတာပဲ၊ ဒါဆိုဖယ်ဦး.. ငါ့အလှည့် ဆက်လိုက်ရအောင်.."

ဝေဝေလွင် တစ်ယောက် ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အခြေအနေကြောင့် ကြောက်လဲကြောက်၊ သူ့သားလီးအကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံထားရလို့ ကောင်းလဲကောင်း၊ ရောပြွမ်းတဲ့ ဖီလင်တွေ ခံစားနေရတုန်းမှာပဲ မြကြီးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ အနားကပ်လာသည်။

ပြီးတော့ ဝေဝေလွင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်ပြီး သူ့သားဖြစ်သူ ဝင်းထက်ရှေ့မှောက်မှာပဲ အားမနာပါးမနာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လိုးလေတော့သည်။

ဝေဝေလွင်မှာ သူ့ကို ဓားပြလိုးနေပြီဆိုတာ သိသော်လည်း ရုန်းရန်ရှောင်ရန် အားကုန်နေပြီဖြစ်သည်။ ပေါင်ကြီးသာ ပက်လက်ဖြဲပေးထားပြီး တရှုံ့ရှုံ့ငိုရှိုက်လျက်က ဓားပြစိတ်ကြိုက် လုပ်နေတာကို လွှတ်ပေးထားလိုက်ရတော့သည်။ မြကြီး လရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားပြီးတဲ့နောက် ငခွက်နဲ့ ဂွတိုတို့က အလှည့်ကျ ပွဲဆက်ကြလေတော့ရာ၊ သုံးယောက်ပေါင်း အရည်စုံ ပန်းစုံသွားသဖြင့် ဝေဝေလွင်၏ စောက်ပတ်ကြီး၊ စောက်မွေးအုံကြီး တစ်ခုလုံးတွင်၎င်း၊ ပေါင်နှင့် ဖင်ကြားများပါမကျန် ပျစ်စီးချွဲကပ်သော လရည်များဖြင့် ပေပွလျက်ရှိလေတော့သည်။

ဓားပြသုံးယောက် ဝိုင်းလိုးကြတာ တစ်ချီဆီ ပြီးကြသောအခါ၊ ဝေဝေလွင်မှာ ယိုင်နဲ့စွာဖြင့် အတင်းကုန်းရုန်းထပြီး တစ်ဘက်သို့ ကိုယ်တစ်စောင်းလှည့်၍ ယောင်္ကျားတွေဘက် ကျောပေးရင်း ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ တစ်ရှူးဗူးကို ဆွဲယူလိုက်ကာ ဓားပြများ၏ လရည်များဖြင့် ပေပွနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသုတ်၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့မှ မှောက်ချလိုက်ပြီး၊ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန် တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့်ရှိုက်လျက်..။

ဒီအချိန်မှာ မြကြီးက ဝင်းထက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးက လီးပြန်တောင်နေပြီ။ သူတောင်နေတာ ဂွတိုက သူ့အမေရဲ့ နို့လုံးအယ်အယ်ကြီးတွေကို စိမ်ပြေနပြေနဲ့ နှဲနေကထဲကဖြစ်သည်။ မတောင်ပဲလဲ ခံနိုင်ရိုးလား၊ ယောင်္ကျားတွေက အောကားကြည့်တာတောင် လီးက ထောင်နေတာ ထုံးစံဖြစ်လေရာ၊ အခုလို မျက်စိရှေ့မှာ အစိမ်းအတိုင်း လိုးပြနေတဲ့ လိုက်ဗ်ရှိုး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကို ကြည့်နေရတာ၊ ဝင်းထက်လဲ မတောင်ပဲ ဘာခံနိုင်မည်နည်း။

“ ဟေ့ကောင်..ချာတိတ်.. တောင်နေရင်လဲ တစ်ချီထပ်ဆွဲကွာ။ လုပ်ချင်ရက်နဲ့မဆတ့်တငံ့တန်းလန်းကြီးထားရတာဖီလင်အငုတ်ဆုံးဘဲကွ..မင်းသိလား။ ဘာမှစဉ်းစားမနေနဲ့ ဝင်ဆော်ကွာ..  ” 

မြကြီးရဲ့ မီးလောင်ရာလေပင့် စကားကြောင့်လီးကြီး ပေါက်ထွက်လုမတတ် ထနေသော ၀င်းထက်မှာ နှစ်ခါပြောမနေရတော့ပေ.. ။ မှောက်ရက်ကြီး ဖြစ်နေသော သူ့အမေ ဝေဝေလွင်အပေါ်ကို နောက်ဘက်မှ တက်ခွလိုက်လေသည်။ သူ့အမေ၏ ဖင်ကြီးက တစ်လုံးတစ်ခဲ အယ်စတုံကြီး ဖြစ်သည်။ မြင်တာနဲ့တင် ဖြိုချင်စရာကြီးဖြစ်သည်။

သူ့တစ်သက်မှာ သူ့အမေကို မျက်စိရှေ့မှောက်တွင် ဤသို့ ဖင်တုံးလုံးကျွတ်ကြီးနှင့် တစ်ခါဘူးမျှ မမြင်ခဲ့ဘူးပေ၊ ယုတ်စွအဆုံး အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးခဲ့..၊ အခုတော့ သူ့အမေ၏ ဖင်ကြီးတွေက သူ့ကို ညှို့ငင်မြှုဆွယ်နေချေပြီ..။ သူက မှောက်ရက် အနေအထားမှ အမေရဲ့ဖင်ကြီးကိုဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်နေရာကို မှန်းထိုးလိုက်သည်။ ဘေးနားက ဓားပြတွေကတော့ သွားကြီးတွေ အဖြီးသားနှင့် သဘောကျစွာ ကြည့်နေကြသည်။

သို့သော် ဝေဝေလွင်မှာအပြားလိုက် မှောက်အိပ်နေသောကြောင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဟိုးအောက်ဘက် ကျကျ အတော်လှမ်းသော နေရာမှာရှိနေသည်။ ဖင်ကြီးကလဲ အသားထူထူ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖြစ်လေရာ ဖင်ကြားတွင် အဖုတ်ဝက တော်တော်နှင့် ရှာမတွေ့ပဲ ပျောက်နေသည်။ အမှန်တော့ သူအတွေ့အကြုံမရှိ၊ အထာမနပ်တာလဲ ပါသည်။ ဖင်ကြားကိုသာ ဖြဲပြီး လောလောနှင့် ဆောင့်ဖိထိုးချလိုက်ရာ၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဒစ်ဂေါင်းကြီးက စွပ်ကနဲ အသံမြည်ပြီး မြုပ်သွားတော့သည်။

“ အားးးး အမလေး...နာလိုက်တာ.. အဲ့ဒီအပေါက် မဟုတ်ဘူး.. မှားနေပြီ..  ” 

...............................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ဝေဝေလွင်က ယောင်ရမ်း၍ အော်ပြောလိုက်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ တမင်သေသေချာချာ ဖင်လိုးမည်ဟု တည့်တည့်ချိန်ပြီး ထိုးလျင်တောင် ဒီလိုလွယ်လွယ်နှင့် ဝင်သွားချင်မှဝင်မည်။ အခုတော့ မတတ်တတတ်နှင့် စွတ်ထိုးရာမှ အားပါသွားပြီး စောစောက ဓားပြများ လိုးထားသော အရည်တွေကလဲ ဖင်ဝတွင် ချောနေလေရာ၊ ဒစ်ကြီးမှာ စွပ်စွပ်ရွတ်ရွတ် ဝင်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

“ အားးး အမလေးနာတယ်..နာတယ်.. ပြန်ထုတ်.. ပြန်ထုတ်လိုက်..  ” 

ဝေဝေလွင်က ငယ်သံပါအောင်အော်ပြီး တားသော်လည်း၊ သကောင့်သားက ဝင်တဲ့အပေါက်ကို အိုကေပြီဟ..ဟုယူဆပြီး ဆက်တိုက်ဖိလိုးတော့ရာ လီးမှ တစတစ နက်သည်ထက်နက် ဝင်သွားတော့၏။ သို့သော်..ဖင်လုံးကြီး ခံနေသောကြောင့် အဆုံးအထိမရောက် သုံးချိုး နှစ်ချိုးလောက်မှာ တန့်နေပြီး ထိုဝင်သလောက်ကိုပင် တဖတ်ဖတ်နဲ့ လိုးနေတော့သည်။

“ အားးး အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..အီးးး နာတယ်..နာတယ်..  ” 

“ ဟာ..ဟိတ်ကောင်..မင်းကတော့ကွာ..အပေါက်မှားနေပြီ.. မင်းချနေတာ..ဖင်ကွ..  ” 

“ ဟား..ဟားးးး ကျလဲကျတဲ့ကောင်.. စောက်ဖုတ်တောင် ကောင်းကောင်း မလိုးတတ်သေးဘူး..ဖင်က ချချင်နေပြီ..အေးကွာ ဝင်သွားမှတော့ ဆော်သာဆော်ကွာ..  ” 

ဓားပြများက အော်ဟစ်အားပေးကြသည်။

“ အား အား အမလေး အင်း..အင်း..  ” 

ဝေဝေလွင်မှာ နာလွန်း၍ အော်နေရသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသဖြင့် တအင်းအင်း ညည်းစပြုလာသည်။ အော်နေရသော ဝေဝေလွင်ကို ကြည့်၍ မြကြီးကပင် ဆရာကြီးဝင်လုပ်၏။

“ ဟာ..အဲ့လို ကပ်ပြီးမှောက်နေမှတော့ နင့်ဖင်ထဲပဲ ဝင်မှာပေါ့ဟ..၊ နဲတောင်နဲသေး..။ အခုနာတယ် မဟုတ်လားး၊ မနာစေချင်ရင် လိမ္မာမှပေါ့၊ မနာတဲ့ အပေါက်ထိုးနိုင်အောင် နင့်ဖင်မြှောက်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်ပါတော့လား..  ” 

ဝေဝေလွင်မှာ လောလောဆယ် ဓါးပြပေးတဲ့ အကြံကပဲ ကောင်းသလိုလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ကယောင်ကတန်းနှင့်ပင် ဒူးထောက်ပြီးဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်အစား စောက်ဖုတ်လိုးရင်လဲ လိုးပါစေတော့..။ သို့သော်လည်း ဖင်လိုးရတာ အရသာတွေ့သွားသော သားဖြစ်သူ ဝင်းထက်က နောက်သို့ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို စိတ်မဝင်စားတော့ပဲ စွပ်လျက်တန်းလန်းရှိသည့် ဖင်ထဲကိုပင် ဆက်ဆောင့်လိုးနေသည်။

ပိုဇေရှင် အသစ်က ဖင်ကြီးကိုကြွပြီးကုန်းထားသောကြောင့် မှောက်ခုံတုန်းကလို ဖင်လုံးကြီး တစ်၍ ခံမနေတော့ပဲ ဖင်ပေါက်ဝမှာ လုံးလုံး လမ်းပွင့်သွားတော့သည်။ ဝင်းထက်၏ အရှိန်နဲ့ ဆက်ဆောင့်လိုးနေသော လီးကြီးမှာ အခုတော့ ဖင်ထဲကို တဆုံးမြုပ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အမေဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ကြီးနဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ လဥတို့က တဖတ်ဖတ် ရိုက်လျက်ရှိလေသည်။

ဖင်လမ်းကြောင်း ပိုပွင့်သွားသဖြင့် လိုးချက်တွေ ပိုမြန်လာသလို ဝေဝေလွင်မှာလည်း နာကျင်တာတွေ တဖြေးဖြေး လျော့ပါးသွားပြီး ဖင်ခံရတဲ့ ဖီလင်က ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းလာပြီ ဖြစ်သည်။ ဝင်းထက်မှာလည်း အခုသူလိုးနေသော ဖင်ပေါက်မှာ အမေအရင်းမကလို့ ဘယ်သူ့ဖင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူဂရုမစိုက်တော့ပါ။ အားရအောင် လိုးရရင်ပဲ သူကျေနပ်ပါပြီ..။

ငခွက်က သဘောကျစွာဖြင့်..

“ ကောင်းသကွာ..ကောင်လေး..မင်း..မင်းအမေကို စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရော ဘယ်လိုလိုးရမယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း အကြောသိသွားပြီပဲ..၊ တော်တယ်ကွာ၊ သင်ပေးစရာတောင်မလိုဘူး...မင်းပြီးရင် ငါတို့လဲနောက်တစ်ကျော့ဆက်ဆော်မယ်ကွာ..မင်းအမေက တကယ်ဆော်လို့ ကောင်းတဲ့မိန်းမဘဲကွ..  ” 

ဝင်းထက် ဆက်လိုးနေသည်မှာ နောက်ထပ် ၅ မိနစ်ကျော်၊ ၁၀ မိနစ်နီးပါးကြာသွားသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တက်သွားပြီး သူ့မိခင်၏ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ လရည်များကို ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။ ဝင်းထက် သူ့အမေဖင်ထဲက လီးချွတ်လိုက်တော့..

“ ကဲ...မင်းမောသွားပြီ..နားတော့..  ” 

ငခွက်ကသူ့ကိုဘေးဆွဲဖယ်ရင်းပြောလိုက်၏။ မြကြီးကရှေ့တိုးလာပြီး...

“ ငါကတော့ နောက်ပေါက်ထက်စာရင် ရှေ့ပေါက်ကို ပိုကြိုက်တယ်ကွာ...  ” 

ဝေဝေလွင်က ပြူးပြူးပြာပြာဖြင့်...

“ တော်ပြီ...တော်လောက်ပါပြီရှင်..မလုပ်ပါနဲ့တော့..  ” 

သူမဘယ်လိုတားတား ဘာမှအကြောင်း ထူးမလာပါ။ သုံးယောက်သား တစ်ယောက် တစ်လှည့်စီ ထပ်လိုးကြပြန်တော့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်တော့ နည်းနည်း နားနားနေနေနှင့် လုပ်ကြရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာလည်း အသက်ရှုချိန်ကလေးတော့ ရသွားရှာသည်။

နောက်ဆုံး ဝင်းထက်က သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီထပ်လိုးအပြီးတွင်တော့ မနက်အရုဏ်ပင် တက်ချေတော့မည်။ မိုးလင်းတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ဓားပြများ သုတ်သုတ်..သုတ်သုတ်ဖြင့် ပစ္စည်းတွေ ကောက်သိမ်းပြီး လစ်သွားကြလေတော့သည်...။

..........................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

အိမ်ကို ဓားပြတွေတက်ပြီး အနုကြမ်းစီးသွားတဲ့ အဖြစ်ဆိုးကြီးဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပြီးတဲ့ နောက်နေ့တွေမှာ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ရှက်လွန်းလို့၊ ကိုယ့်သားကိုကိုယ် မျက်စိချင်းတောင် ဆိုင်ပြီးမကြည့်ရဲတော့ပေ။ ဒါပေမယ့် တိုတိုပဲ ဝင်းထက်ကို မှာစရာရှိတာတော့ မှာရသေးသည်။

“ ဝင်း...ဒီကိစ္စကို သားဖေဖေလုံးဝမသိစေနဲ့နော်..၊ အတွင်းပစ္စည်းတွေ ဆုံးတာက ဒါလောက် အရေးမကြီးဘူး၊ လက်ခံနိုင်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟိုကိစ္စကျတော့....  ” 

ဝေဝေလွင်စိတ်ထိခိုက်လွန်း၍ စကားဆက်ပြီး ပြောမထွက်တော့ပါ။ ယခုနှစ်မှ လူပျိုကြီး လုံးလုံးဖြစ်လာသောဝင်းထက်မှာယခင်က မည်သည့် မိန်းမတစ်ဦးတစ်ယောက်နှင့် မျှ လက်ပွန်းတတီး ထိတွေနှီးနှော ဆက်ဆံမှုမျိုး မရှိခဲ့ဘူးသေးချေ။ အထူးသဖြင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့မှုမျိုးမှာပေါ့..။

သူ့အနေဖြင့် သူနှင့်အနီးစပ်ဆုံး အမျိုးသမီးဖြစ်သည့် လှပ တောင့်တင်းလှသော သူ့အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဝေဝေလွင်ကိုသာ စိတ်ကူးအိပ်မက်ထဲတွင် သိမ်းထားပြီး တောင်တောင်အီအီ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့မိတာပဲ ရှိခဲ့သည်။ အခုတော့ သူ့အိပ်မက်က မထင်မှတ်ပဲ တကယ်အကောင်အထည် ပေါ်လာခဲ့ကာ စိတ်ကူးထားသည်ထက်ပင် အတော်ကြီးကို လွန်လွန်ကျူးကျူး ကျော်လွန်သွားခဲ့လေရာ သူ့စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်း နောင်တရခြင်းက တစ်ဘက်၊ ကျေနပ်အားရခြင်းက တစ်ဘက် တစ်လှည့်စီ ခံစားနေရလေသည်။

အစတုန်းကတော့ အတင်းအကြပ်ဖိအားပေး၍ ခိုင်းစေခြင်းကြောင့် လုပ်လိုက်ရသော်လည်း ယခုတော့ သူကိုယ်တိုင်က ကိုယ့်အမေ့အပေါ်ပြန်ပြီး သာယာရင်ခုန်နေမိပြီဆိုတာကို စိတ်ထဲက မငြင်းနိုင်တော့..။

ဝေဝေလွင်က သူ့သားကို ကြိုတင်၍ မှာထားပြီး နောက်ရက်များတွင် ဘာမှထပ်မပြော ဖြစ်ကြတော့ပေ။ သားအမိနှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံရေးမှာ ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်လို့ နေကြသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ပြီးရှိန်နေကြတာလဲ ပါလိမ့်မည်။

၄ ရက် ၅ ရက်လောက်ကြာတော့ ဝင်းထက် သတင်းတစ်ခုကို အသေအချာ ကြားလာရသည်။ မြကြီးနှင့်အဖွဲ့ကို ရဲတပ်ဖွဲ့က မူးယစ်ဆေးအမှုနှင့် သတင်းအရ စောင့်ဖမ်းရာ။ ရဲများကို ပြန်လည်ပစ်ခတ် ခုခံထွက်ပြေးရင်း တိုက်ပွဲဖြစ်သဖြင့် အားလုံးကို အသေ ဖမ်းဆီးရမိသော သတင်းပင်ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ပတ် သူ့အဖိုးအဖွားများရှိရာ အိမ်မှာပဲနေပြီး၊ မိဘများအိမ်သို့ မပြန်ဖြစ်ချေ။ သူတို့ကျောင်းက မြို့နယ်အဆင့် အားကစားပြိုင်ပွဲတွင် သူပါ ပါဝင်နေသောကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ပတ်သောကြာနေ့မှာတော့ သူအိမ်ကိုပြန်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း သူ့အဖေနှင့်အမေ အချီအချ အော်ဟစ် ရန်ဖြစ်နေကြသည်ကို ကြားရလေတော့သည်။ သူရောက်လာတာကိုတောင် ဂရုမစိုက်။ သူကုတ်ကုတ်ကလေး အခန်းထဲ ဝင်သွားရသည်။

“ ရတယ်.. ငါလဲ ငါ့ဘဝနဲ့ ငါပဲ..သွားမယ်.. သွားမယ်..  ” 

ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးညီထက်၏ အာခေါင်ခြစ်၍ အော်လိုက်သံကြီးကို အခန်းထဲမှ ကြားလိုက်ရ၏။ ခဏကြာတော့ ကားမောင်းထွက်သွားသံ ကြားရသည်။ ဦးညီထက် လစ်သွားလေပြီ...။ ထိုအခါမှ ဝင်းထက် သူ့အမေနဲ့သွားတွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးရသွားသည်။ သူ့မိဘတွေ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ သူ့အမေ ဒေါ်ဝေဝေလွင်မှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ဝင်းထက် အခန်းထဲ ဝင်လာတွေ့တော့ ဝေဝေလွင် ဟိုနေ့က အဖြစ်အပျက်တွေ ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာကြီးက ချက်ချင်း ရဲတက်သွားတော့သည်။ ရှက်စိတ်တွေ ပြန်မွှန်လာပြီး သားဖြစ်သူနှင့် အကြည့်ခြင်း မဆိုင်ရဲပဲ မျက်နှာကို တစ်ဘက်သို့ လွှဲလိုက်သည်။ ဟိုနေ့က အဖြစ်တွေ ဖြစ်ပြီးကထဲက သားနှင့် ပြန်မတွေ့ရတာ တစ်ပတ်ကျော်ခဲ့ပြီ..။ ဝင်းထက်က သူ့အမေ ဘယ်ဘက်တွင် ကပ်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

“ မေမေ..ဖေဖေနဲ့ ဘာပြသနာတွေတက်ပြီး အကြီးအကျယ် ရန်တွေဖြစ်နေရတာလဲ!...  ” 

ဝေဝေလွင်က တရှုတ်ရှုတ်ရှိုက်ရင်းမှ...

“ နင့်အဖေပေါ့...ဟိုမြို့မဈေးနားက ဗျူတီပါလာက ဆပ်ဆလူးမနဲ့ ဖြစ်နေကြတာ ကြာပြီ။ ယောင်္ကျားတန်မဲ့ ဆံပင်သွားဆိုးလိုက်၊ ခေါင်းလျှော်လိုက်၊ ပေါင်းတင်လိုက်၊ မာဆတ်လုပ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ အခုတော့ ညားနေကြပြီတဲ့..၊ ကောင်မကိုက စနိုက်ကြော်မရုပ်.. အခုတော့ နင့်အဖေ၊ မေမေ့ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင့်..  ” 

ဝင်းထက်က သူ့အမေရဲ့ခါးကို ညာလက်နှင့် သိမ်းဖက်ရင်းက..

“ မေမေ..သား..သတင်းတစ်ခု မေမေ့ကို လာပြောတာ.. ဟို...ဓားပြ မြကြီးနဲ့အဖွဲ့လေ..ဆေးအပို့အယူကို ဝင်ဖမ်းရင်း၊ ရဲတွေကို ခံပစ်လို့ အပြတ်အရှင်းခံလိုက်ရတာ.. အကုန်ကြွကုန်ပြီတဲ့..  ” 

သူ့သား ပြောတာကြားတော့ ဝေဝေလွင် ပထမ မျက်လုံးလေး ပြူးသွားသည်။ နောက်..စောစောက ငိုနေသောမျက်နှာကြီးက တဖြေးဖြေး ပြုံးလာပြီးနောက်..

“ ဟင်..တကယ်လား..သေကုန်ပြီပေါ့၊ ဝမ်းသာလိုက်တာ..၊ ဒင်းတို့တတွေ.. မေမေ့ကို အရမ်း နာကျည်းအောင် လုပ်ခဲ့တယ်..၊ ဒီကိစ္စကို သားဖေဖေနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က သိသွားမှာ မေမေတော့ အရမ်းကြောက်တာပဲ..မေမေသိပ်ရှက်တယ်..  ” 

“ သား သေချာအောင် စုံစမ်းကြည့်ခဲ့ပြီးပါပြီ။ ဒီအိမ်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စနဲ့ သားတို့အကြောင်းကို၊ ဘယ်သူမှ မသိကြသေးပါဘူး။ သူတို့ ဘယ်သူ့ဆီမှ လျှောက်ပြီး အာမချောင်ရသေးခင် အရှော့ခံရပြီး သေကုန်ကြတာက သိမ်မြန်လွန်းတယ်၊ သူတို့လဲ သူတို့ကို ပြန်ချည်သလို ဖြစ်မယ့်အမှုကိစ္စကို လျှောက်တော့ မပြောလောက်ပါဘူး။ အခုဆို သားနဲ့ မေမေတို့ နှစ်ယောက်ပဲ သိတဲ့သူ ကျန်တော့တာ။ မေမေ စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ နေလို့ရပါပြီ..  ” 

ဝင်းထက်က ပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့လွတ်နေတဲ့ ဘယ်ဘက်လက်ကိုလဲ သူ့အမေ ပေါင်ပေါ် မသိမသာ တင်လိုက်ပြန်သည်။ ဝေဝေလွင်က ထမီ ပါးပါးပျော့ပျော့လေးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကလည် အတော်လေးဟိုက်နေသော ရင်စိအင်္ကျီကို ဝတ်ထားသည်။ သူမမှာ ဓားပြများ သေသည့်သတင်း ကြားရသောကြောင့် ဝမ်းသာပြီး သူ့လင်၊ မယားငယ်နေလို့ စိတ်တိုနေတာတောင် ခဏမေ့သွားလေသည်။

“ မေမေ ပူတာက နင့်အဖေ ဒီအကြောင်းတွေများ သိသွားရင် မေမေ့ အပေါ်  နိုင်ကွက်ရသွားမှာကို စိုးရိမ်နေတာ။ သူက အခု အငယ်အနှောင်း ထားချင်နေတာ မဟုတ်လား..၊ အပြစ်ရှာနေမှာပေါ့....၊ ဒါကို သူသိသွားရင်၊ သူ့အကွက်ပဲလေ။ အခုတော့ စိတ်ပေါ့သွားပြီ၊ သူနောက်မိန်းမ လိုချင်လဲ ယူသွားတော့။ အိမ်၊ မြေ၊ ဥယျာဉ်နဲ့ ဆိုင်တွေ အားလုံးက မေမေနဲ့ သားနာမည်နဲ့ ချည်းပဲ၊ သတ္တိရှိရင် လုပ်လိုက်ပေါ့..  ” 

..........................................................................


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>




ခိုးခိုးချစ်မယ် စိုးစိုးအချစ်ရယ် တိုးတိုးချစ်တယ် အပိုင်း ( ၂ )

   ခိုးခိုးချစ်မယ် စိုးစိုးအချစ်ရယ် တိုးတိုးချစ်တယ် အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

စိုးယုမော် ကျားနာမလေးတစ်ကောင်လိုပဲ ပွဲကြမ်းနေတော့သည်။

အာမက်လီးကို သူမဖင်ကြီးကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ကာ အထက်စီးကနေဖိဆောင့်လိုးပေးနေရင်း တစ်ဖက်ကလည်း အနောက်မှနေပြီး ဇော်သိန်း သူ့လီးကြီးနှင့် သူမဖင်စအိုပေါက်ထဲ လိုးသွင်းလိုးထုတ်ပြုလုပ်ပေးတာကို နာကျင်မှုဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်သည်းခံ၍ မညည်းမညူ ဇိမ်ယူခံစားနေသည်။ ကာမစိတ်များကလည်း အတိုင်းမသိထကြွနေပြီးဖြစ်ရာ ယခုလို စောက်ပတ်နှင့်ဖင်တစ်ပြိုင်တည်းအလိုးခံရမှုအတွက် စိတ်ထဲက ဘယ်အရာနှင့်မှမလဲနိုင်အောင် နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်မှုကလည်း ရှိနေပေသည်။ 

စိုးယုမော် ဖင်ခံကျင့်ရှိပြီးဖြစ်၍သာ ယခုလို စောက်ပတ်ရောဖင်ပါ တစ်ချီတည်း နှစ်ပင်အဆော်ခံနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ မငေ်းစိန်အဖို့ အောကားတစ်ကား အနီးကပ်ကြည့်ရှုခံစားခွင့်ရနေသည့်အလား ယောက်ျားကြီးနှစ်ယောက်၏ သူမစောက်ပတ်နှင့်ဖင်ကို ထောင်းလမောင်းကြေအောင် မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးဆောင့်ပေးမှုကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ အရသာခံကြည့်ခွင့်ရနေပေသည်။

နာရီဝက်ကျော်လောက်ကြာတော့ အာမက် လရည်ထွက်သွားပြီး မကြာမီ ဇော်သိန်းကိုယ်တိုင်လည်း သူမဖင်စအိုထဲက လီးဒစ်ပြဲကြီးအားဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ကာ သူမတင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်အပေါ်ကို သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲများကို တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းလွှတ် ထုတ်ပစ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စိုးယုမော် ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ထွက်လိုက်ပြီး အာမက်၏လီးကို သူမဖင်စအိုထဲသို့ အနောက်ကနေ ထည့်သွင်းစေလိုက်ရာက ဇော်သိန်းဖက်လှည့်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်အား သူ့ဧရာမလီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးဖြင့် စိတ်ကြိုက် ဖိလိုးစေလိုက်ပြန်သည်။ နှစ်ချီဆက်တိုက်အလိုးခံခြင်းဖြစ်၍ သူမ အဘယ်မျှ ခံနိုင်ရည်ရှိသလဲ ဆိုတာ ပြသလိုက်ခြင်းလည်း မည်ပေသည်။

ယောက်ျားနှစ်ယောက်လည်း အလိုးသန်သူများဖြစ်ကြလေရာ တစ်ချက်ကလေးသော်မျှ စိတ်အနှောင့်အယှက် လုံးဝမဖြစ်ဘဲ သူမဖင်နှင့်စောက်ပတ်ကို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မံ၍ ပျော်ပျော်ကြီး လိုးခွဲပစ်လိုက်ကြပြန်သည်။

နှစ်ချီနှစ်လားလိုးပြီးမှ သုံးယောက်သား ကောင်းစွာအနားယူကြသည်။

မသောင်းစိန်ကို စိတ်ကူးပေါက်သမျှ နည်းလမ်းမျိုးစုံသုံးပြီး ကာမ မကြွကြွအောင် နှူးကြဆွကြရင်း အာမက်နှင့်ဇော်သိန်း တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ထပ်လိုးကြသည်။ သူမ ဘယ်လိုမှ မငြင်းဆန်သာ ငြင်းလည်း မငြင်းဝံ့ပါချေ။

နှစ်ယောက်သား မနက် ၅ နာရီ ထိုးပြီးချိန်လောက်မှ ပြန်သွားကြသည်။ တစ်ညတာအတွက် ထိုက်တန်သော ညကြေးကို ပေးအပ်သွားခဲ့ကြ၍ မသောင်းစိန်လည်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သမျှ အတိုင်းထက်အလွန်ပင် နှစ်သိမ့်ကျေနပ်မှု ရရှိသွားခဲ့ပါသည်။

နောက်တစ်နေ့ ညကျတော့ မသောင်းစိန် အိမ်ကို ရောက်မလာဖြစ်ခဲ့ပါ။

ညက ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေ မပြေပျောက်သေး၍ နှစ်ရက်လောက်အိမ်မှာ ကြိတ်၍ အနားယူအားမွေး လုပ်ခဲ့ရပါသည်။ စိုးယုမော်တစ်ယောက်တည်း ဒိုင်ခံပြီး ယောက်ျားလေးယောက် အာမက်အပါအဝင် ၅ယောက်အား အသုံးတော်ခံခဲ့ရသည်။ သူတို့တတွေက ဇော်သိန်းခေါ်အဇစ် ကုလားဒိန်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ဂျမားဆိုသူနှင့် စောသိန်းကျော် ညီညီအောင်ဆိုပြီး လေးယောက်အဖွဲ့ဖြစ်သည်။ ဇော်သိန်းကဲ့သို့ပင် ဂျမားလီးမှာလည်း ကြီးဆေးထိုးထားပြီး စောသိန်းကျော်နှင့်ညီညီအောင်က လီးမှာ ငါးရေယက်ကဲ့သို့ သားရေအထစ်ဖော်ကာ ခွဲစိပ်ပြုပြင်ထားပြီး ဂေါ်လီတွေပါ နှစ်ယောက်လုံးထည့်သွင်းထားကြသည်။

သူမကို စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော မလိုးခင် တစ်ကိုယ်လုံး အင်္ကျီအဝတ်အစားများနိကက် ချွတ်ခိုင်းပြီး ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ် လက်နှင့်တစ်ချီပြီးအောင် ဆော်ခိုင်းသည်။ အရက်ကို မူးနေအောင်တိုက်ပြီး နှစ်ယောက်တစ်တွဲ အပီအပြင်လိုးခွဲကြသည်။

တစ်ညလုံးလိုးသည်။

စိုးယုမော် အိပ်ခန်းထဲမှာ လိုးသံဆောင့်သံတွေက သောသောညံလျက်ရှိပြီး အိမ်နောက်တန်းလျားထဲမှာ သူမခိုင်းဖို့ ခေါ်ထားသည့် ငပြည့်နှင့် ကျော်မိုးဆိုတဲ့ ချာတိတ်နှစ်ယောက်ပါ ကြက်ခြံမှာထွန်းဖို့ ဘက္ထရီမီးသီး လာယူရင်း အသံဗလံများကြားရ၍ ဘာများဖြစ်နေပါလိမ့်ဆိုပြီး လာရောက်ခိုးချောင်းကြည့်ကြရာက သူမအိပ်ခန်းထဲမှ ဖြစ်ပျက်ပုံအလုံးစုံကို အမှတ်မထင် မြင်တွေ့သွားကြပြီး မစားရဝခမန်း သူတို့လည်း အလိုတူအလိုပါ ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှု၍ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် အကြီးအကျယ်ရောဂါတက်ပြီး ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ကာ တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ဂွင်းတိုက်နေမိကြလေတော့သည်။

သူတို့ အလုပ်ရှင်အကြောင်း အတွင်းကျကျ မြင်တွေ့သိရှိရသဖြင့် နှစ်ယောက်သားတောင်းစားဖို့ အထိ ကြံစည်လိုက်မိကြသည်။ ဘယ်ကစရမည်ဆိုသည်ကို နှစ်ယောက်သား ခေါင်းခဲမတတ် စဉ်းစားတိုင်ပင် နေစဉ်မှာပင် သူတို့အတွက် မျှော်လင့်မထားသည့် ကြီးမားသည့် အခွင့်အရေးတစ်ရပ်ကို နှစ်ယောက်သားရရှိခဲ့သည်။

စိုးယုမော် သူတို့လေးယောက်သားစခန်းသွားပြီး၍ အပေါ့အပါးသွားရင်း ရေဆေးကြောချင်လာ၍ အ်ပ်ခန်းထဲကနေ အပြင်ထွက်လာခဲ့ရာ သူမတပည့်ကျော်နှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ငပြည့်နှင့်ကျော်မိုးတို့ နှစ်ယောက်နှင့် အခန်းဝမှာပင် ပက်ပင်းတိုးမိခဲ့ကြပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ခနးထဲရှိ သူမတို့အဖြစ်အပျက်တွေကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှုရင်း ဏှာအပြတ်ထကာ လီးဂွင်းတိုက်နေကြသည့် အခြေအနေကိုပါ ခန့်မှန်းရိပ်မိသွားသည်။

"လာခဲ့စမ်း နင်တို့ နှစ်ယောက်လုံး "

တိုးတိုးကြိတ်၍ မာန်မဲလိုက်ရင်း ကုပ်ကနေဆွဲကာ အိမ်နောက်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့ရာက စိုးယုမော်က လေသံခပ်မာမာနှင့်အပြတ်ပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။

"နင်တို့ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေလဲ ဘယ်နေ့ကတည်းကလဲ … အားလုံး မြင်ကြတွေ့ကြတယ် မဟုတ်လား "

"ဒီ ဒီနေ့မှ တွေ့ တွေ့တာပါ မမ စိုး … ဟို လူတွေ လေး ယောက် ငါးယောက်နဲ့ ဖြစ် ဖြစ်နေတာ … အ အသံ ကြားလို့ … ကျွန်တော်တို့  … ချောင်း … ချောင်းကြည့်မိတာပါ "

"အေး ချောင်းတော့ တွေ့ရော မဟုတ်လား ဘာလဲ နင်တို့ ငါ့ကို ကြည့်ပြီး လီးတွေပါ တောင်နေကြတယ်ပေါ့ ဟင်းး ငါ့ကို လိုးဖို့ အထိ စဉ်းစားနေကြလား … ဟုတ်လား ငပြည့် မောင်မိုး ပြော … ပြောစမ်း "

" ဒီ ဒီလို မ မဟုတ် … "

"အေး ပြန်ကြ ငါ ရှင်းရှင်းပြောလိုက်မယ် … မနက်ကျ နင်တို့ ကြက်ခြံကနေ ဘယ်မှမသွားနဲ့ … အဲဒီမှာ စောင့်နေကြ … ကြားလား … နင်တို့ ဖြစ်ချင် တာ အကုန် ဖြစ်လို့ ရတယ် … ဒါပေမယ့် နှုတ်လုံရမယ် ငါပြောတာ သဘောပေါက်လား တစ်ယောက်ယောက် လျှောက်ပြောမိလို့ကတော့ လျှာဖြတ်ရုံမဟုတ်ဘူး …ငါ အသေသတ်မှာ ဓားနဲ့ ကို အသေထိုးသတ်မှာ … နားလည်လား  …ဟုတ်ပြီလား ငါပြောတာ "

နှစ်ယောက်စလုံး ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့နှင့် သူမကို နှုတ်လှန်ပြောဖို့မဆိုထားနှင့် မော်၍ပင်မကြည့်ရဲကြဘဲ အမြီးကုပ်ကုပ်နှင့် အိမ်နောက်ဖက် နားနေတဲနန်းကလေးဆီ လှည့်ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။

စိုးယုမော်လည်း ရေအိမ်ထဲဝင်ပြီး ဆေးကြောသုတ်သင်လျက် ပြန်ထွက်လာခဲ့ကာ မိမိဝတ္တရားရှိသမျှ ကျေပွန်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးနေရပြန်သည်။

မနက် ၅ နာရီ အထိ မပြန်ဖြစ်ကြသေး။

စိုးယုမော် တစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်အရိုက်ခံထားရသလို နာကျင်ကျိန်းစပ်ကာ အကြောအချဉ်တွေပါ ညောင်းညာကိုက်ခဲပြီး ခြေဆစ်လက်ဆစ်အဖြုတ်ခံထားရသလိုရှိနေပေမယ့် တစ်စက်ကလေးသော်မှ မညည်းညူဝံ့ပါ။ ကိုယ်စမိတဲ့ဇာတ်လမ်းကို ဆုံးအောင်ဆက်ကရမည့် တာဝန်နှင့်ဝတ္တရားက ရှိနေပေသေးသည်။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လီးတွေက ဒင်လီးချည်းသက်သက်မို့ စောက်ပတ်လည်းပြဲ ဖင်လည်းကွဲအောင် ပက်ပက်စက်စက်ပင် မညှာစတမ်း အလီလီအပွဲပွဲနွှဲ၍ အလိုးခံပေးနေရပါသည်။

မနက် ၇ နာရီ ၈ နာရီ အချိန်လောက်ကျမှပဲ တစ်ရေးကလေးမှတောင် မအိပ်စက်လိုက်ရဘဲ အားလုံးခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး နှုတ်ဆက်ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။

တစ်ရက် နှစ်ရက်အနားယူပြီး အာမက်မှတစ်ဆင့် အချိန်းအချက်လုပ်ကာ ပြန်တွေ့ကြမည်ဟု ကတိပေးသွား ကြသည်။ ဒီတစ်ညစာအပြင် အပိုဘောက်ဆူးအဖြစ် ငွေငါးသိန်းတိတိ ထပ်မံပေးအပ်သွားခဲ့၍ ပင်ပန်းရကျိုးလည်းနပ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုရမည်။ ဇော်သိန်းထံမှ မနေ့ညက ရခဲ့သောငွေနှင့်ပါပေါင်းလျှင် သူမတစ်လစာ လွယ်လွယ်ရှာ၍ပင်မရသော အဖိုးအခငွေကြေးများပဲဖြစ်သည်မဟုတ်ပါလား။

ကာမသုခ အနေနှင့်မူ စိုးယုမော်အတွက် ဆိုစရာပင်မရှိအောင် တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရုံမက အလျှံပယ်ပင် ခံစားရရှိနိုင်ခဲ့သည် ဖြစ်ရာ အာမက် ဇော်သိန်းခေါ် အာဇစ်အပါအဝင် မောင်မင်းကြီးသားတစ်စုကို သူမအနေနှင့် ဒီတစ်သက် ကျေးဇူးတင်၍ပင် မဆုံးနိုင်တော့ပါချေ။

နောက်တစ်နေ့ …

နေတော်တော်မြင့်မှ ထသည်။

ရေမိုးချိုး အိမ်နေအဝတ်အစားဝတ်ဆင်၍ အိမ်နောက်ဖက်ရှိ ကြက်ခြံဆီ သူမထွက်လာခဲ့ပါသည်။

..................................................................................................................

ငပြည့်နှင့်ကျော်မိုး မျက်နှာငယ်လေးတွေနှင့် သူမအရှေ့မှာရပ်နေကြသည်။ စိုးယုမော် သူတို့နှစ်ယောက် မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီးနောက် ငပြည့်ဆိုသော အသားခပ်မည်းမည်း ပိန်ခြောက်ခြောက် ကောင်လေးဖက်ကိုလှည့်ပြီး …

"ငပြည့် ခြံတံခါးသွားပိတ်ထားလိုက်စမ်း ပြီးရင် နှစ်ယောက်စလုံး  ဒီကိုလာခဲ့ကြ "

ငပြည့်တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်လာသည်။ ကျော်မိုးဘေးမှာ ယှဉ်ရပ်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကြည့်၍ မျက်နှာသေကလေးတွေနှင့် ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဘဲဖြစ်နေကြသည်။ စိုးယုမော် သူတို့နှစ်ယောက်အရှေ့ကို လျှောက်လာပြီး တစ်ယောက်စီရဲ့မျက်နှာကို ထိလုထိခင်အခြေအထိ ငုံ့ကိုင်း၍ကြည့်နေကာ လေသံတိုးတိုးကလေးနှင့် စကားပြောဆို မေးမြန်း၍နေလေသည်။

"နင်တို့ ညက အသေအချာ မြင်လား ငပြည့် "

"ခင် ခင်ဗျာ … "

"ငါ မေးတာဖြေလေ ငါ ဘာလုပ်လဲဆိုတာ တွေ့သလောက် ပြန်ပြောစမ်း … ငပြည့်ရော ကျော်မိုးရော ငါမေးတာ အရင်ဖြေကြ "

"တွေ့ တွေ့ပါတယ် … ဟို ဟို … သူ သူတို့ လေး လေး အဲ ငါး ယောက်လားမသိဘူး ဟို …  "

"ဟယ် ဒီကောင် … အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ ဘာလဲ မပြောရဲလို့လား … ငါ အရင်ပြောရမလား ကဲ "

စိုးယုမော်လက်က ငပြည့်ခေါင်းကို ဒေါက်ကနဲ ခေါက်လိုက်ရာက အားမလိုအားမရပြောလိုက်သည်။

"အေး ငါးယောက် ဘာဖြစ်လဲ သူတို့နဲ့ငါ လိုးကြတယ် အားလုံးချွတ်ပြီး တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဝိုင်းလိုးတာ မလေးကပြန်လာတဲ့ကောင်တွေ အာမက်ခေါ်လာပြီး သူ့လူတွေ ငါကုန်းပေးရင် မတန်တဆပိုက်ဆံပေးမယ် ဆိုလို့ ငါတစ်ယောက်တည်းတောင်မဟုတ်ဘူး ဈေးရောင်းတဲ့မသောင်းစိန်ကိုပါ ချိန်းထားတာ သူ ပထမတစ်ည လာပြီး ညကရောက်မလာဘူး ဒီ တစ်ရက်နှစ်ရက်ထပ်လာဖို့တော့ ချိန်းထားသေးတယ် …  ဒီကိစ္စ လူတွေမသိစေနဲ့ နှုတ်ပိတ်ပြီးသာ နေကြ  အကောင်းဆုံးပဲ ကြားလား ငါပြောတာ "

"ကြား ကြားပါတယ် "

"အေး ဒါ ယောက်ျား ကတိပဲ နင်တို့ ပေးထားတဲ့ကတိတည်ရင် စံရမယ် ကတိမတည်ရင် ခံဖို့သာ ပြင်ထားလိုက်ကြ "

စိုးယုမော်ပြောပြီး သူမလက်နှစ်ဖက်က တစ်ယောက်စီရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ရောက်ရှိသွားကာ ငပြည့်နှင့်မောင်မိုး တို့ရဲ့ဂွေးအုံကို မိမိရရ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့်သွား ကြလေသည်။ စိုးယုမော်က သုမလက်ကို ပြန်လွှတ်မပေးသေးဘဲ နှစ်ယောက်စလုံး၏ဘောင်းဘီအောက်က လီးနှစ်ချောင်းကို စမ်းသပ်ကာ ဖွဖွရွရွကလေး ပွတ်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ပေးနေရာ ကြီးကောင်ဝင်စ လူပျိုပေါက်ကလေးနှစ်ယောက်၏ လီးငုတ်တုပ်ကလေးတွေ တမုဟုတ်ချင်း တင်းမာထောင်ထလာကြတာ တွေ့ရလေသည်။

သူမက မျက်နှာကို အတတ်နိုင်ဆုံး ချိုချိုသာသာ ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေးလုပ်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်နားနားကပ်၍ သူတို့ကြားသာရုံ စကားကို ဆက်ပြောသည်။

"ဘယ်ဆိုးလို့လဲ ငပြည့်နဲ့ မောင်မိုး လီးတွေ ကြီးကြသားပဲ မမစိုးက လင်နဲ့ မအိပ်ရဘူး … လင်မယားချင်းလည်း အဆင်မပြေလို့ တစ်ကွဲတစ်ပြား မပေါင်းဖြစ်ကြတာလည်း … အတော့်ကို ကြာနေပြီ … မင်းတို့ အသိပဲလေ … မိန်းမနဲ့ယောက်ျား လင်နဲ့မယားဆိုတာ မပေါင်းတာကြာရင် ယောက်ျားလည်း တခြားမိန်းမစောက်ပတ်ကို မက်လာ လိုးချင်လာသလို မိန်းမကလည်း တခြားယောက်ျားလီးကို စိတ်ဆာပြီး အလိုးခံချင်လာတာ သဘာဝပဲ မဟုတ်လား မမစိုး ဟာ မင်းတို့ အလုပ်ရှင်ပါ … မောင်နှမအရင်းတွေလို နေလာကြပေမယ့် ခုလိုအခြေအနေမျိုးကျပြန်တော့ မင်းတို့ကို နှုတ်ပိတ်စရာ ဒီတစ်နည်းပဲ ရှိတော့တယ် … မင်းတို့နှစ်ယောက် မသိတဲ့ဟာတွေ မမသင်ပေးမယ် မင်းတို့အလိုကို မမလိုက်လျောဖြည့်ဆီးပေးမယ် မင်းတို့အနေနဲ့ ကိုယ့်အစ်မကိုယ် ယုံသလို မမကလည်း မင်းတို့ကို ယုံကြည်ပါရစေကွာ ကဲ ဒီတော့ … "

စိုးယုမော် သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီအဝတ်အစားတွေကို သူတို့နှစ်ယောက်ရှေ့မှောက်မှာ တစ်လွှာချင်းချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ ဘလောက်စ်အင်္ကျီရော ထမီရော ဘရာစီယာနှင့်အတွင်းခံပင်တီပါမကျန် အားလုံးချွတ်ချလိုက်ကာ သူတို့နှစ်ယောက်အရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ပင် ကနွဲ့ကလျကလေးရပ်၍နေသည်။

"ကဲ နှစ်ယောက်စလုံး ချွတ် မင်းတို့ မချွတ်ရင် မမကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးရမလား ဟင်းဟင်း ဟင်း "

"ချွတ် ချွတ် ပါ့မယ် … မ မစိုး … "

ကောင်လေးနှစ်ယောက် သရီးကွာတားဘောင်းဘီကို အသီးသီးကုန်းချွတ်လိုက်ကြတာကို စိုးယုမော် တစ်ယောက် နှစ်သက်ကျေနပ်သောအကြည့်များဖြင့် စူးစူးရဲရဲကလေး ငေးစိုက်ကြည့်နေမိလေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်မထားကြ၍ လီးနှစ်ချောင်းက တပြိုင်တည်း ဘွားကနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။ တောင်နေသော လီးငေါက်တောက်တွေကိုယ်စီနှင့် ငပြည့်လီးက ၆ လက်မ ၇လက်မနီးပါးခန့် လူပိန်သော်လည်း လီးနံပိန်မဟုတ်ဘဲ အရွယ်အစားအားဖြင့် မသေးငယ်လှတာကိုတွေ့ရသလို ကျော်မိုးလီးကလည်း သာမန်ကလေးတွေနှင့်မတူ ကွဲပြားပြီး ကရင်စပ် လူပုံက ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ် အရပ်ခပ်ပျပ်ပျပ်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့ပေါင်ခွကြားမှာ တွဲလောင်းကျနေသော ကိုင်းခရမ်းသီးကဲ့သို့သော လီးတန်ညိုညိုတုတ်တုတ် အလျားရှည်လမျောလေးကမူ လူမူကြိုလီးတက္ကသိုလ်ဆိုတဲ့ လီးအမျိုးအစားမှန်း မြင်ရုံနှင့်ပင် သူမကောင်းစွာ အကဲခတ် ရိပ်မိလိုက်လေသည်။

စိုးယုမော် သူတို့နှစ်ယောက်အရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သဖြင့် သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ခပ်ပြူးပြူးကလေး ပြဲပြဲအာအာပြူတစ်ထွက်ပေါ်လာပုံကို နှစ်ယောက်သားအကြည့်ရောက်သွားကြကာ စိတ်ထဲက ဖောက်ဖောက်ပြန်ပြန်နှင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် လိုးချင်စိတ်များ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပေသည်။

"ဘယ်လိုလဲ မမနဲ့ လိုးချင်တယ်မဟုတ်လား မမစောက်ပတ်ကို မလိုးခင် မင်းတို့လီးတွေ မမမှုတ်ပေးမယ် မင်းတို့ရော မမစောက်ပတ် မှုတ်မပေးချင်ကြဘူးလား…  ပြော မောင်မိုး ငပြည့် "

"မှုတ် မှုတ် ချင်ပါတယ် မ မ "

အာသွက်လျှာသွက်ဖြစ်သော ငပြည့်ကပြောလိုက်ရာ စိုးယုမော် သဘောကျသွားပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပင် ပြုံးလိုက်မိလေသည်။

ငပြည့်လီးကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံစုပ်လိုက်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကျော်မိုးလီးကို ရှေ့သွားနောက်ပြန် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ငပြည့်လီးချက်ချင်းမာတောင်လာကာ စောစောကထက်ပိုတုတ်ပိုထွားပြီး အကြောတွေ ထောင်ထလာလေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး စုပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ လှမ်းစုပ်ငုံပေးလိုက်ရာ ငပြည့်တော်တော်ကလေး ကောင်းသွားပုံရပြီး သူမခေါင်းကို အမှတ်မထင် ဆုပ်ကိုင်လာတာ တွေ့ရသည်။ ကျော်မိုးလီးချောင်း တွဲတွဲကြီးကလည်း သူမဂွင်းအထုကောင်း၍ အရှေ့ကို တန်းတန်းမတ်မတ် မတ်တောင်ကာ ငေါထွက်လာလေသည်။ ငပြည့်လီးကိုစုပ်ပြီးမှ ကျော်မိုးလီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယက် ဆွပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။

"အ အ … ရှီး အီး … အိ အီးးး ဟီးးး "

ကျော်မိုး လီးအစုပ်မခံဖူး၍ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်သွားပုံကို စိုးယုမော်ကျေနပ်ပြုံးပြုံး၍ ကြည့်နေပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ လက်လျှို၍ စောက်ပတ်ကို နှိုက်ပွတ်လိုက်မိလေသည်။

"မောင်မိုးက မိန်းမချဖူးမှာမဟုတ်ဘူး ငပြည့် နင်ရော ဖာချဖူးလား "

"နယ်မှာတုန်းက တစ်ခါချဖူးတယ် အသက်ကြီးတယ် "

"လိုးလို့ ကောင်းရဲ့လား "

"ကောင်း ကောင်းတယ် ကောင်းလို့ နှစ်ခါသုံးခါ ဆက်လိုးရင်းနဲ့ လီးစုတ်ပြဲသွားတာ တစ်ပတ်လောက်ဆေးထည့်ရတယ် "

ငပြည့်ပြောတာကိုနားထောင်ရင်း စိတ်တအားထကြွလာ၍ သူ့ကို လှမ်းဆွဲကာ ယခုလိုပြောလိုက်ရသည်။

"ငပြည့် လာ နင် အရင်လိုးမှဖြစ်မယ် မမစောက်ပတ် အရင် ယက်ပေးဦး ကြားလား "

"ကျွန်တော် ယက်ပေးမယ် မမ ကန်တော့ နော် "

"ဟဲ့ ပြောစရာ မလိုဘူး ငါ့စောက်ပတ်နဲ့ငါ ရွလွန်းလို့ မနေနိုင်လို့ အလိုးခံတာ "

စိုးယုမော် ကြက်ခြံကြမ်းပြင်မှာပဲ မြွေရေခွံအိတ်နှစ်လုံးထပ်ဆင့်ခင်းလိုက်ပြီး ထိုအပေါ်မှာပင် ဖင်ချထိုင် လိုက်ရာက ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ငပြည့်အရှေ့မှာ ခပ်ကားကားလေး ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြဲကား၍ ပေးလိုက်လေသည်။ သူမပေါင်ခွကြားမှ အမွှေးအမြှင်များ အဖုတ်လိုက် သန်စွမ်းထူထပ်စွာ ဖုံးအုပ်လို့နေသော စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းရွရွကြီးကို ငပြည့်မျက်နှာအပ်ပြီး ကုန်းမှောက်၍ နမ်းစုပ်ယက်သပ် ဆွနှူး ပေးလိုက်လေသည်။ စောက်ပတ်ယက်ရတာကို သူသဘောကျပြီးသားဖြစ်၍ အပြတ်ကိုမဲပြီး မရွံမရှာ လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်နှင့်စောက်စိထိပ်ချွန်ကလေးကအစ တပြွတ်ပြွတ် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေလေသည်။ အစိကိုသွားနှင့်မနာကျင်အောင် ကိုက်ခဲ၍ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ဆွပေူလိုက်ရာ စိုးယုမော်ပင် တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လို့သွားရလေသည်။

"အားအ အ ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ငပြည့်ရာ နင် နင် ငါ့စောက်ပတ် မလိုးဘဲ တစ်နေကုန်အောင်သာ ထိုင်မှုတ်ပေးစမ်း ငါ နင်သုံးဖို့ ပိုက်ဆံအများကြီး ပုံပေးမယ် ပါးစပ်နဲ့နမ်း လျှာနဲ့ယက်ယက်ပေး လက်နဲ့လည်း စောက်ခေါင်းထဲကို လှည့်မွှေပြီး ထိုးဆောင့်ပေး ကြမ်းကြမ်းဆောင့် ဆောင့် စမ်း…  အဲဒီလို … ဟုတ် ဟုတ်ပီ အ အ ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ …  အီး ဟီး ဟီး အား အ … အမေ့ အမယ်လေး ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် လုပ် လုပ်ပါ အဆက်မပြတ် လုပ်စမ်းပါ ဒါ ဒါမှ စောက် စောက်ရည်အထွက်ကြမ်းပြီး နင် လိုးလို့ကောင်းမှာ "

ငပြည့်က သူမသင်ပြပေးသည့်အတိုင်း တသွေမတိမ်းလိုက်လုပ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ယက်ဆိုယက်သည်။ အစိနာနာစုပ်ဆိုလျှင်လည်း အပီအပြင်ပင် စုပ်ပေးသည်။ ငပြည့်ပြီးတော့ ကျော်မိုးအလှည့် ဖြစ်သည်။ သူ့အလှည့် ရောက်ပြန်တော့လည်း ကျော်မိုး ငပြည့်လုပ်သည့်ပုံစံအတိုင်း ပုံတူကူးချပြီး စိုးယုမော်စောက်ပတ်ကို ရစရာမရှိအောင် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် ယက်လိုက်ဆွလိုက်နှင့် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်အလိမ်းလိမ်း ပေပွပြီး စိုးယုမော်လည်း နှစ်ချီလောက်အထိ အရည်တွေပန်းထွက်ကာ ကိစ္စပြီးလိုက်ရလေတော့၏။

ငပြည့်နှင့်ကျော်မိုးလည်း လိုးတောင်မလိုးရသေးခင် သူတို့ အသီးသီးရဲ့လီးထိပ်မှာ လရည်တွေ စို့ပြီးရင်းစို့ကာ နေရပေပြီ။

"ကဲ ငပြည့် နင် လာတော့  လီးကို ခပ်မြန်မြန် လိုးထည့် လိုက်စမ်း "

"ဟုတ် ဟုတ် မမ "

ငပြည့် လီးက လျှောကနဲ သူမစောက်ပတ်ထဲကို တွင်းဝင်ဖြောင့်လွန်းသည့် မြွေတစ်ကောင်လို တဟုန်ထိုး ထိုးဆောင့်တိုးဝင်သွားသည်။ လီးအရင်းထိ တစ်ခါတည်း ဆောင့်ဝင်သွား၍ ရင်ခေါင်းထဲမှာ စူးကနဲအောင့်ကနဲ ကျင်ကနဲပင်ဖြစ်သွားရသည်။ ငပြည့် ဝက်ခေါင်းထိုး လိုးတော့သည်။ အရှိန်ပြင်းလိုက်တာ မပြောပါနှင့်တော့။ မလိုးတတ်လိုးတတ် လိုးသမျှထဲမှာ ဒီလိုချာတိတ်တွေနှင့်စခန်းသွားရတာ တကယ့်ကာမအဆီအနှစ် တကယ့်လောကီစည်းစိမ်ပဲ ဆိုတာ အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်လှသည့် အရပ်ထဲကမိန်းမကြီးတွေ ပြောဆိုခဲ့တာ ယခင်က နားထောင်မှတ်သားဖူးခဲ့ပါသည်။ ယခုကျမှ လက်တွေ့ကြုံရခြင်းဖြစ်ပြီး မှန်သင့်သလောက် မှန်ကန်လှပေသည်ဟု စိတ်ထဲက ထောက်ခံအမှတ်ပေးလိုက်မိသည်။

ငပြည့်လိုးတာ ပညာသားမပါပေမယ့် ထိရောက်မှုတော့ရှိသည်။ လီးကလည်း ကလေးလီးမဟုတ် အသက် ၁၈ နှစ်ပြည့်ပြီး လောကအတွေ့အကြုံကို အမြီးအမောက်တည့်အောင် လက်တွေ့စမ်းသပ်သင်ကြားရင်း ဟိုနားတစ်စဒီနားတစ်စ ကြားဖူးနားဝသင်ခန်းစာမှန်သမျှကို အပြည့်အဝအသုံးချကာ သူမစောက်ပတ် တစ်ခုလုံးကို သူ့အတွက်စမ်းသပ်ကွင်းတစ်ခုပမာ လိုးရင်းသင် သင်ရင်းလိုးရင်းဖြင့် သူမဖင်သား အိအိထွားထွားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်နယ်လိုက် ဖြဲကားဆောင့်ချလိုက် နို့အုံနှစ်မြွှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်ဆွဲညှစ်နယ်ကိုင်ကာ လှိမ့်ကစားလိုက် နို့သီးနှစ်လုံးကို မရမကစို့စို့ပေးလိုက်နှင့် တဖန် လိုးဆောင့်ရာမှာလည်း တန်းတန်းဖြောင့်ဖြောင့် သမားရိုးကျ သူများတွေလိုးသလို မလိုးဘဲ လီးကို တည့်တည့်တစ်မျိုး ခပ်စောင်းစောင်း ဘေးတစောင်းလိုး၍တစ်ဖုံ အပေါ်စီးမှ လီးအောက်စိုက် ဖိနှိမ်လိုးချ၍တစ်လီ အဝင်လမ်းအဖုံဖုံ ထိဆောင့်ချက် စုံလင်အောင်လိုးပေးနေသဖြင့် စိုးယုမော် စေက်ပတ်တရွရွယားယံပြီး မခံမရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်လာရလေသည်။

သို့ပေမယ့် ငပြည့် သိပ်အကြာကြီးတော့ သုက်မထိန်းလိုက်နိုင်ရှာပေ။

သူတတ်သလောက်မှတ်သလောက် မိနစ်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် မနားစတမ်း ကရှူးမူးထိုးအားသွန်၍ လိုးပြီး ငပြည့်လရည်တွေ ပန်းထွက်သွားခဲ့ရာ စိုးယုမော်လည်း မမီမကမ်း လိုက်ပါ ပြီးလိုက်ရပြီး ကာမဆန္ဒတွေလည်း အတော်ကလေးပင် ပြည့်ဝသွားခဲ့ရပေသည်။

"နင်မောနေပြီ … ခဏနားလိုက်ဦး ငပြည့် "

ဆိုပြီး သူ့ကို ခေတ္တနားခိုင်းလိုက်ကာ ကျော်မိုးဖက်ကို အလှည့်ပေးလိုက်ရပြန်သည်။

ဒီအခါမှာ ကျော်မိုး သူ့လီးကို စိုးယုမော်စောက်ပတ်ထဲ လဒစ်တစ်ခုလုံးသွင်းပြီး တစ်ချက်ချင်း စွိကနဲ ဇွပ်ကနဲ အားပါပါ ဖိဆောင့်လိုးပေးရှာသည်။ သူလိုးပုံကလည်း တစ်မျိုး ထိထိမိမိတော့ရှိနေသည်။ ကျော်မိုးလီးကလည်း ခပ်တုတ်တုတ်ဖြစ်ကာ လီးအလျားလည်း ရှည်သဖြင့် စောပ်ခေါင်းအတွင်းနံရံတွေကို ဖိဖိစီးစီး ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်အထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိရောက်ရှိသွားအောင် လိုးပေးနိုင်သည်။ ဝါးလုံးထိုးမလိုးဘဲ တစ်ချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် လိုးသည်။ သွေးအေးအေးနှင့်လိုးတတ်ပုံရသည်။ ထိချက်ပြင်းသည်။ လိုးရင်းနို့စို့ နို့စို့ရင်းလည်း အောက်ကနေ လီးကိုမပြတ်လိုးသွင်းပေးနေ၍ မခေလှဟူ၍ဘဲ စိတ်ထဲကတွေးကာ စိုးယုမော်တစ်ယောက် သူ့ကိုပါ အောချမိရတော့သည်။

တပည့်ကျော်နှစ်ယောက်က သူ့နည်းနှင့်သူ သူ့စနစ်နှင့်သူ ကာလသားခေါင်းတွေထံက သင်ယူစရာရှိတာ သင်ယူ၍ အောကားတွေကြည့်ကြည့်ပြီး ယောက်ျားနှင့်မိန်းမကာမဆက်ဆံမှုအတတ်ကို အချိန်ရလျှင်ရသလို အပြတ်ပင် ဆည်းပူးလေ့လာ စံနမူနာယူထားကြပုံ ပေါ်ပေသည်။

"မမ ရ ရလား ကျွန် ကျွန်တော် … ကန်တော့ … ကန်တော့ နော် … မမ "

"လိုးမှာသာ လိုးစမ်း မောင်မိုး …မင်းလီးက ရှည်တော့ အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ … လီးအရွယ်ချင်းလည်း ငပြည့်နဲ့ နင်နဲ့ သိပ်မကွာဘူး တစ်ယောက် တစ်မျိုးစီကောင်းတယ် …လိုး အားရအောင် လိုး ငါ ငါ … တအားထနေ ရွနေပြီ မြန်မြန်သာလိုးစမ်း … နင်လိုးပြီးရင် ဒီကနေ အိမ်ပေါ်ကို သွားကြမယ် …ကြက်ခြံထဲက အနံ့တွေနဲ့ မကောင်းဘူး … အိပ်ခန်းထဲရောက်မှ အသေလိုးကြမယ် တစ်နေ့လုံး နင်တို့ပေးလိုးမှာ … ဆောင့်ဆောင့် မောင်မိုး …မြန်မြန် မြန်မြန်လုပ် ငါ စောက်ပတ်ယားလွန်းနေပြီ ဆောင့် စမ်းပါ မြန်မြန် "

ကျော်မိုးလည်း သူမလောဆော်လွန်း၍ တက်သုတ်ရိုက်နှင်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ပြဲပြဲလန်အောင် အလဲအကွဲလိုးဆောင့်ချလေတော့ရာ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာပင် သူမရော ကျော်မိုးပါ နှစ်ယောက်စလုံး သုက်ရည်များတစ်ပြိုင်တည်း ပန်းထွက်လာခဲ့ရပြီး ကာမသံဝါသ ခရီးဆုံးပန်းတိုင် ဆီသို့ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြလေတော့သည်။

........................................................................................................

စိုးယုမော် မောင်မိုးကို ရုတ်တရက်ကြီး မရပ်တန့်လိုက်စေဘဲ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြ၍ သူ့ကျောပြင်ကို အတင်းကုပ်ခြစ်ဖက်တွယ်ကာ နောက်ထပ်အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် ဆက်လက်၍ လိုးဆောင့်ခိုင်းလိုက် ပါသေးသည်။ ကျော်မိုး အလိုက်သိသိနှင့် သူ့မမကို အာလျပြေသည်အထိ လီးကိုစိမ်ပြီး မျှောလိုးကလေး ဆက်လိုးပေးလိုက်ရာ စိုးယုမော်လည်း အတိုင်းထက်အလွန်ပင် ကျေနပ်မှုရရှိသွားလေသည်။

သုံးယောက်သား အင်္ကျီအဝတ်အစား ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပြီး စိုးယုမော်ကပင် ဦးဆောင်၍ တပည့်ကျော် ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို သူမအိမ်ထဲသို့ ခေါ်သွင်းလာခဲ့ပါသည်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့်စိုးယုမော် ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဖင်နှင့်စောကိပတ်ကို တစ်လှည့်စီ လိုးခိုင်းလိုက်ပါသည်။

ဒီလိုအရွယ်လေးတွေက စမ်းသပ်လိုစိတ်ကြီးမားပြီး ဘာမဆို တိမ်းလွယ်ညွှတ်လွယ်ဖြစ်ကာ သင်သလောက် လက်ခံတတ်မြောက်နိုင်သည့် စွမ်းရည်မျိုးလည်း ရှိကြပါသည်။ သိပ်ကြာကြာ မသင်ပေးလိုက်ရဘဲ တစ်ခဏတာ အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပဲ ငပြည့်နှင့်ကျော်မိုး သူမကို နှစ်ယောက်တစ်ယောက် လိုးသည့်အတတ်ပညာကို ကောင်းစွာ သင်ကြားတတ်မြောက် သွားခဲ့ကြပေသည်။ ငပြည့် သူမဖင်ကို လီးသွင်း၍လိုးချိန်မှာ ကျော်မိုးက အောက်ကနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လီးထည့်၍ မရပ်မနားပင် ကော့ညှောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်။

ကျော်မိုးကတစ်လှည့် သူမအနောက်ကနေ ဖင်လိုးပြန်တော့ ငပြည့်က သူမစောက်ပတ်ကို လုံးဝကို အနားမရအောင် အပေါ်စီးကနေ အဆက်မပြတ်လီးသွင်းကာ ဖိလိုက်ကြွလိုက်နှင့် အားပါးတရ လိုးဆောင့်၍ပေးနေပြန်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ အင်တိုက်အားတိုက်ပင် စိုးယုမော်၏စောက်ပတ်ကိုတစ်လှည့် ဖင်စအိုကိုတစ်လှည့် သူတို့လီးတွေကို ထည့်သွင်း၍ အပြတ်အသတ် လိုးကြဆော်ကြသည်။ တစ်နေ့တာအချိန်မကုန်မချင်း မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ပင် လိုးတမ်းကစား၍နေကြသလား ဟုပင် အောက်မေ့ထင်မှတ်ရလေသည်။

စိုးယုမော်အနေနှင့်လည်း ကစားစရာအသစ်နှစ်ခုကို မထင်မှတ်ပါဘဲ ကောက်ကာငင်ကာ ရရှိလိုက်သည့် မြီးကောင်ပေါက်မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို အထူးတလည် မြူးတူးပျော်ပါးနေမိလျက် ရှိရလေတော့၏။

ညရောက်တော့လည်း ငပြည့်နှင့်ကျော်မိုးကို သူမအခန်းထဲမှာပင် စိုးယုမော်ခေါ်အိပ်လိုက်သည်။ ကျော်မိုး တစ်လောကမှ အဆုပ်အအေးပတ်ကာ ဖျားနာခဲ့ဖူးသူဖြစ်၍ တစ်နေကုန်လိုးရာမှာ အစောကြီး အားအင်ကုန်ခမ်း ပြတ်လပ်ကာ ဖလက်ပြသွားပေမယ့် ငပြည့်ကတော့ အသားမည်းကြုပ်ကြုပ် ပိန်ကပ်ကပ်တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်တိုင် ဒေါင်ဒေါင်မြည်အကြမ်းခံသူမို့ ဇွဲနပဲကြီးလှစွာဖြင့် သူမခိုင်းသလောက် လိုက်ပါပြီး အလိုဖြည့်ဆီးပေးနိုင်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ထက်မှာ စစ်စတီနိုင်းပုံစံလုပ်ပြီး ငပြည့်လီးကို သူမစုပ်၍ သူမစောက်ပတ်ကို ငပြည့်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဘာဂျာပေး၍နေသည်မှာ စိုးယုမော်လည်း ဘယ်နှစ်ချီဘယ်နှစ်လီ ပြီးလို့ ပြီးသည်ဟူ၍ပင် မသိနိုင်တော့လောက်အောင် အလီအလီအချီချီ စောက်ရည်အကြိမ်ကြိမ် ပန်းလွှတ်ထွက်ကာ ကာမဂုဏ်အထွတ်အထိပ်ပန်းတိုင်ဆီသို့ မကြာခဏပင် ဆိုက်ရောက်နေခဲ့ရလေတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ အသုံးချ၍ရသည်မှန်သော်လည်း လူမှုရေးရာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရာကအစ ငပြည့်က ကျော်မိုးထက်ကို ပိုပြီး သွက်လက်ဖျတ်လပ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ တကယ့်နေရာတွေမှာ သူ့ကို တော်တော်ကလေး အားကိုး၍ရလေသည်။

နှစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ မသောင်းစိန်ပါ ရောက်ရှိလာပြီး အာမက်နှင့်မိတ်ဆွေများအား ဧည့်ခံရာမှာ စားသောက်စရာဝယ်ယူတာကအစ စိုးယုမော်အနေနှင့် ငပြည့်ကို ပေါ်တင်တာဝန်ပေး စေခိုင်း၍ အကူကောင်လေးတစ်ယောက်ပမာ အစစအရာရာ တာဝန်ယူစေလိုက်သည်။ ငပြည့်က တာဝန်ကျေသည်။ အလုပ်ကိုလည်း အမှုကြီးသည်ငယ်သည် ဘာသောညာသောရွေးမနေပါ။

တစ်လခန့်ကြာသောအခါ …

ကျော်မိုးကို သူ့အိမ်က လှမ်းခေါ်၍ နယ်က သူ့ဆွေမျိုးတစ်သိုက် ထိုင်းမြန်မာနယ်စပ်သို့ သွားရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်ရာမှာ သူ့ကိုပါ တစ်ပါတည်း ထည့်လိုက်မည်ဟု ဆိုသဖြင့် သူတို့သဘောအတိုင်း ကျော်မိုးကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ရပြီး ကျော်မိုးနေရာမှာ ငပြည့်အတွက်အဖော်ရဖို့ လူစားတစ်ယောက်ရှာဖွေရပြန်ပါသည်။ ဒီနေရာမှာလည်း ငပြည့်က အားကိုးရသည်။ သူနှင့်အပေးအယူ သဘောချင်းမျှဖို့ လိုမည် ဆိုပြီး ငပြည့်ကိုပင် အဆိုပါတာဝန်ပေးလိုက်ရာ အဖော်တစ်ယောက်ခေါ်လာသည်။ အသက်က သူ့ထက်ကြီးပြီး ၄၀ ကျော်လောက် ရှိမည်။ သောက်တတ်စားတတ်သော်လည်း ခိုင်းသမျှပါပြီး သူ့အနေနှင့် ပြောပြီးဆိုပြီးလည်းရှိသူ ဟုဆိုကာ ကိုဘကောင်းဆိုသည့်တစ်ယောက်က်ို အိမ်ခေါ်လာခဲ့ရာ စိုးယုမော်အတွက်လည်း အဖော်အလှော်ကောင်း တစ်ယောက် ရရှိခဲ့ရပြန်လေသည်။

ငပြည့်က မသောင်းစိန်ကအစ ရင်းနှီးမှုရှိနေပြီ။

အာမက်တို့ ဧည့်သည်တွေကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီးကတည်းက စိုးယုမော်လည်း မသောင်းစိန်နှင့် နှစ်ယောက်သား အဖွဲ့ကျနေခဲ့ကြတာမို့ ငပြည့်က ဆရာတူတပည့်တစ်ယောက်အနေနှင့် သူတို့ ဘာဘာညာညာ အကြောင်းကိစ္စ ပေါ်လာတိုင်း သူတို့နောက်ကွယ်ကနေ လိုအပ်တာမှန်သမျှ ဝိုင်းကူဆောင်ရွက် ပံ့ပိုးပေးခဲ့ရသည်ချည်း ဖြစ်သည်။

ငပြည့် လုပ်ပေးသမျှသည်လည်း သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် အကျိုးရှိရသည်ချည်းပင်။

ဒီကြားထဲ စိုးယုမော်၏ယောက်ျား ကျော်ထူးတစ်ယောက် တောင်ကြီးဖက်ကို ဘုရားဖူးခရီးသည်တွေ သွားရောက်ပို့ဆောင်ပြီး ပြန်လည်ရောက်ရှိလာ၍ သူတို့အားလုံး ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ ကြက်ခြံထဲက အလုပ်တွေကိုသာ အာရုံစိုက်၍ ဟန်မပျက်နေထိုင်ကြရလေသည်။

မသောင်းစိန်က ငပြည့်နှင့်ကိုဘကောင်းတို့ စတည်းချနေထိုင်သည့် ကြက်ခြံနောက်က ယာယီအိမ်ကလေးဆီကို ညဖက်တွေမှာ မကြာခဏရောက်ရောက်လာတတ်သည်။ ငပြည့်နှင့်ရော ကိုဘကောင်းနှင့်ပါ အဖွဲ့ကျပြီး စိုးယုမော်ယောက်ျား ကျော်ထူး မရိပ်မိအောင် သတိထား၍ ခိုးစားကြခြင်းလည်းဖြစ်ပေသည်။

ကိုဘကောင်းက အလုပ်စုံဘဝစုံခဲ့သူဖြစ်၍ အရက်ပုန်းလည်းရောင်း ကစားဝိုင်းလည်းထောင် ဆေးတွေဘာတွေလည်း ရောင်းချဖူးခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ ဆိုက္ကားသမားဘဝနှင့်ကြာမြင့်စွာရုန်းကန်လာခဲ့ကာ အိမ်ထောင်သုံးဆက်တိတိကျခဲ့သူဖြစ်သည်။ ပထမအိမ်ထောင်နှစ်ဆက်ကွဲခဲ့ပြီး တတိယမြောက် အိမ်ထောင်ဖက်မှာ အရပ်ထဲက အပျက်မတစ်ယောက်သာဖြစ်လေရာ သူနှင့်ပေါင်းပေါင်းမပေါင်းပေါင်း အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာ ထူးခြားလှမည်တော့မဟုတ်ချေ။ သူ့နည်းနှင့်သူ ရှာဖွေစားသောက်နိုင်မည်မှာ သေချာသလောက်ရှိပေသည်။

ကိုဘကောင်း ဒီမယားနှင့်ကျမှ တစ်သက်လုံးပွေခဲ့ရှုပ်ခဲ့သမျှ ဝဋ်လည်ပြီး ဖာဆွယ်ဖာခေါင်းလည်းလုပ်ခဲ့ရသည်။ အဆင်မပြေမှုတွေများလာ၍ ခိုးမှုနှိုက်မှုလုယက်မှု မူးရူးသောက်စားရမ်းကားမှုတွေနှင့် ထောင်နှုတ်ခမ်းကို အကြိမ်ကြိမ်နင်းကာ လမ်းပေါ်မှာလေလွင့် ပျက်စီးပြီး သူတကာခိုင်းဖတ် ဟူသောအဆင့်ကို မရောက်ချင်ဘဲ ရောက်ခဲ့ရသူဖြစ်သည်။ မြေအောက်လောကမှာ သူ့အဆက်အသွယ်တွေ အများကြီးရှိလေသည်။

ငပြည့်နှင့်ကျော်မိုး ရပ်ကွက်ထဲက အရက်ဆိုင်မှာ အရက်သွားသွားခိုးသောက်ကြရင်း နှစ်ယောက်သား စတင်ဆုံဆည်းမိကြရာက ငပြည့်ကလည်း နှုတ်သွက်အာသွက်ရှိသူဖြစ်၍ တောင်မေးမြောက်မေး ထွေရာလေးပါးစပ်စုပြောဆိုရင်း လူမိုက်လက်ဟောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုဘကောင်းနှင့် အပေါင်းအသင်းဖြစ်ခဲ့ကြပြီး နှစ်ယောက်သား ခင်မင်ရင်းနှီးလာခဲ့ကြရာက သူ့အတွက် အလုပ်ရော နေထိုင်စားသောက်ဖို့ နေရာပါရနိုင်မည်ဆို၍ ငပြည့်နောက်ကို စိတ်ဒုန်းဒုန်းချကာ လိုက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုဘကောင်း အတွေးမမှားပါ။ ကောင်းကောင်းနေ ကောင်းကောင်းစားခွင့်ရသည့်အပြင် သူကြိုက်တတ်သော အရာတွေကိုပါ ရေကန်အသင့်ကြာအသင့် ထပ်မံခူးခပ်စားသောက်နိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းများကို မြင်တွေ့နေရ၍ ငပြည့်ကို အထူးကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။ အလုပ်ရှင်ကိုယ်တိုင် ရာဂဖောက်ပြန်သောင်းကျန်းပြီး ကာမဂုဏ်နှင့် ပတ်သက်လာလျှင် အတိုင်းအဆမသိ အလိုရမ္မက်ကြီးသူဟု သိရကြားရသဖြင့်လည်း မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်မိကာ သူဆက်လက်လှုပ်ရှားရမည့် အခြေအနေကို မပြတ်အကဲခတ်၍ အခွင့်အခါကောင်းကို တိတ်တဆိတ် မျှော်လင့် စောင့်စားနေမိတော့သည်။

ယခုဆိုလျှင် ဈေးထဲမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည့် မသောင်းစိန်ဆိုသော လုံးကြီးပေါက်လှ ဒေါင်းတင်မောင်းတင် အမျိုးသမီးချော တစ်ယောက်ကိုပါ စိတ်ကြိုက်ခြယ်လှယ်ကာ စားခွင့်ရနေပြီဖြစ်ရာ သူ့အနေနှင့် သေမယ်ဆိုရင်တောင် သေပျော်သည့်အဆင့်ကိုရောက်ပြီလို့ ဆိုရချိမ့်မည်။ မသောင်းစိန်ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့အပါအဝင် ငပြည့်လို နို့နံ့မစင်သေးသည့် ချာတိတ်တစ်ယောက်ကိုပင် မထင်မှတ်ဘဲ အစွဲအလမ်းကြီးလို့ နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ လီးမမြင်ဖူးလို့လား ဆိုတော့လည်း မဟုတ်ပြန်ပါချေ။ လင်နှင့်ကာလအတန်ကြာ ဝေးကွာနေခဲ့ပြီး လီးအရသာကို မေ့မေ့မူးမူး စည်းစိမ်ယစ်မူးမွေ့ပျော်ခံစားခဲ့သူမို့ လည်း ယခုလို လီးနှင့် တွေ့ခွင့်ပြန်ရချိန်မှာ တစ်သက်လုံး အောင့်အည်းမျိုသိပ်ထားသမျှ ပွင့်အံပြီး နေ့တဓူဝ အလိုးခံလိုစိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ထွန်းပေါ်ပေါက်ခဲ့ဟန်တူပေသည်။

မသောင်းစိန်ရောက်ပြီဆိုလျှင် ငပြည့်တစ်လှည့် သူတစ်လှည့်လိုးကြသည်။ ကိုဘကောင်းက အရက်မသောက်ရ မနေနိုင်သူပီပီ ညနေစောင်းတာနှင့် ဒေါင်ချာစိုင်းအောင်သောက်စားပြီး မသောင်းစိန်ကို တစ်ချီကောင်း နှစ်ချီကောင်းလောက်သာ လိုးဖြစ်တာများပါသည်။ လိုးသလောက်လည်း တစ်ဖက်သားစိတ်တိုင်းကျအောင် အပီအပြင် သူ့လီးကိုစိမ်ပြီး ဇိမ်ဆွဲလိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။ ငပြည့်ကတော့ မသောင်းစိန်ကို ကျားပိန်တွယ် တွယ်လို့သာ အချိန်ပြည့် ကာမဖြည့်ဆီးပေးနေတတ်ပါသည်။ ခုနောက်ပိုင်း ငပြည့်လီးက အရင်စိုးယုမော်နှင့် လိုးကာစ အခြေအနေနှင့် လားလားမျှမတူတော့ဘဲ စိုးယုမော် လိမ်းဆေးသောက်ဆေးတွေ နင်းကန်ဖိလိမ်း ဖိသောက်ခိုင်းထာခဲ့၍ အရွယ်ရောက်ပြီးယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်၏ လီးအတိုင်းပင် အဆမတန် ကြီးမား ဖွံ့ထွား၍ အလျားရှည်ဆန့်ထွက်လာခဲ့ကာ တဏှာမက်သူ မိန်းမသားတို့အကြိုက် စိတ်တိုင်းမကျမချင်း အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ သူ့အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက် လိုးပေးနိုင်လာခဲ့သည်။

ကိုဘကောင်းလီးကျတော့ ပင်ကိုကပင်ကြီးသူ ဖြစ်သည့်အပြင် အတတ်စုံသူမို့လည်း သူ့လီးကို ထောင်ထဲမှာကတည်းက ဂေါ်လီတွေထည့် ဆီလီကွန် ခေါ် ကြီးဆေးများ အပြတ်ထိုးသွင်းထားခဲ့ပြီး လီးကြီးက တောရှောက်သခွါးသီးကြီးတစ်လုံးလို ဖုထစ်ရွတ်တွပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက် လက်တစ်ဆုပ်တစ်ကိုင်စာမက ကြီးချင်တိုင်းကြီးနေကာ လိုးရာဆောင့်ရာမှာ မကြာခဏဆိုသလို အခက်အခဲနှင့်ရင်ဆိုင်ရလေသည်။ သာမန်မိန်းမတစ်ယောက်၏စောက်ပတ်ကို လွယ်လင့်တကူ လိုး၍မရဘဲ ဖာသည်မတွေသာ အထူးတလည် နှစ်ထောင်းအားရသဘောကျမည့် ဧရာမလီးငပဲမျိုးလို့သာ ဆိုရပေမည်။

............................................................................................................

သူတို့နှစ်ယောက်က မသောင်းစိန်ကို ကိုယ်တိုင်လည်းလိုးသည့်အပြင် သူမအတွက်ခွင်ကောင်းကိုလည်း ကြံဖန်၍ ရှာဖွေပေးတတ်သည်။ ကိုဘကောင်း အရင်ကသိကျွမ်းခဲ့ဖူးသည့် ဖောက်သည်တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စကို သူတို့ကြက်ခြံအနောက်က အိမ်ဂေဟာလေးဆီ ခေါ်လာတတ်ပြီး များသောအားဖြင့် သွက်လက်ချက်ချာလှသည့် ငပြည့်၏ အကူအညီကိုရယူ၍ ငပြည့်မှတစ်ဆင့် ပြင်ပနှင့်အဆက်အသွယ်လုပ်ကာ ချိတ်ဆက်လူခေါ်ပေးရလေ့ရှိသည်။ ဖောက်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်ဖြစ် နှစ်ယောက်ဖြစ်ဖြစ် တစ်တက်စားလည်း ဒီကြက်သွန်ပဲမို့ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ရင်းနှီးပြီး ငွေရှာသည့်အလုပ်ကို မသောင်းစိန် ကြာလေပျော်မွေ့လာလေလေ ဖြစ်ခဲ့ရပေသည်။ စိုးယုမော်ပင် လင်တော်မောင်ရှိနေ၍ ကိုယ်ရှိန်သတ်နေရခြင်းဖြစ်ရာ မသောင်းစိန် တစ်ယောက်တည်း ငပြည့်တို့ ရဲ့ သီရိဂေဟာငယ်လေးထဲမှာ စိတ်ထင်တိုင်းကြဲခွင့်ရနေပေသည်။

အခန်းတစ်ခန်းသာရှိသော အိမ်ကလေးထဲမှာ ကွပ်ပျစ်တစ်လုံးရှိပြီး ယောက်ျားသုံးယောက် မိန်းမတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အရက်နံ့ဆေးလိပ်နံ့ တထောင်းထောင်းထပြီး မသောင်းစိန်က ငပြည့်နှင့် ကိုဘကောင်း တခြားအမျိုးသားတစ်ယောက်ဖြစ်သော မှတ်ကြီးဆိုသူ အရပ်ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အသားညိုညို ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ တက်တူးခေါ် ဆေးမင်ကြောင်အပြည့်ထိုးထားသည့် အသက် ၄၅ နှစ်အရွယ် လူညိုထွားကြီးတို့ကို အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် မှန်မှန်ကြီးငှဲ့ထည့်ကာ သူတို့နဘေးမှာ ကျိုးနွံစွာပင် ဝတ်ဖြည့်ပေးနေရလေသည်။ ငပြည့်လည်း သောက်တတ်စားတတ်နေပြီ။ ကြက်ခြံအလုပ်သိမ်းပြီဆိုတာနှင့် ကိုဘကောင်းအတွက် အရက်တွေသွားဝယ်လာပြီး လူတစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက် (သူတို့အတွက် အချဉ်တစ်ကောင်ကောင်) ရှာလာခဲ့တတ်ပါသည်။ ဒီကိစ္စကို သူအတော်ကလေး ကျွမ်းကျင်နေပြီ။

ဒီနေ့ လိုက်ပါလာသူက အချဉ်မဟုတ် ကိုဘကောင်းနှင့်ရင်းနှီးသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မကောင်းတာလုပ်သည့်ဖက်မှာ ဆရာကြီးအဆင့်လို့တောင် ပြောလို့ရသည်။ အလုပ်စုံလုပ်ကာ ငွေရွှင်သလောက် အဆက်အသွယ်လည်း ပေါသူဖြစ်သည်။ မသောင်းစိန်အတွက် အခြေအနေကောင်းကို ဖန်တီးပေးနိုင်မည့်သူဆိုပြီး အစောကြီး ကတည်းကပင် ကိုဘကောင်းက ငပြည့်ကို သူ့ဆီကို ဝင်လုံးခိုင်းထားခဲ့သည်။ ငပြည့်လည်း ဒါမျိုး နောကြေနေသူမို့ သူ့ကို ကျလောက်အောင်ပြောပြီး အိမ်အရောက်ပင့်ခေါ်လာခဲ့ကာ မသောင်းစိန်နှင့် စိတ်တိုင်းကျ လွှတ်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မှတ်ကြီးလည်း စောစောစီးစီး ခရီးရောက်မဆိုက်ပင် မသောင်းစိန်၏ကာမကို တစ်ချီအပြည့်အဝရယူ၍ အားပါးတရပျော်ပါးခဲ့ပြီး အမောဖြေအနားယူရင်း စားလိုက်သောက်လိုက်နှင့် ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ် ခံစားနေခြင်းဖြစ်သည်။

"ငပြည့် မင်း စိတ်ကြိုက်ဆော်နော် အားမနာနဲ့ မှတ်ကြီးက ငါ့သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက် ပြောမနာဆိုမနာ ဆဲမနာတွေ စော်အတူချဖက်တွေပဲ "

"သောက်ပါတယ်ဗျ ကိုကြီးကောင်း ရ ကိုမှတ်လုပ်တာ ကြည့်ချင်သေးလို့ ဟဲဟဲ မမစိန် ကျွန်တော့်မဆဲနဲ့နော် "

"ဆဲမှာပဲ နင်အလုပ်ကောင်းလို့  ဒီမှာ လမ်းတောင်ကောင်းကောင်းလျှောက်နိုင်ဦးမလားမသိဘူး "

"ငပြည့် ဒီအလှည့် မင်း စလိုက်ကွာ ဘကောင်းနဲ့ငါ ဆက်သောက်ထားလိုက်မယ် "

"တကယ်နော် ကိုမှတ် "

"အေး လုပ်ပါ ငါချည်းပဲ ဆိုရင်လည်း မင်းမမစိန် အသက်ကလေးတောင် ဖြောင့်ဖြောင့်ရှူချိန်ရမှာမဟုတ်ဘူး ဟား ဟား ဟားး "

"ကိုကြီးနော် ဟင်းး ကလေးကို သူပဲ မြှောက်ပေးနေ ဟွင်းး "

မသောင်းစိန် ခပ်ညုညုကလေးပြောသည်။ ငပြည့် တင်းနေချိန်ဖြစ်၍ အားနာမနေနိုင်တော့။ စောစောက မှတ်ကြီးဂေါ်လီလီးနှင့် ထင်တိုင်းကြဲနေချိန်မှာ မသောင်းစိန် မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်ကာ အိုးအိုးအင့်အင့် ညည်းတွားဟစ်အော်နေတာမြင်ရကတည်းက သူပါ ရောယောင်ပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်နေပေသည်။

ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ငပြည့်လီးတောင်နေပြီ။

မသောင်းစိန်အနားကို ဘာမပြောညာမပြောကပ်သွားပြီး "လာ အစ်မ စိန် " ဟုဆိုပြီး သူမလက်ကိုဆွဲကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကို အသာတွန်းလှဲချလိုက်ပါသည်။

"ကိုမှတ်က သဘောကောင်းတယ်ဗျ ကျွန်တော်လည်း ခု တော်တော်တင်းနေပြီ အစ်မကိုယ်တိုင် အကြောလျှော့ပေးမှ ဖြစ်တော့မယ် "

ငပြည့်ပြောပြီး မသောင်းစိန်၏ခါးအောက်ပိုင်းမှ ထမီကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ မသောင်းစိန် အလစ်အငိုက် ခံလိုက်ရ၍ ထမီကခါးအထက်ကို လန်တက်သွားကာ သူမ၏အမွှေးအမြှင်များ ထူထပ်စွာ ဝန်းရံပေါက်ရောက် လို့နေသော ဖားခုံညင်းနှင့်သဏ္ဍာန်တူသည့် ပိပိတစ်ခုလုံး မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်ပေါ်ထွက်လာခဲ့ရလေသည်။

"ငပြည့် နင် နင်နော် အစကနဲ့မတူဘူး ခု တော်တော်ကဲ ဟင်းးး ဟင်းးး … "

မသောင်းစိန် မူတူတူကလေးလုပ်လိုက်ပေမယ့် ငပြည့်ကိုယ်လုံးကိုတော့ သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် အသင့်ပင် ဆီးကြိုပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပါသည်။ ဒီကောင်လေးကိုတော့ သူမမေတ္တာရှိလှသည်။ မောင်ဆိုးလေး တစ်ယောက်လို အချစ်ပိုရသူလည်း ဖြစ်ပါသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်စုပ်နမ်း၍ ကိုင်ကြတွယ်ကြ ဖျစ်နယ်ပေနေမိကြရင်း ငပြည့် သူမပေါင်ကြားထဲကိုလက်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်လျှို၍ နှိုက်ကိုင်ကာ အင်္ဂါဇပ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို ဖွဖွရွရွ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးနေတာကို အသာငြိမ်ခံနေမိသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း အလိုက်သင့် ကော့ကာကော့ကာ ပေးမိလေသည်။ ငပြည့်အောက်ကို တဖြည်းဖြည်း လျှောဆင်းလိုက်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ကို နမ်းသည်။ အကွဲကြောင်းကို လျှာနှင့်လိုက်လံယက်သပ်၍ စောက်စိချွန်တက်တက် အသားထစ်ကလေးကို သကြားလုံးစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၍ငုံ၍ ပေးနေလေသည်။

စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်ထည့်နှိုက်စမ်းကာ ဘယ်ညာလှည့်ပတ် ထိုးမွှေဆောင့်သွင်းပေးလေရာ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များ မထိန်းနိုင်အောင် စီးယိုကျလာရလေသည်။ ငပြည့်အပီအပြင် ဘာဂျာကိုင်ပေးသည်။ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ စိုးယုမော်စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလာခဲ့သူဖြစ်၍ စောက်ပတ်ယက်ခြင်း အမှုကို ယဉ်ပါးလွန်းနေပြီး မိန်းမတစ်ယောက်၏ကာမစိတ်နိုးထအောင် နှူးဆွပေးရသည့်အလုပ်မှာ သူ့အတွက် အလွယ်ကူဆုံးနှင့် အပိုင်နိုင်အကျွမ်းကျင်ဆုံး အလုပ်တစ်ခုလိုပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။

မသောင်းစိန် ကြာကြာတင်းမခံနိုင်တော့ပြီ။ ငပြည့်ကို စောက်ပတ်ယက်တာရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်ပင် ငပြည့်လီးကို တစ်လှည့်ပြန်လည်၍ ကုန်းစုပ်ပေးမိသောအဆင့်ကို ရောက်ရှိခဲ့ရတော့၏။ လီးချောင်းတုတ်တုတ် မာတောင်နေသော လိင်ချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို စိတ်လိုလက်ရ အားပါးတရပင် ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာ စုပ်လိုက်ယက်လိုက် မှုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်း လီးအပြတ်တောင်လာတွေ့လိုက်ရ၍ ငပြည့်ကို သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ ချင်ချင်းလက်ငင်းလီးထည့်သွင်းကာ စိတ်ရှိသဘောရှိလိုးဆောင့်ပေးဖို့ အခွင့်ပေးလိုက်ရလေသည်။

ကိုဘကောင်းနှင့်မှတ်ကြီးလည်း အရက်သောက်နေရာက ငပြည့်က သူမကို လိုးဖို့ပြင်ဆင်နေပုံကို အသေအချာအရသာခံပြီး ကြည့်နေကြလေသည်။ ငပြည့် သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်စေလိုက်ကာ သူ့လဒစ်ထိပ်လုံးကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာတေ့၍ တစ်ချက်တည်း ဖိဆောင့်လိုးချ လိုက်ပါသည်။ ငပြည့်လီးက စွိဇွပ်ကနဲ မသောင်းစိန်၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ကြပ်စွာ တိုးဝင်သွားလေသည်။ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးသည်။ အားရှိသလောက် ဇယ်ဆက်သလိုဖိဆောင့်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်၍ မသောင်းစိန်လည်း လိုးချက်ကပြင်းထန်အားပါလွန်းလှသည့် ငပြည့်၏ လိုးနိုင်စွမ်းကို စိတ်တိုင်းကျခဲ့ရပြီး အောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို သူ့ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ပင့်ကာကြွကာ ထိုးမြှောက် ညှောင့်ဆောင့်ရင်းဖြင့် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီပင် အချစ်နိဗ္ပာန်ဘုံစခန်းကို ပြိုင်တူကူးခတ်မျောပါ နေမိကြတော့၏။

"အား ဆောင့်ဆောင့် ကိုပြည့် အား အ ကျွတ်ကျွတ် အရှီး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ငပြည့်ရယ် လိုးစမ်း တအားလိုး မြန်မြန်လိုးစမ်းပါကွယ် အင့်အိ အိ အင့် အင်းး "

"စွပ် ဖွပ် ဗလပ် ဘုတ်ဘတ် ဖျပ် စွတ် ဘွတ် ဗွပ် ဘုတ် စွိ ဇွပ်  "

"မ မစိန် ကောင်း ကောင်းလား ဖင်ကို ကော့ ကော့ပေးလေ အား မစိန် စောက်ပတ်ကြီးက လိုးလို့ သိပ်ကောင်းတာပဲဗျာ ဟင်း ဟင်း "

"ငပြည့် လိုး လိုး မ မ ကောင်း နေပြီ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ထပ် လိုး အ အာ့အား အင့်အင့် အမယ်လေး လိုးတတ်လိုက်တာ ငါ့မောင်ရယ် မမ မင်းကို သိပ်ချစ်သွားပြီကွယ်  တကယ်ပဲ အင့် ဟင့် ဟင့် "

မသောင်းစိန် အပြောချိုချိုကလေးများက ငပြည့်၏လိုးချင်စိတ်ကို ပို၍ပင် မီးစာမြှင့်တင် အားပေးအားမြှောက် ပြုလိုက်ဘိသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားရကာ ငပြည့်လည်း အသည်းအသန် အားသွန်၍ ရှိသမျှ အားအင်တွေ အကုန်စိုက်ထုတ်ပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန်ကြဲပစ်လိုက်လေတော့၏။ မိနစ်အနည်းငယ်ခန့်အကြာမှာပင် မသောင်းစိန်လီးစုပ်နှိုးဆွပေးထားသောအခံဖြင့် ရာဂဆင်ရိုင်း မုန်အကြွကြီးကြွကာ ရမ္မက်သည်းထန်လို့နေပြီ ဖြစ်သော ငပြည့်ခမျာလည်း ပထမအချီလိုးရတာကတစ်ကြောင်း မသောင်းစိန်စောက်ပတ်အတွေ့က ထူးလွန်းနေတာကတစ်ကြောင်းမို့ သုက်ကို ကြာကြာထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လရည်ပျစ်ချွဲချွဲတွေကို သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရလေတော့၏။ မသောင်းစိန်လည်း ငပြည့်မပြီးခင်ကပင် စောက်ရည်ထွက်ကျခဲ့ပြီး တစ်ချီဂိတ်ဆုံးရောက်ခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အချိန်မီရုံကလေးလို့ပင် ဆိုရမည်။

ငပြည့် လီးကို ချွတ်လိုက်ရာ မသောင်းစိန်လည်း ပေကျံနေသောလရည်နှင့်စောက်ရည်များကို သူမထမီစကလေးနှင့် အမြန်ပင် လိုက်လံသုတ်သင်ပစ်လိုက်ရသည်။ ငပြည့်လိုးပြီးသားစောက်ဖုတ်ကို ကိုမှတ်ကြီး မှုတ်ပင်မှုတ်မနေတော့ဘဲ အရက်ဝိုင်းကနေထလာပြီး ဘာမပြောညာမပြောနှင့်တက်လိုးသည်။ တကယ်စိတ်ကြီးသူလည်း ဖြစ်သည်။ ဂေါ်လီလုံးတွေ လေးငါးခြောက်လုံးမက ထည့်ထားသောလီးဖြစ်၍ မသောင်းစိန်စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်ဆို့ကြပ်သိပ်နေသော သူ့လီးငပဲကြီးက လီးကိုယ်ထည်က အဖုအကြိတ်အလုံးတွေ တလိမ့်လိမ့်နှင့်နေကာ စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံအသားနုကလေးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်ထိတွေ့ပြီး မသောင်းစိန်လည်း အရုန်းခက်ကာ မလူးသာမလွန့်သာ အီဆိမ့်နေအောင် ဝေဒနာခံစားလိုက်ရလေသည်။ ရမ္မက်တဏှာလည်း အထူးပင် ထလာကြွလာခဲ့ရပြန်ပါသည်။

ကိုမှတ်ကြီး အချိန်တော်တော်ကြာအောင် လိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။ လီးကို အပေါ်စီးကနေ လီးအောက်စိုက်လိုးလိုက် မသောင်းစိန်ပေါင်တန်ကြီးတစ်ဖက်ကိုပိုက်ရင်း ဘေးတစ်စောင်းလိုးလိုက် အောက်မှနေ၍ လီးကို အထက်သို့ပင့်ကော်ပြီး မသောင်းစိန်၏အိုးကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပင့်မကိုင်၍ အားပါးတရ အိုးပင့်လိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်နှင့် သူလိုးတာကြည့်ပြီး ငပြည့်လည်း လီးပြန်တောင်လာရကာ သူ့လီးကိုသူ လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေရသည်။

ကိုဘသောင်းလည်း အရက်တစ်ကျိုက်မော့ချလိုက်ရာက ကိုမှတ်ကြီးလိုးပုံကြည့်၍ သူလည်းလီးကို အသင့်ပြင် ထားလိုက်ပြီး မှတ်ကြီးလိုးပြီးသည်နှင့် သူတစ်လှည့်ဝင်လိုးမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပုံရပါသည်။ မှတ်ကြီးလည်း မသောင်းစိန်ကို အားရှိပါးရှိ ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကားလိုးရင်း ကြာလာတော့ ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းပြီး သူမကိုယ်လုံးကိုတစ်ဖက်သို့လှည့်စေ၍ ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက် မှောက်ခုံရက် ခွေးကုန်းကုန်းခိုင်းပြီး သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အနောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ ဂေါ်လီလီးကြီးထည့်သွင်းကာ စိတ်ထင်သလို ဆက်လိုးပေးနေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ် နာရီဝက်နီးနီးလောက်လိုးပြီး လရည်ထွက်ကာနီးအချိန်မှာ မသောင်းစိန်စောက်ပတ်ထဲကသူ့လီးကို ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး လီးကို မသောင်းစိန်၏ပါးစပ်နား သွားရောက် တေ့ပေးလိုက်ကာ လီးစုပ်ခိုင်း၍ သူမပါးစပ်ထဲမှာပင် လရည်တွေကို အကုန်သွန်ထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

မှတ်ကြီးနောက်မှာ ကိုဘကောင်း ခွေးကုန်း တစ်ချီထပ်လိုးသည်။

သုံးယောက်စလုံး သူမကို အနားမပေးစတမ်း သုံးချီတိတိ တက်လိုးကြခြင်းဖြစ်၍ မသောင်းစိန် စကားဟဟပင် မပြောနိုင်ရှာတော့ချေ။ အထူးသဖြင့် ကိုမှတ်နှင့်ကိုဘသောင်းလီးနှစ်ချောင်းနှင့်အတွေ့မှာ မသောင်းစိန်လည်း မျက်ဖြူပင်ဆိုက်လောက်အောင်ပင် ဧရာမလီးကြီးများရဲ့အရသာကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားခဲ့ရသဖြင့် အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် အတော်ကလေးမာန်တင်းပြီး အောင့်အည်းသည်းခံ၍ အလိုးခံနေရကာ တစ်ယောက်တည်း မရှူနိုင်မကယ်နိုင် ဖြစ်နေရလေတော့သည်။

လိုးပွဲကြီးက မထင်မှတ်ဘဲ မြိုင်ဆိုင်၍နေသည်။ ကိုဘကောင်းလည်း အရက်ကိုရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်ထားပြီး ဖြစ်၍ ဒီည သူမကို လိုးရာမှာ ခါတိုင်းညတွေထက်ပိုပြီး ဖီလင်လာကာ အသက်ပါလွန်းနေသည်။ သူ့လီးကြီးက တော်တော်လေးကို မဆန့်မပြဲကြီးသော လဒစ်ပြဲကြီးဖြစ်လေရာ သီဟိုဠ်သီးဆုပ်ပုံသဏ္ဍာန် လဒစ်ထိပ်လုံးထက်လီးကိုယ်ထည်ကြီးက လေးဆလောက်ပိုကြီးနေသဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းအဝမှာ တော်ရုံနှင့်မဝင်နိူင်ဘဲ တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေရကာ တော်တော်လေးအားစိုက်ဖိသွင်းမှသာ အထဲမဝင်ချင့်ဝင်ချင်နှင့် လီးက အဝမှာတွန့်ခေါက်ထောက်ကန်ပြီး အထဲကို ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့် တိုးဝင်သွားနိုင်လေသည်။ 

ကြီးမားလှသော ဆီလီကွန်လီးကြီးပဲ ဖြစ်သည်။ အပျိုပါကင်ဆိုလျှင် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စုတ်ပြတ်သတ်ပြီး  ဆယ်လေးငါးချက် ချုပ်ရမည်မှာကျိန်းသေသလောက်ပင်ဖြစ်သည်။ မသောင်းစိန် ဖင်ကုန်းကာ လေးဘက်ကျကျ ဖင်ကို အထက်ကိုငေါ့ထောင်ပြီး ကော့ပျံနေအောင် ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဖြဲကားပေးထား၍ သူမစောက်ခေါင်းအဝက အတော်ကလေးကို ရှုမြင်လို့မကောင်းအောင် ဟဟပြဲပြဲကြီးဖြစ်နေပေရာ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာတောင်မှ ကိုဘကောင်းလီးကြီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ အဆင်ပြေပြေရှောရှောရှူရှူဝင်ရောက်နိုင်အောင် ကြိုးစားအားစိုက်၍ ဖိဆောင့်လိုးသွင်းပေးနေရသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်လည်း ခက်ခဲပင်ပန်းလွန်းလှပါပေသည်။ 

ကိုဘကောင်း အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် စက်သေနတ်ပစ်သလို အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးချနေတာမို့ မသောင်းစိန်ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ခေါင်းအုံးထက်မှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချ မျက်နှာအပ်၍ သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် တုန်ကနဲတုန်ကနဲလှုပ်ယမ်းခါသွားလောက်အောင်ပင် တဖြောင်းဖြောင်းတဖွပ်ဖွပ် ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေလုမတတ် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံနေရလေသည်။

လိုးချိန်ကလည်း တစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာမြင့်လာသည်။ မသောင်းစိန် လီးကြီးကြီးနှင့် အဆော်ခံပြီး စောက်ရည်အလီလီ ထွက်ရလွန်းသဖြင့် ကိုမှတ်ကြီးနှင့်ဘယ်နှစ်ချီ ကိုဘကောင်းနှင့် ဘယ်နှစ်လီ ပြီးရသည် ဆိုသည်ကို မမှတ်မိတော့သလောက်ဖြစ်နေရသည်။ ကိုဘကောင်းလည်း နောက်ဆုံးပိတ် အိတ်နှင့်လွယ် ဆိုသည့်သဘောမျိုးနှင့် အချက်လေးဆယ်မက မျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ပြီး ဇယ်ဆက်သကဲ့သို့ ဆက်တိုက် လိုးဆောင့်ချလိုက်ရာ သူ့လီးထိပ်မှပူကနဲပူကနဲဖြစ်သွားပြီး လရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မသောင်းစိန်စောက်ခေါင်း ထဲမှတစ်ဆင့် သားအိမ်ထိအရောက် တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်ရလေတော့၏။ မသောင်းစိန်လည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိ စောက်ရည်များတဖျစ်ဖျစ်ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရသည်။

ထိုစဉ် အပြင်ဖက်မှနေ၍ မိန်းမအသံတစ်သံနှင့် …

"ငပြည့် ငပြည့် တံခါးဖွင့်စမ်း "

ဆိုပြီး အခန်းဝကနေ ခပ်အုပ်အုပ်လှမ်းခေါ်လိုက်သံကြားရ၍ ငပြည့်လည်း သူတို့အလုပ်ရှင်မမ စိုးယုမော်ပဲ ဖြစ်ရမည်ဟု တွေးပြီး တံခါးကို အလျင်အမြန်ထဖွင့်ပေးလိုက်လေရာ သူ ထင်မှတ်သည့်အတိုင်း မမစိုးကို အခန်းဝမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်သားရှိနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

စိုးယုမော် ဘာမပြောညာမပြော အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။

...................................................................................

အခန်းထဲမှာ ကာမပွဲဆင်နွှဲပြီးစ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် တိုးလို့တန်းလန်းဖြစ်နေကြသော မသောင်းစိန်နှင့် ကိုဘကောင်းတို့ အတွဲကို ကွပ်ပျစ်အထက်မှာ နှစ်ယောက်ယှဉ်တွဲ၍တွေ့လိုက်ရပြီး ငပြည့်နှင့်အခြား သူမတစ်ခါမှမတွေ့မြင်ဖူးသော အမျိုးသားကြီးတစ်ယောက်ကိုပါ အရက်ထိုင်သောက်ရင်း ဇိမ်ကျနေကြတာ တွေ့လိုက်ရ၍ စိုးယုမော်တစ်ယောက် အခန်းထဲကအခြေအနေကို ရုတ်ခြည်း အကဲခတ်မိသွားရသည်။

"မမ လာ ထိုင်ပါ မမ ကိုကျော်ထူးရော အိမ်မှာ မရှိဘူးလား "

ငပြည့် စကားရောသောဖောသောပြောပြီး ထိုင်စရာနေရာပြင်ပေးလိုက်သည်။

"အင်း မင်းအစ်ကို ဒီည နေပြည်တော်တက်ဖို့ ရှိတာနဲ့ စောစောကပဲ အိမ်ကထွက်သွားတယ် သုံးလေးရက်လောက် ဟိုမှာ နေရမယ်ထင်တယ် မမလည်းပျင်းလို့ ဒီကို လာခဲ့တာ "

စိုးယုမော် ပြောပြီး ခပ်တည်တည်ပင် ငပြည့်အနားမှာထိုင်ချလိုက်သည်။ ငပြည့် သတင်းကောင်းကြားရ၍ စိတ်ထဲကကြိတ်ပြီး ဝမ်းသာသွားသည်။

မသောင်းစိန်က ကိုဘကောင်းရင်ခွင်ထဲမှာ မှိန်းလျက်ရှိရာကနေ လူးလဲရုန်းထွက်လိုက်ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်က အသာဆင်းလာသည်။ ကိုယ်လုံးတီးဗလာကျင်းနေသဖြင့် သူမပုံစံကဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိနေကာ တင်ရင်ခါး အချိုးကျလှစွာဖြင့် ကိုယ်ဟန်ပြမယ်လေးတစ်ယောက်လို စိုးယုမော်ရှိရာဆီကို တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လှမ်း လာလေသည်။ သူမခြေလှမ်းတွေ အနည်းငယ်ကွတတဖြစ်နေသည်ဟုလည်း စိုးယုမော်စိတ်က ထင်မိသွားသည်။

"ကျွန်မက မမစိန်တစ်ယောက်တည်း သူတို့နဲ့ ရှိနေမယ် မှတ်တာ …ခုက လူစုံနေကြတာကိုး … "

အနားရောက်မှ ထမီတစ်ထည်ကောက်စွပ်ကာ ထမီရင်လျားဝတ်နေသော မသောင်းစိန်တင်ပါးအိအိကြီးကို လက်နှင့်အသာပုတ်ကာ စိုးယုမော်ပြောလိုက်သည်။

စိုးယုမော်မျက်လုံးအကြည့်များက ထမီရင်လျားမလုံမလဲဖြစ်ကာနေသော မသောင်းစိန်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဗလာကျင်းလျက် လီးတန်းလန်းနှင့်ရှိနေသည့် ကိုဘကောင်းကိုတစ်လှည့် သူမနဘေး တစ်ယောက်အကျော်မှာထိုင်ကာ အရက်သောက်လျက်ရှိသည့် ကိုမှတ်ကြီးအားတစ်လှည့် ဝေ့ဝိုက်၍ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။

အထူးသဖြင့် ကိုဘကောင်းလီးကြီးမှာ သူမစိတ်ကို အထူးတလည် ဆွဲဆောင်လို့နေပြီး သာမန်ထက်ကို ပို၍ထူးခြားနေသည်ဟု မြင်မိလေသည်။ ကိုဘကောင်း ဒီအိမ်ကို စရောက်သည့်နေ့ကတည်းက သူမနှင့်တစ်ခါမှ တွေ့ခွင့်မကြုံသေးချေ။ ကိုဘသောင်း သူမကိုလိုးချင်စိတ်ရှိသလို သူမကိုယ်တိုင်လည်း အခြေအနေပေါ် မူတည်၍ လှုပ်ရှားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ငပြည့်နှင့်ကျတော့ အကြောင်းသိအတွင်းလူဖြစ်နေပြီမို့ သူမရော မသောင်းစိန်ပါ သူ့ကို လိုအပ်သလို အခန်းထဲသို့ တံခါးမရှိဓားမရှိ ဝင်ထွက်သွားလာခွင့်ပြုထားကြပါသည်။

"ကိုဘကောင်း သူငယ်ချင်းပါ ကိုမှတ်ကြီးတဲ့ … "

"အော ဟုတ် ကဲ့ ကျွန်မ မစိုးပါ "

အထာသိသော မသောင်းစိန်က မှတ်ကြီးဖက်ကိုမေးငေါ့၍ ပြောပြလိုက်ပြီး သူမကိုပါ တစ်ဆက်တည်း မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ စိုးယုမော်မြင်သာအောင်ဆိုပြီး သူမလက်ကလေးကိုလည်း ဝိုင်း၍ပြလိုက်သေးသည်။ အဓိပ္ပါယ်က ရှင်းနေသည်။ သူမအတွက် ခွင်ပဲဆိုတာ မသောင်းစိန်ကအထာနှင့် လက်ဟန်ခြေဟန်ပြ၍ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ စိုးယုမော်ကနပ်ပြီးသား ဤမျှအထိရှင်းပြနေစရာပင် မလိုပါချေ။

"မစိန်က ဒီမှာလာ အဆင်ပြေနေတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား "

"ဘာလဲ စိုးရော ဒီနေ့ည အခြေအနေပေးသားပဲ မဟုတ်လား ဟင်းဟင်း ဘယ့်နှယ်လဲ "

"အို မစိန်ကလည်း စိုး နည်းနည်းသောက်ပြီး ပြန်မှာ ကိုယ့်ဖာသာဆက်ကလိုက် ပြီးရော စစ်ကူလိုလို့လား အဟင်းဟင်း "

သူမတို့နှစ်ယောက်အပြန်အလှန်ပြောဆိုနေတာ နားထောင်ရင်း ကိုဘကောင်း ငပြည့်နှင့်မှတ်ကြီးတို့ သုံးယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြရာက မှတ်ကြီး ကိုဘကောင်းကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်း သူ့ဂျာကင်အင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲက ငါးထောင်တန်ငွေစက္ကူ တစ်ထပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကိုဘကောင်းလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရာ ကိုဘကောင်းလည်း ငပြည့်ကို အသာလက်ကုပ်၍ တာဝန်လွှဲချလိုက်သည်။

ငပြည့် ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ပြီး မစိုးအနားကို ကပ်လာသည်။

"မမ ဒီည အချိန်မရနိုင်ဘူးလား … ကိုမှတ်က မမစိန်နဲ့မမရောအတွက် သူ ယူလာတဲ့အထဲက ထပ်ပေးတာ ဒီမှာပါ မမစိုး … "

ငွေကိုမြင်တော့ စိုးယုမော် မျက်နှာကလေး ဝင်းလက်သွားသည်။ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ဆိုပြီး စိုးယုမော် လေသံအေးအေးနှင့်ပင် …

"တကယ်လား ငပြည့် … နင့်လူကိုမေးဦး …သေချာရဲ့လား လို့ "

"အသေအချာပါ …  စိုး … အဲ မ စိုးရဲ့ …စောစောကတော့ မသောင်းစိန်တစ်ယောက်တည်းမို့ … သူ့ကို ကြိုပေးပြီးသားပဲ မစိုးကသာ … စိတ်ဝင်စားမယ်ဆိုရင် … "

မှတ်ကြီးက ကြားဖြတ်ပြီး ဝင်ပြောလိုက်ရာ …

"ကဲ ငပြည့် … မမကို တစ်ခွက်ပေး မင်းအရက်ကော … ကျန်သေးလား"

ဆိုပြီး …

စိုးယုမော် ငပြည့်ဆီက အရက်တစ်ခွက်တောင်းပြီး ကောက်မော့ချလိုက်သည်။  မီးတောက်အရက်က ရင်ထဲကိုပူကနဲ ဖြစ်သွားစေပြီး စိုးယုမော် ဟားကနဲ လေတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ကာ မှတ်ကြီးဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်မက ဒီည အေးဆေးပါ အချိန်လည်း ရပါတယ် ရှင်ကျွန်မကို တကယ်သဘောကျမကျပြောပါဦး "

.............................................................................................

မှတ်ကြီး သူမအနားကို တိုးကပ်လာသည်။ စိုးယုမော်နှင့်နီးနီးကပ်ကပ် မျက်နှာချင်းထိလုမတတ် အသေအချာပင် စူးစိုက်၍ ကြည့်လိုက်ရာက သူ့လက်တစ်ဖက်က စိုးယုမော်လက်တစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်လာပြီး …

"ဘယ်လိုပြောလိုက်ပါလိမ့် ဒီလောက်လှတဲ့ နတ်သမီးကလေးကိုမှ စိတ်မဝင်စားရင် မှတ်ကြီးဆိုတဲ့ကောင် နွားလုံးလုံးဖြစ်ရောပေါ့ ဟင်းဟင်း ဟင်း "

"ဟင်း ပိုပြီ …  ကျွန်မက တကယ်ရော လှလို့လား မသောင်းစိန်ရော ရှင့်အကြိုက် ရှင်တို့ ကိုဘသောင်းတို့ဆိုဒ် တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးပဲ မဟုတ်လား လို့  … အဟင်း … ဟင်း ဟင်း "

"အိုးးး … ဒါ ဒါ က တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ လို့ ဆိုရမှာပေါ့ နှစ်ယောက်စလုံးက ရေဆေးငါးကြီးတွေလို ဆူဆူဖြိုးဖြိုး တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးတွေ ဆိုတော့ … စားချင်စရာကြီးဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပဲလေ ဟဲ ဟဲဟဲ "

"ကဲပါ … စကားတတ်တိုင်းအပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ …  ကျွန်မတို့ … နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်တော့ သောက်လိုက်ကြဦးစို့ …ကျွန်မက ခုမှရောက်တာ ရှင်တို့ပဲ အရင်စလိုက်ကြဦး … မစိန်တစ်ယောက်လုံး အရှိန်က တော်တော် ရနေလောက်ပြီ "

မသောင်းစိန်ဖက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး နောက်လိုက်တော့ မသောင်းစိန်ဆတ်ဆတ်ထိမခံဖြစ်သွားရပြီး …

"ဟင်း ဟင်း … မစိုး နော် … ဒီမှာ လူတစ်ယောက်လုံး သူတို့လုပ်တာနဲ့ ချဉ်ဖတ်တောင်ဖြစ်ချင်နေပြီ လူကိုချည်း နင်းကန် တွန်းလွှတ်မနေနဲ့ … က်ုယ့် အလှည့်ကျ မနွဲ့စတမ်း … နော့ … ဒါပဲ … ဟင်း ဟင်းဟင်း "

စကားလည်းပြောရင်း အားလုံး အရက်တစ်ခွက်စီ မော့သောက်ကြသည်။ ငပြည့် အမြည်းပန်းကန်ကို စိုးယုမော်တို့ဖက်ကို ထိုးပေးလိုက်ရင်း အရက်ကိုလည်း မပြတ်ငှဲ့ပေးနေရလေသည်။ စိုးယုမော်လည်း သောက်ကောင်းကောင်းနှင့် လေးငါးခွက်မက လူတစ်ကိုယ်လုံးထူပူလာသည်အထိ ခွက်ကြမ်းမော့ကာ အမြည်းမယူ ဘာမယူဘဲ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်ဆက်တိုက် သောက်ပစ်လိုက်သည်။ ခပ်မြန်မြန်မူးလေ ကောင်းလေပဲ မဟုတ်လား။ လူမှန်းမသိအောင်မူးလေ သတိလက်လွတ်ဖြစ်လေ အရှက်နဲ့သိက္ခာကို ငဲ့ကွက်နေစရာမလိုတော့ဘဲ အရာအားလုံး မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်ပေါ်လာသောအခြေအနေနှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် နေထိုင်ကျင့်ကြံနိုင်မည်ပဲ မဟုတ်ပါလား။

ကိုဘသောင်းလည်း စိုးယုမော်ကို မှတ်ကြီးလက်ထဲ ထည့်ပေးနိုင်ပြီမို့ စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်ကာ သာသာယာယာပင် မသောင်းစိန်ခါးကိုဖက်၍ ခနော်နီခနော်နဲ့ ကွပ်ပျစ်ကလေးဆီကို နောက်တစ်ကြိမ် ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြန်ပါသည်။

"အံမယ် ကိုကြီးသောင်း နော် လူကို အခွင့်အရေးရတယ်ဆိုတာနဲ့ ဟင့်ဟင့် ဟင့် "

"ချစ် ချစ်လို့ … ချစ်လွန်းလို့ပါ  မစိန်ရယ် "

"အမယ်လေ့လေး ကဲနေလိုက်ကြတာ …ဟွင်း  နိုင်ကိုမနိုင်ဘူး တကတဲမှပဲ  …မပြောလိုက်ချင်ဘူး "

မသောင်းစိန် သူဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါခဲ့မိသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်းက စလေပြီ။ မသောင်းစိန်၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်လျားထမီကလေး ကျွတ်ကျသွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ထမီတစ်ကွင်းလုံး ပုံ၍သွားသည်။

"အိုးး အို့ … အင့်ဟင့် … ဟင့် ဟင့် လွှတ်လွှတ်ပါ ကို ဘကောင်းရယ် အသက်ရှူကြပ် ကြပ်လိုက်တာ နော် "

မှတ်ကြီးလည်း တစ်စခန်းထလာသည်။ စိုးယုမော်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး …

"ကဲ မစိုး … ဒီဖက်လှည့်ပါဦး "

ဆိုပြီး စိုးယုမော်၏နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ချပ်ကို အမိအရနမ်းစုပ်၍ သူမပေါင်ခွကြားထဲကို သူ့လက်တစ်ဖက်က တိုးဝင်လို့ လာပါသည်။ ပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းအတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလက်စောင်းတိုက်၍ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးလိုက်ရာ စိုးယုမော် တကျွတ်ကျွတ်ညည်းရင်း ကော့တွန့်တက်သွားရလေ၏။

"အင့် အ ကျွတ် ကျွတ် … ရှင်ကြီး ကလဲ  … လောလိုက်ထှာနော် … သိပ် ဆန္ဒစောတာပဲ ဟင့် …ဟင့် ဟင့် "

"ချစ်ချင်ပြီကွာ တစ်တစ်ရစ်ရစ် တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးကို … ဟင်း ဟင်း "

"မ … မ ချစ်နဲ့ ရှင့် … ရှင့်ကို …ကြောက်တယ် "

"ဘာဖြစ်လို့ "

"အိုးး သိဘူး … ကြောက်တာက ကြောက်တာပေါ့လို့ ဘာဖြစ်ရမှာလဲ လူကြီးကိုက … အ ဟင့် ဟင့် "

စိုးယုမော် မူရကီသွန်ကျီလုပ်ရင်း ရုန်းမလိုတွန့်မလိုပုံစံနှင့်ကနွဲ့ကလျကလေး လုပ်နေသည်။ တီသည်။ ပြီသည်။ ပလီသည်။ ချွဲသည်။ နော့သည်။

သည့်နောက်တွင်မတော့ … လှုပ်ရှားမှုတွေအောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ရင်ခုန်အသက်ရှူနှုန်းတွေ ပြင်းထန်မြန်ဆန် လာခဲ့ကြသည်။  စိုးယုမော် မှတ်ကြီးနားနားကိုကပ်ပြီး မထင်မှတ်သည့် စကားတစ်ခွန်းကို ပြောလိုက်ပါသည်။

"လာ ကျွန်မတို့ အိမ်မကြီးဖက်ကိုသွားရအောင် ဟိုမှာ တစ်ယောက်မှမရှိဘူး ပိုပြီးတော့လည်း လွတ်လပ်တယ် သူတို့ဖာသာ ဒီမှာ … နေချင်နေ မနေချင်ရင်လည်းလိုက်ခဲ့ ဟုတ်ပြီလား "

"နှစ်ယောက်တည်း သွားမလို့လား "

"အင်း ဘာလဲ … ကျွန်မ ရှင့်ကို ကိုက်စားမှာ ကြောက်လို့လား … ကိုက်မစားပါဘူး မပြတ် ပြတ်အောင်ကို ကိုက်ဖြတ်မှာ  သိပြီလား … ခိ ခိ ခိ … လာပါ သူတို့ နောက်မှ လိုက်လာ ကြပစေတော့ …"

"ကောင်း ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ ဟဲ ဟဲ ဟဲ "

စိုးယုမော် စကားဖြတ်ပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ မှတ်ကြီး ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်ပြောမနေတော့ချေ။ သူ့အနေနှင့် ပြောနေစရာစကားလည်းမရှိ။ လိုလည်း မလိုအပ်တော့ပါ။ စိုးယုမော်ကဲ့သို့ ချောမောလှပ၍ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အချိုးအဆစ်ကျကျ တောင့်တင်းစွင့်ကားလှသော မိန်းမချောချော တစ်ယောက်နှင့် တစ်ညဉ့်တာ အတူတကွအိပ်စက်ခွင့်ရသည်ဆိုတာကိုကပဲ သူ့အတွက် အတိုင်းထက်အလွန် ပြီးပြည့်စုံလို့နေပြီ လို့ ဆိုရမည်မဟုတ်ပါလား။

.................................................................................................

လင်ဖြစ်သူကျော်ထူးတစ်ယောက် မှတ်ကြီးနှင့်သူမတွေ့ဆုံဖို့ရန်အတွက် တမင်တကာ ရှောင်ပေးလိုက်သလား ဟုပင် ထင်မှတ်ရပေသည်။

နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးထက်မှာ နေရာယူလျက် တစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ် နိကက်ဗလာကျင်းပြီး နှစ်ယောက်သားချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ အဆုံးမဲ့မျောပါ နေမိကြပေတော့သည်။

ကြမ်းလိုက်တဲ့လူကြီး … ။ ကဲလိုက်သဲလိုက်ပုံများ ပြောမနေပါနှင့်တော့။ စိုးယုမော် တစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ပင် ကြေလုမတတ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ငပြည့်နှင့် ဆက်ဆံရတာနှင့်မတူ။ အာမက်တို့ ဇော်သိန်းတို့လူစုနှင့်လိုးရသည်နှင့်လည်း မတူ ကွဲပြားခြားနားပြီး သူလည်း တစ်ပုံစံဆိုသလိုပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း သက်လုံကောင်းကောင်း မောင်းအားသန်သန်နှင့် စခန်းသွားနိုင်စွမ်းရှိသူပင် ဖြစ်လေသည်။

သူ့လီးပတ်ပတ်လည်မှာ ဂေါ်လီတွေ အစီအရီမြှုပ်နှံထားသဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ပေးမှုက ရာဂရမ္မက်ချဉ်ခြင်းတပ်မှုကို ပို၍ပို၍ပင် အငမ်းမရ တောင့်တမွတ်သိပ်မှုများ ဖြစ်ပေါ်စေပြီး ရမ္မက်လိုအင်ကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တစ်ချီထက်တစ်ချီ ပို၍ပင် ငမ်းငမ်းတက်ဖြစ်လာစေသလိုပင်။ စောက်ပတ်ပြဲအောင်အလိုးခံရလေ ပိုလို့ အလိုးခံလိုစိတ်ဖြစ်ရလေ ဟုပင် ဆိုရမည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ သုံးချီတိုင်တိုင် စောက်ပတ်မှုတ်လိုက် စုပ်လိုက်ယက်လိုက် သူမကို ဘာဂျာအပြည့်ပေးပြီး သူမကလည်း သူ့လီးကို အရှိန်မကျစေရန်အတွက် အလီလီအခါခါ ပုလွေမှုတ် စုပ်နမ်းယက်ဆွ၍ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကာမအရသာထူးကြီးကို ရေကုန်ရေခမ်း တစ်ယောက်တစ်ပြန်လိုးရင်းဆောင့်ရင်းဖြင့် ကမ်းကုန်အောင် ခံစားလိုက်ကြသည်။ မိန်းမကျမ်းကြေလှပြီး အချိန်ဆွဲလိုးနိုင်သလောက် လိုးအားသန်သောသူ့ကို စိုးယုမော် ဒီတစ်သက်မမေ့နိုင်အောင်အထိ အရူးအမူးစွဲလန်းသွားမိသည်။

........................................................................................

မှတ်ကြီး သူမကို ဗြောင်းဆန်အောင်လိုးရင်း သူ့အလုပ်အကြောင်းကို မပြောမဖြစ်ပြောသည်။

သူကိုယ်တိုင် ဖာဘိဖွင့်ပြီး မိန်းကလေးတွေကြေးကြီးပေး၍ ခိုင်းစေထားကြောင်း ဘသောင်း၏မယားဖြစ်သူ မကျင်မြကိုယ်တိုင် သူနှင့်မကင်းဘဲ သူ့ဘိမှာ မကြာခဏလာရောက်၍ အချိန်ပိုင်းအနေနှင့် ယောက်ျားသနာ တွေရဲ့ကာမရမ္မက်ကို အခကြေးငွေယူကာ ဖျော်ဖြေပေးသူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း မှတ်ကြီး၏မယားကြီး သန်းသန်းရီ ကျန်မယားငယ်နှစ်ယောက် ဖြစ်သည့် ခင်မေချောနှင့်ယဉ်ယဉ်ချော ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကိုလည်း မယားကြီးကဲ့သို့ပင် နေရာပေးထားပြီး မိန်းကလေးငယ်ငယ် ချောချောကလေးတွေ လိုက်လံရှာဖွေ စုဆောင်းရသည့် အလုပ်ကို တာဝန်ပေး စေခိုင်းထားကြောင်း သူတို့နှစ်ဦးစလုံးကို …… ရပ်ကွက်ရှိ ကေတီဗွီတစ်ခုမှာ အလုပ်ရှင်နှင့် နားလည်မှုယူကာ အလုပ်သွင်းပေးထားပြီး ထိုနေရာမျိုးကနေတစ်ဆင့် လူသစ်တန်းချာတိတ်မလေးတွေကို စည်းရုံးခေါ်ယူပြီး နယ်စပ်တွေအထိ ရောင်းကုန်အနေနှင့် သွားရောက်ပို့ဆောင် ရောင်းချဖြစ်သည့်အကြောင်းများကို သူမကို အကုန်ရှင်းပြသည်။

အကယ်၍သာ သူမစိတ်ဝင်စားမည်ဆိုပါက မသောင်းစိန်နှင့်အတူ လာရောက်လေ့လာစေလိုသည် ဟုလည်း ပြောဆိုနားသွင်းလေသည်။

မသောင်းစိန်အနေနှင့် ကိုဘသောင်း အများကြီးဖွင့်ပြောထားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ ဒီလို ငွေသောက်သောက်လဲရမည့် အလုပ်ကို လက်အလွှတ်ခံမှာမဟုတ်ဘဲ ဘသောင်း၏ မယားဖြစ်သူ မကျင်မြနှင့်လက်တွဲစေပြီး မကြာခင် သူတို့လှုပ်ရှားရမည့် ခွင်အသစ်တစ်ခုကို ချပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း မှတ်ကြီးအသေအချာရှင်းပြသည်။

မြေအောက်လောကနှင့်ပတ်သက်၍ သူ့လက်တံဘယ်လောက်ရှည်သလဲ ဆိုတာကို လမ်းပေါ်က ခါးတွေ (ခိုးဆိုးနှိုက်နေကျ ခါးပိုက်နှိုက်တွေကို ဆိုလိုသည်။) ထောင်ထွက်လူမိုက် ဘိန်းစားသူခိုး ဂျပိုးတွေ ဖာဆွယ်ဖာဂေါင်းနှင့် တို့ဆေးဘာညာ အသုံးပြုသည့် အယောင်ဆောင်လူလိမ်လူကောက်တွေကအစ သူနှင့်ပတ်သက်ရာပတ်သက်ကြေင်းတွေထဲက သူ့ကျေးဇူးမကင်းသည့် သူတွေကို နာမည်တွေ တန်းစီရွတ်ပြသည်။ ခွင်အမျိုးမျိုး သူမ မကြားဖူးတာ လိုက်မမီတာမျိုးလည်း ရှိပေသည်။ လိုင်းစုံသည်။ အပျိုပါကင်ရောင်းတဲ့အလုပ်တွေ ဖာဂေါင်းမိတ်ဆွေအချင်းချင်း စားခွင်အသစ် ပါကင်အသစ်ကို အလဲဖလှယ်လုပ်ပြီး ဖွင့်ရတာမျိုးတွေကို ပွဲတော်တစ်ခုကဲ့သို့ မကြာခဏဆင်နွှဲကြလေ့ရှိတာကိုလည်း သူပြောမှသာ ကြားဖူးနားဝရှိရလေသည်။

ဗဟုသုတအနေနှင့်မူ သူ့ထံမှနေ၍ များစွာ ကြားသိခဲ့ရပေသည်။ ကိုယ်မသိတာတွေ အကုန်သိလာရသည်။ ကြက်သီးထချင်စဖွယ် ကိစ္စရပ်တွေ အတော်များများ ပါဝင်ပါသည်။

"ကိုမှတ် ပြောသမျှ စိုးနားထဲမှာ အဆန်းချည်းပဲ နောက်နေ့ လာရင် စိုးကို ဗဟုသုတရအောင် ပြောပြပေးဦး ကိုမှတ်ပြောတဲ့အလုပ်တွေ စိုး စိတ်မဝင်စားတာ ဘာမှမရှိဘူး အကုန် စိတ်ဝင်စားစရာတွေချည်းပဲ တကယ်ပြောတာ "

စိုးယုမော် သူ့ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပင်ပြောလိုက်ပါသည်။

"သိရမှာပေါ့ ငါလာတာကို မတားဘူး မဟုတ်လား "

"မတားပါဘူး ဒါပေမယ့် အနောက်အိမ်ကိုပဲ အရင်လာ ကျွန်မယောက်ျား ပြန်လာတာနဲ့တိုးရင် ခက်မယ် "

"သူ့ကို တစ်ခုခု ပြန်ချည်ထားချင်ရင်ပြောပါ ကောင်မတစ်ကောင်ကောင်နဲ့လိုင်းချိတ်ခိုင်းပြီး ကိုယ့်ဖက်က သက်သေအထောက်အထား ဓာတ်ပုံတွေ အရယူထားနိုင်ရင် သူလှုပ်ချင်တိုင်း လှုပ်လို့မရတော့ဘူး "

"လိုအပ်တဲ့အချိန် ကျွန်မပြောပါ့မယ် သူက ခုချိန်အထိ ဘာပြဿနာမှ ရှာတဲ့သူတော့မဟုတ်ပါဘူး "

နားနားနေနေ စကားပြောဆိုရင်း စိုးယုမော် သူ့လီးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ လီးက သူမလက်နှင့်ထိရုံနှင့်ပင် ပြန်တောင်လာတာတွေ့ရသည်။

"ကိုမှတ် မှုတ်ပေးရမလား ပြော "

"ကောင်းသားပဲ ဟိုအုပ်စုက မရောက်သေးတော့ တို့နှစ်ယောက်တစ်ချီပြန်စတာပေါ့ "

သူတို့ ပြန်မစဖြစ်လိုက်ပါ။

ခြေသံများကြားရပြီး ကိုဘကောင်းအပါအဝင် ငပြည့် မသာင်းစိန်သုံးယောက်သား သူမအိပ်ခန်းထဲကို ခပ်ကုပ်ကုပ်နှင့် ရောက်ရှိလာခဲ့ကြလေသည်။

စိုးယုမော် မှတ်ကြီးလီးကို အားရအောင်စုပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမကတစ်ဖန် ကုတင်ထက်မှာ ပက်လက်အနေအထား ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်ရင်း ကိုမှတ်ကြီးဂျာပေးတာကို အရသာခံနေခိုက်ဖြစ်၍ ရုတ်တရက်မထနိုင် ဖြစ်နေရသည်။

"ငကောင်း မင်းတစ်လှည့် လိုးချင်ရင်ပြော "

"မလိုးဘူး  စောက်ပတ်မှုတ်ရုံ မှုတ်ရရင် သေပျော်ပြီ "

"မင်း တစ်ခါမှ မလိုးဖူးဘူးပေါ့ ဟုတ်လား "

"ကျွန်မက လောလောဆယ် သူ့အလုပ်ရှင်လေ ကျွန်မခွင့်မပြုရင် ဘယ်သူက လုပ်ရဲမှာလဲ "

"မှန်တာပေါ့ ဒါဖြင့် ခုကျတော့ရော "

စိုးယုမော် ပြုံးတုံ့တုံ့လုပ်လိုက်ရင်း ကိုဘကောင်းမျက်နှာကို မော့၍ကြည့်လိုက်ရာက …

"လာ မှုတ်ချင်တယ်ဆို အရင်မှုတ်ဦး ကျန်တာ နောက်မှဆက်ပြောမယ် ဟုတ်လား ကိုဘကောင်း "

"Ok ! မမ စိုး … ဟဲ ဟဲ ဟဲ "

ကိုဘကောင်း နွားပြာကြီး အောက်သွားမရှိ ဆိုသလို သွားကြီးအဖြီးသား ပါးစပ်ပိတ်၍ပင်မရဘဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဒါက သူ့အတွက် အမျှော်လင့်ဆုံးသော ဆုလာဘ်တစ်ပါးပဲ မဟုတ်ပါလား။

စိုးယုမော်၏ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီဆွဲဖြဲရင်း ကိုဘကောင်း သူမစောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ အပီအပြင် ဘာဂျာကိုင်ပေးလေတော့သည်။ စိုးယုမော်တစ်ယောက် လိမ့်နေအောင်ခံရသည်။ တစ်ဖက်မှာတော့ မှတ်ကြီးအရက်သောက်ချင်သေးသည်ဆိုပြီး ငပြည့်ထံမှအရက်ပုလင်းတောင်းယူကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်သောက်ရင်း ငပြည့်ကို မသောင်းစိန်နှင့် ဒီအတိုင်း လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။

ငပြည့်လည်း တောဘုရင်ဖြစ်သော ကျားမုဆိုးကြီးတွေရဲ့စားကြွင်းစားကျန်ကို လက်ကျန်ရှင်းခွင့်ရသည့် တောရိုင်းမြေခွေးတစ်ကောင်လို မသောင်းစိန်ထံပါးကို သွက်လက်ဖျပ်လတ်သောခြေလှမ်းများနှင့် တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး မသောင်းစိန်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် တရှိုက်မက်မက်အနမ်းချွေနေကြကာ ကိုဘကောင်းတို့အတွဲနှင့် အပြိုင်ကြဲကာ သောင်းကျန်းချင်တိုင်းသောင်းကျန်းနေကြလေတော့၏။

အိပ်ခန်းထဲမှာ အသံဗလံတွေ မြိုင်ဆိုင်လာကြပြန်ပြီ။

"ကိုကောင်း ဒီနားလာစမ်းပါဦး ကျွန်မ ရှင့်လီး စုပ်ပေးချင်လို့ "

"လာပြီ မစိုး မစိုးလည်း အရည်အရမ်းရွှဲနေပြီနော် ဟဲဟဲ "

"အဲဒါ ရှင့်ကြောင့် ရှင်ကြီး အဆွကောင်းလို့ ဖြစ်ရတာ ဟွင်း လူကို … "

စိုးယုမော် မျက်စောင်းကြီး ဒိုင်းကနဲထိုးပစ်လိုက်ပြီး ကိုဘသောင်း ပုဆိုးခါးပုံစကိုချွတ်ကာ သူ့လီးကို လက်နှင့်လှမ်းဆုပ်ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။

"ဟင်း လီးကြီး မတရားကြီးတာပဲ မသောင်းစိန် လန့်ဖျပ် သေမသွားဘူးလား "

စိုးယုမော်က ကိုဘသောင်းလီးကြီးကြည့်၍ ပြောလိုက်ရာ မသောင်းစိန် သူမစကားကြား၍ ငပြည့်နှင့်စစ်စတီနိုင်း လုပ်ကာ ငပြည့်လီးကိုစုပ်နမ်းပေးနေရာက ခိကနဲအသံကလေးထွက်အောင် ရယ်လိုက်ရင်း …

"အဲဒါပဲ ကြည့်တော့ စိုးရေ တစ်ယောက်က ဂေါ်လီနင်းကန်ထည့် တစ်ယောက်ကလည်း ဆေးလီးကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ကွဲအောင်လိုးတာ ဟောဒီတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့တယ် မထူးပါဘူး … ငပြည့် နင့်လီးကို မကြီးကြီးအောင်သာ ဆေးထိုးပစ်လိုက်တော့ … ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

"တကယ်လား … မိန်းမတွေလီးကြီးမှ ကြိုက်မှန်း သိသားပဲ ကွန်တော် တကယ်ထိုးမှာ ဂေါ်လီလည်း အမုန်းထည့်ပြီး လိုးပေးမယ် … ဟင်း ဟင်းဟင်း "

ငပြည့်က ပြောလိုက်ရာ စိုးယုမော်က …

"ကောင်းသား ရှေ့ကနွားလားတွေ ဖြောင့်ဖြောင့်သွားတော့ အနောက်က နွားပေါက်ကလေးလည်း ဂျိုတမြမြ သွေးပြီး ခတ်ကွင်းပြင်ချင်လာတာပေါ့ ခိခိ ခစ်ခစ်ခစ် "

စိုးယုမော်လည်း ပြောရင်း နှစ်ယောက်သား တခစ်ခစ်ရယ်မောလိုက်ကြသည်။ စိုးယုမော် ကိုဘသောင်း၏ လီးကြီးကို အပီစုပ်ပေးသည်။ လဒစ်ထိပ်ကိုလျှာနှင့် ဒစ်ပတ်လည်လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက်၍ စုပ်နမ်းကာ လီးတန်တစ်လျှောက်ကို အသွားအပြန်ယက်ဆွ၍ ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးသည်။ ဂွေးဥတွဲတွဲနှစ်လံးကိုပါ စုပ်သည်။ ဆင်အံငှက်ပျောသီးကြီးနှယ် ဖွံ့ထွားကြီးမားလှသောလဒစ်ပြဲကြီးက ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မာကြောထောင်ထလာရလေသည်။ တဆတ်ဆတ်ခုန်၍နေသော လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး စိုးယုမော်ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ကိုဘသောင်းလည်း ကြာကြာတင်းမခံနိုင်တော့။ ကြာရင် လရည်ထွက်သွား ရလိမ့်မည်။ စိုးယုမော်ပါးစပ်ထဲကနေ သူ့လချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး …

"ရပြီ မစိုး … မ နေနိုင်တော့ဘူး … လိုးချင်လာပြီ "

"ရှင့်သဘောပဲ ကျွန်မ ကုန်းပေးရမလား ရိုးရိုးပက်လက်ပဲ လိုးမလား "

"ပက်လက်ပဲနေ ပေါင်နှစ်ဖက် ထမ်းလိုးပေးမယ် "

စိုးယုမော် ပက်လက်အိပ်ကာ စောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဟဟဖြဲဖြဲ လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဘကောင်း သူ့လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို တေ့ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်၏။

စွတ် ဗြွတ်ကနဲ ဝင်ရောက်သွားသော လီးဝင်သံနှင့်အတူ စိုးယုမော် နှုတ်မှ အ ကနဲ အမေဋိတ်သံတစ်စ လွင့်စင်ထွက်သွားရပြီး မျက်နှာကလေးပါ ဟန်မဆောင်နိုင်အောင် ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်သွားရသည်။ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်နေရာက ဘကောင်း အတင်းဖိသိပ်လိုးဆောင့်၍ စိုးယုမော်၏ လီးအကြိမ်ကြိမ် ဝင်ရောက်ပြီးသား စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ သူ့လီးဒဏ်ကြောင့် အသားကုန်ပြဲဟသွားရပြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲကို မလွှဲမရှောင်သာဘဲ အဆုံးအထိ ဆောင့်ဝင်သွားရလေတော့သည်။

"အား အ ထိ ထိတယ် အ အရမ်းပဲ … ရင်ခေါင်းထဲအထိ အောင့်အောင့်သွားတာပဲ ကို ကိုကောင်း … လီးကြီး တ တအားကြီးလွန်းတယ် … လိုး လိုး မြန်မြန် စောက် စောက်ပတ်ကွဲအောင် လိုး လိုးစမ်း ဆောင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သာဆောင့် "

"စွတ် ဖွတ် ဘုတ် ဘတ် ဖွပ် ဘွတ် စွိ ဇွပ် ဗွပ် "

စောက်ရည်တွေကလည်း ရွှဲနစ်နေအောင် အထွက်ကြမ်းလှ၍ လိုးဆောင့်သံတွေ တဗွပ်ဗွပ် တဇွပ်ဇွပ်နှင့် ဆူညံပွက်လောရိုက်၍ နေလေတော့သည်။ ငပြည့်လည်း သူ့လီးကို မသောင်းစိန်၏ ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်ပေးထားသော ဖင်သားနှစ်ဖက်အနောက်ကနေပြီး စောက်ပတ်ထဲ စွိဇွပ်ကနဲ ထိုဆောင့်ချကာ အဆက်အပြတ် လိုးပေးနေပြီဖြစ်သည်။

.........................................................................

မသောင်းစိန်၏ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကျကျနနဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးကိုတစ်ချက်ချင်း လိုးသွင်းပေးနေသော ငပြည့်၏လိုးအားကိုလည်း ဘယ်လိုမှ လျှော့တွက်၍မရပေ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း မသောင်းစိန်ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက် တုန်ကနဲတုန်ကနဲ လှုပ်ရှားယမ်းခါသွားပြီး ငပြည့်လီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲဝင်ရောက်ကာ ကာမသုခကို အပြည့်အဝပင် ဖြည့်ဆီးပေးနေလေသည်။

ကိုဘကောင်းလည်း အခွင့်အရေးရတုန်းရခိုက် စိုးယုမော်စောက်ပတ်ဟပြဲပြဲလေးထဲကို အသေအလဲ လိုးပေးနေသည်။ စိုးယုမော် သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့် ဖြဲပေးထားသဖြင့်လည်း လိုးရသည်မှာ အထစ်အငေါ့မရှိဘဲ ထင်တိုင်းကြဲခွင့်ရနေပေသည်။ လီးကြီးက တစ်ဆို့ကြပ်သိပ်နေသလောက် လိုးရတာ အတော့်ကို စီးစီးပိုးပိုးရှိလွန်းလှသည်။ အပေးကောင်းသည့်မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်၍လည်း သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်း လိုက်ပါပြီး သူမတင်ပါးကားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ စကောဝိုင်းမွှေ့ကာ ကော့ပျံထွန့်လူး၍ ဖင်သားနှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက်ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေပုံမှာ အသားပါလွန်းလှသလို နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်လည်း ကာမဂုဏ်သုခစည်းစိမ်ကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ဝဝလင်လင်ကြီးပင် ခံစားရရှိစေပါသည်။

သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာတင်ထမ်းပြီး အထက်စီးကနေ လီးကိုအေညက်စိုက်ကာ လိုးသွင်းလိုးထုတ်ပြုလုပ်၍ နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် မနားစတမ်း အသားကုန်လိုးပစ်လိုက်လေရာ အကောင်းကြီးကောင်း၍လာခဲ့ကြပြီး ကိုဘကောင်းလည်း သူ့လီးထိပ်မှလရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ တဗြွတ်ဗြွတ်နှင့်နေအောင် အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ စိုးယုမော်လည်း နှစ်ချီတိတိ ပြီးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိပန်းလျလို့ သွားရသည်။

ဘကောင်းပြီးသွားတော့ အားလုံးစုကာ အရက်သောက်ကြရင်း ကိုမှတ်ကြီး သူမအနားလာပြီး စိုးယုမော်ကိုဆွဲခေါ်ကာ မသောင်းစိန်စောက်ပတ်ကို ဘာဂျာကိုင်စေလိုက်သည်။ မသောင်းစိန်လည်း ငပြည့်လိုးပြီးသွားသည့်သူမစောက်ပတ်ကို စိုးယုမော်က ဆက်လက်နှူးဆွပေးနေပြန်သဖြင့် ရမ္မက်တဏှာစိတ်ရိုင်းများက ပြန်လည်ထကြွ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရပြန်လေသည်။ မှတ်ကြီးက မသောင်းစိန်စောက်ပတ်ကို ကုန်းမှုတ် ကုန်းယက်ကာနေသော စိုးယုမော်ကို အနောက်ကနေပြီး တစ်ချီထပ်လိုးသည်။ မသောင်းစိန်ကိုမူ ဘသောင်းက သူ့အပေါ်ကနေ တက်ခွထိုင်စေလိုက်ကာ သူ့လီးကို မြင်းစီးခိုင်းသည်။ လဒစ်ကြီးက ကြီးမားလွန်းနေ၍ မသောင်းစိန် အပေါ်ကတက်ဆောင့်ရမှာ စိတ်ထဲ မရဲတရဲဖြစ်နေသေည်လည်း နောက်ဆုံးကျတော့ ကိုဘသောင်းဆန္ဒကို လိုက်လျောခဲ့ရသည်ပင်။

အားလုံးသောက်ကြစားကြ အပွဲပွဲ ထပ်မံလိုးဆောင့်ကြနှင့် စိုးယုမော်တစ်လှည့် မသောင်းစိန်ကိုတစ်လှည့် သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်နှစ်လီ လိုးလို့လိုးလိုက်ကြမှန်း မမှတ်မိနိုင်ကြတော့ချေ။ ကိုမှတ်နှင့်ဘသောင်းလည်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းတစ်လီစီ ထပ်လိုးပြီးမှ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အချက်ပြလိုက်ကြရင်း သူတို့နှစ်ယောက် စိုးယုမော်ကို အရှေ့အနောက်ညှပ်ပြီး စိုးယုမော်ရဲ့ဖင်နှင့်စောက်ပတ်ကို နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ လိုးကြဆော်ကြ ပြန်ပါသည်။

သူမပြီးတော့ မသောင်းစိန်ကိုလိုးသည်။ မသောင်းစိန်လည်း ဂေါ်လီလီးရော ဆေးလီးပါ နှစ်ချောင်းစုံသွင်းကာ အလိုးခံလိုက်ရ၍ လီးအရသာကို အီဆိမ့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရပြီး တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် ရခဲလွန်းလှသော ကာမဂုဏ်သုခစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် ရရှိခံစားလိုက်ရလေသည်။

ငပြည့်ကတော့ မှတ်ကြီးနှင့်ကိုဘကောင်း ယောက်ျားအရင့်အမာကြီးနှစ်ယောက်နှင့်ယှဉ်ပြီး အရွယ်နှင့်မမျှ အရက်အလွန်အကျွံ သောက်မိသွား၍ ဒေါင်ချာစိုင်းပြီး အိပ်ခန်းကြမ်းပြင်မှာပဲ ဖလက်ပြသွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် စိုးယုမော် မသောင်းစိန်တို့ မိန်းမသားနှစ်ယောက်သာ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်း တစ်လှည့်စီဆော်ကြ နှစ်ယောက်တစ်ယောက်( 2in1) လိုးကြနှင့် မိုးလင်းပေါက်နီးပါး ကာမပွဲတော်အလီလီနွှဲပျော်ပြီး အချိန်ကုန်လို့ ကုန်မှန်းပင်မသိ ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

နောက်နေ့တွေမှာ ကိုဘကောင်းသူငယ်ချင်း မှတ်ကြီးတစ်ယောက် စိုးယုမော်နေအိမ်ကို ချောင်းပေါက်အောင် လာတော့သည်။ စိုးယုမော်နှင့်တစ်နေကုန် နေထိုင်ပျော်ပါးပြီး အပြင်ကိုခေါ်ထုတ်သွားသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိလာသည်။ မသောင်းစိန်ကိုမူ ဘကောင်း၏မယားဖြစ်သူမကျင်မြနှင့်မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်အတူ လှုပ်ရှားစေသည်။ မကျင်မြက ဘသောင်းနှင့် လင်မယားလို့သာ ဆိုသော်လည်း ခုနောက်ပိုင်း တကွဲတပြားစီ အတူမနေဖြစ် မပေါင်းဖြစ်ကြတာကများသည်။ ကိုယ့်ဝမ်းကိုယ်ကျောင်းပြီး သူမဖောက်သည်တွေနှင့်သာ အချိန်ပြည့် သွားလာပျော်ပါးနေသူဖြစ်၍ လင်နှင့်မယားဆို၍ နာမည်မျှလောက်သာ ကျန်ပေတော့သည်။

...........................................................................................

မကျင်မြကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အလုံးအထည်ပြည့်ပြည့် အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှနှင့် ရေဆေးငါးကြီးလိုပင် ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားသနာနှင့်ပတ်သက်၍ ရမ္မက်တဏှာကြီးသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အပြင် မိန်းမသားအချင်းချင်း ထိကပါးရိကပါး ကာမစပ်ယှက်မှုကို ပျော်မွေ့တတ်သော အထုံဓလေ့ရှိသူ ဖြစ်သဖြင့် မသောင်းစိန်နှင့် မထင်မှတ်ဘဲ နှစ်ယောက်သား အတွဲညီသွားကြသည်။ စိုးယုမော်လည်း မကျင်မြနေထိုင်ရာအိမ်ကို မှတ်ကြီးခေါ်ခေါ်သွားခဲ့၍ နှစ်ယောက်သား တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာခဲ့ကြပါသည်။

တပည့်ကျော် ငပြည့်ကို ကြားခံလူအဖြစ်အသုံးချပြီး စိုးယုမော်လှုပ်ရှားသည်။ ငပြည့် လူခေါ်ပေးသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဖာဆွယ်လုပ်သည်ဟုခေါ်သည်။

သူမမှန်း ဘယ်သူမှမရိပ်မိစေရန်အတွက် မှတ်ကြီးဆီက လွှတ်ပေးခဲ့သော မြီးကောင်ပေါက်အရွယ် ကလေးမလေးတစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက် အဖော်ခေါ်ထားပြီး သူမနှင့်အတူ အိမ်နောက်ဖက် ကြက်ခြံနဘေးမှ အခန်းငယ်လေးထဲမှာ တဏှာမက်သူ ဖောက်သည်အသစ်စက်စက်တွေနှင့် ညလုံးပေါက် အခကြေးငွေလက်ခံရယူ၍ ပျော်ပါးခဲ့ကြသည်။ 

ငပြည့်အသိတွေထဲက လက်လုပ်လက်စားအကြမ်းသမားတွေ အပျော်အပါးမက်သည့် ခပ်ပျက်ပျက်ဆိုက္ကားသမားတွေ အရက်သေစာ မူးရူးသောက်စားပြီး ညကြီးအချိန်မတော် အပျော်ထရှာသည့် အရပ်ထဲကအချို့သော ကာလသားကြီးငယ်တွေ ငပြည့်ကိုယ်တိုင် တာဝန်ယူ၍ စော်ခေါ်ပေးမည် ဆိုပြီး အမှောင်ချထားသော အခန်းကျဉ်းကလေးထဲမှာ တစ်ညလျှင် ယောက်ျားသား သုံးယောက်လေးယောက် ပုံမှန်အချိန်းအချက်လုပ်၍ ကာမအသုံးတော်ခံ အပျော်ကျူးမိခဲ့ပါသည်။

မသောင်းစိန်က ယခုရက်ပိုင်းအတွင်း သူမကိုယ်တိုင် လက်မလည်အောင် အလုပ်များနေ၍ မလာရောက်နိုင်ပါ။ စိုးယုမော်တစ်ယောက်သာ ဒိုင်ခံရှင်းပြီး သူမအသွေးအသားအား ရောင်းကုန်တစ်ခုပမာ သဘောထား၍ သည်းထိတ်ရင်ဖို စွန့်စားမှုကို ဖွေရှာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

တိတ်တဆိတ် ပျော်ပါးခြင်းဖြစ်၍ အပြင်လူဘယ်သူမှ ရိပ်စားမိခြင်းမရှိချေ။

ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု ကွပ်ပျစ်တစ်လုံးကိုသာ အရင်းအနှီးပြုလျက် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးဖို့တစ်ခုတည်း စိတ်ဝင်စားသူ ကာလသားတို့အကြိုက် ကုန်းဆိုလျှင်ကုန်းသည်။ ပက်လက်ကြိုက်သူကို မညည်းမညူ ရက်ရက်ရောရောပင် ကော့ခံပေးသည်။ စုပ်ရမှမှုတ်ရမှ တင်းတိမ်ကျေနပ်နိုင်သူအဖို့လည်း စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေသည်။ အမှောင်ထဲမှာလည်းဖြစ် မသဲမကွဲအလင်းရောင်မျှသာရှိတာမို့ အိမ်ကြီးရှင်ဖြစ်သူ သူမကိုယ်တိုင် ယခုလို လှုပ်ရှားနေခြင်းဖြစ်မှန်းကို မည်သူတစ်စုံတစ်ယောက်မျှ ရိပ်စားနိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ကြပါ။

ခပ်တောင့်တောင့် အပေးကောင်းလှသည့် မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်ဖြင့်သာ သူတို့ သိကြသည်။ ကျေနပ်မှုလည်း ရှိကြသည်။ စိုးယုမော် လင်ဖြစ်သူလစ်သည်နှင့် ငပြည့်၏ဖာခန်းလေးက အသက်ဝင်လို့ လာရစမြဲပင် ဖြစ်ပေသည်။

ဒီလိုနှင့် …

စိုးယုမော်ယောက်ျား ကျော်ထူးတစ်ယောက်  မြိတ် ထားဝယ်ဖက်ကို ဘုရားဖူးခရီးသည်ပို့ဆောင်ရင်း ခရီးရက်ရှည် ထွက်ခွာသွားချိန်မှ အစပြုပြီး စိုးယုမော်လည်း အိမ်မှာ မနေဖြစ်တော့ဘဲ တပည့်ကျော်ငပြည့် တစ်ယောက်တည်းကို စိတ်ချလက်ချအိမ်စောင့်အဖြစ်ထားရှိပြီး မှတ်ကြီး မသောင်းစိန် မကျင်မြတို့နှင့်အတူ အပြင်လောကကို လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။

သူမပတ်ဝန်းကျင်မှ မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မသိနိုင်သည့် သီးခြားဗိမာန်လေးတစ်ခုဆီသွားရောက်၍ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ရင်းပြီး စီးပွားရှာသည်။ အပျော်ရှာသည်။ ကာမနှင့်ပတ်သက်၍ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းပြီး သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေ ဆိုသည့် စကားအတိုင်း မသောင်းစိန်နှင့်အတူ အပျော်မယ်တစ်ယောက်အဖြစ်သို့ ပျော်ပျော်ကြီး ကူးပြောင်းကာ တဒင်္ဂသာယာမှုနောက်ကို ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင် လိုက်ပါနေမိတော့သည်။

စိုးယုမော်ပျော်သည်။

သူမဘဝအတွက် အကောင်းဆုံးနှင့်အထိုက်တန်ဆုံး လိုက်လျောညီထွေမှုအရှိဆုံးသော ဘဝတစ်ခုကို နောက်ဆုံးမှာ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။


ပြီးပါပြီ


စာရှုသူအပေါင်းကို ထာဝရ ချစ်ခင်လေးစားလျက်

နရသူ (၂၀၁၇)