တောမီးမရှို့ရ အပိုင်း ( ၆ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ရေးသားသူ - ကိုကျော်
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ရွာသွားလိုက် ဆရာမ အိမ်သွားလိုက်နဲ့ လေးငါးလလောက် ကြာသွားပြီ။ ဆရာမက အမြဲလိုလို ကျောင်းသားတွေနဲ့ မုန့်ဆိုင်တွေ လဘက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ အုပ်စုဖွဲ့ပြီးနေတဲ့ သူမို့ သူနဲ့တွဲတာ အမြင်မဆန်းလှပါဘူး။ သူတို့အနေ အထားကို ဘယ်သူမှလည်း အကဲမခတ်နိုင်အောင် နေကြတော့ တစ်ပတ်ကို သုံးလေးညလောက် အတူအိပ်ဖြစ်ကြတာပေါ့။ ဆရာမ အိမ်သွားတိုင်းလည်း မိနီ ပါတာချည့်ပဲဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေ သူတို့ သုံးယောက် လိုးမိတတ်ကြတာမျိုးလဲ ရှိတဲ့အခါ ရှိတာပေါ့။
လဲ့သီရိက နှစ်ဆယ့်ရှစ်လား နှစ်ဆယ့်ကိုးလားပဲရှိသေးတာ..။ ဖိုးထိုက်ကလဲ ဆယ့်ခြောက်နှစ်လေ။ လီးရည်သန်တဲ့ လူပျိုလေးနဲ့ နှာထန်တဲ့ အိမ်ထောင်သည် လိုးတာလေ..။ အဲလောက် အလိုးခံနေမှတော့ ဗိုက်မကြီးပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။ လဲ့သီရိ ဗိုက်ကြီးတာ သုံးလနေမှ သေချာသိရတယ်။
နဲနဲ ထူးတာကတော့ အနေအထိုင် တည်ငြိမ်ပြီး ကျောင်းသားတွေနဲ့ သိပ်မရောတော့တာပဲ ပြောင်းလဲ သွားတယ်။ ဘယ်သူနဲ့ ရတဲ့ ဗိုက်လဲလို့ မေးတော့ သူ့လင်နဲ့ သူလိုးလို့ရတဲ့ဗိုက် လို့ ဖြေတာပါပဲ..။ ထူးတော့ မထူးလှပါဘူး..မအေးမြင့်လည်း နောက်တစ်ဗိုက်ရှိနေတာ လေးလရှိပြီတဲ့..သိပ်အလိုးမခံနိုင်တော့ဘူး။
" ဝါး...."
အတွေးတွေနဲ့ အိမ်ဝင်းထဲ ဝင်ဖို့ ချိုးအကွေ့မှာ စည်းရိုးနံဘေးက အငယ်လေး ခြေကားယား လက်ကားယားနဲ့အော်ပြီး ကုန်းပိုးစီးတယ်လေ။ ရုတ်တရက်မို့ လန့်သလို ဖြစ်သွါးမိတော့ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ပြီး သူ့ကိုပြုတ်မကျအောင် ထိန်းလိုက်ရတယ်။
ညီမလေးက အိမ်မှာသာ အငယ်ဆုံး ဆိုပေမယ့် အရွယ်က မရွှေငယ်နဲ့ အတူတူလောက်ပဲ။ အသက်ကလည်း ဆယ့်လေးနှစ်ကျော်နေပြီဆိုတော့..အမေ့ကို ပြောပြခဲ့တဲ့ အတိုင်းပါပဲ..။ သူ့စောက်မွှေးတွေတောင် အုံလိုက်ကျင်းလိုက် ပေါက်နေပါပြီ။ အဲတုန်းက ကိုယ်ကသာ သူ့ထမီ အပြဲကြားက မြင်ခဲ့ရပေမယ့် သူကတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး ပေါ်နေခဲ့တာကို သတိထားမိခဲ့ပုံတောင် မရပါဘူး။
" ဆင်းတော့လေကွာ..ညီမလေးရ..ကလေးလဲ မဟုတ်တော့ပဲနဲ့. "
" ဟင့်အင်း..ဆင်းဘူး အိမ်အထိကုန်းပိုးခေါ်.."
အိမ်အထိဆိုခြေလှမ်းငါးဆယ် ခြောက်ဆယ်ကျော်လောက် လျှောက်ရဦးမယ်။ အချစ်ဆုံး ညီမလေးဆိုတော့ အလိုလိုက်ထားခဲ့တာလေ..။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ဒါပေမယ့် သူက ငြိမ်ငြိမ်မလိုက်ပဲ ကျောပေါ်က ခါးနားအထိ လျှောလျှောကျနေတော့ အပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပြန်ပြန်တင်ပေးနေရတာက အလုပ်တစ်ခု။
လေးငါးလှမ်း လောက်သွားမိတော့ လျှောကျနေတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကို ပင့်မြှောက်တင်လိုက်တာ..သူ့ဖင်တွေကို ပင့်ကိုင်မ,ထားရတဲ့ ဖိုးထိုက်ရဲ့ လက်ညှိုးတစ်ချောင်းက အထိုင်မကျတော့ ညီမလေးရဲ့ စောက်ခေါင်းတည့်တည့်ကို ထောက်ထိုးမိသွားပြီဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်တာပေါ့။
ပြန်ဆွဲထုတ်လို့လဲမရဘူး..။ ထမီပါးပါးလေး ခံနေပေမယ့် ပူနွေးပြီး စိုထိုင်းထိုင်းလေး ဖြစ်နေတာကို အလိုလိုသိနေတယ်။ ညီမလေးက ဘာမှ မသိသလိုနဲ့ ကျောပေါ်မှာ မြောက်ကြွမြောက်ကြွ ဆော့နေတာက ဖိုးထိုက်ရဲ့ကျောကို စောက်ပတ်နဲ့ ခွပွတ် ဆောင့်နေသလို ဖြစ်နေပြီး သူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်ညှိုးကို မဝင်၊ဝင်အောင် ဖိသွင်းသလို ဖြစ်နေတယ်လေ။
ဖိုးထိုက်ရဲ့ စိတ်ကလည်း သာယာနေတော့ သူ့ဖင်အကြွမှာ လက်ညှိုးလိုက်တက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းနဲ့တည့်အောင် တေ့ထားပေးလိုက်တယ်။ သူကလဲ သူ့တိုင်ပင်နဲ့သူ ဖင်ကြီးအောက်ကို ပြန်ချတော့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်တစ်ဆစ်နီနီး ဝင်သွားတာပေါ့။ နွေးကနဲ အိကနဲ ဝင်သွားတော့မှ တကယ် ပူနွေး စိုထိုင်းနေပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ့အတူ ညီမလေးစောက်ရည်တွေ ထွက်နေတာပဲ လို့ သိရတော့တယ်။
စိတ်ပါလာတော့ လက်ညှိုးဖျားလေး နည်းနည်းလှုပ်ကြည့်မိတာ ညီမလေးက ဖင်ကြီးကို သုံးချက်လောက်ဖိ ဖိကပ်ပြီး ညှောင့်ချတယ်။ နောက်ဆုံး ညှောင့်ချက်မှာ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကိုထိုက်ရဲ့ ပေါင်ရင်းကို တအားဆွဲချိတ်ပြီး ဖိကပ်ထားလိုက်တာက တော်တော်နဲ့ မလွှတ်တော့ဘူး။
လက်ညှိုးက တစ်ဆစ်ကျော်ကျော်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲဝင်နေပြီ။ စောက်ရည်တွေလည်း ရွှဲရွှဲနစ်စိုနေကြပြီ။ အာရုံကြောတွေကလည်း သူတို့အလိုလို သိတတ်ကြသလား မသိပါဘူး ။ လီးက မတ်မတ်ကြီးတောင်ထ,လာလို့ ကိုထိုက် ဆောင်းတွင်းကြီးမှ ာချွေးပျံလာတယ်။
" ဆင်းတော့..ရောက်ပြီ "
" ဆင်းဘူး..အိမ်ထဲထိပို့.. "
ကိုထိုက် အာခေါင်ခြောက်ပြီး အသံတွေ တုန်ရင်နေသလို ညီမလေး အသံကလည်း ခြောက်ကပ်နေတာပဲ။အရေးထဲမှ ကလေး ငယ်ငယ်လေးတွေ မူနွဲ့ကြသလို ဖင်ကြီးကိုမြှောက်မြှောက်ပြီး ဆော့နေပြန်တော့ ထိုးထည့်ထားတဲ့ လက်ညျှိုးက စောက်ခေါင်းထဲ ပိုပိုပြီးဝင်သွားတာပေါ့။ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲရောက်မှ ကတန်းကမန်း ခုန်ဆင်းသွားပြီး ကိုထိုက်လက်ညှိုးကို ဆွဲယူ တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက် တစ်ပျတ်ပျတ်ယက်လိုက်ရှေ့သွားလေးတွေနဲ့ တေ့ပြီး မနာအောင်ကိုက်လိုက်..တစ်ယောက်ထဲ အရူးမလေးကျနေတာပဲ..မိချိုဝင်လာမှမလွတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးတော့တယ်။
" ကိုကိုရေ...ချိုတို့ မနက်.မနက် ထ,ပြေးရအောင်လေ..ကျန်းမာရေးပေါ့ "
ကိုထိုက် မျက်နှာရှုံ့ မဲ့သွားတာကို ကြည့်ပြီး မိချို တစ်ခစ်ခစ် ရယ်နေတယ်။ ညီမလေးက ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုလုပ်နေတော့ သူ့ထမီအနောက်မှာ စောက်ရည်ကွက်ကြီး မြင်နေရတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ မိချို မရိပ်မိအောင် ညီမလေး ပုခုံးကို လှမ်းဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ယှဉ်ထိုင်ချတော့ ညီမလေးက ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်အုပ်ထားပေးတယ်လေ။ သူ့လီးကြီး ငေါငေါကြီး တောင်နေတာကို သူသတိမထားမိခဲ့ဘူး။
ညီမလေးက စိတ်ကို သိပ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး..။ တစ်ခုခုတော့ ရှိခဲ့ပြီထင်တယ်..။ အောကားကြည့်တာလား အောစာအုပ်ထားတာလား..တစ်ခုခု ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ခေါင်းအုံးနဲ့ပေါင်ကြားကို လက်လျှိုသွင်းပြီး လီးကြီးကို ကိုင်ထားပေးတာနဲ့ စောစောကတည်းက စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေတာကို ဆက်စပ်ပြီး တွေးကြည့်တာပါ။ တကယ်တော့ သူတို့ မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ကသာ မသိတာပါ။ မိချိုကဒါတွေ အကုန်လုံး မြင်ထားပြီးပြီ..။
" နော် ကိုကို..မနက်ကျ ချိုလာနှိုးဖို့လိုမလား..ကိုကို လာခေါ်မလား "
ဖိုးထိုက်က လဲ့သီရိ ဗိုက်ကြီးနေလို့ အိမ်မှာ အိပ်များတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ပြေးလည်းမပြေးချင်သလို စ,လည်းစ,ချင်လို့။
" မိချိုက.ဘော်ဒီကလည်း အမိုက်စားနဲ့..ဘာလဲ ဘဲဖန်ဖင်ပြချင်လို့လား ဟီးဟီး..ဖင်ပြချင်ရင်တော့ ကိုကို့လှန်ပြ ခ်ခ်..ပြေးတော့ မပြေးဘူး "
မိချိုကသိသိကြီးနဲ့ ကိုထိုက် ပေါင်ပေါ်က ခေါင်းအုံးကြီး ဆွဲယူပြီး ရိုက်မယ်ပြင်တော့ ကိုထိုက် လီးမာတာင်တောင်ကြီးကို ညီမလေးလက်နဲ့ မနိုင်မနင်း ဆုပ်ပြီး ဆော့နေတာ မြင်သွားရော..။
" ဟောတော့်...အဲလို ကြီးလား..ခ်ခ်.လီးကြီးကအကြီးကြီး..ညီမလေး လက်နဲ့တောင်မှ မကာမိဘူးတော့်..ခ်ခ်. .."
" မအော်နဲ့ချိုရာ မေမေ သိသွားမယ်"
ချို့ မျက်ဝန်းတွေက ကိုထိုက် လီးကြီးဆီက မခွာနိုင်တော့ဘူး။ ကြည့်မိလေလေ ပိုပိုပြီးမြင်ချင်လေ မြင်ရလေလေ ပိုပြီးကြည့်ချင်လေ..။ မျက်ဝန်းလေးတွေ ပြောင်လက်လာကြပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားနေရတဲ့ ပုံစံလေးကို ကနှာကြီးသူလေးမှန်း သိသာရအောင် အသံတိတ်ပြောပြနေသလိုပဲ။
" မေမေနဲ့အဖေ အခုပဲ ဆးခန်းသွားတာ မပူနဲ့ ညီမလေး ခ်ခ်..နင်ပူလာချင်ရင်တော့ ဟီးဟီး.."
မိချို ကစကားဆုံးအောင် မပြောပဲ လက်ထဲက ခေါင်းအုံးကြီး ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်ပြီး လက်ကွင်းထိုးပြတယ်။ ညီမလေးက မိချိုမျက်လုံးပြူးပြူးကြီးလုပ်ပြီး သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်နေတာကို မြင်နေရပါလျက် သူ့လီးကြီးကို နှစ်ချက်သုံးချက်ဖျစ်ညှစ်ပြီး လီးဒစ်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားပိုင်းကို သူ့လက်မ,လေးနဲ့ ပတ်ချာလည်ပွတ်ဆော့ပြနေတယ်လေ။
ကိုထိုက် စိတ်ထဲမှာလည်း မောင်နှစ်မချင်းတွေပဲ သူတောင်မှ လီးကိုင်ပြ ရဲသေးတာ ..။ သိက္ခာလဲ ထိန်းမနေတော့ပါဘူး ဆိုတဲ့ အတွေး ဝင်လာတော့ ညီမလေးရဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ထမီအထက်ဆင်စ,လေးကို ဖြည်ချတာပေါ့။ ညီမလေးက မပေးဘူး..။ သူ့လက်ကို တင်းတင်းကြီး ဖိကိုင်ပြီး သူ့နို့ လုံးပေါ် ဆွဲတင်ဖိကပ်ပေးထားရင်း မိချိုကို ခပ်တွေတွေလေးကြည့်ပြီး မေးတယ်...။
" ဗိုက်ကြီးမှာတော့ စိုးတယ် ဒါပေမယ့် ဆေးသာက်ပြီး အလိုးခံရင်ရတယ်ဆို..ညီမလေး အီးဇီးဝယ်ထားတယ်.."
နို့ လုံးကြီးက လက်တစ်အုပ်စာ အပြည့်ပဲ ဖြစ်နေပြီ။ စွပ်ကျယ်ရေ ာဘရာစီယာပါ ဝတ်ထားတော့ ရင်ညွန့်သားလေးတွေကိုပဲ လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ရင်း ညှစ်ဆုပ်ပေးရတာက သိပ်အားမရလို့ စွပ်ကျယ်အောက်ခြေနားထဲ လက်လျှိုသွင်းနှိုက်တော့ မသိသလိုလို..မေ့နေသလိုလိုလုပ်ပြီး အကိုင်ခံတာ။ ထမီကိုတော့ ပြန်မစည်းတော့ဘူး. ။ ပြေလျော့လျော့ ကျနေဆဲပါပဲ။ နို့လုံးကြီးပင့်ကိုင်ပြီး မချင့်မရဲနဲ့ ညှစ်ဆွဲတော့ လီးကြီးကို ပြန်ညှစ်ပြီး ခါရမ်းနေတယ်။
" လီးရည်တွေလည်း ထွက်လာပါဦးမယ်..ညီမလေးရယ်. ခ်ခ် ...နင်က..ငါ့ထက်နှာကြီးပြနေပြန်ပါပြီ..အီးဇီးလဲ သောက်မယ် ဒေါက်တာမြမြကြည် ဆေးခန်းလဲသွားကြမယ်.ဘယ်လိုလဲ "
မိချိုက ထမီလှန်ပြီး ပင်တီချွတ်ရင်းပြောတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဝိုးတဝါးလေး မြင်လိုက်ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က အသက်သိပ်မကွာသလို နို့တွေဖင်တွေကလဲ အလုံးအထည် အတူတူလောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကတော့ မိချိထက်စောက်မွှေးပိုထူလိမ့်မယ် ထင်တာပဲ။
" ဟွန့်..စောက်ဖုတ် ပြနေပြန်ပြီ ခ်ခ်..သု့စောက်ဖုတ်ကြီး နေ့တိုင်း မြင်နေရလို့ ရိုးနေပြီနော..မိန်းမချင်း လိုးဖို့ ပွတ်ဖို့တော့ ဝါသနာမပါဘူးနော် ...ခ်ခ်.ပြောထားပြီးသား "
မိချိုက တီရှပ်ကိုခေါင်းပေါ်က ပင့်ချွတ်ဖို့ဟန်ပြင်ရင်း ဖိုးထိုက်ကို စပ်ဖြီးဖြီးကြည့်ပြီး..
" ကိုကို့ အတွက်ပါဟဲ့.. ဟီးဟီး..ငါ့စောက်ဖုတ်ကို...သူမမြင်ဖူးသေးလို့ ပြကြည့်တာပါ...မြင်မိရင်..စိတ်ကလေးများ..ဝင်စားလာမလားလို့ ..ဟီဟိ...နင်ကရော ဘာပြပြီး..အခန်းထဲရောက်အောင်...ခေါ်ခဲ့တာတုန်း..."
စကားပြောရင်းနဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်နေတာဆိုတော့ စကားလဲဆုံးရော အင်္ကျီလဲကျွတ်ပြီ။ နို့ ကြီးက လုံးမို့မို့ကြီး စူထွက်နေတာ အဆွဲအကိုင်မခံရသေးမှန်း သိသာတယ်။ ရွှေငယ်လေး နို့ တွေထက်တောင် ကြီးမယ်ထင်တာပဲ။ နှာစကားတွေက တစ်တွတ်တွတ်နဲ့ တောရောက် တောင်ရောက်။ ညီမလေးက နို့အဆွဲခံ။ မိချိုကနို့ ပြစောက်ဖုတ်ပြ ဖြစ်နေတော့ ကိုထိုက်က လိုးပစ်ချင်လှပြီ။ လီးကြီးကလဲ ညီမလေးလက်ထဲမှာ တစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ ခုန်နေတာ ငါးရံ့တစ်ကောင်ဖမ်းပြီး ကုန်းပေါ် ပစ်တင်ထားမိတဲ့ အတိုင်းပဲ။ ညီမလေးက စြပ်ဖီးဖြီးနဲ့ ကိုထိုက် မျက်နှာကြည့်ပြီး..
" မောင်နှစ်မပဲ ဟဲ့..စောက်ပတ်အနှိုက်ခံပြီး ခေါ်လာတာပေါ့.ဟီးဟီး...ကုန်းပိုးစီးပြီး...အနှိုက်ခံလာတာ "
ညီမလေး မျက်နှာကြည့်လိုက်မိတော့ မျက်စေ့တွေ နှာခေါင်းတွေ ပန်းရင့်ရောင် ပြေးနေပြီဆိုတာ မြင်ရတယ်။ လီးကြီး လက်က ကိုင်ထားပြီး နို့ အနှိုက်ခံနေရမှတော့ သူ့စောက်ပတ် ရွနေလောက်ပြီလို့ တွက်လိုက်ပြီး နို့ကိုင်တဲ့ လက်ကို သူ့ထမီကြားထဲ ထိုးထည့်ကြည့်တာ ဒီတစ်ခါတော် မငြင်းတော့ပဲ ငြိမ်ပြီး မသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း မိချိုနဲ့နှာစကားတွေ ဆက်ကန်နေကြတယ်လေ။
ထမီကြားက လက်ထိုးဝင်သွားကတည်းက စောက်မွှေးထူထူကြီးတွေကို လက်ဖျားနဲ့ စမ်းမိတယ်။ အောက်ကို ဆက်ထိုးဆင်းမိတော့ ညီမလေးက အထာနပ်တယ်။ သူ့ဖင်ဆုံကြီး ဟိုလိမ်ဒီလိမ်နဲ့ နေရာပြင်ထိုင်သလိုရွှေ့ပြီး ပေါင်ကြီးတွေကို တော်တော်လေး ကားကားကြီးဖြဲပြီး ထိုင်ပေးတာ။
စောက်ဖုတ် တစ်ပြင်လုံး စောက်မွှေးတွေ ဖုံးနေပေမယ့် နုနုလေးတွေ မို့အိနေတာပဲ..။ လက်ညှိုးကို စောက်မြောင်းအတိုင်း နှစ်ချက်သုံးချက်လျှောဆင်း။ လေးငါးချက်လောက် ကုတ်ကော်ပေးပြီး စောက်စေ့နေရာကိုမှန်းဖိပစ်လိုက်တော့ လီးကြီးကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ဆုပ်ဆွဲ ညှစ်ပေးလာလို့ နေရာမှန်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။
အဲဒါနဲ့ လက်မ, နဲ့ လက်ညှိုး နေရာချင်းလဲလိုက်ပြီး လက်မ,က စောက်စေ့ကို ပွတ်ချေ..။ လက်ညှိုးကို သူ့စောက်မြောင်းထဲ ပို့လိုက်ရော..။ မိချိုကလဲ မမြင်လို့မဟုတ်ပါဘူး..။ ကိုထိုက်ရဲ့ လက်ကြီးနို့ပေါ်က ပြုတ်ကျသွားပြီး ထမီထဲ ဝင်သွားကတည်းက သူမြင်ပြီးသားပါ။
သူကလဲသူပဲ..။ ညီမလေးထက် အသက်က လပိုင်းလောက်ကြီးတော့ ဆရာကြီး လုပ်ပြချင်တယ်။ ကိုထိုက်ဘေးမှာ လာရပ်ပြီး သူ့နို့ကြီး မျက်နှာရှေ့ ကော့ထိုးထားရင်း စကား တစ်ပြောပြောနဲ့ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်နေလိုက်တာ မပြီးနိုင်တော့ဘူး။ ဘယ်ပြီးပါ့မလဲလေ..။ မျက်စေ့က ညီမလေး ထမီကြားက ကိုထိုက်လက်တွေလှုပ်ရှားနေကြတာကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေတာကိုးနော်...။ အဲအချိန်မှာပဲ ညီမလေး စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ညှိုးရော လက်ခလယ်ရော ရှောကနဲ ဝင်သွားပြီ..။
" ဘယ်လိုကြီးလဲ..ဟဲ့..ကုန်းပိုးစီးရင်းနဲ့...စောက်ပတ်..အနှိုက်ခံတယ်ဆိုတော့...ထမီကြီး...ခံနေတာ ဝင်ရော ဝင်လို့လား ..ခ်ခ်..."
ညီမလေးက ဖင်ကြီးတစ်ချက် ဆတ်ကနဲ ကော့တင်ပြီး စောက်ပတ်က လက်ချောင်းတွေကို အားရပါးရ စုပ်ညှစ်ဆွဲထားပြီ။
" အာ့ ဟာ့..ဝင်တယ်..ဝင်တာပေါ့..တဲ့....တဲ့ကြီးကို..ဝင်တာ..အာ့..စောက်ရည်ထွက်အောင်..ဝင်တာ..ဟီး.အီး တအား...ကောင်းတာပဲ..ငါ အပေါ်ကနေ..မြောက်ကြွ..မြောက်ကြွ...လုပ်ပြီး...သွင်းပေးတာ..အိ ဟိ "
မိချို ဘော်လီချိတ် ပြုတ်သွားပြီး နို့လုံးကြီးတွေ အပြင်ဖက်ထိ ထွက်လာတာကိုတောင် ပြန်ထည့်ဖုံးဖို့ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကျုံ့တွန့်ခါ ထုတ်ပြီး ဇာဘော်လီကို ချွတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ထမီရင်လျှား လေမလားလို့ ထင်မိပေမယ့် ကိုထိုက် မျက်နှာဖက်ကို တည့်တည့် လှည့်လိုက်ရင်း မို့တက်စူကားု ပြူးထွက်နေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးပြီး..
" စို့ပေး..တအားစို့ "
ညီမလေး နို့လုံးကြီးတစ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဆွဲနယ်ပေးနေပြီး ကျန်တဲ့ လက်က စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်လိုးပေးနေတုန်းမှာ မထင်မှတ်တဲ့ အချိန် မိချိုက သူ့နို့ လုံးပြူးပြူးကြီးတွေကို ပါးစပ်ရှေ့တေ့ပေးပြီး စို့ခိုင်းတာဆိုတော့ ကိုထိုက်ပါးစပ် ဟ,လျက် ကြောင်တောင်အမ်းတန်း ဖြစ်သွားတယ်။ မိချိုက ဒါကို စိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘူး..။ ကိုထိုက် ခေါင်းကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ဆွဲပြီး ပွင့်နေတဲ့ ပါးစပ်ထဲကို နို့ လုံးကြီးတစ်လုံးထိုးထည့်ပေးတယ်။
ကိုထိုက် နို့စို့မယ်လို့ နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့ လိုက်စမ်းရှာတော့ နို့အုံသားထဲမှာ မြုပ်ဝင်နေတုန်းမို့ ရှေ့သွားလေးတွေနဲ့ ဖွဖွအသာ တေ့ထိန်း.လျှာနဲ့လိပ် လိပ်ဖော်ပြီး စို့ရတယ်။ ညီမလေးက တစ်ချီပြီးသွားတော့ စောက်ခေါင်းထဲက လက်ကို သူ့လက်နဲ့ ဆွဲထုတ်ပြီး ပေါင်ပေါ်တင်ထားပေးတယ်။ မိချိုဖင်မငြိမ်နိုင်သေးပဲ ကိုထိုက် ခေါင်းကြီးကို ဖက် သူ့နို့ အုံနဲ့ကပ်ကပ်ဖိ ကုတင်ပေါ်ခြေထောက် တွဲလောင်းချထိုင်နေတဲ့ ကိုထိုက်ရဲ့ ပေါင်တွေပေါ် ကိုကားယားခွရပ်ပြီး ဇွတ်ကြီး သူ့နို့ကို စို့ခိုင်းနေတုန်းပဲ။
ညီမလေးက သူ့ကို လက်နဲ့ လိုးပေးတာကို မတင်းတိမ်နိုင်ပဲ လီးနဲ့ လိုးပေးစေချင်တဲ့ သဘောနဲ့ သူ့လက်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လီးကြီးကို တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ညှစ်ပြီး ရမ်းခါနေတော့ လီးဒစ်ဖူးဖူးကြီးက မိချိုပေါင်နှစ်လုံးရဲ့အကြားမှာ ဟိုဖက်ကို ထိုးလိုက် ဒီဖက်ကိုထိုးလိုက်.တစ်ခါတစ်လေ စောက်ဖုတ်ကြီးတည့်တည့် ပွတ်ထိုးလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေတာပေါ့။
" ညီမလေး..အာ့.စို့ ကိုကို.စို့.တအားဆွဲစို့.အာ့.ညီမလေး. အားဟာ့ ကိုကို..လီးကြီးက ငါ့စောက်ပတ်ကို..ပွတ်နေပြီဟ.အင့်..ဟင့်.နင့်လက်..မလှုပ်နဲ့လေ..အိုး.ကိုကို..စို့..ချို့ ဖင်ကြီးအားရပါးရ..ဆွဲဖက်ပြီး..စို့စမ်းပါ.အင်း အင်း စို့ ကောင်းတယ်..အားဟား...ကွာ...ကိုကို..ကို..."
ကိုထိုက်နို့ စို့ရင်းနဲ့ မိချိုထမီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးကနဲ ပေါင်ကားကားကြီးကြားထဲက ပေါ်နေတယ်။ ညီမလေးကလည်း ကိုထိုက် ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးတော့ ဖင်ကို ချွပေးလိုက်တာ မိချို စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးတောင်တောင် လဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ ပင့်ထိုးသလို ဖြစ်သွားတော့ မိချိုစောက်ခေါင်းထဲ မဝင်ပေမယ့် စိမ့်ကနဲု ဖြစ်သွားတယ်။
" အီးဟီးဟီး..ညီမလေးရာ...ငါ့ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားအောင် ကိုင်တေ့ ထည့်ပစ်ပါလားဟယ်...အီးဟီး."
တကယ်ဆိုရင်တော့ သူသာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ခွထိုင်လိုက်ရင် လီးကြီးဝင်သွားမှာပဲ။ သူက ညီမလေးကိုအားနာနေတော့ လိုးရမှာ တွန့်ဆုတ်နေတာ။ ညီမလေးကလည်း အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ဖန်လာခဲ့တာ ဆိုပေမဲ့အခု အခြေအနေက မိချိုဖက်ကို ယိမ်းနေပြီဆိုတာ သိတယ်။ တစ်ယောက် တစ်လှည့်ပဲလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲ ဆုပ်ထားတဲ့ ကိုထိုက်လီးကြီးကို မိချိုစောက်ပတ် အကွဲကြောင်းမြောင်းကြီးအတိုင်း လျှောတိုက်ပွတ်ထိုးပေးလိုက်ရင်း..
" တစ်ယောက် တစ်လှည့်နော် ချို..ငါတေ့ကိုင်ထားပေးမယ် ..နင်ကုတင်ပေါ်တက်..ကိုကို့ပေါ်..ခွထိုင်ချလိုက်.."
မိချိုတစ်ချက်လေးတောင် မတွန့်ဘူး။ ဖိုးထိုက်ကို ခွလျက်ပဲ ကုတင်ပေါ် ခြေထောက် နှစ်ချောင်လုံး တက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားတာ။ ညီမလေးက ဖိုးထိုက် လီးမာမာတောင်တောင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖြဲဟနေတဲ့ မိချိုရဲ့စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ထပ်ဖြဲပေးရင်း စောက်ခေါင်းနဲ့ တည့်နေအောင် တေ့ထားပေးတယ်။
" ထည့်..ချိုရေ..ဖိထိုင်ချပြီးထည့်လိုက်..ဝင်ပြီ..ဝင်ပြီကွ..အိ လဒစ်ကြီး..ဝင်သွားပြီ.ထိုင် ထိုင်ချ..ဖိထိုင်ချ..ဘာဖြစ်တာလဲဟဲ့..နင်ကလဲ..နာလို့လာ."
" အိ..လိုးမှာပါဟဲ့ နင်ကလဲ..သူ့လီးက အကြီးကြီးဥစ္စာ...တစ်နေတယ်ဟဲ့...ကျပ်သိပ်နေတာပဲ..လိုးမှာ စိတ်ချ.နာတော့နာပါဘူး ..လီးကြီးဝင်နေတာ.. အားရတယ်ကွ "
မိချိုတစ်ချက် နှစ်ချက် စမ်းဆောင့်တော့ အရသာကောင်းတာ သိသွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ လေးငါးချက် ထပ်ဆွဆောင့်ပြီး အိကနဲ ဖိထိုင်ချပြန်တော့ လီးက တစ်ဝက် နီးနီးဝင်သွားပြီ။ ဖိုးထိုက်ကလည်း နို့ စို့ရင်း သူ့ခါးကိုဖက်ပြီး ဆွဲဆွဲချပေးနေတာနဲ့ ထပ်ဖိပြီး ထိုင်ချပစ်လိုက်တာ လဒစ်က သားအိမ်ဝ,ကို ထောက်နေလို့ ခဏထိန်းပြီး ဝင်သလောက်နဲ့ ဆောင့်လိုးပြန်တယ်လေ။
ဆောင့်လိုးရတာ တော်တော် အရသာရှိတယ်..။ လီးမာမာတုတ်တုတ်ကြီး အချောင်းလိုက် အချောင်းလိုက် စောက်ခေါင်းကို ဖွင့် ညှပ်ရိုးကြွက်သား ထူထူကြီးကို ထိုးဖောက်ဖြတ်ပြီး ရင်စို့ထဲအထိ ဝင်လိုက်တိုင်း ထွက်လိုက်တိုင်း ခလုတ်တိုက် ပွတ်ထိုးနေတဲ့ အရသာမျိုးကို ဘယ်လိုပြောပြရမယ် မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် လီးအရင်းအထိ ဝင်အောင်တော့ ထိုင်မချရဲသေးဘူး..။ မသိလို့ တစ်ချက် ထိုင်ချလိုးမိပါတယ်။ ရင်ထဲ ဆို့သွားအောင် အောင့်တယ်..။ အရေးထဲ ညီမလေးက တစ်မျိုး..။
" လိုးကွ..ချိုရေ..လိုး လိုး.ဆောင့်လိုး.ကိုကိုက..အိပ်ပေးလိုက်လေ..ပက်လက်ခံလိုက်..ကိုကို..အဲ ..ဟုတ်ပြီ..လိုး..လီးအရင်းထိ...ထိုင်ချဆောင့်လေကွာ..အင်း အင်း လိုးကွ..ဆောင့် ဆောင့်.."
အရှိန်က တက်ကုန်ပြီ။ ဘယ်သူမှ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ဘူး။ မိချိုက ဆောင့်လေ ဖိုးထိုက်က ပင့်ပြီးပြန်ဆောင့်လိုးလေ.. ညီမလေးက မရိုးမရွနဲ့ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်ကြီး လန်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေ ဖြစ်ကုန်ပြီ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်.မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် အားရှိအားကုန် ပစ်ဆောင့်လိုးလိုက်ရတော့ မိချိုတစ်ချီ ပြီးသွားတယ်။ ညီမလေးကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီးနဲ့လက်က စောက်ပတ်နှိုက်ရင်း မျက်နှာကရှုံ့ မဲ့နေပြီ..။
" အွန့်..ကိုကို.ညီမလေးကိုလဲ ကြည့်ဦး.အလိုးမခံရလို့..သေတော့မယ် ဟိုမှာ ..ဟင်း..ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ..ခ်ခ် လိုးပေးလိုက်ပါဦး..လီးအရင်းထိ..ဝင်သွားအောင်...တစ်ချက်တည်း ဆောင့်လိုးပစ်..ခ်ခ် "
မိချို သူ့အပေါ်က ဆင်းတော့ ဖိုးထိုက် ညီမလေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို တွန်းမြှင့်တင်လိုက်ရင်း ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ကပ်နေအောင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ လဒစ်ဖျားက ကွက်တိပဲ..။ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့နေတော့လီးတန်ကို လက်ဖျားနဲ့ ဖိထားပြီး ဖိထည့်တော့ စောက်ရည်တွေ အိနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးဝင်သွားတာ ရွှေငယ်လေးကို လိုးရသလောက် မခက်ဘူး။
လီးဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ ညီမလေးက စ,ပြီး ကြမ်းတာပဲ..။ ပင့်ပင့်ပြီး လိုးနေလိုက်တာများ မရပ်မနား လိုးတယ်။အရှိန်လျော့သွားအောင် ခဏပေးလိုးထားပြီးမှ နို့ကြီးတွေ စုံကိုင်ဆွဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်တာ ။ ညီမလေး ပြန်မကော့ပေးနိုင်တော့ပဲ တစ်အီးအီး တစ်အားအား အော်နေရော။
" အားရလိုက်တာ..ကိုကိုရာ..လီးကြီးက...တကယ်...အားရစရာကြီး..မိချိုကိုလဲ ခုလို...ပြန်လိုးပေးရမှာပဲ.."
ကိုထိုက်က လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံးကို ညီမလေး စောက်ခေါင်းထဲက ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တစ်ထွာတစ်မိုက်လောက် အကွာက အားရပါးရ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့ လီးတောင်တောင် မာမာတုတ်တုတ်ကြီးကို အတောင့်လိုက် အတောင့်လိုက်ကြီး မြင်နေရလို့ မိချိုရင်ထဲ အဲဒီလီးကြီးနဲ့ ချက်ချင်းဝင်ပြီး အလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေ လှိုင်းထ,လာလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း ဖောင်းကြွမို့တက်လာပြီး နခမ်းမွှာကြီးတွေ ထူအမ်းဖူးကားလာတယ်။
လီးအချောင်းလိုက်ကြီး စောက်ဖုတ်အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းပေါက်က လီးအတုတ်ကြီးအရွယ်အတိုင်း ဂူပေါက်ကျယ်ကြီးလိုလို ရေတွင်းဝကြီးလိုလို..ဟောင်းလောင်းပေါက်ကြီး ပွင့်ပွင့်ပြီး ကျန်ခဲ့တာ မြင်ရတော့ အားရလို စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေတဲ့ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကို ကိုယ်ပြန်ငုံ့ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ ငါ့စောက်ခေါင်းကြီးလဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုး ခံရရင် ဒီလိုပွင့်အာနေမှာပဲဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့အတူ စောက်ပတ်အခြေစပ်မှာစောက်ရည် စက်လေးတွေတွဲ ခိုလာကြပြန်တယ်။
စောက်ခေါင်း အပြင်ဖက်ကို လီးကြီး ထွက်ထွက်လာတိုင်း ပြွတ်ပလွတ် ပလွတ်ဆိုတဲ့ အသံတွေ မြိုင်မြိုင်ကြီးကြားနေရပြီး ပြန်ဆောင့် လိုးလိုက်တိုင်း စွပ် ဇွိ ဖောင်း ဆိုတဲ့ အသံက အကျယ်ကြီး မြည်ပြီး ထွက်လာတာ မိချိုအတွက်တော့ စောက်ပတ် ရွဆေးတစ်ခွက် သောက်နေရသလိုပဲ။
ညီမလေးက ပက်လက်လန်ပြီး အလိုးခံ.ကိုထိုက်က နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံဆုပ်ဆွဲပြီး လိုးနေတာ ဆိုတော့ နို့ လုံးတွေက လက်ထဲမှာ အပြည့် ဆုပ်ဆုပ်ဆွဲထားတာ မြင်နေရတာမို့ အားကျမိပြီ းသူ့နို့ လုံးကြီးတွေ သူပြန်ဆုပ်ဆွဲနေရတာလည်း အားကို မရနိုင်သေးဘူး ထင်ပါရဲ့ ။
မျက်နှာကြီးရှုံ့ မဲ့ပြီး မချိမဆန့် ဖြစ်နေရတဲ့ပုံပါပဲ။ ကိုထိုက် လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲကို အားနဲ့မာန်နဲ့ တောင့်တောင့်မတ်မတ်ကြီး ပြေးဆောင့်ဝင်လေတိုင်း ညီမလေးက ဖင်ကြီးပြန်ပြန်ပင့်ပြီး ခံပေးနေသလို မိချိုကလည်း သူ့စောက်ခေါင်းထဲ အလိုးအဆောင့်ခံလိုက်ရတဲ့ အတိုင်းပဲ စောက်ပတ်ကြီးရှုံ့ ရှုံ့ပြီးညှစ်ပေးနေမိတယ်။ အားရပါးရကြီး လိုးကြတာပါလား လို့ အားကျအတွေးတွေနဲ့ ကိုယ့်အလှည့်စောင့်ရင်း စောက်ပတ်ပွတ်ရတာလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲကုန်ပြီ။
" မိချို လာ..ညီမလေးကို ခွရပ်ပြီး ကိုကို့..မျက်နှာရှေ့ စောက်ပတ်ကြီး ပေးထား ကိုကို စောက်ပတ် ယက်ပေးမယ်.."
မိချိုဝမ်းသာလွန်းလို့ ကမန်းကတမ်း ထ,ရပ်ပြီး ညီမလေးကိုခွ..။ ကိုထိုက် မျက်နှာရှေ့စောက်ပတ်ကြီး တေ့ကပ်ပေးပြီး သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲစောက်ပတ်နဲ့ မျက်နှာ ကွာမသွားအောင် ဖိကပ်ပေးထားမိတယ်။ ကိုထိုက်ကလည်း လီးကြီးက ညီမလေးရဲ့ စောက်ပတ်ထဲ အလိုးမပျက်ဆောင့်နေပြီး လျှာကြီးနဲ့က မိချိုစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့် စုပ်စုပ်ယူတာ အသဲတွေ အူတွေတောင် သူ့ပါးစပ်ထဲ ဖြုတ်ယူဆွဲစုပ်သွားသလားလို့ ထင်မိရအောင် အရသာရှိတယ်။
ခေါင်းကြီးကို ဖိဖိကပ်ဆွဲပြီး ကိုထိုက်မျက်နှာကို မိချိုစောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်ပစ်တာ မေးစေ့မှာရေ ာပါးပြင်တွေမှာရော နှာခေါင်းပွကြီးမှာရော စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ။
" ကောင်းတယ်..ကိုကိုရေ..လိုး လိုး အားရပါးရ သွက်သွက်ကြီး..ပစ်လိုး..ညီမလေး...တအားကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.ဆောင့်.."
ကိုထိုက်က အသက်ရှူသံ တစ်ရှူးရှူးတစ်ရှဲရှဲနဲ့ အသဲအသန် ဆောင့်လိုးနေတော့ စောက်ပတ် အယက်ခံ အစုပ်ခံရတဲ့ မိချိုမှာ အထိုင်ပျက်သွားရတယ်။ ခေါင်းတစ်ခါခါနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကြီးကို စောက်စေ့ စုပ်ပေးနေရာကပြွတ် ကနဲအသံမြည်သွားအောင် ချွတ်ပြီး..
" ညီမလေး...ဖင်ကုန်းပေးမလား..ကိုကို..အနောက်က...လိုးပေးမယ် ခံကြည့်."
" အာ့.ကိုကို..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း.အိကောင်းလိုက်တာ...ကိုကိုရယ်..ဒီတိုင်းပဲ...လိုး...သိပ်ကောင်းနေပြီ..ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း.အာ့ကောင်းတယ် ..ဒီတိုင်းဆောင့်...ကုန်းလိုးချင်ရင် ချိုချို့ကိုကုန်းခိုင်းတော့..ညီမလေးပြီးခါနီးပြီ..ပြီးချင်ပြီ..အားရပါးရ...ဆောင့်...ကိုကို.သွက်သွက်ကြီး သွက်သွက်ကြီး..လိုး."
ညီမလေးက ဖင်ကြီး တအား ကော့ကော့တင်ပေးပြီး ပင့်ခံနေတော့ မိချိုလည်း ကိုကို့ခေါင်းကြီးကို လက်ကလွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်က စောက်ပတ်ကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့မှ သူက လွတ်လွတ်လပ်လပ်အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့ မိချိုက ညီမလေးပါးစပ်ပေါ် တည့်တည့် စောက်ပတ်ကြီးချပြီး ပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ညီမလေးကလည်း စောက်ပတ်ကြီး စုပ်စုပ်ပြီး ဖင်ကြီး ပင့်ပင့်အလိုးခံ..။ ကိုကိုကလည်း သူ့စောက်ပတ်ကြီးကို လဒစ်ဖျားနဲ့ ဒစ်လုံးကြီးမြုပ်ရုံ ဆွဆွတေ့ လိုးပေးပြီးမှ တစ်ချက်ကောင်းပစ်ဆောင့်လိုက်..နှစ်ချက်ကောင်းပစ်ဆောင့်လိုက်နဲ့ အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်လိုးပေး..။ မိချိုကကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး ညီမလေးစောက်စေ့ကြီးကို ဖိဖိပွတ်ချေပေးနေတော့..ဆယ်မိနစ်လောက်လည်း လိုးပြီးရော..ညီမလေး လက်က မိချိုခြေကျင်းဝတ်တွေကို တအားဆုပ်ဆွဲ အားပြုုညှစ်ရင်း သူ့ဖင်ကြီးကို လေပေါ်မှာ ပင့်တင်ထားတာ ပြန်ကျမလာတော့ဘူး။
ကိုကို့ လိုးချက်တွေက မရပ်သေးဘူး..။ လေပေါ် ဝဲတင်နေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ ဖင်ကြီးနောက် သူ့လီးကြီး ကပ်ပါလိုက်သွားပြီး တစ်ဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ ဆက်ဆောင့်လိုးနေတာ။ သူဆောင့်လိုးလို့ အားရတော့မှ အံကြီးတင်းတင်းကြိတ် မေးကြောတွေ ထောင်ထောင် ထ,နေအောင် လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထဲ့မြှုပ် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တင်ပါးကြီးတွေ ခွက်ဝင်သွားအောင် ညှစ်ညှစ်ဆန့်သွင်းရင်း လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးနေတာ အားကျစရာကြီးပါလား...။ မိချိုလည်း ဘယ်အချိန်က ဘယ်လိုပြီးခဲ့လဲ ဆိုတာတောင် သတိမထားမိဘူး။
ညီမလေး မျက်နှာပေါ်က ဖင်ချွလိုက်တော့ သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ စောက်ခေါင်းအကြားမှာ စောက်ရည်တွေ အမျှင်လိုက် တန်းနေပြီ။ ညီမလေးက အဲဒီစောက်ရည်တွေကို သုပ်ပစ်နိုင်တဲ့ ခွန်အားမထုတ်ချင်တော့ လောက်အောင် အရသာခံမှိန်းနေတာ တွေ့ရတော့ ကိုကိုက သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်ယက်လိုက်နဲ့ မိချိုစောက်ရည်တွေကို သန့်ရှင်းပေးတယ်။
ပြီးတော့မှ ခေါင်းထောင်လာပြီး ညီမလေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွလေး ငုံငုံဆွရင်း စောက်ခေါင်းထဲက လီးကြီးဆွဲထုတ်တာ။ လီးကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ မထ,နိုင်သေးပေမယ့် တုတ်တုတ်ခဲခဲ အရည်တွေ တစ်ရွှဲရွှဲနဲ့ ပြောင်လက် တင်းမာနေတုန်းပဲ။ မိချို ခဏခဏ ပြီးထားပေမယ့် သူ့လီးကြီးကို မြင်နေရတာနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်က ထပ်ပြီးပေါ်လာတာပဲ။ နှာကြီးတယ်ပဲ ပြောချင်ပြော..ညီမလေးနံဘေးမှာပဲ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးပြီး အလိုးခံချင်လာတယ်။
" အင့်..ကိုကို..ချို့ ကိုနောက်ကလိုးပေး.ထည့် ကိုကို..ကိုကို့လီးကြီး ပေး.ချိုကိုင်ပြီး..တေ့ထားပေးမယ်..အင်း အင်း..အိ ထိုးထဲ့တော့...ကိုကို."
" မေမေ..သမီး မမနီတို့နဲ့ ညအိပ်ရတာ အခန်းက ကျဉ်းတော့ ကျပ်လည်းကျပ် ပူလည်းပူ..လွတ်လည်းမလွတ်လပ်ဘူး အိပ်ရခက်တယ်..မေ.."
ဆေးခန်းက ပြန်လာခါစ, မိနီတို့ ညီအစ်မနဲ့ ထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း သမီးငယ်လေးက ထူးထူးဆန်းဆန်းစကားတွေ ပြောတော့ မအေးတင့် နားမလည်သလိုလိုမို့ ပြန်ကြည့်မိတယ်။ ဒီညီအစ်မ သုံးယောက် ဒီအခန်းထဲမှာ တစ်သက်လုံး အတူတူအိပ်လာတာ အခုမှကျဉ်းတယ် ကျပ်တယ် ပူတယ်ပြောတာတော့ နည်းနည်းဆန်းနေသလားလို့ ရန်များဖြစ်လေသလား..စိတ်များကောက်ကြလေသလား..ပစ္စည်းများပျောက်ကြပြီလား...လားပေါင်းများစွာ တွေးပြီး မိနီကိုကြည့်လိုက် မိချိုကိုကြည့်လိုက် သမီးငယ်ကိုကြည့်လိုက်.. တော်တော်နဲ့ စကားမပြန်ဖြစ်ပဲ အဖြေရှာနေတုန်း ကိုမြင့်မောင်က ထမင်းစားဖို့ ဝင်လာတော့ အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့် ပြောပြတယ်။ သူကတော့ ခပ်အေးအေးပါပဲ..။
" အဖေတို့က စီးပွားရေး သိပ်အဆင်ပြေတာ မဟုတ်တော့ အိမ်ပြင်ဆောက်ဖို့ ဆိုတာလဲ မဖြစ်နိုင်သေးဘူးသမီး..အခန်းခွဲ ဖွဲ့ပေးဖို့လဲ နေရာလပ်က မရှိဘူး..ထမင်းစားတာတောင်မှ မီးဖိုထဲမှာပဲ စားကြတာ သမီးသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ.."
ညီမလေးက ပိုပြီး အေးသေးတယ်။ စိတ်လဲ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးတဲ့ပုံပါပဲ..။
" သမီးကလဲ အဲဒါတွေ တွေးပြီးသားပါ..ဒါပေမယ့် ကိုကို့..အခန်းက သူ့တစ်ယောက်ထဲဆို...အကျယ်ကြီးပဲ..သမီး..အစ်ကို..အခန်း..သမီးသွားအိပ်ရင်..ရတာပေါ့..အားလုံးလဲ..အဆင်ပြေတာပေါ့ "
လင်မယားနှစ်ယောက် ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး အူ ကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေကြတယ်။ မောင်နှစ်မ အရင်းကြီးဆိုတော့ တားရလဲ အခက် မတားရလဲ အခက်..။ မိနီနဲ့ မိချိုတို့က သဘောပေါက်သွားတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်စ,ပစ်မေးထိုးပြလိုက်ကြပြီး မိချိုက..
" ဟုတ်တယ် အဖေ..အဲ ညီမလေးက ညအိပ်ရင် ကန်လိုက်ကျောက်လိုက်နဲ့ လူးလှိမ့်နေတာပဲ..ကြမ်းလဲသိပ်ကြမ်းတယ်...အီးက..ပေါက်လိုက်သေး...ကိုကို့..အခန်းလဲ..ကျယ်နေသားပဲ..အငယ်လေး..မဟုတ်ရင်လဲ..သမီးတို့..တစ်ယောက်ယောက်..သွားအိပ်မယ် "
ကိုမြင့်မောင် မျက်ခုံး လှုပ်သွားတယ်။ အာရုံက မြန်တယ်...။ သမီးတွေတော့ လီးနဲ့တွေ့ပြီးပြီ ထင်တယ်လို့ချက်ချင်းတွေးမိပြီး သူ့သမီးတစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ မျက်နှာတွေကို လိုက်ကြည့်တော့ ပြီတီတီ စပ်ဖြီးဖြီးတွေ ဖြစ်နေကြတာ မြင်ရတယ်။ အင်း..ဗိုက် မကြီးလာရင် ပြီးရောကွာ လို့ စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး ချက်ချင်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချပေးလိုက်မိတယ်..။
" အေး အေး.. ထမင်းစားပြီးတော့..သမီးလေးအတွက်..ကုတင်..ဝိုင်းရွှေ့ကူလိုက်..မိချိုက ဒီနေ့ည...သမီးကြီးနဲ့ အိပ်ပေါ့..မနက်မှပဲ..အဖေကုတင်တစ်လုံး..စီစဉ်ပေးမယ် "
ကုတင်ရွှေပြီးကတည်းက မောင်နှစ်မနှစ်ယောက် အခန်းထဲက မထွက်ကြတော့ဘူး။ ညီမလေးရဲ့ အိပ်ယာအဝတ်အစားတွေ ကျောင်းစာအုပ်တွေ.တိလီမိုလီပစ္စည်းတွေကို မိနီနဲ့မိချိုတို့ သယ်ပေးနေချိန်မှာ သူတို့ကကောင်းကောင်းကြီး လိုးနေကြပြီ။ အဖေနဲ့အမေတို့ကလည်း ဒီလောက် ပေါ်တင်ကြီးဆိုတော့ အခန်းထဲကထွက်မလာကြတော့ဘူး။ ဒီတော့လဲ..ကိုထိုက်လီးကြီး ညီမလေးစောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်မလာနိုင်တာ ဘာမှမဆန်းဘူးပေါ့။
" အာ..ကိုကိုက..သိပ်ကြမ်းတာပဲကွာ..စောက်ခေါင်းကြီး..ဒီလောက် ကျယ်နေတာ..ချော်ထိုးနေသေးတယ်..အင့် ပြန်လိုး "
ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်.စွပ်ဖျောင်း.ဖျောင်း.ဖတ်ဖတ် ပတ်.
" အာ ဟာ..ချော်လိုးပြန်ပြီကွာ..ဖီလင်..သိပ်အောက်တာပဲ.. အင့်ကွာ..ဒီတစ်ခါ..မချော်စေနဲ့တော့.."
ပြွတ်ပြွတ် စွတ်ဖွတ်ဖွတ်ပြွတ်.ဖျောင်းဖျောင်း.ဖျောင်း..
" ပေါင်ကြီးတွေကား..ထားလေကွာ...ညီမလေး..ဖြဲထား ဖြဲထား..ကော့ ကော့ အင်းကော့ထား.."
" ဆောင့် ကိုကို ဆောင့်.. ညီမလေး..ကော့ထားမယ်.. ဆောင့် "
ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ပြွတ်ဖျောင်း.ဖျောင်း.ဖောင်း...စွတ်ပလွတ်ပြွတ်.ဖောင်း ဖျောင်းဖတ် ပတ် ပတ် ဖတ်
" တောက်..ကိုကိုကွာ..ဘယ်လို..ဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး..စောက်ခေါင်းကြီး..ဒီလောက်ကျယ်နေတာကို ချော်ထိုးနေတာ..ခဏခဏပဲ..ထိန်းလိုးပါဆိုပြောလို့လဲ..မရဘူး ဖီလင်အောက်တယ်ကွာ.."
တစ်ခါ နှစ်ခါဆိုရင်တော့ သည်းခံနိုင်ပါသေးတယ်။သုံးလေးခါဆိုတော့ မိနီရော မိချိုရော သည်းမခံနိုင်ကြတော့ဘူး။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့် မျက်စေ့မှိတ်ပြ အဝတ်တွေ ပြိုင်တူချွတ်ပစ်ကြပြီး..မိနီက အနောက်ကနေ ဖိုးထိုက် ခါးကိုကိုင်ပြီး အတင်းဆွဲတော့ လီးကြီးကျွတ်ပြီး လူကကားယားယားကြီး ပါလာတယ်..။
" သူဖီလင် အောက်ရင် ငါ့ကိုလိုး ဖိုးထိုက်ရဲ့...ငါ့စောက်ခေါင်းက..ကျဉ်းကျဉ်းလေး..ငါ့ကိုလိုး..မချော်အောင်..ငါခံတတ်တယ်..အအင့်..အိဟိ..လိုးဆိုတာနဲ့ဇွတ်ကြီး..ထည့်လိုးတော့တာပဲ ..ဝင်ပါပြီ..ဟဲ့.အာ့..ကောင်းတယ်..ဆောင့်.အင့်ပစ်ပစ်ဆောင့်..လိုး..တအားဆောင့်.အားဟား..ရက်စက်တယ်.ကောင်းလိုက်တာ..အသေပဲ..."
မိချိုကလည်း တစ်ခိခိ ရယ်ပြီး ကားယားပက်လက် ကျန်နေခဲ့တဲ့ ညီမလေး စောက်ပတ်ကြီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်..တစ်ပျတ်ပျတ် ယက်လိုက်..နို့ လုံးကြီးတွေ လှမ်းဆွဲလိုက် ..စောက်ခေါင်းထဲလက်ချောင်းလေးတွေ ထည့်ဆောင့်လိုက်..ညီအစ်မတွေက ..တစ်ယောက်ဆင်း တစ်ယောက်တက်..ဖိုးထိုက်ကို တက်လိုးနေကြသလို...ဟိုဖက် အခန်းမှာလဲ အဖေနဲ့အမေက...တောမီးမရှို့ပါနဲ့ လို့ ဆိုင်းဘုတ်တွေ နေရာအနှံ့ထောင်ပြီး ဥပဒေတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အပြစ်ဒဏ် တွေနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ တားဆီးပါစေ...ဘယ်လိုပဲ ပညာတွေပေးနေပါစေ...နွေရောက်လာပြီဆိုရင် တောမီးကတော့ လောင်လာတာပါပဲ။
သားအမိ သားအဖ မောင်နှစ်မချင်းတွေ မလိုးရဘူးဟဲ့ .. လို့ လူမှုကျင့်ဝတ်တွေ နီတိဆရာတွေ ပတ် ဝန်းကျင်တွေက ဘယ်လိုပဲ တားဆီး ပြစ်တင်ရှုံ့ ချကြပါစေဦးတော့ တောမီးကတော့ လောင်နေမှာပါပဲ..။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
