သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ (ၡေးလက်ရာ)
ခေတ်ဟောင်း အပြာစာအုပ်ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၁ )
ယနေ့ စနေနေ့ဖြစ်သဖြင့် နေ့လည် (၁၂) နာရီတွင်ပင် ရုံးဆင်းကာ ထုံးစံအတိုင်း သောက်ဖေါ်သောက်ဖက်များနှင့် စတည်းချနေကျ အရက်ဆိုင်သို့ သွားရန် ဦးတည်၍ လာခဲ့မိ၏။ သိမ်ကြီးဈေးသို့ အရောက်တွင် ဝမ်းထဲမှ ခပ်ဟာဟာ ဖြစ်နေသဖြင့် ခေါက်ဆွဲပြုတ် တစ်ခွက်သောက်ပြီး ဆက်လက် ထွက်ခွာလာခဲ့၏။
‘‘ အချိန်မှန် ရထားကြီး ဆိုက်လာပါပြီ ခင်ဗျား ’’
အရက်ရောင်းသော အိမ်သို့ ကျွန်တော်လှမ်း၍ ဝင်လိုက်လျှင်ပင် သောက်ဖေါ်တစ်ဦးက အော်ဟစ်ပြောလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။
‘‘ ဘယ်ဘူတာမှာ မိုင်းမိလို့ နောက်ကျနေပါလဲ ခင်ဗျား ’’
တစ်ဦးက နှုတ်ဆက်လိုက်၏။
‘‘ သိမ်ကြီးဈေးမှာပါဗျာ ဆာဆာရှိတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲပြုတ် ဝင်သောက်နေတာ ကြာသွားလို့’’
ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် နေရာယူရင်း ဝင်၍ ထိုင်ချလိုက်လေ၏။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်ဆိုင်မှာ အမိန့်ရ လိုင်စင်ရ အရက်ဆိုင် မဟုတ်။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်မှာလည်း အစိုးရချက်ထားသော ပြည်တော်သာ ချက်အရက်လည်း မဟုတ်။
ရန်ကုန်မြို့၏ တစ်ခုသော ရပ်ကွက်ကြီး အတွင်းဝယ် အမြည်း စားစရာ စုံလင်စွာဖြင့် မီးချောင်းများ ထိန်ထိန်လင်းအောင် ထွန်ညှိလျက် ဆိုင်လိုင်စင်ယူရန်မလိုဘဲ ရောင်းချသော ဒို့ဗမာ ထန်းလျှက်အရက်သာ ဖြစ်၏။ကျွန်တော်တို့ အထဲမှာ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်ရှိသလောက် အရက်ပုလင်းပေါင်းများစွာ မျိုချနိုင်သော ကိုမောင်နီက ကျွန်တော့် ဖက်သို့ လှည့်လိုက်၏။
‘‘ ကဲ စာရေးဆရာ ကိုဒုက်ခ၊ ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော် စာအုပ်ငှားလာတယ် ရော့ ’’
ကိုမောင်နီက ပြောပြောဆိုဆို မြဝတီ မဂ္ဂဇင်းခန့်ရှိ အဖုံးနီနီနှင့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော်က အလန့်တကြား ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ကောက်ယူပြီး နှိုက်ကြည့်မိ၏။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျွန်တော် ယနေ့ ဝယ်လာသော ရှုမဝစာအုပ်ကို ရုံးမှ ဖိုင်ဖုံးအနီတစ်ခုဖြင့် ချုပ်၍ လာခဲ့သဖြင့် သူထုတ်ယူလိုက်သော စာအုပ်၏ အရွယ်အစားနှင့် တထေရာတည်း တရွယ်တည်း ဖြစ်နေ သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်၏ ရှုမဝစာအုပ်မှာ ကျွန်တော့်၏ လွယ်အိတ်ထဲတွင်ပင် ရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်သည် သူပေးသော စာအုပ်ကို လှမ်းယူကာ ကြည့်လိုက်၏။ အဖုံးပေါ်တွင် ပန်းချီစာလုံးဖြင့်
‘‘ လောကီကြေးမုံ ’’
ဟု ရေးထားသည်ကိုတွေ့ရ၏။ အခြားလူများမှာ စာအုပ်ကို စိတ်မဝင်စားကြချေ။ အရက်ကိုသာ ဖိငမ်းနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်သည် စာအုပ်၏ ပထမ စာမျက်နှာကို စ၍ လှန်လိုက်စဉ်မှာပင် မျက်လုံးပြူး သွားရလေတော့၏။ ထိုစာမျက်နှာတွင်တော့ ( ၄ ) လက်မ ( ၆) လက်မ အရွယ် အနောက်တိုင်း လှပျိုဖြူတစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် အလှကို ဖေါ်ပြသော ဓါတ်ပုံကို ကပ်ထား၏။
နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင်တော့ မိန်းမပျိုများ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံများကို နောက်ခံရှုခင်းဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပုံများဖြစ်သလို သန်မာထွားကြိုင်းသော ယောက်ျား၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံ အချို့နှင့် ယောက်ျားတန်ဆာ၊ မိန်းမတန်ဆာများကို အနီးကပ် ရိုက်ထားသော ပုံများလည်း ပါဝင်၏။
စာအုပ်၏ နောက်ဆုံး အပိုင်းတွင်တော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ဖိုမ ဆက်ဆံနေသောပုံများကို ဇာတ်လမ်းသဖွယ် တဆင့်ပြီး တဆင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို ကပ်ထားပြီး ထိုသို့ ဖိုမဆက်ဆံစဉ်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့၏ တန်ဆာပုံများကို အနီးကပ်ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများပင် ဖြစ်တော့၏။
စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးတွင် ဓါတ်ပုံပေါင်း (၃၀၀) လောက် ပါဝင်၍ အစမှ အဆုံးတိုင် ခပ်သွက်သွက် ကြည့်ရှုသွားသည် ဆိုသော်လည်း စာအုပ်ဆုံးတော့ ကျွန်တော့်၏ စိတ်ထဲတွင် တစ်မျိုးခံစားနေရ၏။ ညကျမှ ဇနီးဖြစ်သူ အမွန်နှင့် အတူကြည့်တော့မည် ဟု စဉ်းစား၍ ကျွန်တော်သည် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ ဘေးဘီသို့ လှည့်၍ ကြည့်လိုက်ပြီး ကျန်လူများကို မတွေ့မီမှာပင် ထိုစာအုပ်ကို ကျွန်တော့်လွယ်အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်၍ ထားလိုက်တော့၏။
ပြီးတော့ ရှေ့တွင် ရောက်နေပြီဖြစ်သော အရက်ခွက်ကို ကောက်ယူကာ မော့ချလိုက်လေတော့၏။ စကားမပြောမိဘဲ အရက်ကိုသာ ဇိမ်ခံကာ သောက်နေမိသော ကျွန်တော်သည် စောစောက စာအုပ်ထဲမှ တွေ့လိုက်သော ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန် ဓါတ်ပုံပြကွက်လေးများကို တွေးနေမိ၏။
ပထမဆုံးပုံမှာ ပြေပြစ်ချောမောလှပသော ယိုးဒယားမယ်လေး တစ်ဦးသည် ကန်ဘောင်ရင်းရှိ သစ်ပင်အောက်တွင် ၂ ဆက်ဂါဝန်တို တစ်ခုကို ဝတ်ဆင်ကာ ထိုင်နေသော ပုံဖြစ်၏။ ဒုတိယပုံမှာ ထိုသစ်ပင်နားသို့ မော်တော်ကား တစ်စီးဆိုက်လာကာ အသက် ( ၂၀) ခန့်ရှိသော ယိုးဒယား အမျိုးသားတစ်ဦး ဆင်းလာသဖြင့် ကောင်မလေးက အပြေးအလွှား သွားကြိုနေသောပုံဖြစ်၏။
တတိယပုံမှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်နေကြပုံဖြစ်၏။ နောက် အမျိုးသမီးလေးက ကားပေါ် သို့ပါသွား၏။ ထို့နောက် ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အခန်းတစ်ခုတွင်းဝယ် အရက်များ စားစရာများ မှာ၍ စားသောက်နေကြ၏။ ထို့နောက်တွင်ကား တစ်ပုံပြီး တစ်ပုံ သောင်းကျန်း၍ လာကြတော့၏။
ကောင်ကလေးက ကောင်မလေးဆီ ခုန်ကူးသွား၍ ကောင်မလေး၏ အင်္ကျီများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြုတ်ပစ်သဖြင့် ကိုယ်အထက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားကာ ပြည့်ဖြိုးလှပသော စနေနှစ်မွှာ အတိုင်းသား ပေါ်လာတော့၏။
ထို့နောက်တွင်ကား ကိုရွှေမောင်ယိုးဒယားသည် ဓါတ်ပုံအစဦးများမှာကဲ့သို့ ဣန္ဒြေနှင့်မဟုတ်ပဲ သောင်းကြမ်း၍ လာတော့၏။ လက်တစ်ဖက်က ကောင်မလေး၏ ခါးလေးကို တအားဖက်၍ အခြားတစ်ဖက်က ပုခုံးလေးကိုကိုင်ကာ နို့ကလေးတစ်လုံးအား တအားကုန်ကုန်းစုပ်တော့၏။
သူ သရမ်းသမျှကို ကောင်မလေးက ပြုံးပြုံးလေး သည်းခံရှာ၏။ နောက် အငမ်းမရ ဖြစ်လာကာ ကောင်မလေးကို ပွေ့၍ စာပွဲခုံဘေးရှိ ကုတင်ပေါ် သို့ တင်လိုက်ရာ သူမ၏ကိုယ်လေးမှာ ကုတင်ပေါ်ဝယ် ရောက်နေပြီးလျှင် ပေါင်တံနှင့် ခြေသလုံးတို့မှာ လေထဲတွင် ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရ၏။
နောက် ကောင်ကလေးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်၍ ကြီးမားလှသော သူ၏လိင်တန်ကြီးကို ကောင်မလေး၏ ခုံးထနေသော စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အားပါးတရ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်နေပုံများပင် ဖြစ်၏။ကောင်လေး၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ကြီးတို့ တပ်လျှက်သား အရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော အနီးကပ် ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံမှာလည်း အသက်ပါလှသည်။
‘‘ စာရေးဆရာ ကျုပ်တို့ လေးဒေါင့်ကန် ရထားနဲ့ သွားပြီး ဆက်သောက်ရရင် မကောင်းဘူးလား ”
‘‘ ဟာ ဒီ အစီအစဉ် ကောင်းတယ် ကိုလှအောင် ကဲ ထ စာရေးဆရာ သွားမယ် ”
ကိုလှအောင်၏ အကြံဉာဏ်အား ကိုမောင်နီက ဝင်၍ ထောက်ခံကာ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သား လေးဒေါင့်ကန်သို့ သွားရန် ဆိုက်ကား (၂) စီးဖြင့် မလွကုန်း ဘူတာဆီသို့ လာကြရာဝယ် လမ်းကြုံသဖြင့် ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် ဖြစ်ကြောင်းပြောရန် အိမ်ရှေ့တွင် ဆိုက်ကား ခေတ္တရပ်ကာ ဝင်ပြော၏။ အိမ်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းကာနီးတွင် ခယ်မဖြစ်သူ တင်တင်က သူမှာလိုက်သော ရှုမ၀ စာအုပ်တောင်းသဖြင့် ကျွန်တော်က ထုတ်ပေးခဲ့၏။
လေဒေါင့်ကန်ရှိ သောက်ဖေါ် သောက်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သူ ကိုသောင်းမြင့်က ကျွန်တော်တို့ကို ဖိတ်ထားသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော်တို့ ( ၃ ) ယောက် လေးဒေါင့်ကန်သို့ ရောက်သွားတော့ ကိုသောင်းမြင့်၏ အိမ်တွင်ပင် ကျွန်တော်တို့ကို ဧည့်ခံ၏။
ကျွန်တော်လည်း အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ရောက်ရောက်ချင်းပင် ကိုသောင်းမြင့်သား အကြီးကောင်ဆီက ရေလဲပုဆိုးတောင်း၍ ရေတဝချိုးပစ်လိုက်၏။ ရေချိုးပြီးတော့ တစ်နေ့လုံး ငြီးစီစီ ဖြစ်နေတာနှင့် စောစောက အရက်ဆိုင်တွင် သောက်ထားသော ခပ်အုံအုံဖြစ်နေသော ခံစားချက်တို့က လွင့်ပျောက်သွားလေတော့သည်။
ထိုစဉ်မှာပင် ကျွန်တော်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို သွား၍ သတိရလိုက်မိပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ အဝတ်အ စားများ အ မြန်လဲ၍ ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကိုယူကာ အထဲမှ အဖုံးနီဖြင့် စာအုပ်ကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်တော် တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ ရှုမဝစာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့၏။
‘‘ ဟိုက် သွားပြီ ”
ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနဘမ်းကြီးသွားရတော့၏။ စောစောက အိမ်တွင် ကျွန်တော် တင်တင်ကို ထုတ်ပေးခဲ့သော စာအုပ်မှာ ဓါတ်ပုံများပါသော ‘‘လောကီကြေးမုံ’’ စာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့လေသည်။ ကိုသောင်းမြင့်က ဘဲသားချက်၍ အရက်အလျှံအပယ်ဖြင့် ဧည့်ခံသော်လည်း ကျွန်တော်မှာ အာမတွေ့တော့ပေ၊ နောက်ဆံတင်းနေ၏။ ဒါနဲ့ စောစောပဲ လူစုခွဲကာ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးချုပ်ကာစပဲ ရှိသေး၏။ ခါတိုင်းလို အောက်ခြေလွတ်အောင် မူးမနေပါ။
‘‘ မွန်ရေ .. အ မွန်ရေ ...လာပါဦးကွ ’’
ကျွန်တော် အော်ခေါ်လိုက်သော်လည်း ကျွန်တော်၏ မိန်းမကထွက်၍ မလာပေ။ ခါတိုင်း ကျွန်တော် ပြန်လာလျှင်လှေခါးရင်းမှ ဆီးကြို၍ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် မလုပ်ရန် ချော့မော့၍ အိပ်ရာတွင်းသို့ ပို့ပေးခြင်းကို ဝတ္တရားမပျက် လုပ်တတ်သော ကျွန်တော်၏ ဇနီး မခင်မွန်မှာ ထွက်၍ မလာပါချေ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ဆေးလိပ်ဖွာ၍ မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသော ကျွန်တော်၏ ယောက်ခမ အဖွားကြီးလည်း ရှိမနေပေ။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဘယ်သူမှလည်း ရှိ၍မနေပေ။
ကျွန်တော်၏ မိန်းမကလည်း ထွက်၍ မလာသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကို အိမ်ရှေ့ရှိ ခုံပေါ် သို့ တင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ တောက်လျောက် ဝင်သွားတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကျွန်တော်တို့၏ ကုတင်ကြီးပေါ်တွင်တော့ ဇာခြင်ထောင်မှာ ချထားပြီး အထဲတွင် အမွန်မှာ ကျွန်တော်ရှိရာဖက်သို့ ကျောပေးကာ တစောင်လေး အိပ်နေသည်ကို ခပ်ရေးရေးလေး တွေ့နေရ၏။
အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း မီးလုံးထွန်းမထားပဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းဖက် အပေါ်ဖက်တွင် ငါးတိုင်အား မီးလုံးအစိမ်းရောင်လေးသာ ထွန်းထား၏။ ကျွန်တော်သည် ကုတင်နား တိုးကပ်သွားပြီး ချထားသော ဇာခြင်ထောင်ကို အသာမကာ အထဲသို့ ကြည့်လိုက်၏။ အမွန်၏ ခါးမှ ဝတ်ထားသော ထမီလေးသည် ပြေလျော့ကာ တင်ပါးစောင်းပေါ် သို့ ကျနေပြီး ဖြူဝင်းသော တင်ပါးသားမှာ ပေါ်ထွက်နေ၏။
ပြီးတော့ စောင်း၍နေသော အမွန်၏ အောက်ဖက်ခြေထောက်ရှိ ထမီအောက်နားစလေးသည်လည်း ဒူးခေါင်း အပေါ်နားလေးထိ လိပ်တက်ကာ သူမ၏ ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ပေါင်ဖျားလေးတို့ကို ဝင်းပစွာတွေ့ရ၏။ ကျွန်တော်၏ ရှေ့နားမှ အမွန်၏ တင်သားကြီးမှာလည်း ခါတိုင်းထက်ပင် ပို၍ လုံးတစ်ကားစွင့်နေသယောင် ထင်နေရလေ၏။ ကျွန်တော်သည် နေ့ခင်းက ကြည့်ခဲ့သော စာအုပ်ပါ ဓါတ်ပုံများ၏ စေ့ဆော်မှု အခံကလည်းရှိ သောက်ထားသော အရက်ကလည်း အောက်ခြေလွတ်ရုံ ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်ထားသဖြင့် သွေးများထကာ
‘‘ အမွန်ရယ် ထပါဦး မိန်းမရာ ’’
ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျွန်တော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်၏။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်၏ လက်များက ပက်လက်လန်သွားပြီဖြစ်သော သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လျော့ရဲရဲ ထမီလေးကို ခြေဖျားဆီသို့ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်၏။
ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ လက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိ၏။ ထိုသို့ ပွတ်ပေးလိုက်လျှင်ပင် ကျွန်တော့် လက်အောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခပ်မာမာလေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည့်အပြင် ယခင်က ခပ်ထူထူလေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာလည်း မရှိတော့ပေ။
အရင်ကျွန်တော် ရိတ်ခိုင်းတုန်းက မရိပ်၊ ခုတော့ သူ့ဖာသာ ရိတ်ပေးထားသည်။ ကျွန်တော်၏ လက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ခဏတာမျှသာ ပွတ်ပေးနေရသေးသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တလျောက်တွင် အရည်လေးများ စိမ့်စို၍ ထွက်လာကြသည်ကို သတိ ထားမိလိုက်သည်။ အမွန်ကတော့ မျက်လုံးကလေးများကို မှိတ်ထားကာ စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောပေ။
သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော့် လက်သည် ဖွဖွလေးပွတ်ရာမှ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်လိုက်တော့ရာ သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးမှာ အနည်းငယ် ကား၍ သွားတော့၏။
ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏အင်္ကျီကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်ထား၍ ချွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လက်က သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေမွ၍ ပေးနေမိသည်။ ဖြူဖြူမို့မို့လေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ ပါးပြင်လေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ငုံ့၍ နမ်းလိုက်သေးသည်။ မကြာခင်မှာတင် သူမ၏ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးများမှာ မြောက်လိုက်ပီး ဖိချလိုက်ရာ
‘‘ ဗြစ် . အ င့် .. အ . . အ င်း ... ဗြစ် .. ဗြစ် . ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကျွတ် ’’
အတော်လေး ကျပ်ကျပ်တည်းတည်းလေး ဖြစ်နေသော သူမစောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် အရသာတွေ့သွားသော ကျွန်တော်က လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးထိ သွင်းထားပြီး သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချကာ နို့လေးတစ်လုံးကို ငုံကာ စို့လိုက်လေတော့၏။
ကျွန်တော် ငုံလိုက်မိသော သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးမှာ သေးပြီး ချပ်ဝင်နေသယောင်ဖြစ်ကာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး အ မွန်၏ နို့အုံများမှာလည်း ယခုအခါ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားလိုက်မိတော့ရာ အနည်း ငယ်မျှ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်သွားရသော ကျွန်တော်သည် အမွန်၏ မျက်နှာကို သေချာစွာကြည်လိုက်မိ၏။
ခြင်ထောင်ပေါ် ခေါင်းရင်းနံရံတွင် ထွန်းထားသောငါးတိုင်အား မီးရောင်က ခြင်ထောင်အမိုးခံနေ၍ ခပ်မှိန်မှိန် ခပ်ပြပြလေးသာရှိသော အလင်းရောင်အောက်မှ မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများ တင်းတင်းစေ့၍ မာန်တင်းထားပုံလေးမှာ စွဲမက်စရာ တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။
စင်းထားသော ခပ်ထူထူ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော်၏ ဘဝင်ကို ချုပ်ကိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် သေချာစွာ ကြည့်၍ အနီးကပ် တွေ့မြင်လိုက်ရသော မျက်နှာလေးမှာ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်၏ မျက်နှာလေး မဟုတ်ပါ။
ခယ်မချောလေး တင်တင်၏ မျက်နှာလေးသာ ဖြစ်တော့၏။ ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရပေမယ့် အခြေအနေအရ သူမကလည်း လိုလိုချင်ချင်ရှိ၍ နေလေသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း အစက ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန်ဟု ထင်ကာ အစပျိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူကမငြင်း၊ အခုလည်း ကျွန်တော်၏ သွေးသားများမှာ အဆုံးစွန်ဆုံး ထ၍ နေရချေပြီ။ ကျွန်တော်သည် ရှေ့သို့ဆက်ရန်သာ ရှိတော့၏။ ကျွန်တော့်၏ လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လျောကနဲ ဆွဲ၍ အထုတ်လိုက်တွင်တော့ သူမ၏ တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာသည် ပွင့်၍ သွားကာ သူမ၏ ပါးစပ်လေးသည် ဟ၍ သွားရတော့၏။
အားဖြင့် ဆောင့်၍ လိုးရန် ရည်ရွယ်ချက် ရှိထားခဲ့သော ကျွန်တော်သည် အမွန်မဟုတ်ပဲ တင်တင်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးပင် ပြန်၍ သွင်းကာ ညင်ညင်သာသာပင် လိုးပေးတော့၏။ သူမ၏ နို့လေးများကိုလည်း စို့၍ပေးရင်း နို့တစ်လုံးကို စို့ပေးနေစဉ် တခြားနို့တစ်လုံးကိုလည်း လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ချေမွ ပေးနေ၏။
မကြာမီမှာပင် တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထောင်၍ လာကြတော့သည့်အပြင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီး အသွင်းလိုက်တွင်လည်း တင်တင်၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများမှာ တက်လာရတော့၏။ စောက်ပတ်အသစ်ကလေး၏ ကောင်းမွန်လှသော အတွေ့ကြောင့် နဂိုထဲကမှ ရမ္မက်ဇော ထန်နေသဖြင့်
‘‘ ဖွတ် .. အ င့် ဗြစ် .ဟင့် . ဖွတ် .. အ ..ဟင်း ..ဟင်း .. ’’
ကျွန်တော်၏ ဆောင့်အားနှင့်အတူ တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုး နောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ခါနေရင်း သူမသည် ရင်ဘတ်လေး မြောက်လာလိုက် ဖင်လေး ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေတော့သည်။
ထို့ပြင် တင်တင်၏ လက်နှစ်ဖက်သည်လည်း ကျွန်တော်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ဖက်တွယ်၍ လာပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မော့၍ တက်သွားရသော သူမ၏ မျက်နှာလေးတွင်တော့ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်၍သာ နေတော့၏။ ဆောင့်၍ လိုးရင်း လိုးရင်းဖြင့် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း မြောက်၍ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်၍ နေကာ အမောပြေ၍ နေကြပြီးလျှင် ကျွန်တော်သည် ခေါင်းထောင်၍ ထလိုက်၏။ ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို တစ်ချောင်းလုံး ဆွဲ၍ မချွတ်သေးပဲ တစ်ဝက်မျှသာ ထုတ်၍ ဖြေးဖြေးလေး ပြန်သွင်းကာ အညင်သာဆုံးနှုန်းဖြင့် လိုး၍ ပေးနေလိုက်၏။ ယခုအချိန်ထိ ကျွန်တော်သည် တင်တင်အား မသိသလိုပင် ဘယ်လိုမှ မခေါ် ဘဲ အသာနေခဲ့သည်။
ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း အပျိုစင် စောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် မာန်တက်ကာ လုံး၀ ပျော့ခွေမသွားပဲ ရှိရာမှ ယခုတဖန် လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်မျှဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လိုးပေးနေပြန်တော့ တခဏ အတွင်းမှာပင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ စံချိန်မှီအောင်ပင် ပြန်လည်၍ ကြီးထွားလာတော့၏။
သွေးသား ဆူဖြိုးလွန်းလှသော တင်တင်သည်လည်း ပြန်၍ စိတ်ပါလက်ပါလေး ဖြစ်လာရသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အကုန်သွင်း အကုန်ထုတ်ကာ ခပ်ဖိဖိလေး ဆောင့်၍ လိုးပေးနေပါတော့သည်။ အချက် ( ၂၀) မျှ လိုးပေးပြီးသော အ ခါတွင်တော့ ကျွန်တော်သည် အားရပါးရ ဆောင့်ကာ (၂) ကြိမ် (၃) ကြိမ်လောက် ဆောင့်၍ ထည့်လိုက်၏။
‘‘ ပြွတ် ... အ င့် .. ပြွတ် .. အ ..ပြွတ် ... အမလေး . ’’
‘‘ ပြွတ် ’’
ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အကုန် ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုနောက်တွင်တော့ ကျွန်တော်က ခြေရင်ဖက်ရှိ သူမ၏ ထမီလေးကို လှမ်း၍ ဆွဲကာ သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့် လီးတန်ကြီးကို သုတ်ပေးလိုက်တော့၏။
တင်တင်ကတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်လုပ်၍ ကျွန်တော့်ကို အသာလေးကြည့်၏။ကျွန်တော်ကတော့ တင်တင်မှန်း မသိလေဟန်ဖြင့်ပင် သူမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍ လှဲလိုက်ကာ ကျွန်တော်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်၏။ ပြီးတော့ တင်တင်၏ နဖူးလေး မေးစေ့လေးနှင့် ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်တို့ကို နမ်းနေရာ တင်တင်ကလည်း သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ခပ်မော့မော့ လုပ်ပေးကာ အနမ်းခံနေ၏။
သူမ၏ မျက်နှာလေး အနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် ဖူးဖူးလေးဝေကာ တင်တင် ခမျာမှာလည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ကျွန်တော်၏ နှုတ်ခမ်းကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ပြန်လှန်ကာ စုပ်ပေးနေရှာ၏။ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျွန်တော်၏ ကိုယ်ကို သိုင်း၍ ဖက်ထားကာ ကျန်သော တင်တင်၏ လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမနှင့် ကျွန်တော့် အကြားတွင် ရောက်နေပြီး ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးအောက်တွင် ပိနေ၏။
သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းရင်း တင်တင်၏ ဗိုက်သားလေးများနှင့် သူမ၏ ဆီးခုံလေးတို့ကို ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော်၏ လက်သည် တင်တင်၏ ပြောင်သလင်းခါနေသော စောက်ဖုတ်အငုံလေးပေါ် သို့ ရောက်သွားကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာ အမွှေးအမျှင် လုံးဝမရှိသော တင်တင်၏ စောက်ဖုတ်လေးသည် ချောမွေ့ ညက်ညော၍ အိစက်လျက် ရှိရကား ကျွန်တော့်အဖို့ ထိတွေ့၍ ပွတ်ပေးနေရသည်မှာ အရသာတွေ့လှသည်။
ကျွန်တော်၏ လက်သည်ပင် အိစက် ထွေးအိနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို တစ်ချက် တစ်ချက်တွင် သာသာလေး ဖိကြည့် မိနေသေး၏။ ခဏ ကြာတော့ ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ကျွန်တော်၏ နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက်ကာ သူမ၏ ဘေးတွင် ဒူးထောက်လျက် ထိုင်လိုက်၏။
ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် သို့အပ်ကာ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကြားရှိ တင်တင်၏ လက်လေးကို ဆွဲကိုင်၍ မာတောင်၍ နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ လက်ဖဝါးထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်တော့၏။
ကျွန်တော်သည် လျှာကို တစ်လစ်လေးထုတ်ကာ တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်ကာ လျက်ကာ လုပ်ပေးနေချိန်မှာတော့ တင်တင်သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် ရောက်နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပထမတွင် တရွရွဖြင့်စမ်းကာ ကိုင်နေပြီးမှ တဖြေးဖြေး နဲနဲ တင်းတင်းကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်၍ ပေးလာတော့၏။
ကျွန်တော့်၏ ခယ်မချော တင်တင် ဖြစ်သည်ဆိုသည့် အသိနှင့် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးတို့ကြောင့် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တစ်စတစ်စ မာတင်း၍ အဆမတန် ကြီးထွားကာ လာရတော့သည်။ တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လျက် သူမ၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ထောင်လိုက်၏။
ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ပွင့်၍ မလာတော့ဘဲ သူမ၏ နှုတ်ခေါင်းဖျားမှ အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်၍ လာတော့သည်။ သူမ၏ နို့လေးများဆီမှ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးဘေးသို့ မှောက်၍ တင်တင်၏ နားဆီသို့ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။
‘‘ ကို့ကို ကုန်းပေးပါလားဟင် ’’
‘‘ ဟင် ’’
တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။ ကျွန်တော်က ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ပါးပြင်လေး တစ်ဖက်ကို ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းကာ ကြုံး၍ထလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေရင်းဘက်ဘေး၌ ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်ရင်း တင်တင်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေမိ၏။
အမွှေးအမျှင် လုံးဝမရှိသော သူမ၏ စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်တွင် စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး ၂ ခုမှာလည်း ဖောင်းတင်း၍ နေ၏။ ခဏ နေတော့မှ တင်တင်သည် မထူးတော့ပါဘူး ဆိုသည့် သဘောဖြင့် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချကာ လူးလဲထလိုက်၏။ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပေ။ ထိုသို့ ချပြီးသည်နှင့် တင်တင်သည် အိပ်ယာပေါ် တွင် ဒူးထောက်၍ ရှေ့တွင် သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်၍ ထောက်ကာ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။
ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နောက်ဖက်သို့ ဒူးထောက်လျက် တိုးကပ်သွားပြီး ကုန်းထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးဆီသို့ တိုးကပ်မိသည်နှင့် အသဲယားဖွယ်ကောင်းသော နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသည့် တင်တင်၏ စောက်ပတ်နှု တ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်မဖြင့် ကပ်ကာ အောက်မှ အပေါ်သို့ ဆွဲလျက် ပွတ်ပေးလိုက်မိ၏။
‘‘ အိုး ... အကို့ ’’
တိုးညှင်းသော အသံလေး ထွက်ပေါ် လာပြီး တင်တင်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ လှုပ်ခနဲ တစ်ချက်ခါသွားတော့သည်။ ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏။
‘‘ ဖွတ် .. အ င့် ... ကျွတ် .. ကျွတ် ’’
ပြင်းထန်သော ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် ကျွန်တော့်၏ လိုးသွင်ချက်များသည် ပြင်းထန်၍ သွားတော့ရာ တင်တင်၏ ကုန်းထားသော ခါးလေးမှာ တွန့်သွားပြီး သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှလည်း စုပ်ကလေးများပင် သပ်လိုက်ရရှာသည်။
တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်၍ သွားသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော တင်တင်၏ နူးနူးညံ့ညံ့ စောက်ခေါင်းသားလေးများက အတင်းဆွဲညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသောကြောင့် ကျွန်တော်သည်လည်း တင်တင်ကို ညှာရန် စိတ်ကူးမရှိတော့ဘဲ အားရပါးရပင် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေတော့၏။
လေးဖက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းကာ အလိုးခံနေသော တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ ငိုက်သွားမလိုဖြစ်လိုက် လန်၍တက်လာသလိုဖြင့် ကာမအရသာကို တဝကြီး ခံစားနေရင်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော့်၏ ဆောင့်အားကြောင့် အိထွေးသော အသားစိုင်များသည် တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားနေရသည်မှာ အသဲတယားယား အားရဖွယ် ကောင်းလှပေတော့သည်။
အလိုးခံရင်းက ထွက်၍လာသော တင်တင်၏ စောက်ရည်တွေကလည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်အငုံတွင် သာမက ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်တွင်လည်း ပေပွနေရတော့၏။ တဖြေးဖြေးဖြင့် တင်တင့်ထံမှ တဟင်းဟင်း ညီးသံလေးတွေကလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ် လာရလေတော့၏။
သူမ၏ ရှေ့တွင် ထောက်ထားသော သွယ်လျသော သူမ၏ ဖြူဖွေးသော လက်ကလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်၍ နေရှာလေသည်။ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်၍ လာရာမှ အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရသော ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးနီးပါးထုတ်ကာ အားကုန်ပင် ကြုံး၍ ကြုံး၍ (၁၀) ချက်မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။
‘‘ အာ့ ... အ င်း ... အ .. အ .. အ မလေး ..ဟင်း ’’
တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါသွားလျက်ကပင် ရှေ့သို့ ဟတ်ထိုးကျသွားချိန်မှာပင် ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အတင်းဆွဲ၍ ကပ်ကာ တင်တင်၏ ကျောပြင်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားလေး ပါသွားလေတော့၏။ (၅) မိနစ်လောက် ကြာအောင် ထပ်ရက်သားကလေး အမောဖြေနေပြီးမှ ကျွန်တော်က ဘေးသို့ ပက်လက် လှန်ချလိုက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍ မှိန်းနေလိုက်တော့၏။
ခဏ ကြာမျှ ကြာတော့မှ တင်တင်က လူးလဲထကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားရင်း သူမ၏ အဝတ်အစားများကို ဝတ်နေ၏။ ကျွန်တော်က ပက်လက်လှန်နေရာမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးကို လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိသေး၏။ အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးသွားတော့ တင်တင်သည် ခြင်ထောင်အပြင်သို့ ထွက်ကာ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေ၏။
‘‘ ကိုယ် ထမင်း နည်းနည်းလောက် စားရင် ကောင်းမလား မသိဘူး . ’’
‘‘ အ င်း ’’
တင်တင်တစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကျွန်တော်သည် အိပ်ယာပေါ် မှ လူးလဲထကာ အဝတ်အစားများကို ယူ၍ ဝတ်လိုက်၏။ ပြီးနောက် အိပ်ယာပေါ် သို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်မိရာ တခဏ တွင်းမှာပင် အိပ်ပျော်၍ သွားရတော့၏။ မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိ ။
‘‘ ဟေး လူကြီး ထ ..ထ ..ဘယ်အ ချိန်က ပြန်ရောက်ပြီး စမတ်ကျကျ အိပ်ပျော်နေတာလဲ ’’
ဟူသော အမွန်၏အသံကို ကြားလိုက်မှ ကျွန်တော်သည် လန့်၍ နိုးလာကာ လူးလဲထ၍ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေတော့၏။
‘‘ ထမင်း စားပြီးပြီလား’ ’
အမွန်က ကျွန်တော်ကို မေးနေပြန်သည်။ အမွန်၏ ကိုယ်ပေါ် တွင် ဝတ်ဆင်ထားသည်မှာ အမေရိကန် နိုင်လွန်အကွက်ဖြူ လက်ရှည်၊ဘန်ကောက်လုံချည် နံ့သာရောင်နှင့်ဖြစ်၏။ ခေါင်းတွင်လည်း သေချာစွာ ကျစ်ဆံကျစ်၍ ပြန်ထုံးကာ ပိုက်ကွန်ဖြင့် အုပ်ထားရုံတွင်မက ပန်းအဖြူ တစ်ပွင့်လည်း ပန်ထားသေး၏။
‘‘ မင်း ဒါဘယ်က ပြန်လာတာလဲ ဒီ အချိန်ကျမှ ’’
‘‘ မွန့်သူငယ်ချင်း ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့ အိမ်မှာ ဘုရားကိုးဆူ ရှိလို့ သွားတာလေ။ မေမေကလဲ ညနေမှာ သူ့တူမ လာခေါ်လို့ သမိုင်းကို ပါသွားတယ်။ အိမ်မှာ တင်တင်ကို မှာခဲ့သားဘဲ မမပြန်မလာမှီ သူပြန်လာပြီး ထမင်းစားမယ်ဆို ကျွေးလိုက်လို့’ ’
‘‘ ကဲ ဆာပြီ မွန်ရာ ထမင်းစားရအောင်’ ’
အမွန် တစ်ယောက် အဝတ်အစားများ လဲ၍ ပြီးသောအခါတွင်တော့ ထမင်းစားရန် နှစ်ယောက်သား ထွက်လာကြသောအခါဝယ် ထမင်းစားပွဲပေါ် ဝယ် ကျွန်တော်တစ်ယောက်စာ ထမင်းဟင်းများမှာ ခူးခပ်၍ အဆင်သင့်ပင် အုပ်ဆိုင်းထားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရပါတော့သည်။
..........................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
နောက်တစ်နေ့ နံနက် ကျွန်တော် အိပ်ရာထတော့ ကျွန်တော့်၏ဇနီး အမွန်သည် ဈေးသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်လည်း မျက်နှာသစ် အဝတ်အစားလဲကာ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင်အဆင်သင့် တင်၍ ပြင်ထားသော ထမင်းကြော်ကို စားကာ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ် တွင်ပင်ရှိနေသေးသော ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ဆွဲကာထွက်ခဲ့တော့၏။ တနင်္ဂနွေနေ့လည်းဖြစ်တော့ ရုံးသွားရန်လည်း မလိုသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လမ်းထိပ်ရှိ အရက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ အရက်သောက်နေလိုက်၏။ အရက်တစ်ပိုင်းလောက် ကုန်ခါနီးတွင်တော့ ဆိုင်ထဲသို့ လူတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး .
‘‘ ဆရာ ကိုဆန်းမြင့် ဆိုတာ ဘယ်သူပါလဲဗျာ ’’
ဟုမေးနေသည်ကို ကြားရ၍ ကျွန်တော်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
‘‘ ဆန်းမြင့် ဆိုတာ ကျုပ်ပါဘဲ ဘာကိစ္စ ရှိ့လို့လဲ ’’
ကျွန်တော်က ထိုသူကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဖြေလိုက်ပါသည်။ အခြားခုံတွင် ထိုင်၍ အရက်သောက်နေကြသော လူ ( ၂) ယောက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို လှမ်း၍ အကဲခတ်ကြည့်နေ၏။
‘‘ သြော် ဆရာ့ ဇနီးနဲ့ တူတယ်။ ခေါ် ခိုင်းလိုက်လို့ပါ ။ ဟိုရှေ့နားက ကျွန်တော့် ဆိုက်ကားပေါ် မှာ စောင့်နေတယ် ’’
‘‘ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် အခုပဲ လာခဲ့မယ်၊ ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်ဦးမယ်’ ’
ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆို လက်ကျန်အရက်ခွက်ကို မော့ပြီးလျှင် ကျသရွေ့ ပိုက်ဆံကို ရှင်းပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်၍လာသောအခါ ကျွန်တော် အကြီးအကျယ် အံ့သြ၍ သွားရပြန်၏။ ဆိုက်ကားပေါ် တွင် ထိုင်၍ စောင့်နေသူမှာ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန် မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော်၏ ခယ်မချော တင်တင် ပင်ဖြစ်နေပါသည်။
‘‘ လာ အစ်ကို ဆိုက်ကားပေါ် တက် ။ တင်တင်ကို မြို့ထဲလိုက်ပို့စမ်းပါ ’’
တင်တင်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့် ကျွန်တော်မှာလည်း ယောင်တောင်တောင်နှင့် ဆိုက်ကားပေါ် သို့ တက်ထိုင်၍ လိုက်လာခဲ့ရပါတော့သည်။
‘‘ ဘယ်ကို သွားမှာလဲ တင်တင် ’’
‘‘ မြို့ထဲကိုပါလို့ ဆိုနေ .. ’’
ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ငြိမ်၍ နေလိုက်ပါသည်။ တင်တင်သည် ဂလုပ်ရုံသို့ အနင်းခိုင်း၍ ဂလုပ်ရုံရှေ့အရောက်တွင် ဆိုက်ကားပေါ် မှ ဆင်းလိုက်ကာ ဆိုက်ကားဆရာအား ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။
‘‘ ဘယ်နှစ်နာရီ ထိုးပြီလဲ အစ်ကို ’’
‘‘ ( ၈ ) နာရီနဲ့ ( ၄၅) မိနစ် ’’
‘‘ ဒီရုံက မောနင်းရှိုးကြည့်ရအောင်’ ’
တင်တင်က ရှေ့မှ ခပ်တည်တည် လျှောက်သွားပြီး ပြောသဖြင့် ကျွန်တော်သည် အံ့အားသင့်သွားရကာ
‘‘ ဟင် မောနင်းရှိုးကြည့်မယ် ဟုတ်လား အိမ်ကို ဘယ်လို ပြောခဲ့သလဲ’ ’
‘‘ အိမ်ကိုတော့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီ သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ် ။ ကဲ သွားပြီး လက်မှတ်သွားဝယ်ချေ . ဒီစီက ဝယ်နော်’ ’
ထိုနေ့က မောနင်းရှိုး ပြ၍နေသော အင်္ဂလိပ်ကားမှာ နာမည်ကြီးကား မဟုတ်သဖြင့် လူနည်းလှသည်။ အထူးတန်းမှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦး၊ အခြား စုံတွဲတစ်တွဲနှင့်ယောက်ျား နှစ်ယောက်ခန့်သာ ရှိပါသည်။ တင်တင်က နေကြာစေ့စားရင် ဣန္ဒြေကောင်းနေလေ ကျွန်တော့်၏ စိတ်ထဲတွင် တထိတ်ထိတ်နှင့် ဖြစ်နေလေဖြစ်၏။ မကြာမီမှာပင် မီးမှိတ်၍ ဇာတ်ကား စတင်ပြသတော့၏။
‘‘ ဘယ့်နှယ်လဲ အစ်ကို ’’
‘‘ ဘာကို ပြောတာလဲ တင်တင် ’’
‘‘ ဘာကို ပြောရမှာလဲ တင်တင်တို့ ကိစ္စကိုပေါ့ ’’
‘‘ ဘာကိစ္စလဲ တင်တင်’ ’
‘‘ အစ်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ ။ ညက တင်တင်နဲ့ အစ်ကိုဖြစ်ကြတာ အစ်ကိုသိတယ် မဟုတ်လား ’’
‘‘ သိပါတယ် တင်တင် အဲဒါက ... ’’
ကျွန်တော့် စကားမဆုံးလိုက်ပေ
‘‘ ကဲပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ဖြစ်မိကြတာတော့ ပြင်လို့ မရတော့ဘူး ။ ဒီ ပြဿနာကို အစ်ကို ဘယ်လို စဉ်းစားသလဲ ’’
‘‘ အခု အစ်ကို ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့ မရဘူး ။ အဘွားကြီးနဲ့ အမွန်တို့ သိရင် ပွက်ကုန်မှာဘဲ ’’
‘‘ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူဘာပြောပြော တင်တင်တော့ အစ်ကို့ကို ချစ်တယ် ။ အစ်ကို တင်တင့်ကို ယူရမယ် ’’
‘‘ ဟောဗျ .. ဖြစ်ပါ့မလား တင်တင်ရယ်။ စဉ်းစားပါဦးကွယ် ။ အခြေအနေတွေ ပိုဆိုးသထက် ဆိုးကုန်မှဖြင့် ’’
ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ လက်ဖဝါးလေးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေရင်း ချော့မော့ပါသေးသည်။
‘‘ ဘာမဖြစ်စရာရှိလဲ ညက ကိစ္စက တင်တင်လော်မာလို့ ဘဲထားပါ ။ ကျူးကျူးလွန်လွန် ဖြစ်ပြီးမှတော့ တင်တင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကနေ နှစ်ယောက်ပြောင်းပြီး မဆက်ဆံချင်ဘူး ’’
‘‘ အိုဒီလို မပြောပါနဲ့ ညီမလေးရယ် ..ဒါတွေအားလုံး အစ်ကို့ အပြစ်တွေချည်းပါပဲ’ ’
‘‘ ဘယ်လို စီစဉ်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ မမတို့ကို ဖွင့်ပြောမလား အဲဒါမှ အစ်ကိုက ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေရင် တင်တင် ထင်ရာလုပ်မှာပဲ၊ နောက်မှ အဆိုးမဆိုနဲ့ ’’
‘‘ အစ်ကို အချိန်ယူ စဉ်းစားပြီး လုပ်ရလိမ့်မယ် အစ်ကို အစီအစဉ် လုပ်နေတဲ့ရက်တွေမှာ အစ်ကို့စကားကို ညီမလေး နားထောင်ရမယ် ဘာမှ ဇွတ်မလုပ်ရဘူးနော် ’’
‘‘ မလုပ်ပါဘူး အစ်ကို နားထောင်ပါ့မယ် ။ အစ်ကိုကသာ တင်တင်ကို တကယ်ယူရမယ် ။ မမထားတဲ့ နေရာမှာပဲ တင်တင်နေပါ့မယ်။ အစ်ကိုနဲ့ ပေါင်းရရင် တော်ပါပြီ ။ တင်တင် ဘာလုပ်ရ လုပ်ရ ဘယ်လို နေရနေရ ဟုတ်လား အစ်ကို ’’
‘‘ အေးပါကွယ် ညီမလေးရယ် ’’
ခင်မွန် ဈေးကပြန်ရောက်လာတော့ တင်တင်က သူငယ်ချင်းဆီ သွားစရာရှိ၍ ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ အစ်ကိုကလည်း ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့ တနေကုန် အပြင်ထွက်ပေလိမ့်မည်။ ဈေးခြင်းတောင်းချ၍ ချက်စရာရှိသည်များကို ချက်၍ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင် ပြင်ဆင်ကာ ခင်မွန်သည် အုပ်ဆောင်းလေးကို အုပ်၍ ထားလိုက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏။
ပြီးတော့ အလှပြင်ဆင်ကာ အပြင်ထွက်ရန် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ထွက်၍ လာ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ တိုင်ကပ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက် ( ၉ ) နာရီကျော်ပေပြီ။ ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ တံခါးကို သော့ခတ်ကာ ပိတ်လိုက်၏။ တင်တင်နှင့် အစ်ကိုထံတွင် သော့ပိုတစ်ချောင်းစီ ရှိသဖြင့် ပူရန်မလိုပေ။
အမေကလဲ သူ့တူမများအိမ်မှာ ငါးရက်လောက် ကြာမည်ဖြစ်၏။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်ပြီးနောက် ခင်မွန်သည် ထွက်၍ လာတော့၏။ လမ်းမရောက်တော့ ဆိုက်ကားတစ်စီးကို ခေါ် ကာ သူမ ဦးတည်ရာ အရပ်သည်ကား ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်သို့ပင် ဖြစ်၏။
ညက ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်တွင် ဘုရားကိုးဆူ ရှိ၍ သွားခဲ့ရာ သူမ မမျှော်လင့်သော သူတစ်ယောက်ကို တွေဆုံခဲ့ရ၏။ ထိုသူကတော့ အခြားလူ မဟုတ်ပေ။ ခင်မွန် ကျောင်းသူဘ၀ကပင် အစ်ကိုဆန်းမြင့်နှင့် မတွေ့မီ ခြောက်လလောက်ထိ ချစ်ကြိုက်ခဲ့သော ကျော်ဦး ဆိုသူပင် ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသူဘဝကပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့သည် ချစ်သူဘ၀ ရောက်ခဲ့ကြပြီး သုံးနှစ်နီးပါးမျှ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြ၏။
ထို့နောက်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည် အလုပ်ဝင်လုပ်ပြီးနောက် နယ်သို့ပြောင်းသွားကာ ခင်မွန်နှင့် အဆက်အ သွယ် ပြတ်ခဲ့ရ၏။ နောက် ကျော်ဦးတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသွားသလိုလို ဘာလိုလိုသာ ခင်မွန်ကြားလိုက်ရ၏။ ကျော်ဦးကို မတွေ့ရတော့။
ခင်မွန်နှင့်လည်း အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားခဲ့ရ၏။ ခင်မွန်သည် ကျော်ဦးနှင့်အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားပြီး ခြောက်လခန့်ကြာမှ ဆန်းမြင့်နှင့် ဆုံစည်းကာ ခင်မင်ခဲ့ရပြီး နောက်တော့ ချစ်သူဘဝကိုရောက်ကာ အခုဆိုလျှင် ခင်မွန်နှင့်ဆန်းမြင့်တို့ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၂ နှစ်ခန့်ပင် ရှိခဲ့လေပြီ ဖြစ်၏။
အခုတော့ သုံးနှစ်ခန့် အဆက်အသွယ်ပြတ်ကာ ကွဲကွာခဲ့ရသည့် ကျော်ဦးကို ခင်မွန်သည် ရှယ်လီမျိုးသွင် တို့ ဘုရားကိုးဆူမှာ ဆုံတွေ့ခဲ့ရ၏။ ကျော်ဦးကလည်း သူမကို မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိသလို သူမကလည်း ကျော်ဦးကို မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိ၏။
ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ အကြောင်းကိုလည်း ရှယ်လီမျိုးသွင်က အစမှ အဆုံးတိုင် သိထားသူဖြစ်၏။ ညကဧည့်သည်များကြားတွင် ဖြစ်နေ၍ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်ကို စကားတွေ အားရအောင် မပြောလိုက်ရပေ။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ နေ့လည် ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့ အိမ်သို့လာရန် ချိန်းဆိုလိုက်၏။ သူရောခင်မွန်ပါ အိမ်ထောင်သည်တွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဒီအခွင့်အရေးလေး တစ်ခုတော့ သူ့ကို ပေးသင့်သည်ဟု ခင်မွန်က ထင်၏။
ခင်မွန် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကျော်ဦးနှင့် အေးအေးဆေးဆေး စကားပြော လိုသေးသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ခင်မွန်သည် ကျော်ဦး ချိန်းသည်ကို လက်ခံကာ ယခု ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
.........................................................................................
တင်တင်၏ အလိုအတိုင်းလိုက်က စီစဉ်ဆောင်ရွက်ရန် ပြောပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ တင်တင်သည် ဆန်းမြင့်၏ လက်ဖျားကို သူမ၏ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေ၏။ ထို့နည်းတူ ဆန်းမြင့်သည်လည်း ရုပ်ရှင်ကားဆီသို့ ကြည့်နေ၏။ သို့ရာတွင် သူတို့နှစ်ယောက်၏ စိတ်တွင်တော့ အတွေးကိုယ်စီ ရှိနေကြ၏။
ဆန်းမြင့်နှင့် အမွန်တို့နှစ်ဦး အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်နီးပါး ရှိခဲ့ပြီဖြစ်၏။ သားသမီးလည်း မထွန်းကားသေးသဖြင့် ချစ်၍ ပျော်၍ပင် မဝသေးပါ။ အမွန်နှင့်တင်တင်တို့သည် မိခင်မုဆိုးမကြီးနှင့် အတူ ကြိုးကြိုး ကုတ်ကုတ်ရိုးရိုးသားသား နေကြသူများသာ ဖြစ်၏။
အမွန်မှာ ခပ်ကုတ်ကုတ်နှင့် ရှက်တတ်သော်လည်း တင်တင်ကတော့ ရိုးရိုးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိခဲ့၏။ ခင်မွန် (အမွန်) နှင့် ဆန်းမြင့်တို့ မညားမီကပင် တင်တင်မှာ ဆန်းမြင့်အား အစ်ကို အစ်ကိုဖြင့် အလွန်ပင် ခင်မင်ရှာသည်။
တောင်းစရာရှိလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းယူ၍ ပေးစရာရှိရင်လည်း ရိုရိုးသားသားပင် လာ၍ ပေးတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အမွန်အား ဆန်းမြင့်သည်တံချူတိုတိုဖြင့် ချူစဉ်ကပင် တင်တင်ကိုပင် မနဲချော့မော့ ကပ်ရပ်ကာ ဖူးစာရေးနတ် လုပ်ခိုင်းခဲ့ရပါသည်။ အမွန်၏ အမေကြီးကား အပေါင်းအဖော်များနှင့် သောက်စား၍ တစ်ခါတစ်ရံ အောက်ခြေလွတ်တတ်သော ဆန်းမြင့်ကို ထိုစဉ်ကပင်လျှင် အော့နှလုံးနာပုံ ရ၏။
သို့သော် သမီးနှင့်ညားပြီးသော အခါတွင်ကား မခေါ် ချင်ရင်ရသော်လည်း မတော်ချင်၍ မရသော ချစ်သားမက်ကို ဆူတစ်ခါ ဆောင့်တစ်လှည့်ဖြင့် စခန်းသွားလျက်ရှိသည်။ တင်တင်သည် အမွန်နှင့်ဆန်းမြင့် ညားပြီးမှ ဆန်းမြင့်အား ပို၍ ချစ်ခင်ရှာပါသည်။
ဆန်းမြင့် အရက်မူးလာသည်အခါ အနားသို့ မကပ်သော်လည်း အရက်မမူးသည့် အခါတွင်တော့ အနားသို့ကပ်၍ အစ်ကိုရင်းတမျှ အလိုရှိသမျှ ပူဆာခြင်း၊ ညဉ့်နက်သန်းခေါင် ဆန်းမြင့် စာရေးပြီဆိုလျှင် ပက်လက် ကုလားထိုင် တစ်လုံးနှင့်ထိုင်ကာ စာဖတ်နေတတ်ပြီး ဆန်းမြင့်လိုအပ်သမျှ ကူညီပေးနေတတ်သည်။
တင်တင်နှင့် အမွန်တို့မှာ အရပ်အမောင်း မတိမ်းမယိမ်းဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး အသားဖြူကြသော်လည်း အ ကြီးဖြစ်သူ အမွန်က နှာတန်ပေါ် ပေါ် မျက်လုံးကောင်းကောင်းဖြင့် မျက်နှာပေါက်တွင် တင်တင်ထက် ထင်ထင်ရှားရှား သိသိသာသာ ချောမောပြေပြစ်သည်။ တင်တင်မှာ နှာတံပေါ် သော်လည်း မျက်လုံးနှင့်ပါးစပ်မှာ သူ့ အစ်မ အမွန်ကို မမီချေ။ သို့သော် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးကတော့ အမွန်၏ ကိုယ်လုံးထက် ပို၍ တောင့်ဖြောင့်ကာ လှ၏။
ပြီးတော့ ညီအ စ်မနှစ်ယောက်လုံးကို ထိတွေဖူးပြီဖြစ်သော ဆန်းမြင့်သည် တင်တင်၏ အထိအတွေ့ သည် ပို၍ မိန်းမောဖွယ် ဖြစ်သည်ကို တပ်မက်မောမိနေတော့၏။
.............................................................
‘‘ ဟော အမွန်တောင် ရောက်လာပြီ လာ လာ ’’
အိမ်ရှေ့တွင်ပင် ရှိနေသော ရှယ်လီမျိုးသွင်က ခင်မွန်ကို ထွက်၍ ခေါ် သည်။
‘‘ ကိုကျော်ဦးရော ရောက်ပြီလား ’’
‘‘ စောစောထဲက ရောက်နေတာ၊ ကဲ မယ်မင်းကြီးမ အပေါ် ထပ်ကိုသာ တက်သွားတော့၊ အောက်ထပ်မှာဆိုရင် ဧည့်သည်တွေ အဝင်အထွက်နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရမှာ မဟုတ်လို့ ငါစီစဉ်ထားတာ ။ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းမှာ ကျော်ဦး စောင့်နေတယ် ’’
ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့မှာ ချမ်းသာသူများဖြစ်ပြီး အိမ်မှာလည်း နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး ဖြစ်၏။ ခင်မွန်လည်း အပေါ်ထပ်သို့ လှေခါးမှ တက်ခဲ့တော့ရာ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးပေါ် တွင် ထိုင်နေသော ကျော်ဦးက ခင်မွန်ကို လှည့်ကြည့်ကာ ခင်မွန်ရှိရာသို့ လျှောက်၍ လာ၏။
‘‘ ကိုယ်က လာမှလာပါ့မလားလို့ စိတ်ပူနေတာ ’’
ခင်မွန်က ကျော်ဦးကို ဘာမှ ပြန်မပြောမိ၊ ပြုံး၍သာ ပြလိုက်၏။
‘‘ ခင်မွန်က အရင်ကထက်တောင် လှလာသေးတယ်’ ’
ပြောရင်းက ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲကာ စောစောက သူထိုင်ခဲ့သော ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးဆီသို့ ခေါ် ၍သွား၏။ ခင်မွန်ကလဲ ဘာမျှမပြောဘဲ သူမ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွား၏။ သူမ၏ လက်ကလေးမှာ ကျော်ဦး၏ လက်ထဲတွင် မရုန်းသာ၊ အကိုင်ခံထားရ၍ ခင်မွန် ရင်ထဲတွင် ဟိုတုန်းကလိုပင် နွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာကြီးပေါ် သို့ ထိုင်မိကြလျှင် ခင်မွန်ကပင် စကားစ၍ ဆိုလာ၏။
‘‘ ကဲ ပြောပါဦး အမွန်ကို ဘာတွေပြောချင်လို့ ခုလိုခေါ် တွေ့ရတာလဲ ’’
‘‘ ဟိုတုန်းက ခင်မွန်အပေါ် မှာ ကိုယ်ရက်စက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရတာတွေကို ခင်မွန် နားလည်အောင် ရှင်းပြချင်လို့ပါ ’’
‘‘ တော်ပါတော့ အကိုရယ် ခုချိန်မှာ ဒါတွေပြောနေလို့ ဘာထူးတော့မှာ မို့လို့လဲ၊ အကိုလဲ အိမ်ထောင်နဲ့ အမွန်လဲ အိမ်ထောင်တွေ ကျနေကြပြီပဲဟာ ’’
‘‘ အိမ်ထောင်ကျတာတော့ ဟုတ်ပါတယ် ခင်မွန်ရာ။ ကိုယ့်စိတ်က ခုထိ ခင်မွန်ဆီမှာပဲ ရှိနေတာ၊ ကိုယ်လေခင်မွန်ကို တစ်နေ့မှ မေ့လို့ မရခဲ့ပါဘူး ခင်မွန်ရယ် ’’
စောစောထဲက ကိုင်ထားသော ခင်မွန်၏ လက်လေးကို ညှစ်သည့်အပြင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးလေးကို ပွတ်ပေးနေ၏။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ပေါင်လုံးခြင်းထိကာလည်း ထိုင်မိရက်သား ဖြစ်နေ၏။ ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးတမည် ခံစားနေရလေသည်။
‘‘ ခင်မွန်ရော ကိုယ့်ကို သတိရမနေဘူးလားဟင် ’’
‘‘ အင်း ရတဲ့ အခါတော့ ရပါတယ် ...’’
ကောင်းအောင် ပြောလိုက်ရပေမဲ့လည်း အမှန်တွင် ငယ်ကအချစ် အနှစ်တစ်ရာ ဆိုတာမျိုးလို ခင်မွန်သည် ကျော်ဦးကို မေ့၍ မရနိုင်ခဲ့ပါ။ ထာဝစဉ်လည်း တမ်းတနေမိသည်။
‘‘ အမွန် ’’
‘‘ ရှင် ’’
‘‘ ကိုယ်လေ အမွန်ကို ခုထိ ချစ်နေတုန်းပဲ သိလား ’’
ပြောပြောဆိုဆို လက်မြန်ခြေမြန်ဖြင့် ကျော်ဦးက ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေတော့၏။
‘‘ အို ...အ ကို .မတော် ’’
ခင်မွန်၏ စကားသည်ပင် မဆုံးလိုက်ရချေ။ ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းအစုံက ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ် သို့ ဖိကပ်ခါ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ရင်လေးကော့၍ မြောက်တက်သွားရင်း ခင်မွန် တင်ပါးတစ်ဖက်သည်လည်း ဆိုဖါပေါ် မှ ကြွတက်သွားရတော့ရာ ကျော်ဦး၏ လက်သည် ဆိုဖါပေါ် မှကြွ၍ တက်သွားရသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို ကိုင်လျက်သားဖြစ်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေတော့၏။
တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်ရှိန်း၍ တက်လာရသော ခင်မွန်သည်လည်း သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကျော်ဦး၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမကလဲ အားကျမခံ ဆိုသလိုပင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်ကာ စုပ်နမ်းပေးနေမိတော့သည်။
အစရှိ နောက်နောင် ဆိုတာမျိုးလို ချစ်သူသက်တမ်း သုံးနှစ်ကြာမြင့်ခဲ့ကြစဉ်က သူတို့နှစ်ဦးသည် ထိတွေ့ခဲ့ကြ လွန်ကြူးခဲ့ကြခြင်း ရှိခဲ့၍လည်း ယခုအခါတွင်နှစ်ယောက်သားမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိမ်းမနေကြတော့ပဲ ယဉ်ပါးလျက်သာ ရှိကြရတော့၏။
နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီး တစ်ဖက်အောက်ဖက်တွင် ရောက်ကာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပေးလျှက်ရှိသော ကျော်ဦး၏ လက်ဖျားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ထမီပေါ် မှပင် ထိတွေ့လျှက်ရှိရာ ခင်မွန်ခမျာ မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကိုကျော်ဦးဖက်သို့ ယိုင်ကာ သူမ ဖင်သားကြီးများမှာ ပို၍ပင် ဆိုဖာပေါ် မှ ကြွ၍တက်လာရတော့၏။
တဖြေးဖြေး ရမ္မက်ရှိန်များ တက်လာရပြီ ဖြစ်သော ကျော်ဦးကလည်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသော သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်ကျကျပင် ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးထည့်ကာ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်ကို သူမ ဝတ်ထားသော ထမီလေးပေါ် မှပင် ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက် ပွတ်လိုက် သပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေတော့ရာ ခင်မွန် ဖင်သားကြီးမှာလည်း ဆိုဖာပေါ်သို့ပြန်၍ ကျသွားပြီး သူမပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကားဟ၍ လာရတော့၏။ ကာလကြာအောင် ဝေးကွာခဲ့ရသော ချစ်သူနှစ်ဦး အနမ်းကတော့ ရှည်ကြာလွန်းလှတော့၏။
အတန်ကြာသွားသော အခါတွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှုသံများမှာ ပြင်းထန်လာခဲ့ရပြီး တစ်ဦးကို တစ်ဦး ဖက်၍ထားသော သူတို့ လက်များသည်လည်း တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ဖက်တွယ်မိလာကြတော့၏။ ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ ရုတ်တရက် ဆိုဖာပေါ် မှ ထလိုက်ပြီး ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာ ဆက်တီစားပွဲပေါ် သို့ ပက်လက်လှန်ကာ တင်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ထမီလေးကို ဆွဲ၍ သူမ၏ခါးဆီသို့ လှန်တင်လိုက်ပြီး သူ့ ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်လေတော့၏။
ထိုအချိန်တွင်တော့ စားပွဲလေးပေါ် မှာ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ခင်မွန်က ထွက်ပေါ် ၍လာသော ထောင်မတ်၍ သံချောင်းသဖွယ် ကျော်ဦး၏ ညိုညိုမဲမဲ လီးတန်ကြီးကို အသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည်နေမိ၏။ တချိန်က ခင်မွန်၏ အပျိုရည်ကို ထိုးဖောက်ခဲ့သည်မှာ သည်လီးတန်ကြီးပင်ဖြစ်တော့သည်ကို ခင်မွန် သတိရလိုက်မိ၏။
ကျော်ဦးကလည်း ပုဆိုးကျွတ်သွားပြီးသည်နှင့် ခင်မွန်ရှိရာသို့ တိုးကပ်၍ လာကာ စားပွဲစွန်းမှ တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မ,ကာ သူ၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ တင်လိုက်၏။ ကျော်ဦး အလုပ်ရှုပ်နေစဉ်မှာပင် ခင်မွန်က သူမ၏ အင်္ကျီရင်ဘတ်လေးကို ဖွင့်၍ ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ ချွတ်ပေးထားလိုက်တော့...
ခင်မွန့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးတစ်ဖက် တစ်ချက်ဆီသို့ တင်ပြီးသည်နှင့် ကျော်ဦးသည် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝသို့ လီးတန်ကြီးကိုတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့ရာ ခင်မွန်ကလည်း ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ တဆုံးပင် လျောကနဲ ဝင်သွားတော့၏။
................................................................................
သူ့ထက်ကဲ ဇာတ်သိမ်း
ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲ၍ မထုတ်သေးဘဲ ဖိသွင်းထားကာ ခင်မွန်၏ နို့အုံလေးများကို နှစ်ချက် သုံးချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခါးကိုအားပြုကာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာ လှည့်ပေးလိုက်လေ၏ ။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သား ဖြူဖြူကြီးများသည်လည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာလေတော့သည်။
‘‘ အိုး ...အ ကို .. ဟင့် .. အင်း ဟင်း ’’
ဇကောဝိုင်း လှည့်ကာ လှုပ်ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်၀ အပေါ် နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်၍ ထိနေလေတော့ရာ ခင်မွန်သည် အ သဲထဲထိအောင် ခိုက်၍ သွားရတော့၏။
‘‘ ဟင်း ... အ ကို ..ကျ ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး .ဟင့် .. အ င်း ’ ’
ခင်မွန်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ထွန့်ထွန့်လူးကာ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လာရသော အချိန်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ ကျော်ဦးက တစ်အားကောင်းကောင်းဖြင့် ဆောင့်ကာ လိုးနေပြီး ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်များနှင့် ပြည့်လျှံနေသော လီးဝင်လီးထွက်သံများမှာ ဆူညံ၍နေတော့သည်။
ကုတင်စောင်းပုံစံ လိုးဖြစ်နေသောကြောင့်လည်း ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့အကုန်အစင်ဝင်၍ နေရကာ အားရပါးရဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း ဖောင်းကားနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ထိပ်ကြီးသည် ခင်မွန်၏ သားအိမ်ဝသို့ ဖြေးဖြေး တိုက်နေရာက ခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေးမှာပွင့်၍ ပွင့်၍ သွားခဲ့ရပြီး တအင့်အင့်ဖြင့် ဖြစ်ကာနေရ၏။
ခဏ အကြာတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ မှောက်၍ချကာ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့လိုက်ပြီး သူ၏ ဆောင့်အားကိုလည်း မလျော့စေပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာလိုးနေ၏။
ထို့ကြောင့် ခင်မွန်သည် သူမစောက်ပတ်၏ ထဲမှ ကျော်ဦး၏ လီးဒဏ်နှင့် နို့စို့ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ ပါးစပ်ဒဏ်တို့ကိုပါ ခံနေရသည် ဖြစ်၍ ခင်မွန်ခမျာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပေမယ့် အသာလေးများပင် တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကောင်းနေရတော့၏။
‘‘ ဖွတ် ..ပြွတ် . အင့် ..ဟင်း အ င်း .. ပြွတ် .. ဖွတ် .. အမလေး .. အ ကိုရယ် ဟင်းဟင်း .. ’’
မကြာမီမှာပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့၏ တကိုယ်လုံးသည် အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရကာ ကျော်ဦး၏ စိတ်ထဲတွင် အားမလို အားမရဖြင့် ဖြစ်ကာ လာရသကဲ့သို့ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း လူးကာ ပျံကာ တက်လာရတော့၏ ။
ထိုအခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တွင် မှောက်၍ထားသော သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွကာ ကျော်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်၍ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေတော့သည်။
‘‘ အမလေး ...ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်’ ’
ကျော်ဦး၏ ပြင်ထန်သော ဆောင့်လိုးချက်များကို ခင်မွန်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို လူးလူး လှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် တန်ပြန်ကော့ပေးရင်း တခဏလေး အတွင်းမှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တစ်ချီပြီးသွားရတော့၏။
ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးက ဗြုန်းကနဲ ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သလို ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကလည်း စားပွဲစွန်းမှ ကြွကာ ပင့်မြှေက်ကာ ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုတာမျိုးလို ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ကတော့ အတွေ့၏ နောက်ကို လိုက်ပါကြလိမ့်ဦးမည်သာ ဖြစ်တော့၏။
.........................................................
ထိုနေ့က ဘိုင်စကုပ်ရုံမှ ထွက်၍ တိရိစ္ဆာန်ရုံ၊ ရွေတှိဂုံဘုရား စသည်ဖြင့် တင်တင် ပူဆာသော နေရာများသို့ လိုက်ပို့ခဲ့ရသေး၏။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း အနှောင်အဖွဲ့မှ လွတ်လိုက်သော သမင်ပျိုမလေး၏ အသွင်ဖြင့် စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောကာ ကျွန်တော်၏ လက်မောင်းကို ဟီးလေးခိုလို့ လိုက်ပါတော့၏ ။
‘‘ မမကိုလည်း တင်တင် အားနာတယ်။ အကို့ကိုလည်း ချစ်တယ် ဒုက္ခပါပဲ ။ တင်တင် သေပစ်လိုက်ရင် အေးမယ် ထင်တယ် ’’
‘‘ ဟော ပြောရင်း ဆိုရင်း မိုက်လာပြီ။ ဒီကပြန်ကြရင် အကို မီးစင်ကြည့်ပြီးနေကြမယ် ဟုတ်လား ’’
‘‘ အကိုလဲ တင်တင်ကို ဂရုစိုက်ပါနော် ။တင်တင် အကို့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေချင်တယ် ။ အကို့ကို တင်တင် သိပ်ချစ်တာပဲ ’’
‘‘ အေးပါ စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့တော့ ခလေးရယ်။ ဖြစ်သမျှ အကြောင်းပေါ့ ။ သူ့ဖူးစာပါတဲ့ အတိုင်းပေါ့ ၊အကိုလည်း တင်တင်ကို သိပ်ချစ်တယ်၊ မသင့်တော်တဲ့ ကိစ္စမို့သာ အကို စဉ်းစားနေရတာ ’’
‘‘ အဟုတ်လား အကို ။ တင်တင် ဝမ်းသာလိုက်တာ အကိုနဲ့ အမ ထားရာက တင်တင် နေပါ့မယ် ။ တင်တင့်ကို မစိမ်းကားပါနဲ့နော် ’’
တင်တင်မှ ကနွဲ့ကလျနှင့် သနားစဖွယ် ပြောသဖြင့် ကျွန်တော့်ရင်မှာ ဆို့နင့်၍ သွား၏။ ညနေ ငါးနာရီလောက်တွင် အိမ်သို့ပြန်လာကြသောအခါ တင်တင်ကိုသာ အိမ်သို့ ပြန်လွတ်၍ ကျွန်တော်က လမ်းထိပ် အရက်ဆိုင်တွင်ဝင်၍ ကျန်ခဲ့၏။ အရက်ဆိုင် ဝင်ထိုင်ပြီး၍ ခဏကြာမှ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်သည် ဆိုက်ကားဖြင့် အိမ်ဖက်သို့ ပြန်သွားသည်ကို အမှတ်မထင် လှမ်း၍ မြင်လိုက်ရလေ၏။
................................................................
ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်မှာ ယခုဆိုလျှင် တစ်လပင် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်တော် အရက်မူး၍လာလျှင် ကျွန်တော့်၏ ဇနီး အမွန်အား
‘‘ ဟေ့ ငါ မိန်းမတစ်ယောက် တွေ့နေတယ်ကွာ ။ အဲဒါ မယူလို့ မဖြစ်တော့ဘူး ။ မင်း အတူတူ နေရမယ်နော် ’’
အစရှိသဖြင့် ပြောသလိုလိုဖြင့် သွေးတိုးစမ်းရာ အရာရာတွင် ကျွန်တော့် အလိုကိုသာ လိုက်၍ အကြိုက်ကို ဆောင်တတ်သော အမွန်သည် ချက်ချင်းပင် အသွင်အပြင် ပြောင်းသွားကာ
‘‘ ဟင်း ဘာရမလဲ အတူတူ နေဖို့များတော့ ဝေးလိုက်တာ၊ အမွန့်ကို မချစ်ရင် ကွာပြီး ချစ်တဲ့သူကို ယူပေါ့ ’’
ဟု ခါးခါးသီးသီးပင် ငြင်းသဖြင့် သူ့ကိုပင်မနည်း ချော့မော့ရပြန်သည်။ အမွန်ရော ယောက်ခမကြီးကပါ ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်ကို ချွင်းချက်မရှိ စိတ်ချနေ၏။
ကျွန်တော်၏ ဇနီး ခင်မွန်ကလည်း ဒီရက်တွေကြားတွင် အိမ်ကပ်သည် ဟူ၍ပင် မရှိ။ အပြင်ထွက်တာများနေ၏။ ယခု တစ်လကျော်ကာလအတွင်း ၄ကြိမ် ၅ ကြိမ်မျှ ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်တို့ နှစ်ယောက်တည်း အိမ်ထားခဲ့သဖြင့် ထိုအခွင့်အရေးမျိုးကို တမ်းတနေသော တင်တင်သည် လူလစ်လျှင် လစ်သလို ကျွန်တော်၏ ရင်ခွင်တွင်းသို့ ပြေးဝင်ကာ ကနွဲ့ကရ တွတ်တီးတွတ်တာ သနားဖွယ်ရာ ငိုတစ်ခါ ရီတစ်လှည့် ချစ်ဋီကာ ဖွဲ့တော့၏။
ရဟန္တာလည်း မဟုတ်၊ နွားလည်း မဟုတ်သော ကျွန်တော်က တင်တင်နှင့် မှားပြီးရင်း မှားရင်းဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးသည်လည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စွဲလန်းစွာဖြင့် အချစ်တွေ ပိုကာ နေခဲ့ရတော့၏။အပျက်ပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေး ထွက်ချေပြီ။ တင်တင်ကား ဘယ်သို့မျှ ဖြောင်းဖျ၍ ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။ယခုအချိန်မှ ကျွန်တော်က သိပ်တားနေပြန်ရင်လည်း သိပ်မဟုတ်တော့ချေ။
ကျွန်တော် မှားယွင်းပေးခဲ့မိသော ဓါတ်ပုံ စာအုပ်ကြီးကို အသက် ၁၈ နှစ်ကျော်မျှသာ ရှိသေးသော တင်တင်က ရှုဒေါင့် အမျိုးမျိုးမှ ကြည့်ကာ ကိလေသာကာမ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာပုံရ၏။ နောက်တွင် ကျွန်တော်နှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ကူးယဉ်လာပုံ ရသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ယဉ်ဖြင့် လင်စုံမယားဖက် အိပ်စက်သော ကျွန်တော်၏ အိပ်ယာပေါ် ဝယ် ကျွန်တော် ပြန်အလာကို မှန်းကာ လာ၍ အိပ်နေတော့သည်။
ပြန်ရောက်လာသော ကျွန်တော်ကလည်း အမူးသမားတို့ ထုံးစံအတိုင်း မိန်းမကို ကလိတော့၏။ တင်တင်မှာ သွေးသား တောင့်တခိုက်ဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမျှမပြော။ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အသွင် ဆောင်နေလိုက်သေး၏။ ယခုမှာကား တင်တင်သည် ဖိုသတ္တဝါ၏ အထိအတွေ့ဝယ် နစ်မြောရင်း အရူးအမူး ဖြစ်နေရှာချေ၏။
ကျွန်တော်က သူ့အလိုကို လိုက်၍ အကြိုက်ဆောင်နိုင်အောင် ရှေ့ဆက်မည်သို့ စီစဉ်ရမည်လဲ။ ကျွန်တော်သည် ရှေ့ဆက်ရမည့် ခရီးအတွက် စိတ်လေးကာ ခေါင်းရှုပ်တိုင်း အရက်ကိုသာလျှင် ဖိသောက်လျှက်ရှိ၏။ ကျွန်တော့်တွင် ထွက်ပေါက် တစ်ခုတော့ ရှိရပေမည်။ အနည်းဆုံး ကျွန်တော့်အဖြစ်ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်၍ ဆွေးနွေးနိုင်သည့် သူတစ်ဦးတော့ ရှိရန်လိုအပ်ပေသည်။
ကျွန်တော်၏ ဆရာ ဦးအုံးခင်ကို သတိရမိ၏။ သူအလုပ်မှ ပင်စင် ယူသွားသည်မှာ ငါးနှစ်ခန့်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။ ကျွန်တော်သည်ပင်လျှင် သူနှင့် မတွေ့သည်မှာ ၂ နှစ်ကျော်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။ ကျွန်တော်သည် အရင်ကရောက်ခဲ့ဖူးသော ဆရာဦးအုံးခင်၏ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့တော့၏။
.........................................................................................
‘‘ ဟော ဆန်းမြင့် ဘယ်ကလှည့်လာလဲ ’’
‘‘ ဒီကိုပါပဲ ဆရာ ’’
‘‘ မင်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီဆို အခုဘယ်မှာနေလဲ ’’
‘‘ . . . . ’’
‘‘ ဟာ အတော်ပဲ မင်းသူ့ကိုသိလား’ ’
ဆရာပြောလိုက်တော့မှ အနားတွင် ထိုင်နေသော မိန်းကလေးကို ကြည့်မိ၏။ မိန်းကလေးမှာ ငိုထားပုံ ရ၏။
‘‘ ဒါ ဆရာ့ တူမ အနှင်း မို့လား’ ’
‘‘ ဟုတ်တယ် ဆန်းမြင့် .သူ့ယောက်ျားက ငယ်ရည်းစားနဲ့ ပြန်ဆက်မိပြီး ဖေါက်ပြန်နေလို့ကွာ။ အဲဒါ မိန်းမချင်းတွေ့ပြီး အနှင်းက ဆွေးနွေးဖို့ ငါ့ကို လာတိုင်ပင်တာ ။ အခု အဆင်ပြေချင်တော့ အနှင်း ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေးက မင်းတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာပဲ နေတာ လိပ်စာ အတိအကျတော့ မသိရသေးဘူးကွ။ အဲဒါကွာ ဆန်းမြင့် မင်းက စုံစမ်းပြီး မိန်းမချင်းတွေ့လို့ ရအောင် မင်းပဲ စီစဉ်ပေးလိုက်ပါကွာ ’’
‘‘ အဲဒီ မိန်းကလေး နာမည်က ဘယ်သူပါလဲ ဆရာ’’
‘‘ မိနှင်း နင့် အကိုကို ပြောပြလိုက်လေ ’’
‘‘ မခင်မွန်လို့ ခေါ်ပါတယ် အကို ။ အနှင်းကို ကူညီပါ အကိုရယ်နော် ’’
‘‘ ဟင် ’’
ကျွန်တော်၏ ခေါင်းထဲတွင် မိုက်ကနဲပင် တစ်ချက်ဖြစ်သွားရလေတော့သည် ။ ။
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
