အစားထိုး ချစ်သူ အပိုင်း ( ၂ )

အစားထိုး ချစ်သူ အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - julyrooney

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အရိုင်းဆန်လာကာ မြန်ဆန်လာပြီး အဖုတ်ထဲက ကြွက်သားတွေကညှစ်ညှစ်လာကာ ပါးစပ်ကလဲ အူးအူးအားအားနှင့် အော်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ကျလာသည်။ သက်ပြင်းမောတွေ ချရင်း တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေသည်။ သူလဲ ကျောပြင်ကို ပုတ်ကာ နှစ်သိမ့်နေသည်။

အသက်ရှူသံ မှန်လာတော့ သူ့ကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါ သူ့အလှည့်။ သူမတချီ ကောင်းကောင်းပြီးထားသည်မို့ သူလဲ အားမနာ။ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ သူမလဲ သူ့ရဲ့ ဆောင်ချက်တွေကြောင့် ပြန်ပြီးစိတ်ပါလာကာ သူနဲ့အပြိုင် ဆောင့်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား အကျောတွေ တင်းတောင့်လာပြီး ပြီးသွားကြသည်။

ပြိုင်တူလိုလို ပြီးသွားရသည်။ နှစ်ယောက်သား အမောဖြေကာ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲက တပတ်တွေကို ပတ်ပြီးအိပ်လိုက်ကြသည်။ မနက်ရှစ်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ မနက်စာ သွားစားကြသည်။

ပြီး သူမကို ဘားအံနားရှိ ကော့ကသောင်ဂူသို့ လိုက်ပို့သည်။ ပြီးတော့ပြန်လာကာ နေ့လည်စာစားပြီး ဟိုတယ်ပြန်လာကာ လိုးကြသည်။ ပြီး ခနနားကာ ဇွဲကပင်တောင်သို့ လိုက်ပို့ပေးသည်။ ညနေ ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ထိုင်းစတိုင် စားသောက်ဆိုင်သို့ သွားကာ ထိုင်းစာ လိုက်ကျွေးလိုက်သည်။

သူမကို ကောက်တေးအချိုမှာပေးကာ တိုက်သည်။ သောက်ကြည့်တော့ ကြိုက်သွားပြီး ထပ်ကာသောက်သည်။ သူက မူးနေမယ် တားပေမယ့်မရ။ ဖြေးဖြေးချင်းတက်လာရာ စားပြီးချိန်တွင်တော့ မူးနေပြီ။သူက KTV သွားချင်လားမေးရာ သွားမယ် ဆိုလို့ KTV သွားကာ သီချင်းဆိုကြသည်။

ဒစ်စကို တွေဖွင့်ကာ ဖြူကျော့ကတော့ မူးကလဲ မူးနေတော့ မြူးနေသည်။ ကနေသည်။ ဂျင်းဘောင်းဘီ အကြပ် ပေါင်လည်သာသာ အတိုအောက်က ဖင်တွေကို ယမ်းကာ ကနေတာကို သူညစ်ညစ်နဲ့ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူ့ပါ ဆွဲထူကာ ကခိုင်းနေလို့ ကရသေးသည်။ လတ်ပြတ်အင်္ကျီအနီ အကြပ်ပေါ်မှာ ဂျင်းကုတ် အတိုဝတ်ထားပြီး ဝေါကင်းရှူး အဖြူအတိုဝတ်ကာ ကနေတဲ့ ဖြူကျော့ပုံစံက အဆိုတော်မလေးတစ်ယောက်နဲ့တောင် တူသေးသည်။

တစ်နာရီပြီးတော့ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာရာ ကချင်သေးတယ်လို့ ဂျီတိုက်နေသေးသည်။ သူလဲ ချော့မော့ပြီးခေါ်လာကာ အခန်းရောက်တော့ တံခါပိတ်လိုက်ပြီး ဖြူကျော့ကို ပွေ့ချီလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်သည်။ လက်တွေက အဝတ်တွေပေါ်ကနေ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

ပြီး အင်္ကျီကိုလှန်ကာ ဘော်လီကို မတင်ပြီး နို့တွေကို အားနဲ့စို့လိုက်တော့ ဖြူကျော့လဲ ငြိမ်သွားသည်။ ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်နေရင်း တင်ပါးတွေကို ဖြစ်ညှစ်လိုက် နိုးတွေ့ကို စို့လိုက်လုပ်နေသည်။

 ဖြူကျော့က သူ့အင်္ကျီကို မကာချွတ်ပေးပြီး ရင်ဘတ်တွေကို ပွတ်သပ်နေသည်။ သူလဲ အသာထကာဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီး ဖြူကျော့အင်္ကျီတွေကိုပါ ချွတ်ပြီး ဝေါ့ကင်းရှူးကို မချွတ်တော့ပဲ နဲ့ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကျပ်နေလို့ ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်လိုက်ရသည်။

ပင်တီအနီရောင်ပေါ်ကနေ လက်တွေနဲ့ ကလိလိုက်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးဖြူကျော့ကို ပြောင်းပြန်လှည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းကို ကုတင်အစွန်းကို ထားကာ သူ့လီးကို ပါးစပ်နားတေ့ပေးရာ ဖြူကျော့ကလီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။

သူလဲ အစေ့ကိုချေလိုက်ရာ အွန်းခနဲ့ ပေါင်က ကားသွားသည်။ လက်တစ်ဖက်က နို့ တွေကို နယ်ရင်း အဖုတ်ကို ရွေ့ကာ အဖုတ်ထဲနှိုက်လိုက်သည်။ အစေ့ကို ချေအဖုတ်ကိုနှိုက် ပါးစပ်ကို လိုးနေလိုက်သည်။

လူတွေကလဲ မူးနေတော့ စိတ်တွေက ပိုကြွနေကြသည်။ မျိုးကိုလဲ စိတ်ထဲမှာ လုပ်ချင်တာတွေကို မူးမူးနဲ့ လုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ကလဲ မူးနေတော့ စိတ်တွေ ကကြွသူလဲ လီးကို အားကြိုးမာန်တက်စုပ် ဖင်ကိုလဲ ကော့ကော့ပေး။ အဖုတ်ကိုကလိနေတဲ့ လက်ကို ထုတ်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေပြီး ဖင်ဝကို ဆွလိုက်ပြန်သည်။

လက်ခလယ်နဲ့ ဖင်ဝကို ကလိနေရင်း ဖင်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တော့ ဖင်က ရမ်းသွားသည်။ လက်ကို ဖင်စအိုကြွက်သွားတွေက ညှစ်ထားရာ သူလဲ အစေ့ကို ထပ်ပြီး ချေလိုက်တော့ ပေါင်က ကားသွားပြီး သူလဲ ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ လက်တစ်ချောင်း လုံးဝင်သွားတော့ ပြန်ထုတ်ပြန်ထည့်လုပ်နေရာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဝင်က အဆင်ပြေလာသည်။

သူလဲ လက်ညှိုးကိုအဖုတ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ပြန်ထုတ်ကာ လက်ညှိုူးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဖင်ထဲကိုထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ဖြူကျော့ ထွန့်ထွန့် လူးသွားရပေမယ့် လီးကို အစုပ်မပျက်ပေ။ ကလိနေတာတွေရပ်လိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဖြူကျော့ကိုထူလိုက်ကာ သူ့အပေါ်ကို ထိုင်ခိုင်းပြီးဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဖြူကျော့လဲ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပေးနေသည်။

" အ အ ယောက်ခမရယ် ကောင်းလိုက်တာ နို့တွေကို ကိုင်ပေးပါ အ အ"

သူနို့တွေကို အုပ်ကာညှစ်လိုက် ချေလိုက် ခပ်ပြမ်းကြမ်းလုပ်သည်။ ဖြူကျော့ကလဲ အပေါ်နေခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ရင်းနဲ့ တစ်ချီပြီးသွားရသည်။ သူလဲ ဖြူကျော့ပြီးသွားတော့ အပေါ်ကနေ ဖြူကျော့ရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ကာ တရစပ် ဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ တစ်ချီပြီးလို့မှ မဆုံးသေး နောက်တစ်ခါထပ်ပြီး စိတ်ကြွလာပြန်ရာ ဖင်တွေကို ကော့ကာခံပေးသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က တဏှာကိုသာ အခြေခံကျတာမို့ ကျန်တဲ့ချည်နှောင်မှုတွေမပါ ဒါတစ်ခုတည်းသာပင်။အခုလဲ မူးကလဲမူး စိတ်တွေက ထန်နေကြတာမို့ အခန်းထဲမှာ လိုးသံ အသားချင်းရိုက်သံ အော်ဟစ်ညည်းသံတွေသာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ ဖြူကျော့ဝေက လူကောင်ကသာသေးသော်ငြား မျိုးကိုရဲ့ အကြမ်းပတမ်း ဆောင့်ချက်တွေကို ခံနိုင်သည်။

မျိုးကိုကလဲ ညင်သာမှု မရှိတော့ပဲ တရစပ်ဆောင့်နေရာ ဖြူကျော့ဝေ တကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေပြီး မုန်တိုင်းကြားထဲက လွန့်နေတဲ့ လှေလိုပင်။ ဆောင့်ချက်များ ကကြာလာသည်နဲ့အမျှ နှစ်ယောက်လုံး ပန်းတိုင်ဆီရောက်လုပြီ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖြူကျော့တစ်ယောက် အသံရှည်နဲ့ညည်းညူလိုက်ပြီး ငြိမ်သက်သွားသလို မျိုးကိုလဲ ဆောင့်ချက်များက နှေးလာပြီး အား ခနဲတစ်ချက်အော်ကာ ဖြူကျော့ဝေပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားသည်။

မောဟိုက်နေကြပေမယ့် မျက်နှာမှာတော့ ကျေနပ်မှုရှိနေတဲ့ပုံ။ အရမ်း ကောင်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သားငြိမ်သက်စွာ နားနေပြီးမှ မျိုးကို က လီးတပ်လျက်သား ဖြူကျော့ကိုပွေ့ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ အောက်သို့အသာချကာ အဖုတ်ကို ရေဆေးပေးသည်။ ဖြူကျော့ကလဲ လီးကိုရေဆေးပေးလိုက်သည်။

ရေဆေးနေကြရင်းနဲ့ တစ်ယောက်ကို တယောက် ကလိနေကြသည်။ အမူးရှိန်က ကျလာသည်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အဝတ်တွေမဝတ်တော့ပဲ ရေခဲသေတ္တထဲက ဘီယာနှစ်ဘူးထုတ်ကာ သောက်လိုက်ကြသည်။ နောက်ထပ်တစ်ခါ လိုးကြပြန်သည်။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လုပ်ကြသည်။

တစ်ချီပြီးသွားသည်မို့ မျိုးကို သုတ်ရည် ထိန်းနိုင်သွားသည်။ ဖြူကျော့ကလဲ လူသာငယ်ပေမယ့် ဇက မသေး။ လုပ်သမျှကို ခံနိုင်သည်။ သူလာတာလဲ ဒီရည်ရွယ်ချက်ပင်။ မျိုးကိုကလဲ သူ့ကိုခေါ်တာ ဒါလုပ်ဖို့ပင်၊နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ အပြိုင်ကြဲနေကြသည်။ ဒုတိယအချီတော့ တော်တော်လေး ကြာသည်။ ပြီးသွားတော့ ဖြူကျော့လဲ ဖလက်ပြသွားသလို မျိုးကိုလဲ ဟိုက်သွားသည်။

ဖြူကျော့က အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့ရသည်မို့ ခဏကြာတော့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ မနက်ကျအိပ်ရာက နိုးတာနဲ့ မနက်စာစားကာ ဘာအံမြို အနီးတဝိုက်တွင် လျှောက်လည်ပြီး အပြန် ကားလတ်မှတ်ဝင်ဝယ်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာပြီး ဆွဲကြပြန်သည်။

ညနေကျ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ကားထွက်သွားမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နောက်ရက်မနကမှာတော့ ဖြူကျော့ သူ့ဆီဖုန်းဆက်ကာ ရုံးတက်နေပြီ ဟု။ သူလဲ အဆောက်အဦး လက်စသတ်ဖို့ အတွက် လုံးပမ်းနေရပြန်သည်။ တခါတလေ မိန်းမကို သတိရ လွမ်းဆွတ်မိပေမယ့် အလုပ်တွေပြီးမှသာ သွားလို့ရပေမည်။

........................................

မျိုးကို ပုသိမ်သို့ သုံးရက်လောက်သွားကာ မိန်းမနဲ့ တွေ့လိုက်သည်။ မွေးတော့မည်မို့ ချစ်ဇနီးက သူ့ကို အနားမှာ ရှိစေချင်သည်။ သူလဲ မွေးခါနီးရင် လာမည်လို့ ကတိပေးရသည်။ တော်ပေသေးသည်။ ယောက်ခမတွေက သဘောပြည့်လို့သာ။ တစ်လခန့်ကြာတော့ အဆောက်အဦးက အားလုံးပြီးသွားပြီ။

အခန်းဖွဲ့လို့ပြီးပြီမို့ အတွင်းပိုင်း ပြင်ဆင်ရေးနဲ့ နေရာချထားပေးရေးကတော့ ရုံးချုပ်မှ အဖွဲ့ ထပ်လွှတ်လိုက်ပြီမို့ သူ့တာဝန် ပေါ့သွားပြီ။ သူလဲ ခွင့်တင်တော့ မေးရာ မိန်းမမီးဖွားမှာမို့ဟု ပြောသဖြင့် သူ့ကို တစ်လလစာပြည့် နှင့်ခွင့်ပေးသည်။ သူလဲ မိန်းမဆီ ပြန်သွားလိုက်သည်။

သူရောက်ပြီးသိပ်မကြာ သမီးလေး မွေးပေးသည်။ အဖိုးအဖွားက သည်းသည်းလှုပ် သူကလဲ တုန်နေအောင်ချစ်သည်။ ပြန်တောင် မပြန်ချင်။ တစ်လပြည့်တော့ ပြန်ရတော့မည်။ မိန်းမက မျက်ရည်ဝဲတဲဝဲတဲနှင့်။ သူလဲ သမီးလေးမျက်နှာကြည့်လိုက် မိန်းမကိုချော့လိုက်လုပ်နေပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ ငိုချင်မိသည်။ မတက်သာပေမယ့် ခွဲရဦးမည်။

ဘားအံ ပြန်ရောက်တော့ မိန်းမနဲ့ သမီး သတိရနေတာမို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ သတိမရ။ အလုပ်ထဲပဲ အာရုံနှစ်ထားလိုက်သည်။ ရောင်းလိုအားလဲ တက်လာပြီ။ လူခန့်ထားရေးနဲ့ ကိုယ်စားလှယ်ပေးရေး အတွက် ရုံးချုပ်က သူ့ကိုပင် တာဝန်ပေးတာမို့ လုပ်ရသည်။သူလဲ ရုံးက အခန်းတစ်ခန်းယူကာ နေလိုက်သည်။ ရုံးချုပ်မှာ ဝန်ထမ်းတချို့နဲ့ ဒီမှာသူခန့်ထားတဲ့ လူတွေအတွက် သူစီစဉ်ပေးရသည်။

ကိုယ်စားလှယ်ပေးရေးကို သူစီစဉ်ပြီးသားမို့ ပစ္စည်းတွေရောက်တာနှင့် ပေးရုံသာ။ အလုပ်တွေ ပိနေတာမို့ သူနဲ့ဖြူကျော့လဲ မဆက်သွယ်ဖြစ်။ လိုင်းလဲမဖွင့်။

 အားလုံနေသားတကျစီစဉ်ပြီးတော့ သူအားသွားပြီ။ လုပ်ငန်းက လည်ပတ်စပြုနေပြီမို့ အရင်လောက်သူ ပါစရာမလိုပေ။ ဒါကြောင့် အားသွားပြီမို့ သူလိုင်းဖွင့်လိုက်ရာ မက်ဆေ့တွေ မနည်းပေ။ ဖြူကျော့နဲ့အပေါင်းအသင်းတွေဆီက။

သူဖတ်ပြီးမှ တစ်ခုချင်း ပြန်စာပို့လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ စိတ်ကောက်နေလို့ ချောရသေးသည်။ သူလဲတွေ့ချင်မိတာမို့ ချိန်းလိုက်ရာ ဘားအံသို့ မလာရဲတော့ပေ။

ရုံးချုပ်က လူတွေရောက်နေုပီမို့ ရန်ကုန်ကိုသာ ချိန်းလိုက်သည်။ တွေ့သည့် ချိန်တွင် ရေကုန်ရေခန်းပဲ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက် သူတို့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ မတွေ့တာလဲ ကြာပြီမို့။ သူ့ဘဲနဲ့ ပြန်ပြေလည်နေပြီး ရုံးတွင်လဲ နောက်တယောက်နဲ့ ညက် နေသည်လို့ ပြောသည်။

သမီးရက်တစ်ရာပြည့်လုပ်တော့ သူခွင့်ခဏ ပြန်သွားလိုက်သည်။ နှစ်ရက်သုံးရက်နေပြီး ပြန်လာရပြန်သည်။ အလုပ်ကမရှိပေမယ့် သူကနယ်ခံလိုဖြစ်ပြီး တာဝန်ခံနေရသဖြင့် ရှိနေမှရသည်။

ရုံးမှာ အားသည့်အချိန်တိုင်း လိုင်းပေါ်မှာပင် ဖြူကျော့နဲ့ပြောလိုက် တခြားသူတွေနဲ့ ပြောလိုက်။ ဒီတပတ်ချိန်းရာ သူ့ဘဲနဲ့တွေ့ဖို့ ရှိတာမို့ မအားဘူးလို့ ပြောသည်။ သူလဲ တင်းသွားရသည်။ သို့သော် သူနားလည်ပေးရပေမည်။ အဆင်ပြေတဲ့ အချိန်ပြောပါလို့ ပြောလိုက်သည်။ ရုံးက ဘော်ဒါနဲ့စကားစပ်မိတော့ ဖြူကျော့က ရုံကဘဲတယောက်နဲ့ ညက် နေသည်လို့ ပြောသည်။

တစ်လနီးပါးကြာတော့ ဖြူကျော့က သုံးရက်ပိတ်တဲ့ အပတ်မှာ ရန်ကုန်က သူ့အဘွားအိမ် သွားရမည်။ နောက်ရက်တွင်တွေ့လို ရမည်မို့ သူ့ကိုလာခိုင်းရာ သူလဲ အိုကေလာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။ သူဒီတစ်ခါတော့ ဖြူကျော့ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မည် ဟု တေးထားလိုက်သည်။

ဖြူကျော့ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်လာသည်။ သူ ရန်ကုန် ရောက်နေပြီ။ မနက်ဖြန်နေ့လည် တွေ့ကြမယ်ဟု ပြောလို့ သူလဲ ညဖက် ရန်ကုန်သို့ သူ့ကားနဲ့ ထွက်လာလိုက်သည်။ ရုံးလဲပိတ်သည်မို့ ပြန်တဲ့ သူတွေလဲ ပြန်ကြ၊ ရှိတဲ့ သူတွေကို သူခရီးသွားမှာမို့ အရေးအကြောင်း ရှိရင် ဖုန်းဆက်ရန် မှာခဲ့သည်။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး လုံခြုံစိတ်ချကာ ချောင်ကျတဲ့ ဟိုတယ်တစ်ခုကို ရှာလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်ခန်း တစ်ခန်းယူထားလိုက်သည်။ အွန်လိုင်းပေါ်က page တစ်ခုမှာ တွေ့လို့ လာလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ တော်တော်ကောင်းသည်။

အခန်းက ကျယ်ဝန်းသပ်ရပ်ပီး အခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းအကုန်ရှိသည်။ ဈေးတော့ နည်းနည်းကြီးပေမယ့် လူရှင်းပြီး စိတ်ကျေနပ်စရာမို့ တန်သည်။ သူလဲ ရောက်တော့ ဖြူကျော့ကို ဟိုတယ်နာမည်နဲ့ နေရာပြောကာ သူရောက်နေပြီ အကြောင်း ပြောလိုက်သည်။

ဖြူကျော့က မနက်ဖြန်မနက် ဆယ်နာရီလောက် ရွှေတိဂုံကို လာခေါ်ဖို့ ပြောသည်။ သူ့ အဖွားတွေနဲ့ ဘုရားသွားကာ ဘုရားကနေ တန်းပြန်မယ် ပြောထားသည်ဟု ပြောသည်။ သူလဲ ဖုန်းချခါနီး ဖြူကျော့ကို မနက်ဖြန်တွေ့ရင် ဖင်ချချင်တယ်လို့ပြောတော့ ကြောက်တယ်ဟု ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည်။

သူလဲ အခန်းထဲမှာ လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး ဘာမှမရှိတာ သေချာတာ့မှ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး အိပ်လိုက်သည်။ မနက်ရှစ်နာရီထိုးခါနီးမှ နိုးကာ မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာစားလိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်တော့ ဖြူကျော့က ဘုရားသို့ သွားနေပြီဟု ပြောသည်။ သူလဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ သူ့ကားယူပြီး ဘုရားသို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ ဘုရားရောက်တော့ သူဘုရားရှိခိုးလိုက်ပြီး ဖြူကျော်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

တော်တော်လေးကြာတော့ အစိမ်းရောင် အထက်အောက် ဆင်တူ အပျော့သားကို ဝတ်ကာ လက်က အိတ်အသေးတစ်လုံးနဲ့ သူ့ဆီလာနေတဲ့ ဖြူကျော့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူလဲအိတ်ကို ယူပေးကာ ဖြူကျော့ကို ကားထားတဲ့ ဖက်ဆီခေါ်လာခဲ့သည်။ သွားနေရင်းနဲ့ အစိမ်းဝမ်းဆက်နဲ့ အိတ်ကိုင်ထားတော့ မမြစိမ်းမှတ်နေတာဟု ပြောရာ ဖြူကျော့က ရီနေသည်။

ကားမောင်းနေရင်း သူက ဖင်ချမှာနော်လို့ ပြောတော့ ဟမ် ဟင် နာမှာကြောက်တယ်လို့ ပြောသည်။ သူကလဲ မရဘူး တကယ်လုပ်မှာပဲ ပြောတော့ ရီပြီး သူ့လက်မောင်းကိုဖက်ကာ မှီပြီးလိုက်လာသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ သူ့အခန်းကို ခေါ်လာလိုက်သည်။

အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ အဲကွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ဖြူကျော့အိတ်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့က တီဗွီကို ဖွင့်ကာ ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး ကြည့်နေသည်။ သူလဲ အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ ခုံပေါ်တွင် တင်လိုက်ပြီး ဖြူကျော့ကို ဆွဲထူလိုက်သည်။ ပေကပ်ကပ်နဲ့

" အာ ယောက်ခမကလဲ ဒီမှာ ကားကောင်းနေတာတာကို"

" အဲ့ထက် ကောင်းတာပြမလို့"

ပြောပြီး ကုတင်နားခေါ်လာကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ လျှာခြင်း ကစားကာ ဖင်တွေကို ညှစ်လိုက်သည်။ ဖင်ပေါ်ကနေ ပင်တီအရာကို စမ်းပြီး လက်နဲ့မျှော့ကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ထမိန်စကပ်က အကြပ်မို့ တင်ပါးတွေက ထွက်နေပေမယ့် မကြီးလှပေ။

တင်ပါးတွေကို စိတ်ရှိတိုင်းညှစ်လိုက် ကိုင်လိုက် အားရအောင် လုပ်ပြီးမှ သူကုတင်ပေါ်သို့ လှဲကာ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကြယ်သီးတွေက နောက်ဖက်တွင် အပြည့် တပ်ထားတာမို့ စိတ်မရှည်ချင်စရာ။ တလုံးချင်း ဖြုတ်နေရတာ။ ဆွဲဖြဲလိုက်ချင်ပေမယ့် မဖြစ်လို့။ တခါတည်းဘရာ ခရမ်းရောင်ကိုပါ ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဆွဲလှန်ကာ နို့တွေကိုက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှစ်ကာနယ်ပြီးနို့သီးခေါင်းတွေကို ကလိလိုက်သည်။

" ယောက်ခမ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲလို့.. ဒီနေ့ အရမ်းကြမ်းနေတယ်..ဟင့် သူများထွက်ပြေးမှာ ကျနေတာပဲ...."

ဘာမှ မပြောပဲနဲ့နို့တွေကို စို့လိုက်ပြီး လက်က သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

" ကြည့်ပါလား စကားလဲ မပြောဘူး...ဟင့် ဟင့် "

နွဲ့နေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တင်းနေသည်မို့ လက်တွေ ပါးသပ်တွေက အစ အအားမထား။ ဇယ်ဆက်သလိုလှုပ်ရှားနေသည်။ ထမိန်စကပ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီ အဖြူရောင်က အရည်တွေနဲ့ စိုကာ ကွက်နေသည်။ သူလဲ ပင်တီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်းကိုကားကာ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။

ဖြူကျော့ ရှီး အာ့ ခနဲ့အော်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက်သွားပြီး သူ့လက်ကို လာကိုင်လိုက်သည်။ သူလဲ လက်ကို လီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်ရာ လီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကာ ကစားပေးသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့နှိုက်လိုက်ပြန်သည်။

ဝင်ချည်ထွက်ချည်နဲ့မို့ အရည်တွေ ကျလာသည်။ ပေါင်းတစ်ဖက်ကို လက်မောင်းနဲ့ ချိတ်ကာ အပေါ်သို့ ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကို ကော်ကာ ဖင်ဝတွင် သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို ထည့်လိုက်သည်။ အလည်သွားနေကျမို အခက်အခဲမရှိ ဝင်သွားသည်။ ဖင်က လက်ကို ညှစ်ထားသေးသည်။

ဧည့်သည် လက်မခံချင်သေးသည့် သဘော။ အဖုတ်ထဲကို နှိုက်ပြီး ဖင်ကို ကလိနေတာမို့ တဖြည်းဖြည်း ဖင်ရဲ့ ညှစ်အားက လျော့လာသည်။ မြန်မြန်ပဲ ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်လိုက်ရာ ဖြူကျော့ တအီးအီးနဲ့အော်ကာ လီးကို တင်းတင်းကြီး ကိုင်ကာ ထုနေသည်။

သူလဲ ဖြူကျော့ကို နေရာပြောင်းလိုက်ပြီး ခုတင်းစွန်းတွင် ခေါင်းထားကာ ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ပေးပြီး လက်တွေက ဖင်နဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်ကာ ကလိနေသည်။ အဖုတ်ထဲက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညှစ်အားသန်လာပြီးဖင်ကလဲ ညှစ်ညှစ်လာကာ ကိုယ်လုံးက ဆက်ခနဲဆက်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ခြေတွေလက်တွေက ကုပ်သွားကာ ပါးစပ်က ဆအွန်းအွန်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ပြီးသွားသည် ထင်သည်။

အဖုတ်ထဲက လက်ကိုထုတ်လိုက်ရာ အရည်ဖြူဖြူတွေ စီးကျလာလို့ လက်ညှိုးနဲ့ ကလော်လိုက်သည်။ ပြီးဖင်၀ကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေက အောက်သို့ စီးကျလာရာ ဖင်ဝရောက်တော့ လက်တွေနဲ့ ယူပြီး လက်ညှိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ထည့်လိုက်သည်။ ကြပ်ကြပ်နဲ့ ဝင်သွားပေမယ့် လက်သင့်ခံသည့်သဘော။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရသာကောင်းလို့ ထင်သည်။

ဖင်တွေက ကော့ကော့လာသည်။ အစေ့ကို ထပ်ကလိပေးလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဖြူကျော့လဲ သိပ်ဆာနေသည်မို့ မြန်မြန်ပင် အပေါ်ကနေလီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ထဲထည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။

ဆောင့်ချက်တွေ တဖြည့်ဖြည်းမြန်လာပြီး ပြီးတော့မည်။ သူလဲ ဖင်ထဲသို့ ထည့်ထားတဲ့ လက်တွေကို ထပ်မံကစားလိုက်ရာ ပါးစပ်မှ

" အင်း အင်း အင့် အင့် ကောင်းတယ် အာ့ အာ့ ကောင်းတယ် အာ့ဟ"

အော်ဟစ်နေရင်း မနားတမ်း ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ နောက်တစ်ခါ ပြီးသွားသည်။ သူ့ပေါ်မှောက်ကျလာပြီး ပါးစပ်ကို ဟကာ အသက်ကို လုရှူနေသည်။ သူလဲ ဖင်တွေကို ညှစ်ကာ ကိုင်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းရိုက်လိုက် လုပ်နေသည်။ အဖုတ်ထဲက လီးကို ညှစ်နေသေးသည်။ တဖြေးဖြေးအမောပြေလာတော့ သူဖြူကျော့ကို ဖင်ချမယ် ကုန်းပေးလို့ ပြောတော့

" ဟင့် အရမ်း မလုပ်နဲ့နော် သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ သူများကြောက်တယ်.. နာရင် မခံဘူးနော် ဟင့်။"

" အစတော့ နာမှာပေါ့..နောက်တော့ မနာတော့ဘူး.. နောက်ကျရင် ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ပဲ လုပ်ပါဆိုပြီး မပြောနဲ့"

" ဟင့် သူကခံဖူးတာကြနေတာပဲ.. ကြောက်တယ်နော် တော်ကြာ ညီမ ဖင်ကွဲသွားမှာဖြင့်"

" မကွဲစေရပါဘူး စိတ်ချ"

ငြင်းနေပေမယ့် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ပုဆိုးတထည်ယူကာ သူ့အောက်တွင် ခင်းလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ရှေ့ကို ဝပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို အပေါ်သို့ ထောင်ခိုင်းကာ ဒူးတွေကို ချဲခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့စိတ်ကြိုက်ပြင်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်သားတွေက ပြဲသွားပြီး ခရေညိုညိုလေး ပေါ်လာသည်။ သူစိတ်က ယားသွားပြီး ဖင်တွေကို ရိုက်လိုက်ရာ

" ဖျန်း"

" အာ့ ဘာလို့ရိုက်တာလဲလို့ စပ်တယ် သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း ယောက်ခမနော် ဟင့်ဟင့်"

သူဘာမှ မပြောပဲ ဆက်ရိုက်လိုက်ရာ ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်ပါးတွေက နီရဲလာသည်။ ပြီးတော့ စအိုဝ ကို တံတွေးထွေးကာ အဖုတ်ထဲသို့ လက်နဲ့နှိုက်ပြီး ထည့်လိုက်ပြီး

" တောက် လှလိုက်တဲ့ ဖင်လေးကွာ ဟင်းဟင်း"

" လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့.. ဒီမှာရှက်လာပြီကွာ

" ဖင်တွေကို ဖြဲပေးထား ကိုယ် လီးကိုင်ပြီး ထည့်မလို့"

" ဟင့် သူများကို သိပ်အနိုင်ကျင့်တာပဲ"

ပြောရင်း ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲပေးလိုက်သည်။ စအိုဝက စူတူတူလေးဖြစ်သွာလိုက် ချိုင့်သွားလိုက်နဲ့။စအိုဝမှာ တံတွေးတွေနှင့် အရည်တွေကြောင့် စိုလက်နေသည်။ သူလဲ တံတွေးထပ်ထွေးချကာ လီးကိုတံတွေးစွတ်လိုက်ပြီး စအိုဝကို ဖိထောက်လိုက်သည်။

စအိုက ကျုံသွားလို့ ရပ်ထားလိုက်ပြီးကျောကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ စအိုက စူလာချိန်မှာတော့ ဖိကာထည့်လိုက်ရာ လီးထိပ်က နည်းနည်းဝင်သွားကာ စအျုသားတွေကလီးနဲ့ ကပ်ပါသွားသည်။

" အား ကျွတ်ကျွတ် ဖြေးဖြေး နာတယ်လို့ ဟင့် သူများကို မညှာဘူး"

သူလဲ ရပ်လိုက်သည်။ တံတွေးကို ထပ်ထွေးချလိုက်ပြီး လက်က အစေ့ကို ပွတ်ပေးလိုက်လို့ တုန်သွားပြီး စအိုက ညှစ်အားလျော့သွားတော့ ဖိထည့်လိုက်ရာ ဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သွားသည်။ ဒစ်ကို တင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားသည်မှာ ကောင်းလှသည်။

" အာ ဟင့်ဟင့် နာတယ်နာတယ် မရဘူး ထင်တယ် အရမ်း နာတယ် ညီမ မခံနိုင်တော့ဘူး ယောက်ခမ...အီး..."

" ခဏလေး ခဏလေး ပြီးရင် မနာတော့ဘူး"

" ဟင့်ဟင့် ငိုချင်လာပြီ"

သူလဲ စအိုကို ညှစ်မထားဖို့ ပြောရသည်။ အစေ့ကို လက်နဲ့ ဖိဖိချေပေးနေရာ အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကာလာပြန်သည်။ ဖင်ရဲ့ ညှစ်အားက လျော့သွားပြန်တော့ ဖြေးညှင်းစွာ တစ်ရစ်ချင်းထည့်လိုက်သည်။ တတစ်တစ်နဲ့ စအိုဝတွေက လိပ်လိပ်ကာ လီးကလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝင်နေသည်။

လက်က အစေ့ကို ဆက်တိုက် ချေပေးနေသည်။ ဖင်ဝက ခုနကလောက် မနာတော့ပေ။ သွင်းစက ဖင်ကို မီးစနဲ့ ထိုးသလို ပူနေပြီး တစ်စို့စို့နဲ့ အရမ်းနာပေမယ့် ခုတော့ သက်သာလာသလို နာတာက ကောင်းလာသည်။ လီးအဝင်ကို လက်ခံလာသည်။

သူမလဲ ဖင်ဝကို လျော့ကာ အဲ့အရသာကို ခံစားနေသည်။ လီးက တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ဒစ်နားရောက်တော့ တံတွေး ထပ်တွေးချကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ဖြူကျော့မှာ လီးထွက်တိုင်း အင်းအင်းနဲ့ အော်သလို လီးဝင်တိုင်း အာ့အာ့နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လီးက အဝင်ချောလာတော့ ခံနိုင်လာသည်။ ကောင်းလာသည်။ ဖင်ရဲ့ အရသာက တကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့လို့လာသည်။ သူ ကြိုက်လာသည် အဲ့ဒီအရသာကို။ အဖုတ်ထဲကနဲ့ မတူပါ။

လီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်နေထွက်နေရာမှ နည်းနည်းလေးသွက်လာတော့လဲ ခံနိုင်လာသည်။ ဒါကြောင့် လီးကို အဆုံးထိ ထည့်လိုက်တော့သည်။ ဖြူကျော့ရဲ့ အော်သံက နာကျင်လို့ အော်သံနေရာမှာ ကောင်းလို့အော်သံဖက်ကို ပြောင်းလာသည်။ ဒါကြောင့်သူလဲ ပြန်ထုတ်ကာ ပြန်ထည့်လုပ်နေရင်း

" ဖြူကျော့ နာသေးလား ဖင်က"

" မနာတော့ဘူး.. ရတယ် ဆောင့်ဆောင့် ခံနိုင်လာပြီ.. အင့် ဟင့်ဟင့်"

ခံနိုင်လာပြီမို့ ဆောင့်စေချင်လာသည်။ သူလဲ လီးကို တဆုံးထိ ထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တဆုံးထိထည့်လိုက် လီးတစ်ဝက်လောက်ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက်လုပ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက် လိုးနေသည်။ဖြူကျော့ ပါးစပ်မှလဲ ကောင်းလို့ အော်သံက တဏှာသံ ပါနေသည်။ သူလဲ ဆောင့်ချက်များလာတော့ ညောင်းလာလို့ လီးကို ဖင်ထဲမှချွတ်လိုက်သည်။

" ဘာလုပ်တာလဲလို့ ဒီမှာ ကောင်းလာပြီဟာကို" 

ရန်တွေ့နေသည်။

" ကြာတော့ ဒူးညောင်းလာလို့ လာ"

ကုတင် အစွန်းနားတိုးကာ ကုန်းခိုက်းလိုက်ပြီး သူကနောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဖြူကျော့ ဖင်ကို လက်နဲ့ပြန်ဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး လီးကို ထည့်လိုက်သည်။ ခါးအားနဲ့ တင်ပါးအားကို သုံးကာ ဆောင်ြဆောင့်ပေးရင်း လက်က အဖုတ်ထဲနှိုက်နေသည်။ ဖြူကျော့လဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပြန်သည်။

" ကောင်းလား ဖြူကျော့ ဖင့်ခံရတာ"

" ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဆောင့်ပေးပါ ကိုရယ်"

" ကြိုက်လား ဖင်ခံရတာကို "

" ဖြူကျော့ဖင်ကို အားရပါးရဆောင့်လိုးပေးပါ..ဖင်ခံရတာ အရမ်းကြိုက်တယ်..ဖင်ခံကတာကို ကြိုက်တယ်"

သူမ အရမ်းကို ဟော့နေသည်။ အဖုတ်ကို လုပ်တုန်းက ကောင်းတာကတမျိူး ဖင်ကိုလုပ်တာက တမျိုး။ ဖင်ကို လုပ်တော့ အဖုတ်က ပါယားလာသည်။ အရမ်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုချင်လာသည်မို့ ဆောင့်ခိုင်လိုက်ရာ သူလဲ ဖင်ဖြဲထားတဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ကာ ဖင်တွေကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သူ ဒီဖင်သေးသေးကိုင်ကာ ဖြူကျော့ ဖင်ကို အားရပါးရလိုးချင်နေတာ ကြာပြီမို့ စိတ်ကူးထားသည့် အတိုင်း ဆောင့်လိုက်သည်။ လီးဝင် လီးထွက်ကလဲ ချောနေပြီမို့ မညှာတော့ပေ။ ဖြူကျော့လဲ အရမ်းကို ဟော့နေပြီမို့ ဆောင့်ချက်တိုင်း ကြိုက်သည်။ လက်တွေက ကိုယ့်အစေ့ကိုယ် ကလိနေလိုက်သည်။ အရမ်းကို ကောင်းနေပြီ။ အဖုတ်က အရမ်းကို ယားနေပြီ။ လီးကို စအိုကြွက်သားတွေက အရမ်းကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေပြီ။ သူမပြီးတော့မည်။ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ ဖင်တွေကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်သည်။

" အာ့ အာ့ အာ့ ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် ဟင့် ဟင့် အရမ်းကောင်းတယ် ပြီးတော့ မယ် ဆောင့်"

" ကိုယ်လဲ ပြီးတော့မယ် အာ့ အား "

" အ အ ပြီးပြီ ပြီးပြီအာ့အားး"

ဖြူကျော့ ပြီးသွားသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရင်း လီးတစ်ခုလုံး တင်းလာကာ အကြောတွေ တစ်ခုလုံး ဖျက်းခနဲဖြစ်လာပြီမို့ လီးကို တဆုံးထုတ် တဆုံးထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်ရာ သူလဲ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပြီးသွားရသည်။ ဖင်ထဲသို့ သုတ်ကည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ရဲ့ လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပါးစပ်ကနေ ဟင်းဟင်းနဲ့ ကယောင်ကတန်း ဖြစ်နေသည်။

အဖုတ်ထဲမှလဲ ဖြူဖြူအရည်တွေ ထွက်လာသည်။ သူလဲ တကိုယ်လုံးနှုံသွားသလိုပင်။ ခဏနားပြီး လီးကို ဖင်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဖင်ဝမှ အရည်တွေ ထွက်လာသည်။ ဖြူကျော့ ခွေကျသွားသည်။ သူလဲ အနားက တစ်ရှူးကိုယူကာ လီးကိုသုတ်လိုက်ပြီး အမှိုက်ပုံထဲ ပစ်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ က သူ့ကို လာဖက်ပြီး အတင်းနမ်းနေသည်။

သူလဲ ဖြူကျော့ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးနှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းသို့ သွားကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်တော့ ဖင်ဝက ကျိန်းစပ်နေသည်တဲ့။ သူလဲ ချော့ရသည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဘတ်တွေ ပတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲပြီး အနားယူလိုက်သည်။ သူ့ဒူးတွေထဲက အားမရှိတော့သလို။ ဖြူကျော့ဝေမှာလဲ နှုံးသွားသည်။ ဖင်ကို လိုးရတာ အားပိုစိုက်ရသည့် အတွက် ပိုပင်ပန်းတာလဲ ပါမည်။ နှစ်ယောက်သား ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။

အိပ်ရာက နိုးတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အပြင်သို့ ကားနဲ့ထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး လျှောက်သွားကြသည်။ပြန်လာတော့ သူတို့ထပ်ဆွဲ ကြပြန်သည်။ တစ်ညလုံးနီးပါး လုပ်ကြသည်။ အဖုတ်ကိုရေ ာဖင်ကိုရော ပါးစပ်ကိုပါ လိုးသည်။ သုံးနာရီထိုးခါနီးမှ ပြိုင်းသွားကြပြီး အိပ်ကြသည်။

မနက်ကျတော့ ဆယ်နာရီကျော်မှ နိုးကြသည်။ ရေချိုးကာအဝတ်လပြီး အပြင်တွင် မနက်စာ နေ့လည်စာ ပေါင်းစားကာ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ညက ကဲတာများသွားတာမို့ သိပ်စိတ်မပါကြတော့။ အနားယူရင်း စကားပြောကာ ဟိုကလိဒီကလိ လုပ်နေကြသည်။

ပြီးတော့ အိပ်ပျော်သွားကြပြန်သည်။ နှစ်နာရီထိုးတော့ နိုးလာကြပြီး နှစ်ယောက်သား စိတ်ပါလာကာ အပြန်အလှန် ဆွပေးကြသည်။ ဖြူကျော့ရဲ့ နို့သေးသေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုခိုင်းကာ လီးနဲ့လိုးလိုက်သည်။ သူဖြူကျော့ကို လုပ်လို့ရတဲ့ နေရာမှန်သမျှ လုပ်ကြည့်သည်။ သူယောက်ကျားရရင်တောင် သူ့လောက် လုပ်ဖူးမယ်မထင်။ ပြီးတော့ ဖင်ကို အရင်လိုးလိုက်သည်။

သူမ ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်နေပြီမို့ ဇိမ့်တွေ့နေသည်။ သူဖင်ကိုပဲ အားရအောင် လုပ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ပြီးသွားသည်။ ခဏနားကာ ရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး အဝတ်တွေ အိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ ဟိုတယ်ခရှင်းကာ ကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ သူမ ပြန်ရတော့မည်။ ဖြူကျော့က သူ့ကို အရမ်းခိုက်တာပဲလို့ ပြောသည်။ ကားထွက်တဲ့ထိ စောင်ယြ့ပြီး သူလဲ ညတွင်းချင်း ဘားအံသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။

ဒီလိုနဲ့ သူဘားအံမှာ နောက်ထပ်ခြောက်လလောက် နေရသည့်အချိန်တွင် တလကို တခေါက်လောက်တော့ ဖြူကျော့နဲ့ချိန်းကာ လိုးဖြစ်ကြသည်။ တွေ့သည့်အခါတိုင်းတွင် ဖြူကျော့က သူ့ကို ဖင်ကို အရင်လုပ်ခိုင်းသည်။ သူကလဲ ဖင်ချရတာကြိုက်သူမို့ မငြင်းပေ။

ဖြူကျော့က သူ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသည်။ သူဖင်ခံရတဲ့ အရသာကို အရမ်း စွဲလန်းတယ် ဟု။ ယောက်ကျားရရင်တောင် ဖင်မချမှာ စိုးရိမ်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က လုံးဝကို sex partaner ပင်။ သူလဲ ခြောက်လကျော်တော့ ရုံးချုပ်က သူ့ကို ရာထူးတိုးပေးကာ သူ့စိတ်ကြိုက်နယ်ကို ရွေးပြီး ပြောင်းနိုင်တယ်ပြောလို့ သူလဲ ပုသိမ်ဖက်ကို ရွေးလိုက်သည်။

ပုသိမ်သို့ တိုင်းတာဝန်ခံနဲ့ ပြောင်းရသည်။ ဘားအံမှာ သူဖောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းက အရမ်းကို အောင်မြင်နေသည်မို့ ကုမ္ပဏီက လူကြီးတွေက သဘောကျကာ ရာထူးတိုးပေးပြီး သူ့ကို ဘောနပ်စ်လဲ ပေးသည်။ သူ့အတွက် ဘားအံလိုနေရာက အရမ်းအဆင်ပြေခဲ့သည်။

ငွေကို အကြိုက်သုံးခွင့်ရလို့ သူ့အတွက် သိန်းပေါင်းများစွာ ရခဲ့သလို ဘောနပ်စ်ကလဲ ရောင်းချမှုရဲ ဆယ်ရာခိုင်းနှုန်းပေးသည်။ သူဘားအံသို့ ပြောင်းလာသည့် တာဝန်ခံကို လွှဲစရာရှိတာတွေလွှဲကာ ညဖက်တွင် သူအရင်ကနေခဲ့တဲ့ အဆောင်က ချာတိတ်တွေ သူ့မိတ်ဆွေတွေကိုတည နှုတ်ဆက်ပွဲ လုပ်ကာနောက်ရက် ညတွင် ရုံကလူတွေကိုနှုတ်ဆက်ပွဲ လုပ်ပြီး ပုသိမ်သို့ ပြောင်းခဲ့လိုက်သည်။

ပုသိမ်တွင် သူ့မိန်းမ မိဘအိမ်မှာ ပင်နေကာ အလုပ်လုပ်သည်။ သမီးနဲ့ မိန်းမအနားမှာရှိတော့ သူ့အတွက်ဘာမှမလိုအပ်တော့ပေ။ ဖြူကျော့နဲ့တော့ လိုင်းပေါ်တွင် အမြဲတွေ့ဖြစ်ပေမယ့် သူမလဲ ဘဲအသစ်ရသွားပြီ။ ယူတော့မည် ပြောသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် တောင်ငူဖက်သို့ ပြောင်းသွားကာ အိမ်ထောင်ကျသွာပြီ။ ဗိုလ်တစ်ဦးနှင့်တဲ့။ သူ့ကို ဖိတ်လို့လက်ဖွဲ့ လှမ်းပို့လိုက်သေးသည်။ ခုတော့ ကိုယ်ဝန်ရနေပြီဟု ပြောသည်။

သူ့သမီးလဲ ခုဆို ၂ နှစ်တောင် ပြည့်တော့မည်။ သူမလဲ ကလေးရတော့ မပေါ့။ တခါတလေ သူ့ကို သတိရမိကြောင်း စာပို့တက်သည်။ သူမ လိုချင်တာ ခုထိမရသေးကြောင်းနဲ့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ယောက်ကျားကို ချစ်တာမို့ အပြစ်မတင်မိကြောင်း ပြောတက်သည်။

တခါတရံ သူလဲ ကွန်ပျူတာထဲမှ သူဖွက်ထားတဲ့ ဗွီဒီယို ဖိုင်တစ်ခုကို လူလစ်ရင် ခိုးခိးကြည့်မိတိုင်း အရင်တုန်းက အကြောင်းအရာကို ပြန်တွေးမိတက်သေးသည်။ သူနဲ့ဖြူကျော့နဲ့က ချစ်ရတဲ့သူတွေ ကိုယ်စီ ဝေးနေကြတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လိုအင်တွေပြည့်ဖို့ အတွက် အစားထိုးခဲ့ကြတာပါလား ဟု.......။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။

အစားထိုး ချစ်သူ အပိုင်း ( ၁ )

အစားထိုး ချစ်သူ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - julyrooney

မျိုးကို ဘားအံကို ရောက်တာ တစ်လကျော်ပြီ။ လုပ်ငန်းတို့းချဲ့နိုင်ရန် ကုမ္ပဏီမှ သူ့ကို စေလွှတ်လိုက်သည်။ လုပ်ငန်းလုပ်ရန်နှင့် ရုံးခန်းဖွင့် နိုင်ရန် အဆင်ပြေမပြေ။ သူ့ကို ကွင်းဆင်းရန် စေလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

မြေနေရာက ရှိပြီးသားမို့ အဲ့နေရာတွင် ရုံးတစ်ခုဆောက်ပြီး လူနေနိုင်ရန် အဆောင်ဆောက်ဖို့ အတွက် အဆင်ပြေသည်။ လတ်တလောက ဘာမှ မဆောက်ရသေးတာမို့ သူဘားအံတွင်နေဖို့ စုံစမ်းရာ အဆောင်သဘောမျိုးငှါးနေလို့ရတာနဲ့ အဲ့အိမ်မှာ ငှါးနေလိုက်သည်။ ငှါးနေတဲ့သူ လေးငါးဦးရှိပြီး ငယ်ရွယ်သူတွေချည်းမို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေသည်။ ယောက်ကျားလေးတွေမို့လဲ ခဏနဲ့ ရင်းနှီးသွား ကာ သူလုပ်ချင်သည်များကို စုံစမ်းလို့ လွယ်သည်။

သူတို့ ကုမ္ပဏီက စိုက်ပျိုးရေးနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ဆေးတွေနဲ့ စက်ပစ္စည်းတွေ ဖြန့်ဖြူးရောင်းချတဲ့ ကုမ္ပဏီအကြီးတစ်ခု။ သူကတော့ product အင်ဂျင်နီယာ။ လုပ်တာကိုင်တာနဲ့ အရည် အချင်းတွေကြောင့် ရာထူးခဏလေးနဲ့တိုးကာ လူကြီးသဘောကျသည်။ ဒီနေရာကို မန်နေဂျာ အနေနဲ့လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို အားလုံး အာဏာကုန် လွှဲအပ်ထားသည်။ ရုံဆောက်ဖို့နဲ့ လုပ်ငန်းအဆင်ပြေစေရေးအတွက် ငွေကို စိတ်ကြိုက်သုံးခွင့်ပေးထားသည်။

တစ်လကျော်ပဲရှိသေးတာမို့ စုံစမ်းလေ့လာဆဲပင်။ မိန်းမက ကိုယ်ဝန်ရနေပြီ သူ ဒီကိုလာတော့ အိမ်မှာ တယောက်တည်း စိတ်မချတာနဲ့ ပုသိမ်က သူ့မိဘတွေဆီ လိုက်ပို့ပြီးမှ လာရသည်။ ဒီမှာ ဘယ်လောက်ကြာမည်မသိ။ 

ခုချိန်ထိတော့ အရမ်းအလုပ်မများ။ ဖိအားလဲ ကင်းသည်။ စုံစမ်းရသလောက် အခြေအနေ ကောင်းသည်။ထိုင်းနဲ့နီးသည်မို့ ထိုင်ကဝင်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေနဲ့တော့ ယှဉ်ရမည်။ ကျန်တာတွေကတော့ သိပ်ကိစ္စ မရှိ။ ဈေးနှုန်းကွာဟမှုနဲ့ ဝယ်လိုအားရောင်းလိုအား တွေအတွက် သူဆက်စုံစမ်းရသည်။

ညဖက်ရောက်လာရင် အဆောင်က ကောင်လေး တွေနဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်လိုက် ဘောလုံးပွဲကြည့်လိုက် လျှောက်လည်လိုက် ပြန်လာ ၊ မိန်းမဆီဖုန်း ဆက်။ ပြီးရင် လိုင်းဖွင့် ကာသုံးသည်။ အိပ်ချင်လာမှအိပ်လိုက်သည်။ မနက်ဘယ်ချိန်ထထ ရသည်ကိုး။

နှစ်လခွဲလောက် ကြာတော့ ရုံးခန်းနဲ့အဆောင် ဆောက်ရန် ဂိုဒေါင်အဖြစ်ဆောက်ရန် ဘတ်ဂျက်ရပြီ။အဆောက်အဦ ဒီဇိုင်းလဲရပြီမို့ အဆောင်ကို အရင်ဆောက်ရသည်။ ကန်ထရိုက်ကို ရုံးချုပ်က ချပေးတဲ့ ကန်ထရိုက်နဲ့ပဲ ဆောက်သည်။ ပုံမှန်ပဲလည် ပတ်နေသည်။ ညဖက်ဆိုရင် လိုင်းသုံးရင်းနဲ့ ချက်ဖြစ်သည်။

သူ့ရုံးက ကောင်မလေး တစ်ယောက်နှင့်။ ဖြူကျော့ဝေ။ ခင်တာကတော့ တစ်နှစ်ကျော်လောက်တော့ ရှိပြီ။သူမ အလုပ်ဝင်စက ဖြတ်သွားဖြတ်လာ တွေ့ဖူးသည်။ သူ့ရဲ့ section ကတော့ မဟုတ်။ ရုံးပိုင်းဆိုင်ရာ က။ facebook မှာ တွေ့လို့ add လိုက်ကာ စကားပြောဖြစ်ကြရင်း နောက်ပိုင်း ရင်းနှီးသွားတာ။

အစက သူမက သူ့ကို မိန်းမ ရှိမှန်းမသိ။ နောက်မှ သိသွားတာ။ ရုံးတွင်း ထမင်းစားချိန်တိုင်း ဆုံဖြစ်ကြသည်။ ဒီရောက်လာသည့် နောက်ပိုင်း လိုင်းပေါ်တွင် သူမနဲ့ စကားပြောဖြစ်သည်။ လူက အရပ်က မပုမရှည် သေးသေးပင်။ တင်တွေရင်တွေက ခပ်သေးသေး။ အစက သိပ်မပြင်မဆင်။ နောက်ပိုင်း ပြင်လာ ဆင်လာသည်။ ရုံးကို ယူနီဖောင်း မဝတ်ရသည့်ရက်တွေဆို အလန်း။ အကြပ်တွေ ဝတ်သည်။ ရုပ်ရည်ကတော့ ချောတဲ့အထဲတော့ မပါပေမယ့် ကြည့်ကောင်းသည်။

ရည်းစားရှိသည်လို့ ကြားပေမယ့် မေးဖြစ်တိုင်း မရှိဟု ပြောတက်သည်။ ရုံးမှ ာဖြတ်သွားဖြတ်လာ တွေ့မိတိုင်း ဖုန်းအကြာကြီ းပြောတက်လို့ သူစဖြစ်သည်။ ခုသုံးလေးရက်ရှိပြီ။ ဘဲနဲ့ အဆင်မပြေသည် ထင့်။အသည်းကွဲ အကြောင်းတွေကို လိုင်းပေါ်တင်တက်သည်။ သူနဲ့အရမ်းကို ရင်းနှီးလာသည်။

viber ကနေ ဖုန်းပြောဖြစ ်ကြသည်။ သူလဲ ယောက်ကျားသားမို့ ဘာရယ်မဟုတ် ဖွန်ကြောင်တာ မမည်အောင် ကြောင်သည်။ သူမကလဲ ပြန်အီသည်။ သူမက ပုံတွေ ပို့ပေးတက်ပြီး သူကလဲ ပြန်ပို့ပေးတက်သည်။ လာလည်ရင် ဂရုစိုက်မှာလား မေးသည်။ လာလည်ရင် အကုန်ဂရုစိုက်မယ်လို့ ပြောကာစသည်။

သူဒီရောက်တာ ခြောက်လကျော်ပြီ။ မိန်းမလဲ မွေးခါနီးပြီ။ မွေးရင်တော့ ခဏခွင့်ပြန်မည် ပြောထားသည်။အဆောင်ကတော့ ပြီးပေမယ့် ဂိုဒေါင်နဲ့ ရုံးခန်းက မပြီးသေး။ နှစ်လလောက် လိုသေးသည်။ မိန်းမဆီ သုံးခေါက်လောက်ပဲ ရောက်သည်။ ခုတော့ မရောက်ဖြစ် ။ နောက်ပိုင်း ပစ္စည်းတွေကို အစမ်းသဘော ရောင်းကြည့်ရာ မဆိုးလှတာကြောင့် သူလဲ အားစိုက်ကာ လုပ်ရသည်။ ကုမ္ပဏီကချီးကျူးသည်။လစာတိုးသွားပြီ။

ညရောက်တိုင်း လုပ်နေကြ ထုံးစံ လိုင်းဖွင့်လိုက်ရာ ဖြူကျော့ဝေက ဒီတပတ်ကျ မော်လမြိုင်လာပီး ဘုရားဖူးမည်။ စက်စဲသွားမည် လိုက်ခဲ့လို့ ပြောသည်။ တစ်ယောက်တည်းလား ဆိုတော့ အင်းတဲ့။ မော်လမြိုင်မှာ သူသင်တန်းတုန်းက ခင်တဲ့ အမတစ်ယောက်ရှိပြီး သူနဲ့သွားမည်တဲ့။

အဲ့အမက သူ့ဘဲနိုင်ငံခြားက ပြန်လာလို့ တွေ့ချင်တာနဲ့ သူကလဲ ဘုရားဖူးနဲ့ ကမ်းခြေသွားချင်နေတာ အတော်ဖြစ်သွားလို့ ခေါ်တာမို့ လာမှ ာဖြစ်ကြောင်း သူတို့က အတွဲမို့ သူတစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေမှာမို့အားရင် လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်သည်။

သူရက်တွက်ကြည့်သည်။ သူမလာတဲ့ရက်ကျ အားမအား။ သူ့အတွက် ဒီမှ ာပိတ်ရက်မရှိ။ သူနားချင်ရင်နားသည်။ အဲ့ရက်ကျ အရေးတကြီး အလုပ်မရှိပေမယ့် နည်းနည်းတော့ ရှိသည်။ ကြိုတင်လုပ်ထားရင် ရသည် ။ ဘယ်နှစ်ရက် ကြာမလဲ မေးတော့ ကျိုက်ထီးရိုးကို မနက်တက်မည်။ ညနေပြန်လာပြီးပြန်အိပ်ကာ  စက်စဲကို နောက်ရက်မနက် သွားပြီး နှစ်ရက်နေမည် ဖြစ်သည်။

သူ့အတွက် အဆင်ပြေပြိမို့ လိုက်မည်ပြောရာ အကုန်အကျခံရမယ်လို့ ပြောတော့ ဘာပြန်ပေးမှာလဲ မေးလိုက်သည်။ လိုချင်တာယူ ပေးမှာပေါ့လို့ ပြောသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားရသည်။ မိန်းမနဲ့ ခွဲနေရတာကတကြောင်း အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ အပျော်ဖက် သိပ်မရောက်ဖြစ်။

တောင့်တမိပေမယ့် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ဖြေရှင်းလိုက်ရသည်မို့ စိတ်ထဲမှာ အတွေးတချို့နဲ့ စိတ်ထန်သွားရသည်။ ဒါကြောင့် အီစကလီရိုက်ကာ ဟိုမကျဒီမကျစကားတွေ ပြောရင်းနဲ့ ညနက်သွားရသည်။ နောက်ပိုင်းရက်တွေ သူအလုပ်တွေကို ကြိုလုပ်ထားကာ သူသွားမည့်ရက်တွင် အခက်အခဲ မဖြစ်စေရန် အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်ကို ငွေသုံးရက်စာ ကြိုပေးထားလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဝေကတော့ ဒီနေ့မနက် အစောကြီး မော်လမြိုင်သို့ မလာပဲ ကျိုက်ထိုနားတွင် သူ့အဖာ်အတွဲက စောင့်ကာ ကျိုက်ထီးရိုးတက်သွားသည်။

ညနေ မော်လမြိုင်သို့ လာအိပ်ရန် ပြောပြီး သူတို့ကိုစောင့်နေခိုင်းသည်။ ဒါကြောင့် သူလဲမှာစရာရှိတာတွေ မှာရသည်။ သူသွားမည့်ရက်တွင်း ပြသနာတစုံတခု မဖြစ်စေရန် သေချာမှာရသည်။ ရုံးကိုတော့ ကွင်းဆင်းစည်းရုံးရေးဆင်းမည်လို့ သတင်းပိုထားသည်။ မိန်းမကိုလဲ အဲ့လိုသာ ပြောလိုက်ပြီ းဖုန်းလိုင်းမိမှ ဆက်မည်။ မဆက်ရင် စိတ်မပူဖို့ မှာထားသည်။ ညနေကျ နောက်ဆုံး လိုင်းကားနဲ့ မော်လမြုင်သို့ သွားလိုက်သည်။

ဟိုရောက်တော့ ကားဝင်းတွင် စောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာတော့ ဖြူကျော့ဝေက ပြန်ရောက်ပြီ လို့ဖုန်းဆက်ပြီး သူ့ကို ဘယ်ရောက်နေလဲ မေးရာ ကားဝင်းတွင်စောင့်နေတာလို့ ပြောတော့ သူတို့နှစ်ယောက်တော်တော်ကြာတော့ သူ့ကို လာခေါ်ကာ ဖြူကျော့ဝေ သူငယ်ချင်းရည်းစား တည်းတဲ့ တည်းခိုခန်းတွင် အတူနေခိုင်းပြီ းမိတ်ဆက်ပေးသည်။ ညနေစာကို သွားစားကြရာ သူကရှင်းပေးလိုက်သည်။ 

မနက်အစောကြီးထကာ စက်စဲသို့ လိြင်းကားနဲ့သွားသည်။ Mini bus မို့ ကိုဇော်ဝင်းတို့အတွဲက ရှေ့ခုံတွင် သူနဲ့ဖြူကျော့ဝေက နောက်ခုံ။

ညက ကိုဇော်ဝင်းက သူနဲ့ မဖြူမတွေ့ရတာ နှစ်နှစ်ခွဲလောက်ရှိပြီ မဖြူမိဘတွေက သူနဲ့သဘောမတူ ။ သူကဆင်းရဲတာမို့။ ဒါကြောင့် စင်ကာပူသို့ ထွက်ကာ အလုပ်လုပ်နေပြီး မဖြူနဲ့ကတော့ အဆက်အသွယ်မပြတ်။ မဖြူကလဲ သစ္စာရှိသည်မို့ သူနောက်ဆံ အေးရသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြတ်သွားပြီ ထင်နေပြီး သူစလုံးကို သွားတာသိသည်။ ပြန်ရောက်လာတာ မသိတာမို့ မဖြူ ဒီလိုစီစဉ်တာဖြစ်ကြောင်း ဟိုမှာမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ဒါကြောင့်မို့ ဖြူကျော့ဝေကို ထိန်းပေးဖို့ အကူအညီတောင်းသည်။ သူကလဲ စိတ်ချပါလို့ ပြောရာ ဖြူကျော့ဝေကို ဖန်ဖို့စသည်။

သူက အိမ်ထောင်နဲ့ဖြစ်ကြောင်း မိန်းမက မွေးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောတော့ သူက ရီပြီး ဘာဖြစ်လဲကွာ နောက်မနွယ်ရင် ပြီးတာပဲ ပြောသည်။ မနက်ကျတော့ သူကပင် ဖြူကျော့ဝေကို သူနဲ့လာထိုင်ခိုင်းလိုက်လို့ မဖြူနဲ့ကိုဇော်ဝင်းက ကျေးဇူးတွေ တင်နေသည်။ ဖြူကျော့ဝေက မျက်နှာစူပုပ်နေသည်။

လမ်းတွင် အဲ့အကိုနဲ့ သဘောမတူပါဘူး ။ ချောလဲမချော အသားလဲမဲသေးတယ်ဟု ပြောလို့ သူရီရသေးသည်။ သူမအသက်က၂၅ကျော်ပြီမို့ သူ့ထက်သုံးနှစ် ငယ်သည်။ ကိုဇော်ဝင်းနဲ့မဖြူက သုံးဆယ်နီးပါးတွေ။သူမက အတွဲ ကြား ဝင်ဝင်ရှုပ်ချင်လို့ လမ်းမှ ာသူ့ကို ချော့ရသည်။ ဟိုရောက်ရင် ကြိုက်တာဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ပြောမှ မရှုပ်တော့ဘူးလို့ ကတိပေးသည်။ လမ်းမှာကားစီးရင်း ငိုက်လာတော့ သူ့ပေါ်မှီပြီး အိပ်သည်။

အရှေ့က အတွဲကတော့ လှည့်ကို မကြည့်။ တချိန်လုံး ပူးကပ်နေသည်။ သူလဲ ကြာတော့ လက်က ညောင်းလာလို့ နည်းနည်းပြင်တော့ ဖြူကျော့ဝေက ရတယ် တင်ချင်တင်လို့ ပြောသည်။ သူလဲဂွင်ပဲမို့ လက်ကို ဖြူကျော့ဝေ ပုခုံးပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ လမ်းက ခုန်သည်မို့ လက်က ဟိုထိဒီထိတော့ ထိမိသည်။ ဟိုရောက်တော့ ဟိုတယ်တွင် ဟိုအတွဲက နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်း သူတို့က တစ်ယောက်ခန်း နှစ်ခန်းယူသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က ကပ်လျက်ပင်။ ဟိုအတွဲက အပေါ်ထပ်မှာ။ ဖြူကျော့ဝေက စိတ်ကောက်နေလို့ လိုက်ချော့ရသေးသည်။ မဖြူကို ကောက်တာမို့ မဖြူက မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ချော့သည်။ သူက မဖြူကို မျက်ရိပ်ပြကာ အသာနေ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုပြီး သူပဲ စိတ်ကောက်ပြေအောင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ကိုကပ်ပြီး ပြောသည်။ကျေးဇူးဆပ်ပါ့မယ်ဆို လို့ သူရီရသေးသည်။ တစ်ယောက်ခန်းဆိုပေမယ့် ကျယ်ပါငည်။

ရေချိုးခန်း အိမ်သာပါပြီး အခန်းထဲမှာ Tv ရေခဲသေတ္တာ အစုံပါသည်မို့ မဆိုးလှပေ။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ နားနားနေနေ မေလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဝေက သူ့ဆီဖုန်းဆက်ပြီး လျှောက်သွာချင်တယ် ပြောတော့ သူလဲ ဟိုဒီသွားကာ သူလိုချင်တာလေးတွေ ဝယ်ပေး စားချင်တာကျွေးပြီး ပြန်လာသည်။

ဟိုအတွဲကတော့ ထွက်ကို မလာ။ အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်နေကြသည် ထင်ပါ့။ ဖုန်းဆက်ရာ မကိုင်လို့အခန်းတံခါး သွားခေါက်မယ် လုပ်နေလို့ မနည်းတားရသည်။ ဝဋ်လည်လိမ့်မယ် ဆိုပြီး ပြာတော့ သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးသည်။ ပြီးအခန်းထဲမှာ ခဏအိပ်လိုက်သည်။ ညနေကျ  ကမ်းခြေ ဆင်းကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တစ်တွဲ ဟို နှစ်ယောက်က တစ်တွဲ သူတို့ သွားချင်တဲ့ဖက် သွားသည်။ သူလဲ ဘောကွင်းငှါးကာ ဖြူကျော့ဝေကို ပေးသည်။

ဖြူကျော့ဝေက အသားကပ်ဘောင်းဘီအနက်ရောင် ဒူးနားလောက်ကို ဝတ်ကာ အင်္ကျီလည်ဟိုက် အနက်ရောင် တင်ပါးကျော်ကို ဝတ်ထားသည်။ သူ့ကို ဓာတ်ပုံရိုက်ခိုင်းပြီး ပို့စ်မျိုးစုံပေးနေသည်။ ပြီးတော့ ရေထဲဆင်းဆော့ကြရာ ရေမကူးတက်လို့ ကြောက်နေသည်။ သူလဲ အတင်းဆွဲခေါ်လာပြီး ရေနဲ့ ပက်ကာ စနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရဲလာကာ သူ့ကိုရေနဲ့ပြန်ပက်လိုက် ဘောကွင်းစွပ်ကာ ရေကူးလိုက် လုပ်နေသည်။လှိုင်းတစ်လုံး ဝင်ဆောင့်လိုက်ရာ သူမကြောက်လန့်ပြီး သူ့ဆီ အတင်းဖက်ထားသည်။

သူလဲ ပြန်ဖက်ကာ အားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမရှက်သွားသည်။ သူလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာဆက်ဆော့နေသည်။ တစ်နာရီကျော်ကျော် ရေထဲဆင်းပြီးတော့ ပြန်တက်လာကာ အခန်းထဲတွင် ရေချိုပြန်ချိုးလိုက်ကြသည်။ အဝတ်အစားလပြီးတော့ ညနေစာ ထွက်စားကြသည်။

ကိုဇော်ဝင်းက သူရှင်းပေးပြီး ညကျတို့လေးယောက် မီးပုံပွဲ လုပ်မယ် မိန်းကလေးတွေ သောက်ချင်တာ စားချင်တာပြောလို ဆိုတော့ ဖြူကျော့ဝေက ၀မ်းသာအားရ လက်ခုပ်ထတီးလို့ ရီလိုက်ကြသည်။ ဟိုတယ် စားသောက်ဆိုင်က အကုန်စီစဉ်ပေးသည်ပြောလို့ သူတို့မှာချင်တာ မှာပြီး သူက ဂစ်တာရမလား မေးတော့ ရပါသည် တဲ့။

ညဖက်ကျ သူတို့ ယောက်ကျားလေးနှစ်ယောက်က ဝီစကီ မိန်းကလေတွေက စပိုင်ဝိုင်သောက်ကာ အမြည်းစားကြရင်း စကားပြောလိုက် စလိုက်နဲ့ပျော်စရာ။ သူက ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုပြတော့ အားလုံးလိုက်ဆိုကြသည်။ ပြီးတော့ ကကြသည်။ ညကိုးနာရီကျော် ဆယ်နာရီလောက်ကျ မိန်းကလေးတွေက မူးလာပြီ။ ဒါကြောင့် သူတို့လူစု လတ်စသတ်ကာ အခန်းကိုပြန်ကြသည်။

အခန်းထဲရောက်လို့ အဝတ်လဲကာ TVကြည့်နေတုန်း ဖုန်းသံကြားတော့ ဖြူကျော့ဝေ ။ မအိပ်ချင်သေးဘူး ပျင်းလို့လို့ ပြောပြီး ကမ်းေုခလမ်းလျှောက်ချင်တယ်ဟု ဂျီကျလို့ မှောင်နေပြီ နောက်ရက်မှ ပြောတော့ မရဘူး မအိပ်ချင်သေးလို့ လိုက်ပို့ဟု ပြောသည်။

သူလဲ ထွက်လာရာ သူ့အခန်းဝတွင် ရပ်ကာ ဖုန်းဆက်နေတဲ့ ဖြူကျော့ဝေကို တွေ့လိုက်သည်။ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့။ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပန်းရောင်အင်္ကျီနဲ့ဆင်တူ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည်။ သူလဲ ဖြူကျော့ဝေကို ခေါ်ကာ ဟိုနားဒီနားလမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြောကြသည်။

ပြီးတော့ ထိုင်ခုံပေါ် တွင်ယှဉ်ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသည်။ သူ့ရည်းစားအကြောင်းကို မေးတော့ သူ့ကို ရင်ဖွင့်သည်။ သူမကို ဘယ်လို နိုင်ကြောင်း စကားနားမထောင်ကြောင်း ခုလဲ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့တွဲနေတယ်လို့ သူ့သူငယ်ချင်းများက ပြောလို့ မေးတော့ အလုပ်အတူတူ လုပ်နေတာမို့ တွဲသွားတွဲလာ သွားဖြစ်ပြီး သူ့ကို မယုံကြည်ရကောင်းလားဆိုပြီး နောက်ပိုင်း ဖုန်းမဆက်တော့ကြောင်း လိုင်းပေါ်တွင် ဟိုသွား ဒီသွားပုံတွေကို တင်နေကြောင်းပြောပြသည်။

ညနက်လာတော့ လေကလဲတိုက်သည်မို့ အေးလာလို့ ဖြူကျော့ဝေက လက်ကလေးပိုက်ပြီး ချမ်းနေသည်။ သူကလဲ အရက်ရှိန်နဲ့ ရီဝေဝေဖြစ်နေကာ စိတ်ကလဲ ကြွနေသည်မို့ ဖြူကျော့ဝေပုခုံးကို ဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်သည်။

ဖြူကျော့ဝေကလဲ အလိုက်သင့်ပါလာပြီး ငြိမ်နေသည်။ သူမ ခုနက မဖြူတို့ အခန်းသွားတော့ သူတို့တွေသောင်းကျန်းနေတာ အပြင်ကတောင် ကြားရတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ တို့လဲ အဲ့လိုသောင်းကျန်းရအောင်လေ လို့ပြောတော့ သူ့ကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်ပြီး ဟင်းနော်လို့ ပြောရာ သူလဲ ဖြူကျော့ဝေ မေးစေ့ကို မကာ နုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဝေ မျက်လုံးများမှိတ်သွားပြီး သု့ကို ဖက်လိုက်သည်။ လျှာကိုပါးစပ်ထဲထည့်ကာ လျှာချင်းကလိလိုက်တော့ အသက်ရှူသံ ပြင်းလာသည်။

အနမ်းရှည်တစ်ခု ပေးပြီးတော့ အခန်းထဲသွားရအောင် ပြောပြီး ဖြူကျော့ဝေအခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ သူလဲ အခန်းထဲရောက်တော့ ဖြူကျော့ဝေကို နမးရင်းဖင်တွေကို နယ်ကာ ကူတင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲချလိုက်ပြီး ညဝတ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ကာ ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး နို့တွေကိုစို့လိုက်သည်။

နို့လေးတွေက မထွားပေ။ အကြမ်းပန်ကန်လုံး သာသာပင်။ သူလဲ အားနဲ့နို့တစ်ခုလုံးကို အားနဲ့စုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့ကစားလိုက်ပြီး ပေါင်တွေကို ညှစ်လိုက်ရာ ဖြူကျော့ဝေ ညည်းသံတစ်ခုထွက်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ့် မော့တက်သွားကာ သူ့ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။

သူလဲ လက်တစ်ဖက်က ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ရာ ဖြူကျော့ဝေကလဲ ကူကာချွတ်ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်မရှိတော့ပေ။ အစေ့တွေကို ကလိလိုက် အဖုတ်ထဲကို ကလိလိုက် လုပ်နေရင်းနဲ့ သူမ တစ်ချီ ပြီးသွားသည် ထင်သည်။ အရမ်းကို ဟော့ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

သူခဏ နားပြီးဆက်ကလိပြန်ရာ ပြန်ပြီး စိတ်ထလာသည်။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေသည်။ ဒါကြောင့် သူလဲ ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ အနားရှိ ထမိန်တထည်ယူပြီး ဖြူကျော့ဝေ ဖင်အောက်ကို ခင်းကာ ခြေထောက်တွေကို မြှောက်ပြီးပေါင်ကို ကားလိုက်ရာ အဖုတ်က ဟတတလေး ဖြစ်သွားသည်။

အဖုတ်ဝမှာ အရည်တွေနဲ့ စိုနေသည်။ သူလဲ လက်မနဲ့ အစေ့ကိုချေလိုက်တော့ တွန့်သွားကာ ပေါင်ကို ပိုပြီးကားသွားသည်။ သူလဲ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးနဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ဖြဲလိုက်ရာ အတွင်းသား ပန်းရောင်လေးက လုပ်ချင်စရာ။ လီးကို အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိထည့်လိုက်ရာ အရည်တွေရြွှနေလို့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ပင် တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသည်။ ဖြူကျော့ဝေ သူ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားကာ

" အာ့ နာတယ် ယောက်ခမရယ် ဖြေးဖြေး အရမ်းနာတယ် ဟင့်ဟင်"

သူလဲ ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထုတ်ကာ နို့တွေကို ချေပေးလိုက် အစေ့ကို ကလိလိုက်လုပ်ပေးလိုက်ပြီး ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်နေရင်းနဲ့ အရည်တွေထပ်ထွက်လာလို့ ထပ်ထပ်ထည့်ရင်း အဆုံးထိဝင်သွားသည်။

သူမလဲ အတွေ့အကြုံရှိသူမို့ ထင်သည်။ အောက်ကနေ အလိုက်သင့် နေပေးသည်။ လီးကို သုံးပုံတစ်ပုံလောက် ထုတ်ကာထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်ဆောင့်ရင်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ရာ ခံနိုင်လာသည်မို့ သူလဲ တစ်ဝငးက်ကျော်ကျော် ထုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

" အ့အ အ အင့်အင့်"

" ဇွပ် ဇွပ် ဖတ်ဖတ် ဗြွတ်ဗြွတ်"

" နာသေးလား ဖြူကျော့"

" မနာတော့ဘူး ဆောင့်ဆောင့်"

သူလဲ အားရပါးရဆောင့်နေလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာတော့ဖြူကျော့ အဖုတ်ထဲမှ တင်းခနဲ တင်းခနဲ့ဖြစ်ကာ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်လာသည်။

သူလဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဝေ အားခနဲ့ အားခနဲအော်ဟစ်ပြီး သူ့လီးကို ဆက်တိုက်ညှစ်ကာ သူ့ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ပြီးသွားသလို သူလဲ လီးတစ်ခုလုံး ပူခနဖြစ်သွားကာ သုတ်တွေက မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားသည်။

မိန်းမနဲ့ ဝေးနေတာနဲ့ သုတ်တွေက မနည်းလှပေ။ နှစ်ယောက်သား ဆန့်ငင်ဆန့်ငင့နဲ့ ထပ်လျှက်သား အမောဖြေနေကြသည်။ တအောင့်ကြာတော့ သူ့စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးယူကာ ဖြူကျော့ဝေကို ပေးပြီး သူလဲ ယူကာ အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဗွက်ခနဲ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ကတဆင့် ဖင်ကြားထဲသို့ စီးကျသွားသဖြင့် ဖြူကျော့လဲ ကမန်းကတန်း တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

သူလဲ လီးကို ပြောင်နေအောင် သုတ်ပြီး အမှိုက်ခြင်းထဲ ထည့်ကာ အဝတ်ကို ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲနေလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဝေ ထွက်လာတော့ သူလဲ ဝင်ကာသေးပေါက်ပြီး လီးနဲ့လက်တွေကို ရေဆေးဆပ်ပြာတိုက်ကာ သန့်ရှငးပြီး ထွက်လာတော့ ဖြူကျော့ဝေ အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီးပြီ။ သူလဲ အနားသွားကာ ဖြူကျော့ကို ဖက်လိုက်တော့ လူဆိုးကြီး သူ့သားနဲ့ ပေးစားမယ်ပြောပြီး သူက အရင်စားတယ်ဟု ပြောတော့ သူလဲ ရီနေလိုက်သည်။

ရေခဲသေတ္တဖွင့်ကြည့်ရာ ဘီယာဘူးတွေ တွေ့တာနဲ့ သောက်မလားမေးတော့ အင်း ဆိုတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဘီယာသောက်ပြီး ရေခဲသေတ္တထဲက ချိစ်ဗူးယူကာ မြည်းကြသည်။ သူက ရည်းစားနဲ့ ဘယ်နှစ်ခါ ဖြစ်ဖူးလဲမေးရာ မူးနေလို့လား မသိ သုံးလေးငါးခါတော့ရှိမယ်လို့ ပြောသည်။

သူ့ကိုလဲ မိန်းမတွေ ဘယ်လောက် လုပ်ဖူးလဲ မေးတော့ မိန်းမ မရခင်က ရည်းစားတွေနဲ့ လုပ်ဖူးကြောင်း မိန်းမရပြီးတော့ မလုပ်တော့ကြောင်း ပြောရာ မယုံပါဘူးလို့ ပြောလို့ သူက ဘာနဲ့ သက်သေပြရမလဲ မေးရာ ရီနေသည်။ ဘီယာတစ်ဗူးကုန်တော့ သူမက တစ်ဝက်လောက်သာ သောက်နိုင်သည်။ နည်းနည်းတင်သလို ဖြစ်တာမို့ သူလဲ စိတ်ပြန်ထလာကာ ဖြူကျော့ကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။

ဖြူကျော့လဲ သူ့လို့ပင် နေမည်။ ပြန်ဖက်ကာ နမ်းသည်။ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးသည်။ သူ့စိတ်က ပိုထန်လာပြီး ဖြူကျော့ အဝတ်တွေချွတ်ရာ ဖြူကျော့ကလဲ သူ့အဝတ်တွေကို ပြန်ချွတ်ပေးသည်။ သူမကို လီးစုပ်ပေးလို့ ပြောတော့ စုပ်ပေးသည်။ သူမအဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ စိုနေပြန်သည်။

သူလဲ ထန်ထန်နဲ့ အဖုတ်ကို ကလိုင်းပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ရမက်တွေ တအားထန်လာကာ သူဖြူကျော့ကို ကုတင်စွန်းမှာ လက်ထောက်ခိုင်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ နောက်ကနေ ဖင်ကိုဖြဲ အဖုတ်ထဲ ထည့်ကာ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

မူးကလဲ မူးတော့ ရမက်တွေလဲ ကြူးနေကြသည်။ ဆောင့်လိုးသံ တအင်းအင်းအော်ညည်းသံ အဖတ်ဖတ်ရိုက်သံတွေနဲ့ အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ သူလိုးတာနာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ဆောင့်ချက်တွေက စက်သေနတ်ပစ်သလို မြန်လာပြီးသူပြီးသွားသည်။

ဖြူကျော့ကတော့ နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးရသည်လို့ ပြောသည်။ နှစ်ယောက်သား ဖလက်ပြကာ ရေပင် မဆေးနိုင်တော့ တစ်ရှူးနဲ့သာ သုတ်ပြီး အဝတ်လဲ မဝတ်နိုင်တော့ဘဲ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက်လေးနာရီကျော်တော့ အေးလာတာနဲ့ သူနိုးလာပြီးကြည့်တော့ ဖြူကျော့က သူ့ဘေးနားမှာကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်နေသည်။ သူလဲ အဝတ်ဝတ်ကာ ဖြူကျော့ကို စောင်ခြုံပေးပြီး အခန်းကို အထဲမှ လော့ချခဲ့ကာ သူလဲ သူ့အခန်းထပြန်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ မနက် ရှစ်နာရီထိုးတော့ ဖုန်းလာမှနိုးသည်။

ကိုဇော်ဝင်း မနက်စာ မစားဖူးလားလို့ မေးတော့ သူလဲ လာမယ်ဟု ပြောပြီးရေအမြန်ချိုးကာ အဝတ်လဲပြီးထွက်လာခဲ့သည်။ ဖြူကျော့ဝေကတော့ မျက်နှာစူပုပ်နေကာ သူ့ကို စကားမပြော။ သူပြုံးပြလိုက်တော့မျက်စောင်းထိုးသည်။

သူလဲ ပုခုံးတွန့်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မှာစရာရှိတာမှာကာ ဒီနေ့အစီအစဉ်ကို မေးတော့ အနားတဝိုက်ကိုလည်မည်လို့ ပြောသည်။ စားပြီးတော့ ပိုက်ဆံရှင်းကာ သွားကျတော့ ဖြူကျော့ဝေက မဖြူနားမှာ အတင်းကပ်ကာ သွားသည်။ ကိုဇော်ဝင်းခမျာ မျက်နှာကြီးရှုံတွနေပြီး သူ့ကိုမေးသည်။

" ဟိုကောင်မလေးက မင်းကို စိတ်ကောက်နေတာလား..ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" သိဘူးလေ။ ညကအကောင်းပဲ.. ခုမှဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး"

" ရှုပ်တယ်ကွာ မင်းဝင်လုံးပလိုက် ကြာလို့.. လိုအပ်နေတာကို ဝစ်စာပေါက်လေး ထည့်လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် ဟားဟားဟား"

သူလဲ သဘောကျပြီး ရီလိုက်ရာ ရှေ့က နှစ်ယောက်က လှည့်ကြည့်ပြီး ဖြူကျော့ဝေက မျက်စောင်းထိုး ခြေစောင့်ကာ ဆက်တောက်ဆက်တောက်နဲ့ သွားသည် ။ရယ်ဒီမိတ်အကျပ် အဝါရောင်လက်စကနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအကြပ်ကို ဝတ်ထားသည်။ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ဖင်ကို လှုပ်ကာသွားနေသည်။ သူကြည့်ရင်း အဲ့ကလေးမကို ဖင်ချချင်စိတ် ဖြစ်သွားရသည်။ ကိုဇော်ဝင်းက

" မျိုးကို အဲ့ကောင်မလေး အိုးနဲ့ ငါ့ဆော်အိုး ယှဉ်ကြည့်စမ်း .. အဲ့ကလေးမ ထည့်လိုက်ရရင် ထုတ်ချင်းတောင်ပေါက်မှာ ကြောက်ရတယ် ဟိဟိ"

" အာ ခင်ဗျား ကြိတ်ကြံနေလား မသိဘူး.. မကောင်းပါဘူးဗျာ.. မဖြူတယောက်လုံး ရှိတာ"

" ငါက မင်းအတွက်ပြောတာ..စဉ်းစားမနေနဲ့ ကိုယ့်လူ..အဆင်ပြေရင် ဆွဲသာစား.. အရိုးတော့ မကျိုးစေနဲ့ဟားဟားဟား"

" လုပ်ပြီ..ခင်ဗျားတို့လဲ နည်းနည်းတော့ လျော့ဦး.. တော်ကြာဘေးခန်းက ခဲနဲ့ပေါက်မယ်.. ခဲနဲ့ပေါက်တာတော်သေး..ကုတင်ကျိုးကျနေမယ်.. မဖြူလဲ အတော်ကျသွားသလိုပဲ ဟိဟိ"

" ငါက လျှော့ပါတယ်ကွာ.. ကိုယ်စောင့်နတ်က နှိုးဆော်နေလို့ ခက်နေတာကွ"

နှစ်ယောက်သား ပေါက်ကရတွေပြောရင်း သွားနေကြသည်။ ဘုရားရောက်တော့ အဖွဲ့လိုက် ဓာတ်ပုံရိုက်ကျသည်။ ဘုရားရှိခိုးတော့ ကိုဇော်ဝင်းက သိသိသာသာပင် မဖြူလက်ကို ကိုင်ကာ ထွက်သွားတော့ သူနဲ့ ဖြူကျော့ဝေ ကျန်ခဲ့သည်။ ဖြူကျော့ဝေက သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး ထွက်သွားတော့ သူလဲနောက်က လိုက်ပြီး စကားပြောရာ ပြန်မပြောပဲ ကြာသာပတေးထောင့်မှာ ဘုရားရှိခိုးနေသည်။

သူလဲ ထိုင်ကာ ဘုရားရှိခိုးပြီး မိန်းမနဲ့ မမြင်ရသေးတဲ့ ရင်သွေးလေးကို မှန်းကာ ဆုတောင်းပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ ဖြူကျော့ဝေ မရှိတော့ ။ လိုက်ရှာတော့ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေတာတွေ့ရာ သူလဲ ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ မေးတော့ မဖြေ။ အတင်းမေးတာ မရလို့ လူကြားထဲ ထဖက်ရမလားမေးကာမှ လန့်ပြီး

" ကိုယ့်အပြစ် ကိုယ် မသိဘူးလား"

" သိဘူးလေ"

" ဘယ်ချိန် ထသွားတာလဲ..လူကို ဒီတိုင်း ထားခဲ့တယ်..ဟင်း သွားရင် နိုးသွားပါလား.. နိုးတော့ လန့်တောင်သွားတယ်..တကယ်ပဲ ဟွန်း"

သူရီလိုက်ပြီး ချော့ရသည်။ အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့ မနိုးရက်လို့ မနိုးတာ ဖြစ်ကြောင်း ဆက်အိပ်နေချင်ပေမယ့် မနက် မဖြူတို့လာရင် သိသွားရင် သူမကို သိက္ခာကျမှာစိုးတဲ့ အကြောင်းပြောရင်း ချော့ရသည်။

ဟန်ဆောင်ကာ စိတ်ကောက်တာမို့ ပြေသွားသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ မဖြူတို့ သူတို့ဆီ လာသည်။ကိုဇော်ဝင်းက လက်မ ထောင်ပြရာ သူလဲ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ လျှောက်သွားကြပြီး နေ့လည်စာကို နီးစပ်ရာဆိုင်မှာ ဝင်စားက ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာပြီး မဖြူတို့က သူတို့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

သူလဲ ဖြူကျော့ဝေ အခန်းကို တံခါးခေါက်ရာ လာဖွင့်ပေးတော့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဝေက ဘာလာလုပ်တာလဲ ပြန်ထွက်လေ။ မထွက်ရင် အော်လိုက်မှာနော်နဲ့ မူနေတာကြောင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းကာကုတက်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ ဘရာကိုပါ တခါတည်းချွတ်ပြီ းနို့တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ညှသ်ပြီး နယ်ပလိုက်တော့ ကော့တက်သွားပြီး အသကရှူသံပြင်းလာသည်။ သူလဲ နို့တွေကို ရေရေလည် စို့လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ သူ့အင်္ကျီတွေ ဘောင်းဘီတွေချွတ်လိုက်ပြီး ဖြူကျော့ဝေရဲ့ ဘောင်းဘီအကျက်ကိုကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။

ဖြူကျော့ဝေလဲ ကူကာ ချွတ်လိုက်သည်။ အဖြူပေါ်မှာ အနီစင်းလေးတွေနဲ့ အတွင်းခံသာ ကျန်တော့သည်။ သူလဲ အတွင်းခံပေါ်ကနေ အမြှောင်းတိုင်းလက်ညှိုးလက်ခလယ်နဲ့ ဒေါင်လိုက် ဆွဲချလိုက်ရာ အင်းဟင်းဟင်း ညည်းသံရှည်ထွက်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းစုလိုက်ချဲလိုက် ဖြစ်နေသည်။ ပြီးအတွင်းခံကို ချွတ်ကာ အစေ့တွေကို ဇိမ်ဆွကြ ာကလိပေးလိုက်သည်။ ဖြူကျော့လဲ ပါးစပ်ကို မစေ့နိုင်တော့ ပဲ တဟင်းဟင်းနဲ့။ သူလဲ အတွင်းခံချွတ်ပြီးဖြူကျော့ကို လီးကိုင်ခိုင်းရာ ကိုင်ပေးပြီး ဂွင်းထုပေးနေသည်။

သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထို့ထည့်လိုက်ပြီး ကလိပေးသည်။ အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။ လူလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဆောက်တည်ရာမရ။ နောက်လက်ညှိုးပါ ထပ်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ကိုကလိပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲတွင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေကို အတွင်းကြွက်သားတွေက ညှစ်ညှစ်လာပြီး သူ့လီးကို ဆုပ်ထားတဲ့ လက်တွေက တင်းကြပ်လာကာ ပါးစပ်ကလဲ

" အ ယောက်ခမ ရယ် ဟင်းဟင်းဟင်း အ အအား" 

အော်သံနဲ့အတူ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ခြေချောင်းတွေ ကုပ်တက်လာပြီး ဖင်က ကော့တက်လာကာ ပြန်မကျတော့။ တအောင့်နေမှ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချကာ ဖင်ကပြန်ကျသွားသည်။ သူမ ပြီးသွားလေပြီ။ ဖြူကျော့ သူ့ကို ထကာ ဖက်လိုက်သည်။

ပါးစပ်ကလဲ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ သူ့ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲက လက်ကိုပြန်မထုတ်ပဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ခနကြာတော့

" ဖြူကျော့"

" ဟင်"

" ကို့ ကို လီးစုပ်ပေးကွာ"

" အင်း စုပ်ပေးမယ်"

ပြောသည်။ သူလဲ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အနားက ထမိန်ယူကာ ဖြူကျော့အောက်ကိုခင်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လက်ကို ထုတ်လိုက်ရာ ဗွက်ခနဲ အရည်တွေကျလာသည်။ ဖြူကျော့က သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး ကုန်းကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကို ကလော်ကာ ဖင်ဝကို သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ဖင်က ရမ်းခါသွားတာကို သဘောကျပြီး ဖင်ကိုထိန်းကာ ကလိပေးနေသည်။

ဖင်ဝက စူပွပွဖြစ်လာသဖြင့် အဖုတ်ထဲကို နှိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖင်ဝကို ကလိပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ဖင်ဝကို ဖိထောက်လိုက်ရာ လက်ကလဲ အရည်တွေကရွှဲ ဖင်ဝကပွင့်နေချိန်ဖြစ်လို့ လက်တစ်စစ်ခန့် ဝင်သွားသည်။ တဆက်တည်း လက်တဖက်ကလဲ အဖုတ်ထဲကို နှိုက်ကာ ကလိလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ အင်းအင်း နဲ့နေသည်။

ပါးစပ်က လီးကိုတော့ အစုပ်မပျက်။ လီးစုပ်ဖူးပုံ ရသည်။ စုပ်တာက ဝါမရင့်သေးပေမယ့် အဆင်တော့ပြေသည်။ ဖင်အဖုတ်ကို ကလိရင်း ဖင်ထဲသို့ လက်ကို ဖြေးညှင်းစွာ တရစ်ချင်းထည့်နေသည်။

ဖင်ကို ကလိတာကို သဘောကျပုံရသည်။ ဖင်ကို ပိုပိုကော့ပေးသည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေကလဲ ပိုပိုရွှဲလာကာ လက်ထည့်တိုင်း စွပ်ခနဲ စွပ်ခနဲ မြည်နေသည်။ ဖင်ထဲသို့ လက်ခလယ်တချောင်းလုံး ဝင်သွားတော့ သူအသာလေး ပြန်ထုတ် ပြန်ထည့်နဲ့ အဖုတ်က ထုတ် ဖင်ထဲထည့် ဖင်ထဲကထုတ် အဖုတ်ကထည့်လုပ်ပေးနေသည်။လီးစုပ်ချက်တွေကလဲ ပြင်းလာသည်။ သူလဲ

" ကဲ ဖြူကျော့ ကို လိုးချင်ပြီကွာ"

ပြောလိုက်ရာ လီးကို ချွတ်ကာ သူ့ကို ရမက်တွေ ထန်နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ကြည့်တော့ သူက ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ ကုတင်ပေါ်တွင်ကုန်းပေးလိုက်ရာ သူလဲ အဆင်ပြေအောင် ပြင်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့ထောက်ကာ ဖင်တွေကုိ လက်နဲ့ကိုက်ပြီး လီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ အားခနဲ တချက်အော်ကာ ခါးကော့သွားပြီး ဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ လီးကို ညှစ်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ခါးကို ကိုင်ပြီး သူလဲဆောင့်ဆောင့်ပေးရာ ဖြူကျော့ကလဲ နောက်ကိုပြန်ပြီး ကော့ကော့ပေးသည်။ ဆောင့်ချက်က ကြာလာတော့ သူ့ရဲ့လီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ်လာပြန်သည်။ 

သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ ခါးကို တင်းတင်းကိုင်ကာ တရစပ်ဆောင့်ပစ်လိုက်ရာ

" အင့် အင့် အင့် ဆောင့်ဆောင့် ဖြူကျော့ပြီးတော့မယ် ယောက်ခမ ဆောင့်ပါ..နာနာဆောင့် အင့်အင့်"

" ကောင်းလား ဖြူကျော့ ခံလို့ကောင်းလား"

" ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ယောက်ခမရောကောင်းလား"

" ကောင်းတယ်"

ပြောရင်း ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တွင် သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေတော့သည်။ သူလဲ ပြီးလုပြီးခင်မို့ မညှာတော့ ။ အားရပါးရကို ဖင်ကို တင်းတင်းကိုင်ကာ လီးကို တဆုံးထုတ်ပြီး တရှိန်ထိုးဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား တအင်းအင်းနဲ့ ထပ်ရက် ကုန်းကုန်းကြီး မှိန်းနေသည်။

ပြီးတော့မှ ဖြူကျော့က တအိအိလဲကျသွားရာ သူပါဖြူကျော့အပေါ် ထပ်ရက် ကျသွားသည်။ ဖြူကျော့ကို နမ်းလိုက်ပြီး ဆံပင်တွေကိုဖွကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ တအောင့်နေမှ ဘေးသို့ လှိမ့်ချလိုက်ရာ ဖြူကျော့က သူ့အောက်က ထမိန်ကိုယူကာ သူ့အဖုတ်ကို သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလဲ သုတ်ပေးသည်။

" ဟင့် အကြီးကြီးပဲ လီးကြီးက..သူ့မိန်းမ တော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး.. ဒီမှာတော့ သေတော့မယ် ဟင့်"

" ကောင်းတယ်မှတ်လား ကြီး တော့"

" ကောင်းဘူး"

" ကောင်းပါတယ်"

" ကောင်းပါဘူး"

ကျီစယ်နေကြသည်။ သူမက သူ့ကို ယောက်ခမသာ ခေါ်သည်။ ခင်စက အကို ဘာညာ ခေါ်သေးသည်။ သူ့မိန်းမကိုယ်ဝန် လွယ်ထားမှန်း စကားစပ်မိလို့ ပြောကတည်းက သူ့ကို ယောက်ကျားလေး မွေးရင် ယောက်ခမ တော်မယ် ဆိုပြီး ယောက်ခမပဲ ခေါ်တော့ရာ နှုတ်ကျိုးနေပြီထင်သည်။

သူတို့ စနောက်နေပြီး ခနနေတော့ ဖြူကျော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားရာ သူပါ လိုက်ဝင်သွားတော့ ဖြူကျော့က သူ့ကို ရေနဲ့ပက်ကာစသည်။ သူလဲ ပြန်စရင်းတစ်ယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ကာ နမ်းကြပြီး ပြန်ထလာကာ ရေချိုးခန်းထဲတွင် ဖြူကျော့ကို နံရံကို ကပ်ကာ ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးသည်။ ဖြူကျော့လဲ လို့းတဲ့အရသာကို ကြိုက်လို့လား ဘာလားမသိ၊ သူလုပ်သမျှခံသည်။ တစ်ချီပြီးသွားတော့ သူ့လီးကို  ကိုင်ကာရေဆေးပေးသည်။

သူလဲ ဖြူကျော့ကို ဆေးပေးလိုက်သည်။ ပြန်ထွက်လာကာ အဝတ်ပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အခန်းပြန်မယ် လုပ်တော့ မပြန်နဲ့တဲ့ သူနဲ့နေဆိုလို့ သူလဲ ကုတင်ပေါ်တွင် သူမကို ဖက်ကာ နားလိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ညနေကျ ဖြူကျော့က သူ့ကို နိုးသည်။

မဖြူတို့ ဖုန်းဆက်တယ် ။ သူတို့ ရေသွားကူးကျပြီတဲ့။ သူလဲ ထကာ သူ့အခန်းပြန်ပြီး အဝတ်လဲကာ ထွက်လာတော့ ဖြူကျော့လဲ အဝတ်လဲပြီး ထွက်လာလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အတူ ရေထဲသို့ဆင်းကြသည်။ တစ်နာရီလောက် ရေဆော့ပြီး ပြန်တက်လာ အခန်းပြန်ရေချိုး အဝတ်လဲကာ ညနေစာထွက်စားကြရာ ဒီတစ်ခါတော့ သူကျွေးသည်။

ဒီည အစီအစဉ် မေးတော့ ကိုဇော်ဝင်းက ဘာအစီအစဉ်မှ မရှိ ။ မနက်ပြန်ရမှာမို့ လက်ဆောင်လေးတွေလိုက်ဝယ်ရင်း စောစော နားမယ် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်မလို့ဟေ့ ဟု ပြောရာ မဖြူက ရှက်ပြီး ကိုဇော်ဝင်းကို ထုရိုက်နေရာ သူတို့ ရီလိုက်ကြသည်။ စားသောက်ပြီး လက်ဆောင်တွေ လိုက်ဝယ်ကြပြီး ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကြသည်။ သူတို့လဲ မနက်ပြန်မှာမို့ သိမ်းစရာတွေ သိမ်းထားလိုက်ကြသည်။

ဖြူကျော့က လမ်းလှောက်ချင်တယ် ဖုန်းဆက်တော့ သူတို့တွေ လမ်းလျှောက်ဖြစ်ကြသည်။ လမ်းလျှောက်ရင်းဖြူကျော့က သူ့ကိုမှီကာ လျှောက်သည်။

ချစ်သူ စုံတွဲတွေလိုပင်။ ဖြူကျော့ကို သူက အမှန်တိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြေဖို့နဲ့ သူလဲဖြေမယ်ဆိုပြီး စကားခံကာ သူနဲ့ဖြစ်ကြတဲ့ ကိစ္စကိုဘယ်လိုခံစားရလဲမေးရာ သူမကလဲ တခါမှမရဘူးတဲ့ ခံစားမှုကိုရပြီး အရမ်းကိုကောင်းမွန်သည်။ သူအရမ်းကို ကြိုက်တယ်လို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြေပြီး သူ့ကိုလဲ မေးရာ သူလဲ ကောင်းတယ် ဖြူကျော့က အပေးကောင်းတယ်။

ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ဖူးလဲမေးတော့ နှစ်ယောက်ဟုပြောသည်။ သူ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးစမှာ သူနဲ့အတန်းတူ ကောင်လေးနဲ့ ဖြစ်ကာ ပထမနှစ်ရန်ကုန်ကို သူကကျောင်းတက်တော့ သူ့ကောင်လေးက ဗိုလ်သင်တန်းတက်သည်။ ပထမနှစ်ပြီးတော့ တောင်ငူကိုပြန်လာကာ တွေ့ကျတော့ ဖြစ်ကြသည်။

နောက်ပြန်သွားပြီး သူလဲ ဒုတိယနှစ်ပြန်လာတက်တော့ ခုကောင်လေးနဲ့ ထပ်ကြိုက်ကာ နောက်ဆုံးနှစ်မှ တည်းခိုခန်းတွင် ခေါ်သွားကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ နောက်ပိုင်းကျောင်းပြီးတော့ သူလဲတောင်ငူသို့ ပြန်လာလို့ထပ်မတွေ့ဖြစ်။ အလုပ်ဝင်တော့မှ ရန်ကုန်သို့ တစ်ခါတစ်ခါလာကာ တွေ့ဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။ သူ့က သူမကို သူ့ကို ချစ်လားမေးရာ

" အမှန်တိုင်းပြောရရင် ယောက်ခမကို တွေ့စက စိတ်ဝင်စားမိတယ်.. နောက်ပိုင်းကျတော့ မိန်းမရှိမှန်းသိတော့ စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး..စကားပြောရတာ စရ နောက်ရတာတွေကို သဘောကျတယ်..အရမ်းတော့ခင်တယ်။ မချစ်ဘူး...ဒါပေမယ့် ခုတော့ကြိုက်တယ် ယောက်ခမကရော"

" ကိုလဲ ဖြူကျော့ကို မချစ်ဘူး သဘော မကျဘူး.. ဒါပေမယ့် ဖြူကျော့နဲ့ ဒီလိုဆက်ဆံရတာကို ကြိုက်တယ်..ပွင့်လင်းတယ် အပေးအယူမျှတယ်.. ဒီလိုဆို တို့တွေက ချည်နှောင်မှုမရှိတော့ ဖြူကျော့ စိတ်ဆန္ဒရှိရင် ကို့ကိုပြော ကိုယ်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်.. ကို စိတ်ပါရင်လဲ ဖြူကျော့ကဖြည့်ဆည်းပေး.. sex partenar တွေပေါ့.. အခက်အခဲရှိရင် နားလည်ပေးကြေး...ဘယ်လိုလဲ"

" ok ကြိုက်တယ်..လောလောဆယ်ကျန်တာတွေ မေ့ထားပြီး ခုချစ်သူတွေလို နေကြရအောင်"

စကားတွေပြောကြရင်း နှစ်ယောက်သား ပြန်လာကြသည်။ သူတစ်ခွန်းတော့ ပြောလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ရဲ့ ဖင်ကိုတော့ လိုးချင်တယ် ဟု။ ဖြူကျော့က ပုခုံးတွန့်သွားပြီး အမလေး သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ ကြောက်တယ်လို့ ပြောပြီး ရီနေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား အရင်ကထက် ပွင့်လင်းလာသည်။နည်းမျိုးစုံလိုးကြသည်။ တစ်နာရီကျော်တော့မှ အိပ်ကြသည်။

မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြပြီး သူလဲအခန်းထပြန်ကာ ရေချိုးအဝတ်လဲ သိမ်းဆည်းပြီး ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းတွင် ကိုဇော်ဝင်းတို့ကို စောင့်နေသည်။ ခနကြာတော့ သူတို့အတွဲ ဆင်းလာကြသည်။ ညကဘယ်လောက်ကဲကြသည် မသိ။ မဖြူမျက်တွင်းတွေညိုကာ နားထင်တွေ ချိုင့်နေသည်။

ဖြူကျော့လဲ ဒီတိုင်းပင်။ သူတို့ ဟိုတယ်ခရှင်းကာ မနက်စာစားပြီး မော်လမြိုင်သို့ ပြန်လာကြသည်။ မော်လမြိုင်ရောက်တော့ လျှောက်လည်ကာ ညနေတွင် ဖြူကျော့ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ကြသည်။ ဖြူကျော့က ပြန်သွားသည်။

သူလဲ ကိုဇော်ဝင်းနဲ့ အတူတူ မဖြူကိုလိုက်ပို့ပြီး ဘီယာဆိုင်ဝင်ကာ သောက်ကြသည်။ ကိုဇော်ဝင်းက သူလဲမနက်ကျ သူ့ရွာသို့ ပြန်ပြီး မိဘတွေဆီခဏပြန်ကာ စလုံ့ပြန်တော့မည်။ နှစ်နှစ်ခန့်လုပ်ကာ မဖြူကို ယူမယ်ပြောတော့ သူလဲ အားပေးသည်။ ချစ်ရသူချင်း မနီးစပ်သေးတော့ သူကိုယ်ချင်းစာသည်။

ကိုဇော်ဝင်း မျက်နှာက လွမ်းဆွေးနေသည်။ စကားလုံးတွေက ဆွေးနေသည်။ သုံးရက်တာ ကာလကိုပြန်တမ်းတနေသလိုပင်။ သူတို့တော်တော်မူးခါမှ တည်းခိုခန်း ပြန်လာသည်။ မနက်ကျ ကိုဇော်ဝင်းကလဲ သူ့ရွာသို့ ပြန်ကာ သူလဲ ဘာအံသို့ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်တွေကိုပြန်ပြီး ကြပ်မတ်ရပြန်သည်။

ရုံးကို သတင်းပို့ပြီး မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်ရသည်။ အလုပ်တွေ နားတော့မှ ဖြူကျော့ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ တနေကုန် လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်ကာ ညနေကျ အဆောင်ပြန်လာပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အဆောင်က ချာတိတ်တွေနဲ့ အပြင်ထွက် ထမင်းစားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်သည်။

ပြီး အဆောင်ပြန်လာကာ စာရင်းတွေလုပ် မိန်းမဆီဖုန်းဆက်။ အားတော့ လိုင်းသုံးကာ ဖြူကျော့နဲ့ စကားပြောသည်။ တစ်လလောက်ကြာတော့ ဖြူကျော့က ဘားအံ လာလည်မယ်ပြောရာ သူလဲ လာခဲ့ စရိတ်အကုန်ခံမယ်။ ဒီမှာလဲ ကုန်ကျစရိတ်ခံမယ် လူသာလာခဲ့လို့ ပြောတော့ သူမက မသိတာမှတ်လို့ ဟင်းဆိုပြီးပြောသည်။

နောက်တစ်ပတ် သောကြာည လာမယ်ဟု ပြောသည်။ သေချာရင် ဟိုတယ်ကို ချိတ်ထားလိုက်မယ် ပြောလိုက်သည်။ သောကြာနေ့ညနေကျ ဖြူကျော့က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ကားဂိတ်မှာတဲ့။ သူလဲခရီးစဉ်ကို ပြောပြကာ ဘယ်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ဖို့ မှာလိုက်သည်။

သူလဲ သူရင်းနှီးတဲ့ ဇွဲကပင်ဟိုတယ်ကို ဖုန်းဆက်ကာ အခန်း မှာထားလိုက်သည်။ ညဖက်ကျ မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်အကျိုးအကြောင်းမေးကာ နောက်တစ်ပတ် ပြန်လာမယ်လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဆီ ဖုန်းဆက်ရာလမ်းမှာ ဘယ်နေရာမှန်းတော့ မသိတဲ့။

သူလဲ စကားအတန်ကြာပြောပြီး ဖုန်းချကာနိုးစက်ပေးပြီး အိပ်လိုက်သည်။ မနက် လေးနာရီ နိုးစက်မြည်တော့ အိပ်ရာထ မျက်နှာသစ်ကာ အဝတ်လဲပြီး အဝတ်နှစ်စုံလောက်ကို အိတ်ထဲ ထည့်ကာ အားဆေးတစ်လုံးကိုသောက်လိုက်ပြီး ကားသော့ယူကာ ကားနဲ့ထွက်လာလိုက်ပြီး ဖြူကျော့ဆီဖုန်းဆက်တော့ တံတားကို ဖြတ်နေပြီဟုပြောသည်။

သူလဲ ဇွဲကပင်ဟိုတယ်ရှေ့တွင် ကားရပ်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ ခနကြာ တော်ဝင်ကား ရောက်လာပြီး သူ့ကားနားတွင် ရပ်လိုက်သည်။ သူလဲ ကားနားသို့သွားရာ ဖြူကျော့ကားပေါ်ကဆင်းလာသည်။ သူလဲ အိတ်ကိုလှမ်းယူကာ ဖြူကျော့ကိုကြိုလိုက်သည်။

ကားကပြန်ထွက်သွားတော့ ဖြူကျော့ကို သူ့ကားပေါ်တက်ခိုင်းပြီး ဟိုတယ်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အခန်းသော့ယူကာ ဧည့်ကြို ကောင်လေးက သူတို့ကို လုံးချင်းဘန်ကလိုဖက် လိုက်ပို့သည်။

အခန်းထဲ ပစ္စည်းထားကာ အခန်းသော့ပေး အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ သူလဲ ဖြူကျော့ကို ဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကအနွေးထည်အပါးကို ချွတ်ကာ အင်္ကျီကိုချွတ်ရင်းဘော်လီချိတ်ကိုပါဖြုတ်ပြီး ချွတ်ကာ နို့တွေကို နယ်ပေးလိုက်သည်။

ဖြူကျော်ကလဲ အားကျမခံ သူ့အင်္ကျီတွေချွတ်ကာ ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီးအတွင်းခံထဲနှိုက်ကာ လီးကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးသည်။ ပြီးတော့အတွင်းခံကို ချွတ်လိုက်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ကို လွေးတော့သည်။ စုပ်ချက်တွေကမာန်ပါလှသည်။ အတွေ့အကြုံများလှတဲ့ သူတောင် ကြုံ့ကြုံသွားရသည်အထိ ကောင်းလှသည်။ ဘယ်လိုတွေကျင့်ထားသည် မသိ။

သူလဲ ပြီးသွားမှာစိုးကာ ဖြူကျော့ကို ထူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲကာ စတိုင်ပန် အကျပ်အနက်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီပန်းရောင်လေးမှာ ကွက်ကာ စိုနေသည်။ သူမ ဘယ်လောက် ထန်နေသည် မသိပေ။ သူလဲပင်တီကို ဆက်ကာ ချွတ်ပြီး ပေါင်ကိုဖြဲကာ အစေ့ကို လက်မနဲ့လှိမ့်ကာ နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။

" အား ရှီးကောင်းလိုက်တာ ကွာ.. ယောက်ခမရယ် ယောက်ခမကို သတိရနေတာ ဟင့် ရှီး "

သူလဲ အစေ့ကို ကလိရင်း လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ထဲသို့ ဖိကာ ထည့်လိုက်သည်။ ကျဉ်းကျပ်စွာ တိုးဝင်သွားတော့ နာတယ် ဖြေးဖြေးဟုပြောသည်။ သူလဲ ထန်နေသည်။ အဖုတ်ထဲကိုရောက်တော့ ပြန်ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက်လုပ်ရာ အရည်တွေက ထွက်လာလို့ အဝင်အထွက်ချောလာသည်။ဖြူကျော့က

" ယောက်ခမ မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ လုပ်ပေးတော့ ကွာ"

သူလဲ ဖြူကျော့ကိုထူကာ သူက ပက်လက်လှန်ပြီး အပေါ်ကနေ ဆောင့်ခိုင်းရာ ဖြူကျော့က အပေါ်ကနေ လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

" အာ့ ရှီး ကြီးလိုက်တာကွာ ဟင့် သူ့လီးကြီးက အထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ.. ဟင့်"

သူလဲ နို့တွေကိုကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းကို ချေပေးနေသည် ။ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက် ပြန်ကြွလိုက် လုပ်နေသည်။ တဖြေးဖြေး အဝင်ချောလာတော့ နည်းနည်းသွက်လာသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်တာ ကြမ်းလာသည်။ လက်တွေက သူ့နို့သူကိုင်ကာ ချေနေသည်။

သူကတော့ ခါးကိုကိုင်ကာ အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ကော့ပေးနေသည်။ မျက်လုံမှိတ် နို့တွေကိုင်ပြီးဆောင့်နေသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ညည်းသံတွေက တချက်တချက် ကျယ်လောင်စွာ ပေါ်လာသည်။ ပုခုံးကျော်လောက်ရှိပြီး ရွှေအိုရောင်ဆိုးကာ အောက်ခြေနားတွင် အလိပ်အလိပ်တွေ ကောက်ထားတဲ့ ဆံနွယ်တွေက ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ လေထဲလွင့်နေသည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>

အပျိုကြီး မခင်သက် (စ/ဆုံး)

 အပျိုကြီး မခင်သက် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

မိုးတွင်းကြီးမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း နေတွေများ သာလို့၊ ပွင့်လို့…၊ ဈေးခြင်းကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း နဖူး၌ သီးနေသော ချွေးစက်များကို သုတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အခန်းထဲ ဝင်ကာ ချွေးစို အဝတ်များကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်၏။

၃၈ လက်မ ဆိုက်ကြီး ဘရာစီယာကို နမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချွေးစော်နံနေပြီ..။ အင်း… ရေချိုးရင်း လျှော်ရအုံးမည်..။ ခန္ဓာကိုယ်၌ တစ်ခုတည်းသာ ကျန်တော့သည့် ဆပ်စမိုင်နာ နီရဲရဲလေးကို ဒူးပင့်၍ ချွတ်လိုက်သည်..။ သူလည်း ချွေးနံ့ရော ဟိုအနံ့ရော မွှန်ထူနေလေပြီ..။ တဘက်တစ်ထည်ကို တန်းပေါ်မှ ယူကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်လိုက်၏။ မှန်ချပ်ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးပြည့် လုံးတီးပေါ်နေသော မိမိ၏ ကိုယ်လုံးအလှကို ငေးမောရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပီတိ တွေ ဖြာနေမိသေး၏။ 

ကိုယ်ကို ဘယ်လှည့်ညာလှည့်၊ သမင်လည်ပြန်လှည့် အလှည့်မျိုးစုံဖြင့် ကြည့်၍ အားရကာမှ ချွေးစုပ်မည့် စပို့ရှပ် လက်တိုနှင့် တွေ့ရာ ထမီတစ်ထည်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် မီးဖိုချောင်သို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်..။ ခြင်းထဲက ချက်ပြုတ်စရာတွေကို တစ်ခုချင်း ချပြီး ခုတ်ထစ်စရာတွေကို ခုတ်ထစ်နေခိုက် ရှပ်ရှက်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံများနှင့်အတူ …

 “ အပျိုကြီး…….အပျိုကြီးရေ….”

 ဟု ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာ ဝင်လာသည်..။ 

“ အော်……ဘယ်သူလဲလို့… မမမာ….လာလေ…ထိုင်….” 

သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊ အတင်းပြော အိမ်လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်..။ အောင်သွယ်က ဝါသနာ ကြီးလိုက်သေး..၊ အပျိုလေး…အပျိုဖြန်းတွေဆို ဒေါ်နီမာနှင့် ကြာကြာမနေရဲ..။ 

အောင်သွယ်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင်ကိစ္စ သားကိစ္စတွေကို တစ်တစ်ခွခွ မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောတတ် သည်..။ ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေကတော့ ရှက်တတ်သော အမူအယာဖြင့် ဒေါ်နီမာ ပြောသော မစားရဝခမန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နှင့် ရင်တခုန်ခုန် အာသာမပြေ နားထောင်ချင်တတ်ကြသည်..။ 

ဒေါ်နီမာက မခင်သက်ဘေးမှ ဖင်ထိုင်ခုံ တစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး နံရံ၌ မှီကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့… သိလျှက်နှင့် ကြက်သားတွေလားဟု မေးလိုက်သေး၏။ 

“ ဟုတ်တယ်…မမမာရေ… ဒီနေ့ စနေနေ့ဆိုတော့ သင်တန်းတက်နေတဲ့ ဆွေဆွေတို့ လာမှာမို့ ဟင်းကောင်းလေး ချက်ကျွေးချင်လို့ ဆိုပါတော့….” 

“ အော်….ဟုတ်ပါ့..၊ ကောင်းပါ့….၊ ဒါနဲ့ ထားအိလေးကော မတွေ့ပါလား…” 

“ ထားအိ သူတို့ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ မန္တလေးတဲ့..၊ အခုမနက်ပဲ ထွက်သွားတယ်…လေ…”

 “ ဟင်….ဒါဆို..အိမ်မှာ အပျိုကြီး တစ်ယောက်တည်း ပေါ့…” 

“ အင်း…အပျိုကြီးတို့ပဲ ကောင်းတယ်..၊ လင်ယူသားမွေး ကိစ္စလဲ မလုပ်မရှုတ်တော့ဘူး..၊ ကိုယ့်ဘာသာ တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နော်.. စားချင်မှ ကိုယ်ကြိုက်သလို…..ဟင်းဟင်း…” 

ဟု အကဲစမ်းသည့်အနေဖြင့် ဆိုလိုက်သည်..။ အပျိုကြီး က ဘာမှ မပြောပဲ အောက်ငုံ့၍ ခုတ်ထစ်စရာအသားများကို သာ ရွေးရင်း ပြုံးနေလိုက်သည်..။ အတွင်းခံမပါပဲ စပို့ရှပ် အိအိတိုတိုကိုသာ ဝတ်ထားသမို့ ရင်သားများ အထင်းသား ပုံပေါ်နေကာ အသားတုံးကို ခုတ်လိုက်တိုင်း တုန်တုန် .. တုန်တုန်နှင့် လှုပ်ခါနေသော မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း … 

“ ဝါကျွတ်တော့မယ်နော်… ” 

ဟု မဆီမဆိုင် ဆိုလေသည်..။ အပျိုကြီးက …အင်း ဟု သံယောင်လိုက်၏..။ အေးလေ… အပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေတာပဲ ကောင်းတယ် မသက်ရေ… သိလား..၊ ယောင်လို့များတော့ လင်ယူမယ် စိတ်မကူးလေနဲ့…”

 “ ဟင်း….မမမာက ကောင်းတာကျ ထည့်မပြောဘူး..ချန်ထားတယ်..” 

ဒေါ်နီမာ ဆင်သော အကွက်ထဲသို့ တည့်တည့်ကြီး ဝင်လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ကာ… 

“ အေးလေ… ကောင်းတာတော့ ကောင်းတာပေါ့..ဒါပေမယ့် ခဏပါ…မသက်ရယ်..၊ ကောင်းတာကတော့ မသက်လည်း အပျိုကြီးပေမယ့် ဟင်းဟင်း…..” 

“ အလိုတော်… မမမာနော်….ဟင်း………”

 “ သဘောပြောတာပါတော်၊ ခုကာလ… အပျိုကြီး အပျိုကြီး ပေါင်လှန်ကြည့် လီးရာချည်း…ဆိုတဲ့ အထဲများ ကိုယ့်ညီမ ပါမလားလို့ပါ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မသက်ကိုမို့ ပြောရအုံးမယ်၊ ဒီမယ်…ပါတော့ကော ဘာဖြစ်သေးလဲ အေ..နော်…၊ ဘယ်သူမှ မသိပြီးတာပဲဟာ..ကိုယ်တို့ကတော့ ရှင်းရှင်းပဲ ဒါမျိုးဆို လက်မနှေးထဲကပဲ…၊ ကိုယ်တို့များ ဆိုလေ ဒီမယ်…ဒီမယ်… ဒါသာကြည့်..(၁၄) နှစ်သမီးကထဲက အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တာ.. ”

ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပေါင်ကြား ပုတ်ပုတ်ပြသည်..။ ဒေါ်နီမာ၏ သဘာဝကို မကြိုက်လှသော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ အပျိုကြီးကိုယ်နှိုက်က စိတ်ပါသလိုလိုမို့ သူပြောသမျှ မှေး၍ နားထောင်နေလိုက်သည်..။

 “ မသက်… ဘယ်လိုမှ တော့ မအောင်းမေ့နဲ့နော်.. မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့ ပြောတာ…၊ မသက် ဆန္ဒရှိရင် ပြော..၊ မမမာက ပိုင်တယ်၊ ပိုင်တဲ့ ယောက်ျားတွေ အများကြီး … ငယ်ငယ်လား၊ ရွယ်တူလား၊ ဦးဦးအရွယ်လား၊ ပြော… အပျော်လဲရတယ်၊ ရေရှည်လဲ ရတယ်.. ရည်ရွယ်ထားရင် လက်ထပ်ချင်လဲ ရတယ် သိလား…”

 ဟု တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားမည်ကို စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် အသံကို အုပ်၍ ပြောလေသည်..။ 

“ ရပါတယ်…မမမာရဲ့……” 

ဘာ…ရပါတယ်…ဟုတ်လား…၊ အပျိုကြီး၊ ခေါ်ခဲ့လို့ ရပါတယ်လားဟင်…”

 “ ဟုတ်ပါဘူး…. မမမာရဲ့.. ဒီလိုပဲ နေနေကျပဲ ဥစ္စာ…” 

“ အဲဒါပြောတာပေါ့… မသက်တို့ ..အဲဒါတွေ ခက်တာ၊ ဒီမယ် .. မမမာကို မယုံလို့လား..” 

“ ဟုတ်ပါဘူး… အေးဆေးပဲ နေချင်လို့…”

 “ ဖြစ်ရပြီ.. ဒီမယ်… မသက်က အပျိုကြီးဆိုပေမယ့် တကယ့်ကို လုံးကြီးပေါက်လှကြီးမို့ ကိုယ်တို့က ပြောတာ..၊ ဒီအတိုင်းကြီး ပစ်ထားလိုက်တော့မှာလား… ၊ နှမျောစရာ….” 

မခင်သက်က ဘေးသို့ စင်သွားသော ကြက်သားတုံးကို မမှီမကမ်း လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ စောင်းလဲမလို ဖြစ်သွားပြီးမှ ထိုင်ခုံပေါ် ဖင်ထိုင်ရင်းကျန်သော အသားတွေကို ခုတ်နေပြန်သည်..။ လဲမလိုလို ဖြစ်သွားသောကြောင့် သူမ၏ ထမီက ဖရိုဖရဲ အနားစ ပုံပျက်သွားကာ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်၍ နေတော့သည်..။ လက်မှာလဲ ဟင်းကိုင်နေခိုက်မို့ ပေပွနေသည်..။ ပြင်မထိုင်အား…။ 

ဒေါ်နီမာက ဟောင်းလောင်းကြီး ပေါ်နေသော မခင်သက် ပေါင်ခွကြားကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးမိသည်..။ မခင်သက်ကတော့ သိဟန်မတူ..၊ သိလည်း မိန်းမချင်းမို့ အရေးမကြီးသလို ဆက်နေလိုက်ဟန် တူပါရဲ့..။

ဝါဝင်းသော ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ကို အလင်းရောင်ဖြင့် အထင်းသား မြင်နေရသည်..။ စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် မမြင်ရသော်လည်း စောက်ခုံနှင့် စောက်မွှေးတွေကိုတော့ မဲမဲချိတ်ချိတ် လိမ်လိမ်ရှုတ်ရှုတ်ကြီး တွေ့နေရသည်..။ ဟင်းချက်နေရင်း ဒေါ်နီမာက စကားလုံးဖြင့် လာပြီး ဆွခဲ့သည်မို့ ကြုံဖူးခဲ့သော အဖြစ်အပျက်တို့ကို တွေးမိရင်း မခင်သက်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်တည်း ရင်ဖိုနေမိရတော့သည်..။ 

တစ်မနက်လုံး အချက်အပြုတ် ကိစ္စများနှင့် နပမ်းလုံးနေရသည်..။ မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေ ပြီးသွားကာမှ လျှော်ဖွပ်စရာတွေ လျှော်ဖွပ်၊ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ဘာလေး လူးရန် မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ဖြစ်ရတော့သည်..။ ရင်ရှားထားသော ရေစိုထမီကို လဲလိုက်ပြီး အခြောက်လဲလိုက်သည်.။ ဝတ်ပြီးကာမှ ထမီကလည်း ကွဲထားတာ အကြီးကြီး..။ မတတ်နိုင်..၊ ဘယ်သူရှိတာမှတ်လို့…။ ထမီအကွဲကို လှည့်ဝတ်လို့လဲ မလုံ..၊ အကွဲက နှစ်ကွဲ၊ ရှေ့ပို့တော့ နောက်က မလုံ၊ နောက်ပို့တော့ ရှေ့ကမလုံ၊ ကဲဟယ်..ဟု ဆိုကာ ရှေ့နောက် တစ်ကွဲစီ ပို့ရင်း ရင်ရှားလိုက်သည်..။ 

ပြီး.. သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏။ မျက်နှာကို လူးပြီး ကိုယ်လုံးကို လူးရန် ထမီစကို ဖြည်ချလိုက်သည်..။ ဖွံ့ဖြိုးဝိုင်းစက်သော နို့ကြီးနှစ်လုံးက ခန့်ခန့်ကြီး ပေါ်လာ၏။ မှန်ထဲမှာ ဖွေးဖွေးမို့မို့ကြီး ပြူထွက်နေသော ကိုယ့်နို့နှစ်လုံးကို ငေးစိုက်နေရင်းက ကျောက်ပြင်ပေါ်မှ သနပ်ခါးကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်၍ ဆွဲလိုက်ကာ လက်မောင်းသား အိအိနှင့် ကျောပြင် ဂုတ်သားတွေကို လူးနေခိုက်… ရှပ်ရှပ်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံက ပေါ်လာပြန်၏။

 “ အင်း……..မမမာတစ်ယောက် ပြောရတာ အားမရသေးလို့ တစ်ခါလာပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့..” 

ဟု တွေးရင်း ကုန်သွားသော သနပ်ခါးအတွက် နောက်တစ်ကျော့ သွေးလိုက်ပြန်သည်..။ ခြေသံက အခန်းဝ၌ ရပ်သွား၏။ ထိုခြေသံသည် မခင်သက် ထင်ထားသလို ဒေါ်နီမာ၏ ခြေသံ မဟုတ်ဘဲ ပိုင်စိုး၏ ခြေသံဟု သိခဲ့လျှင် မခင်သက်တစ်ယောက် ဤသို့ ပရမ်းပတာကြီး နေမည့်ပုံ မပေါ်ပါ..။ ခုတော့… သူတို့နှစ်ယောက် ကြုံရပြန်ချေပြီ..။ 

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပိုင်စိုးသည် အရင်တစ်ခါ ကြုံခဲ့ဖူးသည်မို့ ဒီတစ်ခါ ဘာသံမှ မပေးတော့ဘဲ ဝင်လာခဲ့သည်..။ စင်စစ် ပိုင်စိုး မရိုးသား…၊ မရိုးသားခြင်းက ယခု ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဂုဏ်ပြုလေပြီဟု ဆိုရမည်လား မသိ၊ တံခါးဝသို့ ပိုင်စိုး အရောက် မခင်သက်တစ်ယောက် ခေါင်းကိုငုံ့၍ စိတ်ပါလက်ပါ သနပ်ခါး သွေးနေသည်..။ အသံမပေးသေးဘဲ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိ၏။ 

ဒေါ်ခင်သက်က ရှေ့ကိုသာ အားစိုက်ပြီး သွေးနေသည်မို့ ပိုင်စိုး ရောက်နေတာ မသိ၊ သူမ၏ ထမီအကွဲထဲမှ မို့အစ် ပြူထွက်နေသော ညာဘက်ခြမ်း တင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှင့် အားစိုက်၍ ကုန်းသွေးလိုက်တိုင်း လှုပ်လှုပ်နေသော မှန်ထဲမှတဆင့် မြင်ရသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်စိုး ငေးကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ ခြောက်လာပါတော့သည်..။ 

ခဏကြာမှ ဒေါ်ခင်သက်တစ်ယောက် စိတ်ကူးဝင်သည်..။ စောစောက ခြေသံကြားပါတယ်ဟု တွေးမိရင်း ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲအမော့၊ မှန်ရိပ်ထဲ ပေါ်လာသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ မခင်သက် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားကာ ပေါင်ရင်းအထိ လျှောကျနေသော ထမီကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်သည်..။ သို့ပေမယ့် … ဖြစ်သလိုကြီး…။ 

“ မောင်….မောင်..ပိုင်စိုး…ဘယ်….ဘယ်တုံးက………” 

ဟု ပလုံးပထွေး ရေရွတ်သလိုကြီး မေးလိုက်ရင်း … ဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသော ရင်ကို ငြိမ်သွားအောင် ကြိုးစားရသည်..။ 

“ ခု…ခုပဲ..ဒေါ်…အဲလေ… မမသက်…ဒီနေ့ ဆွေဆွေ့ သွားခေါ်ရင်း လမ်းလဲကြုံနေတာနဲ့ ဒီ…ဒီကို ဝင်လာတာပါ…” 

ဟု ပိုင်စိုးကလည်း အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဆိုလေသည်..။ မခင်သက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးရှေ့၌ မလုံမလဲ အဝတ်ဖြင့် ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေကာ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းပင် မသိတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်..။ 

“ မောင်…မောင်ပိုင်စိုး… အပြင်…အပြင် ကပဲ ခဏ….စောင့်နော်….” 

ဟု တုန်ဟိုက်စွာ ဆိုသော်လည်း ပိုင်စိုးက မလှုပ်..၊ ကျောက်ရုပ်…။ သူမကိုသာ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး စိုက်ကြည့်နေတော့သည်..။ ခင်သက် ဗြုန်းကနဲ ရပ်လိုက်မိသည်။ ဒီတော့မှ သူ့ထမီက ကွဲနေတာ သတိရပြီး ခုတင်ခြေရင်း၌ လွှားတင်ထားသည့် ထမီတစ်ထည်ကို ကုန်း၍ ဆွဲလိုက်ရာ ကျောပြင်နှင့် နောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တင်းသွားပြီး တင်ပါးနှစ်ခုကြားနှင့် တည့်နေသော အကွဲစကြားမှ သွေးကြွစူအက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မို့ခုံးပြူထွက်လာတော့သည်..။ ပေါ့စေလိုလို့ ကြောင်ရုပ်ထိုးကာမှ ဆေးအတွက် လေးရလေပြီ.။ ပိုင်စိုး စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေသည်..။ 

ရင်ထဲမှာ ပူကနဲ ဖြစ်သွားကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခပ်ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်ရှိရာသို့ သွက်သွက်ကြီး လှမ်းသွားမိလေ၏။ သူမ ဆတ်ကနဲ မတ်တတ်အရပ် ပိုင်စိုးက နောက်မှ ဝင်၍ အပွေ့၊ မခင်သက်၏ နောက်မှ သိုင်း၍ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိသည်.။ 

မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့် အပျိုကြီးလည်း ကြောင်သွားကာ ပိုင်စိုးကို တတောင်ဖြင့် တွက်လိုက်လေသည်..။ အွတ်ကနဲ မြည်သွားပြီး သိုင်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ပြေကျသွား၏။ ရင်ခုန်တာရော စိတ်ဆိုးတာရော ပေါင်းပြီး အပျိုကြီးခမျာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။ 

“ ပိုင်….ပိုင်စိုး…မင်း…….မင်း…….” 

ဟု ဆိုကာ ပါးကိုရိုက်မည်ဟု လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးကာမှ ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သည်မသိ၊ မခင်သက်တစ်ယောက် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်နေပါတော့သည်.။ ပိုင်စိုးလည်း ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားကာ… 

“ မမသက်…ကျ..ကျနော်…ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်… ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှန်း မသိ ဖြစ်သွားလို့ပါ… ကျနော့်အပြစ်ပါ… မမသက်ရယ်… ကျနော့်ကို ရိုက်ပါ…ရိုက်လိုက်စမ်းပါဗျာ….” 

ပိုင်စိုးက မခင်သက်ရှေ့သို့ တိုး၍ ပါးကို အပ်လေသည်။ တကယ်တော့ အပျိုကြီးကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဖြစ်၍ ဘာဖြစ်မှန်း သူကိုယ်တိုင် မသိ၊ သူ့ကိုလည်း မရိုက်ရက်ပါ..။ ရိုက်ရန်လည်း မရည်ရွယ်ပါ။ စိတ်ထဲမှာ ထူပူသွားပြီး အရှက်ရော ရမ္မက်ပါ ပေါင်းစပ်မိပြီး ဒေါသဘက်သို့ ကူးသွားခြင်းသာ ဖြစ်ပါချေ၏။ အတန်ကြာမှ မခင်သက် အငိုတိတ်ကာ စိတ်ဆိုးပြေသွားသည်။ မခင်သက်က လက်ထဲပါလာသော ထမီကို လဲ၍ ဝတ်ရန်ပြင်ပြီးမှ…. 

“ မင်း……… ဟိုဘက်ခန်း သွားနေကွာ…..” 

ဟု ဆို၏။ “ ကွာ ” ဟူသော စကားလုံးကို မခင်သက် တမင်တကာ သုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ စိတ်မဆိုးတော့ဘူး ဟူသည့်သဘော၊ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော ပိုင်စိုးက .. “ သွားဘူး” ဟု ညုတုတု ဆိုလိုက်၏။ 

“ ဒါဆို…….. ဟိုဘက်လှည့်…” 

ဟု ဆိုတော့လည်း … 

“ လှည့်ဘူး ” … 

တဲ့…။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဈေးဆစ်နေကြသည်..။ စောစောက သူ့ကို ရိုက်မလို လုပ်ခဲ့တာ သူမပင် မဟုတ်တော့သလို … မခင်သက်တစ်ယောက် မပွင့်တပွင့် ပြုံးကာ ထမီကို လဲလိုက်တော့သည်..။ ရှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲ ပွင့်သွားသော ရင်သား အညွန့်ဖွေးဖွေးကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သော ပိုင်စိုးကလည်း ငါးဖယ်ပြုံး ပြုံးလို့…….။ 

“ သွား……. လူကို လိုက်ကြည့်နေ… ဆွေဆွေလာမှ နင့်ယောက်ျား နင်နိုင်အောင်ထိန်းလို့ ပြောရအုံးမယ်…ဟင်း…” 

ပိုင်စိုးက ဘာမှမပြောပဲ ရှေ့သို့ တိုးလာသည်..။ တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း မခင်သက်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် ဆုတ် ဆုတ်ပေးနေမိသည်။ ခုတင်ဘောင်နှင့် ထိသွားတော့ ဆက်ဆုတ်လို့ မရတော့။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်နှင့် ကပ်သွားအောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း…. 

“ မမ….မ…..သက်……” 

ပိုင်စိုးက လှိုက်ဖိုစွာ ဆိုလိုက်၏။ 

“ သွား…သွားကွာ…. မောင်ပိုင်စိုး မလုပ်နဲ့……” 

“ ဖယ်…….ဖယ် ပါ…..” 

မခင်သက်က မောလျှသော အသံဖြင့် ရေရွတ်ရင်း လက်ကို ဖယ်သော်လည်း လက်က ပြုတ်မသွားပါချေ..။ ပို၍ ပင် တင်းကျပ်သွား၏။ 

“ လူတွေ ဝင်လာရင် မကောင်းဘူးကွာ…. ဖယ်ပါ…ပြီးတော့ မင်းက ငါ့တူမ ယောက်ျားလေ၊ ပိုင်စိုး…. ဒေါ်ဒေါ် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ… နော်… လွှတ်နော်…”

 မခင်သက်က အချိုသတ်ကာ ငြင်း၏။ ပိုင်စိုးက နောက်မဆုတ်ပါချေ။ သူမ၏ ကျောပြင်ကို လက်ပြောင်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆွဲယူလိုက်ရာ မခင်သက်၏ ရေဆေးငါးကြီးပမာ တစ်လုံးတစ်ခဲနှင့် အိစက်နေသော မထိရက်စရာ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်မိလျှက်သား ဖြစ်ရချေပြီ..။ 

“ ပိုင်စိုး….မမသက် ပြောနေတယ်..၊ ဒေါ်လေး ပြောနေတယ်နော်… ဖယ်ပါလို့ဆို.. မသင့်ပါဘူး..ဖယ်ကွာ…”

 ဒေါ်လေးရော၊ ဒေါ်ဒေါ်ရော၊ မမသက်ရော ဝေါဟာရမျိုးစုံ သုံးကာ မခင်သက် ရုန်းရှာပါသေး၏။ လှုပ်ခတ်နေသော ရင်က တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ ပိုင်စိုး ရင်အုပ်နှင့် ပိညှပ်နေတော့ ရုန်း၍လည်း မလွယ်ပါတကား..။ ပိုင်စိုးက သူမ၏ ခါးနှင့် မို့ကားထွားအိသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိဆုပ်နှိပ်နယ်ရင်း…. 

“ မမ….မ မသက်… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးလား…ဟင်…” 

ဟု မေးတော့..

“ အင်း…” 

ဟု တစ်ခွန်းသာ ဆိုရင်း ရုန်းကန်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုသို့ ရုန်းမိကာမှ ခြေမခိုင်သလို ဖြစ်ပြီး ယိုင်ကျသွားတော့သည်.။ ပိုင်စိုးက အခွင့်ကောင်းကို အလွတ်မပေးဘဲ ယိုင်သွားသော မခင်သက် ကိုယ်လုံးကို ခုတင်ပေါ် လှဲသိပ်လိုက်ကာ သူမထက်သို့ တက်ပြီး မှောက်လိုက်လေသည်..။ သူမ မျက်နှာပေါ် အုပ်မိုးကာ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်မိတော့သည်..။ ရှင်းသန့်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးစမို့ မွှေးလို့ ကြိုင်လို့ … သူ့ကိုယ်ကတော့ ချွေးနံ့တွေနဲ့ နံစော်နေမလား…။ 

ဒေါ်ခင်သက် ရင်တွေ အရမ်းဖိုသွားရသည်..။ ခုလို ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်း မခံရတာ ကြာပြီလေ..။ အောက်မှ မလှုပ်သာ လှုပ်သာ လှုပ်ရင်း ရုန်းနေမိသော်လည်း မိန်းမနှင့် ယောက်ျား အားချင်း မမျှပါချေ..။ တကယ်တော့ ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ်ထဲက သိပ်မပါလှချေ..။ ပိုင်စိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲ၍ စုပ်လိုက်လေသော်ကား အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းသွားကာ ထွန့်ထွန့်လူးလူး ဖြစ်သွားရသည်..။ 

“ ပိုင်စိုး…. တော်ကွာ…နော်… ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့..၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး..၊ ပြီးတော့ တံခါးကြီးကလဲ ပွင့်လို့….” 

ပိုင်စိုးက ခုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်..။ တစ်မိနစ် မကြာလိုက်..၊ ပြန်ရောက်လာပြန်သည်..။ ပိုင်စိုး ပြန်ရောက်လာတော့ မခင်သက်က ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေရှာသည်..။ ရင်ရှားထားသော ထမီကို အထက်သို့ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်ရင်း ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို ကြည့်ကာ …. 

“ ဘာလုပ်တာလဲ…..” 

ဟု ဆို၏။

 “ တံခါး ပိတ်ခဲ့ပြီလေ…” 

ပိုင်စိုး ပြောပြောဆိုဆို ခုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်ကာ လည်ပင်းရောက်အောင် မတင်ထားသော ထမီစကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပြီး လျှောချလိုက်လေရာ ရင်သားနှစ်မွှာ ဘွားကနဲ ပေါ်သွားသည်..။ 

“ ပိုင်စိုး…ကွာ……မင်း ပြောစကားလဲ နားမထောင်ဘူး…ဟင်း….” 

ရီဝေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် မျက်စောင်းလှလှ ထိုးနေခိုက် ပိုင်စိုးက အင်္ကျီ နှင့် ပုဆိုးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်..။ သူ့ပေါင်ကြား၌ ဆတ်တောက် ဆတ်တောက်နှင့် မာန်ဖီနေသော နီညိုတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီးမှ …….. 

“ မကြည့်ရဲဘူး ကွာ…” 

ဟု ဆိုကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်လိုက်လေသည်..။ ပိုင်စိုးက သူမကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပင့်မကာ ထမီကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေရာ တင်ပါးနှင့် ထစ်ငြိနေသည်မို့ မခင်သက်က တင်ကို ကြွ၍ ပေးလိုက်မိသည်..။ ပိုင်စိုးက ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်သည်အထိ ဆွဲချွတ်ပြီး ခုတင်အောက် ပုံထားလိုက်သည်..။ ခုတော့ မမသက် တစ်ယောက် ဆွေဆွေ့တာဝန်ကို ထမ်းရချေတော့မည်..။ ဆွေဆွေ့နေရာမှာ ငါပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်ရဲ့ဟု မချင့်မရဲ ပေါ်ခဲ့ဖူးသော စိတ်ကူးတို့ တကယ်ဖြစ်လာချေတော့မည် ထင်ပါရဲ့…။ သင့်၏ မသင့်၏ မစဉ်းစားချင်တော့ပါ..။

ယခုအချိန်၌ ရမ္မက်မီးလျှံက ဝါးမြိုတောက်လောင်နေသည်မို့ ဒီမီးကိုသာ ငြိမ်းပစ်လိုက်ချင်၏။ ဒါပဲသိတော့သည်..။ ဆွေဆွေ သင်တန်းနားရက်တွေမှာ ပိုင်စိုးက အိမ်ခေါ် ခေါ်လာပြီး သူတို့လင်မယား တစ်ပတ်တစ်ခေါက် အိပ်ကြသည်..။ ခွဲနေရသော တစ်ပတ်စာကို အတိုးချ၍ လိုးကြတိုင်း တစ်ဖက်ခန်းမှ ဒေါ်လေးသက်တစ်ယောက် စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်ရသည်..။ အပျိုကြီးတန်မဲ့ ချောင်းကြည့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ ကြာပြီ..။ 

အဲဒီကတည်းက မြင်ရဖန်များခဲ့သော ပိုင်စိုးလီးထစ် နီညိုကြီးကို မေ့မရ… ဖျောက်မရ ဖြစ်ခဲ့ရသည်..။ ပိုင်စိုးလည်း ထူးမခြားနားပါပေ..။ ဆွေဆွေ့ကို သင်တန်းကိစ္စနှင့် ပစ္စည်းတွေ သယ်ပို့ပေးစဉ် အခေါက်က ဖြတ်ကနဲ အိမ်ထဲ ဝင်လာခိုက် ဒူးပေါ်ပေါင်ပေါ် ရုံမက တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးပါ ပြူးနေအောင် ပေါ်နေသည့် မခင်သက်၏ စွဲမက်စရာ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မြင်ခဲ့ရချိန်မှစ၍ ထိုမြင်ကွင်းက လွှမ်းမိုးနေခဲ့သည်..။ 

ဆွေဆွေတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး တစ်မျိုးစီ လှကြပါ၏။ ထားအိက အေရိုးဗစ်လည်း ကစားထားသူမို့ အဟိုက်အရှိုက် အဖိုတွေက တင်းတင်းပြည့်ပြည့် စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းသလို ဆွေဆွေကလည်း အိမ်ထောင်ကျပြီးတာတောင်မှ အချိုးအစားမပျက်ပဲ လိုး၍ မဝအောင်ဖြစ်ခဲ့ရသည့် မယား..။ အင်း….ဒေါ်လေး…..မမသက်က ကော…..။ အပျိုကြီး စာရင်းဝင်နေသော်လည်း အစ်မကြီး အရွယ်မျှသာ..။ တည်တည်ခန့်ခန့်၊ ထွားထွားမို့မို့၊ အိအိစက်စက် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး လှသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက်..။ 

စိတ်ထဲကတော့ စိတ်ကူးနေခဲ့တာ ကြာပြီ..။ ကြာပြီဆို… သူမ၏ အားမနာစတမ်း ကြမ်းပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသော ရေဆေးငါး ခန္ဓာကို အတွင်းကျကျ သိခဲ့မြင်ခဲ့ရပြီးကတည်းက ဆိုပါတော့..။ ယခုတော့ .. ထိုရေဆေးငါးကြီးကို စားဖို့ ကိန်းကြုံပါပြီ..။ ပိုင်စိုးသည် ရေဆေးငါးကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ စားရန် အကြေးခွံခွာသည့် အနေဖြင့် ပက်လက်ကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ အားပါပါ ပစ်၍ မှောက်လိုက်သည်..။ အိ..ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး….

 “ မကြမ်းနဲ့ကွာ…၊ နွားသိုးကြိုးပြတ်….တကထဲမှ……ဟင့်………” 

မခင်သက်က မျက်စောင်းလှလှ တစ်ချက်ထိုးလိုက်လေရာ သကောင့်သား ပိုင်စိုးတစ်ယောက် သဘောတွေ့ မနောခွေ့ သွားရပြီ… 

“ မမသက်ကို အပျိုကြီးဘဝက ချွတ်ပေးချင်လို့ပါ…မမရဲ့……” 

ပြောပြောဆိုဆို လေးငါးချက်မျှ ဆက်၍ ဆောင့်နေရာ မခင်သက်ခမျာ သဘောကျလျှက်ကပင်…. 

“ ကြည့်……… ပြောလေကဲလေ..နွားသိုးလေးတော့လား…..” 

ဤသို့ ဆိုကာ သူ့ကျောကို လက်သီးဆုတ်နှင့် ထုကာ ထုကာ မကြာခင်ဖြစ်လာတော့မည့် အရေးအတွက် ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုန်လျှက် ပြုံးနေမိတော့သည်..။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မျက်နှာအပ်လျှက် ဘယ်ညာလူးလိုက်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်လုံးစီ လူးလှိမ့်ပေးလိုက်သည်..။ 

နို့သီးခေါင်းကလေးများကို လျှာဖြင့် ကလိ၍ သွားဖြင့် မနာအောင် ငုံခဲပေးသည်.။ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ခုလိုမျိုး ကလိတိတိဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ ဆွပေးနေသော အရသာကို မခံစားရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ မခင်သက်ခမျာ မနေတတ်လောက်အောင် မရိုးမရွဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြွကြွရွရွ တွန့်လိမ်နေသဖြင့် ပိုင်စိုးက သူ့ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ ဆောင့်ပေးထိန်းပေးနေရသည်..။ ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီမို့ မီးကလည်း ပွင့်ခဲ့ချေပြီ..။ 

မခင်သက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအရင်းပိုင်း၌ စိုစွတ်သော အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကနဲ စိုလာပြီမို့ အပေါ်မှကပ်၍ ဖိထားသော ပိုင်စိုး၏ ပေါင်ရင်းဆီးစပ်တို့၌ အစိုဓာတ် ကူးစက်ခဲ့သည်..။ ယခုလိုအချိန်၌ ကိုယ်က မလုပ်ချင်ပါဘူး ပြောလျှင်တောင် ထိုင်ရှိခိုးကာ လိုးပေးဘို့ တောင် တောင်းပန်တော့မည်ကို သိသော ပိုင်စိုးသည် အပျိုကြီးကို ရွသည်ထက် ရွလာအောင် အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပေးနေတော့သည်..။ 

ဝမ်းပြင်သားတစ်လျှောက် ပတ်ပတ်လည် သွားအောင် လျှာဖြင့် လျက်၍ ကလိပေးသည်..။ ချက်တွင်းနက်နက်ကလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကလေးမြှူသလို မြှူနမ်းပေးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်သက်ခမျာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်လျှက် ဖြတ်ဖြတ်လူးကာ ကြက်သီးတွေ ထသွားရတော့သည်..။ 

ပိုင်စိုးက မျက်နှာကို ဖြေးဖြေးချင်း အောက်သို့ ဆွဲချလာရင်း မခင်သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါစပ် လွင်ပြင်ပေါ် မှောက်၍ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ ရေချိုးသန့်စင်ပြီးစမို့ အညစ်အကြေး ကင်းစင်၍ လှပလွန်းသော မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့ကို ကြိုဆိုနေသည်…။ 

သူက မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအနည်းငယ် ခွာလျှက် အနီးကပ် ကြည့်ရင်း တံတွေးကို မျိုချလိုက်သည်..။ မခင်သက်ကမူ လက်ကို ပတ္တာယှက်သလို ယှက်၍ ခေါင်းတင်ကာ သူမ၏ လျှို့ဝှက်ရတနာကို တပ်မက်စွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို ကြည့်နေမိသည်..။ 

“ အင်း…..ပိုင်စိုးလေး….ပိုင်စိုးလေး…ဒီနေ့ည ဆွေဆွေလာတဲ့အထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး…အေးလေ…..သူ့ခမျာလဲ မိန်းမနဲ့ ကြာကြာခွဲနေရတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့….” 

မိန်းမပီပီ ကရုဏာ စိတ်ကလေးဖြစ်ကာ သူစိတ်ရှိသလို လိုးပစေတော့၊ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ငါ အလိုဖြည့်လိုက်မယ်…ဟူသော သဘောဖြင့် ကျေနပ်စွာပင် မှေး၍ နေလေတော့သည်..။ 

ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေပြီး ဖူးဖူးမို့မို့ကြီး ခုံးကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဝကြီး ကြည့်ပြီး အစေ့လေးကို လျှာဖြင့် တို့ထိကစားပေးလိုက်ရာ အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားကာ ဘေးသို့ကားစွင့်လျှံကျနေသော တင်ပါးသားကြီးများ ကျုံ့၍တက်သွားသည်အထိ နေမထိ ထိုင်မသာ လူးလွန့်သွားရရှာသည်..။ 

ပိုင်စိုးက တဆက်တည်းပင် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး ပေါ်သွားအောင် လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လျှာကိုလိပ်ကာ ပေါ်လာသည့် အတွင်းသားနုနုထဲသို့ သွင်း၍ ကစားလိုက်သည်..။ 

ပိုင်စိုး၏ ကလိချက် ထိချက်များက မခင်သက်၏ အဓိက ခလုပ်များကိုချည်း ကိုင်နေသလို ဖြစ်ရကား အစာငတ်နေသော ကျားသစ်မတစ်ကောင် အစာကောင်းကို တွေ့ရာ၌ ဣန္ဒြေမရအောင် ဖြစ်သွားသကဲ့သို့ ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည့် မမသက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုး၏ အကောင်းစား ပြုစုပေးမှုကို ဖင်တကြွကြွ ရင်တမမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး ဆတ်ဆတ်ခါဖြင့် ဖီလင်တွေ အဆင့်ဆင့် တက်ရပါချေပြီ..။ 

အားမလို အားမရဖြစ်လှစွာ ပိုင်စိုး ခေါင်းကို မမှီမကမ်း ဆွဲ၍ ဆံပင်တွေကို ဖွချေပေးနေမိသည်..။ အပျိုကြီးတစ်ယောက် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေပြီကို သိသော ပိုင်စိုးက အရှိန်ကို မလျှော့ပဲ လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ညွန့်ဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်..။ 

သူ့လက်နှစ်ဖက်ထဲ ပြည့်လျှံနေအောင် ဆုတ်ကိုင်မိသော မမသက်၏ အိစက်ထွားကြိုင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားမနာတမ်း ဆုတ်ချေပွတ်လှိမ့်ပေးရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျ မွှေ၍ လျက်လိုက်၊ ကလိလိုက်၊ သွားဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်နေလေရာ ခြင်္သေ့မင်းပြုသမျှ နုနေရရှာသည့် သမင်ငယ်လေးပမာ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းမှုတ်၍ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် မမသက်တစ်ယောက် ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရရှာပါလေ၏..။ 

ပိုင်စိုးကမူ မလျှော့ရေးချ မလျှော့..။ ကြာသော် မမသက်တစ်ယောက် မနေနိုင်လွန်းတော့ပြီမို့ သူပြုသမျှ အကောင်းချည်း ဖြစ်နေသော်လည်း ဒီလောက်ကြီး ကောင်းလွန်းနေခြင်းကို လုံးဝ သည်းမခံနိုင်တော့ပါ..။ ပါးစပ်မှ တအီးအီး၊ တအင်းအင်း ညည်းညူနေရာမှ

“ မောင်….မောင်လေး …ပိုင် …စိုး……အား…….အား…..ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်…အ….ရှီး မောင်လေး…တော်……တော်တော့ကွာ… မမသက်…အီး….ဟီး….ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်…”

မခင်သက်တစ်ယောက် ဤကဲ့သို့ တားမြစ်ရသည်အထိ ဖြစ်လာပါတော့၏။ ဒါတောင် ပိုင်စိုးက မလျှော့သေးဘဲ နှစ်မိနစ်သာသာမျှ ဆက်၍ ဆုတ်ပေး စုပ်ပေး မှုတ်ပေး နေပြန်ရာ မမသက်ခမျာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့သလို ဆက်၍သာ အဆွ ခံနေရရှာသည်..။ 

“ မောင်လေး…မ…..မမ ကို သနား ပါကွယ်… နော်…အ..အား… ဘယ်.လိုမှ မနေ နိုင်တော့ဘူး…လိုး ….လိုးတော့နော်…လိုးပါတော့ ကွာ နော်…..မောင်….မောင်လေး…အား…..အင်း…ရှီး ကျွတ်…ကျွတ်…” 

“ မမ..ကျနော် မှုတ်ပေးတာ ကြိုက်လား ဟင်…ကောင်းလား…” မခင်သက်တစ်ယောက် တော်တော်နှင့် စကားမပြန်နိုင်ရှာ…။ အတန်ကြာမှ ဟင်း ခနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်ကာ…. 

“ သေ…..သေတော့မယ်… ဒီမှာ မ….မမ ဘယ်လောက်ထိ ကောင်း ကောင်းနေလဲ မင်း …မသိဘူး.. ဟင်း ဟင်း……ဟဲ….အင်း…ဟင်း…လိုး လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ်နော်…. နော်လို့….ဟင်း…တကထဲမှ လူကို ဣန္ဒြေမရအောင်ကို မှုတ်တော့တာပဲ…တော်တော်ဆိုးတယ်… လုပ်…လုပ်တော့ မြန်မြန်လေး…ဟင်း အင်း…” 

“ မောင်လေးက မမသက် အရသာ ရှိသထက် ရှိအောင်လို့ပါ..၊ မမကလဲ ဒီလောက်ကောင်းနေတာကိုများ စိတ်ဆိုးရတယ်..လို့…” 

“ အင်း ….ဟင်း…စိတ်ဆိုးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးဟဲ့..၊ သေနာလေးရဲ့.. ဒီက သိပ်ပြီး အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ပြောနေတာ…အင်း…..အမေ့..အဲ့…….ဟင်း ကြည့်ပါလားလို့…၊ ဟင်….လိုးတော့လို့…” 

ပိုင်စိုးက အမှုတ်ကိစ္စကို ရပ်နား၍ အလုပ်ကိစ္စဝင်ရန် ပြင်ဆင်လေသည်..။ ခပ်မြန်မြန်ပင် သူမ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲလိုက်ကာ ဟပြီး ခွဲပြီးဖြစ်သွားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဒူးကောက်ကွေးကို ပင့်၍ တွန်းတင်လိုက်သည်..။ 

ဒူးကောက်ကွေးမှ အထက်ပိုင်း ပေါင်တံနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ကားနေရာမှ စုထောင်သွားကာ ဒူးကွေးမှ အောက် ခြေသလုံးပိုင်းသည် အောက်သို့ ညွတ်ကျနေရကား မခင်သက်၏ တင်ပါးအောက်ပိုင်းသည် အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ ပုံစံဖြစ်နေလေသည်..။ ပိုင်စိုးက လိင်တံထိပ်ဖူးကို မခင်သက် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝနှင့်တေ့ဆက် ဆက်နေရာ တော်တော်နှင့် မတည့်..။ စိတ်မရှည်တော့သော မမသက်က … .. 

“ ဟွန်း….တကထဲမှ ..ပဲ….” 

ဟု ခပ်ပြုံးပြုံးလေးဆိုရင်း ပိုင်စိုး လီးတံထိပ်ဖူးကို လက်ချောင်းနုနုလေးများဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ကာ သူမစောက်ခေါင်းဝနှင့် ဆက်ပေးလိုက်တော့မှ ပိုင်စိုးက တင်ပါးကို ဖိ၍ အားစိုက်ကာ နှစ်လိုက်တော့သည်..။ 

ဇွိ…ဇွိ….ဇွိ….. မြည်သံပေး၍ သူ့လထစ်ကြီး နစ်ဝင်သွားသမို့ မခင်သက်တစ်ယောက် စောစောကလို မပြုံးနိုင်တော့ရှာပဲ မျက်လုံးလေးကို မှေး ပါးစပ်လေးကို ဟကာ ကာမအရသာကို ယစ်မူးခံစားနေပါတော့သည်..။ လိုးထည့်လိုက်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှပါ၏။ အနမ်းအရှုပ် အမှုတ် အလျက် စုံလင်စွာဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ နှူးထား၍ နူးအိ ဖောင်းရွနေတာတောင်မှ ပိုင်စိုး လထစ်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး ခပ်စီးစီး ခပ်ကြပ်ကြပ် ဝင်သွားရသည်..။ 

ရွှပ်ခနဲ လွယ်လွယ်ကူကူ ဝင်ခြင်း မဟုတ်ပါ.ဇိကနဲ တွန်း၍ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။ ရင်သားတွေ ဖင်သားတွေက ဆွေဆွေ့ထက် ထွား၍ ကားကားမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြွကြွကြီးမို့ လိုးမကောင်းလောက်ဘူး ထင်ထားခဲ့သည်မှာ မှားပြီ..။ 

ဆွေဆွေက မမသက်ထက် ရင်တွေ တင်တွေ နည်းနည်းငယ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကမူ ထွားကြိုင်းလှချေသည်..။ မမသက်မတော့ ပြည့်တင်း အိကားသော အသားဆိုင်များကြောင့် စောက်ဖုတ်က ညှပ်သလို ဖြစ်နေ၍လား မသိ..။ ကြီးမားသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်နှင့် ဘာမျှပင် မဆိုင်..။ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး …လိုး၍ ကောင်းလွန်းလောက်ရုံ အနေတော်လေး ဖြစ်နေသည်..။ 

ပိုင်စိုး လီးတံကြီးက ပြောယူရလောက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်း၍လားတော့ဖြင့် မဆိုသာပါချေ..။ ဖြစ်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါ၏.။ ဆွေဆွေလဲ ခုမှသာပါ..။ ညားကာစကများဆို..တော်ပါတော့ဟု တားယူရလောက်အောင် သူမခမျာ နာကျင်စွာ အလိုးခံခဲ့ရသည်..။ 

အခုတော့ နေ့တိုင်းညတိုင်း ဝင်နေကျ ထွက်နေကျမို့ ဒီလီးကြီး၏ လုံးပတ်နှင့် အရှည်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည် ရှိနေချေပြီ..။ မမသက်ကတော့ တစ်ခါမှ မခံရသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မခံရတာ ကြာလို့လားတော့ မသိ… လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ် ရှိလွန်းလှသည်..။ ပိုင်စိုးက အဆုံးထိ ဝင်သွားသော သူ့လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်၊ ပြန်ထိုးလိုက်ဖြင့် အသာလေး မှေးပြီး လိုးဆောင့်နေလေသည်..။ 

“ လိုးကွာ….အင်း ဟင်း….ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးပါနော်… အင်း ဟင့်…..အမလေး…ကောင်း …. ကောင်းလိုက်တာ…ဟုတ်…ဟုတ်တယ်…အင်း ဟုတ်ပြီ…၊ ကျွတ်..ကျွတ်…ရှီး…….ရှီး….အီး အင့်..အား…ဆောင့်…ဆောင့်……. နာနာလေး ဆောင့်… အေး …အေးကွယ်….လိုး …လိုး…အားရပါးရသာ လိုး…မမ စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲချင် ကွဲသွားပစေ… အား…အင်း …ကျွတ်..ကျွတ်….ရှီး…အား…အင့် ဟင့်…. ဟ…အား…အီး….ဟီး….အ…….” 

မခင်သက်တစ်ယောက် ဟန်ဆောင်မှုတွေ တစ်ခုမကျန် ကွာကျသွားပြီး.. သူမဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ နှုတ်မှ ဖွင့်ဟရတော့၏..။ သူမ၏ မျက်နှာ အမူအယာကလည်း ရမ္မက်အခိုးအလျှံ များဖြင့် ရီဝေ တက်ကြွ၍ ထူးထူးကဲကဲ တပ်မက်ချင်စရာ လှပလွန်းနေတော့သည်..။ 

မိန်မတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေခိုက် ထိုမိန်းမ၏ မျက်နှာ၌ တွေ့ရသော အမူအယာမှာ ထိုအချိန်၌သာ တွေ့ရသည့် အလွန်ရှားပါးလှသော အလှတစ်မျိုး မဟုတ်ပါလား…။ ပိုင်စိုးက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလှသော မမသက်၏ ရမ္မက်လှိုင်းကြွ မျက်နှာပေးကို တစိမ့်စိမ့် ရှုစားရင်း ရာဂစိတ်တို့ ကြွသထက် ကြွလာကာ မမသက် အလိုကျ အစွမ်းကုန် အားသွင်းပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတော့သည်..။ 

ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုးတို့ တွေ့ကြသည့်ပွဲမို့လား မသိ၊ ဖိုနှင့်မတို့ အချစ်နယ်ကျွံပြီး ကာမဂုဏ် ခံစားနေကြပုံမှာ ထိတ်လန့်စရာ ကောင်းလှတော့သည်..။ အတန်ကြာမျှ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့် ဆောင့် လိုးနေပြီးမှ ခဏရပ်ကာ မမသက်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းပစ်လိုက်သည်..။ 

ပြီးတော့ သူမ၏ ညာဘက် ပေါင်တံကို ပင့်၍ တွန်းကပ်လိုက်ရာ စင်းထားသော ဘယ်ခြေထက်၌ အားကစား လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်သလိုမျိုး ကွေး၍ တင်မြှောက်ထားသည့် ပုံစံ ဖြစ်သွား၏..။ 

မမသက် ပိုင်စိုး ပြင်ဆင်ပေးသမျှ ငြိမ်၍ ခံနေလိုက်သည်..။ သူ့အလိုကျ ကြွက်သားများကို ဖြေလျှော့၍ ပေးထားလိုက်သည်..။ ကြိုက်သလိုသာ ပြင်ဆင် ၊ ကြိုက်သည့်ပုံစံဖြင့်သာ လိုးပေတော့ ကောင်ဆိုးလေး……မောင်ပိုင်စိုးလေးရေ…။ 

တစ်ဖက်သို့ စောင်းထားသည်မို့ မခင်သက်၏ ခါးက နိမ့်ဆင်းနေပြီး တင်ပါးကြီးတစ်ဖက်က ခုံး၍ ကွေးကာ မြင့်ကားနေသည်။ စူကား မို့မောက်နေသော ဖင်သားဆိုင်နှစ်မြွာက အိစက်ကာ နောက်သို့ ပစ်ထား၏။ တုတ်ခိုင်အိဖွေးသော ပေါင်တံလုံးကြီးနှစ်ခုက ပူးဆင့်နေသည်။ အရင်းပိုင်းချင်းမှာတော့ ခပ်ကွာကွာဟလို့ နေ၏။ 

ဘယ်ခြမ်းပေါင်းလုံးရင်းက နောက်သို့ အနည်းငယ် ပစ်ထားကာ ညာခြမ်းပေါင်လုံးရင်းက ရှေ့သို့ တွန်းပို့ခံထားရသမို့ ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ လီးနှုတ်ပြီးကာစ မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးခမျာ စူအက်စူအက် ရွစိရွစိဖြစ်ကာ လီးကြီးဝင်လာတော့မည်ကို အဆင်သင့် စောင့်ကြိုနေဟန်ဖြင့် အသားနီများပင် လန်ထွက်တော့မလောက် မွတ်သိပ်နေရှာသည်။ 

ပိုင်စိုးက မမသက်၏ တင်ပါးခုံးခုံးပေါ် လက်တင်ကာ ဖင်ပြောင်ပြောင်နောက်၌ ကပ်လိုက်ပြီး အံကျဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်စူစူထဲသို့ ထိပ်ဖူးကို တေ့၍ နှစ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လျှောကနဲ ဝင်သွားပါ၏။ အနေအထားကလည်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲဟထားသလိုမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စူစူမို့မို့ကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အဆုံးအထိ သွင်းထားရာမှ ဆတ်ကနဲ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်မှ အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။ တစ်စတစ်စ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လာသည်။ 

သူက အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆောင့်လိုက်တိုင်း မမသက်၏ အိစက်ထွားမို့သော ရင်သားကြီး နှစ်မြွာက ယမ်းခါ၍ တအိအိ ဖြစ်နေတော့သည်။ သူမကလည်း အငြိမ်မနေပဲ တင်ကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပေးရင်း ညာလက်ဖြင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို စမ်းမိစမ်းရာ စမ်း၍ ဆိတ်ဆွဲညှစ်လိမ်ကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကြောင်း ညွှန်းဆိုနေသည်သို့ ရှိ၏။ 

ပိုင်စိုးကလည်း အိထွားကားပြန့်သော အပျိုကြီး၏ ဖင်သားဆိုင်ကြီးများနှင့် သူ့ဆီးခုံရင်းတို့ အားရှိပါးရှိ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ မြည်ကာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ အိတက်သွားသော နူးညံ့ဝင်းဝါသည့် တင်သားဆိုင်ကြီးများကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်သည်ထက် ပြင်းထန်လာသည်။ ဆောင့်ချက်ကလည်း အားပါလွန်းလှသဖြင့် ခံရသူမှာ မသက်သာပါ။ မမသက်တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မညှာမတာ ဆွဲယမ်း၍ အလှုပ်ခံနေရသော သစ်ပင်ငယ်လေးပမာလို ဖြစ်နေရှာသည်။ 

မမသက်၏ နှုတ်မှ ကောင်းလွန်းလှသော ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် တအိအိ…တအအ…ညည်းသံလေးများကလည်း စည်းချက်ပမာ ထွက်ပေါ်လို့ နေပါ၏။ ပိုင်စိုးက ထွက်လုထွက်ခင်ဖြစ်နေသော သုတ်ကို ထိန်းသည့်အနေဖြင့် ဇွပ်ကနဲ အသံမြည်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ တင်းကျပ်နေအောင် ရိုက်ထားသည့် ခပ်တုတ်တုတ် စို့ကြီးတစ်ချောင်း မရှိတော့သလိုဖြစ်ကာ မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး အရှိန်မသတ်နိုင်ပဲ ပွစိပွစိ ဖြင့် ရွစိထိုးနေလေတော့သည်။ 

“ မောင်….မောင်လေး ….. ပြီးချင်ပြီလား…” 

မမသက်က တုံရီဟိုက်သော အသံဖြင့် မေးလာသည်။ 

“ ဟုတ်တယ် မမသက် .. စိတ်ထဲမှာ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ခဏနားလိုက်ရတာ… ဆက်သာ လိုးနေလို့ကတော့ လရေတွေ ထွက်ကုန်တော့မှာ…” 

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း… ထွက်ထွက် ဆောင့်သာဆောင့်ကွာ..၊ မမ အရမ်းကောင်းနေတာ…မောင်ရဲ့….” 

မမသက်က မွတ်သိပ်ဆာလောင်စွာ သူမဆန္ဒတွေကို ထုတ်ဖော်လာပါသည်။ ပိုင်စိုးက …. 

“ အင်းပါ မမရ…ဒီတစ်ခါ အပေါ်ကမှောက်ပြီး အားရပါးရ လိုးမယ်လေ…. အပြီးသတ်ပေါ့..မမကော ပြီးကာနီးပြီလား ” 

မခင်သက်က စိတ်မရှည်တော့သော အသံဖြင့် … အင်း .. ဟု တစ်ခွန်းဆိုပြီးနောက်… 

“ ဒီက အရမ်းကောင်းနေပြီ ဥစ္စာ၊ မင်းလီးကြီးသာ ဆက်ဆောင့်နေရင် ခုလောက်ဆို ပြီးနေရောပေါ့… လုပ်…လုပ်တော့…၊ စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဆောင့်လိုးတော့…မမကို မညှာနဲ့… မမလဲ ပြီးတော့မှာ အင်း………ဟင့်….ဟင်း…”

မခင်သက်က ပိုင်စိုး အလိုကျ ကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားကားစင်းစင်း ဖြစ်သွားအောင် အိပ်နေလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ တည့်တည့်မှောက်လိုက်ရာ သူ့လီးတန်ရှည်ကြီးက ဆီးစပ်ပေါ်ထိ မှေး၍ ပူနွေးနွေး စိုအိအိကြီး မေးတင်နေသည်။ 

“ ဟင်း……လုပ်တော့လေကွယ်…..လို့….”

မခင်သက်က မောလျစွာ ဆိုရင်း သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေ၏။ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြာကြာလေး ငုံလိုက်ကာ မှေး၍ ခေတ္တ နားနေသည်။ ပြီးမှ ခါးကိုကြွလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖြဲကားထားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် တည့်တည့်ချိန်ကာ ထိုးထည့်လိုက်သော်လည်း ငနဲသား မောင်ရွှေလီးက ချော်ချော်ထွက်နေသည်..။ မခင်သက်က တခစ်ခစ်ဖြင့် သဘောတွေကျကာ….. 

“ လွဲနေတယ်ဟဲ့…မောင်လေးရဲ့..၊ ဖယ်ဖယ်…မင်းဟာကြီး မထား၊ အင်း…ပေးပါဟာ…ကဲ..ဟုတ်..ဟုတ်ပြီ…ထည့်လိုက်တော့…ဒီအတိုင်းပဲ ထည့်လိုက်…ဟုတ်တယ်…အား….အိ..အီး…ကျွတ်..ကျွတ်… ဆောင့်..ဆောင့်ကွယ်… အီး…ရှီး…..မောင်..မောင်လေး…အား…ဆောင့်…ဆောင့်..နာ နာလေး…အင်း..အ….အဲ…ဟုတ်ပီ…ရှီး….ကျွတ်..ကျွတ်…အမေ့…အင့်…ဟီး…..ဟင်း…အား..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ..အား…..” 

မခင်သက်က ပိုင်စိုးလီးကြီးကို ကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချက်များ၌ ယစ်မူးစွာ ရှိနေပါတော့သည်..။ ပိုင်စိုးကလည်း ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ပစ်ပစ် ဆောင့်တော့သည်..။ 

အားပါလှသော သူ့လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် မမသက်ခမျာ အံကိုကြိတ်ကာ မျက်လုံးများ စုံမှေးလျက် ပါးစပ်မှ တကျစ်ကျစ် တရှီးရှီး မြည်အောင် စုပ်သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးပြီး သူ့ကျောပြင်ကို လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ တွန့်လိန် ကော့လန်နေပါတော့သည်..။ သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများအရ အထွတ်အထိပ်သို့ သူမ ရောက်နေပြီဟု ပိုင်စိုး အတတ်သိလိုက်၏။ သူက မမသက်၏

နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အုံအရင်းမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ ပြီးမှ အသက်ကို ဝအောင်ရှူလိုက်ကာ ခါးကို မြှောက်ကာ ပင့်ကာ အားရှိပါးရှိ အသားကုန်ကြုံး၍ လိုးလေတော့သည်..။ 

ပိုင်စိုး ဆောင့်ချက်များက အားမာန်ပါလှသလို အောက်မှနေ၍ စကောဝိုင်းမွှေ့သလို ဖင်ဆုံကြီးနှစ်ဖက်ကို လှည့်ကာ ဝိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်၍ အလိုးခံပေးနေသော မမသက်၏ အပင့်..အရှိုက် အဟိုက်အဝေ့တို့ကလည်း မာန်ပါလှချေ၏..။ ဘာမှ မကြာလိုက်…။ 

ပိုင်စိုး၏ လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ယားကျိကျိနှင့် ကျင်တင်တင် ဖြစ်လာကာ တင်းတောင့်လာပြီး တစ်ပတ်စာ သိုလှောင်ထားခဲ့သော ဆွေဆွေ့အတွက် သုတ်ရည်တွေကို ဒေါ်လေးသက် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်..။ ပူနွေးစေးပျစ်သော သုတ်ရည်တို့က သူမ၏ သားအိမ်ဝကို အရှိန်ဖြင့် ပက်ဖျန်းလေပြီတကား..။

ခပ်ဝေးဝေး လမ်းမဆီမှ ကားသံ ၊ ကလေးများ၏ ဆော့ကစားသံ၊ လူသံ အချို့ကို ကြားနေရ၏။ ဘာလိုလိုနှင့် ပိုင်စိုးနှင့် မခင်သက်တို့၏ ကာမလွန်ဆွဲပွဲကြီး ဆင်နွှဲချိန်မှာ တစ်နာရီကျော်ကျော်မျှ ကြာလေသည်..။ ကြာဆို မမသက် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပေးချင်လာသည်အထိ စောင့်စားရ နှူးနှပ်ရတာကိုက နာရီဝက်နီးပါး ရှိခဲ့သည်ကိုး..။ စောင့်စားရကျိုး၊ ကြိုးစားရကျိုး နပ်ပါလေ၏။ ပိုင်စိုး အိမ်က ထွက်သွားသောအခါ ၃ နာရီတောင် ထိုးလုပြီ..။ သူက မမသက်ကို အနမ်းဖြင့် နှုတ်ဆက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ထွက်သွားလေသည်..။ 

ပြီး….မမသက်၏ ဆန္ဒအရ တံခါးကို အပြင်မှ ကန့်လန့်ချသွားပေးခဲ့သည်.။ သူမကတော့ မစားရတာကြာပြီ ဖြစ်သော အနှစ်သက်ဆုံးသော ကာမအဟာရကို မွတ်သိပ် ဆာလောင်နေချိန်၌ တဝကြီး စားလိုက်ရသဖြင့် အစွမ်းကုန် ကျေနပ်၍ နေလေတော့သည်..။ 

သို့ပေမယ့်….. ပိုင်စိုး၏ အဆုတ်အနယ် အဖိအဆောင့်တို့က တစ်ခါဆို ဆိုသလောက် အားပါလွန်းလှသဖြင့် လက်မောင်း၊ နို့အုံ၊ ဖင်ဆုံ၊ ခါးစပ်တို့၌ နာကျင်နေလေတော့သည်..။ အနာဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးကတော့ သူမ၏ လက်ရွေးစင် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်ကြောင်း ပြောဖို့ပင် လိုမည်မထင်ပါ..။ 

မခင်သက်တစ်ယောက် သူ အားရပါးရ လိုးပြီး ထားပစ်ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားကြီးဖြင့်ပင် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် ကားယားကြီး အိပ်လျက် မှေးနေလိုက်သည်..။ တစ်ချက် မှေးခနဲ ဖြစ်သွားပြီးမှ အအေးပတ်မည်စိုး၍ ခုတင်အောက် ရောက်နေသော ခြုံစောင်ပါးပါးလေးကို ဖြစ်သလို လွှမ်းကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပစ်လိုက်လေရာ အစာဝသွားပြီဖြစ်သော မခင်သက်တစ်ယောက် အပျိုကြီး စည်းစိမ် အပြည့်ဖြင့် ခပ်ကားကားကြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်..။ 

အိပ်ယာကနိုးတော့ နေတော်တော်ချိုနေပြီ..။ အိပ်ရေးဝဝ အိပ်လိုက်ရသဖြင့် လန်းဆန်းသွားသလို ရှိ၏။ လန်းသည်ထက် လန်းစေရန် ရေချိုးပစ်လိုက်သည်..။ သူ စွန့်ပစ်ထားခဲ့သည့် ကျိချွဲချွဲ အဖြူရည်များ ပေပွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လက်နှိုက်၍ သန့်စင်အောင် အထူးဂရုစိုက်လေသည်..။ 

တစ်ကိုယ်လုံး စိမ့်သွားအောင် လောင်းချိုးလိုက်တော့မှ လန်းဆန်းရုံမက အားပါပြည့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်..။ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမဂုဏ် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ကျေနပ်နေသည်..။ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး သနပ်ခါး ပါးပါးလိမ်းကာ ကြောင်အိမ်ထဲမှ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီး ပျော့ပျော့နှစ်လုံးကို စားလိုက်သေး၏။ ပက်လက်ကုလားထိုင်၌ ခေတ္တ အနားယူနေစဉ် အပြင်မှ ခြေသံများကြား၍ မှောင်စပြုနေသော အခန်းကို မီးဖွင့်လိုက်သည်..။ 

“ အင်း…ဒီညတော့ သူနဲ့ ဆွေဆွေတို့ရဲ့ ပွဲကို ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင် ဝသွားပြီ… ဟင်း…..ကောင်ဆိုးလေး…နေ့ခင်းက ငါ့ကိုလိုးပြီး ညကျ ငါ့တူမကို လိုးအုံးတော့မယ်… ဆွေဆွေကတော့ သိရှာမှာ မဟုတ်ဘူး သိများသိရင် တော့ နောက်ဆို သူ့ယောက်ျား…အိမ်ကို တစ်ယောက်ထဲ မသွားရ ဆိုပြီး တစ်ချက်လွှတ် အမိန့် ထုတ်မယ် ထင်ပါရဲ့…” 

ဤသို့…တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေခိုက် ကျွပ်ကျွပ်အိတ်ဖြင့် စားစရာတွေ ဆွဲပြီး ခပ်သွက်သွက် ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မခင်သက်က… 

“ ဟဲ့…..ဆွေဆွေ ရော…ဟင်

အလောသုံးဆယ် ပုံစံဖြင့် မေးလိုက်ရာ သူက ပြုံးစိစိဖြင့် လက်ညှိုးကိုထောင်ကာ လီးတောင်သလို တဆတ်ဆတ် လုပ်ပြရင်း … 

“ ကုလားကြီးနောက် လိုက်သွားပြီ….” 

ဟု စလိုက်သည်..။ 

“ ဟာ….ဟုတ်ပါဘူး….ဒီကောင်လေး……အကောင်းပြောတာ…” 

မခင်သက်က မှင်တည်တည် ဆိုလိုက်တော့မှ…. 

“ တကထဲ…မမကလဲ ..ဒေါချည့်ပဲ..၊ ဖြေးဖြေးပေါ့….ပြောမှာပေါ့..မမရဲ့..” 

ပိုင်စိုးက လက်ထဲမှ အထုပ်တွေကို ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်ကာ မခင်သက်၏ ခြေရင်း၌ ထိုင်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်၌ မှေးနေသော အပျိုကြီးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်..။ 

“ အား……အမောကို ပြေသွားတာပဲ…..မမရာ…” 

“ သွား….သူခိုးလေး… မေးတာဖြင့် မဖြေဘူး…ဆွေဆွေမပါဘူးမို့လား…ဒါကြောင့် ..သူ အူမြူးနေ….ဟင်း….” 

မခင်သက်ကလည်း ကြိတ်၍ ကျေနပ်နေလျက်ကပင် စိတ်ဆိုးဟန် တမင်ပြု၍ နှုတ်ခမ်းကို စူထားလိုက်လေသည်..။ ပိုင်စိုးက သူမကို ချိုင်းကြားမှ ဆွဲမထူလိုက်သည်..။ အပျိုကြီးက ပေကပ်ကပ်ပုံစံဖြင့် တင်းခံနေ၏။ သူက မရမက ဆွဲယူလိုက်ရာ မပါချင့်ပါချင် ပုံစံဖြင့် မတ်တတ်ကြီး ပါသွားပြီး ပိုင်စိုး ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားရလေသည်..။ 

“ ဟွန့်….တော်တော်ကဲ…၊ ဒီကဖြင့် စောက်ဖုတ်တွေ နာလို့ကောင်းတုန်း…၊ ဒါက ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ…..၊ လိုးချင်ပြန်ပြီလား…ဒီလီးက…” 

မခင်သက်က ဆွေဆွေမပါမှန်း အသေအချာ သိလိုက်ရာ ကြွရွလာသော ကာမစိတ်အဟုန်ဖြင့် ညစ်တီးညစ်ပတ်လေး ခပ်ရွှင်ရွှင် ခပ်မြူးမြူး ပြောလိုက်ပြီး ပိုင်စိုး ကျောပြင်ကို တအုန်းအုန်း ထုလေတော့သည်..။ သူက တဟားဟားရယ်ရင်း သူမ၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ ရေချိုးပြီးစမို့ အေးစက်စက်ဖြင့် နွေးနေသည်ဟု ဆိုချင်စရာ ဓါတ်တစ်မျိုး စိမ့်ဝင်နေသော မမသက်၏ တင်ပါးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်၍ လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။

“ လူဆိုးလေး… ဖယ်ကွာ…မမ ရင်တွေ ခုန်လာပြန်ပြီ…ခဏလေးများ အမောဖြေပါအုံးတော့လား..ကွာ…” 

” တကထဲ မစားရတာ ကျနေတာပဲ…သွား …ရေချိုးလိုက်အုံး၊ သူ့ကိုယ်ကဖြင့် ချွေးစော်တွေကို နံလို့…..” 

ဤသို့ ဆိုကာ တွန်းလွှတ်လိုက်သည်..။ 

“ ဟဲဟဲ…. မမဖုရားရဲ့ အမိန့်တော်မြတ် အတိုင်းပါပဲ..” 

ပိုင်စိုးက ရွှတ်တီးရွှတ်နောက် ဆိုရင်း ရေချိုးရန် ပြင်လိုက်သည်..။ ဆပ်ပြာ ၊ သဘက် စသည်ကို ယူပြီးမှ မမသက်ရှိရာသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာကာ….

 “ ဟဲ..ဟဲ… မမဖုရား…ရေချိုးပြီးပြီးချင်းနော်….ဖုရာ့….” 

ဤသို့ ပြောဆိုကာ မခင်သက်၏ အိစက်ထွားကားနေသော တင်သားဆိုင်ကြီးကို တစ်ချက် ပုတ်၍ ထွက်သွားလေတော့သည်..။ မခင်သက်ခမျာလည်း နေ့ခင်းက စားထားဘူးသည့် ပိုင်စိုး၏ လီးအရသာကြီးကို တွေးလိုက်မိပြီး ရင်တွေခုန်၊ ဖင်တွေတုန်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး ယားကြွလာလေတော့သတည်း။ 

 ပြီးပါပြီ။

အပျိုကြီးမမ (စ/ဆုံး)

အပျိုကြီးမမ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

စိုင်းသည် ရေချိုးခန်းထဲ၌ တကိုယ်လုံးလှုပ်ရှားထားသည့် အကြောအချှုများပြေပျောက်စေရန် ရေပန်းအောက်တွင် စိမ်ပြေနပြေရေချိုးနေပါသည်။

ထို့နောက် ရေတဝကြီးချိုးပြီးလေမှ ကြီးမားကျယ်ပြန့်သည့် မွှေးပွတဘက်ကြီးတထည့်ဖြင့် မိမိကိုယ်ပေါ် အောက်ပိုင်းသို့ပတ်ထားလိုက်လေသည်။

ရာဂစိတ်များ၏ နွယ်းနယ်မှုကြောင့် ပင်ပန်းထားသည်ကို ပြေပျောက်စေချင်သောကြောင့် လက်ကျန်ရှင်းရန် ကျန်နေသေးသည့်အရက်ဝိုင်းကို တကိုယ်တည်း ပြန်လည်လှုပ်ရှားစေပါသည်။

ထိုသို့ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်တွင် အဝတ်အစားမလဲသေူဘဲ ဖီလင်အပြည့်ယူနေသောစိုင်းသည် အရက်ကလေး တမြ မြနှင့် အပျိုဖြန်းကလေး ဝေေ၀အား လိုးခဲ့ရပုံနှင့် တခုလမ်မလေး ခင်ခင်၏ ရာဂစိတ်ကြီးမားလွန်းသည်ကို ပြန်လည်စမြုံ့  ပြန်နေစဉ်တွင် တိုက်ရှေ့  ၌ မီးခိုးရောင် ဖီးထက်ကာတစင်း ဝင်လာပါသည်။

ကားပေါ်တွင် ချောမောလှပသည့် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ပါရှိ၍ တယောက်က စိုင်း၏ဇနီးမိမိပင်ဖြစ်ပါသည်။ နောက်တဦးကို မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် စိုင်းသည်အံ့အားသင့်သွားရပါသည်။

သူမသည် ဇော်အောင်၏ ဧည့်ခံပွဲတွင်တွေ့စဉ်တုန်းကလို ပါဝါမျက်မှန်မတပ်ထားပါ။ ဒီတစ်ခါတော့ သူမမှာ လည်းဘီးမျက်မှန်ကို တပ်ထားပါသည်။

စိုင်းသည် တဒင်္ဂအတောအတွင်း မိမိ၏အလှနှင့် ဒေါ်ကျော့ကျော့ခိုင်၏ အလှဝယ်ယစ်မူးနေပါသည်။ သူမသည် ဆံပင်ကိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း နောက်တွဲထုံးလေးပင်ဖြစ်ပါ၏။ လည်တိုင်က အရစ်ကလေးသုံးရစ်နှင့် စင်းစင်းလေး ဖြစ်နေပေသည်။ အသားရောက်က ဝါဝင်းနေပြီး ဝတ်ထားသည့် အရောင်ကလည်း ဖော့ရှန်အဝါရောင် ပါးပါးကလေးပင်ဖြစ်သည်

လက်မောင်းသားလေးများက အင်္ကျီအဝါရောင်လက်ပြတ်အောက်တွင် တစ်တစ်ရစ်ရစ်လေးဖြစ်ပြီး ဆင်စွယ်လက်မောင်းတစကို တွေ့နေရပါသည်။

လုံချည်ကလဲ ဖေ့ါရှန်အပါးစား အဝါရောင်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ပျော့ပျော့အိအိ ဖော့ရှန်သားအောက်တွင် စင်း လုံးချောသည့် ပေါင်တန်လေးများက အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီအောက်က အသားများကို တင်းနေသယောက်မြင်တွေ့ရပါသည်။

သူမက ကားတံခါးကိုဖွင့်၍ ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ရှေ့ ငိုက်၍ ဆင်းလိုက်သည်။ သည်တွင်ခါးနှင့် တင်ပါးထက်တွင် လက်နှစ်လုံးလောက် ရွှေဝါရောင်း ဝင်းလက်သွားသဖြင့် လျှပ်စီးတန်းကလေးလက်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ သိမ်နွဲ့နွ့ဲခါး၊ ဖွံ့ထွားထွားတင်မှာ အိစက်နုညံ့လှသည့် ဖေ့ါရှန်သားလုံချည်အောက်တွင် တင်ပဆုံအိအိကလေးလှုပ်ခါနေပါသည်။

စိုင်းသည်မနေ့ကမှ တွေ့ဆုံခဲ့ရသည့်ကျော့အား ယခုလိုမြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီး ပြန်လည်တွေ့လိမ်မည်ဟု မထင်ပါ။ ထို့ပြင် မိမိနှင့် အတူရောက်ရှိလာသည့်အတွက် မို့မို့ထွားထွားလှပခြင်းများ ပြိုင်ဆိုင်နေကြသည့် အလှပိုင်ရှိင်နှစ်ဦးကို ငေး၍ ကြည့်နေယင်းပင် ပြုံးရယ်စွာဖြင့် ဧည့်ခန်းစားပွဲဆီသို့ဝင်လာနေသည်ကို တွေ့ရပေသည်။

ကိုကိုစိုင်းရေ ဟောဒါက မိမိနဲ့ကောျင်းတုန်းက တခန်းထဲသားချင်းပါ။ ခုနဈေးမှာ ဈေးဝယ်ယင်း ပြန်တွေ့ကြလို့ အိမ်ကို ခေါ်လာတာလေ။ ကျော့ရေ ဟောဒါဒို့ရဲ့ ကိုစိုင်းပေ့ါ။

ဟဲဟဲ သိရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ။ မိမိရယ် မနေ့ကဇော်အောင်တို့ဆီမှာကတဲက ကျော့နှင့်ကိုစိုင်းတို့က မိတ် ဆွေဖြစ်လာကြတာပါ။ မနေ့ညက ပြောမလို့ပါနော်….။ ဒါပေမဲ့ စိုင်းသည် မနေ့ညကဘယ်သူ့အကြောင်းမှ ပြောပြချိန်မရလိုက်ပါ။ နှစ်ဦးစလုံးသည် အချစ်နိဗ္ဗာန်ဘုံ အလည်တခေါက်တို့ ရောက်ရှိနေခြင်းကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။

ဒါကြောင့်မို့ ဒါပေမဲ့၏နောက်တွင် စကားဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘဲ မီမီအားပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကြည့်နေရပါသည်။

“ကဲပေါတော် တကထဲမှဖြင့် နောက်ကျမှ အလွမ်းသယ်ကြပါနော် လိုယင်းကိစ္စကိုပြောအုန်းမီမီရဲ့ ..” ဟုကျော့က ဝင်ပြောလိုက်မှ

‘ကိုစိုင်းရေ.  ကျော့ကရုံးကိစ္စနဲ့ မြို့ကိုသွားမလို့ အဲဒါ မီမီရောလိုက်သွားမယ်နော်… မေမေတို့ဆီကို မရောက်တာလဲကြာနေပြီ.’

‘ဒါပေမယ့်..ဒါပေမယ့်ပေ့ါနော် နော်  ကိုကိုစိုင်း မီမီလိုက်သွားမယ်နော်….မနက်ဖြန်ပြန်လာမှာပါကွယ်.’

ပြောယင်း ကျော့ရှိနေသည်ကိုပင် သတိမထားနိုင်တော့ပါ။ ကိုစိုင်း၏ နွေးထွေသော နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးအား လျင်မြန်စွာဖမ်းယူစုတ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက်စိုင်း၏ ပါးတဘက်တချက်စီကို ရွှတ်ကနဲ့နမ်းယင်းဖြင့်….

‘ဟွင်းနော်..ကိုကိုစိုင်း မီမီမရှိတုန်းဒါကြီးတောင်နေတိုင်း လျောက်အလေလိုက်မနေနဲ့နော်… အပြင်ကိုမထွက်ရဘူးနော် ဒါဘဲ….’

ပြောယင်းတန်းလန်းနှင့်ပင် တံဘက်ဘောက်တွင်ခိုးလိုးခုလုဖြစ်နေသည့် လီးရှိသည့်နေရာသို့ ညင်သာစွာ လက်ဖြင့်ပုတ်လိုက်၊ ဆောင့်ဆွဲလိုက်နှင့် လုပ်နေပါတော့သည်။

စိုင်း၏အဖြစ်ကိုလည်း ကြည့်ပါဦး။ ရေချိုးပြီးအဝတ်မလဲသေးဘဲ မွေးပွတံဘက်ကို ပတ်ထားပေမယ့် ဧည့်ခန်းစွားပွဲပေါ်သို့ ခြေထောက်ခွဲထားပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပိုးလိုးပက်စက်ထိုင်နေသည့် အတွက် ဝတ်ထာသည့်မွှေးပွတဘက်ကွဲကြောင်းသည် ပေါင်ရင်းထိရောက်နေပါသည်။

ဖြူဖွေးနေသည့် ပေါင်တန်ရှည်တွင် အမွှေအမျှင်များ ထူထပ်စွာပေါက်နေသေး၍ ကြည့်မြင်တွေ့နေကြသူများအဖို့ အသည်းယားစရာဖြစ်ချေလိမ့်မည်။

ကျော့ရှိနေသည်ကိုပပ်င သတိမရတော့ဘဲ ထင်တိုင်းလုပ်နေသည့် မီမီအား ကြက်သေသေ၍ ကြည့်နေမိပည်။ ကျော့သည် အပျိုကြီးပီပီ ရှက်ရမှန်း၊ မျက်နှာလွှဲပစ်ရမှန်းပင် မသိတော့ဘဲ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို စိုက်၍ ကြည့်မိပါသည်။

မိမိသည် ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ပင် အနွေအင်္ကျီယူရန် အခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားပါတော့သည်။ ထိုအခါမှ မိမိ၏ ရှေ့မှာပင် မသင့်တော်သည့်ပုံစံအနေအထားရှိနေသော်လည်း ခြေပြင်ကာဆက်လက်နေထိုင်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ခုနက မီမီနှင့် ကွယ်နေသော စိုင်းအား အနီးကပ်ဆုံး မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်တွေ့နေရပါသည်။

စိုင်းသည် ကိုယ်ခန္ဓာကျစ်လျစ်တောင့်တင်း၍ ရုပ်ချောသော ယောက်ျားတဦးဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းလက်နှင့် ဝမ်းဘိုက်များတွင်လည်း မွှေညှင်းစိမ်းမျာဖြင့် ပို၍ပင်နုနေပေသေးသည်။

အကယ်၍များ တဘက်သာမရှိပါက တကိုယ်လုံးမွှေမျှင်များဖြင့်ပင် ကိုယ်လုံးတီးပုံကို စိတ်မှခန့်မှန်းကြည့်မိသည်။

သူမ၏မျက်စေ့များသည် အရက်ရှိန်ကြောင့်ပင်ဖြစ်လေမလား ဒါမှမဟုတ် ရမက်ခိုးအရှိန်ကြောင့်ပင်လားတော့ မသိပါ ရီဝေ၍ရဲနီနေပါသည်။

မွှေးပွတဘက်၏ အလက်နေရာတွင် မို့မောက်နေသည့် သဏ္ဌာန်တခုက နိမ့်ချီမြင့်ချီလှုပ်ရှားနေသောကြောင့် ကျော့ကစိုက်ကြည့်နေသည်ကို စိုင်းကမသိချင်ယောက်ဆောင်ပြီး မွှေးပွတဘက်ပေါက်ထွက်လုနီးပါဖြစ်သွားရလောက်အောင် စိုင်း၏ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုးဖြစ်နေသည့် လီးကြီးအား တဆက်ဆက်လှုပ်ရမ်းပေးနေမိပါသည်။

ထိုစဉ်မီမီသည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ပြန်လည်ရောက်လာပါသည်။ စိုင်းသည်သူမတို့အား ကားဆီလိုက်ပိုရန် ကုလား ထိုင်မှ အထတွင် ခါးတဖက်တချက်တွင် ညှပ်ထားသည့် မွှေးပွတဘက်စက ပြေလျော့၍ အောက်သို့ပုံကျသွားပါသည်။

ထိုအခါတွင် ခုနက မီမီလက်ဖြင့်ကိုင်ထားပေသည့် အရှိန်ကြောင့် အထဲကတောင်နေခဲ့သော လီးကြီးသည် ကျော့အား မိမိ၏လီးကြီးကြောင်းကြွားနေခဲ့သည့်ရမက်အတွက်ကြောင့် လီးကြီးသည် တောင်မတ်၍ နေပေသည်။

ထို့ပြင် တငေါက်ငေါက်ဖြင့် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေပါသည်။

ဧည့်ခန်းထံရှိသူတို့မှာ ငေးကြောင်နေပြီး စိုင်းသည်ပင်လျှင် တဘက်ကိုပြန်ပတ်ရန် သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေပါသည်။ မိန်းမသားနှစ်ဦးမှာလည်း ရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်း၊ မျက်နှာလွှဲခြင်းမရှိခဲ့သည့်အပြင် စိုင်း၏ တုတ်ခိုင်မာကြောသောလီးကြီးအား ငေးစိုက်ကြည့်နေမိပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် စတင်လှုပ်ရှားသူက မိမိရယ်ပါ။

‘ဟယ်..ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်းပါအုန်း…မီမီတောင်အပြင်မရောက်သေးဘူး၊ အကဲထနေပြီနော်… ဒါဘဲနော်..ကိုကိုစိုင်း မီမီအပြင်သွားနေတုန်း ပွေနေယင့်တော့ အသိဘဲ’

ပါးစပ်ကပြောယင်ပင် မည်သူမှမရှိသည့်အလား စိုင်း၏နီထွေးပြန့်ကားနေသည့်ဒစ်ကြီး တဆတ်ဆတ်မာန်ထနေသော လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါရ ဆုပ်ကိုင်ပြီးနောက်မှ အားမလိုအားမရဖြစ်လာသည့်အခါ မီမီ၏ပါးစပ်ဖြင့်သာ ကိုက်မိပါတော့သည်။

ထို့ပြင် လီးကြီး၏ရှေ့ဖျားပိုင်းရှိ ကြီးမာသောဒစ်ကြီးကို လျှာဖြင့်ကလိပေးနေခြင်း၊ မီမီ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ရှေ့ တိုးနောက်ဆုတ် လိုးနေသည့် ပုံဏ္ဍာန်မျိုး လုပ်ပေးနေပါတော့သည်။ စိုင်းသည် ကျော့၏ရှေ့တွင်ဖြစ်လင့်ကစာ သူ၏လီးကြီးအား ဤကဲ့သို့ ကာမရသ၏အဓိကသော့ချက်ကို ဖွင့်လှစ်နေသောကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်များသည် ကဖြင်းဖြင်းအရှိန်တက်လာပါ၍ မီမီ၏ခေါင်းအား အားရပါးရ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်းထားပြီး ဖီးလ်အပြည့်အဝခံစားနေရသည့်အလား မျက်လုံးများပင် မှေးစင်း၍ ထားပါတော့သည်။ နောက်မှ မီမီသည် ကျော့ရှိသည်ကို သတိရပြီး..

‘ဟင်း..ဟင်း…ကိုကိုစိုင်းရယ်.  အပျိုကြီးရှေမှ ဒီလိုဖြစ်ရတယ်…တော်ကြာ သူလဲမီမီတို့အဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး လင်လိုချင်သွားလိမ့်မယ်နော်…’

ကျော့အားနောက်ပြန်ကြည့်ယင်း ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် စနေပါတေ့ာသည်။ စိုင်းကလည်း အသိတရားပြန်ရောက်လာသောကြောင့် ပုံကျနေသည့် မွှေးတဘက်အား ပြန်ကောက်၍ ခါးပေါ်သို့ ပြန်ပတ်ထားလေတော့သည်။

ကျော့သည် ဒီအသက်အရွယ်ရောက်လာသည်အထိ ကာမစပ်ရှက်ကြပုံများနှင့် အာသာဖြေလာသည့် နည်းပေါင်းစုံကို အတွေ့အကြုံ့ရင်သူပီပီ နိုင်ငံခြားမှလာသည့်စာအုပ်များမှ တွေ့ရုံမြင်ဘူးရုံသာ ရှိခဲ့ဘူးသော်လည်း အခုလို အပြင်ဘက်တွင် အနီးကပ်ဆုံးမြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အပြင် ကာမစပ်ရှက်မှုအတွက် နှုးဆွပေးနေသောအဖြစ်အပျက်ကို မျက်ဝါးထင်ထင်မြင့်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အိမ်တွင်းပုန်း တဏှာရမက်ကြီးသော ကျော့၏ရင်ထဲမှာ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာပြီး အာခေါင်များပင် ခြောက်သွေ့လာခဲ့ပါသည်။

နောက်ပြီးတော့ စိုင်းကို တပ်မက်မောသောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်ယင်း တချိန်ချိန်တွင် ထိုသို့သော ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးပိုင်ရှင်ဖြစ်သူများနှင့် တွေ့ချင်စမ်းပါဘိဟု ရင်တွင်းမှ ကြိတ်ပုန်းကြိမ်းဝါးမိလိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက်ကျော့နှင့်မီမီတို့သည် စိုင်းအားနှုတ်ဆက်၍ ကားပေါ်တက်ရောက်ကာ မောင်းထွက်သွားလေတော့သည်။

နောက်တနေ့မနက်တွင် မြို့မှကျော့ကျော့ခိုင် ပြန်လည်ရောက်လာသောကြောင့် စိုင်းသည်ထိပ်ထိပ်ပြာပြာဖြင့်ပင် ကြိုဆိုမိတော့သည်။ ဤတွင် ကျော့ကျော့ခိုင်က စိုင်းရယ်ဖြေးဖြေးမေးရောပေ့ါ. အခုလောလောဆယ်တော့ ကျော့ရဲ့ပစ္စည်းများကို ယူချပေးပါ ဟုပြောနေသောကြောင့် စိုင်းသည် သွက်လက်စွာဖြင့် ကူညီပေးနေလေသည်။ ထို့နောက် အမောပြေစေရန် ကျော့အတွက် ဝိုင်ချိုချိုတခွက်ကို ထဲ့ပေးပြီးလျှင် အကျိုးအကြောင်းကိုးမေးမိပါတော့သည်။

ကျော့သည် ခရီးပန်းလာသည့်ဟန်ဖြင့် ဧည့်ခန်းကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ရော့ရိရော့ရဲပုံစံအနေအထားနှင့် ညာဘက်လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသော အရက်ချိုချိုတခွက်ကို မက်မောစွောမော့သောက်ယင်းမှ လမ်းမှာကားပျက်ကြောင်း၊ မီမီသည်မြို့ မှ မိဘများထံတွင်နေခဲ့ကြောင့်း၊ မိမိသည်လည်း အလုပ်ကိစ္စအတွက် စာရွက်စာတမ်းများ ပြန်လာယူခြင်းဖြစ်ကြောင်း၊ နောက်လေးငါးရက်ခန့်မှ ပြန်၍သွားရမည်ဖြစ်ပါ၍ မိမိ၏အိမ်တွင် အမနှင့်တူမနှစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်ခဲ့၍ ကိုစိုင်းမှ အိမ်လိုက်ပို့ပေးပါရန် ပြောပြလေသည်။

ထို့ပြင် စိုင်းနှင့်ကျော့တို့သည် စကားအေးအေးဆေးဆေး ပြောကြဆိုကြနှင့် နောက်ပြီးတော့လည်း ပုလင်းထဲမှ အရက်သည်လည်း ဖန်ခွက်ထဲကိုရောက်၊ ဖန်ခွက်ထဲမှ အရက်များသည်လည်း လက်များမှတဆင့် ပါးစပ်ထဲဆီသို့ အများအပြားစီးဆင်း၍ ဝင်ရောက်လာကြသောအခါ တဦးနှင့်တဦး အာရွှင်၍ လာကြပါတော့သည်။

‘ကိုစိုင်းရယ် သောက်လို့တော့ ကောင်းပါတယ်နော်၊ ကျော့ရဲ့ အိမ်ကိုလည်း လိုက်ပို့ယင်းနဲ့ ကျော့ရဲ့အမနဲ့ တူမကလေးတွေကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးယင်း အခုတခါတည်းလိုက်ပို့ပေးပါအုန်းနော်’

ခရာတာတာညုတုတုဖြင့်ပြောနေသော ကျော့အားစိုင်းသည် ရမက်တွေဝေနေသော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ယင်း ကျော့အားမိမိကားပေါ်တက်စေ၍ လိုက်ပို့ပေးစေပါသည်။ ကားပေါ်တွင် ကျော့သည် ကားစီးလာသည့်ဒဏ်ကြောင့်လည်းကောင်း၊ စိုင်း၏အိမ်တွင်သောက်ထားသည့် အရက်အရှိန်ကြောင့်လည်းကောင်း ထိုင်ခုံပေါ်တွင်ကောင်းကောင်းမထိုင်နိုင်တော့ပါ။ ကားမောင်းနေသည့် စိုင်း၏အပေါ်သို့ မှီ၍လိုက်လာသညါသည်။ စိုင်းသည်လည်း ထိတွေ့လျက်ရှိသော ဆန္ဒထက် အသွေးအသား၏ထိတွေ့မှုကြောင့် မိမိ၏သွေးများသည် ဆူပွက်၍လာပါတော့သည်။

ကျော့၏ခန္ဓာကိုယ်မှ ရေမွှေရနံ့သည်လည်း မိမိ၏နှာခေါင်းဝတွင် ကလူကျီစယ်ကစာနေမှုကြောင့် မောင်းနှင်နေသော ကားစီယာတိုင်ကို လက်တဘက်ဖြင့်ထိန်းသိမ်းမောင်းနေပြီး ကျန်လက်တဘက်မှနေ၍ မိမိဘက်သို့အိကျလာသော ကျော့၏ကိုလုံးကျစ်ကျစ်လေးအားဖက်ထာခဲ့ပြီး ဖြေးညှင်းစွာ ပွတ်သပ်ပေးနေပါတော့သည်။

ထို့ပြင် ကျော့၏ရှည်လျားသွယ်တန်းပြီး ဖြောင့်စင်နေသည့် ပေါင်တန်တလျောက်လုံးအား ဖွဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေပါတော့သည်။ ကျော့သည် မှေးထားလျက်ရှိသော မျက်ဝန်းတစုံကို မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်ပုံစံမျိုးဖြင့် ပြန်လည်ကြည့်ယင်းက

‘ဟင်းနော်… ကိုစိုင်းကလေး မီမီပြောလည်းပြောစရာဘဲ မနေ့တုန်းကတင် မီမီသတိပေးသွားပြီးသားနော်.. ကျော့ကိုလာပြီး အကဲထမနေပါနဲ့နော် မီမီနဲ့တွေ့ယင် တိုင်ပြောလိုက်မှာဘဲနော်..’

ပါးစပ်က ညင်းပယ်သည့်စကားလုံးများပြောနေသော်လည်း လက်တွေ့တွင်မူ စိုင်း၏ပြုသမျှ နုနေရပါသည်။ ထို့ပြင် မိမိ၏ကိုယ်လုံးကလည်း စိုင်းဘက်သို့ ပူးကပ်နေပါသည်။ ကျော့သည် အားလုံးတွေ့ရှိထားရသော မိန်းမများထက်ပို၍ တနှာရမက်ကြီးပေလိမ့်မည်။ 

ထို့ပြင် အတွေ့အကြုံရှိသော စိုင်းကလည်း ကျော့အား စိတ်တူကိုယ်တူ ချစ်ရည်မျှပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန်ကြိတ်လိုက်ရလျှင် ကောင်းလေမလားလို့ စိတ်ထဲမှနေ၍ စဉ်းစားနေသော်လည်း သူ၏လက်တဖက်ကတော့ သူမ၏ကိုယ်မှ တစက္ကန့်ကလေးမျှမခွာခဲ့သေးပါ။

ထို့ပြင်ကျော့၏ပခုံးပေါ်မှ မိုး၍ဖက်ထားပြီးလျှင် အင်္ကျီလည်ဝိုက်မှ တွဲကျနေသည့်အောက်မှ ရုန်းကန်ထွက်နေသည့်အလား ဖွံ့ဖြိုးကြီးမားလွန်းသည့် နို့နှစ်လုံးအား ဟိုဘက်သည်ဘက်ရွေ့လား၍ ကိုင်တွယ်ပွတ်ချေပေးနေပါတော့သည်။

‘ဟယ် စိုင်းရယ်..မကဲပါနဲ့ကွယ်။ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ မကောင်းပါဘူးနော်.. အိမ်ရောက်လို့ရှိယင်.. ဟင်း…’

ကျော့၏ ဆက်၍ ပြောမည့်စကားကို ဆုံးအောင်နားထောင်ချင်ပါသော်လည်း ‘စိုင်းရေ ကျော့တို့တိုက်ကို ရောက်နေပြီ၊ အဲ… အဲဒီမှာဘဲရပ်ပြီး အစောင့်ကိုဟွန်းတီးပြီးခေါ်လိုက်ပါတော့နော်…’ ဟုနောက်ဆုံးပြောလိုက်ပါ တော့သည်။

စိုင်းသည် တိုက်ထဲသို့ဝင်သည့် ဝင်းတံခါးလာရောက်ဖွင့်ပေးစေရန် ကားဟွန်းကို ကြာရှည်စွာ တီးသော်လည်း ဝင်းတံခါးကို မည်သူမျှလာ၍ မဖွင့်ပေးပါချေ။ ထိုအခါတွင်ကျော့သည် စိတ်မရှည်တော့သည့်ဟတ်ဖြင့် ဒယီးဒယိုင်ဆင်းသွားလေတော့သည်။

စိုင်းသည် ကားကို တိုက်ရှေ့ရှိ ပေါ်တီကိုအောက်သို့မောင်းသွားပြီးလျှင် ကျော့၏အလားကို စောင့်နေပါတော့သည်။

ကျော့သည် မိမိမရှိသည့်အချိန်တွင် တိုက်ကိုဂရုစိုက်ရန်သေသေချာချာမှာသွားခဲ့ပါသော်လည်း အချိန်ကြာမြင့်စွာ ခေါ်သော်လည်း အစောင့်ကိုမတွေ့သောကြောင့် ဆူရန်ကားဂိုဒေါင်ရှိ အခန်းသို့ ရောက်ရှိသောအခါတွင် အစောင့်၏ကားဂိုဒေါင်အတွင်းမှနေ၍ ညည်းညူသံများကြားနေရသောကြောင့် ကျော့သည် ဘေးပြတင်းပေါက်မှနေ၍ ချောင်း၍ ကြည့်မိပါတော့သည်။

အခန်း၏အုတ်တမံသလင်းပေါ်တွင် ဖျာတချပ်ခင်းထားပါသည်။ ဖျာပေါ်တွင်အစောင့်ဖြစ်သူ မောင်အေးနှင့် အမဖြစ်သူ လှလှခိုင်တို့သည် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် မည်သူမျှမရှိသည့်အလား နှစ်ဦးစလုံးတွင် အဝတ်အစားမဲ့စွာဖြင့် လိုးကြရန် တာစူ၍ နေပါတော့သည်။

မောင်အေးသည် လှလှ၏တကိုယ်လုံးရှိ အသားများ ပဲ့ထွက်မတတ် အပေါ်နှင့် အောက်ပွတ်ချေ၍ ပေးနေပါသည်။ ထို့အပြင် လှလှ၏ကြီးမားလှပသည့် နို့နှစ်လုံးအား ပွတ်ချေပေးလိုက် နို့သီးခေါင်းကို လက်နှင့်ချေပေးလိုက်၊ ပါးစပ်ဖြင့်လည်း စုပ်လိုက်ကိုလိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေပါတော့သည်။

ကျော့သည်ရန်ထောင်ရန်လာသည့်ကိစ္စကို မေ့နေပြီး၊ ခုနက ဟွန်းတီး၍ ခေါ်မရသည့် ကိစ္စမှာလည်း ရှင်းပါပြီ။ ရာဂကိစ္စများကို မာန်တက်နေသောအခါတွင် ပတ်ဝန်ကျင်ကို ဥပက္ခာပြုပေတော့မည်။ ကြည့်ယင်း ကြည့်ယင်းနှင့် မောင်အေးနှင့်လှလှခိုင်တို့သည် အားမလိုအားမရဖြစ်လာကြသည်လို့ထင်ပါသည်။

တယောက်နှင့်တယောက်၏ အင်္ဂါဇာတ်မျာကို ကြမ်းတမ်းစွားကိုင်တွယ်နေကြရင်း ပို၍ရမက်ကြီးမားသော လှလှသည် မောင်အေး၏လီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်၍ပေးပါတော့သည်။ မောင်အေးသည်လည်း မိမိလီးအား အားရပါးရစုပ်ပေးသောကြောင့် အကြောအချဉ်များ ကျင်တတ်လာပြီး ရမက်များလည်း ထလာသည်ကိုတွေ့ရပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကြိတ်မနိုင်ခဲ့မရဖြစ်နေပြီး ပါးစပ်ဖြင့်လီးကြီးအား မြိန်ရေရှက်ရေ စုပ်ပေးနေသည့် လှလှ၏ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကြမ်းတမ်းစွားဆုတ်ကိုင်ထားမိပါတော့သည်။

ထို့နောက် မောင်အေးသည် ကာမစပ်ယှက်ရန် စိတ်ထဲထိန်းမနိုင်သိမ်းမနိုင်ဖြစ်လာသည့်အလျောက် လီးကြီးအား အားရပါးရစုပ်ပေးနေသည့် လှလှအား ပက်လက်အိပ်စေပြီးလျှင် အပေါ်မှနေ၍ မီးကုန်ယမ်းကုန်တက်၍ လိုးနေပါတော့သည်။ အောက်မှနေသော လှလှခိုင်သည်လည်း အညံ့မခံပါ။ 

အပေါ်မှတက်၍ ဆောင့်လိုးနေသော မောင်အေး၏ခါးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွားဖက်တွယ်ထားပြီး သူ၏ဖင်ကြီးအား မြှောက်၍ ပင်ကော့ပေးနေပါတော့သည်။ မောင်အေးသည်လည်း စက္ကန့်အမျှ အားရပါရဆောင့်လိုးနေပြီးလျှင် သူ၏စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်များကို စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဒလအောသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ နွမ်းလျစွာဖြင့် မှောက်ချိုက်ပါတော့သည်။

လှလှသည် သူမ၏လိုအင်ဆန္ဒမပြည့်စုံလေဟန် တူပါသည်။ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ခါပင့်ခါဖြင့် စောင့်ပေးနေပါသည်။ မောင်အေးကိုလည်း ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် ဆဲရေးတိုင်းထွာနေပါတော့သည်။

‘ဟင်း … သူ့လီးကြီးက ကြာကြာတောင် မတောင်နိုင်ဘဲ အရင်ပြီးတော့နော်၊ သူများကောင်းအောင် လုပ်မပေးဘဲနဲ့ ကဲလိုက်သေးတယ်။ တော်ပါပြီ နောက်ခါများ သူများစောက်ဖုတ်များလိုးချင်လို့ တောင်းလို့ရှိရင် မပေးတော့ဘူးနော်’ 

ဟု စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးပြောနေပြီး သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝက်မှိန်းမှိန်းနေသော မောင်အေး၏ ကိုယ်ကြီးကို ဘေးဘက်သို့တွန်းချလိုက်ပါသည်။ သူမ၏ ကာမဆန္ဒမပြည့်စုံသေးသည့်အတွက် ပျော့ကျနေသည့် လီးအားတပ်မက်စွာစိုက်ကြည့်နေပြီး ပြည်လည်၍ နိုးကြွလာအောင်း နှိုးဆွပေးနေပေသည်။

မောင်အေး၏လီးကြီးသည် မောပန်းသွားသည့်အလား ပြန်လည်၍ ထောင်မလာတော့ပါ။ မောင်အေးသည်လည်း မိမိ၏ လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝမှုကြောင့် အာသာပြေသွားပြီဖြစ်သည့်အတွက် လှလှ၏ဘေးတွင် ဇိမ်ဖြင့်မှေးနေတော့သည်။ လှလှသည် မိမိ၏လိုအင်ဆန္ဒ မပြည့်စုံသေးပါ။ အခုမှ ကာမ၏အရသာကို စလုံးရေစခါရှိသေးသည်။ ရမက်ကြီးလှသော လှလှသည် မောင်းအေးကို အားကိုး၍ မရနိုင်မှန်းသိပြီးဖြစ်သည့်အတွက် မိမိကိုယ်၏ ဆန္ဒရမက်သွေးပြေစေရန် နည်းလမ်းရှာဖွေရပါတော့သည်။

ဂိုဒေါင်အခန်းသည် ကာထားသည့် အခန်းဖြစ်နေ၍ အပြင်က ကားရေဆေးသည့်ပိုက်နှင့် တဆက်တည်းထားသည့်အပြင် ထိုရေပိုက်နှင့် ရေပိုက်လုံးရှိဖြင့် ပန်းခြံထဲရှိ ပန်းပင်များကို ရေလောင်းပိုက်ကို မြင်တွေ့လိုက်သောအခါတွင် အကြံတခု ရသွားပါလေတော့သည်။

ဤအကြံသည် မည်ကဲ့သို့အကြံဖြစ်ပါသနည်းဟု အသေးစိတ်ညွန်ပြချင်ပါသည်။ ထိုအခါတွင် မောင်အေးကဲ့သို့သော ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် တကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး တဘက်သပ်ကြီးပြီးမြောက်စေ၍ အခြားတဘက်အတွက် အာသာမပြေမဖြစ်စေရန် အောက်တွင်ဖော်ပြလျက်ရှိသော လှလှခိုင်၏ (တကိုယ်တည်း ဆန္ဒဖြေဖျောက်နည်းကို ယူကြပါကုန်)။ ထို့ကြောင့် လှလှခိုင်၏ ကာမဆန္ဒ မပြေပျောက်သေးသည့်အတွက် တကိုယ်တည်း ကာမရမက်ဖြေဖျောက်နည်းကို ဆက်လက် ကြည့်ရှုကြပါရန်။

လှလှခိုင်သည် အနီးအနားတွင်ရှိသော ရေပိုက်ကို ယူလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက်တွင် ရေတိုင်နှင့် ဆက်သွယ်စေပြီး ရေတိုင်မှ ခလုပ်ကို အဆုံးထိ ဖွင့်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ပိုက်၏ အစွန်းတဖက်တွင် ကားရေဆေးရန်အတွက်နှင့် ပန်းပင်လောင်းရာတွင် အဝေးသို့ရောက်စေရန်အတွက် သံခေါင်းစွပ်တတ်ထားသည်။ ထွက်ပေါ်လာသောရေအားသည် သေးငယ်သည့်အပေါကမှ ရုန်းထွက်လာသည့်အလား ပြင်းထန်စွာသက်ရောက်လျက်ရှိပါတော့သည်။ 

လှလှခိုင်စည် မိမိ၏ကြီးမားချောမွတ်သည့် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဘေးသို့ကားနိုင်သမျှ ကားစေပြီးလျှင် မိမိ၏အာသာမပြေသေးသည့် ကာမဆန္ဒများကို ဖြေဖျောက်ရန်အတွက် တာစူနေပေသည်။ စောက်ဖုတ်ဝသို့ ရေပန်းဖြင့်ထည့်ထားစေပြီးလျှင် လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝစေရန် ဖြေဖျောက်နေပေတော့သည်။ ရေပန်းအားသည် ပိုက်၏ထိပ်ဝတွင်းသေးငယ်သော အပေါက်ဝမရုန်းကန်ထွက်လာရသောကြောင့် ရေပန်းအားပြင်းထန်နေပေသည်။

လှလှခိုင်သည် ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုဘေးသို့ဖြန့်ကားထားပြီး လက်တဖက်ကနောက်ဘက်သို့ ထောက်ထား၍ ကျန်လက်တဘက်က ရေပိုက်ခေါင်းကို မိမိ၏စောက်ဖုတ်ဝနားသို့ ထားရှိစေပြီး တဟင်းဟင်းဖြင့် ကာမစိတ်များ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိနေပါတော့သည်။ ရေပန်းမှ ပြင်းအားသည်လည်း လျော့မသွားပါ။ ခလုပ်အဆုံးထိဖွင့်ထားသောကြောင့် အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ရေအားထွက်နေပါသည်။ လှလှခိုင်၏စောက်ဖုတ်ဝသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ဝင်ရောက်ထိတွေ့နေပြီးလျှင် အတွင်းသားများအား အားရှိပါးရှိရိုက်ခတ်လာသောကြောင့် ဆူဝေနေသည့်ကာမရမက်များ ပြေပျောက်သဖွယ်ရှိပြီဟုထင်ပါသည်။

စိုင်းသည် ဘေးပြတင်းပေါက်မှ နေ၍ အထဲရှိသူများအား ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့်ချေင်းကြည့်နေသာ ကျော့ကျော့ခိုင်ကို မြင်တွေ့ရသောအခါတွင် စိုင်းသည် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နောက်မှနေ၍ ဂိုဒေါင်အတွင်းရှိ အဖြစ်အပျက်များကို ကြည့်မိသည်။ 

ကာမစပ်ရှက်နေကြသည့် အမဖြစ်သူလှလှခိုင်နှင့် မောင်အေးတို့ နီးကပ်စွာဖြင့် တွေ့လိုက်ရသောအခါ တကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများသည် ဆူပွက်နေပြီး တကိုယ်လုံးရှိ ကြွက်သားများသည်တုန်လာပြီး မိမိနောက်မှနေ၍ ဘယ်အချိန်ကတည်းကရောက်နေသည်မသိ ကြီးမာသောတင်ပါးဆုံပေါ်တါင် နွေးထွေးစွား ထိတွေ့နေသည့် စိုင်းလီးကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေမှုကြောင့် ရာဂစိတ်များထလာသည်။ 

တကိုယ်လုံးရှိသွေးသားများသည် တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်း ဖြစ်လာပြီး ခြေထောက်များပင် မရပ်တည်နိုင်တော့ပါ။ ဒူးညွတ်၍ခွေလို့သွား၍ ရပ်လျက်ရှိသည့် စိုင်းသည်ညင်သာစွာ ပွေ့ဖက်၍ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နီထွေလှသည့် နှုတ်ခမ်းတစုံကို အငမ်းမစုပ်ယူပေးနေသည့်အပြင် အဓိကသော့ချက်ဖြစ်သော အချစ်၏နောက်ကွယ်တွင်ရှိသော အချစ်၏သော့ချက် (သို့မဟုတ်) ကာမ၏သော့ချက်များအားလုံးကို ဖွင့်ရန်ကြိုးစားနေပေတော့သည်။

စိုင်သည် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုတ်ယူနေရာမှ လျှာဖျားကလေးဖြင့် ကလိနေသေးသည့်အပြင် ကျစ်လျစ်တုတ်ခိုင်သည့် ကျော့၏ကိုယ်လုံးတလျောက်အား ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။ ကျော့သည် သွေးသားရမက်ထဲမှ ဆူကြွလာသည့် ရမက်ဆိုးတွေကို တားဆီး၍ မရနိုင်တော့ပါ။ 

မနေ့တုန်းက စိုင်း၏ကြီးမာကျယ်ပြန့်သည့် လီးကြီးကို မြင်လာကထဲက စိုင်းနှင့်အလိုးခံချင်စိတ်ပေါ်ပေါက်နေခဲ့ပါသည်။ အခုလို တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဆုံတွေ့ကြရသော ကာမပွဲတော်ကြီးတွင် မကြုံလိုက်မဆုံလိုက်ရလျှင် မိမိသာလျှင်ငတ်လိမ့်မည်အထင်ဖြင့် မိမိ၏ဂုဏ်အရှိန်တောင် မငဲ့ညှာတော့ပါ။ 

နောက်ပြီး အပျိုကြီးဖြစ်သောကြောင့် ကာမဆန္ဒများကို မစားသုံးဘဲမနေတော့ပါ။ ကာမဆန္ဒများအနှံ့ပြင်းပြ၍ နေပြီးလျှင် စိုင်း၏ကာမဆန္ဒများကို အင်တိုက်အားတိုင်ဖွင့်၍ စိတ်တူကိုယ်တူဖြစ်စေရန်အတွက် အပျိုကြီးတဦးပီပီ ရှက်အားပိုနေသည့်အပြင် ကာမစက်ရှက်မှုအတွေ့အကြုံကို ရင့်ကျက်စေ၍ အပေးအယူမျှတလေအောင် စိုင်းအာပြန်လည်ဖက်တွယ်နေပြီး စိုင်း၏လုံချည်ထဲမှ ထိုးလို့ထောင်နေသည့် လီးကြီးအား အားရပါးရ ကိုင်တွယ်နေပါသည်။

ထို့နောက်ကျော့သည် မိုးတိုးမတ်တတ်ဖြင့် ကာမ၏သော့ချက်များ ပြိုင်တူဖွင့်နေရသည်မှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာသည့်အတွက် မျှော်မှန်းထားသည့်အတိုင်းအချိန်မကြာသေးသောကာလတွင် တောင့်တခဲ့ရသော စိုင်းနှင့်အတူ ကာမပွဲတော်ကြီးတစ်ခုတည်ရန်အတွက် မိမိကရှေ့တောင်ပြီး တိုက်ပေါ်ရှိ မိမိအခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်သွားပေတော့သည်။ 

အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါ စိုင်းသည်သူမထက်ဦးအောင်လှုပ်ရှားမှု ပြုလိုက်ပါသည်။ စိုင်းသည် ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကို လျင်မြန်စွာ ချွတ်လိုက်ပြီးလျှင် ကုတင်ပေါ်တွင် ပိုလိုးပက်လက်ဖြင့် တနှာကြည့် အကြည့်ဖြင့် မခို့တရို့လုပ်နေသော ကျော့ဆီသို့သွားပြီးလျှင် ကျော့၏အပေါ်မှမိုး၍ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုနမ်းယင်းဖြင့် သူမ၏လျာဖျားကလေးကို ကလိလိုက်သောအခါတွင် တကိုယ်လုံးရှိအကြောပေါင်းတထောင်သည် တပြိုင်တည်း နိုးကြွလာသည့်အလား တွန့်တက်၍လာပါတော့သည်။

စိုင်းသည်ကျော့၏ကိုယ်ပေါ်တွင်ရှိနေသေးသည် အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သောအခါ ဝင်းဝါအိစက်နေသည့် သူမ၏ အသားဆိုင်များကို မြင်လိုက်ရသည့်အပြင် ပုံဖေါ်သည့်ဘရာစီယာမဟုတ်သည့်အပြင် အရှိကိုအရှိအတိုင်း ဖွံ့ဖြိုးတောင်းတင်လှသည့် နို့နှစ်လုံးသည် အပြင်ဘက်သို့ ပြူထွက်၍နေသည်ကို တွေ့ရသောအခါတွင် စိုင်း၏ရာဂစိတ်များသည် မထိန်းသိမ်းနိုင်တော့ပါ။ 

တဆင့်ချင်းတဆင့်ချင်းလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ပါ။ ကြီးမားကျယ်ပြန်နေသည်ဟု ထင်ရသည် နို့နှစ်လုံးကြီးအား အငမ်းမရမြင်တွေချင် ထိတွေ့ချင်သည့်စိတ်များကိုလည်း မတားဆီးနိုင်တော့ပါ။ 

ကျော့၏ဘရာစီယာချိတ်ထားသော သံချိတ်ကလေးကို အလောတကြီး လျင်မြန်စွာဖြုတ်ပစ်လိုက်သောအခါတွင် ကျော့၏ကိုယ်လုံးနှင့် သူမ၏နို့နှစ်လုံးတို့သည် တင်းကြပ်စွာဖွက်ထားသည့်အလား ဒါမှမဟုတ် ဘရာစီယာအတွင်းတွင် မွန်းကြပ်စွာခိုအောင်းနေသောကြောင့် အပြင်သို့အပြေအလွှားတိုးထွက်လာသည့်အတွက် ကြီးမားကျယ်ပြန်သော နို့ကြီးနှစ်လုံးသည် ထင်သည့်ထက်ပို၍ ကြီးမားနေသောကြောင့် လွန်စွာရမက်ကြီးကြသောသူများ လာရောက်တွေ့ဆုံနေရသောကြောင့် စိုင်းသည်ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ့ရှိရတော့မည်အတွက် ပျော်မြူနေပေတော့သည်။

စိုင်းသည် ကြီးမားလှသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငေးကြည့်နေယင်း မိမိလက်ဖြင့် အသာအယာပွတ်ချေပေးနေပြီး နို့သီးအုံကလေးကို ကိုက်လိုက်နှင့် ကာမ၏ အဓိကသော့ချက်များကို စိတ်တူကိုယ်တူပြိုင်နိုင်ရေးအတွက် အ စွမ်းကုန်ဖြည့်ဆိးပေးနေပါတော့သည်။ အောက်မှရောက်ရှိနေသော ကျော့သည်လည်း အညံ့ခံနိုင်ပါ။ စိုင်း၏ကာမရမက်များကိုလည်း ပြန်လည်ဖွင့်လှစ်ပေးနေပါတော့သည်။ 

ထို့ပြင်လည်း စိုင်း၏ကာမရမက်များကို ကျင်လည်စွာဖွင့်ပေးနေသောကြောင့် မိမိ၏တကိုယ်လုံးရှိ သွေးကြောများမှ ကာမသွေးများသည် ဒီရေအလားတိုးတက်လာသည့်အတွက် အညိမ်မနေတော့ပါ။ လူးလွန့်လှုပ်ရှား၍ နေပါတော့သည်။

‘စိုင်းရယ်.. ကျော့မနေတတ် မထိုင်တတ်တော့ဘူးကွယ် ဟင်းဟင်း… ဒါကြောင့်မို့လဲ မီမီက အသဲစွဲသွားအောင် ချစ်နေတာပါနော်’

‘ အို..အို စိုင်းရယ် ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေမှန်းမသိပါဘူးကွယ်.. ဟင့် ဟင့်… ကွယ်လေ .. ကြည့်ပါလားကွယ်… နို့သီးကို အားရပါးရ စုပ်နေလိုက်တာ သူ့ကိုယ်သူ ကလေးပေါက်စကလေးကျနေတော့တာဘဲ…အား… အား… ယားလှပြီကွယ်လို့  ဟားး…ဟေ့..စိုင်း..ကျော့ကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့ကွယ်….’

ပြောယင်းဆိုယင်းဖြင့်ပင် သူမဝတ်ထားသော လုံချည်ကိုပင် စိုင်းဆွဲချွတ်နေစရာမလိုတော့ပါ။ ကာမ၏ သွေးဆိုးများကို ရွထလာသေကြောင့် မနေနိုင်သည့်အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိနေယင်းကပင် ကျွတ်ထွက်နေသည့် အောက်ပိုင်းသို့ တပ်မက်စွာဖြင့်အငမ်းမရကြည့်ရှုနေမိပါသည်။ 

ကျော့၏ပေါင်တန်များသည် ဖြူဖွေးသရောင်ရှိပေမဲ့ အဝါရောင်သန်းနေပြီးလျင် စောက်ဖုတ်၏အလည်တည့်တည့်တွင် စောက်ဖုတ်မွှေညင်းစိမ်းများပေါက်ရောက်နေသည်ကို မြင်တွေ့ရပါသည်။ စောက်ဖုတ်သည် ကြီးမားမို့မောက်လွန်းအားကြီးသည့်အတွက် စိုင်းကပွဲတော်တည်ရန် အသင့်ဖြစ်နေသည့်အလား စောင့်မျှာ်နေသယောင်ရှိပေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။