Friday, November 8, 2024

ချစ်ရပါသော ထွေးငယ် နှင့် မမများ အပိုင်း ( ၁ )

ချစ်ရပါသော ထွေးငယ် နှင့် မမများ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

( ၁ )

ကျွန်တော် သရဲလေးဟာ (၂၀၄၀) ခုနှစ်မှာ တော့ အသက် (၃၀) နှစ်အရွယ်မှာ မုဆိုးဘို ဘဝကို ရောက်ရှိနေပါပြီ ။

ကျွန်တော် အရမ်းချစ်ရတဲ့ ချစ်ဇနီး ထွေးငယ် ဆုံးပြီးတဲ့ (၃) လတာ (၅) လကို ရောက်ရှိခဲ့ပါတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို အရမ်းချစ်ပြီး ကျွန်တော် ချစ်ရတဲ့ ကျွန်တော့်ဇနီး ထွေးငယ် ဆုံးပြီးတဲ့ (၃) လပြည့်အနေနှင့် သူ့ရဲ့အုပ်ဂူလေးကို သွားပြီး ပန်းစည်းချကာ ထွေးငယ်ကို ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သားလေး ကိုရဲ ( ရဲထက် ) နှင့်အတူ သွားနုတ်ဆက်ကြတယ် ။ 

ကိုရဲက  အခုဆိုရင် အသက် (၁၀) နှစ်ကလေးမို့ အနည်းငယ်သာဘဲ ခံစားရတဲ့ အရွှယ်လေးမို့ ကြာတော့ သူ့အမေ အုပ်ဂူလေးကို ကန်တော့ နေတာကို ကြည့်ရင်းနှင့် အတိတ်က ထွေးငယ်နှင့် အတူ ချစ်ပွဲဝင်ကြတာတွေကို သတိရသွားခဲ့ပါတယ် ။ ကိုရဲ ကို ခေါ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပြီး အရက်ပုလင်းကို ရေခဲသေတ္တာထဲက ထုတ်ယူပြီး ဝီစကီမှာ ရေခဲတုံးလေး နှစ်တုံးထည့်ပြီး ဖန်ခွက်ကို လှုပ်လိုက်ပြီး တစ်ကျိုက် မျိုချလိုက်တယ် ။

................................................

{ လွန်ခဲ့သော (၁၁) နှစ်ခန့် မတိုင်မီ }

“ ဟေ့ကောင် သရဲ ..မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ ၊ ဒီနေ့မှဘဲ အရမ်းကို သားနားနေပါလားကွ ”

လို့ သူငယ်ချင်း အရင်းကြီး ဖြစ်တဲ့ ကျော်ဇက မေးတော့ သူ့ကို ပြုံးပြီးတော့

“ ငါဒီနေ့ ထွေးငယ်ကို ခိုးပြေးမလို့ကွ ”

“ ဟာ ဟေ့ကောင့် ပိုင်လှချည်လား”

“ မပိုင်လည်း ငါဘဲ..ခံစားရမှာကွ ထွေးငယ်ကို အိမ်က သူမိဘက တခြားတစ်ယောက်နှင့် အခုလာမဲ့တနင်္ဂနွေနေ့မှာ စေ့စပ်ပြီး တစ်လကြာရင် လက်ထပ်ပေးမှာကို ထွေးငယ်ပြောလို့ ...ငါက အခုလို စီစဉ်လိုက်တာကွ ၊ မင်းရော ကူညီမှာလား ငဇ ”

လို့ မေးတော့ ကျော်ဇက ပြုံးပြီး အားရဝမ်းသာစွာနှင့် ထလာပြီး

“ မင်း မမေးနဲ့ အခုသွားရအောင် ..မင်းက ထွေးငယ်ကို ခိုးပြေးလို့ အဆင်ပြေရင် နေမှာ စားမှာ ငါစီစဉ်ပေးမယ် ” လို့ ပြောလာတော့

“ ကျေးဇူးပါကွာ မင်းလိုသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိနေလို့လည်း ငါက စီစဉ်တာ ”

လို့ ပြောပြီး ကျော်ဇရဲ့ ကားနှင့်အတူဘဲ ထွေးငယ် စောင့်နေတဲ့ ကန်တော်ကြီးထဲက မျော်စင်ကျွန်းဘက်ကို သွားကြတယ် ။ စလင်းဘတ် အိပ်ကလေးနှင့်အတူ ထိုင်နေတဲ့ ထွေးငယ်ကို အုပ်ခုံလေးမှာ ထိုင်နေတာတွေ့လိုက်ရတော့ ကားကို ရပ်ခိုင်းပြီး ထွေးငယ်ဆီကို ပြေးကာ 

“ ထွေး ကိုယ် လာပြီ ”

လို့ အော်ပြောတော့ ပြုံးရွှင်စွာနှင့် စလင်းဘတ် အိပ်လေးကို ဘယ်ဘက်လက်မှာ လွယ် ပြီး ကျွန်တော်ရှိရာကို ပြေးလာခဲ့တယ် ။

ထွေးငယ်က မျက်ရည်တွေကျပြီးတော့...

“ ကိုယ်ရယ်.. ထွေးကတော့ ကိုလာမှလာပါ့မလား ..ဆိုပြီးတော့ တွေးပြီး အချိန်ကြာလို့ ငိုနေရပြီ ကို မကောင်းဘူးကွှာ.. ဟီး.. ”

ကလေးတစ်ယောက်လိုဘဲ အပြစ်ကင်းစွာ ငိုချလိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ရင်ဘတ်ကို လက်သီးလေးနှင့် မနာအောင် ထုပြီး ငိုတော့တယ် ။ အဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော် တွေးမိခဲ့တာက ဒီလိုထုတာ နောင်တစ်ဘဝမှာ အမှတ်တရရှိစေမဲ့ အမှတ်တရလေး လို့ ထင်မှတ် ထားခဲ့တယ် ။ ထွေးငယ်ကို ချော်မြူပြီးမှ ကျော်ဇရဲ့ကားပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား အနောက်ခန်းထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။

ကားပေါ် ရောက်တာနှင့် တပြိုင်နက် ကျော်ဇက ကားကိုမောင်းပြီး ကန်တော်ကြီး ကနေ မောင်းထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကားထဲကနေ အဲယားကွန်းထက်ကို ဘေးကနေ ချစ်သူလေးက ဖက်ထားတာက ပိုပြီး အေးမြနေတာကတော့ တစ်သက်တာ မမေ့နိုင်စရာလေးပေါ့ဗျာ ။ ထွေးငယ်က ကျွန်တော့်ကို

“ ကို ထွေးတို့ ဘယ်သွားကြမလဲဟင် ” လို့ မေးတော့ အရှေ့ကနေ ကားမောင်းနေတဲ့ ကျော်ဇက

“ နင်တို့ နှစ်ယောက်ကို ဘေးကင်းရာကို ငါပို့ပေးမှာ စိတ်ချ ” လို့ 

ပြောပြီးတော့ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ တောင်ဒဂုံရဲ့ ကွန်ဒို (၆) ထပ်တိုက်တစ်လုံး အရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပြီးတော့ ကျော်ဇက အရှေ့ကနေ စစ်သူကြီးလိုဘဲ တက်ကြွတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနှင့် လှေကားကနေ စောင့်နေတယ် ။ သူ့ရဲ့ အနောက်ကနေ နှစ်ယောက်သား လိုက်သွားကြတယ် ။ လှေကားက တစ်ဆင့်ချင်းတက်ပြီး လေးလွှာအရောက်မှာ ကားသော့တွဲက သော့နှင့် အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီးတော့ သူက အခန်းထဲက မီးတွေကို ဖွင့်ပြီး ပြတင်းတွေကို ဖွင့်ပြီးမှဘဲ သူက ပြုံးပြီးတော့ အခန်းသော့ကို ပေးပြီး 

“ မင်းတို့ နှစ်ယောက်အတွက် ညနေမှဘဲ နောက်တစ်နာရီကြာရင် စားသောက်ဖို့ အတွက် လာပို့မယ် .. ကဲ..ငါသွားပြီး အချိန်က (၁) နာရီ ပေးထားတယ်နော် ..ဟားဟား.. ” 

ပြောပြီး ကျော်ဇ က ထွက်သွား တယ် ။

ရှက်ပြီးတော့ ဖြူဖွေးတဲ့ ပါးလေးနှစ်ဖက် ရဲနေတဲ့ ထွေးငယ်ကို ပြုံးပြီးကြည့်ကာ တင်းတင်းလေး ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ သူလည်း ပြန်ပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာဖွက်ကာ ငုံ့နေတော့တယ် ။ သူ့ကိုဖက်ထားတာကို ပြန်ခွာပြီးတော့ နှစ်ယောက်သားဟာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်ကြတယ် ။ သူရဲ့ နုတ်ခမ်းကို နမ်းတုန်းလျာလေးသွင်းကာ သူလျာကို သွားထိတော့ သူကလည်း ပြန်ပြီးကစားကာ တုံပြန်လာပြီး မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားတယ် ။ 

ဖြူဖွေးတဲ့ သူ့ရဲ့ ပါးနှစ်ဘက်က အနီရောင်ကွက်လေးကလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်လို့ မရအောင်ကို ဖြစ်သွားခဲ့ရတယ် ။ သူ့ကိုချီပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။ နှစ်ယောက်အိပ် စပြိန်မွေ့ယာကုတင် ရှိနေတော့ သူ့ကိုယ်လေးကို ညှင်သာစွာဘဲ ချပေးလိုက်တယ် ။ သူက မျက်လုံးလေးတွေ ဖွင့်လာပြီး ရှက်ပြီးပြန်မှိတ်သွားတယ်  ။ 

ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး ထွေးငယ် ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့ရဲ့ မိုးပြာရောင် ဝမ်းဆပ်လေးကို တယုတယနှင့် အင်္ကျီလေးကို အရင်ချွတ်တော့ သူက ထလာပြီး အင်္ကျီကိုအချွတ်ခံပြီးတော့ ဘော်လီကို ချွတ်ပြီးမှာ သူက သူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးကို လက်နှင့်တစ်ဘက်ကာပြီး လက်တစ်ဘက်နှင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ မျက်လုံးနှစ်ဘက်ကို လက်တစ်ဘက်နှင့် ကာထားတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ပြုံးပြီး မကြည်သလိုဘဲ မျက်နှာကို ရှေ့တိုးပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းလိုက်မှ မျက်လုံးလေးမှေးသွားတယ် ။ လျှာချင်းထိတွေ့ပြီးမှ သူ့ရဲ့ လက်ဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့နို့ကို လက်နှင့်ချေကာကစားပေးလိုက်တယ် ။ နမ်းနေတဲ့ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းက အနမ်းခွာပြီး ကျေနပ် အားရတဲ့ ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။

“ အိုး...ရှီး... ကိုရယ်...” ဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့ ညီးသံလေးက ပိုပြီးတော့ အားပေးအားမြှောက် လုပ်ပေးတယ် ။ ချစ်သူဘဝမှာ နှစ်ယောက်သား စောင့်ထိန်းခဲ့တဲ့စည်းလေးကို နှစ်ဦးသဘောတူ ချိုးဖောက်ပြီး အကြင်လင်မယားဘဝကိုခံယူချိန်မှာတော့ ချစ်သူလေးကို အချစ်ရဲ့အရသာကို အပြည့်အဝဘဲ ခံစားဖို့ တွေးတော့ပြီး သူ့ရဲ့ မိုးပြာရောင်ထမိန်လေးကို ချွတ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ကိုယ်လေးကို ကွပေးပြီး သူ့ရဲ့အဖုတ်လေးကို လက်နှင့်ဖုံးအုပ်လိုက်ချိန်မှာ  သူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးကို ထင်ရှားစွာဘဲ မြင်လိုက်ရတယ် ။

ဖြူဖွေးတဲ့ ရင်သားကြီးရဲ့ အလယ်က နီရဲပြီးစပျစ်သီးလေးနှစ်ခု အပင်ပေါ်မှာ မခူးဆွတ်ခင်မှာ အလှဆုံးသောသစ်သီးလိုပေါ့ ။ သူ့ရဲ့နို့လေးဆီကို နုတ်ခမ်းကို အပ်ပြီးတော့ မစားဖူးသော နတ်သုဒ္ဓါကို စားရသလို ၊ ကလေးတစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ အကြိုက်ဆုံး ဒုတ်ထိုးသကြားလုံးကို ကုန်သွားမှာစိုးလို့ ငုံထားသလိုဘဲ ကျွန်တော်ဟာ ထွေးငယ်ရဲ့ နို့တစ်လုံးကို ကြင်နာယုယစွာ စို့ပေးပြီးတော့ နောက်တစ်လုံးကို လက်ညိုး နှင့် လက်မကို နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးဘဲ ချေပေးလိုက်ပါတယ် ။ သူ့ဆီကလည်း.. ညီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့တယ် ။

“ အား..ကိုရယ်.... အရမ်းချစ်တယ်...ကိုရယ်... အရမ်းချစ်တယ်..မောင်ရယ် ”

လို့ ညီးရင်းနှင့် သူ့ရဲ့အခေါ်တွေ ပြောင်းသွားချိန်မှာ ကျွန်တော်ဟာ အားတက်ပြီး သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ရတနာရွှေခြုပ်လေးဆီကို တန်းပြီး ဆင်းသွားခဲ့တယ် ။ သူရဲ့လက်ကို ဖယ်ရှားလိုက်တော့ အမွေးတိုတိုလေးတွေ ဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ရတနာရွှေခြုပ်လေးက ချစ်ဖို့အတွက် အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ သူ့ရဲ့ရတနာ ရွှေခြုပ်လေးကထွက်နေတဲ့ အရည်လေးကို လျှာဖျားလေးကို သူ့ရဲ့ ရတနာရွှေခြုပ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်လွှာရဲ့ကြားထဲကို သွင်းပြီး အချစ်ရည်တွေကို စုပ်ယူပြီး သောက်လိုက်ချိန်မှာတော့...

“ အိုး..ကိုရယ်... မနေတတ်တော့ဘူးကွယ် ” လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး သူ့နှင့်မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ဖြစ်တော့မှ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းနှင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ နုတ်ခမ်းကို နမ်းပေးလာတယ် ။ လျှာချင်းထိတွေ့ပြီး တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဆော့ကစားလိုက်ကြတယ် ။ လူစိတ်ကသာ ချစ်သူကို ယုယချင်ပေမဲ့ အောက်က ဖွားဘက်တော် ရွှေပြွန်ကတော့ ဒေါသကြီးနေပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ကပ်မိနေတယ် ။ ရွှေပြွန်ကို သူ့ရဲ့ ရတနာရွှေခြုပ်လေးထဲကို သွင်းလိုက်တော့ အထားအဆီးတစ်ခုက ခံနေတယ် ။ 

အဲ့ဒါလေးကတော့ နှစ်ယောက်သားထိန်းထားခဲ့တဲ့ စည်းလေးပေါ့ဗျာ ။ ဆက်မသွင်းဘဲ သူ့ကို အပေါ်ကနေစိုက်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ သူရဲ့ မျက်လုံးက ဖွင့်လာတယ် ။ ကျွန်တော် စိုက်ကြည့်နေတာ တွေ့တော့ သူကဘေးကိုခေါင်းလေးစောင်းပြီးတော့

“ သွား.. လူဆိုး.. လူကို.. စိုက်ကြည့်နေတယ်.. ကိုနော် ” လို့ သူကပြောမှ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နားမှာကပ်ပြီးတော့ သူ့ကို

“ ထွေး..ကို .. ချစ်တော့မယ်နော် ” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူက ခေါင်းညှိတ်ပြီး “ အင်း ” ဆိုမှဘဲ သူရဲ့ နုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက် တော့တယ် ။ 

“ အား..ရှီး..ကိုရယ်...နာလိုက်တာကွယ် ” လို့ သူက ပြောတော့ ဆက်မလုပ်ဘဲ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး နို့လေးတွေကို ချေပေးလိုက်တယ် ။ သူကလည်း အနည်းငယ် အနာသက်သာမှဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ ဆက်လုပ်လိုက်တယ် ။ သူကလည်း အရသာ တွေ့ချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ ဘယ်လိုမှ ထိန်မရတော့ဘဲ သူရဲ့ရတနာရွှေခြုပ်မှာ အချစ်ရည်တွေ ပန်းပြီး ပြီးသွားတယ် ။ 

ထွေးငယ်က စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် ပြုံးပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ နဖူးလေးကိုနမ်းပြီး  “ အရမ်းချစ်တယ် မောင်ရယ်..” လို့ ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မောမောနှင့်ဘဲ စိုက်ကြည့်ကာ မေးလိုက်တော့တယ် ။

“ ထွေး မပြီးဘူး မဟုတ်လား ” လို့ မေးတော့ သူက ပြုံးပြီး “ အင်း ” လို့ အသံရော ခေါင်းညှိတ်ပြတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသာပြီးသွားတာ ရွှေပြွန်က သံပြွန်ဘဲမို့ သူ့ပြီးအောင်ထိကို ဆက်ပြီး လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။

...............................................................

“ ဟဲ့.. အောင်ဇော် ... မင်းလည်း ဒီအရက်ဘဲ သောက်နေတယ် ...ငါ့မြေးလေးကိုလည်း ..ငဲ့ပါအုံးကွယ် ...မင်းမိန့်မကိုချစ်တာ အမေတို့..သိပါတယ်ကွယ်.. ဒါပေမဲ့ ..ကလေးအတွက် မင်းက ဘဝကို..ဆက်ပြီး ရှင်သန်ရအုံးမယ် ”

လို့ ယောက္ခမကြီး ဒေါ်သင်ဇာရဲ့ စကား ကြားမှ အတွေးတွေ ပြတ်သွားခဲ့ရတယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း “ “ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ ” ပြောပြီးတော့ သောက်လက်စ ဝီစကီခွက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်ပြီး သားလေး ကိုရဲကို ချိပြီး သူ့ရဲ့အခန်းမှာ သူ့ကို ချော့သိပ်ပြီးမှ အိမ်အောက်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့တယ် ။

စားသောက်ပြီးလို့ ယောက္ခမနှင့်မရီးက အိပ်သွားပြီမို့ ကျွန်တော်ဟာ ထပ်ပြီးတော့ ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကာ ရေခဲတုံးသုံးတုံးနှင့်အတူ ဝီစကီနှစ်ပတ်ကိုထပ်ပြီးတော့ ဖန်ခွက်မှာ ဖြည့်လိုက်တော့တယ် ။ ပြန်ပြီးတော့ အတွေးပင်လယ်ထဲကို ပြန်စီးမျော သွားခဲ့ပြန်တယ် ။ 

...................................

ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦးဟာ အချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ စီမျောပြီးတော့ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်ကြတယ် ။ အချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ စီးမျောတုန်းက အရှက်ကင်းမဲ့ပေမဲ့လည်း အဝတ်စားပြန်ဝတ်ချိန်မှာတော့ ထွေးငယ်က ထမိန်ရင်သျား ပြီး ကျွန်တော်အဝတ်တွေ ဝတ်ခိုင်းပြီး အပြင်ကို ထွက်ခိုင်းတော့ အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီး အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ် ။ 

အပြင်မှာ ထိုင်နေတုန်း ထွေးငယ်ဟာ ကွတတ လမ်းလျှောက်ကာ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ စိတ်ကနေပြီး သူ့ကိုသနားပြီး သူ့အနီးကိုသွားမှ သူက လက်တားပြီးတော့ ခေါင်းငုံ့ကာ “ ဘာမှမဖြစ်ဘူး..မောင် ” လို့ ပြောပြီး အားတင်းပြီး လမ်းလျှောက်ကာ ခုံမှာ ဝင်ထိုင်တယ် ။ ကျွန်တော် တွေးမိသွားတယ် ။ အချစ်ဆိပ်တက်ချိန် သူနာကျင်တာကို ငါမသိခဲ့ပါလား ..ခွင်လွှတ်ပါကွယ် ထွေးရယ် .. မောင့်အမှားပါကွာ လို့ စိတ်ကနေ ပြောမိတယ် ။

နှစ်ယောက်သား ထိုင်နေတုန်းမှာဘဲ ကျေးဇူးရှင်ကြီး ကျော်ဇ ရောက်လာပြီး ဆန်တစ်အိပ် ၊ ခေါက်ဆွဲထုပ်တွေနှင့် ကြက်ဥနှစ်ကပ် ၊ နွားနို့နှစ်လီတာ ၊ ဆိတ်သား တပိဿာပေးပြီးတော့..

“ ဆိတ်သားနှင့်ကြက်ဥ အရင်စား ပြီးမှ ကျန်တာကိုစား ဒီတစ်ပတ်လုံး ငါမလာဘူးနော် ”

ပြောပြီး ဆန်အိတ်ထမ်းလာတဲ့ ကောင်လေးနှင့်အတူ အခန်းကနေ ပြန်သွားတယ် ။ သူက မသွားခင်မှာတော့ ကျွန်တော့်ကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြီးတော့

“ ငါလိုးမ ချီဖ ကောင်မလေးမျက်နှာ ရဲနေတာဘဲ ၊ မင်လည်း တရုတ်ဆိုင်က ဝက်ခေါက် အတိုင်းဘဲ ၊ သွား ကြက်ဥနှင့် နွားနို့ကို အားပြုလိုက် ငါက မင်စော်ရဲ့ မိဘတွေဆီကနေ သတင်းထူးရင် လာပြောမယ် ၊ ကောင်မလေးလည်း တိုက်အုံးဟ သွားပြီ ..” 

လို့ သူက ပြောပြီး ပြုံးပြီး ထွက်သွားတယ် ။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ ထွေးငယ်ရှိရာကို သွားလိုက်တော့တယ် ။

................................................................................

( ၂ )

ထွေးငယ်က ပြုံပြီးတော့ ကျွန်တော်က သူ့ရဲ့အနီးကို မရောက်ခင် အခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အနောက်ကနေ လိုက်သွားတယ် ။ သူက ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာပေါ်အုပ်ပြီး ဖွက်နေတော့ သူ့အနီးကို လျှောက်သွားပြီး ခေါင်းအုံးကို ဖယ်ကာ

“ ထွေး.. လာခဲ့..မောင် ထွေးကို ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပေးမယ် ”

လို့ သူ့ကို ပြောပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီးတော့ အိမ်နောက်က ထမင်းချက်ခန်းကို ခေါ်လာခဲ့တယ် ။ သူ့ကို ခုံပေါ်မှာထိုင်စေပြီး ရေနွေးတည်ကာ ခေါက်ဆွဲကို ပြုတ်ပြီး ကြက်ဥနှစ်လုံးကို မီးဖြုတ်ခါနီးမှ ဖောက်ထည့်ကာ ပုဂံမှာထည့်ပြီး သူ့အရှေ့မှာချပေးပြီး ခေါက်ဆွဲတွေကို ဘလေမှုတ်ပြီး နည်းနည်းအေးသွားမှ သူ့ကို စားစေတယ် ။ ဆိတ်သားကို ဆေးကြောပြီး ချက်ပြုတ်ရင်း သူဆီကိုသွားကာ သူစားနေတာ နုတ်ခမ်းမှာ ပေနေတာတွေကို လက်နှင့် သုတ်ပေးတော့ သူက နုတ်ခမ်းလေး စူပြီးတော့

“ ဆိတ်သားနံ့တွေ စွဲနေပြီ ...ကို မကောင်းဘူးကွာ .. ” လို့ပြောတဲ့ နုတ်ခမ်း စူနေတဲ့ သူ့ကို နမ်းရတဲ့ ခဏဟာလည်း ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလိုပါဘဲ ။ 

..................................

တွေးရင်း သောက်ရင်းနှင့် အရက်ကုန်တော့ ထပ်ဖြည့်နေတုန်းမှာ ယောက္ခမကြီး ရောက်လာပြီးတော့

“ အောင်ဇော် ..ထမင်းစားပြီး အိပ်တော့ ..ကြာရင်နင်လည်း ..အသည်းကျွမ်းပြီး ..သေတော့မှာလို့ ” ပြောသလိုဘဲ သူဘဲ ထမင်းခူးကာပေးတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း “ ဟုတ်ကဲ့ ..” ပြောပြီး ထမင်းစားကာ နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။

ထွေးငယ်ရဲ့ မိဘတွေက ကျွန်တော်တို့ကို သဘောတူ လက်ခံပြီး သူတို့နှင့်အတူ နေဖို့ပြန်ခေါ်တယ် ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာတော့ ထွေးငယ်ဆီမှာ ကိုယ်ဝန် (၆) လ ဖြစ်နေပြီ ။ အိမ်ပြောလာခဲ့တော့ ဘေးအခန်းက မိတ်ဆွေတွေကို နုတ်ဆက်ကာ ပြန်ခဲ့ကြရတယ် ။ 

ထွေးငယ်နှင့် ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောင်သက်တမ်း (၁၀) နှစ်ဟာ အရမ်းကို သာယာချမ်းမြေ့သောအိမ်ထောင်တစ်ခု ဖြစ်ခဲတယ် ။ နှလုံးရောဂါ သမားမို့လည်း လတ်တလောအတွင်းမှာဘဲ လျှော့ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားတော့လည်း ပိုပြီးခံစားရတယ် ။ 

တောင်ဒဂုံမှာ နေတုန်းကတည်းက အရမ်းရင်းနှီးခဲ့ကြတဲ့ ဘေးအခန်းက ဒေါ်နှင်းဆီ ၊ အပေါ်ထပ် အခန်းကမကြည်ပြာ တို့ ဆိုရင်လည်း ထွေးငယ်ကို ညီအမလိုဘဲ ချစ်ခင်ကြတော့ ထွေးငယ်ရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို လိုက်ပို့ပေးကြပြီး ၊ ကျွန်တော့်ကိုလည်း အားပေးနှစ်သိမ့်ကာ ပြန်သွားကြတယ် ။ 

ထွေးငယ်မဆုံးခင်တုန်းက ဒေါ်နှင်းဆီအိမ်ကို သွားကာ ထမင်းစားကြ ၊ ဒေါ်နှင်းဆီရဲ့ ယောက်ျားဦးအောင်ကျော်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ လင်မယား သူတို့အိမ်ကို သွားတိုင်း အရမ်းပျော်ရွှင်တယ် ။ သူနှင့်ကျွန်တော်က အရက်သောက်ပြီး အလုပ်နှင့်လူမူရေး ကိစ္စတွေကို ဆွေးနွေးကြတယ် ။ အရက်ရှိန်များသွားရင် သူက အခန်းဝင်ပြီးအိပ်တော့တာဘဲ ။ 

ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သာ ထမင်းစားကြတယ် ။ တစ်ခါတုန်းကဆိုရင် ဒေါ်နှင်းဆီက ထွေးငယ်ကို “ ထွေး အောင်ဇော်ကို မမနှင့် ပေးချစ်ပါလား ” လို့ စနောက်သလိုနှင့် ပြောတယ် ။ ထွေးငယ်ကလည်း ပြုံးပြီး “ ချစ်ပေါ့မမ ထွေးက..ခွင့်လွတ် ပြီးသားဘဲ ” လို့ ပြောတယ် ။ အဲ့လိုဘဲ စနောက်နေခဲ့ကြတယ် ။

နောက်နေ့ အိပ်ရာကနေ နိုးလာတော့ ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြီး ရေချိုးပြီးမှ အလုပ်သွားဖို့အတွက် စိစဉ်လိုက်တယ် ။ အလုပ်ကတော့ ဈေးရောင်းရတာပါ ။ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်လေးပေါ့ ။ စားသောက်ကုန်တွေမို့ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ အရောင်းအဝယ် ဖြစ်တာမို့ သိပ်မချမ်းသာပေမဲ့လည်း ပုံမှန်အနေထားနှင့် နည်းနည်းတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့ဗျာ ။ ကော်ဖီသောက်ပြီး အလုပ်ကိုထွက်လာတော့ ဖုန်းသံ မြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တယ် ။ နံပါတ်က အသစ်ဆိုတော့ ကိုင်လိုက်တယ် ။ 

“ ဟဲလို မောင်လေး..အောင်ဇော် မမနှင်ဆီပါ ...မင်းအကို လေဖြတ်နေတာ.. အခု ဆေးရုံတင်ပြီး အောက်ဆီဂျင် ပေးရှူနေရတယ် မောင်လေး..”

လို့ ငိုသံတစ်ဝက်ရောကာ ပြောဆိုလာတော့ “ ဟုတ်.မမ ကျွန်တော်အခုဘဲ လာခဲ့မယ် ..ဘယ်ဆေးရုံလဲ..” ဆိုတော့ သူက

“ ( ..... ) အထူးကု ဆေးရုံမှာ မောင်လေး.. အခန်းနံပါတ်က (၁၂၀ )” 

“ ဟုတ်..လာခဲ့ပါမယ် အမ စောင့်နေနော် ”

လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချကာ သူပြောတဲ့ ဆေးရုံကို လိုက်သွားတယ် ။ ဆေးရုံကို ရောက်သွားတော့ အောက်ဆီဂျင်ကိုရှုပြီး မလှုပ်မရှားဘဲ ငြိမ်နေတဲ့ ဦးအောင်ကျော်ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ဒေါ်နှင်းဆီက ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းအပြင်ကို ခေါ်လာခဲ့တယ် ။ သူက 

“ မောင်လေး..မင်း အကိုရဲ့အသက်က ညနေအထိတောင် စိတ်မချရတဲ့ အချိန်ကို ရောက်သွားပြီကွယ် ...မမလည်း အားကိုးစရာဆိုလို့ မင်းဘဲ မြင်ယောင်လို့... ဖုန်းဆက်ပြီး အကူညီတောင်းတာပါ.. "" 

ပြောပြီး ငိုတော့တယ် ။ 

ဒေါ်နှင်းဆီဆိုတာက တကယ့် အိမ်ရှင်မကောင်း စစ်စစ်ပါဘဲ။ သူ့ရဲ့ ယောကျ်ားလေဖြတ်ပြီး (၄) နှစ်လုံးလုံးကို သစ္စာရှိရှိနှင့်ပြုစုပေးတဲ့သူပါ ။ သူ့ကို ကြည့်ရင်းနှင့် သနားမိတယ် ။ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ငွေရှိပေမဲ့ ကလေးမရတော့ ကျွန်တော့် သားလေး ကိုရဲနှင့် မကြည်ပြာရဲ့ သမီးလေး ဝါဝါကိုသာ သားသမီးအဖြစ် ချစ်ကြရတယ် ။ 

ဦးအောင်ကျော် ဟာ ကျွန်တော် ရောက်ပြီး တစ်နာရီအကြာမှာတင် ဆုံးသွားတယ် ။ ဦးအောင်ကျော်ရဲ့နောက်ဆုံးခရီးကို မကြည်ပြာ ကျွန်တော်တို့ကဘဲ အကောင်းဆုံး စီစဉ်ပေးကြတယ် ။ ညနေရောက်တော့ ဒေါ်နှင်းဆီရဲ့ ညီမနှင့် သူ့မောင်တွေ ရှိနေတော့ ကျွန်တော်နှင့် မကြည်ပြာဟာ သူတို့ကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာကြတယ် ။ မကြည်ပြာရဲ့ အိမ်ကို ကျွန်တော် ကားလိုက်ပို့ပေးတယ် ။ ကားပေါ်မှာ မကြည်ပြာကနေ စပြီးတော့

“ မောင်လေး..မင်းအသက်အရွယ် ရှိသေးတယ်နော် ...နောက် အိမ်ထောင် ပြုဖို့စဉ်းစားအုံး .. မင်းမှာမွေးထားတာက မိန့်ခလေး မဟုတ်ဘူး ..သား..အဲ့ဒါကြောင့် သားလေးကိုရော မင်းကိုရော..ထိန်းကျောင်းဖို့အတွက် နောက်အိမ်ထောင် ..ပြုသင့်တယ် ”

လို့ သူကပြောတော့ ကျွန်တော်က ပြုံးပြီး 

“ ကျွန်တော် ထွေးငယ်ကို သတိရနေတုန်းပါ ..မကြည်ပြာရယ် ” လို့ သူ့ကိုပြောတော့ 

“ အင်းပါ မမလည်း သိပါတယ် မင်းတို့နှစ်ယောက် အရမ်းချစ်ကြတာကို.. ဒါပေမဲ့လည်း ကံကြမ္မာက ဒီလောက်ဘဲပါတာ လို့သာ မှတ်ပါကွယ် ... မမနှင့်မနှင်းဆီ ဆိုရင် မင်းတို့ လင်မယားကို အရမ်းအားကျတယ် ” လို့ သူကပြောရင်းနှင့် 

“ ဪ မောင်လေးမမကို ဟိုရှေ့က မီနီမက်ကပ်မှာ ချထားခဲ့ကွယ် ..မမဝယ်စရာတွေ...ရှိသေးလို့ ”

ပြောတော့ သူပြောတဲ့ နေရာမှာ ချပေးပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးကာ ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ပြီး ဝီစကီပုလင်းကို ထုတ်ယူကာ ရေခဲတုံးလေးနှင့် ရောစပ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲသောက်မိတယ် ။ အိမ်ကို မပြန်ခင်မှာ ဒေါ်နှင်းဆီက ကျွန်တော့် အနီး ရောက်လာပြီး 

“ မောင်လေး မမဆီကို မကြာမကြာ လာလည်ပါကွယ်... ” လို့ ပြောသွားတယ် ။ 

ဒေါ်နှင်းဆီ ဆိုတာက အသက် (၄၅) အရွယ်လို့ ထင်ခြ့ဲမိတယ် ။ သူအသက်က (၃၈) နှစ်ဘဲ ရှိသေးတယ် ။ ရိုးရှင်းတဲ့ အဝတ်တွေကို ဝတ်နေလို့သာ အရွယ်ကို မခန့်မှန်းနိုင်တာ။ ဦအောင်ကျော် မဆုံးခင် ဆေးရုံမှာတွေ့တုန်းကဆိုရင် ခန္ဒာကိုယ်အချိုးစားကျပြီးတော့ အသက် (၃၀) ကျော်ဆိုတဲ့ အရွယ်တွေထဲမှာတော့ အလှဆုံး ဖြစ်နိုင်တယ်လို့တောင် ထင်မိတယ် ။ သူ့ရဲ့ အပူမိနေတဲ့ အခိုက်မှာမို့ သူနှင့်အတူဘဲ လုပ်ကိုင်ပေးနေရတာကြောင့် စိတ်က သိပ်ပြီးတော့ မတွေးဖြစ်ဘဲ ဦးအောင်ကျော်ရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကိုဘဲ အကောင်းဆုံး လုပ်ခဲ့ကြတယ် ။

တစ်ခွက်ကုန်တော့ နောက်ထပ် အရက်ငှဲ့ကာ ဆက်ပြီးတော့ သောက်မိတယ် ။ မုကည်ပြာရဲ့ သမီး ဝါဝါလေး မွေးနေ့တုန်းက ဒေါ်နှင်းဆီ အိမ်မှာပွဲ လုပ်ကြတယ် ။ မကြည်ပြာ သားအမိရယ် ကျွန်တော်တို့ မိသားစု (၃) ယောက်ရယ် ၊ ဒေါ်နှင်းဆီနှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့ရယ်ဘဲ ပါတီပွဲလေး ဆင်နွဲကြတယ် ။ 

အဲ့အချိန်ကတည်းက ဦးအောင်ကျော်ဟာ လေဖြတ်တဲ့ ဝေဒနာကို ခံစားနေခဲ့ရတယ် ။ ကလေးတွေလည်း အိပ်သွားတော့ သီချင်းလေးဖွင့်ပြီး ထွေးငယ်နှင့်ကျွန်တော်က တွဲကနေသလို မကြည်ပြာဦးအောင်ကျော် နှင့်ဒေါ်နှင်းဆီကလည်း ကနေကြတယ် ။ ခဏနေတော့ ဦးအောင်ကျော်က “ ပင်ပန်းလို့ နားတော့မယ် ” ပြောပြီး သူ့ရဲ့အခန်းကို ဝင်သွားတယ် ။ 

မကြည်ပြာကလည်း နောက်နေ့ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ခရီးသွားစရာရှိလို့ အိပ်ရာ စောစော ဝင်သွားတယ် ။ ဒေါ်နှင်းဆီက ကျွန်တော့အနီးကို ရောက်လာပြီး “ အောင်ဇော် မမနှင့် တွဲကရအောင် ” လို့ပြောတော့ ထွေးငယ်က “ ဟုတ်တယ် ကို ...မမနှင့်တွဲကလိုက် နှင်းဆီကြည့်နေမယ် ..” လို့ ပြောတော့ မနှင်းဆီနှင့်အတူ တွဲပြီး ကကြတယ် ။ ခန္ဒာနှစ်ခုပူးကပ်ပြီး ကနေတော့ အောက်ကနေ လီးက တောင်လာတယ် ။ မနှင့်ဆီရဲ့ ဗိုက်ပေါ် လီးအမြှောင်လိုက်ကြီး ကပ်ထားသလို ဖြစ်နေတယ် ။ 

မနှင်းဆီက ပြုံးပြီး “ ကိုအောင်ကျော်က မင်းနှင့်မမ တွဲကတာကို မြင်ချင်နေတာ သူက ပင်ပန်းလို့ အိပ်ရာစောစောဝင်သွားတယ် ..” စကားလည်း ပြောသလိုဘဲ သူ့ရဲ့ကိုယ်ကို ပိုပြီး တိုးကပ်ကာ ဖက်ထားတယ် ။ သူရဲ့မျက်လုံးက စိုက်ကြည့်ပြီးတော့ သူလည်း စိတ်ကို မထိန်ချုပ်နိုင်သလို ဖြစ်လာခဲ့တယ် ။ 

ကျွန်တော့် လီးက အရမ်း မာကြောလာခဲ့ပြီး အသိစိတ်က ထိန်းချုပ်ရ ခက်နေတုန်းမှာ သီးချင်းရပ်သွားတော့မှ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ကြရတယ် ။ သူရဲ့ မျက်နှာကလည်း နီရဲပြီး ဖြစ်နေတော့ သူလည်း စိတ်ကိုလွတ်ထွက်ခါနီးအထိကို ရောက်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို တွေးမိသွားတယ် ။

ကတာတွေရပ်ပြီး ကိုယ်စီ အခန်းကို ဝင်လိုက်ကြတော့တယ် ။ အခန်းထဲကို ရောက်တော့ ထွေးငယ်က ကျွန်တော့လည်ပင်းမှာ လက်နှစ်ဘက်ကို သိုင်းဖက်ပြီးတော့ နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းတွေ ပေးလာတယ် ။ အရှိန်သေစ ပြုနေတဲ့လီးက ပြန်ပြီးတော့ တောင်လာခဲ့တယ် ။ ထွေးငယ်က အနမ်းကိုရပ်ပြီးတော့

“ ကို..မမနှင်းဆီက သူ့ယောကျ်ားဆီကနေ အချစ်တွေကို မရတာ (၁) နှစ်ကျော်နေပြီ ကို.. သူနှင့်ကနေတုန်းက သူ့ရဲ့ မျက်လုံးကို ကြည့်တာ သူက ဘယ်လောက်အချစ် ငတ်မွတ်နေမလဲလို့ တွေးပြီးသနားမိတယ်.. ကိုနှင့် မမနှင်းဆီ ဖြစ်သွားရင်လည်း ထွေးက ခွင့်လွတ်ပါတယ် ”

လို့ သူကပြောပြီး ဆက်လက် နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလာတော့တယ် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုရဲ အိပ်မောကျနေတော့ နှင်းဆီက ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်ကို ခေါ်သွားပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘောင်းကို ချွတ်ပြီးမှ ထိုင်စေတယ် ။ 

ဘောင်ဘီထဲ နေခဲရသမျှ လွတ်လပ်ခွင့်ရတော့ လီးက မိုးပေါ်ကို ချိန်ထားတော့တယ် ။ ထွေးငယ်က သူ့ရဲ့လက်ကလေးနှင့်အတူ ဂွင်းတိုက်ပြီး နီရဲတဲ့ နုတ်ခမ်းလေးနှင့်ငုံပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ စုတ်ပေးတော့တယ် ။ ထွေးငယ်ရဲ့ နောက်မှာစုပြီး ချည်ထားတဲ့ ဆံပင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီးတော့

“ အား..ရှီး... ကောင်းလိုက်တာ..ထွေးရယ်..” လို့ သူ့ကို ပြောပြီး သူကိုယ်လေးကို ဆွဲထူကာ သူ့ရဲ့ အနက်ရောင် ထမိန်စကပ်နှင့် မိုးပြာရောင်အင်္ကျီလေးကိုပါ ချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးတော့ တစ်သားမွေးပြီး တစ်သွေးလှနေတဲ့ ထွေးငယ်ရဲ နို့လေးတွေကို ငုံစို့ပြီးတော့ လက်နှင့် သူ့ရဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နှင့်ပွတ်သပ်ကာ ပေးလိုက်တယ် ။ 

သူက “ အိုး..ရှီး.. ကိုရယ်..” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ထွေးငယ်ကို ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်စေပြီး သူ့ရဲ့ ပေါင်ြုားထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပခုံမှာတင်ပြီး သူ့ရဲ့အဖုတ်လေးကို လျှာဖျားလေးနှင့်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ “ အိုး..ကိုရယ်... ”  ညီးပြီး ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးလာတယ် ။

“ ကိုရယ်...ထွေးငယ်ကို လုပ်ပေးပါတော့ကွယ် .. ” သူ့နုတ်ကနေ တောင်းဆိုမှဘဲ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ဘက်ကို ထိုင်ခုံရဲ့လက်တင်ပေါ်မှာ တင်ပေးပြီး လီးကို ကိုင်ကာ သူ့ရဲ့အချစ်ရည်ကြည်ထွက်နေတဲ့ အဖုတ်လေးမှာ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ အဆုံးထိရောက်အောင် သွင်းလိုက်တယ် ။ “ အား..ရှီး...ကိုရယ်...” လို့ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေးထွက်လာပြီး လက်နှစ်ဘက်နှင့် ကျွန်တော့်ကို ဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရင်းနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ကြတယ် ။ ဘေးမှာက ကလေးလည်း အိပ်နေတော့ အသံမထွက်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းအသံကို နှစ်ကိုယ်ကြားလေး ညီးရင်း (၃) မိနစ်ခန့် လုပ်ကြတယ် ။

“ အား..ကိုရယ်... ထွေး..အရမ်းကောင်း...လာပြီကွယ်..အား..ရှီး.. ”

သူက ညီးရင်နှင့် လက်တင်ပေါ်မှာပေါင်ကားပြီး တင်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းက ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ချိတ်ပြီးတော့ အဖုတ်နှင့်လီးကို ဖိကပ်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်ကြတယ် ။ သူက အနမ်းကို ခွာပြီး ကျွန်တော့်ကို ခုံပေါ်မှာ ထိုင်စေကာ သူက ကျွန်တော့်ကို နောက်ခိုင်းပြီး လီးအပေါ်မှာ အဖုတ်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ် ။

“ အား..ရှီး.. ထွေးရယ်..ကို..တော့...အရမ်းချစ်သွားပြီကွယ်..ထွေးလေးရယ်..အား...ကောင်းလိုက်တာထွေးလေးရယ်.. အဲ့လို့လေး ဖိကပ်ပြီ စကော့ဝိုင်းလေး လှည့်ပေးပါ အား..ရှီး.. ထွေးရယ်.. အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ..အား... ”

လို့ ကျွန်တော် အကြိုက်ကို အလိုက်တသိနှင့် ထွေးလေးက လုပ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ခါး ကိုကိုင်ကာ မမပေးပြီးတော့ သူလုပ်တာကို မမောရအောင်ကူညီပေးတယ် ။

“ အား..ကိုရယ်..ထွေးလည်း ..အရမ်းကောင်းတယ်... ကို..လည်းကြိုက်တယ်..အား..ကိုရယ်.. ထွေးပြီးချင်လာပြီကွယ်...ကိုထွေးကို မြန်မြန်လေး..လုပ်ပေးပါတော့ကွယ်.. အား... ကိုရယ် ”

လို့ သူက ပြောပြီး ကျွန်တော့ကိုလည်း ဆွဲပြီး ထူသလို သူကလည်း အဖုတ်ကနေ လီးကျွတ်မသွားအောင် ဖြည်းဖြည်းဘဲ ထတယ် ။ နှစ်ယောက်သား ရပ်ပြီးတော့မှဘဲ ကျွန်တော်က သူ့ကို အခန်းရဲ့ဒေါင့် ကို ခေါ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို နံရံပေါ်မှာ ကပ်ပြီးဂပ်စေကာ ဖင်လေးကို ကေ့ာကာ နေခိုင်းလိုက်တယ် ။ 

သူကလည်း အလိုက်တသိနှင့်ကို ဖင်လေးကို ကော့ပေးပြီး ကျွန်တော့်လီးကို နောက်ပြန်လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်မှာ တေ့ပေးတယ် ။ သူရဲ့ အလိုက်သိတတ်တဲ့ အချစ်တွေက အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားရပြီး ကျွန်တော့်အတွက် ဘယ်လိုမှ မရိုးနိုင်ဘဲ သူ့ကိုပိပြီး ချစ်ပေးချင်မိတယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ရဲ့နားမှာ ကပ်ပြီးတော့

“ ထွေး ကို.. မြန်မြန် ဆောင့်တော့မယ်နော် ..”  လို့ သူ့ကိုပြောလိုက်တော့

“ အိုး.. ကိုရယ်..ကို့သဘောရှိပါကွယ်..အား..ရှီး..ကိုရယ် ဖိကပ်ပြီးတော့ မြန်မြန်လုပ်ပေးတာက ကလီစာတွေ ဗြောင်းဆန်မတတ်အောင် ကောင်းလို့ အား..ကိုရယ်..မြန်မြန်..အား...အီး.. ကိုရယ်... မြန်မြန်...” 

လို့ သူပြောတော့ အခန်းထဲမှာ တဖတ်ဖတ် နှင့် ရိုက်ချက်ကထွက်လာတော့တယ် ။ သူဆီက “ ပြီးပြီ ကိုရယ်..အား... ပြီးပြီ...အား...” လို့ ညီးရင်းနှင့် နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ သူ့လက်က ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး ခဏအမောဖြေတယ် ။ 

သူက ရင်လေးမောက်ပြီး ရင်ခုန်သံမြန်မြန်နှင့် ကျွန်တော်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကာ အနမ်းလေးပေးပြီး “ ကိုပြီးအောင်လုပ်လေ ”  လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ ပေါင်တစ်ဘက်ကို ကျွန်တော့်ရဲ့ ခါးမှာ တင်ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ကာ သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးရာမှ ပြီးချင်လာပြီမို့..

“ အား..ရှီး..ထွေးရယ်..ကိုပြီးတော့မယ်... အား... ထွေး..အား..” လို့ သူ့ကို အသိပေးလိုက်တော့ သူက လည်းပြန်ပြီးတော့ “ ပြီးလိုက်ကို.. အား..ပြီးလိုက်... အထဲမှာဘဲ ပြီးလိုက် ဒီနေ့က  စိတ်ချရတယ်...အား..” လို့ ပြောလာတော့ သူ့ကို မပြီး နံရဲ့မှာ ကပ်ကာမြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးလိုက်မှ အရည်တွေ ပန်းပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ် ။

 ......................................................

( ၃ )

ကျွန်တော်လည်း အရက်သောက်လိုက် အတိတ်တွေကို ပြန်ပြီး သတိရလိုက်နှင့် ထိုင်သောက်နေတုန်း ယောက္ခမကြီးက အနီးကို ရောက်လာပြီး “ ကဲ...တော်တော့ကွယ်.. ”  လို့ ပြောပြီး ရေခဲသေတ္တာ ဖွင့်ပြီးရေသောက်နေတယ် ။ အတွေးသံသရာထဲမှာ သူ့သမီးနှင့် အချစ်ဗျုဟာခင်းနေကြတာ သတိရလို့ တောင်နေတဲ့ လီးကတော့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ညဝတ်အိပ်တဲ့ ဂါဝါပါးပါးအောက်က နို့သီးခေါင်း မဲမဲလေးနှစ်ခုနှင့် မဲနက်နေတဲ့ အမွှေးတွေကို ထင်ထင်ရှားရှားကြီးကို မြင်နေရလို့ ပိုတောင်လာတယ် ။

အရက်ကလည်း သောက်လက်စ လက်ကျန်လေးကိုဘဲ အာရုံပြောင်းကာ ဆက်သောက်နေလိုက်တယ် ။ ယောက်္ခမ ဒေါ်သင်ဇာကို အရင်က ဒီလိုမျိုးစူးစိုက်ပြီး မကြည့်ဘူးသလို သူကလည်း ပြန်အဲ့လိုမျိုးစိုက်ပြီး မကြည့်ခဲ့ကြဘူး ။ ဒီနေ့တော့ အရက်ကြောင့်ဘဲ အရာရာကို မေ့လျော ထားခဲ့ပေမဲ့ ကာမစိတ်ကတော့ တောက်လာခဲ့တယ် ။ 

ဒါပေမဲ့လည်းဘဲ စိတ်အာရုံပြောင်းကာ လက်ကျန် အရက်ကိုဘဲ ဆက်သောက်ပြီး ပုလင်းထဲကနေ အရက်ကို နည်းနည်း ထပ်ဖြည့်ပြီး ရေခဲတုံးလေးကို ဖန်ခွက်ထဲ ထည့်နေတုန်းမှာ ယောက်္ခမကြီး ဒေါ်သင်ဇာရဲ့လက်က ရေခဲယူနေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို တားပြီး

“ အောင်ဇော် ..တော်သင့်ပြီကွယ်... မင်းသောက်တာ များနေပြီ ”  လို့ ပြောလာတယ် ။ ကာမစိတ်မီးတောက်နေတာကို လျောချဖို့အတွက် အရက်ကို လှိမ့်ပြီးသောက်ဖို့ကြံတော့မှ နူညံ့တဲ့ ယောက်္ခမကြီးရဲ့လက်က လာပြီးဆုပ်ကိုင်တော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ဟာ ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ဘူး ဖြစ်သွားတယ် ။

ကျွန်တော် သတိဝင်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ယောက္ခမကြီး နုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်းနှင့် အပေါ်ကနေ ကြမ်းကြမ်းကြီးကို ဆောင့်လိုးမိနေတော့တယ် ။ သူဆီကလည်း တုံပြန်မူတစ်စုံတရာ မရှိသလို ငြင်းဆန်မူတစ်စုံတစ်ရာလည်း မရှိဘူး ။ အနမ်းခံရင်းနှင့် ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးသမျှကို မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေတော့တယ် ။ 

ကာမဒီရေ အဆိပ်ကလည်း တက်လာတော့ သူ့ကို နမ်းလိုက် ၊ ဆောင့်လိုးလိုက်နှင့် အိမ်နောက်က ထမင်းစားခန်းရဲ့ ကြမ်းပြင်မှာ အပေါ်ကနေ အပူဓါတ်တွေလွမ်းမိုးသမျှ အောက်ကလည်း အအေးဓါတ်ကလွမ်းမိုးနေတော့တယ် ။ 

အသိစိတ်က ဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ အနည်းငယ်ကြောက်ရွံ့မိပေမဲ့ အဖုတ်နှင့်လီးက ပေါင်းစပ်နေတော့တဲ့အချိန်မို့ ပြန်လည်ကာ ကာမစိတ်နောက်ကို လိုက်ကာ ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆက်ပြီးလိုးနေမိတယ် ။ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေးတွေ ကြားရုံလေးသာ ထွက်လာတယ် ။

“ အား..ရှီး....အိုး.. အား..အား... အင်း..အား.. အိုး... ရှီး... ”

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ရိုးရိုးလိုးနေရာမှ သူ့ကို ဆွဲထူပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နောက်ကျော့ကို တင်းတင်းဖက်ကာ ထိုင်ရက် အနေထားနှင့်ဘဲ သူဖင်ကို ဆွဲကာဆွဲကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူကလည်း ဘာသားနှင့်ထုထားတာမို့လို့ တင်းခံနိုင်မှာလဲ ၊ မုဆိုးမဘဝနှင့် (၅) နှစ်နေပြီး အထီးကျန်ဆန်မူတွေကို ဖောက်ထွက်လာမှာပေါ့ ၊ သူ့ရဲ့ မေးလေးကို ကျွန်တော့် ပခုံးမှာတင်ပြီး

“ အား..ရှီး...ကျွတ်..ကျွတ်..အား... အိုး... အား... ရှီး...” လို့ သူနုတ်က ကျွန်တော်ကြားရုံလေး ညီးထွားလာခဲ့တယ် ။ ယောက်္ခမကြီးရဲ့ညီးသံက ထွေးငယ် ညီးသံလိုဘဲ ဖြစ်နေတော့ သူ့ရဲခေါင်းကိုဆွဲယူပြီးနုတ်ခမ်းချင်း နမ်းကာ ဆွဲဆွဲပြီး လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့ကြီးမားတဲ့နို့ကြီးတွေက ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်မှာ သူ့နို့သီးခေါင်းက ထိထိနေတော့ သူ့ကိုချီပြီး အရက်သောက်နေတဲ့ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်စေကာ ဆက်ပြီးတော့ ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားရာမှ ထိုင်ခုံရဲ့ အောက်ကသစ်သားကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ “  အား...ရှီး.... အမလေး.. အား.. ကျွတ်ကျွတ်.. အား.. ” လို့ ညီးပြီးတော့ သူပြီးသွားခဲ့တယ် ။ သူပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူရဲ့လက်က ကျွန်တော့် နောက်ကျော့ကို တင်းတင်းကြီးဖက်ပြီး ၊ သူ့ရဲ့ မေးကို ပခုံးမှာ တင်ကာ တိုးတိုးလေး

“ မောင်ရယ်...ကြမ်းလှချည်လားကွယ် ၊ လို့ ပြောတာလား.. မောင်ရယ်... ကောင်းလိုက်တာကွယ် ..လို့ ပြောတာလား ”

ဆိုတာ သည်းသည်းကွဲကွဲ မကြားပေမဲ့ သူစကားသံက ထွေးငယ် ပြောနေသလိုဘဲ ကြားယောင်ပြီး သူ့ရဲ့တင်းတင်းဖက်ထားတဲ့ လက်တွေ ဖြေလိုက်ပြီး သူ့ကို စားပွဲပေါ်မှာ မှောက်ခိုင်းပြီး သူ့အနောက်ကနေ လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်မှာ တေ့ပြီး အဆုံးထိရောက်အောင် ဖြည်းဖြည်းဘဲ သွင်းလိုက်မိတယ် ။ (၅) မိနစ် လောက်ဆောင့်လိုးထားပေမဲ့ လီးကတော့ သံချောင်းကြီး မိးဖုတ်ထားလို့ ဒေါသကြီးပြီ နီရဲကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲကို အဝင်အထွက် ဆက်လုပ်လိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ ကျောပြင်မှာ ကြွေပြားရာတွေ ထင်ကျန်နေတယ် ။ စကတည်းက ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးခဲ့သလဲဆိုတာ မသိပေမဲ့ ဖြူဖွေးတဲ့သူ့ရဲ့ အသားအရည်ဟာ ကြွေပြား ဆက်တဲ့နေရာတွေက ချိုင်ဝင်တာတွေ မြင်တွေ့လိုက်ရတယ် ။

သူကလည်း ပြန်ပြီး ကောင်းလာတော့ သူ့ရဲ့ လက်ကနောက်ပြန် ကျွန်တော့် တင်ပါး ကို ဆွဲဆွဲကာ သူဖင်ကနောက်ပြန်ဆောင့်လုပ်ပေးလာတယ် ။

“ အိုး... အမလေး..ကောင်း..လိုက်တာနော်..အား..ရှီး... မောင်ရယ်.. ” လို့ ညီးသံလေးကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို စားပွဲခုံကနေ ဆွဲထူပြီး သူ့အဖုတ်မှာ လီးကို ထည့်ပြီးမှ သူ့ကို ချီကာလိုးရင်းနှင့် အခန်းထဲ ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်..” လို့ ညီးသံလေးကလည်း မတိုးမကျယ်လေး ညီးလာခဲ့တော့တယ် ။ 

အိပ်ကုတင်ပေါ် ရောက်တော့ သူ့ကို ချပေးပြီး သူ့ရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပခုံးမှာတင်ကာ ဖိဖိကာ ကြမ်းကြမ်းနှင့် မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးပြီး လရည်တွေကို သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲကို ပန်းကာ ပြီးသွားတယ် ။ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပြန်ချပေးပြီးတော့ ဘေးကို ဆင်းကာ တစ်ခါတည်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။ 

မနက်မိုးလင်းလို့ အိပ်ရာကနေ ထလာတော့ အဝတ်အစားမရှိဘဲ အိပ်ပျော်နေခဲ့တာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ ယောက္ခမကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးခဲ့မိတာကို သတိရလာပြီး စိုးရိမ်ကြောက်လန့် စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ရေချိုးခန်းကို အမြန်ဝင်ပြီး ရေချိုးကာ မနက်စာ မစားတော့ဘဲ အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တော့တယ် ။ 

အခန်းအပြင်ကို ချောင်းပြီး ကြည့်တော့ မရီးရော၊ သူ့ယောကျ်ားရော မရှိသလို ယောက္ခမကြီးလည်း မရှိ။ အဲ့တော့မှ ကားသော့ယူပြီးတော့ ခြေဦးတည်သွားမယ် အတွေးနှင့်အတူ ကားလေးမောင်းရင်းနှင့် မြို့ထဲကို ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ဖုန်းရိမ်းတုံးလေးက မြည်လာတော့ ကြည့်လိုက်တယ် ။ မနှင်းဆီ ဆက်တာမို့ ပြန်ထူးလိုက်တယ် ။

“ မောင်လေး..မမအိမ်ကို လာခဲ့ကွယ် ..”လို့ ပြောကာ ဖုန်းချသွားတယ် ။

မနှင်းဆီရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတယ် ။ သူရဲ့အခန်းက (၇ ) လွှာနှင့် (၈) လွှာကို အခန်းတစ်ခုတည်းဖြစ်အောင် လုပ်ထားပြီး အိမ်ဝရန်ဒါကနေ မြစ်ပြင်ကို ကြည့်လို့ရအောင် လုပ်ထားလို့ အရမ်းကို ဇိမ်ခံဖို့ ကောင်းတဲ့ အိမ် ဖြစ်နေတယ် ။

သူ့ယောကျ်ားအတွက် လေကောင်းလေသန့်ရှုဖို့ အတွက် မြစ်ကိုမျက်နှာမူပြီး ဆောက်ထားတဲ့ ကွန်ဒိုအခန်းက သူတို့လို ငွေကြေးချမ်းသာသူတွေအတွက် အကြိုတွေ့တဲ့ နေရာလေ ၊ သူ့ရဲ့အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ မနှင်းဆီ တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ် ။ 

ချည်သားအင်္ကျီပါးပါးလေးက သူ့ရဲ့ ဇာဘော်လီအမဲ ကိုထင်ရှားစွာ မြင်နေရတယ် ။ အသားရောင်ဝင်းဝါပြီး ဖွေးဥနေတဲ့နို့ကြီးတွေ စိတ်ကိုဖမ်းစားသွားတယ် ။ သူ့နို့ကို စိုက်ကြည့်တာ မြင်တော့ ပြုံးပြပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ။ တင်ပါးအထိရှည်တဲ့ ဆံပင်တွေကိုစုစည်းပြီး အနောက်မှချကာ ပန်းရောင် ထမိန်အချောသားကလည်း လမ်းလျှောက်တိုင်းလှုပ်ခါသွားတဲ့သူ့ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ အလှတိုးနေစေတယ် ။ ခါးသေးရင်ချီပြီး ဖင်ကနောက်ကို ကော့ကာ ထွက်နေတော့ မြင်ရသူကျွန်တော့်အဖို့က မနေ့က တဏှာရမ္မက်က ပြန်ပြီးနိုးဆော်သလို ဖြစ်သွားတယ် ။ 

သူရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ရှုစားရင်းနှင့် ဧည့်ခန်းက ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တော့ သူက “ အပူလား ၊ အအေးလား”  မေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်က “ အရက်ဘဲ သောက်ချင်ပါတယ် မမ” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူက “ ဟယ် ဒီကောင်လေး အသက်ငယ်ငယ်နှင့် ဘာလို့..ဒီလိုအရက်ဘဲ လှိမ့်သောက်ချင်ရတာလဲ ” လို့ ပြောပြီး အိမ်နောက်ကို ဝင်သွားတယ် ။

သူ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ဒုတိယအကြိမ်ကြည့်မိတယ် ။ သူကလည်း ပြန်ပြီးအကြည့်မှာ အကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့ သူက ပြုံးပြီးတော့ အိမ်နောက်ကိုဘဲ တန်းဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဆက်တီပေါ်မှာထိုင်ပြီး ခဏလေး စောင့်နေတုန်းမှာ ကော်ဖီနှစ်ခွက်နှင့်အတူ မနှင်းဆီ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ် ။

သူက ကော်ဖီကို ချပေးတော့ သူ့ရဲ့ V ချိတ် ခြည်သားအင်္ကျီထဲကနေ ဝင်းဝါတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတယ် ။ သူက ကော်ဖီချပေးပြီး ကျွန်တော့်အရှေ့ကနေ ထိုင်ကာ  ကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး တစ်ငုံသောက်လိုက်တယ်  ။ ပြီးမှ သူက မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်ကာ နောက်တစ်ငုံ ထပ်သောက်ပြတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း ကော်ဖီကို သောက်လို့ ကုန်သွားမှ သူက

“ မောင်လေး အိမ်မှာ ရေတိုင်ကီက မဆေးရသေးတာ ...မင်းအကို မသေခင် လေးလလောက်ကတည်းကဘဲ မင်းကူညီပါအုံးကွယ် ” လို့ သူကပြောတယ် ။ “ ရပါတယ် မမ.. ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်မှာ အဝတ်အစားအပိုမပါဘူး .. ” လို့ ပြောတော့ သူက “ မင်းအကို မဝတ်ရသေးတဲ့ အဝတ်တွေလည်း ရှိတာဘဲကွယ် ..အဲဒါကို မောင်လေးယူဝတ်ပြီး လုပ်ပေါ့ ..ဟုတ်လား ” ပြောတော့ “ ရပါတယ် အမ ” လို့ ပြန်ပြောပြီး ထရပ်တော့ သူက “ ဟာ လုပ်မယ်ဆိုရင် စိတ်မြန်တယ်နော် မောင်လေးက ” လို့ ရယ်ကာ ပြောပြီး သူက အရှေ့ကနေ အခန်းထဲကိုဝင်ကာ ပုဆိုးတစ်ထည်ကို ထုတ်ယူလာခဲ့တယ် ။ 

သူပေးတဲ့အဝတ်ကိုယူပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ကာ ရေတိုင်ကီထဲကို ဆင်ပြီး ခြေထောက်နှင့် ရေတွေကို မွေနောက်လိုက်ပြီး ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ် ။ ရေတိုင်ကီအောက်က ဘားကို ဖွင့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ရေတွေက ရေချိုးခန်းရဲ့ ကြမ်းပြင်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆင်းတဲ့အချိန်မှာ မနှင်းဆီကလည်း အခန်းထဲဝင်လာတော့ ရေအရှိန်နှင့် ပန်းထွက်လာတဲ့ ရေတွေက မနှင်းဆီရော ကျွန်တော့်ဆီကိုပါ စင်သွားတယ် ။

သူကလည်း ရေတွေ အေးစက်နေတော့ နီးစပ်ရာကို လှမ်းဆွဲတာ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားသလို ဖြစ်သွားတယ် ။ ရေတွေကလည်း ပန်းပြီးကျနေတုန်းမို့ နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းဖက်ကာ ရေချိုးနေသလို ဖြစ်သွားတယ် ။ ခြည်သား အင်္ကျီပါးပါးနှင့် ပန်ရောင်ထမိန်အချောသားက ရေစိုနေတော့ သူ့ကိုယ်မှာကပ်ပြီးနေတယ် ။

ရေစိုတော့ အင်္ကျီပါးပါးလေးက အင်္ကျီမရှိသလိုဘဲ အားလုံးဟာ ပကတိအင်္ကျီချွတ်ထားသလို ဖြစ်နေတော့တယ် ။ ဇရက်တောင်ပံကျိုးနှစ်ကောင်ဟာ မျက်လုံချင်းစိုက်ကြည့်ရာမှ သူကနေ စပြီး နမ်းသလား ကျွန်တော်ကပဲ စပြီးသူ့ကို နမ်းသလား မသိပေမဲ့ သူ့ရဲလျှာလေးကို ကျွန်တော့် ရဲ့ လျှာက သွားပြီးတော့ ကလိနေပြီ ။ သူရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးဝင်းသွားပြီး တင်းတင်းကြီးဖက်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတဲ့ အသံတွေက ကျယ်လောင်လာခဲ့တယ် ။ ပြင်းပြင်းရှရှနှင့် နှစ်ယောက်သားဟာ အနမ်းတွေက တဆင့် သူ့ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ကျွန်တော် ချွတ်ပေးလိုက်သလို ကျွန်တော် ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုလည်း သူကလည်း ချွတ်ပေးတယ် ။ 

နုတ်ခမ်းချင်းအနမ်း မရပ်ဘဲ နမ်းရင်ဘဲ ချွတ်လိုက်တာဆိုတော့ ကျွန်တော့်လီးက သူ့ရဲ့ဗိုက်သားလေးကို သွားပြီး ထောက်ထောက်နေတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်နေ လီးကိုကိုင်ပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားမှာ ထောင်ပြီးကပ်ထားကာ ဆက်နမ်းကြတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့ကြီးကို ချေပေးရင်းနှင့်စို့နေတုန်းမှာ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေးနှင့် ခေါင်းကဆံပင်ကို ပွတ်သပ်ပေးလာတယ် ။

“ မောင်လေး...အား..ရှီး...အား...အင်း.. ပြင်းပြင်းလေး..စို့ပေးကွာ... အား..”

သူ့ရဲ့ ညီသံလေးကြောင့် ကျွန်တော်ဟာ ပိုပြီးတော့ သူ့ရဲ့နို့တစ်လုံးကို ချေပေးပြီး နောက်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အသံထွက်အောင်ထိကို ပြင်းပြင်းစိုပေးတယ် ။ လက်တစ်ဘက်က သူ့ရဲ့ အဖုတ်လေးကို သွားပြီးပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ အမွေးကြမ်းကြမ်းတွေက သူ့အဖုတ်ကနေထွက်တဲ့ အချစ်ရည်ကြည်တွေနှင့်ကို ရွှဲနေပြီလေ ။

သူက ကျွန်တော့်ကို အနမ်းပေးတာ ရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ အရှေ့မှာဒူထောက်ထိုင်ချကာ မိုးပေါ်ချိန်ထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို နုတ်ခမ်းနှင့်ဖုံးလျှာ နှင့်ရစ်ပတ်ကာ ကစားလိုက်တော့ “ အိုး..ရှီး..မမနှင်းဆီရယ်.. အား.. ” လို့ နုတ်ကနေ အသံထွက်ရုံသာမကဘဲ လီးထဲကနေ တစ်ဆိမ့်ဆိမ့်နှင့်ကျဉ်တက် သွားတယ် ။ ကျွန်တော့် ဘဝမှာ ဒီလိုမျိုးလီးကို အစုပ်မခံခဲ့ရဘူးလို့ ထင်တယ်။ “ အား..မမနှင်းဆီရယ်.. ” လို့ အကြိမ်ကြိမ် ပြောထွက်သွားတယ် ။

မနှင်းဆီက ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးတာရပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ

“ မောင်လေး အပြင်က ရေမောင်းတင်တဲ့ ခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ ” လို့ ပြောကာ ရေတိုင်ကီရဲ့ အောက်ကဘားကို ခြေဖျားထောက်ကာ လှမ်းပိတ်လိုက်တယ် ။ ဝင်းဝါစိုပြည်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ကော့ကာ ရေဘားပိတ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အလှကလည်း မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်အောင်ကို စွဲဆောင်နိုင်လွန်းတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းအပြင်က ရေမောင်းတင်တဲ့ ခလုပ်ကို လှမ်းတင်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ပြန်ပြီး ဝင်လာခဲ့တယ် ။ ပြုံးပြီးတော့ လက်နှစ်ဘက်ကားပြီး ပွေ့ဖက်ဖို့ ဆီးကြို နေတဲ့ မမနှင်းဆီ ဆီကို သွားပြီး သူ့ကို လှမ်းဖက်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းဆက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ် ။ 

သူက အနမ်းခံရင်းနှင့် သူ့လက်က လီးကို ဂွင်းနှစ်ချက်သုံးချက်တိုက်ပေးပြီး ၊ အချစ်ရည်ကြည်တွေ စိုနေတဲ့ သူ့အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲယူတော့ ကျွန်တော်လည်း ခါးလှုပ်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့တယ် ။ ကျပ်ပြီးစီးနေတဲ့ သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကတော့ အပျိုလေးအတိုင်းဘဲ ။ လီးက အဆုံးထိ မဝင်ဘဲ တစ်ဝက်ခန့်ဘဲ ဝင်သွားတယ် ။

“ အား... မောင်လေး..ကျွတ်..ကျွတ်.. ကြီးလိုက်တာကွယ်..မမယောက်ျားထက်.. ပိုပြီးကြီးတယ် ...မောင်လေး ပထမတော့ ဖြည်းဖြည်းဘဲ ထွေးငယ်ကို လုပ်သလို လုပ်ပေးပါကွယ်.. အား..နောက်မှ... မောင်လေးသဘောရှိပေါ့.. အား..မောင်လေး...ရယ် ”

ညီးသံလေးနှင့် စကားပြောပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ သူ့ကိုယ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းလေးလှုပ်ကာ လိုးပေးလာသလိုဘဲ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ ရေတိုင်ကီထဲကို ရေတွေစီးကျသံ ကြားရတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲမှာ လီးက အဆုံးထိဝင်သွားပြီး

“ အား..မောင်လေးရယ်... ခဏလေးစိမ်ထားအုံးကွယ်... အား.. ”  လို့ ပြောပြီး နုတ်ခမ်းချင်းဘဲ နမ်းနေလိုက်ကြတယ် ။ သူဆီကနေ စတင်ကာ လှုပ်ရှားလာတော့မှ ကျွန်တော်လည်း သူရဲ့ ခြေတစ်ဘက်ကိုမပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်းဘဲ ဆက်ပြီးလိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ဆီကနေပြီး

“ အား..မောင်လေး..အရမ်းထိတယ်ကွာ.. အား..ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်.. ”

လို့ ညီးသံလေးက ထွက်လာသလိုဘဲ ရေကျသံလည်း အသံနည်းနည်း လုံကာ အသံလျော့သွားတော့ သူက ရေပန်းကို ဖွင့်ချလိုက်ပြီး ကွဖန်တော်ကို တွန်းလိုက်တယ် ။ သူက နံရံကိုမျက်နှာမူပြီးတော့ သူ့ရဲ့ဖင်ကြီးကိုကော့ကာ နေပေးတယ် ။

ခေါင်းလေးစောင်းပြီးတော့ လက်ညိုးလေးကွေးကာ မျက်လုံးတစ်ဘက်မှိတ်ပြီး ခေါ်တယ် ။ သူ့ရဲ့အနောက်ကနေ လီးကိုကိုင်ကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့တော့

“ မောင်လေး.. ဝါဝါလေး..မွေးနေ့တုန်းက ထွေးငယ်ကို လုပ်သလိုဘဲ အနောက်ကနေ မမကို ကြမ်းကြမ်းလှုပ်ပေးကွယ် ” လို့ ပြောလာတယ် ။ သူက တောင်ဆိုလာတော့လည်း လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ပြီးသွင်းလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုဟာ တွန်လိပ်ပြီးအတွင်းထဲကို ဝင်သွားသလို ၊ အပြင်ကို ပြန်ထုတ်တောလည်း သရေပင်လိုဘဲ စီးပြီးတော့ ထွက်လာတယ် ။

“ အား..မောင်လေး..ရယ်..မမတော့.. အသည်းခိုက်မတတ်ပါဘဲကွယ်.. အား..ရှီး..မောင်လေး... ကောင်းလိုက်တာ.. ရင်ထဲမှာပြည့်ကျပ်နေတယ် ”

လို့ သူက ပြောပြီး နောက်ပြန် ကော့ကော့ကာ ဆောင့်ပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခါးကို ကိုင်ကာ ကြမ်းကြမ်းကြီးကို ဆောင့်လုပ်ပြစ်လိုက်တယ် ။

“ အား..မောင်လေး.. မြန်မြန်..အမလေး..ကောင်လိုက်တာ..အား.. မောင်လေး..မြန်မြန်..မရပ်နဲ့. ဆက်ပြီး ဒီလိုဘဲ ဆောင့်လုပ်ပေး..အား.. ”

လို့ သူ့ဆီကနေ ညီသံလေးနှင့် ပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ဘဲ သူ့ကို ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်လ။ အပေါ်က ရေတိုင်ကီက ရေကျသံအပြင် ရေပန်းက စီးကျလာတဲ့ရေတွေက သူ့ကိုယ်လေးကတဆင့် စီးလာပြီး ၊ အသားချင်းရိုက်နေတဲ့ ကြားထဲကို ဆင်းသွားချိန်မှာတော့ “ တဖြန်း..ဖြန်း..” နှင့် သံစဉ်တေးသွားလေးတစ်ခုလို ကြားနေရတယ် ။ သူဆီကနေ ပြီး

“ အား..ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်..မောင်လေးရယ်...မမပြီးပြီကွယ်..အား..ရှီး...” လို့ ညီးရင်းနှင့် ရေပိုက်ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ငြိမ်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း ဆက်မလုပ်ဘဲ ခဏလေး အမေဖြေကာနေရင်းနှင့် ရေကန်ဘောင်ပေါ်က ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးကနေ ခေါင်လျှော်ရည်တွေကို ညှစ်ပြီး သူခေါင်းပေါ်မှာလောင်ချကာ သူ့ကို ခေါင်းလျော်ပေးရင်း ဖြည်းဖြည်းဘဲ ဆက်လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ 

သူက အမောပြေ တော့မှ နောက်လှည့်လိုက်တော့ လီးက သူ့အဖုတ်ထဲကနေ ကျွတ်ထွက်သွားတယ် ။ သူကလည်း ခေါင်လျှော်ညှစ်ပြီး ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကို လျှော်ပေးနေတုန်းမှာ ကျွန်တော်က လက်တစ်ဘက်နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်မှာ ပြန်ပြီးတေ့ကာသွင်း လိုက်တော့.....

“ မောင်ရယ်.. မနေ့နိုင်စရာ နေ့လေးပါလားကွယ်..အား.. ” လို့ သူကညီးရင်း နှစ်ယောက်သား မတ်တပ်ရပ်ကာ သူလိုးကိုယ်လိုး ဆက်ပြီး လိုးလိုက်ကြတယ် ။ (၁၀) မိနစ်လောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးပြီး သူ့ကို ပြန်ပြီး နံရံဘက်မျက်နှာမူ ခိုင်းကာ အနောက်ကနေ သူ့ကို ခေါင်းလျော်ရင်နှင့်ကို ဆောင့်ပြီးတော့ လိုးပေးတယ် ။ သူ့ဆီကနေပြီးတော့

“ အအား... မောင်လေး..အား..ရှီး.. မမ ပြီးချင်လာပြန်ပြီကွယ်..အား... မောင်လေး..မြန်မြန်..လိုးပေးပါတော့..မမ..တင်းမခံနိုင်တော့ဘူး အား..မြန်မြန်ကွယ်..အား.... ” လို့ ဆီကနေ ညီသံလေး ထွက်လာသလို့ဘဲ “ အား..မမ..ကျွန်တော်လည်...ပြီးတော့မယ်.. အား.. မမနှင်းဆီ..အား.. မမနှင်းဆီ...မမနှင်းဆီ... ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်.. အား.. ” လို့ သူ့ကိုပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံ အသားချင်းရိုက်သံတွေက တဖြန်းဖြန်းနှင့် အသံမြည်ပြီး ဆူညံသွားတယ် ။ 

နောက်ဆုံး ပြီးခါနီး စက်သေနပ် ပြစ်သလို တစ်ဒိုင်းဒိုင်း ဆောင့်လိုးပြီး အချစ်ရည်တွေ သူ့အဖုတ်ထဲမှာ ပန်းကာ ပြီးသွားတော့တယ် ။

................................................................


အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment