တစ်ပွင့်ပန်း တန်ဖိုးဖြတ်ရာဝယ် (စ/ဆုံး)

တစ်ပွင့်ပန်း တန်ဖိုးဖြတ်ရာဝယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အဲဒီနေ့က မိုးတွေရွာနေတုန်း ....တင်နီလာ တစ်ယောက် အတွေးတွေ များနေခဲ့တယ်..။ ချစ်သူ ကိုအလိုလိုက်ဖို့ငြင်းဆန်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခေါင်းထဲတန်းစီဝင်လာခဲ့တယ်။

တကိုယ်ရည် အတွေးလေးနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ အောက်က ညီမလေးစိုစွတ်လို့နေတယ်။ ချစ်သူကို လိုက်လျောလိုက်ရင် သူမရဲ့ နွမ်းလျနေတဲ့ ဘဝလေးကို ရိပ်မိသွားမလားဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေ ခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ ချစ်ရတဲ့ ကို့ကို ငြင်းဆန်ခဲ့တာကို မရေမရာနဲ့ အားနာနေမိတယ်။ 

ဒီလိုနဲ့အရင်တုန်းက အကြောင်းလေးတွေ က မျက်နှာကြက် မှာ အစကနေ ပြန်ပေါ်လာတယ် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၈) နှစ်လောက်ကပေါ့။

ဘာကိုမှ မသိသေးခင် ညတစ်ည ဖေဖေနဲ့မေမေတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းနားက အိမ်သာနားက ဖြတ်ခဲ့တဲ့ အချိန်ကပေါ့ ......။ စွပ်..ဖတ်.......စွတ် ဖတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ကြားတော့ အလိုလို နေရင်း အခန်းနားကပ် နားထောင်မိတယ် ။ အသကိရှူသံပြင်းပြင်းရယ် အသားခြင်းထိရိုက်သံတွေ ဆူညံစွာ ကြားလိုက်ရတယ်။

အလိုလိုနေရင်း သိလိုက်တာကတော့ ဖိုမ ကိစ္စတွေ ကိုလုပ်နေကြတယ်ပေါ့ ။

နေခြည်ပြောပြောနေတဲ့ လိုးကြတယ် ဆိုတာပေါ့ ဆိုပြီးတစ်ယောက်ထဲ ပြုံးရင်း ဖေဖေနဲ့မေမေ ဘယ်လိုလုပ်ကြလဲဆိုတာ စိတ်ထဲ သိချင်လာတယ် ....။

ဖြစ်ချင်တော့ တံခါးကလဲ ပိတ်ထားပြန်ဆိုတော့ အခက်တွေ့တော့တာပဲ စိတ်ထဲမှာ မတင်မကျနဲ့ ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမဆိုတာ ကမ္ဘာဦးထဲက လုပ်လာကြတာ ကို ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိချင်လာတော့ပါပဲ ။

ဒီလို သိချင်လာတဲ့  အချိန်ကစပြီး တင်နီလာရဲ့ ဘဝကို အကြီးအကျယ်ပြောင်းလဲစေခဲ့မယ်လို့တော့ ယောင်ယောင်လေးတောင်  မတွေးခဲ့ဘူး။

........................................................

အချိန်လေးတွေ တဖြည်းဖြည်း ကုန်လာခဲ့တယ်။

နေခြည်တို့အိမ်မှာ စာကျက်ဖို့ထွက်လာတဲ့ တစ်ရက်ကပေါ့ ။ ဆောင်းရာသီ မှတ်မှတ်ရရ ပဲ နှင်းတွေ မကျတဲ့ သစ္စာမရှိတဲ့ ဆောင်းရာသီလို့ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ကောက်ချက်ချလိုက်တယ်။

အဲ့နေ့မနက် (9) နာရီလောက်ကပေါ့ နေခြည်တို့တိုက်ရှေ့ ရောက်တော့ နေခြည်နေတဲ့ (၄) လွှာကိုတက်ခဲ့တယ်။ ကြိုးတွေဘာတွေ ဆွဲ မနေတော့ဘူး အရင်လဲလာနေကျပဲကိုး။

" နေခြည်ရေ နေခြည် "

လို့အော်ခေါ်လိုက်တော့ နေခြည်တစ်ယောက် သံဘာဂျာတံခါးနောက်က ထွက်လာတယ်။ နေခြည်ဆိုတဲ့ ကျွန်မသူငယ်ချင်းက အသားကတော့ ဝါဝါရယ် ကိုယ်လုံးကတော့  ကျွန်မကိုယ်လုံးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းရယ်ဆိုတော့ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်လမ်းလျှောက်ရင် တချို့တွေဆို လည်ပြန်တောင် ငေးကြည့်ရတာပေါ့ ။

ဒါနဲ့စကားမစပ်ဆိုသလို ကျွန်မ ကိုယ်အတိုင်းက ရင် (၃၅) ခါး (၂၄)၊  တင် (၃၉) ပေါ့။ ဒါတောင် အမေ မြန်မာရင်ဖုံး ချုပ်ဖို့ ခေါ်သွားတုန်းက တိုင်းထားဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာမှိတ်မိနေတာ အမေ က မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်တာက်ုကြိုက်တယ်လေ။

နေခြည်က အိမ်နေနေရင်းဆိုတော့ ဂါဝန် အတိုလေးနဲ့ပေါ့ နေခြည် တံခါးလာဖွင့်တော့ ုတိုက်ခန်းထဲလဲတိတ်ဆိတ်နေတာပဲ ....။

" ဟဲ့ မိနေခြည် တစ်အိမ်လုံးလဲ တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလားဟဲ့"

“ အေး နီလာရေ ငါတစ်ယောက်ထဲရယ် တစ်အိမ်လုံး မှာ စိတ်ကြိုက်ပဲ နင်နေချင်သလိုနေတဲ့ ” စိတ်ထဲမှာပျော်သွားတယ် ဒီလိုနဲ့ နေခြည့် အခန်းကိုရောက်လာပါကော 

နေခြည့်အခန်းက တီဗီကို ကြည့်တော့ ဖွင့်ရက်သားကြီး တီဗီထဲမှာ ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေးက နမ်းနေတုန်း ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

“ နေခြည် ဘာကားလဲ.”လို့ မေးကြည့် လိုက်တယ် ..။ နေခြည်က....

“ အချစ်ကားပါဟာ ရိုးရိုးကြီးပါ ..မနက်ပိုင်းဆိုတော့ ပျင်းလို့ကြည့်နေတာဟ....နင်ကြည့်ချင်ရင် ဟိုဘက်မှာ သီချင်းခွေတွေ ရှိတယ်.. ကိုယ်ဟာကိုယ် ဖွင့်ကြည့်တော့..”

“ ဟီး ငါကြည့်ချင်တာ မရှိဘူးလား..” လို့ ရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ မေးလိုက်တယ်။ နေခြည်က..

“ ဘာလဲနီလာရဲ့....One Direction လား ဟိုဘက်မှာရှိတယ်လေ..”

“ နင်ကလဲ တုံးလိုက်တာဟာ ....နင်ပြောပြောနေတဲ့ အောကားလေ ..”

“ ဟင် မိန်းမ နင်မနက်စောစော ငါ့အိမ်လာပြီး ....ဒါနဲ့အရင်က နင်ဒါတွေ မမေးပါဘူး..ခုမှ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး လာမေးနေတာလဲ ..”

ကျွန်မလဲရယ်ပြီး ..

“ နင်ကလဲ အရင်ကမကြည့်ချင်ပေမယ့် အခုကြည့်ချင်လာလို့ ဘာလဲ နင်က မပြဘူးလား ..” လို့ရန်တွေ့သလို ပြောလိုက်တယ်။ နေခြည်လဲရယ်ပြီး....

“ အေးပါ မိန်းမ တဏှာစိတ်တွေ အခုမှလာသောင်းကျန်းနေတယ်...အရင်တုန်းကတော့ ငါပြောလိုက်ရင်ပဲ စိတ်မဝင်စားသလို ဘာလိုလို ဖြစ်နေပြီးတော့ မသိရင်ပဲ ငါကပဲ နှာဗူးထပြီး သူ့ကျတော့ ဘာမှမဟုတ်တဲ့ကလေးပုံစံ ဖြစ်နေတာလေ..ခဏလေးနေဦး ...ငါ့အဖေအခန်းထဲက သွားယူလိုက်မယ် ...နင်ဘာကြည့်ချင်တာလဲပြော အာရှလား ဥရောပလား..”

“ မသိဘူးဟာ ကောင်းတယ်ထင်တာယူလာခဲ့ အကုန်ကြည့်မယ်..ဒီနေ့စာမကျက်ဘူး အဲ့ကားတွေ အကုန်ကြည့်မယ်..”

“ နှာဗူးမ သူများအိမ် စောစောစီးစီးလာပြီး သောင်းကျန်းနေတယ်..”

နေခြည် ဖွင့်ပြတဲ့ ကားတွေကြည့်ပြီး ကျွန်မ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးလာတယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ တမျိုးကြီးပဲ။ ရေတွေလဲငတ်လာတယ်။ တီဗီထဲက လူတွေတော့ မမောနိုင် မပန်းနိုင်လုပ်နေကြတာပဲ 

ကျွန်မရင်ထဲမှာတော့ မောပန်းနေတယ် ။ ပိပိလေးကို ကိုင်ပြီး ခြေမွဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ တဖွားဖွားဖြစ်လာတယ်။ နေခြည့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက အေးဆေးပဲ။ တီဗီတောင်မကြည့်ဘူး ။ လက်သဲနီတောင် ဆိုးနေသေးတယ်။

ငါ့ကျတော့ ရင်တုန်းပန်းတုန်နဲ့ သူ့ကြည့်တော့ မထုံတတ်တေးနဲ့

“ ဟဲ့နေခြည် နင်မကြည့်ဘူးလား ..” လို့လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

“ ငါက အငွေ့တွေ စားတာ ရိုးနေပြီး ဘာပြီးရင် ဘာလာမယ်ဆိုတာ သိနေပြီကြည့်နေတာလဲ (14) နှစ်သမီးထဲက မိုင်နာတွေ ဖြစ်နေပြီ သိလား ဒေါ်နီလာရဲ့ ..”

“ ဒါဆို ဘာက မေဂျာလဲ ငါလဲမသိပါလား..”

“ နင်က ဘယ်သိမလဲ ကျောင်းကပြန်လဲ အိမ် ကျူရှင်ကပြန်လဲ အိမ်ဆိုတော့ ငါဘာတွေ လုပ်လဲဘယ်သိပါ့မလဲ ..”

ကြည့်နေတဲ့ ကားကို ခဏရပ်ပြီး နေခြည့်ဖက် လှည့် စိတ်ထဲမှာ သိချင်တာတွေ တပုံကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ဒီကောင်မ ငါမသိပဲ ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေပါ့လိမ့်လို့ စိတ်ထဲမှာလဲ တော်တော်ပူသွားတယ်.။

ပြုံးစိစိနဲ့ နေခြည့် မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အခိုက်မှာတော့ သူမ ကျွန်မကို ထိမ်ချန်ထားတာတွေ ရှိနေပြီလို့ စိတ်ထဲမှာ သိလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့စိတ်အေးအေးထားပြီး ကျွန်မမေးလိုက်တယ်။

“ နေခြည် နင်ဘာတွေ လျှောက်လုပ်ထားလဲ ငါ့ကိုအကုန်ပြောပြလို့ ..”

“ အေးပါ နင်ကလဲ ဒါပေမယ့် နင်ဘယ်သူမှ လျှောက်မပြောရဘူးနော်...နင် ငါ့ရဲ့ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းမို့ ပြောပြမှာ ပြီးတော့ ဒီလို ကိစ္စတွေဆိုတာလဲ ဘယ်သူမှမသိလေ ပိုကောင်းလေ မလား ငါတို့ကမိန်းကလေးတွေလေ..”

“ အေးပါ နင်ကလဲ ငါ့ပြောပြ........”

“ ဒီလိုဟ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ကျောင်းတွေပိတ်တော့ နင်တို့ မိသားစုတွေ ခရီးသွားတယ် မလား”

“ အေး ပဲခူးကိုလေ နင့်ခေါ်သားပဲ နင်မှ မလိုက်တာလေ သင်တန်းတတ်မယ်ဆိုပြီး..”

“ အေးပါ ထားပါ ငါပြောချင်တာက အဲတုန်းက စတာကိုပြောတာ..ငါ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတတ်တယ်လေ..လှည်းတန်းက KMD မှာဟာ နင်သိတာပဲ ..”

“ အေး ငါသိပြီးသားတွေ မပြောနဲ့ ငါမသိတာပဲပြော..”

“ ငါတစ်ရက် လိုင်းကားစီးတော့ဟာ ငါတို့စီးတဲ့ မှတ်တိုင်ဟာ ..အင်းစိန် ပန်းခြံဖက်ကငါတတ်လာတော့ လူကလဲ ကြပ်တယ်ဟ...ငါလဲ လွတ်တဲ့ ထောင့်ဖက်ခြမ်းလေး နားမှာ နေရာလေးရှိတုန်း အမြန်ဝင်လိုက်တာပေါ့...”

“ အင်း..”

“ အဲ့ဒီ့မှာ စဖြစ်တာပဲ ငါ့နောက် ကနေပြီး ငါ့ကို ပူပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးက ငါ့နောက်ကို လာလာထောက်နေတာပေါ့ ..ငါကလဲ လူကလဲ ကြပ် တော့ ပထမ တော့ ရှောင်သေးတယ်ဟ..နောက်တော့ ငါ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတယ်..မသိဘူး သာယာနေသလိုမျိုး ပဲ..ပြေမပြတတ်ဘူးဟာ ကိုယ်တိုင်ခံစားမှသိမှာ..အဲဒါနဲ့ အုတ်ကျင်းဖက်ရောက်ရော ငါလဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်..”

“ အင်း..”

“ ရုပ်ကြီးကြည့်တာတော့ အသက် (၄၀) လောက်ရှိနေပြီ..မျက်နှာက တော့ဟာ သာမန်ရုပ်ရည်ပဲဟ ...ငါလဲလှည့်ကြည့်ပြီးမှ သူ့မြင်တော့ကြောင်ကြည့်မိနေတာ..အဲဒီ့အချိန်မှာ.သူက စကားစပြောတယ်ဟ ညီမဘယ်လဲတဲ့..ငါလဲ လန့်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောလိုက်ဘူး..”

“ ဆက်လေဟာ..”

“ အဲဒါနဲ့ငါလဲဟိုဖက်ပြန်လှည့် ပြီး နဂိုရပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ပြန်နေတော့ ငါ့ကို ပြန်ထောက်ထားတယ် ပြီးတော့ လက်ကလဲ နောက်ကနေ ပတ်ပြီး ငါ့ထမီကြားထဲ ဝင်လာတယ်..လူတွေကတော့ ငါတို့ကို ဂရုလဲမစိုက်ပါဘူး ..လူကလဲကြပ်နေတာပါတော့..ငါ့ ပိပိဆီတော့သူ့လက်ကမရောက်ဘူး အပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ပေးနေတာဟ..ငါလဲ ရုန်းကန်ဖို့တွေ ငြင်းဆန်တာတွေ ဘယ်ရောက်နေမှန်းလဲ မသိပါဘူးဟာ....”

“ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ဟာ ငါဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိပဲ ...လှည်းတန်းရောက်တော့ မဆင်းဖြစ်ပဲနဲ့ မြေနီကုန်းဖက်ကို ထပ်စီးလာမိတယ်..ပြီးတော့ သူက မြေနီကုန်းမှတ်တိုင်ရောက်တော့ဆင်းရအောင်ပြောတော့..ငါလဲလိုက်ဆင်းတာပေါ့...နောက်ပြီး အဲလူကြီးသွားတဲ့နောက် ငါပါသွားတယ်..သူက အတင်းခေါ်တာလဲ မဟုတ်ဘူးဟ..”

“ မြေနီကုန်းမှတ်တိုင်နားက ဆံပင်ညှပ်ဆိုင် နားလဲရောက်ရော အပေါ်တတ်မယ်လို့ ငါ့ကိုပြောတယ်..ငါလဲယောင်ယောင်မှားမှားနဲ့ ခေါင်းညိတ်တာလား ငါကိုယ်တိုင်ကပဲ ..လိုက်ချင်တာလား မဝေခွဲနိုင်တော့ပဲ သူနဲ့ လိုက်တတ်လိုက်တယ်..အဲဒီ့တိုက်ရဲ့ သုံးလွှာက တည်းခိုခန်းသေးသေးလေးထဲရောက်တော့ သူက အခန်းယူတယ် ငါလဲရှက်တာနဲ့ ခေါင်းငုံထားတာပေါ့ ...”

“ ပြီးတော့ အခန်းရတော့ သူက ငါ့လက်မောင်းလေးကိုင်ပြီး ခေါ်တာဟ..အဲဒီ့တော့မှ ငါလဲ ထွက်ပဲပြေးရမလို လိုက်ပဲ ဝင်ရမလို ဖြစ်နေတာ...ကြောက်ကလဲကြောက်နေတယ်...သူ့လက်တွေက အားနည်းနည်းတော့စိုက်ထားတယ်..ငါ့ကိုထွက်ပြေးမှာစိုးလို့ထင်တယ်..”

“ အဲဒါနဲ့ဟာ အခန်းထဲရောက် တံခါးလဲပိတ်ပြီးရော..”

“ ထိုင်လေ ညီမ ”

“ ရှင်.....”

“ ထိုင်လေ ကားပေါ်မှလဲ မတ်တပ်ကြီးနဲ့ ညောင်းနေမှာပေါ့ ထိုင်လိုက်ပါ”

“ ဒါနဲ့စကားမစပ် ဦးနာမည်က သက်ပိုင်ပါ..ဦးလို့ပဲခေါ်ပေါ့ ”

“ သမီးကို..ဘာလို့ဒီခေါ်လာတာလဲ ..”

“ အော် သမီးရယ် သမီးလိုချင်တာတွေ ရယ် ဦၤးလိုချင်တာတွေရယ် ဖြည့်စည်းဖို့ပေါ့ ..”

“ သမီးက အဲဒါတွေနားမလည်ဘူး..တစ်ခါမှ လဲဦးကားပေါ်မှာလုပ်သလို  မဖြစ်ဖူးဘူး..”

“ အင်းဦးလဲ ကားပေါ်မှာ သမီးများအော်လိုက်မလားဆိုပြီး ကြောက်နေတာ..သမီးကို မြင်မြင်ချင်း လှတော့ စိတ်ဝင်စားသွားတာတာလေ..”

“ ရှင် အခုဦးက ဘာလုပ်မလို့လဲ ”

“ သမီးမသိသေးတဲ့ လောကကြီးအကြောင်းတွေပြောပြမလို့ပေါ့ ”

“ သမီးမသိချင်ဘူး သမီးက ကွန်ပြူတာသင်တန်းတက်ဖို့လာတာ ..သင်တန်းမတတ်ရင် အိမ်က ဆူမှာ”

“ ဒီမှာသမီး ဦးအိတ်ထဲမှာ laptop ပါတယ် သမီးကို ကွန်ပြူတာသင်ပေးမယ်..ကျန်တာတွေလဲ သင်ပေးမယ် သင်တန်းကသင်တယ်ဆိုတာလဲ ..အခြေခံပဲသင်ပေးမှာလေ ဥၤီးက အကုန်သင်ပေးမှာပေ့ါ..  ဒါနဲ့သမီးနာမည်က...”

“ နေခြည်ပါ....

“ သမီးက နာမည်လေးကလဲ လှတာကိုး..ကဲပါဒါတွေ ထားပါတော့ ဦးတို့စတော့မလား”

“ ရှင် ဘာစမှာလဲ ” 

“ လောကကြီးအကြောင်းလေ ”

“ အဲဒီ့တော့မှ ငါလဲကြောက်လာတယ် ”

“ ဟင့်အင်း သမီးကို လှည်းတန်းပြန်ပို့ပေးပါ ”

“ ခဏလေးပါ သမီးရယ် ပြီးရင် ပြန်ပို့ပေးမယ်လေ..သမီးရဲ့အပျိုစင်ဘဝလေး ဦးအခုမယူပါဘူး..”

“ ဘယ်သူက ပေးမယ်ပြောလို့လဲ ..”

“ ကားပေါ်မှာတော့ ငြိမ်နေပြီးတော့ သမီးကလဲ ရှက်မနေပါနဲ့..”

“ သမီးကြောက်တယ် ဒါမျိုးလဲတစ်ခါမှဖြစ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး..”

“ အိမ်က သိသွားရင်လဲ ရှက်စရာကြီး ပြီးတော့ ဦးက သမီး ရည်းစားလဲ မဟုတ်ဘူး..အခုလို ဘာမှန်းမသိပဲလိုက်လာတာတောင် လွန်လှပြီ...သမီးကို သနားပါဦးရယ် ပြန်မယ်နော်..”

“ ခဏလေးပါသမီးရယ် ဦးကတိပေးတယ် ..သမီးမပေးပဲနဲ့ သမီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး ဦးမယူပါဘူး..နော် သမီး....”.

“ ဒါနဲ့ ပဲဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတော့ မှောက်အိပ်နေလိုက်တာပေါ့ ..ခဏလောက်တော့ငြိမ်သက်သွားတယ် ..အခန်းထဲမှာ အဲကွန်းသံကလွဲပြီး ဘာမှမကြားရဘူး...တစ်ခါတစ်ခါတော့ ဦၤးလေးကြီးရဲ့ သက်ပြင်းချသံကိုကြားရတယ်..နောက်တော့  ဦးသက်ပိုင်ရဲ့လက်ဝါးတွေက တင်ပါးသားတွေကို တဖြည်းဖြည်းချင်းလာပွတ်နေတယ်..ပြီးတော့ ထမီ ကလဲ တဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်ကို လျှောလျှော ကျလာသိလိုပဲ ..ဟုတ်ပါတယ်..သူက ထမီကိုပါချွတ်နေတာ.....”

“ နောက်တော့ ပေါင်တစ်ဝက်လောက်ကို လျှောသွားတယ်..ကုန်ကုန်ပြောရရင်တော့ လိင်ကိစ္စဆိုတာ တစ်ခါမှ မသိတဲ့ ငါ့အတွက်တော့ ဟာ..လူနဲ့အသိစိတ်ဆိုတာ ....ကောင်းကင်နဲ့မြေကြီးလိုပါပဲ.....”

“ သတိရတဲ့အချိန်ကျတော့ ဖင်ဝလေးနားမှာ ချွဲတဲတဲ အရည်လေးတွေ စိုနေတာတွေ့တော့ နောက်လှည့်ပြီး ဦးသက်ပိုင်ကိုကြည့်တော့ သူ့လက်ထဲမှာ အပြာရောင် အထုပ်လေးကိုင်ထားတာရယ်..လက်ညှိုးနဲ့အရည်ကြည်တွေယူပြီး ကျွန်မ ဖင်ဝကို သေချာကြီး ဖြဲပြီၤး သုတ်ပေးနေတာတွေ့ရတယ်..”

“ ဦးလေး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ”

“ သမီးကို လောကကြီးက ကောင်းတဲ့ အရာတွေ ရှိတယ်ဆိုတာပြမလို့ပေါ့”

“ အဲဒါကြီးက ရွံစရာကြီး ဘာတွေ လျှောက်ကိုင်နေမှန်းလဲမသိဘူး”

“ ပြောသာပြောရတာပါ ဖင်ဝမှာတော့ ယားနေတယ်..ခုနတုန်းက ထင်တာက အေရှ့ကဟာလေးကိုပဲ တစ်ခုခု လုပ်မယ်ထင်တာလေ..ပြီးတော့ ကျွန်မရဲ့နို့တွေ ဦၤးသက်ပိုင် တစ်ချက်မှမကိုင်ဘူး ..ကားပေါ်မှာတုန်းကလဲ ဒီအနောက်ကိုပဲထောက်တယ်..အခုလဲ ဒီဟာကိုပဲလာကိုင်တယ်..”

“ ဦးသက်ပိုင်ပုဆိုးချွတ်လိုက်တာ တွေ့တယ်..ကြောက်တာနဲ့ပဲ ....ခေါင်းပြန်မှေက်နေလိုက်တယ်..နောက်တော့ အိကနဲ ဖြစ်ပြီး သမီးပေါ်ကို ဦးသက်ပိုင် တက်ခွတော့တာပါပဲ ...တစ်တစ်ဆို့ဆို့အရသာကြီး က အိမ်သာတောင် ပြေးချင်စိတ်ပေါက်သွားတယ်..နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အကုန်လုံး အထဲရောက်လာတော့တာပဲ ..”

“ ဦးသက်ပိုင်ကတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း သူအလိုရှိတာ သူယူနေတော့တာပါပဲ...သမီးစိတ်ထဲမှာတော့ လူတစ်ယောက်နဲ့ဒီလိုလုပ်နေရတာ ကို ပဲ ပိုအရသာတွေ့နေမိတယ်..သမီးအေရှ့မှာလဲ အရည်တွေ အိုင်နေပြန်တယ်..”

“ အချိန်တွေ ကြာလာတော့ ဥၤီးသက်ပိုင်လဲ မောမောနဲ့အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလျှလာတယ်..နောက်တော့ သူလဲငြမ်ကျသွားတယ်..”

“ အားလုံးခြုံပြီးပြောရရင်တော့ နီလာရယ်..နောက်ပိုင်းငါလဲ  သူနဲ့ ထပ်ထပ်ပြီးတွေ့ဖြစ်တယ်..သူ့မှာမိန်းမ ရှိတာလဲပြောပြတယ်..အဲဒီနောက်တော့ သူ့မှာမိန်းမရှိတယ်ဆိုတော့ ..ငါလဲ သူ့ကို အပျိုစင်ပန်းလေး ပေးလိုက်တယ်..ငါတို့တွေ့ဖြစ်တာတော့ (၁၀) ခေါက်ကျော်လောက်တော့ရှိပြီ ..”

.................................

နေခြည့်အကြောင်းကြားတော့ နီလာ အတွေးတွေများသွားတယ်။

“ ဟဲ့ ငါသိချင်တာက ဘယ်လိုနေလဲလို့”

“ ကိုယ်တိုင်ကြုံမှ သိတဲ့ အရာတွေပါနီလာရယ်..ငါမှာ ဖေါ်ပြနိုင်တဲ့ စကားလုံးမရှိဘူး..”

နောက်တော့.....ထွေရာလေးပါးပြောပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီ့ညကလဲ အဖေတို့အမေတို့ ရဲ့ တစ်ထာင့်တည ညလေးကို ချောင်းကြည့်မိတယ်။

အသံပဲကြားရတာပါပဲ တံခါးပိတ်ထားတာကိုး။

နောက်တစ်နေ့မနက်မှာတော့ နေခြည့်အိမ်ကို သွားဖြစ်တယ်။ နေခြည်အံသြ သွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းနဲ့တောင်းဆိုဖြစ်တယ်။

“ ငါ ..ဦးသက်ပိုင်နဲ့တွေ့ချင်တယ်..ယောက်ကျားနဲ့မိန်းမ ရဲ့ အကြောင်းတွေ သိချင်တယ်..”

ကျွန်မဘဝမှာ တစ်ခါပဲ မှားဖူးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီ့အမှားတစ်ခုက ဘဝတစ်ခုလုံးကို ခြောက်လှန့်နေခဲ့တယ်ဆိုရင် ..အဲဒီ့အမှားကိုကော ကျူးလွန်ရတာ တန်ရဲ့လား ကိုရယ်..

အချစ်ဆိုတာ ဘဝတစ်ခုမဟုတ်ခဲ့ဘူး..ကို ဘဝဆိုတာ..လိင်ကိစ္စတစ်ခုတည်းနဲ့တည်ဆောက်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး..ကိုရယ်..

အချစ်ရယ် ဘဝရယ် လိင်ရယ် ပေါင်းစပ်ဖို့ လူနှစ်ယောက်ကြားမှာလိုအပ်တဲ့ အခါ ..နီလာ ဖြူစင်ချင်ခဲ့တာပါ.....”

တစ်ပွင့်ပန်းတဲ့......ကြွေလွင့်ခဲ့ရပါတယ်.....။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................         

ပြီးပါပြီ။