နုဖြူ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
(01)
“ နုဖြူ”
“ ရှင်”
တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲ အတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသေ ာသစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်တရက်ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူတို့နှစ်ဦး၏ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု တို့သည်လည်းရင်ထဲအထိ အေးစိမ့်စွာခံစားလိုက်ရသည်။
“ ပြောလေ မောင်”
“ နုဖြူဘာလို့မောင့်ကိုချစ်တာလဲဟင်”
“ မောင့်ကိုမုန်းတဲ့နေ့ဟာ နုဖြူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ နုဖြူပြောရဲတယ် မောင်”
ဝင်းကို သက်ပြင်းတခုကို လေးလေးပင်ပင်ချလိုက်သည်။ မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ကန်ရေပြင်မှုန်ဝါးဝါးလေးကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်။ နုဖြူက ထီးလေးအား ဝင်းကိုဘက်သို့တိုး၍ဆောင်းပေးသည်။ ဝင်းကို၏ လက်တဖက်ကနုဖြူ၏ခါးသေးသေးကိုဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်ကနုဖြူ၏မျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာမေးဖျားလေးကိုမော့လိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်ကာစုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဖန်နုဖြူ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ကာ ပါးချင်းအပ်ထားမိပြန်သည်။
“ နူဖြူ မောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပါလား”
“ ဟာ မောင်ကလဲ လူမြင်ကွင်းကြီး”
“ ထမီလေးအသာလှန်ပြီးထိုင်လိုက်ပါလား လုပ်ပါနုဖြူရယ်”
နုဖြူဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေသည်။ နုဖြူထဘီလေးကို အသာမကာလှန်လိုက်ပြီး ဝင်းကို၏ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်သည်။ ဝင်းကိုက ပုဆိုးကိုလျှောချပေးလိုက်ရာမတ်တောင်နေသော ဝင်းကို၏ပစ္စည်းကြီးက နုဖြူ၏မအင်္ဂါစပ်လေးထဲသို့ စွပ်ခနဲဝင်သွားသည်။
“ ရှက်စရာကြီးကွယ် သူများတွေတွေ့ကုန်ရင်”
“ အိန္ဒြေမပျက်ထိုင်နေပေါ့ မောင်ဒီလိုပဲ ဖက်ထားမယ်နော် ချစ်လိုက်တာ နုဖြူရယ်”
ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်ဆိုသော ဝင်းကိုကိုယ်တိုင်ကရွစိရွစိဖြင့်လှုပ်နေသည်။ နုဖြူလဲ အငြိမ်မနေနိုင်ပါ။ မသိမသာလေး လှုပ်ရမ်းနေမိသည်။ နုဖြူ၏နှုတ်ခမ်းကို ဖိစုပ်ထားသော ဝင်းကို၏ လျှာကြီးက သူမ၏ပါးစပ်ထဲ၌ မျှော့ကြီးတကောင်လို လျှောက်သွားနေသည်။
တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြင့်ခံစားရင်း နုဖြုကလဲဝင်းကို၏လည်ပင်းကိုဖက်ထားမိသည်။ နုဖြူ၏စောက်ဖုတ်ထဲအရင်းထိစိုက်ဝင်နေသော ဝင်းကို၏ လီးကြီးက ဒိတ်ခနဲဒိတ်ခနဲသွေးခုန်နေသည်ကို နုဖြူခံစားရပါသည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင် တဆုံး ဝင်နေသော လီးတံကြီးက တင်းခနဲတင်းခနဲ မာကျစ်သွားလေ နုဖြူတယောက် မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လေခံစားနေရသည်။
နုဖြူနှင့်ဝင်းကို နှစ်ယောက်ထိုင်နေသောကန်ရေပြင်တွင် မိုးစက်မိုးပေါက်လေး များကဖြိုးဖြိုးဖျောက်ဖျောက်လေး ကျနေသကဲ့သို့မြကျွန်းသာတဝိုက်ရှိသစ်ပင်ကြီးများကလဲ အလင်းရောင်ကို ကာကွယ်ကာရှိနေလေသည်။
“ နုဖြူမနေတတ်တော့ဘူးကွယ် မောင်ရယ်”
“ ပြီးအောင်လုပ်ရအောင်လား နုဖြူရယ်”
“ အာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအောင်လုပ်မှာလဲလို့”
“ အဲဒီခြုံထဲမှာ နုဖြူ လေးဘက်ထောက်လိုက်ပါလား”
“ ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ် လူတွေက သွားလာနေကြတာ”
“ အပြင်မှာမိုးတွေရွာနေတာပဲ ဘယ်သူမှမလာပါဘူး”
“ ဒုက္ခပါပဲကွာ မဟုတ်တာ”
” လုပ်ပါကွာ နုဖြူကလဲနော်”
မောင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ နုဖြူပြလိုက်ချင်ပါသည်။ ခြုံတွေကလဲလေးဘက်လေးတန်ပြည့်နေသဖြင့် မိုးရွာစဉ် တယောက်မျှမရှိနိုင်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။
“ မြန်မြန်လုပ်နော် သူများရှက်တယ်”
“ အင်းပါ ကုန်းလေ ကုန်း မိုးရွာတုန်းလေး လုပ်ရအောင်”
နုဖြူခြုံထဲဝင်ပြီးလေးဘက်ထောက်ကာဖင်ကြီးကိုလှန်ပေးလိုက်သည်။ ကြီးမားဖွေးအိနေသော ဖင်ကြီးက မိုးရေပေါက်လေးများ ထိမှန်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းကိုကနုဖြူ၏နောက်ဘက်မှနေ၍ ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် နုဖြူ၏ဖင်ကြီးကိုအောက်မှပင့်ကော်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့လိုးသွင်းသည်။
မိုးရေများနှင့်စောက်ရည်များ ရောထွေးလျက်ရှိသည့် တဘွပ်ဘွပ်မြည်သံကကျယ်ကျယ်လောင်လောင်လေး အသံထွက်လာလေသည်။ ဝင်းကိုကခပ်နာနာဆောင့်၍ လိုးလေရာနုဖြူမှာ ခေါင်းလေးထောင်လာလိုက် ပြန်ငုံ့သွားလိုက်ဖြင့် အတော်လေး ပင် ခံစားရခက်နေပ ုံရလေသည်။
“ ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ် ပြွတ်”
အသံတွေကအတော်လေးကျယ်သည်။တခါတရံ “အား” ခနဲလန့်အော်လိုက်သောအသံလေးများပင် ထွက် ထွက်လာသည်။
“ တော်တော့မယ်ကွယ် အင့် အင့် အင့်”
“ ပြီးတော့မယ် ခဏလေး ခဏလေး”
“ ပြွတ် စွပ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ်”
“ အ တော်ပြီဆို သူများတွေတွေ့ကုန်လိမ့်မယ်ကွယ်..”
“ ခဏလေး အိ အ အင့် အင်း..”
အလောသုံးဆယ်ဆောင့်၍ လိုးနေရင်းမှမိုးရေစိုသောဆံပင်များကို အထက်သို့လှန်တင်လိုက်ကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်သို့အကဲခတ်သလိုကြည့်နေလိုက်သေးသည်။ မိုးကခပ်ပါးပါးရွာနေသည့် ခြုံထဲသို့ ခေါင်းရောက်နေသောနုဖြူက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမှမမြင်နိုင်ပေ။ မိုးကပါးပါးလေးဖြစ်ကာ ခုနလောက် မသဲသော်လည်းသစ်ရွက်တို့မှလက်ကျန်မိုးပေါက်ကြီးများက တောအုပ်လေးတဝိုက်ကို ဆူဆူညံညံလွှမ်းခြုံ နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
ခဏအကြာတွင်နုဖြူကအတင်းရုန်းထွက်ပြီးထဘီကို ဆွဲအုပ်ကာ ကျောက်ပြားလေးပေါ်ပြန်၍ထိုင်သည်။ ဝင်းကိုကလဲလုံခြည်ကိုပြင်ဝတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီးဝဲယာသို့ ထပ်မံ အကဲခတ် သည်။ မှုန်ဝါးသောကန်ရေပြင် အလင်းရောင်နဲပါးသော တောတန်းတိတ်ဆိတ်သော ပတ်ဝန်းကျင်တို့ကို ကျေနပ်စွာကြည့်ပြီးမှထိုင်သည်။
“ မောင်ကအရမ်းကြာတာပဲသွား”
“ နုဖြူပြီးလားဟင်..”
“ အို ဒီလိုနေရာမျိုးမှာဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှာလဲ လူမြင်မှာကြောက်တာနဲ့ သွားပါ မောင် အရမ်းကဲတာပဲ”
မူလကအတိုင်း ထီးလေးကို ပြင်ဆောင်းကာခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပြန်၍ပူးကပ်သွားသောအချိန်တွင် နုဖြူ၏ လက်လေးတဖက်က ဝင်းကို၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ထိုးနှိုက်ရင်းလီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ နုဖြူကမောင့်မျက်နှာကိုမကြည့်ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာငုံ၍နေသည်။ ဝင်းကိုကနုဖြူ၏ ပါးပြင်မို့မို့လေးကိုနမ်းရင်း အရသာ ခံ၍နေသည်။
“ နုဖြူ ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာနော် အထင်မသေးနဲ့”
“ မသေးပါဘူးနုဖြူရယ် နုဖြူမောင့် ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာကို မောင်သိပါတယ်ကွယ်”
“ ယုံပါတယ်မောင်ရယ် နောက်တော့မှသာမိဘစိတ်တိုင်းကျဆိုပြီး နုဖြူကျန်ရစ်မဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်”
“ နုဖြူသဘောတူမယ်ဆိုရင် ခုပဲရုံးသွားပြီးလက်ထပ်ရအောင်လေ”
“ အမလေး စိတ်ကလဲမြန်လိုက်တာနော် တကယ်ပါပဲ”
“ စိတ်မြန်တာ မဟုတ်ရပါဘူး နုဖြူထက်မောင်က ပိုပြီးချစ်ရတာပါဗျာ”
“ ဘာဖြစ်လို့”
“ အပေးကောင်းလို့လေ..”
“ အယ် သွား မကောင်းဘူး ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲမသိဘူး”
နုဖြူလှမ်းထုလိုက်သောလက်သီးဆုပ်ကလေးကို ဖမ်းယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ဝင်းကိုက စုပ်ယူလိုက်သည်။ နုဖြူ မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး သူမလက်ကလေးများက ဝင်းကိုကိုယ်လုံးကြီးကိုအတင်းကြုံးပြီး ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
“ ပြန်ကြစို့ကွယ် နုဖြူမောပြီ”
ဗေဒါရောင်ထဘီလေးတွင် ရွှံ့ကွက်လေးတွေပေကျံနေလေရာ ဝင်းကိုကတယုတယ ဆေးကြောပေးလေ တော့သည်။ နုဖြူသည် စလင်းဘက်အပြာရောင်လေးကိုပြင်ပြီးလွယ်လိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ အင်္ကျီခရမ်းနုရောင်လေးကိုခါးဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထီးတလက်တည်းအတူဆောင်းကာ ဝင်းကိုနှင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ အို ဒီမှာလဲတတွဲကြည့်စမ်းမောင်”
“ သူတို့ကလဲမောင်တို့ကို သတိမထားအားပါဘူး ဟဲ ဟဲ..”
မှန်ပေသည်။ ထိုအတွဲသည်သူတို့ရှိရာဘက်ကျောပေးပြီး မိန်းမဆောင်းခေါက်ထီးလေးကို အတူပူးကပ်ဆောင်းရင်းထိုင်နေပေသည်။ သို့ပေမဲ့ သေချာဂရုစိုက်ကြည့်ပါက နှစ်ယောက်စလုံး၏လုံခြည်များသည်ပုဆိုးများဖြစ်နေကြပြီး သူတို့အတွဲအား ခုနက စိမ်ပြေနပြေ ချောင်းနေ ကြသည့်သူများသာ ဖြစ်သည်ကို ဝင်းကိုရောနုဖြူရော မသိတော့ပါချေ။
...................................
(02)
တဧက၏ သုံးပုံနှစ်ပုံလောက်ကျယ်ဝန်းသေ ာမြေကွက်ကြီးတွင် တခြမ်း၌တထပ်တိုက်ကျယ်ကျယ်ထွားထွားလေး တစ်လုံးရှိပြီး အခြားဘက်ခြမ်းတွင်တော့ တခန်းလျှင်(၁၀) ပေပတ်လည်ခန့်ကျယ်ဝန်းသော အခန်း လေးများအပေါ် (၁၀)ခန်း အောက်(၁၀)ခန်း ပါဝင်သောနှစ်ထပ်အုတ်ညှပ်အဆောက်ဦးလေးရှိပေသည်။
ထိုအဆောက်ဦးနှင့်ကပ်လျက် နှစ်ထပ်တိုက်ကိုတော့ သံဇကာဖြင့် ကာရံထားပြီး ခြံစည်းရိုး တံခါးတခုကလဲရှိပေသည်။ ခြံစည်းရိုးအား လက်ခုပ်တဖောင်ကာရံထားပြီး ခြံထဲတွင်လည်း သစ်ပင်ပန်းပင်တို့ စိမ်းလန်းဝေဆာနေပေသည်။
ပိုင်ရှင်တို့ကတော့ ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်ဒေါ်မြမေဖြစ်ပြီး ဦးမျိုးလှိုင်မှာ အသက် (၄၅)ခန့်ရှိကာ အသားညိုညို ဒေါင်ကောင်းကောင်း ရုပ်ခပ်သန့်သန့်ရှိကာ ဗီဒီယိုကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်တဦးဖြစ်ပေသည်။ ဒေါ်မြမေကတော့ ယောက်ျားထက်(၁၀)နှစ်ခန့် ပိုကြီးပြီးတော့ မိုးလင်းမှမိုးချုပ် ဘုရားသွားကာ ပုတီးစိပ်နေတတ်သူ တဦးဖြစ်ပေတော့သည်။
သူတို့တွင်အသက်(၂၄)နှစ်ခန့်ရှိ စုလှိုင်ဆိုသော ချောမောလှပသည့် သမီးတယောက်ရှိကာ သူတို့တိုက်နှင့်တခြမ်းစီရှိသည့်တိုက်သည် မိန်းကလေးဆောင်ဖြစ်ပြီး ပိုင်ရှင်ကတော့ စုလှိုင်ပင်ဖြစ်ပေသည်။ အဆောင်တွင်ရှိကြသောမိန်းကလေး (၄၀)ခန့်တို့သည် စုလှိုင်ကိုချစ်ခင်ကြပေသည်။
စုလှိုင်ကတော့ ထိုအထဲကမှ တလောဆီက“မယ်”ဘွဲ့ရထားသော သင်္ချာတတိယနှစ် ကျောင်းသူလေး နုဖြူကိုပိုပြီးတော့ချစ်ခင်ကာ အရေးပေးဆက်ဆံပြီး နုဖြူသည်သာ စုလှိုင်တို့နေထိုင်ရာ နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးသို့ ဝင်ထွက်သွားလာခွင့်ရထားပေသည်။
“မယ်”ဘွဲ့ ရထားပြီးနောက်နုဖြူသည် အနုပညာလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လိုသဖြင့် ထိုလောကထဲနှင့်ရင်းနှီးသော ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်ဆက်သွယ်ရန် နုဖြူကအကူညီတောင်းရာ စုလှိုင်က ဘွဲ့ရပြီးမှလုပ်ကိုင်ရန်ပြောပြီး ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ စုလှိုင်ကနုဖြူကိုအစစအရာရာကူညီပြီးမှ ဒီဟာလေးကိုမကူညီသဖြင့်နုဖြူအံ့သြခဲ့ရသည်။ နုဖြူ ပြောတိုင်းစုလှိုင်ကတော့ငြင်းမြဲငြင်းနေခဲ့သည်။
တနေ့မနက်ပိုင်း စုလှိုင်ဈေးသွားနေချိန်ဦးမျိုးလှိုင်တယောက် ခြံထဲလမ်းလျှောက်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် နုဖြူ အရဲစွန့်ပြီးတော့ ခြံထဲသို့ကူးလာခဲ့သည်။ နုဖြူသူမကိုသူမမိတ်ဆက်ပြီးတော့ “မယ်” ဘွဲ့ရထားကြောင်း အနုပညာလောကထဲဝင်လိုကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ ဦးမျိုးလှိုင်ကခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်သည်။
စုလှိုင်ကိုပြောခိုင်းသော်လည်းငြင်းခဲ့ကြောင်းကို ဆက်လက်ပြောပြလေရာ ဦးမျိုးလှိုင်ကမျက်မှောင်ကုတ်ပြီးမှ ပြုံးလိုက်ကာစုလှိုင်က ဒီလုပ်ငန်းကိုမနှစ်သက်သူဖြစ်ကာ သူမပင် သရုပ်ဆောင်မလုပ်ချင်ကြောင်းကိုထပ်ခါတလဲလဲပြောနေကြောင်းလည်း ပြောပြလေသည်။ နောက်လ လောက်တော့သရုပ်ဆောင် အသစ်ရွေးချယ်မည်ဖြစ်ရာ နုဖြူကိုဦးစားပေးရွေးချယ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆို လေရာနုဖြူတယောက်အပျော်ကြီးပျော်သွားမိသည်။
ထိုနေ့မှစ၍ လေ့ကျင့်ခန်းမှန်မှန်ယူပြီးတော့ သူမကိုယ်သူမ သ ၍ နေတော့သည်။ သူမ၏ချစ်သူဝင်းကိုကိုပင်လူတွေကြားထဲမှာပင် တွေ့ခွင့်ပေးပြီးတော့ တခါတော့ချစ်သူကိုသနားသဖြင့် မိုးရေထဲမှာမြကျွန်းသာသို့လိုက်ပေးခဲ့သည် ဒီရက်ထဲမှာဒီတခါထဲသာ ဖြစ်ပေတော့သည်။
နုဖြူကတော့ အဲလောက်ထိ ပြင်ဆင်နေပေတော့သည်။ တနေ့စုလှိုင်မရှိခိုက် ဦးမျိုးလှိုင်နှင့် အိမ်ရှေ့တွင်တွေ့ရာ ဦးမျိုးလှိုင်က မနက်ဖြန်နေ့လည်(၁၂) နာရီလောက် သူနှင့်လာတွေ့ရန်နှင့် လာရောက်တွေ့ဆုံရမည့်နေရာလိပ်စာကိုပါ တခါထဲပေးလိုက်သည်။ နောင် ဦးမျိုးလှိုင်ကဒီကိစ္စတွေက ိုစုလှိုင်သိသွားပြီး ကန့်ကွက်နေပါက ကူညီနိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်း စုလှိုင်ကိုမပြောပြရန် နှုတ်ပိတ်လိုက်လေသည်။
ဦးမျိုးလှိုင်ချိန်းထားတဲ့နေရာကတော့ တိုက်ခန်းလေးတခုမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ အခန်းတံခါးရှေ့ကို ရောက်ပြီးတော့ လူခေါ်ဘဲ(လ်)ကိုနှိပ်တာနဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဦးမျိုးလှိုင်ကိုယ်တိုင် တံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ နုဖြူလဲအံ့အားသင့်သွားမိသည်။ အထဲလှမ်းဝင်လိုက်တော့ဦးမျိုးလှိုင်က ထိုင်လေ ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ကုလားထိုင်တွေဘက်ကိုညွှန်ပြတော့ ထိုင်လိုက်မိသည်။ ဦးမျိုးလှိုင်လဲတံခါးကိုအသေချာပိတ်ပြီးတော့ နုဖြူရှေ့မှာဝင်ထိုက်လိုက်သည်။
“ နာမည်အရင်းကနုဖြူပဲလား”
“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“ သရုပ်ဆောင်တာကိုဝါသနာပါလို့လား ငွေကြေးကြောင့်လား”
ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရင်း..
“ ဝါသနာလဲ ပါပါတယ်..” ဟုနုဖြူကပြောလိုက်သည်။
ဦးမျိုးလှိုင်ရဲ့အမူရာတွေက တစုံတခုကိုဖုံးကွယ်ထားသယောင် နုဖြူခံစားနေမိသည်။
“ ဒီလုပ်ငန်းကတော့ သမီး ကြိုးစားရင် ကြိုးစားသလောက်အကျိုးးရှိမှာပါကွာ ဦးလဲကူညီမှာပေါ့ ဟုတ်လား.. ကဲ လာ ကိုယ်လုံးအတိုင်းတာလေး နဲနဲကြည့်ရအောင်နော်”
အခန်းထဲမှာက သူနဲ့နုဖြူပဲ ရှိနေလေသည်။ နုဖြူအခန်းတဝိုက်ကို မသိမသာနဲ့အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ လုံခြုံစိတ်ချတဲ့ အခန်းပါပဲ ဦးမျိူးလှိုင်ကို အကဲခတ်လိုက်မိတော့လည်း အသက်နဲ့မလိုက်အရွယ်တင်ပြီးတော့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ပုံပါပဲ။ နုဖြူအရပ်နဲ့ဆို နုဖြူက သူ့ရဲ့မေးသာသာလေးပဲမြင့်ပေသည်။ ဒါတောင်မှနုဖြူက (၅) ပေ (၆) လက်မနီးပါးမြင့်တဲ့သူပါ။ ဦးမျိုးလှိုင်က အရပ်မြင့်သလောက် ကိုယ်ကာယကလည်း ထွားကျိုင်းလွန်းလှသည်။
“ သမီးအရင်က အားကစားဘာလုပ်ဖူးလဲ”
“ ဟင့်အင်း အားကစားရယ်လို့တော့ မလုပ်ဖူးပါဘူး ကိုယ်ကာယ လေ့ကျင့်ခန်းလောက်ပဲ နဲနဲပါးပါးလုပ်ဖူးတာပါ”
“ ရင်သားတွေက အရမ်းလှတယ်ကွယ့်..”
သာမန်အလုပ်သဘောနဲ့ ပြောတာလဲဖြစ်ချင်ဖြစ်ပေမဲ့ နုဖြူရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားမိသည်။ ဖအေနဲ့သမီးအရွယ်ပေမဲ့ ခံဖူးနေတော့ နုဖြူတယောက်က ယောက်ျားတွေအကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သိနေပေပြီ။
“ ဒီဘက်လှည့် လက်မြောက်ထား အေး ဟုတ်ပြီ”
ပေကြိုးကို နို့သီးထိပ်ပေါ်ကနေပြီးပတ်ပြီးတော့ ရင်အလှကိုတိုင်းတော့ နုဖြူမပြောသေး။ လက်တွေက နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုခလုတ်တိုက် အဲဒီအထိငါအပျိုစစ်မှမဟုတ်တာဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပဲ နုဖြူတင်းခံထားသည်။ ဆက်ပြီးတော့ ဦးမျိုးလှိုင်ကကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ပြီး ခါးနဲ့တင်သားတွေကိုပေကြိုးနဲ့တိုင်းတော့ နုဖြူကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထအောင်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူ့မျက်နှာကတော့ နုဖြူပေါင်ကြားနားမှာကပ်နေပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဝိုက်ပြီးတော့ ပေကြိုးလှမ်းဆွဲနေတော့လက်တွေနဲ့ တင်ပါးကိုကိုင်မိတဲ့အပြင် တင်ပါးကို သိသိသာသာကြီးပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လာတော့
“ အို ရှင် ဘာလုပ်တာတာလဲ လွှတ်နော်”
လက်နှစ်ဘက်ကိုရုန်းကန်တွန်းဖယ်ပြီးတော့ အခန်းပြင်ပြေးထွက်ဖို့နုဖြူကြိုးစားတော့သည်။
“ မင်းနဲ့မင်းရည်းစားလိုးနေကြတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ငါ့မှာရှိတယ်။ အဲဒါတွေကို “...မယ် ရဲ့အချစ်ရေး” ဆိုပြီးတော့လက်သိပ်ထိုးပြီးတော့ ဖြန့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ မင်း ဘာဖြစ်သွားမလဲ ခု ဦးက မင်းသရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင်ကူညီသလို မင်းကိုဘယ်သူက ကူညီတော့မှာလဲ မမိုက်ချင်စမ်းပါနဲ့ သမီးရယ် ကဲ ရော့ မင်းဓါတ်ပုံတွေ”
သူက အထက်စီးရထားတဲ့ လေသံနဲ့ နုဖြူကို ခပ်တည်တည်ပြောဆို ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ပြီးချိန်မှာတော့ နုဖြူမျက်လုံးထဲပြာဝေသွားမိသည်။ အကောင်းစား ကင်မရာနဲ့ရိုက်ထားမှန်းသိသာလှတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံတွေပါလား နုဖြူကထဘီလေးကို ဖင်လေးဖွေးဖွေးနဲ့မပြီးတော့ မောင့်လီးကြီးပေါ်တက်ထိုင်နေပုံ ခြုံထဲမှာဖင်ကုန်းပေးထားပြီး မောင့်ကိုလှည့်စကားပြောပုံ ဖင်ကုန်ထားတဲ့ နုဖြူရဲ့နောက်ကပြူနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုလီးတန်ကြီး တေ့ထားပုံ လီးကြီးဆောင့်သွင်းလိုက်လို့ နုဖြူရဲ့ခေါင်းလေးလန်သွားပြီးတော့ ပါးစပ်လေးပြဲသွားတဲ့ပုံ အို စုံနေတာပါပဲလား မိုးရေထဲမှာဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခဲ့တဲ့ပုံတွေကိုကြည့်ရင်း နုဖြူအသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာတော့သည်။
“ ရှင် ရှင် ရှင်တို့လူယုတ်မာတွေ လူယုတ်မာတွေ”
နုဖြူတအားအော်ပေမဲ့ အသံကတစ်ဆို့ပြီးတော့တိမ်ဝင်သွားရာက မျက်ရည်များစီးကျလာတော့သည်။ ဦးမျိုးလှိုင်ကတော့ ပုခုံးလေးကိုအသာလေးကိုင်လိုက်ပြီးတော့
“ မငိုပါနဲ့ကလေးရယ် ဦးရဲ့အလိုကိုလိုက်ပြီးရင် မင်းအရှက်တကွဲအကျိုးနည်းလဲ မဖြစ်တော့ဘူး ပြီးတော့ ငွေလဲထောက်ပံ့မယ် မင်းကို သရုပ်ဆောင်တယောက်ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးမယ် သမီးရဲ့အပျိုရည်ကို ဦးကတောင်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်”
“ အို ရှင် ”
“ ဟုတ်တယ်လေ မင်းစောက်ဖုတ်လေးက ခံဖူးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပဲ ဘာများတိုးပြီးတော့ နစ်နာသွားမှာလဲ နောက်ပြီးတော့ မင်းရမဲ့အခွင့်ရေးတွေက နဲတာမဟုတ်ဘူးနော် စဉ်းစားပါကွာ သေချာစဉ်းစားပါ”
“ ဖယ် လွှတ် လာမကိုင်နဲ့”
“ ဦးက သိပ်ပြီးတော့ အချိန်ကုန်ခံတတ်တဲ့သူမဟုတ်ဘူးနော် ပြန်ချင်သပဆိုလဲပြန်ပေတော့”
နုဖြူအနားကထအသွားမှာတော့ နုဖြူတယောက်အသည်းအသန်စဉ်းစားပြီးတော့ တခဏအကြာမှာသူ့မျက်နှာကိုမဝံ့မရဲကြည့်ပြီး
“ ကျမဦးကိုတခုပြောပရစေ”
“ ပြောလေ ပြောပါ”
“ အခု ဦးဆန္ဒကိုလိုက်လျောပြီးပြီဆိုပါတော့ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်ကိုကျမယူသွားရမှာလား”
“ ဟာဒါပေါ့ ယူသွားတော့ပေါ့ကွာ ဒါမှလဲတရားမျှတမှာပေါ့ နောက်ပြီးမင်းကို သရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးမယ့်အပြင် ငွေကြေးလဲထောက်ပံ့ဦးမှာလေ အသေချာပဲပေါ့ကွာ ဟဲ ဟဲ..”
နုဖြူအသက်ကိုတဝြကီးရှုလိုက်ပြီးတော့ အားမွေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ဦးမျိုးလှိုင်ရဲ့လီးကြီးဟာ မြင်းတကောင်ရဲ့ဟာလောက် နီးနီးကြီးမားလှတာကို နုဖြူတွေ့လိုက်မိသည်။ ရုတ်တရက်တော့တွန့်သွားပြီး နုဖြူလန့်သွားသည်။
လီးဆိုလို့မောင့်လီးပဲမြင်ဘူးခဲ့ပြီး ခုထပ်တွေ့ရတာလဲ ဧရာမလီးကြီးဆိုတော့
“ ဟင် ဦးဟာကြီးကလဲ နဲတာကြီးမှမဟုတ်တာပဲ ဖြစ်ပါ့မလားရှင်”
“ မတော်ဘူးဆိုတာက ဘယ်မှာမှမရှိပါဘူး သမီးရယ် လီးနဲ့စောက်ပတ်ဟာ ဘယ်လိုမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အချိန်တန်ရင်တော့ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်သွားကြတာချည်းပါပဲကွယ် ဟဲ ဟဲ”
ကာမဘီလူးစစ်စစ်ကြီးကို နုဖြူတွေ့နေပါပြီ အလိုးခံဘူးတယ် ဆိုတာကလဲ မောင်နဲ့က စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ အချစ်ဆိုတာကပါ ပါလာခြင်းဖြစ်ပြီး ခုဟာကတော့ လူစိမ်းတဦး ပြီးတော့အသက်ကလဲ အဖေအရွယ်လောက်ဆိုတော့ မလွှဲသာမရှောင်သာလို့သာ အလိုးခံရမှာမို့ရှက်သလိုလို မျက်နှာပူသလိုလိုနုဖြူခံစားနေရသည်။
“ မင်း ထဘီမချွတ်ဘူးလား”
“ ဟာ ဒီအတိုင်းပဲလုပ်ပါ”
နုဖြူရှက်နေမိသည် တစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ရမှာက လွယ်တာမှမဟုတ်ပဲလေ။
“ လာလေ ဒီကုလားထိုင်ပေါ်တက် လက်ကနံရံကိုကိုင်ထား ခြေတချောင်းက ဒီပေါ်တင် ဟုတ်ပီ ထဘီကိုခါးထိဆွဲလှန်ပြီးတော့ ပေါင်တချောင်းမြောက် စားပွဲစွန်းတဖက်မှာခြေထောက်တင်ပေး ပြီးတော့တချောင်းရပ် ”
စောက်ပတ်လေးကတဖက်ကို ဆွဲဖြဲထားပေးသလို ခပ်ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားတော့သည်။ ကုလားထိုင်ကနိမ့်သလို စားပွဲကလဲနိမ့်သည်။ ကုလားထိုင်အောက်ကနေပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လျက်နုဖြူစောက်ပတ်လေးကို လီးအရှည်ကြီးနဲ့ထိုးဆွပွတ်သပ်နေမိသည်။
နုဖြူအင်္ကျီတွေကိုလဲအကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အထိတွေ့တွေကပူနွေးပျစ်ချွဲနေပြီးတော့ လိုးကြရတော့မယ်ဆိုတာနဲ့တင် နုဖြူတယောက်တုန်ခါနေမိသည်။ ပြီးမှငါအလိုးခံဖူးတာပဲ ဘာကြောက်စရာရှိလဲလို့ အားပေးနေရင်းနဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီး ဗိုက်ထဲများကျွံဝင်သွားလေမလားလို့လည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။
“ ကြောက်နေလား သမီး”
“ အင်း အင်း ရှီး ကျွတ်..”
သူ့မျက်နှာကနုဖြူနို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ချော့မြူရင်း ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ဧရာမလီးကြီး ထိုးသွင်းဖို့ နှိုးဆွနေဆဲပါ။ တချီတချီလီးကြီးက စောက်စေ့ထိပ်လေးကိုကော်ထိုးမိရင် တကိုယ်ခုံဗျင်းခနဲဖြစ်ကာနုဖြူတယောက် တုန်ရီသွားမိသည်။
“ သမီး ဦးကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်”
အို ဒီလူကြီးရူးနေလားလို့ နုဖြူတွေးလိုက်မိသည်။ သူအကျပ်ကိုင်လို့သာ အလိုးခံရတာ ပြီးတော့ ဒီအသက်ရွယ်ကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ ချစ်လို့ရမှာလဲ ဒါပေမဲ့ နုဖြူတို့ကတော့ ပါးနေနပ်နေပြီ...
“ မချစ်ပဲနဲ့ အလိုးခံပါ့မလား ဦးရဲ့ ဟင်း..”
“ ဟဲ ဟဲ အညာမလေး ညာတယ် ဟဲ ဟဲ ”
ညာနေမှန်းလဲ ဒင်းကသိသားပဲ မချစ်တော့မချစ်ဘူး ။ ဒါပေမဲ့လဲ စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးဝင်သွားရင် လက်တွေကအလိုလိုပြန်ဖက်မိပြီး ပေါင်တွေကလဲကားပေးမိတတ်တော့ မခက်ပါလား။ အသွေးသားနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ နုဖြူတို့မိန်းမသားတွေမှာလဲ ခံစားမှုတွေရှိနေတာကတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ “ဗြစ်”ကနဲဆိုတဲ့အသံထွက်လာတော့ နုဖြူအသက်ရှုရပ်သွားမိသည်။
စိတ်တွေကလှုပ်ရှားပြီးတော့ ကြောက်လန့်ကာ အရေတွေကမထွက်တော့ လီးကြီးနဲ့ထိုးသွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်သလိုဖြစ်သွားတော့ နုဖြူလန့်သွားတာပေါ့လေ။ လီးဒစ်ကြီးကသိပ်ကြီးတော့ စောက်ပတ်အဝင်ဝကို ဗူးဆို့ကြီးလိုကြီး ပိတ်နေတာပေါ့ မဝင်ပဲနဲ့တစ်ခံနေတာလေ။
“ အား မဝင်ဘူး ဦးရဲ့..”
“ ခဏနေဦး”
စားပွဲပေါ်ကခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်းကို ယူပြီးတော့ စောက်ပတ်အဝလေးနဲ့ လီးကြီးထိပ်မှာသုတ်လိမ်းပြီးချိန်မှာ မွှေးလှတဲ့ခေါင်းလိမ်းဆီနံ့ ညှီစို့စို့လီးရေအနံ့တွေကရောပြီးတော့ နုဖြူနှာခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ နောက်တကြိမ်စောက်ပတ်ဝအတေ့မှာ နုဖြူငုံ့ကြည့်လိုက်စဉ် လီးထိပ်ဖူးနီနီကြီးကတော့ စောက်ပတ်အဝမှာတေ့သွားမိပါပြီ။ နုဖြူခါးလေးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီးတော့ လီးကြီးကိုဖြေးဖြေးချင်း ဖိပြီးတော့အသွင်းမှာ
“ ဗြွတ် အမေ့... အ”
မျက်စေ့ထဲမီးဝင်းဝင်းတောက်သွားပြီးတော့ ပါးလေးတွေလဲကျင်တက်သွားပါတော့တယ်။
“ အား အီး နာတယ် နာတယ်”
အဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်းက ဦးမျိုးလှိုင်ရင်ဘတ်ကို နုဖြူတယောက်တွန်းထားပြီးတော့ ခေါင်းကိုလဲ နောက်လှန်ချလိုက်တော့သည်။
“ ဗြွတ် ဗြစ် ပတစ် အ အ အီး”
ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်ပြီးတော့ ခါးကိုလဲကိုင်ညောင့်လိုက်ရော လီးကြီးဟာအဆမတန်တင်းကျပ်ပြီးတော့ နုဖြူစောက်ဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။
“ အ ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး နာတယ် အ အား....”
အသက်ကိုအောင့်ပြီးတော့ရင်ဘတ်ကိုကိုင်တွန်းလေ နုဖြူခါးကိုဖက်ပြီးတော့အတင်းဆောင့်လေဆိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကြီးက ပယ်ပယ်နယ်နယ်မွှေနှောက်နေတာပေါ့။
“ ပြွတ် ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ်.. ”
“ အိ အ ဟင့် အင့် အိုး အိုး အား အား..”
နုဖြူဝဋ်လည်ပါပြီ မောင်နဲ့တုန်းကမနာပဲနဲ့ အော်ဟစ်ညည်းတွားခဲ့မိသမျှခုတော့ ဒီလီးကြီးဒဏ်ကို အသံမထွက်ပဲ အံကြိတ်ခံလို့ကို မရနိုင်အောင် ဖြစ်နေတော့သည်။
“ ကြပ်တယ် အို အိုး နာတယ်ရှင့် အ..”
“ ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်.. ”
သူ့ကိုတွေ့စကတော့ ဒီလောက်နှာထန်လိမ့်မယ်လို့ နုဖြူမထင်ခဲ့မိပေ ခုတော့သူ့ ဆောင့်ချက်တွေက အသက်ပါ လွန်းလို့ သူ့ကိုတောင်ပြန်ဖက်ထားရသည်။ အလိုးခံခဲ့ဖူးပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးနဲ့ မဆုံဖူးခဲ့သလို ဖုထစ်အကြောပြိုင်းပြိုင်းထိုးထောင်နေပြီး စောက်ခေါင်းထဲကိုအပြည့်အကျပ် လိုးဝင်သွားတိုင်း အရသာတွေတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရလို့ နုဖြူအတွက်ကတော့ ခံလို့အကောင်းဆုံးအရသာအရှိဆုံးပါပဲ။
“ ကြမ်းပြင်မှာလုပ်ရအောင်ဦးရယ် ညောင်းလို့ပါ”
နုဖြု ပြောသလိုကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုပွေ့ချပေမဲ့ လီးကြီးကိုတော့လုံးဝမချွတ်ပေ။ နုဖြူခြေထောက်တွေကတော့ ကြမ်းပြင်နဲ့လွတ်ပြီးတော့ သူပွေ့လာတဲ့အတိုင်းလီးကြီးတပ်ရက်နဲ့ပါလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပက်လက်လေးချပေးသည်။
“ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ဦးရယ် အရမ်းနာလို့ပါ..”
နုဖြူကမျက်နှာလွှဲရင်း သူ့ကိုတောင်းပန်သလို စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လစ်ကြီးစိုက်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကလဲ စောက်ပတ်ထဲကိုငုတ်ကြီး တချောင်းစိုက်သွင်းထားသလို အောင့်သက်သက်ကြီးခံစားနေရသည်။
“ ပေါင်တွေဖြဲထားပေးလေ သမီးရဲ့..”
“ ဖြဲပေးထားတာဘဲ အမလေး လေး နာလိုက်တာရှင်”
နုဖြူရဲ့ညည်းညူသံတွေက သူ့အတွက်သာယာနာပျော်ဖွယ်လားတော့မသိဘူး ပိုပြီးတော့ဆောင့်တဲ့နေရာက သွက်လာပါတယ်။
“ဟ အ အ ဟ အမလေး အား...”
မရတော့ပါဘူး နုဖြူရဲ့ခံနိုင်ရည်စွမ်းအင်တွေက သူ့လီးနဲ့တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ အရှုံးပေးလိုက်ရပါပြီ။ နာကျင်လွန်းလို့ မျက်ရည်များစီးကျလာပေမဲ့ သူကတော့ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို အားရပါးရ လိုးထည့်နေတော့သည်။ မကြာခင်မှာတော့ နာကျင်မှုတွေကအတော်ကြီးသက်သာသွားပြီး အရသာကတစိမ့်စိမ့်တက်လာတော့သည်။
သူလိုးတဲ့အရသာကတော့ မောင်လိုးတာထက်ကိုပိုပြီးတော့ နုဖြူကိုအရသာရှိစေလေသည်။ နုဖြူလဲ သူ့ကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ အဲ သိပ်မကြာတော့သော အချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနဲ့ဖြစ်လာပြီး သုက်ရည်တွေပြိုင်တူထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။
နုဖြူတယောက် ဦးမျိုးလှိုင်ကိုစွဲလန်းသွားချေပြီ နောက်တကြိမ်တော့ သူလိုးတာကိုခံဖို့ ဝန်မလေးတော့ချေ။ တချီပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူ့ကတိအတိုင်းပဲ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်အပြင်လိုရာသုံးဖို့ ငွေသုံးသောင်းထုတ်ပေးသည်။ ဗီဒီယိုအစမ်းရိုက်ရန် နောက်နှစ်ပတ်လောက်အကြာကိုချိန်းလိုက်ပြီးတော့ နုဖြူကိုနောက်ထပ်တချီထပ်လိုးလို့ နုဖြူလဲစိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အားပါးတရကြီး အလိုးခံလိုက်တော့သည်။
စုလှိုင်က နုဖြူကိုအတော်ပင်ခင်ရှာသည့်အပြင် နုဖြူ၏ အပေါ်တွင်လည်းကျေးဇူးကအများကြီးရှိပေသည်။ နုဖြူဆီကအဆောင်လခကို မယူသည့်အပြင်အချိန်မရွေးလည်းထမင်းလာစားခိုင်းသည်။ အင်္ကျီအဝတ်စား များလည်းဝယ်ပေးတတ်ပြီးတော့ ညီမလေးတယောက်လိုနုဖြူကိုချစ်သလို နုဖြူကလည်းကိုယ့်အမ တယောက်လိုပါပဲ ချစ်ခင်မိသည်။
နုဖြူသည်ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်တွေ့ပြီးတော့ (၂)ရက်ခန့် အခန်းအောင်းနေခဲ့မိသည်။ (၃)ရက်မြောက်တွင်တော့ စုလှိုင်နှင့် မတွေ့တာကြာသဖြင့် နေ့လည်(၁၂)နာရီလောက်တွင် စုလှိုင်ဆီသို့ထွက်လာခဲ့သည်။
..............................
အိမ်ရှေ့တံခါးကပိတ်ထားသဖြင့် ဘေးမှပတ်ပြီးမီးဖိုချောင်တံခါးမှ ဝင်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင်တံခါးကတော့စေ့ရုံသာစေ့ထားလေသည်။ မီးဖိုဆောင်ထဲရောက်တော့ စုလှိုင်ကိုမတွေ့ရသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲတွင်ရှိမည်ဟုတွက်ဆပြီး အိပ်ခန်းဘက်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။
“ အို ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်..”
နုဖြူ၏ခြေလှမ်းများကတန့်ကနဲရပ်၍သွားသည်။ ထွက်ပေါ်လာသော အသံလေးမှာ မမစုလှိုင်၏ အသံဖြစ်မှန်း နုဖြူသိလိုက်သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတံခါးကပိတ်မထားချေ နုဖြူက တံခါးပေါက်ဘေးသို့ အသာတိုး ကပ်လိုက်သည်။ နုဖြူမျက်လုံးထဲတွင် ပြာကနဲ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားလေသည်။ အံ့အားသင့်သလို အကြည့်မှားနေတာများလားလို့လည်း တွေးလိုက်မိသည်။
မမှားပါ ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်မမစုလှိုင်.. အဖေနှင့်သမီးဟုသိထားရသူများ..။
ဦးမျိုးလှိုင်တကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်စားမရှိ မမစုလှိုင်ကလည်းရေချိုးပြီးအလှပြင်ပြီးခါစပုံစံမျိုးဖြစ်နေကာ ခါးထိရောက်နေသောထဘီလေးကို လက်တဖက်ဖြင့်စုကိုင်ကာရင်ဘတ်တွင် ကပ်ထားသည်။ အဲဒါကိုပဲ ဦးမျိုးလှိုင်က သူ့လက်နှင့် အတင်းဆွဲချွတ်နေသည်။
“ ကျ ကျမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ .. ဟင့် ဟင့်”
နုဖြူ၏ရင်တွေကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေချေပြီ မျက်တောင်ပင်မခတ်ရဲ။
“ ကဲဟာ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ ကဲ ကဲ ကဲကွာ..”
အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျွတ်သွားလေတော့သည်။
“ အို လှလိုက်တဲ့မမစုလှိုင်ရယ်...”
ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော စုလှိုင်ကိုကြည့်ပြီးတော့ နုဖြူမျက်လုံးလေးများဝိုင်းသွားတော့သည်။ “မယ်”ဘွဲ့ရထား သော နုဖြူထက်ပင်စုလှိုင်အလှက သာနေသေးသည်။ ရင်ထဲမကျေမနပ်ပဲ မနာလို ဖြစ်သွားတော့သည်။
“ စုလှိုင် အသာတကြည်နဲ့ငါတောင်းတာကိုပေးစမ်း...နင်အသားမနာချင်နဲ့..”
ဦးမျိုးလှိုင်က ငေါက်တော့မှ စုလှိုင်နဲနဲငြိမ်သွားသည်။ ဝင်းဝါသော အသားရေနှင့် အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးသည် ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် လှပနေတော့သည်။ လုံးဝန်ပြီးလှပသောရင်နှစ်မွှာကို ဦးမျိုးလှိုင်ကလက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ချေမွပွတ်သပ်ပေးနေသလို ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်ရင်း ပါးပြင်မို့မို့လေးကိုလဲ နမ်းရှုံ့နေပြန်တော့သည်။ စုလှိုင်တယောက်ငြိမ်သက်နေသလို အပြင်မှချောင်းကြည့်နေသောနုဖြူမှာလဲ အသက်ပင်ရဲရဲမရှုရဲပဲ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေပေသည်။
စုလှိုင်နို့တွေကိုပွတ်သတ်နေရာမှ ဝမ်းပြင်းသားဝင်းဝင်းလေးတွေဆီ ရောက်သွားပြီးတော့ အဲဒီက တဆင့် ခုံးမောက်နေပြီးတော့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ရှိနေတဲ့အဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးကြီးဖြင့်ဆုပ်ပြီး ပွတ်သတ်ကစားနေ သည်။
စုလှိုင်၏စောက်စေ့ပြူးပြူးချွန်ချွန်လေးကို လက်ညှိုးနှင့်လက်မကြားညှစ်လိုက်သောအခါ စုလှိုင်မှာ စောစောကလိုမငြိမ်နိုင်တော့ပဲ တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညည်းတွားကာရှိနေတော့သည်။ ဦးမျိုးလှိုင်ကစုလှိုင်ကိုအသားကုန်နှုးပြီးတော့ သူ့အလိုဆန္ဒပြည့်စေရန်အတွက် လုံးပန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။
နုဖြူ၏အကြည့်ကပေါင်ကြားထဲမှ လီးတန်ကြီးဆီရောက်သွားသည်။ ကြည့်စမ်း ငါ့ကိုလိုးတဲ့လီးကြီး ခုတော့ မမစုလှိုင်ကိုလို းချင်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလိုက်တာ ဟင်း။
လီးကြီးကိုကြည့်ရင်းနုဖြူတယောက် ဒေါသထွက်သွားသလို မကျေမနပ်လဲဖြစ်သွားရသည်။ ကိုယ်တွင်းမှရမက် စိတ်ကလဲဟုန်းခနဲ ထလာကာတဖြည်းဖြည်းချင်းအရှိန်တက်လာတော့သည်။ ဦးမျိုးလှိုင်ကစုလှိုင်၏ ဒူးနှစ်လုံးကိုဆွဲယူပြီးထောင်လိုက်ကာ ပေါင်ကိုကားထားလိုက်သည်။ ပြီးနောက်တော့ ဒူးနှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသောဧရာမလီးကြီးကို ဖေါင်းတင်း၍စေ့ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်ဆီသို့ တေ့လိုက်ကာ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီးတော့ဖိချလိုက်သည်။
“ ဗြိ ဗြစ် ဗြိ ဖွတ်...”
“ အ အင့် အ အင့် ဟင်း ဟင်း.. ”
နုဖြူ၏ရင်ထဲကြည့်နေရင်းဟာသွားကာ လီးကြီးကတော့ စုလှိုင်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို အငမ်းမရကြီးကို တိုးဝင်သွားတော့သည်။ တိုးဝင်တာမှ လီးတန်ကြီးတချောင်းလုံးစောက်ဖုတ်ထဲကိုနစ်ဝင်ခြင်းပါ။ ဒါတောင်မှစုလှိုင်တယောက် သာမန်မျှသာညည်းပြီးတော့ စင်းလုံးချောကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကလဲ တွန့်ကနဲတွန့်ကနဲ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်လောက်ပဲဖြစ်သွားသည်။
နုဖြူတယောက် ကြည့်နေရင်းနှင့်အံ့သြသွားသလို စုလှိုင်တယောက်ကတော့ ဒီလီးကြီးကို အတော်ယဉ်ပါးနေပုံရလေသည်။ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တွင်စိမ်ထားရင်း နို့တွေကိုခေါင်းငုံ့ပြီးတော့ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေလေသည်။ စုလှိုင်ကလဲ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့မက်မက်ရရဖက်ကာ ကျောပြင်ကြီးကိုလက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်သတ်ပေး နေလေသည်။
မြင်နေရသောနုဖြူစိတ်ထဲတွင်တော့ မနာလိုစိတ်များပြည့်သိပ်လာလေသည်။ ဦးမျိုးလှိုင်ကစုလှိုင်ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ကုန်းပြီးနမ်းလိုက်ကာကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်မတ်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ပုခုံးနှစ်ဆက်ကိုဆွဲကာ တချက်ခြင်းဆောင့်၍ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ကြီးလိုးပေတော့သည်။
စုလှိုင်ကလဲစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာသော အရှိန်နှင့်ဆောင့်ကာဝင်လာသော လီးကြီးကို ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ပြီးတော့ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီစောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ကော့ပြီးတော့ပေးနေလေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင်တော့ စောက်ရည်များကတစတစရွှဲနစ်လာပြီး အသံတွေကလဲပို ပိုထွက်လာတော့သည်။
“ ပြွတ် စွပ် ပလွတ် ပြွတ်..”
“ အ အင့် အင့် အ ..”
လိုးနေရင်းကဦးမျိုးလှိုင်ကစုလှိုင့်နို့တွေပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ အငမ်းမရနမ်းပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို တပြတ်ပြတ်နဲ့စို့လိုက် လျှာထုတ်ပြီးတော့ယက်ပေးလိုက်လုပ်လေရာ စုလှိုင်ခမျာတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်လျှက် ဖက်ထားသောသူမလက်ကလေးတွေက ဦးမျိုးလှိုင်ကျောပြင်ကြီးကို မချိတင်ကဲဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေရှာသည်။
နုဖြူသဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ။ စုလှိုင်တယောက်သူမကို ဦးမျိုးလှိုင်နှင့် ဆက်သွယ်ပေးခြင်းမပြုခဲ့သည်ကိုပါ။ နုဖြူသည် စုလှိုင်က သူမအပေါ်ကောင်းခဲ့တာတွေကို မေ့ပျောက်လိုက်ကာ မကျေမနပ်နဲ့ဒေါသထွက်လာတော့ သည်။ ကာမနဲ့ယှဉ်လာတော့အသိတရားများ ကွယ်ပျောက်ချေပြီတည်း။
ဦးမျိုးလှိုင်က အားရပါးရ ဆောင့်နေသော ဆောင့်အားတွေကို တဖြည်းဖြည်းချင်းလျှော့ချလိုက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲရှိနေသော လီးကြီးကိုလှုပ်ရုံပဲလှုပ်ပြီးတော့ စုလှိုင်မျက်နှာအနှံ့ကိုမက်မက်မောမောနမ်းကာ နှုတ်ခမ်း ရွှန်းရွှန်းစိုစိုလေးတွေကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ စုလှိုင်ကလဲမျက်နှာကို အလိုက် သင့်မော့ပေးပြီးတော့ မျက်လုံးလေးများစင်းကျသွားကာ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးများချိုင့်သွားသည်အထိ တုံ့ပြန်အနမ်းအနေနဲ့ဦးမျိုးလှိုင်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရပြန်စုပ်နေပေးနေသည်။
မျက်နှာကလဲကျေနပ်နေပုံရလေသည်။ မြင်နေရသောနုဖြူကတော့ ဒေါသအိုးပေါက်ကွဲလုနီးပါးဖြစ်လာသလို ရမက်စိတ်များကြောင့်လဲကိုယ်လုံးလေးကတုန်လာလေသည်။ ထိုမျှမက စောက်ပတ်ဝတွင်လည်း တစစ်စစ်ဖြင့် စောက်ရည်လေးများက စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။
“ ဆောင့် ဆောင့်တော့လေ ဟင့်..”
နှုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲခွာလိုက်ပြီးတော့ မချိတင်ကဲပုံစံဖြင့်စုလှိုင်ကလှုပ်ခတ်စွာ ပြောလိုက်လေသည်။
“ ဒါနဲ့များ ဘာလို့စောစောက ငြင်းနေရသေးလဲ စုလှိုင်ရယ်”
“ ငြင်းရတာပေါ့ရှင် ငြင်းရတာပေါ့ သည်လိုခဏခဏလာနေရလို့ ဆေးတွေကအမြဲပဲသောက်နေရတာလေ..”
ကြားလိုက်ရသောနုဖြူတယောက် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ အမြဲတမ်းခံနေသည့်သဘောကို သူမရင်ထဲမှ နင့်နေအောင်ကို မနာလိုစွာဖြင့်ခံစားလိုက်ရသည်။
“ သြော် စုလှိုင်ရယ် နင့်မိဘတွေမရှိတော့ ငါတို့ကကျွေးမွေးပြီး မွေးစားစောင့်ရှောက်လာရတဲ့ ကျေးဇူးတွေကိုလဲထောက်ဦးမှပေါ့ဟာ...”
“ နောက်ပြီးတော့အကို့မယားကြီးအကြောင်းလဲသိသားနဲ့ တခါတခါစုလှိုင်ကိုပြောလိုက်ရင် ရစရာကိုမရှိဘူး..”
“ အေး ဒါကလဲ နင့်အဒေါ်ပဲလေဟ...”
“ မသိဘူး မသိဘူး စုလှိုင်ကို သပ်သပ်အိမ်တဆောင်မီးတပြောင်နဲ့ ထားပါဆိုတာကို အကိုက မယားကြီးကိုကြောက်နေ ဒါကြောင့်စုလှိုင်ငြင်းတာပေါ့..”
“ ဟ နင်လဲသိသားနဲ့ နင့်အဒေါ်ကိုငါကပစ်ပယ်လို့မရဘူးလေ သူ့ပစ္စည်းတွေသူချမ်းသာတာတွေက နဲတာမှမဟုတ်တာ..”
နုဖြူနားလည်လိုက်ပါပြီ။
မိန်းမဘက်မှမိဘမဲ့တူမကိုမွေးစားထားပြီး အပျိုဖြစ်လာတော့ မယားလုပ်ကာ လိုးနေခြင်းပင်တည်း။ သီးသန့်ထားရန်ကလဲ မယားကြီး၏ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့်ချမ်းသာသူဖြစ်လေတော့ မယားကြီးကို လဲမဆန့်ကျင်ရဲပေ။
“ ကဲပါအကိုရယ် စုလှိုင်မနေနိုင်တော့ဘူး ပြီးချင်လှပြီ နာနာဆောင့်စမ်းပါ အကို့ဟာကြီးကို စုလှိုင်ချစ်လွန်းလို့ ဒီကနေဘယ်ကိုမှ ထွက်မသွားတာပဲကြည့် ဟင့် ဟင့် လုပ်လေ ဆောင့်ကွာ အကို့လီးကြီးကို စုလှိုင်အဖုတ်လေးနဲ့ညှစ်ပေးမယ်..”
“ ပြွတ် ဖါတ် အ ဖွတ် အ စွပ် ပြွတ် အမလေးလေး ကောင်းလိုက်တာနော် ဟင်း ဟင်း...”
“ ချစ်လားဟင်စုလှိုင်..”
“ ချစ် ချစ်တယ် တအားချစ်တယ်ကွာ ပြွတ် စွပ် ဖွတ် အမလေးအကိုရယ် ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကိုမသိဘူး စုလှိုင်ကို ဒီနေ့တနေ့လုံးလိုးပေးနော်..”
နုဖြူ၏ စောက်ပတ်အဝမှထွက်လာလေသော စောက်ရည်ကြည်လေးများသည် ပေါင်ခြံဆီသို့ပင် စီးလာချေပြီတကား။ တကိုယ်လုံးမှာလဲမခံမရပ်နိုင်အောင် မရိုးမရွဖြစ်လာသည့်အပြင် ချွေးစေးတွေက ပါထွက်တော့မွန်းကျပ်လာပြီး သူမတထပ်တည်းဝတ်လာခဲ့တဲ့ ခပ်ပွပွစပို့ရှပ်လေးကိုခေါင်းမှဆွဲချွတ်ပြီးတော့ လက်တဖက်ကနို့သီးလေးများကိုကစား ကျန်လက်တဖက်ကတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားထားပြီး ဖောင်းကးစပြုနေတဲ့သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပွတ်ပေးနေကာ စုလှိုင်တို့ကိုဆက်ကြည့်နေလေသည်။
“ ပြွတ် စွပ် ပလွတ် စွပ် ဒုတ်.”
“ အား ဟင်း ဟင်း ချစ်တယ် သိပ်ချစ်တာပဲ ဟင်း ဟင်း ဆောင့်စမ်းပါ အကိုရယ် စုလှိုင်တယောက်ထဲကိုပဲလိုးနော် အကို ဟင်း ဟင်း ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် ဖွတ် အမလေးအကိုရဲ့...”
လီးကြီးကို စုလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲကို အားကုန်ဆောင့်လိုးထည်းနေသလို စုလှိုင်ကလည်း အားရပါးရကော့ကာ လူးလှိမ့်ခံနေရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲရှိလီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားများနဲ့ ညှစ်ပေးနေလေသည်။ စုလှိုင်တယောက်လူးသထက်ကို လူးပျံလာပြီးတော့ခဏအကြာမှာတော့
“ အား အီး အမလေး လှိုင့် လင်ကြီးရယ် အမ ..လေး...”
ဟူသောညည်းသံဖြင့်ဆတ်ဆတ်ခါသွားတော့သည်။
စုလှိုင်ငြိမ်ကျသွားတော့မှပဲ တချက်ခြင်းကိုဆောင့်လိုးတော့သည်။ လီးကြီးကိုစောက်ခေါင်းထဲမှထုတ်လိုက်တော့ မပြီးသေးသည့်လီးကြီးကမာတင်းပြီးတော့ အရည်တများများနဲ့တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ ကြည့်နေရင်း နဲ့နုဖြူမှာတော့ စိတ်တွေထိန်းမရအောင်ဖြစ်လာကာ စောက်ဖုတ်လေးကိုဖိပြီးတော့ပွတ်ပေးနေလေသည်။
“ စုလှိုင် ကိုယ်သိပ်ပြီးတော့ ချစ်ချင်နေပြီကွာ..”
“ ဟင့် စုလှိုင်မောသေးတယ် အထဲမှာလဲတအားကြီးကို ကျိန်းနေတာပဲ တော်ကြာမှဆက်လုပ်လေ..”
“ အာ ခဏလေးပါကွာ ကိုယ်တော်တော်ပြီးချင်နေပြီကွာ..”
ကြည့်နေရင်းနဲ့ နုဖြူတယောက်ဦးမျိုးလှိုင်ကိုသနားလာကာ စုလှိုင်အပေါ်တွင် ပြည့်နှက်နေသော ဒေါသများကလဲ စုလှိုင်အထွတ်ထိပ်ရောက်ကာ ညည်းတွားမြည်တမ်းသံကြားပြီးထဲက အတော်ပင်ပေါက်ကွဲနေ ချေသည်။ ပြီးတော့သူမကိုယ်တိုင်လဲ အတော်ပင်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီးတော့ပွတ်သပ်ချေမွနေရင်း ပြီးချင်စိတ်တွေတောင်ပေါက်နေသည်။
နုဖြူသည်သူမကိုယ်ပေါ်ကတခုတည်းသော အဝတ်စားအဖြစ်ကျန်နေသည့် ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး တော့ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဦးမျိုးလှိုင်တို့ဆီသို့ရွေ့လျားသွားလေတော့သည်။
“ ဟင်..”
“ အို...”
နှစ်ယောက်စလုံးကအလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်ကို နုဖြူမြင်လိုက်ရလေသည်။
“ ဦးသိပ်ပြီးတော့ပြီးချင်နေတယ်မို့လား လာလေ သမီးနဲ့ပြီးလိုက်..”
ဟုပြောပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရှိဦးမျိုးလှိုင်ဘက်ကို နောက်ကျောခိုင်းပြီးကုန်းအပေးမှာတော့ ဦးမျိုးလှိုင်ကလဲကုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းလာပြီး နုဖြူနောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ နောက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့ အရည်ရွှဲရွှဲနဲ့နုဖြူ စောက်ပတ်ထဲကို သူနှင့်စုလှိုင်တို့၏အရည်များနဲ့ရွှဲစိုနေတဲ့ လီးတန်ကြီးတေ့ပြီးတော့ တရှိန်ထိုးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
“ ဗြိ ဗြီ ပြွတ် ဖွတ် အင့် အား အမလေးလေး ကျွတ် ကျွတ် ..”
ဟူသောညည်းသံလေးနှင့်အတူ မျက်လုံးလေးများစုံမှိတ်ထားတဲ့ နုဖြူမျက်နှာလေးကရှုံ့မဲ့ပြီးတော့ ဦးခေါင်းလေးကလည်း နောက်ကို လန်သွားပါလေတော့သတည်း။.
End
ဟိုတချိန်က အပြာစာအုပ်ပေါက်စနလေးတွေပါ။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment