ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၄ )
ဇာခြည် ရေးသည်။
“ဒီလောက် မချစ်နဲ့ကွယ်၊ ကိုကို့မှာ မခံနိုင်ရည် အဲလောက်မရှိဘူး၊ ဇာခြည်နာတာကျတော့…အဲလောက်ပဲ ပြောရသေးသည် သူ့လက်ဖြင့် ကျွန်တော့ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး…
“ကိုကိုရယ်…ဇာခြည်နာတာက…ဘယ်အချိန်နာနာ…နာမယ့်ဥစ္စာပဲ… ခုဖောက်လိုက်တော့… ပြီးသွား ပြီလေ…ကိုကိုထိခိုက်နာကျင်တာဆိုလုံးဝ…မနေတတ်လို့ပါနော်…”
“No pain no gain လိုပေါ့… အခုကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ အပြည့်ရပြီ…ကိုကိုရဲ့”
“အယ်…ကိုကို့လီး ပျော့လာပြီ…လာဇာခြည်ခဏ စုပ်ပေးမယ်နော်…မာလာရင်…လိုး ကြရအောင်နော်…”
ပြောကာ ချက်ချင်းထလာပြီး ကျွန်တော့ခါးကို အတင်းဖက်ထားကာ ကျွန်တော့လီးကိုကိုင်ကာ စုပ် တော့သည်၊ ခဏအကြာအထိ မာမလာသေးဘဲ ရှိနေရာ သူစိုးရိမ်တကြီး မော့ကြည့်နေရင်း အားပါးတရ စုပ် သည်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်း မာလာသည်၊ သူအားတက်လာသည်၊ ဆက်စုပ်သည်၊ သုံးလေးမိနစ်ခန့် ကြာသော အခါ တောင့်တင်းသွားသည်…။
သူ့မျက်နှာ ကြည်နူးသွားသည်။ ကျွန်တော့လက်ကို ကိုင်ထားကာ သူလဲှအိပ်လိုက်သည် နဂိုအနေ အထားလေး ပြန်နေပေးသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲခေါင်းအပ်ကာ စောက်ပတ်ကို စိတ်ပါလက်ပါလျက်ပေး နေ တော့သည်။ သူတွန်းသည်၊ အားတော့မပါ၊ သူ့စောက်ပတ် စောက်ရည်ပြန်ရွှင်လာသည်၊ စောက်စေ့လေး စူကြွကာ တင်းလာသည်၊ ထိုအခါ သူ့ပေါင်ကြားပြန်ဝင်ကာ စောက်ပတ်ဝ လီးတေ့လိုက်တော့ အားပေးပြုံး လေးဖြင့်ကြိုသည်…
“ဇာခြည်…နဲနဲနာမယ်နော်၊ ဒီအစနာတာလေး အောင့်ခံလိုက်ရင်၊ နောက်ပိုင်း ဇာခြည်ခံလို့ကောင်းလာ မယ်နော်၊ ပေါက်ခါစက နဲနဲနာတတ်တယ်နော်…ကိုကို ဖြည်းဖြည်း သွင်းထုတ် လုပ်ကြည့်မယ် နော်၊ သိပ်နာရင် ပြောနော်…”
“ဇာခြည့်ဘက်က စိတ်ချ… လုပ်ကိုကို…”
................................................................................................................................................
ပျော်ဝင်ခြင်း ( ၂ )
ကျွန်တော်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း သွင်းထည့် ပြန်ထုတ် လုပ်သည်။ သူအောင့်ခံနေသည်၊ တဖြည်း ဖြည်း သူ့မျက်နှာပေါ်မှ အရေးအကြောင်းများ လျှော့ပါးလာသည်…။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည် လိုက်လာသည်။ လီးအဝင် ပိုချောလာသည်။ အောက်မှ တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ ကော့ပင့်လာသည်။ အရှိန် ထိုအတိုင်း မှေးလုပ်သည်၊ အဝင်ပြေပြစ်ညက်ညောလာသည် ၊ အရှိန်နည်းနည်း မြှင့်ကြည့်ရာ…
“ခံနိုင်လားဇာခြည်လေး…နာနေသေးလား”
“အဲဒီအတိုင်း ခဏ ချော့လိုး ကိုကို ဇာခြည်နာလည်းနာ ခံလို့လည်း အရမ်းကောင်းနေတယ်”
လေးငါးမိနစ်ခန့် ချော့လိုးလိုက်ရာ၊ သူလည်း လီးအဝင်ကို အောက်မှစည်းချက်ကျကျ ကော့ပေး လာသည်…
“ကိုကိုလိုး တာ ကောင်းလိုက်တာ ဇာခြည်ခံနိုင်ပြီကိုကို၊လိုးတော့နော်… ကိုကိုကော ဇာခြည့် စောက်ပတ် –ိုးလို့ကောင်းလား ဟင်…”
“ဇာခြည့်စောက်ပတ် သိပ်လိုးကာင်းတာပဲ ဇာခြည်ရယ်…လိုး သွင်းရတာ ထစ်ထစ်ရစ်ရစ်ရှိပြီးတော့ စေးစေးပိုင်ပိုင်ရှိလိုက်တာ…ကိုကို့လီး ဒီလို အရသာ ဒါ ပထမဆုံးခံစားဖူးတာ…”
“လိုးလိုး ကိုကို ဇာခြည့်ကို ကိုကို လိုး ချင်သလို လိုးတော့…”
“ဟယ်… ကြည့်စမ်း…မျက်နှာကျက်က ကြည့်မှန်က ခုမှသတိထားမိတယ်၊ ဇာခြည့်ကို–ိုးနေတာ အပေါ်စီးက မြင်နေရတယ်၊ ကိုကို စိတ်ကူး ကောင်းလိုက်တာ…”
“ကိုကို…ဇာခြည်လေ…လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို ပွတ်တာကိုပဲလိုး တာလို့ထင်ခဲ့တာ၊ ဒါကြောင့် ဇာခြည့် စောက်ပတ် ကိုကို့လီးနဲ့ ပွတ်တော့ ဇာခြည်နဲ့ကိုကိုလိုးနေပြီလို့ ထင်နေတာ…သိလား”
“ဟုတ်လားကွယ်…”
“ဟုတ်ပါ့ ကိုကိုရယ်…ကိုကို့မိန်း လင်ရပြီးတော့…လိုး တာတောင်မသိဘူး…ကြောင်လိုက်တာနော်…”
ကျွန်တော့်ခါးကို ဆွဲယူကာ သူလည်း အောက်က အကြမ်းပတမ်း ကော့ကာကော့ကာ ဟပ်ယူပြကာ…
“ခုဟာက၊ စောက်ပတ်ထဲလီးနဲ့ ဟောသလို ဟောသလို၊ ခံတာကို လိုး တာဆိုတာ ခုမှ၊ ကိုကိုလိုးပေးမှ သိတယ်…”
လေးငါးမိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးတော့ သူအားရပါးရ ကော့ပစ်ကာ တုန့်ပြန်လာသည်။ အရှိန်တက် လာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများ တဒီးဒီးစီးကျလာသည်။ အသက်ရှူ မြန်လာသည်။
“ကိုကို…ကိုကိုလို့း ဆို”
“အင်း”
“ကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးသွင်းပြီး ခဏမထုတ်ဘဲ ဖိထားပေးပါလားနော်…”
“ဇာခြည်လေး နာနေလားကွယ်… ကိုကိုထုတ်လိုက်တော့မယ်…”
“နာဘူး ထုတ်နဲ့…ဖိပဲဖိထား…”
ချွဲတဲတဲအသံလေးဖြင့် ပြောကာ ပါးလေးဖောင်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်သည်။ ပါးချင်းကပ်လိုက်ကာ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ကျွန်တော့ကို ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းသည်။
“ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ လီးပြည့်နေတာ ခံစားကြည့်ချင်လို့ပါ ကိုကိုရ၊ အင်း အဲဒီအတိုင်း၊ ကိုကို့ အမွေးတွေ ဇာခြည့်စောက်မွေးနဲ့ ရောနေပြီ…ခွဲလို့တောင်မရတော့ဘူး၊ ကပ်ဖိ ဖိကိုကို…”
“ကိုကို၊ ဒီမှာ ဇာခြည့်ကိုကြည့်ပါအုံး၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲလိုး ရတာ ကိုကိုကော ဇာခြည်ကောင်းနေ သလောက် ကောင်းလားဟင်…”
“ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့ ကောင်းတာမှ သိပ်ကိုကောင်း၊ လီးထည့်ထားရတာလည်း ပူပြီး စိုစိုလေး သိပ်ကောင်းတယ်…”
“မမကို လိုး ရတာလောက် အဆင်ပြေလားဟင်…”
“ဇာခြည့်စောက်ပတ်က အပျိုစောက်ပတ်… ကျပ်စီးစီးလေးဆိုတော့ ပိုလိုး လို့ကောင်းတာပေါ့…”
“ကိုကိုကလည်း အပျိုစောက်ပတ် အရင်မလိုးဖူးဘူးလား…ကိုကို မိန်းမ ဘယ်နှယောက်လိုးဖူးလဲ ဟင်?”
“မမနဲ့ ဇာခြည်… နှစ်ယောက်… အခု အပျိုစောက်ပတ်လိုး ဖူးပြီ…”
“ဟယ်…ကိုကိုရယ်…အီး…ဟင့်…မမစောက်ပတ်က ဇာခြည့်ကြောင့်…အို…ကိုကို ဇာခြည့်စောက်ပတ် ရပြီပဲ…အီး…ကိုကိုရယ်…ဇာခြည့်ကို အတိုးချလိုးပစ်နော်… ကိုကိုရယ် လိုးမှာလား?”
“လိုးမှာပေါ့ ဇာခြည်လေးရယ်…”
“မမနဲ့မနေတာလည်း သုံးနှစ်ကျော်ပြီ… ဒီကြားထဲမလိုးရဘဲ ဘယ်လိုနေနိုင်ခဲ့တာလဲ…ကိုကိုရယ်?”
“ဒီအတိုင်းပဲပေါ့…ဇာခြည်လေးရဲ့”
“ကြည့်စမ်း မနက်ကလည်း တမနက်ခင်းလုံး ဇာခြည့်စောက်ပတ်မြင်နေရတော့ ကိုကိုလိုးချင် နေမှာပဲ… ဇာခြည်လည်း အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ လီးစုပ်စုပ်ပြီး ဆွပေးသလိုတောင် ဖြစ်နေမှာပေါ့…”
“ရပါတယ် ဇာခြည်ရ… အခုလိုးပီပဲ…”
“ဘာ အခုလိုး တာလဲ… ကိုကိုရယ်…ကိုကို့မှာ လိုး စရာစောက်ပတ် မရှိတဲ့အချိန် ဇာခြည့်ကို မယားဖြစ် တဲ့အထိ စောင့်ရမှာလား?… ဇာခြည်တချိန်လုံး ကိုကို့အနားရှိနေခဲ့တာပဲ… ကိုကိုရယ်.. ကိုကို့ အိပ်ခန်း ထဲခေါ်ပြီး… ဇာခြည့်ကို ကိုကို့မယားလုပ်ပစ်ပေါ့… ပန်းချီးခန်းထဲလည်း ဇာခြည့်စကတ်လှန်ပြီး ဆွဲလိုး ပစ်ရောပေါ့… အီး…ဟင့်…ဟင့်… အနည်းဆုံး လီးတော့စုပ်ခိုင်းရောပေါ့… စုပ်ပေးခဲ့မှာပေါ့…”
“အီး…ဟင့်…ဟင့်…ဇာခြည်နဲ့ ယူပြီးတော့လည်း အောင့်ထားသေးတယ်… ဟီးးး… ကိုကိုမကောင်း ဘူး… ဇာခြည်မှ မလိုး တတ်ခဲ့သေးတာ… ကိုကိုက သိသားနဲ့… အောင့်ထားတယ်… ဇာခြည်အစက သိခဲ့ရင် ကိုကို့ကို မယူခင်ကတည်းက အတင်းတက်လိုး ပစ်ခဲ့ပါတယ်…ကိုကိုရယ်…”
“ဇာခြည်ကိုကို့မယား ဖြစ်ပြီပဲ ကြိုက်တဲ့အချိန် လိုး လို့ရပြီလေ…”
“တိတ်တော့…တိတ်တော့… အခုဆို လိုး ပါတော့မယ်…ဇာခြည်ရ… နေ့တိုင်း လိုး မယ်…စိတ်ချ”
“ကိုကို…စောက်ပတ် လိုး တော့လေ လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်း လိုး မှ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”
“အင်းလေ၊ ဇာခြည်ကကော အဲလို မကြိုက်လို့လား”
“ဇာခြည်မေးတာ အရင်ဖြေပါအုံး ကိုကိုရ…”
“ဟုတ်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့… လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်မှ အရသာအပြည့်ရတာပေါ့”
“အင်း… အဲဆို ဇာခြည် ရာသီလာနေရင်လေ…ညစ်ပတ်တယ်…လီးပေမယ်…စောက်ပတ်မလိုး နဲ့နော်”
“အင်း”
“အဲကျရင် ကိုကို လိုး ချင်ရင်လေ လိုး စရာမရှိ မဖြစ်စေရဘူး။ ရာသီလာနေရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ကို လိုး ရ မယ်နော်၊ ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီး စောက်ပတ်လိုးသလိုပဲလိုး ကိုကို ဇာခြည်ခံမယ် ခုချိန်ကစပြီး ကိုကို့လီးကို ဇာခြည်အမြဲတမ်း ကောင်းတဲ့အရသာ ပေးတော့မယ်…ကိုကိုရယ်…”
“ရာသီလာနေတုန်း မဟုတ်ရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ကို မလိုး ရဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော် ကိုကို၊ တခြား အချိန်လည်း ကိုကို့သဘော၊ ဇာခြည့်ပါးစပ်ကော စောက်ပတ်ကော ကိုကိုလိုးချင် တဲ့အချိန် လိုးချင်တဲ့ ဟာကို လိုး၊ နှစ်မျိုးလုံး၊ ဇာခြည်ကြိုက်တယ်… အခုလည်းလိုး”
“အခု လိုးနေပြီပဲ ဇာခြည်ရဲ့… ဇာခြည်ကော ကိုကိုလိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းလား?”
“သိပ်ကောင်း အားကြီးကောင်း အရမ်းကောင်း… ကိုကို့လီးက ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ ပြည့်ကျပ် ပြီး… နွေးနွေးလေး မာတင်းပြီး စီးနေတာပဲ ကောင်းတာမှ၊ အို၊ ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူး…”
“ကိုကိုဆက်လိုးတော့နော်…ကိုကိုမောမှာစိုးလို့ ခဏနားရအောင် ဇာခြည်စကားပြောနေတာ ကိုကိုရ…”
“သိတတ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်၊ ချစ်လိုက်တာ…ဒီလိုသိတတ်တော့ ပိုပိုလိုး ချင်လာတယ်…”
“ဟယ်…အဲလိုပြောတော့ ပိုတောင် အလိုး ခံချင်လာပြီ၊ ချစ်လို့ လိုးတာပဲလိုးပေါ့၊ ကိုကို မညှာနဲ့နော်…ဆက်လိုး…”
“ကဲ လိုးပြီနော်…”
“လိုး ကိုကို လိုး…”
သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့၊ အတင်းဖယ်လိုက်ကာ…
“ကိုကို့လီး စောက်ပတ်ထဲလိုးနေလို့ ဇာခြည့်ပါးစပ်ပိတ်မရတော့ နမ်းပြီးပိတ်ချင်နေတာ မဟုတ်လား… လီးနဲ့ပဲပိတ်ရမယ်…ဒါပဲ…”
“မဟုတ်ပါဘူး ဇာခြည်ရ…နမ်းချင်လို့ပါကွ…”
“အဲလိုဆို ဇာခြည့်ပါးဖြစ်ဖြစ် နို့ဖြစ်ဖြစ်၊ နမ်းပါနော်…”
“ကိုကိုနဲ့ လိုးနေရင်း “အခုလိုစကားတွေ” ပြောရတာ သိပ်အရသာရှိနေလို့ပါ ကိုကိုရယ်…လိုး တုန်း ဇာခြည်ဝအောင် ပြောချင်တယ်…ကျန်တဲ့အချိန် ကိုကိုနားငြီးရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ကိုကို့လီးတပ်ထား လို့ ဇာခြည်ပြောထားပြီပဲ…”
“အို့…ကိုကို…အားးး လိုး ဇာခြည်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုကို့…လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့…”
တစ်ဆုံးသွင်း တစ်ဆုံးထုတ်နှင့် ခဏကြာ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်လိုးနေတော့သည်…
“ကိုကိုရယ်… တကယ်…တကယ်… ဒီလို–ိုးတာလေးက စောက်ပတ်အပြည့်အသိပ် အရသာရှိ တယ် …လီးကြီးကို ချစ်လိုက်တာ…”
ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နှင့် လိုး လိုက် ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားပြီး တစ်လက်မလောက်ပဲ ထုတ်သွင်းလုပ်ကာ လေးငါးမိနစ်လောက် ညှောင့် လိုးပေးနေသည်…
“အ…အ…အ… အ…အဲလို ညှောင့် လိုး တာ အားးး…ထိလွန်းတယ်…အို့အို့..အားးး…”
ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသွားတော့ ပြီးချင်လာသည်။ သိပ်လိုးကောင်းနေသောကြောင့် ဆက်လိုး ချင် နေသည်။ ဒါကြောင့် တစ်ဆုံးသွင်းကာ အလိုးရပ်လိုက်ပြီး သူ့ပေါ်ကိုယ်လုံးဖိချလိုက်ကာ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း ထပ်လိုးဖို့ အားယူနေလိုက်သည်။ သူ့ ဆံနွယ်တို့မှာ ခေါင်းအုံးပေါ် ပြန့်ကျဲနေပြီး… ထိုနက်မှောင်သောဆံနွယ် ကြားထဲ သူ့မျက်နှာမှာ အလွန်ပင် ကြည့်ရကောင်း လှသည်…။
သူကျွန်တော့ ဆံပင်များကို သပ်ပေးလိုက်၊ ကျောပြင်ကို တယုတယပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်နှင့် ပါးချင်းကပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ခါးကို ခြေနှစ်ဘက်ဖြင့် အတင်းကုပ်ကပ် ထားကာ လက်နှစ်ဖြင့်လည်း သူ့နို့ပြားသည့်အထိ ဆွဲဖက်သည်။ စကားတစ်လုံးမှမပါသော သူ့အကြင်နာတို့မှာ ရင်ထဲ စိမ့်ဝင်လာသည်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးဖြင့်ရွှဲနေသောကြောင့် ကြည့်ရတာလည်း တစ်မျိုး ကောင်းနေပြီး ဖက်ရတာလည်း ချောချောလေးဖြစ်နေသည်။
..............................................................................................................................................
နားနားနေနေ
“ကိုကို ဇာခြည့်ကို–ိုးတာ သိပ်ပင်ပမ်းသွားပြီလာဟင်၊ ကိုကိုဆင်း ဇာခြည်တစ်လှည့် တက်–ိုးပေးမယ် လေနော်…”
“ပင်ပမ်းလို့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ် သိပ်–ိုးလို့ကောင်းနေလို့ ပြီးချင်လာတာ အဲဒါ ကြာကြာ–ိုးရဖို့ အားယူတာပါကွယ်…”
“အီး…ဟင့်…ဟင့်…ကိုကိုဇာခြည့်ကို အဲလိုပြောတာ…အားရှိလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ပြီးရင်–ိုးချင်သ လောက် –ိုးနော်…”
“အင်း ဇာခြည်လေးရယ်… –ိုးမှာပေါ့…”
ကျွန်တော် ကိုယ်ကိုနဲနဲမတ်ပြီး လက်တစ်ဘက်ဖြင့် သူ့နို့များကို ပွတ်ပေးနေပြီး ကျန်လက်တစ် ဘက် ဖြင့် ဗိုက်သား၊ ဆီးခုံ နှင့် ပေါင်းတံတို့ကို ပွတ်ပေးနေရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အကြင်နာ မျက်ဝန်းများဖြင့် တစိမ့်စမ့် ကြည့်နေကြသည်။ ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော့လက်ကိုကိုင်ကာ သူ့ မျက်ဝန်းများမှာ မျက်ရည်ဝဲပြန်သည်…
“ဘာဖြစ်တာလဲ ဇာခြည်ရ၊ ဇာခြည့်မျက်နှာ တစ်မျိုးပဲ နာလို့လားကွယ်…”
“ကောင်းလွန်းလို့ပါ ကိုကိုရ…အီး… ရင်ထဲ…နင့်နင့်နဲနဲ ခံစားနေရလို့ပါ ပြောချင်နေတယ်…”
“ကလေးလိမ္မာတယ်…မငိုနဲနော်…”
“အင်း…ငိုဘူး… ချစ်တယ်…”
“ကိုကိုလည်း ချစ်တယ်…ကိုကို နားထောင်နေပါတယ် ပြောလေကွယ်…”
“သိလား ကိုကို…ကိုကို့လီးက ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်ကျပ်နေပြီးတော့ တကယ့် သီးသန့် တကယ့် အတွင်းကျဆုံးနေရာကို ရောက်နေတာ… အဲဒါ ကိုကိုက ဇာခြည်ရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာထဲ ရောက်နေ ပြီးတော့… အခုဇာခြည်ထဲကိုကို ပျော်ဝင်နေသလိုလို…နှစ်ယောက်မဟုတ်ဘဲ တစ်သားတည်း ဖြစ်သွား သလိုပဲနော်၊ နှစ်ယောက်ပေါင်းလိုက်တော့မှ ပြည့်စုံသွားတာနော်”
“ဟို…ဇာခြည်တို့ ဆေးစပ်တော့ အဝါနဲ့အနီ စပ်လိုက်ရင် လိမ္မော်တစ်ရောင်တည်း ထွက်လာသလိုပေါ့။ ခန္ဓာနှစ်ခုကြားမှာ အပြန်အလှန် ပေးနိုင်တဲ့ထဲမှာ လိုးတာထက် ကောင်းတဲ့အရသာဆိုတာ မရှိနိုင်တော့ သလိုပဲနော်… ဒီထက် နက်ရှိုင်းတဲ့ ကာယိကဆက်စပ်မှုဆိုတာ မရှိနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်နော်…”
“ဟုတ်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့၊ ခုလိုစိတ်တူကိုယ်တူဆိုရင် လူနှစ်ယောက်ကြား အနက်ရှိုင်းဆုံး ရင်းနှီးမှုပေါ့”
“ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို အရသာပေးနေလဲ… ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ဆီက အရသာယူနေလဲဆိုတာ မဟုတ်တော့ဘဲ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာ ဇာခြည်တို့ကိုယ်စီဟာ ပေးတဲ့သူကော ယူတဲ့သူကော ဖြစ်သွား ပြီးတော့ ပေးတယ် ယူတယ် ဆိုတာရဲ့ ကြားနယ်စပ် ပျောက်သွားသလိုပဲနော်။”
“ဇာခြည့်တစ်ကိုယ်လုံး ပျောက်နေပြီးတော့ ကိုကိုနဲ့အတူ တိမ်ခိုးနှစ်ခု ပေါင်းစပ်သွားသလိုပဲ.. ခုနေ ကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲက နှုတ်သွားရင် လီးနဲ့အတူ ဇာခြည့်အသက်ပါ ပါသွားမယ်လို့ စိတ်ထဲ ခံစားရတယ်၊ ကိုကိုဟာ ဇာခြည့်ခန္ဓာရဲ့ အခြားတစ်ပိုင်းလိုလို…ခံစားရတယ်…ဟိုလေ…ဇာခြည့်လက် ကို အရှင်လတ်လတ် ဆွဲဖြှုတ်ခံလိုက်ရင် ခံစားရမှာလိုပြောတာလေ… မပြောပြတတ်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ကိုကိုရယ်…”
“ဇာခြည်တော့ကိုကို့ မိန်းမဖြစ်ရမှ ရူးပြီထင်ပါတယ်… ရှက်ရမှာကိုလည်း လုံးဝမသိတော့တာ.. ဇာခြည့် အရှက်တွေ ကိုကို့ကို အကုန်ပေးပစ်လိုက်ချင်တယ်… ပေးလည်းပေးလိုက်ပြီပဲ… ကျန်သေးရင်လည်း ကိုကိုယူပစ်လိုက်…သိလား… ဟိုလေ အရင်ကဇာခြည်အဲလိုမှ မဟုတ်တာနော်.. ကိုကို့ကြောင့်ရူးတာ… လျော်ပေး…အခုလျော်ပေးဆို”
“အဲဗျာ… ဘယ်လိုလျှော်ရမှာလဲ… ဇာခြည်ရဲ့…”
“ကိုကို့လီးဆွဲထုတ်ပြီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ တစ်ခါဆောင့်လိုးသွင်း”
သူပြောသလိုလုပ်လိုက်ရာ…
“အား…အင့်..ဟုတ်တယ် အလျော်ပြန်ရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ…ပြန်ဖိထားနော်…မကျေသေးဘူးနော်”
“ဇာခြည်လေ..ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လီးကို ဒီလိုပဲတစ်သက်လုံး တပ်ထားချင်လိုက်တာ၊ ဇာခြည် တို့ဒီလိုပဲ ချစ်ကြမယ်နော်၊ –ိုးကြမယ်နော်…ကိုကို ဇာခြည့်ကို ပစ်မထားရဘူးနော်၊ နော်ကိုကိုနော်…”
“ကိုကိုလည်း ဇာခြည်နဲ့မှ…ဒီလိုခံစားဖူးတာပါကွယ်…ချစ်မှာပေါ့…လိုးမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့…”
“ဇာခြည့်နို့တွေ ခွျှေးရွှဲနေတာပဲကိုကိုရယ်…ကိုကိုညှစ်ပေးပါလားနော်… နာနာလေးညှစ်နော်…”
“နာတယ်.. နည်းနည်းလေးပဲလျှော့… အင်း အဲလောက် အားးးကောင်းတယ်….”
“ဇာခြည်လေးရဲ့…ကိုကိုနားလို့ပြီးပြီ…”
“လိုး..လိုး…လိုးလိုက်ပါ…ဝအောင်လိုးလိုက်ပါ… ဆောင့်…ဆောင့်…ဆောင့်လိုက်ပါ… စောက်ပတ်ကြီး လည်းပြား”
ဆက်လိုးကြတော့သည်။ လီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက် မွှေ့ထိုးပေးလိုက် လိုးနေရာအောက်မှ သူ ကော့တာ ကြမ်းလာသည်။ သုံလေးမိနစ်ခန့်–ိုးပြီး စ–ိုးကတည်းက ခုမှပဲ လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ထုတ်လိုက်သဖြင့် ဘာဖြစ်သလဲဆိုတာ သိဖို့ကျွန်တော့ကို ကြည့်သည်။
ကျွန်တော့ကိုယ်ကို အောက်သို့ လျှောဆင်းလိုက်ကာ မျက်နှာကို သူ့စောက်ပတ်နှင့် ကပ်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူ ကျေကျေနပ် အလျက်ခံရင်း ထွန့်ထွန့်လူးသွား သည် စောက်စေ့လေးကို လျှာဖြင့်လျက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကြားညပ်ကာ အားရပါးရစုပ်ပေးရင်း လျှာဖျားလေးနှင့် မရပ်မနား ထိုးထိုးပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထိုးပေးတော့ သူ အရမ်းကော့လာသည်။
“အားးး… အား…အားး…အို့….ဇာခြည်ပြီးးးးးပြီး…အို့…ကိုကို ပြီးသေးဘူး…အို့…”
သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်တော့ ကျွန်တော့လီးကို သူ့လက်ဖြင့် ကပြာကယာ ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝသို့ အမြန်တေ့ပေးသည်။ မသွင်းသေးဘဲ တအောင့်ကြာ စောက်ပတ်ဝကို လီးထိတ်ဖြင့် ပွတ်နေလိုက်သည်။ တ အင်း အင်း ညည်းနေသည်။
ကျွန်တော့ကို ပြန်ကြည့်နေကာ ငိုတော့မလိုလို မျက်နှာလေးဖြင့် သူ့လက်နှစ်ဘက်ကိုလှမ်းကာ လာပါ တော့ –ိုးပါတော့ ပြောနေသကဲ့သို့ ငံ့လင့်နေသည်။ ကျွန်တော့လီးကို တေ့ပေးထားသော စောက်ပတ်ထဲ တရှိန်ထိုး သွင်းချလိုက်သည်။ သက်ပြင်းရှည် ချလိုက်သည်။
ကျေနပ်ကာ မျက်တောင်လေး စင်းကျသွားသည်။ သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်–ိုးပေးလိုက်သည် သူလည်း၊ –ိုးချက်တိုင်းကို ကြမ်းတမ်းစွာ ပင့်ကော့ကာ တုန့်ပြန်လာသည်။ ဆီးစပ်ချင်း တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေသံ၊ ပြွတ် ဘွတ်၊ –ိုးနေသံ၊ ကောင်း၍ ညည်းသံ အော်သံ များဖြင့် တစ်ခန်းလုံး လွှမ်းနေသည်။ ထိုအတိုင်း ငါးမိနစ်ခန့် –ိုးလိုက်ရာ…
“အား၊ အင့် ပြွတ် ၊ အိုးးးးးးး ဇ ဇ…ဇာခြည်ပြီးတော့မယ်…ကိုကို…–ိုး…–ိုး…–ိုး…–ိုး…”
“အားးးးး…. ကိုကိုလဲ ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…”
“ဟုတ် ကိုကို…ပြီး… အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ…အားးးး အ… အ… အ…အ…အိုးးးးးးးးးး”
“အား…လရည်… လရည်…အို့…ဝင်လာပြီ….အားးးးးးး”
“ထွက်ကုန်ပြီ…ပြီးပြန်ပြီ…ကိုကိုရယ်….ဇာခြည်… ပိုးစိုးပက်စက်ကို ပြီးသွားတာ ကိုကို့လရည်တွေ လည်း စောက်ပတ်ထဲ ပူကနဲ ပူကနဲ…ပန်းထည့်တာ…အိုးးး…အရမ်းထိတာပဲ…”
ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်ကာ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲတွင်ပဲ လရည်တွေ တဗျန်းဗျန်း ပန်း ထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်..သူ ကျွန်တော့ကို အတင်းအကျပ် ဆွဲဖက်ထားသည်… ခါးကိုဖက်ကာ ခြေဖြင့် လည်း ဆွဲကုပ်ယူကာ လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်သလိုမျိုး တင်းကျပ်စွာ ရစ်သိုင်းထားသည်။
သူ့နို့တွေကို ကိုင်ပွတ်ပေးရင်း သုတ်လွှတ်အပြီး လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာပင် သိပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာ ကြည်လင်ဝင်းပ ကျေနပ်အားရ နေသည့်အသွင် ပြုံးယောင်သမ်းနေသည်။ တကိုယ်လုံး ချွေးပြန်နေကာ မျက်နှာ မှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်များ သီးနေသည်။ အသက်ရှူ တဖြည်းဖြည်းမှန်လာသည်။ ရုတ်တရက် သတိဝင်လာ သလို ကျွန်တော့မျက်နှာ အနှံ့နမ်းတော့သည်၊ ဒီအနမ်းက တခြားအနမ်းများနှင့် မတူ… ကျွန်တော်လည်း သူ့အနမ်းကို ထပ်တူ တုန့်ပြန်ပေးနေမိတော့သည်။
“ကိုကိုရယ် အ–ိုးခံရတာ မပြောပြတတ်လောက်အောင်ပဲ ကောင်းပါလား… ဇာခြည်နှစ်ခါတောင်ပြီး တယ်… –ိုးပေးတဲ့ ကိုကို့ကိုရော ကိုကို့လီးကိုရော ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ…”
“ဇာခြည် ကိုကို့ကို ဒီလောက်ချစ်တာအတွက် ကိုကိုက ကျေးဇူးပြန်တင်ရမှာပါ ဇာခြည်ရ”
“ဇာခြည့်ကိုတော့ ကိုကို ကျေးဇူးမတင်နဲ့ ဇာခြည်ငိုလိုက်မှာ… ဇာခြည်ကိုကို့ကိုချစ်တာ သိသားနဲ့… ကိုကို မေးအုံးမယ်၊ အခု–ိုးတာလေ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကောင်းနေခဲ့သလောက် ကိုကို့လီးကော ကောင်းလားဟင်”
“ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”
“ဒီကြီးလီးကို နောက်တစ်မျိုးချစ်သွားပြီ၊ အစက စုပ်ရတာကောင်းတာကိုချစ်တာ၊ အခု အ–ိုးကောင်း တာကိုလည်း ချစ်တယ်။ တော်တော်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ လီးပဲနော်ကိုကို… ပါးစပ်ထဲဝင်ရင်လည်း မချွတ်ချင်လောက်အောင် အရသာရှိတယ် စောက်ပတ်ထဲ–ိုးတော့လည်း သတိလစ်မတတ် အရသာ၊ လရည်ပန်းထုတ်တာက အစ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ၊ အရမ်းကောင်းတယ်…”
“ကိုကို့လီး ဇာခြည်ထဲမှာ ပူနွေးနေတာပဲ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က သူ့ကို ညှပ်ညှပ်ဆွဲနေတယ်၊ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း သူတို့ချင်း ချစ်နေလိုက်ကြတာ၊ –ိုးပြီးလို့ သိပ်ကောင်းပြီးလို့ ထင်တယ်ပျော့လာပြီနော်…အဲလို ပြီးသွားရင် အထိမခံဘူးဆို၊ အယ်…ဘာလို့ အောင့်ခံနေတာလဲ ကိုကိုရယ်၊ ထုတ်လိုက်လေ”
“ထုတ်မှာပေါ့၊ ဇာခြည်ပြောသလို…ဇာခြည့်စောက်ပတ်က သူ့ကိုချစ်နေလို့လေ…”
“ထုတ်လိုက်ပါ ကိုကိုရ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ် အီဆိမ့်နေအောင် အ–ိုးဝသွားပြီ၊ လီးဝပြီ”
“လာ ဇာခြည့်ရင်ခွင်ထဲမှီပြီး အမောဖြေ…ဇာခြည့်ကိုကို့ကိုဖက်ထားချင်တယ်..ချွေးတွေလည်း တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲနေတာပဲ၊ ဇာခြည်လည်း ဘာထူးလဲနော် ရွှဲနေတာပဲ ဒါပေမယ့်ဖက်လို့ကောင်းတယ်၊ ကိုကိုကချည်း –ိုးပေးရတာဆိုတော့ ပင်ပမ်းမှာပဲ၊ နောက်ဆိုကိုကိုချည်း မ–ိုးပေးနဲ့၊
ဇာခြည်လည်း ကိုကို့ပေါ်တက်ပြီး လှုပ်ပေးဆောင့်ပေးပြီး အ–ိုးခံမယ်နော်၊ ကိုကိုပင်ပမ်းတာ ဇာခြည်မကြည့် ရက်ဘူး…”
“မပင်ပမ်းပါဘူးကွယ်၊ ကောင်းတာပါ”
“ဘာမပင်ပမ်းတာလဲ ကိုကိုရဲ့… ချွေးတွေ ဒီလောက်ထွက်နေတာ… ရေများများသောက်မှ ဖြစ်မယ်… ကိုကိုခေါင်းက ဇာခြည်နို့ပေါ်မှီလိုက်လေ…အင်း အဲလို…
…ခဏနားပြီးမှ ရေသောက်ရအောင်နော်…”
..............................................................................................................................................
ရင်ထဲကစကားတွေ…
(ဇာခြည်၏ အကျင့်တစ်ခုရှိသည်… ကတိတည်တာကို အလွန်အလေးထားသည်။ ကတိကို လွယ် လွယ်မပေးတတ်သလို… ပေးပြီးကတိပျက်ခဲသည်။ ကတိနှင့်ပတ်သက်လျှင် သူ့ကို သိပ်လေးစားရ သည်။ အောက်ပါ စကားတို့ကို မပြောမီ ကျွန်တော် ဝင်မပြောရန် အလေးအနက် ကတိတောင်းသည်။ သူပြောသမျှမှာ…နားလိုက်ပြောလိုက် တော်တော်ကြာသည် မှတ်မိသမျှ ပြန်လည်ရေးသားခြင်း ဖြစ်ပါ သည်..)
“ကိုကို့ကို ဇာခြည် ပြောစရာတွေရှိတယ်…”
“ပြောလေကွယ်၊ ဇာခြည်ရဲ့”
“ဇာခြည် စပြောပြီဆိုရင် ကိုကို တစ်ခွန်းဖြစ်ဖြစ် လုံးဝဖြတ်မပြောပါဘူး၊ အင် တောင်မထောက်ပါဘူး လုံးဝ ဝင်မပြောဘဲ နားထောင်ပါ့မယ်လို့ လေးလေးနက်နက် ကတိပေးမှ ပြောမယ်…”
“အဲ၊ ဘာပြောချင်လို့လဲဇာခြည်ရဲ့၊ ကတိတွေတောင်းနေတာ၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဇာခြည်ပြောသလို နား ထောင်နေမယ်၊ ကတိပေးတယ်.. ကဲပြော”
“ပြောချင်တာက အများကြီး ကိုကိုရဲ့… အဆက်အစပ်မရှိတာလဲပါမယ်… စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး နားထောင်ပေးနော်…”
“ကဲ၊ ဇာခြည် ဘာကစရမလဲ ဆိုတော့၊ ဒီမနက်က ကိစ္စနဲ့စမယ်၊ မနက်က၊ ဇာခြည် ကိုကို့ကို အော်မိ တယ် အဲဒါအတွက် ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ အနူးအညွတ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်…ကိုကိုရယ်…”
“ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ပိုချစ်နေတော့ ကိုကို ပုံမှန်ချစ်နေတာကို ဇာခြည့်ကို ဇာခြည်ချစ်သလောက် မချစ် တာ ဆိုပြီး သံသယဝင်ခဲ့မိပါတယ်၊ အဲဒါအတွက်လည်း တောင်းပန်ပါရစေ”
“မမကို နားလည်ရသိပ်ခက်တယ်… ငယ်ငယ်ကတည်းကတော့ ဇာခြည့်ကို ကင်းအောင်နေတယ်… ဇာခြည်ကိုကို့ကို စပြီးစိတ်ဝင်စားတဲ့အချိန်မှာ သူ ကိုကို့ကိုကွာရှင်းတယ်… ဇာခြည့်စိတ်ထဲ ကိုကိုကို့ တိတ်တခိုးကြိုက်နေတာ သူသိသွားလား မသိဘူး… ကိုကိုနဲ့လည်း မောင်နှမလိုမျိုး ဆက်ဆံပြီးတော့… အခုကိုကိုနဲ့ ဇာခြည့်ကို လက်ထပ်ပေးတယ်… မမဖာသိဖာသာ နေခဲ့သသောက် သိပ်သဘောထားကြီး တာပဲ”
“ကိုယ့်သွေးသား မဟုတ်တာတောင် ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်သူကမှ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဒီလောက်အထိ ချစ်နိုင် မှာမဟုတ်တဲ့ ကိုကို့ရဲ့ အချစ်မေတ္တာ တန်ဖိုးထားလေးစားပြီး အရင်ကလည်း တွယ်တာခဲ့ချစ်ခဲ့သလို ကိုကိုလိုကော…အစ်ကိုလိုကော…ယောက်ျားလိုကော..ဘယ်သူနဲ့မှ မတူတဲ့အချစ်နဲ့ ချစ်မိလာပါတယ်”
“ဇာခြည်ဟာ မိန်းမသား ဖြစ်တော့၊ ဇာခြည်စိတ်ထဲမှာဖြစ်တာကိုပဲပြောမယ်၊ ကျန်တဲ့မိန်းမသားတွေနဲ့ ဆိုင်မဆိုင်တော့ မသိဘူး”
“မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့စိတ်မှာ… ကိုယ်မှီတွယ်ဖို့ ရင်ခွင်တစ်ခုကို တောင့်တတဲ့စိတ် ရှိတတ်သလို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ မှီတွယ်မယ့်သူကိုလည်း လိုချင်တောင့်တမိတတ်ပါတယ်… ကိုယ့်မှာ ရှိရှိသမျှအရာ အားလုံးကို အလုံးစုံ မချွင်းမချန် ပေးအပ်ချင်တဲ့စိတ်လည်း တဖွားဖွားပေါ်လာတတ်ပါတယ်… အဲသလို ပေးအပ် လိုက်တဲ့အတွက်… အရှိကိုအရှိအတိုင်း ချွင်းချက်မရှိ လက်ခံတန်ဖိုးထားနိုင်မယ့်သူလည်း ဖြစ်နေတာမျိုး လိုလားတောင့်တ မိတတ်ပါတယ်”
“လက်ထပ်ခြင်းဆိုတဲ့ ဓလေ့ဟာ အဲဒီကွက်လပ်ကို ဖြည့်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်ခြင်းလို့ ဇာခြည်ထင်တယ်… ဟိုလေ… လက်ထပ်ပြီးသူ နှစ်ဦးကြားမှာ… ချွင်းချက်မရှိ အလုံးစုံပေးအပ်ခြင်းရှိမှသာ… ပြည့်စုံမယ် ထင် တယ်”
“နှစ်ဦးကြားမှာ ဘာအတားအဆီး “တံတိုင်း” မရှိတော့ဘဲ…ရှိရင်လည်း ရှိရှိသမျှ “တံတိုင်း”ကို ဖြိုချ ပစ်လိုက်မှ… အဲဒီ ချွင်းချက်မရှိ အလုံးစုံပေးအပ်ခြင်း ဖြစ်လာနိုင်မယ် ထင်တယ်…”
“ပြီးတော့ နှစ်ဦးကြားမှာ “တံတိုင်း”မရှိမှတော့… သူ့ဟာ ငါ့ဟာဆိုတာ ဘယ်ရှိတော့မလဲပေါ့နော်… ဟိုလေ…အတ္တဆိုတာ အတိုင်းအတာတစ်ရပ်အထိ ကွယ်ပျောက်သွားတာပေါ့ ဟို ကိုကိုတို့ ယောက်ျား တွေကိုတော့ မဆိုလိုဘူးပေါ့… ဇာခြည်တို့ မိန်းမဆိုတာ လင်ရဲ့အတ္တထဲ ပျော်ဝင်ပေါင်းစပ် သွားတာ ပဲ… ဟိုလေ…သူများတွေတော့ မသိဘူး… ဇာခြည်တော့ ကိုကို ဇာခြည့်ကို လွှမ်းမိုးတာခံချင်တယ်… အဲဒါ အတ္တရှိရင် အဲလို ဘယ်ခံစားရမလဲနော်…”
“အခု ကိုကိုနဲ့ ဇာခြည်ဟာ ကြားမှာဘာအဆီးအတားမှ မရှိတော့ဘဲ၊ ဘာတံတိုင်းမှ မရှိတော့ဘဲ ပေါင်းစည်းသွားပါပြီ…”
“ပြီးတော့လေ.. ကိုကို့ရှေ့မှာ ရှက်ရမှာကို သိပ်ကြောက်မိတယ်… ဒါကြောင့် ဇာခြည့်အရှက်တွေ ကုန်အာင် ကိုကို့ကိုပေးလိုက်တာ… ကိုကိုရှေ့မှာ ဇာခြည် ဟန်ဆောင်မိရင်သာ ရှက်မှာ… –ိုးနေတုန်း လည်းပြောပြီးပြီ… ခုလည်း ပြောမယ်… ဇာခြည့် အရှက်တွေ ကျန်သေးရင် ကိုကိုယူပစ်နော်…”
“ကိုကို့ကိုရှက်လို့ အရင်က မပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာခြည့်စိတ်ထဲ တိတ်တခိုး ခံစားခဲ့တာတွေပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံပါရစေ ကိုကိုရယ်…
မိန်းမ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ပြောဖို့ခက်တဲ့ စကားတွေပါကိုကိုရယ်
…ဒါပေမယ့် ဇာခြည် ထိန်ချန်မထားချင်ဘူး… အဲဒါတွေပါ ဆက်ပြောပြမယ်နော်…အကုန်တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့…
ပြောလို့ကုန်မှာမှ မဟုတ်တာ…
“ဇာခြည် ဟိုငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုကို့ကို ချစ်ခဲ့လေးစားခဲ့ပြီးသားပါ… ချစ်လို့ပဲ ဇာခြည့်ရင်ထဲ ကိုကို ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ နေရာမယူနိုင်ခဲ့ဘူး… မရှိခဲ့ဘူး ဒါကြောင့်လဲ ရည်းစားဆိုတာ သူများတွေ ထားတာ မြင်တော့ အိမ်ပြန်ရင် အားရပါးရ ဖက်လိုက်မိတာပဲ ဟို.. ချစ်တာနှစ်မျိုး လုံးရောနေတာ… ကိုကိုရှိတယ် ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင် ဇာခြည့်မှာ အရာရာပြည့်စုံသွားတာပဲ…”
“ကိုကိုဟာ…ဇာခြည့်အတွက် အမေလည်း ဖြစ်ခဲ့သလို ဖေကြီးဆိုလည်း ဟုတ်တယ်…အစ်ကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ်… ကိုကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ်… ဇာခြည့်အတွက် ကိုကိုဟာ အရာအားလုံးပဲ ကိုကို့ကို အဲလို ချစ်ခဲ့တယ်… ဇာခြည့်လိုပဲ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေခဲ့ရတဲ့ ကိုကို့အတွက်လည်း ဇာခြည် သမီးလို ကော၊ ညီမလိုကော… ဂျီကခဲ့ဆိုးခဲ့တယ်… အစ်မလိုလည်း ဆရာလုပ်ခဲ့တယ်..
အမေလိုလည်း တတ် နိုင်သလောက် ကြင်နာခဲ့တယ်… ချစ်သူလိုက တိတ်တခိုးပဲချစ်ခဲ့တယ်… အငြင်းခံရမှာကို သေမတတ် ကြောက်လို့ မဖွင်ဟနိုင်ခဲ့ဘူး… ဇာခြည့်ရင်ထဲက ရှိသမျှ အချစ်မျိုးစုံနဲ့ ကိုကို့ကိုပုံချစ်ခဲ့တယ်… အခု အသွေးအသားချင်း နှီးနှောပြီးပြီဆိုတော့ မယားလိုချစ်တာ တစ်မျိုးထပ်တိုးသွားပြီ…ပြည်စုံသွားပြီ”
“ဒါပေမယ့် ကိုကိုချစ်ခဲ့တာလောက်တော့ တစ်သက်လုံးမမှီနိုင်ဘူး ကိုကိုရယ်… အရှုံးတော့ မပေးဘူး ဇာခြည် ချစ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်ချစ်မှာပဲ…”
“ဇာခြည်လေ… ဇာခြည်နဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့များ တစ်ခုခုပါမလားလို့ စာကြည့်ခန်းထဲက ကိုကို့ စာရွက် အပိုင်းအစတွေထဲမှာ ခဏခဏ ရှာဖူးတယ်…ဘာတစ်ခုမှမတွေ့တော့ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုဖူးတယ်… ဇာခြည် နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကိုကို့စိတ်ထဲမှာဘာတွေ ခံစားနေသလဲဆိုတာ သိပ်သိချင်ခဲ့တယ်…”
“ကိုကို့ကွယ်ရာမှာ ကိုကို့ အင်္ကျီ၊ တီရှပ်၊ လက်ပြတ်စွပ်ကျယ်၊ ပုဆိုး အတွင်းခံ… အကုန် ခိုးဝတ်ဖူး တယ်… ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိဘူး… ကိုကို့ အဝတ်အစားတွေ တအားဝတ်ကြည့်ချင်တာပဲ… ကိုကို မကျေနပ်ရင် ဇာခြည့်ကိုရိုက်ပါနော်… ခံမယ်…”
“ဟိုး အရင်ကတည်းက ကိုကိုလက်ကို မြင်ရင် ရင်ခုန်တယ်…”
“အမှောင်ညမှာလည်း ဇာခြည့်ဘေးမှာ ကိုကို့ကို ရှိနေစေချင်ခဲ့တယ်… ဖက်အိပ်ချင်ခဲ့တယ်… တီးတိုး စကားတွေ တဝကြီး ပြောချင်ခဲ့တယ်… ကိုကိုအထင်မလွဲနဲ့နော်… လင်နဲ့မယား ဒီလိုနေရတယ် ဆိုတာ မသိခင်ကတည်းကပါ…ကိုကိုရယ်…”
“ဇာခြည်ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုကို့ကိုပေါင်ခွဖက်တာ၊ ကိုကို့ပေါ်တက်ခွပြီး အိပ်ခဲ့တာတွေ မှတ်မိလား အဲဒါလေ ကို့ကိုကို ဇာခြည့်ပေါင်ကြားထဲ လိုချင်ခဲ့ပါတယ်.. ဖြူဖြူစင်စင်ပါ ကိုကိုရယ်… –ိုးတယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းတောင် မသိခင်ကတည်းကပါ… ဇာခြည်ညာပြောရင် လီးနဲ့တစ်သက်လုံးဝေးပါစေ… ကျိန်ပြော ပါတယ်..”
“မမစုပ်တာ မြင်ပြီးမှ… ဇာခြည့်စိတ်ထဲ ကိုကို့လီး ဘယ်လိုစွဲသွားမှန်းကိုး မသိတာ… ဇာခြည် ကိုကို့ လီးစုပ်ရတာကို မကြာမကြာ အိပ်မက် မက်ဖူးတယ်… အိပ်မက်ထဲမှာ လီးစုပ်ပြီဆိုရင် မကြာဘူး စိတ်တွေတအားလှုပ်ရှား…မောပြီးတော့ နိုးသွားတာပဲ… လက်ချောင်းစုပ်ရင်းနဲ့… စိတ်ဖြည်ခဲ့တယ်…”
“တစ်ခါကဆို… ကိုကို နေ့ခင်းမှာ တစ်ရေးတမော အိပ်နေတုန်း ကိုကို့လီးခိုးစုပ်မယ် ဆိုပြီး ကိုကို့ အနား သွားပြီးတော့… တအားကြောက်တာနဲ့… ချွေးတွေပြန်လာတာ… မစုပ်ခဲ့ဘူး ပြန်ပြေးထွက်လာခဲ့တာ… သိလား… အခုတော့… ကိုကို့လီး တစ်ရက်မစုပ်ရရင် မနေနိုင်တော့ဘူး…”
“နောက်တော့ ဇာခြည်သိသလို –ိုးတယ်ဆိုတာမျိုးလေ… ဟို စောက်ပတ် ပွတ်တာလေ… အဲလိုလည်း ကိုကိုနဲ့ –ိုးရတယ်လို့လည်းတစ်ခါ အိပ်မက် မက်ဖူးတယ်… အဲကျတော့ ဇာခြည့်ပေါင်ကြားထဲ ကိုကို့ကို ပိုလို ချင်ရော… အဲလိုလည်းမက်ပြီးရော အဲဒီနေ့ကတည်းက ကိုကို့ကို ပေါင်ခွပြီး မဖက်တော့တာ…”
“တစ်ခါ…အိပ်မက်ထဲမှာ ဇာခြည့်စကတ်ကို ကိုကိုလှန်နေတယ် ဆိုတာမက်ပြီးတော့ ရင်ခုန်လိုက်တာ… ကိုကို့လက်နဲ့ စကတ်အလှန်ခံချင်ခဲ့တယ်… ဒါကြောင့်နေခင်းက ကိုကို့လက်နဲ့လှန်ပါလို့ ပြောတာပါ..”
“ကိုကို မက်မက်မောမောနဲ့ ဇာခြည့်စကတ်လှန်တာလေ… ရင်ခုန်လိုက်တာ… ပွင့်ထွက်သွားမတတ်ပဲ ကိုကိုရယ်…အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတယ်…ပင်တီပါ အဲလိုချွတ်ရင် ခံနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာသိလို့ ဇာခြည့်ကိုယ်တိုင် ချွတ်လိုက်တာ… ဇာခြည့်စောက်ပတ် တအားပြချင်နေတာ…”
“စောက်ပတ်ပြတာဆိုလို့… တစ်ခါကအဖြစ် လုံးဝမေ့လို့မရဘူး… ဇာခြည် အပျိုဖြစ်ကာစ စောက်ပတ်မှာ အပြောင်းအလဲဖြစ်ပြီးတော့ ရာသီစလာတဲ့နေကကော…ကိုကို့ကို ပြောပြတော့ ကိုကို Pad သွားဝယ် ပေးတာလေ… ကိုကိုအကုန်ရှင်းပြပေးတာလေ…
ကိုကို့ကို ကြည့်ပေးပါအုံးလို့လည်း တဖွဖွပြော နေတဲ့ကြားက… စကပ်လှန်တော့မယ်လုပ်တော့… ကိုကို တစ်ချက်မှတောင် လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ထွက်သွားလိုက်တာ… အဲဒီနေ့က ကိုကို့ကို ဇာခြည့်စောက်ပတ် တအားပြချင်နေခဲ့တာ… ကိုကိုရယ်… ဇာခြည့်မှာ မျက်ရည်တွေဝဲပြီး ကျန်ခဲ့တယ်… အဲဒီည…တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ငိုခဲ့တယ်… ကိုကိုနဲ့ စည်းခြားသွားပြီလို့ ခံစားခဲ့ရတယ်…”
“ဘာခံစားချက်လည်းတော့ မသိဘူး… –ိုးတာ မ–ိုးတာနဲ့လည်း လုံးဝမဆိုင်ဘူး…ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ ရှေ့မှာပေါင်ကားပြီး… ဇာခြည့်စောက်ပတ်ပြရတာ တအားပျော်တယ်… ကိုကိုကြည့်နေရင်ကိုး ဇာခြည့် စောက်ပတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ပြီးတော့ ပျော်နေတာ..သိလား… ကိုကို့မျက်လုံးအစွမ်းကို ကိုကိုမသိဘူးနော် …မယုံရင် ကိုကိုစမ်းကြည့်… တစ်ချက်မှ ထိစရာ တို့စရာ မလိုဘူး… ကိုကို့မျက်လုံးနဲ့ ကြာကြာကြည့် လိုက်ရင်ကိုး ဇာခြည်ပြီးသွားမယ်…”
“စောက်ပတ်ကို သဘာဝအတိုင်းလေး ထားချင်လို့… များများပွတ်လိုက်ရင် ပုံပျက်မှာကြောက်လို့… ကိုကို့ကိုမှန်းပြီး စောက်ပတ်ပွတ်တာကလေ… အားလုံးပေါင်း လေးခါပဲရှိတယ်… ရေချိုးရင်တောင် ဖွဖွ လေးပဲတိုက်ခဲ့တာ၊ ပင်တီလည်း အသားနုတာမှ ရွေးဝတ်ခဲ့တယ်… ကိုကို့အတွက် ဂရုတစိုက် ချန်ထား တာကိုကိုရ…”
“ကိုကို့ရှေ့ ပေါင်ကားပြတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ ကိုကိုဘာပြောမလဲ ရင်မောမောနဲ့ စောင့်နေတာ… မက်မက်မောမောကြည့်ပြီးတော့ “လှတယ်”လို့ တစ်ခွန်းပြောလိုက်တာနဲ့တင် ဇာခြည်အရမ်း ပျော်သွား တယ်ကိုကိုရယ်… မပြောပြတတ်ဘူး……ဟိုလေ… အခု ပုံပျက်မှာ မကြောက်ဖူးနော်… အခုပေးလိုက်ပြီ လေ… အခုဆို ကြိုက်သလို–ိုးတော့နော်… ကိုကို–ိုးကောင်းလို့ –ိုးလို့ကတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ် စုတ်ပြတ်သတ်သွားရင် ဂုဏ်ယူမှာ…”
“ဇာခြည်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို ကိုကို..ယုယပေးတာလေ…ဟိုလေ..ပါးစပ်နဲ့ချစ်ပေးတာလေ… ဘာနဲ့မှ မတူအောင်ပျော်တယ်… သိလား… ဟိုလေ…လီးနဲ့ဆိုတာ လိုးနိူင်တာပဲ…ကိုကို ပါးစပ်နဲ့ ချစ်ပေးတယ် ဆိုတာ ဇာခြည့်ကို အတိုင်းအဆမရှိ မြတ်နိုးလွန်းလို့ပဲ… အဲဒီအချိန်မျိုးဆို ပျော်လွန်းလို့ ငိုချင်တယ်…”
“ကိုကိုစလိုးတော့လေ… ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကိုလိုးမရမှာကို အရမ်းစိတ်ပူသွားတာ… ရူးမတတ်ပဲ..”
“ဘယ်သူ့နဲ့မှ မဆိုင်တဲ့ကိုကို့ရဲ့လီးကို ဇာခြည်ထိခွင့် ကိုင်ခွင့်စုပ်ခွင့် ရတာဆိုတာ ဘယ်သူ့ထက်မဆို ဇာခြည်က ကိုကိုနဲ့ ပိုပြီးရင်းနှီးနွေးထွေးတယ်ဆိုတာ ခံစားရတယ်…ဒါ ငါ့လင်ရဲ့လီး ငါ့ကိုကိုရဲ့လီး ငါပိုင်တဲ့လီး ဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်ရင်ကို ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး ပျော်တယ်…”
“ပြီးတော့လေ…ဟို…ဇာခြည့်ကို ခိုင်းတာခံချင်တယ်… ဟိုဟာခိုင်း ဒီဟာခိုင်းပေါ့… ကိုကို ဇာခြည့်ပေါ် ဆိုးတာ… ဂျီကျတာ ခံချင်တယ်… အမိန့်ပေးတာလည်း တအားခံချင်တယ်… အဲလိုမျိုးဆို ကိုကို့ အတွက် ဇာခြည် အသုံးဝင်တယ်ပေါ့… ကိုကိုလည်း ဇာခြည့်ကိုလိုချင်တယ်ပေါ့… သေးသေးမွှားမွှား လေး တွေပါကိုကိုရယ်… ကိုကို့ကိုအပြစ်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး…”
“ဇာခြည် စာဘယ်လောက်ပဲ ဖတ်ဖတ်… ဘာကြီးပဲ သိနေသိနေ ဒါပေမယ့်… ကိုကို့ ရင်ထဲက တကယ် ချီးမွန်းတာ ခံရရင် ဇာခြည့်ရင်ထဲသိပ်ပျော်တယ်…ကိုကိုရ… ဇာခြည့်ကို “လှတယ်” “ချောတယ်”နဲ့ သူများတွေဆီက ကြားနေခဲ့တာ ရိုးအီနေပြီ…ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းသိတယ်… မှန်ရှိတာပဲ မြင်နေရတာပဲ ဒါပေမယ့် ကိုကို့ပါးစပ်က “လှတယ်” တစ်ခွန်းပြောရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သွားသလိုပဲ…”
“ကိုကို ဇာခြည့်ကို “ချစ်တယ်”“ချစ်တယ်”လို့ ပြောတာ ဘယ်နှခါပြောပြော မရိုးဘူး… ကြားတိုင်း ကြားတိုင်း ရင်မှာပီတိဖြစ်ရတယ်… ကိုကိုရယ်… အစွန်းအဆုံး ပြောမယ်ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ရင်ထဲက ထွက်လာတဲ့အသံနဲ့ “ချစ်တယ်” ဆိုတာ ဇာခြည်ကြားနေရမယ်ဆိုရင်… ကိုကို့လီးပေးမစုပ်ရင်လည်း နေနိုင်တယ်… –ိုးမပေးရင်လည်း နေနိုင်တယ်လို့ ဇာခြည်ထင်တယ်…
ဒီအထင်ဟာ တချိန်ချိန်မှာ မှားရင်လည်းမှားနိုင်တာပေါ့… ဒါပေမယ့်… ဒီနှစ်ခုထဲက တစ်ခုပဲရွေးချယ်ခွင့်ပေးမယ် ဆိုပါတော့ ဒါဆို ရင် ဇာခြည်တော့ “ချစ်တယ်” ဆိုတဲ့ တစ်ခွန်းကို ရွေးမိမှာအမှန်ပဲ… ကိုကို့လီးကို သေအောင်တမ်းတမှာ မှန်ပေမယ့် ဇာခြည့်ရွေးချယ်မှုကိုတော့ ဇာခြည် နောင်တရမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ထင်တယ်…”
“ပြီးတော့လေ ကိုကိုက ယောက်ျားမပီသဘူး… ဟိုလေ… နေတာသိပ်သေသပ်တယ်၊ အဲဒါကိုပြောတာ အဲဒါ မကောင်းဘူး… ဇာခြည်က ကိုကို ပစ်စလက်ခတ် ဖွထားတာလေးတွေ ရှင်းပေး၊ ကိုကို့ ဝေယာဝစ္စ တိုတိုထွာထွာ အကုန်လုပ်ပေးချင်တာ… ကိုကိုသိပ်သေသပ်တော့ ဇာခြည့်ကို မလိုချင်ဘူးလို့ စိတ်ထဲ ခံစားရတယ်…ဝမ်းနည်းမိတယ်…”
“ပြီတော့…ဇာခြည်ကိုကို့ကို အရမ်းနှိပ်ပေးချင်တာပဲ… ဟိုလေ ဇာခြည်နှိပ်ပေး နေတုန်း ကိုကိုမျက်လုံး လေးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေတာလေး…ကိုကိုကောင်းနေတာလေး… တအားမြင်ချင်တယ် ကိုကိုရယ်… ကိုကို မိန်းမစိတ်ကို မသိဘူးနော်… လင်ကိုပြုစုရတာ၊ ကိုယ်ပြုစုတုန်း ကိုယ့်လင် ကျေနပ်နေတာမြင်ရင် ရင်ထဲ တအားပီတိဖြစ်တာနော်…အဲဒီပီတိက အခြားဘာနဲ့မှ မတူဘူး ကိုကိုရဲ့”
“ကဲ ကိုကိုရေ့… ဇာခြည်ပြောလိုက်ရတာ…ရင်ထဲပေါ့သွားပြီ… ဇာခြည်ပြောလို့ ပြီးသွားပြီ… ကိုကို.. ကိုကို့က ပါးစပ်ပိတ်ပြီး နားထောင်ရမှာပဲ ဇာခြည်ပြောထားတာနော်… ဇာခြည်ပြောတဲ့ထဲမှာ ဇာခြည့်ပါးစပ် မပိတ်ရဘူး ဆိုတာတစ်လုံးမှ မပါဘူးနော်…”
ပြောကာ ကျွန်တော့ဆီးခုံနားသို့ သူဆင်းသွားသည်… လီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်နေသည်။
သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးကိုထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူပျော်သွားသည်။ ခဏ စုပ်ပြီး လီးပြန်တင်းလာတော့ ပြန်ထုတ်ကာ…
“ကိုကို –ိုးချင်နေလား ဟင်…?”
“ဒီနေ့ ကိုကို့တစ်သက် –ိုးကောင်းဆုံး အ–ိုး –ိုးလိုက်ရတာ ဇာခြည်ရဲ့…တကယ်ဝတယ်… ဇာခြည် လိုချင်နေရင် –ိုးတာပေါ့…”
“ဇာခြည့်တစ်သက်မှာ ပထမဆုံးအ–ိုးကို ဇာခြည်ဝအောင် ပေးတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်… ဇာခြည်ပြီးတာ အခေါက်ခေါက်အခါခါ ကိုကိုပြီးတာခုမှ သုံးခါတည်း လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့တော့ မထားခဲ့ ရက်ပါဘူး ပြီးအောင်စုပ်လိုက်အုံးမယ်နော်…စုပ်ပြီးရင်…ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်တို့ ရေထပ်ချိုးလိုက်ရ အောင်နော်… ရေချိုးပြီးရင် ဇာခြည် မီးဖိုချောင်ဝင်လိုက်အုံးမယ်၊ ညစာကောင်းကောင်းလေး ချက်ကျွေး မယ်… လင်မယားဖြစ်ပြီးကတည်းက လမ်းမလျှောက်ခဲ့ရတာ ဒီနေ့အထိပဲ ညစာချက်ပြီးရင် လမ်း လျှောက်ထွက်ရအောင်နော်… ဒီနေ့ လုပ်စရာတွေ အများကြီးပဲ ဟူး…..”
ဈေးဝယ်ပြီးတော့…
ကျွန်တော်တို့ ရေချိုးကာ မနက်ကတည်းက ခုမှ အဝတ်အစား ဝတ်ဖြစ်ကြတော့သည်။ လမ်း လျှောက်ထွက်သည်။ ဇာခြည် အညိုရင့်ရင့် စကတ်ရှည်ဖားဖားနှင့် အဖြူရောင် လက်ဖောင်းအင်္ကျီ ဝတ်ထား သည် ။ ဆံပင်ကို နှစ်ဘက်ခွဲစည်းထားသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတို့မှာလည်း သဘာဝ အနီရောင်။ ထူးထူးခြားခြား ပိုက်ဆံအိတ်ထူထူ ယူလာသည်။ ပြီးတော့ ပစ္စည်းထည့်စရာ အိပ်အများကြီး ပါလာသည်။ သူပစ္စည်းဝယ်လျှင် ဆိုင်မှပေးသောအိတ်တို့ကို ယူခဲသည်။ Recycle လုပ်ရတာကို သိပ်တန်ဘိုးထားတတ်သည်။
ဖြုန်းတတ်သူ မဟုတ်သဖြင့် ပူစရာမလို။ ဘာဝယ်မလဲဆိုတာသာ စိတ်ဝင်စားစွာ စောင့်ကြည့်လိုက် တော့မည်။ သူ သိပ်ပျော်နေသည်။ စကားလည်း ရွှင်နေသည်။ သူ့မျက်နှာ ဘယ်တုန်းကနှင့်မှ မတူအောင် ရွှင်လန်းပြီး လူကလည်း တက်ကြွနေသည်။
“ဒီနေ့ဟာလေ၊ ဇာခြည့်ဘဝမှာ အထူးခြားဆုံး၊ ရင်အခုန်ဆုံး၊ စိတ်လှုပ်ရှားဆုံး အပျော်ဆုံး နေ့တစ် နေ့ဖြစ်သွားပြီ ဇာခြည်ကိုကို့မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီ…ကိုကိုက ဇာခြည့်ယောကျ်ား အဲ… ပြောတာနဲ့တင် ရင်ခုန်တယ်…”
“ကိုကို ဇာခြည့်အကြောင်းလည်း သိတာပဲ ဇာခြည် မျက်ရည်လွယ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဒါပေမယ့် လေ ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းကိုးမသိတာ ဇာခြည်ဘဝမှာ ဒီနေ့လောက် မျက်ရည်ထွက်တာ ငိုတာ မဖြစ် ဖူးဘူးနော်…ကိုကို စိတ်ညစ်သွားလား? ပျော်လို့ထွက်လာတဲ့ မျက်ရည်ပါ ကိုကိုရ… ဇာခြည် ဒီနေ့ လောက်မှတခါမှမှာမပျော်ဖူးတာ”
“ဟိုဟာဖောက် လိုက်တော့လည်း မျက်ရည်ကျတာက နာလို့တစ်ဝက်၊ ပျော်လို့တစ်ဝက်…”
“ဟိုဟာလည်း စုပ်ဖူးပြီ၊ ဇာခြည့်ဟိုဟာထဲလည်း ကိုကို့ဟိုဟာဝင်အောင်ထည့်ပြီး လုပ်ဖူးပြီ၊ နောက် ကိုကို သိလား ဇာခြည်ရူးသွားပြီ ကိုကိုရယ်…”
ပြီးတော့ အနားနားကပ်ကာ၊ တိုးတိုးလေးပြောသည်…
“ဒီနေ့မှ ကိုကို့ရှေ့မှာ အဝတ်အစားမဝတ်ဘဲ နေဖူးတာ အဲဒါလည်း တစ်သက်မှာ အကြာဆုံးပဲ၊ ပြီးတော့ ကိုကို့ကို အဲလိုမြင်ရတာလည်း သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတယ်၊ ဇာခြည် တစ်ယောက်တည်း အိပ်တုန်းက တစ်ခါတစ်ခါ နေကြည့်ဖူးတယ်၊ ခဏပဲ၊ ပြီးရင်ပြန်ဝတ်တာပဲ၊ ဒီည ဇာခြည့်ကို အဝတ် ပေးဝတ်မှာလား ဟင်၊ ဇာခြည်တော့ကိုကို့ကို ပေးမဝတ်ဘူး ဒါပဲ…”
လမ်းမှာ လူပြတ်သော နေရာရောက်တော့ ဘေးဝဲယာကို ခပ်သွက်သွက် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး လူမ တွေ့တော့မှ၊ ကျွန်တော့ကို လှမ်းဖက်သည်။ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပြန်လွှတ်ပေးသည်။ သူ နှုတ်ခမ်း ကိုလည်း သုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့လက်ကလေး ပြန်ကိုင်လိုက်ကာ ပခုံးကိုမှီပြီး၊ ဆက်လျှောက်ရင်း ဈေးဝယ်စရာအစီအစဉ်ကို ပြောလာသည်… ကားပြန်ယူဖို့လည်း လက်မခံ။
“ကိုကိုနဲ တွဲသွားရတာ ပျော်လို့ပါဆို” စူဆောင့်ဆောင့်ပြောသည်။
တစ်ဆိုင်ဝင် တစ်ဆိုင်ထွက် ဈေးဝယ်တော့သည်။ သူဝယ်တာကို ကျွန်တော်လုံးဝ ဝင်မပြောပါ သူ့ သဘောအတိုင်း လိုက်ပေးသည်။ သူ့တစ်သက်မှာဘယ်တုန်းကမှ မဝတ်ဖူးသည့်၊ သူဝေဖန်ရေးလုပ်ခဲ့သည့် အဝတ်အစား သူ့အတွက်ဝယ်သည်၊ သေချာသည်က အိမ်အပြင်မှာ ဘယ်တော့မှ ဝတ်မည်မဟုတ်သည့် အဝတ်အစား။
ကျွန်တော့အတွက် လျှာထိုးဦးထုတ်၊ ပုံသွက်ပြီးယဉ်သည့် အင်္ကျီအဝတ်အစားများ ပြီးတော့ သူလုံးဝသုံးလေ့မရှိသည့် အလှကုန်တချို့တို့လည်းပါသည်။ ရောင်းရတာ သိပ်ပျော်နေသည့် ဈေးသည် မိန်းကလေးက မမျှော်လင့်သော အချိန်မှာ…
“ညီမ သိပ်သဘောကောင်းနေတယ် ထင်တယ်… ဒီလိုမျိုးအချိန်မှာ ဝယ်ချင်တာ မှန်သမျှ… အကုန်သာ ဝယ်လိုက်နော် တော်ကြာနောက်မှ…”
သူဟန်မပျက်… ရင်ကော့ခေါင်းမော့ကာ ပြောချလိုက်သည်
“ညီမအမျိုးသားက ခုမှမဟုတ်ဘူးမမရဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်လေး..ပိစိလေး ကတည်းက ညီမဘာ ဝယ်ဝယ်၊ ဘယ်လောက်ဝယ်”
“သြော်… ငယ်ချစ်တွေကိုး…ညီမသိပ်ကံကောင်းတာပဲ…”
“မမလည်း ညီမလို ကံကောင်းပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးတယ်..”
“ကိုကို… ဒီမှာသူများ အတွင်းခံရွေးရခက်နေတယ်… ကိုကိုကြိုက်တတ်တာမျိုး လာရွေးပေးနော်…
ပြီးကျမှ ကိုကိုမကြိုက်ရင် ပစ်ရမှာ နှမျောစရာကြီး…”
ရုတ်တရက် သူ့ဆီမှသောစကားကို အံ့သြသွားသည်။ ကျွန်တော့ အခြေအနေကို အကဲခတ်မိသော ဈေးသည် မိန်းကလေးကကျွန်တော့ ပြုံးစေ့စေ့ကြည့်ကာ လိုက်ရွေးပေးလိုက်သည်…။ အပြန်ကို အငှားယဉ်ပေါ် ပြည့်အောင်တင်ကာ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
တစ်သက်တွင် သူဒီလောက်များများစားစား ဈေးမဝယ်ဖူး။ ဒီနေ့မှ သိပ်ပျော်နေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ထဲဝင်တာနှင့် နှစ်ယောက်မတိုင်ပင် ထားဘဲ ပစ္စည်းချပြီး သူရေတစ်ခွက်ခပ်လာသည် သောက်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မက်မက် မောမော ဖက်လိုက် မိကြလေသည်။
နှစ်ယောက်သား စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောမိကြ၊ မွတ်သိပ်စွာ နမ်းကြသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာမည် ထင်သည်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွှတ်လိုက်ကြပြီး ကြင်နာစွာနမ်းကာ မီးဖိုချောင်ဝင်သွား သည်…။ ကျွန်တော်လည်း ဆိုဖာပေါ်ခဏ လှဲနေလိုက်သည်။
မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။ နိုးတော့ စောင်ပါးလေး ခြုံလျှက်သား ဖြစ်နေသည်။ နာရီ ကြည့်လိုက်သည်၊ နာရီဝက်ခန့်ရှိပြီ။ မှောင်သလိုဖြစ်နေသဖြင့် မီးဖွင့်လိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားလိုက်ပြီး သူ့ကို နောက်မှနေ ၍ဖက်လိုက်သည်။
“ကိုကို ဆာပြီလာ? စားဖို့အသင့်ပဲ၊ ကိုကိုဆာရင် စားကြရအောင်လေ…”
“စားမယ်လေ…”
“ထမင်းစားခန်းထဲ ခဏလေးစောင့်နော်၊ ခုပဲ အသင့်လုပ်ခဲ့မယ်…”
ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာသည် စားပွဲပေါ်မှရေခွက်ကိုယူကာ ထွက်သွားမည်ပြုတော့၊ ကျွန်တော် ထိုင်နေရာမှထလိုက်ကာ သူ့ကိုကျောဘက်ကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ လိုက်ကာအားလုံးကို အမြန်စစ်ကြည့် သည်၊ ချထားတာသေချာသွားမှ၊ သူ့နောက်မှ မာတင်းနေသော အရာကိုသတိထားလိုက်မိသည်…
“အယ်၊ အခုလား”
“အင်း”
“ဒါဆိုအိပ်ခန်းသွားမယ်လေ”
“သွားဘူး”
“ဟယ်၊ ဒီမှာကြီး”
“အင်း”
မတ်တတ်ပင် တင်ပါးတို့ကိုပွတ်ပေးရင်း စကတ်ကိုလှန်တင်လိုက်သည်။ အညိုရင့်ရင့်စကပ် နှင့် တင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးတို့ ကြည့်ကောင်းလှသည်… ပင်တီဝတ်မထား… စောက်ပတ်စိုနေသည်။ သူ့နောက် ဝင်ကပ် လိုက်တော့ ထမင်းစား စားပွဲအားလက်နှစ်ဘက် ဖြင့်ကိုင်ကာ အလိုက်သင့်ကုန်းပေးသည်။
သူ့တင်ပါး တို့ကို လီးထိသောအခါ တုန်သွားပြီး စောက်ပတ်ဝထိအောင် တင်ပါးကို မွတ်သိပ်စွာယမ်းကာ လီးကိုရှာ နေသည်။ သူယမ်းခါသောကြောင့် လီးချော်ပြီး အောက်သို့စိုက်ကာ၊ စောက်စေ့လေးကို ထိုးမိသည်။ နောက်ဆုတ်ကာ ထပ်တေ့မည်ပြုတော့ သူလိုက်ဆုတ်လိုက်သောကြောင့် စအိုဝတည့်တည့် ထောက်သွားသည် နှင့်… သူ အဟင့် အဟင့်နှင့် ညည်းတွားနေသည်။
“အရေးထဲ…သိပ်လိုချင်ကာမှ…ကိုကိုရယ်…”
လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ သူ့စောက်ပတ်ဝတေ့လိုက်သော အခါ ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချသည်။ စောက်ပတ်ထဲ –ိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးဝင်လမ်းကြောင်း အဆင်ပြေနေသဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်–ိုး သည်။ ငါးမိနစ်ခန့် –ိုးလိုက်ရာ၊ ဒီအနေအထားက အားမရ သူ့ကို တောင့်တင်းလှသောကျွန်းသား ထမင်းစား စားပွဲပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။
သူ့ကို ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်စေကာ ပေါင်နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီး တင်ပါးစွန်းထွက်အောင် စားပွဲအနားသတ် အထိဆွဲယူကာ စောက်စေ့ကို စောက်ရည်ရွှဲနေသော လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ပေါ် လီးထိပ်ဖြင့် မနာအောင် တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ဝကို သွက်သွက်ပွတ်ပေးရင်း –ိုးသွင်းလိုက်သည်။
တီရှပ်ကိုဆွဲတင်ကာ ဘရာစီယာကို နို့အထက်လှန်တင်ပေးသည်။ နို့နှင့် စောက်စေ့လေး တို့ကို လက် တစ်ဘက်စီဖြင့် အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း –ိုးနေတော့သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းထုတ် လုပ်ကာ ဇိမ်ယူ–ိုးနေတော့သည်။ စောက်ပတ်မှာ ကျပ်စီးနေသဖြင့် လီးဝင်တိုင်း ထစ်ရစ်နေသောကြောင့် –ိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။
တော်တော်ကြာ ဇိမ်နှင့် –ိုးပြီးမှ… သူစိတ်အလွန်ထလာသော အခါမှ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်–ိုးနေရာ ကော့လူးကာခံနေပြီး ချိုမြိန်သောညည်းသံ၊ တဖတ်ဖတ်နှင့်–ိုးသံတို့ တခန်းလုံး လွှမ်းနေသည်။ မတ်တတ် လှုပ်ရှားရသောကြောင့် အားသိပ်မစိုက်ရဘဲ အလွန်ပင် ဆောင့်ချက်သွက် သောကြောင့် မကြာမီပင် သူပြီးတော့မည်ကို ပြောပြရာ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လျှော့ချလိုက်ပြီး သူနှင့်အတူ ပြီးလိုက်သည်။
ပြီးသွားတော့ သူခဏမှိန်းနေသည်။ အတန်ကြာမှ ကျွန်တော်လည်း လီးကို အသာအယာလေး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ စားပွဲပေါ် သူထထိုင်လေရာ စောက်ပတ်ထဲမှ အချစ်ရည်များ စီးကျလာသည်။ ထိုင်နေရင်း ကျွန်တော့ကို ဖက်ကာ နမ်းနေတော့သည်။ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ် မှီကာနားသည်။ သူစကားစပြောတော့သည်..
“ချစ်လိုက်တာ…ကိုကိုရယ်…”
“ကိုကို အိပ်ခါနီး ဇာခြည့်ကို–ိုးသိပ်နော်…ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ဇာခြည့်ကိုကို့ကို –ိုးသိပ်မယ်…နော် ကိုကိုနော်”
“–ိုးသိပ်ပေါ့ဇာခြည်ရဲ့”
“ပြီးတော့… တရေးနိုး –ိုးချင်ရင် နှိုးနော်ကိုကို…၊ အိပ်နေရင်လည်း ဇာခြည်အိပ်ရေးပျက်မှာ မပူနဲ့ နော်…–ိုးနော်…အိုး…ရှုတ်တယ်ဟယ် ကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲထည့်အိပ်၊ ဒါဆို ကိုကို–ိုး ချင်တာနဲ့ ဆောင့်–ိုးလိုက်ရုံပဲ…”
ကျွန်တော့ကို ဖက်ထားရင်း ကျွန်တော် မကြားဖူးသော အံ့သြဖွယ်ရာ စကားများကို တတွတ်တွတ် ပြောနေသည်။
“ကိုကို ဇာခြည် လီးဆာရင် ကိုကို့လီးစို့ မယ်နော်…ကိုကိုလည်း နို့ဆာရင် နို့တိုက်မယ်…”
........................................................................................................................................
နေထွက်သောည
ညစာကို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခွံ့ကျွေးကာ စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော့နားထဲ ယားနေသည့် အတွက် နဖာကလော်ရှာနေရာ သူရှာပေးပြီး ကျွန်တော့ကို ဆိုဖာပေါ်လှဲစေပြီး သူ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းတင်စေကာ နားကလော်ပေးသည်။
နားကလော်၍ပြီးသော်၊ ကိုယ်စီ သွားတိုက်လိုက်ကြပြီး၊ သူနှင့် ကျွန်တော်လက်တွဲကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတော့ အိပ်ယာခင်းလဲထားပြီး အိပ်ယာကို သေသေသပ်သပ် ပြန်ခင်းထားနှင့်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူခဏပြန်ထွက်သွားသည်။ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲမှ ရေချိုးသံ တဗွမ်းဗွမ်းကြားရသည်။ ထသွားမည်ပြုလိုက်ကာ လှဲနေလိုက်သည်။
သူ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်၊ ဒီတစ်ခါ သူဝတ်လာသည်မှာ ဝယ်လာသည့် အဝတ်ထဲက စွဲမက်စရာ ကောင်းသော ခပ်ပျော့ပျော့ အသားကပ်အပေါ်ဝတ် အနီရောင်လေးမှာ ပခုံးပေါ်ကြိုးနှင့် ဖြစ်ပြီး… လုံးကာ ဖွေးနေသော ပခုံးသား နှင့် လက်မောင်း ချိုင်း အလှကို ဖေါ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေသည်။
ဆံပင်က နှစ်ဘက်ခွဲ စည်းထားတာ မဟုတ်တော့၊ ဆံထုံးထုံးထားပြီး မျက်နှာတစ်ဘက်တချက် ကပိုကရိုကျနေသည် ဖြူရှင်းနေသော လည်တိုင်အလှ… စကတ်ရှည်ဖားဖား အနက်ရောင်လေး ဝတ်ထားသည်။ ဒီလိုကျတော့ ဘယ်တုန်းကနှင့် မတူအောင် လှနေသည်။
“လှလိုက်တာ မိန်းမရယ်… ကြည့်လို့ကိုး မဝဘူး…အိပ်ယာထဲလာလေ…”
ရွှင်မြူးစွာ အိပ်ယာထဲ ဝင်လာပြီး စောင်အောက်ထဲဝင်ကာ ကျွန်တော့ပေါ်တက်ပြီး တင်းနေအောင် ဖက် လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းကြတော့သည်။ သူအောက်ဆင်းကာ သူကျွန်တော့ အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတစ်လုံးချင်း ဖြုှတ်ပြီး ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ကို လျက်နေသည်။ ကျွန်တော့နို့သီး သေးသေးလေးကို စုပ်ကြည့်နေသည်။ ထိုမှ တစ်ဆင့် ဗိုက်လျက်နေသည်…
ပြီးတော့ ပုဆိုးကို လျှော့ချလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ့ မချွတ်သေးဘဲ ဘောင်းဘီပေါ်မှ ဖိနမ်းလိုက် လျက်လိုက် လုပ်နေသည်။ ကြာလာမှ ချွတ်ယူကာ လီးကို တစ်ချက် တေ့နမ်းလိုက်သည်။ အိပ်ယာပေါ်မှ ဆင်းပြီး ကျွန်တော့ အဝတ်တို့ကို သေသပ်စွာ ခေါက်သိမ်းကာ စားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်လာသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်။
ကျွန်တော် သူ့ အနီရောင်အပေါ်ဝတ်ကို ကိုင်ကြည့်ရာ ပါးပျော့ပျော့ဖြစ်သောကြောင့် အလွန်ပင်ကိုင်ရ ကောင်းနေသည်။ အပေါ်ဝတ်ကို ချွတ်ပေးလိုက်ရာ၊ အနက်ရောင် ဘရာစီယာလေးမှာ သူ့အသားဖြူဖြူနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ သူ့ဆံထုံးကို ဖြည်ချလိုက်ရာ အနက်ရောက်ဆံပင် နောက်ခံပေါ် ဖြူသောသူ့ အသား ရောင်မှာ ကြည့်မဝ။ ဘရာကို မချွတ်သေးဘဲ၊ စကတ်အနက်ကို အပေါ်မှနေ၍ ဆီးခုံ၊ ပေါင်တို့အား ပွတ်ပေး လိုက်သည်။
ဘရာစီယာကို ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ကို လှဲချလိုက်ပြီး… သူ့နို့တို့ကို စိမ်ပြေနပြေ စုပ်ပေးနေလိုက်ရင်း စကတ်အောက်မှ လက်ကိုသွင်းကာ ပေါင်တို့ကိုပွတ်သပ်၍ စမ်းတော့ နွေးနေသည်။ ဆက်တက်ကာ ပွတ်သပ် တော့ ပင်တီအသားမှာ အလွန်ထိရကောင်းနေသည်။ အတန်ကြာပွတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ သိပ်ကော့လာ သောအခါမှ စကတ်ကို ဆွဲချွတ်တော့ သူစိတ်လှုတ်ရှားနေသည်။
ပင်တီအနက်ရောင်လေးကို မြင်ရသောအခါ ရင်ဖိုသွားသည်။ ကျွန်တော့ အတွင်ခံဘောင်းဘီ အရောင်ကိုသဘောကျ၍ ဝယ်ခြင်းဖြစ်သည်ကို ပြောပြသည်။ ပင်တီလေးမှာ ပျော့ပျောင်း ပါးလွှာလွန်းလှသည် စောက်ရည်စိုကာ ကပ်နေသည် စောက်မွေးများ၊ စောက်ပတ် ဖုဖောင်းကြွတက်နေတာ၊ အကွဲကြောင်းလေး ကြားမှာ အရည်လဲ့နေတာကအစ မြင်နေရသည်။
ဆီးခုံကို ပင်တီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်တော့သည်… အောက်ဘက်ဆင်း ပွတ်တော့၊ ပင်တီခွကြားမှာ နွေးထွေးစိုစွတ်ပြီး ပင်တီတစ်ခုလုံး တင်းနေပြီး ပင်တီ အနားရစ်ဘေးမှာ အသားတို့ တစ်ရစ် ထွက်နေသည်။ သူကော့လာသည်။
ကျွန်တော် အောက်ဘက်ဆင်းပြီး ပင်တီပေါ်မှ လျက်ပေးနေလိုက်သည်။ ပင်တီအနားရစ်ကြာမှပင် လျှာကိုထိုးကာ မထိတထိလျက်ပေးသည်။ သူလုံးဝ မနေနိုင်တော့မှ ပင်တီ၏အနားစကို သွားဖြင့်ကိုက်ပြီး ဆွဲချွတ်ချသည်။ သူ့တင်ကို ကော့ပင့်ပေးထားသည်၊ ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခြေရင်းမှာရှိသည့် သဘက်ပွ အကြီး အသေး လေးငါးထည်ရှိသော အထုတ်ပေါ် ပစ်တင် လိုက်သည်။
“ကြည့်စမ်း… ဇာခြည့်စောက်ပတ် ဖောင်းပြီးတင်းနေတာပဲ စောက်ရည်တွေလည်း ရွှဲလို့… ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ… လျက်မယ်…ဒီစောက်ပတ်ကြီးကိုလျက်ပစ်မယ်…ပေါင်ထပ်ကားမိန်းမ… ”
သူ ခေါင်းကို သွက်သွက်လေး ညိတ်ပြကာ ပေါင်ကိုအစွမ်းကုန် ကားပေးသည်။ ကျွန်တော် စောက်ပတ် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို အားရအောင် အကြာကြီးလျက်သည်။ စောက်ပတ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ရွှတ်ကနဲ မထိတထိ သွက်သွက်လေး တခါတခါ တေ့နမ်းပေးလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ကိုတော့ မလျက်သေး သူ ကျွန်တော့လျာကို စောက်ပတ်ထဲ သိပ်လိုချင်လာသည်။ သူ တအင် အင် ညည်းနေသည်။ အသက်ရှူ သိပ်မြန် နေသည်။ အနည်းငယ် လှုပ်သည်မှအပ လုံးဝနီးနီး ငြိမ်အောင် သူထိန်းထားသည်။ အလွန်ဆုံး လှုတ်လျှင် တစ်လက်မ။ တစ်ခါတစ်ခါ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ကျွန်တော့ ဆံပင်များကြား လက်ချောင်းလေးထိုးကာ ကြင်နာနာ သပ်ပေးနေသည်။
“ကိုကိုရယ်…ဟင်း…ဟင်း…ဇာခြည် မနေတတ်တော့ဘူးရှင့်…”
ကျွန်တော် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းပေါ် လျှာထိပ်ကို တေ့လိုက်သည်။ သူ အားကနဲ အော်လိုက် သည်။ အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် အပြန်အလှန်လျှာထိပ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲတော့။ သူ တအင်အင် လှိုက်လှိုက်မောမော ညည်းသံထွက်လာသည်။ အကွဲကြောင်းကြားထဲလျှာကို ဖိထိုးထည့်သည်။ သူ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေပြီး အော်သံမှန်မှန် ထွက်လာသည်။ ခေါင်းကိုစောင်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲငုံခဲလိုက်ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်
“အားးးးးးး”
နောက်တစ်ဘက်လည်း ထို အတိုင်း ငုံခဲလိုက်သည် ။ သူ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
“အိုးးးး…. အား… အ ..အ…အ”
စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တော့သည်။ လျှာကို မှန်မှန်ကလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်သည်။ ပြီးတော့မှ စောက်စေ့ဘက် တက်လိုက်တော့သည်။ စောက်စေ့ဘေးပတ်ပတ်လည် သာသာရွရွလေး ဝိုက်လျက် ကာ စောက်ပတ်ထဲ လက်ချောင်းထည့်ကာ သွင်းထုတ်လုပ်ပေးနေရင်း စောက်စေ့ကို ငုံယူလိုက်သည်။
သူ မထိန်းနိုင်သလောက် ဖြစ်လာသည် တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသော်လည်း တင်ကိုခါယမ်းပစ်တာမျိုး မဖြစ်အောင် အတင်းထိန်းထားသော် အော်ညည်းတာတော့ မထိန်းနိုင်.. လက်ကို သွင်းထုတ်မြန်ပေးလိုက်ပြီး… စောက်စေ့ကို လည်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ လျှာနှင့်ထိုးပေးလိုက်ပြီး… လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့… အားကနဲ အားကနဲ့ လွှတ်အော်ကာ စောက်ရည် ရက်ရက်ရောရော ထွက်ကာ ပြီးသွားသည်။
ထွက်လာသော စောက်ရည်တို့ကို လျက်ပေးလိုက်ပြီး ချက်ချင်းထလိုက်ကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ခပ်သွက်သွက် အမြန်–ိုး –ိုးလိုက်သည်။ သူလုံးဝ မမျှော်လင့် ထားသော –ိုးချက်ဖြစ်ရာ… သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ပျော်သွားသည်။
ခဏပဲ –ိုးလိုက်ရသည် ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ နှစ်ခါဆင့် ပြီးသွားသည်။ စောက်ပတ်ကလီးကို အတင်းညှစ်ဆွဲနေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ မျက်ခွံပင့် ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့လက်တို့ကိုကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ အားကုန်ဆောင့်–ိုးတော့ရာ သူ လေးကြိမ် မြောက် ပြီးတာနှင့်အတူ သိပ်ကောင်းကာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားသည်။ ကျွန်တော် သူ့ပေါ်ပြိုကျသွားသည်။ သူတင်းကျပ်စွာ ဆီးဖက်လိုက်သည်။
ကျွန်တော့ ကျောပြင်ကိုလေးတွဲ့စွာ အလိုအလျှောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ သူ့မှာ စကားပြောဖို့ ခွန်အား မရှိတော့။ ဒါပေမယ့် သူ့ဖက်ထားမှု၊ သပ်ပေးမှုနှင့် လေးတွဲ့သောလှုပ်ရှားမှုမှာ မြတ်နိုးမှု အကြင်နာများစွာ ပါဝင်ကြောင်းကို ခံစားသိဖြင့် ခံစားနေရသည်။
ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်သူ့ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ပက်လက်လန် လှဲအိပ်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းလိုက်ထကာ သူကျွန်တော့ပေါ် မြန်မြန်သွက်သွက် တက်ခွကာ ကျွန်တော့ ကိုယ်လုံးကို ပြားကပ်အောင် ဖက်လိုက်ပြီး ပါးချင်းအတင်းဖိကပ်ထားသည်… နာသည့်အထိ…။
သူကျွန်တော့ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး တအင် အင် ညည်း နေသည်။ တဆတ်ဆတ် တုန်နေဆဲ… တစ်ခါတစ်ခါ တွန့်ကနဲတွန့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ပတ်မှလည်း စောက်ရည်တို့ ကျွန်တော့ဆီးခုံပေါ် တောက်တောက်ကျနေသည်။ အလွန်ပင် လှိုက်မောသော အသံတုန်တုန်ဖြင့် ဂျီကျကာ အော်ပြောသည်..…
“ကိုကို့ကို…လွှတ်ဖူး…ဇာခြည်..ကိုကို့ပေါ်ပဲဒီတိုင်းခွအိပ်မယ်…လွှတ်ချင်ဘူးဆို…”
“လွှတ်ပါကွယ်…ကိုကို့ကိုသနားပါ…”
“လွှတ်ဖူး…သနားဘူး…ဟွန့်…ဒီရင်ဘတ်ကြီးကိုနို့နဲ့ဖိတယ်ဟယ်…ခွာဘူးလို့ဆို…”
“ကြောက်တယ်…ကြောက်တယ်…လွှတ်ပါနော်…”
“ဖိမယ်…ဖိမယ်…စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ဖိထားမယ်…ကဲ…ဖိတယ်ဟယ်…”
“ဖိချင်သလောက်ဖိ…မကြောက်ဖူးကွာ…”
“ဒါဆို…ပွတ်မယ်.…ပွတ်မယ်…ကိုကို့ဗိုက်…ဒီစောက်ပတ်ကြီးနဲ့ပွတ်မယ်…ကဲ ပွတ်တယ်ဟယ်…ရော့”
“စောက်ရည်တွေ…”
“စောက်ရည်ရွှဲအောင်ပွတ်ပစ်မယ်…လာထား…ရော့ ရော့ ရော့ အင့်… ဘွတ်… အင့်…ကဲ မှတ်ပလား?”
“ပွတ်ကွာ…ပွတ်ချင်သလောက်ပွတ်…နည်းသေးတယ်..”
“မောလိုက်တာ…ဟူး….ချစ်တယ်…ကိုကို့ကို ခွာချင်ဘူးလို့…ခွာဘူးဟယ်…ခွာချင်ဘူးဆိုမှပဲ…”
“ခွာနဲ့ ဖိကပ်ပြီးတော့…အိပ်လိုက် ဇာခြည်လေး…ချစ်လိုက်တာ ကလေးရယ်…”
“ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်..ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်. တအားချစ်တယ်လို့”
“ချစ်ကွာ…ချစ်ချင်သလောက်ချစ်”
“ချစ်မယ်… ချစ်မယ်…အွန့်…တအားချစ်မယ်…ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ…ကဲပြော ပိုချစ်အုံးမယ်…ဟွန့်”
“အဲဒီထက် ပိုချစ်ပစ်မှာပေါ့…”
“ချစ်… အများကြီးချစ်… ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်ရူးနေတယ်… အီး…ဟင့်…ဟင့်… ကိုကို့ကို တအားးးးးးး ချစ်တယ်လို့…”
“အရူးမလေးကိုချစ်တယ်…အားကြီးချစ်…အများကြီးချစ်…ရော့အင့်..ပြွတ်…နမ်းတယ်ကွာ…အိပ်တော့ နော်…သူပဲ –ိုးသိပ်ပါဆို သိပ်ရသေးတယ်…”
“အွန်…ကောင်းတယ်…–ိုးသိပ်တာ အားကြီးကောင်းတယ်… မောပြီ… ဇာခြည့်ဗိုက်လည်း စောက်ရည်ရွှဲနေပြီ…ကိုကိုလွှတ်…ဇာခြည်သုတ်ပေးမယ်”
“လွှတ်ဖူး မသုတ်နဲ့…ဒီအတိုင်းအိပ်…ကောင်းတယ်…”
“ကိုကိုရယ်…ချစ်တယ်…ငိုက်တယ်…အိပ်ချင်တယ်…ဒီအတိုင်းပဲ အိပ်မယ်ဟယ်…”
“အိပ်”
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment