ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၅ )
ဇာခြည် ရေးသည်။
ကျွန်တော်ကို သပ်ပေးတော့ သူ့တကိုယ်လုံး တင်းမာမှုလျော့ကျသွားသည်။ ခဏကြာတော့ ကျွန်တော့ ကို ခွလျှက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခွျှေးတိတ်လာတော့ အေးလာသည် သူ့တကိုယ်လုံး အပူတဖြည်းဖြည်း ကျ ဆင်းကာ အေးလာတော့ ဘေးမှစောင်ပါးလေး တစ်ထည်ယူရာ အိပ်ပျော်နေရင်းမှ လွတ်ထွက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သလို သူကိုယ်လုံးဖြင့် ကုပ်တွယ်ထားတာ တင်းလိုက်သည်။
အင်အင်နှင့် အသံပြုကာ သူ့ပါးစပ်ကို တပြပ်ပြပ် နှစ်ခါသုံးခါလောက်သပ်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျသွားသည်။ စောင်ကို သူ့ပေါ်မှ လွှမ်း လိုက်တော့ နွေးထွေးသွားပြီး လုံးထွေးလျက်သား အိပ်ပျော် သွားကြသည်။
တစ်ရေးနိုးတော့ သူကျွန်တော့်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် မှောက်လျက်ပင်။ နှစ်ယောက်သား ချွေးပြန် ထွက်နေသည်။မျက်နှာပေါ် ချွေးများသီးနေသည့် သူ့မျက်နှာ ကြည်လင်ဝင်းပကာ တင်းတိမ်ကျေနပ် နေပုံ ထင်ရှားစွာ မြင်နေရသည်။ ကျွန်တော် သူ့ကျောလေး တကယ့်ဖြည်းညင်းစွာ သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ အိပ်ပျော် နေရင်း သူ ကျေနပ်သည့်အသံနှင့် တိုးညင်စွာတအင်အင် တခါနှစ်ခါလောက်ညည်းသည်။ လူးလွန့်လာသည်။ မပီကလာပီကလာ အိပ်ချင်မူးတူး အသံဖြင့်
“အင်း.. ကိုကို့ပေါ်အိပ်ပျော်သွားတယ်…အွန်… ကိုကိုညောင်းရောပေါ့”
အသံက အိပ်ခါစနှင့် လုံးဝမတူ… ငယ်ငယ်က ပြောနေကျစကား။ ဆင်းမည်ပြုရာ ကျွန်တော် ဆက်ဖက် ထားသဖြင့် သူဆင်းမရ။ ကောင်းကောင်း နိုးသွားသည်။ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လျက် ကွေးထားသော ခြေတို့ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အညောင်းဆန့်ရာ ကျွန်တော့ဆီးခုံနှင့် သူ့ဆီးခုံတို့ စေးကပ် နေသဖြင့် အမွေးတို့ကို ဆွဲနှုတ်သလို ဖြစ်ပြီး ကွာသွားသည်။
“အယ်…ကိုကိုနာသွားလား? ကိုကိုညောင်းနေမှာ သိလို့ထလိုက်တာ..၂နာရီတောင်ထိုးပြီပဲ…”
“နိုးခါစက…ငယ်ငယ်တုန်းက ပြောသလို… “အွန်.. ကိုကိုညောင်းရောပေါ့” တဲ့… မနာပါဘူး… မညောင်းပါဘူး ဇာခြည်ရဲ့…”
“ဟယ်…ဟုတ်လား? အိပ်ကာနီး ကိုကို့ကို ဂျီကျနေတာ…သိပ်ပျော်လို့”
“ဟုတ်တယ်… ကလေးကျနေတာပဲ… ချစ်စရာကောင်းတယ်…”
“ဘယ်လိုလဲမသိဘူး ကိုကို့ကို တအားဂျီကျချင်နေတာ…သိလား…”
“ကျပေါ့…ပျော်စရာကောင်းတယ်… ဇာခြည်အိပ်တာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ပဲ”
“နှစ်ပေါင်းအများကြီး အတွင်းမှာ ကိုကို့ကိုဒီလိုပြန်ဖက်အိပ်ရတာ အိပ်ကောင်းလိုက်တာ…ကိုကိုရယ်… နိုးတော့ ကလေးပြန်ဖြစ်သွားသလိုပဲ… အိပ်လိုက်တာလည်း တကယ့်အကြာကြီးပဲလို့ ထင်ရတယ်… လန်းဆန်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်တော့ အိပ်ရေးဝသွားပြီ…”
“ဟုတ်တာပေါ့… ကိုကိုဆို ဇာခြည်ငယ်ငယ်က အိပ်နေကျပုံစံလေးကို သတိရသွားတယ်… သိလား အဲဒီ တုန်းကဆို ဇာခြည်အိပ်ပျော်သွားလို့ အသာလေး အောက်ချသိပ်ရင်တောင် ပြန်တက်အိပ်တာပဲ…”
“ဟယ်…ကြည့်စမ်း အဲလိုညတွေဆို ကိုကို မမကို ဘယ်–ိုးရမလဲနော်… အယ်… ဇာခြည်မှ အဲဒါတွေ မသိသေးတာကိုကိုရယ်…တက်အိပ်လိုကောင်းတိုင်း အိပ် အိပ်နေတာ…”
“ဇာခြည်အဲလိုအိပ်တာ တစ်ညလုံးမှ မဟုတ်ဘဲ ညနက်ရင် ဇာခြည်က ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်တာ”
“ကိုကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်… ဇာခြည့်ကို ပြောပြနိုင်ရင် မမနဲ့–ိုးရတဲ့အကြောင်း ပြောပြပါလား ဟင်း… မမက သိပ်ထူးဆန်းသလိုပဲ ဟိုလေ…တစ်မျိုးပဲ.. ဒါကြောင့်မေးကြည့်တာပါ… ဇာခြည်သိချင်တာတော့ အမှန်ပဲ… ဟိုလေ မပြောချင်ရင် မပြောပါနဲ့ ကိုကိုရယ်…”
“မမနဲ့–ိုးရတယ်ဆိုတာ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူးဇာခြည်ရ… အိပ်ခန်းထဲ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောရဘူး၊ သူစိတ်ပါတဲ့နေ့ကျရင် အနီရောင်ဝတ်တယ်၊ ဒါဆိုသိတော့… အဲဒီနေမှပဲရတယ်.. ပက်လက်တစ်မျိုးပဲ၊ ကိုကိုပြီးခါနီးဆို အပြင်ထုတ်ပြီးရတယ်… မမ သူ့စောက်ပတ်ထဲတစ်ခါမှ ပေးမပြီးဖူးဘူး… ဘာကြောင့် မှန်းတော့ ကိုကိုလည်းနားလည်မရခဲ့ဘူး… ဒါပဲရှိတယ်…ကဲ”
“ဟယ်…မမပါးစပ်ထဲလိုချင်လို့…ကိုကို့လရည်သိပ်ကြိုက်လို့နေမှာပေါ့…”
“ဟင့်အင်း…လီးစုပ်တာတော့..သူကြိုက်ခဲ့တယ်… လရည်ဆို သူသိပ်ရွှံတယ်… ဇာခြည် မြင်ခဲ့တဲ့ နေ့က ဆိုတာ တစ်သက်လုံးမှာ နှစ်ခါမြောက် သူ့ပါးစပ်ထဲပြီးဖူးတာ… ကိုကို့လီးစုပ်တာလဲ အဲဒါနောက်ဆုံး အခေါက်ပဲ… ဒါပဲရှိတယ်…ဘာသိချင်သေးလဲ”
“အီး…ဟင့်…ဟင့်…ကို…ကို…ရယ်…”
သူကျွန်တော့ကိုဖက်ပြီး ရှိုက်ကာရှိုက်ကာ ငိုတော့သည်… ဘယ်လိုမှ ချော့မရ… အကြာကြီး… ငိုလို့ မောသွားမှ… ကျွန်တော့မျက်နှာကို သူ့ လက်ဖဝါးလက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကြင်နာစွာကိုင်ကာ…
“ကိုကို့ကို ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်သေမတတ်ချစ်တယ်လို့…ကိုကိုလီးကိုလည်း ချစ်တယ်… ကိုကို့လရည်ကိုလည်း ဇာခြည်ချစ်တယ်…ကိုကိုအချိန်မရွေး–ိုး..စောက်ပတ်ထဲပြီးပြီး ပါးစပ်ထဲပြီးပြီး…”
“ကိုကိုလည်း ဇာခြည့်ကိုချစ်ပါတယ်ကွယ်… ဇာခြည့်ကိုမှ ကိုကိုတကယ်ချစ်မိသွားတာပါ…”
“ဟုတ်တယ်… ဟုတ်တယ်… ဇာခြည့်ကို အစွမ်းကုန်ချစ်နော်ကိုကို… ကိုကို့အချစ်တွေ မချန်ထားနဲ့ ဇာခြည့်ကို အကုန်ပေးနော်… ပေးချင်သလောက်ပေးနော်…”
“ဇာခြည်လေးရယ်…ကိုကို့ အသည်းရယ်…”
“အို..ကိုကိုရယ်…အီး…ဟင့်…ချစ်တယ်…”
“ဇာခြည်လေး… ငိုနဲ့တော့… လာ… တစ်ခုခုသွားစားရအောင်… ကိုကိုဗိုက်ဆာနေပြီ….”
“ဇာခြည်လည်း ဗိုက်ဆာတယ်…ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ကို ဇာခြည်ကျွေးမယ်လေ…”
“လာ လိုက်ခဲ့…ကျွေး”
“ဟုတ်ကဲ့ကိုကို”
နှစ်ယောက်သား မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ကာ မျက်နှာသစ် ရေသောက်ပြီး မတိုင်ပင်ထားဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သွားကြသည်။ သွားတိုက်လိုက်ကြကာ ရေနွေးချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုးပြီး သစ်သီးချကျွေးသည်။ ဇာခြည်မှာ သစ်သီးကိုတော့ သိပ်နှစ်ချိုက်ပြီး စားလည်းစား ကျွန်တော့ကိုလည်း စားစေသည်။ စားပြီးတော့ ကော်ဖီကြမ်း ဖျော်တိုက်သည်။ ကော်ဖီမှုန့်စစ်စစ်က သံတောင်က မိတ်ဆွေတစ်ယောက် ပုံမှန်ပို့ပေး နေကျဖြစ်တော့တစ်နေ့ကို ကော်ဖီကြမ်းတစ်အိုးကတော့ သောက်ဖြစ်သည်။ တော်တော် လန်းဆန်းသွားသည်။ သောက်လို့ပြီးကာနီး..
“ကိုကို့ကို ဒီအချိန်…ကော်ဖီတိုက်ရတာ စိတ်ထဲမလုံဘူး…”
“အဲဗျာ ကော်ဖီတိုက်ရတာနဲ့ပဲ ဘာစိတ်ထဲမလုံစရာရှိလဲ?”
“ဟိုလေ.. ကော်ဖီက ကျန်းမာရေးအတွက် ကောင်းတယ်တဲ့”
“သိတယ်လေ…”
“ရှိသေးတယ်…ကိုကိုရ…ပြောချင်ပါဘူးဆို…”
“မိန်းမကလည်းလုပ်ပြီ…လုပ်ကွာ မပြောချင်ဘူးဆိုမှ…ပိုသိချင်လာပြီ…”
“ဟို..ဟိုလေ…ဇာခြည်လေ…ညနေက ကိုကိုအိပ်နေတုန်း internet ထဲဝင်ဖတ်နေတာ…အဲဒါ… ကော်ဖီ ကြမ်းသောက်တဲ့ ယောက်ျားတွေဟာတဲ့… အကြိမ်ရေများများ –ိုးနိုင်တယ်တဲ့… ပြီးတော့ –ိုးရတာ ကိုလည်း ပိုအရသာခံနိုင်ကြတယ်တဲ့… ကိုကိုနော်…ဇာခြည် သဘောရိုးနဲ့ တိုက်တာနော်… မ–ိုးချင်ရင် မ–ိုးနဲ့ ဇာခြည့်ကိုတော့ အထင်မလွဲနဲ့နော်….”
“အထင်မလွဲပါဘူး..ဇာခြည်ရဲ့…နေ့တိုင်းသောက်နေတဲ့ ဥစ္စာ…”
“သိဘူးလေ… တော်ကြာ… သူများ… အကြိမ်ရေများများ အ–ိုးခံချင်နေတယ် ထင်မှာစိုးလို့ပါ… ရှုတ်တယ်ဟယ်… လိမ်ချင်ဘူး ဇာခြည် အဲလိုစိတ်ရှိတယ်… ဝန်ခံတယ်… ဒါပေမယ့် အဲလို စေတနာနဲ့ တိုက်တာ မဟုတ်ဘူးနော်… ကိုကို…”
“မိန်းမကလည်းကွယ်… အဲဒီစေတနာနဲ့ တိုက်တာ မဟုတ်မှန်း ကိုကိုယုံပါတယ်… အဲဒီလို ရည်ရွယ်ပြီး တိုက်ရင်လည်း ဘာဖြစ်သေးလဲ… ဇာခြည်ရှိသားပဲ ဘာပူစရာရှိလဲ… လာ အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်…”
“ဟယ် ကော်ဖီကြောင့်လား?”
“မဟုတ်ဘူးမိန်းမရ… ရိုးရိုးခေါ်တာပါကွ… ဒီမှာထိုင်နေမှာလား?”
အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်တော့ သူ အိပ်ယာခင်းလဲသည်။
................................................................................................................................................
သိပ်ပျော်တော့…ငိုချင်တယ်
“ကိုကို–ိုးသိပ်တာ…အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ”
“တစ်ရေးပြန်အိပ်လိုက်ပါလားမိန်းမ ကိုကိုသိပ်ပေးမယ်”
“အိပ်ဖူး… ကိုကိုအိပ် ဇာခြည် ကိုကို့ကိုနှိပ်ပေးချင်တယ်…”
“မညောင်းပါဘူး… ဇာခြည်ရဲ့ မနှိပ်နဲ့ အိပ်..အိပ် လာကိုကို့ရင်ခွင်ထဲလာ”
“မညောင်းဘဲနေမလား ကိုကိုရယ်…ဇာခြည့်ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ပိထားတာ… ကိုကိုကလည်း တွန်းချလိုက် တာမဟုတ်ဘူး အဲဒီအတိုင်း အညောင်းခံပြီး အိပ်တယ်”
“သြော်ကွယ်… မတွန်းချရက်ပါဘူး… အ–ိုးဝပြီး နွမ်းနွမ်းနယ်နယ်အိပ်နေတာ… ဇိမ်ပျက်သွားမှာပေါ့… ကျေနပ်လို့ တအင်အင်ညည်းနေတာလေး…ချစ်စရာကောင်းတယ်…”
“ဇာခြည်လည်း တွန်းချလို့ ပြောသာပြောတာပါ ကိုကိုရယ်… ကိုကို အလိုလိုက်တာလည်း ခံချင်တယ် …ပျော်လို့ ငိုတောင်ငိုချင်တယ်…သိလား… ကိုကိုရယ် ချစ်တာချစ်ပေါ့ အဲလောက် အလိုမလိုက်နဲ့နော်… မိန်းမလေ… ပျော်လွန်းလို့ သေသွားလိမ့်မယ်…အီး…ဟင့်…အီးး”
“ဟေ…မိန်းမရယ်…မငိုပါနဲ့ကွယ်…”
“အီး…သိဘူးကိုရယ်….အင့်…သိပ်ပျော်တော့…ငိုချင်တယ်…အီး..နှိပ်ပေးချင်ပါတယ်ဆို..အီးး.”
“နှိပ်ပေးလေ…မငိုနဲ့တော့နော်…မိန်းမ…ငိုရင်–ိုးပစ်မှာနော်”
“အီး…–ိုးနဲ့အုံး…အဟင့်….နှိပ်ပြီးမှနော်…ငိုတော့ဘူး…”
ကျွန်တော့ ခြေနှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး ကျွန်တော့ ပေါင်ကြားထဲ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ကာ ခြေတစ် ဘက်စီကို သူ့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်သည်။ သူ့ပေါင်သားများ၏ တင်းအိသော အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့ပေါင်တို့ကို လက်နုနုဖြင့် တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း နှိပ်ပေးတော့သည်။ လေးငါးမိနစ်ခန့် နှိပ်ပေးရင်း ပေါင်ရင်းနား ရောက်လာသည်။
“မိန်းမ အသံတိတ်လို့ပါလားကွယ်…”
ပြောလိုက်မှသူမျက်ရည်ကျလာသည်။ အသံမထွက်အောင်…ရှိုက်ငိုနေသည်။
“ဟေ… မိန်းမ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကွယ်…”
“ကိုကိုပဲငိုရင်…–ိုးပစ်မယ်ဆို…ကိုကိုက…ဇာခြည်ပြုစုတာမှ…မခံချင်ဘဲ…–ိုးတာနဲ့ခြိမ်းခြောက်တယ်… အီး…ကိုယ့်လင်ကို ပြုစုချင်တာပေါ့လို့…အီး…ဟင့်…နှိပ်ပေးချင်တော့ တိတ်နေရတာပေါ့လို့…အီး…”
“အဲဗျာ… မိန်းမပြုစုတာကို ခံချင်တာပေါ့…ကျီစယ်တာပါ…မိန်းမရ… မငိုနဲ့ကွယ်… ကိုကိုက မိုးချုပ်က တစ်ရေးတောင် အိပ်ထားသေးတာ… ဇာခြည်လည်းညောင်းနေမှာပဲ… ကိုကိုကတောင် ပြန်နှိပ်ပေးချင် နေတာပါ ဇာခြည်ရ…”
“အီး…ကိုကိုက–ိုးပေးရတာ…ပင်ပမ်းတာပေါ့လို့….…အီး…ဟင့်…ဟင့်… အနှိပ်မခံပါဘူး… ဇာခြည်ပဲ နှိပ်မှာ… အီး…”
“ဇာခြည်လေး… ကိုကိုအညောင်းပြေပြီကွယ်…တော်တော့နော်…ဖက်ထားချင်တယ် မိန်းမရယ်… ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲလာခဲ့တော့…ချစ်ချင်တယ်ကွယ်…မငိုနဲ့တော့ကွယ်… လာလာ ကိုကိုချော့ပေးမယ်”
သူကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာသည်… ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုထွေးပိုက်ကာ သူ့နဖူးနမ်းပေး လိုက်သည်… မျက်ရည်တို့ကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။ သူကျွန်တော့ကိုပြန်နမ်းပြီး…မေးသည်…
“ကိုကို –ိုးချင်နေလားဟင်?”
“ဟင့်အင်း…မိန်းမစိတ်လာနေရင် –ိုးရအောင်လေ…”
“လာသေးပါဘူးကိုကိုရဲ့…လာရင် တောင်းမှာပေါ့… ချစ်ချင်သေးတယ်… ညကလေ… ကိုကိုနဲ့ မီးမှိတ်ပြီး စကားတွေ တီးတိုးတီးတိုးနဲ့ တဝကြီးပြောမယ်ပေါ့… ကိုကို–ိုးသိပ်တာ တန်းကနဲ ပဲ…တစ်ခွန်းမှ မပြောလိုက်ရဘူး…ဇာခြည်ပြောရင်…ကိုကိုစိတ်ညစ်မှာလား?”
“ဘာလို့စိတ်ညစ်ရမှာလဲ… အခုပြောပေါ့ မိန်းမရ ကိုကိုနားထောင်ချင်တယ်…”
“ကိုကို သိလား…ညကလေ…ပါးစပ်နဲ့ချစ်ပေးတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ…ပြီးပြီဆိုတော့ ကိုကို့လီး စုပ်တော့ မလို လုပ်တုန်းရှိသေးတယ်…ကိုကိုကတက်–ိုးရော…ကောင်းတာမှလေ..ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးမှန်းတောင် မသိလိုက်တော့ဘူး လေးငါးခါထင်တယ်…အီဆိမ့်နေအောင်…အ–ိုးဝသွားတယ်…သိလား..”
ကျွန်တော့လက်တို့ကို ကိုင်ကာ ဖြစ်ညှစ်နေရင်း ပြောနေသည် ပြီးတော့ အရည်လဲ့သောမျက်ဝန်း တို့ဖြင့်ကြည့်သည်။ အင်မတန် တီတိုးညင်သာသော အသံဖြင့်…
“ဇာခြည်ဝယ်လိုက်တဲ့ အဝတ်တွေကို ကိုကိုကြိုက်ရဲ့လားဟင်? ကိုကိုနဲ့ ဒီလိုနေရင်ဝတ် ဖို့လေ…”
“စွဲမက်စရာကောင်းတယ်…သိပ်ကြိုက်တယ်…အခုညက ပင်တီဒီနေ့ဝယ်တာလား?”
“ဟုတ်တယ်ကိုကိုရ…လာလာချင်းလက်နဲ့လျှော်ပြီး…လှမ်းထားလိုက်တာ…ကိုကိုနဲ့အိပ်ရင်ဝတ်ဖို့…အဲဒီပင်တီ…ကိုကို သဘောကျလား?…”
“ပါးနေတာလေးက ချစ်စရာကောင်းတာ…ကြည့်ကောင်းတယ်..ဇာခြည်ရ…”
“ကြိုက်ရင် အဲလိုအပါးက အသားရောင်နဲ့ အဖြူရောင် နှစ်ထည်ရှိသေးတယ်…ဇာနဲ့ဟာတွေကော.. အကုန်အပါးတွေချည်းပဲ…အနီလေးရယ်…ပန်းရောင်ရယ်…ရှားစေ့ရောင်ရယ်…ဘရာတွေကော သိလား အိုး… ကိုကိုကြိုက်ရင်…ပြီးတာပဲ…ဘာကြိုက်တတ်မှန်း မသိသေးတော့ မှန်းဝယ်ရတာ”
“ကောင်းသားပဲ…အရောင်တွေလည်း ကောင်းတယ်..မိန်းမအရွေးတော်တယ်…”
“ဟယ်..ဟုတ်လား…ဟိုလေ ဆိုင်ကမမ ရွေးပေးတာလည်းပါတယ် ကိုကိုရ ပြီးတော့လေ… သဘက်အကြီးက –ိုးရင် အောက်မှာခံဖို့ဥစ္စာ အိပ်ယာခင်းပေပွတော့ ကိုကို အိပ်ရခက်မှာစိုးလို့… သိလား… အဲဒါယူလာပြီးထားကာမှ…ခြေရင်းမှာရှိရက်နဲ့ ကောင်းတာမှာမျောပြီး မေ့သွားတာ…”
“မိန်းမပြီးလို့ အိပ်ယာခင်းရွှဲရင် ကိုကိုအရမ်းပျော်တယ် မိန်းမရ…”
“ကိုကိုရယ်…အဲချိန်ဆို စိတ်က တကယ်လွတ်ထွက်သွားတာပဲ…ဘာမှကိုမသိတော့တာ…”
“ဒီနေ့ နေ့ခင်းကနှစ်ထည် ညနှစ်ထည်.. ဒါတောင်မှ…ထမင်းစားခန်းထဲ တစ်ခါ–ိုးလိုက်လို့ နို့မဟုတ်ရင် ငါးထည်ရှိတယ်နော်… လျှော်ပြီးသားအသင့် ငါးထည်ကျန်ပါသေးတယ် နောက်ဆို အောက်မှာ သဘက် ခံထားလိုက်မယ်… ဒီသဘက်ကို ဒါအတွက်ပဲစိတ်ကူးပြီး ဝယ်လာတာ”
သူတစောင်းလေးလှဲကာ ပေါင်ဖြင့်ခွလိုက်ပြီး ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းတင်ပြီးဖက်ထားသည်…
“ဇာခြည်အိပ်ချင်နေလား?”
“ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ…ကိုကိုရယ်…ကိုကိုအိပ်ချင်ရင်ပြောနော် ဇာခြည်သိပ်ပေးမယ်…”
“အိပ်ချင်သေးပါဘူး ဇာခြည်ရ…ဆက်ပြောလေ…ကိုကိုနားထောင်ချင်တယ်…”
“မိုးချုပ်က ကိစ္စကျန်သေးတယ်…ဟွန်း… ကိုကိုပေးပစ်လိုက်တာနဲ့… ဘာမှမပြောလိုက်ရဘူး… ကိုကို သိပ်–ိုးရင် ဇာခြည် စကားနည်းသွားမယ် ထင်တယ်နော်… အဲဆိုလျှော့–ိုး… ဇာခြည် ကိုကိုနဲ့ စကား တွေ တဝကြီးပြောချင်တာ…ကိုကိုရ… အင်း… မိုးချုပ်ကကိစ္စ… ပြောအုံးမယ်…”
“ကိုကို…သိလား ဇာခြည်လေ၊ မီးဖိုချောင်ဝင်နေတုန်းလေ စိတ်ထဲမှာ အလိုလိုကြိုသိနေသလိုပဲ ဒါကြောင့် ပင်တီချွတ်ပြီးတော့ထားလိုက်တာ အတော်ဖြစ်သွားတယ်၊ မကြာဘူး ကိုကို့လီးနဲ့ တိုးတော့ တာပဲ၊ သိပ်ရင်ခုန်သွားတယ်… အဲဒီအချိန် ကိုကို–ိုးပေးတာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိတာ… အိုး…–ိုးတိုင်းကောင်းပါတယ်… ကိုကို့လီးနဲ့ဆို ဇာခြည်ရူးရတာချည်းပဲ…”
“အိပ်ယာပေါ် ပင်တီချွတ်–ိုးတော့ကော အဲလိုပဲ… နှစ်ခါလုံး ကောင်းလွန်းလို့ ကောင်းတယ်ပြော ဖို့တောင် အားမရှိတော့ဘူး… ကျေးဇူးတောင်မတင်လိုက်ရဘူး ကိုကို.ဇာခြည့်ကို ခွင့်လွှတ်နော်…”
“ဟာ မိန်းမကလည်း…ကျေးဇူးဆိုတာနည်းသေး တကိုယ်လုံးတောင်တင်ပေးတာပဲ… ဇာခြည်ကောင်း တယ်ဆိုရင်ပဲ… ကိုကိုပျော်လှပြီ…ကိုကိုလည်း ဇာခြည့်ကို –ိုးရတာ သိပ်ကောင်းလွန်းတယ်…”
“ကိုကို–ိုးတိုင်း တစ်မျိုးထက်တစ်မျိုး အပြိုင်ကောင်းတယ်… နောက်ဆို အိမ်ထဲမှာနေရင်လေ.. ဇာခြည် ပင်တီမဝတ်တော့ဘူး အဲဒါမှ… ကိုကို –ိုးချင်တဲ့အချိန်ဆို အဆင်သင့် စကတ်လှန်–ိုးထည့်လိုက်ရုံပဲ… –ိုးချင်ရင် အောင့်မထားနဲ့နော် –ိုးနော် နော်ကိုကိုနော်…”
“အင်း၊ –ိုးလွန်းလို့ တော်ပြီ… ဒီလီးကြီးမုန်းတယ်တော့ မပြောနဲ့နော်…”
“အို… မပြောပါဘူးရှင်…ကိုကို့လီးကို မြတ်နိုးလွန်း ချစ်လွန်း စွဲလမ်းလွန်းလို့ခက်နေတာ…”
“ကိုကို…ပြောရအုံးမယ်…လက်ချောင်းနဲ့လုပ်ပေးတဲ့အခါလေ…ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ရုတ်တရက် ရေငတ် သလိုလို၊ အာခြောက်လာတာ…ပါးစပ်ထဲတစ်ခုခု လိုလာသလိုလို ဖြစ်လာတာလေ၊ ခုမှ စုပ်ဖူးတဲ့လီးပဲ ပြေးသတိရလိုက်တာ…
လီးကိုသတိရလိုက်တော့မှ စုပ်ချင်လာတာကို သေမတတ်ပဲ၊ ကိုကိုရယ်… အဲဒီအချိန်သာ ဇာခြည်ပါးစပ်ထဲ ကိုကို့လီးထိုးမထည့်ပေးလိုက်ရင် ရူးသွားလောက်တယ်… သိလား ပြောရင်းနဲ့တောင်… လီးစုပ်ချင်လာပြီ…ဇာခြည့်ပါးစပ်ကလဲ လီးသိပ်ငတ်တာပဲ…”
“ဒါဆိုစုပ်ပေါ့”
“နေပါအုံးကိုကိုရ… ဇာခြည် ကိုကို့ကို ကျင့်ပေးစရာရှိတယ်…”
“ဘာများလဲကွယ်…လုပ်လေ”
“အခုဇာခြည်သိပ် စကားများနေတယ်… ဇာခြည့်ပါးစပ်ကို ကိုကို့လီးနဲ့ရအောင်ပိတ်…”
“ကိုကို နားထောင်လို့ ကောင်းပါတယ် ဇာခြည်ရဲ့…စုပ်ချင်ရင်စုပ်လေ…”
“ဟင့်အင်း ပါးစပ်ပိတ်ဖို့ ကျင့်နေတာပါဆိုနောက်လည်း လုပ်တတ်အောင် ကိုကို့လီးကို ဇာခြည့် ပါးစပ်ထဲ ဇာခြည့်ခေါင်းကိုင်ပြီး ကိုယ်တိုင် အတင်းထိုးထည့်…လုပ်… အတင်းနော်…”
ဇာခြည့်ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်ကာ လီးထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားသည်… သူက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ဟိုရှောင် ဒီရှောင်လုပ်သည်… မျက်နှာ ဟိုထိဒီထိနှင့် စေ့ထားသည့် နှုတ်ခမ်းကြားရောက်တော့ သူလည်းမနေနိုင် …နှုတ်ခမ်းအသာဟသည်… ထိုသို့ဟလိုက်သော နှုတ်ခမ်းကြား လီးကိုတေ့ကာ သူ့ခေါင်းကိုဆွဲဖိလိုက်သည်။ လီးဒစ် ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ ဝင်သွားတော့ ခါးကော့ကာ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကောင်းကောင်း ဝင်သွား သည်…
“ပြွတ် အု…”
“စကားများချင်အုံး ဒီပါးစပ်၊ ရော့အင့်…လီးနဲ့ဆို့ပိတ်ထားမယ်…”
ပြီးတော့ကျွန်တော် ခေါင်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်ရာ သူလီးကို အပြင်ထုတ်ကာ…ဝမ်းသာအားရ..
“ဟယ်…သိပ်ပျော်တာပဲ ကိုကိုရယ်… အဲလို အလုပ်ခံချင်တာ. အဲလိုပြောတာလည်း နားထဲချိုအီနေ တာပဲ နောက်တစ်ခါ ပြန်လုပ်ပေးနော်…လုပ်ပါကိုရယ် နောက်တစ်ခါနော်…”
“စကားများချင်အုံး ဒီပါးစပ်၊ ရော့အင့်၊ လီးနဲ့ကိုဆို့ထားမယ်”
“ပြွတ်အု အင့်၊ ”
“ကိုကိုရယ်…ဇာခြည့်ကိုလေ…အဲလို ခဏ ခဏလုပ်ပေးနော်…အို… စကားမပြောလဲ ထိုးထိုးထည့်ပေး… ဒီလီးကြီးနဲ့ ကိုကို့ကို ဇာခြည်ချစ် လိုက်တာ”
“ဘာထဲကချစ်တာလဲ ဇာခြည်ရဲ့…”
“ဇာခြည့် ပါးစပ်ထဲကရော ဦးနှောက်ထဲကရော၊ နှလုံးသားထဲကရော၊ ဟောဒီ စောက်ပတ်ထဲကရော… ချစ်တယ်…”
မြတ်နိုးခြင်း
“ကိုကို…”
“အင်း”
“ကိုကို ဇာခြည်…ကိုကိုလီး တအားစုပ်ချင်လာပြီ ကိုကိုရယ်…” နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့်သပ်လိုက်ကာ ညည်းညည်းလေး ပြောသည်။
“အယ်ဗျာ…ခုနကတည်းက စုပ်ချင်ရင်စုပ်ပါဆို…”
“ကိုကိုများ –ိုးချင်နေမလားလို့ပါ…ကိုကိုရယ်…–ိုးချင်နေရင် –ိုးပြီးမှပဲ စုပ်မယ်လေ…”
“ဟင့်အင်း… ဇာခြည်လီးအရင်စုပ်ပေး…လီးစုပ်ခံချင်တယ်…ပြီးမှ ဇာခြည့်စောက်ပတ်–ိုးမယ်…”
“ကိုကို… ဇာခြည် ကိုကို့လီး ဝအောင်စုပ်မှာနော်… ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးနော်… ပြီးမှ ကိုကို–ိုးချင် သလို–ိုးနော်… နော်ကိုကိုနော်…”
“စုပ်ပါမိန်းမရ… ဝအောင်စုပ်… ပါးစပ်ထဲပြီးပေးမယ်စိတ်ချ…”
သူ ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက်စစုပ်ပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ လက်ဖြင့် ပေါင်ကိုပွတ်ပေးနေသည်။ လီးမထိအောင် ရှောင်ပွတ်ခြင်းဖြစ်၏။ လီးမွေးကြား တရွရွလေး ထိုးပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဥကို လက်ဖြင့်ပင့်ကိုင်ပြီး တယုတယပွတ်သည်… လီးမွေးကြား လက်ဖြင့်ထိုးဖွသည်။ လျှာဖြင့် လိုက်တို့တော့သည်… ဥကိုတို့လိုက် လီအနှံ့ကို တို့လိုက်နှင့် ခဏကြာသွားသည်။
ဒီတစ်ခါစုပ်တာ စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ အေးအေးဆေးဆေး အရသာခံစုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ လီးကို သိပ်မြတ်နိုးသွားပြီ ဖြစ်သောကြောင့် စုပ်တာလျက်တာ သိပ်ကွာသည် မြတ်မြတ်နိုးနိုး ကြင်ကြင်နာနာ ရှိလှသည်။ ဒီတစ်ခါ လျှာကိုပိုသုံးသည်။
ဥဘေး ပေါင်ခြံသားကို လျှာနှင့် လျက်သည်။ ပြီးတော့ ဥကိုလှည့်ပတ် လျက်သည်။ ဥကို စိမ်ပြေနပြေ လျက်စုပ်သည်။ ဥအောက်မှ စပြီး လီးတံထိပ်ဖျားအထိ လျှာဖြင့်လျက်ကာ တက်သည်။ လီးတံအောက်ပိုင်းကို သွားဖြင့် မနာအောင်ကိုက်ကြည့်နေသည်… ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ကိုက်သည် ဒါကတော့ ပညာပါလွန်းသည်။ ကျွန်တော် အော်နေရသည်…
“ကိုကို… လီးကိုကိုက်တာ နာလားဟင်”
“မနာပါဘူးဇာခြည်ရ… ကိုကိုလည်း သိပ်ကိုကောင်းနေတယ်…”
လီးကို ကျကျနနကိုင်ပြီး ဒစ်ကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် ငုံလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် လေကုန်သည့်အထိ ပြင်းပြင်းစုပ်ပစ်လိုက်သည်၊ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲကာ ပြန်ထုတ်ပြီး ဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာဖြင့် လိုက်လျှက်သည်။ လီးဒစ်အောက်ပိုင်းကို Ice Cream လျက်သလိုမျိုး ဖြည်းဖြည်းချင်း အေးအေးဆေးဆေး လျက်နေသည်။
“ကိုကိုရယ်… ကိုကို့လီးက အရသာရှိလိုက်တာ… ခုမှ ပိုစုပ်လို့ကောင်းနေတယ်…”
“ဇာခြည်စုပ်တာကောင်းလိုက်တာကွယ်… ဒီတစ်ခါ ကောင်းလွန်းလို့… ကိုကိုရူးရမယ့်အလှည့်ပဲ…”
“ဇာခြည်စုပ်နေရင် ကိုကို ငြိမ်နေတော့ ဇာခြည်ပဲ တစ်ဖက်သတ်စုပ်နေရသလိုပဲ… ကိုကိုရယ်… အားရ တဲ့အချိန်လေး ပါးစပ်ထဲဆောင့်ဆောင့်–ိုးထည့်ပေါ့…ကိုကိုရ… အဲဒါမှ ဇာခြည်လည်း စုပ်ရတာအား ရှိမှာပေါ့”
ပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲသို့ ဆတ်ကနဲ ထိုးသွင်းယူလိုက်၊ ထုတ်တော့ ပွတ်ဆွဲကာ ဖြည်းဖြည်းလေး ထုတ်လိုက်နှင့် ထိုအတိုင်း ဆယ်ခါလောက် သွင်းထုတ်လုပ်သည်။ ပြွတ်ခနဲ့မြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး… လျက်ကာလျက်ကာ… ဒစ်ကိုအပေါ်ပိုင်းလေး သွားဖြင့်သာသာလေး ခဲကြည့်သည်…ပြီးတော့ ဒစ်ကိုကြည့် နေလျက်…
“အိုး..ကိုကိုရယ်… ကိုကို့လီးဒစ်ကို ကိုက်စားပစ်လိုက်ချင်တယ်…လီးကြီးကိုချစ်လိုက်တာ…”
“ကိုက်စားလိုက်လေ…”
“အိုး…တော်ကြာ စုပ်စရာမရှိ –ိုးစရာမရှိ ဖြစ်နေမယ်…”
လီးကိုပါးစပ်ထဲဖိစုပ်ကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ဝိုက်လှည့်သည်။ ကျွန်တော် ကော့လာသည်။ ခံနိုင်ဖို့ ဆိုတာ မလွယ်တော့ သူတန်းကနဲ သတိထားမိသွားသည်။ ကိုယ်အနေအထားပြင်လိုက်သည်။ အပြင်ထုတ် လိုက်သည်။
“ကိုကိုရယ်…ဒီလီးကြီးမစုပ်ရရင်… ဇာခြည်သေလိမ့်မယ်…ကိုကိုရယ်… အမြဲပေးစုပ်နော်…”
လီးနှင့် လည်ပင်း တစ်တန်းတည်းနီးနီး ဖြစ်သွားအောင်ညှိလိုက်ကာ ဆတ်ကနဲ ထိုးဟပ်ယူလိုက်ရာ လည်ပင်းထဲအထိ စိုက်ဝင်သွားသည်၊ ဖြည်းဖြည်းပြန်ထုတ်သည်။ ထိုအတိုင်း လေးခါခန့်လုပ်လိုက်ရာ ကျွန်တော် လရည်ပန်းထွက် ကာနီးလာသည်။ သူအပြင်ထုတ်လိုက်ပြီး ပါးနှင့်ကပ်ထားပြီး သာသာလေး ပွတ်သည်။
“ကိုကို့လီးက ပူပြီးနွေးတာကတစ်မျိုး၊ တင်းနေပေမယ့် နူးညံ့တဲ့လီးအသား အရသာကတစ်မျိုး၊ အနံ့ ကော…ပြီးတော့လေ…ပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ –ိုးပေးတာ သိပ်ကောင်းတဲ့ အရသာကို ပေး တာ ဒီလီးပါလား ဆိုတာစိတ်ထဲ သိပြီးတော့စုပ်ရတာ… သိပ်စုပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်… ကိုကို့လီးက ပါးပေါ်မှာနွေးနေတာပဲ… သွေးခုန်နေတာတောင်သိနေရတယ်… ပြီးတော့ ဒီလီးက ဇာခြည့်လင်ရဲ့လီး ပါလား… ဇာခြည့်အပိုင်လီးပါလား… ဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်ရင် ရင်ထဲသိမ့်ကနဲ့ပဲ…”
“သြော်…မိန်းမရယ်… မိန်းမစုပ်ပေးတာ ကိုကို ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲဆိုတာ ကိုကိုမှ မပြောပြ တတ်တာ… ကိုကို့တစ်သက်မှာ လီးကို ဒီလိုအယုယခံရမယ်လို့ လုံးဝမတွေးထင်ထားခဲ့ဘူး ဇာခြည် ရယ်… ဇာခြည်နဲ့မှ ဒီလိုခံစားဖူးတာ…”
“ယောက်ျားတစ်ယောက်အတွက်… မိန်းကမ လိုလိုချင်ချင် လီးစုပ်ခံရတဲ့ အရသာဆိုတာ ဘယ်လိုကောင်း သလဲဆိုတာ စကားနဲ့ပြောပြဖို့ခက်တယ် မိန်းမရ… ကိုကို့မိန်းမ လီးစုပ်သိပ်တော် တာပဲကွယ်… ”
“တကယ်လာဟင်?…ကိုကို ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကိုလျက်ပေးတာ ခံဖူးတာပဲ…ကိုကိုရယ်… ဇာခြည် ခံစားနားလည်ပါတယ်… ကိုကိုကမှ ဇာခြည့်ထက်ပိုတော်သေးတယ်… ဇာခြည့်မှာ ခံရတာ… တစ်ကိုယ် လုံး မုန်တိုင်းမွှေ့လိုက်သလိုပဲ… အသည်းထဲ အေးကနဲ အေးကနဲ အရမ်းပဲ…ဟယ်…ပြောရင်းနဲ့ကို တအားစုပ်ချင်လာပြီ…နေအုံး လျက်အုံးမယ်…”
ဒစ်အောက်ကို လျှာဖြင့် လျက်သည်…လီးအောက်ပိုင်း တစ်လျောက်ကို လျှာဖြင့်လျက်သည်… ဒစ်ကို ပြွတ်ကနဲ အသံမြည်အောင် စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲသည်။ လီးကို အာခေါင်ထဲဝင်သည့် အထိ ဆောင့်စုပ်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်း ပြန်ထုတ်သည်… ထိုအတိုင်း ဆယ်ခါလောက်လုပ်သည်…ပြီးတော့…
“စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ…ဒီတစ်ခါ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးနော် ကိုကို…ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးနော်…”
ပါးပေါ်မှပွတ်ဆွဲရင်း ဒစ်ကို ပြွတ်ကနဲစုပ်ယူလိုက်သည်။ လက်ဖြင့် လီးအရင်းကို ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ဒစ်ကို သွက်သွက်ကလေး စုပ်နေသည်။
ကျွန်တော် တော်တော်ကော့ကာ ခံနေရသည် ငြိမ်နေအောင်လည်း မနည်း ထိန်းထားရသည်… ပြီးလုနီးပါးဖြစ်တော့… သူလီးအရင်းအောက်ပိုင်းကို လက်မဖြင့် ဖိကာ အားပါပါ ညှစ်ထားလိုက်သည်…ကျွန်တော့မှာ ထွက်မည့်စဲစဲ လရည်တို့ထွက်ပေါက် လုံးဝပိတ်သွားသည်… ဒစ်ကိုလည်း ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အစွမ်းကုန် စုပ်နေသောကြောင့်… ကောင်းလွန်းသည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ဖြစ်ကာ လီးတချောင်း လုံး ပူပြီးကျင်တက်လာသည်…တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းဖြစ်ကာ…
“အား အားး အားးးး အားးးးးးးးး”
အသံအကျယ်လောင်ဆုံး အော်လိုက်သည့်အချိန်ကိုက် လီးအရင်း ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒစ်ကို တော့ ပါးစပ်ထဲငုံခဲထားသည်။ ထွက်ပေါက်ရသွားသော လရည်တို့သည် ပေါက်ကွဲသလို ပန်းထွက်နေသည်။ ဒီတစ်ခါ လိုမျိုး ကျွန်တော့ဘဝတွင် တစ်ခါမှမပြီးဖူးသေးပါ။ ကျွန်တော့လီး တော်တော်အီသွားသည်။ ထိုအချိန် သုတ်လွှတ်ရသော အရသာကား ဘာနှင့်မျှ နှိုင်းယှဉ်၍မရ။
သူကလည်း နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား ဖိစုပ်ကာသောက်မျိုနေသည်။ လုံးဝမကျန်တော့မှ လီးကို သူ့မျက်နှာအနှံ့ တပ်မက်စွာ ပွတ်တော့သည်။ ဒီတစ်ခါ သူ့မျက်နှာပွတ်တာ လုံးဝမခံနိုင်… လီးသိပ်ကျင်နေသည် သူပွတ်လို့ အားရမှ ကျွန်တော့ဆီးခုံပေါ် သူ့ခေါင်းထိုးကျကာ…သူလည်း ပျော့ခွေသွားသည်။ ဘယ်တုန်း ကနှင့်မတူသော “ပြီးခြင်း” အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဒီတစ်ခါ အသံမထွက်နိုင်သူက ကျွန်တော်ဖြစ် သွားရသည်…
“ကိုကို…ကောင်းရဲ့လားဟင်?”
“ကောင်း…တာမှ…မိန်း…မ….ရယ်…တစ်သက်လုံးဒီလို တစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး…ဟူးးးးးး”
.............................................................................................................................................
အတွေ့အကြုံသစ်
(ကျွန်တော် ပြီးသွားလျှင် ပြန်လည်အသင့်ဖြစ်ရန် အနည်းဆုံးတော့ ဆယ်မိနစ်ခန့် အချိန်ယူရသည်။ နှစ်မိနစ်အတွင်း ပြန်လည်ထောင်မတ်အောင် သူထပ်လုပ်လိုက်သည့် အလုပ်ကား ကျွန်တော့တစ်သက်တွင် လုံးဝ၊ တစ်ခါမှ မကြုံဖူး… ဖြစ်ပုံကား…)
ဆီးခုံမှာ ကပ်ထားသော ခေါင်းထူလာပြီး လုံးဝပျော့နေသော လီးကိုကိုင်ကာ သူထပ်စုပ်တော့သည်။ ဒီတစ်ခါစုပ်ပုံ ထူးသည်။ “လီးဒစ် အောက်ခြေ ပတ်လည်” ကို သူ့နှုတ်ခမ်းစိုစိုတင်းတင်းဖြင့် လှည့်လှည့်ကာ ရစ်စုပ်ရင်း ဒစ်ကို လျှာဖြင့်ဖိထိုးပေးနေသည်။ စုပ်ပုံရိုးရှင်းသလောက် ထိချက်က ပြင်းလှသည်။
ရှိသမျှ အကြောတို့ကို ထိုးတိုက်နေသလို ခံစားရပြီး ဒီလိုတစ်ခါမှ မကြုံဖူးပေ၊ ကျွန်တော် အလူးအလဲခံစား နေရသည်… အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် အချိန်တိုအတွင်း မတ်ထောင်ကာတင်းလာသည်။ နာရီကြည့် လိုက်တော့ သုံးနာရီထိုးနေပြီ။
“ကောင်းလှချည်လား မိန်းမရယ်…စုပ်တတ်လိုက်တာကွယ်… ဒီလောက်အမြန် တစ်ခါမှ ပြန်မထဖူးဘူး”
“ကိုကိုလျက်ပေးတော့ မွှေ့တာလေးကို သတိရပြီးတော့ စမ်းစုပ်ကြည့်တာ ကိုကိုရ…”
“ချစ်လိုက်တာ လီးကြီးရယ်…ချစ်တယ် ချစ်တယ် ချစ်တယ်…ချစ်လို့ကိုး မဝဘူး”
“ကိုကို့လီး မတ်ထောင်လာပြီ၊ သူ–ိုးချင်နေလို့ ထင်တယ်နော်”
“–ိုးချင်နေသလားကွယ်”
“ဟုတ်မှာပေါ့…”
“ကိုကိုနော်… ဇာခြည့်လီးကြီးနဲ့ စကားပြောနေပါတယ်ဆို…ဇာခြည်တို့ စကားပြောတာ ဝင်မပါနဲ့နော်…”
“အဲ…တော့ သူ ခေါင်းညိတ်ပြနေတယ်… ဟုတ်လားလီးကြီးရယ်… မမကိုပြောပြ…မမကို –ိုးချင်နေ လား ဟင်?”
“အဲ ဟုတ်ကဲ့တဲ့…ကိုကို သူပြန်ပြောတယ်”
“–ိုး…–ိုး… –ိုးချင်သလောက်–ိုး… ဒါနဲ့… မမပါးစပ်ကို –ိုးချင်နေလားကွယ်”
“အဲ…သူ ခေါင်းရမ်းနေတယ်…ပါးစပ်နဲ့သူဝသွားပြီ…”
“လီးကြီးရေ…မမစောက်ပတ်ကို –ိုးချင်နေလားကွယ်”
“ဟုတ်ကဲ့တဲ့…ကိုကို…သူဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို –ိုးချင်နေတာ…”
“မမစောက်ပတ်–ိုးချင်လည်း စောက်ပတ်ပေါ့ ဘာ–ိုး–ိုး ကောင်းတာပဲ ဥစ္စာ…နော်..ကွယ်”
“ဘာ–ိုး–ိုး ကောင်းတယ်တဲ့…ကိုကို…”
“လီးကြီးရေ့ မမပါးစပ်နဲ့စုပ်တာကော ကြိုက်ရဲ့လားဟင်”
“အယ်…သူကြိုက်တယ်တဲ့ ပျော်လိုက်တာ…မမလည်း ကြိုက်မှကြိုက်…သိလား…”
“လီးကြီးရေ့ မမစောက်ပတ်ကို ချစ်လား ဟင်?”
“အယ်…သူဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို ချစ်တယ်တဲ့ ကိုကို…”
“မမလည်း လီးကြီးကို အရမ်း…အရမ်း…ချစ်တယ်နော်၊ ရောအင့် ပြွတ်”
“ဟယ်…ဇာခြည်နမ်းပေးတာ.. ကိုကို့လီးကြီး ပျော်နေတယ်တော့်၊ တရမ်းရမ်းနဲ့ သူ့မမကို –ိုးမယ် –ိုးမယ် ပြောနေတာ ထင်တယ်”
လီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ သူ့ပါးပေါ် တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေရင်း…ပါးနှင့်ပွတ်ဆွဲကာပါးစပ်နား ရောက်တော့ ပြွတ်ကနဲ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းယူလိုက်ပြီး…ပြန်ထုတ်ကာ နောက်ပါးတစ်ဘက်ဖြင့် ထိုသို့လုပ်ပြန်သည်။ လေငါးခါ ပွတ်ဆွဲစုပ် လုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ခပ်သွက်သွက်လေး လေးငါးခြောက်ခါ စုပ်လိုက်ပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ…။
“–ိုးနေတုန်း ပါးစပ်နဲ့ဝေးရမှာမို့ နှုတ်ဆက်နေတာကိုကိုရ… စုပ်ရတာ ဝသေးဘူး..”
“မိန်းမကလည်းကွယ်… ဒါဆိုထပ်စုပ်ပေါ့…”
“အွန်း… ဇာခြည့်စောက်ပတ်လည်း ကြည့်ပါအုံးကိုကိုရ… အခြေအနေ မကောင်းတော့ဘူး ရေလျှံနေပြီ.. …ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လီးနဲ့ အရမ်းအ–ိုးခံချင်နေပြီ…ကိုကိုရဲ့…–ိုးပေးပါနော်…”
“–ိုးမယ်…”
“ကတော့နော်…ကိုကို၊ ဇာခြည်တက်–ိုးပေးမယ်နော်၊ ကိုကို ပက်လက်အိပ်…”
“အဲလို နောက်မှ–ိုးမယ်လေ… အခု ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်း–ိုးမလို့…”
“–ိုးလေကိုကိုရ…ဇာခြည် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”
“ကုတင်းအစွန်းကိုလာလိုက် လေးဘက်ထောက်လိုက်…ကိုကိုအောက်ဆင်းမယ်…”
“ကဲထောက်ပြီ…”
“ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို အောက်ပုံချလိုက်၊ အင်း၊ အဲလို၊ ဟုတ်ပြီ၊ ဒူးကိုဇာခြည် ဘက်နဲနဲကွေး…ပေါင်ကို နဲနဲချဲလိုက်…ရပြီ ခါးကိုခွက်ပြီး နှိမ့်ချလိုက်…စောက်ပတ်ကို ကော့တင်ပေး…ဟုတ်တယ် အဲဒီလို…နောက်ကနေ ကိုကို့လီး ထည့်ပြီး –ိုးမယ်…ကဲ၊ –ိုးတော့မယ်နော်…”
ကုတင်အောက်ဆင်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကာ ကားစွင့်နေသော တင်နှစ်မွှာကြားမှာ စောက်ရည်ရွှဲပြီး ပြူထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ဝသို့ လီးတေ့လိုက်သည်။ တင်းပါးဖွေးလုံးလုံးလေးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေး လိုက်ပြီး ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်။ –ိုးသွင်းရာ ကျပ်ပင်ကျပ်နေသော်လည်း အဆုံးဝင်သွားသည်။ သုံးလေးချက် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ၊ လီးအဝင်လမ်းကြောင်းကို စမ်းသပ်လိုက် သည်။ လီးလမ်းကြောင်း သေချာသွားသဖြင့် ခါးကိုလွှတ်ကာ သူ့တင်နှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် သေချာစွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“အင့်၊ ကိုကို့လီး ဝင်တာ ထစ်ထစ်ရစ်ရစ်နဲ့… ကောင်းလိုက်တာ…တမျိုးပဲ…”
“ကိုကို–ိုးတော့မယ်နော်…”
“–ိုး ကိုကို–ိုး”
လီးကို တစ်ဆုံးသွင်း တဆုံးထုတ် မှေးမှေးမှန်မှန် –ိုးနေတော့သည်… လီးအဝင်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိသော ကြောင့် –ိုးချက်တိုင်းမှာ အရသာရှိလှသည်…။
“အို၊ ကိုကိုရယ် ဒီလိုအ–ိုးခံရတာ စောက်ပတ်ထဲ၊ တမျိုးကောင်းပြန်ရော ဇာခြည့်စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပွတ်ပွတ်ပြီးဆွဲနေသလိုပဲ….ဇာခြည်….ခံ…လို့…လို့….တအား…ကောင်း…နေ….တယ်…အို…အမေ့… သိပ်ထိတာပဲ ဇာခြည်တော့…သွားပြီ…–ိုးသွင်း.. –ိုးထုတ်တိုင်းမှာ အားးးးး ရှိလိုက်တဲ့ လီးအရသာ …အိုးး….အား…အ… အ…အ…အ….–ိုးးးးးးး……ကိုကို–ိုးးး…အားးး”
အတော်ကြာ–ိုးပြီး အရှိန်တင်ကာ ခပ်သွက်သွက်–ိုးတော့သည်…။
“အားးးး အီး…ဟင့်…ဟင့်… ဇာခြည်…အီးးး…အစ်…အစ်…. သိပ်ကောင်း… အားး…အ..အ..အ…ကိုကို ရယ်…”
“အင်း… အင့်… အင်း…အင့်… အင်း…အင့်…အင်း…အင့်…အားးး”
“ကိုကို…ကိုကို…ထုတ်ပါအုံး…ထုတ်ပါအုံး…မနေနိုင်တော့ဘူး…လီးပေး…လီးပေး…အီးး…”
“ဟေ ဇာခြည်နာလို့လားကွယ်…”
“နာဘူး၊ ကောင်းလွန်းလို့…အီးး…”
မောနေသည့်ကြားက အသံချွဲချွဲလေးဖြင့်ငိုရင်းပြောသည်…
“ဘယ်လို…”
သူကျွန်တော့ဘက် လှည့်ကာ စောက်ရည်ရွှဲနေသော ကျွန်တော့လီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး သူ့မျက်နှာအနှံ့ အရူးအမူး ပွတ်တော့သည်။ ပွတ်လို့ဝမှ သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆတ်ကနဲသွင်းယူကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ခပ်သွက်သွက် စုပ်တော့သည်။
ကျွန်တော့ကို ခါးမှကိုင်ကာ…လီးကို သူ့လည်ချောင်းပေါက်ထဲ ရောက်သွားသည့်အထိ ဆောင့် စုပ်လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲထုတ်နေသည်။ ဒစ်ရောက်မှ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင် ပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက် သည်၊ သူ့ နီစိုစို နှုတ်ခမ်းတို့ဖြင့်တေ့ကာ နမ်းလိုက်ပြီး လီးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“ကိုကို–ိုးပေးတာ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို့လီးကို ချစ်ချင်လွန်းလို့…ကိုကို –ိုးတော့နော်…”
“ဇာခြည်ငိုတော့ နာနေပြီထင်လိုက်တာ…”
“ဟုတ်ဖူး…သိပ်ကောင်းတော့…မနေနိုင်ဘူး…ငိုတာပဲ… ငိုတာသိပ်ကောင်းလို့…သိလား… ဇာခြည်ငိုရင် ပိုပို–ိုးပေး နော်… အဲဒါ နာလို့မဟုတ်ဘူးနော်…ကောင်းလွန်းလို့နော်…”
ပြောကာ ယခင်အနေအထားအတိုင်း သွက်လက်စွာပြောင်းလိုက်ကာ စောက်ပတ်ကော့ပေးကာ သူ့ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ကျွန်တော့လီးကို တေ့ပေးဖို့စမ်းသည် မမိ…။
ကျွန်တော်ကုန်းလိုက်ပြီး ဆီးခုံနှင့် စောက်ပတ်ကိုလက်ဖြင့် အားရပါးရ ပွတ်ပေးလိုက်သည် စောက်ရည် များ ပေါင်တစ်လျောက်စီး ဆင်းနေသည်။ စောက်မွေးတို့မှလည်း စောက်ရည်သီးနေသည်။ လက်ရွှဲသွားသည်။ လက်ကို အောက်ထဲနှိုက်တော့ သူ့နို့ကိုကြွပေးသည်။
သူ့နို့တို့ကို စောက်ရည်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပွတ်ရ အလွန်ချောနေသည်။ သူလည်း တ အင် အင် ညည်းနေသည်။ နို့ပွတ်ပေးပြီးတော့ စောက်ပတ် စလျက် တော့သည်။
ပြူနေသော စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့် ထိုးလျက်ပေးလိုက်သည်… ခရေပွင့်ပုံ ပန်းရောင် စအိုပေါက်ကလေးကို လျှာထိပ်ဖြင့်ထိုး ပေးလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကို အောက်မှနေ အပြားလိုက် လျက်တင်လိုက်သည်…စောက်စေ့လေးကို စုပ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျှာကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရ အောင် ထိုးသွင်းကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး လျက်သည်။
“အိုးးး…ကိုကို…ကိုကို…စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လီးကြီးနဲ့ –ိုးပေးပါတော့…အီး…ဟင့်…ဟင့်… –ိုးပါတော့ လို့ဆို…လီးမရရင်…ရူးတော့မယ်…အီးးး…ဟင့်…ဟင့်…အားးးး…
ထိုအခါမှ….လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်ဝတေ့လိုက်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ… အရသာရှိလိုက်တာ…အိုးအို့အိုးးး…ရှီးးးးးးးး ဟင်…ဟင်..ဟင်”
–ိုးချက်တိုင်းကို နောက်သို့ ကော့ပစ်ပေးကာ စောက်ပတ်ကို မွှေ့ယမ်းသွင်းယူသည်။ ကျွန်တော် လည်း ခပ်သွက်သွက်ကလေး ခဏကြာ –ိုးလိုက်ရာ…
“–ိုးးးးး….ကိုကို ဇာခြည်ကောင်းနေပြီ၊ –ိုး –ိုး…အား…”
“ဟူးးးး.. ကောင်းလိုက်တာ…အား ဇာခြည်…ပြီး…အီးး…အီးးး.…တော့…အော့်…မယ်….အားးးးးးး ပြီးပြီ… ဟူး….ဇာခြည် ပြီးပြီ…ပြီးပြီ…ဟူးး…”
အော်လိုက်ရာ ဆယ်ချက်ခန့် ထပ်ဆောင့်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ပတ်က လီးကို အတင်းညှစ်နေသဖြင့် ကျွန်တော် ပြီးသွားမှာကို စိုးရိမ်ကာ –ိုးတာရပ်ပေးလိုက်ပြီး လီးကိုလည်း ညင်သာစွာ အပြင်ဆွဲထုတ်ထား လိုက်သည်။ လီးထုတ်လိုက်သည်နှင့် သူ အိပ်ယာပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ်မှောက်ကျသွားသည်၊ အကြောဆွဲသလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် လေးငါးခါခန့် ဖြစ်သွားပြီး မေ့မျောနေသလိုမျိုး ငြိမ်သွားသည်။ သူ့စောက်ပတ်မှလည်း စောက်-ရည်တို့ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်နေပြီး အိပ်ယာပေါ်အထိ စီးကျနေသည်…။
..........................................................................................................................................
အဆုံးမရှိ
တအောင့်လေးကြာမှ သတိပြန်ဝင်လာသလို ဖြစ်သွားပြီး ပျော့ခွေနေရာမှ ဖြည်းဖြည်း အားယူကာ ပက်လက်လှန် လိုက်သည်…လေးပင်နေသော မျက်ခွံကို အားယူပင့်တင်ကာ…ကျွန်တော့ကိုကြည့်သည်နှင့် သူ့မျက်နှာ… မျက်နှာချက်ချင်း မည်းသွားကာ လူသတ်မိသလောက် အပြစ်ကြီးကို ကျူးလွန်မိသူလို…
“အယ်…ယောက်ျားရယ်….လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့…မပြီးသေးဘူး…ဇာခြည် ကောင်းလွန်းပြီးတော့ သတိ လွတ်သွားတယ် ကိုကိုရယ်…အားနာလိုက်တာ…”
သူ့အသံတိမ်ဝင်သွားပြီး ငိုရင်းပြောသည်… သူပြောတုန်း ဘယ်လိုမှ ဝင်ပြောမရတတ်…
“လာ–ိုး…ဇာခြည်ကုန်းမယ်…စောက်ပတ်ထဲ…ခံနိုင်သေးတယ်…ကိုကို….ဆက်–ိုး… အီး…ဟင့်… ကိုကို ပြီးအောင်–ိုးပါနော်…”
“အဲလို မဟုတ်ဘူး မိန်းမရယ်”
“ကိုကိုရယ်…ပြောနဲ့…–ိုး…”
“ပက်လက်ပဲ ပေါင်ကားပေး…”
ပြောလိုက်ရာ ချက်ချင်းဒူးကို ထောင်ကာပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်ကုတင်ပေါ် မတက် တော့ဘဲ သူ့ပေါင်ကြားဝင်သွားလိုက်ရာ၊ လီးကို ကပြာကရာကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝသို့အမြန် တေ့ပေးကာ လီးဝင်အောင် ကော့သွင်းယူတော့ ဆောင့်ကာ–ိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးသွင်းပြီး ဖိထားလိုက်ကာ သူမှာ အပြစ်စွဲစိတ်ရှိသွားမှာ မလိုလား.. သူ့ကိုပြန်ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားသည်…
“ဇာခြည် ကိုကိုပြောတာ နားထောင်ကွယ်…” ဆက်ပြော၍မရတော့ ..သူဝင်ပြောတော့သည်…
“ထောင်ဘူး…ဇာခြည့်ကြောင့်…ကိုကိုအခုလို…အရှိန်ပျက်သွားတာ…အီးးး..ကိုကိုက…ဇာခြည့်ကိုတော့ …အီး…ကောင်း….အောင်…အဟင့်…လုပ်ပေးပြီးတော့…ကိုကို့မှာ.အီးး…မပြီး…အီး…အဟင့်…ဟင့်.. –ိုးပါကိုကိုရယ်…ပြီးအောင်–ိုးပါနော်…” တရစပ်ပြောနေရင်း ငိုတော့သည်…
“မငိုနဲ့လေ…ပြောတာနားထောင်ပါအုံးမိန်းမရ…”
“ဘာလဲ..ပြော…”
“ဇာခြည် ပြီတဲ့အရှိန်ကို အပြည်အဝ ခံစားလို့ရအောင်…. ချစ်လွန်းလို့ အနားပေးတာလေ…မိန်းမရဲ့” ပြောကာ… တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပေးလိုက်လေသည်…
“ဇာခြည့်ကို စိတ်နာလို့ မဟုတ်ပါဘူးနော်…တကယ်နော် ကိုကို? ဒါဆိုဆက်–ိုးလေ..”
“တကယ်ပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့… ကိုကိုပြီးအောင်–ိုးမှာပေါ့…ခဏလေးဟာကို…”
“ခဏလည်းမရဘူး…ချက်ချင်း–ိုး…ကိုကိုမှမပြီးသေးတာ…ကိုကိုပြီးအောင်…ဆောင့်–ိုး…အားးး”
“ထပ်ကောင်းပြန်ပြီ..ကောင်းလွန်းလို့…ဇာခြည်တော့…သေတော့မှာပဲ ကိုကိုဆောင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..”
ဆောင့်–ိုးတော့ စောက်ရည်များ စင်ထွက်လာသည်။ ကျွန်တော် လီးမွေးနှင့်ဗိုက်အနှံ့ စောက်ရည်တို့ ပေကုန်သည်။ စောက်ရည် အထွက်များသော်လည်း –ိုးရတာ ထစ်ရစ်စွာ စေးစေးပိုင်ပိုင် ရှိလှသည်။ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က ကျပ်ကိုကျပ်လှသည်။
သူ့ဆီးခုံနှင့် တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံ၊ စောက်ပတ်ထဲ တဗြစ်ဗြစ်လီး ဝင်ထွက်သံညံနေသည်။ သုံးလေးမိနစ်ခန့် ဆက်ဆောင့်–ိုးလိုက်ရာ အကော့အပင့် အမွှေ့ အယမ်း ကြမ်းလာ သည်၊ စောက်ပတ်ကလည်း လီးကို အားကုန် ညှစ်ညှစ်ဆွဲနေသည်…ညှစ်လိုက်တိုင်းလည်း ထိလွန်းလှသည်…
“ကိုကို၊ ဇ..ဇ…ဇာဇာ ထပ်ပြီးခါနီးလာပြီ၊ အို…အား အ…အ…အ… အ… အ…ပြီးးးးပြီ…အိုး၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်၊ အင့်…အင့်”
ကျွန်တော်က မပြီးသေး…ဆက်–ိုးသည်။
“အနားမပေးနဲ့…အဲ…ကိုကို..ပြီးးး..အောင်–ိုးးးနော်…အား…အားးး…ကောင်းပြန်ပြီ…ယောက်ျားရယ်…”
နှစ်မိနစ်ခန့် အားကုန်ဆောင့်–ိုးနေရာ… ပြီးခါနီးလာသည်…သူ့ဘက်ကတုန့်ပြန်တာလည်း အားပါလာ သည်။ ကျွန်တော်ပြီးသွားသည်၊ လီးကို စောက်ပတ်ထဲပင် သိပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့စောက်ပတ်က အကွင်း လိုက်အကွင်းလိုက် လီးကိုညှစ်ယူနေသည်။ သူကောင်းသည့် အရှိန်ကိုမပျက်စေလို… သူသတိ ဝင်လာသည်…
“ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကလဲနော်၊ ကိုကို့လီးကို အတင်းဆွဲညှစ်နေတာပဲ ထုတ်လိုက် ကိုကို ထုတ်လိုက် အယ်… ဘာလို့ အောင့်ခံနေတာလဲ… ကိုကိုရယ်…ထုတ်ပါဆို…”
အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ပြွတ်ကနဲ အသံမြည်သွားသည်။
“ကိုကိုကလည်း လီးကိုသနားအုံးမှပေါ့၊ သူ့ခမျာ၊ နေ့ခင်းရော ညနေရော ညရော အခုတောင်သုံးခါ ပြီးအောင် အကြာကြီး –ိုးနေရတာ၊ သူလည်းမောမှာပေါ့၊ ဒီစောက်ပတ်ကလည်း အလိုက်ကမ်း ဆိုးမသိ… သုံးခါပြီးအောင် အ–ိုးခံထားတာတောင်… ဇွတ်ညှစ်တော့တာပဲ၊ ကိုကိုနော်…စောက်ပတ်ကို အလိုမလိုက်နဲ့…”
သူ့မှာ လီးကို သနား၊ စောက်ပတ်ကို စိတ်ဆိုးနှင့် ကျွန်တော့ဘက် လှည့်လာသည်။ ချွေးတကိုယ်လုံး ရွှဲနေသော ကျွန်တော့ကို မြင်လိုက်တော့မှ ဒေါသပြေကာ မျက်နှာချက်ချင်း ပြောင်းသွားသည်။ သူ့မျက်ဝန်းထဲ ကရုဏာ လျှံတက်လာကာ…
“ဟယ်…ကိုကို…လာကုတင်ပေါ်တက် ဇာခြည်ရင်ခွင်ထဲလာ..မှောက်အိပ်လိုက်…ဇာခြည်ဖက်ထားမယ်၊ မောနေလား…ဟင်..ကိုကိုရယ်…ချစ်လိုက်တာ…အို…တုန်နေအောင်ချစ်တယ်…ကိုကိုရယ်…”
ပြောရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲသွင်းကာ ကျွန်တော့ရင်ဘတ်မှာ သူ့နို့တွေ ပြားကပ်သွားသည့်အထိ ဖက်ပြီး ကျွန်တော့်နှင့် ပါးချင်ကပ်ထားလိုက်သည်။
“ချစ်တယ်…ချစ်တယ်… နှင့်တိုးတိုးလေး… အကြိမ်ကြိမ် အခါခါပြောနေသည်… ဖက်ထားတာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ တအောင့်ကြာ အမောဖြေလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းပေးလိုက်သည် သူလည်း ပြန်နမ်းနေသည်…လေးငါးမိနစ်ကြာသွားသည်၊ နမ်းလို့အဝ
“–ိုးတတ်လိုက်တာ…ကိုကိုရယ်၊ ပိုးစိုးပက်စက်ပဲ၊ သိလား၊ ဇာခြည်သုံးခါတောင် ပြီးသွားတယ်… ကိုကိုလီးက လရည်ပန်းထုတ်တာ…သိလား… အရမ်းထိတာပဲ…“ရော့ကွာ ဒါအရသာပဲ” “ရော့ကွာ ဒါအရသာပဲ” ပြောပြောပြီး ပေးနေသလိုပဲ…အီဆိမ့်လွန်းမက အီဆီမ့်ပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ် လရည်ဝ… အ–ိုးဝ…လီးဝပြီ… စောက်ရည်တွေ ထွက်ထားတာအများကြီးပဲ… ကိုကို–ိုးလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လည်း ပြန်ကြည့်ပါအုံး ကိုကိုရယ်…”
“ဇာခြည်ရယ်… ကိုကိုဒီ–ိုးတစ်ခါမှ အရသာ မရှိဖူးသေးဘူး… ဇာခြည်နဲ့–ိုးမှ –ိုးရတဲ့အရသာကို သိရတာပါကွယ်…”
“ကိုကို… ကိုကိုဒီတစ်ခါ–ိုးတာ ကြာတယ်နော်…”
“ဟုတ်တယ်ဇာခြည်ရ…ယောက်ျားက တစ်ခါပြီးထားရင် နောက်တစ်ခေါက်က ကြာကြာ–ိုးနိုင်တယ်…”
“ဟယ် အဲလိုလား၊ ဇာခြည်တော့ ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေတယ်၊ တစ်ခါပြီးထားတော့ နောက်တစ်ခါက …မြန်မြန်ပြီးတယ်…ပြီးတော့လေ…ပိုပိုပြင်းတယ် ကိုကိုရ…. ညဦးပိုင်း–ိုးတာလည်း အဲလိုပဲနော်…”
“မိန်းမက တစ်ခါပြီးထားရင်…နောက်အခေါက်တွေ…ပြီးဖို့မကြာဘူး… ဒါသဘာဝပဲဇာခြည်ရဲ့”
.........................................................................................................................................
ဒီလိုယူဆတယ်
“ကိုကိုရယ်…ဇာခြည်လေ…အရာရာ…ခုမှဆိုတော့ မှားမှာပဲ…မှားတာနဲ …သွန်သင်ဆုံးမနော်… ဇာခြည့် ကိုခွင့်လွှတ်ပြီး အလိုမလိုက်နဲ့နော်…စိတ်ဆိုးရင်…ဇာခြည့်ကိုရိုက်ပစ်ပါနော်…”
“အဲကွာ မိန်းမ…ဘာမှမမှားပါဘူး…ဆုံးမစရာမလိုအောင်…တော်ပြီးသား…”
“မှားတာပေါ့ကိုရ…ဇာခြည်ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် ခွင့်လွှတ်လို့မရဘူး”
“မိန်းမရယ် ပြောပြန်ပြီကွယ်…အဲဒါ”
“ကုန်းပြီး–ိုးတော့ ဇာခြည်ပြီးသွားတော့ ကိုကိုမပြီးသေးတာကို…ဂရုမစိုက်မိဘူး…အီး…ဟင့်…ဟင့် ကိုကို…ကိုကို…လည်းမကောင်းဘူး… အီးးး… ဒီလောက် မသိတတ်တဲ့ကောင်မ… ပါးဆွဲရိုက်ပြီး–ိုးရော ပေါ့…အီး…ဟင့်.. မိန်းမမှားရင် ကိုကိုဆုံးမပေါ့…ခုတော့ခွင့်လွှတ်တယ်… အီးး…ဟင့်…ဟင့် ကိုကို မကောင်း ဘူး…အီးးး”
“မိန်းမရယ်…ကိုကိုပြောသားပဲ…အဲဒါ…ချစ်လွန်းလို့…အနားပေးတာလေ…တစ်သက်လုံး ဘယ်တုန်းက ရိုက်ဖူးလို့လဲ အသည်းတုံးလေးရယ်”
“ကိုကို မရိုက်တတ်တာကို… ပိုကြောက်တာ…အီး…ဟင့်..ဟိုဟို… မမလို… စိတ်နာပြီးပစ်ထားမှာကို… သေမတတ်ကြောက်တယ်…အီးးး…ဟင့်…ကိုကိုရယ်… စိတ်ဆိုးရင်… ပြောပစ်..ရိုက်ပစ်..ဆုံးမလို့.. ဒါ ကြောင့် ပြောရတာပါ… ကိုကိုရယ်…အီး…ဇာခြည့်ကိုပစ်သွားမှာ…ကြောက်တယ်… အီး…. ဇာခြည်… ကိုကိုနဲ့… မခွဲနိုင်ဘူး…အီး… ကိုကို့ကို…တအားချစ်တယ်…ကိုကိုရယ်…”
“ဒီလောက်လိမ္မာတဲ့ ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့…ဇာခြည်လေးကို ပစ်စရာလားကွယ်…မိန်းမရယ်…
ဘယ်တော့မှ… မပစ်ထားပါဘူးဇာခြည်ရ… ကိုကိုလည်း ဇာခြည့်ကိုမခွဲနိုင်ပါဘူး မိန်းမရယ်…ရင်ခွင်ထဲ အမြဲတမ်း ထွေးပိုက်ထားမယ်…”
“ကိုကို တကယ်နော်…ဇာခြည့်ကို အဲလိုချစ်မှာနော်…မကွာရဘူးနော်…”
“တစ်သက်လုံး…ချစ်မှာပါကွယ်…ဘယ်တုန်းက ပစ်ထားဖူးလို့လဲကွယ်…ကိုကို့မိန်းမက… သိတတ်လွန်း လို့ ဟိုဘက်တောင်လွန်တယ်…ဘာလို့ကွာမှာလဲမိန်းမရ…ဟောသလို…အသေကပ်ထားမယ်”
“ဟွန်း…ဒီက ခံစားနေရတာကို…အီး…သူနဲ့မခွဲချင်တာကို…ဟင့်…ဟင့်…ရီစရာလုပ်တယ်..အီးး…”
“လုပ်ပြန်ပြီနော်…ငိုရင်–ိုးပစ်လိုက်မှာ…နော်…”
“…–ိုး…–ိုး…ကြောက်ဖူး…ငိုမှာပဲ…ဟွန့်…”
“ကြည့်စမ်း…ကိုကို့အကြံသိပ်ကောင်းတာပဲ….စိတ်ဆိုးရင်–ိုးပစ်လိုက်… ရော့ဟယ်…အင့်….ဆိုးအုံး၊ ရော့ဟယ်….အင့်…မသိတတ်နဲ့အုံး၊ …မှတ်ထားကွ…ဒါကဒီလို..အင့်နဲ့… ဆောင့်–ိုးထည့်လိုက်… အဲဒါ ဆိုကိုကို…စိတ်ပြေရော…”
“လူလယ်မလေး”
“ကိုကိုနော်…ရော့ဟယ်…ဒီရင်ဘတ်ကြီး ထုပစ်မယ်…ဒီက နှစ်ယောက်လုံးကောင်းတဲ့ဟာ ပြောတာကို … ကိုကို စိတ်မဆိုးစေချင်တာပါ…ကိုကိုရယ်…”
“မိန်းမရယ်…ကိုကို တစ်သက်လုံး…ဘယ်တုန်းက မိန်းမကို စိတ်ဆိုးဖူးလို့လဲကွယ်…”
“ဟုတ်တယ်နော်… ဇာခြည့်ကိုချစ်သလောက် ကိုကိုဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ဘူး… ဇာခြည်လည်း ချစ်တယ် ကိုကိုရယ်… သိပ်ချစ်တယ်… ဒီလိုပဲ ချစ်ကြမယ်နော်…”
“ချစ်ကြမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့…ဇာခြည် ငယ်ငယ်ကတည်းက အခုအထိ ကိုကို့ကို စိတ်ဆိုးအောင်မှ မနေခဲ့တာ… ဇာခြည်ရဲ့… ချစ်စရာကောင်းအောင် နေလာခဲ့တော့ ချစ်တာပေါ့…”
ခြေရင်းက သဘက်ပွနုနုလေး အဆင်သင့်ယူလိုက်ကာ သူ့ချက် ဆီးခုံနှင့် ပေါင်ကြား သုတ်ပေး လိုက်သည် စောက်ပတ်ဝလေးကိုတော့ စိုသည့်အတိုင်း ချန်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လုပ် ပေးတာကို ကျေနပ်စွာ ခံယူသည်။ သူပြီးတော့ ကျွန်တော့ကို ပြန်သုတ်ပေးရာ လီးထိပ်ကိုတော့ စိုသည့်အတိုင်း ချန်ထားသည်။
သုတ်ပေးအပြီး စောက်ပတ်ပေါ် လက်တင်ပေးကာ ကြည်နူးသော မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ကြည့်နေသည်… စိုနေသဖြင့်ချောနေရာ သိပ်ကိုင်လို့ ကောင်းနေသည် ကိုင်ကောင်းတော့ ကျွန်တော်လည်း ပွတ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော့လီးလည်း သူ့လက်ထဲ ရောက်သွားသည်…ထိုအတိုင်း စကားမပြောကြဘဲ မျက်လုံးမှိတ်ကာ ဆယ့်ငါး မိနစ်ခန့် လှဲအိပ်လိုက်ကြသည်။ ကောင်းကောင်း အမောပြေသွားသော်…
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment