ဆန္ဒလွန်ကျူး ရမက်မူးမူး အပိုငျး ( ၂ )
ရေးသားသူ - ဆလံဘာဂျာ @ အတွေးပင်လယ်ပြာ
ဒါပေမယ့် ရှိုင်း ဒီနေ့ အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ဟိုဒင်းဟိုဟာ မလုပ်ဖြစ်လိုက်ဘူး ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မာမီ အသဲအသန်ဖြစ်လို့ ။ မာမီ ဆေးရုံတင်လိုက်ရလို့ ။ အန်တီလေး ဖုန်းဆက်ခေါ်လို့ ရှိုင်း အမြန်လိုက်သွားရတယ် ။ ရှိုင်းနဲ့ ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်က အရင်တခါ တွေ့ခဲ့ကြတဲ့ ကွန်ဒိုလေးမှာ ဆရာ့ ကို ပေးစရာ ရှိတဲ့ရှေ့နေခတွေကို ပေးဖို့ လုပ်နေကြတာ..မာမီ သတိလစ်သွားတယ် ဆိုလို့ ရှိုင်း ဆရာ့ကို နောက်တခါ ထပ်ဆုံကြဖို့ တောင်းပန်ပြောဆိုပြီး ဆေးရုံကို ဆရာ့ကိုဘဲ လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်ရတယ် ။ ဘဲကြီးက ဆွဲရတော့မယ် ဆိုပြီး တအား ပျော်နေတာ လွဲသွားလို့ တော်တော် အီးတင်းသွားပုံရတယ် ။
ဆေးရုံမှာ အန်တီလေးတို့ မာမီ့အနားမှာ ဝိုင်းနေကြတယ် ။ အန်တီလေးက ညည်းအဖေကို ဖုန်းဆက်တာ ဆက်လို့လည်း မရဘူး..ဘယ်ရောက်နေသလဲ မသိပါဘူးဟာ...ရုံးမှာလည်း မရှိဘူး .... လို့ ပြောတယ် ။
မာမီ့ကျန်းမာရေးက တော်တော့်ကို ဆိုးဝါးနေတယ် ။ အခြေအနေ မကောင်းဘူး ။ ဒက်ဒီက မာမီ့ကို စင်ကာပူမှာသွားကုမယ်လို့တော့ ပြောနေတာ ရှိုင်း ကြားကြားနေတယ် ။ ဘယ်တော့လည်းတော့ မသိဘူး ။
ရှိုင်း ဒီနေ့ ကိုချုပ်တို့ လွတ်လာတာ..အဲ..အာမခံရလာတာ ရှိုင်း တအားပျော်တယ် ။ ရှေ့နေအောင်မိုးခြိမ့်က မဆိုးပါဘူး ။ သူ လုပ်တာကိုင်တာ ရှိုင်း သဘောကျတယ် ။ သူက လူလည်ကြီးသားသမီးထဲကဘဲ ။ တော်တော်လည်တယ် ။ လူပေါင်းဆန့်တယ် ။ ဟီး...တဏှာလည်း ကြီးတယ် ။ မှုတ်တာ အရမ်းဘဲ ။ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲကြီးနဲ့ ရှေ့ရော နောက်ကော မှုတ်တဲ့ဘဲကြီး ။ ရှိုင်းလည်း ကိုချုပ်တို့ အမှုဖြစ်တော့ ပိုက်ဆံ သောက်သောက်လဲ ထွက်တာ ပေးစရာ မရှိလို့ ရှေ့နေဖိုးကိုတောင် အမေပေးတဲ့ လယ်တကွက်နဲ့ ပေးဆပ်လိုက်ရတယ် ။
အောင်မိုးခြိမ့်က ထပ်လိုချင်နေတယ် ။ ရှိုင်းလည်း သူနဲ့ လုပ်ရတာကို သဘောကျပါတယ် ။ အထူးသဖြင့် သူမှုတ်တာကို ရှိုင်း ကြိုက်တယ် ။ သူ့ဒုတ်ကတော့ တော်တော်ကြီးပေမယ့် တိုတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဒုတ်တိုကလည်း မဆိုးပါဘူး ။ ကိုချုပ်ထက်တော့ အစစ သာတယ် ။
ကိုချုပ်တို့က မနာလို မုန်းတဲ့လူတစုက ထည့်လိုက်တာပါ ။ ဖါမကို ပိုက်ဆံပေးပြီး မုဒိန်းကျင့်ပါတယ် ထွက်ခိုင်းပြီး ထည့်လိုက်တာ ။ အင်း..ကိုချုပ်တို့ကလည်း မလျင်ဘူးလေ ။ ရှိုင်းလည်း ရှိုင်း တယောက်လုံး ရှိနေရက်နဲ့သူ ဖါသွားချတာကို တော်တော့်ကို ခံပြင်းတယ် ။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ကျေးဇူးတွေနဲ့ သူနဲ့ ရှိုင်းတို့ရဲ့ သံယောဇဉ်တွေကြောင့် သူ အချုပ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့အချိန် ရှိုင်း သူ့အတွက် လိုက်လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တယ် ။
ရှိုင်း ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ ကိုချုပ်နဲ့ တွေ့ခဲ့တာ...။ကိုချုပ်က အဲဒီတုံးက နံမည် မကြီးသေးဘူး ။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းလေးမှာတော့ ကိုချုပ်က ဂစ်တာတီး အရမ်းတော်လို့ နံမည်ကျော်ပါ ။ တိုင်းသိပြည်သိ နံမည်မကြီးသေးတာကို ပြောတာပါ ။
ကိုချုပ်က တကယ်တော့ မချောပါဘူး ။ သူ့ပုံစံက ရှိုင်းတို့လို ဆယ်ကျော်သက်ကောင်မလေးတွေက Wild ဖြစ်တယ် လန်တယ် ထင်တဲ့ ဒီဇိုင်းမျိုးလေ ။ ကိုချုပ်က စွပ်ကြယ်လက်စ အဖြူဘဲ အမြဲ ဝတ်တယ် ။ အောက်ကလည်း အရောင်ပြယ်နေတဲ့ လီဗိုက်စ်ဂျင်း အနွမ်း ။ ကိုချုပ်ဆံပင်က ပုခုံးထိအောင် ရှည်ကျနေတဲ့နဲနဲကွေးကောက်နေတဲ့ ဆီနဲ့ ကင်းဝေးနေတဲ့ ဆံပင်ရှည် ။ ကိုချုပ်ရုပ်က ရိုးလင်းစတုန်းအဖွဲ့က အဆိုတော် မစ်ဂျက်ဂါလို မျက်နှာရှည်ရှည် ။
ကိုချုပ် ဘယ်သူ့ဆီက သင်ထားလိုက်သလဲတော့ မသိဘူး ။ ဂစ်တာတီးတာက တကယ့်ကို " ဆရာကြီး " တဆူဘဲ ။ ကိုချုပ်က သီချင်းလည်း ရေးတယ် ။ နိုင်ငံခြားသီချင်းတွေကိုလည်း စာသားထည့်ပြီး ဆိုတတ်သလိုသူ့ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်ရေးထားတာတွေလည်း စာအုပ်ထူထူကြီး တအုပ်နဲ့ ရှိတယ် ။
ကိုချုပ်က ဂစ်တာအဟောင်းကြီးတလုံးနဲ့ အမြဲ ခရီးသွားနေတတ်တယ် ။ ကိုချုပ် အိတ်ထဲမှာ ငွေမရှိတာ မပါတာ များတယ် ။ သူဘယ်လိုလုပ်ပြီးများ အသက်ရှင်နေထိုင်နေသလဲ မသိဘူးလို့ နီးစပ်သူတွေက ပြောလေ့ရှိတယ် ။
တနည်းအားဖြင့် ကိုချုပ်က မြန်မာပြည်က ဟစ်ပီတယောက် လို့ ဆိုရမယ်လို့ ရှိုင်းရဲ့ အမတယောက်က ပြောဖူးတယ် ။
ရှိုင်းနဲ့ စတွေ့ကြတာက ရှိုင်းဆယ်ကျော်သက်ဘဝအထက်တန်းကျောင်းသူအချိန်မှာအတန်းထဲက ကောင်မလေး ကောင်လေးတွေနဲ့ ကျောင်းပြေးကြတဲ့ တနေ့မှာ ကိုချုပ်နဲ့ စတွေ့ကြတာ ။ ရှိုင်းတို့က ကျောင်းလစ်ပြီး အုပ်စုလိုက် အပျော်ကြီး ပျော်ခဲ့ကြတာ ။ အတန်းထဲက မင်းမဟာ ဆိုတဲ့ကောင်က ကားယူခဲ့တယ် ။သူ့ကားက ခေါင်းနိမ့်ဝီလီဂျစ်ကားအဖြူလေး။သားရေကူရှင်တွေဘာတွေ ပြန်ချုပ်တပ်ထားတဲ့ပြန်သထားတဲ့ကားလေး ။ ရှိုင်းတို့လည်း တခါတလေ တရိစ္ဆာန်ရုံထဲ သွား..တခါတလေ ထောက်ကြံ့စစ်သင်းချိုင်းသွား...ပဲခူးသွား...တယ် ။ ပိုက်ဆံစုထည့်ပြီး စားကြကဲကြတယ် ။
အဲဒီနေ့ကတော့ မင်းမဟာက ရန်ကုန်မြစ် တဖက်ကမ်းက ဒလ ဆိပ်ကမ်း တနေရာမှာ သူ့အကိုဝမ်းကွဲတယောက်ရဲ့ ခြံကလေး ကို သွားရအောင်..အဲဒီခြံလေးက မြစ်ကမ်းနဖူးမှာ ရှိပြီး ဘယ်သူမှလည်း မရှိတဲ့နေရာမို့ လွတ်လပ်တယ်...ဂစ်တာတီး သီချင်းဆို...ထမင်းချက်စား...နိုင်ရုံတင် မကဘူး...ဆေးခြောက်လည်း ရှူလို့ ရတယ်...သိပ်သာယာတဲ့ နိဗ္ဗာန်ဘုံကလေး တခုဘဲ လို့ ပြောပြတယ် ။
ရှိုင်းနဲ့ရှိုင်းတို့ မိန်းကလေးအုပ်စုဖြစ်တဲ့ ချိုချိုလွင်ဦး...မေခင်နွယ်..လေးလေး တို့လည်း စိတ်ဝင်စားကြသလို မင်းမဟာနဲ့ တွဲတဲ့ ဇော်ကြီး..တင်မောင်လတ်တို့ကလည်း သွားချင်ကြတယ် ။ ရှိုင်းတို့ အဲဒီမြစ်တဖက်ကမ်းကို စက်တပ်သမ္ဘာန်နဲ့ ကူးသွားကြရတယ် ။ မင်းမဟာ ပြောသလိုဘဲ ဒီခြံကလေးက အရမ်း သာယာပြီးလွတ်လပ်တာကို တွေ့ရတယ် ။ အားလုံး ပျော်ကြတာ ဆူညံနေတာဘဲ ။ ခြံလေးထဲမှာ လူနေဖို့တဲကလေးတလုံး နဲ့ ကြက် ဝက်တွေ မွေးထားတဲ့ တဲကြီးတတဲဘဲ ရှိတယ် ။
မင်းမဟာရဲ့ အကိုဝမ်းကွဲက ကိုမျိုး တဲ့ ။
ကိုမျိုးက သဘောကောင်းတဲ့ စကားနည်းတဲ့ လူအေး တယောက်ပါဘဲ ။ ကိုမျိုးက ရှိုင်းတို့အဖွဲ့ လိုအပ်တာကိုလုပ်ကိုင်ပေးပြီး ခြံထောင့်တနေရာမှာ ထိုင်ပြီး သူတယောက်ထဲ ဂစ်တာ တီးနေတယ် ။ ရှိုင်းက ကိုမျိုးကို ခင်မင်ချင်လို့ စကားပြောဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ကိုမျိ ုးက မပြောချင်သလိုလို ပုံစံဖမ်းနေတာနဲ့ မင်းမဟာကို ဒီအကြောင်းပြောလိုက်တော့ မင်းမဟာက " ကိုမျိုးက စကားနည်းတယ်ဟ..ငယ်ငယ်ထဲက သူ့မိဘတွေ ဆုံးပါးသွားတော့ သူတယောက်ထဲ ရုန်းကန်လာခဲ့ရလို့လား မသိဘူး ..သူက ဒီခြံလေးထဲမှာ ဝက်တွေ ကြက်တွေ မွေးပြီး နေတယ်..သူ့ခြေထောက်ပေါ် သူရပ်တည်ပြီး ကျောင်းတက်နေတဲ့လူလေ .." လို့ ပြောပြတယ် ။
မင်းမဟာက ကိုမျိုးက ငယ်ငယ်ထဲက ဂစ်တာတီးတယ်...အသံလည်းကောင်းတယ်...အဆိုတော် ဖြစ်နိုင်တဲ့လူ...လို့ ပြောပြတယ် ။ ရှိုင်းတို့လည်း ကိုမျိုး ချက်ထားတဲ့ ထမင်းနဲ့ ဟင်းကို ပျော်ပျော်ပါးပါး စားလိုက်ကြတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ခြံလေးထဲကို လူတယောက် ဝင်လာတယ် ။
ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ ။ စွပ်ကြယ်အဖြူနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအစုတ်ကို ဝတ်ထားတယ် ။ စီးထားတာက ရာဘာညှပ်ဖိနပ် ။ ထူးထူးခြားခြား လူတယောက်မို့ ရှိုင်းတို့ သူ့ကို ကြည့်မိကြတယ် ။ သူက ရှိုင်းတို့ အုပ်စု အော်ဟစ်စကားပြောရယ်မောနေတာတွေကို နဲနဲလေးတောင် မကြည့်ဘဲ ကိုမျိုးရှိရာဖက်ကို လျှောက်သွားနေတယ် ။
မင်းမဟာက " အဲဒါ ကိုမျိုးရဲ့ ဘော်ဒါလေ...သူက ဂစ်တာတီးတာ ကိုမျိုးထက် ဆယ်ပြန်တော်တယ်...သူက အစုံတီးတတ်တယ်...ပလပ်ကင်လည်း ပိုင်တယ်...သူ့နံမည်က ကိုထွန်းချုပ် တဲ့..ကိုမျိုးတို့က ကိုချုပ်လို့ ခေါ်တယ် .." လို့ ရှိုင်းတို့ကို ပြောပြတယ် ။
အဲဒီနေ့က ကိုချုပ်ကို မင်းမဟာက သွားခေါ်လာပြီး ရှိုင်းတို့အားလုံးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ ရှိုင်းတို့က သူကဂစ်တာ အရမ်းတော်တယ် ဆိုတာနဲ့ သူတီးတာကို နားထောင်ချင် ကြည့်ချင်လို့ သူ့ကို ဝိုင်း တောင်းဆိုကြတော့ သူက ရှိုင်းတို့ကို ဂစ်တာတီးပြ သီချင်းဆိုပြတယ် ။ ကိုချုပ်နဲ့ ကိုမျိုး ဂစ်တာနှစ်လက်နဲ့ တီးပြဆိုပြတာ ရှိုင်းတို့အရမ်း သဘောကျခဲ့ကြတာဘဲ ။
နောက်ပိုင်းမှာ ရှိုင်းတို့ ကျောင်းပြေးတာ မဟုတ်ဘဲ စနေနေ့လို ကျောင်းပိတ်ရက်မျိုးမှာ ကိုမျိုးရဲ့ ခြံလေးကို သွားလည်ကြရင် ကိုချုပ်နဲ့ ဆုံမိကြတယ် ။ ကိုချုပ်ကို ဂစ်တာတီးပြခိုင်းရင်း ရှိုင်းတို့က သီချင်းဆိုကြတယ် ။ ကိုချုပ်က ရှိုင်းက ဆိုတတ်တယ်..သေသေချာချာ လေ့ကျင့်လိုက်ရင် အဆိုတော်ကောင်းတယောက် ဖြစ်သွားနိုင်တယ် လို့ပြောခဲ့တယ် ။
ကိုချုပ်က နေတဲ့နေရာ အတည်တကျမရှိဘဲ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ အိမ်တွေမှာ လိုက်ကပ်နေနေတဲ့ ဘဝမို့ ရှိုင်းက ရှိုင်းရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကိုဘဲ ကိုချုပ်ကို ပေးနိုင်ခဲ့တယ် ။ တနေ့မှာ ရှိုင်းဆီကို လူတယောက် ဖုန်းဆက်တယ်လို့ အိမ်ဖေါ်မလေးက လာပြောလို့ သွားနားထောင်လိုက်တော့ ကိုချုပ် ခေါ်တာ ဖြစ်နေတယ် ။ ကိုချုပ်က သူ စတိတ်ရှိုးတခုမှာ ဂစ်တာတီး သီချင်းဆိုမှာမို့ ရှိုင်း လာကြည့်မလားလို့ မေးတယ် ။ ရှိုင်းလည်း သူနဲ့ တွေ့ချင်နေတာ ဆိုတော့ လာမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ် . .။
ခက်တာက စတိတ်ရှိုးက ညပိုင်း ဖြစ်နေတယ် ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီက ရှိုင်းကို အဲဒီအချိန်က ညဖက် အပြင်ကို ထွက်ခွင့်မပေးဘူး ။ ဒါနဲ့ ကိုချုပ်တို့ စတိတ်ရှိုးကလည်း ကျောက်ကုန်းဖက်မှာ လုပ်မှာ ဆိုတော့ ကျောက်ကုန်းမှာ နေတဲ့ မေခင်နွယ်ကို အကူအညီ တောင်းရတာပေါ့ ။ မေခင်နွယ်က မာမီဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး သောကြာနေ့ည ရှိုင်း သူတို့အိမ်ကို လာအိပ်ခွင့် တောင်းလိုက်တယ် ။ မာမီတို့က မေခင်နွယ်ရဲ့ အဖေက ရှိုင်း ဒက်ဒီထက်တောင် ရာထူးကြီးတဲ့ လူကြီးတယောက်မို့ မေခင်နွယ်ကို အထင်ကြီးတယ် ။
မေခင်နွယ်က အကိုတွေ မောင်တွေ မရှိဘဲ ညီအမတွေချည်းမို့လည်း မေခင်နွယ်တို့ အိမ်မှာ သွားအိပ်မှာကို စိတ်ချကြတယ် ။ မေခင်နွယ်ရဲ့ ကူညီမှုနဲ့ ရှိုင်းလည်း ကိုချုပ်ရဲ့ ပွဲကို ရောက်သွားနိုင်ခဲ့တယ် ။ ကိုချုပ်က တီးဝိုင်း မှာ တချိန်လုံး တီးခတ်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ပင်တိုင်တီးဝိုင်း နားတဲ့ အချိန်မှာ နာရီဝက်လောက် စင်ပေါ်တက်ပြီး ဖြေဖျော်ရတာမျိုး ။ ကိုချုုပ်နဲ့ ကိုမျိုး အပါအဝင် သူငယ်ချင်း လေးယောက် စင်ပေါ်တက်လာပြီး တီးခတ်ဖြေဖျော်ကြတယ် ။
လူတွေ တအား သဘောကျပြီး ဆူညံအော်ဟစ်ပြီး အားပေးကြတယ် ။ အချိန်စေ့သွားတော့ ဆက်ဆိုဖို့ ဆက်တီးဖို့ အော်ကြတယ် ။ကိုချုပ်ရဲ့ အောင်မြင်မှု အတွက် ရှိုင်း အရမ်း ဂုဏ်ယူခဲ့ပြီး ကိုချုပ်ကို အထင်ကြီးတဲ့စိတ်တွေ ဝင်မိတယ် ။ အဲဒီပ စပြီးလည်း ကိုချုပ်က နံမည်ကျော်ကြားလာတယ် ။ သူ့သီချင်းတွေကိုလည်း နံမည်ရ အဆိုတော်တွေက သုံးလာတယ် ။ ဆိုကြတယ် ။ စီရီးထုတ်ကြတယ် ။ ကိုချုပ် အရင်ကလောက် မနွမ်းပါးတော့ဘူး ။ အိမ်ခန်းလေး ငှားနေနိုင်လာတယ် ။
အလုံရပ်ကွက်ဖက်က ရန်ကုန်မြစ်ကမ်းနဖူးမှာ နိုင်ငံခြားကို သင်္ဘောတွေနဲ့ တင်ပို့ဖို့ သစ်လုံးကြီးတွေ ပုံထားတယ် ။ ဒီသစ်လုံးကြီးတွေ အပေါ်မှာ ရှိုင်းနဲ့ ကိုချုပ် နှစ်ယောက်ထဲ ညနေဖက် သွားသွား ထိုင်တယ် ။ မေခင်နွယ်ရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့် ရှိုင်းအခုလို ကိုချုပ်နဲ့ ညနေဖက် တွေ့ဆုံနိုင်ခဲ့တာပါ ။ သစ်လုံးကြီးတွေပေါ် ထိုင်ကြရင်း ကိုချုပ်က ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်း ဆိုပြတတ်တယ် ။ မြစ်ထဲက ရွက်လှေကလေးတွေ ကို တွေ့နေရတယ် ။ တခါတလေ ဝါးဖေါင်တွေ ပေါ် လမ်းလျှောက်ကြတယ် ။ အရမ်းပျော်တာဘဲ ။တနေ့မှာ နေဝင်သွားတဲ့အချိန် ကိုချုပ်က ရှိုင်းကို ဖက်ပြီး သူချစ်တဲ့အကြောင်း ပြောတယ် ။ ရှိုင်းက သူ့ကို ပြန်ချစ်နိုင်မလား လို့လည်း မေးတယ် ။ ရှိုင်းက သူ့ကို ချက်ချင်းဘဲ ချစ်တယ် လို့ အဖြေပေးလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းတို့ ပထမဆုံး နမ်းမိကြတဲ့ နေ့ကလေးပေါ့ ။
..........................
ကိုချုပ်နဲ့ ရှိုင်း ချစ်သူ စဖြစ်သွားတဲ့ နေ့မှာ သူနဲ့ စနမ်းမိကြတဲ့အချိန်က နေဝင်ရီတရော အချိန် ..နေလုံးကြီးငုတ်လျှိုးသွားတဲ့အချိန် မြစ်ကမ်းနဘေးမှာ သူနဲ့ ရှိုင်းနဲ့ ရှိနေတာ ။ လေက တဟူးဟူး တိုက်ခတ်နေလို့ ရှိုင်းရဲ့ ဆံပင်တွေက လေထဲ လွင့်နေကြတယ် ။ ကိုချုပ်က ရှိုင်းနဲ့ နားထင်လေးတဖက်ကို ဖွဖွလေး နမ်းပြီး " ချစ်တယ်...ချစ်တယ်..." လို့ တဖွဖွပြောတယ် ။ ရှိုင်းကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်ထားခဲ့တယ် ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားတယ် ။ အခုထက်ထိ မှတ်မိနေတုံးပါဘဲ ။
ချစ်သူဖြစ်သွားကြပြီးနောက် ကိုချုပ်နဲ့ မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူး ။ ကိုချုပ်ငှားနေတဲ့ ကြည့်မြင်တိုင် ရှောလမ်းထဲက အိမ်ခန်းလေးကို ရှိုင်း လိုက်လိုက်သွားတာ အမြဲဘဲ ။ ဗားဂရာနားက ခေါက်ဆွဲဆိုင်ကနေ ခေါက်ဆွဲထုပ်လေးဝယ်ပြီး ကိုချုပ်အိမ်ခန်းလေးမှာ နှစ်ယောက် အတူတူ ခေါက်ဆွဲစားကြပြီး ကိုချုပ်က သူစပ်ထားတဲ့ သီချင်းတွေကိုပြတယ် ။ ရှိုင်းကို ဆိုခိုင်းတယ် ။ ဒလဖက်ကမ်းက ကိုမျိုးရဲ့ ခြံကလေးဆီကိုလည်း ရောက်ဖြစ်ကြတယ် ။ အဲဒီခြံကလေးက တဲကလေးမှာ ရှိုင်းနဲ့ ကိုချုပ်နဲ့ စပြီး အချစ်လွန်ကြတာ ။
နှစ်ယောက်ထဲ ချိန်းတွေ့ကြရင် ဖက်မိကြ နမ်းမိကြတာ ဓမ္မတာ ဖြစ်မြဲသဘောဘဲလေ ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုပို ရင်းနှီးလာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းကြရာကနေ ကိုချုပ်က ရှိုင်း နို့တွေကို ကိုင်ကျင့်ရလာတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေက ဂစ်တာတီးတာ များလွန်းတော့ အသားမာတက်နေကြတာ ရှိုင်း နို့တွေက လေမထိနေမထိ အတွင်းမှာ အမြဲနေကြတဲ့ အတွင်းသားနုနုတွေမို့ သူ့လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့အခါ ဆုပ်နယ်လိုက်တဲ့အခါ ရှိုင်း ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး တအားဖီလင်တက်ခဲ့ရတာဘဲ ။
ကိုချုပ်နဲ့ အတူနေတဲ့အချိန် ရှိုင်း ပေါင်ကြားဂွဆုံ ရွှေကြုတ်နေရာမှာ စိုစိုရွှဲခဲ့ရတာ အမြဲပေါ့ ။ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတဲ့အချိန်စိုတာရွှဲတာ သိပ် မသိသာဘူး ။ ထမိန်ဝတ်ထားတဲ့အခါ အရည်တွေ က ဖင်အောက်တဲ့တဲ့နားမှာ ဝိုင်းကွက် ပေစိုနေတာ အမြဲဘဲ ။ ကိုချုပ် တွေ့သွားတယ် ။ ရှိုင်းလဲ ကိုချုပ်ကြောင့် ဒီလိုဖြစ်တာလို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုချုပ်က ရှိုင်း တကိုယ်လုံးကို အနမ်းတွေ ပေးချင်တယ် ..ဒီလိုတွေ နမ်းတယ်လို့ သူ အိပ်မက်တွေ မက်ဖူးတယ်...ဒီအိပ်မက်တွေ အကြောင်းကို သူအမြဲ တွေးမိတယ် ..။ ရှိုင်းနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နမ်းကြဖို့ လို့ ပြောလာတယ် ။ ရှိုင်းကိုယ်တိုင်ကလည်း သူနဲ့ တွေ့ရင် စိတ်တွေ တအား ထကြွဖေါက်ပြန်ရတာပါ။
အဲဒီနေ့က ကိုမျိုးက ရန်ကုန်မြို့ထဲဖက်ကို သွားနေတယ်။ ညနေဖက်မှ ပြန်ရောက်မယ် ။ ကိုမျိုးက မဂ္ဂဇင်းတွေမှာ ဝထ္တုတွေ ရေးတယ် ။ သူအသစ်ရေးထားတဲ့ စာမူတွေကို မဂ္ဂဇင်းတိုက်တွေကို သွားပို့တာ ။ စာမူခတွေ ရရင် သူ့ရေးဖေါ် စာရေးဆရာတွေနဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တတ်တာမို့ ညနေဖက်မှ သူပြန်ရောက်မယ် လို့ ကိုချုပ်နဲ့ ရှိုင်းကို ပြောသွားတယ် ။ တနည်းအားဖြင့်လည်း ကိုချုပ်နဲ့ ရှိုင်းကို ရှောင်ပေးတာပေါ့လေ ။
အဲဒီနေ့က မနက်ထဲက ရန်ကုန်မြစ်ရေက လှိုင်းထနေတယ် ။ သမ္ဘာန်စီးရတာ ရှိုင်း တော်တော် လန့်တယ် ။ ရှိုင်းတို့ ရောက်သွားတော့ ကိုမျိုးက ပဲပြုတ်နဲ့ ထမင်းကြော်နေတယ် ။ ထမင်းကြော်က ဆနွင်းဝါဝါလေးနဲ့ အနံ့လေးသင်းပြီး စားချင်စရာမို့ ကိုချုပ်နဲ့ ရှိုင်း ရွိုင်ရယ်တီးမစ်ထုပ်တွေ ဖော်ပြီး ကိုမျိုးထမင်းကြော် စားကြတယ် ။
ကိုမျိုးက စကားနည်းတယ် . .။ စေတနာတော့ တအားကောင်းတယ် ။ သူနုတ်ဆက်ပြီး ခြံလေးထဲက ထွက်သွားပြီးလို့ မကြာခင်မှာဘဲ ကိုချုပ်က ရှိုင်းကို ဖက်တယ် ။ နမ်းတယ် ။ အဲဒီအချိန်မှာ မနက်အစောကြီးထဲက ရွာချင်လို့အုံ့မှိုင်းမဲမှောင်နေတဲ့ မိုးက တဝေါဝေါနဲ့ ရွာချတော့တာဘဲ ။ လေကလည်း တဝီးဝီးနဲ့ တိုက်နေတယ် ။
ကိုချုပ်က စောင်တထည်ကို ယူလာပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ရှိုင်းကို လှမ်းပေးတယ် ။ တဲလေးထဲမှာ မှောင်နေတယ် ။ မိုးမှုန်လေးတွေက တဖွားဖွားနဲ့ ။ လေကလည်း တိုက်နေတယ် ။ တအား အေးလာတယ် ။ ကိုချုပ် ရှိုင်းအနားကို လာကပ်ထိုင်လိုက်တော့ ရှိုင်းက သူ့ကို ဖက်လိုက်တယ် ။ စောင်ကို နှစ်ယောက် အတူတူ ခြုံလိုက်တယ် ။ ကိုချုပ်က ရှိုင်းကို ပြန်ဖက်တယ် ။ နမ်းမိကြတယ် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း ငုံဟတ်ကြ အငမ်းမရ စုတ်မိကြတယ် ။
သွေးသားတွေ တအား ဆူဝေလာကြတယ် ။ အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတယ် ။ ရမက်ပြင်းလာတယ် ။ တယောက်နဲ့တယောက် ပွတ်သပ်တာတွေ ကြမ်းလာတယ် ။ အသားမာတက်နေတဲ့ ကိုချုပ်ရဲ့လက်ချောင်းထိပ်တွေက ရှိုင်း ရင်သားနုနုလေးတွေကို ထိပွတ်တဲ့အခါ ရှိုင်း တကိုယ်လုံး တုန်တုန်သွားရတယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ အဝတ်တွေကို ကိုချုပ်က ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားလာတော့ ရှိုင်း သူ့ကို ကူညီပြီး အဝတ်တွေကို ဖယ်ခွာ ချွတ်ပေးမိတယ် ။
မြစ်ကမ်းဘေးက တဲလေးထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ရှိုင်းနဲ့ ကိုချုပ်တို့ စောင်ပါးလေးအတူတူ ခြုံထားတဲ့အထဲ အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပြီးကြလို့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားကြတဲ့အချိန် မိုးကြိုးတချက် ဒိုင်းကနဲ ပစ်ချလိုက်တဲ့ အသံ ကြားလိုက်ရတယ် ။
" အမလေး...ကိုချုုပ်...."
" ချစ်.....မကြောက်နဲ့...."
ကိုချုပ်က ရှိုင်းရဲ့ ရင်စိုင်တဖက်ကို နမ်းလိုက် စို့လိုက် လုပ်နေရာကနေ ခဏ ရပ်လိုက်တယ် ။ မော့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ကိုချုပ်က ရှိုင်းရဲ့ ရင်စိုင်နှစ်မွှာကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့ပေးတယ် ။ ရှိုင်း နို့စို့ခံရတာကို ကြိုက်တယ် ။ အောက်က ပစ္စည်း တအား ယားတက်လာပြီး ခံချင်စိတ်တွေ တအားပေါ်မိတယ် ။ ရှိုင်းက ယောက်ျားအတွေ့အကြုံ လက်တွေ့သာ မရှိဘူးတာ ။ အပြာရုပ်ရှင်တွေ အပြာစာအုပ်တွေ ကြည့်ဖူး ဖတ်ဖူးနေခဲ့တာ တော်တော် ဆားဗစ်စ်ရင့်နေပြီလေ ။ ယောက်ျား အတန်ချောင်းကို ကိုယ့်ဟာထဲ ထည့်တာကိုစိတ်ကူးယဉ်ဘူးနေခဲ့ဘူးတာကြောင့် စိတ်ထလာချိန်မှာ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့ လိင်အင်္ဂါနဲ့ ထိုးဆောင့်တာတွေကို ခံချင်စိတ်တွေ များရတာပေါ့ ။
ကိုချုုပ်က နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ စိတ်တိုင်းကျ စို့လိုက် နမ်းလိုက် ယက်လိုက် လုပ်ပြီးတော့ ရှိုင်းရဲ့ ပေါင်ကြားကို စနမ်းတယ် ။ ပထမဆုံး ကိုချုပ်ရဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန်က ရှိုင်း အကွဲကြောင်းကို လာနမ်းတယ် ။သူ့နှာခေါင်းထိပ်က ရှိုင်းရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုရော အစိလေးကိုရော ထိမိကုန်တယ် ။
ရှိုင်းလည်း အရည်တွေစိုရွဲနေတာကြောင့် ကိုချုပ်ကို အားနာမိပေမယ့် သူက ရှိုင်း ပြောတာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ ရှိုင်း ရုန်းဖယ်လို့လည်း မရဘူး။ သူ့လက်တွေနဲ့ တအားချုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နို့တွေကို အားရပါးရ စို့တုန်းကလိုပဲ ရှိုင်း အဖုတ်ကိုလည်း စိတ်ကြိုက် နမ်းတော့တာပဲ။ ရှိုင်းလည်း မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး သူနမ်းသမျှကို ခံနေလိုက်မိတဲ့အချိန် သူ့လျှာကြီးက ရှိုင်း အဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက်ကို စပြီး ယက်လာတယ်။ အောက်ကနေအပေါ်ကို ပင့်ကော်ပြီး စယက်လိုက်တော့ ရှိုင်း အားအိုးအိုး လို့ အော်ညည်းရင်း ခါးလေးကော့သွားရတယ်။ သူစယက်ပြီ။ ရှိုင်းရဲ့ အဖုတ် အသားနုနုလေးတွေ အတွက် သူ့လျာကြီးက သိပ်ကို ကြမ်းနေသလိုဘဲ ။
သူယက်တင်လိုက်တဲ့ အကြိမ်တိုင်း ရှိုင်း တအားတုန်လှုပ် ရမ်းခါနေရတယ် ။ ကိုချုပ်က ရှိုင်းအကွဲကြောင်းကနေ ပြည့်လျံပြီး စီးကျလာတဲ့ အရည်စီးကြောင်းကိုလည်း သူ့လျာနဲ့ သိမ်းယက်လိုက်ပြီး မြိန်ရည်ယှက်ရည် မြိုချပစ်လိုက်တာ ။
.....................
အပြင်မှာက မိုးတွေ သဲနေတုံးဘဲ ။
ကိုချုပ်ရဲ့ လျာပြားကြီးက ရှိုင်း အကွဲကြောင်းကို ဖိဖိယက်နေတာတွေက ကျင်တုန်နေအောင် ထိလွန်းနေလို့ ကိုချုပ်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်လိန်ကျစ်ထားရင်း "အား....အား.....အားရှီး.....အိုး...အင်း...ဟား.." ဆိုပြီး အသံစုံ ညည်းတွား နေမိရတယ် ။ သူ့လျာထိပ်က ရှိုင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေရဲ့ ကြားထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ် ။ အစိကိုတော့ ထိတာမှ တချိန်လုံး ။
ကိုချုပ်ရဲ့ လက်တဖက်က ရှိုင်းရဲ့ ရင်သားထွားထွားတဖက်ကို တအား ဆုပ်ညှစ်ထားတယ် ။
" တော်ပြီ ကိုချုပ် ...မလုပ်နဲ့တော့..." လို့ ရှိုင်း သူ့ကို တားလိုက်တယ် ။ ကိုချုပ်က ရှိုင်းရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံကြားကနေ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး " မကြိုက်လို့လားဟင်..ကိုယ်က ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ.."
လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းက " ကောင်းတယ် ကိုချုပ်...တအားကောင်းလို့ ရှိုင်း မခံနိုင်တော့ဘူး.." လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုချုပ်က ရှိုင်းရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ပို့လိုက်တယ် ။ အိုး။။ပူပူနွေးနွေး အတန်ချောင်း မာတောင့်တောင့်ကြီးကို သူ ကိုင်ခိုင်းနေတာ ။ သူ့ရဲ့ အတန်ချောင်းကြီးက တင်းမာတာမှ သံချောင်းကြီး တချောင်းလိုဘဲ ။ ရှိုင်းက တအားကြီးဆုပ်ညှစ်ထားမိတယ် ။ ကိုချုပ်က " တအားမညှစ်နဲ့ ဖိဖိလေး ကိုင်ဆုပ်ပြီး ပွတ်တိုက်ပေး.." လို့ ပြောပြီး ယောက်ျားတွေ ငယ်ငယ်ထဲက လုပ်ကြတဲ့ ကွင်းတိုက်တယ် ဆိုတာကို သင်ပေးတယ် ။
ကိုချုပ်က ရှိုင်းရဲ့ ကာမ လက်ဦးဆရာ တယောက်ပါ ။
" ဒါကို ဘာခေါ်လဲ သိလား...."
ရှိုင်းလည်း ခေါင်းညှိမ့်ပြမိတယ် ။
" ဘာလဲ..."
" လီး ..."
" အင်း....ဒီလီးနဲ့ချစ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းရင် တအား အီဆိမ့်တဲ့ အရသာကို နှစ်ယောက်စလုံး ရမှာ...အဲဒါကို ဘာခေါ်လဲ သိလား..."
" အင်း သိတယ် ..လိုးတာ မဟုတ်လား.."
" အင်း..အခု ချစ်လေးနဲ့ လိုးကြမယ်..."
" ကိုချုပ်သဘော..."
ကိုချုပ်က ရှိုင်းကိုယ်ပေါ်ကို အပေါ်က တက်ခွပြီး ရှိုင်းပေါင်တွေကို ဖြဲကားလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ အဖုတ်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနစ်ပြီး တအား ခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေတော့ သူ့အတန်ချောင်းကြီး ထိုးသွင်းတဲ့အခါ အရင်က ထင်ထားသလို တအား မနာကျင်ဘဲ အဆင်ပြေပြေနဲ့ ကိုချ ုပ်အတန်ကြီးကို အသွင်းခံနိုင်တာကို တွေ့ရတယ် ။ မနာတာကို ပြောတာ ။ သူ့ဟာကြီးက ရှိုင်းအထဲမှာတော့ ပြည့်တင်းကြပ်နေတယ် ။ သူ အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တိုင်း ရှိုင်းရဲ့ အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ ရှိုင်းအတွက် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေအောင် ကောင်းလှတယ် ။
ကိုချုပ်က ရှိုင်းရဲ့ နို့တွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးတယ် ။ သူ့လျာကြီးက ရှိုင်း နို့သီးလေးတွေကို ယက်လိုက် ထိုးလိုက် ကလိပေးနေတယ် ။ ကိုချ ုပ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်လုပ်နေတယ် ။ ရှိုင်းလည်း တအားကောင်းနေလို့ သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားမိတယ် ။
" ချစ်လေး..ကောင်းလားဟင်..ကောင်းလား.."
" အင်း..အင်း....ကောင်းတယ်..ဟင်း..ကောင်းတယ်..."
သွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ ကိုချ ုပ် လုပ်တာတွေ မြန်လာတယ် ။ ရှူးရဲ ရှူးရှဲ နဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတယ် ။ သူ့အချောင်းကြီး အရှိန်နဲ့ ရှိုင်းအထဲကို ဆောင့်လာနေတယ် ။ ရှိုင်းလည်းတအား အော်ညည်းရင်း အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးနေမိတယ် ။ အသားကုန်ဆောင့်ကြ ကော့ပေးကြနဲ့ မကြာလိုက်တဲ့ အချိန်လေးမှာ ရှိုင်း တကိုယ်လုံး တုန်ကျင်အောင် တအားကြီးကောင်းတက်သွားပြီး ကိုချ ုပ်ကို ဖက်ထားရင်း အော်ညည်းလိုက်မိတယ် ။ ကိုချ ုပ်လည်း ရှိုင်းလိုဘဲ တအား ကောင်းသွားတာကို တွေ့ရပြီး သူ့အတန်ချောင်း ထိပ်ပေါက်လေးကနေ ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်အရည်တွေ ရှိုင်း ဘိုက်ပေါ်ကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။
မနာကျင်ဘဲ သိပ် အခက်မတွေ့ဘဲ ရှိုင်း ကိုချ ုပ်နဲ့ လိုးဖြစ်သွားတယ် ။ နောက်ပိုင်းမှာ မြစ်ကမ်းဘေးက ကိုမျိ ုး ရဲ့ တဲထဲမှာတင်မက ကိုချ ုပ်ရဲ့ ငှားနေတဲ့ အခန်းလေးမှာလည်း ကိုချ ုပ်နဲ့ လိုးဖြစ်ကြတယ် ။ လိုးတာမှ တနေကုန် လိုးကြတာ ..။
ကိုချုပ်က ရှိုင်းကို သီချင်းဆိုတာ ဂစ်တာတီးတာ သင်ပေးတယ် ။ ရှိုင်းက အသံကောင်းပြီးသား ဆိုတော့ ဆိုတတ်ဖို့ဘဲ လိုတယ် ဆိုပြီး သေသေချာချာ သင်ပေးတယ်။ လူချင်းတွေ့ကြရင် ပထမဆုံးလုပ်ကြတာက အားရပါးရ လိုးကြတာဘဲ။ ပြီးမှ သီချင်းဆိုကြ ဂစ်တာတီးကြတာပေါ့ ။
လီးစုတ်တာနဲ့ လိုးတာက ရှိုင်းအတွက် အဆန်း မဟုတ်တော့ဘူး ။ နောက်ပြီးတော့လည်း ကိုမျိုးရဲ့ တဲကြီးမှာ အမြဲ လိုးကြတော့ နောက်ပိုင်းမှာ ရှိုင်းတို့ လိုးတာကို ကိုမျိ ုး တွေ့သွားတယ် ။ ကိုချ ုပ်ကဟစ်ပီဆန်ဆန် နေတဲ့ လူ ဆိုတော့ သိပ် ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ရှိုင်းကလည်း နောက်ပိုင်းမှာ ကိုမျိ ုး ရှိနေလဲ ကိုချ ုပ် လီးကို စုတ်ပေးတာဘဲ ။ တခါမှာ ကိုမျိ ုးက ရှိုင်း လီးစုတ်ပေးနေတာကို ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ စိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။သူ့ပုဆိုးကြားကလည်း အတန်ကြီးက ထိုးထွက်နေတယ် ။ ရှိုင်းက သူ့ကို ကြည့်နေတာ တွေ့တော့ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။ အိုး....သူ့လီးကြီးက တော်တော် ကြီးတာဘဲ ။ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားပြဲလန်နေတယ် ။ ရှိုင်း စုတ်နေတဲ့ ကိုချ ုပ်ရဲ့ လီးနဲ့ တခြားစီဘဲ ။
ရှိုင်းလည်း ကိုမျိုး ရဲ့ လီးကြီးကို သဘောကျ စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ ကိုချုပ်ကလည်း ကိုမျိုးနဲ့ အရက်အတူတူ ထိုင်သောက်ကြတဲ့ တနေ့မှာ ရှိုင်း အင်္ကျီကို လှန်ပြီး နို့ကို ကိုမျိုး အရှေ့မှာ စို့တယ်။
တရက်လည်း ကျရော ကိုချ ုပ်က ကိုမျိ ုးတဲမှာ တွေ့ကြဖို့ ချိန်းပေမယ့် သူ အလုပ်ကိစ္စတခု ရှိလို့ နောက်ကျမှာကြောင့် ရှိုင်းကို အရင်သွားနှင့်ပြီး အဲဒီက စောင့်ဖို့ ပြောတယ် ။ ရှိုင်း ရောက်သွားတော့ကိုမျိ ုး တယောက်ထဲ ရှိနေတယ် ။ သူက ဝက်စာကြက်စာ ဘဲစာတွေ ကျွေးပြီး တကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နေတာကြောင့် ရေစည်ပိုင်းထဲကနေ ရေတွေ ခပ်ချိ ုးနေတာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ။ လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ ။ ရှိုင်းကလည်း သူနဲ့ ရှိုင်းနဲ့နှစ်ယောက်ထဲမို့ သူ့အနားကို လျှောက်သွားပြီး သူ့လီးကြီးကို သေသေချာချာဘဲ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။
တကယ့်ကို ကြက်သီးထစရာ လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ဘဲ...။ ကိုမျိ ုးကလည်း ရှိုင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ။ သူ့လီးကြီးကိုလည်း သေသေချာချာ ပွတ်သပ် ဆေးကြောနေတယ် ။ ရှိုင်းလည်း..
" ကိုမျိုး ပစ္စည်းက သိပ်ကြီးတာဘဲ...." လို့ ပြောမိလိုက်တယ် ။ ကိုမျိုးက
" ဒီလို ကြီးတာကြီးနဲ့ ကြုံဘူးလား.." လို့ မေးတယ် ။ ရှိုင်းကလည်း
" ဟင့်အင်း..ကိုချ ုပ်နဲ့ဘဲ စကြုံဘူးတာ.." လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ ကိုမျိ ုးက ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဘဲ တဲထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ ရှိုင်းလည်း သူ့အနောက်ကနေ တဲထဲလိုက်ဝင်လိုက်တယ် ။ ကိုမျိုးက ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တယ် ။ သူ့လီးကြီးက ငေါငေကြီး တန်းနေတယ် ။ ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီး ..။
" လာ ဒီမှာထိုင်..." လို့ သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ခိုင်းတယ် ။
ရှိုင်းလည်း သူနဲ့ ဘေးချင်းကပ် ထိုင်လိုက်တော့ သူက ရှိုင်းလက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး..
" ကိုင်ကြည့်ပါလား.." လို့ ပြောလိုက်တယ် . ။ပြီးတော့ သူ့ဒစ်ပြဲကြီးပေါ် ရှိုင်းလက်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ။ပူနွေးနွေး လီးတုတ်ကြီးကို ရှိုင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကွင်းတိုက်သလို ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုမျိုး က ရှိုင်းကို
" ကြိုက်လား.." လို့ မေးတယ် ။ ရှိုင်းက
" ကြိုက်တယ်..တကယ်ကြီးတယ်ကွာ.." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့..
" လက်ခံမယ် ဆိုရင် ငါ နင့်ကို လိုးချင်တယ်... ငါ ကောင်းအောင် လိုးပေးနိုင်တယ်....စောက်ပတ်လည်း ကောင်းကောင်း ယက်ပေးမယ်...." လို့ ပြောတယ် ။ ရှိုင်းလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ။ ကိုမျိ ုးက ရှိုင်းကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲလိုက်တယ် ။
" အို့ ကိုမျိ ုး....."
" ငါတို့ လိုးကြမယ်...."
ကိုမျိုးရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တဖက်က ရှိုင်းရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ နဂိုထဲက လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေတဲ့ ရှိုင်းရဲ့ ထမိန်လေး ကျွတ်သွာတးယ် ။ ကိုမျိ ုးက ပင်တီလေးကိုပါ ဆက်ချွတ်တယ် ။ ပင်တီလေး ရှိုင်းရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကနေ ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အခါ ကိုမျိ ုးက ပင်တီလေးကို သူ့နှာခေါင်းဆီ တေ့ပြီး ရှုလိုက်တယ် ။
" ဟင်း......."
ကိုမျိ ုး ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း အဝတ်တွေ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး ။ သူ့ပေါင်ဂွဆုံနေရာမှာ အမွှေးမဲမဲလိန်ကောက်ကောက်တွေ ကြားက ရှည်မျောမျော တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လိင်တန်ချောင်းကြီးကမတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။
" နင့်ကို ငါ လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ...နင့်စောက်ပတ်ကို ငါ လိုးချင်နေတာ..." လို့ ကိုမျိ ုးက ရှိုင်းပေါင်ကြားကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ပြောရင်း ရှိုင်းပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲကားလိုက်တယ် ။
သူ့ကိုယ်ကြီး ရှိုင်း ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူမှောက်လိုက်တော့ ရှိုင်းပေါင်တွေ ပိုဖြဲကားပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ် ။ သူက မြန်ဆန်တယ် ။ သွက်တယ် ။ သူ့လိင်တန်ကိုအင်္ဂါစပ်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ ကြပ်တောက်တောက်ကြီး တင်းနေပေမယ့် အရည်တွေက တအားကို စိုရွှဲနေတော့ သူ့လိင်တန်ကြီး အထဲကို ဝင်ရောက်လာနိုင်တယ် ။
ရှိုင်းအတွက်က ကိုချ ုပ်နဲ့ လိုးခဲ့တာ အကြိမ် မနည်းတော့ဘူးဆိုတော့ ရှိုင်းအပေါက်ကလည်း လီးဝင်ဘူးနေတာကြောင့် သိပ် အခက်အခဲ မရှိတော့ဘူး ။ ကိုမျိ ုး ပထမ နှစ်ချက် သုံးချက်လောက်ဘဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်းအချက်တွေမှာ ခပ်သွက်သွက်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တော့တာဘဲ ။ ကိုမျိ ုးရဲ့ ဒုတ်ကြီးက ကိုချ ုပ်ရဲ့ ဒုတ်ထက် ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်း ရှည်တယ် ။
ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ တဖတ်ဖတ် ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်ပေးနေတဲ့ ကိုမျိ ုးကို အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးမိလိုက်တယ် ။ သူလိုးတာတွေကို ရှိုင်း တအား ကြိုက်တယ် ။ ကိုချ ုပ်ကို သစ္စာမဲ့နေပြီ ဆိုတာ တွေးမိလိုက်ပေမယ့် အတွေ့ရဲ့ ကောင်းခြင်း အရသာကို ရှိုင်း မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး ။ ကိုမျိ ုးက ရှိုင်း နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ပီပီပြင်ပြင် ကိုင်ချေ ဆုပ်နယ်တယ် ။ နို့သီးတွေကို စို့တယ် ။
တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ရေရေလည်လည် လိုးတယ် ။
" ကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိ ုးရယ်...အို.....ဆောင့်. ..ဆောင့်.......အရမ်းကောင်းတယ်..." လို့ မရှက်နိုင်ဘဲ ပြောမိရတော့တယ် ။
ကိုမျိုးက ရှိုင်း သူ့ကို ခိုက်သွားမှန်းလည်း သိရော ရှိုင်းကို လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းတယ် ။ ရှိုင်းလည်း သူ့စိတ်ကြိုက် ဖင်ထောင်ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ် ။ ရှိုင်းကိုယ်တိုင်လည်း ရှိုင်းကို အနောက်ကနေ လိုးတာကို ခံကြည့်ချင်တယ် ။ ကိုမျိ ုးက ကိုချ ုပ် မလာခင် အမြန် လိုးတာ ဖြစ်ပေမယ့် အဲဒီနေ့က ကိုချ ုပ် ရောက်မလာဘူး ။ ရှိုင်းလည်း ကိုချ ုပ်ကို တော်တော် တင်းသွားတယ် ။စိတ်အရမ်းဆိုးတယ် ။
ကိုချ ုပ်နဲ့ ရှိုင်း မတွေ့လို့တော့ မရဘူး ။ ရှိုင်းရဲ့ ပထမဆုံး သီချင်းခွေ အသံသွင်းဖို့က အချိန်တန်နေပြီလေ ..။ ကိုချ ုပ်က ရှိုင်းကို ရှိုင်း လိုချင်သလို ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ သူ့ဂီတ သူ့အလုပ် သူ့ယုံကြည်ချက်တွေနဲ့ အလုပ်များနေခဲ့ပေမယ့် ရှိုင်း အဆိုတော် တယောက် ဖြစ်အောင်တော့ လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ် ။
ကိုချ ုပ် ရှိုင်း ဒူတိယ သီချင်းခွေ ထွက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ ဆေးရုံတက်လိုက်ရတယ် ။ စိတ်ရောဂါကု ဆေးရုံကိုပါ ။
သူ သီချင်းတွေ နေ့ရော ညပါ ရေး...ဆေးလိပ်နဲ့ ဆေးခြောက်တွေ စိတ်ငြိမ်ဆေးတွေ တအားသောက် အိပ်ရေးတွေ ပျက် ပြောတာဆိုတာတွေ မူမမှန်တော့လို့ ဆေးရုံကို ပြတော့ စိတ်ရောဂါ ဆရာဝန်နဲ့ ပြကြရတယ် ။ ကိုချုပ် စိတ်ရောဂါကုဆေးရုံကို တက်တဲ့ ကိစ္စ အဝဝကို ဆေးထုတ်လုပ်ရေးက ကိုလွင်ဇေယျာက လိုက်လုပ်ပေးတယ် ။ ကိုလွင်ဇေယျာက ရှိုင်းရဲ့ သီချင်းစီးရီးစ်တွေကို ထုတ်လုပ်ပေးတဲ့ သူဌေးပေါ့ ။ ကိုချု ုပ်ကို နေ့တိုင်း ကိုလွင်ဇေယျာနဲ့ ရှိုင်း သွားတွေ့ကြတယ် ။ ထမင်းဂျိ ုင့်နဲ့ လိုအပ်တာတွေလဲ ပို့ကြတယ် ။
တနေ့ ကိုချ ုပ်ကို ဆေးရုံမှာ သွားကြည့်ပြီး အပြန်မှာ ကိုလွင်ဇေယျာက ရှိုင်းကို ညနေစာ ဝင်စားရအောင် လို့ ခေါ်တယ် ။ ရှိုင်းကလည်း ဆာနေပြီ ဆိုတော့ ကိုလွင်ဇေယျာနဲ့ သူကြိုက်တဲ့ တရုတ်စားသောက်ဆိုင်ကြီးတဆိုင်မှာ သွား စားကြတယ် ။ ကိုလွင်ဇေယျာက ကိုချ ုပ် နေမကောင်းလည်း ဘာမှ မပူနဲ့ ရှိုင်း စီးရီးစ်တွေကို သူ တာဝန်ယူပြီး ထုတ်ပေးမယ် လို့ အားပေးတယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ ကျောလေးကို သပ်ပွတ်ပြီး ပြောတာ ။ ကိုလွင်ဇေယျာက မိန်းမနဲ့ ကလေး သုံးယောက်နဲ့ လူ ။ ရှိုင်းကို ဝိုင်သောက်မလား မမေးဘူး ။ ဝိုင်ပုလင်းတပုလင်း တခါထဲ မှာပေးတာ ။ သူက တေးသံသွင်း တေးထုတ်လုပ်တာ တခုထဲ လုပ်တာ မဟုတ်ဘဲ ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းတွေ ရော လုပ်တယ် ။
ကိုလွင်ဇေယျာက ရှိုင်းနဲ့ ကိုချ ုပ်တို့ လင်မယားလို ဖြစ်နေတာကိုလည်း သိတယ် ။ ကိုလွင်ဇေယျာ နဲ့ စားသောက်အပြီး ကိုလွင်ဇေယျာက ရှိုင်းကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့တယ် ။ အဲဒီလို သုံးခါလောက် သူနဲ့ ထမင်းထွက်စားကြအပြီး တနေ့မှာတော့ ကိုလွင်ဇေယျာက သူ့ရီကောဒင်း စတူဒီယိုမှာ ရှိုင်းကို ပြစရာ ရှိတယ် ဆိုပြီး စတူဒီယိုကို ညနေဖက်ကြီး ခေါ်သွားတယ် ။ တကယ်ော့ သူ့မှာ ပြစရာ ဆိုလို့ သူ့ဖွားဖက်တော် အတန်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီးဘဲ ရှိတာပါ ။
ရှိုင်းကို သူ ဘာညာလုပ်ပေးမယ် ဆိုတာတွေ ဂတိ အထပ်ထပ် ပေးတယ် ။ ရှိုင်းလည်း ကိုချ ုပ်က ဆေးရုံတက်နေရပြီး ပြန်ကောင်းလာမလား ဆိုတာကလည်း မသေချာတော့ ကိုလွင်ဇေယျာကို ကပ်ထားမှ လို့ အကြံပေါက်တာနဲ့ သူလိုချင်တာတွေ ပေးပစ်လိုက်တယ် ။ ကိုလွင်ဇေယျာကလည်း အရင်လူတွေလိုဘဲ ရှိုင်း အဖုတ်ကို ရေရေလည်လည် ယက်တယ် ။ ထူးခြားတာက သူက ရှိုင်းကို မှုတ်ခိုင်းရုံ မကဘူး....နောက်ပေါက်ကိုပါ ဖွင့်သွားတယ် ..။
ရှိုင်းလည်း ကိုလွင်ဇေယျာ နဲ့ တွဲသလို ဖြစ်သွားတော့ ကိုလွင်ဇေယျာရဲ့ မိန်းမ သိသွားပြီး ရှိုင်းကို အိမ်အထိ လိုက်လာပြီး ဆဲဆို ကြိမ်းမောင်း တာတွေ လုပ်တယ် ။ ဒက်ဒီကလည်း ဒီအကြောင်းတွေ သိတော့ ရှိုင်းကို တော်တော် စိတ်ဆိုးတယ် ။ သူ့မျက်နှာကို အိုးမဲ သုတ်တဲ့ ကောင်မ ဆိုပြီး ရှိုင်းကို ပါးရိုက်တယ် ။ ရှိုင်းလည်း ဒက်ဒီနဲ့ မာမီတို့ရဲ့ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတယ် ။
ကိုလွင်ဇေယျာက ရှိုင်းကို နေစရာ ဖန်တီးပေးပါတယ် ။
ကံကောင်းချင်တော့ ကိုချ ုပ်က ပြန်နေကောင်းလာတယ် ။ ရှိုင်းလည်း ကိုချ ုပ်နဲ့ အတူတူ ပြောင်းနေလိုက်တယ် ။ ကိုချ ုပ်လည်း ပို နံမည်ကြီးလာတယ် ။ ရှိုင်း က သူဆိုတဲ့ သီချင်းတွေနဲ့ နံမည်ကြီးဖြစ်လာသလို သူကလည်း အင်တာဗျူးတွေ ခဏခဏ လုပ်ရတာနဲ့ တီဗီက ခေါ် စကားပြောခိုင်းတာနဲ့ နံမည်ကြီးလာတော့ အဆိုတော် ဖြစ်ချင်တဲ့ ကောင်မလေးတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ လုပ်လာတာကြောင့်ရှိုင်းနဲ့ အဆင်မပြေတွေ ဖြစ်လာရတယ် ။
ရှိုင်းလည်း သူ့ကို ရွဲ့ချင်တာနဲ့ ရက်ပ် သီချင်းတွေနဲ့ နံမည်ကြီးလာတဲ့ ကောင်လေး တယောက် နဲ့ တွဲပစ်လိုက်တယ် ။ ကိုချ ုပ်လည်း ရှိုင်း သူ့ကို ခွာပြီ ဆိုပြီး ငိုလား ရီလားတွေ အသဲကွဲတယ် လို့ သိရတယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သူ့ရဲ့ ဘော်ဒါ ကိုမျိ ုးက ရှိုင်းကို ကိုချ ုပ်ဆီ ပြန်သွားဖို့ ပြောကြတယ် ။ ရက်ပါ ကောင်လေးကလည်း တကယ့် ငဖြုတ်လေးဘဲ ။ သူလည်း ဘာဂျာသမားတယောက်ဘဲ ။
ကိုချ ုပ်ကို သနားစိတ် ဝင်နေမိတဲ့ အချိန် ကိုချ ုပ်တို့ မုဒိန်းမှုနဲ့ အဖမ်းခံလိုက်ရတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းကို ရှိုင်း ကြားလိုက်ရတော့တာပါဘဲ ။
ခင်ဦးဦးမြင့် ကို ညွှန်ချုပ်အခန်းက ထွက်လာတဲ့ ငွေစာရင်းက ဒေါ်မြမြညွန့်က
" ညွှန်ချုပ်က ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်"
လို့ လာပြောသွားလို့ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားတယ် ။ သက်ဝင်းမော် သည် ရုံးမှာလည်း ဒီလိုကဲလာလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားခဲ့လို့ လပြည့်ဝန်းဆိုင်မှာ တွေ့ကြတုံးက ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို သတိပေးခဲ့တယ်။ ရုံးမှာ ဘာမှ မလုပ်ဖို့ ။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတွေ မဟုတ်လား ။
လူသိခံလို့ မဖြစ်ဘူး လေ ။ အခု သူက ခေါ်နေပြန်ပြီ ။ ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ရုံးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားတဲ့ ပုံ ဖြစ်အောင် ဖိုင်တွဲတတွဲကို လက်မှာ ကိုင်သွားလိုက်သည် ။
လေအေးစက် ဖွင့်ထားလို့ အေးစိမ့်နေတဲ့ သူ့ရုံးခန်းကျယ်ကြီးထဲကို ခင်ဦးဦးမြင့် ရောက်သွားတဲ့အခါ သူ့စားပွဲမှာ သူ မရှိဘူး ။ သူ့အတွက်သီးသန့် အိမ်သာ နဲ့ လက်ဆေးဖို့ကြွေခွက်တွေ ရှိနေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာများလားဆိုပြီးအဲဒီအတွင်းခန်းလေးဖက်ကို လျှောက်သွားကြည့်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် အကွယ်ကနေ သူ ခုန်ထွက်လာပြီး ခင်ဦးးဦးမြင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းတာကို ခံလိုက်ရတယ် ။
" ခင်ဦး..အရမ်း လွမ်းတယ်ကွာ...." လို့ သူပြောလိုက်ရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်နမ်းလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း " ရုံးမှာ မကဲပါနဲ့ရှင်..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်..." လို့ ရုန်းဖယ်ရင်း ပြောလိုက်တော့သူက " ဟုတ်ပြီလေ..ဒါဆိုရင် ကိုကိုတို့ လွတ်လပ်တဲ့ တနေရာရာမှာ တွေ့ကြမယ်...ဒီနေ့အလုပ်က အပြန်.." လို့ပြောတယ် ။ အင်း..ဒီကလည်း သူ့ကို တွေ့ချင်နေတာပါ ။ သူ့မာမာကြီးက ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်ရင်းနားကို လာထောက်မိနေတယ် ။
" နေ့တိုင်း အပြန်နောက်ကျနေတာ မကောင်းဘူးထင်တယ်..နောက် တရက်ရက်ကျမှ တွေ့ကြရအောင်"
" အိုး...ဒီနေ့ညနေဘဲ တွေ့ချင်တယ်...ခင်ဦးကို မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူး.."
" အင်း.ခက်တာဘဲ...ကျမမှာ လင်ကြီး ငုတ်တုတ် ရှိနေတယ်.."
" ကိုကို့မှာလည်း မယားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့ပါ ...အတူတူ မအိပ်တော့တဲ့မပေါင်းသင်းတော့တဲ့ လူမမာ မယားကြီး ဆိုရင် ပိုမှန်မယ်"
သူ့လက်တွေက ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ရင်သားတွေဆီကို ရောက်လာသည် ။
" အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်မယ်ကွာ..."
" ဒါဆို..ချွတ်လိုက်ပါလား..."
" အိုး...ဘယ်ဖြစ်မလဲ...နောက်မှ..နောက်မှ..နော်..."
သူ့လက်တွေက တင်ပါးတွေဆီကို ရောက်လာပြန်သည် ။ ထမိန်အပေါ်ကနေဘဲ အင်္ဂါစပ်နေရာကို သူ အုပ်ကိုင် လိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက အင်္ဂါစပ် ကို မိမိရရ ကိုင်မိသွားလို့ပါ ။
" အို့..."
" ချစ်တယ် ခင်ဦးရယ် ...ဟင်း....."
သူ့လက်က အင်္ဂါစပ်ကို ပွတ်နေသည် ။ နောက် လက်တဖက်ကလည်း တင်ပါးတွေရဲ့ ကြားထဲကို နှိုက်သည် ။
" လူတွေ ဝင်လာလိမ့်မယ်...ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်...မလုပ်ပါနဲ့.."
သူနဲ့ တအား နီးစပ်ရင်းနှီးသူ သူ့ပီအေတို့ ယာဉ်မောင်းတို့က အချိန်မရွေး စွတ်ဝင်လာနိုင်တာမို့ ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို တွန်းပစ်လိုက်မိသည် ။
" ဟိတ်..ကြမ်းလှချည်လား...ဒါဆို ရုံး စောစောဆင်းလိုက်..တနေရာမှာ တွေ့ကြမယ်..."
" အင်းပါ ဆို...ကဲ ကျမ သွားတော့မယ်...."
ရင်တွေ တုန်လျက် သူ့အနားကနေ သွက်သွက် ထွက်ခွာခဲ့တယ်။ ဒူးတွေ ယိုင်နေသလိုဘဲ ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရားနေတယ် ။ သူ့ရုံးခန်း အပြင်ဖက်ကို ရောက်တဲ့အခါ ကေခိုင်သက် ရောက်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။
" ဟင်..ခင်ဦး..ညွှန်ချုပ် အခန်းထဲကို ရောက်နေတာလား...ကေခိုင်က ညွှန်ချ ုပ် မရောက်သေးဘူးထင်လို့.."
ခင်ဦးဦးမြင့် ရှင်းမပြနေတော့ဘဲ သူ့အလုပ်စားပွဲဆီကို ခပ်မြန်မြန်ဘဲ ပြန်သွားလိုက်တယ် ။ စားပွဲနောက်ကို ကမန်းကတန်း ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် ဘေးစားပွဲက ယဉ်ယဉ်အေး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက " မခင်ဦးဦး....မျက်နှာတွေ နီရဲလို့ပါလား...ဘာဖြစ်လာလဲဟင်..." လို့ မေးလိုက်လို့ ပြန်ပြုံးပြရင်း..." ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး...ဒီလိုပါဘဲ.." လို့ ဖြေ လိုက်တဲ့အချိန် စားပွဲပေါ်က ဖုန်း မြည်လာတယ် ။
" ဟယ်လို..အမိန့်ရှိပါ.. အက်မင်ကပါ ..ခင်ဦးဦးမြင့်ပါ .."
" ဟိတ်...ခင်ဦး....ကေခိုင်ပါ..ယူ့ထမိန် အနောက်မှာ အရည်တွေ စိုကွက်နေတယ်..ထမိန်ပြင် ဝတ်လိုက်အုံး..."
" ဟင်..ဟုတ်လား...."
အိုး..ခက်တော့တာဘဲ..ဒါကြောင့် ပေါင်ကြားနေရာမှာ စိုစိစိလိုလို ဖြစ်နေပါတယ် လို့တော့ ထင်မိသား..။ ကေခိုင် တွေ့သွားတယ် ။ ဒုက္ခပါဘဲ...။ ကေခိုင်က ဖွတော့မှာ သေချာတယ် ။ သူ ပူဆာလွန်းတာနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် ရုံးကနေ နေ့ဝက်ခွင့်ယူလိုက်ပြီး သူချိန်းလိုက်တဲ့နေရာကို သွားလိုက်တယ် ။
စိတ်တွေက လှုပ်ရှားလွန်းနေရတယ် ။ မကြာခင် သက်ဝင်းမော်နဲ့ ကာမစပ်ယှက်ကြတော့မှာကို သိနေလို့ ။ ဟိုတခါ လပြည့်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်မှာ တွေ့ကြတော့ သူကိုင်တာ နှိုက်တာ နမ်းတာပွတ်တာတွေကို ဖီလင်တွေတအား တက်ခဲ့ရတယ် ။
ဒီတခါက လွတ်လွတ်လပ်လပ် အဆုံးစွန် လုပ်ကြမှာ ။ ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုယ့်လင် မဟုတ်ဘဲ လုပ်ဖူးတာ သက်ဝင်းမော် နဲ့က ပထမဆုံးဘဲလေ ။ ဒါလည်း ယောက်ျား ဖြစ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်က သစ္စာမဲ့ခဲ့တာကို အရွဲ့တိုက်တဲ့အနေနဲ့ တခြားယောက်ျားတယောက် နဲ့ ဖြစ်ပစ်လိုက်မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ညွှန်ချ ုပ် သက်ဝင်းမော်ကို ပြန်ကြိုက်ပစ်လိုက်တာ ။ သက်ဝင်းမော် ချိန်းလိုက်တာက ဟိုတယ်လေး တခုပါ ။ မြို့ပြင်ကျတာကြောင့် လူသိပ် မရှုပ်ဘူး ထင်ရပေမယ့် သမီးရည်းစားတွေ အတွဲတွေက လွတ်လပ်တဲ့ နေရာကို ရွေးပြီး လာကြတာကြောင့် ဟိုတယ်လေးမှာလူပြည့်နေတယ် ။ သီးသန့် အိမ်လုံးချင်းလေးတွေ အများကြီး ဆောက်ထားပြီး အိမ်လေးတလုံးမှာ ကျောချင်းကပ်အခန်းနှစ်ခန်း ရှိနေတယ် ။
ခင်ဦးဦးမြင့် ရောက်သွားတာနဲ့ သက်ဝင်းမော်က ကြိုတင် စောင့်ခိုင်းထားတဲ့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေး က ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာက အစိမ်းရောင် ကော်ပြားဝိုင်းလေး နဲ့ သော့တချောင်း ကိုင်ထားတယ် ။ အစိမ်းရောင် ကော်ပြားအဝိုင်းးလေးပေါ်မှာ အင်္ဂလိပ်စာလုံးနဲ့ ၆၉ လို့ ရေးထားတယ် ။
ဟိုတယ်အခန်းထဲကို နှစ်ယောက် အတူတူ မဝင်ရလို့ တော်ပါသေးတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ဝန်ထမ်းကောင်လေးက " ကျနော်လိုက်ပြပေးမယ်...စစ်စတီနိုင်းက ဟိုးဖက်အစွန်မှာ..." လို့ လက် နဲ့ ညွှန်ပြပြီး ဦးဆောင် ခေါ်သွားတယ် ။
အခန်း ၆၉ ရှေ့ကို ရောက်တော့ ကောင်လေးက သော့ကို ခင်ဦးဦးမြင့် လက်ထဲကို ထည့်ပေးပြီး..." စစ်စတီနိုင်းက အရမ်းကောင်းတယ်...." လို့ ပြောလိုက်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း.." ဟင်..ဘာပြောတယ်...ဘာကောင်းတာလဲ"လို့ လေသံမာမာနဲ့ မေးလိုက်တော့ ကောင်လေးက " အခန်းကောင်းတယ်လို့ ပြောတာပါ..." လို့ မဲ့မဲ့လေး ဖြေရင်း ထွက်သွားပါတယ် ။
ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း တုန်ရီနေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ အခန်းသော့ကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။ အခန်းထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ သက်ဝင်းမော်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ရင်တွေ ဖိုသွားတယ် ။ ကိုယ့်ယောက်ျားနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ကြုံဖူးပေမယ့် သက်ဝင်းမော်နဲ့ အခုလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လုပ်ရဖို့ကစိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းနေတယ် ။
" ခင်ဦး...လာ..လာ...ဆာလား..တခုခုမှာပေးရမလား..."
" ဟင့်အင်း...မမှာပါနဲ့...."
" အအေးလေးတော့ သောက်ပါ..ဒီမှာ ပက်စီ ရှိတယ်..."
သက်ဝင်းမော်သည် တီရှပ်အနက်ရောင်ကို ဝတ်ထားတယ် ။ တီရှပ် ရင်ဘတ်မှာက အင်္ဂလိပ်စာလုံးနဲ့ နဲဗား ဆရမ်းဒါး ဆိုတဲ့ စာတန်း ရှိနေတယ် ။ ဘယ်တော့မှ အရှုံးမပေးဘူး..အညံ့မခံဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပေါ့ ။ သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သူ ဖက်လိုက်တယ် ။ ပက်စီဘူးကို ထပ်ကနဲ ဖေါက်ပေးတယ် ။
" သောက်လိုက်အုံး..အပြင်မှာ အရမ်းပူတယ်..."
" ဟုတ်တယ်...ကျမ ရေချိုးလိုက်ရင် ကောင်းမယ်...ချွေးသိပ်ထွက်တာဘဲ..."
" ချိ ုး..ချိ ုး....ခင်ဦး....."
သက်ဝင်းမော်က ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်က ဝစ်စကီပုလင်းလှလှကြီးထဲက ပယင်းရောင် ဝစ်စကီအရက်တွေကို ဖန်ခွက်လှလှရှည်လမျောလေးထဲကို လောင်းထည့်လိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ရေချိ ုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ လိုက်ပို့တဲ့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေး ပြောသွားတာ မှန်တယ် ။ ရေချိ ုးခန်းက အပျံစား..အကောင်းစား ။ ကြည့်ရတာ ဒီဟိုတယ်ခန်းက ဗီအိုင်ပီ ဆရာကြီးတွေ အတွက် စပယ်ရှယ် သားသားနားနား ပြင်ထားပေးသလားဘဲ ။
ရေချိ ုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော် ဝင်လာမလား စိတ်ပူနေတယ် ။ အင်း..ငါလည်း ကြောင်လိုက်တာ..သူနဲ့ဘဲ ခု အိပ်တော့မယ့်ဟာ သူဝင်လာမှာကို စိုးရိမ်နေရသေးတယ်....ခိခိ ...။
မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရေချိုးလိုက်တယ် ။ ဂျိ ုင်းကြား ဖင်ကြားပေါင်ကြားတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကို အထူး ဆေးကြောသန့်စင်သလိုသွားလည်း တိုက်လိုက်တယ် ။ ကိုယ့်အနံ့ကြောင့် သူတပါး စိတ်မညစ်စေချင်ဘူး ။ ဆပ်ပြာနဲ့ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်တဲ့အချိန် ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေက လှုပ်ခါနေကြတယ် ။
သက်ဝင်းမော် ဝစ်စကီ ကို မော့ချလိုက်တယ် ။ ရင်ထဲမှာ ပူဆင်းသွားတယ် ။ ဒီဟိုတယ်ခန်းထဲ စရောက်ကထဲက သူ သောက်နေတာ ။ တပက်ပြီး တပက် တခွက်ပြီး တခွက် ။ ရေချိ ုးခန်းထဲက ထွက်လာမယ့် ခင်ဦးကို သူစောင့်နေတဲ့အချိန် သူ့မွေးရာပါ ဖွားဖက်တော်ကြီးက မာကျောတောင်မတ်နေပြီ ။ ခင်ဦးကို သူ ပီပီပြင်ပြင် ဗျင်းပေးဖို့ ကြိုတင်ပြီး ဆေးကြိုသောက်ထားတယ် ။သူ့ဖွားဖက်တော်က သံမဏိချောင်းကြီး တချောင်းလို မာတောင့်နေပြီး အဆင်သင့် အနေအထားနဲ့ ရှိနေတယ် ။
မွေးပွ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။
" လာ...ဒီကို..."
သက်ဝင်းမော်က ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သူ့အနားကိုဆွဲခေါ်လိုက်ပြီ်းဖက်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ စုတ်လိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ရင်း တုန့်ပြန်ကာ နမ်းစုတ်လိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော် က ခင်ဦးဦးမြင့် စည်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်တဘက်ကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
" အို ..."
ဖြူဖြူ ဝင်းဝင်း အမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေ ထင်းကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က ဘယ်လက်နဲ့ ရင်ထွားထွားတွေကို ကန့်လန့်ဖြတ် ကာဖုံးလိုက်သလို ညာလက်နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံ တြိဂံနေရာလေးကို ကာလိုက်တယ် ။
သက်ဝင်းမော် က " မရှက်ပါနဲ့ ခင်ဦးရယ် ...ချစ်ကြတော့မယ့်ဟာဘဲ.." လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်ရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်တယ် ။ ချောမွှတ်အိစက်တဲ့ ရင်သားနှစ်ခိုင်က သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ တသားထဲကျအောင် ဖိကပ်မိသွားတယ် ။ တင်းမာပြီး ထောင်ထွက်နေတဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လက်ဖဝါးက ကိုင်တွယ်သုံးသပ်လိုက်တယ် ။
မဟတဟ ပွင့်အာနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်တော့ ခင်ဦးဦးမြင့် သက်ဝင်းမော်ကို ပြန်ဖက်သိုင်းလာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာက မိတ်ဆက်လုံးထွေးလိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်တဖက်က ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမကိုယ်ဆီကို ရောက်သွားတယ် ။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေတော်တော်များများ ပေစိုနေတာကို သူ စမ်းမိလိုက်တယ် ။
ကိုယ်နဲ့ ဖြစ်မယ့် မိန်းမ စိတ်လာပြီး အရည်စိုရွှဲစိတ်လာနေတာကို သိလိုက်ရရင် ပိုပြီး စိတ်ထကြွပြင်းထန်သွားရပြီး သက်ဝင်းမော် က ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကုတင်ဆီကို ဆွဲယူခေါ်ဆောင်သွားလိုက်တယ် ။
ခင်ဦးဦးမြင့် ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်ကလေး ငြိမ့်ကနဲ ကျသွားတယ် ။ ထူထဲတဲ့ မွေ့ယာကြီးကြောင့် ။ရင်သားစိုင်တွေက တုန်ခါသွားကြတယ် ။ သက်ဝင်းမော် သူ့ကိုယ်ပေါ်က တီရှပ်နဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အဝတ်မပါတဲ့ သက်ဝင်းမော်ကို ခင်ဦးဦးမြင့် ပထမဆုံး တွေ့ဖူးရတာ ။ ကျစ်လစ်ကြံ့ခိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံး..ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့မို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ငေးစိုက် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ပေါင်တန်တွေ ကြားက လုံးပတ်တုတ်တုတ်နဲ့ အတန်ရှည်ကြီးက ငေါငေါကြီး ထောင်ထနေတယ် ။ အိ....နဲတဲ့ကောင်ကြီး မဟုတ်ဖူး ...။
ဒစ်လုံးကြီးက မှိုပွင့်ကြီး တပွင့်လို ကားကားကြီး ...။ ခင်ဦးဦးမြင့် အသဲယား ကြက်သီးတွေ ထသွားတယ် ။ မကြာခင်မှာ ဒီထိပ်ဖူးကားကြီးနဲ့ အတန်တုတ်ကြီးဟာ သူ့မိန်းမကိုယ်ထဲ တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ထွက်ဆောင့်ထိုးတော့မှာမဟုတ်လား ။ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကလည်း တွဲလောင်းကြီး..။ လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ ။
သက်ဝင်းမော်က သူမ အပေါ် တက်ခွလိုက်တယ် ။ ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပွတ်သပ်လိုက် လုပ်ကြည့်နေတယ် ။ " ခင်ဦး နို့တွေက တအားလှတာဘဲ ..စတွေ့စထဲက ခင်ဦးနို့ကြီးတွေကို ကိုယ်က စွဲလန်းနေခဲ့တာ.....ဖင်တုန်းတွေရောဘဲ...တကယ့်ကို လှတယ်..." လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း.." အို..ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ...ရှက်လိုက်တာ.." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်တဖက်ကခင်ဦးရဲ့ မိန်းမကိုယ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လိုင်းဆွဲလိုက်လို့ " အို့ ဟင့်..." လို့ အသံလေးထွက်အောင် အော်လိုက်မိရတယ် ။
သူ့လက်ချောင်းတွေလည်း ခင်ဦး မိန်းမကိုယ်က ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ ပေစိုကုန်တယ် ။ သူကသူ့လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းအထစ်မှာ ဒီအရည်တွေကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။ ဒါနဲ့ အားမရဘဲ သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးတွေ ဖွတ်ကနဲ ဖွတ်ကနဲ ထွေးထည့်ပြီး ဒီတံတွေးတွေနဲ့ ထိပ်ဖူး အထစ်ကြီးကို လိမ်းသုတ်လူးလိုက်တယ် ။
သက်ဝင်းမော်က အချိန်ဆွဲ ဖင့်နှေးနေတတ်သူ မဟုတ်ဘူး ။ သူ့လိင်တန်တုတ်ရှည်ကြီးကို ခင်ဦးရဲ့ မိန်းမကိုယ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးဆီက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေထဲကို ထိုးနှစ် သွင်းချလိုက်တယ် ။
" အို့...အမေ့..."
ခင်ဦးရဲ့ နုဖတ်တဲ့ မိန်းမကိုယ်အတွင်းသားလေးတွေကို ထိုးခွင်း ဝင်ရောက်လာတဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ပွတ်တိုက်တဲ့ ဖီလင်ကြောင့် ခင်ဦး လန့်ပြီး အော်လိုက်မိတယ် ။ အရည်တွေ ဒီလောက် စိုရွှဲနေတာတောင် တုတ်လွန်းတဲ့ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်ကြောင့် တကိုယ်လုံးက အကြောအခြင်တွေ တုန်ဆိမ့်သွားရတယ် ။
ခင်ဦးရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတဖက်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထိန်းရင်း သူ့လိင်တန်ကို ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ တထစ်ထစ်တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အထဲကို တထုတ်ထုတ် ဝင်သွားတယ် ။
" အို့....ဟင့်...ကြမ်းတယ်ကွာ...."
ခင်ဦးက မခံနိုင်သလို ညည်းလိုက်လို့ သက်ဝင်းမော်က "ခင်ဦး နာလို့လားဟင်.." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးက
" နာလို့ ဟုတ်ဘူး..သူက တအားကြီး တဆုံးသွင်းလို့..." လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။
ခင်ဦးက တဏှာကြီးတဲ့ လင် အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ အမျိုးမျိုး စမ်းလုပ်ဖူးတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ ။ တော်ရုံလုပ်တာကိုမဖြုန်ဘူး ။ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်က သူ့ယောက်ျား အောင်မိုးခြမ့်ထက်ပိုကြီး ပိုရှည်တယ် ။ စစချင်းမှာ တအားထိုးသွင်းလို့ လန့်သွားရတာပါ ။
လိင်တန်တဆုံး ထိုးသွင်းထားရက်ကြီးနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သက်ဝင်းမော် ငုံ့ကြည့်သည် ။ လိင်တန်တဆုံးထိ သွင်းထားတာကြောင့် သူ့လမွှေးတွေနဲ့ ခင်ဦးရဲ့ စောက်မွှေးတွေ ထိကပ် ပူးငြိနေကြပြီ ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တဖက်ကိုစို့တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူ့ဖင်ကို ကြွပြီး လိင်တန်ကို ဖြည်းဖြည်းနောက်ဆုတ်လိုက်တယ် ။
" အင်းဟင်း.....အင်း...."
လိင်တန်ကြီး လှုပ်ရှားလိုက်တာနဲ့ ခင်ဦး အရသာတွေ ထူးသွားတယ် ။ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်လိုက်တော့ ခင်ဦး အသဲခိုက်အောင် ကြိုက်သွားရတယ် ။ သက်ဝင်းမော်ကို တအား ဖက်ထားတယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့် ဖြည်းဖြည်းလေး ထိုးထုတ်ပေးနေတာတောင် ဖွတ် ဖွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။
ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ဆူဖြိုးတောင့်တင်းတဲ့ ခင်ဦးကို ကြည့်ရင်း လုပ်ရတာ ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ ဒီလို ပစ္စည်းကောင်းကောင်းကို လုပ်ရတာ ကံထူးတာဘဲ ။ သက်ဝင်းမော် အသွင်းအထုတ်တွေ မြန်လာတယ် ။ ကောင်းလေ ဆောင့်လေတွေ ဖြစ်လာတယ် ။ ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် နဲ့ ဒလစပ် ကြားလာရတယ် ။
“ အား..အမလေး....လုပ်.. လုပ်...ကောင်း...ကောင်းတယ် ...အိုး...ရှီး.....အိုး....ရှီး....အား....အား......." ဆိုတဲ့ ခင်ဦးရဲ့ အော်သံတွေ...အားမလိုအားမရ ငိုညည်းသံတွေ ဆူညံနေပြီ ။
ဖွတ်ဖပ်ဖွတ် ဖွတ်ဖပ် ...ဖပ်ဖပ်....ဖွတ်ဖပ်ဖွတ်ဖပ်....ဖပ်ဖပ်....။
အိုး......အီးဟီး.........အားရှီး.....။
ပွဲက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာတယ် ။ဆောင့်ချက်တွေက မနားတမ်း ဆက်တိုက် ..။ ခင်ဦးလည်း မရှက်တော့ဘဲ တအားဆောင်ဖို့ မြန်မြန်နဲ့ ဆက်တိုက ဆောင့်ဖို့ တောင်းဆိုတယ် ။ သက်ဝင်းမော်ကလည်း ဒါမျိ ုး ကြိုက်တာ ။ လင်ရှိမိန်းမဆိုတော့ အတွေ့အကြုံများပြီးသား ။ခံဘူး ကုန်းဘူးပြီးသား ။ ရေရေလည်လည် တွယ်ရုံဘဲ ။ အပျိုမလေးတွေလို ထိန်းလုပ်ရတာ ချော့သွင်းရတာတွေ မလိုဘူး ။ ဖြဲပြီ..။ ရေလည်ဘဲ။တဖန်းဖန်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အော်သံ အသားချင်းထိရိုက်သံတွေ ဆူညံလို့ ။
ခင်ဦး ပြီးသွားတာ သိသာလှတယ် ။ သက်ဝင်းမော် ဒလကြမ်း ဆက်ဆွဲတယ် ။ ဖိဆောင့် မနားတမ်းဆောင့်ပေးလိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲသွားတယ် ။ ပြီးတဲ့အချိန် လိင်တန်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ခင်ဦးရဲ့ ဘိုက်သား ဖြူဖြူလေးပေါ်ကို သုတ်တွေ ထုတ်လွှတ်လိုက်တယ် ။ ပူနွေးတဲ့ သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေ အချက်တော်တော်များများ ပန်းထွက်လာတယ် ။
" အားးးးးး.."
သက်ဝင်းမော် လမ်းဆုံးပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းလိုက်ရလို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အော်လိုက်တဲ့ အသံကြီးက ကျယ်လောင်လွန်းတယ် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း..နှစ်ယောက်လုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရတဲ့ ပွဲကြမ်းကလေးကို သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ကျေနပ်မိနေကြတယ် ။
" ကောင်းသွားလားဟင်..ခင်ဦး....."
" အင်းးးးးး......."
ချောချော ဖြူဖြူ ပစ္စည်း ကောင်းကောင်း ခင်ဦးနဲ့ကျေနပ်စရာ ကာမပွဲကြမ်းကလေး နွှဲလိုက်ရလို့ သက်ဝင်းမော် အရမ်းကျေနပ်နေတယ် ။ ခင်ဦးက တချီတပွဲပြီးတဲ့အချိန် အိမ်ပြန်ချင်တယ်လို့ ပြောလာတာကိုသက်ဝင်းမော်က ခွင့်မပြုဘူး ။ ဟိုတယ်ကနေ စပျစ်သီး ချိ ုချိ ုလေးတွေ မှာပြီး ခင်ဦးပါးစပ်ထဲကို သူကိုယ်တိုင် ခွံ့ကျွေးတယ် ။ သီးစုံဖါလူဒါကိုလည်း ဇွန်းကလေးနဲ့ ခပ်ပြီး ခင်ဦးကို ခွံ့ကျွေးတယ် ။ ခင်ဦးလည်းယောက်ျားဖြစ်သူကတောင် ဒီလို ယုယတာလေးတွေ ဂရုစိုက်တာလေးတွေ မလုပ်ပေးတာကြောင့် သက်ဝင်းမော် အခုလို ဂရုစိုက်တာလေးတွေကို ကျေနပ်တယ် ။ သာယာတယ် ။
ဒုတိယတချီ ကျတော့ ပွဲက ပိုကြမ်းလာတယ် ။ ခင်ဦးကိုယ်တိုင်က စိတ်ပါလာတယ် ။ဖင်ထောင်ကုန်းပေးတဲ့ ခင်ဦးကို အနောက်ကနေ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်ခွင့်ရ တယ် ။ ဒီလို လုပ်တဲ့အခါ ဖင်ဘ=လှလှကြီးတွေကို ကိုင်နယ် ဆုပ်ကစားခွင့်ရသလို ဖင်ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်နဲ့ ခရေပွင့်လို့ တင်စား ခေါ်ကြတဲ့ စအိုပေါက်လေးတို့ကို ရှင်းရှင်းကွင်းကွင်း မြင်နေရတယ် ။ အဖုတ်ထဲကို ကိုယ့်လီးတန် ဝင်ထွက်နေတာကိုလည်း တေါ့နေရတယ် ဆိုတော့ သက်ဝင်းမော် သဘောအရမ်းကျတဲ့ ပုံစံဘဲ ။
ယောက်ျားဖြစ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ထက်တောင် တုတ်လဲတုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ လတန်တုတ်ရှည်ကြီးနဲ့ ဆောင့်လုပ်တာ ခံရတာ ကောင်းလည်းကောင်း အောင့်လည်း အောင့်တယ် ။ ဖင်ကုန်းပြီး ခံရတာ မလွယ်လှပေမယ့် အရမ်းလည်း ဆက်ဆွကျတယ် လို့ ခင်ဦးထင်တယ် ။ ဖင်ကြီးတွေ ထောင်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို ပြူးပြထားတာလေ ။ လိုးချင်တိုင်း လိုးပါတော့လို့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ နဲ့ ခွင့်ပြုထားတာ ။ တွဲလောင်းကျ တုန်နေတဲ့ နို့ဖြူဖြူလုံးလုံးကြီးတွေကို လှမ်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ထည့်နေတဲ့ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူနေတဲ့ အသံကြီး နဲ့ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။
ခင်ဦးလည်း သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ထိမိလွန်းလို့ တအင်းအင်း အော်ညည်းနေရတယ် ။ တော်တော်ကြာကြာ ဆောင့်ထည့်ပြီးတဲ့နောက် သက်ဝင်းမော် ရန်ရှာ လာတာက ခင်ဦးရဲ့ စအိုပေါက် ခရေပွင့်လေး ဘဲ ။ သက်ဝင်းမော်က စားနေကျ ငဖြုတ်ယောက် ဆိုတော့ ခင်ဦး ဖင်ကုန်းပေးလို့ ခရေပွင့်ကို စမြင်ရကထဲက ခရေပွင့်ဟာ အရစ်နဲနဲပြုန်းနေတယ် ဆိုတာကို သိလိုက်တယ် ။ ဖင်ခံဘူးတဲ့ လက္ခဏာကို တွေ့လိုက်တယ် ။ လင်ဖြစ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်နဲ့ တချိန်လုံး လိုးတာကို ခံထားရတော့လည်း သိသာမှာပေါ့ ။ သက်ဝင်းမော်က ဒါဆိုရင် ခင်ဦးအတွက် ဖင်ခံတာက အဆန်း မဟုတ်တော့တာကြောင့် သူဖင်လိုးဖို့ အဆင်ပြေပြီ ဆိုပြီး တအား ပျော်သွားတယ် ။ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေကို လိုးချင်တာ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒပါ ။ ခင်ဦးလည်း မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ဆောင့်တာတွေကို အရသာခံနေခိုက် လတန်ကြီး လျောကနဲ အဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်သွားလို့ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။
" ဟင်..ကိုကို..ဘာလို့ လီးကြီး ဆွဲထုတ်သွားတာလဲ လို့....."
သက်ဝင်းမော်က ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။ ဖင်တုန်း ဖြူဖြူကြီးတွေ ကြားခလယ်က နီညိုညို ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လျာနဲ့ ဖိဖိ ယက်ပေးလိုက်တယ် ။
" အို..အာ.....ဟင့်...ဖင်ကို ဘာလို့ ယက်နေတာလဲ ကိုကို..."
ဖင်ပေါက်လေးကို လျာထိပ်ချွန်နဲ့ ထိုးဆွပေးနေတယ် ။
" အား....အင်း...အို....ဆူး.....ဆူး...အား......"
သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လျာထိပ်ခွန်ခွန်က ဖင်ပေါက်တွင်းလေးထဲကို အတင်းကြီးကို ထိုးမွှေေတော့ ခင်ဦး ဖင်တုန်းကြီးတွေ ရမ်းခါနေရတယ် ။ အဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ စိမ့်ယိုထွက် လာတယ် ။ စီးကျလာတယ် ။
" အင်ဟင်ဟင်.....ကိုကို...ခင်ဦး မနေတတ်တော့ဘူး......အင်း....ကိုကိုရယ်...လုပ်ပါတော့..."
ခင်ဦး ဖင်ကြီးတွေ တုန်ခါနေပြီ ။ သက်ဝင်းမော်ကို တောင်းခံနေရပြီ ။
" ဘာကို လုပ်ပေးရမလဲဟင်..ခင်ဦး....."
" ကိုကိုကလည်းကွယ်..သိသားနဲ့..ဟွန့်..သူ သိပ် ကြားချင်နေတယ်.."
သက်ဝင်းမော်က ရယ်လိုက်ပြီး " လုပ်ပေးမှာပေါ့ ခင်ဦးရယ်..ခင်ဦးရဲ့ ဟောဒီဖင်ပေါက်လေးထဲကို ...." လို့ ပြောရင်း သူ့လက်မကို အဖုတ်က ယိုစီးနေတဲ့ အရည်တွေနဲ့ သုတ်လူးလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ လက်မ နဲ့ အသွင်းအထုတ် လေ့ကျင့်ပေးနေတယ် ။ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက တအားထောင်ကြွ မတ်နေတယ် ။ ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ဝင်ရတော့မယ် ဆိုတာကို သူသိနေသလိုဘဲ ။
ခင်ဦးက သူမ ဖင်ပေါက်ထဲကို လိင်တန် မထိုးသွင်းခင် လိင်တန်ကို တယုတယ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ နဲတဲ့ ဒစ်ပြဲကြီး မဟုတ်ဘူး ။ ဒါကြီးကို စုတ်နေရင်း ဒါကြီးက မကြာခင် ငါ့ဖင်ပေါက်ကို ဆော်ထည့်တော့မှာပါလား ဆိုပြီး ခင်ဦး ကြက်သီးတွေ ထသွားရတယ် ။
ခင်ဦးကလည်း ယောက်ျားနဲ့ ဖင်အကြိမ်ကြိမ် အလုပ်ခံဘူး သက်ဝင်းမော်ကလည်း ဖင်လုပ်တာ ကျွမ်းကျင်တဲ့လူ ဆိုတော့ အခက်အခဲ မရှိဘူး ။ ဖင်တုန်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံး အလယ်က နီညိုညို ဖင်ပေါက်လေးထဲကို အလုံးတုတ်ပြီး ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး က ကျကျနန ထိုးသွင်း ဆောင့်ထည့်ပေးနေတယ် ။ ခင်ဦလည်း သက်ဝင်းမော် ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်လို့သာ
အခုလို ဖင်ထဲ အထိုးခံတာ ဖြစ်သည် ။ တကယ်တော့ သဘာဝ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲကို စပ်ယှက်တာကိုဘဲ ခင်ဦး သဘောကျတယ် ။
" အားရှီး...အိုး....အား.....အား...ရှီး....အီး......."
အစပိုင်းမှာ ဖြည်းြဖ်းချင်း လုပ်နေတဲ့ သက်ဝင်းမော် က ခင်ဦးခံနိုင်ပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်ဆန်လာတယ် ။ တအားထိုးဆောင့်ကာ လုပ်တယ် ။ ဖင်ကုန်းပေးရတာ ညောင်းလာလို့ ခင်ဦးက ပုံစံပြောင်းပေးပါလား လို့ ပြောတယ် ။ သက်ဝင်းမော်က ခင်ဦးကို ဘေးတိုက် တစောင်း အိပ်ခိုင်းပြီး သူက အနောက်ကနေပြီး လုပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြောင်းလုပ်တယ် ။ လိင်တန်ညိုညိုကြီး ခင်ဦးရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို သွက်သွက်လေး ဝင်ထွက်နေတယ် ။
" အိုကေရဲ့လားဟင်..."
" အင်း..အင်း...."
" ကိုကို ဖင်လိုးပေးတာကို ကြိုက်လား...."
ခင်ဦး သူစိတ်ကြွစေဖို့ သူသဘောကျအောင်.." ကြိုက်တယ် ကိုကို.....တအား ကြိုက်တယ်.." လို့ စိတ်ပါတဲ့ ပုံစံဖမ်းပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ကဉြျးကွပျနတေဲ့ ဖငျပေါကျလေးက သူ့ဒုတျကွီးကို ကွပျတညးလှနျးတဲ့ အရသာထူးတှေ ပေးတာကွောငျ့ သကျဝငျးောမျ သိပျကွာကွာ မလုပျနိုငျဘူး ။ သုတျရညျတှေ ဖငျခေါငျးထဲကို ထုတ်လွှတ်မိသွားရတယ် ။
" အား...အင်း...အီး....."
ခင်ဦးနဲ့ သက်ဝင်းမော် အချိန်မကြည့်မိကြ ။ ရေချိ ုး ဆေးကြောပြီးတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထန်လာလို့ နောက်တချီ အဖုတ်ထဲ ထပ်ဆွဲကြပြန်တယ် ။ ပြန်ဖို့ သတိရတော့ ညတော်တော် ညဉ့်နက်နေပြီ ။
သက်ဝင်းမော်က ခင်ဦးကို ဖင်ရော အဖုတ်ရော စိတ်ကြိုက် လုပ်လိုက်ရလို့ အရမ်း ကျေနပ်သွားတယ် ။သူ့ကို လိုတာ အားလုံး ပေးသွားတဲ့ ခင်ဦးကို အရမ်း စွဲသွားတယ် ။ ရောဂါသည် အသက်ကြီးနေတဲ့ မိန်းမ နဲ့ မရသမျှ ကာမဆန္ဒတွေကို ခင်ဦးနဲ့ ဖြေရှင်းလို့ ရသွားတာကြောင့် သက်ဝင်းမော်ရဲ့စိတ်တွေ အရမ်း ပေါ့သွား ရှင်းသွားပြီ ။
အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်း သက်ဝင်းမော် စဉ်းစားလာတာက ခင်ဦးကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် လက်ဆောင် တခုခု ပေးဖို့ ။ ကြည့်ရတာ ခင်ဦးက အလုပ်လာတာ ကားမောင်း တက်နိုင်တဲ့ မိန်းမတယောက် ။ သူ့ယောက်ျားက အလုပ် အဆင်ပြေပုံရတယ် ။ အဝတ်အစား လက်ဝတ်လက်စားတွေလည်း တောက်ပြောင် သပ်ရပ်တာ သူသတိထားမိတယ် ။ ခင်ဦးကို ပျော်စေချင်တယ် ။ ခင်ဦးကို ဘာ လက်ဆောင် ပေးရမလဲ သူ စဉ်းစားလို့ မရသေးဘူး ။တခုခုတော့ ပေးရမယ် ။
ခင်ဦး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ယောက်ျားဖြစ်သူ အောင်မိုးခြိမ့် တခူးခူး တရှူးရှူးနဲ့ ဟောက်ရင်း အိပ်ပျော်နေပြီ ။ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ဖိအားပေးထားတာလေးတွေကြောင့် ခင်ဦးရဲ့ စအိုပေါက်လေး ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေတယ် ။ ဟိုတယ်မှာ ရေကောင်းကောင်း ချိ ုးခဲ့လို့ ခင်ဦး သန့်ရှင်းနေပြီးသားမို့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဘေးမှာ အသာလေး ဝင်အိပ်လိုက်တယ် ။
သိန်းအုပ်ကျော် ဒီနေ့ ရုံးခန်းကို တက်လာတော့ ဘောစ် အောင်မိုးခြိမ့် ရုံးခန်းကို သူ့ထက် စောပြီး ရောက်နှင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဒီလို ခဏ ခဏ ဖြစ်တတ်ပါတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က နံမည်ကျော်တာ အောင်မြင်တာလည်း မပြောနဲ့ ။ ဝိရိယက ရှိတယ် ။ ကြိုးစားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဆရာ ကော်ဖီသောက်မလား..ဘာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားမလဲ မေးမလို့ သူ့သီးသန့်ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ဖို့ကြိုးစားတော့ အထဲက သော့ပိတ်ထားတာကို သိန်းအုပ်ကျော် သိလိုက်ရတယ် ။ ဆရာက ဒီလို လုပ်လေ့ မရှိဘူး ။ အထူးသဖြင့် ကော်ဖီ လာပို့ပေးမယ့် ဒီလို မနက်စောစော အချိန် ။
သည်အခိုက်မှာ ဆရာ့ရုံးခန်းထဲ့ အသံတချိ ု့ကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
မိန်းမ တယောက်ရဲ့ အသံ ။
ဟာ....ဘယ်က မိန်းမများပါလိမ့် ..။ ဟို ရှိုင်းဆိုတဲ့ အဆိုတော်လေးများလား ...။ ဒါမှ မဟုတ် သုန်တြာ လား..ခရစ်တီရာနာ လား ...။
အထဲက အသံဘလံတွေကို နားထောင်ကြည့်ဖို့ ဆရာ့ရုံးခန်း နံရံနားကို သိန်းအုပ်ကျော် တိုးကပ်လိုက်တယ် ။
ဆရာ့အခန်းနံရံနား ကပ်ပြီး နားထောင်ပေမယ့် မိန်းမတယောက်ရဲ့ တခိခိ တခစ်ခစ် ရယ်သံတွေကိုဘဲ ကြားရပြီး ဒီမိန်းမဟာ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူ မခန့်မှန်းတတ်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်သည်သူ့ဆရာ အောင်မိုးခြိမ့် ဇ ရှိတာကို သိနေတာ ကြာပါပြီ ။ ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်သည် မိန်းမကိစ္စမှာ နံမည်ကြီးတာကိုလည်း တပည့်ရင်းမို့ သိနေတာ ကြာပြီ ။ ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်သည် သူ့ဆီမှာ ရှေ့နေပညာ လာသင်ကြတဲ့ မိန်းကလေး တပည့်မများကို တယောက်မှ အလွတ်မပေးတာလည်း သိနေတွေ့နေရတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်သည် သူ့အပေါ် အလွန် စေတနာထားပြီး သူ့ကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ထားတာကြောင့် ဆရာအောင်မိုးခြိမ့် ဘယ်လောက် သောင်းကျန်း သောင်းကျန်း သူကတော့ သစ္စာရှိ လေးစားနေမှာ ဘဲ ။
ဆရာ့ရုံးခန်းထဲကို စောစောစီးစီး ရောက်နေပြီး တခိခိ ရွနေတဲ့ မိန်းမဟာ ဘယါသူလည်း ဆိုတာကို သိန်းအုပ်ကျော် သိချင်စိတ် တအား ပြင်းပြနေတယ် ။ ဒါကြောင့် ဘိုက်ဆာနေတာတောင် အောက်ထပ်က ဆိုင်မှာ သွား မစားသေးဘဲ ဆရာ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာမယ့် မိန်းမကို တွေ့ရဖို့ အောင့်အီးပြီး ဟိုဟာ လုပ်သလိုလို ဒီဟာ လုပ်သလိုလိုနဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ် ။
မကြာပါဘူး ။ ရုံးခန်းထဲကနေ ဆရာ့ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ် ။ " သိန်းအုပ်ကျော်ရေ.....ဆရာ့အတွက် အောက်က ဆိုင်က ကြက်ဥကြော်..အိုဗာတင်း..မှာပေးပါကွယ်...ဧည့်သည်အတွက်ပါ ၂ ယောက်စာပေါ့...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ဆရာ့အသံက မောဟိုက်နေသလိုလိုဘဲ ။ " ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ..." လို့ ပြန်ဖြေရင်း သိန်းအုပ်ကျော် အောက်ထပ်က ဆိုင်ကို ဖုန်းနဲ့ ဆက်ပြီး မှာလိုက်တယ် ။စားစရာတွေ လင်ဘန်းနဲ့ လာပို့တော့ သိန်းအုပ်ကျော် အထဲကို ဝင်ပို့ရတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော် တအား အံ့အားသင့်သွားတယ် ။ အထဲမှာ ရောက်နေတဲ့ မိန်းမက ဆရာ့သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ ဦးအာကာကျော်ကျော်ရဲ့ ဇနီး မဆွေဆွေမာထွန်း ဖြစ်နေတယ် ။
ဘယ်လို အစောကြီး ရုံးခန်းထဲ ရောက်နေကြသလဲတော့ မသိဘူး ။
ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်က ကြက်ဥကြော်နဲ့ ပေါင်မုန့်မီးကင်ကို အားရပါးရ စားရင်း " သိန်းအုပ်ကျော် ရေ..မင်း ဒီနေ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ရုံးကိစ္စလေးတွေ သွားပေးရမယ်ကွာ.." လို့ ပြောတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်လည်း သွားဖြီးပြပြီး " စိတ်ချပါ ဆရာ..လိုတာပြောပါ..ကျနော် သွားပေးမယ်.." လို့ ပြန်ပြောရင်း အခန်းထဲက အထွက် ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ရှိုးလိုက်တယ် ။
အောင်မိုးခြိမ့် ဒီနေ့ အမှုတခု ရှိတာကြောင့်ဆွေဆွေမာထွန်းကို ရှော့ပ်စန်တာ တခုကို လိုက်ပို့လိုက်ပြီး အမှုပြီးတဲ့အချိန် ပြန်တွေ့ကြဖို့ ချိန်းထားလိုက်တယ် ။
ဒီနေ့ ရင်ဆိုင်ရမယ့် အမှုက အပြန်အလှန် တရားစွဲဆိုထားတဲ့မယားခိုးမှုနဲ့ နာကျင်စေမှု ။ ယောက်ျားဖြစ်တဲ့လူက မိန်းမကို တခြားလူတယောက်နဲ့ ကာမမှုပြုနေတာကို ပက်ပင်းမိတော့ ဆွဲလားထိုးလားတွေ ဖြစ်ကုန်တဲ့အခါ ကြာခိုတဲ့ လူကို လိုက်ရိုက်နှက်တဲ့အခါ မိန်းမက ကြားဝင်ခံလိုက်လို့ မိန်းမလက်ကျိ ုးသွားတယ် ။ ဒီလူက ကြာခိုတဲ့ လူကို မယားခိုးမှုနဲ့ တရားစွဲတော့ မိန်းမကလည်း လင်ငယ်ကို ထိလို့မခံချင်ဘဲ သူ့ယောက်ျားကို နာကျင်စေမှုနဲ့ ပြန်စွဲတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ကို ယောက်ျားဖြစ်တဲ့လူက ငှားတာ ။
အောင်မိုးခြိမ့်လည်း အမှုအခြေအနေကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ဖက်စလုံးက ထောင်ကျနိုင်တဲ့ဟာချည်းဘဲ ။
တရားရုံးကို ရောက်တော့ သူ့အမှုသည်က ကြိုရောက်နေတယ် ။ အမှုသည်က အစိုးရ ရုံးတရုံးမှာ အရာရှိတယောက် ဖြစ်တော့ ထောင်ကျ မခံနိုင်ဘူး ။ ထောင်ကျရင် အလုပ်ပါ ပြုတ်မှာ ။ သူ့မိန်းမကို ကြာခိုတဲ့ကောင်ကလည်း သူ့ထက်တောင် ပိုဆိုးသေးတယ် ။ အစိုးရလက်နက်ကိုင် တပ်ဖွဲ့တခုက အရာရှိ ။ ထောင်ကျရင် သူလည်းအလုပ်ပြုတ်မယ်လေ ။ ဒီတော့ တင်းမာနေတာကို ကြားကနေ ညှိပေးလိုက်တာက နှစ်ဦးနှစ်ဖက် မနစ်နာဘူးလို့အောင်မိုးခြိမ့် တွက်ဆသလို တဖက်က မိန်းမရဲ့ ရှေ့နေကလည်း အောင်မိုးခြိမ့်လိုဘဲ ထင်မြင်တယ် ။
ဒါနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း တရားသူကြီး ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ ဝင်ထွက်လို့ ရမယ့် တရားသူကြီးလည်း ဖြစ်နေတာနဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ဖက်စလုံး နာမယ့်သဘော ပြသနေတယ် . ညှိလိုက်တာက အကောင်းဆုံးဘဲ တဲ့ ။ ဒါနဲ့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ကြေအေးလိုက်ဖို့ လုပ်ကြတယ် ။
ကြေအေးလိုက်ကြပေမယ့် သူ့အမှုသည်နဲ့ ဟိုဖက်က ကြာခိုတဲ့ ငတိတို့ရဲ့ တင်းမာမှုကတော့ နိုင်းလောက်ရှိတယ် ။ သူက သူ့အမှုသည်ကို ကိုယ်ကလည်း အလုပ်အကိုင်နဲ့ ဆိုတော့ ထပ်ပြီး မညိရင် ကောင်းတယ်...စိတ်လျှော့ပါ လို့ အကြံပေးတယ် ။ အမှုသည်ကလည်း သူပြောတာကို လက်ခံပါတယ် ။
အမှုသည်က ထမင်းကျွေးလို့ တရားရုံးနားက ထမင်းဆိုင်မှာ ကုန်းဘောင်ကြော်..ကိုက်လန်ကြော်နဲ့ ကောင်းကောင်းဆွဲနေတုံး ဖုန်းလာတယ် ။ အိုး..ရှိုင်းလေး ခေါ်တာ ။ ကိုချ ုပ်တို့ အာမခံ ရတဲ့နေ့က ဆရာနဲ့တနေရာ မသွားလိုက်ရဘူး..ဆောရီးဘဲ လို့ ရှိုင်းက တီတီတာတာ ဘာညာဘာညာ ပြောတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ရှိုင်းနဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ် ။
ထမင်းစားပြီးလို့ အမှုသည်ကို နုတ်ဆက်ပြီး သူ့ကားဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် ဖုန်းတခု ထပ်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်း ဖြစ်နေတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းက " အကိုအောင်...ဆွေ ရှော့ပင် လုပ်လို့ ပြီးပြီ ...အကိုအောင် လာခေါ်နိုင်ပြီလားဟင်..." လို့ မေးတယ် ။
" လာခေါ်နိုင်ပြီ...ဆွေလေး....လာပြီ..လာပြီ....ဒါနဲ့ ဆွေလေးကို တခု ရီကွက်စ် လုပ်လို့ ရမလားဟင်..." လို့ အောင်မိုးခြိမ့် မေးလိုက်တယ် ။
" ဘာများလဲ အကိုအောင်.."
" အကို့ကိုလေ..အကိုဘဲ ခေါ်ပါလား..ဟီး...အကိုအောင် ဆိုတော့ တမျိုးကြီးဘဲ...."
" ဟုတ်ကဲ့...အကို..."
အောင်မိုးခြိမ့်သည် သူငယ်ချင်း အာကာကျော်ကျော်ရဲ့ မိန်းမ ဆွေဆွေမာထွန်းကိုလည်း အလွတ်မပေးချင် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း သူ့လိုဘဲ တဏှာရမက် ကြီးတဲ့ မိန်းမ ။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် တယ် ။ ဒါကြောင့်လည်းသူ့လင် လိုက်မလာတဲ့ ရန်ကုန်ခရီးစဉ်မှာ အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ အပြတ်ကဲပစ်တော့မည် ။
အောင်မိုးခြိမ့် ဆွေဆွေမာထွန်းကို ချိန်းထားတဲ့နေရာမှာ သွားခေါ်လိုက်ပြီး သူကဲနေကျ သူခေါ်သွားနေကျ ကွန်ဒိုအခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ တနေ့ကျရင် ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အာကာကျော်ကျော်တို့ ဝယ်တဲ့အခါ အိုင်ဒီယာ ရအောင် လိုက်ကြည့် ဆိုပြီး ခေါ်သွားတာ ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း အောင်မိုးခြိမ့် အကြံကို သိတယ် ။
ဒီလူကြီး ကြံစည်တော့မယ် ဆိုတာ ။ ဒီလို သိသိကြီးနဲ့ လိုက်သွားရတာက ရင်ခုံစရာကြီး ။ ဆွေဆွေမာထွန်းစိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေတယ် ။
အောင်မိုးခြိမ့်ကလည်း သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာရဲ့ မိန်းမ အပေါ် စည်းမစောင့်ဘဲ အခုလို ကြံစည်ရတာကို သဘောကျနေတယ် ။ သူ့စိတ်တွေက မလုပ်သင့်တာကို လုပ်ရတာကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားသလိုဘဲ ။ ပထမ တခါအာကာကျော်ကျော်နဲ့ လာကထဲက ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ စွင့်ကား တောင့်တင်းတဲ့ အိုးကြီးတွေကို သူ့လင် အလစ်မှာ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေခဲ့တာ ။
" အကိုအောင်..အဲလေ..အကိုက တအား ချမ်းသာတာဘဲနော်...တိုက်ခန်းတွေ အပို ဝယ်ထားနိုင်တယ်..."
" နဲနဲပါးပါးပါး ဆွေဆွေရယ်..ဟဲဟဲ...."
ကွန်ဒို အဆောက်အဦးရဲ့ အရှေ့မှာ ကားကို ရပ်လိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့် ပေါင်ကြားက မြွေဟောက်က တအားကို ပါးပျဉ်းထောင်နေလို့ ကားပေါ်က အဆင်းရ ခက်နေတယ် ။
သူ့လက်ဆွဲအိတ် အပြားလေးနဲ့ ကာပြီးထားရတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အပေါ်ထပ် သူ့တိုက်ခန်းကို တက်ကြတဲ့အခါ ဆွေဆွေမာထွန်းကို လုပ်ရတော့မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်က အောင်မိုးခြိမ့်ကို တအား ပိုပို ထန်စေတယ် ။
တိုက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်တောာ့ သော့တန်ကို သော့ပေါက်ထဲ ထိုးလို့ မရဘူး ။ သူ့လက်တွေ တုန်နေလို့ ။ ဝါရင့်နေတဲ့လူတယောက် ဖြစ်ပေမယ့် လင်ရှိမိန်းမတယောက်ကို ခိုးစားရမှာမို့ လူငယ်လူသစ်လေး တယောက်လိုဘဲ အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်တွေ မတည်ငြိမ် ..။
" အကို့လက်တွေ တုန်နေတယ်...ခိခိ.."
ဆွေဆွေမာထွန်းက ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ အခန်းထဲကို ရောက်တော့ အောင်မိုးခြိမ့်က ဒါက မီးဖိုခန်း..ဒီမှာက ရေချိ ုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ...ဆိုပြီး လိုက်ပြတယ် ။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းက ထူထဲတဲ့ မွေ့ယာကြီးပေါ် ထိုင်ကြည့်တယ် ။
" အကို့ ကုတင်နဲ့မွေ့ယာက တကယ့် အပျံစားဘဲကွာ..အိပ်ချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာပြီ...."
" အိပ်ချင် အိပ်လိုက်ပေါ့ ဆွေဆွေရဲ့..."
ဆွေဆွေမာထွန်းက ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဆွေဆွေမာထွန်း ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။
" အကို..အကို့သူငယ်ချင်း အကြောင်း သိထားလား..."
" ဟင်..ဘာအကြောင်းလဲ...မသိထားဘူး..."
" အင်း...သူ..သူ....ဟိုဒင်း မလာတော့ဘူး အကို..."
" ဟင်..ဟုတ်လား...ကြာပြီလား...."
" အင်း...နဲနဲကြာပြီ ...သူသောက်နေတဲ့ ဆေးတွေကြောင့် ထင်တာဘဲ ..."
" မသိဘူး..ဆွေဆွေ..သူကလည်း မပြောပြဘူး ...ဒါဆို ဆွေဆွေနဲ့ သူ ဟိုဟာ မဖြစ်ကြဘူးပေါ့နော်.."
" အင်း...ကြာပြီ ..."
" အို..ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ...ဆွေဆွေရယ်...."
" ဒီလိုဘဲပေါ့ အကိုရယ်...ဆွေလည်း...စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ရတာပေါ့..သူကမှ မစွမ်းဆောင်နိုင်ဘဲလေ...."
အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ပန်းသေနေတဲ့ သူငယ်ချင်း ကိုယ်စား သူ့မိန်းမ တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေးကို တာဝန်ယူပေးချင်စိတ်တွေက ပိုများလာတယ် ။
" ဆွေဆွေ့ကို သနားလိုက်တာ...."
" အို..အကိုက ဘာတတ်နိုင်တာမို့လဲ.."
" တတ်နိုင်တာပေါ့ ဆွေဆွေရဲ့..ဆွေဆွေ့အခက်အခဲ လိုအပ်ချက်တွေကို အကိုက သူငယ်ချင်း ကိုယ်စား ဖြေရှင်းပေးနိုင်တယ် ..ဆွေဆွေ လက်ခံရင်ပေါ့.."
" အင်း..အကိုရယ်..ဒီကိစ္စ ပေါက်ကြားလို့တော့ လုံးဝ မဖြစ်ဘူး ..သူက စိတ်ကြီးတယ် ..သိလို့ကတော့ ဆွေဆွေ့ကို သတ်ပစ်မှာ..."
ဒီအချိန်မှာ ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အပေါ်ကို အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်တဖက်ကရောက်နေပြီး သာသာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။
" လှို့ဝှက်ပြီး လုပ်ကြရင် ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ပါဘူး ..."
" ဆွေလေ..လိုလည်း လိုချင်တယ်...ကြောက်လဲ ကြောက်တယ်...."
" မကြောက်နဲ့..ဆွေ့လိုအင်တွေ ဆန္ဒတွေကို အကို ဖြည့်ဆည်းပေးပါရစေ....ဆွေ ကျေနပ်တဲ့အထိ အကို တာဝန်ယူပေးချင်တယ်..."
" အကို..ဆွေ့ကို အပေါစားလို့ ထင်သွားလားဟင်..."
" မထင်ပါဘူး ဆွေရယ်...ဆွေ့အခက်အခဲကို ကိုယ် သဘောပေါက် စာနာပါတယ်..."
အောင်မိုးခြိမ့်က ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ဘေးကို ယှဉ်တွဲ လှဲချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပြဲပြဲထူထူတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံ စုတ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး အလိုက်သင့် ပြန်လည် နမ်းစုတ်ပါတော့တယ် ။
အောင်မိုးခြိမ့်လည်း စိတ်ထဲက " ရပြီကွ.." လို့ ပြောမိရင်း တအား ပျော်သွားတယ် ။ အစလေးဘဲ ခက်ခဲတာလေ ..။ အိုကေပြီဆိုရင် စိုပြေပြီဘဲ ။ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း သူကလိတဲ့အတိုင်း ပြန်ကလိပေးလာလို့ လျာချင်း စီချင်းထိုးပွဲလေးက တော်တော် ပြင်းထန်သွားရတယ် ။
လက်မြန်ခြမြန် ရှိတဲ့ စားနေကြ ကြောင်ပါးကြီး အောင်မိုးခြိမ့်က လျာချင်း ကလိနေတဲ့ အချိန်မှာ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း ခံချင်စိတ် ပြင်းပြလွန်းနေတော့ အကျ် ီကို သူမဖါသာ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ပင်တီလေးကို အောင်မိုးခြိမ့် ချွတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် ဆွေဆေမာထွန်းက သူမ ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ် ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ ။
ဖွံ့ထွားလွန်းတဲ့ ရင်စိုင်ကြီးတွေက ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ သားကောင်းမိခင် တယောက် လို့ ပြသဖေါ်ညွှန်းနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံးတွေ နဲ့ ဖြစ်ကုန်ပြီ ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်နက်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ဆွေဆွေမာထွန်း တအံ့တဩ ဖြစ်နေတယ် ။
" ဟယ်..အကိုရယ်...ဆွေ့ယောက်ျား အကို့ဘော်ဒါရဲ့ ဟာနဲ့ အကို့ဟာနဲ့က တခြားစီဘဲကွာ...အကို့ဟာကြီးကတအားကြီးတာဘဲ...ရှည်လည်း ရှည်တယ်..."
" ကြိုက်လား..ဆွေဆွေ..ဟင်းဟင်း...."
ဆွေဆွေမာထွန်းက ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြပြီး " ကြိုက်တယ် အကို " လို့ ပြောရင်း အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကို လှမ်းကိုင်ဆုပ်လိုက်ပါတယ် ။
" စုတ်ပေးရမလား ..အကို..."
" အင်း.."
ဆွေဆွေမာထွန်းက အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးကို ငုံစုတ်လိုက်သလို တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း သူမ လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်နယ်နေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ဖွံ့ထွားလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ဆော့ကစားရင်း ဆွေဆွေမာထွန်း စုတ်တာတွေကို မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခံယူနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ဆွေဆွေမာထွန်းကို အကြာကြီး စုတ်ခွင့် မပေး ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကို သူ လုပ်ချင်နေပြီ ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း ခံချင်နေတာမှ အဖုတ်ထဲက လှိုက်လှိုက် ယားနေတာ ။
နှစ်ယောက်စလုံး တအား ထန်နေကြတာကြောင့် ပက်လက်ပေါင်ဖြဲကားပေးတဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ဖေါင်းမို့နေတဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ သူ့လိင်တန်ကို ထိုးနှစ်ထည့်ပြီး အောင်မိုးခြိမ့် အသားကုန် ဆောင့်ထည့်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း လိုလားနေတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ကာမ အရသာတွေကို ရရှိလိုက်ရလို့ ဖင်ကြီးတွေ ရမ်းခါလှုပ်ရင်းကော့ပင့်ပေးကာ ခံယူနေတယ် ။
ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်က ထူးထူးခြားခြား လုပ်လို့ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ထဲက သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲယူနေသလို ခံစားရတာကြောင့် ထိုးဆောင့်ချက်တိုင်းက အရသာ ရှိနေတယ် ။" မျှော့ " ပါတဲ့ စောက်ဖုတ် ဆိုတာမျိ ုးကို တွေ့နေပြီ လို့ အောင်မိုးခြိမ့် ထင်လိုက်တယ် ။ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ တအားဆောင့်လိုက်တာ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ထဲကလည်း သူ့လိင်တန်ကို တအား ရစ်ပတ်ဆွဲယူနေတာမို့ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ အချက်ပေါင်းများစွာ ထုတ်လွှတ်မိပြီး " ပြီး " သွားရတော့တယ် ။
" ဆွေ..တအားကောင်းတယ်ကွာ..ဆွေ့ အဖုတ်က ကိုယ့်လီးကို ရစ်ဆွဲညှစ်နေသလိုဘဲ ....ဆွေကော ပြီးတယ် မဟုတ်လားဟင်.."
" ပြီးတယ် အကို..နှစ်ခါတောင် ပြီးတယ်...အကို ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဆွေ ဝမ်းသာပါတယ် ...ဆွေလည်း အကို လိုးတာ အရမ်းကြိုက်တယ်...တဝ လိုးကြမယ်နော်...အကို စိတ်ကြိုက်သာ လိုး..."
ဆွေဆွေမာထွန်း နဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်တို့ ခဏ လှဲလျောင်း အနားယူလိုက်ကြပြီးတော့ ဆွေဆွေမာထွန်းက ရေချိ ုးခန်းထဲကို မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး အောက်က စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ တုန်ခါသွားနေတာကို တွေ့နေရပြီး စိတ်တွေ ပြန်ထကြွလာရတယ် ။
ကုတင်ပေါ်က ဖျတ်ကနဲ ထလိုက်ပြီး ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အနောက်ကို ခပ်သွက်သွက် ပြေးလိုက်သွားလိုက်တယ် ။
ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း အိမ်သာခွက်ပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ထဲက သေးတွေ ထွက်နေတာကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တဟုန်ထိုး ထကြွလာရတယ် ။ သူ့လိင်တန်လည်း ချက်ချင်းဘဲ တောင်မတ်လာတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်း သေးပေါက်အပြီး ထလိုက်တဲ့ အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က ဆွေဆွေမာထွန်းကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူလိုက်သလို လက်တွေကလည်း ဖင်တုန်း ထယ်ထယ်ကြီးတွေကို ဖမ်းညှစ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း " အကို ရေဆေးကြရအောင်ကွာ..အကိုက အားကြီးလိုက်တာ.." လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ပြန်တောင်မာနေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်တိုက် ဆေးကြောပေးလိုက်တယ် ။
" ဆှကေ ဘယျကိုမှ ထှကျပွေးမှာြှှ မဟုတျတာ အကိုရယျ..အကို စိတျကွိုကျသာ လိုး..ဆှကေ လိုးလေ ကွိုကျလဘေဲ...." လို့ ညုတုတုနဲ့ ပွောလိုကျပွီး သူမစောကျဖုတျကိုလညျး ဆပျပွာနဲ့ ကကြနြနဆေးကြောလိုက်ပါတယ် ။
ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့် တချီပြီး တချီ ဆွဲကြတာ မိုးကြီး ချုပ်လို့ ချုပ်မှန်းတောင် သူတို့ မသိကြတော့ ။
ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကိုင်အတွယ် အနမ်းအစုတ်..အထိအတွေ့တွေကို စွဲား ခိုက်သွားရပြီး သူနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်နေတယ် ။
သက်ဝင်းမော်လည်း သူမလိုဘဲ ဖြစ်နေပုံရတယ် ။ ရုံးမှာ ခဏခဏဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခိုင်းပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ ဖက်လိုက်ကိုင်လိုက်တွေ လုပ်တယ် ။
" သူများတွေ ရိပ်မိကုန်တော့မှာဘဲ..စိတ်ထိန်းအုံး.."
ပြောသာပြောလိုက်ရပေမယ့် သူကိုင်တာတွေကို ခင်ဦးဦးမြင့် သာယာနေသလိုဘဲ ။ သက်ဝင်းမော်က ထမိန်အပေါ်ကနေဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ အဖုတ်ကို ကိုင်ပွတ်နေတယ် ။
" ခင်ဦး..ရုံး ဆင်းရင် တွေ့ကြရအောင်ကွာ....နော်..."
" အင်း...."
" ခင်ဦး စုတ်ပေးမှာလားဟင်..."
" အင်း..စုတ်ပေးမယ်..."
" ကိုယ်လည်း ခင်ဦး အဖုတ်ကို စုတ်ချင်တယ်..."
" အင်း..စုတ်...စောက်စိကို စုတ်..."
" ကိုယ့်လီး အရမ်းကို တောင်နေပြီ ခင်ဦးရယ်..."
" ကို..ရုံးဆင်းတဲ့အခါ တွေ့ကြမယ်ကွာ..အခုတော့ ခဏ စိတ်ထိန်းလိုက်အုံး...."
ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်ကို ပုဆိုးအပေါ်ကဘဲ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော်လည်း ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ ရုံးဆင်းတဲ အချိန် ဘယ်မှာတွေ့ကြမလဲ ဆိုတာ အပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ် ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ကြိုက် ဗျင်းချင်တာမို့ ဟိုတယ်လိုနေရာတွေ မသွားချင်ဘူး ။ ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့ မှော်ဘီက ခြံထဲကို သွားကြဖို့ စဉ်းစားမိတယ် ။ မှော်ဘီက ခြံမှာက ခြံစောင့် အဖြစ် ထားတဲ့ ညိုဝင်းအောင်ကို သူ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ ညိုဝင်းအောင်က သူ အရပ်ဖက် မပြောင်းခင်က သူ့လက်အောက်က တပည့်တယောက်ပေါ့ ။
" ညိုဝင်းအောင်...ငါ ဒီ ညနေ ခြံထဲ လာမလို့.."
" ဟုတ်...ကျနော် ဘာလုပ်ထားပေးရမလဲ.."
" ဘာမှ လုပ်မထားနဲ့..မင်း...ညနေ ခြောက်နာရီလောက်မှာ တနေရာရာကို ထွက်သွားလိုက်ကွာ..ညဖက်ကျမှ ပြန်လာလိုက်...."
" ဟုတ်ကဲ့...."
ခြံထဲမှာ က ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး အိမ်ကလေး တလုံး ဆောက်ထားသည် ။ တနေ့ကျမှ တိုက်လှလှလေး တလုံး သူ ဆောက်မယ် လို့ မှန်းထားတယ် ။ ဒီလို ခြံကွက်တွေက သက်ဝင်းမော်တို့လိုအရာရှိကြီးတွေမှာ အများကြီး ပိုင်ထားကြတယ်လေ ။ သူ့တပည့် ညိုဝင်းအောင်က စားပင်သီးပင်တွေ မျိ ုးစုံ စိုက်ထားတယ် ။ ရေကန်လေးတကန်လည်း ရှိလို့ တီလားပီးယားငါးတွေလည်း မွေးထားတယ် ။
အင်း.ခင်ဦးကို ညနေကျမှ အပီကို လိုးပစ်အုံးမယ်....။
အောင်မိုးခြိမ့် ဒီနေ့လည်း ရုံးခန်းကို အစောကြီး ရောက်လာတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်တောင် မရောက်သေးဘူး ။
ဒီနေ့ညနေ ရှိုင်းနဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားတယ် ။ ရှိုင်းနဲ့ ပထမ တခါ တွေ့ကြပြီးကထဲက ထပ် မတွေ့ဖြစ်ကြသေးဘူး ။ ဒီကြားထဲ ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ ရေရေလည်လည် ဖြုတ်ဖြစ်သွားရလို့ အောင်မိုးခြိမ့်အဖို့ တော်တော်ကြီး ကျေနပ်သွားရတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်း မပြန်ချင်သေးပေမယ့် သူ့ယောက်ျာ အာကာကျော်ကျော်က ပြန်ခေါ်နေလို့ ပြန်သွားရတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ကို အမြန်ဆုံးပြန်လာတွေ့မယ်လို့ ပြောသွားတယ် ။
ရုံးခန်း အပြင်ဖက်က ဖိနပ်သံ တထောက်ထောက် ကြားလိုက်ရတယ် ။ တံခါး ခေါက်သံ တဒေါက်ဒေါက် ကြားလိုက်ရတယ် ။
" ဘယ်သူလဲ..ဝင်ခဲ့လေ..."
" ဆရာ ...."
“ ဟင်..သုန်တြာ ...”
" ဆရာ့ကို တွေ့ချင်လွန်းတာနဲ့ သုန်တြာ အစောကြီးထွက်လာခဲ့တာ..အတော်ဘဲ ..ဆရာ ရောက်နေတာနဲ့....."
" သုန်တြာ..လာလေ...."
" ဆရာ....သုန်တြာ အကူအညီ လိုနေလို့...."
သုန်တြာက သူ့ပေါင်ပေါ်ကို လာထိုင်လိုက်တယ် ။ သုန်တြာရဲ့ ဖင်အိအိလေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို အောင်မိုးခြိမ့် အရသာတွေ့သွားတယ် ။
" ဘာများ လိုနေလို့လဲ သုန်တြာရယ်..ဆရာ ဘာကူညီနိုင်မလဲ.."
အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်ထဲမှာ ထင်လိုက်တာက သုန်တြာ ငွေ လိုနေလို့ သူ့ဆီက တောင်းမလို့ ပြောနေတာလို့ ။သုန်တြာက သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူမ ရင်မို့မို့တွေ အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ရင်း..." ဆရာ..သုန်တြာ အရမ်း ထန်နေတယ်..ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတယ်....ယားနေတယ်...ဆရာ အဲဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းပေးနိုင်မလား...." လို့ ရမက် မွှန်တဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။
အိုး..အောင်မိုးခြိမ့်တို့က ဒီလို အကူအညီကိုတော့ အချိန်မရွေး ပေးဖို့ အဆင်သင့်ဘဲ..။ စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ် အထိ တက်မဲ့ လူစားပါ ။
" အို..သုန်တြာလေးရယ်...ဆရာကလည်း သုန်တြာနဲ့ တွေ့ချင်နေတာပါ ..."
အောင်မိုးခြိမ့် သုန်တြာ့ နှုတ်ခမ်းစုစုလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ငုံကု စုတ်လိုက်တော့ သုန်တြာလည်း အောင်မိုးခြိမ့် နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန် စုတ်လိုက်ရင်း အလုပ်စားပွဲကြီးပေါ်ကိုပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က သုန်တြာ့ ကိုယ်ပေါ် တက်ခွလိုက်ရင်း သုန်တြာ့ ထမိန်လေးကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ အိုး..သုန်တြာ ပင်တီတောင် ဝတ်မလာဘူး ။ ထမိန်ကျွတ်သွားတာနဲ့
ကိုယ်အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်တဖက်က သုန်တြာ့ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်တယ် ။ သုန်တြာ့ အဖုတ်ကွဲလေး စိုစိုရွှဲနေတာ သူ စမ်းမိတယ် ။ ကောင်မလေးတကယ့်ကို ထန်နေတာပါလား..ဒါမျိ ုးဆို အောင်မိုးခြိမ့်တို့က တအား ကြိုက်ပေါ့ ...သူထန် ကိုယ်ထန် အပြတ်နှံကြရုံဘဲလေ ..။
ပြေကျွတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ခြေထောက်နဲ့တွန်းပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့လိင်တန်ကြီးက သုန်တြာ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို လာထိုင်လိုက်ကထဲက တန်းတန်းမတ်မတ် မာကျောထောင်မတ်နေတာ ။
သုနျတွာ့အကငြျ် ီကိုလညျး သူ ခြှတျဖို့ လုပျတော့ သုနျတွာက သူမဖါသာ ခြှတျလိုကျတယျ ။ အောငျမိုးခွိမျ့ ဆှဲပွီ ။သုနျတွာ့ အဖုတျလေးထဲ သူ့လိငျတနျကွီး တငျးတငျးကွပျကွပျကွီး ဝငျနပွေီ ။ သုန်တြာ့ ညည်းသံလေးတွေ ကြားလိုက်ရတယ် ။
" အီး...ကြီးလိုက်တာ ဆရာရယ်...သုန်တြာ့ဟာထဲ ပြည့်ကြပ်နေတာဘဲ ..."
အောင်မိုးခြိမ့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းဆွဲနုတ် လုပ်ပြီ ။
“ အားဝါး..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး.....ရှီး.......”
" အား...အား...ဆရာ...ဆရာ....."
" ဘာ..ဘာဖြစ်လဲဟင်..အိုကေရဲ့လား..သုန်တြာ..."
" ကောင်းလို့..ကောင်းလို့...အီး..ရှီး..ကောင်းလိုက်တာကွာ..."
အောင်မိုးခြိမ့် ကိုင်ပြီ ။ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး ထိုးဆောင့်တော့ သုန်တြာရဲ့ အော်သံလေး ထွက်လာပြန်တယ် ။
သိန်းအုပ်ကျော် ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာတော့ မပီမသ ညည်းငြူသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ မျက်လုံးမျက်ဆံ ပြူးသွားရတယ် ။
ဟ..ဘာတွေလဲ....။
ဟင်..ဆရာ့အခန်းထဲက ပါလား ....။
အိုး..တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆက်တိုက် ကြားနေရတယ် ။ ဆရာ စော်တကောင်ကောင်ကို ဖြုတ်နေတာပါလား....။
ဆရာ့အခန်းတံခါးကလည်း လုံးလုံး ပိတ်မနေဘူး ..။ နဲနဲ ဟ နေတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော် မရဲတရဲနဲ့ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ ဟာ..သုန်တြာ နဲ့ ဆရာ....ဗျင်းနေကြတာပါလား...။
သုန်တြာက စားပွဲမှာ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားတယ် ။ ဆရာက အနောက်ကနေ သုန်တြာ့ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိုးဆောင့်နေတယ် ။
သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ရမက်ပြင်းထန်နေကြလို့ သိန်းအုပ်ကျော် ချောင်းနေတာကို လုံးဝ သတိမထားမိကြဘူး ။ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။
သိန်းအုပ်ကျော် ချောင်းကြည့်နေတုံးဘဲ ဆရာက သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးကို သုန်တြာ့အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သုန်တြာ့ ဖင်တုန်းတွေ ပေါ်ကို သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။
" အား...ဟား...ရှီး..ရှီး..ကောင်းလိုက်တာ....."
ဆရာက မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ညည်းလိုက်တယ် ။ သူတို့ ပြီးသွားပြီမို့ မကြာခင် ဆေးကြောသုတ်သင်ဖို့ အိမ်သာ ရှိရာကို ထွက်လာနိုင်တာကြောင့် သိန်းအုပ်ကျော်လည်း အသာ ခြေဖျားထောက် အနောက်ဆုတ်ခဲ့ပြီး ရုံးခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားလိုက်တယ် ။
..................
" သိန်းအုပ်ကျော်.....ရောက်နေပြီလား..."
" ဟုတ်....ဆရာ..ရောက်ပါပြီ..."
" ငါ့အတွက် ဘရိတ်ဖတ်စ် မှာပေးကွာ..နှစ်ယောက်စာ..."
" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..."
အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သုန်တြာနဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ် အတူတူ ထိုင်စားရင်း သူ့ကံဇာတာစန်းထနေတာကို စဉ်စားပြီး ကျေနပ်သဘောကျနေတယ် ။ မနက် အစောကြီးမှာ သုန်တြာလေးကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်လိုက်ရပြီး ညနေဖက်ကျရင် အမိုက်စား ရှိုင်းလေးနဲ့ အပီအပြင် ချစ်ပွဲဝင်ကြရအုံးမယ် ။ တယ်ကံကောင်းတဲ့ ငါပါလား....ဆိုပြီး တဟဲဟဲနဲ့ ရယ်လိုက်တယ် ။
ဒီနေ့ အမှုကလည်း ဗဟန်းတရားရုံးမှာ တခုဘဲ ရှိတယ် ။ သုန်တြာ ခရစ်တီရာနာတို့ ခြံရံပြီး အောင်မိုးခြိမ့် ဗဟန်းတရားရုံးကို သွားလိုက်တယ် ။ သူ့အမှုသည် မစ္စတာ ချောက်ဒရီက သူတို့ကို တရားရုံးနားက စားသောက်ဆိုင်မှာ ကျွေးမွေး ဧည့်ခံတယ် ။ မစ္စတာချောင်ဒရီက လိမ်လည်မှု ( ဖိုးတွမ်တီး..) နဲ့ တရားစွဲ ခံထားရတာ ။ သူက မစ္စတာချောင်ဒရီ ဖက်က လိုက်ပေးရတယ် ။ သူ့ပညာစွမ်းနဲ့ လိုက်ပေးတာကြောင့် မစ္စတာချောင်ဒရီ အမှုနိုင်ချေ ရှိနေတယ် ။ မစ္စတာချောင်ဒရီက လူတွေကို လိမ်ညာစားနေတယ် လို့ စီးပွားရေးလောကသားတွေ အလည်မှာ နံမည်ကြီးနေတာ ။ လူလိမ်ကြီးတယောက်ဖက်ကနေ သူ့ကို လွတ်အောင် လိုက်ပေးတာ ဖြစ်နေတယ် ။ မစ္စတာချောင်ဒရီ လွတ်လမ်း မြင်နေပြီ ။ သူ့ကို ပေးရမယ့် ရှေ့နေဖိုးတော့ အကျေ မပေးသေးဘူး ။
စားသောက်ဆိုင်မှာ စားရင်း " မစ္စတာချောင်ဒရီရေ..ကျနော့်ကို ပေးဖို့ ကျန်နေသးတဲ့ ငွေလေး..ဘယ်တော့ မစမှာလဲ..." လိုက သူက မေးလိုက်တယ် ။ မစ္စတာချောင်ဒရီက " ကျနော် သိပ်
မပြေလည်သေးလို့ပါ ဆရာရယ်...မကြာခင် ကျနော် ပေးပါမယ်..."လို့ လက်အုပ်ချီလိုက် ဆလံပေးလိုက်နဲ့ ခေါင်းလေး တခါခါနဲ့ ပြောလိုက်လို့ " ကျနော် လိုက်ပေးလို့ ခင်ဗျား ထောင်မကျဘဲ လွတ်တော့မှာ နော်..ကျနော့်လည်း ပစ်မထားနဲ့.." လို့ မျက်နှာထား တင်းတင်းနဲ့ သူ ပြောလိုက်ရတယ် ။
ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ဒီနေ့အတွက် အလုပ်လည်း မရှိတော့တာကြောင့် သုန်တြာနဲ့ ခရစ်တီရာနာတို့က သူ့ကို သူတို့ ရှော့ပင်သွားချင်ကြကြောင်း ခွင့်တောင်းတာနဲ့ သူ ခွင့်ပေးလိုက်ပြီး ရှိုင်းဆီကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်တယ် ။
" ဟယ်လို..ရှိုင်း ပြောနေပါတယ်....ဆရာ လား.."
" ဟုတ်တယ်..ရှိုင်း...ဒီနေ့ ဆရာနဲ့ တွေ့ဖြစ်တယ် နော်..."
" တွေ့ဖြစ်တာပေါ့....ရှိုင်း ဆရာနဲ့ တွေ့ဖို့ ဒီနေ့ ညနေကို " အား " အောင် ရှင်းထားတယ်..အလုပ်တွေကို..."
" ကြားရတာ ဝမ်းသာတယ် ရှိုင်းရယ်....တွေ့ချင်နေတာ ကြာပြီ..."
" သိနေတယ်လေ..ဆရာ...ခိခိ....ရှိုင်းကလည်း တွေ့ချင်နေတာ..ဆရာ့ကို....."
" ကဲ..ဘယ်မှာ လာခေါ်ရမလဲ...."
" ရှိုင်း ဆရာ့ကို နိုဗိုတယ်လ် ဟိုတယ်မှာ စောင့်နေမယ်...."
" အိုကေ..ဆရာ လာခေါ်မယ်...ရှိုင်း..."
သက်ဝင်းမော် ရုံး အဆင်းမှာ ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ မှော်ဘီက သူ့ခြံလေးကို သွားကြတဲ့အခါ ဘိုက်ဆာတဲ့ အခါ စားသောက်ဖို့ တခုခု စီစဉ်ရင် ကောင်းမယ် လို့ တွေးမိပြီး စောစောက သူ့တပည့် ခြံစောင့်ညိုဝင်းအောင်ကို အပြင်ကို ရှောင်ခိုင်းထားမိတာကို သတိရလိုက်တယ် ။ ညိုဝင်းအောင်ကို ဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်တယ် ။
" ညိုဝင်းအောင်..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ..."
" မင်း ငါလာတဲ့ အထိစောင့်ကွာ...ငါ့ကားနဲ့ မင်း စားသောက်စရာတွေ ထွက်ဝယ်ပေးရမယ်..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ..."
" ငါတို့ နောက် တနာရီ အတွင်း ခြံထဲကို ရောက်လာမယ်..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ.."
ရုံး အဆင်းမှာ ကားပါကင်မှာ စောင့်နတဲ့ ခင်ဦးကို သူ ဝင်ခေါ်ပြီး မှော်ဘီကို ဦးတည်ပြီး မောင်းလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးက " ရုံးက လူတွေ တွေ့သွားကြသလား မသိဘူး....စိတ်ညစ်လိုက်တာ..." လို့ ခေါင်းလေးငုံ့ထားပြီး ညည်းလိုက်တယ် ။
" သိပ်လည်း ဂရုစိုက် မနေပါနဲ့ ခင်ဦးရယ်....."
" အို..ဂရုစိုက်ရတယ်ရှင့်...ကျမတို့က နှစ်ယောက်စလုံးက မလွတ်မလပ်တွေ...ကျမတော့ မှားပြီ ထင်တာပါဘဲ..."
" ခင်ဦးရယ်....ဒို့ နှစ်ယောက်စလုံး လက်ရှိအိမ်ထောင်တွေကို ကွာရှင်း ပစ်နိုင်တာဘဲ...ဒါက အရေး မဟုတ်ပါဘူးလေ..."
" အခု ဘယ်ကို သွားနေတာလဲဟင်..ဟိုတခါက ဟိုတယ် ကိုဘဲလား...."
" မဟုတ်ဘူး..မှော်ဘီက ကိုယ့်ခြံထဲကို "
" ဟင်..စိတ်ချရလို့လား..တော်ကြာနေ..."
" ဘယ်သူမှ အဲ့ခြံကို မလာဘူး..ဒီခြံ ကိုယ့်မှာ ရှိမှန်းတောင် လူတွေ သိကြတာ မဟုတ်ဘူး..ခင်ဦး...."
သူတို့ ခြံကို ရောက်သွားကြတော့ ကား ရပ်လိုက်တာနဲ့ သူ့တပည့် ညိုဝင်းအောင် ပြေးထွက်လာတယ် ။ သက်ဝင်းမော် က ညိုဝင်းအောင်ကို ငွေစက္ကူတထပ် ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး
" ငါတို့အတွက် စားသောက်စရာတွေ မင်း သွားဝယ်ကွာ..ချက်ချင်း ပြန်မလာနဲ့..မင်းလည်း ဟိုမှာ အေးဆေး တခုခု ထိုင်စား...သဘောပေါက်လား....မင်း လာပြီဆိုရင်လဲ ငါ့ကို ဖုန်းအရင်ကြို ဆက်..ကြားလား...."
လို့ မှာလိုက်တယ် ။ ညိုဝင်းအောင်က " ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဟုတ်ကဲ့ပါ " လို့ ခေါင်းလေး ငုံ့ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ သူနဲ့ ခင်ဦး အိမ်ကလေးထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ညိုဝင်းအောင်က သူတို့ မောင်းလာတဲ့ ကားကိုခြံထဲကနေ မောင်းထွက်သွားလိုက်တယ် ။
အောင်မိုးခြိမ့် ရှိုင်းကို ချိန်းထားတဲ့ နိုဗိုတယ်လ် ဟိုတယ်လ်မှာ သွားကြိုလိုက်တယ် ။
" ဆရာ ရှိုင်းတို့ ဘယ်နေရာကို သွား ကြမှာလဲဟင်.."
အောင်မိုးခြိမ့်က " အရင် တခါ ဟိုတယ်လေးကိုဘဲ သွားကြတာပေါ့..." လို့ ပြောပြီး အဲဒီဟိုတယ်ကို အခန်းလိုချင်တဲ့အကြောင်း ပြောဖို့ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။
" ဟင်....ဟာ..လုပ်ပါဗှာ..အခန်းတခန်းတော့ မရရအောင် စီစဉ်ပေးပါ...."
ဟိုတယ်က အခန်းလွတ် လုံးဝ မရှိတော့ဘူးလို့ ပြောနေတယ် ။
" ဟာ..ဒုက္ခပါဘဲဗျာ....."
အောင်မိုးခြိမ့် သူ သွားဘူးနေကျ တခြား ဟိုတယ်တွေကိုလည်း ဖုန်းနဲ့ လှမ်းချိတ်ဖို့ ကြိုးစားပြန်တယ် ။ မအောင်မြင်ဘူး..။ ဟိုတယ်တိုင်းလို အခန်းလွတ် မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
ရှိုင်းက " ဆရာ..ရှိုင်း အကြံတခု ရတယ်...ခဏနော်..သွားဖို့ တနေရာတော့ ရှိတယ်...လှမ်း ဆက်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်..." လို့ အောင်မိုးခြိမ့်ကို ပြောလိုက်ပြီး တနေရာကို ဖုန်း လှမ်းဆက်လိုက်တယ် ။
" ဟယ်လို..ဦးလေး...ဒီညနေ ဦးလေး အဲ့မှာ ရှိမယ် မဟုတ်လား..သမီး အဲ့ကို ခဏ လာမလို့...."
" ဟာ...ကလေး..ဒီနေ့ မလာနဲ့..ဦးလေး မရှိဘူး..ဦးလေး ခြံထဲမှာ မရှိဘူး..အဝေး ရောက်နေတယ်....."
" ဦးလေး မရှိလည်း ရတယ်လေ..ကိုယ့်ဖါသာ သော့ဖွင့် ဝင်လိုက်မယ်လေ..သော့အပို တချောင်း ထားထားတဲ့ နေရာ သမီး သိတာဘဲ ဥစ္စာ...."
" ကလေး..ဦးလေး ရှိတဲ့ နေ့ကျမှ လာခဲ့ပါကွယ်..ဦးလေး ကလေး လာရင် သေသေချာချာ ဂရုစိုက် လုပ်ကိုင် ကျွေးမွေးချင်လို့ပါ.....နော်..ကလေး..."
" အင်း..အင်း..ဟုတ်ပြီလေ....အိုကေ..အိုကေ..ဒါဘဲ..."
ဖုန်းချလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲမှာတော့ သူ့ကို မလာနဲ့ ဆိုလို့ ရှိုင်း မကျေနပ်ဘူး....။ အို..သွားမှာဘဲ..။ သူက မသွားနဲ့ ဆိုတိုင်း ငါက ဘာလို့ သူ့စကားကို နားထောင်ရမှာလဲ..။သွားမယ်..သွားကို သွားအုံးမယ်...။ ရှိုင်း အောင်မိုးခြိမ့် ဖက်ကို လှည့်ပြီး.." ဆရာ မှော်ဘီ ကို မောင်း....." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
" အဲဒီမှာ ဟိုတယ် ရှိလို့လား...ရှိုင်း.."
" ဟိုတယ် မဟုတ်ဘူး....ခြံ...ကိုယ်ပိုင် ခြံ...."
" ဘယ်သူ့ခြံလဲဟင်.."
" ရှိုင်းတို့ ခြံပါ..ခြံစောင့်ပေးတဲ့ ဦးလေးကြီးကို ဆက်ကြည့်တာ..သူက ဒီည သူ မရှိလို့ မလာပါနဲ့ တဲ့....ကိုယ့်ခြံဘဲ..သူ ရှိရှိ မရှိရှိ ကိုယ်သွားချင်သွားမှာပေါ့..."
" ရှိုင်း အိုကေတယ် ဆိုရင် ပြီးတာဘဲလေ...ကဲ မောင်းပြီ..မှော်ဘီ ကို "
တကယ်တော့ အောင်မိုးခြိမ့်က ဒီလောက် ဝေးဝေးကို မသွားချင်ဘူး ။ သူ့ရုံးခန်းမှာတောင် ဖြုတ်တဲ့လူ ဆိုတော့ အလွယ်ဘဲ ကြိုက်တယ် ။ စော်ဖြုတ်ရဖို့အရေး မှော်ဘီကို မသွားချင်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဟိုတယ်ကလည်း မြို့ထဲ အနီးတဝိုက်မှာ မရတော့ ရှိုင်း ပြောတဲ့ဆီကိုဘဲ သွားလိုက်ရတဲ့သဘောပါ ။
မှော်ဘီက ရှိုင်းတို့ ခြံကို ရောက်သွားတော့ ခြံတံခါးကြီးက သံကြိုးပတ်ပြီး သော့ခတ်ထားတာကြောင့် ကားကို ခြံဝထိပ်မှာဘဲ ရပ်ထားခဲ့ပြီး လူဝင်ပေါက် အသေးလေးကနေ အထဲ ဝင်ခဲ့ကြတယ် ။ ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး အိမ်ကလေး ဆီကို မြေနီလမ်းကလေး အတိုင်း အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ရှိုင်း လျှောက်သွားကြတယ် ။
ဒီအိမ်ထဲကို အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးကနေ မဝင်ဘဲ အိမ်အနောက်ဖက် မီးဖိုခန်းက တံခါးပေါက် အသေးလေးကနေ ဝင်ဖို့ ရှိုင်းက အောင်မိုးခြိမ့်ကို ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ ဒီ တံခါးလေး ကို ဖွင့်ဝင်ဖို့ သော့ချောင်းလေးက တံခါးလေးရဲ့ အပြင်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ မီးအိမ်အဟောင်းလေးထဲမှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာ ရှိုင်း သိထားတယ် ။
သက်ဝင်းမော်နဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ သဲသဲမဲမဲ ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းစုတ်နေကြတဲ့ အချိန် သက်ဝင်းမော် တံခါးဖွင့်သံနဲ့ ခြေသံတွေ ကြားလိုက်မိတယ် ။ ဟိုကောင် ညိုဝင်းအောင် ပြန်လာပြီနဲ့ တူတယ် ..ဒီကောင် တော်တော် ညံ့ဖျင်းတဲ့ကောင်..အေးအေးဆေးဆေး ကြာကြာနေပါလို့ မှာထားရဲ့သားနဲ့ အလိုက်ကန်းဆိုးကို မသိဘူး..ကြိုတင် ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါလို့လည်း မှာထားတာ.....။
သက်ဝင်းမော် လက်ချောင်းတွေက ခင်ဦးရဲ့ အကွဲကြောင်းကို လျောတိုက် ပွတ်ဆွဲနေတယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာ အရမ်းဘဲ ။ ခင်ဦး ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲ သူ့ခေါင်းကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို မျက်နှာနဲ့ လူးပစ်လိုက်တယ် ။
" အို...ဟင်....."
ခင်ဦး ဖင်တုန်းကြီးတွေ တုန်ခါသွားသလို နုတ်ဖျားက ညည်းသံလေး ထွက်လာတယ် ။ လျာနဲ့ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ကော် ယက်လိုက်တယ် ။ ခင်ဦး လက်တွေက သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်လိုက်တာ ခံရတယ် ။ ဆက်တိုက် ယက်ပစ်လိုက်တယ် ။ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ် ။
" လုပ်ပါတော့ ကိုရယ်..လုပ်ခံချင်နေပြီ.."
ခင်ဦးက အသံတုန်ုတုန်လေးနဲ့ တောင်းခံနေတော့ ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရပ်လိုက်ရတယ် ။ ခင်ဦးက သူ ဘာမှ မပြောဘဲနဲ့ လေးဖက်ကုန်း ဖင်ထောင်ပေးလိုက်လို့ သူ သဘောကျသွားတယ် ။
ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေ အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ သူ့အတန်ကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်တယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့် အခက်အခဲမရှိဘဲ စွိကနဲ ဝင်သွားတယ် ။ ခင်ဦးရဲ့ အီး..ဆိုတဲ့ အသံလေး ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရတယ် ။
ရှိုင်းလည်း မီးဖိုခန်းနဲ့ ကပ်ရက် အိပ်ခန်းလေးထဲ အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ဝင်လိုက်ပြီး အချိန်ဆွဲမနေကြတော့ဘဲ လုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်ကြဖို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လတန်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေတာမို့ ရှိုင်းလည်း သူ့ရှေ့ ဒူးလေးထောက်ချလိုက်ပြီး ပူနွေးနွေး လတန်ကြီးကို စ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သူတို့နဲ့ ကပ်ရက် အခန်းကနေ အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ညည်းသံလိုလို အသံတွေ ..။
အောင်မိုးခြိမ့် လန့်သွားတယ် ။ လူ..လူရှိနေတယ် ...။ ရှိုင်းက လတန်ကို စုတ်နေရင်းနဲ့ မော့ကြည့်တယ် ။ " ဟိုဖက်ခန်းမှာ လူ..လူ ရှိနေတယ်..ရှိုင်း.." လို့ လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။
ရှိုင်းက ခြံစောင့် ဦးလေးကြီး ဖြစ်မယ် လို့ ထင်လိုက်တယ် ။ ဟွန်း..သူ သူ့ရည်းစားနဲ့ ချိန်း လုပ်ချင်လို့ ဒီညနေ မလာနဲ့လို့ သူပြောတာဖြစ်မယ်....။
" ဆရာ သွား ကြည့်လိုက်ရမလား...."
" အင်း..ရှိုင်းလည်း လိုက်မယ်...."
အောင်မိုးခြိမ့်က ကွင်းလုံးပုံကျနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ကောက်စည်းလိုက်သလို ရှိုင်းကလည်း ထမိန်ကို ကောက်ယူကာ ရင်လျားလိုက်တယ် ။
" ဆရာ...လက်နက် တခုခု ဆောင်သွားရင် ကောင်းမယ်...သူခိုး လူဆိုးတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေရင် ခက်နေမယ်...." လို့ ရှိုင်းက လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တာနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်းသူတို့ ရောက်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲ လက်နက် တစုံတရာကို ရှာဖွေလိုက်တယ် ။ ဟော...ကုတင်လေးရဲ့ အောက်မှာ တတောင်ကျော်ကျော် ရှည်တဲ့ ပျဉ်ပြားတပြား...တွေ့ပြီ ။ ဒီပျဉ်ပြားနဲ့ဘဲအကြောင်းရှိရင် ဆော်ရမှာဘဲ ။
အောင်မိုးခြိမ့်က ရှေ့က ရှိုင်းက အနောက်က အသံကြားနေရတဲ့ အခန်းဆီကို ဖြေဖျားထောက်ပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ တိုးကပ်သွားလိုက်ကြတယ် ။
ဒီအခန်းနဲ့ နီးလာလေလေ အခန်းထဲက အသံတွေကို ပိုပြီး ကြားလာရလေလေဘဲ ။
“ ဟင်...”
အောင်မိုးခြိမ့် သိလိုက်တာက ကြားနေရတာတွေက လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ အသံဗလံတွေ..။
ပျဉ်ပြားကိုတော့ အရေးကြုံရင် သုံးဖို့ လက်ထဲ သေသေချာချာ ကိုင်ထားတယ် ။ စေ့ရုံတင် စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါးလေးကို အသာတွန်းပြီး အထဲကို ချောင်းလိုက်တယ် ။ မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ရှိုင်းကို အံ့အားသင့်သွားစေတယ် ။ စုံတွဲတတွဲ..။ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ကာမစပ်ယှက်နေကြတာ...။ မိန်းမက ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတာကို ယောက်ျားက အနောက်ကနေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်လုပ်နေတယ် ။ မိန်းမရဲ့ မျက်နှာကို မမြင်ရသေး ။ဖင်တောင့်တောင့် နို့ကြီးကြီးနဲ့ .။ ရှိုင်း ပါးစပ်က " ဒက်ဒီ...." လို့ လန့်အော်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် တအား နင်း ဆောင့်ထည့်နေတဲ့ ယောက်ျား လှည့်ကြည့်တယ် ။
" ဟာ...သမီး....ပုံ့ပုံ့မော်....."
လန့်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ သူ့အတန်ကြီးက အရည်တွေ စိုစိုရွှဲပြီး မတ်မတ်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ..။
" ဒက်ဒီ...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...ပက်စက်လှချည်လား..ဒီမိန်းမကကော ဘယ်က ကောင်မလဲ...."
ရှိုင်းက ကုန်းအော်လိုက်တဲ့အချိန် လေးဖက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးနေတဲ့ မိန်းမလဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ။
" ခင်ဦး..ခင်ဦးဦးမြင့်..."
အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ အော်သံ ထွက်လာတယ် ။
" တောက်..ဖေါက်ပြန်တဲ့ ကောင်မ.....ဟေ့ကောင် မယားခိုး..မင်း ဘာကောင်လဲ.."
အောင်မိုးခြိမ့် ပျဉ်ပြားကြီးကို မြှောက်ရွယ်ရင်း သက်ဝင်းမော်ဆီကို တဟုန်ထိုးပြေးသွားတယ် ။ ဒေါသစိတ်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသွားတော့ ဆင်ခြင်တုံတရား မရှိတော့ဘူး ။ လိင်တန်တန်းလန်းကြီးနဲ့ ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ သက်ဝင်းမော်ကို ပျဉ်ပြားနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်တယ် ။
" ဖြောင်း.."
" အား....."
" ကိုအောင်...မလုပ်နဲ့လေ...အို.....မလုပ်နဲ့.."
အောင်မိုးခြိမ့် သတိလက်လွတ်နဲ့ သက်ဝင်းမော်ကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ထပ် ရိုက်ထည့်နေတယ် ။ ရှိုင်းကလည်း အောင်မိုးခြိမ့်ကို ဆွဲတယ် ။
" အဲဒါ ရှိုင်းရဲ့ အဖေ...မလုပ်ပါနဲ့....."
" နင့်အဖေ လိုးနေတာက ငါ့မယားဟဲ့....."
ကိုယ်တုံးလုံးကြီး သွေးအိုင်ထဲ လဲကျနေတဲ့ သက်ဝင်းမော်.....သွေးစွန်းနေတဲ့ ပျဉ်ပြားကြီး ကို လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားပြီး ငိုင်နေတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်..အော်ဟစ်ငိုနေတဲ့ ရှိုင်း( ခေါ် ) ပုံ့ပုံ့မော်...ယခုတိုင်ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ငိုယိုနေတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်...။
မိမိတို့ရဲ့ ကာမဆန္ဒကို ရှေ့တန်းတင်ခဲ့ကြတဲ့ ဆန္ဒလွန်ကျူး ရမက်တွေ မူးခဲ့ကြသူတွေရဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေပါ ။
အားလုံးကို လေးစားလျှက်
ဆလံဘာဂျာ
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment