ဆန္ဒလွန်ကျူး ရမက်မူးမူး အပိုင်း ( ၁ )

ဆန္ဒလွန်ကျူး ရမက်မူးမူး အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ဆလံဘာဂျာ(အတွေးပင်လယ်ပြာ)

အောင်မိုးခြိမ့် မနက်စောစောစီးစီး သူ့ရုံးခန်းကို ရောက်နေတယ် ။ ကားတွေ မပိတ်ခင် အိမ်ကထွက်တာ ပိုကောင်းတဲ့အပြင် ဒီနေ့မနက် ချိန်းထားတာ တခုရှိနေလို့ပါ ။

အောင်မိုးခြိမ့်သည် နံမည်ရ အောင်မြင်နေတဲ့ ရှေ့နေတယောက်ပါ ။ ပန်းဆိုးတန်းလမ်းမကြီး တနေရာမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ သူ့ရှေ့နေရုံးခန်း အရှေ့ကို သူရောက်တော့ သူ့ရုံး တာဝန်ခံ သိန်းအုပ်ကျော် ရောက်နေနှင့်တာ တွေ့ရတယ် ။

သိန်းအုပ်ကျော်က အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ကားဆီကို အပြေးကလေး ရောက်လာတယ် ။ ကား နောက်ခန်းထဲက လက်ဆွဲအိတ်ကို ယူလိုက်တယ် ။ ကား ပေါ်က အဆင်း အောင်မိုးခြိမ့်က သိန်းအုပ်ကျော် ကို " ရှိုင်း ..ရောက်ပြီလား..." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က " မရောက်သေးဘူး..ဆရာ.." လို့ ဖြေတယ် ။

" ရှိုင်း " က သူ့အမှုသည် ။ဘိုလို တော့ ကလိုင်းရင့် ပေါ့ ။ သူ့ကို အမှုအပ်တဲ့သူ ။ " ရှိုင်း "က ယနေ့ခေတ် နံမည်ကျော်ကြားနေတဲ့ အဆိုတော် ။ ဟစ်ပ်ဟော့ အဆိုတော်မလေး ။

ရှိုင်း နဲ့ အတူတူ တွဲလျှောက်သွားရင် လမ်းမှာ လူတွေ သမင်လည်ပြန် ကြည့်ကြတာကို အောင်မိုးခြမ့်ခံရတယ် ။ ရှိုင်းက ဟော့ရှော့တယောက် ။ ဝတ်တာစားတာကလည်း ရေရေလည်လည် လန်ထွက်နေတယ် ။ ဒီဇိုင်းက တအားဟော့တယ် ။ ရှိုင်းကို အဆိုတော်မှန်းလည်း လူတွေက သိတယ် ။

" ရှိုင်း " က ဘာမှ လုပ်လို့ အမှုဖြစ်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ရှိုင်းက သူများအတွက် ရှေ့နေငှားပေးတာ ။

သူများ ဆိုတာထက် ရှိုင်းရဲ့ ဆရာသမားတွေ အတွက် လို့ ပြောရင် ပိုမှန်မယ် ။ ရှိုင်းအတွက် သီချင်းတွေ ရေးပေးနေတဲ့ သီချင်းရေးဆရာတွေ ဖြစ်ကြတဲ့ YMZ  နဲ့ ကိုချုပ် တို့အတွက် ရှိုင်းက အောင်မိုးခြိမ့်ကို လာငှားခဲ့တာ ။

ရှိုင်းနဲ့ ဒီနေ့မနက် သူ ချိန်းထားတယ် ။ ရုံးခန်းပေါ်ကို ရောက်လာတော့ သိန်းအုပ်ကျော်က " ဆရာ ဘာသောက်မလဲ" လို့ မေးလိုက်ရင်း လေအေးစက်တပ်ထားတဲ့ ရုံးခန်းတံခါးကို အောင်မိုးခြိမ့်အတွက် ဖွင့်ပေးတယ် ။

" ကော်ဖီ..သောက်မယ်ကွာ.." လို့ ပြန်ပြောရင်း သူ့ရုံးခန်းထဲကို ဝင်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ရုံးခန်းက အရမ်း သားနားတယ် ။ သန့်တယ် ။ ဘဝတူ ရှေ့နေတွေက သူ့ရုံးခန်းက မြန်မာပြည်က ရှေ့နေရုံးခန်းတွေ အားလုံးထဲမှာ အမိုက်ဆုံးဘဲ လို့ ပြောကြတယ် ။

ဒါကို  အောင်မိုးခြိမ့်ကကျေနပ်ဂုဏ်ယူနေတာ ။ သူ့အလုပ်စားပွဲကြီးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဒီနေ့ လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေ အပွိုင့်မင့်တွေ ရုံးချိန်းတွေကို စပြီး စဉ်းစားလိုက်ရင်း အီးမေးလ် စစ်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က ကော်ဖီခွက် လာချပေးတယ် ။

ဂျမေကာကျွန်းက လာတဲ့ ဘလူးမောင်းတိန်းကော်ဖီမှုန့်ကို ကော်ဖီမိတ်ကာနဲ့ နှပ်ပြီး ကြိုထားတဲ့ နို့စစ်စစ်နဲ့ ဖျော်လာပေးတဲ့ ကော်ဖီမွှေးမွှေးကို အရသာခံသောက်နေတုံး ချိန်းထားတဲ့ " ရှိုင်း " ရောက်လာတယ်  ။

သိန်းအုပ်ကျော်က “ ရှိုင်း ရောက်လာပါပြီ ဆရာ..” လို့ အပြင်ကနေ အင်တာကွန်းစကားပြောစက်လေးနဲ့ပြောလိုက်တော့ အောင်မိုးခြိမ့်က " လွှတ်လိုက်ပါ တပည့်ရေ..." လို့ ပြောလိုက်ရင်း သောက်လက်စ ကော်ဖီကို အပြီးသတ်လိုက်တယ် ။

ရှိုင်းသည် ခွာမြင့်ဖိနပ်သံ တထောက်ထောက်နဲ့ တကိုယ်လုံး လှုပ်ခါရမ်းရင်း ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။နားကွင်းတွေ လက်ကောက်တွေ လှုပ်ခါလို့ တချွင်ချွင်အသံတွေ မြည်တယ် ။ တတောင်လောက် ရှိတဲ့မိချောင်းသားရေ လက်ကိုင်အိတ်ကြီးကို လွယ်ရင်း " မောနင်းပါ..ဆရာ..." လို့ နုတ်ဆက်ရင်း အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ အလုပ်စားပွဲရှေ့က ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။

" ဆရာ..ဘာထူးလဲဟင်...ကိုချုပ်တို့ အာမခံ ရမှာလားဟင်..."

ရဲတွတ်နေအောင် ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပွင့်ဟသွားကြတော့ ဖြူဖွေး ညီညာတဲ့ သွားလေးတွေကို ဖျတ်ကနဲ မြင်လိုက်ရတယ် ။

" ရမှာ..ရမှာ..ဒီရုံးချိန်းမှာ ရမှာ...လိုအပ်တာတွေ ဆရာ လုပ်ကိုင်ပြီးပါပြီ....ရှိုင်းရေ...." အောင်မိုးခြိမ့် ပြုံးကာ ပြောလိုက်တယ် ။

" ကျေးဇူးပါ ဆရာ....ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ် ....    "

" ဆရာ့ဖက်က စိတ်ချ..ဆရာ အတတ်နိုင်ဆုံး အကုန် လုပ်ပေးမှာ....အဲ..ရှိုင်းဖက်က...ဆရာ့အတွက်အမှုလိုက်ခလေး ..."

" ဟုတ်ကဲ့ဆရာ...ရှိုင်း ကြိုးစားနေပါတယ် ....    "

" ဘယ်လို..ဘယ်လို...ရှိုင်း..ဘာကို ကြိုးစားနေတာလဲဟင်...ဆရာ နားမရှင်းလို့ပါ...."

" ဟို..ဟိုလေ..ဆရာ့အမှုလိုက်ခ..ကို ရှိုင်း ပေးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေပါတယ် လို့...." အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ စောစောက ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာကြီး ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားတယ် ။

" ဒါ..ဒါဆို ရှိုင်း အခု ဆရာ့အတွက် အမှုလိုက်ခ မပေးနိုင်ဘူး ဆိုတဲ့ သဘောလား...."

" ဆရာရယ်...ရှိုင်းကို စိတ်မရှိပါနဲ့...ရှိုင်း..ရှိုင်း......."

ရှိုင်း ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်လာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်သည် သူ့ကို ရှေ့နေပညာတွေ သင်ပေးခဲ့တဲ့ အဘဦးအောင်ရှိန်မွန် ရဲ့ စကားသံတွေနားမှာ ကြားယောင်လာတယ် ။

" တပည့်..ရှေ့နေပညာရပ်ထဲမှာ အခက်အခဲဆုံးက အမှုသည်ဆီက အမှုလိုက်ခ ရအောင် တောင်းတတ်ဖို့ဘဲ..." တဲ့ ။

မှန်လိုက်တာ အဘရယ် ။ အဘတပည့် အောင်မိုးခြိမ့် တယောက် အခု လက်တွေ့ ကြုံနေရပါပြီ ။

ရှိုင်းလာအပ်တဲ့ သူ့တေးရေးဆရာတွေရဲ့ ကိစ္စက ဖြစ်ကထဲက ယခုအထိ သူ လိုက်ပြီး လုပ်ကိုင်ပေးနေခဲ့တာ ရှိုင်းဆီက တပြားတချပ်မှ သူ မရသေးပါဘူး ။ နံမည်ကျော် တေးရေးဆရာတွေ ဖြစ်တာကြောင့်ဒီကိစ္စက တရားရုံးမှာ ရုံးထုတ်လာတဲ့အချိန် တေးဂီတဖက်က အဆိုတော်တွေ တီးဝိုင်းသမားတွေ ထုတ်လုပ်သူတွေ..အသံဖမ်းစတူဒီယိုက လူတွေ....တပြုံကြီး လာကြတယ် ။ ကျော်ကြားတဲ့ ကေ့စ် ။

ဂျာနယ်တွေထဲ အလုအယက် ထည့်ကြတဲ့ သတင်း ။

အမှုက မုဒိန်းမှု ..။ တေးရေးဆရာနှစ်ယောက်က အတူတူ သောက်တယ်..ပျော်တယ် ..ကေတီဗီကို သွားကြတယ်..ကောင်မလေးတွေ နဲ့ ပျော်ကြတယ် ..အဲ့က ကောင်မလေးတွေက အပေါ်ပိုင်းလောက်ဘဲ ပေးလို့ ဆရာနှစ်ယောက်က အနှိပ်ခန်း မာဆတ်ကို ကူးကြတယ် ။ မာဆတ်ကတော့ အိုကေတယ် ။

တောင်းသလောက်ပေးမလား ။ ပေးရင် ရမယ် ။ ဆရာတွေကလည်း ပေးကြတယ် ။ ဟိုဖက်ကလည်း သူတို့ပေးနိုင်တာတွေကို ပေးတယ် ။ ပွဲက ပြီးရမှာ ။ဒါပေမယ့် ပွဲကလည်း မပြီး မီးကလည်း မသေဘူး ။ ကောင်မလေးတွေက ထပွမ်တယ် ။ မကျေမနပ်နဲ့ အော်တယ် ။ တိုင်တယ် ။ ရဲရောက်လာတယ် ။ ဖမ်းတယ် ။ စခန်းရောက်မှ ကြည့်ရှင်း...တဲ့ ။ ဆရာတွေ ဂျေးထဲ အောင်းသွားတယ် ။

နောက်တနေ့မှာ ရှိုင်း အောင်မိုးခြိမ့်ဆီ ရောက်လာတယ် ။ အမှန်တကယ်က မုဒိန်းမှု အောင်မိုးခြိမ့် လိုက်ခဲတယ် ။ မုဒိန်းမှု ဆိုတာက ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်တွေမှာ အဖြစ်များတယ် ။ သူဌေးတွေ မုဒိန်း မကျင့်ဘူးလား ။ ကျင့်တာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် နည်းတယ် ။ ကျင့်တာ နည်းတယ် ။ စည်းစိမ်နဲ့နေ..ဆီဦးထောပတ်တွေစား..သုတ်တွေပွား..ပိုတောင် တဏှာစိတ် ယိုဖိတ်အုံးမယ် ။ သူဌေးတွေက များသောအားဖြင့် ငွေအားသုံး ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး လုပ်ကြတယ် ။ ငွေနဲ့ ဖလှယ်တဲ့ ကြေးစားနဲ့ ဆက်ဆံတာ များတယ် ။ တချို့သူဌေးထဲကလည်း မုဒိန်းကျင့်ခဲ့ရင်တောင် ငွေနဲ့ပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းပစ်လိုက်ကြလို့ ဂတ်ရောက်ရုံးရောက် မဖြစ်ကြတော့ဘူး ။

မုဒိန်းမှု ရယ်လို့ ဖြစ်လာရင် များသောအားဖြင့် ဆင်းရဲသား ရပ်ကွက်က အမှုလိုက်ခ မပေးနိုင်တဲ့ ဆင်းရဲသားတွေဘဲ များတယ် ။

အောင်မိုးခြိမ့်က အမှုလိုက်ခ မြက်မြက်လေးရမယ့် အမှုကြီးတွေကို ပို စိတ်ဝင်စားတယ် ။ မုဒိန်းမှု မှ မဟုတ်ဘူး ။ လူသတ်မှုလည်း ဒီလိုဘဲ ။ လူတွေက လူသတ်မှု ဆိုရင် လူတယောက်လုံးကို သတ်တာ..လူသေတာမို့ အမှုကြီးလို့ ထင်ကြတယ် ။ မုဒိန်းမှုလိုဘဲ လူသတ်တဲ့အထဲ သူဌေးက သတ်လို့ ရုံးရောက်လာတာ ရှားတယ် ။ နည်းတယ် ။ သူဌေးက လူမသတ်ဘူး ။ သူများကိုဘဲ ငွေပေး သတ်ခိုင်းတတ်တယ် ။

လူသတ်မှုတွေ မှာ လူသတ်တယ်လို့ စွပ်စွဲခံရသူတွေက ဆင်းရဲသားတွေဘဲ များတယ် ။ အမှုလိုက်ခ မပေးနိုင်တဲ့ လူတွေ ။

အခု မုဒိန်းမှုကတော့ နံမည်ကြီး တေးဂီတလောကက လူနှစ်ယောက်မို့ရယ်..ရှိုင်း ရောက်လာပြီး ုအမှုအပ်လို့ရယ်ကြောင့် အောင်မိုးခြိမ့် ဒီအမှုကို လက်ခံလိုက်တာ ။ တခါတလေ ငွေသိပ်မရတောင်ကျော်ကြားနိုင်တဲ့အမှုဆိုရင် အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်ဝင်စားတယ် ။ လိုက်ပေးတယ် ။

အခုဘဲ ကြည့်လေ ။ ဒီတေးရေးဆရာတွေကို လိုက်ပေးတာ ဂျာနယ်တွေ မဂ္ဂဇင်းတွေမှာ ခဏခဏ ပါလာတယ် ။ ဒါကို အောင်မိုးခြိမ့်က ကြိုက်တာ ။ တရက်မှာ သူ့ပုံတောင် ဂျာနယ်ထဲ ပါလိုက်သေးတယ် ။ ရှိုင်းနဲ့ တွဲရက် ပုံ ။

သူ့မိသားစု ဆွေမျိ ုး အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ဒီပုံကြောင့် တော်တော် ကွိုင်တက်သွားသေးတယ် ။ အဆိုတော်မလေးနဲ့ တွဲရက်မို့ အိမ်က မိန်းမက ဂွီဂွမ်လုပ်လို့ တော်တော်လေး ဖြေရှင်းချက်ပေးလိုက်ရသေးတယ် ။ အမှု လိုက်ပေးဖို့က ငွေသိပ်မရဘူး ဆိုတောင် သူသွားရလာရ ပေးရကမ်းရ တာတွေ ကျေဖို့လောက်တော့ ရမှဖြစ်မယ်လေ ။ အလကားတော့ လိုက်မပေးနိုင်ဘူး ။ စားရိတ်က ရှိတယ် ။

အောင်မိုးခြိမ့်က လက်လည်း ဖွာတယ် ။ ပေးကမ်းခြင်းသည် အောင်မြင်၏ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ အောင်မိုးခြိမ့်သည် ပေးကမ်းသင့်တယ်လို့ ထင်တဲ့လူတွေကို ပေးတယ် ။ ကမ်းတယ် ။ ကျွေးတယ် ..။မွေးတယ် ။ ပေါင်းသင်းထားတယ် ။

လူချစ်လူခင်များခြင်းအားဖြင့် ကိုယ်လုပ်တဲ့ အလုပ်တွေမှာ ကူညီမစမယ့်လူတွေ ပေါ်လာတတ်တယ် လို့ ယုံကြည်တယ် ။ သူတပါးကို ကောင်းရင် အဲဒီကောင်းခြင်းတွေ က ကိုယ့်ဆီကို ရောင်ပြန်ဟတ်တယ် လို့လည်း သူ ယုံကြည်တယ် ။

" ဒီတော့ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲဟင်..ရှိုင်း ....     "

အောင်မိုးခြိမ့် လေသံကို ထိန်းပြီး ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တယ် ။

" ရှိုင်း ပေးမှာပါ ....ဆရာ့ကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် ပေးမှာပါ ...ဆရာ အခု ငွေမပါခဲ့လို့ စိတ်ဆိုးလားဟင်...ရှိုင်းကို စိတ်ဆိုးလား ..."

" စိတ်တော့ မဆိုးပါဘူး..ရှိုင်း..ဒါပေမယ့် ရှိုင်းက အမှုလာအပ်တဲ့နေ့က ဆရာ့ကို ဂတိပေးထားခဲ့တယ်လေ ..."

" ဟုတ်ပါတယ်..ဆရာရယ် ...ရှိုင်းလည်း ပေးနိုင်မယ် ထင်လို့ပါ ...တကယ်တမ်းကျတော့ ရှိုင်း ရစရာရှိတာတွေ မရလို့ ပေးဖို့ ခက်ခဲနေတယ်...ဒါပေမယ့် ငွေမပေးနိုင်တောင် ဆရာ လိုချင်တာ..လိုအပ်တာတွေ ရှိုင်း ပေးနိုင်မယ် ဆိုရင် ရှိုင်း ဆရာ့ကို ပေးချင်ပါတယ် ...အမှုလိုက်ခနဲ့ ချေလိုက်ချင်တာမျိုး မဟုတ်ပါဘူးနော်..အမှုလိုက်ခ ပေးဖို့ ကြာနေတဲ့အတွက် လျော်ကြေး သဘောမျိုးပါ..."

" မင်း ပြောတာကို ဆရာ နားမလည်ဘူးကွယ်...ရှိုင်း..."

" ရှိုင်း ပြောနေတာက အမှုလိုက်ခကို တနေ့ အဆင်ပြေတဲ့အခါ ပေးမယ်ဆရာ..လတ်တလော..အဲလိုစောင့်ဆိုင်းပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးဆပ်တဲ့အနေနဲ့ လျော်ကြေး..အဲ...အတိုးလို့ ပြောလည်းရတယ်လေ ဆရာ့ကို ရှိုင်း ပေးနိုင်တာတွေ ပေးမယ် လို့ ပြောနေတာပါ..."

" ဘာတွေလည်း ..ဘာတွေ ပေးမှာလဲ...."

ရှိုင်းက အောင်မိုးခြိမ့်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး...

" ဆရာ တကယ် မသိဘူးလားဟင် ...ဒါမှမဟုတ် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား.." လို့ မေးလိုက်တယ် ။

" ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တိတိကျကျ သိချင်လို့ကွာ...ခုရှုပ်မှ နောင်ရှင်း ဆိုသလိုပေါ့..."

" ရှိုင်းမှာ ဆရာ စိတ်ဝင်စားမယ့် အရာတွေ ရှိနေပါတယ်လေ ...ရှိုင်းမှာ ရှိတာတွေ အကုန်လုံးကို ဆရာ့ကို ပေးချင်တယ် ..."

ပေါက်ပြီ။ သဘောပေါက်ပြီ ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ကျဉ်းမြောင်းသွားတယ် ။ မှုန်မှိုင်းတော့ မသွား ။ ဆန့်ကျင်ဖက် အနေနဲ့ တောက်ပြောင်ပြီး စူးရှလာတယ် ။ ရှိုင်းကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်နေတယ် ။

" ဟုတ်ပြီလေ...ဘယ်တော့ ပေးမှာလဲ ...ဘယ်နှစ်ခါ ပေးမှာလဲ..."

" ဆရာ လိုချင်တဲ့ အချိန်...ဆရာ့စိတ်တိုင်းကျပေါ့ ....ဟင်းဟင်း...."

" ကြိုက်သွားပြီ....ကဲ..သွားစို့..အခုဘဲ....ဟားဟားဟား...."

" ဟွန့်..ဆရာကလည်း..ချက်ချင်းကြီးဘဲကွာ...."

ရှိုင်းက ကိုယ်လေးကို လှုပ်ခါပြီး ရယ်မောလိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် သူ့တပည့်သိန်းအုပ်ကျော်ကို ခေါ်လိုက်တယ် ။

" တပည့်ရေ..ဆရာ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ အပြင်သွားလိုက်အုံးမယ် ..ဒီနေ့ ရုံးချိန်းတွေကို ခင်ပပမြိုင်နဲ့ ဇေယျာလွင်တို့ကို ဆရာ့ကိုယ်စား သွားကြဖို့ မင်း စီစဉ်လိုက်ကွာ...."

" ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.."

ခင်ပပမြိုင်နဲ့ ဇေယျာလွင်တို့က သူ့လက်ထောက် ရှေ့နေတွေပါ ။ သူ့မှာ လက်ထောက်ရှေ့နေတွေ အပြင် အလုပ်သင် ရှေ့နေတွေ သုံးယောက်လောက် ရှိတယ် ။ နှစ်ယောက်က မိန်းကလေးတွေ ။ သုန်တြာ နဲ့ခရစ်တီယားနား ဘီကောက် ။ တယောက်က ယောက်ျားလေး ။ မောင်ပြား တဲ့ ။

" ကဲ..သွားစို့ ရှိုင်းလေး ..."

ရှိုင်းကို ရှိုင်းလေးတွေ ဘာတွေ သူ ခေါ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ရှိုင်းက အမှုလိုက်ခ ပထမ အရစ် အနေနဲ့ ၁ဝသိန်း ပေးမယ်လို့ ဂတိပြုထားတယ် ။ လာမယ် ကြာမယ် ဖြစ်နေတဲ့ အမှုလိုက်ခအတွက် သူမမှာ ရှိတာတွေ ပေးမယ်ဆိုတာကို ကြားလိုက်ရကထဲက အောင်မိုးခြိမ့် ရဲ့ ပေါင်ကြားက ဒုတ်က တမဟုတ်ချင်း ထွားတက်လာတယ် ။ မာလာတယ် ။ ခေါင်းထောင်လာတယ် ။ အစာအနံ့ကိုရတဲ့ စပါးကြီးမြွေကြီးလိုဘဲ ။

တကယ်တော့ မထင်မမှတ်ဘဲ အခုလို ဖြစ်သွားတာ ။ ရှိုင်းကိုစတွေ့ကထဲက လိုချင်မျက်စိ နဲ့ တော့ တချိန်လုံး ပစ်မှားနေခဲ့တာ ။ သိတယ် မဟုတ်လား ။ အောင်မိုးခြိမ့်က ဒီဖက်မှာ ဝါသနာ ထုံလွန်းတာ ။

နေအုံး..နေအုံး...စောင့်အုံးလို့ ခေါင်းတထောင်ထောင်နဲ့ လုပ်နေတဲ့ ဒီကောင့်ကို တားထားရတယ် ။ ရှိုင်းနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့် ဓါတ်လှေခါးနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းတဲ့အချိန် ရှိုင်းရဲ့ တင်လှလှတွေကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒုတ်က ထလာပြန်တယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ယောပုဆိုးကို လက်နဲ့ အသာမလိုက်ရတယ် ။ ဒုတ်မြူးနေတာ လူမမြင်စေချင်လို့ ။

အရေးထဲ ဓါတ်လှေခါးထဲက အထွက် အမှုသည် ဒေါ်ကလျာနဲ့ ပက်ပင်းတိုးနေသေးတယ် ။ ဒေါ်ကလျာက " ဆရာ....ဆရာ့ကို အရေးတကြီး တွေ့ချင်လို့ ကျမ လာခဲ့တာ...." လို့ လုပ်နေလို့ အပေါ်မှာ လက်ထောက်တွေ ရှိတယ်..သူတို့ကို ပြောပါလို့ ပြောရင်း အမြန်လစ်ခဲ့ရတယ် ။ ဒီမိန်းမကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေကလည်း ကြွထငေါနေတဲ့ သူ့ဒုတ်နေရာကို ရောက်ရောက်နေတာ သူတွေ့လိုက်ရတယ် ။

ဒေါ်ကလျာက လင်သုံးယောက် ကွဲတဲ့ အသက် ၅ဝ အရွယ် ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် အသားဖွေးဖွေးနဲ့ အိမ်ခြံမြေရောင်းဝယ်တဲ့ ပွဲစား ။ ကွဲသွားတဲ့ လင်တွေဆီကလည်းအိမ်တွေ တိုက်ခန်းတွေ ရလိုက်လို့ ပိုက်ဆံရှိ လူတန်းစားဘဲ ။ ငွေတိုးချေးစားတာ ပြန်မပေးကြလို့ တရားရုံးမှာ သူ့ကို ငှားပြီး တရားရင်ဆိုင်နေတာ ။

ကားဆီကို ရောက်တော့ ရှိုင်းက 

" ဆရာ..ကားက အရင်တခါကား မဟုတ်ဖူးနော်...အသစ်ကြီးနော်.."လို့ပြောလိုက်လို့ အောင်မိုးခြမ့် ပြုံးပြုံးကြီး ဖြစ်သွားတယ် ။ ရှိုင်းက တော်တော် လျင်တာဘဲ ။ ကားမတူတော့တာကို သိနေတယ် ။

" ဟုတ်တယ်ရှိုင်း ...တစီး ထပ် ဝယ်ထားတာ ဟဲဟဲ..."

" ဟင်း..ဆရာက ဘောစိကြီးဘဲ..."

" ဘယ်ကိုသွားကြမလဲဟင်..."

ကားစက်ကိုသူ နှိုးလိုက်တဲ့အချိန် ရှိုင်းက မေးတယ် ။

" စိတ်ချရတဲ့ တနေရာရာပေါ့ ..."

အောင်မိုးခြိမ့်မှာ ရှေ့နေအလုပ်အပြင် တိုက်ခန်းအိမ်ခန်းတွေကို ဝယ်ရောင်းလုပ်တဲ့ ဘေးပေါက်အလုပ်ကရှိတော့ ဈေးတက်ရင် ပြန်ရောင်းဖို့ ဝယ်ထားတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတွေ ရှိနေတယ် ။

" ဘယ်မှာလဲ သိလို့ ရမလားဟင် .."

" မရမ်းကုန်းမှာ..."

အောင်မိုးခြိမ့်သည် သူ့ဘေးက ရှိုင်းကိုဘဲ ကြည့်နေလို့ လမ်းဖြတ်ကူးတဲ့ စက်ဘီးတစီးကို တိုက်မိတော့မလို့ ။ စက်ဘီးသမားက

" ရှေ့ကြည့်မောင်း..နှာဘူးကြီး" လို့ အော်လိုက်တာ ကြားလိုက်ရတယ် ။

မရမ်းကုန်းက သူ့ကွန်ဒိုတိုက်ဆီကို ရောက်သည်အထိ လမ်းခရီးမှာ သူကားမောင်းတာ တော်တော့်ကိုအလွဲလွဲအမှားမှားတွေ ဖြစ်တယ် ။ ရှိုင်းကိုဘဲ အာရုံစိုက်နေလို့။

သူ့ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းက မြေအောက်ကားရပ်စရာနေရာနဲ့ ဖြစ်သလို ဒီကားပါကင်ကနေ တိုက်ခန်းကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်သွားနိုင်တာကြောင့် တော်တော် အဆင်ပြေတယ် ။ ရှိုင်းနဲ့အတူ ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်သွားတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြမ့်စိတ်တွေ တအား ဆူပွက်နေပြီ ။ ရှိုင်းရဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်မိတယ် ။

" အို့..ဆရာ..စောင့်ပါအုံးလို့....ဟိုရောက်မှ...ဆန္ဒ မစောနဲ့..."

" ရှိုင်းက သိပ်လှတာဘဲ ..."

" ဟင်းဟင်း...ခုလို ချီးကျူးတာ ကျေးဇူးပါ ဆရာ....ဘာစားမလဲ ကျွေးမယ် .."

" အာပုံ...အာပုံ စားမယ်...ဟီး..."

ကလေးကြီးတယောက်လိုဘဲ သွားကြီးဖြဲပြီး ပြောလိုက်တဲ့ အောင်မိုးခြမ့်ကို ရှိုင်းက လက်သီးဆုပ်ဖြူဖြူလေးနဲ့ ထုချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ် ။

" ရှိုင်း...အပေါ်ပိုင်းကို မထုနဲ့..ရှိုင်း ထုချင်ရင် ..ဟို..ဟို...အောက်ပိုင်း.."

" အိုနော်..ဆရာ..သိပ်ကဲနေတယ်...ဟင်း..."

ကွန်ဒိုအခန်းကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်ကြတဲ့အချိန်မှာ အောင်မိုးခြိမ့် ကဲပြီ ။ လက်ဆော့ခြေဆော့တွေလုပ်တယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်း ကို ဖမ်းညှစ်လိုက်သလို ခါးကျဉ်လေးကို ဖက်လိုက်တယ် ။

" ဆရာ....အိန္ဒြေလေး ဆည်ပါအုံးကွာ..အခန်းထဲ ရောက်တဲ့အထိ မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား ..."

အခန်းတံခါးသော့ကို လှည့်ဖွင့်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်တွေ တုန်နေတယ် ။ ရှိုင်းလို တစ်တစ်တောင့်တောင့် ချောချောလေးကို ဝါးရမယ် ဆိုတော့ စိတ်တွေ မဟားဒရား လှုပ်ရှားကုန်တာပေါ့ ။

အခန်းထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ယောပုဆိုး အထဲက ဒုတ်က တအားထောင်နေတယ် ။း  ရှေ့ဖက်ကို ငေါငေါကြီး ထိုးထွက်နေသည် ။ ရှိုင်းက ဒါကို ကြည့်ပြီး ခိကနဲ ရယ်လိုက်တယ် ။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့် ကြမ်းပြီ ။ ရှိုင်းကို တအားဖက် တအားကိုင်တယ် ။

" အိုး..အိုး..ဆရာ..ဆရာ...ကြမ်းလှချည်လား...."

အောင်မိုးခြိမ့် နွားသိုးကြိုးပြတ် ဖြစ်ကုန်တယ် ။ အိပ်ခန်းလေးထဲကို ရှိုင်းကို ဆွဲခေါ်သွားတယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဘဲ ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ကစားလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ကြားမှာ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေ ရောက်နေတယ် ။

" အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်မယ်.ဆရာရယ်...ရှိုင်း ချွတ်ပေးပါမယ် ..."

ရှိုင်းက အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်နေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်အတွက် အိပ်မက်လိုဘဲ ဖြစ်နေတယ်။ ဒီလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူ ဘယ်တုံးကမှ မထင်ခဲ့ဘူး ။ အဆိုတော်မလေးသည် ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် ရှိမနေတော့ဘူး ။

နိုင်ငံကျော် ဟစ်ဟော့ အဆိုတော်မလေး ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတယ် ။ လှလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေ ။ နို့သီးလေးတွေက အနီရောင်နုနု ။ ခါးသေးသေး အောက်က တင်လှလှတွေက ကားစွင့်လုံး ထွားနေကြတယ် ။ ပေါင်တန်ရှည်သွယ်သွယ် နှစ်ချောင်း..ပေါင်ဂွဆုံက မို့မို့မောက်မောက် ခုံးနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး ။

အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပြီ ။ ဖြူဖွေးပြီး တောင့်တင်းတဲ့ အလန်းစားလေး ရှိုင်းကို အဝတ်အစားမပါဘဲ တွေ့လိုက်ရတော့ ကတုန်ကရင်တွေ ဖြစ်ပြီး သူ့ပေါင်ဂွဆုံကအမွှေးလိန်ကောက်ကောက်တွေကြားက သူ့ဒုတ်ကြီးကလည်း မတရားကြီးကို ထောင်မာနေတယ် ။ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းမာပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ။

အကြောကြီးတွေ ထင်းနေအောင် ထောင်ထနေတယ် ။ မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေတဲ့ ဒစ်လုံးကြီးက နီရဲနေပြီး အဲဒီ ဒစ်လုံးကြီးရဲ့ထိပ်က အပေါက်လေးကနေလည်း အရည်ကြည်တွေက ယိုစီးကျနေတယ် ။ လဥကြီး နှစ်လုံးကလည်း တွဲလောင်းကြီး ။

ရှိုင်းရဲ့ ကော့တင်းလုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ငေးမောကြည့်နေရာက ပေါင်ဂွဆုံက အမွှေးနုလေးတွေ ခပ်ပါးပါးရေးရေးလေးနဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်မိလိုက်တယ် ။

" ခိခိခိ..ဆရာ..မကြည့်နဲ့ကွာ...ရှက်တယ်..."

" ဟဲဟဲ..မရှက်နဲ့..ရှိုင်း..ဒါ သဘာဝ....လာ..လာ...ရှိုင်း..လိုးကြရအောင်..."

" ဟွန့် ဆရာကလည်း..အပြောပက်စက်လိုက်တာ...အဲလိုကြီးပြောနဲ့..ရှိုင်းရှက်တယ်..."

အောင်မိုးခြိမ့်က ရှိုင်းကို ကုတင်စောင်းမှာ တွန်းလှဲလိုက်ပြီး သူက ကြမ်းပြင်က ကော်ဇောပေါ်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းကြားကို ခေါင်းထိုးဝင်လိုက်တယ် ။

" ဆရာ...အို....ဆရာ..ဆရာ.....ဘာ..ဘာဂျာ ကိုင်မလို့လားဟင်...."

" ဟုတ်တယ်...ရှိုင်းရယ်...ရှိုင်းရဲ့ စောက်ပတ်လှလှလေးကို ဆရာ ဘာဂျာကိုင်ပေးပါရစေကွယ်..."

မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်အုံကြီးကို နမ်းရှုံ့လိုက်တယ် ။ သူ့နှခေါင်းက မှုတ်ထုတ် လိုက်တဲ့ လေတွေက အမွှေးနုနုပါးပါးလေးတွေကို လှုပ်ယိမ်းသွားစေတယ် ။နီညိုညို အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေကို သူ့နှခေါင်းကြီးနဲ့ ထိုးနမ်းလိုက်တယ် ။

" ဟင့်..ဆရာ...ဘာလို့ လိုက်နမ်းနေတာလဲလို့..မရွံဘူးလား....နံမယ်....နံမယ်..."

" နံမယ်လား ...ဆရာ့နံမယ်လား...အောင်မိုးခြိမ့်လေ.....အောင်မိုးခြိမ့်...."

" အို..ဆရာကလည်း အနံ့နံမယ်လို့ ပြောတာ...ရှိုင်း ရေမချိုးရသေးဘူး ...အိမ်က ကမန်းကတမ်း ထပြေးလာတာ..."

" မနံဘူး..မနံဘူး....ရှူမှာဘဲ..ဟောလိုကို ရှူလိုက်အုံးမှာ.."

အောင်မိုးခြိမ့် တရှူးရှူးနဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို နမ်းရှူလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းက တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ပြီး..

" ကြိုက်လား...." လို့ မေးလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က အကွဲကြောင်းကို လျာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေ အထက်ကို ပင့်ကော်ယက်ထည့်လိုက်ပါတယ် ။

" အိုး...ဟင့်...."

ရှိုင်း ပါးစပ်လေးဟသွားတယ် ။ လျာကြမ်းကြီးက အသားနုနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်တိုက်သွားလို့ ။ 

“ အို..အို.....”

ဟာ ...ဆက်တိုက် ယက်နေပြီ ။ အနောက်ကို ဖင်ရွှေ့ဆုတ်ပြေးလိုက်သည် ။ အီး...မရဘူး ။အောင်မိုးခြိမ့်က ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ချုပ်ကိုင်ထားတယ် ။ သူ့လျာကြီးက ရှိုင်း အစိကို ဖိဖိယက်နေတယ် ။ အားရှီး.....အမလေး......ရှိုင်း ထွန့်ထွန့်လူးနေရပြီ ။

တိုက်ပုံကော်လာကတုံး ဝတ် ခပ်တည်တည် မျက်နှာထားနဲ့ တရားခွင်မှာ ခန့်ခန့်ထည်ထည်နေခဲ့တဲ့ လော်ရာကြီး တပြတ်ပြတ်နဲ့ စောက်ပတ်ယက်ပေးနေတယ် ။ သူ့လက်တဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ရှိုင်းရဲ့ နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံး ကိုင်နေတယ်. ဆုပ်နယ်နေတယ် ..။ ရှိုင်းလည်း ဘာဂျာယက်တာ ခဏခဏ ခံဘူးပေမယ့် အောင်မိုးခြိမ့် ယက်ပေးတာကို အကြိုက်ဆုံးဘဲ။

အောင်မိုးခြိမ့်က စောက်စိကို ကစားတာ သိပ်တော်တယ် ။ ရှိုင်း သူ ဘာဂျာမှုတ်နေတဲ့အချိန် ၂ကြိမ်တောင် ပြီးရတယ် ။ ဒီလူကြီးက ခရေပွင့်ကိုပါ လျာနဲ့ ထိုးတာ ။ ထူးခြားတဲ့ အတွေ့အကြုံမို့ ရှိုင်းသဘောကျမိတယ် ။ သူ့ဒုတ်က မရှည်ပေမယ့် အရမ်း တုတ်တယ် ။ သူ့ဒုတ်ကြီးက တုတ်တုတ်ကြီး ။ ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ကားကားကြီး ။ ဘာဂျာကိုင်တာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်မိတယ် ။

" ရှိုင်း...မကြိုက်လို့လားဟင်..."

" မဟုတ်ဘူး..ရှိုင်းလည်း ဆရာ့ကို ပုလွေကိုင်ပေးချင်လို့.."

ဒီလို ပြောလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒုတ်တိုကြီး ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်သွားတာ ရှိုင်း တွေ့လိုက်ရသည် ။ ရှိုင်း သူ့ဒစ်ပြဲကြီးကို နှုတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ ငုံပေးလိုက်တယ် ။ အူး..ငံကျိကျိနဲ့...။ ဒစ်ပြဲကြီးကို စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ လျာနဲ့လည်း ကလိပေးလိုက်တယ် ။

" အား...ဟား......ကောင်းလိုက်တာ ရှိုင်းရယ်..."

ရှိုင်းက လျာလေး တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ကစားပေးလိုက်တော့ အောင်မိုးခြိမ့် တဆတ်ဆတ်ခါလူးသွားရတယ် ။

" အိုး....ဟား....ရှီး.....အာဟား....."

ရှိုင်းက သူပညာပြလိုက်လို့ အောင်မိုးခြိမ့် တုန်ခါသွားရတာကို တော်တော် ကျေနပ်သွားပြီး ဆက်ကာဆက်ကာ လျာကစားပေးလိုက်တယ် ။ ကော့ထွားတဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ရှိုင်းလျာကစားပေးနေတာတွေကြောင့် တအင်အင် တအူအူနဲ့ တုန်ခါနေအောင်ကို ကောင်းလှတဲ့ ကာမအရသာထူးတွေကို ရနေတယ် ။

ရှိုင်းရဲ့ တပ်မက်စရာ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေးတွေထဲကို သူ့လိင်တန်ကို ထိုးညှောင့်လိုက်တယ် ။ ရှိုင်းက အတွေ့အကြုံများခဲ့တဲ့သူ ထင်ပါရဲ့ ။ သူထိုးညှောင့်လိုက်တဲ့ လိင်တန်ကို လျာလေးနဲ့ လှည့်ပတ်သိမ်းယူပြီး ဖိဖိစုတ်တော့ အောင်မိုးခြိမ့် တအားကောင်းတက်လာပြီး အခုဘဲ ရှိုင်း ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိတော့မလို ဖြစ်လာရတယ် ။

" ရှိုင်း....ရပ်..ရပ်...တော်ပြီ ....ထွက်..ထွက်တော့မယ်...."

ရှိုင်းက မရပ်ဘဲ တအားကို ဆက်စုတ်နေတော့ ဒီပုံအတိုင်းဆိုရင် သူပြီးသွားတော့မှာ သေချာနေပြီ ။ ရှိုင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မလိုးလိုက်ရဘဲ မပြီးချင်ဘူး ။ တခါ ပြန်မာထလာအောင် အနည်းဆုံး ဆယ့်လေးငါးမိနစ်လောက် အချိန်ယူ ဆွရအုံးမယ်လေ ။

" ရှိုင်း....တော်..တော်ပြီ.."

သူ့လိင်တန်ကို အတင်း ဆွဲထုတ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ကို ရှိုင်းက ပြုံးစိစိနဲ့.." အတင်းကြီးပါလား ဆရာရယ်.." လို့ ပြောလိုက်တယ် ..။

အောင်မိုးခြိမ့်လည်း 

" ပြီးသွားတော့မလို့ တဲတဲလေးဘဲ ရှိုင်းရေ...." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းက

" ပြီးပစေပေါ့...ဘာဖြစ်လဲ...." လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။

" ကဲ..ရှိုင်း..အလုပ်စကြစို့..."

" ဘာအလုပ်လဲ..ဆရာရဲ့..."

" ဟီး...ရှိုင်းကလည်း သိရဲ့သားနဲ့..."

" သိဘူး ..."

ရှိုင်းက မျက်စောင်းလှလှလေး ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုတက်ပြီး ပက်လက်အိပ်ချလိုက်တယ် ။နို့တင်းတင်းလုံးလုံးကြီးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ နီညိုညို နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ စိတ်တွေကို နှိုးဆွပေးနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ရှိုင်းရဲ့ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေ ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ် ။ မုန့်ပေါင်းလေးလို ဖေါင်းအိနေတဲ့ ရှိုင်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေက အောင်မိုးခြိမ့်ကို ပြုံးပြနေကြသလိုဘဲ ။တောင်ပူစာလေးရဲ့ အပေါ်မှာ မြက်ခင်းလေးက ခပ်ပါးပါးလေး ပေါက်နေတယ် ။

ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေက စိုစိုရွှဲနေကြတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ဘာဂျာကိုင်ထားတော့ သူ့တံတွေးတွေလည်း ပါမှာပေါ့ ။  စိုအိနေတဲ့လှိုဏ်ဂူလေးက..ဝင်ခဲ့လေ....ရယ်ဒီဖြစ်နေပြီ..လို့ ခေါ်ဖိတ်နေပြီ ။               

အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒုတ်က ချက်ကပ်နေတယ် ။ မတ်မတ်တောင်နေတာမှ ပစ်လွှတ်တော့မယ့် ဒုံးပျံကြီးတစင်းလိုဘဲ ။ ထိပ်ပေါက်က အရည်လေးတွေ ယိုစီးကျလို့ ။ ရှိုင်းရဲ့ လှိုဏ်ဂူဝကို သူ့ဒုတ်ထိပ်ဖူးကို တေ့လိုက်သလို ရှိုင်းရဲ့ လုံးတင်းနေတဲ့ နို့တလုံးက နို့သီးနီနီလေးတဖက်ကို ငုံ့စို့လိုက်တယ် ။

နို့သီးလေးက မာပြီး ထောင်နေတယ် ။စို့လိုက် လျာနဲ့ဝိုက်ယက်လိုက် လုပ်နေတဲ့အချိန် တေ့ထားတဲ့ သူ့ဒုတ်ကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်တယ် ။ တထစ်ထစ်နဲ့ ပြိကနဲ ဝင်သွားတော့ ရှိုင်းရဲ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားတယ် ။ ရှိုင်းက ခြေထောက်တွေကို အပေါ်ကို ထောင်မြှောက်လိုက်တယ် ။

ဒုတ်တိုကြီးက ရှိုင်းရဲ့အင်္ဂါစပ်ထဲမှာ အပြည့်အသိပ်ဘဲ ။နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ ဗျိကနဲတိုးဝင်သွားပြန်တယ် ။ စားနေကျ အောင်မိုးခြမ့်သည် ရှိုင်းရဲ့ပစ္စည်းဟာ တော်တော် လတ်သေးတယ်လို့ မှတ်ချက်ချလိုက်တယ် ။ စိုနွေးအိနေတဲ့ အတွင်းသားတွေက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ သူ့ဒုတ်ကို အရသာပေးစွမ်းနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ဆွဲပြီ ။ ဖင်ကော့ကာကော့ကာနဲ့ ရှိုင်းကို အပီဆွဲပြီ ။

" အား...အား...အား....အားရှီး...အား....အား....အား.....အိုး.....အိုး......."

ရှိုင်းရဲ့ အော်သံတွေ ညည်းသံတွေနဲ့အတူ ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံသွားတယ် ။

" အိုး အား.....ဟား...အား......"

တစွိစွိနဲ့ ဖပ်ဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆက်တိုက်အတွဲလိုက် ကြားနေရတယ် ။ ရှိုင်းလည်း အောင်မိုးခြိမ့်ခါးကို ဆွဲဖက်ပြီးအောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်း ဝိုင်းမွှေ့ရမ်း ပေးလိုက် ကော့ကော့ပေးလိုက် လုပ်ရင်း ခံနေတယ် ။ ရှိုင်း အရှိန်တက်လာတယ် ။ " မြန်မြန်..မြန်မြန်...." လို့ မောဟိုက်သံနဲ့ ပြောပြီး တအားပင့်ပင့်ပေးနေတယ် ။ သူကလည်း မနားတမ်း ဆောင့်ထည့်ပေးတယ် ။

နှစ်ယောက်စလုံး ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းဖို့ ကြိုးစားကြတယ် ။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်တာကနေ ဒလကြမ်း ဆောင့်လာတယ် ။ နဖူးက ချွေးတွေ တတောက်တောက်ကျ..တကိုယ်လုံး ချွေတွေ စိုရွှဲ..အသက်ရှူသံတွေ မြန် တဖေါက်ဖေါက် တဖွပ်ဖွပ်အသံတွေ ညံလို့ ။

" ဆောင့်ဆောင့်..တအား..တအား.....ဆောင့်ပါ ဆရာရဲ့....အိုးအင်း ပြီးတော့မယ်..ဆောင့်ဆောင့်.."

ဆိုတဲ့ ရှိုင်းရဲ့ အားမလိုအားမရ အသံလေး ထွက်လာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ဆွဲပြီ ။ တဖြောင်းဖြောင်း ။ တဖတ်ဖတ် ။

“ အား..အား....အား..ရှီး....ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်.....အိုး......အား......အမလေး.. ....ပြီး....ပြီး..တယ်. ..အို..ကောင်းတယ်...ဆက်ဆက်ဆက် ဆောင့်....”

ရှိုင်းလည်းအပြီး..သူလည်း လိုက်ပြီးတယ်..။ ပန်းထည့်တဲ့ သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီးဘဲ ။

" မထုတ်နဲ့..မထုတ်နဲ့အုံး...တဆုံးထိုး စိမ်ထား...." လို့ ရှိုင်းက သူ့ကို ဖက်ထားပြီး ပြောတယ် ။

" ကောင်းလားဆရာ..."

" ကောင်းတယ်...အရမ်းကောင်းတယ်..."

" ဆရာ ကျေနပ်ပါတယ်နော် ..."

" အင်း..ကျေနပ်တယ်...ထပ်လုပ်ကြအုံးမှာ မဟုတ်လား..."

" အွန့်..ဆရာကလဲ..ရှိုင်း..သီချင်း တိုက်စရာတွေ ရှိသေးတယ် ..အားဘူး.."

ရှိုင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ပြန်ထွက်အလာ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ကောက်ယူဝတ်နေလို့ အောင်မိုးခြိမ့်က

" ရှိုင်း..တကယ်ဘဲ ပြန်တော့မလို့လား..." လို့ မေးလိုက်သည် ။

" ဟုတ်တယ်..ဆရာ..ရှိုင်း ဒီနေ့ မအားဘူး..လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ် ..ဘာလဲ ဆရာက မဝသေးဘူးလား....."

" ဟီး....အင်း..."

" နောက်တခါ တွေ့သေးတာပေါ့ ဆရာရယ်....အခုဟာက ဆရာ့ကို မအားတဲ့ကြားက တွေ့လိုက်တာ..အားနာလို့ အမှုလိုက်ခ မပေးဘဲ ဆရာ့ကို ခိုင်းနေရတာကြောင့်ရယ်ပါ ..."

အောင်မိုးခြိမ့်လည်း စိတ်လျှော့လိုက်ပြီး သူ့အဝတ်တွေ သူပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး ရှိုင်းကို ပြန်ပို့ဖို့ လုပ်လိုက်ရသည် ။

နောက်ထပ် ချိန်းသေးတာပေါ့ လို့ စဉ်းစားရင်း စိတ်လျော့ထားလိုက်သည် ။ ရှိုင်းကို ရေရေလည်လည် သဘောကျသွားသည် ။ ရှိုင်းအပေါ်မှာ အမြင် ကြည်လင်သွားသည် ။ ပိုက်ဆံမပေးပေမယ့် သူလိုချင်တာကို ပေးတဲ့အတွက် ရှိုင်းအပ်တဲ့ အမှုကို အောင်မိုးခြိမ့် သေသေချာချာ ဂရုစိုက် လုပ်ပေးတော့မှာ သေချာသည် ။

သူ ရှိုင်းကို လိုက်ပို့ပြီး သူ့ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ သူ့လက်ထောက်နှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ခင်ပပမြိုင်နဲ့ ဇေယျာလွင်တို့ တရားရုံးတွေကနေ ပြန်ရောက်နေသည် ။ သူ့ကို အမှုအကြောင်းတွေ ပြောပြသည် ။ သူက တအင်းအင်းနဲ့ သူတို့ ပြောတာတွေကို နားထောင်ပေးနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ ရှိုင်းနဲ့ လုပ်ကိုင်ခဲ့တာလေးတွေကို ပြန်မြင်ယောင်နေသည် ။ သူတို့ ပြောပြနေတာတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူး ။

အလုပ်သင်ရှေ့နေ ချာတိတ်တွေ လည်း ရုံးအောက်က လဖက်ရည်ဆိုင်ကနေ ရုံးပေါ် ပြန်တက်လာကြသည် ။

သုန်တြာ နဲ့ ခရစ်တီယားနား ဘီကောက် ...။ သုန်တြာက အသားညိုစိမ့်စိမ့် ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဆံပင်ခါးလောက်အထိ တဖြောင့်ထဲ ရှည်ရှည်နဲ့ မျက်လုံးပြူးပြူးကောင်မလေး ။ ခရစ်တီယားနား ဘီကောက်ကတော့ ကပြားမလေး ။ အသားဖြူဆွတ်ဆွတ် ဆံပင်တိုတိုနဲ့ ရှိုင်းလိုဘဲ တင်းတင်းတောင့်တောင့်လေး ။ ဘီကောက် ဆိုတာက သူ့အဖေ..သူ့အဖိုးရဲ့ နံမည် ။ အင်္ဂလိပ်လို B.COFF ကို မြန်မာလို ရေးတော့ ဘီကောက် ဖြစ်သွားတာ ။

သူတို့လေးတွေကို ဥပဒေပညာ သင်ပေးရတာ အောင်မိုးခြိမ့် အရမ်းပျော်သည် ။ ကလေးတွေ ဥပဒေတတ်မှာမို့ မဟုတ်ဘူး ။ ချစ်စရာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးတွေနဲ့ နိးနီးကပ်ကပ် ပုတ်လားခတ်လား နေရလို့ ။ ပျော်တာ ။

အောင်မိုးခြမ့်က ရှေ့နေလောကမှာ အမှုတွေလိုက်တဲ့နေရာမှာ ရှေ့နေကောင်း တယောက် ဆိုပြီး နံမည်ကျော်ပေမယ့် အကျင့်စရိုက်ပိုင်းမှာ လူတွေက ကွယ်ရာမှာ ကဲ့ရဲ့အပြစ်တင်တာကို ခံရတယ် ။ နံမည်မကောင်းဘူး ။

အလုပ်သင်ရှေ့နေ ချိန်ဘာမလေးတွေနဲ့ အမြဲ တပူးတွဲတွဲ တဟားဟား တဝါးဝါး နေတာကြောင့် သိက္ခာသမာဓိနဲ့ နေကြတဲ့ အသက်ကြီးကြီး ရှေ့နေကြီးတွေက မကြိုက်ကြဘူး ။ ဒီကောင့်ကြောင့် ရှေ့နေတွေဟာ ငါးခုံးမတကောင် ကြောင့် တလှေလုံးပုပ် ဆိုသလို သိက္ခာကျမယ်ကွ လို့ ပြောဆိုသံတွေ ကြားရတယ် ။

ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ ခုံနေသည် ။ ညွှန်ချုပ်ဦးသက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် ။ ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကြိုက်နေသည်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ထင်သည် ။ သေချာပါတယ် ။ သူ ငါ့ကို အမြဲဘဲ ကြည့်တဲ့ ပုံတွေက သိသာလွန်းသည် ။ ငွေစာရင်းကနေ သူ့လက်အောက်ကို ပြောင်းလိုက်တာကြီးက ပေါ်တင်ကြီး ။ အခုတော့ သူနဲ့ ခင်ဦးဦမြင့်က နီးနီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေပြီ ။

သူခိုင်းနေကျ သူ့အတွင်းရေးမှူး ( စက္ကတရီ ) ကေခိုင်သက်ကို မခိုင်းဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တာရယ်..သူ့စားပွဲရှေ့ ထိုင်ခိုင်းပြီး အလုပ်ပြင်ပက ထွေရာလေးပါး ပေါက်ကရတွေ ထိုင်ပြောနေတတ်တာရယ်ကြောင့် သူ့ပီအေ ကိုစိုးတောင် ရိပ်မိနေပြီ ထင်တာဘဲ ။ ကိုစိုးက သူ့ငယ်ရင်းခြံပေါက်လေ ။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ပုဆိုးပြောင်းဝတ်ကထဲက အတူတူခေါ်လာတာ ။

ခင်ဦးဦးမြင့် ကင်တင်းက ကော်ဖီခွက်နဲ့ အလုပ်စားပွဲဆီကို ပြန်လာတဲ့ အချိန် ဦးသက်ဝင်းမော် ဓါတ်လှေခါးထဲက ထွက်လာသည် ။ သူ့ယာဉ်မောင်းက သူ့အတက်ချီကေ့စ် အိတ်ပြားလေးကို ဆွဲပြီး အနောက်က ကပ်ရက် လိုက်လာသည် ။

ခင်ဦးဦးမြင့်ကို တွေ့တော့ 

" ခဏကြာရင် လာတွေ့ပါ..ပြောစရာ ရှိလို့..." လို့ ပြောသည် ။ 

" ဟုတ်ကဲ့ ..ညွှန်ချုပ် " လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး ဘယ်သူတွေများ ကြားသလဲ တွေ့သလဲ မျက်စိကစားလိုက်မိသည် ။ တော်ပါသေးရဲ့ ။ ဘေးမှာ ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူး ။ သူ့အနောက်က ကပ်ပါလာတဲ့ ယာဉ်မောင်း ဒီရိုင်း တော့ ကြားချင်ကြားနိုင်တာပေါ့ ။ ဒီရိုင်းကလည်း သူ့တပည့်အရင်းဘဲလေ ။ ပီအေကိုစိုးလိုဘဲ ဘောင်းဘီဝတ်တဲ့ အချိန်ထဲက သူ့ကားကို မောင်းလာတဲ့လူ ။

သူ ဘာကြောင့် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို စိတ်ဝင်စားသလဲ မသိဘူး ။ ရုံးမှာ အပျိုတွေ အများကြီး ရှိနေတာဘဲ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က လင်ရှိနေတဲ့ မိန်းမတယောက် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ရုပ်ကြောင့်လား...အချိုးကျတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးကို ရစ်မူးသာယာနေလို့လား ။

ပြီးခဲ့တဲ့ သင်္ကြန်တုံးက သူနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ စာရေးမ အရာရှိမတွေ တော်တော် ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြသည် ။ သူက သင်္ကြန်မှာ ရုံးမှာ ရေပက်စင်ဆောက်..စတုဒီသာကျွေးဖို့လုပ် အရမ်းတက်ကြွခဲ့သည် ။ သူကိုယ်တိုင်လည်းလာဦးစီးသည် ။ အောက်လက်ငယ်သားတွေနဲ့ ရောနှော ဆက်ဆံသည် ။ သူ့ကို ရုံးကလူတွေ ခင်မင်ချစ်ကြသည်။

သူ့မှာ မိသားစု ရှိတယ် ကြားပေမယ့် သင်္ကြန်ကို သူနဲ့ လိုက်လာတာ မတွေ့ရဘူး ။ ကေခိုင်သက် ပြောပြတာကတော့ သူ့မိန်းမက သူ့ထက် အသက်အများကြီး ကြီးတယ်..အဆင်လည်း မပြေကြဘူး တဲ့ ။

သင်္ကြန်တုံးက သူက လူငယ်တယောက်လိုဘဲ ဂျင်းဘောင်းဘီအပြာ စပို့ရှပ်အပြာနဲ့ ရေဝင်ပက်တာ ။ သူက သူ့အရွယ် အရာရှိကြီးတွေလို ဘိုက်ပူပူ ပါးဖေါင်းဖေါင်း မဟုတ်ဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းသည် ။ ဒါကို ခင်ဦးဦးမြင့် အတူတူ ရေပက်နေတဲ့ ကေခိုင်သက်တို့ကို ပြောမိလိုက်သည် ။ ကေခိုင်သက်တို့က 

" ဟေ့ဟေ့..ခင်ဦးက ညွှန်ချုပ်ကို သဘောကျနေတယ်ဟေ့...." လို့ နောက်ပြောင်ကြသည် ။ ညီအမတွေလို အရမ်း ရင်းနှီးတဲ့ ပဘာကတော့ 

" သူကလည်း ခင်ဦးကို ကြည့်ကြည့်နေတာ ဒို့တွေ့တယ်...ခင်ဦး အိုးကို ကြိုက်သွားပြီ ထင်တယ်" လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကေခိုင်သက် က 

" ဟုတ်မယ်..ညွှန်ချုပ်က ငါ့ကိုဆို နဲနဲလေးတောင် မကြည့်ဘူး..ခင်ဦးရဲ့ အိုးကြောင့်ဘဲ ဖြစ်မယ်" လို့ ထောက်ခံသည် ။ ကေခိုင်သက်က  ရင်ပြားဖင်ပြား ပိန်ပိန်လေးလေ ။

ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ မုံ့လုံးရေပေါ် လုပ်နေတဲ့နေရာ...ကိုလည်း ခဏခဏ သူလာသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို စိုက်စိုက်ကြည့်ခဲ့တာတွေကို ကေခိုင်သက်နဲ့ပဘာတို့ သတိထားမိကြသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သူ့ကို ခိုးခိုးကြည့်မိတာ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါပါ ။ ယောက်ျား ရှိရက်နဲ့ သူ့ကို ရင်ခုံမိသည် ။

ရင်ခုံမိတာ အချစ်လား ။ ခင်ဦးဦးမြင့် မသေချာဘူး ။ ကိုယ့်ယောက်ျားထက် အစစ သာတယ်လို့တော့ ထင်မိသလို ညဖက် အိပ်မက်တွေထဲ သူရောက်ရောက်လာတယ်လေ ..။ ပဘာက " ခင်ဦး..ယူတော့ ဌာန မကြာခင် ပြောင်းရလိမ့်မယ်..." လို့ စသည် ။ ပဘာ ပြောတဲ့အတိုင်းဘဲ သူငွေစာရင်းကနေ ညွှန်ချုပ်ရုံးကို ပြောင်းရသည် ။

ခင်ဦးဦးမြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲကြည့် ပြင်ဆင်ပြီး ညွှန်ချုပ်ရဲ့ ရုံးခန်းဖက်ကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ကေခိုင်သက် မရောက်သေးဘူး ။

သူ့ရုံးခန်းကြီးက ကျွန်းကွက်လှလှ နံရံတွေနဲ့ ကြမ်းပြင်ကလည်း လျာထိုးသစ်သားကြမ်း ။ အားလုံး ပြောင်လက်နသေညျ ။ ခငျဦးဦးမွငျ့ ဝငျသှားတော့ သူ့ကို စားပှဲအကွီးစားကွီး အနောကျမှာ ထိုငျနတောကို တှေ့လိုကျရသညျ ။ မတိုမရှညျ သပျသပျရပျရပျ ညှပျထားတဲ့ ဆံပငျ..ကောျလာကတုံးရှပျ..တိုကျပုံအကငြျ် ီမီးခိုးရောငျအရငျ့နဲ့ သူက ခငျဦးဦးမွငျ့  ဝငျလာတာကိုတှေ့တော့ ပွုံးပွသညျ ။ " လာ..ခငျဦး...." လို့လညျး ခေါျလိုကျသညျ ။ ခငျဦးဦးမွငျ့ရင်တွေ တုန်ပြီး သူ့စားပွဲနား ရောက်သွားတဲ့အချိန် သူက " ထိုင်..ခင်ဦး..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

" ခင်ဦးနဲ့ ကျနော်နဲ့ စကားပြောစရာလေးတွေ ရှိတယ် .."

" ရှင် ..."

" မလန့်ပါနဲ့..အလုပ်ကိစ္စ..ရုံးကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး..."

" ရှင်..."

" ခင်ဦး....နဲ့ တနေရာမှာ တခုခု စားရင်း တွေ့နိုင်မလား...."

အိုး..ခက်ပြီ ။ သူရော ကိုယ်ရောက အိမ်ထောင်တွေနဲ့ ။ လွတ်လပ်သူ လူပျိုအပျိုတွေလည်း မဟုတ်ဘူး ။ သူ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေသလဲ ..။ ခင်ဦးဦးမြင့်ဆီက စကားပြန် မရတော့ သူ သက်ပြင်းချသည် ။

" အင်း..ကျနော် သဘောပေါက်တယ်...ခင်ဦး...ဒါပေမယ့်လေ..ကျနော် ခင်ဦးကို ပြောစရာတွေ အများကြီး ရှိနေတယ်..အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ်..."

ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း 

" မသင့်တော်ပါဘူး.." လို့ ပြောဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ သူက သူ့စားပွဲအံဆွဲထဲက စက္ကူအိတ်တလုံးကို ထုတ်ယူပြီး 

" ဒါ..ခင်ဦးအတွက် ..." ဆိုပြီး ကမ်းပေးသည် ။

" အို..မပေးပါနဲ့..နေပါစေ...မလိုပါဘူး..." လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ငြင်းပယ် ငြင်းဆန်သည် ။ မရ ။ သူအတင်းပေးသည် ။

" ခင်ဦး...ရုံးဆင်းတဲ့ အချိန်..." လပြည့်ဝန်း " က ကျနော် စောင့်နေမယ် ..."

" လပြည့်ဝန်း " ဆိုတာက သူကြိုက်တဲ့ဆိုင် ။

တခါတုံးက ရုံးကလူတွေ အိုဗာတိုင်လုပ်ကြရတော့ သူက ကျေးဇူးတင်တယ် ဆိုပြီး အဲဒီဆိုင်က မှာကျွေးဘူးသည် ။

ခင်ဦးဦးမြင့် အလုပ်စားပွဲကို ပြန်ရောက်တော့ သူပေးလိုက်တဲ့ အထုပ်ကို ဖွင့်ကြည့်သည် ။ 

“ အို ...”

ခင်ဦးဦးမြင့် ကြိုက်တဲ့ ရေမွှေး..သုံးနေကျ နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး ..မိတ်ကပ်တွေ ဖြစ်နေသည် ။ အားလုံး မိတ်အင် ယူအက်စ်အေ တွေချည်းဘဲ ..။ သူ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့အကြိုက်တွေ သုံးနေကျတွေကို ဘယ်လိုသိသလဲ ။ ကေခိုင်သက်နဲ့ ပဘာတို့ လက်ထောက်ချတဲ့ ပုံဘဲ ....    ။ " လပြည့်ဝန်း " ကို သွားရမလား..မသွားဘဲနေရမလား....ခင်ဦးဦးမြင့် ဝေခွဲလို့ မရနိုင်ဘူး ။

.............................................

အောင်မိုးခြိမ့် စာဖတ်နေတယ် ။

သူ့ရှေ့က အလုပ်စားပွဲကြီးပေါ်မှာ ဥပဒေစာအုပ်တွေ တပုံကြီး ရှိနေတယ် ။ မနက်ဖန် တရားမမှု တမှု ရှိနေလို့ ။ တဖက်က ရှေ့နေကြီးက သူ့ထက် ဝါကြီးတဲ့ နံမည်ကြီးတယောက် ဖြစ်လို့ သူ့ဖက်က ကြိုတင် ပြင်ဆင်နေတာ ။

အလုပ်သင် ရှေ့နေမလေး သုန်တြာ ခွာမြင့်ဖိနပ်သံ တထောက်ထောက်နဲ့ အောင်မိုးခြိမ့် သီးသန့်ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က သုန်တြာကို တားလိုက်တယ် ။

" ဆရာ မအားဘူး...စာဖတ်နေတယ်...သုန်တြာ..."

" သိတယ်..သုန်တြာ သိတယ်...ဆရာ့ကို အရေးကြီး ပြောစရာ ရှိနေလို့...တွေ့မှဖြစ်မယ် ..."

" ဆရာက ဘယ်သူ့ကိုမှ သူ့ရုံးခန်းထဲ မလာစေနဲ့လို့ သေသေချာချာ မှာထားတာ..သုန်တြာ...."

" ကိုသိန်းအုပ်ကျော်ရယ်...ကျမ ဝင်ရင်တော့ ဆရာက ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး..."

" သုန်တြာ...ဆရာ ခဏကြာရင် နေ့လည်စာ ထွက်စားမှာဘဲ..ဒီတော့မှ တွေ့ပါလား...."

" ခုတွေ့မှ ဖြစ်မှာ..အခု..အခုဆို အခု ..."

သုန်တြာက ကိုယ်လေးကို လှုပ်ရမ်း ခြေထောက်တွေကို ဆောင့်ပြီး ပြောတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်လည်း နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးတင်ပြီး...

" ရှူး..တိုးတိုး..ဆရာ စာဖတ်နေတာ စိတ်အနှောက်အရှက်ဖြစ်သွားရင် အဆူခံရမယ်..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

" အို..မသိဘူး..ဝင်စရာ ရှိရင် ဝင်မှာဘဲ..."

သုန်တြာက အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ရုံးခန်းတံခါးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲလှည့်ဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသည် ။ သိန်းအုပ်ကျော် တားဖို့ အချိန်မမှီတော့ဘူး ။

" ဆရာ !!!! "

သုန်တြာ ပြေးဝင်သွားလိုက်သည် ။ သိန်းအုပ်ကျော်လည်း ဆရာတော့ သူ့ကို ဆူတော့မှဘဲ ဆိုပြီး မျက်နှာမဲ့မဲ့နဲ့ လန့်နေပေမယ့် ဆရာက အခန်းထဲမှာ သုန်တြာနဲ့ တဟားဟား စကားတွေ ပြောဆိုပြီး ရယ်မောနေတယ် ။

" အင်း..တော်ပါသေးရဲ့..."

အောင်မိုးခြိမ့်သည် သူ့အနား တအားကပ်ပြီး လာညုနေတဲ့ သုန်တြာလေး ကြောင့် ဥပဒေ စာအုပ်တွေကို ခဏမေ့ထားလိုက်ပြီ ။ သုန်တြာက သူ့ကို အသစ်ဖွင့်တဲ့ စားသောက်ဆိုင် အကြောင်းကို ပြောနေတယ် ။

" အထူးအဆန်းပေါ့ ဆရာရယ် ..တရုတ်ခေါက်ဆွဲပြုတ်မျိုး မဟုတ်ဘူး..ဆရာ...အမဲသားနဲ့ အမဲကလီဇာတွေ နဲ့ပြုတ်တာ...ဆရာကြိုက်မှာပါ...သွားစားကြရအောင်..နော်..နော်..."

" ဆိုင်နံမည်က ဘာတဲ့လဲ သုန်တြာ..."

" ဆိုက်ကလို...တဲ့..ကဲ သွားမှာလား...."

" အင်း သုန်တြာသွားချင်ရင် ဆရာ လိုက်ပို့ပေးရမှာပေါ့.....ဟင်းဟင်း...."

ဆိုက်ကလို ဆိုတဲ့ ဗီယက်နမ်စားသောက်ဆိုင်လေးမှာ သုန်တြာနဲ့အောင်မိုးခြိမ့် စားသောက်နေတဲ့ အချိန် သုန်တြာရဲ့ ဖုန်းကို ခရစ်စ်တီရားနား ခေါ်တယ် ။ ခရစ်စ်တီရားနား ရုံးလာတာ နောက်ကျသွား တာ ။ သုန်တြာက သူ ဆရာခိုင်းထာတာတွေ လိုက်လုပ်နေတယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဆရာနဲ့ အတူ စားနေတာကို မပြောဘူး ။

သုန်တြာနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် အတူတူ ထိုင်စားနေတော့ အောင်မိုးခြိမ့် သွေးသားတွေက ဆူဝေနိုးထလာတယ် ။သုန်တြာက တို့လိုက် ဆိတ်လိုက် ပုခုံးချင်းတိုက်လိုက်နဲ့မို့ ။ ဒီနေ့ တရားရုံးသွားဖို့ ရုံးချိန်းတွေလည်း မရှိဘူး ။

အားနေတယ် ။ ဒါကြောင့် မနက်စောစော ရုံးခန်းကို ရောက်ကထဲက စာထိုင်ဖတ်နေတာ ။ တရားရုံးမှာ အမှုရင်ဆိုင်တဲ့အခါ တဖက်နဲ့ ငြင်းရခုံရတာတွေ ရှိတတ်တယ်လေ ။ အဲလိုအခါမျိ ုးမှာ ဥပဒေ ထောက်ပြစရာလေးတွေရှိတတ်တယ် ။ ဝါရင့်ရှေ့နေကြီးတွေက ဒက်ကနဲ ဒက်ကနဲ တန်းပြနိုင်တယ် ။ ကိုယ်က မကျွမ်းရင် အရှက်ကွဲနိုင်တယ် ။ ဒါကြောင့် သူက ကြိုတင် ပြင်ဆင်တဲ့အနေနဲ့ လိုတာတွေ ပြင်ဆင်နေခဲ့တာ ။

သုန်တြာ ရောက်လာပြီး သူ့ကို အစားကျွေးဖို့ ခေါ်တာနဲ့ ညကျမှ ဖတ်တော့မယ် ဆိုပြီး သုန်တြာနောက်ကိုပါသွားသည် ။

သုန်တြာတို့လို အလုပ်သင်ရှေ့နေလေးတွေနဲ့ သူ ပလူးတာကဲတာ သတိတော့ ထားရတယ် ။ မိန်းမနဲ့ ပက်ပင်းတိုးနိုင်တယ် ။ တခါက တိုးဘူးတယ် ။ အုပ်စုလိုက် စားသောက်နေတာက ကိစ္စ မရှိဘူး ။ အခုလို သုန်တြာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ စားနေတာမျိ ုးကျတော့ ရှင်းရ ခက်တယ်လေ ။ ဒါပေမယ့် မိန်းမရဲ့ အလုပ်က မြို့လည်ခေါင်မှာမဟုတ်တော့ တိုးခဲတယ် ။ မြို့ထဲကို သူ လာခဲတယ် ။

ဆိုက်ကလိုက အထွက် အောင်မိုးခြိမ့်က " သုန်တြာ..ဘယ်သွားအုံးမလဲ..ရုံးပြန်မလား.." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ အမှန်က သူက ဆရာ..သူက ဦးဆောင်သူ အနေနဲ့ ဆုံးဖြတ်ရမှာ..။ " ငါတို့ ရုံးပြန်မယ်ဟေ့.." လို့ ပြောရမှာ ။

အခုတော့ သုန်တြာကို မေးနေသည် ။ ရှေ့တန်းတင်နေသည် ။ သုန်တြာက " ဟင့်အင်း...ရုံး မပြန်ချင်သေးဘူး ...ဆရာနဲ့ သီချင်းသွားဆိုကြမယ်...."လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

" ဘာပြောတယ် ..သီချင်းဆိုမယ် ..ဟုတ်လား...ဘယ်မှာလဲ...."

" ကေတီဗီမှာပေါ့..ကာရာအိုကေ ဆိုမယ်လေ..."

အောင်မိုးခြိမ့် မျက်လုံးကြီးတွေ အရောင်တောက်ပသွားပြီ ။ ကေတီဗီ ဆိုရင် မီးမှောင်ချထားတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ သူနဲ့ သုန်တြာတို့ နှစ်ယောက်ထဲ သီချင်းဆိုကြရမှာပါလား ။  " သုန်တြာ သဘောလေ ..ဘယ်က ကေတီဗီကို သွားမှာလဲ ....    " လို့ မေးလိုက်တယ် . .။ ဝမ်းသာလုံး ဆို့နေတာကို သိသာသွားမှာ စိုးလို့ အသံကို မနည်း ထိန်းထားရတယ် ။

ဒီကနေ သိပ်မဝေးဘူး...ဟိုဖက်လမ်းတင်ဘဲ....လို့ သုန်တြာက ပြောလိုက်တယ် ။ ကားစက်နှိုးလိုက်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်တွေ မသိမသာ တုန်နေတယ် ။ အတွေ့အကြုံများနေပေမယ့် သုန်တြာလို ကျောင်းပြီးခါစချာတိတ်မငယ်ငယ်လေးနဲ့ ကေတီဗီသွားရမှာမို့ အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတယ် ။

လေးလွှာပေါ်မှာ ရှိတဲ့ ကေတီဗီကို ရောက်သွားကြတယ် ။ ညနေပိုင်းမှာမှ လူပိုစည်တာမို့ သူတို့ ရောက်သွားတော့ လူသိပ်မရှိလှဘူး ။ အခန်းလေးက ကျဉ်းပေမယ့် သားရေဆိုဖါရှည်ကြီးတွေနဲ့ ကော်ဇောနဲ့နံရံတွေက ဆေးအသစ်သုတ်ထားပြီး သန့်ရှင်း သားနားတယ် ။ သူနဲ့ သုန်တြာနဲ့ အမှောင်ထဲက ဆိုဖါရှည် နီညိုညိုကြီးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။ သုန်တြာက 

" ဆရာ..ဘာသောက်မလဲ တခုခု သောက်ရအောင်.." လို့ ရယ်ပြီးပြောလို့ သူက 

" လုပ်..လုပ် ..သုန်တြာစိတ်ကြိုက် ကြိုက်တာသာ လုပ်" လို့ ပြုံပြုံးကြီး ပြောတယ် ။ စိတ်တွေကတော့ တအား ထကြွနေပြီ ။ သုန်တြာက သီချင်းတွေ ရွေးနေတုံး စားပွဲထိုး ဝိတ်တာကောင်လေးက သုန်တြာမှာတဲ့ ဝိုင်..ဘီယာနဲ့အမြည်းတွေယူလာ ချပေးတယ် ။ ပြီးတော့ 

“ ဆရာတို့ အေးဆေးသာ ပျော်ကြပါ..လိုရင် နံရံမှာ ရှိတဲ့ ဘဲလ်ခလုပ်လေး နှိပ်ပြီး ခေါ်လိုက်ပါ..ကျနော် အပြင်မှာ ရှိနေမယ်...စိတ်ချဆရာ..ဘယ်သူမှ ဆရာတို့အခန်းကို မလာစေရဘူး .." လို့ ပြောတယ် ။

ကောင်လေး ပြန်သွားတော့ အခန်းလေးထဲ စက်တွေက မီးအစိမ်းလေးတွေကလွဲပြီး မှောင်မဲနေတယ် ။ သုန်တြာက သီချင်းတွေ စဆိုတယ် ။ ဝိုင်ကိုလည်း သောက်တယ် ။ ဆရာ သောက်သောက် ဆိုပြီးလည်း သောက်ခိုင်းတယ် ။ 

" အိမ်က အဖေအမေကတော့ ချိန်ဘာဆင်းတယ် ထင်နေတာ..ခိခိ....သွန်းတြာက ချိန်ဘာဆရာနဲ့ အရက်သောက်နေတယ်လေ...ဟာဟ...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့ သွန်းတြာရဲ့ မျက်နှာက အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ အရမ်းနီးကပ်နေတယ် ။ သွန်းတြာရဲ့ ဆံပင်က ခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့လေးကို သူ ရနေသလို သွန်းတြာရဲ့ ပေါင်နဲ့ သူ့ပေါင်ကလည်း ထိကပ်ပူးကပ်နေတယ် ။

" ခရစ်စ်တီရားနား တယောက်တော့ ပျင်းနေမှာဘဲ..ရုံးမှာ တယောက်ထဲ..." လို့ ပြောလိုက်တဲ့ သွန်းတြာရဲ့ ခါးလေးကို သူ ဖက်လိုက်တယ် ။ သွန်းတြာက ဘာမှ မပြောဘူး ။ ငြင်းလဲ မငြင်းဘူး ။ သူ အားတက်သွားတယ် ။

" ဆရာ ..ဆိုအုံးလေ...ဘယ်သီချင်း ဆိုမလဲ..."

" မဆိုချင်ဘူး .."

" ဟင်..ဒါဆို ဘာလုပ်မလဲ..."

" နမ်းမယ်...သုန်တြာကို..."

သုန်တြာရဲ့ နှုတ်ခမ်းစုစုလေးတွေကို ငုံဟတ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။ သုန်တြာက ဘာညာဘာညာ ပြောဆိုပြီး သူ့ကို တွန်းဖယ်လိမ့်မယ် လို့ သူ ထင်ထားပေမယ့် သုန်တြာက မတွန်းဖယ်တဲ့အပြင် သူ့ကို ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန် စုတ်လိုက်လို့ အံ့သင့်သွားသလို တအားကျေနပ်သွားရတယ် ။ သုန်တြာသူ့ကို လက်ခံလို့ ။ သုန်တြာကို နမ်းပစ်လိုက်တာ သုန်တြာကို ကြိမ်းသေပေါက် ရလိမ့်မယ်လို့ သူ တွက်ပြီး လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ရလိုရငြား စမ်းလိုက်တာ ။ သုန်တြာက မငြင်းဆန်လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အရမ်း ကျေနပ်သွားတာ ။

သုန်တြာနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်တို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းတာတွေက လျာတွေပါ ပါလာသည် ။ လျာချာချင်း ပူးစုတ်ယက်လူးမှုက တော်တော်နဲ့ရပ်လို့မရဘူး ။ သုန်တြာရဲ့ ထမိန်စလေးကို ဖြေလိုက်တာလည်း သုန်တြာက ဘာမှ မတား မကန့်ကွက်လို့ အောင်မိုးခြိမ့် ကျေနပ်သွားရပြန်တယ် ။ လျာချင်း စစ်တိုက်နေကြတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့် ရဲ့ လက်က ပြေကျနေတဲ့ ထမိန်ထဲကို မြွေတကောင်လို ဝင်ရောက်သွားနေတယ် ။ ပေါင်တန်သွယ်သွယ် နှစ်ဖက်ကြားထဲကို သူ စမ်းလိုက်တော့ တအားဖေါင်းမို့နေတဲ့ သုန်တြာရဲ့ ဆီးခုံကြီးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ ကိုင်မိတယ် ။ သုန်တြာကသဲသဲမဲမဲ လျာကစားနေတယ် ။ သူ့ချိန်ဘာ အလုပ်သင်လေးက ဒီလောက် ရဲတင်းလိမ့်မယ်..အနမ်းကျွမ်းလိမ့်မယ်လို့ သူ ထင်မထားဘူး ။ ဒီအချိန်မှာ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လိင်တန်ဒုတ်ကလည် တအားကို မတ်တောင်နေပြီ ။

ဖေါင်းမို့မို့ကြီးရဲ့ ခလယ်မှာ အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းမိတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် လက်ညှိုးက အဲဒီအကွဲကြောင်းကို ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့အချိန် သုန်တြာ ဆတ်ကနဲ တုန်ခါသွားသလို သူ့ပုဆိုးထဲက လိင်တန်ချောင်းလည်း တအားတင်း မာသွားတယ် ။ လျာကစားတာ ခဏလေး ရပ်သွားတယ် ။

" ဆရာ...."

" အင်..သုန်တြာ...."

" အားနာတယ်ကွာ..."

" ဘာကိုလဲ.."

" အရည်တွေ စိုနေတယ် ..."

" ကိစ္စ မရှိပါဘူး...."

" နေအုံး..သုန်တြာ ပင်တီ ချွတ်ပေးမယ် ..."

အိုး...အောင်မိုးခြိမ့် တအားကြိုက်သွားသည် ။ သုန်တြာက ပြေကျနေတဲ့ ထမိန်လေးကို ဆွဲမလိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ပင်တီလေးကို လုံးထွေးပြီး သူ့ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကို သုတ်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ အမှောင်ထဲမှာ ကျင့်သားရနေတဲ့ မျက်လုံးတွေက သုန်တြာရဲ့ အကွဲကြောင်းကို သေသေချာချာ မြင်လိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် မနေနိုင်တော့ဘူး ။ ပင်တီချွတ်ပေးတယ်ဆိုတာကို တွေ့တော့ သုန်တြာရဲ့ သဘောတူတာ ထင်ရှားနေပြီလေ ။ သုန်တြာ့ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်ပြီး သုန်တြာ့ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ခေါင်းထိုးအပ်ပြီး အကွဲကြောင်းကို သူ့မျက်နှာနဲ့ လူးပစ်လိုက်တယ် ။

စိုစိစိ အင်္ဂါစပ်ကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေနဲ့ သူ့နှခေါင်း သူ့ပါးစပ်တွေ ထိတွေ့ပွတ်မိတယ် ။ ညှီစို့စို့အနံ့လေးက အောင်မိုးခြိမ့် ကာမစိတ်တွေကို ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားစေတယ် ။ ဒီနှုတ်ခမ်းထူထူ တွန့်တွန့်လေးတွေကြားကို လျာနဲ့ ဖိဖိယက်လိုက်မိတော့ သုန်တြာက သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကိုင်ဆုပ်ဆွဲတာကို ခံရတယ် ။

" အာ...အာ...အာ....အား..အား....အား......" လို့ အော်ညည်းသံတွေလည်း ထွက်လာတယ် ။

အောင်မိုးခြိမ့် လျာကို အစွမ်းကုန်ထုတ်ပြီး အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ကော် ယက်တယ် ။ ဆက်တိုက် ယက်တယ် ။ သုန်တြာလည်း သူယက်တာကို သဘောကျတဲ့ပုံဘဲ ။ သူ့လက်တဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး သုန်တြာ့နို့တလုံးကို ကိုင်လိုက်တယ် ။ သုန်တြာ့နို့တွေက သိပ်မကြီးပေမယ့် လုံးတင်းတင်းနဲ့ တအားနူးညံ့ပြီး ကိုင်လို့အရမ်းကောင်းတယ် ။ နို့သီးလေးက မာတင်းပြီး ထောင်ထနေတယ် ။ နို့သီးလေးကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကိုင်ထိပွတ်သပ်ပေးမိတယ် ။

" အား..ရှီး.....အားဟား.....အား....ရှီး..."

သုန်တြာရဲ့ ညည်းသံတွေ ပိုကျယ်လောင်လာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်ထဲမှာ လန့်နေတာတခုက ကေတီဗီက အလုပ်သမား ဝန်ထမ်းတွေ က ဗီဒီယိုရိုက်ထားမှာကိုဘဲ ။ သုန်တြာရဲ့ အစိလေးကို ရှာဖွေလိုက်မိပြီး အစိလေးကိုလျာနဲ့ ကလိပေး ကစားပေးလိုက်တော့ သုန်တြာ တအားထိသွားပြီး 

" အမလေး..ဆရာ....အို..အို..ဘယ်..လိုလုပ်လိုက်တာလဲ...အို.....အား.......ဟင့်ဟင့်......" လို့ တအားအော်ပြီး... တွန့်လိန်သွားတယ် ။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ် ။ အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွား ( သို့မဟုတ် ) ပြီးသွားတာလို့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သူ့အရင် အတွေ့အကြုံတွေအရ သိလိုက်တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက တင်းလွန်းတာမှ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် ဖြစ်နေတယ် ။ အရမ်းမာကျောနေတာ။ သုန်တြာ့အင်္ဂါစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းဖို့ ကြံတဲ့အခိုက် သုန်တြာက ပက်လက်လေး မျက်လုံးပိတ်ထားရာကနေ 

" ဆရာရယ်...လုပ်ပေးတာ ကောင်းလိုက်တာ...သုန်တြာ ပြီးသွားရတယ်....ဆရာ့ကိုလည်း သုန်တြာ ပြန်လုပ်ပေးချင်တယ် သုန်တြာလေ..ဆရာ့ကိုလည်း ကောင်းစေချင်တယ်...သုန်တြာ..ဆရာ့ကို နမ်းပေးမယ်နော်..." လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် အတန်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။

" အကြီးကြီးဘဲ ...သုန်တြာလေ..ဆရာနဲ့ တရားရုံးတွေ သွားတဲ့အချိန် ဆရာ့ဒုတ်က ဘယ်လိုနေပါလိမ့် ဆိုပြီး စဉ်းစားနေတတ်တယ်..သိလား ...အင်း..အခုတော့ တွေ့ပြီ...အရမ်းတုတ်တာဘဲ ..." လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း...

" သုန်တြာ..ဆရာ တအား တင်းနေပြီ..သုန်တြာ့ကို ချစ်လို့ရမလားဟင်..." လို့ပြောလိုက်မိတယ် ။ သုန်တြာလည်း..

" အမလေး..ဆရာက ယဉ်ကျေးနေလိုက်တာ..လိုးကြရအောင်လို့ ပြောရမယ့်ဟာ" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ 

" ဟုတ်..ဟုတ်တယ်..သုန်တြာ...ဆရာ...လိုးချင်လှပြီ...." လို့ အောင်မိုးခြိမ့်က ပြောပေမယ့်သုန်တြာက သူ့ဒုတ်ကြီးကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတာကို မလွှတ်ဘူး ။

" ဟင့်အင်း..မလိုးရသေးဘူး....သုန်တြာ့ကို ပေး စုတ်အုံး...."

သုန်တြာက ပြောပြောဆိုဆို အောင်မိုးခြိမ့် လိင်ချောင်းတိုတိုတုတ်တုတ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံပစ်လိုက်တယ် ။ ဒစ်ကားကားကြီးကို လျာလေးနဲ့ ဝိုက်လိုက်တယ် ။ စအဖွင့်ထဲက သုန်တြာရဲ့ လျာကစားလိုက်တာက အောင်မိုးခြိမ့်ကို တုန်ခါသွားစေတယ် ။ အာပါး...ပုလွေပညာရှင်လေးပါလား ။

ချိန်ဘာ လာဆင်းနေတဲ့ သုန်တြာကို အရိုးခံလေးလို့ သူထင်ခဲ့မိတာ မှားသွားတယ် ။ သုန်တြာသည် တကယ့်ကို ပုလွေမှုတ် ကျွမ်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဆိုတာ သူ သိသွားရတယ် ။ သုန်တြာရဲ့ တက်တက်ကြွကြွ မှုတ်ပေးနေတာတွေက သူ့ကိုယ်လုံးတခုလုံး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထရလောက်အောင် ကောင်းနေတယ် ။

" အား....အိုး.." နဲ့ ပါးစပ်က အော်ညည်းနေရလောက်အောင် အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်စိမ့်နေတယ် ။ သုန်တြာ စုတ်တာယက်တာတွေ ပိုမြန်လာတယ် ။ လျာနဲ့ ထိုးဆွပွတ်လှိမ့်တာတွေ ပိုစိပ်စိပ်လာတယ် ။ ပိုပြီး ထိလာတယ် ။ ဒီလိုသာ ကြာရင် ခက်ရချေရဲ့ ..။ တအားကောင်းလွန်းလာတော့ ပြီးသွားမှာကိုတောင် စိုးလာရတယ် ။

" အား.....ဟင်း......ဟင်း.......အိုး.....ကျွတ်ကျွတ်..သုန်တြာ...တော်............တော်တော့ကွာ....အိုး.......အားဟား........အို...သုန်.....သုန်.....တြာ..အမလေး.......အား..........."

မထိန်းနိုင်တော့ဘူး...။ သုတ်ရည်တွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ချက်ပေါင်း တော်တော်များများ ပန်းထုတ်လိုက်မိသွားတယ် ။

သုန်တြာ့ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ အများကြီး ဝင်သွားတယ် ။ သုန်တြာက တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်တယ် ။ ကြည့်ရတာ သုန်တြာ အပြာဇာတ်ထုပ်တွေ အများကြီး ကြည့်ဖူးထားပုံရတယ် ။ ဒါမှမဟုတ် ယောက်ျားတော်တော်များများနဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးမယ် ထင်တာဘဲ ။

သုန်တြာ့ကို မထည့်လိုက်ရသေးဘဲ ပုလွေနဲ့တင် ပြီးသွားရတာကြောင့် အရသာကောင်းလှပေမယ့် အောင်မိုးခြိမ့်ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိသွားရတယ် ။ သုတ်လွှတ်မြန်သွားရတာ သုန်တြာရဲ့ ပုလွေအစွမ်းကြောင့် ။

" ကောင်းတယ် မဟုတ်လားဟင်..ဆရာ..."

" အား..အရမ်း အရမ်းဘဲ သုန်တြာ.."

" ဆရာ..ဆရာနဲ့ သုန်နဲ့ အခုလို ဖြစ်သွားတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြနဲ့နော်...သုန့်ကို ဂတိပေး..."

" မပြောပါဘူး..သုန်ရယ်...ဂတိပေးပါတယ်..သုန်လည်း မပြောနဲ့နော်..."

" စိတ်ချ...သုန့်အဖေသာ သိရင် သုန့်ကို သတ်မှာ..."

အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သုန်တြာကို အလုပ်လိုက်ရဘဲ သူ့အချောင်းက ပျော့ကျငိုက်ဆင်းသွားလို့ ဒီအကောင် ပြန်တောင်မာလာရေးကို ကြိုးစားရဦးမည်လို့ တွေးနေခိုက် သုန်တြာက 

" သုန်တြာတို့ ပြန်ကြရအောင်လား ဆရာ.." လို့ ပြောလာလို့ စိတ်ပျက်သွားတယ် ။

" အေးဆေးပေါ့ သုန်တြာရယ်..ဆရာတို့ တချီလောက် လိုးပြီးမှ ပြန်ကြရအောင်ပါ..."

" တော်ပြီဆရာ...သုန်တို့ လမ်းဆုံးကို ရောက်ပြီးကြပြီဘဲကွာ..နောက်မှ....နောက်မှ ထပ် လုပ်ကြတာပေါ့...."

ဘာဘဲပြောပြော ဘာဂျာလည်း မှုတ်ရတယ်...ပုလွေလည်း ရတယ် ဆိုတော့ မဆိုးပါဘူးလေ..နောက်တခါမှ အပီဖြုတ်ရမယ်.." လို့ အောင်မိုးခြိမ့် တွေးလိုက်ပြီး စိတ်ကို လျှော့လိုက်ရတယ် ။

ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ တပည့် သိန်းအုပ်ကျော်က ရောက်ရောက်ချင်း...

" ဆရာ.....ဆရာကတော် ခေါ်တယ်..ဆရာ့ဟန်းဖုန်းကို ခေါ်တာလည်း မရလို့...တဲ့...ဆရာ ဘယ်ရောက်နေသလဲ မေးလို့ တရားရုံးသွားတယ် လို့ ပြောထားတယ်..." လို့ ပြေးလာပြောတယ် ။ သုန်တြာကတော့ ရုံးကို ရောက်ရောက်ချင်း အိမ်သာထဲကို ဝင်သွားတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း.." အေး..အေး...." လို့ ပြောပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ ရုံးမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ခရစ်စတီရာနား " ဆရာ..ဆရာ...." လို့ အော်ခေါ်ရင်း သူ့နောက်ကနေ ရုံးခန်းထဲကိုလိုက်ဝင်လာတယ် ။ " ဘာလဲ ..ခရစ်တီရာနာ...." အောင်မိုးခြိမ့်က မေးလိုက်တယ် ။ ဒီကပြားမလေးကိုလည်း သူဗျင်းချင်နေတာ..။ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားခဲ့တဲ့အကြိမ်ပေါင်း မနည်းတော့ဘူး ။ ခရစ်တီရာနာက ဖင်ကြီးတယ် ။ ခါးတော့နဲနဲတုတ်တယ် ။ ဒါပေမယ့် တုတ်တုတ်ခဲခဲ ဒီ ဖြူဖွေးဖွေး ကလေးမကို ဆော်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ ဒီကောင်မလေးက ပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ အမြဲ လာလာဆွနေသလိုဘဲ ။

" ဆရာကလည်း ကျမကို စောင့်လည်း မစောင့်ဘူး..သုန်တြာကိုဘဲ ခေါ်သွားတယ် ..."

" လိုက်ချင်ရင် စောစော ရောက်အောင်လာပေါ့ ခရစ်တီရာနာ....ကဲ..ဆရာ စာနဲနဲ ဖတ်စရာ ရှိသေးတယ်...ဘာပြောချင်သေးလဲ...."

" ဒီညနေ မာမီတို့က ပဲခူးသွားမှာမို့ လာမကြိုနိုင်ဘူးတဲ့..ဆရာ လိုက်ပို့ပေးနော် .."

" နင့်အိမ်အထိလား...."

" ဟုတ်..."

" အဝေးကြီးဘဲ ခရစ်စတီရာနာ ရယ်...."

" အို..ဆရာကလည်း....သူများကျ မပို့ချင်ဘူး..ဆရာ သုန်တြာ့ကျ အမြဲ လိုက်လိုက်ပို့ပေးတယ်ကွာ..လုပ်ပါ ဆရာရယ်  ...     ဘတ်စ်ကား မစီးချင်ဘူး....နော်.....နော်လို့..."

" အေး..အေး...ငါပို့ပေးမယ်...သွားတော့..သွားတော့..မနက်ဖန် အမှုချိန်းအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်ဦးမယ် .."

ခရစ်တီရာနာ တင်ပါးကြီးတွေကို လှုပ်ခါပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်သွားပါတယ် ။ မျက်တောင်မခတ်တမ်း စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ပြီး စိတ်နဲ့ မှန်းနေရင်း သက်ပြင်းရှည်တချက် ချလိုက်တယ် ။

" အင်း...ဒါကြီး ဝါးလိုက်ရရင် စိမ့်နေမှာဘဲ....ဝှူး....."

ညနေ ခရစ်စတီရနာကို အိမ်လိုက်ပို့ရင် ဘာများ ကြံစည်လို့ ရမလဲ တွေးနေရာက မိန်းမကို ဖုန်းဆက်ဖို့ သတိရသွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် မဆက်ဖြစ်ပြန်ဘူး ။ သူ့ရုံးခန်းထဲကို သုန်တြာ ဝင်လာတယ် ။ သုန်တြာက သူ့မိဘတွေနဲ့ သွားစရာ ရှိလို့ အိမ်ပြန်တော့မယ်လို့ လာပြောတာ ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း " အေး....အေး..ပြန်ပြန်...." လို့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ် ။

ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ ရုံးက ရုံးနောက်မှာ မြေကွက်လပ်ကြီး ရှိနေလို့ ကားရပ်ဖို့ အဆင်ပြေတာနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် အလုပ်ကို ကားမောင်းတက်တယ် ။ အိမ်မှာကလည်း ကားနှစ်စီး ရှိတာကြောင့် နဲနဲသေးတဲ့ Honda Fitကားလေးကို ခင်ဦးဦးမြင့်က မောင်းတယ် ။ ညွှန်ချုပ်က သူနဲ့ " လပြည့်ဝန်း "မှာ စားသောက်ဖို့ ချိန်းလိုက်တာကို ဘာလုပ်ရမလဲ ခုထိ မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးဘူး ။ သူနဲ့ စားနေတုံး အသိတယောက်ယောက်   တွေ့သွားမှာကို စိုးရိမ်နေမိတယ် ။

သူ့ကိုလည်း မငြင်းချင်ဘူး ။ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ မသိဘူး ။

ဒီအချိန်မှာ သူငယ်ချင်း နွယ်နီစိုး ဖုန်းခေါ်တယ် ။ နွယ်နီစိုးက တက္ကသိုလ်မှာ လေးနှစ်တာ အတူတူ တွဲခဲ့ ခင်ခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းပါ ။ နွယ်နီစိုးက မြို့ထဲမှာ အလုပ်လုပ်တယ် ။ နွယ်နီစိုးက 

" ခင်ဦးရေ....ငါ နင့်ယောက်ျားကို ကောင်မလေးငယ်ငယ်တယောက်နဲ့ တွဲခုတ်သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်..နင်သိထားရအောင် ငါပြောပြတာ..." လို့ ပြောလိုက်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် အံ့ဩသွားတယ် ။

" သူ့ချိန်ဘာပညာသင်လေး ဖြစ်မှာပေါ့ နွယ်နီ..ဘယ်လိုပုံလေးလဲ..." လို့ ပြန်မေးကြည့်လိုက်တော့..

" ပြားချပ်ချပ်လေးလေ....မော်ဒယ်ဒီဇိုင်းလေး...အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့..." လို့ နွယ်နီစိုးက ပြောပြတယ် ။ အင်း...ချိန်ဘာဆင်းနေတဲ့ သုန်တြာ ဆိုတဲ့ ချာတိတ်မဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ အင်း..ကိုအောင်..ကိုအောင်...ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက်စွပ် ဘဲ ...။ အကျင့်က မဖျောက်နိုင်ဘူး ။ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးတဲ့ ကိုအောင် ပါလား ...။

ကိုအောင်နဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် အိမ်ထောင်ကျတာ ငါးနှစ်ကျော်ပြီ ။ ကိုအောင့်ကို ခင်ဦးဦးမြင့် ရိုးသားကြိုးစားတဲ့ လူတယောက်လို့ ထင်ခဲ့တယ် ။ ကိုအောင်ကလည်း ပိန်ပိန်ပါးပါး  သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားတတ်တဲ့ အယ်အယ်ဘီ ဘွဲ့ရ တရားရုံးချုပ် ရှေ့နေတယောက် လေ ..။ ဒါကြောင့်လည်း သူနဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲမှာ သိခဲ့ကြ ခင်မင်ခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက် သူက ချစ်ရေးဆိုလာတော့ သူ့ကို ခင်ဦးဦးမြင့် လက်ခံခဲ့တယ် ။  တနှစ်လောက် ချစ်သူအနေနဲ့ တွဲခဲ့ပြီး သူနဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တယ် ။ ချစ်သူ ဘဝမှာရော လက်ထပ်ပြီးခါစမှာရော သူ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို အရမ်းချစ်ပြ ဂရုစိုက်ပြတာဘဲ ။

သူဟာ ကာမရာဂစိတ်ကြီးတာလည်း လက်ထပ်ပြီးတဲ့နောက် ခင်ဦးဦးမြင့် ကောင်းကောင်းကြီး သိခဲ့ရတယ် ။ နေ့ရော ညရော ရာသီလာနေတဲ့အချိန်ပါမရှောင် သူ့အလိုကို လိုက်ခဲ့ရတာ ။ (အပေါက်ရှိသမျှ ဘယ်အပေါက်မှ မလွတ်စေရဘူး)ဆိုတာ ကိုအောင့်ရဲ့လက်သုံးစကား တခုဘဲ ။ သူ အရက်မူးလွန်တဲ့အခါ ရေရွတ်လေ့ရှိတကြ စကားပေါ့ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ပုလွေလည်း နေ့တိုင်း ကိုင်ခိုင်း ရှေ့ပေါက်တင်မက နောက်ပေါက်ကိုလည်း တောင်းလုပ်ခဲ့တဲ့လူ ..။   

ကိုယ့်ကာမပိုင်ယောက်ျားဘဲလေ ဆိုပြီး သူတောင်းဆိုသမျှ ခင်ဦးဦးမြင့် လိုက်လျောခဲ့တာချည်းပါဘဲ ။ နောက်ပေါက်ကို လုပ်လွန်းလို့ နောက်ကျရင် အရစ်ပြုံးပြီး ဖင်တောင် လုံပါတော့မလား ပူပန်ခဲ့ရတယ် ။ ပုလွေကိုင်ပေးရတာလည်း နှုတ်ခမ်းတွေ ပူထူရတာ နေ့တိုင်းညတိုင်းလိုဘဲ ။

သုံးနှစ်လောက် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ရှိလာပြီးတဲ့နောက် သူ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ရိုးလာတာလား မသိဘူး ။ လိင်ဆက်ဆံတာ ကျဲလာတယ် ။ မအားဘူးကွာ..စာဖတ်စရာတွေ ရှိတယ်...နေလို့မကောင်းဘူး ဆိုပြီး သူ ခင်ဦးနဲ့ သိပ် မဆက်ဆံတော့ဘူး ။

တနေ့လည်းကျရော သူ့ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ဗြုံးကနဲ ပေါ်လာပါတော့တယ် ။ သူ အယ်လ်အယ်လ်ဘီ တက်တုံးက ကျောင်းနေဖက် မိန်းမတယောက်နဲ့ နယ်မှာ အမှုသွားလိုက်ရင်း ပြန်ဆုံခဲ့ကြရာက ဒီမိန်းမလည်း ရန်ကုန်ကို လာလည်ရော သူနဲ့ ညိစွန်းကြတယ်လေ ။ ဟိုတယ်ခန်းတခုမှာ သူတို့ ချိန်းအိပ်ကြတယ် ။ ဒီမိန်းမလည်း ကိုအောင်ကြောင့် ရန်ကုန်ကို ပြောင်းလာတယ် ။ခင်ဦးဦးမြင့်ကတော့ ငါ့လင်က နံမည်ကျော် ရှေ့နေတယောက် ဆိုပြီး သူ့ကို အားလဲကိုး ယုံလည်း ယုံပြီး ဘာမှ မသင်္ကာတွေ ဘာတွေ မဖြစ်ခဲ့ဘူး ။

ဒိကိစ္စ ပေါ်လာတာက သူက ဟန်ဆောင်ကောင်းပြီး ဒီမိန်းမကိုလည်း တခါတခါမှ ချိန်းတွေ့ပြီး ဆက်ဆံပေမယ့် ဒီမိန်းမဖက်က မနေနိုင်ဖြစ်လာပြီး ညဖက် သူ့ဟန်းဖုန်းကို ဖုန်းဆက်ဆက်လာတယ် ။ တခါတလေ သူက ရေချိုးနေတုံး ဖုန်းက လာတော့ ခင်ဦးဦးမြင့်က သူ့ဖုန်းကို ပြေးကိုင်လိုက်တာပေါ့ ။ အရေးကြီးတဲ့ အမှုသည်လား ဆိုပြီးစေတနာနဲ့ပါ ။ မိန်းမတယောက် ဖြစ်နေတာလည်း မသင်္ကာ မဖြစ်သေးပါဘူး ။ အမှုသည်လား..တဖက်က ရှေ့နေလား ထင်မိခဲ့တယ် ။

နောက်ကျတော့ ပိုပိုကဲလာသဲလာပြီး ဘွင်းဘွင်းကြီး ပေါ်လာရော ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သူ့ကို စိတ်နာလိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲ ။ သူ့ပါးကိုလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပစ် သူ့ဖင်ကိုလည်း ဆောင့်ကန်ပစ်ခဲ့တာ ။ သူနဲ့လည်း မနေတော့ဘဲ အမဝမ်းကွဲအိမ်မှာ သွားနေပစ်လိုက်တယ် ။

သူက ငိုယိုပြီး တောင်းပန်တယ် ။ ပြန်လာချော့တယ် ။ ဟိုမိန်းမကိုလည်း မဆက်ဆံတော့ပါဘူး..ဂတိတွေ ပေးတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း ဘူးဆို ဖရုံမသီးဘူး ဆိုတဲ့မိန်းမတယောက်ဘဲလေ ။ သူ့ကို ပြန်လက်မခံခဲ့ဘူး ။

နောက်တော့ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ မိသားစုတွေ လိုက်လာကြတယ် ။ သူတို့က မြောင်းမြမှာ နေကြတာလေ ။ မိသားစုတွေက သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖို့ နားချကြတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ အမေကလည်း တလင်တမယားဘဲ ကောင်းပါတယ်လို့နားချသလို သူမြေးလေး ချီချင်နေပြီ...သူမသေခင် မြေးလေး ချီပါရစေ လို့ အထပ်ထပ် ပြောဆိုတာနဲ့ ကိုအောင်နဲ့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ခဲ့တယ် ။ သူ့ကိုတော့ ဟိုတုံးကလို မယုံကြည်တော့ဘူးပေါ့ ။

အခု ထပ်လုပ်ပြန်ပြီလား မသိဘူး ။ ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်တယ် ။ သူ့ဖုန်းက ပိတ်ထားသလား မသိဘူး ။ ခေါ်လို့ မရဘူး ။ ဒါဆိုရင် သူ တခုခု လုပ်နေပြီလား လို့ ထင်မိလိုက်တယ် ။ ဟိုတလောကလည်း သီချင်းရေးဆရာတွေရဲ့ အမှုကိုလိုက်တဲ့အကြောင်း ဂျာနယ်တွေထဲမှာ သူ့ပုံပါလာတာ ဟစ်ဟော့အဆိုတောမလေးတယောက်နဲ့ တွဲရိုက်ထားတာ။

ခင်ဦးဦးမြင့် သူနဲ့ ဖိုက်လိုက်ရသေးတယ် ။ သူက အမှုသည်ပါ..မယုံရင် မေးကြည့်ပါ..ရိုးရိုးသားသားပါ လို့ အကြိမ်ကြိမ် ဖြေရှင်းတယ် ။ တောင်းပန်တယ် ။

အခုကိစ္စကို သူနဲ့ရှင်းကြရအုံးမှာပေါ့ ။ ဒီတခါတော့ သူ့ကို အပြီး ကွဲပစ်လိုက်မယ် ။ သူ့ရုံးခန်းကို ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော်နဲ့ဘဲ တိုးတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က သူ တရားရုံးသွားတယ် လို့ ပြောတယ် ။ အင်းလေ..ချိန်ဘာကောင်မလေးဘဲ ဖြစ်မှာပါ ။ နောက်ကိုတော့ ချိန်ဘာကို မိန်းကလေး လက်မခံဖို့ သူ့ကို သေသေချာချာ ကြပ်ပေးရမယ် ။

ကိုအောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ရှုပ်နေတဲ့အချိန် ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ဟန်းဖုန်း တတိတိတတုတုနဲ့ လှုပ်လာတယ် ။ကိုအောင် ပြန်ခေါ်တာဘဲ ဆိုပြီး ခင်ဦးဦးမြင့် ဖုန်း ကော်လာအိုင်ဒီကို မကြည့်ဘဲ ကောက်ထူးလိုက်တယ် ။

" ကဲ..ဘာဆင်ခြေတွေ ပေးမှာလဲ...."

ခင်ဦးဦးမြင့် လေသံက မာကျောလွန်းနေတယ် ။

" ဗျာ..ခင်ဦး....ကျနော်က ဘာဆင်ခြေတွေ ပေးရမှာလဲဟင်...."

အို..ကိုအောင် မဟုတ်ပါလား ..။ သူ..သူ ဖြစ်နေတယ် ။ ညွှန်ချုပ် ဦးသက်ဝင်းမော် ခေါ်တာ ဖြစ်နေတယ် ..။ သူ ဟန်းဖုန်းကို ခေါ်လိမ့်မယ်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် လုံးဝ ထင်မထားဘူးလေ ..။

" အို..ဆောရီး....ဆောရီးပါ...ညွှန်ချုပ်....ခင်ဦး..ညွှန်ချုပ်လို့ မထင်လိုက်ဘူး...."

သူ ရယ်နေတဲ့အသံကို ကြားရတယ် ။

" ရပါတယ်...ကိစ္စမရှိပါဘူး....ခင်ဦး....ကျနော် ခေါ်တာက လပြည့်ဝန်းကို သွားမယ် မဟုတ်လားလို့ မေးချင်လို့ "

ဖုန်းထူးလိုက်တုံးက အသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်တာကို အားနာသွားတာရယ်..ကိုအောင့်ကို ရွဲ့ချင်တာကြောင့်ရယ် ..ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို လပြည့်ဝန်းမှာ ဆုံကြမယ်လို့ လက်ခံလိုက်မိပါတယ် ။ တီတုတီတုတီတုနဲ့ ဖုန်းလာပြန်တယ် ။ ဒီတခါမှာတော့ သူ့ယောက်ျားကိုအောင် ဖြစ်နေတယ် ။

" ကိုအောင်..ကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်ကိုသွားလို့ ဘာတွေ လုပ်သလဲ..မုန်လာဥလုပ်ဖို့တော့ စိတ်မကူးနဲ့..ခိုင်လုံတဲ့ သတင်းရပ်ကွက်ကနေ ရထားတဲ့ အမှန်အကန်သတင်း..."

" ဟာ...ခင်ဦးကလည်းကွာ..ကိုယ် တရားရံးမှာ အမှုတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရတာ..ရေလည် ပင်ပန်းနေတာ..."

" ဟုတ်လို့လား..ချိန်ဘာကောင်မလေး ပြားချပ်ချပ်နဲ့ လိမ့်နေတာ မသိဘူး မထင်နဲ့..."

" ဟာ...ကြံကြီးစည်ရာ...အဲ့ကောင်မလေးက တပည့်မလေးပါ ..သူ့ဦးလေးတွေက လာအပ်လို့ မကောင်းတတ်လို့ သင်ပေးနေရတာ...ခင်ဦးရယ်...မဟုတ်တာတွေ မစွပ်စွဲပါနဲ့...."

" အင်းလေ..ကိုအောင်...ကွယ်ရာမှာ မကောင်းတာတွေ လုပ်ရင် ဝဋ်လည်မယ် သိလား ...ဒါဘဲ..."

" ခင်ဦးရယ်...ကိုယ် အဲလို မဟုတ်ပါဘူးကွာ....ခက်တာဘဲ...."

" ကိုအောင်..ခင်ဦး ဒီနေ့ ရုံးကအုပ်စုနဲ့ စားသောက်ဆိုင်သွားစားမယ်...ခါတိုင်းအချိန် ပြန်မရောက်ဘူး .."

" အင်း..အင်း...အိုကေ..."

မိန်းမရဲ့ ဆူပွက်သံလေးတွေ ကြားလိုက်ရပြီး အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်တွေ တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ ဘယ်ကောင် ဘယ်ကောင်မ တွေ့သွားပြီး ချွန်လိုက်တာလဲ မသိဘူး ...ဟူး.....။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ခရစ်စတီရာနာကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ရမှာတော့ စိတ်ဝင်စားနေတယ် ။ ဂွင်ဝင်လာရင်တော့ အောင်မိုးခြိမ့်တို့က လက်မနှေးဘူး ။ ခရစ်တီရာနာကို ကိုင်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။

သက်ဝင်းမော် စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ " လပြည့်ဝန်း"မှာ ချိန်းထားလို့ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို အခုလို အပြင်မှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်မိတာလည်းသူ့စက္ကတရီ ကေခိုင်သက်က ခင်ဦးဦးမြင့်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ် လို့ ပြောပြတာကြောင့် စမ်းကြည့်လိုက်တာ ။

ခင်ဦးကို သူ ကြိုက်နေတာ တော်တော်ကြာပြီ ။ ပြီးခဲ့တဲ့သင်္ကြန်မတိုင်ခင်ထဲကဘဲ ခါးသေးသေးအိုးကောင်းကောင်းနဲ့မို့ သတိထားကြည့်မိနေတာ ကြာပြီ ။ သင်္ကြန်မှာတော့ ပိုပြီး နီးစပ်ရင်းနှီးသွားကြတယ်လေ ။ အိမ်မှာ မမနွဲ့နဲ့ အဆင်မပြေတာတွေများတော့ သက်ဝင်းမော် သာယာမှုလေးတခုလောက် ရှာချင်လာတယ် ။ အနည်းဆုံး မိန်းမချောချောတောင့်တောင့်လေး တယောက်လောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ချင်မိလာတယ် ။ မမနွဲ့က တနေ့တနေ့ ဆူပူရန်လုပ်နေပြီး သူနဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှု မရှိတာလည်း တော်တော် ကြာခဲ့ပြီလေ။

သက်ဝင်းမော်သည် တက္ကသိုလ်မှာထဲကလည်း ရည်းစားများခဲ့သလို အရာရှိပေါက်စ ဘဝနဲ့ နယ်ခြားဒေသတွေကို သွားခဲ့ရချိန်မှာလည်း နယ်စွန်နယ်ဖျားက တိုင်းရင်းသူလေးတွေနဲ့ တရွာတယောက် ချစ်သူတွေ များခဲ့သူ မျက်နှာများ သူ ။ အရပ်ဖက်ကို ပြောင်းပြီး ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ် လုပ်ရတော့လည်း ကြုံရင်ကြုံသလို ကြံဖန်သူ ဂွင်ဖန်သူ တယောက်ပါ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က အိမ်ထောင်နဲ့လို့ သိရတော့ သူပိုသဘောကျတယ် ။ အိမ်ထောင်ရှိသူအချင်းချင်းဆိုတော့ သူရောကိုယ်ပါ လူမသိစေချင်ကြဘူးလေ။ လစ်ရင်လစ်သလို တိတ်တဆိတ် စားကြရုံဘဲ မဟုတ်လား ။

အိမ်တွင်းမှာ မသာယာတော့ အပြင်မှာ ပျော်ပါးချင်တာ သဘာဝကျတယ်လို့ သူထင်တယ် ။ အိမ်မှာက ကိုယ့်ထက် ၁ဝနှစ် အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမက ပူညံပူညံ အမြဲ လုပ်နေ သလို လိင်ကိစ္စလည်း မရှိ မရ ..သမီးကလည်း အေးအေးဆေးဆေး မနေဘဲ ထင်တိုင်းကြဲနေတော့ သူစိတ်ညစ်လွန်းရတယ် ။

သမီးကို သူ ဆူတော့ တားမြစ်တော့ သမီးက အိမ်ကထွက်ပြေးသွားတယ် ။ ကောင်လေးတယောက်နဲ့ သွားနေတယ် ။ လုပ်ချင်တာ လုပ်သွားတဲ့ သမီးကို သူ စိတ်နာတယ် ။ သမီးကြောင့် သူ အရှက်ကွဲတယ် ။ သမီးကို သူပစ်ထားလိုက်တယ် ။ မမနွဲ့ကတော့ သူ့သမီးကို သူမသိအောင် တိတ်တိတ် ထောက်ပံ့နေသလားတော့ မသိဘူး။

ငယ်ငယ်က အရာရှိပေါက်စ ဘဝနဲ့ နယ်စွန်နယ်ဖျားတွေမှာ တာဝန်ကျတော့ တိုင်းရင်းသူ ချောချောလေးတွေနဲ့တွေ့ရင် အရူးအမူး ချဉ်းကပ် ချစ်ရေးဆို ပြန်ကြိုက်ခဲ့လို့ ချစ်သူရည်းစား ဖြစ်ရင် စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးပစ်ခဲ့တယ် ။

ရာထူးတိုးပြီး နောက်တန်း မြို့ပေါ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ညီမဝမ်းကွဲတယောက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မမနွဲ့နဲ့ ခင်မင်ရင်းနှီးခွင့်ရခဲ့တာ ။အဲဒီတုံးက မမနွဲ့က တအားလှတယ် ။ ဆက်စီကျတယ် ။ တောင့်တယ် ။ မမနွဲ့ကို သူ အရင်ငယ်ငယ်က တွဲခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးတွေလိုဘဲ ချစ်သူဖြစ်ပြီးရင် စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးပြီးရင် သူ ခွာချင်တဲ့အချိန်ကျရင် ခွာလိုက်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ဘဲ ခပ်ပေါ့ပေါ့ သူထင်မိခဲ့တယ် ။ ဒါကြောင့်လည်း မမနွဲ့ဟာ ယောက်ျား တော်တော်များများနဲ့ မိုင်များခဲ့တယ် ဆိုတာ သိရက်နဲ့ သူ ဖန်ပစ်တယ် ။ မမနွဲ့နဲ့ ရေရေလည်လည် ပွဲကြမ်းခဲ့တယ် ။ 

ဒါပေမယ့် မမနွဲ့က အရင် စားဖူခဲ့တဲ့ မနူးမနပ်ကလေးမလေးတွေလို သူခွာဖို့ကြိုးစားတဲ့အခါ လွယ်လွယ်နဲ့ ခွာလို့ မရဘူး ။ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ် ဆိုပြီး လက်ထပ်ခိုင်းတယ် ။   တကယ်ဘဲ ကိုယ်ဝန်ရှိနေခဲ့တာကြောင့် သမီးလေး ရခဲ့တယ် ။ မမနွဲ့လည်း သူနဲ့ ရပြီး မကြာခင်မှာ ရောဂါအမျိ ုးမျိ ုးဝင်ခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေး မကောင်းလို့ ရုပ်ရည် ကိုယ်ခန္ဓာ ပျက်စီးယိုယွင်းလာတယ် ။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မမနွဲ့ကို အပျော်ဝါးချင်စားချင်လို့သာ ကြံခဲ့တာဖြစ်ပြီး မတတ်သာလို့သာ လက်ထပ်ခဲ့ရတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်ထက်လည်း ဆယ်နှစ်ကြီးတဲ့အပြင် ကျန်းမာရေးကြောင့် ပုံပျက်အိုမင်းသွားတဲ့ မမနွဲ့ကို သူ စိတ်ပျက်ခဲ့တယ် ။ အပြင်မှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နုနုထွတ်ထွတ်လေးတွေ ရှာပြီး ကဲချင်တယ် ။ ကဲခဲ့တယ် ။ ဒါကို မမနွဲ့သိတော့ သူနဲ့ မမနွဲ့ အမြဲ တကျက်ကျက်ရန်တွေ ဖြစ်တယ် ။ သမီးကလည်း စိတ်မချမ်းသာဘူး ဆိုပြီး အိမ်က ထွက်သွားတယ် ။

လပြည့်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်မှာ ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ သူ ချိန်းထားတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က ရုံးစာရေးမ တယောက်သာ ဆိုတယ်..ကိုယ့်ဖါသာ ကားမောင်း အလုပ်တတ်တဲ့ မိန်းမ ။ သူ့ယောက်ျားက ရှေ့နေတယောက်လို့ ကေခိုင်သက်က ပြောပြတယ် ။ ကေခိုင်သက်ကို သူ အချိန်မရွေး ဗျင်းလို့ရပေမယ့် ကေခိုင်သက်က ရင်ပြားဖင်ပြားလေး ..။

စာမလိပ် စိတ်မလာဘူး ။ သူကြိုက်တာက ခင်ဦးဦးမြင့်တို့လို တင်းတင်းပြည့်ပြည့် တောင့်တောင့် ဖြိုးဖြိုး ...။တကယ်တော့ လူတွေ မသိတာက လပြည့်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်က သူ ရှယ်ယာ ပါထားတဲ့ ဆိုင် ပါ ။ သည်ခေတ်မှာ သူ့လို ရာထူးရှိတဲ့ အရာရှိကြီးတွေက သည်လိုဘဲ ရှယ်ယာ ပါထားကြတယ်လေ ။ စီးပွားရေးသမားတွေကလည်း လိုတဲ့အခါ ပီပီပြင်ပြင် ကူညီမစနိုင်တဲ့ သူ့လို ထိပ်ပိုင်း အရာရှိကြီးတွေကို ပေါင်းသင်းထားကြတယ် ။ ရှယ်ယာဝင်အဖြစ် လက်ခံကြတယ် ။ သူတို့ကူညီနိုင်တယ် ဆိုတာကလည်း တခြားဌာနတွေက ထိပ်ဆုံးပိုင်း အရာရှိကြီးတွေကလည်း သူတို့နဲ့ အတူတူ သင်တန်းတက်ဖက်တို့ ကျောင်းနေဖက်တို့ ဖြစ်နေတော့ အချင်းချင်း မင်းလိုရင် ငါကူ ငါလိုရင် မင်းကူ ရိုင်းပင်းကြည့်ရှုကြလို့ ..။

ခင်ဦးဦးမြင့်ကိုလည်း သူ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားပြီး မှန်းနေတာ တော်တော်ကြာပြီ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ဖြုတ်ချင်ဆော်ချင်နေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ပုံ ရှိတယ် ။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် ဆိုသလို မိန်းမလိုက်စားတာ ကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့အနေနဲ့ မိန်းမတယောက်ရဲ့ကြည့်ပုံရှုပုံ အမူအရာကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ဒီမိန်းမနဲ့ သူ ဖြုတ်လို့ရမလားဆိုတာကို ခန့်မှန်းတတ်နေပြီ ။

..........................

မမျှော်လင့်တဲ့ ဧည့်သည်တယောက် ရောက်လာတယ် ။

သူ စာဖတ်နေတုံး နေအုပ်ကျော် လာပြောတယ် ။ သူ့သူငယ်ချင်း တယောက် အပြင်မှာ ရောက်နေတယ် တဲ့ ။ ဘယ်သူလဲလို့ မေးတော့ အာကာထွန်းထွန်း.....လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ သူ မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်မိတယ် ။ ရုံးခန်းအပြင်ကို ပြေးထွက်လိုက်တယ် ။

ငယ်သူငယ်ချင်း အာကာထွန်းထွန်း ကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတော့ အောင်မိုးခြိမ့် အရမ်းကို အံ့ဩသွားရသည် ။ အယ်အယ်ဘီ တက်တုံးက အဆောင် အတူတူ အခန်းချင်းကပ်ရက်နေခဲ့ကြတဲ့ ညီအကိုလို ခင်မင်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာပေါ့ ။ အာကာထွန်းထွန်းက ဥပဒေဘွဲ့ရခဲ့ပေမယ့် ဥပဒေနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ တရားရေးတို့ ရှေ့နေတို့ လုပ်မစားဘဲ မိဘလက်ငုတ် စီးပွားရေးတွေကိုဘဲ ဆက်လုပ်နေသူ ပါ ။

အာကာထွန်းထွန်းနဲ့ သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ တော်တော်ကြာကြာ စကားပြောကြပြီးတော့ အောက်ထပ်မှာ ရှိတဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို သွားထိုင်ပြီး လဖက်ရည်သောက်ကြပြန်တယ် ။

" မင်း နဲ့ အဆက်ပြတ် ဝေးကွာသွားလိုက်ကြတာ....မင်း အိမ်ထောင်ကျနေမှန်းတောင် မင်း ခု ပြောပြမှဘဲ သိရတော့တယ်ကွာ..အာကာရေ..."

" အေးကွ..ငါလဲ မိဘပေးစားလို့ ယူလိုက်တာ..နယ်မှာ အကျဉ်းချုံးဘဲ လက်ထပ်လိုက်ကြတာပါ..မင်း အိမ်ထောင်ကျတာတော့ သတင်းစာထဲမှာ ငါ တွေ့လိုက်မိတယ်..ငါလည်း မလာနိုင်ခဲ့ပါဘူး..ဒီအတွက် ခွင့်လွှတ်ကွာ....အောင်မိုးခြိမ့်..."

" ဟာ...ရပါတယ်ကွာ...ဒီလိုဘဲပေါ့..ကျောင်းပြီးသွားတဲ့အချိန် အဝေးကိုရောက်ကြ...ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ရုန်းကန်နေကြရတာ ဘယ်လာနိုင်ကြပါမလဲ...."

" သူငယ်ချင်း...ငါ မင်းကိုအကူအညီ တခု တောင်းစရာရှိတယ်..."

" ပြော အာကာ..ငါ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ..."

" ဒီလိုကွ..ငါ အခု ရန်ကုန်ဆင်းလာတာ ငါ့မိန်းမရဲ့ အမွေ ကိစ္စတွေ လုပ်စရာရှိလို့...တော်ရုံနဲ့ ပြတ်အုံးမယ် မထင်ဘူး ...နောက်ပိုင်း ငါမပါဘဲလည်း ငါ့မိန်းမက လာနေရအုံးမှာ..မင်း ငါ့မိန်းမ လိုတဲ့ အကူအညီ ရှိရင် ကူညီမစပေးလိုက်ဖို့ ပြောမလို့ပါ...."

" ဟာ...အိုကေ..စိတ်ချ..ငါ ဘာလိုလို အကူအညီ ပေးလိုက်မယ် ..."

" ငါ မပြန်ခင် ငါ့မိန်းမနဲ့ မင်းကို မိတ်ဆက်ပေးထားမယ်...ဒီနေ့ သူက သူ့ဦးလေးတွေ အိမ်ကို သွားနေလို့ ငါနဲ့ မပါခဲ့ဘူး..."

" အိုကေ...ငါက မင်းတို့ လင်မယားကို ထမင်းကျွေးပါရစေကွာ...."

အာကာထွန်းထွန်း ပြန်သွားပြီးနောက် သူ့အမှုသည် တယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးဂွမ်ရှောင်က ပေးစရာ ရှိတဲ့ အမှုလိုက်ခငွေတချို့ လာပေးမယ် လို့ ဖုန်းဆက်တာနဲ့ သူ အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည် ။

ဦးဂွမ်ရှောင်သည် သူဌေးပေမယ့် တော်တော့်ကို လက်ပေါက်ကပ်တဲ့ လူကြီး ။ " သိန်းအုပ်ကျော်ရေ.....ကျောက်ခဲရေပေါ် ဘဲ..ဒီလူကြီး စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်း ရှိသွားတာ အံ့ဩစရာဘဲ.. ကဲ သူလာတဲ့အထိ ငါ စောင့်လိုက်မယ်.."လို့ တပည့်ကျော်ကို အော်ပြောလိုက်မိတယ် ။

ခရစ်တီရာနာ ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။

" ဆရာ..ဆရာ ဘယ်အချိန်အထိ အဲ့လူကြီးကို စောင့်မှာလဲဟင်...."

" ခြောက်နာရီ လာမယ် ပြောတာဘဲ.."

" ခရစ်တီရာနာကို ဆရာ လိုက်ပို့ပေးမှာ မဟုတ်လား...."

" ပို့ပေးမှာပေါ့..ငွေလေး စောင့်ယူလိုက်အုံးမယ်...ငွေလေး လက်ထဲ ရှိတော့ နင်တို့ကိုလည်း ကျွေးနိုင်မွေးနိုင်တာပေါ့..ဟုတ်ဖူးလား....စောင့်နိုင်တယ် မဟုတ်လား...."

" ကြားရတာ ဝမ်းသာစရာပါလား..ဆရာရယ် ...စောင့်နိုင်တာပေါ့...ကြေးအိုး စားချင်နေတာနဲ့ အတော်ဘဲ.."

သိန်းအုပ်ကျော်ကတော့ သွားစရာ ရှိလို့ ဦးဂွမ်ရှောင် လာတဲ့အထိ မစောင့်နိုင်တော့ ။ သူ့ကို ခွင့်တောင်းပြီး ပြန်သွားတယ်။ ကျန်တဲ့ သူ့လက်ထောက် ရှေ့နေတွေလည်း တရားရုံးတွေကနေ အိမ်တန်းပြန်ကြပြီး ရုံးခန်းကို မလာကြတော့လို့ ရုံးပေါ်မှာ ခရစ်တီရာနာ နဲ့ သူနဲ့ဘဲ ကျန်တယ် ။

ခြောက်နာရီကျော်ကျော်မှာ အမှုသည် ဦးဂွမ်ရှောင် ရောက်လာတယ် ။ သူ ဂတိပေးထားတဲ့အတိုင်း သူပေးစရာ ငွေကို ပေးတယ် ။ ဦးဂွမ်ရှောင်က တော်တော်နဲ့ မပြန်ဘဲ အာရိုက်နေလို့ မနည်း စကားဖြတ်လိုက်ရတယ် ။ အပြင်ဖက်က သိန်းအုပ်ကျော်ရဲ့ စားပွဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ခရစ်တီရာနာ တယောက် စောင့်ရတာ ကြာလို့ စိတ်ပျက်နေလိမ့်မယ် ဆိုတာ အောင်မိုးခြိမ့် သိနေတယ် ။

ဦးဂွမ်ရှောင်လည်း ပြန်သွားရော ခရစ်တီရာနာ အောင်မိုးခြိမ့် ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။ ဒီနေ့ည မိန်းမက သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ရုံးသားရုံးသူတွေနဲ့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ သွားစားမှာမို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျရင် စိတ်မပူဖို့ ပြောခဲ့တာကို အောင်မိုးခြိမ့် သတိရသွားတယ် ။ အင်း..ဒါဆို ခရစ်စတီရာနာနဲ့ ငါ ကဲဖို့ အချိန်ရတာပေါ့...လို့ သူတွေးနေတဲ့အချိန် ခရစ်တီရာနာ က သူ့စားပွဲနားကို ရောက်လာတယ် ။

" ဆရာ..."

" ဟီး...စောင့်ရတာ ကြာလို့ စိတ်ပျက်သွားလား....ဒီမှာကြည့်..ရေလျံပြီ...ခပ်ချင်သလား ချိုးချင်သလား...အဲ..."

" ဒါဆို ကြေးအိုးလောက်နဲ့ မရတော့ဘူး..အကင်ဆိုင်ကို သွားမှထင်တယ်..."

" နင်ကြိုက်တဲ့နေရာသာ သွား....ခရစ်စတီရာနာရေ...."

အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ရုံးခန်းတခုလုံး သူနဲ့ ခရစ်စတီရာနာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတာကို သတိထားမိပြီး စိတ်တွေထကြွ ဖေါက်ပြန်လာတယ် ။ စားသောက်ဆိုင်မှာ ကားထဲမှာ ဒီကောင်မလေးကိုကြံစည်တာထက် ဒီရုံးခန်းထဲမှာဘဲကြံဖန်တာက ပိုလွတ်လပ်ပြီး ပို လုံခြုံမယ် လို့ တွေးဆမိလိုက်တယ် ။

" ခရစ်စတီရာနာ..."

" ဟင်..ဆရာ ဘာလဲ...ကျမကို မုန့်ဖိုးပေးမလို့လား..."

" အစား အဝကျွေးမယ်လေ..မုန့်ဖိုး ပေးရအုံးမှာလား..."

" အင်း..အစားလည်းကျွေး..မုန့်ဖိုးလည်းပေးရင် ပိုကောင်းတာပေါ့ ..."

" ဟားဟား..တော်တော်ကြိုက်တတ်တဲ့ ကောင်မလေး..."

အောင်မိုးခြိမ့်က နောက်သလိုလိုနဲ့ ခရစ်တီရာနာရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးကို ဖျတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်တယ် ။ ခရစ်စတီရာနာက တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ပြီး " ဒီငွေတွေက ဘတ်ငွေတွေ မဟုတ်လား...." လို့ သူ့ကို မေးတော့ အောင်မိုးခြိမ့် ရုတ်တရက် နားမလည်ဘူး..။ နောက်တော့ ခရစ်စတီရာနာက " မိန်းမ မသိအောင် ဘတ်ထားတဲ့ ဘတ်ငွေတွေလားလို့ မေးတာ ဆရာ.." လို့ ပြောလိုက်တော့မှ တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်ရင်း သဘောကျသွားရတယ် ။ " ကျမကို ဘယ်လောက် ပေးမှာလဲ..."လို့ ခရစ်စတီရာနာက လက်ကလေး ဖျန့်ပြီး မေးတယ် ။ " နင်က ဘယ်လောက် လိုချင်လို့လဲ...ဆရာက နင့်ကို ငွေတွေပေးရင် နင်ကကော ဆရာ့ကို ဘာပြန်ပေးမှာလဲ"လို့ သူက ပြန်မေးတယ် ။ " ဆရာ လိုချင်တာ ပေးမှာပေါ့လို့...တခုတော့ ရှိတယ်...ကျမက ဆရာ့လို နံမည်ကျော် ရှေ့နေကြီး တယောက် မဟုတ်တော့ ကျမ တတ်နိုင်တာကိုဘဲ ပေးနိုင်မယ်နော်..""

" တကယ်လား..."

" တကယ်ပေါ့..ဆရာ ဘာလိုချင်လဲ....တတ်နိုင်တာဆိုရင် ပေးမယ်.."

ပြုံးစိစိ. ညုတုတုနဲ့ ခရစ်စတီရာနာက အောင်မိုးခြိမ့်ကို မေးလိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း အခြေအနေကောင်းနိုင်တယ် လို့ တွက်ဆလိုက်ပြိး ကောင်မလေးကို လက်ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။

" အို့..ဆရာ....ဘာလုပ်တာလဲလို့.."

ခရစ်စတီရာနာရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်တွေ အောင်မိုးခြိမ့် ပေါင်တွေပေါ်ကို အိကနဲ ပိကျလာတယ် ။

" ဆရာ့ပေါ် ထိုင်လေ..စာသင်ပေးမလို့.."

" အိ...ဆရာ စာသင်တာကလည်း...ခိခိ....အောက်ကလည်း ခိုးလိုခုလု နဲ့..."

သူ့ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက ဒုတ်က တအားမာတောင်နေတော့ ကောင်မလေးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကြားထဲကို ဒုတ်မာမာကြီးက ထိုးထောက်နေတာကိုး ။

" နင် သိပ်လှတာဘဲ ခရစ်စတီရာနာရယ်...."

" အိုး..ဟုတ်လို့လား..."

" ဟုတ်တယ်....တကယ်ပြောတာ..နင်က ရုပ်ရော ကိုယ်လုံးရော ရေလည် မိုက်တယ်...."

အောင်မိုးခြိမ့်က မျက်နှာချင်း နီးကပ်နေတဲ့အချိန် ခရစ်စတီရာနာရဲ့ မျက်နှာကို နမ်းရှုံ့လိုက်တယ် ။ခရစ်စတီရာနာက တွန်းဖယ်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်က ဆင်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။ သူက ခွင့်မပြုဘူး ။ တအားဖက်ထားလိုက်တယ် ။

" အူး..ဆရာ..တအားကြမ်းတာဘဲ...လွှတ်ပါ...."

" ချစ်တယ်..ခရစ်စတီရာနာရယ်....ဆရာ ချစ်တယ်.."

" ဟုတ်လို့လညး..ဆရာ ကြိုက်နေတာ သုန်တြာ ပါ..ကျမ သိပါတယ်....."

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ..ဆရာ ချစ်တာ မင်းကလေးပါ ....    "

နှုတ်ခမ်းထော်လန်လန်လေးကို ငုံစုတ် နမ်းပစ်လိုက်တယ် ..။ ခရစ်စတီရာနာက သူနမ်းတာကို မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကျပြီး ငြိမ်ခံနေတယ် ။ ပြန်တော့ မစုတ်နမ်းဘူး ။ ခဏကြာတော့.." ဆရာ...ဆရာက ကျမရဲ့ ဆရာ..ကျမထက် အသက်ကလည်း ကြီးတယ်...အိမ်ထောင်လည်း ရှိတယ်....မသင့်တော်ဘူး ထင်တာဘဲ..."လို့ ခရစ်စတီရာနာက တုန်ရီမောဟိုက်တဲ့ အသံလေးနဲ့ သူ့ကို ပြောတယ် ။

သူက " ဒါတွေ ဆရာမသိဘူး..ဆရာသိတာက ဆရာက မင်းလေးကို စွဲလန်းနေတယ်...ခိုက်နေတယ်...အိုကွာ..မင်းကို မရရင် ဆရာ ရူးလိမ့်မယ်...." လို့ ဆက်တိုက် ပြောဆိုပြီး ခရစ်စတီရာနာကို နမ်းပြန်တယ် ။

ဒီတခါမှာတော့ ခရစ်စတီရာနာက သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး ကျကျနန နမ်းစုတ်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဆရာနဲ့ တပည့်မတို့ရာဂနတ်ဆိုးရဲ့ ဖမ်းစားခြင်းကို ခံနေကြရပြီ ဆိုတော့ နမ်းကြစုတ်ကြရင်း တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူတွေ မြန်လာကြသလို တယောက်နဲ့တယောက်လည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ် ပွတ်သပ်လာကြရတယ် ။

ခရစ်စတီရာနာရဲ့ ထမိန်ပျော့လေးကို ဆွဲဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်တယ်  ။ ထမိန်လေးက ဖြုတ်ကနဲ ရုံးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတယ် ။ ခရစ်စတီရာနာရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ အနက်ရောင် ပင်တီပြတ်လေးဘဲ ရှိနေတော့တယ် ။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက ပေါင်ရင်းဂွဆုံက တြိဂံပုံ နေရာလေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ ခရစ်စတီရာနာရဲ့ အင်္ဂါစပ်ဖေါင်းမို့မို့ကြီးဟာ သူ့လက်ခုပ်ထဲမှာ ရောက်နေလို့ သူ့စိတ်တွေက ဒိုင်းကနဲ ထိုးကြွသွားပြီး သူ့ဖွားဖက်တော်ဒုတျက တငျးမာလှနျးသှားတယျ ။ တောငျမတျပွီး တဆတျဆတျနဲ့ တုနျခါနတေယျ ။ အတငျးကို လုပျခငြျနပွေီ ။ ကောငျမလေးရဲ့ အပေါျပိုငျးက အကငြျ် ီလေးကို ခှာခြှတျလိုကျတယျ ။ အကငြျ် ီလေး ကို သူ့အလုပျစားပှဲကွီးပေါျကို အသာလေး ပဈတငျလိုကျတယျ ။ ဘရာစီယာသသေေးလေးက ရငျသားထှားထှားတှကေို အတငျးကွီးဘဲ ထိနျးခြုပျထားနတေယျ ။ ဘရာစီယာထဲက ရငျသားစိုငျတဝကျက လြံထှကျနတေယျ ။ " ဆရာက ဘရာကိုပါ ခြှတျခငြျတာလား...." လို့ ခရဈစတီရာနာက မေးလိုကျတယျ ။ " အငျးပေါ့..." လို့ သူဖွတေယျ ။ ခရဈစတီရာနာက " ကမြ ခြှတျပေးမှာပေါ့..." လို့ မခိုါျတရို့လေး ပွောလိုကျပွီး လကျနောကျပွနျနဲ့ ဘရာစီယာလေးကို ခြှတျပေးလိုကျတယျ ။

" ဟား......လှလိုက်တဲ့ နို့တွေပါလား..."

လုံးဝန်းဆူကြွနေတဲ့ ရင်စိုင်နှစ်လုံးက တော်တော့်ကို လှတယ် ။

ကောင်မလးကို သူ့အလုပ်စားပွဲပေါ်ကို မတင်လိုက်တယ် ။ ရင်စိုင်တွေကို တဖက်ပြီးတဖက် သူ နမ်းတယ် ။ ရင်သီးလေးတွေက နီရဲရဲလေးတွေ ..။ လျာနဲ့ ယက်လိုက်တော့ ကောင်မလေး တွန့်သွားတယ် ။

နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်နမ်းလိုက်ပြန်ရင်း ရင်စိုင်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ကစားလိုက်တယ်  ။ ကောင်မလေးက အိုးးးလို့ ညည်းတယ် ။

သူ့လက်တွေက ပင်တီနက်ကလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

အိုး။။။

အမွှေးပါးပါးနုနုတွေ ရှိနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ခုံးမို့တဲ့ ဆီးခုံကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က မြန်တယ် ။ ဖျတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်တယ် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေက ပေါင်ကားဖြဲလိုက်တာတောင် တခုနဲ့တခု စေ့ကပ်နေတုံးဘဲ ။ ကောင်မလေး " အာ့..ဆရာ..."လို့ နုတ်ဖျားက အသံလေးထွက်သွားတယ် ။ အကွဲကြောင်းညို့ညို့လေးကို အောင်မိုးခြိမ့်လျာနဲ့ အောက်ကနေ အထက် ပင့်ကော်ယက်လိုက်တယ် ။

" အို့ ....     "

ခရစ်စတီရာနာ ဆတ်ကနဲ ခါသွားတယ် ။ မျက်နှာလေးမော့သွားတယ် ။ နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလုံးလုံးလေးတွေ ပွင့်ဟသွားကြတယ် ။

အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လျာကြီးက ရပ်မနေဘူး..။ ဆိုင်းမနေဘူး ။ ဆက်တိုက် တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်ပေးနေတယ် ။ခရစ်စတီရာနာ တအားအားနဲ့ အော်ညည်းနေပြီး အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဘာဂျာကို အပီအပြင် ရယူနေတယ် ။

ခရစ်စတီရာနာရဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေ အတွက်က အောင်မိုးခြိမ့်လျာကြီးက ကြမ်းတမ်းလွန်းနေတယ်။ လျာပြားကြီး တချက် ယက်လိုက်တိုင်း အသားနုလေးတွေကို ပွတ်ထိသွားတာတွေက ခရစ်စတီရာနာရဲ့ တကိုယ်လုံးကို တုန်ခါသွားစေတယ် ။ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထပြီး လျာကြီးနဲ့ ဝေးရာကို ဆုတ်ခွာပြေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ကြောင့် ဆုတ်ခွာပြေးလို့ မရဘူး ။ လျာထိပ်ချွန်က အစိလေးကို ထိုးလိုက်တဲ့အခါ အထိအတွေ့ကြောင့် တုန်ခါသွားရတယ် ။

" ဆရာရယ်....တော်..တော်ပြီ..အရမ်းကျင်တာဘဲ ...     .....   တော်ပြီ...."

ခရစ်စတီရာနာက မခံနိုင်တော့လို့ ရပ်ခိုင်းနေတာကြောင့် အောင်မိုးခြိမ့် ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရပ်ဆိုင်းလိုက်တယ် ။ဒူးထောက်မှုတ်နေတာမို့ အမှုတ်လည်း ရပ်လိုက်ရော မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ဒုတ်ကြီးက မတ်မတ်ကြီးမြူးကြွနေတာမို့ ဒါကို ခရစ်စတီရာနာ တွေ့သွားတယ် ။

အောင်မိုးခြိမ့်ဆီက ပညာသင်ယူနေပြီး တချိန်လုံး တပူးပူးတတွဲတွဲ သွားလာနေကြပေမယ့် ဒီလူကြီးမှာ ဒီလို လုံးပတ်တုတ်တုတ် ဒုတ်တန်ကြီး ပိုင်ဆိုင်ထားမှန်း ခရစ်စတီရာနာ မသိခဲ့ဘူး ။

" အို..ဆရာ့ဟာကြီးက တအားကြီးတာဘဲနော် ....    "

တအံ့တဩဖြစ်နေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ လက်ထဲကို အောင်မိုးခြိမ့်က သူ့လိင်တန်ကြီးကို ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ လုံးပတ်တုတ်တုတ် ငပဲကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဒီအတန်ကြီး နဲ့ ထည့်တာကို ခံရမှာပါလား လို့ တွေးမိတဲ့အခါ ခရစ်စတီရာနာ လန့်သွားတယ် ။ ဒါကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လို့မှ ရပါ့မလား..ငါ့ စောက်ပတ်လေး ကွဲပြဲသွားလေမလား လို့ စဉ်းစားမိတာ ။

အောင်မိုးခြိမ့်က အချိန်ဆိုင်းတတ်သူ တယောက် မဟုတ်ဘူး ။ ခရစ်စတီရာနာရဲ့ အကွဲကြောင်းကို သူ့ဒုတ်ထိပ်ဖူးနဲ့ အကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်လူးလိုက်တယ် ။ အကွဲကြောင်းက အရည်တွေနဲ့ သူ့ထိပ်ဖူး ဒစ်ကို လူးသုတ်လိုက်တဲ့ သဘော ..။

နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုရော ထောင်ကြွနေတဲ့ အစိလေးကိုရော ဒစ်လုံးကြီးက ပွတ်တိုက်သွားလို့ ခရစ်စတီရာနာ " အမလေး...ဆရာရဲ့.." လို့ မြည်တမ်းမိလိုက်ရတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က အပေါက်မှာ တေ့ထောက်ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်တော့ မှိုပွင့်တပွင့်လို ဒစ်ကားကားကြီး  ကျဉ်းကြပ်တဲ့ လှိုဏ်ဂူလေးထဲကို အတင်းတိုးဝင်တယ် ။  အတွင်းသား နုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်သွားတဲ့ လိင်တန်ရဲ့ လုံးပတ်က တော်တော်လေးကို တုတ်တာကြောင့် ခရစ်စတီရာနာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး " အား....အင်း..အင်း.......အိုး..." လို့ နှုတ်ဖျားက အသံလေး ညည်းငြူမြည်တမ်းလိုက်ပြီး အောင်မိုးခြိမ့်ကို တအားကြီး ဖက်လိုက်တယ် ။

...............................

အောင်မိုးခြိမ့်လည်း စိုအိနူးညံ့ပြီး ကြပ်နေတဲ့ ခရစ်စတီရာနာရဲ့ အင်္ဂါစပ် လှိုဏ်ခေါင်းလေးထဲ သူ့အတန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ လိင်တန်တုတ်ကြီး တထစ်ထစ် တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ တိုးဝင်သွားတယ် ။" အားးး.အိုး...ဟင့်...အား...." လို့ ညည်းရင်း ကောင်မလေးက သူ့ခါးကို တအားဆွဲဖက်လိုက်တယ် ။ " ဆရာ...ဆရာ..ဖြည်းဖြည်း...." လို့ မပွင့်တပွင့်လေး ပြောပြီး ပေါင်တန်တွေကို ပိုကားပေးလိုက်သလို အပေါ်ထောင်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့လိင်တန်လည်း တဆုံးအထိ ဝင်နေပြီ ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသာ နောက်ဆုတ်ထုတ်တော့လည်း အတွင်းသားနုနုအိအိတွေကို ပွတ်တိုက်ပြန်တာကြောင့် အထုတ်မှာလည်း အသွင်းအထိုးတုံးကလိုဘဲ ကောင်မလေးကို အသဲခိုက်စေတာကြောင့် ကောင်မလေးတအင်းအင်းတအီးအီး အော်ညည်းတယ် ။

ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ဖြည်းဖြည်းချင်း သူ လုပ်နေတယ် ။ " အမလေး.ဆရာရယ်....ဆရာ့ဟာကြီးကလည်း တကယ့်ကို ကြီးလိုက်တာ...ကျမ စောက်ပတ်တော့ ကွဲပြဲပြီလား မသိတော့ပါဘူး...." လို့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ခရစ်စတီရာနာကို အောင်မိုးခြိမ့်က " ကြိုက်တယ် မဟုတ်လားလို့.." လို့ ရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း တစွပ်စွပ်နဲ့ ခပ်မြန်မြန်လေး ထိုးလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့" အိုဟင့်..ဖြည်းဖြည်းပါဆို..." လို့ ရေရွတ်လိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း နို့တင်းတင်းလှလှကြီးတလုံးကို ပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့ပေးလိုက်ပြီး တချက်ချင်း ထိုးထည့်ညှောင့်ပေးနေတယ် ။ ကောင်မလေး " အား....အား..ရှီး...အား....ရှီး..." နဲ့ ညည်းငြူရင်း အောင်မိုးခြိမ့်ကို ဖက်ထားတယ် ။

" ကောင်းလား..."

ဘာမှမဖြေဘဲ အင်းအင်းနဲ့ဘဲ ထိုးဆောင့်တိုင်း အသံထွက်နေတယ် ။

" ကောင်းလား..ပြောလေ ..."

" အင်း..ကောင်းတယ်.ဆရာ..."

ကြပ်တည်းပေမယ့် ထိုးညှောင့်လို့ အဆင်ပြေလာတာမို့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း အရှိန်တင်လိုက်တယ် ။ မြန်မြန်နဲ့ ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်တယ် ။

" အိုး...အင်း....ဆရာ..ဆရာရယ်....ဖြည်းဖြည်းပါဆို..."

အရည်တွေ တအားရွှဲနေတာမို့ ထိုးဆောင့်ချက်တွေက ဖွတ် ဘွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။ ကောင်မလေးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို မြှောက်တင်ပြီး သူ ဆောင့်ပေးလိုက်တယ် ။သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးက ဆောင့်လိုက်တိုင်း ကောင်မလေး ဖင်ကြားထဲကို တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်နေတယ် ။ 

" အင်း..အင်း...အား......အား....." ဆိုတဲ့ အော်ညည်းသံတွေလည်း ထွက်နေတယ် ။ ကောင်မလေး ခံနိုင်နေပြီ ဆိုတာကို အောင်မိုးခြိမ့် သိတာကြောင့် မညှာတော့ဘဲ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လုပ်ပါတော့တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေတယ် ။ မနားတမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်နေလို့ သူ့အသက်ရှုသံတွေလည်း ပြင်းနေတယ် ။

" ကောင်းလား...ခရစ်စတီရာနာ.....ကောင်းလား...လိုးတာ ကောင်းလား...."

" အင်း..ကောင်းတယ်....တအားကောင်းတယ်....လိုးတာ တအားကောင်းတယ်......."

" ငါ့လီးကို ကြိုက်လား...."

" ကြိုက်တယ်..ကြိုက်တယ်....ဆရာ့လီးကြီးကို ကျမ ကြိုက်တယ်....."

" အပြတ်လိုးတော့မယ်နော်...."

" လိုး..လိုး..ဆရာ....လိုးပါ...လိုး...လိုး......."

နှစ်ယောက်စလုံး တအားထန်နေကြပြီ ။ လမ်းဆုံး ပန်းတိုင်ကို မရောက်ရောက်အောင် တက်နိုင်ဖို့ တအားဆောင့် တအားကော့ပေး ဖြစ်နေပြီး တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်သံတွေနဲ့အတူ.." အား...ပြီး..ပြီး....ပြီးသွားပြီ...အိုး....အိုး....ကောင်းသွားပြီ.....အမလေးးး...လေး........." လို့ ခရစ်စတီရာနာ အော်ဟစ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ အတန်ချောင်းထိပ်ပေါက်က သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေလည်း တဟုန်ထိုး ပန်းထွက်လာတာမို့ အောင်မိုးခြိမ့်က သူ့လိင်တန်ချောင်းကို ခရစ်စတီရာနာရဲ့ ရွှေကြုတ်ပေါက်ထဲက ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ သုတ်ရည် ဖြူညစ်ညစ်တတောကြီး ခရစ်စတီရာနာရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သား ရှပ်ရှပ်လေးအပေါ်ကို ပက်ဖြန်းမိသွားရတယ် ။

တန်ဆာချင်း စွပ်ရက်ကြီး အောင်မိုးခြိမ့် ကောင်မလေးကို ဖက်သိုင်းထားနေတယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တွေ သိမ့်သိမ့်တုန်ခါပြီး မောနေကြတယ် ။

.........................................................................

လပြည့်ဝန်းကို လာခဲ့မယ်လို့ ပြောပြီးတဲ့အချိန် ခင်ဦးဦးမြင့် ငါ မှားသွားပြီလား ဆိုပြီး စဉ်းစားမိခဲ့ပေမယ့် အလုပ်ဆင်းချိန်ရောက်တော့ သူစောင့်နေတော့မှာ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လပြည့်ဝန်းကို သွားလိုက်ရတော့တယ် ။ အရင်က လပြည့်ဝန်းကို တခါနှစ်ခါလောက် ရောက်ဖူးတာကြောင့် ဘယ်မှာ ကားရပ်ရမယ် ဆိုတာ ခင်ဦးဦးမြင့် သိတယ် ။ လပြည့်ဝန်းထဲကို ရင်ခုံစွာနဲ့ လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ငါ ယောက်ျားအပေါ်မှာ သစ္စာမဲ့နေပြီလား လို့လည်း တွေးမိလိုက်ပေမယ့် လပြည့်ဝန်းက ဆိုင်ဝန်ထမ်းလေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ 

" ညွှန်ချ ုပ်ဦးသက်ဝင်းမော် ရောက်ပြီလား "

လို့ လှမ်းမေးလိုက်ရပါတယ် ။ ဆိုင်ဝန်ထမ်းကောင်လေးက " ဟုတ်ကဲ့အမ သူမှာထားပါတယ်..သူ သီးသန့်ခန်းမှာ စောင့်နေပါတယ် အမ...ကျနော် လိုက်ပြပေးပါမယ်.." လို့ ပြောပြီး ခင်ဦးဦးမြင့်ကို

ဦးဆောင်ပြီး ဆိုင်အတွင်းဖက်ကို ခေါ်သွားပါတယ် ။ ဗွီအိုင်ပီ အထူးခန်း လို့ စာတန်းလေး ရေးထားတဲ့ အခန်းတခန်းကို ဆိုင်ဝန်ထမ်းကောင်လေးက တံခါးဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။

သူ..သူ..ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့် အလာကို ထိုင်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ..သူ...သူနဲ့ သီးသန့် အလုံပိတ် အခန်းတခန်းမှာ ချိန်းတွေ့ရတာပါလား...။ ခင်ဦးဦးမြင့် အပျိုဖျန်းကလေး တယောက်လို ရင်တွေ တုန်ခုံနေတယ် ။ " လာ..ခင်ဦး...." သူက လှမ်းခေါ်တယ် ။ သူရှိနေတဲ့ စားပွဲကို ဒူးတွေ တုန်ပြီး လျှောက်လှမ်းသွားရတယ် ။ " ကိုယ်က ခင်ဦး လာပါ့မလားလို့ စိတ်တွေ ပူနေတာ..."လို့ ပြောတယ် ။ သူက ရုံးမှာတုံးက အဝတ်အစားနဲ့ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဘယ်ဖက်ရင်ဘတ်မှာ မိချောင်းရုပ် အစိမ်းလေးနဲ့ စပို့ရှပ် အဖြူရောင်..မီးခိုးရောင် ယောလုံချည် နဲ့ ။ သူ့ဘယ်လက်မှာ အနက်ရောင်သားရေကြိုးနဲ့ ရွှေရောင်နာရီ အဝိုင်းလေးတလုံး ပတ်ထားတယ် ။ သူ့ဆီက ရေမွှေး အနံ့သင်းသင်းလေး လည်း ရလိုက်တယ် ။

" ခင်ဦး..ဘာစားချင်လဲဟင်..."

" ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ..ညွှန်ချုပ်သဘောပါ..ညွှန်ချု ုပ် ကြိုက်တာ မှာပါ ..." သူက ရယ်လိုက်တယ် ။

" ကိုယ့်ကို ညွှန်ချု ုပ်..လို့ မခေါ်ပါနဲ့လား...." ခင်ဦးလည်း သူ့အကြည့်ကို ရင်မဆိုင်ရဲဘူး ။

" ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့..." သူ့ကို မကြည့်ဘဲ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တယ် ။

သူက ရယ်ပြီး " ကိုကို...လို့ ခေါ်...." လို့ ပြောလိုက်ရင်း စားပွဲပေါ် တင်ထားတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။

သူနဲ့လည်း ဘာမှ မဟုတ်သေးဘဲနဲ့ ကိုကိုလို့ ခေါ်ခိုင်းနေတဲ့ သူ့ကို အံ့ဩမိပြီး မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သူက လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ...။

" အို...."

သူက ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ဖက်လိုက်တယ် ။ နမ်းလည်း နမ်းတယ် ။

" ချစ်တယ်..ခင်ဦးရယ်...." တဲ့ ။

စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်နေပြီ ။

" ကိုကို့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား...." လို့ သူပြောရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ အို...ခင်ဦးဦးမြင့် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရက်နဲ့ သူစုတ်တာတွေကို အလိုက်သင့် ခံယူနေမိလိုက်တယ် ။

သိပ်ပါးတဲ့လူကြီး ..။ အဆင့်တွေ တခါထဲ ကျော်ပစ်လိုက်တယ် ။ လက်ရဲဇက်ရဲလို့ ပြောရမှာပေါ့ ။

ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားရပြီး သူချယ်လှယ်သမျှ ခံနေရတော့တာဘဲ ။ တကယ့်ကို လက်သွက်တဲ့ လူ ..။ "ကိုကိုလေ...ခင်ဦးကို ချစ်မိနေတာ ကြာပြီ သိလား..." လို့ နားနားကို ကပ်ပြီး သူပြောရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နားရွက်ဖျားလေးကို သူ လိုက်နမ်းနေတယ် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ လိုက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်တာ ..။

ရင်တွေခုံ ကြက်သီးတွေ ထရင်း သူလုပ်တာ ပြောတာတွေကို ခံနေနားထောင်နေတော့ သူက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုကဲလာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို ကိုင်လာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း ကိုယ့်ကို အထင်အမြင်သေးမှာလည်း စိုးလာပြီး သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပစ်မိတယ် ။ " မမြန်လွန်းဘူးလားဟင်..ကျမတို့မှာ အိမ်ထောင်အသီးသီးနဲ့ အခုလို ဖြစ်ပျက်တာ မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်.." လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိတယ် ။

သူက ခင်ဦးဦးမြင့် ဘာပြောပြော ဂရုကို မစိုက်ဘူး ။ ခင်ဦးရယ်..ကိုကိုကတော့ ချစ်တာဘဲ သိတယ်..ခင်ဦးကိုအရမ်းချစ်တယ် ...လို့ တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ လည်တိုင်ကို လိုက်နမ်းနေတယ် ။ သူ့လက်တဖက်ကလည်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ပွတ်နေတယ် ။ သူ့ရဲ့ အပွတ်အသပ် အနမ်း အကိုင်အတွယ်

တွေက ခင်ဦးဦးမြင့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွစေတာ အမှန်ပါဘဲ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း အိမ်ထောင်သက် ၅နှစ် ရှိခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ကိုအောင်နဲ့ ကာမကိစ္စသွေးအေးသွားခဲ့ပြီး စိတ်သိပ်မပါတော့ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေဟာ အခုတော့ သူ့ကြောင့် ပြန်လည် နိုးကြားထကြွလာရတယ်လို့ ဆိုရပါမယ် ။ ကိုကိုကလည်း ခင်ဦးကို တအားချစ်မိ ခင်ဦးကလည်း ကိုကို့ကို ချစ်မိနေကြပြီဘဲ ဘာလိုသေးလဲ...လို့ပြောပြီး ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ပေါင်ကြားကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုင်စမ်းတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ဆီးစပ်အပေါ် တဖွဖွ လာပွတ်စမ်းနေတော့ ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ တအားခုံ စိတ်တွေ နိုးကြွလာတယ် ။ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာတယ် ။ ခံချင်စိတ်တွေ များလာတယ် ။

စားသောက်ဆိုင်ထဲ လာထိုင်ပြီး အစားအသောက် မမှာဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ကိုယ်တွေအပေါ် သူ့လက်တွေက ပြေးလွှားကစားနေတာကို ခင်ဦးဦးမြင့်မတားပေမယ့် အစားအသောက် မမှာတော့ဘူးလား လို့တော့ မေးလိုက်တယ် ။ သူက ..ဟုတ်သားဘဲ ခင်ဦး ဆာနေမှာ...လို့ ပြန်ပြောရင်း စားပွဲထိုးတွေကို ခေါ်ချင်ရင် နှိပ်ရတဲ့ ခလုပ်လေးကို နှိပ်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့အခါ အပေါ်ဖြူအောက်အနက် ဝတ်စားထား တဲ့ စားပွဲထိုးကောင်လေး ဝင်လာတယ် ။ သူက စားစရာတွေ သောက်စရာတွေ မှာလိုက်တယ် ။ စားပွဲထိုးချာတိတ် ထွက်သွားတာနဲ့ သူ ခင်ဦးဦးမြင့် တကိုယ်လုံးကို ဖက်လိုက်ပွတ်လိုက် ပြန်လုပ်တော့တာဘဲ ။

ခက်တာက ခင်ဦးဦးမြင့် ကိုယ်တိုင်က သူလုပ်တာပြောတာတွေကို သာယာနေမိတာ ။ သူ့ကို တိတ်တခိုး သဘောကျနေခဲ့မိတာတွေကို သူကလည်း သိနေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ စားစရာတွေ ရောက်လာလို့ ကိုင်တာနမ်းတာ ပွတ်တာတွေ ရပ်သွားရတယ် ။ စားစရာတွေကို သောက်စရာ ဝိုင် နဲ့ ဝစ်စကီ သောက်ရင်း စားကြတာ ။

ခင်ဦးဦးမြင့်က ဝိုင်သောက်ပြီး သူကတော့ ဝစ်စကီ သောက်တယ် ။

လပြည့်ဝန်းစားသောက်ဆိုင်ကနေ ပြန်ခဲ့ကြတော့ ကိုယ့်ကားနဲ့ ကိုယ် ဖြစ်နေတယ် ။ သူက သံလျှင်က သူ့ကွန်ဒို ကို သွားကြရအောင်လို့ ခေါ်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း စတွေ့တွေ့ချင်း နေ့မှာ ခုလောက်ဆို တော်ပြီလို့ ယူဆတာကြောင့် သူ့ကို နောက်မှ တွေ့ကြရအောင်ပါ လို့ ပြောပြီး ငြင်းလိုက်တယ် ။ သံလျှင်ကို သွားရင် ဒီည အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ သူကတော့ တအားထန်နေတော့ သွားချင်နေတာပေါ့ ။

အောင်မိုးခြိမ့် အားမရသေးဘူး ။ ခရစ်စတီရာနာကို တချီကောင်း နှိပ်ပြီးပေမယ့် ခဏကြာတော့ ပြန်ထန်လာတယ်။ ခရစ်စတီရာနာကို သူစားချင်နေတဲ့ ကြေးအိုးဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး ကျွေးတဲ့အချိန် စောစောက ဗျင်းခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစား မြင်ယောင်ပြီး ကာမစိတ်တွေက ပြန်ထလာတယ် ။

ခရစ်စတီနာကတော့ ကြေးအိုးတင်မက ကိတ်တွေရော သစ်သီးဖျော်ရည်တွေရော အပြတ်စားသောက်ပြီး မိသားစုအတွက်ပါ ပါဆယ်ထုပ်သွားတယ် ။ သူက အိမ်လိုက်မပို့ခင် စပ်ကြား တနေရာရာကို ဝင်ပြီး နောက် တချီတမောင်းထောင်းပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် ခရစ်စတီရာနာက မိုးချုပ်ပြီ ဆရာ..နောက်များမှ ချိန်းကြသေးတာပေါ့ လို့ တောင်းပန်ပြောဆိုတာကြောင့် သူ စိတ်လျှော့လိုက်ရတယ် ။ ခရစ်စတီရာနာ ကို သူ့လမ်းထိပ်အထိ လိုက်ပို့လိုက်ပြီး သူအိမ်ကို ပြန်လာတော့ သူ့မိန်းမ ခင်ဦးဦးမြင့် ပြန်မရောက်သေးဘူး ။ ရုံးက အဖွဲ့နဲ့ စားသောက်နေကြတယ်လို့ပြောတာဘဲ ..။

ရုံးခန်းထဲမှာ ဗျင်းခဲ့တာမို့ ရေကောင်းကောင်း မဆေးကြောရသေးလို့လားမသိဘူး ။ ပေါင်ကြားဖင်ကြားတွေ ယားသလိုလို ဖြစ်နေတာနဲ့ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်ပြီး ရေချိ ုးပစ်လိုက်တယ် ။ ရေချိုးနေတုံးဘဲ အိမ်ထဲကို ခင်ဦးဦးမြင့် ဝင်လာတဲ့ တံခါးဖွင့်သံတွေ ခြေသံတွေ ကြားလိုက်တယ် ။

" ကိုအောင်...ရေချိ ုးနေလား...."

ခင်ဦးဦးမြင့်က အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရင်း ရေချိ ုးခန်းပေါက်ဝကို လာပြီးရပ်ရင်း မေးလိုက်တယ် ။

" ဟုတ်တယ်...ခင်...ကိုယ်ရေချိုးနေတယ်...ခင်ရော ချိုးပါလား....လာလေ....အတူတူ ချိုးကြရအောင်..." လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ဟာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖွားဖက်တော်ကြီး ငေါငေါကြီးထောင်လျက် ရပ်နေတာကို ခင်ဦးဦးမြင့် တွေ့လိုက်ရတယ် ။ စောစောက ညွှန်ချုပ် သက်ဝင်းမော် ကိုင်နှိုက် နမ်းစုတ်ပွတ်သပ်တာတွေ တချိန်လုံး ခံခဲ့ရပြီး ဝိုင်ကလည်း တော်တော် သောက်ထားတော့ ခပ်ထွေထွေ ဖြစ်နေတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်ဟာ တုတ်ခိုင်တဲ့ လိင်တန်ကြီးထောင်ရက်နဲ့ ရေချိုးနေတဲ့ လင်တော်မောင် အောင်မိုးခြိမ့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ စိတ်တွေကြွလာတယ် ။ " ကိုအောင်က ခင့်ကို လာချိုးစေချင်လို့လား..." လို့ မေးလိုက်တယ် ။

" အင်းပေါ့..ကိုအောင်တို့လက်ထပ်ခါစက အမြဲ အတူတူ ချိုးနေကြဘဲဥစ္စာ...လာ..." လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း ညွှန်ချုပ် သက်ဝင်းမော်နဲ့ ထန်လာသမျှ လင်တော်မောင်နဲ့ ဆွဲပစ်လိုက်တော့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း သူမ အဝတ်အစားတွေ  အားလုံးကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တယ် ။

ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဝင်လာတဲ့ မယားချောလေး ခင်ဦးဦးမြင့်ကို မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးပြီး ကြည့်နေတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ငေါငေါကြီး ကြွထနေတဲ့ လိင်တန်ဟာ ဆတ်ကနဲ မတ်တောင်သွားရတယ် ။တင်ကားကားနဲ့  ရင်ထွားထွားနဲ့မယားချောလေးရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်ခန္ဓာက သူ့ကာမစိတ်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေတော့ ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ် တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်တယ် ။

ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သက်ဝင်းမော် ဆွထားလို့ ကြွလာတဲ့ ကာမတဏှာစိတ်တွေကြောင့် ခါတိုင်းဆို စိတ်မလာတဲ့ယောက်ျားကို စိတ်ပါလက်ပါ ပြန် နမ်းစုတ်ပြီး လက်တဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်တိုတုတ်ကြီးကို ဖမ်းစမ်းလိုက်တယ် ။ ဒုတ်ကြီးက မာကျောပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်း အကွာမှာ" ကိုအောင်..ရေချိုးကြရအောင်.." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ရေပန်းအောက်မှာ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးကြရင်း အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လတန်တုတ်ကြီးကို ခင်ဦးဦးမြင့် အားရပါးရ စုတ်ပေးတော့တာဘဲ ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း စုတ်ပေးနေတာနဲ့တင် အားမရဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ထိုးထည့်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ တင်းမာဖီးထနေတဲ့ နို့ထွားထွားကြီးတွေကိုလည်း အပီအပြင်ကို နယ်ဖတ်ဆုပ်ညှစ်နေတယ် ။ 

ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း တအားထန်နေပြီမို့  ကြွေပြားတွေ ကပ်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းနံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဖင်ကြီးတွေအောက်က ပြူးထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို သူ့ဒုတ်တုတ်တိုကြီးကိုဖိသွင်းထည့်လိုက်ပြီး နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲကိုင်ရင်း ဆောင့်တော့ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ အော်ညည်းသံ တအားအား ထွက်လာတယ် ။

ခင်ဦးဦးမြင့် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားပြီး လိင်တန်တုတ်တိုကြီး အင်္ဂါစပ်ထဲ ဆက်တိုက်ထိုးညှောင့်ပေးနေတာကို ခံယူနေတယ် ။ တချက်တချက် ဖင်ကြီးတွေကို အနောက်ကို ကော့ကော့ပစ်ပြီး ခံယူနေတယ် ။ ခေါင်းထဲမှာတော့ညွှန်ချုပ် သက်ဝင်းမော်က ဆောင့်ပေးနေတယ်လို့ မှန်းဆနေတယ် ။

" လိုး..လိုး..ကိုအောင်..ဆောင့်..တအားဆောင့်..မညှာနဲ့...ဆောင့်..အင်း..အမလေး....အား..... အား....အား...အို...ဆောင့်စမ်းပါ.....တအား....."

မယားဖြစ်သူ တအားလိုလားနေတာကို တွေ့ရလို့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ခပ်ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်း ဘဲ ဆောင့်လုပ်ပါတော့တယ် ။ ခါရမ်းလှုပ်နေတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုက်..ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဆွဲဖြဲကိုင်ကာ ဆောင့်လိုက် လုပ်နေတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့မျက်လုံးများ မှိတ်ထားနေတယ် ။ သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးထဲမှာ ရှိုင်းရဲ့ မိမွေးတိုင်းကိုယ်..သုန်တြာရဲ့ အင်္ဂါစပ်..ခရစ်စတီရာနာရဲ့ ထူပြဲပြဲ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို မြင်ယောင်ရင်း မယားဖြစ်သူကို အပီကြုံးနေတယ် ။  တဖေါက်ဖေါက် အသားချင်းထိရိုက်သံတွေ ဆူညံနေတယ် ။

" ပြီးတော့မယ်....ဆောင့်..ဆောင့်..တအားဆောင့်....အာ...ဟာ ...အိုး.......ပြီး...ပြီး...ပြီး.......အား .......အင်း......"

သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်းသွားတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ သူ့ဒုတ်ကို တဆုံးထိုးထည့်ကပ်ထားရင်း ကောင်းခြင်း အရသာထူးကို တမြေ့မြေ့နဲ့ ခံစားနေပါတော့တယ် ။

ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။

အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က " ဒီနေ့ ရှိုင်းတို့အမှု ရုံးချိန်း ရှိတယ် မဟုတ်လား....တပည့်..." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က ချက်ချင်းဘဲ.." ဟုတ်တယ်..ဆရာ...၁၁နာရီ ..." လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။

ရုံးခန်းပေါ်ကို တက်လာတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က " တပည့်ရေ..ဆရာ့အတွက် ကော်ဖီ ဖျော်တဲ့ အချိန်မှာ အောက်ထပ်ဆိုင်က ဘဲသားမုန့်လေးပါ မှာလိုက်ကွာ..ဟီး..အိမ်က ဘာမှ မစားခဲ့ရသေးလို့ .." လို့ သိန်းအုပ်ကျော်ကို ပြောလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က " ဟုတ်ကဲ့ဆရာ...." လို့ ဖြေတယ် ။

မနေ့ညနေက ရေချိ ုးခန်းထဲမှာ မယားချောလေးနဲ့ စလိုက်တဲ့ ကာမပွဲကြမ်းလေးက အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားပြီး ပီပီပြင်ပြင် ဆွဲဖြစ်ခဲ့ကြပြီးတော့ အစရှိသွားတာနဲ့ ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ တပွဲပြီး တပွဲဆွဲဖြစ်သွားကြတာ လေးချီတိုင်တိုင်ဘဲ ။ မနက်ကျတော့ မယားဖြစ်သူလည်း အိပ်ရာက ခါတိုင်းလို မထဘဲ နှပ်နေလို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် ဘာမှ မစားခဲ့ရသေးတာ ..။

သူ့ရုံးခန်းကို သိန်းအုပ်ကျော်က ကြိုတင်ရောက်နှင့်ပြီး အဲကွန်းဖွင့်ပေးထားတာကြောင့် သူဝင်သွားတာနဲ့ စိမ့်အေးနေတယ် ။

ဒီနေ့ ရုံးချိန်းမှာ ရှိုင်းရဲ့ ကွန်ပိုဇာ ( တေးရေးဆရာတွေ ) အာမခံရမယ်လို့သူ ကြိမ်းသေတွက်ထားတယ် ။ ပေးကမ်းခြင်းသည် အတားမဆီး ဆူးညှောင့်ခလုပ်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်မှာ သေချာတယ်လေ ။

ကော်ဖီပူပူ တခွက်နဲ့ ဘဲသားမုန့် တပုဂံ သူ့စားပွဲပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။ ဟာနေတဲ့ ဝမ်းဘိုက်ကို ဖြည့်တင်းပြီးချိန်မှာ သိန်းအုပ်ကျော်က အပြင်ကနေ အင်တာကွန်းနဲ့ " ဆရာ..ဆရာ့သူငယ်ချင်း ဦးအာကာကျော်ကျော် နဲ့ ဇနီး ရောက်နေပါတယ်..ဆရာ တွေ့နိုင်ပါမလား..." လို့ ပြောလိုက်တာကို သူ ကြားလိုက်ရလို့ သူ့သူငယ်ချင်း အာကာကျော်ကျော် သူ့မိန်းမကို ခေါ်လာ မိတ်ဆက်ပေးမယ် လို့ ပြောခဲ့တာကို သတိရလိုက်တယ်...။ " တပည့်ရေ..လွှတ်လိုက်ပါကွယ်..."လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း နံရံက မှန်မှာ သူ့ကိုယ်သူ ပြန် စစ်ဆေးလိုက်တယ် ။ ဘဲသားမုန့်ကြောင့် ပေနေတဲ့ ဆီတွေ ကို လက်သုတ်ပုဝါနဲ့ သေသေချာချာ သုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

အာကာကျော်ကျော်နဲ့ သူ့မိန်းမ ဝင်လာတယ် ။

" လာ သူငယ်ချင်း..ထိုင်ကြပါ..."

အာကာကျော်ကျော်ရဲ့ မိန်းမက တော်တော် ငယ်တာဘဲ ။ သူ့မိန်းမ ဒီလောက် ချောလိမ့်မယ်လို့ အောင်မိုးခြိမ့် ထင်မထားခဲ့ဘူး ။ အသားဝင်းဝါဝါ စွဲဆောင်မှုအပြည့် ရှိတဲ့ မျက်လုံးမျက်ခုံးနဲ့ နှာတန်ပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းလှလှနဲ့ ကုလားဆင်လေး ။ ရုတ်တရက် ကြည့်ရင် မဂိုကုလားဖြူမလေး နဲ့ တူသည် ။

" အောင်မိုးခြိမ့်..ဒါ ငါ့မိန်းမ ..ဆွေဆွေမာထွန်း..ဆွေဆွေ..ဒါ မောင့် အချစ်ဆုံး သူူငယ်ချင်းကြီး အောင်မိုးခြိမ့် ....မောင်မပါဘဲ ရန်ကုန်ကို လာတဲ့အခါ ဒီကောင်ကြီးကို အစစ အားကိုးနိုင်တယ် ..."

အာကာကျော်ကျော်က သူ့မိန်းမ ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ကို မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က " ဘာဘဲလိုလို ပြောပါ ..အာကာ မပါလည်း ကျနော့်ဆီကို ဝင်ပါ ...ဆွေဆွေ..." လို့ ပြော တယ် ။ အာကာကျော်ကျော်နဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းတို့ကို အောက်ထပ်က ဆိုင်က ဘဲသားမုန့်နဲ့ လဖက်ရည်နဲ့ မှာခိုင်းပြီး ကျွေ း တယ် ။

သူတို့ လင်မယား ပြန်ဖို့ ထကြတော့ အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်း အပြင်ဖက်အထိ လိုက်ပို့နုတ်ဆက်တယ် ။ သူ သတိထားမိလိုက်တာက အာကာကျော်ကျော်ရဲ့ ဇနီးချောလေး ဆွေဆွေမာထွန်းက သူ့မိန်းမ ခင်ဦးဦးမြင့် ထက်တောင် ပိုပြီး ကျန်းမာရေးကောင်းနေတာပါဘဲ ။ အချိုးကျ လှပလွန်းတဲ့ ခါးသိမ်သိမ်အောက်က တင်ပါးလှလှကော့ကော့ကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တန်သွယ်လှလှတွေကို မသိမသာ ကြည့်ပြီး သွားရေယိုသွားရတယ် ။

သူတို့ ပြန်သွားပြီး ခဏခဏ ဘဲ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ တင်ပါးလှလှတွေကို ပြန်လည် မြင်ယောင်မိပြီး သဘောကျနေမိတယ် ။ ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမ..လင်ရှိမိန်းမ ဆိုတာကို သတိမထား ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ကာမရာဂစိတ်ကို ထိန်းချုပ်ဆင်ခြင်မှု လုံးဝ မရှိတော့ဘူး ။

ဒီနေ့ ခရစ်စတီရာနာကို သူ မြောက်ဥက္ကလာပ တရားရုံးကို လွှတ်ထားတယ် ။ သုန်တြာကတော့ သူနဲ့ ရှိုင်းတို့ အမှု ရုံးချိန်းကို အကူအဖြစ် လိုက်မယ် ။ လမ်းမှာ ကားကြပ်တာတွေနဲ့ ကြုံ မှာ သေချာနေတာကြောင့် စောစော ရုံးကထွက်မယ် လို့ သိန်းအုပ်ကျော်ကို သူပြောလိုက်တယ် ။ " သုန်တြာ လာရင် ငါ့ပြောကွာ..." လို့ မှာထားတယ် ။

မီးခံသေတ္တာကို ဖွင့်ပြီး ငွေတထုပ် ထုတ်ယူလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းနဲ့ တွေ့ကြမှာ ဆိုတော့ ပြောလို့မရဘူး  ။ဘယ်ရောက်လို့ ဘာစားကြမယ် မသိဘူးလေ ..။ လိုလိုမယ်မယ် ထည့်ခဲ့တာ အကောင်းဆုံးဘဲ မဟုတ်လား ။

" သုန်တြာ ရောက်ပါပြီ..ဆရာ..."

သိန်းအုပ်ကျော် သတင်းပို့တယ် ။ ဂျောက်ကနဲ တံခါးဆွဲဖွင့်သံနဲ့အတူ သုန်တြာ ဝင်လာတယ် ။

" ဆရာ ....သုန်တြာ ရောက်ပါပြီရှင့်..."

မော်ဒယ်မ တယောက်လို ဆတ်ကော့လပ်ကော့နဲ့ ဝင်လာတဲ့ သုန်တြာရဲ့ ရင်စိုင်တွေက တုန်ခါနေတယ် ။အောင်မိုးခြိမ့် သုန်တြာကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ။  အောင်မိုးခြိမ့် မနေ့ ညနေက ခရစ်စတီရာနာကို အပီဖြုတ်ပြီးနောက် အိမ်ရောက်တော့လည်း မိန်းမနဲ့ လေးချီ တညလုံး ဖြုတ်ထားတာကြောင့် စိတ်ကတော့ ဆောင်နေပေမယ့် လူကတော့ လိုက်နိုင်မယ် မထင်ဘူး ။

" ဆရာ..သုန်တြာ လှလားဟင်.."

" အင်း...အေး...လှတယ်...."

" ဆရာ ဒီနေ့ ထမင်းဆိုင် ကောင်းကောင်းမှာ ကျွေးမှာလားဟင်.."

" အင်း..ကျွေးမယ်..."

" အင်..ဆရာ့အသံကလည်း အားမပါဘူး ..."

" ကျွေးပါမယ်...ကျွေးမယ်..ဟင်း..ညည်းကရော ..ဆရာ့ကို ဘာကျွေးမှာတုံး...."

" ကျွေးမှာပေါ့..ဆရာ စားချင်တာ..."

" ဆရာ စားချင်တာ ညည်းသိလို့လား..."

" သိတယ်....ခိခိခိ..."

" ဘာလဲ..."

" အာပုံ...."

" လာ သုန်တြာ တရားရုံး မသွားခင် နင့်အာပုံလေး ငါ့ အမြည်းသဘောလေး ကျွေးပါလား .."

" အို..ဆရာကလည်း...ဆရာ စားလိုက်ရင် သုန်တြာက ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ..ခိခိ...ဆရာ့ ဝက်အူချောင်းကြီးကိုမရဘဲ တရားရုံးကို ဘယ်သွားနိုင်တော့မလဲ..ခိခိ..."

" ဒါဆိုလည်း နင့်အာပုံလေး...ငါ့ ပြစမ်းပါ.."

" ဆရာ..တယောက်ယောက် ဝင်လာမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်ကုန်မယ်..."

" မဝင်လာပါဘူး..လာ...လာ...ဒီအနားလာ......"

အောင်မိုးခြိမ့် ထန်ပြီ ။ တဏှာထန်ပြင်းရင် လုပ်သင့်သလား မလုပ်သင့်ဘူးလား မဆင်ခြင်နိုင်တော့ဘူး ။

သုန်တြာကို သူ့စားပွဲကြီး အတွင်းပိုင်းကို ခေါ်ယူလိုက်ပြီး သုန်တြာရဲ့ အာပုံကို ပြခိုင်းတယ် ။ သုန်တြာလည်းဆရာရယ် ဘာညာကွိကွ ညည်းရင်း ထမိန်ကိုမလှန် ပင်တီကို ဒူးအထိ ချွတ်ချပြီး သူ့အာပုံကို ပြရတယ် ။အောင်မိုးခြမ့်လည်း သုန်တြာရဲ့ အကွဲကြောင်းကို မြင်ရတော့ မနေနိုင်ဘဲ ကုန်းယက်ဖို့ ကြိုးစားတော့တာဘဲ ။

" အို..ဆရာ..စိတ်ထိန်း..စိတ်ထိန်း....ဆရာ မှုတ်ချင်လည်း ရုံးဆင်းချိန်ကျ တနေရာရာသွားပြီး မှုတ်...အခုတော့ ရုံးခန်းထဲမှာကြီး....မကောင်းပါဘူး ။

တရားရုံးကို သုန်တြာနဲ့ အတူ ထွက်ခဲ့တဲ့အခါ အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်ထဲမှာ သုန်တြာရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကိုဘဲ တချိန်လုံးမြင်ယောင်ပြီးနေတယ် ။ တရားရုံး မရောက်ခင် နှစ်ခါလောက် သုန်တြာရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို ထမိန်ပေါ်ကဘဲ သူ ပွတ်သပ်မိတယ် ။

" ဆရာ..ဆရာက တော်တော် ဘူးတာဘဲနော်...."

သုန်တြာက အောင်မိုးခြိမ့် လက်ကြီးကို တွန်းပစ်ရင်း ပြောလိုက်တော့ အောင်မိုးခြိမ်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကို ဖြဲပြီး ရယ်တယ် ။ သုန်တြာကို စိတ်မဆိုးဘူး ။ သူထန်ကြောင်း ဝန်ခံတယ် ။

" ဟုတ်တယ်..သုန်တြာ..ဆရာက တဏှာကြီးတယ် ...ငယ်ငယ်ထဲက ဂွင်းနေ့တိုင်း တိုက်တယ်..တခါတလေ ငါးကြိမ်တောင် ဂွင်းတိုက်လို့ ဆရာ့ငပဲ နာကျင်တဲ့အထိဘဲ..ပြီးတော့ ရေချိ ုးခန်း အိမ်သာလည်း ဆရာ အမြဲချောင်းတယ်...တဏှာစာအုပ်တွေလည်း စုဆောင်းတယ်...မိန်းမအာပုံကိုဘဲ အမြဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်...ကဲ ဘာပြောမလဲ.."

" အံ့ရော ဆရာရယ်..သုန်တြာလည်း တဏှာစိတ်တော့ ရှိပါတယ်...ဆရာ့လောက်တော့ မဟုတ်ဘူး ..သုန်တြာလည်း အပျိုရည်ပျက်တာ အထက်တန်းကျောင်း ကထဲကဘဲ....ဒါပေမယ့် ရည်းစားနဲ့ ဖြစ်တာ..တယောက်ထဲနဲ့ဘဲ ကြုံဘူးတာ....လုပ်တာတော့ ခဏခဏဘဲပေါ့....သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေပေါ့ ဆရာရယ်...တခါ ခိုးစားဘူးသွားတောက ခဏခဏ စားချင်ပြီး ရည်းစားနဲ့ ကြုံရင် ကြုံသလို ကြိတ်ကြတော့တာပေါ့....အခု ရည်းစားလည်း ပြတ်သွားပြီ...သုန်တြာလည်း ထန်လာလို့ ဆရာနဲ့ ဖြစ်ပစ်လိုက်မိတာပါ....ကဲ ဆရာ တော်ကြာ ဆရာ့ဒုတ်ကြီး မတ်လာလို့ တရားရုံးရောက်ရင် ဆင်းရခက်နေအုံးမယ်....စိတ်လျော့..စိတ်လျော့...ခိခိ....."

တရားရုံးကို ကားထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့အခါ စောစောက ရောက်နှင့်နေသော ရှိုင်းက သူတို့ကားဆီကို ခပ်သွက်သွက်လျှောက်လှမ်းလာတာကို အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ သုန်တြာတို့ တွေ့လိုက်ကြတယ် ။

" ဟော...ဟိုမှာ.....ရှိုင်း လာနေပြီ...ဆရာ....."

ရှိုင်းက သူတို့ကို တရားရုံးဘေးက လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ခေါ်သွားတယ် ။

" ဘာစားမလဲ ဘာသောက်မလဲ ဆရာ...ဒီနေ့ ရုံးစစ်ဖြစ်တယ် လို့ ပြောသံကြားတယ်...ဒီနေ့တော့ အာမခံ ရလိမ့်မယ် ထင်တာဘဲနော်..."

" ရမှာပါ....ဆရာ သေသေချာချာ လုပ်ကိုင်ထားပါတယ်...ရှိုင်း..."

အောင်မိုးခြိမ့် ပြုံးပြုံးကြီး ပြောရင်း..လဖက်ရည်ဆိုင်က စားပွဲထိုး ကောင်မလေးကို " ဟေ့..ပေါက်စီချကွာ..." လို့လှမ်းပြောလိုက်တယ် ။

ရှိုင်းနဲ့ သုန်တြာက အရင် ရုံးချိန်းတွေထဲက သိပြီးသား ဆိုတော့ တယောက်နဲ့တယောက် ခင်ခင်မင်မင် ရှိကြတယ် ။

လဖက်ရည်ချိုပေါ့ကျ ကို ပေါက်စီနဲ့ မြည်းရင်း ရှိုင်းရဲ့ ပေါက်စီတွေကိုလည်း အောင်မိုးခြိမ့် စူးစမ်းနေတယ် ။ ဟိုတခါက ရှိုင်းရဲ့ ပေါက်စီတွေကို စားခဲ့ရပေမယ့် မဝသေးဘူး ။ ထပ်စားချင်နေတုံးဘဲ ။

" သုန်တြာ..ရုံးထဲက ဆွဲချကိုသွားမေး...ရုံး ဘယ်အချိန်ခေါ်မလဲ..."

" ဟုတ်..ဆရာ...."

သုန်တြာ တရားရုံးထဲ ဝင်သွားတာနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်က ရှိုင်းကို " ဘယ်တော့ တွေ့ကြအုံးမှာလဲ..ရှိုင်း..အရမ်းထပ်တွေ့ချင်တယ်ကွာ....နော်...နော်လို့...." လို့ ရုပ်ကြမ်းကြီးနဲ့ ချွဲတော့တာဘဲ ။

" ဆရာရယ်...ဒီလောက် ကျွေးထားတာတောင် မဝသေးဘူးလားလို့..သိပ်ပိုတယ်..."

" ရှိုင်းရယ်...လုပ်ပါ ...ထပ်ကျွေးပါအုံး...အမှုအတွက် ရှိုင်းကျေနပ်စေရမယ်...အာမခံလည်းရ...အမှုလည်း သေသေချာချာ စစ်ပေးမယ်....ရှိုင်း အာပုံလေးကိုတော့ ဆရာ စားပါရစေ...."

" ကဲ..ကဲ..ဆရာ သူများတွေ ကြားသွားမယ်..ရှိုင်း ကျွေးမယ် ဆို ပြီးရောပေါ့...."

မကြာခင် တရားရုံး ထဲ အမှုစစ်ဖို့ ခေါ်တော့တာဘဲ ။

အမှုက မုဒိန်းမှု ဖြစ်တဲ့အတွက် တရားရုံးထဲက သီးသန့်အခန်းမှာ သက်ဆိုင်သူတွေဘဲ In Camera စစ်မေးတယ် ။In Camera  ဆိုတာက အလုံပိတ်နေရာမှာ စစ်ဆေးတယ် လို့ ဆိုလိုတာပါ ။ ရှေးခေတ်က ဘောက်စကင်မရာလို့ ခေါ်တဲ့ သေတ္တာလေးလိုပုံနဲ့ ကင်မရာလို အလုံပိတ်နေရာလေးမှာ စစ်ဆေးကြမယ်လို့ ပြောချင်တာ ။

အမှုကို ကြားနာမယ့် တရားသူကြီးရယ်..သက်ဆိုင်တဲ့လူတွေဘဲ ဖြစ်တဲ့ စွပ်စွဲခံရတဲ့လူ( တရားခံ )ရယ်.. နစ်နာသူရယ်.. နှစ်ဖက် ရှေ့နေတွေရယ်.. သက်သေတွေဘဲ တရားခွင်မှာ ရှိပြီး အပြင် ပရိသတ် လာခွင့်မပေးဘူး ။လိင်နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ မေးခွန်းတွေ မေးမှာ ဖြစ်လို့ မုဒိန်းကျင့်ခံရတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ အရှက်သိက္ခာကို ထောက်ထားတဲ့အနေနဲ့လုပ်ပေးတာ ။

အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ အလှည့် မုဒိန်းအကျင့်ခံရပါတယ် ဆိုတဲ့ မိန်းမကို မေးခွန်းတွေ မေးတဲ့အခါ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေနဲ့ ရဲတွေ လာဖမ်းတဲ့ အချိန်မှာ ဒီ ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ် ဆိုတဲ့ မိန်းမဟာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဆိုတာကို သူပေါ်လွင်အောင် မေးလိုက်တယ် ။

" ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ်....ခင်ဗျားကို ကျနော့်အမှုသည်တွေ ဖြစ်ကြတဲ့ ကိုချုပ်နဲ့ ဝိုင်အမ်ဇီ တို့က ခင်ဗျားကို ခင်ဗျားအလိုမတူဘဲ အတင်း မုဒိန်းကျင့်ကြတယ် လို့ တိုင်တမ်းတဲ့အတွက် အခု ကျနော်တို့ ရုံးကို ရောက်ပြီး အမှုစစ်နေကြတယ် မဟုတ်လား...ခင်ဗျားက အလိုမတူဘူးနော်..."

" ဟုတ်ပါတယ် .."

" သူတို့နှစ်ယောက်က ခင်ဗျားကို ပြုကျင့်တဲ့အခါမှာ တယောက်က ပြုကျင့်နေတဲ့အချိန် တယောက်က ချုပ်ကိုင်ထားတာမျိုးတွေ ရှိသလား.."

" မရှိပါဘူး .."

" တယောက်ပြီးမှ တယောက် လုပ်ကြတာလား..."

" ဟုတ်ပါတယ် ..."

"  ရဲတွေ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ ရောက်လာတဲ့အခါမှာ ခင်ဗျားက မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ဆိုတာရော မှန်ပါလား..."

" မှန်ပါတယ် ..."

" အဝတ်အစားတွေကို သူတို့နှစ်ယောက်က အတင်းအဓမ္မ ဆွဲချွတ်ကြတာလား..ခင်ဗျားက ချွတ်ပေးတာလား..."

" သူတို့က အတင်းအဓမ္မ ချွတ်ကြတာပါ..."

အောင်မိုးခြိမ့်က သက်သေခံပစ္စည်း ( ၁) နဲ့ (၂ )အဖြစ် တရားရုံးတော်ကို တင်ပြထားတဲ့ ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ်ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ရုံးတော်ကို တင်ပြသလို ဒါလီ ဝင်းမင်းထွဋ်ကို ပြသတယ် ။

" ခင်ဗျား ရဲ့ အဝတ်အစားတွေနော်..."

" ဟုတ်ပါတယ်...."

" အဝတ်အစားတွေက ဘာမှ တွန့်ကြေစုတ်ပြဲတာတွေ မရှိဘူး ဆိုတာ မှန်တယ်နော်..အခု တွေ့နေရတဲ့အတိုင်း.."

" မှန်ပါတယ်..."

အတင်းဆွဲချွတ်တဲ့လက္ခဏာ မရှိတာကို တရားသူကြီးကို ပြသလိုက်တာ ဖြစ်တယ် ။ ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ်ဟာ ကြေးစားတယောက် ဆိုတာ ပေါ်လွင်အောင် ဆက်လက်ပြီး လူပွဲစား ( ခေါင်း...ဒေါ်ခါကြီး ) ကို ဆက်လက် စစ်မေးတယ် ။ ဖမ်းဆီးတဲ့အချိန် ရှေ့ဆုံးက ပြေးဝင်ခဲ့တဲ့ ရပ်ကွက် အုပ်ချုပ်ရေးမှူး ကိုမျိ ုးဝင်းကို စစ်ဆေးတယ် ။

ကိုမျိ ုးဝင်းက ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ် ဟာ စွပ်စွဲခံရသူ နှစ်ယောက်အနက်က ကိုချုပ်ရဲ့ အပေါ်ကနေ စပ်ယှက်နေတယ် ဆိုတာကို ထွက်ဆိုတယ် ။

မုဒိန်းအကျင့်ခံရပါတယ် ဆိုတဲ့ မိန်းမကလည်း အပေါ်က တက်လုပ်နေတယ် ဆိုတော့ ဒီအမှု နိုင်ကို နိုင်ရမှာပေါ့။

အောင်မိုးခြိမ့် ဒီနေ့ ရုံးစစ်ရတာကို ကျေနပ်တယ် ။ ဒါဆို သူ့အမှုသည်တွေ လွတ်မှာသေချာတယ် ။ အမှုက ကောင်းတယ် ။  အမှုစစ်ပြီးချိန် စွပ်စွဲခံရသူတွေကို အာမခံ ပေးဖို့ သူ ရုံးတော်ကို လျှောက်ထားတယ် ။ တရားသူကြီးက အာမခံ ပေးလိုက်တယ် ။

အမှန်က ဒါမျိုး ကိုယ့်ဖက်က အမှုကောင်းနေရင် ကြားဖြတ် လျှောက်လဲချက်ပေးပြီး တခါထဲ စီရင်ချက်ချလိုက်ရမှာ ။ အရင်တုံးက အောင်မိုးခြိမ့် ဒါမျိုး နဲ့ အမှုကို ဖြတ်ပစ်လိုက်ဖူးတယ် ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်က တရားခံရဲ့ ရှေ့နေသာ ဖြစ်ပြီး တရားသူကြီးနဲ့ ရုံးရဲ့ သဘောအတိုင်း ကိုယ်က လိုက်ရတာ ။

ရှိုင်း မျက်နှာလေး ပြုံးသွားတယ် ..။ " ရက်စ် " လို့ လေသံလေးနဲ့ လက်သီးလေး ဆုပ်ပြီး ပြောလိုက်တာ ကြားလိုက်သလိုဘဲ ။

တေးရေးဆရာနှစ်ယောက် အချုပ်ထဲ ပြန်သွားစရာ မလိုတော့ဘူး ။ သူ့ကို ပြေးလာနုတ်ဆက်ကြတယ် ။ကျေးဇူးတင်စကား ပြောကြတယ် ။သူတို့လည်း အချုပ်ထဲမှာ နေရတာ စိတ်ဆင်းရဲလှပြီ ။

နောက် ရုံးချိန်းမှာ အကျင့်ခံရပါတယ် ဆိုတဲ့ ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ် ကို စစ်ဆေးခဲ့တဲ့ ဆရာဝန်ကို မေးမြန်းမှာပါ ။ ဒါလီဝင်းမင်းထွဋ်ရဲ့ မိန်းမကိုယ်( အင်္ဂါစပ် )ရဲ့ အခြေအနေအကြောင်း မေးမှာ ..။

အတင်းကျင့်ကြံတဲ့ လက္ခဏာ ရှိမရှိ..ပွန်းပဲ့စုတ်ပြတ်တာတွေ တွေ့မတွေ့...ဆိုတာရယ် ကွန်ဒုံးတွေနဲ့ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာရယ်ကို ပေါ်လွင်အောင် မေးမြန်းမှာပါ ။ မုဒိန်းကျင့်ပါတယ် ဆိုမှ ဘယ်လို အေးအေးဆေးဆေး ကွန်ဒုံးလည်း စွပ်နေကြမလဲ လေ။

သူတို့ ရုံးထဲက ထွက်လာကြတော့ ရှိုင်းက အာမခံရပြီး အမှု အခြေအနေကောင်းတဲ့ အထိန်းအမှတ်နဲ့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ သွားစားကြရအောင်လို့ ခေါ်ဖိတ်တယ် ။ သူတို့ အားလုံး ကိုးမိုင်ဖက်က စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်ကို ကားနှစ်စီးနဲ့ သွားလိုက်ကြတယ် ။

စားသောက်လို့ ပြီးတဲ့ အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က သုန်တြာကို ရုံးခန်းကို တက္ကစီကားနဲ့ ပြန်နှင့်ခိုင်းလိုက်တယ် ။

သူ ရှိုင်းနဲ့ အမှုလိုက်ခအကြောင်း ဆွေးနွေးစရာ ရှိလို့ ကျန်ခဲ့အုံးမယ် လို့ သုန်တြာကို ပြောလိုက်တယ် ။ သုန်တြာက လူရှေ့မှာမို့ ဘာမှ မပြောသာဘဲ " ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.." လို့ဘဲ ပြန်ပြောပြီး တက္ကစီကားနဲ့ ရုံးခန်းကို ပြန်ဖို့လုပ်ရပေမယ့်  ဆရာတော့ ရှိုင်းကို ကြံစည်ဖို့ နေခဲ့တာဘဲ ဆိုတာကို သဘောပေါက်တာပေါ့ ။

တေးရေးဆရာနှစ်ယောက်လည်း ထုတ်လုပ်သူရဲ့ ကားနဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကနေ ပြန်သွားကြတယ် ။ ရှိုင်းကတော့ အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ပါလာတယ် ။

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>