တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံပင်အချစ် မကျင်စန်းနှင့်ဖြစ် အပိုင်း ( ၂ )

တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံပင်အချစ် မကျင်စန်းနှင့်ဖြစ် အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်လမ်း/ရေးသားသူ - ဆံကေသာချစ်သူမောင်

ဤ အခြေအနေတွင် ကိုတင်အောင်လဲ လုပ်ငန်း မရပ်ဆိုင်းပဲ မိုးဦးကျမတိုင်မီ မှောင်ခိုကုန်များ လက်ခံသယ်ယူပေးရန် ရှိသည့်အတွက် ဖျာပုံငါးဖမ်းဆိပ်ကမ်း အုပ်စုဆီမှ စလင်သစ်တစ်ယောက်ကို အစားထိုးခန့်အပ်၍ ခရီးစဉ်ထွက်ရန် ပြင်ဆင်ရင်း စလင်သစ်ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုစက်လှေတွင် ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါသွားရန် စီစဉ်၍ အိမ်မှ ထွက်ခွာခဲ့လေသည်။ 

ဇနီးသည်နှင့် သားလေးတို့အား ပွေ့ဖက်နုတ်ဆက်ပြီး စက်လှေဆိပ်သို့ ဆင်းရာမှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ကားမောင်း၍ ကိုတင်အောင်ကို လိုက်ပို့ပေးပါသည်။ အထုပ်အပိုးများကို စက်လှေပေါ် ကိုတင်အောင်၏ အခန်းအထိ လိုက်တင်ပေးအပြီး စက်လှေမှာ လိုအပ်သည်များကို ဖိုးဇော်လိုက်လံကြည့်ရှုပေးရင်း အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ရန် အကို့ ကို မှာရင်း စက်လှေထွက်တော့မည့် အချိန်ပြန်ခါနီးတွင် ကိုတင်အောင်မှ 

“ ဖိုးဇော်ရေ ..ငါ့ညီ ပွဲရုံကို သေခြာကြည့်နော်.. မင်းအမနဲ့ မင်းတူလေးကို လဲ ..ဂရုစိုက်ပြီး လိုအပ်တာ ကူညီပေးအုံးနော် ..အကို ဒီခရီးစဉ် က တစ်လ ကျော်လောက်ဆို ပြန်ရောက်လာမှာပါ...” ဟု ပြောရင်းဖိုးဇော်ကို ဘောတံတားပေါ်သို့ လိုက်ပို့ရာ ဖိုးဇော်လဲ 

“ အကိုရေ.. စိတ်ချလက်ချသာ..သွား ..ကျနော် အားလုံး သေခြာကြည့်ထားမယ်.. အမနဲ့လုံးလုံးလေးအတွက်လဲ စိတ်မပူနဲ့.. အစစအရာရာ...စိတ်အေးအေးထားပြီး..သွားပါ အကို.. ” ဟု နုတ်ဆက်အပြီးမှာ ကိုတင်အောင်လဲ စက်လှေပေါ် တက်သွားပြီး လှေသားတို့ ကြိုးများဖြုတ်ကာ စက်လှေ (၂) စင်းတို့ ကမ်းခွာ၍ ထွက်ခွာသွားပြီး စက်လှေများလဲ ငဝန်မြစ်ထဲမှ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားမှ ဖိုးဇော် တစ်ယောက်ပွဲရုံသို့ ကားမောင်း၍ ပြန်လာလိုက်လေသည်။

ရက်သတ္တပတ် (၃) ပတ်ခန့်အကြာ နေ့လယ်ခင်း ဖိုးဇော် တစ်ယောက် ပွဲရုံကောင်တာထိုင်နေခိုက်တွင် ဖုံးသံမြည်လာသဖြင့် ဖုံးကိုင်လိုက်ရာ တစ်ဘက်မှ 

“ ကိုတရုတ်ကြီးတို့ ပွဲရုံကလားဗျ..” ဟုမေးလာသဖြင့် 

“ ဟုတ်ပါတယ် ..ပြောပါဗျ ..” ဟုဖြေလိုက်ရာမှ 

“ ကိုတရုတ်ကြီးမိန်းမ မကျင်စန်းရှိပါသလား ခဏလောက် ပြောပြစေ..” ဟုအပြောမှာ ဖုံးခဏကိုင်ထားရန်ပြော၍ ဖိုးဇော်လဲ မမ ကိုဖုံးလာကြောင်းသွားခေါ်ပြီး ကောင်တာဘေးတွင် ထိုင်နေရင်း မမဖုံးပြောနေတုန်းအနောက်မှ ဆံပင်ကိုင်ရန် စဉ်းစားနေခိုက်မှာ 

“ ဘယ်သူပါလဲရှင်..”ဟု တယ်လီဖုံးအား မကျင်စန်းမေးသံတွင် တဖက်မှ အသံကျယ်ကျယ်နှင့် မြိတ်မြို့ရှိ ကိုတရုတ်ကြီး၏ မိတ်ဆွေ ဦးမြတို့ပွဲရုံမှ ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြကိုယ်တိုင်ဆက်လာသည်ဆိုတာ သိလိုက်ရလေသည်။ 

ပြောသံများကို ဖိုးဇော်နားထောင်ရင်း အံသြ၍ shock ဖြစ်သွားမိသည်။ ကိုတင်အောင်တို့စက်လှေ မြိတ်မှ ထွက်ခွာပြီး နာရီအနည်းငယ်ကြာတွင် မုန်တိုင်းမိနစ်မြုတ်သွားသည်ဆိုသော သတင်းကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ စက်လှေ (၂) စင်းမုန်တိုင်းကြားတွင် တစ်စီးနှင့် တစ်စီး အဆက်အသွယ်ပြတ်ကာ ဒုတိယ စက်လှေရှိ ယခင်စက်လှေ စလင်ကြီး ဦးအောင်ဇံ၏ တပည့် ပဲ့နင်းကြီးမှ ပင်လယ်ပြင် အခြေအနေမဟန်မှန်းသိ၍ မြိတ်သို့ ပြန်လှည့်လာသဖြင့် ဒုတိယလှေမှာ မုန်တိုင်းဘေးမှ လွတ်လာပြီး စလင်အသစ်ဖြင့် မောင်းနှင်သည့် ကိုတင်အောင်ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါသည့် ပထမလှေမှာ မုန်တိုင်းမိနစ်မြုတ်သွားသည်ဟု သတင်းကိုဖုံးမှကြားလိုက်ရလေသည်။ 

ဖုံးပြောအပြီးမှာ မကျင်စန်း တစ်ယောက် စိတ်ဆောက်တည်ရာမရပဲ ကောင်တာ စားပွဲမှ ကမ်းနားမြစ်ပြင်ကိုငူငူကြီး ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည် ။ ထိုနောက်စားပွဲပေါ်တွင် မျက်နှာကို မှောက်လျှက် ခြုံးပွဲချ ငိုလေတော့သည်။

အဖြစ်အပျက် အလုံးစုံကို နားဖြင့် ကြားသိလိုက်ရသော ဖိုးဇော်လဲ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိတော့သလို စိတ်ထဲတွင် ဆရာသမားအကို ကိုတင်အောင်ကို မျက်စိထဲ မြင်လျှက် ဝမ်းနဲမိသွားသလို ခြုံးပွဲချ ငိုကျွေးနေသော မကျင်စန်းကိုကြည့်လျှက် ဖိုးဇော်လဲငူငူကြီးရပ်နေမိလေသည်။ တော်တော်ကြာမှ 

“ အမ သတိထားပါအုံး ..အမရယ်..စိတ်ထိန်းပါအမ.. သားလေးလုံးလုံးရှိသေးတယ်နော်.. အမစိတ်တွေထိန်းအုံးအမ.. ကျနော် အကို့သတင်းကို လိုက်စုံစမ်းမယ် အမ.. အကိုအသက်ရှင်ရင်လဲ ရှင်မှာပေါ့.. အခုက ဘာမှန်းမှ မသိသေးတာ..စက်လှေမြုတ်တယ်ဆိုရုံ ကြားတာလေ အမ ..သေခြာအောင်စုံစမ်းရအုံးမယ်လေ.. အမ အဲ့လိုကြီး မငိုပါနဲ့ အမရယ်...” ဟု ဖိုးဇော် အတော်ကြာနှစ်သိမ့်ပြောယူရသည်။ 

နောက် (၃) ရက်ခန့်ကြာသောအခါတွင် မြိတ်မြို့သို့ နောက်ပြန်လှည့်သွားသည့် မုန်တိုင်းမမိပဲ ကျန်ခဲ့သည့်စက်လှေ ပုသိမ်သို့ရောက်လာပြီး ဆိပ်ကမ်းသို့ ကပ်သောအခါမှ လှေသားများနှင့် စလင်တို့အား ဖိုးဇော်နှင့် မကျင်စန်းတို့အကြောင်းစုံ မေးမြန်းကြပြီးမှ စက်လှေမှ စလင်ကိုပါခေါ်၍ ဖိုးဇော်ရယ် မကျင်စန်းရယ် စလင်ကြီးရယ် (၃) ယောက်သား ရန်ကုန်သို့ ကားဖြင့်ထွက်ခွာပြီး ရန်ကုန်မြို့မှ တဆင့် လေယာဉ်ဖြင့် မြိတ်မြို့သို့ လိုက်သွားကြတော့သည်။ 

မြိတ်မြို့သို့ရောက်ရှိပြီး တစ်ရက်တည်းခိုခန်းတွင် နားပြီး နောက်နေ့မနက် တွင် မြိတ်ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြမှ စီစဉ်၍ လူစီးစက်လှေ Speed boat တစ်စီးငှားရမ်းကာ ဦးမြကိုယ်တိုင်လိုက်ပါ၍ ဖိုးဇော် မကျင်စန်းတို့နှင့်အတူ စလင်ကြီးပါ လိုက်ပါလျှက် မုန်တိုင်းမိ၍ စက်လှေ တစ်စီးနှင့် တစ်စီး အဆက်အသွယ်ပြတ်တောက်သွားသော နေရာတစ်ဝိုက်အားရှာဖွေကြရင်း ကျောက်ဆောင်များပြားသောကျွန်းစုများရှိရာဘက်တွင် စက်လှေ အကျိုးအပျက် အပိုင်းအစတချို့ကိုတွေရလေသည်။ 

အင်အားပြင်းသောမုန်တိုင်းနှင့်အတွေ့မှာ ကျွန်းအနီးသို့ ခိုဝင်ရန် ကြိုးစားခဲ့ပုံရပြီး ကျောက်ဆောင်များနှင့်ရိုက်ခိုက်မိကာ စက်လှေပျက်သည့် ကို ခန့်မှန်းတွေ့ရှိရလေသည် ကျွန်းဒေသခံ ရွာသားများကိုမေးမြန်းကြည့်ရာမှ စက်လှေအပိုင်းအစများသာ ရေမျောကမ်းတင်လာပြီး အသက်ရှင်သူ လူတစ်စုံတစ်ယောက်မှ မတွေ့ကြောင်းသတင်းကြားသိရသဖြင့် တတ်နိုင်သမျှရှာဖွေ အပြီးမှာတော့ လက်လျှော့ကာ မြိတ်မြို့သို့ ပြန်လာခဲ့တော့ပါသည်။ 

မြိတ်ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြမှလည်း စိတ်မကောင်းကြောင်း မကျင်စန်းနှင့် ဖိုးဇော်တို့ကို အားပေးနှစ်သိမ့်၍ နောက်နေ့ နံနက်မှာတော့ရန်ကုန်မြို့သို့လေယာဉ်တစ်ဆင့် ပုသိမ်သို့ ကားတစ်ဆင့်ဖြင့် ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။ 

ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ကိုတင်အောင် အတွက် ရည်စူး၍ ကုသိုလ်ကောင်းမှု ပြုလုပ်ပေးပြီး အလှုအတန်းများပြုလုပ်ပေးကြရာ ကိုတင်အောင်၏ မိဘညီအကိုမောင်နှမ မိသားစုများ နှင့် မကျင်စန်း၏ မိဘများ အပါအဝင် ဖိုးဇော်၏ အဖေတို့အမေတို့ မိသားစုများပါဝင်လုပ်ကိုင်ပေးကြလေသည်။

သဘောကောင်း၍ စီးပွားရေးမိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းများသော ကိုတင်အောင်၏ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများမှာလဲ စိတ်မကောင်းစွာဖြင့် သတင်းမေးမြန်းလာကြရာ ဖိုးဇော်နှင့် မကျင်စန်းမှာ ဧည့်ခံဖြေကြားရင်း မကျင်စန်းမှာမျက်ရည် ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျရှာသည်။ 

ဒီလိုနှင့်ပဲ နာရေးကိစ္စများ အပြီးမှာ ပူဆွေးနေရသော မကျင်စန်းကို စိတ်အားမငယ်စေရန် ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အားပေးသလို ဖိုးဇော်၏ အဖေ နှင့် အမေတို့လည်း အားပေးရင်း မကျင်စန်း အတွက်လုပ်ငန်း ဆောင်တာများ အခက်အခဲ မဖြစ်စေရန်အတွက် အစစအရာရာသေခြာကူညီလုပ်ဆောင်ပေးရန် ဖိုးဇော်အားမှာကြားပြီး အကူအညီလိုအပ်ပါက အချိန်မရွေးပြောရန်အားပေးနှစ်သိမ့်ကြလေသည်။ 

မကျင်စန်း၏ အမေကိုယ်တိုင်လဲ တစ်လနီးပါးမျှ ပွဲရုံအိမ်တွင်လာနေပေးရင်းချက်ပြုတ်သည်မှ အစပြုလုပ်ပေး၍ သမီးဖြစ်သူအား အားပေးနှစ်သိမ့်ပေးပါသည်။ ဖိုးဇော်လဲ လုံးလုံးလေးကို ကူထိန်းပေးရင်းကျောင်းသွားကျောင်းပြန်ကြိုပို့ပေးသည်မှ အစစအရာရာခလေးအတွက် ပြုလုပ်ပေးရှာပါသည်။ 

သည်လိုနှင့်ပဲ အချိန်ကာလ တစ်ခုကုန်ဆုံးပြီး တစ်နှစ်ကျော်ကြာမြင့်သွားသည့်အခါတွင် ကိုတင်အောင်မရှိသည့်နောက် မတင်စန်းလဲ ပွဲရုံလုပ်ငန်းကို ဖိုးဇော်နှင့်အတူလုပ်ကိုင်ရင်း (၂) ဦးသားပိုမိုနီးကပ်ရင်းနှီးလာကြတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ မကျင်စန်းနှင့်ခလေးကို အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ပေး စေတနာထားမှုများမှာ အုံပုန်းမေတ္တာစိတ်တွေယိုဖိတ်နေပြီဆိုတာကို မကျင်စန်းလဲအချိန်နှင့်အမျှ ရိပ်မိနေလာတော့လေသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တစ်စုံတစ်ရာ ဖွင့်ပြောကြခြင်းမရှိသော်လဲ စိတ်တွင်းမှာတော့ သံယောဇဉ်များဖြစ်နေကြပါပြီ။

 ဖိုးဇော်သည် ပွဲရုံလုပ်ငန်းခွင်နှင့်အရောင်းအဝယ်များမှာ အတွေ့အကြုံများစွာရှိ၍ လူကြီးဆန်ဆန်ဝါ သဘာရင့်သော်လည်း မကျင်စန်းနှင့် (၂) ယောက်ထဲရှိသောအချိန်တိုင်းမှာ ခလေး တစ် ယောက်လို ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး လူလစ်သောအားလပ်ချိန်မှာ မကျင်စန်းဆံပင်များကိုသာ ကိုင်ရန်တောင်းဆိုတတ်ပြီး ဆံပင်ကိုင်နေရလျှင် ဘာကိုမှ အာရုံမရှိသော ဖိုးဇော်အား ကြည့်ပြီး မကျင်စန်းမှာ 

“ ငါ့..မောင်ရယ်..နင်ဟာလေ..ခလေးလိုပဲ...” ဟုပြောရင်း ရီမောကာ နေသဘောကျနေတတ်လေသည်။ 

နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မိမိ၏ ဆံပင်ကို ဖိုးဇော် တစ်ယောက်ကိုင်နေစဉ် ပုဆိုးကြားထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေတတ်ပြီး ဆံပင်ကိုင်နေတုန်း ဖုံးသံမြည်လာလျှင် ဖုံးထကိုင်သော ဖိုးဇော်၏ ပုဆိုးမှာစိုနေသောအကွက်များကိုပါ မကျင်စန်းသတိထားမိရင်း စိတ်ထဲခံစားချက်တစ်မျိုးဖြစ်လာလေသည်။ 

မကျင်စန်းမှာလဲ အချောအလှများပိုင်ဆိုင်နေဆဲ အရွယ်ကောင်းမှာ ကံစီမံရာအတိုင်း မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရသည်မို့ ရံဖန်ရံခါသွေးသား လိုအပ်ချက်စိတဖြစ်ပေါ်သည့်အခါမှာ ဖိုးဇော်၏ မိမိဆံပင်များကို ကိုင်တွယ်မှုများအကြောင်းကိုဆက်စပ်ခါစဉ်းစားမိရင်း စိတ်ကို အကြိမ်ကြိမ်ထိန်းခဲ့ပါသည်။

သို့သော်လည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် တစ်ရက်မှာ ဖိုးဇော် တစ်ယောက် ဆံပင်ကိုင်ရန် တောင်းဆိုလာချိန်မှာတော့ ဘီးဆံပတ်ဆံထုံးကြီးကိုဖြေချပေးရင်း ဖိုးဇော်ဆံပင်တွေ စကိုင်ပြီး ခဏမှာ ဖိုးဇော်၏ ထိုးထောင်နေသော ဒုတ်နှင့်မိမိ၏ လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းအိအိများမတော်တဆထိမိသွားသည့်ဟန်ပြုလုပ်၍ ခန္ဒာကိုယ်ကို ဘေးကို အနည်းငယ်လှည့်ပြီး လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းအိအိများနှင့် ဖိုးဇော်၏ ဒုတ်တို့ထိမိချိန်မှာဆက်ထိထားပေးရင်း ဖိုးဇော်ကို မော့ကြည့်ကာမေးလိုက်မိတော့သည်။ 

“ မောင်လေး.. မမ ဆံပင်တွေကို ကိုင်တိုင်း..ဒီလို...ဘာဖြစ်လို့..ဖြစ်နေတာလဲ ငါ့မောင်ရယ်...” ဟု လက်မောင်းသားများဖြင့် ဖိုးဇော်၏ တောင်နေသောဒစ်ဖျားကို သာသာလေးဖိရင်း ပြောထွက်သွားတဲ့ အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် နဂိုကတည်းက ဆံပင်တွေ ကိုင်နေရင်းနှလုံးတွေခုန်နေရာမှ ပို၍ရင်တွေတုန်လာပါတော့သည်။ 

ရုတ်တရက် စကားများ မထွက်လာသော်လဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ထစ်ထစ်အအဖြင့် 

“ မမ..ဆံပင်တွေကို ကျနော်..အရမ်းကြိုက်တယ်..မရယ် မဆံပင်တွေကိုချစ်ချင်တယ်..မရယ်..” ဟု ရင်ထဲကစကားတွေထွက်ကျလာရင်း မကျင်စန်းခေါင်းကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင် းနဖူးနှင့်ခေါင်းကိုငုံနမ်းပါတော့သည်။ မကျင်စန်းလဲ 

“ ဆံပင်ကို..ဘယ်လိုချစ်မှာလဲ..ငါ့မောင်ရယ်..” ဟု သဘောမပေါက်ပဲ မျက်မှောင်လေးကျုံ့ပြီးပြောရင်း နေခိုက်မှာတော့ မနေနိုင်တော့သော ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မမကျောလေးလှည့်ပေးပြီး 

“ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေပေးပါ..  မမရယ်နော်..” ဟုပြောရင်းမကျင်စန်းလက်မောင်း (၂) ဖက်ကိုကိုင်ကာ ကျောပေးနေစေရန် အသာအယာဆွဲလှည့်ခိုက်မှာ မကျင်စန်းလဲ အလိုက်သင့်လေး လှည့်ပေးလိုက်မိလေသည်။ ဖိုးဇော်၏လက်အစုံမှာ မကျင်စန်း၏ နဖူးဆံစများမှစ၍ နားသယ်စပ်မှဆံပင်များကိုပါ တစ်စုတည်းတစ်စည်းထဲ အနောက်လည်တိုင်ဇက်ပိုးရင်းဆီသို့ သာယာစွာ ဆွဲယူသိမ်းသွားရင်း ဆံပင်များကိုတစ်စုတည်းတစ်စည်းထဲ စင်းစင်းပြန့်ပြန့်ဖြစ်နေအောင် သေခြာသပ်ယူရင်းစုကိုင်လိုက်သည်။

ပြီးေတာ့ အဖျားအထိကို မပြီးယူ၍လက်ဖြင့်ဆုပ်ပြီး သပ်ချပြီးမှလွှတ်ချလိုက်ချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းကျောပြင်တစ်ခုလုံး မမြင်ရအောင် ကန်လန့်ကာ ချလိုက်သည့်အလား အုံကောင်းလွန်းလှသည့် ဆံပင်များဖြင့်ဖုံးသွားပြီး ခြေသလုံးထိအောင် ရှည်နေပြီ ဖြစ်သောမကျင်စန်း၏ဆံပင်များမှာခွေးခြေထိုင်ခုံအောက်ပျဉ်ခင်းကြမ်းပြင်ဆီသို့ တဖြောက်ဖြောက်မြည်ပြီးကျသွားကာတစ်တောင်လောက်အရှည်မှာကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံနေပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ လက်အစုံမှာ မကျင်စန်း၏ နဖူးဆီသို့ တဖန်ပြန်ရောက်လာပြီးဆံပင်များကို တဖန်ပြန်သပ်၍ ယူပြန်ကာ မကျင်စန်း၏ ခေါင်းလေးကို ဆွဲမော့ယူပြီး နဖူးနှင့်ဆံပင်များကိုရှိုက်ပြီး နမ်းပါတော့သည်။ ဆံပင်များကိုဆွဲယူ၍ ခေါင်းကို နမ်းနေသည့် ဖိုးဇော်၏အနမ်းများတွင်မကျင်စန်းလဲ ကြက်သီးများထရင်း သက်ပြင်းများရှုမိတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ တုန်နေသော လက်အစုံမှာ မကျင်စန်းခေါင်းပေါ်မှဆံပင်တွေကို နောက်သို့ဆွဲယူသွားအပြီး ဆံပင်အရင်းမှာစုကိုင်ထားလိုက်ချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးများအဝိုင်းသားပြူးကျယ်သွားပါတော့သည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မကျင်စန်းသတိပြုမိသွားသည် ။ 

မိမိ၏ဆံပင် အရင်းထဲတွင် အရှည် (၇) လက်မ နီးနီးရှိသော တောင်မတ်၍ အကြောတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးကိုတင်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်ကို သိလိုက်ရပြီး ကြက်သီးများထသွားချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် တစ်ယောက်လဲ ဂိတ်ဆုံးထိအောင် တောင်နေပြီဖြစ်သော အရည်ကြည်များယိုကျနေသော လီးကို မိမိလိုးချင်လွန်းလှသော မကျင်စန်းဆံပင်များအရင်းပေါ်တွင်စတင်လွန်းထိုး၍လိုးပါတော့သည်။ 

တစ်ချက်ခြင်း တစ်ချက်ခြင်း လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှက် ပင့်ပင့်၍ ဆံပင်များအပေါ်ပွတ်ပွတ်ပြီးဆန်တက်လိုးနေသော ဖိုးဇော်လီးကြီးရဲ့ တရှပ်ရှပ်နှင့် ပွတ်လိုးချက်များအောက်မှာ မကျင်စန်းတစ်ယောက် ခေါင်းလေးပင် မော့ခနဲမော့ခနဲ ဖြစ်၍နေသည်အပြင် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးအောက် လဥအရင်းမှကြမ်းပြင်အထိတွဲ လောင်းစီးဆင်းပုံကျ နေသောဆံပင်များမှာလဲ ဖိုးဇော်၏ လိုးချက်များအောက်မှာ စည်းချက်ကျကျ တအိအိနှင့် ယိမ်းနွဲ့နေပါတော့တယ်။

မကျင်စန်း၏ နောက်စေ့ဆီသို့ ဦးတည်လျှက် နက်မှောင်အိစင်းနေသော ဆံပင်များကြာ းစွပ်ကြောင်းထဲတွင် နစ်ဝင်နေရင်း တအိအိဆန်တက်လိုးသွင်းနေသော ဖိုးဇော်၏ လီးမှာလဲ အကြောစိမ်းများအပြိုင်းပြိုင်းထကာ ဒစ်ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ပွင့်အာနီရဲကာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များအတွင်းသို့ အရေကြည်များ အမျှင်တန်းကပ်ငြိစိမ့်ဝင်နေကုန်သော မြင်ကွင်းကို စိတ်ကျေနပ်စွာကြည့်နေရင်း လိုးနေရသည့် ကာမသုခစည်းစိမ်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အကောင်းလွန်ပြီး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်နေပါပြီ။ 

မကျင်စန်း တစ်ယောက်လဲ ဖိုးဇော်မွှန်ထွန်ပြီး မိမိဆံပင်များကို မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေသည့် လိုးချက်များကို ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း အသက်ပြင်းများရှု၍ ခံနေရင်း မိမိဆံပင်များအတွင်း တိုးဝင်နေသေ ာဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာတုံ့ခနဲဖြစ်သွားပြီး တင်းတင်းအဆွဲခံထားရသော ဆံပင်များထဲမှာ တဖျင်းဖျင်းတုန်သွားအောင်ကို တဖြစ်ဖြစ်မြည်ကုန်သော အရေများပန်းသည့် အသံများနှင့်အတူ ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မိမိဆံပင်များ အတွင်းပုံမှန်လိုးချက်များထက် ပိုအားသန်သော နောက်ဆုံးပိတ် လိုးချက်များကြိတ်လိုးရင်း အကြောများ တသိမ့်သိမ့်ဆင့်ကာဆင့်ကာ ထုတ်ခနဲထုတ်ခနဲ တုန်ခါနေရင်း လိုးချက်များတဖြည်းဖြည်းရပ်သွားသလို မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များထဲမှာ ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးတုန်ခါမှု တစ်ချက်တိုင်းတစ်ချက်တိုင်းမှာ ပန်းထုတ်ပြစ်လွှတ်လိုက်သော သုတ်ရည်ပူပူများထိမှန်သည့် တစ်ချက်ခြင်း တစ်ခြက်ခြင်း ပိုမို စိုရွှဲလေးနစ်လာမှုကို ခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း ဆံပင်တအုံလုံး ရွှဲနစ်နေအောင် အရေများ အကုန်ပန်းထွက်ပြီးသွားသည့်တိုင် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မကျင်စန်းဆံပင်များကို ခွထားဆဲဆက်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါပါသည်။ ဖိုးဇော်ရော မကျင်စန်းရော (၂) ယောက်လုံးမှာ စကားပင်မပြောနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြလေသည်။

...........................................................

 ( ၅ )

မကျင်စန်း ဆံပင်တအုံလုံး ရွှဲနစ်နေအောင် အရေများ အကုန်ပန်းထွက်ပြီး သွားသည့်တိုင် ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မကျင်စန်း ဆံပင်များကို ခွထားဆဲ၊ ဆက်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေပါသည်။ ဖိုးဇော်ရော မကျင်စန်းရော (၂) ယောက်လုံးမှာ စကားပင်မပြောနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြလေသည်။ 

တခဏကြာ အောင်ထိ ဆံပင်များထဲမှာ လီးကို စိတ်ကျေနပ်သည် အထိ နှပ်ထားအပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် သုတ်ရည်အနှစ်များ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ပန်းလွှတ်ထားရသဖြင့် မျော့တော့တော့ ဖြစ်နေသော လီးကိုအသာအယာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များထဲမှ လျှောချ ဆုတ်ခွာလိုက်ပြီး ဆံပင်အုံရင်းမှစ၍ မကျင်စန်း ခါးနားမရောက်တစ်ရောက်အထိ စီးကျနေသော လရေများကို လက်ဖြင်သပ်ကာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်အဖျားများအထိ ဆွဲချလူးပေးလိုက်သည်

သေခြာဆွဲချလူးပေးအပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ယိုင်တိယိုင်တိုက် ဖြစ်နေသော မိမိ လီးကြီးကို မကျင်စန်း၏ ဆံပင်အုံအရင်းကျောပြင်ပေါ်မှာ ကပ်ခါ တင်ထားလိုက်ရင်း မကျင်စန်း၏ နို့အစုံကိုပုခုံးအထက်မှ လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်ရင်း မကျင်စန်း နဖူးကို ငုံကာနမ်းလိုက်သည်။ 

စိတ်ထဲဆန္ဒရှိသလို မကျင်စန်းဆံပင်ကြီးကို မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးလိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်နေသလို သုတ်ရည်များပြားစွာ ပန်းထုတ်လိုက်ရသဖြင့် မောပန်းကာ ဆက်၍မတ်တပ်ရပ်မနေပဲ ထိုင်၍ အမောဖြေချင်လာသဖြင့် မကျင်စန်း၏ ပုခုံးနစ်ဘက်ကို အနောက်မှ အားပြုကိုင်ထားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း မကျင်စန်းနောက်တွင် ပူးကပ်ထိုင်ချလိုက်ရာ မကျင်စန်းကျောရိုးပေါ်ရှိ ဆံပင်များအတိုင်း တောက်လျှောက်လျှောဆင်းလာသော ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာလဲ ဂစ်တာရှိတ်အသွင်ရှိသော မကျင်စန်း၏ ခါးသိမ်သိမ်အောက်မှဝိုင်းအိဖွံထွားလှသော ဖင်အိုးကြီးကွဲကြောင်းကြားတွင် အိစင်းနေသော မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များအပေါ်မှဟန်ချက်ကျကျအမြောင်းလိုက် ထောက်၍ ဖိထားရင်း ဖင်ကြီးခွလျှက် ထိုင်မိရက်သား ဖြစ်သွားတော့သည်။

ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက် (၂) ဖက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်ဖက်ထားရာမှ မကျင်စန်း၏နို့ (၂) လုံးကို အောက်မှပင့်၍ ပွေ့ပိုက်ပင့်ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက် ကိုယ်ခြင်းပူးကပ်ခါနေရင်း ကိုယ်သင်းနံ့ မွေးကြိုင်သင်းသင်းလေးဖြင့်ချစ်စရာကောင်းလှသည့် မကျင်စန်း၏ ပါးပြင်ကို ဖိုးဇော် နမ်းရှိုက်လိုက်အပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော်၏ ရင်ထဲမှ အမောများ ပြေပျောက်သွားသလို ကိုယ်လုံးအချိုးအစားလှပ၍ လုံးဝန်းသည့် တင်ပါးကြီးများကြားတွင် အပ်နှံခံထားရသော ဖိုးဇော်၏ လီးမှာလဲ ဆံပင်များကို အချီကြီး တစ်ချီလိုးထားရ၍ မျော့တော့နေရာမှ မကျင်စန်း၏ တင်ပါးကြီးများ၏ အထိအတွေ့မှာ အားပျော့နေသော သွေးခုန်နန်းများမှာ ပြန်လည်အားကောင်း၍ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာ၍ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပြန်လည်မာတောင်၍ တက်လာပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်းတစ်ယောက်လဲ ဖိုးဇော်၏ ပထမဆုံးအကြိမ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မိမိ၏ဆံပင်ကြီးကို အားပါးတရလိုးသည်ကို ခံလိုက်ရ၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေရာမှ အခုတစ်ခါ ထပ်၍ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းပိုက်ပြီးဖင်ကြားမှာ (၆) လက်မလောက်ရှိသည့် သန်မာထွားကြိုင်း ယောက်ကျားပီသလှသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးဖြင့် ကပ်၍ အထောက်ခံထားရချိန်မှာတော့ အသက်ရှုသံတွေပင် မမှန်တော့ပဲ ရင်တွေ ပို၍ ခုန်နေသည်ကို မကျင်စန်းကို ဖက်ထားသည့်ဖိုးဇော်ပင်လျှင် အတိုင်းသားသိနေရပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်လည်း မကျင်စန်းကို ဖက်ထားရင်း ကောင်းလွန်းလှသည့်အရသာမှာ ဖီးတွေတက်လာကာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားရင်း မကျင်စန်းဖင်ကြားထဲတွင် လီးကို အသာအယာညှောင့်တွန်းလေးတွန်းနေတော့သည်။

ဤအခြေအနေ၏ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းကို အနောက်မှ ခွထိုင်၍ ဖက်ထားရာမှ ထရပ်လိုက်ပြီး မကျင်စန်းကို စွေ့ခနဲပွေချီယူလိုက်ကာ ပွဲရုံအိမ်၏ အောက်ထပ်ရှိ မိမိအိပ်ခန်းအတွင်းသို့ခေါ်သွားပါတော့သည်။ ကုတင်ဘေးတွင်မကျင်စန်းကို အသာအယာလေးချပေးရင်း (၂) ယောက်သားနက်နက်နဲနဲ အကြည့်တွေ စူးစိုက်ကြည့်ကြရင်း ဖိုးဇော် မိမိ၏ ရင်ဘတ်ကြီးထဲသို့ မကျင်စန်းကို ဆွဲထည့်ကာ ဖက်ထားလိုက်ရင်း မကျင်စန်း၏ နုတ်ခမ်းဖူးဖူးငုံငုံလေးကို ငုံ၍စုတ်ကာ စနမ်းပါတော့သည်။

ထိထိမိမိ အချိုမိန်ဆုံး ကစ်ဆင်ဆွဲ အနမ်းများမှာ စတင်ပါတော့သည်။ မကျင်စန်း တကိုယ်လုံးကို အားပါး တရ ဖက်ထား၍ ကစ်ဆင်ဆွဲနေရင်း လက်တဖက်ကလဲ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်ကြီးကို ခေါင်းရင်းဆီမှ တင်ပါးကြီးများဆီသို့ ဆွဲချပွတ်သပ်ကာနေရင်း ခါးသိမ်လေးနှင့် တင်ပါးကြီးများ အပါအဝင် နို့များပါမကျန်အောင် ထိထိမိမိပွတ်သပ် ညစ်ရင်းနယ်ရင်းနှင့် မကျင်စန်း၏ အကျီကျယ်သီးများကို စဖြုတ်ပါတော့သည်။

မကျင်စန်းလဲ အလိုက်သင့် အကျီများကိုချွတ်မိနေပါပြီ ခါးဆီမှ ထမီစကို ဖိုးဇော်တစ်ချက် အပွတ်မှာဆွဲဖြုတ်လိုက်ရာ ပင်တီလေးပဲကျန်တော့သည် လှပလွန်းသော မကျင်စန်း၏ တင်ပါး အလုံးအဝန်းပြည့်ပြည့်ဖြိုး ဖြိုးများမှာ အကာအကွယ်မဲ့ ပေါ်ထွက်လာပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း၏ နောက်ကျောပြင်ပေါ်ရှိ ဆံပင်ကြီးကို ဖိုးဇော်တစ်ချက်မပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖိုးဇော်ဖြုတ်လိုက်သည့်အချိန်မှာတော့ မကျင်စန်း၏ လုံးဝန်းမို့မောက်လှပသော နို့ (၂ ) လုံးမှာ အပြူးသားထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံး မကျင်စန်းရဲ့ အလှများအပေါ်မှာ ဖိုးဇော်ရဲ့ လက်များသာယာစွာပွတ်သပ်ရင်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက်လဲ ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်ကာ မကျင်စန်းကို ရင်ခွင်ထဲ ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားမိပါတယ်။ 

အနမ်းတွေ ထပ်ကာထပ်ကာပေးရင်းနဲ့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းရဲ့ လုံးဝန်းလှပတဲ့ နို့ (၂ )လုံးဆီကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံး အပ်လိုက်ကာ မကျင်စန်းရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့သင်းပျံပျံလေးကို ခံစားကာ နို့များကိုအားပါးတရ ရှိုက်နမ်းရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို တလှည့်စီ ငုံ၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ဖိချေပွတ်ပေးရင်း အရသာရှိရှိ စုတ်နေချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာမှာ နစ်မြောခံစားရင်း ဖိုးဇော်ခေါင်းကို မိမိရရဆုပ်ကိုင်ထားကာ မျက်စိစုံမှတ်လို့ ခေါင်းကို အပေါ် မော့ထားရင်း ညည်းတွားသံ လေးတဟင်းဟင်းနဲ့ အတူ ဆံပင်ကြီးမှာ မကျင်စန်း နောက်ကျောသို့ အိကျနေသည်မှာ အလွန်တရာ လှပလွန်းနေပါတော့သည်။

ဖိုးဇော်လဲ နို့တွေကို နမ်းရှုံ့စို့ပေးနေရင်း မကျင်စန်းခါးလေးကို လက် တစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တဖက်ကလဲ အိကျနေသော မကျင်စန်းဆံပင်ကြီးကို အရင်းမှစ၍ ပွတ်သပ်ဆွဲချရင်း နှင့်အောက်သို့တင်ပါးကြီးများဆီအထိ ဆွဲချရင်း လုံးဝန်းပြည်အိသည့် တင်ပါးကြီးများကို ဆုပ်ရင်းကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ရင်း မိမိရဲ့ အိမ်မက်နတ်သမီး မကျင်စန်း၏ အလှများကို ဤသို့ခံစားနေရာမှ ဖိုးဇော်၏ လီးသည်လဲ အရေကြည်များ တစိမ့်စိမ့် ယိုကျနေပါပြီ။ 

မကျင်စန်း၏ တစ်ကိုယ်လုံး အလှများအပေါ်တွင် စည်းချက်ကျကျ ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နယ်ရင်းပွတ်ရင်းသွားလာနေသော ဖိုးဇော်၏ လက်များမှာ နို့ (၂) လုံးကို ကိုင်တွယ်ရာမှ တဖြည်းဖြည်းခြင်းခါးသိမ်လေးဆီသို့ဆင်းလာရင်း တင်ပါးပေါ်သို့ အရောက်မှာတော့ မကျင်စန်း၏ ပင်တီ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အသာအယာပွတ်သပ်၍ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည့်အခါမှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် မိမွေးဖမွေးအတိုင်း အလှများမှာ အလုံးစုံပေါ်လွင်သွားပါတော့သည်။ 

ပန်းရောင်ဖွေးဖွေး ဆီးခုံမို့မို့လေးအပေါ်မှာ အကြောစိမ်းလေးများကို မြင်နေရသော လှပသည့် အသားအရေပေါ်မှာ ပန်းဆီရောင် ဖူးဖူးဖောင်းဖောင်း လေးဖြင့် မကျင်စန်း၏ အမျိုးသမီး အင်္ဂါ ပစ္စည်းလေးမှာ အရည်လေးများစိုစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ကာမ အရသာကို လိုလားနေပြီ ဖြစ်သည်ကို ဖိုးဇော် တစ်ယောက် စတွေ့ပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းရှေ့တွင် ဒူးထောက်လိုက်ခါ မကျင်စန်း၏ ခါးနှင့်တင်ပါးကြီး (၂) လုံးကိုကိုင်ထားရင်း မကျင်စန်း၏ အင်္ဂါ အကွဲကြောင်းလေး ကိုနှာနုရိုးဖြင့် စပြီးဒေါင်လိုက်ပွတ်တင်လိုက်ကာ အဖုတ်ကို နုတ်ခမ်းအစုံံဖြင့် အနမ်းတစ်ပွင့်စ၍ ပေးလိုက်တော့သည်တွင် မကျင်စန်းတကိုယ်လုံး တုန်ထွက်သွားကာ အား အင်း ဟင်း ဟင်း ဆိုသော ညည်းသံများ ထွက်လာပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်း၏ ဆောက်ဖုတ် ပန်းရောင်လေးကို နုတ်ခမ်းအစုံဟ၍ ငုံလိုက်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းသို့လျှာဖြင့်ထိုး၍ အားပါးတရ စုတ်ရင်းလျှက်ပေးခြင်းကို ပြုလုပ်ရင်း တင်ပါးကြီးများနှင့်ပေါင်များကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အခါမှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် ကြိတ်၍ ညည်းညူသည့် အသံများနှင့်အတူ ကောင်းလွန်းသည့် အရသာတွင် တကိုယ်လုံး တုန်ခါရမ်းကုန်ကာ ဖိုးဇော်ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ထားသည်မှ ပြိုလဲမကျအောင် ဖိုးဇော်၏ ပုခုံးများကို အားပြုကုန်းကိုင်ရင်း ပေါင်လယ်ကျော်ဒူးနားထိ ရှိသော မကျင်စန်းဆံပင်ကြီးမှာလဲ ရေတံခွန်တစ်ခုမှ ရေများကျလာသည့် အလား စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ဘာဂျာမှုတ်နေသော ဖိုးဇော်၏ကိုယ်ပေါ်သို့တအိအိပြိုဆင်းကာ (၂ ) ယောက်လုံးကို ဖုံးအုပ်နေပါတော့သည်။ 

ဖိုးဇော်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ တအိအိ ပြိုဆင်းလာသည့် မကျင်စန်း၏ ဆံပင်ကြီးလာရောက်၍ တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်ခတ်နေမိသည့် အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်၏ တောင်နေသော လီးမှာလဲ အရေကြည်များ အမျှင်တွေ တန်းနေအောင်ကို တစိမ့်စိမ့် ယို၍ ထွက်ကျလာပါတော့သည်။

ဖင်ကြီးတွေကို အားရအောင်ကိုင်ရင်း မကျင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရအောင် ဘာဂျာမှုတ်ပေးအပြီးမှာတော့ ဖိုးဇော် မတ်တပ်ပြန်ရပ်လိုက်ခါ မကျင်စန်းကိုပွေ့ချီပြီး မယူကာ ဖိုးဇော်၏ တစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ဘေး ခေါင်းရင်းတွင်ထားရှိသော အနိမ်အမြင့်မှာ ခါးလောက်နေအထားဖြင့် အနေတော်ရှိသည့် စားပွဲ ဘီဒို အပုလေးပေါ်သို့ မကျင်စန်းကို ခြေ (၂) ချောင်းတွဲလောင်းချထိုင်ရက် အနေအထားဖြင့် တင်လိုက်ပြီး မကျင်စန်း၏ ပေါင်ကြားတွင် ဖိုးဇော်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

အသာအယာ ဆွဲကားထားတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလှလှလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးပေါ်မှာ ဖိုးဇော်ရဲ့ (၆) လက်မလောက်ရှိတဲ့လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ခေါင်းကို တင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို မသွင်းသေးပဲ အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဥအရင်းအထိ ပွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မကျင်စန်း၏ ချက်နားအထိကို ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မေးတင်နေပြီး မကျင်စန်းရော ဖိုးဇော်ပါ ရင်တွေ တထိတ်ထိတ်ခုန်နေကြပါတော့တယ်။ 

မကျင်စန်းရဲ့ ခါးလေးကို ဖိုးဇော် အသာအယာ အားပြုဆွဲကိုင်ရင်း လီးကြီးကို လက် တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ မကျင်စန်းရဲ့ ဆောက်ဖုတ်ထဲကို စထည့်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ တဝက်လောက်ဝင်သွားချိန်မှာတော့ မကျင်စန်းလက်အစုံဟာ ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထားရင်း 

“ အ အား အား နာတယ်..မောင်လေးရယ် ...ဆက်မထည့်နဲ့တော့နော်.. မမ နာတယ် ..”

ဟု စကားသံလေး မကျင်စန်းထံမှ ထွက်ပါတော့သည်။ အိမ်ထောင်ရှင် ခလေး တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သော်လဲ ဖိုးဇော်လို လီးကြီးသူနှင့်အတွေ့မှာတော့ မကျင်စန်းတစ်ယောက် အစမှာ ခံရခက်နေရှာပါသည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းလို ပြစ်ချက်မရှိသည့် ကိုယ်လုံးအလှအပများဖြင်ပြည့်စုံသူ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ကိုယ်ဖိရင်ဖိ နှစ်ကိုယ် တစ်စိတ် ဖက်ထားမိချိန်မှာတော့ မိမိ၏ လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဆက်မသွင်းပဲ မနေနိုင်အောင်ကို စိတ်တွေ နှလုံးတွေ တုန်နေမိတော့ မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ခြင်းကပ်နေအောင်ဆွဲယူဖက်ထားရင်း 

“ မမ ခဏလေးနော် မမ ကျနော်..ဖြည်းဖြည်းလေးပဲ..လုပ်မယ်နော်.. မမ..”

ဟု ပြောရင်း ပါးတွေ နဖူးတွေနမ်းကာ ဆံပင်ကြီးကို သပ်ပေး ဆွဲချပေးရင်း ချော့ကာအဆုံးထိသွင်းရန်ကြိုးစားနေရလေသည်။ ဖိုးဇော်၏ ချော့မြူ ပွတ်သပ်မှုတွေနှင့် ဖြည်းညှင်းစွာ ကိုင်တွယ်ရင်း မကျင်စန်းလဲ အရေကြည်တွေ ထွက်လာချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် တစ်ယောက် မကျင်စန်း၏ဖင်ကြီးများကို (မ) ပြီးဆွဲယူရင်းလီးကို ကော့တွန်းထဲလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ (၆)လက်မလောက်ရှိတဲ့ ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးကြီးဟာ မကျင်စန်းရဲ့ ကြပ်ကြပ်စည်းစည်း ဆောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆီးခုံခြင်းကပ်နေအောင်ကို တဆုံးထိအောင်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ 

စောက်ဖုတ် အတွင်းဆုံးနံရံနှင့် ဖိုးဇော်၏ ဒစ်ခေါင်းတို့ ထောက်မိချိန်မှာတော့ မကျင်စန်း “ အ..” ခနဲ အသံလေးထွက်သွားကာ နှစ်ယောက်လုံးတုန်ခနဲဖြစ်သွားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပိုပြီး တင်းကြပ်အောင်ဖက်ထားလိုက်ကြမိပါတော့တယ်။

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ကြည့်နူးကျေနပ်အားရတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်ကြပြီး ဖိုးဇော် တစ်ယောက် မကျင်စန်း၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို မယူကာ မိမိ ခါးမှာ ချိတ်ပေးထားလိုက်တော့ မကျင်စန်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေမှာ ဖိုးဇော်၏ ပေါင်ခြံမှာ ဖိရက်သား ထိကပ်သွားချိန်မှာ ကိုယ်ကြိုက်လွန်းတဲအလှအပတွေနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ အိမ်မက်နတ်သမီး မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အလှတွေ အားလုံးကို သိမ်းပိုက်ထားပြီးခံစားရတဲ့ ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာမှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ပြီးချင်သလိုလိုပင်ဖြစ်သွားပါတယ်။ 

မကျင်စန်းရဲ့ ဆံပင်ကြီးကိုသာ တစ်ချီ မလိုးထားခဲ့ရင် ဒီနေရာမှာ ဖိုးဇော် ကျိန်းသေပေါက် ပြီးသွားနိုင်ပါတယ်။ ဖိုးဇော်ရဲ့ ခါးမှာ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ချိတ်ထားပြီး စားပွဲခုံဇောင်းမှာ ဖင်အစွန်းတင် ထိုင်နေရတဲ့ မကျင်စန်းမှာလဲ ဆောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးပြည့်ကျပ်နေအောင် လီးကြီးကို တဆုံးထည့်ပြီးခါးလေးကို ဆွဲကာ ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ထဲ ကပ်နေအောင်ကို အထည့်ခံထားရတဲ့ အတွက်ကြောင့် ခေါင်းလေးမော့ပြီး ဆံပင်ကြီးဟာ လှပစွာနဲ့ကျောပြင်မှ အိုက်ကျနေကာ စားပွဲပေါ်မှာ ပုံလျှက်သားရှိနေပါတော့တယ်။ 

ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းရဲ့ အိုက်ကျနေတဲ့ ဆံပင်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆွဲချဆုပ်ကိုင်သပ်ပေးနေရင်း မကျင်စန်းရဲ့မျက်နှာပေါ်ကို အနမ်းတွေ ချွေချကာ ကိုယ်လုံးကိုဖက်ထားတဲ့ လက် တစ်ဖက်က မကျင်စန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နောက် တစ်ဖက်က မကျင်စန်း တင်ပါးလုံးကြီးကို အားပြုကိုင်ကာ အဆုံးထဲ့ထားတဲ့လီးကို ထပ်ကော့ ၍ ပင့်တင်ရင်းမကျင်စန်းကို စလိုးပါတော့တယ်။ လက် နှစ်လုံးလောက် အပြင်ကိုထုတ်ထုတ်ပြီး အဆုံးပြန်ဖိထည့်တဲ့ အခါမှာတော့ မကျင်စန်းဆီမှ ငိုညည်းသံလိုလို အသံလေးတွေ ထွက်လာပြီး ဖိုးဇော်ရဲ့ပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းကိုမှီတင်ထားပြီး နုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလိုက်ရင်း ကြိတ်ပြီးခံနေပါတော့တယ်။

(၁၀) ချက် (၁၅) ချက်လောက် လိုးပြီးတဲ့ အခါမှာတော့ ပုခုံးပေါ် မေ့စေ့တင်ပြီးခေါင်းလေးမှီထားတဲ့ မကျင်စန်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး ဖိုးဇော်ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း လိုးချက်မှန်မှန်တွေနဲ့ စပြီး အရှိန်တွေ တက်လာပါပြီ။ ဖိုးဇော်ရဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြတဲ့လက်တွေက မကျင်စန်းရဲ့ ဆံပင်တွေဆီကနေ မှ နို့တွေ ဆီ၊ ထိုမှ တဆင့် ခါးသိမ်သိမ်ဆီနှင့် တင်ပါးလုံးကြီးများ ပေါင်များဆီစုန်ဆန်တက်ဆင်း ပွတ်သပ်ပေးနေမှုမှာ မကျင်စန်းလဲသာယာမှုအရှိန်တွေ တက်လာခါ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ဖိုးဇော်ရဲ့လိုးချက်တွေမှာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးရင်း အပေးအယူတွေ စည်းချက်ကျလာချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ အားတွေပါလာပြီး မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ထဲကပ်နေအောင် ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ကာ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ နေအောင်ကို ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးအဆုံးဥ နဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ ရိုက်ခတ်သံတွေဟာ မြည်နေပါပြီ။

မကျင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာလဲ အရည်များ ပိုထွက်လာပြီး ဖိုးဇော် လိုးရတာ ပိုကောင်းလာချိန်မှာ ထပ်အားထည့်ပြီး မကျင်စန်း တကိုယ်လုံးကို ဖြစ်ညှစ်ကာ ကောင်းကောင်းကြီး တရှုးရှုး တရှဲရှဲနဲ့ ဖိုးဇော်တဆုံးတဆုံးလိုးတာ (၅) မိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့ မကျင်စန်းတကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး ဖိုးဇော်ကို “ မောင်လေး မောင်လေး ..” ဟု ခေါ်ရင်း တအားကို ပြန်ဖက်ထားသည့် အချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ထဲ ဖိကာ ပြန်မလွတ်တော့ပဲ ဖက်ထားပေးရင်း လီးကြီးကို တဆုံးမြုတ်နေအောင် ထည့်ထားရင်းထပ်ထပ်ကော့ တင်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မကျင်စန်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ အရေများ ဖိုးဇော် ပေါင်ခြံဆီသို့ပါပေကျံကုန်အောင် အရေများ တဖြန်းဖြန်း ယိုထွက်စီးကျကုန်ကာ ဖိုဇော် လီးကို ကြပ်နေအောင် ညစ်ထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်နံရံကြွက်သားတွေ တုန်တုန်ခါခါနဲ့ဖြစ်ကုန်ကာ ဖိုးဇော် ရင်ဘတ်ထဲမှာ မကျင်စန်း တကိုယ်လုံးပျော့ကျပြီးနှလုံးတွေ တထိပ်ထိပ်နေအောင် တုန်နေရင်း ခေါင်းလေးကို ဖိုးဇော်ရင်ဘတ်ထဲ အပ်ထားပြီး ဖိုးဇော်ကျောကုန်းကြီးကို ကြပ်ကြပ်ပြန်ဖက်ထားရင်း မျက်စိတွေစုံမှိတ်ထားကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ 

ပျော့ကျသွားတဲ့ ချစ်သူရဲ့ကိုယ်လုံးကို နွေးနွေးထွေးထွေးလေး အကြင်နာအပြည့်နှင့် ဖက်ထားပေးရင်း မကျင်စန်း ပါးတွေကို ဖိုးဇော်ထပ်၍ ရှိုက်ကာနမ်းလိုက်ပြန်ကာ ဆံပင်ကြီးဆွဲကာ ပွတ်သပ်မိပြန်တော့ မပြီးသေးသော ဖိုးဇော်၏ လီးမှာတဆတ်ဆတ်ပို၍ တောင်ကာအကြောများတဆုံး ပွင့်နေအောင် ဆန့်ထွက်လာပြီး မကျင်စန်းစောက်ဖုတ်လေးအတွင်း ပို၍ပြည်ကြပ်သွားသလို ချစ်သူကို အားပါးတရ ဖက်၍ လိုးတော့သည်တွင် မကျင်စန်း၏ ပြီးထားသော အရေများနှင့် တဆုံးဆောင့်လိုးသည့် လိုးချက်တိုင်းမှာ တဗြွတ်ဗြွတ် အသံတွေ ထွက်နေတော့သည်။ 

နောက်ဆုံးမှာ မကျင်စန်းကို ရင်ဘတ်ခြင်း ကပ်ခါ ခေါင်းကို မျက်နှာကျက်ပေါ်သို့ မော့နေအောင် ဆံပင်တွေကို အရင်းမှာဆုပ်ကိုင်ဆွဲထားရင်း စောက်ဖုတ်နံရံ ထောက်နေသည်အထိ တဆုံးကြိတ်၍ ပင့်ထည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော် စကားမပြောနိုင်အောင် နှလုံးတွေ ထိတ်ထိတ်ခုန်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေ၍ အတွင်းဆုံးနံရံ ကိုထောက်နေသည့် ဖိုးဇော်၏လီး တစ်ချောင်းလုံး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါနေအောင်ပူပူခြစ်ခြစ် သုတ်ရည်များကို ဆင့်ကာဆင့်ကာပန်းထုတ်လိုက်ရာ ဖိုးဇော်၏ ပေါင်ရင် းလဥအောက်ဆီသို့ပင် မကျင်စန်း၏ အရေများရော ဖိုးဇော်၏သုတ်ရည်များပါ ရောကာ ပြန်စီးကျလာပါတော့သည်။ 

မကျင်စန်း စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ပူခနဲ ပူခနဲ ပြစ်ပြစ်ခဲခဲ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည့် ကောင်းလွန်းသည့်အခိုက်အတန့်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းကို ရှိသမျှ အားအကုန်ဖက်ထားသလို မကျင်စန်းလဲ ဖိုးဇော်ကို ပြန်၍ ဖက်ထားရင်းချစ်သူ နှစ်ဦးတို့၏ ဆန္ဒတွေ ပြည့်၍ ကျေနပ်သွားကြသော မျက်ဝန်းများနှင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်ကြရင်း ထွေးပိုက်ထားကြပါတော့သည်။

မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်တင်းနှီးနှောလို့ပြီးချိန်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးကို မထုတ်သေးပဲ တဆုံးထည့်ထားရက်နှင့်ပင် မကျင်စန်းကို တင်ပါးမှ (မ)၍ ပွေ့ချီကာ ကုတင်ပေါ်သို့ယူဆောင်ရင်း “ မမ ဆံပင်ကြီးအရှေ့ကို ..သိမ်းယူလိုက်..” ဟု ဖိုးဇော်အပြောမှာ မကျင်စန်းလဲကျောမှာ ဖားလျားကျနေရင်း စားပွဲခုံပေါ် တစ်ပုံကြီးကျနေသည့် ဆံပင်များကို ရင်ဘတ်ရှေ့သို့ ဆွဲယူ သိမ်းလိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်မကျင်စန်းကို ပွေ့ပိုက်ရက်ပင် မွေ့ယာပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး မကျင်စန်းကို အသာအယာလှဲအိပ်စေကာ ဆံပင်ကြီးကို ခေါင်းရင်း ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် အပုံလိုက် ပုံထားလိုက်ပြီး မကျင်စန်းကိုယ်ပေါ်တွင်ထပ်ရက်သား ဖြင့် လီးကြီးကိုလဲ ဆောက်ဖုတ်အပြင်မထုတ်ပဲ တဆုံးထည့်ထားရင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ချစ်သူကိုယ်ပေါ်မှာ အိပ်ရင်း ချစ်သူ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ဖက်ထားကြရင်း အမောတွေ ဖြေနေကြပါတော့သည်။

.....................................

မကျင်စန်းနှင့်ဖိုးဇော်တို့ ဘေးစောင်းမျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်ဘတ်ခြင်းထိနေအောင်ဖိ၍ ဖက်ထားကြရင်း မကျင်စန်းကို တစ်ပေါင်ကျော်ခွထားလျှက်နှင့် အဖုတ်ထဲသို့ လီးကြီးကို တဆုံးထည့်ထားပြီး ချစ်သူ နှစ်ဦး ကျေနပ်နေကြသည့်အချိန်မှာ “ ဒင်-ဒင်-ဒင် .” ခနဲ ချိန်သီးနာရီဟောင်းကြီးဆီမှ နာရီပြန် (၃) ချက်တီးသံကိုကြားလိုက်ရသည့် အချိန်မှာတော့ 

“ မောင်လေးရေ ... (၃) နာရီထိုးပြီ.. သားလေးကို ကျောင်းကြိုရအုံးမယ်နော် ..ထကြစို့နော် ..” 

ဟု မကျင်စန်းပြောချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းအဖုတ်ထဲမှ ပျော့တော့တော့ဖြစ်စ ပြုနေသောလီးကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်ပြီး အဝတ်ပြန်ဝတ်ကာ

“ မမ အိမ်ရှေ့တံခါးကို..သော့လာခတ်လိုက်အုံးနော်..”

ဟု ဆိုပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်လာကာ ပွဲရုံကောင်တာ စားပွဲဖွင့်၍ ကားသော့ယူပြီး လုံးလုံးလေးကို ကျောင်းကြိုရန် ကားမောင်းထွက်လာလိုက်တော့သည်။ အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သူ မကျင်စန်းလဲ အခန်းထဲမှာ ဘယာစီရာနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီတို့ ပြန်ဝတ်ပြီး ထမီ နှင့်အကျီပြန်ဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာပြီး ပွဲရုံရှေ့သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ခတ်ပြီးမှ အိမ်ပေါ်ထပ်တက်သည့် လှေကားရင်းအောက်တွင် ရှိသော ကိုယ်လုံးကြည့်မှန်ရှေ့ရပ်လိုက်ရင်း အကျီအဝတ်အစား ထမီတို့ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြုပြင်လိုက်ပြီးမှ မိမိကျောပြင်ပေါ်ဖရိုဖရဲ ဖားလျှား ကျနေသည့် ဆံပင်များကို သေခြာဖြီးသင်ရန်အတွက် ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်ရှေ့သို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး မှ လည်တိုင်နားမှစ၍ ဘယ်ဘက်နို့နားအထိအောင် စိုရွဲနစ်နေသော မိမိဆံပင်များကို ကြည့်ရင်း 

“ အော်..ဆံပင်တွေကို နစ်နေတာပဲ.. ဖိုးဇော်ရယ်.. ဘယ်လောက်တောင်..ကြိုက်တာလဲ.. ဒီဆံပင်တွေကိုဘယ်လိုတွေတောင်..ပန်းထည့်ထားတာလဲ..မသိဘူး ဖြီးလို့တောင်မရဘူး ဒီမှာ...”

ဟု တကိုယ်တည်း ညည်းငြူရင်း သုတ်ရည်များဖြင့် ဆံပင်များတစ်ချောင်းနှင့် တစ်ချောင်းပူးကပ်နေကုန်ကာ ဘီးနှင့်ဖီးလို့မရသဖြင့် သုတ်ရည်ပေတာ နည်းသော ခါးအောက်ပိုင်းမှ ခြေသလုံးအထိရှိသည့် ဆံပင်အပိုင်းကို သေခြာ ပြန်ဖြူးနေအောင် ဖြီးသင်ရှင်းလင်းပြီးမှ ဆံပင်အပေါ်ပိုင်း အရင်းမှ ခါးနားအထိ ဖိုးဇော်အားရအောင် ပန်းထည့်ထားသည့် နေရာများကို လက်ဝါးထဲ အုန်းဆီထည့်ကာ ပွတ်ချေ၍ ဆံပင်အတွင်းဆီဝင်အောင်ဖိချေလူးပြစ်ပြီးမှ လက်ချောင်းများဖြင့်ဖြည်းဖြည်းခြင်းရှင်းယူရလေသည်။

(၁၀) မိနစ်လောက်လက်ဖြင့် ရှင်းပြီးမှ ဘီးဖြင့် ဖြီးချကာ ဆံပင်များရှင်းသွားတော့မှ မကျင်စန်း ဘီးဆံပတ် ပတ်ကာ ဆံထုံးထုံးလိုက်ပြီး သားလေးလုံးလုံးအလာကို အိမ်ရှေ့ပွဲရုံဧည့်ခန်းမှ ထိုင်စောင့်နေလိုက်ပါတော့သည်။

(၁၅) မိနစ်ခန့် အကြာတွင်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်သံကြားလိုက်ရချိန်မှာ မကျင်စန်းထ၍ တံခါးသော့ဖွင့်လိုက်သည့်အခါမှာ 

“ မေကြီးရေ ..သားပြန်လာပြီ..” ဟုဆိုကာ ကားပေါ်မှ ပြေးဆင်းလာသော သားလေးကို ဆီကြို ပွေ့ဖက်ရင်းနမ်းလိုက်ပြီး လွယ်အိတ်ကိုချွတ်ယူလိုက်ပြီး အိမ်နံံရံချိတ်တွင် ချိတ်ပေးလိုက်ရင်း 

“ သားလေး အပေါ်ထပ်မှာ အဝတ်အစားလဲပြီး ဆင်းခဲ့နော် ..မေမေ သားအတွက် မိုင်လို..ဖျော်ထားမယ်နော် ..”  ဟု ဆိုတော့ 

“ ဟုတ်ကဲ့.. မေမေ...”

ဟု ဆိုကာ လုံးလုံးလေးမှာ အပေါ်ထပ်ကိုပြေးတက်သွားချိန်မှာ ဖိုးဇော်လဲ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်မှ ဝင်လာပြီး သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ပြန်ခတ်ပြီး နောက် မကျင်စန်း အနားလာကာ မကျင်စန်းကို နမ်းပြီးဖက်ထားလိုက်ရာ မကျင်စန်းက 

“ မောင်လေး သားသား အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတော့မယ်.. ငါ့မောင်ရယ်.. ခလေးမြင်ရင် မကောင်းပါဘူး ..ငါ့ မောင်ရယ် ..နော်.. သားသားကျောင်းသွားချိန်ဆို ငါ့မောင်ကြိုက်သလို.. မမနားလာနေလို့..ရတယ်နော် ..” ဟု ပြောတော့ဖိုးဇော်ပြုံးပြီး 

“ အင်းပါ မမရယ် သားသားလေး မသိစေရပါဘူး.. ကျနော်..အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မှာပါ ..မမရယ်နော် ...”

ဟု ပြောတော့ မကျင်စန်းလဲ မျက်နှာလေးဝင်းပြီး ပြုံးသွားတယ် ။ ဖိုးဇော် မကျင်စန်းကို တစ်ခါထပ်နမ်းလိုက်ပြီး ဖက်ထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ပွဲရုံကောင်တာမှာ သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ လုံးလုံးလေး အောက်ဆင်းလာပြီး 

“ မေမေ ..သား..ဗိုက်ဆာတယ်...” ဆိုတော့ မကျင်စန်း တစ်ယောက် သားကို အိမ်နောက် ထမင်းစားခန်းကို ခေါ်သွားပြီး မိုင်လိုဖျော်ပြီး သားသားကြိုက်တတ်တဲ့ Butter Cookie ဗူးဖွင့်ပေးရင်း သားအမိ နှစ်ယောက်မုန့်စားကြသည်။ မုန့်စားပြီးနောက် အရှေ့ခန်းပွဲရုံခန်းသို့ ထွက်လာကြပြီး လုံးလုံးလေးမှ ဖိုးဇော်ကို ဦးဖိုးဇော် 

“ ဦးဖိုးဇော် ဦးဦးစွန်လွှတ်ရင်..သားကိုခေါ်ဦးနော်.. သားလဲ လွှတ်ချင်တယ်..” ဟု ပြောရာ ဖိုးဇော်လဲ 

“ ကဲ  သားစွန်လွှတ်ကစားချင်တယ်ဆို လွှတ်ကြမယ်လာ .. အပေါ်တက်ကြစို့ ..”

ဟုဆိုကာ တိုက်အိမ်အပေါ်ထပ် ဒါဘာအမိုးဆီသို့ ရစ်လုံးနှင့်စွှန်ယူကာ နှစ်ဦးသား တက်သွားကြလေတော့ မကျင်စန်း တစ်ယောက်ထဲ အောက်ထပ်တွင်ကျန်ခဲ့လေသည်။ 

အဲ့တော့မှ မကျင်စန်းလဲ လေးလေးလံလံ ဖြစ်နေသော မိမိ ဆံထုံးကို ဖြေချရင်း မှန်ရှေ့တွင် သေခြာ အချိန်ယူ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်းရှင်းလင်း စိတ်တိုင်းကျထပ်မံဖြီးသင်ရင်းမှ အင်း ညနေလဲစောင်းနေပါပြီ။ ဒီညတော့ ဒီလိုပဲ အိပ်လိုက်ရမှာပဲ နောက်နေ့မနက်မှပဲ ခေါင်းလျှော်တော့မယ် ဟု စိတ်ထဲတွင်တွေးရင်းပွဲရုံရှေ့ခန်းကိုထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့သည်။ 

ဖိုးဇော်နှင့် လုံးလုံးလေးလဲ တစ်နာရီကျော်ကျော် စွန်လွှတ်ကစားကြပြီးမှ အိမ်အောက် ပြန်ဆင်းလာကြလေသည်။ ညနေ (၅) နာရီခွဲကျော် (၆) နာရီနီးပါးအချိန်ရှိပြီဖြစ်သဖြင့် မကျင်စန်းလဲ အိမ်နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်သို့ဝင်၍ စားစရာ ထမင်းဟင်းများကို ညစာအတွက် ပြန်နွေးပြီး ထမင်းဝိုင်းပြင်ဆင်ကာ (၃) ယောက်သားညစာ စားကြပြီးမှ အပေါ်ထပ်သို့ မကျင်စန်းနှင့်လုံးလုံးလေးလဲ တက်သွားကြသည်။ 

ဖိုးဇော်လဲ ထမင်းစားပြီး အိမ်ရှေ့မြစ်ကမ်းနားတွင် လေညှင်ခံရင်း လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ခဏတာလမ်းလျှောက်ပြီးမှ အပြန်မှာအိမ်ဘေးမှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ဝင်ထိုင်ပြီး လဖက်ရည် ကျစိမ့်လေးတစ်ခွက်မှာပြီး တငုံခြင်းအရသာခံ ဇိမ်ယူသောက်နေရင်း လဖက်ရည်ဆိုင်မှ ဖွင့်ထားသော စိုးလွင်လွင်၏ သီချင်းခွေကို နားထောင်နေရင်း ဂန်ဒဝင်ဆည်းဆာ သီချင်း၏ အစစာသားများဖြစ်သော 

“ ညနေခင်းရဲ့..လေပြည်ထဲမှာ မေ့ဆံနွယ်တွေ တောင်ပံဖြန့်တဲ့..အခါ” 

ဟူသေ ာစာသားလေး အာရုံထဲဝင်လာသည့် အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မကျင်စန်းကို သတိရကာ နေ့လယ်က မကျင်စန်း၏ဆံပင်များမှ အစပြုပြီး ပြီးပြည့်စုံသည့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ရသည်များကို စဉ်းစားမိရင်း တစ်ယောက်ထဲပြုံးကာ ကြည်နူးနေမိလေသည်။ 

လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အချိန်အနည်းငယ် ဆက်ထိုင်ပြီးမှ ထ၍ အိမ်ပြန်လာကာ ညမအိပ်ခင် ဖတ်လက်စ ဝတ္တုစာအုပ်ကို ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ဇိမ်ကျကျထိုင်ပြီးမှ ဖတ်နေလိုက်သည်။ အပေါ်ထပ်တွင်တော့ မကျင်စန်း တစ်ယောက် သားလေးလုံးလုံးကို အိမ်စာလုပ်တာကို ဝိုင်းကူကြည့်ပေးနေပြီး စာလုပ်ပြီးတော့ (၉) နာရီထိုးခါနီးပြီ လုံးလုံးလေးလဲ အိပ်ချင်နေပြီ ဖြစ်၍ ဟားသန်းကာ 

“ မေမေ သားအိပ်ချင်ပြီအိပ်တော့မယ်..” ဟုဆိုကာ စာအုပ်တွေ လွယ်အိတ်ထဲထည့်ပြီး အိပ်ယာဝင်သွားလေတော့သည်။

မကျင်စန်းလဲ အောက်ထပ်သို့ နေ့စဉ်ကြည့်နေကြ မြန်မာ့ရုပ်မြင်သံကြားမှ ထုတ်လွှင့်ပြသသည့် တရုတ်ကားဇာတ်လမ်းတွဲ ပေါင်ချိန်တရားသူကြီး မြန်မာစာတမ်းထိုး ကျန်ကျောင်းရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားကြည့်ရန်အတွက် ဆင်းလာလိုက်သည်။ ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ဝတ္တူထိုင်ဖတ်နေသော ဖိုးဇော် မကျင်စန်းဆင်းလာသည်ကို တွေ့သောအခါ မျက်နှာမှာပြုံးရွှင်သွားသည်။ 

ဖိုးဇော်၏ ပျော်ရွှင်မှုကိုကြည့်ပြီး မကျင်စန်းလဲ ပြုံး၍ 

“ ဟဲ့ မောင်လေး ..နင်ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ.. ပြောစမ်း ..မျက်နှာက ..တစ်ခါထဲ မှိုရသလိုပဲ ..”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါမှာတော့ ဖိုးဇော် ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကိုဘေးချပြီး ပက်လက် ကုလားထိုင်မှထလာကာ မကျင်စန်းကို ဖက်ပြီးနမ်းပါတော့တယ်။ ခါးသိမ်သိမ်ကို ဆွဲဖက်ပြီး မကျင်စန်းရဲ့မျက်နှာ ပါး နဖူးတွေကို နမ်းအပြီးမှာတော့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကစ်ဆင်စဆွဲပါတော့တယ်..။

ချိုမြိန်လှတဲ့ အနမ်းတွေမှာ နှစ်မိနစ်လောက် စီးမျောနေကြရင်း ဖိုးဇော်ရဲ့ လက်အစုံဟာလဲ မကျင်စန်းရဲ့တကိုယ်လုံး မျက်နှာကစလို့ လည်တိုင်တွေ နို့တွေ ကို စည်းချက်ကျကျပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ဆုပ်နယ်ရင်းမှ မကျင်စန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုပါ တအိအိဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖိုးဇော်တစ်ယောက် မိမိရဲ့ အိမ်မက် အချစ်နတ်သမီးကို စိတ်တိုင်းကျ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ရင်း ဝန်းဝိုင်းလှပတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်လို့ အပြီးမှာ အပေါ်ကို ပြန်တက်လာတဲ့ လက်တစ်စုံဟာ ခါးသိမ်သိမ်ဆီကနေ လုံးဝန်းပြည့်မောက်တဲ့ နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်လို့အပြီးမှာ ကျောပြင်ဆီကိုပြန်သွားပြီးပွတ်သပ်ရင်းနဲ့မှ လည်တိုင်သွယ်သွယ်လျှလျှ နှင့် မျက်နှာကိုပွတ်သပ်ပြီးမှ မကျင်စန်းဦးခေါင်းနောက်မှာ နဖူးဆံစမှစ၍ ဗြောင်သိမ်းပြီး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ထုံးထားတဲ့ တစ်ပတ်လျှို တစ်ပတ်ရစ် ဆံထုံးကြီးကို မိမိရရကိုင်ထားရင်းနဲ့ အနမ်းတွေကို ခဏရပ်နားပြီး ချစ်သူ နှစ်ဦး အသက်ရှုချိန်မှာတော့ ဖိုးဇော်ရဲ့ ပုဆိုးကြားမှ ရှေ့ကို တမိုက်ကျော်ကျော်ထိုးထောင်ထနေတဲ့လီးကြီးက မကျင်စန်း ထမီပေါ်ဆီးခုံနားကို (၄၅) ဒီဂရီ ဦးမော့ပြီးထောက်မိရက်သားဖြစ်နေပါပြီ။

ဖိုးဇော်၏ လက်ဝါးပြင် နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လျှင် တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် မထိနိုင်အောင် ကြီးသောမကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးကို ကိုင်ထားရင်း ဖိုးဇော်သက်ပြင်းချရင်း 

“ မမ ကျွန်တော် ဆံပင်ကြီးတစ်ခါလောက်..လုပ်ချင်တယ် မမရယ် နော်..”

ဟု ဖိုးဇော်အပြောမှာ မကျင်စန်းလဲ ဖိုးဇော်ကို ကြည့်ပြီး မျက်တောင်လေးခတ်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ဖိုးဇော် မကျင်စန်း၏ နုတ်ခမ်းလေးကို ထပ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြီး 

“ မမ..ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပေးနော်..”

ဟု အပြောမှာ မကျင်စန်းလဲ ဆိုဖာထိုင်ခုံဆီသို့ သွားရင်း 

“ မမ TV ကြည့်မယ်နော် ..မောင်လေးအနောက်က..နေမယ်မလား...” 

ဟု အမေးမှာ ဖိုးဇော် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။ မကျင်စန်း TV ဖွင့်ပြီး ဆိုဖာထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ဆံထုံးဖြေချပေးဖို့ လက်ပြင်နေတုန်းမှာပဲ ထိုင်ခုံနောက်မှ ဖိုးဇော်တားလိုက်တယ် ။

“ မမ ဆံထုံး မဖြေနဲ့ မမ ..” ဟု အပြောမှာ မကျင်စန်းခေါင်းလေးမော့ပြီး ဖိုးဇော်ကိုကြည့်ပြီး 

“ ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ မောင်လေးရယ်..” ဟု အမေးမှာတော့ 

“ မမ ဆံထုံးကြီးကို ခွစီးမယ်လို့....” ပြောတဲ့ ဖိုးဇော်ကို အံသြတဲ့ မျက်စိတွေနဲ့ နောက်ကို ပြန်မော့ကြည့်နေတဲ့ မကျင်စန်းရဲ့ နဖူးလေးကို ဖိုးဇော်ငုံနမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာ ပခုံးလေး နှစ်ဖက်တွန့်ပြပြီး မိမိဆံပင်တွေကို ကြိုက်တတ်လွန်းတဲ့ ဖိုးဇော်ကို အံသြတဲ့ ချိုချင်အပြုံးလေးနဲ့ တခစ်ခစ် ရီမောကာ ဒီကောင်လေးကတော့ တကယ်ကို မနိုင်ပါလား ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်ဆောင်သည့် ခေါင်းလေးခါရမ်းရင်း ဖိုးဇော်အကြိုက် အလုပ်ခံပေးရန်ငြိမ်နေပေးရင်း TV ဆီသို့ သာကြည့်နေလိုက်တော့သည်။ 

ထိုင်ခုံနောက်မှ ဖိုးဇော်လဲ မတ်တပ်နေရင်း ညှင်သာသော လက်အစုံမှာ မကျင်စန်း၏ ခေါင်းပေါ်ရှိအရှေ့နဖူးဆံစမှစ၍ အနောက်ဆံထုံးကြီးအထိ ဆံပင်များဆီသို့အဆုံးကို ပွတ်သပ်ဆွဲပေးနေတော့သည်။ ခေါင်းပေါ်ငယ်ထိပ်ပေါ်ရှိ ဆံပင်အလယ်ခွဲကြောင်းမှ ဆံပင်များကို တစ်ချက်အားပါးတရ နမ်းရှိုက်တာခံလိုက်ရအပြီးမှာတော့ အနောက်မှနေ၍ မိမိဆံထုံးပေါ်သို့ မာတောင့်တောင့်လေးပင်ပင် အတံကြီး တစ်ချောင်းတင်လိုက်သည်ကို မကျင်စန်းသိ၍ခံစားလိုက်ရသည်။ 

ထို တင်ထားလိုက်သောအချောင်းကြီး ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးကို ဖိကြိတ်ပွတ်၍ တက်လာပြီး နောက်စေ့အပေါ်နား ဦးခေါင်းဇောင်းမှာ ဒစ်ထိပ်ဖူးသည်အသာအယာ မေးတင်၍ ရပ်နေလေသည် ။

ဖိုးဇော် လီးကြီးမှ ဆံထုံးကိုဖိပြီး (၃၀) ဒီဂရီ မော့၍ ဆံထုံးကိုပွတ်ကြိတ်ပြီး တက်လာခြင်းကြောင့် မကျင်စန်းမှာခေါင်းလေးမော့သွားသည်။ ဆံလုံးကြီး ဆံပင်သန်၍ နက်မှောင်ပြောင်လက်နေသည့် ဆံပင်များကိုထုံးထားသည့် ဆံထုံးပေါ်တွင်အကြောများ ပြိုင်းပြိုင်းထအောင်ဆန့်၍ တန်းနေအောင်တောင်နေသည့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တင်ထားရသည့် အရသာထူးကို တစိမ့်စိမ့် ဖိုးဇော် ခံစားနေလေသည်။ 

တံခါးများပိတ်ထားသည့် ပွဲရုံအိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ မကျင်စန်းနှင့်ဖိုးဇော်တို့ချစ်သူ နှစ်ဦးထဲလုံခြုံစွာဖြင့် ရင်ခုန်သံများနှင့်အတူ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်များပေါ်တွင် ဖိုးဇော်စ၍ ချစ်ရည်လူးနေပါပြီ။ 

ပွဲရုံဧည့်ခန်းရှိ ( ၃) ယောက်တွဲ ဆိုဖာ ဆက်တီခုံရှည်၏ ဒေါင့်စွန်းတဖက်ထိပ်မှာ မကျင်စန်းထိုင်နေရင်း ခြေဖျား နှစ်ဖက်ကိုယှက်၍ အသာအယာပွတ်နေရင်း လက်ချောင်းများခြင်း ယှက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားတွင်ညှပ်ထားရင်း မိမိ၏ခုံအနောက်မှ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ဖြင့် မတ်တပ်ရပ်၍ မိမိဆံထုံးကြီးကိုသိမ်းပိုက်ပြီး လီး တစ်ချောင်းလုံးတင်ကာ ဆံထုံးကိုတက်ခွထားခြင်းကို ရင်ခုန်စွာဖြင့် ခံနေလေသည်။ 

အကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထကာ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေသည့် ဖိုးဇော် လီးကြီး၏ သွေးခုန်နန်းများကို မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးနှင့်ဆံပင်များထဲမှာရော ဦးရေပြားတွင်ပါလာ၍ သိနေခံစားမိနေရသည့်အခါ TV တွင်လာနေသည့် မိမိ ကြည့်နေကျ အကြိုက်ဆုံးရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းတွဲကိုပင် အာရုံထားမကြည့်နိုင်တော့ပဲ မကျင်စန်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထတွေလာပြီး မကျင်စန်း၏ လက်အစုံမှာ မိမိ၏ လည်ဂုတ်ကိုပြန်ကိုင်ရင်း မိမိ ဆံထုံးပေါ်ရှိဖိုးဇော်၏ လီးကြီးဆီသို့ရောက်သွားကာ လီးကြီးကိုဆံထုံးအပေါ်မှအုပ်ကိုင်ပြီးဒုတ် တစ်ချောင်းလုံးကိုပွတ်သပ်ချော့မြူပေးနေမိတော့လေသည်။

ဆံပင်များနှင့်အကောင်းဆုံး ထိတွေ့နေရသည့် အရသာကောင်းမှာ နစ်မြောနေသည့် ဖိုးဇော်၏ လီးမှာလဲ ဒစ် ထိပ်မှာ ခရမ်းနုရောင်ပြောင်တင်းနေကာ ဒစ်ထိပ်အပေါက်မှာ အလှမွေးရွေငါးများရေမျက်နှာပြင်ပေါ် အစာတက်စားသည့်အခါတွင် အစာလှမ်းဟပ်သည့်အခါ ပါးစပ်ပွင့်ဟသည့်ပမာ ပွင့်ဟလျှက် နက်မှောင်ပြောင်လက်နေသည့် မကျင်စန်း၏ဆံပင်တွေပေါ်သို့အရေကြည်များမှာစီးကျနေပါပြီ။ 

ဖိန်းတိန်း ရှိန်းတိန်းဖြင့် တဖြည်းဖြည်းခြင်းအရှိန်တွေ တက်လာသည်ဖီလင်ခံစားမှု အရှိန်အဟုန်မှာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက်စီးမျောဝင်ကာ မိမိလက်ဝါးပြင် နှစ်ဖက်၏လက်ဖနောင့်များဖြင့် ဆံံထုံးကြီးကိုထိန်းပြီး မကျင်စန်းခေါင်းကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှ အားပြုကိုင်ကာ ဆံထုံးပေါ်တင်ထားသော လီးကို ရှေ့ဆန်ထိုးပြီး ခါးကို ကော့ခါ ကော့ခါ ဖြင့် မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်စလိုးပါတော့သည်။ 

နက်မှောင် ဝင်းအိနေသော မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးအကြီးကြီးပေါ်မှာနစ်ဝင်နေသည့် အကြောစိမ်းများအပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် ဖိုးဇော်၏လီးကြီး ထိုးပွတ်ကာတက်နေသည့် မြင်ကွင်းမှာ တကယ့်ကို စိတ်ကျေနပ်အားရစရာပင်ဖြစ်တော့သည်။ 

တက်မက်မှုစိတ်ဆန္ဒ အပြည့်အဝြပင်းပြစွာဖြင့် တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆံထုံးပေါ် တအိအိတက်နေသည့်ဖိုးဇော်လီးကြီးမှာ တရှုးရှူး နှာမှုတ်၍ ပြေးနေသည့်မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်အလား သန်စွမ်းလှသည့် လိုးချက်များအောက်မှာ မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း တအိအိလျော့ဆင်းလာပါတော့သည်။ 

ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ထုံးထားသည့် မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးကြီးကို ဖိုးဇော် လိုးနေရင်း တောင်မတ်နေသော လီးဖြင့်ကိုင်၍ တစ်ချက်တစ်ချက် တဘုတ်ဘုတ် ရိုက်လိုက်သေးသည် မိမိ၏ စိတ်အားထက်သန် လိုးချက်တွေအောက်မှာ လျှော့အိလာပြီး ပြေမကျခင်မှာပဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ဆံထုံးပေါ်မှာ တင်လိုးနေသည့် လီးကို အသာလေးနောက်ဆုတ်၍လျှောချလိုက်ပြီး ဆံထုံးကြီး၏အနောက် ပန်းပွင့်ပုံစံအလယ်အပေါက်ကို ဒစ်ဖြင့်တေ့လိုက်ပြီး ဆံထုံးကို ပြေမကျစေရန် ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်အောက်မှပင်၍ကိုင်ထားကာ ညာဖက်လက်မှ လီးအချောင်းကို ဘေးချော်မထွက်စေရန်သေခြာကိုင်၍ ဆံထုံးအတွင်းသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဆုံးအထိဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ 

ဂွေးဥကပ်ပယ်အိတ်နှင့် ဆံထုံးနောက်ထိပ်တို့ ကပ်သွားအောင် ဆံပင်တွေထဲ လီးတချောင်းလုံးမြုတ်ဝင်သွားပြီး ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးကြီးဒစ်ထိပ်နဲ့ မကျင်စန်းရဲ့နောက်စေ့တို့ ထောက်မိသွားတဲ့အခါမှာ ဖိုးဇော်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ သက်ပြင်းရှုသွင်းလိုက်ပြီး ဆံထုံးကြီးနှင့်ခေါင်းကိုလက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ပြီး ခါးကိုကော့ကော့ပြီး ဆက်တိုက်လိုးပါတော့သည်။

အရှိန်တဖြည်းဖြည်း တက်လာသည့် စည်းချက်ကျကျ အားပါပါ ဆံပင်လိုးချက်များအောက်မှာ မကျင်စန်း တစ်ယောက်ကတော့ ခေါင်းလေးတမော့မော့နှင့်ပါ။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ (၁၄) ချက် (၁၅) ချက်လိုးအပြီးမှာ မကျင်စန်း၏ ဆံပင်ထဲတွင် မြုတ်နေသောဖိုးဇော်၏ လီးကြီး ဆက်တိုက် တထုတ်ထုတ်တုန်ခါသွားပြီး ဆံပင်ထဲ တဆုံးပင့်တင်ထည့်သွင်းထားရင်း ဖိုးဇော်၏ တဟင်းဟင်းဖီးတက်ညည်းညူသံများနှင့်အတူ တဖြစ်ဖြစ် တဖြစ်ဖြစ် သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ကုန်သည် အသံများဆက်တိုက်ဆက်တိုက်ထွက်လာပါတော့သည်။

ဆံထုံးအတွင်းထဲတွင် အိုင်သွားသည့် သုတ်ရည်များနှင့် ဆံပင်တွေထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး အပြီးသတ် အရှိန်ကုန် ဆက်လိုးနေသည့် လီးကြီး နှင့် လရေရွှဲအိုင်နေသည့် ဆံပင်များပွတ်တိုက်သံ တဗြွတ်ဗြွတ် မှာထွက်လာပါတော့သည်။

ဖိုးဇော်၏လိုးချက်တွေ ရပ်သွားသော်လဲ မကျင်စန်း၏ ဆံထုံးထဲ တဆုံးထည့်ထားဆဲဖြစ်သော ဖိုးဇော်၏ လီးကြီးမှာ တဒိတ်ဒိတ်သွေးခုန်နေဆဲပါ။ ဖိုးဇော်ခေါင်းငုံ၍ မကျင်စန်း နဖူးပေါ်သို့နမ်းလိုက်အပြီးမှာ ဆံထုံးအတွင်းမှ လီးကို ညှင်သာစွာဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မကျင်စန်းရဲ့ ဆံထုံးကြီး တလိမ့်လိမ့်နဲ့ထိုင်ခုံနောက်ကို လှပစွာပြေကျသွားပါတော့တယ်။ 

အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းပြီး တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတဲ့ဖိုးဇော်လဲ မကျင်စန်းရှေ့မှာရပ်ကာ ချစ်သူရဲ့ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်စေပြီး တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပြီး ပါးခြင်းအပ်ကာမျက်စိစုံမှိတ်လို့ ကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားမိတဲ့ အခါမှာတော့ ဖိုးဇော်ရဲ့ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေကို မကျင်စန်း ခံစားသိရှိပြီး ဖိုးဇော်ကိုပြန်ပြီး ကြပ်ကြပ်လေး ဖက်ထားပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။