မထင်မှတ်ခဲ့သော ဘဝ အပိုင်း ( ၁ )

မထင်မှတ်ခဲ့သော ဘဝ အပိုင်း ( ၁ )

သရဲလေး ရေးသားသည်။

သရဲလေး @ Facebook မှ ကူးယူသည်။

သရဲလေးဆိုရင် သိလိုက်တော့ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့ မသိသေးတာက ကျော့ဆရာ ကိုဖိုးငိုပါဘဲ ။ သူနှင့်အတူ ဒီဇာတ်လမ်းမှာ ဘယ်လိုတွေ သင်ပေးပြီး ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာကို ဖတ်ကြည့်ပေါ့ဗျာ။ တစ်ခုပြောရအုံးမယ်ဗျာ ။ စာဖတ်သူကို ကျွန်တော်က ရေးတဲ့ သရဲလေး နေရာကို ဝင်ပြီး ခံစားလို့ရအောင် ရေးတာပါဗျ ။

ကျွန်တော် အောင်ဇော်ပါဗျ.. ။ သရဲလေးပေါ့ဗျာ ။ ကျွန်တော်က တစ်ကောင်ကြွက် ဘဝ။ ဒါပေမဲ့ အားမလျေ့ာဘဲ ကြိုးစားနေသူပါဗျ။ ကျွန်တော့်ကို အဖေ့ရဲ့ညီမ အဒေါ်က ပညာသင်ပေးတဲ့အတွက် ဆယ်တန်းအောင်ပြီးပြီဗျ ။ အသက်က (၁၈) နှစ် နှင့် (၃) လရှိပြီဗျာ ။ ကျွန်တော်က ၀ပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်နေတာပါ။ ကားအကြောင်းကို နားလည်သလိုဘဲ ကားမောင်းလိုင်စင် ရထားတဲ့သူဗျ။ 

ကျွန်တော်က ပဲခူးမှာ မနေချင်တာဘဲ ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဗျာ ကျွန်တော်က အဒေါ်က မွေးစားမှ လူဖြစ်တယ်လို့ ပြောလို့ ရတာလေဗျာ၊ ကျွန်တော်လည်း အားမလျှော့လို့ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ စောင့်နေတာလေ ။ 

၀ပ်ရှော့မှာ လစာနည်းတေ ပညာရတယ်ဗျာ ။ ဒါပေမဲ့လည်း ကျွန်တော်က မပျော်ပါဘူးဗျာ ၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်အတွက်သာ သုံးဖို့ အဆင်ပြေတာပါ ။ အဒေါ်ကို ပြန်ပြီးမထောက်ပံ့နိုင်သလို ကျွန်တော်သုံးဘို့က အဆင်ပြေရုံလေးပါဘဲ ။ တနေ့တော့ သတင်းစာမှာ ဒရိုင်ဘာအလုပ် ခေါ်တာကိုတွေ့ပြီး သွားလျှောက်မိပါတယ်။ 

(၂) ရက်အကြာမှာ အလုပ်လျှောက်တဲ့ သူဌေးက ဖုန်းခေါ်ကာ သူတို့နှင့်တွေ့ဘို့ ပြောလာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူတို့ချိန်းထားတဲ့ အချိန်ထက်ကို (၅) မိနစ်စောပြီး ရောက်သွားပါတယ်။ သူဌေးက ကျွန်တော့်ကို ကားတစ်ပတ်မောင်းခိုင်းကာ အဆင်ပြေတော့ အလုပ်ခန့်လိုက်ပါတယ်ဗျ ။ 

သူဌေးအမည်က ဦးဂျော်နီအောင်ကြီးပါ။ သူက နိုင်ငံခြားမှာ ပညာသင်လာတော့ ဗိုလ်လို မှုတ်တာပါဘဲ ။ ကျွန်တော်လည်း ဆယ်တန်းကို အောင်ပြီး အလုပ်ဝင်တာမို့ သူပြောတာကို အနည်းငယ်တော့ နားလည်တာပေါ့ ။ နားမလည်ရင် ပြန်မေပြီးမှ အလုပ်လုပ်တယ်။ 

သူတို့အိမ်မှာက လူ (၆) ယောက်ရှိတယ်ဗျ ။ ကျွန်တော် အပါဝင်ဆိုရင် (၇) ယောက်ပေ့ါဗျာ။ သူဌေးမှာ သမီးတစ်ယောက် တူမတစ်ယောက် နှင့် သူတို့လင်မယားရယ် ခြံစောင့်ဦကျော်ကြီးနှင့် ထမင်းချက်တဲ့ မိပုရယ် ဆိုရင် (၆) ယောက်ပါ။ 

ကျွန်တော် အလုပ်စဝင်တော့ ခြံစောင့် ဦးကျော်ကြီးနှင့် အိမ်နောက်က အလုပ်သမားတွေ တန်းလျားမှာနေရတယ်။ သူဌေးက ကျွန်တော့်ကိုလစာ (၅) သောင်းပေးပြီး စားဖို့နေဖို့ စဉ်စီပေးတော့ အရမ်းကို အဆင်ပြေပါတယ်ဗျ။ လ္ဘက်ရည်တစ်ခွက်မှ နှစ်ကျပ်ဘဲ ကုန်တဲ့ (1980)  ကျော်ကာလပါ။ ကျွန်တော်က သူတို့မိသားစုတွေရဲ့ သွားလာရေးကို ကားမောင်းကာ ပို့ပေးရပါတယ်ဗျ။ ဦးဂျော်နီက အင်္ဂလပ်ကပြားဖြစ်သလိုဘဲ သူ့မိန်းမကလည်း အင်္ဂလိပ်ကပြားပါဘဲဗျာ။ 

သူ့မိန်းမကို ဈေးကိုပို့ပေးပြီး သူ့ကို Company ကို ပို့ပေးရပါတယ် ။ သူ့သမီးနှင့် တူမကိုတော့ တက္ကသိုလ်ကို ကျောင်းပို့ကျောင်းကြို လုပ်ပေးရပါတယ်။ ကပြားမလေးတွေမို့ အရပ်က (၅) ပေ (၇) လက်မ ဘော်ဒီတွေကလည်း ပြစ်စရာကို မရှိတာဗျ။ အိမ်က မိန့်မလေးယောက်လုံးက အပြစ် ပြောစရာအချက်ကို မရှိပါဘူး။ ဒေစီက သူဌေးသမီး ၊ ဟယ်ရီက တူမ၊ သူဌေးမိန်းမက မာယာပါ ။

ကျွန်တော်က ရောက်ခါစ နေ့တွေမှာ အလုပ်ပြီးရင် တန်းလျားမှာဘဲ ဦးကျော်ကြီးနှင့် စကားပြောရင်ပြော မပြောရင် ကားကို ရေဆေးနေခဲ့ပါတယ်ဗျ ။ သူ့သမီးတွေကို ကျောင်းကသွားကြိုရင် စောင့်ဆိုင်းရင်းနှင့် ကိုဖိုးငိုနှင့်စတွေ့တာဘဲဗျာ။ 

သူနှင့်တွေ့ပြီးနောက်မှာ စပြီးတော့ လိင်စိတ်တွေကို စိတ်ဝင်စားလာဗျ ။ သူကလည်း ဘိလပ်ပြန်ပါဘဲ။  ပညာတတ်ကြီးလေ။ ပွေတဲ့နေရာသူက ဆရာကြီးဗျ ။ နိုင်ငံခြားမှာ သူစော်တွေကို ဘယ်လိုမျိုး ချစ်စခန်း ဖွင့်တာတွေကို မျက်လုံးထဲ မြင်အောင် ပြောပြတတ်သူဗျ။ 

ဒါပေမဲ့ သူအရမ်းချစ်တဲ့ စော်က သူ့ကို ထားကာ နောက်တစ်ဘွယ်ကို ယူသွားတယ်။ အဲ့က စပြီး သူက စော်တွေကို လိုက်ရင်းနှင့် သိလာကြတာပါ။ အခု သူလိုက်နေတဲ့ စော်က ဒေစီသူငယ်ချင်း သန္တာ ။ သန္တာက အရမ်းလန်းတဲ့ စော်ကိုဗျ ။ သူတို့ကျောင်းမှာ ကွင်းလိုတော့ ပြောကြတာဘဲဗျ ။ သူလည်းသန္တာကို လာစောင့်ရင်း ရင်းနှီးသွားတာ ညီအစ်ကိုလို ဖြစ်သွားတယ်။ 

သူ့မှာ နိုင်ငံခြားကပါလာတဲ့ စော်ပုံတွေနှင့်စာအုပ်တွေ ပေးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အလုပ်ပြီးပြီ ဆိုတာနှင့် ကိုယ့်အခန်းဝင်ကာ စာအုပ်က ပုံတွေကို အသေးစိတ်လေ့လာတော့တာဘဲဗျ။ 

တနေ့မှာ ဦးကျော်ကြီးက ခြံထဲက ပန်းပင်တွေရေလောင်းနေတဲ့အချိန် ကျွန်တော်လည်း စာအုပ်ကြည့်နေတာ ညီလေးက ခင်ဗျားတို့ သိတဲ့ အတိုင်းပါဘဲဗျာ ။ ပုဆိုးထဲကနေ ငြောထွက်နေတာ မဟယ်ရီက ဝင်လာပြီး “ အောင်ဇော်ရေ..” ခေါ်ပြီးဝင်လာတော့ ညီလေးကို မကာကွယ်နိုင်လိုက်ဘူး ။ သူက ညီလေးကို ကြည့်ပြီး “ ဟေ့ အောင်ဇော် နင့်ပုဆိုးက ဘာဖြစ်တာလဲ..” ပြောပြီး ရယ်ကာ အနီးလာခဲ့တယ်ဗျ။

ဘေးကစာအုပ်ကို ကြည့်ပြီး “ မမလည်း ရှိတယ်ကွ ..” ပြောပြီး ညီလေးကို အပေါ်ကနေ ကိုင်လိုက်တော့ “ အာ.. ” ဆိုပြီး အသံထွက်မလို့ သူက ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး “ ရှူး..တိုးတိုးပါကွ ..မင်းကလည်း ..” ပြောကာ ဆက်ပြီး ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆက်ကိုင်ပြီး ကစားတေ ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ပြီး “ အောင်ဇော်ရယ် ..ငါ့ရည်စားထက်တောင် ကြီးပါလားကွယ်...” ပြောပြီး လက်ကလေးနှင့်ကိုင်ကာ လုပ်ပေးပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ကာ စုပ်ပေးတော့ တစ်ခါမှလည်း မခံစားဖူးဘူးလေ တန်းထွက်သွားတာ အရမ်းကောင်းတာကိုးဗျ။ ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် လုပ်တာထက် သူ့လက်နှင့်ကိုင်ကာ လုပ်ပေးတည်းက အရမ်းကောင်းနေတာ သူ့ပါးစပ်နှင့်စုပ်ပေးတော့ ပြီးသွားတာဘဲဗျ။

သူက ပြုံးပြီး “ ဒါက ပထမဆုံးလား ..” မေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း “ ဟုတ် မဟယ်ရီ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ညီလေးက ပြီးသွားပေမဲ့ ဒီအတိုင်း ခေါင်းထောင်နေပြီး မအိပ်သေးတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ပက်လက်ဖြစ်အောင် တွန်းချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ထမိန်ကို မ ကာ အပေါ်ကနေ ညီလေးကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးထိုင်ချလိုက်တယ် ။

“ အား.. အောင်ဇော်ရယ်...မင်းညီလေးက...မမရဲ့ ရည်းစားထက် ကြီးတယ်ကွ အား...”

သူက ညီးသံလေးနှင့် ပြောလည်းပြော အပေါ်ကနေ ထထိုင်လုပ်ပြီး သူ့ရဲ့ ထမိန်ကို ခေါင်းကနေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးကို ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းလွန်လို့ နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးချင်လာတော့ သူကိုဆွဲချပြီး သူ့အပေါ်ကနေ သူ့နို့ကို ကိုင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်ကာ နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားတယ်။

“ မောင်လေး.. မင်းက သန်ပေမဲ့ မြန်တေကွာ.. မမလည်း  မနည်းမင်းအနှင့်အတူ..ပြီးအောင် ကြိုးစားလိုက်ရတယ်..”

ပြောပြီး ကျွန်တော်က သူ့အပေါ်မှောက်ကာ အမောဖြေနေတာကို လက်နှင့်ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး အမောပြေမှ သူ့အပေါ်ကနေ ဘေးကို ဆင်းလိုက်ကာ သူ့ကို ကြည့်တော့ ပြုံးနေတယ်ဗျ ။ ကျွန်တော်ကလည်း သူကို့ “ မမ နောက်လည်း လုပ်ချင်သေးတေဗျာ...” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူက ခေါင်းညှိတ်ပြီး “ လူလစ်ရင် ချစ်ကြတာပေါ့ကွာ မောင်လေးရယ်..”  ပြောပြီး ပါးကို ဆွဲလိမ်ကာ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ ထမိန်ကိုကောင်ဝတ်ကာ ပြန်သွားတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း အပြင်ရေချိုးနေတုန်း အိမ်အပေါ်ကနေ မမာယာက ပြုံးပြသလိုဘဲ ဘေးအခန်းက အန်တီမာယာ သူလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို စိုက်ကြည့်နေတော့ ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး အခန်းထဲကို ဝင်လာပြီး အဝတ်အစားတွေ လဲကာ အိမ်ရှေ့က ခုံလေးမှာ ထိုင်နေတုန်း မမိပု ရောက်လာပြီး  “ မောင်လေး.. ထမင်း စားလို့ ရပြီ ..” ပြောတော့ “ ဟုတ် ..” ပြောပြီး သူ့နောက်က လိုက်သွားတယ် ။ 

ပန်းရောင် ထမိန်ပါးပါးထဲက ငြွားစင့်နေတဲ့ ဖင်ကို ကြည့်ရင်းနှင့် လိုက်သွားတယ်။ သူလည်းဘဲ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ဘော်ဒီမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်ဗျ ။ သူက ထမင်းခူပေးပြီး သူနှင့်အတူ ထိုင်စားကြပြီး “ ဦးကျော်ကတော့ စောစောစားပြီးသွားပြီ..”  ပြောပြီး နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားကြတယ်။ မမိပုက 

“ အောင်ဇော်ရေ.. ဟယ်ရီ ..ဘာလာလုပ်တာလဲ.. ညနေက နင့်အခန်းကို ဝင်သွားတာကို.. ငါမြင်လိုက်ပါတယ်...” ပြောတယ်။ ကျွန်တော်က 

“ သူမနက်ဖြန် ကျောင်းက စောစောပြန်ချင်တာကို လာပြီး ပြောပြတာပါ..” 

“ စကားပြောရုံဆိုရင် မကြာပါဘူဟယ်..” 

“ ဟာ အမကလည်း ရောက်တတ်ရာရာတော့ ပြောတာပေါ့ဗျ ..”

ပြောကာ စားသောက်ပြီး ပြန်ခဲ့တယ်။ ကိုယ်အခန်းကို ရောက်တော့ ပျင်းလို့ ဦကျော်ဆီကို သွားတော့ ဦးကျော်က “ နေမကောင်းဘူး..”  ပြောကာ “ စောစောအနားယူချင်တယ်..”  ပြောတော့ အခန်းကို ပြန်လာကာ အိပ်စက်လိုက်ပါတော့တယ်။

နောက့်နေ့ မနက်စောစော ကားကိုထုတ်ပြီး သူဌေးကို လိုက်ပို့တော့ သူက company ကို မသွားဘဲ သူရဲ့ ပါတနာ အိမ်ကို သွားကာ အလုပ်ကိစ္စပြောကြတာကို စောင့်ပေးနေတုန်း ကိုဖိုးငိုနှင့် တွေ့ကာ စာအုပ်သစ်တစ်အုပ်ပေးခဲ့တယ် ။ 

“ ညီလေးမင်း ဘယ်နေ့အားလဲကွ..” ပြောတော့ 

“ မနက်ဖြန် အားတယ် အကို ..” 

“ အိုကေ ညီလေး မနက် အကို့ အိမ်ကို လာခဲ့ကွာ..”  ပြောပြီး သူ့အိမ်လိပ်စာပေးသွားတယ် ။ 

သူဌေးဆင်းလာတော့ စကားဖြတ်ပြီး သူဌေးကို company လိုက်ပို့ပေးတော့ သူဌေးက 

“ မောင်အောင်ဇော် အန်ကယ် မနက်ဖြန် နိုင်ငံခြားကို သွားမှာ ဦကျော်လည်း ခွင့်ယူပြီး ရွှာပြန်မယ်လို့.. ပြောတယ်ကွ.. ယောကျ်ားဆိုလို့ မင်းဘဲရှိတယ် မင်းဂရုစိုက်ပေးပါ ..အန်ကယ်က ဟိုမှာ ကြာမယ်ကွ..”

“ ဟုတ် အန်ကယ် ..” ပြောပြီး သူဌေးကို ပို့ပြီး ပြန်လာတော့ မဟယ်ရီနှင့်မဒေစီကို ကျောင်းကိုပို့ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ 

အိမ်မှာ ခဏနားနေတုန်း မမိပုက ရောက်လာပြီး “ အောင်ဇော်ရေ အန်တီက မင်းကို ကားအဆင်သင့်ပြင်ထားပါ ..သူသွားစရာရှိတယ်..” လို့ ပြောခိုက်းလိုက်တယ်။ ပြောကာ ပြန်သွားတော့ ကျွန်တော်လည်း ကားကို အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ကာစောင့်နေလိုက်ပါတော့တယ်။ အန်တီမာယာ ဆင်းလာတော့ ကားတံခါးဖွင့်ပေးပြီး “ အန်တီဘယ်သွားမလဲ..”  မေးတော့ သူက “ တောင်ဥက္ကလာကို သွားမယ် ..” ပြောတော့ တောင်ဥက္ကလာက သူပြောတဲ့နေရာကို ရောက်တော့ သူ့ ကားကို လမ်းကြားထဲမှာ ထားခိုင်ပြီး လ္ဘက်ငည်ဆိုင် ဒေါင့်နေရာကိုယူကာ လ္ဘက်ရည်တွေ မှာပြီး လ္ဘက်ရည်သောက်နေတုန်းမှာ 

“ အောင်ဇော် အန်တီ တစ်ခုမေးမယ်နော် ..” ပြောတော့ မဟယ်ရီနှင့်ကိစ္စများလား ထင်ပြီး စိုးရွံ့စွာနှင့်

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ မေးပါခင်ဗျာ ..” သူက 

“ မင်းအန်ကယ်ကို မင်းက company ပို့ခဲ့တာ သေချာလား..” မေးတော့ 

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျာ ..” ဆိုပြီး အထွက်ကတည်းက သွားတဲ့ နေရာတွေကို ပြောပြီး company ကို ပို့ခဲ့ပါတယ်ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူက 

“ ဒီနေရာရော သူ့ကိုပို့ပေးသေးလား ..” မေးတော့ 

“ မပို့ပါဘူး ..” ပြောတော့ သူက 

“ အင်းပါ အန်တီက သိချင်လို့ မေးတာပါ ..” ပြောပြီး အရှေ့က ကော်ဖီခွက်ကို ယူကာ သောက်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကော်ဖီခွက်ကို ယူကာ သောက်နေတုန်း သူကပြုံးပြီး “ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါဘဲလား..”  ပြောတော့ ကျွန်တော် ကြောင်သွားတယ်။ သူက လက်ညိုးထိုးကာ “ ဟိုမှ ာကြည့်စမ်း အောင်ဇော်..” ပြောတော့ လှည်ကာသူပြတာကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ 

သူဌေးနှင့်အသက် (၃၀) အရွယ်မိန့်မတစ်ယောက် ထွက်လာပြီး Taxi ငှါးကာ ထွက်သွားတော့ အန်တီက “ အောင်ဇော်ရေ သူတို့နောက်လိုက်ရအောင် ..” ပြောတော့ “ ဟုတ်..” ဆိုပြီး သောက်နေတုန်း အန်တီမာယာက ငွေရှင်းနေတုန်း ကျွန်တော်လည်း ကားကို လမ်းကြားထဲကနေ ထုတ်ယူပြီး အန်တီကို တင်ကာသူဌေးတို့ သွားရာနောက်ကို လိုက်သွားတော့ သူတို့က ပန်းဆိုးတန်းနားက ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်ကာ အတွင်းက ပစ္စည်းတစ်ခု ယူလာပြီး တောင်ဥက္ကလာကို ပြန်သွားပြီး အဲ့တိုက်ခန်းမှာနေကာ ညနေမှ သူဌေးက ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့ အန်တီက ကျွန်တော့်ကို “ အိမ်ပြန်မယ်..” ပြောပြီး အိမ်ပြန်လာကာ သူဌေးကို ပြန်ပြီး သွားခေါ်ပေးရပါတယ် ။ 

အဲ့ဒီနေ့ကတော့ အိမ်မှာလည်း ရန်ဖြစ် စကားများကြတဲ့ အသံမကြားရပါဘူး။

အိပ်တော့မယ်လို့ မီးကိုမှိတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်တက်တော့ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် “ မောင်လေး အောင်ဇော်ရေ မောင်လေး..” လို့ ခေါ်ပြီး တံခါးခေါက်တော့ ထကာသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ မဟယ်ရီက အတွင်းကို ဝင်လာပြီး တံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာ

“ မောင်လေး ဒီနေ့မမတို့ကို လာမကြိုတော့ မမက မင်းကို တွေ့မဲ့အကြောင်း မပြောလိုက်ရဘူး ..”

“ ဟုတ် မမ..” ပြောပြီး နှစ်ယောက်သားဖက်ကာ နမ်းကြတယ် ။

သူကို အိပ်ရာကို ခေါ်သွားပြီး စာကြည့်မီးလုံးလေးကို ဖွင့်ပြီး သူ့ကိုနမ်းကာ အိပ်ရာပေါ်လှဲချကာ သူ့ရဲ့ အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ နို့တွေကို စို့ပြီး သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ညီမလေးကို ပါးစပ်နှင် တစခုလုံးကိုငု့လျှာဖျားလေးနှင့် ကစားပေးလိုက်ပါတယ်။

“ အား....မောင်လေး...ကောင်းတယ်ကွာ.. ဒါပေမဲ့ လျှာဖျားလေးနှင့်လုပ်ပြီး လက်ညိုးလေးပါ ထိုးပေးပါ..” 

လို့ ပြောလာတော့ သူပြောတဲ့ အတိုင်းဘဲ ကျွန်တော်လည်း လုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူက အရမ်းပွင့်လင်းသူမို့ ပြောစရာရှိရင်လည်း တစ်ခါတည်း တမ်းပြောတတ်တယ် ။

“ မောင်လေး ရပြီကွ လုပ်ပေးတော့..”  ပြောလာတော့ ညီလေးကို သူ့ညီမလေးဆီမှာ တေ့ပြီး ဖိချလိုက်တောတယ်။

“ အား... မောင်လေးရယ်... အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ဆောင့်..ဆောင့်..လုပ်ပေး.. အား.......ကောင်းတယ် ကွာ..”

သူ့ရဲ့ ညီသံလေးနှင့် အောက်ကနေပင့်ကာ လုပ်ပေးသလိုဘဲ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ သူ့နို့ကို ကိုင်ပြီး သူ့ကိုဆောင့်လုပ်ကာ (၅) မိနစ်လောက် လုပ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ သူလည်းပြီးသွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီး 

“ မောင်လေးရယ်..မင်းက နည်းနည်းထိန်းနိုင်လာပြီဘဲ ဆက်ပြီး ထိန်းနိုင်အောင် ကြိုးစားအုံးကွ မိန်းမတွေက ကြီးတိုင်း မကြိုက်ကြသလို ငယ်တာကိုလည်း အထင်မသေးကြဘူး ..အဓိကကတော့ အချိန်ကြာကြာ ထိန်းပြီး လုပ်ပေးသူကို ပိုသဘောကျတာကွ .. မမရဲ့ ရည်းစားဆိုရင် မမနှစ်ခါပြီးမှ သူက တစ်ခါဘပြီးတယ်.. သူ့ညီလေးက မောင်လေးလောက် မကြီးဘူးကွ ..အဲ့ဒါကြောင့် မင်းထိန်းနိုင်အောင်ကြိုးစားပါကွာ.. ကဲ့ မမလည်းပြန်အုံးမယ် အိမ်ကလူတွေ မသိအောင်လာခဲ့တာ သူတို့မနိုးခင် ပြန်တော့မယ်ကွာ ..”

ပြောပြီး အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ပြီး ပြန်သွားတယ်.။ ကျွန်တော်လည်း တချိုးတည်းနှင့် အိပ်ပျော်သွားတောတယ်။

နောက်နေ့မနက်မှာတော့ သူဌေးကို လေဆိပ်ကို လိုက်ပို့ကြတယ်။ သူဌေးနှင့် တောင်ဥက္ကလက မမကတော့ မသိယောင်ဆောင်ပြီး လေယဉ်ပေါ် တက်သွားပေမဲ့ အန်တီမာယာနှင့် ကျွန်တော်ကတော့ သိလိုက်ပါတယ်။ မဟယ်ရီနှင့် မဒေစီကတော့ အပြန်မှာ သူတို့ကို ကျောင်းကို ပို့ပြီး အန်တီမာယာကို အိမ်ကိုပြန်ပို့ပြီး အန်တီမာယာကို “ ကျွန်တော် အပြင်ကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့်ချိန်းထားတယ်..” ပြောပြီး ခွင့်တောင်းကာ ကိုဖိုးငိုဆီကို သွားလိုက်ပါတော့တယ်။ 

သူ့အခန်းကို ရောက်သွားတော့ တံခါးခေါက်လိုက်တယ်။ တော်တော်နှင့် ဖွင့်မလာဘဲ ဖွင့်လာတော့လည်း ပုဆိုးသာ ဝတ်ထားပြီး အင်္ကျီမဝတ်ထားဘူး ။ သူက “  ညီလေး..လာကွာ ..” ပြောပြီး သူ့အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ အခန်းထဲမှာ စော်ကြီးတစ်ယောက် ရှိနေတယ် ။ သူက အင်္ကျီတွေကို ဝတ်ပြီးမှ ထွက်လာတော့ ကိုဖိုးငိုက မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ စော်ကြီး အမည်က ဒေါ်နှင်းဆီ တဲ့။ သူတို့နှင့်စကားပြောပြီး သူတို့ကို နုတ်ဆက်တော့ ကိုဖိုးငိုက အခန်းတံခါးနားထိ ပို့ပေးပြီး “ ညီလေး နောက်တစ်ပတ် အားရင်လာခဲ့ကွာ..” ပြောပြီး သော့ကို ပေးကာ အနားတိုးတိုးကပ်ကာ “ ညီလေးငါ ဒီစော်ကြီးကို ဖိုက်အုံးမှာ .ကြည့်ချင်ရင် ခဏစောင်ပြီး ဝင်ကြည့်...” ပြောကာ တံခါးပိတ်သွားတယ်။

ကျွန်တော်လည်း အပြင်မှာ သူများလုပ်တာကို မမြင်ဘူးတော့ ခဏစောင့်ပြီး အသာလေး တံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်ပြီး သူတို့ရှိတဲ့ အိပ်ခန်းကို အသာလေးဝင်ပြီး ချောင်းကြည့်တယ်။ သူတို့က တံခါးကို စေ့ထားရုံဆိုတော့ တံခါးနှစ်ခုကြားကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ စော်ကြီးက ကိုဖိုးငိုရဲ့ ညီတော်မောင်ကို စုပ်ပေးနေတာ တွေ့တော့ ညီလေးက ခေါင်း ထောင်လာခဲ့တယ်။ စော်ကြီးက ကိုဖိုးငို ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း လုပ်ပေးတာ။ ကိုဖိုးငိုက စော်ကြီးရဲ့ ဆံထုံးကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးရာက ဆံထုံးဖြေချလိုက်တော့ တင်ပါးကျော်တဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေက ကြမ်းပြင်မှာ ပြန်ကျသွားတယ် ။ 

သူက ဆံပင်တွေကိုစုပြီး ကိုင်ကာ ဆက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး “ မမ လုပ်ရအောင်ဗျာ ..” ပြောလိုက်တော့ စော်ကြီးက “ မောင့် သဘောပါ..” ပြောပြီးကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်နေပေးတော့ ကိုဖိုးငိုက မုဆိုးဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ညီလေးကို တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး စော်ကြီးနို့ကို ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လုပ်ပေးတော့တယ်။

“ မောင်ရယ်....အား...မမကလေ..မင်းကိုကြွေတာ.... ဒီလို အားသန်သန်နှင့် ဆောင့်ပေးလို့...အား.... မောင်ရယ်...”

စော်ကြီးကို မနားတမ်းဆောင့်ဆောင့်ကာ (၅) မိနစ်လောက် လုပ်ပေးပြီး စော်ကြီးကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ အနောက်ကနေ သူ့ရဲ့တင်ပါးကြီးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးနေတာ အခန်းထဲမှာလည်း တဖက်ဖက်နှင့် အသံတွေက ညံနေတာဘဲ ။ ကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော်လည်း ကြည့်ရင်းနှင့်ကို စိတ်တွေကြွလာပြီး ဝင်ပြီးလုပ်ပြစ်လိုက်ချင်သွားတယ်။ စော်ကြီးကလည်း အပေးကောင်းချက်က ကျွန်တော်ဆိုရင် သူ့လို မထိန်းနိုင်ဘဲ မြန်မြန်ပြီးသွားမှာဘဲ ။ ကျွန်တော်လည်း ခဏချောင်းကြည့်ပြီး ညီလေးက ခေါင်းအရမ်းထောင်လာတေ့ာ စိတ်ကိုအောင့်ကာ လွှဲလိုက်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ အိပ်ရာထက်မှာ နားရင်း ကိုဖိုးငိုတို့နှစ်ယောက်လုပ်ကြတာကို တွေးနေမိတယ်။ စော်ကြီကလည်း အပေးကောင်းသလို ကိုဖိုးငိုကလည်း အလုပ်ကောင်း တက်ညီလက်ညီ လှော်နေကြတာကို မျက်လုံးထဲက မထွက်အောင် ရှိနေတော့ စိတ်ကိုလွှဲကာ ရေချိုးလိုက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ညီလေးကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ရေချိုးပြီး ပုဆိုးလဲတော့ အိမ်အပေါ်ကနေ အန်တီမာယာ ကြည့်နေတာကို မြင်လိုက်တယ် ။

သူလည်း ဘယ်အချိန်ကတည်းက ကြည့်နေသလဲတော့ မသိဘူး ။ ကျွန်တော်လည်း အမှတ်တမဲ့ လှည့်လိုက်တော့မှ သူတံခါးနောက်ကို ဝင်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားတွေ လှဲပြီး မဒေစီနှင့်မဟယ်ရီကို ကျောင်းကနေ သွားကြိုတော့ မဒေစီက မဟယ်ရီထက် အတန်းစောပြီးလို့ စောင့်နေတာကို သွားတွေ့တယ် ။ ဒီနေ့မှ မဒေစီရဲ့အလှကို မြင်မိတယ်။ အနီရောင်ထမိန်ကို ခါးမှာ တင်းတင်းလေး ဝတ်ပြီး ဇာအင်္ကျီအဖြူကို ဝတ်ကာ လှချင်တိုင်လှနေတာကို သွားတွေ့ရတယ်။ သူ့ဘော်ဒီက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ။ တင်လေးက နောက်ကို ကော့နေတော့လည်း မြင်တာနှင့်စိတ်ရိုင်းတွေက ပေါ်လာရော။ 

သူက ပြုံးပြီး ကား အနောက်ခန်းမှာ ဝင်ကာ ထိုင်ပြီး 

“ မောင်လေး မဟယ်ရီလည်း အတန်းပြီးတော့မှာပါ ..”

“ ဟုတ် မဒေစီ.. အမကော စောင့်နေတာကြာပြီလားဗျ ..”

“ အင်း (၁၀) မိနစ်လောက်တော့ ကြာပြီ မောင်လေး ..”

“ ဟုတ် .”

ကျွန်တော်တို့ စကားပြောနေတုန်းမှာဘဲ မဟယ်ရီလည်း ကားနားကို လျှောက်လာကာ အနောက်ခန်းကို ဝင်ထိုင်ပြီးမှ အိမ်ကိုဘဲ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မဟယ်ရီနှင့်မဒေစီက ပါတီပွဲကို သွားကာ ပျော်ပါးဖို့ ချိန်ထားကြတယ် ပြောလို့ သူတို့ကို ပါတီပွဲကို လိုက်ပို့ပေးပြီး ည (၉) နာရီမှာ ပြန်လာခဲ့ကြတယ် ။ မဟယ်ရီနှင့်မဒေစီကတော့ အနည်းငယ်မူးနေကြပါပြီ။ သူတို့ကို ချပေးပြီး ကားဂိုဒေါင်မှာ ထားကာ ပြန်လာခဲ့တယ်။

မမိပုက ရောက်လာပြီး “ မောင်လေး ထမင်းစားပြီးပြီလား.. ထမင်းလာမစားလို့ လာမေးတာပါ..” ကျွန်တော်က 

“ မစားရသေးပါဘူး မမိပုရာ ..ပါတီပွဲကိုလိုက်ပို့ပေးတော့ ကားပေါ်ကနေ စောင့်ပြီး..ပြန်လာတာပါ..”  ပြောတော့ မမိပုက 

“ ဒါဆိုလာလေ သွားစားရအောင် ..မမပြင်ပေးမယ်..”  ပြောကာ အရှေ့ကနေသွားတော့ သူ့အနောက်ကနေ သူ့ရဲ့တင်ပါးကြီးကို အနောက်ကနေကြည့်ပြီး လိုက်သွားကာ စားပွဲမှာထိုင်တော့ သူက ပြင်ပေးပြီး အနားမှာထိုင်ကာ ကျွန်တော်စားတာကို ကြည့်နေတော့ သူ့ကို ကြည့်ပြီး 

“ ဘာလို့လဲ အမ ..” မေးတော့ သူက 

“ ငါ့မောင်လေးကို သနားပါတယ်.. ဘာမှမစားရသေးလို့လေ ..”

“ ဪ ဒါကတော့ အလုပ်သမားရဲ့ တာဝန်ဘဲလေဗျာ..ဒါနဲ့ မမိပုက ရွှာပြန်တာလည်း မတွေ့ပါဘူး ..မမိပုရည်းစားက နောက် ထားသွားမှ ..” ပြောလိုက်တော့ သူက 

“ ကြာလှပေါ့ မောင်လေးရယ် ..သူက မိန့်မနှင့်ကလေးနှစ်ယောက် ရထားပြီကွ..” ပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း စားပြီးလို့ ပန်ကန်ကို ယူကာ ဆေးမယ်လုပ်တော့ သူက

“ မမလုပ်ပါ့မေကွာ..ဧ  ပြောပြီး ကျွန်တော့်ဆီက ပန်ကန်ယူပြီးဆေးပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း လက်ဆေးပြီး သူ့အနောက်ကနေ ဖက်ပြီး သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တော့ “ အို...” ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်ကာ ဆက်ဆေးတယ်။ သူက 

“ အိမ်သားတွေ မြင်သွားရင် မကောင်းပါဘူး မောင်လေး ..” ပြောလာတော့ သူ့ကို 

“ မမြင်ပါဘူးဗျာ..”  သူ့ကို အနောက်ကနေ ဖက်ပြီး 

“ မမိပုကို ကျွန်တော်ချစ်တယ်ဗျာ ..” ပြောပြီး သူ့ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်ပါတယ်။ အားလုံးဆေးပြီးမှ သူ့ကို ဖက်ပြီး 

“ မမိပုကို စရောက်ကတည်းက ကျွန်တော်ချစ်နေတာပါ.. မမိပု ကျွန်တော့ကို မချစ်ဘူးလား ..” မေးတော့ သူက 

“ လူကို ဒီလောက်ဖက်ပြီး မေးနေတယ်ကွာ ..မသိဘူး ..” 

ပြောပြီး သူ့အခန်းကို ဝင်ပြေးတော့ သူ့အခန်းထဲကို ဝင်ပြီး တံခါးကိုလော့ချပြီး သူ့ကို ဖက်ကာနုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်တော့ သူကလည်းပြန်ပြီးနမ်းလာတယ်။ လျှာလေး ထည့်လိုက်တော့ သူကတွန့်သွားပြီး ပြန်ကာ လျှာနှင့်လုပ်ပေးလာတယ်။ သူ့အိမ်ရာကို ခေါ်သွားပြီး သူ့အဝတ်နှင့် ကျွန်တော့်အဝတ်တွေကို ချွတ်ပြီး သူ့အပေါ်ကနေ မှောက်ချကာ ညီလေးကို သူ့ညီမလေးဆီမှာတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးလေးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ 

“ အား... မောင်လေးရယ်.. ဖြေးဖြေးကွယ်.... အား.. မောင်လေး..ဖြေးဖြေးနော်..အား......”

ဆိုပြီး နုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ညီသံလေးထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဖြေးဖြေးလေး (၃) မိနစ်ခန့် လုပ်အပြီးမှာ ပြီးချင်လာတာနှင့် သူ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီး မြန်မြန်ဘဲဆောင့်လုပ်ကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ သူလည်း ပြီးသွားပါတယ်။

“ သူက မောင်လေးရယ်.. မမကို အညှာလွယ်တယ်လို့ ထင်သွားပြီမဟုတ်လား.. ”

“ မထင်ပါဘူးဗျာ..”

ပြောပြီး သူကိုဖက်ကာ မှေးနေကြတယ်။ သူက 

“ မောင်လေး ပြန်တော့ကွယ် ..အန်တီသိရင် နှစ်ယောက်လုံး အလုပ်ပြုတ်မှာ..”

“ မပြန်ချင်သေးပါဘူးဗျာ မမကလည်း ချစ်ချင်သေးတေဗျာ ..”

“ မလုပ်ပါနဲ့..မောင်ရယ် ဒီနေ့တော့ပြန်ပါတော့.. နောက်နေ့တွေမှာ လူလစ်ရင်တော့ မောင့်သဘောပါကွယ်..”

ပြောပြီး တောင်းပန်ကာ လွတ်တော့မှ ကျွန်တော်လည်း သူ့အခန်းကနေပြန်လာခဲ့တယ်။

နောက်နေ့မှာ အန်တီမာယာကို ဈေးကို ပို့ပေးပြီး ပြန်လာတော့ မဟယ်ရီနှင့်မဒေစီကို ကျောင်းပို့ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ မမိပုက ထမင်းချက်ခန်းမှာ အလုပ်များနေတော့ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်ကာနားနေလိုကပါတယ် ။ မမိပုက “ မောင်ရယ် အန်တီက မောင့်ကိုခိုင်းစရာရှိလို့ ကားထုတ်ပြီး အဆင်သင့်စောင့်ပါလို့..”  ပြောခိုင်းလိုက်တယ် ။ 

မမိပုကို ဖက်ပြီးနမ်းမယ်လုပ်တော့ သူက လက်ကာပြီး 

“ မောင်ရယ် အန်တီတွေ့သွားမှ ပြသနာကြီးကြီး တက်မယ်နော် နောက်မှကွာ ..”

“ မမကလည်းဗျာ နောက်ဘဲပြောနေတာဘဲ..”

“ ကလေးလိုပါလား မောင်ရယ် ..အခုက အလုပ်တွေ မပြီးသေးဘူးလေကွယ်.. မမက ..စားသောက်ဖို့အတွက် ချက်ပြုတ်တာ မပြီးသေးဘူးကွာ ..” လို့ပြောကာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ကျွန်တော်က ကားကိုထုတ်ကာ အန်တီမာယာကို စောင်နေလိုက်ပါတယ်။ အန်တီမာယာ ဆင်းလာတော့ သူ့ကို ငေးကြည့်မိပါတယ် ။ ချိတ်ထမိန်အနီရောင်ကိုဝတ်ထားပြီး အင်္ကျီဇာအနက်ရောင်ဘေးဖုံးကို ဝတ်ကာဆင်းလာက တကယ့်ကို ညှို့ယူနိုင်စွမ်းရှိပါတယ် ။ အင်္ကျီအောက်က နို့ကြီးကြီးကို ဖုံးထားတဲ့ဘရာကိုတောင် မြင်နေရတာလည်း မျက်လုံးကို ခွာမရအောင် ခဏမင်တက် ငေးမောကာ ကြည့်မိသွားတယ် ။ 

အန်တီမာယာက “ အောင်ဇော်ရေ ချယ်ရီတို့အိမ်ကို ပို့်ပေးစမ်းပါကွယ် ..” ပြောတော့မှ “ ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ ..” ပြောပြီး ဒဂုံမြိုနယ်ထဲက ဒေါ်ချယ်ရီအိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးပြီး ကားပေါ်ကနေပြီး စောင့်နေလိုက်ပါတယ် ။ အန်တီမာယာ ဝင်သွားတာ (၁၅) မိနစ်အကြာမှာ အန်တီဒေါ်ချယ်ရီနှင့်အတူ ပြန်ထွက်လာပြီး ကားပေါ်တက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီက 

“ မာယာတို့များ အနားမှာ လူချောလေးရှိနေတာဘဲကွာ ဆွဲစားလိုက်လေ ဟိုကတော့ ကိုယ့်ကို ပစ်ထားတာဘဲ ကိုယ်သာဆိုရင် ဒီလိုအချောလေးကို ဆွဲစားလိုက်တာကြာပြီ ..” ပြောကာ ရယ်လိုက်ပါတယ်။

သူ့ဘော်ဒီကလည်း နို့ကြီးကြီး ဖင်ကြီးကြီးနှင့်ခါးသေးတယ်ဗျ ။ ဗိုက်ခေါက်ကတော့ နည်းနည်းထွက်နေတာဘဲ ရှိတာပါ။ သူရယ်ရင် သူ့နို့တွေပါ လှုပ်သွားတေ ဆိုကတည်းက ခင်ဗျားတို့လည်း စဉ်းစားကြည့်လေဗျာ။ ဒေါ်ချယ်ရီက ပြောလည်းပြော ရယ်လည်းရယ်ကာ မယ်ကမ္ဘာပြိုင်တဲ့သူလို လမ်းလျှောက်ကာ အိမ်ထဲကို ဝင်သွားမှ အန်တီမာယာက “ အောင်ဇော်ရေ အိမ်ကိုဘဲ ပြန်မေကွာ ..” ပြောမှ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ကြပါတယ်။

လမ်းမှာ အန်တီမာယာက 

“ အောင်ဇော် ချယ်ရီက အန်တီတို့လိုဘဲ  ပွင့်ပွင့်လင့်လင့်ပြောတဲ့သူ.. အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အန်တီက အခြားကတော်တွေထက် သူ့ကို..ပိုခင်တယ်ကွ..  သူပြောတာလည်း မှန်နေတယ်လေ..အန်တီယောကျ်ားရဲ့ အချိုးတွေကို မင်းမြင်တာဘဲ မဟုတ်လား ..”

“ ဟုတ်ကဲ့..မြင်မိပါတယ်.. အန်တီ ..”

“ အေးကွယ်..”  ပြောပြီး ထပ်ကာ စကားမဆက်ဘဲ ကျွန်တော့်ကို မှန်ထဲကနေ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မကြည့်ရဲဘူးဗျ ။

ကားကိုဘဲ ဂရုစိုက်ကာ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်အောင် မောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အန်တီ အိမ်ပေါ်ကို မတက်ခင် 

“ ကားကို ထားပြီးရင် အန်တီဆီကိုလာခဲ့ပါ ..”

“ ဟုတ် အန်တီ..” ပြော်ပြီး ကားကိုထားပြီး အန်တီဆီကို သွားလိုက်ပါတယ်။

အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ မမိပုကို သူလိုချင်တဲ့ သစ်ခွပန်းပင်ကို သွားဝယ်ခိုင်းပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ မမိစုက ကျွန်တော့်ကို လှောင်ပြုံးလေပြုံးပြီး လက်ညိုးလေးကိုကွေးပြတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း မမိပုနောက်ကို လိုက်ပြီး တံခါးပိတ်တော့ မမိပုက “ မောင်ရယ် ညအထိတော့ သည်းခံပါမောင်ရယ် ..” ပြောပြီး ကားငှါးကာ ပန်းရောင်တဲ့ခြံကို သွားတော့တယ်။

ကျွန်တော် တံခါးပိတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတော့ အန်တီမာယာက 

“ အောင်ဇော် အန်တီက မင်းနှင့်ဟယ်ရီ မင်းနှင့်မိပု ဖြစ်နေတာကို သိပါတယ်..”  ပြောလာတော့ ကျွန််တော့် လက်တွေ အေးစက်လာပြီး အန်တီရှေ့မှာ ထိုင်ကာ 

“ အန်တီရယ် ကျွန်တော်နောက်ဆိုရင် ဆင်ခြင်ပါ့မေဗျာ..အလုပ်မဖြုတ်ပါနဲ့နော် ..” ပြောတော့ သူက ပြုံးကာ ထရပ်ပြီး “ အန်တီ့ နောက်ကို လိုက်ခဲ့..”  ပြောပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်က သူ့အခန်းကို ခေါ်သွားပါတော့တယ်ဗျာ..။

သူ့အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ သူက ကျွန်တော့ကိုကြည့်ပြီး 

“ အန်တီကမင်းကို အပြစ်မယူပါဘူး မနက်က မင်းအန်တီကို ကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းကို အန်တီ ကျေနပ်ပါတယ်.. အန်တီလှသေးတာဘဲလို့ စိတ်မှာ အထင်ရောက်စေတယ်.. မင်းက ဟယ်ရီကို ချစ်ပေးသလိုဘဲ အန်တီကိုလည်း..ချစ်ပေးပါ ..”

ပြောပြီး သူ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးနေပြီး 

“ အောင်ဇော် ဘာကို ကြောင်နေတာလဲ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြီးလာခဲ့လေ..”

ပြောမှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားကို ခေါင်းသွင်းပြီး သူ့ရဲ့ညီမလေးကို လျှာနှင့်လုပိုက်ပါတယ်။ 

သူ့ရဲ့အမွေးတွေက သန်ပေမဲ့ တိတိရိရိလေး ဖြတ်ထားလို့ သူ့ညီမလေးကို ရှင်းရှင်းလေး မြင်ရပါတယ်ဗျ။ မဟယ်ရီနှင့် မမိပုထက်ကို ပိုပြီးဖောင်းပြီးကြွနေတာ ။ ကျွန်တော်လည်း ကို့ယ်ရဲ့ အပြစ်ကျေရေးအတွက် ကြိုးစားပြီး လုပ်ပေးတော့ သူ့လက်က ခေါင်းပေါ်က ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးပြီး....

“ သားရယ်...အား... လုပ်ပေးပါတော့ကွယ်....အား..ကျုတ်..ကျုတ်.... ” ဆိုပြီး ပြောလာတော့မှ ကျွန်တော်လည်း သူရဲ့ပေါင်ကြားမှာ မုဆိုးဒူးထောက် ထိုင်ချပြီး ညီလေးကို သူ့ညီမလေးဆီမှတေ့ာပြီး ဖြေးဖြေးလေးသွင်းပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် ညီလေးက ကျပ်တည်းစွာဘဲ အထဲကို ဝင်သွားတော့ ဖြေးဖြေးလုပ်တော့ သူ့လက်ကကျွန်တောာ့်ကို ဆွဲကာ ဖက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း လုပ်သာ လုပ်နေရတာ ကြောက်စိတ်တစ်ဝက်နှင့်မို့ အရသာကောင်းလွန်းတာကို မညီးရဲဘူးဗျ။ သူ့ညီမလေးကလည်း အအိုသာ ပြောတာ အပျိုနှင့်မခြားဘူးလေ။

“ အား... သား...အောင်ဇော်...လုပ်လေကွယ် အား..... မကြောက်ပါနဲ့... အား...”

သူကပြောလာတော့ သူ့ရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတစ်ဘက်ကို ကိုင်ကာ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လုပ်ကာ ကျွန်တော် ပြီးသွားပါတယ်။ ပြီးသွားပေမယ့် ကျွန်တော်လည်း ဆက်ပြီး ဆောင့်ကာလုပ်ပေးတော့...သူက ညီသံလေးတွေနှင့် ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းဖက်ပြီး ကော့ကော့ကာ ပေးလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဒုတိအကြိမ်လည်း ပြီးသွားတော့ မဟန်တော့ဘဲ သူ့အပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့ သူကလက်ရောခြေပါ ကျွန်တော့ကို တင်းတင်းဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းပေးကာ...

“ အောင်ဇော်ရယ်... မမကြီးက ပထမတော့ ယောကျ်ားကို ဂလဲ့စားချေချင်လို့ မင်းကို လုပ်ခိုင်တာပါ ..အခုတော့ မမကြီးက မင်းကို အရမ်းချစ်သွားပြီးကွယ်...လူဆိုးလေး မင်းက မမကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက လုပ်ချင်နေတာလဲဟင် ..ပြီးသွားပေမဲ့ ဆက်လုပ်တယ်..ဟင်း...ဟင်း..”

ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို နဖူးကိုနမ်းလိုက် ပါးကိုနမ်းလိုက်နှင့် စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြီး ပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း 

“ ဒီနေ့အန်တီ ကားပေါ်မတက်ခင်မှာ စိတ်ဝင်စားမိသွားပါတယ်ဗျ..”

“ ဟုတ်လားကွယ် ..”

“ ဟုတ်ပါတယ် အန်တီ ..”

“ မင်းကလည်းနော် လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လုပ်ပြီးတာတောင်မှ အန်တီတဲ့လား..ကွယ်.. မမကြီးဘဲ ခေါ်ပါကွယ် မောင်လေးရယ် ..”

“ ဟုတ် မမ ..” ပြန်ပြောလိုက်ကာ သူ့အပေါ်ကနေ ဘေးကို ဆင်းလိုက်တော့ သူက သူ့ညီမလေးကို လက်နှင့်ပိတ်ပြီး ကုတင်အောက်ကို ဆင်းသွားကာ ပဝါတစ်ထည်ယူပြီး အရည်တွေကို သုတ်ပြီး ပြန်တက်လာကာ ကျွန်တော့် ညီလေးကိုလည်း ပဝါနှင့်ကြင်နာစွာ သုတ်ပေးပါတယ်။ 

သူကပဝါကို လက်ဝါးပေါ်တင်ပြီး 

“ မောင့်ကို ချစ်လို့ ဒီပဝါလေးကို မမလေ အမှတ်တရ သိမ်းထားမှာ မောင့်ရဲ့ အချစ်ရည်နှင့်မမကြီးရဲ့ အချစ်ရည်တွေ ပေါင်စပ်ထားတဲ့ ပဝါ ..” လို့ သူကပြောပြီး ပဝါလေးကို ဘီဒိုမှာ ထားလိုက်ပြီး ဘီဒိုထဲကနေ ပုလင်းထုတ်ပြီး ဖျံသိုးနှင့်ဖော်စပ်ထားတဲ့ ဆေးအရက်ကို တိုက်ပေးပါတယ်။ ဆေးအရက်တိုက်ပြီးမှ 

“ မောင်လေး အားပြန်ပြည့်အောင်လို့ မမက ချယ်ရီဆီကနေ ယူထားတာကွ ..မင်းသူဌေး အတွက်ပေါ့.. ဒါပေမဲ့ မောင်လေးအတွက် ဖြစ်သွားပြီ ..” ပြောကာ ပြန်သွားကာ ထားလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လာခဲ့ပါတယ်။ သူက 

“ မောင်လေး ထမင်း သွားစားရအောင်ကွယ်..” ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူကာ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ခိုင်းပြီး သူလည်း အိမ်နေဝတ်တဲ့ ထမိန်ပါးပါးလေးနှင့် အင်္ကျီပါးပါးလေးကို ဝတ်ကာ နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားခန်းကို ဆင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။ သူက 

“ မောင်လေးထိုင်နေ မမကြီးခူးပေးမယ် ..” ပြောတော့ 

“ ရပါတယ် မမကြီး ကျွန်တော်ဘဲ ခူးပေးမယ်..” ပြောတော့ သူက 

“ ထိုင်မှာသာ ထိုင်စမ်းပါ မောင်လေးရယ်..မမက မင်းကို မမယောကျ်ားလို့ သတ်မှတ်လိုက်ပြီး မမ မယားတစ်ယောက်လိုဘဲ ပြုစုမှာပါကွယ် ..လူတွေလစ်ရင် မောင်ဟာ မမရဲ့ယောကျ်ားပေါ့ကွယ်..”  ပြောပြီး ထမင်းဟင်းတွေကို ခူးခတ်ပေးပြီး အနီးကပ်ထိုင်ကာ ညားကာစလင်မယားလိုဘဲ နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားလိုက်ကြပါတော့တယ်ဗျာ...။

စားသောက်ပြီးတော့ ပန်းကန်တွေကို ဒီအတိုင်းထားခဲ့ပြီး သူက ကျွန်တော့်ကို လက်ဆွဲပြီး သူ့အခန်းကို ခေါ်သွားကာ ကျွန်တော့် ပါးကို နမ်းပြီး 

“ မောင်ရယ် ဒီနေ့တော့ နားလိုက်ကြစို့ကွယ် ..မောင်က (၂) ကြိမ်ပြီးသလို မမလည်း (၃) ကြိမ်ပြီးတယ်.. မမက နာနေတယ်ကွ ..မင်းကလည်း လုပ်ပါလို့.. ပြောလိုက်တာနှင့် ကြမ်းလိုက်တာ..”

“ မမကြီးက ပြောမှပေါ့ မောင်လေး..နာတယ်လို့ ..”

“ အို့... မပြောပါဘူး မောင်လေးကို သနားလို့ သိလား ..” ပြောပြီး ပါးကိုနမ်းကာ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားဖက်ကာ စကားပြောနေလိုက်ကြပါတယ်။ သူ့ကို 

“ မမိပု ပြန်လာတော့မယ် ..” ပြောတော့ 

“ အင်း သူပြန်လာတော့မှာ မောင်ပြန်ပြီး အနားယူထားပါ မနက်ဖြန်မှ မမတို့..ထပ်ချစ်ကြမယ်လေ ..မမကြီးက စိစဉ်ထားမယ်လေ.. မောင်လေးလည်း ဒီနေ့မိပု ဟယ်ရီတို့ကို မလုပ်ရဘူးနော် ..မမကြီးက အိမ်အပေါ်ကနေ ကြည့်နေမှာ ..”

“ ဟုတ် မမကြီး ..” ပြောကာ အိမ်နောက်က တန်းလျှားလေးကို ပြန်သွားပြီး အိပ်စက် အနားယူလိုက်ပါတယ်။

ညနေရောက်တော့ မဒေစီနှင့်မဟယ်ရီကို ကျောင်းကနေ သွားကြိုတော့ ကိုဖိုးငိုက သူစော်ကြီးကို ဘယ်လိုအချစ်ကြမ်းပြီး နောက်တစ်ပတ်အတွက်လည်း ချိန်းထားတေကို အသေးစိတ်ပြောပြပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့် ညီလေးကတော့ ပုဆိုးထဲကနေ ခေါင်ထောင်လာတော့ သူက 

“ မင်လည်းနားဘဲထောင်နေပြီး မကြိုးစားဘူး ..ဒေစီလေးက ရည်းစားမရှိဘူးနော် မင်းကြိုးစားကြည့်ပါလား..သန္တာပြောပုံအရ ဆိုရင် မင်းကိုသူက စိတ်ဝင်စားနေပုံဘဲကွ ကြိုးစားကွာ မင်းဒေစီနှင့်တွေ့ဖို့ အိမ်ခန်းကိုလာခဲ့ ငါရှောင်ပေးပါ့မယ်ကွ ကြိုးစားလိုက်စမ်းပါကွာ..”

ပြောနေချိန်မှာ မိန့်ခလေးသုံးယောက် ပြန်လာတော့ သူနှင့်သန္တာက ပြန်သွားပြီး ကျွန်တော်က မမနှစ်ယောက်နှင့် အတူ အိမ်ပြန်ခဲ့ပါတော့တယ်။

မမိပုက ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသလိုဘဲ။ မဟယ်ရီရဲ့ရည်းစားက ပြန်ရောက်လာတော့ ကျွန်တော့်ကို လာမတွေ့ပါဘူး။ နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာ မဒေစီနှင့်မဟယ်ရီကို ကျောင်းကိုပို့ပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ ဦကျော်ကရွာပြန်ရာက ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူ့မှာတောကနေ မိန်းမယူပြီး ပြန်လာတယ်လေ။ သူ့မိန်းမနှင့်ယောက္ခမကိုပါ ခေါ်လာခဲ့တော့ ကျွန်တော်လည်း ကားဂိုဒေါင်ကိုပြေားင်းကာ နေရတော့တယ်။

ဂိုဒေါင်အခန်းကို မမိပုနှင့် ဦးကျော်မိန့်မတို့က ရှင်းပေးထားတော့ ပစ္စည်းတွေပြောင်းပြီး နေရာချလိုက်တယ်။ ပြီးမှရေချိုးနေတုန်း အိမ်အပေါ်ကနေ မမကြီးက ကျွန်တော့ကို လက်ပြပြီး အတူသွားမယ်လို့ လက်ဟန်နှင့်ပြတော့ ခေါင်းညှိတ်ပြီး ညီလေးကို အသေချာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြပြီး အခန်းပြန်ကာ အဝတ်အစားလဲနေတုန်း မမိပုက ရောက်လာပြီး “ မောင်လေးရေ အန်တီကမင်းကို ကားထုတ်ပြီးစောင့်နေပါလို့..” ပြောခိုင်တယ်။ “ ဟုတ် မမ..” ပြောပြီး သူကိုယ်လေးကို ဆွဲယူတော့ သူက ပါလာပြီး သူ့ပါးလေးကို နမ်းတော့ သူက

“ မောင်ရယ် မမကိုယ်မှာ ချွေးတွေနဲ့ကွယ် မနမ်းပါနဲ့ ..” ပြောပြီးရုန်းတော့ 

“ မမက ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေတေဗျာ ..” ပြောလိုက်တော့ 

“ နောက်မှမောင်ရယ် မမမှာ လုပ်စရာတွေ ကျန်သေးတယ်..”  ပြောပြီး ထွက်သွားတောတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ကားထုတ်ကာ စောင်နေတုန်း ချိတ်ထမိန်အနက်ရောင် ဝမ်းဆပ်နှင့် အန်တီမာယာ ဆင်းလာတော့ ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးပြီး သူ့ဝင်တော့မှ တံခါးပိတ်ပြီး ကျွန်တော်က မောင်းသူ နေရာကိုဝင်လိုက်ကာ 

“ အန်တီ ကျွန်တော်က ဘယ်နေရာကို မောင်းပေးရမလဲ..”  မေးလိုက်တော့ သူက 

“ ချယ်ရီ အိမ်ကိုဘဲ မောင်းကွယ် ..” ပြောတော့ ဒေါ်ချယ်ရီအိမ်ကို မောင်းပို့ပေးတော့ အန်တီမာယာက 

“ မောင်လေးပါ လိုက်ခဲ့ ..” ပြောတော့ သူ့နောက်ကနေ သူ့ရဲ့တလှိမ့်လှိမ့်နှင့် တုန်ခါနေတဲ့ တင်းပါးကြီးကိုကြည့်ကာ လိုက်ပါသွားခဲ့ပါတယ်။ 

အိမ်ထဲကိုရောက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီက သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာကာ 

“ မာယာတို့ ရောက်လာကြပြီလား..”

“ အေးကွယ်..” လို့ အန်တီက ပြန်ဖြေတော့

“ ဒို့အပြင်သွားမှာမို့ မင်းတို့ဘဲ နေခဲ့ကြကွာ ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထားကာ နေကြနော် ဟင်း..ဟင်း.. ” 

ပြောပြီး ပိုးထမိန်အစိမ်းရောင်နှင့်အင်္ကျီအနက်ရောင်ကို ဝတ်ကာ ထွက်သွားတယ်။ ဒေါ်ချယ်ရီလည်း အရမ်းဟော့တဲ့ မိန်းဘဲ။ ထမိန်ကိုတိုတိုလေးဝတ်ပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာကို ထမိန်ပြန်ပြင်ဝတ်ပြပြီး 

“ မမသွားအုံးမေနော် မောင်လေး ..” ပြောပြီး ထွက်သွားမှ မမကြီး မာယာက ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်က ဒေါ်ချယ်ရီတို့ အခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် ဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းကာ .........

“ မောင်လေးရယ်...မမက..မင်းကို တွေ့ရဖို့ စိစဉ်ပြီး ရင်ခုန်လိုက်တာကွာ ဟင်းဟင်း..”

ပြောပြီး ပါးကိုနမ်းပြီ ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်တာနဲ့ ညီလေးက ခေါင်ထောင်နေတာကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ ကစားပေးပြီး 

“ မောင် လာတော့ကွယ် အချိန်သိပ်မရဘူး ..” ပြောပြီး သူ့ရဲ့ချိတ်ထမိန်နှင့် အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ ပက်လက်အနေအထားနှင့်စောင့်နေတော့ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်တွေကိုချွတ်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်းကြားကိုခေါင်းဝင်ကာ ညီမလေးကိုပြုစုပေးလိုက်ပါတယ်။  

သူက “ မောင်လေး ရပြီကွယ်..” ပြောကာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ဆွဲတင်ပြီး ညီလေးကို သူ့လက်နှင့်ကိုင်ပြီး သူ့ညီမလေးဆီမှာတေ့ပေးကာ သူ့ခြေထောက်နှင့်တင်ပါးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ ညီလေးက ဖြေးဖြေးနှင့်တင်ကျပ်စွာဘဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ လက်ထောက်ပြီး သူ့ကို ဆောင့်ကာလုပ်ပေးလိုက်တော့..........

“ မောင်လေးရယ်... အား....မမလေ... မင်းကို.. အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်...အား....မင်းက..အား.. အရမ်းသန်တေ.. မောင်လေးရယ်.... အား... မမကြီး...ကြိုက်တယ်ကွာ...မောင်လေး...အား.....မောင်..မောင်လေးရယ်.....”

အိန္ဒြေအပြည့်နှင့် နေတတ်တဲ့ အန်တီမာယာလည်း အချစ်ရဲ့ အတွေ့မှာတော့ ဟန်ဆောင်နိုင်ခြင်း မရှိဘဲ ညီးသံလေးနှင့် အချစ်ရဲ့အရသာကို လိုက်လျှော့ပြီး စိတ်မှာရှိတာကို နုတ်ကနေဖွင့်ကာ ပြောလာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း စာအုပ်ထဲက အတိုင်ဘဲ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တော့ “ အင့် ..” လို့ တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး လျှာလေးနှင့်ပြန်ကာ တုံ့ပြန်လာတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို နမ်းရင်းနှင့် ခက်သွက်ဆောင့်ကာ လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူပြီးသွားပြီး လက်တွေကလည်း အားလျှောသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်တင်ကာ မြန်မြန်လုပ်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။

နှစ်ယောက်သား အမောပြေတော့မှ သူက ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းသွားပြီး ပဝါလေးနှင့် သူ့ညီမလေးကို သုတ်ပြီးမှ ပြန်တက်လာပြီး ကျွန်တော့်ညီလေးကို ကြင်နာစွာသုတ်ပေးကာ ညှို့မျက်လုံးလေးနှင့် စိုက်ကြည့်ပြီး

“ မောင်လေး ပင်ပန်သွားပြီလား..”  မေးလာတော့ 

“ မပင်ပန်းပါဘူး မမကြီး..” ပြောလိုက်တယ်။

သူက ညီလေးကို ပြောင်စင်သွားအောင် သုတ်ပေးပြီးမှ သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ရင်သျှားကာ အခန်းအပြင်ထွက်သွားပြီး ဆေးအရက်ယူလာပြီး “ မောင့်အတွက်လို့..”  ပြောကာ သူလက်နှင့်ကိုင်ကာ တိုက်ပေးတယ်။ ကုန်သွားတော့ ဘေးကခုံပေါ်မှာ ဖန်ခွက်ကို တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာကာ ညီလေးကို သူ့ပါးစပ်နှင့် လုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ပြေလျာ့နေတဲ့ ဆံထုံးကို ဖြေချလိုက်ပြီး ဆံပင်ကိုစုပေးပြီး ခေါင်းကိုဖြေးဖြေးလေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် အဆင်ပြေအောင် ထိန်းပေးပြီး .......

“ မမကြီး အား.. ကျွန်တော်ပြီးသွားလိမ့်မယ်..”  ပြောလိုက်တော့ 

“ မောင် မပြီးနဲ့အုံး..”

ပြောပြီး ညီလေးအပေါ် တက်ခွကာ သူ့ညီမလေးနှင့်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ “ အား... မောင်ရယ်..”  တစ်ချက်ညီပြီး ကောင်းဘွိုင်မလေးလို အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုလုပ်ပေးပါတယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ချေပေးပြီး အောက်ကနေပင့်ပင့်ကာ ဆောင့်လုပ်ပေးပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဆွဲကာ အောက်ကနေ မြန်မြန်ဘဲ တဖြောင်းဖြောင်း ဆောင့်လုပ်လိုက်ပါတယ်။ 

သူက နုတ်ခမ်းချင်းလာနမ်းပြီး “ အု..အု..အင်း.. ” အသံလေးနှင့် အကောင်းကြီးကောင်းနေတယ်။ ကျွန်တော်ကို သူက “ အား.... မောင်ရယ်..အရမ်းကောင်တာဘဲကွာ.. အား.. မမပြီးချင်လာပြန်ပြီကွယ်.. အာ....” . သူ့ကိုယ်ကို ဘေးကို လိမ့်ချပြီး သူ့ကိုလေးဘက်ထောက်စေကာ အနောက်ကနေ သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်ကာ ပေးလိုက်တော့ သူက “ အား....မောင်ရယ်.... အရမ်းကောင်တေ... အား....” ညီးသံလေး ထွက်လာတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေကို စုပြီး လက်တစ်ဘက်နှင့် ကိုင်ပေးထားပြီး သူ့ရဲ့တင်ပါးကြီး ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တုံခါသွားတာကို ကြည့်ပြီး မြန်မြန်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“ အား......မောင်ရယ်..... အရမ်းကောင်းတယ်... အား...မမပြီး...ပြီပြီ.... အား.... မောင်ရယ်....”

ပြောပြီး လက်တွေက မထောက်နိုင်ရှာတော့ဘဲ ခေါင်းအုံးဘေးနှစ်ဘက်မှာ ချထားပြီး တင်ကို ကော့ပေးထားတော့ ကျွန်တောလည်း ပြီးချင်လာပြီမို့ သူ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနှင့် အမြန်ဆောင့်လုပ်ကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်..။

ကျွန်တော်က နှစ်ချီပြီးကာ သူကသုံးချီပြီးသွားတော့ အိမ်ရာပေါ်မှာ နှစ်သက်ဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ပြန်နိုးလာတော့ာမှ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်မှာ ထိုင်ကာစကားပြောနေတုန်း ဒေါ်ချယ်ရီ ပြန်ရောက်လာပြီး 

“ ဟေ့ ဒိုနည်းနည်းနောက်ကျသွားတေကွ ယူတို့ကော အဆင်ပြေကြရဲ့လား ..”

“ ပြေပါတေကွ ချယ်ရီ သန့်ကျူး ..” ပြောတော့ 

“ မလိုပါဘူးကွာ ၊ ဒို့ကလည်း ကိစ္စရှိလို့သွားတာ ဟိုမှာ ဒို့ မြင့်မြင်ကို တွေ့ခဲတယ် ..သူကလည်း သူ့ယောကျ်ားနှင့် ဈေးဝယ်လာတာ တဲ့ .. ကောင်မက သူ့ယောကျ်ားရဲ့ ညီလေးကိုပါ.. ဆွဲစားတဲ့အပြင် ယောကျ်ားကို ချွဲပြီး ယောကျ်ားနှင်းလည်းစားတယ် .. ဟင်း..ဟင်း...ဒို့လည်း အားကျလာပြီကွာ ..”

“ အမယ်..ချယ်ရီ ဒိုလည်း ယူအကြောင်းကို သိသားဘဲ .. မင်းရဲ့မောင်လေးကို ..ဘယ်မှာထားမလဲကွ..”

“ ဪ သူက တောကိုပြန်ပြီး.. မိန့်မယူသွားပြီလေကွာ ..”

“ ဪ အဲ့ဒါကြောင့် မင်းက လင်တော်မောင် တစ်ယောက်ဘဲ.. ရှိတဲ့သဘောပေါ့လေ..”

“ အင်းကွ အဲ့ လူကြီးကလည်း အလုပ်ကိုဘဲ ဂရုစိုက်တာကွ အလုပ်နှင့်သာပတ်သက်ကြည့်.. မိန်းမကိုလည်း သတိရတာ..မဟုတ်ဘူးကွ..”

“ အင်းပါ ချယ်ရီရယ် ဒို့ပြန်တော့မယ် ..”

“ အေးဆေးနေပါလား ..”

“ မနေတော့ဘူး ချယ်ရီ အိမ်ပြန်တော့မယ်..” ပြောပြီး နှစ်ယောက်သား အိမ်သို့ပြန်လာခဲကြပါတော့တယ်....။

အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် ကားကိုဂိုဒေါင်မှာထည့်ပြီး အပေါ်က ထပ်ခိုးကို တက်ကာ တရေးတမော အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အိမ်ရာကနေ နိုးလာတော့ ရေချိုးထမင်းစားပြီး ထပ်ခိုးကိုပြန်တက်ကာ စာအုပ်ဖတ်တော့ ညီလေးက ခေါင်းထောင်လာတယ်။ 

အဲ့ဒါနှင့်ဘဲ အိမ်ကြီးဘက်ကြည့်တော့ အခန်းတိုင်းက မီးပိတ်ထားပြီး အနောက်ဘက် တန်းလျားဘက်ကနေ မမိပုရဲ့ အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေ ခေါ်မယ်ဆိုပြီး အသွားမှာ ဦးကျော်က သူ့မိန်းမ မနှင်းရီကို လုပ်နေတာကို သွားတွေ့ရတယ်။

ကျွန်တော်လည်း မမိပု အခန်းကို မရောက်တော့ဘဲ ဦးကျော်က သူ့မိန်းမကို ပါးကိုနမ်းပြီး အပေါ်ကနေရိုးရိုးလေးလုပ်နေတာကနေ သူ့မိန်းမကို ကုံးခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ တဖက်ဖက် နှင့် အမြန်ဆောင့်လုပ်တာ မနှင်းရီကလည်း အသံထွက်ကာ ညီးသံလေးနှင့်

“ ကိုကျော်ရယ်..... အား.... အရမ်းကောင်းတယ်...အား.....မြန်မြန်..လုပ်ပေးစမ်းပါရှင်....အား..... မြန်မြန်........”

ရမ္မက်သံနှင့်ဦကျော် လုပ်တာကို အားပေးပြီး နောက်ပြန်ကော့ကာ ပြန်ပြီးဆောင့်ပေးတယ်။ သူတို့လည်း အချက် (၅၀) လောက် ဆောင့်လုပ်ကာပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ရမ္မက်အရှိန်တွေက တိုးလာပြီမို့ မမိပုကို ပြတင်းကို ခေါက်ကာ နိုးလိုက်တော့ သူကပြတင်းဖွင့်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြတင်းပေါက်ကနေ ကျော်ဝင်ကာ သူ့ကို နမ်းပြီး အိမ်ရာပေါ်လှဲချကာ သူ့ရဲနို့တွေကို စို့ပေးပြီး ထမိန်ကိုဖြေချလိုက်ကာ သူ့ညီမလေးကို လက်နှင့်အကွဲကြောင်းလေးကို အပေါ်အောက် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။ 

သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူ့နို့တွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ပြောင်းစို့စေကာ “ အား.”. ဆိုတဲ့ ညီးသံလေးနှင့် ညီးကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး သူ့အပေါ်ကနေမှောက်ကာ လက်ထောက်ပြီး သူ့ညီမလေးဆီမှာ ညီလေးကိုတေ့ကာ သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ အား.... မောင်လေး..ရယ်.... လုပ်ပါကွယ်...အား.... မမလေ... အား..... အရမ်းကောင်းတယ်...” အား.......

သူ့ ညီးသံလေးက ပိုပြီး ရမ္မက်ကို အုံးကြွစေတာမို့ သူရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်တင်ကာ ဖိကာမြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လုပ်လိုက်ပါတယ်။သူလည်း နုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်ကိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ဆောင့်ချက်နှင့်ကိုက်ကာ ညီသံလေးတွေ ပေးနေတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို လေးဘက်ထောက်ပုံစံ ပြောင်းကာ အနောက်ကနေ သူ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖတ်ဖတ်နှင့် မြန်မြန်ဆောင့်လုပ်လိုက်ပါတော့တယ် ။

“ အား.... မောင်လေးရယ်.. မမပြီတော့မယ်... အား..... မောင်လေး..မြန်မြန်လုပ်....အား...မောင်လေး....အား.....”

ကျွန်တော်လည်း ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပြီး ပြီးသွားသလို သူလည်း ပြီးသွားတော့ သူနှင်အတူ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖက်ပြီး အမောဖြေလိုက်ကြပါတော့တယ်။ အမောပြေမှ မမိပုက 

“ မောင်လေး ဒီအချိန်မှာ မင်းလာရဲတာ မလွန်ဘူးလားကွ ..”

“ မလွန်ပါဘူးဗျာ မမကရှောင်နေတော့ ကျွန်တော် လာရတာပေါ့ဗျာ..”

“ သွားပါ မင်းက အန်တီမာယာနှင့် သွားနေတာကို ပြီးတော့ အလုပ်မပြီးဘဲ မင်းနှင့်လုပ်နေရင် အလုပ်ပြုတ်မှာပေါ့ .. နေပါအုံးမောင်လေး မောင်လေးက ဒီနေ့လုပ်ပေးတာ အရမ်းကြမ်းတယ်ကွာ ..”

“ မမက မကြိုက်လို့လား ..”

“ ကြိုက်ပါတယ်ကွ မင်းက တမျိုးထူးခြားနေတယ်လေ အခန်းကိုဝင်ကတည်းက ဖက်ပြီး အတင်းလုပ်တော့တာကို..”

“ ဪ မမ ဦကျော်တို့လင်မယား လုပ်နေတာကို မြင်တော့ မောင်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး..”

“ အဲ့ဒါကြောင့် မမဆီကိုလာပြီး လုပ်တာပေါ့ .. အဲ့လိုဆိုရင်လည်း ရပါတယ်..”

“ မမ ပြီးတော့ မောင်က မမကိုချစ်လို့လည်း ပါတာပေါ့ဗျာ..”

“ သွားပါ တော်တော်စကားတတ်တယ် မဟုတ်တာတွေကို လှောက်ပြောတယ်..”

“ တကယ်ပါဗျာ ..” ပြောပြီး ဘေးတစ်စောင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ညီလေးကို သူ့ညီမလေးဆီမှာ တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းကာ သူ့ရဲ့ခြေထောက်တစ်ဘက်ကို ပခုံးပေါ်မှာတင်ပြီး သူ့ကိုပါးစပ်ခြင်းနမ်းကာ လုပ်ပေးတော့ “ အင့် ..” ဆိုတဲ့ တစ်ချက်ညီပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုကိုင်ကာ နမ်းပြီး သူလည်းပြန်လုပ်ပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မြန်မြန်ဘဲ လုပ်ပေးပြီး ပုံစံမပြောင်းဘဲ တစ်ချီပြီးအောင်လုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>