ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၆ )

ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသားသူ - MrPoet  @ အချစ်တက္ကသိုလ်

မြတ်နှင်းဖြူ၏ အခန်းထဲ သူရောက်ရှိနေပြန်လေပြီ။ ဗီဒိုနှင့်နံရံကို မှီကာ အခန်းအပြင်မှ အသံများကို နားစွင့်နေမိသည်။ ညဆယ်နာရီလောက်ပင် ရှိတော့မည်ထင်သည်။ အခန်းဆီလျှောက်လာသော ခြေသံကြား၍ သူခုတင်ပေါ်မှ ကျော်ကာကြည့်လိုက်သည်။ မြတ်နှင်းဖြူတစ်ယောက် အခန်းထဲဝင်လာသည်။ အခန်းတစ်ဘက်ရှိ အဝတ်တန်းသို့သွားကာ တန်းတွင်လှမ်းထားသော ရေလဲထမီကို ခြေထောက်မှ စွပ်လိုက်ပြီး သွားနှင့်ကိုက်ကာ ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်လိုက်သည်။ သည် အိမ်နေရင်းဆို ဘောင်းဘီတိုတွေပဲ ဝတ်ပုံရသည်။ 

ထို့နောက် ထမီကိုခါးစည်းကာ ဝတ်ထားသော ချည်သားအကျီကလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျောပြင်လေးကို တွေ့ရသည်။ တစ်ဘက်နံရံကို မျက်နှာမူနေသော သူမကြောင့် ရင်သားများကို မမြင်နိုင်ပေ။ သူခုတင်ပေါ်မှ ကျော်ဆင်းရန်ပြင်နေစဉ်ပင် သူမသည် ဘရာကိုလက်နောက်ပြန်ဖြုတ်ကာ ထမီရင်လျားလိုက်လေပြီ။ သူကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဗီဒိုကြားသို့ ပြန်ဝင်လိုက်ရသည်။ မြတ်နှင်းဖြူသည် အဝတ်ဟောင်းခြင်းကိုမယူလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်သွားလေသည်။ သူလည်း ခုတင်ပေါ်မှ ကျော်ခွထွက်ကာ အခွင့်အရေးရလိုရငြားသူမအနောက်သို့လိုက်သည်။ 

အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် သူမမိဘတွေကတော့ ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေကြဆဲဖြစ်သည်။ မီးဖိုခန်းထဲရှိ အဝတ်လျှော်စက်ထဲသို့ မြတ်နှင်းဖြူသည် အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲမှ အဝတ်များကို တစ်ထည်ဆီ သေချာအတွင်းအပြင်လှန်ကာ ထည့်နေသည်။ ပင်တီကလေးတစ်ခုကို ကိုင်လိုက်တော့ သူမမျက်မှောင်အနည်းငယ်ကြုံသွားသည်။ သူမှတ်မိသည်ပေါ့။ မနေ့က သူ အားရပါးရ သုတ်လွှတ်ခဲ့သော ပင်တီကလေး။ သုတ်ရည်များ မာခြောက်နေသော ပင်တီကလေးကို မြတ်နှင်းဖြူသည် နားမလည်သလိုကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် နှာခေါင်းနားကပ်ကာ နမ်းကြည့်သည်။ သူ့သုတ်ရည်များနှင့် ပင်တီကလေးကို နမ်းနေသော သူမကိုကြည့်ကာ စိတ်ထဲဖိုးသိုးဖတ်သပ် ဖြစ်ရသည်။ ထို့နောက် မြတ်နှင်းဖြူသည် ပုခုံးလေးတွန့်ကာ အတွင်းခံများကို သပ်သပ်ဖယ်ထားသော အပုံထဲ ပစ်ထည့်လိုက်လေသည်။ ။

ပင်တီ၊ ဘရာစသော အတွင်းခံများကိုယူပြီးနောက် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အတွင်းမှ ချက်ချလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း ကျဉ်းကျဉ်းကလေးထဲတော့ သူလိုက်ဝင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါပေ။ ရေချိုးခန်းတံခါးတွင် ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်ရှိလိုရှိငြား ရှာကြည့်သော်လည်း ဘာမှမတွေ့။ အထဲမှ ရေသံနှင့် သီချင်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားနေရသည်။ ထိုအသံများကို နားစွင့်ကာ ရေချိုးနေသော မြတ်နှင်းဖြူ ပုံရိပ်ကို မြင်ယောင်လာမိသည်။ အခန်းထဲက သွားပြန်စောင့်တာပဲကောင်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး မြတ်နှင်းဖြူ အခန်းဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် မြတ်နှင်းဖြူ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ နဂိုက ကြည်လင်သော အသားအရည်သည် ရေချိုးပြီးကာစ လတ်ဆတ်နေသောအခါ ပို၍လှပနေလေသည်။ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ယူလိုက်ပြီး အဝတ်ဗီဒိုမှ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့ရပ်ကာ မျက်နှာကို ခပ်ဖွဖွဖိသုတ်သည်။ 

ထို့နောက် အနည်းငယ်ကြီးသော အခြားမျက်နှာသုတ်ပဝါတစ်ထည်ဖြင့် ပုခုံးနှင့် လက်များကို ဖွဖွပွတ်သုတ်လေသည်။ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ဂုတ်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာ ရင်လျားထားသော ထမီကို ဖြည်ချလိုက်ရာ အပူလုံးတစ်ခုက ရင်ဝကို ဒိုင်းကနဲတက်ဆောင့်ပြီး ရင်ခုန်သံများ တဒုန်းဒုန်းဆူညံသွားရလေသည်။ ရေစက်ကလေးများသီးနေသော ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးတစ်စုံအနက် လက်ဝဲဘက်ရင်သား၏ အညိုဖျော့ဖျော့ အရစ်ဝိုင်းကလေး အောက်နားကပ်လျက်တွင် အမှတ်တခုကို တွေ့ပါပြီ။ သူမကိုယ်သူမ မှန်ထဲတွင် ကြည့်ရင်း ပဝါဖြင့် ရင်သား၊ ဝမ်းဗိုက်တို့ကို ဖွဖွပွတ်သုတ်သည်။ ပဝါကိုနောက်ပစ်ကာ ကျောမှရေများကိုသုတ်သောအခါ ရေချိုးပွတ်တိုက်ထားသောကြောင့် ထောင်ကြွနေသာ ခေါင်းကလေးများနှင့် ရင်သားတစ်စုံသည် ပို၍ ကော့ပြထားသလိုဖြစ်ကာ သူအာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာလေတော့သည်။

ပဝါကို ထိုင်ခုံပေါ်ပစ်တင်လိုက်ပြီး သူမရင်သားတစ်စုံကို လက်ခုပ်ကလေးနှင့် အောက်မှပင့်တင်လိုက်သည်။ လက်ကို ဆတ်ကနဲ ဖယ်လိုက်ရာ အိကနဲ၊ တုန်ကနဲ ပြန်လည်ပြုတ်ကျလာလေသည်။ ထိုအတိုင်း လေးငါးခေါက်မျှ လုပ်သည်။ ရင်သားမကွဲအောင် လုပ်ခြင်းလားဘာလားမသိ။ ကိုယ်ကို တစ်ဘက်သို့လှည့်ကာ မှန်ထဲတွင် ဘေးတစ်စောင်းကြည့်သည်။ ရင်ကလေးကို ကော့ကာ တင်ကလေးကို ပစ်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဘက်က ခါးထောက်လိုက်ပြီး အခြားလက်တစ်ဘက်ဖြင့် မှန်ထဲသို့ ဖလိုင်းကစ်ပုံစံလုပ်လိုက်လေသည်။ သူမဘာသာသူမ သဘောကျကာ တခစ်ခစ်ရယ်နေတော့သည်။ အဝတ်ဗီဒိုကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ အထာသိထားပြီးဖြစ်သော သူသည် အဝတ်ဗီဒိုတံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဘရာအနွမ်းလေးတစ်ထည် ယူဝတ်လိုက်ပြီး ကြိုးတစ်လုံးအင်္ကျီတစ်ထည်ကို ခေါင်းမှစွပ်ချသည်။ 

ခါးမှထမီကို ကွင်းလုံးပုံချလိုက်ရာ မနေ့က ဘေးတိုက်အနေအထားသာ မြင်ခဲ့ရသော သူမ၏ လျှို့ဝှက်ရတနာကို အခုတော့ အနီးကပ် မြင်ရသည်။ ဆီးခုံမို့မို့ပေါ်တွင် အမွေးတိုတိုကျဲကျဲလေးများက အစီအရီရှိနေသည်။ မရိတ်ပဲ တိုရုံပဲညှပ်ထားခြင်းဖြစ်မည်။ အမွေးကျဲကျဲလေးများ၏အောက်ဘက် တြိဂံထိပ်ချွန်းကလေးတွင် မြောင်းနက်နက်ကလေးတစ်ခုက အိန္ဒြေအပြည့်နှင့် တင်းတင်းစိစိရှိနေသည်။ 

ထုံးစံအတိုင်း ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်ကိုယူကာ ခြေထောက်သွင်းရန် ခြေတစ်ဘက်မလိုက်တော့ မြောင်းကလေး ဖျတ်ကနဲဟသွားသည်ကို စက္ကန့်ပိုင်းမျှ မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။ နောက်ခြေထောက်တစ်ဘက်၊ နောက်ထပ်စက္ကန့်ပိုင်းတစ်ခု။ ပြပွဲလေးပြီးဆုံးသွားတော့ သူမလည်း ရေစိုထမီကို တန်းတွင်လှန်းကာ အခန်းအပြင်ထွက်သွားသည်။ သူလည်း လှိုက်မောသောရင်နှင့် အဝတ်ဗီရိုကိုမှီကာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်လေသည်။

...............................................................

သီချင်းသံတချို့နှင့်ရောကာ ထွက်ပေါ်နေသော အသံသဲ့သဲ့များကြောင့် သူမှေးကနဲဖြစ်သွားရာမှ နိုးလာသည်။ သည်အသံမျိုး သူကောင်းကောင်းသိသည်ပေါ့။ ချက်ခြင်းမျက်လုံးကျယ်သွားကာ ခုတင်ဘောင်မှကျော်ကြည့်လိုက်သည်။ မြတ်နှင်းဖြူသည် ဘေးတစောင်းလှဲအိပ်လျက်ရှိပြီး သူမဖွင့်ထားသော ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်စားစွာ စိုက်ကြည့်လျက်ရှိသည်။ ဇာတ်လမ်းထဲမှ ဇာတ်ဆောင်နှစ်ဦးမှာ နာမည်ကြီးဇာတ်ဆောင်များဖြစ်ကြပြီး ရမ္မက်ပြင်းပြင်းအနမ်းများနှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောနေကြသည်။ နှစ်ဦးသား၏ လှုပ်ရှားမှုများမှာ တဖြည်းဖြည်းမာန်ပါကြမ်းတမ်းလာသည်။ 

လှပသော ရိုက်ချက်များနှင့်အတူ ကိုယ်နေဟန်ထားအမျိုးမျိုးနှင့် သရုပ်ပါပါ လှုပ်ရှားမှုများတွင် မြတ်နှင်းဖြူ၏အသက်ရှူသံလေးများ ပြင်းလာကာ ပေါင်ကလေးနှစ်ချောင်းကို တင်းတင်းစေ့ကျစ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ သုံးလေးမိနစ်မျှအကြာတွင် ဇာတ်လမ်းမှာ အခြားအခန်းသို့ကူးပြောင်းသွားသည်။ မြတ်နှင်းဖြူ၏လက်များ လှုပ်ရှားလာကာ ဇာတ်လမ်းကို ပြန်ရစ်လိုက်သည်။ ဇာတ်ဆောင်နှစ်ဦး၏ ရမ္မက်ပြင်းသော အနမ်းများနှင့်အတူ မောက်စ်ကိုင်ထားသော မြတ်နှင်းဖြူ၏ လက်ကလေးသည် သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ရောက်သွားလေသည်။ 

ဇာတ်လမ်းထဲတွင် အရှိန်တက်လာသည်နှင့်အမျှ လက်ကလေး၏ လှုပ်ရှားမှုလျင်မြန်လာသည်။ ဘေးတစောင်းအနေအထားမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်က ကြိုးတစ်လုံးအင်္ကျီလေးပေါ်မှနေ၍ ရင်သားများကို ဆုပ်နယ်လာသည်။ ပေါင်ခွကြားတွင် လက်ကလေး အလုပ်များနေလေသည်။ ယခုအခါတွင် သူမ၏မျက်လုံးများ၊ အာရုံများသည် ပြနေသော ဇာတ်လမ်းအပေါ်တွင် မရှိတော့ပါချေ။

ဇာတ်လမ်းပြကွက်များ ပြောင်းသွားပြီးဖြစ်သော်လည်း မြတ်နှင်းဖြူ၏အာရုံများကတော့ သူမ၏ပန်းတိုင်အပေါ်တွင် စုစည်းကျရောက်နေဟန်ရှိသည်။ မျက်လုံးကလေးမှေးစင်းကာ တိုးတိုးညင်းညင်း ညည်းညူသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ယနေ့အဖို့ ဒုတိယမ္ပိ နောက်ထပ်ပြပွဲတစ်ခုကို လိုက်ဖ်ရှိုးကြည့်နေရသော သူ့အဖို့တော့ အာခေါင်သည် သဲကန္တာရတမျှ ခြောက်သွေ့ကာ၊ နှလုံးသည် ပါးစပ်မှခုန်ထွက်မတတ် ဝုန်းဒိုင်းကြဲခုန်နေတော့သည်။ 

ပေါက်ကွဲမတတ်တင်းမာနေသော ညီတော်မောင်အကြောင်းကတော့ အထူးပြောနေစရာ မလိုတော့ပေ။ မြတ်နှင်းဖြူသည် ရင်သားတစ်ဘက်ကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ထားရင်း ပေါင်ကြောလေးများ တင်းလာကာ လက်လှုပ်ရှားမှုများ ပို၍လျင်မြန်လာလေသည်။ အံကြိတ်ထား၍သွားကြားမှတိုးဝှေ့ထွက်လာရသော ညည်းသံတိုးတိုးလေးများ ပို၍စိပ်လာပြီး၊ မေးစေ့လေးများ မော့တက်လာသည်။ 

ထို့နောက် အီးကနဲ အသံရှည်လေးနှင့်အတူ တင်းထားသော အကြောများ ၊ မော့ထားသောမေး၊ ဖြစ်ညှစ်ထားသောလက်ကလေးများသည် ပြေလျော့သွားလေတော့သည်။ ပေါင်ကြားကလေးကို ညင်သာစွာပွတ်သပ်ရင်း အမောဖြေနေဟန်ရှိသည်။ ခဏကြာတော့ ဘောင်းဘီကလေးကိုလျှောချလိုက်ပြီး ခြေထောက်တစ်ဘက်ကို ဘောင်းဘီထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ခြေတစ်ဘက်တွင် ဘောင်းဘီကစွပ်လျက်သား။ ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောင်ကာပေါင်ကို ကားကားလေးပြုလိုက်လေသည်။ ညအိပ်မီးရောင်၊ ကွန်ပျူတာဖန်သားပြင်မှ အလင်းရောင်များက သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ရောက်ရှိနိုင်ခြင်းမရှိပါပေ။ 

အတန်ငယ်နီးကပ်သော အကွာအဝေးဖြစ်သော်လည်း သူမ၏ ပန်းကလေးကို မပီဝိုးတဝါးသာ မြင်နိုင်သည်။ ပေါင်ကြားနှင့် ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်မှ အမွေးလေးများကို ခဏကြာမျှ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေပြီးနောက် သူမ၏လက်ခလယ်လေးကို နှုတ်ခမ်းသားများထဲ မြှုပ်သွင်းလိုက်လေသည်။ လက်ခလယ်ဖြူဖြူလေး၏ နစ်မြုပ်ဝင်သွားမှုကိုကြည့်၍ နှုတ်ခမ်းသားလေးများ ထူထဲအိထွေးမှုကို သိရသည်။ လက်ခလယ်လေးကို ဒေါင်လိုက်နှစ်မြှုပ်လိုက်သော်လည်း ပန်းကလေးထဲတော့ ထည့်သွင်းဟန်မတူပါချေ။ လက်ဖြူဖြူကလေး၏ လှုပ်ရှားမှုများ ပြန်စလာသည်။ 

သည်တစ်ကြိမ်တော့ တစ်ချက်တစ်ချက် တင်ပါးကလေးပါ ကြွကြွတက်လာသည်။ အသက်ရှူသံနှင့် ညည်းညူသံများကလည်း ပထမအကြိမ်ကထက် ပိုမိုပြင်းထန်လေသည်။ သူကတော့ အနီးကပ်နေသည်မို့ အသံများပြင်းထန်သည်ဟု ပြောရသော်လည်း တကယ့်ကို တိုးတိုးကလေးမှ တိုးတိုးကလေးရယ်ပင်။ တစ်ဘက်ခန်းမှ မိဘများ မကြားအောင် အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ ထိန်းထားရပုံပေါ်သည်။ ပန်းအဖူးလေးကို ဖိပွတ်နေသော လက်၏လှုပ်ရှားမှုများ ပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်။ တင်ပါးကလေးများ လေထဲတွင် လက်တစ်ဝါးမျှ မြောက်တက်ကာ ပြန်မကျတော့ချေ။ တအိအိအသံလေးများ ပို၍ပို၍စိပ်လာသည်။ 

အဆုံးတွင် ပထမတစ်ခါကအတိုင်း အီးကနဲအော်လိုက်သော အံကြိတ်သံရှည်ရှည်လေးနှင့်အတူ တင်ပါးကလေး ဖုတ်ကနဲ ပြန်ပြုတ်ကျသွားလေတော့သည်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေသော ရင်အစုံမှာ လှိုင်းကြီးကြီးထနေသော ရေပြင်ကဲ့သို့ရှိသည်။ ခြောက်သွေ့နေသော နှုတ်ခမ်းကလေးကို လျှာဖြင့်တစ်ချက်သပ်ကာ အောက်နှုတ်ခမ်းတစ်ခြမ်းကို ဖိကိုက်လိုက်ဟန်ကလေးမှာ သူ့မျက်လုံးထဲ စွဲသွားလေတော့သည်။

ခြေထောက်များကို စင်းကာ ခြေပစ်လက်ပစ် အမောအပန်းဖြေနေသည်။ သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိစဉ်တွင်ပင်သူသည် သူ့ညီတော်မောင်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်။ ထိပ်တွင် အရည်ကြည်များ အမျှင်တန်းလျက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ခဏမျှအမောအပန်းဖြေပြီးနောက် မြတ်နှင်းဖြူသည် ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းလိုက်ပြန်သည်။ 

ခေါင်းအုံးကို ရင်ဘတ်အောက်တွင်ထည့်ကာ ခေါင်းကိုချထားပြီး ဒူးထောက်ကာ တင်ပါးများကို မြှင့်ထားလိုက်သည်။ ပြောင်းလိုက်သော အနေအထားကြောင့် သူနှင့်ပို၍ နီးကပ်လာရာ အလင်းမှိန်မှိန်အောက်မှာပင် အရည်ကြည်လေးများလဲ့နေသော ပန်းကလေးနှင့် မပွင့်၏သို့ပွင့်၏သို့ဖြစ်နေသော ပန်းလိုဏ်ဂူအဝကလေး၊ ရှုံချည်ပွချည်ဖြစ်နေသော ခရေပွင့်ညိုကလေးများကို ဝိုးတဝါးတွေ့ရသည်။ တိုက်ပွဲဝင်လက်ခလယ်ကလေးသည် ပန်းလိုဏ်အဝကလေးမှ ဝတ်ရည်များကို သယ်ယူကာ ပန်းအဖူးကလေးကို ချောမွေ့နေစေသည်။ 

လက်လှုပ်ရှားမှု၏ စည်းချက်အလိုက် ပန်းလိုဏ်ဂူအဝကလေးသည်လည်း ရှုံချည်ပွချည်ဖြစ်လာသည်။ ခါးကလေးမှာ ပိုမိုခွက်ဝင်လာသည်။ တစိမ့်စိမ့်ပိုမိုထွက်လာသော ပန်းဝတ်ရည်များကြောင့် တပျပ်ပျပ်အသံများ ပိုမိုကြားလာရသည်။ လှုပ်ခါနေသောပန်းကလေးကို အနီးကပ်ကြည့်နေမိရင်း ပါးစပ်ထဲတွင် တံတွေးများ သီးထလာသည်။ အတန်ငယ်ကျယ်သော သူ၏ တံတွေးမြိုချလိုက်သံကို မြတ်နှင်းဖြူခမျာ ကြားနိုင်စွမ်းမရှိပါချေ။ လက်ကလေးလှုပ်ရှားမှုများ ပြင်းထန်မြန်ဆန်လာပြန်သည်။ 

တင်ပါးကလေးသည်လည်း ပိုမိုယမ်းခါလာသည်။ လက်လှုပ်ရှားမှု မြန်သထက်မြန်ဆန်လာပြီးနောက် အသံရှည်ကလေးနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ၊ ပန်းကလေးကို အုပ်ကိုင်ထားသောလက်ကို ပေါင်ကြားတွင်ညှပ်ရင်း နံရံဘက်သို့မျက်နှာမူလျက် ဘေးတစောင်းကွေးကွေးကလေး ပြုတ်ကျသွားလေတော့သည်။ ကွေးလျက်စိထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှ ထူထူအိအိပန်းကလေးသည် သူ့ကို ခေါင်းပြူကြည့်လျက် ရှိလေတော့သည်။

အမောဖြေပြီးနောက် မြတ်နှင်းဖြူသည် တပိုတပါးသွားကာ မကြာမီပင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သွားသောစိတ်၊ ပြေလျော့သွားသော ကိုယ်ခန္ဓာတို့ဖြင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျသွားလေသည်။ ဟောက်သံသေးသေးကလေးများပင် ထွက်ပေါ်နေသည်။ ပင်ပန်းရှာ၍ထင့်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ရုတ်တရက်ပေါ်လာသော ရမ္မက်ဆန္ဒတစ်ခုက မကောင်းမှန်းသိသော်လည်း သူ့ကိုယ်ထဲမှ နတ်ဆိုးများက သူ့ကို လုံးလုံးလွှမ်းမိုးနေကြလေပြီ။ သူခုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကလေးအိပ်ပျော်နေသော မြတ်နှင်းဖြူ၏ ရင်တစ်ဘက်ကို ဖွဖွကလေး အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ အိကနဲ အရသာရှိသွားသည်။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ပြုလုပ်ရသည်က ပို၍ အရသာရှိသည်မဟုတ်ပါလော။ 

ထို့နောက် ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကလေးကို ကိုင်ကြည့်ပြန်သည်။ ဒါလည်း အိကနဲ အရသာရှိပြန်သည်။ သူမ၏ မျက်နှာနား ဒူးထောက်လျက်တိုးကပ်သွားပြီး ပွင့်အာအာကလေးဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေးကို သူ့ညီတော်မောင်၏ထိပ်ဖူးနှင့် ထိလိုက်သည်။ ကျင်စိမ့်ပြီး ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားသည်။ အထိအတွေ့အရသာထက် ခိုးလုပ်ရသောစိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ဖြစ်ကြောင်း နောင်သောအခါ သူပြန်ဆင်ခြင်မိပါသည်။ သူ့ညီတော်မောင်ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ ရသလောက်ကလေး လျှောတိုက်လိုက်သည်။ ပွင့်အာနေသော နှုတ်ခမ်းဖူးလေးထဲ ထိပ်ဖူးကို ရသလောက် တေ့ကြည့်ပြန်သည်။ သွားများခံနေသောကြောင့် မရပါ။ အင့်ကနဲ ညည်းသံလေးကြောင့် သူလန့်ဖြန့်ကာ ညီတော်မောင်ကို အမြန်ပြန်ရုပ်လိုက်သည်။ မြတ်နှင်းဖြူသည် တစ်ဘက်သို့ လူးလှိမ့်ကာ ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ 

ယခုတော့ ခြေတစ်ဘက်ကစင်းကာ၊ ခြေတစ်ဘက်ကကွေးကာအနေအထားနှင့် သူ့ကိုကျောပေးလျက်သားရှိလေသည်။ သူနေရာပြောင်းလိုက်သည်။ လူးလှိမ့်ထားမှုကြောင့် ဘောင်းဘီသားရည်ကြိုးက ခါးပေါ်အတော်တက်နေရာ လျှော့ချဖို့မည်သို့မျှ မလွယ်ကူပေ။ သည်အတိုင်းလေးပဲ သူမ၏ ပန်းကလေးရှိရာကိုမှန်းကာ သူ့ညီတော်မောင်ကို တင်ပါးလေးနှစ်လုံးကြား အမြောင်းလိုက်ဖိကပ်လိုက်သည်။ သူမနှင့် စတင်တွေ့ဆုံသောနေ့က ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်သတိရသွားမိသည်။ ညီတော်မောင်ကို လျှောတိုက်လိုက်၊ တစ်ချက်တစ်ချက်ဖိကပ်လိုက်ဖြင့် ပြုနေမိသည်။ 

မြတ်နှင်းဖြူ၏ ပြပွဲကလေးကို ကြည့်နေစဉ်ကတည်းက ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်နေသော ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် ခဏတွင်းချင်းပင် နေစဉ်ကတည်းက ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်နေသော ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် ခဏတွင်းချင်းပင် သူညီတော်မောင်တစ်ချောင်းလုံး ကျင်စိမ့်တက်လာသည်။ 

အလျားလိုက်ဖိကပ်ထားရာမှ တင်ပါးအိအိကလေးကြားက ပန်းကလေးနေရာကို ညီတော်မောင်ထိပ်ဖူးနှင့် တေ့ကပ်ရင်း မီးတောင်တစ်လုံး၏ ချော်ရည်များကဲ့သို့ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များကို အားပါးတရ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ မြတ်နှင်းဖြူ၏ ပေါင်ခွကြားလေးတွင် သူ၏သုတ်ရည်များ အပုံလိုက်အခဲလိုက် ရှိနေလေတော့သည်။

.......................................................................................

မာယာနှင့်အတူ ကိုယ်ပျောက်ပင်ကို စောင့်ရှောက်ရသော မိန်းကလေးမှာ ကေသရီဟု ခေါ်သည်။ သူမသည်မာယာတို့လိုပင် အသူရကာယ်ဘုံသူဖြစ်ကာ သူမတို့နေထိုင်ရာ နေရာတွင်တော့ အသူရကာယ်အထီးရော၊ အမရောရှိကြပြီး သူမ၏ လင်ယောကျ်ား အသူရကာယ်ကို ဗျဂ္ဃက သတ်ဖြတ်ကာ သူမကိုဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်ခဲ့ကြောင်းများ သိရသည်။ အရုဏ်ဦးအလင်းရောင်များ ထွက်ပေါ်လာသောအခါ အရွယ်စုံ ပြိတ္တာများ ဟိုမှသည်မှပေါ်လာကြပြီး သူမတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှ အပင်များတွင် ပြည့်ကျပ်ညပ်နေအောင် နေရာယူကြသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ 

လူတစ်ရပ်ခန့်မျှသာရှိသော အပင်တစ်ပင်တွင်ပင် ပြိတ္တာသုံးကောင်မျှ ကပ်သပ်နေကြရသည်။ ကလေးတို့လို့တွဲလောင်းနှင့် ပြိတ္တာများပင် ရှိသေးသည်။ ကြီးမားသော အပင်ကြီးများတွင်တော့ တောက်ပသော ဗိမာန်များနှင့် ရုက္ခစိုးကြီးများ နေကြသည်။ ညဘက်တွင် အစာရှာထွက်ကြ၊ ဟိုဟိုသည်သည် သွားလာကြရာမှ ပြန်လာကြပြီး နေ့လယ်တွင် ပြိတ္တာအများစုသည် အိပ်စက်တတ်ကြကြောင်း သိရသည်။ ပြိတ္တာများ၏ နေရာထိုင်ခင်းအငြင်းပွားမှုများဖြစ်ပေါ်လာပါက ရုက္ခစိုးကြီးများက ဖြေရှင်းပေးကြသည်။

“ ဒီနေရာက လူသူအရောက်အပေါက်နည်းတော့ သူတို့တွေ ပိုပြီးများနေတာ, မာယာရဲ့ ။ လူနဲ့နီးတဲ့နေရာဆို လူတွေက အချိန်မရွေး သစ်ပင်တွေကို ခုတ်သွား၊ မြေနေရာတွေကို အိမ်ဝင်းခြံဝင်းလုပ်သွားနိုင်တော့ သူတို့အချိန်မရွေး နေစရာပျောက်သွားနိုင်တယ်လေ။ နေစရာနေရာတစ်နေရာရဖို့ သူတို့အတွက် တော်တော်ကိုမလွယ်တာ။ သူတို့လည်း မြွေတွေလိုပဲ လူတွေကို တတ်နိုင်သမျှတော့ရှောင်ကြတယ်။ ရှောင်လို့မရမှသာ သူ့နေရာကို လူတွေအန္တရာယ်မပြုအောင် ခြောက်လှန့်ထုတ်တာတို့ဘာတို့လုပ်ကြတာ။ တချို့ကျတော့ အမျှလိုချင်လို့ ခြောက်လှန့်တာလည်းရှိတယ်။ 

တချို့ကျ စနောက်ချင်လို့။ အဲ တချို့ကျတော့ လူတွေက ကြောက်လန့်ပြီး ချေး၊သေးတွေထွက်ကျရင် အဲ့ဒါတွေကို စားရဖို့ ခြောက်လှန့်တာမျိုးလည်းရှိတယ်။ ကျတ်ဆိုတာ အဲ့တာမျိုးပေါ့။ စည်ကားတဲ့ရွာသဏ္ဍာန်ဖန်ဆင်းပြီး အကြောင်းမသိတဲ့ ခရီးသွားတွေကို တည်ခင်းဧည့်ခံ၊ မနက်လင်းတော့မှ သူတို့စားထားမိတာတွေက အမှိုက်သရိုက်၊ အပုပ်အဆွေးတွေမှန်းလည်း သိရော ထိုးအန်ကြပြီး ထွက်ပြေးကြပါလေရော။ အဲ့ဒီတော့မှ ကျတ်တွေက အန်ထားတာတွေကို စားကြရရှာတာ။ နေရာတစ်ခုမှာ ကြာသွားလို့ လူတွေသိပ်မလာတော့ရင် တစ်နေရာပြောင်းကြတယ်”

ကေသရီနှင့် စကားစမြည်ပြောရင်း သူမမသိသေးသော ပရလောကမှ အကြောင်းများကို မှတ်သားခွင့်ရလေသည်။ ကေသရီက အသူရကာယ်ဘဝရောက်တာ တော်တော်ကြာပြီဟုသိရသည်။ သူမနောက်ဆုံး ရေတွက်ခဲ့မိတုန်းကပင် လူတို့၏နှစ်နှင့် အနှစ်နှစ်ရာခန့်ကြာခဲ့သည်။ ထို့နောက်ပိုင်းသူမလည်း မရေတွက်နိုင်တော့။ မရေတွက်ချင်တော့။ ထို့နောက်ပိုင်းမည်မျှကြာခဲ့ပြီမှန်း မမှတ်မိ မသိတော့ဟု ဆိုလေသည်။

ရာသီအလီလီသည် လျင်မြန်စွာ တနည်းအားဖြင့်လည်း နှေးကွေးစွာ ကုန်ဆုံးနေကြသည်။ တစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်တာကာလမျှကုန်ဆုံးခဲ့ချိန်အတွင်း ဗျဂ္ဃတစ်ကြိမ်လာရောက်ခဲ့ပြီး ပြောခဲ့ဖူးသော ခြိမ်းခြောက်စကားများဖြင့် ကြိမ်းမောင်းပြောဆိုခဲ့သည်မှအပ မာယာနှင့်ကေသရီတို့၏ဘဝသည် အတန်ငယ်အေးချမ်းခဲ့သည်။ မာယာကတော့ ကုန်ဆုံးခဲ့ချိန်များကို ရေတွက်နေတုန်းပင်။ သူမလည်းတစ်ချိန်ချိန်တွင် မရေတွက်နိုင်တော့ပဲ ငြီးငွေ့ပင်ပန်းလာမည်ထင်သည်။ တစ်နေ့ ။ 

ထိုတစ်နေ့သည် မာယာအတွက် နောက်ထပ် ဘဝအလှည့်အပြောင်းတစ်ခု စတင်စေခဲ့သောနေ့ဖြစ်လေသည်။ ဝဋ်ကြွေးပေးဆပ်ရခြင်းမှ ပြန်လာသော မာယာ အပင်ငယ်ရှိရာဆီပြန်ရောက်သောအခါ အပင်ငယ်သည် ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကွယ်ခဲ့လေပြီ။ ဗျဂ္ဃနှင့် သူ၏လက်ပါးစေပြိတ္တာများ၏ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှုကို ထပ်မံခံရမည့်ဘေးကို တွေးကာ အလွန်အမင်းကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မိသည်။ ကေသရီကတော့ ဝဋ်ကြွေးခံရာမှ ပြန်မလာသေး။

ချောင်းနံဘေးတွင်ထိုင်ကာ သူမ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ငိုကြွေးနေမိလေတော့သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အနီးတစ်ဝိုက်မှ ပြိတ္တာများ၏ ပြောပြချက်အရ လူသားတစ်ဦးက အသီးများကို ခူးယူသွားမှန်းပြန်သိရသည်။ အနီးအနားမှ ရွာများဆီ သူမထိုသူကို လိုက်လံရှာဖွေမိသည်။ ရွာတစ်ရွာတွင် အိမ်ဝင်းထဲမှမထွက်စတမ်းနေနေသော ထိုသူကို သူမတွေ့ရလေသည်။ အပင်နှင့် သူမကို တွဲစပ်ကာ ချထားသော ဗျဂ္ဃအစီအရင်၏ အကျိုးဆက်တစ်ခုလေလားမသိ။ အသီးပိုင်ရှင်ဖြစ်လျက်ရှိသောသူ့ကို မာယာမြင်လိုက်သည်နှင့် တန်းသိနေခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ဦးက ဖိတ်ခေါ်ခြင်းမရှိပဲ အိမ်ဝင်းခြံဝင်းတစ်ခုထဲ သူမမဝင်ရောက်နိုင်ပါပေ။ ကေသရီ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသောအခါ သူမလည်း အကျိုးအကြောင်းသိကာ ထိုသူအား သူတို့နှစ်ဦးတစ်လှည့်စီစောင့်ကြည့်ကြသည်။ 

ရက်အနည်းငယ်စောင့်ကြည့်ပြီး တဖန် နှစ်ယောက်သား ဝဋ်ကြွေးဆပ်ရမည့်အချိန် ရောက်လာပြန်သည်။ မာယာက ကေသရီထက်အရင် ချောင်းနံဘေးသို့ ဝဋ်ကြွေးဆပ်ရာမှ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ဘယ်အချိန် ဗျဂ္ဃသိသွားမလဲဟု တွေးကာ ကျောရိုးထဲစိမ့်အောင် ကြောက်ရွံ့မိသည်။ ကြောက်ရွံ့မှု၊ ကြံရာမရမှု၊ စိတ်ပျက်မှုတို့ဖြင့် ချောင်းနံဘေးတွင်ထိုင်ကာ ငိုကြွေးနေမိသည်။ မည်မျှကြာအောင် ငိုကြွေးနေမိသည်မသိ။ သစ်ကိုင်းကျိုးသံတစ်ခုကြားလိုက်မှ သူမ ဖျတ်ကနဲ သတိပြန်လည်ဝင်ရောက်လာသည်။ လူသားတစ်ဦးနီးကပ်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ သူမ၏စိတ်ထဲတွင် မိန်းကလေးတစ်ဦး၏မိန်းကလေးတစ်ဦး လှုပ်ရှားမှုပုံရိပ်များက တဖျတ်ဖျတ်ပေါ်လာသည်။ နီးကပ်လာသောလူသား၏ စိတ်အတွေးများထဲမှ ပြင်းပြစွာလှုံ့ဆော်နေသာ ပုံရိပ်များဖြစ်မည်။

၎ထံမှ သူမကိုလွှမ်းမိုးနိုင်သော အရှိန်အဝါစွမ်းအင်လှိုင်းများကြောင့် သူမစောင့်ရှောက်ခဲ့သော အပင်ငယ်၏ အသီးသူများကိုခူးသွားသူမှန်း သူမအလိုလိုသိမြင်နေသည်။ ၎င်း၏စိတ်နှင့် သူမသည် တစ်နည်းတစ်ဖုံ ဆက်သွယ်လျက်ရှိလေသည်။ ၎နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ သူမခံစားနေရသော စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုများ လျော့ပါးလွင့်စင်လာသည်။ သူမ၏အစွမ်းများလည်း တချို့တဝက် ပြန်လည်ရရှိလာသည်ကို ခံစားမိသည်။ သူမ၏ အစွမ်းများကို ထိန်းချုပ်ထားသော ဗျဂ္ဃ၏ အစီအရင်သည် တစ်နည်းနည်းဖြင့် အားနည်းပျက်ပြယ်လာလျက်ရှိကြောင်း သိလိုက်ရလေတော့သည်။

..........................................................

“ အဲ့ဒါဆိုရင် သူက မာရီကိုပဲဖြစ်ရမယ်။ သေချာတယ်။ မာယာ မနက်ဖြန်ကျောင်းလိုက်ခဲ့မယ်။ သူနဲ့ သွားတွေ့ကြမယ်လေ နော်”

“ အင်း၊ ချစ်သဘော၊ ဒါပေမယ့် သူ့ကို ဘယ်လိုပြောမလဲ။ ယုံပါ့မလား”

“ မာယာတစ်ယောက်လုံးရှိတဲ့ဟာ အားကိုးလိုက်စမ်းပါ ခစ်ခစ်”

“ ဟုတ် ၊ အားကိုးပါရစေနော်”

နွဲ့တဲ့တဲ့ပြောကာ မိန်းကလေးများ ချစ်သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်သလို မာယာရင်ခွင်ထဲခေါင်းဝင်တိုးဝှေ့ကာ မယားယားအောင်စရာ မာယာ၏ ခိုးခိုးခစ်ခစ်အသံလေးများမှာ မစဲတော့ချေ။

.........................................................................................

ဖုန်းမှ အချက်ပေးသံကြောင့် မြတ်နှင်းဖြူ နိုးလာခဲ့သည်။ မပွင့်သေးသော မျက်လုံးများကြောင့် ဖုန်းကို လက်တစ်ဘက်ဖြင့်စမ်းကာ ရှာဖွေပြီး အဆက်မပြတ်မြည်နေသော အချက်ပေးသံကို ပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိုယ်လုံးကိုတွန့်လိမ်ကာ အပျင်းကြောဆန့်လိုက်လေသည်။ တင်ပါးတွင် စူးစူးစစ်စစ် ဖြစ်သွားသောကြောင့် မျက်လုံးကျယ်သွားသည်။ လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်တော့ ဝတ်ထားသောဘောင်းဘီတွင် တစ်စုံတစ်ရာသည် မာခဲခြောက်ကပ်နေသည်။ အိပ်နေစဉ်ရာသီဆင်းထားပြီး ခြောက်နေတာလား၊ အိပ်ရာခင်းတွေပေကုန်ပြီလားဟု စိုးရိမ်သွားပြီး လူးလဲထကာ ဘောင်းဘီကိုကြည့်လိုက်သည်။ သွေးကွက်သွေးရာမတွေ့။ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာကြည့်သောအခါ မာခြောက်နေသောနေရာတွင် ခရု၊ ပက်ကျိများတက်ထားသလို၊ နှာရည်ပေထားသလို အရောင်လဲ့လဲ့နှင့် အဖြူကွက်ကြီးကြီးကို တွေ့ရသည်။ 

ညက သူသောင်းကျန်းထားသည်ကြောင့် အိပ်နေစဉ် အရည်ကြည်များ စိမ့်ဆင်းထားခြင်းပေလား။ သို့ပေမယ့် တစ်ခါမှ သည်ကဲ့သို့၊ သည်မျှလောက် သိသိသာသာ အများကြီး မထွက်ဖူးပါပေ။ အိပ်ရာခင်းတွင်လည်း အကွက်သေး တစ်ကွက်၊ နှစ်ကွက်တွေ့ရသည်။ ရာသီမဟုတ်ပြီးတာပဲဟု စိတ်ကို ဖြေလိုက်သည်။ ကျောင်းသွားရန် ပြင်ရဦးမည်။ အိပ်ရာ၊စောင်၊ ခြင်ထောင်များကို သိမ်းဆည်းကာ ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ရန် ထလိုက်လေတော့သည်။ 

..........................................................

ပြန်မည့်လမ်းချင်းမတူကြသောကြောင့် မြတ်နှင်းဖြူသည် သူငယ်ချင်းများနှင့် လမ်းခွဲကာ စီးရမည့်ဘတ်စ်ကားဂိတ်ဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။

“ ခ ခ ခ ခဏလောက် နေ နေ နေပါဦး”

စိတ်ရှုပ်မှုနှင့်အတူ ထောင်းကနဲ ဒေါသထွက်မိသည်။ အမြဲသည်လိုပဲ။ သကောင့်သားများသည် သူမတစ်ယောက်တည်းဖြစ်ချိန်ကို အမြဲ ကျားချောင်းသလိုချောင်းနေကြသည်။ တစ်ယောက်တည်းများ မဖြစ်လိုက်နှင့်။ ခဏတွင်းချင်းပင် စကားလိုက်ပြောမည့်သူများ ဘယ်ချောင်ကပေါ်လာမှန်းမသိ ပေါ်လာတတ်သည်။ အလှအပ၏ ဒုက္ခတစ်ခုပါပေ။ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ခြေလှမ်းကို အနည်းငယ်သွက်လိုက်သည်။

“ မာရီကို၊ ခဏရပ်ပါဦး”

မိန်းကလေးအသံတစ်သံ အနီးကပ်ပေါ်လာပြန်သည်။ ထိုမိန်းကလေးအသံကိုလည်း ရင်းနှီးသလို ခံစားရသည်။ ထို့ကြောင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်ကာ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမရုတ်တရက် ရပ်လိုက်၍ ကိုယ်ရှိန်မနည်းသတ်လိုက်ရဟန်နှင့် စုံတွဲတစ်တွဲကို တွေ့ရလေသည်။ မိန်းကလေးကတော့ ပိန်ပိန်ပါးပါး မျက်မှန်ထူထူနှင့် သူမသိကျွမ်းဖူးသူမဟုတ်ချေ။ ယောကျာ်းလေးကိုမြင်တော့ အရှိန်လျော့သွားသော သူမဒေါသများ တဖန်ပြန်ထွက်လာသည်။ ၎င်းကို သေချာမှတ်မိသည်။ ဟိုတစ်နေ့က သူမကို အားရပါးရ ထောက်သွားသောသူ။ ရုပ်ရည်ကလေးသနားကမားနှင့် သည်လိုလုပ်မည် မထင်ရသောသူ။ ၎င်းကို အစိမ်းလိုက်ဝါးစားမလို အကြည့်များဖြင့် သူမစိုက်ကြည့်နေစဉ် မိန်းကလေးက သူမရှေ့တည့်တည့်တွင် ရပ်လိုက်ကာ

“ မာရီကို့ကို ပြောပြချင်တာရှိလို့ပါ”

“ ရှင်လူမှားနေပြီထင်တယ်။ အဲ့ဒါကျွန်မနာမည်မဟုတ်ဘူး” 

ပြောလိုက်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးဝေ့ကြည့်ကာ အကူအညီလိုလျှင် အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းနိုင်ရန် လူရိပ်လူခြည်ကြည့်သည်။ ခေတ်ကြီးက ယုံရတာမဟုတ်ဘူး မဟုတ်လား။ ဟိုမှသည်မှ ကျောင်းသူကျောင်းသား အုပ်စုကလေးများ ဟိုဟိုသည်သည် လမ်းသလားနေကြသည်ကို တွေ့ရ၍ နည်းနည်းတော့စိတ်အေးသွားသည်။

“ မမှားပါဘူး။ အခုနာမည်က မြတ်နှင်းဖြူမဟုတ်လား။ အဲဒီအကြောင်းတွေပြောပြချင်လို့။ ခဏလောက်ကင်တင်းန်မှာ ထိုင်ကြရအောင်လား”

ရည်ရည်မွန်မွန်ပြောနေသော မိန်းကလေးကြောင့် တစ်ချက်တွေသွားသည်။ ဟိုလူ့ကိုကြည့်သောအခါတွင်လည်း အားနာစိုးရိမ်သောမျက်နှာဖြင့် သူမကိုကြည့်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ထိုနှစ်ဦးသည် သူမကို အန္တရာယ်ပြုမည့်သူများ မဟုတ်မှန်း စိတ်က သတ်မှတ်လိုက်သည်။ သက်ပြင်းချကာ တင်းထားသောစိတ်ကို လျှော့လိုက်ပြီး

“ အင်း ဟုတ်ပြီလေ။ သွားကြတာပေါ့”

သုံးယောက်သားအနီးဆုံးကင်တင်းန်ဆီ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ တို့ကမာယာ၊ သူက ဝီရအောင်တဲ့....”

မာယာဆိုသော မိန်းကလေး ပြောပြနေသော အကြောင်းအရာများသည် သူမ၏နားထဲ၊ ဦးနှောက်ထဲတွင် ပြည့်လျှံကာ၊ ဖမ်းဆုပ်မနိုင်သော မယုံနိုင်ဖွယ် အကြောင်းများ ဖြစ်သည်။  မာယာက သူမ၏အမည်မှာ မာရီကိုဖြစ်ပြီး သူမတို့နှစ်ဦးသည် ယခင်ဘဝက ချစ်သူများဖြစ်ကြောင်း၊ သူမတို့သည် အသူရကာယ်များ ဖြစ်ကြကြောင်း စသည်ဖြင့် ကရားရေလွှတ် ပြောပြနေရာ၊ ယုံရမည်မယုံရမည် သူမမည်သို့မျှ မဝေခွဲနိုင်ပါပေ။ ပရလောကသူဟုပြောသော မာယာကြောင့် အနည်းငယ်ထိတ်လန့်မိသော်လည်း  အကြောက်အလန့်သိပ်ရှိသူမဟုတ်သဖြင့် ကိစ္စတော့မရှိ။ သူမ၏ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသော မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး မာယာက

“ အခုပြောတာတွေကို ယုံရခက်နေလား၊ မာရီကို့ ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်မှာ အမှတ်ကလေးရှိတယ်လေ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား”

သူစိမ်းယောက်ျားလေးရှေ့တွင် ပြောလိုက်သော မာယာ့စကားကြောင့် သူမမျက်နှာထူပူသွားသည်။ ဟိုက သူမကို အကုန်မြင်ပြီးပြီမှန်း သူမမှ မသိခဲ့သည်ပဲ။ အမှတ်ရှိသောနေရာသည် နို့သီးခေါင်း၏ အောက်နားကလေးတွင်ဖြစ်ရာ သူများအလွယ်တကူ မြင်နိုင်သိနိုင်သော နေရာမဟုတ်ပါပေ။

“ ဘယ် ဘယ် ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ”

“ မာရီကို့မှာလည်း အဲ့ဒီလိုအမှတ်ကလေး ရှိတယ်လေ။ မာရီကိုရဲ့ အရင့်အရင် ဘဝတုန်းကလည်း အဲ့ဒီအမှတ်ကလေး ရှိတယ်”

“ ဪ”

“ မာယာကို ညကျအိပ်မက်ထဲ လာခွင့်ပေးမလား။ မာယာဒီထက်အသေးစိတ်ပြလို့ရတာပေါ့”

အိပ်မက်ထဲလာခွင့်တောင်းနေသော စကားဆန်းဆန်းကို သူမအယောင်ယောင်အမှားမှားခေါင်းညိတ်မိသည်။ မာယာကပျော်သွားပုံရသည်။

“ အဲ့တာဆို အခုပြန်ကြရအောင်လေ။ မာယာတို့လည်း လမ်းကြောင်းအတူတူပဲ”

မာယာဆိုသောတစ်ယောက်ကတော့ ပြောချင်တာတွေပြောလိုက်ရ၍ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသွားပုံရသော်လည်း သူမမှာတော့ အတွေးပေါင်းစုံနှင့် လေးလံရှုပ်ထွေးနေရလေတော့သည်။ သူမတို့ကင်တင်းန်မှပြန်ရန် ပြင်ကြတော့ ဝီရအောင်က ကျသင့်သည်များရှင်းလိုက်သည်။ တော်တော်စကားနည်းသူဟု မှတ်ချက်ချမိသည်။ မာယာနှင့် သူမတို့ ပြောနေကြစဉ် တစ်ခွန်းမှ ဝင်ရောက်ပြောဆိုခြင်းမပြု။ ငွေရှင်းတော့လည်း အသံတစ်စက်မထွက်။ ဘယ်လိုလူလဲဟုသာ တွေးမိသည်။ အပြန်ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင်တော့ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပင် သုံးဦးသားစီးလာခဲ့ကြသည်။ 

မာယာနှင့် ဝီရအောင်သည် တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ကိုင်ကာ မကြာမကြာမျက်လုံးချင်းဆုံကာ ပြုံးကြသည်။ သမီးရည်းစားများကဲ့သို့ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမအနည်းငယ်မျက်မှောင်ကြုတ်မိလေသည်။ ဟိုနေ့က သူမကို အားရပါးရထောက်ထားပြီး၊ အခုကျ တခြားကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကြည်နူး၊ တစ်တီတူးနေပြန်သည်။ ဘယ်လိုလူလဲဟု  တစ်ခါတွေးမိပြန်သည်။ သူမနှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံလိုက်တိုင်းတော့ တောင်းပန်တိုးလျှိုးသော မျက်ဝန်းများနှင့်။

ညဘက်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းတွင် ရုပ်ရှင်ကြည့်နေသော အမေ့နားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့လက်မောင်းကိုဖက်လိုက်ကာ

“ အမေ့၊ သမီးက လူဝင်စားလား”

“ ဟယ်၊ ဘာတွေပေါက်တတ်ကရ စိတ်ရူးပေါက်လာပြန်ပြီလဲ”

“ သမီးကိုဗိုက်ကြီးတုန်းက အိပ်မက်တွေဘာတွေမမက်ဘူးလား”

“ မမက်ပါဘူးတော်။ အိပ်လိုက်တာသိုးလို့”

“ ဟွန့်၊ ဘာမှလည်း အားမကိုးရဘူး။ အမေတို့က စိတ်ဓာတ်ပဲ”

အမေ့လက်မောင်းကို ပစ်ချပြီး ခြေဆောင့်ထွက်လာခဲ့သည်။ အနောက်တွင်တော့ အမေက ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက် ပြောနေရင်း ကျန်ခဲ့လေသည်။

ထိုနေ့ညအိပ်မက်ထဲတွင် သူမနှင့်ဆင်တူကာ သူမထက် ပိုမိုချောမောလှပသော မာရီကိုဆိုသော မိန်းကလေးနှင့် အလွန်ချောမောလှပသော မာယာတို့နှစ်ဦး၏ ပုံရိပ်များကို ရုပ်ရှင်တစ်ကားကြည့်ရသလို အိပ်မက်မြင်မက်လေသည်။ အိပ်မက်ထဲမှ မာယာသည် အပြင်မှမာယာနှင့် လားလားမျှမဆိုင်ပါပေ။ မာယာကလူကြားထဲတွင် ထင်ပေါ်မနေစေရန် ရုပ်ရည်ကို ပြောင်းလဲထားကြောင်း ပြောပြသေးသည်။

..............................................................................................

နောက်တစ်နေ့သူမ၏အခန်းရှေ့ မာယာနှင့် ဝီရအောင် ရောက်လာပြန်သောကြောင့် သူငယ်ချင်းများကိုပါခေါ်ကာ ကင်တင်းန်သို့ ထွက်ခဲ့ကြသည်။

“ ဟဲ့၊ နင်တို့နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်။ အားလုံး ဒါ့အစ်မဝမ်းကွဲ၊ မမာယာတဲ့။ သူက ကိုဝီရအောင်တဲ့။ ငါ့အစ်မရဲ့ ဘာညာ ဘာညာ။ မမာယာ၊ ကိုဝီရအောင်။ သူက ပန်းဝတ်ရည်၊ ရတုချို၊ ဘုန်းမင်းခန့်၊ ထွဋ်မြတ်သော်တာတဲ့”

တစ်ဦးကိုတစ်ဦးပြုံးပြနှုတ်ဆက်ကြသည်။ ထွဋ်မြတ်သော်တာက

“ ဟေ့ဒါဆိုဒီနေ့ဒီဝိုင်းကို နှင်ဒကာခံမှာလား၊ ဟေ့၊ ညီလေး ရှိတာအကုန်ချ”

“ မသာကောင်၊ ဘာကိစ္စငါက ဒကာခံရမှာလဲ။ ငတ်ကြီးကျဖို့ပဲချောင်းနေတယ်”

လူငယ်များပီပီ ခဏတွင်းချင်း ငယ်ပေါင်းများလို ရင်းနှီးသွားကြလေသည်။ ယခုမှ ဝီရအောင်သည် စကားထစ်သောကြောင့် စကားနည်းနေမှန်း သူမသိရပြီး ဂရုဏာစိတ်ကလေးဖြင့် အနည်းငယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိလေသည်။ ဝီရအောင်ကို အမြင်ကတ်နေသော စိတ်ကလေးလည်း တော်တော်ပြေလျော့သွားသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဝီရအောင်၏ သူငယ်ချင်း ကျော်စွာဆိုသူပါ အဖွဲ့ထဲ ထပ်မံရောက်ရှိလာသည်။ ကျောင်းအသွားအပြန်လမ်းကြောင်းတူကြသော မာယာ၊ ဝီရအောင်တို့နှင့် တတွဲတွဲဖြစ်လာခဲ့သည်။ 

မာယာတို့ကြောင့် သူမ၏ ကျောင်းအပြန်များတွင် နှောင့်ယှက်မည့်သူများ မလာနိုင်ခြင်းကလည်း အမြတ်တစ်ခုပင် မဟုတ်ပါလော။ ဝီရအောင်၏ နူးညံ့ကြင်နာတတ်မှု၊ စိတ်သဘောထားကောင်းမွန်မှု၊ သည်းညည်းခံတတ်မှုများကို ကြာလာလေ ပိုသိလာလေဖြစ်သည်။ မာယာမလာနိုင်သော နေ့များတွင် သူမနှင့်ဝီရအောင် နှစ်ယောက်တည်း ကျောင်းမှ ပြန်ဖြစ်ကြသည်။ ဝီရအောင်၏စကားထစ်ခြင်းကို သူမတို့တစ်ဖွဲ့လုံး အသားကျနေပြီဖြစ်သည်။ ပထမဆုံး ဝီရအောင်နှင့် နှစ်ယောက်တည်းအတူပြန်ဖြစ်သောနေ့က အကြောင်းကို ပြန်တွေးရင်း သဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိလေသည်။

................................................................................

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>>