ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၈ )
ရေးသားသူ - MrPoet @ အချစ်တက္ကသိုလ်
ဝတ်ရည်အလှည့် ပြီးကတည်းက ဘယ်သူမှ မေးခွန်းဖြေရမည့်လမ်းကို ရွေးချယ်ဖို့ မစဉ်းစားကြပါပေ။ မြတ်နှင်းက သူ့ဘေးမှ မာယာ့ပါးကလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ဟာ ဟူသော စိတ်ပျက်သလိုအသံနှင့် ဘုန်းမင်းခန့်က အော်လိုက်လေသည်။ အတော်ကြာ ကစားပြီးတော့ အားလုံးလည်း ရယ်ရတာ မောသွားပြီး မူးလည်းတော်တော် မူးနေကြရာ ကစားတာနားလိုက်ကြသည်။ အမူးအရှိန်လျော့သွားအောင် ခဏစကားပြောကြပြီးနောက် စားထားသောက်ထားတာများကို အားလုံးဝိုင်းရှင်းပြီး ပြန်ဖို့ပြင်ကြသည်။
“ မြတ်နှင်း ငါတို့နဲ့အတူတူပြန်မှာလား” ရတုက မေးလိုက်သည်။
“ ဟင့်အင်း၊ ပြန်နှင့်ကြလေ။ ငါနည်းနည်းမူးနေသေးလို့ ခဏနေလိုက်ဦးမယ်”
“ အေးအေး ပြီးရော။ နင်တစ်ခါမှ မသောက်ဖူးပဲ စွတ်သောက်တာကိုး။ ငါတို့တော့ ပြန်ပြီ။ ကိုဝီရသွားပြီ။ မမာယာ သွားပြီနော်”
အားလုံးအသီးသီးနှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားကြသည်။ မာယာက မြတ်နှင်းကို စိုးရိမ်သလိုကြည့်ပြီး
“ မြတ်နှင်းရလား။ ခဏလှဲနေမလား။ လှဲချင်ရင် ဝီရအခန်းမှာ သွားလှဲလေ”
“ ရတယ် မိန်းကလေးပဲဟာ။ ဒေါင်ကျကျပြားကျကျပေါ့ ဒီမှာပဲ လှဲလိုက်မယ် ခစ်ခစ်ခစ်”
“ မောင်ရေ၊ သံပုရာသီးသွားဝယ်ပေးမလား။ မြတ်နှင်းကို တိုက်ရအောင်”
ဝီရအောင်ထွက်သွားတော့ မြတ်နှင်းဘေးမှာ မာယာပါလှဲလိုက်သည်။
“ မွေးနေ့ပွဲဆိုတာ ဒီလိုလား။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ ပျော်စရာကြီး ခစ်ခစ်”
“ မြတ်နှင်းလည်း ဒီလိုမျိုး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါးမလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပါပြီ”
“ မြတ်နှင်းကို မာယာလည်း မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးရဦးမှာပဲ”
“ ရပါတယ် မာယာရဲ့”
“ မာယာ့မှာ ပေးစရာတော့ ဘာမှမရှိဘူး။ ရှိတာပဲ ပေးရမှာပဲ။ လာ ထဦးမြတ်နှင်း”
သူမဘေးမှထကာ လက်ကမ်းပေးထားသော မာယာ့လက်ကို ဆွဲကာ မြတ်နှင်းထလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် မာယာဆွဲခေါ်ရာနောက် မြတ်နှင်းပါလာခဲ့လေသည်။ မာယာ့ဦးတည်ရာက ဝီရအောင် အခန်း။ အခန်းထဲသို့ ရောက်သောအခါ မာယာက မြတ်နှင်းလက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ဝီရအောင်၏ စာရေးစားပွဲဆီသွားကာ အံဆွဲတစ်ခုကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ထိုအထဲမှ တစ်စုံတစ်ရာကို ရှာဖွေယူလိုက်ပြီး မြတ်နှင်းသည် ပြန်လျှောက်လာလေသည်။ မာယာက စပ်ဖြီးဖြီးလေးလုပ်ကာ မြတ်နှင်းမျက်နှာရှေ့တွင် လက်ထဲဝှက်ယူလာသော ပလတ်စတစ်အိပ်ကလေးတစ်လုံးကို လှုပ်ရမ်းနေသည်။
“ ဒန့် ဒန်”
“ အဲ့ဒါဘာကြီးလည်း မာယာရဲ့”
“ ယူကြည့်လေ”
မာယာ့မချိုမချဉ်မျက်နှာနှင့် ဝီရအောင်သေချာသိမ်းထားပုံကြောင့် ဆေးခြောက်တို့ ဘာတို့လို မူးယစ်ဆေးတစ်မျိုးမျိုးလားဟု ထင်မိသော်လည်း ယူကြည့်လိုက်သောအခါ စပျစ်သီးခြောက်ကလေးများလို အသီးညိုညိုလေး ဆယ်လုံးခန့်ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့ရလေသည်။
“ ဘာတွေလဲ မာယာရဲ့”
“ မာယာ့အကြောင်းတွေ ပြောပြတဲ့အထဲမှာ အဲ့ဒါအကြောင်း မပြောပြရသေးဘူး။ ပြီးတော့ပြောပြမယ်။ ခုနည်းနည်းစားကြည့်လေ”
အသီးတစ်လုံးကိုထုတ်ကာ မြတ်နှင်း မဝံ့မရဲနှင့် အကိုက်သေးသေးလေး တစ်ကိုက် ကိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုက်မိလိုက်သည်နှင့်ပင် ချဉ်လွန်းသော အရသာကြောင့် မြတ်နှင်းမျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ဆက်မကိုက်ပဲ ပါးစပ်နားမှ ပြန်ခွာကာ အသီးကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
“ ဘာသီးကြီးလဲ မာယာရဲ့။ ချဉ်လိုက်တာ မတအားပဲ”
“ ခစ် ခစ် ခစ်။ စားကြည့်ပါဆို”
မာယာက ထပ်မံတိုက်တွန်းသဖြင့် ပြန်စားကြည့်ရန် လက်ကို မြှောက်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် မခံနိုင်အောင် ယားယံသော ခံစားမှုတစ်ခုက ဝမ်းဗိုက်ဆီမှစတင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို အလျင်အမြန် ပျံ့နှံ့သွားသည်။
“ အား...။ မာယာရဲ့ ယားလိုက်.....”
ပြောလို့မှမဆုံးသေး ယားယံမှုက ချက်ခြင်း ပြန်ပျောက်သွားသည်။ မာယာက သူမကိုကြည့်ကာ တခစ်ခစ်ရယ်နေလေသည်။ အသီးကို ပြန်စားရန်လက်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။
“ ဟင်”
သူမ ကိုက်လက်စ အသီးကလေးက သူမမျက်နှာနား လေထဲတွင် မျောလွင့်နေသည်။ ယခုမှ မြတ်နှင်း သတိထားမိသည်။ သူမ၏လက်နှစ်ဘက်သည် လက်ဖျံတစ်ဝက်မှစကာ မရှိတော့ပဲ တုံးတိကြီးဖြစ်နေလေသည်။
“ အား….”
အသံကုန်အော်ကာ ကိုင်ထားသော အသီးကို လွှတ်ချလိုက်မိသည်။ ထိုအခါ အသီးခြောက်ကလေးသည် ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွားလေသည်။ အောက်ဘက် သူမဝတ်ထားသော ဂါဝန်ကလေး၏အောက်တွင်လည်း ဗလာကြမ်းပြင်ကိုသာ မြင်ရလေသည်။
“ အား….”
“ မြတ်နှင်း၊ မကြောက်နဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ စိတ်လျှော့”
မာယာက သူမကိုဖက်ထားကာ သူမကျောပြင်ကလေးကို သပ်ပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့မှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်ထိန်းနိုင်သည်။ ငုံးတိဖြစ်နေသော သူမ၏ ခြေများလက်များကို မြှောက်ကြည့်သည်။ ခြေချောင်းလက်ချောင်းများကို ကွေးကြည့်ဆန့်ကြည့်သည်။ အားလုံးကို ခံစားမိနေသည်။ သူမ၏လက်ကို ထောင်ကာ လက်ချောင်းများကို အကွေးအဆန့်လုပ်ကြည့်နေရင်းမှ လက်ဖျံမှစကာ တဖြည်းဖြည်းသူမ၏လက်သည် ပြန်လည်ပေါ်လာလေတော့သည်။ အလွန်အမင်းအံ့ဩနေသောစိတ်ဖြင့် သူမမာယာ့ကို မေးလိုက်သည်။
“ မာယာ။ အဲ့ဒါက ဘာတွေလဲ”
“ အဲ့ဒါ ကိုယ်ပျောက်သီးလို့ခေါ်တယ် မြတ်နှင်းရဲ့ ....xxxxxxxxxxx”
မာယာက ၎င်းနှင့် ထူးဆန်းသော ကိုယ်ပျောက်ပင်အကြောင်း၊ ဗျဂ္ဃက ၎င်းကို စောင့်ရှောက်ခိုင်းပုံ၊ ဝီရအောင်နှင့်တွေ့ဆုံပုံများကို မြတ်နှင်းအား ပြောပြလိုက်လေသည်။
“ ကိုဝီရကရော၊ ဒီအသီးကို သုံးဖူးလား”
“ ခစ်ခစ်၊ သုံးဖူးတာပေါ့ …xxxxxxxxxxx”
မောင်မယ်သစ်လွင်ပွဲမှာ သူမကိုတွေ့မိပုံကစ၍ သူမအိမ်ထဲခိုးဝင်ကာ ဝီရအောင်တစ်ယောက် သူမ၏ရင်ဘတ်မှ အမှတ်ကို ကြည့်ပေးပုံအကြောင်းများ ပြောပြပြန်သည်။
“ ဟယ်၊ အဲ့ဒါဆို ကိုဝီရက မြတ်နှင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို မြင်ဖူးတာပေါ့။ အမလေး ရှက်လိုက်တာ။ ရိုးပုံရိုးပန်းနဲ့ လူယုတ်မာကြီး ဟွန့်”
ဝီရအောင်က သူမခန္ဓာကိုယ်ကို မြင်ဖူးကြောင်း သိရသောအခါ ရှက်တာရော၊ ရင်ဖိုတာရော၊ မကျေနပ်တာရော၊ ကျေနပ်တာရော ဘာမှန်းမသိသော ခံစားမှုပေါင်းစုံကို တပြိုင်တည်းခံစားရလေသည်။
“ မာယာကခိုင်းလို့ သူ့ခမျာ ခက်ခက်ခဲခဲ လုပ်ပေးရှာတာပါ မြတ်နှင်းရဲ့”
(မြတ်နှင်းအိမ်တွင် ဝီရအောင် သရမ်းခဲ့သည်များကိုတော့ နှစ်ဦးသား အလှမ်းဝေးနေသောကြောင့် မာယာ မသိနိုင်ခဲ့ပါပေ။ ။ဤကားစကားချပ်)
“ မသိဘူး။ မသိဘူး။ အဲ့ဒီ ကိုဝီရကို လုံးဝမကျေဘူး။ တစ်ခုခုပြန်ကို လုပ်ရမှဖြစ်မယ်”
ပြောနေရင်း မြတ်နှင်းစိတ်ထဲ ညစ်ကျယ်ကျယ် စိတ်ကူးလေးတစ်ခု ဝင်ရောက်လာလေတော့သည်။
...................................................................................
အိမ်ထဲဝင်လာသော ဝီရအောင်ကို မာယာက ဆီးကာ
“ မောင်ကလည်း ကြာလိုက်တာ။ မြတ်နှင်းက မူးတာ သက်သာသွားပြီ။ မစောင့်တော့ဘူးဆိုပြီး ပြန်သွားလေရဲ့”
“ နေ့လည်နေ့ခင်းကြီး ဘယ်ဈေးမှမရှိတော့ သံပုရာသီးကို လိုက်ရှာဝယ်ရတာ မလွယ်ဘူးရယ်။ နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှရှာမရလို့ ထိုင်နေကျလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကနေ သူတို့သုံးဖို့ဟာတွေကို ပြောပြီးပြန်ဝယ်လာရတာ”
“ အင်းပါ ၊ မောင်ပင်ပန်းသွားပါပြီ။ နားလိုက်ဦး။ ပြီးရင် ရေချိုးလေနော်”
“ မနက်ကတင် ဟိုအဖွဲ့တွေမလာခင် ရေချိုးထားတယ်လေ။ ညနေမှချိုးတော့မယ်”
“ ဟာ၊ မောင်ကလည်း ချိုးဆို ချိုးတာမဟုတ်ဘူး”
“ အင်းပါ အင်းပါ”
ဝီရအောင် အတွေးပေါက်ပြီး ပြုံးစိစိဖြင့် ခေါင်းတညိတ်ညိတ် လုပ်နေလေတော့သည်။
....................................................................................
ရေချိုးပြီးတော့ ရေစင်အောင်သုတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် မာယာတင်ပေးထားသော အဝတ်များကို လဲရန် ရေလဲပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ဝတ်မည်ကြံပြီးတော့မှ မဝတ်တော့ပဲ ဘယ်ရောက်နေမှန်းမသိသော မာယာ့ကို လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်သည်။
“ မာယာရေ၊ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”
“ ရှင်၊ ကိုရီးယားကားကြည့်နေတာ။ လာပြီ မောင်”
မာယာအခန်းထဲ ဝင်လိုက်လျှင်ဝင်လိုက်ချင်း တံခါးကြားမှ အငယ်ကောင် မတောင့်တတောင့် တရမ်းရမ်းနှင့် ဝီရအောင်သည် မာယာ့ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အငမ်းမရနမ်းလေတော့သည်။
“ မောင်...၊ ဟို… ဟို….”
မျက်လုံးပြူးလေးနှင့် စကားပြောရန်ကြိုးစားနေသော မာယာနှုတ်ခမ်းလေးများက ဝီရအောင်၏ ရမ္မက်ပြင်းပြင်း အနမ်းများအောက်တွင် စကားလုံးများ ရပ်တန့်သွားလေတော့သည်။
....................................................................
ရေချိုးပြီးပြန်လာသော ဝီရအောင်ကို ကြည့်ကာ မြတ်နှင်း တခွိခွိ ကြိတ်ရယ်နေမိသည်။ သူများတကာကို ချောင်းထားတဲ့လူကြီး သူ့ကို ပြန်ချောင်းမယ်။ ဘာတတ်နိုင်သေးလဲဟု အသံတိတ်ရန်တွေ့ ပစ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ဝီရအောင်က ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပစ်လိုက်ရာ ဒိန်းခနဲ့ သွေးဆောင့်တိုးကာ သူမမျက်နှာ ပူခနဲဖြစ်သွားရသည်။ မသကာ ရေလဲပုဆိုးလဲတုန်း ဖျတ်ခနဲမြင်ရုံဟုသာ တွေးထားသာ သူမအဖို့ မထင်မှတ်ပဲ လက်နက်ပုန်းမိသလို ဖြစ်သွားသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှ အဝတ်များကို ကောက်ကိုင်ပြီး မဝတ်ပဲ မချိုမချဉ်ပြုံးကာ ပြန်ချလိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။
ထို့နောက် မာယာ့ကို အော်ခေါ်ကာ တံခါးကြားထဲ ဝင်ပုန်းနေသည်။ ဒီလူကြီး ဘာမဟုတ်တာ ကြံနေသလဲဆိုတာ တဖြည်းဖြည်းပြောင်းလဲလာသော ၎င်း၏ပေါင်ခွကြားမှ ညီတော်မောင်ကို ကြည့်ကာ မြတ်နှင်းခန့်မှန်းမိပါသည်။ သူမကိုချောင်းထားသည်ကို လက်စားချေချင်ရုံ ပြန်ချောင်းရန်သာ ရည်ရွယ်ထားသော မြတ်နှင်းအဖို့ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားသော အခြေအနေကြောင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ထူပူနေသည်။ မာယာနှင့် စည်းဝါးကိုက်ကာ ဝီရအောင်ကို အတင်း ရေချိုးခိုင်းထားသည်မှာ အခုတော့ ဟိုက အတွေးတစ်မျိုးပေါက်သွားရာ မြတ်နှင်းတစ်ယောက် သူ့အတတ်နှင့် သူဆူးလေပြီ။
ဝင်လာသောမာယာ့ကို အတင်းဖက်ကာ ရမ္မက်အနမ်းကြမ်းများ ခြွေနေသည်ကို ကြည့်ကာ နှလုံးက တဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာ အာခေါင်များ ခြောက်သွေ့လာသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကြက်သီးမွေးညင်းများ ထကာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေလေတော့သည်။
“ ကဲ၊ ဘာလုပ်မလဲ မိမြတ်နှင်း။ နင်စပ်ဆော့တာ။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ”
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်မေးနေမိသည်။ အနမ်းတွေကြားက တစ်ခုခုပြောရန် ကြိုးစားနေသော မာယာ့ကိုလည်း မပြောနဲ့၊မာယာ မပြောနဲ့ဟု စိတ်ထဲမှ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။ အသီးကို စားပြီးသည့်နောက်တွင် မာယာနှင့်သူမ စိတ်နှင့် ဆက်သွယ်နိုင်သွားသည်မှာ ကံကောင်းသည်။
“ မာယာ၊ ကိုဝီရကိုသာ အာရုံလွှဲထားလိုက်။ မြတ်နှင်း အဝတ်တွေယူပြီး ပြန်လိုက်မယ်”
ခက်သည်က မြတ်နှင်း အဝတ်တွေက ဝီရအောင် အိပ်ရာအောက်မှာ။ ကိုယ်သာပျောက်သည် အဝတ်အစားများမပျောက်ဟုဆိုသောကြောင့် အကုန်ချွတ်ကာ ဖွက်ထားရသည်က အခုတော့ အခက်တွေ့နေရလေပြီ။ ဝီရအောင်က နမ်းရင်းနှင့် တရွေ့ရွေ့ ခုတင်ဆီချဉ်းကပ်သွားသည်။ ၎င်း၏လက်များကလည်း မာယာ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် နေရာအနှံ့ပြေးလွှားနေလေသည်။
ရုပ်ရှင်ထဲမှာသာ မြင်ဖူးသော မြင်ကွင်းများကို မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ယခုလို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်တွေ့နေရသော မြတ်နှင်းအဖို့တော့ ရင်ခုန်ရလွန်းလို့ ရူးများပင်သွားနိုင်သည်။ အခန်းကျဉ်းလေးထဲတွင် သူမရှိနေသောနေရာမှ ဝီရအောင်တို့နှစ်ယောက်ကို ဖြတ်ကျော်သွားဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်ရာ သည်အတိုင်းသာ အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေရသည်။ ဝီရအောင်သည် မာယာ့ကို ခုတင်ဆီ တရွေ့ရွေ့ခေါ်သွားရင်း ခုတင်ဆီရောက်သောအခါ မာယာ့ကိုယ်ကလေးကို ဆွဲလှည့်ပြီး ခုတင်တွင်လက်ထောက်စေလိုက်သည်။
ထို့နောက် မာယာ့တင်သားနှစ်ခုကြားထဲ ၎င်း၏မျက်နှာကို ထိုးအပ်လိုက်ရာ အီးကနဲ သံရှည်လေးနဲ့အတူ မာယာ့ခေါင်းကလေး မော့တက်သွားရလေသည်။ ဝီရအောင်က မာယာ့တင်နှစ်လုံးကြားထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်တွင် မြတ်နှင်း၏ ပန်းကလေးနှင့် ခရေပွင့်ကလေး နှစ်ခုကြားနေရာဆီမှ ဆူးခနဲ့ ထိုးအောင့်သလိုဖြစ်သွားသောကြောင့် မြတ်နှင်းတစ်ယောက် အသံမထွက်အောင် သူမ၏ပါးစပ်ကိုသူမ အတင်းပိတ်ထားရသည်။
မိမိဘာသာလက်ဖြင့်လုပ်သည်ပင် စွဲမက်ဖွယ်အလွန်ကောင်းသော ခံစားမှုမှာ နူးညံ့နွေးထွေးသော လျှာနှင့်များဆိုလျှင် ဘယ်လောက်တောင်ကောင်းမည်ဆိုသည်ကို လူးလွန့်ကာ တင်ပါးကလေးရမ်းခါပြီး တအီအီဖြစ်နေသော မာယာက သက်သေခံနေလေသည်။ မြတ်နှင်း၏ ပန်းကလေးသည်လည်း တစ်စုံတစ်ရာကို ငံ့လင့်ကာ တဆစ်ဆစ်နှင့် ကျဉ်ပြီး သဘာဝပန်းဝတ်ရည်များ တဆစ်ဆစ်ထွက်လာသည်ကို ခံစားမိနေသည်။ ဝီရအောင်သည် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဒူးအနည်းငယ်ကွေးကာ ခါးကိုရှေ့သို့ ကော့ထိုးလိုက်သည်။
သူ မာယာ့အထဲ သွင်းလိုက်ပြီပေါ့။ သိစိတ်များကို တစတစ လွှမ်းမိုးလာသော ရမ္မက်လှိုင်းများသည် သောက်ခဲ့သော ယမကာများအရှိန်ကြောင့် ပိုမိုအားကောင်းနေကြသည်လား မြတ်နှင်းမဝေခွဲနိုင်ပါပေ။ ဝီရအောင်က သူ့တင်ပါးကျစ်ကျစ်ကို ညှစ်ပြီး အားယူဆောင့်လိုက်တိုင်း မာယာ့ညည်းသံကလေးက စီစီညံညံထွက်ပေါ်လာသည်။ ဝီရအောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ကွယ်နေသောကြောင့် အင်္ဂါများကိုမူ သူမမမြင်နိုင်ပါပေ။
ခန္ဓာကိုယ်၏ ပြင်းပြသော တောင့်တမှုကို သူမ၏ အသိစိတ်တို့ မလွန်ဆန်နိုင်တော့။ မြတ်နှင်း၏ မျက်ဝန်းကလေးများက မြင်ကွင်းကို မလွတ်တမ်းကြည့်ကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်က ပေါက်ထွက်မတတ် ကော့ချွန်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးနှင့် ရင်အုံတစ်ဖက်ကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ အခြားလက်တစ်ဖက်က ပေါင်သို့ပင် စီးကျနေပြီဖြစ်သော အရည်ကြည်ကလေးများနှင့် ပန်းကလေးပေါ်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။
ဟိုနှစ်ယောက်၏ လှုပ်ရှားမှုများ ပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ မြတ်နှင်း၏ လက်ကလေး မြန်ဆန်သွက်လက်လာသည်။ ရင်သားပေါ်မှလက်များကို အသံအလွန်အမင်း ထွက်ချင်နေသော ပါးစပ်ကို ပြောင်း၍ ပိတ်ထားရသည်။ မြတ်နှင်းလက်တွေအများကြီးသာ ရှိချင်မိတော့သည်။ ရင်နှစ်ဖက်ကလည်း ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ခြေရန် တောင့်တနေသည်။ ပါးစပ်ကိုလည်း မပိတ်ထားလျှင် အသံများထွက်ပေါ်မိတော့မည်။ ပန်းကလေးကတော့ အဆိုးဆုံး။ ပို၍ပို၍ပို၍သာ သူမကို ပြင်းထန်မြန်ဆန်ရန် တောင်းဆိုနေတော့သည်။
“ အင့် အင့် အား အား ရှီး အ အ”
“ မောင် ဆောင့်ပါ အ အ ဆောင့် အ အား ရှီး”
ဝီရအောင်၏ ဆောင့်ချက်များကို အားကျမခံပြန်ဆောင့်ရင်း မြတ်နှင်းကို မာယာတဒင်္ဂ မေ့လျော့သွားလေပြီ။ ထို့အတူ မြတ်နှင်းလည်း ခုတင်စောင်းက နှစ်ယောက်ကို ခေတ္တခဏမေ့လျော့သွားပြီ သူမ၏ရှိရှိသမျှသော စိတ်အာရုံအလုံးစုံသည် ကျဉ်သထက်ကျဉ် ကျဉ်သထက်ကျဉ်လာသော ပေါင်ကြားမှ ပန်းကလေးဆီသို့သာ စုစည်းကျရောက်လျက်ရှိလေတော့သည်။
ထို့နောက်တွင်တော့ စကြာဝဠာအပြင်ဘက်ကို လွင့်စင်သွားသလိုမျိုး နားထင်နားရင်းတွေ ပူထူကာ တစ်ကိုယ်လုံးအကြောပေါင်းတစ်သိန်းမျှ သိမ့်သိမ့်တုန်သွားပြီး ဒူးမခိုင်တော့ပဲ မြတ်နှင်းတစ်ယောက် ဆောင့်ကြောင့်ခွေခွေကလေး ထိုင်ကျသွားလေတော့သည်။
..............................................................................
ကုတင်ပေါ်တွင် ဝီရအောင်နှင့် မာယာနှစ်ယောက်သား ထပ်လျက်သား ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက် မောနေကြသကဲ့သို့၊ မလှမ်းမကမ်း အခန်းအလယ်နားတွင်လည်း အနားရှိဗီရိုကိုမှီကာ မြတ်နှင်းဖြူတစ်ယောက် အသံကို မနည်းလုကာ ခိုးရှူနေရလေသည်။ ခဏကြာတော့ ဝီရအောင်က မာယာ့ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်သည်။ မာယာလည်း မိန်းမောနေရာက ထလာပြီး
“ မောင်ရေချိုးပြီးသားတွေ ချွေးတွေ ပြန်ရွှဲကုန်ပြီ။ သွား ရေပြန်ချိုးလိုက်ဦး”
“ ဟာ၊ အခုမှအစရှိသေးတယ်။ မဝသေးပါဘူး”
“ ဟောတော့”
မာယာက မြတ်နှင်းဘက်လှည့်ကာ ပြောင်စပ်စပ်မျက်နှာဖြင့် လျှာလေးထုတ်ပြလိုက်လေတော့သည်။
“ မာရီကိုလေး၊ အဲလေ ၊ မြတ်နှင်းလေး ဘယ်လိုဖြစ် ခစ်ခစ်”
မာယာ့အသံကို မြတ်နှင်းစိတ်ထဲမှ ကြားလိုက်ရသည်။ မြတ်နှင်းအလွန်အမင်းရှက်သွားသည်။ မြင်များသာမြင်ရမည်ဆိုလျှင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ရှက်သွေးဖြင့် ရဲကာ ခရမ်းချဉ်သီးကလေးလိုဖြစ်နေမည်မှာ မလွဲပါပေ။
“ မာယာ၊ မစနဲ့ကွာ။ မြတ်နှင်းရှက်လို့”
သူမလည်းစိတ်ထဲမှ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ အင်းပါ၊အင်းပါ။ မာယာ ဝီရကို အာရုံလွှဲထားမယ်။ အခြေအနေကြည့်ပြီး အိပ်ရာအောက်က အဝတ်တွေလာယူလိုက်လေ။ နော်”
မာယာသည် ကုတင်ပေါ်တက်သွားပြီး ဝီရအောင်ကိုယ်ပေါ် မိုးကာခွလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မြတ်နှင်းလည်း ကုတင်ဆီ ဖြည်းဖြည်းလျှောက်လာသည်။ သစ်သားကြမ်းခင်းက ကျွိခနဲမြည်သွားသောကြောင့် လန့်သွားပြီး ချက်ချင်းရပ်လိုက်ရသည်။ ဝီရအောင်လည်း နမ်းနေရာမှ ဖျတ်ခနဲလှည့်ကြည့်သည်။ ဘာမှမတွေ့တာရော မာယာက သူ့မျက်နှာကို ပြန်ဆွဲလှည့်လိုက်တာရောကြောင့် အနမ်းထဲ ပြန်လွင့်မျောသွားပြန်သည်။
မြတ်နှင်းကတော့ မလှုပ်ရဲသေးတာရော၊ မြင်ကွင်းထဲမှာ အာရုံမျောပါသွားတာရောကြောင့် ရောက်ရာနေရာမှာ ကျောက်ရုပ်ကလေးကို မလှုပ်မယှက် ရပ်နေမိသည်။ မာယာ့အနမ်းများ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာသည်။ မြတ်နှင်းကိုဖက်ထားရာမှ ဝီရအောင်သည် လက်များကို ခန္ဓာကိုယ်ဘေးတွင် သက်သောင့် သက်သာ ချထားလိုက်သည်။ မာယာက ဝီရအောင် နို့များကို ကုန်းစို့သောအခါ အိပ်ရာခင်းကို ၎င်း၏လက်များက ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်ကို မြတ်နှင်းတွေ့ရလေသည်။ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းများလည်း ယားကျိကျိလို မရိုးမရွဖြစ်လာမိသည်။ ထို့နောက် မာယာက ဝီရအောင်၏ ရင်အုံအလယ်တည့်တည့်ကို ရွှတ်ခနဲ တစ်ချက်နမ်းကာ အောက်သို့လျောဆင်းလိုက်သည်။
တွေ့ပါပြီ။ စောစောက မာယာ့ကိုယ်လုံးလေးအောက်တွင် ပျောက်နေသော ဝီရအောင်၏ ညီတော်မောင်သည် အလံတိုင်တစ်ခုလို ထောင်မတ်နေသည်။ ပထမတစ်ခါက အရည်များသည် အမြှုပ်ဖြူဖြူများအဖြစ် သူ့ညီတော်မောင်တစ်ခုလုံးတွင် ပေကျံနေသည်။ မာယာသည် ဝီရအောင်၏ ညီတော်မောင်တစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်လျက်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသလို လုပ်နေလေတော့သည်။ မြတ်နှင်း အဝတ်အစားများ ယူရန် မေ့လျော့နေသည်။ အသက်ရှူဖို့လည်း မေ့လျော့နေသည်။
မြင်ရသော မြင်ကွင်းတွင် သူမ၏ စိတ်ဝိညာဉ်တစ်ခုလုံး အဖမ်းစားခံထားရသလိုဖြစ်နေသည်။ တစ်ချောင်းလုံးကို သန့်ရှင်းပြီးတော့ မာယာသည် ဗိုက်ဘက်သို့လှန်ချကာ ဖိထားလိုက်ပြီး ဥနှစ်လုံးကို လျှာဖျားလေးများဖြင့် လျက်လိုက်ပြန်သည်။ မျက်စိစုံမှိတ်ထားသော ဝီရအောင်ဆီမှ တအင်းအင်း အသံများထွက်ပေါ်လာတော့မှ မြတ်နှင်းသတိပြန်ဝင်လာသည်။ ကုတင်ဆီ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။ ဝီရအောင်၏ ညည်းညူသံ၊ မာယာထံမှ တပြတ်ပြတ်အသံများကို ပိုကျယ်ကျယ်ကြားရလေ၊ သူမစိတ်ထဲမှ အမှောင်ထုက ကြီးလာလေ။ ကုတင်နားရောက်တော့ ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ချလိုက်သည်။
ဝီရအောင်၏ မျက်နှာကိုတလှည့်၊ ယခုအခါ မာယာ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ ဝင်ထွက်နေပြီဖြစ်သော ၎၏ ညီတော်မောင်ကိုတလှည့်ကြည့်ကာ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်မိသည်။ မြိုချလိုက်သော တံတွေးနှင့်အတူ သူမ၏ စိတ်ထဲမှ အမှောင်ထုကို သူမအနိုင်ပေးလိုက်မိပါတော့သည်။
............................................................................
မာယာက သူမကို မျက်လွှာလေးလှန်ကြည့်သည်။
“ မြတ်နှင်း try ကြည့်ချင်လို့လား”
မြတ်နှင်း ဘာမှပြန်မပြောမိပဲ မာယာ့ကို ရီဝေသောမျက်ဝန်းများဖြင့် တွေတွေလေးသာ ငေးနေမိသည်။ မာယာက အချောင်းကြီးကို သူမ၏နှုတ်ခမ်းများထဲမှ ချွတ်လိုက်သည်။ လှုပ်ရှားမှုရပ်သွားသောကြောင့် မျက်စိမှိတ်ကာ ဇိမ်ယူနေသော ဝီရအောင်က မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လေသည်။ မာယာက
“ မောင့်ကို မျက်လုံးအုပ်ထားမလို့။ အသစ်အဆန်းပေါ့”
ပြောပြောဆိုဆို မာယာသည် စောစောက ဝီရအောင် မဝတ်ဖြစ်သော ပုဆိုးကို ၎င်း၏ မျက်လုံးတွင် စည်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် မြတ်နှင်းကို ခေါင်းညိတ်ပြလေသည်။ မြတ်နှင်းသည် သံပတ်ပေးခံရသော စက်ရုပ်မကလေးလို ကုတင်ပေါ်မှ ဝီရအောင်ပေါင်ကြားတွင် နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ မာယာက ဘေးကနေ အားပေးပြုံးလေး ပြုံးပြလေသည်။ ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်သောအခါ ခုန်လွန်းသောရင်သည် ပါးစပ်က ထွက်ကျလာမည်လား မှတ်ရသည်။ ထို့နောက် မာယာလုပ်သလို ဝီရအောင်၏ အငယ်ကောင်ကို လှန်ချကာ ဥကို လျှာဖျားလေးနှင့် မရဲတရဲတို့ထိကြည့်လိုက်သည်။
“ အား…..ရှီး”
ဝီရအောင်ဆီမှ အသံထွက်လာပြီး ဥကလေးက အပေါ်သို့ပြေးတက်သွားရာ သူမသည် အားပြည့်ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ယုံကြည်မှုရှိသွားသလို ခံစားရလေသည်။ အနည်းငယ်ပိုမို ရဲတင်းလာကာ ဥလေးတစ်လုံးကိုငုံလိုက်သည်။ ဟိုသည်ပြေးလွှားနေသော ဥလေးကို သူမ၏လျှာနှင့် လှိမ့်ကစားနေရသည်မှာ အရသာတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ သူမကြောင့် ဝီရအောင် ညည်းသံများ ထွက်နေသည်မှာလည်း သူမကို ပို၍ အားတက်စေသည်။ ဟိုဘက်သည်ဘက် ဥနှစ်လုံးကို ကစားပြီးတော့ အချောင်းပတ်ပတ်လည်ကို လျှာနှင့်လိုက်လျက်ကြည့်သည်။ မာယာလုပ်ခဲ့သလို လိုက်လုပ်ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ထိပ်ဖူးကို ငုံချလိုက်သည်။
“ အ….”
“ ဥုံဖွ ဥုံဖွ၊ မောင်။ မာယာစိတ်နည်းနည်းလောသွားလို့”
သူမလောကြီးပြီး မငုံတတ်ငုံတတ်ငုံလိုက်သောကြောင့် သွားနှင့်ခြစ်မိသွားသည်ကို မာယာက ဝင်ကာ ဖုံးဖိပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆက်လုပ်ရန် ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ သည်တစ်ခါတော့ သွားများကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကာ ထိပ်ဖူးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ ထိပ်ဖူးမြုပ်ရုံလောက်ပဲ သူမပါးစပ်ထဲမှာ ဆန့်သည်။ အသွင်းအထုတ်လုပ်ကြည့်ရင်း ခဏလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းများ ညောင်းလာလေသည်။
ထို့ကြောင့် ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်ကာ နားလိုက်သည်။ မာယာက သူမက လက်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းကလေးကို စုချွန်ကာ သူမ၏ လက်ညှိုးကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ အတွင်းမှလည်း လျှာဖြင့် လက်ညှိုးထိပ်ကလေးကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာ၊ လက်ညှိုးကို လျှာပြားလေးနှင့် ပွတ်တိုက်ကာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပြသည်။ မြတ်နှင်းသဘောပေါက်သွားလေသည်။ ထို့နောက် ဆရာကောင်းတပည့်ပီသစွာ တတ်သည့်ပညာကို တစ်ခါပြန် အသုံးချလိုက်ရာ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝီရအောင် ခါးများပင် ကော့ကော့တက်လာလေတော့သည်။
“ မာယာ၊ အချစ်ရေ ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ချစ်ကြရအောင်လေကွာ”
“ အင်း၊ မောင်”
ဝီရအောင် စကားလှမ်းပြောတော့ မြတ်နှင်း ပါးစပ်ထဲမှ သူ့ညီတော်မောင်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ မာယာက ပြန်ဖြေလိုက်ပြီး သူမကို ဘယ်လိုလဲဟူသော သဘောဖြင့် မေးလေးဆတ်ပြသည်။ မြတ်နှင်းနှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ စက္ကန့်ပိုင်းမျှ စဉ်းစားလိုက်မိသော်လည်း အဖြေကရှိနှင့်ပြီးသား။ သူများကိုလုပ်နေရင်း ရွှဲနေအောင် ထွက်ကျနေသော၊ တဆစ်ဆစ်ကျဉ်ကာ အတွင်းသားများက ဘာကိုပဲမသိဆွဲညှစ်နေ၍ ခံရခက်နေသော ဝေဒနာက သူမ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှေ့သို့တွန်းပို့နေပါသည်။ ဝီရအောင်အပေါ်ခွကာ ဒူးထောက်လျက်သား ထိုင်ချလိုက်သည်။ မာယာက သူမကို လက်ကလေးကိုကိုင်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် မယိုင်စေရန် ထိန်းပေးသည်။
ထို့နောက် မြတ်နှင်းသည် ထောင်မတ်နေသော ဝီရအောင်၏ ထိပ်ဖူးကို သူမ၏ ပန်းလိုဏ်အဝလေးတွင် တေ့ချိန်လိုက်လေသည်။ နူးညံ့သော အသားစိုင်များချင်း ထိတွေ့မှုက သူမက ဓာတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားစေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံဖျင်းခနဲ ကြက်သီးမွေးညင်းများထလာသည်။ လက်တစ်ဖက်က ထိပ်ဖူးကို ကိုင်ထားရင်း လက်တစ်ဖက်က မာယာ့ပုခုံးကို ထိန်းကာ အံတင်းတင်းကြိတ် စိတ်ကိုလွှတ်ချပြီး အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ထိုင်ချလိုက်လေတော့သည်။
“ အာ့……….”
“ မာယာ၊ ဘာဖြစ်တာလဲ”
“ ဘာမှမဖြစ်ဘူးမောင်၊ မာယာနည်းနည်းလောကြီးသွားလို့”
“ ဒီနေ့ ခဏခဏလောနေတယ်နော်”
“ စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့ပါ မောင်ရဲ့”
“ အင်း အင်း”
မာယာက ဝီရအောင်ကို အဆင်ပြေအောင် ကြည့်ကျက်ရွှီးနေချိန်၊ မြတ်နှင်းခမျာမှာတော့ မီးစငုတ်ဖြင့် ထိုးခွဲခံလိုက်ရသလို ပူလောင်စပ်ဖျင်းမှုနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံးမီးပွင့်မတတ်ပူထူပြီး ကြယ်တွေလတွေမြင်သွားလေသည်။ မာယာ့ပုခုံးကို အားရှိသမျှဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ အံတင်းတင်းကြိတ်ထားသည့်ကြားမှ မချိမဆန့်ထွက်သွားသော အသံကလေးကြောင့် မာယာသည်လည်း ဝီရအောင်ကို ကြည့်ကျက်ရွှီးနေရသည်။
“ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချရတယ် မြတ်နှင်းရဲ့။ မြတ်နှင်းက တစ်ခါမှလည်း ဒီလိုမလုပ်ဖူးပဲ တစ်ချက်တည်း တစ်ဆုံးထိုင်ချလိုက်တာ။ မာယာတောင် လန့်သွားတယ်”
“ မသိဘူးလေ။ မြတ်နှင်းလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ လုပ်လိုက်တာပဲ။ လူ့ကို ပူထူပြီး ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက်သွားသလားပဲ။ အထဲကလည်း အောင့်လိုက်တာ။ ဘာဖြစ်သွားပြီလဲ မသိဘူး”
“ အပျိုမှေး ရှိရင် အဲ့ဒါပြဲသွားမှာပေါ့။ သွေးနည်းနည်းထွက်တတ်တယ်။ စိုးရိမ်စရာမရှိပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒီပုံစံက အရမ်းထိတော့ အထဲက နည်းနည်းအောင့်တတ်တယ်”
“ မြတ်နှင်းဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ လှုပ်လည်းမလှုပ်ရဲတော့ဘူး။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလည်း မသိတော့ဘူး”
“ ခစ် ခစ် မကြောက်ပါနဲ့ မြတ်နှင်းလေးရဲ့ ခဏလေး ဒီတိုင်းလေးနေ။ နည်းနည်းနေသာလာရင် ရှေ့နောက်၊ ဘေးဘယ်ညာ၊ နောက် စကောဝိုင်းလေး လှုပ်ကြည့်”
နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် စိတ်ချင်းပြောကြပြီးနောက် မာယာ၏ နှုတ်ခမ်းများသည် မြတ်နှင်း၏ နှုတ်ခမ်းများဆီ ကျရောက်လာလေသည်။ နွေးထွေးနူးညံ့သော မာယာ့နှုတ်ခမ်းနှင့် လျှာကလေးသည် မြတ်နှင်း၏ ဝေဒနာများကို မေ့လျော့စေသည်ဖြစ်ရာ မြတ်နှင်း တရှိုက်မက်မက်ပင် တုန့်ပြန်အနမ်းများ ဖလှယ်ဖြစ်သည်။
မာယာ့လက်တစ်ဘက်က မြတ်နှင်းရင်သားတစ်ဘက်ကို ဆုပ်နယ်လာသည်။ မြတ်နှင်း၏ နာကျင်မှုများ ပိုမိုလျော့ကျသွားပြန်သည်။ သူမတို့ အနမ်းချင်း ပေါင်းကူးနေတုန်း မျက်လုံးစည်းထားခံရသော ဝီရအောင်၏ လက်များက လေထဲဆန့်တန်းကာ ဝှေ့ယမ်းလာသည်။ မာယာက မြတ်နှင်းကိုယ်လေးကို အနည်းငယ်ညွတ်စေကာ ဝီရအောင်၏ လက်များကို မြတ်နှင်း၏ ယင်ဖိုမသန်းဖူးသော အပျိုစင် ရင်သားလေးများပေါ် တင်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
............................................................
မာယာ၏ နူးညံ့သော လက်ကလေးများနှင့် မတူပဲ ၊ နွေးထွေး၍ အားမာန်အပြည့်ပါသော ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်၏ လက်ဖဝါးများသည် မြတ်နှင်းကို ကွဲပြားသော ခံစားမှုကို ပေးစွမ်းလေသည်။ တင်းမာကော့ချွန်နေသော သူမ၏နို့သီးခေါင်းကလေးများသည် ဝီရအောင်၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် လိမ့်နေသည်။ ယောက်ျားလေးကို မဆိုထားနှင့် မိန်းကလေးချင်းပင် ခုဏက မာယာဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်သည်ကိုသာ ခံဖူးသော မြတ်နှင်းအဖို့ မိမိဘာသာဆုပ်ညှစ်သည်ထက် အဆများစွာ ပိုမိုထူးကဲသော ခံစားမှုနှင့် အောက်ပိုင်းမှဝေဒနာသည် တစတစ လျော့ပါးပျောက်ကွယ်လာလေတော့သည်။ အခြေအနေကို သိသောမာယာက သူမ၏တင်သားကျစ်ကျစ်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်၊ စကောဝိုင်းစသည်ဖြင့် ပြုလုပ်ပေးနေသည်။
လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း သူမ၏တင်းထောင်နေသော အရသာဖူးကလေးနှင့် ဝီရအောင်၏ ဆီးခုံတို့ ဖိကြိတ်မိသလိုဖြစ်ရာ သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေ၊ ဖိကြိတ်မိလေ၊ ပိုဖိကြိတ်ချင်လေဖြစ်ရသည်။ အတွင်းထဲတွင် တဆုံးစိုက်ဝင်နေသော ဝီရအောင်၏ညီတော်မောင်ကလည်း သူမ၏အတွင်းသားများနှင့် သားအိမ်ခေါင်းကို လှည့်ပတ်မွှေနေရာ တစ်ချက်လှုပ်လိုက်တိုင်းတစ်ချက် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲဖြစ်ရသည်။
“ အင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း အင်း”
“ ဗြိ....ဗြိ....ဗြိ ...ဗြိ”
“ အင်း အင်း အင်း အ အ အ”
“ ဗြိ…..ဗြိ…ဗြိ...ဗြိ....ဗြိဗြိ...ဗြိ.ဗြိဗြိ”
“ အိ အိ.. အိ အ အ .အ... အ အိ အိ အိ အီးးးးးးး”
ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ရင်း အံတင်းတင်း ကြိတ်ထားသည့်ကြားမှပင် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ပဲ ညည်းသံရှည်လေးများ ထွက်ပေါ်ကာ မြတ်နှင်းတစ်ခါပြီးသွားလေတော့သည်။ မာယာက မြတ်နှင်းပါးကလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်သည်။ မြတ်နှင်း အမောဖြေရင်း ဝီရအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် ရုတ်တရက် ဘာလို့မှန်းမသိ အသဲယားကာ ဝီရအောင်၏ နို့သီးခေါင်းကို ဆွဲလိမ်လိုက်လေတော့သည်။
“ အ... နာတယ်မာယာရယ်”
ဝီရအောင် ထအော်ကာ မြတ်နှင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လက်များကို ရုပ်ကာ သူ၏ရင်ဘတ်ကို ကာကွယ်လေတော့သည်။ မာယာနှင့် မြတ်နှင်းကတော့ တခွိခွိကြိတ်ရယ်မိကြလေတော့သည်။ မြတ်နှင်းလည်း နည်းနည်းအမောပြေသွားပြီဖြစ်ရာ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် သူယှက်ကာ ကာကွယ်ထားသော ဝီရအောင်၏ လက်များပေါ် သူမ၏လက်များထောက်လိုက်ပြီး တင်ပါးကို ကြွကြည့်လိုက်သည်။ အရည်မည်မျှရွှဲနေစေကာမူ အတွေ့အကြုံမရှိသော အပျိုစင်ကြွက်သားများကြောင့် အတွင်းသားများပါ အတူတူ လိုက်ထွက်သွားသလို တင်းကျပ်စေးပိုင်နေတော့သည်။
တစတစလစ်ဟာသွားသောခံစားမှုကို မခံစားနိုင်၍ တစ်ဝက်လောက်ကြွပြီးသောအခါ ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။ လျှောတိုက်ဝင်ရောက်လာသော ခံစားမှုက သူမအား သူမမရောက်ဖူးသော နောက်ထပ်နယ်မြေအသစ်တစ်ခုကို ပို့ဆောင်ပေးလိုက်သလို ခံစားရသည်။ မာယာက ဘေးမှနေ၍ သူမ၏ ပုခုံးလက်မောင်းတို့ကို အနမ်းဖွဖွများခြွေနေသည်။ တဖန်ပြန်ကြွ၊ ပြန်ထိုင်ချ၊ ပြန်ကြွ၊ ပြန်ထိုင်ချ။ သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများ စည်းချက်မှန်လာသည်။ ဒါမျိုးဆိုသည်မှာ သင်လွယ်တတ်လွယ်အမျိုး မဟုတ်ပါလား။
“ ဇွိ ဇွိ ဇွိ ဇွိ”
“ အ အ အ အား ရှီး”
“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
“ အိ အိ အ အီး..”
“ အင့် အင့် အင့်”
သူ့လက်ကို ချုပ်ကာ ရင်ဘတ်ကို ဖိထားသလိုဖြစ်နေတော့ ဝီရအောင် အားမရတော့ဘူးထင်သည်။ သူမ၏လက်ကို ဖယ်ကာ ရုန်းထပြီး သူမ၏ရင်သားကို စမ်း၍ အောက်မှ ပင့်ညှစ်လိုက်ပြီး ကုန်းစို့လိုက်လေတော့သည်။
“ အ အာ….”
မြတ်နှင်း သံရှည်လေးညည်းကာ ရင်ကလေးကော့တက်သွားပြီး ခေါင်းမော့ကာ ခါယမ်းလိုက်မိသည်။ အတွင်းသားကလည်း အားရပါးရညှစ်ချလိုက်မိသည်။ အဲ့သည်နှုတ်ခမ်း၊ မြတ်နှင်း၏ ရင်သားများပေါ်တွင် ပြေးလွှားကာ အလုပ်များနေသော နွေးထွေးအားပါသည့် နှုတ်ခမ်းများ၏ အရသာကို မြတ်နှင်း၏ အပျိုစင်ရင်သားလေးများက ခုံမင်နှစ်ခြိုက်စွာ ခံယူရင်း ဆံပင်များကြားထဲ လက်ကိုထိုးဝှေ့ဆုပ်ဆွဲရင်း ဝီရအောင်၏ ခေါင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ထွေးပွေ့ထားမိလေသည်။
အောက်မှ ပြန်ဆောင့်ပေးနေသော ဝီရအောင်ကြောင့် ပန်းလိုဏ်ကလေးအတွင်းမှ တလှိုက်လှိုက်တက်နေသော ခံစားမှုသည်လည်း တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောပေါင်း အသိန်းအသောင်းကို ဖြိုးဖြိုးဖြင်းဖြင်းဖြစ်စေသည်။
သူမကို ဖက်ထားသောကြောင့် ချုပ်နှောင်ထားသလိုဖြစ်နေရာ သူမအားမရတော့။ ဝီရအောင်၏ ခေါင်းကို ဆွဲခွာကာ ရင်ဘတ်ကို ဖိတွန်းလှဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ဖြင့်ထောက်ရင်း အောက်ပိုင်းမှကျွတ်ထွက်မတတ်ပေါင်ကို ကြွကာ ၊ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြန်ဆောင့်ချကာဖြင့် တဖြည်းဖြည်းနှင့် နီးကပ်လာသော စွဲမက်ညွတ်နူးသာယာဖွယ် ရသခံစားမှုဆီ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ချီတက်မိနေလေတော့သည်။
“ ဗြိ....ဗြိ....ဗြိ …ဗြိ”
“ အင့် အားအ အ အ အား ရှီး အ အ ”
“ ဇွိ ဇွိ ဇွိ ဇွိ”
“ အ အ အ အား ရှီး အင့် အင့် ”
“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဇွိ ဇွိ”
“ အိ အိ အ အီး.. ရှီး အ အ”
“ အင့် အင့် အင့်”
..................................................................
တွန်းလှဲလိုက်သော အရှိန်ကြောင့်ရော၊ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းများကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်ရမ်းနေမှုကြောင့်ပါ မျက်လုံးတွင် စည်းထားသော ပုဆိုးက ပြေသွားသောအခါ ဝီရအောင်သည် မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
“ ဟင်????”
မာယာက သူ့ဘေးမှာ တစ်စုံတစ်ခုကိုကြည့်နေသလို ထိုင်လျက်သားရှိနေသည်။ သူ့ညီတော်မောင်က ထောင်မတ်ကာ လေထဲတွင် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သို့သော် တင်းကျပ်စေးပိုင်သော တစ်စုံတစ်ရာထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို အရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေရသည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် မမြင်နိုင်သော တစ်စုံတစ်ခု၊ သို့မဟုတ် တစ်စုံတစ်ယောက်က ပြင်းထန်အားပါသော ဆောင့်ချက်များနှင့် လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။ သူ မာယာ့ပေါင်ကို လက်နှင့်လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ မာယာက လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြကာ နှုတ်ခမ်းလေးစုချွန်ပြီး လက်ညှိုးလေးထောင်လိုက်သည်။ တိတ်တိတ်နေဆိုသည့်သဘော။
မာယာက သူ့ဘေးမှာဆို သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာက ဘယ်သူလဲ။ ဘာလဲ။ သူအတွေးများ ရှုပ်ယှက်ခတ်သွားသည်။ သူ့လက်များကို ဆန့်တန်းကြည့်လိုက်သည်။ နူးညံ့သော ရင်သားဆိုင်များ အရှိန်အဟုန်နှင့် လှုပ်ယမ်းနေသည်ကို စမ်းမိသည်။ သူဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ နောက်ထပ်နူးညံ့သော လက်များက သူ့လက်ကိုအုပ်ကိုင်ကာ ပြင်းပြင်းဖြစ်ညှစ်စေသည်။ အော်သံလေးများ ပို၍ပို၍ ကျယ်လောင်ကာ စိပ်လာလေသည်။
သူကြည့်နေရင်း လက်ဖျားလေးများကို တစတစမြင်လာရသည်။ ထို့နောက်လက်ဖမိုးဖြူဖြူလေး၊ ထို့နောက် လက်ဖျံကလေး၊ လက်မောင်းကလေး စသည်ဖြင့် တစတစရုပ်လုံးပေါ်လာလေသည်။ သူတအံ့တဩကြည့်ကာ အသက်ရှူရန်မေ့နေမိသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မျက်စိလေးတင်းတင်းမှိတ်၊ အံလေးကြိတ်၊ ခေါင်းလေးကိုမော့ကာ သူ့လက်များကို အားမလိုအားမရအုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်ခါရမ်းနေအောင် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းများကို ဖန်ဆင်းနေသော မြတ်နှင်းဖြူ၏ ရမ္မက်သွေးများနှင့် မျက်နှာနီနီကလေးကို တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။ သူအံ့ဩခြင်းကြီးစွာဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေမိသည်။ သူကြည့်နေရင်းပင် မြတ်နှင်းဖြူ အပြင်းဆုံးတစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်ပြီးနောက် အသံရှည်ကလေးအော်မြည်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားလေတော့သည်။
ခေါင်းကလေးမော့ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါနေသည်မှာ အတော်လေးကြာသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ရင်သားများပေါ်မှ သူ့လက်များကို ဆုပ်ညှစ်ထားသော လက်ကလေးများ ပြေလျော့သွားပြီး မျက်လုံးကလေးပွင့်လာသည်။ သူမကို မျက်လုံးအပြူးသား၊ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ကြည့်နေသော ဝီရအောင်ကို အခုမှ မြင်တွေ့သွားလေတော့သည်။ သူမကိုယ်သူမ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မျက်နှာကလေးသည် ရှိရင်းစွဲထက် ရဲရဲနီမြန်းသွားကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးနှင့်အုပ်လိုက်ပြီး ဝီရအောင်ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်လေတော့သည်။
“ အဟင့် ဟင့်....”
ဝီရအောင်ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ချထားရင်းမှ စတင်၍ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုလာသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ နွေးခနဲ နွေးခနဲ မျက်ရည်ပေါက်များ ကျဆင်းလာလေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော ကောင်မလေးကို သူ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ။ မာယာ့ကိုသာ အားကိုးတကြီး လှမ်းကြည့်မိသည်။ မာယာက အသာအယာပြုံးပြပြီး မြတ်နှင်းဖြူ၏ ပုခုံးလေးကိုဖက်ကာ
“ မြတ်နှင်းလေး မငိုနဲ့လေ။ မရှက်နဲ့လေ။ တခြားသူမှမဟုတ်တာ။ ဝီရပဲဟာ”
ပြောကာမှပိုဆိုးသည်။ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုချလိုက်ရာ သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးရွှဲရွှဲစိုလာသည်ကို ခံစားရလေသည်။
“ အီး ဟီး ဟီး…”
မာယာက သူမ၏ ကျောပြင်လေးကို နှစ်သိမ့်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ အာရုံအပြောင်းအလဲများကြောင့် ပျော့သွားသော သူ့အငယ်ကောင်သည် မြတ်နှင်းဖြူ၏ ပန်းလိုဏ်ဂူကလေးထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာလေတော့သည်။
“ ဗလွတ်...ဖွတ်..ဖွတ်...ဖွတ်”
ပျော့သွားတုန်းက လေခိုသွား၍ထင်သည်။ လေသံများ ထွက်လာရာ ငိုနေသော မြတ်နှင်းဖြူသည် ခဏမျှ ရှိုက်သံလေးရပ်သွားသည်။ ထို့နောက် ပို၍ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကာ သူ့ ရင်ဘတ်ဘေး၊ ပုခုံး၊ လက်မောင်းစသည် လက်လှမ်းမီရာတို့ကို တဘုံးဘုံးထုလေတော့သည်။
“ အ...၊ အမလေး... ၊ နာတယ် မြတ်နှင်းရဲ့... အ၊ ရှီး”
“ နာပလေ့စေ၊ ဘာဖြစ်လို့ သူများတကာကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ လာကြည့်နေလဲ အ ဟင့် ဟင့်”
“ အံဩသွားလို့ပေါ့”
“ အဲ့မျက်လုံးကြီးပါ ကလော်ထုတ်ပစ်ချင်တာ”
“ မလုပ်ပါနဲ့၊ ကြောက်ပါတယ်”
အပြန်အလှန် စကားပြောကြရင်း ရှိုက်သံလေးများ ပျောက်လာပြီး ထုရိုက်မှုများ ရပ်တန့်သွားလေတော့သည်။ မြတ်နှင်းနှင့်စကားပြောရင်း စကားမထစ်တော့သော သူ့ကိုယ်သူ၊ ဝီရအောင် အံ့ဩရပြန်သည်။ ယခင်က မာယာတစ်ယောက်တည်းနှင့်သာ မထစ်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ အဲ့ဒီမာယာလည်း မကောင်းဘူး။ ဟိုမှာပြူးပြဲကြည့်နေတာကို မြတ်နှင်းကို မပြောဘူး”
သူ့ရင်ဘက်ပေါ်မျက်နှာအပ်ထားရာမှ ထကာ မာယာ့ဘက်လှည့်ပြီး ရန်တွေ့လိုက်သည်။
“ ခစ်ခစ်ခစ် မြတ်နှင်းက အရှိန်အရမ်းတက်နေတာကိုး။ အဲ့အချိန်ပြောလိုက်ရင် မြတ်နှင်း အရှိန်ပျက်သွားမှာ စိုးလို့ပါ။ စေတနာတွေပါ ခစ် ခစ်”
“ အာ.. ကွာ”
မာယာ့ကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်းမျက်နှာရဲရဲလေးနှင့် လိုက်ထုပြန်သည်။ ရှက်နေတာနဲ့ပဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ခုထိမဆင်းသေးသောကြောင့် သူ့မှာ လေးလှပြီ။ ရမ္မက်တက်နေတုန်းသာ မလေးတာ။ ကြာတော့ လေးသည်ပဲ မဟုတ်လား။ သူ့အတွေးများကို မာယာက သိသွားသည်ထင်သည်။
“ မြတ်နှင်း၊ လာ၊ ဆင်းဦး ဟိုမှာ လေးနေပြီတဲ့”
မြတ်နှင်းမျက်နှာလေး ပိုရဲသွားရပြန်သည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုးကာ သူ့ရင်ဘတ်ကို ဘုန်းခနဲထုလိုက်ပြီး မာယာ့ဘေးဘက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ သူ့ဆီးခုံပေါ်တွင် အိုင်ထွန်းနေသော အမြှုပ်ဖြူဖြူများ အထွေးလိုက် ကျန်ခဲ့လေတော့သည်။ မာယာက မြတ်နှင်းဖြူကို ဆီးဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။
“ မြတ်နှင်းလေး၊ ကောင်းရဲ့လား”
“ ဟာ.. ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ” မာယာ့ပေါင်ကလေးများ လိမ်ဆွဲခံလိုက်ရသည်။
“ မရှက်ပါနဲ့ မြတ်နှင်းရဲ့။ အချင်းချင်းတွေပဲ။ နော်… မောင်”
သူ့ကို မာယာက အဖော်စပ်လိုက်တော့ သူ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ညိတ်ပြမိသည်။ ထိုအခါ နောက်ထပ်မျက်စောင်းလှလှလေးတစ်ခု ထပ်မံရရှိလိုက်လေသည်။
“ သူကအသာကြီးကိုး ဟွန့်”
နှုတ်ခမ်းလေးစူ၊ ပါးလေးဖောင်းနေသော လူမလှလှလေးကြောင့် အသဲယားသွားရသည်။ ပျော့သွားသော သူ့အငယ်ကောင်လည်း ခေါင်းပြန်ထောင်လာသည်။ မာယာက မြတ်နှင်းကို မျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်ပြီး
“ ဒီတစ်ခါ မာယာ့အလှည့် ခစ် ခစ်”
မာယာသည် သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွကာ နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် မြတ်နှင်းကို
“ မြတ်နှင်းလာလေ”
“ ဟာ တော်ပြီ။ မလာတော့ဘူး။”
“ လာပါ မြတ်နှင်းရဲ့။ လာ လာ”
မာယာက အတင်းလက်ဆွဲခေါ်တော့ မြတ်နှင်း မလာချင့် လာချင်ပုံစံနှင့် မာယာဆွဲခေါ်ရာပါလာသည်။ ဒါရိုက်တာမကြီး မာယာ၏ နေရာချထားမှုနှင့် မြတ်နှင်းသည် မာယာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ သူ့မျက်နှာကို ခွလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မာယာသည် သူ့ညီတော်မောင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မြတ်နှင်းနှုတ်ခမ်းနှင့် သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ဂဟေဆက်သွားလေတော့သည်။
သူသည်လည်း တာဝန်ကျေရပါမည်။ သူ့မျက်နှာရှေ့တွင် စိုလဲ့နေသော အတွင်းသားလေးများနှင့် နူးညံ့လှပသော ပန်းကလေးက ပွင့်အာအာလေး သူ့ကို ငံ့လင့်နေသည်။ အရသာဖူးကလေးကို သူငုံ့စုပ်လိုက်တော့ သူ့နှာခေါင်းလည်း ပွင့်အာနေသော လိုဏ်ဂူလေးထဲ နစ်မြုပ်သွားလေတော့သည်။
...................................................................
မာယာနှင့် အနမ်းချင်းဖလှယ်နေရင်း မြတ်နှင်းတစ်ယောက် အသက်ရှူမှားသွားရသည်။ အောက်ဘက်ဆီမှ အလွန်တရာ နူးညံ့နွေးထွေးသော ခံစားမှုက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို လျှပ်စစ်ဓာတ်များ စီးဝင်သွားသလို ပျံ့နှံ့သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းများရော၊ လျှာကိုပါသုံးပြီး သူမ၏အရသာဖူးလေးကို စုပ်ယူလိုက်သည်မှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ထိုနှုတ်ခမ်းများထဲ ကျွံကျသွားသလား မှတ်ရသည်။
ထို့နောက် လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးသည်၊ ဆွသည်၊ ဝိုက်သည်၊ ဘာမှန်းမသိသော အရာတစ်ခုကလည်း အဝလေးမှာ တထုတ်ထုတ်။ နောက်မှ နှာခေါင်းမှန်း သတိထားမိသည်။ အသက်ရှူမဝ၍ မာယာနှင့် မနမ်းနိုင်တော့။ မာယာတစ်ယောက်လည်း ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းများနှင့် ခုန်ပေါက်လျက်ရှိလေပြီ။ သူမတို့နှစ်ဦး၏ခံစားမှုများက သံစဉ်များအဖြစ် အခန်းလေးထဲတွင် စီစီညံညံ ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။
“ ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဖတ်”
“ အ အ အား ဟင့် အ အိ အ”
“ ပလပ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ရှီး ပြွတ်”
“ အင်း ဟင်း ဟင်း အင်း.. အား ရှီး အာ့ အား ရှီး”
သူမ၏ အတွင်းသားလေးများဆီ နူးညံ့သန်မာသော လျှာကလေးက ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာပြန်သည်။ မြတ်နှင်း၏ အတွင်းသားများက မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပါလျက်နှင့် လျှာကလေးကို အတွင်းထဲ ရောက်သထက်ရောက်အောင် ဆွဲယူသွင်းဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ အားမလိုအားမရမှုကြောင့် ဝီရအောင်၏မျက်နှာပေါ်ဖိချကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် အားရပါးရပွတ်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။ တစ်ခါထပ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားရပြန်သည်။
........................................................
မာယာက တစ်ဖန် နေရာများပြောင်းစေပြန်သည်။ မြတ်နှင်းကို ကျောခင်းကာ အိပ်စေလိုက်သည်။ သူမကလေးဘက်ကုန်းလိုက်ပြီး ဝီရအောင်ကို သူမနောက်တွင် နေရာယူစေသည်။ မြတ်နှင်း၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကားစေလိုက်ကာ သူမကိုယ်တိုင်ကတော့ မြတ်နှင်းပေါင်ကြားလေးတွင် မျက်နှာအပ်ချလိုက်လေသည်။ ဒါရိုက်တာမလေး မာယာက ပေးအပ်သော ဝတ္တရားကို အရိုးကြေကြေ အရေခန်းခန်း ထမ်းရွက်မည့် ဝီရအောင်လည်း တင်ပါးလေးနှစ်ခုကြားမှ ဖောင်းဖောင်းလေးထွက်ပြူနေသော မာယာ၏ နှုတ်ခမ်းသားထူအိအိကလေးများထဲ သူ၏ညီတော်မောင်ကို နှစ်မြှုပ်လိုက်လေတော့သည်။
မာယာ့တင်ပါးလှလှလေးကိုကြည့်လိုက်၊ မာယာ့လျှာစွမ်းကို မျက်လုံးလေးမှိတ်၊ အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားနေသော မြတ်နှင်း၏မျက်နှာလှလှလေးကို ကြည့်လိုက်နှင့် တဖန်းဖန်းဆောင့်နေရသည်မှာ အရသာရှိလှတော့သည်။ သူ့ဆောင့်ချက်များပြင်းလာတော့ မာယာ့ခမျာ မြတ်နှင်းကို လျှာစွမ်းမပြနိုင်တော့ပဲ တရစပ်အော်ညည်းသံလေးများသာ ထုတ်နိုင်တော့သည်။
“ အ အာ အားးး. အ ရှီး..”
“ မောင်ရေ ဆောင့်ပါ၊ ဆောင့် ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ် အ အား”
“ အား အ အ အိ အင်း ဟင်း ဟင်း မောင်ရေ ထိတယ် အ အ”
မာယာ့လျှာ ရပ်သွားတော့ ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်သွား၍ ထင်သည်။ မြတ်နှင်းသည် သူမ၏ အရသာဖူးလေးကို သူမဘာသာ သွက်သွက်ကလေး ပွတ်နေသည်။ မာယာ့ကို တဖန်းဖန်းဆောင့်နေသော သူနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံမိကြရာ မလွှဲဖယ်မိကြတော့။ သူမနှင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ရင်း မာယာ့ကို ဆောင့်နေရသည်မှာ သူ့ကို တစ်နည်းတစ်ဖုံ ပို၍ အရသာရှိစေကာ မာယာ့ကို အားသွန်ခွန်စိုက် ပစ်ပစ်ဆောင့်နေမိသည်။ မြတ်နှင်းလည်း ထပ်ပြီး အားမရတော့၍ ထင်သည်။
လက်တစ်ဘက်က ရင်သားကိုဖြစ်ညှစ်ရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်က သူမ၏ လက်ခလယ်နှင့် လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းကို သူမ၏ ပန်းကလေးထဲ ထည့်လိုက်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေတော့သည်။ သူ့ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ရင်း ပေါင်ကလေးကို အစွမ်းကုန်ကားကာ သူမဘာသာခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပြုမူနေသည်မှာ သူ့ရမ္မက်ကို ဓာတ်ဆီလောင်းလိုက်သလို ရှိသည်။ သူ၏ ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်များအောက်တွင် မာယာ့ခမျာ ကော့ပျံလန်နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ပိုကြမ်းလေ၊ မြတ်နှင်း၏လက်များကလည်း ပိုမြန်၊ ပိုကြမ်းလေ ဖြစ်နေတော့သည်။
“ အ အား အာ့ မောင် မောင်ရေ မောင်ရေ ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပါ မာယာ ပြီးတော့မယ်”
“ အ အ အား အင့် ဆောင့် မောင် အိ ရှီး အ အ အား အား အားးးးးးးးးး”
သံရှည်အော်သံလေးနှင့်အတူ မာယာ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားပြီး မာယာ့အတွင်းသားများက သူ့ညီတော်မောင် တစ်ချောင်းလုံးကို အားရပါးရဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်ရာ သူပြီးချင်ချင်ဖြစ်သွားရသည်။ ပြီးလို့မဖြစ်သေး။ ရှေ့ဆက်ရန်တွေရှိသေးသည်။ သူအာရုံပြောင်းအောင် ကုန်းကာ မြတ်နှင်းဆီ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ မြတ်နှင်းက သူမ၏ ရင်သားပေါ်မှ လက်ကို ကမ်းပေးတော့ သူခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ မြတ်နှင်းက သူမ၏ပန်းကလေးထဲမှ လက်ကို ထုတ်ကာ ကမ်းပေးတော့မှ ထိုလက်ကလေးကို ကိုင်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးများတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပန်းဝတ်ရည်များ ရွှဲရွှဲစိုနေသော လက်ချောင်းကလေးများကို တစ်ချောင်းချင်း ပါးစပ်နှင့် စုပ်လိုက်လေသည်။ ရမ္မက်ရိပ် ရမ္မက်ခိုးများဖြင့် ရီဝေနေသော မြတ်နှင်း၏ မျက်ဝန်းလေးများထဲမှ တပ်မက်ငံ့လင့်မှု အထုအထည်ကို သူရှာဖွေတွေ့ရှိရလေသည်။
အတော်ကြာတုန်ခါနေပြီးနောက် မာယာတစ်ယောက် ဘေးတစ်စောင်းခွေခွေလေး လဲကျသွားလေသည်။ မာယာ့အထဲမှ ထွက်လာကာ အရည်များစိုရွှဲလျက် တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသော သူ့ညီတော်မောင်ဆီ မြတ်နှင်း၏ မျက်ဝန်းကလေးများ ရွေ့လျားသွားသည်။ သူ ဒူးထောက်လျက်သား နေရာရွှေ့လိုက်ပြီး မြတ်နှင်း၏ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သူ့ညီတော်မောင်ကို အဝလေးတွင် တေ့လိုက်တော့ မြတ်နှင်းတစ်ယောက် မြင်ချင်ရှာ၍ထင့်၊ တံတောင်ထောက်ပြီး ထကြည့်လေသည်။ သူ ထိပ်ဖူးကို မြှုပ်သွင်းလိုက်တော့ မြတ်နှင်းဆီမှ ‘အ'ခနဲ အသံလေးထွက်သွားသည်။
သူတဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိမြှုပ်သွင်းလိုက်သည်ကို မြတ်နှင်းတစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်တန်း ကြည့်လျက်ရှိလေသည်။ ဆီးခုံနှစ်ခုပြားကပ်နေအောင် ဖိကပ်မိကြသောအခါမှ မြတ်နှင်းခေါင်းကလေး ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။ ပြန်လှဲချလိုက်သည်နှင့် တပါထဲ သူ့လည်ပင်းကိုပါ ဆွဲဖက်ကာ မွတ်သိပ်ပြင်းပြသော အနမ်းများဖြင့် သူ့ကို နမ်းလေတော့သည်။
အောက်ပိုင်းကို မလှုပ်သေးပဲ မြတ်နှင်း၏ အနမ်းများကို တန်ပြန်တိုက်စစ်ဆင်နေမိသည်။ ခဏကြာတော့ မြတ်နှင်း၏ခါးကလေးက ကော့ကော့ထိုးလာလေသည်။ သူလည်း တစ်ဝက်မျှပြန်ထုတ်ကာ အရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ‘ဟင့်'ခနဲ့လေသံလေးထွက်သွားသည်။ မြတ်နှင်း၏ပုခုံးအောက်လက်လျှိုကာ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲရင်း တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်ချက်အရှိန်တင်လိုက်သည်။
“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
“ အင့် အင့် အိ ဟင့် အ အ အိ အင့်”
“ အာ အ အင်း အိ”
“ ဇွိဇွိဇွိ”
အတော်ကြာဆောင့်ပြီးတော့ တံတောင်ညောင်းလာ၍ ပုံစံပြောင်းလိုက်သည်။ မြတ်နှင်း၏ ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆန့်တန်းကာ ခြေကျင်းဝတ်မှကိုင်၍ ကားထားရင်း အားရပါးရဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ မာယာတစ်ယောက် အမောပြေသွားပြီထင်သည်။ အချစ်ကစားပွဲထဲ ပြန်လည်ပါဝင်လာကာ မြတ်နှင်းနှင့် အနမ်းတိုက်ပွဲ၊ လျှာတိုက်ပွဲဆင်နွှဲနေသည်။
ထို့နောက် မြတ်နှင်း၏ ရင်တစ်ဖက်ကို ငုံ့စို့လိုက်ပြီး အခြားတစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်နေသည်။ သူလည်း ဆန့်တန်းကိုင်ထားရတာညောင်းတော့ ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ ဆောင့်ပြန်သည်။ မာန်သွင်းကာ ဆောင့်နေသော သူ့ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းများအောက်တွင် မြတ်နှင်းခမျာ အလူးလူးအလိမ့်လိမ့်။
“ အ အီ အီ အ အာ အ အ အား ရှီး”
“ ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း”
“ ဟူး အင့် အင့် အင်း အား ကောင်းလိုက်တာ မြတ်နှင်း အား ကောင်းတယ်”
“ အား အ ဟင့် ကိုရယ် မြတ်နှင်းလည်းကောင်းတယ် အ အိ”
“ အ အား ကို၊ ကို ၊ ကိုရေ မညှာပါနဲ့။ မြတ်နှင်းကို မညှာပါနဲ့....။ မြတ်နှင်း... မြ….အ အအီးးးးးးး”
မြတ်နှင်း၏ ‘ကို'ဟု ခေါ်လိုက်သံလေးက နားဝင်ချိုလွန်းလှသည်။ စကားဆုံးအောင် မပြောနိုင်ပဲ အသံရှည်လေးအော်မြည်ကာ ပြီးသွားသော မြတ်နှင်း၏ အတွင်းသားလေးများထံမှ ထွေးပွေ့မှုကို ကျေနပ်စွာခံယူရင်း ခဏငြိမ်ကာ သူရော မြတ်နှင်းပါ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ မာယာက မြတ်နှင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
သူကတော့ ပုခုံးပေါ်မှ မြတ်နှင်း၏ ခြေသလုံးနှင့် ပေါင်တံကလေးတို့ကို အနမ်းဖွဖွများ ခြွေနေမိလေသည်။ ထို့နောက် မြတ်နှင်းထံမှ သူ့ညီတော်မောင်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ပုံစံပြောင်းစေလိုက်သည်။ မြတ်နှင်းသည် လူးလဲထကာ မဆိုင်းမတွပင် သူ့စိတ်ကြိုက် ပုံစံပြောင်းပေးရှာသည်။
သူ့ရှေ့တွင် ပြစ်မျိုးမှည့်မထင် တင်ပါးလှလှလေးနှစ်ခုက ခါးကလေးများကို ခွက်နေအောင် ကုန်းပေးထားကြသည်။ အလယ်မှ ဝတ်ရည်တွေ တောက်တောက်ကျမတတ် ရွှဲနေသော ပန်းကလေးများကလည်း သူ့ကို ပွင့်အာအာလေး ကြိုဆိုနေကြသည်။ မြတ်နှင်း၏ နောက်ဘက်တွင်နေရာယူကာ သူထိုးသွင်းလိုက်တော့ မြတ်နှင်း ခါးကလေးကုန်းတက်လာ၍ ပြန်ဖိချလိုက်ရသည်။ အဆုံးထိဝင်သွားတော့ ခဏနားရင်း တစ်ဖက်က မာယာ့ပန်းကလေးထဲ သူ့လက်ခလယ်နှင့် လက်သူကြွယ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ညီတော်မောင် အသွင်းအထုတ်နှင့် လက်အသွင်းအထုတ်ကို စည်းချက်ညီ ချိန်ညှိလိုက်သောအခါ နှစ်ဦးစလုံးဆီမှ သာယာနာပျော်ဖွယ် ညည်းညူသံလေးများ တဖန်ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ အချက်သုံးဆယ်ခန့်ဆောင့်ပြီးသောအခါ ညီတော်မောင်ကိုထုတ်ပြီး မာယာ့ပန်းကလေးထဲ ဖိထည့်ကာ မြတ်နှင်းပန်းကလေးထဲတော့ လက်ချောင်းများကို ထည့်လိုက်ပြန်သည်။
အလွန်လှသော လူမလေးတစ်ယောက်၊ အလွန့်အလွန်လှသော အသူရကာယ်မလေးတစ်ယောက်နှင့် ယခုလို အချစ်စစ်ပွဲ ဆင်နွှဲနေရသော သူ၏ကံကြမ္မာကို သူကိုယ်တိုင် မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေရလေတော့သည်။
........................................................
အပိုင်း ( ၉ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment