ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၁ )

ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - MrPoet  @ အချစ်တက္ကသိုလ်

သူသည် ရုပ်ရည်လည်း ကြည့်ပျော်ရှုပျော် ၊ ဖြူသည်ထက် အမေ့ဘက်က အမွေ ဝါရွှေသော အသား ၊ မိဘများမှာလည်း လူတန်းစေ့ နေနိုင်စားနိုင် အခြေအနေမို့ ခေတ်အလိုက် ဝတ်နိုင်စားနိုင်ပါသည် ။ စိတ်ကူးယဉ်တတ်သူ ၊ သစ်ပင်ပန်းမာလ်ရေမြေ သဘာဝကို ချစ်သူ ၊ တစ်ခါတစ်ခါ ခပ်ရွတ်ရွတ် လျှောက်လုပ်တတ်သော်လည်း သဘောကောင်းသူဖြစ်သည် ။ သို့သော် အချစ်ကို ငတ်မွတ်ကာ မကြာမကြာလည်း အသည်းကွဲ နေရသူဖြစ်လေသည် ။ ခု တတိယနှစ်ရောက်သည်အထိ ရည်းစား မထားဖူးသေး ။ လူပျိုပေါက်အရွယ်မှစကာ မိန်းကလေး အများအပြားအား စိတ်ဝင်စားခဲ့သော်လည်း အစဉ်အမြဲ ငြင်းပယ်ခံခဲ့ရသည် ။ သူ့ အဓိက အားနည်းချက်မှာ စကားထစ်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည် ။

ခု သူ ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်တွင် သူ့ အဘိုးအဘွားတွေရှိရာ ရွာကလေးကိုရောက်နေသည် ။ ပဲခူးရိုးမ အခြေက သာယာသော ရွာကလေးဖြစ်လေသည် ။

“ အ အ အဘွား...စ စ စ စမ်းချောင်းဘက် လ လ လမ်းလျှောက်ဦးမယ်”

“ အေးအေး လူလေး မမှောင်ခင် ပြန်ခဲ့ဦးနော်”

“ ဟု ဟု ဟုတ်ကဲ့”

အဲ့ဒီ စမ်းချောင်းကလေးက တောစပ်မှာရှိပြီး အလွန် သာယာသည် ။ ဒီရောက်ကတည်းက သူမကြာခဏ ချောင်းရိုးအတိုင်း လမ်းလျှောက်လေ့ရှိသည် ။ စကားများများ ပြောရတာ အခက်အခဲ ရှိသော သူ့အတွက် တစ်ကိုယ်တည်း နေတတ်လာခဲ့ပြီး စိတ်ကူးယဉ်တွေးတောရခြင်းသည် စိတ်ဖြေစရာဖြစ်လာခဲ့၏ ။ သာယာသောပတ်ဝန်းကျင်နှင့် စမ်းချောင်းကလေးက သူ့ကို လွတ်လပ်စွာ အတွေးစိတ်ကူး ဖြန့်ကျက်စေနိုင်သောကြောင့် သူမကြာခဏ လာဖြစ်ခဲ့သည် ။ ဒီနေ့တော့ စမ်းချောင်းလေး၏ အထက်ဘက်ကို လမ်းလျှောက်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားသည် ။ ဟိုနေ့တွေက အကြေတစ်လျှောက်သူတော်တော်နှံ့ခဲ့ ပြီးပြီ ။

သူတွေးမိတွေးရာ တွေးနေရင်း တစ်ဖြည်းဖြည်းလျှောက်လာခဲ့တာ ချောင်းအထက်ပိုင်းကို အတော်ဝေးဝေးပင်ရောက်လာခဲ့သည် ။ ချောင်းမှာ ပိုပိုကျဉ်းမြောင်းလာကာ ရေမှာလည်း အလွန်ကြည်လင်လာသည် ။ ပတ်ဝန်းကျင် သစ်ပင်တွေလည်း ပိုစိပ် ပိုမိုကြီးမားကြသည်ကို တွေ့ရသည် ။ ရုတ်တရက် လေတစ်ချက် အဝှေ့လိုက်ဝယ် သီချင်းညည်းသံလိုလို ကြားလိုက်ရသဖြင့် သူခေါင်းထောင်သွားသည် ။ လမ်းလျှောက်သည်ကို ရပ်လိုက်ရင်း နားစွင့်လိုက်သည် ။ တကယ်ပင် သီချင်းညည်းသံလို အသံသဲ့သဲ့လေး ချောင်းအထက်ဘက်က ထွက်ပေါ်နေသည် ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အသံမျိုးဖြစ်၏ ။ 

ရွာက မိန်းကလေး တစ်ယောက်ယောက်များလား ။ ရွာကလူတွေသည် နတ်ကြီးသည်ဟု ယူဆကာ ဒီဘက်မလာကြကြောင်း သူကြားဖူးသည် ။ ခုဘယ်သူများလဲ မသိ။ သူ အသံမထွက်အောင် ဂရုစိုက်ကာ အသံလာရာဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ နီးလာလေ ပီပီပြင်ပြင်ကြားရလေ ။ သေချာကြားရသောအခါ မိန်းကလေးအသံလည်းမဟုတ် ။ လူ့အသံနဲ့ သိပ်မတူ ။ ဘာများပါလိမ့်ဟု သူ ပိုသိချင်လာသည် ။ အသံလုံနိုင်သမ ျှလုံအောင်ထိန်းကာ တရွေ့ရွေ့ချဉ်းကပ်သွားလိုက်သည် ။ လူနှစ်ဖက်ခန့်သစ်ပင်ကြီး အကျော်က အသံလာနေသည်ဖြစ်သောကြောင့် သစ်ပင်နား အသာကပ်သွားကာ ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။

ဘယ်သူမှမတွေ့ ။ သူကြက်သီးထသွားသည် ။ သရဲခြောက်ပြီလား မသိ ။ သေချာကြည့်လိုက်တော့ ခြုံပုတ်လေးဆန်ဆန် အပင်လေးတစ်ပင်က တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတာ တွေ့သည် ။ အသံက ထိုမှ လာနေတာ ။ ဒီအပင်ပုလေးထဲ အကောင်တစ်ကောင်ကောင် ဝင်နေတာဖြစ်မည်ဟု ထင်လိုက်သည် ။ အပင်လေးကို သေချာကြည့်မိသည် ။ အရွက်ကလေးများမှာ စိမ်းမြနေပြီး မိုးရွာပြီးစလို ရွှန်းစိုနေသည် ။ စပျစ်သီးကဲ့သို့ အသီးကလေးများလည်း အတော်များများသီးနေသည် ။ အသီးကလေးများက အနီရောင် ။ အနားကပ်သွားကြည့်မည်ဟု သူ သစ်ပင်နောက်မှ ထွက်လိုက်ရာ သစ်ကိုင်းခြောက်တစ်ခုကို နင်းလိုက်မိသည် ။ အပင်ကလေးသည် ချက်ချင်း တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတာရော သီချင်းညည်းသံလို အသံလေးပါ ရပ်သွားသည် ။ အပင်ခြုံပုတ်ကလေးထဲက ဘာကောင်များ ထွက်လာမလဲဟု သူတဖြည်းဖြည်း သတိနှင့်ချဉ်းကပ်သွားလိုက်၏ ။

အပင်နားရောက်သည် အထိ ဘာကောင်မှထွက်မလာ ။ သူဒူးထောက်ထိုင်ချကာ အပင်ကလေးကို သေချာကြည့်လိုက်သည် ။ အနီးကပ်ကြည့်တော့ မွှေးမွေးသင်းသင်းအနံ့တစ်မျိုးရသည် ။ အရွက်ကလေးများမှာ ကျောက်စိမ်းရွက်ကလေးတွေအလားထင်ရ၏ ။ အသီးကလေးများမှာလည်း ရွှန်းအိကာ စားချင်စဖွယ်ကောင်းလှသည် ။ အပင်ခြုံပုတ်လေးထဲတွင် ဘာကောင်မှမရှိ ။ သူတော်တော်အံ့သြသွားသည် ။ သို့ဆိုလျှင် တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတာနဲ့ သီချင်းသံက ဘယ်ကလာသနည်း ။ သူ အပင်လေးကို တွေတွေကြီးငေးကြည့်ကာ စဉ်းစားနေမိသည်မှာ အတန်ကြာသွားသည် ။ 

ထိုစဉ် သီချင်းသံကဲ့သို့ အသံ ပြန်ပေါ်လာသည် ။ အပင်လေးသည်လည်း တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာသည် ။ ဘာကောင်မှမရှိ လေလည်းမတိုက် ။ သူလန့်ကာ နောက်ပြန်ဖင်ထိုင်လျက် ကျသည်။ အသံဗလံကြောင့် အပင်လေး ပြန်ငြိမ်သွားသည် ။ သူငြိမ်ငြိမ်လေး စောင့်ကြည့်နေလိုက်၏ ။ ခဏအကြာ အပင်လေး ပြန်လှုပ်ကာ သီချင်းသံ ပြန်ထွက်လာပြန်သည် ။

အသက်ဝင်နေတဲ့ အပင်လေးပါလား ။ သူစာအုပ်တွေထဲ ဖတ်ဖူးသည် ။ အချို့ အသက်ဝင်နေတဲ့ အသားစားပင်တွေ ၊ နေရာရွှေ့ပြောင်းတတ်တဲ့ သစ်ခွပင် ၊ ဂမုန်းပင်တွေ ၊ ဒီအပင်လေးလည်း ဒါမျိုးဖြစ်မည် ။ သူ အပင်လေးနား ပြန်ကပ်သွားလိုက်သည် ။ ထိုစဉ် ဝင်ခါနီးနေရောင်သည် သစ်ပင်ကွယ်မှလွတ်ကာ ထိုအပင်လေးပေါ် ကျရောက်လာလေရာ ရတနာ သစ်ပင်လေးအလား အလွန်လှပကာ မွေးရနံ့မှာ ပိုမိုပြင်းပြလာလေသည် ။ သူအသီးကလေးကို စားကြည့်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရ သိမ်းမရ ပေါ်လာသည် ။ 

ထိုအသက်ဝင်နေသော အပင်မှ အသီးမှာ အနတရာယ်ဖြစ်နိုင်ကြောင်း စဉ်းစားမိသော်လည်း စားကြည့်ချင်စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှထိန်းမရ ။ သူ အသီးလေးတစ်လုံးကို ခူးယူလိုက်သည် ။ အသီးလေးမှာ လက်ထဲတွင် ရေခဲစိမ်ထားသလို အေးမြနေသည် ။ သူ့စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ ။ သူ အသီးလေးကို တစ်ချက်ကိုက်လိုက်သည် ။

“ ဖြီး”

သူချက်ချင်း ထွေးထုတ်လိုက်မိသည် ။ ချဉ်လိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း ။ အဆင်းလှသလောက် တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် သည်လောက်ချဉ်တာ သူမတွေ့ဖူး ။ ဒါကြောင့် ဘယ်တိရစာ~ဆန်မှ မစားတာဖြစ်မယ် ဟု ခုမှသူတွေးမိသည် ။ နေလည်း တော်တော်စောင်းနေပြီ ပြန်တော့မည်ဟု သူထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ ရုတ်တရက် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အလွန်ယားလာသည် ။ ယားသည်မှာ ကိုယ်အတွင်းထဲမှယားခြင်း ။ ပုရွက်ဆိတ် ထောင်သောင်းမက သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်နေသလို ။ သွားပြီ ။ ဟိုအပင်က အဆိပ်ရှိတဲ့အပင် သူ အဆိပ်တက်ပြီနှင့် တူသည် ဟု တွေးမိလိုက်သည် ။ ခဏအကြာ ချက်ချင်း ပြန်ပျောက်သွားသည် ။ တော်ပါသေးရဲ့ ဟု သူတွေးကာ ရင်ဘတ်ကို ဖိလိုက်သည် ။

“ ဟိုက်”

သူ့လက် ။ သူ့လက်မရှိတော့ ။ လက်နှစ်ဘက်စလုံး လက်ကောက်ဝတ်က စပြီးမရှိတော့ ။ လက်ချောင်းများ ကွေးချည် ဆန့်ချည်လုပ်ကြည့်သည် ။ လုပ်လို့ရသည် ။ သူကြည့်နေဆဲမှာပင် လက်ကောက်ဝတ်မှ တစ်ဆင့်တစ်ဖြည်းဖြည်း သူ့လက်ဖျံ ပျောက်ကွယ်လာသည် ။ ဒါ ဒါ ဟို အသီးကြောင့်ဖြစ်မည် ။ သူ့ကိုယ်သူ တအံ့တသြကြည့်နေဆဲ သူ့လက်မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ပြန်ပေါ်လာသည် ။

“ ရဟူး”

သူပျော်သွားသည် ။ သူကိုယ်ပျောက်ဆေးပင် တွေ့ပြီ ။ တကယ့်ကို ထူးဆန်းအံ့ဖွယ် ။ သူ အပင်လေးဆီ ပြန်လာလိုက်သည် ။ အသီးများကို ခူးကာ ပုဆိုးခါးပုံစထဲ ထည့်သည် ။ နောက်ဆုံးလက်ကျန်တစ်လုံး အခူးလိုက်တွင် အပင်သည် တစ်ခဏတွင်းချင်းပင်ညှိုုးရော်ကာ နေရောင်ထဲတွင် အမှုန်များအဖြစ် ပျောက်ကွယ်သွားလေသည် ။ သူ နောင်တအကြီးအကျယ်ရသွားသည် ။ လောဘကြီးပြီး အသီးအကုန်ခူးလိုက်မိလို့ အပင်သေသွားပြီ ။ အလွန်နှမျောတသဖြစ်သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် အသီးတွေရှိတာပဲ.. ။ အပင်ပြန်စိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည် ။ ခုလောလောဆယ် ဒီအသီးတွေကို ဘယ်လို အသုံးချရကောင်းမလဲဟု စဉ်းစားရင်း အပြန်လမ်းအတိုင်း လျောက်လာခဲ့လိုက်တော့သည် ။                         

သူဖိုးကျိုင်းတုတ်ဖြစ်ကာ အိပ်လို့မပျော် ။ ဒီအသီးလေးတွေကို ဘယ်လိုအသုံးချကောင်းမလဲ စိတ်ကူးကာ အိပ်မရ ။ အိပ်မရမယ့်အတူတူ စမ်းသုံးကြည့်ကောင်းမယ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ အသီးလေးတစ်လုံးကို စားချလိုက်သည်။ ခဏအကြာ တစ်ကိုယ်လုံး ယားယံလာကာ လက်မှစပြီး တစ်ကိုယ်လုံးပျောက်သွားလေတော့သည် ။ ကိုယ်လုံးကပျောက်သော်လည်း အဝတ်အစားများက မပျောက် ။ ထို့ကြောင့် အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရလေသည် ။ ဘာလုပ်မလဲ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ ။ ရွာလယ်က ဆယ်တန်းကျောင်းသူ ကွမ်းတိုင်ကိုင်မလေး ပိုးဥအိမ်သွားမည် ။ ပိုးဥသည် တစ်ရွာလုံးတွင် အလှဆုံး ။ တစ်ရွာလုံးက ကာလသားတွေရဲ့ အိပ်မက်နတ်သမီး ။ ကာလသားတို့ စကားဝိုင်းတွင် သူမအကြောင်းမပါလျှင် မပြီး ။ သူလည်း ထိုအလှပဂေးလေးကို စိတ်ဝင်စားမိ၏ ။ ထို့ကြောင့် သူမတို့အိမ်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည် ။

ရွာလယ်လမ်းတစ်လျှောက်လူသူမရှိ ။ သူ့မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနှင့် ရွာလယ်လမ်းမှာလျှောက်နေသည်ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဘယ်သူမှသူ့ကို မမြင်သည့်တိုင် ရှိးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်နေသေးတော့သည် ။ အရေးထဲ ခွေးတစ်ကောင်က သူ့ကို ထိုးဟောင်နေလို့ ခဲစာကျွေးခဲ့ရသေးသည် ။ ပိုးဥအိမ်ရောက်ပြီ ။ အိမ်ဘေးဘက်ပတ်သွားလိုက်သည် ။ ပူအိုက်သောကြောင့် ပြတင်းတံခါးများ ဖွင့်ထားကြရာ ၊ အိမ်အတွင်းသို့ ပြတင်းတံခါးမှ ကျော်ဝင်ခဲ့လိုက်သည် ။ သူပထမဆုံးရောက်သွားသော အခန်းမှာ ပိုးဥ အဖေနဲ့အမေ ဦးညိုတို့ လင်မယားအခန်းဖြစ်နေသည် ။

“ ဟိုက် ဂွပဲ”

သူတွေးရင်း ခြေကို အစွမ်းကုန်ဖော့ကာ တံခါးဝဘက်လျှောက်လာခဲ့ရ၏ ။ တံခါးဝမှ ထွက်လိုက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဘုရားခန်း ၊ ကပ်လျက်အခန်းထဲတွင်တော့ ပြတင်းပေါက်မှ လရောင်အောက်တွင် ခြင်ထောင်တစ်ခုကို မြင်လိုက်ရလေသည် ။ သူထိုအခန်းဘက် ခြေဦးလှည့်လိုက်သည် ။ ခြင်ထောင်ကို အသာမကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ လရောင်အောက်ဝယ် အပြစ်ကင်းစင်စွာ အိပ်မောကျနေရှာသော တောအလှ အရိုင်းစံပယ်မလေး ပိုးဥကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေတော့သည် ။ 

ကပိုကရို ဆံပင်ရှည်လေးများ ကြားဝယ် လှပသော မျက်နှာ ဖူးဖူးလေးက တိမ်ညို ကြားက လမင်းလေးသဖွယ် ။ ပိတ်ထားသော မျက်တောင်ကော့ရှည်များ ၊ ပွင့်အာအာလေးဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး နှင့် ရှန်သား ရှပ်အင်္ကျ ီလေးအောက်ဝယ် ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးက နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ပုံမှန်လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ အောက်ဘက်မှာတော့ ဒူးနားလောက် တိုတက်နေသည့်အပြင် ခါးစည်းလည်း ပြေလျော့နေသော ချည်ထဘီလေးနှင့် ။ သူ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည် ။ သူ့ရင်ခုန်သံကို ပိုးဥကြားသွားမှာပင် စိုးရိမ်ရသည် ။ သူ အိပ်ပျော်နေသော အလှမင်းသမီးလေးကို အတန်ကြာ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးအပြန်အလှန် ကြည့်နေမိတော့သည် ။

အင့်ကနဲ ညည်းကာ ပိုးဥ ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသည် ။ ခုမှ ရွှေရင်နှစ်စုံက ပိုပြီး ဝင့်ဝင့်ထည်ထည် ။ သူ့ကို မြှူ စွယ်နေတော့သည် ။

သူ ပိုးဥရင်အုံလေးဆီ လက်လှမ်းလိုက်သည် ။ မရဲတရဲနှင့် အင်္ကျ ီပေါ်မှ စမ်းရတာပင် တင်းတင်းအိအိနှင့် ကိုင်လို့ကောင်းလှသည် ။ ညအိပ်ရာတွင်ပင် ဘော်လီဝတ်ထားသဖြင့် ချွတ်ဖို့တော့မလွယ် ။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ။ နောက်လက်တစ်ဘက်က ပြေလျော့နေသော ထဘီလေးကို လျော့ချပစ်လိုက်သည် ။ အောက်ပိုင်းတွင်လည်း အတွင်းခံနှင့် ။ ဖူး မလွယ်ပလား ဟု တွေးမိသည် ။ သူ ပိုးဥရဲ့ ရတနာလေးဆီလက်လှမ်းလိုက်သည် ။ ထိုစဉ်... အင်းအင်းအဲအဲဖြင့် ပိုးဥ ရုတ်တရက်ထထိုင်လိုက်၏ ။ သူလန့်ဖြန့်ပြီး လက်တွေကို အမြန်ရုတ်လိုက်ရသည် ။ ထထွက်ပြေးဖို့ မလှုပ်ရဲသေး ။ ကိုယ်ကို အစွမ်းကုန်ကျုံ့ကာ ငြိမ်နေမိသည် ။ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးစေးတွေလည်း ပြန်လာသည် ။ ပိုးဥကတော့ သူ့ကို မြင်ပုံမပေါ် ။ ပြေနေသော ထဘီကို အသာစည်းကာ ခြင်ထောင်ကိုမပြီး ထွက်သွားလေတော့သည် ။

သူလည်း ထိုအခါမှ သက်ပြင်းချပြီး ခြင်ထောင်အပြင် ထွက်ရသည် ။ ကြည့်ရတာ ပိုးဥ တပိုတပါးသွားတာဖြစ်ရမည် ။ အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်ပြီး နောက်ဖေးဘက် လျှောက်ာခဲ့လိုက်သည် ။ နောက်ဖေးပေါက် တံခါးမှ အပြင်ဘက်လရောင်အောက်တွင် အိမ်သာဘက် လျှောက်သွားနေသော ပိုးဥကိုမြင်ရသည် ။ သူလည်း ပိုးဥနောက် လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ညဘက် တစ်ယောက်တည်း လွတ်လပ်သောအချိန် ဖြစ်သဖြင့် ပိုးဥသည် အိမ်သာတံခါးကို မပိတ်တော့ပဲ ဒီတိုင်းလေး ဝင်ကာ ထဘီလေးကို အသာမပြီး အတွင်းခံလေးကို လိပ်ချလိုက်လေသည် ။ 

ထို့နောက် ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ကာ ရတနာရွှေခွက်က ရေပက်လေတော့သည် ။ :D သူလည်း အိမ်သာ တံခါးဝအနားထိသွားကာ ပိုးဥ၏ရတနာလေးအား သေချာကြည့်မိလေတော့သည် ။ လူလေးလှသလို ပန်းကလေးမှာလည်း လှ၏ ။ ကျိုးတိုးကျဲတဲ အမွေးနုလေးများကြားဝယ် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ ပန်းကလေးမှ ဆီးများထွက်နေသည်မှာ လရောင်ထဲတွင် အလွန်လှလွန်းလှသည်ဟု သူထင်သည် ။ သူ့အဖု့ိ မိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ လျှို့ဝှက်အလှတရားကို အပြင်တွင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့မြင်ဖူးသည်မှာ ပထမဆုံးဖြစ်သည် ။ ဗီဒီယိုတွေ ပုံတွေမှာ မြင်ရတာထက် ခုလိုမြင်ရတာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းသည် ။ သူ့မှာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်ပြီး ဒူးတွေပင်တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လာသည် ။ သူကြည့်ကောင်းကောင်းဖြင့် ကြည့်နေစဉ် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ယားယံလာပြန်သည် ။ ထို့နောက် သူ့လက်ဖျားများ တစ်စတစ်စ ပြန်ပေါ်လာသည် ။

“ ဟာ အသီးရဲ့ အရှိန်ပြယ်ပြီနဲ့တူတယ်”

သူ အိမ်ဘက်ကို သုတ်ခြေတင် ပြန်လှည့်ပြေးရတော့သည် ။ ပြေးနေရင်း လမ်းမှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ကိုယ်က ပြန်ပေါ်နေသည် ။ သူ့အဘိုးတို့ ခြံထဲ အရောက် သူတစ်ကိုယ်လုံး ပြန်ပေါ်နေလေပြီ ။ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြစ်သောကြောင့် မလုံမလဲ ဘေးဘီဝဲယာကြည့်ကာ အိမ်ပေါ်အမြန်တက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရလေသည် ။

အဝတ်အစားပြန်ဝတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်သည် အထိ ရင်ခုန်တာ မပျောက်သေး ။ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံအတွက် အူမြူးနေသည် ။ တစ်ရွာလုံးက ကာလသားတွေရဲ့ အိပ်မက် ကွမ်းတောင်ကိုင် အလှလေးကို သူ ရင်သားလည်း ကိုင်ခဲ့ရ ၊ ပန်းကလေးကိုလည်း အနီးကပ်သေချာ မြင်ခဲ့ရသည်ကိုး ။ ပြန်တွေးတော့မှ လိင်စိတ်တွေထကြွလာရသည် ။ စောစောတုန်းက စိတ်က အလှုပ်ရှားလွန်နေပြီး လိင်စိတ်တောင် ဘယ်နားနေမှန်းမသိ ။ ခုမှ တရေးရေး ပြန်မြင်ယောင်ပြီး အငယ်ကောင်က ထောင်ထားထကြွလာတော့ရာ အားရပါးရ ငါးဦးကော်မတီ ထိုင်လိုက်ရလေတော့၏ ။ ထို့နောက် ကျေနပ်အားရစွာ အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည် ။

.......................................................................................

ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး အဘိုးတို့ ခြံအလုပ်ကို ကူလုပ်နေရသည်မှာ မအားရ ။ ခု ညနေစောင်းမှပင် အအားရကာ ရေမိုးချိုးပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ အိပ်ကပ်ထဲတွင် အသီးလေး လေးငါးလုံးထည့်ယူလာခဲ့လိုက်သည် ။ ဦးတည်ရာကတော့ ရွာလယ်လမ်းမအတိုင်း ပိုးဥတို့အိမ်ဘက် ။ လမ်းတစ်ဝက်အရောက်မှာ ကိုကြီးထွန်းနှင့် ကာလသားတစ်သိုက်က လှမ်းနှုတ်ဆက်သည် ။ 

ကိုကြီးထွန်းဆိုတာက ဒီရွာက ငပွကြီးဟု ဆိုရမည် ။ ပေပေတေတေ နေတတ်သည် ။ သဘောကောင်းသော်လည်း မဟုတ်မခံ စိတ်ဆတ်သည် ။ ရွာရဲ့ သာရေးနာရေး နေရာတကာ သူမပါမပြီး ။ တစ်ခါတစ်ခါ ခပ်ရွတ်ရွတ်နှင့် ပေါက်ကရလေ ျှာက်လုပ်တတ်သဖြင့် ပြသနာ တက်တာလည်း ခဏခဏ ။ ဒါပေမယ့် လုပ်တတ်ကိုင်တတ်စီမံတတ်တော့ လက်လည်း မလွှတ်နိုင် ။ ရွာရဲ့ လူကြီးတွေနှင့် မတည့်အတူနေဆိုရမလို လူမျိုးဖြစ်သည် ။ လူငယ်တွေနှင့်တော့ အဆင်ပြေသည် ။

“ ဟေး မြို့သားလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ ”

“ လ လ လမ်းလျှောက် ထ ထ ထွက်လာတာ က က ကိုကြီးထွန်း ”

“ တို့နဲ့လိုက်ခဲ့လကွာ ထဒေါ(ထန်းတော)သွားမလို့ ”

“ မ မ မလိုက်တော့ဘူး က က ကိုကြီးထွန်း ”

“ အေး အေး မလိုက်ချင်လည်း ပြီးရော လေ တစ်ယောက်တည်းပျင်းနေမှာ စိုးလို့ဟ ”

အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်သော သူ့အကြောင်း သိသဖြင့် အတင်းတော့ မခေါ် ။ တော်သေးသည် ။ သူ့က သူ့ဘာသာ လုပ်စရာရှိသည် ။

ပိုးဥတို့ ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခြံထဲ လှမ်းမေ ျှာ်ကြည့်လိုက်သည် ။ ပိုးဥအဖေ ဦးညိုကတော့ အိမ်ရှေ့ သရက်ပင်အောက်က ကွစ်ပျစ်တွင် လက်ဖက်သုပ် ရေနွေးကြမ်း စသည်တို့နှင့် လူကြီးတစ်ဦးနှင့် လေပစ်နေသည် ။ ပိုးဥအမေ ဒေါ်မြမှုန်ကိုတော့ မတွေ့ ။ အိမ်ပေါ်မှာလည်း လူရိပ်လူယောင် မတွေ့ ။ မရှိကြဘူးလား မသိပေ ။ ပုံမှန်ဆက်လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ အိမ်လုံးကိုကျော်လာကာ ခြံတစ်ဘက်ထိပ်ရောက်ကာမှ ခြံအနောက်ဘက်ထောင့် ရေတွင်းတွင် ရေချိုးနေသော ပိုးဥကို လှမ်းမြင်လိုက်ရသည် ။ ပစ်မှတ်တွေ့ပြီ ။ မစ်ရှင်စမည် ။ သူခြံအလွန်ထိ ဆက်လျှောက်လာလိုက်ပြီး လမ်းဘေး ဗံဒါပင်အောက်တွင် ရပ်လိုက်သည် ။ ဘေးဘီဝဲယာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်း ညောင်ပင်အောက် မြေကွက်မှာ ကစားနေကြသော ကလေးများ ရှိသော်လည်း သူတို့ အာရုံနှင့် သူတို့ ။ တစ်ခြား လူရိပ်လူခြေလည်း မမြင် ။ 

သူ အသီးတစ်လုံး ထုတ်ကာ စားလိုက်၏ ။ တစ်ကိုယ်လုံး ယားယံလာပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်း ပျောက်သွားလေတော့သည် ။ အဝတ်အစားများ အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ပုံလိုက်ရုံသာ ။ လုံးထွေးကာ ဖိနပ်ကိုချွတ်ခင်းပြီး ဖိနပ်ပေါ်တင်ကာ သစ်ပင် အနောက်ဘက် အမြစ်တွေကြား ထားခဲ့လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ပိုးဥတို့အိမ်ဘက် လျှောက်လာ လိုက်တော့သည် ။

...........................................................................................................

ခပ်တည်တည်ပင် ခြံထဲဝင်ကာ ဦးညိုတို့ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်လာလိုက်သည် ။ တစ်ခု ကံကောင်းသည်က ခြံဝင်းအတွင်းမြေကို သိပ်ကျစ်နေအောင် မြေတလင်းလုပ်ထားသည်မို့ သူ့ခြေရာ မထင် ။ နို့မဟုတ်လျှင် ကိုယ်ပျောက်သော်လည်း ခြေရာအတိုင်းသားဆို တိုင်ပတ်ကုန်မည် ။ သူ အိမ်ဘေးမှပတ်ကာ ရေတွင်းရှိရာ ခြံအနောက်ဘက် လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ ခြံအနောက် ဒီဘက်က ရေတွင်း ဟိုးတစ်ဘက်ထိပ်က အိမ်သာဖြစ်သည် ။ အလယ်တွင် သီးပင်စားပင် စိုက်ခင်းကလေး ရှိသေးသည် ။ 

သူရောက်သွားသောအချိန် ပိုးဥမှာ ရေချိုးပြီးစီးကာ ရေစိုထဘီပင် လဲပြီးနေပြီ ။ သူအနည်းငယ်နောက်ကျသွားသည် ။ ကောင်းခန်းလေးတွေ လွတ်သွားပြီ ။ မတတ်နိုင် ။ ပိုးဥအိမ်ပေါ်တက်သွားရာနောက် အသာလိုက်တက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ ရေ မစို့တစို ထဘီရင်လျားလေး အောက်မှ ပိုးဥ ကိုယ်လုံးလေးက ကျစ်လျစ်သွယ်လျကာ လှလွန်းလှသည် ။ နောက်က လိုက်တက်လာရင်း စွင့်စွင့်ကားကား တင်ပါးလေးကို လှမ်းကိုင်ပစ်လိုက်ချင်စိတ် မနည်း ထိန်းထားရသည် ။

ပိုးဥ အိမ်ခန်းလေးထဲဝင်လိုက်ရာ သူလည်း လိုက်ဝင်လိုက်ပြီးအခန်းထောင့်မှာ ရပ်ကြည့်နေလိုက်သည် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနှင့် ရေသုတ်နေသော ရေစိုဆံစလေးနှင့် ပိုးဥမျက်နှာလေးကို သူငေးကြည့်နေမိ၏ ။ လှလိုက်တဲ့ ကောင်မလေး ။ ဒါကြောင့်လည်း ကွမ်းတောင်ကိုင်ဘွဲ့ရတာဟု တွေးမိသည် ။ ရေချိုးပြီးစ ကြည်လင်သော အသားအရည်လေးနှင့် စွဲမက်ဖွယ် ။ မျက်နှာ ၊ ပုခုံး ၊ လက်တို့ကို ရေသုတ်ပြီးနောက် ရေစိုဆံပင်များကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေးနှင့် ပေါင်းကာ မှန်တင်ခုံလေးရှေ့ ပိုးဥ တင်ပလ-လင်ခွေလေးထိုင်ချလိုက်သည် ။ 

ရေမချိုးခင်ထဲက သနပ်ခါးသွေးထားပုံရသည် ။ ကြည်ကြည်စင်စင် မျက်နှာလေးပေါ် သနပ်ခါးလိမ်းကာ ပါးကွက်ကလေးကွက် ၊ သွားပွတ်တံလေးနဲ့ ခြစ် ။ သူအနီးကပ်သွားကာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည် ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက် သနပ်ခါးလိမ်းနေတာကို ဒီလို သေသေချာချာ အသေးစိတ်ကြည့်ဖူးတာလည်း ဒါ ပထမဆုံး ။ တော်တော်ကြည့်လို့ကောင်းသည် ။ မျက်နှာလေးလိမ်းပြီးတော့ သနပ်ခါးကို ရေအနည်းငယ် ထပ်ထည့်ကာ လည်ပင်း ၊ ပုခုံးနှင့် လက်များကို လိမ်းသည် ။

.....................................................................

ရုတ်တရက် သူ့မျက်လုံးထဲ ဝင်းခနဲ နေနှစ်စင်း အပြိုင်လင်းသွားသည် ။ ပိုးဥက ထဘီလေးကို ဖြည်ကာ ခါးမှာ ပုံလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည် ။ ညက မတွေ့ခဲ့ရသည့် ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး စနေနှစ်ခိုင် ၊ နေမထိလေမထိ အတွင်းသားများဖြစ်သောကြောင့် ဝင်းအိနေတော့သည် ။ မလျော့မတွဲ တင်းတင်းအိအိလေးမှာ နို့သီးခေါင်း ညိုတိုတိုလေးတွေက စပျစ်သီးလေးတွေ တင်ထားသလို ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကတော့ အတော်ရှည်သည် ။ ရေချိုးပြီးစ သွေးလေတွေပွင့်ကာ လန်းဆန်းနေလို့ထင်သည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးက ကော့ချွန်နေ၏ ။ သူ အာခေါင်တွေခြောက်ကာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်လာရပြန်သည် ။ အောက်ဘက်မှာက ဗိုက်သားရှပ်ရှပ် ချက်နက်နက်ကလေး ၊ ပုံချထားသော ထဘီကြောင့် ပန်းကလေးကိုတော့ မမြင်ရ ။ ရင်ဘတ်ကလေးနှင့် ဗိုက်သားကလေးကို သနပ်ခါးပွတ်လိမ်းနေရာ နို့သီးခေါင်းရှည်ရှည်လေးမှာ ပိုးဥလက်ဖဝါးထဲ လိမ့်နေတော့သည် ။ 

ထို့နောက် ပိုးဥသည် ထဘီလေးကို ရင်ပြန်လျားကာ ရုတ်တရက် သူ့ဘက်လှည့်လိုက်သည် ။ သူလန့်သွားသည် ။ သူသတိလက်လွတ်ငေးနေမိတာ ကိုယ်များ ပြန်ပေါ်နေပြီလားဟု ထင်လိုက်သည် ။ တော်သေးသည် ။ ပြန်မပေါ်သေး ။ ပိုးဥက သူ့ဘက် ခြေထောက်ဆင်းလိုက်သောကြောင့် လွတ်အောင် ကမန်း ကတန်း ရှောင်လိုက်ရသေးသည် ။ သနပ်ခါးကို ရေထပ်ရောလိုက်သည် ။ ထို့နောက် တချက်ငြိမ်ကာ နားစွင့်ဟန်ပြုလိုက်သည် ။ လူမရှိတာ စိတ်ချသွားသည့်ပုံဖြင့် ထဘီကလေးကို ပေါင်ရင်းထိဆွဲတင်ကာ စုလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ထည့်လိုက်သည် ။ 

ထို့နောက် ဒူးကလေး အနည်းငယ်ထောင်ကာ ခြေထောက်အား သနပ်ခါးလိမ်းလေတော့သည် ။ ပေါင်ကြားထဲ ထဘီကို စုထည့်ထားသဖြင့် ပန်းကလေးကို မမြင်ရပါပေ ။ သူသက်ပြင်းချလိုက်မိသည် ။ ရုတ်တရက် ပိုးဥ လှုပ်ရှားမှုတွေရပ်သွားကာ သူရှိရာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ ဟိုက် သူ့သက်ပြင်းချသံ ကြားသွားသည် ထင်သည် ။ သူ အသက်တောင် ရဲရဲ မရှူရဲပဲ ငြိမ်ကာ ပိုးဥကို ပြန်ကြည့်နေမိသည် ။ နောက် သူစိတ်ထင်တာ ဖြစ်မှာပါဟူသော ပုံဖြင့် ပိုးဥမှာ သနပ်ခါးဆက်လိမ်းနေတော့သည် ။ ထိုအခါမှ သူလည်း သက်ပြင်းခိုးချရသည် ။ ဒီတစ်ခါတော့ သတိနှင့် အသံမထွက်အောင် ထိန်း ချရသည် ။

သနပ်ခါးလိမ်းပြီးတော့ ပိုးဥသည် အခန်းထောင့်ရှိ ဗီရို ဘက်လျှောက်သွားကာ ဘော်လီလေးတစ်ထည် ကောက်ဝတ်သည် ။ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဘော်လီသိပ်မဝတ်ကြတော့ဟု သူထင်သော်လည်း ပိုးဥကတော့ သူတွေ့သမ ျှ ဘော်လီနှင့် ။ မနေ့ညကရော ခုရော ။ အိနြေဒ ရှင်မလေး မို့လို့ဖြစ်မယ်လို့ သူတွေးလိုက်သည် ။ ဘော်လီဝတ်တာလည်း ကြည့်ဦး ။ အရင်ဆုံး ဘော်လီကို ခါးမှာပတ်ကာ ချိတ်များကို ရှေ့တွင်တပ်သည် ။ ထို့နောက်မှ လှည့်ယူကာ လက်လျှိုရင်အုံမှာနေရာချ ပြီးတော့မှ ထဘီရင်လျားကို ဆွဲချလိုက်သည် ။ မိမိ အခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေချိန်မှာတောင် သိုသိုသိပ်သိပ်နှင့် ။ ရင်အုံခွက်ကို အနည်းငယ်ပြန်ပြင်ပြီး တီရှပ်တစ်ထည် ခေါင်းမှ စွပ်ချလိုက်သည် ။ နောက်ဆုံးကျမှ ထဘီတစ်ကွင်းကို ခြေထောက်မှလျှိုကာ ရေစိုထဘီလေးကို လျှောချလိုက်လေသည် ။ 

ဒီညနေခင်းအတွက် သူ့အတွက် ပြပွဲလေး ပြီးသွားချေပြီ။ ပိုးဥ ရေစိုထဘီကို တန်းတစ်ခုတွင် လှမ်းနေတုန်း သူ အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ဦးညိုကို ဖြတ်ကာ ခြံပြင်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။ ဦးညိုကတော့ လေပန်းလို့ကောင်းတုန်း ။ ထွက်လာရင်း သူတစ်ခု သတိထားလိုက်မိသည် ။ ပိုးဥ ဒီနေ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ် ။ သူဖိုးကျိုင်းတုတ် ထပ်ဖြစ်ရပြန်သည် ။ ဒီနေ့ည လာဦးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ညက လရောင်ဖြင့် မြင်လိုက်ရသည့် ပန်းအလှကလေးကို ထိတွေ့ကြည့်ချင်မိတော့သည် ။

ရွာလယ်လမ်းမတစ်လျှောက်လရောင်ဖြင့် လင်းရှင်းနေသည် ။ သူ ရင်တစ်ခုန်ခုန်ဖြင့် လျှောက်လာနေသည် ။ လက်ဖဝါးတွင် ချွေးစေတို့ထွက်ကာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးနေသည် ။ မနေ့ကခွေးပင် လာဟောင်နေပြန်သဖြင့် ခဲစာကျွေးခဲ့ရသေးသည် ။ ပိုးဥတို့အိမ်နားနီးလေ ရင်တွေတုန်လာလေဖြစ်သည်။ ပိုးဥတို့ အိမ်ကတော့ လရောင်အောက်တွင် ဘာမှမသိသလို ငြိမ်ဆိတ်လျက် ။ ဒီနေ့ညတော့ ပိုးဥအခန်းဘက် ပြတင်းတံခါးဆီ တန်းလာခဲ့လိုက်သည် ။ 

လမ်းကြောင်းသိနေပြီလေ ။ ပြတင်းတံခါးမှ ကျော်ဝင်ကာ ပိုးဥအခန်းလေးထဲ ခြေချလိုက်၏ ။ မနေ့ညက အတိုင်း လရောင်အောက်တွင် ခြင်ထောင်လေးက သူ့သခင်မလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နေရှာသည် ။ သူကတော့ ထိုအကာအကွယ်ကို ကျော်ဖြတ်ရမည်သာ ။ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ သက်ပြင်းခိုးတစ်ချက်ချရင်း ခြင်ထောင်လေးဆီ လျှောက်သွားကာ ခြင်ထောင်ကို မလိုက်လေတော့သည် ။

“ ဟင် ပိုးဥလည်း မရှိပါလား”

လရောင်အောက်က ခြင်ထောင်လေးထဲတွင် ပိုင်ရှင်မဲ့ ခေါင်းအုံးကလေးသာ လဲလျောင်းလျက် ။ တပိုတပါးများ သွားလားမသိ ။ သူ အိမ်သာရှိရာဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ။ အိမ်ပေါ်မှ လှမ်းကြည့်တော့ အိမ်သာမှာလည်း တံခါးပိတ်လျက်သား တိတ်ဆိတ်လျက် ။ သူအိမ်သာဆီလျှောက်လာကာ ထရံနား ကပ်ပြီး နားထောင်ကြည့်လိုက်သည် ။ ဘာသံမှမကြားရ ။ ညသန်းခေါင် အချိန်ကြီး ပိုးဥဘယ်များရောက်သွားပါလိမ့် ။ ဟိုဘက်ရွာက သူတို့ အမျိုးတွေဆီများ ညအိပ်ညနေသွားလေသလား ။ သူအားခဲထားလေသမ ျှ ပျက်ပြီဟုတွေးကာ စိတ်ဓါတ်ကျချင်သလို ဖြစ်သွားသည် ။

ဒီညမတွေ့လည်း နောက်ညပေါ့ဟု တွေးကာ ပြန်ရန်ခြေလှမ်း ပြင်လိုက်သည် ။ လေတစ်ချက်အဝှေ့တွင် ခပ်အုပ်အုပ်အသံလေး တစ်ချက်ကြားလိုက်ရသည် ။ သူရပ်ကာ နားစွင့်လိုက်သည် ။ နောက်ထပ်လေအဝှေ့ အသံထပ်ကြားရပြန်သည် ။ ခြံတစ်ဘက်ထိပ် ရေတွင်းဘက်မှ ။ သူ ရေတွင်းဘက်လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ရေတွင်းတစ်ဘက်အကွယ်ဆီမှ တီးတိုးသံများထွက်နေသည် ။ သူ ရေတွင်းကို ပတ်ကာ တစ်ဘက်ဆီလျှောက်သွားလိုက်သည် ။

သူ ကြက်သေသေသွားသည် ။ သူ့မျက်လုံးသူ မယုံနိုင် ။ ရေတွင်း၏ အမှောင်ရိပ်ထဲတွင် မြင်လိုက်ရသည်က ပိုးဥနှင့် ကိုကြီးထွန်း ။ ပိုးဥ၏ အပေါ်အင်္ကျ ီလေးမှာ ဟင်းလင်းပွင့်လျက် စနေနှစ်ခိုင်မှာ တစ်ခုက ကိုကြီးထွန်း၏ ပါးစပ်ထဲ တစ်ခုက ကိုကြီးထွန်း၏ လက်ထဲ ။ ဘော်လီကလေးက လည်ပင်းနားမှာ အလိပ်လိုက် ။ မျက်လုံးကလေးကို မှေးစင်း ခေါင်းကလေးကို မော့ကာ ခွေးပေါက်ကလေးလို တအီအီ ညည်းနေသည် ။ 

အောက်ပိုင်းမှာလည်း ထဘီလေးက ပြေလျော့လျက် ကိုကြီးထွန်းရဲ့ လက်တစ်ဘက်က ထဘီလေးအောက်ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်ကာ လှုပ်ရှားနေသည် ။ သူ့ရင်ထဲ ဟာကနဲ့ ဖြစ်သွားကာ ခွပ်ကနဲကွဲသွားသံ ကြားလိုက်ရသလိုပင် ထင်ရသည် ။ သူ့အိပ်မက်ကလေး ပျက်ရပြန်လေပြီ ။ သူမေ ျှာ်လင့်သော ပန်းကလေး တစ်ပါးသူရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော်မွေ့နေသည် ။ သူ သိမှတ်မဲ့ ရပ်ကြည့်နေမိတော့သည် ။ ပိုးဥတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ဘာမှမသိ ။ အချစ်ရေယာဉ်ကျောမှာ မျောကောင်းတုန်း ။

“ အကိုထွန်း ခဏနားပါဦး ပိုးဥ မောလှပြီ”

“ အင်း ပိုးဥလေး ချစ်လို့ကို မဝဘူးကွာ”

ကိုကြီးထွန်းက နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်မှလွှတ်ရင်း ပြောကာ ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြန်သည် ။

“ ကိုယ်တို့မတွေ့ရတာကြာပြီလေ ပိုးဥလေးက ဟိုဟာဖြစ်နေလို့ဆိုလို့ ကိုယ့်မှာ အောင့်ထားရတာ ဘယ်လောက်တောင်လွမ်းလည်း သိလား”

“ ပိုးဥလည်း လွမ်းတာပေါ့ အာ့ကြောင့် ပြီးပြီးချင်းပဲ အကြောင်းကြားလိုက်တာပေါ့တော့”

“ ပိုးဥလေးပဲလား ဟော့ဒီညီမလေးတွေကရောမလွမ်းဘူးလား”

ပြောရင်း လက်တစ်ဘက်က ရင်သားလေး တစ်ဘက်ကို ညှစ်ကာ တစ်ဘက်ကလည်း ပန်းကလေးကို မချင့်မရဲ ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည် ။

“ အ…. နာတယ် အရမ်းလုပ်တာပဲ ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး”

“ အသည်းယားလို့ ကလေးလေးရဲ့  ပိုးဥလေးက အရမ်းလှ အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပဲ ၊ ပြောလေ ဒီညီမလေးတွေကရော မလွမ်းဘူးလားလို့ ၊ မပြောရင်ထပ်ညှစ်မှာနော်”

“ လူဆိုးကြီး သွား ဘာတွေမေးမှန်းလည်း မသိဘူး”

“ မဖြေဘူးပေါ့လေ မဖြေရင် အင့်”

“ အ.. နာပါတယ်ဆို ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ၊ လွမ်းတယ်လွမ်းတယ် ကဲ။ တကတည်းမှပဲ သိပ်ကြမ်းတာပဲ”

“ အဲ့လိုကြမ်းကြမ်းလေး ကြိုက်တယ်မဟုတ်လားလို့ ဟဲဟဲ”

“ သွားပါ လာပြီးတော့လူကို”

“ တကယ်သွားရမှာလား အာ့ဆိုလည်း ပြန်တော့မယ်နော်”

“ အကိုထွန်း….ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း ဟွန်း သူများကို သိပ်နှိပ်စက်တာပဲ ။ အရမ်းနိုင်တာပဲ ။ ခုထဲက ဒီလောက်နိုင်နေရင် ယူပြီးသွား ရိုက်နှက်ပြီး ဖျာလိုခင်းနင်းတော့မှာပဲ”

ပြောရင်း ပိုးဥမျက်ရည်ကလေးများ ဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်လာသည် ။

“ ဟိတ် ကောင်မလေး မငိုရဘူးလေ ကိုယ်က ချစ်လို့စတာလေ နော် ။ မငိုနဲ့နော် ကလေးလေး ”

ပြောကာမှ မျက်ရည်များက ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာသည် ။

“ ဟာ မငိုပါနဲ့ဆို ပိုးဥကလေးရယ်”

ကိုကြီးထွန်းက ပြောရင်း နှုတ်ခမ်းကလေးများကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည် ။ တစ်ပြိုင်နက်တည်း လက်များကိုလည်း ပြန်လည်လှုပ်ရှားလိုက်သည် ။ ငိုရန်ရှိုက်နေတာလေးများမှ ရင်ခုန်လှိုက်ဖိုသော အသံလေးများအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားလေတော့သည် ။ အတန်ကြာ နမ်းပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ပြီး

“ ကလေး ချစ်ကြရအောင်နော်”

ပိုးဥခေါင်းလေး အသာအယာငြိမ့်လိုက်သည် ။ အခုတော့ ပါးပြင်ကမျက်ရည်စီးကြောင်းလေး သွေ့ခြောက်ကာ အချစ် ရမမက်နှင့် ရောပြွန်းသော ထူးဆန်းသော မျက်နှာထားလေးနှင့် ဖြစ်နေပြန်တော့သည် ။ သူမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်းနာကျင်သောရင်နှင့် ပြန်ရန်တွေးသော်လည်း ဆက်ကြည့်နေချင်စိတ်ကလည်း တစ်ဘက်က ဆွဲထားသည် ။ ဒီတိုင်း မလှုပ်မယှက် ဆက်ကြည့်နေမိသည် ။

ပိုးဥ၏ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ကာ ရေတွင်းအောက်ခံ သမံတလင်းပေါ် ခင်းလိုက်သည် ။ ကိုကြီးထွန်းက ၎င်း၏ ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်ကာ ထဘီလေးပေါ်ထပ်ခင်းလိုက်သည် ။ထို့နောက် ပိုးဥကို လှဲအိပ်စေလိုက်သည် ။ လရောင်က တဖြည်းဖြည်း ရေတွင်းဒီဘက် ရောက်လာတော့ စောစောကလိုမမှောင်တော့ပဲ ဆလိုက်ထိုးထားသလို လင်းလင်းထင်းထင်း ဖြစ်နေတော့သည် ။ ပိုးဥ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဘက်ကို ဒူးနှစ်ဘက်မှကိုင်ကာ ကွေးယူလိုက်ပြီး ခွဲလိုက်သည် ။ 

ထို့နောက် ကိုကြီးထွန်းသည် ပိုးဥ၏ ပေါင်ကြားလေးထဲ နေရာယူလိုက်လေသည် ။ ကိုကြီးထွန်း၏ အငယ်ကောင်ကတော့ ဆိုဒ်ပြည့်ဂိုက်ပြည့် သာမာန်ယောကျ်ားတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်သော အနေအထား ။ ပိုးဥ၏ ရတနာလေးနှင့်ယှဉ်လ ျှင်တော့ တစ်ဆိတ် ကြီးမားနေသည် ။ အမွေးရေးရေးနှင့် ပိုးဥ၏ ရတနာလေးမှာ အရည်ကြည်လေးများလဲ့ကာ လရောင်အောက်တွင် လှချင်တိုင်းလှနေတော့သည် ။

“ ပိုးဥလေး ကိုယ့်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ဒီနေ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး မဝတ်လာတာ မဟုတ်လား”

“ အမယ်.. မဟုတ်ပါဘူး ။ ဟိုရက်တွေက ဟိုဟာဖြစ်ထားတာဆိုတော့ ဒီနေ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ပါနော်..။ အကိုထွန်း ဒီနေ့အရမ်းစကားများတာပဲ ၊ တော်ကြာ အဘတို့ နိုးလာတော့မှာပဲ ဟွန်း”

“ အင်းပါ အင်းပါ ညီမလေးက ခံချင်နေပြီ မဟုတ်လား လာပါ့မယ် လာပါ့မယ်”

“ ဟာကွာ ဘယ်လိုစကားကြီးလည်းကွာ ဟင့်”

ကိုကြီးထွန်းက သူ့အငယ်ကောင်ကို ပန်းကလေးအဝတွင် တေ့လိုက်ရာ ပိုးဥမှာ ဟင့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသည် ။ ကိုကြီးထွန်းက မသွင်းသေး ။ ပန်းလမ်းလေးတစ်လျှောက် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲနေပြန်သည် ။ ပိုးဥမှာ မရိုးမရွနှင့် ခါးကလေး မသိမသာကော့ထိုးနေတော့သည် ။ လေးငါးပြန်လောက်ပွတ်ဆွဲနေပြီးမှ အဝလေးတွင် တေ့ကာ အငယ်ကောင်ခေါင်းကို ဖိထည့်လိုက်သည် ။

“ အီး...”

နှုတ်ခမ်းသားလေးများပါ လိပ်ဝင်သွားပြီး အတန်ကြာမှ ပြန်ထွက်လာကြသည် ။ ပေါင်တွင်းကြောလေးများပင် ခွက်နေပြီး ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ကားထားကာ အံကလေးကို ကြိတ်ထားသည် ။ ခေါင်းဝင်သွားတော့ မှောက်ချလိုက်ပြီး ရင်သားလေးများကို ကစားနေပြန်သည် ။ ထို့နောက် ခါးအားကို အသာပြုကာ ဝင်သလောက်လေး အသွင်းအထုတ်လုပ်သည် ။ အတော်လေး အရှိန်ရလာတော့ နည်းနည်းထုတ် များများသွင်း နည်းစနစ်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်းနှဲ့သွင်းရင်း ဆီးခုံနှစ်ခု ထိစပ်သွားလေတော့သည် ။ လှုပ်ရှားမှုများ ခဏရပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကလေးကို ပြွတ်ခနဲ နမ်းစုပ်လိုက်သည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးလေးရယ် စိုအိပူနွေးကျပ်စေးနေတာပဲ ပိုးဥလေးရော နာသွားသေးလား”

ခေါင်းကလေးကို သွက်သွက်ခါလိုက်သည် ။

“ ဟင့်အင်း နာဘူး  ၊ နာဘူး ။ အဝင်ကတည်းက အရမ်းကောင်းတာပဲ ။ ပိုးဥကို အဲ့လိုဂရုတစိုက်ချစ်တာလေးတွေကို ဒီက အသည်းစွဲနေရတာရှင့် သိရဲ့လား”

“ ဟားဟားဟား အဲ့အပြောလေးတွေနဲ့ ဒီမောင်လည်း ရူးနေရတာဗျ ။ မပူနဲ့ ဒီထက်ကောင်းအောင် ချစ်ပေးဦးမှာ ”

“ အင်း ချစ် ၊ ချစ် ။ စိတ်ကြိုက်ချစ် ။ တစ်ဝကြီးချစ်နော် ”

“ အင်း စိတ်ချ ။ ကိုယ်စဆောင့်တော့မယ်နော် ”

ပိုးဥခေါင်းလေးကို သွက်သွက်လေးညိတ်ကာ ရရှိလာမည့် အရသာထူးကို မေ ျှာ်လင့်နေမိတော့သည် ။

ကိုကြီးထွန်း စတင်လှုပ်ရှားသည် ။ တံတောင်နှစ်ဘက်ထောက်ကာ ချိုင်းအောက်မှလက်လ ျှိုပြီး ပုခုံးလေးကို ဆွဲလိုက်သည် ။ ထို့နောက် ခါးအားကို အသုံးပြုကာ တစ်ချက်ချင်း စဆောင့်လေတော့သည် ။

“ အ အ အ အ အင့် အင့် အင့် ”

“ အ အ အ အ ရွီးးးးး ”

လှုပ်ရှားမှုများ အရှိန်ရလာသည် ။

သူထွက်သွားချင်ပေမယ့် ခြေထောက်တွေရော အာရုံကပါ ခွင့်မပြုချေ ။ မြင်နေရသော မြင်ကွင်းကို မျက်နှာမလွှဲနိုင် ၊ ရွာ၏အလှပဂေး အိနြေဒရှင် ကွမ်းတောင်မလေး သူ့ရှေ့မှာ ချစ်စခန်းဖွင့်နေတာကို Live မြင်နေရတာက စိတ်ကို တစ်မျိုးတစ်ဖုံ လှုပ်ရှားစေပြီး ထွက်ခွာမရအောင် ဆွဲငင်ထားသည် ။ အာခေါင်တွေလည်း ခြောက်ကာ တံတွေးတွေ တဂွပ်ဂွပ် မြိုနေမိရသည် ။

“ အ.. အ. အ  အိ အိ အိ အကိုထွန်း အကိုထွန်း ချစ်တယ် ချစ်တယ် ”

ပိုးဥ၏ အသံလေး စီစီညံညံ ထွက်ပေါ်နေသည်မှာ ကိုကြီးထွန်းအား အားပေးသည့်အလား ပိုပြီး ဆောင့်အားကို မြှင့်လိုက်လေသည် ။

“ ဖူး.. ဖူး… အွန်း အွန်း အွန်း ”

“ အ အ အ အား ရှီး ရှီး အင့် အင့် အင့် အင့် ”

“ ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖောက် ”

ဆောင့်အားကို မြှင့်လိုက်သောကြောင့် ကိုကြီးထွန်း၏ အားယူ ဆောင့်သံ ၊ ပိုးဥ၏ ညည်းသံ ၊ ဆီးစပ်နှစ်ခု ရိုက်ခတ်သံ စသည်ဖြင့် ခုမှ သံစုံတီးဝိုင်းလေး တစ်ခုဖြစ်လာလေတော့သည် ။ ကိုကြီးထွန်း အားရပါးရ ဆောင့်နေသည့်ကြားမှ အားမရသည့်အလား ပိုးဥမှာ တစ်ချက်တစ်ချက် ကော့ကော့ထိုးလာသည် ။

“ အ အ  အ.. ကို ထွန်းးးး အ  ကို.. ထွန်း ”

ပိုးဥမှာ ပိုပြီး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာပြီး ကိုကြီးထွန်း၏ လည်ပင်းကို ကျစ်နေအောင် ဖက်ကာ အောက်က ခါးကလေးပါ ကော့ကော့ထိုးလာသည် ။ ကိုကြီးထွန်းလည်း အရိပ်ပြ အကောင်ထင်ကာ ပိုပြီး မြန်ဆန် ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်များဖြင့် အားသွန် ဆောင့်လေတော့သည် ။

“ ဖူး .. ဟူး..အွန့် အွန့် အွန့် ဖူး ….ပိုးလေး ပိုးလေး.. ပိုးလေး အား… အ”

“ အ အ အင့် အင့် အင့် အင့် အင့် အိ အိ အီးးးးးးး အား အာအာ အား အား အား ”

ပိုးဥသည် ထူးဆန်းသော ညည်းညူသံလေးကို ပြုကာ အပြင်းထန်ဆုံး ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ နှစ်ဦးစလုံး ခရီးဆုံးသို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည် ။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားရင်း အမောဖြေနေကြသည် ။ ပူအိုက်သော ရာသီဥတုတွင် နှစ်ဦးစလုံး ချွေးတို့ဖြင့် စိုလက်နေကြသည် ။

သူစိတ်ဝင်စားမိသော အလှဘုရားမလေး၏ အချစ်စခန်းကို ရင်နာတစ်ဝက် ရမမက်တစ်ဝက်ဖြင့် ကြည့်နေရာမှ ခုမှ သူလည်း လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတော့သည် ။ သူ ပိုးဥကို ဆွေးဆွေမြည့်မြည့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ကိုကြီးထွန်း၏ လည်ပင်းကို ဖက်ထားရင်း အရသာအရှိန်မပြေသေးသလို မိန်းမောနေရှာသော ပိုးဥအား  နောက်ဆုံးအကြည့်ဖြင့် ကြည့်ကာ သူလှည့်ထွက်လာလိုက်တော့သည် ။ 

သူလှည့်အထွက် မိန်းမောနေကြသော ကိုကြီးထွန်းရော ပိုးဥပါ သူရှိရာဘက် အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်ကို သူမသိနိုင်တော့ ။ ဘာမှမတွေ့သဖြင့် ဟို နှစ်ယောက်လည်း စိတ်အေးသွားဟန်ဖြင့် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ခြွေမဝသော အနမ်းတွေ ခရီးဆက်ကြလေတော့သည် ။

................................................................................................................................

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>