ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၅ )
တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသားသည်။
{ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြန်ဖတ်ဖတ် မရိုးနိုင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းကောင်း တစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။ }
နေမင်းတို့လည်း အိမ်ပြန်ရောက်၊ မီးထွန်းပွဲလည်း ပြီးသွားတော့ မမူ လည်း ဆိုင်ပြန်ဖွင့်၊ သူတို့ နဂိုလ်အတိုင်းနီးပါး ပြန်ဖြစ်လာကြပြန်သည်။ မြတ်ကျော်ကတော့ ထုံစံအတိုင်း ချောင်းထုတုန်း၊ နေမင်းကတော့ နယ်က ပြန်လာပြီး မစွတ်မပွတ် ဆာလောင်နေသော သူ့အကောင်ကြီးကို ကျွေးဖို့ ရီရီ့ကို အလစ်ချောင်းနေခဲ့သည်။
မီးထွန်းပွဲက ပြီးသွားပေမဲ့ ကျောင်းတွေရုံးတွေ ပြန်မဖွင့်သေးသော စနေနေ့တွင် နေမင်းအကွက်ကောင်း ရသွားသည်၊ ရီရီနှင့်ချိန်းထားပြီး ရုပ်ရှင်သွားကြမည်၊ အဆင်ပြေရင် ဈေးဟိုဘက် ရပ်ကွက်က သူငယ်ချင်းတယောက်အိမ်ကို ဒိုးမည်၊ အဲဒီမှာ ရီရီ့ကို အမုန်းဆွဲမည် ဟု ကြံထားသည်၊ အဲဒီနေ့က သူ့အဖေ ဦးမြင့်ကို သွားနေကျ ဦးကိုကြီးတို့ဆီ လိုက်ပို့ပေးဖို့ မြတ်ကျော်ကို ခိုင်းထားသေးသည်။
နေမင်းက စောစောထဲက ထွက်သွားပြီဖြစ်သဖြင့် မြတ်ကျော်က သူထမင်းစားပြီး နေလည် ၁၁ နာရီလောက်ကျတော့ ဦးမြင့် ကို ခေါ်ပြီး ဦးကိုကြီးဆီသွားပို့ပေးလိုက်တာ၊ မသွားခင် မဝိုင်းကို
“ အမဝိုင်းရေ ကျနော့်စာအုပ် ခနထား ခဲ့အုန်းမယ် အပြန်ကျမှ ယူတော့မယ်. ”
“ အေးပါကွ ကျော်ကြီးကလည်း နင်ကလည်း အခုမှ အထူးအဆန်းလုပ်လို့..ကြိုက်တဲ့ အချိန်တက်ယူလို့ ရတာပဲ ဟာ.. ”
ဦးမြင့်ကို သွားပို့ပြီး ပြန်လာသော မြတ်ကျော် တယောက် ဘာရယ်မဟုတ် ရွှေဉာဏ်တော် ကွန့်မြူးပြန်လေသည်၊ အင်း ငါ အခု ငါ့ထပ်ခိုးကို သွားပြီးမဝိုင်းကို အသံပေး ငါ့ပစ္စည်းကို ပြပြီး အိမ်ပေါ်တက် ဖမ်းရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိ၊ ဟိ ဟိ၊ လို့ တွေးရင်း အကောင်အထည် ဖေါ်ဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။
မြတ်ကျော် သူ့ထပ်ခိုးလေးပေါ်တက်ပြီး မဝိုင်း ကြမ်းပေါ်က အပေါက်ကို ကြည့်တော့ အပေါ်က သနပ်ခါးခြင်းကြောင့် အပေါက်ကလေးပိတ်နေသည်၊ ခနနေတော့ သူ့အပေါ် မှ ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကြားရသဖြင့် သူဝတ်ထာသော တီရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကြမ်းပြင်ကို အသံမြည်အောင် တခုခုနဲ့ ခေါက်လိုက်သည်၊ ပြီးမှ သူ့အိပ်ယာပေါ် လှဲချရင်း အရင်တုန်းက လုပ်နေကြအတိုင်း မျက်စေ့ကို မှေးထားရင်း သူ့ပစ္စည်းကြီးကို စ,ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။
အပေါ်က ခြေသံ တရှပ်ရှပ် ရပ်သွားသည်၊ မကြာပါ၊ မြတ်ကျော်တွက်ထားသည့် အတိုင်းပင်၊ ချောင်းပေါက် ကလေးမှာ ရိပ်ကနဲ မြင်လိုက်ရသည်။ သူက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့အကောင်ကြီးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ် နှိုးဆွနေသည်၊ ခနကြာတော့ အိမ်ရှေ့က လူတယောက်ယောက် လာသည့် အသံကြားသလိုမျိုးနှင့်တဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ကမန်းကတန်းထွက်လာခဲ့သည်။
မြတ်ကျော်မှာ တီရှပ်ကို ကောက်ယူလာပြီး လမ်းမှာပင် ဝတ်သွားလိုက်၏၊ နေမင်းတို့လှေခါးကို အသံမထွက်အောင် ခြေဖြားထောက်ကာ အမြန်တက်သွားလေသည်၊ စေ့ထားသော တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ဝင်ပြီး အတွင်းမှ ဂလန့်ချကာ မဝိုင်း အခန်း ခန်းစီးစကို ဖယ်လိုက်ရာ
“ ဟင်. ကျော်ကြီး.. ”
မဝိုင်းတယောက် အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားရသလို မြတ်ကျော်မှာလည်း အံ့အားသင့်သွားရ၏၊ သူပထမကတော့ မဝိုင်းသူ့ကို ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သူသိကြောင်းပြရုံသာ စိတ်ကူးရှိသည်၊ အခုလို မဝိုင်းကို ထမိန်ရင်လျှားနှင့် လေးဘက်ထောက်ကြီးတွေ့လိုက်မယ်လို့ မျှော်လင့်မထား၊ ရေလဲ ထမိန်ပါးပါး အောက်မှာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းနေသဖြင့် လုံးဝိုင်း နေသော မဝိုင်း၏တင်ကောက်လေးက မြတ်ကျော်၏ဆင်ခြင်တုံတရားကို အမှိုက် ပုံးထဲ ပစ်ထည့်လိုက်လေတော့သည်။
မဝိုင်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ကုန်းချောင်းနေရာမှ ကမန်းကတန်း အထ အခန်းထဲသို့ ခြေလှမ်းကျဲ ကြီးများနဲ့ ဝင်ရောက်လာသော မြတ်ကျော်က ချက်ခြင်း အနားရောက်လာပြီး မဝိုင်း၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူသိမ်းဖက်လိုက်လေသည်။
“ ဟေ့ ကျော်ကြီး ဒါက ဘာလုပ် တာ..အင့်..အူး... ”
မဝိုင်းမှာ ထိပ်လန့်တကြားနှင့် ဘာပြောရမှန်း မသိ၊ တုန်တုန် ရင်ရင် ဖြစ်နေရသည့်အထဲမှ မြတ်ကျော်ကလည်း ဘာပြောရမှန်း မသိ၊ မဝိုင်း၏ နှုတ်ခမ်း ပါးပါးလေးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တော့သည်။
မဝိုင်းမှာ နဂိုလ်ထဲက အရပ်ငါးပေ မပြည့်တပြည့်၊ မြတ်ကျော်လို ၅ ပေ ၁၀ လက်မလောက်ရှိသူနဲ့ ဆိုလျှင် ပုပုလေး ဖြစ်ပေရာ မြတ်ကျော်က ငုံ့ ပြီး နမ်းရသည်၊ မြတ်ကျော်က အငိုက်မိသွားသော မဝိုင်းကိုမရုန်းနိုင်အောင် ခါးလေးကို လက်တဖက်ကပတ်ထားပြီး လက်တဖက်က မဝိုင်း တင်လုံးလုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်ရာ မဝိုင်း၏ တင်းရင်းဖောင်းအိသော နို့အစုံမှာ မြတ်ကျော် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ အိကနဲ ခံစားနေရလေသည်။
နဂိုလ်ထဲကမှ တဏှာရမ္မက် ဆန္ဒတွေ အုန်းခွံမီးလို တငွေ့ငွေ့ လောင်မြိုက်နေရသော မဝိုင်းတယောက်မှာလည်း မြတ်ကျော်၏ အထိအတွေ့ အနမ်းအရှံ့ အောက်မှာ တဖြေးဖြေး ရုန်းကန်မှုတွေ လျော့ကျလို့ လာရပါတယ်၊ ရုန်းကန်မှု လျောသွားပြီး အသက်ရူသံမြန်နေတဲ့ မဝိုင်းကြောင့် အဆင်ပြေပြီလို့ သိလာတဲ့ မြတ်ကျော်တယောက်လည်း ပိုရဲလာခဲ့ပါတယ်။
မြတ်ကျော်တယောက် မဝိုင်းရဲ့ လည်ပင်းနားရွက်ဖျားတို့ကို ရှောက်နမ်းစုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ မဝိုင်း တယောက် မျက်လုံးလေး မှိတ်လို့ မြတ်ကျော်ရဲ့ လည်ပင်းကို တွဲခိုနေပါပြီ၊ မြတ်ကျော်က မဝိုင်းကို ချီမ,လာပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်တင်လိုက်ပါတယ်၊ ထမိန်စလျော့ပြေကျသွားလို့ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ နို့ လုံးလုံးလေးတွေကို မြတ်ကျော်က သူ့မျက်နှာ၊ နှာခေါင်းတို့နဲ့ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီမှ မဝိုင်းရဲ့ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေး တွေကိုစုပ်လိုက်ပါတယ်။
“ အို့.အမေ့...ကျော်ကျော်ကြီး နင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ... ”
မဝိုင်းမှာ ခါးကလေးကော့လာသည်အထိ ထွန့်ထွန့် လူးသွားပါတယ်၊ မြတ်ကျော်တယောက်ကတော့ ပထမဦးဆုံး အတွေ့ အကြုံမို့ ဘယ်နေရာ ထိထိ ကောင်းနေပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကောင်းဆုံး အဆင့် မရောက်မီ ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ အဓိက ပစ်မှတ်ကို တိုက်ခိုက်ပါတော့တယ်။
“ ဟဲ ကျော်ကြီး အို ဟဲ့ မလုပ်ပါနဲ့.. ”
မြတ်ကျော်က မဝိုင်းရဲ့ ထမိန်စကို ပေါင်ပေါ် လှန်တင်လိုက်တော့ အပျိုကြီး မဝိုင်းခမျာ ရှက်လွန်းလို့ ကမန်း ကတန်း ဆွဲချဖို့ ကြိုးစားပါသေးတယ်၊ သိပ် နောက်ကျနေပါပြီ၊ မြတ်ကျော်က သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီး မြတ်ကျော်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကလည်း ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ချော်ထိုးနေပါပြီ၊ မဝိုင်းရဲ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေလို့သာ တော်ပါသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တခါမှ မလုပ်ဖူးသူ မြတ်ကျော်အနေနဲ့ အပေါက်ဝကို မနည်းရှာ နေရပါတယ်၊ နောက်တော့ သူ့လက်တဖက်က သူ့ဒစ်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းသူ့လက်ချောင်းနဲ့ မဝိုင်းရဲ့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းနေရာကို ရှာပြီး တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်၊
“ အား..ရှီး...အိုး နာတယ်..ကျော်ကြီး..အို့ တော်ပြီ... ”
မြတ်ကျော်မှာကား အခုမှ သူ့ဒစ်ကျော်ရုံလေး ပေးဝင်ရသေးတယ် ၊ မဝိုင်းခမျာ စ,ပြီး ညီးညူ ရုန်းကန်လာတော့ ဆက်မလုပ်ရဲသေးပဲ ဝင်ပြီးသား ကျွတ်မထွက်သွားအောင်ပဲ ဖိထားရပါတယ်။
“ ခနလေး ပါ အမဝိုင်း..ခနလေး... ”
ဘာပြောလို့ ပြောမိမှန်း မသိပေမဲ့ မဝိုင်းကို အသာ ငြိမ်သွားစေသဖြင့် မြတ်ကျော် နောက်တဆင့် ဖိသွင်းလိုက်ပါသည်။
“ အင်း.. ”
မဝိုင်းက မထူးတော့ပြီ ကြိတ်မှိတ်ခံတော့မည်ဟု တွက်ထားသလား မသိ ။ အရမ်းမအော်တော့ မျက်စေ့ကိုတင်းတင်းမှိတ်ကာ အံကြိတ်ထားလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်အဖို့လည်း သူ့လိင်တန်ကို စီးစီးကျပ်ကျပ်ဆုပ်ထားသလိုခံစားရသည်၊ သို့သော် အရည်များက ချောဆီထည့်ထားသလို ဖြင်နေသဖြင့် နည်းနည်းချင်း ဖိသွင်းလာရာသူမသိလိုက်ပဲနှင့်ကို လေးပုံသုံးပုံလောက် ဝင်သွား၏။
ဝင်သလောက်ကို အသွင်းအထုတ် ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်လာရာ မဝိုင်းလည်း နည်းနည်း အသားကျလာ၏၊ နောက်တော့ တဖြေးဖြေး အသားကျလာ၏၊ မဝိုင်း၏ လက်များကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို တွယ်ဖက်လာခဲ့တော့သည်၊ နောက်ဆုံး သူလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အားပါးတရ ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ ထစ်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားပြီး သူ့လိန်တန်ကြီး တချောင်းလုံး မဝိုင်းစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီးခုံနှင့် မဝိုင်း၏ အဖုတ်အုံတို့ ဖတ် ကနဲ ရိုက်မိ ဖိကပ်သွားသည်အထိ ဖြစ်သည်၊ မဝိုင်းမှာလည်း နာသွားလို့ အော်မိမှာ စိုးသဖြင့် မြတ်ကျော်၏ ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲပစ်လိုက်မိတော့သည်။
.....................................................................................................
မဝိုင်း ကိုက်လိုက်တာက မြတ်ကျော် အတွက် ကောင်းဖို့ ဖြစ်သွားသည်၊ မြတ်ကျော်၏ ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖောင်းတင်းနေသော လိင်တန်ထိပ်ကြီးက ယားနေပြီ သုတ်ရည်များ ထွက်ကာနီး တဲတဲ လေး နောက်ထပ်တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ရင် ပြီးတော့မှာ၊ မဝိုင်း တအားကိုက်ထဲ့လိုက်လို့ နာသွားတော့ မြတ်ကျော်ရဲ့ အာရုံက ခန ဝေဝါးသွားတယ်၊ နာသွားတဲ့ ပုခုံးပေါ်ရောက်သွားပြီး ဆက်ဆောင့်ဖို့ မေ့သွားတယ်၊ အဲတော့ မာမာ တောင်တောင်ကြီးနဲ့ မဝိုင်းရဲ့ စောက်ခေါင်း လေးထဲမှာ ပြည့်ပြည့်ကျပ်ကျပ်နဲ့ အနားယူနေမိတယ်။
နောက်တော့ သိတဲ့ အတိုင်းပဲလေ၊ လမ်းဆုံးထိ ဆက်လျှောက်ရမယ် မဟုတ်လား ၊ အဲဒီတော့ ဖြေးဖြေးခြင်း စလှုပ်ရှားတော့တယ်၊ မဝိုင်း အခုနကလို နာသွားမှာလည်း စိုးတယ်လေ၊ သူ့ပုခုံးနာတာက အကြောင်း မဟုတ်ဘူး၊ အတွင်းထဲမှာ ကွဲပြဲသွားရင်၊ ဆရာဝန်မပြရဲ ဘာရဲနဲ့ ဒုက္ခရောက်နေပါအုန်းမယ်၊ မြတ်ကျော် အဲလို စိုးရိမ်အတွေးတွေ ရှောက်ရောက်လိုက်တာ လိင်ချောင်းတောင် နည်းနည်းလေး ပျော့သွားသလိုပဲ ၊ အဲဒါကြောင့်လည်း အခု သူ့ လိင်ချောင်းကြီး မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ သိပ်မနာတော့ပဲ ကောင်းလာတာလည်း ဖြစ်မှာပေါ့၊ မဝိုင်းကတော့ အခုနကလို နာသွားမှာ စိုးလို့ မြတ်ကျော်ကို သတိပေးရှာတယ် လေသံလေးနဲ့ပါ။
“ ကျော်ကြီး...ခုနတုန်းကလို အရမ်း မလုပ်လိုက်နဲ့နော်..နာတယ်ကွာ.. ”
“ ဟုတ်..ဟုတ်..ကဲ့ အမဝိုင်း ကျနော် ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်ပေးမယ်၊ နာရင်ပြောနော်.. ”
“ ဟင့်..သွား သိဘူး..မြန်မြန်လုပ်... ”
မိန်းမတို့ မာယာများ ခက်ပါ့၊ နာမှာစိုးလို့ ပြောရင်းကမှ မြတ်ကျော် လိင်တန်ကြီးသူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတုန်းပါလား ဆိုတာ သတိထားမိသွားလို့ ရှက်သွားပြီး၊ မြတ်ကျော် ရင်ဘတ်ကို မနာတနာ သူ့လက်ကလေးနဲ့ ထုလိုက်ပြီး မြတ်ကျော် ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာအပ် ဖွက်ထားလိုက်တော့တယ်။
မြတ်ကျော်ကလည်း အခုမှ အသား ကျလာတယ်၊ တခါမှ မလုပ်ဘူးပေမဲ့ သဘာ၀ အရကို သူဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာကို သိလာခဲ့တယ်၊ မဝိုင်းလည်း အရသာကို အခုမှ ခံစား မိလာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ပြန်ထလာတဲ့ မြတ်ကျော် အဖို့တော့ သိပ် မခံတော့ပါဘူး၊ နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မှာ မဝိုင်းရဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းကျဆုံးနေရာမှာ သုတ်ရည်တွေ ထုတ်ကနဲ ထုတ်ကနဲ ပန်းထုတ်မိလိုက်ပါတော့သည်၊ မဝိုင်း အဖို့လည်း သူ့စောက်ခေါင်းထဲက ပွန်းသွားတဲ့ အနာကို ပူနွေးနွေး အရည်များ ဖြန်းပက်လိုက်တာကို သိသိသာသာ ခံစားမိလိုက်ပါတော့သည်၊
“ ဖယ်ပေးတော့ ကျော်ကြီး နင့်ကိုယ်ကြီး က အလေးကြီးပဲ ဒီမှာ သေတော့မယ်.. ”
မြတ်ကျော်လည်း ဖယ်လိုက်တော့ မဝိုင်းက လှန်တက်နေတဲ့ သူ့ ထမိန်ကို ပြန်ဆွဲချ ပြီး မတ်တတ်ရပ် ထမိန်ကို ပြန်ရင်လျှားလိုက်ပါတယ်။
“ ငါရေသွားချိုးတော့မယ်၊ နင် အောက်ဆင်းရင် တံခါးပိတ်သွား လိုက်တော့… ”
မဝိုင်းက ပြောပြောဆိုဆို အိမ်နောက်ဖေးဖက် ထွက်သွားလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်လည်း လုံချည်ကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပီတိ အလျှံပယ်နူင့် အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့ပါတော့သည်။
“ ငါကွ.. ”
မြတ်ကျော်မှာ သူ့ကိုယ်သူ တော်တော် ယုံကြည်မှု ပြည့်သွားသည်၊ အထင်လည်း ကြီးသွားသည်၊ အမကြီး အရွယ် အပျိုကြီးကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့ ရသည်မို့ သူ့ အနေနှင့် လိုချင်ရင် တော်ရုံ မိန်းမလောက်တော့ ရနိုင်သည် ဟု ထင်နေတော့သည်၊ အဲဒီ ည ကတော့ ကောင်းကောင်း အိပ်မောကျသွားသည်။
.......................................................................................................
နောက်နေ့ နေမင်းမှာ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ခေါ်သွားပြီး ရီရီ နဲ့ သူ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ ရတာကို အားရပါးရ ပြောပြ နေသည် ကို မြတ်ကျော်တယောက် သည်းခံနားထောင်နေရသည်။ သူကတော့ ပြန်ပြောလို့ မဖြစ်ပဲကိုး၊ နေမင်းက ရီရီ၏ ပစ္စည်းလေးက ဘယ်လို ကျပ်ကြောင်းပြောတော့ မြတ်ကျော် စိတ်ထဲမှာ မင်းအမ ကျပ်တာကမှ ငါ့လထိတ်ကို နာနေတာပဲ ဟု ပြောနေမိသည်။ အဲဒီနေ့က မဝိုင်းနဲ့ မဆုံမိခြေ၊ မဝိုင်းကလည်း မြတ်ကျော်နဲ့ မတွေ့ရအောင် ရှောင်နေခဲ့သည်။
နောက်တော့ တနင်္လာနေ့ ရုံးတွေ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့၊ မြတ်ကျော်တယောက် မဝိုင်းနဲ့ မတွေ့ ဖြစ်တော့ပေ၊ တကယ်တမ်းကလည်း စနေ၊တနင်္ဂနွေ လို နေ့တွေမှာသာ မဝိုင်း အလုပ်နား၊ မြတ်ကျော်တို့ ကျောင်းနားသဖြင့်သာ ဆုံလေ့ရှိသည် ၊ ပုံမှန်ရက်တွေကတော့ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ ကိုယ့်ကျောင်းနဲ့ ဆိုတော့ တခါတလေ လှမ်းတွေ့ ပြုံးပြရုံလောက်သာ ရှိသည်။
........................................................................................
မမူ မှာလည်း တန်ဆောင်တိုင် ပွဲပြီး ထဲက အယားက တရစ်ရစ်၊ ကိုယ့်ဖာသာ လက်ဖြင့်ဖြေဖျောက်သော်လည်း အိမ်ထောင်သည်မို့၊ အာသာမပြေ၊ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း မလာနိုင်သေး၊ အဲဒါနဲ့ အပျင်းပြေအောင် ဖတ်တော့လည်း မောင်မောင်ကျော် ဝတ္တုတို့ တက္ကသိုလ်နေဝင်း ရဲ့ ဟာရိုးရော်ဘင် ကို ဘာသာပြန်ထားသော ဝတ္တုတို့၊ အဲလို ကာမကို နိုးကြွစေသော စာအုပ်တွေပဲ ဖတ်ဖြစ်သည်၊ အဲဒီစာအုပ်တွေကလည်း အပေါ်ယံသာ ရေးထားသည် ဆိုတော့ ဟိုစာအုပ်တွေ ဖတ်ချင်လာသည်၊ ငှားပေးမဲ့ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း မရှိ ဆိုတော့ နောက်ဆုံး မြတ်ကျော်ကိုသာ ဘာမှ မဟုတ်သည့် ပုံစံမျိုးနှင့် မေးလိုက်မိတော့သည်။
“ ဟေ့ မြတ်ကျော် ရေ၊ အခု တလော စာအုပ်အသစ် တွေလည်း မထွက်ဘူးနော်၊ ရဲစိုး ရဲ့ ကျော်ညွှန့် နဲ့ အမာ တို့ ဇာတ်လမ်း တွဲတွေလည်း မထွက်တာကြာပြီ.. ”
“ ဟုတ်တယ် အမမူ..ကျနော်တောင် ..ဟို မင်းအသက်ငါ့ ပေးဆရာကြီး မြခိုင် အဟောင်းတွေ ပြန်ဖတ်နေတယ်.. ”
“ မကြိုက်ပါဘူးကွား အဲဒါကြီး ရူးဖိနပ်ကြီး တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ဆိုတာ အဟီး ခေတ်မှ မရှိတော့တာ.. ”
“ ကျနော်ကတော့ ကြိုက်တယ် မမူရဲ့ စိတ်ညို့ တဲ့ ပညာ လိုလို ဘာလိုလို လေ ဟဲဟဲ.. ”
“ ဟဲ့ နင့် ဟိုတလောက စာအုပ်သေးသေးလေး တွေရော၊ ငါတအုပ်တွေ့မိပါတယ်၊ ဒီကုလားထိုင် ပေါ်မှာ..ဓါတ်လိုက်တတ်သည်၊ သတိထား ဆိုလား ဘာလား၊ ငါတောင် အကြမ်းဖျင်း လှန်လှော ဖတ်လိုက်မိသေးတယ်.ရေးထားတာတွေကတော့..ယုတ္တိယုတ္တာ မရှိပါဘူးဟာ..ဒါပေမဲ့ အပျင်းပြေတယ်ဟ.."
“ ဟင် အမမူ ဖတ်ချင်လို့လား ကျနော့်မှာ လောလောဆယ် တအုပ် ရှိသေးတယ် သူငယ်ချင်း တယောက် ဆီက ငှားထားတာ... ”
“ ဟုတ်လား အေးလေ နင်ဖတ်ပြီးရင် ငါ့ ခနပေးဖတ် စမ်းပါဟ၊ ငါဒီည ဖတ်စရာ မရှိဘူး ပျင်းနေလို့.."
“ ဟုတ်ကဲ့ မမူ... ”
မြတ်ကျော်က သူ့ထပ်ခိုးတက်သွား ပြီး သူဖွက်ထားသော နေမင်းရဲ့ စာအုပ် မမရဲ့ မောင်လေး ကို ယူလာပြီး ပေးလိုက်သည်။ မမူက တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို ပုံမှန်ထိန်းထားကာ
“ ဟဲ့ နင့်စာအုပ်ကလည်း အထူကြီးပါလား..အေးအေး စားပွဲပေါ် တင်ထားလိုက် ..ငါ ခလေး တွေ သိပ်ပြီးမှ ဖတ်တော့မယ်... ”
မြတ်ကျော်လည်း ထပ်ခိုးပေါ် ပြန်တက်လာခဲ့တော့သည်။
ထိုညကတော့ မမူ စာအုပ်ဖတ်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ ပွတ်တာ ကြည့်ရင်း မြတ်ကျော် ပြန်ထုမိပြန်သည်၊ ဒီတခါတော့ စိတ်ထဲမှာ အမဝိုင်းရဲ့ အဖုတ်ကျပ်ကျပ်လေးထဲ ထိုးထဲ့ရသည့်ဖီလင်ကို ပြန်စဉ်းစားရင်း နောက်တခါ အခွင့်အရေးရင်တော့ အမဝိုင်း နို့တွေကို ကောင်းကောင်းစို့ ပြီး အမဝိုင်းကို လေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းကာ ချအုန်းမည်ဟု တွေးနေလိုက်၏။
...........................................................................................................
စနေနေ့ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း မြတ်ကျော်တယောက် နေမင်းတို့ ဝရံတာမှာ တက်ပြီး နေမင်းနဲ့ အာရိုက် နေသည်၊ မဝိုင်းက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာအုပ်တအုပ်နှင့် ထိုင်နေသည်၊ နေမင်း အလစ်မှာ သူကမဝိုင်းကို ခိုးခိုး ကြည့်နေမိသည်၊ မဝိုင်းကတော့ ပုံမပျက်၊ သူ့ဖာသာ ဝတ္တုဖတ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်ကျော် သူ့ကို ခိုးအကြည့် နေမင်းနဲ့ ဦးမြင့်တို့ မမြင်အောင် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ မျက်စောင်းကလည်း တကယ်တော့ ပြီတီတီ မဟုတ်လား မြတ်ကျော် လုံချည်အောက်က ညီတော်မောင်က ခေါင်းထောင် ထချင်လာသည်။
ထုံးစံအတိုင်း ဦးမြင့်ကို သူ့ဘော်ဒါတွေ အိမ်လိုက်ပို့ဖို့ အချိန်ရောက်လာသည်၊ ခါတိုင်းဆိုရင် မြတ်ကျော်ပါ လိုက်သွားတတ်သည်၊ ဒီနေ့တော့ မြတ်ကျော်က အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိသေးလို့ ဟု အကြောင်းပြကာ နေခဲ့သည်၊ နေမင်းတိုနဲ့ အတူတူ အောက်သို့ ဆင်းလာပြီး သူတို့ အခန်းဝင်နေလိုက်သည်၊ နေမင်းတို့ သားအဖ လမ်းကွေ့ ချိုးတာနဲ့ ကမန်းကတမ်း အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တော့သည်။
မြတ်ကျော် အခန်းထဲ ဝင်ပြီးလှေခါး ဝ တံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ဂျက်ချလိုက်တော့ မဝိုင်း ကုလားထိုင်ပေါ်က ထလာသည်။
“ ဟေ့ ကျော်ကြီး ..နင်ဘာလုပ်...အို့...ဟဲ့..မလုပ်နဲ့... ”
မြတ်ကျော်က မဝိုင်းကို ဆွဲဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ ဖက်နမ်းပစ်လိုက်ပြီး မဝိုင်း ရုန်းနေသည့်ကြားမှ နှုတ်ခမ်းချင်း ပါ ငုံစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အပျိုကြီး မဝိုင်း အထိအတွေ့မှာ ပျော့သွားရပြန်သည်။
"ကျော်ကြီး ..မလုပ်နဲ့ဟာ..အခု နေမင်း ပြန်လာတော့မယ် ..ခနနေရင်.. မလုပ်နဲ့ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်.. ”
“ အမဝိုင်းကလည်းဗျာ..ခနလေးပါ..ကျနော်က ချစ်ချင်လို့ပါ၊ နေမင်း မလာခင် ကျနော် ဆင်းသွားပါ့မယ် ”
“ ဟင့်အင်း ဟင်အင်း ကျော်ကြီး မဖြစ်နိူင်ပါဘူးကွာ..ငါတို့ ထပ်မှားလို့ မဖြစ်ဘူး... ”
မြတ်ကျော်က စကားမပြောနိုင်တော့၊ မဝိုင်း၏လည်တိုင် ပါးပြင်တို့ကို နမ်းရှုံ့ပေးရင်း လက်တွေကလည်း မဝိုင်း ဖင်သားလုံးလုံးလေးကို ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ပေးရင်းက သူ့ညီတော်မောင် မာတောင်တောင်နှင့်မဝိုင်းပေါင်ခွဆုံကို ထိုးထောက် ပွတ်မိနေတော့သည်။ မဝိုင်းမှာလည်း ငြင်းရင်း တွန်းရင်းက ဒူးများညွတ်ခွေချင်လာရပေရာ စကား မပြောနိုင်ရှာတော့ပေ။
မြတ်ကျော်က မဝိုင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးလေးမှ ပွေ့ဖက်ပြီး မဝိုင်း အခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ် သွားတော့သည်။ မဝိုင်းမှာ သူ့ကုတင်နားရောက်မှ စိတ်ပြောင်းသွားသလို ရုန်းထွက်လိုက်ရာ မြတ်ကျော်ကို ကျောပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွား၏၊ မြတ်ကျော်ကလည်း မွန်ထူနေပြီ ဖြစ်ရာ မဝိုင်းလွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသဖြင့် အတင်း ဖိတွန်းလိုက်လေရာ မဝိုင်းတယောက် ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းက ကုတင်ပေါ်ကို ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်း ကျသွားတော့သည်။
မြတ်ကျော်က အနောက်မှ တွန်းဖိပေးထားရင်း ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်၏လုံချည်လည်း ကွင်းလုံးပုံသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် မာတောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီးက ဟိုရမ်းဒီရမ်းဖြင့် မဝိုင်းပေါင်ခွဆုံကို တိုးခွေ့ ဝင်သွားတော့ မဝိုင်းခမျာ ရုန်းနိုင်အား လုံးဝမရှိတော့ပါ။ သူ့မွေယာကိုသာ လက်နှစ်ဖက်က ဆွဲဆုပ်ထားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ အလိုက်သင့် မှောက်နေလိုက်တော့သည်။
မြတ်ကျော်က လက်တဘက်ဖြင့် မဝိုင်းကျောပြင်ကို ဖိနှိပ်ထားပြီး တခြားတဘက်ဖြင့် မဝိုင်း အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေတော့သည်၊ မဝိုင်း၏ ဖင်လုံးကောက်လေးအောက်မှ အမွှေးပါးပါးနက်နက်တွေ ကြားထဲ အရည် ရွမ်းလက်နေသော အကွဲကြောင်းလေးကို ရှာရမခက်တော့ပါ၊ မြတ်ကျော်က သူ့လိင်ချောင်းကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ၊ မဝိုင်း အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“ အား..အင့် ကျော်ကြီး..ဖြေးဖြေး.. ”
မဝိုင်း အဖုတ်တွင်းမှာလည်း ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိပ်တော့ ခက်ခက်ခဲခဲ မဟုတ်ပေမဲ့ ကျပ်တာကတော့ အတော်လေးကျပ်သည်၊ မြတ်ကျော်တယောက် အရမ်းထိုးထည့် လိုက်လျှင့် သူ့လိင်တန် အရည်ပြား ပွန်းသွားမှာစိုး၍ ဖြေးဖြေးခြင်းသာ ဖိတွန်းရင်း သွင်းလေသည်၊ မဝိုင်း အဖို့ကလည်း အရသာ သိ ခဲ့ပြီးသော်လည်း သေသေချာချာ မခံစားရသေး၊ တပတ်လုံး တစိမ့်စိမ့်ပြန် စဉ်းစားရင်းက ပိုးတရွရွ ဖြစ်နေရသူ မို့ ဒီတခါတော့ ပြည့်ပြည့်၀၀ကို ခံစားနေရသည်၊ အားရပါးရလည်း ရှိလှသည်၊ အဲဒါကြောင့် မဝိုင်း တယောက် မြတ်ကျော် လိင်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည့် အချိန်မှာ ကျွတ်သွားမှာစိုးလို့ သူ့ဖင်ကို အနောက်ကော့ပြီး လိုက်သွားမိသည်၊ မြတ်ကျော်ကလည်း သူ့လိင်ချောင်ကြီး မဝိုင်း စောက်ပတ်အ၀ နားဒစ် ရောက်လာမှ ပြန်ဖိပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ထိုးချလိုက်တော့သည်။
“ အိ…အားးးးးး… ”
မဝိုင်း ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်သွားရသည်၊ ထိုငြီးသံလေးက မြတ်ကျော်ကို ပိုတက်ကြွစေကာ မြတ်ကျော်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု တက်လာပြီး အချက်တိုင်းမှာ အားထည့် ပြီး တဖတ်ဖတ် အသံထွက်အောင်ပင် ဆောင့်တော့သည်၊ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ခြံမှာ အိတုန်ကာ လာလာဖိမိသည့် မဝိုင်း ဖင်လုံးကလေးတွေကလည်း စိတ်ကို ပိုတက်ကြွ စေလေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း တပတ် လုံးလုံး အောင့်အီး ထားရသည့် ချဉ်ခြင်းကို အားရပါးရ စားသောက်ရသည်မို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကို ခံစားရလေရာ မကြာခင်မှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေသည်၊ မြတ်ကျော် တယောက် မဝိုင်းခါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ပြီး သူ့ပေါင်ခြံကို မဝိုင်း ဖင်လုံး လေးနှင့်ဖိကပ်ထားကာ မဝိုင်းစောက်ခေါင်း အတွင်းထဲတွင် သူ့လိင်ချောင်းမှ လရည်များကို တထုတ်ထုတ် ပန်းထုတ် နေမိတော့သည်။ မြတ်ကျော်က မဝိုင်း ကျော်ပေါ် ထပ်ကာ ဇိမ်ယူ အမောဖြေမလို ကြံတုန်း လှေခါးမှ တဝုန်းဝုန်း ပြေးတက်လာသော ခြေသံကို ကြားလိုက်ကြရလေသည်၊။
“ ဟော နေမင်း ပြန်လာပြီ ဒုက္ခပဲ…သွားသွား ကျော်ကြီး ကုတင် ဟိုဘက် အခြမ်းကနေ အောက်ကို ဝင်လိုက်.. ”
မဝိုင်းက မြတ်ကျော်ကို ကမန်းကတမ်းတွန်းထုတ်ကာ သူမအတွင်းခံ ဘောင်းဘီနှင့်ထမိန်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်က လုံခြည်ကိုကွင်းလုံး မကိုင်ပြီး ဝတ်ဖို့ပင် အချိန်မယူနိုင်တော့ မဝိုင်းပြောသလို ကုတင် ခြေရင်းမှပတ်ကာ ကုတင်အောက်ကို နံရံနှင့်ကပ်ရက်ဘက်မှ ဝင်လိုက်လေသည်၊ ကုတင်အောက် တံခါးပေါက် ဝမှ လှမ်းမြင်ရသည့်အခြမ်းမှာ သေတ္တာအချို့ ကကာထားသဖြင့် ကုတင်အောက်ကို မမြင်ရပေ၊ မြတ်ကျော် ထိုအခါကျမှ အသက်ကို ပြင်းပြင်း မရှူရဲသော်လည်း အခုနလေးတင် တချီပြီးထားလို့ နားချင်နေရာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျောချကာ နားနေလိုက်တော့သည်။
နေမင်း ပြန်ရောက်နေသဖြင့် မြတ်ကျော်မှာ လည်း တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ရဲသော်လည်း အခုန စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး တချီဆွဲလိုက်ရသဖြင့် မောနေတာကို နားသည့်အနေနှင့် မျက်စေ့မှိတ်ကာ မှိန်းနေလိုက်လေသည်။ မဝိုင်းက မိန်းခလေး ပီပီ၊ နေမင်းကို လမ်းထိပ် ဘက်စ်ကားမှတ်တိုင်နားက ကြံရည်သွား ဝယ်ခိုင်းလိုက်ရာ နေမင်းမှာ မသွားချင်၊ သွားချင်ဖြင့် ဒန်ဂျိုင့်လေးဆွဲကာ ထွက်သွားရလေတော့သည်၊ ထိုအခါမှ ကုတင်အောက်က မြတ်ကျော်ကို ခေါ်ထုတ်ပြီး နှင်ထုတ်ရလေတော့သည်။
“ ဟဲ့..ဟဲ့..ကျော်ကြီး.. ထွက်လာတော့ မောင်လေးသွားပြီ၊ အခုနေ ပြန်တော့ မြန်မြန်.. ”
“ အမဝိုင်းကလည်း..ဒီလောက် လောစရာ မလိုပါဘူး၊ ဟိုးလမ်းထိပ်ထိ သွားတာပဲ အချိန်ရပါတယ်.. ”
“ ဟင့်အင်းကွာ..မလုပ်နဲ့ မိသွားရင် ငါတော့ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းရလိမ့်မယ်..အို့..အင်္ကျီ တွေ ကျေကုန် မယ်.. ကျော်ကြီး ..နင်ဟာလေ..ပြောမရ ဆိုမရနဲ့... ”
“ အမ ဝိုင်းကလည်း.. ကျနော်က ချစ်ရတာ အားမရသေးဘူးလေဗျာ.. ”
မြတ်ကျော် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော မဝိုင်းက မျက်စောင်း တချက်ထိုးလိုက်ရင်းက
“ ဟင်း သွားပါ..ဘာချစ်တာလည်း..ဟိုဟာလုပ်ချင်တာများ ချစ်တယ်ရှိရသေး နှာဗူးလေး...အို့... ”
မြတ်ကျော်ရဲ့ လူပျို့လက် ဝက်မြှီးက မဝိုင်းအဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကပင် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ မဝိုင်းခမြာ အို့ ကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး မြတ်ကျော်လက်ကို ကုတ်ဆွဲ လိုက်မိပါသည်၊ မြတ်ကျော်ကလည်း တကယ် အချိန်မရဘူးဆိုတာ သိလို့ မဝိုင်းရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရူတ်၊ နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်၊ မဝိုင်းရဲ့ ဖင်လုံးလုံး အိုးလေးကို အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညှစ်ရင်း မဝိုင်းနှင့်မနက်ဖြန် တွေ့ချင်ကြောင်း နပူတိုက်နေတော့ရာ မဝိုင်းဆီက သူကြံပါ့မည်ဟု ကတိရမှပင် ခတ်သုတ်သုတ် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းခဲ့လေတော့သည်။
.............................................................................................
ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ ဆိုတော့ လမ်းထဲမှာလည်း လူတွေအများကြီးထင်ရသည်၊ မြတ်ကျော်တယောက် မဝိုင်းတယောက် ဂတိပေးထား ပြီးပြီမို့ အိပ်ယာထကထဲက ညီတော်မောင်က တက်ကြွနေလေသည်၊ မဝိုင်း ဘယ်လိုကြံမလဲ ဆိုတာကိုသာ သူမစဉ်းစားတတ် ၊ နေမင်းနဲ့ ဦးမြင့်ကို ဘယ်လို အကြောင်းပြပြီး ဘယ်ကို လွတ်မလဲ ဟု တွေးရင်း ဦးနှောက်စားနေ၏၊
“ ပဲပြုတ်သည် လာပါအုန်း ”
ရုပ်တရက် လှေခါးရင်းမှ မဝိုင်း အသံကြားလိုက်ရလို့ မြတ်ကျော်တယောက် မရောင်မလည်နဲ့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့သည်၊ ပဲပြုတ်သည်ကို ပိုက်ဆံပေးနေသော မဝိုင်းနှင့် မျက်လုံးခြင်းဆုံတော့ မဝိုင်းက
“ ဟေ့ ကျော်ကြီး ရေ ခန ”
ဆိုပြီး အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ပုံဖြင့် ခေါ်လိုက်သဖြင့် မြတ်ကျော်က အနားသို့ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်၊ အနားရောက်တော့ မဝိုင်းက လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်
“ ဟေ့ ကျော်ကြီး ကိုးနာရီခွဲလောက်မှာ ဈေးထိပ်က ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင် ကိုလာခဲ့၊ အင်္ကျီလုံချည်လဲခဲ့နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ အမ ဝိုင်း ”
သို့သော်လည်း မဝိုင်းက ကုတင်ပေါ်မှာ သူကကုတင်အောက်မှာ ဆိုတော့ ဟိုတခါကလို မဝိုင်း အိပ်ပျော်နေတုန်း ပင်တီပေါ်က လုပ်ဖို့ဆိုတာကလည်း မဖြစ်နိုင်၊ သူ့မှာ ခြင်ထောင်မရှိတော့ သူ့လီးကို မာနေအောင်ဆွပြီး အိပ်ပျော်သလိုနှင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး နေလိုက်လေသည်၊ တပတ်လောက်ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ပဲ သူသာ အိပ်ငိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ပျော် သွားလေသည်၊ နေမင်းစိတ်ထဲမှာ မဝိုင်း တယောက် ဟိုတခါတုန်းက တကယ်အိပ်ပျော် နေတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ နိုးနေရင်တော့ လုပ်မှာ မဟုတ်ဟု စထင်စပြုလာလေတော့သည်။
ဒါပေမဲ့ တနေ့ နေမင်း အမှတ်မထင် ညသန်းကောင် တရေးနိုးလို့ မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲ ဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းထဲက ညမီးလုံး ရောင်အောက်မှာ မဝိုင်းရဲ့ ခြင်ထောင်လှုပ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
သူ့ ကိုယ်သူ ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့လည်း ပုဆိုးက ခါးပေါ် ကွင်းလုံးလန်တက် နေပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကလည်း အလံတိုင်ကြီးလို မာကြော ထောင်မတ်နေသည်။ သူက ခနတော့ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး မဝိုင်း ခြင်ထောင်က မလှုပ်တော့တာတွေ့လို့ ထထိုင်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့ဘေးကုတင်ပေါ်မှ မဝိုင်းမှာ ခေါင်းပိုင်းက ခြင်ထောင်အပြင်ရောက်နေ၏၊ မဝိုင်း၏ ခေါင်းမှာ ကုတင်စောင်းနားမှာ ရောက်နေပြီး နေမင်း အိပ်နေသော ကြမ်းပြင်နေရာကို ငုံ့ကြည့်နေသည်နှင့် တူသည်၊ မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားတာတခုပဲ ကွာသည်။
မဝိုင်းနဲ့ တခန်းထဲ အတူတူ စအိပ်ရသည့် အချိန်ကစလို့ လေးငါးရက်လောက်၊ အခွင့်အရေး တခုခုများ ပေါ်မလားဟု နေ့တိုင်း ထကြွနေရသော တဏှာစိတ်ကို နေမင်းတယောက် မတားဆီးနိုင်တော့ပြီ၊ ပုဆိုးကို သူ့ဖျာပေါ်မှာ ဒီအတိုင်း ကွင်းလုံးချွတ်ချထားခဲ့ပြီး မတ်တတ်ရပ်ကာ မဝိုင်းအိပ်နေပုံကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်မိသည်။
မဝိုင်းမှာ နှုတ်ခမ်းလေး ဟတတဖြင့် အသက်ရူသံပြင်းပြင်းဖြင့် အိပ်ပျော်နေသည်လား၊ ဟန်ဆောင်အိပ်ပျော်နေသည်လား နေမင်း မခွဲခြားတတ်တော့ပါ။ ဟိုတခါ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်တုန်းက သူမပင်တီခံပြီး သူ့ဒစ်ဖျားကို အဖုတ်တွင်း ဝင်အောင် လိုးခဲ့သည့်တိုင် မဝိုင်း မနိုးခဲ့ဘူး ဆိုတာ အခုတော့ သူသံသယရှိနေပြီ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အမဝိုင်း ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် အိပ်ပျော်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ တကယ်အိပ်ပျော်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ရရင် ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား ဟု လည်း တွေးမိသည်။
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အခုတော့ နေမင်း အရမ်းကို ထန်နေပြီ ။ မဝိုင်းအိပ်နေသော ကုတင် ခေါင်းရင်းနားမှာ နေမင်း လျှောက်သွားလိုက်တော့ မာတောင်နေသော နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးက မဝိုင်းမျက်နှာနှင့် တတန်းထဲ ဖြစ်နေ၏၊ နေမင်းက ရှေ့သို့ တဖြေးဖြေး တိုးသွားရာ သူ့ဒစ်ထိပ်ဖျားနှင့် မဝိုင်း၏နူးနူးညံ့ညံ့ နှုတ်ခမ်းဖျားတို့ ထိမိသွား၏၊ မဝိုင်း ၏ အသက်ရူသံ ရုတ်တရက် ရပ်သွားသလို ထင်လိုက်ရသည်။ နေမင်း၏ ဖင်ညှောင့်ရိုးမှလည်း အအေးဓါတ် တခုစီးပြီး ဗိုက်ထဲ ရောက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ ဟု တွက်ထားသော နေမင်းမှာ သူ့လီးထိပ်ဖူးကို အသာအယာ မဝိုင်း နှုတ်ခမ်းလွှာထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ မဝိုင်းအိပ်ယာမှ ယောင်ပြီး ကိုက်ချလိုက်မှာကို ကြောက်နေသေး၏၊ သို့သော် မဝိုင်း၏ စိနေသော သွားများဟသွားသည်ကို သူသိလိုက်ရသဖြင့် စိတ်အေးသွားပြီး ဆက်သွင်းလိုက်သည်။
သူ့လိင်တန်ကြီး သုံးပုံတပုံမှာ မဝိုင်း အာခေါင်ကို သွားထောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် နေမင်းမှာ ဆက်ထိုးနေတာကို ရပ်လိုက်ရသည်၊ ထိုအခိုက်မျာပင် မဝိုင်း၏ လျှာက သူဒစ်ကို ရစ်ပတ်ဆွဲယူပြီး မဝိုင်း ပါးစောင်နှစ်ခုမှာလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ညှစ်ပြီး စုပ်လိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။
“ အီး ကျွတ်ကျွတ်… ”
နေမင်းမှာ ကျွတ် စုပ်ပြီး ညီးညူလိုက်မိသည် အထိ အရသာ တွေ့သွား၏၊ အမဝိုင်းမျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးမှိတ်ရက်သား တွေ့ရ၏၊ ကဲ ဒီလောက်တောင် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်လည်း ဆောင်ကွာ ဟု တွေးရင်း နေမင်းက မဝိုင်း ပါးစပ်ကို စပြီးဖြေးဖြေးခြင်း လိုးတော့သည်။
ညာဘက်လက်က မဝိုင်း၏ ခေါင်းကို အနောက်ဘက် မရုန်းနိူင်အောင် အသာထိန်းထားပေးရင်း၊ နောက်တဘက်က မဝိုင်း၏ဖောင်းမို့ အိတင်းနေသော ရွှေရင် အစုံဖောင်းဖောင်း လေးကို အင်္ကျီပေါ်ကပင် ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်ခြေပေးနေတော့သည်။
နေမင်းကပဲ တအားတင်းနေလို့လား၊ အမဝိုင်း၏ စုပ်အားကပဲ ကောင်းလို့လား မသိ။ နေမင်းတယောက် သိပ်အကြာကြီး မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လိင်တန်ထိတ်ကြီး ယားလာကာ သုတ်ရည်များ မဝိုင်းပါးစပ်ထဲသို့ တဖုတ်ဖုတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိတော့လေသည်။
No comments:
Post a Comment