သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၁ )

 သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - komaungko90

ရိုးမနဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်အလွန် ဥတုရာသီရော ဒေသန္တရ အရပါ သာယာလွန်းသော ဒေသလေး က ရွာလေးတစ်ရွာ ၊ သော်က ရွာလေးပဲ ဆိုပါတော့ ၊ အဲ့ဒီ သော်က ရွာလေးမှာ ရွာခံတွေသာမက ၊ တရွာသားတွေကြားမှာပါ ပြောစရာ တစ်ခုတော့ရှိသည် …၊ အဲဒါကတော့ … စက်စက်ယိုအောင်ကို လှလွန်းပေမဲ့ ၊ အရွယ်လေး ရောက်လာ ကတည်းက ဝိုင်းထဲက အပြင်မထွက် ၊ သူငယ်ချင်း မီးဖော်လည်း မထား တော့ ၊ အယုတ်ဆွဆုံး အလှုမင်္ဂလာ ၊ သာရေး နာရေး ရှိခဲ့ရင်တောင် ၊ မြင်ရခဲ တဲ့ သူလေး ၊ အဲ ရွာခံတွေထဲရော ၊ တရွာသားတွေထဲမှာ ပါသူလေးနဲ့ ဘာသာဘာဝ ချစ်သူ ရည်းစား ဖြစ်ဘူးသေးတဲ့လူ ဆိုတာရှာမတွေ့သေးဘူး ။ 

မိဘလုပ်သူတွေက အရမ်းတင်းကြပ်ထားသလား ဆိုတာလည်း သိရသလောက်က မဟုတ် ၊ မဟုတ် ဆိုတာတောင်မှ သူလေးက အိမ်မှာ ဗိုလ် ၊ တခါသားကတော့ သူလေးနဲ့ ရည်ငံသလိုလို သတင်းထွက်ခဲ့တဲ့ သူငယ်လေးတော့ရှိခဲ့ပါရဲ့ မနေနိုင်လို့ စပ်စုကြည့်လိုက်တော့ သူငယ်ချင်း ထက်တော့မက ခဲ့ပေမဲ့ ရည်းစားလည်း မကျခဲ့ပါဘူးတဲ့ ၊ အင်း စိတ်ကစားရုံ သက်သက်ပဲ ဆိုပါတော့ … ။ ဘေးလူ အနေနဲ့တော့ ဘယ်နှယ်ကြီးပါလိမ့် …။ စဉ်းစားလေ ခေါင်းခြောက်လေပေါ့ ….၊ ခင်ဗျားတို့ကော သိချင်လာပြီမဟုတ်လား …၊ သူလေးကတော့ …

သူဌေးသမီး ထွေးထွေး ဆိုလျှင် သော်ကရွာ တစ်ရွာလုံး မသိသူမရှိ ၊ သစ်စက်သူဌေး ဦးမြကြီး နှင့် သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိတို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီး ၊ မိဘနှစ်ပါးက အရမ်းချမ်းသာသည့် အပြင် မွေးထားတာကလည်း သမီးမိန်ခလေး တစ်ယေက်တည်းမို့ ဝိုင်းအလိုလိုက်ထားကြရာက ထွေးထွေးမှာ အိမ်တွင် ဗိုလ် ဖြစ်နေသည် ။ တောသူဌေး သမီးဆိုပေမဲ့ သူလေးက တောရွာနဲ့မတန်အောင် ရှေးဆုတောင်း ကောင်းခဲ့သူလေးပင် မွေးကတည်းက ဝင်းဝါ စိုပြေသော အသားအရည် ၊ သူ့အဖေ ကိုမြကြီးလို မျက်နာ သွယ်သွယ် မျက်လုံး ၊ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ၊ သူ့အမေ မရွှေမိရဲ့ နှာတံ စင်းစင်းချွန်ချွန်လေး နှင့် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလုံးလုံး လေးတို့ကို ကောင်းမွေရခဲ့တာဆိုတော့ ။ 

ခလေး အရွယ်ကပင် ခလေးချင်းယှဉ်လျှင် ထင်းခနဲ့ သိစေပြီးသား ။ ရွှေရင်သိမ်းသစ် အပျိုဘော်ဝင်ပြီဆိုတော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ ရွာတင်မက တစ်နယ်လုံး သူလေးလောက် လှသူမရှိပြီပေါ့ ဗျာ …၊ ကိစ္စလေး ဘာလေးရှိလို့ အပြင်လေးဘာလေးများ ထွက်လာခဲ့ မိရင်တောင် ဟိုက ထွေးထွေး ၊ ဒီက ထွေးထွေး ဖြစ်နေခဲ့တာ ၊ သူဌေးသမီးလည်း ဖြစ် အိမ်မှာလည်း ဗိုလ် ကျချင်တိုင်းကျနေတယ် ဆိုပေမယ့် သူလေးက မာန်မာနတော့ မထားတတ်ရှာပါဘူး ။ 

ကြီးကြီးတန် ကြီးကြီး ၊ မမ တန် မမ နဲ့ အပြောအဆို အနေအထိုင်လေးလည်း ယဉ်ကျေးပါရဲ့ ။ အပျော် အပါးရှားတဲ့ ကျေလက်ဒေသမို့ အလှူအတန်း ၊ သာရေးနာရေး တွေရှိခဲ့ရင်ငွေတို ကြေးစ လက်မနှေးခဲ့ ပေမယ့် သူလေးကိုယ်တိုင် ခြံဝိုင်းထဲက ထွက်လာခဲ့ဖို့တော့ ဘယ်သူမှမစွမ်းဆောင်နိုင်သေးဘူး ၊ သူ့အဖေ ကိုမြကြီးက တောထဲ သစ်စက်မှာ အချိန်ပြည့် ၊ မရွှေမိတော့ ခနတဖြုတ်တော့ တွေ့ရသေးတယ် ၊ သူလေးက တော့ ပျော်အပါးပဲ ဝါသနာ မပါတာလာ ၊ ဒါမှမဟုတ် အိမ်မှာပဲ ပိုပျော်စရာတွေ့နေလို့လား ….။

ကြက်မှာ အရိုး ၊ လူမှာအမျိုးလို့ ဆိုတာကိုး ၊ အဲဒီတော့ သူ့အဖေ ကိုမြကြီးဆိုတာက သော်ကနဲ့ အတော်လေးလှမ်းတဲ့ ကြခတ်ကုန်း ရွာလေးရဲ့ အော်ကြောလန် ကာလသား တစ်ယောက် ။ အသက် ၆၀ ကျော်အရွယ် မိခင်ကြီး တစ်ဦးသာရှိသော မြကြီးဘဝတွင် ဆိုဆုံးမမှု အားနည်းခဲ့သဖြင့် ဘာကိုမှ အလေးအနက်မထားပဲ ပေါ့ပျက်ပျက်နဲ့ ဘဝကို လျှေက်လှမ်းခဲ့ရာ ၊ အရွယ် မတိုင်ခင်ကပင် အရက်သောက် ၊ ဖဲရိုက် ၊ ကြက်တိုက်ခြင်း စတဲ့အလုပ်တွေက မြကြီးရဲ့ နေ့စဉ် အလုပ်တွေသာ ။ သူ့အသက် ၁၉ နှစ် အရွယ်တွင်တော့ တစ်ဦးတည်းသော မိခင်ကြီး ဆုံးပါသွားခဲ့တော့ ၊ ငဲ့ညှာ ထောက်ထားစရာ မရှိတော့သော ဘဝတွင် ဖြစ်သလိုနေ ဖြစ်သလိုစား ဘဝနှင့် ဖြစ်သလိုပဲ ပျော်နေခဲ့ သည်ပေါ့ ။

“ဟေ့ မြကြီး ..ပန်းတောရွာမှာ မသာရှိတယ် …ငါတို့ဖဲသွားရိုက်မလို့ ..မင်းလိုက်အုန်းမလား …”

“ဟာ ..၊ လိုက်မှာပေါ့ ..ကိုတိုးကြီးရာ ..မြကြီး အလုပ်က ဒါပဲရှိတာကိုး …”

“ဟား ဟား …ဟား …”

အရပ်တကာ နယ်တကာ လှည့်ပြီး မြကြီးတို့ ဖဲရိုက်သည် ၊ ကြက်တိုက်သည် ။ လူလားလည်း မြောက်လာပြီဆိုတော့ အခွင့် အရေးရလျှင် မိန်းမလည်း လိုက်တတ်သေးသည် ။ ဘဝကို ဖြစ်သလို ကြုံသလို ဖြတ်သန်းနေတဲ့ မြကြီးရဲ့ ဘဝကို အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲစေမယ့် အဖြစ် အပျက်တစ်ခုက သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဖြစ်ပေါ်လာရ တော့တယ် ။ အဲ့ဒီနေ့က မြကြီးနဲ့ အပေါင်းအပါတွေ သော်ကရွာ ကိုဖဲရိုက်ထွက်ခဲ့ကြသည် ။ ချိန်းဝိုင်း ဖြစ်တာမို့ ဝိုင်းက အတော်ကြေးကြီးဝိုင်း ဖြစ်နေသည် ။ ကံလေးကလည်း လိုက်နေတော့ မြကြီးအိမ်က အတော်လေးရနေ တယ် ။ တော်တော်လေး လည်းရပြီဆိုတော့ မြကြီးက သူ့အဖွဲ့ကို လက်တို့ရင်း ...

“ကဲ ..နောက်ဆုံးပွဲလေး ချလိုက်ရအောင် …”

“ဟေ့ကောင် … မင်းတို့အဲလို အနိုင်နဲ့ မပိုင်းနဲ့လေ ကွာ …”

“ဟာ ကျုပ်တို့ ပြန်ရမှာ ဝေးတယ် ဗျ ”

“ဟေ့ကောင်တွေ ..မင်းတို့လူလည် မကျနဲ့ ..ငါတို့ အများကြီးရှုံးထားတာ ဝိုင်းသိမ်းမှ မင်းတို့ပြန် ရမယ် ”

“ဟာဗျာ .. ခင်ဗျားတို့ မညစ်နဲ့ …” အနိုင်နဲ့ပိုင်းပြီး ပြန်ဖို့ပြင်နေတဲ့ မြကြီးတို့အဖွဲ့ နှင့် ရွာခံလူတချို့ အခြေအတင်ဖြစ်ရာမှ နောက်ဆုံး ရွာခံတွေက လူအားကိုးနှင့် မိုက်ကြေးခွဲပါတော့ သည် ။ သုံးယေက်သာ ပါသော မြကြီးတို့အဖွဲ့မှာ အတင်းတွန်းထိုး ရုန်းကန်ပြီး နိုင်ထားသမျှ ငွေလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပိုက်ပြီး ပြေးရတော့ သည် ။

“ဟေ့ ကောင်တွေ … မပြေနဲ့ .. လိုက်ကြ ..ဒီကောင်တွေ ငါတို့ရွာမှာ လူလည်လာကျတာ ကွ …လိုက် …လိုက် …”

ညဉ့်အမှောင်မှာ ပြေးရင်း လွှားရင်းဖြင့် မြကြီးတစ်ယောက် လူစုကွဲထွက်သွာ သည်။ သူဦးတည်ပြေးနေမိတာက ရွာထိပ်ရှိ ကျွန်းအိမ်ကြီးတစ်လုံး အနီးသို့ ဖြစ်နေတယ် ။ နောက်မှ ပြေးလိုက်နေတဲ့ အသံတွေကလည်း နီးသထက် နီးလာပြီ …။ မြကြီးလည်း ဆက်မပြေးနိုင်တော့ …၊ ဘေးဘီ ဝဲယာသို့ ဝေ့ကြည်ပြီး ကျွန်အိမ်ကြီးရှိရာ ခြံထဲသို့ ကျော်ခွဝင်ပြီး ပုန်းအောင်းနေလိုက်တော့ သည် ။

မရွှေမိ ဆိုတာကလည်း သော်ကရွာရဲ့ ကွမ်းတောင်ကိုင် အချောအလှ ၊ အရွယ်လေး ရောက်လာတော့ ကွမ်းတောင် တောင် ၊ အထင်တော့ နှစ်ခါ အပြင် သုံးခါတောင် မကိုင်လိုက်ရဘူး ထင်တာပဲ လွှစင် သူဌေး ဦးဖိုးကောင်း က တင့်တောင်း တင့်တယ်နဲ့ လက်ထပ် သိမ်းပိုက်လိုက်တယ် ၊ ငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင် ကျခဲ့ပေမယ်လို့ လင်ဖြစ်သူက အသက်အရွယ်ကြီးပြီး အိပ်ယာ ခြင်ထောင် ကိစ္စတွေမှာ အလိုပြည့်အောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့တဲ့ အပြင် ပြီခဲ့နှစ်ထဲကမှ တောထဲ သစ်တိုက်သွားရင်း မြွေကိုက်ခံရကာ ဆုံးပါးသွားခဲ့ရတာကြောင့် ၊ မရွှေမိ ခမျှ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နှင့်ပင် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရရှာတယ် ။ လင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားတာကြောင့် သူဌေးကတော် ဘဝ ကနေ လွှစင်ပိုင်ရှင် သူဌေးမ ဖြစ်လာပေမယ်လို့ သူမအသက်က အဲဒီတုန်းက ၂၃ ၊ လား ၂၄ ၊ လားပဲ ရှိသေးတာ ။

လင် မရှိတဲ့ မယား မတင့်တယ်ဘူး ဆိုတာကိုး မရွှေမိ ခမျှလည်း အားကိုး ၊ အားထားပြုစရာ နောက်အိမ်ထောင် ထူထောင်ဖို့ စဉ်းစားခဲ့ရသော်လည်း အကြိုက်မတွေ့နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့တယ် ။ သူမ ပိုင်ဆိုင်သော လွှစင်ကို ဒီထက်ပို တိုးတက်မှုရှိအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်သူမျိုး မျော်လင့်နေခြင်းပင် ။ ဒါအပြင် အဓိက လိုအပ်တာကတော့ သူ့လို လင်သေ မုဆိုးမကို ချစ်ခင်ကြင်နာ ပေးနိုင်မည့် လူမျိုးကိုတော့ဖြင့် အထူးမျော်လင့် မိနေခြင်းပင် ။ ဆုံးပါးသွားသော ဦးဖိုးကောင်းနှင့် သား ၊ သမီး မရရှိခဲ့သော မရွှေမိမှာ ဦးဖိုးကောင်း ထာရစ်ခဲ့သော အိမ်ကြီးထဲတွင် အလုပ်သမား အချို့ကိုသာ အဖော်ပြုရင်း အထီကျန်နေရ သည် ။

ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီနေ့က မိန်ခလေးတို့ သဘာဝ ရာသီစက်ဝန်း တစ်ပတ်လည်ပြီးသည့် အချိန်ဖြစ်နေသဖြင့် မရွှေမိ၏ သွေးသားတွေ အရမ်းလန်းဆန်းတက်ကြွနေသည် ။ ညနက်သည် အထိ အိပ်မပျော်နိုင်လောက်အောင် သွေးသားတို့က တစ်စုံတစ်ရာကို တောင့်တနေတယ် ။

နှစ်ထပ် ကျွန်းအိမ်းကြီး အောက်ထပ်အခန်း တစ်ခုတွင် မရွှေမိနေသည် ။ ယခင် ဦးဖိုးကောင်း ရှိစဉ်က အပေါ်ထပ်တွင် လင်မယားအိပ်ခန်းပြုလုပ်ထားသော်လည်း လင်သား ဆုံးပါးသွားပြီးနောက် ထိုအခန်းတွင် မနေလိုတော့ သဖြင့် အောက်ထပ် အခန်းတွင် ပြောင်းနေခြင်း ဖြစ်သည် ။ အခန်းတွင်း အိပ်ယာထက်၌ လူးလွန့်နေသည့် မရွှေမိမှာ ယခုလို ရာသီလာပြီးသည့် အချိန်မျိုး ဆိုလျှင် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ယောက်ကို အလွန်တောင့်တမိသည် ။ လင် လည်းရဖူးခဲ့သူမို့ တောင့်တ မိတာတော့ မဆန်းပေ …၊ သွေးသားတွေက ဆန်ကျင်ဘက်လိင်ကို တောင်းဆိုလာနေသည် ။

ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့သည့် အဆုံးတွင် မရွှေမိတစ်ယောက် သူမ ထမီကို လှန်တင်လိုက်ကာ ရွထနေသော စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် အသာအယာပွတ်သပ် နေမိတော့သည် ။

“အင်း ..ဟင်း .. ဟင်း ..”

မျက်လုံးအစုံ မှေးမှိတ်ပြီး ခံစားဖူးခဲ့တဲ့ ကာမ အရသာကို ပြန်လည် စိတ်ကူးကာ မိမိစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ပွတ်ချေနေသော မရွှေမိစိတ်တွေက ထ သထက် ထ လာသည် ။ ပွတ်သပ်နေရတာကို အားမရနိုင်ဖြစ်လာ သည် ။ နောက်ဆုံး ကာမစိတ်ကြောင့် အရည်တွေစိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး ဆီသို့ လက်ကလေး တစ်ချောင်း ထိုးနှိုက် လိုက်မိတော့သည် ။

“အ .. အဟင့် .. ဟင့် …”

အရည်တွေကြောင့် လက်ချောင်းလေးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကို အလွယ်တကူဝင်သွား သည် ။

“ပြွတ် .. ပလစ် ..ပလစ် …”

မရွှေမိ စောက်ခေါင်းမှ အရည်တွေရွဲသထက် ရွဲလာခြင်းကြောင့် လက်နှင့်နှိုက်ကာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ရာတွင် အသံလေးများပင် ထွက်လို့လာပါတော့တယ် ။ မရွှေမိ လက်ချောင်းလေးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကို နက်သထက် နက်ကာ တိုးဝင်နေ တယ် ။ နှိုက်ဆွမှု အရှိန်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လို့လာပါတော့ တယ် ….။

မြကြီး တစ်ယောက် ပြေးလွှာရတာ အတော်ပင်မောနေတာမို့ ။ လုံခြုံမှုရှိဖို့ ခြံအတွင်းခိုးဝင်ပြီး အိမ်ကြီးဘေးက ပန်းခြုံ အတွင်းသို့ တိုးကာ ပုန်းနေရသည် ။ အမောလည်းပြေပြီး အခြေအနေလည်း ငြိမ်သက်သွားတော့ မှ သူရောက်နေသော နေရာကို အကဲခတ်ကြည့်မိသည် ။

“ဟင် .. ငါဝင်ပုန်းနေတာ ..မရွှေမိတို့ ခြံကြီးပဲ …”

ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်လည်ကာ ဖဲလိမ်ရိုက် နေသူဖြစ်သည့်အပြင် မိန်းမကိစ္စလည်း ဝါသနာထုံသူမို့ ဘယ်ရွာ မှာ ဘယ်သူကချောတယ် ၊ လှတယ် ၊ တောင့်တယ် ၊ ဖြောင့်တယ် ဆိုတာ မြကြီးတို့က သိပြီးသား ။ မရွှေမိက မုဆိုးမပေမယ့် တောင့်တုန်း ၊ ဖြောင့်တုန်း ဖြစ်သဖြင့် ရရင်လိုချင်သူတွေ အများသား ၊ မြကြီးလည်း အပါအဝင်ပေါ့ ။

ညအချိန် ဖြစ်သဖြင့် ပတ်ဝန်ကျင်တစ်ခုလုံ အမှောင်အတိဖြင့် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ သည် ၊ သန်းခေါင်ယံ ကြက်တွန်သံကြားပြီးတာတောင် အိမ်ကြီး အောက်ထပ်က အခန်းတစ်ခုတွင် မီးအလင်းရောင် ထိန်လင်းနေသဖြင့် မြကြီး စိတ်ဝင်စား ၊ သွားသည် ။ ဒါနဲ့ပဲ အိမ်အနားကို အသာကပ်သွားပြီး ဖွင့်ထားတဲ့ ပြတင်းပေါက်ကို အနီးရှိ ကုလားထိုင်တစ်လုံးခုကာ ကုပ်တွယ်တက်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ … ။

“အား … ပါး .. ပါး … ”

မြကြီး နှုတ်မှ အသံပင်ထွက်မတတ် ဖြစ်ကာ အခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကို သွားရည်ကျမတတ် ငေးနေမိတော့သည် ။ မရွှေမိ တစ်ယောက်တည်း ကုတင်ထက်တွင် ကာမရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွနေပုံကို အထင်းသားမြင်နေရသည် .. ၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲထောင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် အပီအပြင် နှိုက်ဆွလို့နေသည် ။ ဒါ့အပြင် ကျန် လက်တစ်ဖက် ဖြင့်လည်း သူမနို့အုံတွေကို အင်္ကျ ီပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင်ချေမွကာ နယ်နေပြန်သည် ။ မရွှေမိ လီးဆာနေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ချောင်းရင်း မြကြီး လီးတောင်လာသည် ။ ခုချက်ချင်းပင် ပြတင်းတံခါးကို ကျော်ခွဝင် ပြီး မရွှေမိကို တက်လိုးချင်သော စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည် ။

မရွှေမိကတော့ ကာမဖီလင်တွေ စွတ်တက် နေတာမို့ မြကြီး သူမကို ချောင်းကြည့်နေတာကို သတိမပြုမိလောက်အောင်ပင် ။ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လက်ချောင်း လေးများဖြင့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း လီးဖြင့် အလိုးခံနေရသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်ကာ သွေးဆူနေ သည် ။ မရွှေမိ၏ တောင့်တင်းလှသော ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လွတ်လွတ် ကျွတ်ကျွတ် မြင်နေရတဲ့ အပြင် မိန်းမ တစ်ယောက် အလိုးခံချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်နေပုံကို ကြည့်ရင်း မြကြီးလီးက စောက်ဖုတ်ကို အဖော်ပြုပေးချင်သဖြင့် အပြတ်ကို တောင်မတ်လာတော့သည် ။

ထကြွ ရုန်းကန်လာသော တဏှာရမ္မက်စိတ်ကို မြကြီးတစ်ယောက် မတွန်းလှန်နိုင်တော့

“ ဖြစ်ချင် ရာ ဖြစ်တော့ကွာ..” 

ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး တံခါးကို ကျော်ခွကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်တော့ သည် ။ ပြတင်းပေါက် နှင့် ကုတင်က ခြောက်ပေလောက် ကွာသည့်အပြင် ဘေးတိုက်အနေအထားလည်း ဖြစ်တာကြောင့် မျက်စိစုံ မှိတ်ကာ ဖီးတက်နေသော မရွှေမိက မြကြီးကို မမြင်လိုက်မိပေ ..။ ကြမ်းခင်း ပေါ်မှာ တွာသွားပြီး ကုတင်ခြေရင်း သို့ မြကြီး တိုးကပ်လာ သည် ။ ထို့နောက်တော့ ကုတင်ခြေရင်းတွင် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချခဲ့ပြီး ခုတင်အောက်ခြေမှ ဝုန်းဆို ထကာ မရွှေမိ ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွပစ်လိုက်တော့ သည် ။

“ဟင် .. အမလေး … အု .. အု .. အွန် ..”

ရုတ်တရက် ပေါ်လာသော လူတစ်ယောက်ကြောင့် မရွှေမိ အလန့်တကြား အော်လိုက် မိသော်လည်း ပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထားခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် ဝူးဝူး ဝါးဝါး အသံတွေသာ ထွက်ပေါ်လာရ သည် ။ မြကြီးအဖို့ မရွှေမိကို နှူးနပ်နေဖို့ အချိန်ကမရှိ ။ အမှန်က လိုလည်း မလိုအပ်တော့ ပါဘူး ၊ ဒါနဲ့ တောင် နေတဲ့ သူ့လီးကို မရွှေမိ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တေ့ကာ ဖိသွင်းပစ်လိုက်တော့ သည် ။

“ပြွတ် .. ပြွတ် .. ဖွတ် .. အ .. အု .. အွန် ..”

မရွှေမိ မအော်နိုင် ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဆောင့်ဝင်လာတဲ့ လီးကြောင့် နားထင် နရင်းတွေပင် ပူထူထွက်သွား ရသည် ။ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသော အခြေအနေအရ သူမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားနိုင် သည် ဟု ဆိုနိုင်ပါပေ သည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးသွင်းနေတဲ့ လီးက တုတ်ခိုင် ရှည်လျှား မာကြောလွန်းလှသည် ။ သားအိမ်ကို ပင် ထိထိ မိမိ ဝင်ဆောင့်သည် ။ ဒါပေမယ့် သူမကို တက်လိုးနေတဲ့သူက ဘယ်သူမှန်း မသိနိုင် ဖြစ်နေသည် ဆောင့်လိုး ပေးနေတဲ့ လီးပိုင်ရှင်က မရွှေမိ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဖျံကပ်သလို ကပ်ပြီး ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်လိုးချ နေသဖြင့် ထိုလူ၏ မျက်နာကို မရွှေမိ မမြင်မိခြင်းပင် ဖြစ်သည် ။

မရွှေမိ စိတ်ထဲတွင် မိမိကိုတက်လိုးပေးနေသူအား မြင်ချင်တွေ့ချင် နေမိသည် ။ သူမကို အနိုင်အထက် တက်လိုးလိုက်ပေမယ့် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဆိုသလို နှစ်ဦးနှစ်ဖက်

ကောင်းဖို့ ဖြစ်နေတာကြောင့် မကျေနပ်တဲ့ စိတ်ကတော့ မရှိပဲ ဖြစ်နေသည် ။

ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ဇွတ်အတင်း တက်လိုးနေရင်းမှ ပြောင်းလဲငြိမ်သက်သွားသော မရွှေမိ အခြေအနေကြောင့် မြကြီးက ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသော လက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ စိမ်ထားလိုက်ပြီး လိုးဆောင့်နေမှုကို ခဏရပ်တန့် လိုက်သည်

“စိတ် မဆိုးပါနဲ့ .. အစ်မ …ရယ် … ၊ ကျုပ် ..အစ်မကို ..ချစ်လွန်းလို့ .. အခုလို ..အချိန်မတော် .. ခြံထဲ ခိုးဝင်ပြီး .. အတင်းကြံ ရတာပါ ဗျာ ….”

မြကြီးက အခြေအနေကို ထိန်းပြောသည် ။ ဖဲလည် ရိုက်ပြီး ပြေးရင်း လွှားရင်း လမ်းကြုံလို့ တက်လိုးတာပါလို့ ပြောလို့မဖြစ် ..၊ မီးပွင့်သွားနိုင်သည် ၊ မရွှေမိက အထုပ် အထည်ရှိသူမို့ အပိုင်ချိုင်ဖို့ အကြံရကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။

အခုမှပင် သူမကို တက်ခွလိုးနေသူမှာ ကြခတ်ကုန်းရွာက မြကြီးဆိုတဲ့ သတ္တဝါမှန်း မရွှေမိ သိတော့သည် ၊ မိန်းမသား ပေမယ့်လို့ လွှစင်ကို ဦးစီးနေရတဲ့ သူမို့ အဆက်အသွယ်က ပေါ များ ပါပကော ..၊ ဘယ်ရွာမှာ ၊ ဘယ်သူက ၊ ဘာကောင်ဆိုတာ မသိ မရှိ ။ မြကြီး ဆိုတာ အပေ ၊ အတေ ကောင်မှန်းလည်း ကောင်းကောင်း သိသည် ။ ဒါပေမယ့် မြကြီး ဘာကောင်ဖြစ်ဖြစ် ဒီအချိန်မှာတော့ မရွှေမိ ဂရုမစိုက် တော့ .. ၊ သူမ တောင့်တ နေရသော ဆန္ဒတွေ အတွက် အကြောင်းဖန်လာသူတစ်ယောက် .. ၊ ဒီတော့ ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်း ချည်းပဲပေါ့ ၊ပြီးတော့ ကြီးမားတုတ်ခိုင် မာကြောတဲ့ လီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ မြကြီးကို စွဲမက်သွားမိပြီ ဖြစ်သည် ။

“မင်း .. အရမ်း ဆိုးတယ် .. မြကြီး ရယ် ..”

ထိုစကားလေး တခွန်းပဲ မရွှေမိ ပြောနိုင်တော့သည် ၊ ငြင်းဆန်သော အမူ အရာ မရှိတော့တဲ့ .. မရွှေမိကို မြကြီးက ကြုံးကာ လိုးပါတော့ သည် ။

“အ .. အဟင့် .. အိုး .. အား .. ဟား .. အင်း .. ဟင်း .. ”

မရွှေမိ စကားပင် မပြောနိုင်တော့လောက်အောင် မြကြီးက အငမ်းမရပင် ဆောင့်လိုးနေသည် ။ မရွှေမိ တစ်ယောက်မှာတော့ အနှစ်နှစ် အလလ က ၊ ဆိုပါစို့ လင်ရကတည်း က တာင့်တခဲ့ရတဲ့ ထကြွနေရသော ကာမ ဆန္ဒတွေက မြကြီးနှင့်တွေ့မှပဲ ပြည့်ဝသွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည် ။

“ဖွတ် .. ဖွတ် .. ဖတ် .. ပလွတ် ..ဖတ် …”

“အ .. အီး .. အား .. ဟား .. အီး .. အ .. ဟား .. ”

မြကြီး အသကုန် ဆောင့်လိုးနေတာ ကွမ်းတစ်ယာ ညက်လောက် အချိန်တွင် မတော့ ပူနွေးပျစ်ချွဲနေသော သူ့၏ လရည်တွေကို မရွှေမိ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်ပစ် လိုက်ရာ .. လီးနှင့် လရည်တို့ကို ကာလ အတန်ကြာ ပြတ်လပ်နေသော မရွှေမိ စောက်ဖုတ်ကြီးက တပ်မက်စွာ ဆွဲစုပ်ယူနေ ပါတော့ သည် ။

အဲဒီက စလို့ မြကြီးတစ်ယောက် နေ့ချင်းညချင်းပင် သူဌေး ဘဝရောက်ရှိ သွားခဲ့သည် ။ မရွှေမိက မြကြီးကို တရားဝင် ပေါင်းသင်း လက်ထပ်ယူ သည် ။ မြကြီး၏ တစ်ညတာ အတွေ့ထူးကို တစ်သက်စာ စွဲလမ်း သွားခြင်းကြောင့် သူမပိုင်ဆိုင်သမျှ အရာအားလုံးကို မြကြီးအား လွှဲပြောင်း လုပ်ကိုင်စေသည် ။ ဘဝ အခြေအနေ ပြောင်းလဲ လာကာ အမြင့်ရောက် လာသော မြကြီးက မရွှေမိ၏ ပညာသားပါပါ သင်ပြ လမ်းညွှန်မှုတို့ကြောင့် ယခင် ပေပေ တေတေ နေခဲ့ရသော ဘဝသို့ ပြန်မရောက်ချင်တော့ ငွေရှိလျှင် ဘာမဆို ဖြစ်နိုင်သော သူဌေးဘဝကို ပိုလို့ မက်မော လာခဲ့သည် ။

မရွှေမိ၏ လွှစင်ကို သေချာ ဦးစီးလုပ်ကိုင် သည် ၊ တတ်သိ လိမ္မာ လာသလားဆိုတော့ မဟုတ် ၊ ငွေကြေး ပိုမို ချမ်းသာကြွယ်ဝလေ လုပ်ချင်တာ လုပ်တိုင်းဖြစ်နေ ၍ သာဖြစ်သည် ။ အရပ်တကာ နယ်တကာ လှည့်ပြီး ဖဲလိမ်ရိုက်လာသော မြကြီးက သူ့ရဲ့ လွှစင်လုပ်ငန်း တိုးတက်အောင် သစ်တောဘက် ဆိုင်ရာ အမှုထမ်း တချို့နှင့် အာဏာပိုင်တချို့တို့ ထဲက ငွေကြိုက်သူကို ငွေ ၊ မိန်းမ ကြိုက်သူကို မိန်းမ စသည့် နည်းမျိုးစုံတို့ဖြင့် အမျိုးမျိုးလာဘ်ထိုးကာ ကြံစည် တော့သည် ။ 

သစ်တွေကို ထင်တိုင်း ခိုးထုတ်လိုက်ရာ မြကြီး၏ ပိုင်ဆိုင်မှုမှာ တစ်နှစ်အတွင်း လွှစင် နှစ် ခုဖြစ်လာသည် ။ မရွှေမိကတော့ မြကြီးကြိုးစားနေပုံကို ကြည့်ပြီး သူမရွေချယ်မှု မှန်ကန်သဖြင့် ကျိတ်ပြီး ဝမ်းသာနေသည် ။ နှစ် နှစ်ခွဲလောက်ကြာတဲ့ အချိန်မှာတော့ လွှစင်နှစ်ခုကို ဖြုတ်ကာ သစ်စက်ကြီး တစ်ခုကို တည်ထောင်နိုင်သည် အထိကြွယ်ဝ လာခဲ့တော့သည် ။

အုပ်ချုပ်မှု အာဏာနှင့် ဝေးကွာ လွန်းသော ဒေသ ဖြစ်သဖြင့် အရိပ် အကဲကြည့်တတ်သော မြကြီး အဖို့တော့ ထင်တိုင်းဖြစ်နေတော့သည် ။ မြကြီးကနေ ဦးမြကြီးဖြစ်လာသည် ၊ သော်ကရွာထိပ်ရှိ မူလ အိမ်ကြီးကို ဖျက်ကာ တိုက်အိမ်ဆောက်သည် ။ သူ့ မယား မရွှေမိ နှင့် ကလေးတစ်ယောက်ထွန်းကားခဲ့သည် ။ ယောကျ်ားလေး ဖြစ်သဖြင့် မြကြီး အရမ်းပျော် ခဲ့သည် သူအားကိုးလောက်စရာ သားတစ်ယောက်ရပြီ ဆိုပြီးတော့ပေါ့ ဒါပေမယ့် မြကြီး တစ်ယောက် ကြာကြာ မပျော်လိုက်ရ လသားအရွယ် မရောက်တရောက် မှာပင် ဆုံပါးသွားခဲ့ ရသည် ။

အဲဒီက တည်းက မြကြီး တစ်ယောက် သားရူး ရူးခဲ့ရာ ၊ သူ့မိန်းမ မရွှေမိ နောက်တစ်ခါ ဗိုက်ကြီးသည် အထိဆိုပါတော့ ..၊ ဒီတစ်ခေါက် မရွှေမိကလေးမွေးတော့ အမျော်ကြီး မျော်ခဲ့ရသော သူ့အပျော်တွေက ပိုလို့ ဝေးသွားခဲ့ရသည် ။ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးနှင့် သဘောကောင်းသော ချစ်စရာ ကလေးလေးဖြစ်သော်လည်း သမီး မိန်ခလေး ဖြစ်သဖြင့် မြကြီး မတွယ်တာတော့ ၊ အဲဒီကတည်းက မြကြီးတစ်ယောက် နဂို ဗီဇ အတိုင်း ပေပေတေတေ နဲ့ တောထဲက သစ်စက်မှာပဲ အနေများတော့သည် ။ မရွှေမိ အပေါ်လည်း လိုအပ်သမျှ ငွေကြေး ထောက်ပံ သည်မှ လွဲ၍ လင့်ဝတ္တရား မကြေပွန်ချင်တော့ ။ အဓိက ကတော့ လင်ခန်း မယားခန်း ကိစ္စက မရှိတော့ သလိုပင် ဖြစ်သွားခဲ့သည် ။

သစ်စက်ထဲတွင် သူ့အတွက်ရော အာဏာပိုင်တွေကို လာဘ်ထိုးဖို့အတွက်ပါ မွေးထားတဲ့ ကောင်မလေးတွေနဲ့သာ ဇရက်မင်း စည်းစိမ် ခံစားနေသည် လို့သာ ကြားမိတော့သည် ။ မရွှေမိမှာလည်း မြကြီးနှင့် လက်ထပ်ပြီးသည့်နောက် သစ်စက် သူဌေးကတော် ဘဝသို့ရောက်ပြီး အရွေးမှန်ခဲ့တဲ့ လင်ဖြစ်သူရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှု တွေကို ဂုဏ်ယူ လို့မှ မဆုံးသေး ၊ ကလေး တစ်ယောက် အဖတ်မတင်လို့ နောက်ထပ် သမီးမိန်ခလေး မွေးမိကာမှ ဘယ်က ဘယ်လို ဖြစ်သည်မသိ မြကြီးတစ်ယောက် သူ့နားမကပ်တော့ ၊ အလုပ်ကိစ္စအကြောင်းပြပြီး သစ်စက်ထဲမှာသာ အနေများတော့ သည် ။ ပြီးတော့ သူ့မယား အငယ်လေး တွေနှင့်သာ အချိန်ကုန်နေမှန်း မျက်မြင် မဟုတ်ပေမယ်လို့ လူပြော သူပြော နဲ့ သိခဲ့ ရသော်လည်း ဒီလို အခြေ အနေ

ရောက်လာ အောင်က မြကြီး၏ လုံးလ ကြောင့်သာဖြစ်လာခဲ့ ရတာ မဟုတ်လား ။

စယူပါပြီ ဆိုကတည်းက မြကြီးက ပေပေတေတေ ဆိုပေမယ့် လူပျို သူက လင်သေမုဆိုးမ အဖြစ်နဲ့ ယူခဲ့ရတာ ။ ဒီတော့ မရွှေမိခမျှမှာ မပြောသာတော့ ဘူးပေါ့ ..၊ စည်းစိမ် ဥစ္စာ တိုက်တာများဖြင့် ပြည့်စုံစွာ နေထိုင် ခဲ့ရသော်လည်း လင်ဖြစ်သူရဲ့ ယုယကြင်နာမှုကို မရရှိတာ ကြာလာတော့ မရွှေမိ တစ်ယောက် မြကြီးကို အရွဲ့တိုက်ချင်လာသည် ။ ဒီလို တိုးပွားလာတဲ့ စီးပွားဟာ သူ့ရဲ့ လက်ငုတ်လက်ရင်း ကြောင့်ဆိုတဲ့ မာန်မာန လည်းပါတာပေါ့ ။ 

တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်သူ ထွေးထွေက လည်း အပျိုဘော်လေးဝင်လာပြီး ချေးကအစ ၊ သေးကအစ ဂရုစိုက်စရာ မလိုတော့တဲ့ အရွယ်လေး ရောက်လာ ပြီဆိုတော့ မရွှေမိ ဖြစ်တလဲ ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက် စိတ်ရှိတိုင်း မဟုတ်ပေမယ်လို့ အတိုင်းအတာ တစ်ခုထိ လွတ်လပ်စွာ အနေချောင်လာပြီပေါ့ … ။ တကယ်ဆို သမီးမိန်းခလေး ဆိုတာ အရွယ်လေး ရောက်လာ လေလေ ပိုပိုပြီး ဂရုစိုက်ရလေ မဟုတ်လား ၊ မရွှေမိက ဒီကောင်မလေး မွေးမိကာမှ လင်က ပစ်ခွာ ခံရလေခြင်း ရယ်လို့ မသိစိတ်မှာ စွဲနေလေတော့ ၊ ဝတ္တရားကျေ မှလွဲလို့ စစ်မှန်နွေးထွေးတဲ့ မိခင်မေတ္တာကို အပြည့်အဝ မပေးမိခဲ့ …၊

ပန်းသတင်း လေညှင်းဆောင်သလို ၊ လူသတင်း လူချင်းဆောင်တယ် မဟုတ်လား ။ အဲဒီလိုပဲပေါ့ ထွေးထွေး ဆိုတဲ့ သူလေးက ရွှေရင် သိမ်းသစ် အပျိုဘော်ဝင်ပြီးခါစ အရွယ် ဝင်းဝါတဲ့ အသားအရည် မျက်လုံး မျက်ဖန် ကောင်းကောင်း ၊ ပြေပြစ် သွယ်လျှတဲ့ မျက်နာကျ ၊ နှာတံစင်းစင်း နဲ့ နီထွေးထွေး နုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး ၊ တင်ပါးဖုံးအောင် နက်မှောင်ရှည်လျှာတဲ့ ကေသာ ၊ ကျောရှင်းတဲ့ ကိုယ်ကာယ တို့နှင့် သော်ကရွာသာမက ၊ ရွာနီးစပ်ချုပ် ၊ အင်း .. တစ်နယ်လုံးပဲ ဆိုပါတော့ မသိသူ မရှိတဲ့ အချော အလှလေး ၊ စက်သူဌေး ဦးမြကြီး နှင့် သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိ တို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီး ၊

သူဌေးသမီး ဆိုပေသည့်၊ မာန်မန မထားတတ် ၊ အပြော ၊ အဆို အနေအထိုင် ကအစ တော်တော်လေး ယာဉ်ကျေးလိမ္မာ ရှာတယ် ၊ အပြင်ဘန်း ကြည့်ရင်း မိခင် ၊ ဖခင်တို့ရဲ့ အအုပ်အထိန်း အဆို ဆုံးမ ကောင်းလို့ လို ထင်ကြမယ် ။ အတွင်းသိ အနေနဲ့ကတော့ ဖအေဖြစ်တဲ့ ဦးမြကြီးက သူလေးအပေါ် ခလေးဘဝ ကတည်းက မတွယ်တာခဲ့တဲ့ အပြင် တစ်လ တစ်ခါ ၊ တခါတလေ နှစ်လ ၊ သုံးလ နေမှ တခါလောက်သာ အိမ်ပြန်လာ တတ်ပြီး တောထဲက သစ်စက် မှာသာ အချိန်ကုန်နေတတ်သူ ။ မအေလုပ်တဲ့ ဒေါ်ရွှေမိကလည်း ခလေးကတည်းက နို့ဆာရင်တောင် သူများခလေးတွေလို အော်ဟစ်ငိုယိုပြီး ပူဆာ ဂျီမတိုက် တတ်ခဲ့တဲ့ သူလေးကို ဘယ်လို အကြောင်းကြောင့် တော့ မသိပါဘူး ဝတ်ကြေ တမ်းကြေ နိုင်သလိုပဲ ၊ နားအေးပြီးရောဆို အလိုလိုက်ထားတယ် ၊

( အလိုလိုက်တယ် ဆိုတာ စဉ်းစားမိ သလောက်တော့ ချစ်လွန်းအားကြီးလို့ အလိုလိုက်တာနဲ့ ဥပေက္ခာပြု နားအေးပြီးရော ဆို ပြီးပြီးရော အလိုလိုက်တာ နှစ်မျိုးရှိသလိုပဲ )

သူလေးကတော့ ပါရမီထူးသူလေးလို့ ဆိုရမလားပဲ .၊ မနေနိုင်တဲ့ ထမင်းချက် ၊ အိမ်ဖော် စတဲ့ အဒေါ်ကြီး အစ်မကြီးတွေရဲ့ သွန်သင် ပဲ့ပြင် ပေးမှုတို့ကြောင့် သာမာန် ရွယ်တူလေးတွေ ထဲမှာ တောင် သူလို ယာဉ်ကျေး လိမ္မာ တတ်သိသူ မရှိသလောက်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် သူလေးက ရွာရဲ့ကွမ်းတောင်ကိုင်တော့ မဖြစ်ခဲ့ရှာဘူး ၊ အပြစ် အနာ အဆာ ရှိလို့လား ဆိုတော့လည်း သူလေးမှာက မြူမှုံမျှ ရှာမတွေ့ ဒါပေမယ့် မိဘတွေက ငယ်လင် ငယ်မယား မဟုတ်တော့ အစဉ်အလာ ကြီးလှတဲ့ ရွာ့ကွမ်းတောင်ကိုင် အဖြစ်နဲ့ လွဲခဲ့ရ တာပေါ့ ။

ဆင်းရဲ ရဲ ၊ ချမ်းသာသာ ဘယ်လိုမိသားစု ကပေါက်ဖွားတဲ့သူ ဖြစ်ဖြစ် ရုပ်ကလေးအခံရှိကြတဲ့ မိန်မပျိုလေးတိုင်း မျော်လင့်ကြရတဲ့ ကွမ်းတောင်ကိုင် အဖြစ်ကိုတော့ သူလေးလည်း မှန်းရှာတာပေါ့ ။ အပျိုရွယ်ရောက်ခါမှ လွဲခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်ရဲ့ ဇစ်မြစ်ကို လိုက်မိရင်း လင်ခန်း မယားခန်းဆိုတာ ဘာမှန်းမသိ ပေမယ့်လို့ အိမ်ယာ ထူထောင်တာ တို့ ၊ ငယ်လင် ငယ်မယား တို့ စသလောက်တော့ ဉာဏ်လေး မမှီ တမှီနဲ့ သိတတ်လာခဲ့တယ် ၊

သစ်ရွက်လှုပ်ရင်တောင် ရယ်တတ်တဲ့ စိတ်ကစားတဲ့ အရွယ်လေး ဆိုတော့ ရွာထဲကပါပဲ ဂုဏ်ရည်တော့ မညီ တဲ့ သက်တူရွယ်တူ သူငယ်တစ်ယောက်နဲ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို တော့ဖြစ်ကြတယ် ( ခောတ်စကားနဲ့ ပြောရရင် တော့ အီစီကလီပေါ့ )၊ တစ်ရက်သားက ညဦးပိုင်းလေး ချိန်းတွေ့ကြရာက သကောင့်သားက နို့ကိုင် ဖင်ပွတ် လုပ်လိုက်မိတာ အတွေ့အကြုံလည်းမရှိသေးတဲ့ ၊( ဘယ်ရှိမလဲ အနီးစပ်ဆုံး အဖေ နဲ့ အမေက လင်ခန်း မယားခန်းပြတ် ဆဲနေတာ သူ့တစ်သက် ရှိနေပြီမလား )၊ ကိုယ်ကိုကိုယ် ဖွံဖြိုးလာတဲ့ ကိုယ်ကာယကို မလုံမလဲ ဖြစ်နေဆဲ အပျိုမလေး ဆိုတော့ ရှက်တာရော လန့်တာရော ကြောက်တာပါ ရောသွားတယ် ။ တစ်ခါထဲကို ကိစ္စဖြတ်ပစ်လိုက်တယ် ၊

“နင် .. ငါကို ..ချစ်တယ် ချစ်တယ် ..နဲ့ … ဒါမျိုးဆို ..နောက်မလာ နဲ့တော့ ..ကိုရင် ..” တဲ့ ပြတ်ကရော ..၊

ကောင်လေးကတော့ တောင်းပန်ရှာပါတယ် အမျိုးမျိုး ဒါပေမယ့် so sorry ပဲ ဘယ်လိုမှကို လှည့်မကြည့်တော့တာ ။ ခမျှမှာ နှစ်ရက် ၊ သုံးရက်လောက်ကို ရင်ခုန်မပြေ သေးရှာဘူး ၊ အတော်လေး နေသာပြီး မေ့လောက်တော့မှ သူ့တိုးတိုးဖော် ထမင်ချက် အဒေါ်ကြီးကို မေးစမ်းမိ တော့တယ် ၊

“ကြီးခင် ဟိုး ..ညကလေ …x x x x x …”

“ဟဲ့ ..အော် .. ထွေးလေးကလည်း ..ကြီးခင်က အပျိုကြီး ဥစ္စာ ဒီလိုကိစ္စတွေ ဘယ်သိပါ့ မလဲ .. ဟဲ့ ..မိတုတ် ..လာစမ်း ..ဒီကို …”

မိတုတ်က အိမ်ဖော် ၊ အိမ်ဖော်ပေသည့် ရုပ်ရည်လေး သနားကမားနဲ့ ချက်ချက်ချာချာလေး ရွာထဲမှာလည်း ရည်းစားသနား ရှိသူ ဆိုတော့ ဒီကိစ္စမှာ သူတို့ထက်စာရင် နဲနဲတော့ နှံစပ်သည် ။

“အော် ..မမလေးကလည်း … ယောကျ်ား တွေဆိုတာ … x x x x x …”

ဒီလိုနဲ့ မိတုတ်က ထွေးထွေး ဆရာဖြစ်သွားသည် ၊ မိတုတ်ကလည်း လင်သာ မရသေးတာ ၊ ရည်းစားနဲ့က အတော်ကို ခရီးလွန်နေတာ ဆိုတော့ မိန်းမသားချင်း လည်းဖြစ် တဲ့ ထွးထွေးကို အိတ်သွန် ဖာမှောက် သူ့အတွေ့အကြုံတွေကို အကုန် ပြောပြသည် ။ ထွေးထွေးမှာလည်း မျက်လုံးလေး အပြူးသားနဲ့ အံသြလို့မဆုံး ၊ ဒီနောက်တော့ အိပ်ယာ ခြင်ထောင် ကိစ္စတွေ ၊ လင်ခန်း မယားခန်း ကိစ္စတွေကို အသိ ဗဟုသုတတော့ ရှိသွားသည် ။

တစ်ရက်သား မှာတော့ ညဘက်ကြီး အပေါ့အပါးသွားချင်လို့ ခြံအနောက်ဘက်ထောင့်က ရေအိမ်ဆီသွားရင်း စပါးကျီရှေ့အဖြတ် တွင်မတော့

“ အ .. အား .. အ.. အီး …အ …အ ..အိုး …အ … ဟ … အ ..”

မိန်းမ တစ်ယောက်ရဲ့ ကျိတ်ငြီးသံက နားထဲတိုးဝင်လာတာမို့ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားပြီး … သရဲပဲ ခြောက်သလို ၊ တစ္ဆေပဲ လန့်သလိုလိုမို့ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေအော င် ကြောက်လန့် သွားပြီး အိမ်ဘက်သို့ သုတ်ကနဲ ပြန်လှည့် မီးဖိုခန်းဘေးက ကြီးခင်ကို အသံအုပ်အုပ်နဲ့ အသာနိုးပြီး

“ကြီးခင် ..ကြီးခင် ..စပါးကျီထဲက သရဲခြောက်တယ် တော့ ..ထွေး နောက်ဖေး သွားမလို့ဟာ ..အဒီထဲက ခြောက်လွှတ်လိုက်တာ ..အဲဒါ …အဲဒါ ..ထွေးကြောက်လို့ … ခန လိုက်ခဲ့ပါအုန်း ..နော် …နော် …”

ကောင်မလေး ခမျှ အကြောက်လွန်နေ တာကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသည် ။

“ဟုတ်ရဲ့လား .. ထွေးလေးရဲ့ …ကြီခင်တို့ ..ဒီအိမ်ရောက်တာ ..ထွေးလေး တစ်သက် မကတော့ဘူး..ဒီလိုမျိုးတော့ ..တစ်ခါမှ ..မကြုံဖူးသေးပါဘူး … ”

“ဟုတ်တယ် ..ကြီးခင်ရဲ့ …ထွေး နားနဲ့ကို ..ဆက်ဆက် …ကြားခဲ့တာ …မိန်းမတစ်ယောက် …ညည်းသံလိုမျိုကြီး … လိုက် ..လိုက် ..ခဲ့ပါ ကြီးခင်ရယ် ..ထွေး ..ကြောက်လို့ပါနော် ”

ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ အိမ်သာရောက်သည် အထိတော့ ဘာမှမထူး ကိစ္စပြီးလို့အိမ်ဘက်ပြန်တော့မှ အသံသဲသဲ ကြာလိုက်မိကြတယ် ..

“ အ …အု …အ …အ …”

ကျိတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ အသံ တိုးတိုးမှ တကယ့် တိုးတိုးလေး ကြီးခင်ကို လက်တို့လိုက်တော့ အသာ လက်ကာ ပြတယ် ပြီးတော့ စပါးကျီနား အသံမထွက်အောင် တိုးကပ်သွားပြီး ထရံလေးဖြဲ အထဲချောင်းကြည့်လိုက်တယ် .. ထွေးထွေး ကတော့ ကြောက်လို့ မကြည့်ရဲခဲ့ ….၊ ကြီးခင်က ဘာမှမပြောတော့ပဲ ထွေးလက်ကို ဆွဲကာ အိမ်ဘက် အသာလှစ်ပြန်ခဲ့တယ် ၊ အဲဒီနောက် တာ့ ထူးလာတာက ကြီးခင်နဲ့ မိတုတ်တို့ ခေါင်းချင်းဆိုင် တိုးတိုး နဲ့ ထွေးရောက်လာရင်တော့ ဘာမှမဟုတ်တော့သလိုပဲ ..နားစွန်နားဖျား ကြားမိတာကတော့

“ဟယ် .. ဒေါ်လေး ရွှေမိက အဲ့လိုကြီးလား …”

“အေး ..ဟဲ့ ..ငါလည်း ဘယ်ထင်ပါမလဲ … တော်သေးတယ် ..ထွေးလေး မမြင်လိုက် လို့ ..ငါတော့ သူလေးပဲ ..သနားတာပါအေ …”

“ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ ..ကြီးခင်ရဲ့ ..”

“အယ် ..ထွေးလေး …အော် ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး …” “ဘာမှ ..မဟုတ်ပါဘူး ..မမလေးရဲ့ ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ..”

ဘာမှ မဟုတ်ဘူး သာ ပြောတာပြီးတော့ အမေ့အပေါ်မှာလည်း မသိမသာကနေ သိသိ သာသာကို အရိုအသေတန်လာတယ် ..၊ ဘာခိုင်းခိုင်း ချက်ချင်း ထလုပ်ပေးတတ်တဲ့ မိတုတ်တောင် အမေ ခိုင်းရင် ပြန်ခံပြောဝံလာတယ် ၊ ဘာမှမကြာ လိုက်ဘူး တစ်ရက်ကြီးမှာ အမေနဲ့ အကြီးအကျယ် ပြသနာ တက်တော့တာပဲ ထွေးထွေးလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး ပြသနာလည်း ပြီးရော နောက်ဆုံး ကြီးခင်ရော ၊ မိတုတ်ပါ အလုပ်ထွက်သွားကြ တယ် ။ ထွေးထွေးမှာတော့ တိုးတိုးဖော် ပျောက်တော့တာပေါ့ ၊ ဟိုးနေ့ညက စပါးကျီထဲ ကထွက်တဲ့ အသံတွေ နဲ့ တော့ စပ်ဆက် လိမ့်မယ်လို့တော့ ထင်မိတယ် .. ။

စက်သူဌေး ကတော်ကြီး ဒေါ်ရွှေမိမှာ သမီးလုပ်သူ အပျိုရွယ်လေး ရောက်လာတာတောင် အိမ်ထောင်မှု ကိစ္စ အ ဝဝ တို့မှာ စီမံ ညွှန်ကြားရုံသာဆိုတော့ ကျောကျောလေး နေရပြီး အသုံးအစွဲ အတွက် လိုအပ်တဲ့ ငွေကလည်း လင်ဖြစ်သူ ကိုမြကြီးက လိုရင်လိုသလောက် ပို့ပေးနေတာမို့ ဘာ အပူ အပင် မှ မရှိပဲ အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူး ဆိုသလိုပေါ့ သမီး လုပ်သူ နဲ့တောင် အလှချင်း ပြိုင်နေသလိုလို ၊ ထွေးထွေး ကိုမွေးပြီးကတည်းက သူလင်မြကြီးနဲ့ ကာမမှုက လုံးဝ မရှိတော့တာမို့ ရှင်းရှင်း ပြောရရင် ငတ်နေတာကြာပြီ ..၊

ဖြစ်ပုံက ဒေါ်ရွှေမိတို့က ငွေကြေး တောင်သာသူ ဆိုတော့ ရင်းနှီတဲ့ သူတွေ ထဲက လိုအပ်တဲ့ တစ်ချို့အပေါ် အတိုးချထားတယ် မဆိုပေမယ့် လေးစားအောင်တော့ စတိ သဘောလောက် ယူပြီး ငွေတိုးပေးထားတယ် ။ မဆပ်ချင်ကြလို့ စကားတွေပြောကြရာက နောက်ဆုံး ရွာလူကြီး ကိုဖိုးထင်နဲ့ သွား ပတ်သတ်မိတယ် သဒ္ဓါလွန်တော့ တဏှာကျွန် ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ။ 

သူကြီး ဦးဖိုးထင်က သူ သူကြီးမဖြစ်ခင် ကာလသားခေါင်း ဘဝကတည်းက မုဆိုးမ မရွှေမိကို မျက်စိကျခဲ့သူ ၊ သူ့လင် မြကြီးနဲ့ကလည်း အသက် က သိပ်ကွာတာ မဟုတ်ဘူး ၊ မရွှေမိ မြကြီးနဲ့ရပြီး နောက်ဆုံး ထွေးထွေးကို မွေးပြီးခဲ့တာတောင် ဖိုးထင်တို့က ကျိတ် ကြံနေတုန်း ကိုး ၊ ဒေါ်ရွှေမိကလည်း မြကြီးကို အရွဲ့တိုက်ချင်တာရော ဝေးကွာနေခဲ့တဲ့ လင်ဖြစ်သူရဲ့ အယုအယ နဲ့ ၊ ကာမမှု တို့ကြောင့် တောက်လောင်နေဆဲ တဏှာရမ္မက်တို့ ဟာ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေတဲ့ သူကြီး ဦးဖိုးထင် နဲ့တွေတဲ့ အခါမှာတော့ ယမ်းပုံ မီးကျသလို ပေါက်ကွဲထွက် ကုန်တာပေါ့ ။

စိတ်ကူး ပေါက်မှ အိမ်ဘက်ကို ခြေဦးလှည့် လာတတ်တဲ့ ပေါ်တော်မူ မြကြီးကြောင့် အခွင့်အရေး စောင့်နေတဲ့ သူကြီးဖိုးထင်က ငွေတိုး ၊ ငွေရင်း ကိစ္စတွေနဲ့ သူ့ကိုလာ ပတ်သတ်မိ တဲ့ ဒေါ်ရွှေမိ ကို သွေးဆောင် ရာမှ စစ်ဘိနပ်ပျက် နဲ့ ခွေးငတ် တို့ တွေ့ကြလေသတည်းပေါ့ ။ သူကြီးဖိုးထင်က နောက်လူဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်ရွှေမိ အတွက် မကြုံတွေ့ဖူးသေးသော ကာမဆက်ဆံမှု မျိုးကို ကြိုးစား ဖြည့်စွမ်း ပေးသည် ။ ဒါမှလည်း သူ့ကို စွဲနေမှာ မဟုတ်လား ၊ မြို့ကြီးပြကြီးမှ အသိ မိတ်ဆွေ များထံမှ အခွေတွေယူကြည့်လိုက် ၊ စာအုပ်တွေဖတ်လိုက် နဲ့ နည်းနာနိသယမျိုးစုံကို အပတ်တကုတ် ကြိူးစားလေ့လာပြီး သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိကို ကာမသင်ခန်းစာ များကို ကိုယ်ဖိ ရင်ဖိ ပြန်လည်ပို့ချ ပေးနေ တော့ သည် ။

“ကိုဖိုးထင် .. ရှင် ညဘက်ကျရင် ဝိုင်းဘက်လှည့် လာခဲ့အုန်း နော့ …”

“လာမှာပေါ့ …မရွှေရယ် … အတိုးယူမယ့် ကိစ္စတွေ ရှိသေးတယ် မလား … လာရမှာပေါ့ …ဟဲ..ဟဲ .. ”

“အေးပါ …တော်ကြာမှ …ရှင်ကြီး မေ့နေရင် ..အသိပဲ …”

အခုမှ ဒေါ်ရွှေမိတို့ မြူတူး ခုန်ပေါက်မတတ် ငယ်မူ ငယ်သွေးတွေ ပြန်ကြွလို့နေသည် ၊ အသက်ကြီးလာပေမယ့် တဏှာရမ္မက် က ထကြွသောင်း ကျန်းဆဲမို့ လင်ဖြစ်သူ မြကြီးက ကာလ အတန်ကြာ သွေးသား ကိစ္စတွေမှာ လစ်ဟာနေပေသည့် ၊ အကြောင်းဆိုင်တော့ ခလုတ်တိုက်ပြီး တိတ်တိတ်ပုန်း လင်လေး ကောက်ရထားသည် မဟုတ်လား ။ 

အကြိမ်ကြိမ် ချိန်းပြီး လိုးနေကြ နေရာဖြစ်သော ဒေါ်ရွှေမိတို့ ဝိုင်းထဲက စပါးကျီထဲရှိ ကောက်ရိုးပုံပေါ်တွင် သူကြီးဖိုးထင် နှင့် ဒေါ်ရွှေမိတို့ အပီ လိုး နေကြသည် ၊ သူကြီးဖိုးထင်က ဒေါ်ရွှေမိကို အချိန်နှောင်းမှ လိုးဆော်ခွင့် ရသော်လည်း ဒေါ်ရွှေမိ၏ အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို သူ့လင်ဖြစ်သူ မြကြီးထက်ပင် နှံ့စပ်သူ ဖြစ်လို့နေသည် ။ အခုပဲ ကြည်လေ ကောက်ရိုးပုံတွင် လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေး ထားသော ဒေါ်ရွှေမိ ၏ ဖင်ပေါက်ကို လိုးနေသည် ။

“ဗွတ် .. ဖွတ် … ဖတ် …. ”

“ အ .. အား .. အ.. အီး …အ …အ ..အိုး …အ … ဟ … အ ..”

“ကျွတ် .. အ .. ကိုဖိးထင် ..ဖြေးဖြေး ..ဘွတ် ..ဖတ် ..ဖတ် .. အ အီး ..အ ဖြေးဖြေး ..နာတယ်တော့ ..ရှင့်လီးက ..အရမ်းတုတ်တာပဲ ..ကျွန်မဖင်ထဲက ..အောင့်တယ်ရှင့် ..”

“ဖွတ် ..ဖတ် ..ဖတ် ”

“မရွှေမိရာ ..နင့်ဖင်အိုးကြီးက .. အခုချိန်ထိ ..မကျသေးတော့ ..နင့် ဖင်ကိုလိုးရတာ ..အရသာ ..ရှိလိုက်တာ ..ဟာ ”

“အ ..ဟင့် ..အ …ရှီး …ရှင်နဲ့ကျမှ ကျွန်မလည်း ဖင်ချခံနေရတာ …ရှင် ဖင်ကိုတော့ ..နေ့တိုင်း မလိုးပါနဲ့ …အရမ်းနာတယ်တော့ …အ ..အ..”

“အေးပါဟာ ..ဖတ် ..ဖတ် ..ဖွတ် ..ဖွတ် ..”

နောက်ဆုံးလူဖြစ်သော သူကြီးဖိုးထင်က ဒေါ်ရွှေမိ၏ ပထမလင် ဦးဖိုးကောင်း နှင့် ဒုတိယလင် မြကြီးတို့ထက်ပင် ဒေါ်ရွှေမိ၏ ခန္ဓာကိုယ် ကိုပိုင်သည် ။ မြို့က အပေါင်းအသင်း တွေ ရဲ့ ကောင်းမှုနဲ့ ကာမမှု အသစ်အဆန်းတွေ ရှာဖွေတွေ့ရှိရာမှ ဒေါ်ရွှေမိ ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက် ၊ စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ပေါက်တွေကို သူကြီးဖိုထင် လီးနဲ့က နှံနှံစပ်စပ် ထိတွေ ဆက်ဆံဖူးခဲ့ သည် မဟုတ်ပါလား ။ သူကြီးဖိုးထင်ကော ဒေါ်ရွှေမိပါ ပတ်ဝန်းကျင်ကို တခနတာ မေ့လျော့ပြီး တဏှာရမ္မက်နွံထဲ နစ်မွန်း နေကြခိုက် စပါးကျီ ထရံ အပေါက်လေးမှနေ၍ သူတို့နှစ်ယောက် အဖြစ်ကို ချောင်းကြည်မိသွားသူ တစ်ယောက် ရှိခဲ့တာကိုတော့ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး သတိ မမူမိခဲ့ကြပေ ….. ။

ဒီရက်ပိုင်း အတွင်း ဒေါ်ရွှေမိတစ်ယောက် အိမ်မှာနေရတာ သိပ်အဆင်မပြေဘူး ၊ ထမင်းချက် ဆိုပေသည့် ညီးအစ်မ အရင်းလို ဆိုးတိုင်ပင် ၊ ကောင်းတိုင်ပင် ဖြစ်တဲ့ မမခင်က ဒီရက်ထဲ ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်နေသလို ဘာခိုင်းခိုင်း ချက်ချင်းထလုပ်တတ်တဲ့ မိတုတ်ကလည်း ဖင်လေးနေသလိုပဲ ၊ အစကတော့ ဒီဟာမတွေ ဘာဖြစ်နေသလဲပေါ့ ကိုယ်ကလည်း ကိုယ့်အပျော်နဲ့ ကိုယ်ဆိုတော့ သိပ်သတိမထားမိဘူး နောက်ပိုင်း ဘာမဟုတ်တဲ့ မိတုတ်ကအစ ခိုင်းရင် လုပ်မပေးတဲ့အပြင် အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံနဲ့ မျက်နာကလည်း အချိုး မပြေချင်တော့ဘူး ။

ဒီတော့ ဒေါ်ရွှေမိတို့ သတိမထားလို့ မရတော့ဘူး မီဖိုခန်းဘေး မယောင်မလည်နဲ့ စနည်းနာကြည်တော့မှ ခေါင်းမိုးကြိုးပစ်တော့တာပါ့လား ၊ ဒီကောင်မတွေ သူနဲ့ ကိုဖိုးထင် အကြောင်း တော်တော် လေးသိနေပြီဆိုတော့ မဖြစ်ဘူး အဖြစ်ဘူး ဒီကိစ္စကို အရင်ရှင်းမှ တော်ကြာ မြကြီး သိသွားရင် မိုးမီးလောင်လိမ့် မယ် ။ 

သိပ်မကြာပါဘူး တစ်မနက်မှာတော့ ဧည့်ခန်းထဲက ပန်းအိုး ရေလဲခိုင်းရာက မိတုတ်က သူ့ကို ခံပြောတယ်လေ ရေရေလည်လည် ပေါက်ကွဲတာပေါ့ ဆံပင်ဆွဲပြီး ပါးရိုက် လွှတ်လိုက်တယ်လေ ၊ အဲဒီတော့ သူ့အဒေါ်ဖြစ်တဲ့ မခင်က မနေဘူး သူတခွန်း ငါတခွန်း နဲ့ ဖြစ်ကြတာ ငယ်ကျိုးငယ်နာတွေရော ကြီးမှ ကျိုးကန်းနေတဲ့ ကိစ္စတွေရော ရှုပ်နေတာပဲ နောက်ဆုံး သင်းတို့နှစ်ကောင်မ နှစ်ကောင်စလုံး အိမ်ကနှင်ထုတ် လိုက်တယ် .. အေးရော .. ။

ပြီးတော့မှ မြကြီးဆီ စာရေးပြီး လူလွှတ်လိုက်တယ် အဓိက ကတော့

“သူရဲ့ အလုပ် ကိစ္စတွေ အခက်အခဲဖြစ်တဲ့ အခါ သူကြီးဖိုထင်က ဘယ်လိုကူညီကြောင်း အဲဒါကို မိတုတ် နဲ့ မခင်တို့က ဘယ်လို သမုဒ်ကြောင်း သူအပေါ် ဘယ်လိုတွေ ဆိုးကြောင်း ဘာ ညာ နဲ့ ပြီးတော့ အိမ်မှာ ထမင်းချက်ဖို့ နဲ့ ခြံစောင့်ဖို့ လူလိုတာကို သစ်စက်ကပဲ ပို့ပေးစေကြောင်း မိန်းမတွေ ခေါ်ခိုင်းရတာ ပစိ ပစပ်များကြောင်း ”

ဒါလောက်ပါပဲ သိတယ်မလား လူဆိုတာ ကိုယ်မှားနေရင်တောင် အမှန်ပြောဖို့ခဲရင်းကြတယ်လေ ၊ ပြီးတော့ ကိစ္စတစ်ခုလည်း တစ်ခါတည်းဖြတ်ပစ် လိုက်တယ် သူ့သမီး ထွေးထွေး အတွက်တော့ ထည့်မစဉ်းစား ဘူး ၊ သူ့အတွက် ထမင်းချက် ၊ အိမ်ဖော်တွေ ကို မိန်းမတွေ ဆက်သုံးနေရင် သူနဲ့ ကိုဖိုးထင် တို့ကိစ္စကို ဟိုလူသိ ဒီလူသိ နဲ့ ဒီလိုမျိုးတွေ ထပ်ဖြစ်လာမှာကို မလိုလား ဘူး ။ 

မြကြီး ဆိုတဲ့လူကလည်း ရှေ့နောက် စဉ်းစာတာ မဟုတ်ဘူး သူ့ဘာသူ သစ်စက်ထဲ ကောင်မလေးတွေနဲ့ ပျော်နေရပြီးရောဆို ဦးဏှောက်ပဲ မှိုတက်သွား ပြီလား မသိတော့ဘူး ၊ ကြည့်လေ သူ့မိန်းမနဲ့ သမီး အပျိုလေး ၊ မိန်းမသားတွေချည် ရှိတဲ့ အိမ်ကို စက်ထဲက ကောင်လေး နှစ်ကောင် ပို့လိုက်တယ်လေ …။ ကောင်းရော …ကောင်တာမှ တော်တော် ကောင်းတာပါ ….စိတ်ပျက်ဖို့ …၊

ထွေးထွေး ခမျှလည်း ကြီးခင် တို့ မိတုတ် တို့ကို အလုပ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး သူ့အမေကို အမြင်အကြည်ဘူး ၊ အစကတည်းက အမေ နဲ့ သမီး အကြားနွေးထွေးတဲ့ ဆက်ဆံရေး မရှိတော့ ဟိုက သူမကြည်တဲ့ ကိစ္စ သိတောင်မသိဘူး ၊ အဖေကလည်း ဘယ်လိုကောင်တွေ အိမ်ကိုပို့လိုက်တယ် မသိပါဘူး ဟိုအေးမောင် ဆိုတဲ့ ခြံစောင့်လုပ်တဲ့ သူကဒီလောက် မဟုတ်ပေမယ်လို့ စံမြ ဆိုတဲ့ထမင်းချက် ကိုတော့ နည်းနည်း ၊ အင်း.. နည်းနည်း မဟုတ်ဘူး များများ သဘောမကျချင်ဘူး အဲဒီ့လူ အကြည့်တွေက တော်တော်လေး ရိုင်းတယ် သူ့ကို မျက်နာ ချင်းဆိုင်တွေ့ လိုက်တာနဲ့ မျက်လုံးတွေက နို့တွေပေါ် ရောက်နေပြီ ၊ ရှက်လို့ နောက်ပြန်လှည့်ပြေးတော့ ဖင်ပေါ်ကမခွာတော့ ဘူး တော်တော် ဏှာဘူးကျတဲ့လူကြီး ။ ပြီးတော့ ထွေးထွေး အစာမကြေတာ တစ်ခုရှိသေးတယ် စပါးကျီထဲက အသံတွေ ၊ ကြီးခင် နဲ့ မိတုတ် တို့ အလုပ်ထွက်သွားရတာ အဲဒီ အသံတွေနဲ့လည်း ပတ်သတ်လိမ့်မယ်လို့ တထစ်ချ တွက်ထားတယ် ။ တနေ့နေ့ ပေါ့ ။

ရွာတွေမှာက ၉ - နာရီလောက်ဆို လူခြေတိတ်နေပြီ ၊ ထွေးထွေးလည်း အိပ်ချင်တဲ့ ကြားက မသိမသာနဲ့ စပါးကျီဘက်ကို စောင့်ကြည့်ခဲ့တာ သုံးရက်မြောက်တဲ့ညမှာတော့ ၊ ခြံ အနောက် ဘက်ထောင့် က စပါးကျီ ထဲကို လူရိပ်နှစ်ခုလိုလို ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်မိတာကြောင့် ၊ သူခိုးများလား လို့ ထင်မှတ်ကာ အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြီး အသံမကြားအောင် စပါးကျီနားကပ်ကာ ၊ ဟိုးတစ်ခါ ကြီးခင်ချောင်းကြည့် ခဲ့တဲ့ အပေါက်လေးကနေ အထဲကို ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အခါမှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ၊ အပျိုမလေး ထွေးထွေး ကို ဆက်ကနဲဆို ခါးကို တောင်မတ် သွားစေတယ် ။

ကိုဖိုးထင် တို့က အတော့်ကို အတတ်ဆန်းတဲ့ လူပဲ ၊ ဒါနဲ့ဆို နှစ်ခါရှိပြီ ဟိုတစ်ခါကလည်း သူဒီလို လုပ်လို့ အိမ်က ထမင်းချက်လား ၊မိတုတ်လား တွေ့သွားလို့ ပြသနာ ဖြစ်ခဲ့ဖူးပြီးပြီ ၊ ဒါလည်း မမှတ်ဘူး ဒီတစ်ခါတော့ ပေးတဲ့အကြောင်းပြချက်က ခိုင်လုံပါ တယ် ၊ မိတုတ်ရော ၊ မခင်ပါ မရှိတော့ဘူး အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ခေါ်ထားတဲ့ စက်ထဲက ကောင်လေးတွေကလည်း ဒီအချိန်ဆို ရွာလည်က ဗွီဒီယို ရုံရောက်နေပြီ ဘယ်သူမှတွေ့စရာမရှိဘူးတဲ့ တစ်ကယ်ဆို အိပ်ခန်းထဲမှာတောင် တွေ့ချင်တာ ထွေးထွေး ရှိလို့ တဲ့ ၊ ဟင်း တော်တော်ဆိုးတဲ့ လူ ၊ မမြင် မစမ်းနဲ့ လုပ်ရတာ ထက် စာရင် လင်းလင်းချင်းချင်း နဲ့ လိုးရတာ ပိုအရသာ ရှိသတဲ့လေ ၊ ဓါတ်ခဲထည့်ရတဲ့ မီးအိမ်လေးကို ယူလာလေရဲ့ ၊ ကျွန်မ အနေနဲ့တော့ ထူးပြီးရှက်နေစရာ အကြောင်းမရှိတော့ပါ ဘူး ၊ ကလေးနှစ် ယောက်လည်း မွေးဖူးပြီး လင်လည်း သုံးယောက်တောင်ရှိပြီဆိုတော့ ၊ အဲ မရှက်တော့ပေမယ့်လို့ သူ့လီး ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက် လိုးဆောင့် နေတာကို မြင်နေရတာကိုး ရမ္မက်စိတ်က တစ်မျိုးတော့ထန်တာပေါ့ ၊

မမြင်ဘူး မတွေ့ဘူးတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးမို့ ထွေးထွေး ဆက်ကနဲ့ဆို တုန်တက် သွားတာကြောင့် မြင်ကွင်းက ကွယ်သွားတယ် ၊ သေချာ အောင် ထပ်ကြည့် လိုက်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်ရွှေမိ နဲ့ ရွာသူကြီးဦးဖိုထင်တို့ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ကြီးကို တော်သလင်းဇာတ်ခင်းနေ ကြတယ် ။ ဒေါ်ရွှေမိက သေတ္တာစောင်းလေးမှာ ပက်လက်လှန် အိပ်ပြီး ပေါင်တွေကို ဆွဲထောင်ထာသလို ဦးဖိုထင်က သူအမေ ပေါင်ကြားထဲ ဝင် ဒူနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့စုံတွန်းထားပြီး သူ့ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လုပ်နေလေရဲ့ ၊ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ် မကပ်ကြတော့ဘူး ၊ မိတုတ်ပြောတဲ့ လိုးတယ်ဆိုတာ ထင်ပါရဲ့ ၊ လိုးချင်တယ် ဆိုရင် လည်း သူ့အဖေ ဦးမြကြီး ရှိတာပဲ ၊ ဘာလို့ သူကြီး ဦးဖိုးထင်နဲ့ လိုးနေရတာလဲ ပေါ့ ၊ ဒါမှ မဟုတ်သူ့အမေဖောက်ပြန် နေတာ လား ၊ ဘာတွေလဲ သူမသိတော့ဘူး ၊ တွေးလည်း မတွေးတတ်တော့ဘူး ၊ မမြင်ဘူးတဲ့ ကြုံလည်း ကြုံရခဲတဲ့ မြင်ကွင်းမို့ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ဆက်ကြည်နေလိုက်မိတယ် ။

“မရွှေမိရေ …ပုံစံ ပြောင်းကြအုန်း စို့ကွာ …”

ပြောပြော ဆိုဆို သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တာမို့ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ လီးက မာထောင်ပြီး ငေါ့တော့ ငေါ့တော့နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ၊ အပျိုမလေး ခမျှ ရင် တလှပ်လှပ် နဲ့ ကြည့်နေမိတာပေါ့ ၊ ယောကျ်ားတွေရဲ့ လီးဆိုတာ မိတုတ်ကောင်းမှုနဲ့ ကြားသာ ကြားဖူးတာ မြင်ဖူးသေးတာ မဟုတ်ဘူး အခုတော့ လက်တွေ့မြင်ရပြီဆိုတော့ အသဲတ လှပ်လှပ်

ဖြစ်လို့ ၊ ပြီးတော့ သူ့အမေထဲကို ဘယ်လိုများထည့် သလဲပေါ့ ၊ သေးပေါက်ရင်တောင် သေချာမကြည့်ဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဆိုတာ သေးသေးလေး ဥစ္စာ အပေါက်ပါတယ် ဆိုတာ သိပေမယ်လို့ လက်ချောင်တောင် ထိုး ကြည် ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး ၊

“တော်က ဘယ်လို လုပ်ချင်သေး လို့လည်း ကိုဖိုးထင်ရဲ့ ကျွန်မက ဘယ်လိုနေပေးရမှာလဲ ..”

“ဖင်ကုန်းပေးကွာ … နောက်ကနေ လိုးချင်တယ် ..ဒါမှ နင့်ဖင်ကြီးတွေ မြင်ရမှာ …ဟဲ ..ဟဲ ..”

“ရှင် ဒီတစ်ခါတော့ ဖင်မချနဲ့တော့နော် ..ဟိုတစ်ခါ လုပ်ထားတာ အိမ်သာတောင် မနဲသွားရတယ် ..”

“အေးပါ .. ဟ ..”

 သူ့အမေ က သေတ္တာစောင်မှာ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တော့ ပေါင်ကြားကပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဦးဖိုးထင်က နောက်ကနေ သူ့လီးကို အသာပဲ လိုးထည့်လိုက်တယ် ။ ဟယ် လွယ်လွယ်လေးပါလား ထွေးထွေး သူ့ဖါသူတွေးလိုက်မိတယ် ။ အဲဒီနောက်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်ရွှေမိရဲ့ ဖင်ကုန်းကာ အလိုးခံရင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ရမ္မက်သံတွေကို အတိုင်းသား ကြားနေရတော့ တယ် ၊

“အား ..ရှီး .. အ .. အင့် … ဟင့် .. ကိုဖိုးထင်ရယ် .. အ ..အီး … ဆောင့် …အ ..နာနာ ဆောင့် .. အ ..” 

ကြည့်နေရင်းနဲ့ သူ့အမေ အလိုးခံနေရတာ တော်တော်လေး ကောင်း လာပြီဆိုတာ ထွေးထွေး သိလာတယ် ၊ အရာရာကို စူးစမ်း လေ့လာတတ်တဲ့ အရွယ်ဖြစ်တာမို့ မအေဖြစ်သူခံစားနေရသော ကာမ အရသာမျိုး သူလည်း ခံစားချင်စိတ် ဖြစ်လာမိတယ် ။ 

ပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း ခံစားချက်တွေ မသိမသာ ပြောင်းလာတယ် ၊ သဘာဝက စေ့ဆော်ပြီလား တော့မသိ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြက်သီးလေးတွေ ထလာသလို ၊ နို့သီးခေါင်းထိတ် ကလေး တွေကပဲ ယားလာသလိုလို ၊ ဟိုနားက ယားသလိုလို ၊ ဒီနားက ယားသလိုလိုနဲ့ သေချာတာကတော့ ပေါင်ရင်းဂွဆုံက စောက်ဖုတ်လေးက တော်တော်လေးကို ရွစိ ရွစိ နဲ့ အနေရခက်လာတယ် ၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လိမ်ပြီးညှပ်ထားမိပေမယ့် ခံစားရတာ က မသက်သာ ၊ ကြည့်နေရင်း မှပင် ပိုပိုဆိုးလာတယ် .. တစစ်စစ်ဖြစ်ကာ စိုလာတာမို့ အရည်လေးတွေပင် ထွက်လာသလားမသိ ။ နိုးထလာ တဲ့ကာမစိတ်ကြောင့် ပြောင်းလဲလာတဲ့ သွေးသားခံစာမှု တွေကို အဖြေရှာမရ သည့်အဆုံး မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်ကာ ထွေးထွေး တစ်ယောက် မအေ လုပ်သူရဲ့ တဏှာဇာတ်လမ်းကို ဆုံးအောင်တောင် မကြည်နိုင်တော့ …၊ အိပ်ခန်းလေးဆီ ပြန်ပြေးရင်း အိပ်လို့ မပျော်တဲ့ ည တစ်ည ကို ခက်ခဲစွာ ကျော်ဖြတ်ခဲ့ ရတော့တယ် …. ။

မနေ့က မြင်တွေ့ခဲ့ရသော သူ့အမေနဲ့ ဦးဖိုထင်တို့ လိုးပွဲကြောင့် ထွေးထွေးရဲ့ စိတ်မှာ တဏှာရမ္မက်တို့သာ ဖုံးလွှမ်း လာတော့တယ် ၊ ချစ်သူ ရည်းစားကလည်း ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက် က မရှိတော့ တာ ဆိုတော့…၊ အိမ်မှာ အမြဲလို အနေနီးတဲ့ ထမင်းချက် စံမြနဲ့ ခြံစောင့် အေးမောင် တို့ကိုပဲ ရမ္မက်သွေး ဆူပွက်စရာ လူတွေ အဖြစ် မြင်လာ တယ် ။ အေးမောင် နဲ့ စံမြ ဆိုတာက အသက် အစိတ်လောက်ရှိတဲ့ ကာလသားတွေ ၊ တစ်နယ်ချင်း ဆီကနေ သူ့အဖေ သစ်စက်မှာ အလုပ်လာလုပ်ရင်း နဲ့မှ အိမ်မှာ အလုပ်သမား မရှိလို့ ခနဆို ရောက်နေ ကြသူတွေသာ ၊ အဲဒါတွေ က ထွေးထွေး အတွက် အရေးမပါတော့ ကျန်းမာတောင့်တင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာ ၊ သန်မာ ဖြတ်လတ်မှု နဲ့ သူ့အပေါ် ဂရုစိုက်တာလေး တွေကို သာ ရှေ့တန်းတင် သာယာလာခဲ့တော့တယ် ။

ထွေးထွေး အသက်က အခုမှ ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်ပြီးတာ ဘာကြာသေးတာ မှတ်လို့ ၊ စံမြတို့ အေးမောင်တို့က သူတို့ထက် ငယ်ပေသည့် သူတို့သူဌေးရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီး မဟုတ်လား ၊ ဒီတော့ မမလေး ၊ မမလေး လို့ပဲ ရိုသေသမှု ပြုရတာပေါ့ ၊ ထွေးထွေးကလည်း အရင်ကတည်းက သဘောကောင်း သူလေး ဆိုပေသည့် ၊ အရင်က ယောကျာ်းနဲ့ မိန်းမ ခပ်တန်းတန်း သာ နေခဲ့ရာမှ အခုလို နေ့ချင်း ညချင်း ပုံစံပြောင်း ၊ အချိုးပြင် လာတဲ့အမူအရာ ကို စတင် သတိမူမိသူက ထမင်းချက်စံမြ ၊

တကယ်တော့ စံမြက အရှုပ် မိန်းမ တစ်ယောက် ရဖူးပြီး အကြောင်း မတိုင်ဆိုင်လို့ ကွဲခဲ့ကြသော်လည်း မိန်းမ ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ကြုံရင်းကြုံသလို ဂွင်ဆင်ပြီး လှုပ်ရှားတုန်း ထွေးထွေး တောင်မှ သူ့ သူဌေးရဲ့ သမီးမို့ မကောင်းတတ်လို့ လွှတ်ထားတာ ၊ အခုလို အမူအရာ တွေပြောင်းလာတာ သူ့အတွေ့ အကြုံအရဆိုရင် ထွေးထွေး အဲ့ဒီကိစ္စတွေမှာ စိတ်ကစား နေပြီဆိုတာပါပဲ ။ ဒါကြောင့် စံမြတစ်ယောက် ထွေးထွေးကို လက်တည့်စမ်းကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့ တယ် ။

ထမင်းချက် အလုပ်ကို လုပ်နေရသဖြင့် အိမ်ထဲတွင် အနေများသော စံမြက ထမင်းစားချိန် မီဖိုချောင်ထဲသို့ ထွေးထွေး ဝင်လာသည့် အခါများတွင် သွေးတိုးစမ်းသည့် သဘောဖြင့် စကြည့်တယ် ၊ ပန်းကန် လှမ်းပေးရင်း လက်ကလေး ကိုမသိမသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ၊

“မမလေး ၊ လက်လေးတွေက ဖြူဝင်းပြီး တအား နုညံ့နေတာ ပဲနော် ..၊ ”

“အယ် ..၊ ကိုစံမြ ကလည်း … ဟင့် .. လာမြှောက်နေပြန်ပါပြီ … ဘာလိုချင်လို့ လာမြှေက်နေတာလဲ …”

ထွေးထွေး က သူ့အဖေ ဦးမြကြီးလိုပဲ သဘောကောင်းသလို လက်ဖွာတယ်လေ ၊ အပေးအကမ်းကလည်း ရက်ရောတယ် ဆိုတော့ သူ့ကို တစ်ခုခုဝယ်ပေးဖို့ လာမြှောက်နေတယ် ထင်တာပေါ့ ၊ ဟိုကနှူးနေတာ သူမသိ သေးဘူး ။

“ဘာမှ မလိုချင်ပါဘူး မမလေးရယ် … စံမြတို့က မမလေးအနားမှာ နေရရင် အားလုံးပြည့် စုံနေပါပြီ ….”

“ဟွန်း .. ဟုတ်လဲ ..ဟုတ်ပဲနဲ့ …”

အပျိုမလေး မှာတော့ စံမြ အပြော မှာမျောရပြီ ၊ ကြည်နူး ပီတိတွေဖြာ လို့ ၊ စံမြ အပေါ်မှာလည်း စိတ်ကစား မှုက ပိုလို့တိုးလာ တယ် ။ သက်တူရွယ်တူ သမီးရည်းစား ထွက်ရှာရင်

တောင် အချိန်ပေးရဦးမှာ မလား ၊ သစ်စက်ထဲ အလုပ်ကြမ်းလုပ်ခဲ့တဲ့ ဒေါင်းတိ မောင်းတိ ကိုစံမြတို့ လိုမျိုးနဲ့သာ အဆင်ပြေမယ်ဆို ရေကန်အသင့် ၊ ကြာအသင့် မဟုတ်လား ၊ သူလေး မှာ လည်း သူ့အတွေးနဲ့ သူမြူးလို့ ။

“နောက်ပြီး ..၊ မမလေးက အရမ်းလှတော့ ..ချစ်ကြမယ့်သူတွေလည်း …ဝိုင်းဝိုင်း လည်နေမှာ ဘဲ …နော် ..”

“ခိ …ခိ ..ထွေးက တကယ် လှလို့လား ၊ …ကိုစံမြရဲ့ …”

“လှတာပေါ့ .. မမလေးရယ် … မမလေးရဲ့ အသားအရေ ကလည်း ဝင်းဝင်းဝါဝါ စိုစို ပြေပြေ ၊ မျက်နာလေးကလည်း ကြည့်ပါအုန်း … ဒီလောက်လှ တာ စံမြတို့တော့ မတွေ့ဖူးသေးဘူး …တကယ် …၊ နောက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လေးကလည်း ..ငါးရံကိုယ်လုံးလေး …. ကဲ ..မမလေးမှ …. မလှရင် .. ဘယ်သူ လှတော့မလဲ …”

ပြောရင်း ဆိုရင်း ထွေးထွေးရဲ့ လက်မောင်းလေး ၊ ပုခုံးလေး ကို မထိတထိ ကိုင်လိုက် ပွတ်လိုက် ၊ မေးဖျားလေး ဆွဲလိုက်နဲ့ အပျိုမလေးကို သွေးဆွကြည့်တယ် …

“ခစ်..ခစ် .. ကိုစံမြ …ကိုတော့ ဆု ချရအုန်းမယ် … ဟင်း …ဟင်း ..”

ထွေးထွေး ခမျှ စံမြ အပြောကြောင့် မျောရုံတင် မကတော့ဘူး ၊ ဘဝင်ပါ လေဟပ် ရလေပြီ ၊ ကြည်နူးမှု အရှိန်က မြင့်သထက် မြင့်လာပြီး စံမြကို ပိုလို့ပင် သဘောကျ လာတော့သည် ။ သူ့ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ် အသားယူ နေတာတောင် အပျိုမလေး တစ်ယောက် အနေနဲ့ မသိချင်ဟန် ဆောင်ပြီး တိတ်တခိုး နဲ့ ကြိတ်ကြည်နူးနေ ခဲ့တာမဟုတ်လား ။ 

အဲ့ ည ဘက်ရောက် လာပြီဆိုရင်တော့ ထွေးထွေးတို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရတော့တယ် ၊ မအေဖြစ်သူနဲ့ သူကြီးဦးဖိုးထင် တို့ရဲ့ လိုးပွဲကို ချောင်းဖို့က စိတ်မှာ အမြဲလွှမ်းမိုးနေပြီ ကိုး ၊ သူတို့ဟာ သူတို့ အလုပ်ဖြစ်ဖြစ် မဖြစ်ဖြစ် ထွေးထွေး တို့ကတော့ ကြည့်ချင် မြင်ချင်စိတ်များ နေတာ ဆိုတော့ စပါးကျီ ဘေးကနေ ချောင်းဖို့ တာဝန်မပျက် စေရ ၊ ကြုံတော့လည်း ချောင်း ၊ မကြုံတော့ လည်း ပြန်အိပ်ပေါ့ ။ ဒီကြားထဲ ကိုစံမြနဲ့ကလည်း သမီးရည်းစား သာမဖြစ်သေးတာ ၊ အီစီကလီဖြစ်လို့နေပြီး သိသိ သာသာကို ပွတ်သပ် ၊ ကိုင်တွယ်ခံ နေရတာ ဆိုတော့ အပျိုရိုင်းလေး ခမျှ ရင်ခုန်ရတာလည်း အမောပေါ့ ။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>