သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသူ - komaungko90
စံမြနဲ့ မလိုးဖြစ်တော့တာပဲ ကြာလို့လား ၊ သူ့အဖေကိုမြကြီးတို့ ကဲတာတွေကို ချောင်းကြည့်မိခဲ့လို့လား တော့မသိဘူး ကိုအေးမောင် တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင် ၊ ကောင်းလိုက်တာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်ပြီး စိမ့်နေတာပဲ ၊ စိန်ပြေနပြေကို အရသာယူအလိုးခံနေရင်းက သတိထားမိတာ သူ့လီးက အလုံးတုတ်တယ် ဆိုပေမယ့် နဲနဲတော့ တိုသလိုပဲ ဒီလောက် ဆောင့်လိုး နေတာတောင် သားအိမ်ကို တစ်ချက်မှ မထိသေးဘူး ။
ကိုစံမြသာ ဒီလိုပုံနဲ့ ဆောင့်လိုးပေးလို့ကတော့ သားအိမ်ကို ဒုတ်ဒုတ်ထိ ဆောင့်မိပြီးသားပဲ …၊ ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းပါတယ်လေ ..၊ မထိမိတော့ မအောင့်တော့တာပေါ့ ၊ နောက်ပြီး ကိုစံမြက တဖွတ်ဖွတ်နဲ့နေအောင်ကို တရတ်ဆက် ဆောင့်လိုးပေမယ့် ကိုအေးမောင်ကျတော့ တစ်ချက်ချင်းကို အားပြင်းပြင်းသုံးပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတယ် ၊ ယောကျာ်း တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ မတူတဲ့ လီးအနေအထားနဲ့ လိုးပုံ လိုးနည်းတွေကို ကိုယ်ဖာသာကို သရုပ်ခွဲကြည့်ရင် ထွေးထွေးပြုံးမိတယ် ။
သူ့အဖေလည်း ဒါကြောင့်မို့ မိန်းမတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ပြောင်းလိုးတာ နေမှာ ၊ သူခံဖူးတဲ့ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်တောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လီးအနေအထားချင်း နဲ့ လိုးပုံ လိုးပေါက်တွေက တူမှမတူတာ ၊ မိန်းမတွေလည်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်နေအထားချင်းတွေ မတူလို့နေမှာပေါ့ ၊ ပြီးတော့ သူ့အဖေဆီက ချောင်းကြည့်ရင်း ရလာတဲ့နည်အသစ်တွေနဲ့လည်း စမ်းပြီး အလိုးခံကြည့်ဖို့ တွေးမိတာကြောင့်
“အင့် …အ …အင့် ….ကို …ကိုအေးမောင် ….ခ …ခန …ရပ်လိုက်ပါအုန်း …..”
“ဟင် …ဘာဖြစ်လို့လည်း …မမလေး … ကျွန်တော် …လိုးပေးတာ ….မကောင်းလို့လား …..”
“မဟုတ်ပါဘူး … ပိုကောင်းအောင် …လုပ်မလို့ …ရှင့်လီးကို …ခနထုတ်လိုက်အုန်း …”
“ဖွတ် …ဖောက် …”
စောက်ဖုတ်လေးထဲ အပြည့်အကျပ် ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပုလင်း အဆို့ဖွင့်သလို အသံတောင် ထွက်တယ် ၊ စောက်ခေါင်းလေး ထဲတောင် ဟာ တာ တာ ကြီးဖြစ်လို့ ၊ အလိုးခံနေရတဲ့ အရသာကလည်း အရမ်းကောင်းနေတာဆိုတော့ ကြာကြာအပြတ်မခံနိုင်တော့ဘူး ၊ ဒါနဲ့ ဒူးထောင် ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပူး ရင်ဘက်ပေါ် နို့အုံလေးတွေ ဖိမိသည်အထိ ကွေးတင်လိုက်ပြီး ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းကို မိုးမျော်ပြီး တစ်တီတူး ထောင်လိုက်တယ် ၊ ကိုအေးမောင်လည်း ပူပြီး ကွေးထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြာမှာ အစ်အစ်လေးနဲ့ တစ်ထွက်နေမဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ကြည့်နေတာမို့
“ရပြီ ..ရပြီ ..ကိုအေးမောင် …ရှင့်လီးကို ..သွင်းလိုက်တော့ .. အဲ့ …ဖြေးဖြေးသွင်နော် …ရှင့်လီးက …ကိုစံမြထက် …ပိုကြီးတယ် …အရမ်းလိုးရင် ..ထွေးနာမှာ ..စိုးလို့ ….”
သူ့စကားကြောင့် အေးမောင်တစ်ယောက် ပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်သွားတယ် ၊ ယောကျာ်းတွေက သူတို့လီး ကို သူများတွေထက် ပိုကြီးတယ်ပြောရင် ကြိုက်ကြတယ်နဲ့ တူတယ် ၊ လုံးပတ်ပိုကြီးတဲ့ လီးကိုမှ ပေါင်နှစ်ချောင်းပူပြီး တစ်တီတူးထောင်ပေးမိလိုက်လို့လားတော့ မသိဘူး စောက်ခေါင်းဝ လေးက ကျဉ်းသွားတယ်နဲ့တူပါရဲ့ လီးဒစ်ကြီးကတော်တော်နဲ့ကို မဝင်ဘူး တစ်နေတာ ၊ တော်တော်လေး အားစိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်မှ တ ဗြစ် ဗြစ် နဲ့ ဝင်လာတာ ၊ စောက်ဖုတ်လေးထဲလည်း ပိုလို့တောင်ကျပ်သိပ်သွားတာပဲ ။
“အ ..အ …အား …ကောင်းလိုက်တာ …ကိုအေးမောင်ရယ် …ဆောင့် …ဆောင့် …ထွေးကို …နာနာ ..သာဆောင့်လိုးပါတော့ ….အား ..အ….အို့ ….”
ဘာပြောကောင်းမလဲ ၊ တစ်ချက်ချင်းကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်တော့တာပေါ့ ၊ ဒီနည်းက အပေါ်စီးက ဆောင့်ချရတာဆိုတော့ အားပိုပါပြီး လီးဝင်ပိုနက် ၊ ပိုထိတယ် ထင်တာပဲ ၊ သူ့လီးတောင် တစ်ချက် တစ်ချက် သားအိမ်ဝလေးကို ဆောင့်မိသွားတာဆိုတော့ ၊ ဘာမှတောင် မကြာလိုက်ဘူး ကိုအေးမောင်ကြည့်ရတာ အခုမှ မိန်းမလိုးဖူးပုံ ထောက်တယ် ကြာကြာတောင် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး ပြီးချင်နေပြီ ၊ ကိုစံမြနဲ့က ကိုယ်ဝန်ရတဲ့ အထိကို အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ ခံခဲ့တာဆိုတော့ ယောကျာ်းတွေပြီးခါနီရင် ဘယ်လိုဆိုတာ သိနေပြီလေ …။
“ကို ..ကို ..အေးမောင် …အ …အထဲမှာ …မပြီးလိုက်နဲ့နော် ….အ …အ … ထွေးဗိုက်ကြီးမှာ ..ကြောက်လို့ ….အ…အ..” ၊
အေးမောင်က အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လိုးနေရင်း ၊ ဒီလောက် ရမ္မက်မာန်တွေ တက်နေတဲ့ ကြားက သူ့စကားကို နားထောင်ရှာပါတယ် အရမ်းပြီးချင်လာလို့လားတော့ မသိဘူး စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ထွေးထွေးကို လှမ်းကြည့်နေတယ် ၊ လီးကလည်း အစွမ်းကုန်ကို တင်းမာနေပြီး တဆတ်ဆတ် နဲ့ကို ခါနေတော့တာ ၊ အရည်ကြည်တွေနဲ့ ရွဲစိုပြောင်လက်နေတာလည်း တစ်မျိုးတော့ ကြည့်ကောင်းနေသလိုပဲ ။
အေးမောင်မှာတော့ အခုမှ မိန်းမလိုးဖူးတာ တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးအောင် လိုးမယ်လို့ကြံကာရှိသေး ထွေးထွေး စကားကြောင့် ဂွင်းပဲ ထိုင်ထုရတော့မှာ လိုလို ၊ ဘာလိုလိုနဲ့မို့ …..။ ထွေးထွေးလည်း သနားသွားတာနဲ့ ချက်ချင်း ကုန်းရုန်းထပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ရက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်းကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကို လက်လေးနဲ့ အရင်ကိုင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး ခပ်သွက်သွက် ငါးချက်လောက် လုပ်ပေးပြီးမှ ခေါင်းလေးငုံပြီး လီးဒစ်လုံးလုံးကြီးကို နုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အရင်နမ်းလိုက်တယ် ။
ကိုယ်စောက်ဖုတ် အနံ ကိုယ်ပြန်ရနေတာ ဆိုတော့ တစ်မျိုးတော့ ရင်ခုန်စရာပေါ့လေ ၊ မိမိုး သူ့အဖေလီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်ပေးတာကို အမြင်နဲ့ သင်ထားတာဆိုတော့ ၊ ကိုယ်ကလည်း ကိုယ်ဝန်ရမှာ ကြောက်တော့ ၊ စုပ်ကြည့်ချင်တာက ပိုပါတယ် ၊ နုတ်ခမ်းလေးကို ဟ ဒစ်လုံးကြီးကို အရင်ဆုံး ငုံပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ် ….။
“အား …မမလေး …ကောင်းလိုက်တာဗျာ ….အ …အိုး …ဘယ်လိုများ …လုပ်နေတာလဲ …အ ….ရှီး …”
အေးမောင်ခမျှ ဖင်တကြွကြွ ခါးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ သူ့ပေါင် ခွကြားထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ထွေးထွေးကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ငုံ့ကြည့်ရင်း ၊ အခုမှ မိန်းမ စလိုးဖူးတာ ၊ လီးပါ အစုပ်ခံ လိုက်ရတာဆိုတော့ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သွားတော့တာပေါ့ ….၊
ထွေးထွေး မှာလည်း ငံကျိကျိအရသာလေးနဲ့ ပူနွေးမာတောင့်နေတဲ့ လီးကြီးကို စစုပ်ကြည့်တုန်းက ဘာရယ်မဟုတ်ပေမယ့်လို့ စုပ်ကြည့်ရင်း စုပ်ရင်းနဲ့ စိတ်ပါလာတယ် ၊ မိမိုးတို့ စုပ်သလိုမျိုးကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်နဲ့ စုပ်တော့တာ ၊ အစကတည်းက ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေတဲ့ အေးမောင်တို့ ထွေးထွေးရဲ့ အပြုအစု မှာဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး … ၊
“အား ..အား ..ကောင်းလိုက်တာ …မမလေးရယ် …”
သုတ်ရည်တွေကို တလဟောပဲ ထွေးထွေး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့တယ် ….၊ ထွေးထွေးလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ စုပ်ပေးနေမိတဲ့ လီးက ရုတ်တရက် ဆက်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး ပန်းထွက်လာတဲ့ အရည်နွေးနွေးတွေက သူပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားတာကို အမှတ်တမဲ့နဲ့ မို့ မျိုချလိုက်မိတယ် ၊ ပြီးမှ
“ဟာ ..ကိုအေးမောင် ….ရှင် …တော်တော်ဆိုး ..တာပဲ ….ပြီးတော့မယ်ဆိုလည်း …ပြီးတော့မယ် ..မပြောဘူး …တစ်ခါတည်း …ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်ရော …ထွီ…”
ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ ဟာတွေကို လက်ခုံနဲ့ပွတ်သုတ်ရင်း စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ကို ပြောလိုက်မိတယ် ၊ ဟုတ်တယ် ဒီကသူ့ သနားလို့ လီးစုပ်ပေးတာ ဒင်းက လရည်တောင် ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သေးတယ် ၊ ထွီ ရွံစရာ ကောင်းလိုက်တာ ၊
“တောင်း ..တောင်းပန်ပါတယ် …မမလေးရယ် …၊ မမလေး စုပ်ပေးတာ …အရမ်းကောင်းလွန်းတော့ …ကျွန်တော် ..မနေနိုင်ဖြစ်သွားလို့ပါ … ”
အေးမောင် ခမျှ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ၊ တော်တော်စိတ်ဆိုးသွားတယ်နဲ့တူတယ် ၊ ဒုက္ခပဲ သူလေးငြိုငြင်လို့ မဖြစ်ဘူး အကုန်ဒုက္ခရောက်ကုန်မှာ ၊ ဘယ်နှယ် လုပ်ရမှန်းကို မသိတော့ ...
“ဟွန်း …နောက်တစ်ခါ …ဒါမျိုးဖြစ်လို့ကတော့ …ရှင့်ကို ဘယ်တော့မှ …ပေးမလိုးတော့ဘူး ….”
အေးမောင် ပြာသွားမှန်းသိလို့ နဲနဲလျှော်ပေးလိုက်တာ ၊ ဒါပေမယ့် ခြောက်တော့ ခြောက်ထားရဦးမယ် ၊ တော်ကြာ အကျင့်ကြီးပါသွားရင် ၊ မကောင်းဘူး
“အဲ့ ..အဲ့ဒီလိုတော့ …မလုပ်ပါနဲ့ ….မမလေးရယ် ….. နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး …စိတ်ချပါ … ကျွန်တော်က အခုမှ …စလိုးဖူးတာဆိုတော့ …”
“တော်တော် ကောင်းသွားတယ်ပေါ့ …ဟုတ်လား ..”
“ဟုတ် … ၊ဟုတ်ကဲ့ …”
“ရှင်က ၊ ကောင်းသွားပေမယ့် ….ထွေးက မပြီးသေးဘူး ရှင့်…အဲ့ဒါ .. ဘယ်လိုဆက်လုပ်ပေးမှာတုန်း …”
“ကျွန် …ကျွန်တော် .. မမလေး ကို …. ဆက်လိုးပေးမယ်လေ …”
“ဟွန်း ..နာနေပါအုန်းမယ် …၊ အမယ် …..ဆက်လိုးပေးဦးမတဲ့ ….သူ့လီးကဖြင့် …ပျောဖလက်လို့ ….ဟာ ..ဟ ..”
ထွေးထွေးလည်း အေးမောင်နဲ့ နေရတာ အူမြူးလာတယ် ၊ တစ်ချီတစ်မောင်း ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးပြီး ခံပြီးသွားပြီဆိုတော့ ပိုရင်းနှီးလာလို့လည်း ဖြစ်မှာပေါ့ ၊ လူက လဒူ ၊ ဒီကြားထဲ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ ကြောက်တတ် လိုက်တာလည်း သူ့အပြင်မရှိဘူး ၊ လုပ်သမျှကလည်း တလွဲချည် ၊ အင်း .. ဗိုက်ကြီးမှာ စိုးလို့သာ အပြင်ထုတ်ခိုင်းလိုက်ရတာ ၊ သူဆက်လိုး မယ်ဆို ရင် ထွေးလည်း ပြီးလောက်တယ် ၊ အခုမှတော့ မထူးပါဘူး သူ့လီး တောင်လာမှ ဆက်လို့ရမယ့် ဇာတ်လမ်းဆိုတော့ ၊ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းပြန်ဝင်ပြီး မပျော့တပျော့လေး ဖြစ်နေတဲ့ တုတ်ကြီးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ပဲ အသက် ပြန်သွင်းရတော့မယ် ၊ လူကလည်း လူပျို မိန်းမလည်း အခုမှစလိုးဖူးတာမို့လားတော့ မသိဘူး တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် စုပ်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ကို မာတင်းလာတာ ၊ အနီးကပ် မြင်နေရတာဆိုတော့ ကြည့်ရတာကိုက အားရစရာကြီး ။
“လာ ..ကိုအေးမောင် …. ဒီတစ်ခါ ..ရှင်ပက်လက်လှန် ..အိပ်လိုက် …ထွေး အပေါ်က ..လုပ်ကြည့်မလို့ ….”
နဂိုအတိုင်း ဒူးထောက်ထိုင်ရက် ဖြစ်နေသေးတဲ့ အေးမောင်ကို အမိန့်ပေးသလိုလိုနဲ့ ပြောရင်း နောက်ဆုံးသိထားတဲ့ ပုံစံကို စမ်းကြည့်ဖို့ ပြင်တယ် ၊ အေးမောင် အပေါ်တက်ခွရင်း လီးကိုကိုင် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်လေးအတိုင်း ပွတ်ဆွဲးပြီးမှ စောက်ခေါင်ဝလေးနဲ့ တေ့ရင်း ဖိသွင်းထိုင်ချလိုက်တယ် ၊
“ဗြစ် ….ပြွတ် …အ ..အ…အီး ..အမလေး …စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ….ပြည်ကျပ်သွားတာပဲ ….ကိုအေးမောင်ရယ် …ရှင့်လီးက ကြီးလိုက်တာတာ ရှင် …”
သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက်လည်း မြို့ဈေးသွား လိုတာလေးတွေ ဝယ်ခြမ်းတာတောင် စံမြကို တမင်ခေါ်သွားရတာ ၊ သူမရှိရင် သမီးနဲ့ ထပ်ဖြစ်နေမှာ စိုးတာလည်းပါ ၊ နောက်တစ်ချက်က မီဖိုချောင်သုံး ပစ္စည်းတွေပါ ဝယ်ရမှာဆိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ပါမှဖြစ်မှာလေ တစ်ချက်ခုတ် ၊ နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့ ၊ ဈေးပတ်ဝယ်ရင်း သမီးကိုလည်း ချော့ချင်တာဆိုတော့ ၊ သူ့အဖေ ကိုမြကြီးကို သွားပြောမှာစိုးလို့ နှုတ်ပိတ်တဲ့ သဘောကတော့ အဓိကပေါ့ ။
ထွေးထွေး ကြိုက်တတ်မယ့် အရောင်စိုစို ခောတ်အပေါ်ဆုံး ဝမ်းဆက် အစလေးတွေနဲ့ ၊ မိန်းခလေး အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းတွေကို တော်တော် တန်ဖိုးကြီးကြီးထဲက ကို ဝယ်ခြမ်းလာခဲ့တာ ၊ သူဌေးကတော် လုပ်နေပြီး သူဟာသူ အတွက်တောင် တစ်ခါတည်းနဲ့ ဒီလောက်များများ ဝယ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး ၊ အပျိုရွယ် မိန်းခလေး ဆိုတော့ အလှအပ ပစ္စည်းလေးတွေ မြင်ရင် သူတကာထက် ပိုစိတ်ဝင်စားမှာပဲ ၊ ပြီးမှ သမီးကို ပစ္စည်းတွေ ပေးရင်း ချော့မော့ပြောရတော့မယ် ၊ သမီးလေးကလည်း လိမ္မာရှာပါတယ် အဆိုးကြီးထဲကမှ မဟုတ်တာ ၊ အခု သမီး စံမြ နဲ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ဟာက မသိလို့ မှားခဲ့တာပဲ မေမေ ခွင့်လွှတ်တယ်ပေါ့ ။
အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့်နဲ့ ရှင်းပြရင်း ၊ သူနဲ့ကိုဖိုးထင်တို့ အကြောင်းကို သမီး အသိပေးလိုက်လို့သာ သမီးအဖေ ကိုမြကြီး သိသွားခဲ့မယ်ဆို သူတို့အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေဖြစ်ရုံမက ပြိုကွဲသွားတဲ့အထိ ဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာက တစ်ကြောင်း ၊ အခုအချိန်မှ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲသွားမယ်ဆိုရင် နေရေး ၊ ထိုင်ရေး က မပူရ ပေမယ်လို့ စားဖို့ သုံးဖို့က အဆိုးဆုံး ဘယ်လို အခြေအနေတွေထိဖြစ်သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ မသိနိုင်တာမို့ ၊ မေမေလည်း နောက် ကိုဖိုးထင်နဲ့ မရှုပ်တော့ပါဘူးပေါ့ ၊ သမီးမကြိုက်တဲ့ ကိစ္စတွေလည်း မေမေတို့က ဇွတ်မလုပ်ပါဘူးပေါ့ ၊
ပြီးမှ ကိုယ်ဟာကို ကိုဖိုးထင်နဲ့ ဘယ်မှာချိန်းချိန်း ဖြစ်တာပဲဟာ ဒီတစ်ခါတော့ အတော်ကို သိုသိပ်မှရမယ် ၊ လူသိခံလို့ကို မဖြစ်တော့ဘူး ၊ ထားပါ ဒါက ကိုယ်ကိစ္စ ။
အရေးကြီးတာ သမီနဲ့ အဆင်ပြေသွားဖို့ပဲ ၊ အမေနဲ့ သမီးပဲ ရာခိုင်နှုန်းက ကိုယ်ဘက်ခပ်ပါပါ ဆိုတော့ ၊ ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက်ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို ဟုတ်လို့ ….၊ ပြုံးပြုံး ..ပြုံးပြုံးနဲ့ပေါ့ ….
သူ့အမေ ဒေါ်ရွှေမိနဲ့ ဦးလေးဖိုးထင်တို့ ချိန်းချိန်းပြီး ကဲကြတာကို ချောင်းခဲ့ရုံမက ၊ စံမြ လိုးပေးတာ ကိုလည်း အကြိမ်ကြိမ် မရေမတွက်နိုင်အောင် ခံ ခဲ့ဖူးတဲ့ အပြင် ၊ အပိုဆု အနေနဲ့ သူအဖေ ကိုမြကြီးတို့ ဝက်ဝက်ကွဲ သောင်းကျန်းတာကိုပါ ကောင်းကောင်းကြီး တွေ့ဖူး မြင်ဖူးခဲ့တဲ့ ထွေးထွေး ဟာ ဒီတစ်ခါ အေးမောင်နဲ့ မထင်မှတ်ပဲ လိုးကြ ဆော်ကြတဲ့ အခြေအနေတွေ အထိ ဖြစ်လာတဲ့ အခါမှာတော့ အရင်ကလို အပျိုရိုင်းလေး မဟုတ်တော့ဘူး ၊ သူကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်ပြီး တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ကို လှုပ်ရှားနေတော့တာ ။
“ဗြွတ် ….ပြီ့ …..ပြွတ် …..ဗြွတ် …..အ ….အိ ….အ …..အို့ …. အ … ကို … ကိုအေးမောင် ….အ …ရှင်အောက်ကနေ ….အခန့်သားကြီး ..ငြိမ်…မနေနဲ့လေ …..ရှင့်လီးကို ….နဲနဲပါးပါး …ကော့ထိုး ….ပေးအုန်းမှပေါ့ … တကတည်း…..ဇိမ်ယူနေလိုက်တာ … ဒီမှာ …ထွေးတစ်ယောက်ထဲ ….အပေါ်က ဆောင့်နေရတာ …. ညောင်းတယ် ရှင့် ….”
“ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ …မမလေး ..”
မသိတဲ့သူကို မတတ်တဲ့သူက ဆရာလုပ်နေတာသာ ကြည့်တော့ ၊ ဘာပဲပြောပြော ဒီကိစ္စမှာ သူက အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိထားတဲ့သူ ဆိုတော့ ဆရာမကြီး ပေါ့ ၊ အေးမောင်က စံမြလိုမဟုတ်ဘူး ၊ စံမြဆိုရင် မမလေး ဖင်ကုန်းပေးပါ ၊ ပက်လက်လှန်ပေးပါ ၊ ဘယ်လိုနေပေးပါ ဘာ ၊ ညာနဲ့ သူလိုချင် ၊ လိုးချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင် ကိုယ်က လိုက်ပြီး ခံနေရတာ ၊ အေးမောင် ကျတော့ သိတဲ့အတိုင်း လဒူ ဒီကြားထဲ သူကို တက်သာလိုးနေတာ ကြောက်စိတ်အခံလေး ကရှိနေသေးတော့ သူပြောချင်ရာပြော ၊ ခိုင်းချင်သလိုခိုင်း ၊ လုပ်ချင်သလိုလုပ် သူပြောသမျှ ၊ ခိုင်းသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေရတဲ့လူကိုး အပိုင်ပေါ့...။
“ပြွတ် … ဗြွတ် ….အင့် ….အ …အ … ဒီလိုမှပေါ့ …..အ…..အိ ….အ….အ ….ရှင့်လက်တွေက …ဘာလုပ်နေတာလဲ …. ဒီမှာ နို့တွေကို ကိုင်ပြီး …တင်းတင်းလေး ညှစ်စမ်းပါအုန်း ….. ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး ….အစ ..အဆုံး ..အကုန်လိုက်ပြောနေရတယ် ….”
“ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ …”
ပြောပြောဆိုဆို ဘေးချထားတဲ့ အေးမောင် လက်နှစ်ဘက်ကို လှမ်းဆွဲယူပြီး သူ့ နို့အုံလုံးလုံး တင်းတင်းလေးတွေ အပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုယ်ကို တိုင် အေးမောင်ရဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် စိတ်တိုင်းကျ တက်ခွလိုးနေရင်းက နို့အုံလေးနှစ်လုံး ကိုပါ တင်းတင်းလေးညှစ်ပြီး အကိုင်ခံနေ ရတာဆိုတော့ …ဘယ်ပြောကောင်းမလဲလေ … ၊ ဘာပဲပြောပြော အောက်ကနေပြီး အလိုးခံရရင် ကုန်းကုန်း ၊ ကော့ကော့ ဘယ်လိုနေနေ ၊ သူများ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ချင်သလို လုပ်သမျှ ကိုယ်ကခံရတာ ၊ ပြီးခါနီးလို့ မြန်မြန်ဆောင့်လိုးစေချင်တာတောင် ၊ ပါးစပ်ကပဲ ထုတ်ပြော လို့ရတယ် ၊ ကိုယ်က ဘာမှ တတ်နိုင်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ အလွန်ဆုံး စောက်ဖုတ်လေးကို အတင်းကော့တင်ပေးထားရုံပဲ ၊ ဒါတောင် လိုးပေးတဲ့သူက ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်ဦးမှ ။
အခု ကိုယ်က အပေါ်ဆီး ကနေရတာဆိုတော့ ထွေးထွေးတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျပေါ့ ဖင်လုံးလေးကို ကြွကာ ကြွကာနဲ့ လီးဒစ်ကြီး ကျွတ်ထွက်လု နီးနီးအထိ ကြွလိုက် ၊ ပြီး လီးကြီးတစ်ဆုံး စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာတဲ့အထိ ဖိဆောင့်ချလိုက် ၊ တစ်ခါ အစိလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းထိအောင်လို့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပြည့်ကျပ်မြုပ်ဝင်နေအောင် ဖိသွင်းထားရင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ကျိတ်ဖိပြီး ပွတ်လိုက် ၊ နဲ့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် လှုပ်ရှားနေရတာ ဆိုတော့ စိတ်ကူးရ ၊ ရသလို လုပ်ချင်တိုင် ကို လုပ်နေတော့တာ …
“…ရှင့်ပြောလိုက်ရင် …. ဒါပဲ … ယောကျာ်းလေးလုပ်နေပြီး ….ဘာမှလည်း မသိဘူး … အ ….အိ …. ဟုတ်တယ် …ထွေးဖိဆောင့် ..ချတဲ့အချိန်မှာ …ရှင့်လီးကို .. အဲဒီလိုကော့ထိုးတင် … ဟုတ်တယ် ..ဟုတ်တယ် …အ ..အ…နို့တွေကိုလည်း …ညှစ် … နာနာညှစ် …အ…အ …ရတယ် ..ထွေးကို ..အားမနာနဲ့ …အ …အိ….အ…အို့ …”
ခရီးဦးရောက် လို့မှ မဆိုက် ၊ လှည်းတောင် အိမ်ရှေ့ကောင်းကောင်း မရောက်သေးလို့ ပစ္စည်းတွေတောင် မချရသေးဘူး ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက် အထုပ်လေးတွေဆွဲပြီး သူ့သမီးထွေးထွေး အခန်းရှိတဲ့ အပေါ်ထပ်ကို အရင်ဆုံး တက်လာ ခဲ့တယ် ၊ လှေခါးရင်း အရောက် ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံသဲ့သဲ့လေးတွေက ၊ လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းတောင် လေထဲတင် ရပ်သွားသလိုပဲ ၊ အသာ နားစွင့်နေရင်း ထပ်ပြီး ကြားလိုက်ရတဲ့ မသဲမကွဲ စကားသံတွေကြောင့် ၊ လှေခါပေါ် မြန်မြန်တက် ထွေးထွေး အခန်းရှေ့ အပြည့်ဖွင့်ထားတဲ့ တံခါးဝကနေ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ၊ တအံတသြနဲ့ လက်ထဲက အထုပ်လေးတွေတောင် လွတ်ကျသွားတယ် ။
‘ ဟင် ထွေးထွေး ၊ သမီး ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ….’ ၊
အံသြလွန်းလို့ ပါးစပ်က အသံမထွက်သွားတာတောင် သတိမထားလိုက်မိဘူး ၊ သူ့သမီး ထွေးထွေး တစ်ယောက် အဝတ်ဗလာနဲ့ အပေါက်ဝဘက် သူရှိရာ ကျောပေးပြီး ဒူးထောက်ထိုက်ရက်လေး လှုပ်စိလှုပ်ရွနဲ့ ၊ဟင် အောက်ကလည်း လူတစ်ယောက်လိုလို ၊ ဘာလိုလိုပါလား ၊ အသက်က ရလာပြီ ၊ မျက်လုံးက သိပ်မကောင်းချင်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတား ကြည့်နေရင်းမှ ထပ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ စကားတွေကြောင့် ...
ဟင်…. ကြည့်စမ်းပါဦး ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ ၊ ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ အခန်းတံခါးတောင် မပိတ်နိုင်လောက်အောင် ၊ တစ်အိမ်လုံး သူတို့နှစ်ယောက်တည်း ရှိတယ်ဆိုပြီးတော့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ကို ဖြစ်ကြတော့တာပဲ ၊ ဒီကတော့ မြို့ဈေးကနေတောင် သူ့အတွက် တခုတ်တရနဲ့ ဝယ်လာခဲ့ရတာ နည်းတာမဟုတ်ဘူး ၊ စံမြတောင် စိတ်မချလို့ခေါ်သွားခဲ့တာ ၊ ဒင်းက နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေတာပေါ့ ၊ ဒီကောင်မ ဒီတစ်ခါတော့ မှတ်လောက်အောင်ကို ရိုက်မှ နှက်မှကို ရတော့မယ် …ဟင်း ။
ရုတ်တရက် လှိုက် လှိုက်ပြီး တက်လာတဲ့ ဒေါသတွေနဲ့ အခန်းထဲဝင် သောင်းကျန်းမယ် အလုပ် ၊ ကိုယ့်အားနည်းချက်ကို လည်း ချက်ချင်း သတိရလိုက်တာမို့ အရှိန်ကို လည်းမနဲသတ်ရသေးတာ ၊ မဖြစ်သေးပါဘူး ဆူလိုက် ရိုက်လိုက်မိလို့ တော်ကြာ မြကြီးကို သွားတိုင်ဖြစ်ပြီး ပိုဆိုးကုန်မှ အကုန်ဒုက္ခရောက်နေအုန်းမယ် ။
ပြီးမှ သေသေချာချာကို ကြည့်နေမိတော့မှ ဒီတစ်ခါက အရင်လို စံမြသွေးဆောင်လို့ ဖြစ်သလိုမျိုးမဟုတ်တော့မှန်း သိလာတယ် ၊ သမီးလုပ်သူ ထွေးထွေးက ခြံစောင့်အေးမောင်ကို အပေါ်ကနေတက်ခွပြီး ဘယ်လိုလုပ်လေ ၊ ဒါလေးတောင် မသိဘူးလား ၊ ဘာ ညာ နဲ့ ဆိုတော့ ၊ သေချာနေပြီလေ မျက်မြင် အခြေအနေတွေက ဒီဇာတ်လမ်းက သူ့သမီး ထွေးထွေး စတဲ့ဇာတ်လမ်း ၊ ထွေးထွေးခိုင်းလို့ အေးမောင် လိုက်လုပ်ပေးနေရတာ ဆိုတာ ၊ ကဲ ဒီတော့ သမီးရဲ့ အမေ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘာဆက်လုပ်ရတော့မှာလဲ …..၊ ဘာဆက် လုပ်သင့် သတဲ့လဲ ….၊
သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိတစ်ယောက် တတ်နိုင်သမျှခေါင်းအေးအေးနဲ့ သေသေချာချာကို ဘက်ပေါင်းစုံကနေ မျိုးစုံတွေးပြီး စဉ်းစားကြည့်နေတာ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ ပေါ့နော် ၊ သာမန် အခြေအနေမှာ ဆိုရင်တော့ ဘာအရေးလဲ မိဘနဲ့ သား သမီးပဲ ဒီလောက် အခြေအနေဆိုးနေတာ ဆူဆဲ ၊ ရိုက်နှက် ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပြီး သင့်တော်ရာ အိမ်ထောင်ဘက်ကို ဖအေလုပ်သူ မြကြီးနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး အိမ်ထောင်ရက်သား ချထားပေးလိုက်ရင်ပဲ အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြီးသွားနိုင်တဲ့ ကိစ္စဖြစ်ပေမယ်လို့ ၊ လက်ရှိအခြေအနေအရ ကိုယ့်မှာ မိဘနေရာက ဆိုပေမယ်လို့ ဒီလိုမျိုး လုပ်ချင် သလိုလုပ်လို့က မဖြစ် ။
ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့ ၊ ကိုယ့်ရဲ့ အားနည်းချက်ကို သမီးလုပ်သူက သိထား မြင်ထားခဲ့တာဆိုတော့ ၊ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းကို မသိတော့ဘူး ၊ ဖြစ်ခဲ့ ပြီးသား ကိစ္စတွေက ပြန်ပြင်လို့ မရကောင်းတော့ပေမယ် ၊ ကိုယ့်ကို၌က ရှေ့လျှောက် ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နဲ့ ဆက်မမှားရတော့အောင် ၊ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားပြီးမှ သမီးဖြစ်သူကို နားဝင်အောင် တဖြေးဖြေးနဲ့ အချိန်ယူ ပြောဆိုဆုံးမရင်ဖြင့် ရနိုင်သေးတယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ရှိပေမယ်လို့ ဒီအချိန်မှာတော့ ခေါင်းထဲဝင်မလာပြန်ဘူး ၊ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ကိုဖိုးထင်ရဲ့ တဏှာရမ္မက် ဆွဲဆောင်မှု ကွန်ယက်မှာ ငြိနေမိတဲ့ မိမိကို၌က ရုန်းထွက်ချင်စိတ်မှ မရှိတာ ။
နောက်ပြီး တရားဝင်ယူထားတဲ့လင် မြကြီး ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း အချိန်ပြည့် မယားငယ်တွေကိစ္စပဲ လုံးပမ်းနေတာ ၊ မယားကြီးဖြစ်တဲ့ သူ့အတွက် ဒီသမီလေး မွေးပြီးကတည်းက ဘာမှ အားကိုး လို့ရခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ၊ မရွှေမိတို့က အချိန်ပြည့် မလိုပေါင်တော် ၊ သူများတွေလို နှစ်ရက်ခြား ၊ သုံးရက်ခြား တစ်ခါ မဟုတ်တာတောင်မှ အတတ်နိုင်ဆုံး ခုနှစ်ရက်တစ်ပတ် တန်သည် ၊ တစ်ခါလောက်တော့ ဖြစ်ဖြစ်ယောကျာ်းဖြစ်သူနဲ့ အတူနေရ သေးရင်တော့ စိတ်ဖြေသာသေးတာပေါ့ ။
အသက် လေးဆယ်ကျော် ဆိုပေသည့် သွေးသားမှ မဆုံးသေးတာ ၊ ရမ္မက် စိတ်ကတော့ ရှိသေးတာပေါ့ ၊ အခုတော့ ဒင်း ၊ ဒင်းကြောင့် ၊ ဒင်းဝတ္တရားပျက်လို့သာ ၊ ကိုဖိုးထင်နဲ့ လွန်ကျူးကုန်တဲ့ အထိဖြစ်လာရတာ ၊ အဓိက တရားခံက ဒင်း ၊ သူဌေးကတော်ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက်ကတော့ သမီးကိစ္စ ဘာဆက်လုပ်ရမယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက အဖြေထွက်မလာပဲ အခုအချိန်ထိကို အတွေးတွေကချော်နေတုန်း သူ့ဖာသာ သူနောက်မီးလင်း ဖောက်ပြန်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကိုတောင် လင်ဖြစ်သူမြကြီးကို တရားခံလုပ် အပြစ်ပုံချတုန်းကိုး ။
သူနဲ့ ကိုဖိုးထင် သောင်းကျန်တာကို မြင်လိုက်မိလို့ သမီးဖြစ်သူ ထွေးထွေး တစ်ယောက် သူလျှောက်နေတဲ့ ကာမရမ္မက်တွေနဲ့ အပြည့် ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့ အမှောင်ဆုံး လမ်းအတိုင်း သူ့နောက်ကနေ လိုက်လျှောက်လာခဲ့တယ် ဆိုတာသာ သိခဲ့ရင် ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချအုန်းမလဲ မသိနိုင် ၊ နောက်ဆုံးတော့ ဘာအဖြေမှ ခေါင်းထဲက ထွက်မလာတော့ပဲ ထွေးထွေး တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်များ ဗိုက်ကြီးလာလို့ ၊ ဖျက်ချပေးရအုန်းမလဲလို့သာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ တွေးရင်း ….. ။
ထွေးထွေးမှာလည်း ကာမဆက်ဆံမှုတွေနဲ့ အတန်ကြာဝေကွာနေခဲ့ရာက အေးမောင်နဲ့ မထင်မှတ်ပဲ သွေးသားရင်းနှီးမှုတွေ ရလိုက်တာဆိုတော့ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ ပေါ့ ၊ ဒီ့အပြင် အေးမောင်က သူပြောတိုင်းပြီး ၊ သူလုပ်ချင်သလို လုပ်လို့ရတဲ့သူ ဆိုတော့ ပထမဆုံး အကြိမ်မှာကို စိတ်တိုင်းကျ ကဲချင်တိုင်း ကဲပြစ်လိုက်တာ ဆူညံနေတာပဲ သူကနှစ်ချီ ၊ အေးမောင်က သုံးခါတိတိတောင် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ မိုးတောင်စုန်စုန်ချုပ်လို့နေပြီလေ ..။
မြို့ဈေးသွားတဲ့သူတွေတောင် ဘယ်အချိန်က ပြန်ရောက်လာကြသလဲတောင် မသိလိုက်ဘူး ၊ အခန်းထဲက ထွက်လာတော့မှ အခန်းဝ တံခါးပေါက်နားမှာ သူ့အမေဝယ်လာတဲ့ အထုပ်လေးတွေ တွေ့တော့မှ ပြန်ရောက်နေကြမှန်းသိတော့တာ ၊ နောက်ထပ် တစ်ခုသတိရလိုက်တာက သူ ကိုအေးမောင်ကို ကုန်းလိုက်မိတဲ့ ကိစ္စ သူ့အမေသိသွားပြီလား ဆိုတာကိုပဲ ၊ ရုတ်တရက်တော့ ကြောက်သွားသေးတယ် အဲ့ဒီညကဆို ညစာတောင် ဆင်းမစားရဲတော့ဘူး။
နောက်နေ့မှ အခြေအနေကြည့်ရင်း မသိလိုက် မသိဖာသာနဲ့ ဟန်မပျက် စောင့်ကြည့်နေတာ ၊ အမေနဲ့ သမီးကိုး ဘယ်အချက်များ ထ တွယ်လေမလဲ ဆိုပြီးတော့ လန့်တော့ လန့်နေရသေးတယ် နှစ်ရက် ၊ သုံးရက် ကျော်လာတဲ့အထိ ကျန်တဲ့ စကားတွေ ပြောဆိုမိကြပေမယ်လို့ အဲ့ဒီ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လို့ အမေ့ဘက်က စကားဟ မလာတော့ ၊ ထွေးထွေး တစ်ယောက် နဲနဲတော့ရဲလာတယ် ။
စိတ်အေးတော့မှ သေချာစဉ်းစားမိတာ အဲ့ဒီနေ့က ကိုအေးမောင်နဲ့ စိတ်ရှိ လက်ရှိ ကဲပြစ်တာ ဒီလောက် ဆူညံပွက်လောရိုက်နေတာကိုး အမေ မသိစရာ မရှိဘူးပေါ့ ၊ ပြီးတော့ သူ့အခန်းဝ အထိတောင်ရောက်လာသေးတာ ၊ ဖြစ်ချင်တော့ တံခါးကလည်း မပိတ်မိတာ ဆိုတော့ မမြင်စရာလဲ အကြောင်း မရှိဘူးပေါ့ ၊ ဒီတစ်ခါ ဘာဖြစ်လို့များ ပါလိမ့် သူ့ကို လင်ပေးစားဖို့များ ကျိတ်စီစဉ်နေတာလားလို့ တွေးပူနေရင်းက ၊ ရွာလူကြီးဦးဖိုးထင် နဲ့အကြောင်းကို သတိရမိပြီး သူမှာ နိုင်ကွက် ကောင်းကောင်းတစ်ခုရှိနေသေးတာကို ဒါကြောင့်မို့ အမေက စကားမစရဲတာပေါ့ ၊
အဲ့ဒီ့ အသိခေါင်းထဲ ရောက်ပြီးကတည်းက ထွေးထွေးတို့ ကဲသည်ပေါ့ ၊ စူဠလိပ် ရေထဲလွှတ်လိုက်တာကမှ ကြာအုန်းမယ် ၊ ဒါပေမယ့် တစ်အိမ်ထဲအတူနေတဲ့ အမေနဲ့ သမီးဆိုတော့ သိသာ သိစေ ၊ မမြင်စေနဲ့ပေါ့ ၊ ဟုတ်ဘူးလား ။
အဲ့ဒီနေ့က ကိစ္စကို သူဌေးကတော်ဒေါ်ရွှေမိတင် မဟုတ်ဘူး ၊ ထမင်းချက်စံမြပါ သိလိုက်တာ ဒီလောက် ဝုန်းဒိုင်းကျဲ ဆူညံနေတာ မသိစရာ ဘယ်ရှိတော့မလဲ ၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဆရာကတော် ဘယ်လိုများလုပ်လေမလဲ ဆိုပြီး သူလည်း မသိမသာနဲ့ စောင့်ကြည်နေတာ ၊ ဘာမှ မထူးပဲ ပုံမှန်အတိုင်း ရက်တစ်ပတ်လောက်ရှိလာတော့ အကြောင်းတစ်ခုတော့ ထူးလာတယ် ၊ ထူးတယ်ဆိုတာက ဆရာကတော်က ပြသနာရှာတာတော့ မဟုတ်ဘူး ထွေးထွေးက အေးမောင်ကို ခြံနောက်က စပါးကျီထဲခေါ်ပြီး ချိန်းလိုးကြတာ ။
ဒီကိစ္စကို ဒေါ်ရွှေမိတစ်ယောက် သိထားတယ် ဆိုတာလည်း စံမြသိထားတယ် ၊ အဲဒီ့နေ့က သူပစ္စည်းတွေချရင်း အိမ်ထဲဝင်လာတော့ ဆရာကတော် မျက်စိပျက် မျက်နာပျက်နဲ့ အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာ သူတွေ့လိုက်သေးတာကိုး ၊ သူစိတ်ထဲတော့ တော်တော်လေး ထူးဆန်းနေတယ် ၊ ဟုတ်တာပေါ့ သူတုန်းက ပါးကို နှစ်ချက် ၊ သုံးချက်လောက် ဆင့်ရိုက်ပြီး ဆူလိုက် ဆဲလိုက်တာ မိုးကိုမွှန်လို့ အိမ်ပေါ်က နှင်မချရုံတမယ် ကိုး ၊ သူ့ မလဲ တောင်းပန်လိုက်ရတာ ခြေသလုံး ဖက်ရတော့မတတ် ၊ အခုတော့ ဘယ်နှယ်ဖြစ်ပါလိမ့် အေးမောင်နဲ့ကျတော့ ဘာမှကို မပြောမဆိုတော့ ပါလားပေါ့ ။
မမလေးနဲ့ ဆရာကတော်တို့ ကြားက ဘယ်လိုလျှိုဝှက်ချက်တွေ ရှိနေသလဲ ဆိုတာတော့ သူမသိဘူး ၊ သူသိတာက နှစ်ခါအပြင် သုံးခါလောက် မမလေး နဲ့ အေးမောင်တို့ စပါးကျီထဲမှာပဲ ကျကျနနကို လိုးကြ ဆော်ကြတာကို သူကိုယ်တိုင်တောင် ချောင်းမိရက်သား ဖြစ်လာတော့ ၊ စံမြတစ်ယောက် အခုမှ လွှတ်တဲ့ငါးက ကြီးနေတော့တာ ၊ သူဌေးကတော်ဒေါ်ရွှေမိ အပေါ်လည်း နဲနဲတော့ တင်းသွားတယ် ။
ဒါပေမယ် သူက အလုပ်ရှင် ကိုယ်က အလုပ်သမားဆိုတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း ၊ သူ့အနေနဲ့ ဘာမှလည်း တုံပြန်နိုင်တာမှ မဟုတ်တာ ၊ သူလည်း ချောင်းရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ကြာတော့ သိလာတယ် အခု မမလေး ၊ အေးမောင်နဲ့ ဖြစ်ကြတာက ချစ်လို့ ကြိုက်လို့ သမီးရည်းစား ချိန်တွေ့လို့ လွန်ကြူးမိကြတဲ့ ပုံစံမှ မဟုတ်တာ ၊ ထွေးထွေး စိတ်ဆာလာလို့ အေးမောင်ကို ခေါ်ခေါ်ပြီး လိုးခိုင်းတာပဲ ဆိုတာကို ပေါ့ ၊ အဲဒီတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာလည်း ဆရာကတော် ဆူမှာ ဆဲမှာလည်း မကြောက်တော့ဘူး...။
ထွေးထွေး အေးမောင်နဲ့ ဖြစ်နေတာကိုလည်း ထည့်မတွက်တော့ဘူ ၊ သူသိတာ ထွေးထွေးနဲ့ ပြတ်သွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းပြန်ဆက်မိဖို့ အရေးပဲ အချိန်ပြည့် ခေါင်းထဲ ရောက်နေတော့တာ …၊ ဒီတော့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း ဂွင်ဆင်ကြည့် ရတော့မှာပေါ့ ၊ ဒါပေမယ့် စံမြ ခမျှ ကောင်းကောင်းကို ဝဋ်လည်တော့တာ ၊ အရင်က ဆရာကတော့်ကို ကြောက်လို့ ထွေးထွေးကို ရှောင်နေမိခဲ့ သမျှ ၊ အခု သူကပြန်ဆက်ချင်တော့ ဟိုက သူ့ပြန်ရှောင်နေပြီလေ ၊ စကားကို စလို့မရတော့ဘူး ၊ သူ့မြင်တာနဲ့ ပတ်ပြေးနေတော့တာ ၊ ဘာဂွင်မှကို ဆင်လို့ မရတော့တာ ။
နောက်ဆုံး ကြံရာ မရတော့လို့ သူရှိတဲ့ မီးဖိုခန်းထဲ ထမင်းစားဆင်းလာတုန်း ဘယ်သူမှလဲ မရှိတာနဲ့ အတင်းလက်ဆွဲပြီး ပြောမိတယ် ….၊ အရင်က သွေးသားပတ်သတ်မှုအထိ ရင်းနှီးခဲ့ကြတာ ဆိုတော့ ဟိုက ဇွတ်တော့မရုန်းဘူး။
“ဟင် ..ကိုစံမြ ..ဘာလုပ်တာလဲ …လွှတ်ပါ ..လက်ကို …”
“ကျွန်တော် …မနေနိုင်တော့လို့ပါ … မမလေးရယ် …...” “ဟင် ..ဘာလဲ …ဘာကမနေနိုင်တာလဲ …ကိုစံမြရဲ့ …ထွေး …နားရှင်းအောင် ပြောပါဦး …..”
အမေးရှိတော့ အဖြေရှိရတော့မှာပေါ့ ၊ မတတ်နိုင်ဘူး ပေါင်ကြားက ထောင်နေတဲ့ကောင်ကို ပုဆိုးအသာ ချွတ်ပြရင်း ခပ်တည်တည်နဲ့
“ဒီကောင်ပေါ့ …မမလေးရယ် …၊ မမလေးကို ..မလုပ်ရလို့ ….မနေနိုင်ဖြစ်နေတာ …”
ထွေးထွေးက တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကို တစ်ချက်ငုံကြည့် ၊ နှုတ်ခမ်းတစ်ချက် မဲ့လိုက်ပြီးမှ ခနဲ့ တဲ့လေသံနဲ့
“အော် …ဟော့ …ဒါလား ….လွယ်ပါတယ် …ဖြတ်ပြစ်လိုက်ပေါ့ ..ရှင်…ဘာခဲယင်းတာမှတ်လို့ …”
“ဗျာ ……၊မ .. မမလေး ..အဲဒီလိုတော့ …မလုပ်ပါနဲ့ …မမလေးရယ် ….”
“အဲဒီလို ..မလုပ်လို့ ….ထွေးက … ဘယ်လိုလုပ်ရမှာတုန်း …”
ထွေးထွေး ပေါက်ကွဲစ ပြုလာပြီ ၊ ဟုတ်တယ်လေ သူခမျှ အရင်က စံမြရဲ့ အယုအယတွေမှာ မျောပါခဲ့မိလို့ မိန်းခလေးတန်မဲ့ သူနဲ့ အတူနေချင်လို့ ကြိုးစားခဲ့လိုက်ရတာ ၊ ဒင်းက သူ့အမေဆူတာ ၊ ဆဲတာကြောက်တာနဲ့ပဲ သူကို မြင်တာနဲ့ကို အန္တရယ်ရှိတဲ့ ရွံစရာ အကောင် တစ်ကောင်တွေ့တာ ကျနေတာပဲ အတွေ့တောင် ခံတာ မဟုတ်ဘူး တစ်အိမ်ထဲနေပြီးကို ပတ်ရှောင်ပြီး ပုန်းနေတော့တာ ၊ စဉ်းစားကြည့် အဲဒီ့အချိန်တုန်းက ထွေးဆို ရူးမတတ်ပဲ။
“ကျွန် …ကျွန်တော်လည်း …မမလေး ..အေးမောင်နဲ့ …စပါးကျီထဲ …ဖြစ်ကြတာကို …ကြည့်ပြီး …မနေနိုင်တော့လို့ပါ …လုပ်ပါ ….မမလေးရယ် …လုပ်ပါနော် …”
စံမြလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ချည်ပြီး တုတ်ပြီး ပြောကြည့်သေးတယ် ၊ သဘောကတော့ နိုင်ကွက်နင်းပြီး သူဘက်ပါအောင် ဆွယ်ကြည့်တာပါ ၊ ချွတ်ထားလိုက်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပြန်မဝတ်ရသေးလို့ မာတောင်နေတဲ့ လီးက ရမ်းတမ်း ရမ်းတမ်းနဲ့ သူ့ထက် အရပ်နဲနဲပုတဲ့ ထွေးထွေးရဲ့ ချက်အောက် ဗိုက်သားလေးကို ထိမိ ထိုးမိနေသေးတာ ၊ စကားနဲ့ရော လီးနဲ့ပါ သူဘက်ပါအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ဆွဲဆောင်ကြည့်တဲ့ သဘောပေါ့လေ...။
“အော် …ရှင်ကဒီလိုလား … ဒီမယ် ကိုစံမြ ..ရှင်သိအောင် … ပြောထားလိုက်အုန်းမယ် …. ရှင်တစ်ယောက်ထဲ …လီးပါတာ ..မဟုတ်ဘူးရှင့် ..သိရဲ့လား …ထွေး ခံချင်တယ်ဆိုရင် ..လိုးပေးမယ့် သူက မရှားဘူး …ရှင်ဒီလောက်ဆို ..သဘောပေါက်မှာပါ …ကဲလွှတ် ..ထွေးလက်ကို …”
တစ်ခါတည် ဇွတ်ရုန်းပြီးကို ထွက်လာခဲတာ မှတ်ကရော မိန်းမပျိုလေး ပါးစပ်က ဒီစကားမျိုး ထွက်လာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူက မျော်လင့်မှာတဲ့လဲ ၊ ဒေါသအရှိန်နဲ့ရော ၊ စိတ်အချဉ်ပေါက်နေတာရောပြီး ပါးစပ်က ထွက်သွားလိုက်တာ ထွေးကို ထွေးတောင် အံသြမိတယ် မတတ်နိုင်ဘူးလေ ဒီလိုကောင်က ဒီလောက်တော့ လုပ်မှ ၊ နို့မိုဆို ရောင့်တက်လွန်းလို့ …..။
စံမြလည်း ကွင်းလုံးကျွတ်နေတဲ့ ပုဆိုးတောင် ပြန်ကောက်မဝတ်နိုင်တော့ဘူး ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ လှည့်ထွက်သွားတဲ့ ထွေးထွေးနောက်ကျောကို ငေးကြည့်ရင်း ကျန်နေခဲ့တယ် ၊ သူလည်း ဘာဆက် ပြောရမှန်းကို မသိတော့တာ ၊ သေချာတာ မမလေးက သူနဲ့စဖြစ်တုန်းကလို အရိုင်းလေးမဟုတ်တော့ဘူး ၊ အဲဒီတော့ သူဆင်ထားတဲ့ အပိုင်ဆိုတဲ့ ဂွင် အနုလေးတွေက အသုံးမတည့်တော့ဘူးလေ ။
ယောကျာ်းအား နဲ့ပဲ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ကို အတင်းချုပ်ပြီး အကြမ်းနည်းသုံး လိုးပြစ်လိုက်ရင်လည်း ရနိုင်ပေမယ်လို့ မမလေးကို သူဌေးသမီး ဆိုတာနဲ့တင် သူကိုယ်၌က ရှိန်နေသေးတာ ၊ ပြီးတော့ ဒီလိုကိစ္စမှာ အကြမ်းနည်းသုံးလိုက်မိလို့ တစ်ခါကောင်းတော့ ရနိုင်ပေမယ်လို့ ရေရှည်မှာ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေ နိုင်မှန်း ၊ အခန့်မသင့်ရင် ပြသနာပါ ကြီးထွားသွားနိုင်တယ် ဆိုတာလည်း အတွေ့အကြုံရှိထားတဲ့ သူဆိုတော့ သိနေတယ် …၊ မလုပ်ဝံဘူး ။
ဘာကိုဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့တာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အေးမောင်နဲ့ အတူ ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ပဲနဲ့ကို အရက်ထိုင်သောက်နေလိုက်တာ ၊ မသောက်ဖြစ်တာလည်းကြာ လစ်မစ်ကလည်း လွန်သွားတာ ဆိုတော့ အိမ်တောင် ဘယ်လို ပြန်ရောက်လာလည်း မသိတော့ဘူး ၊ တရေးနိုးကြီး ရေဆာတာနဲ့ ထလာမိတာတောင် မမလေးကြောင့် ရလိုက်တဲ့ ရင်ထဲက အပူမီးက မငြိမ်းနိုင်သေးတာမို့ ဆိုင်ကအပြန်ပါလာတဲ့ ပုလင်း တစ်ဝက်ကျော်လောက်ကို တစ်ယောက်တည်း အပြတ်ဖြတ်လိုက်မိတာ အိပ်ယာထဲတောင် ပြန်မရောက်တော့ဘူး။
ဗာဒံပင်အောက်က ကွက်ပြစ်မှာပဲ မိုးလင်းသွားလိုက်တာ အအေးမိပြီး ဖျားပါရောလား ၊ အရက်ဒါဏ်နဲ့ အအေးမိတာ နှစ်မျိုးပေါင်းဆော်လိုက်တာ အား ..ပါး ..ခံလိုက်ရတာ အီဆောင့်နေတာပဲ ..၊ ခေါင်းတွေကလည်း အတင်းကိုက် ၊ တစ်ကိုယ်လုံးမလည်း ချမ်းလိုက်တာ တုန်လို့ ၊ ဘာမှကို မလုပ်နိုင်တော့ဘူ တစ်အိမ်လုံးလည်း မနက်စာ ငတ်ကရော ၊ ဆေးမြီးတိုတွေနဲ့ သက်သာမလား နေကြည်တာ ၊ ပိုပိုပြီးပဲ ဆိုးလာမို့ နောက်ဆုံး မနေသာတော့တဲ့ ဆရာကတော် ကိုယ်တိုင် လာကြည့်ပြီး ဆေးဆရာပါ အိမ်ပင့်ရတဲ့ကိန်း ဆိုက်သွားတယ် ၊
စံမြတစ်ယောက် တစ်ရက်နဲ့လည်း မသက်သာ နှစ်ရက်နဲ့လည်း မသက်သာ ဆိုတော့ ထွေးထွေးလည်း မနေသာတော့ဘူ ၊ စိတ်လည်းပူမိတယ် ၊ အခုလိုဖြစ်ရတာ သူ့ပရောဂကြောင့် ဆိုတော့ စိတ်လည်းမကောင်းဘူး ၊ ငါပြောခဲ့မိတာများ လွန်သွားပြီလားပေါ့ ၊ ဟုတ်ပါတယ်လေ သူခမျှလည်း ဒီအိမ်မှာ အလုပ်လာလုပ်ရတော့ ၊ သူ့အမေကို ကြောက်ရရှာပေမပေါ့ ။
ပတ်သတ်ခဲ့ ကြတာကလည်း ဗိုက်ဖျက်ချခဲ့ ရတဲ့ အထိဆိုတော့ သံယောဇာဉ်က မပြတ်နိုင်သေးဘူး ..၊ သူကိုယ်၌က စံမြနဲ့ ပြန်ဆက်ချင်တာလည်း ပါတယ် ၊ သူ့အဖေ မြကြီးကို အတုခိုးပြီး သူလည်း ယောကျာ်းတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့ ကဲကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကလေးကလည်း ရှိတာဆိုတော့ သွားတော့ တွေ့ချင်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် လူမြင်သူမြင်တော့ သွားမတွေ့ချင် ဘူး ၊ သူနဲ့ စံမြ ကိစ္စက အိမ်ရှိ လူအကုန်တွေ့ထား မြင်ထားပြီး သားလေ ၊ မြင်သာမြင်စေ မသိစေနဲ့ ဆိုသလို ပြောင်းပြန်ကြီးဖြစ်နေတာကိုး ။
ဒါနဲ့ လူအလစ်စောင့်ပြီး အမေလည်း ရွာထဲသွား ၊ ကိုအေးမောင်လည်း ဟိုဘက်ရွာ ဆေးဆရာသွားပင့်နေတုန်း ကိုစံမြကို သွာတွေ့ရတယ် ၊ စောင်ပိုင်လေး ခြုံပက်လက်လေး လှဲနေတဲ့ စံမြဘေး ကျုံကျုံလေး ဝင်ထိုင်ကာ နဖူးလေး အသာစမ်းရင်းက
“ကိုစံမြ .. ကိုစံမြ …သက်သာရဲ့လား …ထွေး ..ဘာလုပ်ပေးရအုန်းမလဲ …”
“အင် ..ဟင် ..မမလေး ၊… မမလေး ..လား ….”
ဆေးသောက်ထားလို့ မှိန်းနေရာက သူနဖူပေါ်တင်ထားတဲ့ ထွေးထွေးရဲ့ လက်နုနုလေးတွေကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ အသာ အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ရုတ်တရက်တော့ စံမြဝမ်းသာသွားတယ် ၊ ဒါပေမယ့် ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာထက် မမလေးပေးလိုက်တဲ့ ရင်းထဲက ဝေဒနာက ပိုဆိုး ၊ ပိုပြီးတော့လည်း ခံရခက်နေတာမို့...
“နေပါစေ …မမလေးရယ် … မမလေးမှ ..ကျွန်တော်ကို ….မချစ်နိုင်တော့တာ …. ဘာဖြစ်လို့ ..ကျွန်တော့်ကို ..လာကြည်နေရတာလဲ ….”
“အဲ့ဒီလိုတော့ ..ထွေး ..စိတ်မကောင်းအောင် ..မပြောပါနဲ့ ..ကိုစံမြရယ် …”
“တစ်ကယ်ပါဗျာ …ကျွန်တော် ..အခုချိန်ထိ ..မမလေးအပေါ် ..မေတ္တာ ..မပြတ်ခဲ့ပါဘူး .. ၊ ဆရာ … ဆရာကတော်က ပြောလို့ပါ .. နင် ကျေဇူးရှင်ကို ဒီလိုပဲ စော်ကားရသလား ဆိုလို့ ကျွန်တော် ရှောင်နေခဲ့တာပါ .. မမလေးရယ် … ကျွန်တော် ..မမလေးကို မချစ်တော့လို့ …မဟုတ်ရပါဘူး ….”
စံမြပြောရင်း ဝမ်းနည်းလာတယ် ၊ အဖျားရှိန်နဲ့ ပေါင်းပြီး အသံတွေတောင် တုန်လို့ ထွေးထွေးလည်း စိတ်မကောင်းတော့
“ဘယ်သူကရော … မုန်းတယ်လို့ …ပြောနေလို့လဲ ..ကိုစံမြရဲ့ …”
“ဟင် ..ဒါဆို …မမလေး ..ကျွန်တော်ကို …မမုန်းဘူးပေါ့ ..နော် …ဝမ်းသာလိုက်တာ …မမလေးရယ် …”
“ဒါပေမယ့် …စိတ်တော့ဆိုးတယ် … ရှင်ပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ … အဲဒီတုန်းက ..ထွေးဘက်မှာ …ဘယ်သူရှိခဲ့လို့လည်း ….”
“အင်းပါ ..မမလေးရယ် …အခုကစပြီး ..နောက်လုံးဝ မဖြစ်စေရပါဘူး … တစ်ကယ်ပြောတာပါ …”
“ထားပါ …ဒါပဲ …ရှင်တို့ ..ယောကျာ်းတွေပြောလိုက်ရင် …ဒါပဲ ….ကဲ .. ပြော ….ထွေးဘာလုပ်ပေးရ မလဲ …”
စံမြတစ်ယောက် တော်တော်လေးကို တော်တော်လေးမှ ဝမ်းသာသွားတယ် ၊ ဟုတ်တယ်လေ သူ့အနေနဲ့ ဘယ်လိုကြိုးစားကြိုးစား ဒီတစ်သက် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလို့ တွေးထားတဲ့ မမလေးနဲ့ အခုလို အဆင်ပြေပြေ ပြန်ဖြစ်လာတာ ၊ တစ်ကယ်ကို ဘုရားပေးတဲ့ဆုပဲ …။
“မမလေး … တစ်ကယ်ပြောတာလား …”
“တစ်ကယ်ပေါ့ …ထွေး ကဘာလို့ညာရမှာလဲ …”
“အဲ့ဒါဆို … မမလေး နို့တွေကို ..စို့ချင်တယ် …”
“အလိုတော် … လူနာ ..ဒါတော့ ..တောင်းတတ်တယ် .. ဖျားနေလို့သာပဲ … နေကောင်းအောင် အရင် လုပ်လိုက် ပါအုန်း ….ဆရာကြီးရဲ့ .. ”
စံမြကတော့ စွတ်ကို တင်နေပြီ ၊ လူက အပြင်းကို ဖျားနေလို့သာပဲ ၊ သူ့မှာလည်း ကံစွပ်လို့ သာ ဒီအခြေအနေ ပြန်ရောက်ရတာကိုး ၊ ဒီတော့ ထွေးထွေး ဘက်က မီးစိမ်းပြလိုက်တာနဲ့ ရသလောက်ကို အခွင့်အရေးယူ ဇာတ်လမ်း စတော့တာပဲ...
“လုပ်ပါ … မမလေးရဲ့ … ကျွန်တော်မှာ ..မမလေးမုန်းသွားပြီလားလို့ …စိတ်ပူနေရတာ … ရင်ထဲတောင် ပူတယ် … အခု ရင်အေးသွား အောင် ..နို့ချိုလေးတော့ ..တိုက်ပါဦးနော် …”
“အန်… ထွေး ..နို့တွေက ..ထွက်မှ ..မထွက်တဲ့ ..ဟာကြီးကို….”
“ထွက်ထွက် ..မထွက်ထွက်ဗျာ … စို့ရ ကိုင်ရ ရင်ကို …ရင်အေးတယ် ….တစ်ကယ် ..ဟိုကောင် အေးမောင် တစ်ယောက်တည်း စို့လိုက် ၊ ကိုင်လိုက် လုပ်နေတာ …နာတောင် …မနာလိုတော့ဘူး ”
ထွေးထွေးလည်း ရင်စေ့အင်္ကျ ီကြယ်သီးလေးတွေဖြုတ် ၊ ဘော်လီလေး လေးအသာပင့်တင်ရင် ထွက်ပြူလာတဲ့ နို့အုံ ဖွေးလုံးလုံးလေးတွေကို ရင်ကိုကိုင်း သူ့မျက်နာဆီနှိမ့်ချပေးပြီး ကိုစံမြ ပါးစပ်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တေ့ပေးနေမိရင်းက စံမြရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ စကားကြောင့် ဆတ်ခနဲ့ ကိုယ်လေးကို မတ်ပြီး စံမြ မျက်နာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းက..
“အို ..မဆိုင်လိုက်တာ … ဒီမှာ ကိုစံမြ …၊ ရှင်သိအောင်တော့.. ပြောမှရတော့မယ် …ထင်တယ် ၊ ရှင်ကို … ချစ်တယ်လို့ ပြောမိလိုက်တာနဲ့ ..ဒီလိုတော့ အခွင့်အရေး မယူနဲ့လေ ၊ အခုရှင့်ကို ချစ်တယ် ..ဆိုတာလည်း …ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် …ရှင်လိုးပေးတာ ခံချင်လို့ …. အရင်ကလို …. တစ်သက်လုံး ..ပေါင်းဖို့များ စဉ်းစားနေသေးတယ် ..ထင်လို့လား ….ဝေးသေးတယ် …..၊ ကိုအေးမောင်ကို လည်း …ရှင် ထွေးကို ပတ်ရှောင်နေတုန်းက … မနေနိုင်အောင် ..ယားနေလို့ …သွားခံတာ …ရှင်းပြီလား …”
ဒီတစ်ခါတော့ ထွေးထွေးတို့ နဲနဲမှ မလျှောတော့ဘူး တစ်ဖက်လူက ဖျားနေတာတွေ ၊ နာနေတာတွေ ဘာမှကို ထည့်စဉ်းစား ထည့်တွက်မနေတော့ဘူး ၊ အခုရှုပ်မှ နောင်ရှင်း သူ့ကို ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ အရင်လို လာနွယ်တာမျိုးတော့ မလိုချင်တော့ဘူ ၊ ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာကလေးဆိုတော့ အဲ့ဒီလိုမျိုးလည်း ထပ်ပြီးမခံစားချင်တော့ဘူး ၊ အဲဒီ့အချိန်တုန်းကဆို ရင်ထဲမှာ ဘယ်လောက် ခံရခက်လိုက်သလဲ ၊ ကိုယ်ပဲ ခံစားရတာ ကိုယ်ပဲသိတယ် ၊ ခါးသီးလွန်းတဲ့ အခြေအနေတွေကိုလည်း ထပ်မကြုံချင်တော့ဘူ ၊ တော်တော်ကိုကြောက်သွားခဲ့ရတာ … ၊ အဲဒီတော့ ကြောက်ကန် ကန်တော့တာပေါ့ ...။
“ထပ်ပြောရဦးမယ် … ထွေးစိတ်ပါတဲ့သူနဲ့ .. ကုန်းချင်ကုန်းမယ် …ခံချင်ခံမယ် … ရှင့်အပူမပါဘူး ….၊ ရှင်.. ဘာမှလည်း စွက်ဖက်စရာ ..အကြောင်းမရှိဘူး …..၊ အဲဒီတော့ ကိုစံမြ …ရှင် ..ထွေးကို လုပ်ချင်လည်းလုပ် …မလုပ်ချင်ရင်လည်းနေ …..ရတယ် …ထွေးထွေးတို့က ..ဘာမှပြသနာ …မရှိဘူး …ဟုတ်ပြီလား …”
ကိုယ့်ကိုလာပြီး ဒီလိုလာချုပ်လို့ ဘယ်ရမလဲ …၊ သနားလို့ နို့ပေးကိုင်လိုက်ရင် စောက်ဖုတ်ပါ ရန်ရှာချင်တဲ့ ဟာတွေ ၊ သူဌေးသမီး တစ်ယောက် လုပ်နေပြီး အိမ်က အလုပ်သမားလုပ်တဲ့ကောင် ခေါ်ရင် သွား ၊ လိုးရင် ခံ ၊ ပြု သမျှနု ၊ ဒီကြားထဲ ထားသွားခဲ့ရင် ကိုယ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက် ရင်ထဲမှာလည်း ဗလောင်ဆူလို့ အဲဒီလိုမျိုးတွေ နေခဲ့ရတာထက် စာရင်၊ သူဌေးသမီးပဲ ကိုယ့်စိတ်နဲ့က့ိုကိုယ် စောက်ဖုတ် ယားလာရင် လှမ်းခေါ် ၊ ခံချင်ရင် လိုးခိုင်း ၊ ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ နေချင်သလဲ ကိုယ်သဘောပဲ ဒါမှမဟုတ် ပြစ်ထားလိုက် အုန်းမလား ရသေးတယ် ကိုယ်ခံချင်မှ သူလိုးလို့ရမှာ ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်သလဲလို့ ၊ အဲ့ စိတ်မထင်ရင် အပေါ်ကနေတောင် တက်ဆောင့်လို့ရသေးတယ် ။
ဘာလုပ်မှာလည်း ဇယာရှုပ်လို့ အနွယ်ခံ အချုပ်ခံပြီး သူပြောသမျှ ၊ သူလုပ်သမျှ ခေါင်းငုံ့ခံနေပြီး ကိုယ်စိတ်ကို ကျေနပ်အောင် ကြံဖန်ပြီး ဖြေတွေးလေးနဲ့နေရမှာ ပြင်းစရာကောင်းလွန်းလို့ ၊ အဲဒီတော့ ထွေးတို့ကတော့ ရှင်းရှင်းပဲ လုပ်ချင်လုပ် ၊ မလုပ်ချင်နေ .. အရင်ပုံစံခွက်ထဲတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ ပြန်မဝင်ချင်တော့ဘူး ။
“ကဲ .. ကိုစံမြ …ရှင်ဘာလုပ်မှာလည်း .. ထွေးနို့တွေကို ..စို့အုန်းမှာလား …မစို့တော့ဘူးလား …ပြော ..”
“စို့ ..စို့မှာပါ …မမလေး ..စို့မှာပါ ..”
စံမြ တစ်ယောက် ရသလောက်နဲ့ အပျော့ဆွဲလေး ဆွဲပြီး သူ့တစ်ယောက်တည်း ရလေမလားလို့ ကြံကြည့်တာ ၊ တစ်ခါတည်း ကိစ္စကိုပျက်ကရော ၊ တစ်ကယ်ဆို သူ့မှာလည်း ကံဇာတာ မျက်စိလည်ပြီး မျက်နာသာ ပြန်ပေးလို့သာ ဒီလို ဥစ္စာပေါ ၊ ရုပ်ချော လွန်းလှတဲ့ အိမ်ကြီးရှင် သူဌေးသမီးလေး ထွေးထွေးနဲ့ ဒီအခြေ ဒီအနေကို ပြန်ရောက်ရတာ မဟုတ်လား ၊ အခွင့်အရေးဆိုတာ နှစ်ခါပြန်ရရိုး ထုံးစံရှိတာ မဟုတ်တော့ ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှကို အပျက်ခံလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ၊ ယောကျာ်းကြီးတန်မဲ့ သွားမူ မိလိုက်မှ ဟိုက တာ့တာ ပြသွားရင် သွားပြီ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ကယ်ကို တစ်သက်စာပဲ ဝေးမှာ ။
ဒီတစ်ခေါက် ထွေးထွေးနဲ့ ပြန်တွေ့ရတာ စံမြတစ်ယောက် ယောကျာ်းမာနဆိုတာလည်း ဘယ်ဆီ ဘယ်ကြားညပ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်တော့ဘူး ၊ ကိုယ်ကလည်း ဒီကောင်မလေးကိုမှ လိုချင် ၊ ရချင် ၊ လိုးချင်နေတာဆိုတော့ ဘာများ တတ်နိုင်အုန်းတော့မှာတဲ့လည်း သူပြောလာသမျှ ခေါင်းပဲ အသာငြိမ့် လိုက်ရတော့တာပေါ့ ….။
သူဌေးသမီး ထွေးထွေးတစ်ယောက်လည်း အဲ့ဒီကတည်းက စံမြကို ဦးနှိမ်ပြစ်လိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲ ၊ တစ်ခါတည်း ပြန်ကို မလှန်နိုင်တော့ဘူး ၊ အေးမောင်ဆိုတာက အစကတည်းက သူလက်ခုတ်ထဲကရေလေ ၊ သွန်လိုသွန် မှောက်လိုမှောက် သူ့သဘောဆိုတော့ အဲဒီ့ တစ်ယောက်ကို အစကတည်းက ခေါင်းထဲထည့်ထားစရာ မလိုတာ ၊ ဒီကြာထဲ အမေလုပ်တဲ့ ဒေါ်ရွှေမိကလည်း သူကြီးဖိုးထင်နဲ့ မပြတ်ဆဲနိုင်သေးတော့ သူကို ဘာမှ လာပြီးမပြောဝံဘူး ၊ တစ်အိမ်လုံး ဘယ်သူမှလည်း သူ့ကို မနိုင်တော့တာ ဆိုတော့ ….၊ ထွေးထွေးတို့ တစ်ယောက် တစ်အိမ်လုံး အပေါ် ဗိုလ်ကျချင်တိုင်းကျပြီး ဆိုးချင်တိုင်းကို ဆိုးတော့တာပေါ့ ။
ချစ်တာတွေ.. ၊ မေတ္တာတွေ.. ၊ သစ္စာတွေ.. ၊ ရွှေမန်းသဘင်တွေ.. ဘာမှ လာမပြောနဲ့ ဘာအနှောင်အဖွဲ့ မှ ခေါင်းထဲမထားဘူး ၊ ရှိလာအောင် အကွက်ဖန် လာရင်လည်း တစ်ခါတည်း ကိစ္စဖြတ်ပြစ်လိုက်မှာဆိုတော့ ၊ စိတ်ထဲမှာက အရမ်းကိုလွတ်လပ် နေတော့တာ ၊ အဲဒီတော့ အလျှံငြီးငြီးတောင်လောင်နေတဲ့ ကာမရမ္မက် ဆန္ဒတွေကလည်း လျှော့ကျသွားတယ်ကို မရှိတော့ဘူး အခုတင် စံမြနဲ့ စိတ်ပါနေလို့ မီးဖိုခန်းထဲမှာတင် စံမြနဲ့ အလိုးခံလိုက်တာမှ ဘာမှမကြာသေး ၊ အတော်ကြာ အေးမောင်ကို အာရုံရလာရင် ကိုအေးမောင်ကို စပါးကျီးထဲ ခေါ်ပြီး ကုန်းလိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း အဆင်ကိုပြေ လို့ ။
သူနဲ့ လိုးဖော် ခံဘက်တွေ ဆိုပေမယ်လို့ အိမ်က အလုပ်သမားတွေ အိမ်ပေါ်ထပ် တက်တာတော့ သူလည်း မကြိုက်ဘူး ၊ အထူးသဖြင့် စံမြပေါ့ ဒီလူက နဲနဲခြေဆော့ လက်ဆော့ ရှိတာဆိုတော့ ဘဝင်က မကျချင်ဘူး သူ့အဖေ ကိုမြကြီးကို အားကျပြီး သူလည်း လီးတစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ပြောင် အလိုးခံချင်လို့သာ မကောင်းတတ်လို့ လက်ခံထားရတာကို အရင်ကလည်း အဖု အထစ်လေးတွေ လည်း ရှိထားခဲ့တာ ဆိုတော့ တတ်နိုင်သမျှတော့ အိမ်ပေါ် သူ့အခန်းထဲအထိ ခေါ်ပြီး မကုန်းချင်ဘူး ။
ဒီတော့ သူ့အမေ ဒေါ်ရွှေမိ တို့ ချိန်းချိန်းလိုးနေကျ ခြံထောင့်က စပါးကျီနေရာကိုလည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ အပိုင်သိမ်းပြစ် လိုက်တယ် … ကြာလို့ ၊ သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိခမျှ မှာလည်း သမီးဖြစ်သူ ထွေးထွေး အပေါ် ဘာမှ မပြောသာ မတတ်သာတဲ့ အခြေအနေ ဆိုတော့ ၊ သူ့ လက်ရှိ နောက်ဆုံးလင်ငယ်ဖြစ်တဲ့ သူကြီးဖိုးထင်ကိုပဲ သူ့အခန်းထဲ အသာခေါ်သွင်းပြီး တိတ်တိတ်ကလေး ကျိတ်ကုန်းနေရတောတဲ့ အခြေအနေတွေထိ ဆိုက်ကုန်တော့တာပေါ့ ။
အရင်ကဆို ထွေးထွေးတို့များ ကာလသား ၊ ကာလသမီးတွေ ပီပီ ၊ အပျော်အပါးက အတော်ကိုရှားပါးတဲ့ ဒေသသူလေးတွေမို့ ပွဲကလေး လမ်းကလေးများ ရှိခဲ့ရင် ပန်းကလေးပန် နံသာလေးလိမ်းလို့ ပွဲးဈေးတန်းတလျှောက် ပျော်ခဲ့ ပါးခဲ့တာတွေ ၊ ပွဲငတ်လွန်းလို့ ဘယ်အငြိမ့် ဘယ်ဇာတ်ပဲက က ကြီးခင်တို့ ၊ မိတုတ်တို့နဲ့ ညလုံးပေါက် မိုးအလင်းကြည့်ပြီး ၊ နောက်တစ်ပွဲ မကြည်ရမချင်း အချင်းချင်း ဝိုင်းဖွဲ့မိရင် ပြန်ပြောလို့မဆုံး ပျော်ခဲ့ရတာတွေက ၊ အခုလိုမျိုး အိမ်ထဲမှာပဲ သူ့အတွက်ပိုပြီး ပျော်စရာကောင်းတာတွေကို ရှာဖွေတွေ့ရှိလာချိန်မှာတော့ အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးက ဖွဲဇကွဲတွေ သာသာ ဖြစ်ကုန်ရော ။
ရွာထဲမှာ ဘယ်သူတွေ အလှူလုပ်လို့ ၊ ဘယ်လို ပွဲထည့်တာ မင်းသားက အကဘယ်လိုကောင်းတာ ၊ မင်းသမီးက ဘယ်လို အငိုအပြောတွေပိုင်တာ စတဲ့ ဘယ်လို ၊ ဘယ်ညာ ဆိုတာတွေတောင် သူအတွက် နဲနဲလေးမှ စိတ်ဝင်စားစရာ မရှိတော့ဘူး ၊ မိန်းခလေးတို့ သဘာဝ ဓမ္မတာ ရာသီလာနေတဲ့ အချိန်တွေကလွဲလို့ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကို တစ်လှည့်စီနဲ့ စိတ်ကူးပေါက် ပေါက်သလို အလိုးခံပြီးတော့ အိမ်ထဲမှာပဲ ကာမ ဘုရင်မဘွဲ့ကို အရယူ ကောင်းကောင်းကို ကာမဂုဏ်စည်းစိမ် ယစ်နေတော့တာ ။
အဲ့ ပြောစရာရှိလာတာတစ်ခုက ဒီတစ်ခေါက်တော့ ထွေးထွေးတို့ စာတတ်သွားပြီလို့ ဆိုရမလားပဲ ..၊ ယောကျာ်းတွေက သူ့ကိုအားပါးတရ ဆော်ပေးတာကို ကောင်းကောင်းအလိုးခံရင်း ရလာတဲ့ ကာမအရသာကိုပဲ လိုချင်တက်မက်ပြီး ခံစားချင်တာလေ ၊ ကလေးတစ်ယောက်လောက် သူ့ဗိုက်ထဲထည့်ပေးလိုက်မှာကိုတော့ မလိုလားဘူး ။
ဒီတော့ အလိုးခံနေရင်းနဲ့ သူဟာသူ ဘယ်နှချီပြီးပြီး အေးမောင်တို့ စံမြတို့ ပြီးတော့မယ်ဆိုရင်တော့ ဘယ်တော့မှ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ အပြီးမခံတော့ဘူး ၊ သူစိတ်ကူးပေါက်တဲ့ အခါဆိုရင်တော့ အခုတင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ပြီး သောင်းကျန်းထားလို့ အရည်တွေစိုရွဲနေလည်း ဂရုစိုက်တာ မဟုတ်ဘူး တတ်သလောက် မှတ်သလောက်နဲ့ လီးကို ကျကျနန စုပ်ချင် စုပ်ပေးပြီး လရည်ထုတ်ပေးတတ်သလို ။
တစ်ခါ တစ်လေလည်း ပြီးပြီးရော ဂွင်ထုပေးပြီး လရည်ထုတ်ချင်လည်း ထုတ်ပေးတတ်သေးတာ ၊ အရေးကြီးတာ သူဗိုက်မကြီးဖို့လေ ၊ ကျန်တဲ့သူ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဂရုစိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ကိုအေးမောင်ကတော့ အများဆုံးနဲ့ အကောင်းဆုံး အစုပ်ခံရဖူးတာပေါ့ ၊ လူက ထုံတုံတုံ ၊ အတတ နဲ့ ပြီးသူ့စကားကိုလည်း စံမြထက်ပို နာခံ တတ်တဲ့သူဆိုတော့ ထွေးထွေးက သနားတာလည်း ပိုမှာပေါ့ လေ … ။
စံမြတို့ အေးမောင်တို့ကလည်း ကုတ်နဲ့ ကလော်ထုတ်တာတောင် ဒီအိမ်ကနေ ခွာနိုင်ကြမှာ မဟုတ်တော့ ၊ ဘယ်မှာဖြစ်ဖြစ် ပင်ပန်းတာချင်း အတူတူ သစ်စက်ထဲမှာ ဆို လစာအပြင် ဘောက်ဆူးနဲ့ အချိန်ပိုကြေးနဲ့ ဘာနဲ့မို့ ပိုက်ဆံပိုရနိုင်တာကိုသိလို့ ၊ သူဌေးဦမြကြီးက လေးလကျော် ငါးလလောက် ရှိလာတော့ လူလဲဖို့ လှမ်းခေါ်တာတောင် စက်ထဲမပြန်နိုင်ကြတော့ဘူး ၊ ဒီမှာက စားရ ၊ သောက်ရ တာချင်း အတူတူ လစာသက်သက်ပဲရလို့ ပိုက်ဆံ အရနည်းပေသည့် အိမ်ကြီးရှင် သူဌေးသမီးလေး ထွေးထွေးက ဆန္ဒပြင်းပြနေလို့ အခေါ်ရှိခဲ့ရင် မဲကျရာလူက ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးချင်တိုင်း လိုး ၊ ဆော်ချင်တိုင်း ဆော်ဖို့ အခွင်အရေးရနေတာကိုး ၊ အဲ့ဒီ့ ဘောက်ဆူးထက် ကောင်းတာ သူတို့ဘဝအတွက် ဘယ်မှာ ရှာလို့ ရနိုင်တော့မလဲ ၊ အဲ့ဒီတော့ ဒီအိမ်မှာပဲ ဆက်နေပါရစေ အဆင်ပြေပါတယ်ပေါ့ ။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment