အရိုင်းနှင့်အယဉ် အပိုင်း ( ၁ )

အရိုင်းနှင့်အယဉ် အပိုင်း ( ၁ ) 

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ပေါင်မြို့နယ် ကျေးရွာတခုမှ ကျေးတောသူလေး ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ကုမ္ပဏီတခုမှ အဝယ်တော် ကိုသိန်းစိုးနှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ကျချိန်တွင် ကိုသိန်းစိုးက ၃၇ နှစ်၊ ခင်ငြိမ်းတင့်က ၁၇ နှစ်၊ အသက်က ၂၀ လောက်ကွာသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်ပိုင်း ကိုသိန်းစိုး လုပ်ငန်းများတိုးတက်ကာရန်ကုန်မြို့ ဒဂုံမြို့သစ်ဘက်တွင် အိမ်လေးတလုံးပင် ဝယ်ယူပိုင်ဆိုင် လာခဲ့လေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်၏။ ရင်ထွားတင်ကားပြီး ဆိုဒ်ကြီးသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အလွန်ပင်ချစ်သည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူအိမ်တွင် ရှိနေသည့်အချိန်များတွင် ချစ်ဇနီးလေးကို ညတိုင်းလိုလိုပင် လိုးနေခဲ့သည်။သို့ရာတွင် ကိုသိန်းစိုး၌ အားနည်းသောပျော့ကွက်တခုရှိ၏။ သူ၏လီးသည် အထနှေးပြီးအကျမြန်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အရွယ်အစားကတော့ ကြီးပါ၏။အပြည့်အ၀ မတ်တောင်နေချိန်ဆိုလျှင်ဆယ်လက်မခန့် ရှည်ကာ လုံးပါတ်က သံဗူးခွံလောက် တုတ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကိုသိန်းစိုးသည် လီးကြာကြာမတောင်နိုင်။ မတ်တောင်လာဘို့လဲ အချိန်အတော်ယူရသည်။ 

တောင် လာအောင်ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ အချိန်အတော် ကြာအောင် ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးရသည်။ တောင်လာပြီးတက်လုပ်သောအခါတွင်လဲ သုတ်ရည်ထွက်သည်ဖြစ်စေ မထွက်သည်ဖြစ်စေ နှစ်မိနစ်၊သုံးမိနစ်လောက်ကြာလျှင် ပြန်လည်ပျော့ခွေ သွားပြန်သည်။ ပြီးလျှင် ထိုနေ့အဖို့ ထပ်မတောင်တော့ပေ။

လင်ကောင်းရသဖြင့် အေးအေးချမ်းချမ်းပြည့်ပြည့်စုံစုံ နေထိုင်ခဲ့ရသော်လည်း ကိုသိန်းစိုး၏လီးတံကြီးအထနှေး အကျမြန်မှုကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ကာမအရသာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်မခံစားခဲ့ရပေ။ ထိုသို့ဖြင့် အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်ကျော်သွားသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ညီမ ခင်ငြိမ်းမြင့် သည်လည်းခင်ငြိမ်းတင့်တို့နှင့်အတူလာနေသည်။ သူက ခင်ငြိမ်းတင့် ထက် ၂ နှစ် ငယ်သူဖြစ်၏။ 

အစ်မနှင့်ခဲအိုတို့ကာမစပ်ယှက်ကြသည်ကို ခင်ငြိမ်းမြင့် ချောင်းကြည့်ဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ တညတွင် ထရံ၌အပေါက်တခုတွေ့ရသဖြင့် ချောင်းကြည့်ရာ ထိုညသည်လည်း လပြည့်ညဖြစ်နေ၍ အတော်အသင့်မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အရှက်အကြောက်ကြီးလှသူ ဖြစ်လေရာ လင်မယားစပ်ယှက်ရာတွင်ပင်ထမီလှန်ပေးယုံမျှသာ ပြုပေရာ ကြည့်ရတာသိပ်တော့ မပီပြင်ခဲ့ပါ။

တကယ်တော့ခင်ငြိမ်းမြင့်ချောင်းကြည့်ဖြစ်ခဲ့သောအပေါက်သည် အောင်မင်း ဖောက်ထားခြင်းဖြစ်၏ အောင်မင်းကအညာသား။ ကိုသိန်းစိုး မိတ်ဆွေ။ .. တရုတ်သူဌေးတယောက်၏ လူယုံတော်။ မိန်းမကိစ္စ နှင့်ပါတ်သက်လျှင်(ဇ) ရှိသူ။ လျှင်လည်းလျှင်သလို အမျိုးမျိုးလည်းကျွမ်းသည်။ သူဌေးကတော် တရုတ်မကြီးတွေနှင့်အလုပ်ဖြစ်ခဲ့တာ မနည်းလှတော့။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့် ချောင်းကြည့်နေမှုကို အောင်မင်းက အမိဖမ်းကာခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ပါကင်ဖွင့်၍ အပီပင် လိုးပစ်ခဲ့သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ အောင်မင်းကို အလွန်ပင် ကျသွားကာအောင်မင်းစိတ်ကြိုက် အလိုးခံနေလေတော့သည်။ ရှေ့ပိုင်းသာမက ဖင်ကိုပါ အောင်မင်းက လိုးလေ့ရှိ၏။

နေ့ခင်းဘက် ကိုသိန်းစိုးက အလုပ်သွား၊ ခင်ငြိမ်းတင့်က အပြင်သွားနေချိန်များတိုင်း အောင်မင်းကခင်ငြိမ်းမြင့်ကို လာလာ လိုးတတ်လေသည်။ တနေ့တော့ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အောင်မင်း ဖင်လိုးနေစဉ်ခင်ငြိမ်းတင့်အပြင်မှပြန်ရောက်လာလေရာ ... ။

..........................................................................................................................................

ထိုနေ့က ဈေးဝယ်သွားမည်ဆိုပြီး အိမ်ကထွက်လာပြီးမှ ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်တွင်ပိုက်ဆံအိတ်မေ့ကျန်နေရစ်သဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့ရ၏။အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် မိမိတို့အိပ်ခန်းထဲမှ အသံတွေကြားနေရသဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့် အသာ အကဲခပ် နေမိသည်။ စူးစမ်းနေရင်းအိပ်ခန်းနံရံတွင်အပေါက်တခုတွေ့ရသဖြင့် မသိစိတ်က အလိုလိုပင် ချောင်းကြည့်မိအောင်စေ့ဆော်သွားလေသည်။

အိပ်ခန်းကုတင်ပေါ်တွင်ကား ... အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ဖင်ကိုခပ်မှန်မှန် တချက်ခြင်း အသာ အယာ ဆောင့်ဆောင့်၍ လိုးနေလေသည်။ မိမိ၏ညီမဖြစ်သူဖင်လိုးခံနေပုံမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ရင်တွေပန်းတွေတုန်ကာ မျက်နှာပူထူဖိန်းရှိန်းလျက်တမျိုးကြီးဖြစ်ကာ စိတ်တွေ အရမ်းပင်လှုပ်ရှားလာမိ၏။

အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သောကြောင့်ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ ကာမစပ်ယှက်မှုကို အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် မိန်းမတံဆာထဲသို့ယောက်ျားလိင်တံသွတ်သွင်းစပ်ယှက်မှု လောက်သာ သိသည်။ စအိုထဲသို့ ထိုးသွင်းကာဖင်လိုးခြင်းဆိုသည်ကို ကြားလည်းမကြားဘူး၊ ဒီလို လုပ်လို့ ရလိမ့်မည်ဟုလည်း မထင်ခဲ့မိ။ ဒီသို့သောပြုမူမှုမျိုးဖြင့်စပ်ယှက်သူတွေ ရှိလိမ့်မည်ဟုကား တွေးပင် မတွေးမိခဲ့ပေ။ 

ယခုတော့မိမိညီမအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုးခံနေပုံကို မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ရကာရှက်ကြောက်ရင်ဖိုလျှက် ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေ နိုးကြွလာလေတော့သည်။ အောင်မင်းကသိပ်မကြမ်းသေး။ တအားလည်းမဆောင့်သေး။ 

ကောင်မလေးခံနိုင်ယုံသာ အသာ အယာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းလှုပ်ရှားပေးနေသည်။ အပျိုဖင်ခေါင်းပေါက်လေးက ကျဉ်းကြပ်၏။ အောင်မင်းကဖင်လိုးကျွမ်းကျင်သူဖြစ်သည့်အတိုင်း ဖင်ထဲလီးအဝင်ချောအောင် ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် လုပ်တတ်သည်။စောက်ပတ်ကိုအပီဆော်ထားပြီးမှ ဖင်ပေါက်ထဲပြောင်းလိုးနေခြင်းဖြစ်သောကြောင့်အောင်မင်း၏လီးချောင်းကြီးသည် စောက်ရေများ ကျကျနနလိမ်းကျံထားကာ ဆီရွှဲရွှဲသုတ်ထားသလိုချောမွှတ်နေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့်၏စအိုတွင်လည်း အဖုတ်မှ စီးထွက်ယိုကျလာသောစောက်ရည်တို့စိုနေသည်ဖြစ်ရာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေသည့်တိုင် လီးသည်ဖင်ထဲသို့ စီးစီးပိုင်ပိုင် တိုးဝင် ပြန်ထွက်အလုပ်ဖြစ်လျှက်ရှိ၏။အောင်မင်းသည်ဖင်လိုးနေရင်း ကောင်မလေး၏စောက်ဖုတ်ကိုလဲပွတ်ပေးနေသေးသည်။ ဖီလင်ပိုတက်လာအောင် ဖန်တီးပေးနေခြင်းဟု ဆိုနိုင်သည်။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့်က ပက်လက်လှန်နေလျှက် အောင်မင်းက အပေါ်မှခွကာ ဖင်ထဲသို့လီးထိုးသွင်းနေသည်မို့ကောင်မလေး ဖင်ဆုံကြီးက ပုံမှန်အနေအထားထက်ပိုကြွကာ ကော့တက်နေလေသည်။ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းက ကားထွက်နေရာ စောက်ပတ်ကို အပီဖြဲပြထားသလို ဖြစ်နေလေတော့၏။

အောင်မင်းက ထိုအဖုတ် ကြီးပေါ်တွင် ညလက်ဝါးကိုအုပ်ကာ လက်ဖနောင့်နှင့် အသာဖိပြီး ကျိတ်၍ကျိတ်၍ပွတ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်၏။ ပေါ်ပေါက်လာသော အာရုံက တမျိုးဆန်းသည်။ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့လီးတံ မာတုတ်တုတ်ကြီးကို ထိုးသွင်းကာ လိုးနေသည့်အတွက် နာပြီးအောင့်သော ဝေဒနာကိုတော့ခံစားနေရသည်။

ဒါပေမယ့် ထိုဝေဒနာတွင် ထူးခြားသော အရသာက ရောပြွန်းလျှက်ပေါ်ပေါက်နေလေရာခင်ငြိမ်းမြင့်ခမျာ တကျွတ်ကျွတ်ညဉ်းငြူရင်း၊ တအီးအီး တဟားဟား အော်ဟစ်ရင်း အေင်မင်းဖင်လိုးနေမှုကိုမငြင်းပါယ်နိုင်ပဲ ကြည်ဖြူစွာပင် ခွင့်ပြုကာ ခံနေမိလေတော့သည်။

" ဘယ့်နှယ့်လဲ မြင့်မြင့်၊ ဖင်လိုးခံရတာဇိမ်တွေ့ပြီး ဖီးလ်တက်လာပြီ မဟုတ်လား "

ဖင်လိုး အဖုတ်ဖိ လုပ်နေရင်း အောင်မင်းက မေးလေသည်။ 

" ဟာ .. သိဘူးကွာ။ ကိုကို တကယ်ဆိုးတယ် "

" မဆိုးပါဘူးကွ။ မြင့်မြင့် အရသာတွေ့အောင်လိုးပေးနေတာပါ " 

" တော်ပါ။ ရိုးရိုးတန်းတန်း လုပ်တာမဟုတ်ပဲ အဆန်းထွင်ပြီးတော့ ... ဟွန်း "

" စောက်ပတ်ကို လိုးပေးတာကတမျိုး၊ ဟော .. အခုလို ဖင်ကိုလိုးပေးတာက တမျိုးမကောင်းဘူးလား"

" သိဘူး .. သိဘူး။ အဲလိုမျိုးတွေ လာမမေးနေနဲ့ "

" မြင့်မြင့်ကလဲကွာ၊ ရှေ့ကစောက်ပတ်ရောနောက်ကဖင်ပါ လိုးနေပြီးတဲ့လူကိုများ ရှက်နေသေးလား ပြောစမ်းပါ၊ ဖင်လိုးခံရတာ မိုက်တယ်မဟုတ်လား "

" မသိဘူးကွာ ..... ။ အား အား အီး .. ကိုကိုရယ် အမလေး ... အရမ်းကြီးမဖိနဲ့လေကွာ ... " 

" ဖိတာမဟုတ်ပါဘူးကွ။ ဆောင့်လိုးပေးတာပါ။ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား .. " 

" ဟင့်အင်း ... ဟင့်အင်း ... "

ဖင်လိုးသည့်အရှိန်ရလာပြီမို့ အောင်မင်းသည် အစပိုင်းကလို ခပ်သာသာလုပ်မနေတော့ပဲ အနည်းငယ်အားထည့်ကာ ဆောင့်စ ပြုလာသည်။

" ဘွပ် ဘွပ် ... ဘွပ် ဘွပ် "

" ဟာကွာ .. ကိုကိုကလဲ။ အွန့် .. အိုးအမေ့ .. "

" ဘွပ် ဘွပ် " 

" နာတယ်ကိုကိုရဲ့ .. ။ အရမ်းမလုပ်နဲ့လို့ပြောတာမရဘူးလား .. အား "

" ဘွပ်ဘွပ် ဗြစ်ဒုတ် " 

" အမလေးလေး ... အရမ်းကြီးလုပ်ပြန်ပြီ။ နာတယ်ရှင့် ... သေပြီ သေပြီ "

" မြင့်မြင့်ဖင်ပေါက်လေးက လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါကွာ။ နာပေမယ့် ကောင်းတော့ကောင်းတယ် မဟုတ်လားမြင့်မြင့်ရဲ့ ... " 

ပါးစပ်ကသာ နာသည် ဘာညာပြောနေသော်လည်း ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ဖီလင်ကတော့တရှိန်ထိုးပင် တက်ကာတက်ကာ လာနေလေသည်။ မိမိ၏ဖင်ကြီးကိုပင် ကော့၍ကြွ၍ ပင့်တင်ပေးလာသည်။ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေလိုက်သည်မှာ အောက်သို့ပင်ပြန်မချတော့။ သူမ၏ စအို၀ ကလည်းပဲအောင်မင်း၏လီးကို စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ညှစ်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်နေလေသေးသည်။ ဖင်လိုးခံရသော အရသာဓာတ်လိုက်မှုဖြင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ အသွေးအသားများက အလိုလိုလှုပ်ရှား အလုပ်လုပ်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။

အောင်မင်းအဖို့လည်း တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ပင် အရသာတွေခံစားနေရသည်။ ထို့အပြင်ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖင်ဇိမ်ခံတတ်ကာ ဖင်လိုးခံမှုအထာကျွမ်းသွား သည်ကို သိရသဖြင့်လည်း အောင်မင်းအလွန်ပင်ကျေနပ်နေမိသည်။ 

ရှေ့လျှောက် ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို စိတ်ကြိုက်ဖင်လိုးနိုင်ဘို့ အခွင့်အလမ်းကောင်းကောင်းကြီး ပွင့်သွားပြီ မဟုတ်ပါလား။ အောင်မင်းက ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်နိုင်အောင်အနေအထားပြင်လိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်သည်။

ထို့နောက် ပေါင်တံကြီး နှစ်ခု တန်းထောင်တက်လာသည်အထိ ခြေကျင်းဝတ်များကို ဆွဲယူမတင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ရှေ့သို့ ရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် တွန်းချသည်။ခင်ငြိမ်းမြင့် ၏ ခြေဖျားများက သူမ၏ပုခုံးကိုပင် ကျော်၍သွားလေသည်။ 

ခါးက ကွေးညွှတ်ကာ ဖင်ဆုံကြီးကကြွတက်လာသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်တကိုယ်လုံး ဘောလုံးအသွင်မဖြစ်ယုံတမယ် ကွေးကွေးလေး ဖြစ်သွားသည်။ဖင်ကြီးကြွတက်လာမှုနှင့်အတူ လီးထိုးသွင်းထားသော စအိုသည်လည်း အပေါ် ဘက်သို့ရောက်လာလေတော့၏။ လီးထိုးသွင်းရန် လမ်းကြောင်းက ကျကျနနဖြောင့်တန်းနေပြီ။စိတ်ကြိုက်အနေအထား ပြင်ယူပြီးနောက် အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့ လီးတံကြီးကိုအားအင်အပြည့်ဖြင့် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးသွင်းလေတော့သည်။

 တအားကျုံးနေပြီမို့ဆောင့်ချက်များက မြန်လာသည်။ ကြမ်းလည်းကြမ်းလာသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းသောဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် တအင့်အင့် နှင့် အသက်ရှုပင်မှားနေရ၏။ ဒါပေမယ့် ညဉ်းညူအော်ဟစ်ခြင်းတော့ မပြုတော့။ ကာမဆိပ်ဖြင့် တဟင်းဟင်းသာ ကတုန်ကယင်မြည်တမ်းနေတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့် အရမ်းကို ဖီလင်တက်လာပြီ။

ဖင်ခံရတာလည်းအပြတ်ဇိမ်တွေ့နေလေပြီ။ အောင်မင်းမှာလည်း ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုလိုးရတာ တရုတ်သူဌေးကတော်ကြီးတွေကိုဆော်ခဲ့ရတာထက် အဆ တစ်ရာတစ်ထောင်မက စီးပိုင်ကောင်းမွန်လွန်းနေသဖြင့် ရှိသမျှ အားအင်များအကုန်သုံးကာ တဘွပ်ဘွပ်မြည်အောင်ပင် အားရပါးရ လိုးနေလေတော့သည်။ 

အရှိန်တက်ကာအထာလည်းကျလာ နေပြီမို့ အောင်မင်းအနေဖြင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ခြေကျင်းဝတ်များကို ဖိတွန်းထားစရာပင်မလိုတော့။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုယ်တိုင်က သူမ၏ခြေထောက်များကို သူမလက်များဖြင့် သိမ်းကိုင်ကာဆွဲချ ပင့်ပေးထားသည်။ အောင်မင်းက အားသွားသော သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ သွယ်တန်းသောပေါင်တံကြီးများကို လျှောတိုက်ပွတ်သည်။ ထိုမှ ဆက်ပြီး နို့ကြီးများကို လှမ်းကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။

စောက်ပတ်ကြီးကိုလည်း ဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးနေပြန်သေးသည်။ ဖင်လိုးနေသူ အောင်မင်းရော၊ ဖင်လိုးခံနေသူခင်ငြိမ်းမြင့်သာ မက ချောင်းကြည့်နေမိသော ခင်ငြိမ်း တင့် မှာလည်း တစ်သက်တာမကြုံကြိုက်မခံစားဖူးခဲ့သော ရမက်ဇောပြင်းထန်လှုပ်ရှားလာမှုများကို ခံစားနေရလေတော့သည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ဖုတ်ကြီးသည် လေထိုးထားသလို မို့မို့ကြီးဖောင်းတက်လာသည်။ ပေါက်ကွဲပင်ထွက်သွားတော့မည်လား ထင်ရသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီး မို့ဖောင်းလာမှုကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့် ခမျာမှာပေါင်နှစ်ချောင်းပင် ခပ်ကွကွ ဖြစ်လာရ၏။ ကျကျနန စေ့ထားလို့ မရတော့။ အဖုတ်ကဖောင်းကြွလာယုံမျှမက အရည်တွေကလည်းပဲ မတရားပင် စိုစိယိုစိမ့်ထွက်လာနေသည်။ စောက်စေ့ကလည်းဆွဲဆန့်ထုတ်လိုက်သလားထင်ရအောင်ပင် ငေါက်တောက်ကြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်လာနေ၏။

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် နိုင်လွန်ဆပ်စပိုင်ဒါအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားသည်။ ပင်တီလေးတွေလိုတိုနန့်နန့်တော့မဟုတ်။ အတန်ပင်ကြီးသည်။ သူမ၏ ကားစွင့်လွန်းသောဖင်ဆုံထွားထွားကြီးတခု လုံးကိုပင်ကျကျနန အုပ်မိသည်။ အဖုတ်ကိုလည်း လုံခြုံစွာ ဖုံးအုပ်ပေးထားသည်။ 

သို့ပေမယ့် မို့ဖောင်းတက်လာသော အဖုတ်ကြီးသည် ဆပ်စပိုင်ဒါ၏ ခွဆုံသားနှင့် တင်းတင်းရင်းရင်းကြီးပင်ထိမိနေသည်ကတော့ အခံရခက်လှ၏။ထို့ပြင် စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်တွေ တရားလွန်ကိုစိုရွှဲထွက်လာနေလေရာ ဆပ်စပိုင်ဒါခွကြားနေရာတွင် စိုစွတ်လျှက် စေးကပ်ကပ်ကြီးဖြစ်လာနေလေတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ ဒီလိုစောက်ဖုတ်ကြီး အသားကုန်မို့ဖောင်းကာ စောက်ရည်ကြည်တွေမတရားယိုစိမ့်ထွက်တာမျိုး မကြုံဘူးခဲ့။

လင်ရှိမယားမို့ ခင်ပွန်းသည်နှင့် စပ်ယှက်တိုင်း အဖုတ်ကတော်သင့်ယုံမို့ဖောင်းကာ စောက်ရည်ကြည်အတန်အသင့် ယိုစိမ့်ထွက်တာမျိုးလောက်သာ တွေ့ကြုံခဲ့ဘူးလေသည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် မကြုံစဖူး ထူးထူးခြားခြားကြီးပင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားလျှက်ရမက်လှိုင်းတွေ မတရားထန်နေရခြင်းပင် ဖြစ်ပါတော့၏။ 

အမြောက်အမြားယိုစိမ့်ထွက်လာသောစောက်ရည်ကြည် များ စိုစွတ်နေသော ဆပ်စပိုင်ဒါခွဆုံနိုင်လွန်သားနှင့်မို့မို့ရွရွကြီးဖောင်းတက်ကာလာနေလေသော အဖုတ်ကြီးတို့ စေးစေးကပ်ကပ်နှင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးထိတွေ့နေမှုသည် အလွန်ပင် အခံရ ခက်လှပေရာနောက်ဆုံးတွင် ခင်ငြိမ်းတင့်ခမျာ ဘယ်လိုမှအောင့်အည်း သီးမခံနိုင်ရှာတော့ပဲ ဝတ်ထားသောဆပ်စပိုင်ဒါကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။

စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီး တွင် ကပ်မိနေသော ဆပ်စပိုင်ဒါအတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားမှကွာထွက်လာမှုသည် ပလာစတာဖြင့် ဖိကပ်ထားရာမှ ဆွဲခွါလိုက်သလို ရှတတ စပ်ဖျင်းဖျင်းခံစားလိုက်ရလေ၏။အထူးသဖြင့်ကတော့ ငေါက်တောက်တောက် ထိုးထွက်နေသော စောက်စေ့လေးမှကွာထွက်သွားမှုက အခံစားရဆုံးပင်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ တကိုယ်လုံးပင် တုန်တက်သွားရရှာ၏။ ..ပြီးလုလုပင်ဖြစ်သွားရသည်။

အကယ်၍သာ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေး^ငါးချက်လောက်ပွတ်ပစ်လိုက်လျှင် တခါပင် ပြီးသွားနိုင်သည်။ ပွတ်ထည့်လိုက်ချင်စိတ်လဲ ဖြစ်လာမိသည်။ သို့ပေမယ့် ခင်ငြိမ်းတင့် အရှက်အကြောက်ကြီးသူမို့ မလုပ်ရဲ၊ မလုပ်ဝံ့ ။ မိမိဘာသာ ဆပ်စပိုင်ဒါအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်မိမှုအတွက်ပင် တယောက်တည်း မျက်နှာပူကာ ရှိန်းဖိန်းနေမိနေသေးသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် မိမိ၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်သာ အဝတ်အစားများကို လဲနေကျ။မိမိအိပ်ခန်းအပြင်တွင် အတွင်းခံကိုချွတ်မိသည်မှာ ယခု ပထမဆုံးအကြိမ်သာဖြစ်သည်။ ယခုကဲ့သို့ချွတ်လိုက်မိမှုသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ရှက်စိတ်နှင့် ရောပြွန်းသော ရမက်တမျိုးဖြစ်ပေါ်စေလေသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဆပ်စပိုင်ဒါကိုချွတ်လိုက်မိပြီးသည့်နောက် ဘယ်နေရာတွင် ထားရမည်မှန်းမသိသည့်အတွက် လွယ်လွယ်ကူကူသဘောဖြင့် နီးရာကုလားထိုင်တခုပေါ်တွင် လှမ်းတင်ထားလိုက်မိ၏။အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ ဖင်လိုးနေပုံမြင်ကွင်းများသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ကောင်းကောင်းကြီးပင်ဖမ်းစားထားလေသည်။ ကြည့်ရတာ အားမရ။ ကြည့်ပြီးရင်း ကြည့်ချင်နေသည်။

အတွင်းခံချွတ်ချချိန်မြင်ကွင်းက အနည်းငယ်ပြတ်တောက်သွားသလိုဖြစ်သွားရကား ချွတ်ပြီးသည်နှင့် တခါတည်းတန်းပြီးပြန်ကြည့်လေတော့သည်။ အောင်မင်းက မီးကုန်ယမ်းကုန် တအားကျုံးပြီး ထိုးဆောင့်နေသည်။နွားသိုးကြိုးပြတ် သည့်အလား။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်း အောင်မင်း၏ ကြမ်းတမ်းသလောက် အားပါလှသောဖင်လိုးချက်များကို လိုလားသဘောကျစွာပင် အပီအပြင်ခံနေသည်။ ပါးစပ်မှ 

" ကောင်းလိုက်တာ ..ကောင်းလိုက်တာ "

နှင့် အထပ်ထပ်အဖန်ဖန်ရေရွတ်နေသည်။ ဒါတင်မက ဖင်လိုးခံရင်းကိုယ့်ရင်သားတွေကိုယ်ပြန်ပြီး အတင်းပင် ဆုပ်နယ်ဆွဲနေသည်ကိုလည်း ခင်ငြိမ်းတင့် တွေ့ရသည်။ဓာတ်ဆက်သွားသည်ဟုပင် ဆိုရမည်လားမသိ။ ခင်ငြိမ်းတင့်လည်းပဲ မိမိရင်ဘတ်ပေါ်လက်တင်မိလာသည်။ ရဲရဲတော့ ဆုပ်နယ်ခြင်း မလုပ်ဝံ့သေး။ တင်ယုံလေးသာ တင်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်မင်းသည်မိန်းမတွေကိုဖင်လိုးသည့်အတွေ့အကြုံက အတော်ပင် ဝါရင့်နေသူဖြစ်သည်။ ဖင်လိုးရတာလည်းနှစ်ခြိုက်ဝါသနာပါသည်။ 

ယခင်က အောင်မင်းဖင်ဆော်ခဲ့ဘူးသည့် မိန်းမများမှာ အသက် လေးဆယ်ဝန်းကျင်သူဌေးကတော်တရုတ်မကြီးတွေသာဖြစ်၏။ ငယ်ငယ်နုနုလေးတွေ တစ်ယောက်မှ မပါခဲ့ဘူးသေး။ ...အခုတော့ အပျိုမ ငယ်ငယ်လေး ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို စိတ်ကြိုက် ဖင်လိုးနေရသည်မှာ ယခင်ဖင်ဆော်ခဲ့ရမှုများနှင့်လားလားမှ မဆိုင်။တင်းကြပ်စီးပိုင်ကာ အရသာ ထူးကဲလှပေရာ လိုးကောင်းကောင်းနှင့်တလကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိရာ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်း သုတ်မထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ လီးထိပ်မှလရည်တွေ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။

လရည်ထွက်ပြီးစေကာမူ အောင်မင်းက အဆောင့်ကိုမရပ်ပဲဗျစ်ကနဲဗျစ်ကနဲ ထွက်ယင်းတန်းလန်းမှပဲ အရှိန်မပျက် တအားဆောင့်လိုးနေသေးသည်။ ကြမ်းတမ်းဇောထန်လှသော ဖင်လိုးချက်များကြောင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ တချီပြီးတချီ ဆက်တိုက်ပင် " ပြီး "နေခဲ့ရလေသည်။ 

သုံးကြိမ်မျှပင် ရှိနေလေပြီ။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး အနည်းငယ်ကြာတော့မှအောင်မင်း၏ စိတ်ဇော အနည်းငယ် လျော့ကျ သွားသည်။ ကာမစိတ် လုံးလုံးကြီးကျေနပ်သွားခြင်းမျိုးတော့မဟုတ်သေး။ ဆက်လိုးလို့ ရသေးသည် လိုးလဲ လိုးချင်သေးသည်။..အောင်မင်း၏လီးသည် အခြားယောက်ျားများလို သုတ်ရည်ထွက်သည်နှင့် လေလျော့သော ဘူဘောင်းလိုတန်းပြီးပျော့ခွေသွားခြင်းမရှိ။ မပျော့တပျော့ မတောင့်တတောင် အနေ တွင် အချိန်အနည်းငယ်ရှိနေပြီးမှတဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျသည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း သုတ်လွှတ်နေရင်း မှပင် အားကုန်ဆက်လိုးနိုင်သလိုသုတ်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက်တွင်လည်း ဆက်ဆောင့်နေချင်သေးလျှင် အတော်ကြာကြာဆက်ဆောင့်ပေးနိုင်သည်။ ဖီလင်မကျအောင် ဆက်လိုးပေးနိုင်သည်။ ယခုတော့ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုနောက်တခါထပ်ချရန် စိတ်ကူးရှိနေသည့်အတွက် သုတ်လွှတ်ပြီးသည်နှင့် ဖင်လိုးနေမှုကို ရပ်ပစ်လိုက်၏။

အားကုန်သုံးကာ တရကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်ခဲ့သဖြင့် မောဟိုက်ကာ ချွေးတွေလဲတကိုယ်လုံးနင့်နေအောင်ထွက်လျှက် ရေဆာနေသောကြောင့် အောင်မင်းသည် သူ့လီးကို ခင်ငြိမ်းမြင့်ဖင်ပေါက်ထဲမှပြွတ်ကနဲဆွဲထုတ်ကာ ရေသောက်ရန် ထွက်လာလေသည်။အိမ်ထဲတွင် မိမိနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်နှစ်ယောက်သာရှိနေသည်ဟု ထင်နေသောကြောင့် အောင်မင်းသည် အဝတ်ပင်ဝတ်မနေတော့ပဲ ဒီအတိုင်းပင်ထွက်ချလာ၏။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်၏ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးမှာ သုတ်ရည်ထွက်ပြီးသည်နှင့် လီးကောလူပါ ဖလက်ပြသွား လေ့ရှိသည်။ ဒါကြောင့် ယောက်ျားများ စပ်ယှက်ပြီး သုတ်ထွက်ပြီးလျှင် ငြိမ်ကျကာ အမောဖြေနားနေကြရသည်ဟု ခင်ငြိမ်းတင့် စိတ်ထဲတွင် စွဲနေသည်။ နားလည်ထားသည်။ ယခုတော့ အောင်မင်းကခင်ငြိမ်းမြင့်ဖင်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်ပြီးသည်နှင့် လှမ်းထွက်လာလိုက်သည်မှာ မြန်လွန်းလှသဖြင့်သည်လိုမျိုးဖြစ်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားသော ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက် ဘာလုပ်ရ မည်မှန်း ရုတ်တရက်မသိတော့။ 

အပြင်ထွက်လာသော အောင်မင်းနှင့် ပက်ပင်းသာ တိုးလို့ကတော့အရှက်လုံးလုံးကွဲချေတော့မည် ဟု နားလည်လိုက်မိချိန်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ကမန်းကတန်းပင်အိမ်အပြင်သို့ အမြန်ပြေးထွက်မိ လေတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် အပြေးမြန်သွားသည်ပဲ ပြောရမည်။

အောင်မင်း အိပ်ခန်းထဲမှ အပြင်မရောက်သေးမီပင် ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက် အိမ်ပြင်သို့ရောက်သွားလေပြီ။အိမ်တံခါးဝနားတွင် ချထားခဲ့သော ဈေးခြင်း တောင်းကို ကမန်းကတန်းကောက်ယူကာ တချိုးတည်းပြေးလေတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုမမြင်ပါ။ 

သူ့ဖာသာရေအိုးစင်တွင် ရေသွားသောက်သည်။ သို့သော် ... ရေသောက်ပြီး ပြန်လာသောအခါတွင်မူအိပ်ခန်းတံခါးဝနားရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် အတွင်းခံဆပ်စပိုင်ဒါတထည် ကပိုကယို တင်ထားသည်ကိုတွေ့သွားလေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အရှက်အကြောက်ကြီးကာ ပိပိပြားပြားနေထိုင်သောမိန်းကလေးတယောက်ဖြစ်၏။ ခင်ငြိမ်းတင့် အုပ်စီးသောထိုအိမ်တွင် မိန်းမအသုံးအဆောင်များကိုပစ်စလက်ခတ် ထားလေ့မရှိတာ အောင်မင်း သိသည်။ ထမီများကိုပင် သီးသန့်နေရာတွင် ထားသည်။

အတွင်းခံတွေဆို လူမြင်ကွင်း တွင်ပင် ဘယ်တော့မှ မထား။ .. ယခုတော့ ဧည့်ခန်းထဲ အိပ်ခန်းတံခါးဝကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ဆပ်စပိုင်ဒါလေး ကပိုကယိုရှိနေသည်မှာ တကယ့် ထူးခြားချက်တရပ်ဖြစ်နေလေသည်။အောင်မင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ .. မည်သူ့ အတွင်းခံဖြစ်လေမည်နည်းဟု သိချင်လာသည်။

ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို အသာကောက်ယူကာ လူသတ်မှုသဲလွန်စရှာဖွေနေသော စုံထောက်တယောက်၏စေ့စပ်သေချာမှုမျိုးဖြင့် ကြည့်လေသည်။ ဆပ်စပိုင်ဒါ၏ ခွဆုံနေရာတွင် အကွက်ကြီးဖြစ်နေကာစိုစွတ်နေသည်ကိုတွေ့ရလေသောအခါတွင်မူ အောင်မင်း မျက်မှောင်ကြုံ့သွားမိသည်။ ထိုနေရာကို နှာခေါင်းဝတွင်ကပ်ကာ အနံ့ခံကြည့်သောအခါ စောက်ရည်ကြည်နံ့သင်းပြန့်ပြန့်လေးကို ရှုမိသည်။စောက်ဖုတ်နံ့ကိုလည်း ရသည်။ ထိုအနံ့များက ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ စောက်ဖုတ်နံ့မဟုတ်။

ဒီအိမ်တွင် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သာ ရှိသည်ဖြစ်ရာ ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ဆပ်စပိုင်ဒါ မဟုတ်လျှင် ဆပ်စပိုင်ဒါပိုင်ရှင် မည်သူဖြစ်သည်ကို အောင်မင်း သိပြီ။ ထို့ပြင် မည်သို့သောအခြေအနေတွေ ဖြစ်ခဲ့သည်ကိုလည်း သူ မှန်းလို့ ရလေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အကြောင်းတခုခုကြောင့်ဈေးမသွားခင် အိမ်သို့ ပြန်လာရမည်၊ မိမိနှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေကြသည်ကိုတွေ့ကာဖီလင်တွေ အပြတ်တက်မည်။

ထိုသို့ ဖီလင်တက်မှုကြောင့် စောက်ရည်ကြည်တွေထွက်ကာ ဝတ်ထားသောဆပ်စပိုင်ဒါခွဆုံတွင် စိုစွတ်စေးကပ်လာမှုကြောင့် ချွတ်ပစ်လိုက်ရခြင်းဖြစ်မည်ဟု အကွက်ကျကျဆက်စပ်ပုံဖော်ကြည့်နိုင်လေပြီ။  သို့သော် အရှက်အကြောက်ကြီးလှသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အဘယ်ကြောင့် သူ၏ဆပ်စပိုင်ဒါကို ဒီလို လက်လွတ်စပယ် ပစ်ထားခဲ့ရလေသနည်း။ ...

အလောတကြီးထွက်သွားရသဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့ရတာပဲဖြစ်မည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိမိနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့လိုးနေကြတာကိုတော့ ခင်ငြိမ်းတင့် ကောင်းကောင်းမြင်သွားပြီ။ မိမိ၏လီး မည်မျှမာကြောလျှက်အချိန်ကြာကြာလိုးပေးနိုင်သည်ကိုလည်း သိသွားပြီ။ ....... အလောတကြီးထွက်သွားသည်ဆိုပါလျှင်ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက် ဝေးဝေးရောက်သွားဦးမည် မဟုတ်သေး။ ဈေးကိုပဲ ပြန်သွားတာ ဖြစ်ဖို့အကြောင်းများသည်။

အကြံကောင်းတခုက အောင်မင်း ခေါင်းထဲတွင် လက်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို အသာကောက်ကာ သေသေချာချာ သိမ်းလိုက်၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို နောက်ထပ် လိုးရန်စိတ်ကူးထားမှုကို ဖျက်လိုက်သည်။အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လျှက် ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အမြန် နှုတ်ဆက်ကာခပ်သုတ်သုတ်ပင် ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။ သိမ်းထားသော ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကိုမူခါးကြားတွင်ကျစ်လစ်စွာလိပ်ပြီး ယူလာခဲ့လေသည်။ 

................................................................................................................................................

အိမ်မှ ကသောကမျော ထွက်လာခဲ့သော ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဈေးသို့ တခါတည်းတန်းသွားလေသည်၊ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်တော့မှပင် မိမိ၏ဆပ်စပိုင်ဒါ ပါမလာတော့သည်ကို သတိပြုမိသွား၏။

ဧည့်ခန်းထဲအိပ်ခန်းဝနားရှိကုလားထိုင်ပေါ်တွင် တင်လျှက်သားကျန်ခဲ့သော ဆပ်စပိုင်ဒါအတွက် ခင်ငြိမ်းတင့်ရတက်ပွေရလေပြီ။ တယောက်ယောက်များတွေ့သွားလျှင် အခက်ဟုတွေးကာ ငယ်ထိပ် မြွေပေါက်ဖြစ်နေရလေတော့၏။ အလိုလိုနေရင်းလဲ ရှက်ကြောက်လာသည်။ ဘတ်စ်ကားထဲပါလာသူအခြားခရီးသည်များ၏ မျက်နှာကိုပင် မကြည့်ဝံ့။ အတွင်းခံမပါ၊ ထမီတထပ်တည်းဖြစ်နေရသော မိမိကိုယ်ကိုလုံခြုံမှုမရှိသလိုခံစားရကာ အတော်ပင် အနေရခက်လျှက်ရှိလေတော့သည်။ 

အရှက်အကြောက်ကြီးသောခင်ငြိမ်းတင့်သည် ထမီထူထူသာ ဝတ်လေ့ရှိသည်။ အမှန်ကတော့ အခု ဝတ်လာသည်ကလဲပါတိတ်ထမီခပ်ထူထူဖြစ်ရာ သူမတွင် ဆပ်စပိုင်ဒါမပါပဲ ထမီတထပ်တည်းမှန်း ဖင်ကိုင်မကြည့်လျှင် ဘယ်သူမှသိနိုင်မည်မဟုတ်။ခင်ငြိမ်းတင့်ကသာ ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်မလုံပဲ ရှက်ကြောက်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။ စိတ်တွေဂယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေသောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ဆင်းရမည့်မှတ်တိုင်တွင်မဆင်းပဲကားပေါ်ဆက်ပါသွားမိ၏။ 

တစ်မှတ်တိုင်ကျော်ကျော်လောက်ရောက်မှသာ သတိရကာ နီးရာမှတ်တိုင်ပြန်ဆင်းပြီး ဈေးဘက်သို့ ဘတ်စ်ကားပြန်စီးရလေသည်။ ဤသို့ဖြင့် အချိန်အတော်ကုန်သွား၏။ဈေးသို့ရောက်ပြန်တော့လည်း စိတ်ကမတည်ငြိမ်သောကြောင့် ဘာဝယ်ရမှန်းမသိပဲ ဈေးထဲတွင်ပင်တဝဲလည်လည်နှင့် အချိန်က ကုန်နေပြန်သည်။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်သွားသည့်ဈေးသို့အမြန်လိုက်သည်။

ခင်ငြိမ်းတင့် ဈေးဝယ်မပြီးခင် တွေ့ဖို့လိုနေသည်။ အရင်လိုကာမှ ဘတ်စ်ကားကပြတ်နေသေး၏။ အောင်မင်းမှာ ဘတ်စ်ကား စောင့်ရင်း စိတ်မရှည်တော့သဖြင့်ခြေလျင်လိုက်ရကောင်းမလားပင် စဉ်းစားနေပြီ။ ခြေလျင်ပင် လိုက်တော့မည်ဟုစိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်မိချိန်တွင်မှ ဘတ်စ်ကားတစီးရောက်လာသည်။ လူကတော့ အလွန်ကြပ်သည်။အောင်မင်းလဲ မရမက တွယ်ကပ်လိုက်ပါလာခဲ့တော့သည်။

ဈေးသို့ရောက်သောအခါ အောင်မင်း ကခင်ငြိမ်းတင့်ကို လိုက်ရှာသည်။ ဝက်အူချောင်းဆိုင်တွင် ဝယ်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်ကို မြင်ရမှ အောင်မင်းသက်ပြင်းမောကြီး ချမိ၏။ အချိန်မှီသေးသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ဈေးဝယ်နေဆဲ။ ... စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ ဘာဝယ်ရမှန်းမစဉ်းစားနိုင်ဖြစ်နေသောခင်ငြိမ်းတင့်သည် နောက်ဆုံးမတော့ လွယ်လွယ်ကူကူ ဝက်အူချောင်းပင်ဝယ်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။

အောင်မင်းသည် ဝက်အူချောင်းဝယ်နေ သောခင်ငြိမ်းတင့်ထံသို့တန်းတန်းမတ်မတ်ပင် လျှောက်သွားသည်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့မျက်လုံးများ ကတော့ခင်ငြိမ်းတင့်၏ လုံးကြီးပေါက်လှ တပွေ့တပိုက် ကိုယ်လုံး တစ်တစ်ရစ်ရစ် ထွားထွား ပြည့်ပြည့်ကြီးကိုစူးစိုက်ကာ ကြည့်လာသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ရင်ကြီးကြီး၊ တင်ထွားထွားနှင့်အဆက်အပေါက်တကယ်ဖွံ့ထွားသည်။ သူမ၏ မို့ထွားကြီးမားလှသောနို့အုံကြီးများနှင့် တွံတေးရေအိုးပမာလုံးလုံးအိအိကားကား ဖင်ဆုံသားကြီး များကို အောင်မင်းကြိတ်ပြီး သွားရည်ယိုကာ ပြစ်မှားနေသည်မှာကြာလှပြီ။ဘယ်လိုမှ နီးစပ်ရန် ဖန်မရဖြစ်နေသေးသောကြောင့်သာ အားမလိုအားမရအောင့်အည်းနေရခြင်းဖြစ်၏။ 

ယခုမတော့ဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ နို့အုံကြီးများ၊ဖင်ဆုံကြီးများကို မိမိသဘောကျဆုပ်ညှစ်ကိုင်တွယ်နိုင်ဘို့ လမ်းစ ပေါ်ပေါက် နေပြီမို့ အဝေးမှ လှမ်းကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက်ပိုမိုစိုပြေကာအရသာရှိနေလေသည်။ ဝက်အူချောင်းဝယ်ပြီး၍ အမှတ်မထင် ခေါင်းငဲ့ကာကြည့်လိုက်သောခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်း ကို မြင်သွားလေသည်။ .... မငြိမ်သေးသော ခင်ငြိမ်းတင့်စိတ်အစဉ်မှာတုန်လှုပ်သွားရလေတော့၏။ သူမမျက်စေ့ထဲတွင် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ဖင်ကို အောင်မင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေပံမြင်ကွင်းများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်လာမိလေသည်။ ရင်တွေတုန်ကာ မောသလိုလိုအသက်ရှုမဝသလိုလို ဖြစ်လာမိ ရပြန်လေတော့၏။ မျက်နှာလည်း သွေးရောင်လွှမ်းသွားသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အမူအယာပြောင်းလဲသွားသည်ကို အောင်မင်း သတိပြုမိသည်။ မိမိကိုမြင်သဖြင့်စိတ်လှုပ်ရှားသွားခြင်းဖြစ်ကြောင်းလဲ နားလည်လိုက်သည်။ မိမိတွေးဆထားသည်များ မှန်နိုင်စရာအကြောင်းများနေပြီမို့ အောင်မင်း အတော်ပင်ကျေနပ်သွားမိ၏။ အောင်မင်းကိုတွေ့ရသောအခါအလိုလိုမျက်နှာပူလာသောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဝက်အူချောင်းဖိုး ကျသင့်ငွေကိုအမြန်ပေးကာဈေးခြင်းတောင်းကိုင်၍ အမြန်ထွက်သွားလေတော့၏။ အောင်မင်းကလဲ နောက်မှ အတင်းပင်လိုက်သည်။

ဈေးလူစည်နေချိန်ဖြစ်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ မြန်ချင်သလောက်မြန် မြန် မသွားနိုင်။ ထို့ကြောင့် အောင်မင်းကိုမျက်ခြေဖြတ်လို့ မရ။ အောင်မင်းကသာ ခင်ငြိမ်းတင့် အနီးသို့ အရောက်လာနိုင်ခဲ့သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အောင်မင်း၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံစံအသွင်ကို မြင်ယောင်နေသည်။ အောင်မင်း၏ မာကြောလှပုံရသောလီးကြီးကိုလည်း မျက်စိထဲက ဖျောက်မရ။

မိမိအနားသို့ အောင်မင်းရောက်လာ သည်နှင့်ပင် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးကာ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာလေတော့သည်။ အောင်မင်းသည် ပုဆိုးကြားတွင် လိပ်ယူလာသော ဆပ်စပိုင်ဒါကို အသာထုတ်ကာ လက်ထဲတွင်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။ ကျကျနနလိပ်ထားသောကြောင့် ဆပ်စပိုင်ဒါက လက်ထဲတွင် ချောင်နေသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်လူခြင်းကပ်မိသွားသောအခါတွင်မူ .... " ရော့ .. " အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကြားသာယုံနှစ်ကိုယ်ကြားခပ်တိုးတိုးပြောရင်း မိမိဆုပ်ကိုင်ထားသော ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို ခင်ငြိမ်းတင့်လက်ထဲသို့ဆတ်ကနဲထိုးထည့်ပေးလိုက်၏။ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိ လေသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အမှတ်တမဲ့ပင်ယူထားလိုက်မိသည်။ ထိုသို့ပေးပြီးသည်နှင့် အောင်မင်း တယောက် လူများကြားမှတိုးဝှေ့ထွက်သွားလေ၏။ 

အတင်းတိုးဝှေ့သွားသောကြောင့် တိုက်မိသူ များ၏ အော်ဟစ်မှုကိုပင်ခံလိုက်ရသေးသည်။ အောင်မင်း ပေးသွားသည်မှာ ဘာမှန်း ခင်ငြိမ်းတင့် ချက်ခြင်းမသိသေး။ယူလိုက်မိသည်ကလည်းပဲ အမှတ်တမဲ့နှင့်ယူလိုက်မိခြင်းမဟုတ်လား။ .. သို့သော် ဘာလဲဆိုတာသိလိုသောစိတ်သဘာဝအတိုင်း မိမိလက်ထဲမှ အရာကို အသာငုံ့ကြည့်မိသည်။

ကျနစွာခေါက်ထားသောထိုအရာသည် မိမိချွတ်ထားခဲ့မိသော အတွင်းခံဆပ်စပိုင်ဒါမှန်း သိလိုက်ရ သည်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက်အကြီးအကျယ်ကို ရှက်လဲရှက် ကြောက်လဲကြောက်သွားမိသည်။ဆပ်စပိုင်ဒါလိပ်ကလေးကို လက်ဖြင့်ကမန်းကတန်းပင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ထားလိုက်မိသည်။ တခြားလူတွေ မြင်ကုန်ပြီလားဟုလဲရှက်ရွံ့စိုးထိတ်စွာတွေးမိသည်။ 

တကယ်တော့ သူမအနီးအနားတွင် လူတွေဥဒဟိုသွားလာနေကြသော်လည်း ကိုယ့်ကိစ္စနှင့်ကိုယ် ဝယ်ဟယ်ခြမ်းဟယ်နှင့်မို့ ခင်ငြိမ်းတင့်လက်ထဲကဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို ကာယကံရှင်ကလွဲလို့ မည်သူမျှသတိပင်မထားမိကြပါ။ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့သူများတွေမြင်ကုန်မှာစိုးသောကြောင့် ကျစ်ကျစ်လိပ်ထားသော ဆပ်စပိုင်ဒါကိုလက်ဝါးဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ထားမိသည်။ လက်ထဲမှနေပြီး ဘာလုပ်ပစ်လိုက်ရမယ်မှန်းလဲမသိ။

လွှင့်ပစ်လိုက်ရမည်လား။... ဒါလဲမဖြစ်သေး။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ဆပ်စပိုင်ဒါကိုလက်ဖြင့်တင်းတင်း ဆုပ်ကာဈေးထဲမှထွက်လာခဲ့မိလေသည်။ ဝက်အူချောင်းမှလွဲပြီး ဘာမှ မယ်မယ်ရရ မဝယ်ရသေး သော်လည်းဆက်လက်ဝယ်လိုသည့်စိတ်လဲ လုံးဝမရှိတော့သည့်အတွက် ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်သို့သာခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာခဲ့မိတော့သည်။ 

သူမ၏ညာလက်ထဲမှာတော့ ဆပ်စပိုင်ဒါကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလျှက် ... ။ မှတ်တိုင်သို့ရောက်သည်နှင့်ပင် ဘတ်စ်ကားတစ်စီးထိုးဆိုက်လာသည်နှင့်အိမ်ကိုအမြန်ဆုံးပြန်ရောက် ချင်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လူကြပ်သိပ်နေသောဘတ်စ်ကားပေါ်သို့တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ပင် အမိအရ တက်လေသည်။

သူမ၏ညာလက်ဖဝါးထဲတွင်ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားကာ ဈေးခြင်းတောင်း ကို ညာလက်မောင်းတွင်ချိတ်လျှက်ဘယ်လက်ဖြင့်ကားအမိုးတန်းကို ဆုပ်ကိုင်အားပြုထားရသည်။ ကားပေါ်တွင်မတ်တပ်ရပ်စရာနေရာရသွားမှပဲ ဟင်းချနိုင်လေတော့သည်။ သို့ရာတွင် ...... အောင်မင်းသည် ကားမှတ်တိုင်မှနေပြီး ခင်ငြိမ်းတင့်အပြန်ကိုစောင့်မျှော်နေခြင်းဖြစ်၏။

ခင်ငြိမ်းတင့်က သူ့ဇောနှင့်သူမို့ မမြင်သော်လည်း အောင်မင်းကတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်ဈေးထဲကထွက်လာကတည်းက လှမ်းမြင်နေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်တက်သည့်ကားပေါ်သို့ပင် အောင်မင်းက အရလိုက်တက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏နောက်ဖက်ကပ်လျှက်တွင် နေရာယူသည်။ကိုယ့်ဇောနှင့်ကိုယ်ဖြစ်နေသောခင်ငြိမ်းတင့်မှာ သူမနောက်တွင် အောင်မင်းရောက်လာသည်ကို ချက်ခြင်းမသိသေး။ 

" ဘာတွေ ဝယ်လာလဲ တင့်တင့် ... "

အောင်မင်းက ခပ်တိုးတိုးနှုတ်ဆက်စကားဆိုလာမှပင်ခင်ငြိမ်းတင့်ဖြတ်ကနဲလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။မိမိ၏နောက်ကျောတွင်ကပ်လျှက်အောင်မင်းရောက်နေသည်ကိုတွေ့သိရသောအခါ ခင်ငြိမ်းတင့် တကိုယ်လုံးကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားလေသည်။ အဖုတ်အတွင်းဘက်မှလဲ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ဘာပြောရမှန်းမသိပဲ ထူပူကာ နှုတ်ခမ်းကိုသာ သွားဖြင့်ဖိ ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။ မိမိအနောက်တွင်ကပ်လျှက်ရှိနေကြောင်း အသိပေးပြီးသည်နှင့် အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏တင်ပါးကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်လေတော့၏။ လူကြပ်လှသောကားပေါ်တွင် ရှေ့နောက်ကပ်လျှက်ရှိနေ သည်မို့အောင်မင်းအနေဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်ကိုကိုင်စမ်းရသည်မှာ ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာရသည်ထက်လွယ်ကူလှပေသည်။ 

ဘာမှ အထူးအားထုတ်နေစရာပင် မလို။ .. ဖင်အကိုင်ခံလိုက်ရသော ခင်ငြိမ်း တင့် မှာပါးစပ်မှ လွှတ်ကနဲမအော်မိအောင်ပင် မနည်းကြီးထိန်းလိုက်ရသည်။ သူမကိုယ်တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲပင်တုန်သည်။ အရှက်အကြောက်ကြီးလှသော ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ တစိမ်းယောက်ျားများနှင့် အသားချင်းပင်မထိဖူးခဲ့။ ဘတ်စ်ကားတိုးစီးသည့်အခါ မတော်တဆ တွန်းတိုက်မိမှုမျိုးလောက်သာ ရှိဘူးသည်။ 

ခုလို တမင်သိသိကြီးနှင့် အနှိုက်ခံ အကိုင်ခံရသည့် အတွေ့အကြုံ မရှိခဲ့သေးပါ။ ခုတော့ အောင်မင်းက ကျကျနနကြီး နှိုက်လာလေပြီ။ ဖင်ကိုင်လာလေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ဆန့်ကျင်ဟန့်တားရန်လည်း အားက မရှိ။ ဆင်ခြင်စဉ်းစားတတ်သည့် အသိစိတ်က မလိုလားမနှစ်သက်သော် လည်းပဲသူမ၏သွေးသားများကတော့ အောင်မင်း၏အပြုအမူကို လိုလားလက်ခံနေကြသည်။

သည့်ထက်ပိုပြီးရဲလာစေရန်ပင် မျှော်လင့်စောင့်စားနေသလိုလို ....... ။ ပြီးတော့ အောင်မင်းနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ " ဖြစ် "နေကြသည်ကို မိမိချောင်းမြောင်းကြည့်ရှုမိပြီး စိတ်တွေနိုးကြွခဲ့မှန်းကို အောင်မင်းက သေချာကျနစွာသိရှိနေသည်ဆိုသည့် အရှက်ကလည်းပဲ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို လွှမ်းမိုးခြောက်လှန့်နေလေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်မှာလူမိခံရသော သူခိုးလိုဖြစ်နေရ လေ၏။ ဤအချက်ကလည်း ခင်ငြိမ်းတင့်အနေဖြင့် အောင်မင်းကိုဆန့်ကျင်လွန်ဆန်နိုင်မှုအင်အား ယုတ်လျော့စေပြန်လေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဖင်ကြီးက ကြီးမားသည်၊လုံးဝန်းအိထွားသည်။ .. ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော အောင်မင်း လက်များအောက်တွင် အိအိထွေးထွေးနှင့်တနင့်တပိုး ရှိလှသည်။စစချင်း အောင်မင်းက ညာဘက်ဖင်သားကြီးပေါ်သို့ မိမိညာလက်ဝါးကို အုပ်တင်ကာဖိထိသည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းများဖြင့် ဖင်သားကြီးကို ကိုင်ညှစ်သည်။

ပြီးတော့ လက်ဖဝါးကိုဖင်သားပေါ် ပွတ်သပ်ရင်း အသာရွှေ့ကာ ဖင်အကွဲကြောင်းပေါ် နေရာပြောင်းသည်။ ဖင်သား ဘယ်ဘက်နှင့်ညာ ဘက် နှစ်ခုလုံး၏ အကွဲကြောင်းအနားရှိနေရာကို လက်ဝါးဖြင့်ထိဖိကာ လက်ချောင်းများဖြင့်ကိုင်ညှစ်လာသည်။ လက်မနှင့်လက်ညှိုးတို့က ဘယ်ဘက်ဖင်သားပေါ်မှာ၊ .. လက်သန်းနှင့်လက်သူကြွယ်ကညာဘက်ဖင်သားပေါ်မှာ၊ .. လက်ခလယ်ကတော့ ဖင်အကွဲကြောင်းပေါ်တည့်တည့်တွင်လက်ခလယ်ကိုအသာလေးခပ်ကွေးကွေးလုပ်ခါ ဖင်အကွဲကြောင်းကို မထိတထိပွတ်ဆွဲနေပြန်လေရာ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာယားကျိကျိလည်းဖြစ်လျှက် ကျောလေးတွန့်တွန့်သွားရရှာလေ၏။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏အိအိထွားထွားတင်ဆုံကြီးကို အားမနာတမ်းပင် ရက်ရက်ရောရော အသုံးချနေလေသည်။

လက်ဝါးနှင့်ပွတ်သည်၊ .. ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်သည်၊ .. ဖင်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလက်ချောင်းဖြင့်အသာထိုးသည်။ လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် အသာဝေ့ဝိုက်ကာ ဖွဖွလေးပွတ်ပေးသည်။ တခါတခါခပ်နာနာလည်း ဆုပ်ညှစ်သည်။ ဖင်လည်း ဆိတ်လိုက်သေးသည်။အောင်မင်း၏ လက်လှုပ်ရှားကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ဆိတ်ဆွဲမှုတိုင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ရင်ဖိုစေလေသည်။ အသည်းယားစေလေသည်။ ကျောချမ်းစေသည်။ ကြက်သီးတွေ ထစေသည်။ 

ကာမဆိပ် တွေတဆင့်ပြီးတဆင့် တက်ပြီးရင်း တက်လာစေလေသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့်အောင်မင်းတို့ ဖင်လိုးနေကြတာကိုချောင်းကြည့်တုန်းကဖြစ်ခဲ့သလိုပင် ခင်ငြိမ်းတင့် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် ပေါက်ကွဲလုမတတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီး ခုန်းထလာပြန်သည်။ စောက်ရည် ကြည်များကလည်း အရမ်းကိုထွက်လာသည်။ထမီတထပ်တည်းနှင့် အတွင်းခံလုံး၀ မပါခဲ့သည်မို့ အဖုတ်ထဲမှ စီးထွက်လာသောစောက်ရည်ကြည်များသည် ပေါင်ခြံတလျှောက်စီးကျကာ အောက်သို့ ပေါက်ကနဲ ပေါက်ကနဲကျသွားသည်များပင် ရှိလာသည်။ 

အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကြားသို့သူ၏ညာခြေကိုထိုးသွင်းကာ ပေါင်ချင်း ထိကပ်လျှက် ပွတ်တိုက်မှုကိုလည်း တခါတခါ လုပ်လိုက်သေးသည်။ထိုသို့လုပ်မှုကြောင့် သူ၏ မတ်ထောင်နေသောလီးကြီးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်သား အပြင်ဘက်ပိုင်း၊ပေါင်တန်သားအရင်းပိုင်း များကို ထိုးမိထောက်မိသည်။ 

သံချောင်းတမျှ မာကြောလှသော ထိုလီးတန်ကြီး၏ထိထောက်မိမှုက ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အသက်ရှုပင်မှားစေသည်။ မိမိကြိတ်ကာ သွားရည်ယိုနေခဲ့ရသည်မှာကြာလှပြီဖြစ်သော ဖင်ဆုံကြီးများကို အပီအပြင် ကိုင်တွယ် နေရပြီမို့ အောင်မင်း အလွန်ကို ဇိမ်တွေ့နေ၏။ကိုင်လို့မ၀ ဆိတ်လို့မဝအောင် ဖြစ်နေရလေသည်။ ကားစီးရသည်က တမှတ်တိုင်ခရီးသာမို့ အောင်မင်းခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်ကြီးကို လေလံဆွဲသလို အပြတ် သမ ရသည်ကလည်း သိပ်တော့ မကြာပါ။

လူပြည့်ကြပ်နေသော ဘတ်စ်ကားအိုကြီးက တအိအိသာ သွားနေသည့်အတွက် တမှတ်တိုင်ခရီးသည်ငါးမိနစ်ခန့်တော့ ကြာသည်။ အောင်မင်းအဖို့ ငါးမိနစ် ဖင်ကိုင်ခဲ့ရသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ မှတ်တိုင်တွင်ကားရပ်ပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုကာ အဖုတ်ကြီးတခုလုံး စောက်ရည်များစိုရွှဲလျှက်နှင့်ပင်ကားပေါ်မှ ဆင်းရလေ၏။ ကားပေါ်မှအဆင်းတွင် အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ နောက်မှကပ်ပြီးလိုက်ပါလာသည်။ 

ကားတံခါးမှ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ ခင်ငြိမ်းတင့်အဆင်းတွင် ညာဘက်နို့အုံကြီးကိုအောင်မင်းက အမှတ်မထင်လှမ်းကိုင်ညှစ်ဆွဲလိုက်သေးသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် နောက်မှလီးဖြင့်အပြတ်ထောက်ပေးလိုက်သေးသည်။ ကုန်းပြီးဆင်းနေသော ခင်ငြိမ်းတင့် ပေါင်ခွကြားသို့ လီးကြီးကကျကျနန ထောက်မိသည်။ လီးထိပ်က အဖုတ်နှင့်သွားထိမိသည်။ .. ပုဆိုးနှင့်ထမီများခံနေသည့်တိုင်ထိတွေ့မှုက ပီပြင်လှသည်။ မီးပွင့်သွားစေသည်။ ..

အောင်မင်းတကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထသလို ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း သွေးတွေ ဆူဝေသွားသည်။ အောင်မင်းကနို့ကိုဆတ်ကနဲကိုင်ညှစ်ပြီးသည်နှင့် ချက်ခြင်းပြန်လွှတ်ပေးလိုက်သည်မို့ ထိုလုပ်ရပ်ကိုကားပေါ်တိုးတက်တိုးဆင်းနေကြသည့် အခြားသူများ မသိလိုက်ရပါ။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာသာ အကိုင်ခံရ သောနို့ကြီးကျိန်းလျှက် အတေ့ခံရသော အဖုတ်မှ ယားကနဲဖြစ်ကာ ကားပေါ်မှအောက်သို့ဟပ်ထိုးမကျသွားအောင်ပင် မနဲထိန်းလိုက်ရသည်။ လူတွေအများအပြား တိုးတက်တိုးဆင်းနေလို့သာတော်ပေတော့သည်။ မဟုတ်က ခင်ငြိမ်းတင့် လဲပြိုကျသွားမည်မှာ အမှန်ပင်။ ကားပေါ်မှဆင်းပြီးသည်နှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အိမ်သို့ ခြေလှမ်းသုတ်သုတ်နှင့် အမြန်ပြန်လေသည်။

အောင်မင်းကလည်း ခင်ငြိမ်းတင့်နောက်မှ လိုက်လာသည်။ ခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်သဖြင့် အရမ်းကိုယိမ်းထိုးခါယမ်းနေသော ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်ဆုံကြီးများကို အပီအပြင်ကြည့်ယင်း လိုက်လာခြင်းဖြစ်သည်စောစောကပင် မိမိအကျအန ကိုင်ခဲ့သောဖင်ကြီးပါလားဟူသည့်အသိက အောင်မင်း၏အကြည့်ကိုပို၍အရသာရှိစေလေသည်။ 

လှည့်မကြည့်သော်လည်း နောက်မှာ အောင်မင်းကပ်ပါလာမည်ဖြစ်ကြောင်းကိုခင်ငြိမ်းတင့် သိနေ၏။ ပြီးတော့ မိမိ၏ဖင်ကြီးကို အားရပါးရ ကြည့်နေလိမ့်မည်မှန်းလဲ တွေးမိသည်။ဤဖင်ကြီး အပီအပြင် အကိုင်ခံခဲ့မှုကို စဉ်းစားမိကာ ခင်ငြိမ်းတင့် ရင်ဖို အသည်းအေးလာသည်။ 

" ကားပေါ်မှာ သူ ကောင်းကောင်းကိုင်ခဲ့တဲ့ ငါ့တင်ပါးကြီးတွေကို သူကြည့်ပြီး စားမြုံ့ပြန်နေမှာပဲ။ ငါ ... ငါရှက်လိုက်တာနော် "

ခင်ငြိမ်းတင့်စိတ်ထဲမှ ထိုသို့ရေရွတ်မိသည်။ ခြေလှမ်းကို ခပ်မြန်မြန်လျှောက်လာရာသိပ်အလှမ်းမဝေးသည့် မိမိအိမ်ရှိရာသို့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရောက်လာလေ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အိမ်ထဲသို့ချိုးကွေ့အဝင်တွင် နောက်သို့ မသိမသာလေး ငဲ့ စောင်းပြီး ပြန်ကြည့်မိသည်။ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင် မိမိကို စူးစူးရဲရဲကြီး ကြည့်ကာလျှောက်လာ နေသောအောင်မင်းကိုတွေ့ရသည်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့် ရင်တွေ ဒိန်းကနဲခုန်သည်။ အဖုတ်ထဲမှလည်းစောက်ရေကြည်နောက်တစက် ပြိုက်ကနဲ ထွက်ကျ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့် အကြည့်ကိုချက်ခြင်းလွှဲကာ အိမ်ထဲသို့အပြေးတပိုင်း ဝင်လာခဲ့မိတော့သည်။ 

........................................................................................................................................

" မမ ဘာတွေ ဝယ်လာသလဲဟင် " 

အိမ်ထဲသို့အရောက် ညီမဖြစ်သူ ခင်ငြိမ်းမြင့်က ဆီးမေးလေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ လက်ထဲမှဈေးဆွဲခြင်းကိုသာ ခင်ငြိမ်းမြင့်လက်ထဲသို့ကမ်းပေးလိုက်သည်။ သူကတော့ သူမတို့အိပ်ခန်းထဲသို့ အမြန်လျှောက်လှမ်းသွားလိုက်ရလေ၏။

ညာလက်ထဲတွင် ခုထိဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းဖြစ်သော ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို သိမ်းဝှက်ရမည့် အရေးကအရေးကြီးနေသည်မဟုတ်ပါလား။ .. ပြီးတော့ အတွင်းခံနောက်တထည်လဲ အမြန်ဝတ်ရဦးမည်။သည်အတိုင်း အတွင်းခံမပါပဲ ထမီတထပ်တည်းနှင့် မနေတတ်ပါ။ အိပ်ခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါခင်ငြိမ်းတင့်သည် ညာလက်ထဲတွင် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင် လာခဲ့သည့် ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကိုကုတင်အောက်သို့ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ယခုမှပင် ရင်ထဲဝယ် အနည်းငယ်ပေ့ါပါးသွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

အသစ်တထည် ထုတ်ဝတ်မည်အပြုတွင် .. 

" ဟာ .... မမ ကလဲ။ ဝက်အူချောင်းကြီးပဲ ဝယ်လာတာလား။ကျွန်မက ဘာနဲ့သွားစားရမှာလဲ "

စူစူဆောင့်ဆောင့်လေး ပြောသံနှင့်အတူ ခင်ငြိမ်းမြင့် အိပ်ခန်းဝတွင်ပေါ်လာသည်။ ယခုမှ ခင်ငြိမ်းတင့် သတိရသည်။ ယနေ့သည် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ မွေးရက်။ အပါတ်စဉ်မွေးရက်တွင် ခင်ငြိမ်းမြင့် သက်သတ်လွတ်စားနေကျ။ဈေးထဲတွင် စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေခဲ့ရသဖြင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ မွေးရက်မှန်း မေ့သွားခဲ့ရသည်။ 

" အေးဟယ် ... ငါဈေးထဲမှာ ခေါင်းတွေမူးလာလို့လွယ်ရာဝယ်ပြီးပြန်ခဲ့မိတာ။ ကဲ .. ကဲ .. လမ်းထိပ်က လက်ဖက်သုပ်ဖြစ်ဖြစ်သွားဝယ်စားလိုက်ပါ မြင့်မြင့်ရယ်.. နော် " 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် မုသားသုံးကာ ညီမကိုဖြေလိုက်ရလေသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည်လက်ဖက်သုပ်အလွန်ကြိုက်သည်။ သူတို့လမ်းထိပ်မှ လက်ဖက်သုပ်သည် အရမ်း စားကောင်းသည်။ဈေးကလဲ ကြီး၏။ 

တစ်ပွဲကို အစိတ်ပင်ပေးရသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အသုံးအစွဲ စိစစ်သူဖြစ်ရာအစိတ်တန်လက်ဖက်သုပ်ကို တော်ယုံနှင့် ဝယ်ကျွေးရန်လက်တွန့်နေတတ်သူဖြစ်၏။အခါကြီးရက်ကြီးများလောက်သာ ညီမဖြစ်သူကို ဝယ်ကျွေးတတ်သည်။ ယခုလို လက်ဖက်သုပ်ကိုစားရမည်မို့ ခင်ငြိမ်းမြင့် အကြိုက်တွေ့သွား၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်ထံမှ ငွေအစိတ်ယူကာ လမ်းထိပ်ရှိလက်ဖက်သုပ်ဆိုင်သို့ ချက်ခြင်းပင် ထွက်သွားလေတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့် ထွက်သွားသောအခါမှခင်ငြိမ်းတင့်လဲ ဆပ်စပိုင်ဒါအသစ်လေးတထည်ကို သေတ္တာ ထဲမှ ထုတ်ယူလိုက်သည်။

သူတို့လင်မယားအတွက် အဝတ်များထည့်သော ဘီဒိုကြီးတခုရှိပါသည်။ သို့ပေမယ့် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဘော်လီများ ဆပ်စပိုင်ဒါများ စသည့်အတွင်းခံများကို တခြားအဝတ် တွေနှင့် မရောစေပဲ ထင်းရူးသေတ္တာလေး တလုံးနှင့် သပ်သပ်ထားသူဖြစ်၏။ 

ထုတ်ယူပြီးသည်နှင့် ခပ်မြန်မြန်ပင် ဝတ်လိုက်သည်။ အခုမှစိတ်ထဲတွင် လုံလုံခြုံခြုံ ပြန်ဖြစ်သွားရလေ၏။သို့သော် အောင်မင်း၏ဖင်ပွတ်ကိုင်တွယ်လုပ်လွှတ်လိုက်မှုတွေကြောင့် စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ အဖုတ်အတွင်းမှ အရည်ကြည်တွေထွက်ထားပြန်သည်ဖြစ်ရာ ဝတ်လိုက်သော ဆပ်စပိုင်ဒါမှာ ခွဆုံနေရာတွင်ချက်ခြင်း စေးကပ်ကပ်ဖြစ်သွားရပြန်လေသည်။ 

အဖုတ်ကို သန့်စင်ကာဆေးကြောပြီးမှပဲ ဆပ်စပိုင်ဒါပြန်ပြီး ဝတ်မှ ဖြစ်တော့မည်။ ..ထို့ကြောင့် လတ်တလော ဝတ်ထားသော ဆပ်စပိုင်ဒါကို ပြန်ချွတ်ရန် ဟန်ပြင်နေဆဲမှာပင် အိပ်ခန်းထဲသို့အောင်မင်းက လှမ်းဝင်ရောက်လာလေတော့သည်။ 

................................................................................................................................

အောင်မင်းသည် အစကတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ဈေးထဲတွင်တွေ့အောင်ရှာကာ ဆပ်စပိုင်ဒါလက်ထဲသို့ထည့်ပေးရန်သာ ရည်ရွယ်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေကောင်းသည်မို့ဘတ်စ်ကားပေါ်တက်လိုက်ကာ ဖင်ကောင်းကောင်းကြီး နှိုက်ပြစ်ခဲ့သည်။ 

ကားအိနေသောဖင်ကြီးကိုအားမနာတမ်း ကိုင်တွယ်လိုက်ရယုံမျှမက နို့ကြီးကိုညှစ် အဖုတ်ကိုပါ တေ့လိုက်နိုင်ခဲ့သဖြင့် အရှိန်ကတက်ပြီးရင်းတက်လာခဲ့ရတော့သည်။ သည့်ထက်လည်း ပိုပြီး တက်ချင်လာရတော့သည်။ထို့ကြောင့်မည်သို့ဆက်လုပ်ရမည်နည်းဟု စိတ်ကူးဉာဏ်ထုတ်ပြီး ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ အိမ်ဘေးနားရှိ အုတ်ခုံလေးတွင်ထိုင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့် အိမ်ထဲမှ ထွက်သွားသည်ကို အောင်မင်းလှမ်းမြင်လိုက်သည်။

ခင်ငြိမ်းမြင့် ကလည်း အောင်မင်းကို လက်ပင် ဝှေ့ယမ်းပြ နှုတ်ဆက်သွားသေးသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ဘယ်သွားတာမှန်း အောင်မင်းမသိပါ။သို့သော် အိမ်ထဲတွင် ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့သည်မှာအခွင့်ကောင်းဖြစ်ကြောင်းတွေးမိသောအခါတွင်ကား အောင်မင်း ဘာမှ ဆက်ပြီး စဉ်းစားမနေတော့ပဲထိုင်နေရာမှ တချိုးတည်းထကာ ခင်ငြိမ်းတင့်အိမ်ထဲသို့ တန်းဝင်သွားတော့သည်။

လမ်းထိပ်သို့သာသွားမည်မို့ ခင်ငြိမ်းမြင့်က တံခါးကို စေ့ယုံဆွဲစေ့ထားခဲ့ရာ အောင်မင်းအနေဖြင့် အလွယ်တကူပင် အိမ်ထဲဝင်လာနိုင်ခဲ့လေသည်။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်တို့အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းပြီး ဝင်လာခဲ့လိုက်၏။အောင်မင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခိုက်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဝတ်ထားသော ဆပ်စပိုင်ဒါကိုပြန်ချွတ်ရန်ပြင်နေခိုက်ဖြစ်သည်။ ထမီသည် ခါးတွင် ဝတ်လျှက်မရှိပါ။ 

ပြေလျှောကာ အထက်ဆင့်ပိတ်စကိုပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်လျှက်ထိန်းပြီး လက်နှစ်ဘက်က ဆပ်စပိုင်ဒါခါးစည်းမျှော့ကြိုးကို ကိုင်ထားလေသည်၊ထမီပြေလျော့လျော့ဖြစ်သော်လည်း မပေါ့်တပေါ်တော့မဟုတ်။ လုံလုံခြုံခြုံတော့ ကာရံထားနိုင်သေး သည်။သို့ပေမယ့် တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ရှေ့တွင်တော့ ရှက်ကြောက်ဖွယ်ရာ အနေအထားမျိုး တော့ဖြစ်နေပေသေးသည်။ 

" အို ...... "

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ပါးစပ်မှ လွှတ်ကနဲအော်မိသည်။ ဆပ်စပိုင်ဒါကိုဆက်မချွတ်ဖြစ်တော့ပါ။ ပါးစပ်တွင်ကိုက်ထားသော ထမီကိုဖယ်ဖြုတ်ကာ ကမန်း ကတန်းပင် ထမီကိုပြန်ဝတ်လိုက်၏။ကမန်းကတန်းဝတ်ရသောကြောင့် ထမီသည် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် သေသေသပ်သပ်တော့ဖြစ်မသွားပါ။ ကပိုကရိုဖြစ်နေလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ။

မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့်သာ အောင်မင်းကိုကြောင်ပြီး အလန့်တကြား ကြည့်နေမိတော့သည်။အောင်မင်းကတော့ ဘာလုပ်ရမည်ဆိုသည်ကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ သိသည့်အတိုင်းလည်းခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ .. အံ့သြတုန်လှုပ်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်အနီးသို့ဖြတ်ကနဲတိုးကပ်သွားလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ရမက်ဆူဝေစရာကောင်းလှသော တကိုယ်လုံးကို စွေ့ကနဲထွေးပွေ့လိုက်သည်။

ထို့နောက်တော့ ဖူးဖူးရွရွ နှုတ်ခမ်းလေးများကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူအမ်းအမ်းကြီးများဖြင့်ငုံခဲကာ အားရ ပါးရ ရမက်ပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။ အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ လိုးနေကြသည်ကိုချောင်းကြည့်ခဲ့မိချိန်မှစပြီး တက်ကြွပြင်းထန်လာနေ ခဲ့သောခင်ငြိမ်းတင့်၏ ရမက်မီးတောက်သည် အရှိန်က မသေသေး။ .. ယခုအချိန်ထိ လောင်မြိုက် နေဆဲဖြစ်သည်။

သူမ၏ သွေးသားများက မကြုံဖူးအောင်ပင် ကာမရမက်ဇောဖြင့် ဆူပွက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ....အောင်မင်း၏ပိုင်နိုင်စွာပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်လိုက်မှုသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို တုပ်နှောင်လိုက် သောရမက်နှောင်ကြိုးများ ဖြစ်သွားသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ရုန်းမထွက်သာတော့။

မသင့်တော်မှန်းကိုသိနေပါလျှက်နှင့်ပင် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်းရင်ခွင်ထဲတွင် ခွေပျော့ပျော့လေးဖြစ်နေတော့သည်။ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင်လေးမှပင် မရုန်းနိုင် မလူးလွန့်နိုင် ရှာတော့။ .. အောင်မင်းစုပ်နမ်းမှုကိုသာငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေး ခံယူနေမိလေတော့သည်။အောင်မင်းသည် ပါးစပ်ကစုပ်နမ်းရင်း လက်ကလဲခင်ငြိမ်းတင့်၏ဖင်ကြီးများကို ကိုင်ညှစ်ပြန်သည်။ ထိုအခါ ခင်ငြိမ်းတင့်ဝတ်ထားသောအတွင်းခံဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို စမ်းမိသွားသည်။

" နင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်ထားတာလား .. "

အောင်မင်းက နှုတ်ခမ်းချင်းအသာခွာလိုက်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေး မေးလိုက်၏။ ခင်ငြိမ်းတင့် ရှက်ရှက်နှင့်ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်ရရှာသည်။ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ နေလာခဲ့သော ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ထိုသို့အမေးသည် အတော်ကို ရင့်သီးကာ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ ကောင်းနေသည်။ရင့်သီးသောမေးမြန်းမှုအတွက် စိတ်မဆိုးမိသည်ကိုလည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံ့သြနေမိသည်။

" အတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်လိုက် .... "

အောင်မင်းက တဆင့်တက်လာပြန်၏။ ခပ်ထစ်ထစ်လေးဖြစ်နေသောအတွင်းခံဆပ်စပိုင်ဒါ၏ အနား ရစ်စ နေရာလေးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် ထိကိုင်ပွတ်လိုက်သေးသည်။ဘာမှမဟုတ်လောက်သော အနှီပွတ်တိုက်မှုလေးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုတော့ ရင် တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားစေပါ၏။

" ဟင့်အင်း ..... မချွတ်ဖူး "

ခင်ငြိမ်းတင့်အသံက သိသိသာသာပင် တုန်ယင်နေသည်။ သူမ မျက်နှာလေးမှာငိုမဲ့မဲ့ပင် ဖြစ်နေရ လေ၏။ မျက်လုံးအိမ်ထဲတွင်လည်း မျက်ရည်တို့ ရစ်ဝိုင်းနေပြီ။ ..

" ချွတ်လိုက်ပါတင့်တင့်ရဲ့။ .. အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေတော့ ဖင်ကြီးကိုင်ရတာ သိပ်မမိုက်ဖူး .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာဖင်ဆုံအလွန်ထွားအိသူဖြစ်ရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီရှိနေသော်လည်း ဖင်ကြီးကို ဆုပ်ရ ကိုင်ရတာအိတင်းနေပါသည်။ အောင်မင်းက တမင်သက်သက် ရစ်နေခြင်းဖြစ်ပါ၏။ 

" ဟင့်အင်း .... ဟင့်အင်း ... ။ ဖယ်ပါရှင် လွှတ်ပါ ... "

ခင်ငြိမ်းတင့်က တောင်းပန်ငြင်းဆန်ရှာသည်။ပြောမယ့်သာပြောနေရသည်၊ အားကတော့ သိပ်မရှိလှပါ။ ပါးစပ်ကသာ ဖယ်ပါပြောနေရသော်လည်းလူကတော့ အောင်မင်းရင်ခွင်ထဲမှာ ကြော့ကြော့ပျော့ပျော့လေး။  ရုန်းကန်ခြင်းလည်း မပြုမိ။အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့် ဖင်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ယင်း ... 

" လုပ်ပါ တင့်တင့်ရာ။ ..အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ။ တင့်တင့်ဖင်ကြီးကအိတင်းနေ တာ။ အားရပါးရကိုင်ညှစ်ပြစ်ချင်လို့ ... "

ပြောရင်း ခပ်နာနာဆွဲဆိတ်လိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ "

အိုး ... မဆိတ်ပါနဲ့ရှင့် .. လွှတ်ပါ။ ကျွန်မကိုလွှတ်ပါ ။ ... မကောင်းပါဘူးရှင် " 

" ကောင်းပါတယ်ကွာ ..နင့်ဖင်ကြီးက ကိုင်လို့ပွတ်လို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ နင်လည်းပဲ ဖင်ကိုင်ခံရတာ ကောင်းတာပဲ မဟုတ်လား ..." 

" အို .. မဟုတ်ဖူး၊ မဟုတ်ဖူး .. အွန့် .. "

အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။စောစောတုန်းကလို ပါးစပ်ချင်း ဖိကပ်ကာ ကြာကြာငုံခဲစုပ်နမ်းခြင်းမျိုးမဟုတ်။ ခင်ငြိမ်းတင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို " ပြွတ် "ကနဲ မြည်သွားအောင် တစ်ချက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။နှုတ်ခမ်းသားများ ထူပူသွားကာ ခင်ငြိမ်းတင့် ရင်တွေဖိုမောသွားရသည်။ အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်ပေါင်ကြားသို့ လက်နှိုက်လာပြန်သည်။

" အာ ... မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ .... မကိုင်ပါနဲ့ရှင် ။ အာ .. ဟာ ... ဒုက္ခပါပဲ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် မိမိပေါင်ကြားသို့ နှိုက်လာသော အောင်မင်း၏လက်ကိုဆွဲဖယ်ပစ်ရန်ကြိုးစားသည်။ သို့သော် မရပါ။ .. အောင်မင်းက အတင်းထိုးနှိုက်ရာ စောက်ဖုတ်အပေါ် လက်ရောက်သွားလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်က ပေါင်ကြီးကို စေ့ထားရာ အဖုတ်ပေါ် လက်က ကျကျနနတော့ အုပ်မိခြင်းမရှိသေး။ 

မထိတထိသာ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ မထိတထိ တွေ့ထိမှုကပင် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို လျှပ်စစ်ဓာတ်လိုက်ခံရသလို တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်စေသည်။ စေ့ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးက အလိုလိုပင်ကွာထွက်သွားသည်။ ထိုအခါ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အောင်မင်းလက်က အပီအပြင်အုပ်မိသွားတော့၏။ အောင်မင်းက တချက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့် ကော့ပျံတက်သွားရှာသည်။

" အိုး ............ အမေ့ "

ပါးစပ်မှလည်း ရေရွတ်မြည်တမ်းသံထွက်ပေါ်လာသည်။ အတင်းချိုးနှိမ်နေသည့်ကြားမှပင်ခင်ငြိမ်းတင့်အသွေးအသားတွေ ဆူဝေလာသည်၊ သောင်းကျန်းလာ သည်။ အုပ်ကိုင်မိသော အောင်မင်းလက်ဖဝါးအောက်တွင် အဖုတ်ကြီးက ချက်ခြင်းဖောင်းကြွလာ သည်။ စေးကပ်ကပ် စိုစိစိဖြစ်နေသောဆပ်စပိုင်ဒါခွဆုံအသားနှင့် အဖုတ်ကြီး တင်းရင်းစွာထိမိသည် 

" နင့် စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းတက်လာနေပါလား ဟင် .. "

အောင်မင်း က ခပ်တိုးတိုး ပြောပြန်သည်။ 

" မဟုတ်ရပါဘူးရှင် ...မဟုတ်ရပါဘူး ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်က ရှက်ကြောက်စွာပင် ငြင်းပယ်စကားဆိုရှာသည်။ သို့ပေမယ့်ထိုငြင်းသံကပင် တုန်ရီ လှိုက်ခါနေသည်။ မပီဝိုးတဝါး ဖြစ်နေလေသည်။ အောင်မင်းက လက်ငါးချောင်းကိုစုကာ စောက်ပတ်ပေါ်ဖိလျှက် ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ဖိပွတ်ပေးသည်။ 

" အို .. ဟင့်ဟင့်ဟင့် ... တော်ပါတော့ရှင်၊ အိုးအိုး .. တော်ပြီ တော်ပြီ ... အင့် "

ခင်ငြိမ်းတင့်လူးကာလွန့်ကာ ကော့ကာပျံကာ ဖြစ်နေရပြီ။ တကိုယ်လုံးလည်း ပူထူဖိန်းရှိန်းလျှက်။ .. ရင်တလှပ်လှပ်အသည်းတအေးအေးနှင့်။ .

" အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်လေ ... " 

အောင်မင်းက အရေးဆိုပြန်သည်။

" ဟင့်အင်း .... ဟင့်အင်း "

" ချွတ်လိုက်ပါ တင့်တင့်ရဲ့ .. " 

" မချွတ်ပါရစေနဲ့ရှင် .. ရှိကြီးခိုးပါရဲ့ .. "

အောင်မင်းက စောက်ဖုတ်ကို ပိုပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်လာသည်။ လက်ဖြင့် နို့အုံကြီးများကို နှိုက်ပြီးဆုပ်နယ်သည်။ သူ့ပါးစပ်ကြီးကလည်း တင့်တင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို ပြွတ်ကနဲစုပ်လိုက်၊ ..လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို စုပ်နမ်းလိုက်၊ .. ပါးကို နမ်းလိုက်လုပ်နေလေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့် ၏ မျက်နှာအနှံ့စိတ်ကြိုက်နမ်းနေသလို ဖင်ဆုံ၊ နို့အုံ၊ ပေါင်သား၊ စောက်ဖုတ် စသည်တို့ကိုလည်း သဘောရှိ ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်နေလေသည်။ အနမ်းအစုပ် အကိုင်အတွယ်များက ကြမ်းတမ်းလှသည်။

ရမက်ပြင်းစွာ စုပ်နမ်းကာအာသာငမ်းငမ်းပင် ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ လင်တော်မောင် ကိုသိန်းစိုးပင်သည်လို ကိုင်တွယ်စုပ်နမ်းမှုမျိုး မလုပ်ခဲ့ဘူးပါ။ ပြီးတော့ ကိုသိန်းစိုး မကိုင်ဘူးသေးသည့်နေရာများ ( ဥပမာ ..ဖင်ပေါက်ကို လက်ချောင်းများဖြင့် နှိုက်ကလိတာမျိုး .. ) ကိုပါ အောင်မင်းက နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်လုပ်ကိုင်နေ၏။ 

တက်မလိုးယုံ တမယ်သာ ကျန်တော့သည် ပြောရမည်။ ...ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက်မှာတော့ဖြင့် အောင်မင်း၏ ကြမ်းတမ်းရမက်ပြင်းသော အကိုင်အတွယ် အစုပ်အနမ်းများကြောင့် သွေးသားတွေဆူပွက်လှုပ်ရှားလာကာ တက်လိုးမခံရပါပဲနှင့်ကို တစ်ချီ " ပြီး "သွားရလေတော့သည်။ လင်တော်မောင်နှင့် ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် ကိုသိန်းစိုး၏ အကျမြန်သောလီး ကြောင့် ကောင်းကောင်း " မပြီး" ဖူးခဲ့သည့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ခုတော့ အောင်မင်းလက်ထဲတွင်မှာမှ ပြည့်ပြည့်၀၀ ကြီး " ပြီး " ကာကာမအရသာတွေ ထူးထူးကဲကဲ ခံစားရလေတော့သည်။ အောင်မင်းနှင့် ယခုလို ဖြစ်နေခြင်းသည်

မသင့်လျှော်၊ မလုပ်အပ်မှန်းသိသော်လည်း ပေါ်ပေါက်ခံစား လာရသည့် မကြုံစဖူး ထူးကဲလှစွာသောကာမအရသာကိုတော့ ခင်ငြိမ်းတင့် အထူးနှစ်သက်စွဲလမ်း သွားရလေပြီ။တစ်ချီ " ပြီး " သွားရသည်ကိုပင်အားမရနိုင်။ ထို အရသာမျိုး ထပ်ခံစားချင်လာသေးသည်။ ဒါကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်းပြုသမျှဆက်ပြီး ခံနေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ...

" မမရေ .. လက်ဖက်သုပ်တွေ အများကြီး ရလာတယ်။အဆစ်ကောင်းကောင်း ထည့်ပေးလိုက်တာ " 

အိမ်ထဲဝင်လာရင်း အားရဝမ်းသာ အော်ဟစ်ပြောဆိုလာသောခင်ငြိမ်းမြင့် အသံကိုကြားလိုက်ရသည်၊ ဖီလင်တက်ကာဇိမ်တွေ့နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်အိပ်ယာမှလန့်နိုးသလို အောင်မင်းရင်ခွင်ထဲမှ ဇတ်ကနဲ ထကာ အိပ်ခန်းအပြင်ဘက်အမြန်လှမ်းထွက်သွား၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့် ဝင်လာကာ မိမိနှင့်အောင်မင်း ဖြစ်ပျက်နေကြပုံများကို ပက်ပင်းမြင်သွားမှာ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အလိုအလျှောက် လှုပ်ရှားဆောင်ရွက် မိခြင်း ဖြစ်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ဗြုန်းစားကြီးထွက်သွားသောကြောင့် အောင်မင်းအနေဖြင့်လည်း ဖက်ဆွဲထားလိုက်ရန် မမှီပဲဖြစ်သွားရသည်။

ခင်ငြိမ်းမြင့် ပြန်ရောက်လာပြီကိုလည်းသိလိုက်ပေရာ သူတို့ ညီအမနှစ်ယောက် ဘယ်လိုများအကွက်လုပ်ကာ ရှင်းကြလေမည်နည်းဟု သိလိုသောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်အိပ်ခန်းထဲတွင်ပင် အသာငြိမ်ကာစောင့်နေလိုက်သည်။လိုအပ်လျှင် ကုတင်အောက်သို့ ဝင်ပုန်းရန်လည်း အသင့်ပြင်ထားသည်။ ထိုသို့ပုန်းရလျှင်လည်း တမျိုးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလေမည် ဟု တွေးယင်း ပြုံးမိနေသေးသည်။

အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့် အိပ်ခန်းဝတွင် ဆုံသည်။ တော်သေးသည်၊ ..အထွက်နောက်ကျလျှင် အားလုံး ရှုပ်ကုန်နိုင်သည်။ 

" ကျွန်မ အဆစ် ကောင်းကောင်း တောင်းလာခဲ့တယ်။အပီပဲ မမရဲ့ .. အဟင်း "

ခင်ငြိမ်းမြင့်က လက်ဖက်သုပ်ထည့်ယူလောသော ကြွပ်ကြွပ်အိတ်ကို မြှောက်ပြပြီးပြောသည်။

" အော် အေး ... မနည်းပါလားဟ။ နင်တော့ ပွတာပဲ " 

" ကျွန်မ တခါတည်း စားလိုက်တော့မယ်။မမရော စားမလား။ ကျွန်မ ဝက်အူချောင်းကြော်လိုက်မယ်" 

" နေနေ ... ငါ မစားသေးပါဘူး " 

" ဒါဆို ကျွန်မစားနှင့်တော့မယ် "

" အေး အေး .. " 

ခင်ငြိမ်းမြင့် လက်ဖက်ထုပ်ကိုကိုင်ကာ မီးဖိုခန်းဘက် ထွက်သွားသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ 

" ရှင် ပြန်ပါတော့ရှင်။ .. မြင့်မြင့် ရောက်လာပြီ "

ခင်ငြိမ်းတင့်က အောင်မင်းကို နှင်သည်။ 

" မြင့်မြင့်ရောက်လာတာများ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့ .. "

" ဟာ .... သူရှင့်ကိုမြင်သွားရင် ခက်ကုန်မှာပေါ့ " 

" မခက်ပါဘူးဟ။ နင့်ညီမ မြင့်မြင့်ကို ငါ လိုးနေကျပဲဟာ။ သူက ဘာမှ ပြသနာမလုပ်နိုင်ပါဘူး။ စိတ်ချ ... "

" ဟာ .. သူသိသွားတော့ ရှက်စရာကြီးပေါ့။ .. ပြန်ပါရှင်။ .. ရှင်လဲ ကျွန်မကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ ကျေနပ်ပါတော့ ... နော် " 

" ဒါဆို အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်လေ .. "

အောင်မင်းကလုပ်လာပြန်ပြီ။

" ဟာ ... ခက်တော့တာ ပါပဲနော် "

" ချွတ်ပါ။ .. အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်ရင် ပြန်မယ်။မဟုတ်ရင်တော့ ဒီအိပ်ခန်းထဲကမထွက်ဖူး။ ခင်ဗျားကို အတင်းဖက်နမ်းနေဦးမယ် " 

" အမယ်လေး ...အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် " 

" ဒါဆို ချွတ်လေ .. "

" ခက်တော့တာပါပဲနော် .. ။ ဘာကြောင့် ဒါကိုပဲ မရမကလုပ်ခိုင်းနေရတာလဲ ရှင် .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မတတ်သာတော့ပဲ အောင်မင်းအလိုကျအတွင်းခံဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို ချွတ်ရလေတော့ သည်။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ဘောင်းဘီချွတ်သည်ကိုသေသေချာချာပင် ထိုင်ကြည့်နေသည်။ အောင်မင်း၏ စူးရဲသော မျက်လုံးအကြည့်များအောက်တွင်ခင်ငြိမ်းတင့် ချွတ်ရခြင်းဖြစ်၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ အရှက်ကို အသာဘေးချိတ်ကာ အားခဲပြီးလုပ်ဆောင်ရရှာသည်။ ရှက်တာကတော့ မပြောပါနှင့်တော့။ ဒါပေမယ့် မချွတ်လို့ကလည်း မရ .. ။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်းနှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ မတ်တပ်ရပ်ကာ အရင်ဆုံး ခါးတွင်ညှပ်ထားသောထမီအထက်ဆင်စကို ဆွဲဖြုတ်ရသည်။

ထမီပြေလျော့သွားသောအခါ အထက်ဆင်စအစွန်းတနေရာကိုပါးစပ်ဖြင့်ထိန်းကိုက်ကာ ထမီကွင်းလုံးကျွတ်မသွားရအောင် ထိန်းရသည်။ ထို့နောက်မှ အတွင်းခံဆပ်စပိုင်ဒါ၏ ခါးစည်းမျှော့ကြိုးကြားတွင် ဘယ်ညာ လက်မနှစ်ခုကို ထိုးကာ အောက်သို့တွန်းချရသည်။ဆပ်စပိုင်ဒါသည် တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်တံကြီးများတလျှောက် အောက်သို့လျှောကျသွား၏။ ထိုသို့ဆပ်စပိုင်ဒါကို အောက်တွန်းချွတ်သောအခါ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ကိုယ်က အလိုလိုကိုင်းညွှတ်သည် ကြီးမားသောရင်သားဆိုင်ကြီးများ အိကနဲကျသည်။ 

တင်ဆုံကြီးက တင်းကနဲဖြစ်သည်။ စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေသောအောင်မင်းမျက်လုံးများ အရောင်တွေတောက်လာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်လည်း တတ်နိုင်သမျှ ဖုံးဖုံးဖိဖိဖြင့်ချွတ်နေခြင်းဖြစ်ရာ အောင်မင်းအနေဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အစိတ်အပိုင်း များကို မမြင်ရ မတွေ့ရပါ။

ဒါပေမယ့် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်ချ လှုပ်ရှားနေဟန်ကပင် အောင်မင်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဒူးဆစ်နားထိသာ တွန်းချပြီး ကိုယ်ကိုပြန်မတ်သည်။ ထမီကို မြန်မြန်ပြန်ဝတ်သည်။ ဒူးဆစ်နားရောက်နေသော ဆပ်စပိုင်ဒါကို ညာခြေမြှောက်ကာခြေဖဝါးနှင့်ဖိဆွဲချသည်။ ခြေကျင်းဝတ်ဆီရောက်သွားတော့မှ အသာကုန်းကာ ချွတ်ယူလိုက်သည်။ 

" ပေးစမ်း .. " 

အောင်မင်းက လက်ကမ်းလာရာ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မျက်နှာထူထူပူပူနှင့်ပင် မိမိချွတ်ထားသောဆပ်စပိုင်ဒါကို အောင်မင်းလက်ထဲ လှမ်းထည့်ပေးလိုက်ရလေ၏။ အောင်မင်းက ဆပ်စပိုင်ဒါကိုအသာဖြန့်ကြည့်သည်။ ပေါင်ခွဆုံနေရာတွင် စိုကာ ကွက်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ စိုတာမှ တော်တော့ကိုစိုနေခြင်းဖြစ်၏။ 

" နင့် အဖုတ်က အတော် အရည်ရွှမ်းတာပဲကိုး။ .. အတွင်းခံမှာ စောက်ရည်တွေကို စိုရွှဲနေပြီ" 

ထိုသို့ပြောပြီးနောက် အောင်မင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ဘောင်းဘီကိုတော့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားဆဲ။ ..

" အို အို ... ဘယ်ယူသွားဦးမလို့လဲ ရှင့် .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် မနေသာတော့ပေ။ကမန်းကတန်း လှမ်းမေးလိုက်ရသည်။ မိမိအတွင်းခံကို ယောက်ျားကြီးတယောက်က ကိုင်ကာယူသွားမှာကိုခင်ငြိမ်းတင့် ရှက်လှသည်။ မလုပ်စေလို။

" အော် ... ဟုတ်သားပဲ။ ရော့ .... "

အောင်မင်းက သူ့လက်ထဲမှအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခင်ငြိမ်းတင့်ထံ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကို တည့်တည့်ချိန်ကာပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ လက်ကလည်း တည့်သည်။ ဆပ်စပိုင်ဒါသည် ခင်ငြိမ်းတင့်မျက်နှာကိုတည့်တည့်ထိသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ရှက်ရွံ့ ရင်ခုန်သွားရပြန်၏။ 

" အော် ... နေ့လည်ကျရင် နင့်ညီမကိုအကြောင်းတခုခုပြပြီး အပြင်ကိုလွှတ်ထားလိုက်။ ငါပြန်လာ ခဲ့မယ်။ .. ငါကတော့ နင့်ညီမ ရှိရှိ မရှိရှိ လာမှာပဲ။နင့်ညီမ မသိစေချင်ဘူးဆိုရင် နင့်ဖာသာ ကြံဖန်ပြီး အပြင်ကိုလွှတ်ထား။ ဟုတ်ပြီလား ... " 

အိပ်ခန်းထဲမှမထွက်ခင် အောင်မင်းက ခပ်ပိုင်ပိုင်လေး ပြောသွားသေးသည်။ အောင်မင်း ထွက်သွားတော့မည်မို့

" ဟင်း "

ချမည် ကြံကာရှိနေသေးသော ခင်ငြိမ်းတင့် ခမျာ ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားသွားရပြန်တော့သည်။ သူ ပြန်လာဦးမည်ဆိုပါ့လား။ ...... ဘာတွေများ လုပ်ဦးမလို့ပါလိမ့်။ 

............................................................................................................................

ထိုနေ့ နေ့လည်ပိုင်းရောက်သောအခါ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ကြံဖန်ကာ အပြင်လွှတ်ရလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးကို ထမင်းကြော်ကောင်းကောင်းကြော်ကျွေးချင်လို့ဟု အကြောင်းပြလျှက် ကြက်ဥ၊ဂေါ်ဖီထုပ်၊ မုန်လာဥနီများ ဝယ်ရန် ဈေးသို့လွှတ်လိုက်လေသည်။

လက်ဖက်သုပ်ဝယ်ကျွေးထားသောကျေးဇူးကြောင့်လားတော့မသိ။ ဈေးဝယ်ရ ပြင်းလှသော ခင်ငြိမ်း မြင့်သည် ရှောရှောရှုရှုပင်ထွက်သွားလေသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ထွက်သွားပြီးလျှင် အောင်မင်းရောက် လာတော့မည်မှန်း သိနေသောခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ ရင်ဖိုစပြုလာသည်။ 

အောင်မင်းရောက်လာပြီး ဘာတွေများလုပ်မှာလဲဆိုသောအတွေးက သူမကို ရင်ဖိုစေသည်။ နမ်းမှာ ကိုင်မှာ နှိုက်မှာကတော့ သေချာသည်။ သည့်ထက်များပိုကဲလာဦးမှာလား။ ... ထိုသို့ ပိုကဲလာလျှင် မိမိဘာလုပ်ရမည်နည်း။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အောင်မင်းပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖင်လိုးနေခဲ့ပုံကိုလည်း မျက်စိထဲ ပြန်မြင်နေမိသည်။

အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်အိမ်မှထွက်လာမည့်အချိန်ကို မယောင်မလည်နှင့် စောင့်ကြည့်နေ သည်ဖြစ်ရာခင်ငြိမ်းမြင့်ထွက်သွားသည်နှင့်ပင် သူကလည်း ခင်ငြိမ်းတင့်ရှိရာ အိမ်ထဲသို့ မဆိုင်း မတွဝင်ရောက်လာလေတော့သည်။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဧည့်ခန်းထဲက ကုလားထိုင်တလုံးပေါ်တွင် ထိုင်နေသည်။ခင်ငြိမ်းမြင့်ဖွင့်ထားခဲ့ ပြီး ပြန်စေ့ယုံစေ့ထားခဲ့သော တံခါးကို အောင်မင်း တွန်းဖွင့်ဝင်လာသောအခါခင်ငြိမ်းတင့် ဆတ်ကနဲ ထရပ်မိလေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အောင်မင်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာမျက်နှာပူနေသောကြောင့် ခေါင်းကို အသာငုံ့ ထားမိသည်။ သူမ ရင်ကတော့ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လျှက်။ ..ခြေဖျားလက်ဖျားတွေလည်း အေးစက် နေလေပြီ။ 

အဖုတ်ကလဲ ပူနွေးဖောင်းကြွ လာနေပါပကော။ ..ဘာမှပင် မလုပ်ရသေးပါပဲနှင့်ကို အောင်မင်းရောက်လာသည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်သွေးသားတို့ကနိုးကြွလှုပ်ရှားစပြုလာနေကြပြီဖြစ်သည်။

" မြင့်မြင့်ကို ဘယ်လွှတ်လိုက်လဲ .. " 

အောင်မင်း က အိမ်တံခါးကိုအကျအန ဂျက်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်ပြီး မေးလေသည်။ 

" ဈေးကိုပါ ... " 

ခေါင်းလေးငုံ့ထားသောခင်ငြိမ်းတင့်က ခပ်တိုးတိုး ဖြေသည်။

" မဆိုးဘူး။ .. ဒါဆို အချိန်တနာရီလောက်တော့ ရသားပဲ။ ငါနင့်ကိုကောင်းကောင်းလိုးနိုင်တယ် " 

အောင်မင်း၏ စကားသည် ခင်ငြိမ်းတင့်အတွက်တော့ မိုးကြိုးပစ်သံလိုဆူညံသွားသည်။ ... ရှက်ကြောက်သည်၊ ထိတ်လန့်သည်၊ တုန်လှုပ်သည်၊ တပြိုင်နက်တည်းမှာပင်ကာမရမက်ရိုင်းများက ရေနံဆီပက်လိုက်သော မီးပုံမှ မီးတောက်လို ဟုန်းကနဲတောက်လောင်တက်ကြွလာလေသည်။ရင်ခုန်လိုက်တာတော့ ပြောမနေပါနှင့်တော့။

" မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ....အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့။ ကျွန်မက လွတ်လွတ်လပ်လပ်မဟုတ်ပါဘူး။ လင်ရှိ မိန်းမပါ။ ဒါမျိုးတော့မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်က ငိုသံပါလေးနှင့် အတင်းတောင်းပန်ရှာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာအောင်မင်းလိုးတာ ခံချင်နေသော ရမက်စိတ်ရိုင်းနှင့်အတူ လင်သားကို စောင့်စည်းရ မည့်မယားကောင်းသိက္ခာ တို့ ဒွန်တွဲအားပြိုင်မှုကို လတ်တလောရင်ဆိုင်နေရလေသည်။

ရမက်ရိုင်း များကအထူးအားကောင်းနေကြောင်းကိုလည်း နားလည်သည်။ ထို ရမက်ရိုင်းတို့နောက်သို့ မပါမိ စေဘို့ခင်ငြိမ်းတင့် အသည်းအသန်ပင်ကြိုးစားနေရသည်။ ဒါပေမယ့် အနှီကြိုးစားမှုသည်အချည်းနှီး သာဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း သိနေသည်။မိမိ၏သွေးသားများကိုပင် မိမိပြန်မုန်းတီးမိမှုပင် ဖြစ်ပေါ်လာ ရသည်။မိမိကိုယ်ကိုလည်း အားမရနိုင်တော့။ ဘာကြောင့်များ စိတ်တွေဒီလိုပြင်းထန်လာရတာလဲ။ ..မချိုးနှိမ်နိုင်တော့ဘူးလားနော် ။ ... 

" နင်က လင်ရှိမယားဆိုပေမယ့် နင့်လင်က ကောင်းကောင်းမှ မလိုးပေးနိုင်တာ။ ဒီတော့ ငါက ဝင်ပြီးလိုးပေးရမယ်ဆိုရင် သဘာ၀ ကျပါတယ် ဟ .. " 

" ဘာရယ် ..... ရှင် ရှင် .. ဘာပြောလိုက်တယ်။ ...မဟုတ်ပါဘူး " 

ခင်ငြိမ်းတင့်က ကမန်းကတန်းပင် ငြင်းလိုက်မိ၏။

" နင်တို့ လင်မယား လိုးကြတာကိုငါကောင်းကောင်း ချောင်းကြည့်ဘူးပြီးသား။ .. နင့်လင်ကြီး ကိုသိန်းစိုး လီးကြာကြာမတောင်နိုင်တာခနဆိုပျော့ကျသွားပြီး ဆက်မလိုးနိုင်တာတွေ ငါ့မျက်စိနဲ့ မြင်ပြီးသား။ .. ရွှီးဘို့ မကြိုးစားနဲ့တော့ "

အောင်မင်းက ရှင်းရှင်းဘွင်းဘွင်းပြောချလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့် ခေါင်းပိုငုံ့သွားတော့သည်။ ထိုနေရာ တွင်ပင်အရည်ပျော်သွားမလားလို့ပင်စိတ်ထဲ ထင်လိုက်မိ၏။ ရှက်စရာကောင်းလိုက်လေခြင်းနော်။မိမိတို့လင်မယားစပ်ယှက်တာကို သူက ချောင်းကြည့်ထားသတဲ့။ .. အောင်မင်းပြောနေတာတွေက လည်းပဲ အမှန်တွေဖြစ်ရာသူ့စကားကို မယုံလို့ မဖြစ်။ အောင်မင်းသည် ရှက်ရွံ့စွာခေါင်းလေးငုံ့နေရှာသော ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုအားရကျေနပ်စွာကြည့်လိုက်ပြီး

" နင် အခု အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသေးလား "

" ဟုတ် ... အဲဟုတ်ကဲ့။ .. ဝတ်ထားပါတယ် "

ခင်ငြိမ်းတင့် ပြန်ဖြေသံက တိုးတိုးလေးနှင့် မပွင့်တပွင့်လေး။ .. 

" ဝတ်ထားရင် အခုချွတ်လိုက် " 

အောင်မင်းက ရင့်ရင့်သီးသီးခိုင်းသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်က အိပ်ခန်းထဲသွားမည်ပြုရာ .. 

" အိပ်ခန်းထဲ မသွားနဲ့။ .. ဒီမှာပဲ ချွတ် "

ခင်ငြိမ်းတင့်ခမျာ မတတ်သာတော့ပဲအိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲတွင်ပင် မိမိအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ရ ရှာလေတော့သည်။ သည်နေ့အဖို့အောင်မင်းမျက်စိရှေ့တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ဘောင်းဘီချွတ်ရ ခြင်းပါ။ ပထမအကြိမ်ကလိုပင်အောင်မင်းကလည်း အပီကိုကြည့်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ ပထမအကြိမ်ကထက်ပင် ပိုရှက်နေမိရ၏။

ဒီတခါက အိပ်ခန်းထဲတောင်မဟုတ်ပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာတင် ချွတ်နေရခြင်းမဟုတ်လား။ .. ချွတ်ယူပြီးသောအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတော့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် လက်လွတ်စပယ် ချမထားရဲတော့။ ခင်ငြိမ်းတင့် လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ 

" ပေးစမ်း ... အဲဒီ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ငါ့ကို .. " 

အောင်မင်းက လှမ်းတောင်းရာခင်ငြိမ်းတင့်မှာတွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နှင့်ပင် ကိုင်ထားသောဆပ်စပိုင်ဒါ လေးကို ပေးလိုက်ရလေသည်။အောင်မင်းက ဆပ်စပိုင်ဒါလေးကို ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ် ဖုတ်ကနဲပစ်တင် လိုက်သည်။

" ကဲ ... အင်္ကျီ ချွတ် " 

" ရှင် .......... " 

အောင်မင်းက ဆက် စေခိုင်းပြန်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် အသံတုန်တုန်လေးပွင့်အံထွက်လာ၏။သို့ပေမယ့် အောင်မင်းစကားကို မလွန်ဆန်နိုင်။ ရှက်ကြောက်လှသော်လည်း တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နှင့်ပင်ဝတ်ထားသော အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရ လေသည်။ 

ကျွတ်သွားသော အင်္ကျီုကိုဧည့်ခန်းကုလားထိုင်နောက်မှီတခုပေါ် တင်လိုက်ရ၏။ ခုတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘော်လီနှင့်ထမီသာ ရှိတော့သည်။ အပေါ်ပိုင်းတွင် အပြင်အင်္ကျီ မရှိ၊ အတွင်းခံသာ ရှိကာ အောက်ပိုင်းကျတော့အတွင်းခံမရှိပဲ ထမီတထပ်တည်းသာ ။အောင်မင်းသည်နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံပေါ်အစွေ့သားထိုင်ချကာမိမိဘေးနားရှိနေရာကို အသာလက်ဖြင့် ပုတ်ပြ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ပင်လျှောက်လှမ်းလာကာ အောင်မင်း ဘေးတွင် မရဲတရဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ရလေသည်။

မတတ်သာလို့သာထိုင်ရသည် အပေါ်ပိုင်းကမလုံခြုံ၊ အောက်ပိုင်းကျပြန်တော့လဲ အတွင်းခံကမရှိနှင့်တစိမ်းယောက်ျားဘေးဝင်ထိုင်ရသည်မှာ ရှက်စရာ ကောင်းလှပါဘိတော့။ .. ထို့ကြောင့်အောင်မင်းနားသိပ်မကပ်ပဲ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံ၏ ဘေးဘက် ဒေါင့်စွန်းနား ကပ်ထိုင်မိသည်။

သို့သော် အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်ပုခုံးကို ဘယ်လက်နှင့်သိုင်းဖက်ကာ မိမိဘယ်ဘက်ဘေးတွင်အသားချင်းထိကပ်နေအောင် ဆွဲယူလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း အောင်မင်းနှင့် ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြစ်သွားရလေတော့၏။ ရှက်ကြောက်မှုနှင့်အတူ အသည်းတအေးအေး ခံစားရသည်။ အဖုတ်ကလည်းအသားကုန်နီးပါး ဖောင်းကြွနေပြီ။ .. အရည်ကြည်တွေလည်း စိုစွတ်နေပြီ။

အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ဘယ်ဘက်ပုခုံးကို မိမိဘယ်လက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ကာ အသာပွတ်နေ၏။ ကိုယ်လုံးတောင့်သော ခင်ငြိမ်းတင့်၏ပုခုံးသားတို့သည်လည်း လုံးလုံးအိအိနှင့် ကိုင်လို့ ကောင်းလှပေသည်။ 

" ကဲ .... ဘယ်ဘက် နို့ကြီးကို ကိုင်ညှစ်မယ်ကွာ .. "

အောင်မင်းသည် ပါးစပ်ကလဲပြောကာ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ဘယ်လက်မောင်းကြားထဲသို့ သူ့လက်ကိုလျှို သွင်းသည်။ ရှက်ကြောက်မှုဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်သည်လက်မောင်းကို ကိုယ်ဘေးတွင်အတင်းကပ်ထားရာ လမ်းကြောင်းက ပိတ်နေ၏။ 

အောင်မင်းအနေဖြင့်လက်မောင်းကိုကျော်ပြီးဖြစ်ဖြစ် ပုခုံးပေါ်မှကျော်ပြီး ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်ဘက်နို့အုံကို လှမ်းကိုင်လျှင်လည်းရပါသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုမလုပ်ပဲ ချိုင်းကြားမှ အတင်းလက်လျှိုပြီး မရမက ထိုးနှိုက်နေ၏။နောက်ဆုံးတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လက်မောင်းကို ကပ်ထားရာမှ ခွာပေးလိုက်ရလေတော့သည်။အောင်မင်းက ဟပေးလိုက်သော ထိုချိုင်းကြားမှနေပြီး နို့အုံကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်ပြစ်ပလိုက်၏။ 

" ကဲ ... အခု စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှိုက်ပြီ .. " 

ပါးစပ်မှ ပြောရင်း သူ၏ ကျန်သောညာလက်သည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဝမ်းပျဉ်းသားကိုပွတ်တိုက်ကာ အောက်သို့ တရွေ့ရွေ့ ဆင်းလာသည်။ဘာလုပ်မည်ဟု အောင်မင်းကြိုကြိုပြောသော စကားသံသည် ခင်ငြိမ်းတင့်စိတ်ကို ပိုမို လှုပ်ရှားစေသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် စိတ်မသက်မသာနှင့်ပင် ပေါင်ကြီးနှစ်ခု ကို ခပ်ဟဟ လုပ်ပေးလိုက်ရ၏။အဖုတ်နှိုက်မည်ဆိုမှတော့ ပေါင်ကားပေးထားမှသာ အဆင်ပြေမည် မဟုတ်ပါလား။ ... အောင်မင်းသည်ခင်ငြိမ်းတင့် ပေါင်ခွကြားမှ အဖုတ်ကြီးကို ကျကျနနပင် ကိုယ်တွယ်ပွတ်နှိုက်သည်။ 

မို့ဖောင်းနေသောစောက်ဖုတ်ကြီးက ပိုမို ကြွတက်လာသည်။ အသားကုန်ပင် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီး ဖြစ်နေပြီ။ .. ထို့အတူအောင်မင်း၏ လီးကြီးကလဲ မတ်ထောင် ထလာလေပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း အောင်မင်းသည်အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါပဲ ပုဆိုးတထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် အောက်ကထောင်တက်လာသော လီးကြီးသည် ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖုထစ်ထလာနေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်အနေဖြင့်လည်း အောင်မင်းလီးတောင်နေပြီဆိုသည်ကို ရိပ်စားမိ နေသည်။

မိမိကိုတက်လိုးသည်အထိ အောင်မင်း ကဲမလာပဲ ဟိုသည်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လုပ်ရုံမျှဖြင့်ပြီးပြတ်ပါစေဟုသာ ကြိတ်ကာ ဆုတောင်းနေရရှာလေ၏။ သူမ၏ ဆင်ခြင်စဉ်းစားတတ်သော အသိ စိတ်ကအောင်မင်းနှင့်လိုးဘို့ကို ခွင့်မပြု။ .. အောင်မင်း အတင်းအကြပ်သာလုပ်လာလျှင်တော့ခက်ရချည်သေးရဲ့နော် ... ။ 

" ငါ့ လီးကြီး တောင်လာပြီ ... တွေ့လား " 

အောင်မင်းက မေးသည်။ခင်ငြိမ်းတင့် ဘာမှ ပြန်မဖြေ။ .. ခေါင်းကိုသာ အတွင် ငုံ့ထားမိသည်။ မျက်နှာလည်း ရဲတွတ်နေပြီ။ 

" လီးတောင်လာပြီဆိုတော့ နင့်ကို လိုးရင် ကောင်းမလားဟင် ..

" အောင်မင်းက ပြောရင်းဆိုရင်းမေးလာပြန်သည်။ သည်တခါတော့ ခင်ငြိမ်းတင့် နှုတ်ဆိတ်နေလို့မဖြစ်တော့။ " ဟင့်အင်း ... ဟင့်အင်း ...မလုပ်ပါနဲ့ရှင်။ အဲဒါတော့ သည်းခံပါ ကိုအောင်မင်းရယ်။ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ် " ခင်ငြိမ်းတင့်ကပြာပြာသလဲ တောင်းပန်သည်။ 

" ဟ ... လီးကြီးဒီလောက်တောင်လာပြီးမှတော့ လိုးမှဖြစ်မှာပေါ့။ မဟုတ်ရင် ငါ ဂွေးတက်လိမ့်မယ် " 

" ဟုတ်ရဲ့လား ရှင် .... "

" မဟုတ်ပဲ ငါက ပြောပါ့မလား တင့်တင့်ရဲ့ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာယောက်ျားတွေအကြောင်း ဘာမျှ ရေရေရာရာ သိသည်မဟုတ်။ အောင်မင်း ပြောတာ ဟုတ် မဟုတ်လဲမဝေခွဲနိုင်။

" ဒုက္ခ ပါပဲနော်။ .... ဟို ဟို ဟိုဒင်း ... အဲ .. မြင့်မြင့်ပြန်လာတာကိုစောင့်ပါလားဟင်။ အဲဒါဆို ....

" လီးတောင်နေသမို့ မလိုးပဲ မဖြစ်တော့ဘူးဆိုလျှင် ခင်ငြိမ်းမြင့်ပြန်အလာကို စောင့်ကာလိုးဘို့လို့ပြောလိုရင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အဲလို တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေကို ပြောမထွက်သဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်အထစ်ထစ် အငေါ့ငေ့ါ ဖြစ်နေရသည်။ 

" ဘာလဲ .. မြင့်မြင့် ပြန်လာမှ တက်လိုးဘို့ ပြောချင်တာလား "

" ဟုတ် .. ဟုတ်ကဲ့ " 

ခင်ငြိမ်းတင့် ခေါင်းကို ကပြာကယာ ညိတ်ပြလိုက်ရ၏။

" ဘာလဲ .. နင်က ငါနဲ့မြင့်မြင့်လိုးတာကို ချောင်းကြည့်ဦးမယ်ပေါ့။ ဒီလိုလား .. " 

" အာ ... မဟုတ်ရပါဘူးရှင်။ ချောင်းလဲမကြည့်ရဲတော့ပါဘူး .. " 

" အခု ငါ့အနားတင် နင်ရှိနေတာပဲ။ မြင့်မြင့် ပြန်လာတဲ့အထိ ဘာလို့စောင့်နေရမှာလဲ။ သူ့မှာ စောက်ဖုတ်ရှိသလို နင့်မလဲ ရှိတာပဲ။ နင့်ကိုပဲ လိုးလိုက်ရင် ပြီးတာပဲ .. "

" ဟိုဒင်းလေ .. ကျွန်မက လွတ်လွတ်လပ်လပ်မဟုတ် .. မဟုတ် "

" လင်ရှိလို့ပါ ဘာညာ လာပြောမနေနဲ့။နင့်လင်က နင့်ကိုကောင်းကောင်းမှ မလိုးနိုင်တာ။ ငါက ဝင်လုပ်ပေးရင် အားလုံးအိုကေသွားမယ့်ဟာကို။ ..ကဲပါ .. နင့်ကိုလိုးတာပဲကောင်းပါတယ် " 

" မလုပ်ပါနဲ့ ကိုအောင်မင်းရယ်။ .. ချမ်းသာပေးပါရှင်။တခြားဟာတွေ ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ။ အဲဒါ တော့ သည်းခံပါရှင် ... ဟင့်ဟင့် .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် ငိုယိုကာတောင်းပန်လေပြီ။ 

" အခုလောလောဆယ်မှာ လိုးတာကလွဲရင် အားလုံးလုပ်ပေးမယ်ပေါ့။ .. ဒီလိုလား " 

" ဟုတ်ပါတယ် .. " 

" သေသေချာချာ ပြန်ပြောစမ်း " 

" ဟို ဟို ... ဟိုဒင်းပြုတာကလွဲရင် ကျန်တာအကုန်လုပ်ပေးပါ့မယ်ရှင် .. " 

" ဘာဟိုဒင်းလဲ။ .. သေသေချာချာ ပြောစမ်း။ မဟုတ်ရင် ငါချက်ခြင်းတက်လိုးပစ်လိုက်မယ် " 

အောင်မင်းက ထမီကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ တက်လိုးတော့မည်ထင်ပြီးအကြီးအကျယ် ကြောက်လန့်သွားရလေ၏။ " ပြောပါ့မယ်ရှင် ... ပြောပါ့မယ်။ လုပ်တော့မလုပ်ပါနဲ့ .. " 

" ပြော ပြော။ .. သေသေချာချာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြော " 

အောင်မင်းတက်လိုးတော့မည်ကိုအသည်းအသန်ကြောက်လန့်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မတတ်သာပဲ သူပြောခိုင်းသလိုပြောရလေတော့သည်။ 

" ဟို အဲ .. အဲ .. လိုး ... လိုး တာက လွဲရင် ... " 

" အခုလောလောဆယ်မှာ လိုးတာလို့ သေသေချာချာပြော"

" ဟုတ် .. ဟုတ်ကဲ့။ .. အခုလောလောဆယ်မှာ လိုး .. လိုးတာကလွဲရင် ကျန်တာအကုန်လုပ်ပေးပါ့ မယ်ရှင် .. " 

" ကျွန်မကို ဒီနေ့တော့ တက်မလိုးပါနဲ့ဦး ... လို့ ပြော " 

" ကျွန်မကို ဒီနေ့တော့ တက်မလိုးပါနဲ့ဦးရှင် ..." 

အောင်မင်း ကျေနပ်သွားသည်။ 

" ဟုတ်ပြီ။ ... ဒီလိုဆိုတော့ နင့်ကို အခု ဘာလုပ်ခိုင်းရရင်ကောင်းမလဲ။ .. ငါ့လီးကလဲ အပြတ်ကို တောင်နေပြီ။ အော် ... ငါ့လီးကို နင့်လက်နဲ့ ကိုင်ထားပေးစမ်း "

အောင်မင်းက စလာပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို လီးအကိုင်ခိုင်းပြီ။ သူ့ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ချွတ်ချလိုက်၏။တထပ်တည်းသာဝတ်ထားသောပုဆိုး ပြေကျသွားသောအခါ မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးက ငေါက် ကနဲပေါ်လာသည်။

အောင်မင်းမှာ အညာသားမို့ လူက အသားညိုညိုဖြစ်ရာ သူ့လီးချောင်းကြီးကမည်းမည်းနက်နက်ကြီး။ မာတောင်နေလိုက်ပုံကလည်း သံချောင်းက အဘ ခေါ်ရမည်။ မိမိလင်၏လီးကိုပင် ထင်ထင်ရှားရှား သေသေချာချာ မကြည့်ဘူးသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အညာသား အောင်မင်း၏လီးမဲမဲကြီးကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ရင်ထိတ်ကာ မျက်နှာလည်းဝှက်လိုက်မိသည်။ ရှက်စိတ်ကြောင့်တကိုယ်လုံးပင် ထူပူသွားရသည်။ လီးကြီးကို မကြည့်ဝံ့၊ မကြည့်ရဲ။ .. 

" အောင်မယ် ... ဘာမျက်နှာလွှဲသွားတာလဲ။ ကြည့်စမ်း .. ငါ့လီးကြီးကို ကြည့်စမ်း။ လက်နဲ့လည်း ကိုင်လေ။ .. ဟုတ်ပြီ ကိုင် ကိုင်"

 ပါးစပ်မှပြောရင်း အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ညာလက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးတံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မင်းကို မလွန်ဆန်ရဲသောကြောင့်သာ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ လက်ကို မရုန်းရဲသော်လဲလီးကိုတော့ မကိုင်ရဲသေးပါ။ ဒါကြောင့် သူ့လက်သည် လီးနှင့်ထိယုံသာ ထိနေသည်။ လီးပေါ်ပွတ်တင်ယုံသာ ပွတ်နေသလိုဖြစ်နေသည်။ ကျကျနန ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ခြင်းမျိုးတော့ မဟုတ်သေးပါ။ "

နင့်လက်ချောင်းတွေနဲ့ လီးတံကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လေ တင့်တင့်ရဲ့ .. " 

အောင်မင်းက သေသေချာချာပြောဆိုစေခိုင်းရာ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မလုပ်လိုပါသော်လည်း အားတင်း ကာ လီးကို လက်ဖြင့်ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ရသည်။ မာကြော တင်းတောင့်နေသော အထိ အတွေ့က ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ရင်တုန်သွားစေ၏။

" င့ါလီးကြီးက အရမ်း မာနေတာပဲ မဟုတ်လား ... " 

အောင်မင်း၏လီးသည် အရှည် ရှစ်လက်မခန့်ရှည်ကာလုံးပါတ်က ကျပ်လုံးမက တုတ်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုး၏ လီးက မာန်ထကာအပြည့်အဝသာ မတ်ထောင်နေခဲ့လျှင် ဆယ်လက်မကျော်ရှည်ကာ လုံးပါတ်ကလဲ ဘီယာဗူးနီးပါးမျှတုတ်သည်ကို ချောင်းကြည့်ဘူးသူ အောင်မင်း ကောင်းကောင်းသိသည်။ သို့ပေမယ့် ကိုသိန်းစိုးလီးသည်ကြီးသာကြီးပြီး ကြာကြာ မတောင်နိုင်မှန်း ပျော့ကျသွားတတ်မြဲဖြစ်ကြောင်းလည်း သူ သိသည်။ ထို့ကြောင့်မိမိလီးကို

" ကြီးသလား " ဟု မမေးပဲ 

" မာနေတာပဲမဟုတ်လား " 

ဟုသာ မေးခြင်း ဖြစ်၏။ အချိန်တိုအတွင်း ပျော့ခွေကျသွားတတ်သော ကိုသိန်းစိုးကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေသူခင်ငြိမ်းတင့်အနေဖြင့် အချိန်ကြာကြာမတ်ထောင်ကာ သံချောင်းတမျှမာကြောလှသော မိမိလီးလို လီးမျိုးကိုလိုလားစိတ်ရှိနေလိမ့်မည်ဆိုတာ အကဲခတ်မိသည့်အတွက် အမှတ်ယူလိုက်ခြင်းလဲ ဖြစ်ပါသည်။

" ဟုတ် ...ဟုတ်တယ်နော်။ မာမာတောင်တောင် ကြီး ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့် နှုတ်ဖျားမှ ပြောသံလေးပေါ်ထွက်လာသည်။လီးကိုလည်း ပိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လာ သည်။ လီးတံ၏ မာကြောမှု အထိအတွေ့ကို သဘောကျနေမိလေရာလက်တွန့် နေမှုသည်လည်း နေထိနှင်းပမာ ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။ .

" ဒီနေ့တော့ နင့်ကိုသက်ညှာသောအားဖြင့် တက်မလိုးတော့ပဲ တစ်မျိုးဖီလင်ယူမယ်။ .. ကဲ ငါ့ကို ဂွင်းတိုက်ပေး .. "

အောင်မင်းက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်စေခိုင်းလာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ဂွင်းတိုက်သည် ဆိုသည်ကိုကြားဖူးနားဝတော့ရှိသည်။ ဒါပေမယ့် ဘာကို ဆိုလိုမှန်း ကောင်းကောင်းမသိ။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင်ဂွင်းမတိုက်ပေးတတ်။ထို့ကြောင့် ဘာလုပ်ရမည်မသိပဲ ဖြစ်နေရှာသည်။ ဒါကို အောင်မင်းကလည်းအကဲခတ်မိသည်။

" နင့်ကြည့်ရတာ ဂွင်းမတိုက်တတ်ဖူးထင်တယ် .. " 

" ဟုတ်ပါတယ်ရှင် .. ကျွန်မဒါမျိုးတွေမလုပ်တတ်ပါဘူး "

" မလုပ်တတ်ရင် သင်ပေးရတာပေါ့။ လွယ်လွယ်လေးပါဟာ .. ။ 

အခုငါ့လီးကိုလက်နဲ့ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်။ .. ဟုတ်ပြီ ပြီးရင် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေး။ လုပ်ကြည့်စမ်း ..ဟုတ်ပြီ၊ ခပ်မြန်မြန်လေးလုပ် .. ။ ... အေး ဒါပဲ ဂွင်းတိုက်တယ်ဆိုတာ .. ဟုတ်ပြီလား "

ခင်ငြိမ်းတင့်မျက်နှာပူပူနှင့်ပင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရသည်။

" ကဲ .. တတ်ပြီဆို ဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးပေတော့။ အော် ..ဒစ်မှာ ဖုံးနေတဲ့ အရေပြားကို ဆွဲလှန်ချ ပေးဦးနော် .. " 

ခိုင်းသည့်အတိုင်း ခင်ငြိမ်းတင့် လုပ်ရလေသည်။အရေပြားကိုလှန်ချလိုက်တော့ ဒစ်ကြီးက ရဲကနဲ ..

" လီးဒစ်ကို လက်မနဲ့ အသာပွတ်ပေးဦး ... "

အချိန်အတန်ကြာအောင် ဂွင်းတိုက်ပေးမှုကို မှိန်းခံနေပြီးနောက် အောင်မင်းက သင်ပြစေခိုင်းလာပြန် သည်။သူ့အတွက်ပိုဇိမ်တွေ့အောင် လုပ်ခိုင်းနေခြင်းလဲဖြစ်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း မငြင်းနိုင်ပဲ လီးဒစ်ကြီးကိုသူ့လက်မလေးနှင့်ပွတ်ပေးနေရပြန်သည်။ ဖီလင်လာနေချိန်တွင် လီးထိပ်ဝယ် ကာမ စပ်ယှက်မှု၏ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေသည်ဖြစ်ရာ ထိုအရည်ကြည်လေးများကိုလီးဒစ်တခုလုံးပြန့်နှန့်သွားအောင် ခင်ငြိမ်းတင့် လက်မလေးနှင့်လိုက်ပွတ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေရ၏။ 

" နင့်လက်မကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ဦး .. ဒါမှ ပိုကောင်းလာမှာ " 

အောင်မင်းက ပြောပြောဆိုဆိုခင်ငြိမ်းတင့်လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်နားလှမ်းထိုးပေး လိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်မိမိလက်မကို တံတွေးများစိုစေရန် ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက်ရသည်။ လျှာလေးနှင့်လည်း လျက်လိုက်သည်။အောင်မင်း၏ လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးများက လက်မတွင် ပေကျံနေသည်ဖြစ်ရာထိုအရည်ကြည်လေးများကို ခင်ငြိမ်းတင့် လျက်ရ စုပ်လိုက်ရသည့်သဘောပင်။ 

အောင်မင်းမှာသုတ်ထိန်းနိုင်သူဖြစ်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့် တော်တော်ကြာအောင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည့်တိုင် သုတ်က မထွက်။ ..လီးကသာ ပိုပြီး မာလာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့လည်း ဒီလိုလီးကြီးကြာမြင့်စွာ မာတောင်နေနိုင်မှုကိုအံ့သြခြင်းမက အံ့သြနေမိသည်။ 

" ကဲ ... ဂွင်းတိုက်ပေးတာနဲ့တော့ မရတော့ဘူး။ နင်က ဂွင်းတိုက်တာသိပ်မှ မကျွမ်းသေးပဲကိုး။ .. အခု ငါ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့သာ စုပ်ပေးပေတော့ ... " 

" ရှင် ........ " 

ခင်ငြိမ်းတင့်အလန့်တကြား မော့ကြည့်မိသည်။

" ငါ့ကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး ကြည့်မနေနဲ့။ .. လီးစုပ်ခိုင်းတာစုပ် ။ မစုပ်ချင်ဘူးလား ... ဒါဆိုလဲ နင့်ကိုတက်လိုးပစ်လိုက်ယုံပဲ .. ရတယ် "

" လိုးတော့ မလိုးလိုက်ပါနဲ့ရှင် ... စုပ်ဆိုလဲ စုပ်ပေးပါ့မယ် "

" မင်းလီးစုပ်ဖူးလား .. " 

" ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ရှင် .... မစုပ်ဖူးပါဘူး "

" အေး ဒါဆိုလဲ နင့်ကို လီးစုပ်တာသင်ပြပေးရသေးတာပေါ့။ .. ကဲ .. လီးကိုပါးစပ်နဲ့ အသာငုံ .. ပြီးတော့ လီးတချောင်းလုံးကိုပါးစပ်ထဲရောက်အောင် သွင်းယူ ။ အဲလိုသွင်းယူနေတဲ့ အချိန်မှာ နင့်နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ လီးတံကို ဖိဖိလေးထိထား။ .. လီးပါးစပ်ထဲရောက်လာရင် ပါးနှစ်ဖက်နဲ့ ရော အာခေါင်နဲ့ပါ အားရပါးရ စုပ်။ .. ပြီးတော့တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်။ .. လီးပြန်အထွက် မှာ လျှာနဲ့ ပတ်ပြီး လျက်ပေး .... အေး ဟုတ်ပြီ ..တော်တယ် "

ခင်ငြိမ်းတင့်တော့ အောင်မင်း၏လီးကို ပါးစပ်နှင့်စုပ်ပေးနေရလေပြီ။ မိမိလင်ယောက်ျားကိုပင်လီးစုပ်မပေးဘူးသော ခင်ငြိမ်းတင့်၊ .. အောင်မင်းလီးကို စုပ်ပေးရသောအခါ ပထမတော့ ရွံနေမိသေးသည်။စက်ဆုပ် မိသေသည်။ .. ဒါပေမယ့် ခန အကြာတွင်မတော့ အထာ ကျလာကာ လီးစုပ်ရသည့်အရသာကိုလည်း သိလာသည်။ ရွံရှာမှုတွေ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်ပြီ။ 

အောင်မင်းလီးကြီးကိုအားရပါးရ စိတ်ပါလက်ပါပင် စုပ်ပေးနေမိလေပြီ။ ... လီးကြီး၏ အပြတ်မာကြောတောင့်တင်းမှုကလည်းခင်ငြိမ်းတင့်ကို အလွန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ထို မတ်ထောင်သန်မာမှုကိုပင် ခင်ငြိမ်းတင့် မသိစိတ်ကအရမ်းကို စွဲလန်းသဘောကျနေမိပြီ။ နောက်ဆုံးတွင် ခင်ငြိမ်းတင့် စုပ်လျက်ပေးမှုကြောင့်အောင်မင်းတယောက် မထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားရလေတော့သည်။ခင်ငြိမ်းတင့်က ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာသော သုတ် ရည်များကို ထွေးပစ်ပါသည်။ 

ဒါပေမယ့်သုတ်ရည်တချို့ကတော့ သူမ၏ လည်ချောင်းထဲအထိတိုင် ပန်းဝင်သွားသည်ဖြစ်ရာထိုသုတ်ရည်တို့ကိုတော့ သောက်မျိုချလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားရပါလေတော့၏ ယခုမှ ပထမဆုံးအကြိမ်လီးစစုပ်ဖူးသော ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ ယောက်ျားသုတ်ရည်ကိုလည်း ပထမဆုံး သောက်မြိုမိခြင်းဟုဆိုရပေလိမ့်မည်။

" အား ... ကောင်းလိုက်တာ။ နင်က လီးမစုပ်ဖူးဘူးဆိုပေမယ့် သင်ပေးတော့တတ်လွယ်သားပဲ။ ... ငါတော်တော်ကို ဖီလင်တက်တယ်။ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာမှ အများကြီးပဲ။ ..သိလား " 

အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့် ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ သုတ်လွှတ်ပြီးတာတောင် ပျော့ကျမသွားသေးပဲ မတောင့်တတောင်နှင့် မာနေဆဲဖြစ်သော အောင်မင်းလီးကြီးကိုပဲ အသိမဲ့စွာ ငေးကြည့်နေမိသည်။

ပါးစပ်တွင် ပေကျံနေသောသုတ်ရည်များကို လက်ဖမိုးလေးနှင့် သုတ်ပစ်လိုက်မိ၏။

" မနက်ဖြန်ကျရင် နင် ဈေးမသွားနဲ့။ ..မြင့်မြင့်ကိုလွှတ်လိုက်။ ငါ နင့်ဆီလာခဲ့မယ်။ .. မြင့်မြင့်အိမ်ကထွက်တာနဲ့ နင် အသင့်စောင့်နေ။ အော် ..ရှိသေးတယ်၊ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါ ချွတ်ပစ်ပြီး ထမီရင်လျားနဲ့ စောင့်နေ သိလား။ ... ငါ နင့်ကို ကိုယ်တုံးလုံးကြည့်မလို့ .. " 

အောင်မင်းက ပြောဆိုမှာကြားပြီး ပုဆိုးပြင်ဝတ်ကာ ထွက်သွားတော့သည်။ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ဖြင့် မနက်ဖြန်အတွက် ရင်ဖိုနေရပြန်ချေပြီတည်း။ 

..........................................................................................................

နောက်တနေ့ နံနက်။ .. ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ခေါင်းကိုက်နေသည်ဟု အကြောင်းပြကာ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုဈေးသွားရန်ခိုင်းလိုက် သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့် ဈေးဝယ်ရန်ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အဝတ်အစားများကို အမြန် ချွတ်ကာ ထမီရင်လျားလျက် အောင်မင်းရောက်အလာကို စောင့်နေရလေ၏။

အောင်မင်းရောက်မလာ မှီကပင် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ရင်ခုန်လို့နေလေပြီ။ အောင်မင်း၏ရှေ့မှောက်တွင်ကိုယ်လုံးတီးနေပြရမည့် အရေးကို တွေးကာ ကြိုတင်ပြီး ရှက်ကြောက်နေမိသည်။ တချိန်တည်းမှာပင်ရမက်စိတ်တွေကလည်း နိုးကြွလှုပ်ရှားနေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အိမ်တံခါးကို စေ့မထားပါ။ ဂျက်ချပြီးသေသေချာချာ ပိတ်ထားသည်။ 

အောင်မင်း မဟုတ်ပဲ မတော် တခြားလူတယောက်ယောက်များစေ့ထားသောတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ဝင်လာပါက ထမီ ရင်လျားကြီးနှင့်ဖြစ်နေသောမိမိကိုတွေ့သွားမှာစိုးသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ခါတိုင်းလို ခင်ငြိမ်းမြင့် ထွက်သွားသည်နှင့်အောင်မင်းရောက်လာခြင်းမရှိသေးပါ။ဧည့်ခန်းထဲတွင်တယောက်တည်းထမီရင်လျားကြီးနှင့်ထိုင်စောင့်နေရသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ တကိုယ် တည်း ရှက်သလိုလိုအနေရခက်သယောင်ယောင်ဖြစ်နေရသည်။ .. ဒါသည်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုတမျိုး ဟု ဆိုရလေမည်လား ... ။ 

" ဒေါက် ဒေါက် " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်ထွက်သွားပြီး သုံးလေးမိနစ်သာသာ ကြာသွားတော့မှတံခါးခေါက်သံသဲ့သဲ့ပေါ်လာသည်။

" ဘယ်သူလဲ ဟင် ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့် မရဲတရဲလေး မေးလိုက်သည်။ 

" ငါပါဟ။ တင့်တင့် ရ ... " 

အောင်မင်း၏အသံပင် ဖြစ်သည်။ ငနဲသား ရောက်လာလေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့် ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန် လာသည်။ မိမိကိုယ်ကို အားပေးရင်း အိမ်တံခါးကို အသာ ထဖွင့်ပေးလိုက်လေ၏။တံခါးဖွင့်ပေးပြီးသည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့် နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ ဟနေသော တံခါးမှ သူမကိုများတယောက်ယောက် ထမီရင်လျားကြီးနှင့် မြင်သွားလေမလားဟု စိုးထိတ်မိသောကြောင့် ဖြစ်ပါ၏။တကယ်တော့ တကူးတက လှမ်းကြည့်လျှင်ပင် မမြင်ရနိုင်ပါ။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကသာ အရှက်အကြောက်ကြီးသူပီပီ အရာရာ စိုးထိတ်မိနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

" နင်က လိမ္မာသားပဲ ။ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ထမီရင်လျားနဲ့စောင့်နေတယ်။ .. အပီပဲကွာ .. ဟင်း " 

အောင်မင်းကခင်ငြိမ်းတင့် တကိုယ်လုံးကို ရမက်ထန်စွာကြည့်ရင်း သဘောကျနေမိသည်။ တံခါးကိုပြန်လှည့်ပိတ်ပြီးသည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့် အနားသို့ အသာချဉ်းကပ်လာလေသည်။ 

" ဟို ဟို .. အိပ်ခန်းထဲကိုသွားရအောင်ပါရှင် ။ .. ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့ မကောင်းပါဘူး " 

မိမိကို ကိုယ်တီးလုံးချွတ်ကြည့်မည်ဟုသိနေသော ခင်ငြိမ်းတင့်က ရှက်ကြောက်စွာတောင်းပန်သည်။ 

" နင်က အိပ်ခန်းထဲမှာမှ ချွတ်ပြချင်တယ်ပေါ့ဟုတ်လား " 

ခင်ငြိမ်းတင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရရှာသည်။ တကယ်တော့ ဘယ်နေရာမှာမှကိုယ်လုံးတီးချွတ်မပြ လိုပါ။ ထမီရင်လျားနှင့်ပင် မနေပြလိုပါ။ အောင်မင်းက သူမကို ဘက်ပေါင်းစုံမှအပီအပြင်လွှမ်းမိုး ထားနိုင်သဖြင့်သာ ဘယ်လိုမှ ဆန့်ကျင်ငြင်းဆန်နိုင်အားမရှိသောကြောင့်အောင်မင်းခိုင်းသမျှ လိုက် လုပ်ပေးနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

သည်လိုလုပ်ရသည့်အတွက်လည်းအလွန်ရှက်ကြောက်လှကာ ထိုသို့ ရှက်ကြောက်ဖွယ်ရာ အလုပ်တွေလုပ်နေရမှုကိုလည်း တနည်းတလမ်းမှနှစ်သက်သဘောကျသလိုလို ဖြစ်နေရလေသည်။ အနိုင်အထက်ပြုခံရမှုနှင့် အရှက်ခွဲခံရမှုတို့ကိုနှစ်သက်စဖွယ် အရသာအဖြစ် ခံစားတတ်သည့် ရမက်ဇောတမျိုးဟု ပင် ဆိုရပေလိမ့်မည်။

" အေးလေ ..နင်က အိပ်ခန်းထဲဝင်ချင်တယ်ဆိုတော့လည်း သွားကြတာပေါ့။ ပိုကောင်းတာပေါ့ "

အောင်မင်းကခေါင်းညိတ်ခွင့်ပြုလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် ဝင်သွားလေသည်။ ထမီရင်လျားအောက်မှတသိမ့်သိမ့်တုန်သွားသော ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဖင်သားကြီးများက အောင်မင်းကို မျက်စ ပစ်ခေါ်သွားကြသည်။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်လေပြီ။ ... အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်က ပိတ်ထားသည်။ ဒါပေမယ့်နေ့ခင်းအလင်းရောင်တိုးဝင်နေမှုကြောင့် အတော်လေးတော့ လင်းနေပါသည်။ ငနဲသားက ဒါကိုပင်အားမရသေးသည့်အတွက် အိပ်ခန်းထဲမှ မီးချောင်းကိုဖွင့်လိုက်သေးသည်။ 

အဆင်သင့်ပင် မီးကလဲမပျက်နေသည့်အတွက် မီးရောင်လင်းထိန် သွားလေ၏။ မြင်ကွင်းက လုံလောက်ယုံမကပိုလျှံလို့ပင်နေသေးသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် မိမိတို့လင်မယားအိပ်ကြသည့်နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးဘေးတွင် ခေါင်းလေးငုံ့ ရပ်နေမိ၏။ အောင်မင်းက ရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ .. ခင်ငြိမ်းတင့် ထမီရင်လျှားကို ဆတ်ကနဲဆွဲဖြုတ်သည်။ထမီရင်လျား ပြေလျော့ကျသွားသည်။ .. " အို ... " ခင်ငြိမ်းတင့် ရှက်ရွံ့စွာမြည်တမ်းသံလေး ပေါ်လာ၏။

ပြေလျော့ကျသွားသော ထမီရင်လျှားကိုလည်း လက်ဖြင့် ကမန်းကတန်းလှမ်းဆွဲသည်။ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြရမည်ဆိုသော်လည်း တကယ်ချွတ်ရချိန် တွင်မတော့ (တခါမှလည်းကိုယ်တုံးလုံးမနေဖူးသောကြောင့်) ရှက်ကြောက်စိတ်ဖြင့် အလိုလိုလှမ်း ဆွဲမိလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။အောင်မင်းကို ကလန်ကဆန်လုပ်လိုသောကြောင့်တော့မဟုတ်ပါ။ .. ဒါကို အောင်မင်းကလည်းသဘောပေါက်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ဖမ်းဆွဲထားသော ထမီကို ဆက်ပြီး ဆောင့်ဆွဲချသည်။

ထိုအခါတွင်မှ လက်မှလွတ်ကာ ကြမ်းပေါ် ကွင်းလိုက် ပုံကျသွားလေ တော့၏။ ထမီရင်လျားတခုမှလွဲပြီးဘာမှ မဝတ်ထားသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ထမီကျွတ်ကျလေသော အခါ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားရရှာလေပြီ။ အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဝတ်လစ် စလစ် ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးထွားထွားအိအိကြီးကို အပီအပြင် မျက်စိအရသာခံကာကြည့်သည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အလိုအလျှောက်ပင်သူမ၏ ရင်သားဆိုင်ကြီးများအပေါ်လက်ဖြင့် အုပ်ကာလျှက် ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကိုလည်း ကပ်ကာလိန်ထားလိုက်မိ၏။ .. မိန်းမသားတို့ လျှို့ဝှက်အပ်သောနေရာများ ကို အလိုလို ဖုံးကာမိခြင်းပါ။

အောင်မင်းကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးနှင့်ပင် ရင်ဘတ်ပေါ်ဖုံးအုပ်ထားသော ခင်ငြိမ်းတင့်လက်နှစ်ဘက်ကိုဆွဲဖယ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ .. ပြီးတော့ ညာဘက်နို့သီးကို ပါးစပ်ဖြင့်ကုန်းကာ စို့သည်။ ဘယ်ဖက်နို့အုံကြီးကိုတော့ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ နို့အုံကြီးတွေက ကြီးထွားလှသည်။ ..

အောင်မင်းလက်တဆုပ်မျှ မက။ .. နို့ကြီးပေမယ့် အိတွဲခြင်းမရှိ၊ တင်းရင်းမို့ဝန်းသည်။ အောင်မင်းသည်ဆိုက်ကားဟွန်းနှိပ်သလို နို့အုံသားကြီးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ကိုင်ညှစ်သည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကိုဘယ်ဖက်နို့အုံသို့ပြောင်းစို့သည်။ လက်က ညာဖက် နို့အုံသို့ ပြောင်းကိုင် ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်သည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်အရမ်းကို ရင်ဖိုလေပြီ။ .. အာခေါင်ခြစ်ပြီး အော်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ အသံကလည်ချောင်းထဲတွင်ပင် ပျောက်သွားရလေ၏။ အသံကုန်အော်မိပါက အိမ်နီးနားချင်းများ ရောက်လာလျှင်ပြသနာတွေ အကုန်ရှုပ်ကုန်မည် မဟုတ်ပါလား။ 

" သွား ... ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေစမ်း "

 နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အတော်ကြာအောင် တလှည့်စီစို့လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေပြီးနောက် အောင်မင်းက ခပ်တိုးတိုးလေးပြောသည်။ ဤခုတင်သည်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ လင်မယား အိပ်ကြသော ခုတင်ဖြစ်သည်။ ဤခုတင်ပေါ်ဝယ် ကိုသိန်းစိုးနှင့် ညပေါင်းများစွာကာမစပ်ယှက်ခဲ့ဖူးပြီ။ သို့ပေမယ့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ တခါဘူးမျှပင် အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့်ခုတင်ပေါ်မအိပ်ဖူးခဲ့။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ခုတင်ပေါ်ရောက်ရခြင်းသည် ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်ဖြစ်သည်။

အောင်မင်းသည် ခုတင်ဘေးတွင်ရပ်ကာ သူဝတ်လာသော အဝတ်များကိုချွတ်သည်။ ခုတင်ပေါ်တွင်ဝတ်လစ်စလစ်နှင့်ဖြစ်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်း အဝတ်တွေချွတ်နေမှုကို မျက်တောင်မှေးကာခပ်စင်းစင်းလေး ကြည့်နေမိသည်။ထူးခြားလှသော ကာမစိတ်သည် အလွန်ကြီးမားသောစွမ်းအင်အဖြစ်တကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံထားလေပြီ။ ဤသို့သော ကာမရမက်မျိုး လင်တော် မောင်ကိုသိန်းစိုးနှင့်ပင် မပေါ်ပေါက်ခဲ့ဖူးပါ။ 

ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးတထပ်စီသာဝတ်လာခဲ့သော အောင်မင်းသည်ချက်ခြင်းလိုပင် အဝတ်တွေချွတ်ပြီး သွားသည်။ အညာသား အောင်မင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးကကျွဲပေါက်ကြီးတကောင်နှယ် ထွားကျိုင်းသန် မာ လှသည်။ အောင်မင်း ခုတင်ပေါ်တက်လာသည်။ ..

ခင်ငြိမ်းတင့်ဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တော့ ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုဆွဲဖက်ကာနှုတ်ခမ်းခြင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ လျှာကိုလည်း ခင်ငြိမ်းတင့်ပါးစပ်ထဲအတင်းပင် ထိုးထည့်သည်။ ..ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ပထမတော့ ပါးစပ်ကို အတင်းပိတ်ထားသေးသည်။ သို့သော် ခနအကြာတွင်တော့အလိုလို ဖွင့်ပေးလိုက်မိလေသည်။ အောင်မင်း လျှာက ခင်ငြိမ်းတင့်ပါးစပ်တခုလုံးထဲတွင် လှည့်ပါတ်

လှုပ်ရှားနေသည်။ လျှာခြင်းလည်း ထိုးကလိသည်။ .. နှုတ်ခမ်းသားများကိုလည်း ရွရွ လျက်ပေးသည်အောင်မင်း၏ လက်တဖက်က ခင်ငြိမ်းတင့်၏ နို့ထွားထွားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်သည်။ကျန်လက်တဖက်ကတော့ ပေါင်ကြားသို့ရောက်လာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ပေါင်နှစ်လုံးကိုစေ့လိမ်ထားရန် ကြိုးစားပါသေးသည်။ 

သို့ပေမယ့် အောင်မင်းက သူမထင်ထားသည်ထက် သန်စွမ်းသည်။ ပြီးတော့ လောင်မြိုက်နေသောကာမရမက်မီးကလည်း ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ငြင်းဆန်ကာကွယ်မှုများကို အားပျော့ စေလေသည်။ မကြာလိုက်ပါ ...။ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ပေါင်ကြီးများ ကားထွက်သွားသည်။ အောင်မင်းက အဖုတ်မို့မို့ကြီးကို အားရပါးရ ကျကျနနကိုင်တွယ်မိသွားသည်။ ပွတ်သပ်ပေးသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းတွေထိုးထည့်ကာ မွှေပေးသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့် အဘယ်မှာ ခံနိုင်ပါတော့မည်နည်း။ .. စောက်ရည်တွေ ရွှမ်း၍ရွှမ်း၍ လာသည်။ အောင်မင်းသည်စုပ်နမ်းပွတ်သပ်နေရာမှ ခွာပြန်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကို ဆွဲဖြဲလိုက်ကာခေါင်းကိုအောက်စိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုန်း၍ အားရပါးရ လျက်လေတော့ သည်။ 

" အားပါးပါး ....အား .. ကိုအောင်မင်းရဲ့ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲရှင့်။ အိုးအိုး ... မလျက်နဲ့လေ၊ ဟာ .. ရွံစရာကြီး။ အိုး ..အမေ့ ဟာဟာ ... အားပါးပါး ဘယ်လိုကြီးလဲရှင် .. အင့် အီး .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ လူးလွန့်ကော့ပျံကာလှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။ ဒါမျိုးတခါမှ အလုပ်မခံဘူး သည့်အတွက်ရှက်ကြောက်တုန်လှုပ်သွားသော်လည်း ချက်ခြင်းပင် အဖုတ်လျက်ခံရသည့်အရသာ ကအားလုံးကိုလွှမ်းမိုးလာလေရာ သူမ၏ ရေရွတ်သံမှာလည်း တမဟုတ်ချင်း ပြောင်းလဲသွားရ လေတော့သည်။...

" အလိုလေးလေး ... ကောင်းလှချည်လားရှင့်။ ဟာ .. ဟာ .. ကောင်းတယ်ကောင်းတယ်။အင့်အဟင့်ဟင့် လျက်ပါ .. လျက်စမ်းပါရှင့် .. ကျွန်မဟာကို ကောင်းကောင်းလျက်ပစ်စမ်းပါ .. အားပါးပါး ..အမေ အမေရယ် ဟင်း .... " 

မိမိကိုယ်မိမိ ဘယ်လိုဖြစ်သွားရမှန်းပင် ခင်ငြိမ်းတင့် မသိတော့။နားမလည်နိုင်တော့။ .. ရွံစရာကောင်းသည်ဟူသော ထင်မြင်ချက်သည်လည်း ဆီးနှင်းအရည်ပျော်သလိုပျောက်ကွယ်သွားရ လေပြီ။ အောင်မင်းသည် ယိုစိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်များကိုလည်း အားရပါးရလျက်ယူကာ သောက်ချနေပြန်သည်။ စောက်စေ့လေးကို ပါးစပ်ဖြင့်ကုန်းစုပ်ကာ သွားဖြင့် မနာမကျင်တဖတ်ဖတ် ကိုက်ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ ........... 

" ကိုအောင်မင်း ရယ် ... အား အား ...လုပ်ပါတော့ရှင်။ ... လုပ်ပါတော့ အောင်မယ်လေးလေးနော် ကျွန်မတော့ မနေနိုင်တော့ဘူးရှင့်။ အင့်အဟင့်ဟင့် ... လုပ်ပါ တက်လုပ်စမ်းပါတော့ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်တို့ ကုန်လေပြီ။အငမ်းမရကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုမိလေပြီတည်း။ မိမိပါးစပ်မှ ဒီလိုစကားမျိုးပြောထွက်လိမ့်မည်ဟု ခင်ငြိမ်းတင့်လုံးဝမထင်ထားမိပါ။ ထိန်းမနိုင် သိမ်း မရတော့လောက်အောင် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီး နိုးကြွလာသောရမက်ဇောကြောင့် ပွင့်အန်ပေါက်ကွဲ ထွက်ကုန်ခြင်းပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။ .. 

အောင်မင်းမှာလည်း ဒီလို အပြောမျိုးကို အချိန်တိုတိုနှင့် ကြားရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့မိ။တဖြည်းဖြည်းချင်း နှုးနှပ်ကာ စိတ်နိုးကြွလာအောင်လုပ်ကာ ရဲတင်းလာအောင် ဖန်တီးယူရမည်ဟုတွက်ထားခဲ့မိသည်။ .. ခုတော့ဖြင့် ဟန်ကျလေပြီ။ 

" နင် ခံချင်နေပြီမဟုတ်လား တင့်တင့်။ ..ငါလိုးသွင်းပေးရတော့မလား " 

အောင်မင်းသည် အဖုတ်လျက်နေရာမှ ခေါင်းထောင်ထကာ မေးလိုက်သည်။ထို့နောက် အဖုတ်ကို လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေးငါးချက် တအားလျက်ပစ်လိုက်သည်။ 

" ပလပ် ပလပ် .. ပြပ်ပြပ် .. ပလပ်ပလပ် "

" အား ဟားဟား .... လိုးပါတော့ရှင့်။ ကျွန်မ အရမ်းကို ခံချင်နေပြီ။ကျွန်မဟာထဲကို ရှင့်ဟာကြီး ထိုးသွင်းပြီး အားရပါးရသာ လိုးပါတော့။ .. ကျွန်မကို တက်လိုးပေးပါတော့ ..ဟင်းဟင်း " 

အသိစိတ်ပျောက်ကာ စိတ်ရိုင်းတွေ အနိုင်ရသွားပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အားရပါးရကြီးကို ပြောချလိုက်လေပြီ။ အောင်မင်းကတော့ အကြိုက်တွေ့ပြီပေါ့။ ... သူကဒါမျိုးစောင့်နေတဲ့ဟာ။ 

အောင်မင်းသည် လျက်ပေးနေခြင်းကို ချက်ခြင်းရပ်ကာ ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်ပေါ်အမြန်တက်ခွလိုက် လေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကလည်း တအင့်အင့်ညဉ်းညူမြည်တမ်းရင်းဒူးထောင်ပေါင်ကားကာ အသင့် နေပေးနေသည်။ အိမ်ထောင်သက်တလျှောက် ဒီလိုပုံစံနှင့်အမြဲအလိုးခံနေကြမို့ အဆင်သင့်လုပ်ပေး ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တခြားလိုးနည်းပုံစံတွေတော့ သူမမသိသေးပါ။ ခံမည့်သူကလည်း အသင့်နေပေးနေသည်။ တက်ခွသူကလည်း အထာကျွမ်းပြီးသားမို့လီးနှင့်အဖုတ် ကျကျနန ပင် တေ့မိသည်။ လီးချောင်းကြီး၏ မာကျောနေမှုက ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုကြက်သီးဖြန်းဖြန်း ထသွားစေလေသည်။ 

" ဟာ .. မာတောင့်နေတာပါပဲလား။ .. အားရစရာကြီး။ ... ထိုးလေ .. ဖိထိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ .. ဟင့်ဟင့်ဟင့်

.. " 

ပြောရင်း ပေါင်ကို ပိုကားပေးသည်။ ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ပေးနေသည်။ သူမ၏လင်တော်မောင်ကိုသိန်းစိုးကိုပင် ဒီလိုမျိုး မပြောဖူးခဲ့။ ဆီးကြိုအသင့် လုပ်မပေးဖူးခဲ့။ .. အောင်မင်းကသူ့ဖင်မည်းမည်းကြီးကို လှုပ်ရှားကာ သူ့လီးကြီးကို ခင်ငြိမ်းတင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းတရစ်ချင်းထိုးသွင်းနေသည်။ လီးကြီးက တအိအိ ဝင်နေသည်။ ..

" အားပါးပါး .. ဝင်လာပြီ။ အိုး .. အင့် ..မာပြီး တင်းတောင့်နေတာပဲ။ ကောင်းလိုက်တာရှင် ... သွင်းစမ်းပါရှင့်။ .. ထပ်သွင်း ဖိသွင်း ..အမလေးလေးနော် .. တချောင်းလုံးဝင်အောင်သာ သွင်း လိုက်ပါတော့လားရှင့် .. ကိုအောင်မင်းရဲ့။ ..ကောင်းလွန်းလို့ပါ .. လိုး လိုး လိုး "

" သွင်းမှာပါ တင့်တင့်ရာ .. ။ စိတ်သာချ။  ဒီလီးကြီးတချောင်းလုံးနင့်စောက်ပတ်ထဲ အကုန်ဝင် အောင် သွင်းပြီးတော့ကို အပီ လိုးပေးမယ်။ နင်အပြတ်ကို ဖီလင်လာပြီးအရသာကောင်းကောင်း တွေ့စေရမယ်။.. ပေါင်ကြီးတွေသာ ကားထားပေး .." 

နောက်ဆုံးတော့ခင်ငြိမ်းတင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လီးတံကြီးအဆုံးတိုင်မြုပ်ဝင်သွားလေပြီ။ .. အောင်မင်းနှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ဆီးစပ်ချင်းလည်း ကျကျနန ထိကပ်မိသွားကြ၏။ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီး ထိုးဝင်နေမှုအရသာ၊ဆီးစပ်ချင်းဖိကပ်မိသည့် အတွေ့အာရုံ၊ အမွှေးများချင်းပါ ထိမိလေ သောခံစားမှု ..... သုံးမျိုးသုံးဖလှယ်ရင်ဖိုမောစရာစည်းစိမ်ချမ်းသာကို နှစ်ယောက်လုံးခံစားလိုက် ရလေသည်။ 

" ကဲ .. ငါ့လီးကြီးအထဲကိုအဆုံးဝင်သွားပြီ။ အထဲမှာ ဘယ်လိုနေသလဲ .. "

အောင်မင်းက မေးသည်။ မေးရင်းမှပင်စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေသော လီးကြီးကို ငေါ့ကနဲနေအောင်တချက်ကော့တင်ပေးလိုက်သည်။ ဒါမျိုးက လီးမာပြီး မောင်းသန်မှသာ ပြုလုပ် လို့ရသည့် ပြုလုပ်ချက်။ အကျမြန်သော ကိုသိန်းစိုးလိုလူမျိုးတွေ ဘယ်လိုမှ လုပ်မရနိုင်သည်ကို သိသော အောင်မင်းကအမှတ်ယူလိုက်ပြန်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် အောင်မင်းလောက် ကာမမှုတွင်မကျွမ်း။

သာမာန်ရိုးရိုးလမ်းစဉ်မျှလောက်ကိုသာ နားလည်သူဖြစ်သည်။ ဒီလို ထိမိသော အထူးပြုလုပ်ချက်မျိုးကို မသိ၊နားမလည်။ အကယ်၍ သူ့လီးကြီး အပျော့မမြန်ပဲ အားကောင်းမောင်းသန်ဆိုသည့်တိုင် သည်လိုလီးကိုကော့ပေးတော့ပေး ခြင်းမျိုးကိုတော့ ကိုသိန်းစိုးလုပ်တတ်မည် မဟုတ်ပါ။ အောင်မင်း၏လီးတော့ပြလိုက်မှုသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို တတုန်တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်သွားစေသည်က တော့အမှန်ပင်ဖြစ်ပါ၏။ 

" အားပါးပါး .. ကိုအောင်မင်းရယ်။ အထဲမှာ ကြပ်သိပ်ပြီး စီးပိုင်နေတာပဲရှင် .. ။ ဟင်းဟင်းဟင်း "

အောင်မင်း၏ ပိုင်နိုင်သောလိုးသွင်းချက်၊ ကျွမ်းကျင်သော တော့ပေးချက်တို့ကြောင့် အရသာကောင်းကောင်းကြီးတွေ့နေပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်က အံလေးကြိတ်ကာ ပြောလိုက်မိလေသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာမိမိကိုယ်ကိုလည်း အတော်ပင် အံ့သြနေမိသည်။ သူမသည် အရှက်အကြောက်ကြီးပြီး ကာအိန္ဒြေလည်းရှိလှသူဖြစ်ရာ ယခုပြောနေသည့်စကားမျိုး ပါးစပ်မှထုတ်ပြောဘို့ဝေးစွ၊ စိတ်ပင် မကူး  မိခဲ့ပါ။ ယခုတော့ဘယ်လိုက ဘယ်လို ပြောထွက်သွားသည်မသိ။ ပြောပြီးတော့လည်း ရှက် ကြောက်ခြင်း သိပ်မဖြစ်မိ။ပြောလိုက်ရမှုကိုပင် အားရသလိုလို အရသာပိုတွေ့နေသလိုလို ခံစားနေ မိရလေပြီ။ 

" ဆောင့် လိုးမယ်နော်. "

" အင်း .. "

" ဆောင့်လိုးတာ ခံချင်တယ်မဟုတ်လား .. " 

အောင်မင်းက မင်္ဂလာယူနေပြန်သည်။ခင်ငြိမ်းတင့်က ဘာမှပြန်မပြော။ .. မျက်စေ့ကိုစုံမှိတ်ကာ ဖင်ကြီးကိုသာ ကော့ကြွပေးထားလိုက်သည်။သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အောင်မင်း၏ ကျောပြင် ကြီးကို အသာသိုင်းဖက်လာသည်။ ပါးစပ်ကထုတ်မပြောသော်လည်း အောင်မင်းအလိုကျ စိတ်ကြိုက် လိုးပါ ဆောင့်ပါတော့ဟု အမူအရာအားဖြင့်ပြလိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အောင်မင်းကလည်း ဖင်ကြီးကို အသာကြွလိုက်ကာ လီးတံကြီးကိုခင်ငြိမ်းတင့်အဖုတ်ထဲမှ အသာဆွဲ ထုတ်သည်။ ဒစ်ပေါ်လုလုအထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ ခါးအားပါသုံးကာဆတ်ကနဲ ပြန်ဖိဆောင့်ချလိုက် လေသည်။ 

" ဘွပ် .. " 

" အား ............. အိ " 

ဆောင့်ထိုးချိန်တွင် လီးကိုခပ်စိုက်စိုက်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး အဆုံးဝင်သွားချိန်ကျတော့ အပေါ်ကို ကော့ထိုးတင်ပစ်လိုက်သည်။အလွန်ထိမိလှသော ဆောင့်ချက်ပါပေ။ .. တချက်ဆို ဆိုသလောက်ပင် ခင်ငြိမ်းတင့်အရသာတွေ့သွားသည်။ ရင်ပင် ကော့တက်လာသည်။ ရင်ချင်းက အပ်လုလုရှိနေသည် ဖြစ်ရာကော့တက်လာသော ခင်ငြိမ်းတင့် နို့အုံကြီးသည် အောင်မင်းရင်ဘတ်ကို ထိမိကပ်မိသည်။ 

နို့အုံကလည်းကြီးမားလုံးဝန်းနေရာ အောင်မင်းရင်ဘတ်အပြည့်ကိုပင် နို့အုံသား အိအိထွေးထွေးလေး များနှင့် ကပ်မိသည်။အရသာ ရှိလှပါဘိခြင်း ..... ။ အောင်မင်းက တချက်ခြင်း လေးလေးမှန်မှန် ဆက်ဆောင့်နေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း ဆောင့်လိုက်တိုင်းပင် အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်နေရသည်။ 

" ဆောင့်လိုးတာ ခံလို့ကောင်းလားဟင် .. " 

" အင်း ..ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ် .. ဆက်ဆောင့် .. "

" ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်တော့မယ်နော် .. "

" အင်း .... " 

" ဆောင့်လိုးလို့ ပြောလေ .. " 

အောင်မင်း ရစ်နေပြန်သည်။ 

" အင်း ... ဆောင့် .. ဆောင့်လိုးပါ "

အောင်မင်းဇာတ်သွင်းသလို ခင်ငြိမ်းတင့် ဝင်နေရလေပြီ။ ပြောခိုင်းသမျှ အာသာငမ်းငမ်းပင် လိုက်ပြီးပြောနေမိရပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဤသို့ပြောကြားလိုက်မှုသည် အောင်မင်းကို ကျေနပ်အားရကာရမက်ဇောလည်းပဲ ပို ထန်လာစေရကား တလကြမ်းပင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေတော့၏။

" ဘွပ် .. ဘွပ် .. အင့် အား .. ဘွပ် ဘွပ် .. အမလေးလေးလေးနော် .... " 

ဆယ်ချက်ခန့် တလစပ်ဆောင့်လိုးပေးပြီးသည့်နောက်တွင်မူ ခင်ငြိမ်းတင့် အရမ်းကို " ဟော့ " လာ လေတော့သည်။ 

" အားလားလား .. ကိုအောင်မင်းရဲ့ .. ကောင်းတယ်၊ကောင်းတယ် .. ဆောင့် .. ဆောင့် နာနာဆောင့် ကျွန်မကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါရှင့် .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် တစ်တစ်ခွခွပင်ထုတ်ပြောလာသည်။ အောင်မင်းသည် လီးကို ကန့်လန့်တင်ကာ ဖိကြိတ်ထိုးဆောင့်ပေးပြန်လေရာခင်ငြိမ်းတင့် ကြက်သီး တွေ တဖြန်းဖြန်း ထလာရသည်။

" ကောင်းလိုက်တာ ... ထိတယ်ရှင့်။ ..သိပ်ထိတယ် .. ဖိကြိတ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ။ .. အား အား .. အဲလိုမျိုး .. ဟုတ်တယ် .. အား အား " 

" ဖိကြိတ်ပြီး ကော့ထိုးတာ ခံလို့ကောင်းတယ်မဟုတ်လား တင့်တင့် "

" ကောင်းပါတယ်ရှင့် ... ကောင်းပါတယ် " 

" အဲလိုလိုးတာ ဆောင့်တာ နင်ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား "

" ကြိုက်ပါတယ်ရှင့် .. ကြိုက်လို့ အဆောင့်ခိုင်းနေတာပေါ့ ကိုအောင်မင်းရဲ့။ .. ဟင့် ဟင့် ဟင့် ဘွပ် ဘွပ် .. အမလေးလေးနော် ..ကောင်းလှချည်လား .... ဆောင့် ဆောင့် "

" နို့ကြီးတွေ ဆွဲမယ်နော် .. " 

" ဆွဲပါရှင့် .. ဆွဲပါ။ ..

ကြိုက်သလိုဆွဲ .. ရော့ ရော့ " ပါးစပ်ကသာ ပြောတာမဟုတ်တော့။ ခင်ငြိမ်းတင့် လက်ကအောင်မင်းလက်တွေကို ဆွဲကာ သူမ၏ ရင်ဘတ် နို့အုံကြီးတွေပေါ်သို့ပင် တင်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဟန်ကျသေးတော့ ... ။ ဖိကြိတ်လိုးရင်း ဆောင့်ဆောင့်တင်သောအခါ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်ရင်ဘတ်ခြင်း ကပ် လျက် မဟုတ်တော့။ ခါးမတ်မတ်နှင့် ဖြစ်နေပြီ။ သည်တော့ နို့အုံကြီးတွေကို ဆွဲကိုင်

ဖြစ်ညှစ်ဖို့ လက်က ကောင်းကောင်းသင့်နေသည်။ အောင်မင်းသည် မို့ထွားလုံးဝန်းသောရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ကာ လီးကိုလည်း စောင်ခေါင်းထဲ ကလန့်တင်ကာထိမိအားပြင်းစွာ အားကုန်သုံးပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေ လေတော့၏။ ခင်ငြိမ်းတင့် ဒီလောက်စိတ်ထန်လိမ့်မည်ဟု အောင်မင်းပင် မထင်ခဲ့။ .. အခုတော့ဖြင့် အောင်မင်းအဖို့ အားမနာတမ်းကြိုက်သလိုသာလိုးနိုင်လေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့် ဘာမျှ ပြောတော့မည် မဟုတ်။ 

" လေးဘက် ကုန်းလိုက်စမ်း တင့်တင့် ... " 

အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်အပေါ် ပိုင်နိုင်မှုကို ပိုမိုထင်ရှားစေရန်စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကိုဆွဲနုတ် ပြီး ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရင်း ပြောလိုက်၏။ဆောင့်လိုးတာဖီလင်တွေအရမ်းတက်ပြီး ဇိမ်တွေ့နေခိုက် လီးကျွတ်သွားသဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာအာသာငမ်းငမ်းဖြစ်ကာ ကိုအောင်မင်းပြောသလို အမြန်ပင်လုပ်ရတော့သည်။ 

ပက်လက်လှန်နေရာမှချက်ခြင်းထကာ လေးဘက်ထောက်ပေးသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ လင်ရှိမယားဖြစ်သော်လည်းသူ့လင်ကိုသိန်းစိုးနှင့် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပုံစံနှင့်သာ အိမ်ထောင်သက် (၃) နှစ်လုံးလုံးစပ်ယှက်လာခဲ့သည်ဖြစ်ရာ အခြားသောနည်းများကို လုံး၀ မသိ၊ နားလဲမလည်။ 

အခုလည်း အောင်မင်းကကုန်းဆိုလို့သာ ကုန်းပေးရသည် ဘာကြောင့်ကုန်းခိုင်း မှန်းပင် ရေရေရာရာ မသိပါ။ အောင်မင်းသည်ကုန်းပေးထားသဖြင့်နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် တချက်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ခင်ငြိမ်းတင့် ခါးတွန့် ဖင်ရမ်းသွားရလေ၏။ 

" ကဲ .. နင့်ကို နောက်ကနေခွပြီးလိုးမယ်။ .. နင့်အဖုတ်ထဲလီးအဝင်နက်ပြီး ပိုအရသာတွေ့စေ ရမယ် ... စိတ်ချ "

အောင်မင်းသည်ပါးစပ်ကလည်း ပြောရင်းသူ၏လီးကြီးကို ခင်ငြိမ်းတင့် အဖုတ်ဝတွင်တေ့လိုက်သည်၊ လိုးနည်းအနေအထားကို နားမလည်သော်လည်းလေးဘက်ကုန်းထားသည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီး ကတော့ နောက်သို့ပြူး၍ ထင်းထင်းကြီးပေါ်နေပါသည်။ စောက်ဖုတ်ဝတွင် လီးအတေ့ခံရတော့မှပင် မိမိကိုလေးဘက်ကုန်းခိုင်းသည်မှာ နောက်မှခွတက်ကာ လိုးရန်ဖြစ်ကြောင်း ခင်ငြိမ်းတင့် နားလည်မိတော့သည်။ နားလည်လိုက်သည်နှင့်သဘာ၀ အသိဖြင့် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ပင့်ပေးလိုက်ရာ ဆုံကလည်း ကြီးလှသမို့နောက်ဖက်တွင်နေရာယူထားသော အောင်မင်းမှာ အသက်ရှုပင်မှားသွားလောက်အောင် ရမက်ဇောတွေထလာရလေတော့၏။

အစက အောင်မင်းသည် တရစ်ချင်း ဝက်အူရစ်သလို ရစ်၍ သွင်းမည်ဟုစိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ခုတော့ စိတ်ကူးအတိုင်းပင် မလုပ်နိုင်တော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်ချလိုက်မိရာတချက်တည်းနှင့် လီးအဆုံးအထိ မြုပ်ဝင်သွားလေတော့သည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည်တချက်တည်းအဆုံးဆောင့်ဝင်မှုမျိုးကို ကိုသိန်းစိုးနှင့်စပ်ယှက်စဉ် တခါတရံတော့ ကြုံဖူးပါ၏။ .. သို့ပေမယ့်အခုအောင်မင်းနှင့် လိုးနေသည်က လေးဘက်ကုန်းအနေအထားဖြစ်ရာ အရင်ခံဘူးသည့် တချက်တည်းထိုးသွင်းတာမျိုးနှင့် လားလားမျှမတူ။ .. ပိုထိသည်၊ ပိုအဝင်နက်သည် လီးထိပ်ကြီးကသားအိမ်ကို ကျကျနန ထိုးထောက်မိသည်။ .. စီးပိုင်ကောင်းမွန်သလို အောင့်ပြီးတော့ လည်းနာတက်သွားသည်။ 

" အား .............. ကိုအောင်မင်းရဲ့။ ကြမ်းလှချည်လားရှင် ... အား အား အား ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ညဉ်းတွားရင်း ဖင်ကြီးယမ်းထွက်သွားရသည်။ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေ သည်ဖြစ်ရာဖင်ကြီးရမ်းလိုက်မှုကြောင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းနံရံကို ဘယ်ညာထိုးနှဲ့လိုက်သလိုဖြစ် သွားလေသည်။

ဘေးဘက်ကုန်းအနေအထားမို့ လီး၏လုံးပါတ်နှင့်စောက်စေ့ကလည်း အထူးတလည် ထိနေလေရာလီးနှင့်စောက်စေ့ ဖိကြိတ်ပွတ်လိုက်သလိုလည်း ဖြစ်သွားရသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာသည်။ခေါင်းမော့ လှုပ်ခါနေသည်။ အောင်မင်းကလည်း ခင်ငြိမ်း တင့်၏ ဖင်ကို သူ့လက်ဖြင့် အားရပါးရကိုင်လှုပ်ကာဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေလေတော့သည်။ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းလှသည်။ .

ဆောင့်သွင်းသောအခါအောင်မင်း၏ဆီးစပ်နှင့် ကုန်းပေးထား သော ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်ဆုံကြီး ထိမိရိုက်မိသည်။ တင်ပါးသားကြီးများသိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ တုန်ခါသွား သည်။ ဆုံကလည်းကြီးပြီး အိထွားလှသည်ဖြစ်ရာ ထိုသို့ ဖင်သားကြီးများ တုန်ခါသွားမှုသည် ကြည့် လို့ အရမ်းကို မိုက်နေလေသည်။ အောင်မင်းအဖို့မျက်စေ့အရသာကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေမိလေသည်။ အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်ခါးပေါ် လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ဖိပေးလိုက်သည်။ ဤတွင် ခါးကော့သွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးက ပိုပြီးထောင်တက်လာသည်။

ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးဆောင့်ပေးနေသည့် လီးကလည်း ပိုပြီး အဝင်နက်ကာ စီးပိုင်နင့်ပိုးလာသည်။အောင့်လာသည်။ .. ဒါပေမယ့် အသည်းခိုက်အောင် ကောင်း နေပြန်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ အောင့်တာတွေနာတာတွေကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့။ နာတာထက်ကို အရသာက ပိုကောင်းနေပြီ မဟုတ်ပါလား ... ။ 

" ဘယ်ဘက်ပေါင်ကြီး မြှောက်လိုက်စမ်း တင့်တင့် .. " 

အောင်မင်းသည် ပါးစပ်မှ ပြောရင်း ခင်ငြိမ်းတင့်၏ခြေကျင်းဝတ်ကိုလက်နှင့်ကိုင်ကာ ဆွဲပင့်မြှောက် တင်လိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင်ကြွပေးလိုက်ရာ ဘယ်ဘက်ပေါင်ကြီးမှာ မြောက်တက်လာလေ၏။ ညာခြေက ကွေးထားပြီး ဘယ်ပေါင်ကြီးကမြှောက်လိုက်သောအခါ အဖုတ် သည်လည်း ဘယ်တခြမ်းဟင်းလင်းပွင့်အာသွားလေသည်။ စောက်ခေါင်း၏ညာဘက်ခြမ်းကတော့ ပိုပြီး ကျဉ်းသလိုဖြစ်သွားရသည်။လီးအဝင်အထွက် အထိုးအထိ စောစောကထက် ပိုစီးပိုင်လာသည်။ 

" ကောင်းတယ် .. ဆောင့် ဆောင့်။ တအားဆောင့်စမ်းပါ .. ။ အားပါး .. ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ " 

အောင်မင်းသည်ဘယ်လက်ဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ဘယ်ခြေကျင်းဝတ်ကို ကိုင်မြှောက်ကာ ညာလက်က ခါးကိုခပ်တင်းတင်းပွေ့ဖက်ပြီး ကုန်းကာခွကာဖြင့် အသားကုန်ဆောင့်လိုးပေးနေ၏။ ပြင်းထန်လှသောဆောင့်ချက်အားကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါနေရလေသည်။ လေးဘက်ကုန်းထားရာမှလဲပြိုကျမသွားအောင် မနည်းပင်ထိန်းထားနေရသည်။ ထိန်းသည်ဆိုပြန် တော့လည်း ဘယ်ပေါင်ကမြှောက်ထားပေးရသဖြင့် ညာခြေဖြင့်သာ အားပြုနေရသည်။ 

ညာခြေ အားပြုမှုနှင့်အတူညာဘက်ပေါင်ရင်းကြွက်သားစိုင်များက ညှစ်လှုပ်ကာ စောင်ခေါင်း၏ညာဘက် တခြမ်းလုံးလည်းပဲညှစ်ညှစ်မိသလိုဖြစ်နေရသည်။ အထဲမှ လီးကြီး၏ ညာဘက်ခြမ်းကိုလည်းပဲ ညှစ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေရာလိုးသူအောင်မင်းရော အလိုးခံနေသူခင်ငြိမ်းတင့်ပါ အရသာကို အထူးပင် ခံစားမိနေရလေ၏။

" အားဟင့်ဟင့် ... ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် .. ဆောင့်ပါ။ မြန်မြန်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်စမ်းပါရှင် .. အမလေးလေး ..တအား တအား ... ပြင်းပြင်း ပြင်းပြင်း .. ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ .. ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင်မင်းရဲ့ .. " 

" တအားကုန်ဆောင့်မယ် .. တင့်တင့် ခံနိုင်တယ်မဟုတ်လား "

" အင်း ... ဆောင့်ဆောင့် ကျွန်မအဖုတ်ကွဲထွက်ချင်ကွဲထွက်သွားပါစေရှင် ... ကြိုက်သလိုသာ ဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါရှင့် ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက်ရမက်ထန်နေပုံမှာ အောင်မင်းပင် အံ့သြနေရသည်။ ပါးစပ်မှ တစ်တစ်ခွခွ တွေ တလစပ်ပြောနေလေပြီ။အောင်မင်း အစက စိတ်ကူးထားသည်က ဘယ်ပေါင်ပြီးလျှင် ညာပေါင်တလှည့်ဆွဲမြှောက်ပြီး လိုးဦးမည်ဟူ၍ဖြစ်၏။ 

သို့သော် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အငမ်းမရ အရှက်အကြောက်ကင်းစွာ အာသာငမ်းငမ်းတောင်းဆိုနေမှုများသည် အောင်မင်းစိတ်ကို အကြီးအကျယ်ဆွပေးနေသလိုဖြစ်လာနေလေရကားငနဲသားသည် ခြေထောက်ပြောင်းရန်ပင် စိတ်မကူးနိုင်တော့ပဲ ဘယ်ပေါင်ကြီးမြှောက်ထားလျှက်နှင့်ပင်တကိုယ်လုံးအားကုန်သုံးကာ စိတ်လွှတ်ပြီး ရက်ရက်ရောရော ဆောင့်လိုးချပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးမှုကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့် " ပြီး" သွားရလေတော့သည်။ 

အောင်မင်းကလည်း စိတ်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးပြီမို့ သုတ်မထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ တချိန်တည်းလောက် မှာပင်သူ့သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။မိမိအလွန်လိုးချင်နေခဲ့သော တင်ထွားထွားရင်ကားကား လုံးကြီးပေါက်လှ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အပြတ် လိုးပစ်လိုက်ရသည်မို့သုတ်ရည်တွေထွက်သွားလိုက်သည်မှာ တာကျိုးသည့် အလား ... ။

ပြီး သွားသည့်အချိန်တွင်စောက်ခေါင်းထဲဝယ် သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးများ ပြည့်လျှံသွားသည့် အရသာ ကို ခင်ငြိမ်းတင့်ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားလိုက်ရလေသည်။ 

တစ်မူထူးသည့် အရသာဆန်းပင်ဖြစ်၏ ထို့ပြင်အားကောင်းမောင်းသန် အောင်မင်းမှာ သုတ်ရည်တွေလွှတ်ပြီးသွားချိန်တောင်မှ လီးကြီးကပျော့ခွေမသွားသေးပဲ အချိန်အတော်ကြာ မာမြဲမာနေသေးသည်ဖြစ်ရာ မာတောင်နေသော လီးချောင်း ကြီးကအဖုတ်အတွင်းထဲ အဆုံးထိုးကပ်ရင်း စိမ်ထားသည့် အရသာကိုလည်း ခင်ငြိမ်းတင့် ကောင်း ကောင်းခံစားရပြန်သည်။ ... ကောင်းလိုက်ပါသည့် ဖြစ်ခြင်း။ အတော်ကြာလို့ လီးတန်ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်သွားမှအောင်မင်းက သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ် လိုက်၏။

တချက်တည်းနှင့်ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲဖြုတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပါ လီးနှင့် အတူပါလာပြီး လီးကျွတ်သွားတော့မှပြန်ထိကပ်သွားကြလေရာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို သားရေကွင်းနှင့် အပစ်ခံရသလိုစပ်ဖျင်းဖျင်းလေးပင် ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသည်။ 

လီးဖြုတ်ပြီးသည်နှင့် အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်နားမှအသာခွာလိုက်သည်။ မိန်းမောသွားသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အသက်ကို မနည်းမှန်အောင်ရှုနေရ ရှာလေ၏။အောင်မင်းကတော့ သူအပြတ် သမလိုက်ရ၍ ခြေကုန်လက်ပမ်းကျသွားသော ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အရသာ ခံကာအသာပင် ကြည့်နေသည်။ " တင့်တင့် " အတော်ကြာ၍ ခင်ငြိမ်းတင့် အသက်ရှုမှန်လာတော့မှ အောင်မင်းကခေါ်လိုက်၏။

" ရှင် ... " 

" နင် ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်မယ် စိတ်ကူးထားလဲ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့်အောင်မင်းတို့ ဖင်လိုးနေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်ခဲ့စဉ်ကအောင်မင်းကို ခင်ငြိမ်းမြင့် က " ကိုကို " ဟု ခေါ်သည်ကို ကြားခဲ့ရသည်။အခု အောင်မင်းမေးလိုက်မှုသည်ယခင်ချောင်းကြည့် မိမှုကို ပြန်သတိရသွားစေကာ ခင်ငြိမ်းတင့်မျက်နှာထူပူပြီး အတော်လေးလဲရှက်သွားမိသည်။ ပါးစပ် ကတော့ ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်။ ..

" မြင့်မြင့်ကို ငါဖင်လိုးတာ နင်ချောင်းကြည့်တုန်းက မြင့်မြင့်ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်တယ်ဆိုတာလည်း နင်ကြားခဲ့တယ်မဟုတ်လား .. " 

ရှက်ပါသည်ဆိုမှ အောင်မင်းက အစဖော်ပေးနေသေးသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ပိုမျက်နှာပူကာ ခေါင်းလဲငုံ့သွားမိသည်။ 

" ဟိတ် ... ခေါင်းကြီး ငုံ့မထားနဲ့လေ။ .. မော့စမ်း "

ပြောပြောဆိုဆို မေးစေ့လေးကို ကိုင်ကာဆွဲမလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ငုံ့ထားသောမျက်နှာလေးက မော့၍ လာရလေ၏။ မျက်နှာက နီမြန်းကာ မျက်လုံးလေးများကတော့ အရောင်တောက်နေသည်။

" ကဲ ... ပြောစမ်း။ .. မြင့်မြင့်က ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်သလဲဆိုတာ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် မတတ်သာတော့ပါ။ မရမကအတင်းပင်မေးနေတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် မျက်နှာပူပူ ခပ်ရှက်ရှက်နှင့်ပင် မပွင့်တပွင့်လေးပြန်ဖြေလိုက်ရလေတော့သည်။

" ဟို .. ဟို ... ကိုကို လို့ ခေါ်ပါတယ် "

" အေး ... နင်လည်းငါလိုးပြီးသွားတဲ့ မိန်းမဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ငါ့ကို ကိုကို လို့ပဲခေါ် .. ကြားလား" 

ခင်ငြိမ်းတင့်ကခေါင်းလေးညိတ်ပြသည်။ 

" ပါးစပ်ကပြောလေ .. "

" ဟုတ် .. ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို .. " 

" အေး .. ဒီလိုမှပေါ့။ ..လာ .. လီးစုပ်ပေးဦး။ ဒါမှ မြန်မြန်ပြန်တောင်လာပြီး စက်ကင်းရောင်း လိုး နိုင်မှာ .. "

ခင်ငြိမ်းတင့်၏သွေးသားများသည် တချီကောင်းကောင်းအလိုးခံရပြီးသည့်တိုင် တင်းတိမ်ခြင်းမရှိသေး၊ကာမအရသာကို ဆက်ခံစားနေချင်ဆဲရှိနေသေးသည်။ အောင်မင်းပြောဆိုစေခိုင်းလိုက်မှုသည် သူမ၏ထနေဆဲဖြစ်သော ကာမဇောတို့ကို ပိုမိုပြင်းထန်လာအောင် တပ်လှန့်နှိုးဆော်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးနှင့်အလိုလိုသပ်မိသည်။ .. သူမမျက်လုံးများကလည်း

အောင် မင်း ပေါင်ကြားမှ မတောင့်တတောင် လီးကြီးကို လှမ်းကြည့်မိသည်။ မိမိပါးစပ်နှင့်စုပ်ပေးလိုက်ပါကသည်လီးကြီး မာန်ထကာ ပြန်ပြီး မားမားမတ်မတ် တောင်လာမည်ဟုလည်း နားလည်လိုက်မိသည်။ ထိုအသိသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ " မ " သဘာ၀ သွေးသားရမက်များကို ထန်သည်ထက် ထန်လာအောင်လုပ်ပေးလိုက်လေ၏။ 

လီးစုပ်ရမည်ကို စိတ်က ရွံရှာနေမိသေးသည့်တိုင် ပါးစပ်ကတော့ တံတွေးတပြင်ပြင်ဖြစ်နေလေပြီ။ သူမ၏ ညာလက်လေးသည် အလိုလို ဆတ်ကနဲ ဆန့်တန်းထွက်လာပြီးလီးချောင်းကြီးကို အသာကိုင်ကာ ဆွဲမယူလိုက်၏။ ပြီးတော့ .. ခေါင်းလေးကို အောင်မင်းပေါင်ကြား သို့ငုံ့ချလိုက်မိသည်။ .. ပါးစပ် ဟပြီး လီးကို ငုံမိသည်။ .. ပြီးတော့ စုပ်ပေးလိုက်မိတော့သည်။

" ပြွတ် .. ပြွတ်.. "

" အားပါး ........ ကောင်းတယ်ကွာ။ အပီပဲ ... ဟင်း .... " 

လီးစုပ်ပေးလိုက်သံနှင့်အတူ အောင်မင်း အံကြိတ်ညဉ်းညူလိုက်သံက တပါတည်းထွက်ပေါ်လာသည်။ အောင်မင်း၏ လီးက တကယ်ပင်အထမြန်ပါသည်။ .. ပါးစပ်နှင့်တချက်နှစ်ချက် စုပ်ပေးလိုက်ယုံနှင့် ချက်ခြင်းပြန်လည်မတ်တောင်လာသည်။လီးတံကြီး ပြန်လည်မာတောင်လာမှုကို ခင်ငြိမ်းတင့် အပီ အပြင် တွေ့သိခံစားရသည်။မိမိပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်မှုကြောင့် သည်လိုပြန်ထောင်မတ်တက်လာရ ခြင်းဖြစ်သည်ကိုလဲနားလည်လိုက်လေရာ အလွန်ပင်ကျေနပ်သွားရသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လုံးဝကို ရွံရှာစက်ဆုပ်ခြင်းမဖြစ်တော့ပဲ လီးချောင်းကြီးကိုသာ အားရပါးရပင်တပြွတ်ပြွတ်မြည်သည်အထိ စုပ် ပေးနေလေတော့သည်။ မာကြောလာလေလေ .. စုပ်ရတာကပိုကောင်းလာလေလေ .. ။ အောင်မင်းက လီးစုပ်တာခံနေရင်း ခင်ငြိမ်းတင့်အဖုတ်ကို လက်ဖြင့်လှမ်းကိုင်ပွတ်သပ်သည်။ စောက် ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းတွေထိုးထည့် နှိုက်မွှေသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့် တကိုယ်လုံးလူးလူးလွန့်လွန့် ဖြစ်လာရပြန်လေသည်။ " လုပ်တော့ ကိုကိုရယ် ... ကျွန်မ ခံချင်လာပြီ " ခင်ငြိမ်းတင့်ကလီးစုပ်ပေးနေရာမှ ပါးစပ်ကိုအသာခွာကာ အောင်မင်းကို မျက်လွှာလေးမော်ကြည့်ပြီး လှမ်းပြောလိုက်သည်။

" တင့်တင့် အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတော့လည်း လိုးကြတာပေါ့။ .. ဒီတခါတော့ အရသာတမျိုးပြောင်း အောင်ပုံစံတမျိုးပြောင်းလိုးကြမယ်လေ၊ ဟုတ်ပြီလား ... " 

" ကိုကို့ သဘောပါရှင်။ .. 

ကျွန်မကဘယ်လိုနေပေးရမှာလဲ " 

" နင်ဘယ်လိုမှ နေပေးစရာမလိုပါဘူး။ .. ငါက ပက်လက်အိပ်မယ်၊ .. နင်ကအပေါ်က တက်ခွပြီး လိုးပေးပေါ့။ .. လာ လာ .. တက် " 

လိုးကြမည့်အနေအထားကို ပြောဆိုရှင်းပြပြီးနောက် 

အောင်မင်းသည် မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက် စင်းစင်းကြီး အိပ်ချလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်စုပ်ပေးထားသောလီးချောင်းကြီးက တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်လျှက် မဲနက်တောက်ပြောင် မာတောင့်နေသည်။ အောင်မင်း၏ကျုံးသွင်းမှုကြောင့် ကာမအရသာမျိုးစုံကို ယဉ်ပါးလာပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ပက်လက်လှန်အိပ်နေသော အောင်မင်းအပေါ် ခပ်ရဲရဲပင် တက်ခွလိုက်လေသည်။ 

ယခင်က သူမထိန်းသိမ်းခဲ့သော အိန္ဒြေနှင့်သိက္ခာတို့ကို ဘေးချိတ်ပစ်လိုက်ပြီ။ .. အရှက်အကြောက်တို့လည်းပဲပပျောက်ကုန်ကြလေပြီကော ... ။ကြည့်လေ ... အောင်မင်းကပင် အထွေအထူးပြောဆိုသင်ပြနေစရာမလိုပဲအပေါ်တက်ခွပြီးသည်နှင့် သူမလက်ချောင်းလေးများဖြင့် လီးကြီးကိုအသာဆွဲကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်ကပ်တေ့လိုက်သည်။

ထို့နောက် တင်ပါးဆုံကြီးကို အိကနဲနေအောင် အောက်သို့ဖိချပစ်လိုက်သည်။ဖင်ကြီးက ကြီးလှ သည့်အတွက် ဖိချလိုက်သောအားအဟုန်ဖြင့် တေ့ကပ်ထားသော လီးချောင်းကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးပင် တိုးဝင်သွားတော့သည်။

" အားဟားဟား ..... ဝင်သွားပြီရှင့် .. အင့် အင့် "

လီးထိုးဝင်လာမှု၏ စီးပိုင်သော အရသာကို နင့်နင့်နဲနဲခံစားရသောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်နှုတ်ဖျားမှပွင့်ထွက်လာသည်။ ယခုလီးဝင်လာမှုသည် စောစောက သူမ အောက်ကနေ ခံရတုန်းက လီးဝင်လာမှုများနှင့် အရသာမတူ၊ .. တမျိုးတဖုံ ထူးခြားနေသည်ကို သိရှိခံစားရလေသည်။အမှန်က အောင်မင်းကသူ့လီးကို အောက်ကနေပြီး စောက်ဖုတ်အဝတွင်တေ့ကာ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အပေါ်က လေးငါးချက်လောက်အသာပွတ်ခိုင်းနေပြီးမှ ထိုးသွင်းခိုင်းဘို့ စိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်၏။ 

ယခုတော့ မယ်မင်းကြီးမက သူဘာမှမပြောရသေးခင်မှာကို အဆုံးဝင်အောင် တချက်ထဲထိုင်ချပြစ် လိုက်ပြီဖြစ်ရာ မူလအစီအစဉ်ကိုအသာခေါက်ထားလိုက်ရလေတော့သည်။ မိန်းကလေးဘက်က ဒီလောက်တောင် ထန်နေပြီဆိုမှတော့ ..မီးစင်ကြည့် ကယုံပေါ့။ 

" ငါ့လီးကြီး အဆုံးဝင်သွားပြီ တင့်တင့် .. ။ စီးပိုင်ပြီး ကြပ်နေတာပဲ မဟုတ်လား .. " 

" ဟုတ်တယ်ကိုကိုရာ.... အဝင်သိပ်ထိတယ်ကွာ ... " 

" ကဲ .. အခု နင့်ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွလိုက်နှိမ့်ချလိုက် ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးပြီးငါ့လီးကို နင့်အဖုတ်ထဲ ဖိဖိချ ဆောင့်သွင်းပေးပေတော့ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်က အောင်မင်းပြောသည့်အတိုင်းအတိအကျလိုက်နာလုပ်ဆောင်သည်။ အောင်မင်းက အပေါ်မှဖိကြိတ်ပေးပုံ၊ .. ခါးနွဲ့ကာ တင်ဆုံကြီးယမ်းပေးပုံ၊ .. ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆောင့်ဖိကြိတ်ပေး ပုံများကို ကျကျနန သင်ပြပေးသည်။ဒီလိုအတတ်ပညာတို့ဆိုသည်ကလည်း သဘာဝအလျှောက် တတ်သိလွယ်လေရာ တခဏအတွင်းမှာပင်ခင်ငြိမ်းတင့်သည်မိန်းမက အပေါ်မှတက်ခွလိုးပေးရသော ပြောင်းပြန်ပုံစံကို အထာကျ

ကျွမ်းကျင်သွားလေတော့၏။ အရသာကောင်းကောင်းတွေ့နေပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်သွက်သွက်လေးပင် ဖိကြိတ်ဆောင့်လိုးပေးနေရာ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပင် နောက်တကြော့ " ပြီး

" သွားရ လေ တော့သည်။ " ပြီး " သွားသဖြင့် မောဟိုက်သွားသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အောင်မင်းကိုယ်ပေါ်တွင် ရင်ချင်းအပ် မှောက်လျက်သား ခွေကျသွားလေသည်။ 

အောင်မင်းကအလိုက်သင့်ပင် ခင်ငြိမ်းတင့် နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖမ်းစုပ်ထားလိုက်၏။ လက်များကလည်းရင်ဘတ်နှစ်ခုကြားထိုးသွင်းကာ ဘယ်တော့မှ နှိုက်လို့မရိုးနိုင်မည့် နို့အုံအိအိကြီးများကို ပွတ်သပ်ညှစ်ခြေနေလိုက်သည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့် ပြီးသွားပေမယ့် အောင်မင်းက မပြီးသေး .. ။ လီးကြီးက နဂိုအတိုင်းမာတောင်နေဆဲ။ ခင်ငြိမ်းတင့်က လဲကျလာသောအခါ အဖုတ်ထဲတွင် လီးကြီးက တပ်လျက်သားရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ မာကြောနေသော လီးချောင်းကြီးသည် အဖုတ်ကိုအောက်မှထောက်ကာထိုးကလန့်ထားသလို ဖြစ် နေလေသည်။ 

အောင်မင်းသည် ရင်နှစ်မြွှာကြားမှ လက်များကိုထုတ်ခါဘယ်လက်က ခင်ငြိမ်းတင့် ခါးကို လှမ်းဖက်ထားလိုက်ပြီး ညာလက်ကတော့ ဖင်ဆုံကားကားကြီးများကိုလှမ်းကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေလိုက်ပြန်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်လေးက အောင်မင်းရင်ဘတ်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် တင်နေ လေသည်မို့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကတော့ အောင်မင်းရင်ဘတ်ပေါ်တွင် အိအိကြီးထိမိ ဖိမိနေဆဲ။

ခင်ငြိမ်းတင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း အသာအယာ မလွှတ်တမ်း စုပ်နမ်းထားဆဲ။ ...... 

" ကဲ ... ဘယ်လိုလဲ။ အပေါ်က တက်လိုးရတာ တမျိုးကောင်းတယ်မဟုတ်လား " 

အတော်လေးကြာသွားမှအောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ယင်း မေးလိုက်သည်။ စောစောကမေးလျှင်လည်း မောဟိုက်လွန်းနေသည်မို့ ခင်ငြိမ်းတင့် ဖြေနိုင်ဘို့ မလွယ်ပါ။ 

" အင်း .... ကောင်းတယ်ကိုကို "

" မနက်ဖြန်ကျရင်တော့ နင့်ညီမ မြင့်မြင့်ကို တလှည့်လာလိုးပေးဦးမယ်။ နင်က ဈေးက မြန်မြန်ပြန်လာပြီး မြင့်မြင့်နဲ့ ငါ လိုးနေကြတာကို ချောင်းကြည့်ပေါ့ .. " 

" ဟာ .... ကိုကိုကလဲ .. မကြည့်ချင်ပါဘူး။ရှက်စရာကြီး .. "

" အောင်မယ်လေး ... အရင်တခါ မြင့်မြင့် ဖင်လိုးခံနေတာကိုတော့နင်အပီချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီးတော့ " 

" ဟာ .. အဲဒါက မတော်တဆ တွေ့သွားရင်း ဆက်ကြည့်နေမိခဲ့တာပဲ ... "

တကယ်တော့ အဲဒီချောင်းကြည့်ခဲ့မိမှုကပဲ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အကြီးအကျယ်ပြောင်းလဲစေခဲ့လေပြီ။ ...အောင်မင်းအတွက် အကြီးအကျယ် အောင်ပွဲခံစေခဲ့လေပြီ။ .

" အခုလဲ လာထပ်ချောင်းကြည့်စမ်းပါတင့်တင့်ရ။ .. မြင့်မြင့်နဲ့ငါနဲ့ လိုးနေပုံတွေကြည့်ပြီး နင့်အတွက် လိုးနည်းခံနည်း အသစ်အဆန်းလေးတွေမြင်ရ နားလည်ရမှာပေါ့။ မဟုတ်ဖူးလား .. " 

ထိုသို့ပြောနေကြခိုက်မှာပင် ခင်ငြိမ်းမြင့်ဈေးမှပြန်ရောက်လာသံများကို ကြားလိုက်ရလေရာ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်းကိုယ်ပေါ်ထပ်လျှက်ဇိမ်ယူနေရာမှ ကမန်းကတန်းပင် လှိမ့်ဆင်းလိုက် လေ၏။ အောင်မင်း၏ မာတောင်နေသောလီးကြီးကအဖုတ်တွင်စိုက်လျှက်တန်းလန်းဖြစ်လေရာ ချက်ခြင်းလှိမ့်ဆင်းလို့ မရ။ .. ငြိနေသလိုဖြစ်နေသည်။ နောက်မှ

သတိရသွားကာ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးကိုကျွတ်ထွက်အောင်လုပ်ပြီးမှ ဆင်းလို့ရတော့၏။အောင်မင်းကတော့ လီးကြီးအတောင်သားနှင့်ပင် ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်စင်းစင်းကြီးရှိနေသေးရာ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောင်မင်း၏ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး ပစ်ပေးလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့အိပ်ခန်းထဲမှ ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်လှမ်းထွက်သွား၏။

ခင်ငြိမ်းမြင့် ပြန်ရောက်လာ၍သာထွက်လာခဲ့ရသော်လဲ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ အလိုးခံလို့ မဝနိုင်သေး။ .. အောင်မင်း၏ မတ်ထောင်နေသောလီးကြီးက မျက်စိ ထဲမှ မထွက်နိုင်။ အောင်မင်းမှာလည်း ဒုတိယအချီအတွက် မပြီးရသေးခင်ပွဲသိမ်းလိုက်ရသဖြင့် တိုးလိုးတန်းလန်းနှင့် ဆန့်တငန့်ငန့် ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရလေ၏။ " အေးလေ ...

အကြောင်းမဟုတ်တော့ပါဘူး။ ရှေ့လျှောက် ညီအမနှစ်ယောက်လုံးကို စိတ်ကြိုက် လိုးလို့ ရနေပြီပဲဟာ။ ..တခါတလေလောက်တော့ ငါ့ဟာငါ ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်လဲ ရပါတယ် " အောင်မင်းသည် ကိုယ့်ဖာသာတီးတိုးရေရွတ်ယင်း ခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့် မီးဖိုထဲတွင် ဈေးခြင်းတောင်းနှင့် အလုပ်များနေခိုက်အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ အသာထွက်လာခဲ့လေတော့သတည်း။ ... 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>