အရိုင်းနှင့်အယဉ် အပိုင်း ( ၂ )

အရိုင်းနှင့်အယဉ် အပိုင်း  ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အညာသား အောင်မင်းတယောက် " ပေါင် " နယ်သူ ဖြူဖြူတောင့်တောင့်လုံးကြီးပေါက်လှ ရင်ကြီးကြီး တင်ထွားထွား ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် သူ့ညီမလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ကို အပိုင် စည်းရုံးသိမ်းသွင်းကာ ကာမအရသာမြိန်မြိန်ကြီးခံစားနေသည်မှာ အတော်ပင်ကြာသွားခဲ့လေပြီ။ မနက်မနက် ခင်ငြိမ်းတင့်ယောက်ျားကိုသိန်းစိုးအလုပ်သွားပြီဆိုသည်နှင့် ရောက်လာပြီး တမနက်လုံး တခါတရံ တနေကုန်နီးပါးပင် ဝက်ဝက်ကွဲမျှလိုးခန်းဖွင့်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။

ညီအမနှစ်ယောက်စလုံးကို အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်သည်မို့ အောင်မင်းအဖို့မကြုံဖူးအောင်ပင် ကာမကုသိုလ်ထူးနေသည်ဟု ပြောရ ပေလိမ့်မည်။ သူ စိတ်ကူးယဉ်ထားသမျှကာမစပ်ယှက်နည်းများကို ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ညီအစ်မနှစ်ဖော် နှင့် ပျော်ပျော်ကြီးပင်လက်တွေ့လုပ်ဆောင်နေလေ၏။ 

ကာမစပ်ယှက်ပုံများနှင့်ပါတ်သက်ပြီး ပုံစံတူ အတုခိုးနိုင်ရန်အပြာဓာတ်ပုံများ၊ စာအုပ်များ၊ တခါတရံ ဗီဒီယိုများကိုပင် အောင်မင်းက ယူဆောင် လာပြီး ပြသလေ့ရှိရာယခင်က ကာမမှုနှင့်ပါတ်သက်လာလျှင် အရိုင်း လေးများသာဖြစ်ခဲ့ကြသော ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ညီအမသည်ယခုတော့ ကာမစပ်ယှက်မှု အရသာအမျိုးမျိုးကို တတ်သိနားလည်ခံစား လာတတ်ကာယဉ်ပါး၍လာကြလေပြီ။

တဖက်တွင်တော့ ယခင်က အရှက်အကြောက် ကြီးကာ အိန္ဒြေသိက္ခာစောင့်စည်းလျှက် အတွင်းခံဆိုလျှင်သော်မှ ဘရာစီယာတွေ ပင်တီတွေမဝတ်တတ်ကြပဲ ရိုးရိုးဘော်လီမျှသာဝတ်ကာ ပိပိပြားပြား ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး နေထိုင်လာခဲ့ကြရာမှ ယခုအခါတွင်မူ ကာမအဟုန် ဖမ်းစားကာလောကစည်းစိမ်နောက် ငမ်းငမ်းတက်လိုက်ပါလျှက် ရမက်စိတ်ရိုင်းတွေနှင့် အရှက်အကြောက်ကင်းမဲ့စွာကာမမှုမျိုးစုံကို မငြင်းတန်း စိတ်ပါလက်ပါလုပ်ဆောင်နေကြသော မိန်းမရိုင်း အရိုင်း လေးတွေဖြစ်ကုန်ကြပြီဟု ပြောရမည်သာ ဖြစ်ပါ၏။

သြော် .. အရိုင်းနှင့် အယဉ် ကြားမှ ခြားထားသော စည်းတွေကို ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ညီအမနှစ်ယောက် ဖြတ်ကျော်လာမိခဲ့ကြပါပြီကော။ ကြားထဲမှ အချောင်ရကာ စည်းစိမ်တွေတွေ့နေရသူကတော့ အောင်မင်း ပေါ့။ အောင်မင်း၏ မာန်မကျတမ်း သံချောင်းတမျှမာတောင်နေသောလီးကြီးဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်အလိုးခံ နေရသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အထနှေးပြီး တော်တော်နှင့် မတောင်နိုင်ပဲတောင်ပြန်တော့လည်း အချိန် အနည်းငယ်အတွင်း ပြန်ပျော့ကျသွားလေ့ရှိသူ " လီး ကြီးပေါကြီး " ပိုင်ရှင် ကိုသိန်းစိုးကို မလိုလား အထင်သေးစိတ်တွေ တနေ့ထက်တနေ့ ပိုတိုးလို့သာ လာနေမိတော့သည်။

ကိုသိန်းစိုးကတော့ ဤ အဖြစ်အပျက်တွေကို မသိရှာ .. ။ သူ့ထုံးစံအတိုင်း ညညဆိုလျှင် ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုအတော်ကြာကြာ ပွေ့ဖက်ကိုင်တွယ်ပြီး စိတ်ထစေလျှက် မဖြစ်ညစ်ကျယ် လိုးမြဲလိုးနေလေသည်။

ခင်ငြိမ်းတင့် အဖို့ ကိုသိန်းစိုးနှင့်လိုးရသည်မှာ ဆားမပါသောဟင်းကို မစို့မပို့လေး စားနေရသလိုသာရှိနေတော့သည်။ အားက လုံးဝကို မရ .. ။ ဒါပေမယ့် လင်နှင့်မယားဆိုတော့လည်း ကိုသိန်းစိုးလိုးတိုင်းစိတ်မပါစွာ နှင့်ပင် ခံပေးနေရသည်။ 

ကိုသိန်းစိုး၏လိုးမှုသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို စိတ်ပိုဆာအောင်လုပ်ပေးနေသလို သာ ဖြစ်နေရ၏။ ထို ဆာနေသောစိတ် .. အာသာမပြေသော ကာမဇောတို့ကိုနောက်တနေ့မနက်ကျ အောင်မင်းလာလိုးပေးသည်နှင့် အားရပါးရ ပြန်လည်ဖြေဖျောက်နေရလေတော့သည်။ခင်ငြိမ်းမြင့်ကတော့ အစ်မနှင့်ရောပြီး သူပါ လိုက်ပွဲအဖြစ် အောင်မင်း အသုံးတော်ကိုပျော်ပျော်ကြီး ခံ နေလေ၏။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့် ညီအမနှစ်ယောက်ကို တဦးချင်းဖိုက်သည့်အခါ ဖိုက် သည်။

ညီအမနှစ်ယောက်လုံးကို အတူခေါ်ကာ " တူးဘိုင်ဝမ်း " ပျော်ပါးသည့်အခါလဲပျော်ပါးသည်။ အောင်မင်းအဖို့ " တူးဘိုင်ဝမ်း " ခေါ်သည့် ယောက်ျားတယောက်နှင့် မိန်းမနှစ်ယောက်အတူပျော်ပါး စပ်ယှက်မှုမျိုးကို အပြာဗွီဒီယိုတွေ ဓာတ်ပုံစာအုပ်တွေထဲ တွေ့ဖူးမြင်ဖူးပြီးကတည်းကလက်တွေ့လုပ် ဆောင်ကြည့်လိုသောစိတ် ပြင်းပြနေခဲ့သူဖြစ်၏။ဟော .. အခု ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ညီအမနှင့်ကျတော့မှ ရေကန်အသင့် .. ကြာအတင့် ဆိုသလို သူ့စိတ်ဆန္ဒတွေ အပြည့်ဝကြီး ပြည့်ဝရတော့သည်။ 

ဤသို့ဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အောင်မင်းတယောက် အားမနာတမ်းကာမလေလံ ဆွဲ သည့်နှယ် နည်းမျိုးစုံဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆော်လာနေခဲ့ပြီး သုံးလခန့်အကြာတွင်တော့အခြေအနေ ပြောင်းလဲမှုကြီးတရပ် မမျှော်လင့်ပဲ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့လေတော့သည်။ 

...........................................................................................................................

သုံးလခန့်ကြာပြီးသော နေ့တနေ့ ..... ထိုနေ့က ကိုသိန်းစိုးသည် အလုပ်ကိစ္စတခုဖြင့် ဒဂုံမြောက်ပိုင်းမှမြေကွက်တခုကို လာကြည့်ပြီး အချိန်လည်း အနည်းငယ်ရနေသဖြင့် အိမ်ခနပြန်နားမည်ဟုစိတ်ကူးကာအိမ်သို့ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ 

သူသည် အလုပ်ချိန်တွင် ကြိုးစားပမ်းစားအလုပ်များတတ်သူဖြစ်ရာနေ့လည်ပိုင်းတွင် ဘယ်တော့မှ အိမ်ပြန်လေ့မရှိ။ ယခုမူ လမ်းကြုံနေသည့်အပြင် အချိန်လည်းတနာရီမကပိုနေသောကြောင့် စိတ်ကူး ရကာ ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။နေ့လည်ပိုင်း မပြန်စဖူးအိမ်ပြန်လာသောမိမိကိုတွေ့လျှင် ချစ်ဇနီးလေး တအံ့တသြဖြစ်သွားလိမ့်မည်ဟုလည်း ကြိုတွေးယင်း တလမ်းလုံး တပြုံးပြုံးနှင့်ဖြစ်လာလေ၏။

ရုံးဖွင့်ရက် ဒဂုံမြို့သစ်မြောက်ပိုင်းလူနေရပ်ကွက်များထုံးစံအတိုင်း တိတ်ဆိတ်လူပြတ်လျှက်ရှိသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် အိမ်ပေါ်သို့ အသာတက်သည်။ .. အိမ်တံခါးကို ခေါက်မည်လုပ်ပြီးမှစေ့ယုံသာ စေ့ ထားမှန်းတွေ့ရသဖြင့် အသာပင်တွန်းဖွင့် ဝင်လာခဲ့သည်။

မိမိရောက်လာသည်ကို ခင်ငြိမ်းတင့်အံ့သြ သွားစေချင်သဖြင့် အိမ်ထဲသို့ တိတ်တိတ်လေးပင် ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် မည်သူမျှရှိမနေ။ .. ထိုအခိုက် ကိုသိန်းစိုးနားထဲတွင် တဟင်းဟင်းနှင့် ညဉ်းသံလိုလို ကြားလိုက်ရ၏။ 

ပြီးတော့ အသက် ပြင်းပြင်းရှုသံများ ... ။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ တအင်အင် ညဉ်းသံများ ... ။ ထိုအသံတို့သည် သူတို့လင် မယား အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ပေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် တစုံတခုဖြစ်ပြီးတော့များ ညဉ်းညူနေ သလားဟုချစ်ဇနီးလေးအတွက် တွေးပူကာ ကိုသိန်းစိုးရင်ထဲ ထိတ်ကနဲဖြစ်သွား၏။လက်တွင်ကိုင် လာသောသားရေလက်ဆွဲအိတ်ကို ထိုင်ခုံတခုပေါ်အမြန်တင်ရင်း အိပ်ခန်းဘက်သို့ ခြေလှမ်းကျဲကြီး များဖြင့်အမြန်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းဝနား ရောက်သော အခါတွင်မူ .....

" တောက် .... တင့်တင့် ရယ်။.. နင့် စောက်ပတ်ကြီးက ဘယ်တော့မှ ချလို့ကို မရိုးနိုင်ပါလားကွာ။ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းဖောင်းဖောင်းပြီးတက်လာတဲ့ စောက်ပတ်မျိုးက ရှားမှရှား ကွ .. ဟင်း ... "

အိပ်ခန်းထဲမှယောက်ျားတယောက်၏ စကားသံက ကိုသိန်းစိုးကို ဆီးကြိုနှင့်၏။ ကိုသိန်းစိုးခြေလှမ်း များ ချက်ခြင်းတုန့်ကနဲရပ်သွားရသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် အိပ်ခန်းဝနားတွင် တောင့်တောင့်ကြီးပင် ရပ်နေမိ၏။ .. မိမိနားကြားမလွဲပါ။ ပီပီသသ ကြီး ကြားလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ စကားလုံးများက ရှင်းလှသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင်ဘာတွေဖြစ်နေသည်ကို မျက်စိဖြင့်ကြည့်စရာမလိုတော့ပါပဲနှင့်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း သိနိုင်နေပြီ။ ..ကိုသိန်းစိုး စိတ်တွေ အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားရ၏။ 

ကြားလိုက်ရသော စကားသံများက နားထဲသို့သံရည်ပူတွေ လောင်းထည့်လိုက်သည့်အလား .. ။ ထို့ပြင် တစ်တစ်ခွခွ ရက်ရက်ရောရော ပြောချလိုက်သည့် ထိုစကားလုံးများသည် ကိုသိန်းစိုး၏သွေးသားများကို ထူးထူးခြားခြားပင် လှုပ်ရှားသွားစေလေသည်။ တုန်လှုပ်နေသောစိတ်တို့က လွှမ်းမိုးနေသဖြင့် ထိုသို့ သွေးသားတွေလှုပ်ရှားသွားမှု ကိုတော့ကိုသိန်းစိုးကိုယ်တိုင် သတိမပြုမိပါ။ 

အိန္ဒြေသိက္ခာကြီးကာ ပိပိပြားပြားနေတတ်သူ မိမိဇနီးချောလေးအခုလိုမျိုး ယောက်ျားတယောက်က ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတစ်တစ်ခွခွ စကားများပြောဆိုတာခံနေသည့်အခြေအနေသို့ ရောက်နေမည် ဟု ကိုသိန်းစိုး ဘယ်တုန်းကမှ ယောင်လို့ပင် မတွေးမိခဲ့ပါ။ခုတော့ဘာလုပ်ရမည်နည်း ... ။ အိပ်ခန်းထဲမှ နောက်ထပ် စကားသံတချို့ထွက်လာပြန်သည်။ .. ဒီတခါတော့ ကိုသိန်းစိုး၏ ရှုမငြီး သည့် ချစ်ဇနီးလေး ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်တိုင်၏ အသံပါပေ .. 

" လိုးစမ်းပါရှင့် ..ခပ်နာနာလေးဖိကြိတ်ဆောင့်လိုးစမ်းပါ ကိုကိုရယ် ... ဒီနေ့လိုးတာ သိပ်အားမပါ သလိုပဲ၊ လုပ်စမ်းပါ ...အားပါးပါး .. အင့် အင့် ... ဟုတ်ပြီ၊ ဟုတ်ပြီ .. ဒါမှ ကိုကို့စံချိန်မှီတာ .. .. ကိုကို့လီးကြီးကလဲသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲနော် ... တောင့်ပြီးမာနေတုန်းပဲ .. ဒါတောင် နှစ်ခါ ပြီးထားလို့သာတော်တော့တယ် .... အား ... အမယ်လေးလေး .. " 

ကိုသိန်းစိုး ငယ်ထိပ် မိုးကြိုးပစ်လေပြီ။ ..တခါတည်းလှည့်ကာ အဝေးသို့ထွက်ပြေးပြီးသာ သွားလိုက်ချင်တော့၏။ .. ဒါပေမယ့် သူ မပြေး နိုင်။ထူးခြားသော စွမ်းအင်တခုခုက ဆွဲငင်ထားသလို ခြေထောက်တွေက လှည့်လို့ကို မရ။ ရှေ့ သို့ပင် တိုးပြီးချောင်းကြည့်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ကြားနေရသံတွေကတော့ ဘာမှ သံသယ ဖြစ်စရာမလိုတော့။ .. မိမိဇနီးချောလေး တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့် တယောက် တခြားသော ယောက်ျားတယောက်နှင့်ကာမစပ်ယှက်နေလေပြီ။

ပြီးတော့ ခုမှ မဟုတ်ပဲ အတော် ကြာကြာကတည်းက လိုးနေကြ ဖြစ်ပြီးမှာသေချာသည်။ ...... တောက် ။ မိမိဇနီးနှင့် အခြားယောက်ျားတယောက် လိုးနေကြမှုကြောင့် ကိုသိန်းစိုးအဖို့ " ရွှေဥကြမ်းညပ်၊ အူနု ကျွဲခတ် " ကိန်း ဆိုက်နေရလေ၏။ ဒေါသတွေ တလှိုင်းလှိုင်း ထွက်လာသည်။ 

သို့ပေမယ့် တခြားတဖက်တွင်မတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိပဲ ကိုသိန်းစိုး၏ ကာမရမက်များ ယခင်က နှင့်မတူ၊ .. ထူးခြားသော အရှိန်အဟုန်ဖြင့် နိုးကြားလာသည်။ သိစိတ်က မိမိမယားဖောက်ပြန်မှုကိုဒေါသထွက်နေသည်၊ .. မသိစိတ်ကတော့ သူတို့တစ်တစ်ခွခွပြောနေသံများကို ကြားရရင်း ရာဂတွေနိုးကြားလေနေသည်။ထို ကာမစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့်ပင် ကိုသိန်းစိုး လီးကြီး မတ်ထောင်မှန်း မသိမတ်ထောင်လာရလေသည်။ .. ခံပြင်း ဒေါသများ ချောင်းချောင်းထွက်နေသော ကိုသိန်းစိုး မှာ သူ့လီးကြီးတောင်လို့ တောင်နေမှန်းပင် သတိမထားမိပါ။

မသိစိတ်က တိုက်တွန်းနေသော ရာဂဇောဖြင့်ကိုသိန်းစိုးသည် အိပ်ခန်းထဲမှ လိုးပွဲကို သေသေချာချာ ချောင်းကြည့်လိုသော ဆန္ဒ တားမနိုင် ဆီးမရဖြစ်ပေါ်လာလေတော့၏။ကိုသိန်းစိုး ရှေ့တိုးကာ အသာချောင်းကြည့်လိုက်ချိန်တွင် မြင်ရသော မြင်ကွင်းကရင်ဘတ်ကို တင်း ပုတ်ကြီးကြီးနှင့် ထုနှက်လိုက်သလိုဖြစ်သွားရသည်။ 

ကြည့်ပါဦး .. သူတို့လင်မယားတူနှစ်ကိုယ် အိပ်ကြသည့် ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် သူ့ဇနီးချောလေး ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အသားမဲကြုတ်ကြုတ်လူကိုယ် ခပ်ထွားထွား ယောက်ျားတယောက်နှင့် ရက်ရက်ရောရောကြီး ကာမစပ်ယှက်နေကြလေသည်။

သူ့ဇနီး ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားဆိုလို့ ဘာမျှမရှိ .. ပကတိ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး။ ဟိုလူကလည်းပဲ ဗလာကျင်းလျှက်သားနှင့် နှစ်ယောက်သား အားရပါးရကို ဆော်နေကြလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်က မွေ့ယာ ပေါ်တွင်ပက်လက်လေးနှင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးထားလျှက် ဟိုလူက အပေါ်မှတက်ခွကာ မနား တမ်းဆောင့်လိုးနေလေ၏။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဖြူဖွေးဝင်းဝါစိုပြေကာ ဖွံ့ထွားလှသော ကိုယ်ပေါ်တွင်အသားမည်းမည်းနှင့်လူကောင်ထွားထွား ယောက်ျားကိုယ်လုံးကြီးက ထပ်လျှက်တက်ခွနေသော မြင်ကွင်းသည် အဖြူနှင့်အမဲ တွဲထားသည်မို့ ဆန်းသစ်ကာ ဆွဲဆောင်အား ရှိလှပေသည်။မြင်ကွင်းကကိုသိန်းစိုးကို အမျိုးမျိုးသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုများကို ပေးလေ၏။ ... မိမိမယားချောလေးတခြားယောက်ျားတယောက်နှင့် ဖောက်ပြန်နေတာတွေ့ရတော့ ဒေါသတွေ ဝန်တို စိတ်တွေက တဟုန်းဟုန်းတောက်သည်။ .. 

တချိန်တည်းမှာပင် မိမိပင် အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်အတွင်း တခါမှ ပီပီပြင်ပြင် မမြင်ရဖူးသေးသော ဇနီးသည်၏ဝတ်လစ်စလစ် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတင်းတင်းရင်းရင်းအနီးကပ်မြင်နေရမှုကြောင့် ထူးခြားစွာ ရင်တွေခုန်၊ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ မျက်စိတွေ အစွမ်းကုန်ပြူးထွက်လျှက် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ မို့ဝန်းကြီးထွားလှသော နို့အုံကြီးများ .. သေးသိမ်သော ခါးလေး အောက်မှကားအိလွန်းလှသော ဖင်ဆုံကြီးများ .. ဖြူဖွေးသွယ်ပျောင်းသော ပေါင်တံတုတ်တုတ်ခဲခဲ ကြီးများကိုအားရပါးရပင် ကြည့်နေမိတော့သည်။

ထို့ပြင် မိမိနှင့်ကျတော့ ရှက်သလိုလို စိတ်မပါသလိုလိုနှင့် အောက်မှအသေကောင်ပမာ ငြိမ်ခံနေခဲ့ သော ခင်ငြိမ်းတင့်က ခုတော့ ပီပီပြင်ပြင်ရက်ရက်ရောရောတက်တက်ကြွကြွအားပါးတရ အလိုးခံနေ သည့် မြင်ကွင်းကလည်း ကိုသိန်းစိုး၏ ရမက်ကို ထူးထူးခြားခြားနှိုးဆွနေလေ၏။

တကြိမ်တခါမျှ မဖြစ်ပေါ်ဘူးသော ကာမစွမ်းအင်များနိုးကြားလာမှုသည် အမြဲလိုအထနှေးတတ်သော သူ့လီးကြီးကို အချိန်တိုအတွင်းပင် မာကြောမတ်ထောင်လာစေလေသည်။ ..သူကသာ သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိသော်လည်း ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးကတော့ဖြင့် သံချောင်းကြီးပမာမာကြောလာနေလေပြီ။ 

မိမိလင်တော်မောင် ချောင်းကြည့်နေမှန်း မသိရှာသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အောင်မင်း၏ ပြင်းထန်ပြီး အားပါသောဆောင့်ချက်များကို ကြီးမားအိကားသော ဖင်ဆုံကြီးတကြွကြွဖြင့်အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး စတမ်း တုန့်ပြန်နေလေသည်။ တခါတခါများ အောင်မင်းပင် အပေါ်မြောက်မြောက်တက်သွား၏။ဒါကို မြင်တွေ့ရသော ကိုသိန်းစိုးကတော့ သူ့မျက်စိကိုပင်သူမယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရ၏။ မနာလိုစိတ်တွေ ရမက်စိတ်တွေ တဟုန်းဟုန်း လောင်ပြီးရင်းလောင်မြိုက်နေလေပြီ။ ... 

" ကဲ ... တမျိုးပြောင်းပြီး လိုးရအောင် တင့်တင့် ရေ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ပုံစံပြောင်းကြသည်။ ထိုအခါမှကိုသိန်းစိုးသည် သူ့မယားချောလေးကို အပီအပြင် သမနေသူမှာ သူ့အသိ အညာသားအောင်မင်းဖြစ်ကြောင်း သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရလေတော့၏။ 

တောက် .. ဒီလိုကောင် မည်းမည်းကျုတ်ကျုတ်နှင့်မှ ဖြစ်ရတယ်လို့ တင့်တင့် ရယ် ... ။ အောင်မင်းကို ကိုသိန်းစိုးသိခဲ့တာကြာပြီဖြစ်ပေမယ့် သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးမရှိခဲ့။ အိမ်ကို တခါတခါဝင်ထွက်နေတတ်ပေမယ့် ဒီလိုကောင်မည်းမည်းကျုတ်ကျုတ်နှင့် သူ့ဇနီးဖြူဖြူချောချောလေးကို ဘယ်လိုစိတ်ကူးနှင့်မှပင် ယှဉ်လို့တောင်တွေးမကြည့်မိခဲ့။

ခုတော့ ဒီ အညာသားက သူ့အိမ်ထဲရောက် .. သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲမှာသူ့ဇနီးချောလေးကို အပီအပြင် ဖြုတ်နေပါလေပြီကော ... ။ သာမာန်အားဖြင့်ပြောရလျှင်ကိုသိန်းစိုးအနေဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ခြေသံပြင်းပြင်းဖြင့် ဝင်ရောက်သွားရ မည်။စပ်ယှက်နေသူနှစ်ယောက်ကိုလူခွဲပစ်ရမည်၊ .. အောင်မင်းကို ထိုးကြိတ်ကန်ကျောက်ကာ မယားခိုးမှုဖြင့် တရားစွဲပြစ်ရမည်၊ ..ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုတော့ လှိမ့်လှိမ့်ပြီး ရိုက်ပြစ်သင့်ပေသည်။

သို့ပေမယ့် .. ကိုသိန်းစိုး ဒါတွေကို တခုမှမလုပ်နိုင်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အောင်မင်းလိုးနေပုံကိုကြည့် ကြည့်ရင်း ရမက်ဇောတွေကသာကောင်းကောင်းကြီးလွှမ်းမိုးလာသည်။ မနာလို ဝန်တိုဒေါသနှင့် ယှဉ်သော ထိုရမက်ဇောသည်အင်အားကြီးလှပေ၏။ ဒီမြင်ကွင်းလေး ပြက်ပြယ်သွားမှာကို စိုးနေမိ ပြီ။ .. ထို့ကြောင့်လည်း ကိုသိန်းစိုးမှာဝင်ပြသနာလုပ်ရန်ဝေးစွ၊ .. မျက်လုံးပင် မခွာနိုင်ပဲ လိုးပွဲကို အထူးတန်းမှ ဆက်ကြည့်နေမိလေတော့သည်။ 

" ဘယ်လိုများ ထွင်ဦးမှာလဲ လို့ .... ကိုကို ရဲ့ " 

ခင်ငြိမ်းတင့်က ညုတုတုလေး ပြောသည်။ 

" တင့်တင့်ကအပေါ်တစ်လှည့်တက်လိုးပေးလေ .. မကောင်းဘူးလား " 

" အင်း .. ကောင်းတယ် .. လုပ်မယ် "

အပေးအယူ မျှနေလိုက်ကြပုံများ ... ။ ကိုသိန်းစိုး လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။သူတို့အသွင် သူတို့ပြောနေသည့် စကားများကို ကြည့်ခြင်း နားထောင်ခြင်းဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက် ဒီလိုအလုပ်ဖြစ်နေကြသည်မှာ တော်တော့ကို ကြာပြီမှန်း ဗေဒင်မေးနေစရာပင် မလို။

သြော် ... မိမိတော့နွားလုံးလုံး ဖြစ်နေခဲ့ရပေသည်ကိုး ... ။ တောက် .. အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ဖုတ်ထဲမှသူ့လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်သည်။ အောင်မင်း ၏ လီးကြီးက စောက်ရည်ကြည်များစိုရွှဲကာတောက်ပြောင်ဝင်းပ နေသည်။ သူ့ထုံးစံအတိုင်း သံချောင်း တမျှလည်း မာကြောနေသည်။ 

အင်းဒါကြောင့်လည်း ခင်ငြိမ်းတင့် ဒီကောင့်ကို နောက်ကောက် ကျသွားရတာဖြစ်မည် ဟု ကိုသိန်းစိုးဆင်ခြင်သဘောပေါက်မိသည်။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်ပေါ်ခွထားရာမှ ဖယ်ဆင်းပြီး မွေ့ယာပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲသည်။ စောက်ရည်ကြည်များပြောင်လက်နေသော သူ့လီးကြီးက မိုးကိုမျှော်ကာ ငေ့ါငေ့ါငေ့ါငေ့ါနှင့် ... ။ ခင်ငြိမ်းတင့်က ထိုလီးကြီးပေါ် တက်ထိုင်မည်ပြုသည်။ 

" ဟာ ... တင့်တင့်။ .. လီးစုပ်ပေးဦးလေကွာ " 

အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့် နို့အုံကြီးတခုကိုလှမ်းညှစ်ကိုင်တွယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ သူသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ မည်သည့်မိန်းမနှင့်မှ မတူအောင်ကြီးမားနူးညံ့ကာ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိလှ သော နို့ကြီးတွေကို အပြတ်နှစ်သက် သဘောကျသူဖြစ်ရကားမကြာခဏပင် နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ဆွဲ ညှစ်နယ်လုပ်တတ်လေသည်။ 

" ကိုကိုက တကယ်ပဲကွာ .... ရစ်ပြီ "

ခင်ငြိမ်းတင့်က အောင်မင်းကို မျက်စလေးချီကာ ကြည့်ရင်းပြောသည်။ လေသံက တကယ့်ကို ညုတုတုလေး.. ။ အောင်မင်းပင် မရိုးမရွ ဖြစ်သွားသည်။ အရှက်အကြောက်ကြီးကာ ရွံလည်း အရမ်းရွံတတ်သူအဖြစ်သူ့ဇနီးသည်ကို သိထားလေသော ကိုသိန်းစိုးသည် အောင်မင်းခိုင်းသလို ခင်ငြိမ်းတင့် လုပ်ပါ့မည်လား ဟုတွေးမိသည်။ သိပ်တော့ မထင် .. ။မျက်တောင်ပင် မခပ်နိုင်ပဲ ခင်ငြိမ်းတင့် ဘယ်လိုများတုန့်ပြန်လေမလဲဟု စိတ်ဝင်တစား ပြူးပြဲ ကြည့်နေမိ၏။ " ရစ်တာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ... တင့်တင့် ပိုပြီးဖီလင်လာရအောင်လို့ပါ ... ဟဲဟဲ " 

" တော်ပါ ... သူပဲ အပြောကောင်း ... ခစ်ခစ်ခစ် "

ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ငေါ့ကနဲငေ့ါကနဲ လှုပ်နေသော အောင်မင်း၏လီးကြီးကို ကြည့်ကာ တခစ်ခစ် ရီ လေသည်။ ပြီးတော့အောင်မင်းပေါ်တက်ခွမထိုင်သေးပဲ ဘေးနားတွင်သာ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ကိုင်းညွှတ်လိုက်၏။ တချိန်တည်းမှာပင် ခင်ငြိမ်းတင့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး နှစ်ခုက ပွင့်ဟ သွားသည်။ထို့နောက်တွင်တော့ လီးတံကြီးကို အလိုက်သင့် ဟပ်ယူလိုက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်လိုက်လေတော့သည်။ ..

" ပြွတ် ပြွတ် .. ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် "

" အားပါးပါး ... မိုက်တယ်ကွာ။ ... ရှီး .. ဟင်းဟင်းဟင်း "

အောင်မင်း၏ မချိမဆန့် ညီးတွားလိုက်သံက ကိုသိန်းစိုးကို အံကြိတ်ပြီး လက်သီးတင်းတင်း ဆုပ်သွားမိစေ၏။ ... သြော် .. သူ့မယားချောလေးတော့ ကာမကျွန် လုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပါပြီကော။ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းတင့် အပီအပြင် လီးစုပ်ပေးနေပုံကိုကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ရင်ထဲက ဒေါသ လွှမ်းသောကာမဆိပ်တွေ တက်သည်ထက် တက်လာကာ သူ့လက်တွေက ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော သူ့လီးကြီးဆီအလိုလိုရောက်ရှိ ဆုပ်ကိုင်မိလေတော့၏။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် အလုပ်ကိုကြိုးစားလုပ်ကိုင်သူဖြစ်သလိုအဝတ်အစားကိုလည်း သေသေသပ်သပ် ဝတ်တတ်လေသည်။ အခုလည်း တက်ထရက်တိုက်ပုံ၊ အဲရိုးရှပ်၊ရခိုင်ပုဆိုးနှင့်ဖြစ်၏။ ပုဆိုးအောက် မှာတော့ ဘောင်းဘီတိုတထပ်ပါသည်။ ရှေးဆန်သူမို့ ခေတ်ပေါ် စပီဒိုပုံမျိုးမဟုတ်၊အားကစားလုပ် လျှင် ဝတ်ကြသည့် ရိုးရိုးဘောင်းဘီတိုမျိုးသာဖြစ်၏။ ဘောင်းဘီတိုက သိပ်မကြပ်၊ခပ်ပွပွဖြစ်သည်။ 

ဒါကြောင့်မို့ ဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးထောင်ထွက်လာသော သူ့လီးကြီးက အရမ်းကိုတိုးထွက် ထောင်မတ်လာ၏။ ခပ်ထူထူ ရခိုင်ပုဆိုးသည်ပင် လီးကြီးကို မတားထားနိုင်။ သဘာဝစေ့ဆော်မှုဖြင့် လီးကြီးကို အလိုလို ဆုပ်ကိုင်မိသော ကိုသိန်းစိုးသည် အလိုလိုပင် ရွေ့လျားပွတ်သပ်မိ၏။တစတစ ဖြင့် ဂွင်းတိုက်မိသည့် အဖြစ်သို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားလေတော့သည်။ ပုဆိုးက ထူနေတော့ဂွင်းတိုက်ရတာက သိပ် ဖီးလ်မလာ။ မိမိကိုယ်ကိုပင် ဘာလုပ်မိမှန်း သတိမပြု မိပဲနှင့်ပင် ကိုသိန်းစိုးသည်ရခိုင်ပုဆိုးကို ဂွင်းသိုင်းပစ်လိုက်မိ၏။ 

ပြီးတော့မှ ဘောင်းဘီကို မျှော့ကြိုး လျှော့ကာ လီးချောင်းကြီးကိုအပီအပြင်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်း နာနာတိုက်နေမိတော့သည်။ သူ့ အာရုံက တော့ သူ့ဆီမှာ မရှိ၊အောင်မင်းလီးကြီးကို သဲသဲမဲမဲ စုပ်ပေးနေသည့် သူ့ဇနီးသည် ခင်ငြိမ်းတင့် ဆီ မှာသာ ရှိလေသည်။ 

" ကဲကဲ... စုပ်တာတော်တော့။ .. အပေါ်ကတက်ခွပြီး လိုးတော့ တင့်တင့် .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်လီးစုပ်ပေးမှုကိုအတော်ကြာမှိန်းခံနေပြီးမှ အောင်မင်းက ပြော၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။စောစောက စောက်ရည်များဖြင့် စိုရွှဲ ပြောင်လက်နေခဲ့သော လီးကြီးသည် ယခုတော့ဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲနေရပြန်လေပြီ။

မာတာကတော့ ပိုလို့ပင် မာလာသလား ထင်မှတ်ရ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အောင်မင်း၏ ကိုယ်ပေါ်တက်ခွသည်။ ဆောင့်ကြောင့် မကျတကျထိုင်နေမိသဖြင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ နဂိုကအိထွားသောဖင်ဆုံကြီးများက ပိုလို့ ကားစွင့်နေကြ၏။ နောက်ဖက်မှ မြင်နေ ရသော ကိုသိန်းစိုးအနေဖြင့်သူ့ဇနီးချောလေး၏ ဖင်ကြီး အပီအပြင်ပြဲနေပုံ .. ပြူတစ်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အဝသို့အောင်မင်းလီးကြီး ထိုးထောက်မိပုံတို့ကို သေသေချာချာ မြင်ရလေသည်။

ပြီးသည့်နောက်တွင်ကားခင်ငြိမ်းတင့်က ဖင်ဆုံကြီးကိုနှိမ့်ချလိုက်ရာ လီးကြီးက စောက်ပတ်လေးထဲ တအိအိထိုးဝင်လေတော့၏။ကိုသိန်းစိုးလက်တွေကလည်း သူ့လီးချောင်းမာမာကြီးပေါ်မှာ အရှိန်အဟုန်အပြင်းသားနှင့် ဂွင်းတိုက်ကောင်းနေဆဲ ..... ။

...................................................................................................................

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ဈေးကိုခပ်မြန်မြန်ဝယ်နေလေသည်။ အိမ်မြန်မြန်ပြန်ကာ အစ်မဖြစ်သူခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်အောင်မင်းတို့ လိုးပွဲကို ကြည့်ချင်လှပြီ။ .. ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် နှာထန်သူလေးဖြစ်ရာ အပျိုဘဝကပင်သူများအတွဲတွေဖြုတ်ကြလျှင် ချောင်းကြည့် နေကြ။မိမိကိုယ်တိုင် အောင်မင်း အလိုးခံရတော့အလိုးခံရသည့်အရသာကိုကော သူများလိုးတာ ချောင်းကြည့်ရသည့် အရသာကိုပါစွဲမက်နှစ်ခြိုက်မိသွားရသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် အောင်မင်းတို့ " ဖြစ် " သွားကြပြီးနောက်တွင်ကားခင်ငြိမ်းမြင့်အဖို့ ချောင်းကြည့်စရာ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတခုကို လေလံဆွဲ ရရှိလိုက်သည့်အလားပင်ရှိတော့သည်။

ညီအမနှစ်ယောက်လုံး အောင်မင်းနှင့် နည်းလမ်း မျိုးစုံ ကမ်းကုန်အောင်လိုးခဲ့ကြပြီဖြစ်သည့်တိုင် ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် အောင်မင်း နှစ်ယောက်ထဲလိုးတာ ကိုလည်း သူမက မကြာခနချောင်းကြည့်မြဲပင်ဖြစ်၏။ " တူးဘိုင်ဝမ်း " မဆွဲပဲ ခင်ငြိမ်းတင့် တယောက်ထဲကိုပဲ အောင်မင်းအမဲဖျက်သောနေ့များသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်အတွက် အပီအပြင်ကြည့်ရ သော နေ့များပင်ဖြစ်တော့သည်။ ..

ချောင်းကြည့်သည်ဆိုပေမယ့် အားလုံးအထာပေါက်နေသည်မို့ ပေါ်တင်ကြည့်သည်နှင့် သိပ်တော့မခြားပါ။ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ခဲအိုတော်နှင့် အစ်မဖြစ်သူတို့ ညည လိုးကြသည်ကိုလည်း အခါအားလျှော်စွာချောင်းဆဲဖြစ်၏။

သို့သော် လိုးပွဲက ကိုသိန်းစိုး လီးအကျမြန်မှုကြောင့် မြန်ဆန်လှကာ မီးကလဲမှောင်မှောင်ထဲတွင်သာ လုပ်ကြသည်မို့ ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖို့ ချောင်းရတာ အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့် ပွဲတွေလိုမပီပြင်ပါ။ အလျင်လိုမှ အနှေးဖြစ်ရသည်ဆိုသလိုပင် ဈေးအမြန်ဝယ်ပြီး ပြန်ထွက်လာကာမှ ဈေးထိပ်နားတွင်ငယ်သူငယ်ချင်း ခင်မြတ်နိုင်ဆိုသူနှင့် တွေ့နေလေ၏။ 

မတွေ့ရသည်မှာ ကြာလှပြီမို့ ခင်မြတ်နိုင်ကစကားတွေကောင်းနေလေရာ အတင်းစကားဖြတ် ပြန်ရမှာကလည်းမကောင်းတတ်သောကြောင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ စိတ်မပါ့တပါနှင့်ပင် အလိုက်အထိုက်စကားပြန်ပြောရင်း အချိန်တွေ ကုန်နေရလေ သည်။

စိတ်ကူးထားသလို ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် အောင်မင်းတို့လိုးပွဲကို အထူးတန်းက ကြည့်ရန်အတွက်အိမ်အမြန်ပြန်လို့ မရတော့ပေ။ ထိုသို့ ခင်ငြိမ်းမြင့်တယောက် အိမ်တော်တော်နှင့်ပြန်မလာနိုင်သည့်အတွက်လဲ ကိုသိန်းစိုးအဖို့တော့ သူ့မယားချောလေးနှင့် အောင်မင်းတို့ လိုးပွဲကိုအနှောင့်အယှက်မရှိ လွတ်လပ်စွာ ဆက်ကြည့်နိုင်ရန် စီစဉ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရလေသည်။ 

...............................................................................................................

ကိုသိန်းစိုးသည် မျက်လုံးကြီးအပြူးသားနှင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ စူးစူးစိုက်စိုက်ပင် ကြည့်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှစုံတွဲကတော့ ရက်ရက်ရောရောကြီးကို လိုးလို့ ကောင်းနေကြဆဲ။ .. အောင်မင်းက အောက်မှာ ပက်လက်၊ခင်ငြိမ်းတင့်က အပေါ်ကတက်ခွကာ ဖိကြိတ်ဆောင့်လိုးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သာမာန် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးဖြင့်သာ ဇနီးသည်နှင့် ၃ နှစ်လုံး စခန်းသွားလာခဲ့သူ ကိုသိန်းစိုး အဖို့ ဒီမြင်ကွင်းက ထူးဆန်းနေသည်။

မကြည့်လိုမမြင်လိုသော်လည်း မမြင်ရက်သော်လည်း ထွက်ခွာသွားနိုင်စွမ်းလဲ ကိုသိန်းစိုး မရှိရှာပါ။ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အရှက်အကြောက်ကင်းမဲ့စွာ တဏှာ ထန်နေပုံများသည် ကိုသိန်းစိုးကိုမျက်စေ့မလွှဲနိုင်လောက်အောင် ဆွဲဆောင်ထားလေသည်။လက်ကလည်းပဲ မနားတမ်းကိုဂွင်းတိုက်နေမိသည်။ မိမိဇနီးချောလေးနှင့် အခြားယောက်ျားတယောက် ဖောက်ပြန်ယင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း လိုးနေ ကြသည်ကို အနီးကပ်မြင်တွေ့နေရသော လင်တော်မောင်တယောက်၏ ထူးခြားသောကာမစိတ်အာရုံ နိုးကြားမှုဖြစ်ရပ် တခုရယ်ပါ ... ။

ကိုသိန်းစိုးလီးသည် ယခင်ကဆို တော်တော်နှင့် မတောင်။အထနှေးသလို တောင်ပြီးလျှင်လည်းပဲ အချိန်ကြာကြာ မာကျောနေခြင်းမရှိ။ ခနအတွင်း မာန်ပြန်ကျကာပြန်ပျော့ခွေသွားမြဲဖြစ်၏။ခုတော့ အချိန်အတော်ကြာ ဂွင်းတိုက်နေသည့်တိုင် သူ့လီးကြီးမှာပြန်ပျော့ကျမသွား၊ သုတ်ရည်တွေလည်း မထွက်လာသေးပဲ သံချောင်းတမျှ မာတင်းနေဆဲရှိသေးသည်။

ဂွင်းတိုက်ရင်း ပိုလို့ ပိုလို့သာ မာပြီး လာသည်ကို ခံစားမိနေရ၏။ ကိုသိန်းစိုး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပင် ကိုယ်မယုံနိုင်ဖြစ်နေရသည်။ တက်ထရက်စ် တိုက်ပုံဝတ်၊ .. ရခိုင်ပုဆိုးကို ဂွင်းသိုင်းပြီး အောက်မှ ဘောင်းဘီတိုကိုမျှော့ကြိုးလျှော့ ကာ အပီအပြင် ဂွင်းတိုက်နေသော ကိုသိန်းစိုးပုံကို တယောက်ယောက်သာမြင်လျှင်အတော့်ကို ရီစရာကောင်းနေပေလိမ့်မည်။ 

ကိုသိန်းစိုးကတော့ သူ့ခံစားချက်နှင့်သူ ဘာကိုမှလဲ ဂရုမပြုမိနိုင်အား။ ဂွင်းကို အပီအပြင်တိုက်ဆဲ။ ..မျက်လုံးများကတော့ သူ့ဇနီးချောလေး ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အောင်မင်း ကိုယ်ပေါ်တက်ခွ လိုးဆောင့်နေမှုကိုစူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေမိဆဲ။အောင်မင်းကတော့ သူ့အပေါ်တက်ခွကာ ဖိကြိတ်လိုးပေးနေသောခင်ငြိမ်းတင့်ကို အားရစွာပင် အောက်မှ ကြည့်နေလေသည်။ သည်မိန်းမကို လိုးခွင့်ကြုံလေသော မိမိ၏ကံထူးပုံကိုလည်း စိတ်ထဲ တွေးကာ တစိမ့်စိမ့်ကျေနပ်နေမိသည်။ 

ကာမမှုများ ဘာမှမသိသေးပဲအရိုင်းသက်သက်ဖြစ်နေသေး သော ခင်ငြိမ်းတင့်အဖြစ်မှ ရမက်ရေယျဉ်တွင် ယဉ်ပါးလာသောမိန်းကလေးဖြစ်လာအောင် တမျိုး၊ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ကာ အရှက်အကြောက်ကြီးလှသူလေး အဖြစ်မှတဏှာနောက် ကောက်ကောက်ပါ အောင်လိုက်ရင်း ရမက်လှိုင်းပြင်းထန်သည့် မိန်းမရိုင်းလေးဖြစ်လာအောင် တသွယ်၊အရိုင်းမှ အယဉ် .... အယဉ်မှ အရိုင်း ... ပြောင်းလဲပုံသွင်းပေးနိုင်ခဲ့သည့်မိမိအစွမ်းကိုလည်း တွေးမိလေတိုင်း ပီတိ ဖြာနေမိလေတော့၏။

အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ရမက်လွှမ်းနေသော မျက်တောင်စင်းစင်းလေးများ၊ မဟတဟ ဖြစ် နေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးများ၊သွေးရောင်လွှမ်းကာ ချွေးသီးလေးတွေစို့နေသော မျက်နှာလေး တို့ကို မဝနိုင်အောင် ကြည့်ရင်းစည်းစိမ်ယူနေလေသည်။ 

ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွလိုက်ချလိုက်လုပ်နေမှုကြောင့် တုန်တုန် တုန်တုန်ဖြစ်နေသောနို့ကြီးများကိုလည်း အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ကြည့်ရှုခံစားရင်း သူ့လီး ကြီးကို ခင်ငြိမ်းတင့် စောက်ခေါင်းထဲဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ကော့ကော့ထိုးပေးနေမိပြန်သည်။ 

အရည်တွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုကာ ဖောင်းမို့နေသောခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူထဲသို့ မိမိလီးမဲမဲကြီးက တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်နေပုံကိုလည်း တခါတခါခေါင်းထောင်ထောင်ထကာ ကြည့်ပြီး အရသာခံလိုက် သေး၏။လက်ကိုဆန့်ထုတ်၍ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ကြီးမားလုံးဝန်းသော အိထွေးနူးညံ့သော နို့ကြီးများ ကို လှမ်းကိုင် ဆုပ်နယ်ခြင်းကတော့ မကြာမကြာပင်လုပ်လေသည်။ ဖင်ဆုံတင်းတင်းကြီးကိုလည်းပဲ လှမ်းကိုင်ကာပွတ်ရင်း စအိုပေါက်လေးကို လက်ခလယ်ဖြင့်ထိုးကလိတာလဲ လုပ်လုပ်ပေးသေးသည်။ 

ဖင်အလိုးခံဘူးပြီးဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ဖင်ဝတွင်ယားကျိကျိဖြစ်ကာ တွန့်၍ တွန့်၍သွားရ လေ သည်။ ဒါတွေကိုအနီးကပ်မြင်နေရသော လင်တော်မောင် ကိုသိန်းစိုးမှာတော့ ဖီလင်တွေတက်သထက် ထက်ရင်းဂွင်းထုချက်တွေကလည်း ပြင်းသထက်ပြင်းလာနေရတော့၏။

မကြာခင် ခင်ငြိမ်းတင့် လှုပ်ရှားမှုတို့ပိုသွက်လာသည်။ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ခါနီးလာလေပြီမို့ ရမက်ဇောတွေ ထန်သည်ထက်ထန်လာသည်။ ဖင်ကြီးကို အသာအယာမဟုတ်တော့ပဲ အားထည့်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ 

အောက်မှအောင်မင်းပင် တခါတခါ အင့်ကနဲ အသံထွက်ကာ မျက်ဖြူလန်လန် သွားရသည်အထိ။ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုသိန်းစိုးသည် သူ့ဇနီးဖင်ဆုံဖြူဖြူကြီးများ ဒလကြမ်းတုန်ခါဆောင့်ချနေကြ သည်ကိုကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်ချက်တွေ ပိုပြင်းလာကာ နောက်ဆုံးတော့ သုတ်ရည်တွေ ဖွမ်းကနဲပန်းထွက်သွားလေတော့၏။ အောက်ခံဘောင်းဘီရှေ့ပိုင်းတခုလုံး သုတ်ရည်တွေ စိုရွှဲပေကျံကုန်လေတော့သည်။

" တောက် ... ဟင်း ... " 

သုတ်ရည်ပန်းထွက်သည့်အရသာက ခါတိုင်းလိုမစို့မပို့မဟုတ်ပဲ အဟုန်ပြင်းပြင်းနှင့် တလကြမ်း ပန်းထွက်သွားသည်မို့ ကိုသိန်းစိုး မကြုံစဖူးအရသာထူးကာ တောက်တွေခေါက် .. သက်ပြင်းတွေ ချမိသည်။ အခန်းထဲက စုံတွဲကတော့ ကာမဒီရေတွေအပြတ်တက်နေသည်မို့ ကိုသိန်းစိုးအသံတွေကို မကြားမိကြပါ။

" ဆောင့်စမ်း တင့်တင့် .. နင့်ဖင်ဆုံကြီးကိုအပီဆောင့်စမ်း .. "

" ကိုကိုကလည်း အောက်က ကော့တင်ပေးဦးလေ ကိုကိုရဲ့ ... အင့်အင့် "

အရသာကောင်းကောင်းတွေ့ကာ တပွဲသိမ်းကြရန် အကြီးကျယ်ဆုံးဆောင့်လိုးကြဘို့ အောင်မင်း နှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ အပေးအယူ စကားဆိုကြလေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဖင်ဆုံကြီးကို အထက်သို့ပင့်မလိုက်၏။

လီးဒစ်ကြီး ပေါ်လုလုရောက်သည် အထိ ဆွဲမ လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ခါးအားကောတကိုယ်လုံးအလေးချိန်ကိုသုံးကာ အောက်ကို ကြမ်းနိုင်သမျှအကြမ်းဆုံး ဖိဆောင့်ချလိုက်တော့၏။အောင်မင်းကလည်း အရှုံးမပေး၊ .. ခင်ငြိမ်းတင့် ဆောင့်ချလာချိန်နှင့် အံကိုက်ပင် အောက်မှ အသက် အောင့်အံကြိတ်ကာ ရှိသမျှ အားအင်အကုန်သုံးပြီး ဆောင့်ထိုးကော့ပင့် တင်ပစ်လိုက်သည်။ 

" ဖောင်း .... " 

" အား.... အင့်ဟင့်ဟင့် ... ကောင်းလိုက်တာ အိုး ........ "

" အား ... ရှီး ... မိတယ်ကွာ .. တကယ်ပဲ ဟူး........... " 

အားနှစ်ခု လမ်းခုလပ်တွင် မီးပွင့်မတတ် ဆုံလိုက်ကြသဖြင့် ဖောင်းကနဲမြည်သံနှင့်အတူခင်ငြိမ်းတင့် ရော အောင်မင်းပါ မချိမဆန့် ညဉ်းညူသံတွေ တပြိုင်တည်း ပွင့်ထွက်သွားရ၏။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးများကို တလကြမ်းတိုးဝင်လာသော လီးကြီးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏သားအိမ်ဝလေးကိုပင် နင့်ကနဲနေအောင် ဆောင့်မိလေသည်။ တစ်ချက်ဆို ဆိုသလောက် ထိလှမိလှ သောဆောင့်ချက်ပင်ဖြစ်ပါ၏။ ဆီးစပ်ချင်း ပြန်မခွာကြပဲ အောင်မင်းက ကော့ပင့်လျှက် ခင်ငြိမ်းတင့် ကဖိချထားလျှက် ဆက်တောင့်ထားမိကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံးလဲ တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြလေပြီ။ 

ဂွင်းတိုက်ယင်း သုတ်ရည်တွေထွက်သွားသဖြင့် လီးကြီးပျော့သွားတော့မည့် ဆဲဆဲ ကိုသိန်းစိုးမှာဤမြင်ကွင်းကို မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်ကြည့်ရင်း ငြိမ်းမလိုဖြစ်နေသော ကာမမီးများက မီးပုံကိုရေနံဆီလောင်းလိုက်သလို ဟုန်းကနဲ ပြန်ထကြွလာကြလေသည်။

သူ့လီးကြီးမှာလည်း သုတ်ရည် တွေထွက်သွားပြီးသည်ကိုပင် မသိကျိုးကျင်ပြုကာ ချက်ခြင်း ပြန်မတ်ထောင်လာလေတော့၏။ ခနနေတော့မှအောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ တောင့်ထားတာကို လျှော့ချလိုက်ကြကာ ပြန်လည် ဆောင့်လိုးလာကြလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးလည်း သူတို့စုံတွဲ ဆောင့်လိုးနေပုံကို ပြန်ကြည့်ရင်း ပြန် မာတောင်နေပြီဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို ဆက်လက်ဂွင်းတိုက်နေမိပြန်၏။ ကိုသိန်းစိုးသည် ယခင်က မရခဲ့ဘူးသော

ကာမအားအင်များကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ရလေပြီ။ ဒါကြောင့်လဲ ဆက်ပြီးကြည့်သည် ... ဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သည်။သူ့လီးကြီးကလဲ သံချောင်းအလား မာနေဆဲ။ ... ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဖင်ဆုံကြီးကို ဆက်ခါဆက်ခါဆောင့်ချလေသည်။ အောင်မင်းကလည်း ခင်ငြိမ်းတင့် ဆောင့်ချပေးသမျှအောက်ကပြန်ပင့်ကော့တင်ပေးသည်။အပေါ်မှ ဖိအားတွေမြန်လာပြင်းလာသလို အောက်မှပင့်အားတွေကလည်း ပိုပြင်းလာ စူးရှလာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ပါးစပ်မှ အဖျားတက်နေသလို တဟင်းဟင်းအဆက်မပြတ် ညဉ်းညူလာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် " ပြီး " တော့မည်။

အောင်မင်းလည်း သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ချင်နေပြီ။ နှစ်ယောက်လုံး အရမ်းကို ဖီလင်တက်နေကြသည်။ ခုချိန်တွင် ကမ္ဘာကြီးပျက်သွားစေဦးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကတော့ အလိုးရပ်ကြမည်မဟုတ်ပါ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ထိုင်ရင်းဆောင့်နေရာမှ ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ကိုင်းကာ မှောက်ချလိုက်သည်။

ထိုအခါ ဖင်ဆုံကြီး ပိုကော့ကာတင်းလာရလေ၏။ အဖုတ်ညှစ်အားလည်း ပိုကောင်းလာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ကြီးမားဖွံ့ထွားသောနို့အုံကြီးနှစ်ခုသည် အောင်မင်းရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ကျကျနန ထိထိ မိမိ ဖိကပ်မိနေသည်။ တချက်တချက်ဘေးသို့ပင် နို့အုံသားတွေ ပြူထွက်လာသည်။ 

ဒါကို မြင်နေရ သော ကိုသိန်းစိုးသည် မနာလိုစိတ်တွေကောရမက်ဇောတွေကော ထူးထူးကဲကဲ ပြင်းထန်လာရလေ၏ တလကြမ်းပင်ဂွင်းအဆက်မပြတ်တိုက်နေမိတော့သည်။ ပြီးခါနီးနေသောခင်ငြိမ်းတင့်သည် မှောက်ချထားလျှက်မှပင်ဖင်ဆုံကြီးကို ခါးအားဖြင့် အဆက်မပြတ် ဆွဲပင့်လိုက် ဆောင့်ချလိုက် တလကြမ်းလုပ်နေလေ၏။အောင်မင်းကလည်း ခင်ငြိမ်းတင့် ဖင်ဆုံကြီး နှစ်ဖက်လုံးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ဆွဲညှစ်ကာ ဆွဲဆွဲဖြဲလေသည်။ထိုမျှနှင့် အားမရလေဟန်ဖြင့် လက်ဝါးကြီးများဖြင့် ဖင်ဆုံသားတွေကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုက်သေး၏။

" အား... အာ့ ... ကောင်းလိုက်တာ .. ။ ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ ကိုကိုရေ ... ထွက်ကုန်ပြီ အင့် .. အင့် .. အား .... အီး ..."

" တောက် .. ရှီး .......... ငါလဲ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပြီ တင့်တင့်ရေ ... အား ... အား ... " 

အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြလေပြီ။ တချိန်တည်းမှာပင် အိပ်ခန်းအပြင်မှ ကိုသိန်းစိုးလည်း ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်သွားပြန်သည်။ .. သုံးယောက် အပြီးချင်းဆုံသွားသည်ဟုပင် ပြောရပေမည်။ ကိုသိန်းစိုးသည်

မိမိကိုယ်ကို အံ့သြနေမိ၏။ ယခင်က ခနဆို ပြန်ပျော့သွားမြဲဖြစ်သော သူ့လီးကြီးသည် ခုတော့ဖြင့်အချိန်ကြာမြင့်စွာပင် မတ် ထောင်နေခဲ့ယုံမျှမက သုတ်ရည်များ နှစ်ကြိမ်တိုင် ပန်းထုတ်ပြီးလိုက်သည့်တိုင်ပျော့ကျမသွားသေးပဲ ခပ်မာမာပင် ရှိနေသေးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ကာမအားတွေ ဘယ်ကများရောက်လာပါလိမ့် .... ဟန်ကျလေစွ။ ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်အောင်မင်းကတော့ ခြေပစ်လက်ပစ်ထပ်လျှက်သားဖက်ထားပြီးငြိမ်သက်နေကြသည်။သူတို့အတွက် လောစရာမလိုပါ ... တနေ့လုံးလုံး အချိန်တွေ အများကြီးမဟုတ်ပါလား။ တစ်ချီကောင်း " ပြီး " သွားမှု အရသာကို အပြည့်အ၀ ခံစားရင်း မှိန်းကာအမောဖြေနေကြခြင်း ဖြစ် သည်။ အမောပြေလျှင် နောက်အချီတွေ ဆက်ကြပေဦးမည်။ ..

အောင်မင်းကိုယ်ပေါ်တွင် ထပ်လျှက်သား မှောက်ခုံကြီး မှိန်းနေသော ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အစွမ်းကုန်ကာမစပ်ယှက်ပြီးခါစ ချွေးသီးလေးတွေ ဥနေသည့် ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးဖြူဖြူကြီးကိုကြည့်ရင်း ကိုသိန်းစိုးလီးသည်ပြန်လည် မာတောင်လာပြန်သည်။

ခက်ပြီ။ ဒီတခါတော့ ဂွင်းတိုက်နေလို့ လည်း မဖြစ်တော့။ ..ကိစ္စဝိစ္စ ပြီးသွားကြပြီဖြစ်သော အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့နှစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် တယောက်ယောက်အပြင်ထွက်လာ၍ မိမိကိုတွေ့သွားလျှင် အခက်ဟု ကိုသိန်းစိုး တွေးမိသည်။တကယ်တော့ ဟိုနှစ်ယောက်ကခနအမောဖြေနေတာသာဖြစ်ပြီး အမောပြေလျှင် ပြန်လည်၍ လိုးပွဲ စကြဦးမည့် အဖြစ်ကိုတော့ ကိုသိန်းစိုးမသိပါ။ .. အခုအချိန်တွင် မိမိ မြန်မြန် ပြန်လစ်သွားလျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ဟု သာဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် အောက်ခံဘောင်းဘီကို သေသေသပ်သပ်ပြန်ဝတ်သည်။စလွယ်သိုင်းထားသော ရခိုင်ပုဆိုးကို အကျအန ပြန်ဝတ်သည်။ ချထားသော သားရေလက်ဆွဲအိတ်ကိုကောက်ကိုင်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ခြေဖွနင်းပြီး ခပ်သုတ်သုတ်ပင် ဆင်းသွားလေတော့သည်။ 

အလုပ်ကိုစေ့စပ်သေချာစွာ လုပ်တတ်သူပီပီ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပင် နေသားမပျက် ပြန်စေ့ခဲ့သေးသည်။ ကိုသိန်းစိုးထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာမှီမှာပင် အောင်မင်းနှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်က နောက်တပွဲဆက်ကြပြန် လေ၏။ ..သည်တခါတော့ အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ဖင်ထောင်ကာ ဖင်အပီဆော်နေလေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အောင်မင်းလီးကြီး အရှိန်နှင့် ခပ်သွက်သွက် ဝင်ထွက်စပြုချိန်မှာပင် ခင်ငြိမ်းမြင့်လည်းဈေးက ပြန်ရောက်လာပြီး ချောင်းကြည့်ခြင်းလုပ်ငန်း စလေတော့၏။ထို့ကြောင့် ကိုသိန်းစိုး အမှတ်မထင်ရောက်လာကာ သူ့ဇနီးချောလေးနှင့် အညာသား အောင်မင်းတို့ အဖြစ်ကို သေသေချာချာချောင်းကြည့်တွေ့မြင်သွားသည့် အဖြစ်ကို ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ညီအမကော အောင်မင်းပါ လုံး၀ မသိရှိမရိပ်မိလိုက်ကြပါပေ။ 

...........................................................................................................................................

ထိုနေ့တနေ့လုံး ကိုသိန်းစိုးသည် စိတ်တို့လှုပ်ရှားပြီး ဘာမှ အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်လို့မရတော့။သူ့မျက်စိထဲတွင် ဇနီးသည်ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဖြူဖြူတောင့်တောင့်ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီးကိုပဲ ပြန်မြင်ယောင်နေသည်။ အောင်မင်းနှင့်စပ်ယှက်နေပုံများကိုလည်း သတိရသည်။ 

ထိုအခါမျိုးတွင် ပေါင် ကြားမှသူ့လီးကြီးက အတင်း ထောင်ထောင်ထလာရာ မနည်းကို ဖိထားရ၏။ အလုပ်လုပ်ရာတွင်အမှားအယွင်းတွေမဖြစ်အောင် မနည်းကြီးကို ကြိုးစားနေရသည်။ တော်သေးသည် .. ထိုနေ့က ကိုသိန်းစိုးအလုပ်သိပ်များသောနေ့ မဟုတ်သဖြင့်သာပင်။ အိမ်တွင် လုပ်စရာလေးတွေ ရှိသည်ဟုအကြောင်းပြခွင့်တောင်းကာ ကိုသိန်းစိုးသည် ညနေ အလုပ်မှ စောစောဆင်းခဲ့လေ၏။ အချိန်ပြည့်အလုပ်ကြိုးစားသူ ကိုသိန်းစိုးအကြောင်းကိုသိသော အလုပ်ရှင်က လည်းအလွယ်တကူပင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။

အိမ်သို့ပြန်သာလာရသည် .. အိမ်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်အောင်မင်းတို့ဇာတ် ပြီးမှပြီးပါဦးမလား ဟု ကိုသိန်းစိုး တွေးပူလာမိရ၏။ ညနေပိုင်းထိများဆက်စခန်းသွားနေကြဦးမည်လား တွေးယင်း မနက် တုန်းက ချောင်းကြည့်ခဲ့တာတွေက အတွေးထဲမှာပြန်လတ်ဆတ်လာပြန်လေသည်။ လမ်းတလျှောက် လီးက တောင်မည်တကဲကဲဖြစ်နေသဖြင့်ဘတ်စ်ကားပင်မစီးရဲပဲ အငှားကားဖြင့်သာ ပြန်ခဲ့ရလေ၏။ သို့နှင့် ကိုသိန်းစိုး အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။တော်ပါသေးသည် ... အောင်မင်း မရှိတော့ပါ။ 

တရက်စာ အစာဝ၍ ပြန်သွားနှင့်လေပြီ။ သူ့အိမ်သည်မနက်တုန်းက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပင် ပုံမှန်အနေအထားအတိုင်း ရှိနေလေ၏။ ထူးထူးခြားခြားစောစောပြန်လာသော လင်တော်မောင် ကိုသိန်းစိုးကို ခင်ငြိမ်းတင့် နဲနဲတော့ အံ့သြ နေမိသည်။ ဘာမှတော့မမေး .. ။ဟန်မပျက်ပင် ခါတိုင်းလို ဆီးကြိုနေလိုက်သည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် လီးခနခန မတ်ထောင်နေပြီးလိုးချင်လှပြီဖြစ်ရာ ညစာစားပြီးသည်နှင့် ခပ်စောစော အိပ်ယာဝင်လေ၏။

သူ့သဘောအရသာဆိုလျှင်တော့အိပ်ယာထဲရောက်သည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို တက်လိုးပစ်မည်ဖြစ်သည်၊ .. သို့ပေမယ့် ခယ်မလေးကမအိပ်သေးသဖြင့် ခယ်မလေးကို အားနာ၍ ခန အောင့်အည်းနေရသေး၏။ အသံပလံတွေ ဆူညံကုန်လျှင်သူလေးခမျာ အပျိုလေးမို့ ရှက်ရှာပေ လိမ့်မည်ဟု အားနာနေမိခြင်းပင်။ .. ခင်ငြိမ်းမြင့်က အောင်မင်းနှင့်သူ့မိန်းမထက်ပင် အရင်ဈေးဦး ဖောက်ထားတာဆိုသည်ကိုတော့ သူ မသိရှာ။

ဖြစ်ရလေ ကိုသိန်းစိုး ရယ်။သို့ပေမယ့် ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်း အလိုက်သိပါသည်။ ခပ်စောစောပြန်လာပြီး အိပ်ယာလည်းတန်းဝင်သည်ဆိုကတည်းက သူ့ခဲအိုကြီး သူ့အစ်မကို စော စောလိုးချင်လို့ဖြစ်ရမည်ဆိုတာ သူကသဘောပေါက်သည်။ထို့ကြောင့်သူလည်း ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆိုသလိုပင် သူ့အခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်မောကျသွားလေဟန်နှင့်အသက်မှန်မှန်ရှုနေပေးလိုက်သည်။

ခင်ငြိမ်းမြင့်အခန်းဘက်မှ အသက်မှန်မှန်ရှုသံပဲကြားရတော့သဖြင့်အိပ်ပျော်သွားလောက်ပေပြီ ဟု တွက်မိသည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ဘက်လှည့်ပြီးရုတ်တရက်ပွေ့ဖက်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလေတော့၏။ ခင်ငြိမ်းတင့် ကြောင်နေဆဲမှာပင် ထမီကိုလည်းဆွဲချွတ်ပြစ်ပလိုက်သည်။ 

ခါတိုင်းဆို ကိုသိန်းစိုးသည် သူမကို ထမီလေးလှန်ယုံသာလှန်ကာ လိုးနေကျဖြစ်၏။ဒီနေ့တော့ ဘာကြောင့် ထမီဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်ပါလိမ့် ဟု ခင်ငြိမ်းတင့်တွေးမိလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည်မီးတော့မဖွင့်။ အမှောင်ထဲမှာပင် ဆက်လှုပ်ရှားသည်။ ဟိုတုန်းကသာ ဆိုလျှင် အရှက်ကြီးသောခင်ငြိမ်းတင့်သည် လင်မယားချင်းပေမယ့် ဒီလို ထမီဆွဲချွတ်ပစ်တာမျိုးကို ခံရဲမှာ မဟုတ်။ .. ခုတော့

အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲခဲ့ပြီးပြီမို့ အသာပင်ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ စိတ်ကတော့ သိပ်မပါ။ ကိုသိန်းစိုး၏အထနှေးအကျမြန် လီးကြီးဖြင့် မဖြစ်ညစ်ကျယ်အလိုးခံရမှုကို လင်မယား ဝတ္တရားရှိလို့သာခံပေးနေရခြင်းဖြစ်ရာ ခုလဲပဲ ငြီးငွေ့စရာကောင်းသော အပွေ့အဖက်တွေကိုသာ ပျင်းလောက်အောင်ခံနေရဦးမည်ဟုပဲ ထင်ထားမိလေသည်။

မီးမဖွင့်သဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်အောက်ပိုင်း ပကတိအနေကိုကိုသိန်းစိုးမမြင်ရပါ။ သို့ပေမယ့် မနက်က နေ့ခင်းကြောင်တောင်တွင်သူ့မိန်းမ၏ဝတ်လစ်စလစ်တကိုယ်လုံးကို အကြာကြီးမြင်တွေ့ခဲ့ပြီးသားမို့ ပေါင်တံကြီးတွေဖွေးဥနေပုံ ..ဖင်ဆုံကြီးတွေကားစွင့်နေပုံ .. အဖုတ်ကြီးက ဖောင်းအိနေပုံ တွေကို စိတ်မှန်းနှင့် အလိုလိုမြင်လာရသည်။ ထိုခနတွင် သူ့လီးကြီးက အပြတ်ကိုမတ်ထောင်လာလေ တော့၏။ နဂိုက ကြီးရသည့်အထဲခုလိုမတ်ထောင်မာကြောလာတော့ ပို၍ပင် ကြီးလာလေသယောင် ထင်ရလေသည်။ 

ကိုသိန်းစိုးသည်ခါတိုင်းလို ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်တာတွေ ကြာကြာလုပ်မနေတော့ပဲ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုယ်လုံးပေါ်တက်ခွလေတော့၏။ ခွပြီးလို့ သူမအဖုတ်ဝတွင် လီးကြီး လာထောက်မိ သည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်တယောက်ထူးခြားမှုကို သိလေပြီ။ .. 

" ဟယ် ..... ဦးရဲ့လီးကြီးက ထောင်မတ်ပြီး မာနေလိုက်တာ ပါလား ... " 

ပါးစပ်မှလွှတ်ကနဲပင်ထွက်သွားမိသည်။ သူမထက် အသက်နှစ်ဆယ်လောက် ပိုကြီးသည့်အပြင် ရိုသေရင်းစွဲလဲရှိသဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်က ကိုသိန်းစိုးကို " ဦး " ဟုပင်ခေါ်သည်။ ဟိုတုန်းကလိုသာဖြင့် ဒီလို စကားမျိုးခင်ငြိမ်းတင့်ပါးစပ်မှ ဘယ်ထွက်ရဲပါ့မလဲ .. ။ခုတော့ အောင်မင်းဇာတ်သွင်းထားတာ ခံရပြီး ဖြစ်သဖြင့်ကိုသိန်းစိုးနှင့်ပါလား ဟု စိတ်က ဘရိတ်မအုပ်နိုင်သေးခင် နှုတ်က လွှတ်ကနဲပင် ထွက်သွားမိခြင်းဖြစ်သည်။

ဒါကို ကိုသိန်းစိုးကလည်း သတိထားမိသည်။ ကိုသိန်းစိုးမှာလည်း သူ့ အိန္ဒြေနှင့်သူ လူကြီးလူကောင်းပီပီနေထိုင်လာသူဖြစ်ရာ ဒီလိုစကားမျိုးတွေ အရင်ကဆို ပြောမထွက်။ ခုတော့ သူလဲ ညစ်တွန်းတွန်းကာစိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေပြီမို့ ခင်ငြိမ်းတင့်စကားနှင့် အလိုက်သင့် ပင် သူ့ပါးစပ်မှ ပြန်ထွက်သွားမိသည်။ 

" အေး.. ဟုတ်တယ်။ ငါ့လီးကြီးက အရမ်းကိုတောင်နေပြီ။ ဒီညတော့ နင့်ကို အပီလိုးတော့မယ် တင့်တင့် ရေ .. "

ပြောနေကျမဟုတ်ပဲ ပြောလိုက်ရသော စကားများက ကိုသိန်းစိုးနှုတ်ဖျားတွင် အားရပါးရ ရှိလှသည်။စိတ်တွေလည်း ပိုထလာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ရင်ဖိုသွားပြီး သူ့အဖုတ်ဝ၌ တေ့ထားသောလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်လှမ်းကိုင်တို့ထိကြည့်ရန် အလိုလိုလှမ်းလိုက်မိလျက်သားဖြစ်သွားရလေ၏။ သို့ပေမယ့်စိတ်တွေအလွန်ထန်နေလေသော ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်လက်ကလေး ရောက်မလာသေးမီမှာပင်သူ့လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲသို့ အားကုန် ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်လေပြီ။ 

ကိုသိန်းစိုးလီးက အရင်ကတဲကသန်သာ မသန်တာ အတော့်ကိုကြီးသည်၊ ဆယ်လက်မခန့်ရှည်ပြီး ဘီယာဗူးခွံလောက် လုံးပါတ်ဆိုမှစဉ်းစားသာ ကြည့်ကြပါတော့။ .. ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ စိတ်မထသေးသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေမရွှမ်းသေးချေ။ ခြောက်သွေ့လျှက်ပင် ရှိသေးသည်။ အရည်မရွှဲသေးသော အဖုတ်ထဲသို့ စံချိန်လွန်လီးကြီး တချက်တည်းထိုးဝင်လာမှုသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အသည်းခိုက်အောင် နာသွားစေလေသည်။အဖုတ်တခုလုံး ပူထူမီးပွင့်ပြီး ကွဲထွက်သွားပလားပင် ထင်လိုက်ရတော့၏။ ..

" အား .......... အမလေးလေး။ ... နာလိုက်တာ ဦးရဲ့။ အား အား .... သေပြီ သေပြီ။ ကျွန်မအဖုတ်လေးတော့ ကွဲထွက်သွားပြီထင်တယ် ... အား လားလား "

ခင်ငြိမ်းတင့်၏နာကျင်စွာအော်လိုက်သံသည်ကိုသိန်းစိုးအတွက်တော့ အမျိုးမျိုးသော စိတ်လှုပ်ရှားမှု များကို ဖြစ်ထွန်းစေလေသည်။ ရမက်တွေလဲပိုကြွလာသည်။ ပြီးတော့ ဒေါသကလည်း ထောင်းကနဲ ထွက်သွားသည်။ 

" ကောင်မက င့ါကျတော့အော်တယ်။ .. လင်ငယ်နဲ့ကျတော့ ခံလိုက်တာ ကော့ပျံကြွလို့၊ ဟင်း .. " 

ကိုသိန်းစိုး စိတ်ထဲ ထိုသို့တွေးမိသည်။ ရမက်နှင့် ဒေါသ ပေါင်းထားသော ကိုသိန်းစိုးသည် ကြမ်းကြုတ်ကာမုန်ယိုနေသောဆင်ကြီးအလား ဖြစ်လာလေတော့၏။ အဆုံးဝင်ထားသောလီးကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အားမာန်အပြည့်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍လိုးလေတော့သည်။

" ဖုန်း ... ဘွပ် ... အား .. သေပါပြီ ဦးရဲ့။အရမ်းနာတယ် .. တော်ပြီ တော်ပြီ ... အိုး အား " 

ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ ခံရချက် တကယ်ကိုမသက်သာပါ။ ..ထွန့်ထွန့်ကို လူးနေရလေတော့သည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် ကိုသိန်းစိုးသည် သူ့ဇနီးလေးကိုအလွန်ပင်ကြင်နာသည်၊ .. ဘယ်တော့မှ ကြမ်း ကြမ်းတမ်းတမ်း မလုပ်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်က နဲနဲလောက်နာသည်ဆိုလိုက်လျှင် သူက လျှော့ချပြီးနေပြီ။ အခုတော့ဖြင့် ထိုသို့ မဟုတ်ပါပြီ။  ခင်ငြိမ်းတင့်နာလို့အော်လေ .. သူက ပိုကြမ်းကြမ်းဆောင့်လေတော့၏။ မှတ်ပလား .. မှတ်ပလား ဟုလည်း စိတ်ထဲကရေရွတ်နေမိသေးသည်။ 

နာကျင်စွာ ဆောင့်လိုးခံနေရရင်းမှပင် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ရမက်စိတ်တွေလဲ ထလာရလေသည်။ စိတ်ထလာတော့ အဖုတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်ကြည်တွေတလကြမ်းထွက်လာကာခုနကလိုမျိုး ခြောက်မနေတော့ပါ။ စိုရွှဲ၍လာလေပြီ။ .. လီးအဝင်အထွက်က စောစောကလိုကြပ်တောက်မနေတော့ ပဲ ချောချောမွေ့မွေ့ ဖြစ်လာသည်။ နာကျင်မှုက သိသိသာသာ လျော့ပါးလာသည်။

နာကျင်မှု လျော့ လာခြင်းနှင့်အတူ ကောင်းသည့်အရသာက တရှိန်ရှိန်တက်လာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်နာကျင်၍ မခံမရပ်နိုင်အော်ဟစ်နေသည့်အဖြစ်မှ ကာမအရှိန်ဖြင့် ညဉ်းတွားမြည်တမ်းရသည့်အဖြစ်သို့တစတစ ပြောင်းလဲလာလေ၏။ လင်မယားနှစ်ယောက် ခုမှ အထာကျသွားကြလေပြီ။ ... 

" ဘွပ် ဘွပ် ဘွပ်.... အင့် ဟင့် ဟင့် ... ဦးရယ် ... အင်း ဟင်း .. " 

" နင့်ဖင်ကြီး ကော့ပေးစမ်း တင့်တင့် .. "

" ဟုတ် .. ဟုတ်.. ဘွပ် ဘွပ် .... အား .. ဆောင့်ပါ ဦးရဲ့ ... ကောင်းလိုက်တာ ... အား အား "

" ဘွပ် ဘွပ် .... ဗြွတ် ဗြွတ် "

လိုးသံ အော်သံ ညဉ်းသံတွေက တသောသော ညံနေလေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲ အောက်ပေး ကောင်းကောင်းပေးတတ်နေပြီ ဖြစ်ရာကိုသိန်းစိုးအဖို့ ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင် အရသာထူးတွေ ခံစားနေရ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာလည်းပဲ ခါတိုင်းလိုခနနှင့်များ ပြန်ကျသွားမလားဟု သူ့လင်တော်မောင်၏ လီးကြီးကို စိတ်ပူနေမိသေးသည်။ သို့ပေမယ့်အကြာကြီး ကြာအောင်ပင် ပြန်မကျပဲ ဆက်တိုက် ဆော်တာခံနေရသဖြင့် စိတ်ထဲ အရမ်း ကျေနပ်ကာဖီလင်တွေ အပြတ်တက်နေရလေတော့၏။

တဖက်ခန်းမှ အိပ်မပျော်သေးသော ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် သူ့အစ်မကမ္ဘာပျက်မတတ် အော်နေသံများနှင့် လိုးဆောင့်သံများကို အတိုင်းသားပင် ကြားနေရလေသည်။သစ်သားအိမ်ဆိုတော့ အသံက လုံမှ မလုံ လေသည်ပဲ။ အစ်မဖြစ်သူ ဒီမျှ နာနာကျင်ကျင်အော်တာ တခါမှမကြားခဲ့ဖူး၊ .. ခဲအိုတော်ကြီး ဒီလောက် အဆောင့်ကြမ်းတာလဲ တခါမှ မကြုံခဲ့ဖူး။ 

ခုတော့ တအိမ်လုံးကိုသွက်သွက်ခါနေပြီ။ သွားချောင်းရလျှင် ကောင်းမလားစဉ်းစားသေးသည်။ သို့ပေမယ့်သူတို့လင်မယားထုံးစံအတိုင်း မီးက မှိတ်ထားပြီး ဒီညကလည်းပဲ လ မသာသောည ဖြစ်နေလေသောကြောင့်ကောင်းကောင်းမမြင်ရမည့် အတူတူ သွားချောင်းမနေတော့ပဲ အသံတွေကိုသာ အာရုံအပြည့်ဖြင့်ခံစားရင်းစိတ်ကူးပုံဖော်နေလေ တော့သည်။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် လိုးကောင်းကောင်းနှင့် အသားကုန်လွှတ်ကျုံးလိုက်ရာနာရီဝက်သာသာ ကြာမှပင် သုတ်ရည်တွေဖွီးကနဲပန်းထွက်သွားလေ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ ကိုသိန်းစိုး၏စံချိန်လွန်လီးကြီးနှင့် အားကောင်းမောင်းသန် ဆောင့်ချက်များကြောင့် ထိုအတောအတွင်းငါးချီဆက်တိုက်ပင် " ပြီး " သွား ရလေတော့သည်။ပြောရလျှင် အောင်မင်းနှင့် စပ်ယှက်သည်ပင်အောင်မင်းတချီဆိုလျှင် ခင်ငြိမ်းတင့် " ပြီး " လှ သုံးချီလောက်သာဖြစ်၏။ .. ခုတော့ ကိုသိန်းစိုး၏စွမ်းရည်ကိုခင်ငြိမ်းတင့် အရမ်းကြီးကို အံ့သြချီးမွမ်းမိနေလေပြီ။

ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ကာမအားတွေရလာလေသည်ကိုပင် နားမလည်တော့၊ ငါးချီဆက်တိုက် " ပြီး " လိုက်ရသဖြင့် လူကလဲနုံးချိခွေနွမ်းသွားပြီဖြစ်ရာ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး လည်း မစဉ်းစားနိုင်ရှာတော့ပါ။ .. ကိုသိန်းစိုးအပေါ်မှလှိမ့်ဆင်းသွားသည်နှင့်ပင် ခင်ငြိမ်းတင့် တချိုးတည်း အိပ်ပျော် သွားရရှာလေတော့၏။ အသံတွေပဲကြားနေရသော ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာတော့ အတော့်ကို အနေရအထိုင်ရ ခက်နေရှာလေသည်။ ခဲအိုတော်ကြီးနာရီဝက်ကျော်ကျော်ကြာအောင် မနားတမ်းလှိမ့်လိုးသွားသည့်အတွက် သူမလည်းပဲ အရမ်းကို စဉ်းစားရကြပ်နေမိ၏။

တန်တော့ ဆေးကောင်းဝါးကောင်းတွေ တွေ့လာခဲ့ပြီထင်သည်။ သူမသည်အစ်မဖြစ်သူနှင့်အတူ အောင်မင်းနှင့် ပျော်ပါးနေကြဖြစ်ရာ ခုလို အစ်မတယောက်တည်းက အရသာခံရပြီးမိမိကျ လွတ်နေရသည့်အတွက် တမျိုးကြီးဖြစ်နေရလေ၏။ 

ခဲအို ကိုသိန်းစိုး၏ လီး မည်မျှကြီးသည်ကိုချောင်းကြည့်ခဲ့မှုများအရ သူမ သိပြီးဖြစ်သည်။ ခုလို နာရီဝက်ကျော်အောင်ပင် မနားတမ်းလှိမ့်ဖြိုနိုင်သည်ဆိုကတည်းက လီးအရမ်းကို တောင်ပြီးမာကြောနေလောက်ပြီ ဆိုတာကို လည်းပဲ သူမ မှန်းဆနိုင်သည်။ထိုမျှကြီးသောလီးကြီး တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်မာတောင်နေသည်နှင့် အလိုးခံရလျှင် ဘယ်လောက်တောင်ဆွေမျိုးမေ့သွားမည်ဆိုသည်ကို တွေးယင်းခင်ငြိမ်းမြင့် ရမက် ဇောတွေ ထန်နေမိ၏။ 

အိပ်ခန်းထဲပြေးဝင်ကာ ခဲအိုကြီးရှေ့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီးပြလိုက်ချင်စိတ် တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ သည်လိုသာ သွားပြလိုက်လို့ကတော့ ခဲအိုကြီးလည်းဘာသားနှင့်ထုထား တာမို့လဲ ... သူမကို အပြတ်ပင်ဖိုက်ပေလိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်အထိတော့ခင်ငြိမ်းမြင့် အတင့်မရဲဝံ့သေးပါ။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် အချိန်အနည်းငယ် အမောဖြေပြီးသည်နှင့် နေ့လည်ကအောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့် လိုးနေပုံများကို ပြန်စဉ်းစားမြင်ယောင်ပြီး လီးကြီးပြန်တောင်လာပြန်သည်။အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အတင်းနှိုးကာ တက်လိုးပြန်လေသည်။ ..

အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေရင်းကပင် ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း လင်တော်မောင့်အလိုးကို ကော့နေအောင်ခံရပြန်လေ၏။သည်တချီလည်းပဲ ကိုသိန်းစိုး နာရီဝက်သာသာကြာသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ခမျာမှာတော့အရုပ်ကြိုးပြတ်ကိုဖြစ်သွားရှာ လေ၏။ ကိုသိန်းစိုးလီးက ခနနှင့် ပြန်တောင်လာပြန်သည်။

မောဟိုက်နေပြီဖြစ်သော ဇနီးသည်ကို နဲနဲသက်ညှာလိုက်သည့်အနေဖြင့် ကိုသိန်းစိုးသည် ဒီတခါတော့ပေးအိပ်လိုက်တော့၏။ သူကိုယ်တိုင် လည်းပဲ လီးအတောင်သားကြီးနှင့်ပင် အိပ်ပစ်လိုက်သည်။သို့သော်သန်းခေါင်ကျော်လောက်တွင်မူ ကိုသိန်းစိုးသည် နေ့လည်ကအဖြစ်ကို အိပ်မက်ပြန်မက်ရင်းလန့်နိုးလာလေရာ မအောင့်နိုင်တော့ပဲ ခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်မောကျနေသော ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ဇွတ်နှိုးကာလိုးပြန်လေတော့၏။

နောက်တခါ မိုးလင်းကာနီး ကိုသိန်းစိုးနိုးလာချိန်တွင်လည်း လီးကတောင်လွန်းနေပြန်သောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို နှိုး လိုးပြန်သည်။ ... ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ညဦးပိုင်းတွင်နှစ်ချီ၊သန်းခေါင်ယံတွင် တချီ၊ မိုးလင်းခါနီးတွင် တချီ .. စုစုပေါင်း လေးချီလေးလားအသားကုန်အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် မျော့မျော့သာ ကျန်တော့သည်။

ညဦးပိုင်းလိုးသောနှစ်ချီတွင် ငါးကြိမ်စီ "ပြီး " ခဲ့ရပြီး သန်းခေါင်ယံအလိုးခံရမှုတွင် သုံးကြိမ် " ပြီး " ကာ မိုးလင်းပိုင်း လင်းဆွဲတွင်တော့ခြောက်ကြိမ်ထိပင် " ပြီး " ခဲ့ရလေတော့၏။ မိုးလင်းခါနီးခံရမှုက " ပြီး " သည့်အကြိမ် အများဆုံးဖြစ်ကာတညလုံးကောင်းကောင်းလည်း မအိပ်လိုက်ရသဖြင့် ထိုအကြိမ်အပြီးတွင်တော့ ခင်ငြိမ်းတင့်လှုပ်ကိုမလှုပ်နိုင်ရှာတော့ပါချေ။ 

..............................................................................................................................

ခါတိုင်းဆိုလျှင် နံနက် ငါးနာရီခွဲလောက်ဆို အိပ်ယာထနေကျ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ယနေ့တော့ဖြင့်ခုနစ်နာရီထိုးလုချိန်ကျမှ အားတင်းကာ မနည်းထယူရလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ သူ့ပုံမှန်အတိုင်းခုနစ်နာရီသာသာတွင် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။

ညတုန်းက ရက်ရက်ရောရော လိုးခဲ့ကြသောကြောင့်လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး နွမ်းလျပင်ပန်းနေကြလေ၏။ အိပ်ယာထ နောက်ကျသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ခါတိုင်းလိုပင် ကိုသိန်းစိုးကို မနက်အစောစာ စားဖို့ အမှီ လုပ်မပေးနိုင်တော့။ ခင်ငြိမ်းတင့်လိုပင်ကိုသိန်းစိုးလည်း အမှန်တော့ အိပ်ယာမှ မထချင်။

သို့ပေမယ့် သူ့ထံတွင် အကြံတခုကရှိနေလေသောကြောင့် ခပ်စောစောပင် အိမ်မှထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဇနီးသည်က နံနက် စာလုပ်မပေးလိုက်နိုင်သောကြောင့် လမ်းတွင်တွေ့သော ဆိုင်မှပင် ထမင်းကြော်တပွဲကို ကြက်ဥ၂လုံး နှင့်ကျကျနနကြော်ခိုင်းကာ စားသောက်ပြီးမှ အလုပ်သို့သွားလေသည်။ 

အလုပ်မှ မနက်ပိုင်းနေ့ဝက်ခွင့်ယူသည်။ ပြီးတော့ဖလင်တလိပ်ဝယ်ပြီး ကင်မရာတွင်ထည့်သည်။ .. သူ့တွင် သူ့ကိုယ်ပိုင် ကင်မရာတလုံးအပြင် အလုပ်မှပေးထားသော အကောင်းစား ကင်မရာတလုံးလည်းရှိသေး၏။ ယနေ့တော့အလုပ်မှပေးထားသော အကောင်းစား ကင်မရာကို အသုံးပြုရန်စိတ်ကူးထားသည်။ အားလုံးပြီးတော့ အိမ်ကိုအသာပြန်လာခဲ့လေသည်။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အောင်မင်းလုပ်သလို ဝတ်လစ်စလစ်ချွတ်ပြီးနည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့် လုပ်ချင်နေလေပြီ။ .. သို့ပေမယ့် သူ့ဇနီးချောက လင်ငယ်ကျတော့သာသဘောကောင်းပြီး သူ့ကျ ငြင်းချင်ငြင်းနေမှာ စိုးရ၏။

ထို့ကြောင့် အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ဖြစ်ပျက်နေပုံများကို ဓာတ်ပုံ ကျကျနန ရိုက်ယူထားလိုက်နိုင်လျှင် ထိုပုံများကိုပြလျှက် ခင်ငြိမ်းတင့်ဘယ်လိုမှမငြင်းသာအောင် သူခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးအောင် စေခိုင်းရန်မှာ ကိုသိန်းစိုး အကြံပင်ဖြစ်ပါသည်။ ပြီးတော့ကိုသိန်းစိုးတွင် လျှို့ဝှက်ချက်တခုက ရှိနေသေး၏။ 

တည်တည်တန့်တန့် .. အိန္ဒြေကြီး တခွဲသားနှင့်နေတတ်သော ယောက်ျားကြီးများတချို့တွင် ယုတ်မာညစ်ညမ်းသော ကာမစိတ်များအတွင်းကြိတ်ရှိနေတတ်ကြပြီး အခွင့်သာလျှင် မိမိအိန္ဒြေသိက္ခာတွေကို ဘေးချိတ်ကာ ထကြွသောင်းကျန်းတတ်ကြသည့်နည်းတူ ကိုသိန်းစိုးတွင်လည်း အုံ့ပုန်းရမက်ဆန္ဒများ ရှိလေသည်။ထိုအထဲမှတခုသည်ကား သူ့ခယ်မ ငယ်ငယ်ချောချောလေး ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အရချိုင်လိုသော ဆန္ဒပင်ဖြစ်ပါ၏လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန် နေနေရသဖြင့်သာ ဘယ်လိုမှ မကြံသာ ဖြစ်နေခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

အခုတော့အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့် ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်ပျက်နေပုံတွေကို ဓာတ်ပုံရိုက်ယူပြီးအကြပ်ကိုင်ချင်သည့်အထဲတွင် ခင်ငြိမ်းမြင့်လေးကို သူချိုင်နိုင်အောင် သူ့မိန်းမ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ပါဝင်ကူညီလှော်ပေးခိုင်းစေဘို့ ရည်ရွယ်ချက်သည်လည်းပဲ တခု အပါအဝင်ဖြစ်ပါ၏။ 

အောင်မင်းနှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေခဲ့ပုံကို မျက်မြင်တွေ့ရပြီးနောက်တွင် ကိုသိန်းစိုး စိတ်ထဲတွင် ငုပ်လျှိုးနေခဲ့သောအတွင်းကြိတ် ကာမစိတ်များက မိုးဦးကျတွင် ပေါ်လာသော မှိုပွင့်ကြီး များအလား အပြိုင်းအရိုင်းပေါ်ပေါက်ထင်ရှားလာကြလေပြီ။ ကိုသိန်းစိုးအနေဖြင့် ထိုဆန္ဒတွေကို ပြည့်ဝရလေအောင်ဖြစ်သည့်နည်းနှင့် ကြိုးစား အားထုတ်ရတော့မည်။ .. မဟုတ်လျှင် သူ ရူးပင်ရူး သွားနိုင်လောက် ပါပေ၏။ 

.....................................................................................................................

ကိုသိန်းစိုးထွက်သွားပြီးသည်နှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အိပ်ယာထဲပြန်ဝင်ကာ ခွေအိပ်နေမိလေသည်။ ညကအသံတွေနားထောင်ရင်း အချောင်အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရသူ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာလည်း ရှစ်နာရီထိုးမှပင် နိုးလေ၏။

မျော့မျော့သာကျန်သည့် အစ်မ အခြေအနေကို နားလည်သော ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် မိမိဖာသာ ထွက်ပြီးမုန့်ဟင်းခါးသုံးပွဲထွက်ဝယ်သည်။ .. အိမ်ရောက်တော့ မနေ့ကကျန်သောထမင်းအေးနှင့်ရောပြီး မိမိတပွဲစားလိုက်သည်။ .. ကျန်နှစ်ပွဲကို ဟင်းရည်သပ်သပ် မုန့်သပ်သပ် ဖယ်ထားပေးသည်။

(၉) နာရီထိုးကာနီးလောက်ရောက်တော့ စားနေကျ ကြောင်ဖား အောင်မင်း ရောက်လာလေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း အိပ်ယာမှ ထကာ အောင်မင်းနှင့်အတူ မုန့်ဟင်းခါး စားသည်။ စားပြီးသည်နှင့်ခေါင်းကိုက်နေသည်ဟု အကြောင်းပြပြီး ခင်ငြိမ်းမြင့်အခန်းထဲမှ ခုတင်တွေ သွားပြန်ခွေနေလိုက်လေ သည်။သူမ တကယ်ပင် နားချင်နေပါသေးသည်။ ခါတိုင်းလို အောင်မင်းရောက်လာတာနှင့် ထကြွ လာသောစိတ်တွေ ဒီနေ့တော့ မရှိသေး။ မနေ့က တနေ့လုံး အောင်မင်းနှင့် တနေကုန်နီးပါး လိုးခဲ့ ပြီးညဘက်ကျတော့ လင်တော်မောင်ကိုသိန်းစိုး၏ အလိုးကို တညလုံး ဝက်ဝက်ကွဲမျှ ခံခဲ့ရလေရာ " ဒေါင်း "နေရှာလေပြီ။ 

အနားယူဘို့ လိုအပ်နေသေးသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာမူ ယမန်နေ့ကလည်းခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်အောင်မင်း လိုးတာပဲ ချောင်းကြည့်ခဲ့ရပြီး တခါ ညကျပြန်တော့ ခဲအိုတော်နှင့်အစ်မတို့ခါတိုင်းနှင့်မတူ ထူးထူးကဲကဲ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း လိုးကြသံ များကို နားထောင်နေခဲ့ရသည်ဖြစ်ရာ စိတ်တွေအထူးပင်နိုးကြွနေသည်။ 

ထို့ကြောင့် အောင်မင်း စားပြီးသည်နှင့်ပင်ခင်ငြိမ်းတင့်တို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲသို့ အောင်မင်းကို ဦးဆောင် ဝင်ခဲ့လေ၏။ အောင်မင်းအဖို့လည်းမနေ့က ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အပြတ်သမထားသည်ဖြစ်ရာ သည်နေ့တော့ ခင်ငြိမ်း မြင့်ကိုတလှည့်ဖြုတ်ချင်နေသည်မို့ ခင်ငြိမ်းတင့် နားလိုမှုကို ဘာမှ စောဒက မတက်တော့ပါ။ဆန္ဒတွေပြင်းပြနေသော ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အောင်မင်းကို လက်ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဦးဆောင် ဝင်လာခဲ့၏။အထဲရောက်သည်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်က အောင်မင်းကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ် နမ်း စုပ်လေတော့သည်။

အာသာ ငမ်းငမ်းကို နမ်းခြင်းဖြစ်ပါ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တကယ်ကတော့ အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်မငြိခင်ကတည်းက ငြိနေခဲ့ရသည့် " ဖောက်သည် " များဖြစ်ရာ ရှက်ရွံနောက်တွန့်နေစရာ မလို။ပွင့်လင်းရဲတင်းစွာ လုပ်လိုရာ လုပ်နိုင် လေသည်။ ရမက်ဇောတွေ ထန်နေသော ခင်ငြိမ်းမြင့်သည်ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို နမ်းလေ၏။ သူမ၏ လျှာလေးကို ထိုးထုတ်သည်။ 

အောင်မင်းက အလိုက်သိစွာ ပါးစပ်ကိုဟပေးထား၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်က အောင်မင်း ပါးစပ်ထဲ သူမလျှာလေးကို ထိုးသွင်းကလိသည်။ အောင်မင်းကမိမိပါးစပ်ထဲရောက်လာ သော ခင်ငြိမ်းမြင့် လျှာလေးကို အသာစုပ်နေ၏။ တကယ်တော့ ဒီလိုလျှာခြင်းထိုးကလိ နမ်းစုပ်မှု ကို အောင်မင်းကပင် ဒီကောင်မလေးကို သင်ပေးထားခဲ့ခြင်းပါ။ ...

လျှာခြင်းထိုးကလိ နမ်းစုပ်ရင်းမှပင် ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အောင်မင်း၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို လက် နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြုတ်သည်။ ကြယ်သီးများပြုတ်ပြီး ရှပ်အင်္ကျီပွင့်ထွက်သွားသောအခါ အောင်မင်းရင်ဘတ် ကိုလက်ဝါးနုနုလေးများဖြင့် ပွတ်သပ်သည်။အောင်မင်းသည် အတွင်းခံစွပ်ကျယ်တွေ အောက်ခံ ဘောင်းဘီတွေဘယ်တော့မှမဝတ်တတ်သူမို့ ရှပ်အင်္ကျီ ဟသွားသည်နှင့် ရင်ဘတ်က ဟင်းလင်း ပင် ပေါ်လာလေ၏။

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အောင်မင်းပုဆိုးကိုလည်း ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးကွင်းလုံးပုံကျ သွားသည်နှင့်ဗလာကျင်းသွားသော အောင်မင်း၏အောက်ပိုင်းမှ ဖင်မည်းမည်း ကြီးများကိုလက်ဖြင့်ကိုင်တွယ်ဖြစ်ညှစ်သည်။

အောင်မင်းကိုယ်လုံးက ကြွက်သားတွေနှင့် ကျစ်ကျစ် လျစ်လျစ်ဖြစ်ရာ ဖင်ကြီးများကလည်းကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်နှင့် ကိုင်လို့ကောင်းသည်။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းမြင့် ဦးဆောင်ခေါ်ရာအလိုက်သင့်လိုက်ပါရင်း အသာဇိမ်ခံနေလေ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် ငြိပြီးနောက်ပိုင်းတွင် သူ့စိတ်တွေကခင်ငြိမ်းတင့်အပေါ် ပိုသာယာနေမိခဲ့သည်။ ဟိုအရင် ခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့်စိတ်တိုင်းကျ ရှေ့ရောနောက်ပါလိုးနေချိန်ကတည်းက ရင်ထွားထွား ဖင်ကားကား ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ဘယ်လိုများ ရအောင်လိုးရပါ့ဟုအကြံထုတ်နေခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။ 

ဒီတော့လည်း ကံအခွင့်သင့်ပြီး ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုပါ အပီအပြင်လိုးနိုင်ခွင့်ကြုံလာလေသောအခါ သူ့စိတ်တွေက နောက်မှရသော မယားအသစ်ကလေးလို ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ပိုမိုစိတ်ပါနေမိခြင်းပဲ ဖြစ်ပါသည်။ သို့ပေမယ့် ခင်ငြိမ်းမြင့်က ငယ်ရွယ်သည်။ တဏှာစိတ် ပိုပြင်းထန်သည်။ခုပင်ကြည့်လေ .. ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ဘယ်လောက်ပဲ လိုင်းသွင်းထားပြီးပြီ ပြောပြော အခုခင်ငြိမ်းမြင့်လုပ်နေသလိုမျိုး သူမကပဲ ဦးဆောင်ခေါ်ငင် နှိုးဆွတာမျိုးကျတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မရှိ။

သူက စမှတက်တက်ကြွကြွ တုန့်ပြန်တာပဲ ရှိသည်။ ခုလို မိန်းကလေးက စတင် နှိုးဆွပြီး ဦးဆောင်ခေါ်သွားတာကိုခံရတာကလဲ အရသာ တမျိုးရှိသည်ပင်။ ... ဒါကြောင့် အောင်မင်းမှာ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုလည်း မပစ်ပယ်နိုင်။ ..အောင်မင်း အတွေးကောင်းကောင်းနှင့် ဇိမ်ယူနေစဉ်မှာပင် ခင်ငြိမ်းမြင့်က ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ကာအောင်မင်းကို ခုတင်စောင်းတွင် ထိုင်မိသည်အထိ အသာတွန်းပို့သည်။ 

အောင်မင်းက ခုတင်စောင်း တွင်ထိုင်ရင်း ကြယ်သီးပြုတ်နေသော ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဗလာကျင်းနှင့်ပြီးဖြစ်သော အောက်ပိုင်းမှလီးကြီးကတော့ ထောင်းကနဲ ထောင်တက်လာလေ၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အောင်မင်းကို ညုတုတုလေးကြည့်ရင်း သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို စတင်ချွတ်ခွာလေတော့သည်။

...............................................................................................................................

ကိုသိန်းစိုး (၉) နာရီကျော်ကျော်လောက်တွင် အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ အနီးပါတ်ဝန်းကျင်ကိုအသာလှည့်ပါတ် အကဲခပ်သည်။ အိမ်တံခါးများပိတ်ကာ တိတ်ဆိတ်နေ၏။ အပြင်ကကြည့်လျှင်ဆိတ်ငြိမ်နေသလောက် အိမ်ထဲတွင်တော့ ကာမမုန်တိုင်းကြီး တိုက်ခတ်နေမှာကို ကိုသိန်းစိုး သိပြီးဖြစ်သည်။ကိုသိန်းစိုး အိမ်ပေါ်သို့ အသာတက်လာခဲ့သည်။ တံခါးက မနေ့ကလိုပင် စေ့ယုံသာ စေ့ထားသည်။

ရုံးပိတ်ရက်မဟုတ်သာ နေ့များတွင် ဒဂုံမြို့သစ်မြောက်ပိုင်းထုံးစံအတိုင်း လူနေရပ်ကွက်အတွင်းလူဝင်လူထွက် မရှိသလောက်ဖြစ်ကာ တိတ်ဆိတ်နေပေရာ ခင်ငြိမ်းတင့်တို့အနေဖြင့် တခြားဘာမှအနှောင့်အယှက်မရှိနိုင်ဟု စိတ်ချယုံကြည်လျှက် တံခါးကို စေ့ယုံသာ စေ့ထားတတ်တာ အကျင့်ပါ နေလေပြီ။

ဟိုအရင်ကတော့ ပိတ်ပိတ်ထားတတ်ပါ၏။ အောင်မင်းက သူတို့ညီအစ်မ တဦးကိုလိုး သည့်အခါနောက်တဦးက ဈေးအပြန်အဆင်သင့် ချောင်းနိုင်အောင် တံခါးစေ့ယုံစေ့ထားခိုင်းလေ့ရှိခဲ့ ရာမှအကျင့်ပါသွားခြင်းပဲ ဖြစ်ပါသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် စေ့ထားသော တံခါးကို အသံမမြည်အောင်အသာတွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့ ခြေဖော့ ဝင်လာသည်။ သူ့တိုက်ပုံက လက်ဆွဲအိတ်ထဲခေါက်သိမ်းထားပြီးသား။ .. ဧည့်ခန်းထဲတွင် မည်သူ မျှ မရှိ။ 

ကိုသိန်းစိုးက သူ့လက်ဆွဲအိတ်ကိုစားပွဲပေါ်အသာချသည်၊ ဖလင်အဆင်သင့် ထည့်ထား သော ကင်မရာကို ထုတ်ယူသည်။ ထို့နောက်တော့ကင်မရာကိုင်လျှက် ဧည့်ခန်းမှ အိပ်ခန်းဘက်သို့ ချွတ်နင်းသံနှင့် ချဉ်းကပ်သွားလေသည်။ ကိုသိန်းစိုး ရင်တွေလှုပ်ရှားနေ၏။ အိပ်ခန်းထဲတွင် အောင်မင်းတယောက် မိမိမယားချောလေး ကို အပီဆော်နေလေပြီလား။ဒါမှမဟုတ် မစပ်ယှက်မှီ အစပျိုးသည့်အနေဖြင့် ပွေ့ဖက်နမ်းရှုပ် နှုးနှပ် နေကြလေပြီလား။ ..

မနေ့တုန်းကလိုပင် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ရင်ခုန်စရာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီး ဖြင့် တွေ့ရလေမည်လာစသည်ဖြင့် အမျိုးမျိုးတွေးလာလေသည်။နားပါးသော ကိုသိန်းစိုးသည် အိပ်ခန်းထဲမှလူနှစ်ယောက်အသက်ရှုသံများကို စ ကြားရသည်။ သို့သော် အသက်ရှုသံမှလွဲပြီးတခြားဘာသံမှမကြားရသေး။ လိုးသံဆော်သံတွေလဲ မကြားရ၊ နမ်းသံစုပ်သံတွေလဲ မကြားရ။

ဘာတွေလုပ်နေကြသနည်း ... ။ အရမ်းကိုသိချင်လာသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးဝနားသို့ ကိုသိန်းစိုးရောက်လေပြီ။ အိပ်ခန်း တံခါးက ပိတ်မထား၊ ခန်းဆီးတော့ ချထားသည်။ ခန်းစည်းက သေသေသပ်သပ်မရှိ။ အထူးတလည်အားမထုတ်ရပါပဲနှင့် အိပ်ခန်းထဲ အလွယ်ပင်ချောင်းကြည့်လို့ ရသည်။

နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ကြီး၏ စောင်းတနေရာတွင် အောင်မင်းထိုင်နေ၏။ အောင်မင်းကိုယ်ပေါ်တွင်အဝတ်အစားမရှိ။ .. လီးကြီးကလဲ မတ်ထောင်လျှက်။ ခုတင်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေသူကား ..ကိုသိန်းစိုးထင်ထားသလို သူ့မိန်းမ ခင်ငြိမ်း တင့် မဟုတ်ပဲ ခယ်မချောလေး ခင်ငြိမ်းမြင့် ပါတကား ..... ။ 

ကိုသိန်းစိုး အတော်ပင် အံ့သြသွားရသည်။ မျက်လုံးကိုဖြဲကာ သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်သည်။ .. မမှားပါ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှ ခင်ငြိမ်းမြင့် အစစ်။ ညီအမနှစ်ယောက်စလုံးကို အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်သော အောင်မင်းကိုအားကျသလိုလို မနာလို သလိုလိုဖြစ်သွားရတော့သည်။ သူ့ခယ်မချောကို သူမှ မကြံ ရသေးခင်သူကောင့်သားက ဦးနေပြန်ပြီကော ... ။ 

သို့ပေမယ့် သေသေချာချာ စဉ်းစားလိုက်တော့ ဒါသည်ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို မိမိလည်း စိတ်ကြိုက် လိုးနိုင်ဆော်နိုင်ဘို့ အခွင့်အလမ်းကြီး ပွင့်နေခြင်းပင်ဖြစ်ကြောင်းနားလည်သဘောပေါက်သွားသည့် အခါတွင်တော့ ကိုသိန်းစိုး အောင်မင်းကိုပင် ကျေးဇူးတင်မိသလိုလို။ကိုသိန်းစိုးချောင်းကြည့်ချိန်တွင် ခင်ငြိမ်းမြင့်က သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်တွေကို ချွတ်ခွာချနေချိန်ဖြစ် သည်။ကိုသိန်းစိုးအနေဖြင့် ခယ်မချော အဝတ်ချွတ်ပုံကို အစမှ စတင်ကြည့်မြင်နိုင်ခဲ့လေသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည်

အာဂျီနိုမိုတို စာတမ်းပါ တီရှပ်အဖြူရောင်နှင့် တက်ထရွန်ထမီနက်ပြာရောင်တို့ကို ဝတ်ဆင်ထားလေသည်။ပထမဆုံး တီရှပ်ကို အောက်နှုတ်ခမ်းစကိုကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်သို့ ဆွဲမ တင် ချွတ်သည်။ အောင်မင်းမရိုးမရွဖြစ်စေရန် ခင်ငြိမ်းမြင့်က တတ်နိုင်သမျှ ခပ်ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲချွတ် ခြင်း ဖြစ်၏။ 

တီရှပ်အပေါ်သို့ကြွတက်သွားမှုနှင့်အတူ အတွင်းခံဝတ်ထားသော ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ အပေါ်ပိုင်းလေးကတဖြေးဖြေးပေါ်လာသည်။ ရှေ့မှထိုင်ကြည့်နေသော အောင်မင်းသာ မက ချောင်း ကြည့်နေသောကိုသိန်းစိုးပါ စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်လို့နေရ၏။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့် ဝတ်ထားသည်က အတွင်းခံဇာဘော်လီ ခါးတိုပုံဆန်း ဘော်လီလေးဖြစ်ရာ ထမီထက်ဆင်နှင့် ဘော်လီအောက်နားစ အကြားတွင် ခါးသားလေးကလက်သုံးလုံးသာသာလောက် ပေါ်နေ၏။ ပေါ်နေသော ခါးသားလေး များက ဝင်းအိနေကြသည်။ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ချွတ်ပြီးသောတီရှပ်ကို အောင်မင်းမျက်နှာဆီ ပစ်ပေါက်ထည့်လိုက်၏။

အောင်မင်းက ရီပြီး ဆီးဖမ်းကာ သူ့ဘေးနား ခုတင်ပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ဇာဘော်လီကိုဆက်ချွတ်၏။ နောက်ကျောချိတ်တပ် အမျိုးအစားဖြစ်လေရာ သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ကာနောက်ကျောချိတ်များကို ဖြုတ်သည်။ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ရိုးရိုးဖြုတ်နေခြင်းမဟုတ်၊ ..ပြုံးယောင်ယောင်မျက်နှာပေးလေးနှင့် ညုတုတု မျက်စလေးချီကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းဖြုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေသော အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ညုတုတု အမူအယာလေးများကိုအကုန်မြင်ရသည်။ နောက်ဖက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုသိန်းစိုးမှာမူ မြင်နိုင်စွမ်းမရှိ။ သို့ပေမယ့်ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်များ ဖြုတ်နေပုံကိုတော့ အသေအချာမြင်ရသည်။

တဖြည်းဖြည်းချင်းဖြုတ်နေခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် ချိတ်တခုပြုတ်သွားလေတိုင်း ကိုသိန်းစိုးရင်ထဲ တခါဒိန်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရလေသည်။ နားထဲတွင် ဘော်လီချိတ်ပြုတ်သွားသံ ထောက်ကနဲ ထောက်ကနဲကိုပင်ပီပီသသ ကြားနေရသလို ခံစားရလေ၏။

ချိတ်တခုပြုတ်သွားလေ .. ဘော်လီက ပိုလျော့ရဲရဲဖြစ်လာလေ ..ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ပြည့်တင်းလှပသော အသားစိုင်တို့က ပိုပြီး ပေါ်လာလေလေ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ခယ်မလေးကို အရချိုင်လိုနေသော ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ဇာဘော်လီချိတ်ဖြုတ်နေပုံကိုသေသေချာချာပင် ကြည့်နေမိသည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်လာနေပြီ။

ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်များ အကုန်ပြုတ်သွားလေပြီ။ .. ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ဇာဘော်လီကိုအသာဆွဲခွာကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ လှမ်းပစ်ပလိုက်သည်။ သည်တော့ ကိုယ်ကို လှည့်ပြလိုက်သလိုဖြစ်ကာလှပဝင်းအိသောနို့အုံလေးများကို ကိုသိန်းစိုးပါ သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရ၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်က ထမီလေးကိုဆက်ချွတ်သည်။ ဇာဘော်လီတုန်းက ဖြေးဖြေးလေး အချိန်ယူကာ ချွတ်ခဲ့သော ခင်ငြိမ်းမြင့်သည်ထမီကျတော့ ချွတ် ချလိုက်သည်မှာ မြန်မှမြန်။ .. ဖြုတ်ဆို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါ၏။

ချွတ်ပြီးသွားသည်နှင့် စွေ့ကနဲဆို ခုတင်ပေါ်လှမ်းတက်သွားပါလေတော့သည်။ သူမသည် ကိုယ်လုံးတီးတော့မဖြစ်သေးပါ။ ပင်တီဘောင်းဘီဖြူလေးတော့ သူမခါးတွင် ရှိနေပါသေးသည်။အောင်မင်းက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်လုနီးပါး ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုယ်လုံးလေးကို အားရပါးရပင် ဆီးကြို ပွေ့ဖက်လိုက်၏။ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျက် ခုတင်ပေါ် လဲကျသွားကြလေသည်။

ခင်ငြိမ်းမြင့်အဝတ်ချွတ်တာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ရပ်ကြည့်နေမိသော ကိုသိန်းစိုးသည် သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ကင်မရာကိုပင် မေ့လျော့နေမိခဲ့၏။ အခုမှ သတိရသွားကာ ခုတင်ပေါ်လဲကျနေသော အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အသေအချာလှမ်းချိန်သည်။ 

ရိုက်ကွင်းကောင်းသွားသည်နှင့်ရိုက်ယူရန် အသင့်ပြင်သည်။ ကင်မရာက အကောင်းစားဖြစ်သဖြင့် အတန်အသင့်အလင်းရောင်လေးရှိနေလျှင်ပင် ဖလက်ရှ်မီး မသုံးပဲ ပုံကောင်းကောင်းပေါ်အောင် ရိုက်ယူနိုင်ပါ၏။ အောင်မင်းက ခုတင်ပေါ်တွင်ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ပက်လက်လေးဖြစ်သွားအောင် လုပ်လိုက်သည်။ 

ထိုအခါ ကိုသိန်းစိုးသည်ခင်ငြိမ်းမြင့်၏နို့အုံရင်သားများကို သေသေချာချာနှင့်ကြာကြာ မြင်ခွင့် ရ သွားလေ၏။ လက်ထဲမှ ကင်မရာကိုဇွန်းမ် ဆွဲကာ ခင်ငြိမ်းမြင့်ရင်သားများကို ဆွဲယူချိန်လိုက်ရာ ပီပီပြင်ပြင် အနီးကပ်ကြည့်နေသည့်ပမာမြင်ရလေပြီ။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် သူ့အစ်မ ခင်ငြိမ်းတင့် လောက်တော့ ရင်သားထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းကြီးမဟုတ်လှ။ သို့ပေမယ့် သူ့အရွယ်နှင့်သူ ကြည့်လို့ ကောင်းစွာ မို့မို့ဝန်းဝန်းရှိလေသည်။ နို့သီးခေါင်းနီနီလေးနှစ်ခု ငေါက်တောက်ထောင်နေပုံက ဖြင့် မြင်သူ အသည်းယားစေလောက်ပါ၏။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်နို့အုံနှစ်ခုကို ဘယ်ညာ စုံကိုင် ကာ ခပ်တင်းတင်းညှစ်သည်။ လက်ချောင်းများကြားမှ နို့အုံသားလေးတွေပင် ပြူထွက်လာရအောင်ကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ခြင်းဖြစ်ပါ၏။ ကိုသိန်းစိုးရင်တွေတုန်လာသည်။ ထိုသို့ အပီအပြင်နို့ညှစ်နေပုံကို တပုံရအောင် ရိုက်ယူထားလိုက်၏။အောင်မင်းက ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာကုန်းပြီး လျှာနှင့်ရက်ပေးသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်တဟင့်ဟင့်ဖြစ်လာ၏။ နဂိုချွန်သောနို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းမာကာ ထောင်တက်လာလေသည်။

အောင်မင်းသည် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့်လျက်ပေးပြီးနောက်တွင်တော့ ထောင်တက်ချွန်ကော့နေသောနို့သီးလေးကို ပါးစပ်ဖြင့်ကုန်းဟပ်ကာ အားရပါးရစို့လေ၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့် ရင်လေး ကော့တက် လာ သည်၊ ..အောင်မင်းဆံပင်တွေကို လက်ဖြင့် ထိုးကိုင်ပွတ်ဆွဲသည်။

" အားပါးပါး ... ကိုကိုရဲ့ ။ .. စို့စမ်းပါရှင့် ..အားရပါးရစို့စမ်းပါ။ အာ .. ဟာ ဟာ ... စို့ စို့ .. နှစ်ဖက်လုံးကိုစို့ပါ ကိုကိုရဲ့။ .. ညှစ်လဲညှစ်ပေးဦးလေ ..ခုနတုန်းကလို ... အင်း ဟင်း ဟင်း "

ပါးစပ်မှလည်း အာသာငမ်းငမ်း ရမက်ပြင်းပြင်း ဖွင့်ဟပြောဆိုမိလေပြီ။နို့အုံနှစ်ခုကို တလှည့်စီပြောင်းစို့လိုက် ကျန်တဖက်မှ နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးကို လက်ညှိုးလက်မ နှင့်ပွတ်ခြေလိုက်လုပ်ပေးနေရင်းက ပင် ခင်ငြိမ်းမြင့်ပင်တီလေးကို အောင်မင်း လှမ်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်၏။

ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ဖင်ဆုံကြီးအသာကော့ပေးလေတော့ လွယ်လွယ်ကူကူ နှင့်ပင်ကျွတ်သွားလေသည်။ အခုတော့ ခင်ငြိမ်းမြင့် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တီးလုံး ဖြစ်သွားပေပြီ။ အောင်မင်းကပင်တီချွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ခေါင်းကိုအောက်စိုက်ကာ ခင်ငြိမ်းမြင့်စောက်ပတ်လေးကို လှမ်းရက်တော့၏။

အောင်မင်းခေါင်းက ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်သွားသည်မို့ ကိုသိန်းစိုးမှာ ခယ်မ လေး စောက်ပတ်ကိုကြာကြာမမြင်လိုက်ရပါ။ ဖြတ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည်လေးကပင် မို့မို့ဖောင်းဖောင်း နှင့် အတော်ရင်ခုန်စေပါ၏။အောင်မင်းက ချက်ခြင်းတန်း မရက်သေး။ .. နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာဖြဲကာ လေခပ်ပြင်းပြင်းတချက်နှစ်ချက် မှုတ်သွင်းလိုက်သေးသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ဖင်ဆုံကြီး ကြွတက်ပြီး တုန်သွား၏။ လေ တွေကသားအိမ်ထဲထိတောင် ရောက်သွားသလားမှတ်ရအောင်ကို အောင်မင်းမှုတ်အားက ကောင်းလှ ပေသည်။

ပြီးတော့မှ စောက်ပတ်ရက်ခြင်းလုပ်ငန်းစလေတော့၏။ ပထမဆုံး ပတ်လည်တွင် ပေါက်နေသောအမွှေးနုလေးများကို ဖိရက်ပေး၏။ ထို့နောက်မှ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဆွဲဖြဲကာ ပြူးထွက်လောလေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာကို ဇောင်းတိုက်သွင်းကာ ရက်ပေးသည်။ အဖုတ်ပေါ်တွင် လျှာကိုပြားလိုက်ကပ်ပြီးတော့လဲ အားရပါးရ ရက်တင်ပေးသေး၏။ တပျပ်ပျပ် အသံတွေ ဆူညံနေ တော့သည်။

ကိုသိန်းစိုးအနေဖြင့်တော့ ရက်နေမှုကို သေသေချာချာ မမြင်ရပါ။ သို့ပေမယ့် ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ပေါင် ကြားတွင်အောင်မင်းမျက်နှာကြီး ကပ်လျှက် ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေပုံ၊ .. ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖျတ်ဖျတ် လူးနေပုံ နှင့်တပျပ်ပျပ်အသံတွေကိုတော့ ကောင်းကောင်းမြင်ရ၊ ကြားရသည်။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် ခုထိ တခါမှအဖုတ်မလျက်ဖူးသေးပေ။ ဒီညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကို အဖုတ်လဲ ရက်ပေးရဦးမည်ဟု စိတ်ထဲတေးထားလိုက်လေ၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ကြီးကတော့ အောင်မင်းအပီအပြင်ရက်ပေးနေမှုကြောင့်ဖောင်းသထက်ဖောင်းကာ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေလဲ ယိုကျလာလေပြီ။

အောင်မင်းက ယိုကျလာသောစောက်ရည်ကြည်များ ကို အငမ်းအရပင် လျှာဖြင့်သိမ်းကာ စုပ်ယူသောက်မျိုချနေ၏။စောက်ရည်ကြည်နံ့မွှေးမွှေးလေးများ က အောင်မင်းကို ကာမအားပိုတိုးလာစေသည်။ စုပ်တာရက်တာ ပိုအသက်ပါလာစေလေသည်။ စောက်ပတ်ရက်ပေးခြင်းသည် မိန်းမများကို ထွန့်ထွန့်လူးအောင်ပင်ရမက်ဇောထန်လာစေသော အကောင်းဆုံးနည်းတခုဖြစ်သည်ကို အောင်မင်းကောင်းကောင်းသိ၏။

ထို့ကြောင့်လည်းပဲ သူနှင့် " ဖြစ် " သော မိန်းမမှန်သမျှ စောက်ပတ်ကို အပီရက်ပေးနေကြဖြစ်သည်။ယခုလည်း ခင်ငြိမ်းမြင့် မှာ အောင်မင်း၏ ရက်ရက်ရောရော ရက်ပေးနေမှုကြောင့် ကာမဆိပ်တွေ ငယ်ထိပ်ထိတက်နေရ လေပြီ။ သူမဖင်ဆုံကြီးသည် မွေ့ယာထက် တတောင်လောက်ပင် မြောက်ကြွတက်လာနေလေ၏။ခေါင်းလေးကတော့ ဘယ်ညာယမ်းခါနေသည်။ စောက်စေ့လေးကတော့ ပြူးထွက်လာနေသည်သာ မကတဆတ်ဆတ်ပင် တုန်နေသေး၏။

အောင်မင်းက ထိုစောက်စေ့လေးကို လျှာဖျားနှင့် ဖိကာ ဝိုက်ကာ ရက်ပေးပြန်သည်။ သူသည်တက်မလိုးသေးခင် စောက်ပတ်ရက်ပေးခြင်းဖြင့်ပင် ခင်ငြိမ်း မြင့်ကို တချီ " ပြီး " အောင် လုပ်မည်ဟုစိတ်ပိုင်းဖြတ်ထား၏။ ထို့ကြောင့် အဓိက အကြောဆုံ ဖြစ်သော စောက်စေ့ကို အပီအပြင်ပင် ရက်လေသည်။ခင်ငြိမ်းမြင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ .. ။ ဘလောင်ဆူဝေလာသော ရမက်ဇောတို့ကို ထိန်းချုပ်လို့ မရတော့ ။ 

" အား ... ဟင့်ဟင့် ။ ရက်ပါ ကိုကိုရဲ့ ... စုပ်လဲစုပ်စမ်းပါ ... အောင်မယ်လေးလေးလေးနော် ... ကျွန်မပြီး တော့မယ်ရှင့် .... စုပ် စုပ် ... အစေ့ကို နာနာစုပ်စမ်းပါရှင် ..... ဟီး .. ရှီး ... "

နောက်ဆုံးတော့ခင်ငြိမ်းမြင့်တစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တွန့်လိန်ကော့ပျံပြီး " ပြီး "သွားရလေတော့သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ ဒလဟော ထွက်ကျလာရာ အောင်မင်းကမလွတ်တမ်း ဖမ်းယူသောက်မျိုပြစ်လိုက်သည်။ အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းမြင့် စောက်ပတ်လေးကိုအသာခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆက်ပြီး ရက်ပေးနေ၏။ တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်နေသာ ခင်ငြိမ်းမြင့် ငြိမ်သက်သွားမှပင်ပေါင်ခွကြားမှ မျက်နှာခွာတော့သည်။ ထို့နောက် အိပ်ယာပေါ်လှဲချသည်။ သူ၏ ငပဲချောင်းကြီးကမိုးမျှော်လျှက် ... ။

" ကဲ ... အခု မြင့်မြင့် စုပ်ပေးရမယ့် အလှည့် ရောက်ပြီ ... " 

အောင်မင်းကခပ်ပြုံးပြုံးပြောလိုက်၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့် လှဲနေရာမှ အားယူ ကုန်းထသည်။ အောင်မင်း ခါးဘေးနားတွင်ဒူးထောက်ကာ အသာ ထိုင်ချသည်။ အောင်မင်းလီးတံကြီး အရင်းကို ညာလက်ဖြင့် အသာဆုပ်ကိုင်သည်။

ဘယ်လက်က ဂွေးဥများကို အသာပွတ်သပ်ပေးသည်။ သူမမျက်လုံးလေးများက မှေးစင်းလျှက်လီးချောင်းကြီးကို မက်မောမှု အပြည့်ဖြင့်ကြည့်နေလေ၏။ ကိုသိန်းစိုးသည် ကင်မရာကို အသာချိန်ရင်းမြင်ကွင်းအကောင်းကို စောင့်နေသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ခေါင်းလေးက အောက်သို့ စိုက်ကျလာ၏။ သို့ပေမယ့် ကိုသိန်းစိုးထင်နေသလို မဟုတ်ပဲ အောင်မင်းလီးတံကြီးကို မစုပ်သေး၊ .. ဂွေးဥတလုံးကို ဖမ်းဟပ်လိုက်ကာပြွတ်ကနဲမြည်အောင်စုပ်ပေး လိုက်ခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။

ပါးစပ်ထဲဝင်လာသော ဂွေးဥကို လျှာဖြင့်လည်းအသာပတ်ကာ ရက်ပေး နေသေးသည်။ လီးတံအရင်းတွင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကတော့ဂွင်းတိုက်သလို အသာလှုပ်ရှား ပေးနေလေ၏။ အတော်ကြာတော့ ပါးစပ်ထဲမှ ဂွေးဥကိုထုတ်ပစ်ပြီး နောက်တလုံးကို အလားတူ စုပ် ပေးပြန်သည်။သည်တခါတော့ ဂွေးဥကို သွားဖြင့်ပါ မနာမကျင် တဇတ်ဇတ် ကိုက်ပေးနေသေး၏။ 

ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုတဖက်စီပြောင်းကာ အတော်ကြာ စုပ်ပေး ရက်ပေး ကိုက်ပေးနေပြီး နောက်တွင်မူ ခင်ငြိမ်းမြင့် ပါးစပ်ကလီးတံအချောင်းကြီးဘက် ရောက်လာပြန်လေသည်။ အရင်းဘက်မှ စတင်ကာ လျှာလေးနှင့်ထိပြီးရက်လာပေးသည်။ လျှာသည် လီးတံထိပ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ရောက်လာလေ၏။

အောင်မင်းအံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်နေရသလို ကိုသိန်းစိုးလည်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေလေသည်။ ဓာတ်ပုံတွေလည်းကျကျနန ရိုက်ယူသည်။ ဂွေးဥတွေ စုပ်နေတုန်းက တပုံ ... အခု လီးတံလုံးပါတ် ကို ရက်ပေးနေပုံက တပုံ ..။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်က အပေါ်ဘက်သို့ တက်လာသည်။ 

နီရဲပြဲလန်နေသော လီးဒစ်ကြီးကိုလျှာဖြင့်ပတ်ကာ ရက်ပေးနေပြန်သည်။ လီးတန်ဒစ်ထိပ်မှ သုတ်ရည်ထွက်ရာ ဟတတ အပေါက်လေးကိုတော့ လျှာဖျားလေးဖြင့် ကျကျနန ဖိထိုးထည့်သည်။ မကြာမီ အောင်မင်း လီးတံကြီးကော ဂွေးဥတွေပါတံတွေးတွေဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုလာတော့သည်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင် ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အောင်မင်း လီးတံကြီးကိုပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်သွားသည် အထိ ဆတ်ကနဲ ဖမ်းကာ ဟပ်ထည့်လိုက်ပြီး အားရပါးရ အာခေါင်ခြစ်ကာစုပ်ထည့်ပေးလိုက်၏။

" အား ....... တယ်ကောင်းကွာ ... စုပ်စုပ် .. အားရပါးရ ဆက်စုပ်စမ်း မြင့်မြင့် .. "

အရသာအပြတ်တွေ့သွားသော အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းမြင့် ဆံပင်တွေကို ခပ်နာနာလှမ်းဆွဲကာ ပြောလိုက်၏။ သူ့ခါးနှင့် ခြေထောက်တွေ အကြောဆွဲကာ တွန့်လိမ်သွားကြသည်။ ကိုသိန်းစိုးကလည်းခင်ငြိမ်းမြင့် လီးတံကြီးတခုလုံးဝင်အောင် အပီအပြင် စုပ်ပေးနေပုံများကို တပုံပြီးတပုံဆက်တိုက်ရိုက်ယူနေ၏။

လီးတံတချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲရောက်အောင်စုပ်သည့်အခါ ဒစ်ထိပ်ကြီးက ခင်ငြိမ်းမြင့်အာခေါင်ကိုထိမိထောက်မိလေသည်။ တချက်တချက် အန်မလိုပင် ပျို့ပျို့တက်သွားရ၏။ ထိုအခါမျိုးတွင် ပါးစောင်ထဲမှာထိုးတက်လာသော ဖိအားက လီးတံကြီးကို ဖိညှစ်လေသဖြင့် အောင်မင်း ထွန့်ထွန့် လူးရပြန်လေသည်။

ထို့ကြောင့် ထိုခံစားမှုမျိုး မကြာမကြာရအောင် သူ့လီးတံကြီးကို ခင်ငြိမ်းမြင့် အာခေါင်ထိုးမိသည်အထိကော့ကော့ဆောင့်တင်ပေး၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ခေါင်းလေးကတော့ တခါခါ ဖြစ်နေရလေတော့သည်။ငါးမိနစ်ခန့်မျှ အားရပါးရ လီးစုပ်ခံပြီးနောက် အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းမြင့် ခေါင်းလေးကို အသာဆွဲဖယ်လိုက်၏။ စုပ်ပေးနေသော လီးချောင်းကြီးက တံတွေးတွေ အရွှဲသားဖြင့် ပါးစပ်ထဲမှ ထွက်လာ လေသည်။

" လိုးတော့ မလို့လား ကိုကို ... " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်က မျက်စလေးချီပြီး မေးပြန်သည်။ 

" အေး ... ချတော့မလို့ .." 

" ဘယ်အပေါက်ကို အရင်ချမှာလဲ .. "

ခင်ငြိမ်းမြင့်အမေးစကားကို ကိုသိန်းစိုး ရုတ်တရက် နားမလည်၊ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားမိသည်။ မိန်းမတွေမှာ ချစရာ ဘယ်နှစ်ပေါက်များ ပါလို့လဲ ... ။ 

" မြင့်မြင့်ကကောဘယ်အပေါက် အရင်အလိုးခံချင်လဲ .. ပြောလေ " " ဒါဆို ဖင်အရင်ခံချင်တယ် ကိုကို ရာ .... ။ ဖင်ချပေးနော်.. " 

" ဖြစ်တယ်လေ ... ကုန်းလိုက်စမ်း လေးဘက် .. " 

ကိုသိန်းစိုး မျက်လုံးပြူးရလေပြီ။ ဖင်ကိုလိုးမယ်ဆိုပါ့လား ... ။ အစတုန်းက မိန်းမတွေတွင် စောက်ပတ်တခုသာ လိုးလို့ရသည်ဟု ကိုသိန်းစိုးသိရှိနားလည်ထားခဲ့၏ ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်အောင်မင်း ဖြစ်နေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်မိတော့မှအောင်မင်းလီးကို ခင်ငြိမ်းတင့် ပါးစပ်နှင့် စုပ်ပေးတာ မြင်ခဲ့ရသည်။

ထိုအခါ လီးကို မိန်းမ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးထိုးသွင်းကာ လိုးလို့ ရကြောင်း အသိတခုတိုးခဲ့ရ၏။ ဟော ... အခု နောက်ထပ် တမျိုး အထူးအဆန်းကြားရပြန်လေပြီ။ ဖင်ကို လဲ လိုးလို့ ရသတဲ့ .. အံ့ရော အံ့ရော ။ ဒီလိုဆိုတော့ မိမိ ဇနီးချောလေးခင်ငြိမ်းတင့် ဖင်ကိုရော အောင်မင်း လိုးနေလေသလားဟု တွေးမိ ပြန်သည်။ဒီလူ နေမှာမဟုတ်ပါဘူး။ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုလဲ ဖင်ချပြီးသား နေမှာပါပဲ။ ... ကိုသိန်းစိုး စိတ်မကောင်းသလိုလို ဖြစ်မိသည်။ရမက်ဇောတွေလဲ ထန်လာမိသည်။ .. တွေ့ကြဦးမှာ ပေါ့ တင့်တင့် ရယ် .... ။

တောက် ...ခင်ငြိမ်းမြင့်ကတော့ ဖင်လိုးခံရန် အသင့်ပြင်လေပြီ။ ခုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်လေ၏။ ဖင်လိုးမည့် ငနဲသား လီးကြီး တဝင့်ဝင့်နှင့် ခယ်မလေးနား တိုးကပ်သွားသည်ကိုခဲအိုဖြစ်သူကိုသိန်းစိုးတယောက် အသည်းတအေးအေးဖြင့် သာ ကြည့်နေမိတော့သည်။ မိမိလည်းခင်ငြိမ်းတင့်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖင်လိုးပစ်ရဦးမည်ဟု စိတ်ထဲက တေးကာ အံကြိတ်နေမိလေသည်။

" ဆီ မပါဘူးလား ကိုကို ရဲ့ ... " 

ဖင်လိုးခံရန် အသင့်လေးဘက်ကုန်းထားပေးရာမှ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကခေါင်းလေးငဲ့ကာ မေးလိုက်သည်။

" ကုန်နေတာ ထပ်မဝယ်ရသေးဘူး မြင့်မြင့်ရဲ့ ... မြို့ထဲကဆေးဆိုင်ကြီးတွေမှာမှ ရတာ။ ... အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး ... တံတွေးရှိသားပဲ ... တံတွေးဆွတ်မှာပေါ့ " 

" အင်း ... ပြီးရော .. ဒါဆိုလဲ တံတွေးဆွတ်ပြီး ချ .. "

" စိတ်ချပါ မြင့်မြင့် ရာ .... ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မချပါဘူးစိတ်ချ ... ဟဲဟဲ "

အောင်မင်းက သဘောကျစွာ ရယ်လိုက်ရင်း ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ကျကျနနဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ စူစူလေး ပေါ်လာသော ဖင်၀ ခရေပွင့်လေးပေါ်သို့ တံတွေးတွေ ပြစ်ကနဲထွေးချလိုက်၏။တံတွေးများ သည် အမြှုပ်တစီစီနှင့် ဖင်ဝတွင် ခနတင်နေကြသေးသည်။ ပြီးမှ အောင်မင်းက ဖင်ကိုပိုဆွဲဖြဲလိုက်မှ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ အသာလျှောဝင်သွားကြ၏။ ထို့နောက်တွင်တော့ အောင်မင်းသည်ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖင်ဝသို့ သူ့လီးကြီးကို တေ့လေပြီ။ 

တေ့တေ့သွင်းသွင်း ဆိုသလိုပင် ဖိထိုးချလိုက်ရာတံတွေးတွေရွှဲနေသော ဖင်ဝလေးထဲသို့ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ခုနက ခင်ငြိမ်းမြင့်အပီစုပ်ပေးထားသဖြင့် လီးတံကြီးကလည်း တံတွေးများ ရွှဲ နေလေရာ ဖင်ရောလီးပါ ချောမွှတ်နေသည်မို့အဝင်က သိပ်တော့ မခက်ခဲပါ။ သို့ပေမယ့် ဖင်ပေါက် ပီပီ စောက်ပတ်လိုမဟုတ်ပဲ ကျဉ်းလှသဖြင့်လီးတိုးဝင်လာသောအခါ ဖင်လိုးခံသူတို့ထုံးစံအတိုင်းပင် ခင်ငြိမ်းမြင့် နာကြင်မှုဝေဒနာကိုကြိတ်မှိတ်ခံစားရလေသည်။

" အာ့ ... ကျွတ်ကျွတ် .. နာတယ် ကိုကိုရ ။ ဖြည်းဖြည်း .... ဖြည်းဖြည်း ....ဟင့်ဟင့် "

ပါးစပ်မှ ညဉ်းသံလေးထွက်ရင်း ခင်ငြိမ်းမြင့် ခေါင်းလေး မော့တက်သွားရသည်။ အောင်မင်းကတော့ 

" ခေါင်းဝင်လျှင် ကိုယ်ဆန့်သည် " 

ဆိုသော စကားလိုပင် ဒစ်ကြီးမြုပ်သွားပြီးပြီဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို တချောင်းလုံးဝင်အောင် ဆက်ကာဆက်ကာ ဖိထိုးသွင်းနေလေသည်။ အလိုးခံဘူးနေကျဖင်ပေါက်ဖြစ်သဖြင့် ကြပ်သည်ဆိုသည့်တိုင် ဖိထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း လီးကြီးက တထစ်ပြီး တထစ်တိုး၍ ဝင်သွားလေသည်။

" အမယ်လေး .... သိပ်မကြမ်းနဲ့ဦးလေ ကိုကိုရဲ့။ ဖင်ထဲမှာကြပ်သိပ်နေသေးတယ် ... အား .... နာလိုက်တာရှင့် .... အမေရေ .. အမေ .. " 

စောက်ကောင်မ ကဲတုန်းကကဲပြီး ခုကျမှ မဆီမဆိုင် အမေကို လာ တနေသေးသည်ဟု ကိုသိန်းစိုး တွေးမိသည်။ အောင်မင်းကတော့ဘာမှ ခွန်းတုန့်မပြန်။ .. ဒီလိုပဲ အစဆို နာပေမယ့် ခနနေတော့ ဆောင့်ပါဦးကိုကိုရဲ့ .. ဖြစ်လာဦးမည်မှန်းသူက သိပြီးသားမဟုတ်လား။ 

အောင်မင်းက လီးကို မှန်မှန်ဖိ၍ဖိ၍သွင်းသည် ... ကိုသိန်းစိုးကလည်းဓာတ်ပုံတွေ တပုံပြီး တပုံ ဆက်၍ဆက်၍ ရိုက်သည်။ ... အလုပ်တော့ အဖြစ်သား။ မကြာခင် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ လီးကြီးက အဆုံးဝင်သွားလေပြီ။ ဖင်ခေါင်းတလျှောက်မှ ကြွက်သားများလီးတံကြီးနှင့် အနေတော်လျှော့ပေးကြုံ့ပေးမှု အထာကျကာ သွားစေရန် အောင်မင်းသည် အရင်းထိထိုးထည့်လျှက်သားနှင့် ခန စိမ်ပေးထားလိုက်သေး၏။ ဖင်လိုးမှုတွင် ဤအဆင့်က အရေးကြီးသည် ..။

စောက်ပတ်လို တခါတည်းလိုးချလိုက်ပါက အခန့် မသင့်လျှင် ခံရသူမိန်းကလေး ဖင်ကွဲသွားနိုင်၏။ကံမကောင်းပါက စအိုပေါက်ပြီး ဆေးရုံပင် ပို့ရ တတ်လေသည်။ ခနစိမ်ထားပေးပြီးနောက်တွင်တော့အောင်မင်း ဖင်လိုးပွဲကြီး စလေပြီ။ 

ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက် ..ဆောင့်ထိုးပြန်သွင်းလိုက်နှင့် မှန်မှန်ကြီး လိုးပေးနေလေ တော့၏။ လိုးဆောင့်ရာတွင်လည်းလီးကိုတည့်တည့်တမျိုး .. ဘေးဘက်မှ စောင်းပြီး တခါ .. အပေါ်မှ ဖိထိုးချလျှက်တနည်း .. ဘက်ပေါင်းစုံဒေါင့်ပေါင်းစုံပြောင်းပြီး လိုးဆောင့်နေခြင်းဖြစ်၏။ အောင်မင်း၏ ကိုယ်က ကွယ်နေသဖြင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်ဖင်လေးထဲ အောင်မင်းလီးကြီးဝင်နေပုံကို ကိုသိန်းစိုး သေသေချာချာ မမြင်ရ။ .. သို့ပေမယ့်ဘေးစောင်းလိုးသွင်းလိုက်လျှင်တော့ စအိုထဲသို့ လီးတံကြီး ဝင်ထွက်ပုံကို ဖြတ်ကနဲမြင်ရသည်။

အထူးသဖြင့်တော့ အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးချချိန်များတွင် မြင်ကွင်းက အကောင်းဆုံး ... ။ အားရပါးရဓာတ်ပုံတွေရိုက်ယူနေလိုက်မိသည်မှာ ခနလေးနှင့်ပင် ဖလင်တလိပ် ကုန်သွားလေတော့၏ ဖလင်လိပ်အပိုမထည့်လာခဲ့မိသည့်အတွက် ကိုသိန်းစိုး မိမိကိုယ်ကို နောင်တ ရလို့ မဆုံး ... ။ 

ဘာပဲပြောပြော ပွဲကအခုမှအစရှိသေးသည်။ .. ရှေ့လျှောက် ဒီ့ထက်ကောင်းတာတွေ လာလိမ့်ဦးမည် ဟု သိနေသောကိုသိန်းစိုးသည် ဖလင်ထပ်သွားဝယ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ကိုသိန်းစိုး အိမ်ထဲမှအသာပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ တံခါးကိုလဲ မူလ လက်ရာအတိုင်း အသာပြန်စေ့ပေး ထားခဲ့လိုက်၏။ဒဂုံမြို့သစ်တွင်နေသာနေရသည် .. ဒဂုံမြို့သစ်မှ ဈေးဆိုင်တွေကို ကိုသိန်းစိုး မကျွမ်းပါ။ ဒဂုံမြောက်ပိုင်းတွင် စတိုးဆိုင်တို့စူပါမားကက်တို့ဆိုသည်ကလည်း ရှားပါးလှပါဘိခြင်း ... ။ 

ဘယ်နေရာတွင် ဖလင်ဝယ်လို့ ရမှန်း သူမသိတော့ တဝဲလည်လည်ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ မတတ်နိုင်ပဲ တာမွေဘက်အထိ ပြန်လာရကာတာမွေအဝိုင်းထိပ်မှ ဆိုင်တခုတွင် ဖလင် ၃ လိပ် ထပ်ပြီး ဝယ်လိုက်လေ၏။ခရီးကဖင့်တော့ အချိန်ကအတော်ကြီးကို ကြာသွားရသည်။ ကိုသိန်းစိုး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်တံခါးက ခြေရာလက်ရာမပျက်စေ့မြဲစေ့လျှက်သား .. ။ 

အသံတွေက အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်မြဲ ထွက်ပေါ်နေလျှက်သား .. ။ အိမ်ထဲမှာခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့် အောင်မင်း၏ နှစ်ပါးသွားဇာတ်က ဆက်မြဲဆက်လျှက် ရှိပေလိမ့်ဦးမည်။ ဒီလူ တော်တော်လဲလိုးနိုင်သည့် လူပေ ပဲ ... ။စောစောကလိုပင် အိပ်ခန်းနားသို့ ကိုသိန်းစိုး အသာချဉ်းကပ်၏။ ကင်မရာကိုမြှောက်ကိုင်လိုက်မှ ဖလင်မလဲရသေးသည်ကို သတိရကာ ရိုက်ပြီးသားဖလင်လိပ်ကို ရစ်ပြီးပြန်ထုတ်၊ဖလင်လိပ်အသစ် ထည့် .. လုပ်နေရသေးသည်။

အကောင်းစား ကင်မရာဖြစ်ကာ တော်တော်များများလုပ်ဆောင်ချက် တွေက အော်တိုမက်တစ် ဖြစ်သဖြင့် ဖလင်လဲတာ ဘာမှ သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ သို့ပေမယ့်ကိုသိန်းစိုး ကတော့ ဤမျှအချိန်လေးကိုပင် ကြာလှသည် အောက်မေ့မိလေသည်။ဖလင်အသစ်ထည့်ပြီးသည်နှင့် အိပ်ခန်းနားသို့ ကိုသိန်းစိုး ပြန်လည်ချဉ်းကပ်၏။ ဟတတ ခန်းဆီး ကြားမှအထဲသို့ အသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ .. ကိုသိန်းစိုး မျက်လုံးတွေ အဝိုင်းသားဖြစ်သွားရလေသည်။

ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် ခယ်မလေးခင်ငြိမ်းမြင့်နှင့် ကာမသူခိုး အောင်မင်းသာ မကတော့ ...။ သူ့ ရှုမငြီးသည့်ချစ်ဇနီးလေး ခင်ငြိမ်းတင့် ပါ အတူရောက်နေလေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ ဖြစ်ပါ၏ သုံးယောက်လုံးအဝတ်မပါ ကိုယ်လုံးတီးတွေနှင့် ... ။

အောင်မင်းသည် ညီအစ်မနှစ်ဖော် အတူခေါ်ကာ " တူးဘိုင်ဝမ်း "ကောင်းကောင်းကြီးကို ပျော်ပါး နေလေသည်။ တော်တော်လေး အနားယူလိုက်ရသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်အားအင်ပြန်ပြည့်လာချိန်တွင် အောင်မင်းက လည်းပဲ သူပိုဖီးလ်လာသော ခင်ငြိမ်းတင့်မပါပဲနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုချည်း လိုးနေရတာ အာသာမပြေ ဖြစ်လာသောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အိပ်နေရာမှအတင်းသွားဆွဲခေါ်ထုတ်လာခဲ့ခြင်းပင် ဖြစ်ပါလေ တော့သတည်း ။ 

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>