ကုဋေကုဋာ သဲကိုးဖြာ အပိုင်း (၁)

ကုဋေကုဋာ သဲကိုးဖြာ အပိုင်း (၁)

ရေးသားသူ - MahawGani 

(01)                                             

အချိန်က ၁၉၉၆ ကာလများအတွင်း။

ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် ......။

ရွှေအိုရောင် တိုယိုတာ ကိုရိုလာကားသစ်လေး တစီး သည် ကျောင်းထဲကို အရှိန်ပြင်းပြင်း မောင်းလာရာက ကင်တင်းရှေ့မှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးရပ်လိုက်သည် ။ မိုးဦးဝသုန် သည် ကင်တင်းရဲ့ ဒေါင့်က စားပွဲမှာ စာထိုင်ဖတ်နေရာက တပ်ထားသည့် ရွှေရောင်ကိုင်း မျက်မှန်အဝိုင်းလေးကို ကျော်ပြီး ကင်တင်း အပြင်ကို ကြည့်လိုက်သည် ။

လာပြီ ..။

သဲကိုးဖြာ ရောက်လာပြီ ။

ကားထဲက ဆင်းလာတဲ့ သဲကိုးဖြာသည် ကင်တင်းထဲကို သေသေချာချာ ကြည့်သည် ။ သူ့ကို လက်လှမ်းပြနေတဲ့ မိုးဦးဝသုန်ကို တွေ့သွားသည် ။

နက်ပြောင်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်.. ..ဘိုက်သားဖြူဖြူလေး ပေါ်အောင် တိုတဲ့ တီရှပ်လက်ပြတ်..အနက် နဲ့ အဝါ ပန်းပွင့်တွေ ပါတဲ့ ဒီဇိုင်းနဲ့ ဘောင်းဘီပွပွကြီး ဝတ်ထားတဲ့ သဲကိုးဖြာကို ကင်တင်းထဲကရော ကင်တင်းအပြင်ကရော လူတွေ ဝိုင်းကြည့်နေကြသည် ။ ဒါက မိုးဦးဝသုန်အတွက် အဆန်း မဟုတ်တော့ ..။ သဲကိုးဖြာနဲ့ သူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်နေတာကြာပြီ ဆိုတော့ လူဝိုင်းကြည့်တာက အဆန်းမဟုတ်တော့ဘူးလေ ။

" သဲကိုး ...စောင့်လိုက်ရတာ လေးသချေီ နဲ့ ကမ္ဘာတသိန်း ရှိနေပြီ ..မေ့ထားတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား ..."

သဲကိုးဖြာ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်သည် ။

" ဆောတီး..ဆောတီး ...စကားကောင်းနေတာ နဲ့ နဲနဲကြာသွားတယ် ...ဒီကြားထဲ နောက်ကျလို့ မြန်မြန်မောင်းမိတာ .. ယာဉ်ထိန်းရဲ အတားခံလိုက်ရသေးတယ် ..."

" ဟယ် ...လိုင်စင် သိမ်းသွားရောလား .."

" ဟင့်အင်း ..ဘာညာ ငိုပြလိုက်ရတာပေါ့.ခစ်ခစ် ..နှစ်ဆယ်တန် တရွက်နဲ့ .."

" သဲကိုး ..ဘာသောက်မလဲ .."

" အင်း....မသောက်တော့ဘူး ..မိုးဦး ..သွားမယ်လေ ..ယူ ရောက်ဖူးချင်နေတဲ့ ပန်းခြံ အသစ်ကို .."

" အိုကေ ..အဲ့ကျမှ တခုခု စားချင်လဲ စားပေါ့ ...ဟေ့..ကောင်လေးရေ . .ပိုက်ဆံရှင်းမယ် ..."

မိုးဦးဝသုန်ကလည်း သဲကိုးဖြာရဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက် ဆိုတော့ သဲကိုးဖြာလိုဘဲ ဒီဇိုင်းက ခပ်လန်လန် ..ခပ်ဟော့ဟော့ ဖြစ်သည် ။ သဲကိုးဖြာလိုဘဲ နက်ပြောင်နေတဲ့ သရီးစတက်ပ် ဆံပင်တို ..နဲ့ ..။ နှုတ်ခမ်းနီ ရဲရဲ ဆိုးထားသည် ..။ လည်တိုင်မှာက ပြောင်လက်သော ကျောက်အမဲရောင် ပုတီးတွေ အများကြီး ဆွဲထားသည် ။

ခြေသလုံးပေါ်အောင် တိုသော ထမိန် အနက် ..။ အပေါ်ပိုင်းမှာ တိုလွန်းပါးလွန်းတဲ့ အကျီလေး ဝတ်ထားသည် ..။ အနက်ရောင် ခွာမြင့်ဖိနပ် ထူထူကြီးနဲ့ ..။ လက်မှာက အနက်ရောင် အဝိုင်းကြီးကြီး နာရီတလုံး ပတ်ထားသည် ..။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် တို့ ကားပေါ်တက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း မောင်းထွက်သွားတာကို လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်း ကင်တင်းထဲကနေ ကြည့်နေသည် ။ ထက်မြက်လင်းက

" ထူးဆန်းတယ် သူငယ်ချင်း တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ"

ခေါင်းရမ်းပြီး ပြောလိုက်လို့ လွန်းဇာက

" မင်းဟာက အရင် မရှိအဖျားမရှိ..ဘာတွေများ ထူးဆန်းနေတာလဲ ထက်မြက်ရယ် .."

ထက်မြက်လင်းက

" တွေ့လိုက်တယ် မှုတ်လား ...သဲကိုးဖြာ ..ရုပ်ရော ကိုယ်လုံးရော..အသံကော ဘာမှ ပြောစရာ မရှိဘူး ..စီးတဲ့ကား..ဝတ်တဲ့အဝတ်အစား ...ကြည့်ရုံနဲ့ ရေလျံတယ် ဆိုတာလည်း သိနိုင်တယ် ...အင်း....ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိဘူး..သဲကိုးဖြာ မှာ ခုထိ ဘဲ မရှိသေးဘူးကွ ...."

ပြောသောအခါ လွန်းဇာလဲ တဟားဟား အော်ရယ်သည် ။

" ထက်မြက်ရယ်..ဘာများလဲလို့..ဘဲ မရှိသေးတာ ..သူ ကြိုက်တဲ့ ဘဲ မတွေ့သေးလို့ နေမှာပေါ့ကွာ..ဒါများ အဆန်းလုပ်လို့ .."

" ဟာ..လွန်းဇာ...ဘယ်ကလာ..ဘဲ မလိုချင်ရမှာလဲ ..သဲကိုးဖြာက တွဲတွဲနေတာ တော်တော် များနေပြီ..ဘဲတွေ တယောက်ပြီး တယောက် ..ဘာလို့လဲ မသိဘူး ..ဘဲတွေ တကောင်နဲ့မှ မမြဲဘူး ..ဒါကို ငါ စဉ်းစားနေတာ ....ဘာကြောင့်လဲ..ဘာလို့လဲ ...ဒီလောက် ချောဒီလောက် ချမ်းသာ တဲ့ သဲကိုးဖြာလို စော်ကို ဘာကြောင့် ဘဲတွေ ခါခါသွားကြတာလဲ..ဒါမှမဟုတ် ခွာပြေး ကြတာလဲ ..ငါ နားမလည်နိုင်လို့ ..."

လွန်းဇာက စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ ..လေသံနှိမ့်ပြီး

" ဒီစော်က ရုပ်သာလှတာ ပါးစပ်က အရမ်းနံလို့လားမှ မသိတာ ..."

ပြောလိုက်တော့ ထက်မြက်လင်းက

" မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ..ပါးစပ်နံတာလောက်က လုပ်လို့ရပါတယ် ..ဒါလောက်နဲ့တော့ ဖြတ်ကြမယ် မထင်ပါဘူး ..." လို့ ပြောသည် ။

" ဒါဖြင့် ဟိုလို ဆိုရင်ကော ...သူက မိန်းမ အယောင်ဆောင်ထားတဲ့ ယောက်ျားကြီးတယောက် ဖြစ်နေလို့ ဖြစ်မယ်....ဟိဟိ .."

" လွန်းဇာ ရယ် ....ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ..ဒီလောက် ထွားအယ်နေတဲ့ စော်ကို မင်းမို့ ယောက်ျား ထင်နေရတယ် ...."

လွန်းဇာ တဟားဟား နဲ့ အော်ရယ် သည် ။

ထက်မြက်လင်းက

" ငါ မိုးဦးဝသုန် ရဲ့ သူငယ်ချင်း လင်ခန့်ဒိန်ဆီက ကြားတာတော့ သဲကိုးဖြာက ဘဲလိုချင်နေတာ တပိုင်းကို သေနေတာ တဲ့ ..ဘဲတွေ သူ့ကို ဖြတ်ဖြတ်သွားတိုင်းလဲ အရမ်း အသဲကွဲ ခံစားရတာ တဲ့ " လို့ ပြောပြန်သည် ။

" ဘာ...ဘာတဲ့..ထက်မြက် ..စော်နံမည်က ..လင် ဘာဖြစ်တယ် ..."

" လင်ခန့်ဒိန် ...ချင်း အမျိုးသမီး .."

" နံမည်ကလဲ ခပ်ဆန်းဆန်း ပါလား ..."

" အေး..လင်ခန့်ဒိန် က မိုးဦးဝသုန် နဲ့ အရမ်းခင်ကြတာလေ ....မိုးဦးဝသုန် က သဲကိုးဖြာ ဘဲလွတ်နေတယ် ဆိုတာ ပြောပြတယ် ...ဘဲလွတ်တယ် ဆိုတာ လတ်တလော ရည်းစား မရှိဘူးပေါ့ကွာ .."

" ဟာ..အတော်ဘဲပေါ့..ဒါဆိုရင် ငါ့အတွက် အခွင့်အရေး ရှိသေးတာပေါ့..ဟတ်ဟတ် ..."

" အယ်...ဘာ..မင်းက သဲကိုးဖြာကို ကြိုက်နေလို့လား..ဖန်မလို့လား ..လွန်းဇာ...."

" ဘာလဲ..မင်းက ငါ ဖန်ရင် မရနိုင်ဘူးလို့ ပြောချင်တာလား ..."

" အိုး..မပြောရပါလား ...အချစ်မှာ မျက်စိ မရှိဘူးတဲ့ ...ငါတွေ့တာကတော့ သဲကိုးဖြာ အရင် တွဲခဲ့တဲ့ ဘဲတွေက မင်းလောက်လဲ ရူပါ မလာဘူး ..စုတ်ပြတ်ပြတ် ဆင်းရဲသား လဲ ပါတယ်..ဒီလို ဆင်းရဲမွဲတေ တဲ့ ဘဲတွေကတောင် သဲကိုးဖြာကို ချန်ပြေးကြတယ်...ဆိုတော့ တခုခုတော့ တခုခုဘဲလေ ....မင်း စမ်းကြည့်မလို့လား ....လွန်းဇာ .."

" အင်း..ငါ သဲကိုးဖြာကို ကြိုက်နေတာ ကြာပြီ ..လတ်တလော ဒီလောက် လန်းတဲ့ စော်က ဘဲ ရှိနေမှာဘဲ ဆိုပြီး မလိုက်ဘဲ နေနေတာ..မင်းပြောပြလို့ ဘဲလွတ်နေတယ် ဆိုတာ သိရတော့ သူ့ကို ငါ လိုက်ချင်တယ် .."

" ဟာ..လိုက်ပေါ့..သူငယ်ချင်း..မင်း လိုက်ရင် ငါသိချင်နေတဲ့ သူ့ကို ဘဲတွေ ဘာကြောင့် ချန်ထားပြီး လစ်ကုန်ကြလဲ ဆိုတဲ့ အဖြေကို မင်းဆီက ငါ အတိအကျ ခိုင်ခိုင်လုံလုံသိရတော့မယ်..လေ "

" ကောင်းပြီ..ထက်မြက် ..ငါ သဲကိုးဖြာကို လိုက်မယ် သဲကိုးဖြာ အသဲကွဲနေတုံးဘဲ ..။

" အသဲက ခဏခဏ ကွဲရလွန်းလို့ အပိုင်းပိုင်း ဖြစ်ပြီး ပြန်ဆက်လို့ ရပါ့မလားမသိဘူး"

မိုးဦးဝသန်ကို ရယ်စရာ လုပ်ပြီး ပြောနေရသည် ။ မိုးဦးဝသုန်က သဲကိုးဖြာ ရယ်မောပြောနေပေမယ့်..မရယ်ဘူး ။ သဲကိုးဖြာ တကယ်ဘဲ အသဲကွဲရတယ် ဆိုတာ သိလို့ ။ မိုးဦးဝသုန်နဲ့ သဲကိုးဖြာက ငယ်ငယ်ကထဲက တွဲခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေ ဆိုတော့ အမြဲ တယောက်ရဲ့အတွင်းရေး ကို တယောက် အသိပေး တိုင်ပင်ခဲ့ သည် ။

သဲကိုးဖြာရဲ့ နံပါတ်၃ နဲ့ နောက်ဆုံး ချစ်သူ မောင်မောင်လေးလွင် နဲ့ သဲကိုးဖြာ ရည်းစား ဖြစ်တာ နှစ်လ အတွင်း မောင်မောင်လေးလွင်က သဲကိုးဖြာကို စပြီး အဆက်ဖြတ်လိုက်သည် ။ မောင်မောင်လေးလွင်သည် အဖေမရှိတော့ ။ မုဆိုးမ အမေက ဈေးရောင်းပြီး သားကို တက္ကသိုလ်ပညာ သင်ဖို့ ကျောင်းစားရိတ်ပေးနေတဲ့ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်တခုမှာ နေတဲ့ လူ ..။

ရုပ်ရည် သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နဲ့ စာကြိုးစားသူ ဖြစ်သည် ။ မောင်မောင်လေးလွင်ကို သဲကိုးဖြာက စကြိုက်ခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ သဲကိုးဖြာသည် သူနဲ့ မတွေ့ခင်က ချစ်သူနှစ်ယောက် ထားခဲ့ဘူးသည် ။ ဒီ ချစ်သူတွေက သဲကိုးဖြာကို တိုတောင်းတဲ့ ချစ်သူဘဝမှာဘဲ စွန့်ပစ်ခဲ့ကြသည် ။ သဲကိုးဖြာသည် မောင်မောင်လေးလွင်ကို အာရ်စီ ထဲမှာ လုပ်တဲ့ ပန်းချီကာတွန်းပြပွဲမှာ စတွေ့ဘူးခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ သဲကိုးဖြာသည် ဒုတိယမြောက် ချစ်သူကစွန့်ပစ်တာ ခံခဲ့ရလို့ အသဲကွဲနေတဲ့အချိန် ဖြစ်သည် ။

ပန်းချီပြပွဲ ရှိသည် လို့ ရေးထားတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်ကို မိုးဦးဝသုန်က တွေ့တာနဲ့ သဲကိုးဖြာကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဝင်ကြည့်ဖို့ ပြောသည် ။ သဲကိုးဖြာလဲ ဘာရယ်မဟုတ်..မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ဒီလိုဘဲ အာရ်စီထဲမှာ ပြပွဲတွေ လုပ်ရင် ဝင်ကြည့်နေကျဆိုတော့ " ကောင်းသားဘဲ..မိုးဦး ..." ဆိုပြီး မိုးဦးဝသုန်နဲ့ အတူ ဝင်ကြည့်သည် ။

သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ ပန်းချီပြပွဲကို ဝင်ကြည့်ရင်း မိုးဦးဝသုန် က ..

" ဟယ် ..သဲကိုး..ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း ....ဒီပန်းချီ ပုံက ယူနဲ့ ချွတ်စွပ်တူနေပါလား ..ယူ့ပုံကို ဆွဲထားတာ ဖြစ် မယ် ...အိုကွာ...ယူနဲ့ အရမ်းကို တူတာဘဲ ....ယူ့ပုံပါ..ယူ့ပုံမှ ယူ့ပုံ အစစ် ...." 

လို့ ပန်းချီကား တချပ်ကို ပြသည် ။ ခဲနဲ့ ရေးခြစ်ထားတဲ့ အဖြူ အမဲ ပုံတူ ပန်းချီ ကားလေး တချပ် ဖြစ်သည် ။သဲကိုးဖြာ အရမ်းအံ့ဩသွားသည် ။

ဟုတ်သည် ။ သူ့ပုံမှ သူ့ပုံ အစစ် ။ မျက်မှောင်လေးကြုံ့ကာ စဉ်းစားသည် ။ ဘယ်သူဘယ်တုံးက ရေးလိုက်တာလဲ..ဒီပန်းချီကားကို ...။ မိုးဦးဝသုန် က ပန်းချီ ပြပွဲ တာဝန်ခံ ထိုင်နေရာ စားပွဲကို ခွာမြင့်ဖိနပ်သံ တဒေါက်ဒေါက် ပေးပြီး လျှောက်သွားသည် ။

" ဒီမှာ ..ခင်ဗျားက ဒီပြခန်း တာဝန်ခံလား ..."

" ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ် ....ဘာများ ..."

" ကိစ္စရှိတယ်...ကိစ္စရှိလို့ လာခဲ့တာပေါ့ ...လာ..ကျမတို့နဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ ..."

" ဗျာ..ဘယ်ကို လိုက်ရမှာလဲ..ဘာကိစ္စ......"

" ခွင့်ပြုချက် မရှိဘဲ ကျမသူငယ်ချင်းပုံကို ဆွဲထားလို့ ..."

" ဗျာ ..."

" မဗျာ နဲ့ လာ . ."

မိုးဦးဝသုန်က တာဝန်ခံကို ဆွဲခေါ်လာပြီး ပန်းချီကားကို ပြသည် ။

" ကြည့်...တွေ့လား ...သူ့ပုံ..သူ့ပုံ ...ဒါ ဘယ်သူရေးတာလဲ ..သိချင်တယ် .."

ပန်းချီပြခန်း တာဝန်ခံ ဆိုတာကလဲ သူတို့အရွယ် ကျောင်းသာတယောက်ဘဲလေ ..။

" ဟို...ဟို...အင်း ....ဟိူဟာ ..."

" ရှင် ဘာ ကြောင်တောင်တောင်တွေ လုပ်နေတာလဲ ...ကျမ မေးနေတာက ဒီပုံကို ရေးတဲ့ ပန်းချီဆရာ..အဲဒါ သိချင်လို့ ..."

" သူ့ကို သိရင် ဘာ...ဘာ....ဘာ လုပ်မလို့လဲဟင် ..."

ပြခန်းတာဝန်ခံ ကျောင်းသားသည် ကျားကြီးတကောင် ရှေ့ကို ရောက်နေသော ယုန်ငယ်လေးတကောင်လို ဖြစ်နေသည် ။

" မေးမလို့ပေါ့..သူ သဲကိုးဖြာရဲ့ ပုံကို ဘာလို့ ရေးတာလဲ..ဘယ်လိုရေးတာလဲ ...လို့..."

" ဒါဘဲလား ..."

" အင်းပေါ့..ဒါဘဲ မေးမှာ ..."

" အင်း..ဒါဆို..အင်း...အဲ ....ဟိုဒင်း ...အဲဒါဆို..ဟိုလေ ...."

" ရှင် အူကြောင်ကြောင် လုပ်မနေနဲ့ ...ပြော..ပန်းချီဆရာ ဘယ်သူလဲ ...."

" ကျ...ကျ...ကျနော် ...ကျနော်ပါ..အဲ့ပုံရေးတာ ကျနော်..အဟဲ ..."

" ဟယ်တော့ ....ရှင်..ရှင် ရေးတာ ...."

မိန်းမချောလေးနှစ်ယောက် ခုန်ပေါက်နေကြသည် ။ အသဲယားလို့ ။ ဒီပန်းချီဆရာ ဆိုတဲ့ ပြခန်းတာဝန်ခံကို ထုရိုက်ပစ်ချင်ကြသည် ။

" ကဲ ပြောပြ..ကျမတို့ သိချင်တာ..ရှင် ဘာကြောင့် ဒီပုံကို ရေးတယ်..သဲကိုးဖြာပုံကို ဘယ်က ရလို့ ပုံတူ ကြည့်ရေးတာလဲ ....."

" မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ မေးခွန်းတွေကို ဖြေ...အဲ..ရှင့်နံမည် အရင်ပြော..."

" ကျနော့်နံမည် ..မောင်မောင်လေးလွင်ပါ ..."

" ဟုတ်ပြီ..ပြော..ပထမဆုံး..ဘာကြောင့် သဲကိုးဖြာပုံကို ရေးတာလဲ ..."

" အဟဲ ..သဲကိုးဖြာ ရယ်လို့ မသိပါဘူး ..အရမ်းချောလှလွန်းလို့ ရေးမိတာပါ .."

သဲကိုးဖြာလဲ သူ့ရှေ့ ပေါ်တင်ကြီး ချီးမွမ်းခံလိုက်ရလို့ မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည် ။

" အံမယ်..ရှင်က ဘယ်မှာ သဲကိုးရဲ့ ပုံကို တွေ့ဖူးလို့လဲ .."

" ဒီမှာ..ကျနော် ဒီဓါတ်ပုံလေး ကောက်ရလို့ .."

မောင်မောင်လေးလွင်က သူ့ရှပ်အင်္ကျ ီအိပ်ကပ်ထဲက ဓါတ်ပုံလေးကို ထုတ်ပြသည် ။

" ဟယ်..."

" ဟင် ..."

သဲကိုးဖြာရော မိုးဦးဝသုန် ရော အံ့အားသင့်သွားကြသည် ။

" ဘယ်နေရာမှာ ကောက်ရတာလဲ ..."

" သိပ္ပံကင်တင်း က စာပွဲတလုံးပေါ်က ...."      

" အင်းလေ..ဒါပေမယ့် ကံယကံရှင် ခွင့်ပြုချက် မယူဘဲ ပန်းချီ ဆွဲတာတော့ ရှင်လွန်တာပေါ့ ..."

" ဟုတ်ကဲ့..ဒါအတွက် ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် ...ကျနော့်အမှားအတွက် လဲ ဒီပန်းချီကားလေးကို မသဲကိုးဖြာကို လက်ဆောင်အဖြစ် ပေးပါရစေ ..."

မိုးဦးဝသုန် က ရယ်သည် ။

" ရှင့်အဖြစ်က သုမောင်တို့ မင်းလူတို့ ရေးတတ်တဲ့ တက္ကသိုလ် အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေ ထဲကလို ဖြစ်နေတယ် ..ခစ်ခစ် ..."

မောင်မောင်လေးလွင် ဘာပြောရမှန်းမသိလို့ ဘာမှ မပြော ..။ သဲကိုးဖြာကတော့ ပန်းချီပုံတူလေး ရမယ် ဆိုလို့ ဝမ်းသာနေသည် ။

" ကောင်းပြီလေ..ရှင့်ကို ကျမတို့ ခွင့်လွှတ်ပါတယ် ..ပန်းချီကားက ဘယ်တော့ ယူရမှာလဲ .."

" ပြပွဲပြီးတဲ့အခါ ပေးပါမယ် ...သဲကိုးဖြာတို့ ကို ဘယ်လို ထပ်ဆုံနိုင်မလဲ ..."

သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသုန် ပြုံးလိုက်သည် ။

ဒီ မောင်မောင်လေးလွင် ဆိုတဲ့ ကောင်က အလည်ဘဲ..။ သူတို့နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ် ဆိုတဲ့ သဘော ...။

" ရတယ်လေ..ဆုံကြတာပေါ့..မောင်မောင်လေးလွင်..."

သဲကိုးဖြာတို့နဲ့ မောင်မောင်လေးလွင်တို့ ထပ်ဆုံကြပါသည် ။ဆုံရင်းတွေ့ရင်း ချိန်းကြရင်း သဲကိုးဖြာနဲ့ မောင်မောင်လေးလွင်တို့ ချစ်မိသွားကြသည် ။ ကျောင်းဝင်းထဲမှာ သူတို့အတွဲကို အမြဲ တွေ့နိုင်သည် ။ သဲကိုးဖြာသည် မောင်မောင်လေးလွင်ကို အရမ်းဂရုစိုက်သည် ။ မောင်မောင်လေးလွင်သည် ကင်တင်းမှာ ဝယ်မစားနိုင်လို့ အိမ်ကနေ ထမင်းဘူး အမြဲ ယူခဲ့ထည့်ခဲ့သည် ။

သို့ပေမယ့် ဟင်းက မကောင်း ။ သဲကိုးဖြာနဲ့ ရည်းစားဖြစ်တော့ သဲကိုးဖြာက အမြဲ ဟင်းတွေ ဝယ်ကျွေးသည် ။ ဟင်းတွေ အိမ်က ယူခဲ့ပေးသည် ။ မောင်မောင်လေးလွင်ကို ကားမောင်းသင်ပေးသည် ။

အဝတ်အစား အဖိုးတန်တွေ နာရီတွေ ဝယ်ပေးသည် ။ ကျောင်းလခ လဲ ပေးပေးသည် ။ ရည်းစားသက် နှစ်လ ပြည့်သောအခါ မောင်မောင်လေးလွင်သည် သဲကိုးဖြာကို အဆက်ဖြတ်သွားသည် ။ သဲကိုးဖြာ အသဲ တွေ ကွဲကြေရတော့သည် ။ ဘာကြောင့်လဲ..ဘာအတွက်လဲ သဲကိုးဖြာရော မိုးဦးဝသုန်ရော မသိဘူး ။ မောင်မောင်လေးလွင်ကတော့ ကျောင်းပါ ထွက်သွားသည် ။

အသဲကွဲ ဝေဒနာကို သဲကိုးဖြာ ခံစားရင်း ယောက်ျားတွေကို စိတ်နာလာသည် ။ မိုးဦးဝသုန်က ပျော်ပျော်နေကြရအောင်ဆိုပီးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ရှော့ပင်တွေ ထွက်..ရုပ်ရှင်တွေသွားကြည့်..အပြင်ဆိုင်တွေ မှာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ထွက်စားကြ နဲ့ သဲကိုးဖြာ စိတ်ပျော်အောင် လုပ်ပေးသည် ။

ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သဲကိုးဖြာသည် ယောက်ျားတွေ ချန်ချန်သွားတဲ့ မိန်းမ အဖြစ် ကျောင်းထဲမှာ လူသိများလာသည် ။ ဒီလို ယောက်ျားတွေက ပစ်ပြေးတယ် ဆိုတဲ့သတင်းကြောင့် ကျောင်းထဲမှာ သဲကိုးဖြာ သည် ပိုလို့ နံမည်ကြီးလာသည် ။ လူတွေ သတိထား ဂရုစိုက် ကြည့်လာကြသည် ။ သဲကိုးဖြာ ကျောင်းကော်ရစ်ဒါတွေမှာ ဖြတ်လျောက်သွားတဲ့အခါ မျက်လုံးပေါင်း တစ်ထောင်မက ဝိုင်းကြည့်ကြတာကို ခံရသည် ။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ တွဲတဲ့ မိုးဦးဝသုန်လဲ သဲကိုးဖြာကြောင့် နံမည် ကြီးလာရသည် ။ မိုးဦးဝသုန်ကို ကြိုက်လို့ ခိုက်လို့ လိုက်တဲ့ လူတွေ တပုံကြီး ရှိပေမယ့် မိုးဦးဝသုန်က ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ မာန တခွဲသားနဲ့ နေနေလို့ ယောက်ျားတွေက ပို အထင်ကြီး ပိုလိုချင်..ပိုကြိုက် ကြသည် ။ မရနိုင်လေ ပို လိုက်ချင် ဖြစ်ပြီး မိုးဦးဝသုန်ကို ကြွေလို့ မစားနိုင် မသောက်နိုင်ဖြစ်နေရသူတွေ တပုံတခေါင်း ရှိနေသည် လို့ ပြောဆိုနေကြလေသည် ။

`````````````````````````````````````````

(02)  

လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြတ်လင်းတို့ လမ်းဖြတ်ကူးလိုက်တဲ့အချိန် လမ်းရဲ့တဖက်မှာ ရပ်ထားတဲ့ ရွှေအိုရောင် တိုယိုတာ ကိုရိုလာကားလေး ကို မြင်ကြသည် ။

" ဟင်..ဒါ..သဲကိုးဖြာရဲ့ ကား ဘဲကွ ..."

" အေး..ဟုတ်တယ် .....ဟာ..စက်နှိုးလို့ မရဘူး ထင်တယ် ..."

" ဟုတ်တယ်...ထက်မြတ်..သွားကြည့်ရအောင် ..."

သဲကိုးဖြာသည် မျက်နှာလေး ပျက်ပျက် နဲ့ ကား ထဲမှာ ရှိနေသည် ။ ဘေးခုံမှာက မိုးဦးဝသုန် ထိုင်လျက် ..။ ထက်မြက်လင်းက မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ သူငယ်ချင်း လင်ခန့်ဒိန်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဆုံဘူးထားတော့

" ကားနှိုးလို့ မရလို့လား..ကျနော်တို့ ဘာ အကူအညီ ပေးရမလဲ.."

မိုးဦးဝသုန်ကို မေးလိုက်သည် ။မိုးဦးဝသုန်က

" ဟုတ်တယ်..ကား ဘာဖြစ်သွားလဲ မသိဘူး...နဲနဲဝိုင်း ကြည့်ပေးမလားဟင် .."

လွန်းဇာလဲ သဲကိုးဖြာကို ကားစက်ခန်းအဖုံး ဖွင့်တဲ့ ခလုပ်လေးကို ဆွဲခိုင်းပြီး စက်ခန်းအဖုံးကို မဖွင့်လိုက်သည် ။ ထက်မြတ်လင်းက လွန်းဇာ ပြင်နိုင် မပြင်နိုင်ကို မသိသေးဘဲ

" သူက အိမ်မှာလဲ ကားတွေ ရှိတယ်..ကားလဲ ပြင်တတ်တယ်...သူလုပ်ရင် ကောင်းသွားမှာပါ.."

သဲကိုးဖြာနဲ့မိုးဦးဝသုန်ကို အာမတွေ ခံနေသည် ။ ကံအားလျော်စွာဘဲ လွန်းဇာ တတ်သမျှ မှတ်သမျှ လုပ်ပေးလိုက်တာ သဲကိုးဖြာရဲ့ကားလေး စက်ပြန်နိုးသွားသည် ။ သဲကိုးဖြာက

" ကျေးဇူးကမ္ဘာ ပါရှင်....အခုလို သဲကိုးတို့ကို အကူအညီ ပေးတာ..."

ပြောရင်း လွန်းဇာရဲ့ လက်နှစ်ဖက်မှာ စက်ဆီမဲမဲတွေ ပေနေတာကို တွေ့သွားသည် ..။ ကားထဲမှာရှိနေတဲ့တစ်ရှူးစက္ကူဘူးထဲက တစ်ရှူးတချို့ကို ထုတ်ပြီး လွန်းဇာကို ကမ်းပေးသည် ။ မိုးဦးဝသုန်က

" ကူညီတဲ့အတွက် ယူတို့ကို မိုးဦးတို့က တခုခု ကျွေးမယ် ...ခုတော့ မဟုတ်ဘူး..အခုသွားစရာ ရှိနေလို့..မနက်ဖန် မနက် အတန်း ရှိကြလား ..ကင်တင်းကို လာနိုင်မလား ..."

ထက်မြက်က သွားဖြဲပြရင်း

" ဟီး ..ဒီလို ကျွေးမယ် ဆို အတန်းရှိတောင် မတက်ဘဲ လာမှာ ..."

ပြန်ပြောသည် ။ လွန်းဇာကတော့ ပြုံးပြီးဘဲ ကြည့်နေသည် ..။ သဲကိုးဖြာက 

" ဒါဆိုမနက်ဖန် မနက် ကင်တင်းမှာ ဆုံမယ်လေ ..သွားလိုက်ဦးမယ် နော် ...."

" ဟုတ်ကဲ့ ..."

မထင်မမှတ်ဘဲ သဲကိုးဖြာတို့နဲ့ ဆုံလိုက်ရပြီး အကူအညီ ပေးဖြစ်လိုက်လို့ လွန်းဇာ အရမ်း ဝမ်းသာနေသည် ..။ သဲကိုးဖြာကို သူ အရမ်းကြိုက်နေပေမယ့် ဘယ်လို နီးစပ်အောင် လုပ်ရမှန်း မသိဘဲ အကြံအိုက်နေပြီး အဝေးကဘဲ ငေးငေးကြည့်နေခဲ့ရတယ် မဟုတ်လား . . ။

ကံအားလျော်စွာ သူ သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားကို ပြင်ပေးလိုက်နိုင်သည် ။  ရုပ်ရှင်တွေ..ဝတ္ထူ တွေထဲကလိုဘဲ သဲကိုးဖြာက ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောသွားပြီး ကင်တင်းမှာ အစားကျွေးအုံးမှာ တဲ့ ။

လွန်းဇာ မနက်ဖန် ရောက်ချင်လှပြီ ။ သဲကိုးဖြာနဲ့ ဆုံချင်လှပြီ ။

မနက်ဖန် သဲကိုးဖြာနဲ့ တွေ့ရင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ကြည့်ကောင်းနေအောင် ဒီနေ့ လွန်းဇာ ညစာ မစားဘူး ..။ အငတ်ခံနေလိုက်သည် ။  နောင်ကိုလဲ လေ့ကျင့်ခန်းများများ ဖိလုပ်ပြီး အစားဆင်ခြင်စားမည် လို့ တွေးနေသည် ။

သဲကိုးဖြာကို သူကြိုက်နေသလို သဲကိုးဖြာက သူ့ကို ပြန်ကြိုက်စေချင်လို့ သဲကိုးဖြာ ရှေ့မှာ ကြည့်ကောင်းချင်သည် ။

မနက်ဖန် ရောက်ချင်လှပြီ ...။

```````````````````````````````````

နောက်တနေ့ မနက် ..။

လွန်းဇာ မှန်ကို အကြိမ်၂ဝ ထက်မနည်း ကြည့်သည် ..။ အကျီလဲ ဝတ်နေတာလဲ သုံးထည်လောက် ပြောင်းပြီးပြီ ..။ နောက်ဆုံးတော့လဲ သူဝတ်နေကျ Levi's ဂျင်းရှပ် ခပ်နွမ်းနွမ်း နဲ့ Big John ဂျင်းဘောင်းဘီ ဘဲ ဝတ်ဖြစ်သွားသည် ...။ သဲကိုးဖြာတို့ နဲ့ ဆုံမယ် ပြောထားတဲ့ ကင်တင်းကို ထက်မြက်လင်း နဲ့ အတူ ရောက်သွားသည် ။ သဲကိုးဖြာတို့ မရောက်ကြသေး ..။

သူနဲ့ ထက်မြတ်လင်း လဖက်ရည် မှာကြသည် ..။ ကပ်ရက်ဆိုင်က မခင်အေး က

" အသုတ် စားအုံးမလား ..."

ထက်မြက် ကလည်း

" ခဏကြာမှ မှာမယ် မခင်အေး..သူငယ်ချင်းတချို့ကို စောင့်လိုက်အုံးမယ် ..."

လွန်းဇာ သဲကိုးဖြာတို့ လာရင် တွေ့နိုင်အောင် ကင်တင်းအပြင်ဖက်ကို မျက်နှာမူပြီး ထိုင်သည် ။ စိတ်ထဲမှာ သဲကိုးဖြာနဲ့ တွေ့ရမှာ အရမ်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။

" လွန်းဇာ..ဟိုမှာ သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသုန် လာနေပြီ ..."

ထက်မြက် ပြောလိုက်လို့ သူ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကင်တင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ကို သူ တွေ့လိုက်သည် ..။ သဲကိုးဖြာသည် ဖြူဝင်း ထင်းရှင်းပြီး ရေရေလည်လည် မိုက်နေသည် ..။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားငယ်စိတ်တွေ ဝင်သွားသည် ...။ ငါနဲ့ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား ..။ သူငါ့ကို ပြန်ကြိုက်ပါ့မလား ....။ သူတို့ ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲနား ရောက်လာတော့ ပြုံးပြကြပြီး ခွေးချေအလွတ်တွေ မှာ ဝင်ထိုင်ကြသည် ..။

" ဘာစားကြမလဲ..သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် ..."

" သဲကိုးတို့က ကျွေးမှာနော် ...."

" ဟုတ်ပါပြီ ...ဘာစားကြမလဲ..အသုတ်လား ..လဖက်ရည်..အအေး ..."

" သဲကိုးက ထမင်းသုတ် နဲ့ သံဘူး..."

" ကျမ က ..နန်းကြီးသုတ် ..နဲ့ ထောပတ်သီးဖျော်ရည် ...."

သဲကိုးဖြာတို့အတွက် မှာရင်း ထက်မြတ်က သူနဲ့ လွန်းဇာအတွက်လဲ ထမင်းသုတ် မှာသည် ..။ နံမည်ကျော် အမိုက်စားလေးတွေက သူတို့ရဲ့စားပွဲကိုဝင်လာထိုင်ပြီး စကားတွေ ပြော ရယ်မောနေတာ အတန်းထဲက ကောင်တွေ တွေ့သွားသည် ..။ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် နဲ့ တီးတိုးတွေ ပြောဆိုနေတာ ထက်မြတ်ကော လွန်းဇာရော တွေ့ကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာ ကို တော်ရုံနဲ့ကပ်လို့မရကြဘူး မဟုတ်လား ...။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် သည် ကျောင်းထဲမှာ အရမ်း နံမည်ကြီး ကျော်ကြားပေမယ့် မာနမကြီးဘဲ သဘောအရမ်းကောင်းကြကြောင်း လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြတ်တို့ သိသွားကြရသည် ။ ကင်တင်းမှာ စားသောက်ကြပြီးနောက် လမ်းအတူတူလျောက်ပြီး စကားပြောကြသည် ။  သူတို့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်သွားကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ သူတို့နဲ့ လမ်းခွဲသွားပြီးတဲ့အချိန် ထက်မြက်လင်း က 

" လွန်းဇာ..ငါ မိုးဦးဝသုန်ကို ရေလည် ခိုက်သွားပြီ ...ငါကြိုက်တယ်ကွာ ...တအား ချစ်မိသွားပြီ ..."

အင်းလျားကန် စပ်က ဘူးသီးကြော်ဆိုင်လေး မှာ သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသန် ထိုင်နေသည် ။

" မိုးဦး ...ဘယ်လိုထင်လဲ ...."

" ဘာကိုလဲ..."

မိုးဦးဝသုန် က ဘူးသီးကြော်ကို အချဉ်ရေ နဲ့ တို့ပြီး စားရင်း မေးသည် ။

" လွန်းဇာ ကို ဘယ်လိုထင်လဲ လို့....."

မိုးဦးဝသုန် က

" သေချာတာပေါ့..သဲကိုး ကို သူ ချစ်နေတာ ..." 

ပြုံးစိစိ နဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

" ဟယ်..ယူက ဘယ်လို ပြောနိုင်တာလဲ ......"

" အိုး..သဲကိုးရယ် ...ယူက ခုမှ အရိုးခံလေး လာလုပ်မနေနဲ့..ရီးစား မထားခဲ့ဘူးတာ ကျနေတာဘဲ ....ယူ့ကို သူ ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ပါနေတယ် ..."

" ဘာပါတာလဲ..အီအီးလား ....."

" သဲကိုးနော် ..မနောက်နဲ့..အတည်ပြောနေရင် မနောက်နဲ့ ..."

မိုးဦးဝသုန် က မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်သည် ။

" ပြော..ပြော..ဘာတွေ ပါနေတာလဲ မိုးဦး "

" အချစ်ရဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ ...သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ငါတွေ့လိုက်တယ် ...."

" ခိခိ...တယ်ဆိုတဲ့ စာပါလား..မိုးဦး..ယူ စာရေးဆရာမ လုပ်ပါလား ...."

သဲကိုးဖြာ ပြုံး စိစိ နဲ့ ...ပြောလိုက်လို့ မိုးဦးဝသုန် မကျေနပ် ...။

" သဲကိုး ..ပြောင်ချော်ချော် လုပ်မနေနဲ့ ..ကဲပြော..ယူကရော အဲ့ဘဲ ကို ဘယ်လိုထင်လဲ ....."

" လွန်းဇာလား .....အင်း ....မဆိုးပါဘူး .....ကာတွန်းစာအူပ်တွေ ထဲက ဇာတ်လိုက် နဲ့ တူတယ် ...ခိခိ ....သူ့ပုံစံက ..အက်တင်က ..."

" မဆိုးဘူး ဆိုတာ ..ယူ ပြန်ကြိုက်နိုင်တယ် ပေါ့ ..ဟတ်လား .."

" မိုးဦးရယ်...ဒို့က ခဲမှန်ဘူးတဲ့ စာသူငယ် ပါ ... တခါမက သေဘူးခဲ့တော့လဲ ပျဉ်ဖိုးကို ကောင်းကောင်း နားလည်နေပြီ မဟုတ်လား ...."      

" ဒီတယောက် က တော့ ယူ့ကို တော်တော် ခိုက်နေတဲ့ပုံ ပါဘဲ သဲကိုးရယ် ...."

အင်း ....လာပြန်ပြီ ..။

နောက်တယောက် ...။

လွန်းဇာ ဆိုတဲ့ လူ ...။ သဲကိုးဖြာသည် သူတွေ့ခဲ့တဲ့ ယောက်ျားတွေထဲ လွန်းဇာသည် ကြည့်လို့ အကောင်းဆုံး ယောက်ျားတယောက် လို့ ထင်မိသည် ..။ သူ့ရုပ်..သူ့အရပ်..သူ့ကိုယ်လုံး..သူ့အသံ ...အကုန်လုံးကို သဲကိုးဖြာ သဘောကျသည် ...။

ဒီတခါတော့ သဲကိုးဖြာ သည် လွန်းဇာ ဖြစ်ဖြစ် နောက်ကို သူ့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြောလာမယ့် ယောက်ျားကို သူ့အကြောင်းတွေ ဘာတခုမှ မချန်ဘဲ အားလုံး ပြောပြပြီးမှ လက်ခံမည် လို့ စဉ်းစားထားသည် ။ ချစ်သူ မဖြစ်ကြခင်..မတွဲကြခင် နောက်ဆုတ်သွားရင် သူလဲ မခံစားရသလို ပတ်ဝန်းကျင် မှာလဲ အရုပ်မဆိုးဘူးပေါ့ ...။

လွန်းဇာ က သူ့ကို ကြိုက်နေတာ သေချာပါတယ် ...။ အင်း ....တနေ့နေ့တော့ 

" သဲကိုးဖြာ ကို အရမ်း ချစ်နေမိပြီ ....." လို့ ပြောလာတော့မှာပါ ...။ ဒီလိုဆိုရင် သဲကိုးဖြာ ဘယ်လို ဖြေမလဲ ...။ သဲကိုးဖြာ စဉ်းစားနေသည် ...။

" သဲကိုး ...."

" ဟင် ..မိုးဦး ...."

" ပြန်ကြရအောင် ...."

ကိုဒေဝ မီးသေနေတဲ့ သူ့ကျားမသန်းဌေး ဆေးပေါ့လိပ်ကို လက်မှာ ကိုင်ရင်း လွန်းဇာကို ဦးချစ်ဆိုင်ထဲက စောင့်နေသည် ။

လွန်းဇာကို သူ မေးစရာ ရှိလို့ ဒီနေ့မနက် ကျောင်းထဲအဝင် ထက်မြက်နဲ့ တွေ့တဲ့အချိန် လွန်းဇာကို ဦးချစ်ဆိုင်မှာ သူ စောင့်နေမယ် ဆိုတာ ပြောခိုင်းလိုက်သည် ။ စားပွဲထိုးလေးတယောက် က သူ့စားပွဲပေါ်ကို အကြမ်းအိုးတလုံး လာချသည် ။ ကိုဒေဝ အတွေးလွန်နေသည် ။ လွန်းဇာ အတန်းမရှိသေးလို့ အားနေသည် ။

သဲကိုးဖြာကိုများ တွေ့မလား ဆိုပြီး သဲကိုးဖြာ ကားရပ်တတ်တဲ့ နေရာ တဝိုက်မှာ ရွှေအိုရောင်တိုယိုတာကားလေးများ ရောက်နေလေမလား လို့ ရှာကြည့်မိသည် ။

သဲကိုးဖြာနဲ့ စခင်မင်သိကျွမ်းပြီးချိန်က စပြီး လွန်းဇာ သူ့ကိုယ်သူ အရင်ကထက် ဂရုစိုက်တော့တာ ..ညနေတိုင်း ဝိတ်ရုံမှာ ဝိတ်မ ..လှေလှော်ရွက်တိုက်မှာ လှေလှော် လေ့ကျင့် ..မနက်စောစော ထပြေး နဲ့တော်တော် ကိုယ်ရေစစ်သွားသည် ။

ဝိဇ္ဇာခန်းမ အရှေ့က မြက်ခင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ အေးအေးမာ နဲ့ သဇင်ပွင့် က လွန်းဇာကို လက်လှမ်းပြပြီး နုတ်ဆက်သည် ။ အေးအေးမာ နဲ့ သဇင်ပွင့်တို့က သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့လိုဘဲ ဒီဇိုင်းတွေက လန်ပျံသည် ..။ ခေတ်လွန်ဒီဇိုင်းတွေ နဲ့မို့ ကျောင်းထဲမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ကိုလည်း လူသိများသည် ။ သူတို့က လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြတ်လင်းတို့ မေဂျာက မဟုတ်ဘူး ။

ဒါပေမယ့် တအား ခင်မင်ကြသည် ။ Eco ကင်တင်းဘက်ကို သွားမလို့ ကြံရွယ်နေတုံး ထက်မြတ်လင်း နဲ့ ဆုံလိုက်သည် ..။ ထက်မြက်လင်းက

" ကိုဒေဝကြီး ဘာအရေးကြီးလဲ မသိဘူး မင်းကို ဦးချစ်ဆိုင် က စောင့်နေတယ်"

" သွားလိုက်ပါလား ..မင်း ပန်းချီကိစ္စလား မသိဘူး"

ပြောတာနဲ့ လွန်းဇာ ဦးချစ်ဆိုင် ကို ထွက်ခဲ့သည် ။ ကိုဒေဝ သည် ဦးချစ်ဆိုင်မှာ အမြဲ ထိုင်သည် ..။

သူ သီချင်းရေးတဲ့ ကဗျာရေးတဲ့ နေရာ ဖြစ်သည် ။ ဦးချစ်လဖက်ရည်ဆိုင် ရှိတဲ့ ငှက်ပျောတောလေးထဲ သူနဲ့ ထက်မြက် ဝင်လိုက်ကြတဲ့အချိန် လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲက ထ လာတဲ့ စိုးစိုးနဲ့ တိုးသည် ။ စိုးစိုး သည် သိပ္ပံ ဖက်က ဖြစ်ပေမယ့် ဦးချစ်ဆိုင်မှာ ကိုဒေဝလိုဘဲ အမြဲထိုင်သည် ..။

" ကိုဒေဝကြီး ရှိတယ်..မင်းကို မေးနေတယ် လွန်းဇာ"

စိုးစိုးသည် ဘုတုံးထုံးထားတဲ့ လွယ်အိပ်နွမ်းလေးကို ပုခုံးမှာ လွယ်ရင်း ဆေးပေါ့လိပ်ကလေး လက်ကြားညှပ်လို့ ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက် နဲ့ ကျောင်းဖက်ကို ထွက်သွားသည် ။ ဦးချစ်ဆိုင် အပြင်ဖက်က စားပွဲတွေ ရဲ့  စားပွဲမှာ ကိုဒေဝ ရှိနေသည် ။

" ကိုဒေဝကြီးကျနော့်ကို တွေ့ချင်တယ် ဆိုလို့"

" အေးကွ..မင်းကို အရေးတကြီး မေးစရာ ရှိလို့ ...."

" မေး..ဘာလဲ..ပန်းချီပြပွဲကိစ္စလား ..မဂ္ဂဇင်း ကိစ္စ လား ..."

" မဟုတ်ဖူး ...လာထိုင်ကွာ...ဘာသောက်ကြမလဲ ..ထက်မြက် နဲ့ လွန်းဇာ.. မှာကြ ...ဟိုနေ့က ကိုအောင်ရင် ဆိုင်မှာ မင်းနဲ့ ထက်မြတ်ကို ဟို အမိုက်စား နှစ်ယောက် နဲ့ ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်လို့ .."

အနားမှာ လာရပ်နေတဲ့ စားပွဲထိုး ကောင်လေးကို လွန်းဇာက 

" အချိုပေါ့ နှစ်ခွက် ..." လို့ မှာလိုက်သည် ။

" ကိုဒေဝကြီး တွေ့လိုက်တယ် ဟုတ်လား ကိုဒေဝ ကင်တင်းထဲမှာ ရှိနေတာလား "

" ကင်တင်းထဲ မရှိဘူး ..ငါက Law ကော်ရစ်ဒါမှာ ဆရာဖုန်းမို နဲ့ စကားပြောနေတာ..ဘယ်လိုလဲကွ..မင်း က သူ့ကို လိုက်တာလား..သူက မင်းကို လိုက်တာလား ...."

" အာ..ဘယ်သူကမှ ဘယ်သူ့ကို မလိုက်ပါဘူး ...ဒီလိုဘဲ ကြုံဆုံကြ ခင်ကြတာပါ ..."

" မင်းကို သတိပေးမလို့ပါ ..ဒီစော် က ဘဲတွေ တယောက်ပြီး တယောက် ပြောင်းတွဲနေတာ ..ဘဲတွေကလဲ ကြည်ပြီး မကြာခင် လစ်ပြေးကြတာကွ ..မင်းလဲ ကြားမှာပေါ့ ..."

" အင်း ..ကိုဒေဝ က ဘာကြောင့် ဘဲတွေ လစ်ပြေးသွားကြတယ် ဆိုတာ သိလား ...." လို့ ထက်မြက်လင်းက မေးသည် ..။

" ငါလဲ သေချာတော့ မသိဘူး ...ငါ သူ နောက်ဆုံး တွဲလိုက်ပြီး သူ့ကို ချန်သွားတဲ့ မောင်မောင်လေးလွင် ဆိုတဲ့ဘဲ နဲ့ ခင်တယ် ..ဒီမောင်မောင်လေးလွင်က ငါ စာရေးနေတဲ့ မဂ္ဂဇင်းမှာ အလုပ်လုပ်တယ် ..တော်တော်  ရိုးအေးတဲ့ဘဲ ...ဒီဘဲတောင် ချန်ထားပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ် ဆိုတော့ ဒီစော်က တခုခုဘဲ ..မင်းမသိဘူး ထင်လို့ သတိပေးမလို့ပါ ..."

ထက်မြတ်ကလည်း

" လွန်းဇာ ဒီအကြောင်းတွေ သိတယ် ကိုဒေဝ ရဲ့ ဟဲဟဲ ကျနော် နဲ့ လွန်းဇာ ကြားဖူးထားပါတယ်"

ပြောသလို လွန်းဇာက စပ်ဖြဲဖြဲရုပ်နဲ့

" သိပေမယ့် ရေလည် ကြွေနေတယ် ကိုဒေဝ ရေ ..ဘယ်လို ဖြစ်ဖြစ် သဲကိုးဖြာကို ကျနော် ကြိုက်နေမိပြီဗျာ ....." 

ကိုဒေဝ က ဆေးပေါ့လိပ်ကို ရှိုက်ဖွာသောက်ရင်း

" ကောင်လေး ..နာချင်လို့ ...နံမည်ကိုက သဲကိုးဖြာ...နော်..မိန်းမ မာယာသဲကိုးဖြာ ..ဆိုတာ မင်း သတိထား လွန်းဇာ ...."

လွန်းဇာက " သူ့နာမည်ကသာ သဲကိုးဖြာ ပါ..သူက အရမ်း သဘောကောင်း ရိုးသားတယ်..ကိုဒေဝ ...." ပြောလိုက်ပြန်တော့..ကိုဒေဝက ခေါင်းရမ်းလိုက်ရင်း တဟားဟား ရယ်၍

" အင်း..လွန်းဇာတော့ မှိုင်းမိသွားပြီ ....နောက်တော့မှ ..ကယ်ပါယူပါ တစာစာ နဲ့ အသဲ ဟက်တက်ကွဲပါပြီ...ဘာညာ သာရကာတွေ ကြားနေရအုံးမယ် ....." 

" လွန်းဇာ ...မင်းကို စေတနာ နဲ့ သတိပေးတာ ...နားမလည်ဘူးကွာ....မောင်မောင်လေးလွင် လို ဖြစ်မှာစိုးလို့ ....အရင်ဘဲတွေ ကိုတော့ ငါ မသိဘူး ...မောင်မောင်လေးလွင် နဲ့က ငါနဲ့ ခင်တယ် ..မင်း သိချင်ရင် ငါ မေးပေးမယ်...ဒါမှ မဟုတ် မင်း နဲ့ မောင်မောင်လေးလွင် ကို တွေ့ပေးမယ် ..."

လွန်းဇာက ကိုဒေဝ ဘယ်လောက် ပြောပြော စိတ်မဝင်စားဘူး ။

" ကိစ္စမရှိပါဘူး ..ကိုဒေဝ ..နေပါစေ ....ကျနော် မောင်မောင်လေးလွင် နဲ့လဲ မတွေ့ချင်ပါဘူး ...သဲကိုးဖြာ ကို ကျနော် အရမ်း ခိုက်နေပြီ .. သူသာ ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်ရင် ..ဘာအကြောင်း ကြောင့်နဲ့မှ ကျနော် သူ့ကို ဖြတ်မှာ မဟုတ်ဘူး ...ချန်ခဲ့ ထားခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး ...."

လွန်းဇာ ပြောတာကို ကိုဒေဝ နားထောင်နေသည် ..။

ထက်မြတ်လင်း ကတော့ မိုးဦးဝသုန် ကို သဘောကျ ကြိုက်နေတဲ့လူ ဆိုတော့ လွန်းဇာနဲ့ တဖွဲ့ထဲ..လေသံတူ စိတ်တူ ဘဲ ..။

````````````````````````````````````

(03)

သဲကိုးဖြာ ကားဟွန်း တချက် တီးလိုက်တော့ ခြံတံခါး ပွင့်လာသည် ။

ဦးအာယု ဖွင့်ပေးတာ ...။

သူက သဲကိုးဖြာတို့ရဲ့ ဥယာဉ်မှူး နဲ့ ခြံတာဝန်ခံ ဖြစ်သည် ..။ မီးခိုးရောင် ကျောက်တုံးတွေ နဲ့ တိုက် မျက်နှာစာ ဆင်ဝင်အောက်ကို သဲကိုးဖြာ ရဲ့ ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တော့ တိုက်ကြီးရဲ့ ကျွန်းတံခါးအကြီးစားကြီး ပွင့်လာသည် ..။ အသက် ၂ဝခန့် မိန်းကလေး နှစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကြသည် ..။

အေးစိန် နဲ့ စံစံ ...။

သဲကိုးဖြာတို့ရဲ့ အိမ်အကူ နှစ်ယောက် ...။

ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ သဲကိုးဖြာကို " ဘာသယ်ပေးရမလဲ ...မမလေး .." လို့ ပြာပြာသလဲ မေးကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာက " ရှိဘူး .." လို့ ပြောပြီး တိုက်ထဲကို ဝင်သွားသည် ..။

အေးစိန် နဲ့ စံစံ လည်း စိတ်ပျော်ပုံမရတဲ့ သူတို့ မမလေး အနောက်က ကုတ်ခြောင်းခြောင်း နဲ့ လိုက်ပါသွားကြသည် ...။

စတီးလက်ရမ်းနဲ့ လှေခါးကြီးပေါ်ကို တက်သွားတဲ့ သဲကိုးဖြာကို အသက် ၅ဝ ခန့် မိန်းမကြီးတယောက် က အနောက်ဖက် ထမင်းစားခန်းကြီးထဲကနေ ပြေးထွက်လာပြီး .." မီးငယ် ...ထမင်း စားမလား ...ဒေါ်ကြီး ...မီးငယ် ကြိုက်တတ်တာလေးတွေ ချက်ထားတယ် ...." လို့ လှမ်းပြောသည် ..။

သဲကိုးဖြာက မိန်းမကြီးဖက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး.." စားတော့ဘူး ..."လို့ ပြောပြီး ဆက် တက်သွားသည် ...။ 

" အို..မီးငယ်..နေမှကောင်းရဲ့လားမသိဘူး ...အေးစိန်...စံစံ....နင်တို့ မမလေးကို သွားကြည့်ကြအုံး..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ....နင်းနှိပ်ပေးရမလား ..ဆေးသောက်ချင်လား ...မေးကြ.."

" ဟုတ်...ဒေါ်ကြီး ....."

အေးစိန် နဲ့ စံစံတို့ လှေခါးက လိုက်တက်သွားကြသည် ..။ ဒေါ်ကြီး ဆိုတာက သဲကိုးဖြာ အမေရဲ့ အမကြီး ..နံမည်က ဒေါ်ဇီ ...။ သဲကိုးဖြာတို့ မိသားစုရဲ့ ချက်ပြုတ်ရေး တာဝန်ခံ ...။

သဲကိုးဖြာ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်လာဖို့ ပြင်နေတဲ့ အိမ်အကူ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို မလာဖို့ ပြောလိုက်သည် ..။ စိတ်ရှုပ်လိုက်ထာ ....။

အိပ်ခန်းတံခါးကို အတွင်းက ဂျက်ချပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးက ဆိုဖါလေးမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည် ..။ ဝှူး ....စိတ်မောတယ် ....။

ကလင်..လင် ...

စားပွဲပေါ်က ဖုန်း က အသံအကျယ်ကြီး ထမြည်လာသည် ..။

" ဟလို ..."

" သဲကိုး ရှိလား ..."

သစ်မွှေး အသံ ...။

" ဟိတ်....ဘာလဲ ...သစ်မွှေး...."

" သဲကိုး ..."

တအားအော်လိုက်တဲ့ သစ်မွှေး အသံက အရမ်း ကျယ်လွန်းသည် ။

" ပျောက်လှချည်လား..သစ်မွှေး ရယ် ..ယူက ဖုန်းလေးတောင် ဆက်ဖေါ်မရဘူး .."

" ကိုပက်ထရစ် ပြန်ရောက်လာလို့လေ ..ခိခိ ..ထွက်သွားတာမှ မကြာသေးဘူး ...ဂျပန်ရောက်တော့ ချာတာ ရလို့ ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ သစ်လာတင်ရတာ ...ဒါကြောင့် မအားလို့ပါ သဲကိုးရယ်....ခိခိ .."

" သိပ် ပျော်နေတယ်ပေါ့လေ ..ဟွန်း ..သစ်မွှေးတို့တော့ ..မပြောလိုက်ချင်ဘူး ...."

" ဒါပေါ့ဒါပေါ့ ...ခိခိ..ဒါနဲ့ ..ယူ့ကို ပေးစရာလေးတခု ရှိလို့ ..သစ်မွှေး ယူ့ဆီ လာခဲ့မယ် ..."

" နက်ဖန် ကျောင်းလာမယ် မဟုတ်လား..အဲ့ကျပေးလေ ..."

" ခိခိ..သစ်မွှေးက ကျောင်းတက်မှာ မဟုတ်ဘူး..ကိုပက်ထရစ် နဲ့ လိမ့်အုံးမှာ ...ခု လာပို့ရမလား ..."

" သစ်မွှေး အခု ဘယ်မှာလဲ ..."

" တရုတ်ဘုံကျောင်းမှာ....စားနေတယ် ..."

" သဲကိုး လာခဲ့မယ်လေ...စောင့်နေ ..."

" အခု လာမှာ လား.."

" အင်းပေါ့ ..."

" အစား တခုခု သစ်မွှေး မှာထားပေးရမလား ..."

" မှာနဲ့..ဒိုင်းရက် လုပ်နေတယ် ...စားဘူး ..."

" ယူက ဒီလောက် မိုက်နေတာများ ..လျော့စရာ လိုလို့လား..သဲကိုးရယ် . . "

" မမြှောက်နဲ့..သစ်မွှေး....ကဲ..လာခဲ့မယ် ..စောင့်နေ ...."

သစ်မွှေးနဲ့ သဲကိုးဖြာ က အထက်တန်းကျောင်းထဲက ခင်တဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေ ...။

သဲကိုးဖြာသည် သူငယ်ချင်းတွေကို တအားခင်မင် ပြီး သူငယ်ချင်းတွေ အတွက် ဆိုရင် အနစ်နာခံ ..အစစ ကူညီ ပေးကမ်း ကျွေးမွေးတတ်ပေမယ့် သူ့အိမ်ကို ဘယ်တော့မှ ခေါ်မလာတတ် ..။ လာလည်မှာကိုလည်း ကြောက်သည် ..။ သူ့မွေးနေ့ပွဲတွေကိုလည်း နံမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင်ကြီးတွေမှာဘဲ လုပ်လေ့ရှိသည် ..။ အခုလဲ စိတ်မပျော်ပေမယ့် သစ်မွှေး အိမ်လာနေမှာစိုးလို့ သဲကိုးဖြာ သစ်မွှေး ရှိနေတဲ့ ဘုံကျောင်း စားသောက်ဆိုင် ကို ကားနဲ့ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါသည် ။

မိုးက တအား သည်းနေသည် ။ မိုးဦးဝသုန် ဒီနေ့ ထီးမပါခဲ့ ..။

ရန်ကုန်မိုး အစိုးမရဘူး ..ဆိုတဲ့အတိုင်း နေ့လည်က အထိ နေက တအားပူ နေတာ ..။ နောက်မှ ဗြုံးစားကြီး ဝေါကနဲ ရွာချလာတာ ..။ လေရော မိုးရော ..တဝေါဝေါ တဝုန်းဝုန်း နဲ့ ..။

ခုလောက်ဆို သဲကိုးဖြာ သူ့ကို အီကိုကင်တင်း မှာ စောင့်နေလောက်ပြီ ..။ မိုးဦးဝသုန် စာကြည့်တိုက်မှာ ရောက်နေသည် ။ အဓိပတိလမ်းမကြီးကို ဖြတ်ပြီး အာရ်စီဖက်ကို ကူးချင်ပေမယ့် မိုးက တအားသဲတော့ ဖြတ်ရင် စိုစိုရွှဲမှာ ..။ သဲကိုးဖြာ နဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်သွားကြဖို့ချိန်းထားတာကြောင့် မိုးရေတွေ တအားရွှဲစိုပြီး မသွားချင်ဘူး ..။

" မိုးဦး ...တယောက်ထဲလား ...."

" ဟင် ...ထက်မြက် ..."

ထက်မြက်လင်းကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့ဩသွားသည် ...။

" ထက်မြက်ရော တယောက်ထဲလား...လွန်းဇာ မပါဘူးလား .."

" မပါဘူး ..သူက ဒီနေ့ ကစားတဲ့ နေ့လေ ...မရှိဘူး ..."

မိုးဦးဝသုန် နားမလည်လို့ မော့ကြည့်သည် ..။

" ဘာ ကစားတာလဲဟင် ..."

" အော် ..ဆောရီး ..သိတယ် မှတ်လို့ ..လွန်းဇာ က ကရာတေး ကစားတယ်လေ ...ဒီနေ့ သူတို့ သင်တန်း ရက် .."

" အော် ..."

" သဲကိုးဖြာ မပါဘူးလား ..."

" မပါဘူး ..သူက မိုးဦး နဲ့ အီကိုကင်တင်းမှာ ချိန်းထားတာ ..မိုးဦးက မိုးတအားသည်းနေလို့ ထီးကလဲမပါလို့ ..."

" အို ..ကျနော့်မှာ ထီးပါတယ် လေ ...လာ...ကျနော်လိုက်ပို့ပေးမယ် ..."

" မိုးက အရမ်း ညည်းနေတာ...ရပါ့မလား..ထီးတချောင်းထဲ နဲ့ ..."

" ဒါဖြင့်..ထီးယူသွားလိုက်..ကျနော့်အဆောင်က ဒီနားတင် ...အရေးမကြီးဘူး ...."

" အားနာစရာကြီး ...."

" ရတယ်..သွား..သွား..မိုးဦး .."

မိုးဦးဝသုန် လဲ ထက်မြက်လင်းရဲ့ ထီး ကို ငှားသွားလိုက်သည် ...။ အီကိုကင်တင်း ရှေ့မှာ သဲကိုးရဲ့ ရွှေအိုရောင် တိုယိုတာ ကိုရိုလာကားလေး ရပ်ထားတာ တွေ့ရသည် ..။ ကင်တင်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဦးယမ်းဘီလူး အအေးဆိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ သဲကိုး ကို တွေ့သည် ..။ သဲကိုးရှေ့က စားပွဲပေါ်မှာ သံဘူးရေ တခွက် ကို တွေ့ရသည် ..။

" မိုးဦး ...ဘာလဲ..မိုးမိနေတာလား ..."

" ဟုတ်တယ်..သဲကိုးရယ် ...အခုတောင် ထက်မြက်လင်း နဲ့ တွေ့ပြီး သူ့ထီး ငှားလာလိုက်တာ ...."

" ဟင်..ဟုတ်လား ..သူက ထီးအပို ပါလို့လား..."

" မပါဘူး ..သူ့ပါတဲ့ ထီးကို မိုးဦးကို ပေးလိုက်တာ ..."

" အိုး..သူက ထီးမရှိဘဲ ဘယ်လို သွားမလဲ ...."

" သူ့အဆောင်က နီးနီးလေး...တဲ့...."

သဲကိုးဖြာက ရယ်သည် ...။

" သဲကိုး...ဘာ ရယ်တာလဲ ...."

" သူက ယူ့အတွက် အနစ်နာ ခံသွားတာလေ ...ခိခိ.."

" ဒါ ရယ်စရာလား..သဲကိုးနော် ..."

" ဒီလိုလေ...ရုပ်ပြဇာတ်လမ်းထဲကလို ...ထီးငှားလိုက် ..နောက်..ထီးပြန်ပေးရင်း တွေ့ကြ..ကင်တင်း ထိုင်ကြ ...ပိုပို ရင်းနှီးလာ ...အဲ...သံယောဇဉ် တွေ တွယ်လာကြ...ခိခိ...."

" ယူနဲ့ လွန်းဇာ အကြောင်း မစဉ်းစားဘဲ ဘယ့်နှယ် သူများအကြောင်း လာ ဇာတ်လမ်း ဆင်နေတာလဲ..သဲကိုး ..ဟွန်း ...."

" မိုးဦးရယ်...နောက်ကားတွေ လဲ ကျော်တက်သွားတတ်တာဘဲလေ....ခိခိ...."

" ကဲ..ကဲ...ယုစပယ်တို့ဆီ သွားမှာလား ...ထ...ထ ...မမ....ဗရုတ်ကျမနေနဲ့..သွားကြရအောင်..မိုး နဲနဲ စဲသွားသလိုဘဲ ...."

သဲကိုးဖြာက ပြုံးစိစိ နဲ့.." သဲကိုး သိနေတယ် မိုးဦး...အဲ့ ထက်မြက် ကလည်း မိုးဦး ကို ကြိုက်နေတယ် ဆိုတာ..." လို့ ပြောလိုက်သည် ..။

" သဲကိုးနော် ..တော်တော့ ...."

" အအေးဖိုး လာယူ ..ချာတိတ် .."

သဲကိုးဖြာ နမိတ် ဖတ်သလိုဘဲ တကယ်လဲ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ သည် ထက်မြက်လင်း တို့ အတန်းဖက် သွားပြီး မိုးသည်းတဲ့နေ့က ငှားခဲ့တဲ့ ထီးကို ပြန်ပေးကြသည် ..။ ပြန်ပေးကြတဲ့ အချိန် လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်း က သူတို့ကို ကင်တင်းမှာ တခုခု စားဖို့ သောက်ဖို့ ခေါ်ကြသည် ...။ သူတို့ ပိုပြီး ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီး ခင်မင် သထက် ခင်မင် လာကြသည် ..။

ပိုပြီး ရင်းနှီးလာကြဖို့ ဖန်လာတာ တခုက သဲကိုးဖြာက ဇာတ် အငြိမ့် မကြည့်ဖူးဘူး ဆိုပြီး မြို့တော် သိန်းအောင် ဇာတ်ပွဲကို ကြည့်ချင်သည် လို့ စကားစလာလို့ လွန်းဇာက ချက်ချင်းဘဲ သူလက်မှတ်ဝယ်ပေးမည် ..လို့ တာဝန်ယူလိုက်သည် ..။ သူတို့ လေးယောက် တရုတ်တန်းက စားသောက်ဆိုင် တခုမှာ ညနေစာ ထမင်း အတူတူ စားကြပြီး မြို့တော်သိန်းအောင် ဇာတ်ပွဲကို အတူတူ ကြည့်ကြသည် ..။

သဲကိုးဖြာရဲ့ကားလေးနဲ့ဘဲ သွားကြသည် ..။

ဖျာတချပ်ထဲ တူတူ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ရင်း လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်တို့ ဝယ်လာပေးတဲ့ မုန့်တွေ စားကြရင်း ဇာတ်ပဲ ကြည့်ကြသည် ..။ ပွဲပြီးတော့ သဲကိုးဖြာက လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်ကို ကျောင်းဝင်းထဲ အထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးသည် ..။

ဒီလို ဇာတ်ပွဲ အတူတူ ကြည့်ကြပြီးတော့ သူတို့ လေးယောက် အတူတူ သွားလာတာက အဆန်း မဟုတ်တော့ဘူး ...။ မနက် အစောကြီး မိုးဦးဝသုန် ရဲ့ မွေးနေ့မှာ ရွှေတိဂုန်ဘုရားပေါ် အတူတူ တက်ကြသည် ..။ ဘုရားပေါ်က အဆင်း လိပ်ကန်မှာ လိပ်စာ ကျွေး..ငါးလွှတ်..စာကလေးတွေ လွှတ်သည် ..။

လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်း...သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် တို့ လေးယောက် ကို ကျောင်းဝင်းထဲမှာ အတူတူ တွဲတွဲ တွေ့လာကြလို့ လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်လင်းတို့ မေဂျာက လူတွေက မေးလာကြသည် ..။ သူတို့ အဆောင်က သူငယ်ချင်းတွေကလည်း မေးလာကြသည် ။

ဒီနေ့ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်း ဦးချစ်ဆိုင်မှာ မနက်ထဲက ထိုင်နေကြသည် ..။ မနက်ပိုင်း အတန်း မရှိကြ ...။ သူတို့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း စကားကောင်းနေတုံး မိန်းကလေးနှစ်ယောက် ဦးချစ်ဆိုင် ရှိတဲ့ ငှက်ပျောတောထဲ ဝင်လာတာ တွေ့လို့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် တို့ရဲ့ ဘော်ဒါ လင်ခန့်ဒိန် နဲ့ သူနဲ့ တွဲတဲ့ စိန်စိန်ကျော်သန့် ဖြစ်နေသည် ..။

ထက်မြက်လင်း က လင်ခန့်ဒိန် ကို လက်လှမ်းပြသည် ..။ လင်ခန့်ဒိန် နဲ့ စိန်စိန်ကျော်သန့် သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲဆီကို တန်းတန်း မတ်မတ် လာနေသည် ..။

" လင်ခန့်ဒိန်..လာထိုင်..ဘာသောက်မလဲ ...."

" သောက်တာက အရေးမကြီးဘူး..ယူတို့ နှစ်ယောက်ကို မေးစရာ ရှိလို့ လာခဲ့တာ ..."

လွန်းဇာ ရော ထက်မြက်လင်းရော လင်ခန့်ဒိန် စကားကြောင့် လန့်သွားသည် ...။

" မေးပါ..ဘာမေးမလို့လဲ ..လင်ခန့်ဒိန် .."

" ယူတို့ နှစ်ယောက် ဖလော်ဆော်ဖီ က ဟို ခပ်ဟော့ဟော့ နှစ်ယောက် နဲ့ ဘယ်လို ပတ်သက်ကြလဲ သိချင်လို့ ..."

" ဗျာ ...."

လွန်းဇာ လန့်သွားသည် ..။

ဖလော်ဆော်ဖီက အေးအေးမာ နဲ့ သဇင်ပွင့်တို့ နဲ့ သူတို့ ခင်ကြတာ လင်ခန့်ဒိန် ဘယ်လို သိနေလဲ..ဘာကြောင့် လာမေးလဲ ..ဆိုပြီး ...။

" ဘယ်သူက သိချင်တာလဲ ..လင်ခန့်ဒိန် ကလား..ဒါမှ မဟုတ် ...." လို့ ထက်မြက်လင်းက ပြန်မေးသည် ။

" ကျမ က ယူတို့ အကြောင်းကို ဘာကြောင့် မေးရမှာလဲ ကို ထက်မြက်ရယ် ....သိချင်တာက မိုးဦးနဲ့ သဲကိုးပါ ...သူတို့ ယူတို့ကို အဲ့စော်တွေနဲ့ အထင်လွဲနေကြတယ် ..ဒါကို ကျမ ကြားခဲ့လို့ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ကြားကနေ ယူတို့ကို လာမေးနေရတာပါ ...."

" ဗျာ..သူတို့က အထင်လွဲနေကြတယ်..ဟုတ်လား ...."

" ဟုတ်တယ် ..ယူတို့ အဲ့စော်တွေ နဲ့ ဖြစ်နေကြတယ် လို့ သူတို့ ထင်နေတယ် ..."

" ကျနော်တို့က ခင်တာပါ ...အဟဲ..ဒီကျောင်းထဲ..သုံးနှစ်သုံးမိုး လဲ ကြာခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်လာကြတာဘဲလေ ...ခိခိ ...ကျောင်းသားချင်း တောင် မဟုတ်ဖူးလေ ..ကင်တင်းက ဆိုင်ရောင်းတဲ့ လူတွေ နဲ့ပါ ခင်မင်လာကြတာဘဲ ..."

ထက်မြက်လင်းက ရယ်မောပြီး ပြောနေသည် ..။

လင်ခန့်ဒိန်က .." မိုးဦးတို့က ဒီစော်တွေ နဲ့ ယူတို့ တွဲထိုင်တာ တွဲသွားတာ မကြည်ကြဘူး ဖြစ်နေတယ် ....ဟုတ်ပြီလေ ...ကျမ က ကြားကပါ ...ကြုံရင် ပြောပြလိုက်မယ် ..သူတို့ကို ..ယူတို့ ရိုးရိုး ခင်မင်ကြတာပါ လို့ ..." လို့ ပြောသည် ..။

လင်ခန့်ဒိန် တို့ ပြန်သွားတော့ လွန်းဇာ က .." သဲကိုးတို့တော့ ဒို့ကို အထင်လွဲနေပြီ ...ဒါကြောင့် မင်းကို ပြောသေးတယ် ..အေးအေးမာတို့ နဲ့ သိပ် မရောပါနဲ့ လို့ ..." လို့ ထက်မြက်လင်းကို အပြစ်တင်သည် ..။

ထက်မြက်လင်းက .." ဘာခုမှ ကြောက်ပါပြီလဲ ...အေးအေးမာတို့ နဲ့ လိမ့်တုံးကတော့..သွားကြီး ဖြဲပြီး ကျေနပ်နေပြီး ....ဒီမှာ လွန်းဇာ ...ခုလို သူတို့ ဒို့ကို အထင်လွဲတယ် ဆိုတာ ကောင်းတဲ့ သတင်းကွ ...ဟီး ...သူတို့ ဒို့တတွေ နဲ့ အေးအေးမာတို့ ခင်တာ ထိုင်တာကို ဂျဲလက်စ် ဖြစ်ကြတာ...ခိခိ ...."

" မင်းက ရယ်နေ..ငါတော့ သဲကိုးကျေနပ်အောင် သွားချော့ဖို့ စဉ်းစားနေတာ ...."

" ငါလဲ မိုးဦး..ကို ရှင်းပြရမယ် ...ခိခိ ...."

```````````````````````````````````````````````

(04)

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ သူတို့ကို ရှောင်နေတာ သေချာသည် လို့ လွန်းဇာ သဘောပေါက်သွားသည်  ။မနက်က သဲကိုးဖြာတို့ ကျောင်းခန်းကိုအလာ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်းတို့ကို မတွေ့ချင်ယောင်ဆောင်..မျက်နှာလွှဲပြီး အတန်းထဲ ဝင်သွားကြသည် ။ လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်လင်း သူတို့ အတန်းဆင်းတဲ့ အထိ ဇွဲကောင်းကောင်းနဲ့ သူတို့ အတန်းနားမှာဘဲ ရပ်စောင့်နေလိုက်ကြသည် ။  အတန်းဆင်းတဲ့အချိန် သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးသုန်က လူတွေကြားထဲ တိုးပြီး မတွေ့ချင်ယောင်ဆောင်ဖို့ ကြိုးစားသေးသည် ..။

လွန်းဇာက အမှီပြေးလိုက်ပြီး ..

" သဲကိုး..သဲကိုး ..ခဏ နေပါအုံး ..." လို့ ခေါ်သည် ..။ မတတ်သာလို့ သဲကိုးဖြာ နဲ့မိုးဦးဝသုန်တို့လှည့်ကြည့်ကြသည် ..။ ထက်မြက်လင်း က ရယ်ရယ် မောမော နဲ့..

" မတွေ့တာ ကြာပြီနော် ..မိုးဦးနဲ့ သဲကိုး ...လာကြလေ ...ကင်တင်း သွားရအောင် ...” လို့ပြောလိုက်သည် ..။ သူတို့ ပါးစပ်က ဘာမှ ပြန်မပြောကြပေမယ့် လွန်းဇာ..ထက်မြက်လင်းတို့နဲ့ ပါလာသည် ..။ ကင်တင်းမှာ ထိုင်ကြတော့ သဲကိုးဖြာက နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ..

" သတင်းတွေ ကြားပါတယ်နော် ..." လို့ ပြောလိုက်သည် ..။ မိုးဦးဝသုန် က..

" ပေါ်မလာဇာတ်ကားရိုက်တာက ထက်မြက် တို့ လွန်းဇာတို့ ပါ ...ဟို ဖလော်က ဟော့ရှော့နှစ်ယောက်နဲ့ တတွဲတွဲ ဟိုမှာ တွေ့လိုက် ဒီမှာ တွေ့လိုက်လို့ လူတွေ ပြောကြတာ ..." လို့ ပြောသည် ..။

လွန်းဇာ က " ကဲပါ..ဒါတွေ ရှင်းပြမှာပါ..ဘာစားကြမလဲ..မှာရအောင် ...သဲကိုး..ဘာစားမလဲဟင် ..."လို့ ပြောရင်း စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ခေါ်လိုက်သည် ..။

သူတို့ စားရင်းသောက်ရင်း အရင်လိုဘဲ ခင်ခင်မင်မင် ပျော်ပျော်ပါးပါး ပြန်ဖြစ်သွားကြသည် ..။ သူတို့လေးယောက် ကင်တင်းက အထွက် အင်းလျားကန်ဘောင်ဖက်ကို ဘွဲ့နှင်းသဘင် အဆောက်အဦး ဘေးက အပေါက်ကနေ ထွက်ပြီး လျောက်သွားကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာ သည် ပျော်နေသလိုဘဲ ..။ ကင်တင်းထဲမှာ တုံးက လွန်းဇာက ..

" သဲကိုးနဲ့ မတွေ့ရလို့ သူ တခုခု လိုနေသလို ကြီး ဖြစ်နေပြီး အရမ်း တွေ့ချင်မိခဲ့တယ် .." လို့ ပြောခဲ့တာကို သဲကိုးဖြာ ကျေနပ် နေသည် ..။ ဖလော်ဆော်ဖီက စော်တွေ နဲ့က ရိုးရိုးခင်တာပါ ..သဲကိုး မကြိုက်ရင် သူတို့နဲ့ မထိုင်တော့ပါဘူး ..အတူတူလဲ ကင်တင်း သွားမစားတော့ပါဘူးလို့ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက် ပြောကြတော့.

" အို..ယူတို့သဘောပါ ..ဒို့တတွေနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ..." လို့ မိုးဦးဝသုန် က ပြန်ပြောခဲ့သည် ..။

ကန်ဘောင်ပေါ်ရောက်တော့ သဲကိုးဖြာက မနက်ဖန် ဘုရားသွားမည် ..ဆိုင်တဆိုင်မှာ စားကြမည် လို့ အစီအစဉ် ဆွဲသည် ..။ ဘာအတွက်ဆိုတာကို မပြော ..။ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လဲ သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် သူ တို့အပေါ် စိတ်ပြေသွားပြီး အရင်လိုဘဲ ဘုရားသွား အစားစားကြတော့မှာမို့ ဝမ်းသာသွားကြပြီး မနက်စောစော ဆုံကြဖို့ ချိန်းကြသည် ..။

စီးပွားရေး တက္ကသိုလ်ရှေ့မှာ ရပ်ထားတဲ့ သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားလေးဆီကို သူတို့ လေးယောက် ပြန်လျောက်လာကြတဲ့အချိန် ဖလော်ဆော်ိဖီမေဂျာက အေးအေးမာ နဲ့ သဇင်ပွင့်တို့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးကြသည် ..။ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်တို့ သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ရှေ့မှာ အေးအေးမာတို့ကို နုတ်ဆက် စကားပြောမှာ ဝန်လေးပြီး မျက်နှာလွှဲ မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်လိုက်ကြသည် ..။ ဒါကို သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ တွေ့လိုက်ကြသည် ။ သူတို့ကို ကြောက်ပြီး ဖလော်ဆေဆာ်ဖီက အဟော့နှစ်ကောင်ကို မနုတ်ဆက်ရဲတော့တာကို သူတို့ ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်နေကြသည် ..။

ကားဆီကိုရောက်တော့ သဲကိုးဖြာက.." မနက်ဖန် မနက် ဆုံကြမယ်..စောင့်နေ..သဲကိုး လာခေါ်မယ် .." လို့ ပြောပြီး ကားထဲ ဝင်သည် ..။

ကျောင်းထဲက လမ်းမကြီးပေါ်ကို မောင်းထွက်လာပြီးချိန် မိုးဦးဝသုန်က ..

" ဟိတ်..သဲကိုး ..ယူ ဘာလို့ မနက်ဖန် ယူ့မွေးနေ့ ဆိုတာကို လွန်းဇာတို့ကို မပြောလိုက်တာလဲ ..." လို့ မေးသည် ။ သဲကိုးဖြာက ..

" ငါ သူတို့ကို ဒုက္ခမပေးချင်လို့ပေါ့ မိုးဦးရယ်..မွေးနေ့ ဆိုတာသိရင် သူတို့နှစ်ယောက် ငါ့အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် ဝယ်နေရမှာပေါ့...မနက်ဖန်မနက် တွေ့ကြမှာ ဆိုတော့ သူတို့ ဝယ်ဖို့ ဘယ်အချိန်ရမလဲလေ..နောက်တခုက သူတို့က နယ်က ကျောင်းလာတက်ကြတဲ့ အဆောင် ကျောင်းသားတွေ ဆိုတော့ မိဘပို့တာနဲ့လောက်အောင် နေနေကြရတာ..သူတို့ ငါ့ကို မွေ့နေ့ လက်ဆောင် ဝယ်ကြဖို့ ပိုက်ဆံ ရှိချင်မှ ရှိကြမှာ ...ဒါကြောင့် မနက်ဖန် ဘုရားရောက်မှဘဲ သူတို့ကို အသိပေးတော့မယ် ..." လို့ ပြောသည် ..။

မိုးဦးဝသုန်က.." သဲကိုးရယ်..ယူကတော့လေ..သူငယ်ချင်းတွေ အတွက် အမြဲ ကြည့်ပေးတတ်တဲ့ မိန်းမဘဲဟာ...တကယ်ပါ...ယူက စိတ်သဘော သိပ်ကောင်းတာဘဲ ..." လို့ ပြောသည် ..။ မနက်ဖန် ဘယ်ဆိုင်မှာ စားကြမလဲ..ဘာတွေ စားကြမလဲ လို့ သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် တိုင်ပင် လာကြ သည် ..။ မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ အိမ်ကို သဲကိုးဖြာက လိုက်ပို့ပေးသည် ..။

သဲကိုးဖြာ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ တွေ့ရခဲတဲ့ ဖေဖေ့ကို သဲကိုးဖြာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ သဲကိုးရဲ့ ကား ခြံထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဖေဖေ့ကားကြီးကို ဆင်ဝင်အောက်မှာ တွေ့လိုက်ရကထဲက ဖေဖေ ပြန်လာသည် လို့ သိလိုက်သည် ..။ ဖေဖေ့ကားကို မောင်းတဲ့ ဦးပိုက်ထွေးကို တွေ့ရသည် ။

ဖေဖေ သည် သူ့အလုပ်မှာဘဲ အချိန်ရှိသရွေ့ နေတတ်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာလေ့ မရှိဘူး ...။

အိမ်ကို မေမေ နဲ့ ဒေါ်ကြီးကဘဲ အစစ တာဝန်ယူကြရသည် ..။

" ဖေဖေ "

သဲကိုးဖြာ ဖေဖေ ထမင်းစားနေတဲ့ စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ..။ ဒေါ်ကြီးက.." မီးငယ်..သမီးဖေဖေ နဲ့ ထမင်း ဝင်စားလိုက်ပါလား..ဒေါ်ကြီး ပြင်ပေးမယ် ..." လို့ ပြောသည် ..။ ဖေဖေက သဲကိုးဖြာကို ပြုံးပြီး ကြည့်ရင်း ..." သမီး..နေကောင်းလား ..." လို့ မေးသည် ...။

" ကောင်းတယ်..ဖေဖေ ..ဖေဖေ ကော..." လို့ သဲကိုးဖြာက ပြန်မေးသည် ..။

" ကောင်းတယ် သမီး ...ကောင်းပါတယ် ...." လို့ ဖေဖေ ဖြေသည် ..။

" ဒေါ်ကြီး...မေမေရော..ဘယ်သွားလဲ ..."

" မီးငယ်မေမေ က ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ ..မအူကုန်းက သူ့အဒေါ်အိမ်မှာ .."

ဖေဖေ နဲ့ သဲကိုးဖြာ ထမင်း အတူတူ ထိုင်စားသည် ..။ မေမေ က သဲကိုးဖြာကို ခဏခဏ ဘဲ မီးငယ် ..ရီးစားရပြီလား ..သင့်တော်တဲ့လူ..ရိုးသား ကြိုးစားတဲ့လူဆိုရင် ဆင်းရဲပါစေ..မေမေတို့က ပေးစားမယ် ..လို့ပြောခဲ့သည် ..။

သမီးဖေဖေ က အသက်ကြီးပြီ ဆိုတော့ သူ့လုပ်ငန်းတွေ ကို သမီး အိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါကျရင် သမီးရဲ့ ယောက်ျား ကို လွှဲအပ်မယ် ..သူ တရားရိပ်ဘဲ ခိုတော့မယ် ..လို့ ပြောနေတယ် လို့ သဲကိုးဖြာကို ပြောတတ်သည် ..။

မနက် အစောကြီး အဆောင်ရှေ့ နားမှာ စောင့်နေကြတဲ့ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်း ကို သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် လာခေါ်သည် ..။ အပြေးလေ့ကျင့်ခန်း ထွက်ရာက ပြန်လာတဲ့ တဆောင်ထဲနေ ဘော်လီဘောသမား ကိုထွန်းအံ့ က လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်လင်း သဲကိုးဖြာရဲ့ ရွှေအိုရောင် ကိုရိုလာကားလေးပေါ်ကို တက်သွားကြတာ ကို မြင်လိုက်သည် ..။ 

သူတို့ကို စူးစူး စိုက်စိုက်ကြည့်နေသော ကိုထွန်းအံ့ကြီး ကို လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်းတို့ကလည်း တွေ့သည် ..။ ထက်မြက်လင်း က လွန်းဇာကို တံတောင်နဲ့ တွက်ပြီး ကိုထွန်းအံ့ကို ပြသည် ..။ ဒီလူကြီး အဆောင်မှာ အာချောင်တော့မည် ..။ သေချာသည် ..။ အသံဝါကြီးနဲ့ မောင်းကြေးနင်း ခတ်တော့မည် ..။ လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်လင်းကို သဲကိုးဖြာ လာခေါ်သည် ဆိုတာ တဆောင်လုံး သာမက မေဂျာတခုလုံးတောင် သိသွားနိုင်သည် ...။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ ..ဒီနေ့မနက် အရမ်း ရှိုင်းနေသည် ..။ ဘယ်အချိန်က အိပ်ရာထပြီး အလှပြင်ထားကြသလဲ မသိဘူး...လို့ လွန်းဇာ တွေးနေသည် ..။ ဒီလို အမိုက်စား နှစ်ယောက် က ကား အမိုက်စားနဲ့ သူတို့ကို လာခေါ်တာကို ခံရတာ တော်တော် ကံကုသိုလ် ထူးတယ် လို့ ပြောရမှာဘဲ ..။  ကျောင်းဝင်းထဲက အထွက် သဲကိုးဖြာက " လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်..အိပ်ရာထပြီး ဘာမှ မသောက်ခဲ့ရသေးဘူး ထင်တယ်နော် ..ဘုရားပေါ် မတက်ခင် လဖက်ရည်တို့ ကော်ဖီတို့ တခုခု ဝင်သောက်ကြရင် မကောင်းဘူးလား ..." လို့ မေးသည် ..။

မြေနီကုန်း က လဖက်ရည်ဆိုင် ကို ဝင်လိုက်ကြသည် ..။

" ဘာစားကြမလဲ ..ဒီဆိုင်က နန်းပြာသုတ်တို့ မန္တလေးမြီး ရှည်တို့ ကောင်းတယ် ..."

လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်တို့ အစောကြီး စားလေ့မရှိကြ တာကြောင့် လဖက်ရည် ဘဲ သောက်ကြသည် ..။ အားလုံး လဖက်ရည် ကော်ဖီ တငုံစီလောက် စပြီး သောက်ပြီးကြတဲ့ အချိန် လွန်းဇာနဲ့ ထက်မြက်က သူတို့ပါလာတဲ့ ကျောပိုးအိတ်လေးထဲက ဘူးလေးတွေ ကိုယ်စီ ထုတ်လိုက်ကြပြီး .." ဟက်ပီးဘတ်ဒေး...သဲကိုး ..." လို့ ပြောလိုက်ကြသည် ..။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် အံ့ဩသွားကြသည် ..။ သူတို့ မပြောဘဲ လွန်းဇာတို့ နှစ်ယောက် က ဒီနေ့ဟာ သဲကိုးဖြာရဲ့ မွေးနေ့ ဆိုတာ သိနေကြလို့ ...။

လက်ဆောင်ထုပ်လေးတွေကို သဲကိုးဖြာ လက်ကို ပေးကြသောအခါ သဲကိုးဖြာ လဲ.." အိုး..အဲလို လက်ဆောင်ထုပ်ကြမှာ စိုးလို့ သဲကိုးက မွေးနေ့ ဆိုတာကို မပြောတာ ..." လို့ ပြောသည် ..။

" ဘယ်ဟုတ်မလဲ..သဲကိုးရဲ့ ..ပေးရမှာပေါ့ ..." လို့ လွန်းဇာက ပြောသည် ..။ သဲကိုးဖြာက လက်ဆောင်ထုပ်တွေကို ခု မဖေါက်သေးဘူး..အိမ်ရောက်တော့မှ ဖေါက်မယ် လို့ ပြောသည် ။

ဘုရားပေါ် ရောက်သောအခါ ထက်မြက်လင်း က မိုးဦးဝသုန် ကို စိတ်ဝင်စားစရာ တစုံတရာ ကို အဆက်မပြတ်ပြောရင်း တနေရာမှာ ရပ်စကားပြောနေကြလို့ သဲကိုးဖြာ နဲ့ လွန်းဇာတို့ နှစ်ယောက်ထဲလို ဖြစ်သွားသည် ..။

လွန်းဇာလဲ ပြောချင်နေတာတွေကို နှစ်ယောက်ထဲ အချိန်မှာ ပြောလိုက်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး .." သဲကိုး ...သဲကိုး ကို ဒို့ တခု ပြောလို့ ရမလားဟင် ..."လို့ စကားစသည် ။

သဲကိုးဖြာ က ပြုံးပြုံးလေး နဲ့.." တခု မကဘူး..နှစ်ခု သုံးခု ပြော ...." လို့ နောက်သလိုလို နဲ့ ပြန်ပြောသည် ..။

" ဟို..ဟိုလေ ...ဖလော် က စော်တွေ နဲ့က ဒို့နဲ့ ရိုးရိုးပါ ...ရိုးရိုးခင်တာ...."

" သိပြီးပြီလေ..မနေ့က လွန်းဇာတို့ မြကျွန်းသာ မှာ ရှင်းပြပြီးပြီလေ ..."

" အဟဲ..ဟုတ်တယ် ...အဲဒါ ...ဒို့ တကယ်တမ်း ..အဲ..ဟိုဒင်း ....ဆန်းဆန်း ဖြစ်ချင်နေတာ က.."

" နေပါအုံး..လွန်းဇာ...ဆန်းဆန်း ဆိုတာ ဘာကြီးလဲ ...ရွှေမန်းသဘင်က လား..ခစ်ခစ် .."

" ဆန်းဆန်း ဆိုတာက ရိုးရိုး ခင်မင်တာထက် ပိုတဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ချင်တာ..ပြောတာ ..."

" အို ..လွန်းဇာ ကလဲ ..ရယ်ရတယ် ...."

" ဒို့ တကယ်တမ်း ချစ်နေတာက သဲကိုး ..."

" ဟင် ..."

သဲကိုးဖြာ ရှက်သလို ခေါင်းငုံ့ထားနေသည် ..။

" လွန်းဇာကွာ....လုပ်ပြီ..ဘုရားပေါ်မှာကြီး..ရီးစား စကား လာပြောနေတယ် ...."

" တကယ်ပါ..သဲကိုးကို ဒို့ အရမ်း ချစ်နေမိတာ....အဲဒါ သဲကိုး..ဒို့ကို ပြန်ချစ်မလားဟင် ...."

လွန်းဇာရဲ့ အသံတွေ တုန်နေသည် ..။

သဲကိုးဖြာက လွန်းဇာကို .." သဲကိုးကို ချစ်ရအောင်..ယူ က သဲကိုးအကြောင်း ဘယ်လောက် သိလို့လဲ ..အရင် သိအောင် လုပ်အုံး.." လို့ ပြောလိုက်သည် ..။

" သဲကိုးရယ်...ဘာတွေများ သိစရာ လိုလို့လဲ..ဒို့က သဲကိုးကို ချစ်တယ်..သဲကိုးက ပြန်ချစ်ရင်..ပြီးရောလေ ..တသက်လုံး ချစ်ကြမယ်..အတူတူ လက်ထပ်ကြမယ် ....ဒါဘဲပေါ့..."

" အင်း..လွန်းဇာရယ် ..ထင်သလောက်လဲ မလွယ်ဘူး ...သေသေချာချာ လေ့လာ စဉ်းစားပါအုံး ...."

" ဒို့ကတော့ ဘာမှ စဉ်းစား စရာ မလိုဘူး ထင်တာဘဲ..ဘာလဲ..သဲကိုး က မိဘတွေ သဘော မတူမှာ စိုးလို့လား ...တကယ်တမ်း တယောက် နဲ့ တယောက် ချစ်ကြရင် မိဘတွေ သဘောမတူ လဲ ဘာဖြစ်လဲ ..."

သည်အခိုက် ..ထက်မြက်လင်း နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ သူတို့ အနားကို ပြန်ရောက်လာကြလို့ စကားပြတ်သွားရသည် ..။

သဲကိုးဖြာ က .." မိုးဦးရယ် ..ယူတို့က ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ .." လို့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောသည် ..။

" ထက်မြက်ပေါ့ ...စကားရှည်နေတာ ..စုံနေတာဘဲ ...သူ့အတွက် စဉ်းစားပေးရတာ ခေါင်းကို ပူထူသွားရတယ် ...."

" ဟင်..မိုးဦးရယ်..ယူ့ဟာကလဲ..ဘာတွေများ စဉ်းစားပေးရတာလဲ..ခစ်ခစ် ..."

" စုံနေတာဘဲကွာ...ရေဆင် တကယ် ရှိမရှိတို့ ...အမေရိကန်သမတ ဂျေအက်ဖ်ကေ ကို ဘယ်သူသတ်သလဲ တို့ ..ဟူး ....."

လွန်းဇာ ပြုံးနေသည် ..။ ထက်မြက် သူ သဲကိုးဖြာကို စကားပြောနိုင်အောင် မိုးဦးဝသုန် ကို လေရွှီးထားတယ် ဆိုတာ သူ သိသည် ..။ ထက်မြက်လင်း က တဟီးဟီး နဲ့ ရယ်သည် ..။

ဘုရားပေါ်က အဆင်း လိပ်ကန် မှာ လိပ်အစာ သွားကျွေးကြသည် ..။ စာကလေးတွေ လွှတ်သည် ..။ နေ့လည်စာ ကို " ပတ္တမြား " ဆိုတဲ့ ဆိုင်မှာ သွားစားကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာကဘဲ စားသောက်တာတွေ အတွက် ရှင်းသည် ..။

အချိ ု ထပ်ကျွေးချင်သေးတယ် ဆိုပြီး ရွှေပုဇွန် ဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး ဖါလူဒါတို့ နတ်သုဒ္ဒာ တို့ ထပ် ကျွေးပြန်သည် ...။

လွန်းဇာသည် သူကြားဖူးထားသော သဲကိုးဖြာ ပုံပြင်တွေ ထဲမှာ မောင်မောင်လေးလွင် ဆိုတဲ့ လူကို သဲကိုးဖြာ က အစစ ကျွေးပေးပြီး အရမ်း ကောင်းတာဘဲ ဆိုတဲ့ စကားတွေကို ကြားယောင်လာ သည် ..။ အခု သူ့လက်တွေ့ဘဲလေ..။ ချမ်းသာတဲ့ သဲကိုးဖြာသည် သူတို့ကို အကောင်းစား ဆိုင်တွေမှာ ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ ထိပ်တန်း အစားအစာတွေကို စေတနာ ကောင်းနဲ့ ကျွေးသည် ...။

ဒီလောက် ချောလှပြီး ချမ်းသာတဲ့ စော်ကို ဘာကြောင့်များ ....စွန့်ခွာပြေးကြပါလိမ့် ....။ သဲကိုးဖြာကလဲ သူ့ကို အရင် စုံစမ်း လေ့လာပါအုံး လို့ ပြောသည် ..။ ဘာများ လက်မခံနိုင်စရာ ရှိလို့လဲ ...။

လူမလစ်လို့ သဲကိုးဖြာကို လွန်းဇာ စကား ထပ် မပြောဖြစ်ဘူး ...။ ပျော်ရွှင်တဲ့ သဲကိုးမွေးနေ့ပွဲလေး အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားသည် ..။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို သဲကိုးဖြာက ပြန်လိုက်ပို့ပေးသည် ..။ ပုဂံလမ်းထိပ်နားမှာ သူတို့ကို ချထားပေးခဲ့သည် ..။ သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားလေး  ထွက်သွားသောအခါ..ထက်မြက် က .." ဘယ်လိုလဲ..လွန်းဇာ....သဲကိုးကို ပြောဖြစ်လို်လား ..." လို့ ချက်ချင်းဘဲ မေးသည် ...။

လွန်းဇာက .." အေး..ပြောဖြစ်တယ် ..." လို့ ဖြေသည် ...။

" သူဘာပြောလဲ..သဲကိုး က ဘာတဲ့လဲ ...."

ထက်မြက် က အရင်စလို မေးသည် ...။

" သူ့အကြောင်း စုံစမ်းလေ့လာပါအုံးတဲ့..."

" ဟီး..ဒါပေါ့ကွာ...ချက်ချင်းကြီးတော့ ဘယ်ပြောမလဲ..လွန်းဇာ....ခိခိ....ငါလဲ...ငါလဲ.....မိုးဦးကို ပြောလိုက်ပြီ ...."

" ဟာ...ဟုတ်လား ...."

" အေး..မထူးဘူးကွာ..ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် ..ငါ ချစ်တဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်တယ် .."

" မိုးဦးက ဘာပြောလဲ ..."

" သိသားဘဲတဲ့ အဲ့လို တနေ့ ပြောမယ် ဆိုတာ တဲ့...ခိခိ ...."

``````````````````````````````````````````````````````

(05)

သူတို့ ထင်ထားတဲ့ အတိုင်းဘဲ သူတို့ အဆောင်မှာ ကိုထွန်းအံ့ကြီး က အာချောင်သည် ..။ နံမည်ကြီး သဲကိုးဖြာနဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ လွန်းဇာ နဲ့ ထက်မြက်လင်းတို့ကို လာခေါ်သည် ဆိုတာတဆောင်လုံး သိကုန်သည် ..။ ခင်မင်တဲ့ လူ တော်တော်များများ က လွန်းဇာ မကြာခင် နောက်ဆုတ်ထွက်ပြေးတာကို မြင်ရတော့မယ် လို့ ပြောဆိုဝေဖန်နေကြသည် ..။ လွန်းဇာလည်း လာမဲ့ဘေး ပြေးတွေ့ ဆိုသလို သဲကိုးဖြာကို လက်မခံနိုင်စရာ ကိစ္စ ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာ သိချင်နေသည် ..။ သူ့အနေနဲ့ ကတော့ ချစ်သူတွေ အများကြီး ထားချင်တဲ့ စိတ်လဲ မရှိဘူး ..။

သဲကိုးဖြာကို ဘဲ သူ ချစ်သည် ...။ သူ သဲကိုးဖြာကို အရမ်း ချစ်သွားပြီ....။ နောက် ပြန်ဆုတ်လို့ မရတော့ဘူး ..။

နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ...။ ဘာကြောင့်ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သဲကိုး ကို သူ မစွန့်ခွာသွားဘူး လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ...။

နောက်တနေ့ သူနဲ့ ထက်မြက်လင်းတို့ ကိုဒေဝကြီးနဲ့ မြကျွန်းသာ ဆိုင်မှာ ထိုင်နေကြတဲ့အချိန် ကင်တင်းဖက်ကို သဲကိုးဖြာတို့ ရောက်လာသည် ..။ ထက်မြက် က လှမ်းခေါ်သည် ..။ သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် တို့ သူတို့ရှိတဲ့ စားပွဲကို လျောက်လာကြသည် ..။

" လာလေ..သဲကိုး..ဒီမှာဘဲ ထိုင်လိုက်ပါလား ...." လွန်းဇာက ခေါ်သည် ..။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ ကို လွန်းဇာ က ကိုဒေဝ နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည် ..။ ကိုဒေဝကြီးလဲ သဲကိုးဖြာသတင်းကို ကြားနေခဲ့ပေမယ့် အခုပထမဆုံးဘဲ နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့ဖူး..စကားပြောဖူးတာ ဖြစ်လို့ သေသေ ချာချာ အကဲခတ်နေပုံရသည် ..။ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ထက်မြက်ကလဲ တိုးတိုးတိုးတိုး နဲ့ ဘာတွေ ပြောကြသလဲ မသိဘူး ...။

သဲကိုးဖြာ က အခုမှ စသိတဲ့ ကိုဒေဝကိုလည်း ခင်ခင် မင်မင် နဲ့ စကားပြောသည် ။ လွန်းဇာ က ကိုဒေဝ က သူ မောင်မောင်လေးလွင် နဲ့ သိတဲ့ အကြောင်းများ ပြောလိုက်လေမလား လို့ စိတ်ထဲမှာ ပူနေမိပေမယ့် ကိုဒေဝ က ဘာမှ မပြော ..။

အခုလဲ သူတို့ အတန်းက စော်တွေ သူတို့ နဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ ထိုင်နေတာကို ပြူးတူးပြဲတဲ နဲ့ ကြည့်ကြပြီး တီးတိုး ပြောသွားကြတာတွေ တွေ့နေရသည် ..။ ကိုဒေဝ နဲ့ ထက်မြက်တို့ စကားကောင်းနေတုံး သဲကိုးဖြာ က လွန်းဇာကို ခပ်တိုးတိုး မေးသည် ..။

" လွန်းဇာ ...ညနေပိုင်း အားလားဟင် ...." တဲ့ ...။

" အားတယ်..သဲကိုး ....ပြော..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ..."

ပြာပြာသလဲ မေးလိုက်တဲ့ လွန်းဇာရဲ့ ပုံစံ ကို သဲကိုးဖြာ က သဘောကျပြီး ပြုံးသည် ..။

" အော်....လွန်းဇာ အားရင် သဲကိုး နဲ့ ခဏ လိုက်ခဲ့ပေးနိုင်မလားလို့ ..."

" ရတာပေါ့..လိုက်ခဲ့မယ်လေ..ဘယ်အချိန်လဲ ..သဲကိုး ..."

" ၅ နာရီလောက်ပေါ့ ..."

သဲကိုးဖြာက အားလုံး စားကြသောက်ကြတာတွေကို ရှင်းသွားသည် ...။ သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ ပြန်သွားကြတော့ ကိုဒေဝ က.." အင်း..ငါ လျပ်တပျက် တွေ့သိအကဲခတ်ရသလောက်က သဲကိုးဖြာက မဆိုးဘူးဘဲ.." လို့ မှတ်ချက်ချလိုက်တော့ ထက်မြက် က

" အဟီး..ကိုဒေဝကြီးက သဲကိုးဖြာ ကျွေးသွားတဲ ပေါက်ဆီ..နဲ့ လဖက်ရည် ကြောင့် မဆိုးဘူး ဘာညာ ဖြစ်နေပြီ ..." လို့ ပြောပြီး ရယ်သည် ..။

ကိုဒေဝ က ." ဟာ...ထက်မြက်..ငါ တကယ် ပြောနေတာကွ...သဲကိုးဖြာက သဘောကောင်းပြီး မာန်မာန မရှိတဲ့ စော် ဆိုတာ ငါ အကဲခတ် လေ့လာမိလို့ ပြောနေတာ ..." လို့ ပြန်ပြော သည် ..။

ညနေ ၅ နာရီ ...။

ရွှေအိုရောင် ကိုရိုလာကားလေး ..လွန်းဇာတို့ အဆောင်ရှေ့ ကို ထိုးဆိုက်လာသည် ..။ သဲကိုးဖြာ လွန်းဇာကို လာခေါ်တာ ...။ မိုးဦးဝသုန် ပါမလာခဲ့ဘူး ..။ အိမ်ပြန်နှင့်ပြီ လို့ သဲကိုးဖြာက ပြောပြသည် ...။  အပြင်မှာ ပူသလောက် ကားထဲမှာ အဲကွန်းကြောင့် အေးနေသည် ..။ သဲကိုးဖြာကိုယ်က ရေမွှေးအနံ့တွေ ကြောင့် ကားထဲမှာ သင်းပျံ့နေသည် ..။ မွှေးနေသည် ။

ကြည့်ရတာ သဲကိုးဖြာသည် သူတို့နဲ့ ကင်တင်း ထိုင်ပြီး နောက်ထပ် အလှပြင်ထားပုံရသည် ..။

" လွန်းဇာ က စကား နည်းတယ် နော် ..."

" သဲကိုး အဲလို ထင်လား..ဟီး...နောက်မှ ဒို့ စကားအရမ်း များတာဘဲ မညည်းနဲ့ ..."

" သဲကိုး အခု ဘယ်သွားမှာလဲ လို့ မေးလဲ မမေးဘူး ...မသိချင်ဘူးလား ...."

" ဒို့က သဲကိုး ဘယ်သွားသွား လိုက်မှာဘဲလေ ..."

" အိုး..တကယ်လား ....ယူ တကယ် ပြောတာလား ...သဲကိုး မြစ်ထဲကို ကားမောင်းချလိုက်ရင်ကော ယူ လိုက်ခဲ့မှာလား ..."

" လိုက်မှာပေါ့ ..သေအတူတူ ရှင် အတူတူ..."

" အမလေး..အပြောကောင်းနေတယ် ..ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးတွေ ပြောသလိုလေ ...တောပြောင်းပြီး စကောရောင်းမယ့်လူ ...ဆိုတာ..ဟိ..."

သဲကိုးဖြာသည် တော်တော် ပျော်တတ်သည် ..။

ဒီလို အချောစားလေး မှာ ငြင်းပယ် စွန့်ပစ်ရလောက်အောင် ဘာတွေများ ချိ ု့ယွင်းချက်တွေ ရှိနေလို့လဲ ...။ အပျိ ု စစ်စစ် မဟုတ်လို့လား ..။ ဒါကို ရေးကြီးခွင်းကျယ်များ လုပ်နေကြတာလား ...။ ဒါမှ မဟုတ် ...အင်းလေ..မကြာခင်တော့ သိလာရမှာပါဘဲ ...။

" ဟိတ်...တွေးနေပြန်ပြီ ...တွေးမနေနဲ့ ငေးမနေနဲ့..ဈေးရောက်တော့မယ် ...."

သဲကိုးဖြာ သည် တကယ့်ကို ပုံပြင်ထဲက ရွှေမင်းသမီးလေး လိုဘဲ မှုန်နေအောင် လှနေသည် ...။ ကြွေရုပ်ကလေး နဲ့ တူတဲ့ သဲကိုးဖြာ နဲ့ အတူတူ သွားနေရတာ သူ့အတွက် အိပ်မက်လိုပါဘဲ ...။ သဲကိုးဖြာ က.." အခု အရင်ဆုံး ဗိုလ်ချ ုပ်ဈေး ကို သွားမယ် ..." လို့ ပြောသည် ..။

ဗိုလ်ချ ုပ်ဈေး ..ကို ရောက်တော့ လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးဖြာ အတူတူ တွဲလျောက်သွားကြတာကို လူတွေ ဝိုင်းကြည့်ကြသည် ..။ အင်း..အချောလေး နဲ့ တွဲသွားရတာကိုး ...။

" လာ..လွန်းဇာ...."

သူ့လက်ကို ဇတ်ကနဲ ဆွဲကာ ရွှေဆိုင်တဆိုင်ထဲကို ရုတ်တရက်ကြီးဝင်လိုက်သည် ..။ ဟိုက် ..သဲကိုး ရွှေတွေများ ဝယ်တော့မလား မသိဘူး ...လွန်းဇာ စိတ်အားတွေ ငယ်နေသည် ..။ သူ က ပိုက်ဆံကို ချွေတာ သုံးနေရတာ ..။ သဲကိုးဖြာ မွေးနေ့ လက်ဆောင်ကိုတောင် အဆောင်က သူငယ်ချင်း တယောက် ဆီက ချေးပြီး ဝယ်ပေးရတာ ...။

သူတို့ကို ပြူးကျယ်တဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ မိန်းမ ဖြူ  ဖြူ ဝဝ လှလှကြီး တယောက် ရှေ့မှာ သဲကိုးဖြာ က ရပ်လိုက်ပြီး ..." မာမီ..ဒါ မီးငယ် သူငယ်ချင်း ..လွန်းဇာ.....တဲ့..." လို့ ပြောလိုက်သည် ..။

အိုး...ဒါ..ဒါ သဲကိုးဖြာရဲ့ အမေ ...လား....။

မိန်းမကြီးက ပြုံးပြီး ..."အေးအေး..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ..သားရယ်..ထိုင်..ထိုင်ကြ..ဘာသောက်ကြမလဲ ...အုန်းနို့ကျောက်ကျော သောက်မလား ..တခုခု စားကြပါလား ..." လို့ ထိုင်ခိုင်းသည် ..။ မစားပါဘူး ပြောလည်း မရဘူး ..။ အစားတွေ မှာသည် ..။

သဲကိုးဖြာ သူ့ကို အမေဆီ ခေါ်လာတာပါလား ...။ သူနဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ စားသောက်နေကြတုံး ..သဲကိုးဖြာရဲ့ မာမီက လွန်းဇာ အကြောင်းတွေကို စမေးပါတော့သည် ...။

" သား က ..ဘယ်ကလဲကွဲ့ ..အဆောင်ကျောင်းသား ဆို..မီးငယ် ပြောပြတယ် ..."

" ကျနော်က မန်းလေးဇာတိပါ ...မန်းလေးကနေ ဆယ်တန်းအောင်ပါတယ်..အခု ကျနော့်မိဘတွေက ပျဉ်းမနား မှာပါ..ကျနော့်အဖေက သစ်တောဦးစီးဌာန ကပါ..ပျဉ်းမနား မှာ တာဝန်ကျနေတာ ငါးနှစ်လောက် ရှိပါပြီ ..."

" ညီအကို မောင်နှမ ရှိလား .."

" မရှိပါဘူး ..ကျနော်က တဦးထဲ သားပါ..."

" အမေကရော အလုပ်လုပ်လား ..."

" လုပ်ပါတယ် ..အန်တီ ...အမေ က အထက်တန်းပြ ဆရာမ ပါ ..."

စစ်ဆေးရေး နဲ့တော့ တွေ့နေပြီ ..။ မကြာခင် တော်ရမယ့် ယောက္ခမကြီး ဘဲလေ ..စိတ်ရှည်ရှည် နဲ့ ဖြေရမှာပေါ့ လို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သည် ..။

သဲကိုးမာမီ ရဲ့ ဆိုင်ထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ လွန်းဇာ ချွေးပြန်နေသည် ...။

" ဘယ်လို ထင်လဲ .."

" ဘာကိုလဲ သဲကိုး...."

" မာမီ့ကို..."

" ဘယ်လိုမှ မထင်ပါဘူး ..သဲကိုးမာမီက သဲကိုးလိုဘဲ သဘောကောင်းတာဘဲ.."

" မြှောက်နေပြန်ပြီ...ကဲ လွန်းဇာ...သဲကိုးတို့ ဘယ်သွားကြမလဲ..တနေရာရာ သွားပြီး စကား ထိုင်ပြောရအောင် ..."

``````````````````````````````

သဲကိုးဖြာ နဲ့ လွန်းဇာ ဓမ္မစေတီလမ်းပေါ်က  လဖက်ရည်ဆိုင်လေး တဆိုင် မှာ ထိုင်ကြသည် ။ သဲကိုးက လွန်းဇာ ဘာတွေ ကြိုက်သလဲ မကြိုက်ဘူးလဲ ..ရွံတတ်လား...အယူသည်းလား ..ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေ စုံနေအောင် မေးသည် ။  လွန်းဇာ သိနေသည် ။ သဲကိုးဖြာသည် ခဲမှန်ဘူးတဲ့ စာသူငယ် မို့ သူ့ကို ချစ်သူအဖြစ် ရွေးချယ်ပြီးခါမှ ဟိုဟာဒီဟာ အကြောင်းပြပြီး ရှောင်ခွာ ထွက်ပြေးသွားမှာ ကို စိုးရိမ်နေပုံရသည် ..။ လွန်းဇာက သူသည် ငယ်ငယ်ထဲက ဘာမှ ဂျီးများခဲ့သူ မဟုတ်တဲ့အကြောင်း ..မိဘ က အစိုးရအမှုထမ်းတွေ လခစားတွေမို့ အေးအေးဆေးဆေး ငြိမ်ငြိမ်ကုပ်ကုပ် ဘဲ နေခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြသည် ..။

လွန်းဇာရဲ့ အဖေအမေ အကြောင်းလဲ မေးသည် ..။

လွန်းဇာလဲ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတုံး သဲကိုးဖြာကို အဖြေတောင်း လိုက်သည် ..။

" သဲကိုး ..ဒို့ကို အဖြေပေးတော့ကွာ ....ဒို့ကို ပြန်ချစ်ပါတော့ ..သဲကိုးရယ် ....."

သဲကိုးရဲ့ လက်ကလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပေမယ့် သဲကိုး က သူ့လက်တွေကို မသိမသာ ရုန်းထွက်သွားသည် ...။

လွန်းဇာက သဲကိုးဖြာ ကို ကြည့်ပြီး  အသဲယားနေသည်...။ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေနဲ့ မျက်လုံး ဝိုင်းစက်စက်တွေ...နှာတန်လှလှလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေ..နက်ပြောင်နေတဲ့ ဆံပင်....အနက်ရောင် နားကွင်းအကြီးစားကြီးတွေ တလှုပ်လှုပ် နဲ့ သဲကိုးဖြာ ကို တအား ဖက်နမ်းပစ်ချင်မိနေသည် ...။

အဝါနုရောင် လက်ပြတ်လေး ဝတ်ထားတဲ့ သဲကိုးဖြာရဲ့ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့် ဝင်းဝင်းလေးတွေ က လည်း အရမ်း လှနေသည် ..။ ပြီးတော့ ....အိုး...မို့မောက်တဲ့ တောင်ပူစာ ညီနောင် ...။

ဟင်း..လှလိုက်တာ ....။

" သဲကိုး ပြောသားဘဲ..သဲကိုး ကို အရင် လေ့လာပါအုံးလို့..ဟင်းဟင်း...တော်ကြာ..ချစ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြီးမှ ကြိုက်တော့ဘူး ...ဆိုပြီး ထွက်ပြေးနေအုံးမယ် ...လွန်းဇာလဲ သဲကိုး ရဲ့ သတင်းတွေ ကျောင်းထဲမှာ ပြောဆိုနေကြတာ ကြားဖူးမှာပါ....."

" ဒို့က သဲကိုးကို ချစ်တာ သဲကိုး ကိုဘဲ လိုချင်တာ ...ကျန်တာတွေ ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘူး ..သဲကိုး အရင်က ဒို့နဲ့ မတွေ့ခင်က ဖြစ်ပျက်တာတွေ လဲ မသိချင်ဘူး ...သိရရင်လဲ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ..သဲကိုးကို အရမ်းချစ်မိနေပြီ ...ဒို့ တသက်လုံး ချစ်မှာ ..သဲကိုး နဲ့ လက်ထပ်ပြီး တသက်လုံး ပေါင်းမှာ ..."

လွန်းဇာရဲ့ အမူအရာတွေကို ကြည့်ပြီး သဲကိုးဖြာက ရယ်သည် ..။

" အတည်ပြောနေတာ..သဲကိုးရယ် ...ရယ်စရာလို့ ထင်လို့လား ....."

" မရယ်ရဘူးလား..လွန်းဇာရယ် ...လွန်းဇာ ပြောတာတွေကို ရယ်တာ မဟုတ်ပါဘူး ..လွန်းဇာရဲ့ အမူအရာတွေကို သဘောကျလို့ပါ ..."

သဲကိုးဖြာက ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ ပြောရင်း .." သွားကြရအောင် ..လွန်းဇာ ...." လို့ ပြန်ဖို့ ပြောလို့ လွန်းဇာလဲ လဖက်ရည်ဖိုး ရှင်းပေးသည် ..။

ကားမောင်းလာရင်း..သဲကိုးဖြာ သည် လွန်းဇာနဲ့ စကားပြောကြရင်း အကြမ်းအိုး ပြီး တအိုး သောက်ကြလို့ ဆီးသွားချင်လာသည် ..။ လွန်းဇာ အဆောင်ကို ပြန်ပို့ပြီး သူ့အိမ်ကို ပြန်လာတဲ့အထိ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး လို့ထင်သည် ..။

ဒါကြောင့် လွန်းဇာ ကို ပြန်အပို့ လမ်းခုလပ်မှာ ရှိနေတဲ့ သူ့အိမ်ကို ဝင်လိုက်သည် ..။

" လွန်းဇာ..ခဏနော် ...ကိစ္စလေး တခု အရေးပေါ် ရှိလို့ ...၅မိနစ်လောက် ဝင်လိုက်မယ် ...."

" ရတယ်..သဲကိုး..၅နာရီဘဲ ကြာကြာ..."

ခြံပေါက်ဝကို ကားခေါင်းထိုးလိုက်တာနဲ့ ခြံတံခါးကြီး ပွင့်လာသည် ...။ သဲကိုးဖြာ မောင်းဝင်လိုက်သည် ..။ ကြီးမားခန့်ထည် သော တိုက်ကြီး ရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ ကား ထိုးရပ်လိုက်ပြီး..." လွန်းဇာ ...ဒါ သဲကိုးတို့ အိမ်လေ ...ဆင်းပါဦး ...မကြာပါဘူး ..."လို့ ပြောလိုက်သည် ..။

လွန်းဇာ အံ့ဩနေသည် ..။

သဲကိုးဖြာတို့ကို ချမ်းသာတယ် ဆိုတာ သိပေမယ့် ဒီလောက်ကြီး ထင်မထားခဲ့ဘူး ...။ ကားဆိုက်လိုက်တာနဲ့ အိမ်ထဲက မိန်းကလေး ၂ယောက် ပြာပြာသလဲ ပြေးထွက်လာကြသည် ...။

" မမလေး ...ဘာလိုလဲ..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ .." မေးနေကြတာ လိုသည်ထက် ပိုနေသည် လို့ လွန်းဇာ ထင်သည် ...။

သဲကိုးဖြာက သူ့ကို တိုက်ထဲကို ခေါ်သွားပြီး ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာ ထိုင်ခိုင်းသည် ..။ ပြောင်လက်နေတဲ့ စန္ဒရားကြီးတလုံး ကို ဧည့်ခန်းကြီးရဲ့ ထောင့်တနေရာမှာ တွေ့ရသည် ...။

" သဲကိုး စန္ဒရား တီးလားဟင် ...." လို့ သူ မေးလိုက်တော့..သဲကိုးဖြာက .." အင်း..တီးတယ် ...တီးပြရမလား ...." လို့ မေးသည် ..။

" အင်း..တီးပြ ..." လို့ သူဖြေတော့ သဲကိုးဖြာက " ခဏစောင့်..ပြန်လာရင် တီးပြမယ် ....." လို့ ပြောပြီး အထဲခန်း ကို ဝင်သွားသည် ...။ စောစော က တိုက်အဝမှာ လာကြို ု ကြတဲ့ မိန်းကလေး၂ယောက် က .." အပူသုံးဆောင်ပါမလား..အအေး သုံးဆောင်ပါမလား ..." လို့ တရိုတသေ လာမေးသည် ...။

" ဘာမှ မသုံးဆောင်နိုင်တော့ဘူး ...ဘိုက်ပြည့်နေပြီ..ကျေးဇူးဘဲ ..." လို့ သူ ဖြေသည် ..။

သဲကိုးဖြာ တို့ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှု နဲ့ သူတို့ မိသားစု အခြေအနေနဲ့ အရမ်းကို ကွာခြားနေသည် ..။  တကယ်ဆို သူ့ဖက် က သဲကိုးဖြာ ရဲ့ မိဘတွေက သဘောမတူဘူး ပြောမှာ ကို စိတ်ပူရမှာ..။ အခုတော့ ပြောင်းပြန် ဖြစ်နေသည် ..။ သူက ပစ်ပြေးမှာ ထွက်ပြေးမှာ ဖြတ်သွားမှာ ကို သဲကိုးဖြာ က စိုးရိမ်နေရသည် ..။

သဲကိုးဖြာ ပြန်ရောက်လာတော့ မိန်းမကြီးတယောက် ပါ သဲကိုးဖြာနဲ့လိုက်ပါလာသည် ...။ သဲကိုးဖြာ က သူ့ကို ဒီမိန်းမကြီး နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည် ..။ သဲကိုးဖြာရဲ့ အန်တီ...တဲ့ ..။

မိန်းမကြီးက ဘာစားမလဲ..ဘဘာသောက်မလဲ...မေးသည် ..။ စောစောကလိုဘဲ သူ ဘိုက်ပြည့်နေလို့ ဘာမှ မစားမသောက်တော့ပါဘူး လို့ သူဖြေသည် ..။

အဒေါ်ကြီး ထွက်သွားတဲ့ အခါ သဲကိုးဖြာသည် သူ့ကို စန္ဒရား တီးပြသည် ...။ သဲကိုးဖြာရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက စန္ဒရား ခလုပ်လေးတွေ ပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေသည် ။  တော်လိုက်တာ သဲကိုးရယ် ..။ သဲကိုး တီးတာ အရမ်း ကောင်းတာဘဲ ...။

သဲကိုး တီးပြတာ ဆုံးသွားတော့ သူ သဲကိုးကို ချီးကျူးမိတာ အရမ်းဘဲ ..။ သဲကိုးက ငယ်ငယ်ထဲက ဆရာမ ခေါ်ပြီး သင်ထားတာ လို့ ပြောပြသည် ။

သဲကိုး လွန်းဇာကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးသည် ။

အဆောင်ထဲကို ဝင်တဲ့အချိန် စောစောကသဲကို အိမ်မျာ သဲကိုး တီးပြတဲ့ " ပန်းတွေ နဲ့ ဝေ " သီချင်း အလိုက်ကို သူ လေချွန်နေသည် ..။ ချစ်တဲ့ သဲကိုး နဲ့ သွားလာခဲ့ရတာ သူ အရမ်းပျော်နေသည် ..။ ချစ်တယ် လို့ အဖြမပေးသေးပေမယ့် သူ့ကို ပြန်ချစ်မယ့် အရိပ်အရောင်တွေကို သူ ကြိုမြင်နေသည် ။

သူ့အခန်းကို အသွား ထက်မြက်လင်း နဲ့ တိုးသည် ..။ ထက်မြက်လင်းက ရေချိ ုးမလို့ ရေချိ ုးခန်းဆီကို လာတာ ..။

" ဟာ..လွန်းဇာ ...မင်း ခုမှ ပြန်လာတာလား ..."

" အေး..မင်း ဒီနေ့ ဘယ်သွားနေလဲ .."

" အဟီး...မိုးဦး နဲ့ လိမ့်တာလေ ...."

" ဟေ...တယ်ဟုတ်ပါလား ...ဘယ်လိုလဲ..အဆင်ပြေလား ....."

" ဟီး..ငါကလဲ ပြောပြချင်နေတာ..မင်းကို လိုက်ရှာနေတာ...ဟိဟိ ..ပြောပြချင်လွန်းလို့...လွန်းဇာရေ ...ထက်မြက်တို့တော့ ကံဇာတာ တက်လာပြီ ..."

" ပြောမှာဖြင့် ပြောစမ်းပါကွာ..ဘာဖြစ်လဲ.."

" ငါနဲ့ မိုးဦး နဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားပြီ .....ဟားဟားဟား.."

အရမ်း ပျော်နေတဲ့ ထက်မြက် ပုံစံက မှိုရတဲ့ မျက်နှာ လို့ ခေါ်ရမလား ...ပြုံးပြုံးကြီး ....။

" ဟာ.....ဟားဟား....တကယ်လား ...."

" ဟုတ်တယ်...ဟုတ်တယ်..နောက်ကား ကျော်တက်သွားပြီ ....ဒို့က မင်းနဲ့ သဲကိုးတို့ထက် အရင် ဦးသွားပြီ .....ဟားဟား......"

ထက်မြက်လင်း က ရေချို ုးလို့ အပြီး လွန်းဇာ ကို စီကာပတ်ကုံး တခုမကျန် ပြောပြပါတော့သည် ...။ လွန်းဇာလဲ သူငယ်ချင်း အတွက် ဝမ်းသာ ဂုဏ်ယူမိသည် ..။ မိုးဦးဝသုန် က အရမ်း လှတဲ့ အလှဘုရင်မလေး တယောက် မဟုတ်လား ....။  

````````````````````````````````````````````````

(06)

" ဟယ်..မိုးဦး ..မြန်လှချည်လား ...ယူ...ယူ....ယူတို့..ရီးစားတွေ ဖြစ်သွားကြပြီပေါ့ ...."

မိုးဦးဝသုန် က ဇွန်းနဲ့ခပ်ထားတဲ့ ကြေးအိုးပြုတ်ထဲက အသားလုံး ပေါ်ကို အချဉ်ရေ အနီရောင်တွေ လောင်းထည့်ရင်း .." ဟုတ်တယ်..သဲကိုး ...ဖြစ်သွားကြပြီ ...." လို့ ဖြေသည် ။

အချစ်ဆိုတာ ကလည်း ဆန်းကျယ်သား ..။

မိုးဦးဝသုန် က အစားမက်နေလို့ သဲကိုးဖြာ မေးတာကို လွယ်လွယ်ဘဲ ဖြေလိုက်သည် ..။

သဲကိုးဖြာ က မျက်မှောင်လေး ကြုံ့ပြီး .." မိုးဦးရယ် ...အမလေး ...အစား ပုတ်နေလိုက်တာ ....မေးနေတာကို သေသေချာချာ ဖြေစမ်းပါဟယ် ..." လို့ ပြောသည် ။

သဲကိုးဖြာ နဲ့ မိုးဦးဝသုန် ကို နာမည်ကြီးလွန်းလို့ စက်မှုကျောင်းသားတွေ နဲ့ ဆေးကျောင်းသားတွေ လာလာချောင်းကြ..ကြိုက်ကြ ပေမယ့် တကယ်တန်း မိုးဦးဝသုန် ပြန်ကြိုက်လိုက်တာ ကရာဇူးထဲက အဆောင်နေ နယ် က လာတက်တဲ့ ကျောင်းသားတယောက် ဖြစ်တဲ့ ထက်မြတ်လင်း  လေ ..။

သူဌေးသားတွေ Vip ရဲ့သားတွေ ..နံမည်ကြီး လူတွေ လာဖန်ကြပေမယ့် သူတို့ ပြန်မကြိုုက်ကြ ဘူး မဟုတ်လား ...။

" သဲကိုး ယူကော လွန်းဇာ နဲ့ ဘယ်လိုလဲ ...."

သဲကိုးဖြာက ချက်ချင်း ပြန်မဖြေဘူး ...။

" ယူလဲ သိသာနဲ့ကွာ...ဒို့က ရီးစား ထားပြီး ကွဲကွဲနေတာ...ဒီတခါတော့ အမြန်မလိုဘူး ..." လို့ သဲကိုးဖြာက လေသံတိုးတိုးလေး နဲ့ ပြန်ပြောသည် ။

မိုးဦးဝသုန် ကြေးအိုး စားချင်တယ် ဆိုလို့ သဲကိုးဖြာ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ရွှေတောင်လမ်းက ကြေးအိုးဆိုင်မှာ လာစားနေတာ ..။

မိုးဦးဝသုန်သည် သဲကိုးဖြာ နဲ့ ကျောင်းမှာ တပူးပူးတတွဲတွဲ နေနေတဲ့ ဘော်ဒါ အရင်းအခြာ ဖြစ်ပေမယ့် နောက်ဆုံး ပြတ်သွားတဲ့ မောင်မောင်လေးလွင် နဲ့ ဘာကြောင့် ပြတ်သလဲ ဆိုတာကို တိတိကျကျ နသိဘူး ..။ သဲကိုးဖြာ က မပြောပြခဲ့ဘူး ..။

ဒီနေ့ မနက် အစောကြီး မိုးဦးဝသုန် သည် ထက်မြက်လင်း နဲ့ တွေ့ခဲ့သည် ..။ လဖက်ရည် အတူတူ ထိုင်သောက်ပြီး စကားပြောကြသည် ..။ ထက်မြက်လင်း က သူ့ဘော်ဒါ လွန်းဇာကို သဲကိုးဖြာ ဘယ်လို သဘောထားလဲ ဆိုတာ မိုးဦးဝသုန် ကို အကဲခတ်ခိုင်းသည် ..။ ဒါကြောင့် မိုးဦးဝသုန်က သဲကိုးဖြာ ကို မသိမသာ နဲ့ မေးနေတာ ဖြစ်သည် ..။

" လွန်းဇာ ကို သဲကိုး သဘောကျပါတယ် ..မိုးဦးရယ် ..သိတဲ့အတိုင်းဘဲ လွန်းဇာ က ရိုးသားတယ် ..အားကစားသမားတယောက် ဘဲ..သူ ဝါသနာပါတဲ့ ကိုယ်ခံပညာ ကိုဘဲ ဖိလုပ်နေတဲ့ လူတယောက် ..သဲကိုး က ငွေတွေ ဂုဏ်တွေ မမက်တာ မိုးဦးလဲ အသိဘဲ လေ ...ကိုယ့်ကို တကယ် ချစ်တဲ့ လူကိုဘဲ ရွေးချယ်ချင်တာ ..."

" လွန်းဇာက ယူ့ကို တကယ် ချစ်တယ်လို့ ယုံကြည်တယ် မဟုတ်လား ..."

" အင်း ...သူ သဲကိုးကို တကယ် ချစ်တာပါ ....ယုံပါတယ် ..."

" အို..ဒါဆို ဘာ အချိန် ဆွဲနေတာလဲ သဲကိုးရယ် ...ပြန်ချစ်လိုက်ပေါ့ ...မိုးဦး ဆိုရင်..ဟိဟိ...ချိန်းတောင် တွေ့ပြီးပြီ ...."

" ဟယ်...ကြည့်စမ်း ..ကဲလိုက်တာ....ပြောပြ...ပြောပြ....ဘာတွေ ဖြစ်ကြလဲ ..."

" အို..အပရိက လောက်ပါ..ဟိဟိ ...နဲနဲပါးပါးပေါ့ ...."

" ဘာ နဲနဲပါးပါးလဲ..မိုးဦး..ပြောပြကွာ...."

" ကစ်ဆင် ဆွဲတာပေါ့ကွာ..ဒါလောက်ပါဘဲ"

" မိုးဦးတို့ကတော့...ကဲပြီကွာ....ဟွန်း ...သဲကိုးကို တိုင်တောင် မတိုင်ပင်ဘူး..အဖြေ ပေးချလိုက်တာ...."

မိုးဦးဝသုန် က တဟားဟား အော်ရယ်နေသည် ..။

" မိုးဦး...ဘာသောက်မလဲ..ဒို့က စတော်ဘယ်ရီ..."

" မိုးဦးက ..ထောပတ် ..."

လွန်းဇာ သည် ထက်မြတ်က ချစ်သူ ပူပူနွေးနွေး မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ချိန်းတွေ့တာတွေ ကို ချိန်းတွေ့ပြီးတိုင်း ပြန်ပြောပြလေ့ရှိတာ ညကလဲ သူနဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ ဖက်နမ်းကြ..နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်ကြတာတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြလို့ လွန်းဇာမှာ ထက်မြက်လင်းရဲ့အပြောနဲ့တင် စိတ်တွေ နိုးကြားထကြွ လာရလို့ ညဖက် အိပ်မပျော်ဘဲ ကိုယ့်ဖါသာ အာသာ ဖြေဖျောက်လိုက်ရသည် ..။

ဒီနေ့ သူ့ကရာတေးသင်တန်း ရှိလို့ သင်တန်းရှိရာ အလုံလမ်းမှာ ရောက်နေသည် ..။ မနှစ်ထဲက လွန်းဇာသည် ခါးစည်းအနက် အဆင့်ကို ရောက်ရှိသွားလို့ သင်တန်းက ဆရာက သူ့ကို သင်တန်းသားအသစ်တွေကို သင်ကြားဖို့ တာဝန်ပေးခဲ့သည် ..။ သူကတော့ သူတို့ ဆရာဆီက အဆင့်မြင့် တိုက်ကွက်တွေ နဲ့ ကင်ဒိုဓါး ကစားတာတွေ သင်ယူနေဆဲ ဖြစ်ပေမယ့် နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး ..။ သင်တန်းသား အသစ်လေးတွေကို ပြသပေးတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တလ လောက်ကမှ ကလပ်ကို ရောက်လာတဲ့ သင်တန်းသားသစ် ကောင်မလေး တယောက်ကို သတိထားမိသည် ..။

ကောင်မလေး နံမည်က မြတ်လေးခင် ဖြစ်သည် ..။ မြတ်လေးခင် ကို သတိထားမိရတာက မြတ်လေးခင် ရဲ့ ရုပ်လေး ချောလှလို့ တခုထဲ မဟုတ်ဘူး ..။ မြတ်လေးခင်က သင်တန်းသားတွေထဲ သိသိသာသာ ကြိုးစားလို့ သူ သတိထားမိနေတာ ..။ အကိုတွေ နဲ့ အိမ်မှာ အမြဲ လေ့ကျင့်လို့လားမသိဘူး ..။ မြတ်လေးခင်သည် သူနဲ့ အတူတူ သင်နေတဲ့ သင်တန်းသားတွေ ထဲမှာ ရှေ့ရောက်နေသည် ..။ ဒါကြောင့် လွန်းဇာလဲ ဆရာ့ကို ပြောပြပြီး မြတ်လေးခင်ကို ခါးစည်းအဖြူကနေ အဝါကို တိုးမြှင့်ပေးလိုက်သည် ..။

သင်တန်းဆင်းပြီ ဆိုရင် မြတ်လေးခင်သည် သူ့ကို လာလာ  စကားရှာပြီး လာလာ စကားပြောတတ်တာလဲ သတိထားမိသည် ..။ မြတ်လေးခင်ရဲ့ အကြည့်တွေကလည် စူးရှသလိုဘဲ ..။ လွန်းဇာကတော့ သူ့ကို ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ အဖြေ မပေးသေးဘဲ အချိန်တွေ ဆွဲနေတဲ့ သဲကိုးဖြာ ကိုဘဲ စွဲလန်းနေတာမို့ မြတ်လေးခင် ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အမူအရာတွေကို မသိချင်ယောင်ဘဲဆောင်နေခဲ့သည် ..။

ဒီနေ့ လွန်းဇာ ကလပ်ကနေ သင်တန်းပြီးတော့ မြတ်လေးခင် နဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် က ဆရာ့ကို တခုခု လိုက်တိုက်ပါရစေ ဆိုပြီး သူတို့ သင်တန်းနဲ့ မနီးမဝေး က လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ခေါ်သည် ..။ လွန်းဇာလဲ အဆောင်ကို ပြန်ပြီး ရေမိုးချိ ုးပြီးရင် သဲကိုးဖြာ နဲ့ တွေ့ကြမလား လို့ စိတ်ကူးထားတော့ အချိန် မရတာမို့ မြတ်လေးခင်တို့ ခေါ်တာကို ငြင်းလိုက်သည် ။

သင်တန်းဝတ်စုံအဖြူကို သူ့ခါးစည်းကြိုး အနက် နဲ့ ချည်နှောင်ကာ ပုခုံးပေါ် ထမ်းရင်း ပြည်လမ်းမကြီး က ကားဂိ်တ်အရောက် အလုံလမ်း အတိုင်း လျောက်လာခဲ့သည် ..။  သူလျောက်နေတဲ့ ပလက်ဖေါင်းဘေး လမ်းပေါ်က ကားမဲကြီး တစီး ဖြတ်မောင်းသွားတာကို သတိထားမိသည် ..။

ခပ်လှမ်းလှမ်း ရောက်တော့ ကားမဲကြီး ရပ်သွားသည် ...။ သူလဲ ဒီကားမဲကြီး နဘေးက ဖြတ်လျောက်ရော ရှေ့ခန်းက မှန်ချပ် ဖြေးဖြေးချင်း အောက်ကျကာ ပွင့်လာသည် ..။

" ဟေ့ ...လူလေး ...မင်း က မီးငယ် ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေး မဟုတ်လား ..."

" ဗျာ ...."

" အော်..မီးငယ် ဆိုတာ သဲကိုးဖြာ ကို ပြောတာ ...."

" ဟုတ်ပါတယ် ....."

" လွန်းဇာ မဟုတ်လား ...နံမည် က ..."

" ဟုတ်ပါတယ် ..."

" ဦးက ဦးပိုက်ထွေး ပါ ...မီးငယ်တို့ ဖေဖေ ဦးကံဖြာ ရဲ့ လူယုံဘဲ ဆိုပါတော့ ..."

လွန်းဇာ ဒီလူကြီးကို မှတ်မိသလိုလို ဘဲ ..။ တခါ က သဲကိုး နဲ့သူ စားသောက်ဆိုင်တခုထဲက ထွက်လာတဲ့အချိန် ဒီလူကြီးနဲ့ တိုးဘူးသည် ..။ သဲကိုးဖြာက သူ့အဖေရဲ့ ကားမောင်းပေးတဲ့တပည့်လို့ ပြောပြဖူးသည် ..။

" မောင်လွန်းဇာ ...မောင်ရင်နဲ့ ဦး စကားနဲနဲလောက် ပြောဖို့ အချိန်ရမလား ...ပြောဖို့ လိုအပ်လိမ့်မယ် ထင်လို့ ဦး က မေတ္တာရပ်ခံတာပါ ...."

" ဘာပြောမှာလဲ ဦး ..ဦး နဲ့ ကျနော် နဲ့ ဘာမှ ပြောစရာ မရှိဘူးလို့ ကျနော်တော့ ထင်တာဘဲ ....."

" ဒါက မောင်ရင့် ဖက်က ထင်တာလေ ..တကယ်တော့ မောင်ရင် နဲ့ မီးငယ် တို့ ကိစ္စမှာ မောင်ရင် သိသင့်သိထိုက်တာတွေ ရှိနေတယ် လို့ ဦးကတော့ ထင်နေတာဘဲ ...."

" ဗျာ ....သိသင့်သိထိုက်တာတွေ ...."

" ဟုတ်တယ်..ဒါကြောင့်..ဦးနဲ့ လိုက်နိုင်ရင် ခဏလောက် လိုက်ခဲ့ပါ...မောင်ရင် သွားလိုရာ ခရီးကို ဦး ပြန်လိုက်ပို့ပေးနိုင်ပါတယ် ...."

လွန်းဇာလဲ သဲကိုးဖြာ နဲ့ ပတ်သက်နေတာတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိရရင်လဲ ကောင်းတာဘဲ ဆိုပြီး ဦးပိုက်ထွေး ကားပေါ်ကို တက်လိုက်သည် ..။

" အရင်ဆုံး မောင်ရင့်ကို မေးချင်တာက ..မောင်ရင် မီးငယ် ..အဲ ..သဲကိုးဖြာ ရဲ့ အဖေ ဘာ အလုပ်လုပ်တယ် ဆိုတာ သိလား ..."

" ရွှေဆိုင်လုပ်ငန်း လုပ်တာ မဟုတ်ဘူးလား"

" မဟုတ်ဖူး ..အဲဒါ က မီးငယ် အမေ ရဲ့ လုပ်ငန်း ...အဓိက မီးငယ် မိဘတွေ လုပ်တဲ့ အလုပ်ကို ဦး လိုက်ပြမယ် ...ဒါတွေကို မင်း သိထားသင့်တယ် ထင်လို့..မင်းက မီးငယ်ကို တကယ် ချစ်ပြီး အတည် လက်ထပ်မယ် ဆိုရင် မင်း ဒါတွေ အရင် ကြိုတင် သိသင့်တယ် ..."

ဦးပိုက်ထွေး  က ကားကြီးကို ဆိုင်တန်းတခု ရှေ့မှာ ထိုးဆိုက်လိုက်ပါသည် ...။

" ကဲ..မောင်ရင်...ဒါ မီးငယ်တို့ အဖေ ရဲ့ အလုပ် ဘဲ..မိရိုးဖလာ..ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် လုပ်ခဲ့တဲ့ အလုပ်ပေါ့ကွာ ....."

လွန်းဇာ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ သူ့မျက်လုံးတွေကို သူ မယုံနိုင် ...။ ဆိုင်းဘုတ်က ..ဦးကံဖြာ နဲ့ ညီများ .. နိဗ္ဗန်ယာဉ် နဲ့ ခေါင်း လုပ်ငန်း ...လို့ ရေးထားသည် ..။ ဆိုင်ခန်းကြီးထဲမှာ နိဗ္ဗာန်ယဉ် လို့ ခေါ်သော အသုဘကားကြီး နှစ်စီး ရပ်ထားတာကို တွေ့ရပြီး အဲ့ဒီကားကြီးတွေ နဘေးမှာက လူသေအလောင်းတွေ ထည့်တဲ့ ခေါင်းတွေ ကို တွေ့လိုက်ရသည် ...။

" ဘယ်လိုလဲ..အံ့အား သင့်သွားလား .....လွန်းဇာ ....."

အော်..ဒါကြောင့်. သဲကိုးဖြာကို ကြိုက်ခဲ့တဲ့ .မောင်မောင်လေးလွင်တို့..ထွက်ပြေး သွားကြတာကိုး..ဆိုတာ လွန်းဇာ ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွားပါသည် ။

" ပြောရမယ် ဆိုရင် မီးငယ် ရဲ့ အဖေ ဦးကံဖြာဟာ သုဘရာဇာ ဘဲ ခေါ်ခေါ် စန္ဒာလ လို့ဘဲ ခေါ်ခေါ် ..လူတွေ သေဆုံးတဲ့အခါ နောက်ဆုံး ခရီး ဖြစ်တဲ့ သင်းချိ ုင်းကို မီးသဂြိုလ်ဖို့..မြေမြှုပ်ဖို့ အဖက်ဖက် တာဝန်ယူပေးတဲ့ အလုပ်ပေါ့ ....လူတွေ ဆိုတာ သေမျိုးတွေ ကွ..လူတိုင်း သေမှာဘဲ..တနေ့ ....မဟုတ်ဘူးလား ..."

" ဟုတ်ပါတယ်..ဦး...."

" အေး ..လူတွေက မိသားစုထဲ..ဆွေမျိ ုးထဲ သေပြီဟေ့ဆိုရင် ....မပုတ်ခင် မနံခင်..မြေချဖို့..မီးရှို့ဖို့....ခေါင်းလုပ်တဲ့ ခေါင်းရောင်းတဲ့ လူတွေ ဆီ ပြေးကြရတယ် ..ခေါင်းဝယ်..အသုဘကား ငှား...မြေ မြှုပ်ချင်တဲ့ လူတွေကလဲ မြေတွင်းတူးဖို့ အ်ပရတယ် ..လူငှားရတယ် .....သုဘရာဇာ ဆိုတာ လူ့လောကမှာ မရှိမဖြစ် လိုအပ်တဲ့ အလုပ်..ကွ....မဟုတ်ဘူးလား ..."

" ဟုတ်ပါတယ်..ဦး..."

" အေး..ဒါပေမယ့်လို့...မင်းတို့လို လူငယ်ချင်း ချစ်ကြိုက်ကြ..လက်ထပ်ကြတဲ့ အခါမှာတော့ သုဘရာဇာကြီးရဲ့ သမီး ဆိုရင် လူတွေက လူဘုံအလည်မှာ ပြောဖို့ မျက်နှာပြဖို့ ဝန်လေးကြလိမ့်မယ် ....ဥပမာ..မင်း နဲ့ မီးငယ် နဲ့ လက်ထပ်ကြဖို့ မိဘချင်း တွေ့ဆုံကြရင် အစိုးရ အရာရှိကြီး ဖြစ်တဲ့ မင်း ဖေဖေ က မီးငယ် အဖေ လို သုဘရာဇာ နဲ့ စကားပြောချင်ပါ့မလား..

မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ အခန်းအနားမှာ နှစ်ဖက် မိဘ အဖြစ် လူတွေရှေ့ ရပ်ကြရင် မီးငယ် အဖေ..ငါ့ ဆရာဟာ ဘယ်သူလဲ..ဘာအလုပ်လုပ်တာလဲ ဆိုတာ လူအသိခံနိုင်မလား ...များသောအားဖြင့်တော့ လူတွေက သုဘရာဇာ နဲ့ ခမည်းခမက် တော်ပြီး လူတွေ ရှေ့ မတ်တပ် ရပ်ချင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး ..မောင်ရင် ...."

လွန်းဇာ သဘောပေါက်သည် ..။  ဦးပိုက်ထွေး ပြောတာတွေကို သဘောပေါက်သည် ...။ သူပြောတာ အမှန်တွေပါဘဲ ....။

" ဦးက မီးငယ်တို့ မိသားစု အတွက် အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ ကြာပြီကွ ...မီးငယ် ကောင်လေးတွေ နဲ့ ရီးစားထား..ပြီးတော့ မီးငယ် အဖေ ဒီအလုပ်လုပ်တယ် လဲ သိရော..မီးငယ် ကို ချန်ထားခဲ့ပြီး ဖြတ်သွားကြရော....မီးငယ်လေး အသဲတွေ ကွဲ ငိုယိုခဲ့တာတွေကို ဦးတို့ သူ့အဖေရဲ့ အောက်မှာ လုပ်ကိုင်နေကြတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေက တွေ့ကြရပြီး..စိတ်မကောင်း ဖြစ်ကြရတယ်ကွာ..

မင်း မတိုင်ခင် နောက်ဆုံး တွဲခဲ့တဲ့ ချာတိတ် ဆိုရင် ဆင်းရဲသား ရပ်ကွက်က ကောင်လေး တယောက် ကွ...ဆင်းရဲတာမှ မွဲပြာလန်နေတာ ....မီးငယ် က သိတဲ့အတိုင်း အရမ်း ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးသမီးတယောက် ဆိုတော့ သူ့ကို ချစ်ရင် ပြီးရော...ကောင်လေး ကို လိုလေသေမရှိ တာဝန်ယူတာဘဲ ...အဲ..မီးငယ် အဖေ ငါ့ဆရာ ရဲ့ လုပ်ငန်းကိုလဲ သိရော ဆင်းရဲသား ကောင်လေး ကတောင် လူကြားထဲ ရင်မဆိုင်နိုင်ဘူး ဆိုပြီး ပြေးတော့တာပါဘဲ ..."

ဦးပိုက်ထွေး က ...ပြောတာ ကို ခဏ ရပ်လိုက်ပြီး ကားထဲမှာ ပါလာတဲ့ ရေဘူးလေးထဲက ရေကို မော့သောက်လိုက်ပါသည် ...။

လွန်းဇာ သည် သူ့မိဘတွေ သည်လည်း မောင်မောင်လေးလွင် ရဲ့ မိဘတွေလိုဘဲ သုဘရာဇာ တယောက် ရဲ့ သမီး နဲ့ လက်ထပ်ကြမယ် ဆိုရင် အမြင်ကြည်လင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ တထစ်ချ ယုံကြည်သည် ...။ သူ ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဘဝ က မန္တလေး မှာ နေခဲ့ တုန်းက  ရပ်ကွက်ထဲက  ကောင်မလေး တယောက်ကို ချစ်ခဲ့ဘူးသည် ...။

ဒီကောင်မလေး ရဲ့ အဖေ သည် စက်ရုံတရုံက အလုပ်သမား တယောက် ဖြစ်သည် ..။ လွန်းဇာ နဲ့ ဒီကောင်မလေး ရီးစား ဖြစ်ကြတာကို လွန်းဇာအဖေ သိသွားတော့ တော်တော်ဘဲ စိတ်ဆိုးသည် ..။ လွန်းဇာ အဖေက ဆင်းရဲတဲ့ စက်ရုံ အလုပ်သမားကြီး သမီးမို့ သဘောမတူတာ မဟုတ်ဘူး ...လို့ လွန်းဇာကို ပြောသည် ..။ ကောင်လေး အဖေ က ညဖက်ဆို အရက် မူးမူးပြီး အိမ်ပြန်လာတာ တခါတလေ ပုဆိုး မကပ် ..ဖင်အပြောင်သား နဲ့ မို့ ဒီလို အရက်သမား နဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မှာ လူတွေ ရှေ့ မိဘအနေနဲ့ ဘယ်လိုမှ သူ ရင်မဆိုင်ချင်ဘူး လို့ လွန်းဇာ ရဲ့ အဖေ က ပြောသည် ..။

" သားကွာ ...ပုံမှန် လူတယောက် ရဲ့ သမီးကို ရှာ မကြိုက်နိုင်ဘူးလား ..." လို့ အလိုမကျတဲ့ မျက်နှာ နဲ့ ပြောခဲ့သည် ..။ အဲဒီမှာဘဲ လွန်းဇာ က .." သားက သူ့ကို ဘဲ ကြိုက်တာ..သူနဲ့ဘဲ ယူမှာ ..သူ့အဖေ က ဘယ်လိုလူလဲ ဘယ်သိပါ့မလဲ...သိလဲ မသိချင်ဘူး ...ဂရုလဲ မစိုက်ဘူး ..." လို့ ပြန်အော်ထဲ့လို့ သူတို့ သားအဖေ ရေရေလည်လည် တင်းခဲ့ကြသည် ..။

အခု သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ ဘာလုပ်လုပ်သလဲ ဆိုတာ သူ့အဖေ သိရင် သဘောမတူမှာ သေချာနေသည် ...။

သူတို့ မိသားစုထဲလဲ တယောက်ယောက် သေခဲ့ရင်..ဒီအသုဘကား လာငှားရမှာ..ခေါင်းလာဝယ်ရမှာ ဖြစ်သည် ..။ သုဘရာဇာ ကိုတော့ မတတ်သာလို့ ဆက်ဆံရပေမယ့် နီးနီးကပ်ကပ်တော့ ခမည်းခမက် တော်ချင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး ....။

" ကဲ..မောင်ရင်....တွေးစရာ စဉ်းစားစရာတွေ ရှိနေပြီ ထင်တယ် ....ဒါကြောင့် ဦး က မောင်ရင်နဲ့ တွေ့ပြီး  ပြစရာ ပြ..ပြောပြစရာ ပြောပြချင်တာ ...."

" ဦး ...ကျနော်ကတော့ အရင်လူတွေလို မဟုတ်ဘူး ..ကျနော်ကတော့ သဲကိုး အဖေရဲ့ အလုပ်ကြောင့် သဲကိုးကို စွန့်ခွာမှာ မဟုတ်ဘူး ....ကျနော် သူ့ကို အရမ်း ချစ်တယ် ...ကျနော့် မိဘတွေ ဘာထင်ထင် လဲ ဂရုစိုက်လိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး ...သဲကိုး နဲ့ဘဲ လက်ထပ်မယ် ..တသက်လုံး ပေါင်းမယ် .  .."

" အပြော မစောပါနဲ့ မောင်ရင်..ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ ...."

" ဘာလဲ..ဦးက ကျနော်ပြောတကို မယုံဘူး ဆိုတဲ့ သဘောလား ..."

" စိတ်မရှိပါနဲ့ မောင်ရင်ရယ် ...မောင်ရင် က ဘာမှ မပြောင်းလဲဘဲ မီးငယ်လေးကို ချစ်မယ်..လက်ထပ်မယ် ဆိုရင် ဦးတို့က အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာ ဝမ်းမြောက်ကြရမှာပါ ....."

အင်း..ဒါကြောင့်မို့ သဲကိုး က သူ့ကို ရွံတတ်လား..အယူသည်းလား..ကြောက်တတ်လား ....ဒါတွေ မေးဘူးခဲ့တာကိုး ...။

" မောင်ရင် ...နောက်တချက် ရှိသေးတယ် ...."

" ဘာလဲဟင်...ဦး...."

" ဦးတို့ ဆရာ က တဦးတည်းသော သမီးလေး ဘဲ ရှိလို့ သူ့သမီး အိမ်ထောင်ကျပြီးရင် သူ့သားမက် ဖြစ်လာမယ့် လူကို သူ့အလုပ်တွေ ပုခုံးပြောင်း လွှဲအပ်ပေးခဲ့ပြီး သူကတော့ တရားစခန်း ဝင်မယ် လို့ ပြောနေလေရဲ့ ...မောင်ရင့်အနေနဲ့ ဦးတို့ ဆရာ ရဲ့ ဒီ လုပ်ငန်းတွေကို ဆက်လုပ် နိုင်ပါ့မလား ....."

" ဗျာ....."

```````````````````````````

(07)

လွန်းဇာသည် ဦးပိုက်ထွေး ပြောပြတာများကို ကြားပြီးတဲ့နောက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။

သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေသည် သုဘရာဇာအလုပ်ကို လုပ်တယ်လို့ ဘယ်သူမှ ထင်မှာ မဟုတ်ဘူး ..။ သဲကိုးဖြာသည် မှုံနေအောင် လှတဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဖြစ်သည် ..။ အရမ်းကိုသန့်ပြန့် သန့်ရှင်းသည် ။ သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ အလုပ်ကလည်း နံမည်သာ ဆိုးတယ် ..တော်တော် ဝင်ငွေကောင်း တွက်ချေကိုက်ပုံဘဲ ..။

လူသည် သေမျိ ုး မဟုတ်လား ...။

လူသေတိုင်း သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ ဆီကို လူတွေ ပြေးကြရသည် ..။ နေ့တိုင်း လိုလို လူတွေ သေကြသည် ။ လူတွေ သေတိုင်း သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ စီးပွားဖြစ်သည် ..။ ငွေဝင်သည် ။

ဦးပိုက်ထွေး က " မောင်ရင် ..စဉ်းစားပေါ့ကွာ..." လို့ ပြောသည် ...။ အပြန်လမ်းမှာ လွန်းဇာရော ဦးပိုက်ထွေးရော စကားမပြောကြဘူး ..။ လွန်းဇာလဲ ခုထိ စိတ်တွေ မငြိမ်သက်သေးဘူး ...။ လွန်းဇာ ကို ဦးပိုက်ထွေး က ကျောင်းထဲ အထိ လိုက်ပို့ပေးသည် ။

အခုတော့ လွန်းဇာသည် သူ အလွန်သိချင်ခဲ့တဲ့ သဲကိုးဖြာ ကို ဘဲတွေ ဘာကြောင့် ဖြတ်သွားကြသလဲ..ဘာကြောင့် လက်ထပ်ဖို့အထိ ရှေ့ဆက် မတိုးရဲကြသလဲ ဆိုတာကို သိသွားရပြီ ..။ အဆောင်မှာ ထက်မြက်လင်းကို သူ့အခန်းမှာ ဘော်ဒါတွေ နဲ့ ဂစ်တာတီးနေတာ တွေ့တော့ အရေးတကြီး တိုင်ပင်စရာ ရှိသည် ဆိုပြီး လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ခေါ်ခဲ့သည် ။

ဦးပိုက်ထွေး ဆီက သိလာခဲ့တဲ့ သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ အကြောင်းကို ပြောပြသည် ။ ထက်မြက်လင်း လဲ အရမ်း အံ့ဩသွားရသည် ။

ဆင်းရဲတဲ့ မောင်မောင်လေးလွင်တောင် သူ့ပတ်ဝန်းကျင် သူ့အမျိ ုးအဆွေတွေ ကြားမှာ သဲကိုးဖြာ ဟာ သုဘရဇာ တယောက်ရဲ့သမီး ဆိုတာကို ထုတ်မပြောရဲ မပြရဲတာကြောင့် သဲကိုးဖြာကို ထားခဲ့သွားသည် ။ ချစ်လှပါချည်ရဲ့ လို့ ပြောပြီးထားပြီး သူက စဖြတ်လို့ ကျောင်းတောင်ဆက်မတက်တော့ဘဲ ကျောင်းထွက်သွားခဲ့သည် ။

လွန်းဇာက .." ငါက သဲကိုးကို အရမ်းချစ်တာ..တကယ် ချစ်တာ ...ငါ နောက်မဆုတ်ဘူး..သဲကိုး ရဲ့ အဖေကြောင့် ငါ သဲကိုးကို ချစ်တာ ပြောင်းလဲမှာ မဟုတ်ဘူး....ငါ့မိဘတွေက သဘောမတူ လဲ သဲကိုးနဲ့ လက်ထပ်မှာ..တခုဘဲ....သဲကိုးအဖေက သူ့သားမက် ဖြစ်လာမယ့် လူကို သူ့လုပ်ငန်းတွေ ကို ဆက် လုပ်ခိုင်းမယ် လို့ ကြံရွယ်နေတယ်.."

" ဟေ...မင်း..မင်း...သာ သားမက် ဖြစ်လာရင် မင်း အဲ့အလုပ်ကို လုပ်မှာလား ..."

" ဟာ....ဒါတော့ ငါ မလုပ်ချင်ဘူး ...."

" အေး..ဒါပေါ့..ငါဆိုရင်လဲ မလုပ်နိုင်ဘူး ..ဒီလို အလုပ် လုပ်တဲ့ လူရဲ့ သမီး နဲ့ဆိုရင် ငါ့မိဘတွေက သဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး ...လွန်းဇာ.."

" ငါက အဲ့အလုပ်ကို မလုပ်ချင်ဘူးဘဲ ပြောတာပါ..သဲကိုး ကိုတော့ သူ့အဖေအလုပ်ကြောင့် ဘယ်တော့မှ စိတ်မပျက်ဘူး ..ငါ့မိဘ သဘောမတူလဲ  ရှေ့ကို ဆကိမှာဘဲ ..ပတ်ဝန်းကျင်ပြောတာကို ငါ ဂရုမစိုက်ပါဘူး ..."

" မင်း သဲကိုးအပေါ်မှာ ခုလို တကယ် ချစ်တာ ကို ငါတွေ့ရလို့ မင်းကို တကယ် လေးစားသွားပြီ လွန်းဇာ ငါတခုဘဲ အရမ်း အံ့ဩတာက သဲကိုး က အရမ်း လှို့ဝှက်တာဘဲ ..သဲကိုးအဖေ ဘာဆိုတာ အနီးကပ်ဆုံး ပေါင်းနေတဲ့ မိုးဦးဝသုန်တောင် မသိဘူး ..."

" အင်း..သူ့အဖေ ဒီအလုပ်လုပ်တာ လူကြားထဲ သူ မပြောချင်ဘူးပေါ့ကွာ ...ငါ ကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ် ...ထက်မြက်ရယ် ...."

လဖက်ရည်ဆိုင် က ပြန်ခဲ့တော့ သူတို့ ကျောင်းဝင်းထဲ လူရှင်းတဲ့ တနေရာမှာ ထိုင်ပြီး စကား ဆက်ပြောကြသည် ...။

နောက်တနေ့မနက် ထက်မြက် နဲ့ လွန်းဇာ ကျောင်းခန်းဖက်ကို ရောက်တဲ့အချိန် အီကို ကင်တင်း ဖက်ကနေ သူတို့ကို လက်လှမ်းပြပြီး ခေါ်နေတဲ့ မိုးဦးဝသုန် ကို တွေ့လိုက်သည် ..။

မိုးဦးဝသုန်ဆီ ကို သူတို့ ရောက်သွားတော့ မိုးဦးဝသုန် က သူတို့ကို တခုခု စားဖို့ ခေါ်သည် ..။

သူတို့ အတန်း မရှိသေးလို့ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်ပြီး လဖက်ရည် သောက်ကြသည် ...။ မိုးဦးဝသုန် က သူ့အဖေနဲ့ အမေ နယ်ကို သွားကြလို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ သူ့အဒေါ်တယောက်က ညဖက်မှ လာအိပ်ပေးမည် လို့ ပြောပြပြီး ဒီနေ့ သူ့အိမ်မှာ အစား တခုခု အတူတူ စားကြရအောင် လို့ ပြောသည် ။ ထက်မြက်ကတော့ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ အရမ်း တွေ့ချင်နေတဲ့ လူဆိုတော့ အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည် ..။ လွန်းဇာကလည်း ဝမ်းသာတာပါဘဲ ..။ သဲကိုးဖြာ နဲ့ တွေ့ကြရမည် ဆိုတော့ ဝမ်းမသာဘဲ နေပါ့မလား ..။       

ဟော..ပြောရင်း ဆိုရင်း... ရွှေအိုရောင်ကားလေး သူတို့ ထိုင်နေတဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင် ရှေ့နားကိုထိုးဆိုက်လာသည် ...။

ခြေတလှမ်း ကုဋေ တသန်း..ရွရွလေး လှမ်းလာတဲ့ သဲကိုးဖြာသည် အရမ်းလှနေသည် ...။

အနက်ရောင် အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ထားလို့ ဖြူဖွေးတဲ့ သူ့အသားက ထင်းနေသည် ..။ ဝင်းဖြူနေသည် ..။ ကင်တင်းထဲက လူတွေရော..ကျောင်းဆောင် ကော်ရစ်ဒါ က လူတွေ ရော သဲကိုးဖြာ ကို ဝိုင်း ကြည့်လိုက်ကြတာ အရမ်းဘဲ ...။

သဲကိုးဖြာက သူတို့ ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်သည် ...။

လွန်းဇာက ထုံးစံအတိုင်း ပြာပြာသလဲ ဖြစ်ပြသည် ..။

" သဲကိုး ..ဘာစားမလဲဟင် ....."

သဲကိုးဖြာက .." မစားတော့ဘူး..အိမ်က စားလာခဲ့ပြီ..အအေးဘဲ သောက်မယ် ..." လို့ ဖြေသည် ..။

" သံဘူးလား ...." လို့ လွန်းဇာက မေးတာကို ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ ခေါင်း ညှိမ့်ပြသည် ..။

မိုးဦးဝသုန်က .." လူတွေက အရမ်း ကြည့်တာဘဲကွယ် ...." လို့ စိတ်ပျက်သလို ပြောလိုက်သည် ...။ သဲကိုးဖြာက .." မိုးဦး ..ယူ ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုတာ ဘာလဲ .." လို့ မေးသည် ။

မိုးဦးဝသုန်က .." ဒို့အိမ်မှာ တခုခုစားကြမလား..ဗီဒီယိုလဲ ငှားကြည့်ကြမယ်လေ ..." လို့ ပြောသည် ..။ သဲကိုးဖြာက .." သဘောဘဲ..." လို့ ဖြေသည် ..။ သဲကိုးဖြာရဲ့ စိတ်ထဲမှာ

မိုးဦး နဲ့ ထက်မြက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရီးစားတွေ ဖြစ်နေကြပေမယ့် သူနဲ့ လွန်းဇာက ရီးစား မဟုတ်ကြသေးလို့ သိပ်ပြီး ဝမ်သားအားရ သွားချင်တဲ့ ပုံ မပြဘူး ...။

သဲကိုးဖြာကို ကြည့်ရတာ ညက ဦးပိုက်ထွေးက သူ့ကို သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ့ လုပ်ငန်းတွေကို လိုက်ပြတာကို သိပုံမပေါ်ဘူး ..။

လွန်းဇာလည်း အရမ်းလှတဲ့ သဲကိုးဖြာကို ကြည့်ပြီး အချစ်စိတ်တွေ တအား များပြားပြီး သဲကိုးဖြာရဲ့ ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ အဖြေကို မိုးဦးတို့ အိမ်ရောက်ရင် ထပ်တောင်းခံဦးမည် လို့ တွေးနေသည် ..။

အတန်းကိုယ်စီ တက်ကြပြီး မိုးဦးတို့ အိမ်ကို သွားကြသည် ..။ ကားထဲမှာ ထိုင်တာကိုက ကားမောင်းတဲ့ သဲကိုးဖြာ နဘေးမှာ လွန်းဇာကို ထိုင်ခိုင်းကြပြီး ထက်မြက် နဲ့ မိုးဦးတို့က ကားနောက်ခန်းမှာ ထိုင်ကြသည် ...။ သဲကိုးဖြာက ဘာစားကြမလဲ..ချက်မနေပါနဲ့ ...ဆိုင်ကဘဲ ဝယ်သွားကြရအောင် ..လို့ ပြောသည် ..။  မြေနီကုန်းဈေးမှာ ဝက်သားလိပ် ..ကော်ပြန့်လိပ် နဲ့ ဆီချက်ခေါက်ဆွဲတွေ ဝင်ဝယ်ကြသည် ...။

တချိန်လုံး လွန်းဇာသည် သဲကိုးဖြာ အနားမှာ အရိပ်တကြည့်ကြည့် နဲ့ ပြာပြာသလဲ လုပ်နေတာကို ထက်မြက် နဲ့ မိုးဦးတို့က အချင်းချင်း လက်တို့ပြီး နောက်ပြောင်နေကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာက သိသွားပြီး..." ဟွန်း..ယူတို့ လဲ တော်တော် ကဲနေကြတယ် နော် ..တကယ်ဘဲ ...." လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူထော်ပြီး ပြောသည် ..။

စိတ်ထဲကတော့ လွန်းဇာနဲ့ သူ့ကို နောက်ကြတာ ပျော်နေသလိုဘဲ ...။

ရှမ်းလမ်း မှာ ရှိတဲ့ မိုးဦးသုန်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်ကြတော့ တိုက်ကြီး တလုံးလုံးထဲ သူတို့ လေးယောက်သာ ရှိနေလို့ လွတ်လပ် လွန်းနေသည် ..။ သဲကိုးဖြာလဲ ထက်မြက် နဲ့ မိုးဦးက မီးဖိုခန်းထဲ အစားအသောက်တွေ ပြင်ဆင်နေတဲ့အချိန် သူနဲ့ လွန်းဇာက ဧည့်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေလို့ ရင်တွေ ဖို စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေရသည် ။

လွန်းဇာက  အခွေအငှားဆိုင်က ငှားလာတဲ့ ဗီဒီယိုအခွေတွေကို စက်ထဲ ထိုးထည့်ကာ စမ်းနေသည် ..။

ကော်ပီအခွေတွေ မို့ တခါတလေ တုန်တာ မှုန်တာတွေ ကြောင့်..ထစ်တာတွေ လှုပ်တာတွေ ရှိတတ်သည် ...။ လွန်းဇာက မီးဖိုခန်းထဲက မိုးဦးတို့ ဆီကို လိုက်ဖို့ ထိုင်ရာက ထလိုက်တဲ့ သဲကိုးဖြာကို တွေ့တော့.." သဲကိုး..ခဏလေး ..." လို့ ခေါ်လိုက်သည် ..။

" ဟင်..ဘာလဲ..လွန်းဇာ..." လို့ သဲကိုးဖြာ ဖြေရင်း လွန်းဇာဖက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ...။

" စကားနဲနဲ ပြောလို့ ရမလားဟင် ....."

သဲကိုးဖြာ သက်ပြင်းချသည် ...။

" ဘာလဲ..အဖြေတောင်းမလို့ မဟုတ်လား ....." လို့ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်သည် ..။

" ဟုတ်တယ်..သဲကိုး..သဲကိုး ကို အရမ်း ချစ်နေလို့ ဒို့ နေလို့ ထိုင်လို့ မကောင်းဘူး ..သိလား ...." လို့ လွန်းဇာက ပြောသည် ...။

သဲကိုးဖြာက ရယ်သည် ..။

" ဘာရယ်တာလဲ ....သဲကိုး...မယုံကြည်တဲ့ သဘောလား ...."

သဲကိုးဖြာက .." မဟုတ်ပါဘူး..လွန်းဇာရဲ့ ပုံစံ နဲ့ လေသံကို သဘောကျလို့ပါ ...."

" ဘာလို့ ..."

" အော်..လွန်းဇာ ပြောနေပုံက ကျော်ဟိန်းလေသံ ပုံစံ ဖြစ်နေလို့ပါ......" လို့ သဲကိုးက ပြောရင်း ရယ်ပြန်သည် ...။

" သဲကိုးရယ်..ထောင်တန်တဲ့စကား ..ရယ်ရင် ပေါ့တယ် တဲ့...ဒို့ကို တကယ် နားလည် မပေးနိုင်ဘူးလား ..."

" အိုး..လွန်းဇာရယ် ....ရယ်တာက သူ့ပုံစံ နဲ့ ပြောသံဆိုသံကို သဘောကျလို့ပါ ..."

" တကယ်လား..သဘောကျလား ...ချစ်တယ်ပေါ့နော် ...."

" ချစ်တယ် လို့ မပြောရသေးပါဘား...ပုံစံကို သဘောကျတယ် လို့ ပြောတာပါ ...."

" သဲကိုး ...အရမ်းချစ်တယ်..သဲကိုးရယ်...ပြန်ချစ်ပါ ....."

" လွန်းဇာရယ်..ဒို့က ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်ပါ ...ခဏခဏ ဘဲ ရီးစားတွေ ပြတ်ခဲ့ရတာ..ရီးစားတွေ ကွဲခဲ့ရတာ..တကယ်တော့ ဒို့က သူတို့ကို ကွဲတာ မဟုတ်ဘူး..သူတို့က ဒို့ကို ထားခဲ့ကြတာ..ဘယ်လောက် စိတ်တွေ ထိခိုက် ခံစားခဲ့ရတယ် ဆိုတာ သိရဲ့လား.."

" ပြီးခဲ့တဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို အတိတ်မှာ ထားခဲ့လိုက်ပါတော့ သဲကိုးရယ်..ဒို့ရဲ့ အချစ် က ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲတဲ့ အချစ် သူများတွေ ချစ်တယ် ဆိုတာထက် အဆပေါင်း ၁၀၀ သာတယ်လို့ မှတ်လိုက် ..သဲကိုးကို ဘယ်တော့မှ ချန်မသွားဘူး ....."

" သဲကိုး အကြောင်းတွေကို သေသေချာချာ စုံစမ်း လေ့လာ ပြီးရဲ့ လား..လွန်းဇာ ....နောက်မှ မသိလို့ လို့ မပြောနဲ့..သဲကိုး အသဲတွေ ထပ်ပြီး မကွဲချင်တော့ဘူး ...."

" ဒို့က ဒို့ရဲ့ အချစ်ဟာ ထာဝရပါ..နေမဝင် အချစ်ပါ ...မပြောင်းလဲတဲ့ အချစ်ပါ ဆိုတာ ဘယ်လိုနည်း နဲ့ ပြသရမလဲ....ဒို့ ပြချင်ပါတယ် ...သဲကိုး ကို ဘာအကြောင်းနဲ့မှ ဒို့ မခွဲသွားဘူး ..သစ္စာ မဖေါက်ဘူး ....သေသည် အထိ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းမယ် ဆိုတာ ကျိန်ဆို ကတိပေးတယ် ...."

" အိုး..မကျိန်ပါနဲ့လေ ..ကျိန်တာ သဲကိုး မကြိုက်ဘူး ...."

သဲကိုးဖြာက မီးဖိုခန်းဖက်ကို ထွက်သွားဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့ အချိန် လွန်းဇာလဲ သဲကိုး လက်ကလေးကို အရဲစွန့်ပြီး ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည် ..။

" အို..လွန်းဇာ..ဘာ...ဘာလုပ်တာလဲကွာ....."

" ဒို့ကို ပြန်ချစ်ကွာ....နော်..ချစ်တယ် မဟုတ်လား ...."

" လွန်းဇာ.....လက်ကို လွှတ်ပါ ....."

" မလွှတ်ဘူး..ချစ်တယ် လို့ ပြော ....ပြော.....ပြော..."

" မကဲနဲ့..လွန်းဇာ..သဲကိုးကို အတင်းမလုပ်နဲ့..လွှတ်...လွှတ်ပါ ....."

သဲကိုးဖြာက အတင်း ရုန်းထွက်ပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပြေးသွားသည် ..။ လွန်းဇာလဲ ငေးမောရင်း ကျန်ခဲ့သည် ...။ ဟင်း..ဒါကြောင့်..မိုးဦး ကို စိတ်ပျက်မိတာ..သူ့ဘဲ နဲ့ ချိန်းတွေ့ချင်တိုင်း ...သူများကိုပါ အဆစ်ခေါ်နေတယ် ...တကယ်ဘဲ ....။

မိုးဦးဝသုန်အပေါ် အပြစ်တင် မိရင်း မီးဖိုခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ ရှိမနေဘူး ...။ ဟာ..ဒီကောင်တွေ..ဘယ်ရောက်သွားပြန်ပြီလဲ ကွာ.....။ မိုးဦး နဲ့ ထက်မြက်ကို မတွေ့လို့ ပြန်လှည့်လာတဲ့ အချိန် သူ့အနောက်ကို လိုက်လာတဲ့ လွန်းဇာ နဲ့ ပြန်တိုးသည် ..။

" သူတို့ မီးဖိုထဲမှာ မရှိကြဖူးလား ..."

" အင်း..မရှိကြဖူး ..."

သဲကိုးဖြာက လွန်းဇာ မျက်နှာကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ပြီး ပြန်ဖြေသည် ..။

" အပေါ်ထပ်များ တက်သွားကြလား မသိဘူး ..ဟိုး ခေါင်မိုးပေါ်ှာ မိုးဦး ပန်းချီဆွဲတဲ့ အခန်းလေး ရှိတယ် လို့ စောစော က ပြောနေသံ ကြားလိုက်တယ် ..."

" သဲကိုး သိတယ် ..အဲဒီအခန်း...သဲကိုး တက်သွားကြည့်လိုက်မယ် ....လွန်းဇာ မလိုက်ခဲ့နဲ့..ဒီမှာဘဲ စောင့်ခဲ့..."

" ကောင်းပြီ..သဲကိုး ...."

လွန်းဇာ နဲ့ အတူတူ ပူးတွဲပြီး မသွားလိုတာကြောင့် သူ့ကို ဒီမှာဘဲ နေခဲ့ ခိုင်းလိုက်သည် ...။ အပေါ်ထပ်ကို လှေခါးအတိုင်း တက်ခဲ့သည် ...။ ခေါင်မိုးပေါ်ကို ထပ်တက်ဖို့ လှေခါး တဆစ်ချိုးနေရာကို သဲကိုးဖြာ အရောက် မိုးဦးရဲ့ ပန်းချီဆွဲတဲ့ အခန်းလေးထဲက အသံဘလံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ...။

ပြတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံတွေ ....။

ဟင် ......။

````````````````````````````````````````

(08)

ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံတွေကြောင့် သဲကိုးဖြာ လန့်ဖြန့်သွားသည် ..။ မိုးဦးနဲ့ ထက်မြတ် ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ ..။ ခေါင်းငဲ့ပြီး အသာ ကြည့်လိုက်သည် ...။

အိုး ....။

မိုးဦးနဲ့ ထက်မြတ် နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ကာ အပြန်အလှန် နမ်း နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ဟယ် ဒီထက် ပိုဆိုးတာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ နှု​တ်ခမ်းချင်း စုတ်နေတုံး ထက်မြတ်ရဲ့ လက်တဖက်က ပြေလျော့ကျနေတဲ့ မိုးဦးရဲ့ ထမိန်ကိုဆွဲလှန်ကာ ပင်တီဘောင်းဘီလေးထဲ ထိုးနှိုက်ထားနေသလို မိုးဦးရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ထက်မြက် ပေါင်ကြားက မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ယောက်ျားတန်ဆာချောင်း ကို ဆုပ်ကိုင်ထားနေတာကို တွေ့လိူက်ရသည် ...။

အို ...သူတို့တွေ  ဒီအခြေအနေအထိတောင် ဖြစ်နေကြပြီကိုး ...လို့ စဉ်းစားနေချိန် သဲကိုးဖြာရဲ့မျက်လုံးတွေက ထက်မြတ်ရဲ့ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ လီးကြီးဆီက မျက်စီကို မခွာနိုင်ဘူး...။မိုးဦးနဲ့ ထက်မြတ်တို့ နှုတ်ခမ်းစုတ်နေကြ လျှာချင်းလဲ လူးလှိမ့်နေပါလား ...။

သူတို့ နှစ်ယောက်သည် ဒိန်းဒလိန်းနတ် ဖမ်းစားတာ ခံနေကြရတာကြောင့် သဲကိုးဖြာ ကြည့်နေတာကိုတောင် မသိကြဘဲ..ကာမစိတ်တွေ တအား ပြင်းထန်နေကြပြီး သဲသဲမဲမဲ ကိုင်တွယ်နမ်းစုတ်နေကြသည် ..။ မိုးဦးဝသုန် သည် လိင်တန်ချောင်းကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်နေရာက အားမရ ဖြစ်လာပုံနဲ့ ထက်မြက် အရှေ့မှာ ဒူးထောက် လိုက်ပြီး လီးကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံကာ စုတ်လိုက်လေသည် ...။

သဲကိုးဖြာမှာ မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ သူတို့ရဲ့ ကာမ ပွဲကြမ်းကို မျက်တောင်မခပ်တမ်း ငေးမော ကြည့်ရှုနေမိရသည် ..။ တပြွတ်ပြွတ် စုတ်နေတဲ့ မိုးဦးဝသုန် ကိုလည်း အရမ်း အံ့ဩမိနေသည် ..။ ထက်မြတ် နဲ့ ရီးစား ဖြစ်တာမှ မကြာသေးဘူး ..။ လီးကိုတောက် အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည်အဆင့်ထ်ရေညက်နေသည် ။ထက်မြက်သည် မျက်လုံး စုံမှိတ်ခါ မိုးဦး စုတ်သမျှကို တအင်းအင်း ညည်းကာ ခံနေသည် ...။ 

မိုးဦးဝသုန်ကိူလဲ ဖာသည်မတစ်ယောက်ကဲ့သို သူမရဲ့ဆံပင်တွေကိုစောင့်ဆွဲကာ ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လိုးနေသကဲ့သို့ မနားတမ်းစောင့်လိုးနေသည် မိုးဦးဝသူန်ခဗျာ အသက်ကို မနည်းလုကာ ရှုနေရသည် ထက်မြတ်လည်း ပါးစပ်ထဲလီးကို တစ်ဆုံးစောင့်သွင်းထားရင် တဆက်ဆက်တုန်ကာ မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ပါးစပ်ထဲ လရည်ဗွပန်းထည့်လိုက်သည် လရည်များကို တဂွတ်ဂွတ်နဲ့မြည်အောင် မိုးဦးဝသုန်ကမြိုချပြလိုက်သည် 

သဲကိုးဖြာလဲ တော်တော်ကြာကြာ သူတို့ကို ငေးမော ကြည့်နေပြီးမှ သတိဝင်လာကာ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့သည် ..။ သူတို့ ကြားမှာစိုးလို့ ခြေဖေါ့နင်းပြီး လှေခါးအတိုင်း ဆင်းခဲ့တဲ့ သဲကိုးဖြာသည် ဒူးတွေ မခိုင်ဘူး ..။ ဒူးတွေ တအား တုန်နေလို့ လှေခါး လက်ရမ်းကို ကိုင်ကာ ဆင်းခဲ့ရသည် ။

လွန်းဇာသည် သဲကိုးဖြာ မှာတဲ့အတိုင်း အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းနားမှာ ရှိနေသည် ..။ တော်ပါသေးရဲ့ ..။ သူအနောက်က လိုက် တက်မလာလို့ ...။

လွန်းဇာ က သဲကိုးဖြာကို လာစကားပြောပေမယ့် သဲကိုးဖြာ စောစောက သူမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် စိတ်တွေ တုန်လှုပ်နေဆဲ မို့ လွန်းဇာကို ဟက်ဟက်ပက်ပက် ပြန်စကား မပြော။ လွန်းဇာလည်း သဲကိုး ဘာဖြစ်ပါလိမ့် ဆိုပြီး အကဲခတ်နေသည် ..။ သူ လက်ကိုင်လိုက်လို့များ စိတ်ဆိုးသွားတာလား လို့ တွေးနေသည် ..။

မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ထက်မြတ်လင်းတို့ တော်တော်ကြီး ကြာမှ တယောက်ပြီးတယောက် အောက်ပြန်ဆင်းလာသည် ..။မိုးဦးဝသုန် က အရင် ဆင်းလာသည် ..။သဲကိုးဖြာက 

" မိုးဦးရယ် ...ကြာလိုက်တာ...ဗိုက်ဆာနေပြီ ...ယူတို့က ဘယ်ပျောက်နေကြတာလဲ " 

အလိုမကျတဲ့ အသံလေးနဲ့ မေးလိုက်သည် ..။

မိုးဦးဝသုန်က

" ထက်မြက်လေ ..ပန်းချီဆွဲထားတာတွေ ပြခိုင်းနေတာ နဲ့ ပြနေလို့ ကြားသွားတာ..ကဲ..စားကြမလား "

ပြန်ပြောသည်။ မိုးဦးကို ကြည့်ရတာ မျက်နှာတွေ နီမြန်းနေသည် လို့ လွန်းဇာ ထင်သည် ။သဲကိုးဖြာကတော့ သူမရဲ့သူငယ်ချင်းလေး ခုလေးတင် လီးစုပ်ကာ ပါးစပ်ပေါက်အလိုးခံထားရေသောကြောင့် မျက်နှာတွေနီးမြန်းနေမှန်း တန်းသိလိုက်သည် ထက်မြက် လဲ ပြန်ဆင်းလာသည် ။ သူတို့ လေးယောက် အစားတွေ ထိုင်စားကြတော့ စကား သိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး ။

သဲကိုးဖြာလဲ ထက်မြတ် ကို မျက်နှာနဲနဲ လွှဲထားမိသည် ..။ စောစောက မြင်လိုက်ရတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ပြန်ပြန် မြင်ယောင်မိလို့ ..။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ ရှက်မိနေသလိုဘဲ ..။      

ထက်မြတ်နဲ့ လွန်းဇာကိုသူတို့ အဆောင်ရှေ့အထိ သဲကိုးဖြာ ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည် ..။ခြံဝကို ကားခေါင်းထိုးလိုက်တာ နဲ့ ခြံတံခါး ပွင့်လာသည် ...။ဦးအာယု ဖွင့်ပေးတာ ...။

သဲကိုးဖြာ ကားကို တိုက် ဆင်ဝင်အောက်ကို ထိုးဆိုက်လိုက်သည် ..။တိုက်ထဲက ဦးပိုက်ထွေး ထွက်လာသည် ..။

" ဖေဖေ အိမ်ပေါ်မှာလား..ဦးလေး .."

" မဟုတ်ဘူး..မီးငယ် ..သူ အလုပ်မှာဘဲ ...ပစ္စည်းတခု ယူခိုင်းလို့ ဦးလေး လာယူတာ ..."

အေးစိန် နဲ့ စံစံ အပြေးကလေး ရောက်လာကြသည် ..။

" မမလေး ...ဘာသယ်ပေးရမလဲ ..."

" မလိုဘူး ..."

သဲကိုးဖြာ တိုက်ထဲကို ဝင်လိုက်ချိန် ဦးပိုက်ထွေး က အနောက်က လှမ်းခေါ်သည် ..။

" မီးငယ် ..."

" ရှင်..ဦးလေး ..."

" မီးငယ်ရဲ့ ကောင်လေး ...နဲ့ ဦးလေး တွေ့လိုက်တယ် ...."

" ရှင်..ဟုတ်လား ..ဘယ်တုံးကလဲ...ဦးလေး ..."

" မနေ့ညနေက မီးငယ် ...ဦးလေး သူ့ကို အားလုံး ပြောလိုက်တယ် ..."

" ရှင် ...ဟုတ်လား ...."

သဲကိုးဖြာ တုန်သွားသည် ..။ ဒါဆို လွန်းဇာ ဖေဖေ့အကြောင်း သိနေပြီပေါ့..။ သိပြီးပြီပေါ့ ...။

ဒီနေ့ သူနဲ့ တွေ့တော့ သဲကိုးကို အဖြေတောင်းနေတာ အသဲအသန်ဘဲ ..။ ဒါဆို သူ..သူ....သူ စိတ်ပျက်မသွားဘူးပေါ့ ....။ လွန်းဇာ သူ့ကို တကယ် ချစ်တာပါလား ..။ တခြားလူတွေဆိုရင် ဖေဖေ့အလုပ်အကြောင်း သိသွားတာ နဲ့ လုံးဝကို ထွက်ပြေးသွားကြတာ ...။

" သူ...သူ ဘာပြောလဲဟင်..ဦးလေး ...သူဘာပြောလဲ..."

စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ သဲကိုးဖြာ မေးနေသည် ...။

ဦးပိုက်ထွေး က 

" သူက မီးငယ်ကို သူ တကယ် ချစ်တာ...အရမ်း ချစ်တာတဲ့..သူ ဘယ်တော့မှ နောက် မဆုတ်ဘူးတဲ့..သူ့မိဘတွေ သဘောမတူရင်တောင် မီးငယ်ကို ယူမှာတဲ့.."

လို့ ပြောပြသောအခါ သဲကိုးဖြာသည် မျက်ရည်တွေ ကျပြီး နားထောင်နေသည် ..။

" မီးငယ် ရွေးချယ်တဲ့ ဒီသူငယ် က မီးငယ်အတွက် အကောင်းဆုံး အဖော်မွန် ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ...မီးငယ် ..."

သဲကိုးဖြာ ကို နုတ်ဆက်ပြီး ဦးပိုက်ထွေး ပြန်သွားသည် ...။

သဲကိုးဖြာ သူ့အခန်းကို ရောက်တော့ တခြား ဘာမှ မလုပ်နိုင်သေးဘဲ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး လွန်းဇာအကြောင်းကို စဉ်းစားနေသည် ...။

သူရော လွန်းဇာကို ချစ်သလား ...။

အိပ်ရာ ဝင်တော့လဲ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ..။ လူးလိုက် လှိမ့်လိုက် ...ထထိုင်လိုက်...ရေထသောက်လိုက် နဲ့ ...။

လွန်းဇာ ကို တနေ့ မမြင်ရင် မနေနိုင်တာကတော့ အမှန် ..။ လွန်းဇာ သူ့ကို တရက်လောက် လာမတွေ့ရင် သူ ရင်တွေ ပူတယ် ...။ လွန်းဇာ သူ့ကို ချန်သွားမှာ ကြောက်တယ် ..။

လွန်းဇာ သူ့နဘေးမှာ ရှိနေရင် ဆာမူရိုင်း သူရဲကောင်းကြီး လိုက် ကာကွယ် စောင့်ရှောက်နေသလိုဘဲ လုံခြုံ တယ် ...။

ငါ..သူ့ကို ချစ်တယ် ....။

သူ့ကို ချစ်တယ် ....။ သူ့ကို ငါ မခွဲနိုင်ဘူး ...။ ငါ့ဘဝမှာ သူ ရှိမှ ဖြစ်မယ် .....။

ဝိဇ္ဖာခန်းမ ရှေ့က သူ ဖြတ်လျောက်လာတဲ့ အချိန် သူ့နံမည်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တဲ့ အသံ ကြားလိုက်လို့ လွန်းဇာ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်သည် .။

Philosphy  က အေးအေးမာ နဲ့ သဇင်ပွင့် ...။

" ကိုလွန်းဇာကြီး ...ဘယ်လိုတုံး ...လူကို ရှောင်သလိုလို..ကွင်းသလိုလို နဲ့...တွေ့ပါတယ်နော်..Eco အချောနှစ်ယောက် နဲ့ တတွဲတွဲ ...ဘာလဲ..ဒါကြောင့် သူများတို့ကို ရှောင်ဖယ်ဖယ် လုပ်နေတာလား ..."

" မဟုတ်ပါဘူး...."

" အံမယ်..လုပ်မနေပါနဲ့ ...အစကတော့ ခင်သလိုလို မင်သလိုလို ..ခစ်ခစ်ခစ် ...."

သူတို့ ရယ်သလို လိုက်ရယ်လိုက်ရသည် ..။

ဒီ အခိုက် ပစ်ကနဲ ဟွန်းတီးသံ ကြားလိုက်ရလို့ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့...အဓိပတိလမ်းမကြီးပေါ်ကနေ ဝိဇ္ဖာအဆောက်အဦးထဲကို ချိုးကွေ့လာတဲ့ ရွှေအိုရောင်တိုယိုတာ ကိုရိုလာ ကားလေး ကို တွေ့လိုက်သည် ...။

သဲကိုးဖြာ ....။

သူ Philosphy  ကစော်နှစ်ပွေကို နုတ်တောင် မဆက်ဖြစ်တော့ ..။ ပြာပြာသလဲ သဲကိုးရဲ့ကားဆီကို ပြေးသည် ..။

သဲကိုးဖြာ မျက်နှာက ဘာတင်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။

" သဲကိုး ...."

" ကားပေါ်တက် ..."

အမိန့်တော်အတိုင်း အမြန် ကားပေါ်တက်လိုက်ရသည် ..။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မောင်းထွက်ခဲ့ရင်း လေသံမာမာနဲ့

" ဒီဟာမတွေ နဲ့ ပြန် ပတ်သက်နေပြန်ပြီလား " 

" အာ..မဟုတ်ပါဘူး..မပတ်သက်ပါဘူး ...သူတို့ နုတ်ဆက်လို့ ပြန်နုတ်ဆက်တာပါ..သဲကိုးရယ် ..." လို့ လွန်းဇာ ပြန်ဖြေသည် ..။

သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားလေး သိပ္ပံစားသောက်ဆိုင်တန်း..အင်းဝဆောင် တို့ကို ဖြတ်..ပုဂံလမ်းကို ဖြတ်ကျော်ပြီး ....ကျောင်းဝင်းထဲက ထွက်သည် ..။ အင်းလျားလမ်းပေါ်မှာ ညာဖက်ကို ကွေ့ချိုးသည် ..။

" ဘာစားပြီးပြီလဲ ...."

" အာ..ဟို ...ဟီး..မစားရသေးဘူး ...."

သဲကိုးဖြာ ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ခေမရဂ် ဆိုတဲ့ ဆိုင်လေး မှာ ထိုးရပ်လိုက်သည် ..။ သဲကိုးဖြာ ဆင်းတော့ သူလည်း ဆင်းသည် ..။

" စားလေ..တခုခု ..ကြိုက်တာ မှာ ..."

" သဲကိုးရော..ဘာစားမလဲဟင် ..."

" သူစားတာ စားမယ် ...မှာ လိုက်..ဘာဖြစ်ဖြစ် ..."

သဲကိုးဖြာ အရမ်းလှနေသည် ..။ စတော်ဘယ်ရီရောင် နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှတွေက ဖူးကြွနေသည် ...။ နမ်းစုတ်ပစ်ချင်စရာ ...။

ဟင်း ...။ ချစ်သူ  ဖြစ်ချင်လှပြီ ...။

" ဟိတ်....ဘာကြည့်တာလဲ ..."

မျက်စောင်းလှလှလေးကို ရရှိလိုက်သည် ..။

" အရမ်းလှလို့ ..."

" လှတော့ ဘာဖြစ်လဲ ..."

နောက်ထပ် မျက်စောင်းလေးတခု ထပ်ရပြန်သည် ...။

" ဟို ဖလော်က စော်တွေကို သွားပြောပါလား ...."

" ဒို့ ပြောချင်တာက သဲကိုး တယောက်ထဲ ကို..သဲကိုးလောက် ဘယ်စော်မှ မလှဘူး ...ဒီလောကကြီးထဲမှာ သဲကိုးက အလှဆုံး ...."

" လွန်းဇာနော်..သဲကိုး ပြောထားတယ်..အဲလို ကျော်ဟိန်း လေသံ..အိုက်တင် မလုပ်ပါနဲ့ လို့...ခိခိ..ရယ်ရတယ် ....သူ့ကိုယ်သူ ဇာတ်လိုက် ထင်နေတယ် ...."

" မဟုတ်ပါဘူး..သဲကိုးရယ် ...မလုပ်ပါဘူး ..."

" ကဲ..စား..စား..မနက်ဆိုရင် ဘိုက်ထဲကို တခုခု ထည့်ပါ...အဆာမခံနဲ့ ...ထက်မြက်တယောက်ကော..."

" ဟီး...ထက်မြက် အစောကြီးထပြီး လစ်ပြီ..မိုးဦးနဲ့ .."

" ဟင်..ဟုတ်လား..ဒီနှစ်ယောက် တယ် ကဲပါလား ....ဟိတ်..ယူ ဒီညနေ အားတယ် မဟုတ်လား ...."

" အင်း..ဟို...ဒို့ သင်တန်း ရှိတယ် ....ညနေ ခြောက်နာရီခွဲလောက် ဆိုရင်တော့ အားပြီ ...."

" ယူ က သင်တန်းဆရာ လုပ်နေတာလား ..."

" အင်း ...ဟုတ်တယ် ...ဒို့ ဆရာက လုပ်ခိုင်းလို့ ..."

" ယူ က ခါးပတ်အနက်လား ..."

" အင်း ..."

" သဲကိုး လာကြည့်လို့ ရမလား ..."

" ရတာပေါ့ ..လာကြည့်လေ ...အဲ..မကြာခင်..ပြပွဲ..ပြိုင်ပွဲ လုပ်ဖို့ရှိတယ် ..သဲကိုး ကို လာကြည့်ဖို့ ဖိတ်မလို့ဘဲ ..."

" သင်တန်းက ဘယ်နားမှာလဲ ...."

" တရုတ်သံရုံး ..သဲကိုး သိလား ...ကလေးဆေးရုံလေ ...အဲ့နားမှာ ...."

" တခါလောက် ပြထားလေ..ညနေဆို သဲကိုး လာကြိုပေးမယ် ..ယူ့ကို...."

" အင်း.ဒီညနေ လိုက်ခဲ့လေ ...."

```````````````````````````````````````````

(09)

ဒီနေ့ သင်တန်းမှာ တာဝန်အရသာ ရှိနေရသည် ..။ လွန်းဇာ စိတ်မပါဘူး ...။

သူ့စိတ်တွေက သဲကိုးဖြာဆီမှာ ရောက်ရှိနေသည် ။ သဲကိုးဖြာသည် ခုထိ သူ့ကို အဖြေ မပေးသေးဘူး ..။ သူ့ကို သင်တန်းကိုလည်း လိုက်ပို့ပေးသည် ..။ ကျောင်းမှာလဲ မနက်စာရော နေ့လည်စာရော ဂရုစိုက် ကျွေးသည် ..။ သူက ချစ်ပါတယ် ဆိုတဲ့ အဖြေတောင်းတာ ကို ဟိုလိုလို ဒီလိုလို အချိန်ဆွဲနေသည် ..။ အချိန်ဆွဲထားသည် ။

ကြာတော့ သူ စိတ်တိုလာသည် ..။ ချစ်သူ ဖြစ်ချင်လှပြီ ..။ သဲကိုးဖြာနဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာတွေမှာ အတူတူ နီးနီးစပ်စပ် ပူးပူးကပ်ကပ် နေနေရတာ သူ အသဲတွေ ယား..စိတ်တွေ ဆူကြွပြီး တအား လွတ်ထွက်ပြီး နမ်းပစ် ကိုင်တွယ်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါ်နေသည် ။

ခါးစည်း အဝါ ..ခါးစည်းလိမ်မော်ရောင်တွေ ကို " စပါတင် " တယောက်ချင်း ဖိုက်ခိုင်းပြီး သူက ဘေးကနေ ကြည့်ပေးနေသည် ..။ လိုအပ်တာကို သူ ဝင်ပြပေး သင်ပေးသည် ..။

သူ့လက်ထောက်အဖြစ် ခါးစည်းအညို မိုက်ကင် က သင်တန်းသားတွေကို ကူညီ သင်ကြားပေးနေသည် ။မြတ်လေးခင်သည် သူ့တွဲဖက် နီနီနေမင်း နဲ့ စပါတင်သာ ဆွဲနေတယ်..သူ့ကိုဘဲ ကြည့်ကြည့်နေသည် ..။ မြတ်လေးခင် သူ့ကို အထာပေးနေတယ် ဆိုတာ လွန်းဇာ သိသည် ..။ သိနေသည် ..။

မြတ်လေးခင် နေတာက ပြည်ထောင်စုရိပ်သာ ထဲမှာ ...။

သူတို့ ကလပ် နဲ့ မြတ်လေးခင် အိမ်က သိပ်မဝေးဘူး ..။ မြတ်လေးခင် ကလပ်ကို လမ်းလျောက် လာတတ်သည် ..။ လမ်းလျောက်ခါ ပြန်တတ်သည် ..။ တခါတလေ သူ့အိမ်က ကား ကလိုက်ပို့ပေးတာ တွေ့ရသည် ..။ မြတ်လေးခင် ရဲ့ အကိုတွေကလဲ ကရာတေးသမားတွေ ဘဲလို့ မြတ်လေးခင် ပြောပြလို့ သိရသည် ..။ သူတို့ ကလပ်ကတော့ မဟုတ်ဘူး ..။

ဆရာ က တခြား ခါးစည်းအနက်တွေကို ကင်ဒိုဓါး သင်ခန်းစာတွေ သင်နေလို့ သူ မြတ်လေးခင်တို့ ကို ခါးစည်းအညို မိုက်ကယ် နဲ့ လွှဲထားခဲ့ပြီး ဆရာဦးမင်းနိုင် ဓါးသင်နေတဲ့ ဖက် လျောက်သွားကာ ကြည့်သည် ..။  ဆရာက သူ့ကို တွေ့သွားသည် ..။

" ဟေ့ လွန်းဇာ ရော သေသေချာချာ ကြည့်ထား ဒီအကွက် ကို ဒို့ ပြပွဲပြိုင်ပွဲ ကျရင် မင်းတို့ ပြရမယ် "

ဆရာဦးမင်းနိုင်သည် ဓါးသမားသုံးယောက် အနက် တယောက်ရဲ့ ဒူးပေါ်ကို တက်နင်းကာ သုံးယောက်စလုံးကို လွှားကနဲ ခုန်ကျော်သွားပြီး မြေပေါ်ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေး ပြန်ကျသည် ။အရမ်းလှတဲ့ ပြကွက်လေး ...။

သည် အခိုက်မှာ အော်သံတွေ ကြားလိုက်ရလို့ လွန်းဇာ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မြတ်လေးခင် မြေကြီးပေါ်မှာ ထိုင်ရက်လေး လဲနေသည် ..။ သူ့အဖေါ် နီနီနေမင်း က ဆွဲထူပေမယ့် မထနိုင်တော့ ..။ ခြေထောက် အရမ်း နာသွားသည် ..။ ညိုသကြီးကို ကန်မိပြီး လဲကျသွားရာက အရမ်း နာကျင်ပြီး လမ်း မလျောက်နိုင်တော့ဘူး ...။ မြတ်လေးခင် ကို ဆရာက နားခိုင်းသည် ..။ အိမ်ပြန်လိုက်ဖို့ ပြောသည် ..။

သူ့အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ သူ့အမေ ဘဲ ရှိနေပြီး လာခေါ်ဖို့ ကားလဲ မရှိ ဖြစ်နေတာကြောင့် ဆရာက လွန်းဇာကို တက်ဆီ နဲ့ လိုက်ပို့ခိုင်း သည် ..။ တက်ဆီကလည်း တော်တော်နဲ့ မရလို့ လွန်းဇာလဲ ဆေးရုံနားက ဆိုက်ကားဂိတ်က ဆိုက်ကားတစီး နဲ့မြတ်လေးခင် ကို လိုက်ပို့ပေးသည် ..။

မြတ်လေးခင် က

" ဆရာ လိုက်ပို့ပေးလို့ မြတ်လေး အနာ သက်သာသွားပြီ သိလား ..."

သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောသည် ..။

" ဆရာ့ကို မြတ်လေး က တကယ် ခင်တာ ဆရာက မြတ်လေးကို စိမ်းသလိုလိုကြီး မြတ်လေး ခင်သလိုလဲ ပြန်မခင်ဘူး.."

တတွတ်တွတ် နဲ့ ပြောသည် ...။ ဆိုက်ကားဆရာက ဆိုက်ကားနင်းရင်း ပြုံးနေသည် ..။ သူလဲ ငယ်ရာက ကြီးလာတာမို့ သဘောပေါက်နေသည် ထင်တာဘဲ ...။

မြတ်လေးခင် တို့က အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ နေတာမို့ သူ့ကို တွဲပြီး လှေခါးထစ်တွေကို တက်ရသည် ..။ မြတ်လေးခင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေး မှီချလိုက်သည် ..။

" ဆရာ မြတ်လေး ကို ခင်လား "

မေးလိုက်သည် ။မှောင်နေတဲ့ လှေခါးမှာ သူနဲ့ မြတ်လေး ပူးကပ် ကိုင်တွယ်ထားနေရတာ ရင်တွေ ခုန်စရာကြီး ဖြစ်နေသည် ..။

" ခင်ပါတယ်..မြတ်လေး..." 

" ဆရာ့ကို လိုက်ပို့တဲ့ အမချောချောလေးက ဆရာ့ ရည်းစားလား "

ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် ..။ သူ ဖြေရတာ ခက်သွားသည် ။ သဲကိုးဖြာသည် သူ့ရည်းစားမဟုတ်သေးတာကြောင့် ရည်းစားပါလို့ ပြောလို့လဲ မကောင်းတာ နဲ့

" သူငယ်ချင်းပါ .." လို့ဘဲ ဖြေလိုက်သည် ..။

အပေါ်ထပ် မြတ်လေးခင်တို့ တိုက်ခန်းကို ရောက်တော့ မြတ်လေးခင် ရဲ့ အမေ နဲ့ တွေ့ရသည် ..။ စကားပြောရသည် ..။ သူ့အဖေတော့ အလုပ်က ပြန်မလာသေးဘူး ..။

မြတ်လေးခင်ရဲ့ အဖေ က စစ်တပ် အရာရှိကြီး တယောက် ဖြစ်ပြီး ဌာနတခုမှာ ညွှန်ချုပ်ရာထူး နဲ့ ဆိုတာ မြတ်လေးခင် ရဲ့ အမေ ပြောပြလို့ သူ သိလိုက်ရသည် ။

မြတ်လေးခင်ရဲ့ အချစ် အငွေ့အသက်တွေ အရိပ်အရောင်တွေ ပါနေတဲ့ အကြည့်တွေ ကြောင့် ကောင်မလေး သူ့ကို ကြိုက်နေတယ် ဆိုတာ သူ သိနေခဲ့ တာ ကြာနေပါပြီ..။ သဲကိုးဖြာ ရှိနေတာကြောင့် မြတ်လေးခင်ကို သူ စိတ်မဝင်စားပါဘူး ။

မြတ်လေးခင် အိမ်က ပြန်ခဲ့ပြီး ကလပ်ကို ပြန်ရောက်တော့ သင်တန်းဆင်းချိန်တောင် ရောက်နေပြီ ။ ကီဝတ်စုံကို ခါးစည်းအနက်ကြိုးနဲ့ စည်းနှောင်ပြီး ပုလုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ ဘတ်စ်ကားဂိတ်ကို သူ လျောက်လိုက်တဲ့ အချိန် ပစ်ကနဲ ကားဟွန်းသံလေး ကြားလိုက်ရသည် ..။

သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားဟွန်းသံနဲ့ တူလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သဲကိုးရဲ့ ကားလေး ကို တွေ့လိုက်ရသည် ..။

ဟင် သဲကိုး ။

" ဘာကြောင်နေတာလဲ ကားပေါ် တက်လေ "

သဲကိုးဖြာ က မျက်နှာ ပုတ်ပုတ် နဲ့ ခပ်မာမာ ပြောလိုက်လို့ သူ ကုပ်ကုပ်လေး ကားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ရသည် ။

" ရည်းစား ငယ်လေးတစ်ကောင်ကို You လိုက်ပို့ပေးနေတာဆို"

" အဲ ဟို ခြေထောက် နာသွားလို့ ဒို့ ဆရာက ပို့ခိုင်းတာနဲ့ "

" ဟွန်း မကျေနပ်ဘူး သူ့ကို တွေ့ချင်လို့ လာတာ သူက မရှိဘူး ...."

" ဆောရီးပါ သဲကိုးရယ် ..."

" တော်ပါ ကဲ ယူ ဆာလား ဘာစားကြမလဲ ...."

" သဲကိုး စားချင်တာ စား ..."

" မစားခင် စကားနဲနဲ ပြောချင်တယ် ..."

" အိုကေ...ဘယ်သွားထိုင်ကြမလဲ ...."

" အင်းလျားကန် လဲ မသွားချင်ဘူး..လူတေါက တအား လာလာချောင်းကြတာ..မှတ်မိလား ...."

" ဟုတ်တယ် ..."

" Hundard Smile သွားမယ်"

Hundard Smile ( ပြုံးပန်းတရာ ) စားသောက်ဆိုင် က လွန်းဇာနဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ ထိုင်နေကျ ကျောင်းနားက စားသောက်ဆိုင် ဖြစ်သည် ။ ခြံဝင်းထဲ သီးသန့် တဲလေးတွေ နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထိုင်စားနိုင်ပြီး စကား အေးအေးဆေးဆေး ပြောနိုင်တဲ့ နေရာ တခုပါဘဲ ...။

သဲကိုးဖြာဆီက ရေမွှေးအနံ့က သင်းပျံ့နေသည် ..။သူကတော့ သင်တန်းက လာတာမို့ ချွေးစော် နံနေမှာဘဲ ဆိုပြီး လွန်းဇာ သဲကိုးဖြာကို အားနာနေသည် ..။

သဲကိုးဖြာက ကးမောင်းရင်း သူ့ကို ကြည့်ကြည့်နေတဲ့ လွန်းဇာကို

" ဟိတ်..ဘာကြည့်တာလဲ " လို့ မေးလိုက်သည် ..။

" အရမ်းလှနေလို့..အရမ်း ချစ်နေလို့ ...."

" သွား..အပိုတွေ ...."

သဲကိုး ကျေနပ်နေသည် ဆိုတာကိုတော့ သဲကိုး ပြုံးနေလို့ လွန်းဇာ သိသည် ...။ ဟန်ဒရက်စမိုင်း စားသောက်ဆိုင် ကို ရောက်ခဲ့ပြီ ..။ ခြံဝင်းထဲက အာဖရိက နိုင်ငံတွေက ကောက်ရိုးခေါင်မိုး နဲ့ တဲလုံးချင်းလေး ထဲ လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးဖြာ ထိုင်ကြသည် ..။

တိတ်ဆိတ်တဲ့ နေရာလေးမှာ ချစ်သူတွေ အတွက် အရမ်းကောင်းတဲ့ နေရာလေး တနေရာပါဘဲ ..။

မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းလေး ကို ဖြတ်ပြီး သူတို့ ဆီကို ဝန်ထမ်း ကောင်မလေး လျောက်လာသည် ..။ စားသောက်စရာ စာရင်း ကို ချပေးသည် ..။ ဆိုင်ဝန်ထမ်း ကောင်မလေး က အချောစားလေးဖြစ်နေသည် ..။ လွန်းဇာ  ဝန်ထမ်းမလေး ကို မကြည့်ရဲ ..။ အနားက သဲကိုးဖြာ စိတ်ဆိုးမှာ ကြောက်လို့ ...။

သဲကိုးဖြာက စားစရာတွေ မှာသည် ..။

" ဟိတ်...ရင်ခုန်သွားလား ...."

" ဘာကို ပြောတာလဲ..သဲကိုး ..."

" အော်..စားပွဲထိုးတဲ့ ကောင်မလေး က ရေလည် လှနေလို့ပေါ့ ..."

" ဟာ..သဲကိုးကတော့  လုပ်ပြီ..ဒို့က သတိတောင် မထားမိပါဘူး ...."

" ဗိုက်ဆာနေပြီလားဟင် ..."

" သိပ်မဆာသေးပါဘူး ..သဲကိုးကော...ဆာနေပြီလား ...."

" နဲနဲ ဘဲ ဆာတယ် ....ဒီနေရာလေး က တိတ်ဆိတ်ပြီး သာယာတယ် နော် ..."

" အင်း..ဟုတ်တယ်..သဲကိုး ...သဲကိုး...ဒို့ကို ဘယ်တော့ ချစ်တယ် လို့ ပြောမှာလဲ .."

" ဟာ..ဆိုင်းမဆင့် ဘုံမဆင့်..ရုတ်တရက်ကြီးပါလား ...ယူကလဲ..ဒီအဖြေကလဲ တောင်းတောင်းနိုင်လွန်းတယ် ..."

" ချစ်တာကိုး..သဲကိုးကလဲ ...သဲကိုး ပြန်ချစ်တယ် ဆိုတာကို တရားဝင် သဲကိုး ပြောတာလေးကို ကြားချင်တာပေါ့ ...."

" ယူက ဘယ်လိုထင်လို့လဲ...သဲကိုး ယူ့ကို ဒီလို တပူးပူးတတွဲတွဲ နေနေတာ ဘာကြောင့် ဆိုတာ မသိဘူးလား ...."

" သိတယ်လေ..သဲကိုးရဲ့ ဒို့အပေါ်ထားတဲ့ သံယောဇဉ်ကို ..ဒါပေမယ့် ချစ်သူ အတိအလင်း ဖြစ်လိုက်ချင်တယ် ...."

" ဘာလို့ ဖြစ်ချင်တာလဲ ...ခုလိုဘဲ နေလို့ မရဘူးလား ..."

" မရဘူး ...."

" ဘာလို့ ..."

" အော်..တရားဝင် ချစ်သူ ဖြစ်မှ ဟောဒီလို ဖက်ပြီး ဟောဒီလို ကစ်စ်တွေ ပေးလို့ရမှာမို့...."

လွန်းဇာက သဲကိုးဖြာရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို ဆွဲကာ ဖက်ရင်း နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပါသည် ..။

" အို..ဟယ် ...ကဲလိုက်တာ..လူကို လာနမ်းတယ် ......လွှတ်..လွှတ်...."

" မလွှတ်တော့ဘူး ...ချစ်တယ်...ချစ်တယ် မဟုတ်လား ...ပြောကွာ...သဲကိုး ...."

" ဟိတ်....ဟိုမှာ ဆိုင်က ကောင်မလေး လာနေပြီ ....."

လွန်းဇာသည် သဲကိုးဖြာ လျောက်ပြောနေသည် ထင်ပြီး သဲကိုးဖြာ ကို ဆက် နမ်းနေသည် ..။ ချောင်းဟန့်သံ ကြားလိုက်မှ စားပွဲထိုးတဲ့ ကောင်မလေး တကယ်ဘဲ ရောက်လာနေသည် ကို သိလိုက်ရသည် ..။

စားစရာ တချို ု့ နဲ့ သောက်စရာ သစ်သီးဖျော်ရည်တွေ လာပို့တာ ...။

ဟင်း ..ဆိုင်ကလည်း လာပို့တာ မြန်လိုက်တာ ....။

ကောင်မလေး ပြန်သွားတော့ သဲကိုးဖြာ က သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး တိုးကပ်ပြီး...တိုးတိုးလေး ..." ချစ်တယ် ...ကိုကို့ကို အရမ်း ချစ်တယ် ...." လို့ ပြောပါသည် ...။

လွန်းဇာ အဖို့ လောကကြီးသည် စောစောကနဲ့ မတူတော့ ..။ ပိုပြီး အဓိပ္ပါယ်ရှိ..ပိုပြီး သာယာလှပသွားသလိုပါဘဲ ....။

" အို...ဝမ်းသာလိုက်တာ သဲကိုးရယ် ...အချစ်ရယ် ........"

သဲကိုးဖြာရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို ဖိကပ် နမ်းစုတ်လိုက်ပါတော့သည် ...။

ပြုံးပန်းတရာ စားသောက်ဆိုင် က ခါတိုင်းထက် ပို သာယာလှပနေတယ်လို့ လွန်းဇာ ထင်တယ် ...။သဲကိုးဖြာရဲ့လက်ကလေးတွေကို သူ တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ..။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ချစ်သူတွေ ဖြစ်ချင်နေတာ ကြာပြီ ..။

ကြွေရုပ်ကလေး လို လှနေတဲ့ ချစ်သူကို နမ်းလို့ မဝနိုင်ဘူး ...။

" ချစ်တယ် သဲကိုးရယ် ...."

လွန်းဇာသည် သဲကိုးဖြာရဲ့ ဝင်းပြောင်နေတဲ့ နဖူးလှလှလေးကို နမ်းလိုက် ..လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက် ..နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေကို နမ်းလိုက် လုပ်နေတာ မပြီးနိုင်တော့ဘူး ..။

" သဲကိုးလဲ ကိုကို့ကို သိပ် ချစ်တာဘဲ ကိုကို ..."

သဲကိုးဖြာက လွန်းဇာကို တအားဖက်လိုက်ပြီး ပြောသည် ...။

``````````````````````````````````````

(10)                                

မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ မိဘတွေ ခရီးထွက်ကြပြန်ပြီ ..။

ညနေကျရင် ညလာအိပ်ပေးမယ့် အဒေါ်လာမည် ..။ တနေ့လုံး အိမ်မှာ မိုးဦးဝသုန် တစ်ယောက်ထဲ ရှိမှာမို့ ထက်မြတ်လင်း ရောက်လာသည် ။ ထက်မြတ်လင်း နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက်မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်ကြ ..။ တွေ့ရင်လဲ လူမရှိတဲ့ စိတ်ကွယ်ရာ နေရာ ဆိုရင် အငမ်းမရဘဲ ဖက်ကြနမ်းကြ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ကြသည် ..။

အခုလဲ ထက်မြက်လင်း မိုးဦးဝသုန် အိမ်ကို ရောက်လာတာ အိမ်ထဲကို ဝင်ဝင်ချင်းဘဲ မိုးဦးဝသုန်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်သိုင်းမိကြပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းကြတော့တာဘဲ ..။

" လွမ်းလိုက်ရတာ မိုးချစ်ရယ် ...."

ထက်မြတ်လင်းသည် စစချင်းက မိုးဦးဝသုန်ကို မိုးဦး လို့ ခေါ်ခဲ့ပေမယ့် ရီးစားသက် နဲနဲ ရလာသောအခါ မိုးဦးဝသုန်ကို မိုးချစ် လို့ ပြောင်းခေါ်သည် ..။ မိုးဦးဝသုန်ကလည်း ထက်မြတ်လင်းကို ကိုထက်လို့ စခေါ်ရာက အခု " မောင် " လို့ ပြောင်းလဲ ခေါ်သည် ။

" မိုးချစ်လဲ မောင့်ကို တအား လွမ်းတာပေါ့..မောင့်ကို မတွေ့ရင် မိုးချစ် မနေနိုင်တော့ဘူး ...."

မိုးဦးဝသုန်က ထက်မြက်လင်းရဲ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ..။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားတာကြောင့် ထက်မြတ်လင်းရဲ့ကြီးမားလှသော လီးကြီးမှာ မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ မျက်နှာရှေ့တွင် တရမ်းရမ်း ပေါ်လာသည် ..။

လီးထိပ်ဖူးကြီးကို မိုးဦးဝသုန် ဖမ်းငုံကာ စုတ်လိုက်သည် ...။

" အားဟား ...."

ဒီအစုပ်တွေကို ထက်မြတ်လင်း တအား လိုချင်နေရတာ  ..။ အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုံတွေ့ကြရင် မိုးဦးဝသုန် က သူ့ကို အမြဲ စုတ်ပေးသည် ..။  အခုဆိုရင် မိုးဦးဝသုန် သည် ပုလွေချန်ပီယံမလေး ဖြစ်နေပြီ ..။ ပုလွေမှုတ်ကောင်းတဲ့ မိုးဦးဝသုန် ကို သူ တအားစွဲ နေရပြီ ။ သဘောကောင်းတဲ့ မိုးဦးဝသုန်သည် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးရုံမက မှုတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူစိတ် တအားကြွလာပြီး မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ ထိုးထိုးညှောင့်တာတွေကိုလည်း စိတ်မဆိုးဘဲ ကြည်ဖြူလက်ခံ သည် ..။

သူနဲ့ ဖြုတ်ကြရင်လဲ သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံတွေကို သဘောကောင်းကောင်း နဲ့ နေပေးသည် ..။ အခုလဲ မိုးဦးဝသုန် စုတ်နေတဲ့အချိန် သူ ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာ နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပြန် ထိုးညှောင့်နေသည် ..။

ကော့ချွန်တင်းမာတဲ့ မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ နို့တွေကိုလည်း သူ စိတ်တိုင်းကျ ဖျစ်ညှစ်နေမိသည် ..။ ထက်မြတ်လင်း  ထင်တာ..သူနဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြိး သူ ရေရေလည်လည် ကိုင်တွယ်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ နို့တွေဟာ ပိုပြီး ကြီးမား လာသလိုဘဲ ..။ တင်းထောင်နေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ဘယ်ပြီးညာ တလှည့်စီ စို့ပေးရင်း မိုးဦးဝသုန် ကို ဖြုတ်ချင်စိတ်တွေတအား ဖြစ်နေပြီမို့ သူ့အတန်ကို မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပါသည် ..။

" ချစ်ကြစို့..မိုးချစ်..."

" အင်း...မိုးချစ်လဲ တအား လိုချင်နေပြီ ....."

နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ဆန္ဒတွေ တအား ပြင်းပြနေပြီမို့ မိုးဦးသုန် က ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးလိုက်သောအခါ ထက်မြတ်လင်းက ပေါင်တန်တွေ အလည်မှာ တက်မှောက်နေရာယူလိုက်ပြီး လှေကြီးထိုး ပုံစံနဲ့ဘဲ စပ်ရှက်ကြလေသည် ..။ အရေတွေ တအားရွှဲနေတဲ့ မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ ရအဖုတ်ကြီးသည် ကာမစိတ်တွေ ထကြွလွန်းနေလို့ ထင်သည် ..။ ဖားခုံညင်းကြီးတကောင်လိုဘဲ ခုံးမောက် ကြွဖေါင်းနေသည် ..။

ထက်မြတ်လင်းက သူ့ရဲ့လီးကြီး ဖိသွင်းလိုက်သောအခါ မိုးဦးဝသုန် လဲ အတွင်းသားတွေကို အတင်း တိုးဝှေ့ပွတ်တိုက်ခါ ဝင်လာတဲ့ တန်ဆာကြီးရဲ့ အရသာကို တဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားလျက် ခံယူနေသည် ...။

ဖြည်းဖြည်း နဲ့ မှန်မှန်တချက်ချင်း သွင်းထုတ်နေတဲ့ ထက်မြက်လင်းရဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ် အချောင်းကြီးက မိုးဦးဝသုန်ရဲ့ ရွှေကြုတ်ကို အရသာထူးတွေ ပေးစွမ်းနေတာကြောင့် မိုးဦးဝသုန်မှာ ထက်မြက် ဂျိုင်းအောက်ကနေ ဆွဲဖက်ခါ ခြေထောက်တွေကို အပေါ်ထောင်ရင်း သဘောကျနေရာက အောက်ဖက်ကနေ တင်ပါးတွေကို ကော့ခါ မြှောက်ခါ နဲ့ တုန့်ပြန်ပေးလာသည် ..။             

ထက်မြတ်လဲ ပုံမှန် ထိုးညှောင့်ရင်း မိုးဦးရဲ့ ရင်သားတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် ငုံစို့လိုက် လျာထိပ် နဲ့ ကလိလိုက် လုပ်နေသည် ..။  မိုးဦးက အောက်ဖက်ကနေ ကော့ပေး ဝေ့ဝိုက်ပေးလာသောအခါ ထက်မြက်လဲ ထိုးညှောင့်တာတွေကို အရှိန်တင်လိုက်ပြီး မြန်မြန်လေး ဆောင့်ထည့်လာသည် ...။

မိုးဦးကလည်း ထက်မြက်ဆောင့်ပေးတာတွေကို သဘောကျကျေနပ်တာမို့ ထက်မြက် ရင်ဘတ်ကို လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးရင်း

" ကောင်းတယ်..မောင်..ကောင်းတယ် ....." လို့ ပြောသည် ..။ ထက်မြက် လဲ..." မောင်..မြန်လိုက်မယ်နော် ..." လို့ ပြောရင်း..အားထည့်ပြီး ဆောင့်ပါတော့သည် ..။ တဖန်းဖန်း ဆောင့်ချက်များ နဲ့ ရွှေကြုတ်နဲ့ တန်ဆာချောင်း ဝင်ထွက်ပွတ်တိုက်သံ တဖွတ်ဖွတ် ဆူညံလာသည် ...။

မိုးဦးဝသန်ရဲ့ အော်သံညည်းသံတွေ နဲ့ ထက်မြက်ရဲ့ အားယူသံ..တအင်းအင်း..အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ အခန်းထဲမှာ ပေါ်ထွက်နေသည် ..။

မိုးဦးဝသုန်လည်း ထက်မြက် ဆောင့်တာတွေ အရမ်း ကြိုက်နေသည် ..။ တအား ကောင်းလာသည် ..။ ပြီးဆုံးချင်လာသည် ..။

 "ေမာင်...လုပ်လုပ်..တအား...တအား..လုပ် ....."

မိုးဦး တအားကော့လန် ပြီးအော်ဟစ်လာလို့ ပြီးချင်လာပြီ ဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်တဲ့ ထက်မြက်လဲ မိုးဦးရဲ့ တင်ပါးအော်ကကို သူ့လက် ထိုးသွင်းကာ တင်ပါးကြီးတွေကို အလည်ခေါင်ကနေ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒလကြမ်း ဖိဆောင့်ပေးလိုက်သည် ..။ မိုးဦးလဲ ခေါင်းအုံးတွေကို တအား ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ရင်း အရမ်းအရမ်း ကောင်းတက်သွားပြီး ပြီးခြင်းကို ရောက်သွားရသည် ..။

" အို..အင်...အို..ကောင်းတယ်..ကောင်းသွားပြီ...အမလေးရှင်.....အီး...အိအိ........"

အရုပ်ကြိုးပြတ် ခွေခွေလေး အဝတ်မပါဘဲ လှဲလျောင်းနေတဲ့ မိုးဦးဝသုန် သည် ရေချိုးခန်းထဲက ထက်မြက်လင်းရဲ့ သေးပေါက်သံ တဖျန်းဖျန်း ကို ကြားနေရသည် ..။

ထက်မြက်လင်း သည် အလုပ်ကောင်း သည် ..။ သူ့ကို အဆုံးစွန်း ရောက်ရောက်သွားအောင် ိုင်သည် ..။ လုပ်ပေးခဲ့သည် ...။ ဒါကြောင့် ထက်မြက်ကို သူ တအား ချစ်နေရသည် ..။ စွဲနေရသည် ..။

ထက်မြက်သည် သူ့ကို အမြဲ ဘာဂျာလဲ ကိုင်ပေးသည် ..။ ဘာဂျာမှာလဲ ထက်မြက် က တအားတော်သည် ...။ မိုးဦးရဲ့ အစိကို သူကလိပေးတိုင်း မိုးဦး အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရသည် ..။

သူအမြဲ ယက်ပေးပြီး မိုးဦးကိုလဲ မရှက်ဖို့...ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပျော်ဖို့ သင်ပေးခဲ့သည် ..။ သူက ပက်လက် လှဲအိပ်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ကို မိုးဦးကို ဆောင့်ကြောင့် တက်ထိုင်ခိုင်းသည် ..။

သူက အောက်က ယက်သည် ..။ ပုံစံ အမျိ ုးမျိ ုး နဲ့ ယက်တာ..။ အယက်ခံခိုင်းတာ ...။ သူက စေတနာပါပါ နဲ့ မိုးဦးကို ကောင်းအောင် အမျိ ုးမျိ ုးလုပ်ပေးတာမို့ မိုးဦးကလဲ သူ့ကို ကောင်းကောင်း စုတ်ပေး ယက်ပေးသည် ...။

ဒီနေ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိလို့ အရမ်း အေးဆေးဘဲ..။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထက်မြက် နဲ့ ဆွဲနိုင်သည် ..။ ကဲနိုင်သည် ...။     

``````````````

ဖုန်းသံက စူးစူးဝါးဝါး မြည်လာသည် ...။

ဘယ်သူများပါလိမ့် ..။

ဖေဖေ မေမေတို့ နယ်က ခေါ်တာ ဖြစ်နေမှာ စိုးလို့ ဖုန်းကိုင်လိုက်ရသည် ..။

" ဟယ်လို..အမိန့်ရှိပါရှင် ...."

" ဟိတ်..မိုးဦး ...."

" ဟင်...သဲကိုး ...."

" မိုးဦး ဘာလုပ်နေလဲ...အားလား ..."

" အားတယ်..သဲကိုး..ယူကော..အိမ်မှာဘဲ လား ...."

" ဟုတ်တယ်..အခုဘဲ အပြင်ထွက်တော့မလို့...ဟင်းဟင်း...လွန်းဇာနဲ့ ချိန်းထားတယ်လေ ..."

" ယူတို့ ဘယ်လိမ့်ကြမလို့လဲ ...."

" ခုထိတော့ မသိသေးပါဘူး ...ယူရော ထက်မြက် နဲ့ မတွေ့ဘူးလား..."

" ဟီး...အခု အိမ်မှာ သူ ရှိနေတယ် ..သဲကိုး...."

" ဟယ်...ကြည့်စမ်း..မိုးဦး ..ကဲလိုက်တာ..ဟိတ်...ယူတို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြလဲ....တအား လွတ်လပ်နေကြတယ် ပေါ့လေ ...."

မိုးဦးဝသုန်က ရယ်နေသည် ...။

" သဲကိုး...ယူတို့ အားရင် လာခဲ့ကြလေ ...အိမ်မှာက ဒို့၂ယောက်ဘဲ ရှိတယ် ..ယူတို့လဲ ကဲချင်ရင် ကဲလို့ရတယ်.....ခိခိခိ......"

" မိုးဦးနော် ..ယူ သိပ်ရွနေ.....ခိခိခိ......."

" လာခဲ့ကြလေ....နောက်တော့ ဒို့ ၄ယောက်...တခုခု..တဆိုင်ဆိုင် ထွက်စားကြမယ် ....."

" ကောင်းပြီလေ ...ဒို့ လာခဲ့မယ် ....ထွက်လာရင် ဖုန်းထပ် ခေါ်လိုက်မယ်...ခိခိ....တော်ကြာ ယူတို့ ကို တန်းလန်းကြီး မိနေမှာ စိုးလို့ ...."

" ကောင်းပြီ..ဆီးယူး...."

ရေချိ ုးခန်းက ပြန်လာတဲ့ ထက်မြက်လင်းကို မိုးဦးသုန် က သဲကိုးဖြာ နဲ့ လွန်းဇာကို လာဖို့ ခေါ်လိုက်တဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက် သည် ..။ ထက်မြက်လင်း စိတ်ပျက်သွားသည် ..။ သူက မိုးဦးဝသုန် ကို နောက်ထပ် အေးအေးဆေးဆေး ဆွဲဖို့ ဖြုတ်ဖို့ ပြင်နေတာ ...။

" ဘာလို့ မျက်နှာကြီးက မှုန်သွားတာလဲ..မောင်ရယ်..ဘာလဲ..သဲကိုးတို့ လွန်းဇာတို့ လာကြမှာကို မောင်က မကြိုက်ဘူးလား ...."

" မကြိုက်ဘူးတော့ မဟုတ်ပါဘူး ..."

" ဒဖြင့် ဘာလဲ..လွန်းဇာက မောင့် သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးလေ..ဘာလို့ မောင်က လေစိမ်း တိုက်ချင်သွားရတာလဲ ...."

" မောင် က မိုးဦးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်လို့ မဝသေးလို့ပါ......"

" ဟင်း..မောင် က ကဲကို ကဲတယ် ....."

" ကဲတာ မဟုတ်ပါဘူး..ချစ်တာပါ ..."

" အမလေး..မောင် ချစ်တာကြီးကလဲ ...မိုးချစ်လေ ...အထဲမှာ အောင့်တောင့်တောင့်ကြီး..မောင် တအား ဟိုဒင်း လုပ်ထားတာ ..."

ထက်မြက်လင်း က မိုးဦးဝသုန် အိပ်နေတဲ့ ကုတင် ဘေးနားမှာ လာရပ်လိုက်ပြီး ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည် ..။

သူ့တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ ဖွားဖက်တော် တန်ဆာချောင်းကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေပြန်ပြီ ...။

" ဟယ်...မောင်ရယ်..အားကြီးလိုက်တာကွာ..ပြန်မတ်နေပြန်ပြီ...."

" သူတို့ မလာခင်..မောင် နဲ့ မိုးချစ် နဲ့ ထပ်ချစ်လိုက်ကြရအောင် နော် ....."

``````````````````````````````````````

(11)                                  

လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးဖြာ ရောက်လာသည် ။

စားစရာတွေ ဝယ်လာသည် ..။ မိုးဦးဝသုန် နဲ့ ထက်မြတ်လင်းတို့က သူတို့ မရောက်လာခင် နောက်ထပ် တချီ ထပ်ဆွဲလိုက်ကြသည် ..။ ဒုတိယအချီက ထုံးစံအတိုင်း ပိုကြာသည် ။

လွန်းဇာနဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ ရောက်လာကြတဲ့ အချိန် သူတို့ သည် ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ပြီး ရယ်စရာဟာသ ဒီဗီဒီ တခုကို ကြည့်နေကြသည် ..။ လွန်းဇာနဲ့ သဲကိုးဖြာက သူတို့ကို သေသေချာချာ အကဲခတ်ကြည့်နေကြလို့ မိုးဦးဝသုန် က မလုံမလဲ ဖြစ်ပြီး

" ဟိတ် ယူတို့ လူကို ဘာလို့လိုက်ကြည့်နေကြတာလဲ "

" မိုးဦးရယ် မလုံမလဲ ဖြစ်မနေပါနဲ့"

သဲကိုးဖြာက ရယ်ပြီး လှမ်းပြောလိုက်သည် ။

ထက်မြတ်လင်းက သူတို့ ၂ ယောက်ကို

" ကျောင်းထဲကို ခဏ သွားစရာ ရှိတယ်" မိုးဦးဝသုန်က " ဟယ်..ဒါဆို ဒို့လဲ လိုက်မယ် "  ချက်ချင်းဘဲ ပြောလိုက်သည် ..။ တကယ်တော့ သူတို့အတွဲသည် သူတို့လဲ နှစ်ချီ ဆွဲပြီးကြပြီမို့ လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးဖြာတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့နိုင်ကြဖို့ အတွက် ရှောင်ပေးကြတာ ဖြစ်သည် ..။

မိုးဦးဝသုန်က သဲကိုးဖြာကို

" ယူတို့ အေးအေးဆေးဆေး နေခဲ့ကြ....ဒို့တတွေ နဲနဲကြာမယ် "

ထက်မြတ်လင်း နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ မိုးဦးဝသုန်တို့ အိမ်က ကားလေး နဲ့ ထွက်သွားကြပြီ...။ တိတ်ဆိတ် ကျယ်ဝန်းတဲ့ တိုက်ကြီး အထဲ သဲကိုးဖြာ နဲ့ လွန်းဇာတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့သည် ..။

သူတို့လည်း အခန်းလွတ်တခုထဲမှာ စကားပြောနေသည် ။ထိုင်စရာ ဆိုလို့ ကုတင်တလုံးဘဲ ရှိနေသည် ..။ ဒီ ကုတင်ပေါ်မှာဘဲ သူတို့ ထိုင် စကားပြောကြသည် ..။ ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ချစ်သူ အမိုက်စားလေး နဲ့  လွတ်လပ်စွာ ရှိနေတာကြောင့် သဲကိုးဖြာ နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးမှာ ထိုင်ကြတဲ့အခါ လွန်းဇာရဲ့ စိတ်တွေ ဆူဝေ နိုးကြွလာရသည် ..။          

" သဲကိုး ....ချစ်တယ်ကွာ ..."

" သဲကိုးလဲ ချစ်တယ် ....."

နဖူးချင်းထိ ..နှာခေါင်းချင်းထိ ..ပြီးတော့ ..နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကြသည် ။ သဲကိုးဖြာရဲ့ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေ မှေးစင်း ပိတ်သွားကြသည် ..။ လွန်းဇာရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက သဲကိုးဖြာရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ညင်ညင်သာသာလေး စုတ်လိုက်သည် ..။

တယောက် နဲ့ တယောက် ဖက်ထားတာ ပို တငိးကြပ်သွားသည် ...။နှုတ်ခမ်းတွေ ခဏလေး ပြန်ကွာသွားသည် ..။

" အရမ်းချစ်တာဘဲ သဲကိုးရယ် ..."

" သဲကိုးရောဘဲ ...."

အငမ်းမရ ပြန်စုတ်နမ်းမိကြပြီ ...။ လွတ်လပ်တဲ့ နေရာမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လုပ်ခွင့်ရနေသည် ..။ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့..ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာ မှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် နမ်းစုတ်နေကြတော့ ရှေ့ကို ဘဲ ဆက် တိုးချင်နေကြတာ ဓမ္မတာ ဖြစ်မြဲသဘော ပါ ...။သဲကိုးဖြာ လဲ လွန်းဇာရဲ့ လက်တွေက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာအနှံ့ ပြေးလွှား ကူးလူးနေတာတွေကို မတားဆီး ..။ ကြည်ဖြူနေတဲ့ ချစ်သူကြောင့် လွန်းဇာ ပိုကဲလာသည် ..။ တဆင့်တက်လာသည် ..။

သဲကိုးဖြာရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေတာ နဲ့တင် မကျေနပ်တော့ဘဲ သဲကိုးဖြာရဲ့ လည်တိုင် နဲ့ ရင်ညွန့်တွေကို နမ်း သည် ..။ သဲကိုးဖြာရဲ့ အကျီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။

ဒီအချိန်မှာ သဲကိုးဖြာသည် မွှန်ထွန်နေပြီ ..။ လှုပ်ရှားလွန်းတဲ့ စိတ်တွေကြောင့် လွန်းဇာ လုပ်သမျှကို ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထနေသည် ..။ မငြင်းဆန် မတားဆီးနိုင်ဘူး ..။ သူကိုယ်တိုင်က လိုချင်နေသည် ..။ ကိုယ်တွေ ဖိန်းဖိန်း ရှိန်းရှိန်း နဲ့ ..။ လွန်းဇာကလည်း သဲကိုးဖြာကို လက်ထပ်ပြီး မင်္ဂလာဦးညရောက်မှဘဲ အဆုံးစွန် ချစ်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမယ့် ဝင်းဝင်းဖြူဖြူ တောင့်တင်းစိုပြေနေတဲ့ ချစ်သူနဲ့ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်တွေကို ချုပ်တီးလို့ မရနိုင်တော့ဘူး ..။ဖိုမ သဘာဝစိတ်တွေက နှစ်ယောက်စလုံး ပြင်းထန်ထကြွနေတော့ ရှေ့ကို တိုးသထက် တိုး ကြတော့တာဘဲ ...။

သဲကိုးဖြာလဲ လွန်းဇာရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေပြီး လွန်းဇာ လုပ်သမျှကို ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘူး ..။

ဝတ်ထားတဲ့ အကျီပွပွကြီးကို လွန်းဇာ က ချွတ်တော့ အလိုက်သင့် လက်တွေကို ထောင်မြှောက်ပေးသည် ..။ ဘရာစီယာ အနက်လေး ထဲက ရင်စိုင်တွေက လျံထွက်နေသည် ..။ လွန်းဇာ က ဘရာစီယာ လွတ်နေတဲ့ ဖြူဖွေးရဲ့ ရင်သားတွေကို နမ်းရှုံ့နေရင်းက ပြေလျော့နေတဲ့ ထမိန် အထဲကိုပါ လက်သွင်းပြီး ပေါင်တန်တွေ နဲ့ ပေါင်ကြား အလယ်ဆုံ ဗဟိုက သဲကိုးဖြာရဲ့မိန်းမအင်္ဂါကြီးကို စမ်းကိုင်သည် ..။

လွန်းဇာရဲ့ လက်ချောင်းတွေက အကွဲကြောင်း နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ပင်တီပေါ်က စမ်းနေသည်  ..။ လိုင်းဆွဲနေသည်  ..။ သဘာဝအရေကြည်တွေက ပင်တီတခုလုံး ရွှဲနစ်နေအောင်စိုနေသည် ။ သဲကိုးဖြာရဲ့ ညည်းသံတွေ တအင်းအင်း ကြားနေရသည် ..။ ခုထိ လွန်းဇာကို မတားဆီးသေးဘူး...။

ဘယ်တားဆီးမလဲ ...။သဲကိုးဖြာ ကိုယ်တိုင်က လိုလားတောင့်တနေတာကိုး ..။သဲကိုးဖြာသည် ရီးစားတွေ တယောက်ပြီး တယောက်ထားခဲ့တော့ ရီးစား ဖြစ်ခဲ့တဲ့ လူတွေက ဒီလောက် ချောတောင့်တဲ့ သဲကိုးဖြာကို မထိမကိုင်ဘဲ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ ..။ ဘယ် နေနိုင်လိမ့်မလဲလေ ..။

သဲကိုးဖြာကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဘဲ ကိုင်တွယ် နှိုက်ကလိခဲ့ကြသည် ..။ ပြီးတော့ သုဘရာဇာကြီးရဲ့ သမီးမှန်းလဲ သိရော ရှောင်ခွာ ထွက်ပြေး သွားကြတော့တာဘဲ ..။ သဲကိုးဖြာမှာတော့ ယောက်ျားတွေ ရဲ့ နှိုးဆွတာကို ကြုံရတာ ခဏခဏပေမယ့် ယောက်ျားတွေ ရဲ့ အဆုံးထိ သံဝါသ ပြုတာကိုတော့ မခံရရှာဘူး ..။

အခုတော့ သူ့ကို ထွက်မပြေးပါဘူး ဆိုတဲ့ ချစ်သူ လွန်းဇာ နဲ့ ကျတော့ သူ့တကိုယ်လုံးကို ပေးပစ်လိုက်တော့တာဘဲ ..။ လက်ထပ်ပေါင်းကြမယ့် ချစ်သူတွေ ဘဲ ဆိုပြီး ..။လွန်းဇာ ကလည်း ချစ်သူဖြစ်ကြပြီး ဟိုမှာ ဒီမှာ ထိုင်ကြရင်း နမ်းကြဖက်ကြ ပွတ်ကြတာတွေ ရှိခဲ့ပြီး ဒီထက် တဆင့် တက်ချင်နေတာ ဆိုတော့ အခုလို မိုးဦုးတို့ အိမ်မှာ ၂ယောက်ထဲ တွေ့ရတော့ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားပြီး ရေရေလည်လည် ကိုင်တွယ်တော့သည် ..။

ဘရာစီယာ အနက်လေး ဖြုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်က မွှေးပွကော်ဇောကြီး ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားသည် ..။ အထက်ပိုင်း ဗလာကိုယ် နဲ့ နို့လှလှကော့ကော့တင်းတင်းကြီးတွေ နဲ့ တအား စိတ်ထစရာ ချစ်သူချောကို သူ ကြည့်လို့ မဝနိုင်တော့ဘူး...။ အဖျားထိပ်နားမှာ ဦးမော့နေတဲ့ ရင်သားတွေ က ဘရာစီယာရဲ့ ထိန်းချုပ်တာကနေ လွတ်သွားလို့ ပိုပြီး ကြွားကြွားဝင့်ဝင့် ထယ်ထယ်ဝါဝါ ဖြစ်နေကြသလား မသိဘူး ..။ လှလွန်းနေသည် ..။    

နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စူတင်းထွက်နေသည် ..။ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို မြင်ရတော့ မစို့ဘဲ မနေနိုင် ..။ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စို့မိရသည် ..။

" ရှက်တယ်ကွာ..သဲကိုး တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပြီ . .."

လွန်းဇာကတော့ နို့တွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့နေရင်း လက်ကလည်း ပေါင်ကြား အလည်က ရွှေကြုတ် ကို ထိုးနှိုက် ပွတ်သပ်နေသည် ..။ အရေတွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ရွှေကြုတ်က ယားယံလွန်းတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် လွန်းဇာ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ လွယ်ကူစေဖို့ သဲကိုးဖြာ ဖင်တုံးတွေကို ကြွပေးလိုက်သည် ..။ စိုနေတဲ့ ပင်တီလေး လွန်းဇာလက်ထဲကို ပါသွားသည် ။လွန်းဇာက ပင်တီလေးကို နမ်းရှူလိုက်သည် ..။

" အို ..ကိုကို ဘာတွေ လျောက်လုပ်နေတာလဲကွာ....."

လွန်းဇာက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြီး အဝတ်မဲ့သွားတဲ့ သဲကိုးဖြာကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေပြန်သည် ...။

" ဟိတ်..ဘာလဲ..ဘာကြည့်တာလဲ..ကြည့်နဲ့ ...."

" အရမ်း လှလွန်းလို့ပါ  သဲရယ် . .. "

ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားတွေ နဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှရှည်ရှည်တွေ..ပေါင်ကြားက အမွှေးရိပ်ထားလို့ ဖေါင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီး တို့ကို တွေ့ရတဲ့ လွန်းဇာ သူ့ဘောင်းဘီကို အမြန်ဆုံးချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ..။ ဒီတခါ ငေးမော ကြည့်ရတာက သဲကိုးပါ ...။

အို...ယောက်ျားပီသလှချည်လား....ကိုကို ရယ် .......။ သဲကိုးဖြာ စိတ်ထဲက ရေရွတ်လိုက်ပါသည် ..။

တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ လွန်းဇာရဲ့ ယောက်ျားတန်ဆာကြီးက အကြောတွေ ထောင်ထလျက် မတ်မတ်ထောင်နေသည် ..။ ထိပ်က အထစ်ကြီးက မှိုပွင့်တပွင့်လိုဘဲ..ကားကားကြီး ..။

" ကိုကို လဲ လှတာဘဲ..ခိခိခိ...."

သဲကိုးဖြာက စိတ်ထဲမှာ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေသည် ..။ ချစ်သူ က အထင်သေးသွားမလား ဆိုပြီး အောင့်အီးထားနေရဆဲ လွန်းဇာ ကသဲကိုး..ကိုင်ကြည့်လေ ....ဆိုပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲ ကျရသလိုဘဲ သဘောကျသွားရကာ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ်ကြည့်ပါတော့သည် ။

လွန်းဇာရဲ့ လိင်တန်ချောင်း က ပူနွေးနေသည် ..။ လိင်တန်ကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တာ နဲ့ သဲကိုးဖြာ ကြက်သီးတွေ ထပြီး ရွှေကြုတ်ထဲက တအားလှိုက်ပြီး ယားယံသွားသည် ..။ ဒါကြီးဟာငါ့ဟာထဲ ထိုးသွင်းဖို့ပစ္စည်းကြီးပါလား ...ဆိုပြီး တအား စိတ်တွေ ကြွသွားသည် ..။ ရွှေကြုတ်ထဲက အရေတွေ တအား ယိုစီးကျလာတယ်လို့ သိလိုက် ခံစားမိလိုက်သည် ..။

လွန်းဇာရဲ့ လက်ညှိုးက သဲကိုးဖြာရဲ့ ရွှေကြုတ်ကို ပွတ်ပေးနေသည် ..။ တချက်တချက် ရွှေကြုတ်ထဲကို သူ့လက်ညှိုးက ဝင်သွားတော့ သဲကိုးဖြာ ဆုပ်ကိုင်မိထားတဲ့ သူ့အတန်ကြီးကို တအားဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည် ...။

" အင်းဟင်..ကိုကိုရယ်..သဲကိုး မနေတတ်တော့ဘူး ....ဟင်းဟင်း ....."

လွန်းဇာနဲ့ သဲကိုးဖြာ ကုတင်ပေါ် ကို လဲကျသွားကြသည် ..။ လွန်းဇာ က အပေါ်စီးက နေရာ အရယူလိုက်သည် ..။ သဲကိုးနို့သီးတွေကို စို့ရင်း သဲကိုး ပေါင်တန်တွေကြား သူ့ကိုယ်ကြီး နေရာယူလိုက်သည် ..။ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူး က သဲကိုး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကြားထဲ တေ့ထောက်မိသွားလို့ သဲကိုး တုန်သွားသည် ..။

လွန်းဇာက လက်တဖက်နဲ့ သဲကိုး နို့တလုံးကို ချေနယ် နေသည် ..။ လက်တဖက် နဲ့ သဲကိုး တင်ပါးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့အတန်ကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ..။

" အိုး..ကိုကို ..."

နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အတွင်းသားတွေထဲ ထိပ်ဖူးကြီး နစ်မြုပ်သွားလို့ သဲကိုးဖြာ လန့်ပြီး အော်လိုက်သည် ..။

သူ့ဟာကြီးက တုတ်လိုက်တာ ..။ သဲကိုး အဖုတ်နဲ့ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသည် ..။ တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်နေသည် ..။ ဆက်ထိုးထည့်လို့ တအားကျပ်နေသည် ..။ လွန်းဆာက ရှေ့တိုးလို့ မရတော့ အနောက်ကို နဲနဲ ပြန်ဆုတ်ကြည့်သည် ..။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်း ပြန်သွင်းသည် ..။ သူဒီလိုတွေ လုပ်နေချိန် သဲကိုးမှာတော့ နာကျင်တာနဲ့ ကောင်းတာ နဲ တချိန်ထဲ ကြုံတွေ့နေရသည် ..။ နာလဲ နာ ကောင်းလဲကောင်း ...စိတ်တွေက ခု လုပ်နေတာကို မရပ်ပစ်လိုက်ချင် ..။ နာပေမယ့် ဆက် တိုးချင် လုပ်ချင်သည် ..။ လွန်းဇာကလည်း လုပ်သည် ..။

မလျော့သော ဇွဲလုံ့လ နဲ့ ရှေ့တိုးရင်း နောက်ဆုတ်ရင်း တုတ်တဲ့ ရှည်တ့ဲ လိင်တန်ကြီးသည် တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အထဲကို ဝင်ရောက်နေသည် ..။သဲကိုးကတော့ လွန်းဇာကျောကို တအား ဖက်သိုင်းရင်း ကုတ်ခြစ်နေသည် ..။ ပါးစပ်ကလဲ အော်လိုက် ညည်းလိုက်နဲ့ ..။

လိင်တန်ကြီး နဲ့ ရွှေကြုတ် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ပွတ်တိုက် မိတ်ဆက်နေသည် ..။ အရေတွေတအား ထွက်တာကြောင့် ပွတ်တိုက်သွင်းထုတ်တာတွေ ညက်ညောနေသည် ..။ အရမ်း ကျပ်ပေမယ့် ဒီအရေတွေကြောင့်ပဲ တင်းတင်းစီးစီး နဲ့ တထစ်ထစ် ဝင်နေသည် ..။ ထွက်နေသည် ..။ ဒီပွတ်တိုက်တာတွေက ထူးခြားတဲ့ ကာမ အရသာတွေ ရစေသည် ..။ သည် အရသာထူးတွေကို ဆက်တိုက် ခံစားရင်း ပွတ်တိုက် သွင်းထုတ်တာတွေကို အရှိန် တိုးလိုက်ကြသည် ..။ နှစ်ယောက်စလုံးက မြန်မြန် လုပ်လာတာကို သဘောကျလာတော့ အသွင်းအထုတ်တွေ မြန်လာသည် ..။ အားပြင်းလာသည် ..။

လွန်းဇာ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ နဲ့ ရွှဲနေသည် ..။ သဲကိုးဖြာလဲ ပေါင်တွေကို တအား ဖြဲကားရင်း လွန်းဇာ သွင်းတာ ထုတ်တာတွေကို တအားသဘောကျ ကျေနပ်နေသည် ..။ တခါတခါ အောက်ကနေ သဲကိုးဖြာ ကော့ပေး ပင့်ပေးလာနေသည် ..။ အရသာက ထူးကဲသထက် ထူးကဲလာပြီး အားကုန် သွန်တော့တာဘဲ ..။ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချက်တွေ နဲ့ သူ့လိင်တန်ထဲက သုတ်ရေပျစ်ပျစ်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ တအား ပန်းထုတ်ပစ်ခါ လွန်းဇာ ပြီးသွားရသည် ...။

" သဲ ...သဲကောင်းလားဟင် ...."

" ကောင်းတယ်..ကိုကို..တအားတအား....ကောင်းတယ် ...ကိုကိုကော...."

" အရမ်းကောင်းတာဘဲ သဲရယ် ...."

လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်ရက်ကြီးနဲ့ ဖြေလိုက်သည် ...။

``````````````````````````````````````

(12)

အစရှိသွားတော့ ဆက်တိုက် လုပ်ဖြစ်ကြသည် ။စစချင်း အချစ်လွန်ကဉပြီးတဲ့နေ့ ညမှာ သဲကိုးဖြာလဲ လွန်းဇာရဲ့ လက်ချက်ကြောင့် ပေါင်တွေကွပြီး နာကျင်နေတာကို အိမ်က မသိအောင် မနည်း ဟန်ဆောင် နေခဲ့ရပေမယ့် နောက် နှစ်ရက်ကြာပြီးတဲ့ အချိန်မှာ လွန်းဇာနဲ့ ထိပ် ချိန်းတွေ့တဲ့ အချိန် ထပ်ပြီး အချစ်လွန်မိကြပြန်တယ် ...။

သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေ ကို သောက်မိကြတဲ့ အခါ သောက်ပြီးရင်း ထပ်သောက်ချင်ရင်း ဖြစ်ကြတာပေါ့ ..။ တယောက် နဲ့ တယောက် မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်ကြတော့ဘူး ..။ တွေ့ရင် လဲ အဆုံးစွန်အထိ ချစ်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ကြပြီး ဆိတ်ကွယ်ရာ နေရာကို ရှာကြတော့တာဘဲ  ..။

စိတ်ကွယ်ရာ လွတ်လပ်တဲ့ နေရာ ရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရတွေဘဲ နမ်းစုတ် ပွတ်သပ်ကြရင်း တဆက့်ပြီးတဆင့် တက်ခါ လမ်းဆုံးကို ရောက်အောင် သွားလိုက်ကြတာဘဲ ..။

ဆိတ်ကွယ်ရာ လွတ်လပ်တဲ့ အိမ်ခန်းတိုက်ခန်းကို မသွားနိုင်ဘဲ ကျောင်းထဲမှာ အင်းယားကန်စောင်းမှာ ရုပ်ရှင်ရုံတွေထဲမှာ..တွေ့ကြရင်လဲ ဟန်မဆောင်နိုင်ကြဘဲ လစ်ရင် လစ်သလို နမ်းတာတွေ ကိုင်တာတွေ ဖြစ်ပျက်ကုန်တယ် ...။

သဲကိုးဖြာလဲ လွန်းဇာနဲ့ ချစ်တလင်းခေါ် တာတွေ ဆက်တိုက် ဖြစ်လာတော့ ပို ပွင့်လင်း ရဲတင်းလာ သည် ..။ အရှက်ကုန်တဲ့ ဘဝ ရောက်လာသည် ..။ နှစ်ယောက်သား အချစ်လွန်ပြီးကြတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်းကို ရေဆေး သေးပေါက်ဖို့ သွားသောအခါ အဝတ် မကပ်တော့ ..။ တချီပြီးလို့ နောက်တချီ မဆွဲကြခင် လဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ အိပ်လိုက်တာက မဆန်းတော့ ။

လွန်းဇာသည် သူ့ကို တကိုယ်လုံး ပုံအပ်ပြီး လိုရာသုံးစေ စေတနာ ပိုတဲ့ ချစ်သူ သဲကိုး အပေါ် ပိုလို့တောင် သံယောဇဉ်တွယ်ပြီး သဲကိုး နဲ့ ကျောင်းပြီးရင် လက်ထပ်ကြဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည် ။

သဲကိုးကလည်း လွန်းဇာကို လက်ထပ်မည် လို့ အိမ်ကို ပြောလိုက်သည် ..။ သဲကိုးရဲ့ အဖေ ဦးကံဖြာက လွန်းဇာ နဲ့ စကားပြောချင်သေးသည် လို့ ပြောသည် ။လွန်းဇာကလည်း သဲကိုးရဲ့ အဖေ နဲ့ တွေ့ချင်နေတာပါဘဲ ..။ လွန်းဇာ နဲ့ မတွေ့ကြခင် သဲကိုး ရဲ့ အဖေ အမေ နဲ့ အဒေါ်တွေက မိသားစု အားလုံး အထက်မြန်မာပြည် အနှံ့ ဘုရားဖူး ထွက်

ချင်ကြပြီး သဲကိုးကို လိုက်စေချင်သည် ..။ မိဘတွေ နဲ့ အဒေါ်တွေ အရမ်း ခေါ်တာ နဲ့ သဲကိုး ဘုရားဖူး လိုက်သွားလိုက်သည် ..။     

ဒီဘုရားဖူး ခရီးစဉ်ကြောင့်ဘဲ သဲကိုးဖြာသည် ဝင်းမောင်မောင် ဆိုတဲ့ လူ နဲ့ တွေ့ခဲ့တာပါဘဲ ...။သဲကိုးရဲ့ မိဘတွေ နဲ့ လုပ်ငန်းတူ အထက်မြန်မာပြည်ရဲ့ သင်းချိုင်း မြေ နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ သုဘရာဇာ လုပ်ငန်းတွေကို ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် လုပ်ကိုင်နေတဲ့ ဦးဌေးမောင် ဆိုတဲ့ လူကြီးက သဲကိုးဖြာရဲ့ အဖေ ဦးကံဖြာ နဲ့ လုပ်ငန်းတူ အကျိုးတူ မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်တာမို့ ဘုရားဖူး ကိစ္စကို အစစအရာရာ တာဝန်ယူလေသည် ..။

ဦးဌေးမောင်တို့ မိသားစု နဲ့ ဦးကံဖြာတို့ မိသားစု ချစ်ချစ်ခင်ခင် တွေ့ဆုံကြပြီး စားပွဲသောက်ပွဲတွေ အကြိမ်ကြိမ် ကျင်းပဖြစ်ကြသည် ..။ ဦးဌေးမောင် က သူ့သား ဝင်းမောင်မောင် ကို ပွဲထုတ်သည် ..။ သမီးချော ရှိတဲ့ ဦးကံဖြာကို သားရေးသမီးရေး စကား စပြောသည် ..။ ကလေးချင်း လက်ဆက်ပေးလိုကြောင်း ပြောသည် ..။ လုပ်ငန်းစီးပွားတူချင်းမို့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အတွက် အစစ

အဆင်ပြေမည် လို့ ပြောသည် ..။ ဦးကံဖြာကလည်း သမီးသဲကိုးဖြာ က ရီးစား ရှိနေလို့ စကားပြန်ဖို့ ခက်နေသည် ..။ နောက်တော့ စကားထပ် ပြောကြတာပေါ့ဗျာ လို့ မတင်မကျ ပြန်ပြောခဲ့သည် ..။ တကယ်တော့ ဦးဌေးမောင် သားနဲ့သာ လက်ဆက်ပေးလိုက်ရင် ပိုကောင်းသည် လို့ ဦးကံဖြာ ထင်နေသည် ..။

သဲကိုးဖြာ ခရီးထွက်သွားချိန် လွန်းဇာလဲ ကရာတေးသင်တန်းမှာ ဖိဖိစီးစီး လုပ်ကိုင် ကူညီနေသည် ..။အရင်က သဲကိုး နဲ့ ရေလည် လိမ့်ကြတာမို့ သင်တန်း ပျက်ကွက်တာ များခဲ့သည် ..။ အခုတော့ သူ့ဆရာကလည်း သူ့ကို ပညာဆန်းတွေ ထပ် သင်ကြားပေးနေသလို သူ့ကို သင်ပြစေတဲ့ သင်တန်းသား အသစ်တွေကိုလည်း ဖိဖိစီးစီး သူ သင်ပေးနေသည် ..။

မြတ်လေးခင်သည် သင်တန်းအပြီး ပြန်ဖို့ ခြံထဲက ထွက်လာတဲ့ လွန်းဇာ ကို စောင့်နေသည်..။လွန်းဇာ လည်း မြတ်လေးခင် ကို နှုတ်ဆက်သည် ..။ သဲကိုး မရှိတာကြောင့် မြတ်လေးခင်ကို ရဲရဲတင်းတင်း နုတ်ဆက်ရဲတာ ..။ သဲကိုး လာလာကြိုတဲ့ နေ့ရက်တွေ ဆို မြတ်လေးခင်ကို ရဲရဲတင်းတင်း မနုတ်ဆက်ရဲဘူး ..။သဲကိုးတွေ့သွားရင် အကြီးအကျယ် ကွိုင်တက်မယ် လေ ..။

အခုတော့ သဲကိုးက ဘုရားဖူးသွားနေတာ ကြာအုံးမယ် .. မန္တလေး တဝိုက်သာ မကဘူး ..။ မုံရွာဖက်..စစ်ကိုင်းဖက်..ပုဂံညောင်ဦး...ပင်းတယ ဆိုတော့ တော်တော် ကြာမည် ..။မြတ်လေးခင်က သူ့ကို အလေးပေး နုတ်ဆက် စကားပြောလို့ အရမ်း ဝမ်းသာသွားတဲ့ ပုံရှိသည် ..။   

" ဆရာ့ ချောချော မမလေးကော မလာတော့ဘူးလား ..."

" သူ ခရီးသွားနေတယ်..မြတ်လေး ...."

" အော် ...မြတ်လေး က ဆရာ့ကို တခုခု လိုက်ကျွေးချင်နေတာ ...ဆရာက မမလေး နဲ့ မအားဘူး ဆိုတော့ မကျွေးနိုင်ခဲ့ဘူးလေ ...ဒါဆို အခု အားပြီပေါ့နော် ..."

" အော်..အင်း...အားပါတယ် ..."

" ဒါဆို လာ လိုက်ခဲ့..ဟိုနားက ဆိုင်မှာ တခုခု သွားစားမယ် ..."

မြတ်လေးခင် က လွန်းဇာကို ဗဟို အမျိုးသမီးဆေးရုံကြီး အရှေ့နားက လဖက်ရည်ဆိုင် ကို ခေါ်သွားပါသည် ..။လွန်းဇာ နဲ့ အတူတူ သွားရလို့ မြတ်လေးခင် တော်တော် ဝမ်းသာနေပုံရသည် ..။ လွန်းဇာ နဲ့ ဆိုင်ထိုင်ရင်း သူတို့ အိမ်ကိုလည်း လာလည်ဖို့..အိမ်မှာလဲ ကရာတေးလာသင်ပေးနိုင်တယ် လို့ ပြောသည် ..။

သဲကိုးဖြာ မရှိတဲ့ ရက်တွေမှာ သူ သင်တန်းကို ရောက်ရောက်နေလို့ မြတ်လေးခင် နဲ့ အမြဲ တွေ့ဖြစ်သည် ..။ လဖက်ရည်ဆိုင်လဲ အတူတူ ထိုင်ဖြစ်သည် ..။ မြတ်လေးခင် နဲ့ အရင်ထက်ပိုပီး ရင်းနှီး ခင်မင်လာသည် ..။ မြတ်လေးခင် သည် ယောက်ျားလေး ဆန်ဆန် ရှပ်အကျီ ဝတ်ပြီး ဆံပင်တိုတို နဲ့ ဖြစ်ပေမယ့် ဖြူဝင်းနေတဲ့ အသားအရည်..မျက်လုံး ဝိုင်းစက်စက်..မျက်ခုံးမွေးထူထူလေး နဲ့ တော်တော်လေး ချစ်စရာကောင်း သည် ..။

သဲကိုးဖြာ နယ်က ပြန်လာတော့ ကျောင်းမှာ ဆုံကြတဲ့ အချိန် သဲကိုးဖြာက သူ့အဖေက လွန်းဇာကို တွေ့ချင်တယ် လို့ ပြောသည် ..။ လွန်းဇာ လဲ အဆင်ပြေတဲ့ တနေ့ တွေ့တာပေါ့ လို့သဲကိုးဖြာကို ပြောသည် ..။ သဲကိုးဖြာ လဲ လွန်းဇာနဲ့ ခွဲနေရတဲ့ ရက်တွေ တော်တော်ဘဲ ကြာခဲ့တာကြောင့် နှစ်ကိုယ်ချင်း တွေ့ချင်နေသည် ..။ဘယ်ကို သွားရမလဲ ရုတ်တရက် သူတို့ အကြံမရကြဘူး ...။

သဲကိုးဖြာရဲ့ ကား နဲ့ အင်းယားကန်စောင်းကို ကားခေါင်းထိုးပြီး ကားထဲမှာ ထိုင်စကားပြောကြသည် ..။ သဲကိုးဖြာက တအားလွမ်းတယ် ကိုကိုရယ်..ဆိုပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ကိုယ်လုံးလေးလှဲချလိုက်ပြီး သူ့လည်ပင်းကို ဆွဲနှိမ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စပြီး စုတ်နမ်းသည် ..။ အနမ်းတွေက မပြတ်တော့ဘူး ..။ တယောက် နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တာတွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းလာသည် ..။ လွန်းဇာရဲ့လက်တွေက သဲကိုးဖြာရဲ့ ပေါင်ကြားနဲ့ ရင်ဘတ် ရင်သားတွေ ပေါ်မှာ တချိန်လုံး လှုပ်ရှားနေသည် ..။

ပြေနေတဲ့ သဲကိုးဖြာရဲ့ ထမိန်လေးထဲ ရောက်နေတဲ့ သူ့လက်က ပင်တီထဲကိုပါ ထိုးသွင်းပြီး သဲကိုးဖြာရဲ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကွဲကြီးကို ကိုင်တွယ်နေသည် ..။ လက်ချောင်းတွေက အရေတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ပေါက်ထဲ ထိုးနှိုက် ကလိနေသည် ..။ သဲကိုးဖြာ ခါးလေးကော့ပြီး လွန်းဇာ နှုတ်ခမ်းတွေကို တအားစုတ်ရင်းလွန်းဇာရဲ့ ဒုတ်ကိုပါ စမ်းကိုင်နေသည် ..။ သူတို့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြချိန် အတွဲချောင်းသူတွေ လေးဖက်တွားကာ သဲကိုးဖြာရဲ့ ကားလေးနားကို ကပ်လာနေကြသည် ..။

ဒီအချိန်မှာ သဲကိုးဖြာ ရဲ့ ကား အနောက်ကို မစ်ဆူဘီရှီ ဂလန့် အပြာရောင် ကားလေး ထိုးဆိုက်လာသည် ..။

" ဟေ့လူတွေ..ဘာလုပ်နေကြတာလဲ .."

ထက်မြတ်လင်း နဲ့ မိုးဦးဝသုန်တို့ သဲကိုးရဲ့ ကားလေး ကို တွေ့ပြီး ကားနားကိုတရွေ့ရွေ့နဲ့ တွားသွား တိုးကပ်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးကို တွေ့လိုက်တာကြောင့် မိုးဦးဝသုန် က

" သူတို့ ချည်းဘဲ ဆို မိုးချစ်တို့ မနှောက်ရှက်ချင်ပါဘူး ...အခုဟာက ချောင်းတဲ့ လူတွေက ကြောက်စရတောင် ကောင်းနေတယ် ..သွား မောင်းထုတ်လိုက်ရအောင် ..."

ထက်မြတ်လင်းကို ပြောတာကြောင့် ထက်မြတ်လင်း က ကားကို သဲကိုးရဲ့ ကားလေးနားအထိ မောင်းသွားလိုက်တာ ..။

ထက်မြက်လင်းရဲ့ အော်သံကြောင့် ကားနားကို တွားသွားနေကြတဲ့ ချောင်းချင်သူတွေ လန့်သွားကြပြီး လစ်ပြေးကုန်သည် ...။ လွန်းဇာ နဲ့ သဲကိုးတို့လဲ ဒီတော့မှ ထက်မြတ်လင်း နဲ့ မိုးဦးတို့ကို တွေ့သွားသည် ...။ မိုးဦးဝသုန် က

" တွေ့ဖို့ နေရာ လိုရင် လဲ ပြောတာ မဟုတ်ဖူး..သဲကိုးရယ် ...ဒို့ ကြံဖန် ဖန်တီးပေးမှာပေါ့..အခုဟာက ချောင်းတဲ့ကောင်တွေ တရုန်းရုန်း နဲ့ ...."

ညနေပိုင်း သင်တန်းရှိလို့ သဲကိုး နဲ့ ထပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူး ..။ သဲကိုးကတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တယ် ကိုကိုရယ်...လို့ ပြောသွားသည် ...။

သင်တန်းရောက်တော့ မြတ်လေးခင် သင်တန်းကို မလာဘူး ..။

လွန်းဇာလဲ မြတ်လေးခင် မလာတာ နဲ့ စိတ်ထဲမှာ သိပ် မပျော်သလိုဘဲ ..။ ဘာဖြစ်တာလဲ..ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆန်းစစ်ကြည့်မိနေသည် ..။ မြတ်လေးခင်ကိုရော သူ ချစ်နေမိတာလား ..။သဲကိုး ရှိနေရက် နဲ့ မြတ်လေးခင်ကိုပါ ထပ် ချစ်မိနေပြီလား ...။   

သင်တန်း က ဆင်းတော့ ပြည်လမ်းမကြီးပေါ်က ကားမှတ်တိုင်ကို သူ လမ်းလျောက်ခဲ့သည် ..။ မြတ်လေးခင်ရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာ်လေး နဲ့ ကနွဲ့ကလျ ကိုယ်လုံးလေးတွေ ကို မြင်ယောင်နေပြီး သူကား စောင့်စီးရမယ့် မှတ်တိုင် နဲ့ သိပ်မဝေးလှတဲ့ မြတ်လေးခင်ရဲ့ အိမ်ကိုတောင် သွားချောင်းကြည့်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ..။ သဲကိုးကို သစ္စာမဖေါက်လိုတာက အမှန်ပါ ..။

ပြည်လမ်းမကြီးဆီကို မရောက်ခင် သူ့ဘေးနားကို ကားမဲကြီးတစီး ထိုးဆိုက်လာသည် ..။ ဟင် ...သဲကိုးအဖေ ရဲ့ တပည့်ကြီးဦးပိုက်ထွေး ....လား ...။ရှေ့ခန်းက မှန်ချပ်ကြီး တတိတိ လျောဆင်းလာသည် ..။

" ဟင် ...ဦးပိုက်ထွေး လဲ မဟုတ်ပါလား ....."

အရုပ်ဆိုးဆိုး မျက်နှာပေါက်ဆိုးဆိုး လူကြီးတယောက် ...။ ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ဖြူဖွေးနေသည် ...။

" ဟေ့ ...မင်းလွန်းဇာ လား ...."

" ဟုတ်ပါတယ် ..ဦးက ..."

" ဦးက သဲကိုးဖြာရဲ့ ဦးကံဖြာ ဘဲ ...."

" ဗျာ ...."

" မင်း နဲ့ ဦး စကားပြောချင်လို့ လာခဲ့တာ..သမီးလေး က မင်းကို ပြောပြတယ် မဟုတ်လား..မင်းကို ဦး ဆွေးနွေးချင်နေတယ် ဆိုတာ ..."

" ဟုတ်ကဲ့....ပြောပါတယ် ..."

" ကားပေါ်တက်ကွာ...မင်း သွားလိုရာကို ဦး နဲ့ စကားပြောပြီးရင် ပြန်လိုက်ပို့ပေးမှာပါ ..."

" ဟုတ်ကဲ့ ..."

လွန်းဇာ ကားပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည် ..။ ဦးကံဖြာ က ကားမောင်းထွက်ခဲ့ရင်း

" လွန်းဇာ..မင်း....ဦး ဘာအလုပ်လုပ်တယ် ဆိုတာကို သိတယ် မဟုတ်လား ...."

" ဟုတ်ကဲ့..သိပါတယ်..."

" အေး...မင်းတို့ လူငယ်ချင်း ရေငံ ကြတာကို ဦးအနေနဲ့ ဘာမှ မပြောလိုပါဘူး ..ဦးလဲ ငယ်ရာက ကြီးလာတာပါ ...ခက်တာက မင်းတို့ မိဘတွေ အသိုင်းအဝိုင်း ဆွေမျိုးတွေက သူတို့အထဲမှာ တယောက်ယောက် သေဆုံးခဲ့ရင်တော့  မဆက်သွယ်ရင် မဖြစ်လို့ ဦးတို့ နဲ့ ဆက်သွယ်ရတယ် ..ဦးတို့ တောင်းတဲ့ဈေးနဲ့ အခေါင်း ဝယ်ရတယ် ...အသုဘကား ငှားကြရတယ် ....အဲဒါ ဆက်ဆံချင်လွန်းလို့ မဟုတ်ဖူးနော်..မတတ်သာလို့ ...

ဒါဘဲ..မတတ်သာ လို့ ဆက်ဆံတာ...သူတို့ဖါသာ ခေါင်း မစပ်နိုင်လို့..သူတို့ဖါသာ သင်းချိူင်းကို ထမ်းမချနိုင်လို့ခေါ်ရတာ...ဒါဘဲ ..ဒို့ကို တူတယ် တန်တယ် ထင်ကြတာ မဟုတ်ဖူးကွ ....ငါက သင်းချိုင်းမှာ မြေတူးတဲ့ အလုပ်ကနေ စခဲ့တာ ..ကြည့်စမ်း..ငါ့လက်တွေ..ခုထိ ပေါက်ပြဲတဲ့ ဒါဏ်ရာ အမာရွတ်တွေ ဗလပွ နဲ့....အခုတော့ ငါဟာ ကျိကျိတက် ချမ်းသာနေပြီ ....ငါကမိသားစုကိုလဲ အရမ်း အဆင့်မြင့်မြင့် ထားနိုင်နေပြီ ..."

" ဟုတ်ကဲ့..ဦး....."

" မင်းရဲ့ မိဘတွေက ငါ့သမီး နဲ့ လုံးဝ သဘောတူမှာ မဟုတ်ဖူး ...ငါသိတာပေါ့ကွာ....အစိုးရ အရာရှိဆိုတာ စတိုင်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း နေချင်ကြတာ..ပညာမာန...ရာထူး အရှိန် နဲ့ ဘယ်လူက သုဘရာဇာ နဲ့ ခမည်းခမက်တော်ချင်ကြမှာလဲ လေ ...ငါ သဘောပေါက်ပါတယ် ...ငါ့သမီးလေးကိုလဲ ငါ့ အလုပ်အကိုင်ကြောင့် ကြိုက်ခဲ့တဲ့ ရီးစားတွေက ကြောက်လန့်ပြီး ဖြတ်သွားကြတာ ငါ စိတ်ထိခိုက်ခဲ့ရတယ် ....ငါ အခု မင်းကို မေးချင်တာက ..မင်း ငါ့သမီး နဲ့ ယူကြပြီ ဆိုပါတော့....ငါ့လုပ်ငန်းတွေကို ငါ့ကိုယ်စား ဆက်ပြီး လုပ်ကိုင်နိုင်မလား ဆိုတာ ငါ မေးချင်တယ် ...

အစစ မင်းကို လွှဲပေးမှာ...မင်း ဟာ သန်းကြွယ်သူဌေးကလေး ဖြစ်သွာမှာ ...ငါ့လုပ်ငန်းတွေက ကျယ်ပြန့်ပါတယ် ...လူသေ ငွေဖြစ် ..ဟဲဟဲ ...လူဆိုတာ သေမျိုးကွ..နေ့တိုင်းလို သေနေမှာဘဲ..ဒီမှာ မသေရင် ဟိုမှာ သေတယ် ...အမြဲ တယောက်မဟုတ်တယောက် သေတယ် ..သေရင် ဘာဖြစ်လဲ..ခေါင်းလာဝယ်မှာပေါ့ ...မီးသဂြိုလ် မလား..မြေမြှုပ်မလား...လာလုပ်ကြမှာပေါ့ ....ပန်းခွေ ပန်းခြင်းတွေ လဲ ဝယ်ကြမယ် ...ကြုံရင်းနဲ့ ပြောပြမယ်..ငါ့မှာ ပန်းခွေ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေ အများကြီး ရှိတယ်ကွ ...."

" ဟုတ်ကဲ့...ဦး ...."

" မင်း ငါ့အလုပ်ကို တာဝန်ယူပြီး ဆက်လုပ်နိုင်မယ် ဆိုရင် ငါ မလုပ်တော့ဘူး ...ငါ တရားအားထုတ်ချင်တယ် ...လုပ်နိုင်ရင် ငါ့သမီး နဲ့ လက်ထပ်..ချမ်းသာမယ် ...မင်း လိုတာ အကုန် ရမယ် ...ဖြစ်မယ် ...အဲ..မင်း မလုပ်နိုင်ရင် ....ဇီးရိုး..သုံည....ငါ့သမီး နဲ့ မရနိုင်ဘူး ...ဝေးမယ်..ကွဲမယ် ...ကဲ..ဖြေ ...ဘာလဲ..စဉ်းစားချင်သေးလား ....."

" ကျနော် စောစောထဲက စဉ်းစားပြီးပါပြီ ...ကျနော် သဲကိုးဖြာကို လက်ထပ်ယ် ...တသက်လုံး ပေါင်းမယ် ...ဒါပေမယ့် ဦးရဲ့ ဒီအလုပ်တွေကိုတော့ ကျနော် မလုပ်နိုင်ပါဘူး ..."

" ဘာ ....."

ဦးကံဖြာ မျက်နှာကြီး မဲမှောင်သွားသည် ..။

" သေချာလား..မောင်ရင် ...."

" ဟုတ်ကဲ့..သေချာပါတယ် ..ဦး ...ဆောရီးပါဘဲ....မလုပ်နိုင်ပါဘူး ..."

ဦးကံဖြာ စကားဆက် မပြောတော့ ...။

သူ့ကို ကျောင်းထဲအထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးသည် ..။

ကားပေါ်က အဆင်း

" ဦးကလဲ မင်းကို ဆောရီးလို့ ပြောရမှာပေါ့ ....မင်း နဲ့ သဲကိုးဖြာ ကို လုံးဝ မပေးစားနိုင်ဘူး....." လို့ ပြောသည် ..။

လွန်းဇာလဲ ..စိတ်ထဲက ခင်ဗျား မပေးစားလဲ ကိုယ့်ဖာသာ ယူကြမှာပေါ့...လို့ ပြောနေသည် ..။

ဦးကံဖြာ ကားကြီးကို ခပ်ပြင်းပြင်းအရှိန် နဲ့ မောင်းထွက်သွား သည် ..။

```````````````````````````````

အပိုင်း (၂)  ဆက်ရန် >>>>