ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၇ )

ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၇ )

ရေးသားသူ - မင်းခိုင်

( ၅ )

မင်းမင်း ရှစ်ခွဲလောက် မယမုံ တို့တိုက်ရှေ့ရောက်လာတယ်။ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တော့ ခဏနေ ဆင်းလာမယ် လို့ မယမုံ ပြန်ပြောသည်။

မယမုံ ဒီနေ့ဝတ်ထားတာက သူမ ခန္ဓာကိုယ် အလှတွေ ပေါ်လွင်စေတဲ့ ပုံစံဆိုပေမယ့် သင်္ကြန်ရေ ထိမှာစိုးလို့လား မသိ လုံလုံခြုံခြုံဖြစ်နေတယ်။ လည်သာ အနက်ရောင် သားရေဘောင်းဘီ အကျပ်နဲ့ နီညိုရောင် ဒီဇိုင်းလှလှ ဖစ်တင် တီရှပ်လက်ရှည်က သူမတင်တွေထိရောက်အောင် ရှည်တယ်။

လက်မှာတော့ ဂျင်းဂျာကင် တစ်ထည်ကိုင်လာတယ်။ လေးထောင့်စပ်စပ်နေကာ မျက်မှန်ကြီးကို ခေါင်းပေါ်မှာတပ်ထားတယ်။ ဆံပင်တွေကိုတော့နောက်မှာ စုစည်းထားပီး မျက်နှာလေးကတော့ မှုံနေအောင်မိတ်ကပ်ပြင်ထားပီး နှုတ်ခမ်းကို နီညိုရောင်လေးခပ်ထူထူ ဆိုးထားပြန်တယ်။

မယမုံ ကဘယ်လိုပဲဝတ်ဝတ် ဆက်စီကတော့ ကျနေတာပါပဲ။ သူမ ဖုန်းလေးကို ရေစိုခံအိတ်လေးထဲထည့်ပီး လွယ်ထားသေးတယ်။ မင်းမင်း ကို ကားသော့ လှမ်းပေးပီး သွားကြမယ် လို့ပြောလိုက်တယ်။ မင်းမင်း မယမုံ ပြောထားတဲ့ ပြည်လမ်းပေါ်က မဏ္ဍပ်ဆီမောင်းလာလိုက်တယ်။ ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ မယမုံ က မနေ့က မကြေပွဲကို ထပ်ဆက်နေပီ။

“ မင်းမင်းကနော်..ယမုံ့ ဆီ ခုမှပေါ်လာတယ်.... လက်မှတ်တစ်စောင်ပို ဝယ်ထားတာလဲ သိရဲ့သားနဲ့....”

တစ်ကယ်တန်း ပြောရရင် အဲ့ဒီလက်မှတ်က မင်းမင်း အတွက်ဝယ်တာလို့ မယမုံ တိုက်ရိုက်ပြောခဲ့တာ မဟုတ်သလို...မင်းမင်း ကိုလည်း အားရင် လာချင်လာခဲ့လေလို့ပဲ သာမန်ပြောခဲ့တာပါ။ မင်းမင်းက လဲ သူမမှာ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဇယားဆွဲထားတာ ဖြစ်မယ်ဆိုပီး လာပါ့မယ်လို့တောင် မပြောခဲ့...သူမပြောတုန်းက ဟုတ်ကဲ့လို့ပဲ ပုံမှန်ပြန်ပြောခဲ့တာပါ။

“ မဟုတ်ပါဘူး ....မယမုံ ရဲ့...မင်းမင်းက မယမုံ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ထိုင်မယ်မှတ်လို့ မလာဖြစ်တာပါ....”

“ အဲ့လိုဆို မင်းမင်း ကို ယမုံက ဘာလို့ခေါ်မှာလဲ...မင်းမင်း ဖာသာ သကြ်န်လည်ချင်လို့ မလာတာများ....” အင်...မယမုံ မင်းမင်း ကိုဇော်ကြီး တို့နဲ့လိုက်လည်တာသိနေသလိုပဲ။

“ တစ်ရက်တည်းလည်တာပါ.....မယမုံ ရဲ့....”

“ ကိုဇော်ကြီး တို့နဲ့ မဟုတ်လား......” တိန်...မယမုံ တစ်ကယ်သိနေတယ်ဟ။

“ ဟုတ်ကဲ့...အကျနေ့က လည်တာ....”

“ ကားပေါ်မှာ ကောင်မလေးတွေလဲပါတယ်လေ....”

သေပီဟ....အတိအကျကြီးကိုသိနေတာပဲ။ ဘယ်လိုသိသွားရတာလဲ...။ မယမုံ အဖေဆီကများလား။ သူအဲ့နေ့က မင်းမင်း ကိုအောက်မှာလမ်းလျှောက်နေရင်းနဲ့ပဲတွေ့တာပါ။ မပြောနိုင်ဘူးလေ...သူကားပေါ်မှာ ထပ်တွေ့တာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ပီးတော့ ချက်ချင်း သူ့သမီးကို လှမ်းပြောစရာလား။ ဒါမျိုးကျ...သူတို့ သားအဖချင်းစည်းရုံးနေလိုက်ကြတာ။

“ ကားပေါ်ကနေ...ဆွဲချပေးရမလားတောင် ပြောတာ...ဘယ်သူလဲ မင်းမင်း သိတယ်မဟုတ်လား....”

အံမလေး...မေးတွေခုမှ ကျိန်းလာလိုက်တာ။ သေချာတယ် ဟိုလူကြီးမြင်သွားတာ။ မင်းမင်း ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး 

“ အဟီး” လို့ပဲ သွားလေးဖြဲပြနေလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ဟိုလူကြီးက မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ကို အထင်လွဲလို့ ဖြစ်နေတာ ထားပါ မယမုံ ကရောဘာဖြစ်နေတာလဲ။ သူ့ဆီ ရောက်မလာလို့ စိတ်ကောက်နေတာလား...မင်းမင်း ကိုကောင်မလေးနဲ့ တွဲလည်တာသိသွားလို့ စိတ်ဆိုး နေတာလား ။ ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘဲနဲ့။

“ ယမုံ ပြောလိုက်လို့....ယမုံ ပေးလည်ထားတာလို့...”

အင်...ပိုဆိုးပီလေ။ သူက မဟုတ်ဘူးလို့ပြန်ရှင်းပြရမှာမဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့..သူပေးလည်ထားတာလို့ပြောလိုက်ရတာလဲ။

“ အဟီး...ကိုဇော်ကြီး တို့ကောင်မလေးတွေလေ...အဟဲ.....”

“ တော်တော်မိုက်တယ်လို့ပြောတယ်နော်...မင်းမင်းဘေးက ကောင်မလေးကတဲ့...ဟုတ်လား...”

မယမုံ တစ်ကယ် မနာလိုပီးပြောနေတာမှန်း မင်းမင်း ရိပ်မိသွားပါပီ။ မဖြစ်ဘူး စကားလမ်းလွှဲမှ ဖြစ်တော့မယ်။

“ မယမုံ လောက်တော့ ဘယ်လှပါ့မလဲ...ဒီနေ့ မယမုံ ကြိုက်သလောက်သောက် မင်မင်း မယမုံ နားမှာနေပေးမယ်...ညကျလဲ ပါတီသွားချင်သွား မင်းမင်း လိုက်ပေးမယ်နော်...ဟုတ်ပီလား....”

ဒီတော့မှ မယမုံ နဲနဲ ကျေနပ်သွားပုံနဲ့ စကားလဲပြောင်းပြောလာပါသည်။

“ ဟုတ်တယ်..ဟိုရက်တွေက မင်းမင်း မရှိလို့ ယမုံ သိပ်မသောက်ဖြစ်ဘူး....ညဖက်တွေ မှာ ကျော်လေးတို့တွေ ပါတီရှိတယ်ခေါ်တာတောင်... ယမုံ မလိုက်ဖြစ်ဘူး...ဒီနေ့တော့...ကဲပီနော်..မင်းမင်း ပါလာပီပဲ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...မယမုံ ရဲ့ ဒီနေ့တစ်ရက် မင်းမင်း မယမုံ နားမှာပဲတစ်နေကုန် နေပေးပါ့မယ်...”

မယမုံ ဘာမှထပ်မပြောတော့ပေမယ့် မင်းမင်း ကိုမသိမသာ မျက်စောင်းလှန်းထိုးလိုက်တာ မင်းမင်း ကားမောင်းနေရင်း မျက်လုံးထောင့်ကနေမြင်လိုက်ရတယ်။ မယမုံ ကဒီနေ့ တစ်ကယ်လည်း မြူးနေတာပါပဲ။ ဆယ်ကျော်သက်လေးတစ်ယောက်လို မြူးကြွသွက်လက်နေလိုက်တာ။ ရေထွက်ပတ်လိုက်၊ ကလိုက်၊ ကောက်တေးတွေသွားယူသောက်လိုက်နဲ့။

မင်းမင်းအတွက်ဆိုပီး VIP Bar ကနေတောင် ရှန်ပိန် တစ်လုံးမှာပေးသေးတယ်။ မင်းမင်း လဲ မယမုံ ပျော်ပါစေဆိုပီး သူမအတင်းလာလာဆွဲခေါ်နေတာနဲ့ ရေထမပတ်ချင်လဲ ပတ်လိုက်ရ၊ မကချင်လဲ တွဲကလိုက်ရ၊ တူတူသောက်လိုက်ရနဲ့ အမောဖြေချိန်တောင် မရတော့ဘူး။ မင်းမင်းက တစ်ခုခုပြောပီး ငြင်းမယ်လုပ်တာနဲ့ မယမုံ သူမ ညှို့မျက်ဝန်းတွေကို မင်းမင်း ဆီပို့လွှတ်ပီးပြောပီ။

“ Sweetie....just keep your promise, you said, you'll be with me today whatever reasons, right?”

ဒါပဲပြောပီး မင်းမင်း ကိုတစ်ချိန်လုံချည်ပီးတုတ်ပီးလုပ်နေတော့တာပါပဲ။

“ ကိုယ့်ကတိကိုယ်တည်နော်...ဒီနေ့သူမအနားမှာ ရှိနေပေးမယ်လို့ပြောထားတယ် မဟုတ်ဘူးလား....” ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့လေ။ မင်းမင်းမှာ 

“ အိုကေ...အိုကေ...ပရောမစ်..ပရောမစ်..”  ဆိုပီး ထထလိုက်နေရတော့တာပဲ။ မယမုံက ဒါနဲ့တောင် အားမရနိုင်ဘူး။

“ ကျော်လေးရေ...VIP ခန်းရရင် လိုချင်တယ်...အထဲမှာ ရေစိမ်ကန်ရှိတယ် မဟုတ်လား...ရေစိမ်ပီးသောက်ချင်လို့...”

ဆိုပီးကျော်လေးဆိုတဲ့ လူကိုပြောနေသေးတယ်။ ကျော်လေးဆိုတဲ့လူနဲ့က မယမုံ အရင်သွားသွားနေတဲ့ ကလပ်တွေ ဘားတွေမှာ ခဏခဏ ဆုံဖူးနေကြပါ။ သူက ခု ဒီမဏ္ဍပ်ရဲ့ organizer တစ်ယောက်ဆိုလားပဲ။

မင်းမင်းကတော့ အဲ့ဒီလူကို သိပ်သဘောမကျဘူး။ သူက ဆေး၊ အရက်၊ စော် လိုင်းစုံအောင်လုပ်တဲ့ပုံ။ သူကိုယ်တိုင်အစုံလုပ်ရုံတင်မကဘူး ချိတ်လဲပေးတဲ့ပုံဆိုတာ မင်းမင်း ကလပ်တစ်ခုမှာ အကဲခတ်ကြည့်ရင်း ရိပ်မိနေတာ။ ပီးတော့..သူ့ကြည့်ရတာ..မယမုံ ကို သာမန် တပ်မက်တာမျိုးထက်ကျော်နေတယ်လို့ မင်းမင်း ခံစားနေရတယ်။ ဘယ်လိုသဘောမျိုးလဲတော့ မင်းမင်း သေချာမသိဘူး။

မင်းမင်းက VIP ခန်းထဲလဲ မဝင်ချင် ပါဘူး ။ အတွဲတွေပဲ ဝင်ဝင်နေကြတာ မင်းမင်း တွေ့နေရလို့။ မင်းမင်းနဲ့ မယမုံ တို့က အတွဲမှ မဟုတ်တာပဲကို။ တစ်ခါတစ်လေဆို ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက် သုံးယောက်လဲ ဝင်တတ်ကြသေးတယ်။ ရေစိမ်ပီးသောက်ကြတာလား...ဘာလုပ်ကြတာလဲ စဥ်းစားတာကြည့်ကြပေတော့။

မဆီမဆိုင် မမနွယ် နဲ့ ရေစိမ်ရင်း ဆွဲခဲ့ရတာလေးကို ပြန် သတိရမိသေးတယ်။ ဟေ့...ဟေ့...ကြက်ဖကြီး ညိမ်ညိမ်နေ... မတွေးနဲ့တော့...ဒီနေ့ ဘာမှ မဖြစ်ရဘူးနော်.... ဒါ မယမုံ... မမနွယ် မဟုတ်ဘူးဆိုပီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိတွေပေးနေရသေးတယ်..မင်းမင်းမှာ။

“ ရမယ်..ရမယ်...ယမုံ...အားရင်ပြောပေးမယ်...” ကျော်လေး ဆိုတဲ့လူက မယမုံကိုပြန်ပြောတယ်။ မင်းမင်းက ဝင်တားလိုက်မိတယ်။

“ မယမုံ ရဲ့ အပြင်မှာပဲသောက်လို့ရတာကို....”

“ Shut up Honey! Remember your promise.”

မင်းမင်း တောင်စကားမဆုံးသေးဘူး...မယမုံ ကဒါပဲထပ်ပြောနေတယ်။ ကျော်လေးဆိုတဲ့ လူက ဖေါ်ရိန်နာ တစ်ကောင် ခေါ်လာပီး မယမုံ နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးနေတယ်။

“ Hey Frank...this is Yamone, you see she's so cute so CC.”

“ Off course, I see, I like her. Hi Yamone, it's Frank, how you doing!”

ဖရန့် လို့ခေါ်တဲ့ ဖေါ်ရိန်နာကောင်က မယမုံ နဲ့ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်နေသေးတယ်။ မယမုံ ကလဲ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ပေါ့လေ။ မင်းမင်း မသိချင်ယောင် နားမလည်ချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် သိတယ် မဟုတ်လား...ခုမှတွေ့တဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကိုကျူ့Cute လို့ပြောတာတော့ ထားပါ။ စီစီ CC ဆိုတဲ့ ဆက်စီ ဖြစ်တယ်လို့ ပေါ်တင်ကြီးပြောတာတော့ ဒီကောင်တွေ စည်းမစောင့်တာပဲ။

ဒီကြားထဲ ကျော်လေးဆိုတဲ့ ကောင်က သူ့ယောက်ဖ ဖေါ်ရိန်နာကောင်ကို မယမုံက VIP ခန်းတောင်းနေတယ်ဆိုပီး သွားပြောနေသေးတယ်။ ဟို ငနာက ရိုင်းလိုက်တာ။ မင်းမင်း ဒေါသထောင်းကနဲဖြစ်သွားတယ်။ မယမုံ ကို ဘာပြောတယ်ထင်လဲ...

“ Oh that's great. Shall we join, we can serve you?”

ကောင်းတာပေါ့ အတူတူ ကဲကြမလား မင်းကို ပြုစုပေးမယ်လေလို့ပြောတာ။ မယမုံ ကမျက်နှာမပျက်ဘူး။ ပြန်ပြောလိုက်တာတော့ မင်းမင်းကြိုက်သွားတယ်။

“ Hey watch your fu*king mouth Frank. Don't fu*k with me, this is my privacy, stay away from me, okey!

“ နင့်စောက်ပါးစပ်ကို သတိထားဦး ဖရန့်...ငါနဲ့ စောင့်ဇယားတွေလာမရှုပ်နဲ့..ဒါငါ့ကိုယ်ရေကိုယ်တာ..သွားလိုက်စမ်းပါ...” လို့ ခပ် ရိုင်းရိုင်းကိုပြောပစ်လိုက်တာ။ မျက်နှာကတော့ ပုံမှန်ပဲနော် ပြောနေတာ။

ဟိုကောင် သူတို့ ဖေါ်ရိန်နာတွေ လုပ်နေကျ ပုံစံအတိုင်း ပခုံးနှစ်ဖက်တွန့် လက်နှစ်ဖက်ဖြန့်ပြပီး အိုကေလို့ပြောပီး နောက်ပြန်လှည့်သွားတယ်။ အဲ့လို လုပ်ပြတာမျိုးကို မင်းမင်း မကြိုက်ဘူး။ ဘာလဲ..ကိုယ်ပြောချင်တာပြော လုပ်ချင်တာ လုပ်ပီးမှ ဆောရီး လုပ်ပြတာလေ။ စောက်ချိုးတွေက။

ကျော်လေးက ခုမှ ကြားကဝင်တောင်းပန်တယ်။ မယမုံ က...

“ ရတယ်ကျော်လေး နင်လဲ သွားတော့..” တဲ့မောင်းလွှတ်လိုက်တယ်။ နောက်တစ်ကောင်လဲ ဘူပြီး ထွက်သွားတယ်။

မင်းမင်း ကျတော့ ခုထိ မောင်းမလွှတ် သေးဘူးနော်..မယမုံ က။ အဲ့ဒါက မင်းမင်း အတွက် တစ်ကယ့် ဒုက္ခ ဖြစ်နေတာ။ မင်းမင်းကိုလဲ မောင်းလွှတ်အောင် ဆိုပီး ဟို ဖေါ်ရိန်နာကောင် ပြောသလိုပြောလိုက်ရင် ကောင်းမလားမသိဘူး။

အဲ့ဒီအခါကျမှ မယမုံ ကမောင်း မလွှတ်ဘဲ...

“ Shall we Sweetie, okey let's go!”  လို့ဆိုနေမှ မင်းမင်း ပိုဒုက္ခ ရောက်နေဦးမယ်။ ခက်ပ...ဘယ်လိုတွေတောင် ရှောင်ရပါ့မလဲ မသိ။

အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဒီဂျေက နေ့လည်ပိုင်း ခဏနားပါတော့မယ်လို့ ကြေညာပီး အမဲလိုက် အကကို ထပွတ်နေတယ်။ မဏ္ဍပ်ပေါ်က လူတွေ တဝုန်းဝုန်း နဲ့ ထခုန်ပေါက်ကနေလိုက်ကြတာ။ သူတို့ ကိုယ်တိုင် အမဲလိုက် ခံနေရလို့လားတောင် ထင်နေရတယ်။

မယမုံ လဲခုန်တာပဲ။ မင်းမင်း လည်ပင်းကို ဖက်ပြီးတော့ကို ခုန်နေတာ။ သူမခုန်လိုက်တိုင်း မင်းမင်းမျက်နှာက သူမ ရင်နှစ်မွှာရဲ့ ရိုက်ချက်တွေအောက်မှာ အလူးအလဲပဲ။ မင်းမင်း မှာ မျက်နှာတစ်ဖက်လွှဲလို့ မယမုံ ခုန်ရင်းလဲမသွားအောင် သူမခါးလေးကနေ ကိုင်ထိန်းပေးနေရတယ်။

သြော်...မင်းမင်း ရဲ့ သကြ်န် အတက်နေ့နဲ့ အတူ တက်တက်လာနေရတဲ့ ဒုက္ခတွေ... ဘယ်လောက်ထိ ဆက်ခံနေရဦးမှာလဲ...

“ မင်းမင်း လည်းချွတ်လေကွာ...”

မယမုံကတော့လုပ်ပြန်ပါပီ။ ဘယ်လိုမှထိန်းလို့မရတော့။ သူတို့ရောက်နေတဲ့ဘအခန်းလေးကလည်း လုံခြုံပီး ဘာအနှောင့်အယှက်မှလည်း ရှိမနေတော့ ပိုဆိုးလာတာပေါ့။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မင်းမင်းယူလာပေးတဲ့ ရှန်ပိန်ပုလင်းကို ရေခဲစိမ်ထားတဲ့ခွက် ထဲကနေ ဆွဲထုပ်ယူလိုက်ပြီး ဖန်ခွက်ထဲတောင် မထည့်နိုင်တော့ဘဲ ပုလင်းလိုက်ကိုမော့သောက်ပစ်လိုက်သည်။

ပီးတော့ ရေစိမ်ကန်လေးဘေးက တိုဖာပေါ်မှာ ဝင်ထိုင်ကာ သူမ ကြိုးသိုင်း ဖိနပ်လေးကိုအရင်ချွတ်လိုက်ပီး သားရေဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်ဖို့လုပ်ရင်း မင်းမင်း ကိုပါ အဝတ်တွေချွတ်ဖို့ပြောနေတာပါ။

ရှန်ပိန်ကလဲ ဒါနဲ့ဆို ငါးပုလင်းမြောက်ပီ။ မင်းမင်း တစ်နေကုန်လုံးသောက်တာမှ နှစ်ပုလင်းမပြည့်တတ်သေး။ ကျန်တာ မယမုံ ချည်းပဲ ဆော်နေတာ။ ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့ ဘယ်ဟုတ်ဦးမှာလဲ။ စောစောကတင် သူမ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတစ်သိုက်ရောက်လာပီးတိုက်လို့ ဘလူးနှစ်ခွက်လောက် လဲ သောက်လိုက်ပြန်သေး။

ကောက်တေးကတော့ ပြောမနေနဲ့ ဘယ်နှစ်ခွက်ရှိပီမှန်းတောင် မမှတ်မိတော့။ အရင်သောက်နေကျထက်ကို မယမုံ တော်တော်များနေပါပီ။ လူကလဲ တော်တော်မူးနေပီ။ ဒါလဲ အသောက်မရပ်သေး။

မင်းမင်း ကတစ်နေကုန်သောက်နေတာ ဖြစ်သော်လည်း ရှန်ပိန် တစ်မျိုးတည်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပဲချနေတာဆိုတော့ ပုံမှန်လေးပဲ။ ကောင်းတာတော့ကောင်းနေတာပေါ့။ မယမုံ လို နှစ်ပင် သုံးပင်တွေ လိမ်မထားတော့ အညိမ်လေးနဲ့ကောင်းနေရတာပါ။

“ မယမုံ ဒီတိုင်းပဲ စိမ်ကြမယ်လေ...အဝတ်တွေ ချွတ်မနေပါနဲ့တော့”

“ It's a shift မင်းမင်း not really comfortable ရေစိမ်တာ အဝတ်တွေနဲ့ဆို ဘယ်ဖီးရှိတော့မှာလဲ..မဟုတ်တာကြီးကို...”

ပြောရင်းနဲ့ သူမ သားရေဘောင်းဘီ အကျပ်ကို ဆွဲချွတ်နေပါပီ။ လူကမူးနေတော့ အတည့်မချွတ်နိုင်လို့...ပြောင်းပြန်ကြီးပဲ လိတ်ချွတ်ပစ်လိုက်ပီး ဘောင်းဘီကို ဆိုဖာပေါ် အလုံးအထွေးလိုက်ပစ်တင်လိုက်သည်။

တော်သေးတာပေါ့...အောက်မှာ ခါးကနေ ဒူးထိရောက်တဲ့ အနက်ရောင် အသားကပ် စတော့ကင်လေး ဝတ်ထားလို့ သူမ ရဲ့ ကြက်သွေးရောင် ပင်တီ လေးနဲ့ သူမရဲ့ အတွင်းသားတွေကို...ဝင်းကနဲ လင်းကနဲ မမြင်လိုက်ရ။

“ မင်းမင်း ကဘာရှက်နေတာလဲ...don't be shine......don't be shine....ဘာလဲ...ယမုံ လာချွတ်ပေးရမှာလားပြော....”

သူက လာချွတ်ပေးရမှာလားသာပြောနေတာ...လူကဖြင့် ထိုင်နေတာတောင် ယိုင်ထိုးနေပီ။ အပေါ်ကထပ်ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဂျာကင်ကို မယမုံ အလွယ်တကူ ချွတ်လိုက်နိုင်သော်လည်း...အထဲက တီရှပ်ကို အချွတ်မှာ တော့ မယမုံ တိုင်တွေပတ်နေပီ။

တီရှပ်ကကျပ်နေတာရော အောက်ပိုင်းကိုဖင်ခုထိုင်ထားတာရောကြောင့် သူမ ဘယ်လိုမှ ဆွဲချွတ်လို့မရဖြစ်နေသည်လေ။ မင်းမင်း အက်ျီတစ်ထည် ချွတ်ရင်း ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသော မယမုံ ကိုကြည့်ပီး ထိုင်ရယ်နေလိုက်သည်။

“ အေးပါ...မင်းမင်းရယ်နေတယ်နော်...ကူချွတ်ပေးဖို့တော့ မစဥ်းစားဘူး...လာ...ဒီနားကိုလာ....ကူချွတ်ပေးဦး....”

မယမုံ သူမကို အက်ျီချွတ်ပေးဖို့ .ကလေးလေးတစ်ယောက်လို မင်းမင်းဆီ...လက်နှစ်ဖက်ဆန့်တန်း ပေးနေသည်။ မင်းမင်း မနေသာတော့ဘဲ သူမရှေ့သွားရပ်ပြီး အက်ျီကူချွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ကဲ...ဖင်လေးနဲနကြွပေးထားဦး..”

မယမုံ ဖင်ကြွပေးလိုက်သော်လည်း လူကမူးနေတော့ သူမကိုယ်သူမ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ရှေ့က မင်းမင်း ဗိုက်ပေါ် ဟပ်ထိုးကျလာသည်။ မင်းမင်း အမြန် သူမ အက်ျီအောက်စကို ဆွဲထားလိုက်ပီး သူမ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆိုဖာပေါ် ပြန်မှေးတင် ပေးလိုက်ရသည်။

အင်္ကျီ ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အက်ျီကကျပ်နေတာရော သူမကလဲ ယိုင်ထိုးနေတာကြောင့် သူမရဲ့ ဘရာအနက်ရောင်လေးက နိုးတစ်ခြမ်းလုံးရော အသီးလေးပါပေါ်သွားရအောင် အပေါ်ကို တိုက်ပါလာရလေသည်။ မင်းမင်း မျက်လုံးထဲ ဝင်းကနဲ မြင်လိုက်ရတာက မယမုံ ရဲ့ နို့လုံးလုံးလေးရော သပြေသီးမှည့်လေးနဲ့ တူနေတဲ့ အသီးလေးကိုရောပါ။

မယမုံ နို့လေးက ဖွံ့ထွားထည်ဝါလွန်းလှပါသည်။ အသီးလေးကတော့ တစ်ကယ့် သပြေသီးမှည့်ရောင်လေးနဲ့။ မယမုံ ရင်ညွန့်အပေါ်ပိုင်းတွေကိုတော့ မင်းမင်း အရင်တည်းကမြင်ဖူးပါသည်။ တစ်ခါ တစ်လေ သူမ ပါတီပွဲတွေ သွားရင် ဝတ်တတ်တဲ့၀တ်စုံက သူမရင်ညွန့်ပိုင်းတွေကို အထင်းသား မြင်ရတတ်တဲ့ ဝတ်စုံမျိုးတွေလေ။ ဒီလိုတော့ ရင်သားတစ်ဖက် လုံးကို အသီးလေးပါ တွဲပီး...တွေ့ဖူးတာတော့ ခုမှပါ။

သူမ ပေါ်နေတာ သိရောသိရဲ့လားမသိဘူး။ မင်းမင်း မျက်နှာကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်မိတယ်။

“ မယမုံ အင်္ကျီ  ဆွဲချလိုက်ဦး.....”

“ ဟင်...အင်္ကျီ ..ဘယ်အင်္ကျီ လဲ...အင်္ကျီ က ချွတ်ပြီးပီလေ...မင်းမင်းရဲ့...မင်းမင်း မူးများနေလားမသိဘူး....” သြော်...သူကပဲ ပြောင်းပြန်..မင်းမင်း ကို မူးများနေလားမသိဘူးတဲ့။

“ ဘရာကိုပြောတာ....ဘရာ....”

“ သြော်...ဒါလား...ချလိုက်ပီ...ချလိုက်ပီ...အယ်...မင်းမင်းတွေ့သွားတာလား....လှရဲ့လား....အံမယ်...သူကပဲ ရှက်နေရတယ်လို့....လာ...ဒီဘက်လှည့်....မင်းမင်းပါချွတ်တော့လေ.....”

ဒုက္ခပါပဲ..မယမုံ ကတော့....သူလှလားလုပ်နေသေးတယ်။ မယမုံ က မင်းမင်း ကို အတင်းဆွဲလှည့်နေပီး...လက်တွေကပါ မင်းမင်း ခါးပေါ်ရောက်လာပီး...ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ခေါင်းကို လိုက်စမ်းနေပြန်သည်။ ဒီတိုင်းဆို...မဖြစ်တော့....သူမလက်တွေ တရွရွနဲ့ ပိုဆိုးလာတော့မှာမို့....

“ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ချွတ်လိုက်ပါ့မယ်...မယမုံ ရယ်....” ဆိုပီး နောက်ပြန် လှည့်ကာ မင်းမင်း အဝတ်အစားတွေချွတ်နေလိုက်ပါသည်။

တော်သေးတာက...ဒီနေ့ ပေါင်ထိရှည်တဲ့အတွင်းခံ ဝတ်လာပေလို့ပဲ....ကြည့်မကောင်း မဖြစ်နေတာ။ ဒါတောင် ရှေ့မှာ ထိုးထောင် ဖောင်းကြွနေတာ။ မယမုံ ကလာစနေပြန်ပါသည်။

“ အယ်...မင်းမင်း အဲ့ဒါဘာကြီးလဲ....”

“ မယမုံ မစနဲ့နော်...မင်းမင်း ရေမစိမ်တော့ပဲနေလိုက်မှာ....” မယမုံ က မင်းမင်းကို လက်ညှိုးထိုးပီးတော့ကို ပြောနေတာပါ။

“ လာပါ...လာပါ...မင်းမင်းရယ်..သူကပဲရှက်နေရတယ်လို့...ယမုံ မပြောတော့ပါဘူး...”

မင်းမင်း မယမုံ နဲ့ မျက်နှာချင်းစိုင်မှာ ဝင်ထိုင် လိုက်ပါသည်။ ရေးလေးက အေးအေးလေးနဲ့။ အပြင်ဘက် မှာ ပူနေတာရော သောက်ထားလို့ ပူနေတာတွေ အကုန် အေးသွားရသည်။ ဘရာအနက်လေးနဲ့ မယမုံ ဘော်ဒီအပေါ်ပိုင်းက တစ်ကယ်ပဲဆက်စီကျပါသည်။

ဘရာလေးက သူမရဲ့ လုံးလုံးဝန်းဝန်း ဖွံ့ထွားအယ်ထွက်နေတဲ့ မယမုံ ရင်သားတွေကို အပြည့် မကွယ်ထားနိုင်ပါ။ ဗိုက်သားချပ်ချပ်ရပ်ရပ်လေးနဲ့။ ခါးရယ် တင်ရယ် အပေါ်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ရယ်က အချိုးကျ လှပပါသည်။ 

မယမုံ အတွင်းသားတွေက အပြင်ပိုင်း တွေလောက် ညိုမနေပါ။ ဝင်းဝင်းမွတ်မွတ်လေး။ မယမုံ မှာ သူမ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ရယ်၊ ညှပ်ရိုးရယ် ရင်သားရယ်က ကြည့်ရ အချိုးကျဆုံး။ တခြားမိန်းကလေးတွေ လိုညှပ်ရိုးကြီးကြီးငေါငေါကြီးတွေမဟုတ်၊ ခွက်ခွက်ကြီးလည်းမဟုတ် ကြည့်ကောင်းနေတာ။

မင်းမင်း ဘာတွေလိုက်ကြည့်နေမိတာလဲ။ မင်းမင်း မယမုံ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က သူ့အကြည့်တွေကို တခြားတစ်နေရာ လွှဲလိုက်ပါသည်။ ဒီအခန်းလေးက မှ တစ်ကယ့် VIP ခန်းအစစ်။ မဏ္ဍပ်ပေါ်က အခန်းတွေလိုမဟုတ်ပါ။

နေ့လည် သုံးနာရီခွဲလောက်အထိ မယမုံ မှာ သောက်လိုက်၊ ကခုန်လိုက်၊ ရေဆော့ လိုက်နဲ့ VIP ခန်း ကိစ္စမေ့နေပီထင်ပီး မင်းမင်း မှာပျော်နေတာ။ သူမက မမေ့။ သုံးခွဲလောက်မှာ မင်းမင်းနဲ့တူတူသောက်နေရင်း မင်းမင်းကိုစိုက်ကြည့်နေရင်းက ဘယ်ကဘယ်လို သတိရသွားသည်မသိ။

ဟို ကျော်လေး ဆိုတဲ့လူကို ဖုန်းလှန်းဆက်ပီး အခန်းမရသေးလို့ ရစ်ပါလေရော။ ဟိုလူက ဘာတွေပြန်ပြောလဲ မသိပေမယ့် မယမုံ ရစ်နေတာတော့ မင်းမင်း ကြားနေရသည်။

“ ကျော်လေး.....VIP ခန်း ရမယ်ဆို...ခုထိ မရသေးပါလား...”

“ ..........................”

“ အဲ့ဒါတွေ မသိဘူး...နင်ပဲ ရမယ်ပြောထားတာလေ....”

“ ............................”

“ ညကျလဲ ပါတီလိုက်မှာ...အခုလဲ ရေစိမ်ချင်နေတာ....ရမှာလား........”

“ ............................”

“ ပုလင်းက ဘာလုပ်ရမှာလဲ....ငါ့ဟာငါ ဝယ်သောက်လို့ရတယ်........”

“ .............................”

“ ဘာပဲလုပ်လုပ် နင့်ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး...it's none of your business...”

“ .............................”

“ ဟုတ်တယ် သူနဲ့ ဝင်မှာ....ရမှာလား...မရဘူးလားပဲပြောဟာ...”

“ ...............................”

“ ရတယ်...နင့်အခန်းလဲရတယ်....ရေကန်ပါရင်ပီးတာပဲ...ရှန်ပိန်တစ်လုံးပါထပ်ပေး....ဒါပဲ...”

ခဏနေတော့ ကိုကျော်လေးလွှတ်လိုက်တာဆိုပီး မင်းမင်းတို့ကို လူတစ်ယောက် လာခေါ်ပါသည်။ အခန်းက မဏ္ဍပ်အောက် အနောက်ဖက်လေးမှာ။ စမတ် ဘုတ်ပြားတွေနဲ့ သေချာကာထားပီး အပြင်က ကြည့်ရင် ရုံးခန်းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ပါ။

ကျော်လေးဆိုတဲ့လူ အတွက် မဏ္ဍပ် စဆောက်တည်းက ထည့်ဆောက်ထားတာဖြစ်တယ်လို့ လိုက်ပို့တဲ့လူကပြောပါသည်။ မယမုံ ကတော့ မင်းမင်း ပခုံးနဲ့ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို တစ်လျှောက်လုံး ခိုမှီပီးလိုက်လာသည်။ ခြေလှမ်းတွေက မမှန်ချင်။

အခန်းက လော့ပါ ပါပီး ဟိုလူက မင်းမင်းလက်ထဲ သော့ပါထည့်သွားပေးသည်။ အခန်းက အထဲမှာရှယ်။ ရေစိမ်ကန်လေးကလဲ လေးယောက်လောက်စိမ်လို့ရတယ်။ Standing aircon တစ်ခုလဲ ရှိသည်။ စလီကွန်လမွေ့ရာတစ်ခုလဲ နံရံမှာ ထောင်ထားတာ တွေ့ရသည်။

နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာတစ်လုံးနဲ့ တစ်ယောက်ထိုင်နှစ်လုံး ကို မှန်စားပွဲလေးနဲ့ အစုံလိုက် တွေ့ရသည်။ ထူးခြားနေတာကဘမီးခံသေတ္တာတစ်လုံးနဲ့ ကူရှင်တစ်လုံးတို့ ရှိနေတာပါ။ မီးခံသေတ္တာကတော့ ဘာတွေထည့်ထားလဲမသိ။ ကူရှင်က ရိုးရိုးကူရှင်မဟုတ်။ စော်ဖိရင် သုံးတဲ့ကူရှင်။

မင်းမင်း ကျောင်တုန်းက သူငယ်ချင်းတစ်ကောင်ယူလာတဲ့ ပွန်မဂ္ဂဇင်း တစ်ခုထဲမှာ သေချာမြင်ဖူးရုံမက စာတွေပါဖတ်ခဲ့တာ။ ဟိုကောင်တွေက ပုံထက် စာတွေများတယ်တိုပီးသိပ်စိတ်မဝင်စားကြ။ မဂ္ဂဇင်းကလဲ လိင်မှုကိစ္စ အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းတွေ ကြော်ညာပီး အသုံးပြုပုံတွေ ရေးထားတာများနေတာပါ။

မင်းမင်း ကသေချာ ကြိုးစား ဖတ်ပီး မှတ်ပါထားတာ။ တပြိုင်တည်း E ရော S ကိစ္စရော လေ့လာပီးသားဖြစ်သွားတာလေ။ အဲ့ဒီ ကူရှင်ပေါ် စော်ကို ပက်လက်လှန်ပီးပဲ ချချ၊ မှောက်ခိုင်းပီးပဲ ချချ လုံးဝ opend exposed Position ဖြစ်သွားပီး အပီထိစေနိုင်ပါသည်။

ကူရှင်က ဘေးနှစ်ဖက်မှာ မတူညီတဲ့ ပုံစံနဲ့ လျှောစောက်ပုံ လုပ်ထားတာ။ ဟိုကျော်လေးဆိုတဲ့လူ ဒီမှာ စော်ဖိရင် သုံးတာပဲနေမှာပေါ့။ မယမုံ ကတော့ ဘာမှန်းသိမှာ မဟုတ်ဘူး ။ သူ့ သားရေဘောင်းဘီကိုတောင် အဲ့ပေါ် ပစ်တင်ထားတာ။

“ မင်းမင်း ယမုံ ရှန်ပိန်သောက်ချင်တာ မမှီဘူးဖြစ်နေတယ်...ဒီဖက်လာခဲ့ကွာနော်....”

ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါသည်။ ရေကန်လေးဘေး စားပွဲပေါ်က ရှန်ပိန်ပုလင်းကို မယမုံ ထိုက်ရက်နဲ့ လှမ်းယူနေတာ ဘယ်လိုမှ မမှီဘူးဖြစ်နေပါသည်။ မင်းမင်း မယမုံ ထိုင်နေနဲ့ဖက်ကို ပြောင်းထိုင်လိုက်ပီး ရှန်ပိန်နှစ်ခွက် ငှဲ့လိုက်သည်။ ပီးတော့ ခွက်ချင်းတိုက်ပီး တစ်ငုံသောက်လိုက်ကြသည်။

အခန်းလေးက အသံလုံပါသည်။ မဏ္ဍပ်ပေါ်က ဆူဆူညံညံ အသံတွေကိုတောင် ခပ်အုပ်အုပ်လေးပဲကြားနေရသည်။ မယမုံ က ရှန်ပိန်ကို အပီးသတ်မော့ချလိုက်ပီး မင်းမင်း ကိုခွက်ပြန်ပေးသည်။ မင်းမင်း လဲ သူ့ခွက်ထဲက လက်ကျန်ရှန်ပိန်ကို အပီးသတ် မော့ချလိုက်ပီး ခွက်တွေကို စားပွဲလေးပေါ်တင်လိုက်ပြီး ပြန်အလှည့် ….မယမုံ မင်းမင်း ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မှီချကာ မင်းမင်းလည်တိုင်ကို လာနမ်းပါတော့သည်။

လက်လေးတစ်ဖက်က မင်းမင်းလည်ပင်းကို တွဲခိုထားပီး နောက်တစ်ဖက်က မင်းမင်း ဗိုက်သားပေါ်မှာ သူမလက်သည်းလေးတွေနဲ့ ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်ပေးနေသည်။ မင်းမင်း ခေါင်းထဲ အချက်ပေးခေါင်းလောင်းသံတွေကြာလိုက်မိသလိုပဲ။

မယမုံရယ် မင်းမင်း တို့ကြားက ဖြူစင်မှုလေးတွေကို ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်ရအောင်လေ။ မင်းမင်းအတွက် ဒီလိုကိစ္စဆိုတာ ဘာမှ မခဲယဥ်းပါ။ မယမုံ လို အရမ်းဆက်စီကျတဲ့ မိန်းခလေးမျိုးနဲ့ဆို ပိုလို့တောင် ပြင်းပြနေဦးမှာလေ။

ခုလဲ မင်းမင်းစိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုပင် ငြင်းဆန်နေနေ မင်းမင်း မင်းမင်း ကြက်ဖကြီးက မယမုံရဲ့အတွေ့ ခဏချင်းမှာပဲ...လည်ဆံမွှေးတွေထောင်ထလာနေရပီလေ။ မယမုံ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ပူပြင်းစွတ်စိုလှချည်ရဲ့။ အရက်ကြောင့်လား....ရမက်ကြောင့်လား။

ခုချိန်ထိ မင်းမင်း မယမုံ ကို ဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မပြုမိသေး။ ယုတ်စွအဆုံး မင်းမင်း ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့ သူမ  ကျောပြင်ဝင်းဝင်းလေး ဒါမှမဟုတ် သူမ ပခုံးသားလုံးလုံးလေးကိုတောင် တွေ့ထိ ကိုင်တွယ်တာမျိုးမလုပ်သေး။

မယမုံ ရယ်...မယမုံ က မင်းမင်းအတွက် လေးစားအတုယူခင်စရာကောင်းတဲ့ လုပ်ငန်းပိုင်းဆိုင်ရာ အရည်အချင်းတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မင်းမင်းရဲ့ စီနီယာ... မင်းမင်းရဲ့ ဆရာလေ။ မယမုံ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက မင်းမင်း ရဲ့ လည်တိုင် အပေါ်ပိုင်းကို မမှီလို့ပဲလားမသိ အောက်ပိုင်းရင်ဘတ်ပေါ် ဆင်းသွားပါသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်ကလဲ အပေါ်ကိုတက်လာပီး မင်းမင်း ရင်ဘတ်တစ်ဖက်ပေါ်ကို ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်နေပြန်သည်။ မင်းမင်း ငြင်းလို့ရနိုင်ပါတော့မလား မယမုံ ရယ်။ မင်းမင်း ကို ဂျာကြီးက ထူးဆန်းစွာ နဲ့ ပရောဂျက် အကြီးကြီးတစ်ခုကို တာဝန် ယူခိုင်းခဲ့ပီး မင်းမင်း အမှားကြီးတစ်ခု လုပ်ခဲ့မိတုန်းက မင်းမင်းရှေ့ကမားမားရပ်ပီး မင်းမင်းကို ကူခဲ့တာ ဘယ်သူလဲ...မယမုံ လေ။

မင်းမင်း အလုပ်ကထွက်ပစ်လိုက်ချင်လောက်အောင် စိတ်ဓာတ်တွေကျဆင်းနေရပီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုတွေ ပြန်ရလာအောင် လမ်းပြပေးခဲ့တာ ဘယ်သူလဲ...မယမုံ လေ။ မယမုံ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက မင်းမင်း နို့သီးလေးကို စတင်စိုစွတ်နေစေပါပီ။ နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဒီဘက် နို့သီးလေးကို ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေပီ။

မင်းမင်း ရမက်စိတ်တွေ ပေါက်ကွဲရတော့မယ် မယမုံ ရယ်။ အဲ့ဒီစိတ်တွေ လျော့သွားမလားလို့ မင်းမင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းမင်းရဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်သံက ပြင်းထန်တဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ညည်းညူလိုက်တဲ့ အသံလိုဖြစ်သွားတယ်။

မယမုံ က တိမ်တွေပေါ်လွင့်ဝဲချင်နေတဲ့ပုံမျိုး။ သူမလက်တစ်ဖက်နဲ့ သူမ ဘရာကို ရှေ့ကနေအသာဖိချပီး နှစ်ခြမ်းပြုတ်သွားတော့ ပခုံးလေးအသာ နှိမ့်ချလိုက်တာနဲ့ ဘရာ အနက်ရောင်လေး ရေကန်ထဲ ကျသွားပီ။

မယမုံ ရဲ့ ရင်သားတွေက ထည်ထည်ဝါဝါ ရှိလှပါသည်။ မင်းမင်းရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကာ ဖိကပ်လိုက်တော့  နုအိလွန်းနေတဲ့ နို့လုံးလုံးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကိုရော သပြေသီးလေးတွေရဲ့ မာတောင့်တောင့် အထိအတွေ့ကိုပါ မင်းမင်း ဖျင်းကနဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။

မယမုံ နှုတ်ခမ်းတွေက မင်းမင်း ညာဖက် ပခုံးကို သွားလေးတွေနဲ့ ဖွဖွကိုက်နေတယ်။ မယမုံ ရယ်...ခုချိန် မယမုံ အပေါ် မင်းမင်းရဲ့ ရမက်စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖောက်ခွဲပစ်လိုက်မယ်ဆိုလည်း ဘာပြဿနာမျိုးမှ ရှိလာမှာ မဟုတ်တာလဲ မင်းမင်း သိပါရဲ့။

လွတ်လပ်တဲ့ ဖို နဲ့ မ နှစ်ဦး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တပ်မက်စိတ်တွေနဲ့  ကြည်နူးမှုရှာကြတာဘာဆန်းလို့လဲနော်။

မယမုံ ရယ်...ဒါပေမယ့် မင်းမင်းက မယမုံ အပေါ်ထားရှိခဲ့တဲ့ ဖြူစင်တဲ့ သံယောဇဥ် စိတ်ကလေးကို ပိုပြီးတန်ဖိုးထားတယ်။ အသွေးအသား ကိစ္စတွေ တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် မယမုံ ရယ်...အခု မင်းမင်း ဘယ်လို ငြင်းဆန်နိုင်တော့မှာလဲ။

မင်းမင်း တစ်ကိုယ်လုံးကသွေးတွေ ပေါက်ကွဲထွက်တော့မတတ် ဆူဝေနေ ရပီ။ မင်းမင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်ပီး သူ့နဲ့ရင်ချင်းအပ် မှောက်ချထားတဲ့ မယမုံ ကို ပခုံးနှစ်ဖက်ဖက်ကနေ ကိုင်လိုက်ပီး စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက်မိတယ်။ မယမုံ ကလည်း မင်းမင်း ကို သူမညို့မျက်ဝန်းထဲ အခိုးအငွေ့တွေထွက်နေတဲ့အလား မင်းမင်း ကိုပြန်ကြည့်နေတယ်။

သူမလက်တစ်ဖက်ကလဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲကနေ အတင်းရုန်းထွက်ချင်နေတဲ့ မင်းမင်းကောင်ကြီးကို အပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်နေပီး အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညှစ် ပစ်လိုက်တာ မင်းမင်း ခံစားလိုက်ရတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ရုတ်တရက်.....

“ ဒုန်းဒုန်း.... ဒုန်းဒုန်း... ဒုန်း....”

“ ...@#$%^&*...”

ရှေ့တံခါးကို တစ်ယောက်ယောက် လာထုတဲ့ အသံရယ် မယမုံ ဖုန်းမြည်သံရယ်က တစ်ပြိုင်တည်း ပေါ်လာပါသည်။ မင်းမင်း ကရှေ့တံခါး ဆီလှမ်းမေးလိုက်ပီး မယမုံက ဖုန်းပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

“ ဘယ်သူလဲ...ဘာလို့တံခါးခေါက်နေတာလဲ...”

“ ဟယ်လို ကျော်လေး...ဘာဖြစ်လို့လဲ...”

“ ကျွန်တော်တို့ကို...ကိုကျော်လေး လွှတ်လိုက်လို့ပါ……”

“ ...............”

“ ဘာ...ဒီကအမြန်ထွက်သွား ဟုတ်လား...အေးအေး.... အခုဖွင့်ပေးလိုက်မယ်...”

မင်းမင်းတို့ အဝတ်အစားတွေ အမြန်ကောက်ဝတ်လိုက်ကြတယ်။ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ လူ လေးယောက် ဝင်လာတယ်။ ကျောပိုးအိတ်တွေတစ်ယောက်တစ်လုံးနဲ့။

“ အမ တို့ မဏ္ဍပ်ပေါ်ပြန်တက်နေလိုက်တော့....ရှေ့မှာ ရိုက်ပွဲတွေဖြစ်ပီး....ရဲတွေရောက်နေလို့...” ဆိုပြီးအခန်းထဲဝင် တံခါးပြန်ပိတ်သွားတယ်။

မင်းမင်း တို့လဲ မဏ္ဍပ်ပေါ်ပြန်တက်သွားတယ်။ မဏ္ဍပ်ရှေ့မှာ လူငယ်နှစ်ဖွဲ့ အုပ်စုလိုက်ရန်ဖြစ်ကြတာ တဲ့။ရဲတွေနဲ့ စကားပြောပြီး ဝင်ရှင်းနေတဲ့ လူအုပ်ကြားမှာ ကျော်လေးဆိုတဲ့လူလဲ တွေ့ရတယ်။ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ အကုန်ရှင်းပီးသွားပါပီ။ ရဲတွေလဲ...ပြန်သွားပီ။

ငါးနာရီလဲ ထိုးခါနီးပီ။ အချိန်က သိပ်မကျန်တော့ဘူးဆိုပြီး မဏ္ဍပ်ပေါ်က လူတွေလဲ ပြန်အမဲလိုက်နေကြပြန်တယ်။ ဝုန်းဒိုင်းကြဲ ခုန်ပေါက်နေလိုက်ကြတာ။ မယမုံလဲ နဲနဲပြေသွားလို့ထင်တယ် ထပ်သောက်နေပြန်ပီ။ မင်းမင်း လဲရှန်ပိန်ထပ်သောက်တယ်။ ဟိုအခန်းပြန်သွားမယ်လို့ မပြောတော့တာ တော်သေးတယ်။

ဒါပေမယ့် မယမုံ က မင်းမင်း အပေါ် အရင်ကထက် ပို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်လာတယ်။ သောက်လိုက်၊ ကလိုက်၊ ခုန်လိုက်၊ ရေပတ်လိုက်နဲ့ မယမုံ အလုပ်နောက်တစ်ခုပါ ထပ်တိုးသွားတယ်။ အဲ့ဒါက...သောက်ရင်း..ကရင်း...ခုန်ရင်း..ပေါက်ရင်း နဲ့ မင်းမင်းကိုလာလာပီး နှုတ်ခမ်းတွေကို မော့မော့ နမ်းနေရတာ...မင်းမင်းမငုံ့ပေးလို့...မမှီဘူးဆိုရင် လည်ပင်းတွေကို အတင်းနမ်းနေရော။

သူမမှာ မနက်ကထက် အလုပ်တွေ တိုးနေလိုက်တာလေ။ မင်းမင်း မှာသာ ဘယ်လို ခံယူရမှန်း မသိတဲ့ ဒုက္ခကြီးနဲ့။ ကြာတော့ မင်းမင်းလဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ခါတော့ ငုံ့ပီး ပြန်နမ်းပေးလိုက်တာ...နဲနဲကြာသွားတယ်။

မယမုံ အဲ့ဒီအချိန်ကစပီး...ရှန်ပိန်လဲ သွားမသောက်တော့ဘူး။ ကလဲမကတော့ဘူး။ ရေလဲသွားမဆော့တော့ဘူး။ တစ်ချိန်လုံး မင်းမင်းကိုပဲ နမ်းနေတော့တယ်။ မင်းမင်း ဆီ...သားရေဘောင်းဘီအနက်ရောင်ဝတ်ဆင်ထားတဲ့...သပြေညိုပင်ကြီးတစ်ပင်...တည့်တည့်တိုးဝင်လာတယ်။

သူမ သပြေသီးလေးတွေကို ခူးချွေဖို့ မင်းမင်းကို ဖိတ်ခေါ်တယ်။ မင်းမင်းက အပင်မတက်တတ်လို့ မခူးခဲ့တာကိုတောင်....သပြေညိုပင်ကြီးက...သူမ အကိုင်းအခက်တွေကို မင်းမင်းရှေ့ ညွတ်ချပေးလိုက်တယ်။ မင်းမင်း သပြေသီးလေးတွေကို မခူးချွေလိုက်ပေမယ့်... သပြေခက်တစ်ချို့တော့ ချိုးယူ ခဲ့လိုက်မိတယ်။

ခုတော့...မင်းမင်း လက်ထဲ သပြေခက်တွေ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက်ကြီးနဲ့...ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ...ချိုးမိလေခြင်းဆိုပီး နောင်တတွေရနေမိတယ်။ ဒါတွေသာ..မနက်ဖန် မနက် အိပ်ရာနိုးချိန်မှာအိပ်မက်သာဖြစ်နေရင်... ကောင်းမှာပဲလို့လဲ မင်းမင်း တွေးမိတယ်။

ခုကျတော့...မင်းမင်းက အများအမြင်မှာ သပြေခက်တွေ တစ်ပွေ့ကြီးပိုက်ပီး အောင်ပွဲနဲ့ ပြန်လာတဲ့သူရဲကောင်းကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေရတော့မှာလေ။ ငယ်ငယ်က ကစားခဲ့ကြတဲ့ ကစားနည်းတစ်ခုရဲ့ နာမည်ကို သွားသတိရမိတယ်။ ညောင်ပင်တစ္ဆေလေ။

အခု...မင်းမင်း အဖြစ်က သပြေပင် တစ္ဆေ ခြောက်ခံရတော့မယ့်အဖြစ်ပါလားနော်။

...................................

( ၆ )

“ မင်းမင်း come on, I wanna give you fellatio”

မယမုံ ကတော့ ပြဿနာရှာပါပြီ။ မွေ့ရာပေါ်မှာ ကန့်လန့်လှဲနေပီး ပတ်လက်လှန်ကာ သူမ ခေါင်းက မွေ့ရာအစွန်းကနေ အောက်ကို လန်ကျနေလျက်က မင်းမင်း ဘောင်းဘီကိုလည်း လက်ပြန်နဲ့ လိုက်ချွတ်နေပါသည်။ ပီးတော့ ပြော လိုက်တာကလည်း ကြည့်ပါဦး။ မင်းမင်း ကို fellatio လုပ်ပေးမယ်တဲ့။ အဲ့ဒါ မှုတ်ပေးတာ ပလွေပေးတာ ကို ဆိုလိုမှန်း မင်းမင်း သိပါသည်။

“ ဟေ့ရောင်...ချွတ်ပေးလိုက်လေကွာ မင်းကလဲ...သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောလိုက်ပါကွ...ဟား..ဟား..ဟား..ဟား...”

“ Wow...Kyaw, She likes blow job ham, that's nice, real live show I like it ...ha...ha...ha..ha..”

ခွေးမသား အမျိုးယုတ် နှစ်ကောင် ကျော်လေးဆိုတဲ့ လူနဲ့ ဖရန့် ဆိုတဲ့ ဖော်ရိန်နာ ကောင် ကလည်း အခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်ကနေ မင်းမင်း တို့ကို ယုတ်ယုတ်မာမာနဲ့ကို ထိုင်ကြည့်နေကြတာပါ။

“ မဖြစ်ဘူး မယမုံ... မဖြစ်ဘူး....မလုပ်ပါနဲ့ စိတ်ထိန်းပါဦး....”

မင်းမင်း စိတ်ထဲကနေ မယမုံ ကိုပြောနေတာပါ။ ဘယ်ရတော့မှာလဲ...မယမုံက။ ဟို...မအေလိုးတွေ ခတ်ထားတဲ့ ဆေးစွမ်းက သူမကို အသိစိတ်မဲ့ အထိန်းအချုပ်မဲ့နေစေပါပြီ။

မင်းမင်း လည်းသူတို့ဆေးခတ်ထားတဲ့ ရှန်ပိန်ကို သောက်ထား သလိုလို နဲ့ မူးချင် ရူးချင်ယောင် ဆောင်နေရသည်။

“ မယမုံ ကလဲ အေးဆေးပေါ့...ဖြည်းဖြည်းချင်း သွားကြမယ်လေ...”

မင်းမင်း မူးနေတဲ့ပုံနဲ့ ပြောလိုက်ပါသည်။ မယမုံ လက်တွေက မင်းမင်း ခါးပတ်ကို စမ်းဖြုတ်နေပါပီ။ ဟိုလူကြီးကလဲ ရောက်မလာသေးဘူးလား...မြန်မြန် လာပါတော့...ဒီမှာ ကွိုင်အကြီးကြီးပူနေပီ။ မင်းမင်း တို့ ကျော်လေးရဲ့ အိမ်ကို ရောက်နေကြတာပါ။ မဏ္ဍပ်ကနေ ခြောက်ခွဲကျော်ကျော်လောက် ပြန်လာတည်းက မယမုံက တော်တော် ကွဲနေပါပြီ။ ရေစိမ်ကန်လေးထဲမှာတုန်းကလို အခြေအနေမျိုးပြန်ရောက်နေပီ။

ကားဆီကို မင်းမင်း တွဲခေါ်သွားတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး မင်းမင်းလည်ပင်းနဲ့ မျက်နှာ သူမ မှီသမျှ ဘယ်နေရာမှ မကျန်အောင် မင်းမင်း ကို နမ်းနေတာ။ မင်းမင်း လဲ နဲနဲ မူးနေတာဆိုတော့ မနည်းထိန်းနေရသည်။ မင်းမင်း မယမုံ နဲ့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်စေရဆိုပြီး စိတ်ထဲက တင်းခံထားလို့သာ။

မဏ္ဍပ်ပေါ်မှာ တစ်ခါ နမ်းလိုက်ပြီးတည်းက မင်းမင်း မယမုံ ကို ပြန်မနမ်းတော့ ပါဘူး။ သူမကို သူမအိမ်ပဲ မြန်မြန်ပြန်ပို့ပေးနေချင်ပါပြီ။ ကားပေါ် မယမုံ ကို အရင်တွဲတင်ပေးလိုက်ပီး မင်းမင်း မောင်းတဲ့ဘက်ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ မယမုံ စလာပြီ။

မင်းမင်း ကို အတင်းလာဖက်ပီး နမ်းပြန်ရော။ ကြားထဲမှာ ဂီယာတံ ခံနေတာကို...

“ ဒါကြီးကလဲ ရှုပ်လိုက်တာ...” လို့ လုပ်နေပြန်ရော။ မင်းမင်းစက်နှိုးပီးဂီယာထိုးလို့မရ။

“ မယမုံ ဖယ်ပါဦး မင်းမင်း ကားမောင်းတော့မယ်လေ....ခဏဖယ်ဦးနော်...”

“ သြော်...အင်း..အင်း...မောင်း...မောင်း...ဘယ်ကိုမောင်းမှာလဲ....မင်းမင်း မောင်းချင်တဲ့ဆီမောင်း...ယမုံ လိုက်မယ်....ဒီနေ့ အရမ်းပျော်တာပဲ...ဒီနှစ်သကြ်န် အပျော်ဆုံးပဲ...မင်းမင်း ကို kiss ပေးရတာ so sweet so excited ပဲ darling ရယ်....”

မယမုံ ပြောရင်း မင်းမင်းကို ထပ်နမ်း ပြီးမှ ပြန်ခွာသွားတယ်။ မင်းမင်း သူ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့မယ်ဆိုတာ မပြောရဲသေးဘူး။ ထပြီး ပြဿနာရှာနေမှ အခက်။ လမ်းတွေပေါ်မှာ လူတွေရော ကားတွေပါ ရှုပ်ယှက်ခပ်နေလို့ မင်းမင်း သတိထားပီး မောင်းနေရတယ်။ မယမုံ ဖုန်းဝင်လာတယ်။

“ ဟယ်လို...ကျော်လေး ပြော....”

“ ...............”

“ အေး..လာခဲ့မယ်လေ...ဘယ်ကိုလဲ...

“ ................”

“ ရို့စ်တို့ ကိုရဲတို့လည်း လာမှာလား...”

“ .................”

“ အေးအေး....အခုလာခဲ့မယ်....မင်းမင်း ကျော်လေးတို့ ပါတီသွားရအောင်...အေဝမ်းကိုမောင်း...” မယမုံ ကလုပ်ပြန်ပီ။ ဒီလောက်မူးနေတာတောင်။

“ မယမုံ... မင်းမင်း တို့ ပင်ပန်းနေပြီလေ...နောက်မှသွားကြမယ်လေ...ဒီနေ့တော့ နားကြရအောင်...”

“ ခဏလေးပါ... မင်းမင်းရယ်...ခဏလေးပဲ...မင်းမင်း ကတိပေးထားတယ်နော်...ဒီနေ့ ယမုံကြိုက်တာလုပ်ဆို...ခဏပဲ join မှာလေ...ပို့ပေး....ပို့ပေး...” မင်းမင်း လဲကိုယ့်စကားနဲ့ကိုယ်မိနေပြီ။

“ ခဏနေပြန်မှာနော်...မယမုံ....”

“ အင်းပါ...ခဏလေးပဲ...မင်းမင်း ကပြန်မယ်ဆိုတာနဲ့ ယမုံ လိုက်ပြန်မယ်...ဒါ့ကြောင့် မင်းမင်း ကို ချစ်တာ...”

ဆိုပြီး မယမုံ ထပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ သေတော့မှာပဲ...ကားမောင်းနေတဲ့လူကို။

အဲ့လိုနဲ့ မင်းမင်း တို့ ဒီခြံကိုရောက်လာတယ်။ ဒီကို မင်းမင်း အရင်တစ်ခေါက်လောက်ရောက်ဖူးတယ်။ ဘယ်သူပိုင်တာလဲ မသိပေမယ့်...အဲ့ဒီကျော်လေးဆိုတဲ့လူရဲ့ ပါတီကို အရင်လဲ ဒီမှာပဲ လုပ်ဖူးတာဆိုတော့ ကျော်လေးအိမ်ပဲထားပါတော့။

ခြံဝန်းကလဲကျယ်တယ်။ ပတ်၀န်းကျင်က အိမ်တွေကလဲ လူသိပ်မနေတဲ့ပုံ။ အိမ်ထဲမှာဆိုလဲ အသံကတော်တော်လုံတော့ ဒီမှာ မကြာခဏ ပါတီ လုပ်ကြတာထင်တယ်။ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးက မင်းမင်းတို့ကို တံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး ပါကင်ထိုးဖို့ပါ နေရာပြပေးတယ်။ မင်းမင်း ပိုက်ဆံနှစ်ထောင် ထုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ကားနှစ်စီး ရပ်ထားတာတွေ့တယ်။ တစ်စီးက ကျော်လေးကား။ နောက်တစ်စီးကတော့ မသိဘူး။ ဝင်လိုက်တာနဲ့ အထဲမှာ Techno Music မြူးမြူးတွေ ဖွင့်ထားတဲ့ အသံကြားရတယ်။ အထဲမှာ ကျော်လေးရယ် ဟိုဖော်ရိန်နာဖရန့်ဆိုတဲ့ကောင်ရယ် နောက် လူနှစ်ယောက်ရယ် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ရယ် သောက်ရင်း ကခုန်နေကြတယ်။ သူတို့ကိုတော့ မင်းမင်း မမြင်ဖူးဘူး။

ကျော်လေးတပည့်နှစ်ယောက်လဲ ဘားကောင်တာလေးနားမှာ ရပ်နေတာတွေ့ရတယ်။ မယမုံ ရဲ့ အသိ ရို့စ်တို့ ကိုရဲတို့ဆိုတာတော့ မတွေ့ရဘူး။ ကျော်လေးက မင်းမင်းတို့ကို တွေ့တာနဲ့ ...

“ ဟေး ယမုံ... come on, enjoy the party, it's all yours...” ဆိုပြီး ဖိတ်ခေါ်တယ်။ မယမုံလဲ 

“ အိုခေ...လက်စ်ဂိုး..”.. လို့အော်ပီးပြေးဝင်သွားပီး ကတော့တာပဲ။

ကျော်လေးက တခြားလူတွေအတွက် ဝီစကီ မင်းမင်းနဲ့ မယမုံ အတွက် ရှန်ပိန်ဆိုပြီး သူ့တစ်ပည့်နှစ်ယောက်ကို ထည့်ခိုင်းနေတယ်။ မင်းမင်း ထပ်မသောက်ချင်တော့ဘူး....ကားမောင်းလဲပြန်ရဦးမှာကို။ မယမုံ ကမင်းမင်း ကို ကဖို့လာခေါ်နေတယ်။ မင်းမင်း မယမုံ ကို မငြင်းချင်လို့ စိတ်မပါတစ်ပါနဲ့ ဝင်ကနေရတယ်။

ခဏနေတော့ မယမုံမောသွားပြီး ရှန်ပိန်သောက်ဖို့ လုပ်တယ်။ ဟိုကျော်လေးနဲ့ ဖော်ရိန်နာကောင်လဲ နောက်ဖက်ဝင်သွားတယ်။ မယမုံ က ဟိုနှစ်တွဲနဲ့ စကားပြောနေတုန်း မင်းမင်း လဲ စီးကရက်သောက်ချင်လို့ အပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်။

ခြံဝထိလျှောက်သွားလိုက်ပီး ဟိုခြံစောင့်ကြီးဆီမှာ မီးခြစ်တောင်း မီးညှိလိုက်တယ်။ ပီးတော့ မင်းမင်း ခြံစောင့်ကြီးဆီမှာနဲနဲ စပ်စုကြည့်လိုက်တယ်။

“ ဦးလေး...ဒီခြံကြီးနဲ့အိမ်ကြီးက မိုက်တယ်နော်...ကိုကျော်လေးခြံလား..”

“ဘယ်ကလာကွာ...ဒါသူဦးလေး...အဲ သူ့အဒေါ်ရဲ့ယောက်ျား ငါတို့ ဘောစိပိုင်တာ...ဒီကောင်တွေဒီကိုလာတာ ဘောစိက သိပ်ကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူး...ဒီကောင်တွေက ငရှုပ်တွေ...မင်းနဲ့ ဘယ်လိုပတ်သက်လဲတော့မသိဘူး... သတိတော့ထားကွ...

ဟိုရက်ကလဲ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ခေါ်လာပြီး...ဒီကောင်တွေ လူလေးယောက်နဲ့ ပေါက်ကရတွေလုပ်တယ်...အိမ်နားက ငါဖြတ်သွားတုန်း ကောင်မလေးတွေ ငိုယို အော်ဟစ်နေတဲ့ အသံတွေကြားရတယ်....ငါဘောစိကို ပြန်တိုင်ထားတယ်...ဒီကောင်တွေ ကလူဆန်တဲ့ကောင်တွေမဟုတ်ဘူး..သိပ်မိုက်ရိုင်းတာကွ...”

“ ကျေးဇူးပါ..ဦလေး ခုလိုသတိပေးတာ...ကျွန်တော်တို့လည်း ခဏနေပြန်မှာ...ဒါနဲ့ဦးလေး အိမ်သာ အပြင်ဘက်မှာရှိလား...ကျွန်တော် သွားချင်လို့....”

“ အဲဒီ...အိမ်ရဲ့ ညာဖက်ကနေနောက်ဖက်ကိုသွား ..အိမ်သာရှိတယ်..”

မင်းမင်း ခြံစောင့်ကြီး ပြောတာနဲ့ နဲနဲ စိုးရိမ်သွားလို့ အိမ်သာသွားပြီးတာနဲ့ မယမုံ ကိုခေါ်ပီး လစ်တော့မယ်လို့ စိတ်ကူးလိုက်တယ်။ အိမ်သာကို ပတ်သွားတုန်း အခန်းတစ်ခန်းထဲကနေ စကားပြောသံကြားရတယ်။ အသံက ကျော်လေးနဲ့ ဟိုဖော်ရိန်နာကောင် ပြောနေတာ။

ပြုတင်းပေါက်တံခါးဖွင့်ထားပြီး ခြင်လုံစကာပဲ တပ်ထားတော့ မင်းမင်း အတိုင်းသားကြားနေရတာနဲ့ ရပ်နားထောင်လိုက်တယ်။

စကားက တစ်ဝက်တစ်ပျက်ဖြစ်နေတယ်။ ဟိုဖော်ရိန်နာအကောင် ပြောနေတာ...

“ Gang bang...gang bang oh really I like it, what about the boy...”

“ No worry Frank, my men drugged them, sooner they two are going up, if you like him you can fu*k him too... ဟား...ဟား...ဟား...ဟားးးး”

“ Hey Kyaw I have an idea, first let them fu*king, we will watch real live show then gang bang, is't great ham...ha..ha..ha..ha...”

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးပြောရင်းရယ်နေကြတယ်။ မင်းမင်း ဂမ်းဘန်း ကိုသိတယ်။ အုပ်စုလိုက် ဝိုင်းလုပ်တာကိုပြောတာ။ ဆေးခတ်ထားပီလို့လဲပြောတယ်။ boy ဆိုတာ မင်းမင်း ကိုပြောနေတာ...မင်းမင်း ကို လုပ်ချင်လဲလုပ်လို့ ကျော်လေးကပြောနေတာ။

ဟိုဖော်ရိန်နာ ကောင်က မင်းမင်း တို့ကို အရင် လုပ်ခိုင်းပြီး ကြည့်မယ် live show ကြည့်ရသလိုပေါ့လို့ ပြောနေတာ။ မင်းမင်း ခေါင်းကြီး သွားတယ်။ အိမ်သာလဲ မသွားချင်တော့ဘူး။ နဲနဲ လဲကြောက်သွားတယ်။ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲ မသိတော့ဘူး။

ခု ထွက်သွားရင်ရပေမယ့် မယမုံ က အထဲမှာ။ မင်းမင်း ရှေ့ပြန်လာခဲ့တယ်။ ဘာလုပ်ရမလဲ...ဘာလုပ်ရမလဲ.....။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ရှေ့ကကားတစ်စီး မောင်းထွက်သွားတာကြားရတယ်။ မင်းမင်းပြေးကြည့်လိုက်တော့...ကျော်လေးကားမဟုတ်တဲ့ နောက်တစ်စီး။ ဟို နှစ်တွဲ ပဲဖြစ်ရမယ်...ထွက်သွားကြတာ။

မင်းမင်း မယမုံ ကားထဲ ခဏဝင်ထိုင်ပြီး...ခေါင်းအေးအောင် လုပ်နေတယ်။ မင်းမင်း နဲနဲတောင် တုန်နေသလိုပဲ...ကြောက်စိတ်နဲ့။ ရုတ်တရက် မင်းမင်း အကြံရသွားတယ်။ ဟုတ်တယ် မယမုံ အဖေကို လှန်းဆက်ပီး လာခေါ်ခိုင်းရမယ်။

ဖုန်းနံပါတ်...ဖုန်းနံပါတ်။ ဖုန်းနံပါတ်က မယမုံ အဖေကို မင်းမင်း ကိုယ်တိုင် ဆင်းကဒ်နဲ့ ဖုန်းဝယ်ပေးတုန်းက မင်းမင်း ဖုန်းကွန်တက်မှာ မယမုံ ဖားသား ဆိုပြီး မှတ်ထားလိုက်လို့ တော်သေးတာပေါ့။

ဖုန်းကိုင်ပါစေ...ဖုန်းကိုင်ပါစေ...။ ဟော ကိုင်တယ်။

“ ဘယ်သူလဲ.....”

“ ဦးလေး...ကျွန်တော် မယမုံရဲ့ ကောင်လေးပါ...” မရတော့ဘူး...ကျန်တာရှင်းပြနေလို့..သူမသိဘဲဖြစ်နေမှာစိုးလို့...ဒီတိုင်းပဲပြောလိုက်တော့တယ်။

“ အေးပြော......ဘာကိစ္စလဲ....”

“ ဦးလေး ကျွန်တော်နဲ့ မယမုံ အခု အေဝမ်းက ခြံတစ်ခြံမှာရောက်နေတာ...ဒီကကောင်တွေ ကျွန်တော်တို့ကို အတင်း....ဟို....ဒုက္ခပေးတော့မှာ... ဦးလေးအခုလာခေါ်မှရမယ်...မယမုံ လဲ အန္တရယ် ရှိနေတယ်...အဲ့ဒါ.....”

“ အေး...ငါလာခဲ့မယ်...ခြံနံပါတ်နဲ့ လမ်းနာမည်ပြော....” မင်းမင်း မှာ ကားထဲကထွက် ခြံစောင့်ကြီးဆီပြေးမေးရတယ်။

“ ခြံနံပါတ်က (......) လမ်းက (...) လမ်း ခြံဝမှာ သံတံခါး အစိမ်းကြီးရှိတယ်... ဦးလေးမြန်မြန်လာနော်....”

“ အေး....ဒီကောင်တွေ လူဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ....”

“ အဲ...အထဲမှာလေးယောက်...ခြံဝက ဦးလေးကတော့ ကျွန်တော်တို့ ကို ကူညီနေတာ...ဦးလေးကိုလဲ တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ကျွန်တော် ပြောထားလိုက်မယ်...အဲ..အဲ...လူက လေးယောက် မဟုတ်ဘူးတဲ့ အထဲမှာ ငါးယောက်....”

ခြံစောင့်ကြီးက မင်းမင်း ကို ခြံနံပါတ်နဲ့ လမ်းနာမည် ပြောပြပီး မင်းမင်းလူလေးယောက်လို့ ပြောနေတာကို ဘေးကနေ လက်ခါပြပီး ငါးချောင်းထောင်ပြနေလို့ ပြန်ပြင်ပြော လိုက်တာပါ။

“ အေး...ငါ အခုလာနေပီ...ငါ့သမီးတစ်ခုခု မဖြစ်စေနဲ့နော်...ဟေ့ကောင်...ငါမလာခင် ဒီကောင်တွေ အခြေအနေမဟန်ရင် မင်း ပြန်ဖိုက်ထားလိုက်..ကြားလား...”

“ ဗျာ......”

ပြောပီးတာနဲ့ ဖုန်းချသွားပီ။ သြော်...ကိုယ်ကကြောက်လို့ သူ့ခေါ်ပါတယ်ဆို ပြန်ဖိုက်ထားတဲ့။ အဲ့လို ဖိုက်ရဲမှတော့ မင်းမင်း ကသူ့ဘာလို့ခေါ်မှာလဲ။ မင်းမင်း က ငယ်ငယ် ထဲက ရန်တောင်ဖြစ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။

“ ဦးလေး....ကျွန်တော့ ဦးလေး လာရင် ခြံတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ဦးနော်....”

“ အေးပါ...အေးပါ...မင်းသာ အထဲ..ပြန်သွားတော့..ဟိုမှာ ကောင်မလေးတစ်ယေက်ပဲ ရှိတော့တာ....” မင်းမင်း လဲအိမ်ထဲပြန်ပြေးခဲတယ်။

အိမ်ထဲမှာ မယမုံက ဆိုဖာမှာထိုင် နေတယ်ခေါင်းကနောက်လန်ချင်နေပြီ...။ ဟိုကောင်ကျော်လေးက ဘေးမှာထိုင်ပီး ရှန်ပိန်ခွက်ချင်းတိုက်ပီးသောက်ခိုင်းတော့ မယမုံ တစ်ကြိုက် တည်းမော့သောက်လိုက်တယ်။ မင်းမင်း မယမုံ လို့အော်ခေါ်ပီးတားတာ မမှီလိုက်တော့ဘူး။

“ ဟေ့ရောင်...လာ..လာ...ဘယ်လျှောက်သွားနေတာလဲ ယမုံ က မင်းကိုပဲမေးနေတာ...လာ...ထပ်သောက်လိုက်ဦး...မင်း မမနဲ့...”

မင်းမင်း လက်ထဲကျော်လေးက ရှန်ပိန်တစ်ခွက် ထည့်ပေးတယ်။ မင်းမင်း ရူးချင်ယောင်ဆောင်ပီး မယမုံ နဲ့သူ့ကြားဝင်ထိုင်ပီး ရှန်ပိန်ခွက်ကို ယူလိုက်တယ်။

“ ဟုတ်တယ် ကိုကျော်လေးရေ ကျွန်တော့်မမ ကမူးနေပီ...ခုပြန်ကြတော့မလို့.....”

“ မူးပါဘူး မင်းမင်း ရဲ့....ယမုံ ထပ်သောက်ဦးမှာ....ပီးတော့ ကျော်လေးက ယမုံ နဲ့ မင်းမင်းကို ဒီမှာပဲ အိပ်တော့တဲ့...အခန်းတစ်ခန်းပေးတယ်...ယမုံ ထပ်သောက်မယ် ပေးဦး...”

မယမုံက မင်းမင်း လက်ထဲက ခွက်ကို လာလုနေပါသည်။ ကျော်လေးက တံခါးပေါက်မှာရပ်စောင်နေတဲ့ သူ့တပည့်နှစ်ယောက်စီလျှောက်သွားရင်း....

“ ဟုတ်တယ်...အခန်းတစ်ခန်းပေးမယ် မင်းတို့ဒီမှာပဲ လုပ်ကြတော့...ဟား...ဟား...ဟား..ဟား..”

ကျော်လေး သူ့လူတွေနဲ့ တံခါးပေါက်ဝမှာ ရယ်နေတုန်း မင်းမင်း ရှန်ပိန်ကို ရှေ့စားပွဲပေါ်က ကြွေပန်အိုးကြီးထဲ လောင်းထည့်လိုက်တယ်။

“ မယမုံ သောက်လို့မရတော့ ဘူး မင်းမင်း သောက်ပစ်လိုက်ပီ...”

“ အေး..ကောင်းတယ်...သောက်..သောက်...သောက်ပီးရင် သူတို့ ကို အခန်းထဲ လိုက်ပို့ လိုက်ကြကွာ....” ကျော်လေးက သူ့လူတွေကိုပြောနေတာပါ။

“ ရတယ်...ရတယ်...ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာပဲ ခဏနေဦးမယ်....”

“ မရဘူး...အခန်းထဲသွားကြမယ်လေ မင်းမင်း... လာ...သွားရအောင်...”

မယမုံက အတင်း ထရပ်နေတာ လဲမလိုပါ ယိုင်ထိုးနေလို့ မင်းမင်း ပါ အမြန်ရပ်ပီး တွဲပေးလိုက်ရသည်။ ချက်ချင်း မယမုံ မင်းမင်း ကိုနမ်းနေပြန်သည်။ နမ်းရုံမက မင်းမင်း အက်ျီထဲပါ လက်အတင်းနှိုက်ပွတ်နေလို့ မင်းမင်း မှာ အမြန်...

“ ကဲ.. ကဲ.. သွားမယ်...သွားမယ် အခန်းထဲကို…”  လို့ပြောကာ တွဲခေါ်ခဲ့ရသည်။

ကျော်လေးတစ်ပည့်တစ်ယောက်က အခန်းလိုက် ပြပေးတယ်။  မင်းမင်း တို့ ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ပီးနောက်ကနေလိုက်လာသော ကျော်လေးတို့ တဟီးဟီးနဲ့ ရယ်နေကြပါသည်။ ရွံစရာကောင်းလိုက်တဲ့ကောင်တွေ။

“ ပီးတာနဲ့...ငါတို့အလှည့်ပဲ...ဟဲ..ဟဲ....”

မယမုံက အခန်းထဲအရောက် မွေ့ရာတွေ့တာနဲ့ လှဲချလိုက်ပီး မင်းမင်း ကို အတင်းခေါ်နေတော့တာပါပဲ။ ဟိုကောင်တွေပါ ဝင်လိုက်လာပီး အခန်းထဲက ဆိုဖာ ပေါ်ကနေ မင်းမင်း တို့ကို ထိုင်ကြည့် နေကြပါသည်။

မယမုံက မရတော့ပါ။ သူမ လယ်သာ ဘောင်းဘီကို ပါဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါပီ။ မင်းမင်းက လိုက်ချွတ်ပေးနေသလိုလိုနဲ့ လှန်းတားတာတောင်မရတော့။ ဟိုလူတွေ အခန်းထဲ ရှိနေတယ်ဆိုတာလဲ မသိနိုင်တော့ပါ။

“ Wow....nice ass!”

“ ကောင်းပီဟေ.....ဟားဟား... ဟားဟား”

တိရိစ္ဆာန်ကောင်တွေက အရယ်မရပ်တော့။ တော်သေးတာက မယမုံ မှာ ပင်တီပေါ်ကနေ အသားကပ်စတော်ကင် အနက်ရောင် လေးထပ်ဝတ်ထားလို့။ ပီးတော့ သူမ အက်ျီကို မချွတ်သေးလို့။

မက်တပ်ရပ်နေတဲ့ မင်းမင်း ဘောင်းဘီကိုလဲ အတင်းလိုက်ချွတ်နေပီ။ မင်းမင်း အတွင်းခံကိုပါ တွဲချွတ်ချနေတာ။ မင်းမင်း ပြန်ဆွဲလို့မရ။ ပေါင်ထိကျွတ်ကျသွားပါပီ။

“ Oh....Kyaw, he's like a real man. Unbelievable!!!”

“ ဒီစော်...ဒါ့ကြောင့် မင်းကို စွဲနေတာကိုးကွ..ဟေဟေ့.....”

မင်းမင်း ရဲ့ မမတ်သေးတဲ့ ကောင်ကြီးကို မယမုံက လက်နဲ့ စတိုက်နေပါပီ။ မင်းမင်း မခံယူလိုတဲ့ စိတ်ကြောင့် ခါးကုန်းကာ နောက်ယို့လိုက်လဲ မယမုံ လက်တွေက ပြန်ဆွဲထားသည်။ မယမုံ ပတ်လက်လှဲနေရာကနေ မှောက်လိုက်ပီး မင်းမင်း ကောင်ကြီးကို အတင်း ဆွဲယူကာ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါသည်။

အူး...မင်းမင်း ကျဥ်တက်သွားရပီး မယမုံ သုံးလေးခါမျှ သူမခေါင်းကို...ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးလိုက်သည်နှင့် မင်းမင်း ကောင်ကြီး တဆက်ဆက်နဲ့ ခေါင်းထောင်လာပါသည်။ ဒုက္ခပဲ မယမုံ ရေ။ တော်ပါတော့။ ဒီတိုင်းဆို နှစ်ယောက်လုံးတစ်ကယ်ဒုက္ခရောက်ရတော့မယ်။

အဲ့ဒီ အချိန် အခန်းအပြင်ကနေ ဝုန်းဒိုင်း အသံတွေကြားလိုက်ရသည်။ သေချာတယ်...မယမုံ အဖေရောက်လာပီဆိုတာ။ မင်းမင်း အတင်း နောက်ဆုတ်ကာ ဘောင်းဘီပြန်ဆွဲ တင်ဖို့လုပ်လိုက်တယ်။

မျက်စိမှိတ်ပြီး မဆန့်မပြဲ အတင်းစုပ်နေတဲ့ မယမုံ ပါးစပ်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့... ပလွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်းသွားပီး မယမုံ က…

“ မင်းမင်း လာလေ..ဘာလို့ ထုပ်လိုက်တာလဲ...” တောင်လုပ်နေသေးတယ်။

ကျော်လေးနဲ့ ဖရန့် အသံတွေကြားရလို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ပြန်ကြည့် လိုက်ပြီး...ကျော်လေး အခန်းဝကို ထထွက်အသွား အဝမှာတင် စောင့်ကန်တာ ခံလိုက်ရပီး အခန်းထဲပြန်လဲကျလာတယ်။ ဖရန့် ထအော်တယ်။

“ What the fu*k…. who are you”

“ ငါ မင်းအမေ လင်ကွ....”

မယမုံ အဖေက ပြောရင်းနဲ့ ဖရန့်ကို ထပ်ပီး စောင့်ကန်ချလိုက်တာ ဖရန့်ပါ ကြမ်းပေါ်လဲ ကျသွားတယ်။ ထပ်ပြေးပီး ဖရန့် မျက်နှာကိုပါ ဖြတ်ကန်လိုက်တာ ဖရန့် အား...အူး လိုပဲအော်ပီး မျက်နှာနဲ့ဗိုက်ကို အုပ်ပီး ကြမ်းပေါ်ကထမလာနိုင်တော့ဘူး။

ဒီဘက်က ကျော်လေးက ကုန်းထဖို့လုပ်နေတာကိုလည်း နံကြားကို ဖိနပ်ဦးနဲ့ ထပ်ဖြတ်ကန်လိုက်ပြန်တယ်။ ကျော်လေး တအားအားနဲ့ အော်နေပြီး ထမလာနိုင်တောဘူး။

“ ကောင်လေး....ငါ့သမီးနဲ့ မင်းတို့ကို ဒုက္ခ ပေးတာ ဒီကောင်လားကွ....”

“ ဟုတ်တယ်...ဟုတ်တယ်...ဦလေး....အုပ်စုလိုက်...မဒိန်းကျင့်ဖို့ကို လုပ်ထားတာ....”

“ ဟေ....အဲ့လိုလားကွ.....”

မယမုံ အဖေက ပြောလည်းပြော ပတ်လက်လန်နေတဲ့ ဟိုကျော်လေး ရင်ဘတ်ပေါ်ခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့ပါ စောင့်နင်းချလိုက်တာ....အားကနဲ ထပ်အော်ပြန်တာပဲ။ မင်းမင်း လည်းအားကိုရတုန်း ပြန်တိုင်တာပေါ့.. ဘာရမလဲ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ပဲ မင်းမင်း ဒီအိမ်ထဲမှာ အစောပိုင်းက လုံးဝမတွေ့ဖူးတဲ့ လူတစ်ယောက်ပြေးဝင်လာတယ်။ အသက်သုံးဆယ့်ငါး လေးဆယ်လောက်ပဲ ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွားနဲ့ လူမိုက်ပုံစံနဲ့ပဲ။

“ ဘယ်ကောင်လဲကွ... ဒီမှာလာစွာနေတာ....ဟင်..ခင်ဗျား ကိုအောင်မိုး မဟုတ်လား....” သူက မယမုံ အဖေကိုသိနေတယ်။

“ အေး...ဟုတ်တယ်...ငါအောင်မိုးပဲ...ကျွဲကြီး...ဘာလဲ...မင်းက ဒီကောင့်ဆီမှာ အလုပ်လုပ်နေတာလား.....”

“ ဟုတ်တယ်...ကိုအောင်မိုး...မလုပ်ပါနဲ့တော့...ခင်များပြန်လိုက်ပါတော့...ဒီကောင်လေးက ဘယ်သူလဲသိလား...ကိုတိုးမိုးဝင်းရဲ့ တူပဲ...”

“ သြော်...ဟုတ်လား....ဟေ့ရောင်...ငါ့အကြောင်း မင်းဦးလေးကို မေးကြည့်လိုက်...မင်းနောက်..ငါ့သမီးကို ထပ်နှောင့်ယှက်တာနဲ့ မင်းဘဝပျက်ပီသာမှတ်..ကြားလား....ငါတို့ပြန်မယ်....ကောင်လေး...မင်း ယမုံ့ ကိုချီလာခဲ့....”

ကျော်လေးဆိုတဲ့လူ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘူး။ ပေစောင်းစောင်းနဲ့ ပဲကြည့်နေနိုင်တယ်။ မင်းမင်းလည်း မယမုံ့ ဘောင်းဘီကို အရင်ကောက်ယူလိုက်ပီး မွေ့ရာပေါ်ပက်လက်လန်ရင်း ဘာတွေအော်ညည်းနေမှန်း မသိတဲ့ မယမုံကို ပွေ့ချီခေါ်ခဲ့လိုက်တယ်။

အံမလေး...လေးလိုက်တာ...မယမုံ ခန္ဓာကိုယ်က သိပ်မထွားပေမယ့်...ပျော့ခွေနေလို့ ပွေ့ရတာ ပိုလေးသလိုဖြစ်နေတာ။ ကားပေါ်မနည်းရောက်အောင် ပွေ့လာရတယ်။ အိမ် ဧည့်ခန်းထဲမှာ မယမုံ အဖေ သမထား တဲ့ ကျော်လေးလေးတပည့်နှစ်ကောင် ဒဏ်ရာတွေနဲ့ မယမုံ အဖေမြင်တာနဲ့ လန့်ပီး နောက်ဆုတ်သွားကြတယ်။

မယမုံက လမ်းမှာ လုပ်နေသေးတယ်။

“ မင်းမင်း ယမုံ အိပ်ချင်နေပီ...ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ”...ဆိုပီး။

“ ကောင်လေး...ငါမောင်းမယ်...မင်းနောက်မှာ ယမုံနဲ့ထိုင်ပေးလိုက်...”

မင်းမင်း ကားသော့ထုတ်ပေးလိုက်ပီး မယမုံ ဘေးဝင်ထိုင်လိုကတယ်။ မယမုံက လှဲချနေလို့ သူ့ကို ပြန်ထူနေရသေးတယ်။ မင်းမင်း ထိုင်လိုက်တာနဲ့ မယမုံ ကလုပ်ပြန်ပီ။ မင်းမင်း ကိုဖက်ပီး လိုက်နမ်းနေတာ။

“ မယမုံ... မယမုံ... အဲ့လိုမလုပ်နဲ့လေ...ရှေ့မှာ မယမုံ အဖေရှိတယ်လေ.....”

“ ဟင်...အဖေလား..အဖေက ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ...မင်းမင်း ကိုထိုးမလို့လား...မရဘူး...မရဘူး...မင်းမင်း ကို မထိနဲ့နော် အဖေ....မင်းမင်းကို ထိုးတာ...ယမုံကို့ ထိုးသလိုပဲလို့ ပြောထားတယ်နော်..အဖေကြားလား....”

“ ဟေ...အေးပါ ယမုံရယ်...အေးပါ...ငါ့သမီးကလည်း ရည်းစားမထားဖူးတဲ့ မီးကောင်ပေါက်မလေးကျနေတာပဲ...ဟေဟေ့...”

“ ဦးလေးကလဲဗျာ...သူကမူးလို့ ပြောနေတာကို...”

မယမုံ အဖေကကားမောင်းရင်းပြန်ပြောနေတာ။ မယမုံ ကတော့ မင်းမင်း ကို နမ်းမနေတော့ပေမယ့်...ဖက်ထားတာကိုတော့ မလွှတ်ပေးသေးဘူး။

“ ဒီမှာကောင်လေး....သူတစ်ကယ်ပြောနေတာ.... ငါ... ငါ့သမီးအကြောင်းတော်တော်များများ သိတယ်...သူ့ ဘယ်သူနဲ့တွဲနေတာ...ဘာတွေလုပ်နေတာ ငါ မျက်ခြေမပြတ်စုံစမ်းနေတာ...ဘယ်တုန်းကမှ...ဘယ်ကောင့်အကြောင်းမှ ငါ့ကိုမပြောပြဖူးဘူး...မင်းအကြောင်တွေပဲ ပြောပြဖူးတာ...ပီးတော့...မင်းနဲ့တွဲမှ..သူငါ့အပေါ်ကောင်းလာတာ ငါရိပ်မိတယ်...အဲ့လောက်မင်းက သူ့အပေါ်လွှမ်းမိုးထားတာနော်...သဘောပေါက်လား.....”

“ ဦးလေးကလဲဗျာပြောမှပိုဆိုးနေတယ်.....”

“ အဖေ တော်တယ်...ဒီနေ့အဖေက အမှန်တွေပြောနေတာပဲ..တော်တယ်....”

“ နေပါဦး..မင်းတို့ကိုငါ..ဘယ်ပို့ပေးရမှာလဲ....”

“ ဘယ်ပို့ရမလဲ...သူ့အိမ်ပေါ့ဗျ....”

“ ဟေ့ကောင်...မင်းပြဿနာရှာတာလား....သူဒီအချိန်ကြီးမှာ ဒီပုံစံနဲ့အိမ်ပြန်လာတာ ငါပို့ပေးတာလို့သိသွားရင်း...သူ့အမျိုးတွေငါ့ကို စောင့်ပြဿနာတွေ ရှာမှာ...မင်းလဲပြန်မပို့နဲ့ သူ့ကို ဒီပုံစံနဲ့..မင်းလည်း မကောင်းဖြစ်သွားမယ်...တခြားနေရာသွား...ဘယ်သွားမလဲ...”

“ ဘယ်သွားရမှာလဲဗျ...ကျွန်တော်တို့က...”

“ မင်းကလဲ..မင်းတို့သွားနေကျ...ဟော်တယ်တွေ ဘာတွေသွားလိုက်ပေါ့ကွာ...မင်းကလဲ...”

“ ဟာ...ဦးလေးကလဲ မဟုတ်တာကိုဗျာ...”

“ ဘာကွ...ဖအေလုပ်တဲ့ငါကပဲ မဟုတ်တာ ပြောရဦးမလား... မင်းမှာ ဘယ်နေရာသွားဖို့ရှိသေးလို့လဲ...ပြော...”

ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါသည်။ မယမုံ ကိုဒီပုံနဲ့ အိမ်ပြန်ပို့ပေးလို့ ဘယ်ဖြစ်မှာလဲ။

“ ဒါဆိုလည်း တာမွေကို မောင်း.(....) ဟိုတယ်ကို....နေဦးဗျ...မယမုံ ကို ဟိုကောင်တွေက ရှန်ပိန်ထဲ ဆေးတွေခတ်ထားတာ...သူလမ်းတောင် မလျှောက်နိုင်ဘူး...အဲ့ဒါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ...”

“ ငါ..လုပ်ပေးမယ် ခဏနေဦး...ရှေ့မှာ ညအလင်းဖွင့်တဲ့ စတိုးဆိုင်မှာ ငါဝယ်ပေးမယ်...သူ့ကိုဘာဆေးကျွေးထားလဲ မင်းသိလား....”

“ မသိဘူးဗျ...ရှန်ပိန်ထဲမှာ ရောထားတာ....”

“ မင်းကရော ဘာလို့ မမိရတာလဲ....”

“ ကျွန်တော်က ဒီကောင်တွေ ပြောနေတာကြားလို့ ဦလေးကိုလှမ်းခေါ်နေတာ...ပီးတော့...ကျွန်တော် သောက်ချင်ယောင်ဆောင်ပီး သွန်ပစ်လိုက်တာ...”

“ မင်းက လည်တော့လည်သားပဲ...သတ္တိမရှိတာကလွဲရင်....”

“ ဦးလေးကလဲဗျာ...ကျွန်တော်က ဒီကောင်တွေကိုဘယ်လိုလုပ်ချနိုင်မှာလဲဗျ...ကျွန်တော်က ရန်တောင်ဖြစ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး....”

“ ဟေ့ကောင်ရ....ယောက်ျားဆိုတာ...ဒါမျိုးလဲကြုံရမှာပဲကွ...စော်ကြည်နေရုံနဲ့မပီးဘူး...”

မယမုံ အဖေက ပြောပီးတာနဲ့ စတိုးဆိုင်တွေ့လို့ ရပ်ပီးဆင်းသွားတယ်။ အောက်ရောက်မှ မင်းမင်း ကိုထပ်ပြောတယ်။

“ ကောင်လေး...ယမုံ့ ကို ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ပေးထားဦး..ငါဆိုင်ထဲ သွားတုန်း....”

ဟုတ်သားပဲ မင်းမင်း မေ့နေတာ။ မယမုံ က သူ့ကိုဖက်ပီးသူ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ မှေးနေတယ်။ အိပ်တော့ ပျော်နေတာ မဟုတ်ဘူး...တတွတ်တွတ်နဲ့ ပါးစပ်က ဘာတွေရွတ်နေမှန်းမသိဘူး။ အဲ...ပေါင်တစ်ဘက်က မင်းမင်း ကိုတောင်တက်ခွထားသေးတယ်။

“ မယမုံ... မယမုံ... ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်မယ်နော်...လွှတ်ဦး..မင်းမင်း ကို...”

“ အင်...အင်...မင်းမင်း... မဝတ်နဲ့ဦးလေ....ယမုံမပီးသေးဘူး...မင်းမင်း ရောပီးပြီလား...”

ဟာ...ပြဿနာပဲဗျာ။ သူ့အဖေမရှိလို့တော်သေးတာပေါ့။ မယမုံ ကတော့ ဒုက္ခပါပဲ။ မြန်မြန်အိပ်ရင်လဲ အိပ်သွားတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီပုံနဲ့ ဟိုတယ်ရောက်ရင် မင်းမင်း ကိုထပ်ပြဿနာ ရှာနေဦးမှာ။

မင်းမင်း မှာသူ့ကို ကလေးတွေ ဘောင်းဘီဝတ်သလို ဝတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ သူက ဟိုဘက်ကို လဲသွားပီး ခြေနှစ်ချောင်းကကားနေတော့ မင်းမင်း မှာ ဘောင်းဘီကို ခြေထောက်တစ်ဖက်စီကနေ ခဲရာခဲဆစ် ဝတ်ပေးလိုက်ရတာ။

ခါးထိ ဆွဲမတင်ပေးတော့ မယမုံ တင်ပါးတွေရော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ကိုတောင် မင်းမင်း လက်တွေနဲ့ ထိသွားရတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ဟိုစိတ်တွေလဲ ဝင်မနေနိုင်ပါဘူး။ သူ့အဖေပြန်မလာခင် ဝတ်ပီးဖို့ပဲ စိတ်လောနေရတာ။

ခဏနေတော့ မယမုံ အဖေပြန်ရောက်လာတယ်။ အိတ်ထဲ ဗူးတွေ လေးငါးဗူးဝယ်လာတယ်။ ဘာတွေလဲတော့မသိဘူး။ ရှေ့မှာ သူ့ဟာသူ ဖောက်ပီး စပ်ပေးနေတယ်။ ပီးမှ...

“ ရော့ ဒါကို တောက်လျှောက်တိုက်နေပေးလိုက် ပီးရင် သူအိပ်ပျော်သွားလိမ့်မယ်”… မင်းမင်း လဲ မရရအောင် တိုက်နေလိုက်တယ်။

တော်သေးတယ် ဟိုတယ်ရောက်တော့ မယမုံ မင်းမင်း ကိုမှီတွဲပြီး လမ်းလျှောက်နိုင်လို့။ မွေ့ရာနှစ်လုံးနဲ့ အခန်းပဲရမယ်တဲ့။ အေး...အဲ့ဒါမျိုးပဲ လိုချငိတာလို့ ဝိတ်တာလေးကိုပြောလိုက်တယ်။ မယမုံ အဖေက ကားကို ပါကင်ထိုးပေးပီး သော့ပြန်လာပေးတယ်။

“ ကောင်လေး....သေချာ ဂရုစိုက်လိုက်ဦးနော်....မင်းမအိပ်နဲ့ သူပဲအိပ်ပစေ...နိုးလာတိုင်း ငါဖျော်ပေးတာကို တောက်လျှောက်တိုက်နေ...မဟုတ်လို့ကတော့ အရှိန်ပြန်တက်လာလိမ့်မယ်...” လို့မှာပီးပြန်သွားတယ်။

သူပြောတာဟုတ်တယ်။ သူဖျော်ထားတာကို တိုက်ထားလို့လားမသိဘူး။ မယမုံ အခန်းထဲရောက်လို့ မွေ့ရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တာနဲ့တန်းအိပ်သွားတယ်။ မင်းမင်း စောင်ခြုံပေးထားလိုက် ရတယ်။ မယမုံ အဖေရေသန့်ဗူးထဲဘာတွေဖျော်ထည့်ထားတာလဲဆိုပီး မင်းမင်း စမ်းသောက်ကြည့်လိုက်တော့...ရှတတ၊ ချိုတိိုတို၊ ငန်တန်တန်၊ ခါးတားတား နဲ့ ဘာအရသာမှန်းကိုမသိဘူး။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ..မယမုံ အိပ်ပျော်သွားအောင် နိုးနိုးလာတာနဲ့ ဒါပဲတိုက်ရမယ်။ မင်းမင်း လဲ ဒီဘက်မွေ့ရာပေါ် ခဏလှဲမယ်ဆိုပီး လှဲချလိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားသလိုပဲ။ အိပ်မက်မက်တာပဲ ဖြစ်မယ်။

ဇာခြည်လေး မင်းမင်းတို့အခန်းထဲ ဘယ်လိုဝင်လာမှန်းမသိဘူးတဲ့။ မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ လဲ ဘာမှလုပ်နေတာ မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဇာခြည် က တံခါးဝမှာ ရပ်ပီး မင်းမင်း တို့ ကို ကြည့်ရင်း ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေလိုက်တာ တဲ့။ မင်းမင်းက...

“ ဇာခြည် မငိုပါနဲ့ဟာ...ငါ နင့်ကိုချစ်တဲ့စိတ်တစ်ခုတည်းနဲ့ ခုထိ စောင်ထိန်းနေတာပါဟ….ငါ မယမုံ နဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး...ဖြစ်လဲဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး…..ငါ့စီနီယာ...ငါ့ဆရာလို ငါ မယမုံ ကို သဘောထားတာပါ...”….လို့ မင်းမင်း အသည်းအသန်ပြန်ရှင်းပြနေပေမယ့်...ပါးစပ်က ဘာမှပြောလို့ မရတော့ဘူးတဲ့။

မေးတွေခိုင် နေသလို ဖြစ်နေတာ။

“ ဇာခြည် တစ်လောကလုံးမှာ ငါချစ်တာ နင်တစ်ယောက်တည်းပါဟာ..”

လို့ ထပ်ပြောချင်လဲ ပြောလို့ ဘယ်လိုမှ မရတော့လို့ မင်းမင်း ကြောက်လန့်တကြား ထထိုင် မိလိုက်တယ်။ ဟူး....မင်းမင်း အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေတာကိုး။ ဇာခြည်..ရေ..ခုအဖြစ်အပျက်တွေကို တစ်နေ့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် နင် သိများသိသွားခဲ့ရင်လေ ငါရှင်ပြတာလေးကိုတော့ လက်ခံပေးပါဟာ။

မင်းမင်းရင်ထဲ....မယမုံအပေါ် ဖြူစင်ခဲ့တာမှန်ပါရင်...အိပ်မက်ထဲကလို ဘယ်သောအခါမှ မဖြစ်ပါရစေနဲ့လို့ မင်းမင်း ဆုတောင်း လိုက်မိတယ်။

......................................................

( ၇ )

မယမုံ ရဲ့အနမ်းက ဟိုးအရင်အခါတွေတုန်းကလို မဟုတ်ဘဲ အရမ်းကို နူးညံ့လို့နေပါသည်။ မင်းမင်း နှုတ်ခမ်း ကိုတောင် နမ်းတာ မဟုတ်ဘဲ မင်းမင်း ရဲ့ ပါးပြင်ကို သာ တရှိုက်မက်မက် နမ်းနေတာပါ။

“ မင်းမင်း ကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ယမုံ နမ်းပါရစေ...”   လို့ ခွင့်တောင်းပီး မင်းမင်း ဘာမှပြန်မပြောခင် မယမုံ မင်းမင်း ကိုနမ်းနေတာပါ။

ခဏနေတော့ သူမ အနမ်းတွေကို ရပ်တန့်ပစ်လိုက်သည်။ မင်းမင်း ကို ကြည့်နေတဲ့ သူမအကြည့်တွေ မှာ မင်းမင်း တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ သူမရဲ့ စိတ်ခံစားမှု အရိပ်အယောင်တွေကို တွေ့နေရသည်။ ဆွေးမြေ့ကြေကွဲမှု တွေလား...ဝမ်းနည်းနာကျင်မှုတွေလား...မင်းမင်း ဝေခွဲမရပါ။

“ မင်းမင်း ကို ယမုံ ချစ်တယ်....အဲ့လို ချစ်ခဲ့ရတာ..ချစ်နေရမှာကို ယမုံ ကျေနပ်တယ်...ယမုံ ဘဝအတွက် အရမ်း အဖိုးတန်တဲ့ ဆုတစ်ခုလို့ ယမုံ တစ်သက်လုံးမှတ်ယူသွားမှာပါ....”

မယမုံ ပြောနေပုံလေးက တစ်ကယ့်ကို အေးချမ်းတည်ကြည် လွန်းလှပီး သူမရဲ့စကားတွေက မင်းမင်း ရင်ထဲကို ထိရှစေပါသည်။

“ မယမုံ သွားဖို့ တစ်ကယ် ဆုံးဖြတ် ပြီးပီပေါ့နော်.....”

“ အင်း...ဟုတ်တယ်....နေ့လည်က အန်ကယ် ဦးစိုးမောင် နဲ့ ယမုံ တွေ့ပြီးပီ...သူပေးတဲ့ offer ကို ယမုံလက်ခံလိုက်တယ်....မင်းမင်း ရယ် ယမုံ ကို နားလည်ပေးပါ....ယမုံ မင်းမင်းကို ချစ်ခဲ့ ပေမယ့် ယမုံ ကို ဘယ်တော့မှ ပြန်ချစ်လာနိုင်မှာ မဟုတ်တဲ့ မင်းမင်း အနားမှာ ယမုံ ဘယ်လိုမှ ဆက်မနေနိုင်တော့ဘူး...ယမုံ့ စိတ်တွေက တစ်နေ့တခြား မင်းမင်း ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လာတယ်...အဲ့ဒါက ဘယ်သူ့ဘယ်သူ အတွက်မှ မကောင်းနိုင်ဘူး မဟုတ်လား...”

“ ယမုံ သွားတော့မယ်နော်...မင်းမင်း အလုပ် ကိစ္စ ဘာ အကူအညီပဲလိုလို ယမုံ့ ကိုဖုန့်းလှမ်းဆက်လိုက်နော်...ယမုံ ကူညီနိုင်တာ ကူညီပေးပါ့မယ်...”

မင်းမင်း မယမုံ ကို သံယောဇဥ် ရှိပါသည်။ နှစ်နှစ်နီးပါး အတူ အလုပ်တွဲလုပ်လာသော လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တစ်ယောက်၊ စီနီယာတစ်ယောက်၊ ဆရာတစ်ယောက်အပေါ် ထားတဲ့ သံယောဇဥ် တွေက မင်းမင်း ကို မျက်ရည်တွေ ဝဲလာအောင် လုပ်နိုင်စွမ်းပါသည်။

မယမုံ မင်းမင်း မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတာကို ကြည့်ပီး ချက်ချင်း မျာနှာလွှဲသွားပါသည်။ ပီးတော့ ရပ်ထားသော သူမကားဆီ အပြေးတစ်ပိုင်း တက်ကာ မောင်းထွက်သွားသည်။

“ ယမုံ...ဘယ်တော့မှ သူများတွေရှေ့မှာ မျက်ရည် မကျတတ်ဘူး...တစ်ကယ် ယမုံ နာကျင်နေရရင်တောင် တစ်ယောက်တည်းပဲ ကြိတ်ငိုတတ်တာ...ငယ်ငယ်တည်းကပဲ....”

တစ်ခါက ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ မယမုံ ရဲ့စကားအချို့ကို မင်းမင်း ကြားယောင်နေမိသည်။ အခုရော...မယမုံ အဲ့လို ငိုနေဦးမှာလားဟင်။ ညနေခင်းရဲ့ ...ကန်တော်ကြီးရေပြင်က တည်ညိမ်နေသလောက် မင်းမင်းရင်ထဲမှာတော့ အမျိုးအမည် မသိသော ခံစားချက်တွေကြောင့် လှုပ်ခတ်နေရပါသည်။

မင်းမင်း ရှေ့မလှမ်းမကမ်းတွင် ရှိသော သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ပေါ်မှ ငှက်တစ်ကောင် ရုတ်တရက် ထပျံသွားသည်။ သူ့ အိပ်တန်းကို သူပြန်သွားတာလား၊ တစ်စုံတစ်ခုသော အကြောင်းကြောင့် သူ့အိပ်တန်းကို သူစွန့်ခွားသွားတာလား မင်းမင်း မတွေးတတ်ပါ။

ရေကန်ကြီး ဟိုဘက်အခြမ်းတွင်ရှိသော ရွှေတိဂုံစေတီတော်ကြီးအား မီးရောင်အချို့နှင့် သပ္ပါယ်စွာ ဖူးတွေ့နေရသည်။

“ မယမုံ တစ်ယောက် သူမတစ်ကယ်ချစ်ရသော၊ သူမကိုလည်း တစ်ကယ်ချစ်သော သူနဲ့ ဆုံစည်းရပါစေ...”  လို့ မင်းမင်း ရင်ထဲကနေ ဆန္ဒပြုမိလိုက်၏။

လွန်ခဲသော ဆယ်လခန့်... အတိအကျပြောရရင် မနှစ်က ဧပြီလ သကြန်နောက်ဆုံးနေ့မှစတင်၍ မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ကြား ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အဖြစ်အပျက်များက မင်းမင်း စိတ်ထဲ တန်းစီကာ တရိပ်ရိပ် ပြန်ပေါ်လာနေရလေသည်။

..............................................

ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိတဲ့ အိပ်မက်ဆိုးတွေကြောင့် မင်းမင်း တော်တော်နဲ့...ပြန်အိပ်လို့မရပါ။ မယမုံ ကတော့ ဟိုဘက်မွေ့ရာမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်နေဆဲ။ သူမ တရေးနိုးလာရင် သောက်ဖို့ သူမအဖေ ဖျော်ပေးသွားတဲ့ ရေးဗူးလေးကို မင်းမင်း မွေ့ရာနှစ်ခုကြားက မီးအုပ်စောင်းတင်တဲ့ ခုံလေးပေါ်မှာ အဆင်သင့် တင်ပေးထားသည်။

နဲနဲကြာတော့ မင်းမင်း တစ်ချက်မှေးကနဲ...အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ဖိလာတဲ့ အလေးချိန်ရယ် တစ်ဆက်တည်း နှုတ်ခမ်းဆီက ပူနွေးစွတ်ဆိုသော အထိအတွေ့ရယ်ကြောင့် မင်းမင်း ဖျတ်ခနဲ့ နိုးလာရသည်။

မယမုံ တရေးနိုးပီး သူ့ ကိုယ်ပေါ်ခွတက်လျက် သူ့ကိုနမ်းနေတာပါ။ မင်းမင်း ပြန်မနမ်းမိပေမယ့် သူမ လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်ကိုတော့ ဖွဖွပြန်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ မယမုံ ဒီ့ထက်ပိုဆိုးလာရင် ဆွဲဖယ်ရအောင်ပါ။

မယမုံ မူးနေတုန်းလား...မင်းမင်း မေးခွင့်မရသေး။ တော်သေးတာက ခဏနေတော့ မယမုံ မင်းမင်း ကိုနမ်းတာ ရပ်လိုက်ပီး မင်းမင်း ကို ဖက်ကာ ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းလေးတင် မှေးနေလိုက်သည်။

“ မယမုံ နိုးပီလား.....”

“ အင်း......”

“ မူးနေသေးတုန်းလား.....”

“ အင်း......”

“ ဒါလေးသောက်လိုက်ပါလား.....”

“ ဟင့်အင်း.......”

“ ဘာလို့လဲ...ဒါသောက်ရင် အမူးပြေသွားမယ်လေ....”

“ ဟင့်အင်း....မင်းမင်း ကို နမ်းလိုက်တာ အမူးပြေသွားပီ...ဒီလိုလေးခဏနေရင်...ပိုပီးတောင် လန်းဆန်းလာတော့မှာ...မထနဲ့ဦးလေ....မင်းမင်း ရဲ့....”

မင်းမင်း လက်တစ်ဖက် နဲ့ ကိုင်ထားသော ရေဗူးကို ခုံလေးပေါ်ပြန်တင်လိုက်ပြီး မယမုံ ကို သူမလက်မောင်းလေး နှစ်ဖက်မှ ကိုင်ကာ မင်းမင်း ထထိုင်ဖို့လုပ်နေလို့ မယမုံ တားနေတာပါ။ ဘယ်နှနာရီတောင် ရှိနေပီလဲ။ မင်းမင်း ဘေးခုံပေါ်က ဖုန်းကို နှိပ်ကြည့်လိုက်တော့ မနက် လေးနာရီ ဆယ့်ငါးတောင် ရှိနေပီပဲ။

“ မယမုံ တစ်ကယ် အမူးပြေသွားပြီလား...ဒါလေးသောက်ပြီးပြန်အိပ်လိုက်လေ.....လန်းသွားအောင်လို့....”

“ ဟင့်အင်းဆို....မမူးတော့ပါဘူး...မင်းမင်း ရဲ့....”

“ မမူးတော့ရင်..ညကဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်မှတ်မိလား.....”

“ အဟင်း....တစ်ချို့ကို မှတ်မိတယ်...တစ်ချို့ကိုတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး.....”

“ ဒီကို ဘယ်သူလိုက်ပို့..တာလဲသိလား....”

“ ဟင့်အင်း....ဘယ်သူလဲ....မင်းမင်း မဟုတ်ဘူးလား....”

“ မဟုတ်ဘူး...မယမုံ အဖေလေ....”

“ အဖေ....အဖေက ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ....”

“ မင်းမင်း ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တာ....ဟိုလူတွေ မယမုံ နဲ့ မင်းမင်းကို ဒုက္ခ ပေးတော့မှာမို့လေ.....မှတ်မိလား.....”

“ အင်း...ရေးရေးလေး မှတ်မိတယ်.....အခန်းထဲမှာမဟုတ်လား...သူတို့လာထိုင်နေတာ....ယမုံတောင် မင်းမင်းကို....အဲ.....”

“ မဟုတ်ပါဘူး....မယမုံ ရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး...မယမုံ လဲ မင်းမင်း ကို ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ပါဘူး....မယမုံ အဖေ အရောက်မြန်ခဲ့လို့....” မင်းမင်း မြန်မြန်ဖြတ်ပြောလိုက်ရတယ်။ သေတော့မှာပဲ....သူမ ဒါကျမှတ်မိနေတာလား။

“ ဟုတ်လား.....ဟုတ်လို့လား....ယမုံ မှတ်မိတာက...ယမုံ မင်းမင်း ကို.......”

“ သြော်...ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဆို...မှတ်လဲ မမှတ်မိဘဲနဲ့ လျှောက်ပြောနေတယ်.....”

မင်းမင်း ပြောလဲပြော ကိုယ်ကိုလည်းစောင်းချလိုက်တော့ မယမုံ မင်းမင်း ဘေးကို တစောင်းလေး ကျသွားသည်။

မကျလို့လဲ မဖြစ်တော့ပါ။ မယမုံ ကသာ မနေ့ညက အဝတ် အစားတွေ နဲ့အိပ်သွားပေမယ့် မင်းမင်း အဝတ်တွေက တစ်နေကုန် ခြောက်လိုက် စိုလိုက် ဖြစ်နေတဲ့အပြင် ရှန်ပိန်တွေလဲမှောက်ကျထားတာကြောင့်နံစော်နေလို့ အခန်းထဲမှာ လွှားထားပီး မင်းမင်း ဟိုတယ်က ထည့်ပေးထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ဝတ်ထားရတာ။

မင်းမင်း ကအဝတ်တွေနံနေရင် အိပ်ရာ မဝင်တတ်ပါ။ ဆိုတော့....မယမုံ တက်ခွထားတာက မင်းမင်း ရဲ့ တစ်ကယ့်နေရာ တည့်တည့်နေရာကို ဖိလျက်။ သူမက စကားပြောရင်းပါ ကိုယ်လေး လှုပ်လှုပ်နေတော့....တဖြည်းဖြည်း မင်းမင်း အောက်ကကောင်က အိပ်ရာနိုးလာနေပီလေ။ ဒါ့ကြောင့် မင်းမင်း မယမုံ ကို ဘေးကို လှဲချလိုက်ရတာပါ။

“ လျှောက်ပြောနေတယ်...ဆိုပြီး..မင်းမင်း ကဘာလို့ ရှက်သလို ဖြစ်နေရတာလဲ....”

“ ဘယ်မှာရှက်လို့လဲ...ဒါပုံမှန်ပဲကို....”

“ အံမယ်...ယမုံ သိတယ်နော် မင်းမင်း ရှက်ရင် ဘယ်လိုပုံဖြစ်တတ်လဲဆိုတာ...နေပါဦး ကာပေါ်မှာ မင်းမင်း ယမုံ့ကို ဘောင်းဘီ ချွတ်သေးတယ် မဟုတ်လား....”

“ ဟာ...ဘုးရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေးပါဗျာ...လုံးဝမဟုတ်ပါဘူး...မယမုံ အဖေလဲ ပါပါတယ်...ဟိုအိမ်ကနေ မယမုံ ကို ခေါ်လာတုန်းက ဘောင်းဘီ မဝတ်ထားရသေးလို့ ပြန်ဝတ်ပေးတာပါ...အဲဲဒီဘောင်းဘီကလဲ မယမုံ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆွဲ ချွတ်ထားလို့ မင်းမင်း ပြန်ကောက်လာရတာပါ...မယုံရင် မယမုံ အဖေကို ဖုန်းဆက်မေးကြည့်လို့ရပါတယ်...ဆက်ကြည့်လိုက် အခု.....”

မင်းမင်း ထထိုင်လိုက်ရုံတင် မကဘဲ မတ်တပ်ပါရပ်ကာ ဖုန်းကိုပါ လှမ်းယူလိုက်တာပါ။

“ အဲ့ဒါက ဘာဖြစ်သွားရတာလဲ...ယမုံ ကမမှတ်မိတော့လို့မှားပြောတာပဲကို...မင်းမင်း ယမုံ့ကို ဘောင်းဘီဝတ်ပေးပေး ချွတ်ပေးပေး ဘာဖြစ်လဲ ယမုံက မယုံလို့ပြောနေတာမှ မဟုတ်တာကို...”

မယမုံ ကပါ ထရပ်လာပီး မင်းမင်း ကို အတင်းလိုက်ဖက်နေပြန်သည်။ မင်းမင်း အဖက်မခံတော့ပါ။

“ မရုန်းပါနဲ့ မင်းမင်း ရယ်...ယမုံ ပြောလို့ မင်းမင်း စိတ်ဆိုးရတယ်ဆိုရင် ယမုံ တစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ်...စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်...ယမုံ့ကိုပြန်ဖက်ထားပေးပါ....ယမုံ မူးနေသေးလို့.....”

သြော်...တော်တော် တတ်လဲတတ်နိုင်တဲ့ မယမုံ ပါပဲ။ သူကပဲ စွပ်စွဲ၊ သူကပဲ တောင်းပန်၊ သူကပဲ ပြန်ဖက် နဲ့။

“ မင်းမင်း စိတ်မဆိုးပါဘူး...မယမုံ မင်းမင်း ကို မယုံမှာစိုးလို့ပါ....”

“ မင်းမင်း ရယ် ယမုံက မင်းမင်းကို ယုံပီးသား....ယမုံ့ရဲ့... ယမုံ့ရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံးကို မင်းမင်း ယူခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် ယမုံက မင်းမင်း ကို မယုံစရာမရှိဘူး...ကျေနပ်နေဦးမှာပါ...မင်းမင်း မသိဘူးလားဟင်.....”

အဲ့ဒါ...ဘာစကားတွေလဲ မယမုံ ရယ်။ မင်းမင်း နားမလည်ဘူး။ နားလဲ မလည်ချင်ဘူး။ မင်းမင်း တို့ ဆက်ပီးဖြူစင်နေကြရအောင်ပါ။ မင်းမင်း ရင်ထဲကပြောနေမိတယ်။ မယမုံ နှုတ်ခမ်း တွေက မင်းမင်း ဆီပြန်ဝင် လာနေကြပြန်ပီ။ ဟူး.....မင်းမင်း ရင်မောရပါ၏။

ယောကျ်ားတွေက ဒီလိုအခြေအနေမှာဆိုရင် ချစ်တဲ့စိတ်မရှိနေရင်တောင် ငြင်းဆန်ဖို့  အင်အားမရှိဖြစ်တတ်ပါသည်။ တစ်ဖက်သားအပေါ်အရမ်း အားနာတတ်တယ်ပဲ ပြောရမလား။ မင်းမင်းတို့ ယောက်ျားတွေရဲ့ အားနည်းချက်က အဲ့ဒီလိုဆို။

ဒါပေမယ့် အခုတော့ မင်းမင်း ရှိစုမဲ့စု အားလေးနဲ့ ပြန်ရုန်းနေမိပါသည်။ မင်းမင်း မရရအောင် ငြင်းဆန်ရပါလိမ့်မည်။ ပီးတော့ မင်းမင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်မိတယ်။

ဒီနေ့...မင်းမင်း ရင်ထဲက အကြောင်းတွေ....မင်းမင်း ရင်ထဲမှာ အမတေလေးတစ်ခု ရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းတွေ...မယမုံ ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ဖို့...မင်းမင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့သည်။

...............................................

“ မင်းမင်း ယမုံ့ ကိုပြောချင်တယ်ဆိုတာ ဒီအကြောင်းတွေလား....အဲ့ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ...မင်းမင်း ရင်ထဲမှာ မင်းမင်း တစ်သက်လုံးချစ်နေရမယ့်သူ ရှိနေတယ်ဆိုတော့ကော...ဘာဖြစ်သေးလဲ....ယမုံ မင်းမင်းကို ချစ်တယ်....အဲ့လိုချစ်တာက မင်းမင်း တခြားတစ်ယောက်ကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာနဲ့ ဘာဖြစ်သွားရမှာလဲ....မဆိုင်ဘူး...ဘာမှမဆိုင်ဘူး...မင်းမင်း နားလည်လား...ခု ယမုံ ပြောနေတာတွေကို....”

မင်းမင်း မယမုံ ကို နားမလည်နိုင်တော့ပါ။ မင်းမင်း တစ်ခုပြောချင်တယ် ဆိုပြီး မယမုံ ကို ဟိုဖက်မွေ့ရာပေါ်မှာ ထိုင်စေလျတ် မင်းမင်း ရင်ထဲကအကြောင်းတွေကို ဇာခြည့် နာမည်ကလွဲ၍ပြော ပြခဲ့သည်။

မင်းမင်း စကားဆုံးတာနဲ့ မယမုံ တစ်ချက်လေး ညိမ်ကျသွားပြီး ခုလို မင်းမင်း ကိုပြန်ပြောလေသည်။ မင်းမင်း မယမုံ ကို ဘယ်လို နားလည်ရပါတော့မည်လဲ။ သူမကို မင်းမင်း အနေနဲ့ ဘယ်လိုမှ ပြန်ချစ်လာနိုင်မှာ မဟုတ်တာကို သွယ်ဝိုက်ပြီး မင်းမင်း ပြောလိုက်တာ ဖြစ်သော်လည်း သူမက လက်မခံပါ။

မင်းမင်း မှာ လုပ်စရာက ရှေ့ဆက်ပြီး မယမုံ ရဲ့ ညှို့ချက်ပြင်းပြင်း တွေကို ရှောင်ရုံမှ လွဲ၍ တခြား အရာ မရှိတော့မယ့် ပုံပါ။

“ မင်းမင်း ရယ်... မင်းမင်း ချစ်သူက မင်းမင်း ကို ဘာတွေပေးနိုင်သလဲ...ယမုံ မသိဘူး...ယမုံက မင်းမင်း ကို ပေးနိုင်တာက ယမုံံ့ရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံးပဲ...ယမုံ့မှာရှိသမျှအရာအားလုံးပဲ...မင်းမင်း ကြိုက်တာပြော...ကြိုက်တဲ့ အချိန်ပြော...မင်းမင်း ဘာလိုချင်ချင်....ယမုံ့ ဆီက မင်းမင်း ဘာလိုချင်ချင် ယမုံ ပေးမှာ...အဲ့ဒါ ယမုံ့ ရဲ့ အချစ်ပဲ...ယမုံ ယုံကြည်တဲ့ အချစ်ပဲ...”

မယမုံက ပြောရင်း အရမ်း ကို ခက်ခဲလာနေပါသည်။ မင်းမင်း ဘာပြန်ပြောရမှာလဲ။ ဘယ်လို ပြောရမလဲ။ မင်းမင်း မသိတော့ပါ။

“ အဲ့လိုလည်း..မဟုတ်သေးဘူးလေ...မယမုံ ရဲ့... ချစ်တယ်ဆိုတာ ပေးနေ ယူနေတာတွေ မဟုတ်ဘူးလေ...ချစ်နေတာ သက်သက်ပဲ...အဲ့လိုပေးနေယူနေတာတွေပါလာရင် ဘယ်လိုလုပ် အချစ်လို့ ပြောလို့ရတော့မှာလဲ...မဟုတ်ဘူးလား....”

မယမုံ ပြုံးပါသည်။ ဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့ ပြုံးလိုက်တာလဲ...မင်းမင်း မတွေးတတ်ပါ။

“ မင်းမင်း ပြောတာ...ယမုံ မသိဘူး....ယမုံ သိတာက ယမုံ မင်းမင်းကိုချစ်တယ်....မင်းမင်း ယမုံ့ ဆီက ဘာလိုချင်လဲ.... ယမုံ လိုက်လျောပေးမယ်...ဒါပဲ...ယမုံ သိတယ်...”

မယမုံ သူမထိုင်နေရာ မွေ့ရာပေါ်မှ မင်းမင်း ဖက်ကိုပြောင်းထိုင်လာပါသည်။ မင်းမင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်မိသည်။

“ မင်းမင်း... ပြန်ချင်ပြီ...အိမ်ပြန်နားချင်ပြီ...မယမုံ လဲ ပင်ပန်းထားတယ်...ပြန်နားလိုက်တော့နော်....မနေ့ကလဲ အိမ်မပြန်တော့ မယမုံ အိမ်ကစိတ်ပူနေလိမ့်မယ်...လူကြီးတွေကို စိတ်ပူအောင်...လုပ်တာ မကောင်းဘူး...ပြန်ကြရအောင်...”

မယမုံ မင်းမင်း နဲ့အတူ ထရပ်ပြီး မင်းမင်း ကိုနောက်ကျောကနေ သိုင်းဖက်လာပါသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ....ဦးမင်းမင်း ရယ်....ဦးမင်းမင်း ပြောတဲ့အတိုင်း ယမုံမ က လိုက်နာပါမယ်တဲ့ရှင်...ကဲကျေနပ်ပြီလား.....”

“ ဟုတ်ကဲ့....ဒါဆို မင်းမင်း အဝတ်တွေပြန်ဝတ်လိုက်ဦးမယ်...မယမုံ ဖယ်ဦးနော်....”

မင်းမင်း ပြောလဲပြော မင်းမင်း ကိုဖက်ထားသော မယမုံ ရဲ့လက်တွေကိုလည်း အသာ ဆွဲဖယ်လိုက်ပါသည်။

မင်းမင်း ကို မယမုံ တစ်စထက်တစ်စ ပိုလို့ ရစ်ပတ်လာတော့မယ်ဆိုတာ မင်းမင်း သိနေပါပြီ။ အဲ့လို...ရစ်ပတ်လာတာကိုလည်း အခုလို မင်းမင်း ကိုဖက်ထားတဲ့ မယမုံ ရဲ့လက်တွေအား ဖယ်ပစ်လိုက်သလို မျိုး မင်းမင်း မရ ရအောင် ဖယ်ရှား နေရတော့မှာပေါ့လေ။

..........................

( ၈ )

မယမုံက သကြ်န်နောက်ဆုံးနေ့ပီးတည်းက မင်းမင်း ဘယ်လိုတွေပဲပြောထားထား မင်းမင်း အပေါ် ဆတ်ဆံပုံတွေက အပြောင်းလဲကြီးပြောင်း သွားပါပြီ။ မင်းမင်း ကို သူမရဲ့ တရားဝင် ရည်းစား တစ်ယောက်လိုကို ပြောဆို ဆတ်ဆံနေတာပါ။

မကြာခဏလဲ ခိုးခိုး နမ်းတတ်ပါသည်။ လူလစ်တာနဲ့ ရုံးမှာလဲမရှောင်၊ ကားနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တစ်နေရာရာ သွားနေရင်လဲ မရှောင်၊ ယုတ်စွအဆုံး ရုံးမှာ တွိုင်းလက် သွားရင်တောင် သူမလဲ သွားသလိုလို နဲ့ နောက်ကလိုက်လာပြီး တွိုင်းလက်ထဲမဝင်ခင်...မင်းမင်းရေ ခဏ လို့ ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိသယောင် အနားခေါ်ပီး ဖြတ်ကနဲ တရွှတ်ရွှတ် နဲ့ ခိုးနမ်းတတ်ပါသည်။

ညနေတိုင်း သူမကို ပြန်လိုက်ပို့ရင်လဲ ကားပေါ်ကမဆင်းခင် လည်း ရွှတ်ခနဲ လုပ်တတ်ပြန်သည်။ မင်းမင်း မှာကြာတော့ ကြည်နူးစရာ လို့ မခံစားရတော့။ ပိုပိုပြီး စိုးရွံ့လာနေရပါပြီ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အတင်း အချစ်ခံနေရသော....ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်က လည်း တော်တော်မလွယ်တာပါလားနော်။

ခိုးနမ်းတာ ဆိုတော့ ရုံးကလူတွေ သေချာ မတွေ့ဖူးကြသော်လည်း တော်တော်များများ ရိပ်မိနေကြပါပြီ။ မယမုံ မင်းမင်း အနားကပ်လာပြီး လူကွယ်တာနဲ့ ရွှတ်ကနဲအသံတွေကြားကြားနေရမှတော့ မရိပ်မိဘဲ ရှိပါဦးမလား။

ခုဆို ရုံးကလူ တော်တော်များများက မင်းမင်း တို့ နှစ်ယောက်ကို အတွဲလို့ တရားဝင် သတ်မှတ်ထားလိုက်ကြပါပြီ။ မင်းမင်းကို မယမုံနဲ့..ပတ်သက်လို့ တစ်ခုခု ပြောစရာရှိပြီဆိုရင်လဲ ကြည့်... သူတို့နာမ်စားပေး ခေါ်ဝေါ်ကြတာက...မယမုံကို.

“ မင်းမင်း ရဲ့ မမ..” တဲ့ ၊ 

“ မင်းမင်း ရဲ့ အချစ်..” တဲ့၊

“ မင်းမင်း ရဲ့  အသည်းကြီး..” တဲ့၊ နဲနဲ ရင်းနှီးတဲ့ ကိုဇော်ကြီး လိုလူတွေကဆို 

“ မင်းမင်း ရဲ့ စော်ကြီး..” တဲ့၊

မယမုံ နောက်ကွယ်မှာ တစ်ချိန်လုံးခေါ်နေကြပါပြီ။ မင်းမင်း ကဘယ်လို ပြန်ငြင်းရပါ့မလဲ။

“ မင်းမင်းဘက်ကဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...သူကသာ မင်းမင်း ကို အတင်းလိုက်ကြိုက်နေတာပါ..” လို့လား။

မယမုံ မှာ သူ့ရာထူး၊ သူ့ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့သူ ရှိပါသည်။ ဒါတွေကို မျက်ကွယ်ပြုပြီး မင်းမင်း က အဲ့လို ပြောလိုက်ရင် မယမုံ ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ရစရာမရှိ ဖြစ်သွားပါလိမ့်မည်။ မင်းမင်း မယမုံ အပေါ် ဘယ်တော့မှ အဲ့ဒီလို လုပ်မည် မဟုတ်ပါ။

ပြီးတော့ မင်းမင်းကိုရော နောက်ကွယ်ကနေ ဘယ်လိုထင်ကြမလဲ။ စားတုန်းကခိုးစားနေပြီး...ဟိုက အတင်းလိုက်ကပ်မှ စားပြီးနားမလည် လုပ်ချင်တဲ့ ကြောင်ပါး လို့ပဲ ထင်ကြတော့မှာပေါ့။ မင်းမင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ လိုက်ရှင်းမနေတော့ပါ။ အဲ...တစ်ယောက်ကိုတော့ မင်းမင်း သေချာရှင်းပြခဲ့ရ ပါသည်။ မင်းမင်း ရဲ့ အစ်ကိုကြီးကိုပါ။

မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ရဲ့ သတင်းတွေက ရုံးချုပ်ထိပါ ပျံ့နှံ့သွားပြီး အစ်ကိုကြီး နားထိ ရောက်သွားတော့အစ်ကိုကြီး မင်းမင်း ကို ကြိမ်းမောင်းပါတော့သည်။ အိမ်လိုက်လာပြီး အဖေ၊ အမေ နဲ့ အစ်မတို့ ရှေ့မှာ လူကြီးဆုံရာ နဲ့ကို ကြိမ်းမောင်းတာပါ။

မင်းမင်း နဲ့ တစ်ကယ် ကြိုက်နေတာလား။ မင်းမင်း ကရော တစ်ကယ် ယူနိုင်လို့လား၊ ယူမယ်ဆိုလည်း သူ တို့ သဘောမတူကြောင်း၊ မယမုံက ပညာတတ်၊ ပိုက်ဆံရှိ၊ ရုပ်လှတာကလွဲရင် သူတို့ လုံးဝ လက်မခံ နိုင်တဲ့ အကျင့်စရိုက်မျိုးရှိသူလို့ အစ်ကိုကြီးကပြောပါသည်။ မင်းမင်း သာသူမကို ယူလိုက်ရင် မင်းမင်း တစ်သက်လုံး ဒုက္ခလှလှကြီးရောက်နေမှာလို့လဲ ပြောကြပါသည်။

မင်းမင်း စိတ်ညစ်လိုက်တာ။ မင်းမင်း မယမုံ နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေ ကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း ပြန်ရှင်းပြသော်လည်း သူတို့က လက်သင့်မခံပါ။

မိန်းမတစ်ယောက်ဘက်က ဘယ်လိုတွေပဲ စစ မင်းမင်း ဘက်ကမပါဘဲ ဒီသတင်းတွေ ထွက်မလာနိုင်ပါတဲ့။ ပီးတော့ မင်းမင်း ကို အများက လူလည် ပိုင်းလုံးကောင်လို့တောင် နောက်ကွယ်မှာ ပြောနေနိုင်ပြီတဲ့လေ။

“ ဇာခြည်လေးကို နင်ဘယ်လိုရှင်းမလဲ...”  ဆိုပြီး ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် အစ်မက ပြောပြန်ပါသေးသည်။အစ်ကိုကြီး က...

“ အဲ့ဒါတွေ အသာထား..မင်းသူနဲ့ ရှေ့ဆက် တွဲနေမယ်ဆိုရင်၊ ကုန်ကုန်ပြောမယ်ကွာ..ယူလိုက်မယ် ဆိုရင်..ငါတို့ တစ်မိသားစုလုံး...မဂ်လာဆောင်လဲ လာလိမ့်မယ်..မထင်နဲ့...အဆက်အသွယ်လဲ လုပ်မယ်မထင်နဲ့...စကားအကုန်ပြောလိုက်မယ်ကွာ..တစ်မိသားစုလုံးနဲ့ မင်းနဲ့ သေခန်းပြတ်ပဲ....နားလည်လား..”....တဲ့။

အမေက မျက်ရည်လေး စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနဲ့

“ သားလေးရယ်...သားက တစ်သက်လုံး လိမ်မာလာတာပါ...အားလုံးရဲ့ စကား နားထောင်လာတာပါ...ခုလဲ အမေတို့ ပြောတာနားထောင်ပါနော်”...တဲ့လေ။

မင်းမင်း လဲဘာမှ မကျူးလွန်ထားပါဘဲ နဲ့ မင်းမင်း အစွပ်စွဲခံရသလိုဖြစ်နေတာပါ။ မင်းမင်း ရင်ထဲ ဆို့နင့်လာရပါသည်။

ဇာခြည်ရေ...နင့်ကို သတိရလိုက်တာဟာ.....နင်ဆိုရင်ရော...ခုလို တစ်လောကလုံးက ငါ့ကို ပြစ်တင် စွပ်စွဲနေကြတာ... နင်က ငါ့ဘက်ကရပ်တည်ပေးမှာလား...နင်ကပါ ငါ့ကို ရောပီး အပြစ်တွေတင်နေမှာလား..ဟင်။

ဇာခြည်ရယ်...ငါမိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သက်ရင် မစောင့်ထိန်းခဲ့တဲ ဝဋ်တွေ ပြန်ခံစားနေရတာလားဟင်။ မယမုံ ကို အရင်မိန်းမတွေ လိုပဲ ငါလွယ်လွယ်ကျူးလွန်ခဲ့လိုက်ရင်တောင်...ဒီလိုတွေ အစွပ်စွဲ ခံနေရပါ့မလားလို့တောင်...ငါတလွဲတွေ တွေးမိနေပြီ။

ဒါပေမယ့် ငါ ဆက်စောင့်ထိန်းနေမှာပါ။ အဲ့ဒါကလေ ငါ မယမုံ အပေါ် ကိုယ့် စီနီယာ ဆရာ တစ်ယောက်လို လေးစား သံယောဇဉ် ရှိတယ်ဆိုတာထက်....နင့်အပေါ်ထားတဲ့ ငါ့ အချစ် ကို ငါ ပို မြတ်နိုးတန်ဖိုး ထားလို့ဆိုတာ ငါ နားလည်နေပါပြီ။

လာစမ်း...ဘယ်သူတွေ ဘယ်လို ထင်ထင်...ထင်ကြစမ်းပါစေ။ ငါ့မှာ...နင့်ကို ချစ်တဲ့ အချစ်တွေ အပြည့်ရှိတယ်။ အဲ့ဒီ အချစ်တွေနဲ့ ငါ ဆက်ရင်စိုင်နေမယ်။

ဇာခြည်ရေ....နင့်အပေါ်ချစ်တဲ့ ငါ့အချစ်တွေကသာ ခုချိန်မှာ ငါ့.. အားကိုးရာ။ ငါ့...ယုံကြည်ရာ။ အဲ့ဒီ..ငါ့ အချစ်တွေ စစ်မှန်ပါ ရင် ခုကြုံနေရတဲ့ အခက်အခဲတွေ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ မထိခိုက် စေဘဲ...ဘယ်သူမှ သိက္ခာကျ အရှက်မရစေဘဲ...ပြည်လည်သွားကြပါစေ။

............................

“ မင်းမင်း...ဒီည ယမုံ နဲ့လိုက်ခဲ့ပါ...ကလပ်သွားရအောင်....”

မယမုံ ကားပေါ်တက်တက်လာချင်း...မင်းမင်း ဘက်ကို သူမ ကိုယ်ကို ညွတ်ကာ မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းစပ်ကို ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ပီး ပြောလာပါသည်။

“ မင်းမင်း မလိုက်တော့ပါဘူး မယမုံ ရယ်....မင်းမင်း...”

“ မင်းမင်း ခုတလော ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကြည့်ရတာ သိပ်လဲ တက်တက်ကြွကြွမရှိသလိုပဲ....”

မင်းမင်း စကားမဆုံးခင် မယမုံ ဖြတ်ပြောပါသည်။ ဒါ မယမုံခေါ်တာကို မင်းမင်း ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ငြင်းဆန် လိုက်ခြင်းပဲဖြစ်သည်။

“ အင်း...မင်းမင်း ..မိသားစု ကိစ္စလေး တစ်ခုကြောင့်ပါ...မလိုက်တော့ဘူးနော်...”

“ မင်းမင်း အဲ့လို ဖြစ်နေလို့ ယမုံက ခေါ်တာပဲ...မင်းမင်း တစ်ခုခု ရင်ဖွင့်ချင်တာရှိရင် ယမုံ့ ကို ပြောလေ....ကလပ်မသွားလဲ ဘားတော့ ခဏ သွားလို့ရတာပဲ....”

“ မင်းမင်း ဘယ်မှ မသွားချင်ဘူး....မယမုံ ရယ်....”

“ မင်းမင်း ဘာတွေစိုးရိမ်နေတာလဲ....ယမုံတစ်ခုခု လုပ်မှာကို မင်းမင်း လန့်နေသလိုပဲ...I won't bite you နော် မင်းမင်း...”

“ မင်းမင်း မလိုက်ချင်တာ အဲ့လိုစိုးရမ်နေလို့ မဟုတ်ပါဘူး မယမုံရဲ့...ကိုယ့်အကြောင်း နဲ့ကိုယ်ပါ.....”

“ မင်းမင်း ကို ယမုံ တစ်ခုပြောမယ်နော်....မင်းမင်း ယမုံ့ ကို လိမ်ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ယမုံ သိပါတယ်....မင်းမင်း မှာ ချစ်ရတဲ့သူရှိနေတယ် ဆိုတာလေ....ဒါပေမယ့်...ယမုံ မင်းမင်း နဲ့စသိလာတဲ့ နှစ်နှစ်လောက် အတွင်းမှာ မင်းမင်း ရဲ့ ချစ်သူတိုတာ ကို ယမုံ တွေ့ဖူးဖို့မပြောနဲ့...မရိပ်အယောင် အစအနလေးတောင် မမြင်ဖူးဘူး...

ဘာလဲ...သူက မင်းမင်း တစ်ဖက်သပ်ကြိုက်နေရတဲ့သူလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဘဝခြားသွားပီလား...အိမ်ထောင်ကျသွားပြီလား ...ဆောရီး ပဲနော် ယမုံကစပ်စုတာတော့ မဟုတ်ဘူး....ဒါပေမယ့်...မင်းမင်း ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ မင်းမင်း ကြားက Relationship ကို ထူးဆန်းနေသလားလို့....မေးတာ”

“ ဟုတ်တယ်...သူက အခု မင်းမင်း အနားမှာ မဟုတ်ဘူး...အဝေးမှာ...မင်းမင်း တို့ အဆက်အသွယ် လည်းလုပ်လို့မရဘူး....မင်းမင်း ဘာတွေဖြစ်နေလဲ၊ ဘာတွေလုပ်နေလဲ ဆိုတာလည်း သူသိမှာ မဟုတ်ဘူး....ဒါပေမယ့် မင်းမင်း ရင်ထဲမှာ သူ့ကိုချစ်တဲ့ အချစ်တွေ အမြဲရှိနေတယ်...အဲ့ဒီအချစ်တွေကို မင်းမင်း မြတ်နိုးလို့.... သူ့ကို ထိခိုက်စေမယ့်အရာတွေ၊ သူမကြိုက်လောက်မယ့် အရာတွေကို မင်းမင်း သူသိသိ မသိသိ မင်းမင်း လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး.....”

မယမုံ စမေးထဲက ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မေးနေတာလဲ ဆိုတာ မင်းမင်း ရိပ်စားမိလို့ ရင်ထဲမှာ ရှိတဲ့အတိုင်း ပြောချလိုက်တာပါ။

“ ဘယ်လို...သူ့ကို ချစ်တဲ့ အချစ်တွေကို မြတ်နိုးလို့....သူထိခိုက်မှာ စိုးလို့...သူမကြိုက်တာကို မလုပ်တာ.....သူ ထိခိုက်မှာ စိုးတာ....သူ့ကိုချစ်နေရတာကို မြတ်နိုးတာ...ဟုတ်လား....”

မယမုံ မင်းမင်း ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေကို ထပ်ကာထပ်ကာ သံယောင်လိုက်ပြီး ပြောနေသည်။ မင်းမင်း ကိုပြောနေတာလဲမဟုတ်ပါ။ သူမတစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်နေသလို ပြောနေတာပါ။

မင်းမင်း ကိုလဲ ကြည့်မနေတော့ဘဲ...မျက်မှောင် ကုတ်လျက် သူမရှေ့က ကားဒတ်ချ်ဘုတ်ကို စိုက်ကြည့်ကာ တစ်ခုခုကို အလေးအနက် စဥ်းစားနေသလိုပင်။ တော်တော်ကြာမှ...

“ အင်း....ယမုံ လဲ မသွားတော့ပါဘူး...အိမ်ပဲ ပြန်လိုက်တော့မယ်..”

ဟု ပြောကာ တစ်လမ်းလုံး တစ်စုံတစ်ရာကို အလေးအနက် တွေးတောနေပုံနှင့် သူမအိမ်ပြန်ရောက်တာတောင်...အရင်လို မင်းမင်း နှုတ်ခမ်း စပ်ကို ဖြတ်ခနဲ နမ်းမသွားတော့ပါ။ ဒါ....မင်းမင်း သတိပြုမိလိုက်တဲ့....မယမုံ ရဲ့ ထူးခြားချက်တစ်ခုပါပဲ။

ဒီကြားထဲမှာ မယမုံ မင်းမင်း အပေါ် တော်တော်လေး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်လာတာ တွေ့ရပါသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် မင်းမင်း ကို နမ်းတာကလွဲရင် အရင်လို မဟုတ်တော့တာ မင်းမင်း သတိထားမိပါသည်။

ရုံးကလူတွေကတောင် မင်းမင်း တို့ စိတ်ကောက်နေကြတာလားဆိုပြီး မေးယူရတဲ့ အထိပါပဲ။ နောက် သုံးပတ်လောက်ကြာတော့ မယမုံ သူမ အဒေါ် နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး ခွင့်တစ်ရက်ယူပါသည်။ နောက်နေ့ ရုံးပြန်တက်ပြီး ညနေပိုင်း မင်းမင်း ပြန်လိုက်ပို့တော့...မင်းမင်း ဒုတိယအကြိမ်မြောက် အရင်က သူမတောင်းဆိုထားတာတစ်ခုကို ဖျက်သိမ်းပေးဖို့ ပြောမိပါသည်။ အဲ့ဒါက...သူမကားကို မင်းမင်း ပြန်ရင်...မင်းမင်း အိမ်မယူသွားဖို ပါပဲ။

“ ဘာလို့လဲ မင်းမင်းရဲ့...ဘယ်သူက မင်းမင်း ကို ဘာပြောလို့လဲ.....”

“ ဟင့်အင်း....ဘယ်သူကမှ ဘာမှ မပြောပါဘူး...မင်းမင်း စဥ်းစားမိတာပါ....ကိုယ်တစ်ကယ် ပိုင်တာလဲမဟုတ်ဘဲ...မင်းမင်း အပိုင်လို ယူမထားချင်လို့ပါ...မင်းမင်း နေ့တိုင်း မယမုံ ဆီ အရင် လာပီး ကြိုပေးမယ်..ပြန်ပို့ပေးမယ်...ရုံးကိစ္စရှိရင်လဲ ယူသုံးမယ်လေ...အိမ်ကိုတော့ အပိုင်လိုကြီးယူမထားချင်လို့ပါ....”

မယမုံ မျက်နှာ ချက်ချင်း ဟိုတလောကလို ဖြစ်သွားပြန်ပါသည်။ မင်းမင်း ဘာစကားမှ မှားမသွားဘူးလို့ မင်းမင်း ထင်ပါသည်။

“ ကိုယ်တစ်ကယ်...မပိုင်တာကို...အပိုင်ယူမထားရဘူး...မပိုင်တာကို....အပိုင်မယူရဘူး... အဲ့လိုပြောတာလား...ဟင်....”

သူမ တစ်ယောက်တည်းလို ရေရွတ်နေပြန်ပါပီ။ အဲ့ဒီနေ့က စပြီး မင်းမင်း မယမုံ ကားကို အရင်လို အိမ်ပြန်မယူသွားတော့ပါ။ မယမုံ ကလဲ ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ပါ။

အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း...မယမုံ မင်းမင်းကို ဆတ်ဆံပုံက အရင်ရောက်လာခါစကလို ရင်နှီးခင်မင်မှု ပုံစံမျိုးပြန်ဖြစ်သွားပါသည်။ ဘာ့ကြောင့်မှန်း မင်းမင်း မသိ ပေမယ့် မင်းမင်း မယမုံ နဲ့ ပြောဆို ဆတ်ဆံရတာ အရင်လို ပေါ့ပါးလွတ်လပ်လာရသည်ဟုခံစားရပါသည်။

အရင်လိုပဲ...စနောက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြန်နေဖြစ်ကြသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ မင်းမင်း ကို ဖက်နမ်းတာတော့ မယမုံ လုပ်နေဆဲပါ။ နှစ်ယောက်တည်း...အနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့အချိန်မျိုးတွေပါ။ ရုံးကလူတွေ မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ကိုကြည့်ပီး နဲနဲ မျက်စိ လည်ကုန်ကြပါသည်။ ရင်းနှီးနေတဲ့ ကိုဇော်ကြီး တို့ကဆို လာပါမေးကြသည်။

“ မင်းတို့က သူငယ်ချင်းတွေလား ရည်းစားတွေလား... တွဲပီးမှ ပြတ်သွားပီး...ခုကပြန်တွဲနေတာလား...မတွဲတော့တာလား...” တဲ့။

ရှုပ်နေအောင်ကို မေးတာပါ။ မင်းမင်း မှာ သူမေးတာကို ပြန်ဖြေဖို့ နေနေသာသာ သူ့မေးခွန်းကို နားကို မလည်ပါ။

“ ကိုဇော်ကြီး တို့ ကြိုက်သလိုသာ ထင်ပေါ့....” လို့ပဲပြန်ပြောမိပါသည်။

လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က တော့ မယမုံ သူမအဖေနဲ့ ဘာဖြစ်ထားလဲ မသိ။ မင်းမင်း ရှေ့မှာ ဖုန်းခေါ်တာကို မကိုင်တာ နှစ်ရက်လောက်ကို ရှိတယ်။ ပထမတော့....မယမုံ အဖေခေါ်နေတယ်လို့ မင်းမင်း မသိ။ သူမ ပါးစပ်က 

“ ဒီအဖေကတော့...တစ်ချိန်လုံးခေါ်နေတော့တာပဲ...ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ ကိုယ် အေးဆေး မနေဘူး...” ဆိုပြီး စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံနဲ့ ထုပ်ပြောမှ မင်းမင်း ရိပ်မိသွားတာ။

သြော်...အဲ့ဒီကျမှ...မင်းမင်း လဲသိသွားတာက မယမုံ အဖေ မိန်းမ ယူသွားလို့ စိတ်ဆိုးနေတာဖြစ်မယ်လို့။ ဟုတ်မှာပဲ...တလောက မယမုံ နဲ့ မင်းမင်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရုံးတစ်ခုသွားတာ...အဲ့ဒီရုံးအောက်ထပ်က မွေ့ရာဆိုင်မှာ မယမုံ အဖေကို အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ရလို့ မင်းမင်းက နှုတ်ဆက်တာတောင် မယမုံ က ခပ်တန်းတန်းဖြစ်နေပုံနဲ့။ မင်းမင်း လဲဘာမှမမေးခဲ့လိုက်။

မယမုံ သူ့ဖုန်း မကိုင်လို့ဆိုကာ နောက်တစ်ရက်မှာ မင်းမင်းဖုန်းကို မယမုံ အဖေက ပြောစရာရှိလို့ တစ်ယောက်တည်းလာခဲ့ ခေါ်လို့ သွားတွေ့လိုက်ရမှ အကြောင်း စုံသိလိုက်ရတော့သည်။

“ ကောင်လေး...ယမုံ ငါ့ကို အထင်လွဲနေလို့ မင်းကို အကူအညီတောင်းဖို့ခေါ်လိုက်တာ....ငါ့ကို မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ တွဲတွေ့တာ သူ နှစ်ခါလောက်ရှိပြီ...တစ်ခါကတော့ မင်းပါ ပါတယ်လေ...မွေ့ရာဆိုင်မှာ..အဲ့လိုတွေ့တာက မကြောင်းမဟုတ်ဘူး..အရင်လဲ တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်နဲ့ သူငါ့ကို မကြာခဏတွဲတွေ့ဖူးပါတယ်...ခုကွာ...ငါက ခုတလော ငါသမီးနဲ့ ခဏခဏ တွေ့ချင်နေတယ်...ငါ...ငါ...နဲနဲ အသက်ကြီးလာလို့လားမသိဘူး....အဲ့ဒါကွာ ငါက ခုနေနေတာဘော်ဒါတွေနဲ့ စုပေါင်းနေနေတာကွ....

ငါသာ အိမ်လေးတစ်လုံးမှာ သီးသန့်နေရရင် ...ငါ ယမုံကို ငါ့အိမ်အလည်ခေါ်လို့ရမှာပဲ...ငါလဲ သမီးနဲ့ တွေ့လို့ရမယ်ဆိုပြီး...ငါသူ့ကို အဖေ့အတွက် အိမ်ငှားပေးပါလားလို့ ပြောမိတယ်...သူက ငါဟိုမိန်းမနဲ့ ယူမလို့..ငှားခိုင်းတယ်ထင်ပြီး စိတ်ဆိုးသွားတာ...ငါရှင်းပြတာ မယုံတော့ဘူး...ဖုန်းတောင်မကိုင်တော့ဘူးကွာ...

ငါတစ်ကယ်ပြောတာပါကောင်လေးရာ...ယမုံက ငါ့ဘဝမှာ တစ်ယောက်တည်းသောဆွေမျိုး..ငါ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော သမီး ပါကွာ....ငါခုတလော...ငါ့သမီးနဲ့ အတူနေရရင် ကောင်းမှာပဲဆိုပြီး ခဏခဏ တွေးမိနေတယ်...

ငါဘာတွေဖြစ်နေလဲ ငါလဲမသိတော့ဘူး...ငါ သူ့ကို ငယ်ငယ်တည်းက ပစ်ထားခဲ့မိတာပါကွာ..ငါ သူ့ကို အဲ့ဒီလို မပြောရဲလို့ အိမ်ငှားပေးပါလားလို့ပြောမိတာ...သူ အထင်လွှဲပြီး စိတ်ဆိုးသွားတယ်ကွာ... ငါ့ကို ရှင်းပြပေးပါ ကောင်လေးရာ...ငါ့သမီးကို မင်းရှင်းပြရင် သူလက်ခံမှာပါကွာ.....”

မင်းမင်း မျက်ရည် ဝဲမိပါသည်။ သူလို လူဆိုးလူမိုက်ကြီး တစ်ယောက်က မင်းမင်းကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ သူ့သမီးကို ရှင်းပြပေးဖို့ ပြောနေတာ...မျက်လုံးကြီးနီလို့...အံကြီးကြိတ်လို့ ပြောနေတာပါ။

“ ကျွန်တော် ရှင်းပြပေးမယ်..မယမုံ ဦးလေးကို နားလည်လာအောင် ကျွန်တော် ရှင်းပြပေးပါ့မယ်...”  လို့ မင်းမင်း အာမခံလိုက်တယ်။

အဲ့ဒီ ညနေက မင်းမင်း ကိုယ်တိုင် မယမုံ ကို ဘားတစ်ခုခု မှာ သွာထိုင်ရအောင်လို့ ပြောပြီး သူတို့ ဗိုလ်တစ်ထောင် ကမ်းနားလမ်းပေါ်က ဘားတစ်ခုမှာ သွားထိုင် ရင်း စကားတွေ ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ဘာမှ ခဲခဲယဥ်းယဥ်း မပြောလိုက်ရပါဘူး...မယမုံ ကို သူမအဖေ မင်းမင်း ကိုပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကို တိုက်ရိုက် ပြောပြလိုက်တာနဲ့ပဲ မယမုံ ငိုင်ကျသွားတာပါပဲ။

“ ဒါဆို...ယမုံ အဖေ့အပေါ် အထင်မှားသွားတာပေါ့နော်...မင်းမင်း...” လို့ သူမပြောလိုက်တဲ့ အချိန် သူမ မျက်နှာပေါ်မှာ ယူကျုံးမရတဲ့ ခံစားချက်တွေ ကို တွေ့လိုက်ရတည်းက မင်းမင်း မယမုံ နဲ့ သူမအဖေ ကြား အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပါပြီ။ မင်းမင်း ကထပ်လောင်းပီး ပြောလိုက်တယ်။

“ မယမုံ ရယ်...ကိုယ့်ကို ချစ်တဲ့ ခင်တဲ့ လူတွေကို အမြဲ ဂရုစိုက်နေရမယ်လေ....”

ဒီစကားက...ဇာခြည့် စကားပါ။ တစ်ခါက မင်းမင်း ကို မင်းမင်း အမေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး...ဇာခြည် ပြောခဲ့တဲ့စကားလေးကို မင်းမင်း သဘောကျလွန်းလို့ ထပ်ဆင့်ပြောလိုက်တာပါ။ မင်းမင်းက ဆက်ပြီး....

“ မယမုံ ဘဝမှာ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ခင်တဲ့လူတွေ ကိုယ့်ကြောင့် မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေရရင် မယမုံ စိတ်ချမ်းသာပါ့မလား....သူတို့ပျော်ရွှင်နေမှ မယမုံ လည်း စိတ်ချမ်းမြေ့ရမှာ မဟုတ်ဘူးလား...” လို့ပြောလိုက်တယ်။

မယမုံ... ထပ်ပြီး ငိုင်ကျ သွားလိုက်တာ...ဒီတစ်ခါတော့ တော်တော် ကြာသွားတယ်။ ပီးတော့...သူမဖာသာ သူမ မင်းမင်း စကားတွေကို ပြန်ရေရွတ်နေပြန်တယ်။

“ ကိုယ်ချစ်တဲ့ လူကို ဂရုစိုက်ရမယ်.....ကိုယ့်ကြောင့် သူပျော်နေမယ်ဆိုရင်....ယမုံ စိတ်ချမ်းသာရမယ်...ဟုတ်လား...ကိုယ့်ကြောင့် သူမပျော်ရဘူးဆိုရင်.....ကိုယ့်ကြောင့် သူမပျော်ရင် ယမုံ... ယမုံ.... ဘယ်စိတ်ချမ်းသာပါ့မလဲ နော်....ဟုတ်တယ်...သူပျော်နေရမယ်...သူပျော်ရင် ယမုံ လဲ ပျော်နေရသလိုပါပဲ....ယမုံ ပျော်နေမှာပါ...မင်းမင်း ရယ်..... ယမုံ တစ်ကယ် ပျော်နေမှာပါ.....”

အဲ့ဒီ....အဖြစ်တွေနောက်ပိုင်း..မယမုံ သူမအဖေနဲ့ ပြန်အဆင်ပြေသွားပါပြီ။ အိမ်တော့ မငှားပေး သေးပေမယ့် မယမုံ ညနေ ရုံးပြန်တိုင်း သူမအဖေနဲ့ တစ်နေရာရာမှာ ဆုံတွေ့ကြပါသည်။ မင်းမင်း ပဲ အမြဲလိုက်ပို့ပေးရတာလေ။

လူမိုက်ကြီးရဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ နူးညံ့နေမှုတွေက သူ့သမီးနဲ့ တွေ့နေရတဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ မြင်တွေ့နေရတယ်လို့ မင်းမင်း ခံစားရသည်။ ပီးတော့...အပြောင်းအလဲ...။ မယမုံ ရဲ့ အမူအရာတွေ...စကားပြောပုံဆိုဟန်တွေက သူမ အဖေအပေါ်....မင်းမင်း အပေါ် မှာသာမက အလုပ်ထဲက လုပ်ဖေါ်ကိုင် ဖက်တွေ အပေါ်မှာပါ  ပြောင်းလဲသွားပါသည်။

အရင်လို တိကျပြတ်သားဆဲဆိုပေမယ့်...မယမုံ စကားတွေ၊ ဆက်ဆံပုံတွေက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေအပေါ်မှာ အရင် လို ခက်ထန်မှုမျိုး မရှိတော့ပါ။ အရင် သူမနဲ့ စကားမပြောရဲခဲ့တဲ့ လူတွေ...ခုတော့ တရင်းတနှီးတွေ ပြောတတ်လာကြပီ။ ကိုဇော်ကြီး ကမှတ်ချက် ထပ်ပြုပါသည်။

“ မင်းတို့ က သူငယ်ချင်း တွေလား...သမီးရည်းစား တွေလား.... ဒါမှမဟုတ်...ဆွေမျိုးတွေလား...” တဲ့။

နောက်တစ်လလောက်အကြာမှာတော့ ရုတ်တရက် မယမုံ အလုပ်က ထွက်ဖို့ ရုံးချုပ် မှာ resign တင်တဲ့ သတင်းကြားလိုက်ရသည်။ အဲ့ဒီနေ့က မယမုံ ရုံးမလာပါ။ သူမ ခွင့်ယူ ထားတယ် လို့ပဲ မင်းမင်း သိတာပါ။

နောက်နေ့လည်း မယမုံ ရုံးကို နေ့လည်မှ ရောက်လာပြီး ဂျာကြီး က သူ့ရုံးခန်းမှာ မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ကို ခေါ်တွေ့ကာ မင်းမင်း ကို ဒီနေ့အပီး မယမုံ ဆီက အလုပ် ကိစ္စတွေ handover ယူဖို့ပြောရင်း မင်းမင်း ကိုလည်း Asst; logistic manager ရာထူးတိုးပေးလိုက်ပြီလို့ပြောပါသည်။

မင်းမင်း နားမလည်စွာ ကြည့်နေတော့...ဂျာကြီးက ဆက်ပြောတယ်...မယမုံ က နောက်လ မတ်ချ်လ ကစပြီး အထက်မြန်မာပြည် ရုံးခွဲရဲ့ မန်နေဂျာ အဖြစ် မန္တလေးကို transfer သွားရတော့မှာ ဖြစ်လို့ မင်းမင်း ကို ဒီနေ့အပြီး ဒီရုံးခွဲရဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေကို handover ယူလိုက်တော့လို့ပြောလာပါသည်။

မင်းမင်း မယုံကြည်ခြင်းများစွာ နဲ့ မယမုံ ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမက အပြုံးတစ်ခု နဲ့ ဂျာကြီးပြောတာ မှန်ကန်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြနေပါသည်။ Handoverv က မင်းမင်း အတွက်ဘာမှ မခဲယဥ်းပါ။ မယမုံ အလုပ်ကိစ္စ မှန်သမျှ မယမုံ က မင်းမင်း အကုန်သိနေအောင် သင်ကြားပြသပေးပြီးသားတွေ ကြီးပါပဲ။

ညနေပိုင်း...မယမုံ နဲ့ မင်းမင်း ဒီကန်တော်ကြီးမှာ တွေ့ပြီး နှုတ်ဆက် စကားပြောဖြစ်ကြပါသည်။

“ မင်းမင်း က ယမုံ့ကို အမြဲပြောတယ်....ယမုံ က မင်းမင်း ရဲ့ စီနီယာ ဆရာ တစ်ယောက်ပါလို့...ယမုံက တော့ အဲ့လို မထင်ပါဘူး...ယမုံ့ ကိုသာ မင်းမင်း ကဘဝမှာ ဘယ်လိုနေထိုင်ရမလဲ...အချစ်ဆိုတာဘာလဲ...ကိုယ်တစ်ကယ် ချစ်တဲ့ ခင်တဲ့ လူတွေကို ဘယ်လို သဘောထားရမလဲ...ကိုယ် ရှုံးနိမ့်နေချိန်မှာ... ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်ခွင့်မရတဲ့ အချိန်တွေမှာ ဘယ်လိုနေထိုင်တတ်ရမလဲဆိုတာတွေ..အများကြီးကို သင်ပေးသွားတာပါ...

ယမုံ့ ရဲ့ဘဝကို မင်းမင်း က အများကြီးပြောင်းလဲပေးနိုင်ခဲသူပါ...ယမုံ မန္တလေးကို...အဖေ့ကို ခေါ်သွားမယ်...သူအရမ်းပျော်နေတယ်...မင်းမင်း ကိုသူ အရမ်းကျေးဇူးတင်နေတယ်...ယမုံ မင်းမင်း ကို ဒီလောက်လေး ချစ်ခွင့်ရခဲ့တာ ယမုံ အရမ်းကံကောင်းတယ်လို့မှတ်ယူပါ့မယ်...မင်းမင်း ရဲ့ချစ်သူက ဒီလောကမှာ ကံအကောင်းဆုံးပါပဲ...မင်းမင်း တို့ အမြဲပျော်ရွှင်ပါစေလို့ ယမုံ ဆုတောင်းပေးနေပါ့မယ်....မင်းမင်း ကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ယမုံ နမ်းပါရစေ....”

သြော်...မယမုံ ရယ်...မယမုံက အရာအားလုံးကို အနိုင်နဲ့ပိုင်း နှုတ်ဆက်သွားလိုက်တာပေါ့နော်။ ဟုတ်တယ်...မယမုံ က...ဘာတစ်ခုမှ ရှုံးနိမ့်မသွားဘူး...မယမုံ က အရှုံသမားတစ်ယောက် လုံးဝ မဟုတ်ခဲ့ဖူး။

လူတိုင်း မလုပ်နိုင်မယ့်..အလုပ် မယမုံ လုပ်သွားတယ်။ မယမုံ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်အနိုင်ယူသွားနိုင်တာမျိုး ဒီလောကကြီးထဲ...ဘယ်သူတွေ ဘယ်လောက်များ လုပ်နိုင်မှာမို့လဲ။

မင်းမင်း မယမုံကို အမြဲတမ်း လေးစား အားကျနေမှာပါ...မယမုံ ရေ။

..........................

အပိုင်း (၈) ဆက်ရန် >>>>>