ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၂ )

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ခင်မြနိုင်၏ သွယ်လျသော လက်ချောင်းများက စောမောင် ၏ ဘောင်းဘီခွကြားတွင်ကောင်းကောင်းကြီးကို အလုပ်များနေသည်။ ဘောင်းဘီအောက်ရှိ ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို သေသေချာချာစမ်းကြည့်သည်။ အရှည်နှင့် လုံးပတ်ကို လက်လေးဖြင့်စမ်းကာတိုင်းထွာကြည့်သည်။ စိုင်းမောင်လီးက သိပ်တော့ မဆိုးလှပါ။ ခင်မြနိုင်၏ ခန့်မှန်းချက်အရတော့ အရှည် ခုနှစ်လက်မခန့် နှင့်လုံးပတ် ငါးမူးလုံးလောက်တော့ရှိမည်။ 

ထို့နောက် ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်၏ ဂျင်းဘောင်းဘီခွကြားမှ ဇစ်ကိုအသာဆွဲဖြုတ်သည်။ ပြီးတော့ ထို ဇစ်ကွဲဟသွေားသာ ဘောင်းဘီခွကြားမှ လက်ထိုးထည့်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတိုကလေးကို အသာဘေးသို့ တွန်းဖယ်လျက် ငပဲကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

'' အားဟားဟား '' 

လီးကို လက်နဲ့ကျကျနန အကိုင်ခံလိုက်ရတယ်ဆိုရင်နဲ့ ရှမ်းလေး စိုင်းမောင်ရဲ့ ပါးစပ်က ရေရွတ်ညည်းတွားသံပေါ်လာတယ်။ ဒီအတွေ့အထိက အပြတ်ကို ခိုက်တာပါပဲလား။ စိုင်းမောင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်ကိုတုန်သွားတာပဲ။ ကောင်လေးဟာ အပြတ်ကို ဖီးလ်တတ်လာပြီ။

" စိုင်းကို ကောင်းကောင်းအရသာတွေ့ရအောင် လုပ်ပေးမှာပါကွ'' 

ခင်မြနိုင်က လေသံတိုးတိုးကလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ အသံတိုးတိုးလေးဟာ စိုင်းမောင်ရဲ့ ရင်ကို သိမ့်သိမ့်တုန်ခါသွားအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ပါတယ်။ ခင်မြနိုင်က ဆုပ်ကိုင်မိတဲ့ လီးတန်ကြီးကို လက်နဲ့ အသာအယာထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးတယ်။

လီးကြီးက ငေါ့ကနဲငေါ့ကနဲ လှုပ်ရှားနေသလို ရှမ်းကလေးကလည်း ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့်သွားတယ်။ ခင်မြနိုင်ကောဘာထူးလို့လဲ။ ရင်ထဲဒိန်းကနဲဒိန်းကနဲခုန်လို့။ စောက်ဖုတ်ကလည်း သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲ လှုပ်ရှားလို့။ 

'' ပက်လက်အိပ်လိုက်နော် စိုင်း'' 

ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်ရဲ့နား နားမှာအသာကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးကလေးပြောလိုက်တယ်။ ပြောရင်းက စိုင်းမောင်ရဲ့ နားရွက်များကို လှာလေးနဲ့ အသာထိုး ကလိလိုက်သေးတယ်။ လီးကိုလည်း လက်နဲ့ခပ်တင်းတင်း တစ်ချက်ဆုပ်အပြီး လွတ်ပေးလိုက်တယ်။

လီးအကိုင်ခံရတာ အရသာတွေ့နေတဲ့ စိုင်းမောင်ရင်ထဲမှာတော့ လီးပေါ်က လက်ဖယ်ရှားသွားတဲ့ အခါ တစ်မျိုးကြီးပဲ။ ဟာတာတာနဲ့။ ဒါပေမယ့် သူကဘာမှမပြောပါဘူး။ ခင်မြနိုင်က ဆရာမ။ သူက တပည့်လေးပဲ။ ဒီတော့ ဆရာမပြောတာကို တပည့်လေးက လိုက်နာလုပ်ဆောင်ရမှာပေါ့။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ကသူ့ကို ကောင်းကောင်း စည်းစိမ် ချမ်းသာခံစားရအောင်၊ သူလုပ်ချင်ပေမယ့် ပြောဖို့မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာတွေ လုပ်နိုင်အောင်လို့၊ ကျကျနန သင်ပြပေးမယ်ဆိုတာကိုလည်း သူသိနေပါတယ်လေ။

ဒီတော့ ဘာမှပြောမနေနဲ့။ ခင်မြနိုင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းသာလုပ်လိုက်။ မကြာခင် အားလုံးအိုကေမှာ စိုပြေသွားမယ်။ စိုင်းမောင်မှာလည်း မဆိုင်းမတွပဲ ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ခင်မြနိုင်မှာလည်း အတော်လေးကို သူ့ကိုယ်သူထိန်းနေရတယ်။ ဘယ်နှယ့်၊ စိုင်းမောင်ရဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ကျကျနန ဆုပ်ကိုင်ကြည့်မိတယ်ဆိုတာနဲ့ သူကအဖုတ်ထဲ ဒီလီးကြီး ထိုးသွင်းပြီး လိုးတာခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ အပြတ်ကို ပေါ်လာတာ။ 

ဒါပေမယ့် အလောတကြီး လုပ်ရင်ကောင်လေးလည်း လန့်သွားမယ်။ သူ့အပေါ်မှာလည်း တစ်မျိုးတမည်အထင်သေးသွားမှာစိုးလို့ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်လုပ်ဖို အတွက် မနည်းကြီးကို စိတ်ထိန်းထားရတာ။ စိတ်ကိုသာ လွှတ်ပေးလိုက်စမ်းပါလား။ အိုး ဘာပြောကောင်းမလဲ။ ခင်မြနိုင်ဟာ ပက်လက်ကလေးအိပ်နေတဲ့ စိုင်းမောင်ရဲ့ ဘေးနားမှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ စိုင်းမောင်က ခင်မြနိုင်ကို အသာလှည့်ကြည့်တယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေက ခင်မြနိုင်ရဲ့ ရင်သားတွေ တင်ပါးတွေ ပေါင်လုံးတွေကို အားမနာတမ်းကို ကျကျနနကြည့်နေပြီ။ အခုအချိန်ဟာ အားနာနေရမယ့် အချိန်မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ ပြီးတော့ ပြောရမယ်ဆိုရင် စိုင်းမောင်ဟာ အရမ်းကို နှာထန်နေတာဆိုတော့ အားနာရဖို့လည်း မသိတော့ဘူး။ 

ခင်မြနိုင်က အသာဒူးတုတ်ပြီး ဘယ်လက်ကလေးကို ထောက်ကိုင်နေတာဆိုတော့ ကိုယ်နေဟန်ထားကလည်း အပြတ်ကို ကြော့ရှင်း ပီပြင်နေတယ်။ ကိုယ် ခပ်စောင်းစောင်းလေးဖြစ်နေတာမို့ တင်ပါးဆုံကြီးတစ်ဘက်က စွင့်စွင့်ကြီး တင်းရင်းနေတယ်။ ခင်မြနိုင်က ဘောင်းဘီဇစ် အကွဲကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးပေါ်နေတဲ့ စိုင်းမောင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ညာဘက်လက်နဲ့ အသာကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။ 

သူခန့်မှန်းထားတာ သိပ်မဆိုးပါဘူး။ စိုင်းမောင်ရဲ့ လီးက (၇) လက်မ သာသာလောက်ရှည်ပြီး ငါးမူးလုံးလောက်တုတ်တယ်။ လီးထိပ်က ပြဲလန်မနေဘူး။ အငုံ။ ဘယ်စောက်ဖုတ်ထဲမှ မသွင်းဘူးသေးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ်လီးများ ဖြစ်နေမလားလို့ ခင်မြနိုင်တွေးမိတယ်။ 

အခုခေတ် ကောင်လေးတွေက အတော်တိုးတတ်ကြတာဆိုတော့ စိုင်းမောင်ဟာ မိန်းမ မလိုးဖူးသေးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ်တစ်ယောက် ဖြစ်မဖြစ်တော့ ခင်မြနိုင် အတတ်မပြောနိုင်ဘူး။ အဲ။ မိန်းမနဲ့ ပတ်သက်လာရင် အတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိသေးတာတော့ သေချာတယ်။ ကြည့်လေ အခုဒီနေရာမှာ နှစ်ယောက်တည်းရှိပြီး သူကလိုက်လိုက်လျောလျောပြုပေးနေတာတောင် စိုင်းမောင်က ကြမ်းပတမ်း ဖက်လားရမ်းလား ကိုင်လားတွယ်လား မလုပ်ဘူး။

အင်း သူက ဆရာမဆိုတော့ ရှိန်နေတာလဲ ပါချင်ပါမှာပေါ့။ မင်းလူပျိုအစစ်လားဆိုပြီး မေးကြည့်မလို့ကြံပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုအခြေအနေမှာ ဒီမေးခွန်းမျိုးမေးရင် အလကားပဲဖြစ်တော့မှာမို့ မမေးတော့ပါဘူး။ ခင်မြနိုင်က လီးတန်ကြီးကို အသာအယာဆုပ်နယ်ပွတ်ပေးရင်း အောက်ဘက်က ဂွေးဥတွေကိုလည်း လှမ်းပွတ်ပေး၊ ကလိပေးလိုက်သေးတယ်။ ကောင်လေးရဲ့ဂွေးဥတွေက တွဲတွဲကြီးလဲ ဖြစ်မနေဘူး လီးတန်အရင်းမှ ဖုဖုကလေးကပ်နေတာမျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး မတွဲတတွဲ မကပ်တကပ်နဲ့။ အနေတော်ကလေး ကိုင်ပေးပွတ်ပေးလို့ကောင်းတယ်။ စိုင်းနောင်ရဲ့ ဂွေးဥတွေ အတိုင်းပဲ့ ။ 

ခဏကြာတော့ ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်ရဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးမှုကို ရပ်လိုက်တယ်။ လီးပေါ်ကလက်ကို ဖယ်လိုက်တယ်။ ဒီအခါမှာ ဘောင်းဘီခွကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ထွက်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ မတ်မတ်တန်းတန်းကြီးကို ပေါ်လွင်လာတယ်။ လေယာဉ်ပစ် စက်သေနတ်ကြီး တစ်ခုအတိုင်းပဲ။ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်တွေ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေတာကိုလည်း အပြတ်မြင်ရတယ်။

'' တို့တို့ရဲ့ အဝတ်တွေကို ထပြီးလာချွတ်ပေးပါလားဟင်'' 

ခင်မြနိုင်က အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ သူလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာဆိုတော့ လေသံမူမမှန်တော့ဘူးလေ။ ရှမ်းလေးက ခင်မြနိုင်ကို အတန်ကြာအောင်စူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ သူ့ဆရာမကို ထပြီး အဝတ်ချွတ်ပေးရမယ့်အလုပ်အတွက် ဝန်လေးနေဟန်တူရဲ့။ ပြီးတော့ ချွတ်လည်းချွတ်ပေးချင်စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်ပေါ်နေတာလည်း ထင်ရှားပါတယ်။ နောက်ဆု့းတော့ ရမက်စိတ်က အသိစိတ်ကို အနိုင်ရသွားတယ်။ ဆရာမရယ်လို့ ရိုသေလေးစားနေတဲ့ စိတ်တွေကို အသာခေါက်ထားလိုက်ပြီပေါ့။

'' တို့ကို ကြည့်စမ်းပါ စိုင်းရ။ မင်းသဘောမကျဘူးလား'' 

ခင်မြနိုင်က ထပ်ပြောပြန်တယ်။ ကောင်လေးကခေါင်းညိတ်တယ်။ 

'' တို့ကို နစ်ကတ် မမြင်ချင်ဘူးလား။''

 ကောင်လေးက တံတွေးတစ်ချက်ကို မျိုချပြီး ခေါင်းညိတ်ပြန်တယ်။

'' ဒါဆို လာ့တို့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပေး။ တို့တစ်ကိုယ်လုံးကို မင်းစိတ်ကြိုက် ကြည့်ချင်သလိုကြည့်ပြီးတော့ ပြီးတော့ ချချင်တယ်ဆိုရင်လည့်း ချ'' 

ဤစကားများကို ပြောလိုက်ပြီးမှ ခင်မြနိုင်သည် ရှက်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေး ငယ်ငယ်တစ်ယောက်ကို သည်စကးမျိုး ပြောတာကောင်းမှကောင်းပါ့မလားဟု လည်း တွေးမိသည်။ သို့သော်ထိုအတွေးများသည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာပြီး ချက်ချင်းပြန်ပျောက်သွားသည်။ ရမ္မက်စိတ်များက အရာရာကို လွှမ်းမိုးထားပြီလေ။ 

ယခုဆိုရင် စိုင်းမောင်လည်း အခြေအနေမှန်ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ နားလည်သွားပြီပေါ့။ သူ့ဆရာမ လှလှကလေးက သူကြိတ်ပြီး တမ်းတခဲ့ရတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတော့မှာပါလား။ သူမိန်းမလိုးရတော့မှာပါလား။ စိုင်းမောင်ဟာ ရည်းစားတော့ရှိပါတယ်။ ရည်းစားမှ တစ်ယောက်တောင်မဟုတ်ဘူး သုံးယောက်တောင်ရှိတာ။ 

အခု ကရာတေးသင်တန်းလာတတ်တဲ့ အထဲက ဖြိုးငယ်ငယ်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးဟာလည်း စိုင်းမောင်ရဲ့ အဆက်ထဲကတစ်ယောက်ပေါ့။ ရည်းစားသာများတာ။ စိုင်းမောင်က သိပ်လက်မသွက်ဘူး။ တကယ်တမ်းနဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ တွေ့ရရင်ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ဟိုဘက်မိန်းကလေးဘက်က အခွင့်အရေးလေးတွေ ပေးတာတောင် နင်းမဝင်တတ်ဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်နဲ့ဆိုရင် လေးငါးခါလောက် ချိန်းတွေ့ကြပြီးပြီ။ ကောင်မလေးက တက်လိုးရင် ခံမယ့်အနေအထားမှာ ရှိတယ်။ လိုက်လိုက်လျောလျောနေတယ်။

ဒါပေမယ့် ငနဲသားက မဝံမရဲဖြစ်နေတော့ အလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်အနေနဲ့ကလည်း ကျွန်မကို တက်လုပ်ပါလို့ ဗြောင်မပြောသာဘူးလေ။ အခုဒီမှာ စခန်းချရက်တို ကရာတေးသင်တန်းလာတက်တာမှာ ဖြိုးငယ်ငယ်က အကြံနဲ့။ စိုင်းမောင်နဲ့ အလုပ်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတယ်။ 

ဒါပေမယ့် အခုတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ထက် အရင် ခင်မြနိုင်ကလက်ဦးသွားပြီ။ ခင်မြနိုင်က ခပ်ရဲရဲပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆို သိမ်းသွင်းလိုက်တာ စိုင်းမောင်တစ်ယောက် ရမက်နွံထဲ နစ်ဆင်းဝင်သွားပြီပေါ့။ စိုင်းမောင်တစ်ယောက် ဇောင်းထဲလွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ မြင်းလိုဖြစ်သွားပါပြီ။ ကြိုးပြတ်သွားတဲ့ နွားသိုးလို ဖြစ်သွားပြီ။ စိုင်းမောင်ဆိုတဲ့ အကောင်။ ရဲမဲ့ရဲတော့လည်း အပြတ်ကိုလုပ်လိုက်ပြီ။ 

ပက်လက်အိပ်နေရာက ဆက်ကနဲထတယ်။ ပြီးတော့ ခင်မြနိုင်ကို တအားဖက်၊ တအားဖျစ်ညှစ်ပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း နမ်းလိုက်တယ်။ နဖူး၊ ပါးပြင် နှုတ်ခမ်း မျက်ခွံ အို မျက်နှာပေါ်မှာတော့ နေရာအနှံ့ပဲ။ လည်တိုင်ကိုလည်း ချန်မထားဘူး။ အားရပါးရ စုပ်နမ်းလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ခင်မြနိုင်ရဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်တယ်။ ခင်မြနိုင်က တီရှပ်လေးဝတ်ထားတော။ ဒီတော့ချွတ်ရတာ ဘာမှမခက်ဘူး။ လွယ်လွယ်လေး။ ဆက်ကနဲဆွဲကိုင်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ရုံပဲ။ 

ခင်မြနိုင်ကလည်း အချွတ်ရလွယ်အောင် လက်ကလေးနှစ်ဘက်ထောင်ပေးတယ်လေ။ ဒီတော့ တီရှပ်ကလေးဟာ ကျွတ်ကွာကျသွားတောကတာပေါ့။ ပြီးတော့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြန်တယ်။ အခုဆိုရင် ခင်မြနိုင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ယိုးဒယား ဘရာစီယာ အညိုနုရောင်လေးရယ်။ အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီ အနီရင့်ရောင်ကလေးရယ်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ခင်မြနိုင်က ဒီဘရာစီယာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေကို တမင်ကိုရွေးပြီး ဝတ်လာတာ။ အဲ့ဒီ အတွင်းခံတွေက ဘာမှလုံလုံခြုံခြုံဖြစ်အောင် ဖုံးနိုင်ကြတာမဟုတ်ဘူး။ မဖုံးနိုင်တဲ့ အပြင် မပေါ်တပေါ်အဖြစ်မျိုးနဲ့ မြင်ရတဲ့ ယောင်္ကျားသားတွေ အသက်ရှုမှားပြီး ရမ္မက်စိတ်တွေ ပွားရအောင်ကို ဖန်တီးနိုင်တာ။ 

လက်တစ်လုံးသာသာလောက် ကြိုးလေးတွေနဲ့ ဆိုင်းထားပြီး သေးသေးပါးပါး ပျော့ပျော့လေးဖြစ်တဲ့ ယိုးဒယား ဘရာစီယာလေးဟာ ခင်မြနိုင်ရဲ့ ထွားအိမို့ဝင်းပြီး (၃၆)လက်မလောက် အတိုင်းအထွာရှိမယ့် နို့အုံကြီးတွေကို ဘယ်မှာ လုံအောင်ဖုံးနိုင်မှာလဲ။ ပြီးတော့ ပင်တီဘောင်းဘီကလေးဆိုတာကလည်း ရှေ့ဘက်ခွဆုံမှာ ကလတစ်ဝါးစာသာသာလောက် နောက်ဘက်မှာ လက်တစ်ဝါးစာသာသာလောက် သုံးမြှောက်ပုံ အဖုံးအကာလေးနှစ်ခုပဲပါတာ။ 

ဒီတော့ စောက်ဖုတ်ကိုတောင် အနိုင်နိုင်လုံအောင်ဖုံးထားရတာ။ နောက်ဘက်ကတင်ပါးဆုံကြီးတွေဆိုတာကတော့ ပေါ်တင်ပဲ။ တစ်လို့၊ အစ်လို့၊ ဖွေးလို့။ စိုင်းမောင်ကတော့ ဒီမလုံ့တစ်လုံ့ ဘရာစီယာလေး ကျန်နေသေးတာကိုတောင် လိုလားတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘရာစီယာရဲ့ နောက်ကျောချိတ်ကို လမ်းဖြုတ်တယ်။ စိတ်ကလေနေတဲ့ အပြင် မိန်းမသားတွေ ဝတ်တဲ့ ဘရာစီယာတို့ ဘာတို့ကို ဖြုတ်ပေးနေကျ မဟုတ်တာကြောင့် ချိတ်ကို ချင်ချင်းဖြုတ်လို့ မရဘူး။ ကပ်နေတယ်။ အခက်တွေ့နေတယ်။ တကယ်တော့ ဘရာစီယာရဲ့ နောက်ကြောချိတ်ဖြုတ်တယ်ဆိုတာ လွယ်လွယ်လေး။ ဘာမှခက်တာ မဟုတ်ဘူး။ 

ဒီကိစ္စ ကျွမ်းကျင်တဲ့လူများဆိုရင် လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ် လက်နှစ်ချောင်းကို ညှပ်သုံးရုံနဲ့ ထောက်ဆို ပြုတ်ကျသွားတာ။ စိုင်းမောင် ဘရစီယာချိတ် ဖြုတ်ရခက်နေတာကို သိပေမယ့် ခင်မြနိုင်က ကူဖြုတ်မပေးပါဘူး။ ကောင်လေးဖြုတ်ရပိုလွယ်အောင်သာ ခါးကို ခပ်ကော့ကော့လေး အလိုက်သင့်လေးလုပ်ပေးထားတယ်။ 

ဒီလို ဂမူးရှူးထိုးနဲ့ အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြစ်နေကိုက ခင်မြနိုင်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာတစ်မျိုးပဲလေ။ ပြီးတော့ဒီအတွက်ကြောင့် စိုင်းမောင်လည်း တစ်နည်းတစ်ဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေမယ်ဆိုတာကိုလည်း သိတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ဘရာစီယာရဲ့ ချိတ်ပြုတ်သွားတယ်။ စိုင်းမောင်က ဘရာစီယာကို ဆက်ကနဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တာ မို့ဝန်းတဲ့ရင်သားစိုင်တွေဟာ တုန်တုန်လှုပ်ခါပြီး အရှင်းသားပေါ်လာပါတော့တာပဲ။ 

စိုင်းမောင်က ကိုယ်ကိုနောက် အသာခွာပြီး ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို သေသေချာချာစူးစိုက်ကြည့်တယ်။ ခင်မြနိုင်ကလည်း အောင်မြင်မှုအပြုံးနဲ့ ရင်သားတွေကို ကျကျနနအကြည့်ခံနေတယ်။ စိုင်းမောင်အဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံတွေကို အာအကွယ် အစည်းအနှောင် မပါပဲ ဟာလာဟင်းလင်းမြင်ရတာ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ဒါကြောင့် သေသေချာချာကို ကြည့်နေမိတာ။ 

ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့အုံတွေကလည်း တစ်ကယ်လှတာပဲ ကရာတေးနည်းပြ ဆရာမလေးဆိုတော့ လေ့ကျင့်ခန်းက မပြတ်ယူသလို ဖြစ်နေတာ မဟုတ်လား။ နို့အုံတွေဟာ တင်းရင်းမို့မောက်နေတာပဲ။ နို့သီးက ရှည်တယ်။ လက်တစ်ဆစ်သာသာလောက်ရှိမလားပဲ။ ကာမစိတ် ထက်သန်နိုးကြွနေချိန်ဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းတွေဟာလည်း ချွန်ကော့တောင်တက်နေတယ်။ လှပတဲ့ နို့အုံတွေပေါ်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုက ဦးထုပ်ချွန်လေူးတွေ ဆောင်းပေးထားသလိုမျိုး ဖြစ်နေတာ။ 

''ရွှီး ရွှီ'' 

စိုင်းမောင်က ကျေနပ်အားရစွာလေတစ်ချက်ချွန်လိုက်ပြီး ညာဘက် နီု့သီးကို ကုန်းစို့တယ်။ သူကတစ်ခါမှ နို့စို့ပေးဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ အထာမကျွမ်းဘူးလေ။ ပြီးတော့ ရမ္မက်စိတ်ထန်ပြီး အလောတကြီးလည်း ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒီတော့ နို့သီးကို ကုန်းစို့လိုက်ရာမှာ သွားနဲ့ ကိုက်မိသွားတယ်။ သွားနဲ့ ကိုက်မိမှတော့ နာတာပေါ့။ ခင်မြနိုင်ဆက်ကနဲ တွန့်သွားတယ်။ နို့အုံသားဆိုတာကလည်း အသားနု မဟုတ်လား။ အကိုက်ခံရတာ အတော်ကိုနာတယ်။

ခင်မြနိုင်ဟာ လန့်သွားပြီး ရုန်းထွက်ဖို့ကြိုးစားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် စိုင်းမောင်က နို့သီးကို ကုန်းစို့ရင်းက ခင်မြနိုင်ကို အားရပါးရ ပွေ့ဖက်ပြီး ဖင်ပွတ် ပေါင်ကိုင်လုပ်နေတာဆိုတော့ ရုတ်တရက် ရုန်းထွက်လို့မရဘူး။ ပြီးတော့ အစမို့ အလုပ်မကျွမ်းလို့ သွားနဲ့နို့သီးကိုက်မိပေမယ့် နောက်ပိုင်းတော့ ကျကျနန စို့ပေးတတ်လာတာမို့ ခင်မြနိုင်အဖို့ နို့သီးထိပ်တွေ နာကြင်ကျိန်းစပ်နေသေးပေမယ့် အရသာတွေ့လာပြီလေ။ မကြာပါဘူး။ လန့်ဖြန့်သွားတဲ့ စိတ်တွေလည်းပျောက်ကုန်တယ်။

'' အား ဟင့်ဟင့် စိုင်းရယ့် အို့ အို့တို့ရဲ့ နို့သီးတွေကို စို့ပေး နို့အုံကြီးတွေကို ကိုင်ပေးရတာ ကောင်းရဲ့လားဟင် စိုင်း၊ နို့စို့ရတာ ကောင်းသလား'' 

ခင်မြနိုင်သည်မိန်းမိန်းမူးမူးနှင့်လွန့်လူးရင်း မောသံကလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ ပါးစပါက ပြောရင်း လက်ကလည်းစိုင်းမောင်၏ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးထိပ်ဖျား မဟတဟနေရာကလေးကို လက်မကလေးဖြင့် အသာပွတ်ပေးသည်။ 

'' မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ နို့ကို အရင်က ဒီလိုမျိုးစို့ပေးဖူးသလားဟင့် စိုင်းရဲ့လီးကိုကော အခုတို့လုပ်ပေးနေသလို အခြားမိန်းမတစ်ယောက်က ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးဖူးသလား'' 

ခင်မြနိုင်က မေးလိုက်ပြန်သည်။ တမင်ပင် ပွင့်လင်းရဲတင်းစွာ ပြောသည်။ ထိုသို့ ပြောလိုက်သည့် စကားများသည် စိုင်းမောင်၏ ကာမရမ္မက်မီးတောက်တွင်းသို့ ရေနံဆီများ ထပ်ဆင့်ပက်ဖြန်းထည့်လိုက်သလို ဖြစ်သည်။ ရှမ်းလေးတစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေ ပိုထန်လို့လာရပြီ။ ခင်မြနိုင်၏ နို့သီးများကို တိုးလို့သာ စို့ပေးရက်ပေးသည်။ ဖင်တွေ ပေါင်တွေကို အရမ်းပင်ကိုင်သည်။ 

'' တို့မေးတာ ဖြေစမ်းပါအုံးကွ'' 

ခင်မြနိုင်က ထပ်မေးတော့မှပင် စိုင်းမောင်သည် နို့စို့ပေးနေရာမှ ပါးစပ်ကိုခွာကာ မကြုံဖူးသေးကြောင်း ဗလုံးဗထွေး ပြန်အဖြေပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခင်မြနိုင်၏ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်သည်။ စိတ်ထနေပြီး နို့ကိုင်လည်းမကျွမ်းသေးတာကြောင့် ဖျစ်ညှစ်မှုတွေက တော်တော်ကြမ်းတမ်း သည်။ လက်ချောင်းများကို ဖြူနုနေသော

နို့အုံသားများထဲသို့ နစ်ဝင်သွားအောင် ဖျစ်ညှစ်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏လက်ချောင်းများကြားမှ နို့အုံသားများ တစ်ရစ်ထွက်နေသည်ကို ကျေနပ်စွာ ကြည့်သည်။ 

'' စိုင်းကလဲ ကျန်နေသေးတဲ့ ပင်တီကို ဆက်ချွတ်အုံးလေ။ ဘာလဲ တို့ကိုတစ်ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းနေအောင်ချွတ်ပြီး မကြည့်ချင်ဘူးလား'' 

ခင်မြနိုင်က ခပ်ညုတုတုကလေး ပြောလိုက်ပြန်သည်။ ကောင်လေးမှာ ပို၍ပင် ဂမူးရှုးထိုး ဖြစ်လာသည်။ စိတ်တွေလည်း ထသည်ထက်ထာပြီ။

'' ချွတ်မယ့် ချွတ်မယ်'' 

စိုင်းမောင်သည် စိတ်ညှို့ခံထားရသူ တစ်ယောက်လို ပါးစပ်မှ ဗလုံးပထွေးပြောရင်း နို့အုံများကို တအားကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ နို့တွေက ကိုင်ကောင်း၍ ဆုပ်နယ်လို့ မတင်းတိမ်နိုင်။ ပါးစပ်က ချွတ်မယ်ဟု ပြောနေသော်လည်း လက်ကတော့ ခင်မြနိုင်၏ အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီဆီ မရောက်နိုင်။ 

ဤတွင် ခင်မြနိုင်က ဝင်ရောက် ကူညီ လမ်းကြောင်းပြပေးရလေတော့သည်။ ခင်မြနိုင်က နို့နယ်နေသော စိုင်းမောင်၏လက်များကို ညင်သာစွာ ဆွဲဖယ်ကာ အောက်ဖက်ဆီသို့ ပို့ပေးလိုက်သည်။ ဤအခါတွင်မှ ငနဲသားလေးသည် ခင်မြနိုင်၏ အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီကလေးကို ချွတ်ခွာပစ်ဖို့ လုပ်ငန်းစလေတော့သည်။ အရင်ဆုံး ပင်တီဘောင်းဘီကလေး၏ ခါးစည်းမျှော့ကြိုးနေရာကို မရဲတရဲကိုင်သည်။ ပွတ်၍များပင်ကြည့်သေးသည်။ ခင်မြနိုင်၏ရင်ထဲမှာတော့ ယားကျိကျိနှင့်။ 

ထို့နောက် ဘယ်ညာလက်မနှစ်ခုကို ပင်တီအတွင်းခံဘောင်းဘီကလေး၏ ခါးစည်းမှော့ကြိုးအောက် ထိုးသွင်းသည်။ ပြီးတော့မှ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ဘောင်းဘီကလေးကို ဖြူဇွေးတောင့်တင်းသော ပေါင်တံတုတ်တုတ်ဖြိုးဖြိုးကြီးများ တစ်လျောက်အသာဆွဲချွတ်ချသည်။ ပင်တီကလေး လိပ်၍ကျွတ်ကျသွားသောအခါ အထင်းသားပေါ်လာလေသည့် ခင်မြနိုင်၏ ဆီးခုံမို့မို့၊ စောက်မွှေးလိမ်ကောက်ကောက်များနှင့် စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ ကျေနပ်စွာ လေချွန်လိုက်ပြန်သည်။ 

'' ဆ ဆရာမရယ့် ဟို့ဟို့ ကျွန်တာ့် အရမ်းလိုးချင်နေပြီဗျာ့ ဆရာမကို့ လို့း လိုးရမလားဟင့် လိုးပါရစေနော့် ဆရာမ''

စောက်ဖုတ်၏ ညှို့အားကြောင့် ထင်သည်။ စိုင်းမောင် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့် လိုးခွင့်တောင်းနေရှာသည်။ 

'' လိုးရမှာပေါ့ကွယ့် ကဲ့ကဲ့ လိုးမယ်ဆိုရင် စိုင်းမောင်ရဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုက်အုံးလေ။ မြန်မြန်ချွတ်ကွာ့ တို့သိပ်စောင့်မနေနိုင်တော့ဘူး။ စိုင်းနဲ့ လိုးချင်လှပြီ''

ခင်မြနိုင်ကလည်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးများကို သုံးနှုန်းပြောဆိုကြရာ ပြောရသည်ရော ကြားရသည်ပါ အရမ်းကို ရမ္မက်ကြွစရာ ဖြစ်နေပေတော့သည်။ စိုင်းမောင်သည် ဆရာမလေး၏စကားကို ချက်ချင်းနားထောင်သည်။ သူဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီ၊ စွပ်ကျယ် စသည်တို့ကို ချွတ်သည်။ ခင်မြနိုင်ကလည်း ဝိုင်းကူပေးသည်။ နောက်ဆုံးတော့ စိုင်းမောင်လည်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားလေပြီ။

စိုင်းမောင်ရော ကျွန်မပါ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီးကြပြီ။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်ကုန်ကြပြီဆိုတော့ ဆက်ရရင် လိုးခန်းဖွင့်ဖို့ပဲ ရှိတော့တာပေါ့။ 

'' တို့ကို မင်းလိုးချင်တယ် မဟုတ်လား စိုင်း'' 

ကျွန်မက ကောင်လေးကို စချင်လို့မေးလိုက်တာ။

'' အင်း အင်း''

 စိုင်းမောင်လေ။ မုန့်စားချင်သလားလို့မေးတာကို ပြန်ဖြေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကျနေတာပဲ။ ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြပြီး မဆိုင်းမတွ ပြန်ဖြေတယ်။ 

'' ဒါဆိုလာ လိုးတော့လေကွာ့'' 

'' ဟို ဟို ဟိုဒင်း''

'' ဘာများလဲ စိုင်းရ။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ လိုးချင်တယ်ဆို လာလိုးလေ'' 

'' ဟိုဒင်း ကျွန့် ကျွန်တော့် တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးဘူး။ အဲ့ဒါ ဘယ်လို လိုးရမယ်ဆိုတာလည်း မသိ့ မသိလို့။ အဲ့ဒါ ဆရာမက ပြ ပြ ပြ ပေးပါနော်''

စိုင်းမောင်က အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ ပြောရှာတယ်။ ကြောက်စိတ်ကြောင့် စကားထစ်နေတာလား။ ရမ္မက်ဇောကြောင့် စကား အဆင်မချောတာလား ကျွန်မ မသိပါ။ သိဖို့လည်း မကြိုးစားချင်ပါဘူး။ သူဟာ ဘယ်မိန်းမကိုမှ မလိုးဘူးသေးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ် တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့လီးဟာလည်း ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတာ ဖြစ်သွားမယ်ဆိုတာကို သေသေချာချာ သိလိုက်ရတာကြောင့် ကျွန်မအရမ်းကို ပျော်သွားတယ်။ စိုင်းမောင်ဆိုတဲ့ ရှမ်းချာတိတ် ဖြူဖြူချောချောကလေးကို ကျွန်မက လူပျိုရည် ဖျက်ရတော့မယ်လေ။ သူ့ရဲ့ ဦးဦးဖျားဖျား သုတ်ရည်တွေကို ကျွန်မစောက်ဖုတ်က သောက်သုံးရတော့မယ်။

ဘယ်လောက်များ အားရစရာကောင်းလိုက်ပါသလဲ။ အရှက်အကြောက်နဲ့ သိက္ခာတွေ ဘေးချိတ်ပြီး သူ့ကို ကာမရမက်ကွန်ယက်ထဲ တိုးဝင်ကျရောက်လာအောင် သိမ်းသွင်းရကျိုးနပ်ပြီပေါ့ရှင်။ 

'' ဘာမှပူမနေပါနဲ့ကွာ့ ဘယ်လိုလိုးရမယ်ဆိုတာ တို့သင်ပြပေးမှာပေါ့။ ဟုတ်လား''

ကောင်လေးက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြန်တယ်။ အင်း သူ့ရဲ့ကရာတေး နည်းပြဆရာမလေး ကျွန်မဟာ အခုတော့ လိုးနည်းပါ သင်ပေးရတဲ့ နည်းပြဆရာမကလေး ဖြစ်လာခဲ့ရပြန်တာပေါ့။ ကျွန်မဖြင့် တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ယောင်္ကျားသားတစ်ယောက်ကို လိုးနည်းပြပေးရတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့ တွေ့ရမယ်လို့ ထင်ကို မထင်ခဲ့ပါဘူး။ အခုတော့ ကြုံရပြီလေ။ 

ပြီးတော့ ဒီလိုသင်ပြပေးရတာကိုကပဲ ကျွန်မအဖို့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ကျေနပ်စရာ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဘယ်လို ပုံစံမျိုးနဲ့ လိုးခိုင်းရင် ကောင်းမလဲ။ ကျွန်မကတော့ ဒူးတုတ် ဖင်ထောင်ပေးပြီးနောက်ကနေတက်လိုးခိုင်းချင်တာ။ နွားတက် လို့ခေါ်မလား၊ ဖင်ထောင်လိုးနည်း ခေါ်မလားတော့ မသိဘူး။ ဒီလိုလေးဘက်ကုန်းပြီး အလိုးခံရတာကို ကျွန်မ အကြိုက်ဆုံးပဲ။ 

ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးပဲ အခုမှ စပြီးလိုးနည်း သင်ပြပေးရမယ့် စိုင်းမောင်အနေနဲ့ကတော့ ဒီလိုလေးဘက်ကုန်းပြီး ဖင်ထောင်ပေးထားတာကို နောက်ကနေ တက်လိုးတတ် အုံးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း လှေကြီးထိုးနည်းနဲ့ပဲ လက်ဦး သင်ခန်းစာပေးလိုက်တာ ကောင်းပါတယ်လေ။ ပြီးတော့ သူနဲ့ကျွန်မနဲ့ ကာမစပ်ယှက်မှု ဇာတ်လမ်းက အခုမှ စလုံးရေစ တာမဟုတ်လား။ နောက်ဆက်လိုးကြရမယ့် ပွဲတွေ အများကြီးရှိသေးတာပဲ။ နောက်လာမယ့် လိုးပွဲတွေကျမှ ကျွန်မစိတ်ကြိုက် ပုံစံနဲ့ လိုးကြတာပေါ့။ ဒူးကိုထောင် ပေါင်ကို ခပ်ကားကားလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ 

'' ကဲလာ တက်လေ'' 

'' ဆရာမပေါ်ကို တက်ရမှာလား'' 

တကယ်ရိုးတဲ့ ရှမ်းလေးပဲ။ ဘယ်ပေါ်တက်ရမလဲ ဆိုတာကိုမေးနေရသေးတယ်။ ရယ်လည်း ရယ်ချင်ပါရဲ့။ 

'' ဟုတ်တယ် တက် တက် '' 

အင်း၊ တက်မဲ့တက်တော့လည်း တကယ့်ကို ဂမူးရှုးထိုးနဲ့။ ကြည့်လေ။ သူတက်လာပုံကို။ ဒူးထောင် ပေါင်ကားလုပ်ပေးထားတဲ့ ကျွန်မအပေါ်ကို ခွတယ်။ ခွပြီးတာနဲ့ ခါးတလှုပ်လှုပ် လုပ်ပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းတော့တာပါပဲ။ သူက တက်ခွတာဆိုပေမယ့် အနေအထားက မမှန်ဘူးလေ။ ဒီတော့ ခါးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ ထိုးသွင်းနေတဲ့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်နဲ့ ချိန်သား မကိုက်ဘူး ဒီတော့ ထိုးသွင်းလိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲ ဘယ်လိုဝင်မှာလဲ။ ဘေးချော်နေတာပေါ့။ 

လုံးလုံးကြီးချော်နေတာလားတော့လည်း မဟုတ်သေးဘူး။ စောက်ဖုတ်ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေကို ထိုးမိလိုက် စောက်စေ့ကို ထိမိလိုက်ဖြစ်နေတာ။ သိကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ဒီလိုမျိုးက အဖုတ်ကို လီးနဲ့ ထိုးကလိတာမျိုး ဖြစ်နေတာ မဟုတ်လား။ ကျွန်မလေ ရင်ထဲကို ရှိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရတာပဲ။ 

အဖုတ်ထဲကလည်း စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုစိုထွက်ကျလာနေတယ်။ သူ့လီးထိပ်ပိုင်းက စိုစိုစိစိဖြစ်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေဟာလည်း ကျွန်မ အဖုတ်ကို ထိတွေ့ ပေကျန်ကုန်တယ်။ ဒီလိုချော်ထိုးရင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ရင် အခက်လို့ ကျွန်မတွေးမိတော့မှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဟုတ်တယ်လေ။ ဒီကောင်လေးက အရိုင်း။ သုတ်ထွက်မြန်မယ်။ သုတ်တွေ မထွက်ခင်လိုးခိုင်းနိုင်မှ တော်ကာကျမှာ။ 

'' ဟေ့ ဘေးချော်နေပြီလေ။ ခဏနေ။ တို့သေသေချာချာတေ့ပြီး ပြပေးမယ်'' 

'' ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ့ ပြပေးပါ။ ကျွန်တော်တော့ ဘာမှနည်းမလည်ဘူး။ တက်ဆိုလို့သာတက်ပြီး ထိုးနေရတာ''

စိုင်းမောင်က ခါးတလှုပ်လှုပ်လုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်မကလည်း သူ့ကို ကျွန်မကိုယ်ပေါ်ကတက်ခွရက် ဖြစ်နေတာ အနေအထားမှန်သွားအောင် ပြုပြင်ပေးရတယ်။ သူကလည်း ကျွန်မပြင်ပေးတဲ့ အနေအထားအတိုင်း လိုက်နေတယ်။ အပေါ်ကတက်ခွနေတာတော့ အနေအထားမှန်သွားပြီ။ 

ကျွန်မက သူ့ငပဲကို ညာလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ ဆွဲကပ်ပေးလိုက်တယ်။ အဖုတ်ဝမှာ လီးထိပ်ဖျားတေံမိပြီလေ။ အို။ လီးအထိအတွေ့ကလည်း ကောင်းလိုက်တာ။ ကျွန်မလေ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲကို ဖြစ်သွားတာပဲရှင်။ ကောင်လေးလည်း ကျွန်မလိုပဲ ဖြစ်မှာပါ။ အသက်ရှုပြင်းလာတာကို ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။ 

သူ့ကိုယ်လည်း အဖျားတတ်သလို ဆတ်ဆတ်တုန်လို့။ ကျွန်မက သူ့ တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေ အပေါ် ဘယ်လက်ကိုတင်လိုက်တယ်။ ဖင်ကိုခပ်ကော့ကော့ ဖြစ်သွားအောင် အသာဆွဲပင့်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီအခါမှာ သူ့လီးထိပ်အဖျားပိုင်း လက်တစ်ဆစ်သာသာလောက် ကျွန်မအဖုတ်ထဲ တစ်ဝင်လာတယ်။ ကျွန်မကလည်း အောက်ကနေ တင်ပါးကို မကြွတကြွလေးလုပ်ပေးထားပြီး သူ့လီးကြီး အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာမယ့် အချိန်ကို ရင်တဖိုဖိုနဲ့ စောင့်လင့်နေတယ်။

ဒါပေမယ့် သူကလီးကို ထိုးမသွင်းဘူး။ ကျွန်မကိုယ်ပေါ်မှာ ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတယ်။ သြော့် ဟုတ်သားပဲ။ လီးအထိအတွေ့ကြောင့် မိန်းမူးပြီး မေ့နေလိုက်တာ။ ကျွန်မက သူ့ရဲ့ လိုးနည်းပြ ဆရာမလေးလေ။ ကျွန်မက ထိုးသွင်းခိုင်းမှသာ သူက တေ့ မိသားဖြစ်တဲ့ လီးကို ထိုးသွင်းမှာပေါ့။ 

'' လုပ်လေ စိုင်းရယ့် ဟင်းဟင်း မင်းလီးကြီးကို တို့အဖုတ်ထဲ ထိုးသာသွင်းလိုက်ပါတော့ကွာ့ ဟင်းဟင်းဟင်း'' 

ကျွန်မက အံကြိတ်ပြီး ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ တောင်းတောင်းတတနဲ့ လီးထိုးအသွင်းခိုင်းသံကလေးက စိုင်းမောင်ရဲ့ ရမ္မက်ယမ်းအိုးကို ပေါက်ကွဲသွားအောင်တို့ပေးလိုက်တဲ့ မီးပွားကလေးပါပဲ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ပါးစပ်က သည်လို တမ်းတတဲ့ စကားမျိုးကို စိုင်းမောင်တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ပါဘူး။ 

ပြီးတော့ အခုကြားရတဲ့အသံမှာ ခယမှု၊ တောင်းပန်မှု အရိပ်အငွေ့တွေလည်း ပြည့်လှံနေတာကို စိုင်းမောင်သိတယ်။ သူ့ကို လိုးဖို့ တမ်းတမ်းတတနဲ့ ခယပြောဆိုနေတဲ့ ဒီစကားသံလေးက စိုင်းမောင်အဖို့ ပိုင်စိုးနိုင်တဲ့ စွမ်းအားတစ်ခုခုကို ဖန်တီးလိုက်သလိုပါပဲ။ သူဟာ ခင်မြနိုင်ရဲ့ တပည့်လေးဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ အားငယ်စိတ်ကလေးလည်း ပျောက်သွားပြီ။ 

အခုဆိုရင် သူဟာ ခင်မြနိုင်ကို ပိုင်စိုးနိုင်သူ ဖြစ်နေပြီလေ။ အနေအထားကလည်း ခင်မြနိုင်ကအောက်က ပက်လက်ကလေး သူက အပေါ်ကတက်ခွလို့။ သူ့လီးထိုးသွင်းမှာသာ ခင်မြနိုင်အနေနဲ့ အလိုးခံရမယ့်ဘဝ။ ကဲ့ မပိုင်လား။ စိုင်းမောင်ဟာ စိုးပိုင်မှု အပြည့်ပါတဲ့ အပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့မိထားတဲ့ လီးချောင်းကို စိုက်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ပူနွေးပျစ်ချွဲတဲ့ အရည်ကြည်တွေ စိုနေလေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီးက လျှောကနဲဝင်သွားတာကို ရင်သိမ့်တုန်အောင် အရသာခံစားလိုက်ရသလို ခင်မြနိုင်ရဲ့ အားရကျေနပ်စွာ ရေရွတ်မြည်တမ်းသံလေးကိုလည်း နားနှင့် ကြားလိုက်ရပြန်ရာ စိုင်းမောင်အရမ်းကို ကျေနပ် သဘောကျသွားရလေတော့သည်။

'' အား ကျွတ်ကျွတ် စိုင်းရယ့် ဟင့်''

စိုင်းမောင်သည် ခင်မြနိုင်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီး တိုးဝင်နေသည်ကို ငုံကြည့်လိုက်သေးသည်။ သိပ်ကြာကြာတော့ မမြင်ရပါ။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်သွားကာ ဆီးစပ်နှစ်ခု ထိကပ်မိသွားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ 

'' ဟင့်ဟင့်ဟင့် ရှီ့း အ့ အ့'' 

ခင်မြနိုင်သည် ပါးစပ်မှ မြည်တမ်းရင်း စိုင်းမောင်ကို လှမ်းဖက်သည်။ စိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်ဟန်ကို မထိန်းနိုင်ပဲ ခင်မြနိုင်အပေါ် ရင်ချင်းကပ်ရက်သားကျသည်။ ခင်မြနိုင်၏ အိထွားသော နို့များမှာ စိုင်းမောင်၏ ရင်ဘတ်နှင့် တင်းကနဲနေအောင် ဖိမိသည်။ လီးကိုလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ထပ်သိပ်လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ခင်မြနိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်သွားသည်။ ခင်မြနိုင်သည် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်နေပြီ ဖြစ်သည့်လီးတန်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်စုပ်ယူသည်။ တင်ပါးကြီးများကို ဝေ့ယမ်းလှုပ်ရှားသည်။ ကော့ပင့်လိုက် ပြန်ချလိုက်လုပ်သည်။ 

စိုင်းမောင်ကတော့ ခင်မြနိုင်ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်လှက်သား ငြိမ်၍နေသည်။ ခင်မြနိုင်အောက်မှ လှုပ်ရှားပေးနေမှုကြောင့် အဖုတ်ထဲရှိ လီးနှင့် အဖုတ်မအတွင်းသားများသည် တရွရွထိတွေ့ ပီတ်တိုက်မိနေသည်။ စိုင်းမောင်ခမြာ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲဖျန်းကနဲပင်ထသွားသည်။ သူ့လီးသည်လည်း တင်းကြပ်စွာ ရစ်ပတ်ခံထားရသလို ဖြစ်နေသည်။ 

'' ကောင်းလိုက်တာ စိုင်းရယ်။ မင်းလီးကြီးက တို့အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ။ တို့ဖင်ကြီး လှုပ်လှုပ်ပေးတော့ မင်းလီးကြီးက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ့ ''

ခင်မြနိုင်က ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောသည်။ တစ်တစ်ခွခွနှင့် နှုတ်ရဲရဲပြောသော စကားများသည် ကြားရသော စိုင်းမောင်ကို ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာစေသည်။ ကာမအရသာတစ်မျိုး ခံစားရစေပါသည်။

'' ကဲ စိုင်းရေ။ မင်းလီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်ပြီး တအားသား ဆောင့်လိုးပေတော့။ကြိုက်သလောက်သာ ဆောင့် ဟုတ်လား။ မင်းစိတ်ကြိုက် မင်းသဘော့ '' 

ခင်မြနိုင်ကဤသို့ပြောပြီး စိုင်းမောင်၏ ခါးကို သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကြက်ခြေခတ်လိုက်သည်။ သိုင်းဖက်ထားသည့်လက်ကိုလည်း ဖြေလှော့လိုက်သည်။ မိမိအနေဖြင့် အပေါ်မှနေ၍ စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်ရှားဆောင့်လိုးနိုင်ပြီ ဖြစ်ကြောင်းစိုင်းမောင်သိသည်။ စိုင်းမောင်သည် အစပျိုး စမ်းကြည့်သည့်အနေဖြင့် ခါးကို လှုပ်၍ တစ်ချက်ညှောင့်လိုက်သည်။ 

ဤသို့လုပ်ကြည့်သည်နှင့် ခင်မြနိုင်ကိုယ်ပေါ်တွင် ရင်ချင်းအပ်အိပ်နေရက်က ဆောင့်လိုး၍ သိပ်မကောင်းကြောင်း နားလည်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် လက်နှစ်ဘက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ကြွတင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်နေသည့် လီးကို ဆွဲထုတ်သည်။ အသာခေါင်းငုံကြည့်လိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးထွက်လာသည်ကို မြင်သည်။ ခင်မြနိုင် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ဆွဲထုတ်သော လီးတန်တွင် ကပ်ကာ ပြဲလန်ပါလာသည်။ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဆွဲထုတ်ပြီးသည်နောက် ခါးအားနှင့် ပေါင်လုံးအားများကို သုံးကာ တအားပြန်ဆောင့်ချသည်။ 

'' ဘွပ့် ဗျိ့''

လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ တရှိန်ထိုး ဝင်သွားသည်။ 

'' အမလေး စိုင်းရဲ့ အား''

ဆောင့်ချက်ပြင်း၍ အောင့်သွားသောကြောင့် ခင်မြနိုင်အော်လိုက်မိသည်။ သို့သော် ဆောင့်ဝင်လာသော လီးတန်လုံးပတ်ကြီးက စောက်စေ့တစ်လျှောက်လုံး ပွတ်တိုက်သွားသည့်အပြင် သားအိမ်ကိုပါ လီးထောက်မိရာ ရှိန်းမြမြကာမအရသာက တစ်ကိုယ်လုံးပြန့်နှံ့ အီစိမ့်သွားရာ နာကြင်မှုကို အရေးမမူနိုင်တော့။ တင်ပါးဆုံကြီးကိုပင် ကော့ပင့် လှုပ်ခါပေးလိုက်သေး၏။ 

ခင်မြနိုင် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်ညည်းညူလိုက်သောအခါ မိမိတအားဆောင့်လိုးလိုက်၍ နာနာကြင်ကြင်ဖြစ်သွားလေသလားဟု စိုင်းမောင် စိုးရိမ်မိသေးသည်။ သို့သော် ခင်မြနိုင်က ဘာမှပြောဆိုတောင်းပန်ခြင်း မပြုသည့် အပြင် တင်ပါးဆုံကြီးပင် ကော့ပင်လှုပ်ရှားပေးလာသောအခါ စိုင်းမောင်လည်း ဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆက်íဆောင့်လိုးပေးလိုက်လေတော့သည်။ 

'' ဘွပ် ဘွပ် ဘွပ်'' 

'' အား အိ အား''

'' ဘွပ် ဘွပ်'' 

'' အမလေး ကောင်းလိုက်တာ စိုင်းရယ် ကောင်းလိုက်တာ'' 

'' ဘွပ် အား ဘွပ် အိ ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်'' 

'' အား လိုးစမ်းပါ တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါ။ တို့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို မင်းရဲ့လီးကြီ တအားဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးပေးစမ်းပါ'' 

အပေါ်က ဆောင့်သည့် ရှမ်းလေးက တအားကျုံး၍ လိုးနေသလို အောက်မှ အလိုးခံနေသူ ဆရာမကလေးကလည်း ပါးစပ်မှ တဏှာရမ္မက် လွှမ်းသည့် မြည်တမ်း ပြောဆိုသံများ ပြုရင်း အားရပါးရကို အလိုးခံနေသည်။ စိုင်းမောင်၏ ဆောင့်လိုးချက်များနှင့် အံကိုက်ဖြစ်ရလေအောင် တင်ပါးဆုံကြီးကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ဆီးစပ်ချင်းကျနစွာ ရိုက်မိစေရန်လည်း ဆီးခုံကို ကော့ကော့မို့မို့လေးဖြစ်အောင် ချိန်ကိုက်ပေးလိုက်သေးသည်။ စိုင်းမောင်မှာ ယခုမှ စလိုးဖူးသည့် အရိုင်းကလေးဖြစ်ရာ ဆောင့်နည်းများတော့ မကျွမ်းသေးပါ။ ဆောင့်နည်းမျိုးစုံကိုလည်း တတ်သိခြင်းမရှိသေးပါ။ 

သို့သော် သူသည် ကရာတေးသမားတစ်ယောက်မို့ အားအင်များကိုတော့ လိုအပ်သည့် နေရာတွင် ကျကျနန စုစည်းကာသုံးတတ်သည်။ ပြီးတော့ အမောလည်းခံနိုင်သည်။ ယခုဆိုရင် စိုင်းမောင်သည် အားအင်များကို ခါး၊တင်ပါးနှင့် ပေါင်ရင်းတစ်ဝိုက်တွင် စုစည်းထားကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် ထိထိမိမိ မမောတမ်းပင် ဆောင့်၍လိုးနေသည်။ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် စိုင်းမောင်ရင်ခွင်အောက်တွင် လွန့်ကာလူးကာ ကော့ကာပျံကာနှင့် အရမ်းကိုဖြစ်နေပြီ။ စိုင်းမောင်က လီးတစ်ဝက်ခန့်သာ ဆွဲထုတ်ပြန်ဆောင့်လုပ်နေရာ ဆောင့်ချက်အရမ်းပြင်းသော်လည်း လီးဝင်မနက်လှသောကြောင့် ထိမိသော ဆောင့်လိုးချက်များဖြစ်လာစေရန် ခင်မြနိုင်က ပြောဆိုသင်ပြပေးနေရပြန်သည်။ 

'' ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ့် ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ့် ''

'' စိုင်းရယ် ဒစ်ပေါ်တဲ့အထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ တအား ဆောင့်သွင်းပေးကွာ'' 

'' ဘွပ် အား ဘွပ့် အီ့း ဘွပ့် အမလေး ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဘွပ့် အဲ့ဒီလိုမျိုးပြောတာ'' 

'' ဘွပ် အင့် '' 

ဒီလို ကိစ္စမျိုးက လက်တွေ့တွင် သင်လွယ်တတ်လွယ်သည်မို့ တစ်ခါပြောရုံနှင့် စိုင်းမောင်သည် လီးဝင်နက်အောင် ဆောင့်လိုးနည်းကို နားလည်တတ်သိသွားသည်။ စိုင်းမောင်သည် လုံးကျစ်သော ဖင်ပြောင်လေးကိုကြွ၍ လီးကို ဆွဲထုတ်ရာတွင် လီးဒစ်အနားရစ် အဖုတ်ဝတွင်ပေါ်လာသည့် အထိဆွဲထုတ်သည်။ ထို့နောက် လှစ်ကနဲ သွက်လက်မြန်ဆန်အားပြင်းစွာ စောက်ခေါင်းထဲ ပြန်ဆောင့်သွင်းသည်။ 

ဤအခါ ခုနစ်လက်မလောက်ရှည်သည့် လီးတန်တစ်ချောင်းလုံး အဖုတ်ဝ၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား၊ စောက်စေ့တို့နှင့် ပွတ်တိုက်ထိမိကာ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။ ထိတွေ့သည့် အလျားကစောစောကထက် တစ်ဆပိုလာရာ စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့ အဖို့လည်း ကာမအရသာကို တစ်ဆတိုးကာ တမေ့တမောကြီး ခံစားနေရလေတော့သည်။

-----------------------------------------------------------------------------------------

အခန်း ( ၃ ) 

ကရာတေးနည်းပြဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် စိုင်းမောင်တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အကြည့်ချင်း မရိုးကြောင်းကို ရန်ပိုင်ထက် ကောင်းကောင်းကြီးအကဲခတ်မိသည်။ ရန်ပိုင်ထက်မှာ အသက်ကသာ ငယ်သေးသည်။ တကယ့်ကို ဖျံကျသည့် ကောင်လေး ဖြစ်သည်။ မိန်းမတော်တော် များများကို လိုးဖူးပြီးပြီ။ ပြီးတော့ အလိုးကလည်း အတော်ကို ကျွမ်းကျင်သည်။ လီးကလည်း ကြီးသလားမမေးနဲ့ ရှစ်လက်မကျော်ရှည်ပြီး ဟဲနီကင် ဘီယာဘူးခွန်လောက်ကို တုတ်တာ။

မိန်းမတွေကို ကောင်းကောင်းလိုးနေတဲ့ကောင်ဆိုတော့ မိန်းမတွေရဲ့ အထာကိုလည်း နောကြေအောင်သိတယ်လေ။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ဟာ ကာမအလို ရမ္မက်ကြီးတဲ့ မိန်းမ အမျိုးစားဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုတာ အကဲခတ်မိတယ်။ စိုင်းမောင်ဆိုတဲ့ ရှမ်းလေးကို ခင်မြနိုင်က 'ဖန်' နေတယ်လို့လည်း တွေးမိတယ်။ ရန်ပိုင်ထက် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခင်မြနိုင်ကို 'ကိုင်' ကြည့်ချင်နေတာလေ။ အကွက်ကောင်းကို စောင့်နေတုန်း အခုတော့ ပါးပါးနပ်နပ် လှုပ်ရှားနိုင်ရင် ခင်မြနိုင်ကို ' စား' ရမယ့် အခြေအနေကို ရန်ပိုင်ထက် မြင်တယ်။ သေသေသပ်သပ်လေးတော့ လုပ်ရမယ်။

ထမင်းစားပြီး ထွက်လာတော့ ရန်ပိုင်ထက်က စိုင်းမောင်ကို လိုက်ရှာကြည့်တယ်။ သူတို့ အနားယူရတဲ့ နေရာမှာ စိုင်းမောင်ကို မတွေ့ဘူး။ တစ်နေရာရာမှာ ချိန်းတွေ့ အလုပ်ဖြစ်နေကြမှယ အမှန်ပဲ။ ဒါကြောင့် ခင်မြနိုင်နဲ့ စိုင်းမောင်တို့ အတွဲကို လိုက်ရှာဖို့ အသာလေး ဒိုင်ရှိုထွက်လာခဲ့တယ်။ သူက စိတ်လေနေလို့လား မသိဘူး။ အထွက်က မပိရိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ 

ရန်ပိုင်ထက် မယောင်မလည်နဲ့ ထွက်သွားတာကို မင်းခေါင်စိုးဆိုတဲ့ တရုတ်ကပြားကောင်ညှက်ညှက်ကလေးက တွေ့ဖြစ်အောင်တွေ့သွားသေးတယ်။ မင်းခေါင်စိုးနဲ့ ရန်ပိုင်ထက်က တစ်ရပ်တည်းသားတွေ တစ်တန်းထဲသား ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ။ ရန်ပိုင်ထက် ဘယ်လိုဖျံကျတယ်ဆိုတာ မင်းခေါင်စိုးက အထာပေါက်ပြီးသား။ ဒါကြောင့် မင်းခေါင်စိုးလည်း ဘယ်နေမလဲ။ မယောင်မလည်ထွက်သွားတဲ့ ရန်ပိုင်ထက်နောက်ကနေ အသာလေးလိုက်သွားတော့တာပေါ့။

'' ဟေ့ကောင် ဖိုးထက်၊ မင်းဘာအကြံအဖန်လုပ်အုံး မလို့လဲ''

လိုက်လို့ မှီတော့ မင်းခေါင်စိုးက မေးလိုက်တယ်။ 

'' ဟာ ဖိုးစိုး မင်းကတော့ ကွိုင်ပဲ။ ''

" ဟေ့ကောင်။ ဒီဟာတွေ ခေါက်စမ်း။ မင်းအခု ဘယ်ကို ဒိုးမှာလဲ ဆိုတာသာပြော'' 

ရန်ပိုင်ထက် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ မင်းခေါင်စိုးကို ရွှီးလို့ မဖြစ်မှန်းလည်း သိတယ်လေ။ ဘော်ဒါချင်းတွေကိုး။ ဒါကြောင့် သူ့အကြံကို ပြောပြလိုက်တယ်။ 

'' ဟေး ဒါဆို အပိုင်ပဲ။ ငါလည်း မင်းနဲ့အတူလိုက်ခဲ့မယ်။ ပြေလည်ရင် ငါ့ပါ ရှယ်ယာခွဲပေးကွာနော်'' 

အကြောင်းစုံသိရတော့ မင်းခေါင်စိုးက သွားအဖြီးသားနဲက ပြောတယ်။ သူလည်းလီးပါတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပဲလေ။ ဒါမျိုး ဝါသနာပါပေါ့။ 

'' စောက်တရုပ်ပုတ်။ တယ်လည်းကြိုက်တတ်တယ်။ ကဲလာ။ သူတို့ကို အရင်တွေ့အောင် ရှာပါအုံး။''

'' တွေ့မှာပါကွာ။ အပိုင်သာကိုင်ဖို့ စဉ်းစားထား'' 

သည်လိုနဲ့ မင်းခေါင်စိုးနှင့် ရန်ပိုင်ထက်တို့ နှစ်ယောက်သား စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့ စုံတွဲရှိမည့် နေရာကို လိုက်ရှာကြပါတော့တယ်။ ရှာရတာ သိပ်တော့ မလွယ်ဘူး။ ခြံကြီးက အကျယ်ကြီးလေ။ ပုန်းလို့ ခိုလို့ရမယ့် နေရာကောင်းတွေက အများကြီးပဲ။ သူတို့နှစ်ယောက်ခြံထဲမှာ ဟိုတိုး သည်ဝင်နဲ့ ရှာပုံတော် ကျကျနနဖွင့်နေတာ၊ မင်းခေါင်စိုးနဲ့ ရန်ပိုင်ထက်တို့နှစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ပါဘူး။ 

နောက်ထက် တစ်ယောက်ရှိနေသေးတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်လေ။ ကြုံကြိုက်လို့ ဖြိုးငယ်ငယ်ဆိုတဲ့ကောင်မလေး အကြောင်းပြောရအုံးမယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်က အသက် (၁၆)နှစ်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အထင်မသေးနဲ့။ 'ဇ'ကလေးက ကောင်းကောင်းရှိတယ်။ ပြီးတော့ နာမည်ကသာ ငယ်တာ။ လူကောင်ကမငယ်ဘူး။ ဆိုက်ကြီး။ အပျံစား။ အရပ်ငါးပေလေးလက်မ။ ရင်အုံကြီးတွေ၊ တင်ဆုံကြီးတွေက ဟီးနေတာပဲ။ နို့ မကြီးပဲနေမလား။ ကောင်းကောင်းအဆွဲခံရဖူးတာကိုး။ ဖင်မကြီးပဲနေမလား။ ကောင်းကောင်း အကိုင်ခံ၊ အပွတ်ခံရပြီးပြီကိုး။ 

ဖြိုးငယ်ငယ်က အသက်သာငယ်သေးတာ။ ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စတွေမှာတော့ ကောင်းကောင်း အထာပေါက်နေပြီ။ သူက ဘဲ လည်းပွေတယ်။ ရည်းစားလည်း များတယ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင် အလောိုးင်ခံဖူးပြီးပြီ။ အပျိုတော့ အပျိုလေးပါပဲ။ ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ရေရောပြီးသား။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>