မာယာစံအိမ် အပိုင်း ( ၁ )

 မာယာစံအိမ်  အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - ငါ့လင် သာဂိ

"နွေ"

"ရှင် ကိုကို"

"ကိုကိုတော့ အတူ နေခြင်ပြီ ကွာ"

"ကိုကိုရယ်၊ နွေ တက်ထားတဲ့ ပညာနဲ့ တစ်နှစ်လောက် အလုပ် လုပ်ပြီး ဖေဖေတို့ကို ကျေးဇူး ဆပ်ခြင်သေးတယ်ကွာ"

"ချစ်ကလည်းကွာ၊ ကိုကို ရမဲ့ လာစာ ချစ် မိဘတွေကို အကုန် အပ်လို့ ရတာဘဲ၊ ကိုကိုက ဝါသနာ အရ ရဲထဲ ဝင်တာလေ၊ ဖေဖေတို့ ရှာထားတဲ့ စည်းစိမ်က ဒီတစ်သက် သုံး မကုန်ပါဘူးကွ"

"ကိုကို့ မိဘတွေ ချမ်းသာတာ ချစ် သိပါတယ်။ ချစ် ဆိုလိုတာက အခု ချစ် ပညာသင်ထားတဲ့ သူနာပြု အလုပ်က ရတဲ့ ချွေးနဲစာလေးနဲ့ ဖေဖေတို့ကို တစ်နှစ်လောက် လုပ်ကျွေး ပြုစုခြင်လို့ပါကွာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ သမီး အလိမ္မာလေးရယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း နွေ့ကို ကိုယ့် မေမေတို့က ချစ်နေတာ၊ ဒါဆို ဒီလိုလုပ်၊ ကိုကိုလည်း ရာထူးတိုးနဲ့ နယ် ပြောင်းရမှာ၊ ဟိုမှာ အထိုင်ကျပြီး ချစ်ပြောတဲ့ တစ်နှစ် ပြည့်ရင် ကိုကိုနဲ့ အတူ နေတော့ ဟုတ်ပီလား"

"ဟင် ကိုကို နယ် ပြောင်းရမယ်"

"အင်းလေ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကိုက နယ် မပြောင်းခင် ချစ်နဲ့ ကိစ္စ စီစဉ်ခြင်တာ။ နွေ့ကို စိတ်မချနိုင်လို့လေ"

"ကိုရယ်၊ ချစ်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ထားပြီးပြီလေ၊ ဘာလည်း နွေ့ကို မယုံတာလား"

"ယုံပါတယ်ဗျာ၊ ယုံပါတယ်၊ ပို ယုံသွားအောင်လို့ အဟဲ"

"ဘာ အဟဲ လည်း၊ ကို နော် အ"

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး နည်းနည်း လွှတ်ဦးကွာ အသက်ရှူ ကျပ်တယ်"

ကိုကို နွေဦးမေ အား ဖက်ထားရာမှ အနည်းငယ် လျှော့ ပေးလိုက်သည်။ ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ ခေါင်းမော့ ကြည့်နေသော နွေ့မျက်နှာလေးက ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ ပါးလေးများက မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး။မျက်ခုံးမွှေး ထူထူ၊ မျက်တောင် ကော့ကော့နှင့် နွေ့ မျက်နှာလေးက ဘာမှ လိမ်းချယ် မထားသည့် တိုင်အောင် လှလွန်းနေသည်။ နှာတန် ဆင်းဆင်းလေးများက နွေ့ အလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။ 

လေ့ကျင့်ခန်း အစဉ်မပြတ် လုပ်သဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက လူတကာ ငေးလောက်အောင် သူနာပြု လုပ်ငန်းနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ 

ကိုကို ဆိုသည်မှာလည်း မေးရိုး မကားတကား၊ ရင်အုပ်ကားကား၊ နှုတ်ခမ်းမွှေး၊ ပသိုင်းမွှေး ရေးတေးတေးဖြင့် အရပ်အမောင်း တောင့်တင်းသော ပျိုတိုင်း ကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လေ။ သူတို့နှစ်ယောက်က လိုက်ဖက်ညီလှသည်။ မော့ကြည့်နေသော နွေ၏ ပန်းရောင် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို ငုံ့ နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးးဟင်းးဟင်းးးးး"

နွေ့ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ ကိုကို လျှာကို ပြန် ကလိပေးလိုက်သည်။ နွေ့လျှာအား ပြန်လည် စုပ်လိုက်ရာ နွေ့ခါးလေး ကော့ကာ ကိုကို့ ကျောပြင်အား လက်သည်းဖြင့် ဖွဖွလေး ကုပ်ခြစ်နေမိသည်။ 

ကိုကို့ လက်များက နွေ့ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ရင်း အင်္ကျ ှီလေးမှာ တဖြေးဖြေး အပေါ်သို့ လိတ်တက်လာသည်။ ကိုကို ဘော်လီ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ကာ နွေ့ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သည်။ အသက် 23 နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုလေး၏ ဖွင့်ထား နုသစ်သော နို့အုံလေး ပေါ်လာသည်။

"ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလည်း"

"နွေ့ နို့လေးတွေက ချစ်စရာလေးတွေမို့"

"အာ ကိုကိုနော် နွေ ရှက်တယ်"

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် အင်းးဟင်းးဟင်းးး"

ကိုကို နွေ့ နို့တစ်ဖက်ကို စို့ရင်း ကျန် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ခြေနေသည်။ မိမိ အကြိမ်ကြိမ် လိုးထားသော်လည်း နွေ့ နို့လေးက ပြော့ မနေဘဲ မာကျစ်ကျစ်လေး ရှိနေသည်။ လက်များက နို့အုံကို ပွတ်ခြေနေရင်း ခေါင်းမော့နေသော နွေ့ လည်တိုင်လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ကာ လျှာဖြင့် လျှက်နေသည်။ နွေ လက်သီးလေး စုပ်ကာ ညည်းတွားနေသည်။ ကိုကို လျှာက နွေ့ နားရွက်ထဲ ထိုးမွှေလာသည်။

"အိ ယားတယ် ကိုကိုရယ် အင်းဟင်းဟင်းးးးးး"

ကိုကို၏ အကိုင်အတွယ်များကြောင့် နွေ တစ်ယောက် ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ပွတ်လိန်နေရင်း စောက်ပတ်လေး ထဲမှ အရည် ချွဲချွဲလေးများ စိမ့် ထွက်လာသည်။ လျှက်လိန်ထားသော နွေ့ ပေါင် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖယ်ကာ ထမိန်ထဲ လက်လျှို၍ စောက်ပတ် အကွဲလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။

"ဟာ အရည်တွေတောင် ထွက်နေပြီ"

"ကိုကိုနော် အ ကျွတ်စ်"

စောက်စိကို လက်မဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း လက်ညိုးက စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားသည်။

"ဇွိဇွိ ပျစ်ပျစ် အအအအ ကိုရယ် အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးးဟင်းးးးးးး"

နွေ့ ကိုယ်လုံးလေး ကျင်စက်ဖြင့် တို့ခံရသလို တွန့်တွန့်သွားသည်။ စောပ်ပတ် ကြွက်သားများကလည်း ကိုကို့ လက်ညိုးကို ညှစ်ညှစ်နေသည်။ ကိုကို နွေ့ ပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးကာ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်သည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလတ် ပလတ် ဟားးးး ကိုကို အအအ ကျွတ်စ် ဟင်းးးးးးးးးး"

နွေဦးမေ တစ်ယောက် မိမိ နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေရင်း ကျန် တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိ ကိုကို့ ဆံပင်များကို ထိုးဆွကာ နှုတ်ခမ်း တစ်ဖက် ကိုက်လျှက် စီးစိမ် တွေ့နေသည်။ စောက်ပတ် လျက်နေသော ကိုကို လျှာက သွပ်လာသည်။

"ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အအအ ကိုကို ကိုကို အိ အိ အားးးးရှီးးးးဟားးးး"

နွေဦးမေ၏ ခါးလေး ကော့သွားကာ ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်သွားသည်။

"ကောင်းလားး နွေ"

"အွန်းးးး အဟွန်းးးး"

ကိုကို အဝတ်များ ချွတ်ကာ နွေဦးမေ၏ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ တချီ ပြီးကာစ နွေဦးမေ၏ စောက်စိလေးကို လီး ဒစ်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။

"အ အဟ ကိုကိုရယ် နွေ့ကို နှိပ်စက် နေတာလားကွယ် အ အ"

စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရာ နွေဦးမေ ဖင်လေး ကော့ကော့ လာသည်။ လီးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နွေဦးမေ၏ ခါးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကော့ သွင်းလိုက်သည်။

"ဗျိဗျိပျစ်ပျစ် အ ဟားးးးးး"

အရည်များ ဆိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် လေးထဲ လီးဒစ်မှာ ရှောကနဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုကို ခါးအား ပင့်ကာ ပင့်ကာဖြင့် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ညှောင့်လိုး လိုးနေသည်။လီး ဒစ်မှာ G-Sport အား ဖိပွတ်လေး ပွတ်နေရာ နွေဦးမေ တစ်ယောက် မွှေ့ယာခင်းအား လက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ ပေးနေသည်။

"ပြွတ်ပြွတ် ပျစ်ပျစ် အအအအ ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အိုးးးး ကိုကိုရယ် ဟင်းးးးးး"

ကိုကို တစ်ယောက် နွေဦးမေ၏ နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသား အထိအတွေ့ကို လီး ဇိမ်ခံရင်း လိုးနေရာ နွေဦးမေ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ကိုကို့ လက်မောင်းအား စုပ်ကိုင်၍ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကို အားရပါးရ စောင့် လိုးတော့သည်။

"ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အင့်အင့် အအ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အ ဟာ အားးးးး ရှီးးးးး ကိုကို ကိုကို အအအအ အားးးးဟားးးးးး ရှီးးးး ဟီးးးဟီးးးးး"

နွေဦးမေ၏ သားအိမ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နွေဦးမေ တစ်ယောက် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားသည်။ သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျလာသော ကိုကို့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ကိုကို့ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေ ချွေနေမိသည်။

"ဟားးးးးးးး ချစ်လိုက်တာ ကိုကို ရယ်"

.................................................................................................

ကိုကိုတစ်ယောက် ရာထူးတိုးဖြင့် ရန်ကုန်တွင် 3 လ သင်တန်း တက်ရသည်။ နွေဦးမေ ကတော့ ဗဟို အထွေထွေကု ဆေးရုံကြီးတွင် field ဆင်းရသည်။ ဆေးရုံကြီးတွင် တာဝန် ထမ်းဆောင်ရင်း နန်းမွန်ဆိုသည့် သူနာပြု ရှမ်းမလေး တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားသည်။

နန်းမွန်က အရပ်ပုပု ဝဝလေးနှင့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ဝသည်ဟု ဆိုသော်လည်း သူမ အရပ် 5' နှင့် လိုက်ဖက်ညီသည့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ အသားဖြူပြီး ဆံပင် ဂုတ်ဝဲလေးဖြင့် ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ နန်းမွန်က နွေ့ကို ညီအမ အရင်းလို ချစ်သည်။ 

နန်းမွန် ကလည်း သူနာပြု လုပ်ကိုင်ရင်း မိဘများကို ထောက်ပံ့နေသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်က Private သူနာပြု လုပ်ကိုင်လိုသည်။ သို့မှသာ ဝင်ငွေ ပိုကောင်းမည် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဆေးရုံအုပ်ကြီး Dr. အောင်မြင့်ကို အပီ ကပ်ပေါင်းနေသည်။ Dr. အောင်မြင့် ဆတ်သွယ်ပေး၍ သူနာပြု တော်တော် များများ အပြင်မှ လာအပ်သော အလုပ် ရှိသွားကြသည်။ 

တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ Dr. အောင်မြင့်က အလုပ် အစဉ်ပြေအောင် ရှာဖွေ ပေးသလို သူမတို့ ဘက်ကလည်း Dr. အောင်မြင့် အလိုကျ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးစပ်ရသည်။ ဒါတွေကို နန်းမွန် သိသော်လည်း ဘဝ တိုးတက်ရန်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးကြွေးဖို့ ဝန်မလေးပေ။ သို့သော် သူမက အခုအချိန်ထိ အပျိုစဉ် ဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းတော့ လန့်မိသည်။

"နန်းမွန်ရေ Dr. ခေါ်နေတယ်ဟေ့"

နန်းမွန် ဖင်လေး လှုပ်တုတ် လှုပ်တုတ် ဖြင့် Dr. အောင်မြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

"ကဲ နန်းမွန်၊ မင်း လုပ်ခြင်တဲ့ private လာအပ်တယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

"မြို့မှာတော့ မဟုတ်ဘူးကွယ့်၊ မြစ်ဝ ကျွန်းပေါ်မှာ၊ Family ပုံစံပေါ့၊ အဲ့ဒီမှာ အိပ် အဲ့ဒီမှာ စားပေါ့"

"ဟို ဟို ဆရာ၊ လစာက"

"စားရိတ်ငြိမ်း တစ်လ သုံးသိန်း၊ contract တော့ 6 လ ထိုးရမယ်၊ contract ထိုးတာနဲ့ 6 လစာ ချက်ခြင်း ပေးမှာ၊ 6 လ ပြည့်လို့ နှစ်ဖက် အစဉ်ပြေရင် စာချုပ်သက်တန်း ထပ်တိုးပေါ့"

"Contract 6 လ ဆိုရင်တော့ အစဉ်ပြေပါတယ် ဆရာ၊ ဒါနဲ့ သမီး တစ်ယောက်ထဲ လား"

"ခေါ်ခိုင်းတာတော့ နှစ်ယောက်ကွယ့်၊ ဒါပေမယ့် ဆရာ့ကို ပြောထားတာ မင်း တစ်ယောက်ဘဲ ရှိသေးတယ်"

"ဟိုလေ နွေဦးမေ ကိုရော ခေါ်လို့ ရမလား ဆရာ"

"ရပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူက ဆရာနဲ့ အပေးအယူ တည့်ပါ့မလား"

"ဟိုလေ ဆရာ၊ နွေ့ ကိုယ်စား နန်းမွန် နန်းမွန်ကို"

နန်းမွန် စကား ဆတ်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းငုံ့ကာ လက်နှစ်ဖက် ပေါင်ကြား ညှပ်၍ ပွတ်နေတော့သည်။

"အဲ့ဒါ ဆို နန်းမွန်က နှစ်ယောက်စာ ပေးစပ်မယ် ပေါ့"

"ဟုတ် ဟုတ်"

"တစ်ကယ်လို့များ ဆရာ တစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဘဲ ဧည့်သည်တစ်ယောက် ထပ်ပါမယ် ဆိုရင်ရော"

"ရှင် ဆရာ"

"နန်းမွန် သေခြာ စဉ်းစားပေါ့၊ ဆရာ ညှိနှိုင်းတာ လက်ခံရင် မနက်ဖန် ဆရာ Duty off ဆိုတော့ တိုက်ခန်းမှာ ရှိမယ်"

"ဟုတ်ဟုတ်"

...............................................................................................

"နန်းမွန် ဆရာက ဘာတဲ့တုန်း"

"ဟိုလေ ငါ ငါ private တစ်ခု ရပြီနွေ၊ အဲ့ဒါ နင်ပါ လိုက်ရမှာ"

"ဟားးး ပျော်စရာကြီး၊ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ သီတင်းကို နင်မျက်နှာက ဘာလို့ ညှိုးနေရတာလည်း"

"ငါ နေ သိပ်မကောင်းလို့ပါ နွေ"

"ဒါဆို နင် ခဏ နားလိုက်၊ ဒါနဲ့ ဘယ်တော့ သွားရမှာလည်း"

"သွားရမယ့် အစီအစဉ်က မနက်ဖန်မှ သိရမှာ၊ နေရာ နဲ့ လစာ ကတော့-------------"

နန်းမွန် မနက်စောစော ရေချိုး အလှပြင်ကာ Dr.အောင်မြင့် တိုက်ခန်းသို့ taxi ငှား၍ ထွက်ခဲ့သည်။ တိုက်ခန်းရှေ့ ရောက်သော် လူခေါ် bell ကို နှိပ်သော လက်များက တုန်ယင်နေသည်။

"ကျွီ"

တံခါး ဖွင့်သံကိုပင် လန့်သွားသည်။

"ဝင်ခဲ့လေ နန်းမွန်"

ဦးအောင်မြင့် နောက်သို့ တုန့်နှေးသော ခြေလှမ်းများဖြင့် နန်းမွန် လိုက်သွားသည်။

"ထိုင်ဦး နန်းမွန် ခဏနေ ဧည့်သည် လာလိမ့်မယ်၊ သူက အသေးစိတ် ရှင်းပြပြီး contract တခါထဲထိုး၊ ငွေ တခါထဲ ချေလိမ့်မယ်၊ပြီးတော့မှ ဟဲဟဲ"

Dr.အော်မြင့်၏ ဟဲဟဲ ရီသံက နန်းမွန်ကို တုန်လှုပ်စေသည်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်မာ၍ လာခဲ့သည် ဘဲလေ။ နန်းမွန် အားတင်းကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

"ကလင် ကလင် ကလင်"

လူခေါ် bell သံ မြည်လာသဖြင့် ဦးအောင်မြင့် တံခါး ထဖွင့်သည်။

"လာဗျာ ကိုမင်းဟန်"

ဦးမင်းဟန် ဆိုသည့် လူထွားကြီး နန်းမွန်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဝင် ထိုင်သည်။ အသားညိုညို၊ ခန္ဓာကိုယ် တုတ်တုတ်၊ အရပ် ခပ်မြင့်မြင့်နှင့် အသက်က 40 ခန့် ရှိမည်။

"ဒီတစ်ယောက်လား Dr."

"ဟုတ်တယ် ကိုမင်းဟန်၊ လုပ်ရမယ့် ကိစ္စ သူ့ကို ပြောပြလိုက်"

"ထွေထွေ ထူးထူး လုပ်စရာတော့ မရှိဘူး၊ အဘိုးကြီး တစ်ယောက်ကို ကျမ္မာရေး ပြုစုပေးရုံဘဲ၊ ဟိုမှာက သခင်လေးရယ်၊ ကျပ်မပြည့်တဲ့ သူ့ အကို တစ်ယောက်၊ သခင်လေး တပည့် နှစ်ယောက်နဲ့ အိမ်တော်ထိန်း ဒေါ်ညို ရယ်၊ 

အဘိုးကြီးရယ် ဒါဘဲ အမြဲ နေတာ၊ ရံဖန် ရံခါ ဧည့်သည် လာတတ်တာက လွဲလို့ လူ မရှုပ်ဘူး၊ တစ်ခုတော့ မှာထားမယ်၊ သခင်လေးက စပ်စုတာ မကြိုက်ဘူး၊ ဘယ်လိုလည်း၊ လုပ်နိုင်ပါ့ မလား၊ နောက် နှစ်လလောက်နေရင် အကူ ထပ်ခေါ်ပေါ့"

"ဟုတ် ဟုတ် ကျွန်မ လုပ်နိုင်ပါတယ်"

"OK လေ၊ ဒါဆို စာချုပ် ချုပ်ကြစို့၊ ဒီမှာ 6 လစာ 18 သိန်း"

စာချုပ်လက်မှတ် ထိုးပြီးသော်

"ကဲ နန်းမွန်ရေ၊ ဒီဘက်ကတော့ ok ပီ၊ မင်းဘက်ကရော"

"ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

Dr.အောင်မြင့် ဘာ ဆိုလိုသည်ကို နန်းမွန် သဘောပေါက်သည်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးမှ လာခဲ့သည် ဖြစ်၍ သူမ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်မိသည်။ ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လို့ပေါ့။

ဦးမင်းဟန် လွယ်အိပ်ထဲမှ ပုလင်း နှစ်လုံး ထုပ်လိုက်သည်။

"ကိုအောင်မြင့်ရေ၊ ခင်များ မှာလိုက်တာလေး ပါလာတယ်၊ တစ်ပုလင်းကတော့ အခု သောက်ကြတာပေါ့ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

ဦးမင်းဟန် နန်းမွန်အား ကြည့်၍ ပြောရင်း သဘောကျစွာ ရီနေသည်။

"ကျေးဇူး ကိုမင်းဟန် ရေ၊ ဒါလေးတွေ မှီဝဲနေလို့ ဒေါင်ဒေါင် မြည်နေရတာဗျို့၊ ဒါနဲ့ လိမ်းဆေးလေးရော ဟဲဟဲဟဲ"

"ပါခဲ့ပါတယ်ဗျာ၊ ဆရာ မှာတာ ဘယ်မေ့လို့ရမလည်း ဗျ"

ဦးမင်းဟန် လွယ်အိပ်ထဲမှ ဗူးတစ်ဗူး ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

"ဒါက ဝံဆီကို ဆေးမြစ်တွေနဲ့ ရောထားတာ ဆရာရေ၊ ညှိုးနေတာ ချက်ခြင်း ထောင်လာလိမ့်မယ်"

"အေးဗျာ ဒါမျိုးက ကျုပ်တို့ အနောက်တိုင်း ဆေးမှာ မရှိဘူးဗျ၊ ကဲဗျာ ဆေးစွမ်းကြောင်း ခဏနေ စမ်းရမှာပေါ့ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

ဦးမင်းဟန် ခွက်သုံးခွက်ထဲသို့ အရည် ညိုညိုများ ထဲ့ကာ ရေ ရောလိုက်ပြီး

"ကဲ ကောင်မလေးလည်း တစ်ခွက်လောက် မော့လိုက်၊ ဒါမှ ခံနိုင်ရည် ရှိမှာ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

နန်းမွန် တုန်ယင်သော လက်များဖြင့် ခွက်ကို ယူကာ မော့လိုက်သည်။

"ဂလွတ် ဂလွတ် ဟားးးးးးး"

ချိုသလိုလို ခါးသလိုလိုနှင့် လည်ချောင်းထဲ ပြင်းရှသော အရသာ စီးဝင်သွားသည်။ ဦးမင်းဟန်တို့လည်း တစ်ခွက်စီ သောက်လိုက်သည်။ နောက်တစ်ခွက် ထပ်ပေးသည်။ မော့ လိုက်ပြန်သည်။ ဦးမင်းဟန်က ဆေး အရက်၏ အာနိသင်နှင့် အသုံးပြုပုံကို ဦးအောင်မြင့်အား ရှင်းပြနေသည်။ အရက် အရှိန် တက်လာသဖြင့် ဦးမင်းဟန်တို့ ပုံရိပ်တွေ ဝေဝါးလာသည်။ 

ရင်ခုံနှုံးတွေ မြန်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ပိုးကောင်များ ပြေးလွှား နေသလို ယွစိ ယွစိ ဖြစ်နေသည်။ ဦးအောင့်မြင့် ဆေးဗူးကို ယူကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ 5 min ခန့် ကြာသော် ပြန်ထွက်လာသည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန်ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်ကာ နန်းမွန်အား သိုင်း ဖက်လိုက်သည်။

"ဆေး လိမ်းပြီးပြီလား Dr."

ဦးအောင်မြင့် လက်မ ထောင်ပြကာ

"Good တယ် ကိုမင်းဟန်ရေ၊ အခုကို ပေါက်ကွဲမတက် တင်းမာနေပြီ"

"အဲ့ဒါဆိုလည်း စတော့ဗျာ"

"Ok Ok"

ဦးအောင်မြင့် နန်းမွန်မျက်နှာအား ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။ အပျိုစင်လေး ပေမယ့် ခေတ် လူငယ် ဖြစ်သဖြင့် လက်တွေ့ မရှိသော်လည်း အမြင်ရှိသော နန်းမွန်က ဦးအောင်မြင့် ပါးစပ်အား ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အွန်းးးးဟွန်းးးးးး"

ကျောပြင်ပေါ် ပွတ်သပ်နေသော ဦးအောင်မြင့် လက်များ၏ အထိ အတွေ့ကြောင့် နန်းမွန် တကိုယ်လုံး တွန့်ကာနေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန်၏ လက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ကြား ညှပ်လိုက်သည်။ ပုဆိုး အောက်က မာတောင်နေသော အချောင်းကြီးကို ကိုင်မိသဖြင့် လီး ဆိုတာကို nurse တစ်ယောက် အတက်ဖြင့် သိသည်။ လူနာများအား တွေ့ဖူး ကိုင်ဖူးနေကြ ဖြစ်သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ထိတွေ့ရမှုကြောင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေသည်။

ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန် လက်အား အပေါ်မှာ ကိုင်ကာ သူ့ လီးကို စုပ်ကိုင် စေသည်။ ပုစိုးထဲမှ လီးကြီးမှာ လက်တစ်စုပ် မကပေ။ နန်းမွန်၏ လက်က လီးကို စုပ်ကိုင်ထားချိန် နန်းမွန် မျက်နှာအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုး မွှေနေသည်။

ဦးမင်းဟန်ကတော့ ဦးအောင်မြင့် လုပ်သမျှကို အရက် သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန် အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီ ဂျိတ်တွေပါ ဖြုပ်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်း လုံးကျစ်နေသော ဟင်ချိုခွက် တစ်ခွက်စာရှိ နန်းမွန်၏ အပျိုစင် နို့အုံလေး ပေါ်လာသည်။

နန်းမွန် ယခုကဲ့သို့ ကြုံတွေ့ရမည်ကို သိသော်လည်း အပျိုစင်ပီပီ ရှက်စိတ်ကြောင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘက်တွင် ယှက်ကာလိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ကာ နို့သီးခေါင်း လေးကို စုပ်လိုက်သည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အ!ဟာ!!ကျွတ်စ်" 

နန်းမွန် ခေါင်းမော့၊ ပါးစပ်ကလေး ဟသွားသည်။ နန်းမွန်၏ မာကျစ်သော နို့လေးများကို စို့ ကောင်းကောင်းဖြင့် စို့နေသည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းးဟင်းး"

ဆေးစိမ် အရက် တန်းခိုးကြောင့် နန်းမွန်တယောက် ရှက်ကြောက်စိတ် ထက် ရမ္မက်စိတ်တွေ နိုးထနေသည်။

ဦးအောင်မြင့် နန်းမွန်၏ လည်တိုင်အား နမ်းစုပ်ရင်း ထမိန်ထဲ လက်လျှိုကာ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်နေသည်။

"အင်းးဟင်းးဟင်းးး ကျွတ်စ်"

အောက်ခံဘောင်းဘီတွင် အရည်များ ရွှဲဆိုနေပြီ။ ထမိန်အား ချွတ်လိုက်ရာ ဖြူဖွေး ဖြောင်းစဉ်းသော ပေါင်တံများ ပေါ်လာသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကာ ဦးအောင်မြင့် နန်းမွန် ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးနောက် စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်း လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ နီရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

"ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အားးးးးရှီးးးးး ကျွတ်စ်!!!!! အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးးး"

နန်းမွန်တယောက် ဆက်တီခုံ ပေါ်တွင် ကော့လန်နေသည်။ လက်ညိုးကို စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ထိုးမွှေကာ G-Sport နေရာကို ထိုးပွတ် ပေးရင်း စောက်စိအား ပါးစပ်ဖြင့် လိုက်နေသည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအအ အားးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်!!!!! ဟားးး ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ!!! ရှီးးးးး အဟွန့်ဟွန့်ဟွန့်"

နန်းမွန် တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ခုံပေါ်တွင် တစ်ချီ ပြီးသွာသည်။ဦးမင်းဟန် ငှဲ့ထားသော အရက်ခွက်ကို နန်းမွန်အား ထပ်တိုက်ကာ ဦးအောင်မြင့်က တစ်ခွက် သောက်သည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန်ကို ကြမ်းပြင်တွင် အရံသင့် ခင်းထားသော မွှေ့ယာပေါ် ပွေ့ တင်လိုက်ပြီး ဦးအောင်မြင် အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ 

ပုဆိုး ကျွတ်သွားမှ ဦးအောင်မြင့်၏ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို တွေ့ရသည်။

!!!!ဘုရား ဘုရား!! လီးကြီးမှာ နဲတာကြီး မဟုတ်ပေ။ သုံးလုံးထိုး ဓါတ်မီးခန့် တုပ်ကာ 6' လက်မ  ကျော်ကျော် ရှည်လျှားသည်။ နန်းမွန် လန့်ကာ ပေါင်ကို စိမိသည်။

 ဦးအောင်မြင့်က နန်းမွန် ဒူးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖြဲကာ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အကွဲလေးတွင့် တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။

"ဇွိပျိ အ"

နန်းမွန် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကာ အံကြိတ်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေသည်။ အပျိုစင် စောက်ပတ်လေးမှာ လီးဒစ်ပင် တင်းကျပ်နေသည်။ ဦးအောင်မြင့် ခါးကို ကော့သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဇွိဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ နန်းမွန်လည်း နာကျင်လွန်းသဖြင့် အော်ညည်းမိသည်။ ဦးအောင်မြင့်၏ လီးကြီးမှာ စောက်ပတ် ကြွက်သား နုနု လေးများ၏ တင်းကျပ်စွာ စုပ်ကိုင်ထား သကဲ့သို့ ရှိရာ အရသာ ရှိလှသည်။ ခါးကို နောက်တစ်ချက် အားပါပါ ကော့ သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဗျိဗျိဗျွိဗျစ် ဒုတ် အားးးးး အမလေးး နာတယ်!!! နာတယ် အမေရဲ့ အားးး ကွဲသွားပြီ ကွဲသွားပြီ အီးးး ဟီးးး ဟီးးးဟီးးးးးးး"

လီးဒစ်ကြီးက အပျိုမှေးကို ရက်စက်စွာ ထိုးခွဲရင်း သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း စောင့်မိသဖြင့် နန်းမွန် ငယ်သံ ပါအောင် အော်ညည်းရင်း မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင် ကျလာသည်။လီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ စွဲထုပ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထဲမှ သွေးများ ခြင်းခြင်းနီစွာ ထွက်လာသည်။ အပျိုမှေး ပေါက်ရုံမက စောက်ပတ်လေးလည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျိ ဒုတ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးးး အမေရဲ့!!!! အင့် ဗျိဗျိဗျစ် ဒုတ် အီး  ဟီးးးးဟီးးး ဟီးးးး သေပါပြီတော့!!! အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးလားးး လားးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဟီးးဟီးးးဟီးးးးး"

တစ်ချက်ခြင်း အားပြင်းပြင်းဖြင့် လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းနေရာ နန်းမွန် တစ်ယောက် ဦးအောင်မြင့်၏ မညှာ မတာ လိုးသည့် ဒဏ်ကို မွှေ့ယာပေါ်တွင် လူးလှိမ့် ခံနေရသည်။

"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အားးးးးး ဗျိဗျိ အီးးးဟီးး ဟီးးး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးးး အမလေးး လေ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အင့်အင့် အင့် အင့် ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ဟားးး ရှီးးးးးးး ဟားးးးးးးး"

အချက် 40 ခန့် လိုးပြီးသော် ဦးအောင့်မြင့်လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ သုပ်ရည်များကို နန်းမွန် ဗိုက်ပေါ် ပန်းလိုက်သည်။

"ဟားးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ၊ တစ်ထုပ်ထုပ်နဲ့ အရိုးနုလေး ဝါးနေရသလိုဘဲ ဟားးး"

သူကသာ လိုး ကောင်းနေ၊ နန်းမွန်မှာ စောက်ပတ်လည်းကွဲ သားအိမ်လည်း အောင့်သဖြင့် ဗိုက်ကို ဖိရင်း မွှေ့ယာပေါ် တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက် ငိုနေသည်။

ဦးမင်းဟန်တစ်ယောက် ဆေးဗူးထဲမှ အဆီများဖြင့် လီးကို အထက်အောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ ဆေး အစွမ်းကြောင့် လီးကြီးမှာ လက်ဖျန်ခန့် တုပ်ကာ 7' ခန့် ရှည်လာသည်။ဦးအောင်မြင့် ပြီးသွားသဖြင့် မွှေ့ယာပေါ် တက်ခဲ့သည်။ ဗိုက်ကို နှိပ်ကာ ကွေးကွေးလေး ငိုရှိုက်နေသော နန်းမွန်အား ဆွဲ လှန်လိုက်သည်။

"ရော့ သောက်လိုက်ဦး"

နန်းမွန် အရက်ခွက်ကို အငမ်းမရ သောက်လိုက်သည်။ မူးနေမှသာ ဒီ လီးကြီးများ၏ အလိုးဒဏ်ကို ခံနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ အရက် ကုန်သွားသော် ရီဝေဝေ ဖြစ်ကာ နာကျင်မှုဒဏ် အနည်းငယ် သက်သာသလို ဖြစ်သွားသည်။

ဦးမင်ဟန် နန်းမွန် ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ်ကာ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင့် လိုးထား၍ ကွဲသွားသော စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့် လီးဒစ်က လျောလျှူစွာ ဝင်သွားသည်။

"ဇွိ ပျိ အ"

လီး ဒစ် ဝင်သွားချိန် နန်းမွန်၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ အားရပါးရ စောင့်ထဲ့ လိုက်သည်။

"အင့် ဗွတ်ဗွတ် ဗျွတ် ဒုတ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ် နာတယ် အင့် ဗျွိဗျွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးး လားးး လားးး လားးးး အင့် ဗျိဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးးးး အောင့်တယ် အားးးးးးး"

အရပ်ပုသဖြင့် သားအိမ်ခေါင်း တိန်နေရာ ဦးမင်းဟန်၏ စောင့်ချက်များက ထိမိ ပြင်းထန်လှသည်။ တစ်ချက် စောင့်လိုက်တိုင်း လီး ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို အရှိန်ဖြင့် ဝင် တိုက်ရာ နန်းမွန် ကမ္ဘာပျက်မတက် အော်ဟစ်နေရသည်။ 

လီး အဝင် အထွက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများက လီးတွင် ကပ်ပါသွားလိုက် ကျုံ့ဝင်လာလိုက်ဖြင့် ပွန်းပဲ့ကုန်သည်။

"ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အမလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အားးး လားး လားးး လားးး ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ အူးးး ဟူးး ဟူးးးး ဟူးးး နာလိုက်တာ အားးးးးးး"

နန်းမွန် အော်လေ လိုးရတာ အား ပါလေ ဖြစ်ရာ နာရီဝက်ခန့် ကြာသော်

"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု အားးဟားးးဟားးး ဗျိဗျိဇွိဇွိ အူးးး ဟူးးး ဟူးးး အမေရဲ့ ဗျစ်ဗျစ် ဇွစ်ဇွစ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးး"

ဦးမင်းဟန်နှင့် Dr.အောင်မြင့်တို့ နှစ်ယောက်သား နန်းမွန်အား လိုးလိုက် အရက် သောက်လိုက်ဖြင့် အားရပါးရ လိုးလိုက်ရာ နန်းမွန် ထ ပင် မထနိုင်တော့ပေ။

.........................................................................................

နွေဦးမေ အား နောက် နှစ်လနေလျှင် ခေါ်မည်ဟု ပြောကာ ဦးမင်းဟန် နောက်သို့ နန်းမွန် လိုက်ခဲ့သည်။ကုန်းတစ်တန် ရေတစ်တန် သုံရက်ခန့် ခရီး ဆတ်ခဲ့ရာ ဝေးလန် ခေါင်သီသော မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဒေသသို့ ရောက်ခဲ့သည်။ ကား တစ်စီး အစဉ်သင့် စောင့်ကြိုနေသည်။ ထို ကားဖြင့် တနေကုန် ခရီး ထပ်ဆက်ရာ မြို့နှင့် ဝေးကွာပြီး အသွာအလာ ပြက်သော တောစပ်ကြီးရှိ ခြံဝန်းကျယ် ကြီး တစ်ခုသို့ ရောက်ခဲ့သည်။

"မာယာ စံအိမ်"

လူထွားကြီး တစ်ယောက် ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးသဖြင့် ကားလေး ခြံထဲ မောင်းဝင်လာသည်။ ခန်းနားလှသော ရှေးဟောင်း နှစ်ဆောင်ပြိုင် နှစ်ထပ် အစောက်အအုံတစ်ခု ရှေ့တွင် အသက် 25 နှစ်ခန့်ရှိ ချောမော ခန့်ညားသော လူငယ် တစ်ဦးနှင့် အဖွါးအို တစ်ယောက် စောင့်ကြိုနေသည်။

"မာယာ စံအိမ် မိသားစုမှ လှိုက်လှဲစွာ ကြိုစိုပါတယ် ဆရာမလေး"

လူငယ်၏ ပြုံးချိုစွာ နှုတ်ဆတ်ပုံက နန်းမွန် ခရီးပန်းသမျှ အမောတွေ ပြေပြောက်စေခဲ့သည်။သိုက်စိုး အိမ်ကြီးရှိ လူ အစုံနှင့် မိတ်ဆတ်ပေးပြီး ဒေါ်ညို စီစဉ်ပေးသော အခန်းတွင် ခေတ္တ အနားယူလိုက်သည်။ ညနေပိုင်း ရေချိုးပြီး မိမိ ပြုစုရမည့် အဖိုးအိုအား ဒေါ်ညိုနှင့် အတူ လိုက်ကြည့်သည်။ လူနာ အဖိုးကြီးမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် အောက်ပိုင်း သေနေသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဦးမင်းဟန် ပြောသကဲ့သို့ပင် ဒေါ်ညို ဆိုသည့် အဖွါးကြီးက စကား အပို မပြောပေ။ ပြောလျှင်လည်း ကြိုက်မည့်ပုံ မပေါ်။ လူနာအား ပြုစု၍ အစာရေစာ ကျွေးမွေးပြီးနောက် ထမင်းစားဆောင်သို့ လာကာ ထမင်း စားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန် အခန်းသို့ ပြန်ကာ အနားယူလိုက်သည်။

အိပ်ယာပေါ်တွင် လှည်းနေစဉ် တစုံ တယောက်က မိမိအား ချောင်းကြည့်နေသကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့် အခန်းပေါက်သို့ ကြည့်မိရာ ဟနေသော တံခါးပေါက်တွင် စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေသော မျက်ဝန်း တစ်စုံကို တွေ့မိသဖြင့် နန်းမွန် လန့်သွားသည်။

"သိုက်မိုး မအိပ်သေးဘူးလား"

ဒေါ်ညို၏ အသံ ဟိန်း ထွက်လာသဖြင့် တံခါး ပြန်ပိတ်သွားကာ အခန်းပေါက်မှ ထွက်ခွါသွားသူမှာ ကိုသိုက်စိုးရဲ့ အကို ကိုသိုက်မိုး ဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ နန်းမွန် ကမန်းကတန်း တံခါးချက်ကို ချကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းမီးခြုံ၍ အိပ်တော့သည်။

နန်းမွန် မာယာစံအိမ်ကြီးသို့ ရောက်ရှိသည်မှာ 2 ပတ်ခန့် ရှိပြီ။ နေ့စဉ် လူနာ အဖိုးအိုအား ပြုစုပေးလိုက်၊ အခန်းထဲ နားနေလိုက်ဖြင့် စကားပြောဖေါ်လည်း မရှိပေ။ အိမ်ကြီးမှာ နှစ်ဆောင်ပြိုင် ဖြစ်သဖြင့် ကြီးမားပြီး အခန်းဖွဲ့ များစွာ ရှိသည်။ တစ်ရက်က ပြင်းလာသဖြင့် အိမ်ကြီးအား လျှောက်ကြည့်စဉ် ဒေါ်ညိုနှင့် တိုးကာ မျက်ထောက်နီကြီးဖြင့် ကြည့်နေသောကြောင့် အခန်းထဲ ပြန်ခဲ့ရသည်။ အပြင်သို့လည်း ထွက်ခွင့် မပေးပေ။ 

မိမိ လိုအပ်သည့် အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းများ လိုခြင်၍ ဈေးသို့ သွားလိုကြောင်း ပြောရာ ဒေါ်ညိုက သူမ ဝယ်ပေးမည်၊ လိုခြင်တာ စာရေး၍ မှာရန် ပြောသဖြင့် စာရေးပြီး မှာရသည်။ အိမ်တံခါးသော့ အမြဲလိုလို ခပ်ထားပြီး တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ရက်သာ အဖိုးအိုအား ခြံဝန်းထဲ လေကောင်းလေသန့် ရရန် ပို့ဆောင်ရင်း ဆင်းခွင့် ရသည်။ Telephone လည်း ဆတ်ခွင့် မပြုပေ။ 

ရံဖန်ရံခါ ကိုသိုက်စိုး စကားပြောမှသာ စကားပြောဖေါ် ရှိတော့သည်။ ကိုသိုက်စိုးကတော့ ဖေါ်ရွေသော သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စကားပြော ညက်ညောသည်။ သို့သော် မိသားစု အကြောင်း စကားစပ်မိလျှင် ဘာမျှ မပြောတော့ဘဲ ထထွက်သွားတက်သဖြင့် မကြိုက်မှန်း သိ၍ မမေးတော့ပေ။ 

သုံးပတ်မြောက်သော နေ့တွင် နန်းမွန် telephone ပြောခွင့် ရှိသည်။ နွေဦးမေ အား မိဘများ အခြေအနေ မေးပြီး ဒီမှာ အစဉ်ပြေကြောင်းနှင့် နောက် တစ်လနေလျှင် လိုက်ခဲ့ရန် မှာကြားသည်။ နွေ လာမှ သူမ အဖေါ်ရမည်လေ။ပြောပြီးနောက် telephone အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့သည်။ အခန်းပေါက်တွင် ဒေါ်ညို စောင့်နေသည်။ သူမ ပြောသမျှ နားထောင်နေမှန်း သိသဖြင့် စကား အပို မပြောခဲ့။ သူမ ထွက်လာသော် telephone အခန်းကို သော့ ခက်လိုက်သည်။

နန်းမွန် စိတ်မွန်းကျပ်လွန်းသဖြင့် ရေချိုးရန် အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့စဉ် တစ်စုံ တစ်ယောက်နှင့် တိုက်မိကာ လဲသွားသည်။

"အွက်စ် ဟာ စောရီး စောရီး"

သိုက်မိုး လဲကျသွားသော နန်းမွန်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ကိုင်ကာ တွဲထူလိုက်သည်။ သူ့အကြည့်တွေက ထမိန် ရင်လျှားအောက်မှ လျှံထွက်နေသော ရင်နှစ်မွှာပေါ်မှ မခွါပေ။

"အို လွှတ်ပါ"

နန်းမွန် လက်နှစ်ဖင်ကို ဖယ်ကာ ရေချိုးခန်းသို့ အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့် ဝင်သွားသည်။ သိုက်မိုးကတော့ နန်းမွန်၏ ခါရမ်းသွားသော တင်ပါးမျာကို ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုခြနေသည်။ 

ဤသည်ကို နန်းမွန်အား မျက်ခြေမပြက် စောင့်ကြည့်နေသော ဒေါ်ညို အစအဆုံး မြင်သည်။

...........................................................................................

"ကိုမိုး၊ ခင်များ အိန္ဒြေရရ နေစမ်းဗျာ၊ အချိန်တန်ရင် ကျွန်တော် စီစဉ်ပေးမယ် ခင်များ စိတ်လောနေရင် ဟိုတခါလို အလုပ်တွေ ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်"

"အေးပါ ညီလေးရာ၊ ဟီးဟီးဟီး ဒီကောင်မလေးက ချစ်စရာလေး ဟီးဟီးဟီး"

"ခင်များ ဘယ်ကောင်မလေးတုန်းက ချစ်စရာ မကောင်းတာ ရှိလည်း၊ အရင် ဟာတွေတုန်းက ပိုက်စံ ပုံအောပေးလို့ ပြီးသွားကောပေမယ့်၊ နောက်ဆုံး တစ်ယောက်ကိစ္စ အစိုးရမှာ လူပြောက် ကြေငြာထားတယ်၊ထောက်လှမ်းရေး ကလည်း လိုက်နေတယ်၊ ခင်များ သိလား၊ ခင်များ ကိစ္စကြောင့် ကျုပ် လုပ်ငန်းတွေပါ ရပ်ထားရတယ်၊ အဝယ်တော်တွေလည်း ဒီရက်ပိုင်း စံအိမ်ကို မလာရဲတော့ဘူး၊ အဖိုး နေကောင်းမှ ရတနာတွေ ဝှက်ထားတဲ့ နေရာသိမှာ၊ ဒါကြောင့် ကျုပ် nurse တွေ ခေါ်နေတာ၊ ရတနာတွေ ရရင် ခင်များကို ကျုပ် မိန်းမ ဆယ်ယောက် မကဘူး ပေးမယ် ဟုတ်ပီလား"

"တကယ်နော် ညီလေး ဟီးဟီး အဖိုး မြန်မြန် နေကောင်းပါစေ ဟီးဟီးဟီး"

"ကျားညီနောင် ကိုကို့ကို ဂရုစိုက်ကြ၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်လည်း အလိုတူ အလိုပါ တဏှာရူးမနေနဲ့၊ အချိန်တန်ရင် စားရမယ် ဟုတ်ပီလား"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး"

ကျားညီနောင်နှင့် သိုက်မိုး ထွက်သွားမှ

သိုက်စိုး သက်ပြင်းချနိုင်သည်။

"သခင်လေး ဘယ်လိုလုပ်မယ် စိတ်ကူးထားလည်း၊ ကိုမိုးက မိန်းမ မြင်ရင် ထိန်းရခက်တယ်"

"မသိတော့ပါဘူး ဒေါ်ညိုရာ၊ နောက်လ ထဲ အဝယ်တော်တွေ လာလိမ့်မယ်"

"ဒီလို လုပ်ပါလား သခင်လေး၊ ကိုမင်းဟန် ဟိုတလောက သုံးတဲ့နည်း နဲ့ ကောင်မလေးကို ဆေးခပ်ပီး ကိုမိုး စိတ်တိုင်းကျအောင် စီစဉ်လိုက်ရင်"

"အဖိုး ကျမ္မာရေးက"

"ကိုမင်းဟန် နောက်တစ်ယောက် ရှာထားပြီးသားပါ၊ ဒီတစ်ယောက်ကို ကိုမိုးအတွက် လုပ်ပေးပြီး၊ နောက်တယောက်က အဖိုးကြီး ကျမ္မာရေးအတွက် ထားလိုက်လေ၊ ကိုမိုးက တစ်ယောက် ရထားရင် နောက်တစ်ယောက်ဘက် မလှည့်ပါဘူး"

"ဒေါ်ညို အစဉ်ပြေသလို လုပ်ဗျာ၊ အဖိုး ကျမ္မာရေး ကောင်းလို့ စကား ပြောနိုင်မှ ရတနာတွေ ဘယ်မှာရှိတယ် ဆိုတာ သိရမှာ၊ 

အဲ့ အချိန်ကျမှ ကျုပ်တို့ ဒီကနေ တခြားသွားပြီး ဇာတ်မြှုပ်နေလို့ရမှာ၊ ကိုကို့ကြောင့် ဟိုကောင်မလေး ကိစ္စ ရဲက စုံစမ်းရင်း ကျုပ်တို့ လုပ်ငန်းပါ သိသွားရင် မလွယ်ဘူး"

...............................................................................................

နန်းမွန် စောစော ထကာ အဖိုးအိုကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီး ရေချိုးလိုက်သည်။

"ကောင်မလေး၊ ပြီးရင် ထမင်းစားခန်းထဲ လာခဲ့၊ သခင်လေးက ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေတယ်"

"ဟုတ်ဟုတ် ဒေါ်ညို"

နန်းမွန် အဝတ်အစား ကမန်းကတန်း ဝတ်ကာ ထမင်းစားခန်းဘက် လာခဲ့သည်။ တစ်ပတ် နှစ်ရက်ခန့် ကိုသိုက်စိုးနှင့် ထမင်း အတူတူ စားရသည်။ ထိုအချိန်မှ စကားပြောဖေါ် ရှိသည်လေ။

"ထိုင် နန်းမွန်"

ဒေါ်ညို စီစဉ်ပေးသော breakfast ကို စားသောက်ရင်း ကိုသိုက်စိုးနှင့် စကားများ ဖေါင်ဖွဲ့ ပြောဆိုနေသည်။

"ရော့ ကောင်မလေး၊ ဒါက တောင်ပေါ် ပျားရည်နဲ့ စပ်ထားတဲ့ ဝိုင်၊ ကျမ္မာရေး ကောင်းတယ် သောက်လိုက်"

ရနံ့က မွှေးနေသဖြင့် ဒေါ်ညို ပေးသော ဝိုင်ခွက်ကို မော့ သောက်လိုက်သည်။ လည်ချောင်းထဲ ချိုမြိန်ရှတစွာ ပူ ဆင်းသွားသည်။

နန်းမွန် သိုက်စိုးနှင့် စကား ပြောရင်း၊ အမြင်တွေ ဝေဝါးလာသည်။ နားထဲ အသံတွေ ဗလုံးပထွေး ကြားနေရသည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်လည်း လေထဲ မြောက်သွားသလို ခံစားရသည်။သူမ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးသွားလိုက်၊ အေးသွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ သူမ အဝတ်အစားတွေ ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့မှန်း သိသည်။ သူမ ခြေထောက်တွေ လေပေါ် ဝဲသွားသည်။

သိုက်စိုး နန်းမွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးတွင် လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အားဖြင့် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"ဗျိဗျိဇွိ အအအ အားးးးးးး"

သူမ စောက်ပတ်ထဲ မာကျောသော အရာတစ်ခု ကြမ်းတမ်းစွာ ဝင်လာမှန်း နန်းမွန် သိသည်။ အိပ်မက်လား၊ တစ်ကယ်လား မခွဲခြားနိုင်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အီးဟီးဟီးဟီး"

သားအိမ်ခေါင်းထဲ အောင့်သွားသည်။ သူမ အလိုးခံနေရပြီ။ သို့သော် လူက ရုံးရန် ခွန်အား မရှိ။

"အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားး အားးး အားးး အားးးး ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အူးးးဟူးးဟူးးး"

နန်းမွန် ခေါင်းများ ခါရမ်းနေသည်။ သူမ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်ထွက်နေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အားရ ပါးရ လိုး စောင့် ခံရပြီး

"ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအအအ ဗျစ်ဗျစ် ဗုဗု အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး"

နန်းမွန်၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ ပူနွေး ချွဲပျစ်သော အရည်များ ကျလာသည်။

"ဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ"

"ညီလေး မင်းပီးရင် ကိုမိုးကို ပေးမယ်ဆို အဟီးးးး"

"အင်းပါ ကိုမိုးရယ်၊ ကဲ စိတ်ကြိုက်သာ လိုးတော့ ဟုတ်ပီလား"

"အေးအေး ဟီးဟီးဟီးဟီး"

အသံတွေ ဗလုံးပထွေး ကြားနေရသည်။ အိပ်မက်ဟု ထင်သော်လည်း သူမ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးတစ်ချောင်း ထပ်ဝင်လာပြန်သည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဒုတ် အားးး ဟားး ဟားးး နာတယ် နာတယ် ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အီးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အူးးးဟူးးး ဟူးးး ဟူးးးး"

လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ အဆတ်မပြက် ဝင်ထွက်နေရာ နန်းမွန် စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး ကျိမ်းစပ်နေပြီ။ ပေါင်ခွစုံလည်း နာကျင်ကာ ဆီးခုံပါ အောင့်နေ၏။ သိုက်မိုး၏ နွားသိုး ကြိုးပျက် လိုးချက်များ အောက်တွင် နန်းမွန် ကိုယ်လုံးလေး လူးလှိမ့်နေရင်း နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်။

"အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးး ဟားးးး ရှီးးး ဟားးး"

သိုက်မိုးလီးကို နန်းမွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ မျက်နှာပေါ်သို့ သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။

"ဟားးးး တကယ် လိုးလို့ ကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ၊ ညီလေး မင်း လိုးဦးမှာလား၊ မင်း မလိုးသေးရင် ကျားကြီးတို့ကို လိုးခိုင်းမလို့၊ သူတို့ ကောင်မလေးကို လိုးတာ ငါ ကြည့်ခြင်တယ် ဟီးဟီးဟီး"

"ခဏ နားဦး ကိုမိုး၊ သူ သတိရမှ စိတ်ကြိုက် လိုးခိုင်း ဟုတ်ပီလား"

"အေး ဒါကောင်းတယ်၊ ဒါမှ ကောင်မလေး အော်နေသံကို ငါ အားရပါးရ ကြားရမှာ ဟီးဟီးဟီးဟီး"

ကုတင်ထက်တွင် ဆေး အရှိန်ကြောင့် မူးနေရင်း ဘာမှန်းမသိ ဖြစ်နေသော နန်းမွန်အား သိုက်စိုး ပွေ့ချီကာ ပါးစပ်ထဲ အရည်တချို့ လောင်းထဲ့လိုက်သည်။

နန်းမွန် သတိရလာချိန်တွင် ကုတင် တစ်လုံးပေါ် ရောက်နေသည်။ သူမ လူးလည်း ထသည်။ ခေါင်းများ နောက်ကျိ ရီဝေနေ၏။ သူမ ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိသလို သူမ စောက်ပတ်လည်း ကျိမ်းစပ်ကာ သားအိမ်ပါ အောင့်နေ၏။

"ကျားကြီးရေ ကောင်မလေး သတိရလာပြီ၊ လိုးတော့ဟ ဟီးဟီးဟီး"

နားထဲ သိုက်မိုး၏ အသံလိုလို ကြားလိုက်ရသည်။ ကုတင် ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွား၍ နန်းမွန် ခေါင်းမော့ ကြည့်သည်။

"ဟင် ဟင် ရှင် ရှင်တို့၊ ကျွန်မကို ကျွန်မကို ဘာလုပ်မလို့လည်း!!!!!

ဖျန်းးး!!! ဖျန်းးး!!! ဖျန်းး!!! ဖျန်းးး အားးး"

ကျားကြီး၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် နန်းမွန် လဲကျသွားသည်။ ကျားကြီး အဝတ်များ ချွတ်ကာ ကုတင် အောက်တွင် မတ်တပ်ရပ်ပြီး နန်းမွန် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်စွန်း ဘက် ဆွဲလိုက်သည်။နန်းမွန် ရုန်းရန် ခွန်အား မရှိပေ။ နန်းမွန်၏ တင်ပါးက ကုတင်စွန်းတွင် ရောက်ချိန် ပေါင်ကို ဖြဲကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ လီးနှင့် စောက်ပတ် ကွက်တိပင် ဖြစ်သည်။

နန်းမွန် ကျားကြီး၏ လီးကို ကြည့်ကာ လန့်နေမိသည်။ လီးကြီးမှာ မိမိ လက်ဖျံ ခန့် တုတ်ကာ အရှည် 7" ခန့်ရှိပြီး လီး ပတ်လည်ရှိ ဘုထစ်များက အသည်းယားစရာပင်။ ကျားကြီးက လီးဒစ်ကို တံတွေးစွတ်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နန်းမွန်၏ ခါးဘေးတွင် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ရာ နန်းမွန်ဖင်လေး ကြွတက်လာသည်။ လီးဒစ်က စောက်ပတ်နှင့် ကွပ်တိ။

"အင့် ဗျိဗျိဗျစ် အားးးး အမလေး သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"

လီးကြီးက မို့ဖေါင်းနေသော နန်းမွန် စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ လီး ပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများကို ကြမ်းတန်းစွာ ပွတ်တိုက်၍ တိုးဝင်သွားသည်။

"အင့် ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး နာလှချည်ရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"

ရှည်လျှား၍ တုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီး နန်းမွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲ အညှာ အတာ ကင်းစွာဖြင့် အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားသည်။ နန်းမွန်လည်း နာကျင်လွန်းသဖြင့် ခေါင်းများ ခါရမ်းကာ ငိုကျွေးနေသည်။

"အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အီးးဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးး ဟားး ဟားးး ဘွတ်ဘွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အူးးး ဟူးးးး ဟူးးး ဟူးးးးး"

လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနု လေးများမှာ ဂေါ်လီလုံးများ၏ ပွတ်တိုက်မှုကို ခံစားရပြီး၊ လီး ပြန်ထုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အမြုံလိုက် ကပ်ပါလာသည်။ကျားကြီးမှာ နူးညံ့ ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးနေရသဖြင့် လီး အရသာ တွေ့နေသလောက် နန်းမွန်မှာ ကမ္ဘာပျက်မတက် ငိုကျွေး နေရသည်။

"အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဘွတ် အားး လားးး လားးး လားးး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အူးးး အမေရေ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အားးးးးးဗျွတ်ဗျွတ် ဗု ဘူ အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးးးး"

ကျားကြီး၏ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်သွားကာ နန်းမွန် ဗိုက်ပေါ်သို့ သုပ်ရည်များ ပန်း ကျလာသည်။ ထိုစဉ် ကျားငယ်၏ လီးကြီးက နန်းမွန်၏ စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ထိုးချလိုက်ပြန်သည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျစ်ဗျစ် အမေရဲ့ အားးးးးးး ဟားးဟားးးဟားးးး"

တစ်ညလုံး ဝိုင်း အလိုးခံထားရ၍ ကုတင်ပေါ်တွင် မြော့မြော့လေး ဖြစ်နေသော နန်းမွန်အား ဒေါ်ညို ဆေး တစ်ခွက် တိုက်လိုက်သည်။ ကြီးမား ရှည်လျှားသော လီး လေးချောင်း၏ မညှာမတာ လိုးခြင်းကို တစ်ညလုံး လှိမ့်နေအောင် ခံခဲ့ရသဖြင့် နန်းမွန် တစ်ယောက် ပေါင်ခြံရော သားအိမ်ပါ အောင့်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ကျိမ်းစပ် နာကျင်နေပြီး မလှုပ်နိုင်တော့။ 

ဒေါ်ညို တိုက်သည့် ဆေး ခါးခါး အား သောက်လိုက်ပြီး နာရီဝက်ခန့် အကြာတွင် လူက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသလို ခံစားရသည်။ သို့သော် ပင်ပန်းထားသဖြင့် အိပ်ယာထက်တွင် မှိန်း အိပ်နေသည်။ သူမ လိုက်လာခဲ့တာ မှားပြီဟု တွေးမိသည်။ လူနာကို ပြုစုရန် အလုပ် လက်ခံခဲ့ပြီး ယခု အခါ စံအိမ်ထဲရှိ ယောက်ျားသားများ၏ အသုံးတော်ခံ ဘဝ ရောက်ခဲ့ရပြီလေ။ နန်းမွန် ခေါင်းဦးကို ဖက်ကာ ငိုနေမိ၏။

...........................................................................................

"သခင်လေးရေ၊ မနက်ဖန် ဧည့်သည်တွေ လာလိမ့်မယ်၊ ပစ္စည်းတွေကတော့ အစဉ်သင့်ဘဲလို့ ပြောထားတယ်၊ သူတို့ စိုးရိမ်နေတာက အဖမ်းအစီးဘဲ"

"ရတယ် ဦးမင်းဟန်၊ ဒီဘက်က OK တယ်လို့သာ ပြောလိုက်ပါ"

"ဧည့်ခံဖို့က"

"စီစဉ်ပြီးသားပါ ဦးမင်းဟန်၊ ဒါနဲ့ နောက် တစ်ယောက်က ဘယ်တော့ လာမှာလည်း"

"ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဒါ ပြောမလို့၊ အခု ဒီ ကောင်မလေးက အစဉ်ပြေတယ်လို့ ပြောရင် ရှေ့လထဲ ခေါ်လို့ရပြီ"

"OK လေ၊ မနက်ဖန် သူစီ ဖုန်းဆတ်ဖို့ စီစဉ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး"

.......................................................................................

နန်းမွန် နွေ့ထံ ဖုန်းဆတ်ခွင့် ရ၍ ဝမ်းသာမိသည်။ နွေ လိုက်မလာရန် ပြောမည်ဟု ဆုံးဖြက်ထားသော်လည်း ဒေါ်ညိုတိုက်သော ဆေးရည် သောက်ပြီးနောက်နွေဦးမေ နှင့် ဖုန်းပြောသောအခါ နံဘေးမှ ဒေါ်ညို ပြောနေသော စကားများကိုသာ ပြောဖြစ်သည်။

"အားလုံး အစဉ်ပြေတယ် နွေ၊ ရှေ့ လထဲ လိုက်ခဲ့လိုက်"

နန်းမွန် ဖုန်းခွက်ချလိုက်သော်လည်း သူမ ဘာပြောလိုက်မှန်း မသိပေ။

"ကဲ ကောင်မလေး၊ ဒီနေ့တော့ အဖိုးကြီး အစား တစ်ခြား သူတွေကို ပြုစုပေးရမယ်၊ ဒါလေး ထပ်သောက်လိုက်ဦး"

နန်းမွန်လည်း အိပ်မွေ့ချ ခံရသူကဲ့သို့ ဒေါ်ညို ပေးသော ခွက်ကို မော့ချလိုက်သည်။

"အစဉ်ပြေလား မညို"

"ပြေတယ် ကိုမင်းဟန်ရေ၊ သူ့ကိုသာ ကြည့်တော့၊ ဒီတစ်ခေါက် ရှင့် ဆေးက စွမ်းလှချည်လား"

"စွမ်း ဆို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စပ်ထားတာလေ၊ ဒါနဲ့ သူ့ကို ခေါ်သွားလို့ ရပြီလား၊ ဟိုမှာ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေပြီ"

"ရပြီလေ"

.....................................................................................................

နန်းမွန်တစ်ယောက် ဦးမင်းဟန် ခေါ်ဆောင်ရာသို့ အသိ ကင်းစွာ လိုက်သွားသည်။ခန်းနားလှသော မြေအောက်ခန်းကြီး ထဲတွင် သိုက်စိုးနှင့် ဧည့်သည် နှစ်ယောက် စကားပြောနေသည်။

"ကဲ အားလုံး အစဉ်ပြေပြီ ဆိုတော့ မနက်ဖန် ကျုပ်က ခင်များတို့စီ အရောက် ပစ္စည်းတွေ ပို့ပေးမယ်၊ အဲ့ ရောက်မှ ငွေချေလိုက်တော့"

"OK လေ၊ ဒါနဲ့ ဒီနေ့ ကျုပ်တို့ကို ပြုစုပေးမယ်ဆို"

"လာပါပြီဗျာ"

"ဟာ ကိုမင်းဟန်၊ အလန်းလေးဘဲ၊ ဖြစ်ရဲ့လားဗျာ၊ ဟိုတစ်ခါလို သိုက်မိုး လုပ်လို့ ကျုပ်တို့ ပြေးပေါက် မှားနေဦးမယ်"

"ဒါလေးက စိတ်ချရပါတယ်၊ အခုတောင် သူ့ကိုယ်သူ ဘာမှန်း မသိဘူး"

"ဟားးးးး ကြိုက်ပြီလေ၊ အမုန်း ဆွဲ ပေါ့"

ဦးမင်းဟန် နန်းမွန်အား ဧည့်သည် နှစ်ယောက် အကြား တွန်း လွှတ်လိုက်သည်။ နန်းမွန် သူတို့ကြား ရောက်သည်နှင့် ဧည့်သည် နှစ်ယောက်ကလည်း နန်းမွန်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို အငမ်းမရ ပွတ်သပ်နေသည်။ ဦးမင်းဟန်က ဆေးစိမ် အရက်ကို ငှဲ့ကာ သိုက်စိုးနှင့် ထိုင်သောက်ရင်း ကြည့်နေသည်။ 

ခဏအတွင်းပင် ဧည့်သည် နှစ်ယောက်နှင့် နန်းမွန်ပါ အဝတ်များ အရှိကြတော့။ တစ်ယောက်က နန်းမွန် ပါးစပ်အား နမ်းရှိုက်ရင်း နို့အုံများကို ပွတ်နေသလို၊ နောက်တစ်ယောက်က နန်းမွန်၏ လည်ပင်းကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း နန်းမွန် ပေါင်ကို ပွတ်နေသည်။ 

နန်းမွန်လည်း အိပ်မွေ့ချခံ ထားရသူ ပမာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်ရင်း လက်နှစ်ဖက် က ၎င်းတို့၏ လီးများ ကိုကိုင်တွယ်၍ အထက်အောက် ပွတ်စပ် ကွင်း တိုက်ပေးနေသည်။ လီး နှစ်ချောင်းစလုံး လက်တစ်စုပ်မက ကြီးမားလှသည်။ ပေါင်ကြားထဲရှိ လက်က စောက်ပတ်လေးအား ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်သပ်ရင်း လက်ညှိုးကို အသွင်း အထုပ် လုပ်နေသည်။

"စွိစွိစွိစွိ အအအအ"

ပါးစပ်ကို နမ်းနေသူက နို့အုံများကို အလှည့်ကျ စုပ်နေသည်။ နန်းမွန်မှာ နို့စို့ ခံရရင်း စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေနေသော လက်ကြောင့် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ဘဲ

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးးး စိစိဇွိဇွိ အအအအ အားးးးးးးး"

ဖင်လေး ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပန်း ထွက်လာသည်။ နန်းမွန် တစ်ချီ ပြီးသွားပြီ။ တစ်ယောက်က နန်းမွန် ပေါင်ကြားတွင် မတ်တပ် ရပ်လိုက်သည်။

 ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ပေါင် ကားထားသော နန်းမွန် စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဒုတ် အားးး ဟားးး ဟားးး အင့် ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားး လားးလားးး ဗွတ်ဗွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အူးးးး ဟူးးဟူးး အွတ်အွတ်အု"

တယောက်က အားရပါးရ စောင့်လိုးနေချိန် နောက် တစ်ယောက်၏ လီးကြီးက နန်းမွန် ပါးစပ်ဟချိန် ဝင်လာသည်။

"ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အူးးးး ဟူးးး ဟူးး ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အု အု အု အွတ် ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ အားးးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးး"

အချက် 30 ခန့် အားရပါးရ လိုးပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကို ထုတ်ကာ နန်းမွန် ဗိုက်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်ပြီးသွားသည်နှင့် နန်းမွန် ပါးစပ်ထဲ လိုးနေသော လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ တန်း၍ ထိုးထဲ့လိုက်သည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ် အားးးးးးးးးး"

.................................................................................................................

ခုံပေါ်တွင် ဒူးတုတ်၍ လေးဘက် ကုန်းထားကာ သိုက်မိုး၏ လီးအား တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်နေသော နန်းမွန်၏ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးထဲ သိုက်စိုး လီးကြီးကို ကော့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အူးးးး ဟူးး ဟူးးး ဟူးးး"

နန်းမွန် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ အရပ်ပု၍ သားအိမ်ခေါင်း တိုသောကြောင့် လီးကြီး၏ ဝင်ချက်က ထိမိလှသည်။ စောင့်ချက်ကလည်း သွက်လပ် ပြင်းထန်လှသဖြင့် ခေါင်း သွပ်သွပ်ခါကာ အော်ဟစ်နေရသည်။

"အင့် အင့် အင့် အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ပျစ်ပျစ် အုအုအွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အ အ အ အ ကျွတ် စ် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗုဗု အု အု အု အားးးးဟားးး ရှီးးးးး အားးးးးး"

နန်းမွန်၏ ကျောပြင်ပေါ် သုပ်ရည် နွေးနွေးများ ကျလာသည်။ သိုက်စိုး လိုးပြီးသွားသော် နန်းမွန် သိုက်မိုး၏ လီးပေါ် ကားယားခွလျှက် စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ပြွတ် ဗျိဗျိဗျိ အ ဟားးးးးးး"

သိုက်မိုးလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်နှင့် နန်းမွန် တက်စောင့်တော့သည်။

"ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ပြွတ် ပလွတ် ပျစ်ပျစ် အ အ အ အ "

သိုက်မိုးသည် ခါးယမ်းနေသော နန်းမွန်၏ နို့အုံများကို လက်ဖြင့် စုပ်နယ်ရင်း လီးဖြင့် အောက်မှ ကော့ကော့ ထိုးပေးနေသည်။ နန်းမွန် စောင့်အချ အောက်မှ ကော့အပေးနှင့် စည်းချက် ညီလှရာ အချက် 20 ခန့် စောင့်ပြီးနောက် မြင်းစီး သကဲ့သို့ နှဲ့လိုး လိုးနေရင်း

"ဇှိဇှိ ဗြှတျဗြှတျ အ အ အ အ အားးးး ရှီးးးးး အားးးးး အငျးးး ဟငျးးး ဟငျးးး ဟငျးးးးးးးးးးးး"

နန်းမွန် သိုက်မိုးကိုယ်ပေါ်တွင် ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ သိုက်မိုးလည်း နန်းမွန်ခါးအား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း နို့စို့နေသည်။ 

ဦးမင်းဟန်သည် သိုက်မိုး၏ လီးကြီး တန်းလန်းဖြင့် ခွထားသော နန်းမွန်၏ စအိုပေါက်လေးကို တံတွေးစွတ်ကာ သူ့လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ဆေး အရှိန်ကြောင့် Feel တက်ကာ အလိုးခံနေသော နန်းမွန် လန့်သွားသည်။သူမဖင်အား packing ဖွင့်တော့မည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး တန်းလန်းဖြင့် packing ဖွင့်ခံရမည့် အရေး တွေး ကြောက်ကာ ရုံးထရန် လုပ်သော်လည်း ခါးကို ဖက်ထားသော သိုက်မိုး၏ လက်များက သန်မာလှသည်။ စအိုပေါက်တွင် လီးဒစ် တေ့ပြီး ကော့ သွင်းလိုက်ရာ

"ဗျိဗျိဇွိ အီးးးးးးးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

လီးဒစ် ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းဟန် နန်းမွန်၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် ဗျိ အားးးးး နာတယ်!!! နာတယ်!!! အမလေး အမေရဲ့ ဖင်ကွဲပါပြီ အီးးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဟီးးးးး"

လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် တစ်စို့ကြီး ဝင်နေသည်။ နန်းမွန်လည်း နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့ မဲ့ ကာ အော်ညည်းနေသည်။ ဦးမင်းဟန် နောက်တစ်ချက် စောင့်သွင်းသည်။

"အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် ဗု အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးးးးးးးးးး"

ဖင်ခေါင်းထဲ အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်ကာ နာကျင်မှုက ခံရခက်လှသည်။ နန်းမွန်မှ နာကျင်နေသလောက် ဦးမင်းဟန်သည် နူးညံ့ ကျပ်သိပ်နေသော စအို ကြွက်သား များ၏ အထိအတွေ့ကို သဘောကျစွာ မညှာမတာ လိုးစောင့်တော့သည်။

"အင့် အင့် ဗျိဗျိဗျွတ် အူးးး ဟူးးးး ဟူးးး ဗွတ်ဗွတ် ဗျစ်ဗျစ် အီးးး ဟီးးးး ဟီးးး နာတယ်!!!! နာတယ်!!!!!!!!"

နန်းမွန်၏ ဖင်ပေါက်လည်း အသားနီ လန်နေပြီ။ သိုက်မိုးလည်း နန်းမွန်၏ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်နေသော မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း တဟီးဟီးဖြင့် သဘောကျကာ အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးနေသည်။ 

နန်းမွန်မှာ လီးကြီး နှစ်ချောင်း၏ ညှပ်လိုးခြင်းကို တအား အား ဖြင့် အော်ဟစ်ရင်း လှိမ့်ခံနေရသည်။

.......................................................................................................................................................

သိုက်စိုး တစ်ယောက် နန်းမွန်အား ဧည့်သည်နှစ်ယောက်၊ သိုက်မိုးနှင့် ဦးမင်းဟန်တို့ မနားတန်း ညှပ်လိုး ဝိုင်းလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဟိုတလောက အဖြစ်အပျက်ကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်နေမိသည်။

 အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>>