အရေခြုံ အပိုင်း ( ၃ )
ထူးခြား ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ငြီးသံလေးနှင့် အတူ တင့်တင့်နိုင် မျက်လုံးလေးတွေ ပွင့်လာသည်။ သူမနို့သီးခေါင်းလေး တွေကို ကုန်းစို့နေသော ဦးထွား ခေါင်းကို အသာလေး ပွတ်ပေးရင်းက သူမ ရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကလည်း ထကြွလာခဲ့သည်။ ပါးစပ်ကတော့ ဘာပြောရမှန်းကို မသိပေ။ တခါမှလည်း အဲလို ဖြစ်သွားလိမ့်မည် ဟု မတွေးမိခဲ့၊ ယောက်ျား နှင့် ကွဲပြီးတော့ သွေးသားက တောင်းတနေသည်မှာတော့ ကြာပြီ။ ရွာကျောင်းမှ သား လေးတို့ ဆရာ ကိုစိုးသာ က သူ့ကို မထိခလုပ်ထိခလုပ်စ တော့ သူစိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်။
သို့သော်လည်း၊ ဆရာကိုစိုးသာ က လူပျို သူက တခုလပ် ကလေးတယောက် အမေ ဆိုတော့ ငါ့ကို အတည်ကြံမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေဟု တွေးကာ စိတ်ထဲမှ ဖျောက်ထားလိုက်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်းသူမ အသွေးအသား တောင်းတမှုများက တော့ လျှော့မသွားခဲ့ပေ။
ဓါးမြတိုက်သည့် ညက အဖြစ်အပျက်က သူမ သွေးသား တို့ကိုပို ထကြွစေခဲ့တော့သည်။ ယခုတော့ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်ခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။ မဖြစ်သင့်ဘူးဟုသာ သူမတွေးနေသော်လည်း နို့ကို အစို့ခံနေရသည့် တစစ်စစ်ဖီလင်နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် ၏ အထိအတွေ့က သူမ စောက်ဖုတ်ကို အရည်ကြည်စို့လာစေခဲ့ရသည်။
ဦးထွားက လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ ခြုံထားသော စောင်ကို ဖယ်လိုက်ရာ လုံးဝန်းတုတ်ခိုင် ဖြောင့်စင်းသော တင့်တင့်နိုင် ပေါင်တန်ကြီးများ နှင့် စောက်မွှေးနက်နက် ကလေးများ ဖုံးနေသော စောက်ဖုတ်မှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာရလေသည်။
ဦးထွားက တင့်တင့်နိုင် ပေါင်နှစ်လုံးကြားဒူးထောက် ဝင်လိုက်တော့ တင့်တင့်နိုင်က ပေါင်ကြီးတွေကို အလိုက်သင့် ကားပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးထွားက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ အရည်ကြည်လေးတွေ ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေပြီ ဖြစ်သော တင့်တင့်နိုင် အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
စွတ်..ဖြစ်….ဖတ်….
နောက် တော့ သားအဖနှစ်ဦး၏ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း၊ မန်ဖီသံ တဟင်းဟင်း နှင့် ကြမ်းခင်းသံ တကျွီကျွီတို့က မိုးသံတိတ်၍ ငြိမ်သက်နေသော မနက်ခင်းမှာ ကျယ်လောင်သည်ဟု ထင်ရအောင်ပင် ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
...............................................................................................................................
ထိုသို့ဖြင့် ဦးထွား မှာ ညတိုင်း တင့်တင့်နိုင် အိပ်ယာမှာသာ လာအိပ်ဖြစ်နေတော့သည်။ ပထမ ပိုင်းတော့ တင့်တင့်နိုင်က ဦးထွားကို ဘယ်မိန်းမ နှင့်မှ မရှုတ်ရဟု ပြောထားခဲ့သော်လည်း နည်းနည်းကြာလာပြီး သွေးအေးလာတော့ ဦးထွားက တင့်တင့်နိုင် ရှေ့ရေးအတွက် ပူပန်ပြီး ထိုသို့ ပြောလေသည်။
“ သမီး အဖေ က သမီးက လွဲပြီး ဘယ်မိန်းမ မှ စိတ်မဝင်စားတော့ပါဘူး ရှုတ်လည်း မရှုတ်တော့ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သမီးက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတယ် ဒီအတိုင်း နေသွားလို့တော့ မဖြစ်ဘူး၊ သမီး အိမ်ထောင် ပြုသင့်တယ် တင့်တောင်းတင့်တယ်လည်း ဖြစ်၊ သမီးနဲ့ မြေးလေးတို့ နောင်ရေးကလည်းရှိသေးတယ် ”
တင့်တင့်နိုင်က လည်း ဦးထွား ပြောစကားကို နားထောင်ပါသည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဇာတ်လမ်းအတိုချုံးရသော် တင့်တင့်နိုင် တယောက် ဆရာလေး ကိုစိုးသာ နှင့် အကြောင်းပါရလေတော့သည်။ ကိုစိုးသာက တခြားမြို့ မှ သူတို့ ရွာကလေး မှာ ကျောင်းဆရာ အလုပ်ဖြင့် လာနေသည်မို့ ဦးထွားတို့ အိမ်ပေါ် ကို ရောက်လာရတော့သည်။ ဦးထွား မှာ သူ့မြေးလေး နှင့် တခန်းအိပ်ပြီး ကိုစိုးသာတို့ လင်မယားက တော့ တခန်းအိပ်ကြလေသည်။
ဦးထွားမှာ ယခုတော့ သမီးက လည်း အိမ်ထောင်ကျသွားပြီမို့ စိတ်တွေ ထကြွတိုင်း လက်ဖြင့်သာ အာသာဖြေ နေရသည့် အခြေအနေသို့ ပြန်ရောက်သွားရလေသည်။ တခါတလေ ညဘက် စိတ်တွေ ထကြွလာလျှင် သူ့သမီးနှင့် သမက်တို့ လိုးကြ ဆော်နေကြသံကို အခန်းနား သွားနားထောင်ရင်း အခန်းအပြင်ဘက်မှာ ဂွင်းထု ရင်း ပြီးရလေသည်။
တနေ့ တော့ ဦးထွား မှာ သူအိပ်ပျော်နေစဉ် သူ့ခြင်ထောင်ထဲ သို့ တစုံတယောက်တိုးဝင်လာပြီး သူ့ဘေးမှာ လှဲအိပ်လိုက်သဖြင့် နိုးလာခဲ့လေသည်။ သူ့နာခေါင်းမှာ ယဉ်နေသော ကိုယ်နံ့ နှင့် အမွှေးနံ့သာ နံ့ကြောင့် တင့်တင့်နိုင်မှန်း သိလိုက်လေသည်။
“ ဟင် သမီး ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
ဟု စိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်မိလေသည်။ တင့်တင့်နိုင် က လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊
“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး အဖေ့ကို သနားလို့ လာတာပါ”
ဟု ပြောပြောဆိုဆို ဦးထွား လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ သူ့သမီးကိုယ်နံ့ ရကထဲက သွေးဆူလာသော ဦးထွားမှာ အခု သူ့သမီးလက်က လီးကြီးပေါ် ရောက်လာတော့ လီးကြီးမှာ ချက်ချင်းမာတောင်လာရတော့သည်။
“ ဖြစ်ပါ့မလား သမီးရယ် မောင်စိုးသာ နိုးလာပါအုံးမယ် ”
“ မနိုးပါဘူး အဖေရဲ့ သူက ဒီနေ့ ထန်းရည်လည်းမူး လာတယ် နောက် ပြီး နေ့တိုင်းတောင် မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး တပတ်မှ သုံးခါလောက်ပဲ ၊ မလုပ်နိုင်တဲ့နေ့ ဆို ထန်းရည်မူးပြီးတခေါခေါအိပ်လိုက်တာ မနက်တောင် ကျောင်းသွားဖို့ မနည်းနိုးရတာ”
“ အင်း “
ဦးထွားမှာ ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် တင့်တင့်နိုင် နို့ကြီးတွေကို စတင်ဆုပ်နှယ်နေပြီ ဖြစ်ရာ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ ဝတ်မလာသော တင့်တင့်နိုင် က သူ့ အကျီတွေကို ချွတ်ပေးလေိုက်လေသည်။ ဦးထွားက တင့်တင့်နိုင် နူတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းရင်းမှ၊
“ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သမီးရယ်၊ ဒီနေ့ အဖေ ပွဲရုံက ပြန်လာတော့ သမီးခြံထဲက ရေတွင်းနားမှာ ရေချိုးနေတာ တွေ့ရတော့ မနေနိုင်တာနဲ့ အိမ်ပေါ်ကနေ ပြန်ချောင်းကြည့်မိတယ်။ သမီးက ယောက်ျားရမှ ပိုတောင့်လာသလိုပဲ၊ ထမိန်ရေစိုအောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်တုံကြီးတွေ၊ အဖေကြည့်ရင်း နှမြောလိုက်တာ၊ စိုးသာ တယောက် တော်တော်ကံကောင်းတာပဲလို့တွေးမိတယ် ”
“ ခစ်ခစ် သမီးသိတာပေါ့ ဖေဖေ့ မျက်လုံးတွေ က ကျွတ်ကျတော့မဲ့ အတိုင်းပဲ၊ နောက် လူရှေ့မှာ ကိုယ့်သမီးကို ကိုယ် အဲလို မကြည့်နဲ့ သူများတွေ ဘယ်လိုထင်မတုန်း ”
ဦးထွားက ညနေက ရေတွင်းတားက ထမိန်ရေစိုအောက်က လုံးထနေသည့် ဖင်တုံကြီးများကို သွားရည်ယိုခဲ့ရသမျှ အခုမှအတိုးချကာ ဆုပ်နှယ်နေမိသည်။
“ ကဲ သမီး အဲဒီ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီးတော့ အဖေ လိုးချင်တယ် ဖင်ဗူးတောင်ထောင်ပေးနော်”
“ အင်းပါ အဖေ့ အလိုကျ အလိုးခံဖို့ လာတာပဲ အဖေ ကြိုက်သလိုသာပြော”
တင့်တင့်နိုင်က ပြောပြောဆိုဆို အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်ထောင်ပြီး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးပေါ် အပ်လိုက်သည်။ နဂိုထဲက လုံးဝန်းကားစွံ့နေသော ဖင်ကြီးက အခုတော့ ခါးသိမ်သိမ်လေး အနောက်မှာ ပိုပြီးဖောင်းကား စွံ့နေလေသည်။
ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း ပြူထွက်နေပြီး အရည်ကြည်များ ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေသည်။ ဦးထွားက သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝတင် တော့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့လည်း တင့်တင့်ခိုင်ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆောင့်လိုး မိနေလေတော့သည်။
ထိုသို့ ဖြင့် သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက်မှာ ကိုစိုးသာ လစ်သည့် အချိန်များတွင် သာမက တခါတရံ ကိုစိုးသာအိပ်နေချိန်မှာပင် တင့်တင့်နိုင် က အခန်းကူးလာကာ အချစ်စခန်းဖွင့် သည့် အလေ့အထ ရလာလေတော့သည်။
.................................................................................................
တင့်တင့်နိုင် မှာ လင်နှစ်ယောက် ရနေသလို ဖြစ်နေရပြီး တော့ သူ့ဆန္ဒများက အမြဲ ပြည့်ဝနေရကာ စိတ်ချမ်းသာ လူကျန်းမာ ဆိုသလို နေ့ခင်းဘက်ဆို အလုပ်လည်း အဆက်မပြတ်လုပ်နေသဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာမှာ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ဖြင့် တောင့်တင်း နေတုံးပင် ဖြစ်လေသည်။ဦးထွားလည်း အပြင်မှာ မကဲတော့သည်မို့ နာမည်ကောင်းပြန်ထွက်နေပြီး ရွာအတွင်း လေးစားရသည့် လူကြီးစာရင်းဝင်ပင် ဖြစ်နေရလေပြီ။
မြို့က သူ့ဒေါ်လေး အိမ်သွား ကျောင်းတက် နေသော မိုးနိုင်က တော့ နွေရာသီ ရက် များ တွင် ရွာသို့ ပြန်ပြန်လာ တတ်လေသည်။ ဦးထွားနှင့် တင့်တင့်နိုင်တို့ ဖြစ်သွားကြပြီး တနှစ်ခန့် အကြာ နွေရာသီ တခုတွင် မိုးနိုင် ရွာသို့ ပြန်လာလေသည်။
အရွယ်ရောက်ကာစကတည်းက မြို့သို့ သွားနေရသူ ဖြစ်သဖြင့် မိုးနိုင်မှာ ရွာတွင် သူငယ်ချင်း များများ စားစား မရှိပေ။ များသောအားဖြင့် ရွာပြန်လာလျှင် ဦးထွား အလုပ်သို့ လိုက်သွားကူခြင်း၊ အိမ်ရှေ့မှာ ထိုင်၍ ရွာသူရွာသားတို့ တခါတလေ လမ်းဖြတ်လျှောက်သွားသည်ကို ငေးမောကြည့်ခြင်းတို့သာ လုပ်မိလေသည်။
ညနေပိုင်း ရွာသူကလေးများ ရေခပ်ပြန်တာမျိုးက မျိုးနိုင် အကြိုက် ရှုခင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ လူပျို ပေါက် ဟော်မုန်း ကြွချိန် မျိုးနိုင် အတွက် ရေစို ထမိန်ဖြင့် တစ်တစ်ရစ်ရစ် အိမ်ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွားသော ရွာသူ ပိန်ပိန် ဝဝ တို့ကို ငေးမောရင်း ညဘက် ဂွေလှိမ့် သည့် အလုပ်မှာ သူ့အတွက် အလုပ်ကြီး အကိုင်ကြီးတခု ဖြစ်နေလေသည်။
တညနေ ခင်း လူသွားလူလာပင်မရှိ ရှင်းလင်း လှသော မြေလမ်း ကလေး ဖုံထ ပြီး သွားသည်ကို ထိုင်ကြည့်ရင်း သူ့မျက်လုံးက သူတို့ ခြံဝင်းတွင်း ရေတွင်းနားမှာ အဝတ်လျှော်နေသော သူ့အမ တင့်တင့်နိုင် ဘက်ကို မျက်လုံး ရောက်သွားမိလေသည်။
တင့်တင့်နိုင်၏ ဖင်ကြီးများ မှာ ကားစွင့် လုံးဖွံ့လှပြီး ရေမစိုတစို ထမိန်ကြောင့် ဖင်အကွဲကြောင်းကို ပါ မြင်နေရရာ၊ ကြည့်ရင်းက လီးတောင်လာလေသည်။ ဟာ ငါကြည့်နေတာ ငါ့အမ ပါလားဟု၊ စိတ်ကို ထိန်းကာ ရွာ လမ်းဖက်ကို မျက်နှာပြန်ပြုလိုက်ရင်းက အတွေးထဲတွင် သူမြင်ခဲ့ရသော ရွာသူ များ၏ ကိုယ်လုံး များနှင့် သူ့အမ ကိုယ်လုံးကို နိုင်းယှဉ် ကြည့်မိနေလေသည်။
သူ့အမ ကိုယ်လုံး မှာ အပြတ်အသတ်သာ သည်ကို တော့ သူမငြင်းနိုင် ခြေ။ နောက်တော့ ငါ ကြည့်ရုံ ကြည့်တာပဲ လေ ဘယ်သူမှ မသိ ရင် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ နောက်ပြီး ဘာမှ လဲ လုပ်မှာ မှ မဟုတ်တာ ကြည့်ရုံလေးပဲ ဟာ၊ ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဆင်ခြေပေးရင်း မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေမိလေသည်။တင့်တင့်နိုင် မှာ လျှော်ပြီးသား အဝတ်များကို သစ်ကိုင်းများကြား သွယ်ထားသော အဝတ်ကြိုးတန်းမှာ လှမ်းနေသည်ကို တွေ့နေရသည်။
တင့်တင့်နိုင် မှာ အဝတ်စကို တန်းပေါ် မလွှားခင် ရေကို ခါလိုက်တိုင်း တုံခါသွားသောတင့်တင့်နိုင် ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေရလေသည်။ သူ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အသာအုပ်ကာ ဖိကိုင်ထားရလေသည်။အဝတ်တွေ လှမ်းပြီးနောက် ရေချိုးနေသော တင့်တင့်နိုင် ကို သူ့နေရာမှ ဘေးတိုက် မြင်နေရသဖြင့် ဖွံ့ထွားလှသောနို့ကြီးများ မှာရေစိုထမိန်အောက်မှ ကုံးရုံးထနေလေရာ မျိုးနိုင်အဖို့ ရောဂါပိုတက်လာရလေသည်။
ညဘက်အိပ်ယာဝင်ချိန်ထိ မျိုးနိုင်မျက်စေ့ထဲမှာ တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်လုံးကဖုံးလွှမ်းနေတုံး။ အိမ်လို့မပျော် တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြင့်အိပ်မပျော်၊လ ကလည်း ထိန်ထိန်သာ နေတော့ စိတ်ထဲ အတွေး တခု ပေါ်လာသည်။တကယ်လို့ တင့်တင့်နိုင် သူ့ယောက်ျားနဲ့ လိုးနေမလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အိပ်မောကျပြီး ထမိန်များလှန်နေမလား၊ သူတို့ အခန်းကို သွားချောင်းကြည့်ရင်ကောင်းမလား။
စိတ်ကူးးပေါက်လာတာနှင့် အသာလေး ခြေဖွနင်းကာ ထလာခဲ့လိုက်သည်။တင့်တင့်နိုင် တို့ အခန်း ကို အခန်းအပြင်မှ အသာချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ဇာခြင်ထောင်ပါးပါး အတွင်းထဲမှာ လှုပ်ရှားနေတာတွေ့တာနှင့် ရင်တွေ တအားခုံသွားသည်။
သူတော့ အောကား လိုက်ဖ် မြင်ရပြီဟု ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုံလာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဖြာကျနေသော လရောင် ဖွေးဖွေး ကြောင့် မြင်နေရသည်ကတော့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ ထထိုင်နေသော သူ့အမ တင့်တင့်နိုင်။
တင့်တင့်နိုင်မှာ သူ့ဘေးမှာ တခေါခေါ အသံမြည်ကာ အိပ်ပျော်နေသော သူ့ယောက်ျားကို ငုံ့ကြည့်နေမိသည်။အခုတလော မောင်လေး ရောက်နေသဖြင့် အိမ်မှာ သူမ အဖေနှင့် လှုပ်ရှားဖို့ရာလည်း အဆင်မပြေ၊ သူ့ယောက်ျား ငမူး ကလည်း အားကိုးမရ၊ ကျန်းမာသန်စွမ်း သွေးအားကောင်းပြီး ဆန္ဒရမက်ကြီးသူ သူမ အဖို့ အလိုမပြည့်သည်က အိပ်လို့ မပျော်ဖြစ်နေရသည်။
ခုလည်း တပတ်ကျော် နှစ်ပတ်နီးပါး ဆန္ဒတွေကို အောင်းထားရလို့ မခံနိုင်တော့ခြေ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မျိုးနိုင် လာချောင်းသည့်ည မှ ဦးထွားဆီ ဆောင်တော်ကူးဖို့ သူမစိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ကာ ထထိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
တင့်တင့်နိုင် သူမခြင်ထောင်ကို မကာ ထမိန်ဖရိုဖရဲကို ဖြစ်သလိုပတ်ပြီး ထွက်သွားတော့ မျိုးနိုင် စိတ်ပျက်သွားသည်။နောက်တော့ တင့်တင့်နိုင် သူ့အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းကြည့်လိုက်ရာ ပွင့်သွားသဖြင့် ခေါင်းဝင်ပြီး လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ကံအားလျှော်စွာပင် မျိုးနိုင်မှာ လိုရ မယ်ရ ခွလုံးအကြီးကြီး ကို စောင်ခြုံထားခဲ့သဖြင့်၊ တင့်တင့်နိုင် က မျိုးနိုင် အိပ်ပျော်နေသည်ဟု စိတ်ချသွားကာ မျိုးနိုင် အခန်းနှင့် ကပ်လျှက်က ဦးထွား အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဝင် သွားကာ အထဲမှ တံခါးကို ပြန်ပိတ်သွားလေသည်။
မျိုးနိုင် မှာ စိတ်ထဲက ထူးဆန်းသည်ဟု တွေးကာ ကမန်းကတန်း သူ့အခန်းကို ပြန်ဝင်ပြီး၊ သူနှင့် နံရံခြင်းကပ် ရက်က သူ့အဖေ အခန်းကို သွားချောင်းတော့သည်။
မျိုးနိုင် က ပထမတော့ တင့်တင့်နိုင်တယောက် သူ့သားလေး မှာ အဖိုးနှင့် အိပ်နေသည်မို့ သွားပြီးကြည့်တာလား ဟုတွေးလိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူ့အခန်းကို ခေါင်းဝင် ချောင်းကြည့်တာရော၊ သူတို့ အဖေအခန်းထဲဝင်သွားပြီး တံခါးကို အတွင်းထဲက ပြန်ပိတ်သွား တာရောက သူ့စိတ်ကို သင်္ကာမကင်း ဖြစ်စေခဲ့သည်။တင့်တင့်နိုင် ဦးထွားအခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ တံခါးကို ဂျက်ချလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ အခန်းနံရံတဖက်မှာ ကပ်ထောင်ထားသော ခြင်ထောင်ထဲမှ ဦးထွားကို အသာလှုပ်နိုးလိုက်လေသည်။
“ အဖေ..အဖေ..”
“ ဟေ သမီးပါလား၊ အတော်ပဲ ဖေဖေ လည်းမျှော်နေတာ.. မျိုးနိုင် ရှိနေလို့အဆင်ပြေပါ့မလားလို့”
သူတို့ မှာ တဦးနှင့် တဦး လေသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် စကားပြောရင်းက ဦးထွားမှာ ခြင်ထောင် မှ ထွက်လာရင်း ခြင်ထောင်နှင့် ဝေးရာ ဘက်က နံရံကပ်ရက်မှာ ခင်းထားသော ဖျာဆီသို့ တင့်တင့်နိုင်နှင့် ရွေ့လာခဲ့ကြသည်။ခြင်ထောင်ထဲမှာ ဦးထွား မြေးကလေး အိပ်ပျော်နေသဖြင့် မနိုးစေရန် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ မှာ ထိုသို့ လှုပ်ရှားနိုင်ရန် တမင်ပလန်ချကာ သူတို့ မြေးအဖိုး အိပ်သော ခြင်ထောင်ကို အခန်းနံရံတဖက် မှာ ကပ်ထားပြီး နောက် အခန်းနံရံတဖက်မှာ ဖျာသာ ခင်းထားသည်။
ထိုဖျာခင်းထားသော နံရံမှာ မျိုးနိုင် အခန်းနှင့် ကပ်ရက် ဖြစ်ပြီး ခါတိုင်းက လူရှိမနေသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပွဲ ခင်းကျင်းလို့ ရသည်မဟုတ်လား။
“ ဟိုဘက်ခန်းမှာ မိုးနိုင်ရှိတယ်နော် သမီး သတိထားအုံး ”
“ သူအိပ်ပျော်နေတာ တုန်းနေတာပဲ သမီး ဒီမလာခင်လေးတင် သူ့အခန်းကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ပါတယ်”
နောက် တော့ သားအဖ နှစ်ဦး၏ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေ နှင့် တဦးကို တဦး တုန့်ပြန်ကြသည်။ ဦးထွားလက်တွေက တင့်တင့်နိုင် ထမိန်ကို တွန်းဖြေချလိုက်ပြီး လုံးဖွင့်သည့် ဖင်လုံးကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်နေသည်။
တင့်တင့်နိုင်က ဦးထွား လည်ကုတ်ကို တွဲခိုရင်း က ဦးထွား ပါးစပ်ထဲ သူမလျှာကလေးကို ထိုးထည့်ပေးနေသည်။ ဦးထွားလက်တွေက တင့်တင့်နိုင် အပေါ်အင်္ကျီ ကိုချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး တင့်တင့်နိုင် ၏ဖွင့်ထွားလှသော နို့ကြီးများကို တပြွတ်ပြွတ်စို့နေပြန်သည်။
မျိုးနိုင်မှာတော့ အံ့သြတကြီး ဖြင့် သူ့အဖေ နှင့် သူ့အမ တို့၏ ချစ်စခန်းဖွင့်နေသည်ကို ချောင်းကြည့်နေမိသည်။ တင့်တင့်နိုင် ၏ ကိုယ်လုံးမှာ လရောင် အောက် မှာ ဝင်းနေသည်။ သူညနေ က သွားရည်ယို ခဲ့ရသည့် ကိုယ်လုံးကြီးကို အခုတော့ အနီးကပ် ကျကျနန မြင်ခွင့်ရနေသဖြင့်လည်း လီးကြီးမှာ တအားတောင်လာခဲ့ရသည်။
နောက်တော့ ဦးထွားမှာ တင့်တင့်နိုင် ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး တင့်တင့်နိုင် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ပုခုံး ပေါ်တင်ကာ ပေါင်ခွဆုံကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး မှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ တဖတ်ဖတ် နှင့် ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။မျိုးနိုင်မှာ အောကားထက်ကောင်းသော လိုက်ဖ ဆက်ခ် ကို အနီးကပ် မြင်နေရပြီး ထိုသူများမှာလည်း သူ့အဖေ နှင့် သူ့အမ တို့ ဖြစ်သဖြင့် ဖီးအရမ်းတက်ကာ သူ့လက်ထဲမှ တောင်နေသော လီးကို ပွတ်ထုပေးနေမိသည်။
ဦးထွား တို့ တချီ မပြီးခင်မှာပင် မျိုးနိုင်မှာ လရေတွေထွက်ကာ ပြီးသွားရသည်။ ထိုအခါကျမှ မျိုးနိုင် တယောက် သူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ သူ ခနပက်လက်လှန် နားရင်းက သူ့အမ တင့်တင့်နိုင် ကို လိုးရအောင် ကြံမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။
မျိုးနိုင် ခန နားပြီးနောက်တကြိမ် ပြန်ချောင်းတော့ မတင်းတိမ်နိုင်သေးသည့် သားအဖ နှစ်ယောက် ဒေါ့ကီ ဆွဲနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်ရာ သူ၏ လီးမှာလည်း ပြန်မာတောင်လာရပြန်လေသည်။ မျိုးနိုင် စိတ်ထဲမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လို ဖြစ်သွားကြသည်ကို နားမလည်နိုင်သော်လည်း ဘာမှ ရှည်ရှည် ဝေးဝေး စဉ်းစားချင်စိတ် မရှိတော့ခြေ ယခု သူတွေ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်ကို အသုံးချပြီး သူ့အမကို ချိန်းခြောက်မည်ဟု တွှေးလိုက်မိလေတော့သည်။
နောက်နေ့ မနက် မျိုးနိုင် တယောက် သူ့အမ နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိမည့်အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်။ သူ့ယောက်ဖ နှင့် တူကလေး ကျောင်းထွက်သွားကြပြီး နောက် ဦးထွားလည်း ပွဲရုံသို့ ထွက်သွားလေသည်။တင့်တင့်နိုင်တယောက် မီးဖိုတွင် နေ့လည်စာအတွက် ပင်ချက်ပြုတ်နေလေပြီ။
သို့သော်လည်း မီးဖိုတွင် တင့်တင့်နိုင် ကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေသော လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းသတည့် အကူ ကောင်မလေး များရှိသဖြင့် အိမ်ရှေ့ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင်ထိုင်ပြီး စာအုပ်ဖတ်နေလေသည်။ နောက်တော့ ထမင်းဟင်းချက်ပြီးသွားတော့ ကောင်မလေးများလည်းပြန်သွားတော့ တင့်တင့်နိုင် က အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီး၊
“ ဟေး မောင်မျိုး ထမင်းဆာရင် စားလို့ ရပြီ၊ ဒါမှ မဟုတ်ငါနဲ့ အတူစားချင် ခနစောင့်”
“ ရတယ်လေ စောင့်လိုက်မယ် နင်က ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ ငါတကိုယ်လုံး မီးခိုးစော်နဲ့ ချွေး တွေနဲ့ မို့ ရေလေးအမြန်ချိုးလိုက်မလို့”
“ အေးအေး ငါစောင့်မယ်လေ”
မျိုးနိုင် နှင့် တင့်တင့်နိုင်မှာ အသက်လေး နှစ်ခန့် ကွာသောလည်း တယောက်နှင့် တယောက် နင်နဲ့ငါသာ ပြောဆိုခဲ့ကြသည်မှာ ငယ်ငယ်ထဲက ဖြစ်လေသည်။ မျိုးနိုင်မှာ တင့်တင့်နိုင် ရေချိုးမည့်နေရာကို မြင်ရအောင် ပက်လက်ကုလားထိုင်ကို အနေအထား နည်းနည်းပြင်လိုက်လေသည်။
နောက်တော့ တင့်တင့်နိုင် က ထမိန်ရင်လျှားဖြင့် ထွက်လာပြီး ရေစချိုးလေတော့သည်။ တင့်တင့်နိုင် ၏ ရေစို ထမိန်အောက်မှ တုတ်ခိုင် သော ပေါင်တန်ကြီးများ၊ လုံးဖွံ့သော နို့ကြီးများကို ခိုးကြည့်ရင်းမှ ညတုံးက မြင်ရသည့် တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်တုံးလုံးပုံ နှင့် ဦးထွား နဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်နေသည့် ပုံများကို ပြန်မြင်ယောင်လာရင်း မျိုးနိုင် လီးမှာ တအားကို တင်းမာ လာပြီး စိတ်ထဲက လည်း ဆုံးဖြတ်ချက်တခုကို ချလိုက်တော့သည်။
တင့်တင့်နိုင် ရေမိုးချိုးပြီး၍ သူ့အခန်းထဲ တွင် သနပ်ခါးသွေးနေချိန်တွင် မျိုးနိုင် သူတို့ အခန်းထဲ သို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ခါတိုင်းလည်း သူတို့ အခန်းထဲ သို့ မျိုးနိုင်တယောက် ဝင်လာနေကြဖြစ်သဖြင့် သိပ်မဆန်းလှသော်လည်း ယခု အခါမှာတော့ သူနှင့် မလှမ်းမကမ်း တွင် ထိုင်ပြီး သူ့ကို ကြည့်နေသော မျိုးနိုင်မျက်နှာမှာ တမျိုးဖြစ်နေသဖြင့် တင့်တင့်နိုင်က၊
“ ဟဲ့မောင်မျိုး ဘာဖြစ်လို့ လဲ နင်ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ ”
“ အင်း နင် သနပ်ခါး အရင်လိမ်းလိုက်ပါဟာ ပြီးမှ ငါပြောပါ့မယ် ”
တင့်တင့်နိုင် က သူ့မျက်နှာ ကို သနပ်ခါးလိမ်း သွားပွတ်တန်ဖြင့် ပွတ် မျက်ခုံးတွေကို ပွတ်၊ ကျန်သော သနပ်ခါးများဖြင့် ပုခုံး လက်မောာင်းနှင့် ခြေသလုံးတို့ကို ပွတ်သတ်လိုက်ပြီးမှ သူ့ခေါင်းပေါ် ဖြစ်သလို ထုံးတင်ထားသော ဆံပင်ကို တပတ်လျှို ပြန်ပြင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မျိုးနိုင် ဘက်ကို လှည့်လိုက်ရင်း၊
“ ကဲ ပြောစမ်းပါအုံး ဘာပြဿနာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ”
“ ပြဿနာတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါညက နင်တို့ကို တွေ့လိုက်တယ် ”
တင့်တင့်နိုင် မျက်နှာ တချက်ပျက်သွားသော်လည်း အိနြေဆည်လိုက်ရင်းက၊
“ ဘာကို တွေ့တာလဲ နင်က အရင်းမရှိမဖျားမရှိ ”
“ နင် နဲ့ အဖေ နဲ့ ကို အဖေ့ အခန်းထဲမှာလေ၊ ငါဒီဘက်အခန်းကနေ ချောင်းကြည့်နေတာ အကုန်လုံးမြင်တယ်”
တင့်တင့်နိုင် မျက်နှာတခုလုံး နီမြန်းသွားပြီး မျိုးနိုင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲတော့ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ ကြမ်းပြင်ကို သာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘာပြောရမလဲ စကားရှာမရသဖြင့် အတန်ကြာ နူတ်ဆိတ်နေလိုက်သည်။
“ အင်း ငါတို့ မှားပါတယ်ကွာ၊ နင် အဲဒါ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့နော်၊ ငါတို့ မိသားစု သူများ တံတွေးခွက်မှာ မျှောကြရမှာပါကွာ”
“ အင်းပါ အဲဒါကို ငါသဘောပေါက်ပါတယ်၊ ငါပြောချင်တာက ”
မျိုးနိုင် ဆက်ပြောရမှာ လည်ချောင်းနည်းနည်းကပ်သွားသည်။ မျိုးနိုင် ဘာဆက်ပြောမလဲဟု တင့်တင့်နိုင်က မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မျိုးနိုင်မှာ မျက်နှာမှာ သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးနှင့် လှနေသော တင့်တင့်နိုင်ကို ကြည့်ရင်း ထမိန်ရင်လျှားအောက်မှ ဖောင်းမို့နေသော ရင်သားအစုံကို ပါတဆက်ထည်းကြည့်လိုက်ရင် တံတွေးကို မျိုချလိုက်သည်။ပြီးမှ၊
“ ငါ.. ငါလည်း နင်နဲ့ အိပ်ချင်တယ်ဟာ”
“ ဟယ် မဟုတ်တာဟာ နင်နဲ့ ငါနဲ့ က မောင်နှမ အရင်းကြီးကို ”
“ နင် နဲ့ အဖေနဲ့ ကလည်း သမီးအဖ အရင်းကြီးပဲလေဟာ ”
“ အဲဒါက အမှတ်တမဲ့ မှားရင်းက ဖြစ်သွားရတာပါ ”
“ အဲဒါတွေ မသိဘူးဟာ ငါကတော့ နင့်ကို လိုးချင်တာပဲ သိတယ် ”
မျိုးနိုင်က တင့်တင့်နိုင် အနားလျှောက်သွားတော့ တင့်တင့်နိုင်က လန့်ပြီး ဗြုံးကနဲ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။ မျိုးနိုင်က တင့်တင့်နိုင်ကို လှမ်းဖက်လိုက်ကာ သနပ်ခါးပါးကွက်ကြားကို ဖက်နမ်းလိုက်သည်။ တင့်တင့်နိုင်က ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မျိုးနိုင်က အတင်းသိမ်းကြုံးဖက်ထားလိုက်တော့ တင့်တင့်နိုင်၏ နို့ကြီးတွေက မျိုးနိုင် ရင်ဘတ်ပေါ်ကို အိကနဲ ဖိကပ်လာသည်။
တင့်တင့်နိုင်ပါးပေါ်က သနပ်ခါးနံ့မွှေးမွှေးကရော၊ တင့်တင့်နိုင် နို့ကြီးတွေ ၏ အထိအတွေ့ကရော မျိုးနိုင် လီးကြီးကို ပိုမာတောင်လာစေသဖြင့် တင့်တင့်နိုင် ပေါင်ရှေ့ပိုင်းကို ထောက်မိနေလေသည်။ တင့်တင့်နိုင်က သူ့ပါးကို အနမ်းခံလိုက်ရသဖြင့် ရုတ်တရက် တဘက်သို့ လှည့်လိုက်ရာ မျိုးနိုင်ကို ကျောပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။
မျိုးနိုင်က လည်း တင့်တင့်နိုင်ကို လွှတ်သွားမည် စိုးသဖြင့် အနောက်မှ လှမ်းဖက်လိုက်ရာ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က တင့်တင့်နိုင် ရင်သား အစုံကို တဘက်တချက် အုပ်ကိုင်လိုက်မိလေသည်။ အိသွားသော အထိအတွေ့ကြောင့် မျိုးနိုင်က အသာ ဖိညှစ်ဆုပ်နှယ် လိုက်လေသည်။
မျိုးနိုင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာလည်း တင့်တင့်နိုင် ၏ပါးလွှာသော ထမိန်ပေါ်မှ တင့်တင့်နိုင် ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားထောက်မိနေလေတော့သည်။ တင့်တင့်နိုင်မှာလည်း သူမ နို့အစုံ ကို ဆုပ်ကိုင်နှယ်နေတာ ခံရပြီး လီးမာမာကြီးက လည်း သူမဖင်ကြားကို ဝင်ထောက်နေသည်မို့ အားအင်ချည့်နှဲ့သလို ဖြစ်သွားကာ နုံးခွေသွားတော့သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း မျိုးနိုင်တယောက် သူ့ရင်လျှားထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်သည်ကို ပင်တားဆီးဖို့ နှေးကွေးသွားရလေသည်။မျိုးနိုင် လက်တွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေပြီး မျိုးနိုင် က တင့်တင့်နိုင် လည်ကုတ်ကလေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်။
“ အို့ ”
တင့်တင့်နိုင် ဖင်တယမ်းယမ်း ဖြင့်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်လည်း မျိုးနိုင် လုံခြည်မှာ ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံကျသွားပြီး အောက်မှ ထောင်မတ်ထွက်လာသော လီးကြီးမှာ တင့်တင့်နိုင် ဖင်လုံးကြီးများကို ပွတ်သတ်မိပြီး ဖင်ကြားသို့ အလိုက်သင့် ဝင်ထိုးထောက်နေလေတော့သည်။
ကာမဆန္ဒပြင်းပြသူ တင့်တင့်နိုင်အတွက်ကလည်း ယခုလောက်အထိအတွေ့ ကပင် သူမ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်စေလာခဲ့ပြီမို့၊ အရမ်းလည်း အတိုက်အခံမလုပ်တော့ပါ။ မျိုးနိုင်က တင့်တင့်နိုင် ကိုယ်လုံးကို သူ့ဖက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပါလာခဲ့ရလေပြီ။
မျိုးနိုင်က လုံးကြွ တုံခါနေသည့်တင့်တင့်နိုင် နို့ကြီးတွေကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်သည်။ တင့်တင့်နိုင်က မျိုးနိုင် လည်ကုတ်ကို သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ပြန်တွယ်ဖက်လာရလေသည်။နောက်တော့ မျိုးနိုင်က ရုတ်တရက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ရေချိုးပြီးကာစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့မျက်နှာဖြင့် အပ်ကာ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။
တင့်တင့်နိုင်က ကမန်းကတန်းထိုင်ချလိုက်သော်လည်း သူ့ပေါင်လုံးများကို ဖက်ထားသော မျိုးနိုင်ကြောင့် အနောက်သို့ ယိုင်သွားရာ မျိုးနိုင်က ထိန်းကိုင်ပေးလိုက်ရပြီး အနားမှ ဖျာပေါ်သို့ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်စေရန် လှဲပေးလိုက်လေသည်။
ပြီးမှ တင့်တင့်နိုင် ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားသို့ ဝင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို တွန်းကာ ချဲကားလိုက်လေသည်။ တင့်တင့်နိုင် ၏ စောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးနက်နက်များ ဖုံးနေသောလည်း ဟသွားသည့် စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသားများ ကြားမှ စိုစွတ် နီရဲနေသည့်စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို တွေ့နေရလေသည်။
မျိုးနိုင်က ကုန်းကာ သူ့လျှာကြီးဖြင့် ရက်ပြစ်လိုက်ရာ တင့်တင့်နိုင် မှာ ဖင်ကြီးများကြွတက်လာရလေတော့သည်။ နောက်တော့မျိုးနိုင်တယောက် သူဖတ်ဘူးမှတ်ဘူးသမျှ စာအုပ်တွေထဲက အတိုင်း သူ့အမ စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ကာ ကာမခလုပ်တွေကို တဆင့်ချင်း ဖြတ်ဖွင့်နေလေတော့သည်။တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ရက်ပြီမှ တင့်တင့်နိုင်ကိုယ်ပေါ်တွားတက်ကာ တင့်တင့်နိုင် မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်လေသည်။
တင့်တင့်နိုင်မှာ ရှက်သဖြင့် မျက်စေ့တွေကို ပိတ်ထားပြီး ရှက်သွေးဖြန်းနေသည့် သနပ်ခါး အဖွေးသားမျက်နျာလေးမှာ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းနေပေသည်။ မျိုးနိုင်က သူ့လီးကြီးကို တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်အဝတွင်တေ့ကာ အသာဖိသွင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ ဖလွတ် ဖျစ် ဖစ် ”
“ အို...ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”
တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်မှာ အရေတွေ စိုနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် မျိုးနိုင် လီးကြီးမှာ စေးစေးကလေး ဝင်သွားလေတော့သည်။ မျိုးနိုင်လီးကြီးမှာ စံချိန်မှီ ခပ်တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ဖြစ်ပြီး တင့်တင့်နိုင်မှာလည်း အလွန်ယားနေပြီမို့ အထူးပင် အရသာတွေ့သွားရလေသည်။
သို့သော်လည်း မျိုးနိုင်မှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ ဘယ်လို သေခြာဆောင့်လိုးရမှန်းမသိခြေ၊ ထို့ကြောင့် တင့်တင့်နိုင်က သူ့ကိုယ်လုံးကို အနေအထားပြင်ပေးပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဖြင့် မျိုးနိုင် လုပ်ရ လွယ်အောင် အလိုက်သင့် လုပ်ပေးရလေသည်။ခနတွင်းမှာပင် မျိုးနိုင်မှာ အထာကျသွားပြီး လူငယ်ပီပီ ပင် အားသွန်ခွန်စိုက် တဖုံးဖုံးမြည်အောင်ပင် ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။
..ဖတ်...ဖတ်….ဖတ်….ဖတ်.....
“ အို့ ..မောင်မျိုး….အာ့… ”
မျိုးနိုင်မှာ ရက်အတော်ကြာကြာ စိတ်ကူးယာဉ်နေခဲ့ရပြီး အခု လက်တွေ့ချနေရပြီမို့ သိပ်အကြာကြီးထိန်းမထားနိုင်ပါ၊ လရေတွေ တင့်တင့်နိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပထမဆုံး အချီ ပြီးသွားရလေတော့သည်။မျိုးနိုင် နှင့် တင့်တင့်နိုင်တို့ မှာ တဦးကို တဦး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် အတော်ကြာ ဖက်ထားကြပြီးမှ ခနကြာတော့၊
“ မောင်မျိုး ခနဖယ်အုံး ငါတို့ အိမ်တံခါးကြီးလည်း ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး အဲလို နေလို့ မရဘူး နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ”
တင့်တင့်နိုင် အပြောမှာ လည်း မှန်နေသည်မို့ မျိုးနိုင်က အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။ တင့်တင့်နိုင်က ခုန ကွင်းလုံးပုံကျနေသော ထမိန်းကို ကောက်ကာ ရင်လျှားလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ဘက်သို့ ခန ထွက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ နေ့ခင်းဘက် ထုံးစံအတိုင်း ရွာမှာ တိတ်ဆိတ်နေပြီး ခွေးဟောင်သံ ကြက်ဖတွန်သံတို့သာ တချက်တချက်ကြားနေရလေသည်။မျိုးနိုင်လည်း သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ကာ အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။
“ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူးဟ၊ အဟီး”
“ အံမာ ကံကောင်းလို့ ဘယ်သူမှ မရှိတာ၊ နောက် အဲလို လုပ်လို့ မရဘူး ”
“ အေးပါ နောက် ကျရင် သတိထားလုပ်မှာပေါ့ ”
“ အယ် နောက်လုပ်မယ်လို့ ဘယ်သူက ပြောလို့လဲ ”
“ နင်ပဲ ပြောတာလေ နောက်အဲလို လုပ်လို့ မရဘူးဆိုတော့ လုပ်လို့ရတဲနည်းရှာတာပေါ့ ”
“ နင်ဟာလေ နာဘူးတော်တော်ထ ကိုယ့်အမတောင် မရှောင်ဘူး ”
“ အော် နင်ကရော၊ ဒါနဲ့ နေပါအုံး နင်နဲ့ အဖေနဲ့က ဘယ်လို ဖြစ်သွားကြတာလဲ ”
တင့်တင့်နိုင်က သူနှင့် ဦးထွားတို့ အကြောင်းကို အစမှ အဆုံးဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြလိုက်လေသည်။ ထိုဇာတ်လမ်းတခုလုံးကို နားထောင်ပြီး နောက် မျိုးနိုင် တယောက် လီးပြန်တောင်လာလေသည်။
“ ငါလုပ်ချင်သေးတယ်ဟာ ညတုန်းက အဖေလုပ်သလို လေးဘက်ကုန်းပြီ ”
“ နင်ဟာလေ ခက်တော့တာပါပဲ ”
“ လာပါဟာ ငါ့အခန်းထဲ တံခါးပိတ်ထားလို့ရပါတယ်၊ လူသံကြားရင် အမြန်ထွက်ကြတာပေါ့”
မျိုးနိုင် လက်ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို ရင်လျှားနဲ့ပင်ရှိနေသေးသော် တင့်တင့်နိုင်တယောက် လိုက်ခဲ့ရပြန်ပါပြီကော။အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် မျိုးနိုင်က တင့်တင့်နိုင် ထမိန်ရင်လျှားကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသော ကိုယ်လုံးကို အားရပါးရ အရသာခံကြည့်လိုက်လေသည်။
တင့်တင့်နိုင်မှာ အသားလေး ညိုစိမ့်စိမ့်ပေမဲ့ အတွင်းသား များက တော့ ဝင်းမွတ်နေလေသည်။ နို့ကြီးများမှာ အခွံခွာထားသော အုန်းသီးလုံးတွေလောက် ရှိလေသည်။တင့်တင့်နိုင်က ဆံပင်ကို တပတ်လျိုထုံးထားသဖြင့် လည်တိုင်လေးမှာလည်း ရှင်းကျော့နေသည်။
သူ့လည်ပင်းမှာတော့ တောသူဌေးသမီး ပီပီ ခပ်တုတ်တုတ် ရွေဘတ်ကြိုးတကုံးဆွဲထားလေသည်။ ခလေးတယောက်အမေမို့ ဘိုက်ကလေးကသိပ်မချပ်ပဲ အနည်းငယ်လုံးလုံးလေး ဖြစ်နေသော်လည်း စွံ့ကားသော အိုးကြီးကြောင့် သိပ်မစူသလို ထင်ရလေသည်။
ပေါင်လုံးကြီးများမှာတော့ အားရစရာ တုတ်ခိုင် လှသော်လည်း အဆီရစ်မရှိ ချောမွတ်နေသဖြင့် ကြည့်လို့ အရမ်းကောင်းလှလေသည်။
“ အမ ဟိုဘက်လှည့်ကြည့်စမ်းပါဟာ ”
မျိုးနိုင်က သူ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေသည်ကို နည်းနည်းတော့ ရှက်သလို ဖြစ်သော်လည်း သူမ ကိုယ်လုံးကို မျိုးနိုင် သဘောကျနေသည်မို့ ပီတိဖြစ်နေမိလေသည်။မျိုးနိုင် ပြောသလိုတဖက်ကို လှည့်ကာ မျိုးနိုင်ကို ကျောပေး လိုက်လေသည်။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment