နူးညံ့သော ကြမ်းတမ်းခြင်း အပိုင်း ( ၂ )

နူးညံ့သော ကြမ်းတမ်းခြင်း  အပိုင်း ( ၂ )

ကိုမောင်တုတ် ရေးသည်။

ကျွန်တော်ကလဲ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စဉ် ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒါက တော့ ကျွန်တော်တို့ အနောက်မှာ ပြည့်တန်ဆာလား ဒါမှမဟုတ် ကကတစ်ယောက်ကိုများ လျော်ပြီးခေါ်လာတဲ့ ဘဲတွေက သူတို့ခေါ်လာတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို လီးစုပ်ခိုင်းနေတာပါ။ အတွဲချောင်းတာ ဝါသနာပါတဲ့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေ ပြောပြချက်အရဆိုရင်တော့ ဒီလိုမျိုးတွေဟာ အဘိုးကြီးတွေ ဒါမှမဟုတ် တက္ကစီကားသမားတွေလုပ်နေကြလို့ သိရပါတယ်။ သူ့ဂွင်နဲ့သူ သူ့လမ်းကြောင်းနဲ့သူ လှုပ်ရှားတဲ့ ဇယားတွေရှိပါတယ်။ လရည်တစ်ခါထွက်ကို ၅၀၀၀ ဆိုလား။

“ ဟယ်... အဲ့ဂလိုကြီး... ”

“ ဟုတ်ပ... ဟုတ်ပ… ”

အော်.. အန်တီဆွေ ဘာမှလိုက်မမှီပါဘူးကွယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကယ်တင်ရှင်လေး ရောက်လာပါတယ်။ သူကတော့ ခြင်ဆိုတဲ့ သတ္တဝါပါ။ အန်တီဆွေရဲ့လက်ကို ကိုက်နေလို့ အန်တီဆွေက ရုတ်တရက် ခြင်ကိုဖတ်ဆိုလှမ်း ရိုက်လိုက်တော့ သူ့မရဲ့လက်အလွဲမှာ…………

“ ဟာ…… ”

အန်တီဆွေ နှုတ်ခမ်းလေး အဝိုင်းသားဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ငပဲကို လာထိသွားတာပါ။ ကျွန်တော်ကလဲ ရယ်ပြလိုက်ပါတယ်။ အန်တီဆွေက ပြောတယ် လူဆိုးတဲ့ ဒီလောက်ဆို ကျွန်တော်လဲ သဘောပေါက်ပြီမို့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ အန်တီဆွေ့ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ( ၂ ) ယောက်ရဲ့ တောင်မရောက် မြောက်မရောက် ဖြစ်နေတဲ့ ကန်တော်ကြီးထဲက အခြေအနေကို အသက်ပေးပြီးတော့ ကယ်တင်ပေးတဲ့ အမည်မသိ ခြင်ကို ကျေးဇူးတင်မိတာအမှန်ပါ။

အန်တီဆွေက ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ သူမရဲ့လက်ချောင်းလှလှ လက်သည်းချွန်ချွန် လေးတွေဟာကျွန်တော့ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပြီး ဖွဖွလေး ကုတ်ခြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ အန်တီဆွေကိုဖက်ထားတယ် ဆိုပေမဲ့ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက အငြိမ်တော့ မနေပါဘူး။ 

သူမကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြီးသူမဝတ်ထားတဲ့ ဘရာဇီယာချိတ်လေးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ အသာလေး ဆွဲလိုက်ပြန်လွှတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်းတစ်ချက်တစ်ချက်မှာတော့ ကျောပြင်မှတဆင့် အောက်ကို အနည်းငယ် လျှောဆင်းသွားပြီး ကျွန်တော့်လက်တွေဟာအန်တီဆွေ့ ခါးနေရာက တီရှပ်ရဲ့နောက်ဆုံး ဧရိယာလေးကို မလိုက်ပြီးတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က အတွင်းခံရဲ့သရေကြိုးလေးကို ဆွဲလိုက်ပြန်လွှတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာ.. ဖတ်.. ဖတ် ဆိုတဲ့အသံတွေ မြည်လာတဲ့အထိပေါ့.။

အန်တီဆွေကလဲ ခေသူတော့မဟုတ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကို လာပြီးလက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေးကိုင်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော်အန်တီဆွေ့ကို ဖက်ထားရာကနေ မျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းသား ဆူဆူလေးတွေကို အနမ်းမိုးရွာပါတော့တယ် ခင်ဗျာ။

အန်တီဆွေဟာ ခေသူတစ်ယောက် မဟုတ်မှန်း သူမရဲ့အနမ်းတွေကတဆင့် သက်သေခံပါတယ်။ အန်တီရဲ့အနမ်းတွေဟာ ပညာသားပါတယ်လေ။ အန်တီဆွေရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်တွေကို ဖိပြီးနမ်းပြီးတာနဲ့ အန်တီဟာသူမရဲ့လျှာကို ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်း အတွင်းသားတွေအထိ ထိုးဆွပေးပါတယ်။ 

သူမရဲ့လက်ကလဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ညီတော်မောင်ကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ညီတော်မောင်ဟာ စိတ်ကြိုက်ခေါင်းထောင်ပြီးလောကကြီးကို စူးစမ်းချင်နေတဲ့အတွက် ထောင်မတ်နေပါတယ်။

ကျွန်တော်ကလဲ အရိုင်းထဲကအယဉ် တစ်ယောက်မို့ အန်တီဆွေရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့နု့ိတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲကိုင်တွယ်လိုက်၊ ဘရာဇီယာပေါ်က နို့သီးခေါင်းရှိလောက်မဲ့ နေရာကိုမှန်းပြီးတော့ ချေပေးလိုက်လုပ်နေပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတဲ့ အချိန်ကာလဟာ အသက်ရှုသံတွေ မြန်ဆန်နေကြပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့အသက်ရှုဖို့မေ့နေကြပါတယ်။

အန်တီဆွေ့ ညီမလေးရှိရာကို ဂျင်းဘောင်းဘီပေါ်ကတဆင့် စမ်းသပ်လိုက်ပေမဲ့ ဘောင်းဘီဟာ ထူတဲ့အတွက် သေချာတော့ ထိထိမိမိမရှိလှပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အထိအတွေ့ကတော့ ပူနွေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာမိနစ် (၂၀) လောက်ကို အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်းဆက်လျှက် နမ်းရှံ့ပြီးချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းခွါလိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှသာ အသက်ရှုတောင် ကျပ်နေကြတယ်ဆိုတာကို သတိထားမိကြတာပါ။ အန်တီဆွေက ကျွန်တော့်ကို လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ယခုလိုပြောပါတယ်။

လူဆိုး.. အရမ်းဆိုးတာပဲကွာ တဲ့…။လူဆိုးလေး တစ်ယောက်ဟာ အသက် (၃၈) အရွယ် အန်တီတစ်ယောက်ကို တစ်စုံတစ်ခု တောင်းဆိုလိုက်ပါတယ်။ ရှိတာအကုန်ထုတ်ဖို့ တောင်းဆိုတာမဟုတ်ပဲ ဝတ်ထားသမျှ အကုန်ချွတ်ဖို့အတွက် တစ်နေရာသွားဖို့ပါ။

အချိန်ဆိုတာ စက္ကန့်နဲ့အမျှ တန်ဖိုးရှိလှပါတယ်။ ဒါကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီဆွေတို့ နှစ်ယောက်သား ပါကင်မှာထိုးထားတဲ့ ကားဆီကို လက်ချင်းတွဲပြီး အပြေးတစ်ပိုင်း ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ အန်တီဆွေကတော့ ဆယ်ကျော်သက်လေးလို ပျော်ရွှင်နေလေရဲ့ ကားပေါ်ရောက်တော့

“ အန်တီ... ဘယ်သွားကြမလဲဟင်.. ဟိုတယ်သွားမလား ”

“ ဟိုတယ်တော့ အဆင်မပြေဘူး.. အန်တီ မသွားချင်ဘူးကွာ… ”

“ ဒါဆို ဘယ်သွားမလဲ……… ”

“ အင်း…….အန်တီ့ အိမ်ပဲသွားမယ်………… ”

“ ကွန်ဒိုကို ပြောတာလား... ”

“ မဟုတ်ဘူး... သော့မပါဘူးကွ… အန်တီ့ ဘောက်ထော် အိမ်... ”

“ ဖြစ်ပါ့မလား… ”

“ ဒီအချိန်ဆို ဦးငယ်တို့လင်မယား အိပ်နေပြီ.. ကောင်မလေးပဲရှိတာ... ဖြစ်ပါတယ်…အလုပ်ရှိတယ်ပေါ့ ”

“ အင်း... ”

မြို့တွင်းမှာ တစ်နာရီ မိုင်(၆၀)ဟာ အတော်လေး မြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်နာရီ ဘယ်နှမိုင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အန်တီအိမ်ကို အမြန်ရောက်ဖို့ ကားလီဗာကိုပဲ ဖိနင်းနေပါတယ်။ အန်တီကတော့ ဘေးကနေပြုံးစစနဲ့ကျွန်တော့် ကိုကြည့်နေပါတယ်။ အန်တီဆွေ့ အိမ်ရောက်တော့ ခြံစောင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး နောက်မှာတော့ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထဲဝင်ကြပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ် အန်တီဆွေ့အိမ်မှာ လူမရှိသလိုကို ဖြစ်နေတာပါ။ အားလုံးက သူ့အခန်းသူ ရှိနေကြပါတယ်။

အိမ်ဖော်ကောင်မလေးကိုလဲ အလုပ်ရှိတယ် ကော်ဖီ ( ၂ ) ခွက် အခန်းထဲလာပို့ ဆိုပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့လှေခါးကတဆင့် အန်တီဆွေ့အိမ်ရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့ပါတယ်။ လှေခါးတက်တော့ အန်တီ့နောက်ကလိုက်တက်လာတာမို့ နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ဖြစ်နေတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က အန်တီ ဖင်တုံးကြီးတွေဟာ တိုက်ပွဲတစ်ပွဲအတွက် စစ်ကြေညာအလား ဖြစ်နေပါတယ်။ သေချာတာကတော့ ကျွန်တော် ဒီနေ့ညမှာ ဒီဖင်တွေကို ကိုင်ပြီးတော့ကို လိုးမှာလို့ ခိုင်မာတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ။

အန်တီဆွေ့ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ အဲယားကွန်းရဲ့ အေးမြလတ်ဆတ်တဲ့ လေအေးလေးနဲ့အတူ လာဗင်ဒါ ရနံ့လေးက ဖုံးလွှမ်းသွားပါတယ်။ အန်တီဆွေ့ အခန်းပြင်ဆင်မှုကတော့ ရှင်းလင်းသပ်ရပ်လှပါတယ်။နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ DAMLOPP စပရိန်မွေ့ရာကြီးဟာ အလွန်တရာမှ လိုက်ဖက်လှပါတယ်။ 

ကုတင်ခြေရင်းမှာတော့ ၄၂ လက်မ FLAT တီဗီတစ်လုံး၊ တီဗီစင်ဘေးမှာတော့ အန်တီဆွေ့ စာကြည့်စားပွဲပါ။ အခန်းရဲ့ ညာဘက်နံရံကပ် ဘီဒိုကြီးတစ်လုံးနဲ့အတူ ဘယ်ဘက်မှာတော့ ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲရက် အခန်းတစ်ခန်းရှိပါတယ်။အခန်းထဲကို လေ့လာနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို အန်တီဆွေက..

“ ဘာတွေ ကြည့်နေတာလဲ.. ”

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး…… ”

ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက် အန်တီဆွေ့ခါးက ပြေးဖက်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီဆွေက ခနလေးဟု တိုးတိုးလေး ပြောပြီးတော့ ဟန်မပျက်ဖိုင်တွဲတစ်ခုကို ယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ စာကြည့်စားပွဲမှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်ပြီး ဖိုင်တွဲကို ဟိုလှန်ဒီလှော လုပ်နေရင်း…

“ ဒေါက်…ဒေါက်…အန်တီဆွေ ကော်ဖီရပြီ... ”

“ အေး..ဇာခြည်..ဝင်ခဲ့… ”

အိမ်ဖော်ကောင်မလေး ဇာခြည်က ကော်ဖီခွက်နှစ်ခွက်ကို ကျွန်တော်တို့အရှေ့ လာချပေးပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့...

“ အန်တီ..သမီးသွားတော့မယ်..ဘာခိုင်းအုန်းမလဲ.. ”

“ ဘာမှ မခိုင်းတော့ပါဘူး... နင်လဲ အိပ်ချင်အိပ်တော့လေ.. ”

“ ဟုတ်.. အန်တီ… ”

ဇာခြည်ဆိုတဲ့ အိမ်ဖော်မလေးကတော့ မိန်ကလေးပီပီ စပ်စုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကျွန်တော်ကို အကဲခတ်နေတာတွေ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဖိုင်တွဲကိုကြည့်လိုက် Calculator ကို တဖြောင်းဖြောင်းနှိပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေပါတယ်။ ဇာခြည်ကိုပြန်ပြီး အကဲခတ်လိုက်တော့ သူတကယ်ပဲ ကျွန်တော်တို့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်ဆို တာ ယုံသွားတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့မို့ စိတ်အေးရပါတယ်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အချိန် မဆိုင်းတော့ပဲ ထိုင်နေတဲ့ အန်တီဆွေကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းအကျပ် စုပ်နမ်းနေမိပါတော့တယ်။

အန်တီဆွေကလဲ ကျွန်တော်ကို အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းပါတယ်။ အနမ်းတွေဟာ ရမ္မက်တွေ ပါနေတဲ့အတွက်ကြမ်းလှပါတယ်။ အန်တီဆွေ့ အောက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဆွဲဆွဲပြီး စုပ်ပေးလိုက်တာ ပြတ်ထွက်မလားတောင် မှတ်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးရဲ့ လက်တွေဟာ ခန္ဓာကိုယ်တွေရဲ့ အဓိကကျတဲ့ နေရာတွေမှာ ပွတ်သတ်လို့။ (၁၀) မိနစ်ခန့်ကြာအောင် နမ်းပြီးတဲ့အခါမှာ ကျွန်တော်တို့ဟာ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မွတ်သိပ်စွာကြည့်ရင်း အန်တီဆွေ့အင်္ကျီကို ကျွန်တော်က ချွတ်ပေးသလို၊အန်တီဆွေကလဲ ကျွန်တော့်အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးပါတယ်။ကျွန်တော်ကတော့ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်း သွားပြီဖြစ်ပေမဲ့ အန်တီဆွေ့ ဆီမှာတော့ သူမရဲ့ရင်သားနှစ်မွှာကိုထိန်းထားတဲ့ ဘရာဇီယာ အမဲရောင်လေးသာ ကျန်နေပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အန်တီဆွေရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ကျွန်တော်ချွတ်ပါတယ်။ အန်တီဆွေကလဲ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြီးတော့ ဘောင်းဘီချွတ်ပါတယ်။

ကျွန်တော်ရဲ့ချည်သား ဘောင်းဘီတိုလေးဟာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ပေမဲ့ အန်တီဆွေ့ရဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီဟာ ကျပ်နေတာကြောင့် သူမရဲ့ပေါင်တံနေရာမှာ တစ်နေပါတယ်။ အန်တီဆွေကိုယ်တိုင်ပဲ ဖင်ကြီးကို ယမ်းပြီးတော့ ပေါင်မှာတစ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

အန်တီဆွေ့ရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ပေါ်မှာ အန်တီဆွေကို ကျွန်တော်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဖိထားပါတယ်။ လုံဝန်းတဲ့ နို့တွေဟာ အနည်းငယ်ပျော့သယောင် ဖြစ်နေပေမဲ့ အောက်ကိုတွဲမကျသေးပါဘူး။ ဘရာဇီယာ အမဲလေးကိုအပေါ်လှန်တင်ပြီးတော့ နို့တွေကို စို့ပေးနေတာပါ၊ အန်တီဆွေ့ရဲ့ အညိုရောင် နို့သိးခေါင်းများဟာ ကျွန်တော်စို့နေတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာပဲ မာထောင်ပြီး အပေါ်ကို ထိုးထွက်နေပါတယ်။

ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်တစ်ခု ပြောစရာရှိပါတယ် ကျွန်တော်ဟာ စော်ချပြီဆိုရင် နို့စို့တဲ့အပိုင်းမှာ အခုလိုပုံစံနဲ့ပဲ အရင်ဆုံးနို့ကို စို့လေ့ရှိပါတယ်။ ဘရာဇီယာကို မချွတ်ပဲ ဘရာဇီယာ ရင်အုပ်ထဲကနေပြီး နို့တွေကို အပေါ်ကို ပင့်တင်ပြီးတော့ စို့တာပါ။ ကျွန်တော်အရမ်းကြိုက်တဲ့ အနေအထားပါ။ တချို့စော်တွေက အားမလိုအားမရ ဖြစ်ပြီးတော့ ဘရာကိုချွတ်ချင်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က ပေးမချွတ်ပါဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ အောက်မှာဆက်ဖတ် ကြည့်ကြပါ။

အန်တီဆွေ ကိုယ်တိုင်လဲ ဘရာဇီယာရဲ့ ချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပေးဖို့ ကျန်ပေမဲ့ ကျနော်လက်မခံပါဘူး။ကျွန်တော် ဘယ်ဘယ်က နု့ိတွေကို စို့နေရင် ညာတစ်ဖက်က နို့တွေကိုလက်နဲ့ညှစ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလက်ညိုးလက်မနဲ့ ဖိချေလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ အန်တီဆွေကတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းလို့နေပါတယ်။

ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ အန်တီဆွေရဲ့ဗိုက်သား ဆူဆူဝင်းဝင်းလေးတွေကို လျှာလေးနဲ့ယက်လိုက်၊ချက်နေရာကို လျှာနဲ့စက်ဝိုင်းဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ အန်တီဆွေရဲ့အောက်က ပင်တီအနီရောင်လေးရဲ့အလယ်ဗဟိုမှာတော့ အကွက်တစ်ကွက်တွေ့ပါတယ် ဒါဟာအောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်ရမဲ့ တောင်ကုန်းတစ်ခုရဲ့အလံဖြူပါပဲ။

အန်တီဆွေ့ ပင်တီလေးကို ကျနော် တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ လိပ်ပြီးချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ညနေက အန်တီဆွေနဲ့တီသက်တို့ရဲ့အပြာခွေကို ကြည့်ထားပေမဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာအနားမှာ အရှင်လတ်လတ်တွေ့လိုက်ရတဲ့ အန်တီဆွေ့စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ဆီးခုံမွှေး မဲမဲထူထူကြီးတွေကြားမှာ ဖုဖောင်းပြီး လှပနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မနေနိုင်တော့ပဲ…

လှလိုက်တာ အန်တီဆွေရယ်.. လို့ တစ်ခွန်းထဲပြောပြီးတော့ အန်တီဆွေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အလျားလိုက်လျာနဲ့ယက်ပါတယ်။ ထိုးထောင်နေတဲ့ အစိလေးကိုလျှာနဲ့ တို့ပေးလိုက်တိုင်း အန်တီဆွေတစ်ယောက် တွန့်တက်သွားပြီးတော့ အင့်..အင့်… ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေတောင် ထွက်လို့လာပါတယ်။ 

အန်တီဆွေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာတော့ ဖီလ်းလာလို့ ထွက်နေတဲ့ သူမရဲ့အရည်တွေရယ်၊ ကျွန်တော်ယက်လို့ ပေနေတဲ့ ကျွန်တော့် တံတွေးတွေရယ် ခွဲခြားလို့မရလောက်အောင်ကို စိုရွဲလို့နေပါတယ်။

“ အင့်…အား..ကောင်းတယ်..သား..အစိလေးကို တို့ပေးပါအုန်း..ကြမ်းကြမ်းလေး..အား..အီး..ရှီး..ဟင်း... ”

အန်တီဆွေတစ်ယောက် ကျွန်တော်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ သူမကိုယ်တိုင် ပေါင်ကိုကားထားပြီးသူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ကျွန်တော်ရဲ့ မျက်နှာဝင်သွားမလား ထင်ရလောက်အောင် ဖိထားပါတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလဲ အတွင်းခံ မချွတ်ရသေးတာကြောင့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးဟာ တစ်စုံတစ်ခုနဲ့ဖမ်းပြီး ထိမ်းထားသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် အနဲငယ်အောင့်လာပါတယ်။

ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီးတော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။အဲ့လိုဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့ အခါမှတော့ ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျွန်တော်လီးဟာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး စစ်မြေပြင်ကိုထွက်တော့မဲ့ ရဲရင့်တဲ့စစ်သူကြီး တစ်ယောက်ပမာ မာန်ဖီလို့နေပါတယ်။ အန်တီဆွေက ကျွန်တော့်လီးကို လာကိုင်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ 

ကျွန်တော်ကတော့ ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ အန်တီဆွေ့ဘေးမှာ ဒူးထောက်ရက်။ အန်တီဆွေ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီကို လီးတည့်တည့်ချိန်ပြီး မှုတ်ခိုင်းဖို့ရာ မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာကြောင့်မို့ အန်တီဆွေ့ရဲ့ညာဘက်နို့အုံကြီကိုသာ ဆုတ်ကိုင်လို့ ထားမိပါတယ်။ အန်တီဆွေ က.....

“ သား...လာ...လှဲလိုက်လေ…… ”

အန်တီဆွေ့စကားဆုံးတာနဲ့ ကျွန်တော်ဒူးထောက်ထိုင်နေရာကနေပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ပါတယ်။အန်တီဆွေက ကျွန်တော့်ပေါင်နှလုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော်လီးဒစ်ဖျားလေးကို လျှာနဲ့စပြီးသပ်လိုက်ပါတယ်။ 

ဖော်မပြနိုင်လောက်တဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခု ခံစားနေရချိန်မှာ အန်တီဆွေဟာ လီးကိုဒစ်မြုပ်ရုံအထိပဲ ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျွန်တော့်ဥနှစ်လုံးကိုလက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း လီးကိုအာဂေါင်ထဲ အထိရောက်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

“ အီး... အား... ကောင်းလိုက်တာ အန်တီဆွေရယ်... ”

အန်တီဆွေကတော့ ဘာမှပြန်မပြောပါ။ သူမဟာ ကုန်းပြီးလီးစုပ်နေတဲ့အတွက် သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ် ဝဲကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကို ကျွန်တော်လက်ဖျားနဲ့ စုချည်ပြီး ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ အန်တီဆွေရဲ့ နို့တွေဟာ သူမခါးကိုကိုင်းထားတဲ့အတွက် အောက်ကိုတွဲကျနေပြီး၊ သူမနို့သီးခေါင်းတွေကတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျွန်တော့်ရဲ့ပေါင်တွေကို လာရောက်ပွတ်သတ်နေပါတယ်။ (၅) မိနစ်ခန့်ကြာတော့ ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ အန်တီဆွေကိုကုတင်ခြေရင်းမှာ ခေါင်းထားတဲ့ အနေအထားအတိုင်း ပက်လက်လှန်လိုက် စေပါတယ်။

သူမဟာ ဒူးထောက်နေတာမို့ အရှေ့ကိုလှဲချလိုက်ရင်း မှောက်ရက်အနေအထားဖြစ်မှာမို့ အနောက်ကိုလှန်ချလိုက်တာပါ။ အခုအချိန်မှာ ခေါင်း ရင်တွေ၊ ခြေရင်းတွေထက် အရေးကြီးတာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်လီးရောက်ဖို့ပဲ မဟုတ်ပါလား။ 

ပက်လက် အနေအထားနဲ့ ပေါင်းကားထားတဲ့ အန်တီဆွေ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျွန်တော်လီးနဲ့အပေါ်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်လိုက်ပါတယ်။ လီးကိုအရင်းက ကိုင်ပြီးတော့ အစိရှိတဲ့နေရာကိုလဲ လီးထိပ်နဲ့ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ အန်တီဆွေတစ်ယောက် မျက်လုံးတောင်မဖွင့်နိုင်ရှာပဲ ဟင်း..ဟင်းး..လို့သာ ညည်းတွားနေပါတယ်။

“ သား... ထည့်လိုက်တော့လေ… အချိန်မဆွဲနဲ့တော့ ”

အန်တီဆွေ့ထံမှ လေသံတိုးတိုး ထွက်လာပါတယ်။ အန်တီဆွေအသံကြားမှပဲ ကျွန်တော်သတိထားမိတာပါ။သူမ အခန်းမှာဖြစ်တဲ့အတွက် အချိန်အရမ်းဆွဲလို့ မရဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သဘောပေါက်တဲ့အတွက် ကျွန်တော့်လီးကို အန်တီဆွေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ချက်ထဲ ဝင်အောင်ဆောင့်ထိုးလိုက်ပါတယ်။

“ အင့်... အီး…… ”

အန်တီဆွေ နာသွားဟန်တူပါတယ်။ မျက်လုံးကြောကြီးတွေရှုံ့ပြီး အံကိုကြိတ်ထားပါတယ်။ လီးကအထဲကိုရောက်သွားတော့ နဂိုကတည်းက အရည်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ပြည့်ကျပ်နေပါတယ်။ အန်တီဆွေ့အဖုတ်က အတော်လေး အလတ်ကြီးရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်ဆောင့်ချက်တွေကိုလဲ ပြန်ပြီးတော့ညှစ်ပေးထားပါတယ်။တချက်တချက် ပြန်ပြန်ပြီး ကော့ပေးပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ကိုတင်ပြီး ဆောင့်ပါတယ်။အန်တီဆွေ့နို့တွေကို ကုန်းစို့လိုက်.. ဆောင့်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်မလက်ညိုးနဲ့ ဖိပြီးချေလိုက်ပေါ့။

“ အား..အီး..အင့်..ရှီ..ဟင်း..အင်း..အား..အိ…အင်း…ဟင်း..ဟင်း ”

အန်တီဆွေ့ဆီက ညည်းတွားသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။ အန်တီဆွေ တစ်ယောက် အရမ်းကောင်းနေပါပြီ။

“ ကောင်းလား အန်တီ... ”

“ အင်း.. ကောင်းတယ်… သား.. ဆောင့်ကွာ. အားပါပါဆောင့်... အန်တီပြီးချင်ပြီ..အီး..အင်း... ပြီးချင်နေပြီး..ဆောင့်...ဖိပြီးဆောင့်.. ”

အန်တီဆွေ့ဆီက မဝံ့မရဲ၊ မချိတင်ကဲ တောင်းဆိုသံတွေ ထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အရှိန်ကိုမြှင့်ပြီး ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါမှာ ပါးစပ်ထဲကို လက်ညိုးထည့်ပြီး စုပ်လိုက်ရင်း ခံစားရတဲ့ အရသာမျိုး ကျွန်တော့် လီးကခံစား လိုက်ရပြီး အန်တီဆွေကလဲ လက်နှစ်ဖက်ကို အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆုတ်ကိုင်ရင်း ခြေထောက်ကို ကြွကာခါးကိုကော့ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လီးကလဲ အောက်ကိုဖိချလို့ မရလောက်အောင်ကို အန်တီဆွေ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားက စုပ်ပြီးညှစ်ထားပါတယ်။

၂ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ပက်လက်အနေအထား ခါးကိုကော့ထားတဲ့ အန်တီဆွေ တစ်ယောက် အောက်ကိုပြန်ကျသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အန်တီဆွေ ပြီးသွားပြီဆိုတာသိလို့ အလိုက်သင့်ပုံမှန် လေးညှောင့်လိုးပေးနေပါတယ်။ အန်တီဆွေ တစ်ယောက် မျက်လုံးတောင် မဖွင့်နိုင်တော့ပဲ အသက်ရှုသံ တဟင်းဟင်းနဲ့ အနားယူနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အလိုက်သိစွာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ သာသာယာယာပဲ လီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေတာ ( ၅ ) မိနစ်လောက်ကြာတော့ အန်တီဆွေမျက်လုံး ပွင့်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြပြီး..

“ ချစ်လိုက်တာ သားရယ်…သား..မပြီးသေးဘူးလား ”

“ ဟင့်အင်း အန်တီဆွေ…. ”

သူမခေါင်းထောင်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းချင်လို့ ခေါင်းထောင်လာတာပါ။ ကျွန်တော်လဲ အလိုက်သင့် ပါးကိုသူမနှုတ်ခမ်းနားကို ကပ်လိုက်တော့ ရွတ်ခနဲတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး

“ သား... ပြီးအောင်လုပ်... အန်တီ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ... ”

အန်တီ ကုန်းလိုက်…. လို့ ကျနော်မပြောရဲလို့ စကားကိုကွေ့ပြီးတော့ ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ သား အနောက်က ချစ်ချင်တယ်... အန်တီ ”

“ အင်း... အန်တီ ကုန်းပေးမယ်နော်... သား….. ”

“ ဟုတ်... ”

အန်တီဆွေတစ်ယောက် ကုတင်ခြေရင်းမှာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းထားပါတယ်။ ကြီးမားပြီး စွင့်ကားတဲ့တင်ပါးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးမှာ အကြောပြတ်နေတဲ့ အရာအနည်းငယ်နဲ့ ပင်တီသားရည်ကြိုး နေရာလောက်ပဲ အနာရွတ်ပုံစံရှိနေပြီး စင်းလုံးချောဖြူဖွေးပြီး လှပနေပါတယ်။ သူမကခါးကို အနည်းငယ် အောက်နှိမ့်ပေးထားတာမို့ကျွန်တော့်လီးကို ကုန်းထားတဲ့အတွက် ဖင်သားဖြူဖြူကြီးတွေကြားမှာ နစ်မြုပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အလွယ်တကူပဲထိုးသွင်းခွင့်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူမရဲဖင်သား ဖြူဖြူကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ချစ်စီနမ်းပေးလိုက်ပြီး လီးကိုအရင်းကကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲကို သွင်းလိုက်ပါတယ်။

“ အား..အီး..အင့်..အား..ရှိး.. ”

“ ဖတ်ဖတ်.. ဖွတ်.. အင့်.. အား.. ရှိး..ဟင်း ”

လီးနဲ့စောက်ဖုတ် ရိုက်သံတွေဟာ သံစဉ်တစ်ခုသဖွယ် ထွက်နေပြီး ကုန်းထားတဲ့အတွက် အန်တီဆွေ့နို့တွေဟာ ဘရာဇီယာ မချွတ်သေးပေမဲ့ အောက်ကိုတွဲလောင်း ကျနေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံးပုံစံကို ပုံဖော်ဖို့ အချိန်ကျရောက်လာပါပြီး။ သူမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်လုံးကို အားရှိပါးရှိကိုင်ပြီး ဆောင့်ပေးနေပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူမကျောပြင်က ဘရာဇီယာအနက်ရောက်လေးကို မြင်းဇက်ကြိုး ဆွဲကိုင်သလိုကိုင်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်ပေးပါတယ်။

အန်တီဆွေတစ်ယောက် အင့်..အင့်..ရှိး ဆိုပြီး ဖီလ်းတွေ ပြန်တက်လာပါတယ်။ အသံတွေ အရမ်းထွက်မှာကြောက်တာကြောင့် လားတော့မသိဘူး။ မျက်နှာကို အိပ်ယာခင်းနဲ့ ကပ်ထားပါတယ်။ အိပ်ယာခင်းစကို ကိုက်ထားတာ သတိထားမိပါတယ်။ အရမ်းပဲကောင်းနေလို့လားတော့ မသိပါဘူး အန်တီဆွေကို ကျွန်တော်အားပါပါဆောင့်ပေးရင်း ပြီးချင်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့

“ အန်တီ... ကျွန်တော် ပြီးချင်ပြီ.. စိတ်ကြိုက်ချစ်မယ်နော်.. ”

ဟု ပြောလိုက်တဲ့အခါမှာ အန်တီဆွေက ခေါင်းညိမ့်ပြတာမို့ ကျွန်တော်လဲ ဘရာဇီယာကို ကျောပြင်က ချိတ်ဖြူတ်ပေးလိုက်ပြီး ခုတင်ပေါ်ကို ခြေထောက်တစ်ချောင်း တင်ကာ သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမတင်ပါးကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် တစ်ချက်တစ်ချက် ဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်နဲ့ဆောင့် လိုးနေပါတယ်။

အန်တီဆွေကတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ကြိတ်ပြီး ညည်းနေပါတယ်။ အသံအရမ်းထွက်လို့မှ မရတာကိုး။ဒါကြောင့်ထိန်းပြီး ညည်းနေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေလဲ ပိုပိုပြီးတော့ အားပါလာပြီး ကျွန်တော့် လိင်တံတစ်ချောင်းလုံး ကျင်သလိုဖြစ်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်တက်သွားပါတယ်။ ဆောင့်ချက်တိုင်မှာ ကျွန်တော့်လရည်တွေဟာ အန်တီဆွေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အံကြိတ်ပြီး လရည်နောက်ဆုံးတစ်စက်ကျန်သည်အထိ အန်တီဆွေ့ ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ဆောင့်ပေးနေပြီး မခံနိုင်တဲ့အဆုံးမှာတော့ သူမအပေါ်ကိုမှောက်လျှက် လှဲချလိုက်ပါတယ်။

အန်တီဆွေရဲ့ ကျောပြင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ သူမရဲ့ကျောပြင်လေးမှာ ချွေးလေးတွေစို့နေတဲ့အတွက် လျှာလေးနဲ့ လိုက်ယက်ပေးနေမိပါတယ်။ အန်တီဆွေကတော့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့အနားယူနေလေရဲ့၊ (၃) မိနစ်လောက်ကြာတော့ အန်တီဆွေ့စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို စွပ် ဆိုပြီးထုတ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီဆွေက ..

“ လူဆိုးလေး.. အရမ်းကြမ်းတာပဲ.နောက်..အထဲမှာပြီးပစ်တယ်..သူများအိပ်ယာခင်းတွေပေါ်စီးကျကုန်ပြီ ”

အန်တီဆွေက ညုတုတုအသံနဲ့ ပြောပေမဲ့ ကျွန်တော်ပြုံးရုံသာ ပြုံးပြလိုက်ပါတယ်။ သူမဆံပင်တွေဟာကျွန်တော် ဆွဲဆောင့်ထားတဲ့အတွက် ရှုပ်ထွေးနေပါတယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် အလှဆုံးအချိန် ပြပါဆိုရင်လိုးပြီးစ အချိန်ပဲလို့ သတ်မှတ်ချင်ပါတယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ အန်တီဆွေနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးသူ့ပစ္စည်း၊ ကိုယ့်ပစ္စည်းရေဆေးပြီး အပြင်ရောက်တော့အင်္ကျီတွေ ပြန်ဝတ်ပါတယ်။

အန်တီဆွေလဲ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ခုနကချွတ်ထားတဲ့ ဝတ်စုံကိုသာ ဟန်မပျက်ပြန်ဝတ်ရင်း အိမ်ဖော်မလေးလာပို့ထားတဲ့ ကော်ဖီကိုသောက်ကာ ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်ပြန်ဖို့အတွက် သူမကိုယ်တိုင် တံခါးဝအထိလိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဖိုင်တွဲတစ်တွဲကိုင်ပြီး ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ဆင်းခဲ့ရတာပေါ့။ အိမ်တံခါးဝရောက်တော့ကားပေါ်တက်ခါနီးမှာ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး ရှိနေတဲ့အတွက် အလုပ်ကိစ္စတွေကို လျှောက်ပြောနေပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ ကားကိုမောင်းထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကား မောင်းရင်း မီးပွီုင့်ရောက်လို့ မီးနီနေတဲ့အတွက် ခေတ္တရပ်ထားစဉ်မှာ ကျွန်တော့်ဖုန်းထဲကို မက်ဆေ့တစ်စောင် ဝင်လာပါတယ်။ ပို့သူကတော့ အန်တီဆွေပါ။စာသားကတော့….

မနက်ဖြန်လဲ တွေ့ကြမယ်နော်.. မောင်… မ..အတွက် EZEE2 ဝယ်ခဲ့ပါအုန်း..တဲ့ဗျာ……….

.....................................................................................................

နောက်တစ်နေ့ နံနက်ရောက်တော့ ကျွန်တော်လဲ အန်တီဆွေ ခိုင်းထားတဲ့အတိုင်း မကေသီအိမ်ပြောင်းဖို့ကိစ္စအတွက် မကေသီရဲ့ အဆောင်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ မနက် (၈) နာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ မကေသီမရှိဘူးလို့ပြောလို့ ကျွန်တော်ကားပေါ်ကနေပဲ ထိုင်စောင့်နေခဲ့ပါတယ်။ ညက အန်တီဆွေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်တွေးရင်းပေါ့။ ၈ နာရီ ၁၅ လောက်မှာတော့ အန်တီဆွေ့ဆီက မက်ဆေ့ဝင်လာပါတယ်။

ဟိတ်.. ဘာတွေ လုပ်နေလဲ.. တဲ့။

ကျွန်တော်ကတော့ မကေသီအိမ်ပြောင်းဖို့ စောင့်နေတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူမဆီကတော့မက်ဆေ့ပြန်မလာတော့ပါဘူး။ (၈း၄၅) လောက်အထိ မကေသီပြန်မရောက်တာကြောင့် ကျွန်တော်လဲမနက်စာစားဖို့နီးစပ်ရာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း တစ်ခုတွေးမိတာက မကေသီတစ်ယောက်ရဲထက်နဲ့ သွားအိပ်နေမလား၊ ရဲထက်ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ပါတယ်။ ပထမတစ်ကြိမ် ဖုန်းခေါ်သံ ဆုံးသွားပါတယ်။ရဲထက်မကိုင်ပါဘူး။ ဒုတိယအကြိမ်ဆက်တော့ ရဲထက်မောသံကြီးနဲ့…

“ လဖွတ်တဲ့မှပဲ.. ဝေဖုန်းရာ.. ဘာဖြစ်လို့ တဂွမ်ဂွမ်ဆက်နေတာလဲ… ဒီမှာလင်းဆွဲလေး တစ်ချီဆွဲနေတာကို”

သေချာပါတယ်၊ မကေသီနဲ့ ဒီကောင်ညက အတူတူရှိနေတာပါ။

“ ရဲထက်.. စောက်ရူး.. နှာဗူး.. စကားမများနဲ့.. မကေသီ ဒီနေ့အိမ်ရွေ့ဖို့ အန်တီမှာထားလို့ ငါလာစောင့်နေတာ… မကေသီရှိရင် ဖုန်းခဏပေးလိုက်... ”

“ ဟ လို.. ”

“ မကေသီ.. အစ်မ.. ကျွန်တော်အစ်မတို့ အဆောင်ရှေ့မှာ ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ..”

“ ဝေဖုန်းရေ.. ဆောရီး.. ဆောရီး.. ငါမေ့နေတာ.. ဆောရီးဟာ.. အခုပြန်လာခဲ့မယ်… ခဏလေးပဲစောင့်..တောင်းပန်ပါတယ် နော်… ”

မကေသီ တစ်ယောက်ရှက်စိတ်နဲ့ စကားတွေတောင် ထစ်ချင်နေပါတယ်။ ရဲထက်ကတော့ ကျွန်တော့်ကိုကောင်းကောင်းမေတ္တာပို့နေမှာပါ။ ဒါပေမဲ့မတက်နိုင်ဘူးလေ။ သူတို့အလိုကိုလိုက်ရင် ကျွန်တော် အဆောင်ရှေ့မှာရေမျောကမ်းတင်ဖြစ်တော့မှာ။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ထိုင်ပြီးစောင့်နေတုန်း ရဲထက်ဆီက ဖုန်းဝင်လာပါတယ်။

“ မသာ... သာသနာဖျက်..မိစ္ဆာ..အခုဘယ်မှာလဲ.. ”

“ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ.. မင်းတို့ကို စောင့်နေတယ်.. ”

“ လဖြွတ်ကောင်.. ငါတို့ရောက်တော့မယ်.. အဲ့ဒီမှာပဲ အပင်းစို့ရင်း စောင့်နေ.. ”

“ လီးပဲ…သောက်ရူး..နှာဗူး..သုတ်ပိုးခေါင်းထဲရောက် သုတ်ကြောင်နေတဲ့ ကောင်.. ”

ပြောမနာဆိုမနာ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ရဲထက်နဲ့ကျွန်တော် ဖုန်းထဲက အယုတ္တအနတ္တတွေဆဲဆိုနေပါတယ်။မကေသီကတော့ ဘေးကရယ်နေသံကို ကြားရပါတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး။ ရဲထက်ရဲ့ဟွန်ဒါဖစ် အနီရောင်လေးလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့ကို ဆိုက်လာပါတယ်။ မကေသီကြည့်ရတာ မျက်နှာကြီး နီရဲလို့နေပါတယ်။ ရဲထက်ကတော့ကျွန်တော့်ကို မကြည်သလိုကြည့်ရင်း

“ မင်း.. ဒီဝိုင်းရှင်းရမှာနော်..ဝေဖုန်း.. ”

“ ဟ… ဘာဆိုင်လို့လဲ..”

“ မင်းခေါ်လို့ ငါလာတာလေ..”

“ အေးပါ..ရှင်းပါ့မယ်..ဒီလိုမျိုး သာသနာဖျက်ပြီးရင် ရှင်းရလဲ တန်ပါတယ်ကွာ..ရဲထက်ရာ..ဟဟ ”

“ မသာ… ”

ရဲထက်နဲ့ မကေသီတို့ လက်ဖက်ရည်နဲ့ ထမင်းကြော်တစ်ပွဲစီ မှာစားပါတယ်။ ရဲထက်ကတော့ စားလိုက်ကျွန်တော့်ကို ပွစိပွစိပြောလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မကေသီရှက်နေမှာဆိုးလို့ မစပဲနေပေမဲ့ ရဲထက်ကိုကြည့်ရင်း ရယ်ချင်နေတာကြောင့်

“ ဟေ့ကောင်..ဖြေးဖြေးစား..နင်နေအုန်းမယ်.. ”

“ မင်း အပူမပါဘူး..အေးဆေးနေ..”

ရဲထက်က ထမင်းကြော်တွေ ပလုတ်ပလောင်းနဲ့ စားနေရင်း ကျွန်တော့်ကို ပြောပါတယ်။ မကေသီကတော့ပြုံးရုံသာ ပြုံးရင်း ထမင်းကြော် စားနေပါတယ်။

“ ဟေ့ကောင်..ရဲထက်..သူငယ်ချင်း..ကြက်ဥသောက်အုန်းမလား..ပေါက်စီတို့စမူစာတို့ရော..”

“ ဘာမှ လာဖားမနေနဲ့ ဟိတ်ကောင်.. ”

“ မင်း ပေါက်စီနဲ့ စမူစာ စားပြီးမှန်းသိပါတယ်။ အားပြည့်သွားအောင်.. ကြက်ဥလေးသောက်နော်.. ”

“ လီးး.လီးး..မင်းနဲ့ငါ နောက်မှ..နောက်မှ.. စာရင်းရှင်းမယ်.. ”

မကေသီကတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း ရယ်နေပါတယ်။ ပေါက်စီနဲ့ စမူဆာလို့ပြောမှမကေသီရဲ့ နို့တွေဆီကို ကျွန်တော်အကြည့် ရောက်သွားပါတယ်။ ခိုးကြည့်လို့လားမသိပါဘူး လူမိသွားပါတယ်။မကေသီက ကျွန်တော်ကြည့်နေတာကိုသိတော့ ပြန်ပြီးပြုံးပြပါတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပါတယ်..

ရဲထက်ရေ... ငါ့ကိုလဲ နဲနဲအမြည်းလေး ကျွေးပါလား.. ဆိုပြီးတော့။မကေသီ အိမ်ပြောင်းတာ ဘာမှပစ္စည်းမယ်မယ်ရရ မပါတော့ ကျွန်တော်တို့ အတော်လေး သက်သာပါတယ်။ မကေသီရဲ့ ပစ္စည်းတွေတင်ပြီးတော့ အန်တီဆွေ့တိုက်ခန်းရှိရာကို ကျွန်တော်မောင်းခဲ့ပါတယ်။ ရဲထက်ကတော့ အလုပ်ကိစ္စရှိတယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ ကျွန်တော်တို့နဲ့ လမ်းခွဲခဲ့ပါတယ်။ အန်တီဆွေရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း ဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုတာ မကေသီပဲသိတာမို့ ကျွန်တော်က မကေသီ လမ်းညွန်တဲ့ အတိုင်းပဲ မောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ရဲထက်နဲ့ မကေသီတို့ ညကဗျင်းထားတယ်ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ မကေသီတစ်ယောက် ကျွန်တော်ဘေးမှာ အရှင်လတ်လတ်ထိုင်နေတယ် ဆိုတာသိလို့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ တစ်မျိုးဖြစ်လာပါတယ်။

အန်တီဆွေကတော့ အဲ့ဒီကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှ လာမှာပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်မကေသီကို ဘေးမှာထားပြီး ကားမောင်းရာ ဖီလင်တမျိုးဖြစ်နေတာမို့ အရှိန်ဖြေးဖြေးနဲ့ပဲ မောင်းနေမိပါတယ်။နှစ်ယောက်စလုံးဟာ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် တိတ်ဆိတ်နေကြပေမဲ့ မကေသီကတော့ ကျွန်တော့်ကိုအနည်းငယ်ရှက်နေပေမဲ့လည်း တစ်ခုခုပြောချင်ဟန်ရှိပါတယ်။ ဒါကိုသိတဲ့ ကျွန်တော်က မျက်နှာရိပ်မျက်နှာက ခပ်ပြီးတော့စကားစလိုက်ပါတယ်.

“ အစ်မ… ”

“ ဟေ.. ”

“ ရုံးသွားရအုန်းမှာ မဟုတ်လား.. ”

“ ဟုတ်တယ်လေ.. နင်လဲပါတယ်၊ စက်ရုံက မန်နေဂျာတွေကို အန်တီဆွေ နားမယ့် (၁၀)ရက်အတွင်းမှာလုပ်စရာရှိ တာတွေကို Guide Line ပေးရမှာ။ နင်နဲ့ငါနဲ့ကတော့ သိပ်အနားရမယ် မထင်ဘူး။ ကုမ္ပဏီကို သွားလိုက်ပြန်လိုက် တော့ဖြစ်နေမှာပဲ။ စက်ရုံကိုလဲ တစ်ချက်တစ်ချက် သွားကြည့်ရမယ်။ အန်တီဆွေအနားယူတာ မန်နေဂျာတွေ သိသွားရင် အလုပ်မှာ ပေါ့နေကြမှာကိုလဲ ငါစိုးရိမ်တယ်.. နင်လဲကူအုန်း..”

“ ဟုတ်..ကူမယ်လေ..ဒါဆိုအစ်မက..ဟို ကွန်ဒိုအိမ် ရောက်ပြီးတာနဲ့ ရုံးသွားမှာလား.. ”

“ အင်း.. အဝတ်အစားတွေတော့ ယူလာပြီဆိုတော့ ရေချိုးပြီးရင် သွားမယ်လေ.. နင်ခဏစောင့်လို့ရနိုင်ရင်စောင့်ပေါ့ မဟုတ်ရင်လဲ.. သွားနှင့်လိုက်လေ.. ”

“ အင်း.. စောင့်နေပေးမယ်လေ… ဒါနဲ့.. အစ်မနဲ့ ဟိုကောင်နဲ့ ပြန်အဆင်ပြေသွားတာ ဝမ်းသာပါတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရန်ဖြစ်လိုက်ပြန်ချစ်လိုက်ပေါ့။

“ နင်ကောင်ကတစ်မျိုးဟ.. ကောင်းချင်ရင် စွတ်ကောင်းတယ်.. ဆိုးချင်ပြန်ရင်လဲ သူ့ပြင်မရှိဘူး.. ဒီလိုပါပဲအသက် ငယ်တဲ့လူကို ကြိုက်မိတော့လဲ အလိုလိုက်ရတာပေါ့ ”

“ ဒါဆို ရန်ဖြစ်ပြီးရင် ပြန်ချစ်ရတာ မသက်သာဘူးပေါ့ ”

ကျွန်တော စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတာပါ။ ပြီးတော့မှ.. ငါ.. မှားပြီ လို့တွေးမိပါတယ်။ဒါပေမဲ့ မမှားပါဘူး။ သားကောင်ဟာ ကျော့ကွင်းထဲကို အလိုလိုဝင်လာတဲ့ သဘောဖြစ်သွားတာပါ။

“ ရဲထက်နဲ့ငါနဲ့ ဖြစ်တာတွေ အန်တီဆွေ့ကို မပြောနဲ့နော်… နောက်ပိုင်းငါတို့အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မှဖြစ်မယ် ”

“ စိတ်ချပါ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..အန်တီဆွေသိလဲ ပြသနာတော့ မရှိလောက်ဘူး.. သူ နားလည်နိုင်မှာပါ..”

“ အေးပါဟယ်.. ထားပါတော.. ဒါနဲ့.. နင်လဲရည်းစားမထား ဘာမထားနဲ့ ဆိုတော့ တွေ့ကရာ စော်တွေနဲ့ပတ်သတ် မနေနဲ့အုန်းနော်.. တော်ကြာနေ… ရောဂါရနေအုန်းမယ်.. ”

“ မပူနဲ့ အစ်မရေ.. အဖော်ဆောင်ထားတယ်.. ”

ကျွန်တော် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင်တွေ့လို့ ကားကိုထိုးရပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဆေးဝယ်လိုက်အုန်းမယ်..အစ်မ..”

“ ဘာလဲ.. နေမကောင်းဘူးလား..”

“ မဟုတ်ပါဘူး.. သူများမှာလို့ပါ.. လမ်းကြုံနေတော့ ဝင်ဝယ်လိုက်မယ်..”

“ အင်း... သွား သွား ”

ကျွန်တော် ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ဆေးဆိုင်မှာ EZEE2 တစ်ကဒ်ရယ်။ ရိုမန်းတစ် (၃) ဗူးရယ် ဝယ်လိုက်ပါတယ်။ လူမြင်ကောင်းအောင်လို့ ပါရာစီတမောရယ် အန်နာဗွန်စီရယ်ကိုပါ ရောဝယ်လိုက်ပါတယ်။ ကွန်ဒုံးနဲ့တားဆေးကိုတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲပဲ ထည့်လိုက်ပြီးတော့ ဆေးကဒ်တွေသာ အိတ်နဲ့ထည့်ယူလာလိုက်ပါတယ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အိပ်လုနီးနီးဖြစ်နေတဲ့ မကေသီကို တွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်ကားပေါ်ရောက်တော့ မကေသီက..

“ မြန်သားပဲ ဟ... ငါတောင် အိပ်ငိုက်နေတာ... ”

“ ငိုက်မှာပေါ့... ညက အိပ်မှမအိပ်တာကိုး ”

“ နင် နော်... ”

“ မဟုတ်ဘူးလား... လက်ပူးလက်ကြပ် မိတာတောင်မှ... ”

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူရယ်မိပါတယ်။ မနက်က မမျှော်လင့်ပဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုဟာ ကျွန်တော်နဲ့ မကေသီကြားမှာ ပွင့်လင်းမှုတွေ တိုးလာပါတော့တယ်။ ပြောရင်းပြောရင်းနဲ့ လိင်ကိစ္စဘက် ရောက်သွားပါတယ်။ရဲထက်အကြောင်း မေးနေတာပါ။

“ ဝေဖုန်း.. နင့်ကိုငါမေးမယ်... မှန်မှန်ဖြေ... ရဲထက်ဟာလေ တစ်ခါတစ်လေ အတူတူအိပ်ရင် သူ စိတ်ကူးယဉ်ထားတဲ့အတိုင်း လုပ်တာဟ.. ငါတောင်လန့်တယ်.. ဟိုတစ်ခေါက်က အဲ့ဒါကြောင့် ငါတို့ကွိုင်ကြတာ..”

“ ဟုတ်လား.. အင်း.. လူတိုင်းမှာ အဲ့လိုမျိုးဆိုက်ကို တစ်ခုဆီတော့ ရှိမှာပဲလေ။ ကျွန်တော်မှာလဲ ရှိတာပဲ.ကျွန်တော်ဆို MILF တွေကို သိပ်ကြိုက်တာ.. ”

“ ဘာလဲ MILF ဆိုတာ.. ”

“ အော်.. အသက်ကြီးတဲ့ ဘော်ဒီတောင့်တဲ့ စော်ကြီးတွေကို ပြေတာပါ။ နိုင်ငံခြားမှာဆို သူတို့က PORN ဇာတ်ကားတွေမှာ သီးသန့် ကဏ္ဍတစ်ခုအနေနဲ့ ကိုရှိတယ်။ သီးသန့် သရုပ်ဆောင်တွေလဲရှိတယ်။ ဥပမာ LISA ANN တို့ပေါ့ ”

“ အော်.. ”

“ ရဲထက်နဲ့ကျွန်တော် အကြိုက်တူတာလဲ အတော်များတယ်။ သူလဲဒါမျိုးကြိုက်တယ်လေ။ ဒါကြောင့်လဲသူ့ထက် အသက်ကြီးတဲ့ အစ်မနဲ့ကြိုက်တာပေါ့ ... ”

စကားတပြောပြောနဲ့ မောင်းလာလိုက်တာဟာ အန်တီဆွေ့ အိမ်ရှေ့ကို ရောက်လာပါတယ်။ အန်တီဆွေနဲ့ မကေသီဟာ ဝန်ထမ်းနဲ့ အလုပ်ရှင်ဆက်ဆံရေးထက်ပိုတဲ့ နက်ရှိုင်းတဲ့ သံယောဇဉ်တွေ ရှိတာမို့ မကေသီကိုအန်တီဆွေက တော်တော်လေး ချစ်ပါတယ်။ မကေသီဆီမှာ သော့တစ်စုံပေးထားပြီးတော့ နေထိုင်ရေးကိစ္စကိုအဆင်ပြေအောင် စီစဉ်ပေးထားပါတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အထုတ်တစ်ထုတ်ကိုဆွဲ၊ မကေသီကလဲ တစ်ထုတ်ဆွဲပြီး ဓါတ်လှေခါးနဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း ဆီ ကိုတက်လာပါတယ်။ တိုက်ခန်းသော့ကို ဖွင့်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ခေတ်မှီအပြင်အဆင်တွေနဲ့ လှပတင့် တယ်နေတဲ့အခန်းတွင်း ပြင်ဆင်ထားမှုကို တွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော့စိတ်ထဲ ထင်နေလို့လားတော့ မသိပါဘူး။ အခန်းထဲကိုဝင်လိုက်တယ် ဆိုတာနဲ့ပဲ လိင်စိတ်ကြွစေမဲ့ အငွေ့အသက်တွေ ရှိနေတယ် လို့ထင်ရပါတယ်။

မကေသီ ပါလို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ။ အန်တီဆွေရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းဟာ လိင်စိတ်ကြွစေတဲ့ ဓါတ်တစ်မျိုးရှိနေတာ အသေအချာပါပဲဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်က ဧည့်ခန်းမှာ စောင့်ရင်း တီဗီကြည့်နေမိတယ်။မကေသီကတော့ အထုတ်တစ်ထုတ်ကို ဆွဲရင်း အခန်းတစ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ့ဗျာ။ ကျွန်တော်ထိုင်နေရင်းနဲ့

“ ဝေဖုန်း..ဝေဖုန်..လာပါအုန်း ဟ ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..မကေသီ… ”

အခန်းထဲက မကေသီရဲ့ အော်သံကြားလိုက်တာနဲ့ နဲနဲတော့ လန့်သွားပါတယ်။ ဘာများဖြစ်သလဲပေါ့ အခန်းတံခါး ပိတ်ထားတာကြောင့် ကျွန်တော်လဲ အခန်းဝကနေပြီးတော့ပဲ..

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မကေသီ.. ”

“ နင်ဆွဲလာတဲ့ အထုတ်ထဲမှာ ရေချိုးခန်းသုံး ပစ္စည်းတွေဟ.. အဲ့ဒါကျန်နေတာ.. ငါထွက်လာလို့ မရဘူး..နင်လာပေး ဟာ ”

“ ဟုတ်.. ”

ကျွန်တော်ဆွဲလာမိတဲ့ အထုတ်ကို ဇစ်ဖွင့်ပြီးတော့ မကေသီရဲ့ ရေချိုးခန်းသုံး ပစ္စည်းတွေကို ရှာဖွေပါတယ်။တွေ့ပါပြီ။ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တစ်လုံးနဲ ထည့်ထားတာပါ။ PHCare လေးတောင် ပါလိုက်သေးတယ်။ အော် ဒါ ရဲထက်တစ်ယောက် အဖုတ်ယက်ပေးရင် မွေးနေအောင် မမကေသီက အထူစီမံထားတာပေါ့။ အင်း.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ဘာမှ မဖြစ်ဖို့လိုတယ်လေ၊ ဟုတ်တယ်လေဗျာ၊ ကျွန်တော်နဲ့သူမနဲ့ အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ.. လေ.. ဟီး ..

ကျွန်တော် မလုပ်သင့်မှန်းတော့ သိပေမဲ့ မကေသီရဲ့ အထုတ်ကိုဇစ်ပြန်မပိတ်မီ နဲနဲစပ်စုလိုက်တော့ ဒါဟာသူမရဲ့ ထမိန်တွေ၊ အတွင်းခံတွေ ထည့်ထားတဲ့ အထုတ်ပါ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီး အပြာနုရောင်လေး တစ်ထည်ကိုတွေ့လို့ ဖြန့်ကြည့်လိုက်ပါသေးတယ်။ တြိဂံပုံအတွင်းခံလေးဟာ မကေသီရဲ့လျို့ဝှက်အပ်သော အလှအပတွေကိုဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းမှန်းသိတော့ အလိုလိုပဲ အောက်ကညီလေးက ခေါင်းထောင်လာပါတယ်။

“ ဝေဖုန်း.. တွေ့လား.. မတွေ့ဘူးလား… ပြန်ပြောအုန်းလေ... ငါဒီမှာတန်းလန်းကြီး၊ တော်ကြာရုံးနောက်ကျတော့မယ် ”

“ အင်း….တွေ့တယ်..လာပြီး..လာပြီး..အစ်မ.. ”

ရေပန်းမှရေကျသံသည် စည်းချက်ညီစွာကြားနေရသည်။ ဝေဖုန်း၏ရင်ထဲတွင်တော့ ရေချိုးခန်းထဲတွင်အလွန်တရာမှ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား ပြေပြစ်လှပသော မိန်းမတစ်ယောက် ရေချိုးနေသည်။ ယင်းအသိကြောင့်ပင်ဝေဖုန်း တစ်ယောက် လီးတောင်လာခဲ့သည်။ အတင်းဆွဲဖက်ပြီးတော့ ဒါလဲမဖြစ်သေး၊ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းဖြစ်သူရဲထက်၏ ချစ်သူဖြစ်နေသည်။ စောင့်ထိန်းရမည် ဟူသည့်အသိက ဝင်လာသည်။

“ မကေသီ... ဝင်လာပြီနော်... ”

“ အင်း... အင်း... ”

မကေသီထံမှ ခွင့်ပြုချက် တောင်းလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်း တံခါးဝဆီသို့ ကပ်လိုက်ပြီး ရေချီုးခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သောအခါ တံခါးမှာ ပွင့်တယ်ဆိုရုံလေး ပွင့်သွားသည်။ ရေပန်းမှ ရေကျနေသည်ကိုသာ ဝေဖုန်းတွေ့ရသည်။ မကေသီ၏ လက်တစ်ဖက် တံခါးအပြင်ဖက်သို့ ထွက်လာသည်။ ဝေဖုန်းတစ်ယောက် မကေသီ၏ ရေချိုးခန်းသုံး ပစ္စည်းများကို ထည့်ထားသော အိတ်ကိုလှမ်းပေးလိုက်စဉ် ဝေဖုန်း၏လက်မှာ နူးညံ့အေးစက်သောအထိအတွေ့ကိုခံစားရသည်။ ထိုအထိအတွေ့နောက်သို့ ဝေဖုန်းလိုက်ပါသွားခဲ့သည်။ နူးညံ့အေးစက်သော အထိအတွေ့တစ်ခုကလဲ သူ၏လက်ကို တင်းကျပ်စွာ ချုပ်ကိုင်ထားသည်။ ဝေဖုန်း၏ ခြေထောက်များသည် အေးစက်သော အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဝေဖုန်း ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သွားသည်။

ထို့နောက်… ထို့နောက်……

တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အငမ်းမရနှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေသည်။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ကျွတ်သွားမှန်းမသိ သောဝေဖုန်း၏ အဝတ်အစားများသည် ရေချိုးခန်းအတွင်းရှိ စတီလ်းတန်းပေါ်တွင်။ သူ့ထံတွင် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကလွဲ၍ ဘာမှမရှိတော့၊ မကေသီနှင့် နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းနေရင်း သူ၏လက်များသည် ပေါက်စီအရွယ်အစားခန့်ရှိသော မကေသီ၏ နို့များကိုပွတ်သတ်ဖျစ်ညစ်နေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်း နီညိုရောင်လေးများကိုလက်ညိုးလက်မနှင့် ဖိပွတ်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထောင်ထလာသည်။

သူတို့အနမ်းမိုး ရွာနေသည်မှာ ရမ္မက်ပါ ရောယှက်လာ၍ အသက်ရှုသံများပါမက ဝေဖုန်းတစ်ချက်တစ်ချက်နို့သီးခေါင်းများကို ပွတ်ချေပေးချိန်တွင် သူ၏ နောက်ကျောသို့ သိုင်းဖက်ထားသော မကေသီ၏ လက်များမှာ သူ၏ကျောပြင်ကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း အင့် အင့် ဟုညည်းသည်။ ထို့နောက်တွင် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရာမှ ခါွလိုက်ပြီးနောက်မကေသီ၏ ဘယ်လက်ရင်သားများကို စို့ပေးနေသည်။

“ အင်း..ဟင်း..ကောင်းလိုက်တာ..ဝေဖုန်းရယ်..အင်း.. ”

“ ပြွတ်..ပြွတ်..အား..အီး..အင့် ”

နို့တစ်ဘက်ကို စို့ပေးနေသော်လည်း ဝေဖုန်းလက်များက အငြိမ်မနေ၊ ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်။လုံးကျစ်သော မကေသီ၏ ဖင်သားဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကို ဆုတ်နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ မကြာမီပင်နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လိုက်သည်။ မကေသီက ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ရင်း ဝေဖုန်း၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ထောင်မတ်နေသော လိင်တံကြီးနှင့် နီပြဲနေသော ဒစ်ကြီးအား တွေ့သောအခါတွင် အာသာငမ်းငမ်းဖြင့်ဝေဖုန်းကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းများ ပွင့်လာကာ လီးထစ်ကို ပါးစပ်အတွင်းသို့ သွင်းလိုက်ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျာဖြင့်ယက်ပေးရင်း ဒစ်တဝိုက်ကို ကလိပေးနေသည်။

“ အင့်..အား…အိး..ကောင်းတယ်..မကေသီ.အား..”

ဒီအတိုင်းဆိုလျှင် (၅) မိနစ်အတွင်း ဝေဖုန်း၏ သုတ်ရည်များသည် မကေသီ ပါးစပ်အတွင်းသို့ဝင်တော့မည်။မကေသီ၏ ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်ပြီး နောက်တွင် လီးစုပ်ခြင်းကိုရပ်ရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် မကေသီကို အလိုက်သင့် ဆွဲထူလိုက်ရင်း မကေသီ မတ်တပ်ရပ်လာသော အခါတွင် ပွေ့ချီလျှက် ယနေ့ညမှစ၍ မကေသီအိပ်ရတော့မည့် အိပ်ယာဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့လေတော့သည်။

( ၂ ) ယောက်အိပ် ကုတင်ပေါ်တွင် မကေသီတစ်ယောက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားသည်။ ဝေဖုန်းကတော့ကားထားသည့် ပေါင်ကွကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ နေရာယူလျှက် မကေသီ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမျက်နှာအပ်ကာ အစိလေးကို လျှာဖြင့်ယက်သည်။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျာဖြင့် စုန်ချည်ဆန်ချည်ယက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကိုလက်ဖြင့် ဖြဲ၍အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးများကို လျာဖြင့်ထိုးမွေသည်။

မကေသီ တစ်ယောက် ခေါင်းကိုဘယ်ညာယမ်းလျှက် တအီးအီးတအားအား အော်နေသည်။ ကော့ပျံနေအောင် ကောင်းနေသော မကေသီသည် ဝေဖုန်းဘာဂျာ ကိုင်နေသည့် အချိန်တွင် ညည်းညူနေရင်း သူမနို့များကိုသူမ၏ လက်များဖြင့် သူမဘာသာ ပွတ်သတ်နေသည်။ (၁၅) မိနစ်ခန့် ဘာဂျာကိုင်ပြီးသော အခါတွင် ရဲထက်သည်သူ၏ လီးထိပ်နှင့် မကေသီအစိကို ထိုး၍ ပွတ်လိုက်ရာ မကေသီတစ်ယောက် ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် အား ဟုအော်ကာအံကိုတင်းတင်းတင်း ကြိတ်ထားတော့သည်။ ဝေဖုန်းလည်း စောက်ရည်များဖြင့် ရွဲနစ်နေသော မကေသီ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လီးကိုတစ်ဆုံး ဆောင့်သွင်း လိုက်လေတော့သည်။

“ အင့်..အား..ရှီး..ကောင်းလိုက်တာကွာ..အီး..ဆောင့်ပေးပါ ”

မကေသီက ထူးခြားသည်။ လီးဝင်လာသည်နှင့် ဆောင့်ပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။ ဝေဖုန်းက အားနှင့်ပင် အချက် (၂၀) ခန့်ဆောင့်ပေးသည်။ ဒီအတိုင်းဆိုလျှင် ပြီးတာမြန်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝေဖုန်းတစ်ယောက် ခါးကိုအားပြုကာဘယ်ညာစကောဝိုင်း ဝိုင်းလိုက်။ ဘယ်ဘက်ကို အားပြုကာ ညာဘက်ကို ဆောင့်ပေးလိုက်၊ ညာဘက်ကိုအားပြုကာ ဘယ်ဘက်ကို ဆောင့်ပေးလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေသည်း။

“ အား..အီး..ကောင်းလိုက်တာ..အီး..ရှီ..ဟင်း ”

မကေသီတစ်ယောက် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်၍ ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် ညည်းညုူနေသည်။ ဝေဖုန်းကလဲစည်းချက်ကျနစွာ ဆောင့်ပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးနှင့် လွန်စွာပဏာရသော ဆီးခုံမွေး မဲမဲများကလဲ လိုးနေသူအဖို့ မျက်စိအစာကျွေးချင်စရာ ကောင်းလှသည်။ ဝေဖုန်းတစ်ယောက် သူအရမ်းတက်မက်ခဲ့သောမကေသီကို အားပါးတရ လိုးဆောင့်ရသည့်အတွက် ကျေနပ်နေသည်။

မကေသီကလဲ အံကြိတ်ခံကာ ဝမ်းခေါင်းသံကြီးဖြင့် ညည်းညူနေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသော တက်မက်သည့်အသွင် ဆောင်သည့်မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် မျက်စောင်းထိုးကြည့်တက်သေးသည်။ ဝေဖုန်းတစ်ယောက် ပုံစံပြောင်းဆွဲချင်လာသည်။ မကေသီကိုမှန်း၍ ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရသော၊ သူကြိတ်မှိတ်မြိုသိပ်ခဲ့ရသော ဆန္ဒတစ်ခုရှိသေးသည်။ သို့သော်ယခု ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သည်။

“ မ..ကုန်းလိုက်ပါလား..”

“ အင်း... ”

တစ်ချီပြီးသဖြင့် အနည်းငယ်နွမ်းနေသော မကေသီက ဝေဖုန်းကုန်းလိုက်ပါဟု ပြောသောအခါတွင်ငြင်းဆန်ခြင်းမရှိပဲ ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ကာ ခါးကိုနှိမ့်လျှက် ဖင်ကိုကောက်နေအောင် ကုန်းပေးသည်။ဝေဖုန်းက ဖင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့်ဆုတ်နယ်ရင်း လီးကိုမသွင်းသေးပဲ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖြန်းကနဲမြည်အောင်ရိုက်လိုက်၊ ဖင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့်ဖြစ်ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည်။

ဤသည်မှာ တစ်ချီပြီးထားသော မကေသီအတွက် တဖန်ပြန်၍ စိတ်ပါလာသည်။ ဝေဖုန်းကတစ်ချက်ဖြန်းကနဲမြည်အောင်ရိုက်လိုက်တိုင်း အား.. ဟု ဝမ်းခေါင်းသံကြီးဖြင့် ပြန်အော်တက်သည်။ ရဲထက်လိုင်းသွင်းထားသဖြင့်နာကျင်စွာ လိင်ဆက်ဆံခြင်း အရသာကို သူမကောင်းစွာ ခံစားတက်နေသည်။ ဝေဖုန်းက လီးကိုစောက်ဖုတ်ဝသို့တေ့လိုက်ပြီးနောက် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ အင့်..အင်း..ကောင်းတယ်..အီး..ရှီ ”

ဝေဖုန်းတစ်ယောက် မကေသီကို စည်းချက်မှန်မှန် ဆောင့်ပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် တင်ပါးကြီးတွေကိုရိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် မကေသီ ပခုံးလေးကို ဆွဲထူလိုက်ကာ သူကိုယ်တိုင်လဲ လီးကိုကောင့်ကာ ဒူးထောက်ရင်းညှောင့်ပေးသည်။

“ အိး..အင်း..အင်း ”

( ၅ ) မိနစ်ခန့် ကြာလာတော့ မကေသီ ညောင်းလာဟန်တူသည် လေးဘက်အနေအထားသို့ သူမဘာသာပြန်ပြင် ပြီး ဖင်ကိုကုန်းထားသည်။ ဝေဖုန်းကတော့ အနောက်ကဆောင့်ပေးနေမြဲ။ လေအေးပေးစက် အသံနှင့်စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးဝင်ထွက်နေသည့် အသံ၊ မကေသီ ညည်းညူသည့် ဝမ်းခေါင်းသံများမှာ အခန်းတွင်းသို့ ပျံနှံနေသည်။

မကေသီ ဘာစိတ်ကူး ပေါက်သည်မသိ။ လေးဘက်ထောက်ထားရာမှ လက်တစ်ဖက်ကို သူမဆံပင်များကို လက်တစ်ပတ်ရစ် စုပြီးကိုင်ကာ ဝေဖုန်းကိုပေးလိုက်သည်။ အထာပေါက်သော ဝေဖုန်းမှာ မကေသီ ဖြစ်စေချင်သော ပုံစံဖြစ်သည့် ဆံပင်ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးစေချင်သည့် ပုံစံဖြစ်အောင် ဆံပင်ကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်ပေးသည်။ မကေသီ အော်သံများတစ်ဖြေးဖြေး ကျယ်လောင်လာသည်။ ဝေဖုန်းမှာလဲ ပြီးချင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ဆံပင်ဆွဲ ဆောင့်လိုးနေရင်း

“ မကေသီ..ကျနော်..ကျနော်..ပြီးတော့မယ်..အထဲမှာပြီးရမလား.. ”

“ ဟင့်အင်း..မပြီးနဲ့.. အပြင်ကိုထုတ်.. ”

“ အင်း ”

ရဲထက် ဆံပင်ကိုဆွဲပြီး အားဖြင့်ဆောင့်သည်။ (၂၀)ချက်လောက် အားပါးတရ ဆောင့်ပြီးသည့်အခါ လီးအတွင်းမှ အကြောများစိမ့်လာသည်။ ဝေဖုန်းပြီးတော့မည်။

“ အား..အီး..မ..ကေ..သီ. ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်..အား.. ”

“ ပက်လက်လှန်လိုက်.. ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဝေဖုန်းသည် ဖင်ကုန်းထားသော မကေသီ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကိုဖြုတ်လိုက်သည်နှင့်မကေသီက အလိုက်သင့် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဝေဖုန်းတစ်ယောက် မကေသီရင်ဘတ် နို့သီးနားသို့ ခွထိုင်လိုက်ပြီး လက်ဖြင့်ဖြစ်ညှစ် ထိမ်းထားသော လိင်တံကို အထက်အောက် ကွင်းတိုက်လိုက်ရာ သုတ်ရည်ပူပူများပန်းထွက်လာ လေတော့သည်။

“ အင့်..အား..ဟား.. ”

ဝေဖုန်းတစ်ယောက် လီးရည်ကို တစ်စက်ကျန်သည်အထိ မကေသီမျက်နှာပေါ်သို့ ပန်းချသည်။ မကေသီမျက်နှာတစ်ခုလုံး သုတ်ရည်များ ပေပွကုန်သည်။ အထူးသဖြင့် မကေသီ၏ နှုတ်ခမ်နှစ်လွှာတွင် ပိုဆိုးသည်။ မကေသီကမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တစ်အင်းအင်းညည်းရင်း နှုတ်ခမ်းပေါ်မှ လရည်များကို လျာဖြင့်သတ်နေလေတော့သည်။ဝေဖုန်းနှင့် မကေသီတို့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်အနေအထား အနားယူနေကြသည်။ ဝေဖုန်းကတော့တစ်ချက်တစ်ချက် ရဲထက်ကို မြင်ယောင်လာသဖြင့် အားနာမိသည်။ မကေသီကတော့ အေးအေးဆေးဆေး ပုံစံနှင့်ပင်

“ ဝေဖုန်း..ဘာလို့လဲ..မပျော်ဘူးလား.. ”

“ ဟို..ဟို..ပျော်ပါတယ်..ဒါပေမဲ့… ”

“ ရဲထက်ကြောင့်လား.. သူ ဒါတွေသိပြီးသားပါ… ”

“ ဟင်.. ”

မကေသီ စကားကြောင့် ရဲထက်ကြောင်သွားသည်။

“ ဟင်..ဘယ်လို..ဘယ်လိုသိတာလဲ..မကေသီ.. ”

“ သူကအမြဲတမ်းပြောတယ်.. မင်းက.. မ.. ကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုတာတဲ့… အရမ်းစွဲလမ်းတယ်ဆိုပဲ..ဒါကိုသူသိတော့ တစ်ခါလောက်တော့ ကျွေးလိုက်ပါ.. ကျွန်တော်ခွင့်ပြုတယ်လို့ ပြောထားတယ်..မ..လဲသူပြောပြီးကတည်းကမင်းကို ရင်ခုန်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်မိတာ.. အခုတော့ တကယ်ဖြစ်သွားပြီ..ရဲထက်ကိုလဲပြန်ပြောပြရမယ်.. ”

“ အော်..ဒီလိုဆိုတော့လဲ..မသာ ရဲထက်က ဘယ်ဆိုလို့လဲ.. ”

“ အင်း..ဟုတ်ပါတယ်..ဒါပေမဲ့ အန်တီဆွေရဲ့ ဒီအိမ်မှာဖြစ်တာဆိုတော့ စိတ်ထဲ မလုံသလိုပဲ…”

“ ဘာမှမဖြစ်နဲ့..မရေ…အေးဆေးပါ..ဘယ်သူမှ သိတာမှမဟုတ်တာ..”

“ အင်းပါ..ကဲ..သန့်ရှင်းရေးလုပ်..အဝတ်အစားဝတ်ပြီး ရုံးကိုသွားကြမယ်နော်.. ”

“ အင်း ... ”

မကေသီနှင့် ဝေဖုန်တို့ ရေချိုးခန်ထဲဝင်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အဝတ်အစား လဲကြပြီးလျှင် အန်တီဆွေ၏ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှ ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ နှစ်ဦးသား လူမသိသူမသိ ပျော်မြူးကြသည့် အိမ်အလွတ်တစ်လုံးဝယ်တခုကတော့ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ထိုအရာက တခြားမဟုတ် ၂၁ ရာစုနည်းပညာ CCTV ကင်မရာတစ်လုံးပင် ဖြစ်လေသည်။

............................................................................................................................

ဝေဖုန်းနှင့်ကေသီတို့ ရုံးကိုသွားပြီး လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်ဆောင်နေကြသည်။ အန်တီဆွေခိုင်းထားသော ကုမ္ပဏီအလုပ်များကို စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်နေကြသော်လည်း ဝေဖုန်းက အန်တီဆွေနှင့်လည်းကောင်း၊ကေသီကလဲ ရဲထက်နှင့်လည်းကောင်း လွန်ခဲ့သည့်ညက အပြတ်ဆွဲထားကြသည့်အပြင်၊ ဝေဖုန်းနှင့် ကေသီကလဲရုံးလာခါနီးလေးကပင် မမျှော်လင့်ပဲ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်သွားခဲ့ရာ နှစ်ဦးသား အလွန်ပင်ပန်းနေကြသည်။ အထူးသဖြင့်ကေသီ။ မျက်ချောင်လေးများပင် ကျနေလို့………

ဝေဖုန်းနှင့်ကေသီတို့မှာ အန်တီဆွေနှင့် မည်သည့်အတိုင်းအတာအထိ ပတ်သတ်ခြင်းရှိသည်ကို တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အကုန်အစင် မပြောဖြစ်ကြပေ။ ကေသီကတော့ ဝေဖုန်းကို အန်တီဆွေ သူငယ်ချင်း တူတစ်ယောက်ဟုသာသိထားပြီး၊ ဝေဖုန်းကလဲ ကေသီအား အန်တီဆွေ ယုံကြည်အားကိုးရသော ဝန်ထမ်းလူယုံ တစ်ယောက်ဟုသာသိထားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ကြားတွင် နက်ရှိုင်းသော ပတ်သတ်ဆက်နွယ်မှုများ ရှိနေသည်မှာ အမှန်တရားတစ်ခုပင် ဖြစ်လေတော့သည်။

ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း အတွင်းတွင် အန်တီဆွေ(ခ)ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်တစ်ယောက် ဝိုင်ဖြူတစ်ခွက်နှင့် စီးကရက်တစ်လိပ်ကိုခဲကာ တစ်စုံတစ်ခုကို ငေးစိုက်ကြည့်နေသည်။ ၅၂ လက်မ မှန်ပြား မျက်နှာပြင်ကျယ် တီဗီတွင် လူငယ်နှစ်ယောက် လိင်ဆက်ဆံနေကြသည်။ ဒါကို ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင် မမှိတ်မသုန် ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ မကြာမီပင် တီဗီထဲမှ ကောင်လေး၏ လရည်များသည် ကောင်မလေး၏ နို့ပေါ်သို့ ပန်းချလိုက်သည်။ ဒါကဇာတ်သိမ်းခန်း .....

တီဗီကို ကြည့်နေရင်း အသက်ရှုသံများ မြန်နေသော ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်တစ်ယောက် ဝိုင်ခွက်အတွင်းမှလက်ကျန်ကို မော့ချလိုက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲတွင် ဝိုင်အရှိန်ကြောင့် ပူဆင်းသွားသည်။ ထို့နောက် စီးကရက်ကို (၂) ဖွာခန့်ဆက်တိုက်ဖွာလိုက်ပြီး အငွေ့များကို ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် သူမမျက်နှာတွင်ကျေနပ်သော အပြုံးတစ်ခုပွင့်လန်းလာသည်။ 

သူမကြည့်နေသော အောကား၏ သရုပ်ဆောင်သူများမှာ ဝေဖုန်းနှင့်ကေသီ။အောကားကြည့်ထား၍ အနည်းငယ် ယားကျိကျိဖြစ်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်ကိုယ်တိုင်ထမီပေါ်မှ လက်ဖြင့် ၂ ချက် ၃ ချက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်လိုက်သည်။ ထိထိမိမိရှိလှသည်တော့မဟုတ်၊ ထမိန်နှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံနေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့နောက်တွင် သူမသည် ဆိုဖာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ပြီးအတွေးနယ်ချဲ့ မိလေသည်။ 

သူမ၏တူအရွယ် သားအရွယ်ဖြစ်သည့် ဝေဖုန်းကိုမှ စိတ်တွေ တိမ်းညွှတ်ရခြင်းကိုလဲ ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေသကဲ့သို့ ကေသီဟူသော တပည့်မလေးနှင့်လဲ မိန်းမသားချင်း ဆက်ဆံဖူးသည်။ ထိုသို့မိမိဘာကြောင့်လိင်ကိစ္စတွင် ဒီလောက်ထိ စွဲစွဲလန်းလန်း ဖြစ်နေသလဲကို ပြန်တွေးမိသည်။

သူမ (၁၀) တန်း ကျောင်းသူဘဝမှစ၍ ခင်ခင်သက်ဟူသော သူငယ်ချင်းမ တစ်ယောက်နှင့် ခင်မင်မိသည်။ခင်ခင်သက်က လိုင်းစုံသည်။ အရက်၊ ဘီယာ ဆေးလိပ်၊ ဆေးခြောက်အကုန်ချသည်။ ခင်သက်သက်နှင့် စတင်သိကျွမ်းသော အချိန်တွင် ခင်သက်သက်သည် ရည်းစား (၅) ယောက် ပြောင်းပြီးပြီဖြစ်သည်။ ရည်းစား (၅) ယောက်တွင် (၃)ယောက်နှင့် အိပ်ဖူးသည်။ ထို့အပြင် ခင်သက်သက်မှာ ကြုံလျှင်ကြုံသလို၊ ကြိုက်လျှင်ကြိုက်သလို ကုန်းသေးသည်။

ခင်ခင်သက်သည် အတွေ့အကြုံ အတော်အတန်ရှိသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင့်အတွက် တကယ့်ကိုဆရာကောင်းတစ်ဦးဖြစ်ခဲ့သည်။လိင်နှင့်ပတ်သတ်သည်များကို သင်ကြားပေးပြီး ကြာလာတော့ သူမတို့နှစ်ယောက် မိန်းမသားခြင်း ဆက်ဆံဖြစ်ကြသည်။ အစိချင်းထိုးပွတ်ခြင်း၊ ငှက်ပျောသီး၊ သခွါးသီးများကို ကွန်ဒုံးစွပ်ကာ တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ထဲတစ်ယောက် ထိုးထည့်ခြင်း၊ သွားတိုက်တံနှင့် အစိကိုသွားတိုက်သလို တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ပွတ်ပေးခြင်းအစရှိသည်တို့ကို အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝကပင် အတူတကွ လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြပြီး တက္ကသိုလ်ရောက်ချိန်တွင် အဆက်အသွယ် ကောင်းကောင်းရှိလျှင် ဗိုင်ဘရေတာများ၊ လီးတုများကို နိုင်ငံခြားမှ မှာယူ၍ အတူကွ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်သည်။

သို့နှင့်ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်ကိုယ်တိုင် ရည်းစား၃ယောက် ပြောင်းခဲ့ပြီး သုံးယောက်လုံးနှင့် ကုန်းပြီးပြီဖြစ်သည်။တစ်ခါတစ်ရံ နှုတ်မဖွာ အာမချောင်သော ရည်းစားများရရှိလျှင် နှစ်ယောက်တစ်ယောက်သော် လည်းကောင်း၊တစ်ယောက်နှစ်ယောက် သော်လည်းကောင်း Group ဖွဲ့၍ လိုးခဲ့ကြဖူးသည်။ သို့သော် ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်သည် အချစ်ကိုအယုံအကြည်မရှိ၊ ယောင်္ကျားများကို အထင်မကြီးသော အစွဲရှိသူဖြစ်သဖြင့် ဘယ်ယောက်င်္ကျားကိုမှ အတည်မယူပဲကြိုက်လျှင်သာကြိုက်သလို ကြုံသလိုကုန်းဖြစ်ခဲ့သည်။

တစ်ခါတစ်ရံ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ခင်ခင်သက်ရှိရာ စင်္ကာပူသို့ ဈေးဝယ်ထွက်သည့်ပုံစံဖြင့် ခရီးသွားဟန်လွဲသွားပြီး ခင်ခင်သက်တို့ လင်မယားနှင့် Group Sex လုပ်တက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ခင်ခင်သက်ရှိရာသို့ အမြဲမပြတ်တော့ မသွားနိုင်။ သူမကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်သည့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ ပိုင်ဆိုင်သည်ဖြစ်ရာ အလုပ်ရှုပ်လွန်းသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် နေပြည်တော်သို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ခရီးသွားရင်း အမှတ်မထင် မိန်းမသားချင်း လိင် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့သော ကေသီမှာသူမ၏ အဖော်မွန်ကောင်းတစ်ဦး ဖြစ်လာသည်။ ကေသီသည်ငယ်သည်၊ လှသည် တောင့်သည်ဖြောင့်သည် ဆိုတာများထက် သူမအတွက် အဖော်မွန်ကောင်းတစ်ဦး ဖြစ်လာစေသောအဓိက အကြောင်းအရင်းမှာသူမကဲ့သို့ လိင်စိတ်ကြွလျှင် ပိုးစိုးပက်စက် ရာဂထန်သူ ဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ကေသီအား သူမပိုင်ဆိုင်သော ကွန်ဒိုပေါ်တွင် ခေါ်ထားခြင်းမှာ အချို့သော ဘောစိအမျိုးသားများ ကီပင်ထားသကဲ့သို့ သူမစိတ်ပါသည့်အချိန်တွင် ကေသီနှင့်အတူတကွ နေထိုင်နိုင်ရန်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဘာဖြစ်မှန်းမသိ သူမ၏ တူအရွယ်သားအရွယ် ဝေဖုန်းဆိုသည့် ကောင်လေးကိုမှ ရင်ခုန်နေမိသည်။ အခုလဲ ဝေဖုန်းကလိုးပေးပြီးသွားပြီဖြစ်ရာ ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်တစ်ယောက် ဝေဖုန်းသို့ စွဲလမ်းမှုများ ပိုမိုတိုးပွားလာခဲ့သည်။

အထူးသဖြင့် ကေသီနှင့်ဝေဖုန်း လိုးပြီးကြောင်း အထောက်အထား ဗီဒီယိုကိုကြည့်ပြီးသည်မှစ၍ သူမတွေးမိသည်မှာ တစ်ချက်ခုတ်လိုက်တိုင်း နှစ်ချက်ပြတ်သွားသည့်သဘော ဖြစ်နေသဖြင့် လွန်စွာမှ မနောခွေ့နေလေတော့ သည်။

မိန်းမသားချင်း ဆက်ဆံသူ စုံတွဲများတွင် တစ်ဦးသည် စောက်ဖုတ်အရွယ်အစားနှင့် အစိကြီးပြီး ရှည်တက်ကြသည် ဖြစ်လေရာ ကေသီနှင့်သူမ သူငယ်ချင်း ခင်ခင်သက်တို့မှာ စောက်ဖုတ်ဖောင်ဖောင်းကြီးများကိုဖီလ်းလာချိန် ဖြဲလိုက်လျှင် အစေ့မှာရှည်ပြီး မာတောင်နေတက်သည်။ ထိုအရာသည် မိန်းမချင်းမျက်နှာချင်းဆိုင်စောက်ဖုတ်ခြင်းတေ့၍ ပွတ်လျှင်အင်မတန်မှ ကောင်းမွန်သောအရသာထူးကို ခံစားရနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ကေသီနှင့် ခင်ခင်သက်တို့ကို ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်သည် တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေရခြင်း ဖြစ်နေတော့သည်။ ဒါကတော့ မိန်းမသားချင်းဆိုလျှင်ပေါ့။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အဖြစ် ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်ကို ဆွဲဆောင်နိုင်သူကိုပြပါဆိုလျှင် ဝေဖုန်းပင်ဖြစ်လေတော့သည်။

ရုံးပိတ်မည်ဖြစ်သဖြင့် ဝန်ထမ်းတွေကို ဘောက်ဆူးပေးရ၊ ရုံးပိတ်သော်လည်း စက်ရုံမပိတ်သဖြင့် စက်ရုံရှိတာဝန်ရှိသူ မန်နေဂျာများကို မှာစရာရှိသည်များကို မှာကြားရစသဖြင့် ရှုပ်ထွေးသော အလုပ်များအား ကေသီနှင့်ဝေဖုန်းတို့ ခေါင်းမဖော်နိုင်အောင် လုပ်နေရဖြင့် ကေသီသည် အင်မတန်ပင်ပန်းနေသည်။ အိမ်အပြန်တွင် ဝေဖုန်းမှပင်အိမ်သို့လိုက်ပို့သည်ဖြစ်ရာ ကားပေါ်တွင်တစ်လမ်းလုံး ငိုက်မြည်းလျှက် လိုက်ပါခဲ့သည်။ သူမသည် ကျန်ခဲ့သည့်ညက တစ်ညလုံး ချစ်သူဖြစ်သူ ရဲထက်နှင့် အစွမ်းကုန် လိင်ဆက်ဆံပြီး မနက်မိုးလင်းသည့် အခါတွင်လည်း ဝေဖုန်းနှင့် အမှတ်မထင် လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့သဖြင့် အလွန်အမင်းပင် မောပန်းလျှက်ရှိသည်။

အန်တီဆွေ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းသို့ ရောက်လျှင် ဝေဖုန်းကိုယ်တိုင်က မနည်းနှိုးရသည်။ ဝေဖုန်းကတော့အိပ်ရေး ပျက်ထားခြင်း မရှိသည့်အပြင်သွေး သားဆူဖြိုးသော အားကောင်းမောင်းသန် အမျိုးသားတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့်အလုပ်ပင်ပန်းသည်ကလွဲ၍ သာမာန်အနေအထားသာ ဖြစ်နေလေသည်။ 

အခုလည်း အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် အန်တီဆွေ ရောက်နှင့်နေမည်ကို တွေးမိလိုက်သဖြင့် လီးပင်အနည်းငယ် မာလာသယောင် ရှိနေသည်။ အမှန်စင်စစ်ဝေဖုန်း မညာတမ်းပြောရလျှင် မကေသီနှင့် အန်တီဆွေအား တစ်ယောက်ရွေးလိုးပါဟု ဆိုပါလျှင် အန်တီဆွေကိုသာ ရွေးမိမည်ဖြစ်သည်။ သို့နှင့် ကေသီနှင့် ဝေဖုန်းတို့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်၍ဝင်လာရာ အထဲသို့ရောက်လျှင် အန်တီဆွေတစ်ယောက် IPad တစ်လုံးဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဝေဖုန်းနှင့် ကေသီကိုတွေ့သောအခါ…

“ သားနဲ့သမီးတို့ ပြန်လာပြီလား...”

“ ဟုတ်... အန်တီဆွေ... အန်တီဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ... ”

“ အင်း.. နေ့လည်လောက်ကပါ.. ညကတော့ ဝအောင်အိပ်ပစ်လိုက်တာ မနက်က (၁၀)နာရီကျော်မှ နိုးတယ်ကွာ… ”

အန်တီဆွေသည် ကေသီကို သေသေချာချာ ရှင်းပြနေသည်။ ကေသီကလဲ..

“ ဟုတ်... အန်တီဆွေ... ညစာဘာစားမလဲ... သမီးဘာလုပ်ပေးရမလဲ... ”

“ အမလေး... သမီးကေသီရယ်... ဘာမှမစားတော့ဘူး... အပြင်ထွက်စားမယ်... သမီးရော... ဝေဖုန်းရော လိုက်ခဲ့လေ"

“ သမီးတော့ မလိုက်တော့ဘူး အန်တီ... အရမ်းပင်ပန်းနေလို့… ”

“ အော်... အင်း... ဟုတ်မှာပါလေ... ”

“ ဝေဖုန်းရော... ပင်ပန်းနေသေးလား… မင်းတို့အလုပ်များခဲ့ကြတာ ဆိုတော့လေ… ”

အဓိပ္ပာယ်နှစ်ခွ ထွက်သော အန်တီဆွေ စကားကြောင့် ကေသီနှင့်ဝေဖုန်း မျက်လုံးပြူးသွားကြသော်လည်းဟန်မပျက်ပင် ဝေဖုန်းက ဖောရှောလုပ်လိုက်သည်။

“ အင်း... ကျွန်တော်က အေးဆေးပါ... မြန်မာပြည်တစ်ပတ်တောင် ပြေးနိုင်သေးတယ်... အန်တီဆွေ ဘယ်အချိန်သွားမလဲ... လာခေါ်မယ်လေ... ”

“ သား... ဝေဖုန်း... အိမ်ပြန်... ရေမိုးချိုး၊ အဝတ်လဲပြီး ပြန်လာခဲ့လေကွာ... နော်... အန်တီစောင့်နေမယ်..”

“ အင်း... လာခဲ့မယ် ... အန်တီ... ”

“ အင်း.. ”

“ ဒါဆို သမီးသွားနားတော့မယ် နော်… ”

မကေသီက အန်တီဆွေ့ဆီ ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။

“ အေး... သမီး... နားတော့ နော်… ”

“ ဒါဆို သားလဲပြန်မယ်... အန်တီဆွေ... ”

“ အော်... အေး... အန်တီ စောင့်နေမယ် နော်... ”

“ အင်း... ”

မကေသီက ဧည့်ခန်းထဲမှ သူမအခန်းထဲသို့ အရင်ဝင်သွားပြီဖြစ်ရာ ဝေဖုန်းကလည်း လူလစ်တာနဲ့ အန်တီဆွေ့ပါးအား ရွှတ်ခနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက်တွင် သူအိပ်ကပ်ထဲမှ EZEE2 တစ်ကဒ်အား အန်တီဆွေ့ ထံသို့ပေးလိုက်လေသည်။ အန်တီဆွေက ပြုံးစစဖြင့်ကြည့်ရင်း...

“ မြန်မြန်ပြန်လာနော်... မောင်… ” 

ဟု ခပ်တိုးတိုး ဆိုလိုက်လေတော့သည်။ဝေဖုန်း တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရေမိုးချိုးကာ ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်ဆီသို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်ဆီသို့ရောက်သောအခါတွင် အန်တီဆွေ (ခ)ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်သည် အင်္ကျီအဖြူ လည်ဟိုက်အကျပ်နှင့် ပေါင်လယ်လောက်ရှိသော လှိုင်းတွန့်စကပ်အတိုကို တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် အလွန်တရာ Sexy ဖြစ်နေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမ၏ လုံးဝန်းပြည့်တင်းသော ရင်နှစ်မွှာမှာ လည်ဟိုက်အင်္ကျီ အကျပ်ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ရင်ဘတ်တွင်အကွဲကြောင်းလေးက ထင်းကနဲ ပေါ်နေလေသည်။

ပေါင်လည်လောက်ရှိသော စကပ်အတိုသည်လည်း သူမ၏ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်သော ပေါင်တံကြီးများကို ဖော်ပြနေပြီး စွင့်ကားသော တင်ပါးကြီးများသည် စကဒ်တွင် တင်းကားထွက်နေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ သရေမျော့ကြိုးအရာလေးသည်လည်း ထင်းကနဲဖြစ်နေသည်။ မျက်နှာတွင် မိတ်ကပ်ပါးပါးနှင့် နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲကို ဆိုးထားသေးသည်ဖြစ်ပေရာ အန်တီဆွေ့အား တစိမ့်စိမ့်ကြည့်သော ပုရိသများသည် (၂) မိနစ်အတွင်း လီးမတောင်လျှင် ထိုသူ ပန်းသေနေ၍ ဖြစ်နိုင်သည်ဟု သတ်မှတ်၍ရသည်။

“ ဟေ့... ဘာကြည့်နေတာလဲ... လူကိုစားတော့ဝါးတော့မဲ့အတိုင်း ”

“ မ... ကလှလို့... စားမှာ...ဝါးမှာပါ... ”

“ ဟွန်း... တော်တော်လဲ သန်မာနေတယ်ပေါ့ ”

အန်တီဆွေနှင့် ဝေဖုန်းတို့ အပြန်အလှန် ကလူကျီဆယ်ပြောဆိုနေကြသည်။ ထို့နောက်တွင် ဓါတ်လှေခါးနှင့်အောက်သို့ ဆင်းလာကာ ကားပါကင်တွင် ရပ်ထားသော ကားပေါ်သို့ တက်လိုက်ကြလေတော့သည်။

“ အန်တီဆွေ..ဘာစားချင်လဲ..”

“ အင်း..ဘာမှတော့ မယ်မယ်ရရ မစားချင်ဘူးကွာ…မောင်ရော..”

“ ကျွန်တော် စားချင်တာ အန်တီဆွေ ” ဟု ဝေဖုန်း ပြန်ဖြေလိုက်ချင်သော်လည်း ………

“ ရပါတယ်... ကျွန်တော်လဲ သိပ်မဆာဘူး... ”

“ ဒါဆို လိုဖ်ဖုဒ် လောက်ပဲ စားတာပေ့ါ ”

“ အင်း... ”

ဝေဖုန်းက လူရှင်းသော ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ ကော်ဖီဆိုင်သို့ ရောက်သောအခါတွင်သီးသန့်ခန်းတစ်ခန်း မှာလိုက်ပြီး နောက်တွင်ကော်ဖီ မုန့်များကို မှာလိုက်သည်။ အဆိုပါ ကော်ဖီဆိုင်သည် လူရှင်းပြီးအတွဲများသာ လာရောက်လေ့ရှိသည်။ သာမာန်ထက် ဈေးနှုန်းကြီးမြင့်ပြီး သီးသန့်ခန်းများသည် လုံခြုံမှု ပရိုက်ဗေစီအပြည့်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် အတွဲများလာရောက် ကြခြင်းဖြစ်သည်။

သီးသန့်ခန်းများတွင်လည်းဆိုဖာ အရှည်တစ်လုံးနှင့် စားပွဲတစ်လုံးသာရှိသည်။ သာယာငြိမ့်ညောင်းသောတီးလုံးနှင့် အေးစက်မွှေးပျံနေသောအခန်း အိစက်နေသော ဆိုဖာပေါ်တွင် အနည်းဆုံးတော့ ပလွေသံစဉ်၊ ဘာဂျာသံစဉ်များကို လာရောက်အားပေးသူတိုင်း သီကြူးလေ့ရှိသည်။

ဝိတ်တာလေးမှ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းတီး၍ အခန်းတွင်းသို့ စားသောက်စရာများ ပို့ဆောင်ပေးပြီးသည့်နောက်တွင် အန်တီဆွေနှင့် ဝေဖုန်းတို့နှစ်ဦးသား ကော်ဖီသောက်ရင်း စကားပြောကြသည်။ အန်တီဆွေက ထူးထူးဆန်းဆန်း ဆေးလိပ်သောက်ချင်သည်ဟု ဆိုလာသဖြင့် ဝေဖုန်းဆေးလိပ် ပေးလိုက်ရသည်။ ဝေဖုန်းရင်ခွင်ထဲသို့ခေါင်းတိုးဝင်ရင်း စီးကရက်ဖွာနေသော အန်တီဆွေအား ဝေဖုန်းပွေ့ဖက်ထားသည်။ သို့သော်လက်များသည်အငြိမ်အနေ အင်္ကျီပေါ်မှ အန်တီဆွေ၏ နို့အုံကြီးကိုပွတ်လိုက် ပေါင်းတံကိုပွတ်လိုက်ဖြင့် ဝေဖုန်း၏လက်များသည်လှုပ်ရှားနေလေသည်။

“ မောင်..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲကွာ.ဒီမှာနေရတာတစ်မျီုးကြီးဖြစ်နေပြီ…စီးကရက်ကောင်းကောင်းတောင်မသောက်ရဘူး.. ” 

ဟု ဆိုကာ အန်တီဆွေသည် လက်ထဲက စီးကရက်ကို ဆေးလိပ်ခွက်အတွင်းသို့ထိုးချေလိုက်ပြီး ဝေဖုန်းအား ငြုတုတုလေသံဖြင့်ပြောသည်။ဝေဖုန်းသည် ဘာမျှပြန်မပြောပဲ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့်ကာ သူ၏တောင်နေပြီဖြစ်သော လီးကြီးကို ထုတ်ပြ၍အန်တီဆွေအား ကိုင်ခိုင်းထားသည် အန်တီဆွေသည် သွယ်လျှပျော့ပျောင်းသော လက်ချောင်းလေးများဖြင့်ဝေဖုန်း၏ လီးကြီးအား အထက်အောင် အဆုန်အဆန် ဂွင်းတိုက်သလို မဟုတ်ပဲ နုနုရွရွဆွဲပေးနေသည်။

မကြာမီပင် ဝေဖုန်းလီးကြီးသည် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထောင်လာသောအခါ အန်တီဆွေက ဝေဖုန်း၏ ရင်ခွင်ထဲမှပင် ခန္ဓာကိုယ်ကိုအနည်း ငယ်အောက်သို့ လျှောချလျက် သူမ၏လျှာဖျားလေးများဖြင့် လီးဒစ်အား ပတ်ကာကလိပေးနေသည်။

ဝေဖုန်းတစ်ယောက် ကောင်းလွန်းသဖြင့် တအင်းအင်းပင် ညည်းနေရရှာသည်။ အဆိုပါအထိအတွေ့သည်ဝေဖုန်းအတွက် သုတ်ရည်ပင် ထွက်သွားနိုင်သည် ဖြစ်ပေရာ ခေါင်းငုံ့၍ လီးစုပ်ပေးနေသော အန်တီဆွေ့ ခေါင်းအားဆတ်ခနဲဆွဲမ၍ သူမနှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးကြီးများအား အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေလေတော့သည်။ အန်တီဆွေနှင့် ဝေဖုန်းတို့နှစ်ယောက်သား အနမ်းခရီးစဉ်တွင် မျောလွင့်နေကြလေသည်။ မကြာမီ ဝေဖုန်းက အဆင့်တက်ချင်လာသည်။အန်တီဆွေ့အင်္ကျီကို နို့အုံနေရာအထိ လှန်တင်လိုက်သည့်အခါ..

“ ဟိုး…မောင်..ပြန်ကြမယ်နော်.. ”

“ မ..ဒီမှာပဲ..တစ်ခါလောက်ကွာ.. ”

“ အာ..မ..ရှက်တယ်ကွာ..အိမ်ရောက်မှ.. ”

“ မ..တကယ်နော်.. ”

“ အင်း.. ”

“ ဒါပေမဲ့ ဒီမှာထောင်နေတယ်.. ဘယ်လိုအပြင်ပြန်ထွက်မလဲ… ”

“ ဟွန်း..တော်တော်လဲ အားကြီးတဲ့ဟာ.. မနေ့ကပဲ လုပ်ပြီးပြီဟာကို.. ”

“ အာ..အန်တီဆွေ့ကလဲ ဖြစ်နိုင်ရင် ကျွန်တော်က ၂၄ နာရီ စိမ်ထားချင်တာ…”

“ ဟွန်း... တော်တော် အပြောကောင်း.. ”

“ အပြောကောင်းရုံပဲလား..မရဲ့ ”

“ အလုပ်လဲ ကောင်းပါတယ်နော်... ဒါကြောင့် ဟိုကောင်မလေး ကေသီအရည်တွေ တောက်တောက် ကျသွားတာ ”

အန်တီဆွေ့ထံမှ မမျှော်လင့်ထားသော စကားကြောင့် ဝေဖုန်းတစ်ယောက် ခေါင်းနားပန်း ကြီးသွားသည်။ထောင်နေသော လီးပင် အနည်းငယ်ပြန်ကျသွားသည်။

“ အာ..မ..ကလဲ..”

“ ဟွန်း.. မညာပါနဲ့နော်..မ..ကသိပြီးသား ”

ဝေဖုန်း (၅) စက္ကန့်လောက် ဆွံ့အ သွားသည်။ သို့သော်လည်း အန်တီဆွေက…

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါနဲ့ မောင်ရဲ့ ဒို့နဲ့ကေသီနဲ့ကလဲ……”

အန်တီဆွေ အကြောင်စုံ ရှင်းပြလိုက်သောအခါတွင် ဝေဖုန်းတစ်ယောက် အံသြသွားသည်။ ပျော်လည်းပျော်သွားသည်။ ခေါင်းတွင်လဲ အကြံတစ်ခုရသွားသည်။ ယခုညတွင် ကံကောင်းပါက ကေသီရော အန်တီဆွေ့ကိုပါ ရောကြိတ်နိုင်ပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဝိတ်တာလေးကိုခေါ်၍ ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး မုန့်တစ်ချို့ဝယ်ကာ အန်တီဆွေနှင့်အတူဆိုင်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

အပြန်တွင် ကားမောင်းနေရင်း ဝေဖုန်းနှင့် အန်တီဆွေတို့မှာ ဂီယာတံပေါ်တွင် နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆုတ်ကိုင်ထားကြသည်။ ဘာစကားမှတော့မဆိုဖြစ်၊ ကားထဲက ကက်ဆက်တွင်တော့ ဝေဖုန်းအင်မတန်ဖြုတ်ချင်နေသည့် နီနီခင်ဇော်၏ သီချင်းသံက ပျံလွှင့်နေသည်။ ဝေဖုန်းအတွက်တော့ မီးလောင်ရာ လေပင့်ဆိုသလိုဖြစ်နေပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မဆီမဆိုင် နီနီခင်ဇော်၏ ဘော်ဒီအကိတ်ကြီးသည် ဝေဖုန်းတစ်ယောက်ကြိတ်ပြီး ခိုက်သည်မှာ ကြာနေသောကြောင့်ဖြစ်ပေသည်။

ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းသို့ ရောက်ရှိပြီး ကားပါကင်တွင် ကားထိုးလိုက်သည်။ ဝေဖုန်းနှင့် ဒေါ်ဆွေဇင်ခိုင်တို့ ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး ဓါတ်လှေခါးရှိရာသို့ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဓါတ်လှေခါးအတွင်း ရောက်သောအခါဝေဖုန်း၏ လက်များသည် အန်တီဆွေ၏ ပြည့်ကားသောတင်ပါးကြီးကို လက်ဖြင့်အသာအုပ်၍ ကိုင်တွယ်ထားလေသည်။ အန်တီဆွေကတော့ ပြုံးစစနှင့် ....

အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပြီးနောက် နှစ်ဦးသားအခန်းတွင်းသို့ ပင်မရောက်လိုက်ကြ။ တံခါးပိတ်ပြီးသည်နှင့်နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်၍ နမ်းရှုံ့လိုက်ကြသည်မှာ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ဂဟေဆော်ထားသည့်အလား။ ဝေဖုန်း၏လက်များက အငြိမ်မနေ၊ အန်တီဆွေ့ နို့ကြီးများကိုအင်္ကျီပေါ်ကပင် ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်လိုက်လေသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>