Tuesday, September 11, 2018

ကိုမြင့်ဇော်၏အကိုငယ်နှင့်ယောက်ဖများ အပိုင်း ( ၁ )

ကိုမြင့်ဇော်၏အကိုငယ်နှင့်ယောက်ဖများ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - Wild Red

(မွန်းကြပ်လှတဲ့ ရန်ကုန်မြို့ပြရဲ့ အခြေခံ လူတန်းစားဘဝကို အထူးပေါ်လွင်စေတဲ့ ဇာတ်လမ်းကောင်း တစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။)

မြင့်ဇော် ဟာ ၁၅ နှစ်ထဲဝင်ပြီဖြစ်တဲ့ လူပျို ပေါက်အရွယ်ကလေးဖြစ်တယ်။ မြင့်ဇော် တို့မိသားစုဟာ လူဦးရေများပေမယ့်ဆင်းရဲတာကြောင့် ၁၅ ပေ ၃၅ ပေ ခန့်ရှိတဲ့ အိမ်ခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာပဲ စုပေါင်းနေထိုင်ကြရတယ်။ အိမ်ကလေးက လှိုင်သာယာမှာဖြစ်ပြီး မြေစိုက် ထရံကာ သွပ်မိုးအိမ်ကလေးဖြစ်တယ်။ 

မြင့်ဇော်တို့ အိမ်မှာက မြင့်ဇော်အပြင် အသက် ၅၅ နှစ်ခန့် ရှိပြီး လေဖျန်းထားတဲ့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြချို၊ အမအကြီးဆုံး သူဇာချို နဲ့ ယောက်ဖကြီး ကိုဦးတို့ စုံတွဲ၊ အမလတ်ဖြစ်သူ မြနှင်းချိုနဲ့ ယောက်ဖလတ် ကိုဇော်လွင် တို့စုံတွဲ၊ အငယ်ဆုံးအကို ကိုငယ်နဲ့ မရီးဖြစ်သူ ဧပရယ် တို့စုံတွဲ စသည်ဖြင့် လူ ၈ ယောက်စာ ကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်နေထိုင်ကြရတယ်။

အကြီးဆုံး သူဇာချို မှာ အသက် ၂၉ နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်ပြီး သူမယောကျ်ား ကိုဦးထက် ၃ နှစ်ခန့် ကြီးတယ်။ သူမဟာ ဖြူဖြူ သွယ်သွယ်ပေမယ့် အရပ်ရှည်ပြီး ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းရှိတယ်။ တင်ပါးအထိဖုံးတဲ့ ဆံပင်အရှည်ကြီးထားပြီး ရုပ်ရည်ကလည်း ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ထက် သာသေးတယ်။ ကိုဦးကတော့ အသားညို တယ်။ ဒေါင်တွေ ဗလတွေကောင်းတယ်။ အမကြီး သူဇာချိုတို့လင်မယားဟာ ရှေ့သွားနောက်လိုက်ညီကြတယ်။

အမလတ် မြနှင်းချိုတို့ လင်မယားလည်း မကြီးတို့စုံတွဲ လိုပဲ ရှေ့ သွားနောက်လိုက်ညီတယ်။ မလတ်က မကြီးလောက်အသားမဖြူဘူး၊ အရပ်လည်းမမြင့်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အနေတော် အရပ်ရှိပြီး သူမရဲ့ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် တင်းတင်းဖွံ့ဖွံ့နဲ့ ဆိုတော့ ကြည့်လို့ကောင်းတယ်။ ဆံပင်လည်း ကျောလောက်ပဲရှိပေမယ့် ဆံပင်ပုံစံနဲ့မျက်နှာတိတိရိရိကလေးနဲ့က လိုက်ဖက်တော့ ကြည့်ရတာ တစ်မျိုးလှတယ်။ 

ကိုဇော်လွင်ကလည်း ကိုဦးလောက်အရပ်မမြင့်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုဦးထက် ဗလတောင့်တယ်။ မလတ် နဲ့ ကိုဇော်လွင်တို့ လင်မယားကတော့ သက်တူရွယ်တူ ၂၄၊ ၂၅ ဝန်းကျင်ပဲ ရှိကြလိမ့်ဦးမယ်။

လိုက်ဖက်မညီတာကတော့ ကိုငယ်တို့ လင်မယားပဲ။ နှစ်ယောက်စလုံးကတော့ အသားဖြူပါရဲ့ ။ ဒါပေမယ့် ကိုငယ်က အရပ် ကလန်ကလားနဲ့ ၊ ကိုငယ့်မိန်းမ မဧပရယ်ကကြတော့ အရပ်က ပုတယ်။ ၅ ပေလောက်ပဲရှိမယ်ထင်ရတယ်။

ကိုငယ်က နေပုံထိုင်ပုံ ဝတ်ပုံစားပုံ တုံးလွန်းတယ်။ မဧပရယ် က ခေတ်ဆန်တယ်။ အဝတ်အစားဝတ်ရင်လည်း သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးသေးသေးကိတ်ကိတ်ကလေးရဲ့ လှပတဲ့ အချိုးအစားတွေကို တင်းတင်းရင်းရင်း ပေါ်လွင်စေတဲ့ အဝတ်အစားလေးတွေကိုရွေးချယ်ပြီး မလှ လှအောင် ဝတ်တတ်စားတတ်တယ်။ ချစ်စရာ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာလည်း အမြဲတမ်း မိတ်ကပ်တွေ ပေါင်ဒါတွေနဲ့ မှုန်နေအောင် လိမ်းပြီး ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေတတ်တယ်။ ကိုငယ်အသက်က ၂၃ လောက်ရှိပြီး သူ့မိန်မ မဧပရယ်ထက် ၁ နှစ်လောက်ကြီးတယ်။

အကြီးဆုံး သူဇာချိုဟာ စက်ရုံမှာ အရင်ကအလုပ်လုပ်တယ်။ ဖခင်ဦးမြချိုလေဖြတ်သွားပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့စက်ရုံအလုပ်ကထွက်လိုက်ပြီး အိမ်မှာနေရင်း ဖခင်ကြီးကိုပဲ ပြုစုရတော့တယ်။သူဇာချို့ ယောကျ်ား ယောက်ဖကြီး ကိုဦးကတော့ အားလုံထဲမှာ ဝင်ငွေအတောင့်ဆုံးပဲ။ သူက ဘစ်ကားဒရိုင်ဘာအလုပ်လုပ်ပြီး ကိုဇော်လွင်နဲ့ ကိုငယ်တို့ က အဲ့ဒီကားမှာပဲ စပယာတွေလုပ်ကြတယ်။ ပြောရရင် ကိုငယ်က ကားစပယ်ယာလိုက်ရင်း ကျန်တဲ့စပယ်ယာတစ်ယောက်နဲ့ ဒရိုင်ဘာက အိမ်ကအမနှစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီး အကြောင်းပါကြတာဖြစ်တယ်။

မြနှင်းချိုနဲ့ ဧပရယ်တို့ကတော့ မကြီးသူဇာလုပ်ခဲ့တဲ့စက်ရုံမှာ ခုထက်ထိအလုပ်ဝင်ကြတုန်းပဲ။ ကိုငယ်နဲ့ မဧပရယ်တို့ငြားကြတာက သိပ်မကြာသေးဘူး။ အမလတ်မြနှင်းချိုကို ကိုဇော်လွင်သွားကြိုတာကို လိုက်လိုက်သွားရင်း ကိုငယ်နဲ့ မဧပရယ်တို့ ဆုံခဲ့ကြပုံရတယ်။

မြင့်ဇော်ကတော့ ယောက်ဖတွေ အကိုတွေလို ကားလိုက်တာ ဝါသနာမပါတော့ အမလတ်နဲ့ မရီး တို့ လုပ်တဲ့ စက်ရုံမှာပဲ အလုပ်ဝင်လုပ်တာ ခုဆိုရင် ၂ လရှိသွားပြီ။ ဖခင် လူမမာကြီးက လွဲရင် တစ်အိမ်သားလုံး ပြိုင်းပြိုင်း ယိုင်းယိုင်း အလုပ်တွေကိုယ်စီထွက်လုပ်ကြတော့ မြင့်ဇော်တို့ မိသားစုလေးဟာ အရမ်းကြီးစုမိဆောင်းမိမဟုတ်ပေမယ့် စားနိုင်သောက်နိုင်နဲ့ စိုစိုပြေပြေသာသာယာယာ လေးရှိကြတယ်။ 

ကိုငယ်နဲ့ ယောက်ဖအကြီးနှစ်ယောက်၊ မကြီး၊ မလတ်နဲ့ ကိုငယ့်မိန်းမ ဧပရယ် အားလုံးဟာ အရင်ကတည်းက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေဖြစ်ကြလို့ တစ်ယောက်အထာတစ်ယောက်သိကြပြီး အိမ်မှာ ဘာပြဿနာမှမရှိဘဲ အားလုံးစုပေါင်းပြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေထိုင်ကြတယ်။ အိမ်မှာက အဖေပြီးရင် အမကြီး သူဇာချိုက အသက်အကြီးဆုံးဖြစ်တယ်။ 

မကြီးဟာ သူ့အမျိုးသား ကိုဦးထက်လည်း အသက်ကြီးတာမို့ ကိုဦးက မကြီးကို ကြောက်ရတယ်။ အိမ်မှာ ဝင်ငွေအဖြောင့်ဆုံးက ကိုဦး ဖြစ်ပြီး ထုတ်စရာ ကုန်စရာရှိရင်လည်း မကြီးတို့ လင်မယားကပဲ ထုတ်တာ ကုန်တာများတာကြောင့် ကျန်တဲ့ အငယ်တွေအားလုံးက မကြီးကို ချစ်ကြောက်ရိုသေကြရတယ်။

အမအကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ သူဇာချို ကလည်း အကြီးဆုံးပီပီ အစားစားတာကမှအစ အရာရာမှာ အနစ်နာခံပြီး အငယ်တွေကို ဦးစားပေးတာကများတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပဲ မြင့်ဇော်တို့ မိသားစုလေးဟာ အေးချမ်းပျော်ရွှင်စရာကောင်းပြီး စည်းလုံးညီညွတ်ကြတဲ့ မိသားစုကလေးပဲ ဖြစ်တော့တယ်။

“  ကိုကို မနက်ဖြန်ကြ စက်ရုံပိတ်တယ်။ အဲ့ဒါ ဧပရယ့် ကိုရုပ်ရှင်လိုက်ပြပါလား။ စပိုက်တာမန်းကား အသစ်ရုံတင်နေတာ ဧပရယ်ကြည့်ချင်လို့  ”

“  အေးလေ သွားကြည့်ကြတာပေါ့။ မနက်ဖန် ကိုဦးကလည်း ကား နေ့တစ်ဝက်ပဲထွက်မှာ။ မကြီး သူဇာရဲ့ မွေးနေ့မို့ ညနေဘုရားလိုက်ပို့ရမယ်ဆိုပဲ  ”

“  ဟေးးးး ဒါမှ တို့ရဲ့ ကိုကိုကွ။ သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ်  ”

“  ဟဲ ဟဲ ပါးစပ်နဲ့ ချစ်ရုံလောက်နဲ့တော့မရဘူး။ လာထား - -   ”

“  အို အို ကိုကလည်း သူများတွေ မအိပ်ကြသေးဘူးထင်တယ်။ တကတည်း သိပ်ကဲတာပဲ  ”

“  ဟာ အိပ်ပါပြီကွာ။ ဟိုမှာ အသံမကြားဘူးလား ကိုဦးဆို ဟောက်တောင်နေပြီ။ ကဲလာ.  ”

“  ကဲ ကြည့်။ သူသိပ်ကဲတာပဲ။ ခစ် ခစ် ခစ်   ”

ကိုငယ်တို့ ခြင်ထောင်ထဲမှ အသံများကို မြင့်ဇော်ကြားနေရတယ်။ အိမ်က ကျဉ်းပြီး မိသားစု များတာကြောင့် ညဆိုရင် အိမ်ရှေ့ လူနေသောနေရာမှာပဲ ခြင်ထောင်တွေကို တန်းစီထောင်ပြီး အိပ်ယာချင်းဘေးချင်းကပ် ယှဉ်ကာအိပ်ကြရတာဖြစ်တယ်။ 

ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်ချိုရဲ့ အိပ်ယာကတော့ အိမ်ရှေ့ တော်တော်ကျတဲ့ ဘုရားစင်အောက်မှာ ဖြစ်ပြီး၊ဦးမြင့်ချိုအိပ်ယာနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ကိုဦးနဲ့ မသူဇာချို တို့ လင်မယားအိပ်ကြတယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာမှ ကပ်လျှက်မလတ်တို့စုံတွဲ၊ ကိုငယ်တို့ စုံတွဲ အိပ်ယာများဖြစ်ကြပြီး မြင့်ဇော်ရဲ့ အိပ်ယာကတော့ အိမ်အတွင်းဘက်အကျဆုံးမှာဖြစ်တယ်။

ညအိပ်ချိန်တွင် ဘုရားစင်မှာ စိမ်းဖန့်ဖန့် မီးလုံးလေးထွန်းထားတဲ့အတွက်ကြောင့် ချောင်အကျဆုံး အမှောင်အကျဆုံးဖြစ်တဲ့ မြင့်ဇော်ရဲ့ ခြင်ထောင်ထဲကကြည့်ရင် ကိုငယ် ကနေစပြီး၊ မလတ်၊ မကြီး နဲ့နောက်ဆုံး ဖခင်ဦးမြင့်ချို ခြင်ထောင်ထဲအထိကိုပါ ဖြတ်သန်းဖောက်ထွင်းပြီး ခပ်ဝါးဝါး အားလုံးမြင်ရတယ်။ အနီးဆုံး ဖြစ်တဲ့ ကိုငယ်တို့ လင်မယားကိုတော့ တော်တော်လေးထင်ထင်ရှားရှားကိုမြင်ရတယ်။ အိပ်ယာချင်းတွေ လွန်စွာနီးကပ်နေတဲ့ အတွက်ကြောင့် ဘယ်လောက်ပဲ အသံလုံအောင် ကျိတ်မှိတ်ပြီး ကြိုးစားပေမယ့် အသံပလံတွေကလည်းကြားနေရတာပါပဲ။

အိမ်ထောင်တွေကလည်းများတာကြောင့် ငြီးငြူ သံ၊ ကျွတ်သပ်သံ၊ အမေတသံ၊ အကိုခေါ်သံ မောင်ခေါ်သံ တွေဟာလည်း နေ့တိုင်းလိုလို ခြင်ထောင်တစ်ခုကမဟုတ်ရင် တစ်ခုကဆိုသလို ခပ်တိုးတိုးတော့ထွက်ပေါ်လာတတ်စမြဲပဲ။ တခါတလေ  ခပ်ကျယ်ကျယ်လေးတောင် တစ်ချက်တစ်ချက် ကြားရမိတယ်။ 

အဆိုးဆုံးကတော့ အလယ်ဆုံးမှာနေတဲ့ အမလတ် မြနှင်းချို နဲ့ ကိုဇော်လွင် တို့လင်မယားပဲ။ သူများစုံတွဲတွေထက် အကြိမ်ရေလည်းများသလို အသံလည်းပိုပြီးကျယ်ကျယ်ထွက်တာများတယ်။ မလတ်က ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကဖွံ့ဖွံ့လှလှ မို့မို့မောက်မောက် ကိုဇော်လွင်ကလည်း ဗလကသန်သန်ဆိုတော့ သူများတွေထက်ပိုပြီး အဲ့ဒီနေရာမှာ ဆန္ဒရှိကြပုံရတယ်။

ကိုငယ်တို့စုံတွဲကလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်တွေဆိုတော့ အကြိမ်မနဲလှဘူး ။ တခါတလေ မလတ်တို့ စုံတွဲနဲ့ ကိုငယ် မဧပရယ်တို့စုံတွဲ နှစ်တွဲတိုက်တဲ့နေ့တွေတောင် ရှိတတ်တယ်။ အဲ့လိုညမျိုးဆို တစ်အိမ်လုံး အသံတွေနဲ့ ပြည့်နေတာပဲ။

ကြမ်းခင်းကလည်း တလှုပ်လှုပ် တဒုန်းဒုန်း နဲ့ပေါ့။ တစ်ခုရှိတာက မဧပရယ်က မလတ်မြနှင်းချိုလိုမဟုတ်ဘူး။ မလတ်ကို ကိုဇော်လွင် လုပ်သလို အသံတွေထွက်ပြီး အရမ်းကြီး ရုန်းကန်ကော့လန်နေတာမျိုးမရှိပဲ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ စုပ်ကလေးသပ်လိုက် တိုးတိုးမျှင်းမျှင်းလေး ရှိုက်ရှိုက်ငြီးလိုက်နဲ့ ကိုယ်ငယ်လုပ်သမျှ ကို အံကျိတ်ပြီးအရသာခံနေတတ်တယ်။ 

တခါတခါ အလုပ်ခံနေရင်းကနေပြီး မဧပရယ်ဟာ သူမရဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ဒီဖက်ခြင်ထောင်ထဲက မြင့်ဇော်ရဲ့ လက်မောင်းကို ဖွဖွလေးဆုပ်လိုက် ရွရွလေးပွတ်လိုက် လာပြီးလုပ်တတ်တယ်။ ခံစားချက်တွေပြင်းရှလာလွန်းတော့လည်း ကိုင်မိကိုင်ရာ ဆွဲမိဆွဲရာ ကိုင်မိ၊ ဆွဲမိတဲ့ သဘောဖြစ်မယ်လို့ပဲထင်ရတယ်။

အကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ သူဇာချိုကတော့ အားလုံးနဲ့မတူဘူး။ မြင့်ဇော်ရဲ့ ခြင်ထောင်နဲ့ သူဇာချိုတို့ခြင်ထောင်နဲ့ လှမ်းတာကတစ်ကြောင်း၊ သူဇာချိုကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒီလိုကိစ္စ မျိုးမှာ သွေးသားဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်လို့ တခါတလေ မိမိရဲ့ လင်သားနဲ့ခံစားမိပေမယ့် သူမဟာအားလုံးထဲမှာ အကြီးဆုံးနေရာမှာရှိတဲ့အတွက် သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ဆိုသလို တတ်နိုင်သမျှ ဖုံးဖုံးဖိဖိ တိုးတိုးတိတ်တိတ်နဲ့ အောင့်အီးသည်းခံပြီးနေတတ်တာက တကြောင်းကြောင့် အမကြီးသူဇာချို တို့ရဲ့ အသံကိုတော့ ကြားရခဲလှတယ် ။ တခါတရံမှသာ သူဇာချို ရဲ့ ကျွတ်သပ်သံ၊ ရှီးတိုက်ငြီးသံ သဲ့သဲ့လေးမျှကိုသာ မြင့်ဇော်ကြားရတတ်တယ်။

ခုအချိန်မှာကတော့ မြင့်ဇော်နဲ့ ခြင်ထောင်ခြင်းကပ်ရက်ဖြစ်တဲ့ ကိုငယ်တို့ လင်မယားအသံကို ကြားနေရတယ်။

“  ပြွတ်ပြွတ် အို ။ ရွှတ် အားးးး ။ ခစ် ခစ် ခစ် သူများနို့တွေကို  ”

“  ရွှတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အ အ ဟားးး ကိုရယ် ဟင်းးးးး  ”

“  ထဘီချွတ်လိုက်ပါလား ဧပရယ် ရယ်  ”

လို့ ကိုငယ်ကပြောတော့ - - - - -

“  ဟေ့အေကွာ ရှက်တယ်။ ဘေးမှာလူတွေနဲ့   ”

တဲ့ မဧပရယ် တိုးတိုးလေးငြင်းသံကြားရတယ်။

“  ကဲ ဒါဆိုလှန်တင်လိုက်။ ဟုတ်ပြီ   ”

“  ပြွတ်ပြွတ် အားးး အားးးး ဇွပ်ဇွပ် ဇွပ်ဇွပ် အမလေးးးး အမလေးးး ဟင်းး ဟင်းးး  ”

“  ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးးးး ပြွတ်ဇွပ်ပြွတ် ဟီးးးးး ကို ကို ကိုရေ  ”

“  ရွှတ်ပြွတ်ပြွတ် အား ဟားးး ဟားးးးးး

“  ပြွတ်ဇွပ်ဇွပ်ရွှတ် အားးး အမလေးးးဟေးးးဟေးးးဟေးးးးးးး ဇွပ်ဇွပ် အ၊ ကို  ”

“  ဇွပ်ပြွတ်ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ်ရွှတ် အောင့်မလေး အောင့်မလေးးးးးး ကို၊ ကို၊ ကိုရေ ကိုရေ ဟီးးးးးးးးးးးးး ဟားးးးးးးးးးးးးး  ”

မဧပရယ်ရဲ့ နို့ ကိုစို့ ရင်း အောက်ကပစ်စီးထဲကို လက်ချောင်းထိုးထည့်ပြီး မွှေ့ပေးနေတဲ့ ကိုငယ့်ဟန် ကို မြင့်ဇော်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရတယ်။ အားလုံးအိပ်ပြီအမှတ်နဲ့ ကိုငယ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း သမလိုက်တာကြောင့် ယခင်က ညင်ညင်သာသာ လွန့်လူးပြီး အရသာခံနေကြ မဧပရယ်တစ်ယောက် တော်တော်လေး မချိမဆံ့ကိုခံစားသွားရတယ်။

အသံလည်းခပ်ကျယ်ကျယ်ထွက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကော့လန်ရုန်းကြွလို့ ကိုငယ့်လက်နဲ့တင် မဧပရယ် ဟာပြည့်ပြည့်၀၀ ပြီးသွားပုံပေါ်တယ်။

“  အကိုမကောင်းဘူးကွာ။ ဘေးမှာ မောင်လေး မြင့်ဇော်ကော လူကြီးတွေပါအိပ်နေတာ။ တော်ကြာ နိုးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ လူကိုအရမ်းလုပ်တယ် ။ သွားတော့   ”

လို့ မောပမ်းနွမ်းလျှနေသော လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောရှာတယ်။ မဧပရယ်က ကိုငယ့်ကို ပြောမယ့်သာပြောနေတာ ဟိုက မဧပရယ်ရုန်းကန်ကော့လန်နေကတည်းက သူမရဲ့ လုံချည်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီးလို့ မဧပရယ်ခမြာမှာ အောက်ပိုင်းဗလာ ဖြစ်နေရှာပြီ။ ဒူးနှစ်ဘက်ကိုထောင်ပြီး ပေါင်ကားထားတဲ့ မဧပရယ်ရဲ့ ဗလာကျင်းထားတဲ့ သေးသေးပြည့်ပြည့် အောက်ပိုင်းအလှကို မြင့်ဇော်မြင်နေရတယ်။

“  အေးပါ ဧပရယ်ရယ်။ ကို ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ့မယ်။ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ လာ  ”

ဆိုပြီး ကိုငယ်က မဧပရယ် ရဲ့ ဒူးနှစ်ချောင်းကိုတွန်းတင်လိုက်ပြီး အပေါ်ကိုတက်လိုက်တယ်။ မရှေးမနှောင်းမှာ 

“  ဗြွတ်   ”

ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ မဧပရယ်ရဲ့  အားးးးး ခနဲ အသံစူးအင့်အင့်လေးတစ်ချက်ထွက်လာတယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ မဧပရယ်ဟာ ထုံးစံအတိုင်း တိုးတိုးညှင်းညှင်းနဲ့ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ တဟင်းးးဟင်းးးးး တဟီးးးဟီးးးးးး ညဉ်းငြူပြီး ညင်သာစွာလွန့်လူးရင်း ကိုငယ်ပေးသမျှ ကာမအရသာတို့ကိုထိထိမိမိ ခံစားနေပါတော့တယ်။

မြင့်ဇော်အိပ်ယာနိုးတော့ မကြီး သူဇာချိုကတော့ ဖေဖေ့ ဝေယျာဝစ္စတွေ လုပ်ပေးပြီးလို့ နောက်ဖေးမီးဖို အဖီကလေးထဲမှာ မီးမွှေးပြီး ထမင်းဟင်းချက်ဖို့လုပ်နေပြီ။ ဖေဖေက အိမ်ရှေ့ ဘုရားစင်အောက်မှာထိုင်ပြီး Good Health ဂျာနယ်တစ်ဆောင်ဖတ်နေတယ်။ စက်ရုံပိတ်ရက်ဖြစ်တာမို့ မလတ်နဲ့ မဧပရယ်က စောစောထပြီးဈေးသွားကြတယ်တဲ့။

မြင့်ဇော်မျက်နှာသစ်ဖို့ အိမ်ရှေ့ ရေစည်ရှိရာကိုထွက်လိုက်တော့ ရေစည်နဲ့မလှမ်းမကမ်း မန်ကျီးပင်ကြီးအောက်က ကွပ်ပြစ်မှာထိုင်နေတဲ့ ယောက်ဖတော်ကြီးနှစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

“  ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်ကြီး ဒီနေ့ကားမထွက်ကြဘူးလား  ”

လို့ မြင့်ဇော်ကမေးတော့ ကိုဦးကပြန်ဖြေတယ်။

“  အေးးး ညီလေးရေ အစကတော့အကိုလည်း နေ့တဝက်လောက်ထွက်မယ်မှန်းထားတာ။ ခု အုံနာက နယ်ကသူ့ဘကြီးဘုန်းကြီး ပျံတော်မူသွားတာ ကားအကူလိုလို့ဆိုပြီးကားလာယူသွားတယ် တဲ့။ ဒါနဲ့ အကိုတို့လည်းကားမရှိတော့ အေးဆေးထိုင်နေကြတာပဲကွာ  ”

“  ဒါနဲ့ ကိုငယ်ကော မတွေ့ပါလား  ”

“  မင်းကိုငယ်က မုန့်တီသုပ်စားချင်လို့တဲ့။ မင်းအမတွေနဲ့ ဈေးလိုက်သွားတယ်  ”

“  အလကားပါ ကိုဦးရာ။ ဒီကောင် သူ့မိန်းမ ဧပရယ် သေးသေးလေး ဈေးဆွဲခြင်းမနိုင်မှာစိုးလို့ ဈေးခြင်းလိုက်ဆွဲပေးတာပါ  ”

ကိုဇော်လွင်က ဝင်ပြောတော့ ကိုဦးကပြန်ပြီး

“  မင့်မိန်းမလည်းပါတာပဲကွ။ မင်းကကော စိတ်မပူဘူးလား  ”

“  ပူစရာမလိုပါဘူး ကိုဦးရာ။ ကျုပ်မိန်းမက အားရှိပြီးသား။ ဈေးခြင်းတစ်ခြင်းလောက်ကတော့ အေးဆေး။ ကျုပ်မိန်းမက အကိတ်ဗျ အကိတ်  ”

“  ငါ့ညီမိန်းမ ဧပရယ်လည်း ကိတ်ပါတယ်ကွာ။ သူ့ခမြာ အရပ်ပုပြီး လူကောင်လေးညှက်နေလို့ပါ။ ဟားးး ဟားးးးး ဟားးးး ဟားးးးး  ”

စသဖြင့် စကားအပြန်အလှန်ပြီး ရယ်မောနေကြတော့တယ်။ မြင့်ဇော်လည်း မျက်နှာသစ် သွားတိုက်လုပ်ဖို့ ပြင်ဆင်နေရင်း လိုက်ပြီးရယ်မောမိတော့တယ်။

ထို့နောက် မြင့်ဇော်ဟာ မျက်နှာသစ်နေရင်း ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်လွင်စကားစက်ပြောနေတဲ့အသံတချို့နားထောင်နေမိတယ်။

“  ကိုဦး ဒီနေ့ မကြီးသူဇာချို မွေးနေ့ဆို  ”

“  အေးလေ၊ ညနေကြ သူ့ကိုဘုရားကိုတောင်လိုက်ပို့ပေးရဦးမယ်  ”

“  တက်စီနဲ့ပဲသွားမှာလား  ”

“  အေးပေါ့ကွာ။ တစ်ခါတလေသွားတာဆိုတော့ သက်သောင့်သက်သာ တက်စီပဲငှားသွားတော့မယ်  ”

“  ဒါနဲ့ ခင်ဗျား မသူဇာကို မွေးနေ့လက်ဆောင် ဘာပေးမှာလဲ  ”

“  စဉ်းစားရသေးပါဘူးကွာ။ ဘုရားသွားရင်းနဲ့ လမ်းမှာ သူကြိုက်တာ တစ်ခုခုဝယ်ပေးလိုက်မလားလို့  ”

“  ဟဲ ဟဲ ကျုပ်ပြောမယ်။ ခင်မြား မသူဇာကို ချစ်လက်ဆောင်မပေးချင်ဘူးလား  ”

“  ဘာလည်း ချစ်လက်ဆောင်ဆိုတာက  ”

“  ဟော့ဒီမှာ  ”

ကိုဇော်လွင်က သူ့အင်္ကျီအိပ်ကပ်ထဲက တစ်ခုခုထုတ်ပြီး ကိုဦးကိုပေးလိုက်တာကို မြင့်ဇော်မြင်လိုက်တယ်။

“  ဒါဘာလည်းကွ။ မှန်းစမ်း - - - သြော်ငါသိပြီ။ ဒါ စွပ်ရတာမဟုတ်လား  ”

“  ဟုတ်တယ်။ ပြီးတော့ အပေါ်က ကွိုင်လည်း ထပ်ရသေးတယ်  ”

“  မင်းဟာက ဖြစ်ပါ့မလားကွာ။ အလုံးတွေကလည်းမနဲဘူး။ ၇ လုံး ၈လုံးလောက်ရှိတယ်  ”

“  ဖြစ်ပါတယ် ကိုဦးရာ။ ဒါနဲ့ဆို မိန်းမတွေ သိပ်အသဲခိုက်သွားကြတယ်ဆိုပဲ။ ကျုပ်ဘော်ဒါ ဘောစိတစ်ယောက်ဆီက ရလာတာနော်။ ဒါမျိုးက ဈေးနဲနဲကြီးတယ်။ ရှားလည်းရှားတယ်။ ပြီးတော့ ဒီလူက အဲ့ဘက်မှာ ဆြာကြီး။ မကောင်းရင် ဘယ်သုံးလိမ့်မလဲ။ ကျုပ်တောင် မြနှင်းကို စမ်းမကြည့်ရသေးဘူး။ ခင်ဗျားကို အကြီးမိုလို့ဦးစားပေးပြီး အရင်ပေးသုံးတာ  ”

“  အေးပါကွာ။ အေးပါ။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ငါ့ကောင်ရယ်  ”

“  မသူဇာကြီး အရသာတွေ့ပြီး ခင်မြားကို အစွဲကြီး စွဲချစ်သွားရင်တော့ ကျုပ်ကိုခင်ဗျား ပြုစုရမယ်နော်  ”

“  အေးပါ။ ပြုစုပါ့မယ် မယားညီအကိုလေးရယ်။ ဟုတ်ပြီလား  ”

“  ဒါပဲပေါ့ဗျာ။ ဟားးးး ဟားးးးးး ဟားးးးးးးး  ”

ယောက်ဖတော် နှစ်ဦး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘာတွေပေးကမ်းပြီး ဘာတွေ သဘောတွေကြ ရယ်မောနေကြသည်ကို မြင့်ဇော် သိပ်နားမလည်ပေ။ ဒီည မကြီးသူဇာချိုနဲ့ ယောက်ဖကြီး ကိုဦးတစ်ယောက် ဘာတွေဖြစ်ကြမလဲပဲ မြင့်ဇော်တွေးနေမိတယ်။

အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ဈေးသွားတဲ့ လူတွေပြန်ရောက်လာကြတယ်။ ကိုဦးပြောသလိုပဲ ကိုငယ်က ဈေးခြင်းကြီးကိုဆွဲလို့။ မလတ်နဲ့မဧပရယ်တို့က ပိုက်ဆံအိပ်ကလေးတွေကိုယ်စီကိုင်ပြီး စကားတပြောပြောနဲ့ ပြန်လာကြခြင်းဖြစ်တယ်။ အိမ်ရှေ့ကိုရောက်တော့

“  ကိုဇော်နဲ့ ကိုဦးရေလာဟေ့ ဒီမှာ ဈေးက နန်းကြီးသုပ်တွေဝယ်လာတယ်။ မောင်လေးလည်း မြန်မြန်လာနော်။ တော်ကြာ ဟင်းချိုတွေ အေးကုန်လိမ့်မယ်  ”

မလတ်တို့က အားလုံးကိုအော်ခေါ်ပြီး အိမ်ပေါ်ကိုတက်သွားကြတယ်။ ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်လည်း ကွပ်ပြစ်ကနေ ထပြီး သုပ်သုပ် သုပ်သုပ်နဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်သွားတော့တယ်။ မြင့်ဇော်လည်း ဗိုက်ဆာဆာရှိလှသည်မို့ ကပြာကယာ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပြီး နန်းကြီးသုပ်စားဖို့ရာအတွက် အိမ်ထဲသို့ ခပ်မြန်မြန်ဝင်ခဲ့ပါတော့တယ်။

ညနေရောက်တော့ ကိုဦးနဲ့ မကြီးသူဇာချိုတို့က ဘုရားကို တက်စီငှားပြီးထွက်သွားကြတယ်။ ကိုဇော်လွင်နဲ့ မလတ်တို့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တာကို ကိုငယ်တို့ စုံတွဲပါ လိုက်သွားကြတော့ အိမ်မှာ ဖခင်လူမမာကြီးနဲ့ မြင့်ဇော် နှစ်ယောက်ထဲပဲ အိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့ ရတော့တယ်။ သူတို့စုံတွဲတွေ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ပြီး အပြန်တရုတ်တန်းပါ ဝင်မယ်လို့ ပြောသံကြားမိတယ်။

ပြီးတော့ မြင့်ဇော်အတွက်လည်း နံရိုးကင်နဲ့ ထမင်းကြော်ဝယ်လာမယ်လို့ ကတိပေးပြီး ပျော်ပျော်ပါးပါးထွက်သွားကြတာဖြစ်တယ်။ သူတို့ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဘစ်ကားနဲ့ပဲ လစ်ကြတာပဲပေါ့။

“  အ၊ အဟား ဟား ဟားးးးး ရှီးးး းးးး းးးး  ”

မြင့်ဇော်နားထဲကိုဝင်လာတာက အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ လှိုက်လှိုက်လဲလဲ ညဉ်းညူလိုက်တဲ့ အသံတစ်သံတစ်သံ။

မရှေးမနှောင်းမှာပဲ တိုင်ကပ်နာရီမှ ၁၁ နာရီထိုးသံကိုကြားရတယ်။ ဖေဖေဦးမြချိုကတော့ ည ၉နာရီလောက်ကတည်းက ဘုရားရှိခိုးကာ ဆေးသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်သွားပြီ။ ဆြာဝန်က ဖေ့ဖေ့ကို ပေးတဲ့ ဆေးတွေထဲမှာ အိပ်ဆေးတွေပါတော့ ဖေဖေဟာညအိပ်ရင် တရေးနိုးလေ့မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် မနက်ဆိုရင်တော့ ဖေဖေက စောစောထလေ့ရှိတယ်။

မလတ်တို့လင်မယားနဲ့၊ ကိုငယ်တို့လင်မယားတွေကတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီးအပြန် တရုတ်တန်းဝင်ကာ ဗိုက်ကားအောင်စားသောက်လာပြီး အဆီရစ်လို့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်မောကြနေကြပြီ။

“  ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် အိုးးး းးး ဟိုးးးး းးးး ဟိုးးး းးးး ဟိုးး းးးး ဟိုးး းးး းးး ဟင်းးး းးးး းးးးး  ”

အသံတွေဘယ်ကလာသလဲ မြင့်ဇော်အကဲခတ်လိုက်တော့ ကိုငယ်တို့ မလတ်တို့ လင်မယားတွေရဲ့ ခြင်ထောင်တွေကိုဖြတ်ပြီး မကြီးတို့ခြင်ထောင်ထဲက လှုပ်ရှားနေမှုကို အိမ်ရှေ့မှာထွန်းထားတဲ့ မမှိန့်တမှိန် မီးသီးရောင်နဲ့မြင့်ဇော် ဝိုးတဝါးမြင်လိုက်ရတယ်။

“  ဟာ မကြီး အသံပါလား  ”

မြင့်ဇော် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ မကြီးက အရင် ကျိတ်ခံနေကြပါ။ အသံ အဲ့လောက်မထွက်ဖူးပါဘူး။ ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်ပါလိမ့်။ ပြီးတော့ မကြီးအသံတွေက တော်တော်ကို တုန်ရီနေပြီး လှိုက်သံတွေပါ ပါနေပါပကော။ ဘယ့်နှယ့်ဟာပါလိမ့် မြင့်ဇော် လည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး အမြင်အာရုံကိုစူးစိုက်ကြည့်ကာ နားကိုလည်း တတ်နိုင်သမျှ စွင့်ထားလိုက်တယ်။

“  ဗြွတ်ဗြွတ်ဗြွတ်ဗြွတ် ဗွက် အဟာ အဟာ ဟားးး းးး ဟားးး းးးး ဟက် ဟက် ၊ ဟီးးးး ဟီးးးး ဟီးးးး ဟီးးး းးး းး  ”

ကိုဦးကတော့ မကြီးသူဇာချို ကို လုပ်နေလေပြီ။ မကြီးက ပက်လက်လှန်ပြီး ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်ကာ ပေါင်ကားပေးထားရပုံပေါ်တယ်။ ကိုဦးက မကြီးရဲ့ ကားထောင်ထားတဲ့ပေါင်နှစ်ခုကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး သူ့ရဲ့ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် တော်တော်ကိုဖြေးဖြေးချင်းထိန်းလုပ်နေတယ်။ မကြီးရဲ့ တင်ပါးစုံနဲ့ ခါးအောက်မှာလည်း ခေါင်းအုံးလား စောင်ခေါက်လားမသိတဲ့ တစ်ခုခု ခံထားပုံရတယ်။ မကြီးရဲ့ ကားထားတဲ့ တင်ပါးစုံကြီးဟာ တော်လေးမြောက်ကြွနေတယ်။ မြင့်ဇော်ကြည့်နေဆဲမှာပဲ ကိုဦးက သူ့ရဲ့ခါးကို ရှေ့ကိုဖြေးဖြေးခြင်း တွန်းလိုက်ပြန်တယ်။

“  ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ်   ”

ကိုဦးရဲ့  လီးဝင်သွားတဲ့ အသံနဲ့ အတူ

“  အ၊ အမေရေ - - - အာ၊ အဟာဟာ အီးးးး ဟီးးးးး ဂျစ်ဂျစ် ဟီးးးးဟီးး းးး းးးးး ဂျစ်ဂျစ် ဂျစ် သေပြီးးး းးးး းးးးးး

အမေတပြီး အသံရှည်စွဲကာ မချိမဆန့် ညဉ်းညူလိုက်တဲ့ မကြီးရဲ့ ညဉ်းညူသံ ခပ်ကျယ်ကျယ် ထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မကြီးက ကျမ်းပြင်တွေ ဖျာတွေကိုကုတ်မိကုတ်ရာကုတ်ချစ်နေပုံရတယ်။ မကြီးရဲ့ ညဉ်းညူသံနဲ့ အတူ တဂျစ်ဂျစ်နဲ့ တစ်ခုခုကို ကုတ်လိုက်ခြစ်လိုက်တဲ့ အသံတွေကိုပါကြားနေရတယ်။ ကိုဦးက ခါးကို နောက်ကိုဖြေးဖြေးခြင်းပြန်ဆုတ်လိုက်ပြန်တော့

“  ဗြွတ်ပြွတ် ဗြွတ်ဗွက် ဗွက် ဗွက်ဗွက်  ”

ခပ်နှေးနှေး ပြန်ထွက်နေတဲ့ ကိုဦးရဲ့  လီးထွက်သံနဲ့အတူ မကြီးရဲ့ လှိုက်လှိုက်လဲလဲ ညဉ်းညူသံတို့ကို ကြားရပြန်တယ်။

“  အို အ၊ အ အ အ ဟားးးး းးး ရှီးးးးးဟီးးးးးဟီးးးးးးးဟီးးးး းးး းးး အင့် ဟားးးး းးး းးးး  ”

ပြီးတော့ မကြီးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဒာအပေါ်ပိုင်းဟာလည်း အိပ်ယာကိုဖိကပ်ထားပြီး ခေါင်းက ဘယ်ညာလူးပြန်နေတာကို မြင့်ဇော်ဝိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။ လက်တွေကလည်း အပေါ်ကိုမြှောက်ထားပြီး ခေါင်းအုံးတွေ ခြင်ထောင်တွေကို ဟိုဆွဲ ဒီဆွဲ လုပ်နေတယ်။ 

ကိုဦးက မကြီးရဲ့ ထောင်ထားတဲ့ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကို သူ့ လက်တစ်ဖက်တစ်ချက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပြီး ချုပ်ဖိ ဖိထားတာကြောင့် ရဲ့ မကြီးခမြာမှာ သူမရဲ့အောက်ပိုင်းကိုတော့ စိတ်ရှိသလောက် လှုပ်ရှားရုန်းကန်တာတွေ မလုပ်နိုင်ရှာဘူး။ 

ဒါတောင် ကိုဦးဖိထားတဲ့ကြားက မကြီးဟာ သူမရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်နဲ့ တင်ပါးဆုံထွားထွားကြီးကို အားရှိသလောက် ပြန်လည်တွန်းကန်ကော့တင်ကာ ကိုဦးရဲ့  လီးနောက်ကို သူမရဲ့ စောက်ဖုတ် ကို တတ်နိုင်သမျှ ကြွပြီး လိုက်လာတာကို တွေ့ရတယ်။

မြင့်ဇော် တော်တော်တော့ အံ့သြသွားမိတယ်။ မကြီးဟာ ဘယ်တုန်းကမှ အဲ့ဒီလို အသံကျယ်ကျယ် မညဉ်းခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုဦးနဲ့ မကြီးတို့ အတူနေကြတာကို ရံဖန်ရန်ခါ မြင့်ဇော်သတိထားမိပေမယ့် မကြီးရဲ့ ကျွတ်သပ်သံ တိုးတိုး ရှိုက်သံသဲ့သဲ့လောက်ကိုသာ မြင့်ဇော်ကြားဖူးတယ်။ ပြီးတော့ အရင်အခါတွေက ခုလို ရုန်းကြွနေဖို့ နေနေသာသာ မကြီးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုဟာ မရှိသလောက်ပဲ။ တော်တော်လေး မခံနိုင်တော့မှ အသံစူးစူးတိုးတိုးလေးနဲ့ အမလေး တပြီး ခြင်ထောင်လေး နဲနဲလှုပ်သွားတတ်တယ်။ အရင်က ဒီလောက်ပဲ။

ခုတော့ဘယ်လိုဖြစ်ပါလိမ့်။ မကြီးဟာ အလုပ်ခံနေရင်း တွေ့ကရာ စွဲလွဲ ကုတ်ချစ်ပြီး အရမ်းကို မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ အသံတွေကလည်း တော်တော်ကျယ်ကျယ်ကို ထွက်နေပြီး ၊ အရင်က 

“  အ အ ဟ အင်းး းး   ”

ဆိုတဲ့အသံလောက်ပဲ အသံသိပ်မဆွဲပဲ တိုးတိုးသာသာ အော်ညဉ်းတတ်တဲ့မကြီးဟာ အခုအခါမှာတော့  တဟားး ဟားးးး တဟင်းးး ဟင်းးးးး တဟီးးး ဟီးးးး ထနေအောင်ကို သံရှည်ကြီးတွေ ဆွဲညဉ်း၊ အသက်ရှုသံတွေကလည်း တရှူးရှူး မှုတ်ထုတ်လို့ ကတုန်ကရီကြီး အလုပ်ခံနေရရှာတယ်။

ပြီးတော့ မလတ်တို့၊ ကိုငယ်တို့ လင်မယားတွေ ဆက်ဆံကြရင် အသံအကျယ်ဆုံးထွက်တဲ့အချိန်၊ လှုပ်ရှားမှုအများဆုံးအချိန်ဟာ ပြီးခါနီး တဗြောင်းဗြောင်းနဲ့ မြန်မြန်အဆက်မပြတ် ရိုက်သွင်းတဲ့အချိန်ပဲ။ ခုဟာ အဲ့လိုမြန်မြန်လုပ်တာလည်းမဟုတ်ပဲ ကိုဦးက ဖြေးဖြေးခြင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးနေတာကို မကြီးက ဘာလို့ အဲ့ဒီလောက်ထိအောင် လူးလိမ့်နေရတာလဲ။ 

ယောကျ်ားနဲ့ အတူနေတိုင်း အသံသိပ်မထွက်အောင် လှုပ်ရှားတာကို မသိသာအောင် အမြဲတမ်း သတိထားပြီး နေခဲ့တဲ့ မကြီးကို ဒီလောက်အထိဖြစ်သွားအောင် ကိုဦးရယ် ဘာတွေနဲ့များ ဘယ်လိုလုပ်နေပါလိမ့်။ မနက်က ကိုဇော်လွင် ကိုဦးကို ပေးလိုက်တဲ့ မကြီးအတွက်မွေးနေ့လက်ဆောင် ဆိုတာများလား။ မြင့်ဇော် သိပ်မဝေခွဲတတ်။

သူ သတိထားမိတာတစ်ခုက အရင်အချိန်တွေမှာ ဗြိ၊ ရွှတ် ။ ဒီလောက်ပဲ ခပ်တိုးတိုးကြားခဲ့ဖူးတဲ့ လီးအဝင် အထွက်သံတွေဟာ ခုအခါမှာ ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ်ဗြစ် ၊ ဗြွတ်ပြွတ် ဗွက်ဗွက် နဲ့ အရည်သံတွေပါနေပြီးတော်တော်ကျယ်ကျယ်ကြားနေရတာပဲဖြစ်တယ်။ မြင့်ဇော် တွေးနေဆဲမှာပဲ ကိုဦးကလည်း ဖြေးဖြေးခြင်းလှုပ်ရှားနေတယ်။

“  ဗြိ ဗြိ ဗြိ ဗြစ် ဗြစ်ဗြစ် ဇိ အင့်၊ အိ၊ ဟိ၊ဟိ အ အ အောင့်မလေးတော် အမေရေးး းးး းးးး အားးး းးးး းးး  ”

“  ဗြွတ် ဗြွတ် ဗွက် ဗွက်ဗွက်ဗွက် ဗြွတ် အဟာ - - - အိုးးးးးဟိုးးးးးး းး အမေ အမေရေ အမေရေ ဟင်းးး းးး းး  ”

“  ဗြစ် ဗြစ် ဗြိ ဗြိ ဗြိ ဗြစ် ဇိ ဇိ ဒုတ် အိ အိ အီ- - - အ အ အ အားးး းးး းး အောင့်မလေး၊ သေပြီ သေပြီ အားး းးး သေပါပြီ အမေရဲ့  ”

“  ဗြွတ် ဗြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဗွက် ဗွက် ရှီးးးဟီးးးးဟီးးးးးဟီးး းးး းးး ဟင်းးး းးး ဟက် ဟက် အဟားးးဟားးး းးဟားး းး းး  ”

ကိုဦးးက ခပ်နှေးနှေးခပ်လေးလေးပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေတယ်။ မကြီးကလည်း အသံမျိုးစုံကို ခပ်ကျယ်ကျယ် ညဉ်းညူကာ ဘယ်ညာလူးလိမ့်ပြီး ကိုဦးလုပ်သမျှ ကို အောက်ကနေပြီး ပြင်းပြင်းရှရှ ခံစားနေရတယ်။ ကိုဦးဟာ ပုံမှန်လေး လုပ်ပေးနေရင်း တစ်ခါတော့ သူ့ လီး ကို ဖြေးဖြေးခြင်းပြန်ထုတ်ပြီး မကြီးရဲ့ အပေါက်ရောက်ခါနီးလောက်မှာ ဆတ်ခနဲ နောက်ကိုကော့ကာ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အပြင်ကိုထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ 

ပြီးတော့ ကိုဦးက သူ့ လီးကို ထုတ်ပြီးလျှင်ပီးခြင်း မကြီးနားကနေ အနည်းငယ်ခွာလိုက်ပြီး မကြီးပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖိချုပ်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့ လက်တွေကိုလည်း လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကိုဦးရဲ့  လီး ပြန်အထုတ်မှာ စောက်ပတ် အတွင်းနံရံတလျှောက်ကို လီးဒစ်က တဖြေးဖြေးခြင်း ပွတ်တိုက်ဆွဲလာတဲ့အရသာကို တဟင်းးဟင်းးး တအင်းးးအင်းးး နဲ့ မိန်းမောလူးလွန့် ပြီး အရသာခံလာတဲ့ မကြီးတစ်ယောက်ခမြာ - - ပြလွတ် - - ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကနေ  လီး လုံးဝထွက်သွားတဲ့ အခါမှာတော့ တော်တော်ကြီးကို အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး အခံရခက်သွားပုံရတယ်။ 

မကြီးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးဟာ ငါးဖယ်ပျံသလို ထွန့်ထွန့် လူးသွားပြီး ကိုဦးရဲ့ ဖိချုပ်မှု ကင်းလွှတ်သွားတဲ့အတွက် မကြီးရဲ့ တင်ပါးဆုံ လုံးလုံးပြည့်ပြည့်ကြီးများဟာ အောက်မှခုထားတဲ့  အခုအထက်ကို တော်တော်မြောက်သည်အထိ ပြစ်ပြစ်ပြီး ကော့ကော့တက်သွားကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပါတော့တယ်။

“  အားးးးး းးး ဟားး းးး းးး ကျွတ်၊ - - - ငါနော် အမလေးးးဟေးးဟေးးးးးဟေးးး းး းး မောင်ရယ် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာပါလိမ့်  ”

“  အားးအဟားးး းးဟားးး းးဟားး းး းးးး  ”

မကြီးရဲ့ ညဉ်းတွားသံတွေဟာလည်း ဆူညံသွားတော့တယ်။ မကြီးဟာ အပေါ်ကိုကော့တင်ထားတဲ့ သူမရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးကို ပြန်မချ သေးပဲ တံထောင်ကိုအားပြု လက်ထောက်ကာ နောက်ဆုပ်သွားတဲ့ကိုဦးကို ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်ပြီး

“  လာပါမောင်ရယ်၊ လာပါမောင်ရယ် ပြန်လာပါနော် ပြန်လာပါတော့မောင်ရယ် ဟင့် ဟင့် ဟင့် ဟင့်  ”

စသည်ဖြင့် သူမကို ပြန်လုပ်ဖို့ ကိုဦးကို တဖွဖွ ခေါ်နေလေရာ ကိုဦးက တုပ်တုပ်မျှမလှုပ်ဘဲ နောက်ကိုဆုတ်လို့ မိန့်မိန့်ကြီးကြည့်နေတာကြောင့် မကြီးရဲ့ ရင်ထဲမှာ အင်မတန်ကို ကလိကလိဖြစ်သွားပုံပေါ်တယ်။ သူမရဲ့လက်သီးလေးတွေကို ဆုပ်ပြီး ကြမ်းပြင်ကို တဒုန်းဒုန်း တဒုန်းဒုန်းးး မြည်အောင်ထုပါတော့တယ်။ ထိုသို့ ထုနေရင်း မကြီးဟာ တဖြေးဖြေး အားလျော့လာဟန်ရှိပြီး နောက်ဆုံးမှာ မကြီးရဲ့ 

“  ဟင်းးးးးးးးးးး းးးး းးး  ”

ခနဲသက်ပြင်းရှည်ကြီးချသံကို ကြားလိုက်ရကာ ကော့ပြစ်တင်ထားတဲ့ သူမရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးကော ထောင်ထားတဲ့ ခေါင်းကပါ အိပ်ယာထက်သို့ ဘုန်းခနဲ ပြန်ပြီး ပြစ်ကြသွားပါတော့တယ်။ ထို့နောက်မှာတော့

“  ဟင့် ဟင့် အဟင့် ဟီးးးဟီးးးးဟီးးးးဟီးးးးးး ဟင့် ဟင့် ဟီးးးးဟီးးး ဟီးးးးဟီးးးးး အဟင့် ဟီးးးးးဟီးးးးဟီးးးးးဟီးးးးးး  ”

“  ဟင့် ဟင့် အီးးးးဟီးးးးးးဟီးးးးဟီးးးး အဟင့် အဟင့်  ”

စသည်ဖြင့် တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုလိုက်တဲ့ မကြီးရဲ့ ငိုသံတွေ ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ မြင့်ဇော် အနေနဲ့တော်တော် အံ့သြမိတာတော့အမှန်ပဲ။ အမကြီး အမိရာ ဆိုတဲ့အတိုင်း အင်မတန် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေပြီး အရှက်မကြောက် ကြီး ခဲ့တဲ့ မကြီးဟာ ဒီလောက်အထိဖြစ်သွားလိမ့်မယ်လို့ မြင်ဇော် မထင်မိဘူး။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခုဟာက ဆက်ဆံရင်း အသံကျယ်ကျယ်ထွက်မိသွားတဲ့ ရိုးရိုးတမ်းတမ်း ကိစ္စမဟုတ်ဘူး လေ။ အရင်တုန်းက ခုလိုနေရင် အသံတောင်သိပ်မထွက်တဲ့ လှုပ်လှုပ်ရွရွလည်းသိပ်မလုပ်တဲ့ မကြီးဟာ ဒီကနေ့ကြမှ ဆွဲဆွဲငင်ငင် လှိုက်လှိုက်လဲလဲတွေ အော်ညဉ်း၊ အိန်ဒရေမဆယ်နိုင်အောင်ကို လူးပျံကော့ထိုးပြီး ဟိုဟာဆွဲလိုက် ဒီဟာခြစ်လိုက် တွေလုပ် အဲဒီလိုတွေလုပ်လာတာ ပုံမှန်တော့မဟုတ်ဘူး။ ဒါ သူမအနေနဲ့ ဘယ်လို့မှ သည်းခံပြီး အောင့်အီးနိုင်စွမ်းမရှိတော့တဲ့ ခံစားချက်မျိုးတွေကို တွေ့ကြုံနေရလို့ပဲဖြစ်မယ်။ 

အဆိုးဆုံးကတော့ ကိုဦးက ဆတ်ကနဲ လီး ထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မကြီးဟာ သူမရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးကို မြှောက်မြှောက်ပြီး ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့ လီး နောက်ကိုလိုက်တဲ့ အဖြစ်ပဲ။ အကျွတ်ခံ အလွတ်မခံချင်လောက်အောင်ကို သူမခံစားနေရတဲ့ ခံစားချက်အပေါ်မှာ မကြီးဟာ တော်တော်စွဲလမ်းနှစ်သက်နေပုံပေါ်တယ်။ မကြီးဟာ  အရှက်တရားတွေလုံးဝကင်းမဲ့သွားပြီး သူ့ကို ပြန်ပြီး လိုးပေးဖို့ကို

“  လာပါမောင်ရယ်၊ လာပါမောင်ရယ်  ”

နဲ့ ကိုဦးကို တောင်းတောင်းပန်ပန်ခခယယခေါ်နေသေးတယ် ၊ ခေါ်လို့မရတဲ့အဆုံးမှာမှ ချုံးပွဲချပြီးငိုချပြစ်လိုက်ရတယ်။ တကယ်ကို အနှစ်နှစ်အလလ စောင့်ထိန်းလာတဲ့ မကြီးရဲ့ အရှက်တရားတွေကင်းမဲ့သွားပြီး ကိုယ့်ကို လာလိုး ဖို့ကို ကလေးတစ်ယောက်လို ငိုယိုပြီးပူဆာနေရလောက်အောင် ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတော့ ဒီည ကိုဦး ပေးတဲ့ကာမအရသာကို မကြီး အတော်ကြီးကို အီဆိမ့်ပြီး နင့်နင့်သဲသဲ ခံစားလိုက်ရပုံ ပေါ်တယ်။ အဲ့ဒါ မနက်က ကိုဇော်လွင် ပေးတဲ့လက်ဆောင်ကို ကိုဦးသုံးပြီး မကြီးကို လိုးနေလို့ ပဲဖြစ်ရမယ် လို့ မြင့်ဇော်တွေးနေမိတယ်။

ထို့နောက် ကိုဦးဟာ မကြီးရဲ့အနားကိုပြန်ကပ်လာပြီး မကြီးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ယခင်လို ဖိချုပ်လိုက်ပြန်တယ်။ ကိုဦးက သူ့ရဲ့ဟာကိုမကြီးရဲ့အထဲကို မထည့်လိုက်သေးဘဲ မကြီးရဲ့ ပေါင်တံကားကားကြီတွေကြားမှာ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ မြင့်ဇော်သိပ်မတွေးတတ်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ နဲနဲကြာတော့ မကြီးဆီက ငိုသံ ရှိုက်သံတွေ တဖြေးဖြေးပျောက်သွားပြီး

“  အားးးးဟားးးးးဟားးးးးဟားးး းးး းး အင်းးးဟင်းးးးးဟင်းးးးးးဟင်းးးးး းးး းးး   ”

နဲ့ တုန်ရီသံတွေ မကြီးဆီက အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာတယ်။ အရာဝတ်ထုနှစ်ခု တစ်ခုနဲ့တစ်ခု ပွတ်တိုက်နေတဲ့အသံလို တရွှတ် ရွှတ် အသံကိုပါကြားနေရပြီး မကြီးရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ကြီးဟာလည်း ရှေ့တလှည့် နောက်တလှည့် တော်တော်ကြီးကို ယိမ်းထိုးကော့ပျံ လာရင်း

“  ရွှတ် ရွှတ် ရွှတ်ရွှတ် အားးးး ဟားးးး းး မရတော့ဘူးး းးး မောင်ရေ အမလေး မောင်ရေ၊ သွင်းလိုက်ပါတော့ရွှတ် ရွှတ် ရွှတ်ရွှတ် အမေလေး မောင် မောင် မောင်ရယ် လုပ် လုပ်ပါတော့နော် အားးးး အားးး းးးး မခံနိုင်တော့ဘူး  ”

“  ရွှတ် ရွှတ် ရွှတ်ရွှတ် ဟ ဟ ဟားး းးး းး းး ငါနော် ဟင်းးးး ဟီးးးးး းး းး ကျွတ် သူဇာ တောင်းပန်ပါတယ် သူဇာ့ကို သနားပါရှင်   ”

“  သူဇာ့ကိုသနားရင် သွင်းလိုက်ပါတော့နော် ဟီးးး းးးး ဟီးးးး းးးးး မခံနိုင်ဘူးးးး မခံနိုင်ဘူး ဟီးးး းးးးးး ဟီးး းး းးး မခံနိုင်တော့ဘူးးး း း းးးး းးး  ”

စသည်ဖြင့် မကြီးသူဇာချို ခမြာ ကိုဦးရဲ့ လီးနဲ့ သူမရဲ့  စောက်ပတ်ထဲကို လိုးထည့်လိုက်ရန် ငိုကြွေးပြီး ထပ်ခါ ထပ်ခါတောင်းပန်နေရှာတော့တယ်။ ကိုဦး ဖိချုပ်ထားတဲ့ကြားက မကြီးရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေဟာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရတော့ဘဲ ကော့တက်လိုက် ၊ ပြန်ကြပြီး ကြမ်းပြင်နဲ့ တဒိုင်းဒိုင်းဆောင့်လိုက် ဖြစ်နေလေတော့တယ်။

မကြီးရဲ့ တဏှာစိတ်တွေကို ရင်ထဲရှိသမျှ အကုန်ဆွဲထုတ်ပြီးလို့ ဝကာမှ ကိုဦးဟာ သူ့လက်နဲ့ မကြီးရဲ့ ဆီးခုံကိုခပ်တင်းတင်းဖိထိန်းပြီး သူ့ရဲ့ လီးကို မကြီးရဲ့ စောက်ပတ်ထဲသို့ အားအပြည့်သုံးပြီး အရှိန်နဲ့ ထိုးထည့်လိုက်ရာ

“  ဇိ ဇိ ဗြိ ဇွက် ဇွက် ဒုတ်   ”

လီးဝင်သံနဲ့အတူ မကြီးမှာ 

“  အ ဟ ဟ ဟ အားး းးး းးးး းးး   ”

လည်ခြောင်းမှထွက်လာသောအသံပင် ပြာတက်သွားပြီးခဏအကြာတော့မှ

“  ရှီးးး ဟီးးးး ဟီးးးးးးး းးး အမလေးးဟေးးးဟေးးးးဟေးးး းးးး းး သေ ဟေ ဟေ ဟေပါပြီမောင်ရယ် အားး းးး ဟားးး းးး ဟားးးးးး ၊ဟူးးး းးး းးးး ကောင်းလိုက်တာနော်   ”

စသည်ဖြင့် မကြီးရဲ့ ကာမအရသာအပြည့်နဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး သံရှည်ဆွဲကာ လှိုက် ညဉ်း လိုက်တဲ့အသံတွေ ၊ မှားသွားတဲ့အသက်ကို ပြန်ပြီး တရှီးး ရှီးးး တဟူး ဟူးးး နဲ့ ပြန်လည်ရှိုက်ရှုနေရတဲ့အသံတွေ ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ 

ထို့ အပြင် မကြီးဟာ သူမခံစားနေရတဲ့အရသာကို အရမ်းကို နှစ်သက်စွဲမက်နေပုံရတယ်။ ကိုဦးရဲ့ တင်ပါးကို သူမရဲ့လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲထားပြီး စောက်ပတ်ထဲကို  လီးတဆုံးဝင်နေတာကိုပဲ အားမရသေးတဲ့ပုံစံနဲ့ မကြီးဟာ သူမရဲ့ စောက်ပတ်ကို ကိုဦးရဲ့ ဆီးခုံအထိ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ကော့ကာ ကော့ကာ ဆွဲကပ်နေလေတော့တယ်။ ကိုဦးရဲ့  လီးအရသာ ကိုခံရတာဘယ်လောက်အထိကောင်းကြောင်းကိုလည်း မကြီးဟာ သူမရဲ့  ပါးစပ်က

“  ဟူး ၀ူး- - -ကောင်းလိုက်တာနော်   ”

လို့ ဆွဲဆွဲငင်ငင် ရေရွတ်မည်တမ်းပြီး ဖော်ကျူးခဲ့ပြန်တယ်။

ထိုအချိန်မှစပြီး ကိုယ်ဦးဟာ အရင်လို ဖြေးဖြေးနှေးနှေးမလုပ်တော့ပဲ မကြီးရဲ့ အပေါ်ကနေ ခပ်မြန်မြန်ခပ်သွက်သွက် အားနဲ့ အင်နဲ့ ကြုံးပါတော့တယ်။ လီးဝင် လီးထွက်သံတွေ၊ မကြီးရဲ့ မချိမဆန့် အော်ဟစ် ညဉ်းတွားသံတွေ၊ တုန်ယီ ငိုကြွေးသံတွေ၊ တဒုန်းဒုန်း တဝုန်းဝုန်း ရုန်းကန်သံ ရိုက်စောင့်သံ တွေ ဟာ တော်တော်ကြီးကို သိသိသာသာ ကျယ်လောင်ပြီး တအိမ်လုံးလည်း သိမ့်သိမ့်တုန်နေတော့တယ်။

ထို့နောက် ကိုဦးဟာ မကြီးကို လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ထောင်ခိုင်းလိုက်ပုံရတယ်။ အရင်က သိပ်အရှက်ကြီးခဲတဲ့ မကြီးဟာ ခုကြတော့ ဘာကိုမျှ မငြင်းဆန်နိုင်ဘဲ ယောကျ်ားခိုင်းသမျှ ယောကျ်ားစိတ်ကြိုက်အားလုံးကိုလိုက်လုပ်ပေးနေတော့တယ်။ မြင့်ဇော် သေခြာစူးစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ မကြီးမှာ အဝတ်ဆိုလို့လည်း ဘရာစီယာတောင်ရှိပုံမရတော့ဘူး။ မကြီးရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ဟာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေပုံရတယ်။ 

ကိုဦးဟာ လေးဘက်ကုန်းလို့ အောက်ကိုတွဲကျနေတဲ့ မကြီးရဲ့ ခပ်ထွားထွားနို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့ရဲ့လက်တွေနဲ့ လှမ်းကာဆွဲကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်ပြီး မကြီးရဲ့ ကော့တင်ထားတဲ့ တင်ပါးဆုံထွားထွားကြီးတွေရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ တဗြောင်း ဗြောင်း မြည်အောင် မကြီးကို ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။

“  ဇွပ်ဗြောင်းးး ဇွပ်ဗြောင်းးး ဇွပ်ဗြောင်းးး ဗြောင်းး အားးး းး အားးး အမလေးးလေးးးး အမလေးးးလေးးး အ  ”

“  ဗြောင်း ဗြောင်း ဇွပ် ဇွပ် ဗြောင်း ဗြောင်း ဇွပ် အ အ အားးး းးး ဟားးး းးး အမေ့၊ သေပြီ သေပြီ  ”

“  ဇွပ် ဇွပ် ဇွပ် ဗြောင်း ဗြောင်း ဗြစ် ဗြစ် ဇွပ် ဟီးးး ဟီး းးး ရှီးး းးးး မောင် မောင်ရေ ကောင်းး းး ကောင်းးး းး ကောင်းတယ်တော့်  ”

“  ဗြစ် ဗြစ် ဗြောင်း ဗြောင်း ဇွပ် ဗြောင်း ဗြစ် ဗြစ် သေပြီ သေ...ဟေဟေဟေပြီ သေ..ဟေဟေ ဟေ ပါပြီတော့် အက်မလေးး အက်မလေးးးး  ”

ဟူ၍ အသံမျိုးစုံထွက်လာကာ နောက်ဆုံးမှာ ဘောင်းခနဲ ဗြောင်းခနဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်လိုက်တဲ့ ကိုဦးရဲ့ ဆောင့် လိုးသံ ကျယ်ကျယ်နဲ့ အတူ လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ မကြီးရဲ့မျက်နှာလေးမှာ ရှေ့ကိုမော့မော့ တက်သွားလို့ သူမရဲ့ခေါင်းကို လည်း ဘယ်ညာခါရမ်းပြီး

“  အားးးဟားးးဟားးးးး းးး အားးးဟားးးဟားးးဟားးးး မောင် မောင် မောင်ရေ မောင်ရီးးး းးးး အဲ့ အဲ့ အဲ့ အဲ့မလေး လေးးးး အဲ့မလေးးလေးးး းးး သေးးး သေးးး းး သေပြီ သေပြီးး းးးး သေပြီ းးးး းးးး းးးဟီးး းးး းးးးးးးးး အားးးးအားးးအားးးးအားး းးးး  ”

“  ကောင်းးး းးးးးးး ကောင်းးး းးးးး ကောင်းးး းးးးးး းးးးးး အဟားးး းးးးးးးး းးး  ”

မကြီးဟာ အသံတွေကို အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာပဲ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ် မည်တမ်းပြီး၊ ခန္ဒာကိုယ်ကို ထွန့်ထွန့်လူးကာ ရှေ့ငင် နောက်ငင် အပြင်းထန်ဆုံး လှုပ်ရှားရုန်းကြွလျှက် ရှေ့ သို့ ဝမ်းလျားမှောက် ထိုးကျသွားပါတော့တယ်။ ထိုနောက်မကြီးဟာ ဝမ်းလျားမှောက်လျှ က်သား တဟင်းးဟင်းးး တဟီးးးဟီးးးး နဲ့ အသက်ကိုရှိုက် ရှိုက်ရှုရင်း ပါးစပ်မှလည်း

“  အားး းးး ကောင်းးးကောင်းးးကောင်းးးးး လိုက်တာမောင်ရယ် အင်းး းးးး းးးကောင်းးကောင်းးးးးကောင်းးးးလိုက်တာမောင်ရယ် ဟူးးး းးး းးးကောင်းးကောင်းးးးကောင်းး းးးလိုက်တာမောင်ရယ်  ”

ဆိုတဲ့စကားကိုသာ အဆက်မပြတ် တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေပါတော့တယ်။ မကြီးရဲ့ ရေရွတ်မြည်တမ်းသံ ဟာ တဖြေးဖြေး အားပျော့ပျော့လာကာ နောက်ဆုံးမှာတော့  တဟင်းးဟင်းးးးတဟင်းးဟင်းးးး နဲ့တုန်တုန်နေတဲ့ မကြီးရဲ့ အသံကိုပဲ ခပ်တိုးတိုးကြားရတော့တယ်။ တိုင်ကပ်နာရီက တစ်နာရီထိုးသွားတဲ့အသံ ထွက်လာတယ်။

ခဏကြာတော့ မကြီးတို့ခြင်ထောင်ထဲမှ လူတစ်ယောက်ထွက်လာတာ မြင့်ဇော် မြင်ရလို့ သေခြာကြည့်လိုက်တော့ ခုဏက အကြီးအကျယ် အော်ဟစ် ရုန်းကြွပြီး ကိုဦး လိုးလိုက်တာကို ခံနေခဲ့ရတဲ့ မကြီးဖြစ်နေတယ်။ 

ကိုဇော်လွင်ပေးတဲ့လက်ဆောင်ကိုသုံးပြီး ကိုဦးလုပ်တဲ့ဒဏ်ကို မကြီးဟာ အရမ်းကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် မကြီးထွက်လာတဲ့ပုံကို ကြည့်ရတာ တော်တော်လေးကို ပျော့ဖတ်ပြီး အားအင်ချိနဲ့ နေဟန်ရှိတယ် ။

မကြီးဟာ ခြင်ထောင်ထဲမှထွက်ထွက်ခြင်း အိမ်နံရံက သစ်သားတန်းကို လှမ်းကိုင်အားပြုကာ နှေးကွေးလေးတွဲ့စွာ နောက်ဖေးဘက်သို့ လျှောက်လာနေတယ်။ ခြေလှမ်းတွေကလည်း မမှန်ပဲ ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ယိမ်းထိုးနေပြီး ဖြန့်ချထားတဲ့ သူမရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးမှာလည်း ရှုပ်ရှုပ်ပွပွ ကြီး ဖြစ်လို့နေတယ်။

အရင်ကဆို အမြဲတမ်း အဝတ်အစားကိုလုံလုံခြုံ ခြုံ သေသေသပ်သပ် ဝတ်စားတတ်တဲ့မကြီးဟာ ခုအချိန်မှတော့ အဝတ်အစားစုံစုံလင်လင် ဝတ်ဖို့ နေနေသာသာ ထဘီရင်လျားကိုတောင် မြဲအောင်မဝတ်နိုင်တော့တဲ့ပုံနဲ့ လက်တဖက်က အိမ်နံရံသစ်သားတန်းကိုကိုင်ကာ ကျန်လက်တဖက်က ခုမှ ဇောက်ထိုး ကောက်စွပ်လာဟန်ရှိတဲ့ သူမရဲ့ ထဘီကို အထက်ဆင်မပါသည့်ဘက်မှ စုစီးပြီး အနိုင်နိုင် ကိုင်လာတဲ့ ပုံကိုမြင်ရတာဟာ မြင့်ဇော်မျက်စိထဲမှာ အင်မတန် ပက်ပက်စက်စက် နိုင်လှတယ်။ မယုံနိုင်စရာလည်းဖြစ်ရတယ်။ ခက်ခက်ခဲခဲ ရှူ ရှိုက်နေရတဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကလည်း မကြီးဆီမှ ကတုန်ကယင်နဲ့ ထွက်ပေါ်လို့နေဆဲပဲ။

မကြီးဟာ နောက်ဖေးကိုတရွေ့ရွေ့လျှောက်လာပြီး မြင့်ဇော်ခြင်ထောင်နားအရောက်မှာ လက်တစ်ဘက်က စုပြီးစုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ထဘီစဟာ မကြီးရဲ့လက်ထဲမှ လွတ်ကျသွားတာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ  မြင့်ဇော်အစွမ်းကုန် မျက်လုံးပြူးသွားတော့တယ်။

မြင့်ဇော်ဟာ မွေးကတည်းက ယခုအရွယ်ရောက်သည်အထိ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အဝတ်အစားမပါတဲ့ ကိုယ်ခန္ဒာပကတိအလှတရားတွေကို ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာကလွဲပြီး အပြင်မှာ မြင်တွေ့ဖူးခဲ့ခြင်းမရှိပေ။ ယခု မြင့်ဇော်မြင်နေရတာက ကိုယ့်ရဲ့အမအကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ မကြီးသူဇာချို ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဒာကိုယ်ဖြစ်နေလေတယ်။ မကြီးဟာလည်း လူက လှုပ်လှုပ်သာရှိတော့တာကြောင့် လွတ်ကျ သွားတဲ့ သူမရဲ့ ထဘီကို ချက်ခြင်းကြီး ပြန်မကောက်နိုင်သေးဘဲ လက်နှစ်ဘက်စလုံးနဲ့ အိမ်ထရံတန်းကို ကိုင်ပြီး တွေတွေလေးရပ်ကာ အားယူနေရှာတယ်။ 

ထိုအနေအထားကပင် မြင့်ဇော်အတွက် မကြီးသူဇာချိုရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်တဲ့အလှတရားစစ်စစ်တွေကို အပီအပြင် အနီးကပ် ကြည့်ရှုနိုင်ဖို့ရာ အခွင့်အရေးတစ်ရပ် ဖန်တီးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်။ 

မကြီးရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူ သွယ်သွယ်နှစ်ခုကြားထဲက အမွှေးတွေနဲ့ ထူမဲနေတဲ့ မကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ လုံးဝန်းတင်းကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ၊ အဆီပါးပါးလေး အနည်းငယ်ရှိသယောင်ထင်ရတဲ့ မကြီးရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်ကလေးနဲ့ ဝမ်းသားပြင်ပြင် လေး၊ အတော်လေး ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ရှိပြီး ထိပ်သီးလေးတွေ အညိုရောင်သန်းနေတဲ့ မကြီးရဲ့ နို့ သီးကြီးတွေ၊ ပုခုံးသားလုံးလုံးလေးတွေနဲ့ လက်မောင်းသွယ်သွယ် ဖောင်းဖောင်းကလေးတွေ စတဲ့ မကြီးရဲ့ ပကတိအလှတရားတွေထဲမှာ မြင့်ဇော် မှင်သက်ငေးမောနေမိတယ်။

ကိုဦးရဲ့ ရက်ရက်စက်စက် အလိုး ကိုခံလိုက်ရတာမို့ အော်ဟစ်ငိုကြွေးထားခဲ့ရတဲ့ မကြီးရဲ့ မျက်ရည်တွေဝဲနေတဲ့ မျက်လုံးမို့မို့ တွေ၊ တဆတ်ဆတ် တုန်ယီနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံ၊ အလှကြီးမဟုတ်ရင်တောင် ပုံမှန်ထက်ပိုပြီးလှတယ်လို့ဆိုနိုင်တဲ့ မကြီးရဲ့ရုပ်ရည်၊ သူမရဲ့ အသားအရည် ဖြူဖြူဝင်းဝင်း၊ ပြီးတော့ ခု မြင့်ဇော်မြင်နေရတဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလှပ ပြည့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ခန္ဒာ အားလုံးပေါင်းစပ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ မြင်ရသူ မြင့်ဇော်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ အသဲနှလုံးကို ဆွဲဆုပ်ခံလိုက်ရသည့်အလား တလှပ်လှပ် နဲ့ ဖြစ်လာပြီး တဏှာစိတ်တွေ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ယိုဖိတ်လာတာကြောင့်

“  သြော် ဒါ ငါ့အမကြီး ပါလား   ”

လို့တွေးပြီး သက်ပြင်းမောတွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ ခိုးခိုး ချနေမိပါတော့တယ်။မကြီးဟာ လွတ်ကျသွားတဲ့ သူမရဲထဘီကို ဖြေးဖြေးခြင်းကုန်းကောက်ကာ ရင်လျားဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ထို့နောက် မြင့်ဇော်ရဲ့ ခြင်ထောင်ခြေရင်းကနေဖြတ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေးကို ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ခဏကြာတော့ မကြီးဟာ ယိုင်တိုင်ယိုင်တိုင်နဲ့ အိမ်ထဲကိုပြန်ဝင်လာပြီး သူမတို့ခြင်ထောင်ကို လှမ်းဝင်လို့ တုန်းခနဲ ပြစ်လှဲချလိုက်ကာ တရူးရူးနဲ့ထိုးအိပ်သွားပါတော့တယ်။

မြင့်ဇော်လည်း ကိုဦးနဲ့ မကြီး ဒီညတော်တော်ကိုပွဲကြမ်းလိုက်ကြတာပဲ။ ကိုဦး မကြီးကိုပေးတဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင် ဆိုတာက ဒါကိုးးး။ မကြီးခမြာ ဗြောင်းဆန်အောင် ရုန်းကန်အော်ဟစ်ပြီး တော်တော်ကြီးကို ခံလိုက်ရရှာတယ်။ တော်သေးတာပေါ့ .. အခြားသူတွေနိုးမသွားလို့။ ငါ့မှာဖြင့်စိုးရိမ်လိုက်ရတာ။ တကယ်လို့တစ်ယောက်ယောက်များနိုးသွားပြီး မကြီးဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကိုသိသွားရင် မကြီး တသက်လုံးစောင့်စည်း လာခဲ့သမျှ သိက်ခါတွေ အရှက်တရားတွေတော့ သွားပြီ။ 

“   ဟူးးးးး တော်ပါသေးရဲ့   ”

လို့ တွေးနေမိတော့တယ်။

မြင့်ဇော်စဉ်းစားနေဆဲမှာပဲ မကြီးခြင်ထောင်ထဲက ကိုဦးထွက်လာပြီး နောက်ဖေးဘက်ကိုဝင်သွားပြန်တယ်။ ထို့နောက် မလတ်မြနှင်းချိုတို့ခြင်ထောင်ထဲမှ ကိုဇော်လွင်ပါ ထွက်လာပြီး နောက်ဖေးကို လိုက်ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်ရတော့

“  ဟာ သွားပြီ ကိုဇော်ကြီးပါ နိုးနေပါကော။ ဒါဆို သူလည်း အားလုံးမြင်နေ ကြားနေရမှာပဲ။ သူကခြင်ထောင်ခြင်းကပ်နေတော့ ပိုတောင် ကြည်ကြည်လင်လင် ပီပီပြင်ပြင် မြင်ရကြားရလိမ့်ဦးမယ်။ ဒုက္ခပါပဲ မကြီးသိရင်တော့ တော်တော်ရှက်မှာ   ”

ဟုမြင့်ဇော် စိတ်ထဲမှ ရေရွတ်နေမိတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်ဘက်မှ ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်လွင်တို့ စကားပြောသံတွေကြားရလို့ မြင့်ဇော် နားစွင့်နေမိလိုက်တယ်။

“  ကိုဦး ဘယ်လိုလဲဗျ တော်တော်လေးမှ ကောင်းရဲ့လား  ”

“  ကောင်းတာပေါ့ ဇော်ကြီးရယ် ဘာပြောကောင်းမလဲ  ”

“  ခင်ဗျားလည်းတော်တော် တတ်နိုင်တဲ့သူဗျာ။ အကြာကြီးကို ဇိမ်ဆွဲလုပ်တော့တာပဲ။ ခင်ဗျား ဆော်ကြီးခမြာ အတော်ကို ငိုယိုရုန်းကန်ပြီး ခံနေရရှာတာ။ ဒါပေမယ့် သူလည်းအတော်လေးကို ကြိုက်နေပုံရတယ်  ”

“  အေးကွ။ ငါက နဂိုလ်ကတည်းကကြာတာမင်းသိသားနဲ့။ သူဒီလောက်အထိ အသဲခိုက်နေတာကတော့ မင်းပစ္စည်းလေးရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့်ဖြစ်မှာပေါ့  ”

“  ပြီးတော့ အရင်နေ့တွေ ခင်ဗျားလုပ်ရင် တကျွတ်ကျွတ် တရှီးရှီးလောက်ပဲ အသံထွက်တော့ ခင်ဗျားဆော်ကြီးကို ဒီကိစ္စမှာ ဒီလောက်အထိ သန်လိမ့်မယ်လို့ ကျုပ်ထင်မထားဘူး။ ဒီနေ့ကိုယ်တွေ့မြင်လိုက်ရတော့မှ ဆော်ကြီးက တော်တော်ဏှာထန်ပါလားဗျ။ ခံနေရင်း ခဗျားက လီးကို ဆတ်ကနဲထုတ်လိုက်တော့ တော်တော်ကိုမကြေမနပ်ဖြစ်သွားပုံရတယ်  ”

“ ငါနော်၊ ငါနော်   ”

လို့ ပါးစပ်က ကြုံးဝါးပြီး အံတွေ တကျိကျိ ကြိတ်ရင်း စမာန်တွေတင်းနေတာများဗျာ ကျုပ်မိန်းမ မြနှင်းချိုလိုပဲထက်တောင် စိတ်ပြင်းသေး။

“ သြော် ငါ့ကောင်ရဲ့၊ မိန်းမခြင်းပဲ အတူတူပဲပေါ့ ဟ။ သူ့ခမြာ အရင်နေ့တွေက အိန္ဒြေ သိက္ခာနဲ့ ထိန်းနေလို့၊ သူက သူတို့မောင်နှမတွေထဲမှာ အကြီးဆုံးပဲမဟုတ်လား။ အဲ့ဒီတော့ အသံထွက်ချင်ရင်တောင် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းလေးထွက်ရတာပေါ့။ မင်းပေးတဲ့ လက်ဆောင်နဲ့ တွေ့သွားတော့မှ ဒီမိန်းမ ဘယ်လိုမှတင်းမခံနိုင်တော့ပဲ ပွင့်ထွက်သွားရတာ။ သနားတော့လည်းသနားပါတယ်  ”

“ အမလေး ကိုယ့်ဆြာရယ် သနားလို့သာတော်တော့တယ်။ ဟိုက လုပ်ပါဆိုပြီး ငိုယိုတောင်းပန်နေတာတောင် ပိုပြီး အသံမထွက်ထွက်အောင် ပိုပြီးမငိုငိုအောင်လို့ မလုပ်ဘဲနဲ့ ဆက်ကလိပြီး ညှင်းနေသေးတာကိုများ  ”

“ အေးပါကွာ။ မင်းပြောလည်းခံရမှဘဲ။ ငါလည်း ဒီနေ့ကြ မှ သူ့ကို ပီပီပြင်ပြင်ကြီးနှူးပြီး ရွှဲစိုသွားမှ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွယ်ပစ်ခြင်စိတ်ပေါက်နေတာ။ မင်းမြင်တယ်မဟုတ်လား။ ငါတွယ်တာကို  ”

“ မြင်ပါတယ်ဗျာ။ ဆော်ကြီးခမြာ ကော့ပြန်နေတာပဲ။ ပြီးလဲပြီးရော ခပ်မြောမြော့ပဲကျန်တော့တယ်။ ခုနက ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ထွက်လာပြီး ထဘီတွေဘာတွေတောင် ကျွတ်ကျသွားသေးတယ်  ”

“ ဒါနဲ့ ကိုဦး ကျုပ်ခုဏက မြင်လိုက်ရတာ ခင်ဗျားဆော်ကြီးလည်း တော်တော် မိုက်တာပဲဗျ နော်။ တကိုယ်လုံးဖြူ ဖွေးပြီး ဒေါင်မြင့်မြင့် ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့။ ပြီးတော့ ကျုပ်မိန်းမမြနှင်းလောက်သာပစ္စည်းတွေအယ်ထွက်မနေတာ၊ သူ့ဘာသာသူတော့ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့ အတော်ကိုကြည့်လို့ကောင်းတာ  ”

“ အေးး ဟုတ်တယ်ကွ။ မင်းမိန်းမရဲ့ကိုယ်လုံးလှတာက တစ်မျိုး သူက အယ်ထွက်ပြီးမိုက်တာ။ငါ့မိန်းမကြတော့ မတူဘူး။ သူကကြတော့ သူ့နေရာနဲ့သူ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ ကိတ်တာ။ ငါတွေးမရတာက ပစ္စည်းတပ်ပြီး ငါဒီလောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ထားတာလို့ ဗြောင်းဆန်အောင်ရုန်းကန်အော်ဟစ်ပြီး မင်းပြောသလို ခပ်မြော့မြော့ပဲကျန်တော့တဲ့ မိန်းမက ပြီးပြီးခြင်း မလှုပ်နိုင်မကိုင်နိုင်ပဲ မောကြီးပမ်းကြီး တန်းအိပ်ပျော်သွားရမယ့်ဟာကို ဒီမိန်းမက ဒယီးဒယိုင်နဲ့ သေးကိုပေါက်ဖြစ်အောင်ထွက်ပေါက်တာကိုပဲ  ”

“ သြော် ဒါလား။ အဲ့ဒါ ခင်ဗျားမိန်းမရဲ့ စောင့်ထိန်းနိုင်မှု သည်းခံနိုင်မှု တဲလန့်ပဲဗျ။ ဒီပစ္စည်းပေးတဲ့ .. ကျုပ်ဘော်ဒါပြောတာကတော့ ဒီဂေါ်လီကွင်းတပ်ပြီးလုပ်ရင် ဘယ်မိန်းမမှ မခံနိုင်ဘူးဆိုပဲ။ ဖာသယ်မတောင်မချိမဆန့်ဖြစ်ပြီး ခံနေရင်းတန်းလန်းက သေးတွေတဗြန်းဗြန်းပွင့်ကျတယ် ဆိုပဲ။ ဂေါ်လီကွင်းက အဲ့လောက်အထိကို စွမ်းတာ။ ခင်ဗျားဆော်ကြီးက တစ်သက်လုံး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေလာခဲ့တဲ့ သူမို့လို ဒီလောက်အထိထိန်းနိုင်တာ။ ကျုပ်တောင် ပစ္စည်းးရှိပြီး မြနှင်းကို မစမ်းရသေးတာပဲကြည့်။ မစမ်းရဲသေးဘူး။ ခင်ဗျားလည်းသိတယ်မဟုတ်လား မြနှင်းက ဒီအတိုင်းတောင်ပဲ မတရား လူးတာ၊ အော်တာ။ သူက လီးဝင်သွားရင် ဘာစိတ်မှထိန်းနိုင်တော့တာမဟုတ်ဘူး။ ဒီပစ္စည်းနဲ့ဆိုရင် ငယ်သံပါအောင် အာခြစ်အော်ရင် ဒုက္ခ၊ ရုန်းမှာကန်မှာကလည်း အိမ်ပြို သွားနိုင်တယ်။ မတော် ကျုပ်တို့အားလုံး သူ့သေးကြောထဲပါ မြောပါသွားလိမ့်ဦးမယ်  ”

“ ဟားး ဟားး းး အေးပါကွာ မြနှင်းအကြောင်းကို ငါသိပါတယ်။ မကြားချင်ချင် ကြားချင်ချင် ညတိုင်းလိုလိုကြားနေရတာပဲ  ”

“ ခင်ဗျားဆော်ကြီးကတော့ ခင်ဗျားပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို တော်တော်စွဲသွားလောက်ပြီ  ”

“ အေး ဟုတ်တယ်ကွ။ ဒီလို သူ့ဘက်က ဆန္ဒတွေအရမ်းပြင်းပြီး ဘာကိုမှဂရုမစိုက်တော့ပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အော်ဟစ်ပြီး အလိုးခံတာ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ် ငါကြုံဖူးတာပဲ  ”

“ ဟဲ ဟဲ ခင်ဗျားလည်း ဂေါ်လီကွင်းနဲ့ လုပ်ရတာကို ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား  ”

“ ဟာ ဘာပြောကောင်းမလဲ ငါ့လူရာ

“ ဒါပဲနော်။ ခင်ဗျားကျုပ်ကိုကတိပေးထားတာ မမေ့နဲ့။ မနက်ဖန် တစ်ဝိုင်းတော့လုပ်လိုက်။ ကျုပ်မှာ အဲ့ဒါတွေအများကြီးရှိပါသေးတယ်၊ ခင်ဗျားကိုကျုပ် ထပ်ပြီး ဒါနပြုဦးမှာပါ။ ကျုပ်လည်း ခင်ဗျားလိုပဲ ခင်ဗျားဆော်ကြီးမချိမဆန့် အော်တဲ့အသံကို ညတိုင်းကြားရတော့မှာပါ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။

“ အေးပါ ဆြာသမားရယ်။ အားကိုးပါတယ်။ ဆြာသမားဖြစ်စေချင်တဲ့ တစ်ဝိုင်းလည်း ဖြစ်စေရပါ့မယ်  ”

“ ဒါပဲပေါ့ဗျာ။ မကြီးရေ ခင်ဗျားတော့မလွယ်တော့ဘူးဗျို့ ။ နောက်ဆို ဟောဒီက ကိုဦးကိုကြည့်ရှောင်ဗျ  ”

“ ရှောင်လို့ရမလားဟ၊ ငါက သူ့လင်ကို။ ဟားးး ဟာ းးးးး ဟားးး းးး ဟားးး းးး ဟားးး းး ဟားးး းးး  ”

ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်လွင်တို့ နှစ်ယောက်ဟာ စကားပြောပြီး အိမ်နောက်ဖက်သို့ သေးပေါက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ထို့နောက် ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ ပြန်ဝင်လာကြပြီး မိမိတို့ အိပ်ယာအသီသီးသို့ပြန်လည်ဝင်ရောက်ကာ အိပ်စက်သွားကြပါတော့တယ်။ အရာအားလုံးလည်း တိတ်ဆိတ်သွားတော့တယ်။

အထက်ပါ အဖြစ်အပျက်များဖြစ်ပွားပြီး တစ်ပတ်လောက်အကြာမှ ဖေဖေဦးမြချိုရဲ့ ဇာတိရွာမှာ မြန်မာဆေးဆြာတစ်ယောက် လေဖြန်းတာ လေဖြတ်တာ တွေကို ကုတာကြွမ်းကျင်တယ်လို့ သတင်းကြားတော့ ဖေဖေကသွားချင်တယ်။ မကြီးကလိုက်ပို့ရတယ်။ ကိုဦးကတော့ အလုပ်တစ်ဘက်နဲ့မလိုက်အားဘူး။ 

သူ့ခမြာ ဆွေးရရှာတာပေါ့။ အဖေနဲ့ မကြီးသွားသွားခြင်း ညမှာပဲ တစ်စခန်းထတာက ကိုငယ်နဲ့ မဧပရယ်တို့လင်မယား။ညနေပိုင်းမှာ ကိုဇော်လင်းက ကိုငယ့်ကို ဘာတွေ တွတ်တွတ် တွတ်တွတ် ပြောပြီးပေးနေတယ်မသိဘူး။ ပြီးတော့ အိပ်ခါနီးမှာ ကိုငယ်က မဧပရယ်ကို တစ်ခုခုဖျော်တိုက်တာတွေ့တယ်။

အမြဲတမ်းကိုယ်ငယ်လုပ်အမျှ ငြိမ်ပြီး ဇိမ်ခံတတ်တဲ့ မဧပရယ်ဟာ အိပ်ယာထဲလည်းရောက်ကော အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်း တဟီးဟီး ထ ၊ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး သူမရဲ့ အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံးကို ဆွဲလွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ မဧပရယ်ရဲ့ သေးသေးကိတ်ကိတ်လေးနဲ့လှတဲ့ ဗလာသက်သက်ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မြင့်ဇော်မြင်နေရတယ်။ 

မဧပရယ်ဟာ ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့ ကိုငယ်ရဲ့ပုဆိုးကိုပါ ဖြေချလိုက်ပြီး၊ ကိုငယ်ရဲ့ထောင်မတ်စပြုနေတဲ့ လီးကို တပြတ်ပြွတ် စုပ်ပါတော့တယ်။ ကိုယ်ငယ်ကလည်း ဇိမ်နဲ့မှိန်ခံနေတယ်။ ကိုငယ့် ရဲ့ လီးပိုပြီး မာသထက်မာ လာတော့ မဧပရယ်ဟာ အသက်ရှူ သံပြင်းပြင်းတွေတွေ  တရှူး ရှူး တရှဲရှဲ ပေးရင်း ကိုငယ့်ရဲ့ လီး ပေါ်ကို ခွတက်ပြီး ဇွတ်ခနဲ ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ မဧပရယ်ရဲ့ ခေါင်းကမော့သွားပြီး

“ ဟားးဟားးး ရှီးးး းးး းး   ”

ဆိုပြီး အသံလည်းထွက်သွားတယ်။

အဲ့ဒီနောက်မှာတောင့် မဧပရယ်ဟာ ဘေးဘယ်ညာကို လုံးဝဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ကိုယ်ငယ့်ရဲ့အပေါ်ကနေ တဒိုင်းဒိုင်းမြည်အောင် ဆောင့်ပါတော့တယ်။သူမရဲ့ပါးစပ်ကလည်း အသံမျိုးစုံကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်အော်ဟစ်ပြီး ခေါင်းတွေကလည်း သွက်သွက်ခါအောင် ဘယ်ညာခါရမ်းနေတယ်။  လီးဝင် လီးထွက်အသံတွေ၊ ကျမ်းပြင်နဲ့တစ်ဒိုင်းဒိုင်းဆောင့်တဲ့အသံတွေ၊ ကိုငယ်ရဲ့ အောက်ကနေ တအအ အော်သံတွေ၊ မဧပရယ်ရဲ့  တဏှာရာဂသံတွေ မာန်ဖိကျိတ်သံတွေ တစ်အိမ်လုံးဆူညံစွာပေါ်ထွက်နေပြီးနောက်ဆုံးမှာ မဧပရယ်ဟာ

“ အက်မလီးးး အက်မလီးးးး အက်မလီးဟီးးဟီးးးဟီးးးဟီးးးးး းးး းး ၊ဟင်းးး ဟင် းးးး  ”

ဆိုကာ ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်လျှက် တင်ပါးစုံ ပြည့်ပြည့်လေးတွေကို အနောက်ဘက်ကိုကော့ကော့ပြီး သူမအားရှိသလောက် ရိုက်ဆောင့်ကာ ကိုငယ့်အပေါ်သို့ ပုံလျှက်သားပြစ်ကျသွားတော့တယ်။ ကိုငယ်လည်း  

“ အ ဟ ဟ ဟ ဟားး းးး   ”

ဟူ၍ လေကို ရှိုက်ရှူလိုက်ရင်း သူ့ရဲ့ခါးကို အပေါ်ကို ကြွကြွကော့တင်ကာ ဆတ်ဆတ် ဆတ်ဆတ် ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။

ကိစ္စပြီးသွားတော့ မဧပရယ်ဟာ ကိုငယ့်ရဲ့ လီးကြီးကို သူမရဲ့ စောတ်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးထဲမှာတပ်ရင်း တင်းတင်းပြည့်ပြည့် ဗလာကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ ကိုယ့်ငယ့်အပေါ်မှာ ကားလျှားခွလျှက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

အောက်က ကိုယ်ငယ်လည်း တော်တော် မောပမ်းသွားပုံရပြီး ဒီအတိုင်းကြီးပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ကိုငယ်တို့ အသံတွေတတိတ်သွားတော့မှ အမလတ်မြနှင်းချိုတို့ စုံတွဲကို မြင့်ဇော်သတိထားမိလာပြန်တယ်။

“ ဖင်တော့ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုရယ်။ ဟိုတစ်ခါကတည်းက ကျွန်မတော်တော်လန့်သွားပြီ ရှင့်။ နောက်နေ့ ကျိန်းစပ်နေတာပဲ။ အိမ်သာတောင်မနဲသွားရတယ်   ”

မလတ်ရဲ့အသံတွေက တုန်ယီပြီး အသက်ရှူ သံတွေပြင်းနေတော့ ငြင်းဆန်တားမြစ်နေပေမယ့် မလတ်တော်တော်ထန်နေပြီဆိုတာကို မြင့်ဇော် ခန့်မှန်းမိတယ်။ 

“ လိမ်မာပါတယ် နှင်းရယ်။ ကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလား။ ဟိုတစ်ခါက ဘာဆီမှမပါလို့ပါ။ ခုဒီမှာ ဆေးဆိုင်က ချောဆီသုံးထုပ်တောင်ဝယ်လာတယ်။ တကယ်ကောင်းပြီဆို ဖင်လိုးခံရတာက စောက်ပတ်ကို အလိုးခံရတာထက် အဆ ၁၀၀ လောက်ကောင်းတယ်။ နောက်တော့ နှင်းသိမှာပေါ့။ ရော့ ဒါလေးထပ်သောက်လိုက်  ”

“ ဟွန်းး းးး သူများကို အဲ့ တဏှာကြွဆေးတွေပဲ တိုက်တိုက်ပြီးလိုးနေတာပဲ။ အဲ့ဒါတွေဝင် သွားရင် လူကို ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဘယ်လိုမှလည်းထိန်းမရတော့ဘူး။ အသားကုန်အော်ပြီး အသားကုန်မြောက်ကြွပြစ်လိုက်ချင်တာ။ ဒီကမောင်နှမတွေနဲ့ အတူတူ နေရတာရှင်ရဲ့  ”

“ ကိုယ့်အသံတွေသူတို့လည်းကြားမှာပဲ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နားလည်မှုပေးနေကြလို့သာ မပြောဘဲ ရှိမှာ။ တခါတလေတော့လည်း ရှက်မိတယ်ရှင်ရဲ့  ”

“ သူတို့ လည်း အတူတူပဲကိုကွာ။ မထူးပါဘူး။ ကဲကဲ ရော့သောက်လိုက်။ လိမ်မာတယ်။

“ ဟွန်း သိပ်ဆိုးတာပဲ တကတည်း၊ ပေး  ”

ဆိုကာ မလတ်က ကိုဇော်ပေးတဲ့ဆေးတွေကို မော့ချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက်

“ ကဲ မြနှင်းလေး ဖင်ကုန်းပေးထား   ”

ဆိုကာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေတဲ့ မလတ်ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကိုဇော်လွင်က နောက်က ဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုဇော်လွင်က မလုပ်သေးဘဲ မလတ်ရဲ့ပစ်ကော့ထားတဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို တဖတ်ဖတ် ရိုက်လိုက် ပွတ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ကာမစိတ်ကြွဆေးကို နှစ်ကြိမ်ထပ်သောက်ထားတဲ့ မလတ်ဟာ ပြင်းထန်စွာကိုပဲအသွေးအသားတွေ ထကြွလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို သွက်သွက်ခါအောင်းယိမ်းထိုးလို့

“ လုပ်တော့လေ။ အမလေးး ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း၊ လုပ်ပါတော့ဟ၊ ငါ့နှဲ့တော့်နော်၊ ဟင်းးး ဟင်းးး   ”

အားမလိုအားမရအော်ဟစ်နေတော့တယ်။ ကိုဇော်လွင်က မလတ်ရဲ့ ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲကို လက်နှိုက်လိုက်ပြီး တဇွတ်ဇွတ် နဲ့ အသွင်းအထုတ်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ် လိုက်ပြန်ရာ

“ အားး အားးးး အမေလေးး ကောင်းလိုက်တာ အားး ကောင်းတယ် ကောင်းးတယ်ကိုရေ   ”

စသည်ဖြင့် မလတ်ဟာအဆက်မပြတ်အော်ရင်း မလတ်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကနေ အရည်တွေ ဗြီးးးးခနဲ ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ ကိုဇော်လွင်က လက်နဲ့လုပ်နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး အထုပ်တစ်ထုပ်ကို ယူဖေါက်ကာ အထုတ်ထဲက ဟာတွေဖြစ်ထုပ်ပြီး မလတ်ရဲ့ ဖင်ဝကိုလိမ်းပေးနေပုံရတယ်။ မလတ်ကတော့ အကြောဆွဲသလိုတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး အသက်ကို ခက်ခက်ခဲခဲရှူ ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကပျော့ခွေလို့ လေးဘက်ကုန်းရင်း အရှေ့ကို အနည်းငယ် ယိုင်ထိုးနေတယ်။ 

ကိုဇော်လွင်ဟာ ပုံပျက်နေတဲ့ မလတ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခါးသိမ်သိမ်ကနေ နောက်ဖက်သို့ ပြန်လည်ဆွဲယူလိုက်ရင်း သူ့ရဲ့ လီးကို မလတ်ရဲ့ စအိုဝကို တေ့ကာ တစ်ချက်တည်း ထိုးချလိုက်ပါတော့တယ်။

ဇွတ် ခနဲ လီးဝင်သံနဲ့အတူ မလတ် မြနှင်းချို ဆီက  အိ အိ ဟီးးဟင်းးး ဆိုတဲ့ မချိမဆန့် အသံကြီးတစ်ချက်ထွက်သွားပြီး ခေါင်းလည်းမော့တက်သွားလို့ တခဏတာ အသံပျောက်သွားတော့တယ်။ ထို့နောက်မှ မလတ်ရဲ့ ခေါင်းဟာ ရှေ့ ကို ငိုက်စိုက်ပြန်ကျသွားပြီး ဘယ်ညာခါယမ်းကာ

“ အောက်မယ့်လေးလေး နာလိုက်တာတော့ ၊ ကြပ်လိုက်တာတော့၊ သေ သေ သေပါပြီ ကိုရဲ့ ဟီးးး းးး ဟီးးးး း းးး အီးးး း းး   ”

ဟု မလတ်ဆီမှ နာကျင်စွာ ငြီးငြူသံနဲ့ တသိမ့်သိမ့်ငိုကြွေးသံတွေ ပြန်ထွက်လာပြီး မလတ်ရဲ့လက်တွေဟာ ရှေ့ကြမ်းပြင်ကိုလည်း တဘုန်းဘုန်း ပုတ်နေပါတော့တယ်။ ကိုဇော်လွင်လည်း သူ့ရှေ့မှာ အသားညို ညို ၊ လှပ ဖွံထွားလွန်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး ရုန်းကန်ငိုယိုနေတဲ့ မလတ်ကိုကြည့်ကာ ဆန္ဒတွေတော်တော်ပြင်းလာပုံရတယ်။ 

အဲ့ဒီလောက်မလတ် ငိုကြွေးအော်ဟစ်နေတဲ့ ကြားက ကို ဇော်လွင်ဟာ သူ့ လီးကို ပြန်မထုတ်တော့ဘဲ မလတ်ရဲ့ဖင်ကို နောက်ကနေ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ တဗြောင်းဗြောင်းနဲ့ ဆောင့်တဲ့အသံတွေ၊ မလတ်ရဲ့နာကျင်စွာ အော်ဟစ် ငိုကြွေးသံတွေ၊ ကြမ်းပြင်ကို လက်နဲ့ တဘုန်းဘုန်း ပုတ်ရိုက်သံတွေဟာ တစ်အိမ်လုံးဆူညံနေတော့တယ်။ မလတ်ဟာ ဖင်လိုခံရလို့ လက်ရှိသူမပြင်းထန်စွာခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာကလွဲရင် ဘာကိုမှ ခေါင်းထဲထည့်တော့ပုံ မပေါ်ဘူး။ 

ငယ်သံပါအောင် ကိုအော်ဟစ်နေရပြီး ကမ္ဘာပျက်မတတ်ရုန်းကန်နေရရှာတယ်။ သူမရဲ့လက်တွေဟာလည်း ရှေ့မှာမြင်မြင်သမျှ ဆောင် ၊ ခေါင်းအုံး၊ ခြင်ထောင် စတာတွေကို ဆုပ်ဆွဲနေတော့တယ်။

တစ်ခုတော်သေးတာက မြင့်ဇော်တို့ အိမ်ရဲ့ဘေး ဘယ်ညာခြံဝိုင်းတွေမှာ လူမနေဘူး။ ဒါ့ကြောင့်ခံသာတာ။ နောက်မို့ဆို အားလုံးကြားရမယ်။

အဲ့ဒီနေ့ညက ကိုဇော်လွင်ဟာ မလတ်ကို နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကို ဖင်ကို ဆက်တိုက်ဗျင်းပြစ်လိုက်တာ။ မလတ်အော်သံတွေ ငိုသံတွေ တဆထက်တဆ ကျယ်ကျယ်လာပြီး မလတ်ခမြာမှာ ရုန်းရကန်ရ အော်ဟစ်ရလွန်းလို့ အားအင်တွေကုန်ခမ်းသွားကာ နောက်ဆုံးပိတ် အသံတဖြေးဖြေးပြန်တိုးသွားလို့ လေသံသဲ့သဲ့လောက်ပဲ ထွက်နိုင်တော့တဲ့ ခပ်မြော့မြော့ အချိန်လောက်ကျမှ ကိုဇော်က မလတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တာ။ မလတ်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကလည်း ပျော့ဖတ်ပြီး ရှေ့ကို ဘုတ် ခနဲပြစ်ကြသွားတော့တာပေါ့။ ပြီးတော့ နဲနဲမှ မလှုပ်နိုင်တော့ဘဲ ငြိမ်သက်သွားတော့တယ်။

တဘက်ခြင်ထောင်ထဲမှ ခေါင်းထောင်ကြည့်ပြီး တံတွေးကို ဂလု ဆိုပြီး မြီု ချလိုက်တဲ့ ကိုဦးကို ကိုဇော်ကြီးကလှမ်းပြောလိုက်တယ်။

“ ကိုဦး၊ ခင်ဗျားတွေ့တယ်မဟုတ်လား။ မိန်းမတွေ ဖင်ချခံရရင် ဘယ်လောက်မချိမဆန့် ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို  ”

“ အေးပါကွာ။ သိပါပြီ။ ကောင်မလေးကို မြော့ကြသွားတာပဲ။ ရုန်းလိုက် ငိုလိုက်ရတာလည်း အိမ်ပြိုတော့မယ့်အတိုင်းဘဲ။ သူ့ခမြာဘာကိုမှ မရှက်နိုင်တော့ဘူး  ”

“ အို၊ ကိုဦးကလည်း။ ဘာကိုရှက်ရမှာလည်းဗျ။ မြနှင်းက တော်တော်နှာထန်တဲ့မိန်းကလေး အမျိုး အစားထဲကပဲ။ ခင်ဗျားကြည့်နေ။ ဟိုတစ်ခါက သိပ်မဝင်လိုက်တော့ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်လို ဖြစ်နေလို့ ဒီကောင်မ မချိမဆံ့အော်နေရတာ။နောက်ကျရင် ဖင်လိုးခံရတဲ့အရသာကို အစွဲကြီးစွဲသွားစေရမယ်။ အဲ့ဒီအခါကြရင် ဒီလောက်လည်းမရုန်းတော့ဘူး  ”

“ အေး။ ဒါနဲ့ မင်းဆေးက စွမ်းသားပဲ။ ခုနက ဧပရယ်တောင် တော်တော်လေး ထန်သွားတယ်  ”

“ စွမ်းတာပေါ့ဗျ။ ဒီကောင်မက သူ့ဘက်က ဘယ်တော့ မှမစဘဲ ကျော့်ယောက်ဖလေး လုပ်သမျှ ဇိမ်ခံနေတာများလွန်းလို့ အမြင်ကတ်တာနဲ့ တမင် အဲ့ဆေးတိုက်ခိုင်းလိုက်တာ။ ခုတော့ ကောင်မ ဘာတတ်နိုင်သေးလည်း။ တဏှာမှ ထန်လိုက်တာပြောမနေနဲ့ ၊ အပေါ်ကကို တက်ခွ ဆောင့်တော့တာ။ နောက်မှ ဒီကောင်မကို ခု မြနှင်းကိုကျော်ဖင်ချနည်းကား ဖင်ချဖို့ အလတ်ကောင်ကို မြှောက်ပေးရဦးမယ်  ”

“ မလုတ်ပါနဲ့ ကွာ ကောင်မလေးက သေးသေးပုပုလေးရယ်  ”

“ ကိုဦးကလည်း ကောင်မကလူသာသေးတာ ပစ္စည်းတွေလည်းကြည့်ဦး။ ကိတ်တင်းနေတာပဲ။ ခံနိုင်ပါတယ်။ ပူမနေနဲ့။

“ အေးးး ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်ကွာ  ”

မြင့်ဇော်ရဲ့အကြည့်က ကိုငယ်နဲ့ မဧပရယ်တို့ ခြင်ထောင်ထဲကိုရောက်သွားပြန်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်ကြီး ပြောနေတာကို ဘာမှမသိကြ။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံး ထပ်ကာ အိပ်မောကျနေကြတယ်။ 

ခု ကိုဦးနဲ့ကိုဇော်ကြီးပြောနေတဲ့စကားတွေကို ခုမှပူပူနွေးနွေး ဖျင်ချ ခံရပြီး မြော့နေတဲ့ အမလတ် မြနှင်းချို တော့ ကြားမကြားမသိ။ ကြားရင်တော့ သူ့ခမြာ တော်တော်ရှက်နေရှာတော့မယ်။ ရှက်လည်း ရှက်တာပဲ ရှိမှာပါ။ ဘာမှ ပြန်ပြောနိုင်မှာမှမဟုတ်ဘဲ။

ဖင်ချခံရတဲ့ အရှိန်နဲ့ အဝတ်အစားပြန်၀တ်ဖို့နေနေသာသာ လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်သေးဘူး။ ကို ဇော်ကြီးက စကားဆက်တယ်။

“ ကိုဦး စကားမစပ်။ စိတ်မဆိုးနဲ့ ဗျာ၊ ခင်ဗျားရဲ့ ဆော်ကြီး သူဇာချို ကို ကျု ပ် ဗျင်းချင်တယ်  ”

မြင့်ဇော်ကြားရတာခေါင်းကြီးသွားတယ်။ သူ့ယောက်ဖလတ်က သူ့အမကြီးကို လိုးချင်တယ်ဆိုပါလား။

“ အောက်မယ်။ ခွေးသခိုး။ မင်းက ငါ့မိန်းမကိုမြန်း  ”

ကိုဦးကပြန်ပြောတော့

“ လုပ်ပါဗျ။ အချင်းချင်းတွေပဲ။ သူဇာကြီးလို အရပ်မြင့်မြင့်ဆော်ကြီးတွေကို ကျု ပ်တစ်ခါမှ မလုပ်ဘူးသေးလို့ပါ  ”

“ အင်းး း းး။ ဟုတ်ပြီလေ။ ဒီအတိုင်းတော့ မရဘူးကိုယ့်လူ။ မင့် မြနှင်းလေးကိုလည်း ငါဆော်ရမှ  ”

မြင့်ဇော် ဘုရားတမိပြီ။ သူ့ ရဲ့အမနှစ်ယောက်ကို သူ့ယောက်ဖနှစ်ယောက်က အလဲအလှယ်လုပ်နေကြလေပြီ။

“ ဖြစ်ရမှာပေါ့ ကိုဦးရာ။ ဒီလိုလုပ် မြနှင်းကို တစ်ပတ်လောက် ကျုပ် ဖင်ကျင့်ပေးလိုက်ဦးမယ်။ သူဖင်ခံရတာ ကြိုက်လာပြီဆိုတော့မှ ကျုပ်တို့ နှစ်ယောက် ရှေ့တစ်ယောက် နောက်တစ်ယောက် ပေါင်းဗျင်းကြမယ်  ”

ထိုအချိန်မှာပဲ မောပမ်းလွန်းလို့ မလှုပ်နိုင်တော့တဲ့ မလတ်ဆီမှ ထိတ်လန့်တကြား

“ ရှင်   ”

ဆိုတဲ့ အာမေဍိတ်သံလေးထွက်လာတယ်။ ကိုဇော်ကြီးက မလတ်ရဲ့အသံကိုဂရုမစိုက်ဘဲ ပြောလက်စစကားကိုဆက်ပြောတယ်။ ဝမ်းလျှားမှောက် အိပ်နေတဲ့ မလတ်ရဲ့တင်လုံး ကြီးကို ဘတ်ခနဲရိုက်ရင်း ကိုဇော်ကြီးက

“ ဒီကောင်မက အစကတည်းက တဏှာက ကြီးပြီးသား။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်နဲ့ နေရမယ်ဆိုတော့ ပိုတောင်ကြိုက်ဦးမယ်။ပထမတစ်ခါတော့ ဆေးကို ခပ်များများတိုက်ပြီး လုပ်ကြတာပေါ့  ”

“ အေးပါ။ ပြဿနာ မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ  ”

“ ဟာ ။ ဘာမှ ၡော့မရှိဘူး။ ခင်ဗျားအလှည့်ကြမှ ခင်ဗျားစကီကြီးကို မနှမြောရဘူးနော်  ”

“ အေးပါကွာ အေးပါ။ သူလည်း တို့နှစ်ယောက်လက်ထဲမှာ ခုမြနှင်းလို မြော့သွား စေရပါ့မယ်။ ကျေနပ်ပလား။ ကဲ အိပ်ဆို့  ”

ဆိုကာ လှဲအိပ်လိုက်ကြလေတော့တယ်။မြင့်ဇော်တစ်ယောက်တည်းသာ အမနှစ်ယောက်ခံစားရတော့မယ့် မရှုမလှဖြစ်အင်တွေကိုတွေးကာ သက်ပြင်းအခါခါ ချနေမိတော့တယ်။

နောက်နေ့ညတွေမှာတော့ ညတိုင်းလိုလို ကိုဇော်ကြီးဟာ မလတ်မြနှင်းချိုကို ဖင်လိုးကျင့်ပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် မလတ်ရဲ့ ဆိုးဆိုးရွားရွား ရုန်းကန်အော်ဟစ်သံတွေဟာ အစပိုင်း ၃ရက်၊ ၄ ရက်လောက်ပဲ မြင့်ဇော်ကြားခဲ့ရပြီး နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာတော့

“ အားဟားးဟားးဟားး းးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် အဲ့မလေး ဟင်းဟင်း ကောင်းလိုက်တာ ရှင်ရေ  ”

စသည်ဖြင့်

ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်နှစ်သက်သွားတဲ့ မလတ်ရဲ့ ကျေနပ်သံတွေပဲ ခပ်စူးစူးထွက်လာတော့တယ်။ ဝုန်းဒိုင်းကြဲအောင် ရုန်းတာကန်တာမျိုးတွေလည်း မလုပ်တော့ဘူး။ သူမကို ကိုဇော်ကြီး ဆောင့် လိုးတဲ့အခါ ကျမ်းပြင် သိမ့်သိမ့်သွားတာမျိုးပဲ ရှိတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ၁၀ ရက်လောက်ကြာတော့ သတင်းကောင်းတစ်ခုကြားရတယ်။ မြင့်ဇော်ရဲ့အဖေ ဦးမြချို ဟာ သူ့ရဲ့ဇာတိမှာ ပြန်လည်ကျန်းမာသွားလို့ ဘုန်းကြီးဝင်ဝတ်နေတယ်တဲ့။ ပျော်ရင် တစ်သက်လုံးဝတ်တော့မယ်ဆိုပဲ။ မကြီး သူဇာချို ကတော့ နောက်ထပ် တစ်ပတ်လောက်နေမှ ပြန်လာမယ်ဆိုပဲ။

ကိုဦးတို့ ဘတ်စ်ကား အုံနာက ကားအသစ်ဝယ်လဲပြီး အရင် ကားဟောင်းကြီးကို ရောင်းမရသေးခင် ထားစရာမရှိလို့ဆိုပြီး မြင့်ဇော်တို့ အိမ်နားက မန်ကျီးပင်ကြီးရဲ့အောက်မှာ ဒီနေ့ပဲလာထိုးသွားတယ်။ ကိုငယ်တို့ လင်မယားကတော့ ယောက္ခမကြီးနေမကောင်းလို့တဲ့ မဧပရယ်တို့ မိဘတွေအိမ်ကို သွားအိပ်ပေးကြတော့ အိမ်မှာ ကိုဦးရယ်၊ ကိုဇော်လွင်နဲ့ မလတ်တို့ လင်မယားရယ်၊ မြင့်ဇော်ရယ် လူပေါင်းလေးယောက်ပဲရှိတော့တယ်။

မနက်ကတည်းက ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်ကြီး တတွတ်တွတ်နဲ့ တိုင်ပင်နေကြတာ။ မြင့်ဇော် နားစွန်နားဖျားကြားလိုက်တာကတော့

“ ဒီနေ့ည အစီအစဉ် စမယ် -

တဲ့။ နားစွန်နားဖျားကြားလိုက်ရပေမယ့် မြင့်ဇော်အတတ်သိလိုက်တာက မလတ် မြနှင်းချို ကို ဒီည ကိုဦးနဲ့ ကိုဇော်ကြီး ရှေ့ပေါက်နောက်ပေါက် ဝိုင်းလုပ်တော့မယ် ဆိုတာပါကိုပဲ။

ညရောက်တော့ ကိုဦးက မြင့်ဇော်ကိုခေါ်ပြီး

“ မြင့်ဇော် ညီလေး ဒီညကားမှာတစ်ညလောက်သွားစောင့် အိပ်ပေးပါကွာ။ အကို သိပ်နေမကောင်းလို့တဲ့  ”


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment