တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၄ )

တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၄ )

ကိုတိုးကြီး ရေးသည်။

ထိန်ထိန်သာနဲ့ ဖုန်းပြောဖို့ ထူးအောင်ကြီး ဆိုင်အရှေ့ဖက်ကို ထွက်ခဲ့သည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူ့ကို သတိရနေတယ် လို့ ပြောသည် ။ သူက ဒါဆို ဘာလို့ ဖုန်းမဆက်တာလဲ..လို့ မေးသည် ။

ထိန်ထိန်သာက “ ဗေးဂပ်စ်က ပြန်လာပြီးတဲ့နောက် အလုပ်များနေလို့ကိုထူး ..” လို့ ဖြေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ ကဦးဇေ မြန်မာပြည်သွားမယ် ...လို ပြောသည် ။ “ ထိန်သာရော လိုက်သွားမှာလား...” လို့ သူက မေးလိုက်တော့ထိန်ထိန်သာက ...

“ ဦးဇေက ရုတ်တရက်ကြီး ကိစ္စပေါ်လာလို့ ထသွားတာ..ထိန်သာ့အလုပ်က ချက်ချင်းကြီးခွင့်ယူဖို့ ခက်တယ်...ထိန်သာက နောက်တပတ်လောက်ကြာရင်လိုက်သွားမှာ....” လို့ ပြောသည် ။

“ ဦးဇေက ဘယ်တော့ သွားမှာလဲ ထိန်သာ..”

“ မနက်ဖန် ...”

“ အိုး ...”

“ ကိုထူး..ထိန်သာနဲ့ တွေ့ချင်လား...”

“ တွေ့ချင်တာပေါ့...”

“ လာခဲ့မလား....ထိန်သာ့ဆီကို....ထိန်သာ့ကို လာတွေ့မလားဟင် ..”

ထူးအောင်ကြီး ချက်ချင်းဘဲ မစဉ်းစားဘဲ “ လာခဲ့မယ်..လာတွေ့မယ် ..ထိန်သာ..” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ကို သူထပ်တွေ့ချင်နေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ကို ဘယ်လို ဆက်သွယ်ရမလဲ သူ အကြံထုတ်နေခဲ့တာ။

“ ထိန်သာ စောင့်နေမယ်..လာခဲ့နော် ..လာမယ့်ရက် နဲ့ အချိန် ဖုန်းဆက်လိုက် ...”

“ ဆက်လိုက်မယ်...”

မီးဖိုခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လိုက်တော့ ဘောက်နော်သည် ပက်လက်လှဲနေရာက သူ့ကို “ ဘယ်သူဆက်တာလဲဟင်..”လို့ မေးသည် ။

သူက “ အလုပ်ကိစ္စပါ..” လို့ ပြောရင်း ဘောက်နော်ဘေးကို ဝင်လှဲလိုက်သည် ။ ခုထိ ဘောက်နော်သည် ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ ရှိနေဆဲ။ သူ့ကို ကျောခိုင်းထားတာမို့ ဘောက်နော်ရဲ့ တင်ပါးကားကား ထယ်ထယ်ကြီးတွေကိုတပ်မက်စရာ တွေ့နေရသည် ။ ဒီ တင်ပါးကြီးတွေကို သူ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေခဲ့တာ..။ သူ့လက်က တင်ပါးကားကားအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်မိရပြန်သည် ။ 

ဘောက်နော်က “ ထပ်လိုချင်ပြန်ပြီလား ...” လို့ မေးသည် ။ သူက ဘာမှ မဖြေဘဲ အလုပ်နဲ့ သက်သေပြလိုက်သည် ။ ဘောက်နော်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စို့လိုက်ရင်း ..။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် လျာနဲ့ ဝိုက် လှိမ့်လိုက်..မထိတထိထိုးဆွလိုက် လုပ်ပေးနေတော့ ဘောက်နော် တဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်လာသည် ။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဘောက်နော်ရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတော့ ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ ရွှဲသထက် ရွှဲလာသည် ။

သူ့လက်နက်ကြီးလဲ မာကျောမတ်ထောင်လို့ ပစ်ရန်အသင့် အနေအထား ဖြစ်နေပြီ ။ ဒုတိယအကြိမ် ပွဲကြမ်းကြပြန်ပြီ ။ ဒီအချီမှာတော့ ပထမအချီလောက် အသားကုန် မကိုင်တော့ဘဲ မှန်မှန်လေး အရသာခံပြီး လုပ်ကြတဲ့အပြင် ပုံစံတွေ ပြောင်းလုပ်ကြသည် ။

အဓိကက ဘောက်နော်ပြီးသွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ ဘောက်နော်က သူ့ဘဲ လောဟာလုပ်တာထက် ကြိုက်သည် လို့ ပြောသည် ။ တတ်နိုင်ရင် ဘယ်သူမှ မသိပါစေနဲ့ လို့ သူ့ကို ပြောလို့ စိတ်ထဲက “ ငါကလဲဘယ်သူမှ မသိစေချင်ပါဘူးဟာ..” လို့ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

ဘောက်နော်ကို အိမ်ပြန်ပို့တော့ လမ်းမှာ ဘောက်နော်က နော်မူးမူးကိုလဲ ကြံပါလား လို့ နောက်ပြောင်ပြီး ပြောသည် ။ နော်မူးမူးက ဘဲမရှိလို့ ဆာနေတယ်..ဖန်ရင်ရမယ် လို့ ပြောသည် ။ သူက နော်မူးမူးကို အရင်ကသဘောကျပြီး ဖြုတ်ချင်လို့ ဖန်မယ်လုပ်နေပေမယ့် လတ်တလော ထိန်ထိန်သာ က သူ့လင်ကြီး ရန်ကုန်သွားနေတုံး လာဖို့ ခေါ်နေတာကြောင့် ထိန်ထိန်သာကိုဘဲ သွားဖြုတ်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်နေသည် ။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အင်တာနက်မှာ လေယဉ်လက်မှတ်ရှာဖွေသည် ။ ဝယ်သည် ။

နောက်တနေ့မနက်မှာ မြတ်ဦးထွန်းကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပြီး ဆန်ဖရန်ကို သွားမယ်အကြောင်း ပြောလိုက်တော့မြတ်ဦးထွန်းက သူနဲ့ တဆိုင်ဆိုင်မှာ စားသောက်ရင်း ဆုံကြရအောင် လို့ ပြောသည် ။ဆိုင်တဆိုင် ရွေးလိုက်ကြသည် ။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ကြိုက်ကြတဲ့ဆိုင် ..။Native New yorker Grill Wings မှာ နေ့လည်စာ စားဖို့ ချိန်းလိုက်သည် ။

မြတ်ဦးထွန်းသည် ကုသိုလ်ကံအကျိုးပေးနေသလား မသိဘူး ..။ကံဇာတာတက်နေသည် ။ ကစားတိုင်း နိုင်နေသည် ။ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ချိန်းဆိုတဲ့နေရာကို သူရောက်လာတော့ ထူးအောင်ကြီး အရင်သိထားတဲ့ ကား မဟုတ်ဘူး ။ဘီအမ်ဒဗလျူကားအသစ် ချပ်ချွတ်နဲ့ ..။စားကြသောက်ကြရင်း မြတ်ဦးထွန်းက 

“ ထူးအောင်..မင်းကိုကွာ..ငါ ဝန်ခံစရာ တခု ရှိတယ်..မင်းကို လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်တုံးက ပြောမယ်ပြောမယ်နဲ့ မပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး ..ငါ မင်းနဲ့ ဦးဇေရဲ့ မိန်းမ ထိန်ထိန်သာ တို့ ညိစွန်းကြတာတွေကို သိတယ်...” 

လို့ ပြောလေသည် ။ထူးအောင်ကြီး လဲ အံ့အားသင့်သွားသည် ။

“ ဟုတ်လား..ဘယ်လိုသိတာလဲ...ဟားဟား..ဘာလို့ မပြောတာလဲဗျာ...” 

လို့ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက “ ငါလဲ ထိန်ထိန်သာကို မင်းနဲ့ဖြစ်တာတွေကို သူ့လင်ကြီးကို ပြန်ပြောလိုက်ရမလား လို့အကြပ်ကိုင်ပြီး တချီ ဝါးလိုက်သေးတယ်...” လို့ ဆက်ပြောပြလေသည် ။

ထူးအောင်ကြီး လဲ..“ ဟာ..အတော် လက်မြန်တဲ့လူ..သွက်လှချည်လား...” လို့ ပြောတော့ မြတ်ဦးထွန်းက “ ထိန် ထိန်သာနဲ့ ထပ်တွေ့ထပ်ကြုံဆုံချင်သေးတယ်ကွာ..ငါ ဆန်ဖရန်ကို သွားမလားလို့ စဉ်းစားနေတယ် လို့ ပြောလိုက်သောအခါ ထူးအောင်ကြီးက“ ကဲ..နှစ်ယောက်လုံး ဖြုတ်ဖူးနေပြီဘဲ...ထိန်ချန်နေလို့လဲ အပိုပါဘဲ...ထိန်ထိန်သာက သူ့လင်ကြီး မြန်မာပြည်သွားမှာမို့ ဖိတ်ခေါ်နေတယ်...ဒီလိုဆို လိုက်မလား...နှစ်ယောက် အတူတူ သွားလိုက်မယ် လေ ..” လို့ ပြေလေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက “ ဟာ..ဟုတ်လား...လိုက်မယ်..လိုက်မယ် ...ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျတာဘဲ ထူးအောင်ရေ...အတူတူသွား..အတူတူ ဖြုတ်ကြတာပေါ့..ဟားဟားဟား...” လို့ ဝမ်းသာအားရပြောလေသည် ။

တကယ်တော့ ထူးအောင်ကြီးသည် မိန်းမ မွှန်ပြီး ဆိုင်ကို ပစ်ထားပြီး သွားဖို့ လုပ်နေတာ ..။သူ့ဆိုင်ကို ကြည့်ပေးနိုင်တဲ့ လောဟာလဲ ပြန်မရောက်သေးဘူး ..။

ဘောက်နော် နဲ့ လတ်တလော ချက်နေတဲ့ သိန်းသန်းစိုး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးဘဲ ရှိသည် ။ ထိန်ထိန်သာသည် သံလိုက်တုံး တတုံးလိုဘဲ သူ့ကို စွဲငင်နေသည် ။

ဖြစ်ရင်ရာ ဖြစ်ကွာ ဆိုပြီး သူသွားတာ ..။မြတ်ဦးထွန်းကတော့ အမှတ်တရပစ္စည်းဆိုင် မို့ လူစားထားခဲ့လို့ရသည် ။ မခက် ။

......................................................................................................

ဆန်ဖရန်စ္စကို လေဆိပ်။

ကယ်လီဖိုးနီးယား ပြည်နယ်။

လေဆိပ်ထဲက အထွက် သူတို့ကို လာစောင့်ကြိုနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ထိန်ထိန်သာ က ထူးအောင်ကြီး ကြိုဖုန်းဆက်ထားလို့ မြတ်ဦးထွန်း လဲ ပါလာမှာကို ကြိုသိထားသည် ။

ထိန်ထိန်သာသည် သူနဲ့ ညိခဲ့တဲ့ ဘဲနှစ်ကောင်ကို အတူတူတွေ့ရတာ စိတ်လှုပ်ရှားမိနေသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးသည် အဖြုတ်ကောင်းတဲ့ လူတွေ ဖြစ်သလို အခု လာကြတာလဲ သူ့ကို ဖြုတ်ဖို့ လာကြတာ ဆိုတော့ မကြာခင် ဒုတ်နှစ်ချောင်းနဲ့ အဖြုတ်ခံရမှာမို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ...။

ထူးအောင်ကြီး နဲ့ မြတ်ဦးထွန်း တို့သည် ထိန်ထိန်သာ မောင်းနေတဲ့ မာစီဒီးဘင့်ဇ်ကားအဖြူရောင်ကြီးပေါ်မှာလိုက်ပါရင်း ဒီအချောစားမိန်းမ နဲ့ မကြာတော့သော အချိန်မှာ ကာမပွဲကြမ်းတွေ နွှဲရတော့မယ် ဆိုတာ သိနေလို့သဘောကျစိတ်လှုပ်ရှားလျက် နေသည် ။ထိန်ထိန်သာ က သူတို့ကို ဟိုတယ်ဆီကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူတို့အတွက် ကြိုတင်ပြီးဟိုတယ်ခန်းကို ငှားထားပေးသည် ။

ဟိုတယ်အခန်းကို ရောက်ကြတော့ ထိန်ထိန်သာ က “ အေးအေးဆေးဆေး နားကြမလား...နောက်တော့ တွေ့ကြတာပေါ့..” လို့ ပြောသည် ။ လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်တုံးက တချီသာ ဖြုတ်လိုက်ရတဲ့ မြတ်ဦးထွန်းက ဒီကို မလာခင်ထဲက မောင်းတင်ထားတာ ဆိုတော့ ထိန်ထိန်သာ့ကို မပြန်စေချင်တော့..။

“ အခုဘဲ တွေ့လိုက်ကြရအောင်..ထိန်သာ...” လို့ ပြောရင်း ထိန်ထိန်သာရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ပါသည် ။

“ ထိန်ထိန်သာ..အခုဘဲ ချစ်လိုက်ကြရအောင် ...” လို့ ထူးအောင်ကြီးကလည်းဝင်ပြောသည် ။

“ အိုး....အားကြီးလှချည်လား ကိုကိုတို့ရယ်...အမလေး ...ရင်ခုံစရာကြီး....”

ထိန်ထိန်သာ က ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်လိုက်သည် ။

“ ဟာ....”

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းသည် အချိန်ဆွဲတတ်သူတွေ မဟုတ်မှန်း ထိန်ထိန်သာ တွေ့သွားရသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သူတို့ ဘောင်းဘီတွေ ခါးပတ်တွေကို ဖြုတ်ချွတ်နေကြပြီ...။

လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်က ပြန်ကထဲက ထိန်ထိန်သာ ငတ်နေခဲ့တာမို့ မကြာခင် တွေ့ရမယ်က စံချိန်မှီ လိင်တန်ကြီးတွေကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ စောင့်ကြည့်ရင်း တံတွေးမြိုချမိလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေ ထုံပူလာအောင် သူတို့ကိုပုလွေလဲ ကိုင်ပေးရတော့မည် မဟုတ်လား ...။

ထိန်ထိန်သာလဲ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ဟင်း...ငေါငေါကြီးတွေ တောင်နေတဲ့ လိင်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာပြီ ..။နှစ်ယောက်စလုံးက ခါးကော့ပြီး သူ့အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။

ဘာလုပ်ပေးစေချင်တယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်တဲ့ ထိန်ထိန်သာ လဲ သူတို့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ဘယ်လက်..ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်ကို ညာဖက် လက်နဲ့ တပြိုင်နက် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ထိပ်ခေါင်းဒစ်လုံးလုံးကြီးတွေကို သူမလက်ကလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ညင်ညင်သာသာ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးလိုက်သည် ။

လိင်တန်ကြီးတွေသည် အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေကြသည် ။ ထိပ်အပေါက်လေးက အရေကြည်တွေ စိမ့်ကျ စိုပေနေကြသည် ။ အရင်ဆုံး ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်ကို ငုံလိုက်ပြီး လျာလေးနဲ့ စတင် ကစားပေးလိုက်သည် ။ တချိန်ထဲမှာဘဲ မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်ပေးနေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန်သည် ထိန်ထိန်သာ စုတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလိုဘဲ ကြီးထွား လာသည် ။ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေသည် ။ ရှေ့တိုးနောက်ငင် စုတ်ပေးနေတုံး မြတ်ဦးထွန်းက သူ့လိင်တန်ခေါင်းကိုထိုးကပ်ပေးလာလို့ သူ့ကို တလှည့် စုတ်ပေးရပြန်သည် ။

မြတ်ဦးထွန်းကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတုံး ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်သည် ။ သူတို့ သုံးယောက် ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်သွားကြသောအခါ ထိန်ထိန်သာက ထူးအောင်ကြီး လိင်တန်ကို စုတ်ပေးရပြန်သည် ..။ ဒီအချိန်မှာ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ ပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပြီး အရေတွေစိုပေနေတဲ့ တအားယားယံနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်သည် ။ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်နေသည် ။

သုံးပွင့်ဆိုင် ( သရီးစမ်း ) ပွဲကြမ်းကြပြီ ..။

ထိန်ထိန်သာလဲ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်က ပြန်လာကထဲက ပြတ်လပ်နေတာတွေကို ရနေတဲ့အတွက် အထူးကျေနပ်နေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီး တို့ ထိန်ထိန်သာ့ကို တယောက်တလှည့် လုပ်ကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ ဒီလို သရီးစမ်း သုံးယောက်ပေါင်းလုပ်တာကို ပထမဆုံး လုပ်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ယောကျ်ားတန်ဆာ နှစ်ချောင်းကို တပြိုင်နက် ရတာကြောင့် တဏှာကြီးတဲ့ သူမအနေနဲ့ အရမ်းကိုဘဲ သဘောကျမိရသည် ။

တန်ဆာနှစ်ချောင်းကို ပူးကပ်ထားပြီး လောဘတကြီး စုတ်ယူရတာကိုလည်း ကျေနပ်နေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ထူးအောင်ကြီးလဲ တယောက်တလှဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကာ တအားဆောင့်ထည့်ကြ ပါးစပ်ထဲကို ညှောင့်ကြနဲ့ တဝကြီး စိတ်တိုင်းကျ စပ်ရှက်ကြသည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ကိုလဲ အပေါ်ကနေ တက်ထိုင် ဆောင့်ခိုင်းကြသည် ။ ထူးအောင်ကြီး အပေါ်ကနေ ထိန်ထိန်သာ ကောင်းဘွိုင်မလေး လို ဖင်တကြွကြွနဲ့ မြင်းစီးနေတဲ့အချိန် မြတ်ဦးထွန်းကသူ့တန်ဆာကို ထိန်ထိန်သာ့ပါးစပ်နားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ ထူးအောင်ကြီး အပေါ် တက်ဆောင့်နေရာက လှမ်းပြီး လျာနဲ့ ယက်ပေးသည် ။

ထိန်ထိန်သာ တအားအရှိန်တက် ကောင်းလာပြီး ပြီးချင်လာတဲ့အခါ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အသားကုန် ဆွဲပေးတော့ ထိန်ထိန်သာ အော်ညည်းရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါ ကော့လန်တက်ရင်း ပြီးသွားရသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းလဲ ထိန်ထိန်သာ့ကို ဆက်ဆောင့်ပစ်ပြီး မကြာခင် သူလဲ ပြီးသွားတော့ သုတ်ရေတွေကို ထိန်ထိန်သာ့ အင်္ဂါအတွင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက မပြီးသေးလို့ တောင်မတ်နေတဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထိန်ထိန်သာ့အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။

“ လာ..ကိုထူး. ..ထိန်သာ စုတ်ပေးမယ်...အားမနာနဲ့..ထိန်သာ အပြီး စုတ်ပေးမယ်...ထိန်သာ့ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်...”

ထိန်ထိန်သာရဲ့ ထူးခြားလှတဲ့ ပုလွေအမှုတ်ကြောင့် ထူးအောင်ကြီးမှာ တအင်းအင်းတအဲအဲ ဖြစ်နေရသည် ။ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မှာ ကြုံခဲ့တဲ့ ပုလွေထက် မတူဘဲ ထူးခြားလှလို့ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ထူးအောင်ကြီး ပြီးသွားရသည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်သွားသည် ။တကွပ်ကွပ် မြိုချနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာသည် တော်တော်နဲ့ တန်ဆာချောင်းကို သူမပါးစပ်ထဲက ထုတ်ခွင့်မပေးဘဲ ဆက်စုတ်ပေးနေသည် ။သုံးယောက် အတူတူ ရေဆေးကြရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ နောက်ထပ်တကြိမ် အချစ်ကြမ်းပွဲတပွဲ ထပ်နွှဲဖြစ်သွားကြရပြန်သည် ။

ဒီအခါမှာတော့ ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ့နောက်ပေါက်ကို ဖွင့်သည် ။ ကြံရွယ်ချက်နဲ့ ယူဆောင်ခဲ့သော ဘေဘီအွိုင်းလ် ကို အသုံးပြုပြီး ထိန်ထိန်သာ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ဖွင့်သည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ သူတို့နှစ်ယောက် လိုအင်ဆန္ဒတွေကို အဆုံးစွန် ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ပြင်ဆင်ထားပြီး ဖြစ်တာကြောင့် နောက်ပေါက်ကို ပေးလိုက်တာဖြစ်သည် ။

အတွေ့အကြုံအသစ်တခုကို ရလိုက် ကြုံလိုက်ရလို့ ထိန်ထိန်သာ ကျေနပ်သဘောကျသည် ။

..............................................................................................

ရန်ကုန်မြို့

လူချမ်းသာတွေ နေတဲ့ ရပ်ကွက်ကြီးထဲက ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးထဲ ...။

အပြာရောင် တံဆိပ် ဂျော်နီဝေါကား အရက်ကို အရသာခံ သောက်နေတဲ့အချိန် ဦးဇေယျထက်ရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ ကောင်မလေးတယောက် ကြိုးစားပန်းစား အလုပ်များနေသည် ။ ကောင်မလေးသည် မတောင်ချင့်တောင်ချင် နဲ့ တောင်နေတဲ့ ဦးဇေယျထက်ရဲ့ တန်ဆာကြီး ပြန်ကျမသွားခင် အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည် ။ဦးဇေယျထက် မျက်စိစုံပိတ်ခါ ပုလွေမှုတ်ခံနေသည် ။ကောင်မလေးသည် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ ဂွေးစိကြီးတွေကိုပါ မရွံမရှာ လျာနဲ့ ယက်ပေးနေသည် ။

“ အင်း..ဟင်း..ဟင်း....အင်း....အင်း..အင်း......”

မဆိုးဘူး ..။

ဒီကောင်မလေး ကြိုးစားတယ် ..။

ဒီကောင်မလေး သည် ဆင်းရဲတွင်းက နက်တော့ အမေကို ဆေးရုံမှာ ခွဲစိတ်ဖို့ ငွေအရမ်းလိုအပ်နေတာကြောင့် ဦးဇေယျထက် ကို သူမကိုယ်သူမ လာအပ်သည် ။သိန်း၂၀ ဆိုတဲ့ ငွေကြေးနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရောင်းစားသည် ။

ဦးဇေယျထက်ကလည်း ပန်းသာသေချင်ချင် ဖြစ်နေတာ ဒါမျိုးကို လဖက်ထက် ကြိုက်သည် ။ကောင်မလေးက သူမသည် တခါမှ ယင်ဖိုတောင် မနားဖူးသေးတဲ့ အပျို ုစင်ကလေး ပါလို့ မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ ပြောပြသည် ။ဦးဇေယျထက် သနားသွားသည် ။စောင်မကြည့်ရှု ဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ လိုသူနဲ့ ပေးနိုင်သူ ..ဈေးတည့်သွားသည် ။ကောင်မလေးက သူမမှာ ရှိတာတွေ အကုန်ပေးတော့တာဘဲ ..။

အမေကို ဆေးကုလိုက်နိုင်လို့ ဒီကောင်မလေး ကျေနပ်သည် ။ ဦးဇေကို အသားကုန် ပြုစုပေးတော့တာဘဲ ...။အဲကွန်းလေအေးအေးလေးနဲ့ ဇိမ်ကျနေတဲ့ အချိန် သူ့ ဟန်းဖုန်းက အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ မြည်လာတော့သည် ။ဘယ်သူခေါ်လဲ...။

ကြည့်သည် ။

နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ ဖုန်း ..။

အိုး ..ဆန်ဖရန်ကဖြစ်မယ် ...။

သူငှားထားခဲ့တဲ့ ပရိုက်ဘိတ် အင်ဗက်စကေတာ ( အလွတ်စုံထောက် ) က ခေါ်နေတာ ဖြစ်မယ်..။အရေးကြီးရင် ခေါ်ဖို့ သူမှာထားခဲ့လို့ ...။အင်း...ထိန်ထိန်သာ...တော့ ဖင်ဆော့နေပြီ..ထင်တာဘဲ...။

တောက်....စောက်ကောင်မ....တော်တော့်ကို စောက်ပတ်ယားတယ် ...။ငါ့ကွယ်ရာမှာ လိုက်ကုန်းနေတဲ့ ကောင်မ ...။

“ ဟလို...”

“ မစ္စတာဇေ နဲ့ ပြောလို့ရမလား ..”

“ ချပ် လား..မစ္စတာဇေ ပြောနေတယ် ...ဘာထူးလဲ..”

“ မစ္စတာဇေ...သတင်းကောင်းတော့ မဟုတ်ဘူး....အမျိုးသမီးက လူ၂ယောက်နဲ့ ဟိုတယ်မှာ ရှိနေတယ်...အပြင်ထွက် ထမင်းစားတယ်...ဟိုတယ်ထဲမှာ တနေကုန်ဘဲ..သူတို့ ပုံတွေကို

အခု မစ္စတာဇေ ဆီကို ပို့လိုက်မယ်..ဘာဆက်လုပ်ရအုံးမလဲ..ဆက်စောင့်ကြည့်ပေးရမလား ...”

သူထင်တဲ့အတိုင်း ထိန်ထိန်သာသည် သူ မရှိတာနဲ့ ကဲနေပြီ...။

အလွတ်စုံထောက် ချပ် ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ပုံတွေ ရတော့ မြတ်ဦးထွန်းရော ထူးအောင်ကြီးရော နှစ်ယောက်စလုံးကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဦးဇေယျထက်ရဲ့ ဒေါသတွေ အကြီးအကျယ်ပေါက်ကွဲတော့သည် ။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက် နဲ့ တပြိုင်ထဲ ကဲတဲ့ သူ့မိန်းမ ထိန်ထိန်သာကို သူ လုံး၀ ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ဘူး လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်နေသည် ။ဟိုကောင် ၂ ကောင်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီး ဆုံးမမည် လို့ စိတ်ထဲမှာ တေးထားလိုက်သည် ။

ဦးဇေယျထက်သည် ပုလွေကိုင်ပေးနေတဲ့ ကောင်မလေးကို တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့ဟဝိုင်ရင်ရှပ် ရဲ့ ကြယ်သီးတချို့ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။အဲကွန်းလွှတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲ ဦးဇေယျထက် ချွေးတွေ ပြန်နေသည် ။

သူ ဒီ ၃ ယောက်ကို အရမ်းမုန်းတီးနေပေမယ့် လတ်တလော သူ သူတို့ကို ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ မသိသေးဘူး..။ရန်ကုန်က သူ့တပည့်အရင်း သူ့လုပ်ငန်းတွေကို တာဝန်ခံ လုပ်ပေးနေတဲ့ မိုးယံအာကာ ကို တိုင်ပင်ရင် ကောင်မးလား...။

မိုးယံအာကာ သည် ဦးဆောင် ဒါရိုက်တာ ရာထူး ယူထားသူ ဖြစ်သည် ။ သူသိကာမှ ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်တဲ့ သတင်း ပျံ့နှံ့သွားမလား ...။ မိုးယံအာကာသည် သူ မလုပ်တာ လုပ်တာတွေကို သိခဲ့ရင် တနေ့ သူ့ကို ပြန်ခြိမ်းခြောက်မလား ...။မဖြစ်သေးပါဘူး ..။

သူ့ဖက်က လိုလေသေးမရှိအောင် ထားပါရက်နဲ့ ဆန္ဒနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားတဲ့ သစ္စာမရှိတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို သူ တခုခု လုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေက များနေသည် ။မကြာခင်မှာဘဲ သူသည် သူ့ကိုယ်စား သူမုန်းတီးနေတဲ့ သုံးယောက်ကို လက်စားချေပေးဖို့ လူတယောက်ကို သူတွေ့သွားရသည် ။အဲဒီလူကတော့ သူ့ကို အချိန်လုံး ကားမောင်းပေးနေတဲ့ သူ့ဒရိုင်ဘာ ပုဏ္ဏက ..။

ပုဏ္ဏက သည် သူ့လူယုံလူရင်း စစ်စစ်ပါ ..။သူသည် လက်ရုံးရည်အရ အသုံးချလို့ မရနိုင်တဲ့ လူဗလံလေး ..။ ပိန်ပိန်သေးသေး အသားမဲမဲ ခါးကိုင်းကိုင်း နဲ့ ..။သို့ပေမယ့် ဦးနှောက်ကတော့ မတရားပြေးသည် ။ ကောင်းတဲ့ဖက်မှာတော့ မဟုတ်ဘူး ..။ ပုဏ္ဏကသည် သူတို့အိမ်မှာ ငယ်ငယ်ထဲက နေတဲ့ ငယ်မွေးခြံပေါက် ..။ အခုလဲ သူ့အမေ မျက်နှာနဲ့ ဦးဇေယျထက်က ဒရိုင်ဘာ အဖြစ် တာဝန်ပေးထားသည် ။

သူ့အမေက ဦးဇေယျထက်တို့ ငယ်စဉ်ထဲက ထမင်းဟင်းချက်ပေးထဲ့တဲ့ ထမင်းချက်ကြီး...။ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူ့ကို ဖြုတ်နေတဲ့ ယူအက်စ်က ဘဲ ၂ ကောင် ကို မုန်းတီးနေတဲ့စိတ်ကြောင့် သူ စိတ်ဆင်းရဲပြီး အရက်ဘဲ ဖိသောက်နေခဲ့သည် ။

သူ့ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ပေးတဲ့ ပုဏ္ဏက က “ အကိုကြီး....အကိုကြီးစိတ်ညစ်နေတာ ကျနော် သိတယ်..အကိုကြီးလို မြန်မာပြည်က ထိပ်တန်း သူဌေးကြီးတယောက်က ငွေတွေ သုံးမကုန်အောင် ရှိနေပါရက်..စိတ်ဆင်းရဲနေရတယ် ဆိုတာ မဖြစ်သင့်ဘူး...ကျနော် အကိုကြီး ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ သိချင်နေတယ်...အကိုကြီး ကို ကျနော် ကူနိုင်ရင် ကူလိုက်ချင်တယ်..တချို့ကိစ္စတွေမှာ အကိုကြီးလို လူက လုပ်ဖို့ မသင့်တာတွေ ကျနော်လို အညတြသမား တယောက်က လုပ်လို့ရတယ်...ပြောပြပါ အကိုကြီး...ကျနော် အာမချောင်ပါဘူး...စိတ်ချပါ..ကျနော်တို့က အကိုကြီးတို့ ကျေးဇူးတွေ နဲ့ လူဖြစ်လာရတာပါ...” လို့ သူ့ကို အထပ်ထပ် မေးတာနဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာ ပူလောင်နေတဲ့ ကိစ္စတွေကို ဖွင့်ဟပြောပြလိုက်ခဲ့သည် ။

ပုဏ္ဏက က “ ကျနော် သူတို့ကို ဘယ်လို လက်တုံ့ပြန်ရမလဲ..ဘာတွေ လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ သိတယ် ...အဓိက က ငွေဘဲ..ငွေရှိရင် ဘာမဆိုဖြစ်တယ် ဆိုတာ အကိုကြီးလဲ သိတဲ့အတိုင်းဘဲကျနော် အကိုကြီး ကိုယ်စား အစစ တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ပေးမယ်....တခုခု ပေါ်လို့ မိသွားလို့ ရှိရင်လဲ ကျနော် ဘဲ ခံမယ် ..အကိုကြီးရဲ့ နံမည် လုံး၀ မပေါ်စေရဘူး ..ကျနော်က အကိုကြီးဒရိုင်ဘာ အနေနဲ့လဲ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ...ကျနော့်ကို ခိုးလို့ သစ္စာမရှိလို့ ဆိုပြီး ခုလောက်ထဲက အလုပ်ထုတ်ပစ်လိုက်...ကျနော် ခြေရာဖျောက်သွားမယ်..နောက်ကွယ်ကနေ အကုန်လှုပ်ရှားမယ်...လုပ်ချင်တာကိုသာပြော...” လို့ ပြောဆိုသည် ။

သူဖြစ်စေချင်တာတွေကို ပြောပြသောအခါ ပုဏ္ဏက က သူဘယ်လို လုပ်မည် ဆိုတာကို ပြန်ပြောပြသောအခါ ဦးဇေယျထက် ပုဏ္ဏက ကို ကြိုက်သွားသည် ။ အောင်မြင်ရင်ချီးမြှင့်မည် လို့ သူဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီး ဆန်ဖရန်က ပြန်ခဲ့ကြသည် ။

ထိန်ထိန်သာနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် မိုးမမြင်လေမမြင် ကဲခဲ့ကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ လင်ကြီး ဦးဇေယျထက် ရန်ကုန်က ပြန်လာမယ်လို့ သတင်းရတော့ သူတို့၂ယောက်လဲ ပြန်ဖို့လုပ်ကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာက သူနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးသလား လို့ သူတို့၂ယောက်ကို မေးတဲ့အခါ သူတို့ခေါင်းများ တဆတ်ဆတ်ငြှိမ့်ပြကြရင်း “ ထိန်ထိန်သာ့ဖက်က မီးစိမ်းပြလိုက်တာနဲ့ကိုယ်တို့ ၂ ယောက် ချက်ချင်း ရောက်လာခဲ့မယ်...” လို့ ပြောကြသည် ။

ထူးအောင်ကြီး ပြန်ရောက်တော့ လောဟာ..ဘောက်နော် နဲ့ သိန်းသန်းစိုးတို့ သုံးယောက်က သူ့ဆိုင်လေးကို အစစ တာဝန်ယူထားပေးကြတာကို တွေ့ရသည် ။ဘောက်နော်သည် ညနေပိုင်း ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန် သူ့ကို လောဟာရဲ့ မျက်ကွယ်မှာ ညုတုတု နဲ့ မထိတထိလေးတွေ စတတ်သည် ။ လောဟာက မီးဖိုခန်းထဲမှာ ကြော်လှော်ချက်ပြုတ်နေတော့ ဘယ်သိမလဲ ..။

တခါတခါ တံခါးအကွယ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် ..အိမ်သာထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို လှမ်းပွတ်လိုက်တာတို့ ကျောပြင်ကို လက်သဲနဲ့ မနာအောင် ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်လိုက်တာတို့ လုပ်တတ်သည် ။ လောဟာ ရှိနေလို့ ထူးအောင်ကြီးလဲ ဘောက်နော်ကို ဘာမှ လုပ်လို့ မရဘူး ဖြစ်နေသည် ။

ထိန်ထိန်သာ့ဆီက ပြန်လာခါစတော့ ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ့ကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ခဲ့ရလို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေတော့ အေးအေးဆေးဆေး နေနေခဲ့နိုင်ပေမယ့် နဲနဲကြာလာတော့ သူ့စိတ်တွေက မိန်းမ ဖြုတ်ချင်လာပြန်သည် ။ ဘောက်နော်က သူနဲ့ အတူတူနေတဲ့ နော်မူးမူး ကို တနေ့ ဆိုင်ကို ခေါ်လာသည် ။နော်မူးမူးက အရင်က ထူးအောင်ကြီးက အင်္ဂလိပ်စာ သင်သင်ပေးနေခဲ့တာမို့ ရင်းနှီးပြီးသား..။

ညဖက် ဆိုင်သိမ်းကြတော့ အရင်ဆုံး သိန်းသန်းစိုး ပြန်သွားသည် ။ ဒီနေ့က စနေနေ့ည မို့ ဘောက်နော်လဲ လောဟာတိုက်ခန်းကို လိုက်အိပ်သည် ။ လောဟာနဲ့ ဘောက်နော်တို့၂ ယောက် ပြန်သွားကြတော့ နော်မူးမူး နဲ့ ထူးအောင်ကြီးဘဲ ဆိုင်မှာ ကျန်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးက နော်မူးမူး ကို ကုန်တိုက်တခုကို ခေါ်သွားပြီး နော်မူးမူး လိုချင်နေတဲ့ ရေမွှေးပုလင်းနဲ့ လက်ကိုင်အိတ် လက်ဆောင် ဝယ်ပေးသည် ။ဘားဆိုင်တဆိုင်ကို သွားကြပြီး အရက်သောက်သည် ။

နော်မူးမူးသည် တော်တော်သောက်နိုင်ကြောင်း ထူးအောင်ကြီး တွေ့ရသည် ။ ထူးအောင်ကြီးက စားနေကျကြောင်ဖါးတကောင်ဆိုတော့ နော်မူးမူး သောက်လေ ကြိုက်လေ ဘဲလေ..။ဘားဆိုင်က ဒယိမ်းဒယိုင် နဲ့ ထွက်လာကြတဲ့အထိ သူတို့ မူးကုန်သည် ။

“ ကိုထူး...ကိုထူး ကားမောင်းလို့ မဖြစ်ဘူးထင်တယ် ....ခိခိ..တော်ကြာ ရဲနဲ့ တိုးပြီး ကိုထူး အချုု ုပ်ခန်းထဲ ညအိပ်နေရလိမ့်မယ် . . . ”

နော်မူးမူးက ထူးအောင်ကြီး လက်မောင်းကို တွဲထားရင်း ပြောလိုက်သည် ။

“ ရတယ်လေ ...မူးရင် မမောင်းဘူး..မောင်းရင် မမူးဘူး ...ဟားဟားဟား....နော်မူးမူးရေ ...ကိုထူး မမူးဘူး.....”

“ မူးမူး...တက်စီကား ခေါ်လိုက်ရမလားဟင် ....”

“ ရတယ်..ခေါ်လိုက်..မူးမူး....တက်စီနဲ့ ပြန်ကြမယ်...ကားကို ဒီနားမှာ ထားခဲ့လိုက်မယ်.....”

တက်စီကားနဲ့ နော်မူးမူး တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားကြသည် ။ဒီည ဘောက်နော်က လောဟာနဲ့ အိပ်မှာမို့ နော်မူးမူး တယောက်ထဲ ရှိနေမှာမို့ ထူးအောင်ကြီးအတွက် အခြေအနေက ကောင်းနေသည် ။

နော်မူးမူးကလဲ..“ ကိုထူး..အေးအေးဆေးဆေး နေပါကွာ...မပြန်ပါနဲ့အုံး...အိပ်ချင်လဲ ဒီမှာဘဲ အိပ်လိုက်..ရတယ်...” လို့ ပြောသည် ။ ထူးအောင်ကြီးလဲ နော်မူးမူးကို ဒီည ဖြုတ်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

“ အင်း..အိပ်မယ်...မူးမူးနဲ့ အိပ်ချင်နေတာ ကြာလှပြီ...”

နော်မူးမူးက တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်လိုက်ပြီး..“ မူးမူးနဲ့ အိပ်ဖို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး ..ဧည့်ခန်းက ကောက်ချ်ပေါ်မှာ အိပ်နိုင်တယ် လို့ ပြောတာ...”လို့ ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။နော်မူးမူးရဲ့ စွင့်ကားလုံးဝန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါရမ်းသွားသည် ။

ဒီတင်ပါးကြီးတွေကို ထူးအောင်ကြီး ကြည့်ကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေခဲ့တာ...။ မနက်စောစော အိပ်ရာထတဲ့အချိန် အင် အားးပြည့်ပြီး သူ့လိင်တန် မာကျောတင်းမာတဲ့အခါ နော်မူးမူးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို သတိရ မြင်ယောင်ပြီး ကွင်းတိုက် အာသာဖြေခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ...။ဒီညတော့ နော်မူးမူး ကို သူ ဝါးရတော့မည် လို့ သိနေသည် .။ အထာပေး နေတာဘဲလေ...။

ရေချိုးခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားပြီး အတင်းကြံပစ်ရမလား စဉ်းစားနေသည် ။ ဘောက်နော်ကလဲ နော်မူးမူးသည် သူ့ကို ကြိုက်နေသည် လို့ ပြောပြခဲ့တော့ အဆင်မပြေစရာ မရှိဘူး..သူ ကြည်ဖြူမှာဘဲလို့ တွက်တာကြောင့် ရေချိုးခန်းတံခါးကို လှည့်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို အတွင်းက ခလုပ်လှည့်ပြီး ပိတ်မထားတာကြောင့် ပွင့်သွားသည် ။ ရေသံတဝေါဝေါကြားနေရတာကြောင့်နော်မူးမူး ရေချိုးနေတာ သိလိုက်ရသည် ။ ရေနွေးငွေ့တွေ တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ သူရောက်သွားသည် ။

“ အိုး....”

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး မျှစ်စို့ပေါက်ကြီးလို့ ပြောရမလား..ရေဆေးငါးကြီးလို့ ပြောရမလား...။ နော်မူးမူးသည် အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ် နဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးနေသည် ..။ သူ့ဖက်ကို ကျောပေးကာချိုးနေတာကြောင့် တင်ပါးဖွေးဖွေးထယ်ထယ်ကြီးတွေကို တပ်မက်စရာ မြင်တွေ့နေရသည် ။ သူဝင်လာတာကို နော်မူးမူး မသိသေးဘူး ...။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းလို့ သိမ်းလို့ မရတော့ဘူး..။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး နော်မူးမူး ဆီကို ခြေလှမ်းကြဲကြဲ နဲ့ လှမ်းသွားလိုက်သည် ။

“ ဟဲ့..အမေ့ ဘယ်သူလဲ...”

နော်မူးမူး သည် လန့်သွားတဲ့ ပုံ နဲ့ အော်လိုက်သည် ။

“ ဟင်..ကိုထူး....ဘာလုပ်တာလဲ....”

“ မူးမူး..သိပ်လှတာဘဲ..မူးမူးကို ချစ်ချင်တယ်.....”

နော်မူးမူးသည် သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားလို့ သူမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည် ။ နော်မူးမူး သည် ပစ္စည်းရှိလူတန်းစားထဲက ဖြစ်သည် ။ တင်ပါးကြီးတွေ ကောင်းသလို ရင်သားတွေကလဲ တင်းမာဖီးထနေကြသည် ။ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက ပြေးစို့ချင်စရာ မို့ ထူးအောင်ကြီး အငမ်းမရ စို့ပစ်လိုက်သည် ..။

“ အို..ကိုထူး..ကဲလိုက်တာဟယ်....တအား ကြမ်းတာဘဲ...”

ထူးအောင်ကြီး နို့စို့တာကို နော်မူးမူး သဘောကျနေသည်...။နော်မူးမူးက တခစ်ခစ် နဲ့ ရယ်နေလို့ ထူးအောင်ကြီးလဲ ဆက်ကြမ်းတော့တာဘဲ....။ တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ပွတ်သပ်သလို နို့ကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ညှစ်လိုက်စို့လိုက် လုပ်သည် ။

“ ကိုထူး....မူးမူး ရေလာချိုးရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ကိုထူး အကယ်လို့ မူးမူး ကို အတင်းကြမ်းခဲ့ရင် အနံ့အသက် မရှိအောင် ရေလာဆေးတာ...ခဏ ကွာ..မူးမူး..ဟာကို ရေဆေးပါရစေအုံး....”

နော်မူးမူးက သူမပေါင်ကြားက အမွှေးပါးပါးနဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ဆပ်ပြာမွှေးမွှေး နဲ့ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ နော်မူးမူးကို ဖက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်သည် ။ နော်မူးမူး အခန်းထဲကို ဝင်သည် ..။ ကုတင်ဆီကိုရောက်တာ နဲ့ နော်မူးမူးကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲကားလိုက် ၏ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ လျာနဲ့ ယက်တော့တာဘဲ ...။

နော်မူးမူးလဲ ဒီလို အယက်ခံချင်နေတာ ကြာပြီ ..။

ယူအက်စ်ကို ရောက်ပြီးကထဲက ဘဲမရသေးဘူး ..။ အလုပ်ခွင်မှာ အတူတူလုပ်ကြရတဲ့ မက်ဆီကန်တွေ..ကပ်ပလီလူမဲတွေထဲက လာလာကြံဖန်တဲ့ကောင်တွေ ရှိပေမယ့် မယုံရဲဘူးလေ ..။

အေအိုင်ဒီအက်စ် ရောဂါဆိုးကလဲ တအားကို ပျံ့နှံ့နေတာ မဟုတ်လား ...။

လိုလားတောင့်တတာကတော့ အရမ်းဘဲ ..။

ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပွတ်ပြီး အာသာဖြေဖြေနေရပေမယ့် မတူဘူးလေ ..။

နယ်စပ်မှာ တုံးကတော့ နော်မူးမူး ကို စောဂေါ်ဒင်ဆိုတဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် ကောင်လေးက တာဝန်ယူပြီး ဖြုတ်ပေးခဲ့သည် ။ ပြတ်လပ်ဆာလောင်နေရတဲ့အချိန် ထူးအောင်ကြီးကို ဘယ်လိုငြင်းဆန်နိုင်မလဲ..။

နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ထူးအောင်ကြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဆွဲစုတ်လိုက် လျာနဲ့ ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေသည် ။နော်မူးမူး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းနေသည် ..။ တချက်တချက် သူ့အယက်တွေ အစုတ်တွေက နော်မူးမူး ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားစေသည် ..။ အရမ်းကောင်းနေသည် ။

အထိဆုံးကတော့ အစိကို လျာနဲ့ ကလိပေးတာဘဲ ..။ အစိကို သူ စုတ်လဲ စုတ်သည် ..။ စုတ်တဲ့အချိန် နော်မူးမူး ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး.။ ကော့တက်တွန့်လိန်ပြီး အကောင်းဆုံး အရသာနဲ့ ပြီးခြင်းကို ရောက်သွားရသည် ..။ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တုန်ခါသွားရတဲ့ ကောင်းတဲ့ အရသာထူးပေါ့...။

“ ဘယ်လိုလဲ မူးမူး..ကောင်းရဲ့လား...”

ထူးအောင်ကြီးက မေးလိုက်တော့..“ အင်း..ကောင်းတယ်....အရမ်းကောင်းတယ်...” လို့ နော်မူးမူး ဖြေသည် ..။

“ ကဲ..ချစ်ကြမယ်..မူးမူး...”

နော်မူးမူး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို နေရာယူလိုက်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ဒုံးပျံကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတုံးက သတိမထားမိခဲ့ဘူး ..။

ထိပ်က ဒစ်လုံးကြီးကလဲ နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး ..။ တုတ်လဲ တုတ် ရှည်လဲ ရှည်တဲ့ တကယ့်အတန်ချောင်းကြီး ...။အရင်ကြုံဘူးခဲ့တဲ့ စောဂေါ်ဒင်ရဲ့ ဟာနဲ့ တခြားစီဘဲ ...။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာကြီးက ပိုကြီးပိုတုတ်ပိုရှည်နေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက သူ့တန်ဆာကို အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး နော်မူးမူးရဲ့ အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း သုံးလေးကြိမ်လောက် စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်တိုက်လိုက်သည် ။ အစိကို ထိုးမိလို့ နော်မူးမူး တုန်ခါသွားရတဲ့ အချိန် သူက သူ့ဟာကြီးကို တေ့ချိန်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အို့..ကိုထူး..ဖြည်းဖြည်း.....”

သတ္တဝါနဲ့ လက်နက် မမျှဘူး ဆိုသလိုဘဲ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာကြီးက နော်မူးမူးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင်နေပြီ ...။

“ အင်...အင်းဟင်း......ဟင်း...အမလေး....ကြီးလိုက်တာ...အာပါး.......”

အင်္ဂါစပ်အတွင်းသား တွေကို တအားပွတ်တိုက်နေတာကြောင့် နော်မူးမူး တဟင်းဟင်းနဲ့ တုန်ခါနေရသည် ...။ ညည်းငြူနေရသည် ..။ မကောင်းလို့ မကြိုက်လို့ မဟုတ်ဘူး ...။အရမ်းကောင်းလို့ ..ကြိုက်လို့..ညည်းငြူနေရတာ ...။

ထူးအောင်ကြီးသည် တချက်ချင်း ခပ်မှန်မှန် လုပ်နေရာက နော်မူးမူး ခံနိုင်လာတာကို တွေ့ရတာကြောင့် မသိမသာ နဲ့ ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း လုပ်လိုက်သည် ..။နော်မူးမူးလဲ ထူးအောင်ကြီးခါးကို ဖက်ထားရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပြီး ပြန်တုံ့ပြန်လာသည် ..။အရေတွေ လိုက်လာတာကြောင့် သိပ်ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း မရှိတော့ဘဲ သွက်လာသည် ..။

“ ကောင်းလားဟင်..မူးမူး..”

“ အင်း...ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်.....”

“ ဆောင့်မယ်နော်.....”

“ အင်း...အင်း.....”

ထူးအောင်ကြီး နော်မူးမူးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအားဆောင့်ထည့်ပါတော့သည် ..။

“ အား....အား....အား.......အ....အ........အား........အင်း....ဆောင့်...ဆောင့်.........”

ဆက်တိုက် အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်ထည့်အပြီး နော်မူးမူး ကောင်းခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားရသည် ..။ ထူးအောင်ကြီးလဲ တအားကောင်းလာလို့ သူ့တန်ဆာကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးလက်နဲ့ ကွင်းတိုက်ကစားလိုက်သောအခါ သုတ်ရေပျစ်ပျစ် ဝါကျန့်ကျန့်တွေ တပုံကြီး နော်မူးမူးရဲ့ ဘိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအပေါ်ကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည် ..။

“ အား...ဟားဟား.....ကောင်းလိုက်တာ မူးမူးရယ် . .. ”

ဦးဇေယျထက် ပြန်လာလို့ ထိန်ထိန်သာက သူတို့ကို ပြန်ခိုင်းတာကြောင့် ပြန်ခဲ့ရပေမယ့် မြတ်ဦးထွန်းသည်ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ကာမပွဲတွေ နွှဲရတာကို တင်းတိမ်အားရခြင်း မရှိသေး ။ ထူးအောင်ကြီးကလည်း အပြန်ခရီး လေယဉ်ပေါ်မှာ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးသည် လို့ ပြောခဲ့သည် ။

ဖီးနစ်စ်ကို ပြန်ရောက်ပြီး သူလုပ်နေတဲ့ အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်လေး မှာ တလှည့် ဖဲဝိုင်းမှာ တလှည့် အလုပ်များနေခဲ့သည် ။ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မတွေ့ဖြစ်ဘူး ..။သူ့ဆီဖုန်းဆက်မလို့ ကြံနေတုံး ဖုန်းတခု ဝင်လာသည် ။

“ ဟလို...”

“ ကိုမြတ်ဦးထွန်း လား ...”

“ ဟုတ်ပါတယ် ...ပြောပါ....”

“ အန်ကယ်ပါ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း......ဦးဇေယျထက် …. ဟဲဟဲ... ဦးဇေ လေ...”

“ ဟာ..အန်ကယ်..ဘယ်က ခေါ်တာလဲ..ဆန်ဖရန် ...ကလား ..”

“ ဟုတ်တယ်....ကိုမြတ်ဦးထွန်း.....နေကောင်းတယ်နော် ...“

“ ဟုတ်ကဲ့..ကောင်းပါတယ်...ဦးဇေ.....ဦးဇေ ရော နေကောင်းတယ် မဟုတ်လား ...”

“ ကောင်းပါ့ဗျား....ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. ကျနော် လဲ ရှေ့လထဲ ရန်ကုန် ပြန်မလို့ဗျ...လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်တုံးက ခင်ဗျားနဲ့အတူတူ တဝိုင်းထဲ ကစားခဲ့ရတာလေး သတိရနေမိတယ်...ခင်ဗျားဆီကလဲ ကျုပ်က ပညာရတယ် ..ဟဲဟဲ...မကျေပွဲလေးထပ်နွှဲလိုက်ကြရရင် မကောင်းဘူးလားဗျ....ကျုပ်က ခင်ဗျားကို ရန်ကုန်ကို ဖိတ်ခေါ်ပါရစေ..နေဖို့စားဖို့ ကျုပ်အစစ တာဝန်ယူမယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ ...လာနိုင်မလား ...”

“ ဟာ...ဖိတ်ခေါ်ရင်တော့သိပ်ပျော်တာပေါ့ အန်ကယ်...လာရမှာပေါ့....ဟားဟား....”

“ ကြိုက်သွားပြီ....ကျုပ်ရန်ကုန်မှာ ရှိနေတုံး လာခဲ့ပါဗျာ....တွေ့ကြရအောင်.....ဝိုင်းလေးတဝိုင်းလဲ လုပ်လိုက်ကြရအောင်...”

“ အိုကေလေ..အန်ကယ်..ရန်ကုန်မှာ ပြန်ဆုံမယ် ...”

“ ခင်ဗျား လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်ကို အတူတူလာခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေလဲ လိုက်ချင်ရင် ခေါ်ခဲ့ပါ..ကျုပ်ဖိတ်ခေါ်ပါတယ် ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်....ခေါ်လိုက်ပါ့မယ်....”

“ ကောင်းပြီ...ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ဆီးယူး....”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...”

ထူးအောင်ကြီး သည် မြတ်ဦးထွန်း အတင်းခေါ်လွန်းလို့ ရန်ကုန်ကို သူနဲ့ လိုက်သွားရပြန်ဦးမည် ။

ထိန်ထိန်သာ သည် စွဲမက်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ မိန်းမတယောက်မို့ သူ မရှောင်သာဘဲ အကြိမ်ကြိမ် ညိစွန်းခဲ့ရပေမယ့် ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ရင် ကောင်းမည် လို့ သူထင်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်း က ဇာတ်လမ်း ဆက်ချင်နေသေးသည် ။ ဖိတ်ခေါ်တာကလည်း ဦးဇေယျထက် ..။ တတ်နိုင်ရင် ဒီလူကြီးနဲ့ထူးအောင်ကြီး မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင် ။သူ့မယားကို ဖြုတ်နေပါတယ် ဆိုမှ လင်ဖြစ်သူကို ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင်မလဲလေ ..။မြတ်ဦးထွန်းဆိုတဲ့လူကတော့ တကယ် ပြောင်တဲ့ကောင် ..။

ဦးဇေယျထက် နဲ့တောင် ဖဲအတူတူ ရိုက်အုံးမတဲ့ ...။

သူ ရန်ကုန်ကို သွားတဲ့အခါ သူ့ဆိုင်ကို ကြည့်ပေးဖို့ လောဟာ ကို မှာရပြန်သည် ။ လောဟာက ဘာမှစိတ်မပူနဲ့..အေးအေးဆေးဆေးသာ သွား....လို့ သူ့ကို ပြောသည် ။ ဘောက်နော် နဲ့ သိန်းသန်းစိုး တို့လဲ ရှိနေတာဘဲ..လိုအပ်ရင် နော်မူးမူး ကိုလဲ ခေါ်မည် လို့ ပြောသည် ။

ဒီနေ့ည ဆိုင်မှာ အလုပ်များနေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်က ထူးအောင်ကြီးနားကို ကပ်လာပြီး..“ ကိုထူး..ရန်ကုန်သွားရင် ဘောက်နော်အတွက် ဘာဝယ်လာမှာလဲ...” လို့ ဆိုင်အရှေ့ဖက်မှာ စားပွဲထိုးနေတုံး ကပ်လာမေးသည် ။

ထူးအောင်ကြီးက “ ဘောက်နော် လိုချင်တာ ဝယ်လာမှာပေါ့ ” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ဘောက်နော်သည် လောဟာအလစ်မှာ သူ့ကို ညုတုတုလေးတွေ လာလာ လုပ်နေသည် ။ လောဟာ ခုတလောခရီးမထွက် ဆိုင်မှာဘဲ လုပ်နေလို့ ဘောက်နော် နဲ့ ထူးအောင်ကြီး ခပ်ခွာခွာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေနေကြရသည် ။

“ ကိုထူးနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်ကွာ....” လို့ ဆိုင်အသိမ်း လောဟာ အိမ်သာထဲ ဝင်နေတုံး သူ့ကို ကပ်ပြောသွားသေးသည် ။သူက “ ဒို့ကလဲ တွေ့ချင်နေတာဘဲ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို တချက် လှမ်းညှစ်လိုက်သေးသည် ။

နော်မူးမူးကတော့ ညဖက်ကြီး ထူးအောင်ကြီး အိမ်ကို ပေါက်ချလာသည် ။

တက်စီကားနဲ့ ...။

ဆန္ဒလိုလား သူချင်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်သူချင်း တွေ့ကြပြီ ..။

ထူးအောင်ကြီးကလည်း နော်မူးမူးကို သဘောကျသလို နော်မူးမူးကလည်း ထူးအောင်ကြီး ဖြုတ်ပေးတာကိုခိုက်သွားတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်း ဘဲ ..။ နော်မူးမူး ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ထူးအောင်ကြီးက ဆိုင်က ပြန်ရောက်ခါစ ဘီယာမော့သောက်နေသည် ။ တံခါးက ခေါင်းလောင်းသံကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ နော်မူးမူး ဖြစ်နေသည် ။

တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ နော်မူးမူး အထဲ ဝင်လာတာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်တွယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင် နမ်းစုတ်ကြသည် ။နှုတ်ခမ်းချင်းအခွာ နော်မူးမူးက “ ကိုထူး..ရန်ကုန်သွားမလို့ဆို ..” လို့ မေးလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်..မူးမူး ...ဘာမှာအုံးမလဲ ...”

“ ကိုထူး ပေးချင်တာ ပေးပေါ့...”

နော်မူးမူးက ကိုယ်ပေါ်က ဂါဝန်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။

“ ဝေါင်း ...မိုက်လိုက်တဲ့ ကိုယ်လုံး....ဝှူး....”

ဂါဝန်အောက်က ဘာမှ ခံဝတ်မထားလို့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ နော်မူးမူးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီ ကိုယ်လုံးကို ထူးအောင်ကြီးတပ်မက်စွာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ “ လာအုံး..ဒီကို ” လို့ ပြောရင်းဆွဲဖက်လိုက်သည် ။

ကားတင်းနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ရင်း နော်မူးမူး ကို ဧည့်ခန်းဆိုဖါပေါ် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ နော်မူးမူးလဲမျက်စောင်းလေး ပစ်ထိုးရင်း...

“ ဟွန်း...ဖင်ဘဲကုန်းခိုင်းနေတာဘဲ ..” 

လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ထူးအောင်ကြီး စိတ်ကြိုက် ဆိုဖါလက်ရန်းပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးလေသည် ။နော်မူးမူးရဲ့ ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေက ကုန်းလိုက်မှ ပိုလှသွားသလို ထင်ရသည် ။ စွင့်ကားဝိုင်းစက်တဲ့ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေ ကြားထဲက အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် အမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူးထွက်နေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ နော်မူးမူး ဖင်အနောက်တဲ့တဲ့မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲရင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးပေါ်ကို တံတွေးတွေ ဖွီးကနဲ ဖွီးကနဲ ထွေးချလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကိုအရင်းပိုင်းက ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းတလျောက် ပွတ်တိုက်လိုက်သည် ။ လိင်တန်ခေါင်းသည်တံတွေးတွေနဲ့ ပေလူးစိုရွှဲသွားတာကို သဘောကျစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးနဲ့ တဆက်ထဲ ရှိနေတဲ့အင်္ဂါစပ်အပေါက်ထဲကို တေ့ကာ ဖိသွင်းထည့်လိုက်ပါတော့သည် ။

“ အိုး...ဖြေးဖြေး..လေ....ဟင့်ဟင့်....”

ထူးအောင်ကြီးက တဟားဟားအော်ရယ်ရင်း ဖင်တုံးကြီးတွေကို တဖျန်းဖျန်း နဲ့ ရိုက်နှက်လေသည် ။ရိုက်နေတဲ့တချိန်ထဲမှာဘဲ သူ့လိင်ချောင်းကိုလဲ ဖိသွင်းသည် ။ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေ အထဲ လိင်တန်ကြီးအမိအရကြီး ဝင်ရောက်သွားသည် ။

“ နာတယ်..ရှင့်...”

နော်မူးမူး အမူပိုနေသည် ဆိုပြီး ထူးအောင်ကြီးက အော်ရယ်ရင်း ခါးကနေ ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးထိုးဆောင့်ပါတော့သည် ။

“ အား.....ဟင့်ဟင့်...အမလေး....ဖြေးဖြေး.....အီးဟီး...........ဖြေးဖြေး......”

ထူးအောင်ကြီးက နော်မူးမူး ဘာတွေဘဲ အော်နေ ဒလကြမ်းဘဲ ဖိဖိဆောင့်ထည့်နေပါသည် ။နော်မူးမူးရဲ့ ညည်းငြူသံတွေ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေသည် ။

...............................................................................................

ရန်ကုန် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ် ..။

မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကို ဦးဇေယျထက်နဲ့ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာတို့ရဲ့ မန်နေဂျာ ကိုစိုးမိုးက လေဆိပ်မှာလာကြိုစောင့်နေသည် ။ သစ်လွင်တောက်ပတဲ့ မာစီဒီးဘင့်ဇ်ကားနက်ကြီးနဲ့ ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ဦးဇေယျထက်တို့ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ရွှေရန်ကုန် ဟိုတယ်ကြီးမှာ နေရာချထားပေးကြသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းမှာ သူတို့ကို ကိုယ်လက်သန့်စင်စေပြီး နောက် ကိုစိုးမိုးကဦးဇေယျထက်တို့ရဲ့ နေအိမ်ကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။

အင်းလျားလမ်းမပေါ်က ဦးဇေယျထက်တို့ရဲ့ ခန်းနားထယ်ဝါလှတဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးကို ရောက်သွားတော့ ဦးဇေယျထက်နဲ့ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာတို့ က ဆီးကြိုစောင့်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အခုလို ဖိတ်ခေါ်တာကို လက်ခံပြီး လာလည်ကြလို့ ကျနော်တို့ အထူး ဝမ်းသာကြတယ်. …..ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ကိုထူးအောင်ကြီး....ကြွပါ.....”

လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မြို့မှာ ဆုံခဲ့ကြတုံးက မထင်မရှား သာမန်လူတွေလို တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဒီ လင်မယားသည် မြန်မာပြည်မှာကျတော့ တကယ့်ကို သူဌေးကြီးတွေလို နေနေကြတာကို ထူးအောင်ကြီးရော မြတ်ဦးထွန်းရော အံ့သြစရာတွေ့လိုက်ကြရပေသည် ။ဦးဇေယျထက်တို့က ပြောင်လက်တောက်ပ တဲ့ ဧည့်ခန်းဆောင်ကြီးထဲကို ဦးဆောင် ခေါ်ယူသွားကြသည် ။

များပြားလှတဲ့ တူညီဝတ်စုံဝတ် ဝန်ထမ်း အစေအပါးတွေက ပြာပြာသလဲ စားစရာသောက်စရာတွေ ပြင်ဆင်နေကြတာ တွေ့နေကြရသည် ။ ရန်ကုန်မြို့မှာ ဦးဇေယျထက် ဘယ်လိုနေထိုင်နေတယ် ဆိုတာ သူတို့တစေ့တစောင်း သိခွင့်ရလိုက်ကြသည် ။ခဏတာ ထိုင်စကားပြောကြပြီးနောက် ထမင်းစားဆောင်ကြီးမှာ သူတို့ကို ညနေစာ နဲ့ တည်ခင်းဧည့်ခံကြသည်။ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ အစားအသောက်တွေ အမျိုးမျိုး တခုပြီးတခု ရောက်လာသည် ။ 

ဝက် ကောင်လုံးကင် ..ဝက်သားပေါင်း..ဝက်လက်ပေါင်း ..ဝက်ကလီစာ ...အမဲသား ကြက်သား ဘဲသား..ဆိတ်သား..သိုးသား ..ငါး အမျိုးမျိုး ...ဟင်းခွက်သုံးရာ နဲ့ ပွဲတော်တည်သည် ဆိုတဲ့ တရုတ်ပြေးမင်း ဆိုတာကို သွားသတိရလိုက်မိရသည် ။စားသောက်နေတဲ့အချိန်မှာလဲ သူတို့ ကို ယနေ့ခေတ် ခေတ်စားနေတဲ့ အဆိုတော် ကောင်မလေးတွေက သီချင်းတွေ ဆိုပြ ဖြေဖျော်ကြသည် ။

“ သုံးဆောင်ပါ....အားမနာပါနဲ့...ခင်ဗျားတို့ တည်းခိုတဲ့ ကျုပ်ပိုင် ဟိုတယ်မှာလဲ ကြိုက်တဲ့ အရက် ကြိုက်တဲ့အစားအစာ မျိုးစုံကို ကျုပ်ရဲ့ စာရင်းနဲ့ စားသုံး စေဖို့ ပြောထားပါတယ်...”လို့ ဦးဇေယျထက်က ပြောသည် ။

“ မြန်မာပြည်မှာ နေတုံး လုပ်ချင်တာတွေ အားလုံး လုပ်သွားကြပေါ့ဗျာ....ကျုပ် စီစဉ်ပေးပါမယ် ...” လို့ လဲ ဖေါ်ရွေစွာနဲ့ ပြောလေသည် ။

ထိန်ထိန်သာကတော့ သူ့ယောကျ်ား ဦးဇေယျထက် နဘေးမှာ ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ “ လိုတာပြောပါ...နော်..” လို့ ချစ်စဖွယ်လေး ဧည့်ခံနေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက “ ကျနော်တို့ မြန်မာပြည်အထက်ပိုင်း ကို နဲနဲ ခရီးဆန့်ချင်ဆန့်မယ် အန်ကယ် ဦးဇေ ..အဲ..နောက်ပြီးတော့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေကိုလည်း ၂ရက်၃ရက်လောက် တော့ သွားချင်တယ် ...” လို့ ပြောသည် ။

ထူးအောင်ကြီးကတော့ ဦးဇေယျထက် နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် အမြဲ မျက်စိလွှဲနေသည် ။ ဦးဇေယျထက်ရဲ့ စူးရှတဲ့ အကြည့်ဒါဏ်ကို သူမခံနိုင်ဘူး ..။

“ ငွေဆောင်မှာတော့ ကျုပ်ပိုင် ဟိုတယ် မရှိဘူး ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ဒါပေမယ့် ကျုပ် ဘယ်ဟိုတယ်က ကောင်းသလဲ ဆိုတာ ညွှန်ပြပေးနိုင်ပါတယ် .အရေးကြီးတာက ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ကျုပ် ဝိုင်း တဝိုင်းလောက် ကစားကြဖို့ဘဲ ဟားဟားဟား.....”

“ အခုလောက် ဧည့်ခံပြုစုတာကိုက များလွန်းနေပါပြီ..ဦးဇေ...ကျေးဇူးကမ္ဘာ ပါ …. ”

ညစာ စားကြအပြီး ဦးဇေယျထက် က သူ့ခြံထဲက ပန်းခြံတွေကို လိုက်လံပြသသည် ။ သူစုဆောင်းထားတဲ့ သစ်ခွပင်တွေနဲ့ ရှားပါး အပင်တွေကို ပြသသလို တန်ဖိုးကြီး ကားမျိုးစုံကိုလည်း ပြသသည် ။

“ ကျုပ်ကတော့ အလုပ်အပေါ်မူတည်ပြီး ဟိုသွားဒီသွားဘဲ...ကျုပ်မရှိလဲ ဟောဒီက ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ထိန်သာက ခင်ဗျားတို့ကို လိုအပ်တာတွေ ဆောင်ကြဉ်းပေးပါလိမ့်မယ် ….. ”

ရွှေရန်ကုန်ဟိုတယ်ကြီးက သူတို့အခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး တဲ့အချိန် ထူးအောင်ကြီးက “ ကိုမြတ်ဦး...ဒီညတော့ထိန်သာက ကျနော်တို့ဆီကို ရောက်လာနိုင်မယ် မထင်ဘူး ...” လို့ ပြောလိုက်သောအခါ မြတ်ဦးထွန်းလဲ ခေါင်းခါသည် ။ “ ဟာ..ထူးအောင်ရယ်..ဒီည လိုသေးလို့လား...လေယာဉ်စီးလာလို့ ဂျက်လက် ဖြစ်ပြီး မူးသလိုလိုအိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်နေရတော့ ငါတော့ ဒီညအဖို့ ဘာမှ မလုပ်ချင်ပါဘူး ...မင်းကဘာလဲ...စိတ်ဆာနေလို့လား...” လို့ မေးလေသည် ။

“ ကျနော်ကတော့ အဲဗားရယ်ဒီ..အမြဲ စိတ်က လာနေတာ ...ကျနော် အောက်ထပ်ဆင်းပြီး လျောက်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်...ဟဲဟဲ....လိုက်အုံးမလား....”

“ မလိုက်တော့ပါဘူးကွာ....အဟဲ....ညိလာရင်လဲ ..ဝေမျှပေါ့ ထူးအောင်..ဟားဟားဟား....”

ထူးအောင်ကြီးက ဟိုတယ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွား သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းကတော့ အိပ်ရာပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလေသည် ။

နောက်တနေ့ မနက်မှာ ထိန်ထိန်သာ ကိုယ်တိုင် သူတို့နှစ်ယောက်ကို လာခေါ်သည် ။ထိန်ထိန်သာက ဒီဟိုတယ်ကြီးက ဦးဇေပိုင်တဲ့ ဟိုတယ်မို့ သူတို့နှယောက်နဲ့ ကဲလို့ မဖြစ်ဘူး...တခြား တနေရာရာကို သွားကြမယ် လို့ ပြောသည် ။

“ အန်ကယ်ဦးဇေ..ဘယ်မှာလဲ ထိန်သာ …. ”

“ သူ အလုပ်ကိစ္စပေါ်လာလို့ ပြင်ဦးလွင်ကို ထွက်သွားတယ် ...သူပြန်လာရင် ကိုမြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ဖဲကစားမယ် လို့

ပြောသွားတာဘဲ...”

မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး...“ တကယ်တမ်း ကိုယ်တို့က ဖဲကစားချင်တာ မဟုတ်ဘူး..ထိန်သာနဲ့ ကစားချင်တာဘဲလေ ...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ က ရယ်သည် ။

သူတို့ကို ဦးဇေယျထက် မသိအောင် လှို့ဝှက်ပြီး ဝယ်ထားတဲ့ ဆင်ခြေဖုန်းရပ်ကွက်တခုက တိုက်တတိုက်ကိုခေါ်သွားသည် ။ သည်တိုက်မှာတော့ အစေအပါး အလုပ်သမား တယောက်မှ ရှိမနေဘူး ..။ အရက်မျိုးစုံ နဲ့စားစရာတွေကတော့ အစုံ အသင့် ရှိနေသည် ။ဆန်ဖရန်စ္စကိုတုန်းက သုံးပွင့်ဆိုင် ကဲခဲ့ကြသလိုဘဲ အခုလဲ သူတို့နှစ်ယောက် နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ ကာမပွဲတွေ

ကြမ်းကြပြန်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အစစ အရာရာ ဦးဆောင်သွားခဲ့သည် ။တနေကုန်တညလုံး ကဲချင်တိုင်းကဲကြသည် ။

“ အထက်မြန်မာပြည်သွားရင်တော့ ထိန်သာ မလိုက်တော့ဘူးနော်..ဦးဇေ ရိပ်မိသွားလိမ့်မယ်...ငွေဆောင်ကိုယူတို့ သွားကြရင်တော့ ဦးဇေ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ထိန်သာ အဲ့ကို လာခဲ့မယ်...”

....................................................................................

Ocean 13 Hotel

ငွေဆောင်ကမ်းခြေ...။

“ ကိုမြတ်ဦး...ကျနော်တို့ ငွေဆောင်ကမ်းခြေကို ချောင်းသာထက် ပိုသဘောကျတယ်ဗျာ....လူလဲ ရှင်းတယ် ..”

“ ဒါကတော့ ကိုယ့်အကြိုက်နဲ့ကိုယ်ပေါ့ ထူးအောင် ..ဟဲဟဲ....ကိုယ်ကတော့ ဆိုင်ကယ်တစီးနဲ့ မူးပေါက်နေတဲ့ကောင်မလေး ၂ ယောက်နဲ့ ဆုံခဲ့တဲ့ ချောင်းသာကို ပိုသဘောကျနေတယ် ...ဟားဟား.....”

နေဝင်ရီတရော အချိန် ပင်လယ်စပ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းလျောက်နေကြသည် ။နိုင်ငံခြားတိုးရစ်အဖွဲ့လဲ သူတို့လိုဘဲ ကမ်းစပ်တလျောက် သဲပြင်ပေါ်မှာ လမ်းလျောက်ရင်း နေဝင်ဆည်းဆာ အလှကို ဓါတ်ပုံရိုက်နေကြသည် ။

“ ထိန်သာ ဒီညများ ရောက်လာမလား မသိဘူး ...”

“ အင်း....ဖြစ်နိုင်ပါတယ်....ဦးဇေက ရှမ်းပြည်ဖက် ရောက်နေတယ် လို့ ထိန်သာ ပြောတာဘဲ ...”

မြတ်ဦးထွန်းက သူတို့ရှေ့မှာ လျောက်နေတဲ့ မျက်နှာဖြူ တိုးရစ်စ်မရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ငေးမောနေရင်း..“ အင်းဒီအဖိုးကြီးက ပန်းသေနေတယ် ထင်တာဘဲ...ထူးအောင်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးက “ ကျနော်တော့ ကျနော်တို့ အခန်းတွေမှာ တာဝန်ကျတဲ့ ဟိုတယ်က ပပလင်း ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို သဘောကျတယ်ဗျာ...ဝါးရရင်တော့ တကယ်မိုက်မယ် …. ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အင်း...ကိုယ်လဲ သတိထားမိတယ်..အိုးလေးက တကယ့်စစ်ကိုင်းအိုးဘဲ ...ဟွန်း ..မောင်ရင် ဖန်လို့ရရင် ကိုယ့်ကိုလဲ မမေ့နဲ့ ထူးအောင်..ကိုယ်လဲ ဝါးချင်တယ် …. ”

“ ကျနော်က ညောင်းညာလို့ မာဆတ် လုပ်တဲ့စော်လေးတွေ ခေါ်လို့ရမလား..ဘာညာကွိကွနဲ့ ပပလင်း ကို ခေါ်မေးထားတာ....သူက ရှိတော့ရှိတယ်..ဘာညာ လုပ်နေတယ် ...ကျနော်လဲ ပပလင်း...ဘဲ မာဆတ်လာလုပ်ပေးပါလား....အထူးဈေးပေးပါမယ် လို့ စကားထည့်ထားတယ် ….. သူဘဲ ရောက်လာရင်တော့ သူ့ကိုဘဲ ဝါးလိုက်တာပေါ့..ဟီး...ဟီး....”

“ ဒါကတော့ မောင်ရင် ကျွမ်းတဲ့အပိုင်းဘဲလေ...ကိုယ်ကတော့ ထိန်သာလဲ ဒီည ရောက်မလာရင် ဖြုတ်စရာ ကလဲ မရှိလို့ ပျင်းနေမှာဘဲ....ပပလင်းလေး ဆိုရင်တော့ ဘယ်လောက် သုံးရ သုံးရ ….ခိခိ ….. ”

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အိုးရှင်းသာတင်းဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေး ကို သဘောကျနေကြသည် ။ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေကလည်း ကြည့်ပုံရှုပုံလေးတွေက ညုတုတု နဲ့ ..။ အထာပေးသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ ..။သူတို့သဘောကျတဲ့ ပပလင်းကတော့ တကယ့်ရှယ်ဘဲ ..။

ပင်လယ်ပြင် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းမှာ နေလုံးနီနီကြီး မေးတင်နေပြီ ..။ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်တော့ သူတို့ အခန်းတွေဆီကို ပြန်ဝင်ကြတဲ့အချိန် အပြာရင့်ရောင် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း ယူနီဖေါင်းလေးနဲ့ ပပလင်း ပြုံးပြုံးလေး စောင့်ကြိုနေသည် ။

“ ညနေစာ သုံးဆောင်လို့ ရပါပြီ အကို တို့..အကိုတို့ မှာထားတဲ့ ပင်လယ်ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးတွေကို ထောပတ် နဲ့ ကျကျနန ချက်ထားပေးပါတယ်....တဲ့..ကျမတို့ ဟိုတယ်က ပြင်သစ်စားဖိုမှူးကြီးက မှာလိုက်ပါတယ်..ကြွပါ..အကိုတို့...”

“ ကောင်းပါပြီဗျာ....စားတာပေါ့...ညီမလေးရေ....”

ထမင်းစားဆောင်မှာ ခန်းခန်းနားနား ပြင်ဆင်ထား သည် ။နောက်ဆုံးမှ ဆောက်တဲ့ ဒီဟိုတယ်သည် ငွေဆောင်ကမ်းခြေရဲ့ ဟိုတယ်တွေထဲမှာ ခေတ်အမှီဆုံး...အသားနားဆုံးဖြစ်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက ပပလင်းကို ဖန်နေသည် ။ ပပလင်းသည် ထူးအောင်ကြီးကို ဘယ်လောက်တန်မာဆတ် လုပ်ချင်တာလဲ လို့ မေးတော့ ထူးအောင်ကြီးက ဘယ်နှစ်သိန်း ပေးရပေးရ လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ သိန်းနဲ့ချီပေးရင်တော့ အကိုတို့ကို တကယ့်ရှယ်ဆားဗစ် ပေးမှာပါ ...” 

လို့ တီးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ ပပလင်းရဲ့ အသံလေးက အဖျားခတ် တုန်ခါနေသည် ။ သူကိုယ်တိုင်ဘဲ မာဆတ်လာလုပ်လေမလား လို့ ထူးအောင်ကြီးကထင်နေသည် ။ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးတွေ ကထောပတ်နဲ့ ချက်ထားလို့ မွှေပျံ့လွန်းနေသည် ။ ငါးပေါင်းကလဲ တပွဲ ..။ပင်လယ်စာ ဟင်းချိုကလဲ ကောင်းမှ ကောင်း ...။

မြန်မာဘီယာ နဲ့ တွဲဖက်လို့ စားသောက်ကြပြီးတော့ ဟိုတယ်က အင်တာနက်ခန်းလေး ထဲ ဝင်ကြည့်နေကြတုံးဟိုတယ်အရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်ကို ပြောင်လက်တောက်ပတဲ့ အနက်ရောင် မာစီဒီးဘင့်ဇ်ကားကြီး ထိုးဆိုက်လာသည် ။ထိန်ထိန်သာ ...ကြွကြွရွရွလေး ဆင်းလာသည် ..။

“ ဟေး ...ကိုမြတ်ဦးနဲ့ ကိုထူး …. ”

“ ဟာ.....ထိန်သာ …. ”

“ ယူတို့နဲ့ တွေ့ချင်လွန်းလို့ အမြန်ထွက်ခဲ့တာ..သိပ်တော့ အချိန်မရဘူး ...ခဏဘဲ ...ညတော့ ဒီဟိုတယ်မှာ အိပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ... ချောင်းသာကို ပြန်ရမယ်...ကိစ္စ အရေးကြီးတာတွေ ရှိနေလို့....ယူတို့ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် ပြန်ဆုံကြမယ်လေ...”

ထိန်ထိန်သာလဲ ခရီးဝေး ကားမောင်းလာလို့ ရေချိုးချင်တယ် ဆိုပြီး ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဟိုတယ်ခန်းက ရေချိုးခန်းမှာ ရေဝင်ချိုးသည် ။

ရေချိုးခန်းက တဘက်ကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ ထိန်ထိန်သာ သည် ဝိုင်အနီတပုလင်းကို ဖွင့်ဖေါက်ပြီးဒိန်ခဲတုံး ဝါဝါလေးတွေနဲ့ မြည်းရင်း ထူးအောင်ကြီးနဲ့ စတင် နမ်းစုတ်ရာက စိတ်တွေ တဟုန်ထိုး ထကြွလာပြီးထူးအောင်ကြီးနဲ့ တချီကောင်း ဆွဲဖြစ်သွားသည် ။

မြတ်ဦးထွန်း ရောက်လာပြီး ထိန်ထိန်သာ နဲ့ နောက်တကြောင်း ထပ်ဆွဲပြန်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ဆွဲနေတဲ့အချိန်ထူးအောင်ကြီး လဲ ပပလင်း ရှိလိုရှိငြား ဟိုတယ် ရုံးခန်းလေးဆီကို သွားကြည့်တော့ ဂျူတီထွက်မယ် လုပ်နေတဲ့ပပလင်းနဲ့ တွေ့သည် ..။ မာဆတ်ကိစ္စ ဘယ်လိုလဲ လို့ သူမေးကြည့်လိုက်တော့ ပပလင်းက မာဆတ်မိန်းမ မအားလို့ သူကိုယ်တိုင်ဘဲ မာဆတ် လာလုပ်ပေးမည် လို့ ပြောသည် ။ထူးအောင်ကြီး တအား ဝမ်းသာသွားသည် ..။ ပပလင်း လာနှိပ်ပေးမယ်ဆိုရင် သူပိုသဘောကျကြောင်း ပြောလိုက်သည် ။

ကျေနပ်လောက်အောင် ပေးမည် လို့လဲ ပြောလိုက်သည် ။ ပပလင်းက အိမ်ပြန်ရေချိုးလိုက်ဦးမည်..လာခဲ့မည် လို့ပြောပြီး ဂျူတီထွက်လိုက်ပြီး ပြန်သွားသည် ..။

ထိန်ထိန်သာ ပြန်သွားပြီးနောက် ထူးအောင်ကြီးလဲ ပပလင်း လာမှာကို စောင့်ဆိုင်းနေသည် ။ငွေမြက်မြက်လေး ရမှာမို့ တကယ့်မာဆတ်လုပ်တဲ့ မိန်းမကို မခေးပေးတော့ဘဲ သူ လာ မာဆတ်လုပ်မည် တဲ့ ။စားနေကျကြောင်ဘားကြီး ထူးအောင်ကြီးတို့ကတော့ ကြိုက်တာပေါ့ ...။

“ ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်....”

ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ရင်း ပပလင်း အလာကို စောင့်မျှော်နေတုံး မျှော်တုံးမျှော်ဆဲ ရောက်လာပြီ ထင်သည် ။

“ တံခါးပိတ်မထားဘူး ..ဝင်ခဲ့ပါ...”

ပပလင်း ..ဝင်လာသည် ..။

“ ရယ်ဒီဘဲလား..”

ပပလင်းက ကုတင်နား ရောက်လာသည် ။

“ အကို..အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်လေ ...”

အနက်ရောင် တီရှပ်ပွပွ..တိုလွန်းတဲ့ အနက်ရောင်စကပ်လေး နဲ့ ပပလင်းသည် ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေကို ဆူကြွနိုးထစေသည် ။

သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်း ပပလင်းရဲ့ လက်ကလေးတွေက သူ့အဝတ်မဲ့ကျောပြင်ကို လာရောက်ထိတွေ့လိုက်တာကို မျက်စိတွေ စုံပိတ်ရင်းခံယူလိုက်သည် ။

“ ဟင်း.....အကို..ဟိုအကို့သူငယ်ချင်းရော လုပ်မှာလား..မာဆတ် ..”

“ အင်း..လုပ်မှာပေါ့ …. သူက ပပလင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ...”

“ အဟင်းဟင်း...ဟုတ်လား …. ခိခိ..”

ပပလင်း စပြီးတော့ မာဆတ်ပေးပြီ ...။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ကျောပြင်ပေါ် သူ့လက်ဖနောင့်လေးနဲ့ ဖိဖိပြီး တွန်းနှိပ်နေသည် ။ ကုတင်ဘေးကနေ နှိပ်နေရာက အားမရ ဖြစ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ခါးပေါ်ကို ခွကာ တက်ထိုင်လိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားသည် ။ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ပပလင်းကို စမ်းလိုက်သည် ။ ချောမွတ်တဲ့ ပပလင်းရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို စမ်းမိသည် ။

“ ဟိတ်အကို....ဘာလုပ်တာလဲ...”

“ အသားလေးက ချောမွှတ်နေတာဘဲ....”

“ ခိခိ....အကို့ကို မာဆတ်လုပ်ရမှာလား..အကိုက ပပကို မာဆတ်လုပ်မှာ လား...”

“ အပြန်အလှန် လုပ်ကြမယ်လေ ...”

“ မရဘူး..ပပကဘဲ လုပ်မှာ....”

တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပပလင်းက ပြောလိုက်ပြီး ထူးအောင်ကြီး ရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး တအားမာကျောထောင်ထလာတော့သည် ။ ပပလင်း လက်ကလေးက တင်ပါးတွေ ကို ပွတ်သပ်ပေးနေရာကနေ တင်ပါးတွေ ကြားထဲကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လာသည် ။

“ အကို …. အကို့အကြောတွေ တအား တင်းနေတယ် ...ပပ လျော့ပေးလိုက်ရမလာဟင် ...”

“ အင်း.....လျော့ပေးလိုက်..ပပ..”

ပပလင်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက မာတောင်နေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး ကို စတင်ကိုင်တွယ်လိုက်သည် ။

“ အကို..ပက်လက်လှန်လိုက် ...”

ထူးအောင်ကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သောအခါ သူ့ဖွားဖက်တော် ဒုံးပျံကြီးသည် ခေါင်းကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေ သည် ။ပပလင်းက ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေရာက..

“ အကို..ပပ ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲဟင် ...” 

လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်သည် ။

“ မှုတ်ပေးမလား ....ပပ ”

“ အကို့သဘောကျ လုပ်ပေးရမှာပေါ့ ..အကို....”

အရင်ဆုံး ပပလင်းသည် ထိပ်ဖူး ဒစ်လုံးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးနဲ့ ပြွတ်ကနဲ နမ်းစုတ်လိုက်သည် ။

“ ဟင်း..အကြီးကြီးဘဲ ...” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးကြီးကို လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးသည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ စကပ်တိုတိုလေးအောက်ထဲကို လက်သွင်းလိုက်တော့ အထဲမှာ ဘာမှ ခံဝတ်မထားတာကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အို ...”

ပပလင်းရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာက ဖေါင်းမို့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး သည် အရေတွေနဲ့ စိုရွှဲနေတာကို သူ စမ်းမိလိုက်သည် ။ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ပပလင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေအထဲကို နှိုက်သွင်းထိုးဆွနေတဲ့အချိန် ပပလင်းက ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာချောင်းကို ငုံကာ စုတ်လိုက်သည် ။

စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရေတွေကြောင့် ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လက်ချောင်းတွေသည် ပပလင်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်အတွင်းထဲ ထိုးမွှေလို့ အဆင်ပြေနေသည် ။ ပပလင်းသည် ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တန်ဆာကို အရင်းအဆုံးထိ ငုံငုံစုတ်ပေးနေသည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ နောက်လက်တဖက်က လက်ချောင်းတွေက ပပလင်းရဲ့ စအိုပေါက်လေးကိုလည်း ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ တော်တော်ကြာကြာ တန်ဆာချောင်းကို အားပါးတရစုတ်ယူပေးပြီးနောက် ပပလင်းသည် တန်ဆာချောင်းကြီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်လိုက်ပြီး...

“ အကို..ပပ မနေနိုင်တော့ဘူး ...ပပ ကို လုပ်ပေးပါတော့..” 

လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးလဲ ပပလင်းကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူက ကုတင်အောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖင်တုန်းတွေကို လက်နဲ့ဖြဲကာ အင်္ဂါစပ်ကွဲထဲကို တန်ဆာချောင်းကို သွတ်သွင်းစပ်ရှက်ဖို့ ပြင်ဆင်သည် ။ ပပလင်းက “ အကို..ကွန်ဒမ် သုံးပါလားဟင် ...” လို့ နောက်လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးလဲ တဏှာစိတ် မွှန်ထွန်ကာ အစွပ်မပါဘဲ လုပ်တော့မလို့ အချိန် ပပလင်းရဲ့ သတိပေးလိုက်တာကြောင့် အစွပ်စွပ်ဖို့ သတိရလိုက်ပြီး သူ့စားပွဲပေါ်က အစွပ်ထုပ်လေးကို လှမ်းယူလိုက်လေသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းသည် မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရာက ရေငတ်လွန်းတာကြောင့် နိုးထလာခဲ့သည် ။ ထူးအောင်ကြီး တယောက် ပပလင်းကို စောင့်နေသည် ဆိုတာကို သတိရလိုက်ပြီး ပပလင်းများ ရောက်နေပြီလားဆိုတာ သိချင်တာနဲ့ ထူးအောင်ကြီး အခန်းကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက မောဟိုက်တဲ့အသံကြီးနဲ့ ဖုန်းထူးသည် ။ ပပလင်းကို သူ အပီဖြုတ်နေပြီဖြုတ်ချင်ရင် အခန်းကူးခဲ့ လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။

မြတ်ဦးထွန်းလဲ အမြန်လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးသည် ပပလင်းကို ဖင်ထောင်ခိုင်းထားပြီး တဖန်းဖန်းနဲ့ ဖြုတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ မြတ်ဦးထွန်းမှာ တဏှာစိတ်တွေဝုန်းကနဲ ထကြွသွားရသည် ။ ပပလင်းကလည်း “ အကိုကြီး....လာလေ ...ပပတို့နဲ့ လာဂျွိုင်းလိုက် ..” လို့ လှမ်းခေါ်လိုက်တာကြောင့် သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း တောင်မတ်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ကုတင်နားကို တိုးကပ်သွားလိုက်လေသည် ။

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့သည် ထိန်ထိန်သာနဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် ကြမ်းခဲ့ကြပြီးတာမို့ သူတို့အတွက် လုပ်နေကျ ဖြစ်နေပြီ ..။ ပပလင်းနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် သုံးပွင့်ဆိုင် စပ်ရှက်ကြလေတော့သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက နောက်ပေါက်ကို အမြဲစမ်းချင်သူမို့ ပပလင်းရဲ့ စအိုပေါက်ကို လုပ်သည် ။ ပပလင်းက သူတခါဘူးမှ နောက်ပေါက် မစမ်းခဲ့ဖူးဘူး လို့ပြောပြပေမယ့် ထူးအောင်ကြီးက အတင်းလုပ်ချင်နေတာကြောင့် ထူးအောင်ကြီးကို အလိုလိုက်ရတဲ့အနေနဲ့ နောက်ပေါက်ကို ပေးဖွင့်လိုက်သည် ။

အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ရှိသလောက် ကြမ်းကြ စမ်းကြပြီးနောက် ထူးအောင်ကြီးက ပပလင်းအတွက် ငွေတွေ ထုတ်ပေးသလို မြတ်ဦးထွန်းကလည်း သူ့အခန်းကို ပြန်ပြီး ငွေထုပ်တထုပ် ယူလာပြီး ပပလင်းကို ပေးသည် ။ ပပလင်းလဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ဆင်ပြီး ငွေထုပ်လေး ပိုက်လို့ ပြန်သွားသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ ထူးအောင်ကြီးလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ပြီး နားနေလိုက်ကြသည် ။

တနာရီလောက် ကြာသွားပြီးနောက် သူတို့အခန်းတံခါးကို တဒုန်းဒုန်း ထုတဲ့အသံတွေကြောင့် နှစ်ဦးသား လန့်နိုးလာကြသည် ။

“ ဘယ်သူလဲ....”

ထူးအောင်ကြီး ထကြည့်သည် ။ ပပလင်း ပြန်လာတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ...။ ထိန်ထိန်သာများလား ...။

“ ဘယ်သူလဲ...”

“ ကျနော် ဟိုတယ်မန်နေဂျာ အောင်မင်းထွန်း ပါ ...တံခါးတဆိတ်လောက် ဖွင့်ပေးပါ...”

“ ဘာကိစ္စလဲ....အိပ်ကောင်းနေတဲ့ အချိန်ကြီးကွာ....”

ထူးအောင်ကြီးက တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရင်း ပြောဆိုလိုက်သည် ။တံခါးလဲ ဖွင့်လိုက်ရော အပြင်မှာက ရဲတွေ တပုံကြီး ရှိနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ လူတချို့က သူတို့ကို ဗီဒီယို ရိုက်နေကြသည် ။

“ ကိုထူးအောင်ကြီးနဲ့ ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ကျနော်တို့နဲ့ စခန်း လိုက်ခဲ့ပါ...”

“ ဘာ...ဘာလို့..လိုက်ရမှာလဲ...”

“ ကျနော်တို့ကို ဒီဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း မပပလင်း က ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်က သူ့ကို အလိုမတူဘဲ မုဒိန်းဝိုင်း ကျင့်ကြတယ် လို့ တိုင်တမ်းလို့ပါ....”

မြတ်ဦးထွန်းလဲ အိပ်နေရာက ဝုန်းကနဲ ထလာသည် ။ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့ ခါးခါးသီးသီး အကြောက်အကန် ငြင်းဆိုကြသည် ။

“ ကျနော်တို့ မုဒိန်းမကျင့်ဘူး ...သူအလိုတူတယ် ...”

“ ပိုက်ဆံပေးပြီး လုပ်တာ....သူကျေနပ်လို့ လုပ်ကြတာ ...”

ရဲစခန်းမှူး က “ ကဲ ဒါတွေ စခန်းရောက်မှ ဖြေရှင်းကြပေါ့ဗျာ...အခုတော့ ကျနော်တို့နဲ့ စခန်းလိုက်ခဲ့ကြပါ ....” လို့ ပြောပြီး ရဲသားတွေကို လက်ထိပ်ခတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

ထူးအောင်ကြီးက “ ဒါ မတရား အမှုဆင်တာဘဲ..ကျု ုပ်တို့ မုဒိန်းကျင့်တာ မဟုတ်ဘူး ...မတရား မလုပ်ကြပါနဲ့...” လို့ ပြင်းထန်စွာ ငြင်းဆန်ပြီး အဖမ်းမခံလို့ ရဲတွေနဲ့ ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်တွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။

“ နောက်မှ ရှင်းကြဗျာ..ကျု ုပ်တို့မှာက ခိုင်လုံတဲ့ သက်သေအထောက်အထားတွေ ဆေးစစ်ချက်တွေ အားလုံး ရထားတော့ အရေးယူဆောင်ရွက်ကြရမှာဘဲ....”

ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့ဖက်က ပပလင်းက ငွေယူပြီး အလိုတူပါသည် လို့ အထောက်အထား ဘာမှ မပြနိုင်ကြ ..။ လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ ရဲတွေ ခေါ်ဆောင်ရာကို ပါသွားကြရပြီ ...။ရဲစခန်းကို ရောက်သောအခါ သူတို့ကို ဝိုင်းအုံစောင့်ဆိုင်းနေကြတဲ့ ရပ်ရွာလူထုနဲ့ သတင်းသမားများကို ရင်ဆိုင်ကြရသည် ။

“ မတရားလုပ်တဲ့ မုဒိန်းကောင်တွေ ကို ဆော်ပစ်ကြ...”

လူကြီးတယောက်က စတင်ပြီး ကြွေးကြော်လိုက်သောအခါ လူတွေက ရရာခဲများ တုတ်များနဲ့ စတင် တိုက်ခိုက်ကြတော့သည် ။

ခဲတွေ အုတ်ခဲကျိုးတွေ ပလူပျံကုန်သည် ။

ရဲများနဲ့ လူထု လုံးထွေးကုန်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့လဲ ရဲတွေကအတင်းဆွဲသွင်းသွားကြလို့ ရဲစခန်းထဲကို ရောက်သွားကြရပေမယ့် ခဲမှန်လို့ ခေါင်းတွေ ပေါက်ကုန်သည် ။

သတင်းသမားတွေက ဓါတ်ပုံနဲ့ ဗီဒီယိုတွေ ရိုက်ကြသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အမေရိကန်နိုင်ငံသား မြန်မာတွေ ဆိုတာလဲ သတင်းသမားတွေ သိရှိနေတာကို သိလိုက်ရသည် ။

အချုပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ရဲတွေ ရောက်လာပြန်ပြီး....“ ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက် ပပလင်း နဲ့ မတွေ့ဆုံခင် ရန်ကုန်မြို့က သူဌေးကြီး ဦးဇေရဲ့ ဇနီး ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ ..နဲ့ တွေ့ဆုံကြသေးတယ် လို့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက ထွက်ဆိုနေကြတယ် ...အဲဒါ ဟုတ်မှန်တယ် မဟုတ်လား ...” လို့ လာမေးကြပြန်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်လေ..ကျု ုပ်တို့က မိတ်ဆွေတွေဘဲ ....တွေ့တယ်လေ..ဘာဖြစ်သလဲ....” လို့ သူတို့ နှစ်ယောက်က ပြန်ဖြေကြသည် ..။

ရဲတယောက်က ...“ ကျနော်တို့ စောစောကဘဲ ငွေဆောင် ကမ်းခြေတနေရာမှာ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာရဲ့ အလောင်းကို တွေ့ကြရတယ် ...အဝတ်မပါ ဝတ်လစ်စလစ် အသတ်ခံထားရတာဗျ.. အခု ဆရာဝန်ဆေးစစ်ချက်ယူနေတယ် ....ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက် ဟာ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ နဲ့ မသေဆုံးခင် နောက်ဆုံး တွေ့ဆုံကြတဲ့ လူတွေ ဖြစ်နေတယ် ...ခင်ဗျားတို့ ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ ကို သတ်ပစ်လိုက်ကြသလား ....” လို့ မေးလိုက်လို့ ပြောလိုက်လို့ သူတို့ အလွန်အမင်း တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား သွားကြရလေသည် ။

“ စောက်မှုတွေတော့ ရှုပ်ကုန်ပြီ ...ထူးအောင်ရေ.....”

နောက်တနေ့မနက် သတင်းစာတွေ နဲ့ ဂျာနယ်တွေမှာ သူတို့နှစ်ယောက် အကြောင်းတွေ ခေါင်းကြီးပိုင်းက ပါလာသည် ။

အမေရိကန်နိုင်ငံသား မြန်မာနှစ်ဦးဖြစ်ကြတဲ့ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းတို့သည် ငွေဆောင်ကမ်းခြေက ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့အကြောင်း....သဘာဝမဟုတ်တဲ့နည်းနဲ့ပါ စပ်ရှက်တဲ့အကြောင်း..သူတို့ရဲ့ သုတ်သွေး ဒီအင်အေတွေ အကုန်ရလိုက်တဲ့အကြောင်း အကျယ်တဝင့်ပါရှိတဲ့အပြင် ဒေါ်ထိန်ထိန်သာ ကိုလည်း ရက်ရက်စက်စက် ထုရိုက်ခါ သတ်ထားတဲ့အကြောင်း..သူမအလောင်းကိုကမ်းခြေတနေရာမှာ အဝတ်မဲ့ တွေ့ရှိကြရတဲ့အကြောင်း ဒေါ်ထိန်ထိန်သာကိုလဲ ဒီလူနှစ်ယောက်ဘဲ သတ်ပစ်ထားသည် လို့ ယူဆရတာကြောင့် လူသတ်မှု နဲ့ပါ ထပ် အရေးယူထားပြီ ဖြစ်ကြောင်းတွေ ပါလာသည် ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။