ငါးစာ (စ/ဆုံး)

ငါးစာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Kyaw Kyaw

(01)

သူငယ်ချင်းကိုနှုတ်ဆက် ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး သူနေထိုင်ရာရပ်ကွက်ထဲသို့ကျော်ဇင်‌လမ်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့လဲ အလုပ်က အဆင်မပြေပြန်ဘူး။

သူနေတဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ်မှာ ရေနုတ်မြောင်းကြီးတစ်မြောင်းရှိတယ်။ ခုချိန်က မိုးရာသီဆိုတော့ ဒိုက်သရိုက်တွေနဲ့ ထိုမြောင်းကြီးက ပြည့်နေတာ။

အိမ်ပြန်ဖို့ကလဲ စောနေသေးတာနဲ့ ထိုမြောင်းကြီးထဲမှာ ငါးမျှားချနေသူများထံလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

“ ဦးလှတင့်ကြီး ရလားဗျ ငါး..”

“ အေးကွ သိပ်မဆိုးပါဘူး..”

သူတို့ရပ်ကွက်ထဲက အရက်သမားကြီး ဦးလှတင့်။

သူလည်းခနရပ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဦးလှတင့်က ငါးမျှားချိတ်မှာ ငါးစာကိုတပ်ပြီး ပစ်ချလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ဖော့လေးလှုပ်လာပြီး စွပ်ခနဲ ရေအောက်ကိုမြုပ်သွားတယ်။ ကြိုးကလဲတင်းသွားတယ်။ ဦးလှတင့်က ငါးမျှားတံကိုကောက်ကိုက်လိုက်ပြီး ဆွဲမလိုက်တယ်။ရေရဲ့ ဖလမ်းဖလမ်းအသံနဲ့ အတူ ဘွားခနဲပေါ်လာသော ငါးရံ့ကြီးတစ်ကောင်။

ကျော်ဇင်လဲ ခနဆက်ကြည့်ပြီး ကမ်းပေါ်ပြန်တက်ကာ သူ့အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့တယ်။

သူတို့လမ်းထိပ်မှာ သုံးထပ်တိုက်ကြီးတစ်လုံးရှိတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်း သက်ထားတို့အိမ်။ သက်ထားတို့မိဘတွေကချမ်းသာတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ၁၀ တန်းကိုဂုဏ်ထူးနဲ့အောင်တော့ သူ့သမီးကို ရန်ကုန်က အဒေါ်တွေဆီပို့ကာ နည်းပညာ တက္ကသိုလ်တက်စေနိုင်တယ်လေ။‌ကျော်ဇင်တော့ စာပေးစာယူတက်ဖို့တောင်အလော။

အမေနဲ့နေရတာ။ အဖေကဆုံးပြီ။ သက်ထား အထက်တန်းကျောင်းမှာ ဘုရင်မပင်။ ရုပ်လဲချော စာလဲတော်တယ်။ သူမအမေတူလို့ချောတာဖြစ်မယ်။ သက်ထားအမေ‌ဒေါ်ထားထားက အသက် ၄၀ ဝန်းကျင် သမီး ၂ ယောက်အမေဆိုပေမဲ့ အသက် ၃၀လောက်လိုလိုပင်။

ခပ်ဟော့ဟော့။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ငွေတိုးပေးစားတဲ့ အပြင် မြို့ထဲ ရွှေဆိုင်တစ်ဆိုင် ပိုးထည် ဆိုင်ကြီး တစ်ဆိုင် ဖွင့်ထားတော့ ရပ်ကွက်ထဲက အဒေါ်ကြီးတွေဆို သူမတို့ထက်ငယ်သော ဒေါ်ထားထားကို မမ မမနဲ့။

သက်ထားတို့ အဖေ ဉီးထွန်းဦးကတော့ တလောကဘဲ နယ်က အလုပ်ကြောင့် နယ်ဆင်းသွားတယ်။ တစ်နှစ်လုံးနေမှ တစ်လ နှစ်လလောက်သာအိမ်ကပ်တယ်။ ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိ အများတွေအပြောအရ မြှာပွေတယ်လို့ နာမည်ကြီးတယ်။

ဒေါ်ထားထားကလဲ ဆိုင်တွေကို သူမအမျိုးတွေကို မန်နေဂျာခန့်ထားတော့ ဆိုင်ရော အိမ်ရော မကပ်။ သူမသူငယ်ချင်းဖြစ်ဟ်န်တူတဲ့ အမကြီးတွေနဲ့ အပြင်ကို ထွက်တာ။ ခရီးမကြာခဏထွက်တာလုပ်တတ်ကြတယ်။သူမသူငယ်ချင်းတွေကလဲ အိမ်ထောင်ရှင်မတွေ သူဌေးမတွေချည်းပင်။

အတွေးများစွာနဲ့ ကျော်ဇင်တစ်ယောက်ထဲ လမ်းလျှောက်နေတုန်း နောက်ဘက်က ကားဟွန်းတီးသံကြားရတယ်။ သူလမ်းလည်ခေါင် လျှောက်နေမိတာ။ ဘယ်လိုလဲမောင်လေးရဲ့ ဟိုငေးဒီငေးနဲ့ လျှောက်မနေနဲ့။

ကားအနက်ကလေးရဲ့ရှေ့မှန်တံခါးကိုချပြီးမေးလိုသော အသက် ၃၀ ကျော်အမကြီးတစ်ယောက်။ သူလည်း အိုးတိုအမ်းတမ်း ကြည့်နေစဉ်မှာ

“ ဪ သီသီရေ အဲ့ဒါက ကိုယ့်သမီးနဲ့ တစိတန်းတည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲကဘဲ..”

“ ဟုတ်လား..”

“ မောင်ကျော်ဇင်ရေ ကြည့်လျောက်အုံး အတွေးလွမ်မနေနဲ့ မမထားက ကားမောင်းသိပ်ကျွမ်း‌သေးတာမဟုတ်ဘူး...”

ဒေါ်ထားထားက သူ့ကိုပြုံးပြကာ လှမ်းပြောလိုက်ပြီး ခြံရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တော့ အိမ်ဖော်အဖြစ်ငှားထားတဲ့ အဒေါ်ကြီးက သံပန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးနေတာကို မြင်ရပါတယ်။ မကြာမီတော့ ကားလေးက အိမ်ဘေးက ဂာဂိုထောင်မှာ ရပ်ထားတဲ့ ကားနှစ်စီး‌ေဘေး ယှဉ်ထိုးလိုက်တာမြင်ရပါတယ်။ သူလဲ ဒီနေရာကနေ သူ့အိမ်ဘက် ဆက်လျှောက်ပေါ့။

....................................................................

(02)

‌ဒီညနေလဲ လွဲပြန်ပြီ တစ်လုံးတည်းလွဲသွားတာ မမြရေ အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းကြားလိုက်ရတာက အမေဖြစ်သူရဲ့ ကြားနေကျစကား။ ညနေတိုင်း ကြားနေကျ။

အမေက မနက်ကုန်စိမ်းရောင်းတဲ့ပိုက်ဆံသာ ဘာမှမရသာ။ နှစ်လုံးသုံးလုံးကအသေထိုး။ ရသမျှ ပိုက်ဆံက နှစ်လုံးသုံးလုံးထိုးတာနဲ့ဘဲကုန်တယ်။

“ ကိုကို ညီမလေး မနက်ဖြန် ကျူရှင်မသွားကဲတော့ဘူး..”

ညီမလေးဖြစ်သူ သက်သက်ဇင်က သူ့နားကိုတိုးတိုးလေးလာပြောတယ်။ မျက်နှာကလဲ မကောင်းဘူး။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီမလေးရဲ့..”

“ ဟို ဟိုလေ ညီမလေးတို့ဆရာမက ကျူရှင်လခတောင်းနေပြီ။ မပေးနိုင်တာ ညီမလေးတစ်ယောက်ကျန်တော့တာ ကိုကိုရဲ့...”

“ ဒုက္ခပါဘဲ ..”

သူခေါင်းကုတ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ဒီနှစ် ၈ တန်း။ လိမ္မာတယ်။ စာကလဲတော်။ အမေ့ပြောလဲ ထူးမှာမဟုတ်။ သူကလဲ အလုပ်ကမရ။ ဘွဲ့ရတွေတောင်  အလုပ်ရနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့လို ၁၀ တန်းအောင်ကိုတော့ အလုပ်မပေးချင်ကြတာမဆန်း။

သူ့ဆီမှာလည်း နေ့လည်က သူငယ်ချင်းဆိုင်ကယ် ခနငှားပြီး ကယ်ရီထွက်ဆွဲထားတဲ့ ‌ငွေ ၁၅၀၀၀ သာရှိတယ်။

“ ဘယ်လောက်ပေးရမှာလဲ ညီမလေး..”

“ ၄ သောင်းတဲ့ကိုကို ..”

သူ့ကိုမဝံ့မရဲမော့ကြည့်ပြီး မျက်ရေလေးတွေဝိုင်းလို့။

“ အင်းပါ မငိုနဲ့နော် ညီမလေး ကိုကိုရှာပေးမယ်။ရော့ အရင်တစ်သောင်းခွဲပေးထားလိုက်..”

သူအိတ်ထောင်ထဲက တစ်ထောင်တန်အနွမ်းလေးတွေကိုထုတ်ပြီး ညီမလေးကိုပေးလိုက်တော့ ညီမလေးမျက်နှာ ဝင်းပသွားတယ်။

“ အမေဘာဟင်းချက်ထားလဲ ညီမလေး..”

“ ကြက်ဥကြော်တဲ့ ကိုကို ငပိတို့စရာ။ ချဉ်ပေါင်ဟင်းရေ..”

သူလည်း အနောက်ခန်းကိုသွား အေးစက်နေသော ထမင်းကြမ်းခဲနဲ့ ကြက်ဥကြော်ကို အံကြိတ်မြိုချပြီး စားနေလိုက်တယ်။ ညီမလေး သက်သက်ဇင်က သူ့ဘေးနားလာထိုင်ပြီး သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်အနွမ်းလေးထဲက ဘူးတစ်ခုကို ထုတ်လာတယ်။

“ ကိုကိုအေးတော့အေးနေပြီ။ ညီမလေး သူငယ်ချင်း ထားထက်ထက်ကျွေးတာ။ ကျူရှင်မှာ တုန်းက ညီမလေးတစ်ဝက်ဘဲ စားပြီးကိုကိုစားအောင်ချန်ယူခဲ့တာ..”

“ ဝက်သား ကင်တွေ။ ထားထက်ထက်ဆိုတာက-+-..”

“ ဪ ကိုကို့သူငယ်ချင်း မသက်ထားညီမလေ။ ညီမလေးနဲ့ သူငယ်ချင်း..”

သူလဲ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ ထမင်းနဲ့ ဝက်သားကင်နဲ့ ကြိတ်တော့တာပေါ့။

“ ဒါနဲ့ ကိုကို ထားထက်ထက်တို့ မိသားစုကအရမ်းချမ်းသာတာဘဲ။ ညီမလေးတြိလဲ သူတို့လိုချမ်းသာချင်လိုက်တာ။ သူဆို ဆရာမကို အမြဲ မုန့်အကောင်းစားတွေ လာလာပေးနိုင်တယ်။ ညီမလေးအားကျလိုက်တာ။ သူတို့ အမေ ဆိုလဲ ကျူရှင်ကို တစ်ခါတစ်လေလာကြိုရင် ကားအမျိုးမျိုးနဲ့။ ဆရာမကလည်း မမထား မမထားနဲ့။ အဲ့ အန်တီကြီးကလည်း အရမ်းချောတာဘဲ..”

သူစားနေသော ထမင်းပင် နင်သွားတယ်။

“ ဪ ညီမလေးရယ် ကိုကိုလည်း ချမ်းသာချင်ပါတယ်..”

သူ့စိတ်ထဲက တိုးတိုးလေးပေါ့။

ဖေဖေဆုံးပြီးကတည်းက စီးပွားပျက်သွားသော သူတို့မိသားစုဘဝ။ အိမ်လေးတောင် ယိုင်နဲ့ လှပေါ့။

......................................

(03)

“ မမထားရပါပြီ ..”

ဒေါ်အေးက လင်ဗန်းပေါ်က ဝိုင်ပုလင်းကို ဒေါ်ထားထားနဲ့ ဒေါ်သီသီ ရဲ့ ကြားက ခုံပုလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ခွက်ကိုလည်းသပ်သပ်ရပ်ရပ် သုတ်ကာ အစီအရီချလိုက်တယ်။

ပြီးတော့လအသီးအနှံစုံစုံလင်လင်နဲ့ လင်ဗန်းငယ်လေးကို တင်ပေးလိုက်တယ်။

“ ဘာခိုင်းစရာရှိသေးလဲ မမထား”

“ ရပြီ ဒေါ်အေး။ ဒီညနေ ထမင်းမစားတော့ဘူး။ ဒေါ်အေးတို့မိသားစုဘဲ စားလိုက်ကျတော့။လိုရင်လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်..”

ဒေါ်အေးလှည့်ထွက်သွားမည်ပြုတော့

“ ဒေါ်အေးရေ ရော့ ”

ဒေါ်ထားထားက သူမဘေးမှာ ချထားတဲ့ သားရေ ဟန်းဘက်အိတ်ကိုဖွင့်ပြီး တစ်သောင်းတန် ငါးရွက်လောက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဒေါ်အေးကိုပေးလိုက်တယ်။

“ ဒါက လခမဟုတ်ဘူးနော် ဒေါ်အေး။ သီးသန့်ပေးတာ။

ဒေါ်အေးမျက်နှာ ဝင်းလက်သွားတယ်။ သူမအိမ်ကြီးရှင်မ ဒီနေ့သဘောကောင်းနေတယ်။ပွပေါက်တိုးလာဟန်တူသည်။

“ တံခါးပြန်စေ့ထားခဲ့အုံးနော်..”

ဒေါ်အေးတယောက်အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းသွားတဲ့ ခြေသံကိုကြားရပါတယ်။

သူမက ဝိုင်ခွက်ကိုလှမ်းယူကာ သီသီကိုတစ်ခွက်ပေးလိုက်တယ်။

“ ဒေါ်ရွှေသီသီရေ ချီးယားစ်”

ဖန်ခွက်ချင်းတေ့တိုက် ပြီး ဝိုင်ကိူအရသာခံ သောက်နေတယ်။

“ ဒါနဲ့ ထားထားရေ ညနေက ညဉ်းခြံရှေ့က အူကြောင်ကြောင် ကောင်လေးက ဘယ်သူလဲ”

“ အော် ဒီရပ်ကွက်ထဲက ကလေးပါ။ သမီးအကြီးတို့နဲ့ တစ်ခန်းတည်း”

“ ကောင်လေးက ချောတယ်ဟ အဆင်လေး”

သီသီစကားကြောင့် သူမ ပြူံးစိစိနဲ့ သီသီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

“ ဘာကြည့်တာတုံး မိန်းမ ချောလို့ချောတယ်ပြောတာလေ။ မင်္သ ကာသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့”

“ အံမယ် မသိတာ ကျ နေတာဘဲ ဒေါ်သီသီ။ အချင်းချင်းကို လာညာနေသေးတယ်”

“ ညဉ်း နော် ညဉ်း အဲ့ အဆင်လေးတော့ ချမ်းသာပေးထားစမ်းပါအေ။ ကောင်လေးက ရိုးရိုးသားသားလေးပါ”

“ အံမယ် ညဉ်းကလာသေးတယ် ကမ အဲ့လိုနဲ့ဘဲ စားစားလာတာများနေပြီ ထားထာားရယ် ခစ်ခစ်..”

“ ရှူးတိူးတိုး အိမ်ဖော်အဒေါ်ကြီး ကြားသွားအုံးမယ်..”

သူမအမေတို့ အခန်းမှာ တခိခိ တစ်ခစ်ခစ်သံတွေကို ထားထက်ထက် စာကျက်ရင်းကြားနေရတယ်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဘာတွေပြောနေကျမှန်းမသိ။ သူမ နားမလည် ဘာတွေေပြောနေမှန်း။ အောက်ထပ်ကို သူမဆင်းလာပြီး ထမင်းစားခန်းဘက်လာခဲ့တယ်။

“ သမီးလေး ဘာလိုလို့လဲ ဒေါ်အေးနဲ့ ညီမ ဖြစ်သူမနီ က ထမင်းစားတုန်းတန်းလန်းကြီး..”

“ အအေးသောက်မလို့် ကြီးကြီး..”

ရေခဲ သေတ္တာကို ဖွင့်ကာ အအေးဗူးတစ်ဗူးကိုထုတ်ပြီး အပေါ်က သူမအခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့တယ်။ ထားထက်ထက်စာကျက်နေချိန်မှာ ဒေါ်ထားထားနဲ့ ဒေါ်သီသီက တီဗွီကြည့်နေကြတာပေါ့။အသံကိုပိတ်ပြီး။ သူမတို့ကြည့်နေတာက ကိုရီးယားကားတော့ မဟုတ်ပါ။ အမေရိကန် လူကြီးကား ညစ်ညမ်းကားပင်။

............................................

(04)

စတိုးဆိုင်ကြီးထဲမှ ကျော်ဇင်ထွက်ခဲ့တယ်။ ဟူး လေပူတစ်ချက်ကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။ အလုပ် အလုပ်ရှာရခက်သားလား။ အရောင်းစာရေး လိုတယ်ဆို၍ ဝင်လျောက်တာ လူပြည့်သွားပြီတဲ့။

တီ တီ 

အနောက်ဘက်မှ ကားဟွန်းတီးသံကြားရတယ်။ လမ်းဘေးသို့ ခပ်သွက်သွက်လေးလျှောက်လိုက်ပြီး ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ကားကဖယ်မသွားဘဲ သူ့ဘေးနားမှာလာရပ်တယ်။ ကားအနက်ကလေး။

ဘယ်သွားမလို့လဲ မောင်လေးရဲ့ ဟိုငေးဒီငေးနဲ့။ ကားမှန်တံခါးကိုချပြီး လှမ်းမေး နေသော ဒေါ်ထားထား။ ထူးထူးဆန်းဆန်း။ သူ့အမေအရွယ်လောက်ရှိတော့ အန်တီ ခေါ်ရမလားစဉ်းစားနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုခေါ်တာ မောင်လေးတဲ့။

“ ရပ်ကွက်ထဲပြန်မှာ မဟုတ်လား မမထားကားနဲ့ လိုက်ခဲ့လေ”

သူအိုးတိုအမ်းတမ်းဖြစ်နေတော့ 

“ ကဲကဲ ပြန်ရမှာလဲအဝေးကြီး လိုက်ခဲ့လိုက်”

နောက်ခန်းတံခါးကို ဟပေးလိုက်တယ်။ သူလည်း ပြန်ရမှာ တကယ်ဝေးနေတာကြောင့်သူလည်းကားပေါ်တက်လိုက်ခဲ့တာပါ။

“ မောင်လေးက မမထားသမီး သက်ထားတို့နဲ် တစ်ခန်းတည်းထင်တယ်”

သူ့ကိုသူ မမထားလိူ့ ပြောနေမှတော့ ကျော်ဇင်လဲ 

“ ဟုတ်ကဲ့ မမထား ”

လို့ ပြန်ဖေလိုက်ပါတယ်။ သူနောက်ခန်းထိုင်လိုက်လာရင်း ဒေါ်ထားထားကားမောင်းနေတာကိုကြည့်မိလိုက်တယ်။ ဒေါ်ထားထားက သူဌေးမ မို့လားမသိ။ အသက် ၄၀ ကျော်တာတောင် နုဖတ်နေသည်။ လက်မှာက စိန်ဟန်းချိန်းပတ်ထားတဲ့ အပြင် လက်သူကြယ် လက်ခလယ်မှာလဲ ပတ္တမြားလက်စွပ် ၂ ကွင်း။

“ ဒါနဲ့ မောင်ကျော်ဇင် ပန်းချီဆွဲတာတော်တယ်လို့ မမထားကြားဖူးတယ်။ သမီး သက်ထားပြောတာ။ အဲ့ဒါ မောင်ကျော်ဇင်အားရင်လေ အိမ်မှာ မမထားကို ပန်းချီဆွဲ သင်ပေးပါလား။ လခပေးမှာပေါ့။ မမထားက ပန်းချီဝါသနာပါတယ်”

ကျော်ဇင် ဝမ်းသာသွားတယ်။ သူက ကျောင်းတုန်းကတည်းက ပန်းချီပြို င်ပွဲတွေမှာ ဆုရနေကျ။ အခုတော့ အသုံးဝင်ပြီလေ။

“ ဘယ်လိုလဲ မောင်လေးလုပ်မယ်မဟုတ်လား။ တစ်လကို လခနှစ်သိန်းပေးမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမထား။ ဘယ်နေ့အလုပ်စလုပ်မလဲ”

“ မြန်လေကောင်းလေပေါ့ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ညဘက်ကျမှ မမထားကအားတာ။ ဒီတော့ နေ့တိုင်းည ၇ နာရီကနေ ည ၁၀နါရီ အထိမမထားတိူ့တိုက်မှာ လာသင်ပေး။ ဟုတ်ပြီလား”

ဒေါ်ထားထား အ ပြောကြောင့် ကျော်ဇင် အရမ်းဝမ်းသာသွားပါတယ်။ နေ့လည်ဘက်အလုပ်လုပမလို့ရတယ် ညဘက်လေးဘဲ ပန်းချီသင်ပေးရမယ်ဆိုတော့ လခ 2 သိန်းကအတန်ကြီး တန်နေတာမဟုတ်လား။

..................................................

(05)

တူ...တူ...

ဖုန်းက တော်တော်နဲ့ ဝင်ပြန်တော့လဲဖုန်းကမကိုင်။

ကိုင်ပြန်တော့ သူ့တပည့်ကျော် နိုင်ဝင်းကိုင်တယ်။

“ ဟဲလို အမ ”

“ နင့်ဆရာ ထွန်းဦးကိုခေါ်ပေးစမ်း။ ဖုန်းကဘယ်လိုလုပ်နင့်ဆီထားရတာတုန်း”

“ ဆရာက ဧည့်သည်တွေနဲ့ အလုပ်ကိစ္စစကားပြောနေလို့အမ”

“ ဒါဆိုလဲ ထားလိုက်တော့ နင့်ဆရာ ဘယ်တော့လနယ်ပြန်လာမှာလဲ။ ရန်ကုန်မှာ ကြာနေပြီ”

“ ဟုတ် အမ တစ်လလောက်တော့ကြာအုံးမယ်အမ။ အလုပ်တွေက မပြတ်နိုင်တာ”

“ အေး အေး ဒါဆိုရင်လဲပီးရော။ ဒေါ်ထားထားက ဖုန်းကိုချလိုက်တယ်”

ကိုထွန်းဦး ကိုထွန်းဦး သူ့ကိုသူလည်လှပြီ ထင်နေတာ။ ရန်ကုန်က အလုပ်ဆိုဒ်မှာ ပြဿနာရှိလို့ နယ်ဘက်မှာလဲ အလုပ်ရှိလို့နဲ့ အလုပ်အကြောင်းပြကာ မယားငယ်နဲ့နှပ်နေတာ။ သိသားဘဲ။ မယားငယ်မကလဲ သူမအမျိုးပင်။ တူမဝမ်းကွဲတော်တယ်။

ဟန်နီဦးတဲ့။

သနားလို့ဆိုပြီး သူမယောင်္ကျားကုမ္ပဏီမှာနေရာပေးမိတာ။ အစကတော့ရိုးသလိုလိုနဲ့ အဒေါ်ဖြစ်သူ ယောင်္ကျားကို စနိုက်ကြော် လုပ်တော့တာ။

ဦး ဦး နဲ့တစ်ဦးတည်း ဦးနေတာ။

ယခုလဲ ဟိုတယ်တစ်ခုခုမှာ လိုးနေကြတာနေမှာပေါ့လို့တွေးမိလိုက်တယ်။

လုပ်ထားအုံးပေါ့ ထွန်းဦးရယ်။ ဒေါ်ထားထားကလဲ သူ့အကြံနဲ့သူ။

သူမကလည်း စားဆော်ကြီးပင်။ ယောင်္ကျားက မလိုးတော့ သွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်လနဂိုကလဲ ဖင်ဆော့သောအမျိုးဆိုတော့ ရပ်ကွက်ထဲကကောင်လေးကို ပနိးချီ သင်ပေးဆိုပြီး ညဘက်တွေမှာ ခေါ်ထားတာတစ်လပြည့်တော့မယ်။

အမှန်ကတော့ သူမအရွယ်နဲ့ ပန်းချီသင်ချင်တာမဟုတ်။ တဏှာကြီးသော သူမအဖို့ သမီးုဖစ်သူ သက်ထားရဲ့သူငယ်ချင်းကို သူမကာမသားကောင်အဖြစ် အသုံးချရန် စီမံကိန်းချပြီးကို လုပ်တာပင်။

ကျော်ဇင်ဆိုသောကောင်လေးကဖြူဖြူချောချောလေး။ သားအရွယ်ကောင်လေး ဆိုပေမဲ့ သူမကတော့ မောင်လေးပင်။ မိန်းမလုပ်ဖူးသော အတွေ့အကြုံမရှိသေးဘူး။

သူမအတွေ့အကြုံအရသိတယ်။ ဒေါ်အေးကလဲ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းရွာပြန်နေတာဆိုတော့။ အိမ်မှာက မနီနဲ့ သူမသမီး သက်သက်ဇင်သာရှိတယ်။ မနီက ရည်းစားရှိတယ်။

တစ်ဖက်ခြံကကောင်လေးနဲ့ ညဘက်ဆိုခိုးထွက်ပြီး သွားသွားအိပ်နေတာ သူမသိတယ်။ မနီရေ လာအုံး ကြမ်းတိုက်နေသောမနီတစ်ယောက် သူမအိမ်ကြီးရှင်မ ခေါ်သဖြင့် လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုထားလိုက်ပြီး လာခဲ့တယ်။

“ မနီတို့ရွာမှာ ဘုရားပွဲရှိတယ်။ သွားချင်လား”

“ သွားချငတာပေါ့ မမရယ်။ အန်တီအေးက သူ့ရွာသူပြန်နေလို့သာ”

“ ရတယ် မမထားခွင့်ပြုတယ် မနီတို့ရွာက ဘုရားပွဲက တစ်နှစ်မှတစ်ခါဆိုတော့ ပြန်ချင်မှာ ဒေါ်အေးလဲ ဒီညနေပြန်ရောက်မယ်ပြောတယ်။ မမကိုဖုန်းဆက်တယ်။ ရော့ မနီသုံးဖို့..”

ဒေါ်ထားထားက လက်ပွေ့အိတ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံငါးသောင်းကို မနီကိုထုတ်ပေးလိုက်တဲ့ အပြင် အဝတ်အစားအဟောင်းထဲကနှစ်စုံကိုပါထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ မနီကို ကားမမီမှာ စိုးလို့ဆိုပြီး သူမကိုယ်တိုင်ကားထုတ်ကာလိုက်ပို့ပါတယ်။

တကယ်တော့ ဒေါ်အေးက နောက်တစ်ပတ်မှပြန်လာမှာ။ ဒီနေ့ညတော့ သူမဘက်ကဘဲလိုတော့တယ်။ သမီးကို ကာတွန်းကားတွေအများကြီးလဝယ်ပေးလာခဲ့တယ်။ ကလေးဆိုတော့ကာတွန်းကားကြည့်ရရင်ပျော်နေမှာ။

အဲ့အချိန်မှာ သူမလုပ်ချင်တာကို လုပ်ခွင့်ရပြီလေ။

..................................................

(06)

အချိန်က ညနေ(၄)နာရီခွဲခန့်။

နေ့ခင်းဘက်မှာ ပွဲရုံတစ်ရုံမှာ စာရေးအလုပ်ရသွားသော ကျော်ဇင် တော်တော်အဆင်ပြေသွားတယ်။

ထိုအလုပ်ကလဲ သက်ထားအမေ ဒေါ်ထားထားဘဲရှာပေးတာ။ သူမမိတ်ဆွေ တစ်ဉီးရဲ့ ပွဲရုံမှာ။ ဒေါ်ထားထားကထိုနေရာမှာလည်း စီးပွားရေးစပ်တူလုပ်ထားဟန်တူတယ်။ ညဘက်တွေအလုပ်ပေါ် လာလျှင်တောင်သူ့ကိုမခေါ်တာများတယ်။

မနက်(၁၀)နာရီကနေ ညနေ(၄)နာရီအထိသာ ကုန်ဝင်/ကုန်ထွက်စာရင်းမှတ်ပေးရုံပင်။ ညဘက်ကျ တော့ ဒေါ်ထားထားကို သူပန်းချီသွားသင်ပေးရတယ်။ ညနေ ကုန်ဝင်ကားတွေအကုန်ပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်သိမ်းပြီ။ ညနေ(၄)နာရီခန့်မှာ သူပွဲရုံအလုပ်သိမ်းတော့ သူလည်း ညီမလေးနဲ့အမေအတွက် စားစရာတစ်ခုခုဝယ်ရန် ထွက်လာခဲ့တယ်။

“ ကျော်ဇင်…ကျော်ဇင်...သားရီး..ဘာတွေလောနေတာလဲကွ…ဖြေးဖြေးပေါ့”

လမ်းလျှောက်လာသော သူ့ဘေးကနေဆိုင်ကယ်တစ်စီးဖြတ်လာပြီး သူ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်၊

“ ဟာ….အောင်မြင့်သန်း..။ သူငယ်ချင်းအောင်မြင့်သန်း”

“ ဘယ်သွားမလို့လဲ…မင်းနဲ့လည်းမတွေ့တာကြာပြီသားရီးရာ…မင်းသတင်းတွေငါကြားပါတယ်”

အောင်မြင့်သန်းက ပြုံးပြီးသူ့ကို ပြောလိုက်တယ်။

“ ဘာသတင်းလဲဟ…မင်းကလဲ ”

သူလဲကြောင်တောင်တောင်နဲ့လှမ်းပြောလိုက်တယ်။

“ လောလောဆယ်..ငါ့ကို ဘီယာလေးတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လိုက်တိုက်ကွာ”

အောင်မြင့်သန်းကသူ့ အမေးကို မဖြေသေးဘဲ ဘီယာလိုက်တိုက်ခိုင်းနေသည်။

“ အေးပါဟ…ငါလိုက်တိုက်ပါ့မယ်”

အောင်မြင့်သန်းနဲ့ သူဘီယာဆိုင်တစ်ဆိုင်ရောက်သွားကြတယ်။ထိုဘီယာဆိုင်က သူတို့မြို့ပြင်မှာ ရှိသောသီးသန့်နေရာလေး။ ဒါနဲ့အောင်မြင့်သန်းအကြောင်းပြောရအုံးမယ်။ အောင်မြင့်သန်းက ရုပ်ကတော်တော်သန့်တယ်။ စတိတ်ကျောင်းတုန်းကတည်းကဆော်ကြည်ဘဲ။ မိဘတွေကလည်း အဆင်ပြေတော့ ဆော်တွေဆိုတာဟော့တစ်ယောက်ဟော့တစ်ယောက်ကောင်.။ ကျော်ဇင်ကို အရင် ကသူ့ဆိုင်ကယ်ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူငှားပေးပြီး ကျော်ဇင်မုန့်ဖိုးရအောင် သုံးဖို့ရအောင်ဖန်တီးပေး တာကလဲ အောင်မြင့်သန်းပင်.။ ဒီတော့သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို သူဘီယာလိုက်တိုက် ဖို့ အကြောင်းဖန်လာတော့တာပေါ့။

သို့နှင့် သူလဲ ဒေါ်ထားထားကို ပန်းချီသင်ပေးဖို့ အချိန်ကစောနေသေးတာနဲ့ အောင်မြင့်သန်းနဲ့ ဘီယာသွားသောက်ဖြစ်ကြတယ်ပေါ့လေ။ အဲ့ဒီမှာ ငါးပါးမှောက်တော့တာပင်.။

သူကသိပ်မသောက်နိုင်ပေမဲ့ အောင်မြင့်သန်းက လွတ်သောက်တာ။သူ့လက်ရှိဆော်နဲ့ အဆင်မပြေ တာကနေစတော့တာ။

“ သားရီး….မင်းများနေပြီ….”

“ မများပါဘူး…သားရီးရာ….”

ငါ့စော်က…ဘလာဘာလာပေါ့.။ ပြီးတော့ အောင်မြင့်သန်းက သူနဲ့စတွေ့ စက စကားကိုပြန်ပြောပြန်သည်….

“ မင်းဘဲသာယာပါတယ်…သားရီးရာ”

“ ဘာလဲဟ..မင်းကလဲ မင်းလိုသူဌေးသားကပြောရတယ်ရှိသေး…။

“ မင်းကလဲ…လျှိုနေပြန်ပြီ…..ဒီလိုလေ..xxxxxxxxx”

.........................

(07)

“ ဟာ..မဖြစ်နိုင်တာ….သူငယ်ချင်းရာ။ သက်ထားအမေ ဒေါ်ထားထားက ငါ့ကိုသူ့သမီးသူငယ်ချင်း မို့လို့ သူ့တူသားအရွယ်မို့လို့ကူညီတာနေမှာပါ” 

ကျော်ဇင်တစ်ယောက်မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားပြီး အောင်မြင့်သန်းကိုငြင်းတော့သည်.။ အောင်မြင့်သန်းက သူ့ကို သနားစရာသတ္တဝါတစ်ကောင်လိုကြည့်ပြီး။

“ ဒီမယ်…သားရီး…မင်းမယုံရင်စောင့်ကြည့်လိုက်လေ…စဉ်းစားကြည့်လေ…ပန်းချီလေးသင်ပေးယုံနဲ့ တစ်လနှစ်သိန်းပေးတယ်။ နေ့ဘက်မှာလည်း ပွဲရုံမှာ မင်းကိုအလုပ်ရှာပေးထားတယ်။ သူစိမ်း တစ်ယောက်ကို မိန်းမတစ်ယောက်က အဲ့လိုကူညီတယ်ဆိုတာ တကယ့်စိတ်ရင်းနဲ့ဆို တခြားကောင် သွားပြော…ငါကတော့သိတယ်…..သိလားသားရီး…မင်းနုသေးတယ်”

“ ငါက ညီမလေးတွေရော မမတွေရော အန်တီမမတွေရော အားလုံးလုပ်ဖူးတယ်ငါ့ကောင်ရေ..။ ဒေါ်ထားထားက ကြည့်စမ်း ယောင်္ကျားရှိတယ် ကလေးအမေဆိုပေမဲ့ ပြင်ထားဆင်ထားလိုက်တာလဲ အပျိုကျနေတာ။ သူနဲ့တွဲနေတဲ့ ဒေါ်သီသီဆိုတာလဲ ယွတာဘဲ။ သူ့ယောင်္ကျား အလုပ်က မန်နေဂျာ ကောင်လေးနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေတာ.”

“ .....”

“ ပြောရရင်ကွာ…ငါတို့အိမ်နားကကောင်ကွာ….မထင်နဲ့..မထင်နဲ့သားရီး။ အဲ့ဘွားတော်ကြီးတွေက အထန်ကြီးတွေ။ငါ့အထင်မလွှဲဘူးဆိုရင်တော့ ဒေါ်ထားထားက မင်းကို သမီးသူငယ်ချင်း သမီးသူငယ်ချင်းနဲ့ မွေးပြီးစားမလို့နေမှာ”

“ တော်တော့…သားရီး….တော်တော့”

ကျော်ဇင်လဲ စကားဆက်ပြောလို့မဖြစ်တော့သဖြင့် ဝိတ်တာကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဆရာတို့ ရှင်းတော့မှာလားဗျ”

“ အေး…ရှင်းတော့မယ်ကွာ…ဘီလ်ယူခဲ့တော့…”…

ကျော်ဇင်က ပိုက်ဆံအိတ်ကိုထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘီလ်လာရင်အဆင်သင့်ရှင်းအောင်…။ ဒါပေမဲ့…အောင်မြင့်သန်းက…..

“ ရတယ်..ရတယ်နေနေ…ငါရှင်းမယ်သားရီး။ မင်းနဲ့ငါကပြောစရာလူတွေမှမဟုတ်တာ…..ငါအထင်မှားနေတာလဲဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ တောင်းပန်တယ်ကွာ…ငါနည်းနည်းမူးသွားတာလဲပါတယ်…”

အောင်မြင့်သန်းက ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်တော့ အနည်းငယ်ယိုင်သွားတယ်။ တော်တော်မူးနေဟန်တူသည်.။

“ ကဲ…ကဲ..အောင်မြင့်သန်း…သားရီးရေ..မင်းတော်တော်မူးနေပြီဟ..ငါလိုက်ပို့တော့မယ်…”

ကျော်ဇင်လဲ…အောင်မြင့်သန်းရဲ့ဆိုင်ကယ်သော့ကို စားပွဲပေါ်မှ ကောက်ယူလိုက်ပြီး…အောင်မြင့် သန်း ကိုတွဲခေါ်လိုက်တယ်။ သောက်ထားစားထားတာလဲ ကောင်တာမှာရှင်းမှရတော့မယ်၊

သို့နှင့်အောင်မြင့်သန်းကိုတွဲပြီး အခန်းထဲကနေသူထွက်လာခဲ့တယ်။

“ အမ..ကျွန်တော်တို့ အခန်းနံပါတ်(၄)ကပါ ဘီလ်ဒီမှာဘဲရှင်းသွားတော့မယ်”

ဆိုင်ရှင် ဒေါ်ကေသီက မူးနေဟန်တူသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတွဲပြီးထွက်လာတဲ့ ကောင်လေးကို ရုတ်တရက်ဖျက်ခနဲကြည့်ပြီးနောက်…သူမှမှတ်ထားသော အခန်းလိုက်မှာယူစာရင်း ကိုကြည့်ကာ ဘီလ်ကိုရေးပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

.....................................

(08)

ထားထားတစ်ယောက် ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

သူမသူငယ်ချင်း ကေသီဖုန်း။ ဝင်ပြီးချက်ချင်းမကိုင်သေး။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာမှ စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ဖုန်းကိုယူပြီး ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟဲလို..... ပြောတော်မူပါ ဒေါ်ကေသီရှင့် ညီမလေးထားထားပါ.”

“ ကောင်မ....သူ့ကိုယ်သူ ညီမလေးတဲ့..အံ့သြဘ..”

“ ပြော...ဒေါ်ကေသီ...ဘာများပြောမလို့လဲ...ထူးထူးဆန်းဆန်း...ဖုန်းတွေဘာတွေခေါ်လို့”

“ ခစ်ခစ်...မိထားထားရေ...ညဉ်း အချစ်တော်လေး ဆိုင်ကိုလာသွားတယ်...သိလား.။. သူ့သူငယ်ချင်းကို လိုက်တိုက်တာထင်တယ်။ ချစ်စရာလေးနော်ကောင်လေးက...”

“ ဘာလဲ...ကေသီရဲ့...ဘယ်ကကောင်လေးတုန်း.....”

“ အံမယ်...ဒေါ်ထားထား မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပါပြီ....ကျောင်းတုန်းကတည်းက ယွဖော်ယွဖက်ချင်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ။

“ တကယ်....ကေသီရဲ့ နင်ဘာပြောမှန်းငါမသိတာ...”

“ ဪ...မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတော့လည်း ပြောရတာပေါ့ သမီးလေးရဲ့သူငယ်ချင်း သားအရွယ်လောက်လေးလဲမရှောင်နော်။ဟိုမိန်းမ သီသီပြောထားလို့ အကုန်သိပြီးသား သိလား”

“ ညဉ်း မွေးစားချင်တာလဲ မဆန်းပါဘူးအေ...ကောင်လေးက အနီးကပ်ကြည့်မှ ဖြူဖွေးနုဖတ်နေတာဘဲသိလား။ဒါဘဲနော်...ညဉ်းတစ်ယောက်ထဲ အဝခိုးစားလို့တော့မရဘူး။ ငါရယ် သီသီရယ်ကိုတော့ ခွဲကျွေးရမှာဘဲ....သိလား”

“ခစ်..ခစ်..”

ဒေါ်ထားထားက ရီလိုက်ပြီး.....”

“ နေပါအုံး ကေသီရယ်...နင်တို့နှစ်ယောက်ကလည်း လောလိုက်တာ။ ငါ့မှာ သမီးလေးသူငယ်ချင်းကို သနားလို့ဆိုပြီးစောင့်ရှောက်တာပါ။တူလိုသားလို.....”

“ တော်စမ်းပါ...ထားထားရယ်..ညဉ်းစောက်ကျင့်မသိတာကျနေတာဘဲ...တစ်ခြားလူကိုသွားလိမ်...သိလား..စောက်ကောင်မ။ ညဉ်းစောက်ဖုတ်က ပန်းချီသင်တာ ပန်းချီသင်တာနဲ့ အဲ့ကောင်လေးကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ပြီး မြူဆွယ်နေတာမသိတာကျနေတာ”

“ ဘယ်လိုလဲ...အခြေအနေ”

ဒေါ်ထားထားရယ်...ဒေါ်ကေသီ...ဒေါ်သီသီခေါ် မေသီဝင်းတို့က တက္ပသိုလ်ကတည်းက ရုပ်ချောတဲ့နေရာမှာ နာမည်ကြီးသလို ပွေတဲ့နေရာမှာလည်း နာမည်ကြီးကြတယ်။ အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ ကလေးကိုယ်စီနဲ့ပေမဲ့ ငပွေမအချင်းချင်းမို့အထာကသိပြီးသား။

ယခုလည်း ဒေါ်ထားထားရဲ့ လင်ငယ်ခွဲတမ်းတောင်းနေခြင်းဖြစ်ပေသည်။သူမအနေနဲ့တောင်းလည်းတောင်းချင်စရာပင်။ ကျော်ဇင်ကလည်း ရုပ်ကဖြောင့်တယ်။အသက်က(၁၈)နှစ်ကျော်ကျော် လူပျိုပေါက်ပေမဲ့ လူကောင်ကထွားတဲ့အပြင် အသားဖြူဖြူ ဒေါင်ကောင်းကောင်းကိုး။

ပြီးတော့ ဆိုဒ်ပုံစံကိုကြည့်ရတာ သူမတို့အတွေ့အကြုံအရ ကျော်ဇင်က ဒုတ်ကရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ဖြစ်မဲ့ပုံစံမျိုး။

လူပျိုလေးဆိုတော့ လိုးအားကောင်းကောင်းနဲ့ သန်မှာကို ဒေါ်ကေသီက သိနေတယ်လေ။

....................................

(09)

ခြံတံခါးကိုကဘဲလ်ကိုနှိပ်လိုက်တယ်။ အချိန်တော်တော်ကြာသည်အထိထွက်မလာ.။

ကိုကိုကြီးလာပြီဘဲ။ ဒေါ်ထားထားသမီးအငယ်မလေး သက်သက်ဇင် ကိုယ်တိုင်ခြံတံခါးမကြီးဘေးက တံခါးပေါက် လေးကိုလာဖွင့်ပေးတယ်.။

“ မေမေက ခေါင်းနည်းနည်းမူးလို့တဲ့ ကိုကိုကြီးလာရင်အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာခဲ့ပါတဲ့..”

“ ဟုတ်လား...ညီမလေး...မနီကဘယ်သွားလို့လဲ..”

“ သိပါဘူး..ကိုကိုကြီးရယ်....ညနေကရွာကိုပြန်တယ် ဆိုလားဘာဆိုလား..”

ကျော်ဇင်လဲ အိမ်ခြံတံခါးကိုပြန်စေ့ပေးလိုက်တယ်။ သက်သက်ဇင်က ခြံတံခါးကို ပြန်သော့ခတ်ပြီး နောက်ကလိုက်ဝင်လာတယ်.။

ဒီနေ့က ကျောင်းပိတ်ဟန်တူတယ်။ သက်သက်ဇင်က အောက်ထပ်က ဧည့်ခန်းမှာ ကာတွန်း ကားတွေကြည့်နေတယ်။ သူလည်းအပေါ်ထပ်လှေကားများကို တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းပြီးတက်လာ ခဲ့တယ်။ ခါတိုင်းဆို အောက်ထပ်က ဧည့်ခန်းမှ ပန်းချီသင်ပေးရင်သင်ပေး။ အပေါ်ထပ်ဝရံတာမှ ထွက်သင်ရင်သင်ပေး။ ဒီလိုဘဲလုပ်နေကျလေ။

အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်။ မီးက အပေါ်ထပ်မှာ ပိတ်ထားပြီး ဒေါ်ထားထားရဲ့ အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာသာ မီးရောင်က ခပ်မှိန်မှိန်မြင်နေရတယ်။ပန်းချီသင်ဖို့ပစ္စည်းတွေတင်ထား တာလဲမတွေ့ရဘူး။ ဒီနေ့ပန်းချီသင်တာနားတော့မလို့ထင်တယ်။

သူလည်း အခန်းရှေ့မှာ ချီတုံချတုံနဲ့ တံခါးခေါက်သင့်မခေါက်သင့်စဉ်းစားနေပြီးမှ ချောင်းဘဲဟန့်လိုက်တာကောင်းမယ်ဆိုပြီး အဟမ်း..အဟမ်းဟု ချောင်းဟန့်သံနှစ်ချက်ပေးလိုက်တယ်။ ညနေကသောက်ထားတဲ့ ဘီယာအရှိန်လေးကလဲ မသေသေးဘူးလေ။ မောင်လေးကျော်ဇင်လား....အခန်းတံခါးစေ့ထားတယ်။ ဝင်ခဲ့ပါအုံး...အခန်းထဲကို။ အမနည်းနည်းခေါင်းမူးလို့ ခဏလှဲနေတာ။

သူလည်းအခန်းတံခါးလက်ကိုင်ဘုကို လှည့်ပြီး...အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။

အခန်းမီးတွေကအကုန်လုံးမထွန်းထားဘဲ အခန်းထဲမှာ နံရံမှာ ကပ်ထားတဲ့ ရောင်စုံမီးအိမ်လေးတွေသာထွန်းထားတယ်။ ဒေါ်ထားထားက သူမနဲ့ သူမယောင်္ကျားအိပ်တဲ့ ကုတင်အကောင်းစားကြီးပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေတယ်။

သူမကိုယ်ပေါ်မှာတော့ အဖြူရောင်ညဝတ်အင်္ကျီလေးကိုသာဝတ်ထားပါတယ်။ ထိုညဝတ်အင်္ကျီက လဲပါးပါးလှပ်လှပ်လေးသာပင်။ ဖြောင့်စင်းလှသော ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုကြည့်ပြီး သူမျက်နှာကိုအသာအယာလွှဲလိုက်ပါတယ်။ အင်္ကျီနောက်ဘက်က ဇာဘော်လီအနက်ရောင်လေးကို မြင်ရလောက်အောင်ပင်ပါးပြီး ရင်ညွှန့်ကိုပင် မြင်နေရတာကိုး.။

“ အမ….နေမကောင်းဘူးဆို”

“ ဟုတ်တယ်...မောင်လေးရဲ့...ဒီနေ့သင်တန်းနားလိုက်ရအောင်။ ဒါနဲ့ အမကိုနည်းနည်းနှိပ်ပေးလို့ရမလား။ အမခေါင်းတွေအရမ်းကိုက်နေလို့။ ကိုယ်တွေလဲတအားကိုက် တာဘဲ။ရတယ်မဟုတ်လား....ကူညီပါအုံး..”

ဒေါ်ထားထားက သူ့ကိုကြည့်ပြီး.ပြောလိုက်ပါတယ်။ ထူးတော့ထူးဆန်းနေတယ်။ နေမကောင်းဖြစ် တဲ့သူကလည်း မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်တွေလိမ်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းနီတွေဆိုးထားတယ်လေ။

ဒါပေမဲ့ ကျော်ဇင်သိပ်မတွေးဖြစ်ပါ။ တကယ်ခေါင်းကိုက်နေလို့ဖြစ်မှာပါဆိုပြီး သူလည်း ကုတင်နားကိုသွားလိုက်ပါတယ်။ 

“ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေမောင်ကျော်ဇင်....”

သူလည်း ကုတင်ပေါ်ကို မရဲတရဲနဲ့တက်လိုက်ပါတယ်။ အိစက်လှတဲ့မွှေ့ယာကြီးအထိအတွေ့ကို သူရရှိလိုက်ပါတယ်။ တော်တော်ကောင်းတဲ့မွှေ့ယာကြီး ကိုယ်လုံးမြုပ်မတတ်အိစက်လှပါတယ်။

ဒေါ်ထားထားက ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို သူမရင်ဘတ်အောက်ထိုးထည့်ကာမှောက်ခုံမှောက်ကာအိပ် လိုက်ပြီး။ ငါ့မောင်ရေ သေသေချာချာလေးနှိပ်ပေးပါကွာ..အမတကယ်ကိုက်နေလို့။

ကျော်ဇင်မျက်လုံးထဲမှာတော့ မှောက်ခုံမှောက်နေတဲ့ ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဖင်လုံးလုံးကားကား အယ်အယ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးကိုဂလုခနဲ ဒေါ်ထားထားမသိအောင်မြိုချလိုက်ပါတယ်။

သူလည်းဒေါ်ထားထားဂုတ်ကို စပြီး ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။

“ အင်း...အင်း...အိုး...အိုး...ကောင်းလိုက်တာ...မောင်လေးရယ်...ထိတယ်။ထိတယ်”

ကျော်ဇင်လည်းနှိပ်ပေးရင်းနှိပ်ပေးရင်း ဇောချွေးတွေပြန်လာပါတယ်။ ဒေါ်ထားထားရဲ့ အိစက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေရတာလေ။

“ အောက်ဖက်ကိုလျှောပြီးနှိပ်ပေးပါလားဟင်...အမပေါင်တွင်းကြောတွေတောင့်နေလို့။ နေအုံးနေအုံး ဒီလိုမှောက်ခုံဆိုသိပ်မထိဘူး...မမထားပက်လှက်လှန်လိုက်အုံးမယ်”

................................

(10)

ဒေါ်ထားထား ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ ပါးလွာလှတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အဖြူရောင်အောက်က ရင်သားနှစ်မွာမောက်မောက်ကြီးတွေက ကျော်ဇင်ကိုအသက်ရှူမှား သွားစေပါတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်းဘာကြောင့်မို့ တဆတ်ဆတ်တုန်လာမှန်းမသိပါဘူး။ ဒေါ်ထားထားက သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ အကြည့်ကထူးဆန်းနေသလိုပင်။

ပြီတီတီအကြည့်မျိုး။

ကဲကောင်လေး မမထားပေါင်တွေ အရမ်းတောင့်နေတယ်။ မရှက်ပါနဲ့ကွ ကိုယ့်အမလိုသဘောထား။ ကျော်ဇင်လဲ ဒေါ်ထားထားရဲ့ပေါင်တံတွေကို စနှိပ်လိုက်ပါတယ်။

နူးညံ့လှတဲ့ ပေါင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရတာ သူ့အတွက်အသက်ရှူမှားလောက်ပါတယ်။ မထိသေးဘူး မောင်ကျော်ဇင်ရဲ့ ဒီနားလေးကို။

ဒေါ်ထားထားက သူ့လက်ကို ကိုင်ပြီး သူမပေါင်ရင်းနားကို ရွှေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒေါ်ထားထားမျက်လုံးတွေမှတိထားတုန်းမှာ ကျော်ဇင်လဲ နှိပ်ပေးနေရင်း ဒေါ်ထားထားရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားကိုမျက်လုံးကရောက်သွားပါတယ်။

ဂလုကနဲတံတွေးကို မသိမသာမြိုချမိပါတယ်။ ပါးပါးလွှာလွှာ အဖြူရောင် ညဝတ် ပိုးသားဝတ်စုံရဲ့ အောက်မှာ အကွဲကြောင်းကြီး နှစ်မြောင်းရဲ့အရာကို ရေးတေးတေး မြင်နေရလို့ နှိပ်တာကအလွဲလွဲအချော်ချော် ဖြစ်စပြုလာပါတယ်။

ရုတ်တရက် ဒေါ်ထားထားရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဖျက်ခနဲပွင့်လာချိန်မှာ သူ့အကြည့်ကို ကပျာကယာလွှဲပြီး မျက်နှာကိုအမြန်အောက်ငုံ့လိုက်ပါတယ်။

ဒေါ်ထားထားက မျက်နှာအောက်ငုံ့သွားတဲ့ မောင်ကျော်ဇင်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ မောင်ကျော်ဇင် ကြည့်လှချည်လား မမထားမနေတတ်တော့ဘူး။

ဗျာ ကျော်ဇင်အသံကတုန်နေတယ်။ ဒေါ်ထားထားက ကျော်ဇင် လက်ကို ဆတ်ခနဲဆွဲယူပြီး သူမပေါင်ခွကြားထဲထည့်လိုက်တယ်။

ကျော်ဇင်လက်က မိုးဦးကျ ဖားကြီး တစ်ကောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်လိုက်ရသလို ဖောင်းတင်းနေတဲ့ ဒေါ်ထားထားစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ထိလိုက်ရချိန်မှာ တော့ သူ့လည်ပင်းကို ဒေါ်ထားထားက အောက်ကနေလက်ဆန့်ထုတ်က သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သူမဆီဆွဲယူနေပါပြီ။

နီးကပ်လာတဲ့ ဒေါ်ထားထားရဲ့ မျက်နှာ ချောချောကြီးဆီ ကျော်ဇင် အလိုလို ကပ်သွားမိပြီး ဒေါ်ထားထားရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းထူထူကြီးက သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိတွေ့ကပ်သွားပါတယ်။ ကျော်ဇင်လဲ အလိုလို ဒေါ်ထားထား ပေါင်ခွကြားက စောက်ဖုတ်ကြီး ကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာပွတ်ပြီး ချိန်မှာတော့ သူ့လက်က ပေါင်ရင်းကနေခွာပြီး ဒေါ်ထားထားရဲ့ ကျောဘက်ကို လက်နှိုက်ကာ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်နေပါပြီ။

မဖြုတ်တတ် ဖြုတ်တတ်နဲ့ ဖြုတ်တာရယ် ဖြုတ်ဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိတာရယ် ကြောင့် ဘော်လီချိတ်ကမပြုတ်ပါဘူး။

ဒေါ်ထားထားက သူမလက်ကို နောက်ပြန်ရှိုပြီးကူဖြုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဟင်းချိုပန်းကန်လုံးသဖွယ်မို့မောက်နေတဲ့ ဒေါ်ထားထားရဲ့ ဆူထွားတင်းရင်းနေတဲ့ နို့နှစ်လုံးထိပ်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာထောင်နေပါတယ်။

သူ့လည်း ဒေါ်ထားထားနို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပါတယ်။

အားပါလှတဲ့ လူပျိုရိုင်းလေးကျော်ဇင်ရဲ့ နို့စို့ချက်တွေကြောင့် ဒေါ်ထားထား တအင်းအင်း တအဲအဲနဲ့ ခါးကြီး ကော့လာပါတယ်။ ကျော်ဇင်ပုဆိုးကလည်းကွင်းလုံး ကျွတ်ကျသွားပြီမို့ လီးကြီးကငေါက်ခနဲထွက်လာပြီး တန်းနေပါတယ်။

.............................................

(11)

“ မေမေရေ မေမေ”

အခန်းရှေ့မှ တံခါးခေါက်သံကြားရပြီး ထားထက်ထက်ရဲ့ အသံကို ကြားရတယ်။

ဒေါ်ထားထားကရှူးပြီး ကျော်ဇင်ကိုတိတ်တိတ်နေဆိုသော အမူအယာပြကာ ညအိပ်ဝတ်စုံို ကပျာကယာကောက်ဝတ်တယ်။ ကျော်ဇင်ရင်ထဲလည်းတဒုံးဒုံးဖြ စ်သွာပြီး ပုဆိုးကို အလူးအလဲ ကောက်ဝတ်ကာ ကဗျာကယာ အခန်းထောင့်မှာပြေးကပ်လိုက်ပါတယ်။

အခုမှ သူအသိတရားဝင်လာတယ်။ ဘုရား ဘုရားမှားတော့မလို့။သူများမိန်းမကိုမှ ပစ်မှားမိနေတယ်။

“ မေမေ့ ဖုန်းသမီးအခန်းထဲမှာ ကျန်နေလို့”

“ အော် ဟုတ်လား သမီး”

“ ဖေကြီးဆီက ဖုန်းလာသေးတယ်။ အင်း ပေးပေး မေမေ့ကိုဖုန်းပေး။ မေမေအလုပ်ရှုပ်နေတယ်”

“ သမီးလည်းဇာတ်ကားကြည့်လိုဝရင်အိပ်တော့”

ဒေါ်ထားထားက သူမသမီးလက်ထဲမှ ဖုန်းကိုယူကာ အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး တံခါးကို Log တစ်ခါတည်းချထားလိုက်ပါတယ်။ ဖုန်းကို Airplain mode လုပ်ကာ ပိတ်လိုက် ပါတယ်။

အခန်းထောင့်မှာ ရပ်နေတဲ့ ကျော်ဇင်က အဝတ်အကုန် ဝတ်ထားပြီးပါပြီ။

“ ကျွန်တော် ပြန်တော့မယ် မမထား”

ဒေါ်ထားထား မျက်မှောင်ကြုံ့သွားတယ်။

“ ဘာ....

“ ဟို လေ ကျွန်တော် ကျွန်တော်မှားသွားတယ်ဗျာ မမထားမှာက”

ဒေါ်ထားထားက ကျော်ဇင်အထာကိုသိတယ်။ ကောင်လေးကြောက်နေမှန်း။

သူမက ရှေ့ကိုတိုးလိုက်တယ်။ ကျော်ဇင်က အခန်းထောင့်ကပ်သွားတယ်။ ကျော်ဇင်ရဲ့ရင်ဘတ်ချင်းအောင်ကပ်သည်အထိ သူမတိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျော်ဇင်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ သူမလက်နဲ့ဆုပ်လိုက်ပြီး မကြောက်ပါနဲ့ ငါ့မောင်ရဲ့။ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ မင်းထွက်သွားရင် အလုပ် ဖြုတ်မှာနော်။ ရှေ့ဆက်တိုးမယ်ဆို မင်းလုပ်နေတဲ့ ပွဲရုံမှာ မန်နေဂျာရာထူးအထိ မမထားတိုးပေးဖို့ ပြောပေးမယ်။ မဟုတ်ရင်တော့

လီးကို ဆွနေသော သူမရဲ့ လက်တွေကလည်း မြန်လာပါတယ်။ ကျော်ဇင် စိတ်တွေပျော့သွားပြီ။ မမထား သဘောပါဗျာ။

“ ဒေါ်ထားထားက ကဲပါစဉ်းစားမနေနဲ့ မမနဲ့ ပျော်ပျော်ကြီး ကစားရအောင်”

ဒေါ်ထားထားက ကျော်ဇင်ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

ကျော်ဇင်ပုဆိုး ကိုလည်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ။

“ အား လား လား ”

ကျော်ဇင်ကား အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သလိူပင်။ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး ဖြစ်နေသော ကျော်ဇင်ရဲ့ လီးချောင်းကြီး ကို ဒေါ်ထားထားကပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို စုပ်နေတယ်။ ပါးကိုချိုင့်လို့။

“ ပြွတ် ပြွတ် အား လား လား ”

ကောင်လေးလီးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုပင်။သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိဆွဲပြီး သွားတွေနဲ့ မနာအောင် ခြစ်ပေးတာကော့တက်သွားတယ်။ဒီလို ပလွေတွေ ဘာတွေပေးထားမှ မနူးမနပ်ကလေးက သူမကိုစွဲနေမှာလေ။

“ မမထား ကျွန်တော် ထွက်ထွကိကုန်ပြီ”

သူမ အာခေါင်ထဲကို ကျော်ဇင် လရေတွေပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။

“ ကန်တော့နော် မမထား ကျွန်တော် ငရဲကြီး တော့မှာဘဲ”

ဒေါ်ထားထားက ပါးစောင်မှ စီးကျလာသော လရေတွေကို လက်ခုံဖြင့်သုတ်လိုက်ပြီး 

“ တော်တော်ဆိုးတဲ့ ကောင်လေး ” ဟု မျက်စောင်းလေး ထိုးရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။

...................

(12)

ကျော်ဇင် က သူမနို့တွေကို အသားကုန် စို့နေတာကို ဒေါ်ထားထားဇိမ်ယူနေတယ်။

တအင်းအင်းတအဲအဲနဲ့။

ကျော်ဇင်ခေါင်းကို သူမလက်နဲ့ ကိုင်ကာဆံပင်တွေကိုဖွပေးရင်း အောက်ကို လျောဆင်ပေးလိုက်တာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကြား ရောက်သွားတယ်။

အမွှေးနူံ့ သာတွေနဲ့ အမြဲဆေးကြောနေလို့ ဒေါ်ထားထားရဲ့ အဖုတ်အနံ့က ကျော်ဇင်ကို တစ်မျိုးဆွဲဆောင်နေတယ်။ အရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ ဒေါ်ထားထား အဖုန် နှစ်မြောင်းကို လက်နဲ့ ဖြဲလို့ လျာကို ထုတ်ပြီး အသွင်းသား ရဲရဲလေးတွေကို ဆွဲယက်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ စောက်စိဖူးဖူးကြီးကို လျာချွန်လေးနဲ့ တို့ထိလိုက်တော့ ဒေါ်ထားထားရဲ့ အယ်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ရှုံ့ခွက်သွားကာ တစ်ကိုယ်လုံး တ့န့်တွန့် လူးသွားပါတယ်။

“ ပြတ် ပြတ် ရှီး ရှီး အား ပြတ် ပြတ် အိုး အမလေး ဟင်း ဟင်း ပြတ် ပြတ် အအ အမေ့ ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟင်းဟင်း”

လင်နဲ့ ပြတ်နေတာ ကြာနေတဲ့ ဒေါ်ထားထား လင်ငယ်လေး ကျော်ဇင်ရဲ့ လျာစွမ်းမှာ ဖင်ကြီး တကြွကြွ ရင်တမမနဲ့ ကော့ပျံလံနေပါတယ်။

“ ပြတ်ပြတ် ရှီး အား အမလေး ပြတ် ပြန် အိုး အိုး အင်း ဟင်းဟင်း မမထား ထွက်ကုန်တော့မယ် အအ အင်း ရှီး လိုး လိုး ပေးပါတော့ ဟင်း ဟင်း ထွက်ထွက်တော့မယ်”

ဒေါ်ထားထားကို သေချာနူးပြီး၍ စိတ်ကြိုက်လိုးလို့ရပြီမှန်း ရိပ်မိသော ကျေိာ်ဇင်က ဒေါ်ထားထားပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့ ချိန်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးမှာ ချထားတဲ့ သူ့အင်္ကျီထဲကနေ တစ်စုံတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက် ပါတယ်။ပြီးတော့ မျက်လုံးမှိတ်နေတဲ့ ဒေါ်ထားထားမသိခင် လီးဒစ်မှာ အဲ့ဒီပစ္စည်း လေးကိုတပ်လိုက်ပါတယ်။

ကျော်ဇင်လီးထိပ်မှာစွပ်လိုက်တာက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်မြင့်သန်း ပေးလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းလေးပါ။ ဆိတ်မျက်ကွင်းမှာ ပဲစေ့လိုလို အဖုအဖုလေးတွေပါပါတယ်။

သူလည်း ဒေါ်ထားထား စောက်ဖုတ်အဝကို သူ့လီးနဲ့ တေ့ပြီး လီးကို ထည့်ချလိုက်ပါတယ်။ 

စွပ်ဖောက် အမေ့ ဖောက် ဖောက် စွပ် စွပ် ဘွပ် ဘွပ် ပွပ် ဘွတ်

“ အား လားလား အင်း အင်း အအ ”

သမီးနှစ်ယောက်မွှေးပြီးသား ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံပြီးသား အဖုတ်ပေမဲ့ ကျော်ဇင်လီးက သူမယောင်္ကျားလီးထက် တုတ်လည်းတုတ်ရှည်လည်းရှည် ဆိတ်မျက်ကွင်းအစွပ်လေးကလည်း တပ်ထားတာကြောင့် ကျော်ဇင်လီးကြီးအရသာကို ခံကောင်းကောင်းနဲ့ အံကျိတ်ပြီး ခံနေတယ်။

ကျော်ဇင်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ထားထား စောက်ခေါင်းထဲကနေ တစ်ဝက်လောက်ဆွဲထုတ်လိုက် အဆုံးထိ ဆောင့် ချလိုက်နဲ့ အဆက်မပြတ်လိုးတော့သည်။

စွပ် ဖောက် ဗွပ် ဘတ် ပလွတ် ဘွတ် စွပ် အ အအ အင်း အင်း

လူပျိုပီပီ သူမ‌ ယောင်္ကျားလိုမဟုတ်ဘဲ လိုးအားကလည်း သန်တယ်။ လီးကလဲ ပျော့မနေဘဲ သံချောင်းကြီးလိုပင်။

စွပ်စွပ် ဘွတ်ဘွတ် ဒုတ် အင့် စွပ် ဘတ် ဘုတ် ဘတ် 

“ အမေ့ အအ အအ ဟင့် ဟင့် အိုး အိုး ”

အချက် ၅၀ ကျေိာ်လောက် အလိုးခံပြီးသောအခါ ဒေါ်ထားထား စောက်ခေါင်းထဲ ပူခနဲဖြစ်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သွားသလိုခံစားရပြီး တစ်ချြီပီး သွားပါတော့တယ်။ ကျော်ဇင် လဲ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်နဲ့ လီးထိပ်က လရေတွေကို ဒေါ်ထားထား စောက်ခေါငိးထဲ ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ်ကာ ထပ်ရက်ကြီးကျသွားပါတော့တယ်။

..............................

(13)

“ ကိုကျော်ဇင်ရေ သူဌေးခေါ်နေတယ်”

 ကုန်ဝင်ကုန်ထွက်စာရင်းများကိုမှတ်နေသော ကျော်ဇင် လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုချထားပြီး သူဌေးရုံးခန်းသို့ဝင်ခဲ့တယ်။

သူဌေးနဲ့ သူဌေးကတော် ဒေါ်သီသီတို့ရုံးခန်းထဲမှာထိုင်နေကြပါတယ်။

“ သူဌေး ဘာခိုင်းများရှိလို့လဲ ခင်ဗျ”

သူဌေးက သူ့ကိုပြုံးကာ ကြည့်လိုက်ပြီး 

“ဪ မောင်ကျော်ဇင်။ မောင်ကျော်ဇင် ဦးတို့ပွဲရုံမှာ လုပ်လာတာကြာပြီ။ မောင်ကျော်ဇင်က ရိုးရိုးသားသားရှိတယ်။ အလုပ်လဲ ကြိုးစားတယ်။ ပညာလဲ တတ်တယ်။ ဒီတော့ မောင်ကျော်ဇင်ကို ရာထူးတိုးပေးရမယ်။ မန်နေဂျာရာထူးတိုးပေးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား”

“ ဗျာ တကယ်ပြောတာလားသူဌေး။ ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ”

“ ရပါတယ်ကွာ ကဲကဲသွားတော့”

ကျော်ဇင်လဲ ဝမ်းသာအားရနဲ့ သူဌေးကို ကျေးဇူးတင်စကားအထပ်ထပ်ပြောကာ ထွက်သွားတော့တယ်။ ဒေါ်သီသီက သူ့ယောင်္ကျားကို နမ်းလိုက်ပြီး ကိုကို ‌ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား။

“ အဲ့ကလေးက ထားထားရဲ့ မိတ်ဆွေလေ ထားထားကလည်း ပြောထားလို့”

“ အဲ့ကလေးကတော်လည်းတော်တယ်လေ”

သူမတို့နှစ်ယောက် စကားပြောနေကြစဉ် ကျော်ဇင်က အပြင်မှာ ကုန်ဝင်ကုန်ထွက် အလုပ်များကိုကြီးကြပ်နေတယ်။ အချိန် အနည်းငယ်ကြာတော့ ဒေါ်သီသီ ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး သူမကားလေးနဲ့ အိမ်ပြန်သွားတာတွေ့လိုက်ပါတယ်။

သူလည်း အလုပ်လုပ်နေရင်း သူ့အိပ်ထောင်ထဲက ဖုန်းကမည်လာပါတယ်။

မမ တဲ့။ သူလည်း လူရိပ်လူကဲကြည့်ပြီး လူရှင်းသောနေရာမှာ ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ပါတယ်။ 

“ ဟဲလို မမ”

“ အဆင်ပြေသွားပြီနော်မောင်လေး မယောင်္ကျားကြီးက နင့်ကိုရာထူးတိုးပေးလိုက်ပြီနော်”

“ ဟုတ် မမ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“ ခစ်ခစ် ကျေးဇူးတင်ရင် ဘယ်လိုကျေးဇူးဆပ်ရမယ်ဆိုတာသိလား။မနက်ဖြန်ကျရင် ဆုံနေကျ တိုက်ခန်းကိုလာခဲ့ သိလား။ မ အဖုတ်လေး ကမောင့်ကိုလွှမ်းနေပြီ”

“ စိတ်ချ စိတ်ချ မမ။ မအကြိုက် လုပ်ပေးမှာ”

“ ခစ်ခစ် မ အသည်းတွေတောင်ယားလာပြီ မကို မလိုးခင် မစိတ်တိုင်းကျ ယက်ပေးရမယ်နော် လျာလေးနဲ့ ..”

“ ထားထားတော့ ကြွေဆင်းသွားတယ်မဟုတ်လား ဟိုနေ့က”

“ မောင့် လီးကြီးက သိပ်ကြီးတာဘဲတဲ့ လှမ်းပြီးကြွားနေတယ်။ တစ်ညလုံးလုပ်ကြတာဆို။ထားထားဟာက မမထက်ပိုကောင်းတယ်ထင်တယ်”

“ မလောက်တော့ ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲဗျာ ဟင်းဟင်း ပြောရင်းဆိုရင်းတောင် မရဲ့ ဟာလေးကို မှုတ်ပေးချင်လာပြီ”

“ ခစ်ခစ် ကောင်ဆိုးလေး မနက်ဖြန်ကျ စိတ်ကြိုက်မှုတ် ဟုတ်ပြီလား”

ဖုန်းပြန်ချသွားပြီ။ တကယ်တော့ ကျော်ဇင်ကား ဒေါ်ထားထားနဲ့ မဖြစ်ခင် ဒေါ်သီသီနဲ့ အရင်ဖြစ်တာ။ အများအမြင်မှာတော့ ကျော်ဇင်ကရိုးရိုးလေး။ ဒါတွေက ဟန်ဆောင် နေခြင်းသာ။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်မြင့်သန်းနဲ့ ပေါင်းပြီး အပျိုအအိုရှောင်သူ မဟုတ်။ သူဒါတွေကျွမ်းနေတာ ၁၀ တန်းကတည်းက။ သူ့အတန်းပိုင်ဆရာမနဲ့ ဖြစ်ကြတာ။ ဆရာမ ယောင်္ကျားက ဝန်ထမ်း။ တစ်ခြားနယ်မှာကျနေတာ။

ကျော်ဇင်ကို သနားလို့ဆိုပြီး အိမ်ခေါ်စာသင်ပေးသလိုနဲ့ မွေပြီးးစားခဲ့တာ။

ထိုကတည်းက ကျော်ဇင်ကို ဆရာမက နေ့တိုင်း ‌မလိုးခင် အဖုတ်ကို နှစ်ချီပြီးအောင် ယက်ခိုင်းတော့ ကျော်ဇင်က ကျွမ်းနေတာ။

အခုတော့ ဒီပညာတွေက ကျော်ဇင် ဘဝတိုးတက်ဖို့ဖြစ်လာခဲ့ပြီ။

ဒေါ်သီသီတို့ ဒေါ်ထားထားတို့က လှလဲလှ ယွလဲယွတော့ သူ့အဖို့ ဂွင်တည့်သွားတယ်။ ရိုးချင်အချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အကွက်ချခဲ့တယ်။

တစ်နေ့က သွားခဲ့တဲ့ ဘီယာဆိုင်က ဒေါ်ကေသီလဲလှတယ်။ ယောင်္ကျားရှိတယ် ကလေးအမေပေမဲ့ ဆာနေတဲ့ ပုံစံကြီး။ ဒေါ်ကေသီက ဒေါ်ထားထား ဒေါ်သီသီထက် ပိုချောတယ်။ အသားကလဲဖွေးဆွတ်နေတာ။ ရအောင်ကြံအုံးမှလို့ တွေးထားလိုက်တယ်။ 

ဒေါ်ကေသာဆိုလျင်တော့ အဖုတ်တင်မက ဖင်ပါယက်ပေးပြီးမှ လိုးပစ်မယ်လို့ စိတ်ထဲတေးထားရင်း ပုဆိုးအောက်ကလီးကြီးကတောင်လာတာကြောင့် မနည်းစိတ်ကိုပြန်ထိမ်းလိုက်ပြီး အလုပ်ထဲ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။

....................................................

“ ဦးလှတင့်ကြီး ငါးရလားဗျ..”

ငါးမျှားချနေသော ဦးလှတင့် ဘေးမှာလာရပ်တဲ့ ကျော်ဇင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး။ 

“ အေး ဒီနေ့မဆိုးဘူးကွ”

ငါးမျှားချိတ်မဇာ မိနေသော ငါးရံ့ကြီးကို ဖြုတ်ကာ ဦးလှတင့် ငါးစာကို ပြန်တပ်ပြီး ‌ရေထဲ ပြန်ခိလိုက်တယ်။ မကြာမီတော့ ဖော့လေးက တဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်လာပါတယ်။ ငါးဟပ်နေပြီ လေ။

End

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။