ညီမျှခြင်းတွေလား အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - နတ်ဆေး
{ရှေးယခင် ထဲက ရှိကြသည် ၊ (နတ်ဆေး) @ Facebook}
“ ကောင်းလိုက်တာ ..နှင်း ရယ် ..စုပ်စုပ်... နှင်း တောင်လီးစုပ်တာ ပညာရှင် အဆင့်ရောက်နေပြီပဲ ”
နှင်း ကသူ့ယောကျ်ား ရဲလေး ကို မျက်စောင်းလေးထိုကာ
“ အဲ့ဒါ ..မောင်..သင်ပေးထားတာလေ ”
အဲ့ဒါတော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။ နှင်း ကို ကျနော် ရည်းစားဘဝထဲက သေသေချာကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ စုပ်ရမယ် လျှာကိုလဲ ကောင်းကောင်း အသုံးပြုတတ်အောင် ဖူးကားတွေ အောစာအုပ်တွေပြ ပေးဖတ်ပြီးကို သေချာ ထရိန်းထားတာ။ အခုဆိုရင် နှင်း ရဲ့ ပုလွေပညာက ထိပ်တန်ူးအဆင့်ရောက်နေပြီ။ တော်ရုံတန်ရုံ ကောင်တွေလောက်တော့ နှင်း (၁) မိနစ်လောက်စုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ပြီးသွားနိုင်တယ်။
“ တော်ပြီ နှင်း ဆွဲကြမယ် ”
“ ဘယ်ပုံနေပေးရမှာလဲ ”
“ ရိုးရိုးပဲ လုပ်လိုက်တော့မယ်ကွာ ကိုယ်လဲ ပြီးခါနီးနေပြီ နှင်း ရော ”
“ နှင်း လဲ နီးလာပါပြီ ”
နှင်းက ကုတင်ဇောင်းမှာ ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်တာနဲ့ ရဲလေးလဲ ခပ်မြန်မြန် နေရာယူကာ တလစပ် ဆောင့်တော့သည်။ အရမ်းတင်း နေပြီလေ။ မကြာပါဘူး ။ သုံးစက္ကန်လောက်လဲ ကြာရော ရဲလေး သူ့လရည်တွေကို နှင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုပ်လိုက်တော့သည်။
“ ဟူူး... နှင်း နှင်းရောပြီးရဲ့လား ”
“ အင်း အချိန်မှီလေး ပဲ ”
“ ကိုယ် အောက်ထပ် ခဏဆင်းလိုက်အုံးမယ် ...ဖုံးကျန်ခဲ့လို့ ယောက်ခမကြီးတို့များ ရှိနေသေးလား မသိဘူးနော် ”
“ အိပ် ရောပေါ့ မောင်ကလဲ... ဘယ်ချိန်ရှိနေပြီလဲ နှင်းတော့ အိပ်ချင်ပြီကွာ ..မြန်မြန်ပြန်တက်ခဲ့ ”
ကျနော် အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့တော့ မီးတွေတော့ ပိတ်ထားကြပြီ။ ဧည့်ခန်း စတီခုံပေါ် ကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုံးကို ဆင်းယူတာ ဧည့်ခန်းကို အသွား ယောက္ခမကြီးတို့ စုံတွဲ အိပ်တဲ့ အခန်းကို အဖြတ် စကားသံတွေ ကြားနေရတယ် ။ အိပ်ကြသေးဘူး ထင်တယ်။
“ ဖျန်း ”
“ ကောင်းလိုက်တာ အကြည်ရယ် ”
“ ကိုမင်းဒင် ”
“ တိုးတိုးလုပ်ပါတော် သမီး တို့ နိုးသွားအုံးမယ် ”
“ မကြားရပါဘူးကွာ ...အပေါ်ထပ်နဲ့အောက်ထပ် သူတို့လဲ အိပ်ကြရောပေါ့ ”
ပွဲကြမ်းနေကြပြီ ထင်တယ်ဗျို့။ ကျနော့် ယောက်ခထီး ဗိုမင်းဒင် ဘယ်လောက် ဝါသနာကြီးတယ်၊ ဘယ်လောက် မိန်းမပွေတယ်ဆိုတာ သူ့ဖုံးထဲက ဖူးကာတွေက သက်သေပဲ။ ဇာတ်ကားတွေမှ အပြည့်ပဲ ။ အိပ်ချင်စိတ်လဲ မရှိသေးတာနဲ့ ဘာတွေများ ပြောကြအုံးမလဲ ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။
“ တောက် ..ကျော်စိုး ဆိုတဲ့ကောင် (၁) နှစ်လောက် တွဲလာတာကို ဒီအိုးကြီးကို ပြိုအောင် မဖြိုသွားနိုင်ရှာဘူး ”
“ ကိုမင်းဒင် ရှင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ.. လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ..စကားနဲ့ကလဲ..ဖီးလ်ကယူလိုက်ချင်သေး ”
ဦးမင်းဒင် လေးဘက်ကုန်းပေးထားတဲ့ သူ့မိန်းမ ဒေါ်ကြည်ကြည်မြင့် ကို အနောက်ကနေ စိမ်လိုးနေရင်း ပါးစပ်ကလဲ ငယ်ရွယ်စဉ်က အကြောင်းတွေကို စမြုံ့ပြန်နေသည်။
“ အင်းလေ ဒီကောင်ကိုကြီးပဲ အပြစ်ပြောလို့ကလဲ မဖြစ်ပြန်ဘူး ...အကြည် တို့မျိုးရိုးကိုက အသက်ကြီးလဲ ပုံပျက်ပန်းပျက် ဖြစ်သွားကြတယ် မှမရှိဘဲ.. အကြည့် အမ မြင့်မြင့်ကိုပဲကြည့်စမ်း ..အကြည့် ထက် (၇) နှစ်လောက်ကြီးတာကို ခုချိန်ထိ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိတုန်း ”
ရဲလေး နားထောင်နေရင်း သုူ့ယောက်ခမ တွေရဲ့ အတွင်းရေးတွေပါ သိလာရတော့သည်။ ဒေါ်ကြည်ကြည်မြင့်က ဦးမင်းဒင်နဲ့မရခင် တခြားတရောက်နဲ့ ဗျင်းခဲ့ကြသေးတယ် ဆိုပါလား ။ ဒေါ်ကြည်ကြည် အရင်အိမ်ထောင်ရှိတယ်လဲ မကြားဖူူပါဘူး။ နှင်းကလဲ တခါမှ မပြောဖူးဘူး။ အင်းလေ၊ ဦးမင်းဒင် မတိုင်ခင် အရင်ရည်းစားနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာ နေမှပေါ့ ။ ဒါဆို ဦးမင်းဒင်ကလဲ ဒေါ်ကြည်ကြည် အပျိုမဟုတ်တာ သိလျက်နဲ့ ယူခဲ့တာပေါ့။
သိပ်တော့လဲ မထူးပါဘူးလေ ။ သူလဲ ဒေါ်ကြည်ကြည်နဲ့ မရခင် ဘယ်လောက်တောင် ဖြုတ်ခဲ့လဲမှ မသိတာ အထဲမှ တဖန်းဖန်း တဖတ်ဖတ် အသံတွေကလဲ အပြင်ကကို ကြားနေရတယ်။
“ အားး ပြီးတော့မယ် အကြည်ရေ အကြည်ရော ”
“ ကျမ ကပြီးသွားပြီ ခုဏလေးတင်ပဲ ”
“ ကျော်စိုးလီးနဲ့ ကိုယ့်လီး ဘယ်သူ့လီးကို ပိုကြိုက်လဲ မိန်းမ ”
“ ဖျန်း ”
ဦးမင်းဒင် ပြောလဲပြော လက်ကလဲ တင်ပါးကြီး ဖျန်း ကနဲ ရိုက်လိုက်သေးသည်။
“ ရှင်တော်တော် သူငယ်ပြန်တယ်နော်...ကိုမင်းဒင် ...ရှင့်လီးကိုပိုကြိုက်တယ် ..ရှင့်လီးက ပိုကြီးတယ်.. ကျေနပ်ပြီလား ပီးလိုက်တော့ ”
“ အား...ပီးပြီ အကြည်ရေ ”
ရဲလေး လဲ ဦးမင်းဒင်တို့ တချီပြီးသွားမှန်သိ၍ ဖုံးကောက်ယူကာ အပေါထပ် ပြန်တက်ကာ သူ့မိန်ူးမ နှင်းနှင်း ဘေး ဝင်အိပ်လိုက်တော့သည်။
............................................
နှင်း ဖုံးပြောနေတဲ့ အသံကြားမှ ရဲလေး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ (၈) နာရီတောင် ကျော်သွားပြီပဲ။ နှင်း ကဖုံးပြောပီး သူ့အနား လျှောက်လာသည်။
“ ဘယ်သူလဲ..နှင်း ”
“ ရွှေရည် တို့ပါ ”
“ ဘာတဲ့လဲ ”
“ အော် ...ဒီနေ့ ညနေ ပြင်ဦးလွင်မှာ ရှိုးပွဲရှိတယ်တဲ့ အဲ့ဒါ လိုက်မလားတဲ့ ”
“ ဘယ်သူတွေပါသေးလဲနှင်း"
“ ဘယ်သူမှ မပါဘူး ..ရွှေရည် နဲ့ သူ့ယောကျ်ား မိုးကြီး ..သူတို့လင်မယား (၂) ယောက်ထဲ.. အဲ့ဒါ နှင်း တို့ ..မလိုက်ဖူးဆိုမှ တခြားသူတွေနဲ့ သွားမှာတဲ့ ”
“ နှင်းက ဘယ်လို ပြန်ပြောလိုက်လဲ ”
“ လိုက်ဖြစ်လောက်မှာပါလို့ ပြောလိုက်တယ် ”
“ မောင့် သဘောကရော ”
“ အင်း သွားတာပေါ့ ..မောင်တို့လဲ တခြားလုပ်စရာမှမရှိတာ ..ဒီကောင်တွေ လင်မယားနဲ့လဲ မတွေ့တာ ကြာပြီဆိုတော့ ”
“ ညအိပ်နော် မောင် ”
“ အင်း ”
“ ကိုယ်ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် နှင်း ...အောက်ဆင်း မသွားနဲ့အုံးနော် ”
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
“ လိုးမလို့ ”
“ စောစောစီးစီးကြီး ”
“ ဘာလဲ မခံချင်ဘူူးပေါ့လေ ”
“ မြန်မြန်ချိုးခဲ့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေစေရမယ် ”
နေ့လယ် (၁၂) လောက်ထဲကပဲ ကျနော်တို့ မေမြို့ကို တက်ခဲ့လိုက်ကြတယ် ။ ကျနော်တို့ ကားနဲ့ပဲ မိုးကြီးနဲ့ ရွှေရည် ကို ဝင်ခေါ်ပြီး တကားထဲပဲ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။
မိုးကြီး နဲ့ ကျနော် နဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်း တွေ၊ ဘွဲရတဲ့အထိ တကျောင်းထဲပဲ။ နှင်းနှင်း နဲ့ ရွှေရည်ကလဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ။ ရွှေရည်နဲ့နှင်း ကိုတော့ ရတနာပုံ ရောက်မှပဲ တွေ့ကြတာ။ အားလုံးက ပြောမနာ ဆိုမနာတွေဆိုတော့ လေးယောက်ဆုံမိလို့ ပြောဖြစ်ကြရင် အိပ်ယာထဲက အကြောင်းတွေပါ စသလိုနောက်သလိုနဲ့ ပြောတတ်ကြတယ် ။
ရွှေရည် ကလဲ စကားပြောတဲ့ နေရာမှာတင် ပွင့်လင်းတာ မဟုတ်။ လူကလဲ ဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်နဲ့ လှိုင်းတွန့်လို ဆံပင်ပုံက နောက်ကနေ ကြည့်လိုက်ရင် စွင့်ကားကား ဖင်ကြီးတွေနဲ့ လိုက်ဖက်လှတယ်။ ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီး တွဲသွားလို့ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေက နှာခေါင်းရှုံ့ကြမှာ အမှန်ပဲ။ မိုးကြီးက ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် အသားညိုညို ဗိုက်ရွှဲရွှဲ မြန်မာဘီယာ အစွမ်းတွေပေါ့ ။ ဒီကြားထဲ နှုတ်ခမ်းမွှေးက ဟိုတချောင်း ဒီတချောင်း။
နှင်းနှင်း ရွှေရည် လောက် အရပ် မမြင့်ပေမဲ့ ကျန်တဲ့ တင်တွေရင်တွေကတော့ မတိမ်းမယိမ်းပဲဗျ။ မိုးကြီးက ရုပ်ကြမ်းပေမဲ့ သဘောအရမ်းကောင်းတဲ့ ကောင် ။ ငယ်ပေါင်းဖြစ်နေလိုလဲ့ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဘီယာဆိုင်ထိုင်လဲ အတူတူ ဖဲရိုက်လဲတူတူ ဖွန်ကြောင်လဲတူတူ နောက်ဆုံး ဖာသွားချတာတောင် တယောက် အသိမပေးပဲ တယောက် မသွားဘူး ။ အဲ့ဒါတွေက ဒီကောင်ရော ကျနော်ရော နှင်းနှင်း နဲ့ ရွှေရည် တို့နဲ့ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခင်ကပေါ့ ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြီးနောက်ပိုင်း မလုပ်ကြတော့ပါဘူး။ မလုပ်ဆို နှင်းနှင်း ရော ရွှေရည် ရောက အလန်းစားလေးတွေလေ ။
မြို့ထဲရောက်တော့ ရှိုးပွဲစမယ့် အချိန်ကလဲ လိုသေးတာနဲ့ ဘီယာဆိုင် ခဏဝင်ထိုင်ကြတယ် ။ ကျနော်နဲ့မိုးကြီးကတော့ အကြမ်း (၁) ပက် (၂) ပင်လောက်နဲ့ ဘီယာပဲ သောက်ကြပြီး နှင်းနှင်း တို့ကတော့ ဘီယာ တခွက်စီနဲ့ ဝိုင်တွေပဲ သောက်ကြတယ်။ ဒါတောင် ရွှေရည်က ဘီယာပဲ သောက်မယ်လုပ်လို့ တားတားရတယ် ။ ပွဲကလဲကြည့်ရအုံးမယ်လေ၊ အခုတောင် မိန်းကလေး (၂) ယောက်စလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေက နီရဲရဲ ဖြစ်နေပြီ။
အချိန်နီးတာနဲ့ ရှိုးပွဲလုပ်မယ့် ကွင်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ မိုးကြီးက ကျနော့် လက်ကိုဆွဲကာ လစ်မစ်မရောက်သေးလို့ နည်းနည်းသောက်ချင်သေးတယ် ပြောတာနဲ့ ကွင်းထဲက ပလပ်စတစ်ခွက်ကလေးတွေနဲ့ ရောင်းတဲ့ဆိုင်မှာ တယောက်နှစ်ခွက်စီလောက် ထပ်ဆွဲမယ်ဆိုတာနဲ့ ကျနော်လဲ နှင်းနှင်း တို့ကို “ စတိတ်စင်အရှေ့သွားနှင့် ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ လူများလာရင် နေရာမရမှာ စိုးလို့။
မိန်းမနှစ်ယောက် စတိတ်စင်ရှေ့ထွက်သွားတာကို နောက်ကကြည့်ရင် ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးတွေပါလား။ ဘေးကကောင်တွေကတော့ ဘယ်လောက်များ ပစ်မှားနေကြမလဲ မသိ။ နှင်း ကလဲ တထွာသာသာလောက်သာရှိမဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုအကြပ်လေးပဲ ဝတ်လာသလို ရွှေရည်ကလဲ ဒူူးအထက်လက်လေးလုံးလောက်သာရှိမယ့် နက်ပြာရောင်စကပ်အကြပ်လေးကြောင့် အောက်ခံ အတွင်းခံ အရာကြီးကအထင်းသားပင် ။ နေပစေအုံး ရှိုးပွဲပီးလို့ တည်းခိုခန်းရောက်မှ အမုန်းဆွဲပစ်မယ်။
ပခုံးပေါ် မိုးကြီးလက်ရောက်လာမှ သတိ ပြန်ဝင်လာတယ်။
“ ရဲလေး ကိုယ့်မိန်းမဖင်ကို ယ်ပြန်ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတာလား ဟားဟား ”
“ တောက် ..အေးကွာ ..ဒီနေ့ကျမှ ငါ့မိန်မးကလဲ ပိုလန်းလာသလိုပဲ..ဒီလိုပုံစံနဲ့ မတွေတာ ကြာလို့လားတော့ မသိဘူး ... မင်းမိန်းမအိုးကြီးကလဲ စကပ်ဝတ်လိုက်မှ ပိုကြီးလာသလား ထင်ရတယ် မိုးကြီး ”
“ ဟကောင် အဲ့ဒါ အစစ်ပဲဟေ့ ...အတုတွေဘာတွေ တပ်မထားဘူးကွ ...ဒီလာခါနီးမှ ငါလိုးထားသေးတာကွ ”
“ အေး ကွမင်းပြောမှ ငါလဲ သတိထားမိတယ်.. နှင်းနှင်း ကို အစက ငါဒီလောက်ရှိမယ် မထင်ဘူး.. သေချာမကြည့်မိတာလဲပါမှာပေါ့ ...အခုကြည့်စမ်း ဖင်လေးကိုကော့ပီး တင်းကားနေတာပဲ ..လီးတောင် တောင်လာပြီ"
“ စိတ်လျော့ စိတ်လျော့.. မိုးကြီး မင်းဘယ်လောက်လုပ်ချင်ချင် နှင်း ရော ရွှေရည် ရောက ငါတို့ အရင်ကခေါ်ချနေကြ ဖာသည်မဟုတ်ဘူးဟေ့ ”
“ ဟဲ ဟဲ ..ရဲလေးဒီတခုတော့ ငါ့မိန်းမရွှေရည်နဲ့ ငါ နဲ့ အပေးအယူလုပ်ရင် လုပ်လို့ရနိုင်တဲ့ အနေအထားမှာ..ရှိတယ်ကွ ”
“ ဟေ့ရောင် ရှင်းအောင်းပြောစမ်း .. ငါနားမလည်ဘူး " ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေ၍ရဲလေး ထပ်မေးလိုက်သည်။
မိုးကြီးက လက်ကြားထဲက သောက်လက်စဆေးလိပ်ကို တောက်ထုပ်လိုက်ရင်း
“ ဒီလိုကွ ..ငါတို့လင်မယားအိပ်ရာပေါ်မှာ အလုပ်ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်တွေမှ ပြောဖြစ်ကြပါ ..စသလိုနောက်သလိုပေါ့.. ရွှေရည် က ငါနောက်မိန်းမတယောက်နဲ့ ရှုပ်ရင် သူလဲ နောက်ယောကျ်ားတယောက် နဲ့ ဖြစ်မှာကို ဘာမှမပြောနဲ့တဲ့ ..သူ့ဘက်ကတော့ စမဖောက်ဘူးပေါ့ ..အဲ့လို ငါထင်တာကတော့ အပေးအယူလုပ်ပြီး...သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ နှင်း နဲ့ ငါဆိုရင် ဖြစ်နိုင်လောက်မယ် ထင်တယ်ကွ ...ငါပြောတာမင်းသဘောပေါက်ပါတယ် ”
ရဲလေး လက်ထဲ ကျန်နေသေးတဲ့ လက်ကျန်ကို မော့ချလိုက်ရင်း
“ အင်း ငါ သိပြီ ”
မိုးကြီးက ဆက်ပြောသည်။
“ ခက်တာက မင်းမိန်း နှင်းနှင်း သူ့ပုံစံက ခန့်မှန်းရခက်တယ် ”
“ အင်း အခုတော့ ဘာမှ မပြောနိုင်သေးဘူး မိုးကြီး တည်းခိုးခန်းရောက်မှပေါ့ကွာ လာသွားမယ်...လူတွေတောင်များလာပြီ ”
............................................................
အချိန် နီးလာတာနှင့် လူတွေက များများလာပြီ ။ ယောကျ်ားလေးတွေက ပိုများသည် ။ အခုလဲ စင်ရဲ့ ရှေ့ဆုံးနားလောက်ကို ရောက်နေသည့် နှင်း နဲ့ရွှေရည် တို့ နောက်မှာ ယောကျာ်းလေးတွေ ပြည့်နေပြီ။ မိုးကြီး နဲ့ရဲလေး ကလဲ ရောက်မလာသေးဘူး။
" ဒီယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကလဲ ရှိုးကြည့်ဖို့လာတာလား လာသောက်ကြတာလား မသိပါဘူး"
ရွှေရည်က ဘေးမှ လူများကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" လာကြပါပြီ ရွှေရည်ရယ် ကြည့်ပါအုံး"
နှင်းနှင်းပြောလို့ ရွှေရည်ကြည့်လိုက်သည်။ နှင်းနှင်းကပင် ဆက်ပြီး
" ရွှေရည် နင့်ယောကျ်ားကတော့ တော်တော်ကောင်းလာပြီ ထင်တယ်"
ရွှေရည် သူ့ယောက်ျားကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း
" ဒီတရက်ထဲဆိုလို့ လွှတ်ထားတာ"
ရဲလေးတို့ ရောက်လာတော့ နှင်းနှင်း တို့အနားကို ကပ်လို့ မရတော့။ ဆက်ပီ းတိုးလို့လဲ မရတာနဲ့ နှင်းလဲ အဲ့ဒီ နေရာမှာပဲ နေလိုက်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ လုပ်ပြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက ခေါင်းငြိမ့်ပြကြတယ်။ သူတို့နဲ့ သိပ်အကွာကြီးတော့ မဟုတ် ။ မျက်နှာတော့ မြင်နေရတယ် ။ ဖုံးတွေလဲပါနေတာကြောင့် လူစုကွဲမှာတော့ မစိုးရိမ်ပါဘူး ။ ပွဲစတော့ i.c ဆိုတဲ့ စစချင်မှာပဲ ကိုမျိုးကြီးရဲ့ အဖွင့်သီချင်နဲ့ကို လူတွေက ကြွနေကြပြီ။
ဘီယာပုလင်းတွေကို လှုပ်ရမ်းပြီး ဖွင့်ကြတဲ့ ကောင်လေးတွေကြောင့် နှင်း ကော ရွှေရည်ပါ တကိုယ်လုံး ရွှဲနေပြီ ။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လာတဲ့ အကျီၤ ၤတွေက ပါး ပါတယ်ဆိုကာမှ အရည်တွေတွေ ရွှဲနေတော့ နှင်း နဲ့ ရွှေရည် ရဲ့ အဝတ်အစားတွေက ကိုယ်ကပ်ကာ ဘော်လီအကျီအရာတွေက အထင်းသားကို ပေါ်နေပြီ။ နှင်း လဲစည်းချက်နဲ့အတူ မျောပါသွားရင် အလိုက်သင့်ကလေး ကနေမိတယ် ။ ရွှေရည် လက်တို့ပြီးနားနားစကားပြောမလို့ ကပ်လာမှ သူပြောတာကို အာရုံစိုက် နားထောင်မိတယ်။
" နှင်း"
" ဟင် ဘာလဲ"
" ငါပြောပြီးမှ နင်ဖြည်းဖြည်းချင်း..လှည့်ုကြည့်နော်"
ရွှေရည်ကပြောစရာရှိတာမပြောပဲ ပလ္လင်ခံနေသေးသည်။
" ဘာလဲပြော"
" ငါတို့ ဖင် တွေကို နောက်က ကောင်လေးနှစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေတယ်"
" ဟမ် ..ဟုတ်လား"
" အေး နင်လှဲ့ ကြည့်ကြည့်လိုက် t.shirt အနက်နဲ့ တယောက်ရယ် သူကနင့်နောက်မှာ ငါ့နောက်က ကောင်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဘီယာတွေလဲ ရွှဲလို့"
ရွှေရည်ပြောလို့ နှင်း လဲမသိမသာ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
" အိုး ဟုတ်ပါရဲ့ ...ကပ်ကပ်ကလေးပဲ တတောင်လောက်ပဲ ..ကွာမယ်ထင်တယ်"
နှင်း သူ့ကိုကြည့်မှန်းသိတော့ နှင်း ဖင်တွေကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာက အပေါ်မော့လာပြီး နှင်းကို မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ နှင်းလဲ ခပ်တည်တည်နဲ့ပဲ အရှေ့ကို ပြန်လှည့်ကာ ရွှေရည် ကို ကြည့်လိုက်မှ ရင်တုန်ရတော့သည်။ ရွှေရည့်ဖင်ကြီးက သူ့နောက်က ကောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီ။ ပွဲကလဲ တစတစနဲ့ မြိုင်လာကာ အားလုံးက စင်ပေါ်ကိုပဲ အာရုံရောက်နေကြသည်။
ရွှေရည် နောက်ကကောင်ကလဲ တီးလုံးသံကို အခွင့်ရေးယူကာ ကသလိုလိုဖြင့် ရွှေရည့်ဖင်ကြီးကို နောက်ကနေ ကော့ကော့ ပွတ်နေသည် ။ ရွှေရည်ကလဲ မသိတာလား သိတာလား မသိ။ သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေတယ်။ နှင်း လက်တို့လိုက်မှ သူကိုယ်လေးကို နှင်းဘက်စောင်းလိုက်ကာ
" ဘာလဲ နှင်း ပြော"
" ရွှေရည် နင်မသိတာလား သိတာလား ..နင့်နောက်ကကောင် နင့်ကို ..ထောက်နေတယ်လေ"
" သိတယ်"
" ကောင်မ ရွနေတယ် ဖီးဖြစ်နေတယ်ပေါ့... " နှင်းရဲ့အပြောကို ရွှေရည် မျက်စိတဖက်မှိတ်ကာ ပြောင်ပြတယ်။
ရွှေရည့်ကို ခါးလေးကိုင်းကာ အနားကပ်ပြောပြီးမှ နှင်း လဲ ကိုယ်ကိုပြန်တည့်မတ်ကာ ခါးဆန့်လိုက်မှ နှင်း ရဲ့ နောက်ပိုင်းက အထိအတွေ့ကြောင့် လှန့်ရတော့တယ်။
ဟိုလူက နှင်းရဲ့ကျောဘက်မှာကပ်ရက် သူ့ခါးအောက်ပိုင်းက နှင်းရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းနဲ့ တထပ်ထဲ ကျနေပြီ။ တဖြည်ဖြည်းနဲ့ ရှေ့ကိုတိုးလာတဲ့ လူအုပ်ကြီးကြောင့် နေရာလွတ်ကလဲ မရှိတော့ ငနဲ့သားက ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုအကြပ်လေးဝတ်ထားလို့ တင်းကားနေတဲ့ နှင်း ရဲ့ တင်သားနှစ်ခြမ်းကြား တည့်တည့်လောက်ကို အားနဲ့ကို ဖိကပ်ထားတယ်။ အမလေး အမြောင်းလိုက် ခုလုလု အထိအတွေ့တခုက စိတ်တွေကိုပင် တမျိုးတမည်ဖြစ်သွားစေတယ်။
သတိရလို့ နှင်း ရဲလေး နဲ့ မိုးကြီး တို့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒင်းတို့ နှစ်ယောက်က ခုန်လိုက်ကလိုက်နဲ့ မိန်းမတွေကို မေ့နေကြတယ်။ ဖုံးဆက်ပြီး ပြောလိုက်လို့ရပေမယ့် ပြောလို့မဖြစ်။ ရန်တွေဘာတွေ ဖြစ်ကြပြီး ကွဲကြ ပြဲကြ ဆိုရင် ပိုဆိုးကုန်မှာ။ ပြီးတော့ နှင်း တို့နောက်က ကောင်လေးက နှစ်ယောက်သာဆိုတယ် သူ့တို့ အပေါင်းအသင်းတွေလဲ ပါချင်ပါနိုင်တယ်လေ။ ကိုယ့်ဘက်က ယောက်ျားဆိုနှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာ မသိသလိုပဲ ငြိမ်နေလိုက်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
နောက်က လူကလဲ ပိုပိုပြီးကြမ်းလာတယ်။ သူ့လက်တွေက နှင်း ရဲ့ခါးပေါ်ကို ရောက်နေပြီ။ လူကြပ်တာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး နှင်း ရဲ့ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် သိသိသာသာကို ပွတ်နေတာ။ တောက် ...စိတ်ညစ်လိုက်တာ ရင်ထဲမှာပင် တမျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်။
ရွှေရည့်ကို သတိရလို့ ကြည့်မိပြန်တော့ ရွှေရည် နဲ့ သူ့နောက်ကကောင်က ခုနကလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှာမဟုတ်တော့ပြန်တော့ နှစ်ယောက်လုံးက ငြိမ်နေသည် ။ ထူးခြားတာက ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ လူက သူ့ အင်္ကျီ ကို ရွှေရည့် ဖင်ကြားနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားမှာအုပ်ထားတယ် ။ ပြီးတော့ အင်္ကျီ ထဲက လှုပ်စိလှုပ်စိလဲဖြစ်နေတယ် ။ ရွှေရည့်ညာဖက်လက်ကလဲ အဲ့ဒီအင်္ကျီ ကြားရောက်နေတယ်ဆိုတော့ ဟယ် သူတို့ သူတို့ နှင်းသဘောပေါက်လိုက်ပြီ ။ ရွှေရည် ကောင်မ အတင့်ရဲလိုက်တာ ခဏကြာတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ လူရဲ့ မျက်နှာကရှုံ့မဲ့သွားကာ သူ့ခါးကိုလဲ ရွှေရည့် ဖင်ပေါ် ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ရွှေရည်လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်မှ သူ့လက်မှာ ပျစ်ချွဲချွဲအရည်တွေ ကပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ကောင်မ ဂွင်း ထုပေးနေတာကို။
လူကြပ်သလားတော့ မမေးပါနဲ့ ။ လက်တွေကိုရှေ့ကို ဆန့်ထုပ်ဖို့ နေနေသာသာ ခါးထောက်လို့တောင် မရ။ နှင်း နောက်ကလူရဲ့ လက်တွေကလဲ ခါးကိုင်ထားရာကနေ တရွေ့ရွေ့နဲ့ နှင်း ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သားတွေပေါ်ကနေ ဘောင်းဘီထဲကို ထိုးထည့်နေပြီ။ နှင်း လဲ ဒီလောက်အထိတော့ သီးမခံနိုင်တော့တာနဲ့ အားကုန်ထုတ်ပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်တယ် ။ တချက်တွန့်ကလဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် လက်ကတော့ ဖယ်မသွားဘူး ။ ကောင်စုတ် အနာခံပြီးကို ဆက်တိုးနေတာ နှင်း လေး ငါး ချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆွဲဆိတ် တွန်းဖယ် ပေမယ့် မရ။
သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ နှင်း ကိုစပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ပြန်ကြည့်တယ် ။ မဖြုံဘူးဆိုတဲ့ သဘော။ ရဲလေး တို့နဲ့ မျက်နှာပဲ မြင်ရပြီး အောက်ပိုင်းမမြင်ရတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ် ။ မဟုတ်လို့ကတော့ သတ်ပွဲဖြစ်နေလောက်ပြီ။ ပြောမဲ့သာပြောတာ၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ကြည့်တောင်ကြည့်ရဲ့လား မသိ။
အိုး လွှင့် နေတဲ့စိတ်တွေကပင် ချက်ချက်ပျောက်သွားရတယ်။ နောက်ကလူ သူ သူ့လက်ချောင်းကြီးက နှင်း ဟာထဲ အဖုတ်ထဲကို တဝက်လောက်ထိ ဝင်သွားပြီ ထင်တယ် ။ သန်မာလှတဲ့ သူ့လက်ကြီးကိုကလဲဘယ်လိုမှဆွဲထုတ်လို့မရ ဟင်း ခက်ပါတယ်။
" အားးး"
နှင်းပါးစပ်ကပင် အသံထွက်သွားရတယ်။ သူ့လက်ချောင်းက နှင်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေပီ။ သီချင်းသံကြောင့် နှင်းအသံကိုတော့ ကြားမှ ာမဟုတ်။ သေသေချာချာ စူးစိုက်နားထောင်ကြည့်မိတဲ့ နှင်း ကတော့ နှင်း ပေါင်ကြား အဖုတ်ထဲက လက်နဲ့ ထိုးမွှေခံနေရလို့ တဇွိ ဇွိ တဇွပ်ဇွပ် အသံတွေ ထွက်နေတာကို ဝိုးတဝါးကြားနေရတယ်။
ပုံပျက်မှာစုိး၍ နှုတ်ခမ်းကို စိကာနေနေသော်လဲ အဖုတ်ထဲက လက်တချောင်းထဲကနေ နှစ်ချောင်းဖြစ်လာကာ သွက်သွက်လက်လက်ကြီးကို ထိုးမွှေလာချိန်မှာ နှင်း ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ် ပိတ်ထားပေမယ့် လည်ချောင်းထဲက အသံတွေကိုတော့ ပိတ်လို့မရ။
" အင်းး အားးး အားးး"
ပီးချင်သလို ဖြစ်လာတာကြောင့် နှင်း အဖုတ်က သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲညစ်နေမိတယ်။ နှင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးလဲ သုူ့ရင်ခွင်ထဲမှာမှီလျက်အနေအထားဖြစ်နေပီ။
နှင်း ပီးတော့မှာကို ရိပ်မိလို့နဲ့ တူတယ် ။ နောက်ကလူ က သူဒူးးကို ရသလောက် ကွေးလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီအနေအထားကြောင့် သူ့လက်ကအောက်ကို ပိုစိုက်လို့ ရသွားပြီး လှုပ်ရှားရတာ ပိုလွယ်လာတယ်။ သူ့ဘယ်လက်က နှင်း ရဲ့ ဘောင်းဘီကြယ်သီး နဲ့ဇစ်ကို လာဖြုတ်တယ်။ လူကြားထဲတော့ အကုန်လုံးချွတ်ချမယ် မထင် ။ သူ့လက်လှုပ်ရှားရ ပိုလွတ်လပ်အောင်လုပ်တာ ထင်တယ် ။ ဘောင်းဘီကို နှစ်လက်မလောက်ဆွဲချလိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲမှာ တင်း၍ ကြပ်လာတော့မှ သူလက်သုူံးချောင်းပူးထည့်လိုက်ပီဆိုတာ သိရတယ်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် မညာမတာဆောင့်ထိုးမွှေလာချိန်တွင်တော့ နှင်းမရတော့။
နှင်းလက်နှစ်ဖက်က သူ့ပေါင်တွေပေါ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ပေါင်ကိုလဲ နည်းနည်း ကားပေးလိုက်မိတယ် ထင်တယ်။ မကြာလိုက်ပါဘူး ။ နှင်း ခါလေးကော့ တချီပီးသွားတော့တယ်။ နောက်ကလူက သူ့လက်တွေကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဲ့ဒီလက်ချောင်းတွေ နှင်း နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်မှ ာလာတေ့တယ်။ ညစ်စုတ်တဲ့ လူ နှင်း ပါးစပ်ကို တင်းတင်းစေ့ထားတယ် ။ လက်သီးဆုပ်ပြီး နောက်ကို လှမ်းထုတော့ နှင်းလက်ကို ဆွဲဖမ်းထား၍ တစုံတခုပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ်။
ဟင် ဒါ ဒါ သူ့လီးကြီးပဲ။ ဆုပ်ထားတဲ့ လက်သီးကို သူကအတင်းပဲဆွဲဖြန့်ကာ သူ့အချောင်းကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။ နှင်း လက်က ငြိမ်နေလို့ သူက သူ့လက်နဲ့ နှင်းလက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့ထိုး နောက်ငင်လုပ်နေတယ်။ ခုတော့ နှင်းလဲ ရွှေရည့်လို ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေရည်ကတော့ ကလို့ ကောင်းနေတုန်း နှင်းလက်ပေါအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်က ဆွဲသပ်လိုက်မှနှင်အံ့သြရတယ်။
လီး မှဟုတ်ရဲ့လား ရှည်လိုက်တာ။ အတုတ်ကတော့ သိပ်မတုတ်။ ဒါကြီးနဲ့သာ အဆုံးထိ ထိုးထည့်ခံရလို့ကတော့ သက်သာမယ် မထင်ဘူး။
စိတ်ထဲမှာလဲ မလုံမလဲ ဖြစ်ရတယ် ။ ဒါ ငါဖောက်ပြန်တာလားပေါ့။ မဟုတ်ပါဘူး ။ ဘယ်လိုမှ ရှောင်လွှဲလို့ မရတဲ့ အခြေအနေမို့ ဖြစ်နေတာပါ။ သူပီးတော့ မယ်ထင်။ လီးက ပို၍ တင်းမာလာကာ နှင်းလက်ပေါက အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေက ပိုပြန်လာတယ်။ မြန်မြန်ပီးရင် အေးရောဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ နှင်းလဲ သွက်သွက်ကလေး ထုပေးလိုက်တယ်။ နှင်း လက်က လှုပ်လာလို့ သူကသူ့လက်ကို ဖယ်လိုက်ကာ ငြိမ်ခံနေတယ် ။ ခဏအကြာတော့ သူ့ခါးကြီးက ကော့လာကာ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့တယ်။
သွားပါပီ ။ ငါ့ဘောင်းဘီတွေတော့ ပေကုန်ပါပြီ။ လက်နဲ့ ရသလောက်သုတ်လိုက်တယ် ။ မောင်မြင်လို့ မဖြစ်။
" ရော့ သောက်အုံးမလား"
မျက်နှာ ရှေ့ကို ရောက်လာတဲ့ ဘီယာဘူးကြောင့် နှင်းအကြံ ရသွားတယ်။ ဒီလူက ဘီယာဘူးပေးလာတယ် ဆိုတော့ တခြား သူ့အပေါင်းအသင်းတွေ ပါတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ ။ ခုန က သူ့လက်ထဲမှာ မှ မရှိတာ လက်ထဲကို ဘီယာလောင်းချလိုက်ပြီး တင်ပါးမှာကပ်နေတဲ့ လရည်တွေကို ပွတ်သုတ်လိုက်တယ်။ အဲ့လူကလဲ နှင်းရဲ့ တင်ပါးပေါ် ဘီယာတွေ လောင်းချလိုက်ပြီး သူ့လရည်တွေကို သုတ်ပေးနေတယ်။ တော်တော်လေး ပြောင်သွားပါပြီ လရည်နံ့လဲ ရတော့မှာ မဟုတ်လောက်လို့ နှင်းရှေ့ကိုပဲ အာရုံပြန်စိုက်လိုက်တယ်။
(၁၀) နာရီခွဲခါနီး ပွဲပြီးလို့ မောင် တို့ဆီကို ပြန်မလို့လုပ်တဲ့ အချိန် နောက်ကလူ စကားပြောတယ်။
" ဘယ်လိုလဲ ကြိုက်လားတဲ့"
နှင်းလဲ အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့
" ငါက လက်မကြိုက်ဘူး လီးပဲ ကြိုက်တာ"
လို့ ပြောပြီး ရွှေရည် လက်ကို ဆွဲကာ ကားဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်ကျတယ်။ ကားဆီ မရောက်ခင် နှင်း ရွှေရည့်ကိုကြည့်ပီး
" နင် တော်တော်မှ အရသာတွေ့ရဲ့လား" ဆိုတော့
" နည်းနည်းပါဟာ" တဲ့။
" အခုမှ ပိုစိတ်ထလာတယ်ဟ .. အခန်းရောက်မှ ကိုယ့်ယောကျ်ားကို..လိုးခိုင်းတော့မယ် ..အဟိ"
" ရွှေရည် ငါတမျိုးကြီးဟာ.. ရဲလေး ကိုဖောက်ပြန်သလိုများ..ဖြစ်နေမလားဆိုတော့"
ရွှေရည်က
" ပါးပါးလေးပါဟာ ပြီးသွားပါပြီ.. စိတ်ထဲ မထားနဲ့ပေါ့"တဲ့။
မန်းလေးကနေ ဖုံးကြိုဆက်ထားတဲ့ တည်ခိုခန်းရောက်တော့ နှစ်ယောက်အိပ် အခန်းချင်းကပ်ရက် နှစ်ခန်းကဆီးကြိုနေတယ်။
အတွင်တံခါးကို ဆွဲပိတ်ပီးတာနဲ့ ရဲလေး ကြမ်းတော့တာပဲ ။ သူ့မိန်းမကို ကုတင်ပေါ် တွန်ူးလဲကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ် ။ နှင်းက သူ့အင်္ကျီ ကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျန်နေသေးတဲ့ ဘရာကိုကတော့ ရဲလေးက အပေါ်ကို ပင့်တင်လိုက်ကာ ဘယ်တဖက်ညာတဖက် ကလေးနို့စို့သလို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုတ်တော့သည်။ နှင်း ကလဲ သူ့ရင်ဘတ်လေးကို ကော့ပေးကာ နို့စို့ခံနေသည်။
ရဲလေး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ကာ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်သွာူမှ သူ့မိန်းမှ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ခွရက် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်။
ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မရိပ်မိသေးတဲ့ နှင်း " မောင် ဘယ်လိုလုပ်မလို့" မေးလာ၍ ရဲလေးက " နို့ ဂွင်းတိုက် မလို့"ဟု ပြောလိုက်မှ နှင်းကသူ့ နို့အုံနှစ်လုံးကို အလယ်မှာ ပူးကပ်သွားအောင် နှင်း ကလက်နှင့် တွန်းစုပေးထားတယ် ။ ရဲလေး လီးကြီးက ဟနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကြား ကို တိုးဝင်လို့ နေပြီ။
...................................................................................
( ၂ )
လီးကြီးက ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ နှင်း နှုတ်ခမ်းစပ်နားထိပင် ရောက်နေသည် ။ “ ထွီး” နှင်းက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုတံတွေး ထွေးချလိုက်တယ် ။ ရှောရှောရူရူဖြစ်လာ၍ ရဲလေး အဖုတ်ကို လိုးသကဲ့သို့ ပင် လုပ်နေသည်။ ဒါကလဲ ဖီးလ်တမျိုးပဲ။
" မောင် ဆင်းလိုက်တော့"
နှင်း လုပ်ချင်နေပြီ ထင်တယ် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ကျနော် ဆင်းပေးလိုက်တယ် ။ တလက်စထဲ အောက်ပိုင်းမှာ ကျန်နေတဲ့ ဂျင်းဘာင်းဘီ အတိုလေးကို ပင်တီ နဲ့ရောပီး တခါထဲ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်ချိန် နှင်း က ကုန်းထလာပြီး
" နေအုံး စုပ်အုံးမယ်” ပြောလာ၍ကျနော် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ နှင်းက ကျနော်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်မည့်အချိန်
“ ဒေါက်.. ဒေါက်...”
ဒီအချိန်ကြီးကျမှ ဘာလဲကွာ တံခါးခေါက်သံကြောင့် ကျနော် တင်းသွားတယ်။ ဝန်ထမ်းကောင်လေးတွေဘာများလာပြောကြမလို့လဲ မသိဘူူးဗျာ။ အိပ်ရာပေါ်က ကျနော် မထသေးဘဲ
" ဘာလဲဟေ့ ပြောကွာ" ဆိုပီး လှမ်းအော်လိုက်တယ်။
" ငါတို့ပါဟ မင်းကလဲ"
ပြန်ထူးသံကြာတော့ မိုးကြီးတို့ လင်မယားဖြစ်နေတယ်။ ဘေးနားက ဘောင်းဘီကို ကောက်စွပ်လိုက်တယ် ။ နှင်းကလဲ သူ့ဘောင်းဘီတိုလေးကို ပြန်ဝတ်နေတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ တိုးတိုး တိုးတိုး နဲ့
" ရှုပ်ကိုရှုပ်တယ် ဘာလာလုပ်တာလဲ သူတို့က" လို့ မကျေနပ်သံလေးနဲ့ ကျနော့်ကို မေးလာတယ်။
" ကိုယ်လဲ မသိဘူးလေး နှင်းကလဲ"
နှင်းက နှုတ်ခမ်းလေး စူထားတယ်။ ကောင်းခန်းရောက်နေမှ အဖျက်ရောက်တာကို တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ မိုးကြီးက လက်ထဲ မြန်မာ နှစ်ပုလင်းကို ထောင်ပြတယ်။
" အဟဲ လစ်မစ်မရောက်သေးလို့ အောက်ထပ်က ဆွဲလာခဲ့တာ လာကွာ...ကစ်လိုက်အုံးစို့"
" ရဲလေး က ကိုယ်တုန်းလုံးကြီးနဲ့ ဘာလုပ်နေလဲ မသိဘူးနော် မိုးကြီး ခ် ခ်"
မိုးကြီးတို့ လင်မယားနဲ့ ကျနော် အခန်းထဲ ရောက်တော့ နှင်းက ရွှေရည့်ကို ရန်တွေ့တော့သည်။
" ဟဲ့ နင်တို့ လင်မယားက ဒီအချိန်ကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ"
" ဘီယာ လာသောက်တာပါ နှင်း ရဲ့..ငါတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆို ခြောက်ကပ်ကပ်နဲ့မို့လေ.. နင့်ကိုတော့ အိပ်နေရင်လဲ မနိုးတော့ပါဘူး ...ရဲလေး ကိုပဲ နိုးပီးသောက်ကြမယ်ပေါ့.. နင်လဲ ရှိုးပွဲမှာ ပင်ပန်းလာတယ် မဟုတ်လား ခ် ခ်"
ရွှေရည် ဘာကို ဆိုလိုတယ်ဆိုတာ သိ၍ နှင်းသူ့ကို့ မျက်စောင်း ထိုးလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ ဆွသွားကြတဲ့ ဟိုအကောင်တွေကို ပြောနေတာ။ အခန်းထဲမှာကလဲ ထိုင်စရာဆိုလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်နဲ့ ကုတင်ပေါ်ပဲရှိ၍ လေးယောက်စလုံးက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ်မှာပဲ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။
" ဟ ဘာကြီးလဲဟ စိုစိစိနဲ့"
မိုးကြီးက သူ့ဖင်အောက်က အရာကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ နှင်း ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ဖြစ်နေတယ်။
" နှင်း ဟာ ထင်တယ် ..အရည်တွေလဲရွှဲလို့ နှင်း ရယ်..နင့်ရဲ့ အချိန်ကောင်းလေးကိုမှ..နှောင့်ယှက်သလို ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်တယ်..နှင်းရယ် ...အ.. ဟီး"
မိုးကြီးရဲ့ အပြောကို နှင်းက
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါ ဘီယာတွေ ပြန်ပေး"
နှင်းက မိုးကြီးလက်ထဲက သူ့ဘောင်းဘီလေးကို ပြန်တောင်းနေသည်။ အချိန်လဲ မရ ။ ရုတ်တရက် တွေ့ရာကောက်ဝတ်ရတော့ အောက်ခံဝတ်ဖို့ မေ့သွားတယ် ထင်တယ်။
" ဘီယာတွေလား မှန်းစမ်း"
မိုးကြီးက နှင်း ရဲ့ဘောင်းဘီလေးကို နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
" ဟုတ်တယ်ဟ ..ဘီယာနံ့လေးကို သင်းနေတာပဲ အဟီး"
နှင်း ရှက်သွားတယ် ထင်တယ်။ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေး အပ်ကာ နေတယ်။ အဲ့ဒီ အချိန်မှာ မိုးကြီးက ကျနော့်ကို မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြတယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော် ဘာ အဓိပ္ပာယ်လဲ ဆိုတာ ရိပ်မိတော့တယ်။ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲက နှင်းကလဲ မိုးကြီး ဖက်လှည့်ကာ
" ကောင်စုတ် ပြန်ပေး"
နှင်းက မိုးကြီးလက်ထဲက ဘောင်းဘီကို ဆွဲယူလိုက်တာကို ရွှေရည်က
" အိုကွယ် နှင်းကလဲ အဲ့ဘောင်းဘီကြီးက ဝတ်မနေပါနဲ့တော့.. အခုလဲ အတွင်းခံမပါဘူး..မဟုတ်လား ..ရဲလေး သက်သာတာပေါ့ ..တထပ်ထဲချွတ်လိုက်ရုံပဲကို ခ်ခ်"
နှင်းက ခေါင်းအုံးနဲ့ ရွှေရည့်ကို ပေါက်လိုက်ကာ
" ကောင်မ တော်တော် ထနေတယ်"
နှင်းအနေရခက်မှာ စိုး၍ ကျနော်လဲ “ သောက်မှာဖြင့်လဲ သောက်ရအောင် ” ဆိုပြီး မိုးကြီးရှေ့က တပုလင်းယူလိုက်တယ် ။ အဖုံးကိုဆိုင်မှာထဲက ဖွင့်ခဲ့တာ ဖြစ်မယ် ။ ပုလင်းဝမှာ အုပ်ရုံတင် တင်ထားတာနဲ့ ကျနော်လဲ တကြိုက်မော့လိုက်တယ်။ မိုးကြီးကသူ့ခါးကြားက grand ပြားအသေးလေး ထုပ်ပေးတာနဲ့ အဲ့ဒါပါ ကောက်မော့ပြီး မိုးကြီးကိုပြန်ပေးလိုက်တယ် ။
ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီး တယောက်တလှည့် သောက်နေကြတာ သူတို့ပုလင်း ဖင်ကပ်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကျနော်လဲ ကိုယ့်ဘေးချထားတဲ့ မြန်မာ ပုလင်းကလဲ အခွံပဲ ကျန်တော့တယ်။ နှင်းက ကျနော့ကို ကြည့်ကာ သူသောက်လိုက်တယ် လို့ ပြောလို့ ကျနော်စိုးရိမ်သွားတယ်။ ပုလင်ထဲက အရည်က တဝက်တောင် မကျိုးသေးဘူး။ ညနေကလဲ သောက်ထားသေးတယ် ။ မျက်လုံးတွေကလဲ ရဲနေပြီ။ မူးနေပြီလား နှင်း ဆိုတော့ နည်းနည်းပါ တဲ့။
ရွှေရည် ပါးစပ်ဟထား မိုးကြီး သူ့မိန်းမကို ပါးစပ်ဟခိုင်းထားကာ ပုလင်းထဲက ဖင်ကပ်ပဲ ကျန်နေတဲ့ ဟာကို မော့ချလိုက်ကာ သူ့မိန်းမနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ထဲကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဘီယာကို ထွေးချလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကစ်ဆင် ဆွဲနေကြတယ် ။ မိုးကြီးလက်တွေက ရွှေရည့် အင်္ကျ ီအောက်ကနေပြီး နို့ကြီးတွေကို နယ်နေတယ် ။ ရွှေရည်လက်ကလဲ adidas ဘောလုံးဘောင်းဘီတို ဝတ်ထားတဲ့ မိုးကြီးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီ။ မိုးကြီးကနေ ပွဲစနေပြီဗျာ ။ နှင်း ကလဲ မလှုပ်မယှက်နှင့် ရွှေရည်တို့အတွဲ လုပ်နေတာကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။
မြန်တယ်ဗျာ ။ အခုဆိုရင် ရွှေရည်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီးဖြစ်နေကာ အပေါ်ပိုင်းမှာက ဘော်လီ တထည်ပဲ ရှိတော့တယ် ။ ရွှေရည်လဲ တော်တော်ထန်နေပြီ ထင်တယ်။ အရက်အရှိန်လဲ ပါမှာပေါ့ ။ သူ့ဘရာလေးကို အပေါ်လှန်တင်ပေးလိုက်မှ ကားအယ်နေတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတွေက ကုန်းစို့ချင်စရာကြီးဗျာ။ တကယ်တမ်း စို့နေရတာက မိုးကြီးပေါ့ဗျာ ။ ညစ်လိုက် စို့လိုက် နယ်လိုက် နဲ့ပေါ့ ။ ခဏအကြာမှတော့ ရွှေရည့် ဆီမှ ရမ္မက်သံလေးဖြင့် သူ့ယောကျ်ားကို
" ချွတ် ချွတ် အကုန် ချွတ်လိုက်တော့"
လို့ အဝတ်စားတွေ ချွတ်ခိုင်းနေတယ် မိုးကြီးသူ့အင်္ကျီ ကို အရင်ချွတ်လိုက်တယ်။ မိုးကြီးရဲ့ ဖောင်းကားကား ဗိုက်အိုးကြီးက မီးရောင်အောက်တွင် ပြောင်လက်နေသည်။ ကုတင်အောက် ဆင်းကာ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်ချိန်မှာတော့ ညိုမဲမဲလီးကြီးက လွှတ်တင်ကာနီ းဒုံပျံကြီးလို ထောင်မတ်နေပြီ။ မိုးကြီးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ ။ ရွှေရည်ကလဲ သူ့မီနီစကတ်တိုလေးကို ဇစ်ဖွင့်ကာ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ကျနော် အာခေါင်တွေ ခြောက်လာရတော့တယ် ။ တောင့်လိုက်တဲ့ အောက်ပိုင်း။ သူလဲ ပင်တီ ဝတ်မထားဘူးဗျ။ နှင်း လိုပဲ အမွှေးတွေ ရှင်းထားတယ် ။ မိုးကြီးနဲ့ရွှေရည်ကတော့ အပေးအယူတည့်စွာဖြင့် လိုးပွဲကြီးကို စတင်နေတော့သည်။
.............................
ရွှေရည် အလိုးခံနေတာကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတဲ့ ကျနော် နှင်း အော်လိုက်တဲ့ အသံကြောာင့် လန့်သွားတယ်။
" ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲ"
တဲ့။ နှင်း မျက်နှာကလဲ ရီဝေဝေဖြင့် အံသြနေတာလား စိတ်ဝင်စားနေတာလား မသဲကွဲဘူး။ မိုးကြီးကတော့နှင်းရဲ့အသံကို ဂရုစိုက်ပုံ မရ။ သူ့မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုသာ ကြည့်ကာ အာရုံအပြည့်ဖြင့် လိုးနေသည်။ ရွှေရည်ကသာ
" နှင်း ကြည့်ချင်ရင်ကြည့် မကြည့်ချင်ရင် နင်တို့လဲ ဆွဲကြတော့" လို့နှင်းကို ပြန်ပြောတယ်။
ကျနော်လဲ ဇတ်လမ်း စမှဖြစ်တော့မယ် ။ နှင်း ကို ကျနော့ဖက်ကို ဆွဲလှည့်ကာ
" နှင်း သူတို့ချည်းဖြစ်နေတာ ကိုယ်တို့လဲ စလိုက်ရအောင် " ဆိုတော့ နှင်းက “ ဟာ ရှက်ပါတယ်” တဲ့။
ကျနော်လဲ
" သူတို့တောင် မရှက်လို့ လိုးနေကြပြီပဲ လာကွာ"
ဆိုပြီး နှင်းကို ကုတင်ပေ် ါလှဲသိပ်လိုက်တယ်။ သူဘာမှပြန်ပြောလို့ မရအောင် နှင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုတွေကို မလွှတ်တမ်း ဖိစုပ်ပေးထားတယ် ။ နှင်းက သူ့ပါးစပ်ကို စိထားတယ်ဗျ ။ ဘေးမှာကလဲ မိုးကြီးရှိနေတော့ မရဲဘူးထင်တယ်။ ကျနော်လဲ နူးနပ်မနေတော့ပဲ သူ့ဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်ကာ စောက်ဖုတ်ပေါ်လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်တော့ နှင်း လဲ စိတ်တွေဖြစ်နေတယ်လေ။
အရည်တွေ စို့နေပြီ။ ကျနော် လဲ နှင်းရုန်းကန်ပြီး ထွက်ပြေးမှာစိုးတာနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ် ထပ်လျှက် နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲ စုပ်ပေး လက်ကလဲ ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို အောက်ကို တွန်းချွတ်လိုက်တယ် ။ ဘောင်းဘီကျွတ်ကျွတ်ချင်းပဲ လီးကိုင်ကာ နှင်း အဖုတ်လေးထဲ ထိုးစိမ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်ဖြဲကားလိုက်ကာ ကျကျနနကို လိုးတော့တယ်။
နှင်းကတော့ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားတော့နှင်း လဲ ငြိမ်ကျသွားတယ် ။ အပေါပိုင်းမှာ ကျန်နေသေးတဲ့ အင်္ကျီ ကိုလဲ ခေါင်းပေါကနေ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ကျောနောက်ကို လက်လျုှိကာ ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်တော့ နှင်းက ကျောလေးကော့ပေးကာ ကူဖြုတ်ပေးတယ် ခုတော့ နှင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှမရှိတော့။ အချက်မှန်မှန် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ နှင်း ဆီက “ အင်း အင်း အား အား” နဲ့ညည်းသံလေးတွေထွက်လာတယ် ။ အခုတော့ နှင်း နဲ့ ရွှေရည်ကပက်လက်လန် ပေါင်ကား ဘေးချင်းယှဉ်ရက်ကို ကျနော်နဲ့မိုးကြီးက ကုတင်အောက်ကနေ လိုးနေကြတာ။
" မထင် ဘူးကွာ ရဲလေး ..မင်းမိန်းမကို လန်းမှန်းတော့ သိတယ် ..ခုလောက်ကြီး ကောက်ကြောင်းတွေ လှမယ် မထင်ထားဘူး ...ကိုယ်လုံးတီး မြင်ရတော့မှပဲ တောက် ....ပျစ်နှစ်နေတာပဲ"
မိုးကြီးက ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ လေသံကြီးနဲ့ ပြောလာသည်။ သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြောနေတော့ နှင်းကလဲ မိုးကြီးကိုကြည့်ကာ
" ကောင်စုတ် မကြည့်နဲ့ ...ကိုယ့်မိန်းမကိုယ်လုပ်" လို့ ပြန်ပြောတယ်။
နှင်းပြောတာကိုရွှေရည်က
" ဟဲ့ နှင်း ..နင်ငါ့ယောကျ်ားကိုပဲ ပြောမနေနဲ့ ..နင့်ယောကျာ်း ရဲလေး ကိုလဲ ကြည့်အုံး ..မျက်လုံးတွေက ငါ့ကိုယ်ပေါ်ကကို...မခွာတော့ဘူး"
နှင်း ရဲလေး ကိုကြည့်ကာ
" သူပြောတာ ဟုတ်လား" လို့မေးတော့
ရဲလေး ဘယ်လိုဖြေရမှန်းမသိပဲ အင်း အင်း အဲ အဲ ဖြစ်နေချိန် ရွှေရည်က
" လာစမ်းပါ ဟယ် ..နင့်ယောကျ်ားကို... မြည်းကြည့်ရအောင် မိုးကြီးနဲ့နေရာ လဲလိုက်စမ်းပါ... တကိုယ်လုံးလဲ မြင်နေကြပြီပဲ ဟာကို "
လို့ နှင်းနှင်းကို ပြောတော့ နှင်း ကရွှေရည့်ကို အံ့သြသလိုကြည့်နေတယ်။ ရွှေရည်ကပဲ ဆက်ပြီး
" ကောင်မ တိုမနေနဲ့.. မိုးကြီးကို ရဲလေး နေရာပေးချင်ပေးလိုက်"
ဆိုပြီး အလိုးခံနေရာမှကုန်းထကာ ရဲလေးလက်ကိုဆွဲကာ သူ့ဆီခေါ်နေတယ်။ အဲ့ဒီချိန် မှာမိုးကြီးက သူ့မိန်းမကို လိုးနေရာမှ ဖယ်ပေးကာ ဘေးကနေ ကျန်တဲ့ သုံးယောက်ကို အကဲခတ်နေတယ် ။ အထူးသဖြင့် နှင်း ကိုပေါ့ ။ ရွှေရည်က လက်လှန်းဆွဲလိုက်၍ ရဲလေး လီးကနှင်း ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားပြီ။ ရဲလေး ဘာဆက်လုပ်ရမယ် မသိ ဖြစ်နေ၍ သူ့မိန်းမ မျက်နှာတလှည့် ရွှေရည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တလှည့်ကြည့်ကာ ဆုံးဖြတ်ရ ခက်နေသည်။ ရွှေရည်စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ လိုးချင်စရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားထူထူနဲ့ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြွတက်နေတယ်။
နှင်းကိုကြည့်ကာ ရဲလေးက
“ နှင်း ကိုယ် ကို ” ရဲလေး စကားတွေထစ်နေသည်။
နှင်း ကလဲ သူ့ယောကျ်ားကိုကြည့်ကာ
" ကိုယ့်ဟာ ကိုယ်ဆုံးဖြတ်လို့" ပြောလိုက်တယ်။
ရဲလေး က ရွှေရည့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီ။ ထိုစဉ် ရွှေရည်က
" ငါပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့မယ်"
ဟု ဆိုကာ ရဲလေး ၏ လီးကို သူ့အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရဲလေး ရဲ့ခ ါးကို ဆွဲဆောင့်လိုက်တဲ့ အချိန် သူ့လီးကရွှေရည့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်ရောက်ကာသွားတော့သည်။ ရွှေရည်လဲ “ အား” ခနဲ့အော်ကာ နောက်သို့ လှန်ကျသွားတော့သည်။
ကိုယ့်မိန်းမဟုတ်တဲ့ ဖာမဟုတ်တဲ့ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဖုတ်ဆိုတဲ့ အသိ။ အဖုတ် အသစ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် ရဲလေး လဲ ပါးစပ်ကပင် အိုး ခနဲ့အသံထွက်သွားရသည်။နောက်ဆုတ်လို့ မရတဲ့ အခြေအနေ ခံစားမှု အသစ်တွေပေးနေတဲ့အတွက် ဘာမှမစဉ်းစားတော့ပဲ ပေါင်နှစ်ချောင်းထမ်းကာ ကြုံးကြုံးဆောင့်တော့သည်။
ရွှေရည့်ကိုလဲ လိုး သူ့မိန်းမ မျက်နှာကိုလဲ မရဲတရဲဖြင့် ကြည့်မိသည်။ နှင်း က ကျနော်နဲ့ ရွှေရည့်ကို တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။ နှင်းရဲ့ပုံစံက ကျနော် သူ့ကို လိုးနေတုန်းကအတိုင်း ပက်လက်လန် ဒူးထောင် ပေါင်ကားထားရက်ပင် အဆောင့်ခံနေ ရ၍ သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ရွှေရည်က အလိုးခံလျှက်ဖြင့်ပင် နှင်း ကို
" နှင်း ဟိုမှာ ငါ့ယောကျာ်းရှိတယ်နော်" လို့ပြောလိုက်တယ်။
နှင်းကလဲ ရွှေရည့်ကိုကြည့်ကာ
" ငါ စဉ်းစားနေ…"
နှင်း ရွှေရည့်ကို စကားကိုဆုံးအောင်ပင် မပြောလိုက်နိုင်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အခြေအနေကို ကျားချောင်းချောင်းကာနေတဲ့ မိုးကြီးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အသင့်အနေအထားလို ဖြစ်နေတဲ့ နှင်း ကိုအပိုင်ဝင်ကြုံးတော့သည်။
ဗျစ်… ဇွိ … ဇွိ …ဇွပ် …ဇွပ် ဖတ်… ဖတ်… ဖတ်
“ အားးး အားးး အားးးး အဟင့်”
မိုးကြီးက နှင်း ရဲ နို့တွေကို ပေါက်ကွဲ ထွက်လုမတက် ညစ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ထည့်တော့သည် ။ သူကိုယ်ကြီးကို ကိုင်းကာ နို့တွေကို စို့သည်။ နယ်သည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆွဲဆိတ်သည်။
......................................
" အားး....ရဲလေး မင်းထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ထားတာပဲ ..မင်းမိန်းမစောက်ဖုတ်က စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး ရှိတုန်းပါလား .....ငါ့မိန်းမနဲ့တော့.. တခြားစီကွာ"
" အော် ဘယ်တူမလဲ..နင်လုပ်တာလဲ့...ကြည့်အုံးလေ ရည်းစားဘဝထဲက ခရမ်းသီး သခွားသီ လီးတု ဖယောင်းတုံ.း ထည့်လို့ရတာ အကုန်ထည့်ပြီး နင်ကလိထားတာ..မဟုတ်လား"
ကျနော့်အောက်က ရွှေရည်က သူ့ယောကျ်ားကို မကျေမနပ်ဖြင့် ပြန်ပြောသည်။ ကျနော်လဲ မိုးကြီးကို
" မင်းပြောသလောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူးဟ.. နှင်းလောက် မကျပ်တော့ပေမယ့် သူ့ဟာနဲ့သူတော့ လိုးကောင်းတုန်းပါဟ"
တကယ်လဲ ကောင်းတုန်းပါ။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရွှေရည့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင်ဂွဆုံနဲ့ ထိမိတဲ့ အချိန်ဆို အိနေတာပဲဗျာ။
ရေ့ရည့်ကိုလဲ
" ရွှေရည့်..နင့်ယောက်ျားက ဂျပန်ကားတွေကြည့်တာများနေပြီ ထင်တယ်ဟ" ဆိုတော့ သူက
" ဟုတ်မယ်တဲ့.. အိမ်မှာလဲ အတုတွေ ဗိုက်ဗရေတာတွေ ငါမသိတဲ့ဟာတွေ စုံနေတာပဲ" တဲ့။
" နင် ပီးတော့မလား"
" မိုးကြီကို ပြောနေတာနဲ့ အရှိန်တောင်ပြန်ကျသွားတယ်ဟာ"
ကျနော်နဲ့ မပီးလိုက်တဲ့ နှင်း လဲ မိုးကြီး လီးကြောင့် ပီးတော့မည် ထင်သည်။ မိုးကြီး ရဲ့ကိုယ်ကြီးကိုပင် ဆွဲဖက်ထားတော့သည်။ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ နှင်း တယောက် ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ မိုးကြီးနှင်းပြီသွားမှန်းသိ၍ ခဏငြိမ်နေပေးကာ
" နှင်း စဉ်းစားတုန်းပဲလား " လို့ မေးလိုက်တော့ နှင်း မိုးကြီးရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုတော့သည်။
ပြီးတော့လဲ " နင်မပီးသေးဘူး မဟုတ်လား ဆက်လုပ်လေ ငါဘယ်လို နေပေးရမလဲ" တဲ့။
မိုးကြီးက " နေအုံး နင့်ကို သင်ပေးစရာတွေရှိတယ်.. ငါတို့သုံးယောက်လုပ်တာတွေကို သေချာကြည့်နေ.. ပီးတော့ နင့်ကို.. ဒီညအပေါက်ချဲ့မယ် ဘယ်လိုလဲ လန့်သွားလား" ဆိုတော့ နှင်းက
" လန့် ပါဘူး ချဲ့နိုင်ရင် ချဲ့ပေါ့" တဲ့။
မိုးကြီးက ရဲလေးကိုလဲ " ဟေ့ရောင် ရဲလေး ..မင်းမိန်းမ အဖုတ်က စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့...ကျပ်နေသေးလဲ ဒီတညပေါ့ကွာ ...ငါရအောင်ချဲ့ပြမယ်ကွ"
ကျနော်လဲ " မင်းစွမ်းရင် လုပ်ပေါ့ မိုးကြီးရာ" ဟုပြောလိုက်တယ်။
" နှင်း ကြည့်ထားနော် ငါတို့ကို" ဟု ဆိုကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ
" မိန်းမ ရွှေရည် ရဲလေးကို အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးလိုက် ရဲလေး မင်းက အောက်က နေပေးလိုက်"
ကျနော်လဲ ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရည်က ကျနော့် အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေပြီ။ မိုးကြီးက ကုတင်ပေါ်တက်လာတာ မြင်၍ ရွှေရည်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဆောင့်နေရာကနေ သူ့ကိုယ်ကို ကျနော်အပေါထပ်ချလိုက်တယ် ။
ရွှေရည်နဲ့မိုးကြီး ကြည့်ရတာ ဒီကို မလာခင်ထဲက ဘာတွေ ဘယ်လိုလုပ်မယ်ဆိုတာ တိုင်ပင်ထားပုံ ရတယ်။ ဒီကောင် ကုတင်ပေါ်တက်လာထဲက ကျနော် သိလိုက်ပီ။ ဒီကောင် ဖင်ချတော့မယ် ။ ညှပ်ချတော့မယ်ဆိုတာ ဒီကောင်က အရှေ့ထက် နောက်ပေါက်ကို ပိုကြိုက်တဲ့ကောင်။ လူပျိုတုန်းကဆိုလဲ ဖင်ခံနိုင်တဲ့ ဖာတွေ့လိုကတော့ တောင်းသလောက်ပေးပြီး ဆွဲတဲ့ကောင်။
ကျနော်လဲ နှင်း ကိုစမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ ပြောတော့ နာမှာ မကောင်းပါဘူး ဆို ပီး ငြင်းတာနဲ့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ်ကလဲ သိပ်ပီးမလုပ်ရ မနေနိုင် မဟုတ်တော့ နှင်း ဆီကလဲ ထပ်မတောင်းတော့ဘူး။ အပေါ်ကနေ အိခနဲခနဲ့ ပိပိလာမှ မိုးကြီးဖင်စလိုးနေတာကိုတွေ့ရတယ်။ ချောဆီတောက် မသုံးဘူး ထင်တယ်။ ရွှေရည်ကလဲ အကျင့်ရနေရောပေါ့။
ကျနော်လဲ အောက်ကနေ ရသလောက် ညှောင့်ပေးတော့တာပေါ့။ ရွှေရည် ဖင်လိုးခံနေတာကို ကြည့်ပြီး နှင်း ရွှေရည့်ကို မေးမိတယ်။
" ဟဲ့ ရွှေရည် နင် မနာဘူးလား .....ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား" လို့ မေးနေတယ်။
" နာပါဘူး နာလည်းခဏပဲ ကောင်းတာက များများပါ"
မိုးကြီးကလဲ သူ့မိန်းမစကားကို ထောက်ခံပေးတယ်။ နှင်းက ကျနော်တို့ဘက်ကို ကိုယ်တစောင်းလေး အိပ်ကာကြည့်နေတယ်။ ကျနော့်ကိုတော့ ဘာမှ မပြောသေးဘူးဗျ။
" ဟုတ်တယ် နှင်းရဲ့ ..စစချင်းဖွင့်တဲ့ ဖင်ဆိုရင်တော့ ချောဆီများများသုံးပြီး စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ လုပ်ရင် အရမ်းကြီးမနာပါဘူး..တွေးကြည့်ပေါ့..နှင်းရယ် ဘာအရသာမှမရှိပဲ နာတာ တခုထဲနဲ့ကတော့ အခြောက်တွေဖင်ခံပါ့မလား"
" နင် စမ်းကြည့်လိုက် နှင်း အရင်ကကော ရဲလေး က ဖင်ချဖူးလား" ရွှေရည်မေးတာကို ကျနော်မိန်းကခေါင်းခါပြတယ်။
မိုးကြီးကလဲ " ရွှေရည်ပီးရင် နင့်ကို ဖင်ချမယ်" လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျနော် နှင်းဘာပြန်ပြောမလဲနားထောင်နေတယ်။
" ခံမယ် မဟုတ်လား နှင်း"
ဆိုတော့ နှင်းက မိုးကြီးကို ပြုံးပြနေတယ် ကျနော် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။ နှင်းက ဖင်ခံမလို့လား နာမှာ မကြိုက်ဖူး ပြောဖူးတဲ့ သူက ခံပါမလား သိချင်လာတယ်။
" အားးးပီးပီကွာ"
ရွှေရည်ကိုယ်က ကျနော်အပေါ် ပိကျလာကာ ပီးသွားတော့တယ်။ ကျနော် ခုချိန်ထိ တချီမပီးသေးဘူး မိုးကြီးကလျင်လျှင်မြန်မြန်ပဲ သူ့မိန်းမဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲနှုတ်ကာ
" ထကွာ ရဲလေး ရော့မင်းမိန်းမကိုဖင်သွားချလိုက်"
ဟု ဆိုကာ ကျနော့် လက်ထဲကို ချောဆီဗူးလေး ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ မအေလိုးက အဆင်သင့်ကို ဆောင်ထားတာ။ ကျနော်လဲ တစောင်း လဲအိပ်နေတဲ့ နှင်း နောက်ဖက်နှာ နေရာယူကာ လီးပေါ်ကို ဆီလောင်းချလိုက်တယ်။
အဲ့အချိန် ရွှေရည်က ကျနော်လက်ကိုဆွဲပြီး
" ကဲ လာပါ ရဲလေး နင်မလုပ်နဲ့အုံး.. အဲ့ဒီအပိုင်းက မိုးကြီးကပိုကျွမ်းတယ် ..အထာမသိပဲလုပ်မိလို့ နှင်း တခါထဲနဲ့ လန့်သွားပါအုံးမယ်"
ကျနော့်ကို သူ့နားဆွဲခေါ်ထားလိုက်တယ်ဗျာ ။ လက်ထဲကဗူးကိုလဲ သူ့ယောကျာ်းဆီ ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ မိုးကြီးက သူ့လီးကို ဆီဆွတ် နှင်းကို လက်ဖြန့်ဟု ဆိုကာ လက်ဖဝါး ဆီတွေလောင်းချပေးလိုက်တယ်။
" နှင်းကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် ဖင်ထဲကို ဝင်သလောက်ထိုးထည့်လိုက် ..ဆီလူးပေးတဲ့ သဘော့ပေါ့"
နှင်းကလဲ သူ့လက်ခလယ်ဖြင့် လက်တဆစ်ခန့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးထည့်ကာ မွှေနေတယ်။ ကျနော်လဲ ကိုယ့်မိန်းမကိုယ် တကယ်လုပ်တော့မလား သိချင်တာနဲ့
" နှင်း တကယ် ဖင်ခံမလို့လား" မေးတော့
" အင်း" လို့ပဲပြန်ဖြေတယ်။
မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ ကျောဘက်မှာ ကပ်လျက်လဲအိပ်ကာ သူ့ကောင်ကြီးကို ဖင်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီ။ နှင်းကတော့ သူ့ဆံပင်တွေနဲ့သူ့ မျက်နှာကို ဖုံးအုပ်ထားတယ် ။ ရွှေရည်က
" ကောင်မ ရင်တွေ ခုန်နေပြီး" ဆိုပြီး စတယ်။
မိုးကြီးက သူ့လီးကို အပေါက်ထဲ ဖိထည့်လိုက်တာနဲ့ နှင်းရဲ့ လက်လေးတွေက အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲဆုတ်ထားတယ်။ မိုးးကြီးကလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်ပဲ ဖိသွင်းနေသည်။ လီးက ဖင်ထဲ တဝက်လောက်ဝင်သွားချိန် ချောဆီဖြင့် သူ့လီးပေါ်လောင်းချပြန်သည်။
မိုးကြီးက နှင်းကို ဖင်ကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲခိုင်းသဖြင့် နှင်းလဲ သူ့တင်ပါးတခြမ်းကို ဖြဲပေးထားတယ်။ လီးက ဖင်ထဲအဆုံးထိဝင်တော့မှာကို ကျနော်ရော ရွှေရည်ပါ အရှင်းသား မြင်နေရတယ် ။ တဘက်မခန့်အလို မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ ခါးကိုကိုင်ကာ ခပ်ဆဆလေး ဆောင့်ထည့်လိုက်သည် ။
လီးတချောင်ူးလုံးက ဖင်ထဲ မြှပ်ဝင်သွားတော့သည် ။ နာမှာ မကောင်းဘူး ဆိုတဲ့ ကျနော့် မိန်ူမကလဲ နည်းနည်းလေးမှ မအော်အံကြိတ်ခံသည်။ သူလဲ ရွှေရည်ဖင်ခံတာမြင်ပြီး ခံကြည့်ချင်လာတာဖြစ်မည်။ မိုးကြီးကအသွင်းအထုပ်ကို ပုံမှန်လေးအချိန်ကြာကြာ လုပ်ပေးပြီးနောက် နှင်း ဆီမှ
" ရပြီ ခံနိုင်ပြီ ဆောင့်တော့"
ဆိုတဲ့ခွင့်ပြုချက်ရ၍ မိုးကြီး လဲ ခါးကိုကိုင်ကာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကြီးကို ဆောင့်တော့သည်။ နှင်း ဆီကလဲ “ အူး အားး အားး ကျွတ် ကျွတ်” အသံမျိုးစုံထွက်လာတော့သည်။ ဆံပင်တွေ မျက်နှာပေါ်မှာ မရှိတော့တဲ့ အချိန် ကျနော်နဲ့နှင်း အကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့ နှင်း ကဘေးမှ ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူကာ မျက်နှာပေါ် အုပ်ထားလိုက်တယ်။ ရှက်လို့လား မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်လို့လားတော့ မသိပေ။
" ဆောင့်ဆောင့် ပီးချင်ပီ"
မိုးကြီးလဲ ကိုယ်တစောင်းလိုးနေရာကနေ လီးကို အကျွတ်မခံပဲ ဒူးထောက်ရက်ပုံစံဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည့် အခါမှ နှင်းလဲခါးလေး ကော့ကာ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးရပြန်သည်။
.....................................................................................
( ၃ )
" နင် နောက်ပေါက် မလုပ်ဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား.. ရဲလေး လာ..လုပ်ကြည့်"
ရွှေရည်က လေးဘက်ကုန်းထားကာ ကျနော့်ကို ခေါ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ နှင်း ဖင်ခံနေတာကို ကြည့်နေထဲက လရည်ကထွက်ချင်နေတော့ ရွှေရည့် ဖင်ထဲ လီးတေ့ကာခပ်မြန်မြန်ပဲ ဆောင့်ချလိုက်တယ်။
" အားလားလားး ကြမ်းတယ် ..ရဲလေးရယ်"
ရွှေရည် ဘာပြောပြော ကျနော်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ လီးထိပ်မှာ စုနေတဲ့ လရည်တွေ ထွက်သွားဖို့က အရေးကြီးသည် ။ ကြာကြာ မဆောင့်လိုက်ရ ။ ကျနော့် လရည်တွေက ရွှေရည့် ဖင်ခေါင်းထဲ တဖြောဖြောစီးဆင်းသွားကာ ဖင်ပေါက်ဝကပင်စိမ့်ကျနေသည်။
လီးကိုင်ကာဖီးလ်ယူနေတုန်း ရွှေရည်ကသူ့ဖင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ကျနော့်လီးကို လာစုပ်သည် ။
" မရွှံ့ဘူးလား ရွှေရည်"
အဲ့ဒီ စကားကိုက ကျနော့်ဘေးကို ဘယ်ထဲက ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့ နှင်းက မေးလိုက်တာ။ ရွှေရည်က
" အို.. ဒါရွှံရမယ့် အချိန်မှ မဟုတ်ပဲကွယ်" ဟု ဆိုကာ ဆက်စုပ်နေသည်။
မိုးကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့လဲ နံရံဘေးကမှန်တင်ခုံပေါ် ထိုင်ကာ ရေဗူး မော့သောက်နေသည် ။ လီးကတော့တောင်လျှက်ပင် " မင်းတခါမှ မပီးသေးဘူးနော်မိုးကြီး" ဆိုတော့
ဒီကောင်က
" အေး ဆေးသောက်ထားလို့ကွ ..တော်တော်နဲ့ကို ပီးမှာမဟုတ်သေးဘူး ” တဲ့ ။ ကျနော်လဲ " ငါ့တော့ မပြောဘူး" ဆိုတော့ သူတို့ခန်းမှာထဲက သောက်ခဲ့တာလို့ ပြောတယ်။
ဒီတခါ ရွှေရည်မပီးသေးဘူး ထင်တယ်ဗျ ။ ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ပါစပ်ထဲ ထည့်လိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ဆွနေတယ် ။ ကျနော်လဲ ပက်လက်လှန် မျက်လုံးခံနေလိုက်တယ်။ ရွှေရည့်ပါးစပ်က မဟုတ်ဘဲ တပြွတ်ပြွတ်အသံတွေ ထွက်နေလို့ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးကြီးက ခုဏကအတိုင်းပဲ သူ့ပေါင်ကြားမှာတော့ နှင်း ကလေးဖက်ကုန်း ကာမိုးကြီးလီးကို စုပ်နေတယ်ဗျာ။ မိုးကြီးလီးလဲ ဖင်လိုးထားတဲ့ လီးပဲ။ ဒီချိန်မှာတော့ နှင်း လဲ မရွှံနိုင်တော့ဘူးပေါ့။
" ကောင်းလိုက်တဲ့ စုပ်ချက်တွေ ဘယ်လိုများစုပ်နေလဲ ဟာ"
မိုးကြီးတော့ နှင်းပလွေပေးတာကို ခိုက်သွားပီ ထင်တယ် ။ ကျနော့် မိန်းမ လီးစုပ်ကျွမ်းတာ သိပ်သိတာပေါ့ဗျာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ မိနစ်ပိုင်းလောက်ကမှ အလိုးခံထားရတဲ့ နှင်းရဲ့ ဖင်ဝလေးကလဲ စူပွ စူပွ ဖြင့် အသဲယားစရာ လီးတောင်ပြန်မာချင်လာသည်။ ခဏအကြာမှာတော့ မိုးကြီးကော နှင်းပါ ထ လာတယ် ။ နှင်းက ကျနော့်ကို
" မောင် မိုးကြီးကနှင်းကို သူတို့အခန်းဖက်ကို ခေါ်နေတယ်" တဲ့။
" ဒီမှာက ဘာဖြစ်လို့လဲ" ပြောတော့ မိုးကြီးက
" ဟဲ ဟဲ ကစားမလို့ ပြန်လာမှာပါ.. ဒါမှမဟုတ် မင်းတို့.. လာချင်လာခဲ့ပေါ့" တဲ့။
ကျနော်နဲ့ ရွှေရည်ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။ ရွှေရည်က မိုး့ကြီးကို ငါသိတယ် ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ကြည့်နေတယ်။
" ကျနော်လဲ နှင်း လိုက်ချင်လိုက်သွားလေ" လို့ပြောလိုက်တယ် ။
" မသွားခင် ကိုယ့်လီးကိုစုပ်ပေးသွားအုံးး နှင်း...” လို့ ပြောလိုက်တော့ နှင်းကကျနော့်ဆီ လျှောက်လာကာ ကျနော့် လီးကို ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး
" ရွှေရည့်ကိုပဲ စုပ်ခိုင်းလိုက်တော့ မောင်" တဲ့။
မိုးကြီးကတော့ ဘောင်းဘီကောက်ဝတ်ကာ အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီ။ နှင်းကလဲ သူ့အိတ်ထဲက လုံချည်တထည်ထုတ်ကာ ရင်လျှားဝတ်၍ အပေါ်ပိုင်းကို တဘက်နဲ့ ခြုံသွားတယ်။ ကျနော် တံခါးနားအထိ နှင်းနဲ့အတူတူထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အပေါက်ဝရောက်မှ
" နှင်း"
" ဘာလဲ မောင်"
" အစကတော့ ဟာ ရှက်ပါတယ် မောင် ကလဲဆို"
" အော် အခုက ရှက်လို့ ရတော့လို့လား အဆော်ခံလိုက်ရပြီလေ..သူများကိုပဲ မပြောနဲ့ မောင်က အရင် ရွှေရည့်ကို သွားလိုးတယ်လေ.. မောင်သာရွှေရည့်ကိုဘာမှ မလုပ်ရင် သေချာတယ် ..မိုးကြီးအတင်းတက်လုပ်လဲ တွန်းချမိမှာ"
" ဒါဆို မောင်ဖင်ချမလို့ လုပ်တော့ နာမှာ ကြောက်တယ်..ဆိုပြီး မိုးကြီးကိုကျတော့ ဘာလို့ဖင်ခံလဲ"
" အဲ အင်း ဟိုလေ မောင်စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ..အခုမှခံချင်စိတ်ဖြစ်မိတာ"
" မှတ်ထား အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဖင်ကြီးပဲ လိုးအုံမှာ"
" လိုး လိုး မိုးကြီးလိုတော့ ကောင်းအောင် လိုးပေးပေါ့နော်" ဟုဆိုကာ ကျနော့်ကို လျှာထုပ်ြပြီး ပြောင်ပြကာ တဖက်ခန်းသို့ ပြေးထွက်သွားတော့သည်။
............................................
ကျနော်လဲ အခန်းတံခါးပိတ်ကာ အတွင်းထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှ ရွှေရည်ကလဲ ကျနော်ဝင်လာတာမြင်တော့ ပေါင်ကားပေးကာ ကြိုဆိုနေတယ် ။ ကျနော်လဲ ရွှေရည့်ပေါင်ကြားခေါင်းနှစ်၍ လျှာကိုအပြားလိုက်ထုပ်ကာ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှလွတ်ခနဲ ယက်ပစ်လိုက်တယ် ။
လက်မနှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ပတ်ကိုဆွဲဖြဲကာ လျှာကို အပေါက်ထဲ ထိုးထိုးထည့်သည် ရွှေရည်ကလဲ ကျနော့်ခေါင်းကိုလက်ဖြင့် ဖိထားတယ်။
ပါးစပ်ကလဲ “ နင်လဲမခေဘူးပဲ ရဲလေး လုပ်စို့ဟာ နင့်ဟာကြီး ငါ့ထဲ ထည့်လိုက်တော့"
လို့ ပြောတာနဲ့ ကျနော်လဲ ရွှေရည့်ကို ကိုယ်တဇောင်း နေခိုင်းကာ ပေါင်တချောင်းကို လက်ဖြင့်မထားလျှက်ပုံစံဖြင့် နောက်ကနေပဲ လိုးတယ်။
" အားးးးးးးဖီးလ်းပဲဟာ.. စောက်ရမ်းဖီလ်းရတယ် ..ကိုယ့်ဇာတ်ကားကိုယ်..ပြန်ကြည့်နေရသလိုပဲ ..နင်ဟာကြီးငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေတာကို မြင်နေရတာနဲ့ကို ပီးချင်လာတယ်"
ရွှေရည့်ကတော့ မူးမူးနဲ့ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ ပြောနေပြီ။ သူပြောတာ နားမလည်တာနဲ့ " ရွှေရည် နင်ဘာပြောလိုက်တာလဲလို့" မေးလိုက်တော့ ရွှေရည့်က
" ဟိုမှာ မှန်ထဲကို ကြည့်လိုက်" ဟု ပြောသဖြင့် မှန်ကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။
မှန်တင်ခုံနဲ့ ကျနော်တို့ ကတတန်းထဲ ဖြစ်နေလို့ မှန်ချပ်ထဲမှာ ရွှေရည်နဲ့ ကျနော့ရဲ့လှုပ်ရှားမှု့ပုံရိပ်တွေက video ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒီတခါ ဒုတိယအချီဖြစ်၍ ကျနော်လဲ တော်တော်နဲ့မပြီး။ ရွှေရည်ကလဲ ကျနော့်ကို တဏှာခိုးဝေနေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကာ လိုးထား လိုးထား ဟု ပြောနေသယောင်ပင် အားပေးနေသည်။
" အူူးးးးပြီးပြန်ပြီ"
သူ ပီးသွားပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ မပီးသေး ။ မိနစ် (၂ဝ) လောက်ပင် ရှိလောက်ပြီ။ ခါးတွေလဲ ညောင်းလာတာနဲ့ ရွှေရည့်ဘေး ဝင်လှဲလိုက်တယ် ။ ရွှေရည် က ကျနော်လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးအိပ်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။
" ငါမှန်းကြည့်နေတာသိလား ရဲလေး"
အရင်းမရှိအဖျားမရှိ ရွှေရည့်စကားကြောင့်
" ဘာကိုလဲဟ"
" နင်နဲ့ငါ့ယောကျာ် ဘယ်သူ့လီးပိုတုတ်လဲ ဆိုတာပေါ့"
" ဘယ်သူက တုတ်လဲ"
" တူတူလောက်ပဲ ထင်တယ်ဟ မကွာလှဘူး ..အဖြူအမဲပဲ ကွာသွားတာ နင်လီးက မမဲဘူး ..မိုးကြီးလီးက မဲမဲကြီး အရှည်ကတော့ မိုးကြီးက နည်းနည်းပိုရှည်လောက်မယ်"
" ငါ့လီးက တောင်နေရင် (၆) လက်မခွဲရှိတယ်လေ ..ပေတံနဲ့ကို တိုင်းကြည့်ထားတာ"
" ဟုတ်မယ် ဒါကြောင့်..အဆုံးထိစုပ်လို့မရတာ ဆက်စုပ်ရင်လဲ လည်ချောင်းထဲထိရောက်သွားမှာ"
ရွှေရည်နဲ့ စကားတွေပြောနေရင်း နှင်း ကိုသတိရလာလို့ သူတို့ ထွက်သွားတာလဲ (၁) နာရီ နီးနီးရှိလောက်ပီလေ ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ဘာဖြစ်နေနေ ကိုယ့်ကွယ်ရာမှာဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်ထဲလဲ တမျိုးကြီးနေတာနဲ့ ပီးတော့ ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေကြလဲသိချင်တာနဲ့
" ရွှေရည် နင်တို့ အခန်းသွားရအောင်လို့" ပြောလိုက်တော့
" သူကသွားလေ ငါထင်ပါတယ် ..မိုူးကြီးကလဲ အောကား တွေထဲက နည်းတွေအတုခိုး အတတ်ဆန်းတာနဲ့တော့ နင်တော့ မျက်လုံးပြူးအုံးမှာပဲ အရင်ဖုံးဆက်ကြည့်ရအောင်"
ကျနော် မိုးကြီးဖုံးကိုခေါလိုက်တယ်။ ဖုံးကတခါထဲနဲ ဝင်သွားတယ်။
" အေး ရဲလေး ဘာလဲဟ"
" ဘာမှဟုတ်ပါဘူး မင်းတို့အဆင်ပြေလားလို့ မေးမလို့ပါ"
" ပြေတာမှဟိုဘက်တောင် လွန်နေသေးတယ်..မောင် ...နှင်းနှင်း ကလဲ သဘောကကောင်းဆိုတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ"
" နှင်းကို ဖုံးခဏပေးလိုက်"
" အေး ခဏ"
" မောင် ဘာလဲလို့"
နှင်းရဲ့အသံက အိပ်ချင်မူးတူးအသံလိုလို ပုံမှန်ပြောနေကြအသံမျိုးလဲ မဟုတ်။
" နှင်း အိပ်နေတာလား"
" အိပ်ပါဘူး"
" ဆွဲနေကြတုန်းလား"
" အင်း"
ကျနော် ဆက်မေးမလို့ လုပ်နေတုန်း “ ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ်” ဆိုတဲ့ အသံကြီးကဖုံးထဲကနေ ထွက်လာတယ်။
" ရလောက်ပါပြီ"
" ဟင် နှင်း ဘာပြောလိုက်တာလဲ"
" မောင့်ကို ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ..တော်ပီ..ဒါပဲ ပြောချင်တော့ဘူး လာချင်လာခဲ့" ဟု ဆိုကာဖုံးချသွားတယ်။
ရွှေရည်နဲ့ ကျနော် လဲ အဝတ်အစားဝတ်ကာ မိုးကြီးတို့ဆီ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ အခန်းရှေ့ရောက်လို့တံခါးခေါက်တော့လဲ တော်တော်နဲ့ လာမဖွင့် ။ ဆက်တိုက်ခေါက်နေလိုက်မှ “ လာပီ လာပီ ” ဆိုကာမိုးကြီးကလာဖွင့်ပေးတယ်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာလဲ နှင်းကို မတွေ့ ။ အိပ်ယာခင်းတွေကလဲ တွန့့်ကြေမွကာ အရည်တွေကလဲရွှဲလို့ အကွက်လိုက်ကြီးတွေ " နှင်းကရော" လို့ မေးတော့ " ရေချိုးခန်းထဲမှာတဲ့" ခုမှ မိုးကြီးကိုသေချာကြည့်မိတာ တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေကိုရွှဲလို့။ ပြီးတော့စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့
" ငါခုထိ တချီမပီးသေးဘူးကွ ..တဲ့"
ကျနော် လန့်သွားတယ် ။ ဒီကောင်ဘာဆေးတွေများသုံးထားလို့လဲ ။ နောက်မှသေချာမေးရမယ်။
" ငါလဲ လက်စသတ်လိုက်အုံးမယ်ကွာ.. ပီးခါနီးနေပါပီ ပီးမလားဆိုပီး ဆက်ဆွဲနေတာနဲ့ တံခါးပွင့်တာနောက်ကျသွားတာ"
မိုးကြီးက ပြောလဲပြောရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာနဲ့ ကျနော်နဲ့ ရွှေရည်လဲ နောက်က လိုက်ဝင်ခဲ့ကြတယ်။
" ဟိုက်!!" နှင်းကိုကြည့်ပီး ရွှေရည်ပြောသလိုကျနော်မျက်လုံးပြူးရတော့တယ်။
ဘိုထိုင် အိမ်သာခွက်ပေါ်မှာ နှင်းက နောက်ပြန်ခွထိုင်လျှက် လက်နှစ်ဖက်ကလဲ နောက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရတယ် ။ (လက်ထိပ်ဆိုတာ ရဲတွေသုံးတဲ့လက်ထိပ်မျိုးကိုပြောတာ မဟုတ် ။ အမဲရောင် ခပ်ထူထူကွင်းနှစ်ခုကိုအလယ်က စတီးချိတ်နဲ့ ဆက်ထားတယ် ။ ဘေးကခလုတ်ကိုနှိပ်တာနဲ့ ကွင်းနှစ်ခုကပွင့်ထွက်သွားတာ sex game ကစားနေရာမျာသုံးသည် ။ ကစားဖူသူတွေ သိလိမ့်မည်။) ဒါတင်မဟုတ် ။ ရှေ့နားတိုးကပ်ကြည့်မှ နှင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာလဲ သရေ ကြိုးကွင်းတပ် ဂေါက်သီးလုံးလောက်ရှိမည့် အနီရောင်ဘောလုံးလေဖြင့်အဆို့ခံထားရသည်။
နှင်းကတော့ မျက်နှာကို ဘိုထိုင်နှင့် တွဲလျက်ရေဇလားပေါတွင် မျက်နှာအပ်ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍မှိန်းနေသည်။
" ဟဲ့ နှင်း နှင်း"
ရွှေရည်က ပခုံးလှုပ်ကာ ခေါ်သော်လဲ နှင်းကတော့ မျက်စိဖွင့်မကြည့်သလို တုတ်တုတ်မှမလှုပ်။ မိုးကြီး တင်ချွေးများရွှဲနေသည် မဟုတ်။ နှင်း ကိုယ်ပေါ်မှာလဲ ချွေးများရွှဲနေသည်။
" မရတော့ဘူး ..နင့် မိန်းမတော့ အရမ်း ကို ဟော့နေပြီ" ဟုရွှေရည်က ကျနော့်ကို ပြောသည်။
မိုးကြီးက နှင်းရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှနေ၍ ဒူးညွှတ်ကာ နှင်း ရဲ့ဖင်ထဲသို့ သူလီးကြီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ ဟိုဖက်ခန်းမှာတုန်းကလို ချောဆီမသုံး သုံးပြီးလို့လဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ လီးဝင်သွားတာနှင့်တပြိုင်နက် ဇောင်းမှလွှတ်လိုက်သည့် မြင်းပမာ တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်တော့သည်။ နှင်းလဲ အခုမှပဲ ခေါင်းလေး မော့လာတော့သည်။ ရွှေရည်နဲ့ ကျနော်ကတော့ ဘေးမှနေကာ စိတ်ဝင်တစားစောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။
" ရဲလေး အရမ်းစိတ် ထနေပီလား" ရွှေရည်မေးတာကို ကျနော် "ဘာကိုလဲလို့" ပြောတော့
သူကကျနော် လီးပေါ်ပွတ်ပြသည်။ ဟာ ..ဟုတ်ပါရဲ့ ။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဘောင်ဘီထဲမှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်နေသည်။
ကျနော်တို့ ကြည့်နေတာ (၁ဝ) မိနစ်ခန့်ပင်ရှိလုပီ ။ အခုတော့ နှင်းကလဲ ခြေထောက်ကို အားပြုကာ ခါးကော့လျှက် မိုးကြီးရဲ့အဆောင့်ကို ဖင်နောက်ပစ်ကာ သွက်သွက်လက်လက်ပင် တန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ မျက်နှာလေးကလဲ ရမ္မက်ခိုးဝေကာ ရဲတွတ်နေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ အားပါပြင်းထန်လှတဲ့ ဖန်း ခနဲ ဖန်း ဖြင့် မီးပွင့်ထွက်လာမလား ထင်ရလောက်သည်။ မိုးကြီး က ဆောင့်အားကို အရှိန်ထပ်တင်ချင်၍နှင်းရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ အားရပါးရပင် လိုးနေသည်။ ပါးစပ် အဆို့ခံထားရ၍ နှင်း့ရဲ “ အူး အူး အား အားး ဝူး ဝူး ဝါး ဝါး ” အော်ညည်းသံတွေက လည်ချောင်ူထဲမှအဆက်မပြတ်ထွက်နေပြီ မျက်လုံးကလေးမှိတ်ရက်ဖြင့် အဆောင့်ကတော့ မပျက် နှင်းပီးတော့မည်ထင်သည် ။
ဒါကို ရိပ်မိသည့် မိုးကြီးကလဲ လက်ထိပ်ကို အမြန်ဖြုတ်၍ နှင်းကို ဂျိုင်းမှကိုင်၍ ထူလိုက်ပြီး သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်၍ လက်တဖက်ကနှင်း၏ ပေါင်တချောင်းကို မကာ ကျန်လက်တဖက်က နှင်းစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုက်ကာ တစုံတခုကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ အားပါးပါး နှင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် လီးတုကြီးကျွတ်ထွက်လာသည်။
ကျနော်လဲ ခြေရင်းနာရောက်လာတဲ့ လီးတုကြီးကို ကောက်ကိုင်၍ ကြည့်မိသည် ။ လုံးပတ်ကတော့ ကျွဲရိုင်း ဗူးလောက်ရှိမယ် ဟု ပြောတော့ ရွှေရည်က အရှည်က (၁ဝ) လက်မ လို့ပြန်ပြောသည်။
လီးတုကြီး အဖုတ်ဝမှထွက်သွားတာနှင့် တပြိုင်နက်ထဲ နှင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှလဲ စောက်ရေများကရေလောင်းချလိုက်သည့်အလား ဒလဟော စီးကျလာသည်။ ကျနော့် မိန်းမလဲ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ် တုန်ကာ မိုးကြီး လီးရှေ့မှာဒူးတုတ် မျက်နှာလေး မော့ကာရှိနေသည် ။ မျက်လုံးများကမှိတ်ထားဆဲ မိုးကြီးက နှင်းမျက်နှာရှေ့မှာ လီးကိုကိုင်၍ဂွင်းတိုက်နေသည် ။ ပါးစပ်ထဲမှ အလုံးလေးကိုလဲ သိုင်းကြိုးမှဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ် ။
ထိုစဉ် နှင်း မျက်လုံးလေးများပွင့်လာကာ မိုးကြီး၏ လီးကို အရင်းမှဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပ့ါးစပ်ထဲသို့ တဆုံးထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥမဲမဲကြီးတွေကိုလဲ ပါးစပ်သို့ ထိုးသိပ်ထည့်နေသည်။ ယခုဆို မိုးကြီး၏ လီးတံနှင့်လဥနှစ်လုံးမှာ နှင်း၏ပါးစပ်ထဲ၌ လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ မိုးကြီးကဝင်စရာမရှိတော့သော်လဲ နှင်းရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ကပ်ဆောင့်နေသေးသည်
နှင်းကလဲ မိုးးကြီးရဲ့ ခါးကိုဖက်ကိုင်ကာ ဆွဲယူနေသည်။ အသံနက်ကြီးဖြင့် အားးးးခနဲ့ အော်လိုက်သည့်မိုးကြီး၏ အသံက ဘေးခန်းတွေကြားမှာပင် စိုးရသည်။ နှင်းပါးစပ်ထဲမှာ ဒီကောင်ပီးသွားပြီ မိုးကြီးကသူ့လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်မှ နှင်း ရဲ့ပါးစပ်ထဲမှလရည်များစီးကျလာတော့သည်။
........................................
အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment