နှောင်းနောင်တ အပိုင်း ( ၃ )

နှောင်းနောင်တ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - Steven Law

ဦးထွန်းဇော်မှာ သမီး အတွက် ရတက် မအေးရပါဘူး။ ခင်ငြိမ်းနဲ့ လက်ထပ်မယ့် ကိစ္စလဲ မဖြစ်မြောက်နိုင်တော့ပဲ သမီးအရေးက အရေးကြီးခဲ့ရပြီ။ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းကလည်း နားလည်ပါသည်။ ရတီ့ကို ကူညီရှာပေးရင်း ဆုရည်အိမ်ကို ရောက်ခဲ့ရသည်။ ဆုရည်အမေရဲ့ ပြောဟန်ဆိုရဟန်ကို သဘောမကျပေ။

" ဦးထွန်းဇော်ရေ ကျမလဲ ရတီကိုပြောပြပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရတီက ဦးထွန်းဇော် ဒီကို ရောက်လာတယ်  ဆိုတော့ ကျမတို့ အိမ်မှာ မနေတော့ဘူး ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်လေ၊ ကျမ ဘယ်လိုမှ တားမရဘူးရှင်၊ ကျမလဲ ကျမ အပြစ်တွေကြောင့် ဦးထွန်းဇော်ကိုလဲ အကြောင်းမကြားရဲဘူး၊ ကျမဘာသာပဲ ကျိတ်စုံစမ်းနေပါတယ်ရှင်၊ ကျမကိုခွင့်လွှတ်ပါရှင်"

" အမ သမီး ဆုရည်ကရော မသိဘူးလား"

" ဆုရည်ကိုလဲ ကျမရှာခိုင်းထားပါတယ်။ သူသွားတတ်တဲ့ နေရာနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းတွေဆီကိုလဲ မေးခိုင်းနေတာ။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလဲ သူတို့ဆီမလာဘူး ပြောကြတယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗျာ၊ အကယ်လို့ ဆက်သွယ်လို့ရရင် ကျနော်ဆီ ဖုန်းဆက်ပေးပါ"

" ကျမ ဆက်ဆက် ဖုန်းဆက်ပါ့မယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါဗျာ"

ကိုထွန်းဇော် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ရသည်။ ကိုဇော် ဒီအမျိုးသမီးတော့ တစ်ခုခုလိမ်နေသလိုပဲ၊ ကျမစိတ်ထဲ သိပ်မသင်္ကာချင်ဘူး။

" သူ့ကိုလဲ စောင့်ကြည့်ရ ရမှာပေါ့"

ရတီအဖေ ဦးထွန်းဇော်ပြန်သွားတော့ ဆုရည်အမေ ကဆုရည်ကို ဖုန်းဆက်တယ်။

" မေမေ ပြောလေ"

" ရတီအဖေ လာသွားတယ်၊ ဟိုအမျိုးသမီးလဲ ပါတယ်သမီး၊ ရတီဘယ်မှာ နေတယ်တော့ မပြောလိုက်ဘူး၊သမီးလဲ မသိလို့ စုံစမ်းနေတယ်ပဲ ပြောလိုက်တယ်"

" ဟုတ်လား မေမေ"

" ဟုတ်တယ် သမီး၊ သူတို့က မေမေကိုတောင် မယုံသင်္ကာအကြည့်နဲ့ ကြည့်သွားတယ်လေ"

" ဟုတ်လား မေမေ"

" ခု အနားမှာ ရတီရှိလား"

" မရှိဘူး မေမေ"

" ရတီကို ပြောလိုက် နင့်အဖေ၊ ဟိုအမျိုးသမီးနဲ့ ယူသွားသလား မသိဘူးလို့"

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ"

" သူတို့ မေမေကို စောင့်ကြည့်လောက်တယ်၊ မေမေလဲ သတိထားရမယ်၊ အိမ်ရောင်းပြီး ရှောင်ရမလားလို့"

" ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ မေမေ"

" သမီး ဘယ်သူ့မှမပြောနဲ့၊ ရတီပိုက်ဆံတွေကို မေမေတို့ရအောင် ယူမယ်"

" မေမေကလည်း မကောင်းပါဘူး၊ ရတီက သမီးအပေါ် အရမ်းကောင်းတာကို"

" သမီးမသိပါဘူး ရတီက သူ့အဖေနှင့် အဆင်ပြေသွားရင် သမီးကို လှည့်ကြည့်တော့မှ မဟုတ်ဘူးလေ၊ သမီးက အရင်အတိုင်းပဲ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေရမှာ၊ သူ့ပိုက်ဆံတွေကို အမေကယူတယ်ဆိုတာလဲ သမီးလေးအတွက်လေ"

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ"

" မေမေတို့ လိမ်မှန်း သိရင် ရတီအဖေက အမေတို့ကို တစ်ခုခုပြန်လုပ်နိုင်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ အမေက အိမ်ရောင်းပြီး ရှောင်ရမယ်။ ရတီပြန်မလုပ်နိုင်အောင် သူ့အားနည်းချက်တစ်ခုခုကို ချုပ်ကိုင်နိုင်ဖို့ လိုတယ်သမီး၊ မဟုတ်ရင် မေမေ ထောင်ကျမှာ"

" သမီး ကြံပါမယ်"

" သမီးဆီက အဆင်ပြေမှ မေမေဘက်က ဆက်လှုပ်ရှားမယ်၊ သမီး မေမေတို့ရမှ ာသိန်းငါးရာနှော်၊ သမီးစဉ်းစားပြီးမှလုပ်"

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ၊ ရတီ လာနေတယ် မေမေ ဖုန်းချလိုက်မယ်"

" အေး သမီး"

ဆုရည်စဉ်းစားမိတဲ့ အချက်က ရတီမှာ ခုထိရည်းစားဆိုတာ ရှာတွေ့သေးဘူး။ အားနည်းချက် မရှိရင်ရှိအောင် လုပ်ရမှာပဲလေ။ အခုရတီနှင့် ကိုရဲတို့ နေဖူးကြပြီ၊ ဒါကိုပဲ ဗီဒီယိုရိုက်ရင် ကောင်းမလား၊ ဒါပေမယ့် ဒါ သူ့ရည်းစားနှင့် သူနေတာ၊ ဒီကိစ္စမျိုး ဖြစ်ခဲ့ရင်လဲ ကိုရဲ တာဝန်ယူလိုက်ရင်ဖြစ်တယ်။ ဒီတော့ ကိုရဲလဲတာဝန်ယူချင်တဲ့ စိတ်မဖြစ်ပဲ ရတီနှင့် ရတီ့အဖေ လုံးဝခေါင်းမဖော်နိုင်တဲ့ အရာမျိုးကို ကြံစည်ရင် ဘယ်လိုစီစဉ်မလဲ။

ပိုက်ဆံရှိတဲ့ လူတွေအတွက် သိက္ခာကျစေတဲ့ အလုပ်မျိုးကို ချုပ်ကိုင်ထားနိုင်မှ တကယ့် အားနည်းချက်ဆိုတော့ သိက္ခာတရားပဲ။ ရတီကို ထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့ ရတီအားနည်းချက်မျိုးကို ရအောင် ဆုရည်ကြိုးစားရတော့မယ်။

" ဆုရည် ဘယ်က ဖုန်းလဲ"

" မေမေ့ဆီက ဖုန်းရတီ၊ နင့်အဖေလေ ဟို မိန်းမကြီးနဲ့ အိမ်လာသွားတယ်တဲ့ .. ယူပြီးပြီလို့ပြောတယ်တဲ့။ အခုကျတော့ နင့်အဖေကို သူကနိုင်နသေလိုပဲ တဲ့၊ မမေကေ ဒီလိပ်စာကို မပေးလိုက်ဘူးတဲ့"

" အေး ကောင်းတယ်၊ ငါတို့ ဘာသာငါတို့ အေးဆေးနေလို့ရသားပဲ"

" ဟုတ်တယ် ၊ နင်သွားရင် ဟိုက မိထွေးဖြစ်တော့ နင်သွားရင် နင့်ကိုအနိုင်ကျင့်မယ်၊ ပြီးတော့ အပျိုကြီးမဟုတ်လား ဇီဇာကြောင်ပြီး နင့်ကိုတချိန်လုံးပြောနေရင် နင်ဘဲ စိတ်ညစ်ရမယ်"

" အင်း ငါ့အဖေ တကယ်ပဲ လက်ထပ်လိုက်ပြီလား မသိဘူးနှော်"

" ဘာမှစိတ်မညစ်နဲ့ နင်ပျော်အောင်နေ ၊ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ"

" ရပါတယ်ဟာ"

" နင်စိတ်ညစ်သွားမှန်း သိပါတယ်ဟာညနေ KTV သွားပြီးစိတ်ညစ်ဖြေရအောင်"

" ငါတို့ နှစ်ယောက်တည်းလား"

" ကိုအောင်နှင့်ကိုရဲပါ ခေါ်မှာပေါ့ဟ"

" အေး မဆိုးဘူး"

" ငါသူတို့နှစ်ယောက်ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်'"

" ဆက်လိုက်လေ"

ကိုအောင်အောင်ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ လာမယ်တဲ့၊ ကိုရဲဆီကို တစ်ခါဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

" ဟလို ကိုရဲ"

" ဆု ဘာကိစ္စ"

" ဆုနဲ့ ရတီညစ်နေလို့ ညကျ KTV သွားမလို့လေ"

" ဟုတ်လား အင်းသွားလေ"

" ကိုရဲ လာမယ် မဟုတ်လား"

" ဆုခေါ်တော့ မလာဘဲ မနေရဲပါဘူး"

" ရတီကြောင့် မဟုတ်လား"

" သူလဲပါပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် တလောက ဆုနှင့်အောင်အောင်တို့ ဧည့်ခန်းမှာ လုပ်ကြတော့ ဆုဟာလေးကိုပဲ သတိရနေတာ"

" ဟာ ကိုရဲကလဲ"

" တကယ် ဆု ဟာလေးက မိုက်တယ်၊ အပေးလဲကောင်းတော့ အောင်အောင်ကိုတောင် မနာလိုတော့ဘူး"

ရေကန်အသင့် ကြာအသင့်ပါပဲ။ ကိုရဲကို စည်းရုံးလို့ ရလောက်ပြီ။

" အမယ် ရတီသိမှာ မကြောက်ဘူးလား"

" ဆုသာ ကိုယ့်ဘက်မှာရှိနေရင် မကြောက်ဘူး"

" ခစ်ခစ်ခစ်"

" တကယ်ပါဆု ကိုရဲလဲ ဆုကိုပြုစုချင်တာ"

" ဟွန့် မရပါဘူး၊ ကိုကိုရှိနေတာကို"

" ကိုအောင်မရှိတဲ့ အချိန်ပေါ့"

" မရပါဘူးနှော်၊ သူများပစ္စည်းကျသုံးချင်တယ်၊ ကို့ပစ္စည်းကျတော့ နှမြောနေလို့မဖြစ်ဘူး"

" မနှမြောပါဘူး ဆု"

" တကယ်လား အဲဒါဆို ဆုတို့နဲ့တွေ့ရင် ကိုအောင်နဲ့ရတီကို ပေးတွေ့မလား"

" ရတီ လက်မခံရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" ကိုရဲ ကြံစည်ပေါ့"

" အိုကေ ဆေးဝယ်ခဲ့မယ်၊ မူးအောင်တိုက်ပြီး လုပ်ကြမယ်"

" ဟယ် လူဆိုးနှော်"

" ဆုကျတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"

" ကိုအောင်နဲ့ ညှိပေါ့"

" အိုကေ ၊ဒီနေ့လာခဲ့မယ်"

"အင်း"

ညဘက်ရှစ်နာရီခန့် ကိုအောင်နှင့်ကိုရဲ ရောက်လာကြတယ်။ ရတီနှင့်ဆုပြင်ဆင်ပြီး ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ KTV မှာ အရက်ရော ဝိုင်ရောမှာပြီး သောက်စားရင်း သီချင်းဆိုကြတယ်။ ရတီက စိတ်ညစ်နေသူမို့ ပိုတိုက်ကြတယ်။ ဝိုင်မှာ အရက်ရောထားတော့ နှစ်ပင်လိမ်ကုန်တယ်။ ရတီ တော်တော်မူးနေမှ တွဲပြီးခေါ်ခဲ့ကြတယ်။အခန်းထဲရောက်တော့ ကိုရဲက ရတီအဝတ်တွေကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။

ဆုနှင့် ကိုအောင်ကအပြင်မှာ ကျန်နေပြီး ထုံးစံအတိုင်း နမ်းစုပ်နေကြတယ်။ ကိုရဲအပြင်ကို ထွက်လာပြီး

" ကိုအောင် ရတီဟာ ကြည့်မလား၊ သိပ်လှတယ်"

" ဟာကြည့်ရမှာပေါ့ကွာ တလောကမင်းပဲ ဆုဟာကို ကြည့်သွားတာပဲ"

" ဟွန်း ကိုကိုနှော်"

" ဆုကလဲကွာ ငရဲက ဆုဟာကြည့်ထားတာ ကိုကိုလဲ ပြန်ကြည့်ရမှာပေါ့"

" ကိုရဲတော်ကြာ ကိုကိုက ရတီဟာ ကြိုက်သွားလို့ လုပ်ချင်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"

" ဟားးဟားး ငအောင် လဲလုပ်မလား"

" ဟားးး ဆုသာခွင့်ပြုလို့ကတော့ လုပ်ပြီးသားကွ"

" ဟာ ကိုကိုနှော်"

" ဆုကလဲ တစ်ခါတည်းပဲ လုပ်မှာပါ"

" ဟင့် မရဘူး၊တော်ကြ ာဆုကို ပစ်သွားမှာ"

ကိုအောင်အောင် ဆုရည်ကို လမ်းခွဲသွားနိုင်မှန်း ဆုရည်သိပြီးသာပါ။ ဒါပေမယ့် လောဘကိုကျ အဆုံးမသတ်နိုင်တော့ ဆက်ပြီး မီးစင်ကြည့်ကရမှာပေါ့။

" မပစ်ပါဘူးကွာ"

" ဒီလိုလုပ်ကွာငအောင် ၊ဆုကိုလဲ အဝတ်ချွတ်ပေး၊ ငါကရတီအဝတ်တွေ ချွတ်ပြီးပြီ"

" တကယ်လား"

" တကယ်ပါဆို ဆုရောမင်းရော ဝင်ကြည့်"

" ရတီ အဝတ်ချွတ်ထားရင် ဆုကိုလဲ ချွတ်ပေးမယ်"

" ဟာကွာ ကိုကိုနှော်"

ဒီနေရာမှာ ဆုရည် အတွက် စွန့်စားရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ တသက်လုံး ရှာမရတဲ့ ငွေကြေးကို အရှက်နဲ့ စွန့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ။ ကိုအောင် ဆိုတာကလဲ ဆုရဲ့ ပထမဆုံးရည်းစားမှ မဟုတ်တာ။ ကိုရဲတစ်ယောက်ဆီအလိုးခံရလဲ မထူးဘူးလေ။ ရမယ့်ငွေကြေးက သိန်းငါးရာဆိုတော့ ဆု စွန့်စားရဲပြီပေါ့။ ဆုရည်နဲ့ ကိုအောင် ကကိုရဲနောက် လိုက်ခဲ့တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ရတီက အဝတ်အစားမဲ့ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတယ်။

" တွေ့လား ကိုအောင်"

" အင်း "

" ဆုလဲချွတ်လေ"

" ဟင့် ကိုရဲအရင်ကလဲ ကြည့်ပြီးသားလေ"

" အခုအသေးစိတ် ကြည့်မှာ"

" ဟင့် ကိုကိုချွတ်ရမှာလား"

" အင်းလေ"

" ဟင့်"

ဆုရည် အဝတ်တွေချွတ်တော့ ကိုရဲရောကိုအောင်ပါ ချွတ်လိုက်ကြတယ်။ ကိုရဲရော ကိုအောင်ပါ လီးတွေတောင်ပြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေပြီ။ နှစ်ယောက်သား ယှဉ်ရပ်နေတုန်း ဆုရည်က

" ဟီး ကိုရဲ  ရတီနိုးလာရင် သူ့ဟာကို လူနှစ်ယောက် အသေးစိတ်ကြည့်နေတာကို ပြလိုက်ရင် သူဘယ်လောက် ဒေါသထွက်မလဲ မသိဘူး။ အမှတ်တရ ဓာတ်ပုံရိုက်ထားလိုက်မယ်"

ဆုရည်က အကြံနှင့်မို့ ခုလိုပြောလိုက်တယ်။

" ပြဿနာတက်မယ်"

" မတက်ပါဘူး ကိုရဲကလဲ"

" ဟားဟား ငါတို့ အဲလိုဆို ဘယ်လို ပိုစ့်ပေးရမလဲ"

" ကိုရဲက လုပ်နေတဲ့ပုံ ၊ကိုကိုက နို့ကိုင်ပေးနေတဲ့ ပုံပေါ့"

" ဟားးဟားး"

" နေအုံး ကိုရဲင ါအရင်ကြည့်ပါရစေ"

" ကြည့်ကွာကြည့် အားရအောင် ကြည့်"

ကိုအောင်က ရတီရဲ့ ဖုဖောင်းနေသော ပိပိပိကို သေချာဖြဲပြီး ကြည့်နေစဉ် ဆုက ဓာတ်ပုံရေ ာဗီဒီယိုပါရိုက်ထားလိုက်တယ်။ ကိုအောင်က ရတီနို့ကို စို့လိုက်ရာ

" ဟာ ဟေ့ကောင် အဲဒါမပါဘူးလေ"

ဆုက ဗီဒီယိုကို အမိအရရိုက်ထားလိုက်တယ်။ ကိုရဲက ရတီပေါင်ကို မပြီး လီးထိုးသွင်းတဲ့ အချိန်မှာ ကိုအောင်က ရတီနို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့နေတယ်။

" ဟေ့ကောင် မင်း ရတီ့ နို့ကိုစို့တယ်နှော် ဆုနို့ကိုလဲ ငါစို့မှာနှော်"

" စို့ပေါ့ကွာ"

ကိုရဲက ရတီကို လိုးရင်း ပြောနေတယ်။ ကိုအောင်က နို့စို့နေရာက အားမရပဲ ရတီပါးစပ်ထဲ လီးထည့်တော့

" ဟာ ဟေ့ကောင် ဆုတွေ့လား ကိုရဲကိုလဲ ဆုကလုပ်ပေးရမှာနှော်"

" အာ အဲဒါဆို ငါလဲလုပ်မှာ"

အရက်နဲ့ဝိုင် နှစ်ပင်လိမ်ပြီး မူးနေသေ ာရတီမှာ ဘာမှ မသိပေ။ မိမိပါးစပ်ထဲ လီးဝင်နေသည်ကိုလဲ မသိတော့ပေ။ တစ်ယောက်က ပါးစပ်လိုးပြီးတစ်ယောက်က အဖုတ်ကို လိုးနေကြတော့သည်။ ဆုရည်လည်း မူဗီရိုက်လိုက်ပြီး ဖုန်းကို  ထားလိုက်ပြီး

" ကိုအောင် ရတီ နိုးသွားမယ်လေ၊ ဒီကိုလာခဲ့တော့"

" အင်းပါ ဆု၊ ရတီကအိပ်ပျော်နေတော့ အသေကောင် လုပ်နေရသလိုပဲ"

" ခစ် ခစ်ခစ် သူက လုံးဝ အိပ်ပျော်နေတာကိုး"

ကိုအောင်အောင်က ဆုဆီကိုသွားလိုက်ရာ ဆုက ကိုအောင့်လီးကို စုပ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ် ပြွတ်  ပြွတ်"

ကိုရဲလဲဆုနဲ့ ကိုအောင်လုပ်နေတာ မြင်တော့ စိတ်ကပိုကြွလာပြီး

" ငအောင် လူလဲ လိုးရအောင်ကွာ"

" ဆု  ကိုရဲနဲ့ခံလိုက်ပါလား၊ ရတီကို ကိုကို လိုးချင်လို့"

" ဟာ ကွာ မရပါဘူး"

" ဆု  ငအောင်က ရတီ့ပါးစပ်ကို လိုးထားတယ်နှော်။ ဆုပါးစပ်လဲ ကိုရဲလိုးမှာ၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား ငအောင်"

" အင်း ဟုတ်တယ်"

" အာ ကိုကိုနှော် ဆုနှစ်ယောက်လုံး မခံရဲဘူး"

" ငအောင်လာကွ ာရတီကို လိုးလိုက်၊ ဆုကိုငါပြုစုမယ်"

" ကိုအောင် လုပ်ပါဦး ကိုရဲက တကယ် လုပ်မယ့်ပုံ"

" ဘာဖြစ်လဲ ဆုကလဲ ကိုကိုလဲ ရတီကို လိုးရတာပဲ ဥစ္စာ"

" ကိုကို သိပ်ရက်ရောနေတာလား"

" ဆုကလဲကွာ အခု ဖီးအရမ်းလာနေလို့ပါ"

" မလုပ်ပါနဲ့ ကိုရဲရယ် တော်ကြာ ရတီနိုးသွားပြီး ပြသနာတွေ တက်ပါ့မယ်"

" နှစ်ပင်လိမ်ပြီး လုံးဝအိပ်ပျော်နေတာ နိုးမှာ မဟုတ်ဘူး"

" ဒါဆိုလဲ ဒီလိုလုပ်လေ ကိုရဲကို ကို့ကိုရတီနှင့်ပေးတွေ့လိုက်လိုက်တော့။ မူဗီ ရိုက်လိုက်မယ်။ ပြသနာတက်ခဲ့ရင်လည်း မူဗီနဲ့ ပြရမှာပဲ"

" ဆု ငါတို့က ရတီကျတော့ လုပ်ပြီး ဆုကျတော့မလုပ်ရင် ပြသနာ ပိုတက်မယ်"

" သူသိတာမှ မဟုတ်တာ"

" နင်ဗီဒီယို ရိုက်ချင်လို့ ငါတို့ကိုလုပ်ခိုင်းတာလို့ ရတီ့ကို ပြောလိုက်မှာနှော်"

" ဟာ ကိုရဲ သစ္စာမဖောက်ရဘူးလေ"

" နင်စဉ်းစားလေ ရတီ ကျတော့ ငအောင်က ပါးစပ်လိုးသွားပြီးပြီ ၊ ငါကျတော့ နင့်ကို မလုပ်ရတော့ မျှတမှု့ မရှိဘူးလေ"

" အာ ကိုရဲကလဲ"

" ငအောင်က ရတီကိုလုပ် ငါကလဲ ဆုကိုလုပ်မယ်၊ ဒါမှမျှတမှု့ရှိမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား ငအောင်"

" အေးပါကွာ"

" ဒါမှမဟုတ်ရင် နင့်ဖုန်း ငါ့ပေး အားလုံးပြန်ဖျက်မယ်၊ နောက်ကျရင် ငါက ရတီကို ပြန်ပြောမှာ"

မူဗီတော့ အဖျက် မခံနိုင်ပေ။ မူဗီသည် ရတီရဲ့ အားနည်းချက်ကို ချုပ်ကိုင်နိုင်သည့် အရာ၊ မတော်တဆ အမေ့ကို တရားစွဲလျှင် အမေက မိမိအတွက် လုပ်ပေးရကျိုးနပ်မည် မဟုတ်ပေ။ ကိုရဲတစ်ယောက်ကို ခံပေးရလို့ ထူးလာမည်လဲ မဟုတ်ပေ၊ နောက်ဆုံးတော့ မိမိရှေ့ရေးအတွက် စဉ်းစားကာ လုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး..

" အင်းပါ လုပ်ပေးပါ့မယ်"

" ဒါမှပေါ့ ဟုတ်တယ် ကိုရဲ မင်းပြီးပြီလား"

" ဘယ်က ပြီးမှာလဲကွ ာအသေကောင် လုပ်နေရသလို ဖြစ်နေတာ"

" မပြီးသေးရင် မင်းဆုကို ဆွဲလိုက်တော့"

" အိုကေ"

ကိုအောင် ရတီပေါင်ကို မတင်ပြီး လိုးရန်ပြင်တော့ ဆုရည် ဖုန်းယူပြီ းခနရိုက်လိုက်သည်။

" ရတီမြန်မြန်ရိုက်ဟာ ငါနင့်ကို လုပ်ချင်နေပြီ"

" အင်းပါ ကိုရဲ"

" လာ ဆု စုပ်ပေးအုံး"

" ဟင့် ကိုရဲ မလုပ်ပေးရင် ဆုက မစုပ်ပေးဘူး"

" ဟားးးဟားး"

ကိုရဲလဲ ဆုကျေနပ်အောင် ဆုပိပိကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ ဆုလဲ ကိုရဲကျေနပ်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။

" Doggy ဆွဲမယ် ဆု"

ဆုမှာ ကိုရဲပြောသလို ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲက ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဂျေလီထုတ်ကို ယူပြီးနောက် ဆုရဲ့ပိပိထဲ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

" ဗျိ ဗျစ်  ဗျစ်"

" အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းး""

နီညိုရောင် ဖင်ပေါက်ဝကို ကြည့်ပြီး

" ငအောင် မင်း ဆုကို ဖင်ချထားလား"

" အင်း ချထားတယ်လေ"

" အာ ကိုကို"

" ဟဲ့ ကောင် ငရဲ ဘာလဲ မင်းက ဆုဖင် ချမလို့လား"

" ချပါဘူးကွာ မင်းချရင်တော့ ညှပ်လိုးလေးပေါ့"

" ဟာ.....ကောင်းသားပဲ ငါလဲ လုပ်ဖူးချင်နေတာ"

" မရပါဘူးနှော် ၊ဟွန်း တစ်ယောက်ချင်းပဲ"

" ဘာထူးမှလဲ ဆုရယ်၊ လုပ်မယ့်လုပ်တော့လဲ အကုန်လုပ်မှာပေါ့ ။ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား ငအောင်"

" အေးပါကွာ မင်းသဘောပါ"

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>