ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)
ရေးသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ
မို့မို့….ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ…မျက်နှာကြောကို မတည့် လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံကချွဲချွဲနဲ့ သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူ တဲ့….။ မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်းမသိ။ မို့မို့မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူ လာနေမယ်တဲ့….မမယောက်ျားယူမှာလားလို့မေးတော့….
“ မို့မို့…နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်….”
တဲ့….ပြီးတော့ မို့မို့ကငယ် သေးတယ်တဲ့….။ မို့မို့…မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ….မပြောရဲလို့….မို့မို့အသက် (၁၅) နှစ်ထဲရောက်နေပြီ….အပျိုဖြစ်တာ တောင် တစ်နှစ်ကျော်ပြီ…ပြီးတော့အထက်တန်းကျောင်းသူ ( ၉ ) တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။
အဲဒီလူကြီး ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့…မသိသေးဘူးတဲ့….ကောင်းရော….။အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ် ကို ခဏခဏလာဖူးတယ်။ မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေးလိုဆက်ဆံသလိုပဲ….မကြိုက်ပါဘူး။ ပြီးတော့ရှိသေးတယ်….လူကို ကြည့်ရင် မျက်နှာကိုကြည့်ပေါ့….သူကဒီလိုမဟုတ်ဘူး….မို့မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးတွေနဲ့ ကြည့်တတ် တယ်။ မို့မို့သိပါတယ်….ဒီလူကြီးအိမ်မှာလာနေရင် မမနဲ့အတူတူအိပ်မယ်ဆိုတာကိုလေ….မို့မို့စိတ်ညစ်တယ်….မမကိုလည်း မပြောရဲ ဘူး။
မမခင်သီတာက မို့မို့ရဲ့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ဝမ်းကွဲအစ်မ….ပြီးတော့…မို့မို့ကိုမိဘလိုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သူ… မို့မို့ ( ၄ ) နှစ်သမီးလောက်က မို့မို့ အဖေနဲ့အမေ နောက် မမခင်သီတာရဲ့ အဖေနဲ့အမေ မမရဲ့အစ်ကို သူတို့အားလုံး တွံတေးတူးမြောင်းထဲ မှာ သင်္ဘောနစ်တဲ့ထဲပါသွားကြသည်။
အဲဒီနောက် မို့မို့ကို မမခင်သီတာက ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့ရသည်။ ဒီတော့ မို့မို့က မမခင်သီတာကို မလှန်ရဲတာလည်း မဆန်းပေ….။ အဲဒီ မျိုးဝင်းသူ ဆိုတဲ့လူကြီး အိမ်မှာလာနေရင်….ဘယ်လိုဆက်ပြီးစခန်းသွားရပါ့မလဲ ဟူသောအတွေးတွေက မို့မို့၏စိတ်ကို ညစ်နွမ်း စေလေသည်။
အစိမ်းရောင် မီးလုံးလေးက ဖိုက်ဝပ်(က်)လေးပင် ဖြစ်ပေမယ့် အမှောင်ကြီးစိုးမှုကြောင့် အခန်းထဲတွင်လင်းလင်းထိန်ထိန်ဖြစ်နေ သည်။ မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အင်္ကျ ီကျယ်သီးလေးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်။ ခင်သီတာမှာ ရှက်ရွံ့အားနာသော မျက်နှာလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူကို ကြည့်ရင်း….
“ အို…အို….နေပါစေ….ကိုဝင်းရယ်….သီတာ့ ဖာသာဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….” ဟု ပြောရှာသည်။
“ ရှက်မနေပါနဲ့ သီတာရယ်….ကိုဝင်း ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….ဟုတ်လား….”
ပြောရင်း….မျိုးဝင်းသူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေရာ ဘရာစီယာလေး မလုံမလဲကာကွယ်ထားသော ခင်သီတာ၏ ရင်သား နှစ်မွှာမှာ ရုန်းကန်၍ထွက်လာတော့ရာ….ဒါကိုကြည့်ရင်းမျိုးဝင်းသူ၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်၍သွားသည်။
“ သီတာက သိပ်လှတာပဲ….ဒါကြောင့်…ကိုဝင်းက သိပ်ချစ်နေမိတာ….”
မျိုးဝင်းသူက ပြောရင်း….သူမ၏ ဘရာစီယာလေးရော ထမီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်လေတော့ရာ ခင်သီတာမျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွား ရလေသည်။ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ရင်းမှ အတွင်းခံ အသားကပ်ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးမှလွဲ၍ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါသော အသား ဆိုင်တွေက မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကိုထလို့မဆုံးအောင် ဖြစ်နေချေသည်။
“ အို….ကိုဝင်းကလည်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ….”
လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်ယှက်တင်ရင်း ခင်သီတာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလိုက်သည်။
“ နေပါအုံး….သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင်ကြည့်ပါရစေအုံး….သီတာ တစ်ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကိုချစ်စရာကြီး….ဟင်း…ဟင်း ….ကိုတော့ သိပ်ချစ်နေပြီ အချစ်ရယ်….သိပ်ချစ်နေပြီ….”
မျိုးဝင်းသူက တုန်ယင်သောအသံဖြင့် တတွတ်တွတ်ပြောရင်းက ခင်သီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရာ လက် လေးဆစ်ခန့်ဟာသွားပြီး….အတွင်းမှ ဝင်းဝါသော ဖားခုံညှင်းမို့မို့လေးက ဝင်းကနဲပေါ်ထွက်လာတော့ရာ….မျိုးဝင်းသူမှာ စိတ်ကို မချုပ်တီး နိုင်တော့သည့်အလား….သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအားကြုံးကနဲပွေ့ဖက်၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးနောက်…ကျော့ရှင်းသော သူမ ၏ လည်တိုင်လေးကိုအငမ်းမရနမ်းလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး….ခင်သီတာမှာ မျက်နှာလေးကိုမော့၍ နီ တာရဲနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်မွှာက ဖွင့်ဟ၍လာသည်။
မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာအား နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့၍ အသက်ကိုအောင့်ကာခပ်ပြင်းပြင်းနမ်းယူလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးများပြာ ဝေသွားတော့သည်။ ထို့နောက်…မျိုးဝင်းသူကသူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်ရာ ခင်သီတာကလည်း အယ်နေသောဖင်ကြီးကိုကြွ၍ပေးသဖြင့် ဘောင်းဘီလေးမှာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘဲ…ကိုယ် လုံးတီးလေးဖြစ်သွားလေသည်။
မျိုးဝင်းသူသည် ခင်သီတာ ကိုယ်လုံးလေးအား မွေ့ယာပေါ်သို့အလိုက်သင့်လေးချပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့….ခင်သီတာ၏ ရှိုက် ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့ဖြင့်ကိုယ်လုံးလေးမှာ မီးရောင်စိမ်းလဲ့လဲ့အောက်ဝယ် မြင်ရသူအသက်ရှူမှားလောက်အောင် အလှကြီးလှနေပေသည်။ ဝင်းဝါသော အသားစိုင်များအောက်ဝယ် ပိတုံးရောင်ဆံနွယ်လေးများကဖရိုဖရဲလေးကျနေသောကြောင့် ခင်သီတာ၏ အလှမှာ စာဖွဲ့မကုန်နိုင်အောင် ဖြစ်နေလေသည်။
မောက်မို့ဖောင်းကြွလျှက်ရှိသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း သူမမှာ ပက်လက်လေးနေသည်ဖြစ်၍နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်သို့ အိစက်နေကြလင့်ကစား သိသိသာသာကြီးပင် မို့မောက်ထနေပြီးအသက်ရှူလိုက်တိုင်း ထ၍နေလေသည်။
မျက်စိအောက်ဝယ် ထင်ထင် ရှားရှားကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်နေရသော ခင်သီတာ၏ အလှကြောင့် မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်တွင်းမှာလည်း ရမ္မက်မီးကတညီးညီးခေါ်ဆောင် လာခဲ့ပြီး မုန်ယိုနေသော ဆင်ကြီးပမာဖြစ်လာခဲ့ကာ….သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကိုချွတ်ချလိုက်တော့သဖြင့် တုတ်ခိုင်သောသူ၏ လီး ကြီးမှာ ဖြောင့်တန်းထောင်မတ်စွာထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။
မျိုးဝင်းသူသည် သူမ၏ ကိုယ်ဘေးတွင် အလိုက်သင့် ဝင်အိပ်လိုက်ပြီးနောက်....ခင်သီတာ၏နို့သီးလေးများကို ပါးစပ်ဖြင့် အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူလိုက်လေရာ….ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရသည်။ သူမ၏ မျက်နှာကို ကြည့် လိုက်တော့ ရမက်ခိုးရီဝေနေသည့်မျက်လုံးများဖြင့် သူ့အားပြန်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။
“ ချစ်တယ်နော်….သိလား….”
“ ချစ်တာပေါ့….ကိုဝင်း ရယ်….”
ခင်သီတာ၏ ညို့မြူတောင့်တသော အသံလေးက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်။ထို့နောက်….မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အိ တင်းပြီး ထိရက်စရာမရှိသော ပေါင်တန်ထွားထွားကြီးများအားသူ၏ဒူးခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုးကာခွဲလိုက်ပြီးနောက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများ ကြားသို့ဝင်လိုက်သည်။
ထိုအခိုက်….ခင်သီတာ၏ ပေါင်တံကြီးအရင်းမှ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဟက်တက်လေးကွဲနေပြီးအဆင်သင့်လေးဖြစ်နေလေသည်။ မျိုး ဝင်းသူသည် အစွမ်းကုန် မာန်ထနေသော သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးအား ညာလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားမှ တွင်းဝလေးဆီသို့ ဖိကပ်၍ ထောက်လိုက်သည်။
“ အို….ဟင့်….”
ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက်….လီးကိုအားနှင့်အသာဖိ၍ သွင်းလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲသို့ တဒစ် ဒစ်နှင့် တထစ်ချင်း နစ်ကာဝင်သွားတော့သည်။
“ ဗြစ်…ဗြစ်….အင့်….အင့်….အင်း….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း…..”
ခင်သီတာမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးအား သူမ၏ သွယ်တန်းသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားပြီးနောက်….တဟင်း ဟင်းဖြင့် ညီးညူနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက လီးကိုတစ်ခါတည်းအရင်းထိဖိမသွင်းသေးဘဲ တစ်ဝက်လောက်တွင် ရပ်ထားလိုက်ပြီး နောက်….အသာပြန်၍ ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာခင်သီတာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ လီးဖြင့်ကပ်၍ အလိုက်သင့်လန်၍ ပါလာ သည်။
ထို့နောက်….လီးကို ဒစ်ပေါ်မှ ပြန်၍ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအတိုင်းထပ်၍လုပ်ပေးလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းဝယ် အရည်ကြည်လေးများစိမ့်၍ထွက်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက သူ၏လက်များကို ခင်သီတာ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ပုခုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲ၍ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်၍ သွင်းလိုက်လေသည်။
“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…..”
ခင်သီတာ၏ စုပ်ထိုးသံလေးမှာ တကျွတ်ကျွတ်ထွက်ပေါ်၍လာသည်။
“ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ ကိုရယ်….”
“ နာလို့လား….သီတာ…”
“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း….”
ခင်သီတာက ခေါင်းလေးကို ရမ်းပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက အားတက်လာပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ လိုးတော့သည်။
“ ပြွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဟင့်….အင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်…..”
ခင်သီတာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာ စင်းကျနေပြီး….အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာပြုံးယောင်သန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် မျိုးဝင်းသူက အားမရသေးပါ….
“ အားမရသေးဘူး….အချစ်ရယ်….”
သူ၏ပါးစပ်ကို ခင်သီတာ၏ နားတစ်ဖက်သို့ဖိကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
“ အဟင့်…ကိုကလည်းကွယ်….”
“ ချစ်လို့ပါ သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင် လုပ်ပါရစေနော်….”
“ ဟင်း….ကိုကတော့ သိပ်ကဲတာပဲ သဘော သဘော….သီတာက အကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်တာကို ခံရမယ့် သူပါကိုရယ်….”
မျိုးဝင်းသူမှာ ခင်သီတာစကားကြောင့် ပီတိဖြစ်သွားသည်။
“ ဟင်း….ဒါကြောင့်….သီတာ့ကို ချစ်ရတာ….”
တုံယင်သော အသံဖြင့်ပြောရင်း သူမ၏ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်ကြီးနမ်းလိုက်သည်။ထို့နောက်….ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအား ဆွဲ ယူပြီး ခင်သီတာ၏ ကားစွင့်အိစက်ကာ လိုးရက်စရာမရှိသောတင်သားထွားထွားကြီးများအောက်သို့ ထိုး၍ ခုလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ ခါး လေးမှာကော့တက်လာပြီးနောက်….ဆီးခုံလေးမှာပို၍ မောက်လာလေသည်။
မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက အရင်းမှအဆုံးတိုင်မြုပ်နေပြီး အဖျားက သားအိမ်ဝကို ထောက်ကာခင်သီတာရင်ထဲ ကျဉ်နေအောင် ခံစားရ သည်။ ခင်သီတာက ပေါင်တန်ကြီးကို ကား၍ ဒူးကိုထောက်၍ကားပေးလိုက်မိသည်။ မျိုးဝင်းသူသည် ကာမရမ္မက်မီးကြောင့် မျက်တောင် များစင်းကျနေသည်။
ခင်သီတာ၏ မျက်နှာလေးအား သူ၏ရီဝေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေရာမှအံကိုတကျွီကျွီမြည် အောင် ကြိတ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆွဲကာကုတင်တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ ခပ် ကြမ်းကြမ်းလိုးတော့သည်။
“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အ….ဟ….ဗြစ်….ဗြွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….”
ခင်သီတာကလည်း သူမ၏ တင်သားကြီးများကို အချက်ကျကျပြန်၍ ကော့ပေးနေပြန်ရာ နှစ်ဦးသားမှာအရသာတွေ့၍ ကာမကြော တွင် နစ်မြောနေကြလေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ဦးသားမှာကာမဂုဏ်အမြင့်ဆုံးကို အရောက်လှမ်းလိုက်ကြပြီး….တစ်ဦးကိုယ်တစ်ဦးလွတ်ထွက်သွားမည်စိုးသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လေမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးပွေ့ဖက်၍ ထားလိုက်ကြလေ သည်။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်သော သက်ပြင်းချသံကြီးများက ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲပေါ်ထွက်လာကြသည်။
“ သီတာ….”
မျိုးဝင်းသူ၏ အသံ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပေါ်ထွက်၍ လာပါသည်။
“ ကို…”
“ ကိုဝင်းတော့….သီတာ့ကို တကယ်ပဲစွဲမိနေပြီ….အချစ်ရယ်…..သီတာရော….ကို့ကိုမချစ်ဘူးလားဟင်….သီတာ့ကို ခွဲရမှာတောင် ကြောက်နေပြီ….”
ခင်သီတာက မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ မှိန်း၍နားထောင်နေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် စောက်ခေါင်းထဲမှအံ၍ကျလာသော သုတ်ရည်များ က သူမ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစိမ့်စိမ့်စီး၍ ကျလာသည်။
“ လွှတ်ပါအုံး….ကိုဝင်း ရယ်….ဟိုဟာတွေကို သုတ်ပါရစေအုံး….”
ခင်သီတာက ပြောလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်၍အိပ်နေရာမှ သူမ၏ ပါးလေးတွေကိုခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး မထချင်ထချင်နှင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲနေအောင်ကျွတ်ထွက်သွားသည်။
“ သီတာရော….ကို့ကို မချစ်ဘူးလားဟင်….”
မျိုးဝင်းသူက အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်မှိန်းနေရာမှ ခင်သီတာအား ပြန်၍မေးလိုက်သည်။ သူ၏လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုနေပြီး ပျော့ခွေ၍ကျနေသည်။ ခင်သီတာက အဝတ်စတစ်ခုဖြင့်သူမ၏ပေါင်ကြားကို သုတ်နေရင်းက မျိုးဝင်းသူအား မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် ကာကြည့်လိုက်ရင်း….
“ ချစ်တာပေါ့ ကိုရယ်….” ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။
မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆစ်ကနဲစွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်…ခင်သီတာ၏ပျောင်းနွဲ့သော ခါးလေး ကို သူ၏ လက်တန်ကြီးဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာအားရပါးရစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားပြီးနောက်….မျိုးဝင်းသူ၏ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်၍ဖက်တွယ်ထားသည်။ သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်သော ရင်သားများက မျိုးဝင်း သူ၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို ဖိကပ်နေသဖြင့် တစ်ဦး၏ရင်ခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရလေသည်။
အတန်ကြာတော့မှ……
“ ချစ်….နောက်တစ်ခါလုပ်ကြရအောင်…..”
“ နေပါအုံး ကိုရယ်….ကို့ ဟိုဟာတွေကို သုတ်လိုက်အုံး….ဒီအတိုင်းဆိုမကောင်းဘူး….ပေး ပေး…သီတာသုတ်ပေးမယ်…..”
ပြောပြောဆိုဆို ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အဝတ်စဖြင့် သေချာစွာ သုတ် ပေးနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက ခင်သီတာ၏ လက်ထဲတွင်တဖြေးဖြေးထ၍ တင်းတောင်လာသည်။ ဒါကိုကြည့်၍ ခင်သီတာက ပြုံးလိုက်သည်။
“ ကဲ….ဒီတစ်ခါတော့….သီတာ့အလှည့်ပေါ့….”
ခင်သီတာက ခပ်ညူညူလေးပြောလိုက်ရင်းက ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ကြီးများစင်း၍ အိပ်နေသောမျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်လိုက်သည်။ စောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည့်အလျှောက်….သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်မွှာမှာကွဲဟဟလေးဖြစ်၍နေပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်၍နေသည်။
ခင်သီတာသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးအား သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိုးသွင်းမြှုပ်နံှလိုက်ပြီးနောက် အသာဖိ၍ထိုင်ချလိုက်လေရာ မာကြော တောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အိကနဲ အရင်းတိုင်မြုပ်၍ ဝင်သွားလေရာမျိုးဝင်းသူက အားမလိုအားမရနှင့်ပင် လီးကြီးကို အပေါ် သို့ မြှောက်ကော့ပေးလိုက်မိလေသည်။
“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဒုတ်…..”
ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ကျော့ရှင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ခင်သီတာ၏ကိုယ်လုံးလေးက သူ့အပေါ် သို့ အုပ်မိုးနေရုံမျှမက အောက်ပိုင်းမှာလည်း လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဝင်၍နေလေ ရာ…..မျိုးဝင်းသူမှာ ကာမစိတ်များတရိပ်ရိပ်တက်နေရလေသည်။
ခင်သီတာသည် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ အုပ်မိုးထားပြီးနောက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ လည်း ခပ်ဖြေးဖြေးခြင်း အထက်အောက် ဖိချလိုက် လှုပ်ရှားပေးနေရာမျိုးဝင်းသူအဖို့ တသိမ့်သိမ့် တစိမ့်စိမ့်နှင့် ကာမဂုဏ်အရသာကို အစွမ်းကုန်ခံစားနေမိလေသည်။
ခင်သီတာ၏စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဆွဲငင်ဓာတ်တစ်မျိုးရှိနေသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှနေ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးအား ရစ်ပတ်ကာဆွဲ၍ စုပ်ယူလိုက်သကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့်အတွေ့မှာ ထူးလွန်းလှလေသည်။
“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလပ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….”
“ ကောင်းရဲ့လား…..ကိုရယ်…..”
ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာအား ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
“ ကောင်းတာပေါ့ သီတာရယ်….သိပ်ကောင်းတာပဲ….ဒါကြောင့်မို့လည်း ကိုဝင်းက….သီတာ့ကိုမခွဲနိုင်တာပေါ့….”
မျိုးဝင်းသူက ကာမခိုးများရီဝေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ခင်သီတာအားကြည့်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။လက်ကလည်း ခင်သီတာ၏ တင်ပါးထွားထွားအိအိကြီးကို အရသာခံကာ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၍နေလေသည်။ ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေး ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပေးနေရာမှသူမ၏ကြီးထွားမို့မောက်သော ရင်သားနှစ်မွှာအား မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲ၍ဝဲ၍ ချပေးနေသဖြင့်မျိုးဝင်းသူက အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ မာကျောနေပြီး ခင်သီတာ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာ ပြီး….သူမ၏ တင်သားကြီးကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးလေသည်။
“ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ပြွတ်….ဗြွတ်.....ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….အ….အ….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဗြစ်…..”
အတန်ကြာအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့နောက် ခင်သီတာက လီးတန်ကြီးကိုအရင်းထိမြုပ်သည်အထိ သူမ၏ ဆီးခုံလေးနှင့် ဖိကပ်ထားရင်းက မျိုးဝင်းသူ၏ ပါးပြင်အား သူမ၏ပါးကလေးဖြင့်မှေးကာ ကပ်ထားတော့သည်။
သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း ချွဲ ကျိကျိအရည်များကစိမ့်ထွက်လာပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ တသွင်သွင်စီးကျလာသည်။ ခင်သီတာ၏ နွမ်းဟိုက်သောသက်ပြင်းချသံ လေးမှာ ဟင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက အလိုက်သိစွာဖြင့် အောက်မှနေ၍သူမ၏ခါးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ပွေ့ ဖက် ထားလေသည်။
“ သီတာ….ပြီးသွားပြီလား….”
“ အင်း…..”
ခင်သီတာက သက်ပြင်းချသံလေးနှင့်အတူ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ ဒါ့ပြင် သီတာ နားချင်နားအုံးလေ….”
“ အို….ကို မှ မပြီးသေးဘဲဟာ….”
“ ကိစ္စမရှိဘူး….ကို တလှည့်လုပ်ပေးအုံးမှာပေါ့….”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့လှိမ့်၍ချလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြန်၍ ထွက်သွားလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူ၏လီးတန်ကြီးတွင်ပေနေသော ခင်သီတာ၏ သုတ်ရည်များအား အဝတ်စတစ်ခုဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာအားဖက်ကာ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။
“ သီတာ…ဒူးထောက်ပြီး ကုန်းပေးနော်….”
ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းကိုမှောက်၍ချလိုက်ရာ သူမ၏ ဖြူဖွေးအိစက်နေသော တင်သားကော့ကော့ထွားထွားကြီးမှာအထက်သို့ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးက နောက်သို့ပြူးထွက်နေလေ သည်။
မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ကော့ကော့ထွားထွား တင်ပါးကြီးနောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြီးနောက် နောက်သို့ပြူးထွက်နေသောခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာအား လက်မနှင့်ဖြဲ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီးလျှင်သူမ၏ နွဲ့နှောင်းသော ခါးလေး ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရဆွဲကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“ ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အမေ့….”
ခင်သီတာမှာ အရှိန်ဖြင့် အရှေ့သို့ ငိုက်ကျသွားသည်။
“ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ကိုရယ်….”
ခင်သီတာက တောင်းပန်သံလေးနှင့် ပြောလိုက်သော်လည်း မျိုးဝင်းသူကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်တော့သည့်အလား ခင်သီတာ ၏ တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးများကို အငမ်းမရဆုပ်နယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ ဆောင့်၍လိုးသည်။
“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အင့်…..အမေ့….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်…အင့်….ဟင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြွတ်….အ…..အား…..”
မျိုးဝင်းသူက ဆောင့်၍လိုးနေရင်း အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့် ခင်သီတာ၏ခပ်ကားကားထောက်ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲစိ လိုက်ရာ စောစောက ဟက်တက်ကလေးကွဲနေသောသူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ စေ့သွားပြီးနောက်….ကျဉ်းကြပ်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်၍ထားလေသည်။
ထိုအခါတွင် သူမ၏ စောက်ပတ်မှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရဆုတ်ထားသလိုဖြစ်ကာအရသာရှိလှ သည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ရင်သားထွားထွားကြီးနှစ်မွှာကို ညှစ်ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လေရာ ခင်သီ တာမှာလည်း အောက်မှနေ၍ တင်သားကြီးများကိုအချက်ကျကျ ကော့ကာထောင်ကာ ပေးနေမိတော့သည်။
“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဟင့်…ဟင့်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဟင့်….ဟင်း……”
နောက်ဆုံးတွင်တော့ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးအတွင်းမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲပန်းထွက်လာပြီး သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းဝင်သွားလေတော့ရာ ခင်သီတာမှာ တဟင်းဟင်းညီးရင်းမောဟိုက်နွမ်းနယ်စွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝမ်းလျှားမှောက်၍ ကျသွားတော့ရာ မျိုးဝင်းသူမှာလည်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မလွတ်တမ်းဆွဲထားရင်း သူ၏လီးကြီးကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ ခင်သီတာ ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်လျက်ကျသွားလေတော့သည်။
“ မို့မို့….ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား….”
“ ဟင်….အို….”
ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ငေါင်နေသော မို့မို့တစ်ယောက် အသံလာရာသို့ကြည့်လိုက်တော့အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ကာ သူ့ထံလျှောက်လာ သော မျိုးဝင်းသူ ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ‘ အို ’ ကနဲ ရှက်သွေးဖြာ၍ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ ညက မမခင်သီတာနှင့် မျိုးဝင်းသူတို့ဆီမှ အသံများကိုကြားရသဖြင့်မနေနိုင်ဖြစ်ပြီး ဂျက်ချမထားသော မမတို့အခန်းကို အသာလေးဟပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ဒါကို ဒီလူကြီးအမှတ် တမဲ့ တွေ့သွားခဲ့တာဖြစ်မည်။
“ ပြောပါအုံး….မို့မို့ရဲ့….အိပ်ပျော်ရဲ့လားလို့….”
သူမ၏ အနားတွင် ရပ်လိုက်သော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ဆံပင်လေးတွေကို လက်ဖြင့်သပ်ရင်းသူမ၏မျက်နှာလေးကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး ငုံ့၍ကြည့်နေရင်းမှ ထပ်၍မေးလာပြန်သည်။
“ မသိဘူး…”
“ ဟဲဟဲ….မို့မို့က ကိုယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်ပြီး….ခံချင်နေတာမဟုတ်လား….”
မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလုံးလုံးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ရင်းမေးသည်။ မို့မို့ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်။ မို့မို့ကိုကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသောမျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလိုက်သည်။
“ အို….ကျွတ်…..ကျွတ်…..မမ တွေ့လိမ့်မယ်….”
“ သီတာ ခုလေးတင် ဈေးသွားဝယ်တယ်နော်….တစ်နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာမှာ…..”
ပြောလည်းပြော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်သည်။ မို့မို့ဘာမှမပြော….ရုန်းဖယ်ခြင်းလည်းမပြု….ညကတည်း က သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ‘ မျိုးဝင်းသူကသူမကိုလုပ်ရင်ကောင်းမှာပဲ ’ ဟု ခဏခဏတွေးမိသားဖြစ်သည်။ မို့မို့က တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေလည်း ကင်းကွာသွားရော…မျိုးဝင်းသူက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့….မို့မို့အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းရင်းက နို့လေးတွေကိုညှစ်သည်။
“ အာ…ဟာ….ဦးကလည်း အရမ်းဘဲ….”
နို့အုံအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်မိသဖြင့် မို့မို့က ညီးသည်။ လက်တစ်ဆုပ်စာလေးသာရှိသောနို့အုံလေးမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လက် ထဲတွင် ဆုတ်ချေအနယ်ခံနေရပြီး ကျန်တစ်လုံးမှာလည်း ပါးစပ်ဖြင့်တပြွတ်ပြွတ်….အစို့ခံနေရသည်။ မို့မို့၏ နို့အုံလေးမှာ တဖြေးဖြေးဆူ ကြွလာသည်။
လက်တစ်ဆုပ်လောက်သာရှိသော်လည်း ဆုပ်နယ်ရတာကောင်းလှသလို စို့ရတာလည်း ကောင်းလှသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ အနိုးအဆွများမှာ ထိမိလွန်းသဖြင့် မို့မို့ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းလေးနှင့် ညီးသံလေးများထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ပေါင်တံလုံးလုံးလေးများ ဗိုက်သားပြန့်ပြန့်လေးနှင့်ဖင်သားအိအိကားကားကြီးများအား တလှည့်စီနှံ့အောင် ဆုပ်ကိုင်ပေးပြီးနောက်….စောက်ပတ်အုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လက်ဖြင့်ဆွဲပွတ်လိုက်သည့်အခါ မို့မို့မှာ ဖင်ဆုံကြီးကြွသွားပြီးတဟင်းဟင်းညီးသံလေးများ ထွက်သွားသည့်အပြင် အရည်ကြည်လေးများ စိုရွှဲ၍ကျလာသည်။မွှေးကြိုင်နုအိလှသော မို့မို့၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်၊ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ရင်း…မို့မို့တစ်ယောက်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဟု တွက်ဆ၍ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မျိုးဝင်းသူက တက်၍ခွလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ဝသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကိုတေ့၍အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျှောတိုက်၍ ပွတ်ဆွဲပေးနေလေသည်။
“ ဟင့်….ဟင့်….ဦး….ဘာလုပ်နေတာလဲ….ဟင့်….”
စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ညီးပြောလေး ပြောလိုက်ပြီး မို့မို့က သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ်ရှိ ပူနွေးမာတောင်နေသောလီးတန်ကြီးအား လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့….မချင့်မရဲဖြစ်လာပုံဖြင့် မို့မို့ကသူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကို စောက် ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့တင်လိုက်စဉ်မျိုးဝင်းသူကလည်း ဖိ၍သွင်းလိုက်တော့ရာ လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ် ဝက်လောက်ထိုးဝင်သွားလေသည်။
“ ဗြစ်….ဗြစ်….အို…အီး….ဗြစ်….”
“ ဗြစ်….ဗြစ်….အီး….အီး….အား…..အား….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်…..”
“ မို့မို့….နာလား….”
လေးငါးချက်လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးအပြီးတွင် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ ဟင့်အင်း….ရပါတယ်…..ဆောင့် ဆောင့် မို့မို့ မနာဘူး….ခံနိုင်တယ်…..”
ဖင်ဆုံကြီးကို ပြန်ကြွပေးရင်း မို့မို့က ပြောလိုက်သည်။ မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလေးများအားဂျိုင်းကြားမှလျှိုဆွဲပြီး…သူမ၏ နှုတ် ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို ဖိဖိသွင်းနေရသည်မှာ အရသာထူးလှပေသည်။
မို့မို့၏ မွှေး ကြိုင်နုအိနေသောလုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရသည်မှာနွေးထွေးစီးပိုင်၍အရသာရှိလှသလို….ဖောင်းအိနေသော စောက်ခေါင်းလေးကလည်းဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲငုံထားရသဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုဖောင်းကြွ၍နေကာ လီးကြီးဖိဝင်သွားတိုင်း ချိုင့်ချိုင့်သွားရပြီး လီးကြီးထွက်လာတိုင်း စုကြွ၍ ပါလာကြသည်။
အဝင်အထွက် လုပ်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို နေရာမပေးနိုင်သည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကလီးတန်ကြီးကို အတင်းကြီးရစ် ပတ်ထားလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ အရသာတွေ့လှပေသည်။ မို့မို့၏ ဖင်ကြီးကိုမွေ့ယာထဲအိကျသွားအောင်လိုက်၍ဆောင့်နေပြီး ကောင်းသ ထက်ကောင်းလာကာ တစ်ချက် တစ်ချက်အဆုံးထိဝင်နေပြီး ဆီးခုံခြင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံက စည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်၍လာသည်။
မို့မို့ကလည်း သူမ၏ ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကား၍ ပေးထားသည်။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကိုလည်းအပေါ်က ဆောင့်ချက်နှင့်အ ညီ ပြန်ကော့ပေးမိသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲမှာလည်း မရိုးမရွနှင့် အရူးအမူးဖြစ်ကာမျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုး သည့်အလား အတင်းပင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနှင့် လီးအဝင်ပိုများပြီး ဆီးခုံချင်းပူး၍ပူး၍ ကပ်သွားရ သည်။
“ ဗြစ်…ဗြစ်….ဗြစ်….ဟင်း….ဟင်း….ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အား…..အ….”
လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီမို့ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆို့ကြပ်စွာခံစားနေရသည်။ သို့ရာတွင်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော လီးကြီးက အရူးအမူးဖြစ်လောက်စရာ ထူးခြားသော အရသာများကိုပေးနေသည်။ မာတင်းနေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်း သားများအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေမှုသည် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲပင် ခံစားနေရသည်။
လေးလံသော ကိုယ်လုံးကြီးက အပေါ်ကဖိဆောင့်ပေးနေမှုကိုလည်းကောင်း၊ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် လီးတန်ကြီးအား မဆန့်မပြဲနှင့်ကျဉ်းကြပ်လှသည့် ဖောင်း ဖောင်းအိအိ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မညှာမတာအဆုံးထိဖိသွင်းခြင်းကိုသော်လည်းကောင်း၊ လီးဝင်လီးထွက် ဆောင့်ချက်များက စောက် ခေါင်းထဲအောင့်သက်သက်ဖြစ်နေသည်ကိုလည်းကောင်း မို့မို့မမှုတော့ မညီးညူတော့ ကျေကျေနပ်နပ်ပင်အချက်ကျကျ ကော့ကော့ပြီး အလိုးခံလျှက်ရှိလေသည်။
“ မို့မို့…ကောင်းလားဟင်….”
“ ကောင်းတယ် ဦး…နည်းနည်းတော့ အောင့်တယ်….ဒါပေမယ့် ခံနိုင်ပါတယ်….ဦးဟာကြီးကအရှည်ကြီးပဲနော်….မို့..ချက်နားထိ ရောက်သလားမသိဘူး….ပြီးတော့…ကျင်လိုက်တာ….မို့ ဟာလေးအရမ်းနာကျင်အောင် ခံစားရတယ်သိလား….”
ဆောင့်ချက်ကိုရပ်၍ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ကာ ပြောနေခြင်းဖြစ်လေသည်။
“ မို့ မခံနိုင်ရင် ပြော…ဦး လျှော့လိုးမယ်….”
“ သြော်….ဦး ကလည်း ခံနိုင်ပါတယ်….ဒီလောက်အထိ ခံပြီးပြီပဲဟာ လိုးမှာသာလိုးစမ်းပါ….”
မို့မို့က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြောလိုက်သဖြင့် ခဏနားနေမှုကိုရပ်ကာ မျိုးဝင်းသူကခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်သည်။ သူမ၏ ပုခုံးသားတင်း တင်းလေးကို ဆွဲပြီးလိုးနေရာမှ သူမ၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မွေ့ယာပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။
“ ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..”
လူလုံးချင်းကွာသွားသဖြင့် ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အုံသေးသေးလေးထဲသို့ ကြီးထွားရှည်လျားသောလီးတန်ကြီးတစွပ်စွပ်နှင့် တိုး ဝင်နေပုံမှာ မို့မို့ စိတ်ထစရာဖြစ်နေသည်။ မျိုးဝင်းသူ ကလည်းမြင်နေရသလိုမို့မို့ကလည်း မြင်နေရသည်။ မနက်ဖက်အလင်းရောင် အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီလိုးနေ ခံနေကြလေသည်။
“ ဦး….မို့ ကို ခုလိုနေ့တိုင်းလုပ်ပေးမှာလား….ဟင်….”
မျိုးဝင်းသူ ပြုံးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အရသာသိသွားပြီး တန်းတန်းစွဲဖြစ်နေသည်။
“ လုပ်ပေးမှာပေါ့….မို့မို့ရဲ့….”
“ အင်း….မမ မရှိတဲ့အချိန်မှ လုပ်ရမှာနော်….”
“ ဒါပေါ့….မို့မို့ရဲ့ သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ….”
“ နောက်ရှိသေးတယ်….ဦး…မမ ကို မလုပ်နဲ့တော့ မို့ ကိုပဲလုပ် ရတယ်….”
“ အာ….ဒါကတော့….”
မျိုးဝင်းသူ စိတ်ထဲ ‘ မိန်းမတွေများ ’ ဟုတွေးရင်း ပြုံးမိလိုက်ပြန်သည်။
“ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေပေါ့….ဘာလဲ….မို့ကို လုပ်ရတာ မကောင်းလို့လား….”
“ ဟာ….မဟုတ်ပါဘူး….”
နှုတ်ခမ်းစူ၍ မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောတော့ မျိုးဝင်းသူ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောသည်။
“ ဦး….အကြိုက်ပြောပေါ့ မို့ အကုန်လုပ်ပေးမယ်….”
“ ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…”
မျိုးဝင်းသူ ပုံစံပြောင်းသည်။ မို့မို့၏ ဖြောင့်ဆင်းသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို ဒကောက်ကွေးမှလက်ဖြင့်မတင်လိုက်သည်။ မွေ့ ယာနှင့် ကပ်နေသော ဖင်လေးကကြွတက်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးကပို၍စူဖောင်းထွက်လာသည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်အုံ လေးထဲသို့ လီးကြီးကိုအဆုံးထိစိုက်စိုက်လိုးသည်။ လီးဝင်ကာ အလိုးခံနေရသော မို့မို့အတွက် ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားနေရသည်။
သို့သော် မို့မို့ မအော်…မညီး….မရုန်း နာကျင်နေမှုကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်မဆန့်မပြဲ မတန်တဆ လီးနှင့် စောက်ပတ်အတွေ့ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေလေသည်။ နာခြင်း၊အောင့်ခြင်းထဲတွင် ကောင်းခြင်း၊ ဆိမ့်ခြင်းများ ပါဝင်နေ သည်ကို သူမသိရှိခံစားနေရပြီဖြစ်လေသည်။
ဒကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို မ၍လှန်တင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းချုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တုတ်တုတ်သလိုချုပ်ပြီးစိတ်ပါလက်ပါ အားရပါးရ မညှာ တန်းဆောင့်လိုးနေသော မျိုးဝင်းသူမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီးပြီးချင်လာချေပြီ….။
မကြာမီမှာပင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ် များ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီးစောက်ခေါင်းလေးထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးမှ ပူနွေးပြစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားစဉ်မှာပင်….မို့မို့ခမျာမှာလည်း မျိုးဝင်းသူက အတင်းဖိထားသည့်ကြားမှကော့တက်လာပြီး….တဟင်းဟင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။ ပြီးတော့….မျိုးဝင်းသူ၏ လည်ပင်းကြီးကိုလှမ်းဖက်လိုက်လေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
မှတ်ချက် ။ ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။
No comments:
Post a Comment