မညှိုးပန်း တစ်ပွင့် ရဲ့ ဒဏ္ဍာရီ အပိုင်း ( ၅ )

မညှိုးပန်း တစ်ပွင့် ရဲ့ ဒဏ္ဍာရီ အပိုင်း ( ၅ )

နရသူ ရေးသည်။

အမေ့ဖက်က အမွေရထားသည့်အိမ်ကို ပြန်လည်ပြုပြင်ပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အေးအေးလူလူ ဘဝကိုရုန်းကန် ရင်ဆိုင်သည်။ အလှကုန်ပစ္စည်းသက်သက် ရောင်းချသည့် မီနီစတိုးဆိုင်ကလေးတစ်ဆိုင်ဖွင့်လှစ်ပြီး မိမိဘဝကိုတစ်ကနေပြန်စကာ စီးပွါးရှာသည်။

အမေ့ဖက်က ကြီးဒေါ် အဒေါ်တွေနှင့်တော့ အသွားအလာ အဝင်အထွက်မပျက် ရှိလေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူမအလုပ်မအားလပ်သည့် အချိန်တွေဆိုလျှင် သမီးငယ်လေးကို အကြီးနှင့်အဒေါ်တွေလက်မှာပဲ အပ်နှံကာ တစ်ယောက်တည်း မြို့တက်၍ ပစ္စည်းတွေ သွားရောက် ဝယ်ခြမ်းရတာမျိုးလည်း ရှိလေသည်။ရုပ်ရည်ချောမောလှပကာ စိတ်ထားကောင်းမွန်သလောက် လူမှုဆက်ဆံရေးပြေပြစ်သူဖြစ်၍လည်း သူမစတိုးဆိုင်ကလေးက အချိန်တိုကလေးအတွင်းမှာ လက်မလည်အောင်ရောင်းချရပြီး အောင်မြင်မှုရလာခဲ့သည်။

သူမရည်မှန်းချက်က ကိုယ်ပိုင်ရင်းနှီးငွေ အလုံအလောက်ရရှိသည်နှင့် အခြားအောက်ပြည်တစ်မြို့တစ်ရွာသို့ အပြီးအပိုင် ပြောင်းရွှေ့ပြီး ဇာတ်မြှုပ် နေထိုင်ဖို့အထိ စိတ်ကူးရှိလေသည်။ဒါကြောင့်လည်း ကိုယ်စွမ်းဉာဏ်စွမ်း ရှိသမျှအကုန်ထုတ်ပြီး ငွေကို ကြက်အစာယက်သကဲ့သို့ ဝီရိယအားကြီးစွာနှင့် လောဘတကြီး ရှာဖွေခဲ့ပါသည်။ 

စတိုးဆိုင်သာမက အသေးစားစက်သုံးဆီဆိုင်လေးတစ်ခုကိုပါ သူမဆိုင်မျက်နှာစာနှင့် ကပ်ရက်မှာ တွဲဖွင့်သည်။ တိတ်တိတ်ပုန်း လုပ်ကိုင်ရသည့် နှစ်လုံး သုံးလုံးထီကိုပါ အရပ်ထဲမှာ အိမ်တွေမှာ လိုက်လံရောင်းချသည်။သူမဆိုင်မှာ ပေါ်တင်ထိုင်ရောင်း တာလည်း ရှိသည်။ ဒိုင်လက်သို့ အပ်တန်အပ်ပြီး အိတ်ထဲ ပိုက်တန်ပိုက်သည်။ သူမစုဆောင်းငွေရဲ့ ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်မှာ ယခုလို တရားမဝင် ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားမှုများမှနေ၍ ရရှိခဲ့တာဖြစ်သည်။ 

အရပ်ထဲမှာ ရေပန်းစားသမျှ ပေါ်ပင်အလုပ်တွေပါအကုန်လုပ်ခဲ့၍ ကာလတိုလေးအတွင်း သူမကိုတဖြည်းဖြည်း လူသိများလာသလို တော်တော်လည်းအလုပ်ဖြစ်ပြီး စုမိဆောင်းမိ ရှိလာလေသည်။အိမ်တွေ ခြံတွေ ဝယ်နိုင်လာသည်။ အမြတ်အစွန်း မြက်မြက်ကလေးရမည်ဆိုတာနှင့် ပြန်ရောင်းသည်။ ပြန်ဝယ်သည်။

ထောင်ထဲက အဖြစ်သနစ်တွေကိုတော့ သူမ မေ့လိုက်ပါပြီ။ လင်ဖြစ်သူ နှစ်ရှည်လများ ထောင်တန်းဘယ်လောက်ကျကျ သူမနှင့် လားလားမျှ သက်ဆိုင်ခြင်း မရှိတော့။ (ထောင်ဘယ်နှစ်နှစ်ကျသလဲ သူမလည်း မသိ စိတ်လည်း မဝင်စားပါ။) 

သူနှင့်ကိုယ် မပတ်သက်အောင်လည်း ဇယားတွေ ရှိသမျှ အကုန်ရှင်းပစ်လိုက်ကာ လင့်ဖက်က ယောက္ခမဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်းများနှင့်ပါ တစ်ခါတည်း အဆက်အသွယ် ဖြတ်ပစ်ခဲ့သည်။ ဟိုတစ်ဖက်ကလည်း မှိုချိုးမျှစ်ဖဲ့ သူမကို သွားပုပ်လေလွင့်ပြောသူတွေ ရှိပေမယ့် ချိုသက်ရီ ဂရုကိုမစိုက်ခဲ့ပါ။ သားသမီးမကောင်း မိဘခေါင်းပဲ မဟုတ်လား။ ဟုတ်လျှင်ပေါ်၍ ပုပ်လျှင်ကျော်မည်။ အနာရှိသူမှန်လျှင် စပ်ရလိမ့်မည်တော့ မလွဲပါ။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် …

ဒီအချိန်ကြီးကျမှ ချိုသက်ရီရဲ့အမေဖြစ်သူ (မြတ်သက်မွန်) က သူမရဲ့နောက်လင် (တတိယလား စတုတ္ထ ဒါမှမဟုတ် ပဉ္စမလားတော့ မသိပါ။) နှင့်ကွဲပြီး မိဘအိမ်ကို ပြန်ရောက်လာရာ သားအမိနှစ်ယောက်ပြန်လည်ဆုံတွေ့ကြပြီး အလွမ်းသည်ကြရသည်။ 

အမေက သူမရဲ့အဆင်မပြေမှု များအကြောင်း နတ်သံနှော၍ ဇာတ်စုံခင်းပြရာ ချိုသက်ရီလည်း မွေးသမိခင်အရင်းဖြစ်၍ အတော်ကလေး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ယခင်က မိခင်တာဝန်မကျေပွန်ခဲ့သော အမေ့ကို စိတ်ထဲကြိတ်ပြီး အပြစ်တင်မိခဲ့သမျှ ကိုယ်တိုင် ဝန်ချတောင်းပန်ရသည်။ အမေသည် အမေသာ ဖြစ်သည်။ 

သူဋ္ဌေး သူကြွယ် ဆင်းရဲသား နောက်ဆုံး ပြည့်တန်ဆာမဘဝကို ရောက်နေလျှင်တောင်မှ အမေဟာအမေပဲ ဖြစ်သည် ဆိုသော ဆရာကြီးဦးသုခရဲ့ ထင်ရှားလှသည့် ဆုံးမသြဝါဒစကားကို သူမနားထဲ ပြန်လည်ကြားယောင်မိလေသည်။ အမေ့အဖြစ်အပျက်ကို ကိုယ်နှင့်နှိုင်းစာပြီး အကယ်၍ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း သူမနေရာမှာဆိုလျှင် ဘယ်သို့များ ဖြေရှင်းမိပါလိမ့်မလဲ ဆိုပြီး ကိုယ်ချင်းစာ တွေးတောဆင်ခြင်ခြင်းအားဖြင့် သူမအပေါ် စာနာနားလည်စိတ်ကလေးတွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့မိပေသည်။

အမေက သူမနှင့်ကပ်နေလိုက် သူ့မိဘအိမ် (သို့မဟုတ်) ချိုသက်ရီရဲ့ အကြီးတွေအဒေါ်တွေအိမ်ကို ပြန်သွားလိုက်လုပ်ပြီး နှစ်အိမ်ခွနေသည်။ မိသားစုအလုပ်တွေကိုလည်း သူတတ်နိုင်တဲ့ဖက်က ဝိုင်းကူလုပ်ပေးလာသည်။ ယခင်ကလို လက်ကြောမတင်း ပေါ့တီးပေါ့ဆလည်း မနေတော့။

အမေပြောင်းလဲလာပုံကိုတွေ့၍ ချိုသက်ရီတစ်ယောက် အတိုင်းမသိ ကြည်နူးဝမ်းမြောက်မိသလို စိတ်ထဲမှာလည်း အမေ့ကိုကြည့်ပြီး ခွန်အားတွေတိုးကာ တအားတက်ခဲ့ရလေသည်။အိမ်ထောင့်ကံမကောင်းသူမို့ အိမ်ထောင်ဆက်များပြီး များသလောက်လည်း အရာမထင်ဖြစ်ကာ သမီးကမွေးသည့် မြေးမလေးတစ်ယောက် ရပြီးသည့်တိုင်အောင် အမေက အရွယ်တော့ မကျသေးပါ။ 

၅၀ ဝန်းကျင်ရှိလာပေမယ့် လှတုန်းဝတုန်း တောင့်တုန်းဖြိုးတုန်း တင်ပဆုံအိုးကြီးများ လှုပ်ယမ်းခါပြီး ဣန္ဒြေရရနှင့်ဆင်မယဉ်သာ လျှောက်လှမ်းလိုက်လျှင်ကိုပဲ ယောက်ျားသနာတွေရဲ့အကြည့်တွေက သူမရဲ့ ထည်ဝါကြံ့ခိုင် လွန်းလှသည့် တင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို စုပြုံကျရောက်လာလေ့ ရှိသည်ပဲဖြစ်သည်။

ပြည့်ဖြိုးတင်းကားပြီး ခုချိန်ထိလျော့ရဲသွားခြင်းမရှိသော အမေ့တင်ပါးအလှကိုတော့ ချိုသက်ရီလည်း လိုက်လို့မမီပါ။ အမေရော သူမပါ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်အချိုးအစား လှပသူတွေဖြစ်ကာ ကျန်သည့် ကိုယ်ခန္ဓာအဆက်အပေါက် ရုပ်လက္ခဏာသွင်ပြင်များအရတော့ အမေနှင့်သူမ သားအမိဆိုတာထက် ညီအစ်မအရင်းအခြာနှင့်မခြား။ ညီအစ်မအရင်းတွေလို့ ပြောရင်တောင် လူတော်တော်များများ လက္ခံယုံကြည် ကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

စီးပွါးရှာဖွေ အစုအဆောင်းကောင်းသော သမီးဖြစ်သူရဲ့အစွမ်းအစဖြင့် မိမိတို့မိသားစု နေထိုင်လို့ကောင်းမည့် ချောင်ခပ်ကျကျနေရာတစ်ခုမှာ ဈေးအသင့်အတင့်ရှိသည့် ပေ ၆၀ ပေ ၂၅၀ ဝန်းကျင် (ပေ ၆၀ × ပေ ၈၀ သုံးကွက်စာ ဝ.၃၄ ဧကခန့် ) အိမ်ခြံကွက်ကလေးတစ်ခုကို ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသည့်အနေနှင့် အပိုင်ဝယ်ယူလိုက်ပြီး လမ်းမျက်နှာစာနှင့်အနီးဆုံးဖြစ်သည့် ပထမအကွက်မှာ တစ်ထပ်တိုက်အိမ် ကလေးတစ်လုံး ကို ဆောက်လိုက်ကြသည်။ 

အထူးသဖြင့် အမေ့အတွက်ရည်စူးပြီး ခြံမြေဝယ် အိမ်ဆောက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း သူမရောသမီးဖြစ်သူပါ အလျဉ်းသင့်သလို အမေနှင့်အတူ လာရောက်နေထိုင်ပြီး လူသူအရှုပ်အရှင်း ကင်းသည့်နေရာမှာ သမီးလည်း အေးအေးလူလူစာကျက်ရင်း သူမနှင့်အမေဖြစ်သူတို့က အိမ်အနောက်ဖက်ရှိ ခြံဝန်းကျယ်ထဲမှာ ရာသီပေါ်သီးပင်စားပင်တွေ သဇင်နှင့်သစ်ခွကဲ့သို့သော အလှစိုက်ပန်းမာလ်တွေ စိုက်ပျိုးလုပ်ကိုင်ကြဖို့ သူမရည်မှန်းထားသည်။

အိမ်ဆောက်နေချိန်မှာ ချိုသက်ရီက သူမကိုယ်စား မိခင်ဖြစ်သူမြတ်သက်မွန်ကိုပင် အစစအရာရာတာဝန်လွှဲအပ်ပြီး သူမစိတ်တိုင်းကျပုံစံထုတ်၍ ဆောက်လုပ်စေခဲ့သည်။ 

သူမရဲ့အိမ်ထောင်ဆက်များမှုနှင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံသော လူမှုရေးကိစ္စတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာရော ကိုယ့်မိသားစု ထဲမှာပါ မျက်နှာပျက်ကာ ရှက်အားငယ်ခဲ့ရရှာသော မြတ်သက်မွန်မှာ ယခုတော့လည်း လိမ္မာရေးခြားရှိပြီး သူမအပေါ် အလိုက်တသိ ရှိလွန်းလှသည့် သမီးအလိမ္မာကလေး ချိုသက်ရီကြောင့် လောကအလယ်မှာ ပြန်လည်၍ သိက္ခာဆယ် ခေါင်းမော့နိုင်ခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

သို့ပေမယ့်လည်း…

လောကမှာ ဘယ်သူမှကြိုမမြင်နိုင်သည့် ကြိုတင်တွက်ဆ၍မရစကောင်းသော ဆန်းကြယ်သည့် ကံတရားဆိုတာလည်း ရှိသေးသည် မဟုတ်ပါလား။

ချိုသက်ရီနှင့်မြတ်သက်မွန်တို့ရဲ့သားအမိနှစ်ယောက် ဘဝကြမ္မာကရော ဘယ်သို့ဖန်လာဦးမည်ဆိုသည်ကို မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်က တင်ကြိုမှန်းဆမိနိုင်ပါမည်လဲ။ဆက်လက် စောင့်ကြည့် အကဲဖြတ်လိုက်ကြပါဦးစို့။

....................................................................................................................................................

အခန်း (၁၃)

အိမ်ကလေးက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရုပ်လုံးပေါ်လာသည်။

မြတ်သက်မွန် အိမ်ဆောက်နေစဉ်အချိန်အတွင်း ဆောက်လုပ်စအိမ်ကလေးမှာပဲ နေ့ခင်းဖက်လာနေကာ အလုပ်သမားတွေရဲ့အကြားမှာ သူတို့ခေါင်းဆောင်လုပ်သူတွေနှင့်အတူ ကွပ်ကဲစီမံပြီး လိုအပ်တာမှန်သမျှကို ဝိုင်းကူဖြည့်ဆီးပေးသည်။ 

သူတို့ဆောက်လုပ်ရေးသမားတွေက ပန်းရံအုပ်စု သံချည်သံကွေး လက်သမား အကြမ်းထည် အချောကိုင်အုပ်စု ဆိုပြီး အသီးသီးရှိကြရာ ဆရာနှင့်တပည့်ခွဲခြားမှုမျိုးလည်း မရှိမဖြစ် ရှိကြလေသည်။ နေ့စားအလုပ်သမားချည်းဖြစ်၍ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အခကြေးငွေပေးရတာချင်းလည်း မတူကြချေ။ ဆရာနှင့်တပည့်က မိုးနဲ့မြေလောက်ကွာသည်။အလုပ်သမားတွေထဲက အရွယ်ကောင်းချာတိတ်လေးတွေဆိုလျှင် သူမကို ဒေါ်ဒေါ် အန်တီစသည်ဖြင့်ခေါ်ပြီး သူမအနားမှာပဲ တစ်ရစ်ဝဲဝဲ ရှိကြလေသည်။ 

ဒါပေမယ့် သူတို့မသိသည်က အလုပ်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် အချောထည်ကြွေပြားကပ် စသည့်အလုပ်ကို မပင်မပန်းလုပ်နေသော သူတို့ရဲ့ကန်ထရိုက် ညီညီဇော်ဆိုသူကို လူကွယ်ရာမှာ သူမ ပစားပေးကာ လိုက်လိုက်လျောလျော ဆက်ဆံတတ်ခြင်းကိုပဲဖြစ်သည်။ 

လူလတ်ပိုင်းအရွယ် လိင်မှုကိစ္စအတွေ့အကြုံလည်းရှိ၍ လက်သွက်ခြေသွက်ပင်ဖြစ်သော ညီညီဇော်ကလည်း လူလစ်သည်နှင့် သူမအနားကိုလာပြီး မထိခလုတ်ထိခလုတ်လုပ်၍ အခွင့်အရေးယူကာ သာယာမှုရှာလေ့ရှိသည်။ မြတ်သက်မွန်ကလည်း တဟင်းဟင်းနှင့် သဘောတွေ့မနောခွေ့နေတတ်သည်ပင်။ မြတ်သက်မွန်ရဲ့ ယောက်ျားသနာတွေအပေါ် ထွေးရောယှက်တင် နေတတ်ထိုင်တတ်သည့် ဒီဓလေ့စရိုက် ဒီလိုအမူအကျင့်တွေကတော့ နှစ်ကာလတွေ ဘယ်လောက်ကြာကြာ မပြောင်းမလဲရှိနေတုန်းပဲဖြစ်သည်။

သမီးချိုသက်ရီ ဆိုင်အလုပ်တစ်ဖက် 2D3D အလုပ်တစ်ဖက်နှင့်မို့ တစ်ယောက်တည်း မအားမလပ်ဖြစ်ကာ ဗျာများနေချိန်တွင် သူမ၏အကူအညီကိုရရှိခဲ့သဖြင့် အတော်ကလေးသက်သာရာရသွားခဲ့သည်။ မိခင်အရင်းဖြစ်၍ ငွေရေးကြေးရေးကအစ စိတ်ချရသည့်အလျောက် နောက်ဆံတင်းပြီး ပူပန်နေစရာအကြောင်းလည်း ဘာမှမရှိချေ။ မြတ်သက်မွန်တို့ အလုပ်က သုံးလေးလတာခန့် အချိန်အတောအတွင်းမှာပင် ပြီးလုပြီးခင်အခြေကို ဆိုက်ရောက်လာလေသည်။

ဒါကလည်း အလုပ်သဘောအရ အလုပ်ဆိုက်အမျိုးမျိုးပြောင်းပြီး ဟိုခုန်ဒီကူးလုပ်ကာ အီလေးဆွဲတိုင်ပတ်နေတတ်သော ကန်ထရိုက်အဖွဲ့နှင့်မတိုးလို့သာ သတ်မှတ်ရက်အတွင်း ပြီးစီးလုနီးအခြေအနေကို ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူကို မသိမသာ နှပ်ကြောင်းလေးပေးပြီး လိုရာကို မရအရဆွဲဆောင်ယူတတ်သော သူမရဲ့မိန်းမမာယာဟု ခေါ်သည့်နည်းပရိယာယ်က တကယ်ပင် အလုပ်ဖြစ်သည် ဟုပဲ ဆိုရပေချိမ့်မည်။

မြတ်သက်မွန် သူတို့ အလုပ်လုပ်နေစဉ် လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းပစ္စယတွေကို ဆိုင်ကနေ တိုက်ရိုက် မှာယူပေးပြီး အလုပ်နားချိန် မုန့်အချိုနှင့် လက်ဖက်ရည် ကွမ်းယာအာမွှေး နိုင်တီတူးဆေးလေး အအေးသံဘူးတွေကအစ လိုအပ်သမျှ ဝယ်ဖြည့်ပေးထားကာ သူမရဲ့တစ်နေ့တာ အလုပ်တာဝန်လည်း ကုန်သလောက်ရှိသွားပြီမို့ မြတ်သက်မွန် အလုပ်ခွင်ကနေပြီး သူမတို့ခြံနှင့် ဘေးချင်းကပ်ရက်မှာရှိနေသည့် ခြုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းတို့ အတန်အသင့် ထူထပ်နေသော တစ်ဖက် စိုက်ပျိုးရေးခြံ ရှိရာဖက်ကို အသာအယာပင် ကူးလာခဲ့ပါသည်။

ခြေလှမ်းလေးငါးဆယ်ခန့် လှမ်းလျှောက်လာပြီးနောက် အိုဟောင်းစပြုနေပြီဖြစ်သော ခြံဝန်းအလယ်က တိုက်ပုကလေးတင်လုံးဆီ ရောက်လာခဲ့ရာ စေ့ပိတ်ထားဟန်တူသော အိမ်တံခါးကို ဘုန်း ဘုန်း ဟု လက်နှင့်နှစ်ချက်ပုတ် အသံပေးပြီး အိမ်ပြင်ကနေ အသာရပ်စောင့် နေလိုက်သည်။

မကြာမီ အိမ်တံခါး ကျွီကနဲပွင့်လာပြီး အသက် ခြောက်ဆယ်ကျော်အရွယ်ရှိ အနည်းငယ်ဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသော သက်ကြီးပိုင်းလူကြီးတစ်ယောက် အခန်းဝမှာပေါ်လာပြီး သူမမျက်နှာကို ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် …

"လာ အထဲဝင်လေ အမွန် ညည်းလာမယ်ဆိုတာသိလို့ ဘယ်မှမသွားဘဲ ဒီကနေ တမင် စောင့်နေတာ "

"ဟုတ် ဖထီး အမွန် လာပြီ"

မြတ်သက်မွန် သူမနောက်ကျောဖက်ကို လူလစ် မလစ် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူဖွင့်ပေးထားသည့် တံခါးကနေ အိမ်ထဲကို လှစ်ကနဲ ခြေလှမ်းသွက်သွက်နှင့် ဝင်ရောက်လိုက်ပါသည်။

အိမ်တံခါးကို ဂျိုင်းကနဲ ပြန်ပိတ်ပြီး ဖထီးနှင့်သူမ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက် ကြည့်မဝနိုင်စွာဖြင့် တစိမ့်စိမ့် စူးစိုက်ငေးကြည့်နေကြရင်း မြတ်သက်မွန်ရဲ့ ရင်ထဲလှိုက်ကနဲဖြစ်ကာ သူမပါးပြင်မို့မို့ကလေးပေါ်ကို ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်သည့် မျက်ရည်စတွေ တလိမ့်လိမ့် စီးဆင်းကျလာ ခဲ့ရချေပြီ။

"ဖ ထီး ဖ ဖ ထီး ရယ် အဟင့်ဟင့် ဟင့် ဒီတစ်သက် ကျွန်မတို့ ပြန်မဆုံတော့ဘူး မှတ်နေတာ ဖထီး ကြီးကို ကျွန်မလေ နေ့တိုင်း ညတိုင်း သတိရပါတယ် တကယ်ပါ ဘယ်လောက်ပဲ မေ့ဖို့ ကြိုးစားကြိုးစား တစ်နေ့တစ်ရက်မှ မေ့မရနိုင်ခဲ့ဘူး "

"အင်းးး … ငါ ငါ … လည်း နင့် လို ပဲ လေ "

ဖထီးစောဒေးဗစ်အသံက လေးလေးတွဲ့တွဲ့ရှိနေသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိ စကားမပြောနိုင်သူတစ်ယောက်လို အာစေးမိကာ သူ့နှုတ်ကဆွံ့အ နေမိသည်။ 

သူ့လက်များကတော့ သူ့ရဲ့ကျယ်ပြန့်ကားထွက်နေသည့် ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး ဆီကို ခပ်နွဲ့နွဲ့ကလေး မှီတွယ်လို့လာခဲ့သော မြတ်သက်မွန်ရဲ့ ကျောပြင်လုံးအိအိ ကလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အသာအယာ ပွေ့ဖက်ကာဖြင့် သူမရဲ့နဖူးဆံစကလေး များကို နမ်းရှုံ့ပေးနေပေသည်။ဖထီးရင်ထဲမှာလည်း ပြင်းပြသောစိတ်ခံစားချက် အဟုန်ကြောင့် ဗြောင်းဆန်သကဲ့သို့ ရှိနေပေသည်။

တစ်ယောက်ခါးကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပွေ့ဖက်ရင်း အိမ်ထဲခန်းဖက်ကို လှမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြကာ စကားလက်ဆုံ ပြောမကုန် နိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေကြလေသည်။ဖထီးနှင့်သူမ ခွဲခွာခဲ့ရသည့် အချိန်ကစပြီး မြတ်သက်မွန်ဇာတ်ကြောင်းလှန်ကာ သူမကြုံတွေ့ခဲ့သမျှ အဖြစ်သနစ်တွေကို အကုန်အစင် ရင်ဖွင့်ရှင်းပြရှာသည်။ 

ပင်ကိုယ်က စကားနည်းသော ဖထီးက တစ်ခါတစ်ခါမှ သူမသိတာကို ဝင်မေးပြီး မြတ်သက်မွန်ကသာ တစ်ချိန်လုံး တောက်လျှောက် ပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။ ဖထီးကို အားနာစရာမလိုသလို ရွံ့ကြောက်နေစရာလည်း မလိုပါချေ။ ဖထီးစောဒေးဗစ်က ဘာကောင်မှ မဟုတ်မှန်း လူတိုင်းအသိ သူမလည်းအသိပင်ဖြစ်ရာ ယခုလို သူမခံစားရသမျှ ရင်ဖွင့်ဖို့ရန်အတွက် အကောင်းဆုံးအခြေအနေပင် ဖြစ်နေတော့သည်။

နှစ်ဦးသား ရင်ချင်းအပ်ကာ တီးတိုးစကားတွေ ဆိုနေကြရင်း နှလုံးသားခံစားချက်နှင့် မသက်ဆိုင်သော အသွေးအသားနှင့်ဆက်နွယ်သည့် ရမ္မက်ဆန္ဒရိုင်းတစ်ခု ပြင်းပြင်းပြပြဖြစ်ပေါ်လို့ လာသည်ကို နှစ်ဦးစလုံးခံစား သိလိုက်ရပြန်သည်။

"ညည်း အိမ်စဆောက်တဲ့နေ့ကတည်းက ငါ လှမ်းမြင်လိုက်တယ် ကိုယ့်မျက်စိတောင် ကိုယ်မယုံသလိုဖြစ်သွားတယ်"

"ကျွန်မလဲ အဲဒါပဲတွေးနေတာ တကယ်က ကျွန်မအကြိုက်ရွေးရင်တောင် ဒီလိုဖြစ်ချင်မှဖြစ်မှာ သမီးက ကျွန်မတို့မိသားစုအတူနေဖို့ ဆိုပြီး သူ့ဖာသာ စိတ်ကြိုက်နေရာရွေးဝယ်ပြီး အိမ်ကလေးတစ်လုံး လာဆောက်တာ ဖြစ်ချင်တော့ ဖထီးခြံနဲ့ကပ်ရက်ဖြစ်နေတယ် ကျွန်မတို့ ရေစက်ပဲ မကုန်သေးလို့ ထင်ပါတယ် ဖထီးရယ်"

နှစ်ယောက်သား အတွေးကိုယ်စီနှင့်အတန်ကြာ နှုတ်ဆိတ်နေမိကြပေသည်။ အချိန်တော်တော်လေးကြာတော့မှ မြတ်သက်မွန်က ဖထီးမျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး …

"ဖထီး ကျွန်မတို့ အရင်လိုတော့ နေလို့ မဖြစ်တော့ဘူးနော် အချိန်တွေလည်းကြာခဲ့ပြီ ဖထီးရောကျွန်မရော အသက်တွေလည်းကြီး ကျွန်မဆိုရင် အရွယ်လည်းတော်တော်ကျခဲ့ပြီ ဟိုးအစကလို နှစ်ယောက်တည်းပဲ နေချင်တော့တယ် ခုလို တိတ်တိတ်ကလေးခိုးတွေ့ကြမယ်လေ မကောင်းဘူးလား"

ပြောရင်း ဖထီးတစ်ကိုယ်လုံးကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးစစမျက်နှာပေးနှင့် …

"အင်း ဖထီးကတော့ ဟိုတုန်းကအတိုင်း ဘာမှမပြောင်းလဲသလိုပဲ ကျန်းမာရေးလည်း ကောင်းပုံရတယ် "

"ငါက အလုပ်ကြမ်းသမားကိုး အလုပ်အပြင် အသောက်အစားလည်းမပျက်တော့ အသက်တစ်ရာ အေးဆေးပဲ ဟဲဟဲ ဘာလဲ ညည်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မလှတော့ဘူးလို့ ထင်နေလား ပြစမ်း နဂိုအတိုင်းဟုတ်မဟုတ် အရင်စစ်ဆေးကြည့်ရမယ် ဒီနားလာစမ်း"

ဖထီး သူမကိုယ်လေးကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကိုစုပ် နို့တွေဖင်တွေကို လိုက်လံကိုင်တွယ်လက်သရမ်းရင်း သူမရဲ့ဖြိုးအိလှသော တင်ပါးအသားဆိုင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ဆုပ်နယ်ကာ ထမီအောက်နားစလေးကို အပေါ်သို့ အသာပင့်လှန် တင်လိုက်သည်။ ထမီအောက်မှ ပေါ်လာသည့် ဖင်သား အိအိထွားထွားနှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ ပွတ်လိုက်နယ်လိုက် ဖျစ်လိုက်နှင့် ရှိရာ မြတ်သက်မွန်က …

"ကဲ ဖယ်ပါ ကြည့်ချင်တယ်ဆိုလည်း အကုန်ချွတ်ပေးပါ့မယ် ဒီကလည်း ရှင့်နဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ဘူးတော်ရဲ့ ဟင်းဟင်း ဟင်း"

လူချင်းခွာလိုက်ပြီး မြတ်သက်မွန် ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျ ီထမီနှင့် အတွင်းခံတွေပါ အကုန်ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ခဏအတွင်းမှာပင် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်ဗလာကျင်းလို့သွားပြီး အချိုးအစားကျန တောင့်တင်းကြော့ရှင်းသည့် သူမကိုယ်လုံးအလှက ခေါမခေတ် အလှနတ်ဖုရား ရုပ်တုတစ်ခုနှယ် မြင်လို့ရှုလို့မဝ ဆိုသလိုပင် တဏှာကြွချင်စဖွယ် အတိုင်းသား မြင်တွေ့နေရလေတော့၏။ မြတ်သက်မွန် ကိုယ်လုံးတီးပုံစံအတိုင်း ဖထီးစောဒေးဗစ်အရှေ့မှာ ကနွဲ့ကလျကိုယ်ဟန်အမျိုးမျိုးပြလို့နေသည်။ 

ဖထီးလည်း သူမကိုကြည့်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားကို လက်ထည့်ပြီး လီးတကိုင်ကိုင် လုပ်နေရာ မြတ်သက်မွန်လည်း သူ့ကိုကျီစယ်သည့် အနေနှင့် တမင်တကာပင် သူမပေါင်ကြား ထဲကို လက်ထည့်နှိုက်ကာဖြင့် သူမ၏ အမွေးထူထူရှိသည့် အဖုတ်အုံကြီးကို လက်ချောင်းကလေးများနှင့် ပွတ်ကာဆွကာ နှိုက်ကလိပေးရင်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပါ ဟဟပြဲပြဲကလေး လုပ်ပြလိုက်ပါသည်။ 

ဖထီးကြီးလည်း ပုဆိုးချွတ်လိုက်ကာ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီး(ဂေါ်လီလီးကြီး) ကို မြတ်သက်မွန်မြင်သာအောင် သူ့လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ လှုပ်ယမ်းပြလိုက်ပြီး သူမကို ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ညိတ်၍ ခေါ်လိုက်ပါသည်။မြတ်သက်မွန် အနားကပ်လာပြီး သူ့အရှေ့ထိုင်ချမည်ပြုလိုက်ရာ သူကပျာကယာလက်ကာပြလိုက်ရင်း …

"နေဦး ဒီအရင်လာဦး နင့်စပတ်ကို ငါအရင်ကြည့်မှာ"

"မကြည့်နဲ့ ဘာမှမပြောင်းလဲဘူး အရင်အတိုင်းပဲ"

"လက်တွေ့မှ ငါယုံတာ နင့်ကို ငါ အရင်မှုတ်ချင်တယ်"

ဖထီးလည်း ငယ်မူပြန်ပြီး အပြတ်ကဲချင်နေပုံရတာမို့ မြတ်သက်မွန် ထိုင်မလိုလုပ်ပြီးမှ မထိုင်ဖြစ်တော့ဘဲ သူ့အရှေ့မှာ ဒီအတိုင်း သွားရပ်လိုက်ရာ ဖထီးလည်း သူမတင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုင်ကာဆွဲယူလိုက်ပြီး မြတ်သက်မွန်စောက်ပတ်ကို သူ့မျက်နှာနှင့်ဖိကပ်၍ သူမစောက်ပတ်အုံကို ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲပင် ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ မြတ်သက်မွန် သူ့မျက်နှာကိုတက်ခွကာ ဒီအတိုင်း ခြေနှစ်ဖက်ကို ကွတတလုပ်ပြီး ရပ်ပေးနေရသည်။

ဖထီးက သူမစောက်ပတ်ကို အပြတ်အသတ် ဂျာပေးနေပြီ။

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း ကလေးကိုရော အကွဲကြောင်းရဲ့အပေါ်ဖက်ထိပ်နားရှိ ချွန်တက်တက် အစိညှောက်တောက်လေးကိုရော လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်သပ်ဆွကစားပေးသလို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကိုပါ လျှာကတော့လိပ်သွင်းပြီး စောက်ပတ်အတွင်းဖက်နံရံ အသားနုနုအလွှာပါးကလေးကို နေရာအနှံ့အပြား လျှာနှင့်နှူးဆွမွှေနှောက်ယက်ပေးပြန်သည်။ 

သူမဖင်အနောက်ဖက်ကိုသွားပြီး ဖင်စအိုပေါက် ကလေးကိုပါ လျှာနှင့်တထစ်ထစ် ယက်ရင်း ဖင်ပေါက်ထဲကို လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဇပ်ဇပ်ဇပ်ဇပ်နှင့် အဆက်မပြတ် ထိုးနှိုက်မွှေဆောင့်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ကိုလည်းယက် ဖင်ကိုလည်း လက်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို မပြတ်ထိုးဆောင့်ကာ လိုးပေးနေတာမို့ မြတ်သက်မွန်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကယင်ကြီးဖြစ်ကာ ကြာရှည် သည်းညည်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့။

"အ အ ဖ ဖထီး ရပ် ရပ်တော့ တော် တော်ပီ ကျ ကျွန်မလည်း လီးနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာကြာနေပြီ …တအားကြီး ဆွ မနေနဲ့တော့ … ဖထီး လိုးရင်လည်း လိုး …ကျွန်မ နေရတာ အရမ်းခက်နေပြီ"

ဟု ပြောရင်း ဖထီးကြီးရဲ့လက်ထဲက အတင်းရုန်းထွက်လိုက်ကာ ဣန္ဒြေလေးသော်မှမဆယ်နိုင်ရှာတော့ဘဲ သူမစောက်ပတ်ကို လက်ဖဝါးကလေးနှင့်အုပ်၍ အဆက်မပြတ်ပွတ်ပေးနေမိလေသည်။

"နင့်စောက်ပတ် တအားရွနေပြီလား … မလိုးခင် ငါ့လီးတော့ ခဏစုပ်ပေးဦး နင်လီးစုပ်ပေးတာ မခံရတာ ကြာပြီ"

ဖထီးပြောတော့ …

"အို စုပ်မှာပါ ဖထီးရယ် နောက်နေ့တွေလည်း တဝကြီးစုပ်ပေးဦးမယ် …ခုတော့ ခဏပဲ … မွန် တအားခံချင်နေပြီ စပတ် ရွလွန်းနေပြီ ဖထီး သိရဲ့လား"

မြတ်သက်မွန်ပြောပြီး ဖထီးရှေ့ထိုင်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့ တောင်မတ်စပြုနေပြီဖြစ်သည့် ဂေါ်လီလီးငပဲကြီးကို ဒစ်လုံးထိပ်ဖျားကနေ လျှာကလေးနှင့် ယက်ကာဆွကာ စတင်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

အရည်ကြည်ကလေး စို့၍နေသော လီးဒစ်ကြီးအား နို့အေးလုံးစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် အသံထွက်အောင် စုပ်ပြီး ဂေါ်လီအဖုတွေ ဗြုတ်ထနေသော လချောင်းအတန်တစ်လျှောက်ကို အဖျားကနေအရင်း ရောက်သည်အထိ လျှာနှင့် တဆတ်ဆတ် တို့ကာယက်ကာ ဆွကစားပေးရင်း လီးတန်အရင်းအရောက်မှာ အောက်ဖက်ကို ဆက်လက်လျှောဆင်းလာပြီး သူ့ဂွေးဥအိမ် တွဲတွဲနှစ်လုံးကို ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ သူမနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနှင့်ညှပ်၍ မြိန်ရည်ယှက်ရည် စုပ်ငုံဆွဲကာ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ရစ်ဝိုက်ယက်သပ် ဆွနှူးပေး လိုက်ရာ မကြာမီအချိန် အတွင်းမှာပဲ သူ့လီးချောင်းကြီးလည်း ပေါက်ကွဲလုမတတ် အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထ၍ မတ်တောင်လာတာ တွေ့ရလေသည်။

မြတ်သက်မွန် မရပ်သေးဘဲ သူ့လီးချောင်းနဘေးက ဂေါ်လီလုံးအဖုတွေကို တစ်လုံးစီတစ်လုံးစီ သူမပါးစပ်နှင့်လိုက်လံ စုပ်ငုံဆွဲပေးပြန်ရာ ဂေါ်လီလုံးတွေ အသားထဲကကြွပြီး ပြူးတူးပြဲတဲ နဘေးကို ကားထွက်လာကြသည်။ လီးကြီးက ဂေါ်လီတွေကြောင့် လီးလုံးပတ်နှစ်ဆခန့် ပိုကြီးပြီး သူမလက်တစ်ဆုပ်နှင့်ပင် မဆန့်တော့သလို ဖြစ်လာလေသည်။ ပမာဆိုရလျှင် မြင်းလီးကြီးလိုပါပေ။

မိမိစိတ်ကြိုက် ကစားစရာအရုပ်ကလေးရသော ကလေးလေးတစ်ယောက်လို မြတ်သက်မွန် သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့်တဆဆလုပ်ကာ မက်မပြေစွာကြည့်ရင်း အားရကျေနပ်လှသောလေသံနှင့် …

"တအားကြီးလွန်းလိုက်တာ ဖထီးရယ် ကျွန်မ ကြိုက်တယ် ဒီလီးကြီးမျိုး တခြားလူဆီမှာ တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ဖူးဘူး ဖထီးတစ်ယောက်ထဲပဲ တွေ့ဖူးတာ "

"နင် ငါ့လီးတော့ ကြိုက်တယ်ပေါ့"

"အိုး ကြိုက်လို့ပဲ အမွန် ဒီရောက်အောင်လာတာပေါ့ လီးကြီးရော ဖထီးကြီးရော ကြိုက်တယ် "

"နင် တကယ် … လား "

"တကယ်ပြောတာပေါ့ လို့ … ဖထီး ရဲ့"

ချစ်စဖွယ်ပြောလိုက်သော မြတ်သက်မွန်ပုံစံကလေးက ငယ်နုလွန်းလှသည့် ပီဘိ ၁၆ နှစ်သမီးကလေးဘဝကို ပြန်ရောက်သွားလေသလား လို့တောင် ထင်မှတ်ရသည်။ ဖထီးမျက်စိထဲမှာ ယခုမြင်ရသော မြတ်သက်မွန်ပုံစံကလေးကို ရင်ထဲ အစွဲငြိဆုံး သဘောအကျဆုံးပင်။ ဒီပုံစံ ဒီသွင်ပြင်မူယာမျိုးကို သူမထံကနေ သူဘယ်တုန်းအခါကမှ မမြင်တွေ့ဖူးခဲ့ဘူးဆိုတာ သိပ်သေချာလွန်းလှပါသည်။

"ငါ ငါ ဘယ်လို သဘောမျိုးမှ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး နင့်ကို ငါ ဟိုးကတည်းက သိပ်ချစ်တယ် အရမ်း ချစ်တယ် ဘယ်မိန်းမ တစ်ယောက်ကိုမှ ငါ ဒီလို မဖြစ်ဖူးဘူး "

"အော် ဖထီး ကြီး ရယ် ကျွန်မ ကလဲ လေ …"

နှစ်ဦးသား စကားဆက်မပြောတော့။ ပြောဖို့ရန်စကားလည်း မရှိကြတော့။ 

တတိယအရွယ်ရောက်မှပဲ ခံစားရသည့် ဆယ်ကျော်သက် တို့ရဲ့ အသည်းနုနု ဒုတိယဝေဒနာကို ရင်ကလေး တလှပ်လှပ် ဖြစ်ပေါ်ခံစားမိကြရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြင်နာမြတ်နိုးခြင်း ကြီးစွာဖြင့် တယုတယ ထွေးဖက်ထားမိကြ၏။ အတန်ကြာတော့မှ မြတ်သက်မွန်က စတင်ပြီး …

"ကဲ ပါ ဖ ထီး ကြီး ရယ် အလွမ်းသယ် စရာရှိ နောက်မှသယ်ကြစို့ ဒီနေ့ အချိန်မရှိဘူး ကျွန်မ အိမ်ပြန်ရဦးမှာ မပြန်ခင် အရင်တုန်းကလို ပြန်နေချင်သေးတယ် ဖထီးလည်း အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီပဲ မဟုတ်လား"

"အင်း အမွန့် သဘောပဲလေ "

"ကဲ ဒါဖြင့် … "

မြတ်သက်မွန် သူ့ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့်ကြည့်လိုက်ပြီး …

"ကျွန်မက မိန်းမသားဆိုတော့ ကျွန်မကပဲ စရတော့မှာပေါ့ နော် ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

သူမ ဘာမပြောညာမပြောနှင့် ဖထီးကိုယ်ပေါ် ခြေတစ်ဖက်ခွတင်လိုက်ရင်း ဖထီးကိုယ်လုံးကြီးကို ကျော်ခွပြီး သူ့ဗိုက်ပူကြီးပေါ်ကနေ အောက်ကို တဖြည်းဖြည်း လျှောဆင်းလာလိုက်ကာ ဖထီးပေါင်ကြားက လေယာဉ်ပစ်အမြှောက်တစ်လက် ထောင်ထားသကဲ့သို့ မိုးပေါ်သို့ တည့်တည့်မတ်မတ် မတ်တောင်လို့နေသည့် လီးတန်ကြီးပေါ် ခွရက်သားအနေအထားနှင့် သူ့လီးထိပ်ကို သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်အဝနှင့် တည့်တည့် တေ့ချိန်ကာ လဒစ်ထိပ်လုံးကြီးကို ဇွိကနဲ အပေါ်စီးကနေ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်အားနှင့် စိတ်လိုလက်ရပင် ဖိထိုင်ဆောင့်ချ ပစ်လိုက်လေသည်။

လီးထိပ် ဝင်ပြီဆိုသည်နှင့် ဖင်ကြီးကို နှဲ့ကာနှဲ့ကာ သွင်းရင်း ဖင်ကို တစ်ချက်ပြန်ကြွလိုက် ပြန်ဖိထိုင်ချလိုက် နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ကြွ အားနှင့်ပြန် ဖိသွင်းလိုက် လုပ်ရင်း လေးငါးကြိမ်ခန့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးနှင့်စောက်ပတ် အသားတကျရှိအောင် အထက်စီးကနေ သူမဖင်ကြီး တလှိမ့်လှိမ့်နှင့် နှိမ့်လိုက်မြှင့်လိုက် လုပ်ပြီး အသာညှောင့်ဆောင့် ပေးနေရာ ဖထီးကြီးကလည်း အထာနပ်သူပီပီ သူမဖိသွင်းလိုးဆောင့်မှုအတိုင်း အောက်ကနေ သူ့လီးကြီးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ပြန်ပြန်ကော့ထိုး ပေးခြင်းအားဖြင့် လီးအဝင်လမ်း တဖြည်းဖြည်းဖြောင့်လာခဲ့ပြီးနောက် စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ် အသံများနှင့်အတူ စည်းချက်ကျကျ သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်ချည်ထွက်ချည် ဖြစ်နေသော ဖထီးရဲ့လီးကြီးကို စတင်တွေ့မြင်ရလေပြီ။

လီးဝင်လီးထွက် မှန်ကန်မှု လိုးဆောင့်ပုံ စနစ်ကျနမှုနှင့်တကွ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သဟဇာတရှိရှိ အပေးအယူ ညီညွတ်မျှတစွာ ကာမဆက်ဆံနိုင်ခြင်းက ယောက်ျားမိန်းမတိုင်းလိုလို အလိုရှိအပ် တောင့်တအပ်သော ကာမသုခ ကောင်းကျိုးအဖြာဖြာကို မလွဲမသွေ ခံစားရရှိ စေနိုင်ကြောင်း သာဓကပြ နေသလိုပင် ရှိနေပေတော့၏။

မြတ်သက်မွန် ဖိ၍လိုးသည်။ အရမ်းကာရော တက်သုတ်နှင် လိုးခြင်းကား မဟုတ်။ အကြောင်းကား စစချင်းလိုးစဉ်အခိုက်မှာ ကာမလမ်းကြောင်း ဟုဆိုအပ်သော သူမ၏ ယောနိ ဒွါရပေါက်(ဝါ) စောက်ဖုတ် လိုဏ်ကမူ လေးထဲ၌ ကာမ၏ရှေ့ပြေး အရည်ကြည် ခေါ် စောက်ရည် အချွဲအကျိများက အလုံအလောက် ထွက်ရှိခြင်းမရှိသေး၍ စိတ်ရှည်လက်ရှည် အချိန်ကိုစောင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ဆင့်ချင်းမျှော၍ စခန်းသွားခဲ့ရာမှ အချိန်နည်းနည်း ရလာလေ စောက်ရည် အချွဲအကျိများ ပိုမိုကျဆင်းလေ ဖြစ်လာပြီး တွင်းဝင်ဖြောင့်သည့်

မြွေတစ်ကောင်အလား ဖထီးလီး တုတ်ဖီးဖီးကြီးက သူမစောက်ပတ် အဝင်လမ်း (သို့) စောက်ခေါင်း လမ်းကြောင်းလေးထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ ပူကနဲပူကနဲဖြစ်အောင် ယန္တရားတစ်ခု အတွင်းရှိ ပစ်စတင်ခေါ် စနက်တံ တို့ကဲ့သို့ ဒုတ်ဒုတ်ထိ ထုတ်ချင်းပေါက်မျှ အတွင်းမှအပြင် အပြင်မှအတွင်း စုန်ချည်ဆန်ချည် ကူးလူးသွားလာ ဝင်ထွက်နိုင် လာသဖြင့် မြတ်သက်မွန်လည်း အခါကောင်းသင့်ပြီကို သဘောပေါက် နားလည်သူဖြစ်သည့်အတိုင်း 

ဖင်သားအိအိ ကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ယောက်ျားသားဖြစ်သူဖထီးကြီး၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ ပိကားပြားချပ်တော့မတတ် အင်နှင့်အားနှင့် ရာဂခွန်အားများ အလုံးစုံ ညှစ်စိုက်ထုတ်လျက် တဘုတ်ဘုတ်တဘတ်ဘတ် ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် မရပ်မနား စခန်းသွား ပစ်လေတော့ရာ ကောင်းမှန်းမသိ ကောင်းဘိသည်သို့ ကောင်းခြင်း၏ အဆုံးကမ္ပတ် နိဂုံးအရပ်ဆီကို ရောက်လုလုနီး အဆင့်သို့ပင် မနှေးအမြန် တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး စကားဆိုခြင်းမရှိဘဲ အပေးအယူ အချိတ်အဆက်ညိညိ တစ်ယောက်ဖိ တစ်ယောက်ကော့ တစ်ယောက်တော့ တစ်ယောက်ညှောင့် တစ်ယောက်ဆောင့် တစ်ယောက်ထိုး နှစ်ယောက်သား အလိုးပြိုင်ကြရင်း မိနစ် လေးဆယ်ကျော်ခန့် ဇွဲနပဲကြီးကြီး မမောစတမ်း ကူးခတ်ခဲ့ကြရာမှ ပန်းတိုင်မည်သော ဟိုမှာဘက်ကမ်းကို တထွန့်ထွန့်တလွန့်လွန့် ရုန်းကာလွန့်ကာ လူးကာနှင့် နှစ်ဦးပြိုင်တူပင် တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားခဲ့ကြတော့၏။

မြတ်သက်မွန်ကား ဖထီး၏ ယောက်ျားပီသ မို့မောက်ကျယ်ပြန့်သော ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ဝုန်းကနဲ မှောက်အိပ်လဲပြိုကျလာခဲ့ပြီးနောက် သူမကိုဆီးကြိုပွေ့ဖက် လိုက်သော ဖထီးကြီး၏ သန်မာအားကောင်းလှသော လက်ရုံးနှစ်ဖက်အကြားသို့ တစ်ကိုယ်လုံးရောက်ရှိ သွားရကာ နှစ်ဦးသား မဆုံးနိုင်သော အနမ်းပန်းတွေ ဆင့်ကာဆင့်ကာ ဝေနေခဲ့ကြရင်း အချစ်နိဗ္ဗာန်ဘုံ ကလေးထဲကို နှစ်ဦးစလုံးပင် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပျော်ဝင်နစ်မြုပ် သွားခဲ့ရချေပြီ။

...................................................................................................................................

အခန်း (၁၄)

မြတ်သက်မွန် ဖထီးနှင့်ပြန်ပေါင်းထုပ်ခွင့်ရသည့်နှယ် နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ဖထီးခြံဖက်ကူးပြီး မတွေ့ခဲ့ရသည့်နေ့ရက်တွေအတွက် အတိုးချကာ ချစ်ပွဲအလီလီ ပျော်ပျော်ကြီးဆင်နွှဲခဲ့ကြသည်။ဖထီးကြီးကို သူမချစ်သည်။ ဖထီးကြီးကိုချစ်တာထက် ဖထီးလီးကြီးကိုချစ်တာက ပိုများနေလေသလား သူမလည်း ကွဲကွဲပြားပြားမသိတော့ပါ။ ချစ်တာဟာ ချစ်တာပဲဖြစ်သည်။ 

အသက်ချင်းသိပ်မကွာခြားကြဘဲ လူကြီးပိုင်း တတိယအရွယ်ကို ရောက်နေသူချင်းလည်းဖြစ် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ယခင်ကတည်းကပင် နားလည်မှုရှိပြီးသားလည်း ဖြစ်နေပြန်တာမို့ သူနှင့်ဆက်ဆံရတာ အခြားသူတွေထက် များစွာ အဆင်ပြေမှုရှိလှပါသည်။ 

အလုပ်ဆိုက်မှာ အားပြီဟေ့ဆိုတာနှင့် မြတ်သက်မွန်တစ်ယောက် လူသူအလစ်ကိုစောင့်ပြီး တစ်ဖက်ခြံရှိ အသိမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ထံ သွားလည်မည်ဟု ပြောပြောပြီး တစ်နေကုန် ဖထီးထံမှာ သူနှင့်ရွှေလည်တွဲကာ နည်းမျိုးစုံနှင့်ချစ်ဗျူဟာကျင်းနေလေ့ရှိပါသည်။

ယခုလို သူမဖြစ်ပျက်နေပုံအလုံးစုံကို သူမမသိအောင် အနောက်ကနေ တစ်ချိန်လုံး နောက်ယောင်ခံပြီး မျက်ခြေမပြတ်စောင့်ကြည့် အကဲခတ်နေသူ တစ်ယောက်လည်း ရှိပါပေသည်။သူကတော့ ညီညီဇော်ပဲဖြစ်သည်။ညီညီဇော် သူမကို စောင့်ကြည့်ကာ သင်္ကာမကင်းဖြစ်နေပုံရသည်ကို မြတ်သက်မွန်လည်း ရိုးတိုးရိပ်တိတ် သိနားလည်မိသည်ပင်။

သူမကလည်း လက်သွက်ခြေသွက်ရှိဟန်တူသည့် ဒီချာတိတ်ကို စိတ်ဝင်စားရင်းစွဲရှိခဲ့သည်။ ကောင်လေးက အသက် ၃၀ ကျော်ပေမယ့် မိန်းမတော်တော်များများ လိုးဖူးခဲ့သည့်အတွေ့အကြုံမျိုး ရှိနေပုံရပါသည်။ မိန်းမတွေရဲ့အကြောကို နပ်သူဟု သူမခန့်မှန်းမိသည်။ 

နှစ်ယောက်တွေ့လိုက်တိုင်း သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ကို စားမတတ်ဝါးမတတ် ခေါ်တောအကြည့်နှင့် စိုက်ကြည့်နေလေ့ရှိကာ သူမကိုယ်တိုင် လည်း လူအလစ်မှာ သူနှင့်လက်ပွန်းတတီးနေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အတွေ့အထိ သာယာမှုရှာရင်း အခွင့်အရေးပေးမိသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိဖူးခဲ့ပါသည်။

တစ်ခါတစ်လေ သူမအထိုင်မတော်၍ ထမီအောက်စလေး လွတ်မိသည့်အခါများမှာ ညီညီဇော်ရံဲ့မျက်လုံးအကြည့်တွေက သူမပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ရှိရာဆီကနေ တစ်ချက်ကလေးမှကို မခွာတော့ဘဲ သဲကြီးမဲကြီးပင် စိုက်ကြည့်နေတတ်ပြီး သူမကလည်း မသိကျိုးကျွံပြု၍ ကိုယ့်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုယ် မသိမသာဖြဲဟ၍ ထိုင်ရင်း သူ့အကြည့်အရသာကို ကျေကျေနပ်နပ်ပင် ခံယူနေခဲ့မိသည်။ သူကလည်း ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ကာ အလုပ်လုပ်ရင်း မကြာခဏ ဆိုသလို မိမိမြင်သာအောင် သူ့လီးကြီးကို အောက်စလွှတ်ကာ မသိသလိုလိုနှင့် ဖော်ပြလေ့ရှိသည်။ 

ပေါ်တင်မြင်တာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် ရိုးတိုးရိပ်တိတ်မြင်ရုံနှင့်ပင် ပုဆိုးအောက်က သူ့လီးက အရွယ်အစားအားဖြင့် သာမန်ထက်တော့ မသေးငယ်လှကြောင်းကို သူမအကဲခတ်မိပြီး လီးတန်ရှည်မည့် ယောက်ျားတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း အတွေ့အကြုံများသူပီပီ မြတ်သက်မွန် အနေနှင့် ကောင်းစွာရိပ်စားမိပြီးလည်း ဖြစ်သည်။

တစ်နေ့ …

နေ့ခင်းဖက် သူတို့နေ့လည်စာစားပြီး အနားယူနေချိန်မှာ မြတ်သက်မွန် ဖထီးဆီကို သွားတွေ့ပြီး နေ့တစ်ဝက်လုံးလုံး ဖထီးရင်ငွေ့လှုံကာ ချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောချင်တိုင်း မျောပါနေခဲ့ရာက ညနေ သူတို့လူစု အလုပ်သိမ်းချိန် နီးလောက်မှ ပြန်လာခဲ့ကာ အိမ်အနောက်ဖက်က ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး တစ်ယောက်တည်း အေးအေးဆေးဆေးပင် ကိုယ်လက်သုတ်သင်နေခဲ့သည်။ 

အားလုံးပြန်ကုန်ကြပြီအထင်နှင့် စိမ်ပြေနပြေရေချိုးသုတ်သင်ပြီး ထမီရင်လျားနှင့် ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာကာ အိမ်အတွင်းခန်းတစ်ခုထဲဝင်ပြီး ထမီကိုကွင်းလုံးချွတ်ချ၍ အိမ်ကနေ အပိုယူလာသော ထမီအသစ်တစ်ထည် ထုတ်ဝတ်ဖို့ ပြင်နေစဉ်မှာပင် သူမကိုယ်ခန္ဓာကို အနောက်ဖက်ကနေ ရုတ်တရက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ချုပ်ကိုင်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး …

"ဟဲ့ စောက်ပလုတ်တုတ် … လွှတ် လွှတ် ပါ …ဘယ် ဘယ်သူလဲ"

"ကျနော်ပါ မမရဲ့ ညီဇော်ပါ "

"ဟင် မင်း မင်း မ မပြန်သေးဘူးလား "

"ဟင့်အင်း မမဆီမှာ ပိုက်ဆံ လေး နည်းနည်း ကြိုထုတ်ချင်လို့ အဲ စောင့် နေတာ "

"အို စောစော က ပြောရောပေါ့ ဖယ် လွှတ် လွှတ် လေ လက်ကြီးက ဖယ်ပါဆို ငါ ငါ ထ ထမီကျွတ်ကြီးနဲ့ …လုပ်ပါဟယ် ဖယ်စမ်းပါ "

"မဖယ်ဘူး … မမ သိပ်လှတာ ခုမှအသေအချာသိရတယ် … ကိုင်ချင်တယ် အစ်မဖင်ကြီးရော စောက်ဖုတ်ကြီးရော အယ်ထွက်နေတာ ရှယ်ပဲ မှုတ်ချင်တယ် မမကို အပြတ်မှုတ်ချင်တယ် "

"ဟင် … မ မ တော် တော် ဘူး … ဟဲ့ အို …အို ကွယ် … င င ဇော် ကြည့် ကြည့် … ပါလား လို့ … အင့် ဟင့် …ဟင့် "

မြတ်သက်မွန် ဘယ်လိုမှ မရုန်းသာဘဲဖြစ်သွားရသည်။ ထမီကိုလည်း ချွတ်ချထားရင်းတန်းလန်းနှင့်မို့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေလေရာ ဒါကိုပဲ အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို ဆတ်ကနဲ ဗြုန်းစားကြီးတိုးဝင်ရောက်ရှိလာသော ညီညီဇော့်လက်ကို အချိန်မီ မတားလိုက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ မြတ်သက်မွန် စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်း အကိုင်ခံလိုက်ရသည်။

သူမကလည်း လူတစ်မျိုး။ မသိဖာသာ နေလို့ရရင်သာ နေမည်။ သူမစောက်ပတ်ကို အကိုင်ခံလိုက်ရပြီဆိုတာနှင့် တဏှာဓာတ်ခံရှိပြီးဖြစ်သော သူမစောက်ပတ်က ဟုန်းကနဲအုန်းကနဲ အပူဓာတ်ကြွပြီး မီးထတောက်ပြီးသား။ တဏှာမီး ရာဂအပူမီး လိုအင်ရမ္မက်မီး တောက်ပြီး တော်ရုံနှင့် ပြန်မငြိမ်းနိုင်တော့သည့် ပူလောင်ဆူပွက်အုံကြွ၍ လူကို ဖိစီးလေးလံစေလွန်းလှသည့် ကိလေသာဗျာပူမီးပဲ ဖြစ်တော့သည်လေ။

ညီညီဇော် အပီကိုင်ပြီ။ အမွေးအဖုတ်အုံကြီးအောက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးထဲကို သူ့လက်ထိုးဖွ၍ နှိုက်ကာဆွကာ အကြမ်းပတမ်း ပွတ်သပ်ကာနှင့် အထက်အောက်လမ်းကြောင်းအတိုင်း စောက်ဖုတ်ကိုထောင်လိုက် လက်စောင်းတိုက်ပွတ်ပေးနေရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းရှိ ဝင်းဝါနေလျက်ရှိသည့် အသားဆိုင်အညွန့်အဖူးများကို နေရာအနှံ့အပြား လိုက်လံဆုပ်ညစ် ဖျစ်နယ်ပေးနေကာ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း သဘောရှိ ပြုမူနေပေတော့သည်။

သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းကလည်း မြတ်သက်မွန်ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်အလယ်ရှိ ဖင်အကွဲကြောင်းရာကိုတည့်တည့်မတ်မတ် ဖိထောက်ထားပြန်ရာ သူ၏ခါးအရှေ့မှငေါငေါကြီး ရှေ့ကိုချွန်ထွက်နေသော လီးငပဲကြီးက မြတ်သက်မွန်၏ဖင်အကွဲကြောင်း အလယ်မြောင်းလေးထဲကို ဇွတ်တိုးဝင်ပြီး ဖင်အောက်ကိုလျှိုကာ သူမ၏ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းရှိ ယောနိဝကိုပင် ထိမိမတတ်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ 

အနောက်ကလည်း လီးနှင့်ထောက်ရင်း သူ့လက်များက မြတ်သက်မွန်ကိုရုန်းမရအောင် သိုင်းဖက်ချုပ်နှောင်လျက် သူမကိုယ်အထက်ပိုင်းရှိ အဝတ်ဗလာကျင်းနေသော နို့အုံအိအိ နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက် လက်နှင့်ချေကာဖျစ်ကစားလိုက်နှင့် နယ်ပြီးရင်းနယ်လို့နေတာမို့ မြတ်သက်မွန်လည်း တစ်စတစ်စ အသက်ရှူကြပ်လာရလေသည်။

"လွှတ်ပါ လျော့ပါ ဦး ငါ့မောင်ရယ် မင်းကလည်း ဇွတ် "

သူမ အတင်းရုန်းလိုက်စဉ်မှာပဲ ညီညီဇော်က သူမကိုယ်လုံးကို သူ့ဖက်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ပစ်လိုက်ရာက မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်၍ သူမနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် အတင်းဖိကပ်နမ်းလိုက်ပြန်ရင်း …

"မလျှော့ဘူး မမရယ် ချစ်ချင်တယ် မကို အရမ်းချစ်တယ် ချစ်ပါရစေကွာ နော် နော် "

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် "

"အွန် အွန်း အွန်း "

သူ့အပေါ်က အကြင်နာအနမ်းကလေး ပေးနေသလောက် အောက်ကသူ့လချောင်းကြီးကမူ မားမားမတ်မတ် ထောင်ထမာန်ဖီနေပြီးဖြစ်ရာ မြတ်သက်မွန်ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်ကို လာရောက်ပြဿနာရှာနေပြီဖြစ်သည်။

လီးထိပ်ကြီးက သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဟိုထိုးဒီထောက်နှင့် သူမစိတ်ကိုတမင်ဆွပေးနေသလိုဖြစ်နေရာ မြတ်သက်မွန်လည်း သူမနှုတ်မှ တအိအိတအင့်အင့် အသံမထွက်မိအောင်ပင် မနည်းကြိုးစား ထိန်းနေရသည်။ မရတော့ပြီ။ သူမစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်ရလေပြီ။

"မရယ် အရမ်းလှတယ်ကွာ"

"ဟင် မင်း အွန့် အု အူး"

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ လာရောက် ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သော သူ့နှုတ်ခမ်းများကို သူမနှုတ်ခမ်းများဖြင့် ချက်ချင်းလက်ငင်းတုံ့ပြန်ကာ ပြန်လည်စုပ်ဆွဲလိုက်ခြင်းအားဖြင့် မြတ်သက်မွန် သူမ၏ရင်တွင်းဗလောင်ဆူလျက်ရှိသော ခံစားချက်ကို ထုတ်လှစ်ပြလိုက်သည်။

ညီညီဇော် သူမကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားသလို သူမကလည်း သူ့ခါးကို တင်းနေအောင် ပြန်လည်ဖက်တွယ်ထားလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်နေကြလျက်ရှိတော့၏။ အချိန် တော်တော်ကြာသွားသည်။ အနမ်းတွေလည်း ရှည်လျားလွန်းလှတာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးမောဟိုက်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းခိုးရှူရသည်အထိဖြစ်သည်။

"ဟင်း မ မရယ် "

"ဇော် မောင် ဇော် ရယ် … "

"ချစ်တယ်ဗျာ မ မကို အရမ်းချစ်ခင်ပြီ ဗျာ ကျ ကျနော် တင်းလွန်းနေပြီ"

"အို မသိဘူး သွား မင်းစိတ်နဲ့မင်း လုပ်ချင်တာလုပ်တော့ မမ မသိဘူး မပြောတတ်တော့ဘူး "

မြတ်သက်မွန် သူ့ကိုမျက်နှာလွှဲထားလိုက်စဉ် ညီညီဇော် သူမရှေ့မှောက်မှာမတ်တပ်ရပ်နေရာက အောက်ကိုထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပွေ့ပိုက်၍ ပေါင်ရင်းခွတုံရှိ ရသာခဲအစုအဝေးဆီသို့ သူ့မျက်နှာထိုးအပ်လျက် နှုတ်ခမ်းများဖြင့် နေရာအနှံ့ လိုက်လံစုပ်နမ်းယက်သပ် ပေးနေလေတော့၏။

"အို အို ငါ့ မောင် အင့် ဟင် အင့် ကျွတ်ကျွတ် အ ရှီး အာ့ လာ့ လာ့ အိ အိ ဟိ ယားယားတယ် ကောင်လေးရယ် ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

မြတ်သက်မွန်ကား မတ်တပ်ပင်ဖြောင့်ဖြောင့်မရပ်နိုင်ရှာဘဲ ပေါင်ကိုဆန့်မလိုကွမလိုပြု၍ ညီညီဇော်၏ အစုတ်အမှုတ် အယက်အဆွများ အောက်မှာ ယားယံမှုဝေဒနာကို အလူးအလဲ ခံစားနေရလေပြီ။

မိနစ်ပိုင်းလောက်အကြာမှာပင် ညီညီဇော် သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ရုတ်တရက်ပွေ့မချီယူပြီး တစ်ဝက်တစ်ပျက်မျှသာ ခင်းရသေးသည့် အိမ်ကြမ်းပြင်ထက်ကို လှဲချလိုက်ရာက သူကပါ သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်အိပ်ကျလာခဲ့ရင်း သူမပုခုံးနှစ်ဖက်ဘေးမှာ တံတောင်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ကာဖြင့် နှစ်ယောက်သား အနမ်းအစုပ် အပွေ့အဖက် အညုအခရာ ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့တီတာပလီပလာသံကလေးများဖြင့် လူးကာလှိမ့်ကာ အပြန်အလှန် ချစ်ကျီစယ်ကြသည့်အနေအထားကို ရောက်ရှိလာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

မြတ်သက်မွန်လည်း သူမ၏ကာမဂုဏ်စိတ်ဆန္ဒကို ကြာရှည်စွာ အောင့်အည်းမျိုသိပ် ထားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘဲ အကုန်ပွင့်အံ ထွက်လာ ရတော့သည်။ 

ညီညီဇော်က မြတ်သက်မွန် ဟိုဖက်ခြံသွားသွားပြီး ဖထီးကြီးနှင့်ရမ္မက်ကျူးကာ အမြဲအလိုးခံနေသည့်ကိစ္စကို သူသိကြောင်း အမြဲတမ်း ခိုးချောင်းကြည့်လေ့ရှိကြောင်း မြတ်သက်မွန်ကိုပြောပြရာ သူမအံ့အားသင့်ပြီး ကြက်သေသေသွားသည်။ ဘယ်အထိမြင်သလဲ တွေ့သလဲပြန်မေးတော့ သူမချွင်းမချန်ပြောပြသမျှ ကွက်တိမှန်နေ၍ သူမလည်း ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ ခွန်းတုံ့ပြန်ပြော မနေဖြစ်တော့ပေ။

ဒီကောင်လေးကို နှုတ်ပိတ်သည့်အနေနှင့် သူလိုအပ်တာမှန်သမျှ အမြန်ဆုံး ဖြည့်ဆီးပေးလိုက်ဖို့အရေးကိုသာ သူမကိုယ်သူမ ကြပ်ကြပ် သတိပေးနေမိတော့သည်။ ညီညီဇော် သူမကို ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်ပြီး မလိုးခင် အားရအောင် မှုတ်ချင်သေးသည်ဆို၍ လိုက်လျောရသည်။ စောက်ပတ်ကို အသေအချာကိုင်ကြည့်ဖြဲကြည့်ရာ မြတ်သက်မွန် သူမမျက်စိကိုသာ အသာမှိတ်ထားရသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဖြဲလှန်ပြီး လျှာနှင့် ထက်အောက်ဝဲယာ အသွားအပြန်ယက်သည်။ 

အစိဖူးကလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ဖျစ်လှိမ့်ကစားရင်း သူ့ထက်အောက်နှုတ်ခမ်းနှင့်ညှပ်ကာ ပြွတ်ပြွတ်ဟူ၍ စုပ်သည်။ 

စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးမွှေနှောက်၍ဆွရင်း စောက်စိအသားတက် ကလေးကို သူ့နှာခေါင်းနှင့် ကလော်လိုက် သွားနှင့် ကိုက်ငုံခဲလိုက် လက်ပူတိုက်ကာ လှိမ့်ချေပေးလိုက်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း အမျိုးမျိုးထိုးနှိုက်ဆောင့်၍ ဆွနှူးပေးရာ စောက်ရည်တွေ အကြီးအကျယ်ထွက်ပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးရသည်။ဘာဂျာကိုင်တာ မှုတ်တာအလွန်ကျွမ်းသူဖြစ်သည်။ သူမနှစ်ချီပြီး၍ မောသလောက်ရှိနေစဉ်မှာ ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီလာတေ့ပေးပြီး သူမကို မှုတ်ခိုင်းရာ သူှုအလိုလိုက်ပြီး ပုလွေကောင်းကောင်း ကိုင်ပေး လိုက်ရပြန်ပါသည်။

ညီညီဇော့်လီးလည်း ရှည်သည်။ ကြီးလည်း တော်တော်ကြီးသည်။ ရိုးရိုးကြီးခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဖထီးလိုပဲ ဂေါ်လီလေးငါးလုံးထည့်ကာ ကြီးခြင်းဖြစ်သည်။ ဖထီးလောက် ဂေါ်လီအရေအတွက် မများပေမယ့် ကြည့်ကောင်းပြီး သာမန်လီးထက်တော့ အပြန်တစ်ရာမက သာမှာ ကျိန်းသေသည်။ သာမန် ပန်းရံလက်သမားဘဝကနေ တဖြည်းဖြည်းအဆင့်တက်ပြီး အကွက်ကောင်းရ ပွပေါက်အလီလီတိုး၍ ထင်သလို သုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင်ကာ ဂေါ်လီလုပ် ထင်တိုင်းကြဲနိုင်တဲ့ ကောင်ပဲ ဖြစ်မည်။

"ဒါကြီး ဘာဖြစ်လို့ ထည့်တာလဲ မကောင်းဘူး "

သူမကပြောရာ ညီညီဇော် အပိုးမသေသောမျက်နှာနှင့် ရယ်ကျဲကျဲလုပ်၍ …

"မမလူကြီး ဖထီးကြီးလည်း လီးမှာ ဂေါ်လီထည့်ထားတာ မဟုတ်လား ကျွန်တော်မြင်တာနဲ့ သိတယ် ဟဲဟဲ ဖထီးလီးက ဖာမတွေ မခံနိုင်အောင်ကြီးတယ်လို့တောင် နာမည်ကြီးတာ မမနဲ့တော့ ကွက်တိပေါ့ မဟုတ်ဖူးလား ဟဲဟဲ ဟဲ "

"ဟွင်း နင့် စိတ်ထင်တိုင်း မဟုတ်ကဟုတ်က လျှောက်ပြောနေ အကောင်စုတ် "

မြတ်သက်မွန် သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်နှင့်မနာအောင်ထုပြီး ညုသည်။ ပလီသည်။

"ကဲပါ မမရယ် ပြောနေကြာတယ် လိုးရအောင် "

ဆိုပြီး သူကလည်း စိတ်မရှည်တော့ဟန်နှင့် မြတ်သက်မွန် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမ၍ သူမပေါင်ကြားထဲနေရာယူလိုက်ကာ လီးထိပ်ကို သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးနှစ်ပြီး စတင်လိုးဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။လိုးသည်ဆိုတာနှင့် တရစပ်ပင် ထင်တိုင်းကြဲပြီး ခါးအားကောင်းကောင်းနှင့် ဇယ်ဆက်သလို ဖိဆောင့်ချပေးနေတော့ရာ မြတ်သက်မွန်မှာ အဘား အဘား ဟု အသံထွက်ပြီး မအော်မိအောင်ဘဲ မနည်းကြီး စိတ်ထိန်းထား ရတော့သည်။

"သေချင်းဆိုးလေး နင့်လီးကြီးနဲ့ လူကိုအသေလိုးသတ်နေတာပဲ "

"မမစောက်ပတ်က တအားလိုးကောင်းလို့ လိုးနေတာ "

သူကဖြေသည်။ ရှိစေတော့။ စိတ်ကြိုက်လိုးပစေဆိုပြီး လွှတ်ပေးထားလိုက်ရင်း ကရှူးမူးထိုး သူလိုးသမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်ခံနေမိလေရာ တဖြည်းဖြည်း ထိထိမိမိအရသာရှိလာသည်။ ဂေါ်လီလီးရဲ့အရသာ အထင်အရှားပေါ်လွင်လို့ လာသည်။

"အ လိုးစမ်း မောင် ဇော် လီးကို အပေါ်အောက်မွှေလိုး တစ်ခါတည်းတစ်ဆုံးမဆောင့်နဲ့ သားအိမ်ခိုက်တယ် ငါ တစ်နေ့လုံး နေ့ခင်းကတည်းက ဖထီးလိုးထားလို့ စပတ်ကျိန်းနေတာ နောက်နေ့ကျရင် နင့်စိတ်ကြိုက်ဖြစ်အောင် ပိုပြီးခံပေးမယ် ခုတော့ မြန်မြန်ပြီးအောင်သာလုပ် အချိန်လည်း သိပ်မရှိတော့ဘူး"

"မမ တကယ် ပြောတာလား မနက်ဖြန်ကျရင်သာ"

"အေး လိုးပါ ဆို တကယ်ပေါ့ နင်မလိုးရမှာကြောက်လို့လား နင်ချည်းပဲစပတ်ကြိုက်တယ်မထင်နဲ့ ငါလည်း လီးမက်တယ် လီးကြိုက်တတ်တာပဲ နင်တို့လို ဂေါ်လီလီးက ငါ့ သဘောအတွေ့ဆုံး အကြိုက်ဆုံးလီးပဲ ဝါသနာပါရင် ဖထီးနဲ့နင်နဲ့ နှစ်ယောက်အတူတူ ငါ့ကိုလိုးလို့ရတယ်"

"ဟာ အဟုတ်လား တကယ်လိုးမှာနော် အစ်မ ဖထီး ဘာမှ မပြောဘူးလား"

"ဟဲ့ အလိုးခံတာ ငါခံတာ ငါ့စောက်ပတ်နဲ့ငါခံတာ ဖင်ခံရင်လည်း ငါ့ဖင်နဲ့ငါခံတာ ဖထီးခံပေးတာမဟုတ်ဘူး သူသဘောမပါဘူး အားလုံး ငါ့သဘောပဲ ရှင်းလား ငဇော်"

"ဟား ဟား ရှင်းပြီဗျာ အတော်ပဲ အစ်မစောက်ပတ်လည်းလိုး ဖင်လည်းချရရင် ကျွန်တော်သေပျော်ပြီ"

"နင်ပျော်တာမပျော်တာ နောက်ထား ကျန်တဲ့ကောင်တစ်ကောင်မှ မသိစေနဲ့ ကြားလား ဒါမှ နင့်သဘောရှိလုပ်ခွင့်ပေးမှာ"

"အိုကေ စိတ်ချ ကတိပေးတယ်ဗျာ ကတိ ကတိ"

ညီညီဇော်လည်း လိုးရမည့်အကြောင်းတွေးကာ ထန်ချင်တိုင်းထန်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို အကွဲအပြဲ ဆော်ချင်တိုင်း ဆော်လေတော့ရာ မိနစ်လေးဆယ်လောက် အကြာမှာပင် နှစ်ဦးသားသုက်ရည်တွေ ပြိုင်တူပန်းထွက်ပြီး ကာမပန်းတိုင်ရောက်ရှိသွားကြလေပြီ။

သုက်ရည်တွေ အကုန်သွန်ထုတ်ပြီး၍ မောမောနှင့်ခဏအနားယူရင်း အပြန်အလှန်နမ်းကြစုပ်ကြ လုပ်နေကြရာက မြတ်သက်မွန်၏ အကြံပေးချက်အတိုင်း နှစ်ယောက်သား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေပြီး စောက်ပတ်နှင့်လီးကို အပြန်အလှန်ယက်ကြစုပ်ကြ နှူးဆွကြသည်။ 

လီးလည်းတောင်လာပြီး သူမစောက်ပတ်လည်း အရည်တစွတ်စွတ် ရွှန်းစို ရွှဲနစ်လာခဲ့ပြီးနောက် ညီညီဇော်လည်း လိုးချင်ပြီ အစ်မ ဟုဆိုကာ ယခုတစ်ကြိမ်မှာ အနောက်ကနေ သူမဖင်ပေါက်ကိုကြည့်၍ ခွေးကုန်းလိုးချင်ကြောင်းပြောလာ၍ မြတ်သက်မွန်လည်း သူ့ဆန္ဒကိုလိုက်လျောပြီး အိမ်ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ကာ မှောက်ခုံရက် ဖင်ကုန်းပေးရလေသည်။

ညီညီဇော် အနောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ကြားရှိ စောက်ပတ်ထဲကို သူ့ဂေါ်လီလဒစ်ကြီး ထိုးထည့်ပြီး အနောက်ကနေ ခွေးလိုးလိုးပြန်သည်။လီးကကြီးပြီး တုတ်သလောက် အလျားလည်းရှည်ရာ ထိချက်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့်မို့ သူ့လိုလီးမျိးက ဒီလိုခွေးလိုးပုံစံနှင့် အထူးပင်လိုက်ဖက်မှု ရှိလှကြောင်း ကို သူမဖာသာ ကြိတ်မှတ်ချက်ချမိသည်။ ခါးအားကောင်းသူ ဖြစ်၍ လိုးချက်ပက်စက်သလောက် ထိထိမိမိလည်း ရှိလွန်းသည်လို့ သူမထင်သည်။ 

သူလိုးပုံက ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ ဖင်ဝချဲ့ချဲ့ပြီး နှိုက်ကလိလိုက် နို့အုံနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေလက်လျှိုကာ ဖျစ်နယ်၍ နို့သီးလေးကိုကိုင်ဆွဲကာ အနောက်ကနေ ခါးကိုကော့ကော့ပြီး လိုးသွင်းလိုက်နှင့်မို့ အရသာရှိလိုက်ပုံများ ပြောမနေပါနှင့်တော့။

"အား အ လိုးလိုး စမ်း ငါ့မောင်ရယ် မမစောက်ပတ် ပေါက်ထွက်သွားအောင် လိုးလိုက်စမ်း"

"ဘွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဘွပ် စွတ် ဖလွပ် လပ် ဘုတ် ဘွတ် ဘတ် ဖတ် ဗွပ် ဗလပ်"

"ဟူး အား လိုးရတာ ဖီးလ်ပဲဗျာ ကောင်းချက်က ဟင်းဟင်း ဟင်း အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီး အိနေတာပဲ "

"လိုး လိုး ပါ မောင်လေး မင်းစိတ်ကြိုက် အစ်မ ဖင်ကုန်းပေးထားတာပဲ မညှာနဲ့ လိုးမှာသာလိုး မရပ်နဲ့တော့"

ညီညီဇော် တရစပ်လိုးသည်။ လိုးရင်းနှင့်လည်း သူ့ကိုယ်သူ အားမလိုအားမရဖြစ်နေပုံရသည်။ သူမစောက်ပတ်ကို စက်တပ်ပြီးတော့များ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးချင်နေလေသလားမသိ။မြတ်သက်မွန် သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကိုနောက်ပြန် ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေတာမို့ ညီညီဇော့်ဖက်ကလည်း သူမအပေးကောင်းပုံကို အထူးကျေနပ်အားရလျက် ရှိပုံပင်။ 

နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှမျှနှင့် အသည်းအသန် မီးပွင့်မတတ် ဖိလိုးကြပြီးနောက် နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ သူ့လီးထိပ်က လရည်တဖြောဖြောပန်းထွက်လာသလို မြတ်သက်မွန်ရဲ့ စောက်ပတ်လည်း မခံမရပ်နိုင်အောင် ယားယံရွတက်ပြီး စောက်ရည်ဒလဟောကျဆင်းကာ သူနှင့်မမီမကမ်းလိုက်၍ ပြီးသွားရလေသည်။

"တန်ဘိုးရှိလိုက်တဲ့ လီးကလေးပဲ " 

နောင်ကိုလည်း သူမအလိုရှိသလို စိတ်ကြိုက် ခေါ်လိုးနိုင်မည့်အရေးကို တွေးပြီး မြတ်သက်မွန်မျက်နှာမှာ မှိုရသကဲ့သို့ အပြုံးပန်းတဝေဝေ ပွင့်ဝေနေသလို ညီညီဇော့်အဖို့လည်း သူလိုးချင်တိုင်းလိုးခွင့်ရမည့် အထိုးခံအဆောင့်ခံ အညှောင့်ခံ ဒေါင်းတင်မောင်းတင် အိုးကားကြီးပိုင်ရှင်မမကြီးတစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရပြီဆိုပြီး သွားကြီးအဖြဲသားနှင့် လက်ငင်းလိုးပြီးခဲ့သမျှ စမြုံ့တပြန်ပြန် ရှိနေလေတော့၏။

သူတို့နှစ်ယောက်အဖြစ်ကို စိတ်ဝင်တစားနှင့် အသေအချာစောင့်ကြည့်အကဲခတ်လျက်ရှိသည့် မျက်ဝန်းတစ်စုံရှိနေတာကိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ရိပ်စားမိခြင်းမရှိကြချေ။

.....................................................................................................................................................

အခန်း (၁၅)

ချိုသက်ရီ အမေ့အကြောင်း သိသည်။

ယခင်ကတည်းက ကြီးဒေါ်တွေ အဒေါ်တွေအပြောနှင့် ကြားဖူးနားဝရှိနေခဲ့သလို ယခုလည်း မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်၍ သိသည်။ သို့ပေမယ့် အမေ့ကို လုံးဝ အထင်အမြင်သေးခြင်းမဖြစ်မိပါ။ 

သူမငယ်စဉ်အချိန်က ဆိုလျှင်တော့ တစ်မျိုးဖြစ်မည်။ သွေးသားပူလောင်ပြီး ရာဂမွတ်သိပ်မှု အားကြီးလွန်းသည့် အမေ့ကို အထင်သေးချင်သေးမိမည်။ မုန်းတီးစက်ဆုပ်ချင် စပ်ဆုပ်မိလိမ့်မည်။ ခုတော့ ထိုသို့သောခံစားချက်မျိုး မဖြစ်တော့ပြီ။ အမေ့ကို စိတ်ဆိုးစိတ်နာရမည့်အစား သူ့ကိုကိုယ်ချင်းစာပြီး သနားမိသလိုလိုတောင် ဖြစ်လာရသည်။

ချိုသက်ရီလည်း လူထဲကလူ အရွယ်ရောက်ပြီးသည့် မိန်းမသားတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ရာ မိန်းမသားတစ်ယောက်၏ လိုအပ်ချက်နှင့် သူမရင်တွင်း ဖြစ်ပေါ်နေသော ခံစားချက်တို့ကို ကောင်းစွာ သဘောပေါက် နားလည်နိုင်နေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။အမေမြတ်သက်မွန်သည် အသက်အရွယ်အားဖြင့် မငယ်တော့ဟုဆိုသည့်တိုင် အရမ်းကြီးအိုစာလွန်းနေသည့် သက်ကြီးပိုင်း မိန်းမကြီး တစ်ယောက်တော့ဖြင့် မဟုတ်ပါ။ 

သွေးသားကောင်းမွန်ဆဲ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်မှု ရှိရှိ ငါးဆယ်ဝန်းကျင်အရွယ်ရှိ မိန်းမတစ်ယောက်၏ ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းစွင့်ကားသည့် အလှတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားဆဲဖြစ်လေရာ သူလည်းပဲ လောကီကာမဂုဏ် အတွေ့အာရုံကို လက်မလွှတ်စတမ်း ခံစားလိုစိတ်ရှိဦးမည်မှာ အသေအချာပဲဖြစ်သည်။

ချိုသက်ရီဆိုသော သူမကိုယ်တိုင်လည်း လင်တစ်ယောက်ရပြီး သမီးကလေးတစ်ယောက် မွေးပြီးသည့်တိုင်အောင် ကာမဆန္ဒ ဆုံးခန်းတိုင် ပြည့်ဝခြင်းမရှိသေးဘဲ ရာဂအလိုရမ္မက်၏ မွတ်သိပ်တောင့်တမှုဒဏ်ကို ရံဖန်ရံခါဆိုသလို တစ်ယောက်တည်း ရူးတော့မတတ် အလူးအလှိမ့် ခံစားရလေ့ရှိသည်ပဲ မဟုတ်လား။

ရှင်းရှင်းဆိုရသော် ယောက်ျားတစ်ယောက်၏လီးနှင့် အားရပါးရ ပျော်ပျော်ပါးပါး တဝကြီး အလိုးခံခဲ့ရပြီးတာတောင်မှ ဒီလီးအရသာကို အခြားတစ်ပါးသော ယောက်ျားသားလုပ်သူတွေဆီက ထပ်မံ ခံယူလိုစိတ် ပြင်းပြင်းပြပြ ဖြစ်ပေါ်နေမိ ပါသေးသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အခွင့်အရေးသမား ကြောင်သူတော် ရှေ့နေကြီးရဲ့ ရမ္မက်ကျော့ကွင်းထဲကို သူမကိုယ်နှိုက်ကိုက အလိုတူအလိုပါ မငြင်းမဆန် လိုက်လျောပြီး သိလျက်နှင့် ဇွတ်အတင်းတိုးဝင်ခဲ့မိတာ ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့လည်း အလုပ်သမားတွေ အလုပ်သိမ်းချိန်ဖြစ်၍ လုပ်ငန်းပြီးစီးမှုအခြေအနေ ခဏတဖြုတ်ဝင်ရောက်ကြည့်ပြီး အမေ့ကိုပါ အိမ်ကို တစ်ပါတည်း ကြိုခဲ့မည် ဆိုသည့်စိတ်ကူးနှင့် ဆိုင်ကနေ ဟွန်ဒါဆိုင်ကယ်လေးနှင့် ဒီဖက်ကို လှည့်ထွက်လာခဲ့မိသည်။ 

ဖြစ်ချင်တော့ အိမ်သစ်ကို ရောက်ကာနီးကျမှ ဆိုင်ကယ်ဆီကုန်ပြီး စက်ထိုးရပ်သွားသဖြင့် အသာလေးတွန်းလာခဲ့ကာ အိမ်ရှေ့မှာဒေါက်ထောက်ပြီး အမေ့ကိုခေါ်ဖို့ အိမ်ထဲ လှမ်းဝင်လာခဲ့ရာမှ သူမဘယ်လိုမှ မျှော်လင့်မထားသော ဒီအခြေအနေနှင့် ထိပ်တိုက် တိုးမိသွားခြင်းဖြစ်သည်။

အမေနှင့် အိမ်အလုပ်သမားခေါင်းဆောင် ညီညီဇော်တု့ိ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းကြမ်းပြင်ထက်မှာပဲ ခွေးကုန်းစစ်ပွဲ အပြတ်အသတ် ဆင်နွှဲ နေကြတာကို ချိုသက်ရီတစ်ယောက် မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ပထမတော့ ချိုသက်ရီ မျက်နှာမထားတတ်။ အတော်ကလေးမျက်နှာပူကာ ထိတ်ကနဲ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားရသည်။ 

နောက်မှ ငါ့ကို ဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူးလေ ဆိုပြီး စိတ်ထဲတွေးမိကာ သက်ပြင်း ဟင်းကနဲချပြီး ဖြစ်စဉ် အစအဆုံးကို ကွယ်ရာကနေ အသာကလေးပင် တိတ်တိတ် ခိုးချောင်းကြည့် နေလိုက်ရာ ညီညီဇော်၏ကြီးမားသောလီးနှင့်တကွ လီးမှာ ထည့်မြှုပ် ထားဟန်တူသည့် တစ်စုံတစ်ရာသော အဖုအထစ်လို အရာတွေနှင့် အမေ့စောက်ပတ် ထဲကို အနောက်ကနေ တဖုန်းဖုန်းတဒိုင်းဒိုင်း စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ တရစပ်လိုးနေပုံတွေကို မျက်မြင်တွေ့ကာ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးပင်ဖြစ်လာရလေသည်။

သိပ်မကြာမြင့်လှသော ကာလလေးအတွင်းက သူမနှင့် အပြိုင်အဆိုင်လိုးခဲ့ကြသော သူမ၏ရှေ့နေကြီး ကိုကိုဇော်၏လီးကြီးကိုပင် သူမ ပြေးမြင်သွားမိသည်။ 

ညီညီဇော်ဆိုတဲ့ ကောင်ရဲ့လီးက ကိုကိုဇော်နှင့် အလားသဏ္ဍာန် တော်တော်လေးတူသည်။ လီးတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီး ဖြစ်ရာ အရှေ့ကလိုးလိုး အနောက်ကဆော်ဆော် မိန်းမသားတစ်ယောက်၏ ရာဂရမ္မက် အလိုကို အဆုံးစွန်အထိ လိုရာရောက်အောင် ပို့ဆောင်ပေးနိုင်မည့် လီးကြီးဖြစ်မှန်း သူမအသေအချာပဲ သိလိုက်ရပါသည်။ တစ်ခုရှိတာက သူ့လီးက မိန်းမစွဲအောင်ဆိုပြီး ဂေါ်လီဆိုတာ တွေများ ထည့်ထားသလားလို့ သူမ သံသယဖြစ်မိတာတော့ အမှန်ပင်။အမေ့ကိုကြည့်ရတာလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ထိချက်မှန်သဖြင့် သူမရင်ညွန့်မှ အောင့်ကနဲအောင့်ကနဲဖြစ်ကာ အသက်ရှူမှားမတတ် ခံစားနေရဟန် တူသည်။

သူ့လီးကြီးကို အနောက်ကနေ အားပြင်းပြင်းနှင့် ဖိဆာင့်လိုးချလိုက်တိုင်း သူမမျက်နှာလေး ရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက် ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး ခါးလေးက အောက်ဖက်ကို ကွေးညွှတ်ကာ ဖင်ကို သိသိသာသာ အပေါ်ဖက်ကို မြှောက်ကြွကော့ထောင် ပေးလာရင်း နောက်ထပ် လီးထပ်မံဝင်ရောက်မှုကို ငံ့လင့်တကြီး ဆီးကြိုနေဘိသည့်အလား စိတ်အားထက်သန်မှု ရှိလွန်းတာကို မြင်တွေ့ရတာမို့ သူမအထင် မှန်မည်ဟု ချိုသက်ရီ ခန့်မှန်းလိုက်မိသလို သူမကိုယ်တိုင်လည်း အမေ့လိုပဲ ဒီလိုလီးမျိုးနှင့် လေးဘက်ကုန်း အလိုးခံ လိုစိတ်တွေ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ် လာမိပေသည်။

"ဟား လိုးချက်က ပက်စက်လွန်းတယ် မအေလိုးလေး ငါ့ အမေလိုးသလို ခုနေများ ငါ့ကို လာလိုးရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိမ့်မလဲ "

သူမစိတ်ထဲက အတွေးပင်။

 အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>